G.RAND
DICTIONNAIRE
FRAN<;AIS ET NEERLANDAIS
PA il
J. VERCOULLIE
PROF £ SSJ\UR A r, 'U NIVERSITE DE GA:\D
GAND
S. A . auc! VA:\D I<:R l'OOR1'EX & C le , RV I'; VI<: l, .\ C VII,I, ER , I S

PREFACE
Le present dictionnaire est iine réduc
tion de mon Dictionnaire général, dont le
inanuscrit est achevé et dont la publicatioti
a commencé en mai 1927. Le premier
de ces deux ouvrages ne se comprend
que par l'existence du second. C'est
donc dans la préface de celui-ci que l'on
trouvera l'historique de sa genèse et de
soli évolution.
Qu'il suffise de dire ici que j 'ai surtout
tâché de donner pour les mots des tra•
ductions au lieu de paraphrases et pour
les locutions des expressions équivalentes
au lieu d'explicatious. Ainsi je ne donne
pas:
VOORREDE
Dit Woordenboek is op kleiner schaal
mijn A lgeni.een Woordenboek, waarvan
de kopij volledig klaar ligt en waarvan
de uitgave begonnen is in Mei 1927. Het
eerste is slechts door het bestaan van
het tweede te verklaren ; inlichtingen
echter over oorsprong en voortgang van
dat tweede vinden hun natuurlijke plaats
in de 'Voorrede aldaar.
Hier zij alleen gezegd, dat ik er vooral
naar gestreefd heb, om vertalingen van
de woorden in plaats van omschrijvingen,
en gelijkwaardige uitdrukkingen
voor de zegswijzen in plaats van verklaringen
te geven. Dus niet:
colibet m. kraakbeenachtig stuk uit de tong van den stokvisch.
noue f. ingewand, lever en tong van kabeljauw; zwemblaas van kabeljauw.
tourterrière f. groote houten rol (om zware lasten voort te rollen).
Ie torchon brûle man en vrouw liggen roet elkander overhoop.
na. : maar:
colibet to. keeltje n.
noue t. zwembalg in.
tourterrère f. mosterdpot ni,
Je torchon brûle het rookt in de keuken.
. ceux qui trouveraient ces exernples
Un pen étranges, je répondrai que colibeis
et noues S'efltendent journellemeut chez
nos marchands de poisson et leurs clients
et (151011 pont voir journellement les
'ontvteri'ires s'employer aux endroits oi'i
y a beaucoup â charger et b décharger.
i\ion dictionnajre a été compilé au
2oint de vue des besoins des gens du
monde et des jeunes gens qui étudient
les sciences et lisent leur journal et le
roman du jour.
Aan dengene die ZOU oordeelen dat deze
voorbeelden wat ver gezocht zijn, zal
ik zeggen dat de keeltjes en zwemhügen
dagelijks genoemd worden bij de visclikoopers
ets hun klanten, en dat men de
sfl)SICV(l/)Oticli dagelijks kan zien gebruiken
overal waar veel gelost en geladen wordt.
Het boek is samengesteld met het oog
op de behoeften • van den beschaafden
man en van de jongelingen die natuurlijke
en wiskundige wetenschappen bestudeeren
en ook al een dagblad en een roman
lezen.
J'ai cru aussi pouvoir quelquefois
conipter sur leur initiative. C'est p1-
quoi j'ai dans la partie néerlandaise omis
la plupart des mots étrangers et des mots
composés. Je n'ai donné que les mots
étrangers qui présentent mie différence
d'orthographe ou de signification, parce
que dans la partie française 0fl trouve
aisénient les renseignements voulus. De
même j'ai laissé de côté les nornbreux
composés que Von traduit machinalement
en combinant la traduction de
leurs termes avec de, du, è, au ; deargrendel,
deurknop, deuraneel sont done
omis, mais deurgewicht, deurgordiln, deurlijst
sont cités.
Le \TocabUl)jre général, les 1101115 de
personnes, les nonis géographiques, uil
choix d'abréviations et de locutions
étrangères out été groupés en un seul
ordre aiphabétique.
Ii xn'a paru inutile de faire une liste
derrata, parce que l'expérience ma appris
que presque personne ne 5e donne la
peine de corriger dans soli exemplaire
les erreurs signalées par mie telie liste,
ce qui serait pourtant la seule manière
den retirer du profit.
De méme une table des abréviations
m'a semblé superflue. Toutes mes abré
viations sont traiisparentes ; elies sont
donc généralement intelligibles, surtout
â cette epoque od tout le monde s'appiique
â employer le plus d'abréviations
possible.
Toutefois les signes out besoin d'explication.
La voici.
Fr wordt dan ook iets van hun redeneering
verwacht Zoo zijn, om ruimte t
sparen, in het Nederlandscli gedeelte,
de meeste vreemde woorden en de meeste
samenstellingen weggelaten. Alleen ' de
vreemde woorden die een afwijking in
spelling of in heteekenis vertoonen,
werden opgenomen; over de andere
kan men zich zonder moeite ii liet
Fransch gedeelte inlichten. Evenzoo
scheen het onnoodig de talrijke samenstellingen
te vermelden, waarvan de
vertaling werktuigelijk door de verbinding
van de vertaling van hun bestanddeden
met de, da of â, (OC geschiedt
dus niet deurgrendel, deurknop, deurpaneel,
maar wel deurgewicht, deurgordijn,
deurlijst.
De gewone woordeuschat, de persoons
ilaillen, de aardrijkskundige ilainen, een
keus van verkortingen en vreemde zegs
wijzen komen in één alphabetische orde
voor.
Het lijkt me overbodig een lijst van
drukfeilen te geven, omdat die alleen nut
heeft als de gebruiker van het woordenboek
in zijn exemplaar de aangewezee
verbeteringen wil aanbrengen, en de ervaring
mij geleerd heeft, dat zulks nooit
gebetrt.
Evenzoo kan een tafel der verkortingen
gemist worden, niet alleen omdat zoo iets
nooit geraadpleegd wordt, maar omdat
al mijn verkortingen in een doorzichtigen
vorm voorkomen en dus algemeen ver
staanbaar moeten zijn in een tijd waar
iedereen er zich op toelegt om zoovecl
verkortingen mogelijk te gebruiken.
I)c teekens echter schijnen me een
verklaring noodig te hebben, die dan bier
ook volgt.
- vil--
SIONES
et -- remplacent le mot qui fait I'objet dc
1'article.
... remplace une partie d'un mot.
-- indique un mot archaïque, une signification
surannée.
signifie argot.
t) ' dialecte.
T (= tout) signifie que la traduction qui suit,
vaut pour toutes les significations du mot
traduit.
l; indiquent dans queIle direction on trouvera
la fin d'un article.
a une barre sous une voyelle indique l'accent
tonique néerlandais, s'il ne tombe pas sur
la première syllabe. Quelquefois même
l'accent qui tombe sur la première syllabe,
est indiqué pour niettre en garde contre
une erreur fréquente : Helena.
O des lettres ou des mots entre parenthèses
dans le même type que les types voisins
peuven . être supprimés. Impritnés dans
un autre type, ils doivent être entendus
comme des explications dans le sens le
plus large.
[ ] des lettres entre [ ] indiquent la prononciation.
1., 2., 3. : des chiffres servent à distinguer les
homonymes (1., 2., 3.) et les différentes
significations (1, 2, 3).
m., f., n. indiquent les trois genres. Si Ie genre
nest pas indiqué à coté d'un nom, c'est
qu'il est le même que celui du rnot suivant.
TEEKENS
en _-- vervangen het titelwoord van het
artikel.
... vervangen een gedeelte van een woord.
t beteekent verouderd woord of verouderde
beteekeni^.
A beteekent argot of bargoensch.
D beteekent dialect of streektaal.
T (= tout) beteekent dat een er op volgende vertaling
geldt voor al de beteekenissen van
het vertaalde woord.
HH wijzen aan in welke richting het slot van een
artikel te vinden is.
a een streepje onder een klinker duidt den
klemtoon aan, waar hij niet op de eerste
lettergreep valt. Soms echter wordt ook
de klemtoon op de eerste lettergreep aangeduid
om voor een gewone vergissing te
verwittigen : Helena.
() letters of woorden tusschen haakjes in
denzelfderi druk als de omgeving, kunnen
weggelaten worden ; in een ander druk,
zijn als uitlegging, in der breedst mogelijken
zin, op te vatten.
[] letters tusschen [] geven de uitspraak aan.
1., 2., 3. : cijfers houden de homoniemen (1.,
2., 3.) en de verschillende beteekenissen
(1, 2, 3) uiteen.
m., f., n. duiden de drie geslachten aan. Als
het geslacht nevens een woord niet aangeduid
is, dan is 't hetzelfde als dat van
het volgende woord.
EERSTE DEEL
FRANSCH~NEDERLANDSCH
PREMIÈRE PARTIE
FRANCAISNÉERLANDAIS
A
1. a m.(Iettre) a f.; panse da buik ou haal m.van
een a; pas une panse da geen letter, geen steek,T
\3 P. s. prés. ind. d'avoir. [geen nagel.
rép. 1(comp1.indir.)aan; donner beaucoup
)uvre veel aan den arme geven; il dit à son
hij zegt aan ou tegen zijn vriend; 2 (lieu)
erepos) te, in, op; il est á Gand, à la maison, á
1'église, à l'école hij is te Gent, te huis, in de kerk,
op school; (mouvement) naar; ii va à Gand, à
la nlaison, à 1'église, à l' école hij gaal naar Gent;
naar huis, naar de kerk, naar school; à la porte
.zan de deur; à la rue op, (de) straat; à Peau in
^t water; 3 (temps) te, op; à Páques te Paschen; à
Ja Noël op Kerstdag; à midi 's middags; au soir
,s avonds; à la bonne saison in het goede jaargeijd(
e); à la tin op het einde; 4 (possession) met
nimal à quatre pattes dier met vier pooten;
Domme à longue barbeman meteenlangenbaard;
'chapeau à lares bords hoed met breede randen;
1(compl. déterm.) canne à sucre suikerriet; arme
feu vuurwapen; bateau à vapeur.stoomboot;
'verre à vin wijnglas (verre de vin glas wijn); 6
(devant intin.) à faire om te doen; servir à orner
dienen om te versieren, dienen tot versiersel; se
ruiner à jouer door te spelen ou door het spel te
niet gaan; à manger om te eten; salle k manger
eetzaal; 7 (manière, but) op, (moyen) met; à ma
'con op mijn manier; à la francaise, k la bru-
4se op zijn Fransch, op zijn Brugsch; à man
snaar mijn oordeel; à ces mots bij deze woor-
^à la lumière bij het licht; a la livre bij het
per pond; à trois pour cent tegen drie ten
berd; dix à quinze francs tien à vijftien frank,
10 tot 15 frank; à bras ouverts met open ar-
^; à genoux op de knieën; à pied(s) te voet; à
gal te paard; à votre santé op uw gezondheid;
oi help; au secours te hulp; au feu brand; à
l'assassin moord.
abaisse f. onderkorst f.
abaissement m. 1 verlaging, zakking, neerlating
f.; 2 (fig.)vernedering,verootmoediging f.; 3 (mathém.)
herleiding f.; 4 (anat.) doorzakking f.
abaisser 1 v. tr. verlagen, (mur, aussi) lager maken,
(store, rideau) neerlaten,(mát.voile) strijken,
(ligne) laten vallen; (voix, ton) laten zakken; 2
(fig.) verminderen, verkleinen; 3 (moral) vernederen;
4 s'— lager worden; zich neerlaten; (vent)
bedaren, vallen; (fig.) zich verlagen; zich vernederen;
s'- au niveau de afdalen tot.
abaisseur m. i (anat.) neertrekker; 2 (chim.) neer-T
abajoue f. wangzak ni., hangwang f. [drukker m.
abaliénation f. vervreemding f.
abaliéner v. tr. vervreemden.
abalourdir V. tr. & 's- verstompen.
ah loudissement m. verstomping f.
abandon m. 1 (abstr.) verlatenheid f.; 2 (poste)
verlaten n.; (cession) afstand m.; 3 — à overgave f.
aan; 4 verwaarloozing f.; à 1'— verwaarloosd, in
't wild; laisser à 1'— verwaarloozen, niet omzien
naar; 5 achteloosheid, ongedwongenheid f.
abandonnataire m. & f. overnemer m., overneemster
f. [laatster f.
abandonnateur m., ...trice f. overtater m., over-t
abandonné adj. 1 verlaten, (endroit)eenzaam,verfaten;
2 (spéc.) losbandig, uitgelaten.
abandonnement m. 1 verlating f.; 2 afstand m.;
3 losbandigheid f.
abandonnement adv. onvoorwaardelijk, zonder
voorbehoud.
abandonner 1 V. tr. verlaten; (forces) begeven;
(succession) laten varen; (droits) afstaan, afstand
doen van; (malade, jeu) opgeven; (armes) wegsmijten;
(femme, famille) laten z'tten; (devoirs)
verzuimen; (endroit) niet meer bezoeken; (prise
de guerre) vrijlaten; -- au pillage aan de plundering
prijsgeven; — le soin de ses affaires à de
zorg voor zijne zaken toevertrouwen aan: 2 s'--
(absol.) zich laten gaan, den moed verliezen;
3 s'-- à zich overgeven aan; abandonné à soimêrne
aan zich zelf overgelaten.
abandonneur m. verlater, opgever m.
abaque m. 1 kapiteelplaat f., abacus m.; 2 (anc.)
rekentafel f., (mod.) telraam n.; 3 teerlingbord n.;
4 schenkbord n.; 5 waschbak m.
abartieulation f. vrij gewricht n.
abas m = abat.
abasourdir [s ou z] v. tr. 1 doof maken; 2 (fig.)
verbijsteren, onthutsen. [hutsing f.
abasourdissement [sou z] m. verbijstering, ont-t
abat m. 1 (arbres) velling; (animaux) slachting;
(construc.) afbraak f.; 2 (boucherie,cuis.)afvalm.?
3 vlaag,bui f.; vent d'— regenwind,westenwindm.
abatage m. = abattage.
abatadir 1 v. tr. doen ontaarden, verbasteren;
2 s'— ontaarden, verbasteren.
abátardissement m. ontaarding, verbastering f.
abatée f. = abattée.
abat-faim m. (p1. id.) maagpleister f.
abat-foin m. (pl. id.) hooigat n. (boven de ruif).
abatis m. = abattis.
abat-jour m. (p1. id.) 1 (fenêtre) vallicht m., koekoek
m.; 2 (lampe) kap f.
abat-son(s) m. (pl. id.) galmbord, klankbord m.
abattage m. 1 (en gén.) neerslaan; afslaan n.;
2 (arbres) vellen d.; velling f.; (animaux) slachten
n., slachting f.; droit d'-slachtrecht n.; 3 (mar.)
kielen n.; 4 (techn.) klinkhamer m.;_5 helling f.;
avoir de 1'- (fig.) een statig voorkomen hebben.
abattant -- 2 -- ab os
abattant m. (en gén.) klep f.; (spéc.) valdeur f.;
valluik n.; klaptafel f.
abattée f. afvallen n., afvalling f.
abattement m. 1 matheid, verzwakking f.; 2 (fig.)
neerslachtigheid f.
abatteur m. 1 neerhouwer, omgooier m.; 2(spéc.)
houthakker m.; un grand -- de besogne flink opruimer
m.; — de bois ou de quil?es goed kegelaar,
(fig.) snoever m.
abattis m. 1 (action) velling, omhakking; (gibier)
slachting f.; 2 (chose abattue) afbraak f., puin n.;
(boucherie, cuis.)afval m.; 3 (mil.) hakwerk n.,
verhakking f.; 4 (foulée) platgetrapt spoor n.; 5
(fam. au pl.) vingeren, armen, voeten rn. pl., bee-^
abattoir m. slachthuis n. [nen n. p1.
abattre 1 v. tr. (arbres) vellen; (construc.) afbreken,
sloepen, slechten; (animaux) slachten; (avec
arme à feu) (neer)schieten; 2 (fig.) doen vallen,
doen bedaren; (courage) verzwakken; (mor.) vernederen;
3 v. intr. (mar., afvallen; 4 s'— vallen,
neerstorten; (vent) bedaren; (forces) bezwijken;
(fig.) neerslachtig worden.
1. abattu adj. neerslachtig. [à l'-- in de rust.
2. abattu m. I val m., instortingf.;2 neerlatingf.;1
abattue f. I (mar.) afvalling f.; 2 (voute) aanloop
m.; 3 (saline) kooktijd m.
abatture f. 1 (fruits) afslaan, kluppelenn.; 2slechting,
vernieling f.; 3 (chasse) spoor n.
abat-vent m. (pl id.) windscherm; afdak n.;
(hort.) dekmat f.
abat-voix m. (pl. id.) klankbord n., hemel m.
abbatial adj. (...aux) abtelijk, abts-,abdij-;église
—e abdijkerk f.
abbaye [à-bé-i j f. 1 abdij f.; ii est de 1'— hij is
van den huize; 2 (fig.) herberg f., logement n.;
3 zwarte patersmantel m.
abbé m. 1 abt m.; jouer h 1'-- stille muziek maken,
stommen-ambacht spelen; le moine répond comme
1'— chante, zoo de ouden zongen zoo piepen de
jongen; 2 (prétre) geestelijke, pastoor m.
abbesse f. abdis f.
abc m. T abc, ab n.; renvoyer à P— naar de abbank
verwijzen.
abcédar v. tr. & s'— (ver)zweren.
abcès m. (etter) gezwel n., zweer, verzwering f.
abcisse f. abscis f.
abdérite 1 adj .Abderietisch; 2m. A— Abderietm.
abdication f. afstand m.; (spéc.) — dun fils onterving
f. van een zoon,
abdiquar v. tr. afstand doen (van), afstaan;
(absol.) de regeering neerleggen; — un fils een
zoon onterven.
abdomen m. onderbuik m.; (ins.) achterlijf n.
abdominal l adj. (...aux) buik-; nageoire —e
buikvin f.; 2 m. (poisson) buikvinnige m.; (ins.);
abducteur m. aftrekker m. [buikpootige m.
ibduction f. (anat.) aftrekking; (log., rhétor.) afleiding;
(philos.) verwijdering;(mil.) zwenking f.
abécé rn. = abc.
abécédaire 1 adj. alphabetisch; docteur — abkind
n.; homme — beginneling rrr.; ignorance --
volslagen onwetendheid f.; 2 m. ab-boek n.
abécéder v. tr. & intr. leeren lezen. [den bek)
abéchement, abecquement m. voe(de)ren n._ (uiig
abécher, abecquer v. tr. 1 (uit den bek) voe(de)-T
able f. (molen)verlaat n. [ren; 2 (fig.) verwennen.
aballage m. 1 bijenrecht n.; 2 bijenkweek m.
absille f. (honig)bij f.; --- mère moederbij; -- ouvrière
werkbij; -- terrestre hommel m.
abeiller m. bijenhof m.
a b e I a n ier iii. lammertsnoteboom;groote hazelcue
abelmosc(h) rn. 1 amberzaad n.; 2 amberbloem'
abéquement, ...quer = abichement. ...cher.
aberration f. 1 (astron., bot.) afwijking, (phys.)
verspreiding, (méd.) verplaatsing f. 2 (fig.) dwaling,
dol ing f.; 3 zinsverbijstering f.
aberrer v. intr. (af)dwalen.
abêtir v. tr. 1 verdiiliiken, verbeesten, verstomp
en; 2 s'-- verstompen.
abiitissement m. verdierlijking, verstomping f.
ab hoc et ab hac loc. in 't honderd, erop los.
abhorrer v. tr. verafschuwen, ve'foeien.
abi)tin adj. denachtig, dennen-.
abi^tine f. terpentijnhars n.
abiátiné adj. denachtig.
abime m. T & 1 afgrond m.; 2 (hérald) hart
n.; 3 (techn.) roettrog m.; un —• de science een
mijn van geleerdheid.
abim.er 1 v. tr. in een afgrond werpen, verzwelgen;
être abimé de dettes tot over de ooren in de schulden
zitten; 2 te gronde richten, in 't verderf stortenn;
3 bederven, beschadigen (p. ex. un habit);
4 v. intr. vergaan, verzinken; 5 s'— 1 te gronde
gaan; ? bederven; 3 zich verdiepen, opgaan (in).
ab Intestat loc. zonder testament; wettig.
ab irato loc. in toorn, in gramschap.
abject ad. verwerpelijk, verachtelijk.
abjection f. verworpenheid, verachtelijkheid f
abjuration f. afzwering f. [(coner.) uitschot n.
abj urer v. tr. 1 afzweren, verzaken; 2 latenvaren:
ablatit m. ablatief :n. [opgeven.
ablation f. 1 (chir.)(membre)afzetting, (tumeur)
wegneming f.; 2 (méd.) tusschenpoos f.; 3 nourable
m. blei f., bliek m. [riture) beperking f.
ablégat m. abtegaat, vice-legaat m.
ablégation f. 1 vice-legaatschap n.; 2 (hist.) verbanning
f.. (door-den vader).
ablette f. blei f., bliek m.
abioe(q) ablot m. (klein) steunmuurtje n.
abluer v. tr. wasschen.
ablution f. (af)wassching f.
abnágation f. verloochening f.; -- de soi-même
zelfverloochening. f.
abol, abolement, abolment m. geblaf, gebas n.;
tenir en aboi met woorden paaien.
abols m. pl. 1 aanvallend geblaf'n.; 2 (chasse)
uiterste nood m.; (fig.) doodsnood m., uiterste n.;
être aux -- door de honden ingesloten zijn, (fig.)
op het uiterstezitn; rendre les -- in den doodstrijd
zijn.
abolir — 3 — abri
abolir 1 v, tr, afschaffen, opheffen; 2 s'— in onbruik
(ge)raken.
abolissement m., abolition f. 1 afschaffing, opheffing;
2 verdwijning; 3 kwijtschelding f.
abolition(n)isme m. afschaffingsgezindheid f.
aboiition(n)iste m. afschàffingsgezinde m.
abominable adj. afschuwelijk, afgrijselijk.
abomination f. afschuw(elijkheid f.) m., afgrijzen
n,; (concr.) gruwel m., wandaad f.; avoir en —
een afschuw hebben von; être en -- h verafschuwd
worden door.
abominer v. tr. verafschuwen. [rekening.
à-bon- compte rr .(pl.iG.)afkortingf.,betalingf. opa
abondamment adv. overvloedig, rijkelijk.
abondance f. 1 overvloed, riikdcm m.; 2 (i1Ées,
paroles) weelde f. 3 (bloed)ri_ikdom m.; 4 (iron.)
wijn m. met water; 5(cartes) abondance f.; parler
avec — met weelde van gedachten (en woorden)
spreken; parler d'— voor de vuist spreken; de
1'— du coeur uit den overvloed des harten.
abundant adj. overvloedig ruim.
Abonde f. Weelde f.; Dame — vrouw Weelde.
abonder v. intr. overvloeien, in overvloed ziin;.tu
abondes dans ton sens gij houdt koppig vol tu
abondes dans mon sens gi/stemt mij volkomen bij.
abonné m., e f. abonnent m., geabonneerde m.
& f., inteekenaar m.
abonnement m. 1 inteekening f., abonnement n.;
2 (spéc.) overeenkomst f.
abonner v. tr. 1 inteekenen, abonneeren; 2 (spéc.)
overeenkomen. [beter worden.
abonnir 1 v. tr. verbeteren, veredelen; 2 v. intr.1
abord m. 1 toegang m., nadering f.; 2 (mil.) aanloop,
aanval m.; 3 (mar.) landing f.; 4 (fig.) ontvangst
f.; gedrag n., houding f.;d'— aanvankelijk
terstond,len eerste; de prime—, des 1'—, tout d'—
au (ou du ou dans le) premier — van eersten af,
vooreerst; d'un — facile, difficile gemakkelijk,
moeilijk te naderen; d'un — facile (fig.) toe~
sch ietel ijk.
abordabie adj. genaakbaar, toegankelijk.
abordage m. 1 (cóte) landing f.; 2 (en mer) entering,
aanklamping; aanvaring, aanzeiling f.; à
1'-- geënterd.
abordant m. aan/domper, enteraar m. [blik.
abordée f.; entering f.; d'— in het eerste oogen-1
aborder v. tr. & intr. 1 (cóte) (aan)landen, aanleggen;
2 (en mer) enteren, aanklampen; aanvaren;
3 (personne) aanspreken; (iron.) aanklampen;
4(sujet, question) aanvatten, behandelen; 5
s'—malkaar enteren ou aanvallen oti aanspreken.
aborigène 1 m. inboorling m.; 2 adj. ingeboren,
inheemsch.
abortif adj. (...ive) 1 ontijdig geboren, onvoldragen;
2 (méd.) vruchtafdrijvend; 3 (bot.)onvolwassen.
[een gesloten.
abouché adj . 1 met den mond (op); 2 (techn.) in-t
abouchement m. 1 mondgesprek, onderhoud n.;
2 (anat.) samenloop m.; 3 (techn.) ineensluiting,
ineenschuiving f.
aboucher v. tr. 1 (tot een onderhoud) bijeenbrengen;
2 (techn.) ineensluiten, ineenschuiven; 3 s'-
1 bijeenkomen, 2 (anat.) samenláopen.
abouler 1 v. tr. laten komen; 2 (absol.) (payer)
erfdokken; (accoucher) bevallen; 3 v. intr. afkomen;
aboulez kom af.
about m. 1 kopstuk, aanzetstuk, einde n.; 2 grensf.
aboutage m. aaneenslaan n.
aboutement m. aaneenvoeging f:
abouter 1 v. tr. (met de einden) aaneenvoegen;
2 afwerken; 3 s'— (aan de einden) vergaard zijn.
aboutir 1 v. intr. 1 eindigen(in ou met),uitloopen
(op); 2 (fig.) uitloopen (op); ten doel hebben;
3 (spéc. palen aan), belenden(aan); 4(chir.) rijp
worden; 5 (hort.) botten; 6 v. tr. aaneenvoegen.
1. aboutissant adj. belendend, aangrenzend.
2. aboutissant m. uiteinde n.; tenants et —s belendingen
f. pl., (fig.) (affaire) bijzonderheden f.
pl., (personne) geheele omgang m.
aboutissement m. 1 (propre & fig.) einde m.; 2
(ehir.) rii pworden n., rijpheid f.; 3verlengsel,aan-f
ab, avo Ioc. van de schep ping der wereld. [zetsel n.
e Iieyard m. blaffer m.
1. aboyer v. intr. bassen, (propre &fig.) blaffen;
— contre qq. iem. aanblaffen; — après qq. iem.
nablaffen; — à la lune tegen de maan blaffen;
— k faux zonder reden blaffen.
2. aboyer v. intr. (de bayer) snakken (naar),
vurig verlangen (naar), jacht maken (op).
1. aboyeur m. T blaffer m.
2. aboyeur m.. (de bayer) snakker, verlanger m.;
— de places baantfesjager m.
3. aboyeur m., aboyeuse f. (zoo.) poelsnep f.
abracadabra m. 1 tooverwoord n.; 2 onzin m.
abracadabrant adj. verwarrend, verbluffend.
abranche adj. kieuwloos.
abrasion f. afschilfering f.; (interne) prikkelingf.
abrégé m. 1 korte inhoud m., kort begrip n.; en --
in het kort; 2 (orgue) cilinderraam, abstract n.
abrégement m. verkorting, afkorting f.
abréger 1 v. tr. verkorten, bekorten; (mot) afkorten;
(récit) kort maken; pour — om kort te gaan;
2 v. intr. korter zijn; 3 s'— korter worden.
abrejvage,abreuvementm.drenkingf.;drenken n,
abreuver v. tr. 1 drenken; (animaux) wateren;
(ennuis, douleur) overstelpen; (lumière) overgieten;
(tonneau, vaisseau) wateren; 2 (peinture)
grondverven; 3 s'— drinken; s'— de (larmes,
sang etc.) zich baden in.
abreuvoir m. 1 (endruit) drenkplaats f., (rivière)
wed n.; (vase) drinkbak, drinksteen m.; 2 (maçon)
spleet, voeg f.; 3 (bot.) inwatering f.
abréviateur m. verkorter ir.
abréviatif adj. (...ive) verkortend, afkortend;
sign:e — afkortingsteeken n.
abrévlation f. verkorting, (mot) afkorting f.
abri m. 1 schuilplaats, beschutting f.; être sans—
zonder dak zijn; 2 (fig.) veiligheid, toevlucht f.; à
1'— de in veiligheid voor, beveiligd voor ou tegen;
abricot -4- acanthace
3(mar.)opper(dJ m.; (mil.)dekkingf.; (hort.) dak;
abricot m. abrikoos f. [n.; klok f.
abricote m. gekonfijte abrikoos f.
abrtcotler m. abrikozeboom, abrikoos m,
abricotin m. vroege abrikoos f.
abricotine f. abrikoospruim f.
abriter I v. tr. bescnutten, beveiligen; 2 (rnar.)
(voile) bedekken, (vaisseau) op peren ; 3 s'·_- schuilen;
malkaar beveiligen,
abriventm.lwindscherm n., windvan g m.;2(hort.)
dekmat L; 3 (mil.) schiiderhuis n., bivouak hut f.
abrogation f. afsctiaffing, opheffing f.
abroger v. tr. I afschaffen, opheffen; (Ioi) intrekken;
2 s'- in onbruik raken.
abrupt [pt) adj. afgebroken, steil; (style)!zortendf
abruptlon f. dwarsbreuk f. [en siootend,
abrus(e f.) m. kabeljauwsoog n.
abruti I adj. dom; 2m. domkop m .
abrutir v. tr. versiompen, verdierlijken; 2 s'-dom
worden; (etud.) zich sut blokken,
abrutlsse rnent m. verstomp ing verdierlijking f.
absclsse f. abscis f.
abscis(s)ion f. wegsnijdin g f.
absence f. I ajwezigtieid; 2 (fig.) gemis, gebrek n.
(aan) ; - d'esprit verstroo idheid f.
absent adj. afwezig; (esprit) verstrooid; les as
sont pour les-s de afwezigen worden niet geteld.
ahsantalsme m. ajwezigheidsziekte (spec.) reisziekie
f. [ajwezig zijn,
absenter v . tr. t verwijderen; s'- wegblijven .;
abside f. I apsts, altaarnis, koortiis f.; 2 (bisschopsitroon
m.: 3 relikwieenkast f.; 4 (astr.)
keerpunt n.; ligne des -s absideniitn f.
absidiale f. dwarssch ip n. [uurtje n.
absinthe f. T alsemm.; l'heure de 1'- het bttter-i
absinther v. tr. met alsem mengen; s'-- alsem
innemen,
absol u adj. T voistrekt; (polit.) onbeperkt;
(gramrn.) onafhankelijk; (chim.) zuiver, rein;
(choses) volkomen, geheel; jeudi - Witte Dondergag
m.
absolument adv. I volstrekt, op zicn zel!; 2 (affirm.)
volkomenlijk, noodzakelijk; - parlant in
't algemeen gesproken. [iutie f.
absolution f. vrijspraak, vergeving, (relig.)abso-t
absolutisme m. onbeperkte heerschappij f.
absolutiste m. voorstander m.van llet absolutisme.
absolutoire adj. vrijsprekend; bref- ajlaatbrieff
absorbable adj. opslorpbaar. [m.
absorbant adj. I opslorpend; 2 (fig.) in beslag
nemend, voor zich innemend beheerschend.
absorbernent m. inbeslagneming f.
absorber V. tr. I opslorpen, inzuigen; 2 (fig.) in
beslag nemen, voor zich innemen; 3 s'- opgezogen
worden; l1ergaan, zich verdiepen.
absorption f. I opslorping, inzuiging f.j.2 (etud.)
feestmaal n.; 3 (relig.) wegzinking f. (den.
absoudre v. tr. vrijspreken; vergeven; kwiftschel-t
ab"soute f. I algemeene absolutie f.; 2 (enterrement)
belezing f., belezen n., Belg. zinking f.
ahste me I adj. onthoudend; plante - plant die
weinig water verlangt; 2 m. onthouder, waterdrinker
m.
abstantr v. tr.: s'- I zicb onthouden (van); 2zich
wachien tvoor), milden; 2 niet stemmen, zicn van
stemming onihouden; 3 (vtecsctu derven.
abstention f. iontnouding f.; 2 (succession) afstand
m.. [houding.
abstantlom rulste m. voorstaander m, van ont-t
abstergent I adj. zuiverend; 2 m. zuiverend mid-i
abstsruar v. tr , zuiveren, reinigen, [del n.
absterslt -= abstergent.
abstersion f. zuivering f.
abstinence f. I ontnouding f.; 2 (relig.) onthouding,
vleesciuierving f .: jour d'- ontnoudings-i
abstinent adj. onihoudend, mati], [dag rn.
abstractif adj. ( ... iva) I aftrekkend .afzonderend;
taculte .. .ive aftrekkingsvermogen n.; 2 (chim).
ajgetrokken,
abstractl 0 n f. I aftrekkin g ~ afznnderin g f.; fairede
aizien van; 2 (philos.) aftrekking f'.. afgetrokken
denkbeeld n.; 3 (esprit) verstrooidheia f.
abstr acttvement IT1. in atgetrokken zin .
abstratre v. tr. I aftrekken, afzonderen; 2 ajzieri
(van); 3 s'--:- zich verdieperi (in).
abstr alt adj. I afgetrokkeri. afgezonderd; etre
nombre - afgetrokkcn wezen, getal n.; 2 diepzinnig;
3 verstrooid; in gedachten verzonken,
abstraitement adv, afgetrokken, afgezonderd,
ahstrus adi . duister, onioegankeliik,
absurde I adj. ongerijmd, onredelijk; 2 m. ongerijmde
n., ongerijmdheid f.; preuve par 1'- bewijs
uit het ongerijmde; re duire a J'- tot een
ongeriimdheid herleiden,
absurutts f. ongerijmdheid f.
abus m. I misbruik rr.; - de confiance, de pouvoir
misbruik van vertruuwen, van macht; 2 misgreep
m., dwaling f'., abuis n.; 3 bedrog n. '
abusable adj. bedriegbaar.
abuser v. tr. I misbruiken, misbru ik maken van;
2 bedriegen; 3 s'- zicn vergissen, mis ztin,
abuseur m. bedrieger m.
abusif adj. ( ... ive) verkeerd, mis'bruikeliik~: terme
- oneigenlijke uitdrukking f.
abusivement adv. verkeerdelijk, bij misbruik.
abydenien I adj. Abydenisch; 2 m. A- Abyde-:
abyssal adj. ( ..• aux) grondeloos m. [nier In.
abyssin I adj. Abyssinisch; 2 m. A- Abyssinierf
Abyssinie f.: 1'- Abyssinie n. [me
scabit m. slag, soort, kaliber n.
acacia m. acacia m. fmicus m.
academicien m. academielid n.; (philos.) acade-t
academle f. T academie f.; (exercice) academiestuk
n.; - de jeu speelhuis n.
acade mique adj.• co ment adv. academisch.
acadien 1adj. Acadisch,' 2 m. A- Acadier m.
1. acajou m. I mahanieboom m.; 2 mahoniehout
n.; 3 mahoniehouten meubel n.; 4 mahoniekleur f.~
2. acajou adj. mahoniekleurig. [achtig.
acanthace adj. I distelig; 2 (famille) berenklauw-t
acanthe -- 5 -- accordable
acanthe f. berenklauwm.; 2 (archit.) acanthus-;
acanthoptérygien adj.( co ne)stekelvinnig. [blad n.
acare ril. mijt, zier f.
aeariátre adj. kijfziek, kregel.
acariátreté f. kijkzucht f.
acaride f. mijt f. [brasem m.
acarne m. 1 (bot.) everwortel; 2 (zoo.) witte zee-t
acarus m. made f.
acatène 1 adj. kettingloos; 2 f. kettinglooze_fiets f.
acatholique adj. niet katholiek, onroomsch.
acaule adj. stengelloos.
accablant adj. 1 drukkend zwaar; 2 (reproche)
krenkend; (homme) lastig. [heid, drukte f.
accablement m. 1 neerslachtigheid f.; 2 overladene
accabler v. tr. 1 overladen, overstelpen; 2 ternederdrukken.
[(fig.) verpoozing f.
accalmée, acealmie f. (_slechtje n., windstilte f.; 21
accaparement m. 1 opkoop m.; 2 inpalming; vermeestering
f. (meesteren.
accaparer v. tr. 1 opkoopen; 2 inpalmen; ver-t
accapareur m. 1 opkooper; 2 inpalmer; vermeesteraar
m.
accastillage m. (voor)kasteel, (achter)kasteel n.
accastiller v. tr. vertuinen.
accéder v. intr. toetreden (tot), toestemmen (in).
accélérateur adj. (...trice) versnellend.
accélération f. versnelling, bespoediging f.
accélérer v. tr. versnellen, bespoedigen.
accent m. 1 (signe) toonteeken n.;2(tonique) klemtoon
rn.; 3 tongval m., uitspraak f.; avec un —
flamand met een Vlaamschen tongval; 4 (en gén.)
toon m., uitdrukking f.
accentuation f. 1 plaatsen n. der toonteekens; 2
beklemtoning f.; 3 (en gén.) nadruk m.
accentuer v. tr. 1 toonteekens plaatsen op; 2 den
klemtoon leggen op, beklemtonen; 3 (en gén.) den
nadruk leggen (op), doen uitkomen.
acceptable adj. aannemelijk.
acceptant m., ..e f. 1 aannemer m., aanneemster
f.; 2 (comm.) acceptant m.
acceptationf.1 aanneming; 2 (comm.) acceptatie f.
accepter v. tr. 1 aannemen, aanvaarden; 2 zich
schikken in; 3 (comm.) accepteeren.
accepteur m. = acceptant.
acception f. 1 aanneming, aanvaarding f.; 2
(gramm.) zin m.; 3 (méd.) opzuiging f.; 4 — de
personnes aanneming des persoons; sans — de
personnes zonder aanzien des persoons.
accès m. 1 toegang m.; 2 (maladie) aanval m.;
(humeur) vlaag, bui f.
accessibilité f. toegankelijkheid f.
accessible adj. toegankelijk; (fig.) vatbaar (voor),
gevoelig (voor).
accession f. 1 toetreding, toestemming f.; 2 (jur.)
aanwas m., vermeerdering f.; 3 troonbeklim-t
accessit m. accessiet m. [ming f.
accessoire 1 adj. bijkomend; en compos. hulp-;
2 m. bijzaak, kleinigheid f.; (théátre) gerief n.;
(danse) snuisterij f.
accessoirement adv. bijkomend.
accident m. 1 toeval n.; par — bij geval; 2 (malheur)
ongeval; 3 — de lumière lichteffect n.; -- de
terrain oneffenheid des bodems; 4 (typo.) smoutwerk
n.; 5 (mus.) bijteeken n.; (gramm.) buigingf.
6 (philos.) toevalligheid f.
accidenté adj. 1 oneffen, heuvelachtig; 2 (fig.)T
accidentel adj. ( ,Die) toevallig. [veelbewogen.
accidentellement adv. bij toeval.
accidenter v. tr. oneffen maken.
accise f. accijns m.
acciamateur m. toejuicher m.
acciamation f. toejuiching f.; par =- met gejuich.
acciamer v. tr. : 1 toejuichen; 2 met gejuich goedkeuren.
[d'— dierentuin m.
acclimatation f.gewenning,aanpassingf.; jardinl
acclimater v. tr. het daar ou hier)gewen d maken;
s'— het (daar ou hier) gewend worden.
accointance f. omgang m. [ben (met).
accointer v. tr. : s'— omgaan (met), omgang heb-1
accolade f. 1 omhelzing f.; 2 (gramm., écrit.)strik
m., bindteeken n.; 3 (archit.) ezelsrug; 4 (fig.) vereeniging,
verbinding f.; donner 1'— omhelzen,
(anc.) tot ridder slaan. [binden.
accolader v. tr. 1 omhelzen; 2 door een strik ver-t
accolage m. opbinden. vastbinden n.
accoler v.tr. 1 omhelzen; — la botte à qq. iemands
voeten kussen; 2 bij den kraag pakken; 3 (hort.)
opbinden, vastbinden; 4 (en gén.) vereenigen, sa-:
accommodable adj. vereffenbaar. [menvoegen.
acco m modage m. 1 (cuis.) toebereiding f. 2 (coiff.)
opmaken n.
accommodant adj. toegevend, inschikkelijk.
accommodation f. 1 schikking, aanpassing f.; 2
(spéc.) vereffening f.
accommodement m. 1 schikking, inrichting f.;
2 (spéc.) verdrag, vergelijk n., overeenkomst f.
accommoder v. tr. 1 schikken, inrichten; 2 passen
lijken; cela m'accommode dat lijkt me; 3 (euis.)
toebereiden; — de roti (fig.) toetakelen; — au
beurre noir (fig.) bont en blauw slaan; 4 (coiff.)
opmaken, kappen; 5 (accord) bijleggen, vereffenen;
6 -- de gerieven met, behelpen met; s'— à
zich voegen naar.
accommodeur m. schikker m. [...ster f.
accompagnateur m., ...trice, f. begeleider m.,t
acco mpapnement m. 1 begeleiding f.; 2 (arts) aan
vulling f. [de vergezeld zijn van.
accompagner v. tr. vergezellen, begeleiden; s'--t
accompli adj. 1 voltooid, une année —e een vol
jaar; un fait — een voldongen feit; 2 volmaakt.
accomplir v.tr. 1 volbrengen, voltooien; 2 (intention)
uitvoeren; (devoir). vervullen. [vulling f.
accomplissement m. volbrenging, voltooiing; ver-t
accord m. 1 verdrag, overeenkomst n.; dun commun
—eenstemmig; être d'— het eens zijn; tomher
d'— het eens worden; mettre d'—eensgezind
maken; d'—! aangenomen! 2 (mus.) accoord n.„
samenklank m.; mettre d'— stemmen; 3 (gramm.)
overeenkomst f.
accordable adj. 1 verleenbaar; 2 vereffenbaar.
accordage --- s -- aeétat(
accordage, accordement m. stemmen n.
accordaiiles f. p1. verloving f.
accorde ! interj. allen gelijk 1
accordé m. °e f. verloofde m. & f. [hoed m.
accordéon m. 1 (hand)harmonica f.;2(iron.)klap-1
aecorder v. tr. 1 tot overeenstemming brengen;
eensgezind maken; 2 (donner) vergunnen, toestaan,
geven; 3 (mus.) stemmen; 4 (gramtn.) doen
overeenkomen; 5 s'— overeenkomen.
accordeur m. stemmer m.
accordoir m. stemsleutel, stemhamer m.; (orguel^
1. accore m. schoor m. [stemhoorn m.
2. accore m. steile rand m.
3. accore adj. steil.
accorer v. tr. schoren.
accorné adj. gehoornd. [mend, bevallig.
accort adj. 1 beleefd; 2 behendig, slim; 3 inne-1
accortise f. 1 beleefdheid; 2 behendigheid; 3T
accostable adj. genaakbaar. [innemendheid f.
accoster v. tr. 1 op zijde komen, naderen; 2 omgaan
met; 3 (voiles, cordages) aanhalen.
accotement m. 1 boord m., zij pad n.; (eau) berm
m.; 2 (horl.) wriiving f.
accoter v. tr. 1 zijdelings stutten; 2 (mar.) overhellen;
3 (horl.) wrijven; 4 s'— aanleunen.
accotoir m. 1 (zij)leuning f.; 2 (mar.) schoor m.,
accouchée f. kraamvrouw f. [wig f.
accouchement m. bevalling f.
accoucher 1 v. intr. bevallen; (fig.) aan den dag
brengen; 2 v. tr. verlossen.
accoucheur m. vroedmeester m.
accouche use f.vroedvrouwf. [(mil.) aansluiting f.
accoudement m. 1 leunen n. op den elleboog; 21
accouder v. tr. : s'— 1 op den elleboog leenen; 2
(mil.) aansluiten.
accoudoir m. steunpunt; leunkussen n.
accouple f. koppelriem m.
accouplement m. koppeling f.
accoupler v. tr. 1 koppelen; 2 (en gén.) paarsgegewijs
samenvoegen; 3 s'— paren.
accourir v. tr. toeloopen, toesnellen.
accoutrement m. optakeling f.
accoutrer v. tr. 1 opdirken,optakelen; 2 (fig.) toe-;
accoutumance f. gewoonte f. [takelen.
accoutumer v. tr. gewennen, gewend maken, gewoon
maken; être ...mé gewend zijn, gewoon zijn.
accréditer v. tr. 1 aanzien doen verkrijgen, vertrouwen
verschaffen; 2 (comm.) crediet openen; 3
(dipt.) volmachtigen; 4 (nouvelle) geloofwaardig
maken; 5 s'— vertrouwen ou geloof vinden.
accroc m. 1 (étoffe) scheur, klink f. ; 2 (objet)
schram f., gebrek n. ; 3 (affaire) hinderpaal m.,
belemmering f.; 4 (vertu, nom) smet f.; 5 (verre);
accroche f. 1 haak m.; 2 beletsel n. [matte vlek f.
accrochement m. 1 aanhaken; 2 (hort.) haperen
n.; 3 (mar.) enteren n.; 4 (fig.) beletsel n.
aceroche-coeur m. (pi. id.) 1 heerenlokker m.; 2
(iron.) bakkebaard m.
aec'rocher v. tr. 1 aanhaken, ophangen; 2 vasthaken;
demeurer accroché blijven haken; 3(mar.)
enteren; 4 (fig.) beletten, tegenhouden; 5 s'—
haperen, 2 zich vastklampen.
accroire v. intr. zonder grond gelooven; faire --
diets maken; en faire --- à om den tuin leiden; s'eti
faire - zich veel inbeelden.
accroissement m. aanwas, aangroei m.
accroit in. aangroeien n., aangroei m.
accroïtre 1 v. intr. aangroeien, toenemen; 2 v. tr,
doen aangroeien, vergrooten; 3 s'— toenemen;
(eaux) wassen.
accroupir v. tr'. 1 nederlaten, laten zakken; 2 s'--
ne(d)erhurken, op zijn hurken zitten.
aceroupissement m. neerhurking f. [breisel n.
acerue f. 1 aanwas m.; 2 aanbreiing f.., aan-t
accueis m. onthaal n.; faire bon - á goed onthaal
aandoen aan, goed onthalen.
accueillant adj. voorkomend, welwillend.
accueiilir v. tr. (pers.) onthalen, bejegenen; (choses)
opnemen; (pers. & choses) ontvangen.
accu) m. 1 zak, achterhoek m.; 2 (gibier) achterhol
n.; 3 kreek f.; 4 (action) in 't nauw dringen n.
acculement m. 1 (constr.) scherpte f.; 2 achterlastigheid
f.; 3 (véhic.) achteroverdompen n.
acculer 1 v. tr. in een hoek jagen, in 't nauw
brengen;2 v. intr.(mar.) achterlastig zijn: (véhic.)
achteroverdompen; 3 s'- den rug gedekt houden.
accumulateur m. 1 ophooper m.; 2 (techn.) accu-:
accumulation f. opeenhooping f. [mulator ni.
accu m u Ier v. tr. 1 opeenhoopen, opeenstapelen;
2 s' — aangroeien, zich ophoopen.
accusable adj. aanklaagbaar.
1. accusateur m., ...trice f. beschuldiger nl.,
...ster f. ; (jur.) aanklager m., aanklaagster f.
2. accusateur chuldigend.
accusatif m. accusatief m.
accusation f. beschuldiging, (jur.) aanklacht f.
accusatoire adj. aanklagend.
accusé m., -, e, f. 1 beschuldigde, (jur.) aangeklaagde
m. & f.; 2 (comm.) bericht n.; - de
réception ontvangstbericht.
accuser v. tr. 1 beschuldigen; (jur.) aanklagen;
(péchés) belijden; 2 (signaler) aanduiden, bekend
maken; — son áge zijn leeftijd aangeven; - son
jeu zijn spel bekend maken; 3 (faire ressortir)
doen uitkomen; — les formes de vormen doen uitkomen;
fortement accusé scherp geteekend; 4 -
réception de ontvangst berichten; 5 - de fauxT
aeé p h al e adj. hoofdeloos. [voor valsch verklaren.
acéphalie f. hoofdeloosheid f.
acéracé adj. ahornachtig.
acérain adj. staalachtig.
acerbe adj. 1 wrang; 2 (fig.) bijtend, bits.
acerbité f. 1 wrangheid; 2 bits(ig)heid f.
acéré adj. 1 verstaald; 2 (fig.) scherp, bits.
acérer v. tr. 1 verstalen; 2 scherpen, spitsen; 3
(fig.) scherp maken, bits maken.
acériné adj. ahornachtig.
acétabule f. 1 azijnkan f.; 2 (anat.) gewrichtsholte
f. ; 3 (zoo.) zuignap m.
acétate m. azijnzuur zout n.
céteux — 7 -- acrobatique
céteux adj. (...euse) azijnzurig.
cétification f. azijnvorming f.
cétique adj. azijnachtig; acide -- azijnzuur n.
cétylène n. acetyleen(gas) n.
chai`jte m. [k] eenzadige vrucht f.
chalandage m. beklanting klandizie f.
chalandé adj. beklant. [klanten krijgen.
.chaiander v. tr. 1 klanten aanbrengen; 2 s' —t
charnement m. 1 roofgierigheid f., bloeddorst
a.; 2 (fig.) verwoedheid, woede f.; 3 (combat, jeu,
ravail) hardnekkigheid f.
charner v. tr. i (chiens) bloedgierig maken;
(fig.) aanhitsen, verbitteren; combat acharné
erwoed gevecht; 3 s'— verwoed zijn, hardnekkig
ijn; s'— sur verwoed aanvallen, verbitterd zijn
Íchat m. aankoop m. [op; hardnekkig zijn bij.
.che f. eppe f.
ïchée f. 1 tienvoeter m.; 2 (pêche) peurworm m.
.chéen 1 adj. [k]Achajisch; 2 m. A— Achajer m.
4chem n. Atsjin n.
,cheminement m. weg m., aanleiding f.
^c h e m i n e r v. tr. 1 aan den gang helpen, den weg
panen (tot); 2 (cheval) africhten; 3 s'— zich op
eeg begeven, (fig.) aan den gang zijn. [m.
tchénois 1 adj. Atsjineesch; 2 m. A— Atsjineesj
kchéron m. 1 Acheron m.; 2 (poét.)onderwereldf.
tc heter v. tr. 1 koopen; — de sa vie met zijn leven
cQopen; 2 omkoopen, (dial.) uitkoopen; 3 s'-
;ekocht worden, betaald worden.
tcheteur m., ...euse f. kooper m., koopster f.
tchevé adj. voltooid; (fig.) volmaakt, volslagen.
tchèvement m. voltooiing f.; (temps) afloop m.
schever v. tr. 1 voltooien, voleindigen, afmaken;
! (tuer) dooden, afmaken; (détruire) in den grond
'celpen; 3 — de gedaan maken met; -- de boire. de
,ire, de parler uitdrinken, uitlezen, uitspreken;
— de convaincre ten volle overtuigen; 4 s'— eindigen,
voltooid worden; ten onderen geraken.
Achille m. 1 Achilles m.; tendon d'— Achillespees
f.; 2 (ins.) a— achilles m.
achillée f. duizendblad n.
achinois = achénois.
achoppement m. 1 aanstoot m.; pierre d'— steen
des aanstoots; 2 (fig.) hinderpaal m., struikel-T
achopper v. intr. stronkelen. [blok n.
achromatique adj. kleurloos.
achromatiser v. tr. ontkleuren.
ochromatisme m. kleurloosheid, ontkleuring f.
icufaire adj. naaldvormig.
Gide adj. & m. zuur adj. & n.
acidifère adj. zuurhoudend.
acidifiabie adj. verzuurbaar.
acidifiant adj. zuurmakend.
acidification f. zuurmaking f.
,acidifier v, tr. 1 zuur maken; 2 s'— zuur worden.
acidité f. zuurheid f. [zout n.
aciduie adj. zuurachtig, rinsch; sel — overzuurt
aeiduier v. tr. zuurachtig maken, verzuren.
arier m. 1 staal n.; d'—stalen, van staal, (fig.) van
ijzer, van steen; 2 (fig., arme) ijzer, zwaard n.
aciération f. verstaling f.
aciérer v.-tr. (ver)stalen.
aciéreux adj. (...euse) staalachtig.
aciérie f. staalfabriek f.
aciniforme adj. druifvormig.
acné f. knoopbiaasie n.
acolyte, m. 1 acoliet in.; 2 koorknaap, misdiener
m.; 3 (fig.) aanhanger m.
aco m pte m. afkorting f.
aconit m. wolfswortel m.
acoquinant adj. verleidelijk.
acoquiner v. tr. verleiden, verwennen.
acore m. kalmoes, maagwortel m.
acore(r) = accore(r).
Acores f. pl. Azoren f. p1., Azorische eilandenT
acot m. mestlaag f. [n. pl.
acot(tler v. tr. ommesten.
acotylédone, ...né adj. naaktkiemend.
it-coup, acoup m. ruk, hort m.; par —s met horten
en stooten. [cornet — gehoorbuis.
1. acoustique adj. van het gehoor, gehoor-;#
2. acoustique f., 1 geluidleer f.; 2 (salie) klank-T
acquéreur m. verwerver, kooper m. [toestand m.
acquérir v. tr. (acquérant, acquis, j'acquiers,
j'acquis) 1 verwerven, verkrijgen; 2 (amis, qualités)
krijgen, aanwinnen; 3 (absol.) vorderingen
maken; 4 s'— verkregen worden.
acquêt m. 1 verkregen goed n.; 2 (spéc.) aankoop
m.; 3 aanwinst t., voordeel n.
acquêter, v. tr. aankoopen.
acquiescement m. bewilliging, toestemming f.
acquiescer v. intr. : — k inwilligen, toestemmen
in, zich laten welgevallen.
1. acquis adj. verkregen, verworven.
2. acquis m. (verkregen) kennis, ervaring f.;
avoir de 1'— wereldkennis hebben, invloed hebben.
acquisition f. verwerving f.; (aan)koop m.
acquit m. 1 kwijting, quitantie f.; pour — voldaan
— de payement kwijting; jouer k 1'— voor al
het verteer spelen; 2 (jur.) vrijspraak f.; pour 1'--
de ma conscience tot geruststelling van mijn geweten;
par manière d'— om er van af te zijn; 3
(bill.) uitstoot m.; donner un bel — goed uitstooten.
acquit-li-caution f.vervoerbiljet n.,passeerbrief m.
aequittable adj. betaalbaar. [spraak t.
acquittement m.voldoening, kwijting; (jur.) vrij-1
acquitter 1 v. tr. betalen, voldoen, vereffenen; 2
(pers.) vriestellen, bevrijden;3 (devoirs) vervullen;
4 (j ur.) vrijspreken; 5 v. intr. — de ontslaan van,
vereffenen; 6 s'-- de betalen; vervullen.
1. acre f. halfmorgen n.
2. acre adj. 1 wrang, bijtend; 2 (fig.) bits vinnig.
3. Acre m. Aker, Accon n.
ácreté f. wrangheid, ' bitsheid f. [heid f.
aerimonie f. 1 scherpte, wrangheid; 2 (fig.) bits-t
acrimonieux adj.(...euse)1 scherp,wrang; 2 (fig.)T
acrobate m. & f. koordedanser m., — es f. [bits.
acrobatie f. koordedanserskunst(en) f. (p1.).
acrobatique adj. van het koordedansen; exercice
acropole — 8 -- ad libituii
- koordedanserskunst f.; machine - hijsch-1
aeropole f. stadsburg m. [toestel n.
acrostiche m. naamdicht n.
acrotère m. 1 voetstuk n. (aan een gevel); 2
(anat.) uiterste lichaamsdeel, uiteinde n.
acte m. 1 daad, handeling f.; faire - de folie een
dwaze daad begaan; faire - d'aurorité een daad
van gezag plegen; faire - de présence zich eventjes
vertoonen; faire - de bonne volonté zijn goeden
wil toonen; 2 (écrit) (bewijs)stuk m. acte f.;
-- notarié notarieele acte; passer un -- een acte
verlijden; prendre - ad notam nemen, doen opmerken;
donner - betuigen; 3 (dipl.) oorkonde,
handeling f.; 4 (relig.) -s des apótres Handelingen
der Apostelen, - de foi, de contrition acte
van geloof, van berouw; 5 (théát.) bedrijf n.
acteur m. 1 (tooneel)speler m.; 2 (en gén.) deelnemer
m.
1. actif adj. (...ive) 1 werkzaam. werkend, bedrijvig;
2 (théol.) vie active werkdadig leven; (mil.)
service - werkelijke dienst; (gramm.) verbe -
bedrijvend werkwoord; 3 (comm.) actief.
2. actif m. bezit, tegoed n., uitschulden f. pl.
action f. 1 verrichting, handeling, daad f.; mettre
en - in practijk brengen; morale en - zedeles
door het voorbeeld; 2 beweging, warmte f.; toujours
en - altijd bezig; 3 (relig.) - de gráces
dankzegging; (litt.) handeling f.; (rernède) werking
f.; avoir de 1'- invloed hebben; (mil.) treffen
n.; - d'éclat schitterend wapenfeit; (jur.) rechtsvordering
f., eisch m.; (comm. & tin.) aandeel
aetionnaire m. aandeelhouder m. [n., actie f.
actionner v. tr. 1 in beweging brengen; 2 (jur.)
dagvaarden, betrekken; 3 s'- zich moeite geven.
activement adv. werkzaam, bedrijvig.
activer v. tr. in werking brengen; bespoedigen.
activité f. werkzaamheid. bedrijvigheid f.; en -
1 in werking, 2 in werkelijken dienst.
actrice f. (tooneel)speelster f.
aetuaire m. 1 licht oorlogschip n.; 2 gerechtschrijver
m.; 3 wiskundig opzichter m.; 4 proviand-^
actualisation f. verwezenlijking f. [meester m.
actualiser v. tr. verwezenlijken.
actualité f. werkelijkheid, wezenlijkheid f.; objet
d'- vraagstuk van den dag; palpitaat d'- vol
dadelijk belang.
actuel adj. (x le), actuellement adv. 1 werkelijk,
wezenlijk; 2 tegenwoordig, thans.
aeuité f. scherpheid; (fig.) hevigheid f.
aculé adj. geangeld.
aculdiforme adj. angelvormig.
aeuminé adj. scherp, stekelig.
acuponcture f. naaldsteek m.
acutangle, ...gulaire, ...gulé adj. scherphoekig.
acutifollé adj. spitsbladerig.
adage m. zinspreuk f.
adagio 1 m. adagio n.; 2 adv. langzaam.
Adalbert m. Adelbert, Adelbrecht m.
Adam m. Adam m.; pomme d'- Adamsappel m.
adamantin adj. diamantachtig.
adam1que adj .van Adamstijd; (scient.)adamisch
adaptable adj. aanwendbaar.
adaptation f. aanpassing f.
adapter v. tr. 1 toepassen, aanpassen; 2 s'-- pas•
sen(op), sluiten(op); zich voegen (naar).
addition f. 1 bijvoeging, toevoeging f.; 2 (arithm.,
samenstelling, optelling f.; 3 rekening f.;l'--.s'i;
vous plait maak eens mijn rekening.
additionnel adj. ( -D Ie) bijgevoegd, bijkomend;
centimes -s opcentimen m. pl.
additionner v. tr. 1 samentellen, optellen; 2 bidi-'
additionneuse f. telmachine f. [voegen.
adducteur 1 adj. (...trice) trekkend; muscle --
= 2 in. trekspier f.. trekker m.
Adélaide f. Adelheid f.
Adèle f. Alida f., Aaltje, Daatje n.
adénotomie f. klierontleding f.
adent m. burghaak m.
adenter v. tr. intanden, tappen.
adepte m. ingewijde m. [volledig. volkomen.
adéquat adj. (kwa) 1 overeenstemmend,gepast; 2j
adhérence f. 1 aankleving f.; 2 (fig.) aanhanke-;
1. adhérent adj. aanklevend. [lijkheid f.
2. adhérent m. aanhanger m.
adhérer v. intr. 1 aankleven; 2 (fig.) gehecht zijn,
verkleefd zijn; 3 toetreden, toestemmen.
adhésif adj. (...ive) 1 klevend; emplátre - kleefpleister
f.; 2 toestemmend.
adhésion f. 1 aankleving; 2 (fig.) verkleefdheid,
verknochtheid; 3 toestemming f.
ad hoc loc. : réponse -- rechtstreeksch antwoord
n.; répondre - rechtstreeks antwoorden.
ad hominem loc. op den man af.
ad honores loc. eershalve, voor de eer.
adieu 1 interj. vaarwel; 2 m. vaarwel, afscheid
n.; sans - zonder afscheid.
Adige in. Etsch f.
adipeux adj. (...euse) vet; membrane ...euse^
adipocire m. lijkenvet n. [vetvlies n.
adjacent 1 adj. aanliggend; 2 m. naaste buur m^
adjectif 1 adj.bijvoegli/k; 2 m.biivoeglijk naam-;
adjectivement adv. bijvoeglijk. [woord n.
ad j o i n dre v. tr. bijvoegen, toevoegen.
1. adjoint adj. toegevoegd.
2. adjoint m. 1 medehelper, (admin.) adjunct
m.; 2 le maire et les adjoints burgemeester en
wethouders (Belg. en schepenen).
adjonction f. toevoeging, bivoeging f.
adjudant m. adjudant m. [aannemer m,
adjudieataire m.& f. 1 kooper m., koopster f.; 2;
adjudicateur m. 1 toewijzer; 2 aanbesteder m.
adjudicatif adj. (...ive) toewijzend.
adjudication f. 1 toewijzing; 2 aanbesteding f.
adjuger v. tr. 1 toewijzen, toeslaan, 2 aanbesteden;
3 s'-- zich toeëigenen.
adjuration f. bezwering f.
ad j urer v. tr. bezweren.
1. adjuvant adj. f.ndersteunend, helpend.
2. adjuvant m. 1 helper m.; 2 hulpmiddel n.
ad libitum loc. naar welgevallen.
admettre -- 9 -- aériser
dmettre v. tr. 1 aannemen, ontvangen; 2 toeten,
gedoogen.
^dminicuie m. 1 hulpmiddel; 2 hulpbewijs n.; 3
stut ni., schoor f.; 4 (zoo.) buiktandje n.
tdnfinistrateur m. bestuurder m.
Ldministratif adj. (...ive) besturend, beheerend;
>ureau - raad m. van bestuur.
idministration f. 1 bestuur n.; 2 bediening f.; -
te la justice rechtspleging; - dun remède toe-
(lening van een geneesmiddel; - des sacrements
>ediening, berechting f.
td min istrativement adv. langs administratievent
administratrice f. bestuurster f. [weg.
Rdministré m. geregeerde, geadministreerde m.
kdministrer v. tr. 1 besturen; 2 toedienen; (droit)
andhaven; (preuves) voorbrengen; (punition)
oekennen; (remède) toedienen; (sacrements)
bedienen, berechten.
admirable adj., ment, adv. bewonderens-
Itvaard(ig) wonderschoon, wonderbaar.
admirateur m. bewonderaar m.
admirati; adj. (...ive) bewonderingwekkend, verwonderend;
point - uitroepingsteeken n.
admiration f. bewondering f.
admiratrice f. bewonderaarster f.
Admirer v. tr. bewonderen; (iron.) wonderliik4
admissibilité f. aannemelijkheid t. [vinden.
admissibie .adj. aannemelijk, geschikt.
admission f. toelating, aanneming f.
admonestation f. vermaning. waarschuwing f.
admonester v. tr. vermanen, waarschuwen.
admoniteur m. vermaner, waarschuwer m.
admonition f. vermaning, waarschuwing f.
adoiesccnce f. eerste ieugd, jongelingschap f.
1. adolescent m., --e f. jongeling, aankomeling,
ni., aankomeling(e) f.
2. Adolescent adj. jong, nieuw.
Adoiphe m. Adolf, Dolf m.
Adonaï m. Adonaï, Heer m.
adonien, adonique adj. Adonisch.
Adonis m. T Adonis m.
adoniser v. tr. adoniseeren.
adonné adj. gehecht (aan), verslaafd (aan).
adonner 1 v. intr. (Naar.) uitschieten; 2 v. tr. s'-
zich hechten, zich toewijden, verslaafd zijn (aan).
adopt.abie adj. aannemelijk, aanneembaar.
adopter v. tr. aannemen; (parti, profession)
kiezen, omhelzen. [-vader etc.).
adoatif adj. aangenomen; en compos. pleeg(kindl
adoption f. aanneming: (parti, profession) keus
f. ; pays d'- aangenomen vaderland n.
adorabie f. aanbiddelijk.
adorateur m., ...tricef. aanbidder m., ...bidsterf.
;doration f. aanbidding; (images) vereering;T
adorer v. tr. aanbidden. [(pape) hulde f.
ados m. schuinsch tuinbed n. [rug keeren (naar).
adosser v. tr.met den rug leunen (tegen); met denl
adouber v. tr. 1 (jeu) schikt ti; 2 (mar.) kalfateren;
3 (iron.) mishandelen.
adouci in. eerste pelijsting f.
adoucir v. tr. 1 polijsten, zoeten; 2 verzachten,
verzoeten, zachter maken, zoeter maken.
adoucissage m. poliísting, verzachting f.
adoucissant 1 adj. verzachtend; 2 m. pijnstillend:
adoucissement m. verzachting f. [middel n.
adoucisseur m., ...euse f., spiegelslijper m.,
...slijpster f. [gaan.
ad patres loc.: aller - ad patres gaan, naar nobisf
adragant m. 1 boksdistel f.; 2 dragantgom f.
ad rem loc. ter zake, kort en bondig.
adresse f. 1 adres n.; woning f., verblijf n.; (lettre)
opschrift; 2 vertoog n.; 3 handigheid, vaardigheid
f.; tour d'- goochelkunst f. [zenden, toesturen.
adresser v. tr. richten, wenden, verwijzen, toe-t
adriatique adj. Adriatisch; nier A- AdriatischeT
Adrien m. Adriaan, Arie, Janus m. [zee f.
Adrienne f. Adriana, Jaantje f. [dig, vlug.
adroit adj.,-Dement adv.handig, behendig, vaar-t
adulateur m., ...trice f. vleier m., vleister f.
adulation f. vleierij f.
aduler v. tr. vleien.
adulte 1 adj. volwassen; 2 m. & f. volwassene m.
& f.; école d'-s school voor volwassenen, avond-T
aduitération f. vervalsching f. [school f.
adultère 1 m. overspel n.; 2 adj. overspelig; 3 m.
& f. overspeler m., ...speelster f.
aduitérer v. tr. vervalschen. [taal f.
aduitérin adj. l overspelig; 2langue-e bastaard-t
ad unguem loc. 1 afgewerkt; 2 op zijn duim.
ad usum loc. volgens het gebruik; -- Delphini
ten gebruike van den Dauphin.
ad valorem loc. naar de waarde.
advenir v. intr. gebeuren; - de geworden van;
advienne que pourra er gebeure wat wil; que
Votre Règne advienne ons toekome Uw Rijk.
adventice adj. toevallig; (plante) vanzelf gegroeid;
(idée) van buiten herkomstig. [vallig.
adventif adj. (...ive) 1 toegekomen; 2 (bot.) toe-t
adverbe m. bijwoord n. [delf* k.
adverbial adj. (...aux), rement, adv. bijvoor-t
adversaire m. & f. tegenpartij f., tegenstrever in.,
...streefster f.
adversatif adj. (... ive) tegenstellend.
adverse adj.tegenstrijdig; partie -- tegenpartij f.;
avocat - advocaat van de tegenpartij; fortuneT
adversité f. tegenspoed m. [- tegenspoed m.
adynamie f. krachteloosheid f.
adynamique adj. krachteloos.
Aèce m. Aëtius m.
aède m. zanger m.
aérage m., aération f. luchtverversching f.
aéré adj. luchtig, (goed) verlucht.
aérer v. tr. luchten, verluchten.
aérien adj. (-o ne) van de lucht; en compos.
lucht(geest, -reis, -weg etc.); corps, fluide -
luchtvormig lichaam n., -e vloeistof f.; taille -ne#
aérifère adj. luchtleidend. [luchtlichte gestalte f.
aérification f. luchtvorming f.
aériforme adj. luchtvormig.
aériser v. tr. luchtvormig maken.
aéographie -- 10 -- af f ineri
aérographie f. luchtbeschrijving f.
-aérolithe m. luchtsteen m.
aéroiogie f. luchtleer f.
aéro m ètre m. luchtmeter m.
aérométrie m. 'luchtmeting f.
aéronaute m. & f.1 uchtschipper, luchtreizigers
aérophore adj. luchtleidend. [m., ...zigster f.
aéroplane m. vliegtoestel n., vliegmachine f.
aéroscope m. luchtonderzoeker m.
aérosphère f. dampkring m.
aérostat m. luchtbol m.
aérostatier m. luchtvaarder m.
aérostation f. luchtvaart f.
aérostatique 1 adj. van de luchtbol(len); ballon —
luchtbol m.; 2 f. luchtvaart f.; 3 luchtevenwichts-^
aérostier m. luchtvaarder m. [leer f.
aétite f. arendsteen m.
affabilité f. minzaamheid, spraakzaamheid f.
affable adj. minzaam, spraakzaam. [les f.
affabulation 1 (récit) inkleeding; 2 (fable) zede-t
affadir v. tr. 1 laf maken, smakeloos maken; 2
(fig.) doen walgen. [ging f.
affadissement m. lafheid; smakeloosheid; wal-t
affaibiir v. tr. 1 verzwakken, verslappen, verlichten;
2 (fig.) ontzenuwen; 3 (bols, fer) verdunnen.
affaibiissement m. verzwakking; verlichting;
ontzenuwing f.
affaire f. T zaak f.; -- d'honneur eerezaak; — d'or
voordeelige zaak; eest une — dat is een groote ou
een erge zaak; une petite — een kleinigheid; j'ai
votre — ik heb wat gij noodig hebt; j'en fais mon
-- ik belast er mij mée; ii a son — hij heeft genoeg;
son — est faite zijn zaak is klaar; lui faire son —
hem zijn rekening klaar maken; cela ne fait rien
à 1'— dat doet niets ter zake; point d'— ! geen
sprake van; avoir — à te doen krijgen met; avoir
— avec zaken hebben met; avoir — de noodig
hebben; s'attirer des —s zich moeielijkheden op
den hals halen; vider une — een zaak uitmaken
ou vereffenen; se tirer d'— zich uit den slag
trekken. (schijnt het druk te hebben.
affalré adj. druk, bedrijvig; il a fair — hijs
affaissement in. inzakking f.; (fig.) verslapping
f., verval n.
atfaisser v. tr. 1 doen inzakken; (fig.) verzwakken;
2 s'— inzakken; (fig.) verslappen, vervallen;
(années, chagrin) gebukt gaan.
affaler v. tr. 1 (cordages) afhalen, doen zakken; 2
(nav.) aan lager wal brengen; 3 s'— zich laten
zakken; aan lager wal komen; (fig.) vallen.
affamé adj. uitgehongerd, hongerig; homme —
kale heer; nabit — te nauwe rok; écriture —e
mager schrift; — de gretig naar, happig naar,
tuk op.
affamer v. tr. 1 uithongeren. hongerig maken; 2
(fig.) begeerig maken, gretig maken (naar).
afféagement m. beleening f.
afféager v. tr. beleenen.
affectatlon f. 1 gemaaktheid, onnatuurlijkheid f.;
2 bestemming; 3 verpanding f.
affecté adj. 1 gemaakt, onnatuurlijk; 2 bestemq
3 '(maladie, défaut) aangedaan.
1. affecter v. tr. 1 voorliefde hebben voor; — 1
guerre voorliefde voor den oorlog hebben; 2iar
nemen; — la forme cubique den teerlingvorm aa^
nemen; 3 zich een schijn geven, zich aanstellen,
— la douceur zich zacht aanstellen; manière
affectées gemaakte manieren; 4 bestemmen; —
des fonds à gelden bestemmen tot; — à un servic
public tot een openbaren dienst bestemmen.
2. affecter v. tr. i treffen, aandoen; cette nou
velle t'affecte dit nieuws treft hem; 2 (méd.) aan
doen, aantasten: 3 (jur.) verbinden, belasten;
(mathém.) wijzigen; 5 s'— getroffen worden
aangedaan worden.
affectif adj. (...ive) 1 aandoenlijk, liefde inboezé
mend; 2 liefhebbend; 3 faculté ...ive gevoelsver
mogen n.
affection f. I genegenheid, neiging, liefde; 2 (méd.
aandoening, kwaal; 3 (fig.) aandoening, ontroeaffectionné
adj. toegenegen, verkleetd. [ring f
affectionner v. tr. 1 genegen zijn voor, veel houder
van, voorliefde toonen voor; 2 (choses) boeien;
s'— behartigen; s'— qq. iemands genegenheic
winnen. [hartelijk
affectueux adj., ...eusement adv. toegenegen,
afférent adj. 1 toekomend; 2 (mé.) aanvoerend
affermage in. verpachting f.; pacht(prijs m.) f.
affermer v. r. (donner) verpachten; (prendre
pachten.
affermir v. tr. 1 stevig maken; 2 (fig.) bevestigen,
3 s'— stevig worden; zich bevestigen.
affermissement m. vastwording, versterking: beafféron
in. beslag n., malie f. [vestiging f
affété adj. gemaakt.
afféterie f. gemaaktheid f.
affichage m. aanplakking f.
affiche f. 1 aanplakbrief m., plakkaat n.; —s aanl
kondigingsblad n.; 2 bewijs, kenteeken n.;
(mar., pêche) haak in.; 4 (cord.) afval in.
afficher .v. tr. 1 aanplakken; 2 (fig.) ten toorn
stellen, te koop loopen met: 3 s'— aangeplak.
worden; (fig.) zich ten toon stellen, zich uitgeven;
afficheur m. aanplakker m. [(voor);
affidé 1 adj. vertrouwd; 2 in. & f. vertrouweling1
affilée f. : d'--- op een rij, rechtdoor. [rp. & fy
affiler v. tr. 1 scherpen, wetten; avoir la lange(
affilée een scherpe ou gladde tong hebben; 2
rooien, op een rij plaatsen; 3 tot draden trekken.
affiieur m., ...euse f. scherper, slijper m., ...sterf.
affiliation f. opneming f.
affiiié m. opgenomen lid, medelid :i.
affiiier v. tr. opnemen; s'— 1 zich aansluiter
(bij), 2 zich toevoegen.
affiloir in. wetsteen m.; wetstaal n.; aanzetleer n
affinage in. 1 zuivering, verfijning f.; 2 (tissu)
fijnschering; (aiguille) .fijnpunting f.; 3 (litt.)
polijsten n. [aanpunten; 3 polijsten.
affiner v. tr. 1 zuiveren, verfijnen; 2 fijnscheren;
afflnerie f. 1 kokerij f.; 2 (métaux) drijfhaard M.
affineur -- 11 — a ,ge
ffineur m. zuiveraar, _fijnscheerder m. [zijn.
ffinité f. verwantschap f.; avoir de 1'- verwantt
affinoir m. hekel m. [kwikles en strikjes n. pi.
affiquet m. 1 breikoker m., breihoutje n.; 2 -sj
bffirmatif adj. (...ive) bevestigend.
bffirmation f. bevestiging f.
^ffirrnative f.bevestiging; bevestigende stelling f.;
par 1'- bevestigend; dans 1'- in geval van be-^
kffirmativement adv. bevestigend. [vestiging.
^ffirmer v. tr. bevestigen.
affixe 1 adj. bijgevoegd; 2 m. toevoegsel n.
Etffleurage m. 1 eerste bloem f.; voordeelig meel n.;
g (papet.) verdunning f.
affieurant 1 adj. gelijkmatig; 2 m. stamper m.
affleurée f. heelgoed n.
^ffleurer I v. tr. even aanraken; 2 effen maken,
;elfijk maken; 3 (boul., papet.) gelijkmatig mengen;
4 v. tr. even te voorschijn komen; even
zanraken; met den boord gelijkkomen.
affieurie f. heelgoed n. • [straf f.
afflictif adj. (...ive) voelbaar; peine ...ive liif-1
Bffliction f. 1 droefheid, smart; 2 ramp f.
affiigé adj. bedroefd.
affilgeant adj. bedroevend, verdrietig.
affilger v. tr. 1 bedroeven, verdriet aandoen aan;
2 (maladie) aantasten; (malheur, désastre) teisteren;
3 (pénitence) kastijden; 4 s'--- droevig zijn.
affiouage m. vlotmaking f.
afflouer v. tr. vlot maken.
affluence f. 1 samenloop, toevloed m.; 2 (eau) toevloeiing
f.; (méd.) aandrang m. [rivier f.
affiuent 1 adj. toevloeiend, aanvloeiend; 2 m. bij-t
affluer v. tr. 1 toeloopen, samenloopen, toegestroomd
komen; - dans vloeien naar, uitwateren
in; 2 (méd.) toestroomen.
affiux m. toevloeiing f., aandrang m.
affolé adj. verdwaasd, uitzinnig; aiguille -e
(kompas)naald die zot draait. [draaien n.
affolement m. 1 uitzinnigheid f.; 2 (aiguille) zot-±
affoler v. tr. 1 verdwazen, gek maken; 2 v. intr.
gek worden; 3 zotdraaien; 4 s'- verzot zijn (op).
affouiilement m. wegspoeling, ondermijning f.
affouiller v. tr. wegspoelen, ondermijnen.
affourager v. tr. voederen.
affourche f. vertuiing f.; ancre d'- vertuianker n.
affourcher v. tr. & intr.1 (mar.) vertuien; 2 (tiss.)
lasschen; 3 (fig.) zich schrijlings zetten (op).
affraïchie f..frissche bries f.
affranc h i 1 adj. vrij, verlost; 2 (poste) gefrankeerd;
3 m. vrijgemaakte slaaf m.
affranchir v. tr. 1 vrijmaken, verlossen; (pompe)
lens maken; 2 (poste) frankeeren; 3 s'- zich vrijmaken
(van), zich onttrekken (aan).
affranchissement m. 1 vrijmaking, bevrijding f.;
2 (poste) frankeering f., vrachtprijs m.
affre f. angst m.; -s de la mort doodsangst m.
affrêtement m. 1 bevrachting, f.; 2 vrachtloon
affr êter v. tr. bevrachten. [n.) f.
affrêteur m. bevrachter m. [ijselijk.
affreux ad., ...eusement adv. verschrikkelijk,t
affriander v. tr. 1 verlekkeren (op), belust maken
(op); 2 (chasse, pêche) lokken; 3 s'- verlekkerde
affricher v. tr. braak laten (liggen). [worden (op)
affrioler v. tr. verlekkeren; verlokken.
affront m. hoon, smaad m., schande f.;faire unsmaad
aandoen; essuyer un --- een hoon ou een
beleediging ondergaan.
affronter v. tr. 1 het hoofd bieden aan; niet ontzien;
trotseeren; 2 beleedigen; 3 samenvoegen.
affronteur m., ...euse f. 1 trotseerder; 2 (onbeschaamd)
bedrieger m., ...ster f. [ding f.
affublement m. belachelijke opschik m., toetake-t
affubler v. tr. belachelijk opschikken, toetakelen.
affOt m. 1 affuit, rolpaard n.; (scie) zaagstoel m.;
2 (chasse) loerplaats f.; être á 1'- op de loer staan.
afff tage m. 1 affuitmonteering f.; 2 scherpen,
wetten n.; 3 (iron.) opknapping f.
affOter v. tr. 1 op het affuit zetten; 2 scherpen,
wetten; 3 (chasse) op de loer liggen; 4 (iron.)
opknappen.
affêtiau m. kleinigheid, kwik f., dingetje n.
afghan 1 adj. Afghaansch, Afghanisch; 2 m.
A- Afghaan, Afghaner, M.
afin de prép. om te, ten einde te.
afin que conj. opdat.
afistoler v. tr. 1 opdirken; 2 A beetnemen.
a fortiori loc. des te meer.
africain I adj.Afrikaansch;2 m. A- Afrikaan m.
Afrique f. : l'A- Afrika n. [getergd.
agacé adj. 1 (dents) slee, eggig; 2 geprikkeld,t
agacement m. 1 (dents) sleeheid, eggigheid f.; 2
prikkeling, terging f.
agacer v. tr. 1 (dents) slee maken, eggig maken;
2 prikkelen, tergen.
agacerie f. prikkeling f., geterg n.
agaiilardir v. tr. vervroolijken.
a g a m e adj . geslachtloos.
agami m. trompetvogel m.
agamie f. geslachteloosheid f.
agape f. liefdemaal; (fig.) vriendenmaal n.
Agar f. Agar, Hagar f.
agaric m. boomzwam f.
agate f. agaat n. & m.; d'- agaten.
1. Agathe f. Agatha f., Aagje n.
2. agathe f. (bot.) roode tulp f.
agatin adj . agaatkleurig.
agatine f. agaatpeer f.
agave m. boomaloë, 'agave f.
1. áge m. 1 ouderdom; le poids de 1'- de last des
ouderdoms; a 1'- de trente ans op den ouderdom
van dertigjaar; - de la lune ouderdom der maan;
2 quel - avez-vous hoe oud zijt gij; être d'- a,
être en - de oud genoeg zijn om te; il ne paralt
pas son - hij ziet er zoo oud niet uit; 3jaren; l'--
de discrétion dejaren van onderscheid; 1'- viril
de mannelijke jaren; Ie bas - de kinderjaren; la
raison ne vient pas avant 1'- 't verstand komt
voor dejaren niet; 4 leeftijd; un homme de mon
-, du même - een man van mijn leeftijd, van
denzelfden leeftijd; 5 tijd m., tijdperk n., eeuw f.;
age -- 12 — agressif
à notre -- in onzen tijd; -- des plaisirs tijd der
vermaken; 1'-- dor het gouden tijdperk, de gouden
eeuw; d'— en — van eeuw tot eeuw, moyen —
middeleeuwen; - moyen middelbare leeftijd.
2. age m. (ploeg)boom m.
égé adj. oud.
agence f. agentschap n.
agencement m. schikking, samenvoeging f,. verband
n.; (litt.) kunstige bouw m.
agencer v. tr. schikken, samenvoegen, verbinden;
(litt.) schaven, kunstig bouwen.
agenda m. 1 dagboek; 2 zakboekje n.
agenouiller v. tr. : s'— knielen.
agenouilloir m. knielbankie n.
agent m. T agent m.; (choses) oorzaak, kracht f.;
(personnes) afgevaardigde, ambtenaar, dader m.;
— de police politieagent, diender; — voyer wegopzichter;
— de change wisselaar, makelaar m.
in effecten.
Aggée m. Aggaeus, Haggai m.
agglomérat m. samenhooping, samenhoopsel n.
aggiomération f. 1 samenhooping, ophooping f.;
2 samenhang m.; 1'— de kom, het bewoond gedeelte;
l'— gantoise Gent en de aangrenzende gemeenten.
aggioméré m. 1 vereeniging; 2 samenpersing f.
agglomérer v. tr. samenhoopen, ophoopen; doen
samenhangen.
aggiutinant, aggiunatif (...ive) adj. aaneenklevend,
aaneenlijmend; langue — aaneenlijmende
taal f.; remède — kleefmiddel n.
agglutination f. aaneenkleving, aaneenlijming f.
agglutiner v. tr. aaneenkleven, aaneenlijmen.
aggravation f. verzwaring; verergering f.
aggrave f. verscherpte (kerkelijke) ban m.
aggraver v. tr. verzwaren; verergeren.
agile adj., ment adv. vlug, vaardig.
agilité f. vlugheid, vaardigheid f.
agio m. agio, opgeld n.
a giorno loc. als in klaren dag.
agiotage m. actie-handel m., wisselspel n.
agioter v. intr. in effecten spelen.
agioteur m. beursspeculant m.
agir v. intr. 1 handelen, te werk gaan; — en honnéte
homme als een eerlijk man handelen; —
d'autorité op eigen gezag handelen; bien — avec
qq., envers qq. goed met iemand handelen; 2 —
sur werken op; — pour optreden voor; contre —
optreden tegen; - contre (jur.) vervolgen; 3 s' -
de: il s'agit de er is kwestie van, er is sprake van
het geldt, het komt aan op. [tig.
agI sant adj.handelend,werkzaam; (méd.)krach- 1
agitateur m. 1 opruier, onruststoker m.; 2 (machine)
schudder m.
agitation f. 1 schudding,beweging f.; - de la mer
deining f.; 2 (fig.) woeling, onrust f.
agitato adj. levendig, driftig.
agité adj. bewogen, geschokt; (fig.) woelig; (séance)
stormachtig.
agiter v. tr. 1 bewegen, schudden; — un drapeau
met een vaandel zwaaien; — un mouchoir meteen
zakdoek wuiven: 2 (fig.) verontrusten,beroeren; 3
-- une question een vraag opwerpen; 4 s'—
bewogen worden; onrustig worden, woelen; opgeworpen
worden.
agnat m. [g-n] zwaardverwant m.
agnation f. [g-n] zwaardverwantschap f.
agnatique adj. [g-n] zwaardverwant.
agneau m.( 'x) 1 lam n.; — pascal paaschlam; 2
(bouch.) de l' - lamsvleesch n.
agneler v. intr. oonen.
agnelet m. lammetje n.
agnelin 1 m. (getouwd) lamsvel n.; 2 lammerkroon
f.; 3 adj.: laine —e lamswol f.
Agn ès f. 1 Agniet f.; 2 (fig.) a-- onnoozele duif f.
agnus m.(gewijd) lamsbeeldje n.
agnus-castus m. kuischboom m.
Agnus-Dei m. Agnus-Dei, Lam Gods n.
agonie f. 1 doodstrijd m.; être à 1'- op sterven
liggen; 2 zielsbenauwdheid f.
agonir v. tr. overladen (met), overstelpen (met).
agonisant adj. stervende.
agoniser v. intr. met den dood worstelen.
agonistique 1 adj. worstel-; jeux-s worstelspelen
n. pl.; 2 f. worstelkunst f.
agouti m. varkenkonijn n.
agrafe f. haak m.; porte d' -- oog n.
agrafer v. tr. haken, toehaken.
agraire adj. akker-; loi - akkerwet f.
agrairien 1 m. voorstander m. van akkerwetten;
2 (parti) agrariër m.; 3 adj. (ene) agrarisch.
agrandir v. tr. & s'— vergrooten. vermeerderen.
agrandissement m. vergrooting, vermeerdering f.
agréabie adj., ment adv. aangenaam; (personnes)
vriendelijk; prendre ou avoir pour — voor
lief nemen; faire 1' — den innemende spelen.
agréé adj. aangesteld.
agréér 1 v. tr. (gunstig) aannemen; agréez mes
respects aanvaard mijn beleefde groeten; - une
prière een gebed verhooren; 2 (fonction) aanstellen,
bevestigen (in); 3 (mar.) optakelen; 4 - que
toestaan dat,veroorloven dat; 5 v. intr. aanstaan,
bevallen; cela m'agrée dat bevalt mij.
agréeur m. 1 keurder; 2 (mar.) takelmeester m.
agrégat m. samenhoopsel n., samenhang m.
agrégation f. 1 ophooping f., samenhang m.; 2
(société) toelating, opneming; (fonction) aanstelling
f.; (enseign.) aggregatie f.
agrégé adj. 1 samenhangend; 2 (bot.) opgehoopt;
(zoo.) in kudden levend; (fonction) aangesteld,
erkend; (enseign). geaggregeerd.
agréger v. tr. 1 ophoopen, samenvoegen; 2 toelaten,
opnemen, aanstellen.
agrément m. 1 vermaak,genoegen m.; jardin d' —
lusthof m.; arts d'- gezellige kunsten f. pl.;
2 aangenaamheid,bevalligheid f.; 3 goedkeuring,
toestemming f.; 4 versiersel, optooisel n.; (!ron.):
agrès m. pl takelwerk n. [toemaatje n.
agresseur m. aanvaller, aanrander m.
agressif adj. (...ive) aanvallend, aanrandend.
agression -- 13 — aiguillon
agression f. aanval m., aanranding f.
agreste adj. landelijk; (fig.) boersch, lomp.
agricole adj. landbouw-; industrie — landbouw-t
agriculteur m. landbouwer m. [bedrijf n.
agriculture f. landbouw m. [klemmen.
agriffer v. tr. 1 vastklampen; 2 s'— zich vast-t
agrïpper v. tr. 1 gretig grijpen; 2 s'— zich vast-t
Agrippine f. Agrippina f. [klampen.
agronome m. landbouwkundige m.
agronomie f landbouwkunde f.
agronomique adj. landbouwkundig, landbouw-.
agrostème f. dolik, he(de)rik f.
aguerri adj. krijgshaftig; (fig.) gehard, verhard.
aguerrir v. tr. 1 tot den oorlog africhten; verharden;
2 s'— zich aan den oorlog gewennen; (fig.)
zich verharden.
a; uets rn. p1. loerplaats f.; être aux — op de loer
staan; se tenir aux — op de loer liggen.
agui m. wipper m.
ah! interj. ach! ha!
ahan m. oef m., gehijg n.
ahaner v. intr. oefen, hijgen.
aheurté adj. eigenzinnig, stijfhoofdig.
aheurtement m. stijfhoofdigheid f.
aheurter v. tr. 1 stijfhoofdig maken; 2 s'— stijfhoofdig
zijn (in); zich stooten (tegen).
ah!, aie 1 interj. ai! au! oei! [bijsterd zijn.
ah urir v. tr. 1 verbazen, verbijsteren; 2 s' -- ver-t
ahurissement m. verbazing, verbijstering f.
1. aï m. (zoo.) luiaard m.
2. ai m. (méd.) kraking f.
aldant 1 adj. helpend; Dieu — met Gods hulp,
2 m. helper, handlanger m.
1. aide f. hulp f., bijstand m.; —s onderstandsgelden
n. pl.
2. aide m. 1 helper m.; —de camp generaal adi udant
m.; aide-major tweede officier van gezondheid;
aide de cérémonies onder-ceremoniemeester;
aide de cuisine onderkok m.; 2 (mar.) maat m.;
aide-bosseman schiemansmaat.
aide-maçon m. opperman, handlanger, (Belg.)
metselaarsdiender m.
aider v.tr.&intr. 1 helpen,bijstaan; --h la nature
de werking der natuur bevorderen; 2s'— zich bedienen(
van), zich helpen (met); aide-toi le ciel
t'aidera help u zelf zoo helpt u God; 3 s'— elkan-^
aïe = ahi. [der helpen.
aieul m., e f. (« s) grootvader m., grootmoeder t.
aieux m. pl. voorouders m. p1.
1. aigie xn. 1 (zoo.,pupitre. astron.) arend m.; —
royal koningsarend ;— vautour valkarend; 2 (fig.
ordre) adelaar; 1' — de Meaux de adelaar van
Meaux; ce nest pas un — hij is geen hoogvlieger;
avoir des yeux d'— valkenoogen hebben; l'ordre
de 1'—noir de orde van den Zwarten Adelaar; 3
(pap.) landkaartenformaat n.; 4 (chim.) — blanc
verzacht kwikzilver n.;--céleste ammoniakzoutn.
2. aigle f. 1 wijfjes-arend; 2 (armoirie,enseigne)
adelaar m.; — impériale keizerlijke adelaar.
aigiefin m. schelvisch m.
aigiette f. geknot adelaartje n.
aíglon m. arendsjong n.
1. aigre adj. 1 (gout)zuur, wrang; 2 (son) scherp,
kriischend; (couleurs) schel, schreeuwend; (métaux)
bros,splinterig; (vent) scherp, guur;3 (fig.)
bits, bitter; (personne) zuur.
2. aigre m. 1 zuur n., zuurheid f.; 2 (vent) guurheid
f.; 3 (fig.) bitsheid, bitterheid f.; 4(boisson)
zure drank m.
aigre-doux adj. zuurzoet; (fig.) bitterzoet.
aigrefin m. 1 gelukzoeker; 2 (zoo.) schelvisch m.
aigrelet adj . zuurachtig; (fig.) min of meerspijtig.
aigrement adv. bits, scherp.
aigremoine f. leverkruid n.
aigret adj. zuurachtig.
aigrette f. 1 (zoo.) 1 zilverreiger m.; 2 uitloop m.;
3 zeepauw m.; 2 (phys.) stralenbundel m.; 3 (plumes)
vederbos m.; 4 glaspluim f.; 5 (bot.) kroontje
n., pluimpjes n. pl.
aigreur f. 1 zuurheid, scherpheid f.; 2 (métaux)
brosheid f.; 3 —s (estomac) zuur n., zode f.;'4(fig.)
bitsheid, bitterheid f.
aigrir v. tr. 1 zuur maken, verzuren; 2 (métaux)
bros maken; 3 (fig.) bits maken, verbitteren, verergeren;
4 s'— zuur worden; verbitterd worden,
boos worden.
aigu adj.1 (nointu)scherp, spits; (tranchant)sniidend;
2 (sons) schel, doordringend; 3 (douleur)
snijdend, hevig; 4 angle — scherpe hoek; accent
—scherp toonteeken. [innemen; 2 waterplaats f.
aiguade f. [ga] 1 watervoorraad m.; faire —watert
aiguayer v. tr. [gai] 1 in het wed brengen; 2
(lessive) spoelen.
aigue-marine f. (w s-« s) zee-agaat, zeebril m.
aiguière f. [gyè] lampetkan f.
aiguiérée f.[gyé] lampetkan (vol) f.
aiquillade f. [gwiy] prikkel m.
aiguille f. igwiy ] T & 1 naald f.; — à coudre, à
ravauder, à tricoter naainaald, stopnaald, breinaald;
— à graveur etsnaald; — d'essai toetsnaald;
fusil à — naaldgeweer; — aimantée
magneetnaalu'; de fi1 en -- vannaaldje tot draadje,
haarfijn; passer par le chas ou le trou d'une —
door het oog van een naald gaan; 2(horl., manom.)
wijzer m.; (balance) lonk f., (pont) pijler m.;
(chemin de fer) wissel m.;(zoc.) naaldvisch m.
aiguillée f. [gwiy] draad in.
aiguilier v. tr. [gwiy] 1 (met de naald) zuiveren; 2
de wissels verzetten (voor), met de wissels richten.
aiguilletage m. [gwiyj 1 nestelbeslag gin. 2 (mar.)
slorring f. [beslaan; 3 sjorren.
alguilletter v. tr. .[gwiy] 1 nestelen; toewijzen;21
aig u i l leti er m . [gwiy] nestelmaker m.
aiguillette f. [gwiy] 1 nestel m.; 2 (mar.) rabánd
m.
aiguilleur m. [gwiy] 1 wisselwachter; 2 stoker m.
1. aiguillier M. [gwiy] naaldenkoker m.
2. alguillier m.,...ièref.[gwiy] naaldenmakerm•
...maakster f. [slag m
aiguillon m.[gwiy] angel m.; (fig.) prikkel spooraiguillonner
-- 14 ajuster
alguillonner v. tr. [gwiy] prikkelen; (fig.) aanprikkelen,
aansporen.
alguillonneux adj. (...euse) gwiy] stekelig.
alguisage,aiguisement m.[gwi],slijping,wettingf.
aiguiser v. tr. [gwii slijp?/2, wetten; (fig.) schen-^
aiguiseur, m. [gwi] slijper m. [pen, opwekken.
all m. (auix ou alis) knoflook n.; gousse d'—
knoflookklauwtje n.; tête d'— ui f.
allante m. ailanthus (boom) m.
alle f. vleugel m., vlerk, wiek f.; rogner les -- s à
kortwieken; battre des -- klapwieken; ne battre
que d'une —,battre de 1'—vleugellam zijn; à tire
d'— pijlsnel, pijlrecht; en avoir dans 1'— schroot
in zijn vleugels hebben.
allé adj. gevleugeld, gewiekt.
alleron m. 1 vleugelspits;2(poisson) vin f.3 (moulin)
schepbord n.
allette 1 vleugeltje n.; 2 (archit.) zijvleugeltje n.;
(artill.) kogelpen f.; (cordonn., cout.) belegstuk n.;
(mar.) verlengstuk n.
aallade . f. knoflooksaus f. [ren kant.
ailleurs adv. elders; d'-- overigens, aan een ande-1
almable adj. beminnelijk, lieftallig.
1. aimant adj. liefhebbend. [kracht f.
2. aimant m. zeilsteen m.; (fig.) aantekkings-1
aimanté adj. met zeilsteen bestreken; aiguille —e
magneetnaald f. [seeren.
aimanter v. tr. mct zeilsteen bestrijken; magneti-t
Almé m. Amatus, Amaat m.
Aimée f. Amata f.
almer v.tr. 1 (affection) liefhebben, (Holl.) (veel)
houden van, (Belg.) gaarne zien, (langue écrite)
beminnen; -- ses parents zijn ouders liefhebben;
— sa mère zijn moeder gaarne zien; -- son prochain
zijn naaste beminnen; 2 (agrément) liefhebber
zijn van; — les chevaux,l'étude liefhebber
van paarden, van de studie zijn; (mets) lusten,
mogen; je name pas les fèves ik mag geen boonen;
3 (avec infin.) gaarne; — It lire gaarne lezen;
4 -- mieux liever hebben, (avec infin.) liever;
j'aime mieux deux ceufs que ik heb liever twee
eieren dan; j'aime mieux danser que de ik dans
liever dan dat ik.
alne f. (anat.) lies f. [senior.
alné adj. oudste; De Vt s — (comm.) De Vos 1
alnesse f. eerstgeboorte f.; droit d' — eerstgeboorterecht
n.
ainsi 1 adv. zoo, alzoo, aldus; et — de suite en zoo
voorts; — soit-il het zij zoo, amen; —• dit — fait
zoo gezeid zoo gedaan; il est ainsi fait zoo is hij;
2 conj. derhalve, bij gevolg; — que zooals, gelijk.
1. air m. lucht f.; 1'— du pays de lucht van de
geboortestreek; ie grand — de open lucht; prendre
1'— een luchtte schep peen; donner de 1'— à luchten;
en 1'— in de lucht, (fig.) in den wind.
2. air m. uitzicht. i'oorkomen n.; il a 1'— malade
hij ziet er ziek uit, hij schijnt ziekte zijn; ii a l'--
de rêver hij schijnt te droommen; il a bon, mauvais
-- hij ziet er deugdelijk, gemeen uit; il a 1'-- bon.
mauvais hij ziet er goedhartig, boos uit.
3. air m. 1 (zang) wiis,(Belg.) voois f.; 2 liedje,
deuntje n.; donne-nous un — zing ons een stukje.
alrain m. 1 brons; d'— bronzen; áge d'— koperen
eeuw; cceur d'— steenen hart; front d'— stalen
voorhoofd; 2 klokspijs f.; 3 (fig.) metaal n.; klok f.;
kanon n.; — sacré gewijd metaal; — tonnant
donderend metaal.
1. aíre f. 1 deel f., dorschvloer m.; 2(géom.)ruimte,
vlakte f., vlakke inhoud .m.; (cóté)vl xk m.; 3 (mar.)
windstreek, kompasstreek- f.; 4 (astron.) licht.
krans m., lichtkroon f.
`. aïre f. nest n., roest f.
airée f. dorschbed n.
alrelle f. boschbes f ; -- rnyrtille blauwe bes.
airer v. intr. nestelen, roestets.
ais m. plankje, bord n.
aisance f. 1 gemakkelijkheid, losheid f.; 2 dunner
de 1'-- speelruimte ou spel geven; 3 (fortune)welstand
m.; avoir de 1'-- bemiddeld zijn; 4 cabinet
d'—s gemak n.; fosse d'---s sekreetput m.
aisceau in. (kuipers) disseltje n.
1. aise f. 1 vreugde, blijdschap f. schik m.; 2 gemak
n.; à 1'— op zijn gemak; à votre — zooals u
wilt; mal à 1'-- niet lekker; vous en parlez àvotre
-- gij hebt gemakkelijk praten; en prendre á son
— avec zich niet haasten met, den tijd nemen
voor; 3 welstand rn., welvaart f.; il est à son — hij
is bemiddeld; 4 --3 gemak n.; chercher ses —s
zijn gemak zoeken.
2. aise adj. verblijd; j'ai-le cceur bien -- mijn
hart is verblijd.
aisé adj. 1 gemakkelijk; 2 los, ongedwongen;
morale ---e rekkelijke zedeleer f.; 3 bemiddeld.
aisámant adv. zonder moeite, gemakk?lijk.
aisseau m. spil f.; 2 houweeltje n.; 3 (kuipers)-T
aisselier m. draaghand m. [disseltje n.
aisselière f. 1 bsdemstuk n.; 2(kuipers)disseltje n.
aiselle f. oksel m.
aisette f.(kuipers)disseltje n.
eitres m. p1. 1 voorhof, voorplein n.; 2 hoeken end
Aix-la- Chapslla f. [es'] Aken n. ['Canten m. p1.
ajone m. gaspeldoorn m.
ajoupa m. loofhut f.
ajour m. opening f.
ajourer v. tr. doorbreken, doorsteken.
ajournable adj. uitstelbaar.
ajournement rn. uitstel n., verdaging f.
ajournar v. tr. uitstellen, verdagen.
ajoutage m. bijvoegsel n.
a j o utáe f. verlengstuk n.
ajouter v. tr. & intr. 1 bijvoegen, bijdoen; (morceau)
aanzetten; — à voegen bij, doen bij, zetten
aan; 2 verhoogen, (iron.) overdrijven; 3 — foi
geloof slaan.
ajoutoir rn. mondstuk n.
a j u st ag e 'm. vereffening, justeering f.
ajustement m. 1 vereffening; 2 aanpassing, opstelling
f.; 3 (toilette) opschik, tooi m.
ajuster v. tr. 1 juist maken, effen maken; 2 aanpassen,
opstellen, schikken; 3 (fig.) regelen,maatajusteur
-- 15 -- alexien
regelen nemen; 4 (toilette) opschikken, optooien;
ajuster sa cravate zijn das recht zetten.
ajusteur m. 1 samenvoeger, monteerder m.; 2
vereffenaar m.; 3 balans f.
ajustoir m. muntschaaltje n.
ajutage, ajutoir m. mondstuk n.
ak*ne m. eenzadige vrucht f.
alabastrite f, valsch albast n.
alacrité f. wakkerheid, levendigheid f.
alain 1 adj. Alaansch; 2 m. A- Alaan m.
alais m. patrijsvalk m.
alambic m. distilleerkolf m.; passer à 1'- (fig.)
op de keper beschouwen. [schroejd.
alambiqué adj. (esprit) afgemat; (style) ©pge-1
alambiquer v. tr.1 overhalen; 2(esprit)vermoeien;
3 v. intr. & s'- muggeziften.
alanguir 1 v.tr.doen kwijnen; 2 v. intr. kwijnend
zijn; 3 s'- kwijnend worden.
alanguissement m. kwijning f.
alarguer v. intr. in zee steken.
alarmant adj. verontrustend, ontstellend.
alarme f. 1 wapenkreet m., alarm n.; sonn,er 1'--
alarm blazen ou luiden; 2 schrik m., ontsteltenis
f.; chaude -- geweldige schrik; 3 angst m.,
beroering, hevige onrust f.
alarmer v. tr. 1 alarm slaan; 2 doen schrikken,
ontstellen; 3 beroeren.
alarmiste m. 1 alarmblazer; 2 onruststoker m.
Atbain m. Albanus rn.
albanals 1 adj.Albaneesch; 2 m.A---- Albanees m.
Albanie f. : 1'--- Albanië n.
albanien ( ne) = albanais.
albétre m. albast n.
albatros M. stormvogel, albatros m.
alberge f. hartperzik f.
albergier m. hartperzikbocm m. [burg n.
Albe-grecque f. ?elgrado, Grieksch-Weissen-1
Albe-julie f. 1 Weissenburg, Carlsburg n.; 2
(Russie) Akerman n.
Aibe-royale f. Stoel-Weissenburg n.
Albert rn. Albertus, Aalbrecht m.
albicante f. klaproos f.
albigeois 1 adj. Albigenzisch; 2 m. A- Albi-^
Albin m. Albinus m. [genzer m.
albinos m. witteling rra.
Albien f. Albicn, Engeland n.
Alboche m. Mof m.; le pays des -s Moffrika n.
Atbrous m. Eibroes m.
albran, atbrener = halbran etc.
albuginé adj. wit.
albugineux adj. (..euse) witachtig.
albugo m. (cog)u., olkje n. [n.
album m. [boni] gedenkboek,schetsboek,T albums
albumen rn. eiwit n.
albumine f. eiwitstof f.
Ibu mi neux adj . (...euse) eiwitachtig.
albuminerie t. eiwitziekte t.
alcade m.- (Spaansch)rechter, alca(l,)de rr.
alcalescence f. alkali-ontwikkeling f.
alef11 m.1 (bol.) zeekraal f.;2 (chim.) loogzcut n.
alealicité f. loogzoutigheid f.
alcalifiable adj. alkaliseerbaar.
alcaligène adj. loogzoutvormend.
alcalin adj. loogzoutachtig.
alcalinité f. loogzoutachtigheid f.
alcalisation f. loogzoutvorming f.
alcaliser v. tr. alkalisch maken, uitloogen.
alcarazas m. [zasj koelkaraf f.
alcée f. herfstroos, stokroos f.
alchimie f. goudmakerij, alchemie, hermetische
wijsbegeerte f.
alchimille f. [ki] leeuwenvoet m.
alchimique adj. alchemisch.
alchimiste m. goudmaker, alchemist rn.
alcool m. alkohol, wijngeest nl.
alcoolique 1 adj. alkoholachtig; lidueur - sterke
drank; 2 m, jeneverdrinker m.; 3 gealkoholiseerde
rn.
alcoolisation f. alkoholvorming, overhaling f. [f.
alcoolisé m. 1 gealkoholiseerde m.;2jeneversponsj
alcooliser . tr. 1 met alkohol vermengen; 2 overhalen;
3 alkoholiseeren; drinkebroer maken.
alcoolisme m. drankziekte f.
alcoran m. koran m.
alcóve f. alkoof f.
aicyon m. 1 ijsvogel m.; 2 (bot.) zeekurk f.
alcyonien adj. ( ne) 1 fisvogelachtig; 2 (bot.)
zeekurkachtig.
Aldegonde f. Aldegonda f.; Marnix de Ste -
Marnix rn. van Sint-Aldegonde.
ale 1 f. [é. 1] ale n.; 2 m.: un - een (glas) ale n.
aléatoire adj. wisselvallig; en cornpos. toevals-.
al ène f. els f.
aléné adj. elsvormig.
alénier, m. elzenmaker m.
alénois adj. Orleansch; cresson -- tuinkers f.
1. alentour ad„„ . rondom; d'- uit den omtrek.
2. alentour m. omtrek m.: -s omstreken; (fig.)^
Alep m. Aleppo n. [omgeving f.
alérion m. geknot adelaartje n.
1. alerte adj. 1 wakker, vlug; 2 waakzaam, op
zijn hoede.
2. alerte interi. opgepast !
3. alerte f. onverwacht alarm n., opschudding f.;
fausse - loos alarm.
alésage m. uitboren n.
alèse f. gevouwen laken n.
a!éser v. tr. t uitboren, polijsten; 2 (monnaies);
alésoir m. polijstboor f. [opwerken.
alester, alestir, alestier v. tr. 1 (ver)lichten, ontlasten;
2 s'-- zich gereed maken.
alésure f. (metaal)boorsel n , boorspanen f. pi.
aleutien adj. ( 'ne) Aleutisch.
alevin m. vischbroed n.
alevinage m. t vischpoting f.;2 (colt.) katviséh m.
aleviner v. tr. bepoten, van vischbroed voorzien.
alevinier m. broedviiver m.
Alexandre m. Alexander, Sander m.
alexandrin 1 adj. Alexandrijnsch; 2 m. alexan-#
alexien m. alexiaan, cellebroer m. fdrijn m.
alexan — 16 -- aller
alezan 1 adj. rosachtig; 2 m. (cheval) vos m.
alèze f. 1 gevouwen laken; 2 aanzetstuk n.
algarade f. ruwe uitval, schimp m.; attraper
Jane -- een standje krijgen.
Algarve f. Algarvië n.
algèbre f. stelkunst, algebra f.
algébrique adj. stelkunstig, algebraïsch.
algébriser 1 v. tr. stelkunstig behandelen; 2
v. intr. aan stelkunst doen.
algébriste m. stelkundige m.
Alger m. Algiers n.
Algérie f. : 1'— Algerië n.
algérien 1 adj.Algerijnsch; 2 m. A--Algerijn m.
Algésire f. Algesiras n.
algide adj. koud.
algonquin 1 adj. Algonkijnsch; 2 m. A— Algon-^
alguazil m. (Spaansche) politieagent m. [kiin m•
algue f. 'zee)wier n.
aliaire adj. knoflookachtig.
alibi m. ( —s) aanwezigheid f. elders, alibi n.
aliboron m. wijsneus m.; mastre A— meester-
Slimoor.
Alicante f. & (vin) m. Alicante n. & (vin) m.
alictlon m. schepbord n.
alidade f. vizier-liniaal n., graadboog m.
allénabilité f. vervreemdbaarheid f.
aliénabie adj. vervreemdbaar.
aliénataire m. & f. verwerver m., verwerf:ster f.
aliénat!on f. 1 vervreemding, overdracht f.; 2 (fig.)
vervreernding, nfkeerigheid f.; 3 — (mentale)
aliéné al. krankzinnig. [krankzinnigheid f.
aliéner v. tr. 1 vervreemden, overdragen; 2 (fig.)
vervree eden, afkeerig maken; s'— van zich vervreemden.
alléniste m. krankzinnigendokter m.
alignement m. 1 ril; (constr.) rooilijn f.; 2
(action) rooiing f.; à droite — rechts richten 1
aligner v. tr. 1 op eene "rij plaatsen, rangschikken,
(constr.) rooien; rues alignées lijnrechte straten;
—ses phraseszijn volzinnen afronden; — des vers
het eene vers achter het ander plaatsen; 2 s'--
zich in de richtingslijn plaatsen; (fig.) zich met
elkander meten; alignez-vous richt ui [houd n.
aliment m. voedsel n.; —s spijzen; (jur.) onder-t
alimentaire adj. eetbaar; régime -- voeding,
dieet f.; pension -- kostgeld n.; ronduit — (anat.)
spijskanaal n.; tuyau — toevoerbuis f.; eau —
drinkwater, stadswater n.
alimentation f. voeding; bevoorrading; vulling f.
alimenter v. tr. 1 voeden, onderhouden; 2 (fig.)
spijzen, bevoorraden; (passions)aanblazen; (jour-t
alimenteux adj. (...euse) hoedend. [nat) vullen.
alinéa m. T alinea n. : 1 nieuwe regel m.; 2 paragraaf
t. [evenmatig deel n.
aliquante 1 adj. c. [kant'] onevenmatig; 2 f. on-t
aliquote 1 adj. f. [kot' ] evenmatig; 2 f. evenmatzg^
1. Alise f. Elsie n. [deel n.
2. alise, alize f. 1 elsbes f.; 2 boter,vafeltie n.
alisé = alizé.
alisier m. elsbesseboom rn.
Alison f. El.sie n.
alité adj. bedlegerig.
aliter v. tr. I bedlegerig maken; het bed doen houden;
2 laagsgewijze schikken; 3 s'— bedlegerig
worden, zich te bed leggen.
ali zari !n. (gedroogde) meekrapwortel in.
alizarine f. krapverfstof f.
alizé adj. effen; vents —s passaatwinden in. pl.
Allah m. •Allah m.
allaise f. 1 aanzetstuk n.; 2 dwarse zandbank f.
aliaitement m. zoogen n.
allaiter v. tr. zoogen.
allanguir etc. = alanguir etc.
atlant 1 part. & m. gaande part. & m.; les —s et
venants de gaande en komende man; 2 m.; (zoo.)
zaagvlieg t.
allarguer v. intr. afhouden.
alièchement in. lokaas n.
allécher v. tr. aanlokken.
allée f. 1 (passage) gang f.; (à l'étage) (trap) porgal
n.; 2 (arbres) dreef f.; 3 (action) gaan n.,
lang n1.; 1'— et le retour het heen en terug
—s et venuzs heen- en weergeloop n.
aliégation f. aanvoering; (citation) aanhaling f.
allège f. 1 (mar.) lichter m.; 2 (archit.) steunmuur
m.; 3 (locorn.) tender m.; 4 (admin.) postwagen
m. [leniging.
1. allégeancs f. l verlichting; 2 (fig.) verzachting,t
2. allegeance f. (fidélité) huldiging f.
allègement r.l. 1 verlichting; 2 (fig.) verzachting,
leniging f.
alléger '1. tr. 1 verlichten; 2 (fig.) verzachten, lenigen;
3 s'— verlichten, verzachten.
allégir v. tr. afdunnen, verdunnen.
allégorie f. voortgezette leenspreuk f., zinnebeeld
n., allegorie f. 1 bloemd.
aïlégorique ad i., gyment adv. zinnebeeldig, ver-t
allégoriser v. tr. zinnebeeldig voorstellen.
allégoriseur m. leenspreukman m.
allégoriste m. zinnebeeldverklarer m.
allègre adj .,ment adv. vlug, opgewekt, vroolijk.
aliégresse f. luide vreugde f., jubel ni.
allégretto 1 adv. eenigszins opgewekt; 2 m.
eenigszins opgewekt stuk n.
allégro 1 adv. opgewekt; 2 m. opgewekt stuk n.
ailéluia m. 1 halleluja n.; 2 (bot.) klaverzuring f.
Allemagne f. : 1'-- Duitschland n.
1. Allemand r:n. Duitscher, Duitschman m.; querelle
d'— gezochte ruzie f.; peigne d'— kam m.
van Adam.
2. alle man d adj. & (langue) m. Duitsch adj. & n.
Allemande t. 1 Duitsche f.; 2 a-- Duitsche dans
m.; 3 Duitsche gele saus f.
allemanderie f. 1 staafijzersmederij f.; 2 staaf-t
allemanique adj. Alemannisch. [hamer m.
1. aller v.intr. (aiiant, allé,je vals, j'allais, j'irai)
1 gaan; -- et venir heen en weer loopen; -- à pied
te voet gaan; -- "à cheval rijden, te paard gaan;
-- en vniture rijden, per rijtuig gaan; — en
bateau varen, ppr boot gaan; — par terre,
aller — 17 -- alpaca
par eau, te land, te water reizen; -- à la campagne
naar buiten gaan-; au feu in het vuur
gaan; - à la rencontre te gemoet gaan; - jusqu'aux
nues tot in de wolken reiken; - son chemin,
son train zijn gang gaan; - en pente afhellen;
- en pointe spits toeloopen; -- en spirale
wentelen; --- en boitant hinken; - croissant.
en diminuant steeds grooter, steeds minder worden;
cela va sans dire dat spreekt van zelf;
sela va tout seul dat gaat van zelf; va pour un
franc welnu,goed voor epn .frank;- contre opgaan
tegen, opkomen tegen; 2 y - de bon ceeur het
van harte doen; ne pas y - de main morte er
niet zachtjes op losgaan; il y va de het betreft,
het geldt; y - de afkomen met; chacun y allait de
sa chansonnette ieder kwam met zijn liedje af; 3
allons kom aan; allons donc och kom; allez voort,
zet aan; allez allez maar maar; allez toujours ga
maar door; allez au diable loop naar den drommel;
4 zullen, gaan; cela va lui coiter cher
dat zal hem duur te staan komen; il va venir
hij komt aanstonds; j'allais dire ik wilde zeggen?
si j'allais lui deurander als ik hem eens vroeg; 5
--- voir, trouver bezoeken; -- chercher halen; -
prendre afhalen; - se coucher gaan slapen naar
bed gaan; 6 s'en --- weggaan, heengaan; (fig.) vergaan,
verdwijnen; (vêtements) verslijten; va-t'en
loop heen, maak je weg; 7 varen, gaan; comment
vous va, comment allez-vous hoe vaart gij, hoe
gaat het u ? il va bien het gaat hem goed; 8 gaan,
staan, passen; ce chapeau ne va pas deze hoed
gaat niet ou past niet; le noir lui va bien zwart
staat hem goed.
2. aller m.gaann.;-etretourheenenterugn.,
heen- en terugreis f.; pis -- noodhulp f.; au pis --
in het ergste geval.
allésage etc. = alésage etc.
alleu m. goed, erfleen n.
aliiacé adj. knoflookachtig.
alliage m. 1 mengsel, allooi n.; 2 (fig.) bijmengsel
n., vervalsching f.
alliaire adj. knoflookachti a.
alliantie f. 1 verbintenis f., verbond n.; contractei
une - een verbond sluiten.; traité d'- bondgenootschap
n.; 2 echtverbintenis f., echtverbond,
huwelijk n.; 3 anneau) trouwring m.; 4 verwantschap
f.; par -- aangetrouwd; 5 vereeniging,
verbinding f. [noot; 4 verwant m.
allié 1 adj. verbonden; 2 verwant; 3 m. bondge-t
1. allier v. tr. 1 (métaux) mengen, legeeren; 2
verbinden, vereenigen; paren; 3 huwen,trouwen; 4
S'- zich vermengen; zic!i verbinden; gepaardf
2. allier m. patrijsnest n. [gaan.
alligator m. kaaiman m.
allitération f. stafrijm nn., alliteratie f.
Allobroge m. 1 Allobroger m.;2 a-(fig.) lomperd.
allocation f. 1 toekenning, verleening; 2 (cornpte)
goedkeuring f.
allocution f. 1 aanspraak, toespraak f.; 2 aansprhakpenning
m.
alladiai 1 adj. (...aux) onleenroerig; 2 m. onleenroerig
goed n.; 3 vrij grondeigenaar m.
allodialité f. onleenroerigheid f.
allonge f. 1 verlengstuk, verlengsel n.; (table) aansteekblad
n.; (papier) strook f.; 2 (cheval) halsterriem;
(mar.) oplanger m.; (chim.) aanhechtingspijp;
(min.) aanzetboor f.; (bouch.) vleeschhaak
m.; 3 (coiff.) valsche vlecht f.
allongement m. 1 verlenging, rekking f.; 2 verdaging
f., uitstel n.
ailonger v. tr. verlengen, rekken; (corde) vieren;
- le bras den arm uitsteken; - le pas den pas ou
stap verlengen; - le visage een lang gezicht
zetten; - un coup de een slag toebrengen met.
al!ons ! interj. kom aan; --- donc och kom 1
allopathe, allopathiste m. allopaath m.
allopathie f. allopathie f.
allouchier m. elsbesseboom rn.
allo uer v.tr. toekennen,verleenen; (compte) goed-:
allumage m. aansteken n., ontsteking f. [keuren.
allumé adj. 1 aangestoken; cigare - brandende
sigaar; figure -e gloeiend gezicht; 2 (iron.) aangeschoten.
allume-feu m. vuurmaker m.
all u mer v. tr. 1 aansteken, ontsteken; -- le visage
het gelaat doen gloeien; - la pompe de pomp
opgieten; 2 (fig.) aanstoken, aanhitsen; 3 s'-
ontvlammen, ontbranden, vuur vatten.
allumette f. zwavelstok, lucifer m.
allumettier m. 1 luciferfabrikant; 2 luciferverkooper
m.
ailumeur m. 1 aansteker ontsteker m.; 2 (fig..
lokker, aanhitser m.
allumière f. luciferdoosje n.
allure f. 1 gang, tred m.; 2 richting f., spoor n.;
3 (fig.) houding; handelwijze f.
allusion f. toespeling, zinspeling f.
alluvial adj. (...aux) aangespoeld.
alluvion f. aanspoelsel n., aanslibbing n.
almanach m. kalender, almanak m.; -- du comrnerce
adresboek n.
almée f. (Oostersche) danseres f.
Alméide f. Almeida n.
aloès m. [o-es'] aloë f.
aloétique adj. aloëachtig, aloë-.
aloi m. gehalte, allooi n.; de bas - van gering:
alonge etc. = allonge etc. [gehalte.
alopicie f. vosziekte f., uitvallen n. van 't haar.
alors adv. toen, alsdan; les hommes d'- de toenmalige
menschen; jusqu'- tot dan; -- que ter-;
al ose f. elft m. [wiil, wanneer.
Alost m. Aalst n.
a l ost o i s 1 adj. Aalstersch; 2 m. A--Aalstenaar m.
alouette f. leeuwerik m.; pied d'- (bot.) ridderspoor
f.
alourdir 1 v. tr. zwaar maken, log maken; (fig.)
dom maken, verstompen; 2 v. intr. & s'- zwaar
worden, (fig.) dom worden.
aloyau m. harst m. [alpaca f.
alpaca, alpaga m. 1 kameelgeit f.; 2 (laine)t
Alpes -- 18 -- ambassadeur
Alpes f pl. Alpen m. pl.
alpestre adj. Alpisch, Alpen-.
alpha m. alpha f.
alphahet m. alphabet n.
alphabétique adj., ment adv. alphabetisch.
Alphonse m. Alfons m.
alpin, aipique adj. = alpestre.
alpiste m. kanariezaad n.
a l q u e m. vetgans f.
Alsace f. Elzas m.
Alsacien 1 m. Elzasser m.; 2 adj. a— Elzassisch.
Alsacienne f. Elzasserin f.
alsine f. muizenoortie -n.
altaïque adj. Altaisch.
altérable adj. veranderbaar, ontaardbaar.
altérant adj. 1 veranderend, ontaardend; 2 dorstwekkend.
altération f. 1 verandering, ontaarding f., bederf
n., vervalsching f.; 2 (fig.) ontroering, ontsteltenis
f.; 3 brandende dorst m.
altercation f. twist m., geharrewar n.
altéré adj. 1 veranderd; ontaard; vervalscht; 2
(fig.) ontroerd, ontsteld; 3 je suis — mijn keel is
droog; — de sang bloeddorstig.
alter ego m. alter ego,ander ik n.
altérer v. tr. 1 veranderen, wijzigen, ontaarden,
bederven, vervalschen; 2 (fig.) ontroeren, ontstellen,
schokken; — le repos verontrusten; 3 de
keel droog maken; 4 s'— bederven, ontaarden.
alternance f. afwisseling f.
alternat m. afwisseling f.; (agric.) wisselbouw m.
alternatif adj. (...ive) afwisselend, wissel-.
alternation f. afwisseling f.
alternative f. 1 afwisseling; 2 (wissel)keus f.
alternativement adv. beurtelings.
alterne adj. wisselend.
alterné adi. kruiselings geplaatst.
alterner v. tr. & intr. afwisselen.
Altesse f. Hoogheid f.
althéa f. kaasjeskruid n.
astier adj., ...ièrement adv. trotsch, hoogmoedig,;
altcm étre m. hoogtemeter ni. [verwaand.
altimétrie f. hoogtemeting f.
attitude f. hoogte f.
alto m. 1 altviool f.; 2 altstem, alt f.
altruisme m. naastenliefde f.
alumeile f. 1 (mes)snee f.; 2 schraapmes n.; 3T
alumine f. aluinaarde f. [lontstok m.
alumineux adj. (...euse) aluinachtig, aluin-.
aluminifère adj. aluinhoudend.
aluminite f. aluinsteen m.
aluminium m. aluminium, aluinaardemetaal n.
aiun m. aluin f.
aiunage m. aluinen n., aluining f.
alunatlon f. aluinvorming f.
aluner v. tr. aluinen.
alunerie f. aluinziederij f.
alunier m. aluinzieder rr.
alunière f. aluingroeve f. fkasachtig,t anakas-.
alvéolaire adj. 1 bijenrelachtig; 2 (anat.) tand-4
alvéole n:. 1 bitencel; 2 (anat.) tandkas; 3 (bot.);
alvéolé adj. met cellen, celvormig, hol. [holte f.
alvin adj. van den (onder) buik, buik-.
alysse, alysson rr. wilde kers f., steenkruid n.
amabilité f. beminnelijkheid, lieftalligheid f.
Amadis m. 1 Amadis; 2 a— ridderlijk man m.;
3 Amadismouw f.
amadou m. zwam f., tonder n., (Belg.) baanst m.
amadouer v. tr. 1 flikflooien, liefkoozen; 2 verzoenen,
doen bedaren.
amadouerie f. zwamfabriek f.
amadoueur m. vleier m.
amadoutier m. eikenzwam f.
amaigrir v. tr. & intr. vermageren; (métiers)
afdunnen; (agric.) verarmen.
amaigrissement m. vermagering f.; (métiers)
afdunning; (agric.) verarming f.
Amalécite m. Amalekiet m.
amalgamation f. kwiklegeering f. [gelmoes n.
amalgame m. 1 kwiklegeering f.; 2 (fig.) men-t
amalgamer v. tr. 1 met kwik leggieren; 2 (fig.) een
mengelmoes maken van.
amalgameur m. kwikmenger m.
1. Aman m. Aman, Haman m.
2. aman m. 1 Oostersch katoen n.; 2 draaireep
f.; 3 afwasschingsbad n.; 4 genadevraag, verzoe-$
Amand m. Amandtu) m. [ning f.
amande f. amandel f.
amandé rn. amandelmelk f.
amandier m. amandelboom m..
amant m. lief n., vrijer m.; —e f. liefie n.,
liefste f.; —s m. pl., gelieven m. pl.
am arant(h)acé f. amarantachtig.
amarant(h)e 1 f. duizendschoon f., hanekam m.;
2 adj. amarantkleurig.
amarant(h)ine f. windroos, klaproos f.
amarinage m. bemanning f.
amariné adj. bevaren. [nen.
amariner v. tr. 1 bemannen; 2 aan de zee gewen -2
amarrage m. 1 vastleggen, meren n.; 2 vastsjor-t
amarre f. kabel m., sjortouw n. [ring f.
•amarrer v. tr. vastleggen, meren; (fig.) ankeren
amaryllidé adj. narcisachtig.
amaryllis f. narcislelie f.
amaryllis f. narcislelie f.
amas m. hoop m., menigte, massa f.
amasser v. tr. ! ophoopen, optassen; 2 (réunir)
verzamelen, vergaderen, opdoen.
amassette f. spadel m., tempermes n.
amasseur m. ophooper, verzamelaar n.
amateur m. liefhebber m.
amateurisme n. liefhebberij f., geliefhel'ber n.
amatir v. tr. mat maken.
amaurose f. zwarte staar f.
amazone f. 1 amazone f.; (iron.) driedekker m.;
2 (ois.) Surinaamsche geelvink m. [tigheid f.
ambages f. pl.omhaal m.(van woorden),omslach-t
ambassade f. 1 gezantschap n.; 2 (fig.) boodschap
f.; aller en — als afgezant gaan.
ambassadeur m. (af)gezant mi
ambassadrice — 1, -- amiral
ambassadrice f. 1 gezantsvrouw f.; 2 (fig.) boodschapster,
onderhandelaarster f.
ambe m. ambe f., dubbel nummer n.
ambiant adj. omgevend, omringend.
ambidextre adj. 1 rechtsch-en-linksch; 2 (fig.)
dubbelhartig.
1.. ambigu adj. (...guë) dubbelzinnig.
2. ambigu in. 1 maaltijd ±n. met alle schotels te
geliik; 2mengelmoes n.; 3 (cartes)ambigu(-spel)n.
ambiguité f. dubbelzinnigheid f.
ambigument adv. dubbelzinnig.
ambitieusement adv. eerzuchtig.
ambitieux adj. (...euse) eerzuchtig, (style) aan-:
ambitton f. eerzucht f., streven n. [matigend.
ambitionner v. tr. streven naar, nalagen.
ambiant 1 adj. den tel gaande; 2 m. telganger m.
am bie m. tel(gang) m.
ambier v. tr. den tel gaan. [ger m.
ambieur m. 1 stalmeester m.; 2 (cerf) oversprin-1
Amboine f. Amb^ïna n.
ambon m. (archit.) kansel m. [steen m.
amore m. amber m.; — jaune gele amber, barn-t
ambrá adj. 1 amberkeurig; 2 ambergeurig.
ambrer v. tr. amberen; amberkleurig maken;
ambergeurig maken. [berpeer f.
ambrette f. 1 amberbloe.n; 2 amberslak; 3 am-1
Ambroise m. Ambrosius m. [(.kruid n.) f.
ambroisie f. 1 ambrozijn n.; 2 (bot.) ambrosie-1
ambrosiaque adj. als ambrozijn, ambrosisch.
ambrosien 1 adj. (-one) Ambrosiaansch; 2 m.;
ambrosin adj. = ambrosiaque. lambrosiaan m.
ambulance f.1veldhospitaal n.; 2 ziekenwagen m.
ambulancier m. verpleger (in een veldhospitaal
ou bij een ziekenwagen), ambulancier m.
ambulant 1 adj. reizend, rondtrekkend, omzwervend;
2 m. postspoorwagen m.
ambulatoire, adj. 1 rondtrekkend; 2 (zoo.) gaande;
3 (fig.) veranderlijk.
áme f. ziel f.; facttltês de 1' -- zielsvermogens;
sur mon -- bij mijn ziel; avoir 1'-- sur les lèvres
zieltogen; rendre 1'--- den geest geven; ville de
50.000—;stad van vijftig d.tizend zielen; en — et
en conscience naar plicht en geweten; man—, ma
ehère — mijn hartje; être l'--damn-e de met lijf
en ziel toegedaan zijn aan; 2 gevoel n.; faire qc.
avec ---- iets met gevoel .doen; sans — gevoelloos;
il n'a pas d'— hij heeft geen gevoel ou geen hart;3
(partie de diff. objets,vio.on, canon etc.)ziel f.,#
amé adj. lief. [zieltje n.
Amédée m. Amedeus rn.
Amélie f. Arnelia f., Meelt'e n.
amélioration f. verbetering t.
amáliorer v. tr. verbeteren; (chim.) verf iinen.
amen interj. amen! dire — het beamen.
amánagement m. 1 inrichting, schikking, regeling
f.; 2 (admin.) beheer n.
aménager v. tr. inrichten, schikken, regelen.
amen dabie asij. verbeterbaar; (jur.) beboetbaar.
amende f. (geld) boetef.; être à l'--- in boete vallen;
mettre is 1'— in boete slaan; les battuz payent
1'— de verliezer betaalt het gelag; — honorable
boetedoening f.; faire — honorable openbare
boete doen.
amendement m. 1 verbetering; 2 (agric.) bemesting;
3 (modif.) wijziging f.
amender 1 v. tr. verbeteren; (agric.) bemesten; 2
(modifier) wijzigen; 3 v. intr. beteren; 4 s'---zich
beteren, zijn leven beteren.
amener v. tr. í brengen,medebrengen; 2 voor den
dag brengen, ophalen; 3 in zwang brengen; 4
veroorzaken, ten gevolge hebben; 5 (jeu) werpen;;
aménits f. lieftalligheid f. [6 (mar.) strijken.
amentacé adj. katjesdragend.
amenuiser v. tr. afdunnen.
1. arner adj. (amère) T bitter; eau amère bitterwater;
principe -- bitter n.; les flats — s het zilte nat.
2. amer m. bitter n.; un — een bitterrtje)n.
3. amer m. (mar.) landkenning f.
amèrement adv. bitterslijk).
américain 1 adj. Amerikaansch; h l'—e op zijn
Amerikaansch; 2 m. A— Amerikaan m.
amëricaniser v. tr. americaniseeren.
Amérique f.: 1'— Amerika n.
amertume f. bitterheid f.
améthyste f.1 ametl-iist m.; 2 (ois.)vliegenvogel m.
amaublement m. sto.ffeering f.
ameublir v. tr. 1 tot roerend goed maken; 2 (sol)
opwerken, los maken. [opwerkingf,
.ameubiissement m. 1 roerendmaking f.; 2 (so1)l
ameutement ni. 1 samenkoppeling f.; 2 (fig.) oploop
m.
ameuter v. tr. 1 (chiens) koppelen; 2 (fig.) opruien,
ophitsen; 3 s' — samenrotten.
1. ami in. T vriend m.;---- de la maison iiuisvriend
— intime boezemvriend; ---- d'enfance vriend uit
den kindertijd; on connait les—s au besoin in den
nood kent men zijn vrienden; les bons comptes
font les bons —s effen rekeningen maken goede
vrienden; bon -- lief n.; dites-donc, l'— zeg eens,
vrien je; fles des Amis Vriendschapseilanden n. pl.
2. ami adj. 1 bevriend; .^ vriendsehappeliJk,gunstig;
3 couleurs —es samenpassende kleuren f. pl.
amiable adj., & ment adv. vriendelijk, minzaam;
à 1' — in der minne,(vente) uit vrije hand; nombres
—s (math.) bevriende getallen n. pl.
amiantacé adj. bergvlasachtig.
amiante m. bergvlas, steenvlas, amiant .n.
amibe f. am.eba f. [pelijk.
amical adj. (...aux), -Dement adv. vriendschap-;
amict m. [mi] amict m., schouderdoek n.
amide f. amide n.
amidon m. zetmeel, stijfsel n.,(Belg.) ameldonk f.
amidonner v. tr. 1 stijven; 2 (iron.)poeieren.
amidonnerie f. stijfselfabriek f.
amidonnier m. stijfselmaker in.
amie f. vriendin f.
amincir v. tr. verdunnen.
amincissement m. verdunning f.
amirai m. (...aux) T admiraal m.; vaisseau —
admiraalschip n.; pavillon — admiraalsvlag f.
amiralat — 20 -- amputation
amiralat rn. admiraalschap n.
amirale f. 1 admiraalsvrouwf.; 2admiraalsgale1 f.
amirante n. (Spaansch) groot-admiraal m.
amirauté f. admiraalschap n.; fles de l'A--Admiraliteits-
eilanden n. pl.
amissibilité f. verliesbaarheid f.
amissible adj. verliesbaar.
amitié f. vriendschap f.; rnanquer à 1'-de vriend
schapte kort doen; faites-mol 1'-- de doe mii'rgenoegen
om, wees zoo goed om; -s 1 vriendschapsverbintenissen;
2 beleefdheden; groeten f. pl.
ammoniac adj. ammoniakachtig, ammoniak.
ammoniacal adj. (...aux) ammoniakhoudend.
ammoniacé adj. ammoniak bevattend.
am moniaque 1 ad'i. ammoniak-; 2f. ammoniakra.
ammoni*e f. ammonshoren m.
amnésie f. geheugenzwakte f.
amnlos f. lamsvlies n.
amnistie f. kwijtschelding, amnestie f.
amnistié m. begenadigde m.
amnistier v. tr. kwijtschelden ; amnestieeren.
amoindrir v. tr. & intr. verminderen.
amoindrissement m. vermindering f.
amollir v. tr. & intr. verzachten.
amoliissement m. verzachting f.
amome m. amome f.; - des inden gember f.
amonceler v. tr. ophoopen, samenhoopen,op1'een)
stapelen.
amoncellement m. ophooping, opeenstapeling f.
amont adv. stroomopwaarts; en - stroomopwaarts,
de rivier op; en -de boven; le pays d'-
het bovenland; venir d'- van boven komen; vent
d'- landwind ni. [ding f.
amorcage m. 1 spijzing; 2 verlokking; 3 herei-J
amorce f. 1 lokaas n., 2 (arme) slaghoedfe n;
3 verlokking f.
amorcer v. tr. 1 (met aas) spijzen; 2 (arme) het
slaghoede zetten op; van kruit voorzien; 3(pompe)
opgieten; 4 (percer) voorboren; 5 (fig) aanlokken,
verleiden; 5 bereiden, aan den gang zetten.
amorceur m. verlokker, verleider, bereider m.
amoreoir m. voorboor, spitsboor f.
amoroso adv. smachtend.
amorphe adj. vorm(e)loos.
amorphie f. vorm(e)loosheid f.
Amorrhéen m. Amoriet rn.
amortir v. tr. 1 verzwakken; 2(force) stuiten, verlammen;
(son) verdooven, dempen; (viande) murw
maken;3 (finances) aflossen; 4 (fig.) verdoovenamortissable
adj. aflosbaar. (verstompen.
amortissement n. 1 verzwakking, verdooving; 2
(finances) aflossing f.
amouille f. biest f.
amour m. 1 liefde f.; - maternel moederliefde;
pour 1'- de Dieu om Gods wil; plutót par force
que par - meer uit dwang dan uit lust; un -
d'enfant een engel an een kind; un - de chapeau
een beelderig hoedje; pomme d'- liefdesappelm.,
tomaat f., arbre d'-Judasboom m.; 2-s liefde f.,
minnariien f. pl.
amouracher v. tr. 1 smoorlijk verliefd maken,verzot
maken; 2 s'- zich verslingeren(op).
amourette f. 1 minnarijtje n.; 2(cuis.)-s patersneetjes
n. p1.; 3 (zoo.) spekkever m.; 4 (b t.)
- des prés koekoeksbloem f.
amoureusement adv. verliefd.
1. amoureux adj. (...euse) 1 verliefd (op), ingenomen
(met); 2 - de la liberté hartstochtelijk
gehecht aan de vrijheid; 3 (agric., peint., manuf.)
rnollig, zacht.
2. amoureux m. 1 verliefde m.; róle d'- minnaarsrol
f.; 2 (anat.) lonkspier f.
amour-propre m eigenliefde f.
amovibilité f. afzetbaarheid f.
amovibie adj. afzetbaar.
ampélidé adj. wiinstokachtig.
ampélite f. aardhars, zwart krijt r,.
ampère m. ampere, (electrische) stroomeenheid f.
amphibie 1 adj. tweeslachtig, halfslachtig; 2 m.
tweeslachtig dier, halfslachtig dier; 3 (fig.) tweeslachtige,
halfslachtige m.
amphibioiogie f. amphibieënleer f.
amphibologie f. dubbelzinnigheid f.
amphibologique adj. dubbelzinnig.
amphictyon m. amphictyon m.
amphictyonide adj. stemgerechtigd.
amphigouri m. wartaal f.
amphigourique adj. verward, onsamenhangend.
amphiscien adj. (...ne) tweeschaduwig.
amphithéétre m. T amphitheater n.
A mphitrite f. 1 Amphitrite f.; (fig.) zee f.; le sein
d' -de school van Amphitrite ou der zee; 2 a--^
amphitryon m. gastheer in. [(zoo.) zandkoker m.
amphore f. 1 amphora, vaas, kruik f.; 2 (bot.)
binnenvlies n.
ample adj 1 wijd, ruim; 2 (fig.) wijdloopig, uitvoerig;
3 (repas) overvloedig; (sujet) veelomvattend;
(renseignements) plus -s nadere.
amplement adv. ruim, uitvoerig.
ampleur f. ruimte; (fig.) breedvoerigheid f.
ampliatif adj (...ive) uitbreidend.
ampliation f. 1 uitbreiding; 2 (mêd.) verwijding f.
3 afschrift n.
a m p l if ia nt adj . vergrootend, vergroot-.
amplificateur m. uitweider m.
amplification f. 1 uitweiding, uiteenzetting f.;
2 vergrooting f. [grooten.
amplifier v. tr. 1 uitweiden, uiteenzetten; 2 ver-t
amplissime adj. 1 zeer ruim; 2 (titre) hoogaanzienlij
k.
amplitude f. 1 omvang m.. • wijdte f.; 2 (math.
astron., artill.) boog m.; (mar.) hoek m.
ampo ule f. 1 blaar; (pluie) (lucht) bel f.; 2 .flesch f.
la sainte - de heilige olieflesch; 3 (zoo.) blaasmossel
f.
ampouié adj. beblaard, blazig; 2 (fig.) opgeblazen,
gezwollen, hoogdravend.
ampoulette f. 1 scheepszandlooper m., wachtglas
n.; 2 zundgatsprop f.
amputation f. 1 afzetting; 2 (hort.) wegsnijding f.
amputer — 21 — andorran
amputer v. tr. 1 afzetten; 2 (hort.) wegsnijden.
amsterdamois 1 adj. Amsterdammer, Amsterdamsch;
2 m. A— Amsterdammer ni.
amulette f. amulet, toovermiddel n.
amunitionner v. tr. bevoorraden.
amure f. hals nii.; changer d'—s de halzen omzet
amurer v. tr. de halzen aanhalen. [ten
amusable adj. vermaakbaar.
amusant adj. vermakelijk.
amusement m. (vermaak n.,uitspanning f.; 2oponthoud,
tijdverlies n.; 3 (moquerie) spotternij f.
amuser v. tr. 1 vermaken; 2 ophouden, bezig roud3n
; 3 (paroles, promesses) paaien ; 4 s'— zich
vermaken; blijven haperen; s'— à zich bezighouden
met; s'— de qq, met iem. den gek houden.
amusette f. klein vermaak n., beuzeling f.
amuseur m. vermaker; ophouder; bezighouder;
veelbelover m.
amygdale f. amandel f.
amydalite f. amandelontsteking f.
amylaeé adj zetmeelachtig.
an m. jaar n.; 11 y a cent ---s 't is honderd jaar
geleden; une tois 1'-- eenmaal 's jaars; par— per
jaar, jaarlijks; bon — mal — het eene jaar door
het andere; en 1'— de gráce 1916 in het jaar onzes
Heeren 1916; avoir vingt --s twintig jaar oud
zijn; avoir vingt —s de service twintigjaar dienst
hebben; bout de 1'— jaargetijde n.
ana m. (pl. id.) anecdote f.
anabaptisme m. wederdooperij f.
anabaptiste m. wederdooper m.
anacamptique adj. terugkaatsend.
anachorète m. [ko] kluizenaar m.
anachronisme m. [kro] tijdverwarring f.
anaclastique 1 adj. straalbrekend, straalbrekings-;
2 f. straalbrekingsleer f.
anacoluthe f. 1 verspringende zinsbouw m., anacoluthe
f.; 2 uitlating f.
anacréontique adj. Anacreontisch.
anaérobie adj. zonder lucht levend.
anagallis m. guichelheil n.
anaglyphe, anaglypte m. 1 half verheven beeldwerk
n.; (anat.) schri;fpen f.
anagram me f. letterkeer m., anagram n.
analectes m. p1. 1 bloemlezing f.; 2 overschot n.
analoglef.overeenkomst(igheid)gelijkvormigheid t.
analogique adj., ment adv. overeenkomstig,gelijkvormig;
dictionnaire— begripswoordenboekn.
analogisme m. overeenkomstigheid f.
analogue adj. overeenkomstig, gelijkvormig.
analphabète m. ongeletterde, ongeleerde m.
analysable adj. ontleedbaar.
analyse f. 1 ontleding; en dernière — ten slotte;
2 (critique) ontleding f., kort begrip n.
analyser v. tr. ontleden.
analyste m. ontleder m. [bindend.
analytique adj., ' ment adj. ontledend, ont-1
ananas m. [na] 1 ananas f.; 2 — d'eau water-t
Ananie m. Ananias m. [s(a)la(de) f.
anapeste m. opspringer, anapest m.
anapestique adj. anapestisch.
anarchie f. regeeringloosheid, wetteloosheid f.
anarchique adj. regeeringloos, wetteloos.
anarchiste 1 adj. regeeringloos; 2 m. anarchist,
regeeringloosheidsman, rustverstoorder m.
Anastase m. Anastasius m.
anastomique adj. verbindend, verbindings-.
anastomose f. 1 adervertakking f.; 2 tusschetzkanaal
n.; 3 (hot.) vaatgemeenschap f.
anastomoser v. tr. : s'-- 1 ineen loeien, ineenloopen;
2 (bot.) zich vertakken.
anastrophe f. (woord)verplaatsing, omkeering f.
anathématiser v.tr. i in den ban doen; 2vervloeken.
anathème m. 1 ban, banvloek m.; 2 vervloeking f.;
gti'il soit -- hij zij vervloekt.
anatomie t. 1 (science) ontleedkunde f.; 2 (action,
propre & fig.) ontleding f.; pièce d'— ontleedkundig
stuk n.; amphithéátre d'— ontleedkamer f.;
3 (iron.) maaksel, fatsoen n.
anatomique adj., ment adv. ontleedkundig,;
anatomiser v. tr. ontleden. [ontleed-.
anatomiste m. ontleedkundige m.
ancestral adj. (...aux) voorouderlijk.
ancètre m.& f. voorvader m.; (iron.) oude heer nm.,
oude vrouw f.; (chose) grondslag m.; —s voorouders
m. pl., (iron.) oudjes n. pl.
ancette f. leuver m. [(pressoir) gleuf f.
anche f. (instrum.) mondstuk n.; (orgue) tong f.;t
ancher v. tr. van een mondstuk voorzien; vang
Anchise m. Anchises m. [tongwerk voorzien.
anchois m. ansjovis f.
anchuse f. (bot.) ossetong f.
1. ancien adj. (^ ne) T oud.
2. ancien m. oude m.; (hist. & relig.) ouaerling
m.; il est votre -- hij is ouder dan gij; hé 1'--.
he oude maat, he oude jongen 1
anciennement adv. oudtijds, oulings.
ancienneté f. 1 oudheid f.; 2 dienstouderdom m.
ancile m. heilig schild n.
ancolie f. akelei f.
Ancóne f. Ancona n.
ancóné 1 adj. uitstrekkend; 2 m. elleboogspier f.
ancrage m. 1 ankering f.; droit d'— ankerrecht
n.; 2 ankerplaats f.
ancre f. 1 (mar., constr., mesure) anker n.; 2
(fig.) toevlucht f.; — de salut plechtanker, (fig.)
reddingsboei f.; mouiller 1'— het anker werpen;
jeter la dernière — een uiterste redmiddel wagen;
être à 1'— voor anker liggen; chasser sur ses --s
voor anker rijden. [ankerkruis n.
ancrer v. intr. ankeren; croix ancrée (hérald.)t
ancrure f. 1 (eonstr.) anker n.; 2 (tiss.) (laken)-;
andain in. zwad(e) f., gang m. [plooi f.
andalou 1 adj. ('se) Andaluzisch; 2 m. AAndaluziër
m.; 3 :n. a-- Andaluzisch paard,
genet n.
Andalousie f. : l'— Andaluzie n. [dante n.
andante [té] 1 adv. matig, niet te snel; 2 m. an-t
Andes f. p1. Anden f. pl. [raan m.
andorran I adj.Andorraansch; 2 m. A. — Andor-1
andouille -- 22 -- animal
andouille f. worst f., beuling m.; -- de tabac ta-T
andouillette f. kalfsworstje n. (baksrol, karot f.
André rn. Andreas, Andries, Dries m.; Saint---
(géog.) Sint-Andries n.; croix de Sairit- --Sint-t
Andrinopie f. Andrinopel n. [Andrieskruis n.
andripolitain a adj. Andrinopolitaansch; 2 m.
A— Andrinopolitaan m.
androgyne adj. tweeslachtig.
androïde Iadj. menschvormig; 2 m. draadpop f.
Andromaque f. Andromache f. [rosmarijn in.
Andromède f. 1 Andromeda f.; 2 (bot.) a— wildel
dna m. T ezel; oreille d'— ezelsoor n.; pont aux
—s ézelsbrug f.; en dos d'— als een ezelsrug;
Peau d'—. Ezelsvel n.; conte de Peau d'— kindersprookje
n.; a laver la tête d'tin -- on perd
son savon 't is den moor gewasschen.
anéantir v. tr. 1 te niet doen, vernietigen, vernielen;
s'-- te niet gaan, vergaan; 2 (fig.) terneerslaan,
verpletteren; s'--- zich vernederen.
anéantissement m. 1 vernietiging; vernieling f.;
2 (fig.) verslagenheid; vernedering f.
anecdote f. anecdote f., vertelseltje n.
anecdotier m. (anecdoten)verteller m.
anecdotique adj. anecdotisch.
ánée t. ezelsvracht f.
anémie f. bloedarmoede f.
anémié m. bloedarme m.
ané m i q ue 1 adj. door bloedarmoede (veroorzaakt);
2 bloedarm; 3 in. bloedarme m.
ané mo m ètre m. windmeter m.
anémone f. windroos, anemoon f.
anémoscope in. windwijzer m.
ánerie f. ezelarij f.
ánesse f. ezelin f.
anesthésie f. ongevoeligheid, verdooving f.
anesthésique 1 adj. verdoovend; 2 m. pilndoo-4
aneth m. (bot.) dille t. [verzd middel n.
anévrismal adj. (...aux) slagaderig; tumeur —e
slagadergezwel n.
anévrisme, an®veysme m. slagadergezwel n.,
slagaderbreuk f.; -- du ceeur hartverwijding f.
anfractueux adj.(...euse)bochtig; hobbelig;(méd.)
slangvormig. [ligheid f.
anfractuosité f. bochtigheid, kronkeling; kobbe-1
ange m. 1 engel m.; — gardien bewaarengel,
engelbewaarder ni.; -- tutélaire beschermengel
m.; être aux —s in verrukking zijn; Chateau
Saint-A— P(a.rteel n. ter Engelen; 2 (personne)
engel m., engelin f., engeltje n.; 3 (artiil.) kettingkogel;
(rnonnaie) engeldaalder m.; 4 (poisson);
1. Angélique f. Angelica f. [engel(visch) m.
2. ang-élique adj. engelachtig; salutation --
engelsche groeten is is f.
3. angálique f. 1 kinstr.) angelica f.; (orgue)
engelregister n.; 2 (bot.) engelwortel m.
angáiiquement adv. engelachtig.
angelot m. (monnaie) engeldaalder rn.; (poiss.)
engel(visch) n.; (fromage) engeltje n. [kleppen.
angelus m. angelus n., be(d)e f.; Bonner 1'---de beet
angevin adj. 1 van Angers; 2 van Anjou.
angina f. keelontsteking f.
angineux adj. (...suse) keelonfstekend, keelent-$
angiographie t. vaatbeschrijving f. [stekings-.
angiologie f. vatenleer f.
1. anglaii 1 adj. Engelsch; nialadie —e miltzucht
f.; métal -- Britannia-zilver n.; à 1'----e op
zijn Engelsch; filer a 1'—e wegdruipen; 2 m.
(langue) Engelsch n. [schen.
2. Anglais m.Engelschman m.; les ---deEngei-t
anglaise f. 1 Engelsche contredans m.; 2 dik
bez,?tsel n.; 3 water-closet n.; 4 --s lokken f. p1. op
zijn Engelsch. [angliseeren.
anglaiser v. tr. op zijn Engelsch kortstaarten,;
1. angle m. hoek in.; (bot.) oksel m.
2. Angle mn. Angel m.
Angleterre f. : t'-- Engeland n.
angleux adj. (...euse) hoekig.
anglican 1 adj.Anglikaansch; 2m. anglikaanm.
anglicárrisme m. Anglikaansche Kerk f,; angli-;
anglïciser v. tr. verengelschen. [kanendom n.
anglicisme m. Engelsch taaleigen n.
anglo- : en compos. Engelsch-.
anglomane adj. Engelschdol, anglomaan.
anglomanie f. Engelschdolheid, anglomanie f.
anglophobe adj. Engelschschuw.
anglophobie f. Engelschschuwheid f.
anglo-saxon 1 adj. Angelsaksisch; 2 m. A----S-
.4ngelsakser m.
angoisse f. benauwdheid f., (fig.) angst m.; poire
d'— (bot.) wrange peer f., (torture) mondpeer f.;
avaler des poires d'— bittere pillen slikken.
angoisser v. tr.. benauwen, beangstigen.
angora in. angora(-kat) f.
anguiforme adj. slangvormig. [niet een aalsvel.
anguillade f. slag m. ou (collect.) slaag m, p1.t
anguille f. 1 paling m., (petit) aal m.; nasse aux
—s aalkorf m.; homme aux --s aalboer, palingventer
in.; il y a — sous roche er schuilt een adder
onder 't gras; 2 (mar. & constr.) spanlat; groef
f.; sledebalk m.; (tiss.) valsche vouw m.; 3 (géogr.)
A— Slangeneiland n.
,anguiller m.valling l.,zoggat n.; des --s vulling-.
anguiili ere f. 1 aalvijver m.; 2 aalkaar f.
anguilllforme adj. aalvormig.
angulaire adj. hoekig, hoek-; pierre -- hoeksteen
m.; aigitillon -- (bot.) okselstekel m.
angulairement adv. hoekig.
angulé adj. hoekig. [vinnig, stekelig.
anguleux adj. (...euse) 1 (veel)hoekig; 2 (fig.)t
anhydre adj. watervrij.
anicroche f. 1 weerhaak m.; 2 (fig.) hapering f.,
kink m.; dwazerik m.
ánler in., ánlère f. ezeldrijver in., ...drijfster f.
anti m. aniil m.
aniline f. koolteerverfstof, aniline f.
animadversion f. 1 afkeuring f.; 2 afkeer m.
1. animal m. (...aux) 1 dier n.; •--- domestique
huisdier n.; 2 (fig.) beest n., ezel, lomperik m.
2. animal adj. (...aux) dierlijk, dieren-; vie --e
dierlijk leven; régne -- dierenrijk n.
animálcule -- 23 -- antarctique
animalcule m. (microscopisch) diertje n.
animalier m. dierenschilder m.
animaiisation f. Verdierlijking f.
animaliser v. tr. verdierlijken.
animalité f. 1 dierlijke natuur; 2 dierenwereld f.;
3 (fig.) dierliikheid f. [Ier m.
animateur (...trice) 1 adj. bezielend; 2 m. bezie-1
animation f. 1 bezieling f.; 2 gloed m.; warmte,
drift f.; 3 (public) beweging, drukte f.
animé adj. 1 bezield; 2 (excité) opgewekt, opgewonden,
driftig; 3 drulc.
animer v. tr. 1 bezielen, verlevendigen; 2 opwekken,
aanvuren; 3 ophitsen, driftig maken; 4
(méd.) doen dragen, doen etteren; 5 s'— bezield
worden; opgewekt worden; driftig worden; druk
animisme m. animisme n. [worden.
animosité f. 1 verbittering f., wrok in.; 2 hartstochtel(
ikheid, drift f.
anis m. anus m. [aniisbrood n.
,aniser v. tr. met anijs toebereiden; pain anisét
anisette f. anijsilikeur) f.; tin (verre d') — eend
ankylose f. gewrichtsstijfheid f. [anijsje n.
an kyleser v. tr. & s'— verstijven.
annal adj. (...aux) eenjarig.
annales f. pl, jaarboeken n. pl.
annaliste m. jaarboekschrijver m. [Annamiet m.
annamitain, ...tique l adi Annamitisch; 2 rn.A—s
annate f. i aargeld n. [mer n.
Anne f. Anna f.; Sainte-A--- m. Sint-Annamar-t
anneau m. 1 ring m.; — nuptial trouwring m.;
2 (à une corde, clef) oog n.; (chaine) schakel;
(serpent) kronkel in.
année f. jaar n.; — civile, ecclésiastique burgerlijk,
kerkelijk jaar; — solaire, lunaire, bissextile
zonnejaar, maanjaar, schrikkeljaar — scolaire
schooljaar; plein d'—s hoogbejaard.
anneler v: tr. ringen; (cheveux) opkrullen.
annélide m. ringworm m.
Annette f. Antje n.
annexe 1 f. aanhangsel, bijvoegsel n.; 2 (bien)
aanhoorigheid f.; 3 (constr.) bijgebouw n.; bijkerk
f.; 4 adj. aangehecht, aanhoorig.
annexer v. tr. 1 aanhangen, bijvoegen; (Etats
aanhechten, inlijven; 2 s'— zich toeieigenen,
(Atats) bij zich inlijven. [ving f.
annexion f. 1 bijvoeging f.; 2 aanhechting, inlii-1
Annibal m. Hannibal m.
annihilation f. vernietiging f. [den.
annihiler v. tr. vernietigen; s'— vernietigd wor-1
anniversaire 1 adj. jaarlijksch, jaar-; jour — verjaardag
m., verjaring; 2 m. verjaring f., verjaardag
m., verjaarfeest n.; 3 (relig.) jaargetijde n.
annonce f. aankondiging • (journaux) advertentie
f.; (mariage) (cath.) afroeping f., ban m.; (prat.)
gebod m.
annoneer v. tr. 1 aankondigen; (officiel) afkondigen;
(répandre) verkondigen; 2 beloven, voorspellen;
3 (visite) aanmelden, aandienen; 4 s'— 1
aangekondigd worden, verkondigd worden; 2
zich voordoen; -3 zich aanmelden.
ennonciade f. Maria-boodschapsnon, annonc"ia-t
annonciation f. Maria-boodschap f. Ode f.
annotateur m. 1 aanteekenaar; 2 uitlegger ni.
annotat!on f. 1 aanteekening; 2 (texte) verklaring,
opheldering: 3 (jur.) opteekening f.>
annoter v. tr. 1 aanteekenen, nota nemen van: 2
(texte) ophelderen,. uitleggen; 3 (jur.) opschrijven.
annualre m. almanak m., jaarboekje n.; — militaire
legeralmanak; — du commerce adresboek
n.; — des longitudes zeealmanak.
annuel 1 adj. ( oIe)jaarlilksch,(bot.) eenjarig; 2
m. jaargetijde n., jaarmis f., jaardienst in.
annuellement adv. jaarlijks.
an n uité f. 1 jaarlijksche aflossirg; 2 jaarrente f.
annulaire 1 adj. ringvormig; doigt — = 2 m,
ringvinger m.; 3 f. ringrups f.
annulatif adj. (...ive) vernietigend, opheffend.
annulation f. vernietiging, opheffing f.
annuler v. tr. 1 te niet doen, vernietigen; 2 (fin.)T
anohij adj. geadeld. [vereffenen, uitbetalen.
anoblir v. tr. adelen; s'— zich adelen; geadeld
worden.
anobiissement m. veradeling f.; lettres d'— brieven
van adeldom. (Mexikaansche maluwe f.
anode 1 m. negatieve (electrische) pool f.; 2 f.t
anodin 1 adj. (méd.) pijnstillend; 2 (fig.) argeloos,
onschadelijk; 3 m. heelmiddel n.
anomal adj. (...aux) onregelmatig, afwi.ikend.
anomalie f. onregelmatigheid, afwijking f.
án o n m. ezelsveulen 0.
ánonnement m. stottering, stameling f.
è n o n ner m. stotteren, stamelen; —• un discours
een redevoering uitstamelen.
anonymat m. naamloosheid, anonymiteit f.
anonyme 1 adj., ment adv. naamloos; 2 m.
ongenoemde m.; 3 m. naamloosheid f.; garder
1'— zijn naam verborgen houden.
anormal 1 adj. (...aux) onregelmatig, abnormaal;
enfants ...aux abnormale kinderen; 2 m.
abnormale, misdeelde rn.; 3 (abstr.) abnormale n.
anoure adj. staarteloos.
anse f. 1 oor m., handvat n.; voute à anse de
panier paandergewelf n.; faire le pot a deux ---s
het potje met twee ooren verbeelden; faire danser
1'— du panier zijn ou haar meesters bestelen; 2
(mar.) inham m., kreek f.
anséatique adj. hanzeatisch; ville — hanzestad f.
Anselme m. Anselmus m.
ansère, ...séride, ...rien, ...rin adj. gaasachtig;
peau ansérine ganzevel n.
ansérine f. ganzevoet m.
anspect m. handspaak f.
antagonisme m. 1 tegenwerking f., weerstand rit.;
2 naijver. strijd m. [strever m., tegenpartij f.
antagoniste 1 adj. tegenwerkend; 2 m. tegen-t
antan m. vorige .jaar n.; les neiges — de laatste;
antanaclase f. terugkaatsing f. [sneeuw .f.
antanaire. ... nier, ...nois 1 adj: van 't vorige
jaar; 2 nt. enter m. [pool f.
antarctigce adj. zuidelijk, zuid-; póle — zuid-t
ante -- 24 --- antipoétique
ante f. (moulin) windbord n.; (porte) voorzuil f.;
(pinceau) steel m.
antécédemment adv. te voren, vroeger.
1. antécédent adj. voorafgaand.
2. antécédent m. 1 vroeger gebeurtenisf., overeenkomstig
geval n.; ---s vroeger gedrag n.; sans -s
zonder voorbeeld; 2 (gramm.) antecedent m.;
(rmath., log.)voorgaande n.; (méd.) voorlooperm.
Antéchrist m. 1 Antichrist m.; 2 (fig.) a-- antichrist
m. [antediluviaansch.
antéduiivien adj. ( ene) van vóór den zonvloed,1
antenne f. 1 (mar.) ra f.; 2 (zoo.) voelhoren m.
antenniforme adj. voelhoornvormig.
antennule f. voelhorentje n., voelspits f.
antéoccupation f.voorafgaandelijke weerlegging
antépénu!tième adj. vóór-voorlaatste. [f.
antérieur adj. 1 (espace) voorste; 2 (ternps) vroeger,
ouder; 3 (gramm.) passé - voor-verleden
tijd futur - tweede toekomende tijd m.
antérieurement adv. vroeger, verder.
antériorité f. eerderheid f., voorram; m.
anthelmintique 1 adj. wormafdrijvend; 2 m.T
anthère f. stofkolfje n. [wormmiddel n.
anthéric m. haarmos n.
anthèse f. bloeitijd m.
anthographie f. bloementaal f.
anthologie f. 1 bloemenkunde f.; 2 bloemlezing f.
anthologue m. 1 bloemenkundige m.; 2 bloemlezingmaker
m. [(bot.) kruidnagel m.
anthophyllite f. 1 weerschijnend veldspaath n.; 2t
anthracite m. glanskool f.
anthrax m. 1 (pest)kool f.; 2 (zoo.) treurvlieg f.
anthropoïde 1 adj. menschvormig; 2 m. menscnaap
m.; 3 (ois.) _Numidische juffer t.
anthropologie t. menschkunde, anthropologie f.
anthropologique adj. menschkundig, anthropologisch.
anthropologiste n.menschkundige, anthropoloog^
anthropométrie f. menschmeetkunde f. [m.
anthropomorphe adj. menschvormig.
anthropomorphisme m. vermenschelijking t.
anthropomorphiste m. anthropomorphist m.
anthropophage 1 adj. menschenetend; 2 m. men-t
anthropophagie f. menscheneten n. [scheneter m.
anthropophobe adj. menschenschuw.
anti préf. 1 tegen; 2 voor.
antiacide adj. & m. tegenzuur adi. & n. [beroerte.
antiaploplectique adj.(& m.) (middel n.) tegen del
antiarthritique ad. (& m.) jichtwerend (middel n.)
antiasthmatique adj. (& m.) (middel v.) tegen deT
antibois ni. schutlat f. [aamborstigheid.
anticatarrhal ad . (& m.) (...aux) (middel n.)
tegen den hoest.
antichambre f. voorkamer, wachtkamer f.; (faire)
faire - in de wachtkamer(laten) zitten, op gehoor
('laten) wachten; propos d'- bedienden praatjes
n. p1. [cholera.
anticholérique adj. (& ni.) (middel n.) tegen del
antichrétien adj. ( ne) onchristelijk.
anticipation f. 1 vervroeging; vervroegde dagteekening
f.; par -- vooruit, bij voorbaat; 2 vooruitbetaling
f.; voorschot n.; 3 (jur.) ingreep m., inbreuk
f.; (rhét.) voorafgaandeliike weerlegging f.
anticiné adj. vervroegd, voorbarig.
anticiuer 1 v. tr. vervroegen; bij voorbaat doen; 2
v. intr. -- sur vooruit beschikken over; (évén.)
vooruitloopen; 3 vooruitbetalen; 4 ingrijpen,
inbreuk maken.
anticonstitutionnel adj. ( Ie) ongrondwettelijk.
antidartreux adj. (& m.) (...euse) (middel n.)
tegen den dauwworm m.
antidate f. vervroegde dagteekening f.
antidater v. tr. de dagteekening vervroegen van;
eet ...té heeft een vervroegde dagteekening; pièce
...tée stuk n. met een vervroegde dagteekening.
antidote m. tegengift) n.
aritienne f. 1 beurtzang m., antiphoon f.; 2 (fig.)
deuntje n.; toujours la même -- altijd hetzélfde
deuntje; une mailvaise -- een onaangename
tijding f. [vallende ziekte.
antiépiieptique adj. (& m.) (middel n.) tegen del
antifébrile adj.(& m.) (middel n.) tegen de koorts.
antigoutteux adj. (&- m.) (...euse) (middel n.)
tegen de jicht. [(long) tering.
antihectique adj. (& m.) (middel n.) tegen de;
antihémorrhoidal adj. (& m.) (...aux) (middel
n.) tegen de aambeien.
antihumain adj. den menschen vijandig.
antihydropique adj. (& m.) (...aux) (middel n.)
tegen de waterzucht.
antilaiteux adj. (& m.) (...euse) melkafdrijvend:
Antiliban m. Antilibanon in. [middel n.).
antilibéral adj. (...aux) onvri/zinnig, tegen hete
Antilies f. pl. Antillen f. pl. [liberalisme.
Antiloche, ...toque m. Antilochus m.
antilogie f. tegenstrijdigheid, tegenspraak f.
antilope f. artilope, hertegeit f. [sp iesglas.
antimoine m. spierglas n.; -- sulfuré zwavel-t
antimonarchique adj. antikoningsgezind.
antimonial, antimonié adj. spiesgianzig.
antinational adj. (...aux) antinationaal.
antinéphritique adj. (& m.) (middel n.) tegen det
antinomie f. tegenstrijdigheid f. [nierziekte.
Antioche f. Antiochië n.
antipape m. tegenpaus m.
antiparalytique adj. (& m.) (middel n.) tegen de:
antipathie f. weerzin, afkeer m. [verlamming.
antipathique adj. afkeerig.
antipatriotique adj. onvaderlandsch. [(middel n.).
antipestiientiel adj. (& m.) (' Ie) pestwerendt
antiphilosophique adj. onwijsgeerig.
antiphlogistique adj. (& m.) ontstekingwerendl
antiphone m. antiphoon f. [middel n.
antiphonier, ....naire m. antiphonarium n.
antiphrase f. tegenbenaming f. [tering.
antipht(h)isique adj. (& m.) (middel n.) tegen del
antipode m. tegenvoeter m. (fig., aussi) tegenotlergestelde
n.; je le souhaite aux -s ik wenschte dat
hij aan 't ander einde van de wereld zat.
antipoétique adj. ondichterlijk.
antipsorique — 25 — apitoyer
antipsorique adj. (& m.) (middel n.) tegen het
schurft.
antiputride adj. (& m.) rottingwerend (middel) n.
antipyrique adj. (& :n.) etteringwerend(middel n.)
antipyréti que adj .( &m.)(middeln.) tegen de koorts
antipyrine f. koortspoeier n. [(fig.) oude pop f.
antiquaille f.. 1 oude prul f., oude rommel .rn.; 21
antiquaire m. 1 oudheidkenner, oudheidkundige
m.; 2 koopman m. in oudheden; 3 oude boekenverkooper
m.
1. ant!que adj. 1 oud; 2 ouderwetsch; à 1'— ouderwets;
3 antiek; 4 classiek; simplicité -- classieke
eenvoudigheid f. [(étudiant etc.) oude m.
2. antique m. I oude kunst, oudheid f., antiek n.;21
3. antique f. oud kunstvoorwerp, oud stuk n.,
oudheid f.
antiquer v. tr. naar den ouden smaak inbinden.
antiquité f. 1 oudheid f.; 2 oud kunstvoorwerp n.,
oudheid f. [hondsdolheid.
antirabique adj. (& m.) (middel n.) tegen dej
antireiigieux adj. (...euse) den godsdienst 'ir --
andig. [...trein m.
antirépublicain adj. 1 antirepublikeinsch; 2 m.1
antirévolutionnaire adj. 1 tegen de omwenteling;
2 tegen de nieuwe orde van zaken, antirevolution-^
antiscien adj. ( ne) tegenschaduwig. [nair.
antiscientifique adj. onwetenschappelijk.
antiscorbutique adj. (& m.) (middel n.) tegen de
scheurbuik. [tegen de klierziekte.
antiscrofuieux adj. (& m.) (...euse) (middel n.)t
antisémite 1 m. Jodenhater, antisemiet m.; 2 adj.
antisemitisch.
antisémitisme m. Jodenhaat m., antisemetisme n.
antiseptique adj. (& m.) bederfwerend (middel n.)
antisocial adj. (...aux) onmaatschappelijk.
antispasmodique adj. (& m.) (middel n.) tegen
de kramp.
antistrophe f. 1 tegenzang m.; 2 omgezette her-t
antihèse f. tegenstelling f. [haling f.
antithétique adj. tegenstellend.
antitype m. tegenbeeld n. [wormen.
antivermineux adj. (& m.) (middel n.) tegen det
Antoine m. Antonius, Antoon, Toon m.; feu ou
mal de Saint --- Sint-Antoniesvuur n.; repas de
Saint -- kluizenaarsmaal n.; laurier de Saint —
Sint-Antonieskruid n.
Antoinette f. Antonia, f., Toontje n.
Antonin m. Antoninus m.
antonomase f. naamverwisseling f.
antonyme m. tegenovergestelde n.
antonymie f. tegenoverstelling f.
antre m. 1 hol n., spelonk f.; un —•- de lion een
leeuwenhol; 2 (anat) holte f.; 3 (fig.) schuilhoek
anus m. aars m. [m.
Anvers m. [Belg. vèr-s', Fr. vérj Antwerpen n.
anversois 1 adj Antwerpsch; á l'—e op zijn Antwerpsch;
2 m. A—• Antwerpenaar m.;—e f.Ant-T
anxiété f. angst m. [werpsche f.
anxieux adé., ...eusement adv. angstig.
aorte t. hoofdslagader f.
aortique adj. hoofdslagaderig.
aoüt m. [ou] 1 Augustus m., Oogstmaand t.;
2 oogst m.; faire 1'— den oogst indoen.
aoQteron m. [oul oogster rn.
aoQteur m. [ou ]vreemde oogster, (Belg.) Franschman;
(Holl.) Hannekemaaier rn.
apagogie f. apagoge f. [stelling f.
apaisement m. bevrediging, bedaring, gerust-t
apaiser v. tr. 1 bevredigen, bedaren, geruststellen;
2 (faim)stillen,(soif) lesschen, (créancier) paaien.
apanage m. 1 lijftocht m., lijfrente f.; 2 (fig.) deel,
lot n.
aparté 1 m. terzijdespraak f.; 2 adé.. ter zijde.
apathie f. 1 hartstochteloosheid; 2 ongevoeligheid;
3 slapheid, onverschilligheid t.
1. apathique adj., —mentadv.1 l mrtstochteloos; 2
ongevoelig; 3 stap, onversch i ll i '
2. apathique m. (h. n) dierplant ti.
Apennins m. pl. Apennijnen -ni. pl.; monts ---
Apennijnsch gebergte n.
apepsie T. moeilijke spijsvertering f.
aperceptibilité f. bemerkbaarheid f.
aperceptibie adj. bemerkbaar, zichtbaar,
aperception f. waarneming, beschouwing f., bewustzijn
n.; — de ooi-même zelfbewustzijn n.
apercevable adj. bemerkbaar, waarneembaar.
apercevoir v. tr. bemerken, waarnemen, gewaar
worden; s'— de gewaar worger:.
aperçu n1. overzicht n.
apéritif 1 ad j. (... ive) (méd.) openend; maagprikkelend;
2 m. (méd.) openend middel m.; (liq.)t
apertement adv. openliik. [maagbitter n,
apétale adj. bloembladerloos.
apetissement in. verkleining f.
apetisser v. tr. verkleinen.
apeuré adj. bang, verschrikt.
aphéiie f. 1 zonsverte f., aphelium n.; 2 Australisch
cypergras n.; 3 rolnachtvlinder m.
aphérèse f. afwerping f.
aphodie f. mestkever m.
aphone adj. stemloos; klankloos.
aphonie f. stemloosheid; klankloosheid f.
aphorisme m. kernspreuk; leerspreuk f.
aphoristique adj. kernspreukig.
1. Aphrodite f. Aphrodite, godin f. der zee.
2. aphrodite f. 1 zeemuis f.; 2 zelfbevruchtende ;
aphronille f. wilde lelief. [plantf.
apht(h)e m. mondzweer f.; --- s spruw f.
apht(h)eux adj. (...euse) spruwachtig.
aphylle adj. bladerloos.
api m. pomme d'-- 1 api m.; 2 (fig.) wijnappel-t
aplaire adj. bijachtig. [tje n.
apiculteur m. bijenhouder,bijenkweeker, imker m.
apiculture f. bijenteelt f.
apiéceur m. stukwerker m.
apiétrir v. intr. & s'— verminderen.
apiforme adj. bijvorming.
apitoyement m. medelijden n.
apitoyer v. tr. 1 medelijdend maken ,tot medetijden
bewegen; 2 s'— sur medelijden krijgen met.
aplaigner -- 26 -- appeau
aplaigner v. tr. ophalen, elfenkaarden.
aplaigneur :n. wolophaler, effenkaarder m.
aplanir v. tr. 1 effen maken, effenen; glad maken;
2(fig.) vereffenen, opruimen; 3 s'- effen worden;
vereffend worden. [vereffening opruiming f.
aplanissement n. 1 effening, effenmaking; 2(fig.)1
aplanisseur m. effenkaarder m. [nederd.
aplati adj. I plat, geplet; 2 (fig.) verpletterd,ver-1
aplatir v. tr. 1 plat maken, pletten; 2 (fig.) verneeieren;
3 s'- plat worden; vernederd worden.
aplatissement m. pletting, afplatting; (fig.) ver-t
aplatisserie f.( i_izer)pletterij f. [nedering 1.
aplatisseur m. pletter m.
aplatissoir in. pletrol f.
aplatissoire f. plethamer m.
aplomb m. 1 loodrechte richting f.; d'- loodrecht,
(techn.) in 't lood, in zijn lood; 2 (fig.) vastheid.T
opnée f. ademloosheid f. [zekerheid f.
Apocalypse t.Openbaring, Apocalypsis f.; style
d'- apocalyptische styl m.
,apocalyptique adj. apocalyptisch.
,apocope f. afkapping f.
aapocryphe adj. verdacht, onrecht, apocrief.
1. apode adi. 1 voeteloos; 2 vinneloos.
.2. apode m. steenzwaluw f.
apogée m. 1 aardvel te f., apogeum n.; 2 (fig.) top-^
apointisser v. tr. puntig maken. [punt n.
Apollin(i)e f. Apollonia f.
1. Apollon ni. Apollo rr..
2. apollon m. I(mus.)theorbe f.; 2 parnassusvlinder
in.; 3 korte kamerrok ni.
apologétique 1 adj. verdedigend, apologetisch; 2 f.
verdedigingsleer f.
apologie f. verdediging, apologie f.
apologiste m. verdediger, apologeet m.
apologue m. gelijkenis, leerfabel f.
aponevrose f. peesvlies n.
apopht(h)egme m. kernspreuk f.
apophyse f. uitwas n.
apoplectique adj. 1 van de beroerte, apoplectisch;
2 met beroerte bedreigd, door geraaktheid ge-:
apoplexie f. beroerte, geraaktheid f. [troffen.
aposiopèse f. verzwijging f.
apostasie f. afvalligheid f., afval m.
apostasier v. intr. afvallig worden, van het geloof:
napostat m. afvallige m. [afvallen.
•ap o st è m e m. zweer t., ettergezwel n.
aposter v. tr. op post zetten, opstellen, plaatsen.
a posteriori loc. 1 van achteren afgeleid; 2 bij
latere afleiding.
apostillateur m. kantteekenaar m.
-apostille f. kantteekening, nota f., bijschrift n.
,apostiller v. tr. kantteekeningen maken op.
apostolat m. apostelschap, apostolaat n.
{apostolicisme m. apostelleer f.
apostolicité f. apostolisch karakter n.
apostolique adj., coment adv. apostolisch.
apostoliser v. tr. prediken tot ou in.
apostrophe f. 1 (signe) afkappingsteeken n.; (fig.)
-schram,buil f.; 2 (rhét.) afwending; 3 toespraakf.;
mis en - als toespraak gebruikt; 4 aanval m.,
verwijt n.; 5 (méd.) afkeer m.
apostropher v. tr. 1 ruw aanspreken, verwijten; 2:
apostumer v. intr. zweren. [een slag geven.
apothème m. t as f. der zijden, apothema n.; 2 ;
apothéose f. vergoding f. [(chim.) overschot n.
apothéoser v. tr. vergoden. [thekersrekening f.
apothicaire m. apotheker m.; mémoire d'- apo-t
apothicairerie f. apotheek f. [schijnheilige m.
apotre m. T apostel; bon - goe jongen, (iron.)1
apparaïtre 1 v. intr. verschijnen; faire - de doen
blijken, vertoonen; 2 v. imp. blijken, toeschijnen.
apparat m. 1 pronk, praal m.; vertoon n., ophef
m.; discours d'- praalrede f.; diner d'-plechtige
maaltijd m.; 2 bouwstoffen pl.; leermiddel n.
apparaux m. p1. tuigage f.
appareil m. 1 gereedschap,werktuig n.; 2 (ensemble)
toestel m., tuig n.;- de guerre oorlogstuig; 3
(constr.) verband n.;4 (mar. )scheepsstoel m.; 5
(fortif. & chemin de ter) april, oprit m.
appareillage m. klaarmaken n.; faire -zich zeilklaar
maken.
appareillement m. koppeling, samenvoeging f.
appareiller I v.tr.koppelen,samenvoegen; (comm.)
sorteeren;(constr.) uitmeten,klaarmaken; 2 bereiden,
gereed maken; 3 v. intr. zich zeilklaar maken.
appareilleur m. 1 opmaker, stoffeerder; 2 (constr.)
meesterknecht; (gaz) fitter; (mar.) optuiger m.
appareilleuse f. opmaakster, bereidster f. [schijn.
apparemment adv. waarschijnlijk, naar allen 1
apparence f. 1 schijn m., voorkomen n.; en - in
schijn; selon les-s naardenschijn;sauverles-s
den schijn redden; les -s sont trompeuses schijn
bedriegt; 2 waarschijnlijkheid f.; il y a grande -
het is hoogst waarschijnlijk; 3 gedaante f.
a p p arent adj. 1 zichtbaar,duidelijk; 2 schijnbaar.
apparenter v. tr. vermaagschappen, verzwageren.
appariement,...iment m. koppeling, samenvee-;
apparier v. tr. koppelen, samenvoegen. [ging f.
appariteur rn. pedel m.
apparition f. verschijning f.
apparoir v. intr. blijken; il appert het blijkt.
appartement m. bovenhuis, benedenhuis, kwartier
n., kamers f. p1., woning f.; - á louer kamers te
huur; se retirer dans ses -s naar zijn kamer
gaan, zich opsluiten.
appartenance f. toebehooren n., aanhoorigheid f.
appartenir 1 v. intr.(toe)behooren; 2 eigen zijn; 3
verwant zijn (met), in dienst zijn (van); 4 v.^imp.
betamen, voegen, passen; il vous appartient de
het voegt u (om) te, het past u (om) te.
appas pl. d'appát 1 aanlokselen n. pl.; 2 (fig.)
bekoorlijkheden, bevalligheden f. pl.
appát m. t1 spijsf., deeg n.; 2 (lok)aas n.; 3 aan •,
lokking, bekoring f.
appater 1 v. tr. (met aas) lokken; 2 voederen; 3
appauvrir v. tr. verarmen, [mesten.
appauvrissement m. verarming f.
appeau m. 1 lokfluitje n.; 2 lokvogel m.; 3 (fig.)
valstrik m.; 4 (comm.) Hollandsch bladtin n.
appel — 27 -- approcher
appel m. 1 roep m., geroep n.; 2 (noms) afroeping
f.; 3(invitation) oproepingf.; 4(mil, chass.,signal)
appel n.; 5 (jur. & fig.) beroep rn.; cour d'—hof
van beroep; sans — zonder verder beroep.
appelant m. beroepdoende, appelant rr.
appeler v. tr. 1 roepen; --- comme témoin als
getuige roepen; —la vengeance du ciel om wraak
naar God roepen; — le mépris sur de verachting
roepen over; — 1'attention sur de aandacht vestigen
op; 2 (liste) afroepen, aflezen; 3 (inviter)
oproepen; 4 (fonction) beroepen, benoemen; 5
(jur.)beroepen; — de in beroep komen tegen; en—
é zich beroepen op; 6 noemen; — par son nam bij
zijn naam, noemen; 7 s'---genoemd worden, heeten.
appefet m. hoek m., hoekwant n.
appellatif 1 adj. (...ive) gemeen; 2 ril. gemeen
naamwoord n. [ger beroep n.
appellation f. 1 roepen n.; 2 benaming f.; 3 hoo-1
appendance f.toevoegscl, bijvvoegsel, bijgebouw n.
appendlee m. [pin] 1 aanhangsel, bijvoegsel n.,
aankleef m. 2 (anat.) aanwas rn., uitsteeksel n.;
(spéc.) (wormachtig) verlengsel n.
appendicitef.[pinl ontstekingf. van het wormach-^
appendre v. tr. ophangen. [tigverlengsel
appentis m. afdak n.
appenzeiiois 1 adj. [pin] Appenzelsch; 2m. flappert
V. apparoir. [Appenzetter- m.
appesantir v. tr. 1 verzwaren, zwaarder maken,
doen drukken; 2 log maken; 3 s'— verzwaren,
zwaarder worden; s'—sur drukken op.
appesantissement m. loomheid, logheid f.
appétence f. 1 (natuur)drift, (ingeboren)neiging
f., 2 (phys.) streven n.
appéter v. tr. verlangen naar, begeeren.
appétis pl. d'appétit 3.
appétissant adj. smakelijk, aanlokkelijk.
appétit m. 1 eetlust; trek m.; bon — smakelijk!
je n'ai pas d'— ik heb geen honger; 2 (fig.) l ust m.,
begeerte f.; (spéc.) spa irzucht f. ; 3 (ruis.) 1 ajuintje,
uitje n.; 2 zoete bokking, Ijbokking rn.
appétitif adj.(...ive) begeerend, begeer-.
appétition f. begeerte f., verlangen n.
applaudir 1 v. tr. toejuichen; 2 v. intr. in de handen
klappen; —à toejuichen; 3 s'—zich beroemen
(op), zich verheugen (over), zich gelukkig achten
(met) .
applaudissement m. handgeklap n., toejuiching f.
applaudisseur m. toejuicher; (fig.) vleier m.
appiicabie adj. toepasselijk.
applicage m. beleggen n., belegging f.
application f. vlijt, naarstigheid f.; 2 toepassing;
aanwending f.; école d'—oefenschool f.; 3 beleggen
n., oplegging f.
appiique f. 1 oplegsel, belegsel; 2 wandlicht n.
appliqué adj. 1 vlijtig, naarstig; 2 toegepast.
appilquer v. tr. 1 opleggen, beleggen; — sur leggen
tegen, drukken op; — un soufflet een oorveeg
geven; 2 toepassen, aanwenden, besteden; 3 s'---
toepasselijk zijn, aangewend worden; ich toe-T
appoggiature f. voorslag m. [leggen (op).
appoint m. 1 overschot, saldo n.; 2 pasmunt f.; 3
aanvulling f. [uitgesteld.
appointé adj. 1 aangesteld, bezoldigd; 2 (jur.)t
appointement m. 1 (jur.) rechterlijke schikking;
vereffening f.; 2 --s bezoldiging, (jaar)wedde f.
appointer v. tr. 1 bezoldigen; 2 belasten (met);
3 bescheiden. schikken.
appointir v. tr. aanpunten.
apport m. 1 meegebrachte, ingebrachte n., bruidschat
m.; 2 (en gén.) inleg m.; 3 (jur.) bezorging,
neerlegging f.; 4 aanslibbing f.
apporter v. tr. 1 aanbrengen, meebrengen; 2
(part, somme) inbrengen; 3 (fig.) aanwenden,
besteden; (raisons) aanvoeren. [op, drukken op.
apposer v. tr. opzetten, opdrukken; — sur zettent
apposition f. 1 opzetting, oplegging f.; 2 (phys.)
aanzetting f.; 3 (grarnrn.) bijstelling f.
ap pré eiabie adj. waardeerbaar. [deerster f.
appréciateur m., ...trice f. schatter m., waar-t
appréciation f. waardeering, schatting f.
appréeier. v. tr. waardeeren, schatten.
appréhender v. tr. 1 vatten, (gevangen) nemen;T
appréhensibie adj. begrijpelijk. [2 vreezen.
appréhensif adj. (...ive) 1 vattend, grijpend; 2
begrijpend; 3 vreesachtig.
appréhension f. 1 aanhouding, gevangenneming;
2 vrees, ongerustheid; 3 bevattelijkheid, voorstelling
f.
apprendre v. tr. 1 leeren; — ui, metier een ambacht
leeren; — par coeur van buiten leerent —
aux enfants à obéir de kinderen leeren gehoorzamen;
2 (nouvelles) vernemen, hooren. V. appris.
apprenti m., e f. 1 leerjongen m.. leermeisje n.;
2 (fig.) nieuweling m., kruk, f.
apprentissane m. leer f.; être, mettre en — in de
leer zijn, doen; faire son — 1 zijn ambacht leeren,
2 zijn kennis beproeven; faire 1'— de leeren.
apprêt in. 1 toebereiding f., toebereidsel n.; 2
(tiss.) stijfsel f.; 3 (fig.) gemaaktheid f.
apprêté adj. 1 klaar gemaakt, toebereid; 2 (fig.)
gemaakt, gezocht.
apprêter v. tr.I (toe)bereiden, gereed maken; 2.
(tiss.) stijven, lijmen; 3 s'— zich voorbereiden,
zich berokkenen.
apprêteur m. i (toe)bereider m.; 2 lijmer. m.
appris adj. onderwezen, opgevoed; eest un mal
— hij is slecht opgevoed.
apprivoisement m. temming f. [tam worden.
apprivoiser v. tr. i temmen, tam maken; 2 s'-1
approbateur 1 adj. (...trice) goedkeurend; 2 m.
goedkeurder m., ...keurster f.
approbatif adj., ...tivement adv. goedkeurend.
approbation f. goedkeuring, f.
approchable adj. bereikbaar; (fig.) genaakbaar.
approchant i adj. nabijkomend, gelijkend; 2 adv.
ongeveer, bijna; il a — vingt ans hij is ongeveer
twintig jaar (oud).
approche f. 1 nadering; nabijheid f.; lunette d'!--
verrekijker m.; 2 ---s toegang m.; buitenwerk n.
approcher 1 v. tr. (placer près) nader brengen,
approfondir -- 28 — arbitre
dichter brengen, bijschuiven; 2 (venir prés) naderen;
difficile à-- moeilijk te naderen; 3 v. intr.na-
-deren, bijkomen;- de naderen, nabij komen,(fig.)
evenaren; 4 s'- naderen, genaken; s'--- de naderen,
komen bij, gaan bij. [(fig.) doorgronden.
approfondir v. tr. 1 verdiepen, dieper maken; 21
approfondissement m. uitdieping f.; (fig.) doorgrondig
f., grondig onderzoek n.
appropriation f. 1 aanwending; 2 toeëigening f.
approprier v. tr. 1 aanwenden; 2 schikken, in orde
brengen;3 aanpassen;4 s'-zich schikken (naar);
approuver v. tr. goedkeuren. [zich toeëigenen.
approvisionnement m. 1 proviandeering f.; 2 proviand
f., voorraad m.
approvisionner v. tr. 1 proviandeeren, voorzien
van; 2 s '- (zir'n) voorraad opdoen (in).
•approvisionneur m. proviandmeester m.
approximatif adj. (...ive) nabijkomend, benade-4
approximation f. benadering f. [rend.
approximativement adv.ongeveer,bij benadering.
appui m. 1 steun, stut m.; 2 leuning f.; à hauteur
1'--ter hoogte van de borst;3 (gramm.) nadruk m;.
-4 (fig.) staving f.; piéces à 1'-bewijsstukken n.pl.
-appui-main m.( os--) handsteun m., leunstokiet
appui-tête in. ('s- ) hoofdsteun m. [n.
appuyer 1 v. tr. (onder)steunen; stutten; houden
,(tegen), zetten (op); 2 (fig.) helpen, bijstaan; 3
v. intr. steunen, leunen; (gramm.) den nadruk
-leggen; 4 aanslui(en); - sur la dryeite rechts aan
aansluiten; 5 s'- sur steunen op.
dpre adj., o ment adv. 1 (toucher) oneffen, ruw;
2 (sensation) scherp, snijdend; 3 (gout) wrang,
-scherp; 4 (ouie) schor, krassend; 5 (fig.) scherp,
vinnig; 6 -- Ii happig naar, tuk op; - à la curée
=vraatzuchtig, (fig.) tuk op baantjes.
1. après prép. 1 na; -- la pluie Ie beau ternps
.na regen komt zonneschijn; --- avoir écrit na
geschreven te hebben; 2 trainer - soi na zich
-sleepen; regarder - soi omzien, omkijken; courir,
crier - qq. iemand naloopen, naschreeuwen;
attendre, deurander - qq. naar iem. wachten,
-vragen; 3 - sela in dit geval; -- tout in alle
.geval, voor het overige; -- coup te laat; - quoi
waarna; 4 d'- naar, volgens.
2. après adv. naderhand, nadien, daarna.
3. après que conj. nadat, toen.
après-demain adv. overmorgen. [middag m.
après-diné m., ...dinée f., ...diner m. (mos) na-t
après-midi m.& f. (pl. id.) namiddag, (Holt.)
middag m.; toute 1'--- den heelen middag.
après-coupé m., ...-soupée f., ...-souper m. (COs)
naavond m.
Apreté f. V. ápre : 1 oneffenheid, ruwheid... 2
scherpheid; 3 wrangheid; 4 schorheid; 5 vinnigheid;
6 happigheid f.
a priori loc. 1 vooropgevat; 2 bij vooropvatting.
apriorisme m. vooropvatting f.
A-propos m. gepastheid, goede gelegenheid f.;
esprit d'- gevatheid f.
apside f. keerpunt n., -abside f.
apte adj. geschikt; (jur.) bevoegd (tot).
aptère adj. vleugelloos.
aptitude f. geschiktheid; (jur.) bevoegdheid f.
apurement in. 1 vereffening f.; 2 wasschen n.
apurer v. tr. 1 aanzuiveren, vereffenen; 2 wasschen.
aquafortiste m. [kwa] etser m. [verfkunst f.
aquarelle f. [kwa] 1 waterverfschilderij f.; 2 water-t
aquarium m. [a-kwa-ryom'] aquarium n.
aqua-tinta, ...-tinte f. [kwa] acuatinta f.
aquatique adj. [kwal waterig, water-.
aqueduc, aquéduc m. waterleiding f.
aqueux adj. (...euse) waterig, waterachtig, water-.
Aquilée f. Aquileja n.
aquilin adj. arendachtig; nez --- haviksneus m.
aquilon ni. noordenwind m.
Aquin m. Aquino n.
aquipare adj. [kwi] in 't water voorttelend.
aquitain 1 adj. Aquitaansch; 2 m. A- Aquita-^
ara rn. ara m. [niër in.
1. Arabe 1 m.Arabier m.; 2 f.Arabische f.; 3m.;
a- (fig.) vrek ni.; 4Arabisch paard n.; 5 (langue)^
2. arabe adj. Arabisch. [Arabisch n.
arabesque f. arabeske f.
Arabesse f. Arabische f.
arabique adj. Arabisch.
arable adj. bebouwbaar, beploegbaar.
arac m. rustbrandewijn in.
arachide f. [cyi] aardnoot f.
arachné, ...n(é)ide adj. [k] spinnekopachtig.
arachnoide f. [k] spinnewebvlies n.
arac(k) rn. rijstbrandewijn m.
Aragon i-n. : 1'- Aragonië n. [Aragonièr m.
Aragonais 1 adj. a- Aragonisch; 2 m. A---I
araignée f. 1 spin; spinnekop f.; toile d'- spinneweb
f., spinnerag n.; avoir une - dans Ie plafond
niet wel bij 't hoofd zijn; 2 (filet) spinneweb
n.; 3 (mar.) hanepoot m.; (phys.) hoekmeter m.;
4 (pois.;.) kleine pieterman m.
araigneux adj. (...euse) spinnewebachtig.
araire m. lichte ploeg in.
aramer v. tr. (op het raam) spannen.
aranéeux adj. (...euse) spinvormig.
arasement m. 1 gelijkmaking; 2 deklaag f.
araser v. tr. gelijkmaken, pasmaken.
arase f. lijststeen m.
aratoire adj. landbouw-.
arbalète f. I kruisboog m.; trait d'- pijl m.;
2 (chass.) bergrattenstrik m.;(mar.) dreganker n.;
(tiss.) touw n.; 3 os de 1'- kooi f.; 4 cheval en -
voorlooper m.
arbalétrier m. boogschutter m.
arbitrage m. i scheidsrechterlijke beslissing f.;
scheidsgerecht n.; 2 koersvergelijking f.
arbitragiste m. koervergelijker m.
arbitral adj. (...aux), zement adv. scheids-^
arbitration training, schatting f. [rechterlijk.
arbitre ni. 1 scheidsrechter, scheidsman m.; 2
(fig.) beschikker, heer m.; 3 (philo,..) wilvermogen
n.; ?ibre - vrije wil m.
arbitrer — 29 -- arder
arbitrer v. tr. 1 uitspraak doen over; 2 ramen,
schatten; 3 (de) koersen vergelijken.
arboré adj. 1 boomi'ormig; 2 met boomen bezet.
arborer v. tr. 1 (hhampe, mat) oprichten, planten;
(drapeau) hijshen; 2 (fig.) uitpakken niet.
arborescence f. boomwording f.
arborescent adj. boomvormig.
arboriculteur m. boomkweeker ii.
arborisation f. boomachtige vorming; boomteeke-^
arborisé adj. met boomteekeningen. [ving t.
arboriser 1 v. intr. boomen kweekera; 2 v. tr. tot
boom vormen.
arboriste m. 1 boomkweeker; 2 boomkundige rn.
arbouse f. haagappel m.
arbousler m. haagappelboom m.
arbre m. T boom in. - de vie levensboom; -
généalogique geslachtsboom.
arbret, arbret m. boompie n. (met lijmroeden).
arbreux 22dj. (...euse) boomrijk.
arbrisseau rn. struik rn.
arbuste m. heester ni.
arc m. T boog m.; tendre, détendre 1'- den boog
spannen, ontspannen.
1. arcade f. I verwufsel, booggewelf n.; 2 boog
2. Arcade m. Arcadius m. [m.
Arcadie f. : 1'- Arcadia n.
arcadien 1 adj. Arcadisch; 2 m. A----- Arcadièr m.
arcane m. geheimenis f., geheim n.
arcanson in. spiegelhars n.
arcasse f. 1 achterspiegel m.; 2 (pouiie) schiif-t
arcature f. boogstelling f. [blok n.
arc-boutant m. (c-s- os) 1 steunboog, steunpijler
m.; 2 (mar.) uithouder m., doove jut t.; 3 (fig.)
steunpilaar m.
arc-bouter v. tr. stutten, schragen.
arc-doubleau m. ('s-'x) moerboog m.
arceau m. 1 boogie n.; -x lofwerk n.; 2 (mar.)
roosterbalkje n.; (cvir.) beugei m.; (zoo.) halven
arc-en-ciei m. (cDs- o- ^) regenboog m. [ring m.
archaique adj. [k] verouderd, oudvaderlijk, archaïstisch.
archaïsme m. [k] i verouderd woord n.; verouderde
.vorm m.; verouderde wending f.; 2 verouderde n.
archaïste m. [k] liefhebber m. van het verouderde.
archal m. messing m.; fil d'- ijzerdraad m.
archange m. [k] aartsengel m.
archangélique [k] 1 adj. aartsengelachtig; 2 f.
aartsengelwortel m.
1. arche f. (brugge)boog m.
2. arche f. 1 koffer in.; 2 ark f.; ---- de Noé ark
van Noë (prot. Noach); d'alliance ark des verbonds;
2 (verrerie) vooroven m.; (pompe) pompkast
f.; 3 (zoo.) Noachsark f.
,archelet m. (dril) boogje n., dril f.
archéographe m. [kl oudheidsbeschrijver m.
rchéographíe f. [k) oudheidsbeschrijving f.
rchéologie f. [k] oudheidkunde f.
Irchéologique adj. [k] oudheidkundig.
.irehéologue m. [k] oudheidkenner, oudheidkun-:
áreher m. boogschutter m. [dige m.
archet m. 1 strijkstok, boog m.; coup d'- streek
m.; 2 drilboog m., drilzaag f.
archétype in. [k] 1 oorspronkelijk vormbeeld n.;
2 (poids & mes.) standaard m.
archevêché m. aartsbisdom n.
archevêque m. aartsbisschop m.
archichambellan m. opperkamerheer m.
archichancelier m. aartskanselier m.
archidiaconat, ...né m. aartsdiakenschap n.
archidiacre m. aartsdiaken m.
archiduc m. aartshertog m.
archiducal adj. (...aux) aartshertogelijk.
archiduché m. aartshertogdom n.
archiduchesse f. aartshertogin f. 1-lijk.
archiépiscopal adj. [k] (...aux) aartsbisschoppet
archiépiscopat m. [k] aartsbisschopsambt n.
archifolle f., ...fou m. aartsgekkin f., aartsgek m.
archifripon m. aartsschurk m.
archimagie f. goudmakerij f.
archimandrite in. (Grieksch) kloostervoogd m.
archimaréchal m. aartsmaarschalk in.
archine f. boogie n.
archipatelin m. aartsbedrieger m.
archipel m. 1 eilandzee f.; 2 A- Archipel m.
archipompe f. (pomp)zoo f., durk in.
archipresbytéral adj. (...aux) aartspriesterlijk.
archipresbytérat m. aartspriesterschap n.
archiprêtre m. aartspriester m.
archiprêtré tn. aartspriesterschap n.
architecte m. bouwmeester, bouwkundige m.
architectonique 1 adj. bouwkundig; 2 f. bouwvak;
architectural adj. (...aux) bouwkunstig. [n.
architecture f. bouwkunst f.
architrave f. hoofdbalk m., architraaf f.
arc hitrésorier m. aartsschatmeester m.
archives f. pl. 1 archiefstukken n. pl., oorkonden
f. pl.; 2 (bátiment, revue) archief n.
archiviste m. archivaris m.
archonte m. [k] archont m.
arcon m. 1 zadelboog m.; pistolet d'- zadelpistool
f.; dans ses -s in den zadel; vider les -s
uit den zadel vallen, (fig.) van zijn stuk geraken;
2 (métiers) boog m.
argonner v. tr. 1 ombuigen; (cyap.) vlaken; 2
(arg.) aanspreken.
argonneur m. vlaker m.
arc-rompant m. ('s- mos) hellende boog m.
arctique adj. noordelijk, noord-; póle - noordpool
f.; terres -s noordpoollanden n. pl.; expédition
- noordpooltocht m.
ardemment adv. vurig.
1. ardent adj. 1 brandend, heet; soleil -- brandende
zon f.; verre -- brandglas n.; miroir -
brandspiegel m.; chambre -e brandende kamer
f.; chapelle -e lichtkapel f.; soif -e brandende
dorst m.; fiévre -e heete koorts f.; 2 vurig; désir
- vurige begeerte f.; -- à ijverig voor; 3 vaisseau
- loefgierig schip; 4 (couleur) vuurrood, ros.
2. ardent m. 1 kaars f.; 2 dwaallichtjen.; 3'oog n.
arder, ardre, ardoir v. tr. & ontr. branden.
ardeur — 30 — armer
ardeur f. 1 hitte f., gloed m.; 2 (fig.) vuur n., ijver
m.; (amour),vlam f.; avec - ijverig, vurig.
ardillon m. 1 (gesp)tong f.; 2 (typo.) punctuur f.
ardoise f. lei f.; d'- leien; toit d'- leicndak n.
ardoiser v. tr. 1 met lei dekken; 2 leikleurig
maken.
ardoisier m. i leigroefmeester; 2 leiwerker n-i.
ardoisière f. leigroeve f.
arde adj. 1 steil; ontoegankelijk: 2 moeielijk,T
are m. are, (vierkante) roede f. (netelig.
aréave rn. meting f. (bij ares).
arec m. arekanoot, pinangnoot f.
arénation f. i zanding f.; 2 zandbad n•
arène f. 1 zand n.; 2 strijdperk n.
aréole f. 1 kleine ruimte f.; 2 kring rr..
aréclé adj. geruit.
aréomètre m. vochtmeter m.
aréopage rn. areopagus m.
arête f. i (visch)graat f.; f.; 2 (épi) baard m.; 3
(objets & constr.) kant m.: (à) vive — meskant;
(voute) graat f.; (mont.) kam ni.; 3 rughaar n.;
4 (vét.) mopspoot m.
arêteux adj. (...euse) graatachtig, met veel graten.
arêtier m. hoekbalk m.
arganeau m. zware ring m.
argent m. 1 (métal, couleur) zilver n.; — en barre
staafzilver; — en feuilles bladzilver; la parole est
d'— spreken is zilver; 2 (monnaie) geld n.; —
blanc zilvergeld; - de poche zakgeld, drinkgeld:
— comptant gereed geld; prendre pour -- comptant
voor goede munt aannemen; point d'--
point de Suisse geen geld geen broodjes, geen
pijpen. geen dans.
argenté adj. 1 verzilverd; 2 zilveren, zilver-.
argenter v. tr. verzilveren.
argenterie f. zilverwerk n.
argenteur m. verzilveraar m. [betaalmeester m.
argentier m. 1 goudsmid; 2 geldhandelaar; 31
argentifère adj. zilverhoudend.
argentifique adj. zilvermakend. [Argentijn m.
argentin 1 adj. zilveren; 2 Argentijnsch; 3 A---t
1. argentine f. 1 (zool.) zilvervisch m.; 2 (bot.)
zilverschoon n.; 3 (min.) schilferig spaath n.
2. Argentine f. : l'— Argentina n.
argenture f. verzilvering f.
argile f. 1 klei, potaarde f., leem n.; — blanche
pifpaarde; 2 aarden pot m.: une frêle — een
broos vat n.
argileux adj. (...euse) kleiachtig,leemachtig, klei-.
Argonaute m. 1 Argovaarder, Argonaut m.; 2
a— (ins.) argonaut m.; 2 (coquili.) schippertje n.
argot m. 1 koeterwaalsch n., (bijzondere) taal f.;
— des coulisses tooneelspelerstaal;2 (mauv. part)
bargoensch n., dieventaal f.; 3 dorre twijg m.
argoter v. tr. 1 koeterwaalsch spreken; 2 de dorre
twijgen afsnijden van.
argotier m., ...ière f. koeterwaal m.. ...walm f.
argousin m. 1 galeioppasser; 2 politieagent m.
Argovie f. : l'— Aargau n. [Aargauer m.
argovien 1 adj. ( ne) Aargausch; 2 m. A—t
argue f. trekbank f.
1. arguer v. tr. [ar-ghé] door de trekbank halen,
2. argusr v. tr. [ar-gu-é] besluiten, gevolgtrekl
ken; (jur.) beschuldigen; - de faux voor valsch
verklaren.
argument m. 1 betoog, bewijs n., bewijsreden f.
2 korte inhoud m.; 3 (astr.) afstand m.
argumentant m. bewijsvoerder, bestrijder rn.
argumentateur rn. betooger, bestriider m.
argumentation f. bewiisvoering f.
argumenter v. intr. & tr. 1 bcwiisioeren, betoogen;
2 redetwisten; 3 besluiten.
Argus m. [s'] t Argus; 2 (fig.) a- argus m.
argutie f. spitsvondigheid f.
argutieux adj. (...euse) spitsvondig.
aria i f. lied, zangstuk n.; 2 rn. beweging f.,3
arianisme m. Arianismus m. [ophef m.
aride adj. dor, droog.
aridité f. dorheid, droogte f.
arien 1 adj. (U ne) Ariaansch; 2 m. ariaan ni.
ariette f. zangstukje n.
ariale m. zaadvlies n.
Aristarque m. Aristarchus m.
aristé adj. baardig.
aristo m. aristocraat) m.
aristocrate m. aristocraat m.
aristocratie f. aristocratie f.
aristocratique adj., ment adv. adv. aristocra-;
aristoioche f. holwortel m., oosterlucie f. [tisch.
arithméticien m. rekenkundige m.
1. arithmétique f. rekenkunde, cijferkunst t.
2. arithmétique adj.. ment rekenkundig.
arithmomancie f. cijferwaarzeggerij f.
arithmomètre m. rekenmachine f.
arlequin m. hansworst m.
ariequinade f. hansworsterij f.
Arion m. Aarlen n.
arionais 1 adj. Aarisch; 2 ni. A— Aarinaar m.
armadille f. I eskader n.; 2 kleine fregat f.; 3
gordeldier n.; 4 gordelkrab f.
Armand m. Armand(u), Herman ir..
armateur m. reeder ni.
armature f. 1 beslag n.; 2 (bat.) versterking f.; 3
stelling f.; 4 (phys.) bewapening f.; 5 (mus.)
sleutelteekens n. pl.
arme f. T wapen n.; -s wapenen, (hérald.) wapen
n.; aux —s te wapen, (à l'exercice) in 't geweer;
portez -s schouder het geweer; — à feu vuurwapen,
(schiet)geweer n.; maatre d'--s schermmeester;
tirer des ----s schermen,schermoefeningen
doen; passer par les -s met den kogel dooden;
le métier ou la carrière des -s de krijgsdienst m.
armée f. 1 leger n.; — de terre landleger; --- de
nier zeemacht f.; — permanente staande leger; 2t
armeiinef. hermelijn n. [(foule)menigte,schaarf,l'
armement m. 1 krijgstoerusting, wapening f.;
(navire) reeding f. • [Armeniër m.
arménien 1 adj. ( ne) Armenisch; 2 m. A--t
armer v. tr. 1 wapenen; — un fusil den haan
spannen; — tin canon een kanon laden; -- qq.
armei -- 31 — arrière-bras
hevalier iem. tot ridder slaan; 2 (navire) reeden;
(garnir) beslaan; 4 (fig.) wapenen.
Lrmet m. 1 stormhoed m.; 2 (mar.) ankers n. pl.
^rmillaire adj. met ringen; platste — ringplant;
phère — hoepelsfeer. armillair-sfeer f.
rminien adj. (-o ne) 1 Arminiaansch; 2 m.;
rmistice m. wapenstilstand m. [Arminiaan m.
irmoire f. kast f.
irmoiries f. pl.. wapen n.
irmoise f. St. Janskruid n.
rmolsin m. armoziin n.
rmon m. (dissel)tang t.
rmoriai m. (...aux) wapenboek n. lmorikaan m.
amoricain 1 adj. Armorikaansch; 2 m. A— Ar-1
armorier v. tr. met een wapen versieren.
Ârmorique f. : l'— Armorica n.
armoriste m. wapenkundige m.
armure f. 1 wapenrusting f.; 2 beslag n., v.ersterking
f.; 3 verweermiddel n.
armurier In. wapenmaker m.
Arnaud m. Arnold, Nol m.
rnica, arnique f. arnica, wolverlei f.
Arnou(I)d, Arnoul in. Arnolf, Arnoud m.
aro be f. portvaatje, kwartje n.
aroïdé adj. kalfsvoetachtig.
aromate m. (welriekende) kruiderij, specerij f.
aromatique adj. kruidig, gekruid.
aromatisation f. kruiden n., kruiding f.
aromatiser v. tr. kruiden, kruidig maken.
arome m. (kruidige) geur m.
aronde f. 1 (ois.) zwaluw f.; (en) queue d'— (met
een) zwaluwstaart m.; 2 (poiss.) zeehaan m.; 3
,(coquill.) zwaluwstaart m.
arpège m. harpslag m., arpeggio n.
arpéger v. intr. arpeggeeren.
arpent m. 1 morgen n.; 2 (scie) schulpzaag f.
arpentage m. landmeting f.
árpenter v. ti-. 1 landmeten; 2 (fig.) afstappen,;
arpenteur m. landmeter :n. [doorstappen.
!<rpenteuse f. spanrups f.
qué aa;. gekromd, krom, boogvormig.
quebusade f. boksschot n.; eau d'— wonderkater
n. (tegen de schotwonden).
krquebuse f. buks f.
rquebuser v. tr. doodschieten.
rquebuserie f. buksmakerij f.
rquebusier m. 1 buksmaker; 2 bukschieter m.
quer 1. v. tr. & intr. krommen, buigen; door-t
rquet m. touwraam n. [zakken.
k, rachage. ...chement m.uitrukking,afrukking f.
^rache-pied adv. : d'— onafgebroken, in een
idem door.
rrach ve. rtr.. 1 uitrukken, rukken uit; (dent) uitrekken;
2 afrukken; ontrukken; (nez) aftrekken;
se 1'— er om strijden ou vechten. [trekker m.
arracheur m. uittrekker rn.; — de dents tanden-t
arrachIs in. 1 uitrukking f.; 2 (plant en) — plukstek
m. [naar in.
arrageois 1 adj. Atrechtsch; 2 m. A— Atrechte-t
arraisonner v. tr. 1 bepraten; 2 (mar.) praaien.
arramer v. intr. (op het raam) spannen.
arrangement m. schikking, regeling f.; maatregel
m.
arranger v. tr. 1 schikken, regelen; (différend)
bijleggen; cela m'arrange dat past me; 2 (iron.)
toetakelen; 3 s'— zich schikken; schikking maken;
s'— de tevreden zijn met; cela s'arrangera dat
komt terecht.
arrangeur m. schik/eer m.;—de motr knutselaar:
Arras m. Atrecht n. [m. met woorden.
arrentement m. verpachting; pacht f.
arrenter v. tr. (ver)pachten.
arrérager v. intr. laten oploopen.
arrérages m. pl. achterstallige renten f. pl., achterstal,
achterstand m.
arrestation f. aanhouding, inhechtenisneming f.
arrêt m. 1 oponthoud n.; stilstand m.; dix minutes
d'— tien minuten oponthoud; temps d'— rusttijd
m.; point d'—rustpunt n.; 2 (chass.) staan n.;
chien d' —staande hond; 3 (caval.) broekriem m.;
mettre la lance en — de lans inleggen; (fusil)
rust f.; (machine, hori.) pal m.; (cout.) spinnetje
n.; 4 beslag n.; faire saisie et—beslag leggen op;
5 gevangenzetting, inhechtenisneming f.; maison
d'—gevangenis f.; 6 uitspraak f., vonnis n.;7 —s
arrest n.; —s forcés streng arrest! mettre aux —s
arrest geven. [rekening.
arr été m. besluit n.; —de compteafslu iting f.vant
arrête-boeuf m. (p1. id.) prangwortel ni.
arrêter v. tr. 1 doen stilstaan, stilhouden; 2 stuiten,
tegenhouden, vastmaken; (sang) stelpen;
(regards, pensée) vestigen; 3 (place, serviteur)
bespreken; 4 (compte) afsluiten; 5 (couture) vastmaken;'
een spinnetje maken aan; 6 beslag leggen
op; 7 bepalen, besluiten; nous avons arrêté et
arrêtons wij hebben besloten en besluiten ; 8 s'--
staan, blijven staan, stilstaan; s'— á letten op,
(décision, choix) blijven bij; s'—tout court plotseling
blijven steken; s'— au beau milieu midden
in blijven steken.
arrêtoir m. houvast m. [geven(aan).
arrher v. tr een godspenning geven(op).handgeldt
arrhes f. pl. godspenning m., handgeld n.
1. arrière adv. achter; un point —achtersteek m.;
vent — wind van achteren; faire vent — voor
den wind zeilen. [met hen die.
2. arrière interj. weg, van hier; —ceux qui wegt
3. arrière m. 1 achterste n., achterkant m.; (voiture)
bak m.;(vaiss.) achterschip n.; 2 en — achteruit;
ten achteren; deux pas en--twee stappen
achteruit; être, rester en — ten achteren zin,
blijven; dire qc. en—de qq. iets achter iemands
rug zeggen.
1. arrière adj. achterstallig; (intellig.) achterlijk.
2. arrière m. achterstal m. [ban m.
arrière-ban m. ( co- . ·) landstorm; (hist.) heer-$
arrière-bei m. (c-cs) achterhoek m.
arrière-bouche f. (c- c's) achtermond m.
arrière-boutique f. (o- cs) achterwinkel m.
arrière-bras m. (Z- C) bovenarm m.
arri ère-corps — 32 — artillerie
arrière-corps m (vD- c) achtergebouw n.
arrière-cour f.( co-'s) achterplaats f.
arrière-dent f. ((/D-- s)achtertand m.
arri ère-faix m. (c- c) nageboorte f.
arrière-fief m. (^- xs) achterleen n.
arrière-fleur f. (c- os) nabloesem m.
arrière-garde f. (^-xs) achterhoede f.
arrière-gout m. (cD-os) nasmaak m.
arri ère-main 1 f. ( '- oo s) keerzijde f. der hand;
2 m. averechtsche slag m.; 3 (cheval) achtergestel
n., achterhand f.
arrière-neveu m. ( '- cDx) achterneef m.; ---x
naneven. nakomelingen m. pl.
arrière-nièce f. ('- xs) achternicht f.
arrière-pensée f. ('- cD s) bijbedoeling f.
arrière-petite-fille f. (°- s) achterkleindochter f.
arrière-petit-fits m. (cD- cDs) achterkleinzoon m.
arrière-plan m. (x- xs) achtergrond m. [n. pl.
arrière-point m. (c- zs) achtersteek m.
arriérer v. tr. 1 uitstellen; 2 s'— ten achteren
blijven. [m.
arrière-saisonf.( '- cDs)naseizoenn.; (fig.) herfsti
arrière-train m.( (/D- x s) 1 (anim.) achtergestel n.;
2 (véhic.) achterdeel n.; 3 (robe) sleep m.
arrière-vassal m. ( x-vassaux) achterleenman m.
arri ère-voussure f.( c'- cs) achterwultsel n.
arrimage m. st(o)uwing f.
arrimer v. tr. st(o) uwen; — en Breton overdwars;
arrimeur m. str(o)uwer m. [stuwen.
arriser v. tr. 1 inhalen, laten toopen; 2 sjorren.
arrivage m. aankomst. (mar.) landing f.
arrivée f. aankomst f.
arriver 1 v. intr.aankomen, (mar.) aanlanden; —à
bon port goed aanlanden; 2 komen; arrivez donc
kom toch hier; 3 (fig.) er komen, klaar komen;
— à geraken tot, komen tot; finir par — eindelijk
klaar komen; un homme arrivé een man die er
gekomen is; — à ses fins tot zijn doel geraken; 4
gebeuren, voorvallen; s'il vous arrive encore als
het u nog gebeurt; quoi qu'il arrive wat er ook
gebeure; 5 il m'est arrivé de l'argent, de la
compagnie ik heb geld, bezoek gekregen.
arrobe f. portvaatie, kwartje n.
arroche. f. melde f.
arrogramment adv. aanmatigend.
arrogance f.. aanmatiging, verwaandheid f.
arrogant 1 adj. aanmatigend; 2 m. verwaande
gek m. [genen.
arroger v. tr.: s'— zich aanmatigen, zich toeëi-1
arrol m. uitrusting f.; être en mauvais -- in armzaligent
oestand zijn.
arrondir v. tr. 1 afronden; 2 (mar.) omzeilen;
(man.) aan den rondloop gewennen; 3 (biens)vergrooten,
uitbreiden; bourse arrondie volle beurs;
4 s'— rond worden; (fig.) zich verrijken.
arrondissage n. afronding f.
arrondissement m. 1 afrondingf.; 2(géog.)arron-T
arrondisseur m. afronder m. [dissement n.
arrosage m. 1 begieting, besproeiing f.; 2 greppels
f. pl.
arrosement m. 1 begieting; besproeiing; 2 (jeu)
uitbetating f.
arroser v. tr. 1 begieten, besproeien; 2 (jeu) uitbetalen;
(créanciers) paaien; — qq. iem. de handen
smeren.
arrosion f. 1 inbiiting f.; 2 (méd.) beenvreter m.
arrosoir m. gieter m.
ars m. pl. schoftgroeve f. srhoftaderen f. pl.
arsenal m. (...aux) tuighuis, arsenaal n.
arséniate m. arsenikzuur zout n.
arsénic m. arsenik, rattenkruid n.
arsénical adj.(...aux) arsenikachtig, arsenik-.
arsénié....nifère, ...niqué adj. arsenik bevattend.
arséniauxadj. (...euse) arsenig; acide — arsenigzuur
n.
arsénique adj. arsenik.
arsénite m. arsenigzuur zout n.
art m. kunst f.; —s libéraux vrije kunsten; les —s
(absol.)de schoone kunsten; homme de 1'— deskundige,
man m. van 't vak.
artelle f. smeltlepel m.
artère f. slagader f. [slagaderbloed n.
artériel adj . ( Ie) slagaderlijk, slagader-; sang —t
artériologie f. slagaderleer f.
artériotomie f. slagaderontleding f.
artésien 1 ( ne) Artesisch; puits — Artesische
put m.; 2m. A— Arteser m.
arthrite f. jicht„ gewrichtontsteking f.
Arthur m. Arthur. Arend, Aart m.
arthitiqueadj.jichtig; céphalalgie—schelehoofdpijn
f.; remède — middel n. tegen de j icht.
artichaut m. artisiok f.; — des toits huislook n.
artichautière f. 1 artisjokbed n.; 2 artisjokpot m.
article m. 1 artikel n.; eest un — dat is wat
anders; en un — in eens, ondereen; 2 onderdeel,
punt n.; — defoi geloofspunt n.; à 1'— de la mort
op het punt van te sterven; faits et —s feiten en
omstandigheden; 3 (handels) artikel; faire 1'— zijl
waren prijzen; 4 (gramm.) lidwoord n.; 5 (anat.'
lid n.; (zoo. & bot.) geleding f.
articulaire adj. gewrichts-, (bot.) geledings-.
articulation f. gewricht n., geledingf., lid n.; (bo
& mach.) geleding f.; 2(exposé) ontwikkeling f.;
(prononc.) afdeeling der geluiden, articulatie f
articulé adj. geleed.
articuler v. tr. 1 met geledingen verbinden; i
elkander vervoegen; 2 (exposé) ontwikkelen ;
(prononc. & mus.) afdeelen, articuleeren; lange.
articulé geluidentaal f.
artifiee m. 1 kunst(vaardigheid). bedrevenheid
vivre par — met kunst en vlijt bestaan; 2 (mau,.
part) kunstgreep m., list f., streek m.; 3 vuurwer
n.; feu d'— vuurwerk.
artificiel adj. (o le) kunstmatig,kunst-: beurrekunstboter
f., fleurs —les kunstbloemen f. pl.
artificiellement adj. kunstmatig.
artificier m. vuurwerkmaker m. [loos.
artificieux adj.(... euse),... eusement adv. listig,t
artillerie f. 1 geschut n.; grosse —. grof geschut;
pièce d'— stuk geschut; 2 (troupe) artillerie f.
artilleul — 33 --- assemblage
artilleur m. 8 kanonnier, artillerist m.; 2 (iron.)^ asperge f. 1 (a)sperge f.; couche d'— asperge.
drinkebroer M. [mat d'-- besaansmast m. bed n.; 2 (fig.) boonenstaak m.
artimon m. bezaan f.; voile d'— bezaan(szeil n.); asperger v. tr. besprenkelen.
artisan m. 1 ambachtsman; à )'oeuvre on connait aspergès m. 1 aspersie f.; 2 wijwaterkwast m.
1'—aan het werk kent men den meester; 2 (en gén.) aspergille f. schimmel f.
bewerker; schepper m.; — de son malheur bewer- aspérité f. t ruwheid, oneffenheid f.; 2(fig.) stug-.
ker van zijn ongeluk,
heid, stuurschheid f.; 3 (stele) stroefheid f.
artiste m. 1 kunstenaar m.; cflapeau — kunste- aspersion f. besprenging, besprenkeling f.
naarshoed m.; 2 —vétérinaire veearts;— pédicure aspersoir ni. wijwaterkwast m.
voetarts; — dramatique tooneelkunstenaar m.; 3 asperule f. wilde lelie f., ruwkruid n.
meester m.; main — meesterhand f. asphalte m. ,jodenlijm f., steenhars, asphalt n.';
artistement adv. kunstig. sur 1'— op straat.
artistique adj. kunstig, kunst- asphalter v. tr. met jodenliim bestraten.
arum m. aronskelk, kalfsvoet m. Asphaltite adj. : lac --- Doode Zee f.
aruspice m. offerwichelaar m. asphodèle m. goudwortel, affodil m.
Aryen 1 m. Ariër m.; 2 adj. a— Arisch. asphyxie f. (ver)stikking f.
as m. (as') 1 (monnaie) as m. 2 (poids, jeu) aas n. asphyxier v. tr. & intr. (ver)stikken.
— de ceeur hartenaas. aspic [k'j m. 1 (zoo.) adder f.; 2 (bot.) spijk
a sacris loc. in zijn heilig ambt (geschorst). (lavendel) f.; 3 (canon) twaalfponder m.; 4
asbeste m. steenvlas, asbest n. (cuis.) aspik m.
ascaride rn. spoelworm, aarsworm m. aspirail m. (...aux) trekgat, fornuisgat n.
ascen dance f. i opgaande verwantschap t.; 2 (astr.) 1. aspirant adj. zuigend; pompe —e zuigpomp f.
opgang m.; 3 (fig.) gezag n., meerderheid f. 2. aspirant in. candidaat, aspirant m.; — mili-
1. ascendant adj. opgaand, opstijgend; (astres, taire kadet; — de marine adelborst m.
nceud, degré, harmonie) klimmend; (progression) aspiration f. 1 inademing f.; 2 zuiging f.; tuyau
opgaand. d'-- zuigpiip f.; 3 (gramm.) aanblazing f.; 4
2. ascendant m. 1 opgangspunt n.; 2 klimmende (fig.) verlangen, streven n.; (relig.) verzuchting f.
ster, geboortester f.; — fatal noodlottig gesternte aspiratoire adj. inademend, opzuigend, inaden.;
3 fig.) gezag n., meerderheid f.; overwegende mings-, opzuigings-.
invloed m.; 4 (parenté) verwant m. in opgaander aspirer v. tr. & intr. 1 inademen; 2 (op)zuigen;
asccrseur m. lift f.[linie. opslorpen: 3 (gramm.) aanblazen; 4 (fig.; verlan.
ascension f. 1 opstijging, opklimming; (en mar- gen (naar), haken (naar).
chant) bestijging, beklimming f.; faire 1'--- de assa duicis [s'] f. benzoë-hars n.
bestijgen; 2 (astr.) klimming f.; 3 (relig.) Hemel- assa fcetida f. ou m. duivelsdrek m.
vaart f.(van Christus); Hemelvaartsdag m. ass.agir 1 v. tr. wijs maken; 2 v. intr.wijs worden.
ascensionnel adj. ( cIe) opwaartsstrevend, stij- assaillant ni. aanvaller, aanrander m.
gend, opstijgings-, klimmings-. assaillir v. tr. 1 aanvallen, aanranden; 2 overascète
m. asceet m. vallen, bestormen.
ascétique adj. ascetisch. assainir v. tr. gezond maken.
ascétisme m. ascetisme n. assainissement m. gezondmaking f.
astien adj. schaduwloos. assaisonnement m. toekruid n.; kruiderij f.; 2
asclépiade 1 f. (bot) zwaluwwortel m.; 2 m. (pro- kruiding. sausing; 3 (fig.) kruiderij f.
sod.) Asclepiadisch vers n. assaisonner v. tr. kruiden, sausen.
aseptique adj. smetvrii. assaisonneur in. (spijs)kruider m.
asiatique 1 adj. Aziatisch; 2 m. A— Aziaat m. 1. Assassin m. (hist.) Assassijn m.
Asie f.; 1'-- Azië n.; 1'— Mineure Klein-Azië n. 2. assassin 1 m. moordenaar n.; à l'— moord! 2
aslie m. 1 toevlucht(soord n.)f.; schuilplaats f.; adj. moordend; fer -- moordend staal.
.- de vieillards oud-man(nen)huis n.; salle d'-- assassinant adj. doodend, doodelijk vervelend.
ewaarschool f.; 2 (fig.) toevlucht, bescherming f., assassinat m. moord m. [doodelijk, vervelen.
toevlucht f.. toeverlaat, beschermer m. [vlieg f. assassiner v. tr. 1 vermoorden; 2 (ennuyer)l
2. aslie m. 1 (ois.) vliegeneter m.; 2 (ins.! roof-t assaut m. T aanval m.; (siège) bestorming f.,
Mine adj. ezelachtig; bête—ezel m. race — ezel- stormloop m.; (partie d'escrime) schermpartij f.;
ras n.; course-- wedren f. van ezels, ezelskoers m. d'— stormenderhand; faire — d'esprit in verasinerie
f. ezelachtigheid f. nuft wedijveren. [dissel m.
asparaginé adj. aspergeachtig. asseau m. (ox) 1 leidekkershamer m.; 2 (tonn.)t
aspe m. 1 haspel m.; 2 (zoo.) kromkaak m. asséehement m. droogmaking, drooglegging f.
aspect m.[as'-pè, en liaison as'-pek'j 1 aanblik assécher i v. tr. droogmaken, droogleggen; 2
m., beschouwing f.; 2 uitzicht, aanzicht, voorko- v. intr. droogvallen.
men n.; 3 gezichtspunt n.; sous tous ses —s van assemblage m. 1 samenvoeging, vereeniging f.; 2
alle zijden; 4 sterrenstand m. (métiers) voeg, sluiting f.; bols d'— voeghout n.;
assemblée -- 34 — assoupissant
3 (rel. & cout.) vergaring f.; (forg.) klinkwerk n.
assemblée f. vergadering, bijeenkomst; (relig.)
gemeenschap f.
assembier v. tr. 1 verzamelen, samenbrengen,vereenigen;
(personnes) vergaderen; 2 (métiers) voegen,
(op)sluiten; (rel. & cout.) vergaren; (forg.)^
asséner v. tr, toebrengen. [aaneenklinken.
assentiment rr.. toestemming t.
assentir v. intr. toestemmen (in).
asseoir v. tr. (asseyant, assis. j'assieds, j'assis)
1 (siège) zetten, doen zitten; 2 (placer) plaatsen,
stellen, leggen; - un camp een kamp neerslaan;
- un impot den omslag van een belasting maken;
3 (fixer, fonder) vestigen, gronden; 4 s'- zich
(neer)zetten, gaan zitten; asseyez-vous zet u.
assermenter v. tr. beëedigen.
assertion f. bewering f.
asservir v. tr. 1 tot slaaf maken, onderwerpen,
onderdrukken; 2 (fig.) beheerschen, bedwingen;
(passions) beteugelen; (coeurs) winnen.
asservissement m. slavernis, onderwerping, on-^
assesseur m. bijzifter m. [derdrukking.
assette f. = asseau m.
assez adv. 1 genoeg; -- loin ver genoeg; -- riche
pour rijk genoeg om; 2 (passablement) tamelijk,
vrij, nog al.
assidu adj., assidílment adv. 1 (choses) aanhoudend,
volhardend, onverdroten; 2 (personnes) vliitig,
naarstig; 3 - auprès de vol oplettendheid
voor, gedienstig voor; 4 (assistance) stipt, ijverig.
assiduité f. 1 aanhoudendheid, volharding, onvermoeidheid
f.; 2 vlijt, naarstigheid f.; 3 oplettendheid
f.; 4 stiptheid f., ijver m.
assiégeant 1 adj. belegerend; 2 m. belegeraar rn.
assiéger v. te. 1 belegeren; 2 (fig.) omringen, omsingelen,
bestormen. -
1. assiette f. 1 (abstr.) stand, stelling, ligging f.;
schik m.; rester dans la même - in dezelfde ligging
blijven; ne pas être dans son - niet op zijn
last zijn,(fig.) niet in zijn schik zijn; -- de l'impót
omslag der belasting; - des venter merking der
veilingen;2 (concr.) (archit.) draagstuk n.,onderlaag
f.; (couleur) grond m.; (en gén.) steun,stutm.
2. assiette f. (Hol!.) bord n.; (Belg.) telloor f.; -
creuse diep bord n.; -- volante kabaret n.; ten ir
1'- au beurre (fig.) aan 't schoteltje zitten.
assiettée f. bord(vol) n.
assignabie adj. bepaalbaar, aanwijsbaar.
assignat m. pandbiljet, assignaat n.
assignation f. 1 aanwijzing; 2 (jur.) dagvaardingf.
assigner v. tr. 1 aanwijzen; 2 (jur.) dagvaarden;
3 (en gén.) aanwijzen, aangeven.
assimilabie adj. opneembaar, omzetbaar in voedingstoffen.
assimilateur (...trice), assimilatif (...ive) adj.
vereenzelvigend, in voedingstoffen omzettend.
assi miiation f. 1 gelijkmaking, overeenbrenging
f.; (gramm.) gelijkmaking, assimilatie f.; 2
(physiol.) vereenzelviging, opneming, omzetting
f-. in voedingstoffen.
assimilor v. tr. gelijk maken, overeenbrengen; 2
vergelijken; 3 (physiol.) vereenzelvigen, opnemen,
in voedingstoffen omzetten.
assis adj. gezeten; (placé) gelegen; par - et levé
door zitten en opstaan.
1. assise f. 1 laag f.; 2 (fonte) voeg f.; (tricot)
aanleg m.; 3 (jur.) cour d'-s hof van assises ou
assisen f. pl.; tenir ses - plechtige zitting houden.
2. Assise f. Assisi n.
assistance f. 1 tegenwoordigheid f.; 2 gehoor,
publiek, n., aanwezigen m. pl.; 3 hulp f., bijstand
m.; prêter - hulp verleenen.
1. assistant adj. 1 bijstaand, aanwezig; 2 helpend,
hulp-.
2. assistant m. 1 bijstander, omstander, aanwezige
m.; 2 helper; (égl. & univ.) assistent m.
assisté m. bedeelde m.
assister v. intr. 1 aanwezig zijn (op); bijwonen;
- à la rnesse, à une conférence de mis, een lezing
hooren; 2 vergezellen, begeleiden; 3 helpen, bijstaan;
Dieu m'assiste God sta me bij!
association f. 1 vereeniging f.; 2 (idées, mots,
intérêts) verbinding f.
associé 1 adj. vereenigd, verbonden; 2 m. (deel)-
genoot; (comm.) vennoot, compagnon m.
associer v. tr. 1 vereenigen, verbinden; 2 tot deelgenoot
nemen, tot vennoot nemen; (mauv. part)
tot medeplichtige maken.
assoiement m. wisselbouw m.
assolen v. tr. voor den wisselbouw verdeelen.
assombri adj. verduisterd; (fig.) somber.
assombrir v. tr. verduisteren, verdonkeren; (fig.)
somber maken. [afmattend.
assommant adj. doodelijk vervelend; (travail)J
asco m mer v. tr. 1 doodslaan; bollen, kollen; 2
(iron.) duchtig afranselen; 3 (fig.) afmatten;
teneerslaan; doodelijk vervelen.
assommeur m. doodslager; (bouch.) kolder m.
assommoir m. 1 boden knuppel m.;(fig.) nekslag
m.; 2 val f., sprenkel m.; 3 doodelijk vervelende
kerel rr..; 4 kroeg f.
assomption f. Maria-hemelvaart(sdag m.) f.
assonance f. .klinkergelijkheid, assonantie f.
assonant- adj. met gelijken klinker, assoneerend.
assortiment m. 1 stel n.; (comm.) voorraad m.;
(librairie) commissie-goed n.; 2 (abstr.) schikking,
verbinding f.
assortir 1 v. tr. overeenbrengen, doen samenpassen,
schikken; (comm.) voorzien, sorteeren; des
époiix assortis goed passende echtgenooten; 2
v. intr. & s'- bifieenpassen, overeenkomen.
assortissant adj. passend, overeenkomend.
assoter v. tr. 1 doen zot worden; 2 verzot maken;
3 s'- verzot worden.
assoupir v. tr. 1 slaperig maken, doen inslapen;
2 (fig.) smoren, dempen, sussen; 3 s'- slaperig
worden, inslapen; (fig.) verdooven; bedaren.
assou.pissant adj. slaapverwekkend. bedwelmend;
potion -e slaapdrankje; conte - sprookje n.
tegen den vaak.
assoupissement -- 35 — atroce
assoupissement i slaperigheid f., sluimer m.; 2v
demping, sussing f.
assoupii adj. lenig : (fig.) gedwee.
assouplir v. tr. lenig maken; (fig.) gedwee maken.
assourdir v. tr. verdooven, doof maken; (mus.)T
assourdissement m. verdooving f. [dempen.
assouvir v. tr. 1 verzadigen; 2 (fig.) koelen, bot.
vieren; (ses yeux) voldoen. voldoening f.
assouvissement m. 1 verzadiging; 2 (fig.) koe-t
assujetti adi. onderworpen, onderdanig. [ling;
assujettir, assujétir v. tr. 1 onderwerpen, onderworpen
ou onderdanig maken; (chev.) in toom
houden; 2 (objet instable) vastzetten, vastleggen;
3 ,'- A zich onderwerpen aan, zich binden aan.
assujettissant adj. (ou éti) bindend, slaafsch.
assujettissement m. (ou éti) onderwerping, onderworpenheid,
gebondenheid f., dwang m.
assumer v. tr. op zich nemen.
assurance f. ! zekerheid f.; en toute - in volle
zekerheid; 2 (promesse, contrat) verzekering f.;
agréez 1'- de mon dévouement aanvaard de verzekering
van mijn verkleefdheid; - sur la vie
levensverzekering; 3 (hardiesse) stoutheid, driestheid
f.; avec - driest, onbeschroomd.
1. assuré adj., 'ment adv. 1 zeker, verzekerd;
2 stout, driest; - menteur onbeschaamde leugenaar
m.
2. assuré m. verzekerde, geassureerde m.
assurer v. tr. 1 verzekeren; 2 (courage) moed
geven aan, stout maken; 3 (objet instable) vastzetten,
vastleggen.
assureur m. verzekeraar, assuradeur m.
Assyrie f. : l'- Assyrië n.
assyrien i adj. Assyrisch; 2 m. A- Assvrier m.
astatique adj. niet in evenwicht, omvalt.
Astèque =_t Aztèque.
aster, astère m. sterrebloem f.
astérie f. 1 zeester f.; 2 (min.) sterresteen m.
astérisme m. sterrenbeeld n. [f.; 3 (eeil) parel f.
astérisque ni. 1 sterretje n. ; 2 (bot.) sterrebloemt
astéroide adj. stervormig, sterachtig.
asthénie f. zwakte f.
asthmatique adj. [asm'] aamborstig.
asthme m. [asm's aamborstigheid f.
asti(c) m. likhout n.
asticot m. vleeschworm, mestworm m.
asticoter v. tr. prikken, ophitsen.
astiquer v. tr. 1 likken, glad maken; 2 (en gén.)
poetsen; 3 (fig.) prikken, kwellen.
astragale m. 1 (anat.) kootbeen n.; jeu d'- kootspel
n.; 2 (arch.) astragaal f.; 3 (bot.) dragant m.
astrakan, ...can m. astrakan n. [astraallamp f.
astral adj. ( cos) sterachtig, sterre(n)-; lampe -el
astre m. ster f., gesternte n.; - du jour daggesternte
n.
astreindre v. tr. verplichten (tot), dwingen (tot),
noodzaken (tot), onderwerpen (aan) .
astriction f. samentrekking f.
astringent 1 adj. samentrekkend; 2 m. samentrekkend
middel n.
astrolabe m. graadboog, hoekmeter m.
astrologie f. sterrenkijkerij, sterrenwichelarij f.
astrologique adj. astrologisch.
astrologue m. sterrenkijker, sterrenwichelaar m.
astronome m. sterrenkundige m.
astronomie f. sterrenkunde f.
astronomique adj. sterrenkundig.
astuce f. arglistigheid, sluwheid f. [listig, sluw.
astucieux adj. (...euse), ...eusement adj. arg-1
asturien i adj. ( - ne) Asturisch; 2 m. A- Astu-T
Asturies f. pl. : ,les - Asturië n. s. [riër m.
asyle = 1. asiie.
asymétrie f. onevenmatigheid f.
asymétrique adj. onevenmatig.
asymptote f. asymptoot f.
asyndète f., ...déton m. weglating f. van voegwoorden,
asyndeton n.
ataraxie f. zielsrust f.
atavisme m. erfelijkheid f.
ataxie f. onregelmatigheid, wanorde f.; - locomotrice
storing f. der voortbeweging.
ataxique adj. onregelmatig.
atèle m. quatto m.
atelier ni. 1 werkplaats f.; - de construction werf
f.; 2 (chambre) (werk)winkel m.; 3 werkvolk n.
atermoiement, ... molment rn. uitstel n.; (fig.)
uitvlucht f.
atermoyer v. tr. 1 uitstellen;2 uitvluchten zoeken.
Athanase m. Athanasius m.
athée 1 m. godloochenaar; 2 adj. godloochenend,1
athéisme m. godloochening f. [goddeloos.
athélstique adj. godloochenend.
athénée m. atheneum n.
Athènes f. Athene n. [Athener m.
athénien 1 ad]. (cD ne) Atheensch; 2 m. A-t
athiète m. kampvechter; (fig.) voorvechter m.
athiétique 1 adj. van de kampvechters, athletisch;
2 f. worstelkunst f.
athrepsie f. uittering f.
atinter v. tr. opsieren, opdirken.
atiante m. steunbeeld n., atlas m. [Oceaan m.
atiantique 1 adj.Atlantisch; 2 m. A-Atlantische;
Atlas, atlas m. Atlas; atlas m. & (tissu) n., (anat.,
aussi) draaier m. [f.; 3 (mach.) atmosfeer f.
atmosphè.re 1 dampkring m.; 2 (restreint) luchtt
atmosphérique adj. van den dampkring, atmos-7
atoil m. koraaleiland n. [pherisch.
atome - m. stofdeeltje n.; (fig.) stoffe n.
atomiq-ue adj. atomisch.
atomie-te m. atomist m.
atone f. (son) toonloos; (regard) levenloos.
atonie f. verslapping, slapheid f.
atonique adj. verslapt.
atour m. opschik, tooi m., versiersel n.
atourner v. tr. opschikken, tooien.
atout m. 1 troef f.; roi d'- troefheer; 2 (fig.)T
atrabilaire adj. zwartgallig. [stomp m.
atrablie f. zwarte gal f.
dtre m. haard m.
atroce adj., ... ment adv. gruwelijk, ijselijk.
-atrocité -- 36 — attrait
atrocité f. gruwzaamheid, ijselijkheid f.
atrophie f. uittering -f., wegsterven n.
atrophier v. tr. 1 doen uitteren, doen wegsterven;
2 s'- uitteren, wegsterven.
attabier v. tr. aan tafel zetten. [ture) boeiend.
attachant ad;. aantrekkelijk, innemend; (lec-1
attaehe f. i (en gén.) band; (spet.) koord n., riem,
ketting; haak m.; oog n.; (anat. & zoo.) verbinding
f.; chien d'- kettinghond; 2 (relation)
betrekking f.; 3 (sentiment) V. attachement.
attaché m.: - d'ambassade gezantschapsgeattacheerde
m.
attachement m. 1 neiging, gehechtheid, (mauv.
part) verslaafdheid f.; 2 (pour personnes) verknochtheid,
verkleefdheid f.
attacher v. tr. 1 vastmaken. vastbinden, 2 (prix,
valeur, signific., personne) oechten; 3 (regards)
vestigen; (esprit, coeur) boeien; 4 s'- zich vastbinden;
zich hechten; (coller) kleven.
attaquable adj. aantastbaar.
attaquant m. aanvallLr m.
attaque f. i aanval m.; --s (siège) belegeringswerken
n. pl.; 2 (écrits, paroles) aanranding f.;
(essal) polsing t., toets m.; 3 (mus.) invallen n.
attaquer v. tr. 1 aanvallen; (écrits, paroles) aanranden;
2 (essai) polsen, toetsen; 3 (mus.) treffen;
(recommencer) invallen; 4 (meis, sujet) aanvatten;
5 (jur.) - en justice voor 't gerecht roepen;
- un jugement een vonnis bestrijden; 6 (méd.)
aangrijpen, aandoen; 7 s'- à het wagen aan.
het gemunt hebben op.
attarder v. tr. ! vertragen, doen te laat komen;
2 s'- zich te lang ophouden, blijven haperen.
atteindre 1 v. tr. treffen; 2 (endroit, but, niveau,
prix, modèle, áge) bereiken; (poursuivre, rattrapper)
bereiken, inhalen; 3 v. n. - à reiken .
tot (fig.) bereiken.
atteint adj. getroffen; (malsdie) aangetast.
atteinte f. 1 (en gén.) treffen n.; (spéc.) worp, slag,.
stoot, steek m., schot n.; porter une - mortelle à
qq. iemand een doodelilken slag toebrengen; hors
d'- buiten bereik; 2 (méd.) aanval m.; 3 (fig.)
aanranding, inbreuk f.; pop ter - à aanvallen,
attelage m. span, gespan n. [inbreuk maken op.
atteler v. tr. i inspannen; (vénic.) bespannen; 2.
(fig.) s'-- avec qq met iem. aanspannen.
attelle f. 1 haamhoorn m.; bols d'- haamhout
n.; 2 (chir.) spalk f.; 3 (métiers) handvat=n.
atteioire f. 1 disselpin t.; 2 handvat n. [dichtbij.
attenant adj.belendend;2 adj.& prép.naastaan,t
attendant adj wachtend; en - in afwachting
van, intusschen; en -. que tot dat.
attendre v. tr. & intr. 1 (demeurer) wachten r'op);
c'est là je l'attends daar wil ik hem hebben; 2
(compter sur) verwachten; - une lettre een brief
verwachten; 3 (destin) te wachten staan; 4 s'--- à
verwachten, rekenen op, staat maken op.
attendrir v. tr. 1 zacht ou malsch ou murw maken;
2 (fig.) verteederen, roeren, aandoen.
attendrissant adj. aandoenlijk.
attendrissement m. aandoening f.
attendu 1 adj. verwacht; 2 prép. wegens, uit
hoofde van; 3 m. (jur.) overweging f.; 4 -- que loc.
eonj. vermits, dewijl, daar.
attentat m. aanslag m., inbreuk f.
attentatoire adj. aanrandend, inbreukmakend.
attente f. i wachten n., afwachting f.; salie d'-
wachtkamer t.; iigature, pierre d'- voorloopig
verband, voorloopige steen; 2 verwachting f.;
contre toute -- tegen alle verwachting.
attenter v. tr. zich vergrijpen (aan), een aanslag
maken (op) .
attentif adj. (...ive) oplettend, aandachtig.
attention f. i oplettendheid, aandacht f.; faire --
opletten, oppassen; -- opgepast! 2 oplettendheid,
beleefdheid, vriendelijkheid f.
attentionné adj. voorkomend, attent.
attentivem ent adv aandachtig, opmerkzaam.
atténuant adj. verzachtend; (méd.) verdunnend.
atténuation f. vermindering; (méd.) verdunningf.
atténuer v. tr. 1 verminderen, verzwakken; (méd.)
verdunnen; 2 (fig.) verzachten.
atterrage m.. 1 landvalling f.; 2 landing f.
atterrer 1 v. tr. op den grond werpen, neerwerpen;
2 (fig.) terneerslaan; 3 v. intr. (mar.) land zien,
land aandoen.
atterrir v. intr. aan land komen, landen.
atterrissage m. landing f.
attsrrissement m. aanslijking, aanslibbing f.
attestation f. getuigschrift, bewijs n.
attester v. tr. 1 getuigen, bewijzen; 2 tot getuige:
atticisme m. atticisme n. [nemen.
attiédir v. tr. 1 lauw maken, akoelen; 2 (fig.)doen
verflauwen, bekoelen; 3 s'- lauw ou koel worden.
attiédissement m. lauwheid, verkoeling f.
attifage, ...fervent m. opdirking f.
attifer v. tr. opdirken.
attifet m. haarversiersel n. [l'A -- Attica n.
attique 1 adj. Attisch: 2 m.Attisch werk n.; 3 f.:;
attiraii m. 1 tuig, gereedschap n.; 2 (fig.) toestel
n., rommel m.
attirer v. tr. 1 aantrekken, trekken (tot); 2 (fig.)
aantrekken, aanlokken, innemen (voor) ; - dans
lokken in; 3 meesleepen; un malheur en attire un
autre een ongeluk komt nooit alleen; 4 s'--. tot
zich trekken, zich op den hals halen.
attiser v. tr. 1 stoken, oppoken; 2 (fig.) opstoken,
attiseur m. stoker; (fig.) opstoké.r m. [aanhitsen.
attis(onn)oir m. stookijzer n., pook m.
attitré n. 1 titelvoerend, aangesteld; 2 vast;
(mauv. part) betaald,
attitude f. i (propre & fig.) houding f.; 2 (arts)
stand m. [punt n.
attouchement m. aanraking f.; point d'- raakt
attracteur (...trice), attractif (...tive) adj. aantrekkend,
aantrekkings-.
attraction f. aantrekking; (attrait, amusement)
aantrekkelijkheid f.
attraire v. tr. aantrekken; (tribunal) betrekken.
attrait m. 1 (action) aanlokking, aantrekking;
attrape — 37 — auguste
(fig.) neiging f., trek m.; 2 (charme) aantrekkelijkheid,
bekoorlijkizeidf.; 3(pêche& chasse) lokaas n.
attrape f. 1 va f., strik m.; (fig.) valstrik m.;
2 (mar.) keertakel m.; (méti-rs) snaveltang f.
attrape-Iourdaud, attrape-niais, attrape-nigaud
m. (cD- cs) boerenbedrog n.
attrape-mouche m. (c/D- cs) vliegenvanger m.
attraper v.tr. I vangen; 2 (en courant) krijgen; (en
jetant) raken; (temps,époque) halen;3 (rhume)
vatten; (maladie) krijgen; 4 (comprendre) vatten;
5 (prendre i une ruse) verstrikken. verschalken,
beet nemen; 6 (surprendre) verrassen, betrappen;
- à mentir op een leugen betrappen.
attrapeur m., ...euse f. verschalker - m., ...ster f.
attrapoire f. strik; (fig.) valstrik m.
attrayant adj. aantrekkelijk, aanlokkelijk.
attribuable adj. toekenbaar..
attribuer v. tr. 1 toeschrijven, toeëigenen; 2 (partage)
toebedeelen; (fig.) toekennen, verbinden.
attribut m. 1 eigenschap, hoedanigheid f., kenteeken
n.; 2 (gramm. & log.) gezegde n.
attributif adj. (... ive) toeschrijvend, toekennend;
adjectif - gezegde n.; complément - prcedicatief
voorwerp; verbe - attributief werkwoord n.
attribution f. 1 toekenning f.; 2 (fonction)
bevoegdheid f.; lettre d'- volmachtsbrief m.
attrister v. tr. bedroeven.
attrit m. rouwvol; être - berouw hebben.
attritlon f. 1 schram, wrijving f.; (phys.) wrijving
f.; 2 (relig.) onvolmaakt berouw n.
ttroupement m. samenscholing f. [scholen.
*ttroupar v. tr. doen samenscholen; s'- samen-t
^tu art. contr. = à le aan den, aan het. [je n.
u bade f.1 morgenmuziek f.;2 (fig.) geraas.stand-t
:lubaine f. 1 buitenkansje n.; 2 (kist.) droit d'-
°vreemdenerfrecht n.
Aubange f. Ibing n.
. aube f. 1 ochtendschemering f.; - du jour
krieken n. van den dag; 2 (mar.) platvoetwacht f.
2. aube f. (de roue) schepbord m.
3. aube f. (de prêtre) albe f.
aubépine :f. (witte) hagedoorn m.
aubère 1 adj. vaal; 2 m. vaal paard n.
auberge f. herberg f.
etubergine f. melanzaanappel m.
w ubergiste m. & f. herbergier m., -ster f.
tuberon m. slotkram f.
auberonnière f. slotkramplaat f.
Aubert m. Albert m.
aubette f. wachthuisje; krantenhuisje n.
aubler m. 1 (bois) spint n.; 2 (plante) sporken-T
aubifoin m. (blauwe) korenbloem f. [boom m.
1. aubin m. drieslag, halfslag, halfgalop m.
2. Aubin m. Albinus m.
aubiner 1 v.tr. denhatfgalopgaan; 2v.tr.(hort.)
aubinet m : saint-- voorvinkenet n. [kuilen.
Aubri m. Alberik m.
1. , aucun (négatif) 1 adj. geen; - espoir geen
Ihoop; 2 pron. geen, geen een; (absol.) niemand;
qu'=-- n'entre dat niemand binnenkome.
2. aucun (positif) I adj.eenig; sans --e exception
zonder eenige uitzondering; 2 pron. sommige;
-s trop gros sommigen te dik. [eenigszins.
aucunement adv. 1 (négat.) geenszins; 2 (posit.)1
audace f. 1 stoutheid, driestheid; payer d'-
driest optreden; 2 vermetelheid f.
-audacieux adj. (...euse), ...eusement adv. 1
stout, driest; 2 vermetel.
Audefroi m. Otfried m. [naardsch (bier) n.
Audenarde m. Oudenaarde; bière d'- Oude-t
au-dessous adv. beneden, daaronder; au-dessous
de prép. beneden, onder; - de sa tache niet voor
zijn taak opgewassen.
au-dessus adv. boven, daarboven; au-dessus de
prép. boven.
au-devant loc. adv. & o de loc. prép. te gemoet;
aller - (de) te gemoet gaan ou komen, (fig.)
voorkomen.
audience f. 1 gehoor n.; donner - gehoor verleenen;
2 (jur.) zitting, rolle f.; prochaine - naaste
rolle; -- publique openbare rolle; 3 gehoorzaal f.;
salie d'- gehoorzaal f.
audiencier m. deurwaarder, gerechtsbode m.
auditeur m. 1 toehoorder; 2 (jur.)auditeur;-militaire
krijgsauditeur m.
auditif adj. (...ive) gehoor-.
audition f. 1 (action) hooren.; (témoins) verhoor
n.; 2 (organe) gehoor n.
auditoire m. gehoorzaal f.; (le public) gehoor n.
auditrice f.toehoorster f. [Omaarzenaar m.
audomarcis 1 adj.Sint-Omaarsch;2m. A-Sint-t
auge f. 1 bak; (porcs, papet.) trog m.; 2 molengoot
f.; 3 schepbord n.
augée f. bak(vol) m. [tel m.
augelot m. schuimlepel m.;(maehine) stoomke-j
auget m. 1 bakje, trogje n.; 2 goot f.; schepbord n..
augment m. 1 vermeerdering, aanwassing; 2 (jur.)
weduwgiftf.;3(gramm.) voorvoeging f.,augmentn.
augmentateur m. vermeerderaar m.
augmentatif 1 adj. (...ive) vermeerderend, versterkend;
2m.(gramm.) vergrootingswoord n.
aug mentation f. vermeerdering,biivoeging f., aanwas
m.
augmenter v. tr.& intr. vermeerderen, vergrooten,
toenemen, stijgen; (prix) opslaan; le café augmente
de koffie slaat op.
Augsbourg f. Augsburg n. [Augsburger m.
augsbourgeois 1 adj. Augsburgsch; 2 m. A-t
augural adj .(...aux) waarzeggend, waarzeggers-,
augure m. 1 vogelwichelaar, waarzegger m.; 2(fig.)
voorzegger m.; 3 (chose) voorzegging f., voorteeken
n.; oiseau de bon-, de mauvais --geluksvogel,
ongeluksvogel m.
augurer v. tr. & intr. voorspellen, voorzeggen; je
n'en augure rien de bon ik voorspel er mii nietst
1. Auguste m. August(us) m. [goeds van
2. auguste adj. 1 doorluchtig,verheven, grootsch;
un air- een grootsch aanzien n.; 2 heerlijk,
voortreffelijk, uitmuntend; 3 histoire - Romeirlsche
keizergeschiedenis f.
Augustin — 38 — automate
l,. Augustin m. Augustinus, Augustijn, Stjin m.
2. augustin m. 1 Augustiin(er monnik) m.; 2 augustijn
forrnaat n.; (lettre) augustijn m. 3 eier-T
Augustine f. Augustina f. Gustje n. [peer f.
augustine f. 1 Augustijner non f.; 2 spiritusstooff.
aujourd'hui adj, vandaag,heden; -(avec verbe)
sedert vandaag,(après subst.) van vandaag, hedendaagsch:
dès - van vandaag af; - en huit vandaag
over acht dagen.
Aulide f.; 1' -Aulis n.
1. aulique adj. hoofsch; cour - hofgerecht n.;
conseiller - hofraad rn.
2. aulique 1 f. (theologische doctorale) dissertatie
f.; 2 m.(couleuvre) au lica f.; (ins.) Hebe-vlinderra.
aumóne f. aalmoes f.; faire 1'- een aalmoes ou
aalmoezen geven.
aumSneríe f. 1 aalmoezenierschap; 2 godshuis n.
aum$nier m. aalmoezenier m.
aum8nière f. 1 aalmoezenierster f.; 2 armenzakje
n.; 3 (dames) taschie n.; 4 reistasch f.
aumusse f. koorpels m.; 2 muts(schelp) f.
aunage m. 1 ellemaat f.; 2 ellegoed n.
aunaie f. etzenbosch(je) n.
1. aune f. el til sait ce qu'en vaut 1'- hijweet
wat dat waard is, hij weet wat dat beteekent tout
le long de 1'- volop, naar harte ust; au bout de
1'- faut Ie drap aan alles kornt een einde.
2. aune m. els, elzeboom m,
aunée f. alant(swortel) m.
auner v. tr. (met de el) meten.
auparavant adv. vooraf, te voren, vroeger
auprès adv. er bij, dichtbit. [(^ouipar.) bu.
auprès de loc. prép. bi_,, di,hthii : naast. nei'ens:ï
A,urèle m. Aurelius ni.
Aurélie f. Aurelia f.
Aurélien m.Aurelianus ni,
1. auréole f. 1 stralenkrans tv., stralen!croon,zolo--
rie f.; 2 (fig.) eerekroon f.
2. auréole m. glansvogel m.
auriculaire adj. van het oor, oor-; nerf, doigt, remède,
confession - oorzenuw f., pink m., oormiddel
n., oorbiecht f.
auricule f. 1 (anat.) oorschelp f.; 2(fleur) berenoor
n.; (coquill. etc.) oortje n.
auriculé adj. geoord.
aurifère adj. goud bevattend, .met goud.
aurifier v. tr. met goud _opvullen.:
auriste m. oorarts m.
aurochs in. aueros, oeros m.
aurone f. averuit f., citroenkruid n.
1. Aurore f. Aurora f.
2. aurore f. 1 (lumière)morgenrood n., dageraad
m.; - boréale noorderlicht. n.; -australezuiderlicht;
2(moment), morgenstond, ochtendstond m.;
de la vie ochtend des levens; 3 (région) morgen
m.y oosten n.; 4:.00genslang f.; 5 morgenvlinder
r..; 6 goudgele ranonkel f.
3+ aurore adj. (cQuleu.r) donkeroranje.
.ts^.uiitation.f •. onderzoek ri: ,door 't gehoor, auscultatie).
ausculter v. tr. door het gehoor onderzoeke
ausculteeren.
ausone, ...n1en( c ne) 1 adj. Ausonisch; 2m.A-$
Ausonie f. :l'-Ausonië n. [Ausoniër m.
auspice m. 1 vogselvluchtwaarzeggerii f.; 2 voorfeeken
n.; sous d'heureux -s onder gunstige voor-,
teekens; 3 bescherming f., steun m.
aussiadv. &conj. 1 ook; nonseulement...maisniet
alleen... maar ook; - bien ook, bovendien;
2 (compar.) zoo; - sage zoo wijs; - bien que
zoowel als.
aussitót 1 adv. aanstonds, dadelijk; - dit- fait
zoo gezeid, zoo gedaan; 2 prép. dadeli./k' na.
aussit8t que loc. conj. zoodra (als).
auster m. [èr'] zuiderwind m.
austère adj., co ment adv. 1 (choses) streng; (personnes)
gestreng; 2 (gout) wrang. [heid f.
austérité f. 1 strengheid; gestrengheid; 2 wrang-t
austral adj.(...aux) zuidelijk; póle - zuidpool f.;
terres -es zuidpoollanden n. pl.
Australie f. : 1'- Australië n.
australlen 1 adj. ( ne) Australisch; 2 in. AAustrasie
f. : l'-Austrasië n. [Australiër m.
austrasien 1 adj. (co ne) Austrasisch; 2 in. A--- t
autan m. zuiderwind ni. [Austrasiër m.
autant 1 adv. even(zoo)veel, zooveel; eest touj
o urs -'t is toch zooveel; -de têtes - d'avis zooveel
hoofden zooveel zinnen; -vaut 't is om het
even of,'tis hetzelfde of; j'aime-mourir ik zou al
zoo graag sterven; -- dire que zeggen we maar
dat; --- en emporte le vent dat is kaf in den wind;
2 interj. nog eens V. aussi d'autant.
autant que loc. conj. voor zooveel, voor zooverre.
autel m. altaar. outer n.
i1utelbas m. Neder-Elter n.
auteur m. t dader. maker, eerrichter; (acte) pleger:
(,nouvelle) zegsman m.; 2 (livrc) schrijver m.;
(femme) -schrijfster m.
authenticité f. echtheid f.
authentique adj., ment adv. echt.
authentiquer v. tr. echt verklaren, waarmerken, T
auto f. automobiel n. [bekrachtigen.
auto biographe in. eigen-levensbeschrijver m.
autobiographie f. eigen-levensbeschrijving f.
autochtone adj. ingeboren, uitden grond gegroeid
autoclave 1 adj. zelfsluitend; 2 m. zelfsluiter m.
autocrate m. zelfheerscher, autocraat m.
autocratie f. zelfheerschappij, autocratie f.
auto eratique adj. zelfheerschend, autocratisch.
autocratrice f. zelfheerscheres f.
auto-da-fé m. kettergericht n.; faire un-de (fig.)
een vuurtje maken met.
autodidacte m. zelfgeleerde, autodidact in.
tisch.
autodidactique adj. zonder meester, autodidacautographe
1 adj. eigenhandig(geschreven; 2 m.
eigen handschrift n.
autographie f. afdrukken .autographie f.
autographier v. tr. afdrukken, autographieeren.
automate 1 adj. zelfbewegend, automatisch; 2 m.
automatique — 39 -- ai,' antage
zelfbeweger, automaat m., 3 (fig.) werktuig n.,
pop f.
automatique adj., ment adv. zelfbeweeglijk,
werktuigelijk, automatisch; restaurant — automatiek
m.
automatisme m. werktuiglijkheid f., automatis-;
automêdon m. wagenmenner ni. [me n.
automnal adj .(...aux)herfstachtig; herfst-; vent-t
automna m. & f. herfst m. [herfstwind m.
automobile 1 f. automobiel n.; 2 adj zelfbewegend,
automobilisme 1n. automobilisme n.
automoteur. adj. (...trice) zelfbewegend.
autonome adj. zelfregeerend, zelfstandig.
autonomie f. zelfregeering, zelfstandigheid .
autoplastie f. zeltvorming, overplanting f.
autopsie f. lijkschouwing, obductie f.
autorisation f. machtiging f.
autorisee v. tr. 1 (personne) machtigen; (chose)
bewilligen, billijken; 2 s'-- de zich beroepen op.
autoritaire adj. 1 regeeringsgezind; 2 (caractère,
ton) gebiedend, uit de hoogte.
autorité f. gezagn., machtf.; —paternelle vaderlijk
gezag; — constituée gestelde macht; d'--
gebiedend, uit de hoogte; 2(personne) overheid f.,
—s civiles burgerlijke overheden; 3 regel m.,
bewijs n.; faire—gezag hebben, als regel gelden.
autosuggestion f. zelfingeving. autosuggestie t.
1. autour adv. er om heen. in de nabijheid.
2. autour de loc. prép. om, rondom; tourner— la
question om de vraag heen draaien; tournor —
du pot om het kantje heen draaien.
3. autour m. havik m.
autre adj. ander; nous—s wij lieden, wij lui; vous
—s giilieden, jullie; l'un 1'—, les uns les —s
elkander, malkaar; 1'— jour onlangs; de temps
à — var tijd lot tijd; — part elders; d'— part
bovendien, aan den anderen kant; á d'—s maak
da taan anderen wijs; eest une — affaire dat is
wat anders; il n'en fait pas d'—s hij doet nooit
anders; il est — que hij is anders dan; 1'— de
andere, (dédain) die daar.
autrefois adv. eertijds, voordezen.
autrement adv. 1 anders; — dit anders gezeid; 2
(avec adj.) — cher heel wat duurder;— aimable
veel vriendelijker.
Autriche f.: 1'— Oostenrijk n.
autrichien 1 adj. (co ne) Oostenrijksch; 2 m.A—T
autruche f. struisvogel m. Oostenrijker m.
autrui m. andere, een ander, iemand anders; bien
d'— andermans goed; ne faites pas á— doe uw :
auvent n. luifel t. [naaste niet.
Auvergnat 1 adj. Auvergnisch; 2 rn. A-- Auver-t
auvernat n. Auvergner wijn m. [gner m.
Auxerrois ni. & adj. [ss] van Auxcrre.
1. auxillaire adj. [ks] hulpgevend, hulp-; troupes
—s hulptroepen m. pl.; verbe — hulpwerkwoord
n. [hulpwerkwoord n.
2. auxiliaire m.[ks] 1 bondgenoot m.;2 (gramm.)1
avachi- v. tr.: s'—slap worden, log worden; (fig.)
krachteloos worden.
avachissement m. verslapping f.
1. aval m. stroomafwaarts gelegen land n.; d'—,
en — stroomafwaarts; vent d'— zeewind m.
2. aval m. (cornm.) (wissel) borg m.
avalage m. 1 stroomafvaren n; 2 aflaten n.
avalalson f. 1 zeewind m.; 2 slagregen m., wolkbreuk
f.; 3 aanspoeling f.
avalanche f. sneeuwstorting, lawien f.; —de terne
aardstorting; 2 (fig.) stortvloed m.
avalant adj. stroomafvarend.
1. avaler v. tr. inslikken, inzwelgen; — le calice
den lijdenskelk ledigen; — qq. iem, verslinden,
iem. verscheuren. [ken, neerhangen.
2. avaler . v. intr. 1 stroomafvaren; 2 s'— zak-t
3. avaler v. tr. (comm.) borg blijven voor.
avaleur m., ...euse f. 1 inzwelger m., ...ster f.;
2 (fig.) slokop m
avaloire f. 1. keelgat; (chev.) broek f., staartriem
m.; 3 (chap.) stamper m.; 4 (pêche) zalmweer
f. [m•
avangage m. vooruitschuiving f., vooruitsprong)
avance f. 1 (arch.) uitstek, uitsprong m.; 2 (action)
voorsprong m.; avoir 1'— vooruit zijn;
donner une — de voorgeven; d'—, à 1'—, en —,
par — vooruit, bij voorbaat; 3 eerste schrede f.,
eerste stap m.; 4 (payement) voorschot n.
1. avancé adj. gevorderd, (fig.) vooruitstrevend;
poste — voorpost m.; viende —e aangestoken
vleesch n. [(fortif.) buitenwerk n.
2. avancé m. 1 (polit.) vooruitstrever m.; 2t
avancement m. 1 vordering f., voortgang m.; 2
voorsprong m.; 3 voorschot n.
1. avancer v. tr. (constr.) vooruitbrengen; (meuble)
bijschuiven; (bras, tête) uitsteken; (montre)
voorzetten; 2 doen vorderen, voortzetten; 3 bespoedigen,
verhaasten, vervroegen; 4 (payement)
voorschieten; 5 (opinion) voordragen, vooropzetten;
6 s'— vooruitkomen; vooruitsteken.
2. avancer v. intr. 1 (mur, arbre) uitsteken;.
2 voortgaan, vooruitgaan, naderen; 3 voorloopen,
voor zijn; ma montre avance mijn horloge loopt
voor; 4 (fig.) vooruitgaan, vorderingen maken;
— en áge in jaren toenemen.
avanie f. 1 snoodheid, snoode behandeling f.;
schandelijke hoon m.; 2 (Levant) knevelarij f.
1. avant prép. voor; — tout voor alles; — peu
binnen kort.
2. avant adv. ver; bien — dans le bois ver het
bosch in; bien — dans la nuit (tot) laat in den
nacht; avant! (mar.) vooruit! d'— te voren; en —
voorwaarts, vooruit; se mettre en — zich op den
voorgrond plaatsen.
3. avant rn. voorste n., (mar.) boeg m.; aller de
1'— vooraanzeilen, (fig.) doorgaan, doordrijven.
avant de loc. prép. alvorens.
avant que loc. conj. voor, eer, alvorens.
avantage m. 1 voordel, voorrecht n.; 2 overhand,
f.; à son - in zijn voordeel, voordeelig; avoir l'—
de in zijn voordeel hebben; j'ai 1'— de (formule>
ik heb` het genoegen.
:avantager — 40 — avilir
avantager v. tr. , bevoordeelen, bevoorrechten.
avantageux adj.(...euse), ...somentadv. 1 voordeelig;
2 gunstig; mine ...euse innemend gelaat n.;
3 (maiiv. part) aanmatigend; (gain) baatzuchtig.
avant- bec rn. (' - 's) (pont) ijsbreker; (nav.)f
avant-bras m. voorarm m. [voorstreven m.
avant-corps m. voorbouw m.
avant-cour f. (co-xs) voorplein n.
avant-coureur 1 nl. (c.o- mos) voorlooper; (fig.)
voorbode nl.; 2 adj. voorafgaande.
avant-courrier m. (o- xs) voorkoerier rn.
avant- courrière f. (^ - cos) voorloopster; (fig.)T
avant-dernier adj.(...ière)voorlaatste. [voorbode f.
avant-deux m. (danse) zomer in.
avant-duc m. (c-c's) dukdalf m.
avant-garde f. (co-.os) voorhoede, voorwacht f.
avant-gout m. (c"-mos) voorsmaak m.
avant-hier adv. eergisteren. [proefplaat f.
avant-ia-Zettref..( c- s)afdruk m.voor de letters,1
avant-maan m. ( co- mos) voorhand f.
avant-midi rn. (pl. id.) voormiddag rn.
avant-port m. (^-c's) voorhaven f.
avant-poste m. (c- cs) voorpost m.
avant-propos m. (pl. id.) voorbericht n.
avant-quart in. (CO- mos) klik, voorslag m.
avant-scène f. (c.o-. mos) 1 voorgrond m.; 2 (litt.)í`
avant-toit m. ( o- co s) voordak n. [voorspel n.
avant-train m. (co- cos) voorstel n.
avant-vellie f. (co- mos) tweede dag m. te voren.
1. avare adj. 1 gierig, vrekkig; 2 zuinig (met),
2. avare m. gierigaard, vrek m. [karig, (met).
.avarement adv. gierig, vrekkig.
•avariee f. gierigheid f.
avaricteux adj. (...euse) openlijk gierig, zeer
avarie f. avzri.i [karig.
avarier v. tr. beschadigen, bederven.
avatar in . 1 vleeschwording f., avatar m.; 2 (fig.)
,gedaanteverwisseling f.
avau adv. naar beneden; —1'eau stroomafwaarts;
— de route de straat af, in wilde vlucht; — vent
met den wind mee.
Avé m. Wees gegroet, Ave-Maria n.; (fig.)amerij f.
avec 1 prép. met; — un couteau met een mes; —
tout cela met dat al; — cela daarbij; 2 être fait —
gemaakt worden van; s'acheter --- gekocht worden
voor; se battre — vechten tegen; 3 aller — lui met
hem meegaan; prendre — soi met zich meenemen;
4 d'— van; séparer d'--, distinguer d'-- scheiden
van, onderscheiden van; 5 adv. me(d)e; je ne
saurais marcher — ik kan er niet me(d)e gaan; 6
adv.bovendien,er bij; son cceur — zijn hart er bij.
avecque(s) = avec.
aveine f. haver f.
avelanède = valanède.
aveline f. lammertsnoot f.
avelinier m. lammertsnoteboom m.
Avé Maria == Avé.
avénacé adj. haverachtig. [toekomend.
1. avenant adj. 1 bevallig, innemend; 2 (jur.)1
2. avenant m. 1 overeenkomst, gepastheid' f.; à
1'-- overeenkomstig, op zijn (n)avenant; 2 (jur.);
Avenches f. Wiflisburg n. [erfdeel, aandeel n.
avènement m. 1 aankomst f., optreden n.; -- au
tróne troonsbeklimming f.; 2 (théol.) komst f,
1. avenir v. intr. gebeuren, voorvallen; ei! avenait
que als het gebeurde dat;- comme non avenu
als niet gebeurd.
2. avenir m. toekom-st f.; à 1'=- in het toekomen-4
avent m. advent m. [de, voortaan.
aventure f. avontuur, toeval, wedervaren n.; —s
lotgevallen n. pl.; à 1'— op goed geluk (af); d'—
par — bij geval; diseuse de bonne — waarzegsters
aventurer v. tr. wagen. [f.; mal d'— vilt f..
aventureux adj. (... euse), ...eusement adv.
avontuurlijk.
aventurier rn., ... ière f. 1 avonturier, gelukzoeker,
...zoekster f., 2 waaghals m.
aventurine f. goudsteen m., aventurine f..
avenu adj. gebeurd. V. 1 avenir.
avenue f. 1 toegang, weg m.; 2 laan, (arbres)dreeft
avérer v. tr. bewijzen, staven, bewaarheiden. [f.
avers in. voorzijde f.
averse f. 1 stortregen rn.; 2 (fig.);. stortvloed ni.; 3
oorveeg f. [een afkeer opvatten tegen.
aversio n f. afkeer (van, tegen) rn.; prendre en— t
avertin m. 1 draaiziekte f.; 2 waanzin m.
avertir v. tr. verwittigen, waarschuwen; se teni,r
pour averti op zijn hoede zijn; bien averti goed
ingelicht. [bericht n..
avertissement m. verwittiging, waarschuwing t.;t
avertisseur m. 1 verwittiger, waarschuwer m.^.
(instrum.) waarschuwer m., signaal n.
aveu rn.bekentenis f.;faire 1'=— debekentenis doen,
van,bekennen;de 1'— de tous naar ieders oordeel,
sans mon — zonder mijn toestemming; homme
sans — iemand zonder aanzien. [verblinden.
1.. aveugleadj.blind;rertdre—blind maken, (fig.)^
2. aveugle in. & f. blinde m. & f.; asile des --s,
blindenhuis n.; à 1'—, en -- blindelings..
1. aveuglement m. verblinding f.
2. aveuglément adv. blindelings.
aveugle-né adj. & m. ( os- «ns) blindgeboren..
aveugler v. tr. 1 blind maken; (fig.) verblinden;;
S'— sur blind zijn voor, de oogen sluiten voor;
2 (fermer) stoppen.
aveuglette f. : à 1'— adv. blindelings.
aviateur rn. vliegenier m.
aviation f. vliegkunst f.
aviculteur m. vogelkweeker rn.
aviculture f. vogelkweek m.
avide adj., ... ment adv. gretig, begeerig, happig
(naar); — d'argent, de sang, de louanges geldzuchtig,
bloeddorstig, lofgierig.
avidité f. gretigheid, begeerigheid f.; en composer
-zucht f.; — de gloire roemzucht.
-zucht f.; — de gloire roemzucht.
avignonnais adj. Avignonsch.
avilir v. tr. 1 onteeren, verlagen; 2 (marchandise>
waardeloos maken; (prix) tot een spotprijs verlagen.
avilissement --- 41 -- babiche
avilissement m. onteering, verlaging f.; (comm.)t
avilisseur m. eerroover n. [daling f.
aviné adj. dronken; corps -- verzopen lichaam n.
aviner v. tr. met wijn doortrekken; s'— zich met
wijn doortrekken; (fig.) zich dronken drinken.
avion m. vliegtuig n.
aviron m. (roei)riem m.; coup d'— riemslag m.;
a force d'—s met kracht van riemen.
avis m. 1 bericht n., kennisgeving f.; — au lecteur,
au public bericht aan den lezer, aan het
publiek; donner -- berichten, waarschuwen, (jur.)
van bericht dienen; 2 meening f., gevoelen, oordeel
n.; (méd., avoc.) raad m.; donner son —
zijn meening uiten; à mon — mijns inziens; (il)
m'est - ik ben van oordeel.
avisé adj. bedachtzaam, omzichtig.
aviser v. tr. 1 bericht geven, berichten; 2 een
goeien raad geven; 3 bemerken, bespeuren; 4 bedenken,
oordoelen; 5 s'— de 1 denken aan; 2 in
het hoofd krijgen; 3 het wagen.
aviso m. adviesjacht n., aviso m.
aviver v. tr. 1 verlevendigen; 2 glanzend maken,
glad maken; (couleurs) verfrisschen; 3 (charp.)
meskant maken; 4 (feu) opwakkeren.
avives f. pl. 1 halsklieren f. pl.; (inflamm.) keeldroes
m.; 2 (fig.) en avoir les —er ziek van worden.
avocasser v.intr.voor advocaat spelen; advocate-^
avocasserie f. advocaterij f. [rijen uithalen.
avocassier 1 adj. (...ière) advocaten-; 2 m. pruladvocaat
m.
avocat m. T advocaat m.; — général advocaatgeneraal
m.; — du diable duivelsadvocaat.
Avole f. Hedwig f.
avoine f. haver f.; chevalfaisant la peine ne mange
pas l'—de paarden die de haver verdienen kriigen
ze niet; —s staande haver, (fig.) lange haver.
1. avoir v. tr. T & 1 hebben; — les mains froides
,koude handen hebben; --- mal à la tête pijn aan
zijn hoofd hebben; -- froid koud zijn, het koud
hebben; — peur bang zijn; — besoin de noodig
hebben; — 30 ans dertigjaar 'oud) zijn; — 50 m.
de long, de haut 50 m. hoog, breed zijn; qu'avezvous?
watscheelt er? 2--sur soi bij zich hebben;
-- un chapeau léger een lichten hoed ophebben;
— une redingote een jas aanhebben; 3-- a moeten;
fl'—. qu'à maar hebben te; — beau dire mooi ou
goed praten hebben; — beau faire wel te doen
hebben; 4 en — It iets hebben tegen; 5 -- de quoi
ze hebben, ze zitten hebben; 6 il y a er is, er zijn;
il y en a er is er, er zijn er; il v avait er was, er
waren; il y a lieu, il y a de quoi er is reden voor;
qu'y a-t-il? wat scheelt er? [credit n.
2. avoir m..1 bezit n., have f.; 2 (comm.) te goed,]
avoisiner v. tr. 1 naburig zijn aan, palen aan;
(fig.) reiken tot; 2 être bien avoisiné goeie buren
hebben; 3 s'— aaneen palen.
avorté adj. t onvoldragen; 2 (fig.) mislukt.
avortement m. 1 miskraam; (spéc.) vruchtafdrijving;
2 (fig.) mislukking f.
avorter v. intr. 1 ontijdig bevallen; 2 (fig.) mislukken,
kwalijk uitvallen.
avorton m. misgeboorte f., misbak n.
avouable adj. erkenbaar.
avoué ni. pleitbezorger, procureur m.
avouer v. tr. (confesser) bekennen; (affirmer;)
erkennen; (approuver) goedkeuren, bekrachtigen;
S'— z ich erkennen.
avril m. April m.; (fig.) lente f., bloei m.; temps
d'A— Aprilsch weer n.; poisson d'— makreel m.,
(fig.) Aprilsvisch m., Aprilsgrap f.; faire avaler
un poisson d'— à tot Aprilsgek maken.
avriilé 1 adj. in April gezaaid; 2 m. Aprilzaai-4
avuer v. tr. in 't oog houden. [sel n.
axe m. [ks] as f.
axifère adj. [ks] asdragend.
axiforme adj. [ks] asvormig. [okselstandig.
axillaire adj.[ksj (van de oksels, oksel-; 2 (bot.);
axiome ni. [ks] grondwaarheid f., axioma n.
1. axis m. as f. van den draaier.
2. axis m. Bengaalsch damhert n.
axoTde [ksj 1 adj. asvormig; 2 m. as f. van den
draaier. [gal f.
axonge f. [ks] 1 vet,smeer n. 2 — de verre glas-t
ayant-cause m. ( cos- o) rechtverkrijgende m.
ayant-drolt m. ( ons- i) rechthebbende m.
azaléa, azalée f. rotsstruik f.
azédarac m. paternosterboom, koraalboom m.
azerole f. wilde mespel f.
azeroller m. wilde mispelboom m.
azimut m. topboog. toppuntshoek m.,azimuth n.
azi m utal adj. (... aux) azimuthaal, azimuth-.
azotate m. salpeterzuur zout n.
azote m. stikstof f.
azoté, ...teux (...euse) adj. stikstof bevattend.
azotique adj. salpeter-; acide -- salpeterzuur n.
azotite m. salpeterigzuur zout n.
aztèque 1 adj. Aztekisch; 2 m. A— Azteke m.; 3
(fig.) misbak n.
azur m. azuur, hemelsblauw n.; d'— azuren,
hemelsblauw.
azuré adj. azuren; (métal.) helderblauw.
azurer v. tr. hemelsblauw kleuren.
azurin m. blauwmerel f.
azurite f. blauwspaath n.
azuroux m. blauwe vlasvink m. [ader f.
azygos 1 adj. ongepaard; 2 f. ongepaarde bloed-t
azyme 1 adj. ongezuurd, (Belg.) ongedeesemd; 2
m. ongezuurd brood n.
rij
b m. b. f. Babet f. Bet f., Betje n.
baba m. 1 krentenpodding; 2 witte pelikaan'm. babeurre m. karnemelk f.
Babel f. Babel n.; tour de — toren m. van Babel. 1. babiche f., bahichon m., waterhondje n.
Babiche -- 42 — bahut
2. Babiche, Babichon f. Barbeltje n.
babil, 'lage m. gebabbel, gepraat, geklap n.;
— de femme(s) vrouwenpraat, vrouwenklap m.
babillard 1 adj. babbelachtig; 2 m. babbelaar,;
babillarde f. snapster, klappei f. [snapper m.
babillement m. gebabbel n.
babiller v. tr. babbelen, snappen, praten.
babine f. hanglip f.; se lécher les —s zich de lippen
likken.
babioie f. speelgoed n.; (fig.) beuzeling f.
babir(o)ussa m. zwijnhert, korenhert n.
bábord m. bakboord n.
babeuche f. pampoesje n.
babouin m. baviaan in.
babouine = babine.
baby m. (ba-bi ou bé-bi) baby m.., popje,kindje n.
Babylonef. Babel, Babylon(ië) n. [Babyloniërm.
babylonten 1 adj. ( c ne) Babylonisch; 2 m. B—t
bac m. 1 bak; trog m.; kuip f.; 2 (veer) pont f.;
passer le — het veer overvaren.
baccalauréat m.gymnasiaal eindexamen, bacca-;
baccara m. baccarat n. [laureaat n.
bacchanal m. getier, geraas, helsch leven n.
bacchanale f.1 Bacchusfeest n.; —s bacchanaliën
f. pl.; 2 bacchantendans m.; 3 (fig.) zwelgpartij f.
bacchante f. 1 priesteres f. van Bacchus,(propre &
fig.) bacchante f.; 2 (bot.) Bacchusplant f.; 3
(zool.) Bacchusvlinder rn. .
Bacchus m. 1 Bacchus m.; jus de — Bacchusnat
n.; 2 (ins.) b— wijngaardbladeter m.
baccifère adj. [ks] besdragend.
bacciforme adj. [ksj besvormig. [m.
baccivore 1 adj. [ks] bessenetend; 2 m.bcssenetert
bacha m. 1 bassa, pacha m.; 2 Afrikaansche^
bachat m. 1 kas f.; 2 varkenstrog m. [arend m.
báche f. 1 dekkleed n., (véhic.) huif f.; 2 vergaarbak
m.; spoelkist f.; 3 ertsbak m.; 4 broeibak m.;
5 (water)kil f.; 6 waaierpalm m.
bachelette f. (iong)meisje n., vrijster f.
bachelier m. 1 baccalaureus; 2 jongeling,vrijer m.
bácher v. tr. 1 (met een dekzeil) overdekken; huiven;
2 (met planken) bekleeden.
bachï-bouzouck m. basii-bazoek m.
bachique adj. bacchisch; féte — drinkfeest;
chanson — drinklied n.
1. bachot m. 1 (veer)pontje n.; 2 kuip f.
2. bachot m. baccalaureaat n.; four à — drilschool,
broeikas(t) f.
bacile m. zeevenkel f.
bacillaire adj. staafvormig.
bacille m. bacil m., staafdiertje n.
báclage m. t schikking, plaatsing f.; 2 plaatsreglement
n.; 3 plaatsgeld n.; 4 (fig.) afroffeling f.
bácte f. sluitboom m.
bácler v. tr. 1 afboomen; 2 (met kettingen) versperren;
3 rivière báclée toegevroren rivier, 4 (au
quai) leggen, plaatsen; 5 (fig.) afraffelen, afdoen.
bactérie f. bacterie f.
bactériologie f. bacteriologie f.
bacul m., 'De f. staartriem m.
badaud m., co e f. gaper rn., gaapster f.
badauder v. tr. gapen.
badauderie f. gaperij, lanterfanterij, beuzelarij f,
Bade f. Baden n.
Bade-Bade f. Baden-Baden n. [prul f.
baderne f. 1 serving f.; 2 oude sok f.; (chose) oudet
badian m., vie f. steraniisboom m.
badigeon m. 1 witsel; muurgeel n.; 2 steenmortel
f.; 3 (fig.) blanketsel n.
badigeonnage m. t witten, gelen; 2 blanketten n.
badigeonner v. tr. 1 witten, gelen; 2 bestoppen;
3 (fig.) blanketten.
badigeonneur m. witter, aanstrijker m.
badin 1 adj.. dartel, speelziek; schalksch, schertsend;
2 m. schalk, grappenmaker m.
badinage m. 1 dartelheid f., spel n.; 2 scherts,
grap f.; 3 (fig.) spel n.
badfine f. 1 rottinkje n.; 2 kleerenklopper m.; 3
rijzweepje n.; 4 —s vuurtangje n.
badiner v. intr. 1 dartelen, stoeien; 2 schertsen,
boerten, (plus fort) gekscheren; il ne badine pas
het is bij hem gemeend; 3 (fig.) spelen.
badinerie f. aardigheid, scherts f.
badois 1 adj. Badensch; 2 m. B— Badenaar m.
bafouer v. tr. uitjouwen, beschimpen.
báfre f. smulpartij f.
báfrer v. intr. smullen, vreten; se - zich volproppen.
báfreur m. gulzigaard, vraat m.
bagage m. 1 reisgoed n., bagage f.; 2(mil.) trosm.;
bagage f.; avec armes et —s met pak en z ak;
plier — opkramen; 3 (meubles) boeltje n.; 4 (fig.)
hoeveelheid f., boel, ballast m.
bagarre f. 1 geraas, getier n.; 2 opstootje n.;
verwarring f.; 3 (fig.) verlegenheid f.
bagasse f. 1 uitgeperst suikerriet n.; 2 droesem
m.; moer f.; 3 (fig.) slet f.
bagatelle f. prul, vod, vodderij f. wisjewasje n.;
— que tout cela! allemaal gekheid!
bagne m. bagno n., dwangarbeidersgevangenis f.
bagou(t) m. zinledig geklets n.; avoir du — op
zijn tong niet gevallen zijn.
bague f. T ring m.; jeu ou course de — ringsteking
f.; courir ou courre la — ringsteken; emporter
la — den ring steken.
baguenaude f. linzeboon, klapbes f.
baguenauder v. intr. 1 beuzelen; 2 lanterfanten.
baguenauderie f. beuzelarij f.
1. baguenaudier m.linzeboom,klapbesseboom m.
2. baguenaudier m. beuzelaar, lanterfant m.
baguer v. tr. 1 een ring geven aan; 2 een ringsnee
maken aan; 3 plooien rijgen in.
baguette f. 1 stokje n., wisch f.; passer par les —s
door de spitsroeden loopen; mener à la — met den
stok drijven, met de zweep drijven; 2 laadstok m.;
3 trommelstok m.; 4 tooverroede f.; d'un coup
de — met een tooverslag.
baguier m. ringdoosje n.
bah 1 interj. ba !; kom kom 1
bahut m. 1 koffer m.; 2 buffet n. met deuren; 3
bahutier -- 43 -- balauste
ezelsrug m.; en (dos de) - met een ezelsrug; 4
(fig.) hok n., kast f.
bahutier ni. koffermaker m.
bal adj bruinrood, rosbruin.
1. baie f. (bot.) bes, bezie f. [Allerheiligenbaai.
2. baie f. (géog.) baai f.; - de tous les Saintst
3. baie f. (archit.) 1 opening f., open vak, vensterlicht
n.; 2 gegaap n.; donner la - beet nemen.
baigner v. tr. 1 baden, een bad doen nemen; 2 (in
het water zetten, weeken; 3 besproeien, bevochtigen;
être baigné de sueur nat bezweet zijn; 4
(mer, rivière) bespoelen; 5 se - zich baden, een
bad nemen; (fig.) zich baden.
baigneur m., ...euse f. 1 bader m., baadster f.; 2
badhouder rn., ...ser f.; 3 badknecht m., badvrouw
f.; 4 (ville d'eaux) badgast m.
baignoire f. 1 bad n.; 2 (théát.) parterre-loge f.
bail m. (baux) T pacht f.; passer un - een pacht:
baille f. balie, tobbe f. [maken.
báillement m. geeuwen, gegeeuw n.
1. ballier v. tr. 1 geven, leveren; - k ferme in
pacht geven; la - belle wat wijs maken; 2 met
kuit visschen. [openstaan.
2. báiller vintr. 1 geeuwen, gapen; 2 (fig.) gapen,
bailleresse f. geefster, verpachtster f.
Bailleul m. Belle n. [geldschieter m.
1. bailleur m. gever, verpachter m.; - de fondst
2. bailleur m., ... euse f. geeuwer, gaper m.,
geeuwster, gaapster f.
bailli m. baljuw, drost m.; (Allem.) ambtman m.
-- maritime waterschout m.
bailliage m. baljuwschap n.
bailliager adj. (...ère) van den baljuw, baljuws-.
baillive f. baljuwsvrouw f.
báillo n m. (mond) prop f., knevel m.; mettre un
--- een prop in den mond steken.
báillonner v. tr. 1 een prop in den mond steken;
2 (ouverture, porte) stoppen.
baillotte f. schepemmer m., puts f.
bain m. T bad n.; - de pieds voetbad; - de siège
zitbad; bain-marie waterbad,mariebad; - de mer
zeebad; (eostume) badkleeding f.; -s zeebad, badplaats
f.; ville de -s badstad f.; --s de Spa baden
van Spa; il est aux -s hij is naar een badplaats;
saison des -s badseizoen n.; eest un - qui
chauffe (fig.) daar broeit een bui; ordre du Bain
Badorde f.
Bains in. pl._ de Baden Baden-Baden n.
baïonnette f. [ba-yo] bajonet f.
baïoque f. bajocco m.
Balrout m. Beiroet n.
baisemain m. handkus m.; -s groeten m.pl.
baisement m. 1 kus m.; - des pieds voetkus;
2 (géom.) aanraking f.
1. baiser v. tr. 1 kussen, (Holl.) zoenen; - la
poussière in het stof kruipen (voor) ; 2 (vent,eau)
streelen; 3 (fig.) even aanraken; 4 se - elkander
kussen,(fig.) (pains, objets) aaneenkleven,(lignes)
elkander raken. [raking f.
2. baiser m. 1 kus, (Holl.) zoen m.; 2 (fig.) aan-t
baiseur m., ..:euse f. kusser in., kusster f.
baisoter v. tr. aanhoudend kussen.
baisse f. 1 vallen, zakken n.; 2 (prix) afslag m.;
(cours daling f.; jouer à la - op de daling speculeeren.
[over kop, blindelings,
baissé adj. neergelaten, gezakt; tête -e hals$
baisser 1 v. tr. neerlaten, laten zakken; - le store
de rolgordijn neerlaten; - (le) pavillon de vlag
strijken; - la lampe het licht neerdraaien; 2 lager
maken, verlagen; - un mur een muur verlagen;
- le ton een toontje lager zingen; - le
prix den prijs verminderen,afstaan; 3 - les yeux
de oogen neerslaan; - 1'oreille de ooren laten
hangen; - la téte het hoofd buigen, (abattemént;
het hoofd laten hangen; 4 se - bukken, zich
bukken, zich buigen; 5 v. intr. zakken, dalen;
(eau) zakken; (vent) vallen; (actions) dalen;
6 lager worden, verlagen; (malade) achteruitgaan;
(jour) afnemen; le jour baisse de avond;
baissier m. contramineur m. [valt in.
baisslère f. 1 drab f., grondsop n.; 2 greppel f.
baisure f. kruimzijde
bajoue f. 1 (animal) kinnebak f.; (homme) dikke
wang; 2 (techn.) wang f.
bal m. bal n., danspartij f.; - champêtre openluchtbal;
- paré galabal.
baladin nl. tooneeldanser, potsenmaker m.
baladinage m. potsenmakerij f.
balafre f, schram, kerf f. jaap m.
balafré adj. met een schram, met schrammen.
balafrer v. tr. een snee geven in, kerven, japen.
balai m. 1 bezem m.; manche à -- bezemsteel m.;
faiseur de -s bezembinder m.; donner un coup
de -even opruimen; faire --- neut al vuur en vlam
ziin; rótir le - zijn huisraad opbranden; 2 (de
faucon, chien, poissons) staart m.
balais adj.: rubis balaic ballasrobijn n.
balante f. 1 (weeg)schaal, balans f.; - romainee
unster m.; entrer en - avec opwegen tegen; tenir
la-égale het evenwicht houden, onpartijdig zijn;
emporter la - den doorslag geven; être ;en -
twijfelachtig zijn, weifelen; 2 (comm.) balans f.
balancement m. 1 schommeling. slingering f.; 2
(fig.) weifeling f.; 3 (hquilibre) evenwicht n.
balancer 1 v. intr. schommelen ,wiegen,slkigeren;
2 weifelen, aarzelen; 3 v. tr. in evenwicht houden;
opwegen tegen; 4 (fig.) overwegen, overleggen;
5 se - schommelen, slingeren, waggelen; tegen
elkaar opwegen; afsluiten.
balan tier m. 1 slinger; (presse) hefboom; (danseur
de corde) balanceerstok;(pompe, machine) zwengel;
(boussole) beugel; (insecte) zweefkol] m.; 2^
balaneine f. toppenant m. [weegschaalmaker m.
balancoire f. 1(surpivot)wipplankf.;2(h cordes)
schommel, touter m.; 3 schopstoel m.; -- russe
rutschbaan f.; 4 (fig.) zaag f.
balandran,...dras m. regenmantel m.
balasse f. 1 beddezak, stroozak m.; 2 koelkruik f.
Balaton m. Plattenmeer n.
balauste f. wilde granaat(appel) m.
balaustier — -14 -- banc
balaustier m. wilde granaatboom in.
balayage m. vegen, keren n.
balayer v. tr. vegen, keren; (poussière, ordures)
u itvegen, wegvegen; (eredroit, espace)schoonvegen.
balayeur in. veger m.; —de rue straatveger.
balayeuse f. 1 veegster; 2 veegmachine f.
balayure(s) f. (p1.) 1 veegsel n.;— de la nier aanspoelsel
n. van de zee; 2(fig.) uitveegsel, uitschotn.
baibutiement m. 1 stamelen, stotteren n. 2 stame-T
balbutier v. intr. T stamelen, stotteren. [ling f.
balbuzard m. vischarend m.
-haleon .m. 1 balkon.n.; 2 (théát.) balkonzetel m.
baldaquin in. (troon)hemel m., baldakijn.
1. Bále f. Bazel n.
2. bale. bate f. kaf n.
Baléares f. pl. Balearen f. pl.; les — Balearische
eilanden n. pl.
baleine f. 1 walvisch m.; blanc de— walschot n.; 2
,(fanon) walvischbaard m.; (parap. cornet) balein
n.; -- d'acier ijzeren balein n.
baleiné adj. met baleinen.
baleineau m. jonge walvisch m.
baieinier m. walvischvaarder m.
baleinière f. walvischsloep f.
balèvre f. 1 onderlip f f.; 2 (constr.) tand, uitstek,
,uitsprong m.; 3 (fonte) voegspoor n.
ybalisage m. bakening f.
balise f. baak, boei f
baliser v. tr. afbakenen.
baliseur m. bakenmeester m.
baltste f. I(mil.) blijde f.; 2 (zoo.) hoornvisch m.
balistique 1 adj. ballistisch; 2 f. ballistiek f.
balivage m. sjappen n.
baliveau I gesjapte boom; t jonge boom; 3(archit.)
steigerbalk m.
ballverne f. zottepraat, beuzelpraat m.
baliverner v. intr. zotteklap uitslaan.
ballade f. 1(danse, poésie) ballade f.; 2 wandelingetje,
toertje n.; en — op gang.
ballader v. intr. & se -- rondslenteren.
ballant adj. slingerend. zwaaiend.
ballast m. 1 ballast m.; 2 (route) bedding f.
ballaster v. tr. 1 (be) ballasten; 2 (route) (met een
bedding) bedekken.
1. balie f. 1 (globe) bal m.; speelbal; kaatsbal;
renvoyer la--- den bal terugkaatsen; prendre la--
au bond den bal in den weerstuit vangen; enfant
de la — in de kaatsbaan geboren kind, (fig.) in het
ambacht ou beroep geboren kind; 2 (fig.) (téte)
bol m.
2. balie f. (arme á feu) kogel m.; à—metscherp;
faire — treffen, aangroeien, zich uitbreiden.
3. balie f. (paquet) baal f., pak n.; — de café
3. balie f. (grain) kaf n. [koffiebaal
halter v. intr. dansen.
ballerine f. balletdanseres, tooneeldanseres f.
ballet m. ballet n., tooneeldans m.
ballon m. 1 luchtbol; — captil vastgemeerde luchtbol,
kabelballon; — d'essai proefballon ni., balletj
e n.; 2 ballon m.
ballonné m. wijde omvang m.
ballonnement m. opzetting f.
baltonner v. tr. doen opzwellen; se -- opzetten,
ballonnier m. ballonmaker ni. [opzwellen.
ballot in. baal f.
ballotin m. pakje n.
ballottage m. balloteering, herstemming f.
baliottement m. schommeling, slingering f.
ballotter 1 v. tr. heen en weer schudden; schommelen;
slingeren; — qq. (fig.) iem. om den tuin
leiden; -- qc. iets wikken en wegen; 2 herstemmen
tusschen; 3 v. intr. heen en weer schudden, heen
en weer slaan.
bainéaire adj. bad-; station — badplaats f.
balnéothérapie f. badgeneeskunde f.
balos 1 adj. Bazelsch; 2 m. B— Bazelaar m.
balourd m. domoor, lummel m.
balourdise f. lompheid f., domme streek m.
balsamier m. balsemboom m.
balsamine f. balsemijs, duizendschoon f.
balsaminé adj. balsemijnachtig.
balsamique adj. balsemachtig. [slemppartij f.
Balthasar m. 1 Balthazar, Balt m.; 2 m. b— t
baltique 1 adj. Baltisch; me.r B— — 2 f. B—
Baltische zee, Oostzee f.
balustrade f. leuning, borstwering f.
balustre ni. 1 (leuning)pijler m.; 2 leuning f.; 3
(chaise) spijl.
balzan adj. I' witpootig; cheval --- = 2 m. wit-t•
balzane f. witte voetvlek f. [poot M.
bambin m. klein kind, ventje m.
bambine f. meisje, popje f. [streek m.
bambochade f. 1 koddig schilderstuk n.; 2 dolle;
bamboche f. 1 ledepop f.; 2 dreumes m.; 3 zotternij;
4 slemppartij f.
bambocher v. intr. zwieren, slempen.
bambocheur m. zwierbol, slemper m.
bambou m. 1 bamboes(riet) n.; 2 rotting m.
bamboula f. 1 negerdans; 2 rinkelbom m.
1. ban m. afkondiging, bekendmaking f., ban m.;
battre un — het bekken slaan, uitklinken. (spéc.
dans une rêunion) een ban slaan; —s du mariage
huwelijksgeboden, (Belg.) bannen van het huwelijk;
2 ban m. oproeping f.; le — et l'arrière-ban
de leenmannen en achterleenmannen, (fig.) geheel
zijn aanhang, alle mogelijke hulp ; 3 dwang in.;
--- de moulin molendwang; moulin à — dwangmolen;
4 ban m., verbanning f.; mettre au—in
den ban doen; ripture de — banbreuk f.
2. ban m. (Hongrie) banus m.
banal adj. (...aux) 1 banheerlijk; rnoulin --
dwangmolen; 2 (fig.) veil; 3 (fig.) alledaagsch,
afgesleten.
banalement adv. alledaags, gemeen.
bang iité f. 1 banheerlijkheid t., dwangrecht n.; 2
banane f. banaan f. [alledaagschheid f.
bananier m. banaanboom m.
banat m. banaat n.
banc m. T bank f.; — à dos leuningbank; — de
nage roeibank; — de sable zandbank, zandplaat
bancal -- 45 -- barbe
f.; petit -- bankje n.; -- de poissons school f. ou
zwerm m. vissrhen.
bancal 1 adj. ( c s) krombeenig; 2 m. krombeen m.
benche f. 1 mergelbank; 2 (constr.) vormbank f.
barco m. banco, bankgeld n.; faire -- dL heele
bank houden. [poot m.
bancroche 1 adj. met kromme ponten; 2 1 rom-1
bandage m. 1 band m.; 2 (plaie, fracture) ver-t
bandagiste m. (breuk)bandmaker m. [bc.nd n.
1. bande f. (réunion) bende, schaar f.; -- noire
zwarte bende; faire-- à part in zijn eentje loopen.
2. bande f. 1 (morceau, bord, ligne) band m.,
strook f., reep m., streep f.; sous - onder (kruis-)
band; 2 scheen, rail f.; 3 (mar.) zijde f.; tomber
Li la - overzij vallen.
bandeau m. 1 (coiffure) band, wrong m.; 2 (yeux)
blinddoek m.; avoir un -- geblinddoekt zijn.
bandelette f. bandje. lintje n.
bander 1 v. tr. verbinden, zwachtelen; -- les yeux
blinddoeken; 2 (are. ressort, voiles) spannen;
(voute) sluiten; (esprit) inspannen; 3 v. intr.
spannen, gespannen zijn; 4 se -- zich verbinden;
zich spannen.
bandereau m. trompetsnoer n.
banderole f. 1 wimpel m.; 2 lintje n.; (mil.) riem
bandièref. 1 mastwimpel m.; 2 zijden banierf. [m.
bandit m. T bandiet m.: 1 struikroover; 2 (fig.)
vagebond, deugniet m.
banditisme m. 1 struikrooverij: 2 (fig.) deugnie-T
bandoline f. f. wrongpommade f. [terij f.
bando(u)lier m. struikroover m.
bandoulière f. schouderriem, bandelier m.; en -
banian m. T baniaan m. [aan den schouder
bank-note i. (c-mos) bankbiljet, bankje n.
banlieue 1 f. buitenwijken f. pl.; (anc.) stadsgebied
n.; 2 m. bommeltrein m.
ban ne f. I korf m., ben f.; 2 kar- f.; 3 dekkleed n.,
huif f.; 4 zonnescherm, zeil n.
banneau m. 1 kuip f.; 2 draagkerf m.; 3 stortkar
f.: 4 azijnvaatje n.
banner v. tr. (met een zeil) dekken.
banneret m. baanderheer m.
banneton m. ben f.
bannette f. teenen korfje n.
banni 1 adj. gebannen; 2 m. balling m.
bannière f. vaandel n., bannier f.
bannir v. tr. bannen; (fig.) verbannen; - la
pensée de gedachte (van zich) verwijderen; se -
du monde zich van de wereld afzonderen.
bannissable adj. bannenswaardig.
bannissement m. verbanning, ballingschap f.
banque f. T bank f.; -- de dépot depositobank;
- populaire volksbank; -- immobilière grondkredietbank.
[bankroet gaan.
banqueroutef. bankbreuk f., bankroet n.; faire --1
banqueroutier m. bankroetier m.
banquet m. ,feestmaal n. [gastreeren.
banqueter v. intr. aan een feestmaal deelnemen, 1
banqueteur m. feestgast m. [banken.
ban quette f. bankje n.; devant les --- voor leege
banquier m. bankier m.
banquise f. ijsbank f.
hanquiste m. kwakzalver, goochelaar m.
baobab m. apenbroodboom m.
bapaume m. roerloosheid f.; en - roerloos.
baptéme m. doop m., (sacrem.) doopsel n.; recevoir
le - het doopsel ou den doop ontvangen; -
du feu vuurdoop; - de la ligne liniedoop m.;
nom de - doopnaam m.; extrait de - doopceel
n., (Belg.) kerstenbrief m.
baptïser v. tr. T doopen.
baptismal adj. (...aux) van het doopsel; innocence
-e onschuld des doopsels; fonts ...aux
doopvont f.
baptistaire adj. doop-; registre - doopregister n.
Baptiste m.: 1 St Jean --- ,Johannes m. De Dodper;
2 (prénom) Ba(p)tist, Tist m.
baptistère m. doopkapel f.
baquet m. bakje, kuipje n.
baqueter v. tr. uithoozen.
baqueture f. lekwijn m., lekbier n., druip m.
1. bar m. berrie f.
2. bar m. zeebaars, ombervisch m.
3. bar m. 1 toonbank f.: 2 kroeg f.
baragouin m. koeterwaalsch, bargoensch n.
baragouinage m. gekoeter n.
baragoulner v. intr. koeteren.
baragouineur nl. koeteraar m.
baraque f. I loods, b(a)rak f.; quelle - wat een
hek! toute la --- de heele boel; 2 (foire) tent; B
(écolier)kastje n.
baraquement m. 1 opslaan n. van veldhutten; 2
huttenkamp n.; 3 veldhut f.
baraquer v. tr. & intr. veldhutten opslaan; (in
legerhutten) legeren.
baraterie f. kwade trouw f,
baratte f. (boter)karn f.
baratter v. tr. karnen. gat n.
barbacane t. 1 schietgat; 2 voorwerk; 3 water-t
barbacole m. oude schoolvos n.
Barbade f. Barbados n.
barbare 1 adj. barbaarsch; 2 barbaar m.
barbarement adv. barbaarsch, wreed.
1. barbaresque 1 adj. Barbarijsch; 2 m. (bot.)
wrattige kauwoerde f.; (zoo.) Barbarijsch eek-
2. Barbaresque m. Berber m. [horentje n`.
1. barbare f. 1 barbaarschheid, onbeschaafdheid,
wreedheid; 2 - de langage wantaal f.
2. Barbarie f. : la - Barbarije n. [orgel n.
3. Barbarie f. : orgue de -- draaiorgel, straat-±
barbarisme m. wantaal f.; (gout) wansmaak m:
1. Barbef. (prénom) Barbara f., Baatje n.; à la
Sainte--- op Sint-Barbara's; herbe de Sainte--
Barbarakruidn.; sainte-b--.1 kruitkamer, 2kon -T
2. barbe m. Barbarijsch paard n. [stabelkamer f.
3. barbef. Tbaardm.;jeune-melkbaard; vieille
-- grijsbaard; - de bouc boksbaard; - de chat
knevels m. pl. der kat; - du coq lellen f. pl. van
den haan; se faire la - zich scheren; rire dans sa
-- in zijn vuistje lachen; à ma -- voor mijn neus.
barbeau — 46 barre
barbeau :n. barbeel, baardvisch m.
Barbe-bleu ni. Blauwbaard m.
barbe-de-bout f. boksbaard m.
barbe-de-capucin f. juffertje n. in 't groen.
barbe-de-chat, barbe-de-chèvre f. woudboks-^
barba-de-Dieu t. baardgras n. [baard m.
barbe-de-jupiter f. donderbaard m.
barbe-de-moine t. viltkruid n.
barbe-de-renard f. boksdoorn m.
barbe-de-vieillard f. boksbaard m. [draad m.
barbelé adj. met weerhaken; fil de ier — prikkel-1
barbet in. waterhond m.
barbette f. 1 borstwimpel, halsdoek m.; 2 speelbatterij
f.; 3 kabeltouw n,; 4 brits f.; toucher á la
-- op een kermisbed 'slapen.
barbeyer v. intr. killen, slaan. [in 't groen.
barbiche f. 1 kinbaardje n., sik f.; 2 juffertje n.1
barbichon m. 1 waterhondje n.; 2 kapucijn m.; 3
(ois.) vliegenvanger m. van Cayenne.
barbier m. 1 baardscheerder, barbier m.; 2 (poiss.)
roo(d) baard m.
barbifier v. tr. den baard scheren.
barbille f. baard m.
barbillon m. 1 barbeeltie n.; 2 baarddraad m.; 3
voelhoren m.; 4 weerhaakje n.; 5 —s tongbaarden
in. pl.
barbon m. 1 grijsbaard m.; faire le -- grootvader
spelen; 2 (bot.) baardgras n.
barbotage m. 1 plassen, ploeteren n.; 2 gestotter;
geknutter m.; zotteklap m.
barbote f. 1 puitaal m.; 2 (bot.) wikke f.
barbotement m. = barbotage.
barboter v. intr. 1 slobberen, plassen, ploeteren;
2 stotteren; knutteren; zotteklap vertellen.
barboteur in. 1 tamme eend f.; 2 ploeteraar; 3
knorpot m.; 4 vuilik m.
barboteuse f. 1 knorpot f,; ,2 straatslet f. [deeg n.
barbotine f. 1 wormkruid; 2 wormzaad; 3 kleef-1
barbouillage m. kladwerk, gemors, geknoei n.
barbouiller 1 v. tr. bekladden, bemorsen, verknoeien;
— la figure het aangezicht besmeren; 2
uitstotteren, uitbrabbelen; 3 v. intr. kladden,
morsen, knoeien; stotteren.
barbouilleur m. kladder; knoeier; brabbelaar m.
barbouillis m. = barbouillage.
barbu adj. 1 gebaard, met een baard; 2 m. baardkoekoek;
3 baardkever m.
barbue f. (poiss.) griet f.; (Méditerr.) baardrnannetje
n.; 2 (ois.) baardmees f.
barbure f. oneffenheid n.
barcarolle f. (Venitiaansch) gondellied n.
barcelonnais 1 adj. Barcelonisch; 2 m. B—^
Bareelone f. Barcelona n. [Barceloniër in.
barcelonnette f. (hang)wieg f.
bard m. 1 berrie f.; 2 blokwagen m.
-bardane f. klis f.
1. berde f. 1 reep, band m.; (tuis.) spekreep m.;
.2. harde m: bard m. [2 rijkussen n.
1. bardeau m. 1 dakspaan, tengel m.; 2 (typ.)
2. bardeau m. muilezel m. [voorraadskast f.
1. barder v. tr. 1 harnassen; 2 optuigen; 3 omspekken;
4 (fig.) beslaan met, behangen met.
2. barder v. tr. vervoeren, kruien.
bardeur m. berriedrager, kruier m.
bardit m. bardenzang m.
bardot m. 1 muilezel; 2 (fig.) zondenbok m.; 3;
barège m. barège f. [(impr.) defect n.
Bareith nl. Baireuth n.
Barème m. 1 Barrême m.; selon — volgens Bartjens;
2 b— (livre) rekenknecht m.; 3 (tableau)
bareter v intr. beren. [tafel, lijst f.
1. barge i (hooi)mijtf., (hooi)opper m.; 2 trek-t
2. barge f. 1 moerassnip; 2 schol f. [schuit f.
barguignage m. 1 afdingen n.; 2 getalm n., aarzeling
f. [aarzelen.
barguigner v.intr. 1 dingen, knibbelen; 2talmen,t
barguigneur m. 1 nfdinger; 2 talmer, weijelaarin.
baricaut m. vaatje n.
barigoule f. kruisdistelzwam f.
bacil m. vaatje n.
barillage m. 1 vatenmakerii f.; 2 scheepsfust n.;
3 wijnhandel m. in vaten.
barillet m. 1 vaatje, tonnetje n.; 2 horloge) trommel
f.; 3 (revolver) trommel; 4 (oor) trommelholte
f.; 5 pompbuis f.; 6 (limace) tonnetje n.
barillon m. (schep)vaatie n.; 2 vischvijver; 3
vochtweger m.; 4 pompbuis f.
bariolage m. 1 kakelbontheid; 2 (; ^yle) bontheid f.
barioler v. tr. 1 kakelbont verven; 2 (style) bontf
barium m. barium n. [maken.
Bar-le-Duc m. Baarle-Hertog n.
barlong adj. (^ ue) langwerpig.
Barnabé m. Barnabas m.
barnabite m. Barnabiet m.
barnache, barnatie f. 1 rotgans; 2eendenmossel f.
baro m ètre m. barometer m.
barométrique adj. barometrisch, barometer-.
barométrograplhe m. barometer-uurwerk n.
baron m. baron, vrijheer m.; les —s de ia finance
de geldbarons.
baronnage m. baronschap, vrijheerschap n.
baronne f. barones f.
baronnet m. baronet m.
baronnie f. baronie, vrifheerliikheid f.
baroque adj. 1 scheefrond, onregelmatig; 2 (fig.)
zonderling, grillig, zot.
baroscope m. luchtiveger m.
barque f. 1 schuit, bark f.; — de pêcheur visschersschuit;
bien conduire sa — zijn schuitje
goed sturen; 2 (teint.) kuip -f.; (brass.) bak m.
barquerolle f. plezierbootfe f.
barquette f. groei) bootje n.
barrage m. afsluiting, versperring f.
barre f. 1 staaf, stang f.; une — de ter een ijzeren
staaf: lor en — gedegen goud; 2 dwarshout n.;
— d'appui borstleuning f.; — de porte, de fenêtre
deurboom, vensterboom m.; (gymn.) —s fixes
rekstok m.; —s parallèles brug f.; 3 (jeu) --s
krijgertje n.; jouer aux —s krijgertje spelen;
avoir —s sur qq. iem. de loef afsteken; toucher
barreau -- 47 -- basse-lisse
—s aan meet komen; ne faire que toucher —s
zich maar eventjes ophouden; 4 (hérald.) dwarsbalk
m.; 5 (trihunal) balie, vierschaar f.; paraitre
à la — voor de rechtbank komen; 6 (gouvernail)
roerpen f., helmstok m.; coup de — wending
van het roer; donner un coup de — het roer omgooien;
7 (en mer) zandbank, klippenreek f.; 8
streep, lijn f.; (écrit.) doorhaling f.
barreau m. 1 stang; (chaise) sport; (fer_.être,
porte) tralie f.; être sous les —x achter de tralies
zitten; 2 (tribunal) balie f.; éloquence du —
rechterlijke welsprekendheid f.; 3 balie f., advocatenstand
m.
barrer v. tr. 1 afsluiten, versperren; (riv.) afdammen;
rite harrée versperde ou afgesloten straat; 2
(écrit.) doorhalen; 3 (vét.) onderbinden. [n.
barrette f.1 baret f.; 2 (horl.) sti.ftie;(tiss.)staafje i
barreur m. 1 stuurman; 2 jachthond m.
barricade f. 1 afsluiting, versperring f.; 2 (dans
les rues) barricade, verschansing f.
barricader v. tr. afsluiten, versperren; z e --
zich verschansen.
barrière f. 1 hek n., slagboom m.; 2 (taxe) tolboom
m.; droit de — straatgeld n.; 3 stadspoort
f.; 4 afsluiting, grensweer f.; traité de la —
barrière-tractraat n.; 5 (fig.) hinderpaal m.;
mettre des —s à paal en perk stellen aan.
barrique f. okshoofd n.
barrir v. intr. & barrit ni. beren v. intr. & n.
barrure f. 1 (luth.) dwarshout m.; (pipe) oneffen-f
bartavelie f. steenhoen n. [heid n.
Barthélemy m. Bartholomeus, Bartel m.; la
Saint--' Sint- Barthelsnacht.
baryte f. zwaaraarde f.
baryton m. baryton m.
baryum m. barium n.
1. bas m. kous f.; des — de laine wollen kousen;
— de soie zijden kousen (fig.) (tuis.) zult n.,
(mar.) boeien f. pl.
2. bas m. f (partie basse) onderste. benedenste
n.; 2 (mus.) lage tonen in. pl.; 3 (fig.) platte,
gemeene n.; 4 des hauts et des — voor- en tegenspoed
m.; hoog en laag n.; il a des hauts et des
-- het gaat op en neer bij hem; i1 y a des hauts
et des — dans het gaat op en neer in.
3. bas adj. (oase) & adv. 1 (pas haut & fig.)
laag; maison —se laag huis; les eaux sont —ses
het is laag water; le temps est -- de lucht is
betrokken; — áge _reudige leeftijd; — prix lage
prijs, geringe prijs; il a la vue —se hij is bijziende;
avoir 1'oreille —se de ooren laten hangen;
de —se extraction van lage afkomst; le malade
est — de zieke is min; faire main —se sur beslag
leggen op; mettre -- (anim.) jongen; mettre —
les armes de wapens neerleggen; mettre pavillon
-- de vlag strijken; couler — in den grond loopen
ou schieten; 2 (moins haut) lager; en compos.
beneden; la —se ville de benedenstad; 3 (géog.
& ling.) : en compos. neder-; les Pays-Bas de
Nederlanden; le Bas-Rhin de Nederrijn; basallemand
Nederduitsch; 4 (ton) laag; une voix
—se eene lage stem; à voix —se stil, zacht;
messe —se gelezen mis; 5 ici -- hier beneden;
en — (naar) beneden; par en — van onderen;
chapeau — hoed af; à — weg met.
basalte m. basalt n.
basaltique adj. basalten, basalt-.
basane f. schaapsleer, schapele(d)er n.; (reliure)
Fra.nsche band m.; en — schaapsleeren.
basané adj. door de zon verbrand ou bruin
gemaakt, taankleurig.
bas-bleu m. ( -o- mos) blauwkous f.
bas-bord m. bakboord n.
bascule f. 1 wip, brug f.; à — schommelend, tuimelend;
chaise à -- schommelstoel m.; cheval
à — hobbelpaard n.; pont à — - wipbrug f.; faire
(la) — (op)wippen; systèrne de — schommelstelsel
n.; 2 (sonnette) draaier m.; (serrure) veer
f.; (horl.) snek f.; (souric.) valdeurtje; (pompe)
zwengel m.; (four) klep f.; 3 (planche) wipplank
f.; 4 (pour peser) brugbalans, weegbrug f.
basculer v. intr. wippen, omslaan; kantelen.
bas-de-casse in. onderkas f.
bas-dessus m. lage bovenstem f.
base f. 1 (partie infér.) grondvlakte; (constr.)
grondvest; (géom.) grondlijn, basis f.; 2 (soutien)
grondslag m.
Bas-Empire m. latere Oost-Romeinsche rijk n.
baser v. tr. steunen, gronden.
bas-fond m. (^- —Ds) 1 lage grond m., ondiepte
f.; 2 (fig.) onderste laag f.
basicité f. basiteit f.
Basile m. Basilius m.
basilic m. 1 (bot.) koningskruid, basilicum n.; 2
(zoo.) koningsslang f., basiliscus m. [licum n.
basillcon,basilicumm.[com']koningszalf f.,basi-1
basilique f. 1 hoofdkerk f.; 2 (anat.) koningsader f.
basin m. fijn bombaziin n.
basique adj. basisch.
bas-latin m. Middellatijn n.
bas-mat m. ondermast m.
basoche f. gild n. der parlementsklerken.
basochien in. parlementsklerk m.
1. basque f. pand n., slip f.
2. basque 1 adj. Baskisch; 2 m. B— Bas(kiër)
m.; tamboer de — rinkelbom f.; 3 (langue) le
b— het Baskisch
basquine f. Baskische rok m.
bas-relief in. (c-mos) half verheven bee^dwerk n.
Bas- Rhin m. Nederrijn m.
1. basse f. 1 bas(stem) f.; 2 baszanger, bassist
m.; 3 bas(viool) t.; -- continue generale bas.
2. basse f. (mzr.) rif, ondiepte, bank f.
Basse-Bretagne f. Neder-Bretanje n.
basse-contre f. (cs- c) contrabas in.
basse-cour f. ( mos- xs) 1 voorplaats f., • wagenplein
n.; 2 hoenderhof, neerhof n.
basse-fosse f. (c s- x s) onderaardsche kerker,T
basse-justitie f. ondergerecht n. [donkere put m.
basse-lisse f. ( cos- c's) waterpasse scheringlijst f.
basse-lissier --4g— bátan
baisse-Ilssier m. (os- mos) wever m. met waterpasse
scheringlijst.
bassement adv. laag, gemeen.
Bassenge f. Bitsingen n.
bassesse f. laagheid, gemeenheid f.
basset m. 1 dashond m.; 2 (fig.) kortbeen m.
basse-taille f. ( mos- cs) diepe tenor m.
bassette f. basset(spel) n.
bassier m. zandplaat f.
bassin m. 1 (vase) bekken n.; cracher au -- overkomen;
2 (balance) schaal f.; 3 (citerne) bak m.;
4 (mar.) kom f., dok n.
bassinage in. 1 lichte begieting; 2 betting f.
bassine f. 1 groot bekken n.; 2 (typ.) mout t.
bassiner v. tr. zacht begieten, besprenkelen; 2
(méd.) betten; 3 (met de beddepan) verwarmen.
bassinet m. 1 schaaltje n.; 2 (fusil). pan f.; (armure)
ijzeren mutsje n.; (bot.) hanevoet m.;
bassinoire f. beddepan f. [(anat.) nierbekken m.
bassiste m. bassist nl.
basson m. 1 fagot f.; 2 fagotspeler m.
1. baste 1 Interj. basta 1 genoeg 1
2. baste m. (jeu) klaverenaas n., basta f.
3. baste t. 1 zadelmand f.; 2 houten korf m.; 31
basterne f. ossenwagen m. [.melkvat n.
bastide f. 1 nieuwe stad f.; 2 buitengoed n.
bastille f. 1 versterkt kasteel n.; 2 (hint.) Bastille f.
bastilié adj. gekanteeld.
bastingage m. verschansing f.; filet de - vinke-t
bastingue f. schanskleed n. [net n.
bastinguer v. tr. versbhansen.
bastion m. bastion, bolwerk n.
bastionner v. tr. (met bastions) versterken.
Bastogne f. Bastenaken n.
bastonnade f. dracht stokslagen, afrossing f.
bastringue m. 1 klomp/esbal n.; 2 kroeg f.; 3;
bastude f. vischmat f. [spaakschaaf f.
bas-ventre m. (.- z s) onderbuik m.
Bas- Warneton m. Neer-Waasten n.
bat m. pakzadel m.; cheval de - lastpaard, lastdier
n.; c'est là que le - blesse daar is het dat def
bataelan m. rommel, boel in. [schoen wringt.
bataille f. 1 (veld)slag m.; - de Waterloo; slag
bij W.; -- navale zeeslag; champ de - slagveld
n.; cheval de -- strijdpaard, (fig.) stokpaardje
n.; 2 (ordre de) - slagorde f.; en (ordre de) -,
en - rangée in slagorde.
batailler v. intr. 1 slag leveren; 2 (fig.) twisten,
harrewarren; 3 worstelen.
batailleur 1 adj. (...euse) strijdlustig, twistziek;
2 m. twistzoeker; voorvechter, kemphaan m.
natailleuse f. twistzoekster f.
bataillon m. 1 bataljon in.; école de - hatalionsschool
f.; 2 (fig.) regiment n.; hoop m., schaar f.;
- sacré heilige schaar.
bátard 1 m. bastaard, basterd in.; - de dogue
bastaarddog m.; 2 (fig.) verstooteling m.; -
d'Apollon verstooteling van Apollo; 3 bastaardsuiker
f.; 4 roode aasworm m.; 5 (mar.) rak f.; -
de racage rakketros m.; 6 adj . verbasterd, (fig.)
onecht, valsch; basterd-: oiseau - basterdvogel
in.; écriture -e basterdschrift n.; linie -e voorvul
f.; porte -e 1 valsche deur, 2 deurpoort f.;
pate -e middeldeeg n.; épée -e tweeslachtig
zwaard n.; genre - tweeslachtige stijl m.
bátarde f. 1 basterdschrift n.; 2 basterdachtponder
in.; 3 basterdwol f.; 4 tweeslachtig rijtuig n.; 5
onechte galei f. [zetgang m.
batardeau m.1 keerdam, steenen beer in.; 2 (mar.)t
bátardise f. bastaardij f.
batave 1 adj.'Bataafsch; 2 B- Bataaf m.; 3 m.
b- langhalzige duif f.
Batavie f. : la - Batavië n. [glastraan in.
batavigue adj. f3ataafsch, 1-lollandsch; larrne --
bèté adj. gezadeld; ane -- pakezel rn.
bateau in. 1 vaartuig, schip n., boot f.; - à
vapeur stoomboot; - rernorqueur sleepboot; -
de sauvetage reddingsboot; - pêcheur visschers.-
schuit f.; - poste postschip; - mouche stuiversbootie
n.; convoi de -x geleivloot f.; pont de
-x schipbrug f.; du dernier -- pas van over zee
meegebracht, van den nieuwsten trant; 2 (voiture)
bak m.; 3 (soulier, plat, lit) schuit f.; 4 (col)
vadermoorder m.
1. batelage m. 1 vervoer n. per schuit; 2 schizitevracht
f.; 3 schippersbedrijf n., schipperij f.
2. batelage m. goochelaria, kwaezalverij f.
batelée f. schuit(vol), lading f.
bateler 1 v. intr. schipper zijn; 2 v. tr. per
bateleur in. T goochelaar in. [schuit aanvoeren.
bateleuse f. 1 goochelaarster; 2 goochelleuwerikf
batelier m. schipper m. [m.
batelière f. schipperen f.
batellerie f. schipperij f.
báter 1 v. tr. zadelen; 2 v. intr. zich schikken,
lukken. V. báté.
bathomètre, bathymètre in. dieptemeter in.
b áti in. 1 rijgsel, driegwerk n.; 2 driegdraad m.
3 los raam n.; 4 verdeelschijf f.
bétier in. 1 pakzaalmaker; 2 vetweider m.
bétière f. zadel in.; toiL en - zadeldak n.
batifolage in. gedartel, gestoei n.
batifoler v. intr. dartelen, stoeien.
batifoleur m., ...euse f. stoeier in., stoeister f.
bátiment m. 1 gebouw n.; -- de graduation gradeerhuis
n.; 2 bouw m., bouwvak n.; les gens du
- de bouwlieden, (fig.) de mannen var. 't vak;
être du - van 't vak zijn; quand le - va tout
va als het bouwvak gaat, gaat alles; 3 vaartuig,
schip n.; -- de guerre oorlogsschip; - marchand
koopvaardijschip.
bátir v. tr. 1 bouwen; -- à chaux et à ciment van
ijzer en steen bouwen; 2 (lig.) bouwen, vestigen,
oprichten; 3 (tailleur) (aaneen) driegen, (aaneen)
rijgen; (chapel.) vormen.
bétis m. dakstoel m.
bátisse f. 1 metselwerk n.; 2 gebouw n., bouw in.
bétisseur in. bouwer in.
batiste f. batist n.
bèton m. 1 (en gén.) stok in.; coups de -- stok)
átonnat — 49 --- battre
agen m. pl.; -- de cage vogelstok; — de mesure
Laatstok; -- de pavillon vlaggestok; à —s romus
mat horten en stooten, van den hak op den
ik; mettre des —s dans les rouw een spaak in
wiel steken; il est réduit au — hij kan niet meer
gnder stok gaan; il est min — de vieillesse hij
de steun van mijn ouderdom; aller sans —
pnder stok uitgaan ou er heengaan; jouer du —
zet den stok werken; savoir le tour du — den
antigreep kennen; sauter Ie -- in den zuren
ppel bijten; tourner au — naar eens anders
ijpen dansen; tirer au court — avec iets
ardnekkig betwisten; le -- blanc à la main met
?dige handen; 2 (cire, sucre, vin) pijp f.; (pélein,
prélat, maréchal) staf m.; (augure, sorcier,
:scamoteur) roede f.
i toenat m. dekenschap n.
!átonnée f. pompslag m.
tonner v. tr. 1 met een stok slaan ou afrossen; 2
n ruitjes vou:ven; 3 op den re'estok zetten, rekken;
• tot pijpen vormen; 5 regelen, linieeren; 6 door-
!alen, doorschrappen; 7 (billard) rnasseeren.
iátonnet m . 1 pinker m.; jouer au — pinkeren;
! stokje n.; 3 horenschelp t.
iAtonnier m. 1 stafdrager m.; (avoc.) deken m.;
stokkenverkooper m.
istonniste m. stokvechter m.
iatrachomyomachie f. muis- en ki:kvorschkrijgf
^atracien adj. (cne) kikvorschachtig. fm.
battage m . 1 slaan n.; (pilotis) inslaan n.; 2 (blé)
^Iorschen; (lait) karnen; (mDulin) stampen n.; 3
teugen m.
1. battant m. 1 (cloche) klepel; (porte) klopper
'n.; 2 (alle de porte, fenêtre, chassis, coquill.)
'teugel in.; ouvert à deux --s wagenwijd open; 3
rnaulin) klapspaan, klapper in.; 4 (bot.) (klap)-
'lies n.; 5 vogelknip f., slag m.; 6 (voile, drapeau)
plag m., slip f. 7 kloppend hart n., klopper m.
.. 'battant adj. 1 slaande; je ne suis pas -- ik
oud niet van slaan; les --s et les battus de
elaanden en de geslagenen; porte —e van zelf
toegaande deur f ; pluie —e slagregen m.; rnétier
— werkend gebouw n.; tambour -- 1 met slaande
trom, 2 voor ieders oog en oor, •3 in de vlucht;
wener tambour — zonder verschooning behandelen;
wener — voor zich uitdriiven, (fig.) in
't nauw brengen; 2 — neuf .fonkelnieuw; 3 valsseau
bien — goed vechter m.
battant-I'ceil m. sloddermuts f.
batte f. 1 stamper in.; (lait) stok m.; 2 (blanchisseur,
b^ucher) klopper m.; 3 houten sabel f.; 4
(jeu) palet, raket n. [battre) klopsel n.
battée f. 1 (porte) aanslag m.; 2 (quantité aJ
battement m. 1 (action) slaan, kloppen, stampen
n.; (un coup) slag, klop, stamp m.; (canur) klopping
f.; (pouls, artère) slag m.; — de mains
handgeklap n., 2 (porte) slaglijst f.; 3 (hort.)
getiktak n.; 4 (escrime) schelslag m.; 5 (mus.)
maatslag m.; 6 (danse) kuitflikker; 7 (boulet,
vague) aanstaan n.
batterie f. 1 vechtpartij f.; 2 (mil.) batterij f.; —^
de cote ku,thatterij; -- volante rijdende batterij;
mettre la -- dehors, dedans de stukken uithalen,
inhalen; dresser une -- een batterij opwerpen;
dresser ses —s zijn batterijen opstellen; changer
de -- T van batterij veranderen; 3 -- électrique
electrische batterij f.; 4 -- de deuil ror.r.wbatterij;
triple --- driedubbele batterij f.; 5 (mus., guitare,
tamb3ur) slag m.; 6 (fusil) pandeksel n.; 7 zeef
bodem ni.; 8 heiblok n.; 9 stel stampers; stel vijzels;
stel n. hamers; 10 stel n. slagspeeltuigen; 1 1
koperwerlc, blikwerk n.; -- de cuisine (geslagen)
keuken gerief n.; 12 (jeu) aanslagmuur m.; 13
m9n1, klapspaan na.; 14 leugen m.; 15 ordeteeken
n., stuk n. blik.
batteur m. 1 klopper, vechter m.; 2 (métiers)
stampzr m.; — en grange dorscher m.; -- dor,
d'étain goudslager, tinslager m.; -- de pavés
straatlegger, (fig.) straatslijper in.; 3 -- d'estrade
verkenner, (fig.) landlooper m.; 4 (wildop)driiver
m.; 5 eierklutser in.; 6 klopmachine f.; 7 (zoo.) —
d'ailes vleugelslager; -- de faux sikkelslager m.;
8 leugenaar m.
batteuse f. 1 dorschmachine; 2 pletmachine f.
battitures f. pl. hamerslag n., ijzerschilfers f. pl.
battoir m.1 klopper m.; 2 beukharrter m.; 3 palet,
kaatsplankie n.; 4 roerkuip f.; 5 hand f.
battologie f. 1 noodlooze herhaling f.; 2 ijdel
gesnap, getater n.
battre 1 v. tr. (donner des coups) slaan; — de
vergen met roeden slaan; 2 (défaire) slaan, verslaan;
3 (par le canon) beschieten; -- de front
van voren beschieten; -- en ruine in den grond
schieten; 4 (avec un outil) kloppen; (eierre, plátre,
terne) stampen; (fer) smeden; (métal en feuille.;)
uitslaan; (pieux) inslaan; (arbre, cartes)
schudden; (noix) kluppelen; (blé) dorschen;
(beurre) karnen; (eeufs, crême) klutsen; (sauce)
roeren; (tambour) slaan; --- monnaie geld slaan;
— le briquet vuur slaan; --- l'eau 1 in 't water
spartelen, 2 (fig.) stroo dorschen; les flots battent
le rocher de baren slaan ou klotsen tegen de rots;
-- le pays, les bols het land, de bosschen afloopen;
-- la campagne 1 op verkenning uitgaan, 2
(fig.) van de wijs zijn, (malade) ijlen; -- le pavé
straatslijpen; — la men de zee doorkruisen;
--- la sernelle 1 te voet loopgin, 2 met de voeten
stampen; -- la poussière in 't zand klauwen; —
pavillon hollandais de Hollandsche vlag voeren;
5 v. intr. slaan; (coeur) kloppen; (horl.) tikken;
(soleil) haar stralen schieten; — des mains in de
handen klappen; --- du tambour de trommel
slaan, de trom roeren; -- en retraite den aftocht
blazen, zich terugtrekken; 6 (mach.) in gang
zijn; — devant voorslaan; -- à froid koud smeden;
— froid à qq. iem. koel bejegenen; 7 klapperen,
loszitten; 8 se — zich slaan; se -- les
flancs 1 zich in de zijden slaan, :; zich vruchteloos
inspannen; se — l'aeil de aan zijn hielen vegen;
9 se -- vechten, strijden; se — à l'épée met den
battu — 50 — beq
degen vechten; se — sur la perche op de stang
spartelen.
1. battu adj. 1 geslagen; or -, geslagen goud;
— des flots door de golven bespoeld; — par la
tempête door den storm beloopen; chemin —
begane ou gebaande weg m.; lait — karnemelk
f.; yeux —s oogen n. pl. met blauwe kringen;
avoir les oreilles —es de de ooren vol hebben van;
2 afgerost; 3 verslagen; se tenir pour — zich voor
verslagen houden ou -verklaren; être — de 1'oiseau
door een reeks onheilen ontmoedigd zijn.
2. battu m. 1 bladgoud n.; 2 (papier) vilt n.
battue f. 1 klopjacht f.; 2 hoefslag m.; 3 (poisson)
winterleger n.; 4 geklop n.
batture f. 1 klippige ondiepte f.; 2 branding f.; 3
dracht f. slagen; 4 verguldgrond m.
bau m. 1 dekbalk m.; 2 sleepnet n.
1. baud m. Barbarijsche brak, hertehond m.
2. Baud m. Baldus m.
Laude f. Baltje n.
baudet m. 1 (propre & fig.) ezel m.; 2 touwbed,
veldbed n.; 3 zaagbok m.
Baudeuin m. Boudewijn m.
baudrier m. degenriem m.; 2 . schoenleer n.
baudruche f. goudvlies n.
bauge f. 1 leger n.; (écureuil) nest n.; 2 (fig.) varkenskot
n., stal m.; 3 pleisterklei f.; 4 maag,
pens f.
1. baume m. balsem in.; (pharm., aussi) zalf f.;
— vulnéraire spiike'rbalsem; — pour les bru-
!ures brandzalf; arbre — balsemboom m.
2. baume f. grot f.; la Sainte-B— de grot van de
H. Magdalena.
baumier m. balsemboom m.
baux p1.,de baal & bau. [babbelaar, snapper m.
bavard 1 adj. babbelachtig, praatziek; 2 m.1
bavarde f. snapster, klappel f.
bavardage m. babbelarij f. ; gebabbel, gesnap n.
bavarder v. intr. babbelen; klappeien.
bavarderie f. babbelarij; babbelzucht f.
bavarois 1 adj. Beiersch; 2 m. B— Beier m.
bavaroise f. 1 stroopthee f.; 2 vruchtenroom m.; 3
(broek)klep f.; 4 (habit) opslag m.
have f. 1 kwijl, zeever f.; 2 (limacon) slijm n.;
(ver à soie) uitschot n.
bavèque, bavesque f. slijmvisch m., kwab f.
bayer v. tr. & intr. T kwijlen, zeeveren.
bavette f. 1 kwijldoek, zeeverdoek m., slabbetje n.;
être encore à la -- nog een slabbetje dragen; 2
(tablier) borstlap m.; 3 vorstpan f.; 4 gebabbel m.;
tailler fine •— een praatje slaan.
baveuse f. I ku'ijlster f.; 2 = bavèque.
baveux 1 adj. (...euse) kwijlend, zeeverend;
(chair) sponzig; (impression) smerig; 1 omelette)
pappig; 2 kwijlbaard ni.
Bavière f. : la — Beieren n.; de la b— Beiersch
(bier) n.; un b-- een (glas) Beiersch n.
bavocher v. intr. smeren.
bavoc h ure f. smerige afdruk m., kladderij f.
bavolet m. 1 tuilmuts f.; 2 bindlint n., band m.
bavure f. 1 kwijtsel n.: 2 moet f., vormnaad m.
tiayad ère f. T bajadere f.
bayart m. berrie, draagbaar f.
bayer v. intr. gaven; — après hunkeren naar
-- aux corneilles in de lucht staan te gapen.
bayeur m., ... euse f. gaper m., gaapster f.
bazar m. bazaar m.
bé adj. m. inus. V. bée.
béant adj. gapend, open; demeurer bouche --t
met open mond (blijven) staan.
béat 1 adj. zalig; 2 (iron.) schijnheilig, zoetsap.
pig; 3 m. winnende (toe)kijker, gelukkige m.
béate f. 1 begijn f.; 2 patersaalmoes f.
béatification f. zaligverklaring f.
béatifier v. tr. 1 zaligmaken; 2 (relig.) zaligver-;
béatifique adj. zaligend, zaligmakend. [klaren
béatille f. 1 begijnenwerkje; 2 begijnenbeetje n
béatitude f. zaligheid f.
Béatrice f. Beatrix, Beatrijs f.
beau 1 adj. (bel, belle, beaux, belles) schoon,
fraai, mooi (iron. toujours mooi); le —• monde
de aanzienlijke stand m., de .fatsoenlijke wereld
f.; bel esprit ,fraai vernuft n.; un bel áge een
mooie leeftijd m.; belles lettres fraaie letteren f.
pl.; à —x derniers comptants voor schoone ou
goede klinkende munt; comme un — diable als
een echte duivel; un — jour, matin op een goeien
dag, morgen; une belle nuit op een goeien nacht;
il fait — 1 het is iets moois, het is aangenaam, 2
het is mooi weer; il y a — temps que in langen
tijd; donner —, la donner belle de kans schoon
geven; l'avoir — ou belle de kans schoon hebben;
l'échapper belle het gevaar gelukkig ontsnappen,
er goed van afkomen; de plus belle met nieuwen
moed ou lust, met nieuwe hevigheid; 2 adv. schoon
mooi; bien et —, bel et —, bel et bien ronduit,
kort en goed; tout cela est bel et bien alles goed
en wel; vous avez — dire gij hebt goed praten;
vous avez -- faire doe wat ge wilt; tout — zachtjes,
stilletjes; 3 m. (abstr.) schoone n.; schoonheid
f.; du -=- iets schoons; acheter du -- koopen
wat schoon is; ce serait dis — het ware wat moois;
au plus — de sa vie in 't schoonste van zijn
leven ; de plus en plus — hoe langer hoe schooner;
3 m. (personne) schoone; (iren.) pronker,
mooidoener m.; Philippe le B—, le Bel Philips
de Schoone faire le — mooi doen, (chien) opzitten.
V. aussi bel & belle.
beaucoup adv. veel; eest — de 't is (reeds) veel
te, het zegt veel te; il s'en faut (de) — het scheeltt
beau-fils m. 1 schoonzoon; 2 stiefzoon m. [veel.
beau-frère m. 1 schoonbroe(de)r, zwager; 2 stiefbroe(
de)r m.
beau-père m. 1 schoonvader; 2 stiefvader m.
beauté f. 1 schoonheid f.; pour la — du fait voor
de mooiheid van 't geval; 2 (personne) schoonheid,
schoone f.
bébé m. 1 kindje n.; 2 pop f.; 3 dwergje, kaboutertj
e n.
bec m. 1 bek, snavel m.; — d'oiseau vogelbek;
b é cabunga -- 51 — belle-d'un-jour
de plume bek van een pen; — de gaz gasbek;
nne à -- haakstok rn.; coup de — pik, (fig.)
nauw m.; — à — neus aan neus, onder vier ooen;
Bens à gros — menschen die stout in den bek
(in; cela nous passera loin du — dat is geen spek
oor onzen bek; avoir — et ongles haar op zijn
inden hebben; avoir bon — een goed mondstuk
ebben; clore le -- à den bek snoeren; taire son
T zijn bek houden; se rinser le -- zijn keel spoeen;
2 (flûte) mondstuk n.; 3 (tour de) — bekje,
rusje n.; fair-moi un — geef me een bekje; 4
^auvre petit — braaf klein snoetje; -- cornu
iwaasmuil in.
iécabunga f. beekpunge f.
iécane f. machine, fiets f.
écarre m. b-duur f.; de --- et de bémol, par -- et
ar bémol aan alle kanten, volkomen, volslagen.
écasse f. 1 snep, snip f.; (fig.) gansje n.; — de
er poelsnip; — d'arbre hoppe f.; 2 priem m.; 3
ebekte waag f.; 4 (bateau) snep f.
écasseau m. 1 snipje; 2 riethoen n.
écassine f. 1 watersnip, poelsnep f.; tirer la
fig.) den vogel in 't net lokken; 2 (poiss.) langbekt
)eccabunga f. beekpunge f. [m.
)ec-cornu m. dwaasmuil m.
ec-d'áne m. 1 schietbeitet m.; 2 kogeltang f.
ec-de-canne m. 1 drukslotje n.; 2 haakspijker;
kauwbeitel m.; 4 houweel r1.; 5 kogeltang f.
bec-de-cigogne m. ooievaarsbek m.
bec-de-corbin m. T ravenbek m.
bes-de-grue m. T kraanbek m..
bec-de-lézard rn. platte kogeltang f.
bes-de-Iièvre m. hazenmond m., hazenlip f.
^bec-de-pigeon m. duivenbek m.
bec-en-ciseaux m. waterkliever, verkeerdsnavel;
becfigue m. vijgeneter m. [m.
becfin m. fijnbek, .fijnsnavel m. [saus f.
béchamel in.: (sauce) — roomsaus, béchamel-t
bêche f. i spa(de), schop f.; 2 huikbootje n.; 3
(coyuill.) schopje n.
bêcher v. tr. & intr. spitten, omspitten.
bêeheur m. spitter m.
béchique i adj. hoeststillend; remède — = 2 m4
béchoir m. spithouweel n. [hoestmiddel n.
bec-jaune m. geelbek, geelsnavel m.
becquée f. bekvol, snavelvol m.; donner la — à
voeren, eten geven aan.
becqueter v. tr. 1 (ois.) pikken; (homrne) peuzelen;
2 se -- 1 elkander pikken, f trekkebekken.
bedaine f. 1 (dikke) buik m., pens f.; 2 zware,
bedeau in. pedel, koster in. [kogel m.
bédég(u)ar m. i egelantierappel m., hondr#rozespons
f.; 2 zilverdistel f.
bedon m. 1 handtrom, tamboerijn t.; 2 dikbuik,
dikzak m. [m.
bédouin 1 adj. Bedoeïensch, 2 m. B-- Bedoeïent
1. bée adj. gapend, wijd open; à bouche —e
met gapendenn mond; à guele —e wijd open.
2. bée f. 1 opening f., open vak n.; 2 molensluis
f.; 3 streek m., poets f.
beffroi m. 1 belfort n., wachttoren m,; 2 klokkestoel
m.; 3 molenromp m.; 4 — de vair stapel
In. bont.
bégaiment, bégayement m. stamelen, stameren,
gestamel n., stameling, hakkeling f.
bégayer v. intr. stamelen, stameren, stotteren,
bégonia m. begonia f. [hakkelen.
bégu adé. (& m.) voortteekenend (paard n.).
b è g u e 1 adj. stamelend, stotterend, hakkelend; 2
m. stamelaar, stotteraar, hakkelaar m.; Louis le
B— Lodewijk m. de Stamelaar.
bégueule 1 f. preutsche (lichtgeraakte) kwezel f.;
2 adi. pn utsch, schuw, kwezelachtig.
bégueulerie f. preutschheid, kwezelachtigheid f.
béguin m. 1 kapje, mutsje n.; je lui ai lavé son —
ik heb hem de ooren gewasschen; 2 gril, voorkeur
f.; 3 beggaard m.
béguinage m. 1 begiinhof n.; 2 kwezelarii T.
béguine f. T begijn, bagiin f.; (Holt., aussi)
klopje n.
béhen m. behen(wortel) m.
beige 1 adj. ongeverfd; 2 f. ongeverfde wol ouï:
beignet m. beignet f. [stof f,
béjaune m. 1 geelbek, geelsnavel, (fig. aussi)
melkbaard, groene m.; 2 groen(ig)heid f.; montrer,
payer son -- zijn groenigheid laten blijken,
betalen.
bel — beau devant voy.; un beau livre, ub belt
bêlement m. blaten, geblaat n. [atlas.
béiemnite f. pijlsteen, dondersteen in., belemt
bêler v. intr. blaten. [niet n.
bel-esprit m..fraai vernuft n. [gewalst ijzer n.
belette t. 1 wezeltje n.; 2 naaldvisch m.; 31
beige 1 adj. Belgisch; 2 m. B— Belg m.
belgicisme in. Belgisch taaleigen, belgicisme n.
beigique 1 adj. Belgisch; la Gaule — Belgisch
Gallië, 2 f. la B— België n.
Belgrade f. Belgrado n.
Bélial m. Belial, hellevorst m.; enfants de ---
duivelskinderen n. pl.
bélier m. 1 ram m.; 2, (mach.) stormram m.; 3
heiblok n.; — hydraulique waterram m.; 4 ramschip
n.
bélière f. 1 hamelbel f.; 2 tortue — schutdak n.;
3 ring m.; klepelring; (kerk)kroonring; oorbelring;
oogring m.
bélitre m. schooier, schurk, deugniet m.
beiladone f. 1 nachtschade f.; -- sans tige alruin
f.; 2 (ins.) belladonna f.
bellátre 1 adi. mooidoend; 2 m. mooidoener m.
belle f. 1 schoone f.;'2 Piefje n., beminde f.; 3 mooi
ding n.; mooie wijze f.; mooie streek m.; en faire
de —s mooie streken uithalen; de plus — met
nieuwen moed ou lust, met nieuwe hevigheid; 4
(jeu) beslissende partij, goe partij, f.; 5 hoogste
kaart f.; 6 loterijbord n.; 7 (mar.) kuil, overloop m.
belle-dame f. snelde f.
beiie-de-jour f. dagschoone f.
belle-de nuit f. nachtschoone f.
belle-d'un-jour m. daglelie f.
belle-f i ie — 52 — berlin
belle-fille f. 1 schoondochter; 2 stiefdochter f.
bellement adj. mooitjes, zachtjes, zoetjes.
belle-m ère f. schoonmoeder; 2 stiefmoeder f.
belle-petite-fille f. stiefkleindochter f.
beiie-saeur f. 1 schoonzuster, zwagerin; 2 stiefzuster
f. [(fig.) strijdend.
belligérant adj. oorlogvoerend, strijdvoercnd; 1
belliqueux adj. (...euse) oorlogzuchtig, krijg-t
Bellone f. Bellona f. [zuchtig.
beilot 1 adj.(cte) lief, aardig; 2 rn. lieverdje n.
belvedère f. m. schoonzicht n.; 2 B- Belvedere n.;
Apollon du --- Apollo m. van het Belvedere; 3 f.
b- zomercipres m.
Belzébuth m. Belzebub rn.; 2 b- sapajce m.; 3
(ins.) vliegerjkoning; 4 (fusêe) belzebub rn.
bémol m. b-mol f., molteeken n.
bémoliserv. tr. in b zetten, met een b-mol teekenen.
bénarde (adj. &) f.; (serreare) - tweezijdig slot n.
bénédicité m. T benedicite n.: 1 gebed voor het
eten; 2 dankgebed n.
bénédictin 1 m. benedictijn m.'; travail de --
benedictijnerwerk n.; 2 adj. benedictijnsch.
bénédictine f. 1 benedictine, benedictijner non f.;
2 benedictijneruitgave; 3 benediktijnerlikeur f.
bénédietion f. 1 zegen m., benedictie f.; donner sa
-- à[qq. (iron.) iem. een kruisje geven: 2 (objet,
église) wijding, (mariage) inzegening f.; 3(bienfait,
remerciment) zegening f.; que eest une --
dat het een lust is.
bénéfice m. 1 winst f.; profijt n.; 2 voordeel, nut
n.; (représentation à) -- beneficie-voorstellirg
f.; 3 (jur.) voorrecht n.; - d'inventaire voorrecht
n. van boedelbeschrijving, beneficie f. van invcntaris;
4 (relig.) prove, prebende f.; 5 weldaad, hulp
f.; -- du tenlps, de la nature, du ventre weldadige
hulp des tijds, der natuur, van het lijf.
bénéficiaire m. 1 bevoordeeligde, beneficiant m.;
2 provenier, prebendier m.
bénéficial adj. (...aux) proven-, prebenden-.
1. bénéficier m. provenier, pretondier m.
2. bénéfieier 1 v. intr. winnen(op) winst doen,
(op), voordeel trekken (uit); 2 v. tr. uittaten;
bewerken; 3 5e -- (veel) opleveren.
bénéficière f. provenierster t.
benêt 1 adj. onnoozel, dom; 2 m. onnoozelaar m.,
uilskuiken n.
Bénévent m. Benevento n.
bénévole adj. welwillend, goedgunstig. [m.,
bengalais 1 adj. Bengaalsch; 2 m. B- Ben gaal
bengale 1 adj. Bengaalsch; 2 m le B- Bengalen
n.
bengati 1 adj. Bengaalsch; 2 m. (langue) Bengaalsch
n.; 3 Bengaalsche vink, bengali m.
béni adj. gezegend, gebenedijd.
bénignement adv. == bénin.
bénignité f. 1 goedhartigheid; (caract., aussi)
zachtzinnigheid f.; 2 (planètes) gunstige
invloed m.
bénin adj. (...igne) 1 goedaardig, zachtzinnig,
inschikkelijk; 2 (iron.) goedzakkig, zwak; 3
(maladie) goedaardig; (rernède) zacht; 4 (planèi
gunstig.
bénir v. tr. 1 zegenen. benedijen; Dieu vou
bênisse God zegene u; 2 (objet, église) wijde
(mariage) inzegenen.
bénissable adj. zegenswaardig.
bénif adj. gewijd; eau -e wijwater n.
bénitier m. wijwatervat n.
Benjamin m. T Benjamin m.
benjoin [bin] m. benzoë f.; - sauvage ou frar
cais meesterwortel m.
benne f. 1 ben f., korf m.; 2 (visch) weer f.
Benoit 1 Benedictus m.; herbe de Saint-Beno
benedictenkruid n.; 3 adj. b- kwezelachti
zoetsappig.
Benoite f. 1 Benedicta t.; 2 b- benedictenkrul
n.; 3 b- steen m. der wijzen.
ben fine [bin] f. benzine f.
benzoate m. benzoëzuur zout n.
benzoïque adj. : acide - benzoëzuur n.
Béotie f.: la - Beotië n.
béotien 1 adj. (co ne) Beotisch; 2 m. Beotiër m
béotisme f. botheid, lompheid f.
béquillard m. krukkeman m.
béquiile f. kruk f.
béquiiier 1 v. intr. op krukken gaan; 2 v. te
schoren; 3 (agr.) omkrabben.
ber m. 1 stapel m., slede, smeerbedding f.; 2 wild
borstbezie(boom m.) f.; 3 wieg f. [ber rrl
berber, berbère 1 adj. Berberisch; 2 B-- Berbercail
m. schaapskooi f., schaapsstal m.
berce f. 1 (bot.) berenklauw m.; 2 (zoo.) heremiet
dodaars m.
berceau m. ( cx) 1 wieg f.; 2 (fig.) bakermat f.; 3
(jardin) priëel; gloriëtje n.
bercement m. wiegen, gewieg n.
beroer v. tr. 1 wiegen, in slaap wiegen; 2 koe.
sterent 3 se - wiegelen, (fig.) zich vleien (met)
berceuse f. 1 (kinder)wiegster f., 2 wiegeliedje n.
3 schommelstoel m.
Bérenger m. Berengarius m.
béret m. baret n.
bergamasque 1 adj. Bergamaskisch; 2 m. B- 1
Bergame f. Bergarno n. [Bergamasker m,
bergamote f. bergamot f.
bergamotier m. bergamotboom m.
berge f. kant, steile oever m.; (en mer) steile rots f^
berger m. (schaap)herder (fig.) herder m.; étoile
du - morgenster, heldersster f.; heure du - her-;
bergère f. herderin f. [dersuurtje n.
bergerette f. 1 herderinnetje; 2 herderslied n.; 3
honigwijn; 4 kwikstaart m.
bergerie f. 1 schaapskooi f.; 2 herdersdicht n.
bergeronnette f. kwikstaart m.
Berg-op-Zoom m. Bergen op Zoom.
Bergues-(St-Vinox) m. Winoksbergen n.
béril m. berilsteen m.
berie f. watereppe f.
Berlin m. Berlijn.
berline f. berline f.
berlinois -- 53 -- bibliothèque
berlinois 1 adj. Berlijnsch; 2 m. B- Berlijner m.
beriue f. schemering f.; avoir la - niet goed zien,
(fig.) scheel 'zien.
berme f. berm m. [n. pl
Berm udes f. p1. Bermuden, Bermudische eilanden
bernable adj. (opbaar, belachelijk.
bernache, bernacle f. 1 rotgans; 2 eendenmossel f.
Bernard m. Bernard(us), Naard, Barend m.;
saint -- de Heilige Bernardus; Saint - (géo.,
zoo.) Sint-Bernard m.
bernardin m. bernardijn m.
Bernardine f. 1 Bernardina f., ' Bartje n.; 2 bbernardijner
non f.
1. Berne f. Bern n.
2. berne f. 1 soldeken f.; 2jonasspel r..; 3 (fig.)
spot rn., fopperij f.; 4 (drapeau) en - halfstok,
en mer in sjouw.
bernement m. jonasspel n.
berner v. tr. 1 jonassen; 2 (fig.) sollen, foppen.
berneur m. _jonasser; (fig.) .opper m.
bernique! interj. mis! morgen brengen!
bernois 1 adj. Bernsch; 2 m. B- Berner m.
1. Berthe f. Bertha f.
2. berthe f. 1 opengewerkte pelerine f.; 2 blikken
Bertrand m. Bertram m. [ketel m.
besace f. knapzak, (spéc.) bedelzak; réduire à la
- tot den bedelstaf brengen; fidèle jusqu'a la
getrouw tot den bedelzak.
besacier m. bedelaar m. [bijl m.
besaiguë f. 1 steekbeitel m.; 2 likhout n.; 3 strijd-1
besant, bezant m. 1 bezant m.; 2 (hérald.) penning
m.; 3 (archit.) kogelfries f.
besicles f. pl. bril m., fok f.; prenez vos - zet je
besigue m. bezique n. [fok op.
besoche f. pootijzer n.
besogne f. bezigheid f., werk n., arbeid m.; 2
bezigheid, drukte f.
besogner v. intr. werken.
besogneux adj. arm, behoeftig,
besoin m. 1 behoefte, noodwendigheid f.; pour le
- de la cause omdat het te pas kwam; au -, en
cas de -- in geval van nood, desnoods; avoir -
de noodig hebben; j'en ai - ik heb het noodig;
être -- de noodig zijn; faire ses -s een noodzakelijke
boodschap doen; 2 nood m., gebrek n.; être,
tomber dans le - in nood verkeeren, geraken.
bestiaire m. 1 dierenbevechter m.; 2 dierkunde f.
bestial adj. (...aux), cement adv. beestachtig,
dierlijk.
bestialité f. beestachtigheid, dierlijkheid f.
bestiaux m. pl. vee n., beestialen n. pl.
bestiole f. beestje, diertje n.
bêta m. uilskuiken n. [vee.
bétail ni. veen.; gros -grootvee; menu-- klein 1
1. bête f. T & 1 beest, dier n.; -- fêroce verscheurend
dier; - fauve wild dier; - de sonime lastdier;
-- de trait trekdier; - à bon Dieu onze-lievenheersbeestje;
il n'y avait ni -s ni gens er was
noch kat noch hond; reprendre du poil de la -
er het haar van denzelfden hond op leggen; 2 (fig.)
beest n.; grosse - stom beest; bonne - goedzak
m.; une - d'homme een beest van een vent; faire
la - de beest spelen, zich dom houden; - noire
zwarte hond, dolle hond m.; il est ma - noire
hij is mij zoo gehaat als de zwarte hond; rnorte°
la --- mort le venin doode honden bijten niet.
2. bête adj. stom, dom, ezelachtig; - comme une
oie zoo dom al een kuiken, - ccmme chcu olie- ^.
bétel m. betel m. [dom, aartsdom.
bêtement adv. dom, stom; tout - stomweg.
béthléhémite 1 adj. Bethlehemietisch; 2 m. B--
Bethl(hcmiet ni.
bêtise f. domheid, stommigheid f.
bétoine f. betonie f.
béton m. steenmortel f., beton n.
bétonnage m. betonwerk n. betonneering f
béto n ner v. tr. betonneeren.
Betsy f. Betje n.
1. bette f. beet, (Holl.) biet f.
2. Bette f. Betje n.
betterave f. beetwortel m.
betthyle m. boorwesp f.
beuglant m. tingeltangel m.
beuglement m., loeien ,bulken, geloei r,.
beugler v. tr. 1 loeien, bulken; 2 (fig.) brullen.
beurre m. boter f.; - noir gebruinde boter; raie.
au - noir rog met bruine boter; yeux au - noir
een paar blauwe oogen; du -- dans ses êpinards
vet bij zijn aardappelen; faire son -- zijn aas ^
beurré m. boterpeer f. [opdoen..
beurrée f. boterham f.
beurrer v. tr. boteren, smeren. [botervlootje n._
beurrier m. 1 boterkoopman, botertoer m.; 2 t
beurrière f. 1 boterverkoopster i.; 2 karnton f..
bévue f. misslag, flater m.
bey m. bey, ('I'urksch) landvoogd m.
bézoard m. 1 bezoarsteen; 2 haarbal m.
biais m. 1 schuinte, scheefheid f.; de -, en -
schuin, dwars; être de - geeren; prendre de -
van ter zijde aanvatten; 2 zijweg m., uitvlucht f._
biaisement 1 m. schuinte, kromte f.; 2 list, uitvlucht
f.; 3 adv. schuin, scheef.
biaiser v. intr. 1 geeren, scheef zijn; 2 (fig.).
draaien, uitvluchten zoeken,
biaiseur m. draaier m.
biarticulé adj. tweeledig.
bibasique adj. twee basisch.
bibelot m. -snuisterij f.
biberon 1 zuigflesch f.; 2 drinkebroer rn.
bibi m. 1 piot m.; 2 broertje; 3 vrouwenhoedje n.;
bible f. bijbel m. [3 halsbandje n^
bibliographe m. bibliograaf m.
bibliographie f. bibliographie f.
bibliographique adj. bibliographisch.
bibliomane m. boekengek m.
bibliomanie f. boekenzucht f.
bibliophile m. boekenliefhebber m.
bibliorhapte m. band, klasseerder m.
bibliothécaire m. boekbewaarder, bibliothecaris $:
bibilothéque f. boekerij, bibliotheek f. [m..
biblique -- 54 — bigorner
biblique ádj. bijbelseh, bijbel-.
bicapsulaire adj. met twee hulsels.
bicarbonate m. dubbelkoolzuur zout n.
biearbure m. koolwaterstofgas n.
bicarré adj. dubbel vierkant, vierde machtsbicentenaire
m. tweehonderdste verjaring f.
bicéphale adj. tweehoofdig.
biceps m. tweehoofdige (arm)spier f.; avoir du —
gespierde armen hebben.
Bicêtre m. gekkenhuis n. van Bicetre; ben á
mettre à -- goed voor het gekkenhuis.
biche t. hinde f,
bichet m. kwart n. schepel.
bichette f. 1 jonge hinde; 2 (filet) totebel f.
blchon m. 1 (chien) leeuwtje n.; 2 (fig.) lievertje n.
bichonner v. tr. 1 krullen, kroezen; 2 (fig.) opschikken;
3 (fig.) vertroetelen.
bichromate m. dubbelchroomzure potasch f.
bicolore adj. tweekleurig.
biconcave adj. dubbel holrond.
biconvexe adj. dubbel bolrond.
bicoque t. i krot, nest n.; 2 zwakke vesting f.
1. bicorne m. 1 tweehorenmossel f.; 2 (ver) tweehoren
m.; 3 (chapeau) steek m.
2. bicorne, bicornu adj. tweehoornig.
bicotylédon adj. tweelobbig..
bicyciette f. rijwiel n., fiets f.; aller à — fietsen.
bicycliste m. & f. fietser in., fietster f.
bident m. 1 (cheval) hit m.; 2 waschezeltje n.; 3
schaafbank; 4 vijlschroef f.; 5 rtitholder; 6 gelede
bidon m. 1 veldflesch; 2 kit f. [zetel m.
bief in. [byef'J ^ biez.
bielle f. drijfstang f.
1 bien 1 (possession, objet) eigendom n.; bezitting
f., vermogen n.; —s meubles roerende goederen;
avoir des —s eigendommen bezitten; séparation
de corps et de —s scheiding van tafel en bed;
périr corps et —s met man en meis vergaan; 2
(abstr.) goed, goede, welzijn, heil n.; un homme
de — een rechtschapen man, faire le — weldoen;
voeloir du — á het goed meenen met; changement
en -- verandering ten goede; grand -- vous fasse
wel bekome het u; dire du — de goed zeggen van;
prendre en — goed opnemen.
2. bien adv. 1 wel, goed; ou — of wel; être —
het goed hebben; être •— avec op goeden voet staan
met; aller — goed gaan; c'est — 't is goed; ceia
fait -- dat staat koed; eest -- fait 't is wel
besteed; je veux — mij goed; tant — que mal zoo
goed als het kan; -- lui en a pris de het was gelukkig
voor hem; aussi -- que zoo goed als; si — que
zoo(danig) dat; 2 zeer; — tard zeer laat; —
malade zeer ziek; 3 veel; — plus veel meer; —
mieux veel beter; -- des gens vele menschen, 4
— que alhoewel, ofschoon. [rn.
bien-aimé 1 adj. ( co- mos) welbemind; 2 lievelinge
bien-aise 1 adj. zeer verblijd; 2 m. tevredenheid
f., lust M.
bien-dire m. welsprekendheid f.
bien-disant adj. (c- os) welbespraakt.
bien-être m. 1 welstand m.. welzijn n.; 2 behagelijkheid
f., prettig gevoel n.
bienfaisance f. [fè ou fe] weldadigheid f.
bienfaisant adj. [fè ou fe] weldadig.
bienfait m. 1 weldaad f.; 2 voordeel n_
bienfaiteur m., ...trice f. weldoener m., ...ster f.
bies-fonds m. ( s- ') grondbezit n.
bienheureux adj. (...euse) gelukzalig.
blen.aai adj. (...aux) tweejarig.
Bienne f. Biel n.
biera que con. alhoewel, ofschoon.
bienséance f. welvoegelijkheid, betamelijkheid f.
bienséant adj. welvoegelijk, betamelijk.
bientot adv. weldra, welhaast; à — tot straks.
bienveillance f. welwillendheid f.
bienveillant adv. welwillend.
bienvenir v. intr. welkom zijn; se faire — de
zich welkom maken bij.
bi e n ve n u adj. welkom; soyez le — wees welkom;
on n'est pas — à dire que men is niet wel gekomen
als men zegt dat.
bienvenue f. welkom n., welkomst f.
bienvouiu adj. welgezien, geacht.
1. bi ère f. bier n.; — de table tafelbier; — de
garde belegen bier; petite — dun bier; un — een
(glas) bier n.; ce n'est pas de la petite — dat is
geen smaldoek.
2. bi ère f. doodkist f.
Berghes f. Bierk n.
Biévène f. Bever n.
biez m. [byè] 1 (moulin) waterloop m.; 2 kanaal-;
bifère adj. tweemaal bloeiend. (pand n.
biffage m. doorschrapping, uitschrapping f.
biffer v. tr. doorhalen, doorschrappen.
bifida adj. (in tweeën) gespleten.
bifiore adj. tweebloemig.
bifteck rn. biefstuk m.
bifurcation f. splitsing, vertakking F.
bifurqué adj. gaffelvormig.
bifurquer v. tr. & intr. (zich) gaffelvormig verdeelen,
(zich) splitsen.
bigame 1 adj. dubbel gehuwd; 2 m. bigamist m.
bigamie f. dubbele echt m.; tweewijverij, tweemannerij
f.
bigarade f. (groote) bittere oranjeappel tn.
bigaradier m. bittere oranjeappelboom in.
bigarré adj. bont.
bigarreau m. zoete ou Spaansche kers f.
bigarreautier m. Spaansche kerseboom m.
bigarrer v. tr. bontkleurig maken; schakeeren;
-- de doorspekken met.
bigarrure f. bontheid f.
1. bigle adj. (binnenwaarts) scheel, loensch.
2. bigle m. Engelsche hazewind m.
bigier v. intr. (binnenwaarts) scheel zien.
bigne t. buil f.
bigorne f. 1 speerhaak m.; 2 kalfaatijzer n.; 3
houten klots in.; 4 bargoensch n.
bigorneau m. 1 speerhaakje n.; 2 (zoo.) alikruik f.
bigorner v. tr. (op den speerhaak) rondkloppen.
bigot -- 55 -- biseautage
bigot 1 adj. kwezelachtig, schijnvroom; 2 m.t
bigote f. kwezel f: [kwezelaar m.
bigoterie f. kwezelarij f.
bigotisme m. dweepzucht f.
bigoudi m. krulklosje n.
1. bigre m. schurk m.
2. bigre adj., adv. & interj. verduiveld.
bigrement adv. verduiveld.
bigue f. 1 gijnbalk;.2 laadqom; 3 schoor in.
bijou m. ( max) juweel f., (fig.) juweeltje n.
bijouterie f. 1 juweelen n. nl.; 2.juweelhandel m.
bijoutier m. juwelier m.
bijugué adj. dubbel gepaard.
bilabié adj. twcelippig.
bilan m. balans f.; déposer son - zijn balans
overleggen.
bilatéral adj. (...áux) 1 (contrat) wederzijds verbindend;
2 tweezijdig gelijk.
bilboquet in. 1 vangertje; 2 (figurine) duikelaartje;
3 (typo.) smoutwerk; 4 (coiff.) krulhout
n.; 5 (fig.) spring-in-'t-veld m.
bile f. gal f.; épancher sa - zijn gal uitstorten;
échauffer la -- de de gal ontsteken van; ii se fait
de la - zijn gal ontsteekt hem.
billaire adj. van de gal, gal-.
bilieux adj. (...euse) galachtig.
bilingue adj. tweetalig.
bilinguisme [gw] m. tweetaligheid t..
bill m. wetsontwerp n.
billard m. I biljart f.; 2 drijfijzer n.
blllarder 1 v. intr. biljarten; 2 den bal tweemaal
raken; 3 maaibeenen; 4 v. tr. aandrijven.
billardier m. biljartmaker m.
1. bilief. 1 (biliart) bal m.; (vélo) balletje n.; 2
(enfants) knikker m.; 3 (iron.) kop, knikker m.
2. bille f. 1 houtblok n.; 2 stok m.; 3 (voie ferrée)
dwarsligger m.
billebarrer v. tr. kakelbont verven.
billebaude f. wanorde, verwarring f.; t la - verward,
(chasse) naar welgevallen; feu de -- hekkevuur
n.
biller v. tr. (balie) toehalen; (peau) uitwringen;
(páte) pletten; (bateau) vcorttrekken; (bloc) omkantelen.
billet m. 1 briefje n.; - de confession biechtbriefje
n.; 2 bekendmaking f., bericht n.; 3
(comm.) brief m., briefje n.; - de banque bankbriefje;
le bon -- qua La Chátre hij heeft ou
vriendje je hebt een mooien waarborg, reken ou
hij rekene er maar niet op; 4 (ticket) kaartje n.;
--de faveur vrijkaart f.; 5 (loterie) (loterii)-
briefje, lot, nummer n.
bilieter v. tr. nummeren, merken.
billette f. tolbriefje n.; 2 (réglisse) pijp f.; 3
(cotret) talhout n.; 4 (mines) schoorbalk m.
billevesée f. 1 zotteklap, gekkepraat m.; 2 her-t
billion m. duizend n. millioen. [senschim f.
bilion m. 1 kopergeld n.; 2 slechte munt f.; --- d'or
biljoengoud n.; 3 (endroit) munt f.; mettre au -
naar den smeltkroes doen; 4 meskant denneblok
n.; 5 ontbladerde wijngaardrank f.; 6 vorenrug m.
bi llo n ner v. tr. & v. intr. I (geld) snoeien; 2 (wijngaardranken)
ontbladeren; 3 vorenruggen maken.
billot m. 1 (en gén.) blok n.; (cuis.) hakblok'n.;
j'en mettrais ma tête sur ie - ik verwed er mijn
hoofd onder; 2 (anim.) knuppel m.; (chevaux)^
bimane adj. (&m.)tweehandig(diern.). stang t.
bimbelot m. 1 speelding; 2 kunstdraaiwerk n.
bimbeloterie f. 1 speelgoedmakerij f., speelgoedwinkel
m.; 2 speelgoed n.
bimbelotier m. speelgoedmaker; ...verkooper m.
bimensuel (-' Ie) adj. halfmaandelijksch.
binage m. 1 (terre) tweede omwerking f.; 2
(messv) bineeren n.
binaire adj. tweetallig; (chim.) tweevoudig.
binard m. blokwagen m.
bi ner v. tr. 1 (terre) ten tweede male omwerken; 2
(messe) bineeren; 3 se - zich in tweeën deden.
binet m. 1 profijtertje n.; faire - zuinig zijn; 2
lichte ploeg m.
1. binette f. licht houweel n.
2. binette f. 1 pruik f.; 2 gezicht n., tronie f.
binocle m. 1 tooneelkijker m.; 2 dubbele verrekijker
n.; 3 neusnijper m., lorgnet n.; 4, (méd.)
verband m. op beide oogen.
binoculaire adj. voor beide oogen.
binome m. tweeledige grootheid f.
biographe m. levensbeschrijver m.
biographie f. levensbeschrijving f.
biologie f. levensleer f.
biologiste, ...logue in. bioloog m.
bioxyde m. dubbel-oxyde n.
bipartition f. tweedeeling, halveering f.
bipède 1 adj. tweevo^tig; 2 m. tweevoeter m.
biplan m. tweedekker m.
biquadratique adj. dubbel vierkant, vierde
bique f. 1 geit f.; 2, (cheval) knol in. [machts-.
biquet m. geitje n.
biquette f. jonge geit f.
birème f. tweeriemsgalei; tweeriemsboot f.
1. bis adv. bis, nog eens. [n.
2. bis adj. [bi] bruingrauw; pain - zemelbroodt
bisaieul m., 'De f. overgrootvader m., ...moeder f.
bisaigle m., bisalgue f. likhout n.
.bisaille f. 1 grint n. (van meel); 2 duivenvoer n.
bisannuel adj. (x le) tweejaarliiksch.
bisbille f. gekibbel, krakeel n.
Biscaie f. [bis' kayl Biscaya n. [cayer m.
biscaien 1 adj. ( c ne) Biscaysch; 2 in. B -- Bis-t
biscornu 1 mismaakt, misvormd, verdraaid; 2
(lig.) zonderling, vreemd, buitensporig.
biscotin m. beschuitje n [beschuitje n.
biscotte f. 1 geroosterde snee f. brood; 2;
biscuit m. 1 beschuit f.; - de mer zeebeschuit; 2
mat aardewerk; mat porselein n.
bise f. noordenwind, (mar.) noordoostenwind m.
biseau m. 1 afschuining f.; schuine kant m.; 2
steekbeitel m.; 3 (mus.) mondstuk n.; (orgue) lip f.
biseautage m. 1 afschuining; 2 (fig.) teekening,
vervalsching f.
biseauter — 56 -- blanchisserie
biseauter v. tr. 1 afschuiven; 2 (fig.) teekenen,T
biset m. slagduif f. J [vervalschen.
bisexe, ...xué, ...xuel ("Ie) adj. tweeslachtig.
bismuth m. bismuth, aschtin, spiegeltin n.
bison in. bizon, Amerikaansche tuffel in.
1. bisque f. doorgeslagen soep f.
2. bisque f. 1 voorsprong m.; quinze et — vi.fftien
punten voorsprong; prendre sa — zijn voorsprong
nemen; 2 ergenis, spijt f.
bisquer v. intr. wrevelig zijn.
bissac m. knapzak m.
bissecteur adj. (...trice) in twee gelijke deelen
.deelend, halveerend.
bissectrice f. tweedeelingsliin f.
bissection f. tweedeeling t.
bisser v. tr. & intr. doen herhalen; bis roepen.
bissexe, ...xué, ...xuel (cle.) aelj. tweeslachtig.
:bissexte m. schrikkeldag in.
bissaxtil adj. : annêe —e schrikkeljaar n.
bistouri m. ' insnij)mes n.
bistourner v. tr. verdraaien.
bistre m. & adj. bister, roetbruin n. & adj.
bistrer v. tr. roetbruinen.
.bisuite, bisuique adj. tweehoevig.
1. bitord in. schiemansgaren n.
2. bitord adj. verdraaid.
hitte f. beting m.
1. bitter v. tr. om de beting leggen.
2. bittbr [tèr'] in. bitter n.
bitton m. 1 kruisbeting f.; 2 meerpaal rri.
bitume m. aardpek, jodenlijm n.; •-- liquide
naphta f.; -- solidt, asphalt n.
bitumar v. tr. met asohalt beylrijken.
bituniineux adj. (...euse) jodenlijrnachtig.
.bivalve adj. tweeschalig.
biv(ou)ac in. bivak n.
lbiv(ou)aquer v. intr. bivakkeeren. [grillig.
bizarre adj., gyment adv. vreemd, eigenzinnig, 1
131 zarrerie f. vreemdheid, eigenzinnigheid, grilligheid
f.
ablacbouier v. tr. deballoteeren, afstemmen.
blaiard adj. loodkleurig, vaal.
biagua f. 1 tabakzak in.; 2 (pélican) zak m.; - 3
leugentje, lolletje n.; — à part alle gekheid op
.een stokje; 4 snoeverij, welbespraaktheid f.
blaguer 1 v. intr. pochen, grappen verkoopen.
2 v. tr. beetnemen.
blagueur m. pocher, opsnijer in.
blaireau in. ( c.x) 1 das m.; 2 penseel; 3 scheerkwastje
n.; 4 groene, nieuweling m.
Blaise m. Blazius, Blaas in.
blámabie adj. laakbaar.
biáme :n. blaam, afkeuring f.; irnputer à — als
_fout aanrekenen.
blamer v. tr. laken, afkeuren.
1. blanc adj. (...che) 1 wit, blank; pain -- wit
brood viande ...che blank vleesch n; buis — week
,.hout n.; méta1— nieuwzilver n.; drapeau --- witte
vaan f.; -- comme un linge zoo wit als een doek;
— comme neige sneeuwwit; sauce ...che witte
saus f.; arme ...che blank wapen; monnaie ...che
zilvergeld n.; vers —s blanke verzen n. pl.; voix
...che heldere stem f.; nuit ...che- slapelooze
nacht m.; magie , ..che natuurlijke tooverkunst f.;
carte ...che kaart f. zonder poppen; donner care
...che volmacht (in blanco) geven; laisser carte
...che volle vrijheid'laten; espace — opengelaten
ruimte f.; 2 schoon, zuiver. linge -- schoon linnen;
assiette ...che schoon bord n.; 3 (fig.) zuiver, rein
onschuldig; coeur -- rein hart n.; rime ...che
reine ziel f.; se faire — zich wit wasschen.
2. blanc m. 1 (personne) witte, blanke rn.; les —s
(parti pol.) de witten, de legitimisten; 2 (couleur,
objet). wit n.; habiller de — in 't wit kleeden; —
des yeux wit der oogen; regarder dans le — des
yeux strak aanzien; rougir jusqu'au — des yeux
tot over de ooren rood worden; magasin de —
magazijn van witte goederen; quand 1'un dit —
l'autre dit noir wat de eene wit noemt noemt de
andere zwart; 3 — de baleine walschot n.; — de
chaux kalkmelk f.; — de céruse, -- de plomb
loodwit; — d'reuf eiwit; — de poulet blank
((kuiken)vleesch n.; poulet au — kuiken met
witte saus; — d'Espagne Spaansch krijt n.; --
de Hollande 1 Hollandsch loodwit n. 2 abeel m.;
4 (jeu, monnaie) blank m.; — partout blank om;
5 (toilette) blanketsel n.; 6 (tir, but) wit n.; roos
f.; toucher le — de roos schieten; 7 un — 1 wit
blad n., 2 witte ou open ruimte f., wit n.; en --
in 't wit; laisser en -- open lat-n, in blanco
laten; traite en -- bla.nco(wissel m.) n.; procuration
en — blanco(volmacht f.) n.: voir tout en
-- alles rooskleurig zien; 8 à — wit; poudrer à —
wit poederen; saigner à — al zijn bloed aftappen;
ch;,-uffer á --- witgloeiend maken; tirer h — met
los kruit schieten.
blanc bec m. (gis-mos) melkbaard rn.
blanchaille f. witvisch f.
blanchátre adj. witachtig.
1. blanche f. 1 blanke (vrouw) f.; 2 (mus.) halve
noot f.; 3 (cartes) kaart zonder pop; 4 (biljard) :
2. Blanche f. Bianca, Blanche f. [witte (bal) m,
blanchernent adv. zindelijk.
blancher m. zeemtouwer m.
blancherie f. bleekerii f.
1. blanchet adj. (te) wit(achtfg).
2. blanchet m. 1 wit wollen doek m.; 2 wit wollen
kamizool ou hemd; 3 filtreerdoek in.; 4 blanketsel
n.; 5 (méd.) spruw f.
blancheur f. 1 witheid; 2 (fig.) blankheid f.
blanchirnent ;n. witten; (linge) bleeken n.
blanchir 1 v. tr. witten; (linge) bleeken; (tuis.)
witkoken; (métiers) glad maken; (fig.) wit wasschen;
être nourri et blanchi kost en wassching
hebben; 2 se -- zich blanketten; (fig.) zich wit
wasschen; 3 V. intr. wit worden; (cheveux) grijs
worden; (jour) grauwen.
blanchissage m. wasschen, bleeken ri.
blanchissant adj. wit wordend, (cheveux) grijs f
blanchisserie f. 1 wasscherii; 2 bleek f. [wordend.
blanchisseur -- 57 — bodéga
blanchisseur m., ...euse f..wasscher, bleeker m.;
waschvrouw, bleekster f.
blanc-manger m. (cs- cs) witte roomgelei f.
blanc-seing, blanc-signé m. (cs- mos) handteekening
in blanco; (fig.) volmacht f.(in blanco) .
blanque f. 1 loterijbus f.; 2 loterij f. met wit en
zwart; 3 niet f.; tirer — een niet trekken; trouver
— niemendal vinden,' 4 witte druif f.
blanquette f. witte zomerpeer, suikerpeer f.; 2 dun
bier n.; flauwe brandewijn m.; (vin) bleekera m.; 3
Fransche soda f.; 4 opstoofsel n. met witte saus.
blasé adj. verstompt, beu.
base ment m. gevoelloosheid, lusteloosheid f.
blaser v. tr. verstompen, ongevoelig maken, ontztnuwen;
être blasé sur ou d': ongevoelig zijn
voor.
blason m. 1 wapen'sschild) n.; 2 wapenkunde f.
blasonnement m. wapenverklaring f.
blasonner v. tr. 1 wapenkundig verklaren; 2
wapenkundig opmaken; 3 (fig_) vleien; hekelen.
blasonneur m. wapenkundige m.
blasphématriur 1 m., ...trice f. godslasteraar m.,
....ster f.; 2 adj. goaslasterlijk.
blasphématoire adj. godslasterlijk.
blasphème m. godslastering f.
blasphémer v. tr. & v. intr. 1 lasteren, vloeken,
God lasteren; 2 lasteren, lastertaal spreken.
blatier m. korenhandelaar m.
blatte f. kakkerlak m.
blé rn. koren, graan n.; sac de — zak m. koren;
épi de — korenaar f.; -- d'hiver winterkoren;
halle au — korenhalle f.; — en herbe koren te
velde; manger son — en herbe zijn koren ou f
bl&me adj. doodsbleek, vaal. [erwtjes groen eten.
blèmir v. intr. doodsbleek worden.
blende f. blende f., zwavelzink n.
bl ésement m. lispcn n.
bléser, blésayer v. intr. lispen.
blésité f. lispen n.
blesser v. tr. 1 kwetsen, wonden; 2 (fig.) kwetsen.
krenken; — au coeur diep krenken; 3 se — zich
kwetsen, elkander kwetsen, (fig.) gekrenkt zijn,
geraakt zijn.
blessure f. 1 kwetsuur, wond(e) f.; 2 (fig.) krepblet
adj. (c'te) beursch. [king, beleediging f.
blettir, blétir v. intr. beursch worden.
1. bleu adé . blauw; ye;tx ---s blauwe oogen; livre
— blauwboek; coli;re ----e gloeiende toorn m.;
Bonte -- sprookje n.; oordon -- 1 ridder m. van
den H. Geest, 2 knappe keukenmeid, keukenprinses
f.; — clair lichtblauw; — foncé donkerblauw;
--- de ciel hemelsblauw.
2. bleu m. 1 (personne) blauwe ni.; (jeune,
novice) groene, nieuweling m.; 2 (couleur, o bj et)
blauw n.; un -- een blauwe plek f.; dans le -- in
de lucht; passer au — blauw doorhalen, (fig.)
zonder spoor (doen) verdwijnen; 3 du petit —
(vin) gemeene roode wijn m.; tin petit --- een
blauw papiertje, een telegrammetje n.
bieuátre adj. blauwachtig
bleuet in. I korenblocm f.; 2 ijsvogel m.; 3 blauwe
haai m.
bleuir v. tr. 1 blauw maken; 2 v. intr. blauw wor-^
bleuissacje, bteuissenlent m. blauwen n. [den..
b:euté adj. blauw gemaakt; noir --- blauwzwart..
blindage rn. blinder v. tr. bomvrij maken, pantseren;
(couvrir de natter etc.) rammen n. & v. tr
blinde f. blindeering f.
bloc m. T blok n.; en -- bij den hoop, voetstoots
n-iettre au --- in de provoost zetten, in den bak
steken.
blocage m. 1 steengruis n.; 2 (typo.) omgekeerde
letters, vliegen f. pl.; 3 (bill.) blokkeeren n..
blocaille f. steengruis n.
blochet m. steekbalk m.
blockhaus m. blokhuis n.
blocus m. insluiting, blokkade f.; — conlinentai
continentaal stelsel n. [in.; 3 (couleur) blond n.
blond 1 adj. blond; ((pis) goudgeel; 2 in. blonde 1
blondasse adj. matbiond.
blonde f. 1 blonde f.; 2 zijden kant f.; 3 blond
bier n.; un -- een (glas) blond n. [meisje n.
blondin m., &De 1. blonde jonkman m., blond i
blondir v. intr. blond worden, (épis) geel worden.
bloquer v. tr. i insluiten, blokkeeren; 2 (bill.) in
den zak stoppen; 3 met steengruis vullen; 4 (typo)
omgekeerde letters zetten; vliegen invoegen; 5.
(mar.) met koehaar aanvullen; 6 (arrêter) vastzetten;
être bioqué vastzitten: 7 (étud.) blokken.
blottir v. tr.: se -- zich neerhurken, ineengedoken
gaar zitten.
1. blouse f. 1 (biljart)zak m.; 2 (étain) vorm mm
2. blouse f. (vêtem.) kiel rr..
blouser v. tr. in den zak stooten.
blue-book m. blauwboek n.
b-luet rrl. — bleuet.
bluette f. 1 (feu) vonkje n.; 2 (esprit) vonkie.
sprankje n.; 3 geestig geschriftje, luimig stukje n..
blutage m. buiten n.
bluteau, blutoir m. buil m.
bluter v. tr. builen.
bluterie f. builzolder rn. [n., boa f.
boa m. 1 reuzenslang f.; 2 (toilette) halsbont 1
bobèche 1 f. (chandelle) hoedje n.; 2 m. hansworst
m.
bobine f. 1 klos ni., bobijn f.; 2 (tiss.) spoel f.
bobiner v. tr. opklossen, winden.
bobinette f. 1 klosje n.; 2 houten klink f.
bobineuse f. 1 garenspoelster; garenwindster; 2
klosmachine; spoelmachine f.
bobo m. zeer n.; avoir un bobo zeer hebben.
boeage n. boschje, bosschage n.
bocager adj. (... ère) 1 boschachtig, bosch-; 2'
boschriik; 3 landelijk.
bocal m. (...aux) 1 bokaal f.; 2 lichtflesch f.; 3
bocard ni. stampmolen m. [mondstuk na
Boche = Alboche.
Bochisman(e) m. Boschjesman m.
bock m. T bock n.
bodéga m. bodega f., wijnkelder m.
Boër — 58 — bombement
Boër m. Boer m.
b oeuf m. [beuf', pl. beul I os in.; -- gras vette -os
gildos; nerf de — bullepees f.; pied de — koevoet
m.; du -- ossenvleesch n.; -- salé pekelvleesch; -_
au naturel soepvleesch; — à la monde gestoofd
vleesch n.; eest la pièce de --- 1 't is alledaagsche
kost, 2 't is het paterstukje; 2 — musqué mukusos;
— de mer zeekoe f.; --- des marais roerdomp
rn.; 3 (fig.) log mensch n.; lomperd m.; il travaille
comme tin — het is een werkezel; 4 (adj.) verbluffend;
effet — verpletterende indruk m.;
aplomb — schaamtelooze brutaliteit f.
bogue f. wilde-kastanjebolster m.
1. Bo h ê m`é 1 f.: la — Bohemen, n.; 2 m. Bohemer
2. bo h ê m e 1 nl. zwerver, avonturier m.; vie de —
avonturiersleven n.; 2 f. zwervend volk n.; (spéc.)
avonturiersvolkje n.; 3 adj. Boheemsch; frère —
Hernhutter m.
bohémien 1 adj. ( ,z' ne) heidensch, Zigeunerisch;
2 m. Heiden, Zigeuner m.
bohémienne f. IReidin, Zigeunerin f.
boïard gin. hojaar, Russisch edelman m.
1. boire v. tr. 1 drinken; — un coup een teug
drinken; donner à — te drinken geven; il boit
dans son verre hij drinkt uit zijn glas; -- (à) la
santé de (op) de gezondheid drinken van; croyez
cela et buvez de l'eau dat moetje maar zoo gelooven;
ce papier boit dit papier vloeit; 2 uitdrinken;
— en un coup in een teug uitdrinken; —
son verre zijn glas uitdrinken; — le calice den
lijdenskelk ledigen; c'est la nier à — 't is de zee
om uit te drinken; 3 opdrinken; — un affront
een beleediging slikken; — ses paroles zijn woorden
gretig opvangen; 4 (noyé) water inkrijgen.
V. bu & buvant.
2. boire m. drinken n.; en perdre le — et le
manger er eten en drinken voor laten (staan).
1. bols m. 1 hout n.; de bols van hout, (adj.) houten;
-- à bruler brandhout; -- à balais bezemhout;
— de construction timmerhout; --de Brésil
braziliehout; — de Spa kastanjehout; train de
— houtvlot n.; une volée de — vert een dracht
rottingolie f.; àla cloche de—met de noorderzon:
trouver visage ou porte de — de deur gesloten
vinden; ii est du — dont on ... hij is van de
stof waarvan men; faire fièche de tout — van
alle hout pijlen maken; 2 (lance, fusil) schacht;
(broche) spil f.; 3 (jeu de dames) schijf f.; (quille)
kegel m.; (cerf) horen m.; 4 (navire)- romp m.;
5 — de lit ledekant n., bedstede, sponde f.; 6 --
de la justice toestel n. voor de terechtstelling.
2. bols m. bosch; — de sapins dennenbosch;
homme des — boschmensch m.; sous — onder de
booroen; aller au -- sans cognée zonder beschuit
scheep gaan.
bolsage m. 1 beschot; 2 (mines) schachthout, 3
(mar.) in zijn hout zetten n.
Bols ni. d'Acren :Akerenbosch n.
Bols m. de Lessines Lessenbosch n.
boisé adj. 1 beschoten; 2 boschri,ik.
boisement rn. bebossching f.
boiser v. tr. 1 beschieten, lambriseeren, 2 bebosschen;
3 (mar.) in zijn hout zetten.
boiserie f. beschot n., lambriseering f.
boiseux adj. (...euse) houtachtig.
Bois-le-Duc m. 's-Hertogenbosch, Den Bosch n.
boisseau m. ( cx) 1 sc'iepel n.; mettre la lumière
sous le — het licht onder de korenmaat zetten; 2
buis f., pot m.; (robir rt) bus f.
boisseiier m. houten-vaatwerkmaker m.
boissellerie f. houten-vaatwerkmakerij f.
boisson f. drank m.; adonné d la — aan den
drank verslaafd; pris de -- bij drank.
1. bofte f. tijd om te drinken, drinktijd m.
2. bolle f. 1 doos f.; — d'écailie schildpadden
doos; — á musique muziekdoos, speeldoos; 2 bus
f.; — de ruzie naafbus; — à lettres brievenbus;
— d'artifice (kruit)bus; 3 (rr^ontre) kas; (crane)
schedelholte; (herboriser) botaniseertrommel f.;
(onguent) doosje, potje n.; 4 (iron.) hok n.
boiter v. intr. hinken, mank gaan, (Belg.) manken:
vers qui bofte hinkend vers n.
boiterie f hinken n.
boiteux adj. (.. euse) 1 kreupel, mank, hinkend;
2 (table) waggelend; (esprit) kwalijk gevormd;
(vers) hinkend.
boitlerm. 1 zalfdoos, verbandkist f.; 2 (horl.) binnenkas
f.; 3 (poste) bussenlichter m.
Boitsfort m. Boschvoorde n.
1. bol m. 1 spijsbrok :n.; 2 (pharm.) groote pil
f., bolus m.
2. bol m. (vase) kom, schaal i.; (vin) bowl f.
bolero m. 1 Spnansch jakje n.; 2 Spaansche:
boiet m. pijpzwam f [dans m.
bolide in. vurige luchtsteen, vuurkogel m.
bolivar m. bolivar m.
Bolivie f. : la — Bolivia n.
boiivien 1 adj. ( ne) Boliviaansch; 2 in. B-- t
boilandiste in. bollandist m. [ Boliviaan m.
Boion,ne f. Bologna n. [gnezer m.
boonais 1 adj. Bologneesch; 2 ni. F3-- Bolo- 1
bombance f slemperij. smulpartij f.; to.irc -- een
slemperij houden, slempen.
bomaarde t. 1 steengeschut n.; steenmortier m.; 2
bombaardeergaljoot n.; *3 (orgue) basbrommer
m.; 4 mondtrom t: [ment n.
bombardement m. beschieting f., bombarde , 1
bombarder v. tr. 1 beschieten, bombardeeren;
2 (fig.) overstelpen, 3 (fig.) (fonction) bombardeeren.
[(ins.) t'om bardeel kever ni.
bombardier rn. 1 bombardier, artillerist m.; 2f
bombardon rn. grondba , f.
bo m basi n m. bombazijn n.
Bombaye .. Bolheck n
bombe f. 1 bom f.; gare la -- opgepast voor de
bom; a l'épreuve de la — homvrij; — glacée
ijsbom; ---- de mer mistpoeier m.; 2 (cruche)
bom f.; 3 (signa) signaalbol m.
bombement m. 1 welving, kromming f.; 2 (méd.)
(oreille) gesuis f.; (intest.) rommeling f.
bomber -- 59 -- borborygme
bomber 1 v tr. bolvormig maken, welven, ronden;
bombé bol; 2 v. intr. nol worden.
bo m be ur m. stolpenmaker in.
bombitiue adj. zijdeachtig, zijde-.
bombonne f. groot; flesch t.
bo m byx, bè m byce m. zijdeworm m.
1. bon adj. (cDne) goed; de ---ne foi te goeder
trouw; de — coeur met een goed hart; a — marché
goedkoop; au -- endroit op de juiste plek; —ne
mesure volle maat; — mot geestigheid t.: ia —ne
;e,ciété de deftige kringen; une —ne heure een
groot uur; de —ne heure, de — matin zeer vroeg;
á la —ne heure goed zoo; être --- à goed zijn om,
deugen voor; à quoi — waartoe zou het dienen
comme •— vous semble zooals het u goeddunkt;
It -- entendeur salut een goed verstaander heeft
maar een half woord noodig.
?. bon aiv. : sentir — goed rieken; tenir —
stand houden; trouwer — goedkeuren, il fait ---
(temps) het is goed weer; ii fait — rsnarcher het
is aangenaam om te loupen; il y fait — het is
er aangenaam.
3. bon m. 1 (bon cóté) goede, (iron.) mooie n.;
2 (bonne chose) goed n.; du --- iets goeds; avoir
du — 1 iets goeds hebben, 2 winst behalen; avoir
de -- tegoed hebben; rien de — niets goeds; pour
de — voor goed; pour tout de — in ernst, gemeend;
3 (personne) goede, brave m.; 4 (carte)
bon m., kaartje, bewijs n.
4. bon interj. goed! zoo! goed zoo!
bonace f. windstilte f.
bonapartisme m. bonapartisme n., Bonaparte-t
bonapartiste m. bonapartist m. [partij f.
bonasse adj. al te goed; sullig.
bonasserie f. goedsmoedigheid, sulligheid f.
bonbon m. suikergoed n., lekkernij f.
bonbonne f. groote flesch f.
bonbonnière f. bonbondoosje n.
bon-chrétien m. (os- cs) Christuspeer, kanjuweel
f.
bond m. sprong, (balie) weerstuit ni.; faire faux
.— scheef terugstuiten, (fig.) in den steek laten;
par sauts et par —s huppelend en springend,
(fig.) hortend en stootend.
bonde f. 1 spon, bom f.; lacher la — è de kraan
openzetten voor; 2 spongat n.; 3 klep f.
bondé adj. bomvol, propvol.
bonder v. tr. bomvol maken; propvol maken.
bondir v. intr. 1 (op)springen; — de colère opspringen
van toorn; faire — Ie coeur doen walgen;
2 (balie) terugkaatsen; (agneaux, chevaux) hup-t
bondissement m. huppelen, gehuppel n. [pelen.
bondon m. 1 spon, bom f.; 2 kaas m. van Neufchatel.
i [spongat boren.
bondonner v. tr. 1 dichtsponnen; 2 een ou het+
Bone f. Bona n.
bon- Henri m. goede-Hendrik m., wilde spinazie f.
bonheur m. 1 geluk n.; coup de — gelukstoot n.;
au petit -= op goed geluk; par -- bij geluk; jouer
de — geluk hebben, gelukkig slagen; que C'est
un vrai — dat het een waar genoegen is; 2 — du
jour schrijftafel f. met spiegels.
bonhomie f. 1 goeiihartigheid; 2 onnoozelheid f.
bonhomme f. (cos cs) i goedhartig mensch n.;
2 onnoozele, sukkel nl; 3 mannetje n.; vieux —
oud mannetje; petit -- ventje n.; petit — vil.
encore Lutje leeft nog; aller son petit --- de chemin
bedaard zijn gang gaan; 4 (gemeenti) man
m.; ,Jacques B— Teeuwis de boer m.
boni m. overschot, batig saldo n.
Boniface m. 1 Bonifacius, Bontfaas nS.; 2 b--
goedbloed ni.
bonification f. 1 verbetering; 2 vergoeding f.
bonitier v. tr. 1 verbeteren, 2 vergoeden; 3 se —
verbeteren, beter worden.
boniment m. lokpraatje n., aanprijzing f.; faire
le — lokpraatjes houden.
bonjour m. goeden dag ni.; (apostr.) dag! -- 2
ton frère mijn groet aan je broer; eest simple
comme — ' t is doodeenvoudig.
bonne f. (dienst)meid, (kincier)meid f.; — í^. tout
faire meid alleen. [otema f.
bon ne- maman f. grootmoedertje, (enfants)t
bonnement adv. oprecht, te goeder trouw; tout —
eenvoudigweg.
bonnet m. 1 muts f.; — grec huismutsje n.; -- à
poil berenmuts; --- de nuit, --- de coton slaapmuts;
— d'áne ezelsooren n. pl., ezelsmuts f.;
gros — (fig.) hooge mijter in.; dunner un coup
de — zijn muts afnemen (voor); deux têtes dans
un -- twee handen op een buik; avoir la téte
près du — kort aangebonden zijn; opiner du —
van ja knikken; prendre sous son — zich inbeelden;
eest — blanc et blanc — 't is zoo lang als
het breed is; jeter son — par dessus les moulins
zich aan niets meer storen; 2 (rumin.) tweede
maag f.; 3 (ois.) huif f.; 4 (coquill. & bot.) muts;
5 (constr. et métiers) hoed m., kap f.
bonneteau m. bedriegelijk kaartspel n.
bonneterie f. I' breigoed n.; 2 breigoecifabriek f.;
3 breigoedwinkel m.
bonneteur m. kwartjesvinder m. [kooper m.
bonnetier m. 1 bretgoedmaker; 2 breigcedver-1
bonnette d. 1 lijzeil n.; 2 (fortif.) bonnet, halve
bonnier m. bunder m. [maan t.
bon-ouvr!er m. : fil — spinaal r,.
bon sens m. gezond verstand n.
bonsoir m. goeden avond m., (apostr.) 'navond!
bo nté f. 1 goedheid f.; avoir la -- de zoo goed zijn
om; —s bewijzen van goedheid; 2 goede hoedanigheid
f.; 3 (cause) rechtvaardigheid f.
bonze m. bonze, Boeddhapriester m.
bonzerie f. bonzenklooster n.
bookmaker m. bookmaker ni.
boracique adj. boor-.
borain m. = borin.
borate m. boorzuur zout n.
boraté adj. boorzuur.
b-irax m. borax, boorzure soda f.
borborygme in. (buik)rommeling f.
Borcette — 60— boud
Borcette f. Burtscheid n.
bord m. T & 1 boord, kant, rand m.; au — de
l'eau op den boord van 't water, (chapeau) à
3arges ----s met breede randen; 2 (mar.) boord n.,
(fig.) schip n.; a — du Lloyd aan boord van de
Lloyd; rendu à — vrij aan boord; homines du --
bemanning van 't schip; du même — van het
zelfde schip, (fig.) van den zelfden stand, van
dezelfde partii; de haut --- van hoog boord.
•bordage m. 1 dekdeel, huidplank f.; 2 (vêtem.)t
bordé m. boordsel n. [(om)boorden n.
,bordáe f. 1 (canons) laag t.; lacher une — de volle
,laag geven; une -- d'in j uren een stortvloed van
scheldwoorden; 2 (louvoyer) gang in.; courir des
--s laveeren, (fig.) op sjouw gaan. [m.
bordelais 1 ad . Bordeleesch; 2 m. B-- Bordeiees$
bordelaise 1 B^rdeleesch okshoofd n.; 2 bordeaux-
,flesch f.; 3 (agric.) Bordeleesche pap f
_border v. tr. 1 boordel; zoomen; — Ie lit de
,dekens in.stoppern; 2 omringen, omgeven; (inar.)
omzeilen.
bordereau m. (cox) lijst f., borderel n.
.bordeyer v. intr laveeren.
.bordier adj. 1 vais :eau — scheef schip n.; 2 propriétaire
— eigenaar langs den openbaren weg.
J rdure f. rand m., 'ijst f., raam n.; (étoffes)
,boordsel n., zoom m.
bor3 m. boor, borium n.
,borëal adj. (v2s) noordelijk, noorder-.
Borée m. Boreas m.
borgne 1 adj. eenoogig; (anat.) blind; (fig.)
duister; geheim; fenétre -- blind venster n.;
compte — verwarde rekening f.; 2 m. éénoog m.
& f.; dans le royaume des aveugles les —s sont
rois in het land der blinden is éénoog koning.
borgnesse f. éénoog f.
borin, m. 1 uit de Borinage; 2 mijnwerker in.
Borinage m. Borinage f., kolenstreek f. vang
borique adj. boor-. [Bergen.
bbornage m. afpaling f.
home f. paal m., grenspaal m.; —s grenzen f. pl.;
passer les —s de palen te buiten gaan.
borné adj. 1 afgepaald, begrensd; 2 (fig.) be-^
borne-fontaine f. paalfontein f. [krompen.
borne-poste f. straatpost f.
borner v. tr. 1 afpalen, afperken; 2 begrenzen,
beperken; la Belgique est bornée à 1'Est par
België wordt ten Oosten begrensd door; 3 se -- à
zich beperken bij, zich bepalen bij.
bornoyer v. tr. 1 palen zetten voor, afpalen; 2 met
een oog viseeren.
bornoyeur m. 1 afmeter, afpaler; 2 mikker m.
borraginé adj. bernagieachtig.
Borromée 1 m. Borromeus m.; 2 adj. fles —s
Borromeische eilanden n. pl.
bosniaque, ...nien (oone) 1 adj. Bosnisch; 2 m.T
Bosnie f. : la Bosnië n. [B— Bosniër m.
Bosphore in. Bosporus m.
bosquet m. boschje n. [kromming f.
bossage m. 1 uitstek n., draagsteen m.; 2(eharp.)t
bosse f. 1 bult f. bochel ni.; une — au dos eer
vult op den rug; rouler sa — reizen en trekker
boemelen; 2 knobbel m.; la — des langues dé
lalenknobbel; 3 buil m.; se tomber une — zich
een buil vallen; faire — uitbuilen; 4 (terrain,
muur) bult, oneffenheid f.; 5 (sculpt.) bolle ronding
f.; en — vlak verheven; de demi-bosse half
verheven; de ronde -•-- geheel verheven 6 gips-;
afgietsel n.; 7 (jeu) stciitwand nn.; 8 (blé) brand m.
bosselage m. drijfwerk n.
bossèiér v. tr. 1 drijfwerk maken, drijven 2 bultig
maken, deuken; bosselé gedeukt.
bosseiure f. 1 drijfwerk n.; 2 (bot.) bolheid. f.
bosseman m. (hoog) bootsman m.
bosser v. tr. stoppen, opzetten.
bossetier m. 1 glasblazer; 2 geelgieter m.
bossette f. 1 uitwas n.; 2 (mors) knopje n.
bossoir m. kraanbalk m.
bossu 1 adj. gebocheld, met een bult; 2 m. bult,
bultenaar m.; rire comme un — zich een bochel
lachen.
bossuer v. tr. 1 -deuken, builen maken in; 2 se --
deuken ou builen krijgen.
Bossuyt m. Bossuit n.
boston m. 1 boston n.; faire — slem maken; 2
(valse) boston m.
bot adj. stomp; pied — horrelvoet in.
botanicon in. bloe'nenboek n.
botanique 1 adj. plant(en)kundig; jardin —
plantentuin m.; 2 f. plant(en)kunde f.
botaniser v. intr. botaniseeren.
botaniste m. plant(en)kundige m.
bothni(a)que, bot(h)nien (cone) I adj. Bothnisch;
2 m. Bothniër in.
1. botte f. bos, bundel m.; — d'oignons bos
uien; — de foin bundel stroo.
2. botte f. laars; — à revers kaplaars; coup
de -- schop m.; avoir du foin dans ses —s er
warmpjes inzitten; lécher les —s de zolen likken;
à propos de —s zonder verband, zonder reden;
prendre ses —s de sept lieues zijn zevenmijlslaarzen
aandoen; 2 aardkluit f., sneeuwklomp
m.; 3 leeren belegsel n.; 4 koppelband m.; 5
koker m.
3. botte f. groot vat n., piep f. [stoot geven.
4. botte f. stoot, steek m.; pousser une — een 1
5. botte f. korenworm rn.
bottelage m. 1 opbossen, busselen; 2 busselloon n.
botteler v. tr. opbossen, busselen.
botteleur m. opbosser, busselhinder m.
botter v. tr. 1 laarzen aandoen; chat botté gelaarsde
kater; se — zijn laarzen aantrekken; 2
schoeien; ce!a me botte (fig.) dat schikt me, dat:
bottier m. laarzenmaker m. [gaat me.
bottillon m. busseltje n.
bottin m. adresboek n., wegwijzer m.
bottine f. 1 halve laars f., laarsje n.; 2 (chir.)
beugel m.; 3 (wijn)zak, (olie)zak m.
bout m. 1 bokin.;barbede—boksbaard m.;--
émissaire zondenbok.
aucage — 61 — bourgre(ment)
ucage m. wilde pimpernel f.
boucan m. 1 rookhut f.; 2 gerookt vleesch n.
boucan m. geraas, getier, leven n.
boucaner v. tr. 1 vleesch rooken; 2 buffelsT
boucaner v. intr. geraas maken. [jagen.
canier m. 1 buffeljager; 2 vrijbuiter m.; 3;
ehage m. stoppen m., stopping f. [buks f.
che f. 1 mond m.; provisions de — mondkost
prendre sur sa — op het eten sparen; faire la
ite — kieskeurig zijn; pour la bonne — voor
laatste, à — que veux-tu naar hartelust; faire
lir l'eau à la — doen watertanden; —s inutiles
ttelooze eters; avoir la — mauvaise een vuilen
ni hebben; — en coeur mooi mondje; faire la
en cceur mooi doen; — close (interj.) mondje
'ht! par la — de bij monde van; de — mondeg;
cela est dans toutes les —s dat ligt in alle
nden; avoir le cceur sur la — het hart op de
g hebben; 2 (tuyau, canon, four, etc.) mond
; 3 (zoo.) -- de lait melkmond; — dor, d'arit
goudmond, zilvermond; 4 (cheval) bek m.;
cours d'eau) monding f.
iché adj. gestopt; (fig.) bot; avoir 1'esprit --
mpzinnig zijn.
^chée f. mondvol m., mondje n., beet m.; ne
rejqu'une — de in één hap ou beet opeten.
uchement m. verstopping f.
boucher v. tr. 1 stoppen; (bouteille) kurken;
ernin) versperren; — la vue het zicht benemen;
,e — verstopt zijn; se — les oreilles zijn ooren
Iepen; se — le nez zijn neus dichtstoppen.
boucher m. 1 vleeschhouwer, slachter, slager
2 (fig.) slachter m.
uchère f. vleeschhouwerin f.
ucherie f. 1 vleeschhouwerij f.; viande de —
,-lacht vleesch; 2 vleeschhal f.; 3 (fig.) slachting
mener à la — ter slachtbank voeren.
ucheton adv. : à — met de randen op elkaar.
che-trou m. (c'- c's) noodhulp f., gatstop-
M.
uchon m. 1 (en gén.) stop, (bout.) kurk f.;,
er au -- kurk schieten; 2 (pêche) dobber m.;
artill.) prop m.; (horl.) tapstuk n.; (tuyau)
ruif f.; (arbre) rupsennest n.; 4 (enseigne)
zns m.; (fig.) herberg f.; 5 hartje n., leiveling
[wisch).
uchonnement m. afwrijven n. (met een strooi-1
uchonner v. tr. 1 (met stroo) afwrijven; 2 innfrommelen.
uchonnier m. kurkverkooper m.
uchot m. 1 vischweer f.; 2 oesterpark n.
ucie f. I. ring m.; — d'oreille oorring; 2 (très
ande) beugel m.; mettre sous — in de boeien
en; 3 (ceinture, sangle, souliers) gesp m.; 3
bhit.) ringversiering f.; 4 (cheveux) krui,
{ f.
ueier 1 v. tr. ringen; gespen; bouclé met
spen; 2 v. tr. & intr. (cheveux) krullen.
uclette f. 1 ringetje; 2 lokje n.
uclier m. 1 schild n.; levée de —s luidruchtige
tegenstand m.; 2 (anat. zoo.) borstschild n.; 3
(ins.) doodgraver; 4 stekelbaars m.; 5 (machine)[
bouddhique adj. Boeddhistisch. [schildgraver m.
bouddhisme m. Boeddhisme n.
bouddhiste m. Boeddhist m.
bouder v. tr. & intr. 1 pruilen (tegen), mokken
(tegen); 2 (jeu) passen.
bouderie f. pruilerij f., pruilen n.
boudeur 1 m., ...euse f. pruiler m., pruilster f.;
2 adj. pruilend, gemelijk.
boudin m. 1 worst t., beuling m.; — noir bloedbeuling;
-- blanc leverbeuling; s'en aller en eau
de — met een sisser afloopen; 2 (colonne, cheveux)
wrong f.; (tabac) rol f.; (mèche) lont f.;
(serrure) rolveer f.
bo udi ne f. glasknop m.; verre à —s maanglas n.
boudinier m. worstmaker m.
boudinière f. worsthorentje n.
boudoir m. saletje n.
boue f. slijk n., modder f.; trainer qq. dans la —
iem. door het slijk halen; bains de —, —s minérales
modderbaden n. pl.
bouée f. boei f.
b o uer v. tr. plat slaan.
boueur m. straatveger m.
boueux adj. (...euse) slijkerig, modderig; (fig.)
slordig, smerig.
1. bouffant adj. opbollend, met poffen; rnanche
—e pofmouw f.
2. bouffant ni. 1 pof f.; 2 pofkleed n.
bouffarde f. baardrookertje n.
1. bouffe adj. kluchtig, grappig.
2. bouffe m. komiekzanger m. [bui f
bouffée f. 1 walm m., lucht f.; 2 (temps) vlaag,t
bouffer 1 v. intr. poffen, zwellen, opbollen; 2
(páte) rijzen; 3 (manger) schrokken; 4 (colère)
opgeblazen zijn; 5 v. tr. opblazen.
bouffette f. 1 kwastje n.; 2 zaadbundel m.
bouffir v. tr. & intr. opblazen, opzwellen.
bouffissure f. opgeblazenheid; (style) gezwollenheid
f.
bouffoir m. 1 blaaspijpje; 2 soldeerpijpje n.
1. bouffon adj. (ene) kluchtig, koddig. [Ier m.
2. bouffon m. 1 nar, potsenmaker; 2 kluchts pe-±
bouffonner v. intr. potsen maken.
bouffonnerie f. klucht, pots f.
bouge m. 1 rommelkamer f.; 2 krot n.; 3 ransel
m.; (bols, mur) bocht f.; (tonneau) buik m.; (assiette)
holte f.; (moyeu) lijf n.; (raisins) tobbetje n.
bougeoir m. handblaker m.; prenez un — neemt
bo ugei tte f. beweegzucht, reiszucht f. [eet- kaars.
bouger 1 v. tr. verroeren; 2 v. intr. zich verroeren.
bougette f. 1 reistaschje n.;, 2 groote -beurs f.
bougie f. 1 waskaars f.; 2 (chir.) katheter in.
bougier v. tr. met was bestrijken, wassen.
bougon m:, «ne f. knorrepot en. & f.
bougonner 1 v. intr. knorren; 2 v. tr. beknorren.
bougran m. stijf linnen n., rechtdraad m.
bougrané adj. gestijfd, gewast.
bougre(ment) = bigre(ment).
boui-boui — 62 -- bourde
boui-boui m. krot f., hok n.
bouillabaisse, bouille-abaisse f. 1 waterzoo f.
(van visch); 2 (fig.) warboel m.
bouillant adj. 1 kokend; tout — al heet al warm;
2 (fig.) oploopend, driftig.
bouitle f. 1 (schakel) pols m.; 2 (laken)stempel
m.; 3 houten korf m.; 4 klomp m. steenkool.
bouiller v. tr. polsen.
bouiileur m. 1 brander, stoker; 2 stoomketel m.
bouilleuse f. stoomketel m.
bouilli m. gekookt (rund)vleesch n.
bouiilie f. brij, pap t.; en — tot pap gekookt, (fig.)
tot pap geslagen.
bouillir v. tr. & intr. koken, zieden; mettre -- op
het vuur zetten; le sang me bout dans les veires
mijn bloed kookt in mijn aderen; la téte me bout
mijn hoofd gloeit.
bouilloir m. koperen muntketel rrm.
bouitloire f. (water)ketel m.
bouillon m. 1 borrel, bobbel m., bel f.; à gros —s
met groote borrels, (fig.) bij stroomen; 2 dof, pof
m.; 3 rolletje n. gouddraad ou zilverdraad; 4
opwelling, oploopendheid, drift f., 5 vleeschnat n.,
bouillon m.; (fig.) slok n. water, boire un — 1
water inslikken, 2 een duikeling doen... — de
jardinier gier f.; 6 goekoope restauratie f., soephuis
n. [kaars f.
bo'uilion-blanc m.( cs- mos) wolkruid n.,konings-1
bouillonnant adj. opborrelend; (fig.) opbruisend,
oploopend. [sing f.
bouillonnement m. opborreling; (fig.) opbrui-t
bouilionner 1 v. intr. opborrelen, opzwellen
(mer, colère) koken; 3 v. tr. opbollen, bezetten.
bouillotte f. 1 keteltje n.; 2 (train) warmwaterstoo
f.; 3 (jeu) bouillotte f.
bouisse f. klopsteen m.
boujaron m. oorlam n.
boujon m. (plombeer)stempel m.
boulaie f. berkenboschje n.
1. boulanger m., ... ère f. bakker m., bakkerin f.
2. boulanger v. tr. kneden, bakken.
boulangerie f. bakkerij f.
1. boule 1. 1 bal, bol m.; --,de neige sneeuwbal;
tenir pied à — voet bij stuk houden; à (la) —
vue haastig; en -- bolvormig, als een bol: 2 kop
m.; perdre la -- het hoofd verliezen.
2. Boule m.: meubles de -- Boulemeubels,
rococomeubels n. pl. met bronsinlegsels.
bouleau m. (cx) berke(boom) m.
bouledogue m. bulhond m.
boulée f. talkbezinksel n., kanen f. pl.
bouler 1 v. tr. (op den grond) rollen; 2 v. intr. den
krop opzetten; (páte) rijzen; (plantes) knobbels
krijgen.
boulet in. 1 -kogel m.; — rouge gloeiende kogel;
tirer à -- met scherp schieten; 2 (prisonnier)
sleepkogel m.; trainer son — (fig.) zijn last voortsleepen;
3 (cheval) koot f.
bouleté adj. verkoot.
boullette f. 1 balletje, propje n.; 2 (fig.) flater m.
boulevard m. 1 laan f., boulevard m.; 2 (fortif.
fig.) bolwerk n.
boutevarder v. tr. de boulevards afslenteren.
boulevardier 1 adj. (...ière) van de boulevarc
2 m. boulevardlooper m.
bouleversement m. omkeering; omverwerping'
bouleverser v. tr. 1 omkeeren; omverwerpen; 2
de war brengen; ontstellen.
boulevue f : à la --- adv. haasg.
boulier m. 1 vischnet n.; 2 -- (compteur) telraai
boulimie f. geeuwhonger m.
bouline f. boelijn f.; vent de — halve wind m.
bouliner v. tr. 1 de boelijns aanhalen; 2 loeven
boulingrin m. grasperk -n. [3 stele
boulinier m. loevend schip n.
Boulogne f. Boulogne, Boonen n.
houtoir m. 1 kalkschop f.; 2 roerstok; 3 plons.
boulon m. bout m. [stok i
boutonais 1 adj. Boulogneesch; 2 m. B— Bouli
boutonner v. tr. bouten. [gnees t
boulot 1 adj. (oote) dik en rond; 2 m. dikkerd i
boulotte f. molletje n.
bouque f. engte f.
bouquet m. 1 ruiker, tuil m.; — de perles paarle
tuiltje n.; — d'arbres boschje n.; -- de pai],
stroowisch m.; 2 bloemversiersel n., bloemstemi
m.; 3 (feu d'artifice) waaier m.; (fig.) slot r
kroon f.; eest le — dat spant de kroon; réserv
pour le -- bewaren om het stuk te bekronen;
(vin) (kruidige) geur m.; 5 (fleur) — parfa
woudanjelier m.
bouquetier m. 1 bloemvaas f.; 2 ruikermaker r
bouquetière f. bloemenmeisje n.
bouquetin m. steenbok m.
1. bouquin m. 1 oude bok,; Oornet à-- Alpenh
ren; 2 (lièvre, lapin) rammelaar m.
2. bouquin m. oud boek n.
bouquiner v. intr. bij de oude-boekverkoope
snuffelen. [boekhandel r
bouquinerie f. oude-boekhandel; twweedehandsbouquineur
m. liefhebber m. van oude hoeke
bouquiniste m. oude-boekhandelaar m.
bouracan m. barkan n.
bourbe f. modder f.
bourbeux adj. (...euse) modderig.
bourbier m. 1 modderpoel m.; 2 (fig.) krot, pekel
bourbillon in. etterprop, pook f.
bourbonnien adj. (ene) van de Bourbons; ne
— Bourbonsneus m.
bourcette f. veldsla f.
bourdaine f. sporkeboom m
bourdalou m. hoedeband m. met gesp.
bourde f. leugen m., opsnijderij f.; conteur de —
opsnijder m.
bourder v. intr. leugens vertellen, opsnijden.
bourdeur m. leugenaar, opsnijder m.
1. bourdon m. pelgrimsstaf m..
2. bourdon m. 1 (mus.) brombas f.; — d'orgu
brompijp f.; 2 groote klok f.; 3 hommel m.
3. bourdon m. (typo.) leemte f.
hurdonnement — 63 — boute-en-train
irdonnement m. gegons, gebrom n.; — d'oreiloorsuizing
f. [schen.
irdonner v. tr. & intr. brommen, gonzen, ruirdonnet
m. wiekje n.
irg m. vlek n.; — pourri stinkend nest n.
irgade f. klein vlek; (fig.) nest n.
irgène f. sporkenboom m.
bourgeois adj. 1 burgerlijk; cuisine —e burkeuken;
2 alledaagsch, eenvoudig.
^
gerkleeding;
bourgeois m. 1 burger m.; en -- in politiek, in
2 (mari, patron, client) baas m.
irgeoise f. 1 burgeres; 2 bazin f.
irgeolsement adv. burgerlijk.
irgeoisie f. burgerij f., burgerstand m.; droit
-- burgerrecht n.
urgeon m. 1 knop m.; loot f.; 2 puist f.
urgeonné adj. puistig.
Urgeonnement m., bourgeonner v. intr. 1
pppen krijgen, uitloopen; 2 puisten krijgen n.
v. intr.
Urgeron m. boezeroen n., kiel m.
urg(ue)mestre m. [mestr') burgemeester m.
Bourgogne f.: la — Bourgondië n.
bourgogne m. Bourgognewi/n, bourgogne m.
urguignon 1 adj. ( ene) Bourgondisch; 2 m.
— Bourgondiër m.
urnous m. boernoe(s), burnoe m.
urrache f. bornagie f.
urrade f. 1 (chasse) raam m.; 2 kolfstoot, ribbeot
m.; 3 ruw antwoord n., uitval m.
urrage m. vulsel n.
urrasque f. (propre & fig.) vlaag, bui f.
urre f. 1 vulhaar, stophaar n.; — de laine vlok-
,l; — de soie vlokzij f.; 2 (bot) dons; (avoine)
fje n.; 3 (fusil) prop f.; 4 (fig.) stoplap m.
urreau m.(cox) T beul m.
urrèlement m., ...lerie f. kwelling, pijniging f.
urreler v. tr. kwellen, pijnigen.
urrelet m.1 ringkussentje n.; 2 valhoed m.; 3
cht)slang, (tocht)kous f.; 4 ringgezwel n., ring,
hoi, paling m.
I,urrelier m. gareelmaker m.
urrelierie f. gareelmakerij n.
urrer v. tr. 1 opvullen; 2 een ou de prop steken
; 3 (pipe) stoppen; 4 (nourriture, science) volppen
(met); 5 slooten. stompen.
urriche f. mand f., korf m.
urrique f. 1 ezelin f.; 2 (cheval) knol m.; 3 (fig.)
noor, ezel m.; 4 metselaarsbak m.
urriquet m. 1 ezeltje n.; 2 mijnkraan f.
urroir m. stamper, vulstok m.
,urru 1 adj. ruw, vlokkig; vin — most m.; 2
g.) onsrch, korzelig; 3 m. onbeschofterik m.
n urse f. T beurs f.; sans — délier zonder zijn
vurs open te doen; tenir les cordons de la — hel
heer van de beurs hebben; faire — commune
fr één beurs teren; loger le diable dans sa —
h platte beurs hebben; — (d'études) (studie)
urs; un coup de — een gelukkige slag op de
'urs.
bourse-à-pasteur m. (cos- co- c) taschjeskruid n.
boursette f. 1 beursje; 2 (orgue) popje; 3 taschjeskruid
n.
Iboursicaut, ...cot m. beursje; spaarpotje n.
b o ursic oter v. intr. potten.
boursier m. 1 beursspeculant, 2 beursstudent; 3
penningmeester; 4 beurzenmaker m.
boursiller v. tr. gelden uitleggen.
boursouflage m. gezwollenheid f.
boursouflé adj. gezwollen.
boursouflement m uitzetting f.
boursoufler v. tr. doen opzwellen; se —opzwellen.
boursoufiure f. zwelling f.; (style) gezwollenheid f.
bousculade f., ...lement m gedrang n.
bousculer v. tr. 1 stooten en dringen; 2 omwerpen.
bouse f. koemest m.
bousier m. mestkever m.
bousiilage m. 1 leemwerk n.; 2 knoeiwerk n.
bousiller v. intr. 1 leemen; 2 knoeien.
bousilleur m. 1 leemwerker; 2 knoeier m.
bousin m. 1 steenkorst; 2 slechte turft.; 3 sponzig
ijs; 4 geraas, getier n.; 5 kroeg f.
bousingot m. matrozenhoedje n.
boussole f. 1 kompas n.; 2 (fig.) richtsnoer n.
3 kop. knikker m.
boustrophédon m. vorenschrift n.
bout m. 1 (extrémité) einde n.; ,ju„qu'au — ten
einde toe; de — en -- van liet eene einde tot het
andere; — à — met de einden aan malkaar; le
haut --- het boveneind(e); le bas -- het ondereind(
e); par le bon — aan ou bij het rechte ou
beste eind; joindre les deux —s de einden aan
elkaar knoopen; par tous les —s aan alle kanten;
par quel — langs welken kant; à tout — de
champ alle vijf stappen; au—de aan 't einde van;
au — des doigts op de toppen van zijn vingeren;
au — du compte per slot van rekening; au —
d'un an na verloop van een jaar; au — de son
rouleau ou de son latin ten einde raad; au — de
ses peines op het einde van zijn leed; être à — niet
verder meer kunnen; en venir à — het klaar spelen;
p^usser à—tot het uiterster dijven; à—portant
rakelings; du — des dents met lange tanden
(fig.) met tegenzin; du — des lèvres met de (toppen
van de) lippen, (fig.) met tegenzin; sur le —
du doigt op zijn duim; sur le — de la langue op
de lippen; le — de son nez het puntje van zijn
neus; 2 (morceau) eindje; stukje n.; un —
d'homme een stompje van een ventje; 3 (baton,
canne, etc) beslag. n.; (fleuret) knop m.; (soulier)
punt f.; (pipe) mondstuk n.; (pour cigares)
pijpje n.
boutade f. 1 gril, nuk f.; par —s bij vlagen; 2
geestigheid t.
bout-d'alle m. vleugelspits f.
bout-de-I'an n. jaargetijde n.
bout(e)-dehors m. (cos- co) spaak f., wrijfhout n.
boutée f. schoormuur m.
boute-en-train m. ('- «- uD) 1 voorzinger;. 2
proefhengst; 3 vroolijkmaker m., ziel f.
boutefeu -- 64 — bramemei
boutefeu m. ( c) 1 lontstok; 2 vuurmaker, stoker,
3 (fig.) stokebrand, twiststoker m.
bouteille f. I flesch f.; -- de vin flesch wijn; —
vin wijnfleseh; mettre en —s opflesschen doen ot
trekken, bottelen; porter les bouteilles glas ou
breekbare waar dragen; de la blague en —s een
kostelijke grap f.; eest la — à 1'encre 't is zoo
zwart als inkt; laisser sa raison au fond de la —
zijn wijsheid in de kan laten; 2 (bulle) bel f.,
blaasje n., bobbel rn.; 3 (mar.) galerij f.; 4 (bot.)
— à 1'encre inktzwam f.
bouteller m. schenker, keldermeester ni.
boute-lof m. (c- xs) botteloef f., uitlegger m.
bouter 1 v. tr. (en gén. & anc.) stootera, steken; —
les épingles de spelden opsteken; — au large in
zee steken; boutez-vous 1k zetje daar; 2 (chasse)
opjagen; (tann.) afschaven; 3 v. intr. (bot.) kiemen,
botten; (vin) drabbig worden.
bouterolle f. 1 (épée) oorband m.; 2 (serr.) boogje
n.; (clef) kerf f.; 3 (pêche) rond net n.
bouteroue f. 1 hoekpaal m.; 2 (pont) beslag n.
boute-selle m. ( -- cDs) (sein n. tot) opzadelen n.
boutique f. 1 winkel m.; fonds de — winkelvoorraad
m.; eest un fonds de — 't is een strop; fernier
— zijn winkel sluiten; cela sort de sa —
(fig.) dat komt uit zijn koker; 2 (mercier) mars m.;
3 (pèche) vischkaar f.; 4 (fig.) rommel, boet m.
boutitluier m. winkelier m.
boutisse f. streksteen m.; en — streks.
boutoir m. 1 veegmes n ; 2 (sanglier) snuit m.;
coup de -- (lig.) steek, bitse lzitval m.
bouton m. 1 (boule, disque, bourgeon) knop m.;
— de rose rozeknop; serrer le — a qq. iem. het
mes op de keel zetten; 2 (tumeur) puist f.; 3
(habits) knoop; cela ne tient qu'á un — dat
hangt maar aan een draadje.
bouton-d'argent m. witte hanevoet m.
bouton-d'or m. boterbloem f.
boutonné adj 1 toegeknoopt; 2 puistig; 3 (fig.)
achterhoudend, potdicht.
boutonner 1 v. intr. (bot.) knoppen, uitbotten; 2
(turneurs) puisten krijgen; 3 v. tr. (escrinie)
raken; 4 (habits) toeknoopen; 5 se — zijn kleeren
toeknoopen, (fig.) potdicht zijn.
boutonnerie f. 1 knoopenwinkel m.; 2 ...fabriek f.
boutonner m, 1 knoopenverkooper; 2 ...maker m.
boutonni ère f. knoopsgat n.
bout-rimé in. gedicht n. met opgegeven rijmen;
des —s —s opgegeven rijmen n. pi.
bout-saigneaux m. halsstuk n.
bouturage afleggen n., stekplanting 1
bouture f. aflegger, stek rn.
bouturer 1 v. intr. stekken schieten; 2 v. tr. af-t
1. bouveau m. jonge os m. [leggen.
2. bouveau rn. dwarse (mijn)gang f.
bouverie f. ossenstal m.
bouvet m. 1 jonge os m.; 2 ploegschaaf f.
bouvier m. 1 ossendrijver m.; 2 (astron.) berenhoeder
m.; 3 (ois.) 1 kwikstaart; 2 vliegenvanger
m.; 4 (fig.) koeienhoeder, lomperd rn.
bouvière f. ossendrijfster f.
bouvillon rn. jonge os.
bouvreuil m. bloedvink m.
Bouxviller m. Buchsweiler n.
bovidé adj. rundachtig.
bovin adj. rundachtig, runder-; peste —e rui
bowl f. bowl f. [derpesi
boxe f. boksen n.
boxer v. tr. & intr. boksen.
boxeur m. bokser m.
boyard m. bojaar, Russisch edelman m.
boyau m. ( cx) 1 darm m.; rendre tripes et —
long en lever uitbraken; 2 (tuyau) slang f.;
(mus.) snaar f.; corde à — (darm)snaar;
(mil ) gang f., arm m. [n. & v. t
boycottage n., boycotten v. tr. [bwa] boycotte.
brabangon 1 adj. (oo ne) Brabantsch; 2 m. Bbrabanconne
f. Brabanconne. [Brabander r
bracelet m. 1 (bijou) armband m.; 2 (métier
armleer n.; 3 (pattes, colonne) ring m.; 4 (to
ture) armboei f.
brachial [k] adj. (... aux) van den arm, arm-.
brachycéphale [k] adj. kortschedelig.
brachylogie [k] f. gedrongenheid f.,
brachyne n.. aardkever m. [jagen
braconnage m. wildstrooperij f., (Belg.) pens
braconner v. tr. wildstroopen, (Belg.) pensjage
braconnier m. wildstrooper, (Belg.) pensjager r
bractée f. dekblad n.
bractéole f. dekblaadje n.
Bragance f. Braganza n.
Brages f. Beerthe n.
braguette f. sleuf, voorbroek f.
brahmane, bra(h)me m. brahmien m.
brahmanisme m. brahmisme n.
1. bral m. 1 (sec) harpuis n.; (liq.) teer f.;
2. bral m. vogelstrik m. [waterdicht cement i
3. bral m. gebroken gerst f.
braie f. 1 luiertje n.; 2 (mar.) presenning, brol
f.; 3 (vêtem.) broek f.
braillard 1 adj. schreeuwend, luidruchtig; 2 r.
schreeuwer m.; —e f., ...ster f.
braillement m. schreeuw m., geschreeuw n.
brailier v. intr. schreeuwen.
brailleur (...euse) = braillard.
braiment m. gebalk n.
Braine-I'Alleud m. Eigen-Brakel n.
Braine-le-Comte m. 's- Graven-Brakel n.
Braine-Wauthier m. Wouter-Brakel .
braire v. intr. balken.
braise f. 1 gloeiende kool f., kooltje vuur n.; (coll
heete kolen; être sur la — op heete kolen staan o
zitten; tomber de la poêle dans la — van de
regen in den drop geraken; 2 bakkerskolen; à 1
--- op bakkerskolen gebraden.
braiser v. tr. op bakkerskolen braden.
braisier m. doofpoot m.
braisière f. gloedpan f., komfoor n.
brame = brahmane.
bramement m. gebrul n.
bralner — 65 -- brèche-dent
bramer v. intr. brullen.
bramin(e) m. brahmien m.
bran rn. 1 drek m.; —! (interj.) schijt! 2 afval m.
(sciure) zaagsel n.; (son) zemelen f. pl.
brancard f. 1 boom m.; (véhic.) disselboom m.,
lamoen n.; 2 berrie, draagbaar f. [drager m.
brancardier m. berriedrager; (méd. mil.) zieken-t
branchage m. takken m. pl., hout n.
branche f. 1 tak, (petite) twijg m.; comme l'oiseau
sur la — gelijk een vogel op een tak; 2
(familie) staak m.; ma vieille — mijn ouwe
vriend; 3 (anat.) vertakking; (mine) ader; (voute)
rib f.; (compas) been n.; (lustre, rivière) arm m.;
4 (division,, partie) afdeeling f.; (comm.) tak m.;
(enseign.) vak n.
branchement m. vertakking f.
brancher 1 v. intr. (op een tak) zitten; 2 v. tr.
(aan een tak) ophangen; 3 vertakken.
branchette t. takje n.
branche-ursine f. berenklauw m.
branchial adj. (.. aux) van de kieuwen, kieuw-.
branchie f. kieuw f.
branchu adj. getakt.
1. Brandebourg m. Brandenburg n.
2. brandebourg m. 1 'roksnoer, uniformsnoer n.;
2 overrok m. met lange mouwen; 3 priëeltje n.
brandebourgeois 1 adj. Brandenburgsch; 2 m.
B— Brandenburger m.
brandevin m. brandewijn m.
brandevinier m., ...ière f. zoetelaar m., —ster f.
brandillement m. slingering, schommeling f.
brandiller v. tr. 1 heen en weer slingeren, schommelen;
2 v. intr. fladderen.
brandilloire f. schommel m.
brandir v. tr. 1 zwaaien; (lance, pique) drillen
(poing) schudden; 2 (charp.) (op)pinnen.
brandon m. 1 stroofakkel m.; 2 (fig.) toorts f.;
le — de la discorde de toorts der tweedracht; un
— de discorde een stokebrand m.
branie m. 1 waggeling, slingering f.; stoot ni.;
être, mettre en — aan den gang zijn, brengen;
dunner le — à in beweging brengen, den eersten
stoot geven aan; 2 rondedans, rei m.; mener le —
den dans leiden; 3 (métiers) bek, nijper m.; 4
(mar.) hangmat, kooi f.
bran e-bas m. 1 wegbergen n. der kooien; — ( interj.)
kooien op! 2 algemeene teweerstelling f.; 3
geheele omwenteling, opruiming f.; 4 gedruisch,
lawaai m.
braniement m. waggeling, schudding f.
branler 1 v. tr. schudden, slingeren; 2 v. intr.
waggelen; —. dans le manche niet vast in den
steel zitten.
branloire f. 1 wipplank f.; 2 (teint.) raam_ n.;
(épinglier) bak; (forgeron) hefboom m.
braque 1 m brak m.; 2 (fig.) onbesuisde, wildzang
m.; 2 adj. onbesuisd.
braquement m. richten n. [vestigen.
braquer v. tr. 1 (canon) richten; 2 (regard) straks
bras m. T & 1 arm m.; — dessus — dessous arm
in arm, gearmd; à — ouverts met open armen; à
tour de — bovenarms; à — Ie corps met de armen
om het lijf; en — de chemise in zijn hemdsmouwen;
les — croisés met de armen gekruist; —
oisifs ledige handen; couper — et jambes à kortwieken,
machteloos slaan; les — men tombent ik
sta er stom van; vivre de ses — van zijn handen
leven; avoir sur les — op den hals hebben; avoir
le — long een langen arm hebben; 2 (bot.) arm
m., rank f.; 3 (mar., cordage) bras m.
braser v. tr. wellen.
brasero m. vuurbekken n.
brasier m. 1 gloed m.; 2 vuurbekken m.
brasillement m. lichten n. (der zee). [braden.
brasiller v. tr. 1 (mer) lichten; 2 (cuis.) over gloedl
brassage m. 1 (bière) brouwen; 2 (métal) omroeren;
3 (mar.) brassen n.
brassard m. 1 (armure) armscheen f.; 2 (garniture)
armleer m.; 3 (signe) band m. om den arm.
brasse f. vadem, vaam m.; (nager) à la — met
afwisselende armbewegingen.
brassée f. arm(vol) m.
1. brasser v. tr. 1 (bière) brouwen; 2 (métal)
omroeren, mengen; 3 (fig.) smeden, brouwen.
2. brasser v. tr. (mar.) brassen.
brasserie f. brouwerij f. [brouwer m.
brasseur m. brouwer m.; — d'affaires zaken-t
brassière f. pl. 1 borstrokje n.; tenir en — in
bedwang houden; 2 nachtjak n.; 3 draagriem m.
brassin m. 1 brouwketel m.; 2 brouwsel n.
brassoir m. roerstok m.
brasure f. soldeernaad m.
bravache m. snoever m.
bravade f. snoeverij, uittarting f.
1. brave adj. 1 dapper, moedig; homme —
dapper man m.; 2 braaf, eerlijk, rechtschapen;
— homme rechtschapen man; mon -- (homme)
mijn goeie man; 3 netjes gekleed, uitgedost.
2. brave m. dappere, dapper man m.
bravement adv. 1 dapper; 2 goed, .flink.
braver v. tr. & v. intr. tarten, trotseeren.
braverie f. 1 pronk m.; 2 snoeverij f.
1. bravo interj. & m. bravo interj. & n.
2. bravo m. gehuurde moordenaar, bravo m.
bravoure f. dapperheid f., moed m.; air de —
(mus.) bravour-aria f., proefstuk n,
1. brayer m. 1 leeren riem; schouderriem m.; 2
breukband m.; 3 touwwerk n.; 4 (trébuchet) as f.
2. brayer v. tr. teren.
brayette f. sleuf, gulp f.
break m. brik f.
brebis f. schaap n.; (femelle) ooi f.; la -- du bon
Dieu een onnoozel schaap; repas de — muizenmaaltijd
m.; à — tondue Dieu mesure Ie vent
God geeft kracht naar kruis; qui se fait — le
loup le mange al te goed is buurmans gek.
brèche f. 1 bres f.; être sur la — in de bres staan;
2 (en gén.) opening, spleet f.; 3 afbreuk (van);
inbreuk (op) f. [mist.
brèche-dent adj. ( co- ;o) die van zijn voortanden[
brechet — 66 -- brimborion
brechet m. 1 borstbeen; 2 harteputje n.
bredibreda adv. met overhaasting. [klem f.
brédissure f. 1 riemnaad m.; 2 (méd.) mond-t
bredouille f. dubbele partij f.; gagner la - de
dubbele partij winnen; être - de dubbele partij
verliezen, (fig.) niets verricht hebben; rentrer --
platzak thuiskomen.
bredouillement m. gerammel n.
bredouiiler v. intr. 1 rammelen; - des sottises
zotteklap uitrammelen; 2 mompelen.
bredouilleur m., ..:euse f. rammelaar m., -ster f.
1. bref m. 1 pauselijke brief m., breve f.; 2 (puur
l'office) cartabeï f.; 3 (mar.) brief, pas m.
2. bref 1 adj. (brève) kort, beknopt; Pepin le BPepijn
m. de Korte; soyez -- maak het kort; en
- in 't kort; 2 adv. kortom; parler - kortaft
brehai(g)ne adj. onvruchtbaar. [spreken
brelan m. 1 speeltafel f.; speelhuis n.; 2 (jeu)
krimp, brelan n.
breloque f. 1 snuisterij, breloque f.; 2 trommelsignaal
n.; battre la --- (fig.) de kluts kwijt zijn.
1. Brême f. Bremen n.
2. brème f. brasem m.
brêmois 1 adj. Breemsch; 2 m. B- Bremer m.
1. Brésil m. : le - Brazilië n.
2. brésil m. braziliehout m. [Braziliaan ni.
brésilien 1 adj. ( 'ne) Braziliaansch: 2 m. B-t
brésillet m. bloedhout n. [zijn Bretonsch.
1. Bretagne f. Bretanje n.; à la mode de - op l
2. bretagne f. 1 Bretonsch lijnwaad n.; 2 Bretonsche
dans m.
brétailler v. intr. den voorvechter spelen.
brétailleur m. voorvechter m.
bretêche f. 1 kanteelwerk n.; 2 pui f. [-s galg f.
bretelle f. 1 riem m.; 2 (pantalon) galgband m.;t
breton 1 adj. Bretonsch; 2 m. (langue) Bretonsch
n.; 3 m. B- Bretan/er m.
bretonnant adj. Bretonsch sprekend; Breton -
stokbretanjer m. [musch f.
brette f. 1 rapier n.; 2 twist in.; 3 kleine gras-t
bretteler v. Ir. 1 (uit)tanden; 2 afbikken; 3
(h) arceeren .
bretter v. twist zoeken, den vechtersbaas spelen.
bretteur m. vechtersbaas, opsnijder m.
1. breuil m. 1 kreupelboschje n.; 2 briel m.,T
2. breuil m. geitouw n. [laar n.
breuvage m. drank rn.
brève f. korte (zangnoot) , korte (lettergreep) f.
brevet m. T brevet i1.: 1 koninklijke gunstbrief
m.; 2 vergunningsacte f.; octrooi n.; 3 acte f.,
diploma n.; - d'invention patent n.; - de capaeité
acte van bekwaamheid, diploma. [meeren.
breveter v. tr. breveteeren, patenteeren, diplo-1
bréviaire m. brevier n. (Belg. m.), getijboek n.
bribe f. brokje n.; par -s met brokken en stukken.
bric-a-brat m. oudroest n., oude rommel m.; mar-^
Briee m. Brictius m. [chand de - oudroest m.
brick m. brik f.
bricole f. 1 (cheval) borstriem m.; 2 (en gen.)
riem; (sabot) leertje n.; 3 (jeu) terugkaatsing f.,
terugstuit m.; coup de - stoot met den band;
jouen de - op. den band spelen, (tig.) omwegen
g-bruiken : 4 (chasse) hertennet ii.
bricoler 1 v. tr den borstriem aandoen; (fig.)
onderwerpen; 2 (jeu) doen terugspringen, van
achteren maken; 3 v. intr. slingeren; (fig.) omwegen
gebruiken.
bride f. 1 toom, teugel m.; tourner - omkeeren;
à toute -, à - abattue met lossen teugel, (fig.)
blindelings; tenir en,-, tenir la - haute in toom
houden; lacher la - den teugel vieren; 2 (couture)
trens f., hartje n.; (coiffure) band m.;(mnétiers)
band, ring m.; (plaie) gespannen boord, vezel m.
brider v. tr. 1 optoomen; - son cheval par la
queue den wagen voor de paarden spannen; 2
vastbinden, knellen; (ois.) oppinnen; (cuis.)
opbinden; oison bridé gepinde gans, (tig.)
(femme) dom gansje n., (homme) uilskuiken n.;
- la bécasse den vogel vangen; yeux bridés
schuinsstaande oogen; 3 (fig.) beteugelen, in
bedwang houden.
bridon m. 1 trens f.; 2 (relig.) kindoek m.
1. brie f. 1 bakkersbraak f., deegklopper m.; 2 t
2. brie m. Briesche kaas, Brie f. [leem n.
brief adj (briève), bri èvement adv. 1 kort, bondig;
2 vlug, haastig. [heid f.
brlèveté f. 1 korte duur m.; 2 kortheid, bondig- f
brigade f. 1 brigade f.; 2 schaar f., troep m.; - de
s'reté veiligheidswacht f.; 3 (cuvriers) ploeg m.
brigadier m. 1 brigadier; 2 (mar.) voorman m.
Brigance f. Bregenz f.
brigand m. 1 (struik)roover m.; 2 (fig.) schurk.
geweldenaar m.
brigandage m. 1 (struik)rooveri_! t.; 2 (fig.) kitevelarij
f.; geweld P.
briganuine f. pantserhemd n. [bed n.
brigantin m. 1 brigantijn, herkantijn f.; 2 veld- t
brigantine f. 1 tweemaster m.; 2 groote bezaan t.
Brigitte f. Brigitta f., Bregje n. [pruimedant f.
brignole f. -gedroogde pruim f. (uit Brignole), 1
brigue f. kuiperij f., kabaal n. [kuipen.
briguer 1 v. tr. najagen, dingen om; 2 v. intr. 1
brig ueur m. bejager m., (mauv. part) bekuiper m.
brillamment adv. schitterend.
1. brillant adj. (propre & fig.) schitterend. (fig.)
luisterrijk; être - de stralen van.
2. brillant m. 1 glans, luister m.; 2 (diamant)
briljant m.; 3 vernis n.; avoir du - (propre &
fig.) schitterend zijn; il y a du - dans er zijn
schitterende gedeelten in.
brillanté 1 adj. geslepen; (fig.) opgesmukt; 2. - m.
(tissu) gebloemd katoen n.
briljanter v. tr. 1 (diamant) slijpen; 2 (fit) glanzen;
3 (style) polijsten.
briller v. intr. schitteren, blinken, glanzen; tout
ce qui brille nest pas or 't is al geen goud wat t
brimade f. groenloopen, baren. [blinkt.
brimbale f. (pomp)zwengel ni. [ren n. & v.
brimbalement m., brimbaler v. tr. & intr. slinge-t
brimborion m. kleinigheid, beuzeling, snu isterij f.
br.imer — 67 -- bronchial
bri mer v. tr. groen laten loopen, baren.
brin m. 1 spruitje, scheutje n.; — d'herbe grassprietje
n.; 2 (coton, soie, corde) draadje; — à —
haartje voor haartje; 3 beetje, brokje n.; pas un —
geen heetj,; 4 twijg m., spruit f.; arbre de —
rechte boom; dun -- uit een stuk; beau — de fille
rijzige uwelgerrmaakte meid f.
Brindes m. Brindisi n.
brindille f. rijsje, twijgje n.
bringue t. 1 brok m.; en —s in stukken; 2 (fig.)
magere staak f.; 3 (fig.) magere knol m.
brio m. vuur n., levendigheid f.
brioche f. 1 (boularig.) tulband m.; 2 ringkussen
n.; 3 (fig.) flater in.; onhandigheid f.
briquaillons m. pl. puin n., steenbrokken m. pl.
brique f. 1 baksteen in.; 2 (savon) klomp m., stuk
n.; (etain) brok n.
briquet m. 1 vuurslag in.; battre le — !, uur slaan„
(fig.) zich de enkels stooten; 2 (porte) hengsel n.;
3 korte infanteriesabel f.; 4 kleine brak m.
br,iquetage in. 1 baksteenwerk n.; 2 (col) vader-;
bri q ueté adj. baksteenkleurig. [moorder m.
briqueter v. tr. 1 met baksteenen beleggen; 2 baksteenen
nabootsen op.
briqueterie f. steenbakkerij f.
briqueteur m. steenbaas rn.
briquetier m. steenbakker m.
briquette f. briket f.; (en gen.) klompje n.
bris m 1 braak f.; 2 (mar.) wrakhout n.; droit de
brisabie adj. breekbaar. [—strandrecht n.
Brisac(h) m. Breisacli n.
1. brisant adj. verbrekend; ontploffings-
2. brisnt m. 1 golfbreker ns.; 2 (en mer) blinde
klip; 3 —s branding f.
briscot m. Brictiusman m.
brisef. 1 koeltje n., bries f.; -- de mer zeewind m.;
2 (écluse) draaibalk m.
brisé adj. 1 gebroken; comble — gebroken dak;
rime ---e gebrokene rijm n.; n.; porte —e vouwdeur;
table —e vouwtafel f.; compas — vouwpasser
m.; 2 (éreinté) geradbraakt.
brisées f. pl. 1 afgebroken takken m. pl.; inarcher
sur les -- de in 't vaarwater komen van; 2 (fig.)
voetspoor n.; suivre les — de in de voetstappen
treden van.
brise-glace m. (' - «[s]) ijsbreker m.
brise-lames m. (. - z) golfbreker m.
brisement m. 1 verbrijzeling f.; 2 (mar.) golfslag t
brise-moties m. ( '- ('D) kluitenbreker m. [m.
briser 1 v. tr. (ver) breken; (en rniettes) verbrijzelen,
vermorzelen; 2 (chaines, joug) verbreken;
(coeur) breken; un cceur brisé een gebroken hart;
3 (rapports, conversation, corresp.) afbreken; 4
(fatigtte) radbraken; 5 (tin) braken; (laine) kaarden;
6 v. intr. & se — gebroken worden, verbrijzeld
worden; (efforts) schipbreuk lijden.
brise-raison m. kletskous m.
brise-tout m. breekal m.
briseur In. breker in.; — d'images beeldstormer in.
briseuse f. kaarde f.
brise-vent m. ( '[s]) windscherm n.
Brisgau in. Breisgau n.
brisoir m. braak f.
brisque f. 1 brisque n.; 2 troef f.; 3 aas n. ou tien
f.; 4 (inil.) streep f., chevron m.
bristol n. bristolpapier n.
brisure f. breuk f., knak m in., (;nar)klucht f., à
—s geleed, vouwbaar.
britannique adj. Brit(i)sch; fles —s Brit(i)sche
Eilanden n. pl.
1. broc m. [brol flapkan, but f.
2. broc m. [brok'] spit n.; de — en bouche heet
van 't spit, (fig.) zonder aarzelen.
brocantage m. schacherij f.
brocanter v. tr. & v. intr. schatheren.
brocanteur m., ...euse f. schacheraar m., --sterf.
1. brocard m. schimpscheut f.
2. brocard m. eenjarig hert n.; eenjarige ree f.
brocarder v.. r. schimpscheuten geven aan.
irocardeur in., ...euse f. schimper rn., schimp-•
brocart m. (tissu) brocade f., brocaat n. [ster f.
brocatelle f. brocardel n
brochage m. innaaien n.
broche t. 1 (braad)spit n.; 2 (tis^.) spil f., klos ?n.;
3 (tonneau) zwik ri.; 4 speetje n., stift f.; 5 (bijou)
broche, boot f.
brocher 1 v. tr;. (livre) innaaien; 2 (fils) stikken,
doorwerken; 3 (clou-) inslaan; (tête d'épingle) opzetten;
(chaussure) vastpinnen; 4(fig.) ontwerpen,
afhaspelen; 5 v. intr. (tot.) uitbotten.
brochet m. snoek -m.
brocheter v. tr. speten.
brochette f. 1 (tuis.) klein spit; 2 (tige) speetje,
staafje n.; 3 (biton) stokje n., pen f.; élever à - la
— met de pen opkweeken.
brocheur in., ...euse f. innaaier m., innaaister f.
brochure f. 1 boekje, vluchtschrift n.; 2 innaaien
n.; 3 stiksel n.
brochurier m. vlugschriftschri,,ver m.
brocoli in. (Italiaansche) bloemkool f.
brodequin in. 1 halflaarsje n.; 2 tooneellaars,
broos f.; 3 (torture) Spaansche laars f.
broder v. tr. 1 borduren, stikken; — au crochet
haken; 2 (fig.) uitwerken, inkleeden, opsieren,
opsnukken, (er wat) bijdoen.
broderie f. 1 broduurwerk, stilwerk n.; 2 (fig.)
opsmukking f., versiersel n.
brodeur m., ...euse f. 1 borduurder m., ...uurster
f.; 2 (fig.) opsmukker m.
broie f. braak f. ( fijnmalen n.
broiement, broiment m..fijnstampen,fijnwrijvent
br o m ate m. broomzout n.
brome m. bromium, broom n.
bromure m. bromuur n.
bronchade f. struikeling f.; (fig.) misstap m.
bronche f. luchtpijptak f.
bronchement m. struikeling f.
broncher v. intr. 1 struikelen; 2 waggelen, wankelen;
sans — zonder te verroeren, zonder aarzelen
bronchial adj. (...aux) luchtpijps-.
bronchie -- 68 — brule-pourpoint
bronchie f. p. kieuw f.
bronehite f. luchtpijpontsteking, bronchitis f.
bronchique adj. luchtpijps-.
bronchotomie f. luchtpijpsnede f.
brongage m. bronzeering f.
bronze 1 m. brons n.; — (à cloches, à canons)
(klokkanon)spijs f.; un — een bronswerk n.; de
— bronzen; coeur de — steenen hart; 2 adj . bronskleurig.
bron zer v. tr. 1 bronzen; bronskleurig maken; 2
(fig.) stalen; teint bronzé donkerbruin gezicht n
souliers bronzés goudkeverschoenen m. p1.
broque f. (slag)tand m.
broquette f. spijkertje n.
brossage m. afborstelen n., afborsteling f.
1. brosse f. 1 borstel m.; — á habits, à cheveux
kleerborstel, haarborstel, coup de — wreef met
den borstel; 2 (pinceau) kwast m.; 3 (houppe de
poils) borstel m.; 4(bot.) kreupelhout n.
2. brosse f.: faire — mis zijn; avoir — niets
hebben; — (interj.) mis!
brossée f. afborsteling f.
brosser v. tr. borstelen; afborstelen; uitborstelen.
brosserie f. 1 borstelfabriek f.; 2 borstelwinkel m.
brosseur m. 1 afborstelaar; schoenpoetser m.; 2
(mil.) oppasser m.
brossier m. borstelmaker m.
brou m. (note) bolster m.
brouée f. stofregen m.
brouet ni. pap f.; — noir Spartaansche pap.
brouette f. kruiwagen m.
brouettée f. kruiwagen(vol) m.
brouetter v. tr. kruien.
brouetteur, ...ier m. kruier m.
brouhaha m. rumoer n.
brouillamini m. 1 mengelmoes n.; 2 warboel m,
1. brouilla.rd m. 1 mist m.; il fait du — er is
mist; 2 (fig.) nevel m.; être dans les —s beneveld
zijn.
2. brouiiiard 1 m. (comm.) kladboek n.; 2 adj.
papier — vloeipapier n.
brouillasser v. intr. stofregenen, motregenen.
brouille f. beroering, motregenen.
brouille f. beroering, stoornis f.; je suis en — avec
ik ben in onmin met.
brouillement m. verwarring f.
brouitier v. tr. ; vermengen, roeren; (vin, cartes)
schudden; (eeufs) klutsen, kloppen; 2 (mauv.
part) verwarren; (mécanique. serrure) verdraaien
(papier) bekladden; (amis) oneenigheid stoken
tusschen; être ...és in onmin zijn; (cervelle) in de
war brengen, op hol brengen; — les cartes (fig.)
spel bederven; 3 se — in de war geraken. (temps)
betrekken; (amis) in onmin geraken; se — avec,
être brouillé avec overhoop liggen met, opgespannen
voet staan met.
brouillerie f. oneenigheid f.
1. brouillon 1 adj. (G-, ne) twiststokend; 2 ni.
twiststoker m.; warhoofd n.
2. brouillon m. 1 ontwerp, concept n.; 2 klad;
kladschrift; kladboek n.; cahier de —s kladboek n.
brouilionner v. tr. in klad schrijven.
broussailles f. p1, struikgewas n.
1. Brousse f. Brusa, Broesa n.
2. brousse t. struiken m. pl.
broussin m. 1 mazelhout n.; 2 (mer) schuim n.;
3 (cuis.) kaas m. met azijn en peper.
brout m. jonge loot f.
brouter 1 v. intr. grazen; 2 v. tr. afgrazen;
3 (hort.) aftoppen; 4 (rabot) opspringen; (ciseau)
drillen, inscheuren.
broutille f. 1 twijgje, rijshout n.; 2 afval m.; 3
(fig.) prul, vod f. [ten; 2 braken n.
broyage, broyement in. 1 fijnwrijven,.fijnstoo-t
broyer v. tr. 1 fijnwrijven, fijnstooten; 2 (11r,,
chanvre) braken; 3 (nourrit.) malen; 4 (déformer)
verpletteren; 5 (fig.) — du noir alles in
't zwart zien. [noir zwartziener .m.
broyeur m. 1 verfwrijver; 2 vlasbraker; 3 ; det
broyon m. 1 wrijfsteen m.; 2 (typo) inktsteen;
bru f. schoondochter f. [m.; 3 vossenval f.
bruant m. gors, groene vlasvink m.
bruantin m. weduwaal m.
brucelles f. pl. veertangetje n.
Bruges f. Brugge n.
brugeois 1 adj. Brugsch; à la —e op zijn
Brugsch; 2 m. B-- Bruggeling m.
brugnon m. bloedperzik f.
bruine f. motregen m.
bruiner v. intr. motregenen.
bruir v. tr. doorstoomen.
bruire v. intr. bruisen, ruischen; (tonnerre)^
bruisiner v. tr. breken. [rollen.
bruissement m. gebruis, geruisch n.
brult m. gerucht n.; sans —, à petit — zonder
gerucht; à grand — met groot lawaai; loin du —
verre van 't gewoel; -- de portes de chalnes, gerammel
n. van deuren, van ketenen; — du tonnerre
geraas n. van den donder; — de mer (zee)-
geruisch n.; des —s en l'air losse geruchten
beaucoup de — pour rien veel drukte voor niets
il nest — que de men hoort van niets anders dan
brulage m. verbranden n.
brulant adj. 1 brandend, heet; fièvre —e heete
koorts f.; 2 (fig.) vurig, gloeiend, - onstuimig;
(colère) ziedend; question —e brandende vraag
f.; terrain — gloeiende bodem m.
brt ié 1 adj. 1 verbrand; 2 aangebrand; cerveau
— heethoofd n.; 2 m. brandlucht f., brandsmaak
m.; avoir un gout de — aangebrand smaken;
sentir le — branderig rieken, (opinion) naar
den mutsaard rieken.
brale-bout m. (-o- oo [s]) profijter m.
brale-gueule m. ( ) baardrookertje, neuswarmertje
n.
bralement m. 1 verbranding f.; 2 brand ni.
brOle-pourpoint adv.: k — vlak bij; tirer sur qq.
à — iem. het geweer op de borst zetten, (fig.) iem.
het mes op de keel zetten; dire à — vlak in 't ge-
u1er — 69 -- buisson
it zeggen; argument à -- bewijs op den
;n af.
lier 1 v. tr. verbranden; (cuis., boulanger)
?n aanbranden; (liqueurs, café) branden; —
e maison een huis verbranden; — vif levend
branden; — du bols, du charbon hout, kolen
inden; — ses vaisseaux zijn schepen verbrani;
il est brulé hij is aangebrand, hij heeft zich
opspraak gebracht; — la cervelle à voor den
9 schieten; --- ses dernières cartouches zijn
etste patronen opschieten; 2 (pierre infernale)
inden; (soleil) verzengen; (gelée) verschroeien;
fièvre le brule hij gloeit van de koorts; 3 —
lan gue, le gosier branden op de tong, in de
gil; 4 (étape. station) voorbijsnellen, overslaan;
le pavé, les planches het vuur uit de steenen,
den vloer doen springen; -- la politesse het
arwel schuldig blijven; laten schilderen; 5 se —
^h verbranden; se — la main zijn hand brann;
6 v. intr. branden; les pieds lui brCilent hij
zat op heete kolen; le torchon brule (fig.) het
okt in de keuken; 7 vurig verlangen; —, du
sir de branden van verlangen om; 8 (jeu) tu
ules heet!
Alerie f. (brandewijn)stokerij f.
ule-tout m. ( '- ^) profijter m., zuinigje n.
ûieor m. I brandstichter; 2 (gaz) brander; 3^
íloir m. koffiebrander m. [(distill.) stoker m.
aiot m. 1 brandstok m.; (navire) brander m.; 2
ipe) neuswarmertje n.; 3 (cuis.) keelverbrander
; 4 (fig.) stokebrand m., heethoofd n.
ulure f. 1 brandwond(e) f.; 2 (bot., zoo.)
u m aire m. Nevelmaand f. [brand m.
umal adj. ( mos) wintersch. winter-.
u me f. dikke.m ist m. [meur) somber.
brun adj. 1 bruin; donker, duister; 3 (hu-t
brun m. 1 bruin n., bruine kleur f.; — loncé
>nkerbruin n.; — rouge bruinrood n.; 2 (hom-^
*unátre adj. bruinachtig. [me) bruinharige m.
-une f. 1 schemeravond m.; 2 (femme) brunet
; 3 (poiss.) Nijlbaars m.
runct m. bruinharige m.
runette f. brunet f.
runir 1 v. tr. bruin maken; bruineeren, pojsten;
2 v. intr. bruin worden.
runissage m. bruineering f., polijsten n.
runisseur m. bruineerder, polijster m.
runissoir m. bruineersteen m., bruineerstaal n.
runissure f. bruineeren, polijsten n.
Irunswick m. Brunswijk n. [Brunswijker m.
runswickois 1 adj. Brunswijksch; 2 m. B—t
^rusque adj., ment adv. 1 barsch, stuursch,
!orsch, bits; 2 onverwacht; plotseling.
'rusquer v. tr. 1 ruw behandelen, barsch bejege-
^en; 2 overrompelen; 3 met geweld doorzetten;
,reweld aandoen aan; — la situation den knoop
!oorhakken; — le dénoument de ontknooping
,nvoorbereid aanbrengen; — la fortune de foruin
willen dwingen.
irusquerie f. barschheid, bitsheid f.
brut adj. 1 ruw, onbewerkt; 2 (sucre) ongezuiverd;
(diamant) ongeslepen; (poids) bruto; 3 (fig.)
onbeschoft, lomp. [woest, ruw, lomp.
brutal adj. (... aux) 1 beestachtig, dierlijk; 2t
brutalement adv. onbeschoft, lomp.
brutaliser v. tr. ruw behandelen, lomp bejegenen.
brutalité f. 1 beestachtigheid f.; 2 woestheid,;
brute f. redeloos dier, beest n. [lomphe.id f.
Bruxelles f. [ss] Brussel n.; choux de — spruitjes
n. pl. [laar m.
bruxeilois 1 adj. Brusselsch; 2 rro. B— Brusse-1
bruyant adj. bruyamment adv. 1 luidruchtig;
(,on, couleur) schel; 2 woelig.
bruyére f. 1 heidekruid n.; balai de — heibezem
m.; 2 heide f.; terre de — heigrond m. coq de --;
bryon m. boommos n. [woerhaan m.
bryone f. witte wijngaard, varkenswortel m.
b u adi . gedronken; il est -- hij is dronken.
buanderie f. waschhuis n.
bubale m.-hertebuffel m. [steenepp f.
bubon m. 1 (pest) buil, f lies) buil. f.; 2 (bot.)t
buccal adj. (... aux) van den mond, mond-.
buccin m. 1 wulk f., kinkhoren m.; 2 (instr.)
bazuin f. [trompetterspier f.
buccinateur m. 1 bazuinblazer m.; 2 (anat.)t
buccine f. krijgsbazuin t. [bucentoro m.
bucentaure m. 1 (myth.) bucentaurus; 2 (hist.)t
bucéphale m. 1 (hist.) bucephalus m.; 2 staatsiepaard
n.; 3 knol m.; 4 (ins.) dikkop m.
buche f. 1 blok, brandhout n.; 2 (fig.) stijve
Klaas, dommerik m.; 3 (fig.) blokken n.; temps
de -- bloktijd m. [2 brandstapel m.
1. bucher m. 1 houtzolder m., houthok n.;t
2. bucher 1 v. tr. behakken; 2 tot brandhout
slaan; 3 afrossen; 4 V. intr. hard werken, blokken.
bucheron m. houthakker m.
buchette f. 1 sprokkeling f., spaandertje n.;T
bei ,heer m. blokker in. [2 strootje n.
bucolique 1 adj. herderlijk, herders-; 2 f. her-;
bucráne (arch.) ossekop m. [dersdicht n.
Bude f. Ofen n.
budget m. begrooting f.
budgétivore 1 adj. uit de staatsruif etend; 2 m4
Budissin m. & adj. uit Ofen. [budgetvreter in.
buée f. 1 damp m.; 2 (lessive) loog f.
buer v. tr. 1 dampen, uitwasemen; 2 wasschen.
buffet m. T buffet n.
buffetier m. buffethouder m.
buffIe m. 1 buffel m.; 2 du — buffelle(d).er n.
buffleterie f. [flèt'-rij le(d)ergoed n.
b uff ietier m. le(d) ergoedmaker m.
b uffieti n m.. jonge buffel m.
bugle 1 m. sleutelklaroen n.; 2 f. (bot.) beren-:
buglos(s)e f. ossetong f. [oor n.
bugrane f. stalkruid n.
buis m. 1 buksboom, palm(boom) m.; 2 palmhout
n., palm f.; — bénit gewijde palm; 3 (eord.)^
buisse f. persplank f. [likhout n.
buisson m. 1 struikgewas, kreupelboschje n.; —
d'épines dorenbosch, braambosch n.; battre les
boissonneux -- 70 — eab<
-s de struiken slaan ou afloopen; trouver -
creux niets in de struiken vinden; - ardent
(bible) brandend braambosch, (bot.) mozes boom
m.; 2 hakhout n.; 3 (cuis.) pyramide f.
buissonneux adj. (...euse) vol struikgewas.
buissonnier adj. (lire) 1 uit de kreupelboschjes;
2 école ...i ere (hist.) haagschool f.; faire
l'école - spijbelen, den bink steken, achter loopen;
3 arbre - dwergboom m.
1. bulbe f. (bot.) (bloem)bol m.
2. bulbe m. (anat.) gezwel n., knobbel m.
bulbeux, adj. (...euse) bolachtig, bolvormig, bol-.
bulgare 1 adj. Bulgaarsch; 2 m. B- Bulgaar m.
Bulgarie f. : ia - Bulgarije n.
bullaire m. bollenboek, bullarium n.
bulle f. 1 (hist.) gouden ou zilveren kogeltje n.;
2 zegel n.; 3 oorkonde f.; (pape) bul f.; 4 (water)-
blaasje n.; (lucht) bel; (zeep) bel f.; 5 (méd.) blaas
f.; 6 kladpapier n.; 7 taats t., g(a)reelnagel ni.
bullé adj. 1 gezegeld; 2 met een bul; 3 met blazen.
bulletin m. 1 bericht n.; 2 bewijs n.; 3 stembriefje
n.; 4 koerslijst; 5 (conduite) staat m.;
(école) bewijs, bulletijn n.; t ( presse) overzicht n.
bulleux adj. (...euse) vol blazen.
bupreste m. prachtkever, m. [bakslijter m.
buraliste m. 1 bureaulist, beambte, klerk; 2 ta-1
burat m. b(o)rat n.
buratin(e) f., m. boratzijde f.
1. bure f. mijnschacht f. [2 (vêtem.) pij f.
2. bure f. 1 (tissu) grove wol f., pijlaken n.;1
bureau m. 1 schrijftafel; (réunion) bestuurstafel
f. 2 schrijfkamer f., (comm., douane, poste)
kantoor n.; (haute administr.) kamer f.; (admin.
& police) bureau n.; -- de change wisselkantoor;
- de poste postkantoor; -- de police politiebureau;
- de tabcc tabakwinkel m.; -- de
bienfaisance armkamer; - de théátre schouwburgkas
f.; commis de --- klerk m.
bureaucrate m. bureaucraat m.
bureaucratie f. bureaucratie f.
bureaucratique adj. bureaucratisch.
burette f. kannetje, fleschje n.; (église) ampul f.
burgandine f. parelmoerschelp f.
burgau m. parelmoermossel f.
burgaudine parelmoerschelp f.
burgrave m. burggraaf m.
burgraviat m. burggraafschap n.
burin m. 1 graveerstift, (en gén.) stift f.; 2 ijzerschaar;
boorstang; tandenvijl f.
buriner v. tr. graveeren, etsen.
burineur m. etser m.
burlesque adj., cD ment adv. potsierlijk, koddig.
burnous m. boernoe(s), burnoe m.
bursal adj. (...aux) van een noodbeslasting, ge
busard m. 1 wouw, kiekendief m.; 2 (fig.) u
kuiken n. [krommin
buse in. 1 planchet n., voorbalein , f.; 2 (fus
1. buse f. buizerd, muizenvalk m.; 2 (fig.) ui
2. buse f. (tuyau & navire) buis f. [kuiken
busqué adj. gebogen, boogvormig.
busquer v. tr. 1 krommen, buigen; 2 (tors
baleinen steken in.
busquière f. planchetschuif, baleinsleuf f.
buste m. 1 borstbeeld; 2 bovenlijf; 3 (mil.) boi
harnas n.
but m. i mikpunt, doelwit n.; viser au - op
- wit mikken; -- à - kamp op, gelijk op; de --
blanc recht op het doel af; 2 (fig.) doel, oogmi
n.; atteindre son - zijn doel bereiken.
buten 1 v. intr. mikken, treffen; (fig.) doelen (o
2 (jeu) raken; 3 v. tr. (rnur.) steunen, stutten
se - zich steunen (tegen); zich bepalen (b`
elkander in den weg loopen.
butin m. T buit m.
butiner v. tr. & intr. buit maken, plunderen;
sur azen op. [stuk
butoir m. 1 stootmes n.; 2 stootsteen m.; 3 stoe
butor m. 1 roerdomp m.; 2 (fig.) lomperd, vleg
butorde f. malloot f.
buttage m. aanaarding f.
butte f. aardhoop m., heuveltje n.; 2 schiet hem
m., schijf f.; en --- à blootgesteld aan.
buttée t. steunmuur m. [struikelen (ol
butter v. tr. 1 aanaarden; 2 schoren; 3 se -^
butyreux adj. t...euse) boterachtig.
butyrine f. b6ter.^tof f.
butyrique adj. boter-.
buvable adj. drinkbaar.
buvant adj. drinkend; être bien - et mangea.
goed eten en drinken. [boek
buvard m. 1 (papier) - vloeipapier; 2 vloeï
buvetier m. baas, waard m.
buvette f. 1 ververschingslokaal n.; koffiekam
f.; 2 drinkpartijtje n.
buveur nl. I drinker m.; (mauv. part) drink
broer m.; 2 badgast m.; 3 (anat.) drinkspier f.
buveuse f. drinkster f.
buvoter v. tr. leppen.
byronien adj. i ene) Byroniaansch.
bysse, byssus m. T byssus in.
Byzance f. Byzantium n.
byzantin 1 adj. Byzantijnsch; 2 m. B- Bvzaj
tijn(er) m.; 3 m. b- rozekleur f.; 4 m. b- roz
kleurige anemoon f.
C
C m. c f. 3. Ca pion. dat; eest - zoo is 't, juist; rien qu
1. cà adv. hier; -- et là hier en daar; en -- tot - anders niets; comme - zoo;.c'est comme -y
hiertoe, tot heden. [aan dan. 't is nu eenmaal zoo.
2. cà interj. welaan, toe; ah --, oh -, or -- wel-t cabale f. 1 (Juifs) kabbala f.; 2 hermetische kun.
Daler - 71. -- cadastre
(fig.) kuiperij f., slinksehe streek m., cabaal
4 lawaai, rumoer, cabaal n.; 5 bent f., aang
m.; (théat.) klak f.
Ier v. intr. kuipen, cabaal maken.
leur m. cabaaimaker m.
aliste m. kabbalist m.
alistique adj. kabbalistisch.
an m. regenmantel m.
ane f. 1 hut f.; 2 (mar.) kooi f.; 3 (sur le pont)
f.; 4 (ois. & vers à soie) kooi f.; 5 (dial.)
ve f
eabaner v. tr. 1 (hutten) opslaan; 2 v. intr.
hutten) legeren.
cabaner v. tr. & intr. (mar.) kenteren.
anon m. 1 hutje n.; 2 kot n., cel f.
aret m. 1 herberg, tapperij f.; 2 schenkblad
3 (jeu) palet n.; 4 (bot.) hazelwortel m.; 5
^.) sijsje n.
aretier m., ... ière f. herbergier m., -ster m.
as m. 1 vijgenkorf m.; 2 biezen tasch, kabas
3 mandewagen ni.; 4 (iron.) (chapeau) korf
(git) mand f.
^sstan m. kaapstander m.; (vertic.) windas n.
^illaud m. kabeljauw m.
iillot m. knevel m., pin f.
sine f. 1 kajuit f., hokje n.; (téleph.) cel t , 2
gins) badkoets; 3 (mar.) kooi f.
einet m. T kabinet n.; -- de consultations
eekkamer; - de toilette kleedkamer f.; - de
•dure prieël n.; -- acoustique spraakgewelf
- d'orgue orgelkas f.; - de barque roef f.;
d'aisance gemak n.; ---- noir 1 donkere kamer,
fig.) geheim kabinet; homme de - 1 staats
n, ti kamergeleerde m.; question de - kabi-
-
svraag f.; tenir - raad houden.
bie m. kabel m.; (jeu) nettouw; filer du -
,w vieren, (f:g.) talmen.
Oleau, ... ot m. touwtje n., reep, tros m.
^oche
logramme rn.. kabeltelegram n.
f. i schoen i'ker rn. taats f.; 2 stompP
ikerbrood n.; 3 (hibou) dikkop en,.; 4 kopbal m.
boehon in. 1 gepotiiste klomp ino.; 2 taats f.; 3
po.) narrenkap f.; 4 muilpeer f.
potage m. kustvaart f.
boter v. intr. langs de kusten varen, kustvaart;
boteur, ...tier, m. kustvaarder m. [drijven.
botin m. 1 rondreizend tooneelspeler; 2 (fig.)
ediant m. [komedie f.
bbotinage m. 1 komediantenleven n.; 21
botiner v. intr. slecht spelen; komediant;
tbout in. Kaboel, Kabul n. [worden.
boulot m. kroeg f.
brer v. tr. : se - steigeren; (fig.) opstuiven,
brt m. geitje n. [opvliegen.
briole f. bokkesprong m.; (danse) kuitflikkeri
brioler v. intr. bokkesprongen doen. [m.
briolet ni. 1 cabriolet n.; 2 lichte leuningstoell
brioleur m. luchtspringer m. [m.
bus adj. : chou - kabuiskool) f.
ca m. kak, drek m.; faire - kakken.
cacade f. 1 afgang m.; 2 (fig.) kakte n., terug-t
cacao m. cacao f. [gang m.
cacaotier, cacaoyen m. cacaoboom m.
cacaotière, cacaoyère f. cacao-plantage f.
cacarder v. intr. gaggelen.
cacatois m. 1 kakatoe f.; 2 bovenbramsteng f.;
cachalot m. potvisch ni. [ 3 bovenbramzeil n.
tache f. 1 schuilhoek m.; 2 schutblaadje n.
cache-cache m. schuilevinkje, schuilhoekje n.;
jouer à - schuilhoekje ou verstoppertje spelen.
cache-corset m. overkeurs f.
cachectique adj. kwaadsappig.
1. Cachemire m.: le - Kasjmir n.
cachemire m. 1 kas/mir n.; 2 kasjmirsjaal f.
cachemirien adj. (oj ne) van Kasjmir.
tache-misère rn. .('- cD) armoedekker m.
cache-nez m. (cD- x) neusbedekker m.
tache-pot m. ('- °s) 1 potmantel; 2 porseleinvorm
ni.; á - (fig.) heimelijk.
cache- poussière rn. ( - co) stofjas t.
cacher v. tr. 1 verbergen, wegsteken, wegstoppen;
2 verborgen houden; - con jeu in zijn kaart niet
laten kijken; 3 bedekken; - la lumière, la vue
het licht, liet gezicht benemen; se - de qq. zijn
doen voor iem. geheim houden; se -- de qc iets
niet willen weten; se - qc. (à soi-même) zich
iets ontveinzen.
cacherie f geheimzirnigheid, verheimelijking f.
cachet m. 1 zegel n., stempel m.; lettre de -
koninklijke geheimbrief m.; 2 kaartje n.; courir
le - op leskaartjes uitgaan, privaatcessen geven;
3 (fig.) kenmerk n., stempel m.; avoir son -- zijn
(eigen) stempel dragen. [ouweltje n.
cacheter v. tr. zegelen, toelakken; pain à -t
cachette f. schuilhoekje n.) m.; en -- heimelijk,
tersluiks.
cachexie f. kwaadsappigheid f.
cachot in. kerker m.; (mil.) streng arrest m.
eaehotterie f. geheimzinnige handelwijs, geheimzinnigheid
f.
cachottier m., ...ière f. kleingeestig geheim-t
cachou m. ca(te)chou f. [zinnige m. & f.
cacochyme adj. kwaadsappig; (fig.) korzel.
cacochymie f. kwaadsappigheid; (fig.) korzeligheid
f.
cacographie f. T cacographie f. : 1 spel- en taalfeilenmonster;
2 spel- en taalfeilenboek n.
cacograohique adj. T cacographisch; 1 (travail)
vol spel- en taalfeilen; 2 (exercice) op spel- en
taalfeilen.
cacolet m. kussenmand; draagmand f.
cacologie f. gebrekkige wending f.. [kend.
cacologique adj. gebrekkig gesproken ou spre-t
eaconhonie f. wanluidendheid f., wanklank m.
cacophonique adj. wanluidend.
cactée f. cactusachtige f.
cactier, cactus m. cactus m.
cadastrage m. kadastreering f.
cadastral adj. (...aux) kadastraal.
cadastre m. kadaster n.
cadastrer -- 72 --- caisset
cadastrer v. tr. kadastreeren.
cadavéreux adj. (...euse) lijkkleurig, lijkac&itig,4
cadavérique adj. lijkachtig, lijk-. [lijk-.
cadavre m. lijk n.; (iron.) lijf n., maag f.
cade m. jeneverboom m.; huile de -- jeneverolie f.
cadeau m. (-jx) 1 geschenk n.; 2 letterkrul f.
cadédis- ! interj. sapperloot 1
cadenas rn. 1 hangslot, maalslot n.; 2 zilverkistje
n. • [sluiten.
cadenasser v. tr. met een hangslot ou maalslot
cadence f. 1 gelijkmatige gang ou tred ou pas
m.; 2 stemval, toonval in.; en — gelijkmatig.
cadencer v. tr. gelijkmatig schikken ou maken,
afmeten.
1. cadet adj. (ote) jonger; frere - jongere
broer; le — cadet de mes soucis de minste
mijner zorgen.
2. cadet m. 1 jongsle rn.; 2 j ongere (in dienst); 3
adelborst, cadet m.; — éclaireur padvinder m.; 4
snaak, lichtmis m.
cadine f. jeneverolie f.
Badmie f. galmei f.
cadmium m. kadmium n.
cadra n -m. 1 (wijzer) plaat, uurplaat f.; — solaire
zonnewijzer m.; faire le tour du - het wijzertje
rond laten gaan; 2 (métiers) schijf f.; (mar.) quadrant
n.; (zoo.) perspectief-slak f.; (hot.) straal-t
cadranné adj. gewield, straalspletig. [spleet f.
cadrat rit quadraat n.
cadratin m. vierkant n.
cadrature f. voorwerk, wijzerwerk n.
cadre m. 1 lijst f.; 2 (métiers) raam n.; 3 (eil. et
admin.) kader n.; 4 (fig.) schets f., ontwerp n.;
grens f.; 5 (tlséát.) schuifladenstuk n.
eadrer v. intr. passen (op), overeenkomen (met) .
eaduc adj. (...uque) 1 vervallen, krachteloos; 2
bouwvallig, versleten, ellendig, ver gezet, op; 3
(feuille) afvallend; (comparaison) mank, hinkend;
(succession, gage) vervallen; (lot) niet
opgevraagd; (vote) ongeldig; 4 áge — zwakke
ouderdom m.; mal — vallende ziekte f.; membrane
...que Huntersche huid f.
caducée m. Mercuriusstaf, slangenstaf m.
caducité f 1 vervallen toestand n1.; 2 bouwvalligheid
f.; 3 ongeldigheid; 4 afgeleefdheid f.
caecum m. blinde darm m.
1. cafard m. 1 huichelaar; 2 klikspaan m.; 3
ad,. huichelachtig.
2. eatard m. (zoo.) kakkerlak m.
cafarder v. intr. 1 huichelen; 2 verklikken.
cafarderie, ...dise f. huichelarij f.
café m. 1 koffie f.; — au lait 1 koffie met melk, 2
koffiebruin; faire du — koffie zetten; prendre du
ou Ie — koffie drinken; arbre I =-- knikkerboom
rn.; fort de — (iron.) zware tabak; 2 koffiehuis n.
café-concert, café-chantant m. (ces- cDs) cafechantant
n., tingellangel m.
caféier m. 1 koffieboom; 2 koffieplanter m.
caféière f. koffieplantage f.
café-restaurant m. koffiehuis n. en restauratie f.
cafetan m. kaftan m.
cafetier m. koffiehutshouder, herbergier ni.
cafetière f. koffiekan f.
cafier m. koffieboom m.
eafre 1 adj. Kafferseh; 2 C— m. & f. Kaffer
Cafrerie f. : la - Kafferland n. [Kaffert
cape f. 1 kooi f.; (fig.) hok n.; J (bàtiment, rr
lin) romp m.; (escalier) mantel m.; (cloc'
stoel m.; 3 weefstoel m.; 4 spil f.; 5 horde f
(horloge) kast f.; 7 hoepelrok m.
cagnard 1 adj. lui, vadsig; 2 m. luiaard, vad
aard m.; 3 komfoor n.; 4 presenning f.
cagnarder v. intr. luieren.
cagnardise f. vadsigheid f.
cagne f. 1 vadsig wijf n.; 2 slechte hond m.
cagneux 1 aaj. (...euse) krombeenig; 2 m. kr
been, kalverknie m. & f.; 3 vormstamper m.
cagnotte f. 1 (inleg)pot in.; 2 wijnkuipje n.
cagot 1 adj. schijnheilig; 2 m. kwezelaar, pild
bijter m.; — e f. kwezel f.
cagoterie f., ...tisme m. schijnheiligheid, ferl
cagoule f. nol f. [lari
cague f. kaag f.
cahier in. 1 schrijfboek; 2 katern(tje), boekje n
— des charges voorwaarden €. pi. (van aanbe
ding ou veiling).
cahin-caha adv. zoo zoo, half en half.
cahot in. 1 schok, stoot in.; 2 hobbeligheid
(fig.) hinderpaal m.
cahotage, cahotement m. gehots n.
cahoter v. tr. hotsen, schokken; (fig.) heen e
cahute f. hut f. [weer slinge
caid m. kaid m.
caïeu m. bijbolletje, n.
1. caille f. kwartel, kwakkel m.
2. caille f. vat n.
caillé m. stremsel n.
1. caillebotte f. wrongel f.
2. caillebotte f. (mar.) stopstuk n.
caiflebotter 1 v. tr. doen stollen ou stremmen
v. intr. stollen, stremmen.
cailletage m. beuzelpraat m., geklets n.
caillette f. 1 lebmaag; 2 babbelkous f.
eaillot m. klonter m.
caillot-rosat m. rozepeer f.
caillou m. ('x) kei(steen) m.; coeur de
comme un — steenen hart n.
cailloutage m..keiwerk n., begrinding f.
caillouter v. tr. met keien beleggen, begrind
caillouteux adj. (...euse) vol kei(steen)en.
cailloutis m. grint f.
caiman m. kaaiman m.
Caïn m. Kain m.
calque m. galeisloep, kaik f.
Caire m.: le — Kaïro n.
caisse f. 1 bak m.; (comm.) kist f.; (financ-es, hq
piano, orgue) kas f.; — d'épargne spaarkas
trommel f.; grosse — groote trommel; battre
grosse — de groote train roeren.
caissetin m. kistje n.
ssier -- 73 — calme
isier m. kashouder, kassier m.
son m. 1 kruitwagen; proviandwagen m.;
•st f.; se faire sauter le - zich voor den kod
!eten; 3 duikerkist f.
put m. 1 kajapoetboom m. , 2 kajapoetolie f.
oler v. tr. & intr. 1 (flikflooien, .fleemen; 2
r.) korte gangen maken; 3 (mar.) uitdrijven;
pis.) snateren.
olerie f. flikflooterij f.
oleur m. flikflooier, fleemer m. [korst f.
m. ('s) 1 eelt n.; 2 hard uitwas n.; 3 steen- 1 1
abrais 1 adj. Calabrisch; 2m. C- Calabriër m.
tabre f.: - Calabrië n.
lals m. Kales n.; Pas de -- Nauw n. van Kales
aisien I adj. (-o ne) IKalesiaansch; 2 m. Caison
f. diepgang m. [Kalesiaan m.
ament m. bergmelisse f., katteikruid n.
aminaire adj. kalamijnachtig; pierre - kalainsteen
m.
,amine f. kal(a)mijn n.
lamite f. 1 zeilsteen m.; 2 versteend rietgewas n.;
vitte mergel f.; 4 boomkikvorsch m.
lamité f. onheil n., ramp f. [lig.
lamiteux adj. (...euse) rampspoedig, rampza- 1
landrage m. kalanderen, mangelen n.
calandre f. kalander f., mangel m.
calandre f. kalander, korenworm m.
landrer v. tr. kalanderen, mangelen.
landreur m. kalanderer m.
Icaire 1 adj. kalkachtig, kalk-; 2 m. kalk f.
Ieanéum m. hielbeen n.
Icarifère adj. kalkhoudend.
Icédoine f. chalcedoon(steen) m.
Ieédonieux adj. (...euse) chalcedoonhoudend.
Icinable adj. verkalkbaar.
,Icination f. verkalking f.
ticiner v. tr. & intr. verkalken.
ticiu m m. kalkmetaal n.
valcut m. steen m.; - rénal niersteen.
calcul m. 1 rekenen n.; berekening f.; livre,
Treur de - rekenboek n., rekenfout t.; - mental
kenen uit het hoofd; 2 berekend plan n.; berening
f.
iculable adj. berekenbaar.
Iculateur 1 m., ...trice f. rekenaar, m., -ster f.,
adj. berekenend.
kiculer v. tr. & intr. 1 rekenen; 2 (fig.) berekenen
alculeux 1 adj. (...euse) steenachtig; 2 m. steenijder
m.
vale f. 1 ruim n.; fond de - onderruim; être
fond de - op het droge zitten; supplice de la -,
tonner la - kielhalen n. & v. tr.; 2 - (de contruction)
helling f.
vale f. 1 wig f., houtje n.; 2 remschoen m.
alé adj. welgesteld, vast in den zadel.
lalebasse f. kalebas f.
balebassier m. kalebas(boom) m.
Calèche f. kales f,
dalego n m. onderbroek f.; - de bain zwem broekjeT
paiegonnier m. orulerbroek-maker m. [n.
Calédonie f.: la - Caledonië n.
calédonien 1 adj. ( ene) Caledonisch; 2m. CCaledoniër
m.
caléfacteur m. verwarmingstoestel n.
caléfaction f. verwarming f.
calembour in. woordspeling f.
calembourdier ...diste m. woordspeler m.
calembredaine f. uitvlucht f., flousje n.
calendes f. pl. kalenden f. p1.; aux - grecques
op St. Jutmis.
calendrier m. kalender, almanak m.
calepin m. aanteekenboekje, • zakboekje n.
1. caler 1 v. intr. diep gaan, diep liggen; zinken;
(fig.) onder doen; 2 v. tr. kielhalen.
2. caler v. tr. 1 vastzetten; 2 remmen; - la voile
het zeil strijken, (fig.) zich naar den tijd schikken.
valfait m. calfaatijzer n.
valfat m. 1 kaifateraar m.; 2 werk, pluis n.; 3 kalfaathamer
m.
calfatage m. kalfatering f., kalfateren n.
calfater v. tr. kalfateren, breeuwen.
calfateur m. kalfateraar m.
eatfeutrage m. stoppen n.
ealfeutrer v. tr. stoppen, dichtmaken; se - chez
soi zich opsluiten.
calibrage m. kalibreeren n.
calibre m. T kaliber n.
ealibrer v. tr. kalibreeren-.
calice m. T kelk m.; boire le - jusqu'à à la lie
den beker tot op den droesem ledigen.
calicé adj. met een kelk, kelk-.
calicot m. 1 katoendoek, calicot n.; 2 elleridder m.
caiicule f. (bij)kelkjen.
califat in. kalifaat n.
calife m. kalief m.
Californie f.:1a -- Californië n. [Californiër m.
ca1ifornien 1 adj. (x ne) Californisch; 2 m. C--1
califourchon m. 1 schrijlingsche houding f.; à -
schrijlings, te paard. 2 stokpaardje) n.; 3zadelm.
valige m. (antiq.) (soldaten)schoen m. [flooier m.
cálin 1 adj. flikflooiend, poeslief; 2 m. flik- 1
cáline.r v. tr. liefkoozen,.flikflooten; se -- luieren.
cálinerie f. flikflooierij, fleemerij f., gefleem n.
calino m. slimmerd m.
Calixte m. Caliótus m.
ealie f. slangenkruid n.
calleux adj. (...euse) eeltig.
calligraphe m. schoonschrijver m.
calligraphie f. schoonschrijfkunst f.. ,schooncaliigraphier
v. tr. schoonschrijven. [schrift n.
calligraphique adj. calligraphisch.
callosité f. 1 vereeltheid f.; 2 wild vleesch n.
vallot m. alikas, bonket f.
calmande f. kalmink n.
ealmant 1 adj. bedarend, verzachtend; 2 m. verdoovend
middel n. [koker m.
cal mar m. 1 rietslang.f.; 2 inktvisch m.; 3 schrijf-t
1. calme adj. kalm, stil, bedaard, rustig.
2. calme m. 1 kalmte, stilte f.; 2 (fig.) kalmte,
bedaardheid, rust f.
calmer — 74 — campa^
calmer v. tr. stillen, bedaren, koelen; se — bedaren,
tot bedaren komen, koelen.
cal m o u(c) k 1 adj. Kalmuksch; 2 m. C— Katcalomel
m. zoet kwik, kalomel n. [muk m.
calomniateur 1 rn., ...trice f. lasteraar m., ...sterf.
achterklapper m., ...klapster t., 2 adj. lastérend.
calomnie f. laster, achterklap m.
calomnier v. tr. lasteren.
calomnieusement adv. lasterlijk.
calomnieux adj. (...ieuse) lasterijk.
caloricité f. warmtekracht f.
calorie f. warmteëenheid f.
1. calorifère adj. warmtegeleidend.
2. calorifère m. 1 warmteleider m.; 2 verwarmingstoestel
n.; 3 vulkachel f.
calorification f. verwarmingsvermogen n.
calorifique adj. verwarmend.
calorimètre m. warmtemeter m.
. calo ri métrie f. warmtemeting f.
calorique m. warmtestof, warmte f.
1. calot m. alikas, bonket f.
2. calot m. 1 platte muts f.; (fig.) meisje n.; 2
hoedbodem m.; 3 vingerhoed m.
calotin = calottin.
calotte f. 1 kalotie, schoteltje n.; 2 (fig.), papen m.
pl.; 3 kardinaalmuts f.; 4 Turksche muts f.; 5
zotskap f.; b kap f.; gewelf n.; 7 pleister; 8 oorcalotter
v. tr. klappen ou oorvegen geven, [veeg f.
calottin m. 1 nar m.; 2 paap m.
caiq uage m. doorteekenen n.
calque m. doorteekening f., (fig.) afdruk m.
caiquer v. tr. 1 doorteekenen; 2 nateekenen, af- t
calquoir m. teekenstift r. [drukken.
calumet a^lj. (Indiaansche) vredespijp f.
cal us m. 1 eelt n., vereelting f.; 2 uitwas n.; 3
samengroeiing f.; 4 (fig.) pantser, scherm n.
calvaire m. T calvarieberg m.
calville m. [il] kalvijn m.
calvinisme m. calvinisme n.
calviniste 1 adj. calvinistisch; 2 m. calvinist m.
calvitie f. [si] kaal(hoofdig)heid f.
camaïeu m. 1 veelkleurige camee f.; 2 eenkleurige
schilderij f.; 3 eentonig stuk n.
camail m. ( 's) 1 schoudermanteltje n.; 2 (évéque)
mozetta f.; 3 (hérald.) helmkraag m.
camarade m. & f. kameraad, maat m. & f.
camaraderie f. kameraadschap n.
camard 1 adj. stompneuzig; 2 m. stompneus m.
camarde f. 1 stompneusje n.; 2 (la mort) magere T
camarilla f. (hof)kliek f. [Hein m.
cambium m. cambium, sap, celweefsel n.
cambouis m. 1 wagensmeer n.; 2 smeerolie t.
1. Cambrai m. Kamerijk n.
2. cambrai m. kamerdoek n. [Kamerijker m.
cambraisien 1 adj.( ne) Kamerijksch; 2 m. C—t
ca m bre me nt m. boogvormige kromming, welving
f.
cambrer v. tr. boogvormig krommen, welven,
buigen; se — de borstvooruitzetten, (fig.) buigen.
Cambrésis m. Namerijksche n.
cambreur m. holdrukker m.
cambrilion m. hielstuk n.
cambriolage m. kamerdiefstal m., inbraal
cambrioleur m. kamerdief, inbreker m.
cambrure f 1 boogvormige kromming, welvin
2 (cord.) kampereur n.
cambuse f. kombuis f.; (fig.) krot n.
cambusier m. bottelier m.
came 1 (roue) kam m.; 2 hefboom m.; 3 kammi
camée m. camee f. [set
caméléon m. kameleon n.
caméléonien adj. (x ne) kameleonachtig.
caméléopard m. kameelpardel m.
camélia m. camellia f.
caméline f. vliegenkruid n.
1. camelot m. kamelot n.
2. camelot m. straatventer m.
camelot(t)e f. knoeiwerk n., prul, vod f.; iml
merie de — smoutdrukkerii f.
cameloter v. tr. 1 als kamelot bewerken; 2 vent
3 (ver)knoeien.
camenbert in. Camenbertkaas m.
camérier m. kamerheer m. (van den paus).
camériste f. kamerjuffer f.
camerlingue ' m. (kardinaal-)kamerling m.
Camille 1 m. Camille, Camillus m.; 2 f. Camilh
camion m. 1 (lage) vrachtwagen m.; 2 witsel1
m.; 3 speldje n.; 4 (kinder)klompje n.; 5 kaard
camionnage m. vervoer n.
camionner v. tr. vervoeren.
camia-nneur m. vrachtrijder m.
camisard m. Camisard m.
camisole f. borstrok m.; — de force dwars,
camomille f. kamille f. [buis
camouflet m. 1 papierrook m.; (fig.) hoon r
beleediging f.; 2 rookmijn f.
camp m. T kamp n.; lever le — de legerplay
opbreken, (fig.) opkramen; prendre ou fich
le — de plaat poetsen; lit de — veldbed n.;
volant vliegend leger; être en — volant ge,
vaste (stand) plaats hebben. [boerin
1. campagnard m., ce f. landman, boer m-
2. campagnard adj. landelijk, boersch; gent
homme — landedelman m.
1. campagne 1 (open) veld n.; la — est belle h
veld staat schoon; en rase ---- op het vlakke vel
tenir la — het veld houden; pièce de — veldstu
2 (platte)land n.; buiten adv.; demeurer à la
op het land wonen; vie de la — landleven; (m.
son de) — landgoed, buiten(goed) n.; 3 (mi
veldtocht m.; la — de Russie de veldtocht in Ruland;
entrer ou se mettre en — den veldtoc
openen, te velde trekken, (fig.) zich spannt
(voor), zich te werk stellen (voor); 4 (mar.) ze
tocht ni.; reis f.; 5 strijd m.; — de presse krab
tenstrijd m.; 6 jaar, jaargetijde, seizoen n.; -
théatrale schouwburglaar.
2. Campagne f.: la — de Rome de Campagna
campagnol m. veldmuis f.
campane f. i klok f.; 2 vaas f.; 3 (ornem
Lmpanie -- 75 -- cannelier
spaan f.; 4 klokjesfranje f.; 5 zeepziedersketel
r 6 klokbloem f.; 7 aderspat f.
Impanle f. : la Campanië n.
hnpanien a adj. ( c ne) Campanisch; 2 m. C—:
^npanile m. klokkentoren m. [Campaniër m.
npanulacé adj. klokjesbloemig.
npanulaire adj. klokbloemachtig.
knpanule f. klokbloem f.
inpanuié adj. klokvormig.
péche m. campêcheboom m.; bois de —
ipêchehout, bloedhout n.
Impement m. 1 legering f., kampement n.; 2
neren, kampeeren n.
amper v. tr. & intr. 1 legeren, kampeeren; 2
^tzetten; — là in den steek laten, in de klem
en; bien campé welgebouwd, welgesteld. (iron.)
pol in de klem; — à toebrengen, toekennen.
mphorate m. kamferzuur zout n.
mphorique adj. kamferhoudend, kamfer-.
mphre m. kamfer f.
mphré adj. gekamferd, kamfer-.
mphrée f. kamferplant f.
mphrier m. kamferboom m.
^mpine f.: la — de Kempen f. pl. [naar m.
mpinois 1 adj. Kempensch; 2 m. C— Kempe-1
mpos m. verlof n.; habere — vrijaf hebben.
mus adj. platneuzig; (fig.) verlegen.
m uset adj. (o te) platneuzig.
musette f. platneusie n.
nada m. : le -- Canada n. [Canadees m.
nadien 1 adj. (co ne) Canadeesch; 2 m. C-1
canaille f. T kanalje n. : 1 grauw, gemeen,
nhangel n.; 2 schurk, vlegel m.; 3 (iron.)
ugniet m. [achtig.
canaille adj. kanalieachtig, gemeen, schurk-t
naillerie f. kanaliestreek, schurkenstreek m.
nal m. (...aux) 1 kanaal n., vaart f., 2 zeeëngte
3 pijp, buis, goot f.; (anat.) buis, kanaal; 4
g.) tusschenkomst f., weg m.
nal-Impérial m. Keizerskanaal m.
naiisable adj. kanaliseerbaar.
nalisation f. kanaliseering f.
naliser v. tr. kanaliseeren.
namelle f. suikerriet n. [Cananeër m.
nanéen 1 adj. (c ne) Cananeesch; 2 m. C—t
napé m. 1 rustbank, kussenbank, canap( f.; 2
uis. & rest.) sneetje (brood) n.
nard m. 1 eend f.; bois — drijfhout n.; chien —
terhond m.; vaisseau — stampend schip n.;
ouillé comme un — zoo nat als een waterhond;
verzinsel n., poets f.; 3 valsche noot f.; 4 (sucre):
nardeau m. ( x) ,jonge eend f. [nat eendie n.
canarder v. tr. 1 (uit een bedekte plaats) behieten;
2 ,foppen.
canarder v. intr. 1 kwaken, snateren, snette-t
narderie f. eendenkooi f. [ren; 2 stampen.
nardier m. kooiker m.
nardière f. 1 eendenkooi f.; 2 eendenroer n.;
schietgat n.
nara m. 1 kanarievogel m.; 2 kanarieboom m.
canarien 1. adj. (cD ne) Kanarisch; 2 m. CKanariër
m.
Canaries f. : iles — Canarische eilanden n. pl.
cancan m. 1 gekwaak, gesnater n.; 2 geraas, leven
n.; 3 praatie n.; 4 (dansel cancan m.; 5 Adamsv
i j g f. [cancan dansen.
cancanex v. intr. 1 kwalen; 2 zwetsen; 3 dent
cancanier 1 adj. (...lère) kwaadsprekend; 2 m.
achterklapper m., ...ster f.
cancellarlat n. kanselierschap n.
cancer m. 1 kanker m.; 2 (asar.) Kreeft f.
cancéreux 1 adj. (...euse) kankerachtig: 2 m.
kankerlijder m.
cancre m. 1 krab f.; 2 gierigaard m.; 3 weetnietT
cancrelas. ...lat m. [la] kakkerlak m. [m.
candélabre m. kroonkandelaar kandelaber m.
candelette f. boegtouw n., kiptakel m.; — d'artimon
garnaatje n.
candeur f. 1 argeloosheid; 2 zuiverheid f.
candi 1 adj. gekristalliseerd: sucre — kandijsuiker;
2 m. kandij f.
candidat m. candidaat m.
candidature f. candidatuur f., kandidaatschap n.
candide adj., -o ment adv. 1 argeloos, trouwhar-^
Candle f. : la C— Candia n. [tig; 2 zuiver. rein.
candiote 1 adj. Candiotisch; 2 m. C— Candioot
m.
candir v. tr. 1 kristalliseeren; 2 oversuikeren.
cane f. (wijfies)eend f.; faire la — onderduiken.
canepetière f. dwergtrapgans f.
carter v. intr. wegkruipen, terugdeinzen.
caneter v. intr. 1 waggelen (als een eend); 2 kwa-#
caneton m. pijl, piel m., eendje n. [ken.
1. canette f. 1 jonge eendvogel; 2 wintertaling m.
2. canette f. 1 halve kan f.; 2 spoelklos f.; 3
hellingslede f.
canevas m. 1 kanefas n.; 2 zeefdoek. stramien n.;
3 zeildoek n.; 4 (fig.) schets f., ontwerp n.
canezou(t) m. roklijfje n. zonder mouwen.
cangue f. schandjuk n.
caniche m. & f. waterhond m.
caniculaire adj. : jour = hondsdag m.; chaleur
— warmte f. der hondsdagen.
canicule f. 1 hondsster f.; 2 hondsdagen m. pl.
canif m. pennemes n.
canin 1 adj. hondachtig, honden-, honds- : race
—e hondenras n.; dent —e hondstand m.; faim
—e hondshonger m.; rouscle — hondstandspier
f.; 2 m. hondachtige m.
canine f. hondstand, oogtand m.
caniveau m. (xx) goot f.
cannage m. rieten, rietvlechting f.
cannale f. suikerrietveld n.
canne f. 1 riet n.; — à sucre suikerriet; — a
écrire schrijfriet; — à péche hengelroede f.; —
à vent windroer n.; 2 wandelstok; rotting m.; —
è épée degenstok m.; lever la — sur met den stok
dreigen; 3 roede f.
canneler v. tr. groeven, ribben.
canneller m. kaneelboom m.
cannelle — 76 — capitalis
1. cannelle f. kaneel f.; mettre en — kleinma-T
2. cannelle f. 1 groef f.; 2 houten kraan f. [ken.
cannellé adj. kaneelkleurig.
cannelure f. groef, sleuf f.
ean ner v. tr. met riet vlechten; canné rieten.
Cannes f. 1 (antiq.) Cannae; 2 (France) Cannes
cannetille f. kantielje f. [n.
cannetiller v. tr. kantielje versieren.
cannette = 2. canette.
cannibale m. menscheneter; (fig.) wreedaard m.
cannibalisme m. menscheneterij; (fig.) wreedheid
f.
1. canon m. 1 stuk (geschut), kanon n.; 2 (fusil)
loop ni.; 3 buis, pijp f.; 4 halve pint f.
2. canon m. (règle, liste. impr., mus.) T canon
m.; droit — canoniek ou kerkelijk recht n.
canonial ad . (...aux) canoniaal.
canonicat in. kanunnikschap n.
canonicité f. canoniciteit f.
canonique adj. & f. canoniek adj. & f.
canoniquement adv. kerkrechtelijk, canoniek.,
canonisable adj. heiligverklaarbaar.
canonisation f. heiligverklaring f.
canoniser v. tr. 1 heilig verklaren; 2 canoniek
verklaren.
canoniste m. canonist m.
eanonnade f. kanonvuur n., beschieting f.
canonnage m. kanonneerkunst f.
canonner v. tr. (met grof geschut) beschieten.
canonnerie f. geschutgieterij f.
canonnier m. kanonnier m.
canonnière f. 1 schietgat r_.; en — schietgatvormig;
2 klapbus f.; 3 verlaat n.; 4 kanoneerboot f.
canot m. sloep f., bootje n.; (Indes) kano f.
canotage. m. (bootje)roeien. (bootje)varen n.
canotier m. roeier; vaarder m.
cantabre 1 adj. Cantabrisch; 2 m. C— Canta-t
Cantal m. kanterkaas m. [briër m.
cantaloup m. kantaloep, knobbelmeloen m.
cantate f. zanggedicht n., cantate f.
cantatriee f. zangeres f.
cantharide f. Spaansche vlieg f.
cantilène f. klaaglied n.
eantine f. 1 tapperij, slijterij f.; 2 likeurkeldertje
n. [teuter m.
cantinier in. tapper, slijter m.; (mil.) marke-t
cantinière f. marketentster f.
cantique m. lofzang m., gezang n.; livre de —s
gezangboek; — des —s hooglied n.
canton m. gewest n., streek f.; (admin.) kanton n.
cantonade m. achterruimte f.
cantonal adj. (...aux) kantonnaal.
cantonnement m. 1 inkwartiering, inlegering
f.; 2 beperking f.
cantonner v. tr. 1 inkwartieren, inlegeren; 2 verdeelen;
3 se — zich verschansen; zich terugtrekken;
zich houden (binnen) .
cantonnier m. baanwachter m.
cantonnière f. hoekbeslag n.
Cantorbéry m. Canterbury, Kantelberg m.
canule f. 1 spuitpijpje, buisje n.; 2 houten kra
f.; 3 onnoozelaar m.
1. Canut m. IK(a)nut, Knoet m. [ster
2. canut m., canuse f. .zijdewever m., ...wee
caoutchouc m. 1 gomelastiek, rekgom f.; 2 ovs
schoen m. [bewerke
caoutchouter v. tr. met rekgom bekleeden o
1. cap m. 1 kaap f., voorgebergte n.; — No.
Noordkaap; 2 (mar.) neus, boeg m.; avoir le -
au vent met den boeg tegen den wind ligger
mettre le — sur den steven richten op; t 3 hoo
n.; de pied en — van top tot teen; — de misais
fokkezeilshoofd; — de mouton doodshoofd.
2. Cap m. : le — de Kaapkolonie f.; ville du
Kaapstad f.; — de Bonne-Espérance Kaap
Goede Hoop.
eapable adj. I bekwaam, geschikt, bevoegd,
staat (tot); prendre un air — een waanwijs voo
komen aannemen; 2 kunnende bevatten.
capacité f. 1 bekwaamheid, geschiktheid, bevoeg^
held f.; 2 vatbaarheid f.; 3 inhoud m., inhoud
grootte, ruimte f.; mesure de — inhoudsmaa
4 knappe kop m.
caparaeo n rh. paardedek n., schabrak f.
eaparaconner v. tr. 1 met een schabrak dekkei
2 se — zich opdirken.
cape f. 1 kap f., kapmantel m.; n'avoir que la -
et 1'épée maar een arme edelman zijn; rire sous]
— in zijn vuist lachen; 2 (constr.) kap f.; (tiss
deksel n.; (cigare) dekblad n.; 3 (mar.) bijligge
n.; mettre à la — bijleggen; 4 schooverzeil n.
caaelet m. 1 steengal, aderspat f.; 2 gevleugelc
jodendoorn m.
capeline f. 1 kap f.; 2 zonnenhoed in.; 3 hoofs
zwachtel, muts f. van Mercurius.
capendu m. aagt(appel), rabouw m.
caperon = capron. [Capeting rr.
capétien 1 adj. ( o ne) Capeti(ng)sch; 2 m. C--
capharnai m m. T Capharnaüm n. : 1 romme
kamer f.. warboel m.; 2 plaats f. van wanordelijl
heden.
1. capillaire adj. haarachtig, haar-; artist^
planter tube, vaisseau — haarkunstenaar m
haargewas, haarbuisje, haarvat n.
2. capillaire m. 1 steenbreke f., vrouwenhaar n
2 haarworm ml [kracht
capillarité f. 1 haarvormigheid; 2 haarbuiscapilotade
f. opgestoofde kliekjes n. p1.; metti
en — in gruizelementen slaan.
eaaitaine m. 1 kapitein; 2 (fig.) veldheer m.
1. capital adj. (...aux) voornaamste, hoofd-; a
faire, ville, Iettre —e, péch é — hoofdzaak, hooft
stad, hoofdletter, hoofdzonde f.; crime —• hal.
misdaad f.
2. capital nl. 1 hoofdzaak f.; 2 hoofdsom f.,
capitale f. hoofdstad f. [kapitaal i
eapitalisation f. kapitaalvorming, kapitaliseecapitaliser
v. tr. kapitaliseeren. [ring
capitaliste 1 m. kapitalist, geldbezitter m.; 2 ad
kapitalistisch.
capitation — 77 — carabinier
capitation f. hoofdschatting f., hoofdgeld n.
capiteux adj. (...euse) koppig, hoofdig.
Capitole m. Kapitool n. [Capitolinus.
capitoiin adj. Kapitolijnsch; Jupiter — Jupiter 1
capiton m. 1 vlokzijde f.; 2 opvulsel n.
capitonner v. tr. 1 met vlokzijde bezetten; 2 omkussenen,
opvullen.
eapituiaire 1 adj. capitularisch, kapittel-; 2 m.
capitulare n. (p1....riën); 3 hoofdgeldontvanber m.
capitulairement adv. kapittelsgewijze.
capituiation f. 1 (verdrag n van) overgave f.; 2
kiesverdrag n.; 3 bevrediging f. (van het geweten).
capitule m. 1 slotkapitteltje, 2 (zoo.) knop m.;
(bot.) kopje n.
eapituier v. intr. zich (bij verdrag) overgeven;
2 tot een vergelijk komen, in schikking treden.
I. eapon m. 1 valschaard; valsch speler; sluwerd
m.; 2 lafaard; verklikker m.; 3 (mar.) penter. katlooper
rn.
2. eapon adj. (c ne) 1 valsch; charge —ne titel
zonder inkomsten; 2 kruiperig.
eaponner 1 v. intr. huichelen; valsch spelen; 2 laf
zijn; verklikken; 3 v. tr. opkatten.
caponniere f. schietkuil m.
caporal m. (...aux) korporaal m.
caporaliser v. tr. korporaliseeren.
caporalisme m. korporalisme n.
1. capot m. 1 (mantel)kap f.; (schoorsteen) kap;
(pompe)kap f.; hondenhok n.; 2 regenmantel to.;
schanslooper m.
2. capot adj. 1 (jeu) kapot, beest; être --- kapot
ou beest zijn; 2 (fig.) verlegen, beschaamd; 3
mar.) omgeslagen; faire -- kapseizen.
capote f. 1 (cheminée, véhic.) kap f.; 2 kapot/as f.
regenmantel m.
capoter 1 v. tr. kapot ou beest maken;2 v. intr.
Capoue f. Capua n. [kapseizen.
Cappeile-au-Bols f. Kapel-op-den-Bosch n.
capre m. (mar.) kaper m.
tapre f. (bot.) kapper f.
caprice rr. luim, gril f.
capricieux adj. (...euse). ...eusement adj. lui-
Capricorne m. Steenbok m. [mig, grillig.
cáprier m. kapperstruik m.
eaprin adj. geitachtig; race —e geitenras n.
eapripède adj. boksvoetig, geitevoetig.
capron m. 1 groote muskusaardbezie f.; 2 borstcapronier
m. muskusaardbezieplant f. [lap. m.
capsulaire adj. hulselachtig, hulsel-.
eapsuie f. 1 slaghoedje, zundkapje n.; 2 (bouteille)
hoedje n.; 3 (pharm.) capsule f., balletje. n.;
4 (bot.) hulsel, vlies n.; 5 (anat.) beurs, blaas T.
eapsuferie T. percussiefabriek f.
captateur m. inpalmer, listige vermeesteraar m.
captatio n f. 1 inpalming, listige vermeestering f.; t
captatoire adj. verstrikkend. [2 kunstgreep M.
capter v. tr. 1 inpalmen, door list verkrijgen ou
vermeesteren; 2 (eaux) opvangen, invatten.
capteur m. prijsmaker rr!.
captieusement adv. listig.
captieux adj. (...euse) verstrikkend, listig, misleidend;
question ...euse strikvraag f.
eaptif adj. (...ive) gevangen, (spéc.) kriigsgevangen,
(fig.) geboeid; devenir — de in de macht
geraken van. [boeien.
eaptiver v. tr. (fig.) vermeesteren, geboeid houden ,t
captivité f . gevangenschap; (fig.) slavernij, onderwerping
T.
capture f. 1 (action) (nav.) prijsmaking; (marchand.)
aanhouding; (personnes) inhechtenisneming
f.; 2 (ce qui est pris) vangst f., buit m.
capturer v. tr. (nav.) pri!smaken; (marchandises)
aanhouden; (personnes) in hechtenis nemen.
capuce m.(monniks)kap T.
capuche f. kap(mantel m.) f.
capuchon m. kap f.
capuchonné adj. 1 met een kap; 2 kapvormig.
capucin m. kapucijn m.; — de carte kaartenmannetje
n. [eenstreek m.
capueinade f. 1 kapucijnensermoen n.; 2 kapucij-1
capucIne f. kapucijnernon f.; 2 kapucijnerkers f.;
cápres de —s knoppen der kapucijnerkers; 3 (geweer)
ring m., (fig.) graad m.; jusqu'à la troisième
-- tot in den hoogsten graad; 4 aarden pot m.; 5
à la —e op zijn kapucijnsch.
capucinière f. kapucijnennest n.
capulet n. regenkap f.
caput-mortuum m. 1 bezinksel n., doodenkop m.;
2 Engelseh rood n.; 3 (fig.) sisser m.
Cap-Vert m. Groene Kaap f.; fles du -- Kaap-
Verdische Eilanden n. pl.
caquage m. (haring)kaken n.
caque T. tonnetje, vaatje n.; pressés comme des
harengs en — opeengepakt als haring in een ton.
caquer c. tr. (haring)kaken.
caquet m. 1 gesnap, gepraat, gezwets n.; rabattre
le — b den mond snoeren; 2 praatje n.; 3 babbelkous
f.; 4 -- bon bec (pie) Mie de snapster f.
caquetage m. 1 gekakel n.; 2 gesnap n.
caquet-bonbec f. (pie) Mie de snapster f.
caqueter v. intr. 1 kakelen; 2 snappen, zwetsen.
caqueterie T. 1 gekakel; 2 gesnap n.
caqueteur m., ...euse T. babbelaar m., babbel.
kous f.
caqueur m. 1 haringkaker in.; 2 kaakmes n.
caqueux m. kaakmes n.
car conj. want.
Carabas m. 1 Carabas n.; marquis de -- (propre
& fig.) markies van Carabas; 2 (véhic.) ckiereboe
f.
carabe m. aardtor f., loopkever m.
earabé m. barnsteen n. [3 durgniet m.
carabin n. 1 lichte ruiter m.; 2 ehirurgijnsjongen;l
carabinade f. I schermutseling f.; 2 vreesachtig
spel n. Vstudenten)liefje n.
carabine f. 1 karabijn f.; 2 (soldaten)zweep f.; 3 1
carabiné adj. uitstekend, geweldig; (brise) zeer
stijf.
earabiner 1 v. tr. (groeven) trekken; 2 v. intr.
carabinier m. karabinier m. [schermutselen.
caracal — 78 — carinthien
caracal m. (-os) steppenlynx m.
caraco m. spannend keursie n.
caracole f. 1 slakkenhuis n.. kar/wol f.; escalier
en — wenteltrap f..; 2 heen-en-weerzwenking f.;
draai m.
caracoler 1 v. intr. heen en weer zwenken; (fig.)
huppelen; 2 v. tr. doen heen en weer zwenken.
earactère m. 1 (ken)merk, kenteeken n.; 2 aard m.
inborst f., karakter n.; 3 letterteeken n., letter f.
caractériser v. tr. kenschetsen, kenmerken.
caractéristique 1 adj. kenmerkend; 2 f. merkteeken
n.; kenletter f.
carafe f. tafelflesch, k(a)raf.
carafo n in. 1 karafie n.; 2 groote karaf f.
caraïbe 1 adj. Caribisch; 2 m. C— Caribe m.
carambolage m. carambole f.
carambole f. 1 roode bal m.; 2 carambole f.
earamboier v. tr. caramboleeren.
caramel m. 1 bruine suikerkandij; 2 ulevel f.
caramélisation f. caramelisatie . f.
caraméliser v. tr. carameliseeren.
carapace f. ruggeschil n. schaal f.
1. caraq ue f. kraak f.; porcelaine — kraakpor-
2. caraque m. (cacao) caracas f. [selein n.
carat m. karaat n.; sot à vingt- quatre —s gek
in den hoogsten graad, gek in folio.
caravans f. 1 karavaan f.; 2 kustvaart f.; faire
ses —s tegen de Turken kruisen, (fig.) zwierbollen.
Caravanier 1 m. kameeldrijver m. (bij een karavaan);
2 adj. (... i ère) karavanen-.
caravanserai(i) m. karavanenherberg f.
1. caravelie f. (bateau) karveel f.
2. caravelie f. (clou) karviel(nagel) m.
carbonarisme m. carbonarisme n.
carbonaro m. (...ar!) carbonaro m.
carbonate m. koolzuur zout n.; -- de chaux koolzure
kalk 1.
carboncie m. 1 bloedbuil f.; 2 karbonkel m.
carbone m. koolstof f.
earboné adj. koolstofhoudend, kool-.
carboneux adj. (...euse) koolstoffig.
carbonifère adj. koolhoudend, kool-.
car bo n iq ue adj. koolstofachtig, kool-.
c.arbonisation f. verkoling f.
earboniser v. tr. & intr. (doen)verkolen.
earbon(n)ade f. 1 karbonade f.; 2 roostering f.
carburateur 1 adj. (...trice) verkolend; 2 m. #
carburation f. verkoling f. [verkoler m.
carbure m. koolstofverbinding f.
carcaiiier v. intr. slaan.
carcan m. 1 halsbeugel, halsring; (bijou) karkant
m.; 2 kaak f., schandpaal m.; 3 knol m.; 4 geraarn-
-te n., magere vrouw f.
ceareasse f. 1 geraamte, rif n.; 2 romp m.
carcel f. carcellamp f.
eeareinomateux 1 adj. (:..euse) kankerachtig; 2
carcinome m. kanker m. [m. kankerlijder m.
cardage m. kaarding f.
cardamine f. waterkers f. [pl.
cardamome m. kardemom f., paradijskorrels m. 1
carde f. 1 kaarde f.; 2 artisiokkensteel m.
Barder v. tr. kaarden.
cardère f. kaardedistel f.
carderie f. kaarderij f.
cardeur m., ...euse f. kaarder m., kaardster f.
cardta m. maagmond m.
cardiaire adj. van het hart, hart-.
cardialgie f. maagpijn f.
cardialgique adj. maagpiinachtig, maag(pijn).
eardiaque 1 adj. van het hart, hart-; 2 m. hartsterkend
middel n., hartversterker m.
1. card mal adj. (•..aux) voornaamste, hoofd-;
nombre — hoofdtelwoord n.; vertu —e hoofddeugd
f.; point — hoofdpunt n., hemelstreek f.
2. cardinai m. (...aux) T kardinaal m.
cardinalat m. kardinaalschap n.
cardinalice adj. kardinaals-.
cardiologie f. leer f. van het hart.
cardite f. 1 hartontsteking f.; 2 harteschelp f.
cardon m. artisjok f.
carême m. T vasten f.; — bas vroege vasten; —
haut late vasten; viande de — vastenprijs f.;
observer le — de vatten (onder)houden; face de
— boetelingengezicht; comme marée en — .juist
van pas,
Barome-prenant m. m. (cos- cDs) 1 vastenavond
m.; 2 vastenavondgek m.
carénage m. helling werf f.
carence f. gebrek, mangel n.; procès-verbal de —
verslag n. van ontstentenis.
carène f. 1 kiel f.; 2 kielen n.; donner la — à,
rnettre ou abattre en — op de helling sleepen;
3 middelbeuk f; 4 (bot.) schuitje n.
caréner v. tr. kielen.
caresse f. streeling, liefkoozing f.
caresser v. tr. 1 streelen, liefkoozen; (cheveux,
barbe) strijken; 2 (fig ) vleien; (idée, espoir) T
1. caret m. karet(schildpad) f. [koesteren.
2. caret m. (steek)garen, (kabel)garen n.
cargaison f. lading f.
cargue f. geiliin, gording f.
carguer 1 v. tr. geien gorden; 2 v. intr. krengen.
carlatide f. lastdraagster f., steunbeeld n.
caricatural adj. (...aux) overladen, caricaturaal.
caricature f. 1 spotprent; 2 overlading f.
caricatur(is)ér v. tr. bespottelijk voorstellen, in
spotprent voorstellen; overladen.
caracturiste m. spotprentmaker m.
carie f. 1 beeneter, tandeter m.; 2 (bot.) brand
m., vuur n.
Barier v. tr. wegvreten, bederven.
carieux adj. (...ieuse) aangestoken.
carillon m. 1 klokkenspel n., beiaard m.; 2 gebeier,
gelui n.; à double, triple — met een dubbel,
drievoudig gebeier ou gelui.
caril!onnement m. beieren n. [hoogdag m.
carillonner v. tr. beieren; fête ...nnée grootei
carillon neur m. klokkenspeler, beiaardier m.
carinthien 1 adj. (cne) Karintisch; 2 m. CKarinthiër
m.
carlin - 79- carte
carlin m. mops(hondJ m.; nez - mopsneus m.
carllngue f. binnenkiel f. [C- Karolinger m,
carlovinglen I adj. (C'-> ne) Karolingisch; 2 m.]
carmagnole f. T carmagnole f.: I jacobijnenwambuts
n.; 2 vrijheidslied n.; 3 vrijhcidsdans m.
carme m. I karmeliet rn.; eau des -s karmelielenwater
n.; 2 (jeu) twee vieren, dubbel vier f.
carmellne f. karmelienwol f.
1. carmellte 1. karmeliete/r-non) f.
2. car mallte adj. lichibruin,
carmin m. karmijn n.; levres de _. koralen
lippen. [del n.),
carmlnatif adj. (& m.) windvcrdrijvend (mid-t
carmine f. karmiinstot f.
carmine adj. karmijnkleurig,
carmlner v . tr. karmijnen.
carnage m . I slachiing f., bloedbad n.; 2 gedood
dier, bloederui vleesch n.; vivre de - van gedoode
dieren leven.
carnassier I adj. (. .. lere) vleeschetend; 2 rn.t
carnasslere f. (weittascti f. [vleescheter m.
carnation 1. I vleeschkleur t.; 2 vieesch n.
carnaval m. 1 vastenavond m., carnaval n.; -2
vastenavondgek m.
carnavalesque adj. vastenavondachtig, carnaval-.
1. carne f. hoek; kant m.; a trois -s driekaniig,
2. carne f. kreng f.
carne adj. vteesclikleurig,
carneler v. tr. randen, kartelen.
carnet m. zakboekie n.
carnler m. weitasch f.
carniflcatlo n f. vervleezing f.
carnlfler v . tr. : se - vervleezen.
Carnlole f. Krain,
carnivore 1 adj. vleeschetend; 2 m. vleescheter m,
carncslte f. wild vleesch n.
carogne f. kreng n.
carolln I adj. Kartojliniscti; 2 m. Kar(o)lijn m.
Carolioe f. I Carolina, Lina f.; 2 c- Kar(o)lijnf
carolingien = carlovlngien. [me
caruloreulen adj. (C'-> ne) van Charleroi.
caroncule f. (vleesch)heuvel(tje n.) m.; - Iacry-I
carotide f. strotslagader f. [male traanheuveltje.
carotte f. I wortel rn., peen f'.; rouge - vuurrood;
2 (tabuksrkarot f.; 3 atzetteri] f., tand m.; tirer
une - een kies ou tand trekken; 4 plan n.; tirer
ou [ouer la - zijn plan trekken.
carotter Iv. intr. karig spelen; 2 = tirf'r la
carott",; 3 v. tr. afzetten, bedriegen.
carotteur m., ... euse f., carottler m., ... Iere f. I
kleingeestige speIer m., speelster f.; 2 afzelter,
bedrieger m., ...ster f.; 3 plantrekker m., ...ster f.
caroube f. Si jansbrood n.; 2 valsche sleutel,f
caroubler m. Si jansbroodboom m. [keizer nl.
carouge f. pisangvogel m.
Carpathes nl. pI. Karpathen m. pI.
1. carpe m. handwortel m. [me
2. carpe f. karper m.; ~aut 1e - karpersprongt
carpeau m. ( C'-> x) jonge karper m., karpertje n.
carpelle m. vruchtje n.
carpeUe 1. I gro] gestreept pakdoek n.; 2 tapijtje,
kleedje n.
carpier m., ... lere f. kar pervijver m.
carpillon m. karpertje n.
caruuots m. (pUIJkoker m. [mer n.
Carrare m. I Carrara n.; 2 c- Carrariscli mar-t
carre f. 1 bodem m. (van een hoed); 2 schouderstuk
n.; 3 schouderbreedie f.
1. carre adj. vierkant; racine -e vierkaniswortel
rn.; tete -e stijfkop m.; - par la base
die op ziin stuk staat, beslist.
carre 111. vierkant n.; - de mouton schapenribbestuk
n.; - de toilette vierkante kamdoos f.; - de
portaal n.; 5 mediaanpapier n.; 6 totebel f.
carreau ITl. ( co x) 1 tegel, esirik m.; coucher sur
le - fer aarde werpen; rester ou demeurer sur
le - op de plaats blijven; 2 (verre & dessin)
ruit f.; a --x geruit; 3 (jell) ruiten; valet de ruitenboer
m.; jeter (du) cceur sur (du) - (lron.)
overgeven; 4 vierkani kussen n.; 5 persijzer n.;
6 tote bel f.; 7 (rnar.) berkhout n.; 8 (rned.) gezwollen
buik m., darmiering f., koek m.
carrefour m. viersprong rn., kruisstraat f.;
langage des -s straattaal f.
carrelaue m. bevloering f.
carreler v . tr. I bevloeren; 2 (schoenen) Lappen.
carrelet m. 1 schol f.; 2 spitsmuis f.; 3 kruisnet
n.; 4 vogelnet n.; 5 zeelraam n.; 6 paknaald f.
carrelette f. zoetvi'l 1.
carreleur m. I vloerlegger; 2 schoenlapper rn.
carrelure f. I lapping f.; 2 lap rn. [wegen.
carrsment adv. I vierkani; 2 (fig.) zoruier om-I
carrer v. tr. vierkani maken; in het vierkant
brengen,· in een vierkant stellen; se - met de
handen op de heupen stappen.
carrick rn. kraagias 1.
carrier m. steengraver m.
carriere f. I sieengroef f.; 2 renbaan f .; (fig).
loopbaan f., levensloop m., beroep n.; donner a
vrijen loop geven aan.
carriole f. tweewieler m.
carrossable adj. berijbaar; voie - rijweg m.
carrosse m. koets, karos f.
earrcssee f. koetstvol) f.
carrosserie f. rijtuigmakerij f.
carrossier m. riituigmaker m.
carrousel m. 1 steekspel n.; 2 mallemolen m.
carrure f. schouderbreedte f.; large de - breed;
cartable m. portefeuiile f. [van sclwuders.
carte f. T kaart f.; jouer aux-s kaartspelen, met
de kaart(en) spelen; brouiller les -s de kaarten
ou (fig.) de zaken in de war maken; jouer -s sur
table met open kaarten spelen; tirer les -s de
kaarten leggen; Ie dessous des -s de beeldzijde
van de kaarten, (fig.) wat er achter steekt; chateau
de -s kaartenhuis; - blanche V. I. blanc; la a
payer de te b,etalen rekening f.; diner a la maaltijd
m. volgens de spijskaart; savoir la (
du pays) den weg weten,' perdre la - den weg
ou het hoofd verliezen,· - d'entree ingangskaart;
carte-correspondaace — 80 casse-cou
-- postale (Holl.) briefkaart, (Belg.) postkaart.
carte-correspondance . f. (cos- c) correspondentiekaart,
tariefkaart, (Belg.') postkaart f.
Bartel m. 1 (duel, mil., polit., soc.) kartel n.; 2
(ornem.) schild n.; uurwerk n. op een schild.
carte-lettre f. ( -D s- co s) postblad n., (Belg) kaartbrief
m. [m.
eartelle f. 1 bladhout n.; 2 perkament n.; 3 zwalp±
carterie f. kaartenmakerij f. [nisme n.
cartésianisme m. stelsel van Descartes, cartesia-t
cartésien 1 adj. ( ne) Cartesiaansch; 2 m. Car-^
Carte-téiégrammef.telegramkaartf. [tesiaan m.
Carthage f. Carthago n. [thager m.
carthaginois 1 adj. Carthaagsch; 2 m. C- Car-1
earthame m. saffloer(s), distelgeel, n.
Bartier m. 1 kaartenmaker; 2 kaartenverkooper
m.; kaartpapier n.
cartilage m. kraakbeen n.
eartilagineux adj. (...euse) kraakbeen(acht)ig.
cartisane f. 1 kaartborduursel n.; 2 geborduurde;
cartographe m. kaartteekenaar m. [kaart f.
cartographie f. 1 kaartteekenen n.; 2 atlas m.
cartographique adj. cartographisch.
eartomancie f. kaartleggen n.
cartomancien m., onef. kaartlegger m., ...sterf.
Barton n1. T karton n. : 1 bordpapier n.; - bristol
bristolpapier n.; de - bordpapieren , kartonnen;
2 kartonnen doos f.; 3 insteekblad n.; 4
staalkaart. f.;.5 schets f. [in.
Bartonnage m. 1 kartonwerk; 2 kartonnen bandt
Bartonner v. tr. 1 met bordpapier beleggen; 2 in
karton binden, cartonneeren; 3 insteekbladen
maken (voor) .
eartonnerie f. bordpapierfabriek, kartonnen-;
cartonneur m. kartonbinder m. [doozenfabriek f.
cartonnier m. bordpapiermaker; 2 kartonnendoozenrnaker;
3 kartonverkooper n.
cartonni ère f. 1 kartonwerkster f.; 2 (guêpe)
kartonwesp f.
Barton-pierre m. steenkarton n. [naie) pakje n.
1. cartouche f. 1 patroon f.; 2 paspoort; 3 (mon-t
2. cartouche m. 1 lijst f. ou zoom m. (van foofwerk);
2 langwerpig rond n.; 3 (artif.) kardoes f.
3. cartouche m. : un vrai - een echte Cartouche
ou Baekeland.
cartoucherie f. patroonfabriek f.
cartouchier m. kardoeskoker m.
cartouchière f. patroontasch f.
cartulaire m. 1 oorkondenverzameling f.; 2 oor-;
carvi rn. korwij f. [konden bewaarder m.
caryatide f. lastdraagster f., steunbeeld n.
caryophyllé adj. anje(lie)rachtig.
cas m. 1 geval n.; - fortuit toeval n.; le - échéant
bij voorkomend geval, bij gelegenheid; en
ce - in dat geval; en -- de in geval van; en ou
au - que voor het geval dat; 2 gelegenheid f..,
toestand m.; c'est le - de dire het is de gelegenheid
om te zeggen, hier kan men met recht zeggen;
3 feit n., zaak f.; - de conscience gewetenszaak;
un vilain - een leelijke zaak; être dans un mauvals
- er leelijk aan toezijn; grand - zaak van
belang; faire (grand) - de kas maken van, veel
belang hechten aan; 4 (gramm.) naamval m:; 5
gevoeg n.
casanier 1 adj. (... ière) huiszittend; 2 m. huiszitter
m. [tourner - zijn rokje keeren.
casaque f. vest f., buis n.; (gqfois) overrok m.;l
casaquin m. 1 .jak f.; f 2 huisjas f.
casbah f. kasbah f.
cascade f. 1 waterval m.; - de feu vuurregen
m.; 2 sprong m.; par -s bij sprongen; 3 dolle
inval m.; verzinsel n.
cascader v. intr. sprongen maken.
cascatelle f. watervalletje n.
case f. 1 huisje n.; hut f.; (2 typo.) kast f.; 3
vak n., afdeeling f.; 4 (échecs, danses) ruit f.;
(trictrac) piel m., veld n.
caséeux adj. (...euse) kaasachtig, kazig.
caséiforme adj. kaasvormig.
caséi ne f. kaasstof f.
casernate f. 1 kazemat f.; 2 provoost f.
casemater v. tr. kazematt(eer)en.
caser 1 v. intr. twee schijven zetten; 2 v. tr.
zetten, leggen, plaatsen; - ses -enfants zijn
kinderen plaatsen; se - zich vestigen.
caserne f. kazerne f.; - de cavalerie, d'infanterie
ruiterijkazerne, voetvol!, ':.azerne; propos
de - kazernenpraat m.
easernement m. kazerneering f.
caserner 1 v. tr. in een kazerne leggen, opsluiten;
2 v. intr. in een kazerne liggen.
caséum m. [om'] kaasstof f.
1. casier m. 1 vakkastje; .rek n.; 2 - judiciaire
strafregister, (straf) boekje n.; 3 fuik f.
2. casier m. kaasmaker m.
casino m. casino a.
casoar m. kazuaris m. [Zee f.
caspien adj. Kaspisch; mer C- ne Kaspischel
casque rn. helm; en - helmvormig: - à rnèche
slaapmuts f., muts met een kwast; s'en donner
dans le - zich een roes aandrinken: avoir son -
een roes aanhebben.
casqué adj. gehelmd, helm-.
casquer v. tr. betalen. afdokken.
casquette f. pet, muis f.
cassage m. braak f.. breken n.
rassant adj. 1 broos, breekbaar; 2 krakend) 3
(fig.) ruw, scherp, toornig.
cassation f. vernietiging, verbreking f.; cour de
- hof van verbreking.
cassave f. maniokbrood n.
1. casse f. 1 (letter)kas(t) f.; 2 pennenbakje n.;
3 smeltkroes m.; 4 scheppan f.
2. casse f. 1 breken n., braak, breuk f.; 2 gebrokene
n., wat men breekt; 3 afzetting f.
3. casse f. 1 (bot.) kassia f.; 2 (tissu) cassa f.
cassé adj. 1 gebroken; 2 verzwakt, ontzenuwd,
gebrekkig.
casseau m. 1 halve letterkas(t) f.; 2 koker m.
casse-cou m. ( co- c[s]) 1 halsbrekerii f.; eest un
casse-croute — sl -- catholicisme
— (action) dat is een halsbrekerij, (endroit) dat
is goed om er den hals te breken; 2 halsbreker,
waaghals m.; 3 (exclam.) breek je hals niet.
casse-croute m. (oo- cos) korstbreker m.
casse-cui m. (co- os) val ou bots m. op het achterste;
jouer à — bolaarzen.
cassement m. breken n.; — de tête hoofdbreking
f. [witstaart m.
casse-motte in. ( c- [s]) 1 kluitenbreker rn.; 21
casse- m usea u m. ( «[X]) 1 slag m. in 't gezicht;
2 (cuis.) sneeuwbal m.
casse-noisette m. ( D -[s]) T notenkraker m.
casse-noix m. (co- 'D) notenkraker m.
casse-pierre f. ( ('D- -os) 1 steenbreker, bikhamer
m.; 2 (bot.) steenbreke f.
casser 1 v. tr. breken, stukmaken; se — breken,
stuk gaan; — les vitres de ruiten inslaan; payer
les pots cassés de gebroken potten en pannen ou
het gelag betalen; — une croute een hapje eten;
se --- la tète zijn hoofd ou zich het hoofd breken;
se — le nez, le cou -zich den neus, den nek breken;
2 verzwakken, ontzenuwen; se -- zwak worden;
3 vernietigen, verbreken; 4 afzetten; — aux
gages wegzenden; 5 v. i ntr. breken.
casserole f. 1 kastrol, stoofpan f.; 2 schuimlepel
m.; 3 (hori.) knol m.; 4 verklikker, speurhond m.
casse-tête in. 1 knots f.; 2 (canne) ploertendooder
m.; 3 koppige drank m.; 4 (fig.) hoofdbreking f.
cassetin m. vakie, bakje n.
cassette f. 1 kistje n.; 2 privaat/cas f.
casseur m., ...euse f. breker m., breekster f.; —
d'assiettes twistzoeker m.
cassie f. kassie f.
cassier m. kassieboom m.
Cassiope f. Cassiopeia f.
cassique m. citroenvogel m.
cassis rn. 1 zwarte aalbes f.; 2 zwarte-bessen-t
cassolette f. reukvat n. [likeur n.
casson :n. 1 lompensuiker f.; 2 brok m. cacao;
3 glassplirnter m.
cassonade f. poeiersuiker, bruine suiker f.
Cassovie f. Kaschau n.
cassovien 1 adj. ( ne) Kaschausch; 2 C— Ka-^
cassure f. breuk f. [schauer m.
1. castagnette f. klaphoutje n., dansklepper m.
2. castagnette f. zijde f. op garen.
Baste f. kaste f., stand m.
castel m. kasteel, slot n.
castillan 1 adj. Castiiiaansch; 2 m. C— Casti-Y
Castille f. : la C— Castilië n. [liaan rn.
castine f. kalksteen m.
castor m. 1 bever m.; 2 beverhuid f.; 3 beverhaar
n.; un (chapeau de) — een kastoren hoed, een:
castoréum m. bevergeil n. [beverhoed m.
castorine f. beverstof f.
castrat m. castraat m.
castration f. lubbing, sni./ding f.
Castre- Heyde f. IKester n.
casuaiité f. toevalligheid f.
casuel 1 adj. ( c' Ie) toevallig, wisselvallig; 2 désinence
—le naamvalsuitgang m.; 3 in. toevallige
inkomsten f. pl. bilvalletjes n. pl.
casuellement adv. toevallig. [gevallen.
casuiste m. casuïst, oplosser m. van gewetenscasu
f. casuistiek, gewetensleer f.
casus belli loc. reden f. van oorlog.
catachrèse f. woordmisbruik n.
cataclysme m. 1 groote overstrooming f.; zondvloed
m.; 2 ommekeer m.
catacombe f. onderaardsche . gang, catacombe f.
catacoustique f. terugkaatsingsleer f. der
geluiden. (brekingsleer f.
catadioptrique 1 adj. catadioptrisch; 2 f. straal-t
catafalque m. catafalk, praalstellage f.
eataire 1 adj. katachtig, katten)-r frémissement
--- kattegespin n.; 2 f. kattekruid n.
catalan 1 adj. Catalonisch; 2 m. C— Cataloniërj
catalectique adj. onvoltallig. [m.
catalepsie f. zinvang m.
cataleptaque adj. 1 van den zinvang, zinvangs-;
2 door zinvang getroffen.
Catalogne f. : la -- Catalonië n. [boekenlijst f.
catalogue m. lijst f., catalogus, kataloog m.;t
cataloguement m. catalogeering, opteekening f.,T
cataloguer v. tr. catalogeeren. [opschrijven n.
catalpa m. trompetboom m.
Catane f. Catania n.
eataplasme m. (pap) pleister f,
catapuce f. springkruid n.
catapuite f. slingertuig n.
cataracte f. 1 stroomval m.; les —s du ciel de
sluizen des hemels; 2 (mécl.) (grauwe) staar f.;
3 sluitklink f. [achtig, zinking-.
catarrhal (...aux), ...eux (...euse) adj. zinking-1
catarrhe os. zinking, zware verkoudheid 'f.
catastrophe f. 1 omverwerping f.; 2 ramp f.,
onheil n.; 3 ontknooping f.
Catau f. Kaatje n., Kato f., Kalletje n.
catéchèse f. christelijke leering r.
catéchiser v. tr. 1 den catechismus onderwijzen
aan; 2 africhten; 3 kapittelen.
catéchisme m. catechismus rn.
catéchiste m. catechiseermeester m.
catéchistique . adj. catechismusachtig, catechis-^
catéchuménat m. catechisantschap n. [mus-.
catéchumène m. & f. (cath.) catechumeen;
(prot.) catechisant m. & f. [rang m.
catégorie f. 1 kenmerk n.; 2 slag n.; soort f.;t
catégorique adj. stellig, beslissend, onvoorwaardelijk:
zonder omwegen. [ronduit.
catégoriquement adv. stellig, zonder omwegen,1
catégoriser v. tr. in klassen verdeelen.
cathare m. reine, kathare m.
cathartique f. bu.ikzuiverend.
eathádrale f. hoofdkerk f.
Catherine f. Katharina f.
cathète f. cathetus m., loodlijn f.
cathéter [èr] m. peilstift, sonde f.
catholicisme m. catholicisrne, Roomsch-katholiek
geloof n.
catholicité -- 82 --- ce
catholicité 1 zuiverheid, rechtgeloovigheid f.; 2
algemeenheid; 3 katholieke wereld f.
catholicon m. 1 algemeen geneesmiddel; 2 algemeen
woordenboek n.
catholique 1 adj. katholiek, Roomsch; 2 rfi.
katholieke, Roomsche rr.
catholiquement adv. katholiek.
catholiser 1 v. intr. met katholieken omgaan; 2
tot het catholictsme overh..11en; 3 v. tr. tot het
catholicisme bekeeren.
cati m. persglans m.
catilinaire f. cartilinarium n. (pl. ...riën).
catimini : en — adv. heimelijk, ter sluik.
catir v. tr. glanzen. den persglans geven aan.
Caton m. Cato m. [spiegelleer f.
catoptrique 1 adj. spiegelkundig, spiegel-; 2 f.;
caucalide f., ...lier ...lis m. wilde peterselie f.
eaucalidé adj. wilde-peterselieachtig.
Caucase m. Caucasus m. [Caucasiër m.
caucasien 1 adj. ( ne) Caucasisch; 2 m. C-1
eauehemar ?n. nachtmerrie f.; (fig.) schrikbeeld
n.; donner le — à een nachtmerrie zijn voor.
caudal adj. staartachtig, staart-; appendice --
staartvórmig aanhangsel n.
eaudataire m. sleepdrager m.
caudé adj. gestaart.
caudine adj. Caudinisch, Caudijnsch; fourches
—s Caudijnsche vorken f. pl.
caulescent adj. gestengeld.
eaulicole adi. op stengels groeiend.
eaulifère adj. stengeldragend.
cauris m. muntschelp f.
causal adj. oorzakelijk; (particule) redengevend.
causalité f. oorzakelijkheid f.
causant adj. 1 veroorzakend; 2 spraakzaam.
eausatif 1 adj. (... ive) oorzakelijk; (particule)
redengevend; 2 m. oorzakelijk werkwoord n.
cause f. 1 oorzaak f.; — première grondoorzaak;
-- finale eindoorzaak, einddoel n.; 2 reden f.; á
juste — met alle reden; et pour — niet zonder
reden: à — de om reden van, wegens; à — que
om reden dat, omdat; 3 (rechts)zaak f., geding,
proces n.; — célèbre opzienbarende zaak; avoir
gain de -- zijn proces ou het spel winnen; en connaissance
de — met kennis van zaken; il est hors
de — hij is daar niet in betrokken; cela est hors
de — dat is buiten beschouwing; la — est en état
de zaak is in staat van wijzen; en tout etat de —
hoe de zaak ook moge staan, in elk geval; 4 zaak;
partij f.; pour. la bonne — voor de goede zaak;
prendre fait et — pour A de zaak van A op zich
nemen. [doen ontstaan.
1. causer v. tr. veroorzaken, teweegbrengen,1
2. causer v. intr. praten, kouten; -- de la pluie
et du beau temps over koetjes en kalfjes praten;
— voyages over reizen praten.
causerie f. 1 gekout, gepraat n.; 2 praatje n.;
C—s du L_undi Maandagsche Praatjes.
causette f. gekeuvel, praatje n.; faire un bout de
-- een beetje praten.
causeur 1 adj. (...euse) spraakzaam, praatziek;
être — gaarne praten; 2 m. prater m.
causeuse f. 1 praatster f.; 2 praatstoel m.
causticité f. 1 inbijtende kracht, brandkracht f.;
2 (fig.) vinnigheid, bitsigheid f.
caustique 1 adj. bijtend, brandend; 2 (fig.) bits,
vinnig; 3 m. biftmiddel n.
caustiquement adv. bijtend; bits.
cautèle f. 1 sluw voorbehoud n.; 2 loosheid f.
cauteleux adj. (...euse), ...eusement adv. listig,
loos. [fistel, fontanel f.
cautère in. 1 brandmiddel; 2 brandijzer n.; 3t
cautérisation t. 1 uitbranding f.; 2 .fontanelzetten
n. [zetten in.
dautériser v. tr. 1 uitbranden; 2 een fontanelt
caution f. borg, borgtocht m.; borgstelling f.; —
bourgeoise gezeten borg; fournir (une) — (een)
borg stellen: se porter -- de borg staan voor;
sujet à — niet te vertrouwen.
eautionnement m. borgstelling f., borgtocht m.
eautionner v. tr. borg blijven voor, waarborgen.
cavalcade f. optocht m. te paard, paardenstoet m.
eavale f. 1 (propre & fig.) merrie f.; 2 (poét.)
ros n.; klepper m.
cavalerie f. paardenvolk n., ruiterij f.
1. cavalier in. 1 ruiter; 2 (rapports mond.)
heer m.; 3 (échecs) paard n.; 4 (fortif.) walkant m.
2. cavalier adj. (... i ère) 1 ruiterlijk; route ...ière
rijweg; 2 ongedwongen, los; 3 stout, ruw, stuurseh,
norsch.
cavalière f. 1 paardrijdster f.; 2 à la — op zijn
ruitersch, vrijpostig.
cavalièrement adv. = 2. cavalier.
cavatine f. korte aria, cavatine f.
1. cave f. 1 kelder m.; 2 likeurkeldertje n,; 3
reiskeldertje n.; 4 (jeu) uitleg m.; aller de la —
au grenier van den os op den ezel springen.
2. cave adj. hol; veine — holle ader; lune —
maanmaand f.; année — maanjaar n.
caveau ni. 1 keldertje n.; (café) kelder m., krocht
f.; 3 grafkelder m.
eavecon m. 1 neuspranger m.; 2 (fig.) teugel m.
caver 1 v. tr. uithollen; ondermijnen; 2 (métal)
holslaan; 3 uitleggen; — au plus fort den hoogsten
inzet doen, het tot het uiterste drijven; 4 v.
intr. het lichaam terugtrekken. caveeren. [n.
caverne f. spelonk f.; — de brigands rooversholt
caverneux adj. (...euse) 1 uitgehold; 2 vol spelonken;
3 sponzig; 4 voix ...euse holle stem f.
cavernosité f. holligheid f.
caviaar m. kaviaar m.
eavillation f. 1 drogreden f.; 2 spotternij f.
1. ce, (cet, cette, ces) adj. deze, dit; — chien-ci
deze hond; — livre-ci dit boek; — ehien-là die
hond; — livre-là dat boek.
2. ce pron. dat, het; -- qui, — que wat; eest que
namelijk; eest lui hij is 't; eest mol qui a ik
heb; qu'est-ce wat is het? qu'est-ce que eest que
cela wat is dat % voilà — que eest que du monde
ziedaar wat de wereld eigenlijk is.
céans --- 83 — cent
céans adv. hierbinnen; le maître de — de heer
van dit huis.
eeei pron. dit (hier); de — hiervan; à — . hieraan;
pour --- hierom.
Céciie f. Cecilia, Celia f.; a la Sainte — op Sint- t
cécité f. blindheid f. [Cecilia's.
cédant 1 adj. afstanddoende; 2 m. afstanddoener
m.
céder 1 v. tr. afstaan, afstand doen van; — le pas
à laten voorgaan; -- des points wat voorgeven;
2 (comm.) overlaten, overdoen; 3 v. intr. wijken,
buigen, zich begeven; 4 , (fig.) wijken (voor),
zwichten(voor) , toegeven (aan) .
cédille f. staart m.; c- — staart-c.
cédrat m. muskuscitroen m.
ccèdre m. 1 ceder(boom) m.; 2 ceder(hout) n.
cédule f. ceel n.
ceindre v. tr. (ceignant, ceint, je ceins, Je ceignis)
1 omgorden; ,ceignez vos reins omgord uwe lendenen;
-- l'épée den degen aangorden; 2 omringen,
omsluiten; 3 omkransen; — le front de slapen
omkransen; — Ie diadème de kroon opzetten.
ceintrage rr,. omgording f. (met touwwerk).
ceinture f. 1 gordel, riem m.; chernin de fer de —
ringspoor(weg m.) n.; 2 band m.; broeksband,
roksband; 3 middel f., middellijf n.; lendenen f. pl.
celnturier ni. gordelmaker to.
ceinturon m. riem; (sabre) koppel m.
cela pron .- dat; de — daarvan; à — daaraan; pour
— daarom; eest -- zoo is 't; comme — 1 alzoo
zoo zoo; pas de -- hoegenaamd niet.
céiadon 1 m. verliefd herder m.; 2 adj. verliefd;
3 bleekgroen.
eélébrant m. celebrant, dienstdoende priester m.
célébration f. 1 viering f.; 2 (messe) opdragen 11.
célèbré adj. beroemd, vermaard.
célébrer V. tr. 1 roemen, bezingen; 2 (fête) vieren;
3 (messe) opdragen, lezen.
célébrité f. beroemdheid, vermaardheid f.
celen v. tr. verhelen, verbergen; verzwijgen.
eéi ère m. snellooper m.
céléri m. selderij f.
eélérité f. spoed rri., snelheid f.
eéieste adj. hemelsch. hemel-; corps — hemellichaam
n.; voix — hemelsche stem; jeu -- (orgue)
engelenstem; vengeance — wraak f. des Hemels;
bleu -- hemelsblauw n. & adj.
Célestin m. 1 Celestinus, Celestijn m.; 2 ccelestiin(
er monnik) m.
Célestine f. 1 Celestina; 2 c — celestijner non f.
céliaque 1 adj. van den onderbuik, buik-: 2 f.
buikloop m.
célibat m. ongehuwde staat m., celibaat n.
célibataire m. & f. ongehuwde m. & f., vrijgezel
celle pron. f. V. celui. [m., jonge dochter f.
cellérier i-n., ... i ère f. keldermeester m.. —es f.
celles pron. f. pl. V. celui [kelder m.
cellier m, (gelijkvloersche) wijnkelder ou spijs- 1
cellite m. & f. cellebroer m., cellezuster f.
cellulaire 1 adj. celachtig, cel-; tissu -- eclweefsel;
2 système — cellulair stelsel n.; prison — cellulaire
gevangenis f.; 3 m. celkoraal n.
cellvle f. cel f.
colluieux m. (...euse) met cellen. celvormig.
celluloïd(e) m. celluloied n.
cellulose f. celstof f.
Celte m. Kelt m.
celtique adj. &(langue) m. Keltisch adj. & n,
celui pron. (celle. ceux, celles) die, degene, hij;
— qui wie, degene die, hij die; celui-ci et celui-là'
deze en gene.
cément m. cement(poeder) n.
cémentation f. eementeering f.
cémentatoire adj. cementeerend, cement-.
cémenter V. tr. gloeien, cernenteeren.
cémenteux adj. (...euse) cementachtig,
cénacle in. 1 (bible) oprerzáal f.; 2 kring m.
cendre f. asch f., —s asch; réduire ou niettre en
---s in de asch leggen; couver sous la —onder de
asch smeulen; ici repobent les —s de hier rust de
asch van; jour des —s aschdag; mercredi des —
Asschenwoensdag; recevoir les —s een aschkruisje
ontvangen.
cendré adj. aschkleurig, aschgrauw.
cendrée f. 1 loodschuim n.; 2 aschkalk f.; 3 musschenhagel
m.
eendrer v. tr. 1 met asch bedekken; 2 aschkleurig
maken. {asch; 2 asschig.
cendreux adj. (...euse) 1 met asch bedekt, vol 1
cendrier m. 1 aschbak in.; 2 aschbakje n.; 3 asch-:
cendriette f. aschkruid n. [kuil m.
cendrille f. koolmees f.
Cendrlllon f. Asschepoester f.
cène f. Laatste Avondmaal n.; faire la première
-- aan zijn e..rste avondmaal gaan.
cenelle f. hulstbezic f.
cénobite m. kloostermonnik m.
cénobitique adj. kloosterachtig, klooster-.
eénobitisme in. kloosterleven n.
cénotaphe m. praalgraf n.
eens m. 1 telling, schatting f., census m.; 2 belascensé
adj. gehouden. geacht. [ting f., cijns m.
censément adv. zoo gezegd.
censeur m. 1 censor m.; 2 zedenmeester; 3 beoordeelaar,
bediller; 4 (écrits) keurder; 5 opzichter m.
1. censier adj. (...ière) grond-; seigneur --- :
2. censier in. pachter m, [grondheer m.
censitaire m. 1 leencijnsplichtige; 2 cijnskiezer m.
censive f. grondcijns m.
censorial adj. (...aux) van de censuur, censuur-.
censuel adj. ( «Ie) van den cijns, cijns-.
censurable adj. laakbaar.
censure f. 1 censorschap n.; 2 laking, berisping,
afkeuring f.; 3 (écrits)-*euring f.
censurer V. tr. 1 laken, berispen; 2 keuren.
cent num. & to. honderd num. & n.; quatre --
dix vierhonderd en tien. à quatre pour — tegen
vier ten honderd ou per cent; ne parler que par
mille et par --s altijd met honderden en duizenden
spreken; faire les — pas op- en neerwandelen;
centaine — 84 -- cérumen.
être aux — coups in duizend angsten zitten; les
C--- jours de Honderd Dagen.
centaine f. 1 honderdtal n.; la — honderd jaren;
par centaines bij honderden; 2 bindsel r,.; 3
draadie n.
centaure til. paardmensch n., centaurus m.
centaurée f. santorie f. duizendguldenkruid n.
centenaire 1 adj. honderdjarig; 2 m. honderdjarige
m.; 3 honderdste veriaring f.
Centenier m. honderdman m.
centennat adj. (...aux) honderdjarig.
centésimal adj. (...aux) honderdtallig, honderdcentésimo
adv. ten honderdste. [deelig.
cent-garde(s) m. honderdwacht m.
centiare rn. centiare f., vierkante meter m., viercentième
num. honderdste. [kante el f.
centigrade adj. honderdgradig.
centigramme m. centigram n., 1/10 korrel in.
centilitre m. centiliter, vingerhoed m.
centime m. centime, halve cent, duit m.
centimètre m. 1 centimeter, duim in.; 2 maatlint n
centinode f. varkensgras n,
centipède adj. hondervoetig.
centistère m. centistere f.
eenton m. T lappendeken f.
eentonniser v. tr. lapdichten.
centra[ adj. (...aux) middelpuntig, centraal, middel-,
hoofd-; point — middelpunt n.; bureau —
hoofdkantoor; Afrigi.te --e .Middel-Afrika n.
eentraiisateur 1 adj. (...trice) samentrekkend,
centraliseerend; 2 m. centraliseerder m..
centraiisation f. samentrekking, centralisatie f.
eentraiiser v. tr. (in een middelpunt) samentreken,
cen trol iseeren .
centra m. 1 middelpunt n.; -- de gravité zwaartepunt;
2 middelgedeelte, midden, hart n.; être dans
son — in zijn schik zijn; 3 middelpartij f., centrum
n.; 4 hoofdzetel m.
eentrer v. tr. naar het middelpunt bewerken.
centrifuge adj. middelpuntvliedend.
centripète adj. middelpuntzoekend.
centroscopie f. middelpuntsleer f.
cent-suisse(s) m. honderd-Zwitserswacht m.
centumvir m. honderdman m.
centumviral adj. (...aux) _ honderdmannig.
eentumvirat m. honderdmanschap n.
centupie 1 adj. honderdvoudig; 2 in. honderdeentupier
v. tr. verhonderdvoudigen. [voud n.
centurie f. 1 honderdtal n.; 2 (hist. rom.) hon- ^
centurion m. honderdman m. [derdmanschap n.
cep in. 1 wiinstok m.; 2 voetboei f.; 3 ploeghoofd
n.; 4 ankerstok m.
eépage m. 1 wijnstoksoort f.; 2 (wijnstok)snoeien T
cape m. cepes m. [n.
cépée f. 1 scheutelingen m. pl.; 2 hout n. van een
paar jaar.
cependant 1 adv. ondertusschen, midderwijl; 2
conj. toch, nochtans, echter, niettemin; 3 — que ;
céphaialgie f. hoofdpijn f. [terwijl.
céphaialgique adj. hoofdpijnachtig, hoofd(pijn)-.
céphalique adj. hoofdachtig, hoofd-.
céphalopode 1 adj. hoofdvoetig; 2 m. hoofdvoeter
céracé adj. wasachtig, was-. [m.
céramique f. pottenbakkerskunst f.; 2 kennis f.
eéramite f. potaarde f. [van het gleiswerk.
céraste m. hoornslang f.
cérat m. waszalf f.
Cerbère m. 1 Helhond, Cerberus m.; 2 (fig.) c—
wachthond, Cerberus m.
cerceau m. ('x) 1 hoepel m.; jouer au --- hoepelen;
jambes en — hoepelbeenen n. pl.; 2 heugelnet
n.; 3 slagpen t.
cerciage m. 1 omhoepeling f.; 2 hoepelhout n.
cercie m. kring m.; (géom.) cirkel m.; (tonneau)
hoepel m.; vin en -- wijn m: op 't vat.
cercier v. tr. omhoepelen.
cerciler m. hoepelmaker m.
cercopithèque m. meerkat f.
cercueil m. (dood)kist f.
eéréale f. graangewas n. [terbreins-.
cérébeileux adj. (...euse) achterbreinachtig, ach- 1
cérébral (...aux) adj. hersenachtig, cerebraal,
hersen-.
cérémonial 1 adj. (...aux) plechtig, ceremonieel,
plechtigheids-. 2 m. plechtigheid f., plichtplegingen
f. pl., vormen m. pl.; 3 ceremonieboek n.
cérémonie f. 1 plechtigheid f.; 2 plichtplegingen
f. p1.; maître des ---s ceremoniemeester m.; habit
de — plechtgewaad n., feestkleedij f.; faire des —s
complimenten maken; sans -- zonder complimenten.
[plegingen.
cérémonieux adj. (...euse) vormelijk, vol plicht- $
Cér ès f. Ceres f.
cerf m. hert n.; bols de — hertsgewei n.; corne de t
cerfeuil m. kervel f. [— hertshoorn m.
verf-volant( cos- os) 1 vlieger m.; 2'vliegend hertn
cerisale f. kerseboomgaard m. [rood.
cerise 1 f. kers f., 2 (cheval) spat f.; 3 adj. kers- 1
cerisette f. gedroogde kers f.
cerisier m. 1 kerseboom m.; 2 kersenhout n.
Cerlier m. Erlach n. [(bot.) jaarring ni.
cerne m. 1 kring m.; 2 (teux) blauwe kring; 3
cerné adj. met blauwe kringen. [wijn m.
cerneau m. ( max) halve pit f.; vin de —x noten- j
cerner v. tr. 1 een kring maken om; 2 omringen.
insluiten; 3 (noix) doppen; 4 se -- kringen krib- 1
céroplastique f. wasboetseerkunst f. [gen.
certain adj. T zeker; prendre Ie — pour i'incertain
het zekere voor het onzekere nemen; à jour —
op een bepaalden ou vasten dag.
certainement adv. zekerlijk.
cartes adv. voorzeker.
certificat m. getuigschrift, bewijs n.
certificateur m. verzekeraar, borg m.
eertifieation f. (schriftelijke) verzekering, waar.
merking f. [heden
certifier v. tr. verklaren, verzekeren, bewaareertitude
f. zekerheid f.
cérulé adj. blauw.
cérumen m. oorsmeer, oorwas n.
cérumineux — 85 -- chaloir
cérumineux adj. (...euse) oorsmeerachtig, oor- ^
céruse f. loodwit n. [smeer-.
cerveau m. ( x) brein, hoofd n.; rhume de -- verkoudheid
in het hoofd; — dêbile zwakhoofd; —
creux leeg brein; se creuser le — zich suf denken.
cervelas m. cervelaatworst f.
cervelet m. achterbrein n., kleine hersenen f. pl.
cervelle f. hersenen, hersens f. pl., brein'n.; bonne
— vernuftig brein; petite — loshoofd; — de
lièvre hazengeheugen n.; sans — hersenloos; bru-
Ier la — voor het hoofd schieten; — de palmier
palmmerg n.
cervical adj. (aux) nekachtig, nek-.
cervier adj. hertachtig. V. chat-cervier & loup-^
cervoise f. kruidenbier n. [cervier.
ces adj. V. ce.
Césaire m. Cesarius m. [Julius Caesar.
César m. Caesar, (en gén.) keizer m.; Jules --1
césarien 1 adj. Cesarisch, keizer-; opération —ne
keizersnede f.; 2 in.. Caesarsvriend m.; 3 keizers-t
eésarisme m. cesarisme n. [man m.
cessation f. ophouding, staking f., stilstand ni..
— de commerce scheiding f. uit de zaken.
cesse f. ophouden n., rust f.; sans -- zonder ophouden;
n'avoir ni repos ni noch rust noch
duur hebben.
cesser 1 v. intr. ophouden, stilstaan, uitscheiden;
wegblijven; 2 v. tr. een einde maken aan, staken.
cessibilité f. afstaanbaarheid f.
cessible adj. afstaanbaar.
cession t. afstand m.
cessionnaire m. & f. 1 overnemer m., ...neemster
f.; 2 afstanddoener m.
c' est-à- d i re, loc. 't is te zeggen.
ceste' nl. 1 striidhandschoen; 2 Venusgordel m.
césure f. verssnede, rust f.
eet adj. V. ce.
cétacé adj. walvischachtig.
cétérac(h) m: miltkruid n.
cétine f. walschotvet n.
cétoine f. metaalkever m.
cette adj. V. ce.
ceux pron. V. celui.
Ceylan ni. Ceylon n.
chabier v. tr. 1 ophijschen; 2 voorttrekken; 3
loodsen; 4 (noix) kluppelen.
chabi s m. 1 afgewaaide takken m. pl.; 2 cha-^
chabot m. post f. [bliswijn m.
chabraque f. schabrak f., paardedek n.
chacal m. (xs) jakhals m.
chacun pron. ieder, elk; iedereen, elkeen.
chaf(f)ée f. zemelen f. pl.
chafouin 1 adj. bunzingachtig; 2 schraal, scherp;
3 m. schraal mensch n., sluwerd m.
1. chagrin m. 1 ruw leer, gekorreld leer, segrijn
n.; de -- segrijnen; peau de -- segrijnleer, (fig.)
ruw vel n.; 2 segrijnstof f.
2. chagrin ni. 1 verdriet n.; —s verdrietelijkheden
f. pl.; se faire du — (de) verdriet maken
(in); 2 spijt, ergernis f.
3. chagrin adj. 1 verdrietig; 2 spijtig, wrevelig.
chagrinant adj. verdrietelijk, lastig.
1. chagriner v. tr. korrelig maken, tot segrijn
bewerken.
2. chagriner v. tr. verdrieten, verdriet aandoen
aan; se — verdriet maken (in), zich ergeren (in).
chagrinier m. segriinmaker m.
chai m. (gelijkvloersche wiin)kelder m.
chaïnage in. afmeting (met den ketting) .
chaine f. 1 keten f., ketting m.; mettre à la —
ketenen; charger de —s in boeien slaan; 2 (fig.)
keten f., band m.; 3 (tis^.) schering f.
chaineau m. ( 'x) goot f.
chainer v. tr. afmeten (met den ketting).
chainetier m. kettingmaker m.
chainette f. 1 kettinkje n.; point de -- kettingsteek
m.; 2 kettinggewelf n.
chaïneur m. kettingdrager m.
ehaïnon in. schakel f.
chair f. T vleesch n.; être en — goed in 't vleesch
zitten; une masse de — een vleeschklomp m.;
couleur de — vleeschkleur f.; — de boucherie, de
bceuf, de veau, de mouton slachtvleesch, ossenvleesch,
kalfsvleesch, schapenvleesch; — de poule
kippenvel n., (Belg.) kiekenvleesch n.; -- à canon
kanonnenvleesch n.; en — et en os in levenden
lijve; ni — ni poisson noch warm noch koud,.
noch mossel noch visch: mortifier la —•- het
vleesch murw laten worden, (fig.) het vleesch
kastijden.
chaire f. 1 - gestoelte n.; (spéc.) leerstoel m.; —
apostolique pauselijke stoel m.; 2 preekstoel m.";
éloquence de la — kanselwelsprekendheid .f.
chais m. (gelijkvloersche wijn)kelder m.
chaise f. 1 stoel m.; -- pliante klapstoel; — percée
nachtstoel, stilletje n.; — longue rustbed n.;
— à porteur draagstoel; — -marine scheep-stoel;
2 (véhic.) sjees f.; — de poste postsjees.
chaise-canne f. (o-cs) stokstoel m.
chaisier m. 1 stoelenmaker; 2 stoelenzetter m.
chaisière f. stoelenzetster f.
1. chaland m. platte schuit f., lichter m., vracht-4
2. chaland m. k(a)lant m. [schip n.
chalandise f. klandizie, nering f.
chalaze f. 1 (ceuf) hanetree f.; 2 (plante) kiemvlek
f.; 3 (wil) hagelkorrel m.
chaicographe [k] in. plaatsnijder m.
chalcographie [k] f. 1 plaatsniikunst f.; 2 platenverzameling
f.
chaldaïque [k] adj. Chaldeeuwsch.
chaidéen [k] 1 adj. ("ne) Chaldeeuwsch; 2 m.;
ehale m. sjaal f. [C— Chaldeeër m.
chalet m. 1 kaashut f.; 2. Zwitsersch huisje n.;
3 — de nécessité gemakhuisie n.
chaleur f. 1 warmte, (plus fort) hitte f.; 2 (fig.)
hitte, hevigheid f., geweld n.; (parler, écrire) vuur
ehaleureusement adv. met warmte, met vuur: [n.
chaleureux adj. (...euse) warm; vol vuur.
chélit m. ledikant n., sponde t.
chaloir v. intr. warm worden; peu men chaut
chaloupe — 86 — chandelle
het kan me niet schelen; que cela ne vous chaille
dit moet u niet bekommeren.
chaloupe f. sloep, (seheeps) boot f.
c halu meau m. ( x) 1 stroohalm m.; 2 lijmstokje
n.; 3 schalmei, herdersfluit f.; 4 blaaspijp f.
chalut rn. zaknet n., kor f.
chalybé [k] adj. staalhoudend, staal-.
chamade f. tromgeroffel n.; battre la — zich
gewonnen geven, om genade smeeken. [vechten.
ehamailler v. intr. & se — 1 tieren, twisten; 2t
ehamaillis m. getier n., vechtpartij f. [opdirken.
chamarrer v. tr. 1 (met passement) beleggen; 21
chamarrure f. 1 belegsel n.; 2 opdirking f.
chtambarder v. tr. het onderste boven gooien.
thambeilan m. karpetheer m.
chambra nle m. lijstwerk n., omlijsting f.
chambre f. T kamer f.; — garnie gestoffeerde ou
gemeubileerde kamer; — à coucher slaapkamer;
pot de — waterpot m.; faire les —s de kamers in
orde brengen; femme de — kamenier f.; robe de
— kamerkleed n., sjamberloek f.; pommes de
terre en robe de — aardappelen met de kazak;
— des représentants tweede Kamer; — des
pairs Hoogerhuis n.; — des communes Lagerhuis
n.; les --s beide Kamers; — de commerce
kamer van koophandel.
chambrée f. kamer(vol) f.; gezaménlijke kamerbewoners
m. pl.; gemeenschappelijke kamer f.;
théat.) bezette zaal f.
chambrelan m. huisarbeider m.
.ehambrer v. intr. 1 kameren; 2 se — zich kameren;
(canon) kamers krijgen.
chambrette f. kamertje n.
chambrière f. 1 kamermeisje n.; 2 rijzweep f.; 3
stookijzer n.; 4 vork f., steun m.
chameau m. (Cox) kameel, kemel m.
ehamécisse [k] f. aardveil n.
chamedrys [k] m. gamanderkruid n.
chamelier m. kameeldrijver m.
chamelle f. wijfjeskameel m.
chamelon m. kemelsveulen n.
chamois m. 1 berggeit, gems f.; 2 (peau de) —
zeemleer, gemsleder n.; gants de — zeemleeren
handschoenen m. pl.; couleur — gemskleur f .,T
chamoiser v. tr. zeemtouwen. [—ig adj.
chamoiserie f. zeemtouwerij f.
chamolseur m. zeemtouwer m.
1. champ in. T veld n., (qqfois) akker m., land
n.; — de blé korenveld, korenakker; — de bataille
slagveld; -- d'honneur veld van eer; — de
manoeuvre exerceerveld, exercitieplein n.; — du
repos doodenakker; —s azurés blauwe veld; vie
des , --s landleven; mener les bestiaux aux --s
de beesten naar het veld drijven; à travers (les)
--s (fig.) door dik en dun; courir les —s door
veld en wei loopen ou zwerven, (fig.) met molentv.,
s loopen; avoir la clef des —s losgelaten zijn;
donner la clef des —s loslaten; prendre la clef
des —s zijn biezen pakken; être ou se mettre
aux —s opvliegen; être a bout de — ten einde
raad zijn; prendre du — ruimte (tot den aanloop)
nemen; donner du — ruimte geven, spel. geven;
avoir le — libre vrij veld hebben; donner un —
libre à een vrijen loop laten aan; avoir du —
devant sol uitwegen hebben; se battre en -- clos
in het strijdperk treden; battre aux —s den
veldmarsch slaan.
2. champ m. kant m.; de — op den langen ou
srnallen kant; roue de — kroonrad n.
champagne m. champagnewijn) m.; — frappé
champagne in ijs; fine — .fijae cognac m.
champétre adj. landelijk; travaux —s veldarbeid
m.; vie — landleven n.; garde — veldwach-;
1. champi m. vensterraampapier n. [ter m.
2. champi(s) m. vondeling m.
champignon m. 1 padddnstoel m., kampernoelie
f.; (en gén.) zwam f.; 2 (chandelle) dief m.; 3
wild vleesch n.; 4 knop m.; 5 pruikebol, mutsebn,
l m.
ehampignonniére f. paddenstoelenbed n. [held m.
champion m. kampioen; (fig., aussi) striider;t
championnat m. kampioenschap n.
champlever v. tr. (chan-le-vé) groeven, uit-$
champlure f. vorstschade t. [werken.
chaneard in. geluksvogel m.
chance f. 1 worp m.; 2 waagspel n.; 3 kans f.;
geluk n.; bonne — veel geluk; avoir de !a —
geluk hebben. fortuinlijk zijn; être en — het
geluk mee hebben; porter — geluk aanbrengen;
rompre la — de kans doen keerent 4 kans, mogeliikheid,
wisselvalligheid f.; courir la — de zich
aan de kans blootstellen van, het wagen; calculer
les —s de kansen en mogelijkheden berekenen.
chanceler v. intr. 1 waggelen, wankelen; 2 (fig.)
aarzelen, weifelen, wankelen.
chaneelier m. kanselier m.
chaneellère f. 1 kanseliersvrouw f.; 2 voetzak m.;
3 kanselierstulp f. [aarzeling f.
chancellement m. 1 waggeling, wankeling f.; 21
chancellerle f. kanselarij f.
chanceux adj. (...euse) 1 fortuinlijk, gelukkig;
2 wisselvallig, twijfelachtig.
chanci 1 adj. beschimmeld; 2 m. schimmel f.
chancir v. intr. beschimmelen.
chancissure f. 1 beschimmeling; 2 schimmel f.
chancre m. 1 kanker, (jambes) wolf m.; 2 (bot.)
brand m. [(bot.) brandig.
chancreux adj. (...euse) 1 kankerachtig; 21
chandeleur f. : la --- .l_:icllitmis t.
1. chandelier m. T kandelaar m.; être, mettre
sur le — (fig.) op een voetstuk staan, plaatsen.
2. chandelier m. kaarsenmaker, ...verkooper m.
chandelle f: kaars f.; se bríller a la — zijn vingers
branden, tegen de lamp loopen; bout de —
eindje kaars; une. économie de bouts de — een
zwavelstokje in vieren gebroken; faire des économies
de bouts de -- een zwavelstokje in vieren
breken; il vous doit une belle ou fière — hij mag
een mooie kaars voor ti opsteken; brï:ler la —
par les deux bouts de kaars aan beide einden te
chanfrein -- 87 -- charanconné
gelijk opsteken; le jeu ne vautc pas la -- het sop
is de kooi niet waard; bois de — kaarshout, fakkelhout
n.; — de ;late iiskegel m.
1. chanfrein m. 1 voorhoofd m., neus f.; 2 bles
f.; 3 vederbos m.; 4 voorhoofdsband m.
2. chanfrein tn. afschuining f., beloen n., so-$
ehanfreiner v. tr. afschuinen. [trein m.
change m. 1 wisseling, ruiling f.; perdre: au —
bij de ruiling verliezen; 2 k'eingt ld n.; 3 (finances)
wisselhandel; wissel m.; Ie -- est au pair de
wissel staat pari; lettre de — wissel(brief) ni.;
4 ander spoor n.; prendre le — het spoor kwijtraken;
donner le — van 't spoor brengen.
changeabie adj. 'veranderbaar.
changeant 1 asij. veranderlijk; ongestadig; couleur
—e wisselkleur f.; 2 m. weerschijntaf n.; 3
wisselhagedis f.; 4. wisselvlinder m.
changement m. verandering, verwisseling f.; —
voie verwisseling van spoor; -- de voiture overstappen
n.
changer 1 v. tr. (remplacer) verwisselen, verruilen
(tegen); — en verkeeren in, herscheppen in; 2
v. tr. & intr. (rendre ou devenir autre) veranderen;
— de veranderen van; — de maison, d'appartement
verhuizen; — d'avis, de note van
gevoelen, van toon veranderen; --- de voiture
overstappen; 3 se — 1 veranderen; 2 ander linnen
ou kleederen aandoen.
changeur m. wisselaar m.
chanlatte f. hoekspar f.
chanoine m. kanunnik m.
chanoinesse f. kanonikes, stiftsdame f.
chanoinie f. kanunnikschap n.
ehanson'f. 1 lied n.; — à boire drinklied n.; 2
(iron.) praatjes n. pl.
chansonnette f. liedje, deuntje n.
chansonnier m. 1 liedjesmaker; liedjesdichter;
liedjeszanger m.; 2 liederboek n.
chant m. gezang n., zang m., lied n.; le troisième
— de 1' Iliade de derde zang van de Ilias; le -- et
les paroles de zang ou wijs en de woorden; -- du
coq hanengekraai n.; — du cygne zwanenzang;
— de la cigale gesjirp n. van den krekel.
chantage m. 1 lawaai n. (bij de vischvangst) ; 2
bedreigingen f. pl. (om geld af te persen), (geld)
afdreiging f.
chantant adj. t zingbaar, zangerig; 2 zingend.
chanteau m. (oox) 1 homp m. (brood), stoet f.; 2
lap m.; 3 (tonn.) maandstuk n. [3 watergat n.
chantepleure f. 1 afgiettrechter m.; 2 kraan f.; t
chanter v. tr. & intr. I zingen; (coq) kraaien;
(cigale). sjirpen; (porte, charnière) piepen; eest
comme si nous chantiez .fluit maar op; faire —
qq. iem. geld afdreigen; 2 vertellen, lollen, rellen.
chanterelle f. 1 quintsnaar f.; 2 lokvogel ni.; 3
eierzwam f.; 4 spanstift; 5 zwei f.
chanteur m....euse f. 1 zanger m., zangeres t.; 2
zingsperwer m.; 3 (oiseau) — zangvogel m.
chantier m. 1 werf f.; (spêc.) houtwerf f., houttuin
m.; mettre sur le — op stapel zetten; 2 wagenschuur
f.; 3 stelling f.; (rnétiers) bank, tafel f.
chantignole f. 1 klos, klamp f., onderleghout n.; 2
chantonner v. tr. & intr. neuriën. proeftegel m.
chantre in. 1 (cath.) kerkzanger; (prot.) voorzanger
m.; 2 (fig.) zanger m.
chantrerie f. 1 zangersarnbt n.; 2 zangschool f.
chanvre in. hennep m.
chanvreux adj.(... euse) hennepachtig.
chanvrier m. 1 hennepbereider; 2 hennephandelaar
m. [2 (zoo.) wardiertje n.
chaos [k] m. 1 baaierd, chaos; (fig.) warboel m.
chaotique [k] adj. verward, chaotisch.
chape f. 1 (en gén.) kap f.; (fonderie) mantel m.;
(distill., cuis.) stolp f.; (tonn.) overvat n.; (boucle)
beugel m.; 2(ciergé)koorkap f.; se disputer de la
— à l'évêque om 's keizers baard twisten.
chapé adj. 1 gekapt, in koorkap; 2 in 't kaf.
chapeau m. (-x) 1 hoed rn.; (spéc.) kardinaalshoed;
donner un coup de — à den hoed afnemen
voor; frère -- leekebroer, gezel m.; 2 bovenstuk n.,
helm m., deksel n., deklijst f., krans m.; 3 kapmantel
m., drinkgeld n.; 4 (mus.) boogje n.; 5 —
roux roode vlasvink f.; — flamand zeeviig f.
chapelain m. kapelaan ni.
chapeler v. tr. (af)raspen.
c hapelet m. T paternoster tn.; (pour prier, aussi)
rozenkrans m.; défiler son — zijn litanie opzeggen
chapelier m., ...ière f. 1 hoedenmaker m., ..
maakster f.; 2 hoedenverkooper m., ...koopster f.
chapelle f. 1 kapel f.; maître de — kapelmeester
m.; petite — (fig.) klein kringetje n.; 2 (four) kap
f.; (distill,) helm m.; (fonderie) vorm m.; (violon)
hals m.; (vielle) huisje n.; 3 kist f.; , 4 pot, inleg
m.; 5 (mar.) faire — een uil vangen.
chapellerie f. 1 hoedenmakerij f.; 2 hoedenwinkel l
chapelure f. geraspt brood n. [m.
chaperon m. 1 kap, kaproen f.; petit — rouge
Roodkapje n.; 2 (fig.) geleidster f.
chaperon-de-moine m. paterskap f.
chaperonner v. tr. 1 een ou de kap zetten op, kappen;
2 (fig.) geleiden.
chapier m. 1 koorkapdrager m.; 2 koorkapkast f.
chapiteau m. kap f.; (colonne) kapiteel n.
chapitre m. 1 kapittel, hoofdstuk n.; parler sur le
— de qq op iemands kap zitten; 2 (chanoines)
kapittel n.
chapitrer v. tr. kapittelen, de les lezen aan.
chapon m. 1 kapoen m.; 2 (pain) sop f.; 3 (bot.)
aflegger, stek m.
chaponner v. tr. 1 kapoenen; 2 (bot.) afleggen.
chaque adj. ieder, elk.
char m. T wagen m.; — du soleil zonnewagen;
-- de triomphe zegewagen; — funèbre lijkwagen;
— à bancs kiereboe f.; — de plaisir janplezier
m.; enchainer á son -- aan zijn zegewagen
hechten ou spannen.
charabia m. koeterwaalsch n.
charade f. lettergreepraadsel n.
charanpon m. korenworm in.
eharanponné adj. korenivormstekig.
charbon -- 88 -- charpentier
eharbo n m. 1 kool f.; — vif grove kolen; — maigre
gloeikolen; —s de terre steenkool; --- de forge ou
de maréchal smeekolen; — de bois houtskool;
2 (bot.) brand m.; (zoo.) mondzeer n., worm m.;
(méd.) bloedzweer, kool f.
charbonnage m. kolenmijn, koolmijn f.
charbonné adj. 1 verkoold; 2 koolzwart; 3 met
kool geschetst; 4 brandig.
charbonner 1 v. tr. (doen) verkolen; se — verkolen;
2 (met kool) zwart maken; 3 met kool schetsen;
4 v. intr. verkolen.
0harbonnerie f. kolenhandel m. [bloedzweerachtig
charbonneux adj. (...euse) 1 koolhoudend; 2 t
charbonnier m. 1 (houts)koolbrander m.; foi de —
boerengeloof n.; — est maître chez lui elk is baas
in zijn huis; 2 koolverkooper m., 3 kolenbrok n.;
4 kolenschip n.; 5 krophagedis f.; 6 koolvisch m.;
7 koolvos; 8 tuinroodstaart m.
charbonnière f. 1 kolenbrandersoven m.; 2 kolenverkoopster
f.; 3 koolmees f.; 4 groot stagzeil n.
charbouilie charbucie f. honigdauw, brand m.
charbouilier v. tr. & intr. verbranden.
charcuter v. tr. & intr. villen, hakken, (stuk)-
charcuterie f. spekslagerij f. [kerven.
charcutier m., ...lère f. spekslager m., — in f.
chardon m. 1 distel f. — bénit benedictenkruid n.;
— étoilé sterrendistel f.; -- laité ou de Notre-
Dame melkdistel, Onze-Lieve- Vrouwendistel f.;
--- lancéolé speerdistel f.; — à cent têtes walendistel
f.; — à carder ou à foulon kaardedistel;
gracieux comme un — vriendelijk als een stekelvarken;
2 stekelrog f.; 3 ijzeren punt f.
chardon-Marie m. Onze-Lieve- Vrouwendistel f.
chardonner v. tr. (op)kaarden.
chardonneret m. distelvink, putter m.
chardonnière f. distelveld n.
Charenton m.: envoyer à -- naar Brugge ou
Medemblik doen.
charge f. 1 lading, vracht f.; (très lourde, causant
de la peine, fig.) last m.; -=- dun vaisseau lading
van een schip; batiment en — schip in lading;
être à — tot last zijn; femme de — huishoudster
t.; avoir — d'ámes voor de zielen moeten zorgen;
à la — de ou que op voorwaarde van ou dat; 2
ambt n., post m.; 3 (jur.) bezwaar n.; tèmoin k —
getuige m. tegen; 4 admin.) belasting f., lasten
m. pl.; 5 (mil.) aanval, stormmarsch m.; pas de
--- stormpas; 6 overdrijving, overlading, spotprent
f.
chargé 1 adj. belast, beladen; dé — valsche dobbelteen
m.; écriture —e te dik schrift n.; temps —
'betrokken lucht; lettre —e brief met geldswaarde;
2 overdreven; 3 m. — de cours docent m.
chargement m. 1 laden n.; 2 lading, vracht f.; 3
aanteekenen n.
charger v. tr. & intr. 1 laden, beladen, overladen;
-- une lettre een brief met geldswaarde bezwaren;
2 (arme) laden; poêle, machine vullen;. 3 (fig.)
belasten, last geven aan, opdragen aan; 4 (jur.)
bezwaren, beschuldigen; 5 (mil.) aanvallen; 6
overdrijven, overladen: 7 se. — zich belasten (met),
(temps) betrekken, (liq.) troebel worden, (langue)
beslaan, (arme) geladen worden.
chargeur m. 1 lader, bevrachter m.; 2 houtmeter,
kolenmeter m.; 3 vulder; 4 stuklader m.
chariot m, (last)wagen, (vracht)wagen m.; (astr.)
le grand C— de Hellewagen m.; le petit C— de
Kleine Beer m.
charitable adj., rement adv. liefderijk, •liefdadig.
charité f. 1 (christelijke) liefde f.; — fraternelle
broederliefde; steur de — liefdezuster; 2 liefdadigheid,
aalmoes f.; la — s'il vous plait een aalmoes,
als 't u belieft! — bien ordonnée commence par
soi-même het hemd is nader dan de rok; 3 godshuis,
gasthuis n.
charivari m. 1 ketelmuziek f.; 2 (iron.) kattenmuziek
f.; 3 (fig.) lawaai, rumoer, getier n.; 4
(à la chaine) bras m.
charivarique adj. tierend, lawaaierig.
charivariser v. tr. 1 ketelmuziek brengen aan
(Belg.) scharminkelen; 2 rumoer maken.
charlatan m. kwakzalver m.
chariataner v. intr. kwakzalveren.
charlatanerie f. kwakzalverij f.
charlatanesque adj. kwakzalverachtig.
charlatanisme m. kwakzalverij f.
Charlemagne m. Karel m. de Groote; il est sorti
de la cóte de — het is alsof Keizers kat zijn nicht
was; faire — op zijn lauweren rustent
Charles m. Karel m.; ...1
Charles m. Karel m.; ...lot m. Kareltje n.
Charlotte f. Charlotta f., Lotje n.
charmant adj. bekoorlijk, bevallig.
1. charme m. 1 bekoorlijkheid, bevalligheid. aanminnigheid
f.; 2 tooverij, tooverkracht f.; le — est
rompu de tooverkracht is verbroken..
2. charme m. (bot.) haagbeuk, jukboom m.; se
porter comme un — zoo gezond zijn als een bliek.
charmer v. tr. 1 bekoren, bevallen; j'en suis
charmé dat verrukt me; 2 betoover n; 3 wegtooveren,
verdrijven.
charmeur m., ...eresse & ...euse f. 1 bekoorder
m., bekoorster f.; 2 betooveraar m., ...ster f.; 3
adj. bekorend.
charmille f. haagbeukenlaan f.
charnel adj., «lement adv. vleeschelijk.
charnier m. 1 vleeschkastf.; 2 knekelhuis, (doods-)
beenderhuis n.; 3 kerkhof n. [beitel m.
charnière f. 1 scharnier n., knier f.; 2 scharnier- t
charn u adj. vleezig, gevleesd; partie —e vleesch- :
charogne f. kreng, aas n. , .[deel n.
charpente f. 1 timmerwerk, getimmerte n.; bois
de — timmerhout n.; 2 (corps & fig.) geraamte n.
charpenter v. tr. 1 bouwen, timmeren; 2 hakken,
timmeren; 3 ontwerpen, ineenzetten.
charpenterie f. 1 timmeren, timmermansambacht
n.; 2 timmermanswerkplaats, timmerwerf f.
charpentier m. 1 timmerman m.; maltre — timmermansbaas
m.; 2 (pêche) speksnijder m.; 3
charpie 89 — chateau
ontwerper, ineenzetter m.; 4 les rouges --s de
haan m.; 5 (format) C— klein-octavo n.
charple f. pluksel n., wiek f.
charretée f. kar(revracht) f.
1. charretier m., ....ère f. 1 karreman, voerman
m., karrevrouw f.; il n'y a si bon -- qui ne
verse het beste paard struikelt wel eens; jurer
comme un — vloeken als een ketter; 2 karrepaard
n.
2. charretier adj. (... i ère) korre-; chemin —
karreweg m.: porte, voie ...ière karrepoort f.,
karrespoor n.
charrette f. karretje, wagentje n.; — à bras steekkar
f., steekwagen m.
charriage m. vervoer n.
1. charrier m. loogdoek m.
2. charrier v. tr. 1 (met een kar) vervoeren; 2
(liq.) meevoeren, meespoelen; (g!ace) kruien.
charrière f. karreweg m.
eharroi m. 1 vervoer n.; 2 vrachtprijs m.; 3 (mil.)
trein m.; 4 (pêche) bankerssloep f.
charron m. wagenmaker m.; ouvrier -- wagencharronnage
m. wagenmakerij f. [makersgast m
charrue f. ploeg m.
charte f. T charter n.: 1 oorkonde f.; 2 grondwet f.
charte-partie f. scheepsvrachtbrief m., chertepartij
f. [wagenschuur f.
chartil m. 1 (karre) bak m.; 2 oogstwagen m.; 31
chartiste m. grondwetsman. chartist m.
chartographe [k] m. oorkondenbeschrijver, ...verzamelaar,
...kenner m. [kondenkennis f.
chartographie [k] f. oorkondenverzameling, oor-t
chartreuse f. 1 karthuizerklooster n.; 2 karthuizernon
f.; 3 karthuizerlikeur f.
chartreux m. 1 karthuizer(monnik) m.; 2 blauwgrijze
paddestoel m.; 3 blauwgrijze kater m.
chartrier f. 1 oorkondenkamer f.; 2 ...verzameling
f.; 3 gevangene m.
Charybde [k] m. Charybdis n.; tomber de — en
Scylla van Scylla in Charybdis komen, van den
regen in den drop komen. [loodleider m.
1. chas m. 1 oog n. (van een naald); 2 schiet-t
2. chas m. stijfselpap, weverspap f.
chasse f. 1 jacht f.; partie de — jachtpartij f.;
— au cerf hertenjacht; — à courre lange jacht;
— au tir korte/acht; donner la — à jacht maken
op.., najagen; recevoir une — gejaagd worden;
morte verloren moélté; écluse de -- spuisluis
f.; 2 standje n., uitbrander m.; donner, recevoir
une — een uitbrander geven, krijgen; 3 doorslag
m.; 4 aanslagkam m.; 5 drijfhamer m.; 6 drijfhout
n.; 7 speelruimte, vlucht f.
chásse f. 1 reliquieënkas, (Belg.) rijf f.; 2 lijst,;
chassé m. zijpas m. [montuur f.
chasse-bosse f. (.o- - [s]) wederik m.
chasse-chien(s) m. hondenslager ni.
chasse-clou m. doorslag, drevel m.
chasse-cousin m. ( cs) 1 stijf rapier ou floret;
n.; 2 slechte wijn m.; uitschot n.
chassé- croisé.m. (cos- cs) T kruispas m.
chasse-diabie ( mos-mos) St-Janskruid n.
chasselas m. peterseliedruif f.
chasse-marée rn. (x- cs) 1 vischrijder, vischjager
m.; -2 (navire) .jager m.
chasse-mouche m. (.o- cs) 1 vliegenklap m.; 2.
vliegennet n.
chasse-nelge m. ('- os) 1 sneeuwploeg m.,
sneeuwschop f.; 2 rukwind m.
chasse-pierres m. (c- c.:) steenopruimer m.
chasse-pointe m. (c')- cs) doorslag, drevel m.
chassepot m. chassepot(-geweer) n.
chasse-punalse f. ('- 's) weegluizenkruid n.
chasser v. tr. & intr. 1 (pour prendre) jagen;
bon chien chasse de race het appeltje valt niet
ver van den boom; leurs chiens ne chassent pas
ensemble zij kunnen samen niet goed overweg;
2 (pour éloigner) verjagen, wegjagen, uitdrijven;
-- les mouches de vliegen verjagen; un clou
chasse l'autre de eene spijker drijft den anderen
uit; — dans drijven in; — autour aandrijven
om; — à drijven naar; 8 -- au vent te loefwaart
opjagen; — sur ses ancres op zijn anker rijden;
4 (écluse) schuren; 5 (danse) den zijpas dansen;
6 (typogr.) uitloopen.
chasse-rage (CO- c.D) f., peperkruid n. [Diana;.
ehasseresse f. jagers f.; Diane — de jachtgodin.
chasseur m., ...euse f. T .jager in., jageres f.;
vaisseau -- jager m.
chassez-huit m. kruispas m. met achten.
chassie f. oogvuil n., leepoogigheid f.
chassieux 1 adj. (...euse) leepoogig; 2 m., ...euse.
f. leepoog m. & f.
chassis m. T raam n.; -- dormant vast raam;
— à coulisse schuifraam.
chassoir m. drijfhout n.
chaste adj., c.o ment adv. kuisch.
chasteté f. kuischheid f.
chasuble f. kazuifel f.
ehasubierie f. 1 kerkgewaad n.; 2 kerkgewaad-4
chasublier m. kazuifelmaker m. [makerij. f.
chat m. 1 (animal, vaisseau, machine) kat f.;
vivre comme chien et — overeenkomen als kat
en hond; — domestique huiskat; pas un — geen
levende ziel; man chat (exclam.) mijn poesje,.
mijn schatje! acheter --- en poche katten in zakken
koopen; éveiller le -- qui dort slapende
honden wakker maken; appeler un -- un --- het
kind bij zijn naam noemen; il n'y a pas de quoi
fouetter un -- dat is het spreken niet waard; —
fourré hermelijnstrook m.; avoir un — dans la
gorge een graat in de keel hebben; 2 dreg f., pen--
terhaak m.; 3 bokje n., schraag f.
chdtaigne f. kastanje f.; -- chevaline ou de che
val wilde kastanje; — de terre aardnoot f.;. ----
de mer purgeerboom, (zoo.) zeeëgel m.
chatalgnier m. kastanjeboom m.
ehatain adj. kastanjebruin.
chataire f. kattekruid n.
chat-cervier in. ( cs- cos) bruine los m.
chateau m. (xx) kasteel, (fort, noblesse) slot n.
chat e — 90 — chausser
_x en Espagne kasteelen in de Iucht; -- d'eau
watertoren m., (chemin de fer) waterstation n.;
-- d'avant voorkasteel, -voorverdek n.; -- d'arrière
achterkasteel, achterverdek n.
,chatée f. nest n. katjes, kattedracht f.
ehátelain m. 1 slotvoogd m.; 2 kasteelheer m.
chatelaine f. 1 slotvoogdes f.; 2 kasteelvrouw, f.;
3 halsband m.; 4 gordelketen f.
ch&telet m. kastéeltje n.
chitellenie f. kastelenij, kasselrii, heerlijkheid f.
chat-huant m. (c's-os) katuil m.
ehitier v. tr. 1 kastijden, tuchtigen; --- son corps
zijn lichaam ou vleesch kastijden; qui aime bien
chatie bien wie zijn kind lief heeft, spaart de
roede niet; 2 (style) schaven, kuischen.
chatière f. 1 kattegat n.; (fig.) achterdeurtje n.; 2
katteval f.; 3 kattennest n.
ehatiment m. kastijding, straf f. [speling f.
ehatoiement, ehátoiment m. kleurspeling, licht-l.
chaton m. 1 jonge kat f., katie n.; 2 (bot.)
katje n.
2. chaton m. 1 'ring)kas f.; 2 gekaste steen m.
ehatouitiement m. kitteling f.
ehatouiller v. tr. 1 kittelen; 2 (fig.) streelen.
chatouilleux adj. (...euse)- 1 kittel(acht)ig; 2
(fig.) kitteloorig, lichtgeraakt; (choses) netelig.
chatoyant adj. weerschijnend, met kleurspeling.
chatoyer v. intr. glinsteren, kleurspeling hebben.
chat-pard m. ( mos-c's) panterkat f.
chátrer v. tr. 1 snijden; 2 (agric.) afsnijden; (en
gén.) wegnemen; 3 (fig.) zuiveren, expurgeeren.
chatte f. (wijfjes)kat f.
chattée f. nest n. katjes, kattedracht f.
chattemite 1 f. kruiper, geveinsde vleier m.; 2
adj. kruiperig.
chatter v. intr. jongen.
chatterie f. kattengestreel, valsch gestreel n.
1. chaud adj. 1 warm, (plus fort) heet; chambre
--e warme kamer; fer — heet ijzer; —es larmes
heete tranen; avoir les pieds —s (fig ) er warmpjes
in zitten; main —e (jeu) haridjeklap n.;
tout — 1 tout — ! heet van den rooster, oogenblikkelijk;
tomber de fièvre en — mal van den
wal in de sloot vallen; 2 (fig.) heet, driftig; (style)
warm, bezield.
2. chaud adv. warm, heet; manger — warm eten.
3• chaud m. warmte f.; souffler le -- et le froid
uit twee monden spreken; avoir — warm zijn; il
fait -- het is warm; il y faisait — (fig.) het ging
er warm toe; il fera — quand (fig.) het zal lang
duren eer.
chaude f. gloeihitte f.; donner une --- à doen
gloeien; à la — heet van de rooster, oogenblikke-T
chaudeau m. (c x) kandeel f. [lijk.
chaudement adv. 1 warm, heet; 2 (fig.) vurig,
driftig.
chaud-froid m. koude schotel m. met gelei.
chaudière f. groote ketel m.; — à laver, à fondre
waschketel, smeltketel; — à vapeur stoomketel;
faire -- samen koken.
chaudron m. 1 koperen ketel m.; 2 pompketel
ni.; 3 (iron.) rommelkast f.
chaudronnerie f. koperslagerij f.
chaudronnier m. koperslager m.
chauffage m. 1 stoken n.; 2 brandstof f.
chauffe f. 1 stoken n., stoking f.; 2 brandstof f.;
bois de — brandhout n.
chauffe-assiettes m. (c- bordenwarmer m.
chauffe-chemise m. (^-(/:s) vuurmand f.
chauffe-lange m. (X- Z) vuurmand f.
chauffe-lat m. (o- mos) beddepan f.
chauffe-pieds m. («- ") 1 (voet)stoof f.; 2 voetenzak
m.
chauffe-plats m. (c- x( schotelwarmer m.
chauffer 1 v. tr. warmen, verwarmen; (feu) stoken;
(train) onder stoom zetten, (auto) sturen;
— un poste een post hevig beschieten; — qq
iem. het vuur aan de schenen leggen; — une
affaire een zaak warm aanzetten; — un vaisseau
een schip branden; -- des plantes, des élèves
planten, leerlingen opjagen; 2 v. intr. warm
worden; warmte geven, verwarmen; (train) onder
stoom zijn; cela chauffe 1 dat ligt in 't vuur, 2
het gaat er warm toe; 3 se — zich warmen; on
verra de quel bois je me chauffe ik zal toonent
ebaufferette f. (voet)stoof f. [wie ik ben.
chaufferie f. 1 stookplaats f., stookoven m.; 2
louteringsoven m.; 3 smis f.
chauffeur m. 1 stoker; (auto(geleider m.; 2 voetbrander;
3 (iron.) snaak m.
chauffeuse f. 1 warme leunstoel m.; 2 wasch-;
chauffoir m. 1 warmkamer f.; 2 stoof f. [vrouw f.
chaufour m. kalkoven m.
ehaufournier m. kalkbrander m.
chaulage m. kalking f., kalken n.
chauler v. tr. kalken.
chaulier m. kalkbrander m. [tijd m.
chaumage m. 1 stoppelsnijden n.; 2 stoppep
chaume m. 1 stoppel m.; 2 dekstroo, riet n.,
walm m.; 3 stroodak n.
chaumer v. tr. 1 de stoppels afsnijden van; 2 het
vuur leggen aan.
chaumière f. (stroo)hut f.
chaumine f. (stroo)hutje n.
chaussage m. 1 schoeisel n.; 2 aanaarding f.
chausse f. 1 schouderstrook f.; 2 filtreerzak m.,
mouw f.; 3 sekreetbuis f.; 4 netzak m.; 5 kous f.;
(bas de) —s kousen; (haut de) —s broek f.
chaussée f. (straat)weg, dijkweg m.; ponts et —s
bruggen en wegen, (Holl.) Waterstaat m.
chausse-pied m. ( - cs) schoenhoren m.
chausser 1 v. tr. zijn kousen en schoenen aantrekken,
(souliers seuls) schoeien; (éperons) aandoen;
• (lunettes) opzetten; (opinion) vast in
't hoofd zetten; — le brodequin de tooneellaars
aanschoeien; 2 schoenen maken voor, schoeien;
bien — goed geschoeid, (personne) welgemaakt;
mal — (personne) mismaakt; 3 (arbres) aanaarden;
4 v. intr. gaan, zitten; ce soulier me
chausse bien deze schoen gaat me goed; cela me
chausses -- 91 -- chersonèse
chausse dat lijkt me; se — à même point schoenen
van denzelfden steek dragen, (fig.) in één
schuitje varen.
chausses f. broek f. V. chausse 5.
chaussetier m. breigoedmaker, ...verkooper m.
chausse-trape f. ( - c's) 1 voetangel m.; 2 vossenval
f., wolvenijzer n.
chaussette f. halve kous, sok f.
chauSson m. 1 sok f.; 2 (appel)taart f.
chaussure f. schoeisel n.; --- à tous pieds allemansgading
f.; trouver — à son pied zijn
gading vinden.
chaut V. chaloir.
chauve 1 adj. kaal; 2 m. kaalkop m.
chauve-souris f. (oos- c) vleermuis f.
chauveté f. kaalheid f.
chauvin 1 m. oude snorbaard m.; 2 verstokte
Franschman; 3 nationalistisch dweper m.; 4
adj. chauvinistisch.
chauvinisme m. 1 Napoleontische dweepzucht f.;
2 blinde vooringenomenheid f. (met zijn land).
chaux f. kalk f.; --vive levendige ou ongebluschte
kalk; eau de — kalkwater n.; báti à —
et à sable ou ciment ijzersterk.
chavirement m. kenteren n.
chavirer v. intr. kenteren, omslaan.
chef [f] m. 1 hoofd n.; 2 toppunt; uiteinde n.;
venir à — de ten einde brengen; 3 (fig.) hoofd,
opperhoofd n.; — d(e 1')armée legerhoofd; — de
familie familiehoofd; — de cuisine keukenmeester
m.; — de gare ou station stationschef
m..; — de train hoofdconducteur, hoofdtreinwachter
m.; — d'orchestre orkestmeester m.; 4
gezag n.; de son — op eigen gezag; du — de sa
femme van zijn vrouws zijde; 5 hoofdpunt n.;
au premier — in den hoogsten graad.
chef-d'oeuvre [chè] m. (cs- c) meesterstuk n.
chef-lieu [chef'] m. (c's- max) hoofdplaats f.
chégros m. pekdraad m.
cheik m. sjeik m., stamhoofd n.
cheiroptère [k)] handvleugelig.
chelem m. slem n.
chélidoine [k] f. schelkruid n.
chélidonien [k) adj. (z ne) zwaluwachtig.
chélonée [k] f. zeeschildpad f.
chéloni(a)de, chétonien [k] .adj. schildpadachtig.
chéjonite [k] f. schildpadsteen m.
ehemin m. T weg m.; le — de de weg naar; —
frayé gebaande weg; grand — openbare weg; —
— de traverse dwarsweg; — de halage trekweg,
jaagpad n.; — de fer spoorweg m.) n.; — (de fer)
vicinal buurt(spoor)weg m.; — de la Croix kruisweg;
— faisant onderweg, in 't voorbijgaan; en
— de op weg om; faire beaucoup de — hard loopen;
faire bien du — een langen weg afleggen;
faire son — zijn weg maken, vooruitkomen.
chemineau m. (xx) zwerver, landlooper m.
eheminée, f. 1 schoorsteen; coin de la --- hoekje
van den haard; sous la — in stilte, in 't geheim,
onder de roos; 2 buis f.; 3 (lampe)glas n.
cheminement m. 1 gang m.; 2 samengestelde
marsch m.; 3 naderingsloopgraaf f.
cheminer v. intr. 1 op weg zijn, gaan wandelen;
faire --- aan den gang maken; 2 op een goeden
weg zijn; (goed) zijn gang gaan.
cheminot m. spoorwerkman m.
chemise f. 1 hemd n.; jusqu'à sa -- zelfs zijn
hemd; 2 omslag m.; 3 bekleeding f.; overtrek n.;
4 huls f., koker m.
chemisette f. 1 halfhemd n.; 2 kraaghemdje n.
chemisier m. hemdenmaker, ...verkooper m.
chemisière f. hemdenmaakster, ...verkoopster f.
chênale f." eikenplantsoen n.
chenal m. (...aux) 1 geul f.; (rivière) stroombed
n.; 2 waterloop m.; goot f.
chenapan m. 1 deugniet; 2 (fusil) snaphaan m.
c h ê ne m. 1 eikfeboom) in.; -- à galles verfeik;
— liège kurkeik; — vert steeneik; fort comme tin
— zoo kloek als een boom; 2 eikenhout n.; de ou
en -- eik(enhout)en.
1. chéneau m. ('x) Jonge eik m.
2. chêneau m. ((':x) liggende dakgoot f.
chenet m. 1 haardiizer n.; 2 (mar.) brandijzer n.
chênette f. wonderkruid n.
c h è nevi ère f. 1 hennepakker m.; 2 ciderappel m.
chènevis m. hennepzaad n.
chènevotte f. hennepstok, stoppel m.
c h e n i l m. hondenhok, hondenkot n.
chenille f. 1 rups f.; 2 (fig.) lastig mensch n.; 3
rupsvormig snoer, duffeltje n., chenille f.
ehenillère f. rupsennest n.
chenillette f. schorpioenkruid n.
chénopode [k] m. ganzevoet m.
chénopodée [k] f. ganzevoetachtige f.
chenu adj. 1 grijs (van ouderdom); devenir —
verouderen; eest du -- 't is puik; 2 besneeud,
sneeuwwit.
eheptel m. 1 veepacht f.; 2 veestapel m.
ehêque m kasbriefje n., check f.
cher adj. & adv. 1 (prix) duur, duurkoop; kostbaar;
vendre -- duur verkoopen; 2 (affection)
dierbaar, waard; mon — ami waarde vriend.
cherche f. zoeken n.; être en — de zoeken naar;
il est à — hij heeft nog niets (aangeteekend).
chercher v. tr. 1 (pour trouver) zoeken; (pour
rarnener ou rapporter) halen; aller — gaan
halen; venir — komen halen; envoyer — laten
halen; — à trachten te, pogen te, — midi à quatorze
heures achter het net visschen.
chercheur 1 m., ...euse f. zoeker m., zoekster t.,
2 adj. zoekend; être -- de zeken naar.
chère f. i onthaal n.; il ne sait quelle --- lui faire
hij weet niet hoe hem te onthalen; 2 kost m., tafel }
sier f.; faire bonne -- goede sier maken.
chèrement adv. 1 duur; 2 teeder, hartelijk.
chéri adj. bemind, geliefd; mon -- lieve.
chérif m. sjerif m.
chérir v. tr. liefhebben; teeder minnen.
chersine [k] f. zandschildpad f.
chersonèse [k] f. schiereiland n.; C— Chersonechersydre
— 92 — chez
sus ni.; Chersonèse cimbrique Cimbrische Chersonesus,
Jutland n.; Chersonèse taurique Taurische,
Chersonesus, Krim f.; Chersonèse de Thrace
Thracische Chersonesus, schiereiland Gallipoli.
chersydre [k] m. wratslang' f.
cherté f. duurte f.
chérubin m. (propre) cherub, (propre & fig.)
chervis m. suikerwortel m. [cherubiin m.
chester m. chester(kaas) "m.
ehétif adj. 1 ziekelijk, katijvig; schraal; 2 ellendig,
armzalig; 3 gering, sober, nietig.
chétivement adv. armhartig, armoedig.
chétodon [k] m. stekelvisch m.
chevaine m. snotvisch, molenaar m.
eheval m. (...aux) T paard n.; — de poste postpaard;
— de trait trekpaard; — de selle riipaard;
— mixte koets- en werkpaard; — à deux fins
trek- en rijpaard; -- de retour huurpaard, (fig.)
oude klant m.; — de bataille strijdpaard, (fig.)
stokpaardje n.; monter à — te paard stijgen, te
paard rijden; être à — te paard zitten; se promener
à -- een wandeling te paard doen; monter
sur ces grands ...aux op zijn paardje rijden; une
lettre à --een bitse brief; — fondu (jeu) bokstavast
n.; -- de buis houten paard, (gymn.) bok m.;
...aux de bois mallemolen m.; -- de frise Spaansche
ruiter in.; fermer l'écurie quand les ...aux
sont dehors den put dempen als het kalf verdonken
is.
cheval-verf m. hertepaard n.
cheval-du-bon-Dieu m. krekel m.
chevaler v. tr. 1 schoren; 2 op den bok bewerken;
3 voortjagen.
chevaleresque adj., v2ment adv. ridderlijk.
ehevalerie f. ridderschap f.; roman de -- ridderroman
m.
chevalet m. 1 schraag, stelling, bank f.; 2 (peintre)
ezel m.; 3 piinbank m.; 4,(violon) kam m.
chevalier :n. 1 ridder m.; — du Temple Tempelridder;
— de l'aune ellenriider; — d'industrie
oplichter m.; 2 (ois.) ivaterlooper m.; (ins.) ridder
m.; (poisson) ruitervisch m. [m. 3 zegelring m.
chevalière f„ 1 riddersvrouw f.: 2 (ordre) ridder t
chevalin 1 adj. paardachtig; race —e paardenras
n.; 2 f. —e paardenhandel m.
cheval-vapeur m. (...aux- ') paardekracht f.
chevance f. have f.
chevanne = chevaine.
chevauchée f. rit m.
chevauchement m. opeenschuiven; ineenliggen n.
chevaucher v. intr. 1 te paard rijden ou zitten;
2 opeenschuiven; opeenliggen; 3 (typogr.)golven.
chevau-léger m. (co- —s) licht gewapend ruiter;
les -- - —s de lichte ruiterij f.
e hevelé adj. met haar, behaard.
cheveid adj. • langharig, harig, behaard; comète
—e haarkomeet f.; poète, rol — langharige
dichter, koning m. [(graines, fruits) wol f.
chevelure f. (hoofd)haar n.; arbres) loof n.; t
chevène, ...venne = chevaine.
chever v. tr. uithollen.
chevet m. 1 (lit) hoofdeinde n.; 2 peluw f; mon
épee, livre de — de degen, het boek waarmee ik
slaap; 3 achterkoor n.; 4 stelhout n.
c h èvetea u m. ( co x) 1 kamrad n.; 2 onderlaag f.
chevêtre m. 1 halster m.; 2 legger, steekbalk M.
cheveu m. ("x) haar n.; avoir des —x noirs
zwart haar hebben; avoir mal aux —x haarpijn
hebben; mes —x se dressent mijn haren rijzen
te berge; se prendre aux —x elkander in 't haar
vliegen; il s'en faut de l'épaisseur dun -- het
scheelt maar een haar; couper un -- en quatre
haarkloven; —x de la Vierge sneeuwbal m.
cheville f. 1 pin, plug f.; spiebout m.; — ouvrière
spil f.; 2 (violon) schroef f.; 3 (pied) enkel, knoesel
m.; il ne lui va pas á la cheville hij heeft geen
hanáwater bij hem; 4 (poét.) stopwoord n.
chevillé adj. 1 gepind; gebuut; avoir 1'áme —e
au corps een taai leven hebben; 2 vol stopwoorden;
3 pinvormig.
eheviller v. tr. 1 oppinnen, vastpluggen, opbouten;
2 met stopwoorden overladen.
chevillette f. pinnetje, boutje n.
cheviote f. cheviot(wol), cheviot(stof) f.
ehèvre f. 1 geit f.; lait de — geitemelk f.; barbe de
-- T geitebaard m.; — jaune kropgazelle f.;
ou la -- est attachée il faut qu'elle broute men
moet roeien met de riemen die men heeft; ménager
la -- et le chou het allen naar den zin willendoen;
2 (astro) Geit f.; 3 (métiers) bok m., krikkemik,
schraag f.; pied de — koevoet m.
chevreau m. ( zx) 1 geitje n.; 2 geitenle(d)er n.;
de — geitenleeren.
chèvrefeuille m. kamperfoelie f., geitenblad n.
ehèvre-pied 1 adj. (-o2s) met bokspooten; 2 m.
vuurbok m.; 3 eierzwam f.
ehevrette f. 1 geitje n.; 2 garnaal f.; 3 eierzwam
f.; 4 vuurbok; ijzeren drievoet m.; 5 strooppot m.
chevreuil m. 1 reebok m.; faon de — reekalf n.; 2
reele(d)er n.
c hevrier m., ... i ère f. geitenhoeder m., ...hoedsterf
chevrillard m. jonge ree f.
chevron m. 1 dakspar, rib f. keper m.; 2 (mouw-)
streep f.; 3 geitenwol f.
chevronnage m. sparrewerk n.
c hevro n né adj. gestreept.
chevronner v. tr. keperen.
chevrotement m. blatend geluid, geblaat n.
chevroter v. intr. 1 blaten; 2 bokkesprongen
maken; 3 jongen.
1. chevrotin m. 1 geitenleer m.; 2 geitenkaas m.;
3 reekalf n.; 4 muskushert n.
2. chevrotin adj. grillig.
chevrotine f. hagel m., schroot n.
chez prép. bij; — les Wallons bij de Walen; on
trouve — Ledeganck men vindt bij Ledeganck;
— mol bil mij aan huis, ten mijnent; --- nous bij
ons aan huis, ten onzent; ii est -- lui hij is thuis;
il va -- lui hij gaat naar huis; de — mol van
mijn huis; uit mijn huis; devant — mol voor
chèze — 93 -- chiqueter
mijn huis; un chez moi, un chez-soi een thuis.
chèze m. poelmees f.
ehiasse f. 1 (vliegen)drek m.; 2 (métaux) slakken
f. pl.; 3 (fig.) uitvaagsel n.
chibouck m., chibouque f. Turksche piip f.
chic m. 1 vaardigheid f., slag m.; de -- uit het
hoofd, voor de vuist; 2 smaak m., keurigheid f.;
avoir du — keurig zijn.
2. chic adj. keurig net.
chicane f. 1 pleitstreek m.; 2 pleitzucht t.; 3 vitterij,
muggezifterij, dwarsdrijverij f.
chicaner 1 v. tr. met processen plagen; 2 bevitten;
lastig vallen; 3 betwisten; 4 v. intr. pleitstreken
gebruiken; 5 vitten, dwarsdrijven.
chicanerie f. = chicane. [vitter m., vitsterf
chicaneur m., ...euse f. 1 pleitzieke m. & f.; 2 1
^chicanier 1 m....ière f. vitter m., vitster f.; 2 adj.
muggeziftend.
chicard 1 adj. prachtig; 2 m. mooidoener m.
1. chiche f. & adj.: pols — grauwe erwt f.
^2. chiche adj., co ment adv. 1 karig, vrekkig; 2
chieorée f. suikerei f. [(choses) schraal, sober.
chicot m. stomp m.
chicoter v. tr. 1 piepen; 2 kibbelen.
chicotin m. kolokwintsap n.
chien 1 m. hond m.; — de garde wachthond; — de
chasse •*achthond; --- d'arrêt ou couchant
staande hond;faire le -- couchant den kruipenden
(hond spelen; ---courant loophond; charrette à—s
hondekar f.; piquer son -- een uiltie vangen; quel
—de temps wat een hondenweer! quel—de poète
welk een erbarmelijk dichter; un -- regarde bien
un évêque een kat ziet wel den keizer aan; cela
Ine vaut pas les quatre fers dun — dat is geen
nagelschrapsel waard; mort te — Tnort le venin
doode honden bijten niet; entre —=- et loup losschen
licht en donker; St Roch et son — de
ISiameesche broeders; coiffure à la —(ne)ponyhaar
n.; fles des C—s Hondeneilanden n. pl.; 2
^-- crabe krabbenhond; — des bols waschbeer m.;
— volant vliegende kat f.; -- de mei zeehond;
i(astron.) Hond; 4 (fusil) haan m.; (tonn.) hoeprang
f; (véhic.) remketting m.; 5 adj. vrekkig,
knhalig, hardvochtig.
ehiendent m. kweek f., hondsgras n.; voilà le —
dat is de knoop.
Chen-loup m. 1 wilde hond; 2 wolfshond m.
chienne f. teef f.; quelle -- de vie wat een honienleven;
une -- d'affaire een misselijke zaak;
Coiffure à la — ponyhaar n.
Phienner v. intr. jongen.
Ohíen-rat m. muishond m.
ehier v. intr. schijten.
t
hiffe f. vod, lomp f. [petit -- lief popje n.
chiffon m. vod f., lap m.; (usé) lomp f.;j
. chiffon adj. kromgegroeid.
Fhiffonnage m. 1 verfrommelen, kreuken n.; 2
indernis, hinderlijke zaak f.
hiffonner 1 v. tr. kreuken, verfrommelen; 2
^inderen, ergeren; 3 v. intr. voddenrapen.
chiffonnier m. voddenraper m.
chiffonnière f. 1 voddenraapster f.; 2 ladekast f.
chiffre m. T cijfer n.; papillon 'à — nummervlinder
m.
chiffrer 1 v. intr. cijferen; 2 v. tr. nummeren;
3 becijferen; 4 in cijfers brengen.
chiffreur m. cijferaar m.
chignon m. 1 (nek)haarbundel rn.; se crêper le ---
elkander plukharen; 2 (anat.) nek m.
chiiiade [k] f. duizendtal n.
ehiiiarque [k] m. duizendman m.
chilien 1 adj. ( ene) Chileensch; 2 m. C— Chi-^
chi to sa [k] loc. wie weet? [leen m.
chimère f. 1 (fabelachtig) gedrocht n.; — aretique
zeedraak; --- antarctique zeehaan m.; —
monstrueuse pijldraak m.; 2 (fig.) hersenschim;
begoocheling f. [ingebeeld.
chimérique adj., coment adv. hersenschimmig,t
chimie f. scheikunde, chemie f.
ehimique adj., coment adv. scheikundig.
chimiste in. scheikundige m. [oetang m.
chimpanzé m. siimpanse, Afrikaansche orang-t
chinage m. vlammen n., chineering f.
chinchilla in. viscacha in. ' [porselein n.
1. Chine f. 1 : la -- China ti.; 2 c-- Chineescht
2. chine m. serpentijnhout, Chinatt'ortel in.
c h i n er v. tr. 1 chineeren; 2 (comm.) sneezen.
chineur m. 1 vlammer, chineerder; 2 (comm.)
snees m. [in 't gezicht.
chinfreneau m. ( ox) stokslag ou sabelhouw m.,t
chinois 1 adj. & (langue) m. Chineesch adj. &
n.; chapeau ou bonnet --- (mus.) halvemaan f.;
2 C— Chinees m.
chinoiserie f. 1 Chineesch werk n.; 2 (iron.)
kleingeestige vormliikheid f., gepeuter n.
chinure f. vlamming, chineering f.
chionanthe [k] f. sneeuwboom m.
chiourme f. (troep m.) galeiboeven in. pi.
chipage m. Deensche looiing f.
1. chiper v. tr. op zijn Deensch looien.
2. chipar v. tr. ontfutselen, kapen.
chipeur in. ontfutselaar, kaper m.
chipie f. _feeks f.
chipolata f. spek n. en uien.
chipoter 1 v. intr. talmen, treuzelen; 2 kibbelen,
vitten; 3 v. tr. hinderen.
c h i potier m., ... i ère f. 1 talmer, treuzelaar m.;
2 kibbelaar; vitter m., ...ster f.
chippe f. snipper m.
1. chique f. zandvloo f.
2. chique f. 1 pruimtabak f.; 2 pruim f.; 3 knikker
m.; 4 suikerbal m.; 5 slechte zijde f.
chiquenaude f. knip m. voor den neus.
chiquenauder v. tr. knippen ou een knip voor
den neus geven.
chiquer v. tr. & intr. 1 (tabak) pruimen; 2 smullen;
3 voor de vuist maken.
chiquet in. beetje; teugje n.
chiqueter v. tr. 1 stukmaken, losmaken; 2 kaarden;
3 strepen, vlekken.
chiqueur — .94 — chou
chiqueur m. 1 (tavaks) pruimer; 2 smuller m.
chiragre [k] f. handjicht f.
chirographaire [k] adj. handschriftelijk.
chirologie--[k] f. vingerspraak f.
chiromancie [k] f. handwaarzeggerij f.
chiromancien [k] m. handwaarzegger m.
chirurgical adj. (...aux) heelkundig.
chirurgie f. heelkunde f.
chirurgien m. heelmeester m.
chirurgique adj. heelkundig.
chite f. sits n.
chiure f. (vliegen)drek m. [zeker gaat.
chi va piano va sano [k] loc. wie zoetles gaatt
chlamyde [k] f. wijde mantel m., chlamys f.
chiorate [k] m. chloorzuur zout n.
chiore [k] in. chloor f.; eau de -- chloorwater n.
chioré [k] adj. chloorhoudend, chloor-.
chioreux Ik] adj. (...euse) chloorachtig, chloor-.
chiorhydrate [k] m. chloorhydraat n.
chlorhydrique [k] adj. chloorwater-.
chlorique [k] adj. chloor-.
chioris [k] ni. groenvink m.
1. chiorite [k] f. fluweelaarde f.
2. ehiorite [k] m. chloriet n.
chioroforme [k] m. chloroform f.
chioroformisation [k] f. chloroformiseering f.
chlorofom(is)er [kl v. tr. chlorotormiseeren.
chiorophylle [k] bladgroen n.
chlorose [k] f. bleekzucht f.
chiorotique [k] adj. bleekzuchtig.
chiorure [k] m. chlooverbinding f., chloor-; —
de soufre chloorzwavel f.; -- de sodiurn chloorsodium,
keukenzout n.
choc m. 1 stoot, bots m.; — en retour terugslag
m.; 2 aanval m.; 3 botsing f. [(de)kleurig).
chocolat 1 ni. chocola(de) f.; 2 adj. chocola-t
chocolaté adj. chocola(de)houdend, met chocola(
de).
chocolaterie f. 1 chocola(de),fabriek f.; 2 chocola-
(de)goed n.
chocolatier m. 1 chocola(de)maker; 2 chocola-
(de-) verkooper m.
chocolatière f. 1 chocola(de)verkoopster; 2 chocola(
do)kan f.
chaeur [keur] m. 1 (mus. & constr.) koor n.;
enfant de -- misdiener, koraal m.; 2 (trag.) rei rn.
choir v. intr. (chu) vallen.
1, choisi adj. uitgelezen; du -- iets puiks.
2. choisi m. porselein n. van Choisi.
choisir v. tr. 1 kiezen; 2 uitkiezer, uitlezen, uitzoeken;
oeuvres choisies uitgezochte werken n. pl.
choisissable adj. verkiesbaar.
choix m. 1 keus f'.; donner le -- de keus laten;
faire -- de zijn keus vestigen op; au — bij keus,
(étalage) uitzoeken; de — uitgelezen; 2 (objets,
extraits) keur f.
cholédoque [k] adj. gal opnemend; canal, con-;
choléra [k] m. cholera f. [duit — galgang f.
cholériforme [k] adj. choleraachtig.
cholérine [k] f. cholerine f.
cholérique [k] 1 adj. galzuchtig; 2 choleraachtig
van cholera; 3 m. choleralijder m.
ch8mable adj. te vieren, vier-.
ch8mage m. 1 vieren n.; viertijd m.; 2 werkverlet
n., werkeloosheid f.
ehómer 1 v.. tr. vieren; 2 v. intr. niet werken,
verletten; zonder werk zijn; (terres) braak liggen;
(atelier, route) rusten.
chondrologie [k] f. kraakbeenleer f.
chop_e f. pint f.
chopine f. 1 halve pint f., kapper in.; 2 (pompe)t
chopiner v. intr. pooien, pimpelen. [hart n.
chopinette f. = chopine.
chopper v. intr. struikelen.
choquant adj. stootend, stuitend; aanstootelijk.
choquard m. alpenraaf m.
choque f. vormschijf f.
choquer v. tr. 1 stooten, botsen; (verrel) klinken;
(cáble) schrikken; 2 (fig.) kwetsen, ergeren.
choral [k] 1 adj. : (...aux) van het ou een koor,
koor-; société —e koormaatschappij; 2 in.
(cD s) koraal n.
chorée [k] f. Sint- Veitsdans m., dansziekte f.
chorége [k] m. reivocrder m.
chorégraphe [k] in. balletschikker in.
chorégraphie [k l t. balletkunst f.
chorévéque [k] m. koorbisschop m.
choriambe [k] m. choriambus m.
chorion [k] m. 1 adervlies n.; 2 lederhuid f.; 3
kiemvloeistof f.
choriste [k] m. 1 koorzanger m.; 2 toongever m.
chorographie [k] f. landbeschrijving f. [vlies n.
choroide [k] 1 adj. adervliesachtig; 2 f. ader-t
chorus [k] rn. gezamenlijke herhaling f.; faire ---
in koor herhalen, (fig.) luid instemmen.
chose f. 1 (réalité) ding n.; (oppos. à personne
ou à mot) zaak f.; le créateur de toutes —s de
schepper van alle dingen; une belle — een mooi
ding; une — étrange, incroyable een zonderling,
ongelooflijk, iets; dire bien des ---s veel complimenten
doen, hartelijke groeten doen; des personnes
et des —s personen en zaken; des mots,
des noms et des --s woorden, namen en zaken;
la --- publique 's lands zaken, de openbare zaak;
autre — iets anders; la même -- hetzelfde;
grand — veel (bijzonders); pas grand- — niet
veel (raars); un pas grand- — iemand die niet
veel beteekent; peu de — weinig; quelque —
iets; quelque — de bon iets goeds; toutes --s
alles; quelque -- que wat ... ook; quelque —
comme ongeveer; il y a quelque — entre eux
er scheelt iets tusschen hen; 2 (pour un non
inconnu d'objet) ding(en) n.; (de personne`
Dingen m.; il demeure à — hij woont te Ding.
(en); le petit C— de kleine Dinges; il est toul
--- hij is heel dingsig.
chosier m. (iron.) dingzak m.
chou m. ( -ox) 1 kool f.; — de Bruxelles spruitje
n.; — marin zeekool; -- salé zuurkool; — bátarc
Alpenganzekruid n.; feuille de — koolblad n
chouan — 95 — chylification
fig.) waardeloos ding; il y a - et -- een appel
en een appel is twee; - pour - waarde voor
vaarde; aller planter ses -x buiten gaan wonen;
Faire ses -x zijn boter opdoen; en faire des -x
DU des raves er mee doen wat men wil; faire ses
- x gras de zich verkneukelen in; faire - blanc
jeu) poedelen, (fig.) bot vangen; 2 (tendresse)
non - mijn hartie! 3 (patiss.) soes f.; - à la
.réme roomsoes; 4 (toilette) rozet f.
^houan m. 1 (zoo.) hoornuil m.; 2 (hist.) Hoornuil,
partijganger m.
Ghouannerie f. opstand m. der Hoornuilen.
ehouc m. zwarte kauw f.
^houeari m. (Australische) grauwe ekster f.
shoucas m. kauw f.; - rouge steenkraai f.
bhou-ehou m. (mijn) hartje n.
houchouter v. tr. vertroetelen.
houcroute f. zuurkool f.
. chouette f. 1 (veld)uil m.; - des clochers
kerkuil; - de mer klompvisch m.; 2 (fig.) uil,
speelbal m.; vieille - oude kauw f.; 3 diefspel n.
2. chouette adj. erg mooi, zeer net.
thou-fleur m. ('x-cos) bloemkool f.
chou-navet m. ( max- os) koolraap f.
chou-paimier, chou-palmiste m. (cox- os) palm-:
chouquet m. ezelshoofd n. [kool f.
bhou-rave m. ( max- cDs) raapkool f.
chouriner v. tr. doodsteken (met een mes).
thourineur ni. 1 vilder; 2 messensteker m.
choyer v. tr. troetelen, koesteren.
ehrême nl. gewijde olie f., chrisma n.
chrémeau m. doopmutsje n.
Chrestomathie f. [kres'-tó-mà-ti] bloemlezing f.
1. chrétien [kré-tyin] adj. ('ne) christelijk;
Sa Majesté Très C-ne Zijne Allerchristelijkste
Majesteit; cet argent nest pas - dat geld is niet
"katholiek; parler - spreken als een christenmensch.
[christenmensch m.
.2. chrétien m., cn ne f. christen m., christene f.;t
3. Chrétien m. Christiaan, Kris m.
Chrétienne f. Christina f., Krisje n.
chrétiennement adv. christelijk.
chrétienté f. 1 christenheid f.; 2 christenge-^
ehrie f. stelling, opgaaf f. [meente f.
chrismation f. zalving f.
1Christ [krist'] m. Christus m.
Christe-marine f. ( c's- xs) 1 zeevenkel f.; 2 glas-t
ehristianiser v. tr. verchristelijken. [kruid n.
ehristianisme m. christendom n.
Christianople f. Christiaanstad n.
Christologie f. Christusleer f.
Christophe m. Kristoffe1, Stoffel m.; - Colomb
Christophorus Colombus m.; herbes de Saint--
Christoffelkruid n.
c hro mate m. chroomzuur zout n.
chromatique adj. 1 kleurig, kleuren-; 2 (mus.)
net halve tonen doorgaand, chromatisch.
chromatiquement adv. chromatisch.
chromatisme m. kleuring t.
chrome m. chroom, chromium m.
chronique adj. : acide -- chroomzuur n.
ehromo(lithographie f.) m. ou f. kleurensteen-$
chromotypographie f. kleurendruk m. [druk m.
chromotypogravure f. kleurendrukplaat f.
ehronicité f. chronisch ou slepend karakter n.
1. chronique f. I jaarboek n., kroniek f.; 2 (jour.-
naux) nieuws, overzicht n.; -- locale stadsnieuws.
2. chronique adj. slepend.
chronlquement adv. slepend. • [gever„ m.
chroniqueur m. 1 kroniekschrijver m.; 2 bericht-t
chronogramme m. jaarschrift, tijdvers n.
chronographe m. tijdrekenaar to.
chronographie f. tijdbeschrijving f.
chronologie f. tijdrekening f.
chronologique adj., coment adv. tijdrekenkundig;
table - tijdtafel f.
chronologiste in. tijdrekenkundige m.
chronomètre m. tijdmeter m.
chrysalide f. pop, larve f.
ckrysalider v. tr. : se --- verpoppen.
chrysanthe adj. gotudbloemig.
chrysanthème m. chrysanthhernum) m., goudsbloem,
Katharinabloem f.
chrysanthémiste m. goudsbloemenkweeker to.
chrysis f. goudwesp f.
chrysite m. goudsteen m. [goud n.
chrysocale, ...calque m. (s) pinsbek; (fig.) klater-t
chrysocolle f. goudliim f., berggroen n.
chrysocome m. goudhaar n.
chrysolithe f. goudsteen m.
chrysomèle f. goudkever, pieper m.
chrysophylle adj. goudbladig.
chrysostome 1 adj. goudmondig; 2 m. guldenmond
m.; 3 ,Jean C-•- Johannes Chrysostomus
ou Guldenmond m.
chrysulé adj. : eau -e koningswater n.
chu p. p. de choir.
chucheter, chuchoter v. tr. & ntr. fluisteren.
chuchotement m. fluistering f.
chuchoterie f. gefluister n.
chuchoteur m., ...euse f. ,fluisteraar m.,----ster f.
chuintant 1 adj. slepend-sissend; 2 -e f. slepend-
sissende klank m. [uitspreken.
chuinter v. ntr. 1 krassen; 2 slepend-sissendt
chut ! interj. st ! sus !
chute f. 1 vallen n.; la - des feuilles het (af)-
vallen der bladeren; la - des cheveux het uitvallen
der haren; la - des eaux het zakken van
't water; une - d'eau watèrval; la - du rideau
het (neer)vallen van 't gordijn; 2 (personne &
fig.) val n.; faire une - een val doen; 3 (litt.)
eindval m.; (lect., déclam., mus.) toonval m.; 4
(prix, rente) daling f.; 5 (toit, niveau) verval n.;
6 (méd.) doorzakking; (humeurs) u.tstorting f.
1. chuter v. intr. vallen, fiasco maken.
2. chuter v. intr. st ! roepen.
chyle m. maagsap n., chijl f.
chyleux adj. (...euse) chiilachtig.
chylifère adj chijlvoerend; vaisseau -- chiilvatt
chylification f. chiilvorming f. [n.
chylifier — 96 -- cintrf
chylifier v: tr. in chijl veranderen.
chyme ni. spijspap, chij.m f.
chymification f. spijspapvorming f.
Chypre f. Cyprus n.
chypriot 1 adj. Cypriotisch; 2 m. C— Cvprioot m.
1. ci adv. hier; ei-git hier ligt (begraven); — ma
quote-part hier is mijn aandeel; -- présent hier
tegenwoordig; de — de là hier en daar; entre —
et là tusschen nu en later; eet homme ci, cette
femme-ci, eet enfant-ci deze man, deze vrouw,
dit kind; celui-ci et celui-'à deze en gene.
2. ci pron. dil; comme — comme ca zoo zoo.
ci-an nexé adj. hier bijgevoegd.
ci-après adv. hierna.
cible f. (schiet)schiij f.
eiboire m. 1 ciborie f., spitskelk m.; 2 ciboriumt
ciboule f. ui f. [n., kap t.
ciboulette f. bieslook n.
cicadaire adj. krekelachtig.
cicatrice f. 1 litteeken n.; 2 teeken, merk n.
cicatriciel adj. (xle) litteeken-.
cicatrisable adj. toegroeibaar.
cicatrisation f. toegroeiing f.
cicatriser v. tr. & intr. 1 litteekenen; 2 teekenen,
merken; 3 (doen) toegroeien.
cicer m., cicérole f. sisser m., grauwe erwt t.
cicéro m. mediaan n.
Cicéron m. Cicero•m.
cicérone m. gids, wegwijzer m.
cicéronien adj. ( ne) Ciceroniaansch.
cichie m. lipvisch m.
cicind è!e f. zandkever m.
ci-contre adv. hiernevens.
cicutaire t. waterscheerling f.
Cid ,m. Aanvoerder, Cid m.
ei-dessous adv. hieronder.
ci-dessus adv. hierl oven.
ci-devant adv. 1 vroeger, voorheen; 2 voormalig;
un — iemand uit den ouden tijd.
Bidre m. appelwijn m.; — de poire perewijn m.
Blei m. (cieux & ciels) 1 hemel m.; Ie chemin du
— de weg naar den hemel; jusqu'au — hemelhoog;
tomber du '--- uit den hemel vallen, uit de
wolkei vallen; suste C— (exclani.) goede Hemel!
-- étoilé sterrenhemel; — d'airain boden hemel;
— de lit bedhemel; 2 lucht f.; erein heldere
lucht; 3 luchtstreek f.';" le — de 1'Itaiie de'luchtstreek
van Italië.
cierge m. (was) kaars f.; — pascal paaschkaars;
droit comme tin -- zoo recht als een kaars.
egale f. ! krekel m.; --- de mer garnaalkreeft f.;
2 straatzangeres f., straatkrekelt,e n.; 3 anker-^
c igare rn. sigaar f.; — fort zware sigaar. [ring m.
cigarette f. sigaret f.
cigarier m. sigarenmaker m.
cigaretteuse f. sigarettenmaakster f.
ei-git hier ligt (begraven).
cigogne f. 1 ooievaar m.; contes de — ou ?i ia —
sprookjes van ]Voeder de Gans; 2 kromme hevel
1_n.; 3 kruk f.
eigogneau m. (-ox) jonge ooievaar m.
Gigue f. dolle kervel, scheerling f.; boire la — der
giftbeker drinken.
ci- inclus adj. hier ingesloten.
ci-joint adj. hier bijgevoegd.
Gil m. wimper f.; (bot.) randhaartje n.
eiliaire adj. 1 van de wimpers, wimper-; 2 me
wimpers; 3 met randhaartjes.
ciiice in. (haren) boetekleed n.
cilié adj. = ciliaire.
ciliée f., Giller m. wimpervisch rei.
cillement in. knipoogen n.
Giller v. tr. 1 knipoogen, blikken; (fig.) kikken
2 (faucon) brauwen.
cimaise f. keellijst f.
Cimbre in. Kimber m..
cimbrique adj. Kimbrisch. [kruin f
clme f. top m.; (tour) spits f.; (arbre, }Tante)
ciment m. tras, cement n.; (fig.) cement n.
cimenter v. tr. 1 met tras metselen, cementeeren
2 (fig.) bevestigen, bezegelen.
ci mentier m. 1 trasmolenaar; 2 ...verkooper- m
cimeterre m. kromme (Turksche) sabel f.
cimetière m. kerkhof n., (admin.) begraaf
cimicaire f. weegluizenkruid n. [plaats f
eimier m. 1 helmtopsieraad n.; 2 bilstuk n.
cimolé adj. Cimolisch, vollers-; terre -- vollersc!
molithe f. vollersaarde f. [aarde f
cinabre m. bergrood, vermiljoen n.
cincenelle f. (iaag)lijn t. [gingskunde f
cinématique 1 adj. beweegkundig; 2 f. bewe-:
cinéma(tographe) m. kintma(tograaf) f.
cinéraire 1 adj. met asch;. urne — aschkruik f.
2 f. aschkruid b.
cinériforme adj. aschachtig.
cingalais 1 adj. Singaleesch; 2 m. C— Singacinglage
m. (scheeps)dagreis f. [lees n1
cingleau m. (z x) meetlijn f.
1. eingler 1 v. tr. & intr. zweepen, striemen
snijden; 2 (met het meetsnoer) afmeten.
2. eingler v. intr. zeilen, stevenen. [m
cinnam(om)e m. 1 jong kaneel n.; 2 kaneelboom
cinq num.. & m. vijf num. & f.; à -- met zijt
vijven; Edouard V Edward de Viijde; le —
avril de(n) vijfde(n) April; trois — drie vijven
Cinq- Egiises m. Funfkirchen n.
cinquantaine f. 1 vijftigtal n.; 2 vijftig jaar n
p1.; 3 vijftigste verjaring f.
cinquante num. vijftig .
cinquantenaire m. 1 vijftigste verjaring f.; part,
du C— Halfeeuwfeestpark n.; 2 vijftiger m.
cinquantenier m. vijftigman m.
cinquantième num. vijftigste.
cinquième 1 num. vijfde; 2 m. vijfde (deel) n.
3 m. vijfde trap ou verdieping f.; 4 f. vijfdi
klasse f.
cinquiemement adv. ten vijfde.
cintre m. 1 boog m., boogronding f.; are en pleit
.— rondboog m.; 2 (théát.) zoldering f., zolder.
boog m.
cintrer - 97 - citoyen
cintrer v. tr. 1 welven; 2 ombinden, gorden.
clo(u)ta(t) m. peterseliedruif f.
cipaye m. spahi m.
cippe m. 1 halve zuil f.; 2 staande grafsteen m.
eirage rn. 1 schoensmeren n.; 2 wassen n.; 3
schoensmeer n., (Belg.) blink f.; 4 was n.
circassien 1 adj. (co ne) Circassisch, Tsjerkessisch;
2 m. C— Circassiër, Tsjerkesse m.
circée f. alruin m.. klassenkervel f.
clrcompolaire adj. om de polen gelegen, rondom
circoncire v. tr. besnijden. [de pool.
circoncision f. besnijdenis 1. [vlakte f.
circonférence f. 1 omtrek m.; 2 (méd.) opper-1
cireonfiexe adj. omgebogen, krom; accent ---
kapje n.
circonlocution f. omhaal ni., omschrijving f.---
circonscription f. omschrijving f.
circonscrire v. tr. 1 omschrijven; 2 begrenzen,
beperken.
circonspect adj. omzichtig, behoedzaam.
cireonspeetion f. omzichtigheid f.
circonstance f. omstandigheid f.; pièce de --
gelegenheidsstuk n.
circonstantiel adj. ( xle) met ou van de omstandigheden;
complément — omstandigheidsbepaling
f.
circonstancier v. tr. omstandig beschrijven ou
opgeven; ...cié 1 omstandig, 2 vergezeld.
circonvalla.tion f. omschansing f.
circonvenir v. tr. 1 omgeven, omringen; 2
vangen, beetnemen.
circonvention f. beetneming, misleiding f.
circonvoisin adj. omliggend, naburig.
circonvolution f. 1 kronkeling-; krul f.; 2 omwinding;
draaiing f.
circuit m. 1 omtrek, omvang m. 2 omweg m.
circulaire 1 adj. cirkelrond, kringvormig, cirkel-,
kring-; are --- cirkelboog in.; scie --- cirkelzaag f.;
refuge — vluchtcirkel; 2 f. omzend brief m.; 3 m.
(méd.) omwinding f.
circulairement adv. kringvormig.
circulant adj. omloopend, in omloop (zijnde);
bibliothèque —e rondreizende bibliotheek f.
circulation f. omloop m.; (voitures & personnes)
verkeer n.; (air) strooming f.
circulatoire adj. 1 omdraaiend, kringvormig; 2
bloedomvoerend.
circuler v. intr. 1 omloopen, rondloopen; faire —
doen rondgaan, doen wentelen; -- dans loopen
door; 2 (argent) rondgaan, van de eene hand in
de andere gaan; (air) stroomen; (voitures & personnes)
zich bewegen, doorgaan.
circumnavigateur m. (wereld)omvaarder m.
circumnavigation f. 1 omvaring f.; 2 reis f. ome
circumscolaire adj. omschoolsch. [de wereld.
circumsolaire adj. dc, zon omgevend.
cire f. 1 was n.; -- vierge maagdewas; droit de
— zegelrecht n.; -- à cacheter lak n.; — á polir
boenwas; — a souliers schoensmeer n.; eest tune
— molie hij laat zich kneden als was; de cire
wasssen; image de — wassen beeld n.; 2 waskaarsen
f. pl. waslicht n.; 3 oorsmeer n.; (oogen-)
dracht f.; 4 — de beurre, d'huile wasboter, wasolie
f.; arbre à — wasboom m.; poire de -- waspeer
f.
cirer v. tr. 1 wassen; toile cirée wasdoek; 2 (souliers)
smeren, poetsen.
cireux adj. (...euse) wasachtig, was-.
cirier 1 m. waskaarsenmaker; 2 adj. : arbre --
eiroene f. waspleister f. [wasboom m.
ciron m. T zier f., ziertje n.
cirque m. paardenspel n., circus m. [draad in.
cirre m. 1 hechtrankje n.; 2 (zoo.) haartje n.,1
cirreux adj. (...euse) met hechtrankies; met T
cirripède adj. rankpootig. [draden.
cirrus m. vederwolk f.
cirse mn. spataderdistel t.
cirsoe èie f. krampaderbreuk f.
cirure f. wassmeersel, wrijfwas n.
cisallle f. 1 metaalknipsel n., snippers in. pl.;
2 metaalschaar f.
cisailler v. tr. 1 doorsnijden; 2 plooien.
cisaiiles f. pl. metaalschaar, muntschaar f.
cisailleur m. metaalknipper m.
cisalpin adj. Cisalpijnsch m.
viseau m. ( 'x) beitel m.; 2 —x schaar f.; une
paire de —x een schaar; à coups de —x met de
schaar.
ciseler v. tr. 1 beitelen, uitsteken; 2 (métaux)
drijven; (velours) versieren; (raisins) knippen.
ciselet m. drijfbeiteltje n.
ciseleur m. 1 drijver; 2 fluweelsnijder ni.
ciseleur f. beitelwerk; drijfwerk n.
cisjuran adj. Cisjuranisch.
cismontain adi. aan deze zijde der bergen.
cisoir m., cDs m. pl., mes f. pl. metaalschaar f.
cisoadan adj. aan deze zijde van de Po, Cispadan
isch .
cisrhénan adj. aan deze zijde van den Rhijn.
1. ciste m. cistroos, hondsroos f.
2. ciste f. 1 kistje; 2 korfje; 3 beursje n.
cistercien m. cisterciënser monnik m.
citadelle f. burcht m., citadel f.
citadin m., ...e f. stedeling m., —e f.
citateur m. 1 vriend m. van aanhalingen; 2 boek
n. met aanhalingen.
citation f. 1 aanhaling f.; 2 (jur.) dagvaarding f.
citatoire adj. dagvaardend, dàgvaardings-.
cité t. stad f.; (Londres, Paris) oude stad; --
céleste ou future hemelsche stad; droit de — burgerrecht
n.; — ouvrière beluik n.
citer v. tr. 1 aanhalen; aanhalingen maken; 2
noemen, opgeven; 3 (jur.) dagvaarden.
citérieur adj. aan deze zijde(gelegen).
citerne f. regenbak, regenput m.; 2 (anat.) blaas f.
citerneau m.( x) vergaarbak m.
cithare f. citer f.
cithar ède, ... riste m. citerspeler m.
citoyen m., o ne f. burger m., —es f .; — de l' Univers
wereldburger; rol — burgerkoning m.
eitrate — 98 — claqueur
-eitrate m. citroenzuur zout n.
citrin adj. citroengeel.
eitrique adj. citroenachtig, citroen-.
eitron 1 m. citroen m.; 2 adj. citroen(kleurig).
citronnade f. citroenwater n.
eitronnat n1. 1 sukade f.; 2 citroenkoekje n.
eitronné aclj met citroen, citroen-.
eitronelle f. 1 meliskruid; 2 citroenkruid n.; 3
citroenwater n.
citronner v. tr. met citroen(sap) bereiden.
citronnier m. citroenboom m.
citrouille f. pompoen m., kauwoerde f.
civadière f. blindzeil, boegsprietzeil n.; vergue;
Cive f. bieslook n. ]de — blinde ra f.
civet in. hazepeper f.; ---de chevreuil reebokpeper.
civette f. 1 eivetkat f.; 2 Civette(tabak) f.; 3 bieslook
n.
civlère f. draagbaar, berrie f.; 2 rektouw n.
1. civil adj. 1 burgerlijk, burger-; (état, année.
emploi, riste, code, mort) burgerlijk; guerre
—e burgeroorlog m.; en tenue —e, en costume
— in burgerkleeding, in politiek; 2 beleefd, welgemanierd.
[m. pl., de burgerii f.
2. civil m.: tin — een burger m.; le — de burgers]
eivilement aciv. 1 burgerliik; 2 beleefd.
eivilisable adv. voor beschaving vatbaar.
civilisateur 1 aclj. (...trice) beschavend; 2 m. t
civilisation f. beschaving f. [heschaver m.
civiliser v. tr. 1 beschaven; se — 1 beschaafd
worden, 2 handelbaar worden, 3 bedaren; 2 (jur.)
(van lijfstraffelijk) civiel maken.
civilitè f beleefdheid, welgemanierdheid f.: —s
plichtplegingen f. pl., complimenten n. pl.,
groeten m. p'.
civique adj burgerlijk, burger-; vertu, serment.
garde — burgerdeugd f., burgereed rn., burger- t
civime m. burgerzin m., burgerdeugd f. [wacht t
clabaud m. 1 brak m. met hangende ooren; chapesu
— flaphoed; 2 zwetser, keffer m.
clabaudage m. 1 geblaf; 2 gezwets n.
ciabauder v. intr. 1 blaffen; 2 zwetsen, razen.
ciabauderie f gekef, getier n.
elabadeur in. ...euse f. keffer, zwetser m., ...ster f.
claie f. 1 horde f.; trainer sur la — op een horde
sleepen; 2 zeef; 3 (tapiss.) vlaak f.
1. clair adj. & adv. 1 klaar, helder, licht; ehambre
—e heldere kamer; — comme le jour zoo
klaar als de dag, zonneklaar; il fait — het is klare
dag; voir — genoeg zien. (fig.) een helderen blik
hebben; 2 blinkend, glanzend; argent — gereed
geld; 3 helder, zuiver, klaar; brun -- bleekbruin;
eau --e helder ou klaar water; voix —e heldere
stem; 4 dun; potage — dunne soep; cheveux —gis
dun haar; seiner — dun zaaien; 5 klaar, duidelijk;
termes --s duidelijke bewoordingen; la raison
est —e de reden is duidelijk; parler — zich
klaar uitdrukken.
2. clair m. 1 schijn m., licht n.; — de Tune maanlicht;
2 klaarte f.; tirer au — klaar aftappen, (fig.)
ophelderen; 3 licht deel n.
clairpage m. klaren n., klaring f.
clairce f. klaarsel n.
claircer v. tr. klaren. (dunne plek f,
1. claire f. 1 beenasch f.; 2 klaarketel m.; 3 1
2. ilaire f. Clara f., laartje n.
clairée f. klaarsel n.
clairement adv. klaar, duidelijk, ronduit.
clairet 1 adj. bleekrood; (voix) schel; 2 in. bleekerd
m.; 3 bleeke steen in.
claire-voce f. ( c's- mos) 1 opening f ; 2 tralie f.; à
— wijd gevlochten, ijl, dun.
eiairière f.1 open plaats f., laar n.; 2 (tissu) gaal f.
clair-obscur m. ( ras- cos) licht-en-schaduw, lichten-
bruin n.
clairon m. 1 klaroen f.; 2 klaroenblazer m.; 3
kornetregister n.; 4 koeschel, halsbel f.; 5 (pèche)
fakkel m.; 6 (cie]) blink f.
eiair-semé adj. ( cue- mos) dun gezaaid.
clairvoyance f. helderziendheid f., doorzicht r.
clairvoyant ad;. helderziend, scherpzichtig.
elameur f. geschreeuw, getier, gerucht n.;— publique
openbare kreet m. [looper :n.
clampin 1 adj. kreupel; 2 m. achterblijver; leeg- 1
1. clan in. 1 geslacht n.; 2 (fig.) kliek f., kring m.
2. clan m. 1 klamp m.; 2 houvast in.
clandestin adj. heimelijk, geheim.
clandestinement adv. heimelijk, ter sluik.
clandestinité f. verheimelijking f.
ciapet m. klep f. [n.
clapier tn konijnenhol n.; lapin de.-- tamkonijni
clapir 1 v intr. piepen; 2 se — zich (in zijn hol)
verbergen.
clapotage, clapotement m. kabbelingf.,geklots n.
clapoter v. intr. kabbelen, klotsen.
clapoteux aij. (...euse) kabbelend, klotsenq.
clapotis m. gekabbel, geklots n.
c!appement in. klappen, smakken n.
slapper V. intr. klappen, smakken.
1. claque t. 1 klap m.; une Ligure à .--s een
gezicht om er op te slaan; 2Jhandgeklap n.; 3 klak
f., claqueurs m. pl.; 4 overschoen m.; ses cliques
et ses --s zijn heele boeltje.
2. claque m. 1 klaphoed m.; 2 klapper m.; 3
bastaardnachtegaal m.
claquebois m. ruischpijp f. [snoever m.
claquedent m. 1 bibberaar, schooier m.; 2 zwetsLrt
claquement in. geklap n.; — de(s) dents tandgeklapper
n.
claquemurer v. tr. 1 tusschen vier muren opsluiten;
2 se — zich tusschen vier muren opsluiten,
(fig.) zich beperken(tot).
claque-oreilles in. huilebalk rn.
claquer 1 v. intr. klappen; (fig.) bluffen; 2 (dents)
klapperen; -- des dents klappertanden; 3 doodgaan;
4 v. tr. klappen geven aan. [klap f.
elaquet 1n. 1 klapper «:.; klapspaan f.; 2 lazarus-t
claqueter v. intr. (eigogne) klepperen; (poule)
kakelen.
claquette f. klappertje n.; klepper m.
claqueur m. klapper m.
clarière — 99 — cloche
clarière m. doorweg m.
clarification f. klaring f.
clarifier v. tr. klaren.
clarine f. halsbel f.
clarinette f. klarinet f.
clarinettiste in. klarinet(speler) m.
clarté f. helderheid, klaarheid f., licht n.
classe f. T klasse f.; de première - van de eerste
soort; ouvrir une - een school openen; faire (la)
- klasse houden, school houden; faire ses ---s
school gaan; rentrée des -s heropening der T
classement n. schikking, klasseering f. [school.
vlasser v. tr. schikken, indeelen, inschrijven, T
classeur m. klasseerdér m. [klasseergin.
classicisme m. classicisme n.
classificateur m. schikker, klasseerder n.
ciassification f. (rang)schikking, indeeling f.
classifier v. tr. schikken, indeelen, classijiceeren.
1. classlque adj. 1 classiek; la terre - de la
liberté het classiéke land ou de bakermat van de
vrijheid; 2 schoolsch, school-; livre-schoolboek n.
2. classlque m. 1 classiek schrijver m.; 2 Glas- ^
clastique adj. gebroken. [stek werk n.
1. Claude m. Claudius m. [dom, onnoozel
2. claude 1 m. domoor, onnoozele m.; 2. adj.
claudication f. hinken n., kreupelheid f.
1. Claudien m. Claudianus m.
2. claL!dien adj. : saint-- vang Saint-Claude.
Claudine f. Claudina f., Claudientje n.
clause f. voorwaarde, bepaling f.
clausoir m. sluitsteen m., klezoor n.
claustral adj. (...aux) kloosterlijk, klooster-.
claustration f. opsluiting f.
clavé adj. 1 knotsvormig; 2 besloten.
1. claveau m. pokken f. pl.
2. claveau 1 m. sluitsteen m.; 2 vischhaak m.
clavecin m. klavecimbel f.; --- organisé orgelkla- :
claveciniste m. klavier.speler m. (vier n.
clavelé - adj. met de pokken.
clavelée f. pokken f. p'.
clavicorde m. clavicordium n.
claviculaire adj. sleutelbeenachtig, sleutelbeen-.
clavicu!le f. sleutelbeen n.
clavier m. 1 klavier n.; connaitre son - de vingerzetting
kennen; 2 sleutelring, sleutelriem m.
clayon f. horde f., matje n.
elayonnage in. hordenwerk, rijswerk n.
elef, clé f. T sleutel m.; - de moutre horlogesleutel,
(bot.) maankruid n.; fermer à -- op slot doen;
sous - achter slot; - de voute sluitsteen m.;
mettre les -s star la fosse den sleutel op de kist
leggen; mettre la - sous la porte met de noorderzon
vertrekken.
l. clémence f. goedertierenheid, genade f.
. Clémence f. Clementia f.
1. clément adj. goedertieren, genadig.
2. Clément m. Clemens m.
Iclenche f. kruisplant f.
ciepsydre f. 1 wateruurwerk n.; 2 zandlooper m.;
3 waterorgel n.
clerc m. 1 geestelijke; 2 geleerde; 3 klerk m.; pas
de --- domme misslag, bok m.
clergé m. geestelijkheid f.
ciergie f. geleerdheid, kunde f.
elérical 1 adj. (...aux) geestelijk, (polit.) clericaal,
paapsch; 2 nl. clericaal, paap m.
cléricaliser v. tr. clericaal maken, verpaapschen.
cléricature f. geestelijke stand m.
Clet m. Cletus m.
Clèves f. Kleef n.
clévois 1 adj. Kleefsch; 2 m. C- Klevenaar m.
clic-clac interj. & m. klikklakl klitskletsl interja
clichage m. afkloppen n. [& n.
cliché m. 1 gietafdruk m., blok n.; 2 (fig.) geijkte
wending f.
clicher v. tr. afkloppen; (fig.) ijken
clicheur m. afkloppen m.
client m. 1 klant, cliënt m.; 2 beschermeling m.
clientèle f. 1 klandizie, praktijk f.; 2 bescherming
f.
clignement m. knippen, pinken n., pinking f.
c lig ne-musette f. blindemannetje n.
cligner v. tr. & intr. knippen, pinken; -- les ou
des yeux pinkoogen.
clignotement m. blikkeren n., blikkering f.
clignoter v. intr. blikkeren.
climat m. luchtstreek f., klimaat f.
ellmatérique adj. van het klimaat, klimaterisch,
klimaat; année - trapjaar n.
climatologie f. klimaatleer f.
climatologique adj. klimaatkundig, klimaat-.
climax m. klimming f.
elan m. wenk m., ommezien n.; - d'ceil oogwenk
m., oogenblik n.
clinche f. klink f.
clinfoc m. buitenschuiver, jager m.
clinieien m. clinisch geneesheer m.
clinique 1 adj. clinisch; 2 f. cliniek f.
clinquant m. klatergoud n.
ciinquart m. klinker m.
clipper m. klipper m.
elique f. bent, kliek f.
cliquet m. 1 pal m.; 2 (moulin) onrust f.
cliqueter v. intr. kletteren.
cliquetis m. gekletter n., klettering f.
cIlquette f. klaphoutje n.
clisse f. 1 biezen hulsel n.; 2 biezen matje .n.
clisser v. tr. (met teen) omvlechten; bouteille
clivable adj. kloofbaar. [clissée matflesch f.
clivage m. klooven n., klooving f.
cliver v. tr. klooven. [der)poel in.
cloaque m. 1 riool f.; 2 vuilnisput m.; 3 (mod-±
cloche f. 1 klok f.; coup ou son de -- klokslag m.;
être sujet au coup de - aan het uur gebonden
zijn; le son de la - het klokkengelui; déménager
à la - de bois met de stille trom vertrekken;
sonner la grosse - pour aan de groote klok
hangen, aan het klok(ken)zeel hangen; qui n'entend.
qu'une -- n'entend qu'un son men moet het
voor en het tegen hooren; -- à plongeur duikerclochement
— 100 -- cochennillier
klok; 2 (en verre) klok f.; (ornein.) stolp f.; élevé
sous — onder glas opgekweekt; 3 (bot) klok; 4
(méd.) blaasje, blaartje n.; 5 (liq.) blaasje n.,
elochement m. hinken n. [bel f.
cloche-pied m. 1 hinken n.; k — op één been; 2
driedraadsche kettingzijde f. [gaan.
1. clocher v. intr. hinken, mank ou kreupelt
2. clocher v. tr. onder een klok ou stolp zetten.
3. clocher m. (ktokke)toren m.; course au —
wedren over heggen en slooten; esprit de — klein-t
clocheton m. (klokke)torentje n. [steecfsheid f.
clochette f. 1 schel f.; klokje n.; 2 (zoo.) koeschel
f.; 3 (bot.) klokbloem f.
cloison ï. 1 beschot, schut n., wand m.; 2 (anat.)
schot n.; 3 (bot.) vlies n.
cloisonnage m. (be)schotwerk n.
eloisonner v. tr. afschutten. [ter n.
cloïtre m. 1 kruisgang, kloostergang t.; 2 kloos-t
eloitrer v. tr. 1 (in een klooster) opsluiten; in een
klooster steken; 2 se — in een klooster gaan; zich+
clopin-clopant adv. hinkend. [opsluiten.
elopiner v. intr. trekkebeenen.
cloporte m. pissebed, kelderzeug f.
cloque f. t oprolling f., krinkel m.; 2 blaartje n.
cloqué adj. opgerold, verschrompeld.
clore v. tr. & intr. 1 sluiten, toedoen; -- la bouche
à den mond snoeren aan; 2 afsluiten, omheinen,
omtuinen; 3 (fig.) afdoen, ten einde brengen.
1. eios adj. gesloten, toe; à huis — met gesloten
deuren; bouche —e (exclam.) mondje dicht! à
yeux — blindelings; Pdques —ses !3eloken ^
2. eios m. afsluiting, omheining f. [Paschen.
Clotilde f. Clothilde, ...dis f.
elóture f. 1 sluiting f., sluiten n.; — de la discussion
sluiten der bespreking; 2 omsluiting, omheining
f:; 3 afsluiting f.; 4 opsluiting f.
elóturer v. tr. 1 sluiten; 2 omsluiten. omheinen;
3 afsluiten. 1
clóturier m. I (af)sluiter 'n.; 2 korfmaker m.
clou m. ( s) 1 spijker, (Belg.) nagel m.; -- à tête
plate platkop m.; — à cheval hoefnagel; attaché
à —s nagelvast; — rivé klinknagel; river un —
spijker omklinken; river son — à qq. (fig.) iem.
den mond stoppen; -- de girofle kruidnagel, girof-
,felnagel; maigre comme tin cent de —s eoo mager
als een graat; avoir des —s (fig.) centen ou spijkers
hebben; 2 (fleur) knop m.; 3 (bois, pierres)
knoop, kwast m.; 4 (méd) zweer, bloedvin f.; 5
lommerd m.; 6 gevangenis, doos f.; 7 aantrekkingspunt
n.
clouage m. spijkeren, nagelen n.
clouement m. spijkering, nageling f.
clouer v. tr. 1 spijkeren, nagelen; 2 kluisteren,
gekluisterd houden; 3 binden, verlammen; 4 ver- t
elouère t. spijkeraanbeeldje n. [panden.
clouière f. nagelmal n.
clouter v. tr. bespijkeren. beslaan.
elo uterie f. 1 spijkermakerij f.; 2 nagelhandel m.
cloutier m. nagelsmid m. [mal n.
elo utière f. 1 spijkerbak, nagelbak m.; 2 spijker- 1
Clovis m. Clovis m.
clown in. potsenrnaker, hansworst m.
clownerie f. potsenmakerij, hansworsterii f.
club m. club f.
clubiste 1 m. clublid n.; 2 adj. club-.
clupée f. haringachtige m.
clysoir gin. klisteerpeer f.
clysopompe rn. klisteerpomp f.
clystère m. klisteer f., lavement n.
clystériser v. tr. klisteeren, een lavement zetten
cnémide f. beenharnas n. [aan.
coaccusé m. medebeschuldigde m.
coacquéreur m. medeverwerver ni.
coacquisition f. gemeenschappelijke verwerving f.
coactif adj. 1 dwingend; 2 medewerkend.
coaction f. dwang m.
coactivité f.. dwingendheid f.
eoadjuteur m. medehelper; coadjutor m.
coadjutorerie f. coadjutoraat n.
coadjutrice f. medehelpster; coadjutrice f.
coagulatlon f, stolling, stremming f.
coaguler v. tr. doen stoller? ou stremmen; se —
stollen, stremmen.
coagulum m. stremsel n., leb f.
coalescence f. aaneengroeiing t.
coalisé 1 adj. verbonden; 2 in. bondgenoot in.
coaliser v. tr. 1 tot een verbond brengen; 2 se ---
zich verbinden, samenspannen.
coalition f. 1 verbinding f.; 2 (fig.) verbond n.;
(mauv. part.) samenspanning f.
coaltar m. koolteer ti.
coassement m. gekwa(a)k n., kwaking f.
coasser v. intr. kwak)k)en.
coassocié m. mededeelgenoot, verfnoot m.
coati in. waschbeer m.
co-auteur m. 1 medewerker; 2 mededader m.
cobalt m. kobalt n. f
cobaye in. Chineesch biggetje n., steenrat f.
Coblence f. Coblentz n.
cobra(-capello) m. brilslang f.
coca m. honger-en-dorstboom m.
1. cocagne f. vergenoegen n.; mat de — klim.
mast m.; paus de — Luilekkerland n.
2. cocagne f. l veedekoekje n.
cocarde f. 1 strik in., kokarde f.; 2 (iron.) kop m
cocasse adj. snaaksch, koddig.
cocasserie f. snaakschheid, koddigheid f.
coccinelle f. Onze-Lieve-Heersbeestje n.
coccus m. kermesbezie f.
coccyx m. staartbeen, stuitbeen n.
1. coche m. postwagen m., postkoets f.; manque
le — (fig.) den trein missen; faire la mouche di
-- den bedrijvige uithangen; -- d'eau trekschuit
2. coche f. kerf, keep f.;ála—opde kerf, op
3. coche f. zeug f. [den kerfstok
cochenillage ni. cochenilleverving f.
cochenille f. schildluis, cochenille f.
cocheniller v. tr. met verf van de schildluis kien
ren, met cochenille verven.
cochenillier m. nopal(plpnt) f.
cocher — 101 --- cohibition
1. cocher m. 1 koetsier, voerman in.; 2 (astron.)
Wagenman m.
2. cocher v. tr. kerven, een kerf ou kerven ma- T
coc h ère adj. : porte — koetspoort f. [ken in.
cochet m. haantje n.
cochevis m. kuifleeuwerik m.
Cochinchine f.: la -- Cochinchina n.
cochinchinois 1 adj. Cochinchineesch; 2 m. C— T
cochléaria m. lepelblad n. [Cochinchinees m.
cochléiforme adj. slakvormig(opgerold).
cochoir m. 1 keepmes n., kerfbeitel m.; 2 (touwslagers)
wuit f.
cochon m. 1 varken, zwijn n.; — de lait speenvarken;
2 varkenvleesch n.; 3 -- de terre miereneter
m.; — des blés hamster f.; — d' Inde Chineesch
biggetje n., steenrat f.; 4 (metaal)slak f.;
zwijn; (comme a.dj.) zwijnachtig, vies.
cochonnaille f. 1 hoop m. varkens; varkensteelt f.;
2 varkensvleesch n., varkenworst f.
cochonnée f. varkensdracht f.
cochonner v. tr. 1 biggen; 2 (fig.) verknoeien.
cochonnerie f. (fig.) T zwijnerij f. [doelbal m.
cochonnet m. 1 varkentje; 2 a-al-tolletje n.; 3 t
1. coco m. kokosnoot f.; iie des C—s Kokosei- ^
2. coco m. zoethoutwater m. [land n.
3. coco m. 1 eitie n.; 2 schoen m.; 3 lichaam ti.,
kop m.; 4 (fig.) kwant, kerel m.
cocodès m. modegek, fat m.
cocon m. 1 popte n.; 2 (fig.) kluis f.
coconner v. intr. zich inspinnen.
coconnière f. zijdewormkweekerii f.
coconnille f. popieszijde f. [man m.
cocotier m. 1 kokosboom m.; 2 zoethoutwater- 1
cocotte f. 1 braadpan f.; 2 oogontsteking f.; 3 kip
f., eendje n.; les deux —s (=22) de twee zwaantjes;
3 boeleerster f.
cocréancier m. medeschuldeischer m.
coction f. koken n., koking f.
cocu 1 m. horendrager In.; 2 adj. bedrogen.
code m. wetboek n.
codébiteur m. medeschuldenaar m.
codélne f. zoutbasis f.
codemandeur m. medeëischer m.
codéputé In. medeafgevaardigde m.
codétenteur m. medebezitter m.
codétenu m. medegevangene m.
codex m. 1 handschrift; 2 artsenijboek n.
codicillaire adj. aangehangen, bijgevoegd.
codicille m. codicil, aanhangsel n. [wetten).
codification f. samenstelling ou schikking f.(van t
codifier v. tr. (tot een wetboek) vereenigen ou
ordenen. [partij verliezen.
codille m. dubbele partij f.; être — de dubbele 1
codirecteur m. medebestuurder in.
codonataire m. & f. medebegiftigde m.
Iceecum m. blinde darm in.
coefficient m. coëfficient m.
coégal adj. even gelijk, medegelijk.
coélecteur in. medekiezer in.
ceeliaque == céliaque.
coemption f. medekoop m.
coéq uatio n f. omslag m., verdeeling f.
eoereibilité f. bedwingbaarheid f.
coercibie adj. bedwingbaar.
coercitif adj. (...ive) bedwingend.
coerc(it)ion f. dwang m.
coéternel adj. (xle) medeëeuwig.
coéternité f. medeëeuwigheid f.
coeur m. T hart n., (cartes) harten f. p1.; m aladie
de -- hartziekte f.; mal au — misselijkheid f.;
avoir mal au — misselijk ou -kwalijk zijn; mal
de — hartpiin f.; le — nie bat mijn hart klopt;
avoir du — 1 een goed hart hebben, 2 moed hebben;
tin homme de -- 1 een man van hart, 2 een
moedig man; — de poule hazenhart; ami de --
boezemvriend; loin des yeux loin du — uit het
oog uit het hart; avoir le -- gros het gemoed vol
hebben; a contre —, contre son — met tegenzin;
de bon —, de grand ---- van (heeler) harte, met
veel genoegen; si le — vous en dit als het uw
hartje lust; n'avoir de à — rien nergens lust in
hebben; par — van buiten; diner par — den
hond in de pot vinden; dame de ---- (jeu) harten-t
coévêque rfl. wijbisschop m. [vrouw f.
coexistant adj. medebestaande, gelijktijdig.
coexistersce t. medebestaan n.
coexister v. tr. medebestaan, medeaanwezig zijn.
coffiner v. tr. & intr. kromtrekken; omkrullen.
coffre m. 1 koffer m., kist f.; (boom)kuip f.; 2
(piano, violon) kast f.; 3 buik m., lijf n.; 4 borstkast,
ribbenkast f., lichaam I1.; 5 kofterviseh in.
coffre-fort, In. (cns- s) geldkist, brandkist f.
coffrer v. tr. 1 gevangen zetten, in de doos stoppen;
2 bekleeden, beschieten.
coffret m. 1 koffertje, kistte n.: 2 snijplank f.
coffretier m. koffermaker m.
cofidéjusseur, cogarant m. medeborg m.
cognac in. brandewijn van Cognac, cognac m.
cognasse f. wilde kweepeer f.
cognassier in. kweepereboom m.
cognat m. spilleverwant m.
cognation f. spilleverwantschap f.
cognatique adj. spilleverwant.
cognée f. (groote) bijl, 'aks(t) f.; jeter le rnanche
après la — de kolf naar den bal werpen.
cogne-fètu ni. ('- —s) druktemaker, hooidorscher
m.
cogner v. tr. 1 slaan, kloppen; (clou) inslaan;
se — contre zich stooten tegen; se --- la tête
contre le mur met hoofd tegen den muur loopen.
cogpition f. kenvermogen n.; 2 (jur.) kennis- f
cognoir m. sluithout, kooihout n. [neming f..
cohabition f. samenwoning, bijwoning f.
cohabiter v. intr. samenwonen.
cohérence. samenhang m.
cohérent adj. samenhangend.
cohériter v. intr. medeërven.
cohéritier medeërfgenaam rrm.
cohésion f. (kracht f. van) samenhang n,..
cohibition f. verbod n.
cohobation — 102 — coller
cohobation f. herhaalde overhaling f.
cohober v. tr. herhaaldelijk overhalen.
cohorte f. 1 vendel n.; 2 (fig.) kriigsbende;
schaar 1. [hoop m.
cohue f. 1 (luidruchtig) gewoel n.; 2 onstuirnigel
col adj. (ante) stil; derneurer — stil blijven.
coiffe f. 1 (vrouwen)rriuts f.; 2 kap f.; 3 (chapeau)
voering f.; 4 (anat.) helm m.
coiffé adj. i gemutst, gekapt; né -- met een helm
geboren; 2 verzot (op) .
eoiffer v. tr. 1 het hoofd bedekken (met), op het
hoofd zetten; se — de opzetten, (fig.) verzot zijn
op; diable coiffé duivel met horens; 2 het haar
opmaken, kappen; se — zijn haar opmaken, zich
kappen: — Ste Catherine in S 1 Anna's schapraai
zitten; 3 (en gén.) bedekken, kappen; 4 (mar.)
tegenvallen; tegenleggen; een uil vangen.
coiffeur m., ...euse f. kapper m., kapster f.
coiffure f. 1 hoofddeksel n.; 2 haardracht f., kap-t
Coimbre f. Coïmbra n. [sel n.; 3 kappen n.
1. coin m.1 hoek m.; au -- op den hoek; au — du
feu in 't hoekje van den haard; le magasin du —
de winkel op den hoek; jouer aux quatre —s
stuivertje wisselen; tenir kien son -- goed zijn
stand houden; les —s du poéle de slippen van
het baarkleed; du -- de 1'oeil van ter zijde; 2
zijlok f.; 3 hoektand m.
2. coin m. 1 wig, keg f.; (typo.) kooi f.; -- de
mire stelwig; 2 (bas) klink f.; 3 (métaux & fig.)
stempel m.; marqué au — du bon gout met den
stempel van den goeden smaak. [(typo.) kooien.
coincer v. tr. wiggen inslaan, vastkeggen;
coïncidence T. samenvallen, samentreffen n.
coïncident adj. samenvallend, samentreffend.
coïncider v. intr. samenvallen, samentreffen.
coïndícant adj. medeaanwijzend.
coïndieation f. medeaanwijzing f.
'coing m. kwee(appel m.) f.; poire de --- kwee-;
coïntéressé m. medebelanghebbende m. [peer f.
Coire f. Chur n.
coit(t)e f. veerenbed n.
oojouissance f. medegebruik n.
coke m. coke(s) f. (pl.)
col m. t hals m.; 2 kraag f.; — blanc, faux --
colarin m. fries f. [boordje n.
1. Colas m. Klaas m.
2. valas m. 1 dwaas n;.; 2 raaf f.
colature f. doorzijging f.
volback m. berenmuts f.
coichique m. tijloos f.
colcotar m. doodenkop m., Engelsch-rood n.
cold-cream m. rozenzalf f.
coiégataire m. medebegiftigde m.
coléoptère m. schildvleugelige m.
1. col ère t. toorn m., gramschap f.; — des flots^
2. col ére adj. toornig, gram. [woede t. der baren
,coiérique adj. oploopend, gramstorig.
Colette f. Coletje, Klaasje n.
cellbet m. (kabeljauws)keeltje n.
Lolibri m. kolibrie f.
colifichet m. kwik, beuzeling, prul f.
colimaeon m. (tuin)slak f.; en --- slakvormig;:
Colin m. Klaas m. [escalier en -- wenteltrap f.
eolin-mailaard m. blindemannetje n.
colin-tampon m. trommelslag m.; je men soucie
comme de -- ik geef er geen zier om.
colique f. buikpiin, darmkramp f.; — bilieuse,
d'estomac galkramp, maagkramp.
colis m. pakje n., collo m. (p1. colli).
colisée rn. coliseum n. [...ster f.
collaborateur ni., ...triee f. medewerker m.,1
collaboration f. medewerking f.
collaborer v. intr. medewerken.
collage m. 1 plakken, lijmen; 2 opplakken; 3
aanplakken; 4 klaren n.
collatéral adj. (...aux) 1 zijdelingsch: zij-;
ouvrage ' -- bijwerk n.; 2 zijdelings verwant;
ligne --e zijlijn f.; 3 m. zijverwant m.
collatéralement adv. zijdelings.
collateur m. begever en.
collation f. 1 begeving f.; 2 vergelijking f.; 3
lichte maaltijd, boterham m.; prendre une —
een boterham eten.
collationnage rn. vergelijken n.
collationner v. tr. vergelijken, collationeeren.
volle f. 1 (stijfsel) pap f.; 2 lijm f.; — forte
schrijnwerkersiijm, timmermanslijm; pot a --
lijmpotm.; 3 leugentje n., grap f.; donner une —
à qq. iem. iets op de mouw spelden; 4 strikvraag
f.; 5 vervelende kerel m., pleister, ,klit f.
collecte f. 1 inzameling, ophaling f.; 2 gezamen-
;ijk gebed n., collecte f.
collector v. tr. inzamelen, ophalen.
collecteur 1 m. inzamelaar, ophaler m.; 2 (phys.)
verzamelaar m.; 3 adj. verzamelend; poll --
opvangend haartje n.; égout -- hoofdriool f.
collectif 1 adj. (...ave) gezamelijk; sociëté ...ive
maatschappij onder gemeenschappeliiken naam;
2 verzamelend; verre -- verzamelgas n.; 3 m.
(granen.) verzamelwoord n.
collection f verzameling; (méd.) ophooping f.
collectionner v. tr. verzamelen; verzamelingent
collectivement adv. gezamenlijk. [maken.
collectivisme en. gezamenlijk bezit, collectivisme
n.
collectiviste 1 m. collectivist m.; 2 adj. collectivistisch.
[gemeenschap f.
collectivité f. 1 geheel n., verzameling f.; 2;
collège m. T college n.; — électoral kiescollege;
amis de — collegemakkers, schoolmaats m. pl,
collégial 1 adj. (...aux) schoolscil, van het college;
2 église —e stiftskerk f.; 3 (adm. & jur.) colle.
giaal; 4 ambtsbroederlijk; 5 m. stiftskanunnik m
colléglale f. stiftskerk f.
eolléglen m. 1 leerling van een college, college.
gast m.; 2 gevangene m.
collègue m. 1 ambtgenoot m.; 2 medelid n.
coller 1 v. tr. plakken, pappen; 2 lijmen; 3 vast.
kleven, hechten, vestigen; être colé kleven, vast
zitten; 3 (boissons) klaren; 4 (billard) onder der
colleret --- 103 — combinable
band spelen; 5 vastzetten; arrest geven aan; in de
doos stoppen; 6 in 't nauw brengen; se faire —
zich laten afwijzen; 7 v. intr. plakken, kleven; 8
nauw sluiten, spannen; 9 être collant aanhangen
als een klit.
colleret m. sleepnet n. [3 ringvink m.
collerette f. 1 gepijpte kraag f.; 2 (bot.) ring m.;t
collet m. t kraag m.; prendre qq. au -- iem. bij
den kraag nemen; petit — befje n., (fig.) geestelipke
m.; --- monté stijve kraag, (fig., adj.) ouderwetsch,
gemaakt deftig; 2 (boucherie) halsstuk n ;
3 (à différents objets) hals m.; 4 strik in.; prendre
au -- in den strik vangen; 5 -- blanc witte
L-lad-- zwam; doré goudgele bladzwam f.
cofleter v. tr. I bij den kraag vatten; 2 strikken
spannen; 3 colleté met een halsband.
colletin m. brxffelkolder ni.
coileur m. 1 (op) plakker, behanger m.; 2 lijmer
m.; 3 aanplakker m.; 4 leugenaar m.
collier m. 1 halsband, halsketen m.; (bijou) halssnoer
n.; 2 (boucherie) halsstuk n.; 3 (zoo., bot.,
méd.) ring m.; 4 (bête de trait) haam, gareel n.;
franc du — gewillig; coup de — stoot, duw m.;
5 (mar.) kraag, beugel in.
coliine f. heuvel in.
ollfquation f. versmelting f. {komenT
oliision f. botsing f.; entrer en — in botsing.
oiiocation f. 1 toewijzing, plaatsing; (schuld-)
rangschikking; 2 opsluiting f.
^oilode, collodion in. collodium f.
Colioq ue m. gesprek, onderhoud n.
^oiloquer v. tr. 1 plaatsen; rangschikken; 2 opluiten;
3 op den hals schuiven, aansmeren; 4
oedienen.
tollusion f. (geheime) verstandhouding f.
Eoilusoire adj., -c ment adv. heimelijk afge-T
^
ollyre m. oogzalf f. [sproken.
olmatage in. aanspoeling f.
dolmater v. tr. laten aanspoelen,
^olocas(i)e f. kalfsvoet m.
lolocataire m. medehuurder m [naar m.
cologne t. Keulen n.; de — Keulsch adj., Keule-t
olombe f. 1 duif t., 2 stander m.; 3 (cuipers)-
olombeau m. ( .max) duifje n. [schaaf f.
olombelle t. 1 duifje n.; 2 kolommenstreep f.
olombien 1 adj. (ne) Columbisch; 2 m. C-
'olumbiër m.
lofombier ,n. 1 duivenhok n., duiventil f.; 2
:héát.) engelenbak in.; 3 Colombier(papier)
I.; 4 (mar.) berkoen n.
plombin 1 adj. duifachtig, duiven-; 2 m. houtluif
f.; 3 onschuldig mensch n.; 4 zuiver lood-
Ets n.
f. 1 duivenhalskleur í.; 2 duivenmest
1.; 3 akelei f.; 4 onschuldig duifje n.
blombophiie 1 m. duivenmelker m.; 2 adj. dui-
^nminnend, duiven-.
colon m. kronkeldarm in.
I colon in. planter, aanboiiu'er, kolonist m.
bionel m. kolonel m.
colonelle adj. & f. 1 (compagnie) — kolonelscompagnie;
2 kolonelsvrouw f.
colonlal adj. & m. (...aux) koloniaal adj. & m.
colonie f., volksplanting, kolonie f.
colonisabie adj. koloniseerbaar.
colonisateur 1 m. koloniseerder m.; 2 adj. : peuple
— kolr-niseerend volk n.
colonisation f. vestiging eener volksplanting,
kolonisatie f.
coloniser v. tr. een kolonie oprichten in, koloni-7
colonnade f. zuilenris f. [seeren.
colonne f. 1 zuil, kolom f.; (lit.) stijl m.; --s
d'Hercule 'zuilen van Hercules; --- vertébrale
ruggegraat f.; — d'air, d'eau luchtzuil, waterzuil,
luchtkolom, waterkolom; 2 (écrit, impr.) kolom;
3 (rail.) colonne f.; 4 (fig.) steunpilaar f.
colonnette f. zuiltje, pilaartje n.
coiophane f. spiegelhars, vioolhars n.
coloquinte f. kolokwint m.
colorant adj. kleurend; matière —e kleurstof f.
oloration f. kleuring f.
colorer v. tr 1 kleuren, doen kleuren; langage
coloré bloemrijke stil; 2 se — een kleur krijgen;
3 (fig.) bewimpelen, verbloemen.
coloriage m. kleuren n.
colorier v. tr. kleuren.
coloris m. 1 kleur f.; 2 kleuring f. koloriet n,;
3 bloemrijkheid f. [3 (bist.) colorist in.
coloriste m. 1 kleurbereider; 2 .(eleurenmenger; 1
colossal adj. (...aux) reusachtig, ontzaglijk.
colosse m. 1 reuzenbeeld n., colossus m.; 2 reus,
tolos m. [Colossens m.
colossien 1 1 adj. ( ne) Colossensisch; 2 in. C—t
colostrum m. biest f.
colportage rn. marskramerij f., rondventen n.
colporter v. tr. rondventen.
colnorte!ur rn. marskramer, rondventer m.
columelie f. zuiltje n.
tolure m. kruiskring m.
col za m. koolzaad n. [liggen.
1. coma m.slaapzucht ï.;être dans le—inslaapt
2. coma m. 1 hoofdhaar n.; 2 haarbundel m.
comateux adj. (...euse) slaapzuchtig; état —
slapende toestand m.
co mbat m. 1 gevecht n.; — de tops hanengevecht;
— singulier gevecht van man tegen toon; 2 (fig.)
strijd, wedstrijd, wedijver m.
co mbatif ad1 . (... ive) strijdzuchtig.
combativité f. strijdzucht f.
combattant in. strijder m.
co mbattre 1 v. intr, vechten, strijden; 2 v. tr. bevechten,
bestrijden; — la ternpête met den storm
worstelen.
combien adv. 1 Hoeveel; — (vaat) cela? hoeveel
kost dat? — de monde hoeveel volk;'— de fois
hoeveel -maal; le — du mois de hoeveelste der
maand; 2 (avec adj. nu adv.) hoe; -- grand, —
loin hoe groot, hoe ver? 3 — que(conj.) 1 hoeveel
ook, 2 hoewel, ofschoon.
combinabie adj. samenvoegbaar.
combinaison — 104 -- commensuration
combinalson f. 1 samenvoeging, samenstelling f.;
2 schikking, berekening f.
combinateur 1 m. samenvoeger m.; 2 adj.( ..trice)
samenvoegend; overleggend.
combinatoire adj. samenvoegend.
co m biné 1 adj . samenvoegend; 2 m. samenvoegsel,
mengsel n.
eombiner v. tr. 1 samenvoegen, samenstellen; 2
verbinden; 3 berekenen, overleggen.
1. combie m. 1 opmaat f.; kop m.; 2 dak; werk) n.
sous les --s onder de pannen; de fond en -- het
onderste boven, tot den grond toe; 3 toppunt n;
overmaat f., uiterste n.; le --- de la patience het
toppunt van het geduld; c'est un ou le -- dat is het
uiterste; pour --- de tot overmaat van; mettre le —
à de maat vol maken van.
2. combie adj boordevol; met een kop; (salle)
eivol; la mesure est -- de maat loopt over.
combiement m. vullen, dempen n.
Bombier v. tr. 1 boordevol maken, vol maken; 2
vullen, dempen; (déficit) aanvullen; 3 ten top
voeren; geheel vervullen; 4 — de overladen met;
vous ene coniblez gij overlaadt mij met beleefdhoden.
conibuger v. tr. laten weeken, doorwateren.
co mburant 1 adj. verbrandend; 2 m. brandmidcombustibilité
f. brandbaarheid f. [del n.
combustibie 1 adj. brandbaar; (fig.) ontvlambaar;
2 m. brandstof; (chini.) brandbare stof f.
co mbustion f. 1 verbranding f.; 2 en — (fig.) in
1. Come m. Cosmus m. [vuur en vlam.
2. Come f. (géog.) Cotno n.
comédiateur m. medebemiddelaar m.
comédie f. 1 blijspel n.; -- de mcetirs zedenblijspel;
-- de genre huiselijk blijspel; — k tiroir
schuifladestuk n.; 2 schouwburg m., komedie f.;
3 klucht, veinzerij, komedie f.
comédien m , ' ne f. 1 tooneelspeler in., ...speelster
f.; 2 (iron.) komediant m., —e f.
comesdble 1 adj. eetbaar; 2 nl. eetwaar f.
cométaire adl. komeetachtig, kometen-.
comète f. staarster, komeet f.
comice ni. 1 vergaderplaats f.; 2 vereeniging f.;
-- agricole landbouwgenootschap n.; 3 —s kies- t
Comines f. Komen n. [vergadering.!.
cominois 1 adj. Komensch; 2 m. C— Komenaar
m.
comique t adj. van het blijspel, comisch; poèteblijspeldichter;
2 boertig, kluchtig, komiek; 3 m.
boertige stijl m.; 4 boertige, koddige n.; 5 m. blijspeldichter
m.
comiquement adv. boertig, koddig.
cornite rn. roeimeester m.
comité m. 1 commissie f.; — de lecture leescommissie;
2 comité, (Belg.) comiteit n.; 3 (klein)
kringetje n.
Bom ma m. 1 tusschenzin m. .; 2 halfvers n.; 3
pauze f.; 4 dubbelpunt f. [bevelhebber ni.
commandant 1 adj. bevelend, bevelvoerend; 2 in. 1
commande f. 1 bestelling, opdracht f.; sur -- op
bestelling, besteld; de — besteld, (fig.) in schijn,
voor de leus; 2 bevel n.; 3 (mach.) drijfwerk n.;
4 (mar.) spantouw n.
commandement 1 bevel n.; k son — bij de hand,
in zijn macht; 2 opperbevel, bevelhebberschap n.;
3 gebod n.; les dix —s de lieu de tien geboden
Gods; 4 beheersching f.
co m mandec v. tr. & intr. 1 bevelen, gebieden; —
à heerschen over; commandez à vos valets meen
.ie dat ik je knecht ben; se — zich beheerschen; 2
afdwingen; se (laisser) --- zich laten afdwingen;
3 (rail.) het bevel voeren over, aanvoeren; het bevel
geven (om), bevelen; 4 (citadelle, éminence) beheerschen;
5 (mach.) drijven, bewegen; 6 bestellen;
— une voiture een rijtuig bestellen.
commandeur m. 1 commandeur ni..; 2 beheerscher;
gezagvoerder m.; 3 purperlijster f.
commanditaire m. stille vennoot, geldschieter m.
commandite f. inleg m.; sociéle en — stille vennootschap
t.
commanditer v. tr. 1 geld verschietr.n (voor);
(fig.) opstoken tot; 2 se — geldschieters hebben;
maison comrnanditée huis met geldschieters.
1. comme adv. 1 als: — votre ami als uw vriend
il est — hij is zoo goed als, hij is als 't ware;
-- il faut 1 zooals 't behoort, Y deftig; -- cela
zoo; tout — hetzelfde, op dezelfde wijze; fout —
chez nous heelemaal zooals bij ons (thuis); -- de
juste volgens recht; 2 hoe; — il est beau hoe
schoon is hij, wat is hij schoon; — il crie hoe
schreeuwt hij; r ieu sait -- God weet hoe.
2. comme conj. 1 zooals, gelijk; — je vous dis
zooals ik u zeg; 2 toen.; — il entrait toen hij
binnentrad; 3 daar, aangezien; — il ne vent pas
aangezien hij niet ruil; 2 — quoi ten gevolge waarvan,
alsdat; — si alsof; 4 -- aussi que alsook dat.
commémoraison f. herinnering, gedenkenis f.
commémoratif adj. (...ive) herinnerend, herinnerings-.
e o m mé moratio n f. herinnering, herdenking f..
commémorer v. tr. herinneren. herdenken.
commeneant m. e f. beginneling m., —e f.
commencement rn. 1 begin n.; dès le -- van den
beginne af; prendre (son) -- aanvang nemen;
donner — aanleiding geven; il y a -- h tout, les
—s sont toejours difficiles alle begin is moeilijk;
2 —s (études) beginselen n. p1., gronden m. pl,
commencer v. tr. T beginnen (met, te); — uil
élève een leerling de beginselen onderwijzen; --
tin cheval een paard beginnen af te richten.
commendataire m. provenier m.
commende f. 1 prebende f.; 2 (mar.) seizing f
commensal m. (aux) 1 kostganger; 2 disch.
genoot m.
commensalité f. 1 vrije tafel f.; 2 dischgenoot
schap n.
commensurabilité f. (onderlinge) meetbaarheid 1
co m mensuraiile adj . (onderling) meetbaar.
commensuration f. onderlinge meting, gemeen
maat f.
comment -- 105 -- coinniunier
comment 1 adv. hoe? -- cela hoe zoo? 2 m. hoe
n.; il s'agit du -- het komt op het hoe aan.
commentaire m. 1 uitlegging, verklaring f.; 2
(iron.) opheldering, toelichting t.; 3 —s gedenkschri.
ften n. pl.
commentateur ni. uitlegger, verklaarder m.
commenter v. tr. 1 uitleggen, verklaren; 2 ophelderen,
toelichten.
commérage m. wijvenpraat m. (pl. ...praatjes).
commercabie adj. verkoopbaar, handels-; produits
--s handelswaren f. p1.
commereant 1 adj. handeldrijvend, handels-; 2
m. handelaar m.
commerce ni. 1 (koop)handel m.; vilie, maison,
école de -- handelsstad t., handelshuis n., handelsschool
f.; faire (le) — handel dri ven; voyageur
de — handelsreiziger; 2 (handels)zaak f.; 3
handelstand m.; 4 omgang m., verkeer n.; dun —
agréable, sur aangenaam, betrouwbaar in den
omgang; — du monde omgang met de wereld;
5 commercie(spel) n. [2 omgang hebben (met) .
co m mercer v. intr. 1 handelen, handel drijven; 1
commercial adj. (...aux) van den handel, handels-.
commercialement adv. op handelsmanier.
commére f. 1 meter, petemoei f.; 2 babbelkous f.
commérer v. intr. praten, babbelen.
commettant m. lastgever m.
zo m mettre v. tr. 1 begaan, bedrijven; (iron.)
zich bezondigen aan; 2 — qq. iem. aanstellen, aan
iem. opdragen; -- qc. iets toevertrouwen; 3 blootstellen,
in opspraak brengen; in twist brengen.
eommination f. bedreiging f.
comminatoire adj. bedreigend.
Bommis m. bediende, schrijver, klerk nl.; (poste)
commies; (douane) kommies in.; — voyageur
handelsreiziger in.
commisération f. mededoogen n., deernis f.
commissaire m. T commissaris m.
commissariaat m. T commissariaat n.
commission f. boodschap; (magasin) bestelling f.;
2 opdracht f., bevel n.; 3 doen, bedrijven n.; la —
d'une faute het begaan van een misslag; péché
de — dadelijke zonde; 3 (réunion) vereeniging,
commissie f.; 4 (comm.) provisie, commissie f.;
voyager à la -- op provisie reizen; 5 (jur.) commissie
f.; -- rogatoire volmacht f. ou gevolmachtigde
m. bij aanvraag; 6 (mar.) kaperbrief m.
commissionnaire m. 1 zaakvoerder, lasthebber; 2
-- (expéditeur) goederenbesteller m.;3 boodschapper,
kruier, pakjesdrager m.
co m m issio n ner v. tr. 1 gelasten; last geven; 2
kaperbrieven uitreiken aan.
commisoire adj. (clause) vernietigend;, (pacte)
verbeurend.
commissure f. voeg f.; (anat.) samenvoeging f.,
commixtion f. vcrmenging f. [naad m.
commodat m. bruikleen n.
1. commode adj. 1 (choses) gemakkelijk, geriefelijk;
(moment) gunstig; (vie) gerust; (morale)
rekkelijk, los; 2 (personnes)gemakkelijk,inschik-'
2. commode f. la(de)tafel f. (keliik, toegeeflijk.
commodément adv. gemakkelijk.
co m modité f. 1 gemak n.; avoir à sa — bij de
hand hebben; faire à sa -- op zijn gemak doen;
chaise de -- zorgstoel m.; 2 (gunstige) gelegenheid
t.
commodo m. gemak ti.; enquête de — et incommodo
onderzoek van bezwaren.
commodore m. commodore, commandeur m.
commotion f. schok m., schudding f.; 2 (fig.) ontroering
f.; 3 (staatsschok m.
eommuabilité f. veranderbaarheid f.
commuabie adj. veranderbaar.
co m m uer v. tr. veranderen.
1. commun adj. 1 gemeen, gemeenschappelijk;
dénominateur — gemeene noemer m.; nom —
gemeen naamwoord n.; vie —e gemeenschappelijk
leven n.; maison —e gemeentehuis n.; n'avoir
rien de — avec niets gemeen(s) hebben met; 2
gemeen, algemeen; usage -- gemeen gebruik;
dun -- accord met algemeen toestemming; sens
-- gezond verstand n.; cela na pas le sens
-- dat is onzin; lieux —s gemeenplaatsen; 3
gemeen, laag; manières —es gemeene manieren
f. pl.
2. commun m. 1 gemeenschap f.; vivre sur le
— op gemeene kosten leven; en -- samen, in
gemeenschap; 2 gemeene volk n., groote hoop m.;
un homme du — een man uit het volk; 3 algemeene
getijden n. pl.; le — des martyrs 1 de
algemeene getijden der martelaars, (2 (iron.) de
gewone martelaars, de meeste dutsen; 4 —s 1
dienstboden- vertrekken n. pl., 2 gemak ti.
co mmunai 1 adj. (...aux) gemeentelijk, gemeente-;
2 m. pl. ...aux gemeentegronden m. pl.
communard m. aanhanger der Commune, Communeman
m.
co m munauté f. 1 gemeenschap f.; 2 (réunion) gemeente
f.
commun-diviseur n. gemeene deeler m.
commune f. gemeente f.; Chambre des C—s
Lagerhuis n.; la C— (hist.) de Commune f.
communément adv. gemeenlijk, doorgaans.
co ',mu.iiant m. c-e f. communicant m. —e f.
communicabilité f. mededeelbaarheid f.
communieable adj. 1 mededeelbaar; 2 verbindbaar.
[staand.
communicant adj. 1 verbindend; 2 in verbandt
communicateur m. 1 mededeeler, middelaar ni.;
2 verbindingsmachine f.
communicatif adj. (...ive) aanstekelijk, (personnes)
mededeelzaam.
co m mu nicatio n f. 1 mededeeling f.; 2 gemeenschap
f., verkeer n.; porte de — gemeenschapsdeur
f.; mogen de — gemeenschapsmiddel n.,
middel van verkeer.
communicativement adj. bij mededeeling.
eo m munter v. intr. communiceeren, te(r) communie
gaan.
communion — 106 -- complétif
communion f. 1 gemeenschap; 2 communie f. [n.
communiqué m. mededeeling f., ingezonden stukt
communiquer v. tr. 1 mededeelen; 2 (journal)
mededeelen, inzenden; 3 mededeelen, aansteken;
4 -- avec 1 omgang hebben met, in betrekking
staan met, 2 in verbinding zijn met, uitloopen
in, ineenloopen; 5 se -- 1 zich mededeelen; zich
overzetten; 2 medegedeeld worden; aanstekelijk
zijn; 3 zich uitlaten; 4 elkaar mededeelen.
communisme m. gemeenschap f. der goederen,
communisme tri.
communiste m. 1 communist m.; 2 adj commu-4
eommutable adj. wisselbaar. [nistisch.
commutateur m. wisselknop m. [ruilverdrag n.
eommutatif adj.(...ive) verwisselend; Bontrat -1
commutation f. verandering, omzetting f.
co mpacité f. vastheid, dichtheid f.
1. compact adj. dicht, vast.
2. compact(e) m. ,verdrag. vergelijk n.
eompagne f. gezellin f., maatje n.; (spéc.) levensgezellin
f.
compagnie f. 1 gezelschap n.; dame de --- gezelsehapsáuffer
f.; fausser -- a in den steek laten;
de -- samen; de bonne — aangenaam in gezelschap;
2 genootschap f., (comm.) vennootschap f.;
-- de Jésus genootschap jezu; règle de -- gezelschapsrekening
f.; 3 (mil.) compagnie f.
compagnon m. 1 gezel, makker, maat m.; — d'armes
wapenbroeder m.; 2 (métiers) gast, knecht
m.; 3 (en gén.) kerel, gast m.
compagnonnage m. 1 gezellentiid m., leerjaren
n. pl.; 2 gezellenbond m.
comparabillté f. vergelijkbaarheid f.
eomparable adj. vergelijkbaar.
comparaison f. vergelijking f.; — nest pas raison
een vergelijking is geen bewijs; degrés de --
trappen van vergelijking; en — de vergeleken bij;
entrer en — in vergelijking komen; mettre A
en — avec B een vergelijking maken tusschen
A en B.
comparaïtre v. intr. verschijnen.
comparant m. verschijnende m.
comparatif 1 adj. (...ive) vergelijkend, vergelijkings-;
2 rr:. vergelijkende trap m. [vergelijking.
comparativement adv. vergelijkenderwijze, bijl
comparer v. tr. vergelijken (met), gelijkstellen
comparoir v. intr. verschijnen. , [(met).
comparse 1 m. zwijgend persoon, figurant m.;
(fig.) kornuii m.; 2 f. figuratie f.
compartiment m. vak n., afdeeling f., (wagon):
comparution f. verschijning f. [coupé f.
compas m. ( passer m.; faire tout par règle et par
-- alles met den passer meten; avoir le — dans
I'ecil een timmermansoog hebben; 2 (boussole)$
compassage m. afmeting f. [kompas n.
compassement m. afpassing f.
compasser v. tr. afpassen; (fig.) afmeten.
eompasseur m. afmeter m.
compassion f. medelijden, mededoogen n.
compatib{lité f. vereenigbaarheid f.
compatible adj. vereenigbaar.
compatir v. intr 1 medelijden hebben (met); 2
toegevend zijn (voor); 3 passen (bil), samengaan;
compatissant adj. medelijdend. . [(met).
compatriote m. & f. landgenoot m. & f.
eompellatif 1 adj. (...Ive) aansprekend; 2 m.
aanspraak f.
eompeile intrare loc. dwing ze om in te komen.
ccmpendieusement adv. beknoptelijk.
compendieux adj. (...euse) beknopt.
compendium [pin-di-om']. m. kort begrip n.
compensable adj. vergoeddbaar.
compensateur 1 m. vereffenaar m.; 2 adj.
(..•trice) vereffenend; pendule - -. compensatieslinger
m. [ding f.
compensation f. vergoeding, vereffening, vergel-1
compensatoire adj. vergoedend, vereffenend.
compenser v. tr. vergoeden, vereffenen, vergelden.
compérage m. 1 peetschap n.; 2 verstandhouding
f.
co mp ère m. 1 peter m.; 2 medestander, kornuit m.
co mp ère-loriot m. (co s- x s) 1 wielewaal m.; 2
gerstekorrel m., strontje n.
compétemment adv. met bevoegdheid; behoorlijk.
compétence f. bevoegdheid f. [schuldigd.
eo m pétent ad . 1 bevoegd; 2 behoorlijk ver-t
compéter v. intr. van de bevoegdheid zijn (van);
2 toekomen, verschulaigd zijn.
eompétiteur m. mededinger m.
eo mpétitif adj. (...Ive) mededingend.
eompétition f. mededinging f.
compilateur m. verzamelaar, samenflanser m.
eompilation f. verzameling, samenflansing i.
compiler v. tr. verzamelen, samenflansen.
compitales f. p1. huisgodenfeesten n. pi.
eo malaignant m., c e f. klager m., klaagster f.
complainte f. 1 beklag n.; 2 klaaglied n.
complaire v. intr. 1 behagen, believen; 2 ce --
zijn behagen scheppen (in) , ingenomen zijn (met)
complaisamment adv. inschikkelijk, met welbehagen
.
complaisance f. welbehagen n., ingenomenheid
f.; 2 welwillendheid, beleefdheid f.; ayez la — de
me dire wees zoo goed en zeg mij, gelief mij te
zeggen. j kelijk.
complaisant adj. welwillend, gedienstig, inschik-t
eomplément m. I aanvulling f., aanvulsel n.; 2
(gramm.) — (in)direct (on)rechtstreeksch voorwerp
n.; -- déterminatif naamwoordelijke bepaling;
— circonstantiel omstandigheidsbepaling f.
complémentaire adj. aanvullend, ranvullings-.
1. complet adj. (...ète) 1 volledig; 2 volkomen;
3 vol
2. complet m. 1 volledigheid .; 2 voltaliigheid
f.; au grand — geheel voltallig; 3 geheel costuum,:
1. completement adv. ganseh, volkomen. [pak n.
2. compiètement m. aanvulling, vollediging f.
compiéter v. tr. 1 volledig maken; 2 voltallig
maken; 3 aanvullen.
compibtif adj. (...ive) aanvullend.
complexe -- 107 — compte
complexe adj. samengesteld; ? ingewikkeld.
eomplexlon f. 1 volledigheid, samenstelling f.;
2 gestel n.; aard rn.
complexionné adj. gesteld, geaard.
complexit4 f. samengesteldheid f.
complication 1. 1 samenstel n , ingewikkeldheid
f.; 2 verwikkeling, samenloop m
complice adj. medeplichtig (aan).
complicit f. medeplichtigheid f.
complie f. complete f.
compliment m. plichtpleging, betuiging f.;
wensch m., compliment n.; mes —s à mijn g. -oeten
aan; sans —s zonder pliehtpiegingen ou
complimenten.
complimenter v. tr. 1 begroeten, verwelkomen;
2 gelukwenschen; 2 deelneming betuigen aan.
complimenteur m complimentenmaker m.
eompliqué adj. ingewikkeld. [maken.
compilquer v. tr. verwikkelen, ingewikkeld)
complot m. samenspanning f., komplot n.; être
de — in een samenspanning ou komplot betrokken
zijn.
comploter v. tr. samenspannen; — la perte de
den ondergang zweren van.
comploteur m. samenspanr'er m.
componction f. bedruktheid f.; dun air de —
met een bedrukt gezicht.
comporter V. tr. 1 gedooggin, dulden, toelaten; 2
se — 1 zich gedragen (jegens), 2 staan, zich
bevinden.
eomposant 1 adj. samenstellend; partie —e
bestanddeel n.; force —e zijdelingsche kracht
f.; 2 m. bestanddeel n.
composante f. zijdelingsche kracht f.
1. co m posé adj . 1 samengesteld; mot — samenstelling
f.; 2 stijf, gemaakt.
2. composé m. 1 mengsel, samenstel; n.
(gramm.) samenstelling f.; 3 samengesteld
lichaam; samengesteld middes n.
composer 1 v. tr. samenstellen; se — 1 zich
maken, zich vormen, 2 samengesteld zijn (uit),
bestaan (uit), 3 een houding aannemen; 2 (style)
opstellen; (mus.) toondichten, componeeren;
(typo.) zetten; 3 zetten, regelen; — son visage.
een gemaakt gelaat aannemen; 4 v. intr. schikken,
eene schikking maken, een vergelijk tre.,'fen.
composeur m. samensteller; opsteller; samenflanser
m. [gestelde orde f.
compositie 1 adj. samengesteld; 2 m. samen-t
co mpositeur m. 1 (letter)zetter m.; 2 toonzetter,
componist m.; 3 amiable — bemiddelaar m.
composition t. 1 samenstelling f., samenstel n.; 2
menging •., mengsel; 3 (style) opstel n.; (spéc.)
wedstrijd m.; (mus.) toonzetting, compositie f.;
(typo.) zetten, zetsel n.; 4 schikking f., vergelijk
n.; de bonne — inschikkelijk; venir à — tot een
schikking komen.
composolr m. zetplank f.
1. compost m. mestmengsel n.
2. compost m. 1 tijdrekening f.; 2 almanak m.
Compostelle f. : Saint-Jacques de — Sint-
Jacobs van Compostella n.
composten v. tr. met gemengde stoffen benesten.
composteur m. zethaak m.
compote f. appelmoes, (fruit)moes n.; en — tot
moes geworden. (fig) aan stukken, in gruis,
co m potier m. moesschaal f. [kapot.
co mpréhensibilité f. begrijpelijkheid f.
compréhensibie adj. begrijpelijk, [bevattelijk.
compréhensif adj. (...ive) 1 veelomvattend; 2;
eompréhension f. bevatting f., begrip n.; avoir
la — dure traag van begrip zijn.
comprendre v. tr. 1 omvatten, bevatten; 2 opnemen,
begrijpen; non compris, sans y — niet er
onder begrepen; 3 (fig.) bevatten, begrijpen, verstaan;
cela se comprend dat is licht te begrijpen,
dat spreekt van zelf.
compresse f. kompres, kussentje n.
co mpresseur m. T samendrukker m.
compressibilité f. samendrukbaarheid f.
compressible adj. samendrukbaar.
eompressif adj. (...Ive) samendrukkend, druk-.
compression f. samendrukking, (fig.) onderdrukcomprimé
adj. samengedrukt, geperst. [king f.
comprimer v. tr. 1 samendrukken, samenpersen;
2 (coeur) beklemmen; 3 (fig.) bedwingen, onder-;
compris adj. V. comprendre. [drukken.
com'promettant adj. in opspraak brengend.
co m pro mettre 1 v. tr. blootstellen, in gevaar
brengen; 2 in opspraak brengen; 3 v. intr. — de
aan de uitspraak onderwerpen (van), ter besliss
ing stellen ( van) , overlaten.
compromis m. 1 beroep n. op scheidsrechters;
mettre en — aan een scheidsgerecht onderwerpen;
2 geschil n.; 3 schikking f., vergelijk n
verbond n.; C— des nobles Eedverbond der
edelen.
compromission f. 1 vergelijk n.; 2 blootstelling f.
eomptabilité f. T comptabiliteit f. : 1 rekenplichtigheid
f.; 2 boekhouden n.
comptable 1 adj. rekenplichtig, verantwoordelijk;
2 m. rekenplichtige; boekhouder m.
comptage m. tellen n., telling f.
co mptant 1 adj. gereed; argent— gereed geld n.,
klinkende munt f.; 2 m. gereed geld n.;vendre au
-- voor gereed geld verkoopen; avoir de 1'esprit
argent — steeds geestige zetten bij de hand hebben;
3 adv. in gereed geld, bij de bestelling.
co mpte m. T rekening f.; — rond effen rekening;
— d'apothicaire Blankenbergsche rekening; —
en banque bankrekening; Cour des —s Rekenkamer
f.; à — op rekening; à ce — ik volgens die
rekening; à bon — goedkoop; à votre — naar
uwe rekening; au bout du --bij slot van rekening;
pour sen — voor eigen rekening; cela fait
sen — daarop had hij gerekend; faire le — de
de rekening opmaken van, uitrekenen; Bonner son
1 zijn rekening betalen, 2 (commande) genoeg
geven; avoir sen — 1 zijn bekomst hebben.
(comm.) genoeg hebben; faire entrer en ligne
compte-courant --- 108 -- coneluant
de — in rekening brengen; passer en — op rekening
stellen; prendre sur son -- voor zijn rekening
nemen; tenir — de rekening houden met
tenir — à qq. de iem. aanrekenen; tenir les —s
het boek houden; trouver son — a zijn rekening
vinden bij; devoir. rendre, deurander — rekenschap
schuldig zijn, geven, vragen; être loin .de —
verre buiten zijn rekening zijn, een verkeerde
rekening maken; voir si le — v est . zien o f de
rekening uitkomt ou juist is; être de bon — eerlijk
in zijn rekeningen zijn, inschikkelijk zijn;
être de -- à demi op halve rekening handelen.
compte-courant m. (-os- c's) loopende rekening,
rekening-courant f.
eompte-fits rn. ( - (za) draadteller m.
compte- gouttes in. ('- x) druppelteller m.
eompte-pas m. ( - co) schredenteller, pasteller m.
compter v. tr. 1 tellen; — les jours, ses pas de
dagen, zijn schreden tellen; ne — pour rien voor
niets tellen; cela peut — dat kan meetellen; 2
rekenen; mederekenen; afrekenen; — sans son
hóte buiten den waard rekenen; se — pour zich
rekenen voor, zich houden voor; — sur rekenen op;
je compte y aller ik reken oti denk er heen te gaan.
compte-rendu m. ( mos- »s) verslag n.
compteur m. 1 teller m.; 2 teltoestel n.; (voitures)
tijdmeter m.; (horl ) sluitklink f.; (gaz, électr.,
eau) meter m.; boulier-- telraam n.
comptoir m. 1 toonbank f.; 2 kantoor n.; 3 handelshuis
n.; factorij f.
eompuiser v. tr. nazien, naslaan.
compuisoire n. 1 bevel n. tot nazicht der boeken;
2 dwangbrief m.
Bomput m. 1 tijdrekening f.; 2 almanak rn.
computation f. berekening f.
computer v. tr. berekenen.
co mp utiste m. tijdberekenaar m.
comtal adj. (...aux) grafelijk: le chateau —
'S graven kasteel n.
comtat m.; — Venaissin, d'Avignon graafschap
co mte m. graaf m. [n. Venaissin, Avignon.
comté m. graafschap n.
comtesse f. gravin f.
concasser v. tr. stukstooten.
concasseur m. stukstamper, breekmolen ni.
concave adj. holrond; concavo-- dubbelhol; —
convexe holverheven.
concéder v. tr. 1 inwilligen, toestaan; 2 verleenen.
concentrable adj. samentrekbaar.
concentration f. 1 samentrekking f. (in één
middelpunt); 2 vereeniging f.
concentrer v. tr. (in één middelpunt) samentrekken;
pouls concentré samengetrokken pols m.;
2 (fig.) vereenigen; 3 (liq.) verdichten;
4 terughouden, verbergen; 5 se — sur zich vereenigen
in; se — sur soi-même in zich zelf gekeerd
zijn; homme concentré somber mensch m.
concentripue adj., c ment adv. éénmiddelpuntig.
concept m. begrip n.
coneeptibilité f. begrijpelijkheid f.
conceptible adj. begrijpelijk.
conceptif adj. (...ive) vatbaar, bevattelijk; faculté
... ive bevattingsvermogen n.
conception f. 1 ontvangenis f.; immaculée —
on .bevlekte ontvangenis; 2 begrip n.; il a la —
facile hij is vlug van begrip; 3 opvatting, gedachte
f.
concernant prép. aangaande, nopens.
concerner v. intr. aangaan, betreffen.
concert m. 1 muziekuitvoering f., concert n.; 2
concertzaal f.; 3 (fig.) gezang; gekweel; (vents)
geloei; (eaux) gebruis n.; 4 (fig.) overeenstemming,
eensgezindheid f.; de -- eensgezind, met
gemeen overleg.
concertant 1 adj. concerteerend; 2 concertant nl.
concerter v. tr. 1 concert houden; 2 beramen, ontwerpen;
un air ...té een gemaakte houding; 3
onderling beramen, afspreken.
concertiste m. concertgever m.
concerto m. 1 concert n.; 2 (fig.) lawaai n.
concession f. 1 vergunning; 2 schenking; 3 toegeving
f.
concessionnaire m. niet eene vergunning begiftigde,
concessionnaris m.
concetto m. (...tti) valsche inval m., valsche
.figuur f.; ...tti valsch vernuft n.
concevabie adj. begrijpelijk.
concevoir v. tr. 1 ontvangen; 2 (sentiments)
opvatten; 3 (projets) uitdenken, ontwerpen; 4
begrijpen, bevatten; cela se concoit dat is te begriipen
- 5 vervatten, uitdrukken; ainsi eoncu
aldus luidende.
conchite [k] f. schelpversteening f.
conchoïdal [k] adj. (...aux) schelpvormig.
oarlchoïde [k] f schelptrek m.
conchylien [k] adj. (^ ne) schelpachtig, schelp-.
conchylloiegie [k] f. schelpkunde f.
conchyllologiste [k J m schelpkenner m.
concierge m. & 1 portier m., —ster f.
conciergerie f. 1 portiersambt n.; 2 portierswoning
f.; 3 gevangenis f.
concile ni. kerkvergadering f., concilie n.
concillabie adj. vereenigbaar, bestaanbaar (met).
eonc:iilbuie m i onwettige kerkvergadering, 2
verdachte bijeenkomst t.
conciliant asij verzoenend, inschikkelijk.
conciliateur 1 m., ...trice f. verzoener m., ...ster
f.; 2 adj. verzoenend.
conciiiation f. i verzoening, bemiddeling f.; 2
overeenbrenging f.
coneiliatoire adj. verzoenend.
concilier v. tr. 1 verzoenen; bevredigen; 2 overeenbrengen;
3 verwerven; se — verwerven, winnen.
concis adj. bondig, beknopt.
co ncisio n f. bondigheid, beknoptheid f.
concitoyen m., ne f. medeburger m., —es t.
concltoyenneté f. medeburgerschap n.
conclave m. (pauselijke) kiesvergadering f.,conconciaviste
m. conclavist m. [clave n.
concluant adj. afdoend, beslissend.
conclur -- 1 o9 --. confection
conciure v. tr. 1 besluiten, opmaken; afleiden;
(j ur.) — à eischen; 2 ten einde brengen, afsluiten;
voltrekken. (paix) sluiten. [trekkend.
co nclusif adj. (... ive) besluitend; (gramm.)gevolgl
eonciusion f. 1 besluit n.; gevolgtrekking f.; (iur.)
eisch m.; 2 voltrekking f.; (paix) sluiten ni.; 4
(adv.) om te sluiten, kortom.
concocteur adj. (...trice) spi/sverterend, s;- ijs- t
concoction f. spijsvertering f. [verterings-.
concombre m. komkommer f.
concomitance f. gelijktijdigheid, begeleiding;
(théol.) ongescheidenheid f.
concomitant adj. vergezellend, begeleidend.
concordante f. overeenstemming, overeenkomst f.;
(bible) concordantia f. [mend.
concordant adj. overeenstemmend, overeenkom- 1
concordantiel adj. (co Ie) overeenstemmend.
concordat m. T concordaat n.: 1 verdrag f.; 2
schikking f., accoord n.
concordataire adj. 1 van het ou met een concordaat;
2 failli — gefailleerd m. met accoord.
concorde f. eendracht f.; 2 (textes) overeenstemming
f. [stemmen, overeenkomen.
coneorder v. intr. 1 eendrachtig zijn; 2 overeen- 1
concourant adj. samenloopend.
concourime f. curcuma f.
concourir v. intr. 1 samenloopen, samentreffen; 2
medewerken, bijdragen; 3 wedijveren, mededingen
concours m. 1 samenloop ru., sansentreffing f.; 2
medewerking f.; 3 wedstrijd, prijskamp m.; vergelijkend
examen n.
concret dj. I (... ète) ingelijfd, concreet; nom ----
concreet raamwoord; nombre --- benoemd getal; 2
(chim.) verdikt, gestold; 3 (zoo.) samengegroeid.
concréter v. tr. 1 vastmaken, concreet maken; 2 se
— verdikken, stollen. [stolling f.
concrétion f. 1 samengroeiing f.; 2 verdiktcing,1
concrétionner v. tr.: se — samenhoopen.
concubinage. ... binat m. samenhuizing f.
concubine f. bijzit f.
concupiscance f. (zinnelijke) begeerlijkheid f.
concupiscible adj. begeerlijk, te eer-.
eoneurremment adv. gezamenlijk, te gelijker tijd.
concurrente f. 1 samenvallen, samentreffen n.;
jusqu'à -- de tot beloop van; 2 mededinging f.,
wedijver m.; concurrentie f.
concurrent 1 adj. overeenstemmend, samenloopend;
2 m., ^ e f. mededinger m., ...ster f.
concussion f. knevelarij, landdieverij f.
concussionnaire 1 m. knevelaar m.; 2 adj. knevecondamnabie
a.dj. strafbaar. [lend, afzettend.
condamnation f. veroordeeling t.; passer --- van
zijn eisch afzien, (fig.) zijn vonnis onderteef enen,
schuld bekennen.
condamner v. tr. 1 veroordeelen; 2 afkeuren; 3
buiten gebruik stellen; 4 (malade) opgeven;
(porte, fenêtre) toemetselen, toespijkeren.
condensabilité f. verdichtbaarheid f.
condensabie adj. verdichtbaar.
condensateur rn. verdichter, condensator rn.
eondensation f. verdiehtingf. [récit) inkrimpen.
condenser v. tr. verdichten; (rang) opsluiten; t
condenseur m. koelvat ri. [held f.
condescendance f. toegevendheid, inscliikkeliik- 1
condescendant adj. toegevend, inschikkelijk.
condescendre v. intr. toegeven, zich schikken.
condigne adj. evenredig.
condignité f. evenredigheid f.
condiment m. kruiderii f.
condihciple m. medeleerling ni.
condit rn. konfijt n.
condition f. 1 aard, staat m.; 2 ve,eisehte n., hoedanigheid.
f.; 3 stand ni., afkomst f.; 4 dienst m.,
betrekking f ; 5 toestand m.; 6 voorwaarde f.;
sous. — voorwaardelijk, à — que onder voorwaarde
dat; à — de op voorwaarde van. [deliik.
1. conditionnel adj., xiement adv. voorwaar-t
2. conditionnel m. voorwaardelijke wijze f.
conditionnement m. voorwaardenstelling f.
conditioneer v. tr. 1 in behoorlijken staat brengen;
tien conditionné in behoorlijken staat; mal
conditionné in slechten staat; 2 de voorwaarden
bepalen van, bespreken.
condolé„ nce f. rouwbeklag n.; mes —s (ontvang
de betuiging van) mijn deelneming f.
condor m. griipgier m.
condottiere m. condottiere m. [smart van.
condouleir v. tr. : se — avec deelnemen in de 1
conducteur 1 'ii. leidsman m.; 2 geleider; opzichter;
stuurman; treinwachter, conducteur m.; -
des ponts et chaussées conducteur van bruggen
en wegen; 3 — de ia foudre bliksemafleider; —
de requin loodsvisch m.; 4 adj. (...trice) geleidend
conductibilité f. geleidbaarheid f.
conductible ad ç. geleidbac,-r.
conduction f. geleiding f.
conductrice f. 1 leidsvrouw; 2 geleidster f.
conduire v. tr. 1 'leiden; — ii leiden naar, (fig.)
voeren tot; 2 (anim.) mennen; (véhic.) voeren;
(charge) vervoeren; (troupe) aanvoeren; (navire).
sturen; --- la barque hetschuitie sturen; 3 (admin.
commander) besturen; 4 se —1 zich gedragen, 2T
conduit m. pijp, buis f. [zich laten besturen.
conduite f. 1 leiding f.; 2 begeleiding f.; 3 leiding
f., bestuur n.; 4 leiding, buizen f. pl.; -- d'eau
waterleiding; 5 gedrag n.; manquer de — geen
goed gedrag hebben.
condyle m. gewrichtsknoop m.) n.
condyloïde adj. gewrichtsknoopvormig.
condyl(oïd)1en adj. ( c ne) gewrichtsknoopachtig
eondylome m. knoopgezwel n.
cóne n. I kegel m.; en — kegelvormig; 2 kegel-$
cóné adj. kegelvormig. [schelp f.
confabulateur m. keuvelaar, prater m.
confabulation f. gekeuvel, praatje n.
confabuler v. intr. keuvelen, vertrouwelijk praten.
confection f. 1 vervaardigen, maken; aanleggen,
bouwen; opmaken n.; 2 gemaakte kleeren ou
schoenen ou meubelen; confectie f.; 3 voltooiing,
voltrekking f.; 4 likkepot ni. .
confectionner - 110 -- confusion
confectionner v. tr. I . vervaardigen, maken; 2
gereed gemaakt hebben, op den koop maken; 3
voltooien. [ster f..
confeetionneur m., ...euse f. maker m., maak-t
confédéral (...aux), ...atif (...ive), adj. bondgenootschappelijk.
confédération f. bondgenootschap, verbond n.,
bond m.; C— germanique Duitsche bond.
eonfédéré 1 adj. verbonden; 2 m. bondgenoot m.
confédérer v. tr. door ou in een bond vereenigen,
conférence f. 1 vergelijking f.; 2 samcnkomstonderhandeling
f.; 3 lezing, voordracht f.; faire
une — een lezing houden; 4 les met oefeningen,
bespreking f.; maitre de --s oefenmeester m.
conférencier m. spreker m.
conférer 1 v. tr. vergelijken; 2 schenken, verleenen,
begeven; 3 v. intr. onderhandelen, over-t
conferve f, watermos n. [leggen.
eonfesse f. biecht f.; aller a -- te biecht gaan;
venir de — uit de biecht komen.
contesser v. tr. 1 biechten; — qq. de biecht hooren
van iem.; 2 se -- biechten; se — au renard
bij den duivel te biecht gaan; 3 belijden, bekennen.
confesseur m. 1 biechtvader; 2 belijder m.
confession f. 1 biecht, belijdenis f. der zonden; 2
belijdenis, confessie f.; — d'Augsbourg Augsburgsche
confessie.
confessionnai ni. (...aux) biechtstoel m.
Confetti m. 1 suikererwtjes, muisjes; 2 pleisteren
ou papieren erwtjes n. pl., confetti m. pl,
confiance f. 1 vertrouwen n.; 2 vrijmoedigheid f.;
8 verwaandheid f. [verwaand.
•onfiant adj. 1 vertrouwend, vertrouwelijk; 21
eonfidemment adv. vertrouwelijk.
confidence f. 1 vertrouwelijke mededeeling, aanvertrouwing
f.; faire -- de vertrouwelijk mededeelen;
2 vertrouwen n.; être dans la — de het
vertrouwen bezitten van.
confident m., ye f. vertrouweling m. & f.
confidentiaire m. 1 vertrouwd persoon m.; 2
geheim beneficiant in. [trouwelijk.
confidentie) adj. (cle), dement adv. ver-t
confier v. tr. toevertrouwen,- se — zijn vertrouwen
stellen (in), zich verlaten (op) .
configuration f. 1 vorming f.; 2 vorm m.; uitzicht
n.; 3 (astron.) stand m.
confinement m. opsluiting f.
confiner 1 v. intr. grenzen (aan); 2 v. tr. op-t
confinité f. aangrenzing f. [sluiten.
confins m. p1., grenzen f. pl.; -- de la terre
uiterste einden n. pl. der aarde.
confire v. tr. i inmaken, inleggen. konfijten; 2
doortrekken, doordringen; confit en doordrongen
met. [gend.
confirmatif adj. (...ive) bevestigend, bekrachti-t
confirmation f. 1 bevestiging, bekrachtiging f.; 2
(cath.) vormsel n.; 3 (prot.) belijdenis f.
confirmer v. tr. 1 bevestigen, bekrachtigen; 2
(cath.) vormen.
confiscabie adj. verbeurdverklaarbaar.
confiscation f. verbeurdverklaring f.
confiserie f. suikerbakkerij, banketbakkerij f.
confiseur m. suikerbakker, banketbakker n1.
confisquer v. tr. i verbeurd verklaren; confisqué
verbeurd, (fig.) verloren, op; 2 afnemen.
confit m. looikuip f.; 2 loog f.; 3 zemelpap f.; 4
zemelwater n.; 5 adj. V. confire.
confiteor zondenbeli;denis f., confiteor n.
confiture f. 1 ingemaakt .fruit n., jam, vruchtengelei
f.; 2 suikergoed n.
confiturerie t., ...turier m. = confiserie, ...seur.
confiagration f. 1 atgemeene brand rn.; 2 algemeene
beroering f.
confiit m. botsingf., strijd m.
confluence f. samenvloeiing t.
confluent 1 adj. ineenloopend; 2 m.samenloop m.
confiuer v. intr. samenloopen, samenvloeien.
confondre v. tr. 1 ondereenmengen, (ver)mengen;
se -- ineenvloeien; 2 verwarren, verwisselen; 3
beschaamd maken, verlegen maken; (projets, prétentions)
verijdelen; se — beschaamd staan; se
— en excuses, en remerciements verlegen zijn
om zich te verontschuldigen, om te bedanken; 4
doen verstommen; se — verstommen.
conformateur m. vormer m.
conformation f. behoorlijke vorming ou samenstelling
f.; vice vu défaut de -- vormgebrek n.
conforme adj. 1 gelijkvormig overeenkomstig
(met); être -- overeenkomen (met); pour copie
— voor gel'jkluidend afschrift; 2 even groot.
conformáment adv. : -- a overeenkomstig met,
volgens, naar luid van.
conformer v. tr. 1 vormen, scheppen; bien, mal
conformé goed, slecht geschapen; 2 in overeenkomst
brengen (met), inrichten (naar); se — zich
richten (naar) , zich sch ikken (naar) .
conformiste i m. conformist, Anglicaan m.; 2
adj. conformistisch.
conformité f. 1 gelijkvormigheid, overeenkomst
t.; en -- de overeenkomstig, volgens; 2 schikking
f. naar).
confort m. 1 bijstand, troost m.; 2 stoffelijk welzijn,
gemak n., geriefelijkheid f.
confortabilité f. geriefelijkheid f.
confortabie 1 adj. geriefelijk; 2 m. geriefelijk-$
confortabiement adv. geriefelijk. (beid f.
confortant. ...tatif 1 adj. (...ive) versterkend; 2
m. Versterkend middel n.
confortation t versterking. (fig.) opbeuring i.
conforter v. tr. versterken; (fig.) opbeuren.
contraterne) adj. ( col) medebroederiijk.
confraternité f. broederlijkheid, verbroedering f.
confrère m. medebroeder rn.
confrérie f. brozderschap f.
confrontation i., ...tement m. 1 tegenoverstelling;
2 vergelijking f.
confronter v. tr. 1 tegenoverstellen: 2 vergelijken.
confus adj. 1 verward; 2 verlegen.
confusément adv. 1 verward; 2 onduidelijk.
confusion f. 1 verwarring, wanorde f.; — des lancongé
- 111 - connexe
gues Babylonische spraakverwarring f.; 2 vergissing,
dwaling f.; 3 verlegenheid, schaamte f.
congé ni. 1 verlof n.; en — met verlof; deurander
— verlof vragen; 2 opzegging f.; deurander son
— zijn dienst opzeggen; donner de huur opzeggen;
3 afscheid n.; prendre (son) — (zijn)
afscheid nemen; donner -- wegzenden, afv ijzen;
4 geleibriefje n.; 5 zeepas n.
congédier v. tr. verlof geven (aan); wegzenden;
congelabie adj. bevriesbaar. [afdanken.
congélateur m. ijsmachine f.
congélation f. bevriezing f.
congeler v. tr. 1 doen bevriezen; 2 verdikken;
doen stollen; 3 se — bevriezen.
congénère 1 adj. gelijksoortig; 2 m. soortgenoot]
congénital adj. (...aux) aangeboren. [m.
congestif adj. (...ive) 1 door ou met bloedaandrang;
2 (bot.) opeengedrongen.
congestion f. bloedaandrang m.
co ngestio n ner v. tr. 1 aandrang van bloed veroorzaken
in; congestionné met bloed beloopen;
2 se — een bloedaandrang hebben.
conglomérat m. samenpakking f.
congiomération f. samenhooping f.
conglomérer v. tr. samenpakken, samenhoopen.
congiutinant 1 adj. samenklevend; 2 m. samenklevend
middel n.
conglutinatif adj. (...ive) kleverig makend.
conglu ination f. samenkleving; verdikking f.
c.ongiutiner v. tr. 1 kleverig maken; samenkleven;
2 se — kleverig worden; verdikken. [Kongo n.
Congo m.: le — 1 (riv.) de Kongo m.; 2 (pays)j
congoiais, ... an 1 adj. Kongoleesch; 2 m. C---j
congratulation f. gelukwensch m. [Kongolees m.
congratuler v. tr. & intr. gelukwenschen.
congre rn. zeeaal, konger m.
congréganisme m. kloostergeest m.
congréganiste m. & f. 1 congregatielid n., congreganist
m., —e f.; 2 kloosterling m. & f.
congrégation f. 1 congregatie f.; 2 klooster n.; 3
-- des fidèle:; gemeenschap f. der geloovigen.
eorgrès rn. T congres n.
congru adj. 1 gepast; (math.) pcssei.d; 2 toerei•
kend, voldoende; gráce —e toereikende genade t.;
réduire à la portion —e op enkel rantsoen zetten.
congrt ment adv. behoorlijk, gepast.
congruité f. 1 toereikendheid; 2 verhouding f.
conicité f. kegelvormigheid f.
eonifère 1 adj. kegeldragend; 2 m. kegeldrager,]
coniforme adj. kegelvormig. [naaldboom m.
conique adj. 1 kegelvorntiig; 2 kegelachtig, kegel-.
conirostre 1 adj. kegelsnavelig; 2 m. kegelsnavel]
conise f. vlooienkruid n. [m.
conjectural adj. (...aux) gegist, vermoedelijk.
conjecture f. gissing f., vermoeden n.
conjecturer v. tr. gissen, vermoeden.
conjoindre v. tr. 1 samenvoegen, verbinden; 2 in
den echt verbinden. [echtgenoot m.
eenjoint 1 adj. samengevoegd, verbonden; 2 m.j
conjointement adv. te zamen, samen, te gader.
eonjonctif 1 adj. (...ive) v,.rbindend, koppelend;
2 (gramm.) voegwoordelijk; 3 m. aanvoegende
wijze f.
conjonction f. 1 vereeniging, verbinding f.; 2 (astron.)
samenkomst f.; 3 (gramm.) voegwoord n.
conjonctionnel adj., ...lement adv. voegwoordelijk.
conjonctival adv. (...aux) bindvliesachtig, bind-?
conjonctive f. bindvlies n. [vlies.
conjoncture f. 1 samenloop m.; 2 omstandigheid,:
eonjugabie afj. vervoegbaar. [gelegenheid 1.
co n j ugaiso n f. 1 vervoeging f.; 2 (anat.) samenvoeging
f.
conjugal adj. (...aux), «ereent adv. echtelijk.
co n j ug uer v. tr. 1 vervoegen; 2 verbinden,
conjungo m. echt m. [samenvoegen, paren.
co n j urate ur m. 1 bezweerder; 2 samenzweerder m.
conjuration f. 1 bezwering, belezing; 2 samenzwering
f.; 3 bezwering f., dringend verzoek n.
co n j urer v. tr. 1 bezweren, belezen; 2 samenzweren;
3 zweren; 4 bezweren, dringend verzoeken.
con j uré m. saamgezworene nl.
conjureur m. bezweerder m.
contiaissabie adj. kenbaar.
connaissance f. T kennis f. : 1 bewustzijn n.; 2
kundigheid f.; 3 bekende m.; avoir toute sa —
geheel bij kennis zijn; être sans — buiten kennis
zijn; perdre — buiten kennis vallen; reprendre
— weer bij kennis komen; donner, prendre —
de kennis geven, nemen van; en -- de cause met
kennis van zaken; avoir beaucoup de —s 1 (savoir)
veel kenris ou kundigheden bezitten, 2
(relations) veel kennissen hebben; faire la -- de
kennis maken met; être en pays de —'t huis zijn,
order bekenden zijn; — de nier, de terre zeeverkenning,
landverkenning f.
connaissement m. vrachtbrief m.
connaisseur 1 m., ...euse f. kenner rn., kenster
f.; 2 adj. kennend, kenners-.
connattre v. tr. T kennen; désir de --- dorst naar
kennis; ne — ni Dieu ni diable (noch) van God
noch van duivel weten; je ne le connais ni d'Eve
ni d'Adam hij is misschien mijn neef van Adams
vege; ni vu ni connu 1 heelemaal onbekend, 2 ik
weet van niets; — qq. à la démarche, Ii la voix
iem. herkennen aan zijn gang, aan zijn stem; je
ne connais que cela ik ga daar niet buiten, ik -wil
niets anders erkennen; — de (jur.) kennis nemen
van, uitspraak doen over; se -- 1 zich zelf kennen,
2 malkaar kennen; ne plus se — zich zelf
geen meester zijn, (malade) buiten kennis liggen;
se faire --- zich bekend maken; l'arbre (l'oiseau)
se connait à ses fruits (plunies) men kent den
boom (vogel) aan zijne vruchten (veeren); se —
à ou en kennis ou verstand hebben van.
connétabie m. 1 (hist.) opperstalmeester; opperveldheer
m.; 2 (Anglet.) gerechtsdienaar, konstabel
m.
connexe adj. samengevlochten, samenhangend,
ve„ bonden; être — samenhangen (met).
connexion — I.12 — consigne
connexion f. samenhang m. verband n.
eonnexité f. samenhang m.
connivence f. 1 oogluiking f.; 2 medeplichtigheid
f.; de — medeplichtig.
conniver v. intr. oogluiken (voor).
co n n u 1 adv. bekend; 2 m. bekende n.
conoïdal adj. (...aux) kegelvormig.
conoïde 1 adj. kegelvormig; 2 m. kegelvormige
figuur f.; 3 kegelschelp f.
conops steekvlieg f.
conque f. 1 zeeschelp; 2 oorschelp f.
conquérant m. veroveraar m.
conquérir v. tr. veroveren; (fig., aussi) winnen.
conquét m. onroerende aanwinst f.
conqu éte f. verovering f.
Conrad m. I{oen (raad) m.
consacrant adj. wijdend; évêque — wijbisschop
m.; prêtre — dienstdoende priester m. [king f.
consacré adj. gewijd; terme — geijkte uitdruk-t
consacrer v. tr. 1 wijden; — à wijden aan, besteden
aan; 2 bevestigen, huldigen; 3 ijken.
consanguin 1 adj. van vaderszijde; 2 m. halve
broer m. van vadersziide.
consanguinité f. verwantschap f. van vaderszijde.
consciemment adv. bewust.
conscience f. 1 bewustheid f., bewustzijn n.; avoir
-- de het bewustzijn hebben van; 2 geweten n.;
cas de --- gewetenszaak; avoir la — large, nette
een ruim, zuiver geweten hebben; je veux en
avoir la — nette ik wil weten wat er van aan is;
en (ma) —, sur ma --- op mijn geweten, in
gemoede; faire — de zich een geweten maken
uit; il y a — à ou de het is zonde; 3 hart n.;
(iron.) maag f.; la main sur la -- de hand op het
hart; avoir qc. sur la -- iets op het hart hebben;
sur la -- (iron.) in ou op de maag.
consciencieusement adv. in gemoede, nauwgezet
consciencieux adj. (...euse) nauwgezet, oprecht.
conseient adj. bewust.
eosseripteur m. stemopnemer m.
Conseription f. dienstopschrijving, loting f.; tirer
a la -- loten; tomber à la — in de loting vallen.
conscriptionnaire m. lotingplichtige m.
conscrit m. 1 loteling m.; 2 (fig.) nieuweling,
groene m.; 3 pères —s beschreven vaders tn. pl.
eonsécrateur m. wijder m.
eonsécration f. 1 wijding; (messe) consecratie
f.; 2 inzegening, bevestiging f.
consécutif adj. (...ive) achtereenvolgend.
eonsell m. T raad m.: 1 raadgeving f.; 2 raadsman,
raadsheer m.; 3 raadszitting f.; 4 raadszaal
f.; tenir — raadplegen; prendre — de te rade
gaan met, raadplegen; le — est pris het besluit is
genomen; les —s de Dieu de raadsbesluiten van
God, — de famille familieraad; — de fabrique
kerkfabriek f., college n. van kerkvoogden.
1. eonseilier v. tr. raden; — qc. iets raden, tot
iets raden, iets aanraden.
2. eonseiller m. 1 raadgever; 2 raadslid n.; raadsheer
m.; — communal gemeenteraad(slid n.) m.
co nsei I I ère f. raadgeefster f.
conseilleur m. raadgever m.
consensuel adj. ( xle) overeenstemmend.
consentement m. toestemming, inwilliging f.
consentir 1 v. intr. toestemmen (in), inwilligen;
qui ne dit mot consent wie zwijgt stemt toe; être
consèntant de toestemmen in; 2 v. tr. toestaan,
goedkeuren. [zelf gelijk; -- à ingevolge.
conséquemment adv. in denzelfden geest, zicht
conséquence f. 1 gevolg n., gevolgtrekking f.; en
— gevolglijk; en — de ingevolge; 2 gevolg n.;
nasleep m.; tirer à -- gevolgen hebben; 3 gewicht,
belang n.; affaire, homme de — zaak, man van
gewicht, 4 eenheid f., samenhang m.; 5 gelijke
richting f.; être en — volgen.
1. conséqueni ad;. zich zelf gelijkfblijvend), in
overeenstemming met zich zelf.
2. conséquent m. 1 tweede stelling, gevolgtrekking
f.; par — bijgevolg, 2 (math.)tweed,. term m.
conservateur 1 m., ...trice f. bewaarder m.,
...ster f.; behouder m.; (titre) conservator m ; 2
adi. bewarend, behoudend, (polit.) behoudsgezind.
conservation f. bewaring f., behoud li.; de belle
— goed bewaard.
1. conservatoire adj. bewarend, vrijwarend.
2. conservatoire m. conservatorium n.
co nserve f. 1 ingelegde ou veí- I , i'irzaamde eetwaar
f.; bofte de --s blikje n.; s'.ipprovisionner
de --s blikjes indoen, 2 kruidensuiker f.; 3 reisgezelschap
n., reisgenoot m.; geleischip n.; aller
de — in gezelschap varen ou reizen; 3 vergaarbak
m.; 4 —s conservatiebril m.
conserver 1 v. tr. (en bon état) bewaren, beschermen;
(aliments) inleggen; 2 (ne pas perdre)
behouden; — la rnémoire de onthouden; 3 se —
1 goed blijven, `' in stand blijven, 3 zijn leven
sparen, 4 zich goed houden.
considérable adj., ment adv. aanzienlijk.
considérant m. overweging, beweegreden f.
considération f. 1 overweging, beschouwing f.;
prendre en -- in overweging nemen; 2 omzichtigheld
f., overleg n.; 3 achting f., ontzag n.; en —
de cela met het oog daarop; en •— de vous om
uwentwil; avoir de la — pour ontzien; homme
de — man van aanzien; recevez l'expression de
ma parfaite ----, de ma haute -- verblijve met de
meeste achting, met hoogachting.
eonsidéré adi. 1 omzichtig; 2 geacht, van aanzien;
3 --- que aangezien (dat).
considéráment adv. omzichtig, bedachtzaam.
considérer v. tr. 1 beschouwen; — comme
beschouwen als, aanzien voor; 2 overwegen; in
overweging nemen, in aanmerking nemen; 3
achten, waardeeren.
consignataire m. bewaarder, consignataris m.
consignataur m. verzender, overhandiger m.
consignation f. 1 gerechtelijke neerlegging, inbewaringgeven
f.; 2 afzending; afgifte f.; 3 bewaarplaats
f.
consigne f 1 wachtwoord n.; 2 bevel, voorschrift
consigner — 1.13 -- constitutionnalité
n.; forcer la — het bevel verkrachten, ondanks
verzet doorgaan; 3 bevel om thuis te blijven,
arrest n.; 4 bewaarplaats f.
consigner v. tr. 1 in gerechtelijke bewaring
geven, neerleggen; 2 in bewaring geven, afgeven;
3 in commissie zenden; 4 laten aanteekenen; (fig.)
opteekenen: 5 bevelen, bevel geven; (spéc.) bevel
geven om thuis te blijven, thuis houden.
consistance f. 1 vastheid, dichtheid i.; (fig.)
bestendigheid; (caract.) vastheid f.; (nouvelles)
grond .',.; 3 (cievelopp.) volkomen ontwikkeling
f., stilstand m. [vastig; 3 aanhoudend.
consistant adj. 1 vast, dik, lijvig; 2 (fig ) stand-t
consister v. intr. bestaan (in, uit).
consistoire m. consistorie n.
consistorial adi. (...aux), rement adv. con-t
consoeur f. medezuster f. [sistoriaal.
consolable adj. troostbaar; pas — ontroostbaar.
consolateur 1 m., ...trice f. trooster m., troosteres
f.; 2 adj. (ver)troostend.
consnlation f. troost, vertroosting f.; (iron.) troostertje
n.; fiche de — troostertje n.
consolatoire adj. (ver)troostend, troost-.
console f. 1 kraagsteen, karbeelsteen, klos(steen)
m.; 2 stoeltje n.; 3 wandtafeltje n.; 4 (véhic.)
draagboom m.; 5 (mar.) sleutel, drukker m.
con:;oiier i. tr. troosten; — son café een troostertje
in zijn koffie doen. [nanies) dekking f.
consilidation f. 1 bevestiging; 2 heeling; 3 (fi-1
eorsolidé m. gedekte schuld f., consol m.
consolider v. tr. 1 bevestigen; 2 heelen; 3 (finan-t
consommabie adj. verbruikbaar. ' [ces)dekken-.
consommateur m. 1 verbruiker; 2 (café, magasin)
gast, klant m.; 3 (objet) verteerder m.; 4
(reli.) volbrenger, voleindiger m.
consommation f. i verbruik n.: 2 bestelling, vertering
f., gelag n.; renDuveler la — een nieuwe
bestelling doen; jouer la — om het gelag spelen;
3 voltrekking; volbrenging; voltooiing f.; jusqu`à
la -- des siécles tot de voleindiging der eeuwen.
consommatum est inc. het is volbracht.
1. consommz in. sterke vleeschsoep f.
2. consommé adj. 1 voltooid, volmaakt; 2
(msne. part) doortrapt, doorkneed.
consommer' V. tr. 1 voltooien voltrekken; 2 volbrengen,
bedrijven., 3 verbruiken; 4 ops'orpelz;
(fig.) in beslag nemen; 5 faire — laten uitkoken.
consomprif 1 adj. (...ive) v?;tereni; 2 m. bijtmiddel
n.
consomption f. 1 verbruik n.; 2 nuttiging f.; 3
vertering f.; 4 (maladi<•) tering f.
consonance f. s'Vn!, klank ïn., gilijkluidendheid^
consonant a -Ij. g2li_jkrlinkertd, gelijkluidend [f.
c)f3otHne f. ;neieklinker m.
consart m. meestander, deelgenoot m.
corsoftium tra. deelgenootschap ti.
con,oude f. wzalwortel, smeerwortel m.
conspirateur m., ...trice f. s`zinenzweerder m.,
...ziveerster t. [doodzwijgen n.
conspiration f. samenzwering f.; — du silence.
conspirer v. intr. 1 samenzweren; (en gén.) beramen;
-- la mort, la ruine tot den dood, tot den
ondergang samengezworen zijn; tuut conspire à
ma ruine alles spant tot mijn ondergang samen.
co nsp uer v. tr. ! bespuwen; 2 hoonen, smaden;
conspuons-le schimp op hem.
constabl m. constabel m.
constamment adv. i bestendig, standvastig; 2
bestendig, gestadig.
1. constance f. standvastigheid.
2. Constance 1 m. Constantius m.; 2 f. Constantia
f.
.`. Constance t. Constanz, Kostnitz n.; lac de —
meer n. van Constant, Bortensee m.
1. constant adj. 1 standvastig, bestendig; onveranderlijk;
cela pass ^ pour — dat geldt voor vast
en zeker; 2 volhardend, aanhoudend.
2. Constant m. Constans, Constant, `:tapt m.
Co nstanti n m. Constantinus Constantijn m.
Constantinople f. Constantinopel n.
constantinopolitain 1 adj. Constantinopolitaansch;
2 m. C--- Constantinopolitaan n
constatation f. 1 bevestiging, staving f. 2 vaststelling.
co rastater v. tr. 1 bevestigen, staven; 2 vaststellen.
constellation f. sterrenbeeld, gesternte n.
eonsteller 1 v. tr. met sterren bezetten ou bezaaien,
besterf en, (iron.) besterrelen; anneau
constellé tooverring; pierre constellée stervormige
steen in.; 2 v. intr. gesternten laten ver-;
eonster v. intr. blijken. [schijnen.
consternation f. ontsteltenis, verslagenheid f.
constarner v. tr. ontstellen.
constipation f. hardlijvigheid, verstopping f.
constiper v. tr. verstoppen.
constituant i adj. samenstellend, aanstellend; 2
uitmakend; 3 een grondwet ontwerpend; 4 m.
aansteller m.; 5 lid n. van de constituante.
constituante f. grondwet ontwerpende vergadering,
constituante f.
constituer v. tr. 1 vormen, uitmaken, samenstellen;
bien constitué met een goed gestel, kloek
van gestel; 2 stichten, oprichten; 3 aanstellen;
— qq. avoué iem. tot zaakvoerder ou procureur
aanstellen; -- avoué een zaakvoerder ou procureur
aanstellen; se -- juge dans sa propre cause
zich tot rechter in zijn eigen zaak stellen; les
autor:tés constitutées de gestelde machten; 4
zetten, beleggen, vaststellen; — une rente een
rente beleggen; — prisonnier gevangen zetten;
se --- prisDnnier zich gevangen geven; — qq. en
frais iem. onkosten veroorzaken.
constitutif adj. (...ive) 1 samenstellend, wezenlijk;
2 grondwettelijk.
constitution f. 1 samenstelling t.; (santé) gestel
n.; 2 oprichting f.; 3 aanstelling; d'avoué aanstelling
van een zaakvoerder ou procureur; 4
belegging, vaststelling f.; 5 regeling, verordening;
(spéc.) grondwet f.
constitutionnalité f. grondwettigheid f.
constitutionnel — 114 — continuer
I. constitutionnel clement, adv. 1 grondwettig,
grondwettelijk; (clergé) beëedigd; 2 van
het gestel, gestels-.
2. constitutionnel m. grondwetsman m.
constricteur i adj. samentrekkend, sluitend; 2 m.
sluitspier f.; 3 reuzenslang f.
constrictif adj. (... ive)samensnoerend..
constriction f. samentrekking, samensnoering f.
constrictor m. reuzenslang f.
constringent adj. samentrekkend.
constructeur m. 1 bouwer m.; mécanicien — machinenbouwer;
2 (fig.) aantegger, bewerker m.
construction f. 1 bouw, aanbouw, opbouw m.;
chantier de -- werf f.; 2 samenstelling, inrichting,
schikking f.; 3 (math., dessin) opmaken,
vormen n.; 4 (gramm.) (woord)schikking, (woord)
voeging f.; 5 (concr.) gebouw, bouwwerk n.
construire v. tr. 1 bouwen, opbouwen; 2 samentellen.
inrichten. schikken; 3 opmaken, vormen;.
4 schikken, voegen.
consubstantiaiité f. medezelfstandigheid f.
consubstantiation f. medeaanwezigheid f.
consubstantiel adj ., c Iement adv. medezel - f
consul m. T consul m. [standig.
consulaire adj., co ment adv. i consulachtig, consulair,
consuls-; 2 handelsrechterlijk, handels-.
consulat m. consulaat n.
consultatif adj. (...ive) raadgevend.
aonsuitation f. 1 raadpleging f.; 2 raadgeving f.;1
consulte f. raadsvergadering f. [3 spreekuur n.
consuiter v. tr. raadplegen; te raden gaan met;
— son chevet er eens op slapen.
consuiteur m., ...triee f. raadgever m., ...geef
eonsumabie adj. verteerbaar. [ster f.
consumer v. tr. verteren; (du temps) verbruiken;
(son temps) doorbrengen; se --verteren(van),ver-.;
contact [takt'] m. aanraking f. [gaan (van).
contagieux adj. (...euse) aanstekelijk, besmette-t
contagion f. wansteking, besmetting f. [lijk.
contagiosité f. aanstekelijkheid, besmettelijkheidf.
contaminabi£ adj. ad) besmetbaar. [reiniging f
contemination f. besmetting, bezoedeling, veront-1
contaminer v. tr. besmetten, bezoedelen, verontreinigen.
conte m. vertelsel, vertellinkje n.; faire ie --- vertellen;
-- de In cigogne, -- de ma Mère I' C ie
sprookje van Moeder de Gans; — de bonne
femme oude-wijivenpraat e n.
contemplateur rrr., ...trice f. beschouwer m.,
...ster f., bespiegelaar m., —ster f.
contemplatif I adj., ...tivement adv. beschouwend,
bespiegelend; 2 m. bespiegelaar m.
contemplation f. beschouwing, bespiegeling f.
contempier 'i. tr. beschouwen, bespiegelen.
contemporain i adj. gelijktijdig; histoire —e
hedendaagsche geschiedenis f.; 2 nl. tijdgenoot m.
contemporanéité f. gelijktijdig/uk! f.
contempteur m. verachter, versmader m.
contenance f. i inhoudsgrootte- f.) m.; d'une —
de x tonnes van x ton inhoud; 2 houding f.; faire
bonne -- zich goed houden; se donner une -- een
passende houding nemen; perdre — van streek
geraken; par — om een goede houding te hebben.
contenant 1 adj. inhoudend, bevattend; 2 m. inhoudende,
vervattende n.
contenir v. tr. 1 inhouden, bevatten, behelzen; 2
tegenhouden, weerhouden; (fig.) bedwingen; se —
zich bedwingen.
1. content adj. tevreden (met), voldaan (over); —
de sa (petite) personne met zijn eigen persoontje
ingenomen. [tig n
2. content m. 1 genoegen m.; 2 (jeu) een en dercontentement
m. tevredenheid f., vergenoegen n.;
avoir — voldaan zijn; ce nest pas — dat is niet
voldoende.
contenter v. tr. tevreden stellen (met), voldoen
(met); se -- zich tevreden houden, tevreden zijn.
contentieux 1 adj. (...euse) betwist, betwistbaar;
juridiction ...euse pleitende rechtsmacht f.; 2 m.
betwistbare n., twistzaken f. pl.
contention f. 1 inspanning f.; 2 twist m., krakeel
n.; 3 samenhouden n.
contenu m. inhoud m.
conter v. tr. vertellen; en -- de forten opsnijden;
en — de belles mooie sprookjes vertellen.
contestabie adj. c ment adv. betwistbaar, tegensprekelijk.
contestant 1 adj. twistend; 2 m. twistende partij f.
eontestation f. 1 twist m., krakeel n.; 2 geschil n.,
betwisting f.
conteste f. geschil n; sans — buiten kijf.
contester 1 v. tr. betwisten; 2 v. in±r. twisten,
strijden.
conteur 1 m., ...euse f. verteller m. vertelster f.;
(iron.) babbelaar, snapper en.; 2 adj. praatziek.
contexte m. samenhang rn., verband n. tm.
contexture f. samenweefsel n.; (fig.) samenhang 1
co ntig u adj. aan pelend, belendend; (bot.) aanklevend:
(géom.) aanliggend; être — à palen aan,
grenzen aan.
contiguité f. aanpaling, aangrenzing f.
continente f. onthouding f.
1. continent adj. 1 kuisch; 2(m.éd.) aanhoudend.
2. continent m. vasteland n. [vastelands.
continental adj., (...aux) van het vasteland.
contingence f. 1 toevalligheid, gebeurlijkheid f.
2 (géom.) aanraking f.
1. contingent adj. toevallig, gebeurlijk.
2. contingent m. 1 (verschuldigd) aantal (manschappen).
contingent n.; (plichtmatig) aandeel
n.; 3 toevallige n.
continu adj. 1 aanhoudend, onafgebroken, zonder
einde; 2 doorgaande, gedurig; 3 aaneensluitend.
continuateur m. voortzetter m.
eontinuation f. 1 voortzetting f.; 2 vervolg n.
continue f. 1 duur m.; à la — op den langen duur;
2 waterspinmachine f.
continuel adj. ( c ie), c lemcnt adv. aanhoudend,
voortdurend, gedurig, gestadig.
continuer 1 v. tr. voortzetten; — qc. â qq. iem.
continuité - 1 115 - contredisant
iets laten behouden; —qq. dans iem. behouden in;
2 v. intr. voortgaan (met); 3 voortduren; voortloopen.
continuité f. 1 samenhang m., verband n.; solution
de — gaping f.; f.; 2 aanhoudenheid, voortdurendheid
f.
co nti n) ment adv. voortdurend, onophoudelijk.
contondant adj. kneuzend.
contorsion f. 1 trekking, wringing f.; 2 (visage)
vertrekking; faire des - —s scheeve gezichten trek- ^
contour m. omtrek m. [ken; 3 verdraaiing f.
contourné adj. 1 afgerond; 2 verdraaid, scheef; 3
(styíe) verwrongen.
contournement gin. verdraaiing, verwringing f.
contourner v. tr. 1 den omtrek maken van, afronden;
2 omwinden, omgeven; -- qq. (fig.) iem. uithooren,
iem. vangen; 3 verdraaien, scheef maken.
contractable adj. 1 samentrekbaar; 2 verhandelbaar,
[mend; 2 m. overeenkomende partij f.
contractant 1 adj. verdragma.kend, overeenko-1
contracte adj. samengetrokken.
contracter v. tr. & intr. 1 overeenkomen; een verbintenis
aangaan; 2 (accord, alliance, amitié)
sluiten; (mariage) aangaan; (habitude) aannemen;
(maladie, défaut) krijgen; (dettes) maken;
3 samentrekken.
contractfile adj. samentrekbaar.
contractilité f. samentrekbaarheid f.
contraction f. 1 samentrekking f.; 2 (co ur) toesluiting
f.; (visage) vertrekking f.
contractuel adj. ('le) volgens verdrag, overeen-t
contractuellement adv. bij verdrag. [gekomen.
contracture f. 1 verdunning f. 2 optrekking, vercontradicteur
m. tegenspreker m. [stijving t.
contradiction 'f. 1 tegenspraak f.; esprit de ---
geest m. van tegenspraak; eau de -- twistwater
n.; 2 tegenstrijdigheid f.
contradictoire 1 adj. tegenstrijdig, tegensprekend,
in tegenspraak (met); jugement -- oordeel n. na
kennis van voor en tegen; 2 m. tegenstelling f.;
tegendeel n. [kennis van voor en regen.
contradictoirement adv. 1 tegenstrijdig; 2 met 1
cpntraignabie adj. dwangbaar; -- par corps door
lijfsdwang te noodzaken.
contraindre v. tr. 1 dwingen, noodzaken; la
nécessité contraint la bi nood breekt wet; 2
knellen; drukken; 3 se -- zich bedn.'ingen. zich
-inhouden.
contraante f. dwang in.; — par c )rps lijfsdwang;
tenir en — in bedwang houden; 2 knelling,
drukking f.
1. contraire adj. 1 (tegen)strijdig; parti--tegeripartij
f.; vent — tegenwind rr_.; être --- á qq. ou
qc. tegen iem. ou iets zijn; 2 nadeelig.
2. contraire m. tegenovergestelde, tegendeel n.;
—= teg2nov2rgestelde dingen n. pl.; au --- inte-^
contrairement adv. in strijd (met). [gendeel.
contralto ( z). contralte (—os) in. altstem f.
contrapontiste m. contrapuntist' m.
contraríant adj. tegenwerkend, tegenstrevend:
esprit — dwarsdriJver m.; événernent — tegenheid
f.; eest — 't is ergerlijk.
contrara contrareis curantur . loc. het tegenovergestelde
wordt door het tegenovergestelde genezen.
contrarier v. tr. i tegenspreken, tegenwerken; 2
hinderen, dwarsboomen; 3 ergeren, boos maken.
contrariété f. 1 (tegen)striidigheid f.; 2 hinderpaal
m., tegenkanting f.; 3 boosheid f.
contrastant adj. in tegenstelling, afstekend.
contraste m. tegenstelling f.
contraster 1 v. intr. (tegen elkander) afsteken; 2
v. tr. (tegen elkander) doen afsteken.
contrat :0. verdrag n.,, overeenkomst, verbintenis t
contravention f. overtreding f. lf.
co ntre 1 prép. tegen; envers et -- tous tegen Jan
en alleman; 2 adv. er tegen; pour moe j'y suis —
voor m i., ik ben er tegen; een ir — stand houden;
faire -- tegenspelen; tout — vlak bij; par —
daarentegen; de — er (tegen) op; à —tegen elkander;
3 m, togen n.; le pour et le — het voor en het
tegen; 4 in. tegenstoot m.; 5 tegenspeler m.
contre-accusation f. (co-os) tegenaanklacht f.
contra-allée f. (.«- ' s) zijlaan f.
contre-amiral rn. ( co...aux) schout-bij-nacht m.
contre-appel m.( -cos) 1 tweede afroeping f.,
tegenappel n.; 2 (escr.) tegenuitval m.
contre-approche (c'.'- mos) tegenloopgraaf f.
co ntra-attaque f. (c- s) 1 tegenbolwerk n.; 2
tegenaanval m.
contre-balancer v. tr opwegen (tegen).
contrebande f. 1 smokkelarij f., smokkelhandel
m.; 2 smokkelwaren f. pl.; de — verdacht. [f.
contrebandier m., ...iéref. smokkelaar pi.,—ster
contre-bas m.: en — naar onderen, lager.
co ntrobasse t. (.'- mos) groote basviool l , tegenbas.
contrabas f.
contrebassiste m. («- mos) contrabassist rn.
contre--batterie f. ('-c's) tegenbatterij t.
contre-biasis in.: à — averechts, tegendraads.
contre-boutant 1 in. (co -cs) tegenpilaar, steun,
stut m.; 2 adj . steun-.
contre-bouter v. tr (met een tegenmuur) steunen.
contre-caiquer v. tr. tegencalqueeren, aan de
keerzijde nateekenen.
contrecarrer v. tr. dwarsboomen.
contre-chassis m. (co- .) dubbelraam n.
contre-clef f. (c- mos) kgensluitsteen m.
contra-cceur m. ( o--os) haardplaat, schoorsteenplaat
f.; t — met tegenzin.
contre-coup m. (()D- «s) weerstuit, terugslag,
terugstoot' m.; par — onrechtstreeks.
contre-courant m. (co- "s) tegenstroom m.
contredanse f. contredans, reidans in.
contre-dater v. tr. anders dagteekenen.
contre-déc:laration f.(--s) tegenverklaring f.
contre-dicg.ue f. ('-'s) tegendijk, tweede dijk m.
contredire v. tr. & intr. tegenspreken; in tegenspraak
zien (met),
contredisant adj. tegensprekend, tegenstribbelend,
twistgierig.
contredit - 116 - contribution
contredit m. 1 tegenspraak f.; sans — zonder
tegenspraak; 2 verweerschrift n.
contrée t. (land)streek f., gewest n.
contre-échange gym. (c'-cos) tegenruil m.
contre-édit m. (c'- cDs) tegenverordening t.
contre-effort m. (C'D- xs) tegenpoging f.
Bontre-enquête f. (co- -os) tegenonderzoek n.
contre-épaulette f. (cD- c's) epaulet f. zonder
troetels. [afdruk m_
Bontre-épreuve f. (c- mos) 1 tegenproef f.; 2 tegen-1
Bontre-espalier m. (c- cDs) tegenleiboom m.
ccntre-expertise f. tegenschatting f., tegenonder-T
eo ntrefaco n f. 1 namaken n.; 2 namaak f. [zoek n.
contrefacteur m. ramaker rn.
co ntrefactio n f. namaking f.
contrefaire v. tr. 1 namaken; 2 (iron.) nabootsen,
nadoen; -- le dévot den vrome uithangen:
3 veranderen, vermommen; 4 mismaken, mis-^
contrefaiseur m. nabootser m. [vormen.
contrefait adj. 1 nagemaakt; 2 mismaakt.
Bontre-fenêtre f. (c-cDs) tegenvenster, dubbel
venster n.
Bontre-fiche f. (C'D- cDs) schuine stut, schoor m.
contre-fil m. ('- mos) tegendraadsche richting
f.; à -- tegendraads.
contrefort m. (c- mos) 1 steunmuur, schoormuur
m.; ? (géog.) uitlooper m.; 3 (^oulier)
hielbelegsel, komfoor n.
contre-fugue f. (' - cDs) tegenfuge f.
Bontre-garde f. (c- cs) 1 bolwerkschild n.; 2
tegenkribbe f.
con#re-hacher v. tr. tegenarceeren.
Bontre-hachure f. ( cc- c's) tegenarceering f.
Bontre-hátier m. (c- cs) spithengst rn.
Bontre-haut m. : en --- opwaarts, hooger.
Bontre-ind.ication f. (^ - cD s) tegenaanwijzing f.
Bontre-jour m. tegenlicht, zijlicht n.; --- in een;
Bontre-latte f. ( w- os) tegenlat f. [valsch licht.
Bontre-letter v. tr. met tegenlatten beleggcn.
contre-Iettre t. ('- cDs) tegenbrief m., tegen be-!:
Bontre- Iigue t. (' - 's) tegenverborci n. [wils n.
contrerraitre m. ( - V s) 1 meesterknecht, werlcbaas
m.; schieman, bootsman m. [ling t.
contremandement m tegenbevel n.; : af eetei-1
contremander v. Ir. 1 tegenbevel grien; 2 afzeggen,
afbestellen.
contremarche f. ( v)- 's) tegenmarsch m.; mvrehes
et —s heen- en weergeloop n.
co ntre-mart e f. ( (,D-'s) tegenvloeà in., tegenti/n.
contremarque f. ( '-'s) tegenmerk n.
contremarquer v. tr. tegenmerken.
Bontre-mine f. ('- 's) tegenmijn; 2 tegenlist f.
contre-miner v. tr. 1 tegenmijnen aanleggen; 2
door tegenlist te keer gaan.
Bontre-mineur m. tegenmijngraver er.
contre-mont adv. 1 bergop; (fig.) in de !.00gt„.; 2^
contre-mot m. (cD- cs) tegenwoord n. [stroomop.
contre-mur m. ('-°s) tegenmuur cri.
Bontre-opposition f. (c- vs) tegenoppositie f.
contre-ordre m. (c-cs) tegenbevel n.
contre-partie f. ('-oos) 1 tegenpartij ï.; 2 tegenovergestelde,
tegendeel n.
contre-passation f. (c- '$) wederafstand ni.
Bontre-passer v. tr. 1 wederafstaan; .2 een tegenpost
maken; 3 overbrengen.
contre-peser v. tr. tegenwegen, opwegen.
Bontre-pied en. ( -cDs) 1 verkeerd spoor n.; 2
tegenovergestelde, tegendeel n.
contrepoids vr. 1 tegenwicht n.; faire — à opwegen
tegen; : balanceerstok m.
Bontre-poil m. tegenvleug f.; à -- tegen de vleug,
tegendraads
contrepoint til. ( '- Ds) contrapunt n.
Bontre-pointer v. tr. i aan beide zijden bestikken;
2 tegen een ander batterij opwerpen.
contrepoison m. (c-cs) tegengift) n.
contre-porte f. ( J- Gos) 1 tochtdeur, tegendeur;
2 dubbele poort f.
contre-projet m. (c-cos) tegenontwerp n.
Bontre-proposition f. (ce-cs) tegenvoorstel n.
Bontre-révolution f. ( v)-c's) tegenomwenteling f.
Bontre-révolutionnaire adj. tegenomwentelings-4
contre-ruse f. (c- COs) tegenlist f. [gezind.
Bontre-sanglon m. (cD-cs) zadelriem en.
contrescarpe f. 1 tegenvoorval m.; 2 tegenvlakte f.
contre-scel m. (c-xs) tegenzegel n.
contre-sceller v. tr. tegenzegelen.
contreseing ni. (-'- x s) tegenteekening, medeonderteekening
f.
contresens en. ('- c) 1 verkeerde zin m.; 2 onzin
m.; 3 verkeerde zijde f.; à — averechts.
contresignataire m. (c- c's) medeonderteekenaar
m.
contresigner v. fr. medeonderteekenen.
contresigneur m. medeonderteekenaar m.
eontretemps m. 1 onverwacht beletsel n., wederwaardigheid,
tegenheld f.; à — ten ontijde 2
contra-tempo n.; 3 verkeerde nadruk n.
Bontre-terrasse f. ! -D- oos) tegenterras n.
contre-tirer v. tr. 1 natrekken, nateekenen; 2 (Eer:
tegenproef) afdrukken.
contre-tranchée t. ('-ws) tegenloopgraaf f.
contraval m.; à -- 1 bar-gaf; 2 stroomaf.
contrevallation f. tegenverschansing t.
contrevaller v. intr. met een tegenscharis verstercontrevenant
en. overtreder en. [ken.
contrevenir v. intr.: --- à 1 overtreden; 2 te kort
komen aan. [tegenwand m.
contrevent en. 1 vensterluik n.; 2 kruisbalk m.; 3 1
Bontre-vérité 1. (cD- «s) onwaarheid, omgekeerde
waarheid f.
contre-visite f. ('- cDs) tweede onderzoek n.
contribuable adj. Belastingschuldig. [ter m.
contribuant m. 1 belastingbetaler; 2 medebeta-J
eontribuer v. tr. 1 bijdragen (tot), medewerken
(tot); 2 schatting betalen. [bijdrager m.
contributaire 1 adj. medeschatplichtig; 2 m. 1
contributif adj. (...ive) van de schatting, belasting-.
contribution f. 1 bijdrage f., aandeel n.; 2 be!ascontrister
- 117 - coopérateur
ting f.; — foncière grondbelasting; rnettre t —
1 brandschatten, doen betalen, 2 partij trekken
van, 3 in 't werk stellen.
contrister v. tr. bedroeven, verdrieten.
contrit adj. vol berouw; il en eet toot — het is
hem leed. [akte van berouw verwekken.
contrition f. berouw n.; faire tin acte de — cen 1
controlage, contr8lement m. 1 tegenrekening .; 2
toezicht n. [zicht n.; 3 merk n., stempel m.
controle m. 1 tegenboek, dubbelboek n., 2 toe- 1
eontróler m. 1 tegenboek houden; 2 toezicht houden
(op), beoordeelen; 3 merken, stempelen.
controleur m. 1 tegenboekhouder m.; 2 toeziener,
(adrnin.) controleur m., 3 bediller, vitter m.
controuver v. tr. verdichten, verzinnen.
controversable adj. betwistbaar.
controverse f. geschil n., twist m.
controverser v. tr. 1 betwisten: 2 een (geloojs-)
twist voeren (over) .
controversiste nu. 1 betwister; 2 geloofstrijder m.
1. contumace f. 1 niet-verschijning f., verstek n.
par -- bij verstek; 2 ongehoorzaamh:id f.
2.. contumace 1 adj. wederspanriig, niet verschijnend;
2 ongehoorzaam; 3m. niet-verschijnende,
bij verstek veroordeelde m.
contumax — 2. contumace.
contus adj. gekneusd.
contusion ,f. kneuzing f.
contusionner v. tr. kneuzen.
convaincre v. tr. overtuigen.
convalescente f. herstelling, beterschap f.
convalescent adj. herstellend, aan de beterhand;
être — beteren.
convallaire f. meibloempje n.
convenable adj., ment adv. 1 passend, geschikt
2 geëvenred i gd (aan) , overeenkomstig (met) , 3
betameliik, welvoeglijk.
convenance f. 1 gepastheid, geschiktheid f.; 2 ma
-- naar mijn gading; 2 evenredigheid, over,.enkomst
f.; mariage de — huwelijk van gelijken nu
van conven ientie; 3 betamel ijkh -, id, welvoeglijkheid
f.; observer les —s de welvoeglijkheid in
acht nemen-.
convenant adj. gepast, behoorlijk.
eonvenir v. intr. 1 (avee Etre) overeenkomen;
de 1 overeenkomen (omtrent), afspreken, 2 toegeven,
bekennen; eest convenu afgesproken; --
sur overeenstemmen omtrent; — « overeenkomen
met; 2 (avec avoir) passen, lijken, betamen,
voegen; se -- bij elkander passen. [gadering f.
convent in. 1 vereeniging f.; klooster n.; 2 verconventicule
m.. sluipi'ergadering f.
convention f. 1 overeenkomst f.; de — overeengekomen,
aangenomen; 2 voorwaarde, bepaling f.; 3
bijeenkomst f.;—nationale Nationa,eConventie f.
1. conventionnel adj. ( Ie) overeengekomen,
2. conventionnelm.Conventielidn. [aangenomen
conventionnellement adv. bij overeenkomst.
conventualité f. kloosterleven n. [klooster'ing m.
conventuel 1 adj.. cDlement adv. kloosterlijk;2mt
convergence f. 1 samenloop m.; 2 (opinions) overeenstemming
f.
convergent adj. (naar een punt) samenlogpend.
converger v. intr. samenloopen; faire — doen
samenkomen.
convers adj. 1 omgekeerd; 2 dienstbaar; frère —,
leekebroeder m.; sce!lr —e leekezuster f.
eo nversatio n f. 1 gesprek n., kout m.; onderhoud
n.; 2 omgang m., verkeer n.
eonverseau m (cDx) molenplank f.
converser v. intr. 1 een gesprek voeren, zich
onderhouden; 2 omgaan. verkeeren.
conversion f. 1 verandering, omzetting, omkeering
f.; 2 (eonViction) bekeering t.
converti 1 adé. bekeerd; 2 m. bekeerling m.
eonvertibilité f. 1 veranderbaarheid, omzetbaarheid;
2 hekeerbaarheid f. [bekeerbaar.
convertible adj. 1 veranderbaar, omzetbaar; 2 1
convertir v. tr. 1 veranderen, omzetten, omkeerent
2 (conviction) hekeeren.
convertissable = convertible. [omkeering f.
convertissement m. verandering, omzetting,
convertisseur m. 1 wisselaar; 2 bekeerder m.
convexe adj. bolrond.
convexité f. bolrondheid f.
convexo-concave adj. verhevenhol.
convexo-convexe adj. dubbelverheven.
conviction f. overtuiging f.; pièce de -- bewijsstuk
n.
convié m. grnoodigde, gast m.
eenvier v. tr. 1 noodigen, verzoeken; 2 aanzetten,;
convive rn. & f. dischgenoot m. & f. (nopen.
convocateur m. bijeenroeper m.
convocation í. bijeenroeping, oproeping t.
convol m. 1 toevoer m.; 2 geleiden n.; 3 troep,
stoet m.; 4 lijkstoet m., uitvaart t.; 5 trein m.
convoitabie adj. begeerlijk f.
convoiter v1. tr. begeeren. [der m.
convoiteur 1 adj. begeerig, belust; 2 m. begeereonvoitise
f. begeerlijkheid t.
convoler v. intr. 1 zich begeven, vliegen, zich werpen;
2 (absol.) zich in een nieuwen echt begeven.
convoluté adj. opgerold.
eonvoivL±ltus m. winde f.
convolvulacé adj. windeachtig f.
convoquer v. tr. 1 bijeenroepen, oproepen, beleggen;
2 (personner) oproepen, uitnoodigen.
convoyer v. tr. hcgeleiden.
convoyeur m. geleischip, convooischip n.
eonvulsé adj. 1 stuipachtig; 2 samengetrokken.
convuisif adj. (...ive) stuipachtig, stuiptrekkend.
co nvuisio n f. stuip, (propre & fig.)stu i ptrekkingf.
convulsionnaire 1 adj. metstuipen (behept); 2m.
stuipliider; 3 (sect,:) kurenmaker m.
convulsionner v. tr. krampachtig samentrekken.
convulsivement adv. stuiptrekkend.
conyze m. vlooienkruid n.
coobliré m., w e t. medeverplirhte m. & f.
coolie m. koelie m.
coopérateur 1 m., ...trice f. medewerker, samencoopératif
— 118 — corde
werker -m., ...werkster; 2 adj. medewerkend,
.samenwerkend. [werkend.
coopératif adj. (...ive) medewerkend, samen- t
eoopération f. medewerking, samenwerking f.
coopérative f. samenwerkend genootschap n.,
samenwerking f.
coopérer v. tr. medewerken, samenwerken.
leooptation f. onderlinge verkiezing, cooptatie f.
coopter v. tr. opnemen, aannemen. [kina f.
coordination f. rangschikking; (gr.amm.)bijschik-i
eoordonnée t. 1 bijgeschikte zin m.; 2 (géom.)
coordinaat f. [schikken.
Boordo neer v. tr. rangschikken; (gramm.) bijcopahu
m. copaïvabalsem m
copaier, copayer m. copavïaboom m.
copain m. maat in.
copal(e f.) m. kopalhars n. & f. [noot m.
copartageant 1 adj. mededeelend; 2 rn. deelgeeopartager
v. tr. samen deelen.
copeau m. ( max) (schaaf)krul, schaveling f.; (end
eopec(k) m. kopek ?n. [gén.) afval m.
Copenhague f. Kopenhagen n.
copeal'aguois 1 adj. Kopenhaagsch; 2 m. C—t
copère m. kqperslager m. [Kopenhager m.
Copernic m. Copernicus m.
copie f. 1 afschrift n.; copie m. de lettres kopieboek
n.; 2 nabootsing f.; namaaksel n., copie f.;
3 (typogr.) kopij f. [copieeren.
copier v tr. 1 afschrijven; 2nabootsen,namaken,t
copieux adj. (...ieuse), ...1euse;nent adv. overvloedig,
ruim; rijk. [ker, copi(i)st m.
copiste m. 1 afschrijver m.; 2 nabootser, namáeopreneur
m. medehuurder m.
eoprine f. drekvlieg f.
eopropriétaire m. medeéigenaar m.
copropriété f. gemeenschappelijke eigendom m.
copte 1 adj. & (langue) m. Koptisch adj. & n.; 2
copter v. tr. kleppen. [m. C— Kopte m.
copulatif adj. (...ive) koppelend; (gramm.) ver- f
conulation f. koppeling f. [bindend.
copulative f. koppelwoordje n.
copule f. koppelwoord n.
1. co q m. T haan rp.; — de montagne berkhaan;
— de mer zeehaan; herbe du -- bakkruid n.; —
des jardins vrouwemunt f.; le --- chante de haan
kraait- le -- du village, le — de la paroisse liet
Jatje van de baan; comme un -- en páte als een
visch in 't water.
2. coq m. (mar.) kok m.
coq-à-I'áne m. (o. co- o) sprong m. van den os
op, den ezel; faire des — van den os op den ezel
springen. [gek m.; 3 ei n.
coquard, art... m. 1 bastaardfazant m.; 2 oude. 1
1. coque f. schaal f.; couf á la coque nesch ou
zacht ei; cheveux en -- haar in schalen; 2 (bot.)
dop m.; --du Levant vischbes f.; — de noix notedop;
'3 (insecten)pop f.; se renfermer dans sa —
in zijn schelp kruipen; 4 hartmossel f.; 5(navire)
romp m. [pak r.. katoen.
2. coque f. 1 (cable) kink f., valsche slag m.; 2 1
coquecigrue t. 1 klisteervogel m.; 2 beuzelaar m.;
3 beuzelpraat m.
coquelicot '. klaproos, kollebloem f.
coqueliner v. intr. kraaien.
coquelourde f. 1 windbloem f.; 2 leverbloempje n.;
3 keukenkruid n.
coquemar m. waterketel ir..
coquerellie f. 1 hazelnoot f. in den bolster; 2.10-
roqueret m..jodenk'rs, winterkers f. [denkers f.
coquerico ni. kokkeriko r..
coquet adj. 1 behaagziek; 2 snoepig, lief.
coquete., v. intr. behaagzieke zijn.
1. enquetier rn. eierdopje, eierschaaltje n.
2 coq;ietier m. eier-en-kippenkoopman in.
coquette f. behaagzieke vrouw; (théàt.) coquette f.
coquettement adv. behaagziek; snoepig.
coquetterie f. behaagzucht f.
coquillaae m. 1 schelp f.; 2 schelpdier n.
coquille f. 1 (en gén.) schelp f.; -- de St ,Jacques
St 'acobsschelp; en --- schelpvormig; rentrer
dans sa •— in zijn schelp kruipen; papier ---
schelppapier n.; 2 dop m.; — de noix notedop;
3 (typo.) misplaatste letter f.; 4 uitschot n.
1. coquiil(1)er m.. 1 schelpbank f.; 2 schelpdoos f.;
3 schelpenverzameling f.
2. eoquill(i)er adj. vol schelpen, schelp-; pierre
... iere schelpsteen m.
coquin 1 m. deugniet, schelm, schurk rn.; (iron.)
schelm, snaak m.; maître — aartsdeugniet; heureux
-- geluksvogel m.; 2 adj. schelmsch, vadsig.
coquine f. deugniete f.
coquinerie f. deugnieterij, .schelmerij f.
1. cor m. 1 horen m.; sonner du --• op den horen
blazen; au con du — bij het horengeschal; à — et
à cri met horen en honden, (fig.) met heftig geraas;
2 horenblazer rn.
2. cor m. Eksteroog n., likdoorn m.
corail m (...aux) koraal m.; de — koralen.
corailleur m. ; knraalvisscher gin,
corallin adj koraalrood.
coralline f. koraalmos, koralijn n.
coca loïde adj. koraalachtig.
Coran m. Koran m.
corbeau m. («x) 1 raaf f.; -- de malheur ongeluksvogel
m.; 2 (chass.) .grauwe kraai f.; 3 (iron.)
kraai f.; neut f., kraagsteen m.; 5 enterdreg; enterbrug
f.
corbeille f. korf m., korfje n.; -- de mariageJ
corbillard m. liikkoets f. [bruidskorf.
corbin m. raaf f.; bec de --- haviksneus rn.
corbine f. kraai f.
corbleu iiiterj. drommels.
cordage ni. 1 touw n.; 2 (mar.) touwwerk,want n.;
3 va(de)ming f.
Dorde f. 1 -koord f., touw n., lijn f.; filer une —
eene koord draaien; --- à noeuds knoopladder;
danseur de — koordedanser n1.; 2 tabak en —
gesponnen tabak; 2 (tissu) draad m.; tnontrer la
---- tot op den draad versleten zijn; 3 (ar c, mus.)
snaar f.; instrument (de musique) à ----s snaarcordé
-- 119 - cornette
tuig n.; flatter la --- de snaar eventjes aanraken;
hausser, baisser la -- de snaar honger, lager stemmen;
4 (géom., dessin) koord f.; (anat.) snaar,
pees f.; 5 strop m.; condamner a la --- tot den
strop ou tot de galg veroordeelen; homme de sac
et de — galgebrok m.; filer sa •-- zijn eigen strop
spinnen; mettre la — au cou den strop om den
hals doen; 11 ne faut pas parler de — dans la
maison d'un pendo het is niet geraden var de
galg te spreken daar de waard een dief is; il a de
la — de pendu dans sa poche hij heeft een mollepootje
in zijn zak; 6 vadem; vendre du bois « la
— hout per vadem verkooven.
cordé adj. 1 gedraaid, gesponnen; 2 afgevademd;
3 krom; 4 houterig, draderig.
cordeau m. ( c» x) 1 koordie. n.; 2 meetlijn f.; richtsnoer
n.; allée tirée au — lijnrechte laan.
oordeler v. tr. 1 vlechten; 2 twijnen.
cordelette f. touwtje, snoertje n.
cordelier m. 1 minderbroeder; 2 (hist. revot.)
cordelier m.
1. cordeii ère f. 1 geeselkoord f.; 2 gordelkoord;
3 zijden koord f.; 4 knoopstrik m.; 5 striksieraad
n.; 6 fluweelbloem f.: 7 knoopschelp f.
2. eordelière f. Franciscaner non, kapucines f.
cordelle f. treklijn, jaaglijn f., treil m.; homme
de — trekker m.
Border v. tr. 1 touwslaan, lijndraaier; 2 twijnen;
3 binden, pakken; 4 (bois) vademen; 5 (tabcc)
spinnen; 6 se — 1 tot touw geslagen worden, 2
gevademd worden, 3 draderig worden.
corderie f. 1 touwslagerij; 2 lijnbaan f.
cordial 1 adj. (... iaux) 1 hart(ver)sterkend; 2
(fig.) hartelijk; 3 m. hartsterking f.
cordialement adv. hartelijk, var harte,
cordiaiité f. hartelijkheid f.
oordier m. 1 touwslager; 2 lijndraaier; 3 touwverkooper
m.; 4 lijnvisscher ru.
cordiforme m. hartvormig.
Cordillères f. pl. Cordilleras, Andes f. pl.
cordon m. 1 touwtje, snoer n.; les —s de la bourse
de snoeren van de beurs; tenir les —s de bourse
de kas honden; 2 draad m., streng f.; (horloge)
koord n.; 3 (deur)koord f.; demander le — vragen
om de deur open te trekken; le — s'il vous plait
trek de deur open asjeblieft; 4 (crde)lint n.; grand
-- de la légion d'honneur grootlint van liet eerelegioen;
5 zelfkant m.; 6 schoenveter m., rijgkoord
f.; 7 (navel)streng f.; 8 (bordfnre) rand m.; 9
afsluiting, linie f.; 10 — bleu 1 blauw lint n. ou
ridder m. van de H. Geestorde, 2 keukenprinses f.;
3 I3raziliaansche zijdestaart, 4 Australische
lintvink m.
cordonner v. tr. 1 vlechten ; 2 randen.
cordonnerie f. schoenmakerij f.
cordonnet m. 1 koordje, snoertje, lintje n.; 2 driedraadszijde
f.; 3 muntrand m.; 4 nestel, rijg'
veter m. [ster t.
cordonnier m., ... ière f. schoenmaker m.,...maakt
cordouan m. Spaarisch ou Corduaansch leder n.
Cordoue f. Cordova n.; cuir de — Corduaansch
te(d)er n.
cordovan 1 adj.Corduaanseh, 2m. C— Corduaant
Corée f.: la — Corea n. [m.
coréen i adj. ( o ne) Coreesch; 2 m. C—Coreër m.
corégent m. mederegent m.
coreligionnaire m. & f. geloofsgenoot m. & f.
coréopsis m. weegluizenkruid n.
corfiote t adj. Corfiotisch; 2 m. G— Corfioot m.
Corfou m. Corfu n.
coriace adj: T taai.
coriaire 1 adj. met looistof, looi-; 2 f. looiersmirt t
corlandre f. koriander m. [m.
coriandré adj. korianderachfig.
corindon m. diamantspaath (uit Coromandel),
1. Corinthe f. Corinthe n. [corandum n.
2. corinthe f. krnt f. [Corinthiër m.
corinthien 1 adj. ( cne) Corintisch; 2 m. C— t
corise f. waterspin f., roeier m.
corme f. sorbepeer f.
cormier m. sorbeboom m.; — sauvage haveresch ^
cormoran m. waterraaf f., schollevaar m. [m.
cornac f ak' j m. (olifant)driáver; (fig.) geleider m_
cornage m. snuiven, gesnuif n.
cornaline f. kornalijn, karneval m. & n.
cornard 1 adé. snuivend; cheval — snuiver m.; 2
m. nar m.; 3 dubbelhaak in.
eorne f. 1 hoorn, horen m.; — d'Amalthée, —
d'abondance horen van overvloed; coup de —
horenstoot m.; bête à -- herendier; bêtes à ---
horenvee n.; en — van horen, hoornen; 2 hoef f.;
voelh orntje n.; ezelsoor, vouwtje n.; 5 scheepsgaffel
f.; 6 (chapeau) punt f.; (lune) horen in.
corné adj. hoornachtig.
corne-de-cerf f. hertshoorn n.
cornée f. horenvlies n.
1. Corneille in. Cornelis, Kees m.
2. corneille f 1 kraai f.; 2 (bot.) wederik f.
Cornéiie f. Cornelia f., Kee f., Keetje n.
cornélien adj. (cone) Corneillaansch.
cornement m. 1 tuiting; 2 (orgue) doorspraak f..
cornemuse f. doedelzak m., zakpijp f.
cornéole f. verversbrem f.
corner v. tr. & intr. 1 met den horen spreken,
toeten; 2 toeten, blazen; — les chiens voor de
(jacht)honden toeten; --- aux oreilles aan de ooren
tellen, zagen; 3 uitbazuinen; 4 tuiten, les oreilles
me cornent mijn ooren tuiten; 5 ezelsooren
maken, een vouwtje maken.
cornerotte f. hoornuil m.
cornet m. 1 horen m.; -- de postillon ou de posteposthoren:
— à piston klephoren; 2 horentje n.,.
tromp f.; — acoustique hoorbuis f.; — à écrire
inktkoker m.; 3 peperhuisje n.; 4 (dobbel) beker,.
kroes m.; 5 (coquilles) toot f.; 6 kornetblazer m.;.
7 kornetregister' n.
cornette t. 1 tuitmuts, trekmuts f.; laver la — a
de ooren wasschen aan, 2 ruitervaan f.; (fig.) ruiterbende
f.; 3 (mar.) wimpel m.; 4 vaandrig m.; 5
koegras, zwartkoren n.
corneur - 120 - corrosion
corneur m. 1 horenblazer n.; 2 (uit) bazuiner m.; 3
(cheval) snuiver m. [tantje f.
oorniche f. 1 kroonlijst, korris f.; 2 waterkas- 1
cornichon m. 1 komkommertje, augurkje n.; 2
schaapskop, knol m. [hoek-; 2 m. hoekstijl m.
cornier 1 adj. (...iére) (op) een hoek staande, 1
cornière f. 1 dakgoot f.; 2 hoekbeslag n.; 3 hoeksieraad
n.; • 4 hoekstut m.
corniforme adj. horenvormig.
corniste m. horenblazer, hoornist m.
Cornouailles f. Cornwallis 7.
cornouilie f. kornoelje f.
cornouiller m. kornoeljeboom m.
cornu adj. 1 gehorend; bête —e hoorndier n.; 2
kantig, hoekig; 3 (fig.) uitzinnig, mal; 4 blé —
brand ig koorn n.; cheval — paard met hooge
heupen, argument — gehorend besluit n.
cornue f. distilleerkolf, retort f.
Corogne t.: la — Corunna n.
corollaire m. 1 (ophelderend) toevoegsel n.; 2 ge- t
corolle f. (bloem)kroon f. [volg n.
corollifère adj. kroondragend.
coronaire 1 adj. kroonvormig, kransvormig,
kroon-; 2 m. kroonlelie f.; 3 Ammonshoren in.
coronai 1 adj. (...aux) van het voorhoofd, voorhoofds-;
suture --e voorhoofdsnaad m.; 2 in.
voorhoofdsbeen n.
eoronille f. kroonwikke f.
coronoïde adj. kroonvormig.
corossol m. fleschappel m.
corporal m. corporaal n.
corporalier m. bursa f.
eorporalité f. lichamelijkheid f.
eorporatif adj. (...ivo) genootschappelijk, gilde-.
corporation f. 1 gild, ambacht n.; 2 broederschap
f.; 3 genootschap n.
corporel adj. (...Ie) lichamelijk; punition --le
corporellement adv. lichan lijk. [lijfstraf f.
corporifier v. tr. belichamen.
corps m. 1 lichaam n.; exercices du — lichaamsoefeningen
f. pl. á — perdu hals over kop; à son
--- défendant tot lijfsweer, (fig.) met weerzin; à
bras le — om 't lijf; — á — man tegen man,
omklemd; périr — et biens met man en muis vergaan;
tin dróle de — een zonderlinge kwant in.;
2 lijf n.; —et áme met lijf en ziel; qu'a-t-il dans
le —wat heefthij in het lijf ?avoir le diable au —
den drommel in het lijf hebben; 3 lichaam, korps,
gild n.; en -- gezamelijk ; 4 (leger)afdeeling f.,
korps n.; 5 — de garde 1 wacht f., 2wachthuisn.;
fran^ais de -- de garde soldatenfransch n.; 6 —
de ballet danskoor n., dansrei m.; 7 — du délit
corpus n. delicti; e stevigheid, lijvigheid, sterkte,
kracht, kruim f.; 9 geheel n.; faire — tot een
lichaam vergroeien; 10 (vaisseau) romp m.;
(véhic.) bak m.; (piano) kast f.; (violon) buik
m.; (pornpe) buis f.
corpulentie f. gestalte; (spéc.) zwaarlijvigheid f,
corpulent adj. zwaarlijvig.
corpusculaire adj. stofdeelachtig, atomen-.
corpuscule m. lichaampje, stofdeeltje n.
corpus m. (livre) verzameling f.; — juris verzameling
f. der rechtsverordeningen. [daad.
corpus delicti loc. stoffelijk bewijs n. van de miscorrect
adj., «ement adv. 1 nauwkeurig; feilloos;
2 onberispelijk; in de puntjes.
correcteur m., ...trice f. 1 verbeteraar m., —ster
f.; 2 naziener m., ...s;te r bf3.erisper m., ...ster
f.; 4 proeflezer m.,' ... leesster f.
correctif 1 (...ivo) adj. verbeterend, verzachtend;
2 m. verzachtingsmiddel n.; 3 verzachting f.
correction f. 1 (en gén.) verbetering f.; à -- onder
voorwaarde van verandering; sauf --- onder verbetering;
2 verzachting f.; 3 nauwkeurigheid t.; 4
onberispelijkheid f.; 5 berisping, tuchtiging f.;
maison de -- tuchthuis n.
eorreetionnaliser v. tr. correctioneel maken.
correctionnel adj. ( «Ie) verbeterend, correctioneel,
verbeterings-.
eorreetionneile f. correctioneele rechtbank f. [neel.
correctionnellement adv. verbeterend, correctiocorrélatif
1 adj. (...ive) onderling betrekkelijk;
2 ' m. meebetrokkene n.
corréiation f. onderlinge betrekking f.
correspondance f. 1 overeenstemming f.; 2 gemeenschap
f., verkeer n.; 3 briefwisseling f.; 4
aansluiting t.; overstapkaartje n.
1. correspondant adj. 1 overeenstemmend, overeenkomstig;
2 in verkeer staande, in briefwisseling
staande; correspondeerend; membre —
correspondeerend lid n.; 3 aansluitend.
2. correspondant m. briefwisselaar ; correspondent
m.; correspondeerend lid n.
correspondre v. intr. 1 overeenstemmen, overeenkomen
(met), beantwoorden (aan); 2 gemeenschap
hebben; 3 verkeer hebben; empêcher de —_het verkeer
beletten; 4 briefwisseling houden.
corridor m. gang f.
corrigé m. 1 verbeterde n.; 2 verbeterd opstel n.
corriger v. tr. 1 verbeteren; (épreuve) lezen, nazien;
(sort, fortune) verhelpen; — qq. dun
défaut iem. van een gebrek beteren; 2 verzachten;
3 berispen, tuchtigen, kastijden.
corrigibie adj. verbeterlijk.
corroborant, ...ratif (...ive) 1 adj. versterkend; 2
bekrachtigend; 3 m. versterkingsmiddel n.
corroboration f. 1 versterking f.; 2 bekrachtigingf.
corroborer v. tr. 1 versterken; 2 bekrachtigen,
bevestigen.
corrodant 1 adj. uitbijtend; 2 bijtmiddel n.
corroder v. tr. 1 uitbijten, wegbijten; 2 wegvreten,
verteren. [scheepssmeer n.
corroi m.- le(d)erlooien n.; 2 kleibekleeding f.; 3 t
corrolrie f. leerlooierij f.
corrompabie adj. bederfelijk.
corrompre v. tr.l bederven; 2 verleiden; 3 omkoopen;
4 (fer) uiteweeten; (peau) krispelen; 5
se — 1 bederven, 2 verbasteren.
corrosif 1 adj. (... ivo) (weg) bijtend; 2m. bijtmid-;
corrosion f. uitbijting, wegbijting f. [del n.
corroyage — 121 — cotisation
corroyage rn. leertouwerij f.
corroyer v. tr. 1 le(d)ertouuwen, le(d)erlooien; 2
kneden, doorwerken; 3 (fer) wellen: (bois) schaven,
corroyeur m. leertouwer m.
1. corrupteur adj. (...trice) bedervend, verderfelijk;
2 omkoopend.
2. corrupteur m., ...trice f. bederver m., ....fster
f.; 2 verleider; 3 omkooper m., ...ster f.
corruptibilité f. bederfelijkheid f.; 2 omkoopbaarheid
f.; 3 vergankelijkheid f., broosheid f.
corruptible adj. bederfelijk; 2 omkoopbaar, veil; 3
vergankelijk.
corruptif adj. (...ive) verderi'end, verderfelijk.
corruption 1 bederf n., verrotting f.; 2 zedenbederf
n., verdorvenheid f.; 3 omkooping f.; 4 verbastering
f.
corsage m. 1 lijf n.; 2 (vétement) lijfje n.
corsaire m. 1 kaper, zeeschuimer m.: 2 roover,
strooper -nl.; — du commerce schuimer m. van
den handel; — du journalisme schuimer van de
krantenwereld; à — et demi hard tegen hard.
1. Corse f. la — Corsica m. [kaan m.
2. corse 1 adj. Corsikaansch; 2 m. C— Corsi- 1
eorsé adj. stevig, krachtig, kruimig. [schild n.
corselet m. 1 borstharnas n.; 2 rijglijf; 3 borst- 1
eorser v. tr. 1 krachtig maken; 2 verwarren, erger
maken.
corset m. rijglijf, keurslijf, corset n. [ster f.
corsetier m., ...ière f. keursmaker m., ...maakcortège
m. 1 stoet, optocht m.; 2 nasleep m.
cortès m. Statenvergadering f.
cortical 1 adj. (...aux) bastig, schorsachtig, bast-;
2 m. bastachtige zelfstandigheid f.
corticifère 1 adj. bastig; 2m. bastpoliep f.
coruscant adj. fonkelend, flikkerend.
coruscation f. fonkeling, flikkering f.
corvéable adj. heerendienstplichtig; (fig.) belast-t
corvée f. karwei f.; (hist.) heerendienst m. [baar.
corvette f. corvet f., adviesjacht n.
corymbe m. tuiltje n.
corymbé, corymbeux adj. (...euse) tuilvormig.
corymbifère adj. tuildragend.
corymbiforme adj. tuilvormig.
coryphée m. 1 kooraanvoerder m.; 2 (fig.) aanvoerder;
(mauv. part) raddrijver, belhamel m.; 3
hoofdman m.
coryza m. hersenverkoudheid, zinking f.
1. Cosaque m. Kozak m.; à la c— op zijn Ko-
2. cosaque f. Kozakkendans m. [zaksch.
eoséeante f. nevensnijlijn, cosecans f.
cosinus m. cosinus m.
cosmétique 1 adj. (haar)verfraaiend; 2 m. haarvet
schoonheidsmiddel n.; 3 f. verfraaiingskunst f.
COSmique adj. van het heelal, cosmisch.
cosmogonie f. scheppingsleer f.
cosmogonique adj. scheppingkundig, cosmogo- t
cosmographe m. wereldbeschrijver m. [nisch.
eosmographie f. wereldbeschrijving f.
COsmographique adj. wereldbeschrijvend.
Cosmologie f. wereldleer f.
cos moiogique adj. wereldkundig, cosmologisch.
cosmopolitain adj. wereldburgerlijk.
cosmopoiite 1 adj. wereldburgerlijk; 2 m. wereld-4
eosmopoiitisme m. wereldburgsehap n. [burger m.
cosmorama m. wereldbeeld n. [kous f.
cosse f. schil, peul f.; 2 eerste laag f.; 3 (mar.) 1
cossu adj. 1 dik van schil; 2 welgesteld, die er
warmpjes in zit.
Bostal adj. (...aux) ribachtig, ribbe-.
costalgie f. ribbepij.n f.
1. eostume m. costuum f., gebruik n.
2. costume m. dracht, kleedij f., pak, kostuum n.
costumer v. tr. kleeden.
costumier m. 1 kostuummaker; 2 , kostuumverhuurder
m.
cotangente f. nevensraaklijn, cotangens f.
cote f. 1 aandeel n.; 2 (contrib.) aanslag m.; 3
nummer, merk n.. letter f.; 4 koersnoteering f.
c8te f. 1 rib f.; fausses —s korte ribben; — à --
zij aan zij; se tenir les —s de rire zijn buik vasthouden
van 't lachen; serrez les —s à qq. iem. het
vuur aan de schenen leggen; rnesurer les —s á de
ribben smeren; il s'imagine être de la — de St
Louis hij meent dat 's keizers kat zijn nicht is;
2 helling f.; à mi — halverwege de helling, ter
halver hoogte; 3 kust f.; faire — op de kust loopen;
être, mettre à la — op het zand zitten, zetten; —
des dents tandkust f., — d' Ivoire Ivoorkust f.,
—s f. pl. du Word Noorderkusten f. pl.
c8té m. T zijde f.; — droit rechterzijde; — du
vent loefzijde; — sous le vent lijzijde; á — ter
zijde, zijdelings; vous Mes à — ( de ia question)
gij zijt er nevens; à --- de bezijden, bij, naast; à
— de moi aan mijn zijde; marcher à — de ter
zijde gaan, (fig.) op zijde treden; de — van ter
zijde, zijdewaarts; mettre de — ter zijde zetten,
wegleggen, overleggen; se mettre de — op zijde
gaan; regarder de --- 1 scheel zien, 2 van ter zijde
aanzien; de man—aan mijn kant; venez de man
— kom langs mijn kant; ee mettre de leur -=-
zich op hun zijde houden; chacun de son — elk
langs zijn kant; de — et d'autre heen en weer;
de 1'autre —1 aan de andere zijde, 2 van de ander
zijde; de quel — 1 waarheen, 2 van waar; sur le
— 1 op zijn zijde, 2 omver.
coteau nl.( xx) 1 heuveltjen.,hoogte f.; 2 hellingf..
c8telé adj. geribd. [betje.
chtelette f. ribbetje n.; (spéc. & fig.) schaapsrib- t
coter v. tr. noteeren, merken, nommeren.
coterie f. kransje; kringetje n.; aanhang m.
cothurne m. tooneellaars f.
1. chtier adj. (...ière) van de kust(en), kust-;
navigation —ière kustvaart f.
2. c$tier m. 1 kustloods m.; 2 kustbeschrijving f..
cóti ère f. kuststreek f.; 2 muurbed n., randmuur
m.; 3 rand m.; 4 kantsteen m.; 5 moutbord n.
cotignac [a] m. kweegelei f.
cotillon m. 1 onderrok m.; 2 vrouwvolk n., bouwen_
m.; 3 (danse) cotillon m.
cotisation f. 1 aanslag rn.; 2 aandeel n., inleg mcotiser
— 122 — coulé
cotiser v. tr. 1 schatten, 2 se --- zijn aandeel bepalen,
inleggen, uitleggen.
ooton in. 1 katoen n., boomwol f.; de — katoenen;
du -- dans les oreilles watten in de ooren; élever
dans du — in watten opkweeken; filer un mauvais
— (fig.) in slechte lakens zitten; 2 dons, pluis
n.; 3 vlasbaard m.
ootonnade f. katoenen stof f., katoentje n.
cotonné adj. 1 katoenachtig; 2 wollig, donzig,
pluizig; 3 vlasharig.
cotonner 1 v. tr. (met katoen) opvullen; 2 v. intr.
wollig worden; 3 se — 1 wollig worden, melig
worden, 3 draderig whrden.
cotonnerie f. 1 katoenteelt f.; 2 katoenplantage f.
cotonnette f. katoenstof, cotonnet f.
cotonneux (...euse) adj. wollig, pluizig; 2 melig;
3 draderig; 4 gelijk katoen, mat.
1. eotonnier adj . (... i ère) van het katoen, katoen-.
2. cotonnier m. 1 katoenboom m.; 2 katoenfabri-;
cotonnière f. wolgras n. [kant in.
coton-goudre m. schietkatoen n.
ccótoyer v. tr. 1 gaan langs; 2 omgaan met; 3
bijna in aanraking komen met.
cotret m. 1 takkebos in.; 2 talhout n., kluppel m.
de l'huile de --- kluppelolie f.; jambes de — spil-t
cottage m. landhuisje n. [lebeenen n. pi.
cotte f. 1 (onder)rok m.; 2 blauwe werkbroek f.; 3
worstedarm til.; 4 — d'armes wapenrok m.; — de
mailles maliënkolder m.
rcotuteur in. medevoogd m.
cotyle f. 1 gewrichtsholte f.; 2 nap m.
,cotylédon m. i zaadlob f.; 2 navelkruid n.
,cotyiédoné adj. zaadlobbig.
cou rn. hals m.; se jeter au cou de qq. iem. om
.den hals vliegen; laisser ou mettre la bride sur le
.— den vrijen teugel geven; prendre ses jambes à
son — zijn beenen onder den arm nemen,
,couard 1 adj. laf; bloode; 2 m. bloodaard, laf-
,couardise f. lafhartigheid, bloodheid f. [aard m.
-couchage m. 1 slaapplaats, slaping f.; 2 bed,
beddegoed n.; 3 neerleggen n. [gaand.
1. couchant adj. liggend; (soleil, lune) onder-, t
2. couchant m. ondergang m.; du cóté du —
naar den kant van den zonsondergang; 2 einde n.,
avond m. des levens.
couche 1 bed n.; 2 —s bevalling, kraam f.; 3
.(mest-) bed. (tuin) bed n.; 4 laag f.; 5 onderlaag
-f., legbalk m.; 6 (kolf)wang f.
co uché adj . liggend; (plante) kruipend; (papier);
couchée f. slaping; slaapplaats .f. [geschept.
1. coucher v. intr. 1 liggen; 2 slapen, overnachten;
— à la belle étoile onder den blooten hemel
slapa en; -- dehors buitenshuis overnachten; —
dans son fourreau in zijn kleeren slapen; 2 een
plooi aannemen; 3 — de inzetten, (fig.) afkomen
met.
2. coucher v. tr. 1 leggen, neerleggen, te bed leggen;
être couché liggen; on est plus couché que
debout men is langer onder de aarde dan er op ,
dernier couché premier debout het laatst naar
bed het eerst op; — sur leggen op; 2 neerleggen;
(poils) neerstrijken; 3 neerschrijven, opteekenen;
4 -- qq. en joue ('t geweer) aanleggen op iem.,
mikken op iem.; 5 (jeu) zetten op, leggen op; 6
se — gaan liggen, naar bed gaan; couche(-toi)
koesi stil!
3. coucher m. 1 naar bed gaan, slapen gaan n.;
-- du rol avondreceptie f. (aan het hof); 2 te bed
liggen, slapen n.; 3 beddegoed n.; 4 ondergang in.
couchette f. 1 bedje n., kooi f.; 2 brits f.
coucheur m. slaapkameraad m.; mauvais —
lastige broer m.
couchis m. 1 bedding, laag f.; 2 onderlaag f., legbalk
m.; 3 afzetsel , n.
couci-couci adv. ten naastenbij, zoo zoo.
co uco u m. 1 (ois. & horl.) koekoek in.; 2 snorwa-
.gentie. n.; 3 koekoeksbloem f.; pain de — sleutelbloem
f.; 4 onvruchtbare aardbezie f.; 5 verstoppertje
n.; faire --- verstoppertje spelen.
coucouer v. intr. koekoek roepen.
coudo m. T elleboog ni.; — à -- arm aan arm; se
sentir les —S voeling houden; prendre par 19 —
hij den arm nemen; jouer des —s 1 met de ellebogen
werken, 2 de armen bewegen; aimer à
hausser ou lever le -- graag al eens in 't glas kij- ^
eoudé adj. elleboogvormig, knievormig. [ken.
coudée f. 1 voorarm in. avoir les ---s franches zijn
ellebogen vrij hebben; 2 elleboogslengte f.
cou-de-pied m. ((s- c- c.,) wreef f.
couder v. tr. elleboogvormig maken; se — elleboogvormig
worden.
coudoiement m. 1 elleboogstoot m.; 2 voeling f.
coudoyer v. tr. met de elleboog stopten; (en gén.)
aanraken, ontmoeten.
coudraie f. hazelbosch n.
Goudre v. tr. (cousant, coussu, je couds, je coueis)
naaien; aannaaien; vastnaaien; toenaaien;
machine à — naaimachine f.; — la bouche é qq.
iem. den mond snoeren; cousu de belegd met,
bedekt met; cousu de fil blanc in 't oog loopend.
coudrette f. hazelbosch n.
coudrier m. hazelaar in.
co uen ne f . 1 zwoord n.; 2 korst f.; 3 hangwang f.;
4 (personne) zoutzak m.
couenneux adj. (.. .euse) zwoordachtig; angine
... euse keelvliesontsteking f.
couette f. 1 staartje n.; 2 kenspot in.; 3 sledebalk
.n.; 4 aschgrauwe meeuw f.
couguar m. puma, roode tijger m.
coulage m. 1 gieten n., gieting f.; 2 uitlekking,
lekkage t.; 3 wasschen, bogen n.; 4 verlies n.
eoulamment adv. vloeiend, vlot.
1. coulant m. 1 vloeiend; 2(mar.) loopend; nceud
— strikknoop, strop in.; 3 (langage, style) vloeiend,
vlot; 4 handelbaar, inschikkelijk.
2. coulant ni. 1 schuiver m.; 2 schuifring m.; 3
schuifknoop; strikknoop, strop m.; 4 uitlooper m.
couié m. 1 gegoten metaal n.; 2 gesmolten lood n.;
3 (water) uitloop m.; 4 sleeppas in.; 5 gesleepte
noot f.; 6 verbindingshaal m.; 7 couléstoot m.
coulée — 123 — coupe-racines
coulée f. 1 gieten n., gieling f.; 2 gesmolten me- 1
taal n.; 3 lavastroom m.; 4 uitlaten n., uitloop m.;
5 loopend schrift n.; 6 hertespoor n.
coulement m. 1 vloeiing f.; 2 uitschieting f.
1. couler v. intr. 1 vloeien, loopen; la chandelle
coule de kaars loopt af; 2 lekken; 3 glijden, uitglijden;
4 zinken; 5 sluipen; (temps) voorbijgaan.
2. couler v. tr. 1 laten vloeien, doorzijgen; 2
gieten; 3 in den grond boren, doen zinken; — bas,
— fond in den grond boren; 4 doen glijden;
inschuiven; — à l'oreille toefluisteren; 5 (temps)
doorbrengen, slijten; se la --- douce er een gemakkelijk
leventje van nemen; 6 se -- wegsluipen;
binnensluipen.
couleur f. 1 kleur f.; de -- gekleurd; homme de
--- kleurling m.; de toutes les —s van alle kleur
en geur; sans — kleurloos; les —s de kleuren, de
vlag f.; (re)prendre --- zijn kleur (terug) krijgen;
avoir des —s blozen; — locale plaatselijke kleur;
— de feu, — de rose vuurkleur(ig), rooskleur(ig);
2 kleurstof, verf f.; — à l'huile olieverf f.; 3 schijn,
glimp m., voorwendsel n.; sous -- de onder den
glimp van.
couleuvre f. 1 adder f.; — d'eau ringslang f.;
bois de -- slangenhout n.; ovaler des —s een
bittere pil slikken.
couleuvrée f. 1 witte wijngaard; 2 smeerwortel m.
couleuvrine f. veldslang f.
1. eoulis adj. glijdend; vent — tocht m.
2. coulis n. 1 doorgezegen bouillon m.; doorgeslagen
groente f.; 2 lekking f.; 3 soldeerlood n.; 4
dunne mortel f.
coulisse f. 1 sponning, groef f.; porte a — schuifdeur
t.; faire des yeux en — lonkoogen maken; 2
schuifdeur f.; schuifraam n.; 3 (tooneel)scherm n.;
dans la — (fig.) achter de schermen; 4 (taill.)
schuif f., strop m.; 5 beursgang f.
coulisseau m. (c x) 1 groefje, sleufje; 2 tongetje n.
co uilssier m. (effecten) beunhaas m,
couloir m. 1 melkteems f.; 2 gang f.; 3 (mar.)
walengang, waring f.; 4 buis f.; 5 helling f.
couloire f. 1 vergiettest m.; 2 (speldenmakers)trekplaat
f. [bekennen.
coulpe f. schuld f., dire ou battre sa — schuld 1
coulure f. 1 uitloopets, wegtoopen n.; 2 uitloop m.;
3 afvallen n.
coup m. 1 slag m.; 2 stoot, bons ,schok m.; 3(arme)
schot n.; 4 teug, slok m.; 5 keer m., maal f.; — de
poing vuistslag; — de patte grauw m.; — d'oeil
oogopslag, blik m.; — de grace genadeslag; —
d'audace vermetele zet m.; — de vent rukwind m..
— d'épée dans l'eau een houw in 't water; un —
en l'air een schot in de lucht; — de langue beet,
snauw m.; — de pieds schop m.; — de sang beroerte
f.; — de téte onbezonnen streek m.; — de
théatre tooneelverrassing f.; -- de maitre meesterstuk
n.; — de Jarnac verraderlijke slag; fusil à
deux —s tweeloop m.; donner un — de main à
een handje toesteken; donner un — d'épaule een
duw geven; faire le — het stuk volbrengen; faire
un mauvais — een booze daad begaan; donner
un mauvais — een verraderlijken slag toebrengen;
faire un beau — een schoonen worp doen, het goed
treffen; monter un — iets voorbereiden; un —
monté afgesproken werk; manquer son — misslaan,
misschieten; un — manqué misslag m.,.
misschot ii.; porter — treffen, raak zijn; sans —.
férir zonder slag of stoot; dun seul — in eens;
faire d'une pierre deux —s twee vliegen in een
klap slaan; être sous le — de blootgesteld zijn
aan; tout à — eensklaps, plotselings; tout dun
— te gelijk, in eens; à ce —, pour le — voor ditmaal;
à — sur voorzeker; après — te laat; sur
le — dadelijk; sur le — de minuit op slag van
twaalven; à tout — iedermaal; — sur -- slag op
slag; à — perdu op goed geluk..
coupable adj. schuldig (aan). strafbaar.
eoupaga m. (af)snijden n.; (liq.) versnijden n.
coupant adj. 1 snijdend; 2 m. snedé f., scherp n..
1. coupe f. snijden n.; (pierres) houwen; (bois)
hakken; (moisson) afsnijden, maaien; (cheveux)
afsnijden, knippen n.; mettre en — réglée geregeld
laten vellen, (fig.) geregeld afpersen; 2 snede
f.; 3 (habits) snit m.; (arch.) doorsnede f.; 4 (jeu)
afnemen n.; afgenomen pakje n.; 5 zwemmen n.
op de zijde. ken n.
2. coupe f. 1 (drink) beker m., schaal f.; 2 bek-1
coupé m. 1 halfkoets f.; (wagon) coupé f.; 2 buig-#
coupe-bourgeons m. ( c- c) knopkever m.[pas m.
dupe-cercie m.(co- os) 1 cirkelmes, n.; 2 passermes
n.; 3 cirkelboor f.
coupe-chou m. ( c'- cx) 1 kookapper m.; 2 (iron.)
kaasmes n.
coupe-cigare(s) m. (co-co) sigarenknijper m.
coupe-cors m. (co- c.o) likdoornmesje n.
coupe-file m. (c-co) vrijpas n.
coupe-gorge m. ( co- c'z) 1 moordkuil m.; 2 (jeu)
roofpartij f.; 3 (mar.) onderknie f.
coupe-jarret m. (co-co) struikroover m.
coupé-lit m. (cs-cs) slaapafdeeling f.
coupellation f. zuivering f.
coupelle f. zuiveringkroes m.
eoupeller v. tr. zuiveren, louteren. [snijbank f.
coupe-padie m.( c'-o-) 1 stroosnijmes n.; 2 stroo-t
coupe-papier m. ( o°- co) papiermes, vouwbeen n.
coupe-pate m. (co- o) deegmes m.
couper v. tr. T & 1 snijden; (pierres) houwen;
(bols) hakken; (moisson) afsnijden, maaien;
(cheveux) , afsnijden, knippen; — la téte het
hoofd afhouwen; — les alles kortwieken; ---- le
sifflet 1 den adem afsnijden, 2 den mond snoeren;
— le chemin den weg afsnijden; — la parole het
woord afnemen; — dans le pont er inloopen; —
court kort afbreken; 2 afsnijden; 3 (mesure)
afstrijken; 4 (liq.) versnijden, uitlengen; b (jeu)
afnemen; 6 se —1 zich snijden; se -- dans le doigt
in zijn vinger snijden; se --- la gorge zich de keel
afsnijden; 2 elkander snijden ou kneuzen; 3 zich
tegenspreken, zich logenstraffen; 4 scheuren, bre-4
coupe-racines m. (y- co) wortelmes n. eken.
couperet — 124 — courrière
couperet m. 1 hakmes n.; 2 valbijl f.
couperose f. 1 koperrood n.; 2 roode puist f.
couperosé adj. puistig.
coupe-tbte m. ( o- 's) 1 scherprechter in.; 2 valbijl
f.; 3 (jeu) haasje-over, bok-sta-vast n.
coupeur m., ...euse f. 1 snijder m., snijdster f.;
--- debourses beurzensniider m.; 2druivensniider
wiinlezer m.
couplage in. koppeling f. (koppelriem m.
1. coupje f. paar. koppel n.; 2. koppelband, i
2. coupje m. 1 paar, koppel n.; 2 (mar.) spant n.
coupler v. tr. (vast)koppelen.
1. couplet m. 1 strophe f., couplet n.; 2 brok m.
2. couplet in. 1 krukhengsel; scharnier n.; 2
geweer n. met gebroken loop.
coupletier in. liedjesmaker n.
ieoupoir m. muntschaar, koperschaar f.
to u po le f. koepelgewelf, koepeldak n., koepel m.
coupon m. 1 lap m.; 2 biljet, kaartje n.; 3 (rente-)
briefje n.; 4 vlotrol i'.; 5 deel n. gehakt hout.
coupure f. 1 snede f.; (ciseaux) knip m.; 2 deel,
,aandeel n., breuk f.; 3 (canal) doorsnede; geul f.;
4 weglating, weggelaten plaats f.
.couque f. koek m.
.cour f.1 binnenplaats, achterplaats; (école) speelplaats
f.; 2(vorstelijk) hof n., hofhouding f.; — du
roi Pétaud warboel, Poolsche landdag m.; être
bien en — (bij het hof) in de gunst staan; faire la
— à zijn hof maken aan; 3 gerechtshof n., rechtbank
f.; — d'appel hof van beroep. 0
courage rn. 1 moed ln.; 2 ijver, hartstocht m.;
prendre sen — à deux mains zich een riem onder
het hart steken; il n'en a pas le — hij heeft er den
moed niet toe.
courageux adj. (...euse)....eusement adv., moe-t
couramment adj. vlug, vlot [dig, dapper.
1. courant adj. loopend; (fig.) stroomend, vloeiend;
roetre — strekkende meter; titre — loopende
.Eitel; chien --- jachthond m.; main --e kladboek
n.; prix — loopende prijs m., (tarif) pritscourant,
prijslijst; monnaie —e gangbare munt f.
2. courant m. 1 loop, stroom m.; contre le —
tegen (den) stroom; — d'air tocht m.; 2 loopende
maand f.; Ie dix courant den tienden dezer; tin —
einde dezer; 3 être au — de op de hoogte zijn.
courante f. 1 loopdans m.; 2 loopsteen m.; 3
buikloop m.; 4 cursiefschrift n.
courbache f., ...bag m. koerbag m.
courbatu adj. stijf, bevangen.
,courbature f. stijfheid, bevangenheid, loomheid f.
courbaturer v. tr. stijf maken.
1. cour"be adj. krom, gebogen.
2. courbe f. 1 kromme lijn f.; 2 kromhout n.,
knie f.; 3 (bot.) aflegger m.; 4 (vét.) spat f.
courbement m. krommen n. kromming f.
courber 1 v. tr. krommen. buigen; 2 v. intr. buigen,
gebukt staan; 3 se — zich buigen, krom
worden, bukken.
courbet m. 1 zadelboog m.; 2 snoeimes n.
courbette 1 kromsprong m.; 2 buiging f.; faire
des —s nederige buigingen maken, strijkvoeten.
courbotte f. (blaasbalg)zwengel m. [boog m'
courbure f. 1 krommen. buigen n.; 2 krommingfi
courcailler v. intr. slaan, kwartelen. [tje n•
courcaillet m. 1 (kwartel)slag m.; 2 kwartelbeen-
1 . coureur m. 1 looper m.; 2 harddraver; wielrenner
rn.; 3 zwerver, straatlooper m.; 4 ("mil.)
stroopruiter m.; 5 (ols.) strandlooper m.; 6 loopkever
m.
2. coureur adj. (...euse) loopend, loop-; oiseau
— loopvogel m.; araignée ...euse loopspin f.;
cheval — looper m.
coureuse f. 1 straatloopster f.; 2 koerswagen m.,
licht rijtuig n.
1. courge f. kauwoerde f., watermeloen m.
2. courge f. (draag)juk n.; 2 schoorsteenanker n.
courgée f. dracht f. (water) .
1. courir v. intr. (courant, couru, je . cours, je
courus) 1 loopen; en courant op een loopje; venir
en courant komen aanloopen; --- après naloopen,
najagen; 2 loopen, vloeien, stroomen; 3 rondloopen;
zwerven; faire — des bruits geruchten in
omloop brengen; 4 harddraven, rennen; faire —
renpaarden houden.
2. courir v. tr. '1 doorloopen, doorreizen, afloopen;
— les rues op straat slenteren, langs de
straat te vinden zijn; — la poste te postreizen, de
post nemen; 2 naloopen, najagen, uitgaan op;
— la bague ringsteken.
Courlandais 1 adj. Koerlandsch; 2 m. C— Koer
Couriande f.: la — Koerland n. [lander m.
courlieu, courlis m. wulp m.
couronne f. T kroon f.; tresser des —s kransen
vlechten; — académique lauwerkrans m.; — du
martyre martelaarskroon; — d'épines doornenkroon;
— de rayons stralenkrans; — de lampe
lampring m; — solaire zonnenrad n.; -- de corniche
kroonlijst f.; — impériale keizerskroon; —
de terre aardveil n.; discours sur la— redevoering
voor de kroon; discours de la — troonrede f.; papier
—kroonpapier n.; ouvrage à—kroonwerk n.
couronné adj. gekroond; ouvrage — kroonwerk
n.; cheval — paard n. met kale knieën; arbre —
gekroonde boom; rime —e kroonrijm; cerf —
kroonhert n.
couronnement m. 1 kroning f.; 2 kranslijst, kap
f.; 3 kroonvormige snoeiing f.; 4 kroonvormige
plaatsing f. der takken; 5 kaalknietgheid f.; 6
(mij.) kroning, bezetting f.; 7 (mar.) spiegelboog
m.; 8 (fig.) bekroning f.
couronner v. tr. 1 kronen; 2 bekronen; 3 de kroon
zetten op; 4 omgeven, omringen; 5 bezetten; 6
kroonvormig snoeien; 7 se — 1 zich kronen„ 2 een
kroon krijgen, 3 kale knieën krijgen.
1. courre v. tr. & intr. = courir. [post M.
2. courre m. 1 jachtgrond m.; 2 standplaats f., 1
courrier m. 1 renbode, koerier m.; 2 postbode in.;
brievenpost f.; par (Ie) retour du — per keerende
post; 3 (past) brieven m. p1.; 4 postschip n.; 5 t
courrière f. bode f. [roode watersnip f.
courroie - 12.5 - couturé
courroie f. (leeren) riem m.; faire du cuir d'autrui
large — riemen snijden van andermans
le(d)er; serrer la — a qq. iem. kort houden.
courroucer v. tr. vertoornen, vergrammen; se ---
toornig worden, (mer. vent) verbolgen worden.
eo urro ux m. toorn m., gramschap f.; (^ner, vent)
verbolgenheid f.
cours m. 1 loop m.; — de la vie levensloop; —
d'eau waterloop; avoir — in zwang zijn, (bruit)
in omloop zijn, (monnaie) gangbaar zijn; 2
(mar.) koers m.; voyage au long — lange vaart f.;
3 (finances) (wissel)koers m.; — de la bourse
beurskoers; 4 leergang, cursus m,; (univ.) college
n.; aller au --, suivre des —college loopen.
course f. 1 loopen n., loop m.; pas de — looppas
m.; 2 wedloop, wedren m.; 3 uitstap, tocht; 4 wegrit
m.; 5 gang, uitgang m., boodschap f.; 6 strooptocht
rn.; kaapvaart f.; faire la — ter kaap varen.
coursier m. 1 (strijd)ros n.; klepper m.;2 (molen-)
goot f.; 3 (mar.) gang, koker m.; 4 (canon) kokerstuk
n. [gangen f_ . p1.
coursive f. (molen)gangf., halfdek n.; —s walen-t
courson(ne f.) m. 1 besnoeide tak ou rank m. 2;
paalstomp m.
1. court adj. T & 1 kort; 2 beknopt, bondig; 3
bekrompen; — d'argent, schraal bij kas: être —
kort zijn, het kort maken; vue —2 bijziendheid,
(fig.) kortzichtigheid f.; avoir la vue —e bijziende
zijn, (fig.) kortzichtig zijn; son épée eet trap —e
zijn armen reiken zoo ver niet.
2. court m. 1 korte n.; savoir le long et le — de
in 't lang en in 't breed kennen; 2 korte spier f.
3. court adv. kort; rester — blijven steken; s'arrêter
— plotseling stilhouden; tenir — kort houden;
pendu haat et -- hoog en droog gehangen;
courtage m. 1 makelaarsloon n.; 2 makelarij f.,
faire le — makelen. [staart m.
1. courtaud adj. kort en dik; cheval -- kort- t
2. courtaud m. 1 korte dikzak m.; 2 winkelknecht
m., 3 kortstaart m.
courtauder v. tr. kortstaarten.
courte-botte M. ( mos- cos) dwerg m.
court-bouillon m.(xs-cos) kortsop n.
court-bouton !n. (cos- cos) houten pin f.
court-circuit m.( cis- xs) kortstroom M.
courte-haleine f. (cos- 's) aamborstigheid, kort-:
courtement adv. kort, beknopt. [ademigheid.
courte-paille f. (xs- mos) strootje n.; tirer à la
— strootje trekken.
courtepointe f. («s- mos) sprei f.
courter v. tr. & intr. makelen.
tourtier m. makelaar m.; — marron beunhaas in.
tourtil m. tuintje n., lochting f.
courtilière f. aardkrekel, molkrekel m.
courtine f. (bed)gordijn f.; 2 (constr.) gordijn f.;
3 vischweer f.; 4 (oven)schacht f.; 5 hertshoorn- T
courtisan m. T hoveling m. [weegbree f.
courtisane f. courtisane f.
courtisanerie f. 1 hoofsche manieren f. pl.; 2 T
courtisanesque adj. hoofsch. [pluimstrijkerij f.
courtiser v. tr. het ou zijn hof maken aan.
court-jointé adj. kort gepoot.; (cheval) kort gekoot.
court-monté adj. laag van lendenen.
courtois adj., coement adv. hoffelijk.
co urtoisle f. hoffelijkheid f.; faire — à hoffelijk
court-pendu m. rabauw m. [zijn voor-
Co urtrai m. Kortrijk n. [Kortrizaan m.
co urtraisien 1 adj. (co ne) Kortrijksch; 2 m. C-1
court-vètu adj. kortgekleed, kortgerokt.
e o u r u adj. 1 geloopen; 2 gejaagd, nagezet; 3 gezocht,
in trek.
couseou m. Indiaansche gierst t.
couscous(sous) m. olieballetjes n. pl.
couseuse f. 1 naaister f.; 2 naaimachine f.
1. cousin rn. 1 neef m.; — gerrnain volle neef m.;
2 familiekoek m.; 3 Amerikaansch kliskruid n.
2. cousin m. mug f., neefje n.
cousinage m. neefschap n., maagschap f.
cousine f. nicht f.; — germaine volle nicht.
cousiner 1 v. tr: neef noemen, nicht noemen; 2
v. intr. witti: vrienden zijn; 3 tafelschuimen.
cousinerie f. neven-en nichtenboel ni.
cousinière f. vliegengaas n.
couloir m. naaibank f.
coussin m. T kussen n.
coussinst m. kussentje n.
cousu adi. genaaid, benaaid, bedekt.V. coudre.
coat m. kosten f. pl. prijs m.
contant adj. kastend, prix — inkooppriis m-.
co uteau m. ( '.'x) T mes n.; — de cuisine keukenmes;
— de chasse _jachtmes; — pliant knipmes
n.; j ouer des —x de messen trekken; (en) être à
—x tirés op vechten ou kijven staan.
coutelas m. 1 kortelas f.; 2 keukenmes; slagersmes
n.; 3 zwaardvisch m.
coutelier in. 1 messenmaker; 2 messenverkooper
m.; 3 (coquillage) messc/heede f. [koker m.
co uteli ère f. 1 messenverkoopster f.; 2 messen- t
co utellerie f. 1 messenmakerij f.; 2 messenwinkel
m.
coQter v. intr. T kosten; cela lui coutera la vie
het zal hem 't leven kosten; il uien coûte de vous
dire cela het kost me veel ou het i'alt mij hard u
dit te moeten zeggen; coûte que coûte kost wat
kost.
couteux adj. (...euse), (...eusement) adv. kostcoutil
m. tijk n. & t. [baar, duur.
coutre m. 1 ploegijzer; 2 kloofijzer n.
coutume f. 1 gewoonte f.; avoir — de gewoon zijn
te, plegen te; une fois nest pas — eenmaal is
geenmaal; de — naar gewoonte; 2 costume f.,
gewoonterecht n.; 3 belasting f.
1. coutumier adj. (...ière) 1 gewoon; il est-- de
hij is gewoon te; il eet — du fait dat is zoo zijn
oude gewoonte; 2 gebruikelijk; droit = gewoonterecht
n. [boek n.
2. coutumier m. 1 gewoonterecht n.; 2 costumen-1
couture f. 1 naaien n., naaikunst i.;'2 naad rn.;
battre à piste — geheel en al verslaan; 3 (wond-)f
couturé adj. val naden. [naad, litteeken n.
couturier — 126 — crapaudine
couturier m. 1 (dames)kleermaker m.; 2 le (muscle)
-- de sniidersspier f.
couturière r. naaister f.
co uvage m. broeitiid m.
eouvain m. 1 broeisel n.; 2 wascel f.
couvaison f. broeitijd m.
couvée f. 1 broeisel n., eieren n. pl.; 2 (ge) broed,
couvesit m. klooster n. [nest n.; 3 broeitijd m.
couver 1 v. tr. broeden, broeien, uitbroeden;
mettre -- te broeien zetten; laisser -- laten uitbroeien,
laten rijp worden; — des yeux met de
oogen verslinden; — une maladie een ziekte onder
de leden hebben; 2 v. intr. broeien, smeulen; 3
se -- broeien, smeulen; il se couve qc. er broeit 1
couvercie m. deksel n. [iets.
1. couvert adj. 1 bedekt, gedekt; V. co uvrir; — de
poussière bestoven; temps -- betrokken lucht;
pays — boschrijke streek; drap — grof geschoren
laken; 2 geveinsd, arglistig; homme — veinzaard
m.
2. couvert m. 1 bedekking, beschutting f.; à —
onder dak, in veiligheid, veilig, beveiligd; le vivre
et le — kost en huisvesting, eten en slapen; 2 omslag
rn. & n.; sous le -- de onder het omslag van,
(fig.) onder den mantel van; 3 lepel en vork;
mettre le --- de tafel zetten, (pour une personne)
een bord zetten; une table de vingt —s een tafel
voor twintig personen.
couverte f. (porselein)glazuur n.; 2 deken f.; 3
dek; overtrek n.; 4 raam n.
couvertement adv. bedektelijk; heimelijk.
couverture f. i deksel, dek, overtrek n.; (lit) deken
f.; (livre) omslag m. & n.; tirer la — à soi alles
naar zich toehalen; 2 dak n., bedekking f.; 3 dekking,
dekplaat f.; 4 dekking f., waarbol g in.; 5
dekmantel m., voorwendsel n.
couvet m. vuurpot, lollepot, m.
couveuse f. 1 broeihen f.; broeivogel m.; 2 broei- t
c o u v i adj. bedorven, schier. [toestel n.
couvre-chef m. (c-oos) hoofddeksel n.
couvre-feu m..( c'- c) i* vuurdomper m. 2 avond-t
couvre-iit m. (v -cDs) witte sprei f. [klok f.
couvre-pied m. (C/D-mos) voetdeken f.
couvre-pat m. ( - os) schoteldeksel n.
couvreur m._ dekker; leidekker m.
couvrir v. tr. (couvrant, couvert, je couvre, je
couvris) T & 1 dekken; 2 bedekken, overdekken,
toedekken; 3 bedekken, verhelen, verschoonen; 4
dekken, beschermen; 5 se — 1 zich dekken etc.;
2 (eiel) betrekken. V. 1. couvert.
eoveedeur m. medeverkooper m.
coxal adj. (...aux) van de heup, heup-; os —
coxalgie f. heuppijn f. [heupbeen n.
crabe m. krab f.
crabier m. krabbeneter, bruine roerdomp rn.
crac [krak'] interj. & m. krak interj. & m.
crachat m. 1 du — speeksel n.; un — een spuwsel
n,; 2 ordester f.
crachement m. I spuwing f.; — de sang bloedspuwing;
2 (fusil) ketsing f.
cracher v. tr. & intr. 1 spuwen; eest son père
tout craché 't is zijn vader gespogen; 2 uitspuwen,
uitbraken; 3 uitkramen; 4 (fusil) ketsen.
cracheur m. ...euse f. spuwer rn., spuwster f.
crachoir m. kwispedoor f., spuwbakje n.; tenir Ie
— het woord voeren.
crachotement m. gespuw n.
crachoter v. intr. gedurig spuwen.
Cracovie f. Krakau n.
cravovien 1 adj. (xne) Krakausch; 2 —ne f.
Krakausche dans in., Krakausch lied n.; 3 m.
C— Krakauer m.
craie f. 1 krijt n.; 2 (zoo.) krijtziekte f.
craindre v. tr. & intr. (craignant, craint, je
trains, je craignis) 1 vreezen, duchten; je crains
qu'il ne vienne (pas) ik vrees dat hij (niet) komen
zal; — de vreezen te; ---- pour vreezen voor, bezorgd
zijn om; 2 niet kunnen tegen; craindre Ie feu
tegen het vuur niet kunnen; ne pas craindre Ie feu
tegen het vuur kunnen.
crainte f. vrees f., schroom m., beschroomdheid f.;
eerbied m.; de ------ de uit vrees van te ...; de — que
uit vrees dat. [schroomd.
craintif adj., ... ivement adv. vreesachtig, be- j
1. crambe, crambé m. 1 veldkool; 2 zeekool f.
2. crambe, crambé m. snuitmot f.
cramoisi 1 adi. karmozijnen, karmozijnrood, 2 m.
karmozijn n.
crampe f. kramp f.; — des écrivains schrijfkramp
trampon m. 1 kram f., haak m., 2 ijskrap !.; ijsspoor
n.; 3 (bot.) haakje n.; 4 (zoo.) haakworm m.
5 (fig.) houvast n., klit f.
cramponner v. tr. 1 krammen, vasthaken; 2
scherpen; 3 se -- zich vasthechten, zich vasthaken;
(fig.) zich als een klit hechten.
Iran m. 1 kerf, keep f., baiscer dun — een kerf ou
een haak ou (fig.) een graad verlagen ou dalen;
2 (impr.) signatuur f.
1. cráne 1 mij. kranig, zeer knap; 2 m. un —
een kranige kerel, een kraan m.
2. erane m. (hoofd)schedel m., bekkeneel n.;
avoir Ie — étroit een bekrompen verstand hebben;
mettre son chapeau en -- zijn hoed op een oor
crdnement adv. kranig, aanmatigend. [zetten.
1. craner v. tr. inkerven, inkepen.
2. cráner. v. intr. geuren.
cránerie f. kranigheid f., bluf m.
cráneur m. geurmaker m.
cránien asj. (cone) van den schedel, schedel-.
crán(i)oiogie f. schedelleer f.
eranioseopie f. schedelonderzoek n.
cranson m. lepelblad n.
Crapac(k)s m. pl. Karpathen m. pl.
crapaud m. 1 pad f.; petit — (fig.) kleine puit f.;
vilain — (fig.) gedrocht n.; 2 -- a1lé vleugelschelp
f.; — volant geitenmelker m.; — de ener zeeschorpioen
n.; 3 lage leuningstoel m.; 4 (moutons)
klauwzeer n.; 5 (pierre) zwarte vlek; (tissu) gaal f.
erapaudière f. 1 paddengat. m.; 2 paddenhoek m.
crapaudine f. 1 paddesteen m.; 2 zeewolf m.; 3
crapoussin --- 127 -- crépi
pan f., kenspot m.; 4 kamrad n.; 5 drukschijf f.; 6
(goot)roostertje n.; 7 kloof, zweer f.; 8 wondkruid
n.; 9 Poolsche ou Spaansche bok m.; pigeon à la
.— platgedrukte duif f. [kreeft f.
crapoussin m. 1 dreumes m., dwergje n.; 2 spin- 1
crapuIe f. braspartij, zwelgerij f.; 2 grauw, jancrapuler
v. intr. brassen. [hagel n.; 3 ploert nl.
crapuleux adj. (...euse), ...eusementadv.lieder-^
craque f. grapje, leugentje n. [lijk, ploertig,
craquell adj. met barsten, gekraakt.
craqueler adj. een gebarsten glazuur geven aan.
craquelin m. 1 krakeling m.; 2 krab f. zonder ;
eraquelot m. zoete bokking m. [schaal.
craquelure f. afschilfering f.
craquement m. gekraak, geknars n.
craquer v. intr. 1 kraken, knarsen; 2 z;vetsen, liegen;
3 in duigen vallen; 4 kleppet en.
craquerie f. snoeverij 1. fper n.
eraquètement m. 1 gekraak, geknars n.; 2 geklep-1
craqueter v. intr. 1 knetteren, knapperen; 2 klappen;
3 klepperen.
eraqueur m. zwetser, leugenaar rn.
crase f. samentrekking f.; 2 vermenging f.
crassane f. suikerpeer f.
1. crasse adj. 1 dik; 2 grof; lomp; 3 smering.
2. crasse f. 1 vuiligheid f., vuil n.; 2 afval m.; 3
stof n.; 4 vrékkigl?eid f.; 5 smerige streek m.
crasser v. tr. vuil maken, bevuilen.
crasseux 1 adj. (...euse) vuil; smerig; vrekkig; 2
m. & f. vuilik in., morsebel f.; vrek m.
crassuie f. dikblad n. imengvat n.
cratère m. 1 krater m., opening f.; 2 beker m.; 3 1
craticulaire adj . tralievormig; réseau -- tralienef^
cravache f. riizweep, karwats f. jn.
cravacher v. tr. zweepen, karwatsen.
cravan(t) m. 1 rotgans f.; 2 kielmossel f.
cravate f. 1 halsband m., das f., halsdoek m.; en
— blanche met witte das; -- de chanvre hennepen
das, strop m.; 2 vaandelkwast m.; 3 gaffelsteun
in.; 4 koptouw n.; 5 (zoo.) — blanche
halsbandvliegenvanger; -- noire zwarthals rn.;
6 Kroatische huurling ou ruiter rn.; 7 Kroatisch
paard n.
cravater v. tr. een ou de das omdoen; cravat° de
noir met een zwarte das.
crayeux adj. (...euse) krijtachtig.
crayon m. 1 potlood n.; 2 (tecken)krijtn.; 3(kriit-)
teekening f.; 4 schets f.
crayonnage m. potloodteekening, krijtteekening f.
crayon ner v. tr. 1 (met krijt ou potlood) teekenen;
2 schetsen.
crayonneur m.1 ;"krijt)teekenaar; 2 krabbelaar m.
crayonneux adj. (...euce) potloodachtig; krijtachtig.
créance f, 1 vertrouwen, geloof n.; iettre de — 1
geloofsbrief, 2 aanbevelingsbrief rn.; 2 schuldvordering
:.
créancier m., ...ière f. schuldeischer m., ...ster f.
créateur 1 m. schepper :•n.; 2 adj. ( ...trice) scheppend.
créatio n f. 1 schepping f.; 2 vinding f.; 3 stichting.
inrichting f.; de — nouvelle nieuwbakken.
créature f. 1 schepsel n.; 2 afhankeling m., creatuur
n.
créeelle f. ratel rn., klep f.
crécerelle f. torenvalk m.
crèche f. 1 krib(be) f. 2 ijsbreker; voorbek m.
crédence f. 1 kredenstafeltje n.; 2 spijskamer f.
crédencier m. spitsmeester m.
crédibilité f. geloofwaardigheid f.
crédit in. 1 handelstrouw f., krediet n.; à — op
krediet, te borg; lettre de --- kredietbrief m.; —
foncier grondkrediet n.; 2 te goed n.; 3 vertrouwen
n.; 4 aanzien, gezag n.
créditer v. tr. krediteeren, op hette goed schrijven
créditeur m. schuldeischer rn. [van.
crédo m. geloofsbelijdenis f., credo n.
crédule adj. «ment adv. lichtgeloovig.
crédulité f. lichtgeloovigheid t.
créer v. tr. 1 scheppen; 2 maken, vormen, tot
stand brengen; 3 verschaffen; 4 uitdenken, verzinnen;
5 se — 1 geschapen worden, 2 zich verschaffen.
crémaillère f. 1 haal t., hengel m.; 2 stel ijzer,
getand ijzer, stel/zout n.; ouvrage à — zaagwerk
n.; 3 (hor!.) lichter rn.; 4 wangkruid, vlaskruid n.
crémation f. (lijk)verbranding f.
crématoire adj.: fot^r — (lijk)oven in.
crème f. 1 room m.; -- d'amande arnandelmelk
f.; — de tartre, wijnsteenroom m.; 2 (fig.)
bloem f., puik n. [de a f.
crément m. aangroei, aanwas .; a — bijkomen- t
crémer v. intr. . roomen, room geven, tot room
worden.
crèmerie f. 1 melkwinkel m.; 2 melkinrichting f.
crémeux adj. (...euse) roomig.
crémier in., ...ière f. roomverkooper m., —ster f.
cré mo m ètre m. roommeter m.
1. Crémone f. Cremona n.
2. crémone m. 1 spanjolet f.; 2 Cremoner viool f.
crénage m. inkerving; besnijding f.
créneau m. (', x) tinne f., kanteel n.
crénelage m. 1 kanteelwerk n.; 2 kartelrand m.
créneler v. tr. 1 kanteelen; 2 (uit)tanden, (uit)-
kepen; (rnonnaies) kartelen.
crénelure f. 1 tandwerk n.; 2 kerftand m., 3 kercréner
v. tr. kerven, besnijden. [ving f.
créole 1 adj. & (langue) m. Kreoolsch adj. & n.;
2 m. Kreool m.; Kreoolsche f.
créophage 1 adj. vleeschetend; 2 vleescheter nu.
créophagie f. vleescheten n.
créosote f. creosoot f.
créosoter v. tr. creosoteeren.
crépage m. 1 kreppen, krullen; 2 plukharen n.
1. crêpe t. pannekoek m.
2. crêpe m. 1 floers n., krip n.; 2 rouwband m.
crépelé, ...lu adj. gekroesd.
crèper v. tr. ; kreppen; kroezelen, krullen; 2 = e --
le chignon elkander plukharen.
crépi m. pleisterkalk f.
Crépin - 128 - crietir
1. Crépin m., Crispinus, Krispijn rn.
2. eré p i n m. schoenmakerszak m.; —s ni. Pl.
sehoenmakersbehoeften f. pl.; perdre son saint —
heel ziin boeltje verliezen; porter tout son ; .int —
zijn heele armoedje bij zich dragen.
crépine f. 1 kwastwerk n.; 2 darmnet n.
crépinette f. 1 worst f. in darrrnet; 2 varkensgras,
kreupelgras n.
crépir v. tr. i bepleisteren, beplakken, volrapen;
2 (doen) krispelen.
crépissage m. bepleisteren n.
crépissure f. 1 hepleistering f.; 2 pleisterkalk f.
erépitation f. 1 knetteringf.; geknapper; 2 gepiept
crépitement rn. geknetter n. (n.
crépiter v. intr. 1 knetteren, knapperen; 2 piepen.
crépon m. grof krip n.; 2 haarkussen n.
crépu adj. gekruld. gekroesd; cheveux —s kroezelhaar
n.
crépusculaire 1 adé. van de schemering, sch(mer-;
2m. avondvlinder m.
crépuscule m. (avond)schernering f.
crèque f. kroosje Ti.
créquier m. kroosjesboom m.
crésane f. suikerpeer f.
crescendo 1 adj. stijgend, toenemend; aller
gedurig toenemen; 2 m. klimming, riizing, toecresserelle
f. torenvalk rn. [neming f.
cresson n'. (water)kers f.; — des ïardins tuinkers.
cressonnière f. (water)kersbed n.
crétacé ad . krijtachtig, krijthoudend.
Crète f. Kreta n.
crête f. 1 kam m., kuif f.; lever, baisser la —
den kam opsteken, laten vallen; 2 (aard) ophooging
f., boord m.; 3 kruin f., toppunt n.; 4 vorst-
(pannen) f. (pi.). [aanzienlijk.
crêté adj. 1 gekamd, gekuifd; 2 (fig.) voornaam,
crête-de coq t. ( xs- cD- u.^) hanekam m. [nige m.
crétin m. 1 kropdrager, kropmensch; 2 stompzin-1
crétiniser v. tr. 1 stompzinnig maken; 2 se —
stompzinnig worden.
crétinisme al. 1 kropziekte; 2 stompzinnigheid f.
crétois 1 adj. Cretenziseh-; 2 m. C— Cretenzer m.
creton m. kaan f.
cretonne f. half hennep, henneplinnen n.
creusage, ...seinent m. 1 delven, uitdiepen n.; 2
uitsnijden, uitsteken n.
creuser v tr. 1 graven, delven; 2 uithollen; 3
doorgronden; 4 se — 1 gegraven worden, hol
worden; 5 se — la tête ou l'esprit ou le cerveau
zich het hoofd breken.
creuset m. (smelt)kroes m.
1. creux adj. (creese) 1 hol; 2 uitgehold; 3
(assiette, rivière) diep; 4 hol, ijdel, hersenschimmig.
[zaken tobben.
2. creux adv. 1 hol; 2 ijdel; songer — over ijdelet
3. creux m. 1 hclte f., diepte; — de 1'estomac
maagputje, hartkuiltje n.; — de la main holle
hand f.; 2 (giet)vorm m.; 3 basstem f.
crevasse f. 1 spleet, barst f.; 2 (peau) kloof f.
crevasser v. tr. 1 doen bersten; doen openspringen
2 se — bersten; springen; crevassé met barsten;
met kloven.
crevé 1 adj. gebarsten; 2 kapot; 3 m., mouwsplit.
f.; 4 petit — modegek; gros — pronker, dikzak m.
crève-chien m. (z-mos) hondendood m.
crève-cceur m. (c- x) hartzeer n.
crève-Ia-faim m. (c--c-c), hongerlijder m.
1. crever v. intr. 1 bersten; opensplijten; — de
santé. — dans sa peau uit zijn vel bersten; — de
rire bersten van lachen; 2 openbarsten, losbarsten;
3 omkomen, kapot gaan, verrekken.
2. crever v. tr. 1 doen bersten, breken; openscheuren;
— les yeux 1 de ooggin uitsteker, 2 de ogen
bederven, 3 in 't oog springen; — le coeur het hart
doen breken; 2 dooden, ombrengen; — un cheval
een paard bekaf rijden; eest crevant 't is om
dood te gaan; 3 se — 1 barsten, 2 zich doodwerken,
zich dooddrinken.
crevette f. garnaal f.
cri m. 1 schreeuw, kreet rn.; pousser un — een
schreeuw geven; jeter les hauts —s luide kreten
aanheffer; 2 geschreeuw, geroep n.; —s des rues
straatgeroep; — public 1 openbare omroeping f.,
2 algemeene stem f.; la-dessus il n'y a qu'un —
daaromtrent is maar één stem; 3 (animaux) geschreeuw;
(étoffes, rnétaux) geknetter; (plume)
gekras n.
criage m. 1 uitroepen f.; 2 omroepersambt n.
criallier v. intr. 1 schreeuwen, janken; 2 kijven,
keffen; 3 snateren; 4 krassen. [tier n.
criaiiierie f. 1 geschreeuw, gejank; 2 gek, ge- 1
criailleur m.. f. schreeuwer m., ...ster f.
criant adj. schreeuwend, hemelschreiend.
eriard 1 adj . schreeuwend, schreeuwerig; voix --e
schelle stem f.; dettes —es nijpende schulden f.
pl.; 2 m. schreeuwer m.
criblage m. zeven n., zifting f.
crible m. zeef 1.
criblé adj. vol gaten, doorschoten; -- de blessures
met wonden doorboord; — de dettes tot over de
ooren in de schulden.
cribler v. tr. 1 ziften; 2 doorboren, doorschieten.
eribleur m., ...euse f. zifter m., zifster f.
criblure f. ziftsel n.
1. cric [cri} m. dommekracht, winde f.
2. cric [krik'] interj. & m. krak interj. & m.
cric-crac m. krikkrak n.
cri-cri m. ('- 's) krekel n^., heimpje n.
criée f. 1 (openbare) verkooping, uitroeping f.; 2
(halle à la) — afslag m., mijn f.
crier 1 v. intr. schreeuwen, gillen; (rnétaux) knarsen,
kraken; — au feu, au rneurtre brand, moord
roepen; — à tue-tête ou à pteine tête uit alle
macht schreeuwen; 2 kiiven; 3 omroepen, afroepen;
4 v. tr. roepen; -- vengeance om wraak
schreien; — famine dringend zien nood klagen;
— haro sur een haro aanheffen over; 5 omroepen
6 te koop roepen, rondventen.
crierie f. geschreeuw, geraas n.
crieur m. 1 schreeuwer; 2 afroeper; 3 omroeper
crime - 129 -- croisée
m.; — de nuit nachtwacht m.; 4 rondventer m.
crime m. misdaad, euveldaad f.
Crimee f.: — de Krim f.
criminaliser v. tr. 1 tot een strafzaak rasaken; 2
als een misdaad beschouwen.
criminaliste m. strafrechtkundige m.
criminalité f. 1 strafbaarheid; 2 misdadigheid f.
criminel 1 •adj. (mie) misdadig, (acte) strafbaar;
2 strafrechterlijk.
2. eriminel in. 1 misdadiger rn.; 2 strafrecht n.;
au — strafrechterlijk.
criminellement adv. misdadig.
crin m. 1 paardenhaar; (en gén.) haar n.; —s
manen; à tous —s 1 met schoone manen en langen
staart, 2 met onordelijk haar, 3 tot in de
nieren; être comme un — zeer licht geraakt zijn;
3 — végétal zeegras n.; 4 draadworm rn. [gekras n.
crincrin m. 1 krijtertje n.; 2 vioolkrasser m.; 3 t
crinièré f. 1 manen f. pl.; haren n. pl.; (iron.)
pruik f.; (casque) haarbos m.; (ois.) kuif f.; (comète)
staart m.
crinole f. haaklelie f.
crinoline f. 1 paardenharen stof f.; 2 hoepelrok m.
crinon m. draadworm, haarworm m.
crique f. 1 kreek f.; 2 barst, scheur f.
criquet m.1 sprinkhaan m.; 2 krekel m.; 3knolm.;
4 dreumes in. 5 kleine taling m.; 6 zwartkeeltje n.;
7 gemeene wijn m.
crise f. 1 keerpunt n.; 2 storing, spanning, crisis,
malaise f.; 3 aanval m.
crispation f. 1 krulling f.; 2 kramp f.
crisper v. tr. 1 doen krimpen, samentrekken; 2
krampen geven aan, ergeren.
erispin m. 1 tooneelknecht m.; gant à la — schermhandschoen
m.; 2 koddige vent m.; 3 vrouwenmanteltje;
4 kindermanteltje n.
criss m. kris f.
crissement m. geknars n.
crisser v. tr. knarsen.
cristal m. 1 kristal n.; — de roche rotskristal; de
— kristallen; 2 kristalglas n.
cristallerie f. 1 kristalfabriek; 2 kristalfabricage f.
Cristallier m. 1 kristalslijper m.; 2 kristalkast f.;
3 kristalverzameling f.
cristallière f. kristalmijn f.
cristallifère adj. kristalhoudend.
cristallin 1 adj. kristallijnen, kristalhelder, kristal-;
2 m. kristallens f.
cristaline f. 1 kristallire f.; 2 kristalzweertje n.;
3 kristalkruid n.
cristallisabilité f. kristalliseerbaarheid f.
cristallisable adj. kristalliseerbaar.
cristallisation f. kristalvorming f.
eristalliser v. tr. tot kristalvormen, kristalliseeren.
cristallographe m. kristalbeschrijver ni.
cristallographie f. kristalbeschrijving f.
cristalloïde adj. kristalvormig.
criste-marine f. ( (/Ds- c's) zeevenkel f.
critériu m [om'] in. criterium n., maatstaf m.
criticisme in. criticisme n., oordeelkunde f.
critiquable adj. berispelijk, hekelbaar.
1. critique adj. 1 beoordeelend, critisch; 2 hekelzuchtig,
vitziek; 3 hachelijk, gevaarlijk, kritiek;
4 beslissend; áge — keerjaren n. pl.
2. critique in. 1 criticus, beoordeelaar, kunstrechter
m.; 2 vitter m.
3. critique f. 1 beoordeeling f.; 2 onderzoek n.; 3
hekeling, gisping, veroordeeling f.; 4 oordeel n.
(des onderscheids), onderkenning f.; 5 rechters
m. p1., critiek f.
critiquer v. tr. 1 beoordeelen; 2 hekelen, berispen.
critiqueur m. hekelaar, vitter, berisper m.
croassement m. gekras n.
croasser v. intr. krassen.
croate 1 adj. & (langue) m. Kroatisch adj. & n.;
2 m. C— Kroaat m.; 3 m. c— Kroatisch paard n.
Croatie f.: la — Kroatië n.
i . croc [kró] m. 1 haak; mettre ou prendre au—
aan den wand ou spijker hangen; 2 hoektand m.;
3 (kreeft)schaar f.; 4 harpoen m.5 valsch speler m.
2. croc Ikrok' l interj. & m. krak interj. & m.
croc-en-jambe m. (s-'-c') beentjezetten;
beentie, voetje n.; donner un — den voet dwars
zetten, (fig.) den voet lichten.
1. croche adj. gebogen, krom.
2. croche f. 1 haaknoot f.; 2 tong t.
crocher v. tr. 1 vasthaken.; 2 inhaken; 3 ombuigen;
4 van een haak voorzien.
crochet m. 1 haakje n.) m.; faire du — haken;
être ou vivre aux —s de leven op de kosten van;
-- romain unster m.; 2 (portetaix) draaghout n.;
3 hoektand m.; 4 nagel m., klauw f.; 5 (haar-)
krulletje n.; 6 kromming f., omweg m.
crochetable adj. opensteekbaar.
crochetaie m. 1 opensteking f.; 2 haakwerk n.;
3 kruierswerk n.
crocheter v. tr. 1 opensteken; 2 haken.
erocheteur m. 1 opensteker, inbreker m.; 2 kruier;
3 onbeschofterik m.
crochu adj. 1 gebogen, krom; avoir les mains —es
lange vingers hebben.
crocodile nl. krokodil m.; larmes de — kroko- t
crocotte f. tijgerwolf m. [dilletranen m. pl.
crocus [no'] m. krokusbloern, saffraanbloern f.
croire v. tr. & intr. (croyant, cru, je crois,' je
crus) 1 gelooven (à aan, en in); en faire — wat
wi/smaken; a l'en — als men hem gelooven mag;
2 meenen, denken; trop — de een te goede meening
hebben van, een te hoogen dunk hebben van;
3 houden voor; 4 se — 1 geloofd worden, 2 zich
wanen, zich ''houden voor; 5 se (= à soi) — denken
dat men; se — toot permis denken dat men alles
mag doen. [veldtocht m.
croisade f. 1 kruisvaart f., kruistocht m.; 2 (fig.) 1
croisé m. 1 kruisvaarder ni.; 2 gekeperde stof f.; 3
kruisstaf m.; 4 kruispas ras.; 5 degenkruising f.
croisée f. 1 (kruis)raam, kozijn, venster n.; 2
(tiss.) keper, kepering f.; 3 kruishout n.; 4 kruispunt
n., kruisweg m.; 5 kruisarm rn.) n., dwarsschip
n.
croisement — 130 -- cru
croisement adj. kruising f., kruisen n.
crosser v. tr. 1 kruisen; feu croisé kruisvuur n.;
ringes croisées kruisrijmen n. pl.; 2 doorkruisen,
doorhalen; 3 (chemin) oversteken; (passant) voorbijsteken;
4 dwarsboomen; 5 se — 1 zich kruisen,
2 elkaar kruisen, 3 elkaar dwarsboomen, -t het t
croiserie f. kruisvlechtwerk n. [kruis opnemen.
croisette f. 1 kruisje n.; 2 kruiskruid n.; 3 schermmeestersdegen
m.; 4 Kruisje A.
croiseur m. 1 kruiser m.; 2 zeezwaluw f.
croisière f. 1 kruisreis f.; kruispost m.; kruisvloot
f.; 2 kruispunt n.; 3 kruisriem m.
croisillon m. dwarshout n., kruisarm in.
croissance f. wasdom, groei m. [naar m.
croissant m. T halve maan f.; (lune, aussi) wasse-1
eroisure f. 1 keper; 2 kruising f.
crost m. aanwas m., aanwinst f.
croïtre v. intr. (croissant, cru, je crois, je crCs) 1
groeien, wassen; 2 toenemen, vermeerderen; les
jours croissent de dagen lengen.
1. croix f. kruis n.; invention de la -- Kruisvinding
f.; descente de la — afneming van het kruis;
- de par Dieu Kruisje A; — ou pile kruis of
munt; en — kruisgewijs.
2. Croix f.: Sainte-- 1 (Belg.) Sint-Kruis; 2
(Ténér.) Santa-Cruz n.
cromlech m. druidische steenkring m.
cromorne m. 'kromhoorn m.
1. cron m. schelpzand ti.
2. cron adj. krom, vergroeid.
cróne m. 1 (last)kraan; 2 sluipbank f.
1. croquant adj. knappend, krakend.
2. croquant m. 1 boer m.; 2 choft m.; 3 kraakbeen
n.; 4 knipkoekje n.
croquante f. knapkoekje n. [huid en haar.
croque-au-sel : à la — alleen met zout, (fig.) met 1
Croque-Iardon m. ( co- «s) klaplooper m.
cróquembouche m. knapkoek m.
croque-mitaine in. (-- cDs) boeman rn.
croque-mort m. (x- mos) lijkdrager m.
croque-noisettes, croque-noix m. (pl. id.) rotenkraker
m., hazelmuis f.
croque-note m. ( ^- "s) notenkraker m.
croquer v. tr. & intr. 1 knappen, kraken; 2
opknabbelen; oppeuzelen; à -- om te eten, om te
stelen; — le marmot staan schilderen; faire --- le
marmot laten schilderen; 3 schetsen; 44 overslaan,
wegmoffelen.
croque-sol m. ( /D- cos) notenkraker m.
croquet m. 1 knapkoek m., janhagel f.; amandelbrood
n.; 2 boomgans f.; 3 croquetspel n.
croquette f. knapballetje ti.
croqueur m., ...euse f. I kraker m., kraakster f.; 2
opsnoepen, ...ster; 3 schetser; 4 schalk m.
croquignole f. 1 knapkoek, krakeling m.; 2 knip
m. voor den neus.
croquignoler v. tr. een knip (voor den neus)
croquis m. schets f., ontwerp n. [geven.
crosne m. knoldragende andoorn m.
crosse f. 1 (bisschops)sta-fl (herders)stafm.; — de
bois évêque dor houten kelken gouden papen; 2
kolf(stok m.) f,; kolf(spel n.) f.; 3 steunhout n.;
staartstuk; krom handvat n.; 4 (geweer) kolf f.;
mettre la — en l'air het geweer omkeeren.
crossé adj . 1 stafdragend, met een staf; 2 gekolfd.
crosser 1 v. tr. & intr. kolven; voortschoppen:
wegschoppen; 2 doorhalen; 3 se — bakkeleien.
crossette f. 1 loot f.; 2 loofwerk n. [spotter m.
crosseur m. 1 kolver m.; 2 lasteraar, onbeschofte t
crotale m. 1 klaphoutje n.; 2 ratelslang f.
croton m. (bot.) kreeftsbloer2 f.
crotte f. 1 keutel m.; 2 modder f.; étre dans la --
in de krot ou vol krot zitten.
crotté adj. 1 bemodderd; — comme vn barbot
beslijkt tot over de ooren; 2 smerig, armoedig.
crotter v. tr. bemodderen, beslijken.
crottin m. keutel m., (paarde)vijg t.
croulant adj. bouwvallig; wankelend.
croulement rn. instorten n., instorting f.
crouler 1 v. intr. instorten; inzakken, 2 te gronde
gaan; 3 v. tr. -- un navire een schip van stapel ^
croulier adj. (... ère) los, mul. [doen loopera.
croulière f. losse grond m.
croup [p'j in. kroep f.
croupade f. viersprong gin.
croupe f. kruis n.; monter en -- achter een ander
opzitten; 2 (berg)rug m.; 3 (comm.) aandeel n.; 4
(cuis.) lendenstuk n.
croupier m. 1 helper (van den bankhouder), croupier
m.; 2 stille vennoot, geldschieter in.
croupière f. 1 staartriem m.; tailler des --s à op
de hielen zitten; 2 achtertros, achterkabel m.
croupion m. 1 stuit m.; 2 achterstel n.
croupir v. intr. 1 stilstaan; 2 rotten, bederven; 3
vervuilen, verkwijnen; 4 verzonken zijn.
croupissant adj. 1 stilstaand, bedervend; 2 { argen;,)
stilliggend.
croupissement m. 1 stilstaan n.; 2 bederf n.
croustade f. korstgebak n.
croustillant adj. 1 knappend; 2 ondeugend.
croustille f. korstje (brood) n. (belen.
croustiller v. intr. korstjes ou een korstje knab-t
croustilleux adi., ...euserent adv. grappig, kod-t
croustillon m. oliekoek m. [dig, ondeugend.
croüte f. korst; casser une — een stukje eten; 2
prul f., kladwerk n.; 3 kruk; ouwe pruik, ouwe
croutelotte f. (brood)korstje n. [sok f.
crouteux adj. (...euse) korstig.
eroûtier m. kladschilder, prulleman m.
croaton m. 1 korstje; (soupe) soldaatje n.; 2 prulschilder
m.; 3 ouwe sok f.
croyable adj. geloofbaar, geloofwaardig.
croyanee f. 1 geloof n.; 2 meening, verwachting f.
croyant 1 adj. geloovig; 2 m. geloovige in.
1. cru adj. 1 rauw, niet gekookt; eau —e hard
water; 2 ruw, onbewerkt; à --1 bloot op de huid, t
,zonder zadel; 3 ruw, grof, onbeleefd.
2. cru m. 1 gewas n.; d'un bon -- van een goed
gewas, van een goede soort; 2 grond m., streek f.;
vin de mon — wijn van mijn grond; vin du —
cruauté - 131 - cuivré
Wijn m. uit de streek; feuille du — plaatselijk
blaadje n.; 3 eigen hoofd n.; de mon — uit mijnt
cruauté f. wreedheid f. [koker.
cruche f. 1 kruik f., tant va la — à l'eau au'à la
fin elie se brise de kruik gaat zoo lang te water
tot zij breekt; bête comme une—zoo dom als een#'
cruchée f. kruik(vol) f. [os; 2 domkop m.
crucherie f. domheid t.
cruchon m. 1 kruikje n.; 2 dommerik in.
crucial adj. ...aux) kruisvormig, kruis-.
crucianelle t. kmuiskruid n.
crucifère 1 adj. kruisdragend, kruisvormig; 2 f
kruisbioem f.
crucifiement, ...timent m. kruisiging f.
crucifier v. tr. T & 1 kruisigen; 2 kastijden; 3
crucifix [fij m. kruisl^ueld, crucifix n. [folteren.
crucifixion f. kruisiging f.
cruciforme adj. kruisvormig, kruis-.
crudité f. 1 rauwheid f., (eau) hardheid f.; 2
(maag)zuur n.; 3 ruwheid, grofheid f.
crue f. 1 wasdom, groei m.; vêtement á la ---- op
den groei gemaakt kleedingstuk n.; 2 zwelen,
wassen n.; grande — hoog water n.
crue) adj., GJlement adv. T wreed.
cru ment adv. grofweg, platweg.
crural adj. (...avx) van de dij, dii-; 2 m. dijspier
f.; 3 f. ---e dijader f. [dier n.
crustacé 1 adj. geschubd, geschaald; 2 n,. schaal-t
crypte f. krocht f.; kelder m. [bloeiende plant f.
cryptogame i adj. bedekt bloeiend; 2 m. bedekt t
cryptogamie f. bedekte bloeiwijze f.; bedekt
bloeiende klasse f.
cryptogramme m. stuk n. in geheim schrift.
cryptographie f. geheimschrift n.
cubage m. inhoud(sbepaling f.) m.
cubain 1 adj. Cubaansck; 2 in. C— Cubaan m.
cubation f. inhoud(smeting f.) m.
cubature f. omzetting f. in een teerling.
1. cube m. 1 teerling, cubus m.; 2 derde macht f.
2. cube adj. teerlingvormig, kubiek: mètre -- t
cubèbe f. staartpeper f. [kubieke meter m.
cuber v. tr. & intr. 1 den inhoud berekenen van; 2
een inhoud hebben van; 3 tot de derde macht
verheffen.
cubique adj. (mesure) kubiek; forme — teerlingvorm
m.; 2 racine — derdemachtswortel m.
cubital 1 adj.(... aux) van den elleboog, elleboogs-;
2 m . elleboogkussen n.
cubitus [s'] m. elleboog) pijp f.
cueulle f. 1 kap, kaproen f.; 2 halshoornkever m,
cucuméracé, ...mérin adj . komkommerachtig.
cucurbitacé adj. pompoenachtig.
cucurbite f. 1 distilteerkolf, kauwoerde f.; 2 zijp- t
cucurbité adj. kauwoerdachtig. [glas n.
cueillatge m. pluk m.
cueiilaison f. pluk(tijd) m.
cueille f. 1 pluk in.; 2 (zeildoek) baan f.
cuelllettef. 1 pluk m.; 2 inzamelingf.; 3 zoeken n.
cuellleur m., ...euse f. 1 plukker m., plukster f.; 2
uitschepper m.
cueillir v. tr. (cueillant, cueil!i, je cueïlle, je
cueiilis) 1 plukken; 2 lezen; 3 inzamelen; 4 uitscheppen;
5 (cordage) opschieten.
cueilloir m. 1 plukmand f.; 2 plukker, plukhaak
cuider v. intr. gelooven, meenen. [m.
cuiller, cuillère f. lepel m.; — à pot pollepel m.;
— à bouche, á potage eetlepel, soeplepel; — à
café koffielepel; — à fondre gietlepel; biscuit á
la — lepelbeschuit f.; herbe à —s lepelblad n.
cuillerée f. lepel(vol) m.; une ' toutes les deux
heures alle twee uur een lepel.
cuilleron m. lepelblad n.
cuique suum loc. elk het zijne.
cuir m. 1 le(d)er n; de -- leeren; — bronzé kamoesleer;
— de laine lederlaken n.; — de Russie
juchtleer; —à aiguiser strijkleer; 2 huid f.; —
chevelu schedelhuid f.; entre — et chair tusschen
vel en vleesch; tanner le -- à de huid uitkloppen;3
_foutieve verbinding f.
cuirasse f. 1 harnas ii.; trouver le défaut de lade
zwakke zijde ontdekken: 2 (zoo. & mar.)
pantser n. [pantserschip n.
cuirassé 1 adj. gepantserd, geharnast; 2 m.
cuirasser v. tr. 1 harnassen; 2 (he) pantseren.
cuirassier m. 1 kurassier m.; 2 (zoo.) gepantserde
wentelaar ira..
cuire v. tr. & intr. (cuisant, cuit, je cuts, je
cuisis) 1 koken; assez cuit genoeg; dur à-- moeilijk
gaar te krijgen; un dur á — een taaie; ii est
cuit hij is op de flesch; 2 (pain, pierres, poterie)
bakken; (viande) braden; (chaux) branden;
(savon) zieden; on cuit men braadt, het is brandend
heet; 3 doen rijpen, rijp maken; 4 zeer doen,
branden, bijten; il lui en cuira hij zal het uit-T•
euiseur m. 1 koker; 2 stoker m. [zweet en.
cuisine f. keuken f.; (mar.) kombuis f.; savoir la
— de keuken verstaan, kunnen koken; faire aller
ou rouler la — voor de keuken zorgen; la — est
bien froide ici schraalhans is hier keukenmeester;
latin de -- potjeslatijn n. [brouwen.
cuisiner v. intr. 1 de keuken doen, koken; 2 (fig.) t
cuisinier m. kok m.
cuisinière f. 1 keukenmeid f.; 2 keukenfornuis n.;
--- à gaz gaskooktoestel m. & n.
cuissard m. dijstuk n.
cuisse f. 1 dijbeen n.) f.; (cheval) schenkel; (boucherie,
cis.) bout m.; — de grenouille 1 vorschebilletje
n., 2 sleutelring m.; 2 (noix) vierde n.; 3 T
cuisseau m. (-o x) lendenstuk n. [zadelschelp f.
cuisson f. 1 V. cuire : koken, bakken, braden,
branden, zieden n.; 2 rijpen n.; 3 brandende pijn T
cuissot m. bout m. [f., bijten n.
cuistre rn. 1 schoolvos; 2 schoolknecht m.
cuistrerie f. schoolvosserij f.
cuite f. 1 koken; bakken n.; 2 kooksel; baksel n.; T
cuivrage m. verkopering t. [3 roes m.
euivre m. koper n.;.--- jaune messing, latoen n.;
de — koperen.
cuivré adj. 1 gekoperd; 2 koperachtig, koperkleurig;
3 (voix) metalen.
cuivrer — 132 — cure-pied
cuivrer v. tr. met koper beslaan, verkoperen.
cuivreux adj. (...euse) koperachtig, koperig,
koper-.
cul [ku] m. achterste n.; (objet) gat n.; (oase, bouteille,
chapeau) bodem m., onderste n.; (artiehaut)
stoel m.
eulassef. I(fusil) staartschroef f.; (canon) broek f.;
arme se chargëant par la — achterlader m.; 2
ondervlak; achterste deel n.
cul-blanc in. (ws- &s) 1 watersnip f.; witstaart
m.; 2 marskramer m. [melaar in.
culbutant 1 adj. tuimelend; 2 m. (pigeon) -- tui-1
culbute f. l tuimeling f.; 2 (fig.) val, ondergang m.;
faire la — een tuimeling maken, tuimelen.
culbuter 1 v. intr. tuirnelen, buitelen; (fig.) te
gronde gaan; 2 v. tr. doen tuimelen; 3 doen vallen;
4 overhoopwerpen. [dingen.)
eulbutis m. 1 buitelen n.; 2 hoop m. (omgeworpent
cut-de-basse-fossem.( -os-'- (]) donkere put,
eul-de-four m. ( mos- - ') o 3engewelf n. [kuil m.
cul-de-jatte in. ( ,Ds-'- ^) napgat m.
cul-de-lampe m. ( mos- - /) ! eindsieraad n.; 2
afhangend zolderingsieraad ri.; 3 uitstek n.; 4
kulasversterking f.; 5 sleutelpijp f. [ling f.
cul-de-poule m. (cDs- '- ) kippestuitf.; uitpui-1
eul-de-sac m. (cos- -'- co) T zak m.; (spéct) blinde
straat f., straat zonder einde.
culée f. 1 leigroeve f.; 2 hoekmuur, landpijler m.;
3 (boom)stomp f.; 4 staartstuk n.; 5 stoot, slag
m.; doriner des --s stooten, slaan.
culière f. 1 staartriem In.; 2 druipsteen ni.
culinaire adj. van de keuken; art — kookkunst f.
cuiminant adj. hoogste; point — toppunt n.
cuimination f. doorgang m.
culminer v. intr. zijn toppunt bereiken.
culot m. 1 onderste, bezinksel n., bodem m.; 2
onderlaag, onderplaat; 3 kakkernest n.; 4 avoir
du -- durf hebben.
culottage m. doorrooken n.
culotte f. 1 (korte) broek f.; les —s de broek; 2
staartstuk ti.; 3 broekpijp; verbindingspiip f.; 4
doorgerookt onderdeel n.; 5 kolfplaat t.; 6 roes ns.;
7 aftroeving, aftakeling f.
culotter v. tr. 1 in de broek steken; 2 doorrooken;
3 se — 1 zifn broek aantrekken, 2 doorgerookt
worden, 3 zich bedrinken, 4 een rooden neus
krijgen. fdoorrooker m.
culotteur m. doorrooker mn.;— de pipe(s) pijpen-1
culottier m....ière 1 broekenmaker m., ...maakster
f.; 2 broekenverkooper m., ...ster f.
culottin m. T broekje n.
culpabilité f. schuld, strafbaarheid f.
culte m. 1 eeredienst m.; — des images beeldendienst;
— des muses dienst der muzen; 2 godsdienst
m.; liberté des —s godsdienstvrijheid f.; 3
vereering, hulde f.
eultivable adj. bebouwbaar.
cultivateur 1 m., ...trice f. 1 landbouwer m.;
...ster f.; 2 schcffelploeg m.; 3 adj. bebouwend.
cultivation f. bebouwing t.
cultiver v. tr. 1 bebouwen, beploegen; 2 kweekera,
beoefenen, zich toeleggen op; 3 oefenen, ontwikkelen;
4 aankweeken, onderhouden, in eere houden.
culture f. 1 (land) bouw m.; — des chanips
akkerbouw m.; 2 teelt f.; bouillon de—kweekvocht
n.; 3 bebouwd veld n.; 4 oefening, ontwikkelingf.;
a_ankweeking f.; 5 beschaving f.
Cumes f. Cumae n.
cumin m. komijn m.
cumul m. 1 samenvoeging, vereeniging f.; 2 bij-t
cumulard en. ambtenslikker m. [post m.
cumulatif adj. (...ive) ophoopend.
cumulation f. 1 ophooping; 2 vereeniging f.
cumulativement adv. gezamenlijk. [nigen.
cumuier v. tr 1 ophoopen; 2 samenvoegen, veree-1
D cumulet m. buiteling, tuimeling f.
cumulus [s'] rn. stapelwolk f.
cunctateur m. draler, talmer m.
Cunégonde f. Kunegond f., Gondje n.
cunéiforme adj. 1 wigvormig; os — wiggebeen
n.; 2 spijkervormig; écriture -- spijkerschrift n.
cunette f. afleidingsgracht f.
cupide adj., ...ment adv. hebzuchtig.
cupidité f. hebzucht f.
Cupidon m. Cupdo, Minnegod In.
cuprifère adj. koperhoudend.
cuprification f. verkopering f.
euprique adj. koperachtig, koper-.
cupulaire adj. bekervormig.
cupule f. bekertje, napje n.
cupulitère adj. bekerdragend.
curabilité f. geneesbaarheid t.
curable adj. geneesbaar.
curaçao [en] m. curaçao m.
1. curage m. 1 schoonmaking, reiniging, kui-:
2. curage m.waterpeperf. [schingf.; 2 bagger t.
Curange f. Kuringen fn.
curare m. pijl(ver)gif n.
curateile f. voogdij, curateele f.
curateur m., ...trice f. 1 voogd m , ...es f.; 2
(faillite) curator In.; (succession) redder in.
curatif 1 adj. (...ive) genezend; 2 m. geneesmid- f
euration f. (geneeskundige) behandeling f. [del n.
curcuma m. geelwortel m.
eurcumine f. geelwortelstof f.
curde 1 adj. Koerdisch; 2 m. C— Koerde m.
cure f. 1 genezing f.; 2 (geneeskundige) behandeling;
faire une — een geneeswijze volgen; 3 t
zorg; n'avoir --- de zich niet bekreunen ou bekommeren
om; avoir — d'ámes zielzorg uitoefenen; 4
pastorij f. [polijstvilt n.; 4 D bleek(veld n.) f.
curé m. 1 pastoor m.; 2 vlasgrijze tulp f.; 3 t
cure-dent m. (^- xs) tandstoker m.
curée f. 1 kurei f., gewei(de), hondenmaal n.; 2
(fig.) buit m., winst f.; — des places jacht f. op
ambten.
cure-langue m. (cD-mos) tongschraper ni.
cure-móle m. (c- cs) moddermolen m.
cure-oreille m. (c-mos) oorlepeltje n.
cure-pied m. (_mos) hoefmes n.
cure-pipe — 133 — czarévitch
bure-pipe m. (-o- mos) pijpenwroeter m.
curer v. tr. 1 schoonmaken, reinigen, kuischen; 2
ruimen; uitbaggeren.
curette f. krabber, schraper m.
cureur m. 1 putruimer; 2 baggerman m.
Curiace m. Curiatius m.; les trois —s de drie
Curiatiërs.
cuurial adj. (...faux) 1 van de parochie; maison
--e pastorie f.; 2 style — kanselarijstijl m.
curie f. curie f.
curieusement adv. I nieuwsgierig; ' 2 zorgvuldig.
1. curieux adj. 1 nieuwsgierig, onbescheiden; 2
weetgierig; verlangend (naar), gezet (op); il est —
de tableaux hij is een liefhebber van schilderijen;
3 zorgvuldig, nauwkeurig; 4 zonderling, zeldzaam.
[m.; 3 zonderlinge, mooie n.
2. curieux m. I nieuwsgierige m.; 2 liefhebber 1
curiosité f. 1 nieuwsgierigheid, onbescheidenheld
f.; 2 weetgierigheid; liefhebberij f.; 3 zeldzaamheid
f.; 4 merkwaardigheid, bezienswaardigheid
f.
curoir m.1 ploegschraper m.; 2 D bleekveld n.) f.
curseur m. loopertje n.
cursif adj. (...ive) loopend.
eurule adj. : chaise — ivoren ou curulische stoelt
curure f. bagger, modder f. [m.
curvicaude ...caule, ...colle adj. kromstaartig,
...stengelig, ...halzig.
curviligne adj. kromlijnig.
curvipède,...rostre adj. krombeenig, ...snavelig.
cuscute f. monniksbaard m., warkruid n.
cuspidé adj. fijnpuntig, pijlvormig.
1. custode m. 1 custos, bewaker m.; 2 opziener m.
2. custode f.1 altaargordijn; gordijn f. &n.; sous
la-- .achter de gordijnen; 2ciborie f.; 3 ciboriekleed
n.; 4 holsterkap f.; 5 oorkussen n.
cutané adj. van de huid, huid-; maladie—e huid-t
cuticule f. opperhuid f. [ziekte f.
cutter [kot-tr] m. kotter m. [ting f.
cuvage m. 1 kuipplaats f.; 2 kuipen f. pl.; 3 gis- 1
euve f. tobbe, kuip f.;.-- guilloire f. geilkuip; —
matière roerkuip; -- mouilioire weekkuip; —
de Vénus weversdistel f.
suveau m. (c x) kuipje n.
euvée f. kuip(vol) f.
cuvelage, cuvellement m. beschoeiing f.
cuveler v. tr. beschoeien.
euver 1 v. intr. op de kuip blijven, uitgisten; 2
v. tr. versnijden; 3 -- son vin zijn roes uitslapen;
laisser — sa colère laten uitrazen.
cuvette f. I kuipje n., waschkom f.; 2 bak(jen.) m.;
3 bedding f.; 4 deksel n.; plaat f.; beslag n.
cuvier m. waschkuip f.
cyanhydrique adj. : acide -- blauwzuur n.
cyanique adj.: acide --- blauwstofzuur n.
oyanite m. blauwzurig zout n.
cyanogène 1 m. blauwstof f.; 2 f. blauwe schort m.
eyanure m. cyanuur n.;-- de fer blauwstofijzer n.
cyciable adj. berijdbaar; voie — fietsbaan f.
cyclamen [nl m. varkensbrood n.
cycle m. 1 kring m.; 2 rijwiel n., fiets f.
_cyclique 1 adj. cyclisch; 2 m, cyclisch dichter m.
cyclisme ni. wielrijden, fietsen n.
cycliste m. wielrijder, fietser rn.
cycloïdal 1 adj. (...aux) radlijnig; 2 f. —e radlijn
f., roltrek m. [& 2.
cycloïde 1 adj. kringschubbig; 2 — cycloïdal 1 1
cyclone m. & t f. wervelstorm, cycloon m.
cyclope m. 1 eenoogige reus m.; 2 smid m.; 3
éénoog m.
cyclopéen adj. («ne) cyclopisch, reusachtig.
cygne m. zwaan m.; cou de -- zwanenhals m.; le
chant du — de zwanenzang m.
cylindrage m. 1 rollen; 2 mangelen n.
eylindre m. 1 rol f., cylinder m.; 2 mangel f.
cyiindrer v. tr. 1 rolvormig maken, rollen; 2
cylindricité f. f. rolvormigheid f. [mangelen.
cylindrique adj. rolvormig.
cymaise f keellijst f.
cymbalaire f. navelkruid n.
cymbale f. 1 cimbaal f.; bekken n.; 2 cimbelkruid
n.; 3 parelschelp f.
cymbalier , ...iste m. cimbaalspeler, bekkenslacyme
f. loos scherm n. [ger m.
cymrique adj. Kimrisch.
cynancie f. keelworg m.
cynégétique 1 adj. van de jacht, jacht-; 2f. jachtcynips
[ps'] m. galwesp f. [kunst f.
cynique 1 adj., c" ment adv. hondsch, cynisch; 2
schaamteloos; 3 m. cynische wijsgeer, cynicus m.;
4 schaamteloos mensch m.
cynisme m. 1 cynische wijsbegeerte; 2 schaamteloosheid
f.
cynocéphale m. hondsaap m., meerkat f.
cynogiosse f. hondstong f.
cyperacé adj. cypergrasachtig.
Cypre f. Cyprus n.
cyprès m. cypres, cipres m. [Cyprioot m.
1. cyprien 1 adj. (c.' ne) cypriotisch; 2 m. C— t
2. Cyprien m. Cyprianus, C,vper m.
cyprière f. cypressenbosch n.
cyprin m. karper m.
cypriote = 1. cyprien.
Cyr m. Cyrus m.; Saint- -- (géog.) Saint-Cyr n.
cyrien : saint- — 1 adj. (nnee)) Saint-cyriaansch;
2 m. Saint-cyriaan m.
Cyrille m. Cyrillus, Cyrille m.
cyrillien adj. (x ne) Cyrillisch.
eystite f. blaasontsteking f.
cystotomie f. blaassnede f.
cytise m. goudenregen, vuilboom m.
c taps ka f. lanciershoed m.
czar m., c ine f. tsaar m., tsarin f. [m.
czarévitehos. tsarewitsj, (Russische) kroonprint
-- 134 -- danse
d m. d f.
da interj. toch; oui-da! ja toch! nenni-da ! neen
da capo loc. van voren af aar. [toch! toch niet!
dace, dacique 1 adj. Dacisch; 2 m. D— Daciër m.
dactyle m. 1 dactylus m.; 2 vingerkruid n.; 3 da-^
dactylique adj. dactylisch. [delschelp f.
daetylographe 1 m. schrijfmachine f.; 2 machineschrijver,
tikker m.; 3 f. machineschrijfster, tik- ^
dactylologie f. vingerspraak f. [ster f.
dactyloscopie f. vingeronderzoek n.
dada m. 1 paard n.; 2 stokpaardje n.
dadais m. slungel m.
1. dague f. 1 dag f., dolk m.; 2 schaafmes n.; 3
—s 1 eerste takken ffi. pl., eerste gewei n.; 2 slag- ^
2. dague f. eindje touw n., dag 3. [tanden m. pl.
1. daguet v. tr. 1 (met een dolk) doorsteken; 2
stooten .
2. daguer v. tr. (niet een dag) afstraffen.
daguerréotypem, i lichtdruktoestelm. &n.;2licht-t
daguerréotypie f. lichtdrukkunst f. [beeld n.
daguet m. 1 spithert n.; 2 rank f. met acht oogen;
dahlia m. dahlia f. [3 gul f.
daigner v. intr. zich verwaardigen, gelieven.
daim m. 1 damhert n.; 2 damherteleer- n.; en (peau
de) — damherteleeren.
daine t.-darnhinde f.
dais m. hemel, (spéct) draaghemel m.; — de
feuillage ou verdure bladerdak n.; — du ciel
hemelgewelf n.
Daiécarlie f.: la — Dalekarlië n.
dalsage m. tegelbevloering f.
dalle 1. I steenplaat f., groote tegel m.; 2 grafzerk
f.; 3 (poisson) moot f.; 4 slijpsteen m.
daller v. tr. (met steenplaten ou tegels) bevloeren.
dalmate 1 adj. Dalmatisch; 2 m. D— Dalmatiër
dalmatique f. dalmatiek f. [m.
dalot m. 1 spiegat n.; 2 goot f.
daltooien adj. (co ne) kleurenblind.
daltonisme m. kleurenblindheid f.
dam m. schade f., nadeel n.; peine du — berooving
f. van de aanschouwing Gods.
1. Damas [ma] m. Damascus n.
2. damas [ma] m. 1 damast n.; de -- damasten
adj.; 2 Damascener kling f.; 3 damastpruim f.
damascène 1 adj. Damasceensch; 2 m. D— Damasceen
m.
d a masq u i n adj. van Damasceensch staal.
damasquinage m. damasceeren, invlammen n.
damasquine f. damasceering, invlamming f.
damasquiner v. tr. damasceeren, invlammen,
damasquinerie f. damasceerkunst f.
damasquineur m. damasceerder m.
damasquinure f. damasceering, invlamming f.
damasser v. tr. T damasceeren : 1 damastvormig
weven ou vlechten; 2 damastvormig bewerken.
damasserie f. damastweverij f.
damasseur m. damastwever ni.
damassure t. damastwerk, jiguuriverk n.
1. dame f. 1 vrouw f.; (mod.) dame t.; la. — Mevrouw;
Notre D— Onze Lieve Vrouw; — de compagnie
juffrouw f. van gezelschap; — de la halle
marktprinses f.; 2 (jeu) koningin f.; (quilles) koning
rn.; (cartes) vrouw f.; (j. de dames) schijf f.;
— damée verdubbelde schijf; (trictrac) steen m.;
jouer aux —s dammen; aller a --- dam halen; 3
straatstamper m.; 4 keerbout m.; 5 kuifduiker m.;
6 kerkuil m.
2. dame interj. och God! Hemel!
3. dame f. 1 dam, beertoren m.; 2 tusschen-^
dame-jeanne f. (cDs- mos) korfflesch f. [hoogte t.
damer v. tr. 1 dam maken; dam geven; — le pion
een schijf (weg)blazen, (fig.) de loef afsteken; 2
tot den rang van dame verheffen; 3 aanstampen, $
dameret m. saletjonker m. [vastkloppen.
Damien m. Damiaan ni.
damier in. T dambord n., en — met ruiten, geruit.
Dam lette f. Damiate n.
damnable adj., -o ment adv. 1 doemwaardig, verdoemelijk;
2 schandelijk, verfoeilijk.
damnation f. verdoemenis f.
damné 1 adj. verdoemd ; 2 duivelsch, drommelsch,
beroerd; 3 m. verdoemde m.; souffrir comme un
— helsche pijnen uitstaan.
damner [dà-né] v. tr. verdoemen; doemen; faire
— qq. (fig.) iemand duivelsch maken; se -- (fig.)
zich de verdoemenis op den hals halen, duivelsch
worden. [jonker m.
damoiseau, damoisel m. 1 edelknaap; 2 salet-1
damoiselle f. 1 jonkvrouw; 2 juffrouw f. [boer m.
dandin m. sul, hals m.; George D— verwaandet
dandinement m. schommeling, heupwiegeling f.
dandiner v. intr. 1 (se) — schommelen, wiegelen;
2 lanterfanten, drentelen.
dandy m. modegek m.
dandysme m. pronkeri], behaagzucht f.
Danemark m.: le -- Denemarken . n.
danger m. gevaar n.; en — de sa vie, en — de
mort in levensgevaar; pas de — geen nood.
dangereux adj., ...eusement adv. gevaarlijk.
Daniel m. Daniël, Daan m., Daantje n.
danois 1 adj. & (langue) m. Deensch adj. & n.; 2
m. D— Deen m.
dans prép. in, binnen, bij, volgens, over; il est
— son caractère de... het ligt in zijn aard om...;
— l'intention de met het doel om; — Bossuet bij
Bossuet; boire — un verre uit een glas drinken;
-- huit jours binnen ou over acht dagen.
dansant adj. dansend, danslustig; soirée —e
dansavondpartij f.) m.
danse f. T dans m.; — des morts doodendans;
— de Saint-Gui dansziekte f.; entrer en -- aan
den dans raken; commencer la — den dans
openen; rnener la — den dans leidën, den rei
aanvoeren; avoir le coeur à la ---- lust hebben om
danser — 135 — débander
te lachen; donner une — à qq. iem. een dans
leeren.
danser v. tr. & intr. dansen; faire — qq. iem. een
dans leeren; faire —1'argent het geld laten rollen;
ne pas savoir sur quel pied — niet weten hee zich
te houden. [corde koordedanser m.
danseur nl., ...euse f. danser m., ...es f.; — de
dantesque adj. Dantisch.
dantzicois 1 adj. Dantzigsch; 2 m. D— Dant-
Dantzig m. Dantzig n. [ziger m.
Danube m. Donau m.
danubien adj. ('ene) van den Donau, Donau-.
daphné f. T dafne f.
Bard m. 1 schicht, werpschicht rit.; 2 angel m.; 3
(bot.) stampertje n.; (zoo.) pijlslang f.; 4 (arch.) t
Dardanelles f. pl. Dardanellen f. pl. [pijlijzer n.
darder v. tr. 1 werpen; 2 schieten; 3 steken.
dare dare adv. ras ras, fluks fluks.
dariole f. roomtaartje n.
darique f. darike f.
darne f. moot f.
darse f. havenkom. binnenhaven f.
dartre f. dauwworm m. [dauwwormlijder in.
dartreux 1 adj. (...euse) dautvwormachtig; 2 m.
darwinien 1 adj. (cone) Darwinistisch; 2 m. darwinist
m.
darwinisme m. leer f. van Darwin ; darivinisme n.
dasycarpe adj. naarvruchtig.
dasycaule adj. haarsten gelig.
dataire m. dataris m.
date f. dagteekening f., datum m.; en— de onder
dagteekening van; mettre la -- dagteekenen; de
fraiche, de vieille — van jongen, van ouden
datum; faire — een tijdpunt daarsteilen; prendre
— een dag bepalen, het vaststellen.
dater v. tr. & intr. 1 dagteekenen, dateeren; — de
dagteekenen van, behooren tot; — de loin zeer oud
zijn; 2 een ' tijdpunt daarstellen.
daterie f. pauselijke kanselarij f.
1. d ati f m. datief in.
2. datif adj. (...tive)(door'tgerecht) aangewezen.
dation f. 1 overdraging, geving f.; 2 aanwijzing f.
datisme m. woordophooping f.
datte f. dadel f.; prune -- dadelpruim f.
dattier m. dadelboom m.
datura m. doornappel m.
daube f. smoring f.; ingelegd vleesch n.; ingelegde
visch in.; à la — ingelegd.
dauber v. tr. 1 smoren; inleggen; 2 aftakelen; —
sur losgaan op. [slaander m.
daubeur m. 1 spotter; kwaadspreker m.; 2 voor-t
daubière f. smoorpan f.
1. dauphin m. T dolfijn m.; (hist.) (Fransche)
kroonprins, Dauphin m.
2. dauphin adj. van ou voor den Dauphin.
dauphlne f.T dolfijn f.; (hist.) (Fransche) kroon-t
dauphinols adj. van Dauphiné. [prinses.
daurade f. goudvischje n.
d'autant adv. 1 evenveel, niet minder; 2 niet weinig;
boire — niet weinig drinken; 3 — mieux
(des) te beter; — moins (des) te minder; --
(plus) (des) te meer; — (plus) que (des) te meer
daar; — plus... --- plus hoe meer ... hoe meer;
— plus...— moins hoe meer ... hoe minder.
davantage adv. 1 nog meer; 2 langer.
David m. David m.
davier m. 1 (dentiste) pelikaan in.; 2 hoeptang
f.; 3 (mar.) david m., doove jut t.
de prép. 1 van ou génit. ou compos.; le jour —
Páques de dag van Paschen; — vous à moi van u
tot mij; le comte — Flandre de graaf van Vlaanderen;
un vaurien — garçon een deugniet van een
jongen; pour 1'amour — Dien om de liefde van
God ou Gods; eau — nier zeewater; vent d'est
oostenwind; descendre — afdalen van, komen
uit, afstammen van; 2 (matière) — bols, —
pierre, — fer, — plumes houten ou van hout,
steenen ou van steen, ijzeren ou van ijzer, veeren
ou van veeren; 3 (partit.) beaucoup — veel; peu
— weinig; pas —, point — geen; plus — meer;
une livre — café een pond koffie; un verre —
bière een glas bier(unverre à bière een bierglas);
4 (compar.) plus — dix meer dan tien; moins --
cinq minder dan vijf; 5 uit; venir — la ville uit
de stad komen; 6 (après un passif) door, met;
atteint d'urne pierre door een steen getroffen;
orné de fleurs met bloemen versierd; 7 (devant
un inf.) te, om te; ordonner --- faire gebieden te
doen; prier — venir verzoeken om te komen; 8
(inf. histor.) et lei chiens — , courir en de
honden gingen aan het loopen; 9 la ville —
Gand de stad Gent; la bataille --- Courtrai de
slag bij Kortrijk; ágé — trois niois drie maanden
oud; haut — trois pieds drie voet hoog; — jour,
-- nuit bij dag, bij nacht; — grand matin in den
vroegen ochtend.
1. dé m. 1 teerling, dobbelsteen m.; jouer aux —s
met de teerlingen spelen, dobbelen; coup de —s
teerlingworp in.; il a le —, à lui le — het is zijn
beurt; tenir le — (steeds) aan de beurt zijn; 2
(domino)steen m.
2. dé m. (à coudre) vingerhoed m.
déambuler v. tr. wandelen, drentelen.
de auditu loc. van hooren zeggen.
débáclage in. opruiming f.
débácle f. 1 ijsgang m.; 2 opruiming f.; 3 ommekeer
m., instorting f.
débácler v. tr. & intr. 1 opruimen; 2 opbreken; 3
(glace) losraken, kruien.
débáclement m. opruiming f.
débácleur m. 1 havenruimer; 2 havenmeester m.
débagouler 1 v. intr. braken; 2 v. tr. uitbraken.
débagouleur m. 1 braker; luitbraker, rabbelaar
déballaqe m. uitpakking f. [m.
débalier v. tr. uitpakken.
débandade f. uiteenlooping, wanorde f.; à la —
verstrooid, in 't wild, in de war.
débandement m. uiteenlooping f.
débander v. intr. 1 ontspannen; (fusil) in rust zetten;
2 den blinddoek ou het verband afnemen van;
débanquer - 136 — débouquement
3 in wanorde brengen; 4 se— 1 zich ontspannen,
2 losgaan, losspringen, 3 zich den blinddoek ou
het verband afnemen, 1 in wanorde uiteenloopen.
débanquer v. tr. 1 de bank doen springen van; 2
de doften verleggen van.
débaptiser v. tr. 1 verdoopen; 2 een Turk inakent
débarber v. tr. scheren. [van.
débarbouillage nl. afwrijven, reinigen n.
débarbouillerv. tr. 1 afwrijven, reinigen; 2 se —
1 zich reinigen, l zich redden (uit).
débarr,ad ére m. aanlegplaats f., steiger m.
débardage m. 1 lossen n.; 2 vervoer n.; 3 slooping f .
débarder v. tr. 1 lossen; 2 vervoeren; 3 sloopen.
débardeur m. sjouwer m.
débarqué m. 1 ontscheepte, aangelande m.; nouveau
— pas aangekomene, nieuweling m.; 2 aanlanding
f.
débarquement m. ontscheping, aanlanding f.
débarquer 1 v.tr. ontschepen; 2 over boord gooien,
afdanken; 3 v. intr. aanlanden, uitstijgen; 4 m.
aanlanding f. [melkarner f.
débarras m. 1 ontlasting, opruiming f.; 2 rom- t
débarrasser v. tr. 1 ontlasten, opruimen; 2 verlichten;
3 se -- zich bevrijden, zich ontdoen, zich
afmaken.
débarrer v. tr. ontsluiten, ontgrendelen.
débarrieader v. tr. de versperringen wegnemen
van, ontsperren, bevrijden.
débat m. 1 bespreking; 2 woordenwisseling f.
débéter v. tr. ontzadelen.
débátir v. tr. 1 sloopen; afbreken: 2 ontrijgen.
débattre v. tr. 1 bespreken; bepleiten; 2 betwisten;
redetwisten (over); 3 se — 1 besproken worden,
bepleit worden, 2 tu'isten(over), 3 spartelen.
débauche f. 1 slemperij f.; 2 slemppartij f.; 3
losbandigheid f.
débauché 1 adj. losbandig; 2 Yn. lichtmis m.
débauchée f. schofttijd m.
débaucher v. tr. 1 verleiden; (spéct) (van zijn
werk) aftrekken, aftroonen; 2 omkoopen; 3 se —
een uitspanning nemen, in losbandigheid vervallen:
se -- de ses études zijn studien verwaarloo- t
débaueheur m. verleider ni. [zen.
débet en. schuld f., debet n.
débile adj., « ment adv. krachteloos, zwalckelijk,
zwak, flauw.
débilitant adj. & m. verzwakkend (middel n.)
débilitation f. verzwakking f.
débilité f. krachteloosheid, zwakheid f.
débiliter v. tr. verzwakken, krachteloos maken;
se — krachteloos worden.
débine f. geldnood in., klem f. [men.
débiner 1 v. intr. in de klem zitten; 2 v. tr. afkam-t
débit m. 1 verkoop, aftrek m.; 2 zaak f.; — de
boissons slijterij f.; — de tabac tabakwinkel m.;
3 verdeeling f., deelen n.; 4 debetzijde f.; poster
au --- de debiteeren voor; 5 (eau) doorstrooming,
snelheidshoogle f.; 6 voordracht f.
débitant in. kleinhandelaar, slijter m.
débiter v. tr. 1 (in 't klein) verkoopen, slijten; 2
dehiteeren;* 3 verdeelen; 4 leveren, geven; 5 voordragen;
en — wat moois verkondigen. [res f.
1. débiteur m., ...trice f. schuldenaar m., ...na-t
2. débiteur m., ...teuse f. uitstrooier m....ster f.
déblai(ement) m. 1 wegruiming f.; 2 weggraving
f.; 3 afgevoerde grond m.; puin n.
déblatération f. hevige uitvaring f.
déblatérer v. intr. hevig uitvaren.
déblayer v. tr. 1 wegruimen, weggraven, opredderen;
— Ie terrain (fig.) de baan schoonmaken,
déblocage m. uitnemen n. (der vliegen).
déblocus [s'), débloquement m. ontzét n.
débloquer v. tr. 1 ontzetten; 2 vrijmaken; 3 de
vliegen uitnemen; 4 se -- uit den zak springen.
déboire m. 1 wansmaak, wrange nasmaak m.; 2
krenking f.; tegenslag m., tegenheid f.
déboisement in. ontbossching f.
déboiser v. tr. onthosschen, rooien.
déboïtement m. ontwrichting, verstuiking f.
déboiter v. tr. 1 ontwrichten, verstuiken; 2 uiteennemen:
3 se — 1 uit liet lid raken, 2 uiteengenomen
worden.
débonder 1 v. tr. ontbommen, ontstoppen: (fig.)
uitstorten; 2 v. intr. & se -- wegloopen, uitstroomen,
(fig.) losbarsten.
débondonnement m. ontbomming f.
débondonner v. tr. onthommen, ontsponnen.
détionnaire adj., ment adv. zachtmoedig; goedaardig,
goedzakkig; Louis le -- Lodewijk de
Vrome m. [held, goedzakkigheid f.
débonnaireté f. zachtmoedigheid, goedaardig- i
débord m. 1 overloop rn.; 2 buitenrand m.; 3
stootkant m.
débordement m. 1 overstrooming f.; 2 overloop
ni.; 3 stroom, stortvloed rn.; 4 losbanditiieid,
uitspatting f.; 5 uitbarsting t.
débordément adv. wanordelijk.
déborder v. tr. & intr. 1 overvloeien, overstroomen,
overloopen; 2 overvleugelen; overstelpen;
overrompelen; 3 uitsteken, overhangen; 4 ontboorden,
ontranden; 5 losmaken, inleggen; 6 se — 1
overloopen; se — en injures contre met een vloed
van scheldwoorden overladen, 2 zijn boord verliezen,
3 zich aan uitspattingen overgeven, zich te
buiten gaan.
débotté & 1. débotter m. 1 uittrekken n. der laarzen;
2 thuiskomst f. [zijn laarzen uitdoen.
2. débotter v. tr. de laarzen uittrekken: se — 1
débouché m. 1 uitgang, uitweg m.; 2 vertierweg
m., markt, afzetplaats f.; 3 uitkomst f.
débouchement m. 1 ontsnapping f..; 2 uitgang m.,
monding f.; 3 uitweg rn., middel n.
déboucher 1 v. tr. openen, ontkurken, ontstoppen;
(fig.) het verstand openen; 2 v. intr. uitkomen;
uitloopen; uitmonden; 3 se — openspringen.
déboucler v. tr. 1 losgespen; 2 vrijmaken, vrijlaten;
3 ontringen; 4 se -- losgaan.
débouilli(ssage) m. kleurproef, kookproef f.
débouillir v. tr. opkoken. [2 uitzeilen n.
débouquement en. 1 engte f.; kanaal n., straat f.;t
débouquer -- 137 — décatisseur
débouquer v. intr. (een engte) uitzeilen.
débourber v. tr. 1 uitbaggeren, uit.modderen;
kuischen; 2 uit de modder ou het slijk halen: 3
(poisson) spenen; 4 se — uit de modder ou hetf
débourgeoiser v. tr. ontburgeren. [slijk geraken.
débourrer v. tr. 1 de prop trekken van, ontstoppen,
uitwroeter, uitkloppen; 2 onthar• n, ploten; 3
vermageren; 4 (fig.) ontbolsteren,
débours, déboursé m. voorschot n.
débeursement m. verschieten n. [beurs openen.
débourser v. tr. i verschieten, voorschieten; 2 de t
debout 1 adv. overeind, rechtop; 2 op de been, op;
tomber — op zijn beenen terechtkomen; magistrature
— staande rechters; conte à dorrnir —
praatjes voor den vaak; avoir le vent — tegenwind
hebben; 3 interj. op! sta op!
débouté, déboutement m. afwijzing, ontzegging f.
débouter v. tr. afwijzen, ontzeggen.
déboutonner v. tr. losknoopen. ontknoopen; se —
zijn knoopen losmaken; rire, manger à ventre
déboutonné zoo lachen, zoo eten dat men zijn
knoopen moet losmaken; être déboutonné zijn
knoopen losgemaakt hebben.
1. débraiilé adj. 1 half gekleed; 2 te los; avoir
fair — er gansch verwilderd uitzien.
2. débraillé m. onfatsoenlijke kleeding ï.; il ne
faut pas aller jusqu'au --- men moet fatsoenlijk
blijven.
débrailler v, ±r. ontblooten.
débraiser v. tr. den gloed halen uit.
débredoullier v. tr. 1 de dubbele partij beletten;
2 weer op de been helpen.
débridé m. onttoomen n., aankomst f.
débridement rn. onttooming f.
débrider v. tr. 1 onttoornen; sans — zonder rusten,
onafgebroken; 2 ontbreidelen, vrijlaten; 3
losmaken, lospellen.
débris in. 1 overblijfsel n.; 2 brok m.; scherf f.;
puin n.; wrak n. [men.
débrocher v. tr. 1 losmaken; 2 (van 't spit) afne- t
débrouillard adj. vaardig, oolijk.
débrouillement m. ontwarring f.
débrouiller v. tr. 1 ontwarren: 2 (écrit) ontcijferen;
3 beredderen, orde brengen in; ophelderen; 4
uit de verlegenheid helpen.
débrouilleur m. ontwarder, beredderaar m.
débrutir v. tr. (uit den ruwe) slijpen.
débrutissement m. eerste polijsting t.
débucher 1 v. intr. uit zijn schuilplaats komen,
te voorschijn komen; 2 v. tr. uitdriiven, opjagen.
débusquement m. 1 opjaging; 2 onderkruiping f.
débusquer v. tr. 1 wegjagen, uitdrijven; 2 den
voet lichten; 3 v. intr. plotseling te voorschijn
komen.
début m. T & 1 begin n.; ii n'en est pas à son —
het is zijn eerste slag niet; 2 (eerste) worp ou stoot
au zet m.; être en beau — gemakkelijk te treffen
zijn; 3 eerste optreden, eerste werk, proefstuk n.
débutant rn. beginner, aanvanger, nieuweling m.
débuter 1 v. intr. T beginnen, aanvangen; 2 (jeu)
uitwerpen, uitstooten, uitzetten; 3 zijn eersten
stap doen, voor het eerst optreden; 4 v. tr. van het
doel wegslaan.
decà adv. aan deze zijde, herwaarts; — et delà
hier en daar, heen en weer; jarnhe — jambe delà
schrijlings; par --, en --, au — aan deze zijde;
être ou rester en — te kort schieten (in) .
décachetage m. ontzegeling, opening f.
décacheter V. tr. ontzegelen; openen.
décade f. 1 tiental n.; 2 tiendaagsche week f.
décadence f. verval n., ontaarding f.; tomber en
-- in verval (ge,! raken. [uit een tijdperk van verval.
decadent 1 adj. vervallend; 2 m. man ou dichter:
décadi m. tiende dag ni.
décaèdre 1 adj. tienvlakkig; 2 m. tienvlak n:
décagonal adj. (...aux) tienlioekig.
décagone 1 adj. tinhoekig; 2 ni. tienheek m.
décagramme m. decagram, lood n.
décagyne adj. tienwiivig, tienstiilig.
décaisser v. tr. 1 uitpakken; 2 uit de kast halen.
décalcomanie f. 1 plaatjesaftrekken n.; 2 aftrekplaatje
n.
décaier v. tr. de onderlegsels wegnemen van.
décalitre m. decaliter, schepel m.
décalogue rn. tien gebodenn ri. pl.
décalotter v. tr. ontkappen, ontblootcn.
décalque m. tegenafdruk in.
décaiquer v. tr. tegenafdrukken.
décaméron m. decamerone nl.
décamètre m. decameter m., roede f.
décampement rn. opbreken; opkramen n.
décamper v. intr. 1 (het leger) opbreken; 2 opkramen.
décanal adj. (...aux) van een deken, deken-.
décanat in. dekenschap n.
décandre adj. tienmannig, tienhelmig.
décantage m., décantation f. 1 langzaam afgieten
n.; 2 klaring f.; bassin de — klaarpan f.
décanter v. tr. 1 (zachtjes) afgieten; 2 klaren.
décanteur m. afgiettoestel rn. & n.
décapage m. reiniging f.
1. déeaper v. tr. reinigen. schoonmaken.
2. décaper v. intr. in zee steken.
décapitation f. onthoofding f.
décapiter v. tr. 1 onthoofden; 2 den kop afbreken;
3 den hals afsnijden.
décapode adj. tienvoetig.
décapuchonner v. tr. de kap afnemen, ontkappen.
décarbeniser, décarburer v. tr. ontkolen.
déearêmer v. tr.: se — de vasten inhalen.
décarrelage ni. ontvloering f.
décarreler v. tr. ontvloeren.
décaser v. tr. 1 uitzijn plaats nemen, verplaatsen;
2 doen verhuizen; doen opbreken; verdrijven.
décastère m. decastere f.
décasyllab(iqu)e 1 adj. tienlettergrepig; 2 in. tienlettergrepig
woord ou vers n.
décatiir v. tr. ontglanzen, den glans ontnemen.
décatissage m. ontglanzing f.
décatisseur in. ontglanzer m.
décavé -- 138 — décimal
décavé 1 adj. rut; 2 ni. die rut is.
décaver v. tr. rut maken.
déeédé 1 adj. overleden; 2 m. overledene ni.
décéder v. intr. overlijden.
déceindre v. tr. ontgorden, losmaken.
décèlement m. openbaarmaking f.
déceler v.intr. openbaar maken, aan 't licht brengen;
se — zich verraden, verraden worden.
décernbre m. December m. 1
décemment adv. well'oeglijk, betamelijk.
décomvir m. tienman m.
décemviral adj. (...aux) van een tienman, van del
decemvirat m. tienmanschap n. [tienmannen.
détente f. welvoeglijkheid, betamelijkheid, ,-er- ^
déeennaire adj. tiendeelig. [baarheid f.
décennal adj. (...aux) (tous les 10 ans) tienjaar--
lijksch; (de 10 ans) tienjarig.
-déeent adj. welvoeglijk, betamelijk, eerbaar.
décentralisateur 1 adj. (...trice) decentraliseerend;
2 m. decentraliseerder m.
décentralisation f. decentralisatie f.
déeentraliser v. tr. decentraliseeren.
déeeation t. 1 teleurstelling f.; 2 bedrog n. (pelen.
décercler v. tr. van (de) hoepels ontdoen, onthoedéeerner
v. tr. 1 toewijzen, toekennen; -- une
peine contre tot een .straf verwijzen ; 2 uitvaar- t
décès in, overlijden n. [digen; bevelen.
décevahle adj. misleidbaar.
décevant adj. misleidend, bedrieglijk.
décevoir v.tr. misleiden, bedriegen,te leur stellen.
déchaïnement m. 1 ontketening f.; 2 losbreken,
woeden n.
déehaíner v. tr. 1 ontketenen; ontboeien; déchaïné
losgelaten; 2 ophitsen, in 't harnas jagen; 3 se —
1 zich ontboeien, 2 woeden, uitvaren, 3 losbreken.
déchanter v. intr. een toontje lager zingen.
déchaperonner v. tr. ontkappen, de kap wegnemen
van.
décharge f. 1 lossing, ontlading f.; 2 ontlasting,
verlichting f.; 3 (navire) lichter m.; 4 kwijtschrift
n.; 5 vrijspraak f.; témoin à —getuige m. tot ontlasting,
getuige voor; 6 (fusil) losbranding; 7
afwatering f.; afloop m.; 8 hok n., rommelkamer
f.; 9 (typo.) verschoonblad n.; 10 dwarsstang f.
déchargement m. 1 lossing, ontlading f.; 2 afschieten
n. [buis f.; 3 windklep f.
déehargeoir m. 1 weversboom m.; 2 ontlastings- f
décharger 1 v. tr. lossen, ontladen; 2 ontlasten,
ontheffen; verlichten; uitstorten; 3 vrijspreken;
getuigen tot ontlasting van ou ten voordeele van;
4 (arme) lossen, afschieten; — un coup de point;
à een vuistslag toebrengen; 5 afschrijven, uitdoen;
6 v. intr. vlekken, afgeven, uitloopen; 7 se — zich
ontlasten, (fusie) afgaan, (couleur) verschieten; se
— d'une faute sur autrui de schuld op een ander
schuiven. [meester rn.
déchargeur m. 1 losser m., ontlader m.: 2 haven-t
décharné adj. ontvleesd, uitgemergeld.
décharnement m. ontvleezing, vermagering f.
décharner v . tr. 1 ontvleezen, uitmergelen, (doen)
vermageren; 2 te kort snoeien; ontblooten, ontvellen;
3 style décharné dorre stijl; 4 se -- vermageren,
uitteren. [werken i'an.
dée hau mer v. intr. omploegen, de stoppels onder-1
déchaussage, dëchaussement m. 1 ontschoeien; 2
ontblooten, blootleggen n.
déchaussé 1 adj. ongeschoeid; 2 rn. barrevoeter m.
déchausser v. tr. 1 ontschoeien; 2 onthlooten, ;
déchaussoir m. losmaker m. [blootleggen.
déchaux 1 adj. ongeschoeid; 2 m. barrevoeter m.
dèehe f. geldnood m.; être dans la —in de klem
zitten. [n.; 3 vervallenverklaring f.
déchéance f. 1 verval n., ontaarding f.; 2 verliest
déchet rn. 1 vermindering; 2 daling f.; 3 afval n. ^
déchevelé adj. met hangende haren. [uitschot n.
décheveler v. tr. 1 de haren verwarren; 2 de haren
déehiffrable adj. ontcijferbaar. [uittrekken.
déchiffrement m. ontcijfering f.
déchiffrer v. tr. ontcijferen; (fig. aassi) ophelderen,
verklaren, ?-vijs worden uit.
déchiffreur m. ontcijferaar m.
déchiqueter v. tr. 1 stuksnijden, versnipperen;
verbrokkelen; kerven; style déchiqueré verbrokkelde
stijl m.; 2 inkerven, inknippen; 3 rollend
reinigen; 4 ontleden.
déchiqueteur m. stuksnijden, kerver rn.
déchiqueture f. insnijding, kerf f.
déchirage m. 1 scheuring f.; 2 afbreking, sloo-t
déchirant adj. hartverscheurend. [ping f.
déchirement m. 1 scheuring f.; 2 -- (de cwur)
hartverscheurend leed n.; 3 —s scheuringen f. pl.,
burgertwisten m. p1.
déchirer v. tr. 1 scheuren, afscheuren, vaneenscheuren,
openscheuren; 2 (anim. & fig.) verscheuren;
(cwur) breken; (réput.) havenen,
schenden; 3 (bateau, tonn.) sloopgin; (cartouche)
afbijten; 4 se -- scheuren, breken, zich ou
elkaar verscheuren.
déchireur m. 1 (ver)scheurder; 2 slooper m.
déchirure f. scheur f.
déchoir (déchéant, déchu, je déchois, je déchus)
v. intr. 1 vervallen; 2 afvallen; achteruitgaan,
afnemen; déchu gevallen.
déchouer v. tr. vlot maken.
déehristianiser v. tr. ontchristenen, ontkerstenen.
déciare in. deciare f., tien vierkante el t. pl.
décidé adj. I beslist, uitgemaakt, beklonken; 2
vastberaden, stout. [stellig.
décidément adv. 1 beslist, bepaald; 2 waarlijk,1
décider v. tr. 1 beslissen, vaststellen, bepalen;
— qq. iem. overhalen; — de beslissen over; — la
guerre tot den oorlog besluiten; -- une querelle
een twist uitmaken; 2 se — 1 beslist worden, 2
een besluit nemen; se — à besluiten tot, het
besluit nemen om; se — pour zich verklaren voor.
décigramme m. decigram n., korrel m.
déeilitre m. deciliter m., maatje n.
décimable adj. tiendplichtig.
déeimal 1 adj. (...aux) tiendeelig; 2 tientallig; 31
f. —e tiendeelige breuk f.
décimateur -- 139 — décor
décimateur in. tiendheffer m. [tienden man.
décimation f. 1 vertiending f.; 2 loting f. om Bent
décime 1 m. decime, stuiver in.; 2 f. tiend n.
déeimer v. tr. 1 den tienden man uitnemen; 2;
déei m ètre m. decimeter rn., palm f. [wegmaaien.
décimo adv. ten tiende. [boogstelling.
décintrage, décintrement m. wegnemen n. derf
déci ntrer v. tr. de boogstelling wegnemen (van) .
décintroir m. breekhamer, bikhamer ;n. [tipend.
décisif ad;. (...ive) 1 beslissend; 2 beslist, aanma-1
décision t. 1 beslissing, uitspraak f.; 2 beslistheid,
vastberadenheid f.
décisivement adv. beslissend, stellig.
décisoire adj. voldingend.
décistère m. decistere f.
déclamateur 1 rn. kunstig spreker, »oordrager
m.; 2 woordenkramer m.; 3 adj. hoogdravend.
déclamation f. 1 voordrachtkunstf.; 2 voordracht,
kunstrede t.; 3 woordenkraam t.; 4 uitval in.,
uitvaren n.
déclamatoirt adj. 1 van de voordrachtkunst,
voordrachts-; 2 hoogdravend, bombastisch.
déclamer 1 v. tr. (kunstig) voordragen; 2 v. intr.
roet woordenkraam uitpakken; 3 hevig uitvaren.
déclarateur m. verklaarde* M.
déclaratif adj. (...ive) verklarend.
déclaration f. 1 verklaring, bekendmaking t.; 2
aangifte, opgaaf f.; - de guerre oorlogsverkla-1
déclaratoire adj. verklarend. [ring f.
déclarer v. tr. 1 verklaren; ennemi déclaré verklaard
vijand m.; 2 aangifte doen van, aangeven;
se -- zich verklaren, (maladie) uitbreken.
déclassé 1 adj. uitgeschrapt; 2 waardeloos; 3
gevallen, verloopen; 4 m. verloopen kerel m.
déclassement rn. 1 uitschrappen n.; 2 waardevermindering
f.; 3 verwarring, verlaging f., verval n.
déclasser v. tr. 1 uitschrappen; 2 in waarde verminderen,
waardeloos maken ott verklaren; 3 verlagen;
4 se ---- zijn stand verlaten, vervallen.
déclencher 1 v. tr. de klink oplichten; 2 v. intr.
uitschieten, afloopen.
déclic [k'] m. 1 springveer f., drukker n,&.; 2 afspringen,
uitschieten n. [vervreemden.
déclimater v. tr. aan een klimaat ontwennen;
déclin m. 1 daling f , ondergang m.; - du jour
vallen n. van den avond; - de la vie avond m.
des levens; 2 afnemen, verminderen n.; 3 slag.t
déclinabilité f. verbuigbaarheid f. [veer f.
déclinable adj. verbuigbaar. [ging f.
déclinaison f. 1 afwij king; 2 (grarnm.) verbui-t
déclinant adj. 1 afwijkend; 2 ten einde loopend,
afnemend.
déclinateur m. afwijkingsrneter rn.
déclination t. afneming f., verval ri.
déclinatoire 1 adj. afwijzend; 2 m. afwijzing f.;
3 nftvijkingsmeter m.
décliner 1 v. intr. dalen, ten einde loopen; 2 afnemen,
verzwakken; 3 v. tr. afwijzen; 4 (oom,
qualité) opgeven; 5 (gramm.) verbuigen; 6 se --f
décilve adj. hellend. [verbogen worden.
déclivité f. helling f.
déclore v. tr. ontsluiten; openen. [losgaan.
déclouer v. tr. 1 ontnagelen; losmaken; 2 se --1
décochement m. africhten, afschieten n.
décocher v. tr. africhten (op), afschieten (op).
décocté m., décoction f. afkooksel n.
décoiffer v. tr. 1 ontkappen; 2 het kapsel ou het
haar losmaken van; 3 ontkurken; 4 se - zijn
hoed afnemen; zijn haar losmaken.
décolérer v. intr. uitrazen.
décollation f. onthoofding f.
décollement m. ontlijmen n1., losmaken, losgaan;
1. décoller v. tr. onthalzen. [n.
2. décoller v tr. 1 ontlijmen, losmaken; 2 van
den band afspelen; 3 se - losgaan.
décolletage m. te laag uitgesneden kleedij t.
décolleté 1 adj. laag uitgesneden, met laag uitgesneden
kleed; 2 ongesluierd, onverbloemd; 3 m.
laag uitgesneden kleeren n. pl.; 4 ongegeneerdheid
f.
décolleter 1 v. tr. te laag uitsnijden; 2 den hals
ontblooten; décolleté met blooten hals; 3 se -
een te laag uitgesneden kleed dragen int aandoen.
décoloration t. ontkleuring f.
décolorer v. tr. 1 ontkïeuren- 2 si- - verschieten.
décombrer v. tr. het puin wegnemen, opruimen.
décombres m. p1. puin n.; afbraak f.
décommander v. tr. afbestellen, afzeggen.
déeompléter v. tr. onvolledig maken, schenden.
décompos^ble adj. ontbindbaar, ontleeubaar,
oplosbaar.
décomposer v. tr. 1 ontbinden, oplossen, ontleden;
2 ontbinden, bederven; 3 ontsttlien; 4 se ---
zich . ontbinden; bederven.
décomposition t. 1 ontbinding, ontleding, oplossing
f.; 2 bederving f.; 3 ontstelling f. [ning f.
dhcompte rn. 1 aftrek m.; korting f.; 2 misreke-t
décompter 1 v. tr. aftrekken, afkorten; 2 v. intr.
minder hooge eischep stellen: 3 verkeerd slaan.
^léconcerté adj. verlegen, onthutst.
déc,oncertennent m. onthutsing f.
déconcerter v. tr. 1 verijdelen, dwarsboomen; 2
onthutsen, verlegen maken, ontstellen; 3 verstoren,
in de war brengen. [gestorvene m.
déeonfbs [è] 1 adj.ongebiecht, 2 ni. zonder biecht'
déconfire v. tr. 1 gansch verslaan; 2 être déconfit
op de flesch zijn.
déconfiture f. 1 volkomen nederlaag, slachting f.;
2 geheele ondergang, volkomen val rn.; en --- ten
val geraakt, op de flesch.
déconforter v. tr. ontmoedigen.
déconseiller v. tr. afraden, ontraden.
déconsidération f. minachting t.
déconsidérer v. tr. 1 de achting doen verliezen;
2 se --- de achting verliezen.
décontenancer v. tr. 1 verlegen maken, ontstellen,
van streek brengen; 2 se -- van streek raken.
déconvenue f. wederwaardigheid f., tegenslag m.
décor m. 1 versiering f.; (speet) tooneelversiering
f.; 2 omgeving f.
décorateur -- 140 - décuver
décorateur m. 1 Versierder; 2 decoratieschilder ni.
décoratit adj. (... ive) opsierend, opluisterend,
schitterend; eest très — dat luistert mooi op.
décoration f. 1 versiering f.; 2 sieraad n.; 3 eereteeken,
ordelint n., decoratie f.
décorder v. tr. losdraaien.
décorer v. tr. 1 versieren; 2 decoreeren.
décorner v. tr. onthoornen; tin vent à — les
boeufs een wind om boomen te ontwortelen.
décortication f. ontschorsing, afpelling f.
décortiquer v. tr. 1 ontschorsen; 2 schillen, pellen.
décoru m [otn'] m. fatsoen n.; Barder le — zijn.
fatsoen houden. [het bed uitdoen.
découcher í v. intr. buitenshuis slapen; 2 v. tr.1
découdre v. tr. lostornen, losmaken, ontnaaien;
2 (chass.) openrijten; 3 v. intr. : en — erop losgaan;
4 se — 1 losgaan, 2 verflauwen.
découlement m. afvloeien n., afdruiping t.
découler v. intr. 1 afvloeien, vloeien (uit); 2
voortvloeien (uit). [knipping f.
déeoupage m. snijden n., versnijding, !iit -1
déeoupé adj. uitgesneden; - (figure) afgeteekend,
afstekend; (ried) gevormd, gesneden.
découper v. tr. 1 kleinsnijden; stuksnijden; 2
uitsnijden; uitknippen; 3 afsnijden; 4 voorsnijden;
5 se — 1 kleingesneden worden, 2 ziel:
a fteekenen (tegen) , afsteken (tegen) .
découpeur m. 1 snijder; 2 uitsnijder; 3 voorsnij-t
découpie in. loskoppeling f. [der m.
déeouplé adj. 1 ontkoppeld, losgemaakt; 2 Dien
—flink uit de kluiten gewassen.
découpler 1 v. tr. ontkoppelen, loskoppelen; 2
loslaten (op), afsturen (op); 3 m. loskoppeling f.
découpoir m. 1 knipschaar f.; 2 .hakbeiteltje n.
découpure f. 1 uitsnijden, uitknippen n.; 2 uitknipsel
n.; 3 knipwerk n.; 4 insnijding f.
découragement m. ontmoediging f.
décourager v. tr. 1 ontmoedigen; den lust benemen
(tot); 2 se — den moed verliezen ou latend
découronnement rn. ontkroning f. [zinken.
découronner v. tr. 1 ontkronen; 2 ontkruinen; 3
zuiveren; 4 se —1 de kroon atieggen.
décóurs m. afnemen n.
décousu 1 adj. 1 ontnaaid; 2 onsamenhangend;
3 m. gebrek n. aan samenhang; du — gehakt
-stroo n. [in ; 2 scheur, openrijting f.
décousure f. 1 losgetornde ou losgegane naadl
1. découvert adj. ontdekt; bloot; la tête —e
blootshoofds; à eisage — ongesluierd, ongemaskerd,
(fig.) ronduit; Meniet s —„ klinkende munt f.
2. découvert m. 1 blootheid t.; à -- 1 on,kedekt,
open, ? blootshoofds, 3 in de open lucht, 4 in
't open vuur, 5 ronduit; 2 (comin.) blancocreliet
n.; 3 ongedekt voorschot, tekort n.; vendre
à --- op borg verkoopen.
découverte f. 1 ontdekking f.; vovage de --s ontdekkingsreis
f.; 2 verkenning' f.; être á la — op
den uitkijk ziin; aller à la — op verkenning uitgaan;
3 blootgeving t.; 4 ongedekt voorschot, te-
,kort n.
découvreur m. ! ontdekker; 2 verkenner in.
découvrir v. tr. 1 ontdekken, blootleggen, liet deksel
afnemen van; —• son jeu zijn spel blootleggen;
2 ontdekken, blootstellen; 3 openbaren, verklappen;
4 ontdekken; vinden; — le pot aux roses
achter het geheim komen; 5 se --1 zich ontblooten,
den hoed afnemen, 2 zich blootgeven, 3 zich
openbaren, 4 opklaren, 5 duidelijk worden.
décrassement m. reinigen, schoonmaken n,
décrasser v. tr. 1 reinigen, poetsen; 2 opknappen.
décréditement m. berooven n. van achting ou vertrouiven
ou krediet.
décréditer v. tr. 1 van achting ou vertrouwen ou,
krediet berooven; 2 se — zijn achting ot' krediet:
décrépir v. tr. afbikken. [verlie7en.
décë-épissage m. afbikking f.
décrépit adj. afgeleefd, stokoud.
décrépitation f. knettering, knappering f.
décrépiter v. intr. knetteren, . knapperen.
décrériitude f. ! afgeleefdheid f.; 2 verval n.
decrescendo (chèn' ou yin j 1 adv. atnernend; dIler
— dalen, achteruitgaan; 2 ni. toonndaling f.
décret in verordening f.; besluit n.
décrétale f. pauselijk bescheid n., decretale f.
décréter v. tr. 1 bevelen, verordenen; 2 — qc . de
tegen iem. besluiten ou bevelen tot; 3 voor schulden
verkoopen.
décreusage, décreusemental. uitkoking, ontgomdécreuser
v. tr. uitkoken, ontgommen. [ming f
décri m. afkeuring t.; tomber dans le — in een
slechten roep komen.
décrier v. tr. i afkeuren; 2 in een slechten roep
décrire v. tr. beschrijven. [brengen.
décrochement m. loshaking f.
décrocher , tr. f loshaken, afhaken; afhalen;
loskrijgen; 2 se — losgaan.
décroiser v. tr. ontkruisen; losmaken, loslaten.
décroissance f , ...ssement, décroit m. afneming,
vermindering f.
décroitre v. intr. verminderen, afnemen; (jours)
korten, korter worden.
décrottage m. schoonmaken. afpoetsen n. jsen.,
décrotter v. tr. schoonmaken, afpoetsen; oppoet- 1
déerotteur m. 1 schoenpoetser; 2 oppoetsen- rn.
décrottoir in. voetschrapper m.
décrottoire f. schoenborstel m.
décrue f. zakking f., val m.
décru(s)er, décrusage, ...serpent = décreuser etc.
dégu adj. bedrogen.
decu j us m. erflater m.
déculotter v. tr. 1 de broek uittrekken ou afdoen;
ee — zijn broek uittrekken; 2 cie doorrookkleur
verliezen.
décuple 1 ad j. tienvoudig; 2 m. tienvoud n.; ati —;
décuplement m. vertienvoudiging f. [tienvoudig
décupler v. tr. vertienvoudigen.
décurie f. tiental n., dec uria f.
décurion m. tienman, decurio m. [ping f.
décuvage m., décuvaison f. overgieting, overtapdécuver
v. tr. overgieten, overtappen.
dédaigner — 141 -- déférent
dédaigner v. tr. verachten, versmaden; verstouten;
— de zich niet gewaardigen te.
dédaigneusement adv. minachtend, smadelijk.
dédaigneux 1 adj. (...euse) verachtend, versmadend,
hoonend; 2 m. verachter m.; faire 1e -- zich f
dédain m. verachting, versmading f. [vies houden.
dédale rn. doolhof m.
dédaller v. tr. de tegels opnemen van, openleggen.
dédamer 1 v. tr. (de dubbele schijf) wegnemen
van; 2 v. intr. (met een damschijf) vertrekken.
dédamner v. tr. (uit de hel) verlossen.
1. dedans adv. binnen; nnettre -- er in steken;
être — er in zitten; donner --- er in logpen; être
tout en -- in zich zelf gekeerd zijn; 1 -- daarin,
daarbinnen.
2. dedans prép. in, binnen; — et dessus la terre
onder en boven den grond; par — midden door.
3. dedans in. binnenste n.; au ou en — laan binnen;
atu ou en — de binnen; du — van binnen,
binnenwaartsch.
dédicace f. 1 wijding f.; 2 opdracht f.
dédicateur m. opdrager ni.
dédicatoire adj. opdragend, opdrachts-.
dédier v. tr. 1 wijden; 2 toewijden; 3 opdragen.
dédire v. tr. i logenstraffen; — de verloochenen
in; 2 se -- zich zelf verloochenen, zijn woord herroepen;
se --- de herroepen, verloochenen.
dédit rn. 1 herroeping t.; 2 verbreking f., reinekoop
in.
dédommagement m. s.liodelcosstellina f.
dédo m mager v. tr. schadeloosstellen.
dédorer v. tr. 1 van het verguldsel ontdoen; dédoré
waarvan het verguldsel aj is; 2 se -- liet verguldsel
verliezer.
dédouaner v. tr. veraccijnzen.
dédoublane m. 1 verdunning; 2 wegneming f. der
dubbeling ou voering.
dédoublement m. 1 splitsing, halveering, verdeeling
f. in tweeën; 2 uitdoen n. der voering.
dédoubler v. tr. 1 splitsen, halveeren, in tweeën
deelen; 2 de dubbeling wegnemen; de voering
uitdoen; 3 verdunnen, versnijden; 4 ee --- 1 zich
(in tweeën) splitsen, ; losgaan. [hing f.
déd uctio n f. 1 aftrekking, korting f.; 2 gevolgtrek-t
déduire v. tr. 1 aftrekken, (af)korten; 2 uiteenzetten;
3 afleiden.
déduit m. tijdverdrijf n.
déesse f. godin, godes f.
défdcher 1 v. tr. weer goed maken; 2 v. jute. & se
— weer goed worden.
de facto lee. in _feite.
défaillance f. 1 onmacht, bezwijming f.; 2 verzwakking;
3 zwakheid f.; 4 gebrek n.
défaillant 1 adj. machteloos, flauw; 2 zwak; 3
uitstervend; 4 niet verschijnend; 5 m. niet verschijnende
partij f.
défaillir v. intr. (défaillant, défailli, je défaus, je
défaillis) 1 in onmacht vallen; 2 verzwakken; 3
ontbreken; 4 uitsterven.
défaire v. tr. 1 losmaken, openmaken; 2 vernietigen,
(ver.; breken, afbreken, sloppen; 3 in de war
brengen, omgooien, omwoelen; 4 vermageren,
uitteren; 5 verslaan; 6 bevrijden (van), ontlasten
!"van.1; 7 se -- 1 losgaan, t vervallen; se -- soimëme
zich zelf ombrengen; se — de zich ontdoen
van, zich afmaken van.
défaiseur ni. 1 breker; 2 atfetter rn.
défait adj. 1 losgegaan; 2 in de war; 3 vervallen;
uitgeteerd; 4 ontsteld, ontdaan. [m., vertier n.
détaite f. 1 nederlaag f.; 2 uitvlucht f.; 3 aftrek 1
défaication f. aftrekking, afkorting f.
défaiquer v. tr. altrekken, eifkorten. [zuiveren.
défausser v. tr. 1 rechtbuigen; 2 se — zijn kaart 1
défaut gin. t gebrek n., tekortkoming, onvolkomen-
;heid f.; puur -- de wegens onvoldoende; 2 ontbreken,
gebrek n.; faire --- ontbreken, (jur.) wegblijven;
à ou au — de bij gebrek aan, (at„sence) bij
ontstentenis van;; par — bij verstek; être en --
feilen, aan zijn plicht te kort komen, te kort schieten;
rester en — in gebreke blijven; niettre en
.-- misleiden; verijdelen; trouve: en — op een
tekortkoming betrappen.
défaveur f. 1 ongunst f.; 2 wantrouwen n.
défavorable ad j., « ment adv. ongunstig.
défécation f. 1 klaring; 2 ontlasting f.
défectibilité f. onvolkomenheid f.
défectible ad. onvolkomen, gebrekkig. [komen.
défectif adj. (... ive) 1 gebrekkig; 2 (matte.) onvol-j
défection f. erfval in., afvalligheid f.; faire -- af-4
défectueusement adv. gebrekkig. [vallen.
défectueux adj. (...euse) 1 gebrekkig, beschadigd;
2 onvolledig.
défectuosité f. 1 gebrek n.; 2 orivoliedigheid f.
défendable adj. verdedigbaar.
défendeur m., ... deresse f. verweerder m., ...sterf.
défendre v. tr. 1 verdedigen; 2 beschermen, beschotten,
beveiligen; 3 verbieden; — sa porte zijn
huis ontzeggen; 4 v. intr. als verweerder optreden;
5 se — de 1 zich hoeden voor, zich beveiligen
tegen; ne pouvoir se — de zich niet kunnen verzetten
tegen; 2 ontkennen, loochenen.
défen(d)s m. verbod n.; en — verboden.
défénestration f. luithetvensterwerping f.
défense f. 1 verdediging t.; — de soi-mê?ne zelfverdediging;
sans -- ^a.'eerloos; 2 bescherming,
beschutting, beveiliging f.; 3 verbod n.; — de verbod
van, (het is) verboden te; 4 verweer n.; verweereniddel
n.; verweerder m.; avocat de la —
advocaat van den verweerder; 5 slagtand m.; 6
verweerschrift n.; 7 verdedigingswerk n.
défenseur en. 1 verdediger; 2 beschermer ni.
défensit adé. (...ive) 1 verdedigend; 2 beschuttend.
défensive f. verdediging, tegeniveer f.; se tenir Sur
la --- een verdedigende houding aannemen.
défensivement adv. verdedigend.
déféquer v. tr. zuiveren, klieren.
déférant adj. toegevend.
détérence f. toegevendheid, inschikkelijkheid f.
déférent i edj. toevoerend; cerc.lc — = 2 en. delerent
m.; 3 mr.rntteeken n.
déférer -- 142 — dégingandé
déférer l v. tr. aanbrengen, aangeven; 2 opdragen,
verleenen; — ie serment den eed opleggen;
3 v. intr. toegeven, zich schikken (naar)
déferlage ni. losmaken n. [breken.
déferler 1 v. tr. losmaken; 2 v. intr. & se—(zich)t
déférrage, déferrernent ni. 1 ontiizeren; 2 ontboeien
n.
déferrei• v. tr. 1 ontijzeren; 2 ontboeien; 3 van
zijn stuk brengen; 4 se -- 1 zijn ijzers verliezen
ou losslaan, van zijn .stuk raken.
défet m. defect n.
défeuillaison f.. ontbladering f.
déteulller v. tr. 1 ontbladeren; 2 se •— ;i_ln bladeren
verli ezen.
défi m. uitdagingf.; gorter oufaire un—, orettre
au défi uitdagen.
défianee f. wantrouwen n., argwaan m.
défiant adj. wantrouwend.
déficeler v. tr. (het touw) losmaken (van), losdéficit
[sit'] rn. tekort, deficit n. [binden.
défier 1 v. tr. uitdagen; 2 (choses) tarten, trotseeren;
3 (mar.) oppassen; 4 se — elkander uitdagen;
se •— de wantrouwen, op zijn hoede zijn voor.
défigurement m. schending, misvorming f.
défigurer v. tr. 1 schgnaen; 2 verminken.
défilade f. 1 voorbijtrekken; 2 voorbijzeilen n.
défilé rn. 1 nauwe weg m., engte f.; être dans un
— in 't nauw zitten; 2 voorbijtrekken n ., parade- t
défilement nl. defilement n. [rnarsch m.
défiler 1 v. tr. losmaken, ontsnoeren, ontrijgen;
2 v. intr. optrekken; voorbijtrekken; 3 se — losgaan.
défini 1 adj. bepaald; article — bepalend lidwoord
n.; 2 m. bepaalde n., bepaalde raak t.
définir v. tr. 1 bepalen; 2 nauwkeurig bnsclirijven.
définissable adj. bepaalbaar.
définitif adj. (...ive) beslissend; traite — eindverdrag
n.; paix ..-.ive eindvrede rn.; nornination ^
définition f. bepaling f. [...ive vaste aanstelling f.
définitive f. eindbesluit n.; en — ten slotte.
définitivement adv. 1 bepaaldelijk; 2 voor goed,
déflagrateur m. d€flagrator in. [vast; 3 ten slotte.
déflariration f. opvlamming; vlammende verbranding
1. [afwijken, ombuigen.
déflévhir 1 v. tr. afwenden, ombuigen; 2 v. intr.
défleuraison f. uitbloeiing f.
défleurir 1 v. tr. van bloesem berooven; 2 van de
nieuwheid berooven; 3 v. intr. & se ---- uitbloeien,
zijn bloesem ou zijn nieuwheid verliezen.
déflexion f. afwijking t.
défloraison t. uitbloeiing f,
déflorer v. ir. schenden, bezoedelen.
défoliation t. ontbladering f.
défoneement rn. 1 ontbodemen n.: 2 omwerking f.
défo neer v. tr, i (den bodem,) inslaan (van; 2 omwerken;
3 doorbreken; 4 uit de lijken slaan; 5
se — den bodem verliezen, invallen.
déformateur 1 adj. (...trice) misvormend; 2 in.
déformation f. misvorming t. [misvormer m.
déformer v. tr. misvormen.
défourner v. tr. uit den oven heden, uithalen.
défraichir v. tr. van zijn frischheid berooven;
défraichi die zijn frischheid . kwijt is, verlegen.
défranciser v. tr. ontfranschen.
défrayer v. tr. bekostigen, vrijhouden van; — la
conversation 1 het gesprek aan den gang honden,
2 het onderwerp van het gesprek zijn; — la c,umpagnie
het gezelschap onderhouden.
délrichage, ...chement ni. 1 ontginning ï.; 2 ontgonnen
land n. [oefenen; ontwarren.
défricher v. tr. 1 ontginnen; 2 (voor het eerst, be-t
défricheur m. ontginner m.
défrisament m. ontkrulling f.
défriser v. tr. 1 ontkrullen; 2 te leur stellen; 3 te—
uit de krul gaan.
défroncement m. ontfronsing, ontplooiing f.
défroneer v. tr. 1 ontplooien, ontkreuken, ontfronsen;
2 (fig.) ontfronsen.
défroque f. aflegger m., plunje f.; afgelegde
klee(de) ren; oude meubelen n. pl.
défroqué ni. weggeloopen geestelijke in.
défroquer v. tr. 1 het geestelijk kleed doen afleggen;
2 uitschudden; 3 se — de kap over 'de haag
gooien. [zijn ooft verliezen.
défruiter v. tr. 1 van zijn oift berooven; 2 se — t
défunt 1 adj. overleden; 2 in. overledene rn.
dégagé adj. los, ongedwongen; escalier —
geheime ou bijzondere trap f.
dégagement m. 1 lossing f., lossen n.; 2 vrijmaking
f., vrijmaken n.; (escr.) losmaking f.; 3
ontlasting f.; 4 losheid, ongedwongenheid f.
dégager v. tr. 1 lossen; 2 redden, verlossen, vrijmaken,
ontzetten; (escr.) losmaken; 3 ontlasten;
4 se — zich vrijmaken, zich losmaken; zich
bevrijden; ruimer worden.
dégaïne f. houding f.
dégainer v. tr. uit de scheede trekken, uittrekken;
2 te voorschijn halen; 3 zijn beurs trekken.
dégaineur m. vechtersbaas; snoever nu.
déganter v. tr. & se — de handschoenen uittrekken;
— la rnain gauche den linker handschoen
uittrekken.
dégarnir v. tr. 1 ontblooten, ontdoen; (vaisseau)
onttakelen; 2 se — (ont) bloot worden.
dégát m. verwoesting, schade f.
dégauchir v. tr. 1 effen maken, fatsoeneeren;
2 ontbolsteren; 3 se — zijn linkschheid afleggen.
dégauchissage, ...ssement m. 1 effenmaking; 21
dégel m. dooi m. [ontbolstering f.
dégelée f. pak n. slaag.
dégeler v. tr. & intr. ontdooien; il dégèle het
dooit. [rend.
dégénérateur adj. (...trice) ontaardend, verbaste-t
dégénératiort f. ontaarding, verbastering f.
dégénérer v. intr. ontaarden, verbasteren; — en
overslaan tot.
dégénérescence f. verbastering f.
dégénérescent adj. ontaardend.
dégingandé adj. 1 waggelend, ontwricht; 2 onsamenhangend.
dégingander - 143 --- dehors
dégingander v. tr.: se - waggelen, als ontwricht
zijn.
dégluer v. tr. 1 van lijm ontdoen; 2 van vuil ontdoen;
3 se - zich (van de) lijm losmaken; 4. se -
les yeux zijn oogen losmaken ou reinigen.
déglutition f. doorslikking, doorzwelging f.
dégobiller v. tr. & intr. braken, kotsen.
dégobillage m. braken; braaksel n.
dégoiser v. tr. 1 zingen; 2 er uitflappen.
dégom mage m. 1 ontgommen n.; 2 afzetting f.
dégo m mer v. tr. 1 ontgommen; 2 afzetten, uitspannen
; 3 se - om zeep gaan.
dégonfiement m. ontzwelling f.
dégonfier v. tr. 1 (doen) ontzwellen; 2 uitstorten;
3 se - ontzwellen, (fig.) zich ontlasten.
dégorgement m. 1 doorspoelen, doorloopen,
zuiveren n.; 2 uitvloeiing f.; 3 (med.) overloop
m., uitstorting f.
dégorgeoir m. 1 ruimnaald f.; priem m.; 2 ontvangbak,
spoelbak m.; 3 afloop m.
dégorger v. tr. 1 doorsteken; ruimen; 2 spoelen,
zuiveren; (poisson) spenen; 3 v. intr. uitwerpen,
uitbraken; faire - doen spuwen; 4 afloopen; 5 se
- uitwerpen, uitspuwen; 6 se - zich uitgieten;
zich ontlasten. [3 bekijken.
dégot(t)er v. tr. 1 omwerpen; 2 den voet lichten;,'
dégourdi adj. 1 lenig, buigzaam; 2 (eau) lauw;
3 wakker, uitgeslapen.
dégourdir v. tr. 1 lenig ou buigzaam maken; de
verkleumdheid verd, iiven (van); 2 lauw maken,
verwarmen; 3 ontbolsteren; 4 se - 1 zien stijfheid
verliezen, 2 lauw worden, 3 zich ontbolzterén;
se - les mains zijn verkleumde handen lenig
maken. [ming f.; 3 ontbolstering f.
dégourdissement m. 1 lenigmaken n.; 2 verwar-1
dégoQt m. walg, afkeer, tegenzin m.; -s onge-^
dégoQtamment adv. walglijk. [noegen n.
dégoütant adj. walglijk.
dégoüté adj. 1 walgend, een walg hebbend; être
- de walgen van, vies zijn van; faire le - kieskauwen,
kieschkeurig zijn; 2 (fig.) wars.
dégo Áter v. tr. 1 den eetlust benemen; 2 doen
walgen, een afkeer doen krijgen; 3 wars maken;
4 se - den eetlust verliezen, tegeneten; 5 (een)
walg ou een afkeer krijgen.
dégouttant adj. druipend.
dégouttement m. druipen n., lekking f.
dégoutter v. intr. (af)druipen, afloopen.
dégradant adj. verlagend.
dégradation f. 1 afzetting, (rangs)ontzetting f.; 2
laagheid, onteering f.; 3 verlaging f., val m.; 4
schade, beschadiging f.; 5 tempering, vermindering
f.
dégrader 1 v. tr. afzetten, ontzetten, ontwijden; 2
verlagen, onteeren; 3 beschadigen, verwoesten; 4
onttakelen; 5 temperen, verminderen; 6 v. intr.
afdrijven; 7 se - zich verlagen, vervallen.
dégrafer v. tr. 1 loshaken; 2 se - losgaan.
dégraissage, ...ssement m. ontvetting, reiniging,
uitstooming f.
dégraisser v. tr. 1 ontvetten, het vet afnemen; 2
klaren; 3 de vetvlekken uitdoen uit, uitstoomen;
4 doen vermageren; (fig.) plukken; 5 se - ontvet
worden; magerder worden; gezuiverd worden.
dégraisseur m. 1 ontvetter; 2 vetafschepper m.; 3
waschbank f.; 4 vlekkenuitdoener, uitstoomer m.
dégraissoir m. 1 ontvettingsmachine f.; 2 schraap.
mes n.; 3 waschbank f.
dégras m. (leertouwers)traan f.
dégravoiement, ...iment m. wegspoeling f.
dégravoyer v. tr. wegspoelen, uithollen.
degré m. 1 trap m., trede f.; 2 trap, graad m.;
de comparaison trap van vergelijking; par -s
trapsgewijze; 3 (math., phys, géog., généal.)^
dégréage, ...ement m. onttakeling f. [graad m.
dégréer v. tr. onttakelen.
dégrévement m. ontlasting f.
dégrever v. tr, *ontlasten, verminderen.
dégringolade f. aftuimeling f.; val m.
dégringoler v. intr. 1 (af)tuimelen; 2 afrollen,$
dégrisement m. ontnuchtering f. [rollen (van).
dégriser v. tr. 1 ontnuchteren; 2 se - nuchter
worden.
dégrossir v. tr. 1 uit den ruwe bewerken; 2 schetsen;
3 doodverven; 4 ontwarren, opklaren; 5 verdunnen;
6 ontbolsteren.
dégrossissage, ...issement m. 1 bewerking f. uit
den ruwe; 2 verdunning f.
déguenillé adj. in lompen, berooid, haveloos.
dégueniller v. tr. 1 tot lompen scheuren; 2 in een
berooiden toestand brengen.
déguerpir 1 v. tr. ontruimen, afstand doen van;
2 v. intr. vertrekken, wegloopen; faire - doen
vertrekken. [2 vertrek n.
déguerpissement m. 1 ontruiming f., afstand m.;t
déguignonner v. tr. uit het ongeluk helpen.
déguisement m. 1 verkleeding, vermomming f..;
2 bewimpeling f.; dekmantel m.; sans - onbewimpeld.
déguiser v. tr. 1 verkleeden, vermommen; 2 verbergen,
onkenbaar maken; bewimpelen, verbloemen,
ontveinzen. [smaakwerktuig n.
dégustateur m. (voor)proever m.; organe -
dégustation f. proeven, smaken n.; salon de ---
proeflokaal n.
déguster v. tr. voor) proeven, smaken.
déhéler v. tr. 1 weder blank maken; 2 se - weer
een blanke huid krijgen. [2 lendenlamheid f.
déhanchement in. 1 schommelende gang m.;t
déhancher v. tr. : se - 1 schommelend loopen; 2
zich ontheupen; déhanché ontheupt, lendenlam.
déharnachement m. onttuigen, aftuigen n.
déharnacher v. tr. onttuigen, uitspannen.
déhiscence f. openspringen n.
déhiscent adj. 1 openspringend; 2 uiteenstaand.
déisonté adj. schaamteloos.
1. dehors adv. T buiten; mettre - buitenzetten,
aan de deur zetten, (traite) in omloop brengen;
(voiles) bijzetten, (vaisseau) uitloopen; de -
van buiten; en - naar buiten, buitenwaarts; en
dehors — 144 — délié
— de buiten; en — de moi buiten mij om; par
— van buiten, uitwendig.
2. dehors m. buitenste n., buitenzijde f.; uiterliike
n.; au — van buiten; au — de buiten; du —
1 van buiten, 2 buitenwaartsch, 3 buitenlandsch;
les —s 1 de buitenwerken n. pl., 2 uiterlijk n.,
schijn m.
déicide 1 adj. godmoordend,° 2 m. godsmoordenaar
m.; 3 godsmoord m.
déification f. vergoding t.
déifier v. tr. vergoden.
déisme m. godgeloof, deïsme ti.
déiste 1 adj. deistisch; 2 m. godbelijder, deïst m.
déité f. godheid f.
déjà adv. 1 (al)reeds, al; 2 alweer, ook weer.
déjection f. 1 loozing f.; 2 uitwerpsel ti.
déjeter v. tr. 1 krom ou scheef maken; 2 dooreengooien,
in wanorde brengen; 3 se — krom
trekken, scheef worden.
déjeuné, ... ner m. 1 ontbijt n.; second — twaalfuurtje
n.; — à la fourchette tweede ontbijt; eest
un — de soleil de zon zal er kort spel mee maken;
2 ontbijtservies n.
déjeuner v. intr. ontbijten.
déjoindre v. tr. 1 vaneenscheiden, losmaken; 2
se — uiteenwijken. [v. tr. verijdelen.
déjouer 1 v. intr. slecht spelen; 2 wapperen; 31
déjucher 1 v. intr. van het rek springen; 2 verhuizen,
weggaan; 3 v. tr. van het rek lagen; 4
afjagen.
déjuger v. tr. 1 herroepen; 2 se — terugkomen op
zijn oordeel, zich tegenspreken.
de j ure loc. in rechte.
delf 1 adv. aan gene zijde; au delà, en — aan de
overzijde, verder; 2 prop. aan de overzijde van;
au — (de) aan de overzijde van, boven; par —
boven.
délabré adj. vervallen, ontredderd; haveloos.
délabrement m. verval n., ontredderde toestand
m., haveloosheid f.
délatrer v. tr. 1 doen vervallen; ontredderen, verwoesten;
2 se — vervallen, ontredderd zijn.
délacer v. tr. 1 losrijgen; 2 se — losgaan.
délai m. 1 uitstel; verwijl n.; (comm.) respijt
n.; 2 termijn, bepaalde tijd ou dag m.; a. bref —
tinnen korten tijd; — fatal laatste termijn m.
délaissement m. 1 verlatenheid, hulpeloosheid f.;
2 (jur.) overlating f. [3 (jur.) laten varen.
délaisser v. intr. 1 verlaten; 2 in den steek laten;
délaiter v. tr. 1 uitkneden, uitwasschen; 2 onthommen.
délardement m. afkanting f., afronden n.
délarder v. tr. 1 van spek ontdoen; 2 het spek
snijden uit; 3 afkanten; atronden.
délasse ment m. ontspanning f., tijdverdri; t n.
délasser v. tr. 1 ontspannen, verkwikken; 2 se —
uitrusten, zich ontspannen.
délateur m., ...triee f. verklikker m., ...ster f.
délation f. I geheime aankl'-cht, verklikking f.; 2
(serment) oplegging f.
délatter v. tr. de latten wegnemen van, aflatten.
délavage in. verbleeking, verzwakking f.
délavé adj. 1 bleek; 2 doorweekt. fweeken.
délaver v. tr. 1 verwasschen, verbleeken; 2 door-t
délayage ...ement m. verdunning f.
délayant adj. (& m.) verdunnend (middel n.)
délayer v. tr. 1 verdunnen; (páte, chaux) beslaan;
2 verwateren.
déléatur ni. weglatingsteeken, delestur n.
délébile adj. uitwischbaar.
délectable adj. lekker, heerlijk.
délectation f. genot n., lust ni.
déieeter v. tr. 1 vermaken, streelen; 2 se — genoegen
vinden (in), zich verlustigen (in).
déiégation t. 1 last m., opdracht f.; 2 afvaardiging
f.; 3 overdracht f.
délégué m. afgevaardigde, gemachtigde m.
déléguer 1 v. tr. afvaardigen; machtigen: 2 aan-'
Délémont m. Delsberg n. [wijzen, overdragen.
délestage in. uitschieten n. (van den ballast).
délester v. tr. 1 (den) ballast uitschieten, ont bal
lasten; 2 ontlasten.
délesteur m. ballastlichter in.
délétëre adj. doodelijk, levensgevaarlijk.
délibérant, ...ratif adj. (...ive) beraadslagend.
délibAration f. 1 beraadslaging f.; beraad n.;
mettre en — in overweging geven ou nemen; 2
besluit n.
1. délibéré adi. 1 ' overwogen; de propos —
opzettelijk, met voorbedachten rade; 2 besloten,
vastgesteld, beslist; 3 vastberaden, onbeschroomd.
2. délibéré in. beraadslaging f., ondersoek n.;
tenir en — in beraad houden. S beraden.
délibérément adv. 1 met voorbedachtheid; 2 vast-j
délibérer v. tr. & intr. 1 beraadslagen; overleggen,
overwegen; 2 besluiten, het besluit nemen.
1. d él icat adj. 1 teer, zacht; 2 tenger, zwak, weekelijk;
3 fijn, lekker, keurig; 4 fijn, scherp,
schrander; 5 kiesch, teergevoelig; 6 netelig, hachelijk.
[gevoelige m.
2. délicat m. i weekeling; 2 lekkerbek; 3 _fijn-$
délicatement adv. 1 fijn, lekker; 2 voorzichtig,
teer.
délicatesse f. 1 teerheid, zachtheid f.; 2 tengerheid,
zwakheid, weekelijkheid f.; 3 fijnheid, lekkerheid,
keurigheid f.; lekkernij f., lekkerbeetje n.; 4 fijnlteid,
scherpheid, schranderheid f.; 5 kieschheid,
teergevoeligheid f.; être en — avec op gespannen
voet zijn met, zich in een kieschen toestand bevinden
tegenover,
délice m. 1 genoegen n., lust m.; 2 geluk ti. in.
délices f. pl. genot n., weelde f.; lieu de—lustoord
délicieux adj. (...euse), ...eusement adv. 1 smakelijk,
lekker; 2 genoeglijk, genotrijk, weelderig;
3 heerlijk, bekoorlijk.
délicoter v. tr. onthalsteren.
délictueux adj. (...euse) misdadig.
1. délié adj. 1 dun, fijn, slank; 2 schrander,
scherpzinnig; 3 doortrapt.
2. déllé m. ophaal m.
déliement -- 14>i — déménager
déliement m. ontbinding f.
délier v. tr. 1 ontbinden, losmaken; 2 ontslaan,
ontheffen; 3 se — losraken, losgaan.
délimitation f. grensbepaling f.
délimiter v. tr. afpalen, bepalen.
délinéation f. schets, grondteekening f.
délinquant m. schuldige m. & f. [ting f.
déliquescence f. 1 eervloeibaarheid; 2 wegsmet- 1
déliquescent adj. 1 vervloeiend; 2 wegsmeltend.
déliquium [kwi-om'] m. eervloeiing f
délirant adj. 1 ijlend, ijlhoofdig; 2 waanzinnig,
ontsteld, dol; joie —e dolle vreugde f.
délire rn. 1 ijlhoofdigheid f.; 2 waanzin in., dolheid,
razernij f.; 3 geestdrift, vervoering f.
délirer V. intr. ijlen, raaskallen.
délirium tremens m. [om', drinkerswaan_in in.
1. délit m. vergrijp,. misdrijf n.
2. délit m. 1 verkeerd leger n.; 2 voege f.
déliter v. tr. 1 uit het bed brengen; 2 verbedden;
3 verkeerd ou tegen den draad leggen; 4 :net den
draad splijten.
délitescence f. 1 verdwijning f.; 2 uiteenvalling.
délivrance f. 1 verlossing f.; 2 bevrijding f.; )ntzet
n.; 3 levering f. [3 afleveren.
délivrer v. tr. 1 verlossen; 2 bevrijden; ontzetten; s
délivreur ni. 1 verlosser; 2 leveraar, uitdeeler n1.*
Delmont m. Delsberg n.
délogement m. 1 verhuizing f.; 2 opbreken n.,
aftocht m.; 3 verdrijving f.
déloger 1 v. tr. doen verhuizen; 2 verdrijven, verjagen;
3 v. intr. verhuizen; 4 opbreken, vertrekken;
— sans (tambour ni) trompette, — à la
sourdine met de stille trom aftrekken. [onoprecht.
déloyal adj. (...aux), ...ement adv. trouweloos, 1
déloyauté f. trouweloosheid, onoprechtheid f.
Delphes f. Delphi n. [phiër m.
de1phien 1 adj . ( ne) Delphisch; 2 m. D-- Del-1
deiphiné, ...nien (ene) adj. dolfiinachtig.
delta m. driehoek m., delta f. [f.; 3 deltamot f.
deltoïde 1 adj. driehoekig, 2 in. driehoekige spieri
déluge m. 1 zondvloed ni.; après rus le — die
dan leeft, die dan zorgt; passons au -- ter zake; 2 t
déluré adj. wakker, glad, gewikst. [vloed ni.
délustrer v. tr. 1 ontglanzen; 2 bezwalken.
dèluter v. tr. van kleefdeeg ontdoen.
démagogie f. volksmenning f.
démagogique ad]. volksmennend. demagogisch.
démagogue m. volksmenner m. [worden.
démaigrir 1 v. tr. verdunnen: 2 v. intr. dunner t
démaigrissement m. verdunning f.
démailler v. tr. 1 (de mazen) losmaken (van),
ontmazen; 2 se — losgaan.
démailloter v. tr. 1 ontzwachtelen, ontbakeren; 2
se — zijn luiers loswerpen ou afwerpen.
demain 1 adv. morgen;. — ( au) rnatin morgen
ochtend; 2 m. dag m. van morgen.
dé manchementm. I losmakenoulosgaann.vanden
steel ou het hecht; 2 overgrijpen n., overgreep rn.
démancher 1 v. tr. den steel ou het hecht af.roen
van; 2 ontwrichten, uit het lid wringen; déinanché
onbeholpen; 3 v. intr. overgrijpen; 4 het Kanaal
uitzeilen; 5 se — 1 van den steel ou het hecht losgaan,
2 uiteenvallen, 3 haperen, 4 zich afslooven,
zijn beenen van zijn lijf loopen.
demande f. T & 1 vraagt.; 2 verzoek n.; 3 aanzoek
n.; (comm.) bestelling f.; (jur.) eisch in.; 1'offre
et la — vraag en aanbod.
demander v. tr. & intr. 1 vragen; 2 verzoeken;
verlangen; 3 eischen; 4 vereischen, vorderen; —
l'aumóne, pardon, gráce om een aalmoes, om
vergiffenis, om genade vragen; — son pain om
zijn brood bedelen; — qq. naar iem. vragen, iern.
laten roepen; — à 1 verzoeken om, 2 moeten; ne
— qu'à slechts verlangen te; 5 se — 1 gevraagd
worden, 2 :,ch afvragen.
1. demandeur m.. ...euse f. vrager m , vraagster
f.; bedelaar ni., bedelares f.
2. demandeur m., ...eresse f. eischer m., ...es f.
démangeaison f. 1 jeukte, jeuking f.; 2 zucht f.
naar) . [zijn tong jeukt hem.
démanger v. intr.jeuken; la langue lui demanget
démantèlement, ...tellement ni. ontmanteling f.
démanteler v. tr. ontmantelen.
démantibuler v. tr. 1 de kaak verrekken; à se —
la máchoire dat ziJn kaken uit 't lid schieten; 2
stuk slaan.
dé mai cai e ni. 1 n'egnem ing van het mërk; 2
plompe navolging f.
démarcatif adj. (...ive) afperkend. scheidings-.
démarcation f. afperking f.; ligre de —grenslijn f.
démarche f.1 gang, stap m.; faire des —s stappen
doen; 2 (drap) trap f.
démarcheur In. effectenplaatser m. [scheiden.
démarier v. tr. 1 scheiden; 2 se — zich latent
démarquer 1 v. tr. het merk wegnemen van ou
doen uit; 2 uitdoen; 3 v. intr. n iet meer teekenen; 4
plomp navolgen; 5 se — het merk verliezen.
démarragem. 1 ontroering f.,losgooien; 2vertrek n.
démarrer 1 v. tr. ontmeren; 2 lossiorren; 3 in
gang zetten; 4 v. intr. losraken; vertrekken.
démasquer v. tr. ontmaskeren. [losgaan.
démastiquer v. tr. 1 vanstopverfontdoen; 2 se— 1
démátage, .. tement ni. ontenasting f.
dé méter v. tr. ontmasten; se —zijn masten verdème
m. vlek n., deuros in. liezen.
2. dème f. aanbeeldschoen rn.
dé m êlage m. 1 ontwarren; 2 dooreenwerken n.
démêlé m. geschil n., moei(e)lijkheid f.
démêler v. tr. 1 ontwarren; uitkammen; 2 herken
nen, onderscheiden; 3 ophelderen, doorgronden,
doorzien, verklaren; 3 betwisten, verhandelen;
avoir à — avec te maken hebben met.
démêleur m. uitkammer m.
démêtoir m. 1 grove kam; 2 haspel m.
démembrement m. 1 verbrokkeling f.; 2 afscheiden
stuk n.; brok ns.
dé mem brer v. tr. verbrokkelen; verdeelen.
déménagement m. verhuizing f.
déménager v. tr. & intr. verhuizen; sa tête ou il
déménage zijn hoofd is op hol, hij is van streek.
déménageur — 146 — démontage
déménageur m. verhuizer m.
diémence f. krankzinnigheid f., waanzin m.
démener v. tr.: se — spartelen; zich weren.
dément adj. krankzinnig, waanzinnig.
démenti m. logenstraffing f.; donner un — à
logenstraffen.
démentir v. tr. 1 logenstraffen; tegenspreken; 2
verloochenen; beschaamd maken.
démérite tn. onverdienstelijkheid f., laakbare n.
démériter v. intr. zich onverdienstelijk maken, ^
démesuré adj. bovenmatig. [misdoen, zondigen.
démesurément adv. bovenmatig, uitermate.
démettre v. tr. 1 ontwrichten, verstuiken; 2 afzetten;
3 (j ur.) afwijzen; 4 se — zijn ontslag nemen;
5 se — le bras zijn arm verstuiken.
dé me uble ment m. ontmeubeling f.
démeubler v. tr. 1 de meubels wegdoen uit, leegmaken;
2 se — 1 zijn meubels wegdoen, N tandeloos
worden; démeublé tandeloos.
demeurant 1 adj. wonende, woonachtig; 2 m.
overige, overschot n.; au — voor het overige.
overigens.
demeure f. 1 woning, woonplaats f., verblijf n.; 2
oponthoud, verblijf n.; à — blijvend, duurzaam;
3 (jur.) uitstel n., verachtering f.; être en — ten
achteren zijn; mettre en — (gerechtelijk) aanmanen;
il y a péril en la — er is gevaar bij uitstel,
het kan geen uitstel lijden.
demeurer v. intr. 1 wonen; blijven, toeven; 2 duren;
uitblijven; achterblijven; blijven steken; —
court blijven steken; — interdit verlegen blijven
staan; en — là het daarbij laten, ophouden, blijven
steken.
demi adj., m. & adv. half adj., n. & adv.; midi et
— half een; à trornpeur trompeur et — list tegen
list; six —s zes halven; à — ten halve, ten deele.
demi-bain m. ('D- xs) zitbad n.
demi-bosse f. (')-cDs) half rondwerk n.
demi-brigade f (cD- xs) halve brigade f.
demi-cercie m. ( - s) halve cirkel m.; faire tin
— rezhtsomkeert maken. [blazers)kiel m.
demi-chemise f. (/- os) halfhemdje n.; 2 (glas-t
demi-déesse f. s) halfgodin f.
demi-deuil m. ('-mos) halve rouw in.
demi-dieu m. (cD-&Dx) halfgod m.
demie f. half uur n.
demi-fortune f. (-:- ces) eenspan n.
demi-frère m. (cD- cDs) halfbroeder m.
demi-Jheure f. (-os) half uur n.
demi-jour m. (^- mos) halflicht n.
demi-tune f. ('- mos) halve maan f.
demi-mesure f. ( - oos) 1 halve maat f.; 2 halve
demi-monde m. halve wereld f. [maatregel m.
demi-mort adj. halfdood.
demi-mot : à — met een half woord.
demi-pension f. halve kost M. [m.
demi-pensionnaire m. ('-'s) halve kostganger)
demi-place f. (co- mos) halve plaats f., half geld n.
demi-quart m. ( co- s) half kwart n.
demi-reliure f. ('-mos) halve band m.
demi-savant m. (o- os) halfgeleerde m.
demi-savoir m. halve wetenschap f.
demi-secret m. (c-co s) half uitgelekt geheim n.
demi-steur f. ( '- mos) halfzuster f.
demi-solde f. (cD- xs) halve soldij f.
demi-soupir m. ( co- os) achtste rust f. [nemen.
démission f. ontslag n.; donner sa— zijn ontslagt
démissionnaire 1 m. ontslagnemer m.; 2 adj. ontslagnemend.
démissionner v. intr. zijn ontslag nemen.
demi-tasse f. ('- cD s) kopje n.
demi-teinte f. (cD- xs) halve tint f.
demi-ton m. ( - cDs) halve toon m.
demi-tour m. (cD- mos) halve draai m.; demi-tour
à droite! rechtsom(keert)!; faire — rechtsomkeert
maken; donner un — à half omdraaien.
demi-voix: à — halfluid.
demi-volte f. halve zwenking f.
démocrate m. volksgezinde, democraat m.
démoeratie f. volksregeering, democratie f.
démocratiaue adj., 'ment adv. volksgezind,
democratisch.
áémocratiser v . tr. volksgezind ou democratisch
démodé adj. uit de mode, ouderwetsch. [maken.
démoder 1 v. tr. uit de mode brengen; 2 se--- uit
de mode geraken.
demoiselle t. 1 juffrouw f.; — de niagasin winkeldochter
f.; 2 (poire) juffer f.; 3 (ins.) juffertje n.,
schoenlapper m.; 4 straatstamper m.
démolir v. tr. 1 afbreken; 2 slechten; sloopen; 3
vernietigen; 4 (fig.) afbreken; sloopen.
démolisseur m. slooper m.
démolition f. afbraak, slechting, slooping f.; —s
puin n., afbraak f.; matériaux de — afbraak.
démon m. 1 geest; 2 booze geest, duivel m.; avoir
de l'esprit comme un — zoo vlug zijn als een
duiveltje.
démonétisation f. ongangbaarmaking, afzetting f.
démonétiser v. tr. 1 ongangbaar maken, afzetten;
dénionétisé ongangbaar, waardeloos; 2 se — ongangbaar
worden.
démoniaque 1 adj. bezeten; 2 rn. & f. bezetene]
démonographe in. duivelbeschrijver m. [m. & f.
démonographie f. duivelbeschrijving f.
démonolatre m. duivelaanbidder m.
démonolétrie f. duivelaanbidding f.
démonologue m. duivelkenner m.
démonologie f. duivelkunde f.
démonomanie f. duivelswaanzin m.
démonstrabilité f. bewijsbaarheid f. (raar ni.
démonstrateur m. 1 betooger; 2 practisch lee-t
1. démonstratif ad. (...ive) 1 betoogend, bewijzend,
overtuigend; 2 pronom — aanwijzend
voornaamwoord n.; 3 uiterlijk, luidruchtig.
2. dé mo nstratif m. aanwijzend woord n.
démonstration f. 1 betoog, bewijs n.; 2 teeken;
blijk n.; 3 uiting, betuiging f.; (mij.) dreigende
houding, bedreiging f.; 4 aanschouwelijke les f.
démonstrativement adv. = 1. démonstratifj
démontage m. viteenneming f. [1 & 3.
démonté --- 147 -- dentée
démonté adj. 1 uit den zadel, zonder paard; 2
in de 'war; 3 woedend.
démonter v. tr. 1 uit den zadel lichten ou werpen;
afwerpen; 2 (fig.) uit het veld slaan; van zijn stuk
brengen, in de war brengen; 3 uiteennemen, ln.cmaken;
4 onbruikbaar maken.; — les espérances
de hoop te leur stellen; 5 se — 1 uiteengaan, losgaan,
2 in de war geraken, 3 woedend worden.
démontrable adj. bewijsbaar.
démontrer v. tr. 1 betoogen, aantoonen, bewijzen;
2 uiten; laten blijken; 3 aanschouwelijk voorstellen.
[2 ontzenuwend; 3 in. zedenbederver sn.
démoralisateur 1 adj. (...trice) zeden bedervend;
démoralisation f. 1 zedenbederf n.; 2 ontzenuiving
f.
démoraiiser v. tr. 1 zedeloos maken; 2 alle zielskracht
ontnemen aan, ontzenuwen; 3 se — .1
zedeloos worden, 2 alle zielskracht verliezen.
démordre v. intr. : — de loslaten, (fig.) opgeven,;
démotique adj. demotisch, volks-. [afzien 'an.
démoucheter v. tr. het knopje afnemen van; se --
zijn knop verliezen.
démoulage .m. uitdenvormneming f.
démouler v. tr. uit den vorm nemen.
démunir v. tr. ontblooten.
démurer v. tr. openbreken.
démuseler v . tr. den muilband afdoen van; dé-1
dénaire adj. tientallig. [muselé ongemuilband.
dénantir v. tr. (van zijn onderpand) beror-ven;
se — (zijn onderpand) uit de handen geven,
laten varen.
dénationaliser v. tr. 1 van zijn volkskarakter
bprooven; 2 van zijn waarmerk berooven; 3 se ---
zijn volksaard verliezen.
dénatter v. tr. 1 ontvlechten, losvlechten; 2 se —^
dénaturalisation f. ontburgering f. [losgaart.
dénaturaHser v. tr. ontburgeren.
dénaturatjon f. ontaarding f.
dénaturé adj. 1 ontaard; 2 onnatuurlijk; 3 van
aard veranderd, omgez?t.
dénaturer v. tr. I doen ontaarden, verbasteren; 2
(den aard) veranderen (van); 3 verdraaien, vervalschen;
4 omzetten; 5 se — ontaarden.
dendrite f. versteende boom, boomsteen n1.
dendrographie f. boombeschrijving f.
dendrologie f. boomkunde f.
dénégateur m. ontkenner, loochenaar ni.
dénégation f. ontkenning f.
déni m. weigering, ontzegging f.; — de .iustice
rechtsweigering f.
déniaisement m. ontbolstering, ontgroening f.
déniaiser v. tr. 1 ontbolsteren, ontgroenen; 2 beetnemen,
foppen.
déniaiseur m. sluwerd; verschalker en.
dénicher 1 v. tr. uit het nest nemen, uithalen; 2
opsporen, ontdekken; — de verjagen uit; 3 uit
zijn nis halen, van zijn voetstuk rukken; 4 v.
intr. het nest verlaten; aftrekken; oprukken.
dénicheur m. 1 nestuithaler, vogelroover m.; 2
opspoorder, jager m.; 3 afbreker, slooper in.
denier m. penning m.; -- à Dieu godspenning
— de St-Pierre Sint-Pieterspenning; de mes
—s met mijn eigen geld; pas un -- geen cent; les
--s publics 's lands penningen; un joli — een
mooie stuiver; d beaux —s comptants voor klinkende
munt; le dixième — de tiende penning; at
— vingt tegen den twintigsten penning, tegen
vijf ten honderd.
dénier v. tr. 1 ontkennen; 2 weigeren.
dénic^rement m. zwartmaking, geringschatting f.
dénigrer v. tr. zwart maken, bekladden, geringschatten,
minachten. [schatter m.
dénigreur m. zwartmaker, bekladder, gering-t
Denis m. Dionysius, Denijs, Nijs m.; (gé,.>g.)
Saint- — Sint-Denijs n.
Denise f. Dionysia f., Nijsje n.
dénombrement m. 1 (op)stelling, opsomming
f.; 2 volkstelling f.
dénombrer v. tr. (op)tellen; opsommen.
dénominateur m. noemer m.
dénominetif adj. (...ive) benoemend; (verbe) —
van ,een naamwoord afgeleid werkwoord n.
dénomination f; benoeming f.; naam m.
dénommer v. tr. noemen; se -- zich noemen,
heeten. [aanbrengen, aanklagen; 3 opzeggen.
dénoncer v. tr. 1 bekend maken, aankondigen; 2t
dénonciateur m., ...trice f. aanbrenger, aanklager
m., aanbrengster, aanklaagstef - f.
dénonciation f. 1 bekendmaking f.; 2 aanklacht:
dénotation f. aanwijzing f. [..; 3 opzegging f.
dénoter v. tr. aanwijzen, aanduiden, te kennen
geven. Ising f.
dénouement, dénoument ir. ontknooping, oplos-t
dénouer v. tr. 1 ontknoopen, losmaken; 2 leniger
maken; 3 den knoop losmaken van, de ontknooping
aanbrengen van; 4 se, -- 1 losgaan, ' vlugger
worden, 3 zich ontwikkelen, zich ontwarren.
denrée f. 1 winkelwaar; 2 eetwaar f.; —s cola•.
niale, koloniale waren f. pl.
dense adi. dicht.
densité f. dichtheid f.
dent f. tand m.; -- de lait melktand; — molaire
kies f., baktand; — ceillère oogtand; -- incisive
snijtand; — canine hondstand; faire ses —s
tanden krijgen; taal de —s tandpijn. kiespijn
f.; arracheur de —s tandentrekker in.; n'avoir
rien k se mettre sous la — niets te bijten noch te
breken hebben; être sur les --s bekaf zijn; ne pas
desserrer les —s den mond niet opendoen; coup
de — beet, grauw m.; déchirer à belles —s gretig
verscheuren; avoir une — contre gebeten zijn
op; — de scie zaagtand; — de chien hondsgras
n.; — de lion leeuwentand; -- de rat muizetand.
1. dentaire adj. van de tanden, tand-.
2. dentaire f. tandkruid n., hanevoet m.
dental adj. (...aux) tandachtig, getand, tand-;
poisson --.- tandvisch m.; lettre —e tandletter f.
dentale f. ! tandletter f.; 2 tandschelp f.; 3 tand-t
denté adj. getand. 1vogel m.
dentée f. beet m.
dentelaire — 148 — déplacé
dentelaire f . loodkruid n.
denteler v. tr. (uit)tanden.
dentelle f. 1 kant f.; de — kanten; 2 kantwerk n.;
3 tandbloem f.; 4 — de mer 1 puntkoraal n., 2
kantschildpad f.
dentellière f. kantwerkster, (Belg.) speld..., spel-^
denter v. tr. tanden. [lewerkster f.
denticulé adj. fijn getand.
dentier m. (kunst)gebit n.
dentiforme adj. tandvormig.
dentifrice 1 adj. tandenreinigend, tand-; poudre
— tandpoeier n.; 2 m. tandmiddel, tandpoeier,
dentiste m. tandmeester rn. [tando ater n.
dentition f. tandenkrijgen n.; second- — wisseling
f. der tanden.
denture f. 1 gebit n.; 2 tanda erk n.
dénudation f. blootlegging, ontblooting f.
dénuder V. tr. blootleggen, ontblooten; dénudé
bloot, naakt, kaal. [ving; ellende f.
dénuement, dénument m. ontblooting, beroo-1
dénuer v. tr, ontblooten, berooven; dénué ont-^
Denys = Denis. [bloot, beroofd, zonder.
Deo graflas loe. ('od zij geloofd.
déontologie f. plichtenleer f.
dépailler v. tr. van liet stroo ontdoen.
dépalissage m. losmaking f. van het latwerk.
dépaiisser v. tr. (van het lat;verk) losmaken.
dépaqueter v. tr. uitpakken. [schenden.
dépareiller v. tr. 1 oïigelijk maken, ontparen; 21
déparer v. tr. 1 onttooien; 2 ontsieren, misstaan.
déparier v. tr. ontparen, schenden.
déparier v. intr. zijn mond stilhouden.
déparquer v. tr. 1 uit de kooi drijven; 2 uit liet
park nemen.
départ m. 1 vertrek n.; afreis :i.; point de —
plaats f. van vertrek, uitgangspunt n.; faux —
ongeldige afrit m.; 2 afschieten, afgaan n.; 3
scheiding f.; faire le — de scheiden.
départager v. tr. den doorslag geven (bij), buiten
evenwicht brengen.
département m. afdeeling f., vak, departement n.
départe iental adj. (...aux) 1 van het departement,
departementaal; 2 kleinsteedsch.
départir v. tr. 1 uitdeelen, verdeelgin; 2 se —
afzien (van); afai'ijken (van).
dépasser v. tr. 1 overschrijden; 2 uitsteken
boven; 3 overtreffen.
dépavage m. opbreking f., openleggen n.
dépaver v. tr. opbreken, openleggen.
dépaysement m. overplaatsing, vervreemding f.
dépayser v. tr. 1 (uit zijn land) overplaatsen; uit
zijn kring rukken; 2 vervreemden; ontgroenen;
om den tuin leiden; être ou se sentir dépaysé
niet thuis zijn; 3 se — zijn land verlaten.
dépecage, dépècement m. kleinsnijden; stukhakken;
(bateau) stukbreken n.
dépecer v. tr. 1 in stukken snijden ou hakken; 2
stukbreken; 3 uiteenrukken.
dépeceur ni. 1 kleinsnijder m.; 2 slooper rn.
dépêciie f. 1 brief m.; sac des —s koerierstasch
f.; 2 ambtsbericht; 3 snelschrift, telegram n.; 4
aftrek m., opruiming f.
dépécher v. tr. 1 spoedig afzenden; 2 van kant
helpen; 3 bespoedigen, verhaasten; 4 se — zich
haasten, zich spoeden.
dépeindre v. tr. afschilderen.
dépenaitlé adj. in lompen, haveloos, vervallen.
dépenaillement m. haveloosheid f.
dépendamment adv. afhankelijk.
dépendance f. 1 afhankelijkheid f.; dans ou de ou
sous la — afhankelijk; 2 —s aanhang m., aankleve
f. [(tot); 3 en — langzaam.
dépendant adj. 1 afhankelijk; 2 behoorendel
dépendre 1 v. tr. afhangen, afnemen, losmaken;
2 uitgeven, verteren; 3 v. intr. afhangen, afhankelijk
zijn; cela dépend dat hangt er van at; 4
hooren bij.
dépens m. pl. (on)kosten rn. p1.; aux — de ten
koste van; condamné aux — tot ou in de kosten
veroordeeld.
dépense f. 1 uitgave, vertering f.; faire de la —
groote vertering doen; 2 verbruik n.; 3 (tuyau,
fontaine) verval ti.; 4 voorraadkamer; schapraai;
bottelarij f.
dépenser v. tr. 1 uitgeven; verteren; 2 verbruiken;
3 verkwisten, verspillen; 4 se — 1 uitgegeven
worden, ' zijn krachten verspillen, 3 zich
inspannen.
1. dépensier adj. (...ière) verkwistend.
2. dépensier m. (... ière) f. 1 verkwister, doorbrenger
tmn., ...ster f.; 2 spijsmeester m., ..es f.
dépensif adj. (...ive) veel kostend, kostelijk.
déperdition f. verlies, verval n.; vermindering t.
dépérir v. intr. 1 wegkwijnen; 2 vervallen.
dépérissement m. 1 wegkwijnipg f.; 2 verval n.,
vermindering f. [praten.
dépersuader v. tr. de overtuiging ontnemen, af-t
dépêtrer v. tr. losmaken (van), vrijmaken (van),
helpen (uit), redden (uit).
dépeuplement m. ontvolking f. [berooven.
dépeupier v. tr. 1 ontvolken; 2 ontblooten; 3;
dépiècement m. stuksnijding, verdeeling f.
dépiécer V. tr. stuksnijden, stukbreken.
dépilatif adj. (...ive) & m. ontharend (middel n.)
dépilation f. ontharing f.
dépliatoire adj. (& m.) ontharend (middel n.).
dépiler v. tr. 1 ontharen; 2 se -- zijn haar verlie-;
dépiquage m. dorschen, uitstampen n. [zen.
dépiquer v. tr. 1 dorschen, uitstampen; 2 de steken
uithalen; 3 verpoten; 4 troosten, zijn verdriet verjagen(
over); 5 se — de zich troosten over; se
avec zich verzoenen met.
1 dépister v. te. opsporen, op 't spoor komen.
dépit rn. spijt, ergernis f.; en —de in spijt van,in
weerwil van; en — du bon sens tegen alle rede in.
dépiter v. tr. kwaad maken, ergeren; se — kwaad
worden, zich ergeren.
dépiteux adj. (...euse), ...eusement adv. spijtig,
gemelijk.
déplacé adj. 1 verplaatst; 2 misplaatst, ongepast.
déplacement — 149 -- dépréciateur
déplacement m. 1 verplaatsing, verzetting f.; 2
reis f.; frais de -- reiskosten, verhuiskosten ni. pl.
déplacer v. tr. 1 verplaatsen, verzetten, verleggen;
2 se --- van plaats veranderen, zich verplaatsen,
etc.
déplaire v. intr. & imp. mishagen; n'en déplaise
à in weerwil van; ne vous en déplaise neem (het
mij) niet kwalijk; se — misnoegd zijn, niet in
zijn schik zijn, zich onbehaaglijk voelen.
déplaisamment adv. onbehaaglijk.
déplaisance f. mishagen n., tegenzin m.; prendre
en — niet mogen lijden.
déplaisant adj. onbehaaglijk, onaangenaam.
déplaisir m. 1 misnoegen, leedwezen n.; 2 verdriet
de piano loc. dadelijk. [n., smart f.
déplantage m., ...tation f. verplanting f.
déplanter v. tr. 1 verplanten; 2 van planten ontdéplantoir
m. verplantschop f. [doen; 3 uithalen.
déplier v. tr. ontvouwen; openleggen; ten toon ^
déplissage m. ontvouwen n. [spreiden.
déplisser v. tr. 1 ontplooien, de vouwen uitdoen
van; 2 se — uit de plooi gaan.
déploiement, déploiment m. 1 ontvouwing; 2 ontwikkeling;
3 verspreiding f.
déplombage m. ontlooding f.
déplomber v. tr. ontboden. [erbarmelijk.
déplorable adj., ment adv. beklagenswaardig,
déplorer v. tr. betreuren, bejammeren.
déployer v. tr. ontvouwen; ontrollen; ontwikkelen;
ten toon spreiden; rire à gorge déployée schateren,
luidkeels lachen.
déplumé adj. gepluimd; berooid.
déplumerv. tr. 1 (ont)pluimen; 2 se— 1 zijn veeren
verliezen, elkander pluimen. [uithalen.
dépocher v. tr. uit den zak halen; zijn beurs 1
dépoétiser v. tr. ondichterlijk maken.
dépol! 1 adj. mat, dof; 2 m. matheid, dofheid f.
dépolir v. tr. 1 mat ou dof maken, ontglanzen; 2
se — mat worden.
dépolissage, ...ssement rij. ontglazing f.
déponent adj. deponens.
dépopularisation f. verlies n. van de volksgunst.
dépopulariser v. tr. de volksgunst doen verliezen.
dépopulateur 1 adj. (...trice) ontvolkend; 2 m.
dépopulation f. ontvolking f. [o=.tvolker m.
déport m. 1 uitstel n.; sans — onverwijld; 2 overdracht
f.; 3 (betaling f. voor) huur f. van effecten.
déportation f. overvoering, verbanning f. naar
een strafkolonie.
déporté m. overgevoerde, verbannene m.
déportements m. pl. wangedrag n.
déporter v. tr. 1 overvoeren, (naar een strafkolonie)
verbannen; 2 se -- de afstaan, afstand doen
van.
déposant 1 adj. getuigenis afleggend; 2 m. getuige
m.; 3 bewaargever; 4 inlegger m.
dépose f. losmaking, wegneming t.
déposer 1 v. tr. ne(d)erleggen; ne(d)erzetten; 2 afleggen,
afzetten, afgeven; 3 in bewaring geven;
(caisse d'épargne) inleggen; (secret) toevertrouwen;
4 (fonction) afzetten, ontzetten; 5 (mort)
bijzetten; 6 v. intr. getuigenis afleggen, getuigen;
7 neerslaan, bezinken; 8 e — 1 neergelegd worden,
2 bezinken.
dépositaire m. & f. 1 bewaarder m., ...sterf.; 2 die
beschikt (over); — du pouvoir machthebber m.; 3
vertrouwde m. & f. [ster f.
dépositeur m....trice f. bewaargever m., ...geef-t
déposition f. 1 neerlegging, afneming; la — de la
Croix de afneming van liet Kruis; 2 afzetting f.;
3 bijzetting; 4 getuigenis f. & n.
déposséder v. tr. uit' het bezit zetten, ontzetten,
onteigenen; roi dépossédé afgezette koning rn
dépossession f. ontzetting, onteigening f.
déposter v. tr. (van een post) verdrijven; se — uit
zijn post gaan.
dépót m. 1 ne(d)erlegging; 2 bewaargeving f
mettre en —, faire le — de in bewaring geven; 3
pand n.; neergelegd geld n.; banque de — bewaarbank
f.; 4 bewaarplaats f.; voorraadhuis n.; winkel
m.; — d'armes wapenhuis n.; -- de mendicité
bedelaarswerkhuis n.; — mortuaire doodenhuis
n.; -- de la ;verre kaartenkamer; avoir
en — in voorraad hebben; 5 (mil., admin.) depot
n.; 6 gevangenis, kast f.; 7 (rnéd.) uitstorting f.;
8 bezinksel n.; neerslag m.
dépotage, ...ement nl 1 overgieting; 2 verpot-^
dépoter v. tr. 1 overgieten; 2 verpotten. [ting f.
dépotoir in. 1 mestvaaltf.; mestkuil m.; 2 vuilbak;
vuilhoek m.; 3 wijnkelder m.
dépoudrer v. tr. 1 ontpoeieren; 2 afstoffen; 3 se -
zijn poeier verliezen.
dépouille f. 1 afgestroopt vel n.; 2 afgelegde huid
f.; 3 afval n.; afgelegde kïeederen n. pl.; nalatenschap
f.; — mortelle stoffelijk overschot ou omhulsel
n.; — des buis afgevallen bladeren n. pl.;
4 buit m.; 5 oogst m., opbrengst f.
dépouiilement m. 1 vervellingf.; 2 berooving, ontbering
f.; 2 uittreksel, overzicht n.; 3 stemopneming
f.
dépouiller v. tr. 1 (het vel af)stroopen, afhalen; 2
berooven; uitplunderen; 3 afleggen; uittrekken;
uitschudden; ontbladeren; 4. inoogsten, inzamelen;
5 nauwkeurig overzien; uittreksels maken
uit; 6 de stemopneming verrichten; opnemen;
7 se — 1 vervellen, d zich berooven ou ontdoen,
3 zich ontkleeden, 4 (moribond) vliegen vangen,
5 zich ontbladeren; se — de afleggen.
dépourvoir v. tr. ontblooten, berooven.
dépourvu 1 adj. ontbloot; niet voorzien van, arm;
2 m. (toestand m. van) gebrek n.; 3 onverhoedschheid
f.; au — onverhoeds, onverwachts, onvoorziens.
[bederver m.
dépravateur 1 ad. (...trice) verderfelijk; 2 m.t
dépravation f. bederf n.; verdorvenheid f.
dépraver v. tr. 1 bederven; 2 se — bedorven r.vnr-4
déprécatif adj. (...ive)afbiddend,wenschend.[den.
déprécation f. afbidding, afsmeeking f.
dépréciateur 1 adj. (...triee) geringschattend; 2
m. geringschatter m.
dépréciation -- 150 - déroute
dépréeiation f. geringschatting f.
dépréeier v. tr. geringschatten; verlagen.
-déprédateur 1 adj. (...trice) roofgierig; 2 m. plunderaar;
verduisteraar m.; 3 roofwesp f.
déprédatii adj. (...ive) beroovend, plunderend.
déprédation f. plundering; verduistering f.
déprendre v. tr. scheiden; losmaken.
dépression f. 1 nederdrukken n.; 2 vederdrukking,
indrukking f.; 3 afmatting f.; 4 daling f.; 5 kim- t
déprier v. tr. afzeggen. [duiking f.
déprimer v. tr. 1 nederdrukken; indrukken; 2 afmatten;
3 vernederen, verlagen, verkleinen.
dépriser v. tr. geringschatten.
déprisnnner v. tr. ontkerkeren.
.de profundis nl. de profundis n.
déprovincialiser v. tr. zijn kleinsteedsche manie-
,ren afleeren, ontgroenen.
depuis 1 prép. sedert, sinds; van ... af; —...
jusqu'à van ... tot; — peu sedert kort, kortelings;
2 adv. sedert dien tijd, daarna; 3 — que conj.
sedert, sinds. [bloedzuiverend middel n.
dépuratif 1 adj. (...ive) (bloed)zuiverend; 2 m. t
dépuration f. zuivering f.
.dépuratoire adj. zuiverend.
dépurer v. tr. zuiveren.
députation f. 1 afvaardiging f.
député m. afgevaardigde; volksvertegenwoordiger
m. [stemmen.
députer v. tr. 1 afvaardigen; 2 afzenden; 3 be- t
déracinable adj. ontwortelbaar, uitroeibaar.
Iéracinement m. ontworteling, uitroeiing f.
déraciner v. tr. ontwortelen; (met wortel en al)
uittrekken; uitroeien.
dérader 1 v. tr. doen afdrijven; 2 v. intr. afdrijven.
déraidir v. tr. i lenig maken; 2 se — lenig worden.
déraillement m. ontsporing f.
4lérailler v. intr.' ontsporen.
dérzlson f. onverstand n., onzin m.
déraisonnable adj., -o ment adv. onredelijk;
déraisonnement m. onzin m. [(choses) onbillijk.
déraisonner v. int;. onzin uitslaan, raaskallen.
dérangement m. 1 wanorde, verwarring f.; 2
.stoornis; 3 ongésteldheid f.; 4 wangedrag n.
déranger v. tr. 1 in wanorde brengen, verwarren;
2 storen; 3 ontstellen, onpasselijk maken; il a
t'estomac dérang zijn maag is ontsteld; .4 se — 1
.in wanorde ou verwarring geraken, 2 zich storen,
gestoord worden, 3 een wanordelijk leven leiden.
dérapage m. uitglitsing, slipping f.
déraper v. intr. uitglitsen, slippen.
dsratéadj. zonder milt, vlug;'courir comme un —
ioopen gelijk een hazewind.
dérater v. tr. de milt uitsnijden.
derby rn. derbywedren m.
derechef adv. opnieuw, andermaal.
déréglé adj., o ment adv. 1 onregelmatig; 2 ont-
.steld, verward; 3 ongeregeld, wanordelijk.
dérèglement m. 1 onregelmatigheid f.; 2 ontsteldheid,
verwarring f.; 3 wanordelijkheid f.,
wangedrag n.
dérégler v. tr. 1 in de war brengen; ontstellen; 2
bederven, verleiden; 3 se — 1 in wanorde geraken,
2 een ongeregeld leven leiden.
dérider v. tr. ontrimpelen; ontfronsen.
dérision f. spotternij; beschimping f.
dérisoire adj. bespottelijk.
dérivable adj. afleidbaar.
dérivateur m. (stroom) afleider rn.
dérivatif I adj. (...ive) afleidend; 2 m. afleidend
middel n., (fig.) afleiding f. [ving f.
dérivation f. 1 afleiding; 2 afwijking; afdrij- 1
dérive f. ! afleiding; 2 afwijking f.; aller à la
ou en — afdrijven; se laisser aller ou s'abandonner
à la — zich laten gaan ou meesleepen; 2
(bateau) zwaard n.
dérivé 1 adi. afgeleid; 2 r.i. afleiding f.
driver 1 v. tr. afleiden; 2 afvijlen; 3 v. intr. afdrijven;
van wal steken; 4 afvloeien; 5 voortkomen
(van); ontstaan (uit); 6 afgeleid zijn (uit), komen
(van) , afstammen (van) .
dermatographie f. huidbeschrijving f.
dermatologie f. huidleer f.
dermatologique adj. huidkundig.
dermatologue in. huidkenner m.
dermatose f. huidziekte f.
derme ni. lederhuid f.
dermique adj. van de huid, huid-.
dernier 1 adj. (...lère) laatste; 1'année ...ière .verleden
jaar; en — lieu ten laatste; -- prix laagste
prijs; du — ridicule ten uiterste belachelijk; 2 rn.
laatste m.; le — venu de laatstgekomene; ie — des
hommes de laagste der menschen.
dernièrement adv. laatst, onlangs.
dernier-né m. (xs- "s) jongstgeborene m.
dérobé adj. 1 gestolen; ontstolen; heures --es uitgezuinigde
uurtjes n. pl.; 2 geheim, verborgen.
dárobée f. geheim n.; à la — tersluiks.
dérober v. tr. 1 (qc.) ontvreemden, ontfutselen,
stelen, rooven; 2 (qq,) bestelen, berooven; 3 onttrekken;
4 (uit)doppen; 5 se --- zich onttrekken;
wegsluipen; ontwijken; ses genoux se dérobent
sous lui zijn knieën knikken onder hem weg.
dérocher v. tr. afbijten, afvreten.
dérogation f. 1 afwijking f.; 2 inbreuk, krenking f.
dérogatoire adj. inbreuk makend, benadeel nd.
dérogeance f. inbreuk, benadeeling f.
droger v. intr. 1 afbreuk doen (aan); 2 inbreuk
maken (op); benadeelen; 3 in strijd zijn (met); 4
zich verlagen; sans — zonder iets te verbeuren,
zonder zich te verlagen.
déroidir = déraidir.
dérougir ! v. tr. de roode kleur ontnemen; 2 v.
intr. & se — de roode kleur verliezen.
dérouiliement m. ontroesting f.
dérouilier v. tr & -,e -- 1 ontroesten; 2 ontgroenen.
déroulement m. 1 ontrolling, afwikkeling f.;
2 ontwikkeling, ontvouwing f.
dérouler v. tr. ontrollen, afwikkelen; ontvouwen.
déroute f. 1 (ordelooze) vlucht, uiteendrijvimg f.;
2 war f.; ondergang m., verval n.
dérouter -- 151 — descendre
dérouter v. tr. 1 van den rechten weg afbrengen,
doen afdwalen; 2 uit het veld slaan; op een dwaalspoor
brengen; 3 se - verdwalen.
derri m. derrie t.
derrière 1 prép. & adv. achter; par - van achteren;
sens devant - het achterste voor; pied, porte,
roue de - achterpoot m., achterdeur(tje n.) f.,
achterwiel n.; 2 m. (en gén.) achterste n.; achterzijde
f.; achtergrond m.; les -s de achterhoede
f.; de rug m.
derviche, dervis m. derwisch m.
des art. contr. = de les van de, der, met de.
dès prép. 1 sedert, van...af (aan); - l'enfance
van jongs af; -- lors 1 van dien tijd af, van toen
af, 2 derhalve; - à présent van nu af aan; 2 reeds
aan oir bij ou in; - l'entrée reeds bij het binnentreden;
- ce monde reeds in deze wereld; - cette
vie reeds in dit leven; 3- que conj. noodra (als),
nu.
désabonner v. tr. de inschrijving opzeggen van;
se - zijn inschrijving opzeggen.
désabusement m. ontgoocheling f.
désabuser v. tr. 1 ontgoochelen, de oogen openen;-,
2 se - zijn dwaling inzien; se - de terugkomen
van.
désaccord m. 1 oneenigheid f.; 2 wanklank m.;
être en - 7 het niet eens zijn, 2 niet samenstemmen.
désaccorder v. tr. 1 oneenig maken; 2 ontstemmen;
3 se -- ontstemd worden; niet overeenstem-4
désaccouplement m. ontkoppeling f. [men.
désaccoupler v. tr. ontkoppelen. [ontwennen.
désaccoutumer v. tr. ontwennen; se - de zich i
désachalandag.e ni. onttrekking f. ou verlies n.
van klanten.
désachalander v tr. de klanten onttrekken.
désaciérer v. tr. ontstalen.
désaffecter v. tr. aan zijn bestemming onttrekken.
désaffection f. afkeer m.
désaffectionnement m. ongenegenheid f.
désaffectionrrer v. tr. 1 ongenegen maken; 2 se -
de genegenheid verliezen; van zich afkeerig maken.
désaffourcher v. intr. & tr. lichten.
désagréable adj., ment a:fv. onaangenaam.
1. désagréer 1 v. intr. mnishagen, 2 v. tr. afwijzen.
2. désagréer v. tr. onttakelen. [ding f.
désagrégation f. uiteenvalling, ontbinding, schei-t
désagréger v. tr. 1 ontbinden, doen uiteenvallen;
2 se - uiteenvallen.
désagrément m. onaangenaamheid f.
désaimanter v. tr. de magneetkracht ontnemen
aan; ...té van zijn magneetkracht beroofd.
désaïuster v. tr. in wanorde brengen, verzetten.
désalignement in. verwarde rooilijn f. (sen.
désaligner v. tr. uit de rooilijn brengen ou plaat-t
désaltérer v. tr. 1 den dorst lesschen ou verslaan;
drenken; verkwikken; 2 se - zijn dorst lesschen.
désamorcer v. tr. van het slaghoedje ou pankruit
ontdoen; 2 van het aas ontdoen; 3 laten leegloopen.
désancher v. tr. van het mondstuk ontdoen.
désancrer 1 v. intr. het anker lichten; 2 v. tr. losrukken,
verplaatsen; 3 loslaten, opgeven.
désappareillage m. aftakeling f.
désappareiller v. tr. aftakelen.
désapparier v. tr. ontparen, scheiden.
désappointement .m. teleurstelling f.
désappointer v. tr. te leur stelten.
désapprendre v. tr. verleeren.
désapprobateur 1 adj. (...trice) afkeurend; 2 in.
désapprobation f. afkeuring f. [afkeurder m.
désappropriation f. afstand ni., vervreemding f.
désapproprier v. tr. onteigenen; se. - afstand ;
désapprouver v. tr. afkeuren, laken. [doen.
désargonner v. tr. 1 uit den zadel lichten ou werpen,
ontzadelen; 2 se - uit den zadel vallen.
désargenter v. tr. 1 onizilveren; 2 geldeloos maken;
3 se -- ontzilverd ou geldeloos worden; désargenté
geldeloos.
désarmement m. ontwapening; 2 oplegging f.
désarmer v. tr. 1 ontwapenen; 2(fig.) ontwapenen,
vermurwen, bedaren; 3 opleggen.
désarrimer v. tr. verstouwen.
désarroi m. wanorde, verwarring f.
désarticulation f. ontwrichting f.
désarticuler v. tr. ontwrichten, verstuiken.
désassembler v. tr. uiteennemen.
désassimiler v. tr. afscheiden.
désassocier v. tr. (een vennootschap) ontbinden;
se - uit een vennootschap treden.
désassortir v. tr. 1 schenden; 2 van zijn voorraad
berooven; être désassorti niet gesorteerd zijn.
désassorti(sse)ment m. 1 schending f.; 2 onvolledige
voorraad m.; 3 tegenstelling f.
désastre m. onheil n., ramp f. [spoedig.
désastreux adj. (...euse),...eusement adv. ramp-t
désavantage m. nadeel n.; le - du temps het
nadeelig weer; l'affaire a tourné à son -- de zaak
is tot zijn nadeel uitgevallen; voir qq. à son --
iem. in een nadeelig licht zien.
désavantager v. tr. benadeelen.
désavantageux adj. (...euse), ...eusement adv.
nadeelig, onvoordeelig.
désaveu m. 1 ontkenning, verloochening f.; 2
tegenspraak; 3 wraking f.
désaveugler v. tr. de oogen openen aan.
désavouable adj. loochenbaar.
désavouer v. tr. 1 loochenen, ontkennen; 2 verloochenen;
3 afkeuren, veroordeelen; wraken; 4.
intrekken. [effenslijpen n.
descellement m. 1 ontzegeling; losra aking f.; 2 t
desceller v. tr. 1 ontzegelen; losmaken; 2 effenslijpen.
[melingschap f.
ílescendance f. 1 afstamming, afkomstf.; 2 nako-t
1. descendant adj. afdalend; (garde) aftrekkend;
(marée) vallend; (zodiaque) dalend.
2. descendant m. afstammeling, nakomeling m.
1. descendre v. intr. 1 naar beneden gaan ou komen;
2 afdalen; neerdalen; afklimmen; afstijgen;
afstappen; uitstappen; uitstijgen; aftrekken; la
déscendre — 152 — déshérence
j u§tiee a descendu het gerecht heeft zich begeven
naar,—à afgaan aan, afstappen aan: —au tombeau
in 't graf dalen; — aux enfers ter helle varen;
— de stijgen van, stijgen uit, treden uit; -- en vallen
in, een inval doen in; — en soi-même in zich
zelf keeren; — dans afdalen in; 3 dalen, zakken,
afloopen; 4 zich vernederen ou verlagen (tot), zich
inlaten (in); 5 afstammen, afkomstig zijn.
2. descendre v. tr. 1 afkomen, afgaan; afdalen;
afvaren; 2 afzetten; 3 neerlaten, aflaten, laten
zakken.
descente f. f (neer)daling f.; afstijging f.; uitstijging
t.; afstappen n.; — aux enfers nedcrdaling
ter hel; — de la. Croix afneming f. van het Kruis;
-- de justice gerechtelijk bezoek n.; — de lit beddekleedje
n.; tuvau de -- regenbuis f.; 2 nederlating
f., zakken n.; 3 landing f.; inval ni.; 4 doorzakking,
breuk f.; 5 helling f., afloop ni.
descripteur m. beschrijver m.
descriptif adj. (...ive) beschrijvend.
description f. beschrijving f.
désemballage m. uitpakking f.
désemballer v. tr. uitpakken.
désembarquement m. ontscheping t.
désembarquer v. tr. ontschepen; se — zich ontschepen.
ontscheept worden.
désembourber v. tr. uit de modder trekken.
désemmancher v. tr. van het heft ou den steel f
désemparement m. ontruiming f. [ontdoen.
désemparer 1 v. intr. weggaan; — de ontruimen;
sans — op staanden voet ; 2 v. tr. ontredderen; 3
verlaten, loslaten.
désempeser v. tr. 1 de stijfsel wasschen uit, slap
maken; 2 se — slap worden.
.désemplir 1 v. tr. wat doen ou gieten uit; ne pas
-- steeds vullen; 2 v. intr. & se — minderen; ne
pas — steeds vol zijn.
désemprisonnement m. bevrijding f.
désemprisonner v. tr. uit de gevangenis ontslaan.
.désenchainer v. tr. ontketenen.
désenchantement rn. 1 onttoovering; 2 ontgoocheling
f.
tlésenchanter v. tr. 1 onttooveren; 2 ontgoochelen;
3 se — zijn begoocheling verliezen.
désenchanteur 1 adj. (...teresse) ontgoochelend;
2 m. ontgoochrlc'sr m.
désenclaver v. tr. vrijmaken.
désenclouage m. ontnagelingf.
.désenclouer v. tr. ontnagelen.
désencombrement rn. wegruirning f.
désencombrer v. tr. wegruimen, opruimen.
désencrouter v. tr. 1 ontkorsten; 2 ontbolsteren.
,désenfiler v. tr. 1 den draad uittrekken; 2 afrijgen.
désentier v. tr. & intr. ontzwellen.
désenfi ure f. ontzu'ell irig f.
désengagement m. vrijstelling, opheffing f.
adésengager v. tr. vrijstellLn, losmaken.
désengorger v. tr. ruimen, vrijmaken.
tésengrener v. tr. uiteennemen, het tanciwerk losmaken
van.
désenivrer v. tr. 1 nuchter maken; ontnuchteren;
2 v. intr. & se — nuchter worden.
désenlacer v. tr. losstrikken.
déseniaidir v.tr. & intr. minder leelijk malcenou:
désennui m. tijdverdrijf n. [worden.
désennuyer v. tr. 1 de verveling verdrijven van,
verstrooien; 2 se — zijn verveling verdrijven.
désenrayer v. tr. ontremnmten.
désenrhumer v. tr. 1 de verkoudheid verdrijven
van; 2 se — zijn verkoudheid verdrijven.
dése -rouer v. tr. I de heeschheid verdrijven van;
.: se — zijn heeschheid verdrijven.
désensabler v. tr. t Zand wegruimen van; 2 uit
désensevelir v. tr. opgraven. [het zand losmaken.
désensorceler v. t r . onttooveren.
désensorcellement m. onttoovering f.
désentêter v. tr. de hoofdigheid verdrijven van;
-- de uit het hoofd praten; se — de zich uit het
hoofd zetten.
désentortiller v. tr. 1 losdraaien; 2 ontwarren.
d 1ésentraver v. tr. 1 ontkluisteren; 2 vrijmaken.
désenvenimer v. tr. 1 (van venijn) zuiveren; 2 (de
bitterheid) verzachten (var..); 3 ee — zuiverder ou
zachter worden. [onnoozele m.
déséquilibré 1 adj. onnoozcl, van de wijs; 2 n.. 1
déséquilibrer v. tr. 1 uit zijn evenwicht brengen;
ontredderen; 2 se — zijn evenwicht verliezen.
1. désert adj. i verlaten, eenzaam, doodsch; 2
onbebouwd, woest.
2. désert m. woestijn t.
déserter v. tr. & intr. 1 verlaten; ontvluchten; in
den steek laten; 2 wegloopen (van); overloopen
(naar) .
déserteur in. 1 weglooper m.; (spéct) weggeloopen
soldaat, deserteur; 2 overlooper; 3 afvallige m.
désertion f. 1 weglooping f.; 2 overlooping f.; 3 t
désespérance f. wanhoop t. [afval n.
désespérant adj. wanhopig, vertwijfelend.
désespéré 1 adj. hopeloos ; 2 (pers.) wanhopig;
3 m. wanhopige m.
désespérément adv. 1 hopeloos; 2 i.vanhopig.
désespérer 1 v. tr. wanhopig maken; tot wanhoop
drijven; 2 v. intr. wanhopen (aan); 3 se — wanhopig
zijn ou worden.
disespoir m. wanhoop f.; être au — wanhopig
zijn, être le — de tot wanhoop brengen; coup de
— wanhopig besluit n.; en — de cause zonder
hoop op goed gevolg; — do peintre (bot.) schildersverdriet
n.; 2 spijt f., leedwezen n.
déshabillé m. huisgewaad n.; dans son ou en —
(fig.) onopgesmukt; être eiscore en — nog niet
gekleed zijn.
déshabiller v. tr. 1 ontkleeden; 2 uitkleeden, plan-^
déshabité adj. onbewoond. [deren.
éshab'tu1 f. ontwenning f.
déshabituer v. tr. ontwennen; afwennen; se
de qc. zich iets afwennen.
désherber v. tr. wieden.
déshérence f. ontstentenis van erfgenamen, ° erfloosheid
f.
d&hérité — 153 — dessalaison
déshérité m. 1 onterfde; 2 arme; 3 misdeelde m.;
— de la fortune ongelukskind n.
déshériter v. tr. 1 onterven; 2 stiefmoederlijk bedeelen,
m isdeelen.
déshonnête adj.,ment adv. onbetamelijk.
déshonnêteté f. onbetamelijkheid f.
déshonneur m. oneer, schande f.
déshonorable adj., c mint adv. onteerend.
déshonorer v.tr. 1 onteeren; oneer aandoen aan; 2
ontsieren; schenden.
desideratum [om'] m. T desideratum n.: 1 leemte
f.; 2 begeerte f., wensch m.
désignatif adj. (...ive) aanduidend, kenmerkend.
désignation f. T aanwijzing f.
désigner v. tr. aanwijzen; aanduiden; bepalen;
kenbaar maken; — son successeur zijn opvolger
aanwijzen; — á la haine publique aan den openbaren
haat prijsgeven; 2 se — 1 de aandacht op
zich trekken, 2 zich kenbaar maken, 3 aangewe-^
désillusion f. ontgoocheling f. [zen worden.
désillusionner v. tr. 1 ontgoochelen; 2 se — zijn
begoocheling verliezen.
désincorporer v. tr. afscheiden, afzonderen.
désinence f. uitgang m.; (bot.) uitgangspunt f.
désinfatuer v. tr. van zijn vooringenomenheid
afbrengen; de oogen openen (voor) .
désinfectant 1 adj. ontsmettend; 2 m. ontsmetdésinfecter
v. tr. ontsmetten. [tingsmiddel n.
désinfecteur 1 adj. ontsmettend; 2 m. ontsmetter
m., ontsmettingstoestel m.& n.
désinfection f. ontsmetting f.
désintéressé adj., x ment adv. 1 geen belang hebbende
(bij); 2 belangeloos, onbaatzuchtig.
désintéressement m. belangeloosheid f.
désintéresser v. tr. I schadeloos stellen (voor); 2
se — zich schadeloos stellen; 3 se — de geen
belang stellen in.
désinvestir v. tr. 1 ontzetten; 2 de bevoegdheid
onttrekken aan; 3 (van een recht) berooven.
désinvestissement m. 1 ontzetting; 2 berooving f.
désinviter v. tr. afzeggen. [heid f.
désinvolture f. ongedwongenheid, ongegeneerd- 1
désir m. begeerte f., verlangen n., wensch m.
désirable adj. begeerlijk, wenschelijk.
Désiré m., Desiderius, Dees m.
Désirée f. Desideria f., Deesje n.
désirer v. tr. begeeren, verlangen, wenschen;
laisser à — te wenschen overlaten.
désireux adj. (... euse) begeerig,verlangend (naar) .
désistement m. afstand m., afzien n.
désister v. intr & se — afstand doen, afzien.
désobéir v. intr. ongehoorzaam zijn, niet gehoorzamen;
je ne veux pas être désobéi ik duld geen
ongehoorzaamheid.
désobéissance f. ongehoorzaamheid f.
désobéissant adj. ongehoorzaam.
désobligeamment adv. onheusch, onvriendelijk.
désgbligeance f. onheuschheid, onvriendelijkheid
f.
désobligeant adj. onheusch, onvriendelijk.
désobliger v. tr onheusch ou onvriendelijk bejegenen;
een ondienst ou slechten dienst bewijzen.
désobstruant, ...structif (...ive) 1 adj. ontstoppend;
2 m. middel n. tegen de verstopping.
désobstruction f. ontstopping f.
désobstruer v. tr. 1 opruimen; 2 ontstoppen.
désoccupation f. ledigheid, werkeloosheid f.
désoccupé adj. zonder bezigheid, werkeloos.
déseeuvré 1 adj. werkeloos; 2 m. leeglooper in.
déscesvrement m. werkeloosheid f.
désceuvrer v. tr. 1 werkeloos maken; 2 loswerken,
scheiden; 3 se — .l ledigloopen, 2 losgemaakt
worden.
désolant adj. 1 bedroevend, treurig; 2 (pers.) ver-t
désolateur m. verwoester m. [drietig, lastig.
désolation f. 1 verslagenheid, troosteloosheid f;
je suis dans la — het doet mij zeer veel leed; 2
verwoesting, vernieling f.
désoler v. tr. 1 diep bedroeven; 2 tot last zijn; tot
ergernis zijn; 3 verwoesten; vernielen; 4 se—zich
zeer bedroeven.
désopilant, désopilatif (...ive) 1 adj. tegen verstopping,
openend; 2 lachwekkend, de lever schud=
dend; 3 m. laxeermiddel n,
désopilation f. 1 ontstoppingf.; 2, leverschudding f.
désopiler v. tr. 1 ontstoppen; 2 — la rate de lever
schudden; se — la rate zijn lever schudden.
désordonné adj., co ment adv. 1 ongeregeld,
wanordelijk; 2 buitensporig, overdreven, onma^
tig; 3 losbandig.
désordonner v. tr. in wanorde brengen.
désordre m. 1 wanorde, verwarring f.; 2 storing f.;
3 wanordelijkheid, woeling f.; 4 losbandigheid f.
désorganisateur 1 adj. (...trice) verstorend; 2 m.
rustverstoorder m. [ring, verwoesting.
désorganisation f. wanorde, verstoring, ontredde-t
désorganiser v. tr. verwarren, verstoren, ontredderen,
verwoesten.
désorienter v. tr. den koers ou de tramontane doen
verliezen; 't spoor bijster maken; van zijn stuk
brengen; désorienté van zijn stuk, in de war.
désormais adv. voortaan, van nu af.
désossement m. 1 ontbeening; 2 ontgrating f.
désosser v. tr. 1 ontbeenen; désossé zonder beenen;
un désossé een vod f.; 2 ontgraten; 3 ontleden.
désoxydation f. ontzuring f.
désoxyder v. tr. ontzuren.
désoxygéner v. tr. van zuurstof bevrijden.
despote m. dwingeland, despoot m. [machtig.
despotique adj., ment adv. willekeurig, eigen-t
despotiser v. tr. & intr. willekeurig (be)hande- t
despotisme m. dwingelandij f., despotisme n. [len.
desquam ation [kw]f.afschilfering, ontschubbingt.
desgvame,- [kw] v.intr. afschilferen, ontschubben.
dessaisir v. tr. 1 berooven van; 2 losmaken; 3 se
— de afstaan, opgeven, loslaten.
dessaisissement m. afstand m., overgave f.
dessaisonner v. tr. 1 buiten den tijd doen bloeien;
2 aan wisselbouw onderwerpen.
dessalaison f. ontzouting f.
4jessalé -- 154 — détailler
dessalé adj. 1 ontzouten; 2 doortrapt, uitgeslapen.
dessalement m. ontzouten n.
dessaler v. tr. ontzouten, te week leggen.
dessangier v. tr. ontgorden. [verdorrend.
desséchant adj. 1 opdrogend, uitdrogend; 2 1
desséchernent f. 1 uitdroging, droogmaking; 2
verdorring f.
dessécher v. tr. 1 opdrogen, uitdrogen, droogmaken;
2 uitmergelen, vermageren; 3 verdorren;
ongevoelig maken; 4 se — droog worden; uitdrogen;
verdorren.
lessein m. 1 doel, voornemen. inzicht n.; à — met
opzet; à — de ten einde; à — que met het doel om;
2 schets f., ontwerp n.
desselier v. tr. ontzadelen,
dessemeler v. tr. ontzolen. [afgaan.
desserre f. losmaken n.; dur .à la — hard van 1
desserrer v. tr. 1 losmaken, ontsluiten; (coup)
toebrengen; 2 se — 1 losgaan, opengaan, 2 zich ^
dessert m. nagerecht n. [verlichten.
desserte f. 1 overschot n.; 2 dienstwaarneming f.;
3 chemin de — verbindingsweg m.
dessertir v. tr. uit (zijn montuur) nemen.
desservant m. kapelaan m.
desservir v. tr. 1 (de tafel) afnemen, afdienen; 2
bedienen; .3 in verbinding brengen; rijden ou
varen (op); 4 een ondienst doen, schaden.
dessicatif 1 ach. (...ive) (op)drogend; onguent —
droogzalf f.; huile ...ive standolie f.;, 2 m. droog•
middel n.
dessication f. (op)droging, uitdroging f.
dessiller v. tr. (de pogen) openen; se—opengaan.
dessin m. 1 teekeningf.; (corps) omtrek m.; (plan)
grondteekening f., platte grond m.; --- à la plume
ou au trait penteekening; 2 teekenen n., teekenkunst
f.; arts du — teekenende kunsten.
dessinateur m. teekenaar m.
dessiner v. tr. 1 teekenen; 2 schetsen ; 3 afteekenen.
dessolement m. wisselbouw m.
1. dessoler v. tr. wisselbouwen.
2. dessoler v. tr. van den hoef ontdoen; dessolé
met doorgeloopen pooten.
dessouder v. tr. 1 lossoldeeren, losmaken; 2 se —
dessoudure f. losmaken, losgaan n. [losgaan.
dessoufrer v. tr. ontzwavelen.
dessoíler I v. tr. nuchter maken, ontnuchteren; 2
v. intr. & se -- nuchter worden.
dessous 1 adv. beneden, er onder; sens dessus —
het onderste boven; en — van onderen, (fig.) heimelijk,
steelsgewijze; être en — geveinsd zijn; de
— van onderen; le livre de — het onderste boek;
vétement de — onderkleed n.; par—van onderen;
par — la table onder de tafel door; 2 prép. onder.
2. dessous m. 1 onderste n., onderkant m.; les —
1 de onderverdiepingen, 2 de onderste lagen, 3 de
verborgenheden f. pl., 4 (forêt) het onderhout n.;
être dans Ie troisième — geheel in den put zitten;
-- du vent lij(zijde) f.; 2 ondergoed n.; 3 nadeel,
onderspit n.; avoir le ou du — het onderspit delven,
in 't nadeel zijn.
1. dessus 1 adv. boven, boven op, er op; mettezle
— leg het er (boven) op; tomber —1 op het lijf
vallen, 2 juist treffen; en — van boven; par —
boven, daarenboven; par — le marché op den koop
toe; 3 prép. boven, op.
2. dessus m. 1 bovenste n., bovenkant in.; — de
pendule pendulestuk, pendulesieraad n.; — du
panier bovenste van den korf, puik n., kern f.; —
du vent loef(zijde) f.; 2 opschrift n.; 3 (piano-)
looper m.; 4 overhand f.; prendre le -- de overhand
krijgen; - 5 bovenstem f.
destin m. (nood)lot, leven n.; faire son -- zijn lot
vervullen.
destinataire m. bestemmeling, geadresseerde, m.
destinateur m., ...trice f. afzender m., ...ster f.
destination f. bestemming f.; par -- wegens zijn
bestemming; remettre à -- op zijn bestemming
brengen, bestellen.
destinée f. (nood)lot; leven n.; unir leurs —s hun
beider lot verbinden.
destiner v. ±r. 1 bestemmen; 2 besluiten; 3 se ---
destituabie adj. afzetbaar. [zich (toe)wijden.
destituer v. tr. 1 afzetten; 2 ontblooten, berooven,
versteken.
destitution f. 1 afzetting; 2 onthlooting f.
destrier m. strijdros n.
destructeur 1 nl. ...trice f. vernieler, verwoester
in.; verwoestster f.; 2 adj. vernielend, verwoestend.
destructibillté f. vernielbaarheid f.
destructible adj. vcrnielbaar.
destructif adj. (...ive) vernielend, verderfelijk.
destruction f. 1 vernieling, verwoesting f.; 2 uitroeiing
f.; 3 ondergang m.
destructivité f. vernielzucht f. [bruik vallen.
désuétude [s] f. onbruik n.; tomber en — in on-t
désulfurer [si v. tr. ontzwavelen. [dracht f.
désunion f. 1 scheiding f.; 2 oneenigheid, twee-t
désunir v. tr. 1 scheiden; 2 oneenig maken; 3 se
— 1 losgaan, 2 oneenig worden.
détaché adj. afgezonderd; los; pensées —es losse
gedachten f. pl.; pièces —es (fortif.) buitenwerken
n. pl.
détachement m. 1 afscheiding, losmaking, bevrijding
f.; 2 onthechting f.; 3 afgescheiden troep m.,
détachemert n., afdeeling f. [vlekken.
1. détacher v. tr. de vlekken verdrijven uit, ont-t
2. détacher v. tr. 1 losmaken; ontbinden; (af)-
scheiden; détaché los; 2 afnemen, afbreken, afknippen;
3 (troupes) uitzenden; 4 geven, toedienen;
5 — des notes noten afstooten; 6 se —1 losgaan,
2 zich afscheiden, .3 uitkomen, zich afteekenen,
4 (relig.) zich onthechten.
détail m. 1 bijzonderheid, kleinigheid f.; 2 omstandig
verhaal n.; faire le — de qc. iets haarfijn
vertellen; 3 verkoop in 't klein, kleinhandel m.;
4 en — 1 omstandig, 2 in 't klein.
détaiilant m. kleinhandelaar, slijter m.
détailler v. tr. 1 in stukken snijden; 2 in 't klein
verkoopen, slijten; 3 in kleinigheden nagaan,
omstandig verhalen; détaillé omstandig.
détailleur -- 155 — dette
:étailleur m. kleinhandelaar m.
étalage m. opkraming f. [ken, uitrukken.
étaler 1 v. tr. opkramen; 2 v. intr. zich wegpak-1
étective m. 1 detective; 2 kodak rn.
éteindre 1 v. tr. ontkleuren, doen verkleuren; 2
,. intr. & se — verkleuren; —.sur afgeven op,
fig.) sporen laten op.
ételage rn. uitspannen n.
éte(er v. tr. uitspannen.
étendre v. tr. I ontspannen; losspannen; (res-
Drt) in rust zetten; (corde) vieren; 2 (tapisserie)
(nemen; (lit, tente) uitnemen, afslaan; 3 se —
losgaan, 2 zich ontspannen, 3 minder gespan-
,en worden, 4 verzachten, 5 minder strak worden.
iétenir v. tr.1 in handen houden; 2 achterhouden,
erughouden; 3 gevangen houden.
détente f. 1 trekker, drukker m.; 2 ontspanner m.;
B losdrukken, afdrukken n.; double — dubbel
-chot n.; être dur à la -- hard van afgaan zijn;
4 ontspanning f.
létenteur m., ...trice f. bezitter, houder m.....sterf.
létention f. 1 bezit n.; 2 terughouding f.; 3 opsluiing,
gevangenhouding f.; maison de — huis n.
'ara opsluiting.
léten u m., —e f. opgeslotene, gevangene m. & f.
létergent 1 adj. afwisschend, reinigend; 2 m. reit
igingsm iddel n.
léterger v. tr. ajwisschen, uitwisschen, reinigen.
iétérioration f. beschadiging, bederving f.
létériorer v. tr. 1 beschadigen, bederven; 2 se —
,ervallen, bederven.
léterminatif 1 adj. (...ive) bepalend; 2 m. bepaend
woord n.
létermination f. 1 bepaling f.; 2 besluit n.; beslising;
vastberadenheid f.; 3 neiging, richting f.
éter m i n é adj. 1 bepaald; 2 beslist; 3 vastberaden,
vertuigd; 4 m. waaghals m.
!éterminément adv. 1 stellig; 2 vastberaden.
léterminer v. tr. 1 bepalen; 2 beslissen; 3 overalen
(tot); 4 aanleiding geven tot; teweegbrengen;
se - 1 bepaald worden, 2 besluiten (tot).
éterminisme m. drangleer f., determinisme n.
éterré m. opgegraven lijk n.; avoir l'air dun —
00 bleek als een lijk zijn. [opvisschen.
éterrer v. tr. 1 opgraven, opdelven; 2 opsporen,
éterreur m. 1 opgraver; 2 opspoorder m.
étersif adj. (...ive) = détergent. [welijk.
étestable adj., ... ment adv. verfoeilijk, afschu-1
étestation f. verfoeiing f., afschuw m.
étester v. tr. 1 verfoeien, verafschuwen; 2 vertoeken,
verwenschen.
étirer v. tr. (uit)rekken; se — zich I'uit)rekken.
étisser v. tr. ontweven, loskammen.
étonant adj. ontploffend, ontplofbaar.
étonateur m. ontploffer m.
étonation f. knal m.; ontploffing f.
étoner v. intr. ontploffen.
étonner v. intr. 1 valsch zingen, uit den toon
allen; 2 afsteken.
étordre v. tr. 1 losdraaien; loswringen, (artic.)
ontwrichten; 2 se — losdraaien; 3 se -- le pied
zijn voet verrekken.
détorquer v. tr. verdraaien.
détors adj. losgedraaid.
détorse, détorsion f. verrekking f.; se donner une
— à verrekken.
détortiller v. tr. losdraaien; ontwarren.
détour m. 1 bocht f.; 2 omweg m.; 3 (fig.) uitvlucht,
list f.; sans — zonder omwegen; après biera
des tours et —s na veel heen- en weergeloop.
détourné adj. 1 afgelegen; verwijderd; voie —e
omweg m.; 2 ontvoerd; 3 afgetrokken; 4 verdraaid;
5 zijdelingsch.
détournement m. 1 omwending f.; 2 afwending,
afleiding f.; 3 (valeurs) verduistering f.; 4(mineur)
ontvoering f.
détourner v. tr. 1 omwenden; 2 afleiden, afwenden;
3 een ander wending geven aan; 4 verdraaien;
5 verduisteren; 6 afbrengen; 7 ontvoeren;
8 v. intr. omdraaien; 9 se — 1 een omweg
maken, 2 zich afwenden, 3 afwijken, verlaten.
détracter 1 v. tr. lasteren; 2 v. intr. — de kwaadspreken
van. [sprekend.
détracteur 1 m. lasteraar m.; 2 adj. kwaad- 1
détraction f. 1 lastering f.; 2 aftrek m.
détraquement rn. ontreddering, stoornis f.
détraquer v. tr. 1 ontredderen, storen, ontstellen; 2
se -- ontsteld worden, van streek geraken; un
détraqué een krankzinninnige m.
détrempe f. 1 waterverf f.; en — (fig.) schijnbaar;
2 waterverfschilderij f. & n.; 3 ontharding, ontlating
f.
détremper v. tr. 0 verdunnen; beslaan; blusschen;
2 doorweeken; 3 ontharden,. ontlaten; 4
ontzenuwen, verslappen.
détresse f. 1 beklemming; benauwdheid f.; angst
m.; 2 nood m.; coup, cri, signal de— noodschot n.,
noodkreet m., noodsein n.; en — in nood, in den
steek.
détriment m. 1 nadeel n.; schade f.; au — de tot
nadeel van, ten koste van; 2 brok m., schilfer f.
détritus [s'] m. 1 overschot n., brok m.; 2 afval n.
détroit m. 1 zeeëngte f.; le — (spéct) het Kanaal
m.; 2 bergpas in.; 3 benauwdheid f.; 4 (anat.)
bekkenband in.
détromper v. tr. 1 terechthelpen, terechtwijzen; 2
se — zijn dwaling inzien.
détrónement m. onttroning f.
détr8 n er v. tr. 1 onttronen; omverwerpen. [ring f.
détroussement m. 1 nederlaten n.; 2 uitplunde- t
détrousser v. tr. 1 nederlaten, laten hangen; 2
détrousseur m. (straat)roover m. [(uit)plunderen.
détruire v. tr. 1 afbreken, sloopen; 2 vernielen,
verwoesten; te gronde richten; 3 dooden, van kant
maken; 4 se — 1 in puin vallen, invallen, 2 wegvallen,
3 zich van kant maken.
dette f. T schuld f.; en faire sa — borg blijven
voor; payer sa — à la nature den tol aan de
natuur betalen; — active uitstaande schuld, uitschuld;
— passive inschuld; -- d'honneur eeredeuil
-- 1.56 — devoir
schuld; qui page ses —s s'enrichit wie zijn schulden
betaalt verarmt niet.
deuil m. T rouw m.; en — in (den) rouw; tendre
de -- met zwart behangen; papier (de) — rouwpapier;
faire son — de den rouw dragen over, als
verloren beschouwen.
deus ex machina loc. onverwachte redder m.
deutéronome m. deuteronornium n.; tweede wet f.
deutosuifure n. tweede zwavelverbinding f.
deutoxyde m. tweede oxyde n.
deux num. & m. twee num. & f.; nous — wij
tweeën ou beiden; à (nous) --- met zijn beiden;
tous (les) -- alle beiden; -- à — twee aan twee;
en — in tweeën; en — mots in een paar woorden;
Henri — Hendrik de Tweede; le — avril de(n)
tweede(n) April; de — jours l'un om den anderen
dag; ne faire ni une ni — zich geen tweemaal
bedenken; le — de trèfle klaveren twee.
deuxième 1 num. tweede; 2 m. tweede verdieping
deuxièmement adv. ten tweede. [f., tweede n.
Deux-Ponts m. pl. Tweebruggen n.
deux-quatre m. tweede-vierde maat f.
Deux-Siciles f. pl.: les — Beide Siciliën n. pl.
dévaler 1 v. tr. aflaten, neerlaten; 2 v. intr. afda-4
dévaliser v. tr. uitschudden. [len, afzakken.
devancer v. 1 vooruitgaan; vooropgaan; 2 voorbijloopen,
vooruitloopen; (fig.) vooruit zijn; 3
overtreffen. [—s voorouders m. pi.
devancier m., ...ière f. voorganger m ...ster f.;
1. devant 1 adv. voor, vooraan, vooruit; courir —
vooroploopen, vooruitsnellen; vent — tegenwind
m.; avoir le ou être vent -- den wind van voren
hebben; par — van voren; comme — als voorheen,
als vroeger; 2 prép. voor; tegenover; aller — sol
rechtuitgaan, zijns weegs gaan; avoir — soi voor
zich hebben, genoeg hebben.
2. devant m. voorste n.; voorzijde f.; voorgrond
m.; patte de — voorpoot m.; — de cheminée voorstuk
n.; — -de chemise borst f.; — d'autel voorhangsel
n.; loger sur le — aan de straat wonen;
prendre les --s 1 vooruitvertrekken, 2 voorkomen.
devantier m. voorschoot n.
devantière f. damesrijkleed n.
devanture f. 1 voorzijde f.; 2 uitstalraam n., pui f.
dévastateur 1 adj. (...trice) verwoestend; 2 m. ^
dévastation f. verwoesting f. [verwoester m.
dévaster v. tr. verwoesten.
déveine f. ongeluk n.
développante f. afwikkelende lijn f.
développ 3 adj. 1 ontwikkeld; 2 uitvoerig.
développement m. ontwikkeling, ontvouwing f.
développer v. tr. 1 ontwikkelen; ontvouwen; 2
se — zich ontwikkelen; ontwikkeld worden; toenemen.
I. devenir v. intr. worden; qu'est-il devenu? wat
is er van hem geworden? qu'est devenu ? wat is er
geworden van, waar is gebleven ? que — ? wat nu
begonnen?— à rien op niets uitkomen, vervliegen,
verkwiJnen. [voortdurende wording.
2. devenir n. worden n., wording f.;.perpétuel —t
dévergondage m. I schaamteloosheid, losbandigheid;
2 bandeloosheid f.
dévergondé 1 adj. schaamteloos, losbandig; 2
bandeloos; 3 m. schaamtelooze m.
dévergonder v. tr. : se — alle schaamte afleggen.
dévernir v. tr. 1 van vernis ontdoen; 2 se -= zijn
vernis verliezen.
déverrouiller v. tr. ontgrendelen.
devers prép. naar, bij, omtrent; par — soi 1 onder
zich, 2 voor zich ; par — le juge voor den rechter.
1. dévers adj. 1 scheef, hellend; 2 wankantig.
2. dévers m. helling f.; hoogteverschil n.; 2 wankant
m.
déversement m. 1 overhelling; 2 uitstorting f.
déverser 1 v. intr. overhellen, scheef staan; 2
overloopen; 3 v. tr. krommen, kromtrekken; 4
uitstorten; 5 se — 1 kromtrekken, 2 uitloopen.
déversoir m. 1 verlaat n.; 2 afleider in., steenglooiing
f.; 3 vergaarbak m.; kom f.
dévétir v. tr. ontkleeden, uittrekken; se — .l zich
ontkleeden, 2 zich ontdoen.
dévètissement m. afstand ni.
déviatif adj. (...ive) afwijkend.
déviation f. afwijking f.
dévidage m. afhaspeling f.
dévider v. tr. 1 (af)haspelen; 2 aframmelen; 3
ontwarren; 4 — le jars bargoensch spreken, brigade
preuvelen.
dévideur m., ...euse f. haspelaar m., ...ster f.
dévidoir m. haspel m. [afwijken.
dévier 1 v. tr. doen afwijken; 2 v. intr. & se — t
devin m., eeresse f. waarzegger m., ...ster f.
devinabie adj. raadbaar.
deviner v. tr. raden; gissen; cela se devine dat is
devinette f. raadseltje n. [licht te raden.
1. devineur m., ...euse f. rader m., raadster f.
2. devineurm., ...eresse f.waarzeggerm....sterf.
devis m. 1 bestek n.; 2 gekeuvel n.
dévisager v. tr. 1 het gelaat schenden; 2 strak
devise f. zinspreuk, beeldspreuk f. [aankijken.
d evi ser v. intr. & tr. kouten (over), keuvelen (over) .
dévissage, ...ssement m. losschroeving f.
dévisser v. tr. losschroeven.
de visu loc. door te zien, van aanzien.
dévolement, ...iment m. 1 schuine richting, afwijking
f.; 2 buikloop m.
dévoilement in. ontsluiering; openbaring f.
dévoiler v. tr. 1 ontsluieren; 2 onthullen, openbaren.
1. devoir m. 1 (en gén.) plicht m.; —s opwachting
f., eer(bewijzen n. pl.); derniers —s laatste
eer f.; se mettre en — de zich gereed maken om te;
2 huiswerk, schoolwerk, n.; 3 schuld f., debet n.
2. devoir v. tr. 1 moeten; fais ce que dois,
advienne que pourra doe wel en zie niet om; 2
zullen; 3 schuldig zijn; je vous dois deux francs
ik ben u twee frank schuldig; chose promise
chose due belofte maakt schuld; 4 verschuldigd
zijn; 5 se — zoo behooren (te zijn); cela se doit
dat moet zijn, dat behoort zoo; se — à moeten
évole -- 15 7 — d ialnètre
ven voor; ils ne s'en doivent guère zij hebben
talkander niets te verwijten. V. du.
dévole f. niets n., geen slag m.; faire la —, être
i — niet een slag halen.
dévolu adj. toegevallen.
dévolu m. vervall.ing f., overdrachtsrecht n.;
ter son — sur naar 't bezit dingen van, het oog f
dévolutif adj. (...ive) overdragend. [hebben op.
dévolution f. overdracht; toewijzing f.; guerre de
- devolutieoorlog ni.
dévonien adj. (cDne) devoniaansch.
dévorant adj. 1 verslindend, verscheurend;. 2
Irterend, vernielend; 3 onverzadelijk.
dévorant m. gildelid n.
dévorateur m., ...rrice f. verslinder m., ...dster f.
ïvorer v. tr. 1 verslinden; verzwelgen; (op) vreten;
r des yeux met de oogen verslinden; 2 verteren;
irnietigen; 3 opkroppen. [vraat m.
livoreur m., ... euse f. verslinder m., ...dster f.; 1
vot 1 adj. vroom; 2 kwezelig; 3 m. kwezelaar,
melaar; 4 verkleefd aanhanger m.
vote f. kwezel, fijne zus f.
votement adv. vroom. [vroom.
votieux adj. (...euse), ...ieusement adv. strengt
votion f. vroomheid, godvruchtigheid f.; donner
— geven volgens zijn godvruchtigheid; faire
s —s zijn devoties verrichten; 2 verkleefdheid,
ewiÍding f.; être à la — de toegedaan zijn aan,
k de beschikking zijn van.
voué adj. I toegenegen; 2 beproefd; votre —
v dienstwillige.
Ivouement, ...ument m. 1 toegenegenheid f.; 2
wijding, zelfopoffering f.
^vouer v. tr. 1 (toe)wijden; être dévoué à toege-
^an zijn aan: 2 overlaten; 3 se — zich (toe) w ijn;
zich opofferen.
voyé m. afgedwaalde m.
'voyer v. tr. 1 doen verdwalen; 2 scheef richten,
en afwijken; 3 afleiden; 4 buikloop veroorken;
être dévoyé buikloop hebben; 5 se — afalen,
afwijken.
xtérité f. handigheid, vaardigheid f.
xtre 1 adj. rechter; 2 handig; 3 f. rechterhand t.
xtrement adv. handig, behendig.
xtrine f. zetmeelgom f.
y ni. dey m.
a interj. haar, her; n'entendre ni à hoe ni à —
ch hot noch haar verstaan.
ibète m. suikerziekte f.
ibétique 1 adj. van de suikerziekte, suiker-;
net de suikerziekte; 3 m. lijder m. aan suikertkte;
il est — hi/ heeft de suikerziekte.
diable m. 1 duivel m.; allez au — loop naar
In duivel ou drommel; un bon — een goede kerel
,; un pauvre—een arme drommel; eest la Ie —
is de duivel; lager le — dans sa bourse geen
d hebben; tirer le — par la queue in de krot zit-
; se donner au — zijn ziel aan den duivel eerpen;
se donner à tous les —s duivelsch worle
— bat sa femme 't is kermis in de hel;
faire le -- à quatre een helsch rumoer maken; à
la -- verduiveld slecht; en -- als een duivel, verduiveld;
un ou ce—een ou die verduivelde, een
ou die duivelsche, een ou die drommelsche; ile du
D — Duivelseiland n.; 2 (jeu) bromtol m.; 3 rolwagen,
mallejan m.; 4 (outils, machines, animaux)
duivel in.
2. diable interj. duivels, drommels.
diablement adv. verduiveld, duivels. [spel n.
diablerie f. 1 duivelarij, duivelskunstf.; 2duivels-1
diablesse f. duivelin f.; une — de een verduivelde.
diablotin m. 1 duiveltje n.; 2 chocoladeduiveltje
n.; 3 rustkuip f.; 4 kruistengstagzeil n.; 5 dui-;
diabolique adj. duivelsch. [velswolkje ri.
diaboliquement adv. duivels.
diachylon, ...Ium [ki-lom'] in. oplossende plei-f
diacode in. slaapbollenstroop f. [ster f.
diaconal adj. (...aux) van een diaken, diaken-.
diaconat ni. diakenschap n.
diaconesse f. diakones f.
diacoustique f. weerklankleer, diacoustiek f.
diacre in. diaken m.
diadelphe adj. tweebroederig.
diadeiphie f. tweebroederigheid f.
diadème m. krans m., wrong f., diadeem ni.
diagnose [g-n] f. onderkenning (der ziekte[n]),
diagnosis f. ziekte [nJ), diagnostiek f.
diagnostic [g-n—k'J m. onderkenning f. (derf
diagnostique [g-n] adj. onderkennings-.
diagnostiquer [g-nJ v. tr. onderkennen.
diagonal adj. (...aux) overhoeksch, diagonaal.
diagonale f. hoekpuntslijn, diagonaal f.; en — ^
diagonalement adv. overhoeks. [overhoeks.
diagramme in. 1 atliining, schets f.; 2 vii.fliinige
toonladder f.
dialeetal adj. (...aux) dialectisch.
dialecte m. tongval m.
dialecticien m. redekundige n1. [dialectiek f.
dialectique 1 adj. dialectisch; 2 f. redeneerkunde,s
dialectiquement adv. redekundig.
dialogique adj., ment adv. gesprekswijze.
dialogisme ni. gesprekkunst f.
dialogiste in. samenspraakschrijver ni.
dialogue in. 1 tweespraak f.; 2 samenspraak f..
gesprek n.
dialoguer 1 v. intr. samenspreken, een onderhoud
hebben; 2 v. tr. in samenspraak stellen ou opvoeren.
[maker m.
dialogueur m. 1 medespreker; 2 samenspraak-t
diamant m. diamant n. & m.; (fig. aassi) juweel n.
diamantaire in. diamantslijper in.
diamanté adj. diamanten.
dia manter v. tr. 1 als diamanten doen schitteren;
2 met diamanten versieren.
diamantifère adj. diamanthoudend.
diamantin adj. als diamant, diamanten.
diamétral adj. (...aux) middellijnig, diametraal.
diamétralement adv. lijnrecht; sont — opposés
staan lijnrecht tegenover malkaar.
diam ètre m. middellijn f.
diandre — 15s — digérei
diandre adj. tweemannig, tweehelinig.
diandrie f. tweemannigheid, tweehelmigheid f.
1. Diane f. 1 Diana; 2 (zoo.) d— diana f.
2. diane f. wektrommel f.; coup de — ochtendschot
n.
diantre 1 nl. drommel, droes m.; tin — de een
drommelsche; 2 interj. drommels.
diapason m. 1 stemomvang m.; se mettre au
zich naar den toon schikken; 2 stemvork T.
diaphane adj. 1 doorschijnend; 2 doorzichtig.
diaphanéité f. doorschijnendheid f.
diaphragmatique adj. van liet middelrif, mid-^
diaphragme m. middelrif n. [delrifs-.
diapositif m. diapositief n.
diapré adj. bont, veelkleurig.
diaprer v. tr. veelkleurig tooien.
diaprure T. bontheid, veelkleurigheid f.
diarrhée T. buikloop ni.
diarrhéique I adj. buikloopachtig, afvoerend; 2
m. buiklooplijder m.
diascordium [om'j in. diascordium n.
diastase f. 6 uiteenwi.iking, di astasis f.; 2 (chliin.)
omzetting. di astase T.
diastole f. uitzetting, uitrekking f.
diat!hèse f. ziekteaanleg m.
diatonique adj., ment adv. met geheele tonen,
diatonisch,
diatribe f. hekelschrift n.-, hekeling; diatr;be f.
dichotome [k] adj. 1 vorkvormig; 2 half verlicht.
dichotomie [kl f. 1 vorkvorrnigheid; 2 halve ver-t
dieline adj. met gescheiden geslachten. (lichting T.
dicotylédone, ...né adj. tweelobbig.
dictame m. 1 esschenkruid n.; 2 balsem ni.
dictamen [n'] m. inspraak f.
dictateur m. dictator, onbeperkt gezaghebber ni.
dictatorial adj. (...aux) 1 dictatoriaal, dict ators-;
2 gebiedend, met onbeperkt gezag n.
dictature f. dictatorschap n., dictatuur T.
dictée f. 1 dicteeren n.; 2 dictee n.
dicter v. tr. 1 dicteeren; 2 opgeven; opleggen.
diction T. voordracht T.
dictionnaire m. 'woordenboek n.; á coups de —
met gedurig het woordenboek na te slaan.
dicton in. spreuk, spreekwijze f.
dictum [om'] m. (gerechtelijke) uitspraak T.
didactique 1 adj. leerend, leer-; poèrne — leerdicht
n.; 2 T. leervoordracht f.
didactiquement adv. leerend.
didascalie T. leering f.
didelphe m buideldier n.
Didier m. Desiderius, Dees in.
didyme adj. gepaard.
didyname adj. tweemachtig.
didynamie T. tweemachtigheid T.
dièdre 1 m. tweevlak n.; 2 adj. tweevlakkig.
Diémen m.: terre de -- Van Diemensland n.
diéménien (''ne), ...nois 1 adj. Tasmanisch; 2
rn. D— Tasmaniër m.
diérèse f. 1 (klank)verdeeling f.; 2 deelteeken n.
diérétique adj. vaneenscheidend.
dièse in. kruis n.; sol — sol kruis. [kruis.
diéser v. tr. met een kruis teekenen: diésé met een„
1. di ète f. T diëet n.: 1 leefregel, eetregel m.; 2
ziekenkost. m.; — lactée melkkost.
2. diète f. 1 landdag m.; 2 vergadering f.
diététique i adj. van den leefregel, leefreg?l-; art
— -= 2 f. leefregelkunde f.
diétine T. kleine landdag m.
Dien m. ( 'x) God m.; le bon — Onze Lieve Heer;
un homme du bon — een schepsel Gods; à — ne
plaise ! God verhoede 1 je vous jure devant— ik
zweer ii bi/ God; jurer ses grandsd—xbi_f kris en
bij kras zweren; ce que femme vent — Ie veut
vrouwenwil Godswil; grâce h — goddank; hótel-
-- godshuis n.
Dieudonné m. Deodaat, Godgaf m.
diffamant adj. eerroovend, lasterlijk.
diffamateur m. ...trice f. eerroover m., ...roof-;
diffamation f. eerroof m. [ster f., eeredief ni.
diffamatoire adj. eerroovend,lasterend.[schenden.
diffamer v. tr. eerrooven. lasteren; (hérald.)1
différé 1 adj. uitgesteld; 2 les --s m. p1. de uit gestelde
schuld f.
diftérem ment adv. verschillend.
différence f. ! verschil, onderscheid n.;2versclhil, t
différencier v. tr. onderscheiden. [overschot n.
différend m. 1 geschil n.: 2 (comm.) verschil n.
différent adj. T verschillend; (plusieurs, aussi)
verscheiden; être — verschillen; cela est --- dat
is wat anders.
différentiel adj. ( le) differentieel; (math.) differentiaal.
[tiaal T.
différentielIe f. veranderlijke grootheid, differren-1
différentier v. tr. de differentiaal berekenen.
différer I v. tr. uitstellen: ce qui est différé nest
pas perdu uitstel is geen afstel; 2 v. intr. verschillen.
difficile adj 1 moei(e)liik; 2 lastig; faire le --lastig
zijn- saint-D--- (iron.) de heilige WonderlijkT
difficilement adv. moei(e)lijk. [m.
difficulté f. moei(e)lijkheid, zwarigheid f,.; sans
— zonder moeite, buiten kijf; faire des --s bezwaren
maken; vaincre les —s de moei (e) lijkheden
te boven komen.
difficultueusement adv. met zwarigheden.
difficultueux adj. (...euse) zwarigheden makend.
difforme adj. mismaakt, wanstaltig.
difformer v. tr. misvormen, mismaken.
difformité f. mismaaktheid, wanstaltigheid f.
diffracter v. tr. breken.
diffractif adj. (...ive) straalbrekend,
diffraction T. straalbreking T.
diffringent adj. straalbrekend.
diffus adj., 'ément adv. 1 verstrooid, verspreid;
2 uitgespreid; 3 verward; 4 wiidloopig.
diffusion f. 1 verspreiding, uitbreiding f.; 2 verwarring;
3 wijdloopigheid f.
digérable adj. verteerbaar.
digérer v. tr. 1 verteren, verduwen: 2 rijp overwegen,
doordenken: 3. verkroppen.
[igeste — 159 -- diplomatiquernent
geste m. digesten n. pl.
gesteur m. luchtdichte kookpot rn.
gestibilité f. verteerbaarheid f.
gestible adj. verteerbaar.
Igestif adj. (...ive) 1 van de spijsvertering; appa-
^il—(spiis)verteringstoeste-1 M. & n.; 2 verterend;
?rteerbaar; 3 oplossend, rijp makend.
igestion f. spijsvertering f.; de dure — moei(e)-
jk te verteren ou slikken ou verkroppen.
igitaire f. vingerkruid n. [vingers, vinger-.
digital adj. (...aux) van den vinger, van del
digital m. (... aux) vingerpaddenstoel m.
gitale f. vingerhoedskruid n.; petite — nies-^
gitaline f. vingerhoedskruidstof f. [kruid n.
gité adj. 1 vingervormig; 2 met vrije teenen.
gitigrade 1 adj. teentredend; 2 m. teentreder m.
gne adj., ment adv. 1 (méritant) waard; 2 (à
hauteur) waardig; — d'éloge, de foi lofwaarig,
geloofwaardig; — de son père zijn vader
aardig: 3 deftig.
gnitaire m. waardigheidsbekleeder, dignitaris m.
gnité f. 1 waardigheid f.; 2 deftigheid f.; aan-$
gramme m. dubbele letter f. [Zien n.
gressif adj. (...ive) uitweidend.
gression f. 1 uitweiding; 2 afwijking f.
gue f. dijk, dam m.
lacération f. vaneenscheuring f.
lacérer v. tr. vaneenscheuren.
lapidateur 1 adj. (...trice) verkwistend; 2 m.
lapidation f. verkwisting f. [doorbrenger m.
lapider v. tr. doorbrengen, verdoen, verkwisten.
latabilité f. uitzetbaarheid f.
latable adj. uitzetbaar.
latateur 1 adj. (...trice) uitzettend; verwijdend;
m. verwijdingstoestel m. & n; verwijder m.
latation f. 1 uitzetting; 2 verwijding f.
later v. tr. 1 uitzetten; 2 verwijden; — le cour
ig.) het hart verheffen ou openen; 3 se — zich
,tzetten; wijder worden; opengaan.
latoire adj. uitstellend, vertragend.
latoirement adv. met uitstel.
ilection f. liefde f.
ilemme m. dubbelbewijs, dilemma n.
lettant(e) m. (...ti) liefhebber, dilettant m.
lettantisme m. liefhebberij f, dilettantisme n.
tigemment adv. vlijtig; naarstig ; met spoed.
diligence f. 1 naarstigheid, vlijt f.; 2 zorgvulgheid
f.; 3 haast f., spoed m.; faire — zich spoe-
?n; faire ses — contre qq. iem. in rechten ver-
^lgen. [marktschuit f.
diligence t. postwagen en., diligencef;—d'eaul
ligent adj. 1 naarstig, vlijtig; 2 spoedig, haas-
;; 3 zorgvuldig. [zich haasten ou spoeden.
ligenter 1 v. tr. bespoedigen; 2 v. intr. & se —j
luer v. tr. verdunnen.
lution f. verdunning f.
luvial (...aux), diluvien ( ene) adj. 1 van den
ndvloed, diluviaansch; 2 voorhistorisch aanslibd.
[vium n.
luvium m. voorhistorische aanslibbing f., dilu- 1
dimanche m. Zondag tn.; — gras (Zondag van)
Vastenavond m.; --- des Rameaux Palmzondag;
dime m. tiend n. [en — opzijn Zondagsah.
dimension f. afmeting f.; (fig.) maatregel m.;
timbre de — _formaatzegel n.
dimer v. tr. tiend heffen van.
diminuer 1 v. tr. verminderen, verkleinen; 2 v.
intr. afnemen. [nend; 2 in. verkleinwoord n.
diminutif 1 adj. (..ive) verminderend, verklei- 1
diminution f. vermindering, daling f.
dimissoire m. verlofbrief m., dimissorie f.
dimissorial adj. (...aux) van verlof, dimissoriaal.
dimorphe adj. tweevorniig.
dinanderie f. geelkoperwerk n.
dinandier m. geelkoperslager m.
dinandois, dinantals. 1 adj. Dinantcesch; 2 m.
D-- Dinantees m.
dinatoire adj. van liet middagmaal; heure —
etenstijd m.; déjeuner — middagontbijt n.[ganst.
dinde f. 1 kalkoensche hen f., kalkoen m.; 2 (fig.)t
dindon m. 1 kalkoen in.; 2 (fig.) uilskuiken n.;
garder les —s (fig.) de ganzen hoeden; être lede
la farce) het kind van de rekening zijn.
dindonneau m. (rn x) .jonge kalkoen ni.
dindonnier 1 m., ...ière f. kalkoenhoeder m.,
...dster f.; 2 adj. kalkoensch.
diné m. _= 1. diner.
dïnée f. middagmaal n. (op reis). [etenstijd.
1. diner m. middagmaal n.; à 1'heure du — op t
2. diner v. intr. middagmalen, eten; — de eten
ou middagmalen met; — en ville uit eten gaan,
avoir diné (fig.) zijn buik vol hebben (van); qui
dort dine wie slaapt heeft geen honger.
dinette f. poppenmaaltijd m.; faire — keukentje
dineur m. 1 gast m.; 2 flink eter m. [spelen.
dinothérium [om'] nl. verschrikkelijk zeezoogdier.
dinonotherium n.
dioeésain 1 adj. bisdommelijk; 2 m. diocesaan ni.
diocèse m. bisdom n.
Dioclétien m. Diocletianus m.
Diodore m. Diodorus ni.
Diogène m. Diogenes rn.
dioique adj. tweehuizig.
dionée f. vliegenvanger m.
dionysiaque 1 adj. van Bacchus; 2 f. Bacchus-i
dionysien adj. (c, ne) Dionysisch. [feest n.
dioptre m. 1 kijkspleet f.; 2 (méd.) verwijder m
dioptrique 1 adj. door straalbreking ontstaan; 2 f.
straalbreking(sleer) f.,
diorama m. diorama n.
dipétale adj. tweebloembladerig.
diphtérie f. diphteritis f.
dipht(h)ongaison f. vertweeklanking f.
dipht(h)ongue f. tweeklank m.
dipht(h)onguer 1 v. tr. toteen tweeklank maken; 2
se — tot een tweeklank worden.
diplomate 1 m. diplomaat m.; 2 adj. diplomatisch.
diplomatie f. diplomatie f.
diplomatique 1 adj. diplomatisch; 2f. oorkonden-:
diplomatiquement adv. diplomatisch. [leer f.
diplomatiste - 160 — disgracie:
diplomatiste m. oorkondenkenner in.
dipl8me m. 1 oorkonde f.; 2 maehtbrief m.; 3 diploma
n., acte f.
diplómé adj. gediplomeerd, met een acte.
diplopie f. dubbelzichtigheid f.
diploptère adj. dubbelvleugelig.
dipode adj. tweevoetig.
diptère 1 adj. tweevleugelig; 2 ni. tweevleugelige
m.; 3 dubbelvleugelig gebouw n. [luik n.
diptyque m. 1 dubbel schrijftafeltje n.; 2 dubbel-t
1. dire v. tr. (disant, dit, je dis, je dis) T & 1
zeggen; il n'y a pas à -- er valt niet te praten; il
n'y a rien à y — daar valt niets op te zeggen; ne
— mot niets zeggen; si Ie coeur vous en dit als
liet u lust; dites donc! hoor eens even! dis? niet
waar? c'est dit afgesproken; à qui le dites-vous?
gij moet het mij niet zeggen; on dirait que men
zou denken dat; pour rnieux — beter nog: les
qu'en dira-t-on de praatles (van de menschen); à
vrai — om de waarheid te zeggen: cela va sans
— dat spreekt van zelf: 2 opzeggen; voordragen;
verhalen; 3 beteekenen: • qu'est-ce k —? wat wil
dat zeggen ? 4 se — gezegd worden; verteld worden;
heeten. V. dit.
2. dire m. zeggen, gezegde n.; ati — de volgens
het' zeggen van. [rechtstreeksch.
direct adj. 1. regelrecht; (train) doorgaande: 2 1
directement adv. 1 regelrecht; 2 rechtstreeks,
dadelijk; (train) recht door.
1. directeur ni., ...trice f. bestuurder ni., ...ster- f.;
(ministère) referendaris m.
2. directeur adi. (...trice) richtend; besturend;
ligne ...trice richtingslijn f.
direction f. 1 leiding f.; 2 bestuur n.; 3 richting f.
directoire m. raad m. van bewind; directorium n.
directorat m. bestuur(dersambt) n.
directorial adj. (...aux) 1 leidend, besturend; 2 1
dirigeable adj. bestuurbaar. [van het directorium.
dirigeant adj. leidend, besturend; classes —es
leidende standen rn. pl. [(naar).
diriger v. tr. besturen, richten: se — zich richten 1
dirimer V. tr. verhinderen, vernietigen.
discernable ad). onderscheidbaar.
discernement m. onderscheiding f.; doorzicht n.;
age de —jaren des onderscheids; sans — zonder
oordeel (des onderscheids). [den worden.
discerner v. tr. onderscheiden; se — onderschei- 1
diseiple m. leerling, volgeling, discipel m.
discip11nable adj. handelbaar, volgzaam.
disciplinaire 1 adj. van de tucht, tucht'; 2 in. soldaat
m. van de tuchtcompagnie.
disciplinairernent adv. volgens de tucht.
discipline f. 1 tucht, orde f.; compagnie de —
tuchtcompagnie: 2 leiding f.; 3 geesel m.; geeseling
f.; 4 (hulp)wetenschap f. [geeselen.
discipliner v. tr. 1 in tucht houden; 2 tuchtigen, 1
discobole m. schijfwerper m.
discolore adj. tweekleurig.
discontinu adj. onsamenhangend, afgebroken.
discontinuatlon f. ophouden n.
discontinuer 1. v. tr. onderbreken, staken: 2 v.
discontinuité f. afbreking f. [intr. ophouden
disconvenable adv., ment adv. onbetamelijk
disconvenance f. onevenredigheid, ongepastheid f
disconvenir v. intr. 1 (a) niet passen, verschillen
2 (de) ontkennen, loochenen. [eenigheid
discord 1 adj. ontstemd, wanluidend; 2 m. ondiscordance
f. ontstemdheid f., wanklank nl.;
verschil n.; 3 oneenigheid f.
discordant adj. 1 ontstemd, wanluidend, valsch:
niet passend, ongelijk.
discorde f. 1 tweedracht f., twist m.; pomme de —
twistappel m.; 2 (jeu) vier heeren m. p1.
discoureur m., ...euse f. prater m., praatster f.
babbelaar m., ...ster f.
discourir v. intr. praten, redekavelen, redeneeren
discours m. 1 gesprek n.; 2 redevoering, toospraal
f., 3 verhandeling f.; 4 rede f.; partjes du — rede
deelen n. pl.
discourtois adj., - ement adv. onhoffelijk.
discourtoisie f. onhoffelijkheid f.
diserédit m. kleinachting, minachting f.; jeter 1
— sur in minachting brengen.
discréditer v. tr. 1 in minachting ou want rouwei
brengen; 2 se — zijn aanzien ou vertrouwen ver
liezen.
discret adj . 1 bescheiden; omzichtig; 2 (math.
méd.) discreet, onsamenhangend.
diserètement adv. bescheiden, omzichtig.
discrétion f. 1 onderseheiding(svermogen n.) f.l
age de — jaren des onderscheids; 2 bescheiden
heid, omzichtigheid f.; 3 oordeel, goeddunken,
believen n.; à — naar believen: s'en (re)mettre ^
la — de de zaak aan het oordeel overlaten van
se rendre à — zich op genade of ongenade over
geven; 4 willekeurige inzet m.
discrétionnaire adj. 1 willekeurig; 2 onbeperkt
diseulpation f. ontschuldiging, rechtvaardiging 1
disculper v. tr. ontschuldigen, rechtvaardigen
discursif adj. (...ive) 1 gevolgtrekkend. redenee
rend; 2 afwijkend.
discussion f. 1 overweging, bespreking f.; cela es
sujet à — dat valt te bezien; 2 woordenivisselin,
f.; 3 uitwinning f.
diseutable adj. betwistbaar.
discuter 1 v. tr. overwegen, bespreken: 2 uitwin
nen; 3 v. intr. redetwisten (over).
disauteur m. 1 woordvoerder; 2 redetwister rr,
disépale [s] adj. tweebladerig.
disert adj., ement adv. bespraakt; 2 vloeiend
disette f. 1 schaarschheid, schaarschte f.; 2 gebre)
n.; 3 armoede f.
disetteux adj.(...euse) behoeftig, noodlijdend, arm
diseur m., ...euse f. zegger, verteller m., ...ster f.
-- de bons mots grappenverteller m.; beau —
mooiprater m.
disgráce f. 1 ongenade f.; 2 onheil n.; 3 onbeval
ligheid f.
disgraclé adj. 1 in ongenade gevallen: 2 misdeeld
disgracier v. tr. zijn gunst onttrekken aan.
sgr.acieux - 161 - disson(n)er
gracieux adj. (...euse), ...eusement adv. onbellig.
[uiteengaan.
;joindre v. tr. 1 scheiden, splitsen; 2 se —^
;joncteur m. stroomafbreker m.
^jonetif adj. (...ive) scheidend, uitsluitend.
;jonetion f. I scheiding, splitsing, 2 uiteenwij-3
sjonctive f. uitsluitend voegwoord n. [king f.
sloeatio n f. 1 ontwrichting, verstuiking f.; 2 ontnding;
3 verbrokkeling; 4 instorting; 5 uiteen-
,ming f.
sloquer v. tr. 1 ontwrichten, verstuiken; 2 ontjnden;
3 verbrokkelen: 4 uiteennemen; 5 se —
ch ontwrichten; zich verbrokkelen; uit de voe-4
sparaïtre v. intr. verdwijnen. [gen gaan.
disparate adj. strijdig, onvereenigbaar.
disparate f. & m. 1 strijdigheid; tegenstelling
• 2 dwaasheid f.
sparité f. ongelijkheid f., verschil n.
sparition f. verdwijning f.
Ispendieux adj.(...euse),...eusement adv. kost-T
spensabie adj. vrijstelbaar. [baar.
spensaire m. dispensarium n.
spensateur m., ... trice f. uitdeeler m., ...ster f.
ispensatif adj. (...ive) vrijstellend.
ispensation f. 1 uitdeeling f.; 2 artsenijberei-^
ispense f. vrijstelling; vergunning f. [ding f.
ispenser v. tr. 1 uitdeelen, uitreiken; 2 --- (de)
rijstellen, ontslaan (van); 3 (artsenijen) bereiden.
isperser v. tr. 1 verstrooien, verspreiden; 2 vereelen;
3 se — zich verspreiden, uiteengaan.
ispersion f. 1 verstrooiing, verspreiding; 2 ver-
!eeling f.
isponibilité f. beschikbaarheid f.; traitenient de
--wachtgeld n.; mettre en — op wachtgeld zetten.
isponible adj. beschikbaar.
ispos adj. gezond; vlug; opgeruimd. [voor.
isposé adj.geneigd (tot); être—à aanleg hebbenl
tisposer v. tr. 1 schikken; l'homme propose et
ieu dispose de mensch wikt en God beschikt; 2
nrichten; 3 overhalen (tot) , bewegen (tot) ; 4 voorereiden
(tot); vatbaar maken (voor); 5 v. intr. reelen,
beslissen; 6 beschikken (over); 1 se -- zich
Breed maken; gereed gemaakt worden. [dend.
. dispositif adj. (Ave) beschikkend; voorberei-
. dispositif m. 1 beschikking; 2 inrichting f.
disposition f. 1 schikking; 2 inrichting f.; 3 toestand
m., neiging, stemming f.; 4 aanleg m.; vatbaarheid,
geschiktheid f.; 5 beschikking f.; 6
voorbereiding f., toebereidsel n. [ding f.
disproportion f. onevenredigheid, wanverhou- 1
disproportionné adj. onevenredig, onglijkmatig.
disproportion nel adj. (c le). clement adv. onevenred
ig.
disproportionner v. tr. onevenredig maken.
disputable adj.. betwistbaar.
disputailler v. intr. kibbelen, harrewarren.
disputaillerie f. kibbelarij f., geharrewar n.
disputailleur m. kibbelaar m.
disputation f. redestrijd m.
dispute f. 1 redetwist m.; 2 twistrede f., dispuut
n.; 3 woordenwisseling f., geschil n.; — de mots
vitterij f.; chercher -- ruzie maken.
disputer 1 v. intr. redetwisten; 2 twisten (over),
strijden (over); 3v.tr. betwisten; 4 se—twisten;
se -- qc. elkander iets betwisten.
disputeur 1 adj. (...eL°se) twistziek; 2 m. twistzoeker
m.
disqualifié adj. afgekeurd.
disqualifier v. tr. 1 voor ongeschikt verklaren;
uitsluiten; 2 se — zich onmogelijk maken.
disque m. T schijf f.; —tournant draaischijf;
siffler au -- vóór het signaal _fluiten.
disq,uisition f. onderzoek n.
dissecteur m. ontleder m.
dissection f. ontleding f.
dissembiabie adj.; 'ment adv. ,ongelijk.
dissemblance f. ongelijkheid f.
dissémination f. 1 uitzaaiing; 2 uitstrooiing; verstrooiing;
verspreiding f.
disséminer v. tr. 1 uitzaaien 2 verspreiden.
dissension f. oneenigheid, verdeeldheid f.
dissentiment m. verschil n. in gevoelen.
disséquer v. tr. ontleden.
disséqueur m. ontleder m. [spreker m.
dissertateur m. ( verhandelaar; 2 vervelend i
dissertation f. verhandeling f. [zeuren.
disserter v. intr. 1 een verhandeling maken; 2 t
disserteur m. verhandelaar m.
dissidentie f. verschil n. in gevoelen, scheuring f.
dissimilitude f. ongelijkheid f.
dissimuiateur m., ...tricef.veinzerm.,veinssterf.
dissi m uiatio n f. geveinsdheid; veinzerij f.
dissimulé 1 adj. geveinsd; 2 m. veinzer rn.
dissi m uier 1 v. tr. verbergen, bewimpelen, ontveinzen;
— une offense een beleediging in zijn
zak steken; 2 v. intr. veinzen. [ster f.
dissipateur m., ...trice f. verkwister m., verkwist-t
dissipation f. 1 verkwisting f.; 2 verstrooidheid;
verstrooiing, lichtzinnigheid f.; 3 oplossing;
verdamping f.
dissipé adv. verstrooid, lichtzinnig.
dissiper 1 v. tr. verkwisten; 2 verstrooien; 3 verspreiden,
verdrijven, verjagen; 4 v. intr. verteerd
worden; 5 sep 1 uiteengaan, verdwijnen, 2 zich
,ontspannen, 3 lichtzinnig worden,
dissoeiable adj. ongezellig.
dissociation f. ontbinding; scheiding f.
dissocier v. tr. ontbinden; scheiden.
dissolu adj. losbandig.
dissolubilité f. oplosbaarheid f.
dissoluble adj. oplosbaar.
dissolOment adv. losbandig.
dissolutif adj. (...ive) oplossend.
dissolution f. 1 (chim.) oplossing; (natur.)ontbinding
f.; 2 (contrat, mandat) ontbinding f.; 3 losbandigheid
f.
dissolvant 1 adj. ontbindend; 2 m. ontbindings-4
dissonance f. wanklank m. [middel n.
dissonant f. wanluidend.
disso n(n)er v. intr. wanklank maken.
dissoudre — 162 — divinis
dissoudrev.tr. oplossen;(propre &fig.)ontbinden.
dissuader v. tr. t afraden; 2 afbrengen.
dissuasif adj. (...ive) afradend.
dissuas!on f. afrading f. [lettergrepig woord n.
dissyllabe 1 adj. tweelettergrepig; 2 m. twee- 1
dissyilabique adj. tweelettergrepig.
distante f. 1 afstand m.; de — en — van afstand
tot afstand; tenir à -- op een afstand houden;,
rapprocher les —s de afstanden dempen; 2 tijdruimte
f.; 3 afstand m., verschil n.
distancer v. tr. voorbijstreven, achter zich laten.
distast adj. afgelegen, verwijderd.
distendre v. tr. te sterk spannen, uitrekken.
distension f. spanning, uitrekking f.
distlilable [ti-la] adj. overhaalbaar, destilleerbaar.
distillateur [ti-la] m. stoker m.
distillation [ti-la] overhaling, distilleering f.
distlllatoire [ti-la] adj. destilleerend, distilleer-.
distiller [ti-lé j 1 v. tr. overhalen, stoken, distilleeren;
2 doen afdruppelen, doorzijgen; 3 uitstorten;
fluitpersen; (fig.) uitknijpen; 5 v. intr. afdruipen.
distillerie [ti-le] f. stokerii f.
distinct [stinj adj., rement adv. 1 afzonderlijk,
onderscheiden; 2 duidelijk;
disti netif adj . (...I ve) onderscheidend, kenmerkend;
marque ...ive onderscheidingsteeken n.
distincti-on f. 1 onderscheiding f.; 2 onderscheid,
verschil n.; 3 onderscheiding, uitmuntendheid,
voornaamheid f.; de —= distingué; 4 onderscheidingsteeken
n.
disti ngué adj . uitmuntend, voornaam, aanzienlijk.
distinguer 1 v. tr. 1 onderscheiden; met onderscheiding
behandelen; 3 v. intr. een onderscheid
maken; 4 se — zich (laten) onderscheiden; uitmunten.
[onderscheid n.
distinguo_ 1 loc. men moet onderscheiden; 2 n1.4
distique 1 m. koppelvers, distichon n.;2 adj.(bot.)
in twee rijen, tweerijig.
distome 1 adj. tweemondig; 2 m. egelworm.
distordre v. tr. verwringen.
distors adj. verdraaid, scheef.
distorsion f. verdraaiing f.
distraction f. 1 scheiding; afscheiding; verduistering;
2 verstrooidheid; 3 verstrooiing f.
distraire v. tr. I afscheiden, afzonderen; onttrekken;
verduisteren; 2 afleiden, aftrekken; afbrendistralt
adj. verstrooid. [gen; 3 verstrooien. !,
distrayant adj. verstrooiend.
distribuable adj. uitdeelbaar.
distribuer v. tr. 1 uitdeelen, verdeelen; 2 (prix)
uitreiken; (dividende) uitkeeren; (lettres) bestellen,
ronddragen; (eau, gaz) verschaffen, leggen,
plaatsen; (róle, dossier) toewijzen; maison bien
distribuée goedverdeeld ou geschikt huis; 3(typo.)
terugleggen, disiribueeren.
distributeur m.,...trice f. 1 uitdeeler m....ster f.;
2 verdeeler, regulateur; 3 afgever m.
distributif adj. (...ive) uitdeelend, verdeelend;
nombre — verdeelingsgetal n.
distribution f. 1 uitdeeling, verdeeling f.; 2 uitreiking,
uitkeering, bestelling, verschaffing,
verdeeling,toewijzing; —des prixprijsuitreikii
3 distributie f.
distributivement adv. bij deelen, afzonderlijk
district astri j m. gebied, district n.
1. dit adj. gezegd, bijgenaamd, genoemd; to
nest pas encore — daarmee is het nog niet u
c'est bientót — dat is gemakkelijk gezeid.
2. -dit m. 1 gezegde n., spreuk f.; —s et red:
over- en weergepraat n.; 2 sproke f.
dithyrambe m. dithyrambe f.
dithyrambique adj. dithyrambisch.
dito adv. als voren, als boven, dito.
diton m. terts f.
diurétique adj. (& m.) waterloozend (middel n
diurnal (...aux) m. daggetijdenboek n.
1 . diurne adj. 1 dagelijksch; 2 en compos. dag
fièvre, oiseau, papillon, fleur, acte—dagkoorts
dagroofvogel, dagvlinder m., dagbloem f., da
blad n.
2. diurne m. 1 dagroofvogel; 2 dagvlinder m.
diva f. verrukkelijke zangeres, diva f. [ser n
divagateur 1 adj. (...trice) afdwalend; 2 m. klet 1
divagation f 1 ronddolen n.; 2 afwijking f.; 3 g!
raaskal n. [raaskallen
divaguer v. intr. 1 ronddolen; 2 afdwalen; 3
divan m. T divan m.
divariquer 1 v. tr. verwijden; 2 v. intr. uiteenloo
dive adj. goddelijk. [per
divergente f. uiteenloopen n.
divergent adj. uiteenloopend.
diverger v. intr. uiteenloopen.
divers adj . 1 afwisselend; 2 verschillend; faits –
gemengde berichten; inconstant et — onbestendi
en ongelijk.
diverse ment adv. afwisselend; verschillend.
diversif adj. (...ive) afkeerend.
diversification f. afwisseling f.
diversifier v. tr. afwisselen.
diversion f. 1 afleiding f.; faire — à afleiding
geven aan; 2 dwarsaanval m.; 3 verplaatsing f
diversité f. verscheidenheid, afwisseling f.
divertir v. tr. i afleiden, afwenden; (argent) ont,
vreemden, verduisteren; 2 aftrekken, afbrengen; 3
verstrooien, vermaken; se — aux dépens de zici
vermaken ten koste van.
divertissant adj. vermakelijk.
divertissement m. i afleiding; ontvreemding, verduistering
f.; 2verstrooiing f.,vermaak n.; (théát.
mus.) afleiding f., verzet n.
divette f. knappe lichte zangeres, divette f.
dividende m. t deeltal n.; 2 (fin.) (winst)aandeel,
divin adj. T goddelijk. [dividend n..
divinateur i m., ...trice f. waarzegger m.,...ster f.;
2 adj . waarzeggend; 3 doordringend.
.divination f. waarzeggerij f.; (en gen.) tooverij f.
divinatoire adj. waarzeggend; gissend; baguettef
divinement adv. goddelijk. [—tooverroede f.
divinisation f. vergoding f.
divinaser v. tr. vergoden.
tvinité -- 163 -- dollar
vinité f. godheid f.
vis 1 adj. gedeeld; 2 m. deeling f.; par — deels-$
viser v. tr. verdeelen; (math.) deelen. [gewijze.
viseur m. deeler m.; commun -- gemeene deeler.
kvisibilité f. deelbaarheid f.
ivisibie adj. deelbaar.
(vision adj. 1 verdeeling, scheiding f.; 2 (math.)
eling; 3 verdeeldheid f.; 4 afdeeling, divisie f.;
deelteeken; deelstreepje n.
^
visionnaire adj .1 (ver)deelend; monnale —pasunt
f.; 2 van een divisie; général — divisieeneraal
m.
Ivorce m. 1 echtscheiding f.; 2 verdeeldheid, on-
7in f.; faire -- avec zich scheiden van.
ivorcé m., (é f. gescheiden echtgenoot m. & f,
ivorcer v. intr. I scheiden; zich laten scheiden;
scheiden (van) , breken (met) . • [m., ...ster f.
ivuigateur m., ...trice f. verbreider, uitstrooier t
ivulgation f. verbreiding, ruchtbaarmaking f.
,ivulguer v. tr. verbreiden, ruchtbaar maken;
e -- ruchtbaar worden.
Nix 1 num. tien; à (nous) — met zijn tienen;
I^harles — Karel de Tiende; Ie — avril de(n)
iende(n) April; 2 m. tien f.; 3 brevier n.
iix-hult 1 num. achttien; Louis -- Lodewijk de
Achttiende; le — avril de(n) achttiende(n) April;
m. gelapt ou gekeerd kleedingstuk n.; sur son --
^
p zijn best.
K-huitième rium. & m. achttiende num. & n.
lixi lec. ik heb gezegd.
liix1ème num. & m. tiende num. & n.
- Iixièmement adv. ten tiende. [sche boter f.
^Dixmudef. Diksmuide n.;beurrede--Diksmuid-t
Dixmudois 1 adj. Diksmuidsch: 2 m. D— Diksrnuidenaar-
m.
dix-neuf num. & m. negentien num. & f.
dix-neuvième num. & m. negentiende num. & n.
dix-sept num. & m. zeventien num. & f.
dix-septième num. & m. zeventiende num. & n.
^dizain m. 1 tienregelig vers; 2 tientje n.
^dizaine f. tiental n.
dizeau m. (co x) tienling, gast m.
dizenier m. 1 tienman; 2 onderwijkmeester m.
djinn m. booze geest, djinn m.
do m. do, ut, C. [volgzaam,
docile adj., ce ment adv. t leerzaam; 2 gewillig, t
docilité f. 1 leerzaamheid; 2 gewilligheid, volgzaamheid
f.
docimasie, doel mastiquef. proef(kunst),toetsing f.
dook m. dok n.
^ docte adj., c,->ment adv. geleerd.
docteur m. 1 geleerde m.;--de la lot schriftgeleerde;
-- de 1'Église, kerkvader; 2 doctor m.; — en
théologie, ès lettres doctor in de godgeleerdheid,
in de letteren; 3 (iron.) vakman, deskundige m.; 4
geneesheer, dokter m.
doctissime adj. hooggeleerd.
doctoral adj. (...aux) 1 doctoraal; 2 meesterachtig.
doctorat m. doctoraat; (examen) doctoraal n.
doctrinaire adj. & m. doctrinair adj. & m.
doctrinal 1 adj. (...aux) leerstellig; 2 m. leerboek;
leerdicht n.
doctrinarisme m. doctrinarisme n.
doctrine f. 1 leer f.; -- chrétiènne christelijke leering;
2 geleerdheid f.
document m. bewijsstuk n., oorkonde f. [wezen.
documentaire adj. door oorkonden gestaafd, be- t
d'odécaèdre 1 m. twaalfvlak n,;2 adj.twaalfvlak-4
dodécagonal adj. (...aux) twaalfhoekig. [kig.
dodécagone m. twaalfhoek rn.
dodeiiner v. tr. & intr. wiegelen.
dodiner v. tr. & intr. wiegelen, schommelen,
douwdijnen., [bedjedouwtje n.
dodo m. 1 slaap m.; faire - slaapjes doen; 2l
dodu adj. mollig, poezelig.
dogaresse f. dogevrouw f.
dogat m. dogeschap n.
doge m. doge, hertog m.
dog matique adj . 1 leerstellig, dogmatisch; 2 m.leerstijl
m.; 3 m. dogmaticus[m.; 4 f. geloofsleer f.
dogmatiquement adv. leerstellig.
dogmatiser v. intr. (de) leerstellingen voordragen
ou bespreken; 2 preeken.
dogmatiseur m. (iron.) kerkvader m.
dogmatisme m. dogmatisme n.
dogmatiste m. dogmatist m.
dogme m. leerstuk, geloofspunt, dogma n.
dogre m. dogger m.
dogue m. dog m.; petit -- mops m.; — d'amure^t
doguer v. tr. stooten. [halsklamp m.
doguet m. gul f.
doguin m. mops m.
doigt m. 1 vinger; petit -- pink in.; -- de pied
teen m.; aux —s de rose rozenvingerig; montrer
au — met den vinger aanwijzen; semordre les—s
op zijn vuisten bijten; mettre , le -- dessus den
vinger op de wonde leggen; toucher du— met zijn
neus loopen tegen; se mettre le -- dans l'ceil er
leelijk nevens zijn; ne faire oeuvre de ses dix --s
zijn handen niet uitsteken; savoir sur le bout du
— op zijn duimpje kennen; donner sur les --s
op de vingers tikken; au - et à peil op den wenk;
2 vingerbreed, duim m.; être à deux --s de sa
ruine op den rand van 't verderf zi jn; 3vinger(dik)
m.; 4 vingerhoedje n.
doigté, 1. doigter in. vingerzetting f.
2. doigter v. tr. 1 de vingerzetting aanwijzen; 2
(behoorlijk) de vingers zetten, aanslaan.
doigtier m. 1 vingerling m.; 2 vingerdoek m. ; 3;
dolt m. debet n. [vingerhoedskruid n.
doitée f. 1 vinger(lengte f.) m., eindje n.; 2 garen-t
1. dol m. bedrog n. [monster n.
2. dol m. Turksche trom f.
dolce [tché] adj. zacht.
doléance f. klacht f.
dolemment adv. jammerlijk.
dolent adj. klagend, jammerend.
doler v. tr. afschaven, bedisselen.
doliooeéphalé adj. langschedelig.
dollar m. dollar m., vijffrankstuk n.
dolman -- 164 - Dorid
dolman m. huzarenbuis n.
dolmen m. hunebed n.
doloire f. í dissel; 2 kloet, roerstok m.; 3 bijl f.
dolomle, ...mate f. bitterspaath n.
dolosif adj. (...ive)- bedrieglijk.
dom m. heer, dom m.
domaine m. 1 goed, domein n.; 2 gebied, rijk n.; 3
bezit n. [niaal, domein-.
domanial adj. (...aux) van liet domein, doma- 1
d8me m. i koepel m., helmdak n.; — de verdure
bladerdak; —des cieux hemelgewelf n.; 2 helm m.,
kap f.; 3 dom(kerk f.) m.
domestication t. temming f.
domesticité f. 1 dienstbaarheid f.; 2 dienstpersoneel
n.; 3 tamheid f.
1. domestique adj. 1 huiselijk; affaires —s huiselijke
zaken; dieux, animaux —s huisgoden,
huisdieren; 2 dienstbaar; état — bedien.denstand
m.
2. domestique i m. & f. dienstbode m. & f.; 2 in.
huiswezen n.
domestiquement adv. 1 huiselijk; 2 als dienstbode.
domestiquer v. tr. tam maken; se — tam worden.
domiciie m. 1 woonplaats f.; 2 woning f.; à— aan
huis; changement de — verhuizing f.
domieilialre adj. van de woning; visite — huiszoeking
t. 1 gehuisvest.
domicilier v. tr. vestigen, huisvesten; domicilié t
dominant adj. 1 heerschend; 2 overheerschend,l
dominante f. quint f., grondtoon m.[hoofd-.
dominateur 1 :n., ...trice f. heerscher no., ...es f.;
2 adj. heerschzuchtig.
domination f. heerschappij f.
dominé m. dominee ni.
dominer i v. intr. heerscherp, gebieden; 2 overheerschen,
de overhand hebben, uitsteken; 3 v.
tr. beheerschen.
Domingue m.: Saint- — San- Dorningo n.
1. dominicain m. dominikaan, predikheer m.
2. dominicain adj. van San-Domingo.
dominicaine f. zuster dominikanes f.
dominieal adj. (...aux) 1 van den heer; oraison —e
gebed n. des Hefren; 2 van den Zondag; lettre
—e Zondagsletter f.
Dominique m. Dom nicus, Domien in.
domino m. T domino m.
do minoterie f. 1 gemarmerd papier n.; 2 gemarmerd-
papierfabriek f.; 3.fabriek f. van dominospetlen.
dominotier M. marmerpapierfabrikant m.
dommage m. schade f., eest (grand) --- het is
(zeer) jammer; —s et intérêts schadevergoeding
f.; -- rend sage door schade wordt men wijs.
dommageable adj., ment adv. schadelijk.
domptable adj. tembaar.
dompter v. tr. 1 temmen; 2 bedwingen, in bedompteur
m. temmer in. [dwang houden.
dompte-venin m. (pl. id.) zwaluwwortel m.
1. don m. heer, don ni.
2.'don m. gift, gave f.; faire' de schenken; avoir
le — de de gave bezitten van ou om; (iron.) h
talent hebben om.
dona f. mevrouw, dona f.
Donat m. Donatus, Donaas ru.
donataire m. & f. begiftigde m. & f.
donateur ni., ...triee f. begiftiger, gever in.,
Donatien m. Donatianus m. [geefster
donation f. schenking f.: — entre vifs schenking
donatiste m. donatist m. [bij levenden lily
donc conj. I dus; derhalve; 2 (à la tin de la prop.
dondon f. dikzakje n. [toch; dan ool
donjon m. 1 slottoren m.; dernier — laatste bo
werk n.; 2 (dak)pavilioentje n.
donjonné adj. met torentjes.
donnant adj. goedgeefsch, milddadig; '- ^gelii
oversteken, leer om leer.
donne f. geven n., deel m.; à qui la —? wie geei
ou deelt? faire fausse — vergeven, misdeelen.
donnée f. 1 geven n., uitdeeling f.; (iron.) koop!
n.; 2 (math.) gegeven n.; 3 opgaaf f.; bericht, ge
geven n.
donner 1 v. tr. T geven: — caution borg stellen
— le jour het leven schenken; — satisfaction vol'
doening geven; — du chagrin verdriet veroorza
ken; —la mort dooden: — l'assaut à storm looper
tegen; — la chasse to/acht maken op; — du til t
retordre veel spel leveren, last veroorzaken; -- sor
approbation à zijn goedkeuring hechten aan
— raison gelijk geven; — sa démission zijn out
slag nemen; — urne conférence een voordrach^
houden; on ne lui donnerait pas son áge merg
schat hem .jonger dan hij is; on donnera deug
comédies er worden twee blijspelen gegeven; c'esl
donné 't is te geef; — à entendre te verstaan
geven. 2 v. intr. stootgin; ne savoir ou — de la
tête geen raad weten; — dans le panneau in den
strik vallen; — dedans er inloopen; --- sur Ie nez
onder den neus wrijven; — dans le ridicule zich
belachelijk maken; cette fenêtre donne sur dit
venster ziet uit op; vette porte donne sur, deze
deur komt uit op; 3 se — 1 gegeven worden, 2 zich
aanschaffen, 3 zich overgeven; se — à zich overgeven
aan; se — piur zich uitgeven voor. V. donnant.
. [d'eau bénite mooi belover m.
donneur m., ...euse f. gever m., geefster f.; — j
donquichottisme m. donquichottisme n.
dont pron. wiens, wier; waarvan, waarmede,
waarop, waarover.
donzelle f. juffertje n., deerne f.
dorade f. goudvischje n.
dorage m. vergulding t.
doré adj. 1 verguld; 2 gulden; áge —, langue —e
gulden eeuw, tong f.; jaune — goudgeel.
dorée f. 1 boterhammetje n. met honig ou jam; 2
zonnevisch m.; 3 gele mest f.
dorénavant adv. voortaan.
doren v. tr. 1 vergulden; 2 goudgeel makén; 3
harpuizen.
doreur m., ...euse f. vergulder m., ...ster f.
Doride f.: la — Doris n.
rien -- 165 — doucissage
rien 1 adi. ( ne) & (dial.) m. Dorisch adj.
n.; 2 m. D— Doriër m.
^rique adj. Dorisch.
^rioter V. tr. koesteren, vertroetelen.
dormant adj. 1 slapend; 2 rustend; (mar.)
aand; (pont, chassis) vast; eau —e stilstaande
ater n.; eest une eau —e stille waters - hebben
epe gronden.
dormant m. 1 vast raam n.; 2 pronkschotel m.;
les sept D —s de Zevenslapers ni. pl.
)rmeur m. slaper m.
)rmeuse f. 1 slaapster f.; 2 slaaprijtuig n.; 3
aapstoel m.; 4 slaapmuts f.; 5 oorknop m.
dormir V. intr. slapen; laisser — laten slapen
It rusten; — tout éveillé al gaande ou staande
'apen; il n'en dort pas hij kan er niet van slapen;
n'y a pire eau que l'eau qui dort stille waters
ebben diepe gronden.
. dormir m. slaap m.
ormitif 1 adj. (...ive) slaapwekkend; 2 in. slaap-t
iorothée f. Dorothea f., Doortje n. [middel n.
orsal 1 adj. (...aux) van den rug, rug(ge)-; épine
—e ruggegraat f.; 2 m rugspier f.
ortoir m. slaapzaal f. [versiersel n.
erure f. 1 vergulding f.; 2 verguldsel; gulden 1
loryphora, ...phore m. coloradokever m.
!os m. rug m.; achterzijde f.; — à — rug aan rug;
ivoir sur le -- op ou aan liet lijf hebben; avoir à
— tot last hebben, tot vijand hebben; en avoir
)leira le — er den buik van vol hebben; mettre sur
e — op den hals schuiven; faire le gros —• een
*onden rug zetten; scier le — à doodelijk vervelen;
Ivoir (un) bon — een breeden rug hebben; avoir
e — au feu et le ventre S table met den rug naar
t vuur en de beenen onder de tafel zitten; plier le
— nederige buigingen maken; en — d'áne zadel-
'ormig.
losable adj. weegbaar, bepaalbaar.
dosage m. 1 bepaling; 2 bereiding f.
dose f. hoeveelheid, dosis f.
doser v. tr. 1 (de dosis) bepalen; 2 bereiden.
losse f. 1 schoeiplank; 2 schaal f.
dossier m. 1 rugleuning f.; 2 omslag n., bundel
ril.; 3 dienststaat m.; 4 strafregister n.
dossière f. 1 draagriem ni.; 2 ruggestuk n.
dot [dot'] f. bruidschat; (moins riche) uitzet m.;
,en gén.) gave f.
dotal adj. (...aux)van dehuwelijksgift,huwelijks-;
*égime — dotaal-stelsel n. [lage f.
dotation f: 1 begiftiging f.; 2 jaargeld n.; 3 toe-t
doter v. tr. 1 haar uitzet geven aan; 2 een jaargeld
schenken aan; 3 begiftigen.
Douai m. Dowaai n.
douaire m. lijftocht m.
douairière f. aanzienlijke weduwe, douairieref.
douaisien 1 adj. Dowaaisch; 2 m. D—Dowaaier
douane f. 1 tol m.; 2 tolkantoor n. [m.
douanier 1 m. tolbeambte, kommies m.; 2 adj.
(...*, ère) van den tol; union ...ière tolverbond n.
douar m. tentendorp n., doewar m.
doublage m. 1 verdubbeling f.; 2 voering f.; 3 buitenhuid
f.; 4 (impr.) dubbelzetting f.
1. double adj. & adv. dubbel; à — tour op
't nachtslot; à -- face dubbelhartig, (tissu) aan
weerszijden gelijk; à -- entente dubbelzinnig;
faire — emploi overbodig zijn; avoir — mesure
twee maten hebben.
2. double m. 1 dubbel n.; au — dubbel, nog eens
zooveel; en — in tweeën, in duplo; 2 dubbelpenning
m.; 3 duplicaat, afschrift n.; 4 dubbelganger
in.
doublé 1 adj. verdubbeld, gevoerd; opgelegd; 2 (or,
argent) plated; 3 m. overhaalstoot m.; 4 opgelegd+
doubleau m. ( max) dwarsbalk in. [werk n.
double-croche f. (cDs- 's) staartnoot f. met twee+
double-feuille f. (cDs- cs) tweeblad n. [haakjes.
double-fleur f. ( os- os) 1 winterappelaar;2win-'
1. doublement adv. dubbel. [terperelaar m.
2. doublement m. verdubbeling f.
doublet 1 v. tr. verdubbelen; (classe) nog eens
doormaken; un savant doublé dun artiste een
geleerde en tevens een kunstenaar; 2 in tweeën
vouwen; 3 voeren; beleggen; koperen; 4 omvaren,
omzeilen; omloopen; 5 (billard) overhalen; 6 vervangen;
dubbel bezetten; 7 v. intr. & se— verdubbeld
worden; vergezeld gaan (van).
double-sens m. (—Ds-(.) dubbelzinnigheid f.; à—
dubbelzinnig.
doublet m. 1 valsche edelsteen m.; 2 dubbelworp
111 ., dubbelet n.; 3 tweernplank f.; 4 duplicaat n.;
5 dubbelvorm m.
doublette f. 1 dubbelregister n.; 2 tweeduimer m.;
3 dubbele partli f. [toestel m. & n.
doubleur in. 1 twijnder; 2 oplegger m.; 3 vouw-1
doublon ni. 1 dubloen m.; 2 dubbel zetsel n.; 3
dubbel blik n.; 4 twenter m.
doublure f. 1 voering f.; (en gén.) bekleedsel n.; 2
plaatsvervanger, gatstopper m., noodhulp f.; 3
afdruksel n.; 4 dubbelvlies n.
doucètre, doueeátre adj. zoetachtig, latzoet.
douee-amère f. ( mos-gis) bitterzoet n.
doueement adj. zacht, stil; zachtjes, stilletjes.
doucereux adj. (...euse), ...eusement adv. 1 lafzoet;
2 zoetsappig.
doucet 1 adj. ( .te) zoet, lief; 2 m.zoetsappige m.;
3 zoete druif f.; 4 zoete appel m.; 5 zeedraak m.
doucette f. 1 veldsalade f.; 2 suikersap n.; 3 lichte;
doucettement adv. zoetjes. [zijde f.
douceur f. 1 (abstr.) (pas amer)zoetheid;(pas dur)
zachtheid f.; 2 (objet) zoetigheidje n.; —s 1 suiker(
goed n.) f., 2 voordeeltjes n. pl., 3 aangenaamheden,
4 vleierijen, aardigheden f. pl.; en—zachtjes,
bedaard, kalm; plus fait — que violence men
wint meer met zachtheid dan met geweld.
douche f. 1 stortbad n.; -2 emmer m. koud water.
douchen v. tr. een stortbad geven aan.
doucheur m., ...euse f. badknecht in., badmeid f,
doucine f. 1 lijstschaaf f.; 2 golvend lijstwerk n.
doucir v. tr. zoeten.
doucissage m. zoeting f.
douelle — 166 -- drégg
do uette f. welving f.
douer v. tr. begiftigen; doué (de talents) begaafd;
doué de biens gegoed.
douille f. 1 schaft f., koker m.; 2 patroonhuls f.
doulliet 1 adj. ( c te) zeer zacht, lekker zacht ; 2
teer, kleinzeerig; 3 lichtgeraakt; 4 m. weekeling m.
doulliotte f. gewatteerde mantel m. ou jas f.
douitiettement adv. zachtjes, teer.
doullieter v. tr. vertroetelen.
douceur f. 1 smart f., wee n.; 2 droefheid f., leed n.;
voos annoncent avec (une grande) — kondigen u
met (diepe) droefheid aan.
douloureux adj. (...euse), ... eusement adv. smartelijk,
droevig, jammerlijk; la ...se het pijnlijk ^
douro m. doero m. [oogenblik.
do ute m. 1 twijfel rn.; 2 bezwaar n.; 3 vrees, bekommering
f.; avoir un — eenigszins twijfelen;
mettre en — in twijfel trekken.
douter v. intr. twijfelen; aarzelen; — de qq. iem.
niet vertrouwen ; — de qc. aan iets twijfelen ; se
— de qc. iets vermoeden; ne — de rien 1 aan niets
twijfelen. 2 voor niets achteruitgaan, 3 niets
wantrouwen; ne se — de rien niets vermoeden.
douteur m. twijfelaar m.
douteux adj. (...euse), ...eusement adv. 1 twijfelachtig;
onzeker; 2 dubbelzinnig; pièce (d'argent)
...euse verdacht stuk n.; linge —x niet meerfrisch
linnen n.; lumière ...euse schemerlicht n
douvain m. duighout n.
douve f. 1 duig f.; 2 schaafplank f.; 3 gracht f.; 4
grachtmuur, binnenmuur m.; 5 leverworm m.; 6
moerashanevoet m.
douvelle f. duigje n.
Douvres f. Dover n.
doux adj. (douce) 1 (pas arner) zoet, (pas dur)
zacht ; 2 escalier -- gemakkelijke trap f.; style —
zoetvloeiende stijl m.; faire des yeux — à lieflijk
(toe) lonken; dans les prix — in de kleine prijzen,
voor een klein prijsje; filer — zoete broodjes bakken;
tout — zachtjes, zacht wat; à la douce 1
zachtjes aan, 2 op zijn gemak, 3 zoete kersen !
douzain m. 1 twaalfrégelig vers n.; 2 stel van
twaalven, dozijn n.; 3 stuiver m.
douzaine f. dozijn n.
douze num. & m. twaalf num. & f.; Charles —
Karel de Twaalfdeur.; le—mai de(n) twaalfde(n)
douzième num. & m. twaalfde num. & n. [Mei.
douzièmement adv. ten twaalfde.
douzil m. zwik m. [oudste lid n.
doyen n1. deken; (faculté) dekaan ni.; — d'áge 1
doyenné m. 1 dekenschap n.; 2 dekenij f.; 3 boter-t
dracé na m. draken(bloed) boom rn. [peer f.
drachme [k] f. drachma f.
draconcuie m. 1 huiddraadwormpje n.; 2 spinvisch
m.; 3 keizerskruid n.
draconien adj. ( cne) wreed, draconisch.
draconte m. drakenwortel m.
dragage m. 1 uitbaggering; 2 opdregging f.
dragée f. 1 suikererwt f., suikerballetje, muisje n.;
avaler la -- de pil slikken; tenir la — haute de
beetjes buiten het bereik houden; 2 (schiet)hag
m., schroot n.
1. drageoir m. suikerdoos, suikerschaal f.
2. drageoir(e f.) m. keep, sponning f.
drageon m. uitlooper m.
drageonner v. intr. uitloopera schieten.
dragon m. 1 draak m.; se faire des —s overal spe
ken zien; 2 dragonder m.; 3 drakenboom m.;
vlek f.; 5 orkaan m.; hoos f.
draronna .e f. dragondertocht m.
1. drago nne f. I degenkwast m.; 2 (sellerie & zoo,
drakenstaart m.
2 dragonne f. : à la — op zijn dragondersch.
drague f. modderschop f.; 2 baggermachine f.
zuiger m.; 3 sleepnet n.; '4 dreg(ge) f.
drag uer v. tr. 1 uitbaggeren; 2 sleepera; 3 dreggen
dragueur 1 m. baggerman; 2 moddermolen m.
bateau — baggerschuit f.
drain m. draineerbuis, afvoerbuis f.
drainabie adj. draineerbaar, afvoerbaar, (fig.
uitzuigbaar. [ken n.; (fig.) uitzuiging f
drainage m. draineering, afvoering f., wegtrekdrainer
v. tr. draineeren, afvoeren, wegtrekken;
draineur m. draineerder m. [(fig.) uitzuigen
1. dramatique adj . T dramatisch : 1 tooneelmatig
2 roerend, aangrijpend; art -- tooneelkunst f.
artiste — tooneelspeler m.; poète — tooneelschrijver
m. [sche, roerende n,
2. dramatique m. 1 tooneelkunst f.; 2 dramati-J
dramatiquement adv. dramatisch, roerend.
dramatiser 1 v. tr. voor het tooneel bewerken; 2
levendig of roerend voorstellen; 3 v. intr. tooneelstukken
maken. [Ier m.
dramatiste m. 1 tooneelschrijver; 2 tooneelspe-;
dramaturge m. tooneelschrijver rn.
dramaturgie f. tooneelkunde f.
drame m. 1 tooneelstuk n.; 2 treurspel n., ramp f.
drap m. T laken n.; de — lakensch; —s blancs
schoone lakens; -- dor goudlaken; — mortuaire
lijkkleed n.; être dans de rnauvais —s in de klem.
zitten. ,
drapé adj. in plooien gehangen; 2 wollig, ge-t
drapeau m. ( cx) vlag f.; (mil.) vaandel n.; sous
les —x onder de wapens; sous le(s) —(x) de onder
het vaandel van.
draper 1 v. tr. tot laken maken; vollen; 2 (met
lakèn) bekleeden; 3 in plooien hangen, drapeeren;
4 foppen, uitstrijken; 5 se — 1 zich hullen, 2
in plooien vallen.
draperie f. 1 lakenweverij f.; 2 lakenhandel . m.;
3 golving, draperie f. [ijsvogel m.
drapier m. 1 lakenwever; 2 lakenhandelaar m.; 3 t
drapière f. 1 lakenkoopster f.; 2 lakenspeld f.
drastique adj. (& m.) snelwerkend (middel n.)
1. drave f. peperkruid n. •
2. Drave f. Drau f.
drawback [drol m. uitvoerpremie f.
drèche f. geëest mout n., draf m.
drège f. 1 repel m., braak f.; 2 dregnet n.
dréger v. tr. repelen, braken.
relin — 167 -- duodécimal
^
lin interj. & m. klingeling interj. & n.
esde f. Dresden n. [naarm.
esdois 1 adj. Dresdensch; 2 m. D— Dresde-t
essage m. opmaken, opschikken, opbirtden, afhten
n. V. dresser.
esse f. middelzool f.; inzetleertje n.
esser v. tr. 1 oprichten, opstellen; 2 (oreilles)
itsen; (poteau) oprichten, opzetten; (piège)
annen; (embuches) leggen; (table) zetten, dekn;
(lit, tente) opslaan; cela fait—les cheveux
t doet de haren te berge rijzen; 3 (métierzi) op-
!aken; gelijkmaken; kloppen; 4 (acte) opmaken;
richten, stellen op; 6 africhten; (personnes) dril-
7 se — zich oprichten; steigeren; te berge rij-
,n.
•esseur m. 1 opmaker; gelijkmaker; 2 oprichter;
africhter m. [ijzer n.
^essoir m. 1 aanrechttafel f.; 2 richtijzer, poli/st-t
rille f. 1 drilboor f.; 2 steeneik m.; 3 vod, lomp f.;
soldaat m. (in lompen); pauvre — arme dromtel
m.; bon — lustige kwant m.
rasse f. hijschtouw n., val f.
rogman m. tolk, dragoman m.
rogue f. 1 drogerij f.; 2 vodderij f., bocht n.; 3
ekende brem f.
roguer 1 v. tr. met drankjes en pillen volstoppen;
vervalschen; bedriegen: 3 v. intr. staan schileren;
4 se — van zijn lijf een apothekerswinkel
zaken. [voddenboel m.; 4 rookerij f.
roguerie f. 1 drogerijen f. pl.; 2 drogisterij f.; 3 t
roguet m. droget n.
rogueur m. 1 drankjesdokter; 2 haringvisscher; t
roguiste m. drogist m. [3 zwendelaar m.
. droit adj. & adv. T recht; main —e rechterand;
cóté — rechterzijde f.; coup — rechtstreekhe
slag m.; esprit — gezond verstand n.; —e rain
gezonde rede f.; coeur — oprecht hart n.;
omme — rechtschapen man m.; aller — à ses
ins recht op zijn doel afgaan; marcher — rechtuit
)open, recht in zijn schoenen gaan, zonder omwe-
'en handelen.
. droit m. 1 recht n.; — des gens volkenrecht;
ivoir — à, recht hebben op; avoir le --- de het recht
Lebben om te; faire son — in de rechten studeeren;
`aire — á gevolg geven aan; á bon — met volle
echt; à tort ou á — te recht of te onrecht; à qui
ie — aan den rechthebbende; avis à qui de —
5ericht voor wien het aangaat; s'adresser á qui
Je — zich tot den rechten persoon wenden; de —
^olgens recht, billijk; en — volgens de wet; être
„n — de het recht hebben om te; la force prime
.e —, force passe — geweld gaat boven recht; 2
5elasting f., recht n.; 3 beeldzijde f.; 4 rechte
wek m.; rechte lijn f.; 5 rechte spier f.
droste f. 1 rechterhand f.; 2 rechterzijde f.; 3 rech-
`ervleugel m.; 4 rechte lijn f.; á — rechts.
droitement adv. zonder omwegen.
droitler 1 adj. (...ière) rechtsch; 2 m. die rechtsch
is; 3 lid n. der rechterzijde; 4 student m. in de
rechten.
droiture f. 1 rechtheid; en — rechtstreeks; 2 oprechtheid,
rechtschapenheid f.
drbiatique adj., rment adv. koddig, grappig.
dr8le adj. 1 koddig; grappig; ca nest pas —
dat is niet geestig; 2 zonderling, wonderlijk,
vreemd.
2. dróle m. 1 schurk, deugniet m.; petit — guit
m.; 2 zonderling m.; un — de corps een zonderlinge
kerel m.; une — d'idée een zonderlinge ge- $
drólement adv. koddig; zonderling. [dachte f.
drólerie f. klucht, grap f.
drólesse f. gemeen wijf n.
dro madaire m. 1 dromedaris m.; 2kemelruiter m.;;
dross I- f. stuurreep m. [3 kemelvlieg f.
dru adj.& adv. 1 dicht; tomber—dic'ht vallen, in
menigte vallen; 2 duchtig; 3 (ois.) vlug.
druide m. Keltisch priester, druïde m.
druidesse f. Keltische priesteres, druïdes f.
druidique adj. druïdisch.
druidisme ni. druïdisme n.
drupe m. steenvrucht f.
dryade f. 1 boschnimf f.; 2zilverkruidn.[des,der.
du art. contr. = de Ie van den, van de, van het, 1
dQ 1 adj. (due) verschuldigd; en due forme in den
vereischten vorm; 2 m. schuld f.; 3 verplichting f.
dualisme m. 1 tweeleer f.; 2 dualiteitsleer f.; 3
verschil n., tegenstelling f.
dualiste 1 adj. dualistisch; 2 m. dualist m.
dualité f. 1 tweeheid f.; 2 dubbelheid f.
dubitatif adj. (...ive) twijfelend.
dubitation f. opgeworpen twijfeling f.
dubitativement adv. twijfelend.
duc m. 1 hertog m.; 2 ooruil n1.; 3 hertogwagen m.
ducal adj. (...aux) hertogelijk.
ducat m. dukaat m.
ducaton m. dukaton m.
duché m. hertogdom n. [schap n.
duché-pairie f. (os- mos) hertogdom en pair•t
duchesse f. hertogin f.
ducroire m. delcredere n.
ductile adj. 1 rekbaar, lenig; 2 gedwee.
ductilité f. 1 • rekbaarheid; 2 gedweeheid f.
duègne f. bedaagde dame ou opzichtster f.
duel m. 1 tweegevecht n.; 2 tweevoud n.
d'ueiliste m. 1 tweegevechtvoerder; 2 vechtersbaas
to. [gen, aanstaan.
duire 1 v. tr. leiden, africhten; 2 v. intr. beha- 1
dulcification f. verzoeting f.
dulcifier v. tr. verzoeten, aanzoeten.
duicinée f. liefste, dulcinea f.
dulie f. : culte de — dienst i-n. van vereering.
doment adv. behoorlijk
dune f. duin n.; bataille des D—s slag bij Duins.
dunette f. 1 dekkajuit; 2 kampanje(brug) f.
Dunkerque t f. Duinkerke(n) n.; 2 m. petit —
Klein Duinkerke n.; un petit-d— een snuisterij
t.
dunkerquois 1 adj. Duinkerksch; 2 m. D--Duin-;
duo m. tweezang m. [kerkenaar m.
duodécimal adj.(...aux)twaalftallig,duodecimaal.
duodénum — 168 -- ébatti
duodénum [om' ] m. twaalfvingerige darm in.
duodl m-, tweede dag m.
dupe 1 f. bedrogene; onnoozele bloed m.; être (la)
-- gefopt worden; faire des --s menschen foppen;
2 (jeu) zwarte piet m; 3 adj . bedrogen, onrzoo-^
duper v. tr. bedriegen, foppen. [zei, bedrieglijk.
duperie f. fopperij f.
dupeur m. (opper m.
duplicata m. afschrift, duplicaat n.
duplicatif adj. (...ive) verdubbelend.
duplication f. verdubbeling f.
dupiieature f. verdubbeling, dubbelvouwing f.
duplicité f. 1 dubbelheid; 2 dubbelhartigheid f.
duplique f. wederantwoord n.
dupliquer v. intr. wederantwoord geven.
1. dur adj. & adv. hard; (maître. regard, vie)
streng; (coeur) ongevoelig; (voix) schor; (temps)
hard, slecht; (digestion) moei (e) lijk; (homie)
hardvochtig; (style) stroef; — à la vente moei(e)-
lijk te verkoopen; il est— à la peine hij verduurt
alle vermoeienissen; avoir l'oreille —e, le ventre
—hardhoorig,hardlijvigzijn; avoir la tête—e een
harden kop hebben; avoir la vie —e een taai (aussi
zuur) leven hebben; rendre la vie —e het leven
zuur maken; eest un — à cuire hij is door en door
gaar. V. aussi dure.
2. dur m. 1 harde n.; 2 hardheid f.; 3 ijzer ti.
durabilité f. duurzaamheid f.
durabie adj., ' ment adv. duurzaam. [zwaard n.
Durandal....dart m. Durandal m., (Roelands)
durant 1 part. durende; sa vie — zijn leven lang;
2 prép. gedurende, tijdens; 3 — que conj. terwijl.
dur-beo m.( -os- -Ds)1 hardbek, dikbek m.; 2 wijngaardrups
f.
dureir 1 v. tr. verharden, hard maken; 2 v. intr.
& se — hard worden.
durcissement in. verharding f.
dure f. 1 harde grond m.; harde plank f.; 2 en voir
de --s harde noten te kraken hebben.
durée f. duur m.; de — van (langen) duur.
d ure m en t adv. hard, streng; moei(e)lijk.
dure-mère f. (cs- cs) dikke hersenvlies n.
durer v. intr. 1 (blijven) duren, (lang) duren;
lang schijnen; 3 het uithouden.
duret 1 adj. (-3 te) een beetje hard; 2 m. Alpenu
horn m.; 3 harde appel m.
dureté f. hardheid, strengheid, ongevoeligheit
hardvochtigheid, moei(e)lijkheid f.
d urillo n m. 1 eelt n.; 2 knobbel; 3 kwast m.
durillonner v. tr.: se -- vereelten.
duriuscule adj. een weinig hard.
dute f. duit m.
d u u mvi r [u-om' j in. tweeman m [schat
duumviral [u-om'] adj. (...aux)van hettweemanduumvirat
[u-om'j tn. tweemanschap n.
duvet in. 1 dons n.; 2 donzen kussen n.; 3 vlasduveté,
...teux adj. (...euse) donzig. [baard is
dyname m., dynamie f. kracht(s)eenheid f.
dynamique 1 adj. van de krachteenheid, dyna
misch; état — beweging f.; 2 f. krachtenleer f
dynamisme m. dynamisme ti.
dynamite f. dynamiet n.
dynamiter v. tr. (met dynamiet) doen springen
dynamo m. dynamo f.
dynamo métre al. krachtmeter in.
dynamomtrie f. krachtmeetkunde f.
dynamométrique adj. krachtmeet kundig.
dynaste m. zelfstandig heerscher, dynast m.
dynastie f. stamhuis n.
dynastique adj. dynastisch, van het ou een stamdyscole
adj. grillig. [huis
dyspepsie f. moei(e)lijke spijsvertering f.
dyspnée f. kortademigheid f.
dys(s)enterie f. roodeloop in.
dys(s)entérique 1 adj. van den roodeloop; 2 m'
roode-looplijder m.
dysurie f. moeí(e)lijke waterloozing f.
dytique m. 1 waterkever; 2 (ois.) duikelaar in.
E
em. ef.
eau f. ('ex) T water n.; — bénite wijwater n.; —
de groseilles bessensap n.;—de source bronwater;
— de roer zeewater; — de savon zeepsop n.; —
forte sterkwater; — ferrée staalwater; — claire 1
klaar water, 2 schoon water; en -- de boudin op
een sisser; — de Jouvence verjongingsbron f.; —
de Cologne Keulsch water; je suis toot en — ik
ben gansch bezweet; ville d'—x badplaats f.;
prendre les —x de baden gebruiken; aller par —
te water reizen; vager en pleine -- in volle rivier
zwemmen, (fig.) in overvloed zwemmen; nager
entre deux —x onder water zwemmen, (fig.)
tusschen wind en water drijven; être dans les —x
de qq. in iemands vaarwater zijn; le til de l'—
de loop van 't water; à fleur d'— 1 waterpas, 2
langs het water heen; haute — hoog water; barse
— laag water; —x vives springvloed m.; faire —
lek zijn; faire de 1'— water innemen; à l'—
(smijt hem) in 't water, ;., water, water (te koop)
au pain et à 1'— op water en brood; eest IE
feit et 1'— 't is water en vuur.
eau-de-vie f. (cox-D-..) brandewijn tn.
eau-forte f. ("x- ' s) sterkwater n.
eau-seconde f. 1 ' x- 's) tweede sterkwater n.
ébahi adj. verbaasd, onthutst.
ébahir v. tr. verbazen; s'— onthutst staan.
ébahlssement ,m. verbazing f.
ébarber..v. tr. afbaarden, afzuiveren.
ébarboir m. 1 schaafmes n.; 2 heggeschaar f.
ébarbure f. afschaafsel n.
ébat m. huppeling f., gedartet n.; prendre ses —s
dartelen, zich verlustigen.
ébattre v. tr.: s'— dartelen.
)aubi -- 169 -- échaf aud
baubi adj. verbauwereerd. [pen n.
bauchage, ...chement m. schetsen, ruw ontwer- t
bauehe f. 1 schets f., ruw ontwerp n.; 2 eerste
begin n.
^aueher v. tr. 1 schetsen, ontwerpen; 2 even
ginnen; — un sourire even glimlachen.
auchoir m. steekbeitel m.
audir v. tr. opvroolijken; s'— veel pret maken.
audissement m. pret f.
bène f. 1 ebbenhout n.; d'— ebben(houten);
kusse — goudenregen m.; 2 donker zwart n.; d'-
itzwart; marchand d'— handelaar m. in zwartuiden.
béner v. tr. zwart (als ebbenhout) kleuren.
bénier m. ebbenboom m.; faux -- valsche vuilbéniste
m. schrijnwerker m. [boom m.
bénisterie f. schrijnwerk n.
blouir v.tr.verblinden; s'--zich laten verblinden.
blouissement m. verblinding f.
bonite m. eboniet n.
borgnage m. ontknopping f.
ijorgnement m. eenoogigmaking f.
borgner v. tr. 1 eenoogig maken; 2 (bot.) ontnoppen;
3 (fig.) het licht benemen aan; 4 s'-
Fch een oog uitslaan.
bouiilanter v. tr. in kokend water dompelen,
:houden; s'— zich aan kokend water branden.
boulement m. instorting, inkalving f.
bouter 1 v. tr. doen instorten; 2 v. intr. & s'-
bouiis m. instorting f. [inkalven.
bourgeonnement m. zuivering f. van knoppen.
bourgeonner v. tr. (van knoppen) zuiveren.
bourgeonneur m. knoppenvreter m.
bourgeonnoir m. halve maan f.
bouriffant adj. verbluffend, om van om te vallen.
bouriffer v. tr. 1 verwarren, verwilderen; 2 verluffen,
van streek maken.
bo usi ner v. tr. afschalen.
branehement m. snoeiing, uitdunning f.
brancher v. tr. snoeien, uitdunnen.
branchoir m. snoeimes n. [geling f.
braniement m. 1 schudding f., schok m.; 2 wag-t
branier v. tr. 1 schudden, schokken; doen wagelen;
2 in beweging brengen; 3 doen wankelen;
ontstellen, ontroeren; 5 s'— zich in beweging
etten, wankelen.
brasement m., ...suref. schuinsche verwijding f.
braser v. tr. van binnen verwijden.
^bre m. Ebro m.
brèchement m. 1 schaarding; 2schaardigheid f.
Obréeher v. tr. 1 schaarden; ébréché vol schaaren;
voix ébréchée krijschende stem; 2 een bres
Maken in; afbreuk doen aan; 3 s'— schaarden
krijgen; s'— une dent zich een stuk van een tand
(breken; dent ébréchée afgebrokkelde tand m.
briété f. (lichte) dronkenschap f.
brouement m. gesnuil`, genies n.
ébrouer v. tr. uitspoelen.
ébrouer v. tr. ontbolsteren.
ébrouer v. intr. & s'— snuiven, niezen.
ébruitátion f., ... tement m. ruchtbaarmaking f.
ébruiter v. tr. ruchtbaar maken; s'— ruchtbaar
worden.
ébullition f. 1 koking f.; 2 opborreling; opbruising
f.; point d'— kookpunt n., être en — opgewonden
zijn.
écacher v. tr. 1 kneuzen; platdrukken; 2 pletten;
3 kneden; 4 slijpen. [slijper m.
écacheur m. 1 pletter; 2 (was)kneder; 3 blank-t
écaillage m. 1 afschilfering, ontschubbing f.; 2
ontschaling, openmaking f.
écaiiie f. I schilfer f.; toznber en —s afschilferen;
2 schub f.; faire tomber les —s des yeux de schellen
van de oogen doen vallen; 3 schelp f.; 4 schildpad
(schaal f.) n.
écalllé adj. 1 geschubd; 2 afgeschilferd.
écaillement m. = écaillage.
1. écailler v. tr. 1 (ont)schubben; 2 ontschalen;
-- des huitres oesters opendoen; 3 s'-- afschilferen.
2. éeai$Ier m, ...i ère f. oesterman m., ...vrouw f.
écailleux adj. (...euse) 1 schubbig; 2 schilferachtig.
[schaal f.
écale f. (noix) bolster m.; (légume) dop m.; (eeuf)J
écaler v. tr. ontbolsteren, (ont)doppen; s'--^ uit
écang m. zwingel m. [den bolster ou dop gaan.
écanguer v. tr. zwingelen.
écangueur m. zwingelaar m.
écarbouiller v. tr. verpletteren, vermorzelen.
écarlate f. & adj. scharlaken n. & adj.
écarlatin adj. scharlakenkleurig; fièvre —e roodvonk
n.
écarquillement m. opensperren n.
écarquiller v. tr. opensperren, openspreiden.
écart m. 1 uitspreiding, wijdte f.; 2 afwijking;
afdwaling f.; zijsprong m.; (fig.) buitensporigheid
f.; á 1'—ter zijde, afgezonderd; 3 (jeu) uitgeschoten
kaarten f. pl.; 4 stuik in., lasch f.; -- à
dent tandlasch.
1. écarté adj. 1 verwijderd; afgelegen; 2 uitge-+
2. écarté m. aflegspel n. [schoten.
écartèlement m. vierendeelen n.
écarteler v. tr. vierendeelen.
éearteiure f. vierendeeling f. [king f.
écartement m. 1 uitspreiding, wijdte f.; 2 afwij-1
écarter v. tr. 1 uitspreiden, openen; 2 doen afwi,jken,
afwenden, afkeeren; 3 wegnemen; 4 verwijderen;
verwijderd houden; 5 (jeu) ` uitschieten,
wegleggen; 6 (arme) spreiden; 7 s'— opengaan;
afwijken.
ecce homo [ekséj loc. & m. ecce homo loc. & n.
ecchymose [éki] f. blauwe plek f.
ecchymoser [éki j v. tr. kneuzen.
Ecciésiaste m. Ecclesiastes, Prediker m.
1. ecciésiastique 1 adj. kerkelijk; geestelijk; 2
m. geestelijke m.
2. Ecciésiastique m. F.cclesiasticus m.
ecciésiastiquement adv. kerkelijk, geestelijk.
écerveié adj. hersenloos, onbezonnen, onbesuisd.
éehafaud m. 1 stelling, stellage f.; 2 schavot n.
échafaudage — 170 — échiquei
échafaudage m. 1 steiger m., stellage f.; 2 opeenstapeling
f. [2 ophoopen, opeenstapelen.
échafauder v. intr. 1 een stellage maken; opslaan; t
échalas m. T staak m.
échalassement m. onderstutting f. met staken.
échalasser v. tr. (met staken) stutten.
échalier m. paalheg f.
échalot(t)e f. sjalot f., eschlook n.
échampir v. tr. doen uitkomen. [les) uitgillen.
échancrer v. tr. rond uitsnijden, uitranden; (voi-t
échancrure f. rond uitsnijdsel n., uitholling, uitranding
f.
échange m. 1 ruiling f.; commerce d'— ruilhandel
m.; 2 uitwisseling f.; en — de in ruiling van.
échangeable adj. ruilbaar.
échanger v. tr. ver)ruilen, uitwisselen; -- des
mots, des balies woorden, kogels wisselen.
échangeur m. ruiler. wisselaar m.
échangiste m. & f. ruiler m., ruilster f. [ker m.
échanson m. schenker m.; grand — opperschen-t
échantillon m. 1 monster, staal n., proef f.; 2
(poids et mesures) standaard in.
échantillonner v. tr. 1 stalen afsnijden; 2 ijken.
échappade f. 1 uitschieting f.; 2 tusschenruimte f.;
3 onbezonnen streek m., onbezonnenheid f.; en —
in het geheim, tersluiks.
échappatoire f. uitvlucht f.
échappé m. weggeloopene, ontsnapte; 2 geredde
rn.; — des petites maisons, — de collège die uit
het zothuis, uit de kostschool gebroken is.
échappée f. 1 uitstapje n.; 2 (fig.) onbezonnenheid
f.; 3 ruimte f., doorgang m.; — de lumière
lichtstreep f.; par — tersluiks.
échappement m. 1 ontsnappen n.; ontspanning f.;
2 schakelrad n.; 3 lichter m.
échapper 1 V. intr. ontsnappen, ontvluchten; la
patience m'échappe mijn geduld is ten einde; --
à la mort (aan) den dood ontkomen; 2 ontvallen,
ontglippen; le mot mest échappé het woord is
mij (onopgemerkt) ontgaan; 3 s'-- ontsnappen,
ontspringen, verdwijnen; 4 v. tr. ontgaan, ontkomen.
ée harde f. stekel, doorn; (en gén.) splinter m.
échardonnage m. ontdistelen, uittrekken der distels.
échardonner v. tr. van distels zuiveren, ontdisfelen.
échardonnet, ...eur, ...oir m., ...ette f stekelspade
f., disielsteker m.
écharnage, ...nement m. afvleezing f.
éeharner v. tr. (af)vleezen.
éeharnoir m. schraapmes, schaafmes n.
écharnure f. afschraapsel n., afval m.
écharpe f. 1 sjerp f.; 2 draagband; 3 sjaal f.;
changer d'— van kleur veranderen; en --- 1 in een
draagband, in een kruiszeel, 2 schuins, overdwars.
éeharper v. tr. 1 dwars. houwen; 2 in de schuinte
beschieten; 3 verdeelen; 4 in stukken .,cheuren;
in de pan hakken.
échasse f. 1 stelt f.; être monté sur des —s
stelten loopen; 2 (échaf.) juffer f.; 3 strandruite
échassier m. steltlooper m. [^
échauboulé adj. vol hittepuistjes.
échaubou1ure f. hittepuistje (s) n. (pl.)
échaudage m. 1 (uit)broeien, schouden n.;
échaudé ni. deegbal m. [kalkmelk f.; 3 witten
échauder v. tr. 1 (uit)broeien, schouden; 2 afwc
schen; 3 witten; 4 branden; 5 s'-- zich brande
zijn vingers branden (aan).
échaudoir m. broeiplaats f.; broeiketel m.
échauffaison f. hitte-uitslag m.
échauffant 1 adj. verhittend; 2 m. verhitten
spijs f. ou drank m.
échauffé 1 adj. verhit; 2 driftig, opgewonden;^
brandig; 4 ni. brandige reuk m. [vermuffing
échauffement m. 1 verwarming; 2 verhitting;
échauffer v. tr. 1 verwarmen; warm maken; 2 v4
hitten; 3 toornig maken; prikkelen; 4 muf.
doen worden. [zet m.; 3 oploop
échauffouréef. t schermutseling f.; 2 gevaarlij)
échauffure f. hittepuistje n.
échauguette f. wachttorentje n.
échauter v. tr. kalken.
échéance f. 1 vervaldag m.; à longue — op Ic
gen termijn m.; 2 vervallen wissel m. [scha
échec [échek'] m. 1 schaak m.; être (en)
schaak staan; — et mat schaakmat; tenir en
in bedwang houden; —s schaakspel n.; jouer ai
---s schaak spelen; faire une partie d'—s een pi
tijtje schaken; 2 nederlaag f., verlies n.
échelette f. 1 laddertje n., wagenladder; 2 klakt
bus f.; 3 muurspecht m.
échelle f. 1 ladder, leer f.; --- brisée vouwladd,
— de corde touwladder;— de Jacob jacobsladd
faire la courte --- schoudertje staan, een been
geven; après cela on peut tirer 1'-- dat doet
deur dicht; 2 schaal f., maatstaf m.; 3 aanl
plaats, stapelplaats f.
échelon m. sportf. [deelen (ove
échelonner v. tr. trapsgewijze opstellen ou ve
échenillage m. rupsenvernieling f.
écheniller v tr. van rupsen zuiveren.
échenilleur m. 1 rupsenuithaler; 2 rupsenvrets
échenilloir m. rupsenhaak m., rupsentang f. , [.
écheveau m. ( cx) streng, streen f. [wi
échevelé adj. 1 met loshangend haar; 2 woel
écheveler v. tr. in wanorde brengen; s'--
wanorde geraken.
échevin m. schepen m.
échevinage rn. schepenschap n.
échidné [k] m. miereneter m.
échine f. ruggegraat f.; courber 1'--- een kromrr,
rug maken; avoir 1'-- souple een buigzamen ru
éehinée f. ruggestuk n. [hebb4
échlner v. tr. 1 de ruggegraat breken; 2 lam slat
afrossen, afmaken; 3 s'-- zijn ruggegraat b
ken; zich afsloven.
éehinoderme [kl adj. stekelhuidig.
échiqueté adj. geruit.
chiquier — 171 — économe
;hiquíer m. 1 schaakbord n.; en -- geruit, over-
-uis; 2 betaaltafel; schatkamer f.; 3 schaaknet n.
;ho [k]' m. echo f., weerklank, weergalm m.
:hoir v. intr. (échéant, échu, j'échois, j'échus)
te beurt vallen; 2 voorvallen; le cas échéant als
?t geval zich voordoet, bij gelegenheid; 3 vervaln,
verschijnen.
ho m ètre [k] m. klankmeter m.
-hométrie [kJ f. klankmeting f.
échoppe f. kraam f., pothuis n.
échoppe f. 1 (graveur) etsnaald f.; 2 (essayèur);
-hopper v. intr. etsen. [steekbeitel m.
;hoppier m. kramer m.
;houage m. 1 stranding; 2 strandplaats f.
^houement m. stranding f.
:houer v. intr. 1 stranden; 2 (fig.) mislukken; 3
!xamen) druipen, zakken.
:image m. aftopping f.
timer v. tr. aftoppen.
ilaboussement m. bespatting, beslijking f.
^iabousser v. tr. 1 bespatten, beslijken; 2 (fig.)
'erbluffen.
,taboussure f. 1 modderspat; 2 bespatting f.
.•fair rn. 1 bliksem m.; (sans tonnerre) weerlicht
. & f.; ii fait des —s het weerlicht; 2.flikkering,.
)nk, glinstering f.; (douleur) steek m.; 3(pátiss. )
tender en bliksem m. f lichting.
Iairage m. verlichting f.; — au gaz gasver- 1
laircie f. 1 (ciel) blink m.; il y a une — het
aart op ; 2 (forêt) open plaats f., laar n.
$aireir v. tr. 1 ophelderen, opklaren.; 2 verdunn,
uitdunnen; 3 s'— opklaren; (fig.) zich op-
.lderen,
laireissement m. 1 opheldering; 2 inlichting;
uitdunning f.
.laire f:'I schelkruid n.; 2 dekluik n
:lairement m. verlichting f.
:iairer 1 v. tr. verlichten, beschijnen: 2 verlichn,
onderrichten; 3 verkennen; bespieden; 4 v.
tr. fonkelen, schijnen; 5 v. imp. weerlichten;
s'—'klaar worden; ophelderen.
;laireur m. verkenner m.
.lampsle f. (kinder)stuip, kramp f.
Blanche f. schapeschouder, voorbout m.
:lat m. I splinterspaander m.; en—s in stukken;
knal, slag m.; 3 geschater, getier n.; rire aux —s
`haterlachen; 4 opzien n.; ruchtbaarheid f.;
handaal n.; faire — de verspreiden, ruchtbaar
aken; faire un--- schandaal maken; faire de l'--
)zien baren; 5 luister. glans m., pracht f.; acon
d'— luisterrijke daad f.
Ilatant adj . 1 schel, klaterend; (rire) schaterend;
schitterend; verblindend; 3 luisterrijk, opzien-t
tlatetnent m. barsten, springen n. [barend.
later 'v. intr. 1 barsten, springen; la bombe
-late de bom springt; 2 losbarsten, uitbarsten; --
^ntre qq. tegen iemand opstuiven; 3 knallen,
vtelen; 4 ruchtbaar worden, opzien baren; 5 glanri,
schitteren; 6 aan splinters slaan; splijten; 7
-- splijten, bersten, springen.
éclectique 1 adj. schiftend; 2 m. schiftend wijsgeer,
schifter m. [geerte f.
éclectisme m. schiftzin m.; schiftende wijsbe4
éclipse f. 1 verduistering, eclips f.; --- solaire
zonsverduistering; 2 verdwijning f.; faire une —
verdwijnen; 3 taning f.
éclipser v. tr. 1 verduisteren; 2 doen verbleeken; 3
s'— verdwijnen, tanen, uitdooven.
écliptique 1 adj. van de verduisteringen, verduisterings-;
2 f. zonneweg m., ecliptica f.
éclissage m. spalken n.
éclisse f. 1 spaan f.; 2 spalk f., plankje n.; 3 kaasmat
f.; 4 stootplaat, stootscheen f.
éclisser v. tr. 1 spalken; 2 splijten; 3 dekken; 4
laten uitzakken.
éclopé adj. kreupel, hinkend.
écloper v. tr. kreupel maken; s'— kreupel worden.
éclore v. intr. 1 uitkomen; 2opengaan, ontluiken;
3 aanbreken; 4 aan den dag komen,te voorschijn
komen; 5 faire — uitbroeden; doen opengaan;
aan den dag brengen.
éclos adj. uitgekomen; 2 opengegaan.
éclosion f. 1 uitkomen; 2 ontluikerin. [springsasn.
1. écluse f. sluis f.; — de chasse spoelsluis f.; 1
2. Écl use f.: L'— 1 (Holl.) Sluis; 2 (Belg.) Sluizen
n.
éclusée f. 1 sluis(vol) f.; 2 sluiswater n.
écluser v. tr. 1 schutten; 2 afsluiten.
éclusier m., ...ière f. sluiswachter m.,...es f.; chef
— sluismeester m.
éeobuage m. verbranding f.
écobue f. 1 grassteker m.; 2 stoppel rn.
écobuer v. tr. ophakken en afbranden.
écaeurant adj. walglijk.
éc euré adj walgend.
éceaurement m. walging f.
é c ee urer v. tr. doen walgen; être éeoeuré walgen
écoineon m. 1 hoeksteen m.; 2 hoekkast f.
écolage m. 1 schoolgeld n.; 2 schoolbezoek n.
écolétre m. scholaster- m.
école f. T school f.; — de dessin teekenschool; —
de navigation zeevaartschool; jeunesse des —s
schooljeugd f.; haute -- hooge rifschool; être àl'-
op school zijn; avoir été à bonne — op een goede
leerschool geweest zijn; aller à 1'-- naar school
gaan; renvoyer qq. à 1'-- iemand naar de a-bbank
zenden; cela sent l'—het riekt naar de school;
ton d'— schoolsche manieren f. pi.; faire une —
een bok schieten; faire — een school stichten.
éeoiler m., ...ière f. scholier m., ...ster f., schooljongen
m., schoolmeisje n.; prendre le chemin des
—s doen gelijk de jongens die naar school gaan
ou gelijk de schutters die naar huis gaan; faute
d'— domme streek m.; manières —ières schooljongensmanieren
f. pl.; papier — schoolpapier n.
éconduire v. tr. 1 de deur wijzen; 2 afwijzen.
éconduisement m., ...duitef. (beleefde) afwijzing t.
économat m. 1 huisbeheerdersambt n.; 2 huisbeheerderswoning
f., ...kantoor n.; 3 gaarkeuken f.
économe 1 adj. zuinig, spaarzaam, huishoudeéconnolnie
- 172 -- écritu:
lijk; 2 m. & f. huisbeheerder, huishouder m.;
huishoudster f.
économie f. 1 huishouding f., huisbestuur n.; ---
politique staathuishoudkunde f.; — rurale landhuishoudkunde
f.; — domestique huishoudkunde
f.; 2 spaarzaamheid, zuinigheid f.; —s spaarpenningen
m. pl.; faire des --s sparen; 3 inrichtirig,
ordelijke schikking f.
éeonomique adj. 1 huishoudelijk, spaarzaam;
fourneau — spaarkachel f.; fourneaux —s volksgaarkeukens
f. pl.; soupe—armensoep f.; 2 huishoudkundig.
économiquement adv. 1 zuinig: 2 huishoudkun-^
éeonomiser v. tr. sparen; uitzuinigen. [dig.
économiste m. staathuishoudkundige m. [schaal f.
éeope f. 1 hoosvat n.; 2 waterschop f.; 3 afroom-t
éeoper 1 v. intr. slaag krijgen; 2 de gebroken
potten betalen; 3 v. tr. uithoozen.
écoperche f. kraanbalk, uithouder, stutbalk m.
écorpage m. ontschorsing f.
éeoree.f. 1 schors f.; 2 (fruits) schil f.; 3 — terécorcement
m. ontschorsing f. [restre aardkorst f.
écorcer v. tr. 1 ontschorsen; 2 schillen.
écorché m. 1 gevilde m.; 2 spierfiguur f. & n.
éeorchement m. villen, afstroopen n.
écorcher v. tr. 1 villen, (af)stroopen; 2 schramnsen;
kwetsen; verscheuren; — le francais het
Fransch radbraken; 3 stroopen, scheren, snijden.
écorcherie f. 1 vilplaats; 2 afzetterij f.
éeoreheur m. 1 vilder m.; 2 afzetter, strooper m.
écorchure f. schram, ontvelling f.
écorner v. tr. 1 afronden, afstooten; de hoeken
afbreken van; de horens afstooten van; 2 ezelsoren
maken in; 3 verminderen, aanspreken, een
gat maken in. [de klap loopen.
écornifier v. tr. schuimloopen, tafelschuimen, op 1
é6ornifierie f. tafelschuimerii, panlikkerij, klaploeperij
f..
éeornifieurm., ...eusef.tafelsehuimer m., ...ster f.
écornure f. afgebroken hoek m.
éeossais 1 adj. & (dial.) m. Schotsch adj. & n.;
2 ni. Ë—Schot m.
Éeosse f.: 1'— Schotland n.
éeosser v. tr. doppen; (fig,.) uitpluizen.
éeosseur m.,
doppen;
f. dopper m., ...ster f.
éeot m. 1 gelag, aandeel n.; 2 dischgezelschap n.;
parlez à votre — spreek tot uw soort; 3 boomtronk
m.; 4 (voile) hals m.; 5 (min.) leibrok m.
écater v. tr. 1 (tabac) strippen; 2 (fil)gladtrekken.
éco uer v. tr. kortstaarten.
écoulement m. 1 afloop m.; uitvloeiing f.; 2 vloed
m., vloeiing f.; 3 uiteengaan n.; 4 (comm.) aftrek
m., vertier n.
écouier v. tr. 1 laten afdruipen; 2 afzetten, verkoopen;
3 s'--- 1 afloopen; wegvloeien, 2 (temps)
verloopen, 3 weggaan; uiteengaan; wegsluipen. 4
aftrek hebben; faire — doen ou laten afloopen.
laten weggaan .
écourgeon m. vroege gerst f.
écourté m. kortstaart m.
écourter v. tr. 1 korten; kortstaarten; kortharé
2 besnoeien.
écoutant 1 adj. luisterend; 2 ni. toehoorder m.
1. éco ute f. luisteren n.; être aux —s staan luis
ren; 2 luisteraar m.; oor n,; steur — luisterzusi
f.; 3 luisterhoek m.; 4 luistergang f.; 5 trekgat
2. écoute f. (mar.) schoot m., spantouw n.
écouter v. tr. 1 luisteren, hooren; n'— que d'u
oreille met half open ooren luisteren; -être tr
écouté een gevolgzaam gehoor vinden; 2 geho
geven aan, aanhooren; 3 gehoorzamen aan; o
volgen; n'— que soi-même zijn eigen zin doen,
S'—. zijn eigen involgen, met zich zelf ingenom
zijn; s'— parler zich zelf gaarne hooren sprekE
écoute-s'il-pleut m. sluismolen m.; 2 sukkel n
3 ijdele belofte f. [luistervink i
écouteur m., ...euse f. luisteraar m., ...ster f.
,ecouteux adj. (...euse) schichtig.
éeoutille f. luik(gat) n. [m.; 3 zwabber t
écouvillon in. 1 (oven)dweilf.; 2 (lcanon)wissche
éeouvillonner v. tr. 1 uitdweilen; 2 ivissehen;
zwabberen.
écrabouiller v. tr. verpletteren. vermorzelen.
écran m. scherm; schermpje; blik n.; kap f
écrasement m . 1 verplettering, verbrijzeling f.^
gedrang n.
écraser v. tr. 1 verpletteren; verbrijzelen; --
pied stuktrappen, doodtrappen; 2 indrukken, i
eendringen; nez écrasé ingedrukte neus; 3 vE
nielen, in den grond helpen ou boren; 4 overste
pen, afmatten, lastig . vallen; 5 verpletteren, vE
slaan; 6 s'— verpletterd worden.
écraseur m. verpletteraar m.
écrémage ni. 1 afrooming; 2 afschepping f.
écrémer v. tr. afroomen; 2 afscheppen; 3 scha
men, het beste wegnemen van.
écrémeuse f. ontroomer m.
écrémoire f. 1 roomlepel; 2 schuimlepel m.
écréter v. 'tr. 1 den kam afsnijden aan ; 2 afto
pen; 3 platschieten,• 4 platmaken.
éerevisse 1 f. kreeft m.; yeux d'— kreeftoogen
pl.; — de mer zeekreeft; aller comme les —s d
kreeftengang gaan; 2 adj. kreeftkleurig; 3 vers.
kreeftvers n.
écrier v. tr. : s'-- uitroepen, uitschreeuwen.
écrille f. vischweer f.
écrin m. juweelkistje n., schrijn m. & n.
écrire v. tr. T schrijven; il est écrit er staat
schreven; c'était écrit het stond zoo geschreve
langue écrite schrijftaal f.; — sur ou dans boek
in;—dans un journal in ou voor een krantschr;
ven; s'--'elkander schrijven; geschreven worde
zijn naam schrijven.
écrit m. geschrift n.; par -- schriftelijk; touch
par —, mettre en -- op het papier zetten.
écríteau m. ( -x) opschrift, bordje n.,: brief t
écritoire f. 1 schrii_ftuig; 2 schrijfvertrek n.
écriture f. 1 schrift n.; il a une belle -- hij schrik
een fraaie hand; —s papieren, boeken n. pp
schrifturen f. pl.; commis aux —s boekhouder r
Crivailler — 173 — effacer
— (sainte) de (heilige) Schrift f.; 2 letterschelp
3 letterbaars ni.; 4 i'ruclltknop m.
rivaiiler 1 v. intr. krabbelen; 2 v. tr. samen-t
rivaillerie f. schrijfjeukte f. [_flansen.
rivailleur m. prulschrijver, papierbekladder m.
rivain m. schrijver m.
rivassier m. = écrivailleur. [meester m.
^riveur m. 1 penneheld; 2 afschrijver; 3 schrijf- t
:rou m. 1 schroefmoer f.; 2 opsluiting f.; registre
— gevangenisrol f.; lever 1'— de uit de hechtenis
etslaan. [coniuszeer n.
;rouelles f. pl. gezwollen halsklieren f. pl., Mar-1
trouelleux adj. (...euse) klierachtig,
kro uer v . tr. achter slot zetten.
.rouir v. tr. koud smeden, hameren.
^rouissement in. hameren n., hamering f.
roulenmentm. 1 inzakking, instorting t.; 2onderng,
val m.
rouier v. tr. : s'— t inzakken, instorten; 2 ten
deren gaan; faire — doen vallen, omverhalen.
roater v. tr. 1 ontkorsten; 2 openscheuren.
ru 1 adj. ruw; ongebleekt; niet ontgomd; 2 m.
we n.; 3 ruwe stof f.
rue f. nieuw uitwas n.
Gtropion m. klaaroog n.
0u m. T schild n.; —s geld n., schijven f. pl.;
tettre --- sur — potten; il a des --s à remuer à la
elle, eest le père aux —s, ii a des —s moisis hij
t met de schijven; il na pas tin — vaillant, il est
bout de ses —s hij heeft geen rooien duit;
eux am;s,vieux—s niets gaat boven oude vrien-
?n en oude dukaten; — de mer uitvoerbiljet n.;
pier -- schildpapier n.
tubier m. kluisgat n.; allonge d'— kluishout n.
^ueil m. klip f.; donner sur un — op een klip
.open.
uelle f. kom, schaal f., nap, schotel m.; — d'eau
velkruid n.; rogner 1'— k qq. iemands inkomen
snoeien; il a bien plu dans son — er is veel in
Itin beurs terechtgekomen; mettre tout par —s
bile schotels opdienen.
^uellée f. kom(vol) f., schotel(vol) m.
cuisser v. tr. (af)splinteren.
culer v. tr. 1 neerhakken, scheefloopen; 2 tot
.bijven vormen; 3 s'— scheefloopen.
cumage m. afschuimen n., afschuiming f.
cumant adj. 1 schuimend; 2 schuimbekkend.
cume f. 1 schuim n.; — (de mer) meerschuim n.;
ipe en —(de mer) meerschuimen pijp. f.; — prinmnière
koekoekspop n.; 2 (metaal)slak f.
lumer 1 v. intr. schuimen; 2 schuimbekken; 3
tr. (af)schuimen; afscheppen; — les roers, les
^tes zeeschuimen; — les marmites tafelschuiten;
— les nouvelles nieuws najagen.
tumeur m. schuimer m.; -- de mer zeeschuimer;
,- de marmites tafelschuimer; — de livres letter-^
Cumeux adj. (...euse) schuimend. [dief m.
bumoir(e f.) m. schuimspaan f.
turage m. schoonmaken, (afschuren n.
turer v. tr, schoonmaken, schuren, wri.it'en; —
son chaudron zijti puit uitschuren, schoon schip:
écurette f. schrapper m. [maken.
écureuil m. 1 eekhorentje n.; 2 eekhoornvisch m.;
3 roode beukspinner nl.
écureur m., ...euse f. schuurder m., ...ster f.;
schoonmaker m., ...maakster f.
éeurie f. stal m. [n.; 3 plaatje n.
écusson m. 1 wapenschild n.; 2 (en gén.) schild 1
éeusso n ner v. tr. met een schildje enten, oculeeren.
éeussonnoir m. oculeermes, entmes n.
écuyer m. 1 schildknaap m.; 2—de cuisine hofmeester;
—tranchant voorsnijder m.; 3 (noblesse)
jonker m.; 4 stalmeester m.; ;i kunstrijder; pikeur
m.; 6 steunpaal m.; (escal.) loopstang f.
écuyère f. kunstrijdster f.; bottes à 1'— rijlaar-^
eezéma m. vlecht f., zilt f. & n. [zen f. pl.
édelweiss m. edelweiss, sneeuwklokje n.
Éden (den') m. Eden, paradijs n.
édenté adj. tandeloos.
édenter v. tr. 1 onttanden, de tanden uitbreken
aan ou breken van; 2 s'-- zijn tanden verliezen.
édicter v. tr. voorschrijven,verordenen; opleggen;
édieule m. huisje, gebouwtje ti. [uitvaardigen.
édifiant adj. stichtelijk.
édificateur m. bouwer, stichter iii.
édification f. 1 oprichting f.; 2 bouw in.; 3 sticli-$
édifice m. gebouw n. (ling f.
édifier v. tr. 1 bouwen, opbouwen, oprichten; 2
stichten; mal édifié ontsticht; 3 volkomen inlichten,
onderrichten.
édile m. 1 gebouwopzichter; 2magistraatsrersoon[
édilité f. stedelijke regeering f. [m.
Édimbourg f. Edimburg n.
édit m. verordening f., bevelschr - itt, edict ii.
éditer v. tr. uitgeven.
éditeur m. uitgever m.
édition f. uitgave, oplage f., druk m.
éditorial 1 adj. (...aux) van den uitgever, uitgevers-;
2 m. hoofdartikel n.
Édo uard in. Eduard, Edward in.
édredon m. 1 eiderdons n.; 2 donzen kussen n.
édrianthe m. klokjesbloem f.
éducabilité f. opvoedbaarheid f.
éducateur 1 m., ... trice f. opvoeder m., ...sterf.; 2
adj. opvoedend, opvoedings-.
éducation f. 1 opvoeding f.; avoir de l'— goed opgevoed
zijn; maison d'— kostschool f.; 2 africhting
f.; faire 1'— de opleiden; 3 teelt, aankwee- ^
édulcoration f. verzoeting f. [king f.
édulcorer v. tr. verzoeten; manières édulcorées
zoetsappige manieren f. pl.
éduquer v. tr. opvoeden opleiden.
Eectoo m. Eekloo n.
éfaufiler v. tr. & intr. uitrafelen.
effagabie adj. uitwischbaar. [slijting f.
effacemént - m. uitwissching; verbleeking; af- 1
effacer v. tr. 1 uitwisschen, uitvegen; 2 uitschrappen,
doorhalen; 3 doen verbleekcn; doen afslijten;
4 overtreffen, te boven gaan; 5 — le corps, les
épaules liet lichaam, dc schouders intrekken;
efiacure — 174 -- ég^
6 s'— verbleeken, uitgaan, verdwijnen, wegsterven;
het lichaam intrekken; zich op den achter-
-grond houden; effacé bescheiden, onbeduidend.
effagure f. uitwissching; doorhaling f.
effanage m. aftopping, ontbladering f.
effaner v. tr. aftoppen, ontbladeren.
effaré adj. 1 ontsteld, zeer verschrikt, ontdaan; 2
verdwaald; 3 steigerend.
effarement m. ontsteltenis f.
effarer v. tr. 1 verschrikken, doen ontstellen, ontzetten;
2 s'--- ontstellen.
effarouchant adj. schuw makend.
effaroueher v. tr. 1 schuw maken; effarouché
schuw; 2 afschrikken; 3 s'— schuw worden.
effectif 1 adj. (... Ive) werkelijk, wezenlijk, waarlijk;
2 daadwerkelijk; 3 betrouwbaar; 4 m. werlijk
getal n., werkelijke voorraad m.
effectivement adv. werkelijk, inderdaad.
effeetuer v. tr. 1 verwezenlijken, volbrengen, uitvoeren;
2 doen, verrichten.
effémination f. verwijfdheid f.
efféminé adj. verwijfd.
effémi ner v. tr. verwiifd maken, verweekelijken;
S'— verwijfd worden.
effendi m. efendi, heer m.
effervescence f. 1 opbruising, opkoking f.; 2 gisting;
3 (fig.) onstuimigheid; gisting f.
effervescent adj. 1 opbruisend, kokend; 2 (fig.)
vurig, opvliegend; gistend.
effet m. 1 (uit)werking f., uitwerksel, gevolg n.;-
rétroactif terugwerkende kracht; 2 werking f,; indruk
m., effect n.; faire (de 1') -- indruk maken;
faire l'— de den indruk maken van; â— op effect
berekend; à cet -- te dien einde; à l'— de ten
einde; 3 werk n., arbeid m.; 4 daad f.; en venir
aux —s tot daden komen; en -- inderdaad; mettre
en — ten uitvoer brengen; 5 (billard) effect n.;
(queue) pomerans f.; 6 wissel m.; papier, effect n.;
7 goed, voorwerp n.; mes —s mijn goed, mijn
zaken.
effeuillage, ... Dement m., ...liaison f. ontbladeren
n., ontbladering f.
elfeuiller v. tr. 1 ontbladeren; 2één voor één afnemen
ou afplukken ou genieten; 3 s'—zijn bladeren
verliezen; calendrier à -- scheurkalender m.
effeuillure f. afgeplukte bladeren n. pl.
effi cace adj . werkzaam, krachtig; gráce — krachtdadige
genade ou gratie f.
.efficacement adv. 1 krachtdadig; 2 nadrukkelijk.
efficacitéf.1krachtdadigheid, krachtf.; 2 nadruk T
efficient adj. werkend, uitwerkend, [m.
effigie f. 1 beeltenis f.; 2 (monn., méd.) beelde-4
effilage m. uitrafeling f. (naar m.
effilé 1 adj. uitgerafeld; 2 rank, dun, mager,
schraal; 3 m. garenfranje; 4 stof f. met uitgerafelden
boord.
effiler v. tr. 1 uitrafelen; 2 uitdunnen; 3 uitputten;
4 s'--- uitrafelen, schraal worden.
effilochage m. (uit)rafelen n.
effiioche ... toque f. (zijde)rafel f.
effiloeher, ... loquer v. tr. (uit)rafelen.
effilocheur m. hollander, roertrog m.
effilocheuse f. rafelaarster f • [gel
efflanqué adj. ingevallen, mager, dun, uitgemei
efflan q uer v. tr. 1 vermageren, uitinergelen;
'-- invallen.
effleurement m. 1 ontbloemingf.; 2 schrammin
3 lichte aanraking f.; 4 (fig.) oppervlakkige t
handeling f.
effleurer v. tr. 1 afplukken; 2 schrammen; 3 evg
aanraken; rakelings gaan langs, scheren langs;
terloops aanroeren.
offieurir v. intr. & s'--- verweeren, uitslaan.
efflorescence f. 1 uitbotten, uitbloeien n.; 2 way
n.; 3 verweering f.; 4 uitslag m.
offlorescent adj. 1 uitbloeiend; 2 verweerend.
effluence f. uitvloeiing, uitstrooming f.
effluent adj. uitvloeiend, uitstroomend.
effluer v. tr. uitvloeien, uitstroomen.
effluve m. 1 uitdamping, uitvloeiing; 2 uitwas
ming f., 3 uitstrooming f [ving
effondrem9nt m. 1 instorting; 12 ]diepe omgra
effondrer v. tr. 1 doen instorten, inslaan; 2 die
omgraven; 3 s'— instorten.
effondrilles f. pl. 1 bezinksel, grondsop n.; 2 aai
zetsel n.; 3 kielwater n.
eff orcer v. tr. : s'—. pogen, zich beijveren, trachtet
effort m. 1 poging,inspanning f.; faire un — pi
ging doen, zijn kracht inspannen; faire un — st
soi-même zich zelf geweld aandoen; — de Var
du génie meesterstuk m. der kunst, van het geni
2 kracht f., geweld n.; 3 verrekking f.; 4 breuk f.
effraction f. braak, inbraak f.
effraie f. sluieruil m.
offrayant adj. verschrikkelijk, schromelijk.
effrayer v. tr. verschrikken; s'— schrikken.
effréné adj. 1 teugelloos, ongetoomd; 2 teugelloo
toomeloos, uitgelaten.
effrènement m. teugelloosheid, toomeloosheid,lo;
bandigheid f.
effrite me nt m. 1 uitmergelen n.; 2 verbrokkeling
effriter v. tr. 1 uitmergelen; 2 verbrokkelen; s'-
uitgemergeld worden; tot stof vervallen.
effrol m. grooteschrik, angst m., ontzetting f.
effronté 1 adj. driest, onbeschaamd, schaamt
loos; 2 m. onbeschaamde m.
effrontée f. 1 driest moesje n.; 2 stoute lok f.
effrontément adv. driest, schaamteloos.
effronterie f. driestheid, onbeschaamdheid f.
effroyable adj., ' ment adv. vreeseliik,ontzettenv
effruiter v. tr. 1 (af) plukken; 2 uitmergelen.
effusion f. 1 uitgieting, vergieting, plenging, ui'I
storting f.; — de sang bloedvergieting, (méd
bloeduitstorting; 2 ontboezeming; avec -- hai
telijk. [n'
éfoureeau m. ( cox) blokwagen, heurst, malleja,
1. égal adj. (égaux) 1 gelijk; égaux en age va
gelijken leeftijd; 2 onverschillig, om het ever
cela mest — dat is mij onverschillig; 3 effe'
vlak, gelijk; 4 gelijkmatig, bestendig.
pal -- 175 — élancer
égal m., co e f. gelijke ni. & f., wederga f.; mon
mijns gelijke; à 1'— de in gelijke mare als,
enzeer als; d'— à— als gelijke; sans — weergaes;
marcher 1'— de, aller d'— avec gelijkstaan;
lalement adv. gelijkelijk; gelijk; evenzoo. [met.
pater v. tr. 1 gelijkmaken; 2 effen malen; 3
^lijkstellen (met); 4 evenaren, opwegen tegen;
nath.) gelijk zijn (aan); 5 s'— zich gelijk: tellen
et, gelijk worden. [vereffening f.
lalisation f. 1 gelijkmaking; gelijkstelling; 2 1
ialiser v. tr. gelijkmaken; s'— gelijk worden.
halitaire 1 adj. gelijkheidminnend, gelijkheids-;
m. gelijkheidsman m.
alité f. 1 gelijkheid f.; (pari) à — gelijk tegen
lijk; 2 gelijkmatigheid f.; — d'áme gelijkmoeigheid
f.
ard m. 1 oplettendheid, acht f.; avoir — à letten
; eu — à met het oog op; sans — pour afgezien
in; 2 ontzag n., achting f.; avoir de grands —s
Dur groote achting hebben voor; par — pour uit
-tzag voor; 3 opzicht n.; à 1'— de ten opzichte
:in; à mon — te mijnen opzichte; à eet — in
it opzicht; à tous —s in alle opzichten.
Harement m. 1 verdwaling, verdoling f.; 2 dwang,
verkeerdheid f.; — d'esprit krankzinnigheid;
losbandigheid t.
'gayer v. tr. i doen dwalen; 2 misleiden, verleien;
in de war brengen; 3 verleggen, wegmaken;
5'— verdwalen; weggeraken; zoek raken; in de
ar geraken; (regard) égaré verwilderd.
gayèment m. opvroolijking f.
gayer v. tr. i vervroolijken, verlustigen; — son
uil een lichter rouw aannemen; 2 lucht geven
n, dunnen; 3 losheid geven aan; 4 s'— zich
armaken; vroolijk worden.
gée 1 m. Aegeus m.; 2 mer — Aegeische Zee f.
Égide !Ti. Egidius, Gied m.
égide f. schild n. (van Minerva) .
glantier m. wilde rozelaar m.
glantine f. wilde roos, hondsroos t.
jiefin m. schelvisch m.
église f. kerk f.; pilier d'— pilaccrbijter m.
Égiise f. Kerk f.; gens d'— keikelilken m. pl.;
ère de 1'— kerkvader; États de 1'— Kerkelijke
glogue f. herderszang m. [Staat m.
goïser v. intr. zelfzuchtig zijn.
goïsme m. zelfzucht f.
goïste 1 m. & f. zelfzuchtige m. & f.; 2 adj. zelf-t
oorgement m. keling f. [zuchtig.
orger v. tr. kelen.
orgeur m. keler m.
osiller v. tr. : s'— zich overschreeuwen, zich de
el uitschreeuwen.
out m. 1 drop, afloop m.; 2 riool n.; 3 open
ond f.; 4 (fig.) poel m.
goutier m. rioolruimer m.
pouttage, égouttement m. 1 uitdruipen n.; 2 af
}ateren n.
joutter v. tr. 1 laten uitdruipen; 2 laten afwate-
'n; 3 s'— afdruipen.
égouttoir m. 1 vergiettest f.; 2 druiprek n.; druiprooster
m.; 3 (water)afloop m.
égoutture f. afdruipsel n., laatste druppels m. pi.
égrainer etc. V. égrener etc.
égrappage m. aftrossen, afristen n.
égrapper v. tr. aftrossen, afristen.
égrappoir m. 1 afristhaak m.; 2 zeef f.
égratigner v. tr. 1 krabben, schrammen, openkrabben;
2 (peint.) schraffeeren; 3 kwetsen.
égrati.gneur m., ...euse f. krabber m., krabster f.
égratignure f. krab, schram f.
égravilionner v. tr. 1 (van aarde) zuiveren; 2
aarde aanbrengen.
égrenage, égrènement m. 1 afr iing, uitkorreling
f.; 2 afb°okkeling t.
égrener v. tr. 1 uitkorrelen; afristen; (chapelet)
aframmelen; 2 zuiver wegnemen; 3s'--uitvallen)
égrenoir m. afristmachinef. [afbrokkelen.
égrillard 1 adj. dartel, schalksch; 2 m. wildzang, j
égrisage . m. sliiping f. [schalk m.
égrisée f. diamantpoeder n.
égriser v. tr. slijpen.
égrugeoir m. i vijzel; 2 repelkam; 3 pletter ru.
égruger v. tr. 1 .fijnstampen; 2 repelen; 3 ver- T
égrugeure [jur] f. gruis, poeder n. [gruizen.
égueulé 1 adj. zonder tuit, zonderhals; 2 m. vuilbek
m.
égueuler v. tr. 1 de tuit ou den hals afbreken van;
2 s'— zich heesch schreeuwen.
Égypte f.: 1'— Egypte n.
égyptien 1 adj. (co ne) & (langue) Egyptisch adj.
& n.; 3 m. É— Egyptenaar m.; 3 (Tsig.) Heiden 1
égyptologue f. egyptoloog m. [m.
eh! inter.. ei; he; — bien ! welaan! — quoi ! wel-;
éherber v. tr. wieden. [hoel
éhonté adj. schaamteloos.
eider m. eidergans f.; — à tête grise koningseider^
éjaculateur (. ..trice). ...toire adj. uitspuitend. [f.
éjaculation f. 1 uitspuiting, uitschieting f.; 2
schietgebed n.
éjaculer v. tr. uitspuiten. uitschieten.
éjamber v. tr. strippen.
éjecteur m. uitwerper m.
éjection f. 1 uitwerping f.; 2 uitwerpsel n.
ejus-d'em farinae loc. van hetzelfde deeg.
élaboration f. 1 verwerking; 2 bewerking f.
élaborer v. tr. 1 verwerken; 2 bewerken. [set n.
élagage m. 1 besnoeiing, wegsnijdingf.; 2 snoei-t
élaguer v. tr. 1 besnoeien, wegsnijden; 2 bekorten,
besnoeien.
élagueur m. i snoeier m.; 2 snoeimes n.
1. élan m. eland m.; — du Cap hartebeest n.
2. élan m. 1 aanloop, sprong m.; prendre son —
zijn aanloop nemen; 2 opwelling, aandrift, vervoering
f.; des vers sans —vveerrzzeenn zonder gloed.
élancé adj. slank, rijzig, opgeschoten.
élaneement m. 1 toeschieten n.; 2 galopsprong m.;
3 steek m., steking f.; 4 opvoering, verzuchting f.;
5 (mar.) overhelling f.
élancer 1 v. intr. steken; 2 v. tr. drijven, uitwerélargir
- 176 -- éliininatio
pen; 3 s'— toeschieten, aanvallen; opschieten,
slank worden; zich verheffen.
élargir v. tr. 1 verbreeden, verwijden; 2 uitbreiden;
3 vrijlaten; 4 s'— wijder worden; zich uitbreiden;
het ruime sop kiezen.
élargissement m. 1 verbreedingf., verwijding, verruiming;
2 uitbreiding f.; 3 vrijlating f., ontslag n.
élargissure f. uitlegsel, aanzetsel n.
élaste adj. veerkrachtig.
élasticité f. veerkracht, rekbaarheid f.
élastique 1 adj. veerkrachtig, rekbaar; sommier
--- springveeren matras f.; conscience — rekbaar
geweten n.; 2 m. elastiek n., rekker m.; 3 f. elas- ^
élatère m. springdraad m. [tiek f.
élatéromètre m. spankrachtmeter rn.
Elbe f. Elba n.
elbeuf m. laken n. van Elbeuf.
Eldorado m. Goudland, Wonderland n.
éleatique adj. Eleatisch.
électeur m. 1 kiezer; 2 keurvorst m.
électif adj. (...ive) gekozen, verkozen; royaumerijk
met gekozen koning; affinité ...ive keurverwantschap
f. [ren vat n.
élection f. verkiezing, keus f.; vase d'— uitverko-t
électivité f. verkiesbaarheid f.
éloctoral adj. (...aux) van de verkiezing, kies-,
droit — kiesrecht n.; lol —e kieswet f.; prince —
keurvorst m.; la Hesse —e Keurhessen n.
électorat m. 1 keurvorstendom; 2 kiesrecht n .
électrice f. 1 kiezeres; 2 keurvorstin f.
éiectricien m. electro-technicus m.
électricité f. electriciteit, barnkracht f.
éleetri que adj. electrisch; machine -- electriseeréleetrisable
adj. electriseerbaar. [machine f.
électrisation f. electriseering f.
électriser v. tr. electriseeren.
électriseur m . electriseerder m.
électro-aimant m. (-'- mos) electro-magneet m.
éleetro-ehimie f. electro-chemie f.
électro-chimique electro-chemisch.
électrocutionf. terechtstellingf.door electriseering.
électrode f. pool(vlak n.) f.
électro-dynamique f. electro-dynamiek f.
électrogène 1 adj. electriciteit opwekkend; 2 m.
electrogen i um n.
élec ro yse f. ontleding f. door electriciteit.
électro-magnétisme m. electro-magnetisme n.
électromètre m. electro'neter m.
électro-moteur 1 adj. (...trice) electriciteit opwekkend;
2 m. electriciteitsopwekker m.
électro-négatif adj. (...ive) eleetro-negatief.
électrophore m . electrophoor, electriciteitsdrager
électro-positif adj. (...ive) electro-positief. [m.
électroscope m. electroscoop, electriciteitswijzer m.
électroseopie f. electriciteitsbepaling f.
électro-statique adj. electrostatisch.
électro- thérapie f . geneeswijze door electriciteit,
éleetrotypie f. electrotypie f. [electro-therapie f.
électuaire m. likkepot m.
élégamment adv. sierlijk, keurig.
élégance f. 1 sierlijkheid, bevalligheid, keurii
beid; 2 sierlijke wending f.
élégant 1 adj. sierlijk, bevallig, keurig; 2 rr
pronker, _fat m.; 3 f. —e modepopje n.
éléglaque 1 adj. van den treurzang, elegisch; to
— klaagtoon m.; 2 m. (.pDète) — treurzangdicl
ter m.
élégie f. elegie f., (spéct) treurzang ni.
élément m. 1 hoofdstof, grondstof f., element n
c'est son --- dat is zijn element; il est dans son —
hij is in zijn schik ; 2 bestanddeel, element n.;
grondbeginsel, eerste beginsel n.
élémentaire adj. 1 ho3fistoffelifk, grondstoffelijl
elementair; corps — en;4,elvoudig lichaam n.;
eerste, voor eerstbeginnenden; classe =- aanvang
klasse f.; traité -- aanvankelijk handboek n.;
eest — dat weet een schoolknaap.
Elésnore f. Leonora, Nora f., Noortje n.
éléphant m. olifant m.; — de mer zeekoe f.
éléphantiasis f. olifantsziekte f.
éléphantin, ...tique adj. 1 olifantachtig; 2 ivorer
Éleuthère m. Eleutherius rn.
élevage in. fo,cking, kweeking f.
éI vata!ir 1 adj. (...tri ce) optrekkend; muscle —
2 m. h gifspier f.; 3 hiischmachine f., elevator m.
élévation f. 1 verhooging, verheffing f.; — de 1
Croix Kruisverheffing; — de 1'hostie opheffin
va,Z de hostie; —Ie l'áme à Dieu verheffing de
ziel tot God; 2 hoog: stand m.; (p51e, étoile
hoogte; 3 hoogte f.; heuvel nl.; 4 verhevenheid, cde^
rno:digheid f.; 5 rijzing f., opslag m.; 6 hoog
waardigheid f., adel m., verh2ffing f.; 7 (schets 1
van den) opstand m.
1. élève 1 in. & f. leerling, kwekeling m. & f.;
m. jong dier n.; 3 stek, zaailing m.
2. élève f. kweek f., fokken n.
élevé adj . I hoog, verheven; lieu -- hooggelege,
plaats ; prix — hoog: prijs; pouls --- snelle pols;
opgevoed; un mal — een slecht opgevoede kers
m.; 3 edelmoedig.
éíever v. tr. 1 verhoogen, verheffen; — jusqu'au
nues tot de wolken verheffen; --- la voix de ster
verheffen; 2 doen rijzen, optrekken, ophijscher,
3 vermeerderen; 4 oprichten. opbouwen: doen oni
staan: — des difficultés zwarigheden opwerper
— des d^utes twijfel opperen; 5 kweeken, fokker
grootbrengen, opvoeden; 6 s'— 1 zich verheffen
; opgaan, stijgen, 3 opkomen, ontstaan, 4 opkc
men, zich verzetten, 5 beloopen, bedragen, 6 of
gebracht worden, grootgebracht worden..
éleveur m. kyveeker, fokker, vetweider m.
élevure f. blaartje n.
elfe f. elf(e) f.
élider v. tr. uitlaten.
Élie m. Elias m.
éligibilité f. verkiesbaarheid f.
éligible adj. verkiesbaar.
élimer v. tr. & s'— verslijten.
éliminateur adj. (...trice) uitdrijvend.
élimina;ia,t f. 1 uit.trijving; 2 verdrijving, verwi'
éliminer — 17 1 — embarrassant
dering; 3 uitstooting; 4 uitschrapping; 5 terzijdestelling
f.
éliminer v. tr. 1 uitdrijven; 2 verdrijven, verwijderen;
3 uitstooten; 4 uitschrappen; 5 ter zijde
stellen; être éliminé uitvallen.
élingue f. leng Ii.; —s schuifknoopen m. pl.
élire v. tr. kiezen.
Élisabeth f. Elisabeth, Lijsbet f.
Élise f. Elisa, Liza f.
élision f. uitlating f.
élite f. keur f., puik n., parel f.; .d'— uitstekend;
élixir m. elixir n. [troupe d'— keurbende f.
alle pron. (suj.) zij; (rég.) haar.
ellébore m. nieskruid n.
ellé.borine f. wild nieskruid n.
elléboriné, ...isé adj. met nieskruid (gemengd).
Ellezelles f. Elzeele n. [pig rond n.
ellipse f. T ellips f.: 1 weglating f.; 2 langwer- t
ellipsoïde 1 f. ellipsvormige lijnf.; 2 m. ellipsvor-^
elliptieité f. elliptische vorm m. [mig lichaam n.
elliptique adj., ment adv. elliptisch. [vuur n.
Elme in. Elmus m.; feu saint — Sint Elm(u)s-t
élocution f. 1 voordracht; 2 (écrit) uitdrukking-
(swijze) f.
éloge m. 1 lofrede f.; — funèbre lijkrede; 2 lof m.;
faire 1'— de prijzen; cela fait son — dat strekt t
élogier v. tr. prijzen. [hem tot eer.
élogieux adj. (... euse) lofsprekend, prijzend, lof-t
élogiste m.: (écrivain) — lofredenaar m. [felijk.
ËIoi in. Eligius, Elooi in.
éloigné adj. ver, verwijderd, afgelegen.
éloignement ni. 1 verwijdering, afdanking; wegneming
f.; 2 verwijdering, verte f.; dans 1'-- afgezonderd;
3 afstand m.; 4 verschiet n.; achtergrond
m.; en — in 't verschiet; 5 afwezigheid f.; 6 tijdruimte,
vertraging; 7, afkeer, tegenzin m.
é1oigner v. tr. 1 verwijderen; wegzetten; wegjagen;
wegzenden; 2 verdrijven; verbannen; 3 uitstellen;
4 aftrekken; 5 s'— zich verwijderen; afwijken,
weggaan; a fkeerig zijn.
élongation f. 1 afstandshoek m.; 2 peesrekking f.
élonger v. tr. 1 varen langs; 2 uitleggen.
éloquemment adv welsprekend.
éloquence f. welsprekendheid f.
éloquent adj. welsprekend.
élu m. 1 gekozene; 2 uitverkorene in.; uil — de
cette vie een uitverkorene op aarde.
élucidation f. opheldering f.
élucider v. tr. ophelderen.
élucubrateur rn. 1 blokker; 2 bedisselaar m.
élueubration f. 1 nachtwerk n.; blokken] f.; 2
brouwsel n. [wen.
élucubrer v. tr. 1 blokken op; 2 bedisselen, brouéludable
adj. ontwijkbaar,• ontduikbaar.
éluder v. tr. 1 verijdelen; 2 ontwijken, ontduiken.
Ély;ée m. Elysium n., Elyseesche velden n. pI.;
palais de 1'-- paleis van het Elysée.
élyséen, ...sten adj. (one) Elyseesch.
élytre m. vleugeldeksel n.
elzáirir m. 1 Elzevier m.; 2 adj. Elzeviersch.
elzévirien adj. (cDne) Elzeviersch.
émaciation f. vermagering f.
émacié adj. vermagerd,
émail in. (émaux) 1 brandverf f., smalt, smelt,
glazuur, verglaassel n.; lettres en — porseleinen
letters f. pl.; 2 emailleerwerk n.; 3 (dents) glazuur
n.; 4 kleurschakeering f.
émailler v. tr. 1 brandschilderen, verglazen,
emailleeren; 2 schakeeren,
émaillerie f. 1 emailleeren n.; 2 emailleerkunst f.
émallleur m. brandschilder, smeltwerker, emailleerder
m.
émaillure f. brandschilderkunst f., smaltwerk n.
émanation f. 1 uitvloeiing, uitstrooming, uitwaseming;
2 uitvloeisel n. [ontvoogder m.
émancipateur 1 adj. (...trice) ontvoogdend; 2 m. t
émancipation f. ontvoogding, vrijmaking f.
é m an ci p er v. tr. ontvoogden, vrijmaken.
énnaner v. intr. 1 uitvloeien, uitstroomen, uitwasemen;
2 uitgaan; voortkomen.
émargement ni. 1 randafsnijding f.; 2 kantteekening;
3 afteekening f.; feuille d'— betaalstaat m.
émarger v. tr. 1 (den rand) afsnijden, verkleinen;
2 kantteekenen; 3 afteekenen; — (au budget) zijn
deel hebben van de begrooting.
émarginé adj. uit gerand.
émasculation f. ontmanning f.
émasculer v. tr. ontmannen.
embabouiner v. tr. verschalken, um UIL tuint'
embácle m. 1 ijsdam; 2 hinderpaal m. [leiden.
emballage in. 1 inpakken n.; toile, papier d'—
paklinnen, pakpapier; 2 pakgoed n., pakking f.
emballer v. tr. T inpakken; s'— zich warm inpakken;
op hol gaan; doorstuiven; opvliegen; dwepen.
emballeur m. 1 pakker m.; 2 zwetser, windbuil
m.; 3 bedrieger m.
embarbouíller v. tr. 1 besmeren, vuilmaken; 2
verwarren.
embarcadère m. 1 aanlegplaats f., steiger m.; 2
spoorwegstation, perron n.
embarcation f. (roei)vaartuig n.
embardée f. gier m., gieren n. [mijden.
embarder 1 v. intr. gieren, slingeren; 2 v. tr.
embargo m. beslag n.
embarquement rn. 1 inscheping; 2 lading; 3
verwikkeling f.
embarquer 1 v. tr. inschepen; innemen; aan
boord ou aan den trein brengen; 2 wikkelen; 3
v. intr. aan boord stappen; 4 over boord komen; 5
S'—. zich inschepen; scheepgaan; instijgen; afreizen;
zich wikkelen (in).
embarras m. 1 hinderpaal m.; belemmering; versperring
f.; — gastrique ongemak n. in de darmen;
2 verwarring, wanorde f.; 3 last in., moeitef.;
causer de 1'— moeite aandoen, storen; 4 verlegenheid
f ; être dans 1'— in verlegenheid zitten; avoir
1'— du choix voor een moei(e)lijke keus staan;
5 drukte f., beslag n.; faire de 1'— veel omslag
maken; faire des ou ses — beslag maken.
embarrassant adj. hinderlijk, bezwaarlijk.
embarrassé — 178 — embrigadement
embarrassé adj. belemmerd; verward; verlegen;
ongesteld.
embarrasser v. tr. 1 hinderen; belemmeren; versperren;
2 verwarren; 3 ontstellen; 4 storen; 5
verlegen maken; 6 s'- verward geraken (in);
verlegen worden; zich bekommeren (met) .
embaasef., «ment m. 1 steunstuk n.; 2 steunring
m. ; 3 grondmuur m.
embastillement m. 1 opsluiting (in de Bastille);
gevangenzetting f.; 2 versterking f.
embastiller v. tr. 1 opsluiten; kerkeren; 2 met
forten omgeven.
embatage m. 1 beslaan; 2 beslag n.
embáter v. tr. 1 zadelen; 2 belasten.
embat(t)re v. tr. beslaan.
embauchage, embauchement m. 1 aanwervingf.;
2 welkommaal n.- 3 onderhuring f.; 4 verleiding
f. (tot wegloopen).
embaucher v. tr. 1 aanwerven, in dienst nemen;
2 onderhuren; aftroonen; 3 verleiden (tot wegloopen)
.
embaucheur m. 1 werver m.; 2 ronselaar, zielver-^
embauchoir m. laarzenleest f. [kcoper rn.
embaumement m. balseming f,
embaum-er 1 v. tr. balsemen; welriekend maken;
2 v. intr. geurig rieken.
embaumeur m. balsemer, lijkzalver rn.
e m beeq uer v. tr. 1 azen, voederen; 2 met aas
voorzien.
embéguiner v. tr. 1 een nonnekap opzetten aan; 2
tot non maken, verkloosteren; 3 verzot maken
(op) ; 4 s'-- verzot worden (op) .
em beliie f. opklaring f., blink m.
embellir 1 v. tr. verfraaicn, opsieren; 2 v. intr. &
s'- schooner worden, verfraaien.
embellissement m. 1 verfraaiing f.; 2 versiersel n.
embellisseur m. optooier, versierder rn.
emberlifieoter v. tr. innemen, verwarren.
emberiueoqupr v. tr. : s'- de verzot worden (op).
embesogné adj. (fam.) druk bezig.
embêtant adj. vervelend.
embêter v. tr. vervelen.
embiavage m. bezaaien n. met koren.
embiaver v. tr. met koren bezaaien.
embiavure f. 1 bezaaiing f.; 2 korenveld n.
embléef. nemen n., greep m.; d'- bij den eersten
aanval, dadelijk, in eens.
emblématique adj., oment adv. zinnebeeldig;
figure --- zinnebeeld n.
emblème m. zinnebeeld n.
emboire v. tr. 1 besmeren; 2 inzuigen; 3 s'- ineenvloeien;
dof ou mat worden; ernbu mat.
emboitage m. inkassing f.
emboitement m. ineenvoeging, ineenschuiving f.
embotter v. tr. 1 in doozen doen, inpakken; 2
ineenschuiven; ineenvoegen; - le pas in den pas
(van zijn voorman) gaan, (fig.) in de voetstappen
treden (van); 3 inkassen; 4 s'— ineenschuiven.
emboituref. 1 ineenvoeging, ineenschuiving f.; 2
(naaf) bus f.
embolie f. aderverstopping t.
emboiisme m. (maand)inlassching f. [worden.
embonpoint m. gezetheid f.; prendre de 1'-- gezett
embossage m. dwarse ligging f.
embosser v. tr. 1 dwars halen; 2 s'— dwars (voor
anker) liggen. [mond zijn.
embouché adj. opgetoomd; être mal— los in dent
embouchement m. 1 aanzetten n.: aanzetting f.;
2 optooming f.: 3 invaren n.
emboucher v. tr. 1 aan den mond zetten ; - la
trompette de trompet ou bazuin steken; 2 't gebit
aandoen, optoomen; 3 (fig.) de woorden in den
mond geven; 4 invaren; 5 s'-- zich storten (in),
uitmonden (in). [laarzenleest f.
embouchoir m. 1 mondstuk n.; 2 mondgat n.; 3 1
embouchure f. mond m.; (mus. & cheval) mondstuk
n.; avoir une belle -- het speeltuig goed weten
aan te zetten.
embouer v. tr. beslijken, bevuilen.
embouquement m. 1 invaartf.; 2 invaren n.
embouquer v. tr. & intr. binnenvaren.
embourber v. tr. 1 (in de modder) vastzetten; 2
wikkelen, betrekken; 3 s'-- (in het slijk) blijven
steken; zich er insteken.
en bourgeoiser v. tr. verburgerlijkén.
embourre v. tr. opvullen, bekleeden.
embourrure f. 1 opvulling f.; 2 overtreklirinen n
embourser v. tr. in den zak steken; — des coups
de baton stokslagen meekrijgen.
embout m. beslag(ring rn.) n. [sluiting.
embouteili , ge, ...Ilement m. 1 botteling f.; 2 op-t
embouteii Ier .v. tr. 1 bottelen: 2 opsluiten.
embouter v. tr. van een beslag voorzien.
emboutir v. tr. hol uitdrijven, uitdiepen.
emboutissoir m. drijfijzer n.
embranchement m. 1 vertakking f.; 2 zijweg, zijtak
m.; 3 afdeel ing f., tak m.
embrancher v. tr. vertakken, verbinden.
embrasement m. 1 brand rn.; 2 oproer n.; l'---
est général alles staat in vuur en vlam.
embraser v. tr. 1 in brandsteken, in vuuren vlam
zetten; 2 doen gloeien; 3 s'— vuur vatten; in vuur
en vlam staan. [arm ing f.
embrassade f., embrassement m. omhelzing, om-t
embrasse f. (gordijn)ophouder m.
embrasser 1 v. tr. omarmen, omvatten; qui trop
embrasse mal étreint wie te veel hooi op zijn vork
heeft, slaagt kwalijk; 2 kussen, omhelzen; 3 omringen;
4 bevatten, inhouden, behelzen; 5 aannemen,
aangrijpen, kiezen; -- une profession een
beroep kiezen; — le parti de de partij kiezen van;
- le pavillon de vlag op schoot halen.
embrasseur m. kusser, omhelzer m.
embrasure f. 1 open vak n., openingf.; 2 nis f.; 3:
em brayage m. koppeling f. [schietgat n.
embrayer v. tr. koppelen.
embrener v. tr. bevuilen.
embrever v. tr. inkepen, insponnen.
embrigadement m. 1 vereeniging ou verdeeling f.
in brigades; 2 inlijving, aanwerving f.
embrigader — i 79 — emménager
embrigader v. tr. 1 in brigades vereenigen ou verdeelen;
2 inliiven, aanwerven.
embrocation f. inwrijving, insrnering f.
embrochement m. speten n.
embrocher V. tr. 1 speten, aan het spit steken; 2
aan den degen rijgen; s'— malkaar doorsteken.
embrouillamini m. verwarring f., warboel m.
embrouillement m. wanorde; verwarring f.
embrouiller v. tr. 1 verwarren, verwikkelen, verbrodden;
nivuni connu je t'embrouillel gesnapt;
,Je bent er aan! 2 s'— 1 in de war raken, van ziin
stuk raken, 2 verdonkeren, betrekken.
embrouilleur m., ...euse f. verwarder m., ster f.
embrumé adj. nevelig, mistig.
embrumer v. tr. benevelen.
embrun m. 1 mistige lucht f.; 2 zeestof n.
embrunir 1 v. tr. bruinen; 2 v. intr. & s'— bruin:
embry.ogénie f. kiemvorming f. [worden.
embryogénique adj. kiemvormings-.
embryologie f. kiemleer f. [bak n.
embryon m. 1 kiem f., embryo n.; 2 (fig.) misembryonnair'e
adj. van de kiem, kiem-; état —
wording(stoestand m.) f.
embu adj. mat, ineengevloeid.
embAche f. hinderlaag f., valstrik m.
embucher v. tr. het bosch indrijven.
embuscade f. hinderlaag f.
embusquer v. tr. in hinderlaag leggen; s'— zich
verstoppen; ...qué verstopte m.
émécher v. tr. 1 in lokken verdeelen; 2 s'— zich
bedrinken; éméché aangeschoten.
émender v. tr. verbeteren.
émeraude f. smaragd m. (obj.) & n. (matière);
d'-- van smaragd, smaragden.
Émérence f. Emerentia f.
émergence f. opduiking f.; point d'— uitgangs-:
émergent adj. opduikend, uitschietend. [punt n.
émerger v. tr. opduiken.
Éméric m. Emmerik n.
é.ne'i(i) m. amaril, smergel f.; papier à l'--
schuurpapier, ijzerpapier, zandpapier n.; bouché
à 1'— luchtdicht gesloten.
émérillon m. 1 wartel, haak m.; 2 dwergvalk,
smerlijn m.; 3 (canon) sperwer ni.
émérillonné adj. wakker, levendig, lustig.
éméritat rn. (ambts)rust f., emeritaat n.
émérite 1 adj. rustend; (iron.) uitgediend; 2 volleerd,
uitnemend, weergaloos; 3 in. emeritus m.
émersion f. 1 opduikingf.; 2 wederverschijning f.
émerveillement m. verwondering, verbaasdheid f.
érnerveiller v. tr. verwonderen, verbazen.
émétique 1 adj. braking i'verwekkend; tartre —
braakwijnsteen m.; 2 m. braakmiddel n.
émétiser v. tr. 1 doen braken; 2 meteen braakmiddel
vermengen.
émettre v. tr. 1 uitgeven, in omloop brengen; 2
uitzenden; 3 uitbrengen, uiten; — app°1 (hooger)
beroep instellen.
émeute f. opschudding f., opstand m.
émeutier f. opruier, oproerling m.
émeuter v. tr. 1 opruien; 2 s'—in opstand komen.
émier = émietter.
émiettement m. 1 kruimeling; 2 verbrokkeling f.
émietter v. tr. 1 kruimelen, brokkelen; 2 s'— afbrokkelen.
émigrant 1 adj. uitwijkend, trekkend; 2 m. uitwijkeling,
landverhuizer m. [m.
émigration f.. uitwijking, landverhuizing f., trek;
émigré m., —e f. uitwijkeling, uitgewekene
m. & f.
émigrer v. tr. uitwijken; (naar een ander land)
vertrekken; teekken.
Émile m. Emile, Emilius m.
£milie f. Emilia f.
Émllien m. Emilianus m.
émilion m.: saint- -- saint-érnilion(wijn) m.
émincé m. dun sneetje, reepje n.; — de gigot schapenbout
m. in reepjes. [snijden.
émincer v. tr. in dunne sneetjes ou in reep/es• 1
éminemment adv. bij uitnemendheid.
éminence f. 1 hoogte, verhevenheid f.; 2 uitsteeksel
n.; 3 uitmundheid f.; 4 (titre) eminentie f.
éminent adj. 1 hoog, verheven; 2,buitengewoon
(groot); 3 uitstekend, voortreffelijk, aanzienlijk.
éminentissime adj. zeer verheven.
émir m. stamhoofd n., emir m.
émissaire m. 1 kondschapper, uitzendeling m.:
2 afvoerkanaal n.
émission f. 1 uitgifte f.; 2 uitzending, uitscheiding
f.; 3 uiting f.; — des voeux aflegging f. der gelof
émissole f. gladhaai m. [ten.
emmagasinage, ... sinement m. 1 opslaan; 2 ophooping
f.
e m m agasi n er v. tr. 1 opslaan, bergen; 2 ophoopen.
emmaganiseur m. 1 berger; 2 ophooper in.
emmaigrir v. tr. & intr. T vermageren.
emmaillot(t)ement m. inbakering f.
emmaillot(t)er v. tr. 1 inbakeren, omzwachtelen;
2 (fig.) in de luren leggen.
emmanchement m. 1 aanzetting (van het hecht ou
den steel); 2 aaneenvoeging f.
emmancher v. tr. 1 een hecht ou steel zetten aan;
2 verbinden, ineenzetten; 3 aanvatten, aanpakken;
emmanché gesteeld, verbonden, aangevat;
emmanché de gezet op.
emmancheur m. steelmaker, hechtmaker m.
emmanchure f. armsgat n. [zetten.
emmannequiner v. tr. in manden ou bakken 1
emmanteler v. tr. 1 bemantelen; corneille emmantelée
bontekraai f.; 2 ommantelen:
Emmanuel m. Em(m)anuel m.
emmariner v. tr. 1 bemannen, uitrusten; 2 aan
de zee gewennen; emmariné bevaren.
emmélement m. vernesteling; verwarring f.
emméler v. tr. vernestelen; verwarren.
emménagement m. 1 inrichting, verdeeling f.; 2
binnendoen n. van den huisraad; betrekken n. der
nieuwe woning, intrek rn.
emménager v. tr. 1 inrichten, verdeelen; 2 (den
huisraad) binnendoen; zijn intrek nemen.
emmener -- 180 — empléter
emmener v. tr. wegvoeren. medenemer.
emmenotter v. tr. handboeien aandoen aan,
emmeuiagé m. opperen n. [paternosteren.
emmeuler v.* tr. opperen.
em mieiier v. tr. 1 met honig bestrijken ou vermengen:
2 verzoeten; vergulden; bedotten; emmiellé
honigzoet; 3 niet geven om; 4 - un étai
een slag betrensen.
emmiellure f. 1 honigzalf f.; 2 honigdauw ni.
emmitonner.....toufier v. tr. 1 inmoffelen, induffelen:
2 bedotten. [inpennen.
emmortaiser v. tr. (met pen en gat) inlasschen,
emmotter v. tr. met aardkluiten omringen.
emmurer v. tr. 1 ommuren; 2 inmetselen.
émoi m.onrust, ontroering f.; mettre en-in opschudding
brengen.
émollient adj. (& m.) weekmakend (middel) n.
émolument m. verval, bijvalletje n.
émonctoire m. afvoerweg m.
émondage, ...dement m. uitdunnen n.
émonde f. snoeihout n. . [pellen.
émonder v. tr. 1 uitdunnen, snoeien; 2 reinigen,t
émondeur m..1 (boom)snoeier, reiniger; pelder m;
2 snoeimes n.; 3 korenzeef f.
émondoir m. snoeiwerktuig n.
émotion f. 1 beweging f.; 2 aandoening f.; 3 gisting,
opschudding f. [aangedaan worden.
émotionner v. tr. 1 ontroeren, aandoen; 2 s'-f
émotter v. tr. eggen, aardkluiten breken.
émotteur, ...oir m. egger, kluitenbreker m.
émoucher v. tr. 1 de vliegen verdrijven; 2 zacht
slaan; 3 den knop wegnemen van.
émouchet m. tarsel m.
émoucheter v. tr. i de punt afbreken van; 2 den
knop wegnemen van; émoucheté met stompe punt(
en), zonder knop.
émouchette f. vliegennet n.
émoueheur m. vliegenverjager, vliegenvanger m.
émouchoir m. vliegenwaaier m.
émoudre v. tr. slijpen.
émouleur m. slijper m. [popt reit.
émou1u adj. geslepen, scherp; frais -- de pas ont-1
é m o u ssé 1 adj. bot, stomp; 2 verstompt.
1. émousser v. tr. van het mos ontdoen.
2. émousser v. tr. 1 stomp ou bot maken; 2 afstompen;
afkanten; 3 verstompen.
émoussoir m. moskrabber m.
émousttfier v. tr. prikkelen, verlevendigen.
émouvant adj. roerend, aangrijpend.
émouvoir v. tr. 1 in beweging brengen; 2 ontroeren;
3 s'--- in beweging geraken, onrustig worden,.
bewogen ou geroerd ou aangedaan worden; sans
s'--- zonder te roeren. [opvullen n.
empatilage, ...Rement m. 1 matten; 2 opzetten,*
empailler v. tr. 1 matten: 2 opzetten, opvullen:
3 (met st3oo) inpakken ou bedekken.
empailleur m., ...euse f. 1 (stoelen)matter - m.;
2 opzetter, opvuller m., ...ster f.
empalement m. 1 spietsen n.; spietsing f.; 2
waterkeering f.; 3 duiker m.
empaler v. tr. spietsen.
empan m. 1 span f.; 2 vadem m.
empanacher v. tr. met een vederbos versieren; s'-
de (fig.) te koop loopen niet.
empanner v. tr. tegenbrassen, bijdraaien.
empanon m. I karbeel, staander in.; 2 zadelhout
n.; 3 achterstuk n. (van 't lamoen); 4'(vedereind n4
empaquetage m. inpakking f. [van den) pijl m.
em paq u eter v. tr. inpakken.
emparer v. tr.: s'- de zich meester maken van,
bemachtigen, veroveren.
empátement m. 1 kleverigheid, papperigheid f.;
(langue) lijmerigheid f.; 2 vetmesten n.; 3 (peinture)
klodderen n.
empáter v. tr. ( kleverig ou papachtig maken;
2 empáté (corps) log, (langue) lijmerig; 3 vetmesten;
4 verdikken, klodderen.
empáteur m. vetmester in.
empat(t)ement m. 1 steunstuk n.; muurvoet,
grondmuur m.; grondbalk m.; 2 aswijdte f.; 3
lasch, vereeniging f.
empaumer v. tr. opvangen, aangrijpen; 2 aanvatten,
aanpakken, snappen; -- la voie het spoor
vatten; 3 inpalmen. [kroon f.
empaumure f. 1 handschoenpalm f.; 2 haren-t
empêchement m. beletsel n., verhindering f.,
stoornis f.; mettre un - à zich verzetten tegen.
empêcher v. tr. 1 beletten, verhinderen, tegenwerken;
2 s'- de zich onthouden van: je ne pais men
-- ik kan het niet nalaten; empêché verhinderd,
gebonden, verlegen.
empêcheur m. verhinderaar m.; eest un - de
danser en rond hij kan niet lijden dat de zon in
't water schijnt.
empeigne f. bovenleer n.
empellement m.schutplank t., verlaat n.,valdeur,;
empetiner v. tr. bevederen. [sluisdeur f.
empereur m. 1 keizer m.; 2 zwaardvisch m.;
3 koningslang f.; 4 koningvlinder m.; 5 woud-t
empesage m. (linnen)stijven n. [koninkje n.
empeser v. tr. 1 stijven, doorhalen; empesé gesteven,
stijf, (fig.) gedwongen; 2 (voile) natten.
empeseur m., ...euse f. stijver m., stijfster t.
empester v. tr. 1 verpesten; 2 verderven; 3 stinken
(naar.
empêtrer v. tr. 1 de voeten binden. kluisteren;
2 belemmeren; 3 wikkelen (in); avoir fair empêtré
er verlegen uitzien; 4 s'- zich verwikkelen
(in), vastraken (in) . [m.
emphase f. 1 ophef in., gezwollenheid; 2 nadruk t
emphatique adj., ment adv. 1 hoogdravend: 2
nadrukkelijk.
emphysème m. windgezwel n.
emphytéose f. erfpacht f.
emphytéote m. erfpachter m.
emphytéotique adj. erfpachtelijk.
empierrement m. 1 besteening; 2 steenlaag f.
empierrer v. tr. besteenen, bestraten.
empiètement m. inbreuk (op), ingriipingt. (in).
empiéter v. tr. 1 inbreuk maken (op), ingrijpen
empiffrer — 181 — émulsif
(in): 2 van een voet voorzien; 3 (met de klauwen) f
empiffrer v. tr. volproppen. [grijpen.
empilage, ...cement m. opstapeling f.
empiler v. tr. opstapelen.
empileur m., ...euse f. opstapelaar m., ...ster f.
empire m. 1 keizerrijk n.; 2 rijk n.; Ie Saint E—
het Heilige Roomsche Rijk; — des morts doodenrijk;
pas pour un — voor de geheele wereld niet; 3
keizerschap n.; 4 heerschappij, macht f.; un —
absolu sur een onbeperkte macht over; sous 1'—
de onder den drang van.
empirer v. tr. & intr. verergeren, verslechten.
empirique adj. 1 van de ondervinding, ondervonden,
ervarings-; 2 m. ervaringsarts, empiricus,
kwakzalver m.
empiriquement adv. door ondervinding.
empirisme m. ondervinding, ervaringsmethode,
kwakzalverij f.
empiriste m. = empirique 2.
emplacement m. 1 plaats f.; 2 legging. berging f.
emplastrer v. tr. met het schildje enten.
emplatre m. 1 pleister f.; mettre un — à (fig.)
bemantelen, oplappen; eest un — sur une jambe
de bois het is boter tegen de galg; 2 — d'ente
entwas n.; 3 (fig.) trekleer n.; 4 (fig.) vod f.
emplatrer v. tr. 1 pleisteren; 2 vernissen ;,3(fig.)l
emplette f. (in)koop m. [vervelen.
emplir 1 v. tr. (op)vullen; 2 v. intr. & s'-- vol
worden.
emploi m. 1 gebruik n., aanwending f.; 2
(compte) post m.; 3 (geld) belegging; 4 bezigheid
f.; 5 ambt n., post m.; (théát.) rol f.; chef;
employable adj. bruikbaar. [d'— eerste rol.
employé m. 1 beambte, (handels) bediende m.; 2
werknemer m.
employer v. tr. 1 gebruiken, bezigen, aanwenden,
besteden; zich bedienen van; 2. aanstellen, in zijn
dienst nemen ou hebben; 3 s'— gebruikt worden;
s'— à zich bezighouden met; s'— pour ijveren
voor, in de bres springen voor.
employeer m. werkgever m. [verrijken.
emplumer v. tr. 1 bepennen; 2 s'— verbeteren, 1
empocher v. tr. 1 zakken, in zijn zak steken; 2
meekrijgen.
empoigner v. tr. 1 (vast)grijpen; 2 bij den kraag
pakken; 3 aangrijpen, treffen; 4 s'— handge- :
empois m. stiifsel(pap) f. [meen worden.
empoisonnement m. vergiftiging f.
empoisonner V. tr. i vergiftigen,. vergeven; 2
bederven; 3 verpesten.
empolsonneur m., ...euse f. 1 vergiftiger m.,
...ster f.; 2 bederver m., bederfster f..
empoisser v. tr. bepekken.
empoissonnement m. vischpoting f. [bepoten.
empoissonner v. tr. van visch voorzien; met vischt
emporté 1 adj. driftig, oploopend, opvliegend; 2
hollend, op hol gegaan; 3 m. heethoofd m.
emportement m. 1 drift, oploopendheid f.; 2 wilde
vlucht f., op hol gaan n.; 3 uitspatting f.
emporte-pièce M. 1 doorslag m.; 2 uitsnijmes n.;3
schimper, bijtend hekelaar in.; à 1'-- bijtend,
argument à 1'— dooddoener ni.
emporter v. tr. 1 wegdragen, wegnemen, wegvoeren,
medenemen; autant en ernporte le vent dat
zijn slagen in den wind; 2 medesleepen, wegslee.
pen; (mort) wegrukken; — la balance den door-.
slag geven; 3 schichtig maken ; 4 afrukken;
afbijten; afschieten; — la pièce (fig.) bitsig zijn;
5 verdelgen, uitdoen, uitwisschen; 6 bemachtigen,
overweldigen, innemen; — à la pointe de 1'épée
met geweld bemachtigen; 7 ten gevolge hebben,
medebrengen, na zich sleepen; 8 meer gelden dan;
1'— de bovenhand behouden; 1'— sur overtreffen,
te boven gaan; 9 s'— opvliegen; opstuiven; op hol
gaan; zich laten medesleepen; te welig opschieten,
empotage m. 1 potten n., potting f.; 2 inmaking f,
empoté adj. onbeholpen, linksch.
empoter v. tr. 1 potten; 2 inmaken. [perrood,
empourprer v. tr. (be) purperen; empourpré pur-J
empreindre v. tr. (af)drukken; (in)prenten.
empreinte f. 1 afdruksel n., afdruk m.; 2 stempel
m.; merk n.
empressé 1 adj. I druk bezig, ijverig, bedrijvig;
2 gedienstig, dienstwillig; faire 1'— den gedienstige
spelen. [2 ongeduld n.; 3 gedienstigheid f.
empressement m. 1 ijver ni., bedrijvigheid f.; t
empresser v. tr. : s'— zich bei veren, zich bevlijtigen,
zich veel moeite geven; s'— auprès de zich
indringen bij.
emprïse f. 1 onderneming; 2 in(beslag)neming f.
emprisonnement m. 1 gevangenneming f.; 2 ge.
vangenschap f.
emprisonner v. tr. gevangen zetten, opsluiten.
emprunt m. 1 ontleening f., ontleende n.; 2 (adm.)
leerring f.; --- à prirrres premieleening; —public
staatsleening; — à la grosse bodemerij f.; beauté
d'— ontleende schoonheid; vertu d'— schijndeugd
f.; nom d'— schuilnaam m.
e m pru nté adj. 1 ontleend; 2 onecht, valsch; 3
gezocht, gedwongen, gekunsteld.
emprunter v. tr. 1 borgen, ontleenen; 2 (admin.)
leenen; 3 zich bedienen van. [.., ster f,
emprunteur m., ...euse f. borger, ontleener ijl.,
empuantir v. tr. 1 verpesten, doen stinken; 2 s'--
stinkend worden.
empuantissement m. stinkend worden n., ver,
pesting f.
empyème m. etterzak m. [hoogste hemel m.
empyrée m. vuurhemel m., ernpyreum n.; (fig.) t
empyreumatique adj. brandig ruikend ou sma-t
empyreume m. brandreuk, brandsmaak m. [kend,
emsois adj. 1 Emsch in.; 2 E— Emser m.
é m u adj. 1 bewogen, aangedaan; 2- -diepgevoeld;
3 aangeschoten, [raar m-., ...ster f.
émulateur m., ...trice f. mededinger m., naijve-t
émulation f. naijver, wedijver m. -
émule m. & f. mededinger_.m:, ...ster.., f.
émulgent adj. bloedaanvoerènd; valsseau,—, nierbloedvat
n. [mcdksap n.
émulsif 1 adj. (...ive)melkgevend,oliegevend, 2rrnt
érnulsion --, ,182 — enchantement
émulsion f. (planten)melk f.
émuisionner v. tr. melksap bereiden ou mengen in.
1. en prép. 1 (en gén.) in; être -- Angleterre in
Engeland zijn;—-- hiver in den winter, des winters;
étudiant -- médecine student in de medicijnen;
— mer op zee; -- tas op een hoop; 2 (direction)
naar; aller — Angleterre naar Engeland gaan; 3
--- tête de aan het hoofd van; 4 van; -- bols van
hout, houten; — fer van ijzer, ijzeren; 5 met; sortir
-- casquette uitgaan met zijn pet op; arriver
—fiacre met een huurrijtuig aankomen; 6 te; —
tout ternps te(n) allen tijde; — vente te koop; —
aide terhulp; — pied ten voeten uit; —1'honneur
de ter eere van; de... en van... tot; de jour — jour
van dag tot dag; de mal — pis van kwaad tot
erger; 7 als; — ami als vriend; — désespéré als
een wanhopige; Wal; -- mangeant al etende; tout
— mangeant terwijl ou alhoewel hij eet ou at; 9 il
eet -- lui de het is in zijn macht (om); il West pas
-- moi de het staat niet aan mij (om); 10 demain
-- quinze morgen over veertien dagen; voyager —
première eerste klasse reizen; — (son) vivant bij
zijn leven; — conscience op mijn geweten, naar
zijn geweten; — (fait d') officiers il y avait aan
officieren waren er.
2. en adv. & pron. 1 (élpignement) van daar, er
van, er uit; il -- vient hij komt van daar ou er
van; il — sort hij komt er uit; 2 (partitif) er; j'—
ai ik heb er; j e n'— ai pas ik heb er geen; c'— est
assez het is genoeg; c'— est trop het is al te erg;
3 daarvan, er van, van hem, van haar, van hen;
n'— parler jamais er nooit van spreken; consultez
-- un autre raadpleeg er een ander over; 4 zijn,
haar, hun; les habitants --- sont très actifs zijn
ou haar ou hun inwoners zijn zeer werkzaam;
5 daarom; il n'— devient pas meilleur hij wordt
daarom niet beter; 6 à qui — a-t-il? tegen wien
heeft hij het? il -- est de lui het is met hem; il
-- est de cela het is daarmede; ou -- est-il ? waar
ou hoever is hij? j'— suis pour un franc ik ben
er aan voor een frank.
énallage f. woordsoortverwisseling, woordvormverwisseling
f. [verliefd worden.
enamourer,[an-na] v. tr. verliefd maken ; s'— 1
énarrer v. tr. uitvoerig verhalen.
eneablure f. kabellengte f.
encadrement m. 1 omlijsting; 2 lijst f.
encadrer v. tr. 1 in een lijst(je) zetten; 2 inlasschen;
omlijsten, omvatten; omringen; 3 bij 't
kader indeelen; door het kader omgeven.
eneadreur m. lijstenmaker, inlijster m.
eneager v. tr. 1 (op)kooien; 2 in de kast zetten.
eneaissage m. in bakken zetten n.
encaisse f. inkas n.
eneaissement m. 1 inpakking f. in kisten; 2 in
bakken zetten n.; 3 inzinking (van steenkisten); 4
uitgraving f. 5 bedijking f.; 6 inning f.
encaisser v. tr. 1 in kisten pakken; 2 in bakken
zetten; ,3- uitgraven; encaissé diep ingesloten; 4
bedijken: 5 innen.
encaisseur m. incasseerder m.
encan m. (openbare) veiling f.; mettre à 1'— te
koop stellen; vendre à 1'— bij opbod verkoopen.
encanaillement m. verlaging f. door gemeenen
omgang.
encanailler v.tr. verlagen door gemeenen omgang;
s'-- avec zich verlagen door den omgang met.
eneapuchonner v. tr. een kap opzetten aan; in de;
encaquement In. (haring)kaken n. [pij steken.
encaquer v. tr. 1 kaken, in tonnen pakken; 2
opeenpakken als haringen in een ton.
en cart(on n)er v. tr.1 tusschen karton leggen; 2 insteekbladen
leggen in ; 3 kartons leggen tusschen.
en-cas m. noodhulp f.
encastelé adj. volvoetig.
encasteler v. tr. : s'— volvoetig worden.
encastelure f. volDoetigheid f.
eneastiliage m. scheepsbovenwerk n., vertuining f.
eneastiilement m. invoeging f.
encastiller v. tr. invoegen, invatten,
eneastrement m. l inkeping f.; 2 keep, sponningf.
encastrer v. tr. invoegen, inkepen, insponnen.
encaustique 1 adj. ingebrand; 2 f. (peinture is 1')
-- wasschildering t., wasschilderij f. & n.; 3
wrijfwas n.
encaustiquer v. tr. met boenwas wrijven, poli-^
encavement m. keldering f. [toeren.
en Gaver v. tr. kelderen.
encaveur m. kelderaar m.
enceindre v. tr. omgorden, omsluiten, omgeven.
1. enceinte adj. f. zwanger.
2. enceinte f. 1 omtrek, omvang m.; 2 ringmuur
m.; ringgracht; omheining f.; 3 besloten ruimte
f.; binnenste n.; kring, schoot m.
enceiluler v. tr. in een cel opsluiten.
encens m. wierook m.; donner ou bruler de 1'—
(fig.) bewierooken.
encensement m. bewierooking f.
encenser v. tr. bewierooken.
encenseur m. bewierooker m.
encensoir m. wierookvat n.; coup d' --;zwaai met
het wierookvat; casser le nez à coups d'— "het
wierookvat toezwaaien.
encéphalalgie f. hersenlijden n.
encéphale m. hersenen f. pl., hoofdmerg n.
-encéphalie f. hersenziekte f.
encéphalique adj. van de hersenen, hersep-.
encéphalite f. hersenontsteking f.
enehaïnement m. aaneenschakeling f.
enchainer v. tr. 1 (vast)ketenen, kluisteren; 2
aaneenschakelen; rime enchainée kettingrijm n.;
3 binden, gebonden houden; 4 s' --aaneenhangen.
enehainure f. aaneenschakeling f.
enchanté adj. 1 betooverd; palais — tooverpaleis
n.; 2 betooverend, verrukkend; 3 verrukt, opgetogen;
— de vous voir zeer verheugd u te zien.
e.ichanteler v. tr. op stapels ou stellingen leggen.
enchantement m. 1 betoovering; 2 tooverij, hekserij
f.; par — bij tooverslag,; 3 bekoorlijkheid,
aantrekkelijkheid f.; 4 verrukking f.
enchanter --- 183 -- encuirasser
enchanter v. tr. 1 betooveren; 2 begoochelen, bekoren;
3 verrukken.
enchanteur 1 m., ...teresse f. toovenaar m., tooveres
f.; 2 bekoorder, verleider rn., ...ster.; 3 adj.
betooverend, bekoorlijk.
enchaper v. tr. in dubbelfust doen.
enchaperonner v. tr. kappen, huiven.
enehásser v. tr. 1 inkassen, inzetten; 2 inlasschen,
invoegen. [montuur f.
ench8ssure f. 1 inkassing, inzetting, f.; 2 kas, t
enchatonner v. tr. inkassen, inzetten.
enchaussener v. tr. zweeden. [2 optuigen.
enchausser v. tr. 1 (met mest ou stroo) dekken; 1
enchère f. (op) bod n.; faire une - een bod doen;
à 1'-, aux -s bij opbod; folie - rouwkoop n,.;
(fig.) payer la folie - rouwkoop betalen.
enehérir 1 v. tr. opbieden; opjagen; 2 duurder
maken, opslaan; 3 v. intr. duurder worden,
opslaan; 4 - sur (personnes) opbieden tegen,
hooger bieden dan; - sur (choses) overtreffen,
meer doen dan, meer zeggen dan. nog krachtiger
zijn dan. [verhooging f.
enchérissement m. opslaan n., opslag m., prijs-t
enchérisseur m. (op) bieder m.; dernier - meestbiedende
m.
enehevalement f. ondervanging, schoring f.
enchevaler v. tr. ondervangen, schoren.
enchevaucher v. tr. laten overschieten.
enchevauchure f. overschieting f.
enehevétrer v. tr. 1 halsteren; 2 (charp.) ankeren;
3 verwarren, verwikkelen, verstrikken.
enehevêtrure f. balkverbinding f., ribbenverband
n.; 2 (kwetsing f. door) verstrikking f.
eneheviller v. tr. vastspieën, vastpinnen.
enehifrènement m. verkoudheid ou verstoptheid f.
(in den neus), sno ff.. [de snot krijgen.
enchifrener v. tr. 1 verstoppen in den neus; 2 s'-t
enchymose [k] f. bloeduitstorting f.; 2 plotseling
blozen n.
encirer v. tr. met was inwrijven, wassen.
enclave f. 1 ingesloten ruimte f. ou grond m.;
faire - een insprong vormen; 2 omvang m.
enciavement m. omsluiting, insluiting f.
enciaver v. tr. 1 omsluiten, insluiten; 2 inschieten,
inlaten; invoegen; 3 s'- ingesloten liggen.
enclenchement m. afspannen n., stilstand m.
en eli n adj. geneigd (tot) . [kelrad n. met pal.
encliquetage m. 1 ingrijpen, invatten n.; 2 scha-t
eneliqueter v. tr. ingrijpen, invatten.
enclitique f. encl_ticon n. [een klooster gaan.
eneloitrer v. tr. 1 kloosteren, opsluiten; 2 s'- in 1
enclore v. tr. omringen, omheinen; insluiten.
enelos 1 adj. omsloten: 2 n1. omsloten ruimte; omheining
f.; 3 beluik n.
enclouage m. vernageling f.
enclouer v. tr. 1 vernagelen; 2 vastnagelen, vastzetten,
tegenhouden; 3 s'- vast geraken; être
encloué vernageld zijn, vastzitten. . [der m.
enelouuref.1 vernageling; 2 vastnageling f. ; h in-t
eneiume f. aanbeeld n.; entre 1'--- et Ie marteau
tusschen hamer en aanbeeld; il vaut mieux être
marteau qu'- 't is beter te slaan dan geslagen te ^
enclum'eau (cx) m. bankaanbeeld n. [worden.
enclumette f. 1 handaanbeeld n.; 2 klinkijzer;
3 haarijzer n. [(makers) bank f.
encochef. 1 kerf, keep, insnijding f.; 2 (klcmpen-t
encochement m. 1 inkerving, inkeping f.; 2 (fièche)
opzetten n. [kerven; 2 pinnen; 3 opzetten.
eneocher v. tr. 1 kerven maken, kepen maken, in-t
encoffrer v. tr. in een koffer sluiten; 2 kofferen;
wegbergen; 3 in de kast zetten.
enco(i)gnure f. 1 hoek m.; 2 hoekkast f.
eneollage m. lijmen, gommen n.; 2 stijfsel, gom,
liimpap f.
encoller v. tr. lijmen, stijven, gommen, pappen,
encolleur m. lijmer, stijver m.
enco1uref. 1 hals(lengte f.) in.; 2 hals(wijdtef.) nl.
encombrant adj. 1 belemmerend, hinderlijk;& 2
lastig.
encombre f. 1 letsel n., hinderpaal m.; sans
zonder ongeval; 2 -s puin n. [belern.mcring f.
en combrement m. 1 versperren, belemmeren n.; 2t
encombrer v. tr. 1 belemmeren, versperren; 2
overladen; 3 overvoeren.
encontre f. ontmoeting f.; à 1'- de tegenin, te
gemoet; aller à 1'- de zich kanten tegen, tegen-t
encor = encore. [werken.
encorbellement m. overbcuw m., uitstek n.
encore adv. 1 nog; mais - maar ook nog;
2 nog eens; 3 nog altijd; 4 bovendien nog, verder
nog; 5 en dan nog; 6 en toch; 7 - que ofschoon;
8 - si als nog maar, als ten minste nog.
encorné adj. 1 gehorend; 2 in den hoef gedrongen;
javart -- hoefgezwel n.
encorner v. tr. 1 van horens voorzien, horens opzetten
aan; 2 in hoorn vatten; 3 met de horens
doorsteken.
encouragement m. aanmoediging, aansporingf.,
spoorslag m.; société d' - vereeniging tot bevordering.
[bevorderen; begunstigen.
encourager v. tr. 1 aanmoedigen, aansporen; 2 1
encourir v. tr. 1 zich op den hals halen; beloopen;
oploopen; vervallen (in); 2 s'- wegloopen.
encrage m. 1 inktnemen; 2 besmeren n. met inkt.
enerassement .m. bevuiling f.
encrasser v. tr. bevuilen, bemorsen; 2 s'- 1 vuil
worden, 2 zich verlagen.
enere f. inkt m.; - de Chine Oostindische inkt;
- d'imprimerie drukinkt; écrire de bonne -- à
qq. iem. met een stoute pen schrijven.
encrer 1 v. tr. met inkt besmeren; 2 v. intr. & s'-
inkt (aan)nemen. [3 inktpaddenstoel ;m.
encrier m. 1 inktkoker, inktpot ni.; 2 inkttafel f..; t
e n ero u é adj. verward, verstrikt.
eneroAter v. tr. 1 omkorsten, bekorsten; 2 bestrijken,
besmeren; 3 s'-- 1 zich omkorsten, 2 vastroesten
(in), bevangen zijn (met) .
encuirasser v. tr. 1 harnassen, bepantseren; 2
met een laag (vuil) bedekken; 3 s'- 1 zich cmpantseren,
2 begroeid zijn (met), stijf staan (van) .
eneuvage - 184 - enfant
encuvage, ...vement rn. irckuiping f.
eneuver v. tr. inkuipen.
encyciique adj. & f. (lettre) — pauselijke omzendbrief
- m., encycliek f.
encyclopédie f. encyclopedie f., woordenboek n.
der samenleving.
encyclopédique adj. encyclopedisch.
encyclopédiste in. encyclopedist m.
endécagone 1 m. elfhoek m.; 2 adj. elfhoekig.
endéeasyllabe 1 adj. elflettergrepig; 2 m. elflettergrepig
vers n.
endémicité f. inheemsch karakter n.
endémie f, inheemsche ziekte f.
endémique adj. inheemsch, plaatselijk.
-endente f. intanding f. [tanden m. pl.
enderltement m. 1 intanden n.; 2 tandwerk n.,J
endenter v. tr. 1 intanden; tanden; être bien, mal
endenté goede, slechte tanden hebben; roue endentée
tandrad n.; 2 tandsgewijs schikken.
endetter v. tr. in schulden steken; s'— zich in
schulden steken, schulden maken; être endetté in
schulden zitten.
endêver v. intr. wrevelig zijn, half razend zijn;
faire -- wrevelig maken, half razend maken.
endiablé 1 adj. duivelsch; 2 m. bezetene m.
endiabier v. intr. duivelsch worden; faire — duivelsch
maken.
endigage, ...guement m. indijking f.
endiguer v. tr. indijken.
endi man cher v. tr. op zijn zondagsch kleeden;
ii est ...ché hij is op zijn zondagsch.
endive f. andijvie f.
endocarde in. inwendig hartvlies n.
endocardite f. hartvliesontsteking f.
endocarpe m. inwendig vruchthulsel n.
endoctrinement m. beprating, voorprating f.
endoctriner v. tr.. voorpraten.
endoetrineur 1 m., ...euse f. schoolmeester, m.,
-= es f., voorprater m. ...praatster f.; 2 ad j . om
te bepraten, bepratings-.
endoiorir v. tr. pijnlijk maken, zeer doen aan;
endolori zeer, pijnlijk.
endoiorissement m. pijn, pijnlijkheidf. [gingf.
endommagement m. I beschadigen n.; 2 beschadi-1
endommager v. tr. beschadigen, benadeelen.
endormant adj. slaapwekkend, in slaap wiegend.
endormeur m. 1 die doet inslapen; -- de couleuvres
ou mulots adderbezweerder m.; 2 inslaapwieger,
susser, bedotter, bedrieger, verveler in.; 3
endormeuse f. wiegeliedje n. [torenvalk m.
endormi 1 adj. slapend; 2 slaperig, loom; 3 m.
slaapmuts m.; 4 faire 1'— veinzen te slapen.
endormir v. tr. 1 in slaap maken; 2 in slaap
wiegen ou sussen; doen in slaap vallen; 3 verdooven,
stillen; 4 bedotten, paaien; 5 être endormi
slapen; 6 s'-- inslapen, in slaap vallen; s'— dans
le Seigneur in den Heer ontslapen; s'--- dans
verzinken in; ne pas s'— . sur waken op, niet ver-t
end .s m. = endossement. [zuimen.
endosmose f. weder.zijdsche instrooming f.
endosperme m. eiwit n.
en dosse f. (rugge) last m.
endossé m. geëndosseerde m.
endossement m. 1 rugteekening, overdracht f.,
endossement n.; 2 welving, ronding f.
endosser v. tr. 1 op den rug nemen; 2 aantrekken,
aangorden; 3 op den hals leggen ou schuiven,
op zich nemen; 4 overdragen, endosseeren; 5 ronden,
welven. [genronder m.
endosseur m. 1 overdrager ni., endossant; 2 rug-t
endroit m. 1 (en gén.) plaats f.; 2 plek f., oord n.;
ii est bien de son -- hij heeft de manieren van zijn
dorp; 3 zijde f., kant m.; --- sensible zwakke zijde;
par son bel — van zijn voordeeligste zijde, van
zijn mooien kant; à 1'---- de ten opzichte van; 4
rechte zijde f.; mettre is 1'— rechts aandoen ou
keeren.
enduire v. tr. bestrijken, besmeren. [f.; 3 beslag n.
enduit m. 1 bepleisteringf.; 2 bestrijksel n., laagt
endurabie adj. verdraaglijk. f.; [dingskracht f..
endurance f. weerstandsvermogen n., uithou- 1
endurant adj. 1 verdraagzaam, geduldig; 2 weerstandskrachtig,
taai. [len; endurci verstokt.
endureir v. tr. 1 harder maken; 2 verharden, sta- 1
endurcissement m. verharding, staling, verstokt- ;
endurer v. tr. uitstaan, dulden, uithouden. [heid f.
Énée m. Eneas m.
énergie f. werkdadigheid, werkkracht f.; lichaamskracht,
spierkracht, wilskracht.
énergique adj., co ment adv. krachtig, krachtda-^
énergumène m. & f. bezetene m. & f. [dig.
énervant adj. ontzenuwend.
énervation f. 1 ontzenuwing; 2 peesdoorsnijdingf.
1. énervé adj. 1 ontzenuwd; 2 krachteloos; 3 zenuwachtig,
prikkelbaar.
2. énervé adj. ongeribd.
én erven v. tr. 1 ontzenuwen; 2 verzwakken, krachteloos
maken; 3 zenuwachtig ou prikkelbaar ^
enfaiteau m. (cx) vorstpan f. [maken.
enfaïtement m. nokplaat; vorstdekking f.
enfaiter v. tr. 1 de vorst ou nok dekken; 2 met een
kop meten.
enfance f. 1 kindsheid f.; 2 kinderjaren n. pl.; dès
mon — van-, kindsbeen af; 3 kinderen n. pl.; kinderwereld
f.; 4 kindschheid f., kinderachtigheid f.;
tomber en — kindsch worden; 5 eerste tijden m. ;
enfangon m. kindje n. [pl., jeugd f.
enfant m. & f. 1 kind n.; --- au maillotbakerkind;
-- à la mamelle zuigeling nl.; -- trouvé vondeling
m.; --- de familie 1 kind van goeden huize, 2
lievelingskind; 1'--- Jésus het kindje Jezus; —
terrible schrik m., flapuit m. &f.;roi--koningin.
in de kinderjaren; peuple -- nog kinderlijk volk
n.; les --s d' Israël de kinderen Israëls; jeu d'—
kinderspel n.; un bon — een goeie jongen m.; une
bonne — een goeie meid f.; être —, faire l'—
kinderachtig zijn; 2 zoon m.;---s de Mars,d'Apollon
zonen van Mars, van Apollo; --s de St Dominique
zonen van den H. Domin-icus; --- de
Paris zoon van Parijs; — prodigue verloren zoon.
enfanteau — 18.5 — engendrer
enfanteau (-'x), ...telet m. kindje n.
enfantement m. bevalling, baring f.
enfanter v. tr 1 baren, ter wereld brengen, bevallen
(van); 2 in 't licht geven, bevallen van; 3 voortbrengen,
veroorzaken.
enfantillage m. kinderachtigheid f.
enfantin adj. kinderlijk, kinderachtig, kinder-.
enfariner v. tr. met bloem bestrooien, bepoeieren;
blanketten; être enfariné de, s'— de zich bepoeieren
met.
enfer m. T hel f.; tison d'--- hellebrand m.; d'--
helsch; aller un train d'— met een helsche vlucht
loopen; bleu d'— zwartblauw adj. & n.
enfermé m. 1 opgeslotene, gevangene m.; 2 muffe
lucht f.; sentir 1'— muf ruiken_
enfermer v. tr. 1 opsluiten; 2 bevatten, inhouden.
enferrer v. tr. 1 doorsteken, doorboren; 2 s'-- zich
doorsteken; in den degen loopen; zich verstrikken,
zich zelf vangen.
enficeler v. tr. vastbinden, omsnoeren.
enfiévrer v. tr. koortsig maken; 2 s'— de Koorts
krijgen; enfiévré koortsig.
enfilade f. 1 (lange) reeks f.; en —, d'-- achtereen;
2 bestrijking f.; en — in de lengte; 3 (jeu)
brug f.
enfiler v. tr. 1 vademen, (alg.) draden; 2 (aan)-
rijgen, aaneenrijgen; 3 (ehemin) inslaan; 4 recht
doorgaan op; 5 bestrijken; strijken recht door; 6
(aan den degen) rijgen, doorsteken; 7 (jeu) bezetten,
volzetten. [drieger, beprater m.
enfileur m. 1 vademer, aaneenrijger m.; 2 beenfin
adv. 1 eindelijk, ten laatste; 2 kortom, met
één woord; 3 (exclam.) ook goed!
enfiam mer v. tr. 1 doen ontvlammen, aansteken,
doen branden; 2 verhitten, ontsteken; 3 aanvuren,
aanhitsen; 4 s'— 1 ontvlammen, 2 vuur vatten, in
brand geraken, ontbranden, warm worden; enflammé
vlammend, gloeiend, vurig, vuurrood.
enflé 1 adj. gezwollen, opgeblazen; 2 m. gezwollenheid
f.; 3 dikzak in.
enfle-baeuf (c-mos) m. ossendooder m.
enflement m. (op)zwelling f.
enfier 1 v. tr. opblazen, doen zwellen; (voix) uitzetten;
(style) hoogdravend maken; 2 dikker ou
zwaarder ou grooter maken, opvoeren; 3 opgeblazen
ou hoovaardig maken; 4 v. intr. & s'--
zwellen, opzwellen; zich opblazen, zich verhoovaardigen.
[held, opgeblazenheid f.
enfiure f. 1 zwelling f., gezwel n.; 2 gezwollen- 1
enfoneage m. 1 bodemen; 2 indrukken n.; 3 induwingf.
[holte f.; 3 verschiet n., achtergrond m.
enfoncement m. 1 inslaan, instooten n.; 2 diepte,t
enfoneer 1 v. tr. inslaan, instopten, intrap-pen,
instampen; -- une porte ouverte een open deur
Intrappen; -- les rangs de gelederen doorbreken;
2 Indrukken, induwen, indompelen; — son chapeau
zijn hoed dien in de oogen drukken; avoir la
tête enfoncée dans les épaules hoog in de schouders
zijn; avoir les yeux enfoncés dans la téte
diepliggende oogen hebben; avoir 1'esprit enfoncé
dans la matière met den geest in de stof verzonken
zijn; 3 uithollen; 4 bodemen; 5 er doen inloopen;
het onderspit doen delven; 6 v. intr. zinken, ondergaan;
7 s'-- wegzinken, inzakken, doordringen,
zich verdiepen, zich te gronde richten, er inloopen,'
se laisser — zich laten beetnemen; enfoncé 1 ver.
diept, 2 in de klem, er ingeloopen, in 't onderspit;
être enfoncé dans weggezonken zijn in, tot over
de ooren zitten in.
enfonceur m. instamper, inbreker m.; — de portes
ouvertes intrapper m. van open deuren.
enfoneure f. 1 indieping, holte f., kuil m.; 2 bodemstuk;
3 (lit) onderlagen f. pl.
enfouir v. tr. ingraven, indelven, in den grond
stoppen; s'— wegkruipen, zich verbergen.
enfo issement m. ingraving, indelvingf.
enfouisseur m. begraver m.
enfourché adj. gaffelvormig.
enfourchement m. gaffel f.
enfourcher v. tr. 1 zich schriilings zetten op,
bestijgen; 2 op de vork steken; 3 ("go,ffelvormig)
vergaren. [oven) ,
enfournage, ...nement m. inschieten n. (in den t
enfourner v. tr. 1 (in den oven) schieten ou steken;
pelle à — (oven) paal m.; 2 beginnen; mal enfourné
slecht begonnen; 3 in zijn maag steken; 4
stampstooten; 5 s'— zich wikkelen (in).
enfourneur m. inschieter m,
enfreindre v. tr. overtreden, inbreuk maken op,
enfroquer v. tr. & s'— de pij aandoen.
en fui r v. intr.: s'— 1 ontvluchten, ontsnappen; 2
vervliegen, verloopen; 3 uitloopen, lekken, overloopen.
enfumer v. tr. 1 rooken; 2 berooken; 3 benevelen;
4 enfumé berookt, rookkleurig.
enfutailler v. tr. vaten, fusten, tonnen.
engagé 1 adj. verpand; 2 verbonden; 3 verward;
4 m. aangeworvene; — volontaire vrijwilliger m.
engageant adj. innemend, aanlokkelijk.
engagement m. 1 verpanding f.; 2 belofte, verbintenis,
verplichting f.; 3 aanwerving, aanneming;
dienstneming f.; 4 werfgeld, handgeld n.; 5
schermutseling f., treffen n.
engager v. tr. 1 verpanden; 2 aanwerven, in
dienst nemen; 3 overhalen, bewegen; 4 verbinden,
verplichten; 5 betrekken, wikkelen (in); 6 steken
(in), wagen (in); 7 beginnen, aangaan; 8 s'— 1
zich verbinden, 2 zich verhuren, (mil.) dienst
nemen, 3 zich begeven in, 4 ondernemen, zich
inlaten mei, 5 zich verstrikken, zich verwarren, 6
voorwaarts dringen, 7 bezet raken.
engagiste m. pandhouder m.
engainer V. tr. in de scheede steken, opsteken.
engazonner v. tr. met gras bezaaien ou bedekken.
engeance f. gebroed n.
en gelure f. wintergezwel n., winterkloo ff..; -- aux
mains, aux pieds winterhanden f. pl., wintervos»
ten m. p1.
engendrer v. tr. 1 verwekken; 2 voortbrengen,
veroorzaken; 3 s'— voortkomen, ontstaan.
enger — 186 -- enlaidissement
enger v. tr. vergeven (van), belasten (met) .
engerbage m. 1 schooven; 2 bergen n.
engerber v. tr. 1 in schooven binden, schooven,
Enghien m. Edingen n. [opstapelen; 2 bergen.
engin m. 1 (en gén.) tuig, gereedschap n.; quel
esst cet —? wat is dat voor een tuig ou ding? 2
werktuig n., machine f.; 3 list, vindingrijkheid f.;
mieux vaut -- que force list gaat boven geweld.
englober v. tr. 1 inlijven, opnemen (in); 2 betrekken.
(verzwelgen, verslinden.
engloutir v.tr. inslokken, inschrokken, inzwelgen,;
erngloutissement m. inzwelging, verslinding f.
engluement m. 1 bestrijking, lijming; 2 boomwas
n.
engluer v. tr. 1 (met vogellijm) bestrijken; 2 lijmen,
knippen; 3 s'-- 1 (aan de lijmstang) vastraken,
2^zich laten lijmen ou beetnemen.
engoncement m. indrukking f. van den hals, ingedrukte
hals m.
engoncer v. tr. 1 indringen, induwen; 2 s'—, être
engoncé als in een zak zitten.
engorgement m. verstopping, overvulling f.
engorger v. tr. verstoppen, overvullen; s'— verstopt
raken. [2 verslingerdheid f.
engouement m. 1 verslikken n., verslikking f.; 1
engouer v. tr. 1 doen verslikken; 2 doen verslingerd
worden; 3 s'— (zich) verslikken; (zich) verslingeren
(op).
engouffrement m. verslinding, begraving f.
engouffrer v. tr. 1 (in een afgrond) storten ou
verzwelgen; 2 s'— zich (in een afgrond) storten;
zich begraven, verloren gaan.
engouer v. tr. opslokken, inzwelgen.
engoulevent m. geitenmelker in.
engoQment = engouement.
engourdir v. tr. 1 verkleumen, verstijven; 2 verdooven;
3 s' --stijf ou verdoofd worden; engourdi
stijf, verdoofd, dof, slapend, ongevoelig; un
engourdi een slaapmuts m.
engourdissement m. 1 verstijving, verkleumingf.;
2 verdooving f.; 3 slapen n., slaperigheid f.; 4
(winter)slaap m.
engrais m. 1 mestvoe(de)r n.; mettre à 1'-- vetmesten;
2 mest(stof f.) m. [2 vetwording f.
engralssage, ...ssement m. 1 mesten n., mesting;t
engraisser 1 v. tr. (vet)mesten; 2 (be)mesten; 3
besmeren, inwrijven; 4 v. intr. & s'— vet worden;
zich vetmesten; vettig worden.
engraisseur m. vetweider m.
engrangement m. binnenbrengen, bergen n.
engranger v. tr. binnenbrengen, bergen, opschu-;
engravement m. stranden n., verzanding f. [ren.
engraver 1 v. tr. doen stranden ou verzanden; 2
vastleggen; 3 opspijkeren; 4 v. intr. stranden, ^
engrêler v. tr. kartelen. [verzanden, vastraken.
engrélure f. kartelrand m.
engrenage m. 1 inlanding, ingrijping f.; 2 raderwerk,
tandwerk n.; 3 stuwing f.
enerènement 1 m. inschudden ou indoen n. (van
graan); 2 voederen (met graan) .
engrener 1 v. tr. (moulin) voeden; (blé) ingieten;
2 beginner[, aanvatten; qui bien engrène bien
finit goed begonnen is half gewonnen; 3 (pompe)
aan den gang helpen, opgieten; 4 (met graan)
voederen; 5 (charger) stuwen; 6 slijpzand doen op;
slijpen; 7 intanden; 8 v. intr. & s'— ingrijpen,
ineengrijpen.
engrenure f. ineengrijpen n., intanding f.
engri m. A.frikaansche luipaard m. [teren.
engrumeler v. tr. 1 doen klonteren; 2 s'— klon-i
engueuler v. tr. aanbassen. [een standje geven.
enguirlander v. tr. 1 bekransen; 2 bedotten; 3 1
enhardir v. tr. 1 stout(moedig) maken, aanmoedigen;
2 s'— zich verstouten.
enharmonie f. samensmeltende welluidendheid f.
enharmonique adj. - enharmonisch. [tuig n.
enharnaehement m. 1 optuiging f.; 2 (paarde)-1
enharnacher v. tr. 1 (op)tuigen; 2 toetakelen.
enherber v. tr. met gras bezaaien ou bedekken.
énigmatique adj., co ment adv. raadselachtig.
énigme f. raadsel n.; le mot de 1'—deoplossing f.
van het raadsel; parler par---s in raadsels spreken.
enivrant [an-ni] adj. bedwelmend. [ming f.
enivrement [an-ni] m. 1 dronkenschap; 2 bedwel-t
enivrer fan-ni 1 v. tr. 1 dronken maken; 2 bedwelmen,
duizelig maken; 3 s'— zich dronken drinken;
zich bedwelmen; s'— de son vin (fig.) hoog
met zich zelf oploopen.
en jam bée f. 1 overstapping f.; i2 schrede f ., stap m.
enjambement m. oversprong m.
enjamber 1 v. tr. overschrijden, stappen over; 2
de beenen slaan om; (cheval) bestijgen; 3 overspringen;
4 v. intr. groote schreden doen; (vers)
overspringen; — sur inbreuk makel op; haut enjambé
hoog op de beenen.
enjaveler v. tr. in zwaden leggen.
en jeu m. inzet, pot m.; retirer son — zijn inzet
terugnemen, (fig.) zich terugtrekken.
enjoindre v. tr. uitdrukkelijk opleggen, inscher-^
en j81er v. tr, bepraten, bedotten. [pen.
enjóleur m.....eusef. mooiprater m., ...praatster
enjolivement m. verfraaiing, versiering f. [f.
enjoliver v.*tr. 1 verfraaien, versieren; 2 opsieren.
enjoliveur m., ...euse f. versierder m., ...ster f.
enjolivure f. verfraaiing f., versierseltje n.
enjoué adj. opgeruimd, blijgeestig.
enjouement m. opgeruimdheid, blijgeestigheid f.
1. enjouer v. tr. opgeruimd ou blijgeestig maken,
2. enjouer v. tr. (fusil) aanleggen.
enjoQment = enjouement.
enkysté adj. omvliesd; tumeur —e zakgezwel n.
enkyster v. tr. in een vlies sluiten. [geling f.
enlacement m. 1 ineenstrengeling f.; 2 omstren-;
enlacer v. tr. 1 ineenstrengelen; 2 aaneenrijgen,
aaneenlasschen; 3 omstrengelen; 4 verwarren;
verstrikken.
onlagure f. 1 omstrengeling f.; 2 lasch f.
enlaidir 1 v. tr. leelijk maken; 2 v. intr. verleelijken,
leelijk worden.
enlaidissement m. verleelijking f.
enlèvement — 187 -- enrouiller
enlèvement m. 1 wegruiming, wegneming, opneming
f.; 2 verdwijning, verduistering f.; 3 inneming,
verovering f., 4 (peau) afschramm ing, afschaving
f.; 5 (au cie!) opneming; 6 schaking f.,
roof m.
enlever v. tr. 1 (retirer) afnemen; (plus fort) aftrekken,
afslaan, afrukken; (peau) afschaven;
(taches) uitdoen, wegnemen;(métaux)uitkloppen;
est enlevé is af, is afgetrokken, is afgewaaid; 2
(prendre) ontnemen, wegnemen, wegrukken;
(moisson) inhalen; (place, position) innemen;
(cadavre) weghalen; (personnes) w'egv'oeren,
oplichten; (femme) schaken; (victimes) wegrukken;
(auditoire) wegsleepen, verrukken;
(avantage) behalen, verkrijgen; (marchandises)
weghalen, plunderen; cela enlève la paille dat
overtreft alles; a été enlevé was weg, werd ontnomen
etc.; 3 (faire aller en haut) oplichten; opheffen,
opwinden;(cerf volant, ballon) oplaien; (cheval)
opdrijven; 4 (travail artist. ou litt.) flink
verrichten ou afwerken ou voordragen; cela est
enlevé dat is flink gedaan; enlevez-rooi cela pak
dat eens flink aan; 5 s'— afgaan, losgaan, uitgaan,
weggaan, opgaan.
enieveur m. 1 wegvoerder, schaker m.; 2 oplichter;
3 flink tooneelspeler m.
enievure f. 1 afgerukt stuk; 2 afval n.; 3 verheven
snijwerk ou borduurwerk n.; 4 opscheuring,
eniier v. tr. verbinden. [schram f.
eniigner v. intr. 1 aflijnen, belijnen; 2 — les
pages het register maker,.
eniisement m. wegzinking f.
enliser v. tr. 1 bedelven; 2 s'— wegzinken, verzanden,
verslijken.
eniuminer v. tr. 1 (met kleuren) afzetten, verluchten,
kleuren; 2 vuurrood maken; 3 wansmakelijk
opsieren; 4 s'— zich blanketten; vuurrood worden.
eniumineur m. kleurder, afzetter, verluchter m.
eniuminure f. 1 kleuren, afzetten, verluchten n.; 2
verluchtingskunst; 3 gekleurde plaat ou letter f.; 4
bontheid f., gezochte tooi m.; 5 vuurrood gelaat n.,
jeneverneus m.
ennéagonal adj. (...aux) negenhoekig.
ennéagone m. 1 negenhoek'm.;2 adj. negenhoekig.
ennemi [en' -mi] 1 m.. —e t. vijand ni., vijandin
f.; eest autant de pril sur i'--- dat is al zoo
veel gewonnen; 2 adj. vijandelijk, vijandig; 3
strijdig (met).
ennoblir v. tr. veredelen.
ennoblissement m. veredeling f.
ennui m. 1 verveling f.; 2 kommer ni.; zorg f.
ennuyant adj. vervelend, lastig.
ennuyer v. tr. & intr. vervelen; s'-- zich vervelen;
ii m'ennuie d'attendre, je m'ennuie d'attendre
het wachten verveelt me.
ennuyeux 1 adj., ...eusement adv. vervelend, lastig;
2 m. vervelend mensch m.
Énoch m. Henoch m.
énoncé m. 1 uitspraak f.; 2 opgave; 3 uiting f.
énoncer v. tr. 1 uiten, uitdrukken; 2 opgeven.
énonciatit adj. (...ive) uitend, uitdrukkend, verklarend.
énonciationf. 1 uitingf.; uitdrukking; 2 opgavef.
enorgueillir [an-nor] v. tr. verhoovaardigen,
trotsch maken.
énorme adj. bovenmatig (groot), ontzaglijk, ontzettend,
buitensporig. [veel.
énormément adv. buitensporig, verschrikkelijk 1
énormité f. 1 ongemeene grootte; 2 buitensporigheid;
3 afschuwelijkheid, snoodheid f.
énouer v. tr. noppen, pluizen.
énoueur m.....euse f. nopper m., popster f.
enquérir v. tr.: s'— de onderzoeken, nasporen,
vernemen naar.
enquête f. onderzoek n., enquête t.
enquéter v. tr.: s'— de onderzoeken, een onderzoek
doen naar.
enquêteur m. onderzoeker.naziener, uithoorder m.
enracinement m. inwortelen n., inworteling f.
enraciner 1 v. tr. doen inwortelen; 2 v. intr. &
s'=-- wortel schieten.
enragé 1 adj. dol; chien — dolle hond m.; mangei
de la vache --e zwarte sneeuw zien; être — dol ou
razend zijn; 2 m. dolkop, bezetene m.
enrageant adj . dol, dolmakend, om dol te worden.
enrager v. intr. dol ou razend worden; faire —
dol ou razend maken. [chaine d'-- remketting m.
enrayage, ...yement m. remmen n., remming f.; 1
enrayer v. tr. 1 spaken steken in; 2 remmen;
3 tegenhouden, stuiten, beteugelen; 4 (champ)
ontginnen. [remschoen m.
enrayoir m. 1 rongstok m.; 2 gaffeldissel m.; 3 1
enrayure f. 1 remming, stuiting f.; 2 remketting
m.; 3 eerste vore f.; 4 dakstoel m.
enrégimenter v. tr. inlijven.
enregistrement m. 1 inschrijving; 2 registratie f.
enregistrer v. tr. inschrijven; 2 registreeren.
enrrgistr ir m. 1 inschrijver; 2 registreerder m.;
3 registreertoestel ni. & n.
enrhumer v. tr. verkouden maken; s'— verkouden
worden; enrhumé verkouden.
enrichi m. : (nouvel) -- nieuwe rijke, parvenu m.
enrichir v. tr. 1 verrijken; 2 met schoonheden
verrijken, opsieren; 3 s'-- zich verrijken, rijk
worden.
enrichissement rn. 1 verrijking; 2 opsiering f.
enrochement rn. 1 rotslaag; 2 steenbestorting fa
enrocher v. tr. (met steen) bestorten.
enr8lement m. 1 aanwerving; 2 verflijst; 3 dienstneming
f.
enróler v. tr. 1 aanwerven, aannemen; 2 s'--
dienst nemen, zich laten inlijven.
enróleur m. werver, ronselaar rn.
enrouement m. schorheid, heeschheid f.
enrouer v. tr. 1 schor ou heesch maken; 2 s'---
heesch worden.
enrouillement m. 1 roesten n.; 2 roesting f.; a
roest m.
enrouiller v. tr. 1 doen roesten; 2 v. intr. & s'---
verroesten.
enioula.ge — 188 -i entérinement
enroUIage, ...leenent m. 1 oprollen n., oprollingf.;
2 omwikkeling f.; 3 spiraalvormig sieraad n.
enrouler v. tr. oprollen, samenrollen, ineenrollen,
omwikkelen, omwinden.
enroüment -- enrouement.
enrubanner v. tr. omstrikken; bestrikken.
enrue f. breede voor, groef f.
ensabiem ent m. verzanding f., zandhoop m.
ensabler v. tr. 1 op het zand zetten, doen verzanden;
2 (met zand) vullen; 3 s'--- verzanden.
ensaboter v. tr. 1 remmen; sperren; 2 klompen
aandoen; ensaboté met klompen aan; 3 opklossen.
ensachement m. opzakking f.
ensacher v. tr. (op)zakken.
ensacheur m. zakker m.
ensaisiner v. tr. in het bezit stellen van.
ensanglanter v. tr. met bloed bevlekken,bebloeden.
enseignant adj.: corps — onderwijzend personeel
n.; Église —e leerende Kerk t.
enseigne f. 1 kenteeken, merkteeken n.; à telles
—S que en tot bewijs diene dat; à bonnes —s op
goede gronden; , 2 uithangbord, uithangteeken n.;
à bon vin il ne faut pas d'— goede wijn behoeft
geen krans; coucher à-1'--- de la tune onder den
blooten hemel slapen; être logé à la même — in
hetzelfde gasthuis ziek liggen; 3 vaandel n.; 4 m.
vaandrig m.; — de vaisseau scheepsvaandrig.
enseignement m. i onderwijs n.; 2 les f.
enseigner v. tr. i onderwijzen; leeren; les geven
in; 2 wijzen.
ensellé adj. 1 met een A-adelrug; 2 (mar.) gezeegd.
ensemble 1 ach'. samen,te geli/k(ertiid); être bien
.-- 1 goed overeenkomen, :2 welgevormd zijn; 2 m.
geheel n.; eenheid, overeenstemming f.; samenhang
m.
ensemencement m. 1 bezaaiing; 2 poting f.
ensemencer v. tr. 1 bezaaien; 2 poten.
enserrer v. tr. 1 bevatten, inhouden, be/ielen; 2
in een broeikast plaatsen.
ensevelir v. tr. 1 in een doodkleed wikkelen, afleggen;
2 begraven; 3 bedelven, dompelen, verdiepen.
ensevelissement m. 1 aflegging; 2 begraving f.
ensevelisseur'm., ... euse f. 1 a fleggcr m., .. sterf.;
2 begraven m., begraafster f.
ensiforme adj. zwaardvormig.
ensitage m. inkuiling f.
ensiler v. tr. kuilen.
ensoleillé adj. zonnig.
ensommeilié adj. slaperig.
ensorceler v. tr. betooveren, beheksen.
ensorceleur I en., ...eusef. betooveraar m., .. ster
L; 2 adj. betooverend.
ensorcellement m. betoovering, beheksing f.
enso ufrer v. tr. zwavelen.
ensoufroir m. zwavelkamer, zwavelkast f.
ensouple f. wevers) boom m.
ensuite adv. daarna, vervolgens; — de ten gevolge
Van; — de quoi waarop
ensuivre v. intr.: s'— volgen uit, voortvloeien uit;
ii s'ensuit que daaruit volgt dat.
entabiement m. dekstuk n., rollaagf., tafelment n.
entacher v. tr. besmetten, bezoedelen; entaché de
nullité voor nietigverklaring vatbaar.
entaillage m. inkerven n.
entaille f. inkerving, keep, kerf, groef f.
entailler v. tr. inkerven, inkepen, insnijden.
entaillure f. inkerving, kerf f.
entame f. _- entamure.
entamer v. tr. 1 ontginnen; aansnijden; aansteken;
(capital, provision, personne) aanspreken;
2 licht aantasten, schenden; 3 beginnen.
entamure f. 1 (en gén.) eersteling m.; 2 eerste
snede f.; 3 aangesneden zijde f.; 4 lichte schram f.
entassement m. 1 opeenstapeling, ophooping f.;
2 stapel m.
entasser v. tr. opeenstapelen, ophoopen.
entasseur m. ophooper, potter m.
ente f. enten n.; 2 entrijs n.) f.; 3 enteling m.; 4
opgezette lokvogel m.
entement m. enten n., enting f.
entendement m. verstand, begrip n.
entendeur m. hoorder, verstaander m.; à bon
pen de paroles een goed verstaander heeft maar
een half woord noodig. à bon — salut wien de
schoen past trekke hem aan.
entendre v. Ir. 1 hooren; — dur, de corne hard-.
hoorig zijn; il n'entend pas de cette oreille-là /tij
is doof aan dat oor; à 1'— naar zijn zeggen; —
à hooren naar; vouloir — à willen hooren naar:
— la niesse mis hooren: 2 luisteren naar, aannhooren,
verhoeren; 3 verstaan, begrijpen; —
finesse, malice à qc. kwaad in iets zien; —
raillerie scherts verstaan; — la raillerie weten
te schertsen; — Ie numéro thuis zijn in 't vak;
n'— ni rime ni raison geen rede willen verstaan;
4 meenen, denken, van zins zijn, bedoelen;
qu'entendez-voos par là ?wat verstaat ge daardoor?
chacun fait comme il l'entend ieder handelt
naar goeddunken; 5 s' — gehoord worden,
elkander begrijpen, begrepen worden; cela s'entend
dat spreekt van zelf; je m'entends bien ik
weet heel goed wat ik zeg; ijs s'entendent comme
larrons en foire zij spelen onder één hoedie; s'--
à ou en verstand hebben van; s'— avec het eens
zijn met.
entendu adj. 1 gehoord, verstaan; bien — 1 wel
verstaan, 2 goed ingericht; bien -- que conj. wel
te verstaan dat, mits; 2 bepaald, afgesproken; 3
verstandig; 4 ervaren, bedreven, bekwaam; trancher
de 1'—, faire 1'— den kenner spelen.
entente f. 1 beteekenis f., zin m.; à double
dubbelzinnig; 1'-- est au diseur ieder is de beste
uitlegger van zijn woorden; 2 schikking, overeenkomst,
overeenstemming, verstandhouding f.;
3 verstand n., kennis f.
enter v. tr. 1 enten, griffelen; 2 (bas) aanbreien;
entéralgie f. darmpijn f. [3 (aaneen)lasschen.
entérinement m. waarmaking, bekrachtiging f.
entériner — 18i) — entre-deux
entériner v. tr. waarmaken, bekrachtigen.
entérite t. darmontsteking f.
entérocèle f. darmbreuk f.
entérologie f. ingewandsleer t.
enterrement m. begraving, begrafenis f., begraenterrer
v. tr. begraven. (.fenisstoet in.
enterreur m. 1 begraver; 2 (ins.) doodgraver m.
en-tête m. ('- 's) 1 hoofd, opschrift; 2 bovenstuk
n.
entêté 1 adj. stijfhoofdig, koppig, eigenzinnig;
2 ni. stijfkop, stijfhoofd m.
entêternent in. stiefhoofdigheid, koppigheid f.
en têter v. tr. 1 naar 't hoofd gaan, bedwelmen;
2 het hoofd op hol brengen; 3 aaskoppen; 4 s'—
à koppig vasthouden aan; s'— de zich int hoofd
enthelminthe m. darmworm m. [halen.
enthousiasme m. geestdrift f.
enthousiasmer v. tr. 1 in geestdrift brengen; 2
s'-- in geestdrift raken.
enthousiaste 1 adj. geestdriftig (voor), dwepend
(met); 2 m. geestdriftig bewonderaar, dweper m.
enthyméme m. verkorte ou tweeledige sluitrede f.
entichement m. gril, verzotheid f.
enticher v. tr. 1 aansteken, besmetten; 2 s'--
besmet worden met; zich verslingeren (op); entiché
de verslingerd op.
1. entier adj. (...ière) 1 geheel, volkomen; tont —
geheel en al; 2 onverkort, volledig; 3 ongeschonden,
gaaf. j geheel.
2. entier m. geheel n.; en (son) entier in zijn 1
eniiérement adv. gansch, volkomen. geheel en al.
entité f. wezenlijkheid f.
entoilage m. 1 aanzetten; opplakken: inpakken
n.; 2 opplaklinnen n.
entoiler v. tr. op linnen naaien ou plakken; in
linnen pakken.
ent8ler v. tr. beetnemen, bestelen.
entomographie f. insectenbeschrijving f.
entomologie f. insectenleer f.
entomologique adj. insectenkundig, insecten-.
en tomoiogiste in. insectènkundige in.
entomouhage 1 ni. insecteneter m.; 2 adj. insectenetend.
[tonning f.
pentonnage, ..:nnement m. vullen n. der vaten, in-t
1. entonner v. tr. 1 tonnen, vaten; ingieten; 2
insnijden, inspannen; 3 s'— zich storten in.
2. entonner v. tr. aanheffen, inzetten.
entonnoir in. trechter m.; en — trechtervormig.
entorse f. 1 verstuiking, verrekking; 2 verdraaiing
f.; se donner une — à verstuiken; donner itne
— à verdraaien, een knak geven aan.
entortiliage, ... Dement m. 1 omwikkeling; 2 gewrongenheid,
verwikkeling, verwarring f.
entortilier v. tr. 1 omwinden, omwikkelen; 2 verwarren,
verwikkelen; 3 s'— zich wikkelen, zich
strengelen, zich verwarren.
entour m. omschrijving f.; ---s omtrek m., omgeving
f.; à 1'— in den omtrek, rondom. [ving f.
entourage m. 1 invatting f., rand m.; 2 omge -1
entourer v. tr. 1 omringen, omgeven; 2 zetten in,
vatten in; 3 s'— de zich omringen met, om zich
vereenigen, zich hullen in.
entournure f. ronde uitsnijding, ronding f.; cela
le gêne dans les —s hij zit er in gespannen.
en-tout-cas, en-tous-cas m. (pl. id.) noodhulp f.
entozoaire m. ingewandsworm ni.
entozoologie f. natuurlijke historie f. der ingewandswormen.
entr'accorder v. tr.: s'— het onderling eens zijn.
entr'accuser v. tr.: s'— elkander beschuldigen.
entr'acte m. tusschenbedrijf n., pauze f.
entr'admirer v. tr.: s'--- elkander bewonderen.
entr'aider v. tr.: s'— elkander helpen.
entrailles f. pl. 1 ingewanden n. p1.; 2 kroost n.,
eigen vleesch en bloed n.; 3 schoot m.; 4 hart,
gevoel n.
entr'aimer v tr. : s'-- elkander beminnen.
entrain in. 1 meesleeping f., gang m.; cela a de
1'— daar zit gang in; 2 opgewektheid f.; lust m.
entrainement m. 1 meesleeping f.; 2 vuur n.,
geestdrift f.; 3 africhting f.
entralner v. tr. 1 (mede)sleepen, medevoeren; 2
naar zich toe trekken; vervoeren; 3 medebrengen,
nasleepen; 4 africhten, oefeningen doen nemen.
entraineur in. 1 africhter; 2 opzweeper m.
entrait m. bindbalk, hanebalk m.
e n tra n t 1 adj . binnenkomend; n ieuw aangekomen;
2 innemend, indringend; 3 m. binnenkomende in.
entr'appeler v. tr. : s'— elkander roepen. [paal rn.
entrave f. 1 spantouw n., kluister in.; 2 hinder-t
entraver v. tr. 1 kluisteren, binden; 2 verhinderen,
belemmeren; stuiten; 3 s'— zich verwarren; elkander
hinderen.
entr'avertir v. tr. : s'— elkander waarschuwen.
entre prép. 1 tusschen; — les deux zoo half ene
half; — chien et loup tusschen licht en donker;
— deux vips half aangeschoten; -- deux soleils
tusschen avond en morgen; 2 in; prendre — les
bras in de armen nemen; mettre — les mains in
handen geven; 3 onder; — nous onder ons; se
distingeer — tous boven allen uitmunten; d'—
uit, onder, van.
entrebáillement m. 1 half openstaan n.; 2 kier f.
entre-báiller v. tr. op een kier zetten, aanzetten.
entre-baiser v. tr.: s'--- elkander kussen. [vechten.
entre-battre v. tr.: s'— elkaar slaan; met elkaar 1
entrechat m. luchtsprong, kruissprong, kuitflikker
m. [ou botsen.
entre-choquer v. tr.: s'— tegen elkander stooten 1
entre-colonne(ment m.) f. zuilenafstand m.
entrecote in. tusschenribbestuk n.
entrecouper v. tr. 1 doorsnijden; 2 afbreken; 3
s'— 1 elkander snijden, 2 elkander in de rede
vallen, 3 aanslaan.
entrecroisement ni. dooreenkruising f. [kruisen.
entre-crosser v. tr. 1 dooreenkruisen; 2 s'—elkaars
-entre-déchirer V. tr.: s'— elkander verscheuren.
entre-détruire v. tr.: s' -- elkaar vernielen.
entre-deux 1 m. tusschenruimte f.; 2 middelstuk
n.; 3 tusschenschot n.; scheidsmuur m.; 4 tusentre-
dévorer — 190 --- entretenir
schenstrook f.; 5 adv. tusschenbeide, tamelijk,
WO wat,
entre-dévorer v. , tr.: s'— elkander verslinden.
entre-Bonner v, tr.: s'— elkander geven.
entrée 1. 1 binnenkomen n.; (solenn.) intrede f.;
intocht m.; (scène) optreden, opkomen n., opkomst
f.; (comm.) invoer m.; droits d'— inkomende
rechten n. pl.; livre des —s inkomboek n.;
faire son --- zijn intrede doen; — en séance opening
f. der zitting; -- en service indiensttreding
f.; -- en possession inbezittreding f.; -- en
matière aanvatten n. der zaak, inleiding f.; —
en vigueur inwerkingtreding f.; 2 ingang m.
(van), toegang m. (tot); — libre, interdite vrije,
verboden toegang; prix d'— intree(geld n.) f.; —
de faveur vrijkaart f.; grandes —s onbeperkte toegang;
avoir ses petites et ses grandes --s chez
vrij mogen in- en uitloopen bij; 3 opening f., gat
n.; -- de serrure sleutelgat; 4 begin n.; d'-- dadelijk;
d'— de reeds in 't begin van; à 1'-- de in
't begin van.
entrefaite f. tusschenruimte f.; sur ces —s middelerwijl,
ondertusschen.
entrefesson m. blikaars to.
entrefilet m. kort bericht n.
entre-frapper v. tr.: s'— elkander slaan.
entreeent m. wereldkennis, handigheid f.
entr'égorger v. tr.: s'— elkander vermoorden.
entre-h aïr v. tr.: s'— elkander haten.
entre-heurter v. tr.: s'—^ tegen elkander stooten.
entrelaeement m. dooreenvlechten, dooreenstrengelen
n. [gelen.
entrelacer v. tr. dooreenvlechten, dooreenstrenentrelaes
[la] m. pl. vlechtwerk, strikwerk n.
entrelarder v. tr. doorspekken.
entre-Iigne f. ( c'- c's) 1 tusschenrüimte f.; 2 tusschenregel
m.
entre-louer v. tr.: s'— elkander prijzen.
entre-luire v. intr. even schemeren. even schijnen.
entre-manger v. tr.: s'— elkander opeten ou verslinden.
eetrem éler v. tr. 1 ondereenmengen, mengen onder;
2 s'-- zich vermengen; s'-- de zich mengen :
entremets m. tusschengerecht n. [met.
entremetteur m., ...euse f. bemiddelaar m.,
...ster f. [zich mengen (in),
entremettre v. tr.: s'--- tusschenbeide komen,
entremise f. 1 russehenkomst, bemiddeling f.; 2
karvielhout, kalf n.
entre-nceud m. (c- xs) knoopafstand m.
entre-nuire v. intr.: s'— elkander benadeelen.
entrepas m. halve pasgang m.
entre-perser v. tr.:. s'— elkander doorboren.
entrepilastre m. pilasterafstand m.
entrepont m. tusschendek n.; sur 1'— tusschendeks;
faux — tweede tusschendek.
entreposer v. tr. opslaan, opleggen.
entreposeur m. 1 magazijnmeester; 2 stapelkomm
ies m.
entrepot m. stapelplaats f., stapelhuis n.
entre-pooasser v. tr.: s'— elkander duwen.
entreprenant adj. ondernemend, vermetel, driest.
entreprendre 1 v. tr. ondernemen; 2 (travaux)
aannemen; 3 aanspreken, aanvallen; 4 aangrijpen,
aantasten, onder handen nemen; 5 v. intr.
— sur zich vergrijpen aan, inbreuk maken op,
staan naar, aanvallen in.
entrepreneur m. ondernemer, (travaux) aannemer
m.; — de pompes funèbres begratenisbezorger
m.
entreprise f. 1 onderneming, poging f.; 2 (travaux)
aanneming f.; 3 aanslag m. (op), inbreuk
f. (op) .
entre-quereller v. tr.: s'— met elkander twisten.
entrer 1 v. intr. binnenkomen, binnengaan, intreden,
treden in, komen in, gaan in; (vêtements)
aangaan; faire — doen ingaan, insteken, inslaan;
entrez (exclam.) binnen! il ne pouvait, voulait--
hij kon, wilde niet binnen; cela ne peut, vent —
dat kan, wil er niet in; à droite en entrant rechts
van den ingang; — au collège naar 't college
gaan; --- au couvent, en religion in een klooster
gaan; -- à l'Aeadémie in de Academie komen;
— au service in (den) dienst treden; — aux
douanes bij hettol bestuur gaan; -- dans le monde
zijn intree in de wereld doen; cela ne peut m'—
dans la tête dat wil er bij mij niet in; — en lonction
in bediening treden; ---- en scène op 't tooneel
komen; -- en ménage een huishouden opzetten;
— en rnatière de zaak aanvatten; — en colère in
gramschap schieten; --- en jeu aan 't spel komen,
in 't spel zijn, optreden; 2 -- dans 1 gaan in,,
komen in, treden in, 2 deel uitmaken van, behooren
lot, 3 deelnemen aan, meegaan met; — dans
les vues de in de zienswijze deelen van; il entre
dans mes vues het strookt met mijn inzichten; —
dans les dépenses een deel der kosten betalen; —
pour beaucoup, pour tien dans veel,geen invloed'
hebben op; 3 v. tr. binnenbrengen, brengen in,
binnenvoeren; (comm.) boeken, inschrijven.
entre-rail m. (c-c's) spooraj.stand tn.
entre-regarder v. tr.: s'— elkander aankijken..
entre-regretter v. tr.: s'--- elkander beklagen.
entre-répondre v. intr.: s'-- elkander antwoorden.
entre-saluer v. tr.: s'--- elkander groeten.
entre-secourir v. tr.: s'--- elkaar bijstaan.
entresol m. 1 tusschenverd iep ing; 2 insteekkamer
f.
entre-soutenir v. tr. : s'--- elkander ondersteunenentre-
suivre v. tr.: s'---- op elkander volgen.
entretailie f. 1 tusschenstreep f.; 2 streep f. met
afwisselende verdikkingen; 3 tusschenpas m.
entre-tailler v. tr.: s'— aanslaan.
entretaillure f. aanslagwonde t.
entre-te;nps 1 m. tusschentijd m.; 2 adv. midde-;;
entretènement m. onderhoud n. [lerwijl.
entreteneur m. onderhouder to.
entretenir v. tr. 1 onderhouden; -- une correspondance
briefwisseling houden; 2 (soutenir}>
bijeenhouden; ondersteunen; 3 ophouden, paaien;:
entretien -- 191 — éparcet
-- d'espérahces met beloften paaien; 4 s'- 1
elk-ander vasthouden, 2 standhouden, 3 zich ou
elkander onderhouden; s'- de leven van, (aassi)
zich ou elkander onderhouden over.
entretien in. onderhoud n.
entretoile f. binnenwerk, tusschenzetsel n.
entretoise f. 1 koppelbalk m., koppelijzer n.; 2
karvielblokf kalf n.
entre-toucher v. tr.: s'-- elkander aanraken.
entre-tuer v. tr.: s'-- elkander Biooden.
entre-visiter v. tr.: s'--elkander bezoeken.
entrevoie f. (spoor)baanafstand m.
entrevoir v. tr. 1 ten halve zien, even zien, ontwaren;
2 merken, bespeuren.; 3 s'- elkaar even
zien ou spreken.
entrevous rei. balkwijdte f.
entrevue f. samenkomst f.
entr'exhorter v. tr.: s'- elkander vermanen.
ontr'obliger v. tr.: s'- elkander verplichten.
entr'ouir v. tr. ten halve hooren.
entr'ouvert adj. 1 halfopen; 2 verrekt. [king f.
entr'ouverture f. 1 halve opening, kier; 2 verrek-1
entr'ouvrir v. tr. 1 half openen; 2 opensplijten; 3
s'- halfopen gaan, beginnen open te gaan, openscheuren.
enture f. 1 enting f.; 2 e,ttspleet f.; 3 lasch f.
énumérateur rit opsommer m.
énumératif adj. (...ive) opsommend.
enumératian f. opsomming, optelling f.
én u m erer v. tr. opsommen, optellen.
envahir v. tr. I binnendringen; 2 een inval doen
in; 3 overweldigen, overmeesteren, overrompelen,
innemen, in beslag nemen, bezetten.
envahissant adj. indringerig. [rompeling f.
envahissement m. inval m., overweldiging, over-t
envahisseur 1 m. overweldiger; 2 adj. (...euse) ^
envasement fl1. verslijking f. [overrompelend.
envaser v . tr. & s'- verslijken.
enveilloter, envélioter v. tr. opperen.
enveloppe f. 1 omkleedsel n., bedekking f.; 2 omslag
in. & n.; 3 huisje, beursje; 4 voorkomen n.,
schijn in., uiterlijk n. [insluiting f.
enveloppement m. onwikkelen n.; omwinding f.,
envelopper v. tr. 1 omwinden, inwikkelen, bedeken;
2 omringen, insluiten; 3 wikkelen in, betrekken
in; 4 bewimpelen, verbloemen.
envenimer v. tr. 1 vergiftigen; 2 verergeren; 3
verbitteren. [2 kruisen.
enverger v. tr. 1 (met teenroeden) doorvlechten; 1
enverguer v. tr. aanslaan.
envergure f. 1 (mar.) breedte f. van het tuig;
^avoir beaucoup, peu d'- breed, smal getuigd
Zijn; 2 (ailes & fig.) vlucht f.; de large - niet een
breede vlucht. [omtrent.
1 • envers prép. jegens, tegen, ten opzichte van, 1
2. envers m. 1 averechtsche zijde, keerzijde T.; 2
tegenovergestelde, tegendeel n.; à 1'--- ,averechts,
i'erkeerd; avoir l'esprit à 1'-- het hoofd inde war ^
envi m. uitdaging f.; I. 1'--- om strijd. [hebben.
enviable adj. benijdenswaardig.
envie f. 1 nijd m., afgunstf.; porter-à benijden;
2 begeerte f., verlangen n.; 3 trek, zin m.; 1'-- me
prend de --- ik krijg lust om; je n'en ai pas -- ik
heb er geen trek in; 4 nijdnagel m.; 5 moedermaal
envieillir v. tr., v. intr. & s'- verouderen. [f.
envier v. tr. 1 benijden, misgunnen; 2 sterk verlangen
naar, hevig begeeren; 3 wedden.
envieux 1 adj. (...euse) nijdig, afgunstig; 2 m.
nijdigaard, benijder m.
enviné adj. naar wijn riekend.
environ 1 adv. omtrent, ongeveer, omstreeks; 2
prép. om, rondom.
environnant adj. omliggend, naburig.
environner v. tr. omringen, omgeven, omsluiten.
environs in. p1. omstreken f. pl., omtrek m.; auxd
e omstreeks.
envisager v. tr. 1 aanzien; 2 beschouwen.
envoi m. 1 afzending; verzending; 2 bezending;
envoiler v. tr.: s'- kromtrekken. [3 opdrachtf.
envoisiné adj met buren; in de buurt van; être
bien - goeie buren hebben.
envoler v. tr.. s'- 1 wegvliegen; 2 vervliegen.
envoAtement in. overtoovering f.
1. envoí ter v. tr. overtooveren.
2. envouter v. tr. overwelven.
envoyé m. gezant, bode m.
envoyer v. tr. zenden, afzenden; wegzenden; 2
richten, toezenden, geven; 3 afvaardigen, uitzenden;
- chercher zenden om, laten halen; ---
dernander laten vragen; -- coucher ou paitre ou
promener wégzenden, naar de maan laten loopen.
envoyeur m. verzender, afzender m.
éocène 1 adj. eocenisch; 2 m. eoceen n.
Éoie m. Aeolus m. [harp f.
éolien adj. ( ene) Aeolisch; harpe -ne agiolus-1
éolipyle m. 1 dampkogel; 2 rookvanger M.
éolique adj. Aeolisch.
épacte f. maansouderdom rn., epacta f.
épagneul m. patrijshond m.
épais 1 adj. ( .'se)& adv. dik, (forêt, foute) dicht;
(obscurité) pikdonker • 2 grof, lomp; 3 dikte f.;
4 (jeu) dikke, groote in. [lompheid f.
épaisseur f. 1 dikte; 2 dichtheid f.; 3 grofheid, 1
épaissir v. tr., v. intr. & s'- 1 verdikken; 2 ver-t
épaississement m. verdikking f. [stompen.
épamprage, ...prement m. 1 afbladering f.; 2
toppen n.
épamprer v. tr. 1 afbladeren; 2 (blé) toppen.
épanchement m. 1 uitstorting f., overloop m.; 2
ontboezeming f.
épancher v. tr. 1 uitgieten; 2 uitstorten; 3 lucht
geven aan; 4 s'--- overloopen, zich uitstorten.
épan choir m. afvloeipijp f., stortgat n., afleider in.
épandre v. tr. uitspreiden, verspreiden.
épanouir v. tr. 1 doen opengaan, doen ontluiken;
- la rate de lever doen schudden; 2 doen stralen;
3 s'- opengaan, ontluiken,, ophelderen.
épanouissement in. 1 opengaan n., ontluiking f.,
2 verruiming; 3 opheldering f.
éparcet m. hanekam m.
épargnant -- 192 -- épicrane
épargnant ach. zuinig, spaarzaam.
épargne f. 1 spaarzaamheid f.; 2 besparing, uitsparing
f.; 3 spaarpenning m.; caisse d'— spaarkas
f.; taille d'— zwarte kunst f.
épargner v. tr. 1 sparen; 2 besparen, uitsparen,
uitzuinigen; -- le temps den tijd waarnemen; 3
verschoonen, ontzien.
éparpillement m. verstrooiing, verspreiding f.
éparpiller v. tr. 1 verstrooien, verspreiden; 2 uitstrooien.
[de war.
1. épars adj. 1 verspreid, verstrooid; 2 los, in 1
2. épars m. 1 rondhout n.; stok m.; 2 weerlicht,
zeelicht n.
épart m. 1 dwarshout n.; 2 wringstok m.; 3 staander
in.; 4 mandenmakersriet n.; 5 weerlicht n.
éparvin m. spat t.
épatant adj. verstommend, om er van om te vallen.
épaté adj. 1 zonder voet: 2 plat; nez — platneus
m.; ancre —e anker n. zonder blad; 3 stomgeslagen.
épatement m. 1 platheid, stompheid; 2 verstomdheid
f.; 3 (mar.) spatting f.
épater v. tr 1 afplatten; 2 den voet afbreken van;
3 stomslaan; 4 s' — den voet verliezen; losraken,
slepen, afgeplat worden, zich afstompen; languit
vallen; verschieten (voor) .
épaulard m. butskop, noordkaper rn.
épaule f. schouder m.; -- de mouton 1 scliapebout
m., 2 (voile) aap m., 3 breede bijl m.; ehanger
son fusil d'— zijn geweer overgooien; doener
tin coup d'— een duw geven; ii ne jette pas les --s
de mouton par la fenêtre hij splijt een zwavelstok
in vieren; courber ou plier les —s het hoofd
buigen; lever ou hausser les —s de schouders ophalen;
marcher des —s trotsch daarheen stappen;
graisser les —s à den rug smeren; porter sur les
—s (fig.) op den hals hebben; regarder par dessus
1'-- over den schouder aanzien; payer par dessus
1'-- over den schouder betalen; 2 (vaisseau) voorboeg
m.; 3 (étang) dam m.
épaulée f. 1 schouderstoot m.; par --s met horten
en stoeten; 2 voorkwartier n.
épautement m. 1 borstwering f.; 2 steunmuur m.;
3 borst f.; 4 halsijzer n.; 5 aanslag m.
épauler v. tr. 1 den schouder verstuiken; épaulé
met verrekten schouder; 2 (fusil) schouderen; 3
bijstaan, ondersteunen; 4 dekken, beschutten.
épaulette f. 1 schouderstuk n.; 2 belegsel n., t
epaulière f. schouderband m. [borst f.
épave 1 adj. onbeheerd; 2 f. goed zonder eigenaar;
dier zonder meester; 3 wrak; strandgoed n.; droit
d'-- strandrecht n.; 4 (fig.) wrak n.
épeautre m. spelt f.
épéef.1 degen m., (plus large)zwaard n.; tirer l'---
van leer trekken; passer au f11 de 1'— over de
kling doen springen; emporter à la pointe de 1'.--
met geweld van wapenen verkrijgen; fis en sopt
aux s et aux couteaux ze staan op het messentrekken;
mourir d'une belle — roemvol sneven;
presser 1'--- dans les reins het mes op de keel zetten;
— de chevet stokpaardje il.; se l^attre de l'---
qui est chez le fourbisseur om 's keizers baard
twisten; 2 (homme d') — krijgsman: 3 krijgsdienst
m., zwaard n.; 4 --- de mer zwaardvisch
m.; 5 slaghout n., 6 spaak f.; 7 aalgeer m.
épeiche f. bonte specht m.
épeler v. tr. spellen.
épeilation f. spellen n.
épenthèse [inj f. inlassching f.
épenthétique [in{ adj. ingelascht, ingeschoven.
éperdu adj. buiten zich zelf, ontsteld.
éperdument adv. ! hartstochtelijk, smoorlijk; 2
uit alle macht.
éperlan m. spiering m.
éperon rn. 1 spoor f.; coup d'— spoorslag m.;
chausser les --s de sporen aandoen; gagner ses
--s zijn sporen verdienen; n'avoir ni bouche ni
--s naar toom noch sporen willen luisteren; 2
(reil) hoekrimpel m.; 3 sneb f., snuit m.; 4 golfbreker.
steenen beer m.
éperonné adj. gespoord; vaisseau — ramschip n.
éperonnelle f. klis(kruid n.) f.
éperonner v. tr. 1 de sporen geven; 2 aansporen,
aanhitsen; 3 de sporen aandoen.
éperonnier m. sporenmaker m.
épervier m. 1 sperwer m.; 2 werpnet n. ; 3 haviksverband
n.
épervière f. havikskruid n.
épervin m. spat f.
épeuré adj. verschrikt.
éphèbe m. huwbaar jongeling m.
éphélide f. sproet f.; — hépatigiie leverpuist f.
éphémère 1 adj. eendaagsch; kortstondig; 2 m.
haft n., dagvlieg f.; 3 f. spinkruid n.
éphémérides f. pl. 1 dagboek n.; almanak m.; 2
dagelijksche gebeurtenissen f. pl.
Éphèse f. Ephesus n.
éphésien adj. ( ene) Ephesisch, van Ephesus; 2
m. E— Epheziër m.
éphod m. lijfsluier, ephod m.
éphore nl. ephoor m.
épi m. 1 (koren)aar f.; en -- aarvormig; monter
en -- in aren schieten; 2 spits, punt f.; 3 be•
schoeiing, kribbe f.; 4— de cheveuxhaarbosje n.
— d'eau zwamkruid; --- du vent veldzwamkruid;
épiage m. aarvorming f. [n.
épiearpe m. 1 polspleister; 2 bovenhuid f.
épice f. kruideri], specerij f.; pain d'— peperkoek
m.; eest chère — het is peperduur; eest une fine
-- het is een boze vos;— s1suikergoed n.,.(f1am.
spekken f. p1., 2 suikerpenningen m. • p1.
épicéa m. (roode) spar f.
épicène adj. gemeenslachtig.
épicer v. tr. kruiden, peperen.
épleerie f. 1 kruiderij f.; 2 kruiderijhandel;
kruidenierswinkel m.
épichéréme [ké] m. opgehoopte sluitrede f.
épicier 1 m. ...ière f. kruidenier m., ...ster f.;
adj. kruideniersachtig.
1. épierdne m. schedelhuid f.
picrá ne -- 193 — épluch age
épicráne, ...cránien adj. ( cne) schedelhuids-.
picure m. Epicurus m.
oicurien 1 adj. ( one) Epicurisch; 2 m. epicu-T
picurisme m. epicurisme n. [rist m.
bicycle m. bijkring, bijcirkel m.
icycloïde f. epicycloïde f.
bidémief. 1 besmettelijke ziekte f.; 2 besmetting f.
pidémique adj., c ment adv. besmettelijk, aan-
`ekend, heerschend, epidemisch.
piderme ni. 1 (opper)huid f.; 2 (dun) vlies n.;
voir 1'— sensible een teere huid hebben.
p^idermique adj. opperhuidsch.
. épier v. tr. bespieden; -- l'occasion op de gelemnheid
loeren.
. épier v. intr. in aren schieten; épié in aren
!aand, aarvormig.
eierrage, épierrement m. wegruiming f. (derT
pierrer v. tr. (van steenen) zuiveren. [steenen).
bleu m. (^ x) jachtspies f., zwijnspriet m.
bieur m.; ...euse f. bespieder m., ...ster f.
bigastre m. maagstreek f.
pigastrique adj. van de maagstreek, maag-t
jigénèse f. bijkomende vorming f. [streek-.
»iglotte f. lel, huig f.
piglottite f. huigontsteking f.
^igrammatique adj. epigrammatisch, van het
Iuntdicht, scherp, stekelig.
Pigrammatiquement adv. scherp, stekelig.
iigrammatiser v. intr. puntdichten maken.
igrammatiste m. puntdichter m.
iigramme f. 1 puntdicht n.; 2 scherpe zet m.; 3--
'agneau lamsepigram n.
pigraphe f. 1 opschrift n.; 2 kenspreuk f., motto n.
igraphie f. opschriftkunde f.
pigraphique adj. opschriftkundig, epigraphisch.
plgraphiste m. opschriftenkenner, epigraphistm.
pilation f. ontharing f.
pilatoire adj. (& rri.) ontharend (middel n.)
pilepsie f. vallende ziekte f.
pileptique 1 adj. van de vallende ziekte; 2 met de
allende ziekte behept; 3 m. lijder m. aan valende
' ziekte; 4 razende m.
piler v. tr. ontharen.
pileur m. onthaarder m.
pillet m. grasaartje, halmpje n.
pilobe m. waterwederik f.
pilogue m. 1 slotwoord n.; 2 slot n.
piloguer v. intr. & tr. vitten (op), bedillen.
pilogueur m. vitter, bedilal m.
^pinard(s) m. (pl.) spinazie f.; — des juifs jodennalues
f.; (épaulette à) graine d'—s (epaulet f.
'iet) troetels m. p1.
'pinc(el)er, épinceter v. tr. noppen.
pincette f. hoptangetje n.
pine f. 1 doornstruik) m.;— blanche witte hageoorn;
-- jaune, gouddistel f.; 2 doorn, stekel m.;
tre sur des —s op heete kolen zitten; fagot d'---s
fig.) stekelvarken n.; (zoo.) -- double zeepaardje
i.; — de Judas pieterman m.; 3— dorsale rugge
;raat f.; — du nez neusbeen n.
épinette f. 1 doorntje n.; 2 (mus) spinet n.; 3
(cage) mastkooi f.; 4 (arbre) mastboom m.
épineux adj. (...euse)1 doornig,stekelig; 2 netelig.
épine-vinette f. (mos- cDs) 1 zuurdoorn m., berberis
f.; 2 aas n.
épingle f. 1 speld f.; -- à cheveux haarspeld;
de sfireté bakerspeld; coup d'— speldeprik m.;
tirer son ---du jeu zich voorzichtig achteruittrekken;
tiré à quatre —s in de puntjes (gekleed); —s
speldengeld n.; 2 klemhoutje n., knijper m.
épingler v. tr. 1 vastspelden; 2 doorsteken; 3
(fusil) ruimen.
épinglerie f. 1 speldenfabriek f.; 2 speldenhandel^
épingiette f. 1 speldje n.; 2 ruimnaald f. [m.
épinglier m....ière f..speldenmaker, ...verkoopera
épin1er m. doornstruik m. [m., ...sterf.
épi n i ère 1 adj.: moelle — ruggemerg n.; 2 f. haltedoorn
m.
épinoche 1 f. stekelbaars m.; 2 m. beste koffie f.
Épiphanie f. Driekoningendag ni., ...feest n.
épiphonème m. 1 toeroep m.; 2 slotspreuk f.
épiplocèle f. darmnetbreuk f.
épiploon m. darmnet n.
épique adj. heldendichterlijk, helden-, episch;
poème, poésie, poète — heldendicht n., heldendichtsoort
f., heldendichter m.
Ëpire m.: 1'— E,pi_rus m. [pelijk.
épiscopal adj. (...aux), emeni adv. bisschop-t
épiscopat m. 1 bisschopsambt n.; 2 bisschoppen
m. pl., episcopaat n. [bijkomend geval n.
épisode m. 1 tusschenstuk, tusschentooneel; 2 1
épisodique adj. ingelascht, bijkomend.
épispastique 1 adj. (blaar)trekkend; 2 -- m.
épisperme m. zaadvlies n. [trekpleister f.
épisser v. tr. splitsen.
épissière f. vliegennet n.
épissoir m. splitsijzer n.
épissure f. splitsing f.
épistaxis [s'] f. hevige neusbloeding f.
1. épistolaire adj.. style, forrne — briefstijl,
briefvorm m.
2. épistolaire, ...lier, ...lographe m. tiriefschrij-T
épistyle m. hoofdbalk m. {ver m.
épitaphe f. 1 grafschrift n.; ii fera notre -- hij
zal ons nog begraven; 2 muurzerk f.
épithalame m. huwelijkszang m.
épithètef. 1 hoedanigheidswoord n.; 2 bijnaam m.
épithétique adj. met hoedanigheidswoorden gestoffeerd.
épitoge f. 1 overmantel; 2 schoudermantel m.
épitomé, ...me m. 1 kort begrip n.; 2 korte heilige
geschieden is t.
épitre f. 1 brief m.; -- dédicatoire opdrqchtsbrief;
2 zendbrief, epistel m.; 3 (messe & iron.)
epistel m.; cáté de 1'— epistelzijde f.
é pi zo oti e [zo-o-si] f. veepest t. [ziekte f.
épizootique adj. veepestachtig; maladie — vee-t
éploré adj. in tranen smeltend, rouwvol.
éployé adj. (hérald.) uitgespreid. [schoonmakenn.
épluchage, ...chement m. uitpluizingf.;verlezen,1
éplucher -- 194 — équipa
éplucher v. tr. 1 plukken, afplukken, uitplukken;
2 wieden, uitdoen; 3 schoonmaken, verlezen; 4
schillen; pellen; 5 (tissus & fig.) uitpluizen; —
des écrevisses spijkers op laag water zoeken.
éplucheur m. plukker, schoonmaker, Schiller, uitpluizer
m.; — de mots woordenzifter m.
épluchoir m. pluismesje n.
épluehure f. uitpluissel n., afval n.; schillen; pelépode
f. slotzang, toezang m. [ten f. p1.
épointage, ...tement m. afpunting, afstomping f.
épointé adj. 1 afgepunt, afgestompt; 2 ontheupt,
lam. [heupen.
épointer v. tr. i afpunten, afstompen; 2 ont- 1
épointillage m. nopping, pluizing f.
épolntiller v. tr. noppen, pluizen.
épols m. pl. bovenste (gewei)takken m. p1.
éponge f. 1 spons f.; passer l'-- sur uitwisschen,
niet meer spreken van; 2 (sabot) hiel m.; 3 (fer à
cheval) kalkoen m.
épong ve. rtr..1 afsponsen, afwisschen; 2 opnemen.
éponyme m. naamgever m.
épopée f. heldendicht, epos n.
époque f. tijdstip n.; faire — een tijdpunt daarstellen;
à 1'— de ten tijde van.
épouiller v. tr. luizen.
époumoner v. tr. buiten adem brengen, ademloos
maken; s'-- á crier zich heesch schreeuwen; s'— à
courir zich buiten adem loopen.
épousaiiles f. pl. trouwplechtigheid f.
épouse f. echtgenoote, vrouw f.;—de Jésus-Christ,
du Seigneur bruid vanJezus-Christus, des Heeren.
épousée f. bruid, _jonggehuwde f.
épouser v. tr. 1 huwen, trouwen; 2 aannemen,
aantrekken; 3 zich aansluiten bij.
épouseur m. vrijer, trouwlustige m.
époussetage rit afstoffing f.
épousseter v. tr. 1 afstoffen. afborstelen; 2 uitkloppen,
afrossen. [stoflap m.
époussetoir m. 1 stoffer m.; 2 penseeltje n.; 3 1
époussette t. 1 stofborstel m.; 2 stoflap in.
épouvantable adj., oo ment adv. verschrikkelijk,
ijselijk.
épouvantail m. (cos) 1 vogelverschrikker, molik
m.; 2 schrikbeeld n.
épouvante f. schrik, angst in.; causer de l'—
schrik aanjagen.
épouvantement m. verschrikking f.
épouvanter v. tr. 1 verschrikken; 2 s'— schrikken.
époux 1 m. echtgenoot, man m.; les -- de echtgenooten;
1'-- de l'Église de bruidegom in. der ^
épreindre v. tr. uitdrukken, uitpersen. [Kerk.
épreinte f. 1 drang m.; persing f.; 2 mest m.
éprendre v. tr. 1 innemen; 2 s'-- zich laten innemen.
épreuve f. 1 proef, onderneming f.; faire 1'--
de beproeven; mettre à 1'— op de proef stelten;
à 1'— de bestand tegen;. à toute -- beproefd;
2 beproeving f.; 3 drukproef f.; 4 afdruk
m.; 5 examen, onderzoek n.
épris adj. ingenomen (met); verslingerd (op).
éprouver v. tr. 1 beproeven, op de proef steil
êprouvé T beproefd; 2 ondervinden; gevoelen
éprouvette f. 1 tentijzer n.; 2 kruitproever m.
proeflepel m.; 4 proefglas n.; 5 peilstok m.
(pompe) verklikker m.
épucer v. tr. vlooien.
épuisable adj. uitputbaar.
épuisement m. uitputting 'f.
épuiser v. tr 1 (en gén., propre & fig.) uitputti
2 uitscheppen; 3 (affaires) afhandelen; 4 (éditie
uitverkoopen.
épuisette f. 1 schepnetje; 2 schepbord n.
épuli(d)e f. wild tandvleesch n.
épulon m. 1 dischpriester; 2 dischgenoot m.
épulotique 1 adj. heelend; 2 m. heelmiddel n.
épurateur 1 m. zifter; 2 reiniger m.; 3 ai
(...trice) reinigend.
épuratif adj. (...ive) zuiverend.
épuration f. zuivering, loutering f.
épure f. schets f. (naar schaal).
épurement m. 1 zuivering f.; 2 zuiverheid f.
épurer v. tr. zuiveren; louteren; klaar maken.
épu'rge f.: grande — ricinusboom m.; petite
springkruid n., spurrie f.
équarrir v. tr. 1 vierkanten; (fig.) beschaven;
uithouwen; 3 villen.
équarrissage in. 1 vierkanti;ig f.; 2 vierkant n.
villen n.; 4 vilplaats f.
équarrissement m. vierkanten n.
équarrisseur m. (paarden)vilder m.
équarrissoir m. 1 slagbeitel m.; 2 vildersmes
équateur [kw] m. evenaar m.; république
1'É— republiek f. Ecuador.
équation [kw] f. 1 vergelijking; 2 vereffening
équatorial [kw] adj. (...aux) van den evencc
evenachts. [t.— Ecuadoriër i
équatorien [kw] 1 adj. ( ne) Ecuadorsch; 2n
équerre f. winkelhaak m. zwei f.; à 1'-- haal
d'— in den haak; mettre d'— haaks maken; p
d'— uit den haak.
équsrrer v. tr. haaks maken.
équestre [kw] adj. ridderlijk, ruiterlijk; ordre
ridderschap n.; statue — ruiterstandbeeld; c
que --- ' paardenspel n.
équiangle [kw] adj,. gelijkhoekig.
équidlfférenee [kw] f. gelijk verschil n.
équidistant [kw] adj. evenwijdig, gelijkstand.
équilatéral [kw] adj. (...aux) gelijkzijdig.
équilatère [kw] adj. onderling gelijkzijdig.
équilibre m. evenwicht n.
équilibrer v. tr. in evenwicht brengen ou houde
équilibré . (goed) in evenwicht.
équilibrisme m. evenwichtskunst f.
équilibriste m. evenwichtskunstenaar m.
équinoxe m. nachtevening f.; marée d'— sprin
vloed ni. • [evennacht
équinbxial adj. (...aux) van de nachtevenina
équipage m. 1 bemanning f., (scheeps)volk n.;
koets f. en paarden n. p1.; 3 tuig, gerei, geree
schap n., toerusting f., behoeften f. pl.
équipe — 195 -- esbrouf (f.).e
quipe f. 1 ploeg f.; chef d'— ploegbaas m.;
comme d'— spoorwerkman, witkiel m.; 2 sleep
1.
(vaartuigen). [nenheid f.
quipée f. 1 inval m.; 2 uitstapje n.; 3 onbezon-1
quipement m. uitrusting f.
quiper v tr. 1 uitrusten; 2 bemannen; 3 toeusten,
voorzien van: 4 opstellen.
quipollence f. gelijkwaardigheid f.
quipollent adj. gelijkwaardig.
quipoller v. tr. & intr. evenaren.
quitable adj., c ment adv. billijk, rechtmatig.
quitation [kw] f. rijkunst f., paardrijden n.;
cole d'— rijschool f.
quité f. billijkheid, rechtmatigheid f.
quivalemment adv. gelijkwaardig.
quivalence f. gelijkwaardigheid f.
quivalent 1 adj. gelijkwaardig; 2 m. gelijkwaarigheid,
gelijke waarde f.; 3 gelijkwaardige n.;
endre 1'— evenveel (terug)geven, met gelijke
h un t betalen.
quivaloir v. intr. gelijke waarde hebben; — à
00 veel zijn als, gelijkstaan met.
quivoque 1 adj. dubbelzinnig; 2 twijfelachtig;
f. dubbelzinnigheid f. [s'— zich verspreken.
quivoquer v. intr. 1 dubbelzinnig spreken; 2 #
rable m. ahorn(boom) m.;.-- sycomore berghorn.
radication f. 1 ontworteling; 2 uitsnijding; uitrafier
v. tr. schrammen, oprijten. [roeiing f.
aflure f. schram, oprijting f.
raillé adj. 1 omgedraaid; 2 schor.
raillement m. 1 schifting, rafelingf.; 2 omdraaing
f.; 3 schorheid f. [len, schijten.
railler V. tr. 1 rafelen, schiften; 2 s'— uitrafe- i
raillure f. 1 rafeling, schifting; 2 oprijting f.
rasme m. Erasmus, Raas m.
raté, érater -- dératé,. ...ter.
rbin m smeele f. [n., tijd m.
re f. 1 tijdrekening, jaartelling f.; 2 tijdvak 1
grèbe m. Erebus m., hel f.
recteur 1 adj. oprichtend; 2 rn. oprichter m.
rection f. oprichting f.
reintement m. 1 uitputting, afbeuling f.; 2 afossing
f.; 3 afmaken, afbreken n.
reinter v. tr. 1 ontheupen; 2 afbeulen; 3 afmaken,
(breken.
reinteur m afmaker, afbreker rn.
rémitique adj. kluizenaars-.
résipèle m. (bel)roos f.
téthisme m. overprikkeling, overspanning f.
rgastuie m. slavenkerker rn. ivitterij f.
rgo 1 conj. dus, bijgevolg; 2 m. twistrede f., t
rgot m. 1 spoor f.; monter ou se dresser sur ses
–s op zijn achterste pooten gaan staan; 2 voetal
f.; 3 bood uiteinde n.; 4 (b1é) brand m.; 5
anat.) vogelklauw m.
Tgotage m. vitterij, haarklooverij f.
rgoté adj. 1 gespoord; 2 brandig; seigle -- moeerkoren
n.
rgoter v. intr. vitten, haarklooven.
ergoterie f. vitterij, haarklooverij f.
ergoteur m. vitter, haarkloover m.
ergotisme Ir,. 1 vitzucht f.; 2 vergiftiging f.
door moederkoren.
éri(ca)cé, ériciné adj. heidekruidachtig.
ériger v. tr. 1 oprichten, stichten; 2 — en verheffen
tot; 3 s'— opgericht worden; s'— en zich opwerpen
tot.
érigère f., érigéron m vlooienkruid n.
éri(g)ne f. oplichter m.
Érin f. Erin, Ierland n.
Érin n ye f. Erinnye, wraakgodin f.
erminette f. (kuipers)dissel rn.
ermitage m. kluis f.
ermite m. 1 kluizenaar, heremiet ni.;[ 2 Bernard
1'— kluizenaarskreeft M.
Ernest m. Ernest(us), Ernst m_
éroder v. tr. 1 wegvreten, wegbijten; 2 afknagen.
érosif adj. (...ive) wegvretend, wegbijtend.
érosion f. 1 wegvreting f., wegbijting; 2 afknaging
f.
érotique adj. van de minne, minne-; poème,
poète — minnedicht n., ...dichter m.
erpétologie f. reptiliënleer f.
errant adj. zwervend, dolend; Juif — wandelende
Jood, Joodsche wandelaar m.; étoile --e dwaalerrata
m. drukfouten(lijst f.) f. pl. [ster f.
erratique adj. 1 zwervend; 2 onregelmatig.
erratum [om'] m. druk/rot f.
erref. 1 gang, loop m.; aller grand-- een grooten
gang gaan; 2 spoor n.; suivre les —s de de voetstappen
drukken van.
errements m. pl. 1 gang, loop m.; 2 dwaalwegen
m. pl.; suivre les vieux —sden ouden sleurvolgen.
errer v. intr. 1 zwerven, dolen; 2 dwalen, zich
vergissen.
erreur f. 1 dwaling, doling f.; misgreep m.; mettre
en — op het dwaalspoor brengen; — des sens
zinsbedrog n.; pas d'— geen twijfel; 2 omzwerving
f., tocht m.; 3 ongebondenheid f.
erroné asij. verkeerd, valsch.
erronément adv. verkeerdelijk.
ere m. kleine wikke f.
érubescence f. roodworder, blozen n.P
érubescent adj. roodworcend, blozend.
éructation f. oprisping f. (veelweter m.
érudit 1 adj. belezen, veelu-etcnd; 2 m. geleerde,
érudition f. belezenheid, ieeiweterij f.
érugineux adj. (...euse) kopergroen.
éruptif adj. (...ive) 1 met uitslag; maladie ...ive
uitslagziekte t.; 2 uitgeworpen, uitbarstings-.
éruption f. 1 uitslag m.; 2 uitbarsting f.
érynge m. kruisdistel f.
érysime m. 1 wilde mostaard m.; 2 steenraket f.
érysipélateux adj. (...euse) roosachtig.
érysip èie m. (bel) roos f.
Érythrée adj.: mer — Roode Zee f.
és prép. in (de); docteur ès lettres doctor in de
letteren; ès liens in (de) banden.
esbrouf(f)e f. bluf m.; faire de 1'-- bluffen.
esbrouf (f)er — 196 — espalie
esbrouf(f)er v. tr. overbluffen .[trapte n.
escabeau m. ('x), ...belle f. 1 voetbankje; 2 1
escadre f. smaldeel n.; chef d'— schout bij-nacht
escadrille f. klein smaldeel n. (m.
escadron m. 1 ruiterbende f., eskadron n.; chef
d'— ritmeester m.; 2 schaar f.
escadronner v. tr. 1 ruiten/oefeningen uitvoeren;
2 eskadrons vormen.
escalade f. 1 beklimming, bestorming; 2 inklimming
f.; vol à 1'— diefstal m. met inklimming.
escalader v. tr. 1 beklimmen, bestormen; 2 klimmen
in.
escale f. ankerplaats, aanlegplaats f.; faire —
binnenloopen in, aandoen.
escaler v. intr. aanleggen, binnenloopen.
escalier m. trap f.; — tournant ou en (co)limacon
ou en escargot oti à vis wenteltrap, spiltrap; — de
commande valreeptrap.
escalin m. schelling m.
escalope f. schijf f.; — de veau kalfsoester f.
escamotage ni. (weg)goocheling f.'
esèamote f. goochelballetje n.
escamoter v. tr. 1 goochelen; 2 weggoochelen,
wegmoffelen.
escamoteur m. 1 goochelaar; 2 wegmoffelaar m.
escamper v. intr. zijn biezen pakken, de plaat
poetsen.
escampette f. heimelijke vlucht f.; prendre (de) la
poudre d' — het hazenpad kiezen.
Escanaffles f. Schalafië n.
escapade f. 1 koldersprong rn.; 2 vlucht, ontsnapping
f.;faire une — een buitensporigheid begaan.
escape f. 1 zeilschacht f.; 2 aanloop m.; 3 afloopt
escarbilie f. sintel m. [m.
escarbot m. kever m., tot f.; — bruyant bromkever;
— horticole St-Janskever m.; -- volant vliegend
hert n.
escarboucle f. karbonkel m.
escarcelle f. (gordel) beurs f., (gordel) buidel m.
escargot m. 1 slak f.; 2 (water)schroef f.
escarmouche f. schermutseling f.
escarmoucher v. intr. schermutselen.
escarmoucheur m. schermutselaar m.
escarole f. krolandijvie, wilde latuw f.
escarpe 1 f. walglooiing f., walvoet m.; 2 m. dief ;
escarpé adj. steil. [en moordenaar m.
escarpement m. steilte, steile helling f.
escarper v. tr. 1 steil maken; 2 vermoorden en
bestelen.
escarpin m. 1 dansschoen m.; jouer de 1'— zich
uit de voeten maken; 2 voetschroef f.; 3 trapschoent
esearpolette f. schommel, touter m. [m.
esearre f. 1 schilfer f.; 2 (wond) roof f.
Escaut m. Schelde f. [a bon — opzettelijk.
escient m. bewustheid f.; à mon—bij mijn weten;t
eselandre m. schandaal n. [halssnoer n.
eselavage m. 1 slavernij f.; 2 slavenketen m., t
eselavagiste m. voorstander m. van de slavernij.
esclave 1 m. & f. slaaf m., slavin f.; cóte des E—s
Slavenkust f.; 2 adj. slaafsch.
eseiavon 1 adj. Slavonisch, Sloveensch; 2 m. ESlavoniër,
Sloveen m.
escobar m. escobar, dubbelzinnige bedrieger r
escobarder 1 v. intr. dubbelzinnigheden bezige
2 v. tr. door list verkrijgen.
escobarderie f. sluwe uitvlucht f.
escoffier v. tr. van kant maken. [slaapmuts'
escoffion m. 1 trekmuts f.; 2 hoofddoek m.; 3
escogriffe m. grijpvogel m.; long — lange slun
escompte f. korting f.; disconto n. [gel r^
escompter v. tr. I (tegen korting) vooruitinne,
disconteeren; 2 te veel rekenen op, teren op, ii
breuk maken op.
escompteur m.: (banquier) — disconteerder r
escope = écope.
escopette f. 1 haakbus f.; 2 hoosvat n.
Escornais m. Schorisse n.
escorte f. geleide, gevolg n., stoet m.
escorter v. tr. (be)geleiden, vergezellen.
escot m. 1 gekeperde stof, scot f.; 2 leischerf
3 schoothoorn m.
escouade f. 1 rot n.; 2 ploeg f.
escoupe f. (kalkbrander)schop f.
escourgée f. 1 riemzweep f.; 2 dracht f. zweep
escourgeon m. vroege gerst f. [slage
escousse f. (aan)loop m.
escrime f. 1 schermen n.; 2 schermkunst.
maître d'— schermmeester m.; salie d'-- schent
school f.; faire de 1'— schermen.
escrimer v. intr. 1 schermen; 2 s'— de schermt
met, zich weren met, zich moeite geven met; s'—i
zich inspannen om te.
escrimeur m. 1 schermer; 2 schermmeester m.l
escroc lój m. oplichter m. [gele!
escroquer v. tr. 1 oplichten, afzetten; 2 aftrok
escro q ueri e f. oplichting, afzetteri], aftroggelarij
escroqueur m. afzetter, aftroggelaar m.
1. Esculape m. Aesculapius in.
2. esculape m. 1 geneesheer, arts, esculaap rr,
2 slangendrager m.; 3 esculaapslang f.
Ésope m. 1 Aesopus m.; 2 buitenaar m.
ésotérique adj. inwendig, geheim.
1. espace m. 1 ruimte f.; 2 tijdruimte f.; 3 ui
spansel, luchtruim n.; être dans les —s in hooge
sferen zweven; 4 tusschenruimte f.
2. espace f. scheistaafje n., spatie f.
espacement m. tusschenruimte f.
espacer v. tr. 1 tusschenruimte laten tussche,
2 vaneenscheiden; 3 schaarsch maken, over lan,
tusschenruimten verdeelen.
espadon m. 1 slagzwaard n.; 2 schermsabel
3 zwaardvisch m. [2 sabelscherme
espadonner v. intr. 1 met een houwdegen vechter
espadrille f. linnnen slof f.
Espagne f.: 1'— Spanje n.
espagnol 1 adj.& (langue) m. Spaansch adj.&
2 m. E— Spanjaard m.
espagnolette f. T spagnolet f.
espalier m. 1 latwerk n.; (arbre en) — leiboom m
2 voorroeier m.
espar — 197 — estache
espar m. 1 spar, stang f.; 2 hefboom m.
esparcette f. hanekam m., krok f. [kruid n.
espargoule, ...out(t)e f. 1 spurrie f.; 2 moeder-t
espèce f. 1 soort f., slag n.; beaucoup d'—s de
velerlei; de toute -- allerhande; de même —
gelijksoortig; une — de musicien een stuk van
een muzikant; 2 bepaald geval n.; 3 —s 1 munt f.;
—s sonnantes klinkende munt; 2 kruiden f. pl.;
3 gedaante(n) f. (pl.) (van brood en wijn).
espérable adj. wenschelijk.
espérance f. hoop, verwachting f.; vivre d'— op
hoop leven; Sainte E— (iron.) de dag m. voor de
prijsuitdeeling.
espérer v. tr. hopen (op), verwachten; — en zijn
hoop vestigen op. [m.
espiègIe 1 adj. snaaksch, oolijk; 2 m. snaak, guit t
espiègierie f. 1 schalkschheid f.; 2 snakerij f.;
guitenstreek m. [vaart f.
Espierre [ep] f. Spiere n.; canal de 1'— Spiere-t
espingole f. donderbus f.
espion m., ne f. 1 spion, bespieder m., ...sterf.;
2 straatspiegel m.
espionnage m. spionneering f. [spionneeren.
espionner 1 v. tr. bespieden. beloeren; 2 v. intr. 1
esplanade f. 1 voorplein n.; 2 (ois.) streekvlucht f.
espoir m. hoop, verwachting f.
esponton m. I halve piek f.; 2 afloop m. (van een
espringale f. steenslinger m. [stang).
esprit m. T geest m.; Saint- E— Heilige Geest;
— public openbare meening f.; — turbulent woelgeest;
— frappeur klopgeest; —fort vrijgeest m.;
— faible zwakhoofd n.; —doux,—rude (gramm.)
zachte, sterke aanblazing f.; — de vin wijngeest;
— de corps gildegeest; — du, siècle tijdgeest; —
du monde wereldwijsheid f.; — de retour voornemen
n. om terug te komen; — de prophétie gave f.
der voorzegging; — de parti partijzucht f.; — de
contradiction twistgeest;—des affaires aanleg m.
tot den handel; homme d'— geestig man; trait
d'— geestige zet m.; avoir de 1'— verstand hebben,
geest hebben; avoir 1'— mal tourné een verkeerden
aard hebben; avoir le bon — de zoo verstandig
zijn om; ou avait-il l'—?waar waren zijn zinnen?
faire de 1'— geestig zijn; perdre 1'— het
verstand verliezen; perdre les —s in zwijm vallen;
reprendre ses —s weer bijkomen; rendre 1'— den
geest geven; se mettre dans 1'— zich in 't hoofd
halen; aliéner -les —s de gemoederen vervreemden;
terre du Saint-E— Heilig-Geestland; Be du
Saint- E— Heilig-Geesteiland n.
esprot m. sprot f.
esquif m. bootje, schuitje n.; le noir -- het zwarte
esquille f. splinter m. [schip n.
esquilleux adj. (...euse) splinterig.
esquiman m. schieman m.
Esquimau 1 m. (xx) Eskimo m.; 2 adj. e—T
esquinancie f. keelontsteking f. [Eskimoosch.
esquinter v. tr. 1 den nek breken; 2 afbeulen; 3 :
esquipot m. 1 bus f., 2 inzet, pot m. [afrossen.
esquisse f. schets f., ontwerp n.
esquisser v. ' tr. schetsen, ontwerpen, [sluipen.
esquiver v. tr. 1 ontwijken, ontduiken; 2 s'— weg-t
essai m. 1 proef, proefneming f.; coup d'— proefstuk
n.; à 1'— op de proef; 2 toets m.; 3 staal,
monster n.; 4 verhandeling f., vertoog n.
essai m m. zwerm m. [tijd m.
essaimage, ... mement m. 1 zwermen n.; 2 zwerm-;
essai m er v. intr. 1 zwermen; 2 uitvliegen.
essanger v. tr. in de week zetten.
essarmenter v. tr. uitdunnen.
essart m. rooiland n.
essartage, ...tement m. (uit)rooiing f.
essarter v. tr. (uit)rooien, zuiveren.
essayer 1 v. tr. de proef nemen van, beproeven;
2 toetsen; 3 (habits) passen; 4 v. intr. trachten,
pogen; — de tout alles beproeven; 5 s' — trachten,
pogen; zijn krachten beproeven.
essayeur ni. 1 proever, keurderm.; 2 (aan)pasesse
f. S, es'f. [ser m
esseau m. ( xx) 1 dissel m.; 2 dakplank f.
essence f. 1 wezen n.; par — wezenlijk; en — in
wezenlijkheid; 2 bestanddeel n.; 3 aftreksel n.,
olie f., geest m.; 4 gezuiverde petroleum f.; 5 stof,
soort f.; — de ehêne eikenhout n.
essenei(f1)er v. tr. tot olie maken, overhalen,
geurig maken.
essénIen 1 adj. (ne) Essenisch; 2 m. Essener m.
essentiel 1 adj. ( xle) wezenlijk; 2 onontbeerlijk;
3 zelfstandig; 4 van wezenlijk belang; 5 overgehaald;
6 m. wezenlijke n.
essentiellement adv. wezenlijk.
essette f. dissel m.
esseulé adj. eenzaam, verlaten.
essi eu m. (-D x) T as f.
essor m. vlucht f.; vrije loop m.; prendze 1'— zijn
vlucht nemen; donner 1'— de vrije vlucht geven.
essorage m. I drogen; 2 opstijgen n.
essorer v. tr. 1 'drogen; 2 opstijgen, wegvliegen.
essoriller v. tr. 1 kortooren, motsen; 2 het haar te
kort knippen, kortharen.
essouchement ni. uitroeien n. (der boomstronken).
essoucher v. tr. (de stronken) uitroeien uit.
essoufflé adj. buiten adem, ademloos.
essouffiement m. ademloosheid f.
essouffier v. tr. 1 buiten adem brengen; 2 s'---
buiten adem raken.
essui m. droogplaats f., droogzolder m.
essuie-main m. (cD-cDs) handdoek m.
essuie-plume m. ('- -'s) inktlapje, inktborstel-:
essuyage m. afdrogen, afwisschen n. [tje n.
essuyer v. tr. 1 afdrogen, afwisschen, afvegen; —
les plàtres de muren drogen; 2 ondervinden,
ondergaan, lijden; — un affront een beleediging,
ondergaan; -- des pertes verliezen lijden; — le
feu aan het eerste vuur blootgesteld zijn.
essuyeur m. afdroger, afveger m.
est [es'-t') 1 m. oosten n.; 2 adj. oost, oostelijk;
en eo.mpos. oosten-, ooster-.
estacadef. paalwerk, staketsel n., (haven)hoofd n._
estache f. brugpaal m.
estafette -- 198 — étamer
estafette f. renbode, koerier m.
estafier m. 1 staffier; 2 huurmoordenaar m.
estafiiade f. jaap, snee, kerf f.
estafiiader v. tr. japen.
estagnon m. (vertind) koperen vat n.
Estaimpuis m. Stemput n.
estame f. breiwol, salet f. [bergzitter m.
estaminet m. herberg, staminee f.; pilier d'—her-t
estampage m. stempelen n.; afdruk m. [f.
estampef. 1 prent f.; 2 stempel m.; 3 stampsuikert
estam per v. tr. 1 stempelen; 2 plaatdrukken; 3 afdrukken;
4 uitronden, gaten slaan in.
estampeur m. stempelaar m.
estampillage m. 1 stempeling f.; 2 stempelwerk n.
estam.pille f. stempel m.
estampiiler v. tr. stempelen.
Estampuis m. Stemput n.
Estelle f. Stella f.
ester v. intr. staan, verschijnen.
1. estère f. biezen mat, stroomat f.
2. estère, ester(re) f. kreek f.
esthonien 1 adj. & (langue) m.; Esthnisch adj.
& n.; 2 m. E— Esthe m.
esthétique 1 adj. schoon, smaakvol; 2 f. schoon-
Esthonle f.: 1'— Esthland n. [heidsleer f
estimable adj. prijswaardig, achtenswaardig.
estimateur m. schatter, waardeerder m.
estimatif adj. (...ive) schattend, waardeerend;
devis — bestek n., raming f.
estimation f. schatting, waardeering, gissing f.
estime f. 1 achting f.; il est perdu d'— hij heeft
alle achting verloren; 2 schatting; 3 gissing, gis f.
astimer v. tr. 1 schatten, waardeeren, ramen; 2
achten; 3 gissen; 4 oordeelen, meenen; 5 s'—
zich achten, zich houden voor.
estival adj. (...aux) zomersch, zomer-.
estoe [k'] ni. 1 boomstronk; 2 stootdegen m.; d'—
et de taille met stoot- en houwdegen, in 't wild;
frapper d'— et de taille steken en houwen; 3
stamboom m., geslacht n.
estoeade f. 1 (degen)stoot m.; 2 onverwachte aanval
m., barsch aanzoek n., brandbrief m.
estocader v. intr. 1 degenstooten toebrengen; 2
hevig twisten; 3 stout bedelen.
estomac [al m. 1 maag f.; mal à 1'— maagpijn f.;
ereui de 1'— maagholte, maagstreek f.; — d'autruehe
kippenmaag; 2 hart n.; borst f.
estomaquer 1 v. tr. doen stikken; 2 s'— stikken.
estompe f. doezelaar m.; à l'— gedoezeld.
estomper 1 v. tr. doezelen; 2 s'— wegdonzen.
estouffade f. stoving f.
estrade f. 1 tre(d)e f., optred m., verhevenheid f.; 2
weg m.; battre 1'— op verkenning uitgaan.
estradiot m. stroopruiter m.
estragon m. dragon f., keizerskruid n.
•stramapon m. 1. slagzwaard n.; 2 sabelhouw m.
estramaponner v. tr. met den houwdegen slaan.
•strapade f. 1 wip, wipping f.; 2 wipgalg f.; 3
estrapader v. tr. wippen. [wipsprong m.
Astrapasser v. tr. afmatten, afrijden.
estrope f. strop m., lus f.
estropié adj. verminkt, kreupel; (fig.) gebroken.
estropier v. tr. 1 verminken; 2 radbraken.
estuaire m. inham, m.
esturgeon m. steur m.; eeufs d'— kaviaar f.
et conj. en, alsook; — de trois, — de quatre dat
is drie, dat is vier; — de (courir, chanter) en dan
ging hij ou gingen zij aan het (loopen, zingen).
établage m. stalling f.
étable f. 1 stal m., stalling f.; 2 boeg, voorsteven m.
établer v. tr. stallen.
établi m. 1 (werk)tafel; 2 (werk)bank f.
étab11r v. tr. 1 (vaat)leggen, vastmaken; 2 opslaan,
opstellen, opmaken; 3 vestigen, oprichten, stichten;
4 instellen, tot stand brengen; 5 plaatsen,
vestigen, uithuwelijken; 6 staven, betoogen; 7 étre
établi gevestigd zijn, liggen, staan, vaststaan;
étre bien établi auprès de goed aangeschreven
staan bij; 8 s'— zich vestigen, in zwang komen,
ontstaan, post vatten, trouwen.
établissement m. 1 vastmaken, opslaan, opmaken
n.; 2 vestiging, instelling; inrichting f.; 3 gesticht
n.; 4 plaatsing, verzorging f., uithuwelijken
n.; 5 bewijs n., staving f.; 6 merkteeken n.; 7 hoogwatergetij
n.
étage m. 1 verdieping f.; 2 rij f., trap m., laag f.;
d'— en — al hooger en hooger; menton à double
— dubbele kin; un fou à triple — een gek in folio;
3 staat, stand m.; instinct de bas — lage neigingen
f. Pl.
étager v. tr. 1 trapsgewijze plaatsen; 2 met trap-=
étagère f. rek(je) n. [pen snijden.
étai m. 1 stut, schoor m.; 2 stag f., stagtouw n.
étai m m. kaardwol, kamwol f.
étai n m. tin n.; — en saumons ou bloes bloktin;
— en feuilles bladtin. [slagerswinkel m.
étal m. (...aux) 1 vleeschbank f.; 2 toonbank f.; 31
étalage m. 1 uitstalling f.; 2 uitstalvenster n.; 3
kraampje n.; 4 uitkraming, vertoonmaking,
pralerij f.; faire — de uitkramen.
étalagiste m. uitkramer, uitstalder m.
étale 1 adj. (stil)staand; la mer est — het water
staat stil; vent — staande wind; 2 m. stilstand m.
étaler v. tr. 1 uitstallen, uitkramen; 2 ontplooien,
openleggen, uitspreiden; 3 vertoonen, tentoonspreiden;
pronken; 4 — la marée tij stoppen; 5
s'— uitgestald worden, languit vallen ou gaan r
étaleur m. uitkramer m. [liggen.
étalier m. 1 vleeschkramer m.; garcon — slagersknecht
m.; 2 staak m.
étalinguer v. tr. opsteken.
étalingure f. steek m.
1. étalon m. hengst m.
2. étalon m. 1 ijkmaat f.; 2 standaard ir,.
étalonnage, ...nnement m. ijken n., ijk m.
étalonner v. tr. ijken.
étalonneur m. ijkmeester, ijker m. [set n.
étamage m. 1 vertinning, verfoelieïng f.; 2 vertin-t
étambord, ... bot m. achtersteven m.
étamer v. tr. 1 vertinnen; 2 verfoeliën.
étameur — 199 — ethnarque
étameur m. 1 vertinner; 2 verfoeliër m.
1. étamine f. 1 stamijn f:, zeefdoek n.; 2 haardoek
n.; 3 zeef, teems f.; passer á 1'— ziften.
2. étamine f. meeldraad m.
étaminé adj. met meeldraden, meeldradig.
étaminier m. 1 stamijnwever: 2 teemsmaker m.
étampage m. gatenslaan.
étampe m. stempel m.
étamper v. tr. gaten slaan in.
étamure f. 1 vertinsel; 2 bladtin n.
étanche adj. & f. (water)dicht adj. & n.; -- de
vapeur `stoomdicht; mettre à — stoppen.
étanchéité f. (water)dichtheid f.
étanchement m. 1 stopping; 2 stelping; 3 lessching
f.
étancher v. tr. 1 stillen; stoppen; (sang) stelpen;
(soif) lesschen; 2 dichtmaken.
étan co n m. 1 zware stut ou schoor m.; 2 stang f.; 3^
étan co n n er v. tr. stutten, schoren. [spanhout n.
étanfiche f. hoogte f. (der lagen).
étang m. 1 vijver m.; 2 zoutput; 3 koelbak m.
étape f. 1 stapelplaats, voorraadplaats f.; 2 rustplaats
f., marschkwartier n., etape f., 3 dagmarsch
m., etape f.; 4 proviand f.; rantsoen n.
étapier m. proviandmeester m.
1. état m. 1 (manière d'être) staat, toestand m.;
son — de santé de staat ou toestand van zijn
gezondheid; — de nature natuurtoestand; en —
de guerre op voet van oorlog; — populaire volksinrichting
f.; en — de gréce in staat van gratie;
en -- de travailler in staat om te werken; laisser
une chose en 1'— een zaak laten zooals ze is ou
was; remettre une chose en (1') — een zaak in
haar vroegeren toestand brengen; tenir en — in
gereedheid houden; tenir un grand — een hoogen
staat voeren; être dans tous ses —s zeer opgewonden
zijn; faire — que er op rekenen dat; faire —
de 1 waarde hechten aan, ? rekenen op, staat maken
op; 2 (condition sociale) stand m., beroep n.,
staat m.; choisir un —• een beroep kiezen; —
militaire soldatenstand; — de médecin beroep van
geneesheer; — de mariage huwelijke staat;
question, changement d'— zaak, verandering f.
van burgerlijken stand; devoirs de son — plichten
van zijn staat; 3 (condition politique) stand,
staat m.; tiers — derde stand; —s généraux algemeene
staten, (spéet) Staten-Generaal; 4 (liste)
staat m., opgave f.; coucher sur 1'— op den staat
ou op de lijst stellen; — des biens staat ou opgave
f. der, goederen; — des lieux staat der gelegenheden.
2. ttat m. (corps politique) Staat m.; homme
d'— Staatsman; conseil d'— Raad van State;
raison d'— reden van Staat; coup d'— staatsétat-
major m. generale staf m. [greep m.
États- Unis m. pl. Vereenigde Staten m. pl.
étau m. (co x) (bank)schroef f. [stut m.
étayage, ...yement m. 1 stutten, schoren n.; 2 1
étayer v. tr. stutten, schoren, onderschragen.
été m. zomer m.; se mettre en — zich op zijn
zomersch kleeden; -- de la Saint-Denis ou de la
Saint-Martin Sint-Maartenszomer, oude-wijvenzomer
m.
éteignoir m. 1 domper m.; 2 domperpaddenstoel
m.; 3 domperridder, duisterling m.
éteindre v. tr. 1 uitdoen, uitblazen, uitdooven; 2
(incendie, chaux, mercure) blusschen; (soif) lesschen;
3 dempen, smoren; stillen; doen ophouden;
4 verdelgen, uitroeien; 5 (dette, rente) delgen,
afdoen, aflossen; 6 s'— uitgaan, verdooven, wegsterven.
éteint adj. 1 uitgedoofd; 2 uitgestorven; 3 dof,
mat, zwak; 4 afgedaan, afgelost.
étendage m. i ophangen, uithangen n.; 2 drooglatten
f. pl.; 3 droogplaats f., droogzolder m.
éténdard m. 1 standaard m., vlag, vaan f., vaandel
n.; arborer ou lever 1'— de vaan planten; 2
standaardpapier n.
étenderie f. droogplaats f., droogzolder m.
étendoir m. 1 droogstok m.; 2 kruk f., ferlet n.; 3
droogplaats f.
étendre v. tr. 1 uitspreiden, uitstrekken, uitspannen;
uittrekken; 2 vergrooten, uitbreiden, uitzetten,
verlengen; 3 aanlengen, verdunnen; 4 s'—
zich uitstrekken; zich uitrekken; zich uitbreiden;
reiken; duren; uitweiden (over).
étendu adj. uitgebreid, uitgestrekt, ruim, omvangrijk.
[f., omvang, duur m.
étendue f. uitgebreidheid, uitgestrektheid, ruimtet
éternel adj. (cole), —lement eeuwig.
éternelle f. witte stroobloem 1.
éterniser v. tr. 1 vereeuwigen; 2 s'— zich vereeuwigen,
blijven voortduren; (iron.) wortel schieten.
éternité f. eeuwigheid f.; de toute — van eeuwigheid,
sinds onheuglijke tijden.
éter n u er v. tr. niezen.
éternueur m., ...euse f. niezer m., niesster f.
éternüment. ...nuement m. niezen, genies n.
étésien adj. ( ne) jaarlijksch; vents —s jaarlijksche
noordenwinden m. pl.
ététage, étêtement m. (af)knotting f.
étêter v. tr. (af)toppen; (af)knotten; saule étété
knotwilg m. [bal terugkaatsen.
éteuf m. (kaats) bal m.; (fig.) renvoyer 1'— dent
éteule f. stoppel m.
éther [r'] m. 1 aether mb, hemelruim n.; 2 (liq.)
ether m.
éthéré adj. 1 aetherisch, hemelsch, (sentim.)bovenaardsch;
voute —e hemelgewelf n.; 2 etherachtig,
etherisch.
éthérisation f. 1 etherbedwelming f.; 2 etherveréthériser
v. tr. etheriseeren. [binding f.
éthérisme m. etherbedwelming f.
éthiopien 1 adj. (c ne) & (langue) m. Ethiophisch
adj. & n.; 2 m. 11— Ethiopiër m. [ethica f.
éthique 1 adj. ethisch, zedelijk; 2 f. zedenleer, t.
éthmoldal adj. (...aux) van het zeefbeen, zeefbeen-.
éthmoide m. zeefbeen n.
éthnarehie f. stadhouderschap n.
ethnarque m. stadhouder, ethnarch m.
ethnique — 200 — étrangler
ethnique adj. 1 heidensch; 2 van het volk, volks-;
3 m. volksnaam m.
ethnographe ITi. volkenbeschrijver m.
ethnographie f. volkenbeschrijving f.
ethnologie f. volkenkunde f.
ethnologique adj. volkenkundig.
éthologie f. zedenkunde f.
éthyle m. aethyl n.
éthylène m. aethyleen n.
éthoilée f. zedenbeschrijving f.
étiage m. zomerstand m.
Ëtïenne m. Stephanus, Steven m.
Étiennette f. Stephanie f.
étier m. greppel f.
étinceier v. intr. glinsteren, schitteren, fonkelen.
étincelle f. vonk, sprenkel, sprank f.
étincellement m. glinstering, schittering, fonkeling,
flikkering f. [verwelkt.
étiolé [til adj. 1 bleek en spichtig; 2 kwijnend,
étiolement [tij m. 1 verbleeking, ontkleuring
f.; 2 kwijning f.
étioler [tij 1 v. tr. doen verbleeken; van licht
berooven; 2 v. intr. & s'— bleek opschieten,
kwijnen, verwelken.
étioiogie [til f. leer f. der ziekteoorzaken.
éti q u e l adj . teringachtig; mager, uitgemergeld;
fièvre -- teringkoorts f.; 2 m. magerman m.
étiqueter v. tr. met een kaartje teekenen, merken.
étiquette f._ 1 (aanhecht) briefje n., kaartje, etiket
f.; 2 hofgebruiken n. pl.; 3 beleefdheidsvorm m.;
4 steeknet n.
étirage m. uitrekken, draadtrekken n.
étirer v. tr 1 uitrekken; 2— du fer draadtrekken;
3 afschaven; 4 s'— uitgerekt worden; s'— les bras
étisie f. uittering f. [zich uitrekken.
étoffe f. stof f.; — à fleurs gebloemde stof; ne pas
plaindre 1'—, tailler en pleine — de stof niet
sparen; il a de 1'— er zit iets in.
étoffé adj. gestoffeerd; homme bien — gezet persoon
m.; poitrine bien —e sterke borst f.; voix
--e krachtige stem f.; cheval — krachtig paard n.
étoffer v. tr. 1 stoffeeren, bezetten; 2 uitrusten;
3 dunner slaan; 4 uitwerken.
étolle f. 1 (propre & fig.) sterf.; — de mer (zool.)
zeester; à la belle — onder den blooten hemel; Ie
vent range à 1'— de wind schiet noord; voir les
--s de engeltjes in den hemel zien; faire voir à qq.
les —s en plein midi iem. de maan in klaren dag
doen zien; 2 gesternte n.; — heureuse gelukkig
gesternte; 3 (impr.) sterretje; Monsieur trois —s
Mijnheer Drie Sterretjes; 4 sterrebloem f.; 5 vogelmelk
f.; 6 sterrereiger m.
étollé 1 adj. gestemd; ciel — sterrenhemel m.;
chardon — sterredistel f.; cheval — paard n. met
een bles; 2 m. sterrenhaai m.; 3 sterrevogel m.
étoiiement m. ster f.
étoller v. tr. 1 met sterren versieren; besterren; 2
stervormig doen . barsten, een ster maken in; 3
S'— zich met sterren tooien; stervormig springen.
étole 1. stool f.
étonnant adj., étonnamment adv. wonderbaar,
verwonderlijk, verbazend.
étonnement m. 1 verwondering, verbazing f.; 2
schudding ; 3 barst f .
éto n n er v. tr. 1 verwonderen, verbazen; 2 doen
schudden, schokken; 3 doen barsten; 4 s'-- zich!
verwonderen; schrikken; barsten: vous vous étonnez
que, il vous étonne que het verwondert u dat.
étouffade f. stoving, smoring f.
étouffant adj. smoorheet, stikkend.
étouffé adj. 1 gestoofd; 2 stikkend, benauwd.
étouffée f. 1 stoving, smoring f.; á 1'--- gestoofd;
2 stoverij f.
étouffement m. 1 verstikking f.; 2 beklemdheid f.
éto uffer 1 v. tr. verstikken, smoren; 2 uitdooven,
blusschen; in den doofpot stoppen; 3 dempen; 4
v. intr. stikken, (ver)smachten; — de rire stikken
van lachen; 5 s'— stikken; gesmoord worden;
uitgaan; elkander verdringen ou dooddrukken.
étouffeur m. 1 verstikker, smoorder m.; 2 boa-1
slang f.
étouffoir m. 1 doofpot m.; 2 toondemper m.; 3
zweetstoof f.; 4 worghol n.
étoupe f. werk n., stop f.; mettre le feu aux —s
het vuur aan de lont steken. [steken in.
étouper v. tr. 1 toestoppen; 2 breeuwen; 3 watten t
étouperie f. 1 paklinnen n.; 2 bergplaats f. voor ^
étoupille f. gezwinde' lont f. [werk.
étoupiller v. tr. van een gezwinde lont voorzien.
étoupillon m. zundgatprop f.
étourderie f. onbezonnenheid f.
étourdi adj., ment adv. onbezonnen, onbesuisd;
il est — comme le premier coup de matines
hij is uiterst onbezonnen; à l'—e onbezonnen;
2 m. onbezonnene, loshoofd m. & f., wildzang m.
étourdir v. tr. 1 verdooven, bedwelmen; 2 doof
maken; 3 bedremmelen, onthutsen, van zijn stuk
brengen; 4 opbraden; (eau) laten beslaan; 5 s'—
verdoofd worden, bedwelmd worden; s'— de, sur
zich gevoelloos maken met, voor.
étourdissement m. 1 verdooving, bedwelming
duizeling f.; 2 verbijstering, ontsteltenis f.; 3 roes
m.; 4 (vêt.) kolder m.
étourneau m. (cx) 1 spreeuw m.; 2 (fig.) geelsnavel
m.; 3 (cheval) spreeuwschimmel m.
étrange adj., gyment adv. vreemd, wonderbaar,
zonderling.
1. étranger adj. (...ère) vreemd; affaires ...bres
buitenlandsche zaken f. pl.; légion ...ère vreemdenlegioen
n.; être — à vreemd zijn aan, geen
deel hebben aan, niet behooren tot, niet aangaan.,
2. étranger m., ... ère f. 1 vreemdeling; 2 vreemde
m. & f. [vreemde.
3. étranger m. buitenland n.; à 1'— in dent
étrangeté f. vreemdheid, zonderlingheid f.
étrangie-ehien m. (sans p1.) hondendood f.
étranglement m. 1 verworging f.; 2 samentrekking,
beklemming f.; 3 nauwte, engte f.; 4 smoren,
dempen, verstikken n.
étrangler i v. tr. verworgen; 2 beklemmen. beétrangleur
-- 201 -- étroit
knellen, inkrimpen;. hernie étranglée beklemde
breuk f.; 3 toebinden, toeknijpen; gosier étranglé
.toegeknepen keel f.; 4 te nauw ou te klein maken;
5 smoren, verstikken; (dette) afdoen; voix étranglée
gesmoorde stem f.; 6 v. intr. stikken, versmachten;
7 s'— zich verworgen, verworgd worden,
gesmoord worden, slikken.
étrangleur m. verworger m.
étranglure f. valsche walkvouw f.
étranguillon m. worg m.; poire d'— worgpeer f.
étrape f. stoppelsikkel f.
étraper v. tr. (met de sikkel) afsnijden.
étrave f. voorsteven m.
1. être(étant, été, je suis, je fus) T zijn; 1 v. intr.
zijn, bestaan; je suis celui qui suis ik ben die ik
ben; il n'est plus hij is niet meer; cela n'est plus
dat is voorbij; il est des gens qui er zijn menschen
,die; il était un roi qui er was (eens) een koning
die; 2 v. subst. zijn; il est trois heures het is
drie uur; nous sommes cinq wij zijn met zijn
vijven; eest moi ik ben het; est-ce toi? zijt
gij - het? cela est dat is zoo; cela n' est pas
dat is niet zoo; n'est-ce pas? (is het) niet waar?
--- bien, mal avec goed, slecht staan met; soit
het zij zoo, ook goed; ainsi soit-il zoo zij het,
amen! qu'est-ce (que eest) que? wat is,wat zijn ?
ne fut-ce que al was het mdar; 3 v. aux. zijn,
(réfl.) hebben, (passif) worden; il est décédé
,hij is overleden; il s'est lavé hij heeft zich gewasschen;
il est aimé hij wordt bemind; — assis
zitten; — couché liggen; — debout staan; 4 avec
à: zijn van, zijn aan; ce chapeau est à moi die
hoed is van mij; je suis à vous ik ben te uwer beschikking;
tout à vous (lettre) uw dienstwillige;
eest à lui de het is ou staat aan hem (om) te; il
n'est plus à lui hij is zich zelf niet meer meester;
— au travail, au bouillon aan 't werk, aan
't vleeschnat zijn; — à l'agonie in den doodstrijd
liggen; — à écrire bezig zijn met schrijven; — à
craindre te vreezen zijn; — à louer te huur zijn;
-- longtemps à lang wachten alvorens; 5 avec de:
zijn van; zijn uit; eest bien de lui dat is wel iets
van hem; il est des nótres hij is met ons, hij behoort
tot de onzen; il est de tout hij doet alles mee;
il West jamais de rien hij doet niets mee; 6 avec
d'autres prép.: — dans sa chambre op zijn kamer
zijn; — en cage in zijn kooi zitten; — au dessus
de qq. boven iem. staan; — en faveur in de gunst
staan; il est en vous de het is in uw macht (om)
te; 7 avec adv. en: j'en suis ik doe mee; ou en
étes-vous ?hoever zijt gij ? j'en suis déjà là zoover
ben ik; j'en suis à une seconde répétition ik ben
reeds met een tweede herhaling bezig; j'en suis
encore à me demander ik vraag me nog maar
.altijd af; en — pour er aan zijn voor; il en est de
vous comme de lui het is met u als met hem gelegen;
il n'en est rien 1 er is niets van aan, 2 er is
niets aan gelegen; il s'en fut hij was weg; il n'en
est plus à les compter hij kan ze nietmeer tellen;
malheureux s'il en fut de ongelukkigste die er is;
un coquin s'il en est de grootste schelm die er
loopt; 8 avec y: il y est 1 hij is thuis, L hij is er
achter; hij heeft het; vous n'y êtes pas gij zijt
mis; je n'y suis pour rien ik ben er voor niets
tusschen; tant que j'y suis nu ik zoover ben; 9
avec inf.: j'ai été voir ik ben wezen zien; je fus
le retrouver ik was hem gaan terugvinden.
2. être m. aanzijn, bestaan, wezen n.; donner
1'-- à het wezen schenken; tirer son — de zijn
bestaan ontleenen aan; 2 wezen, schepsel n.;
l' Ê— suprême het Opperwezen n.; 3 (maison)
—s gelegenheden f. pl.
étrécir v. tr. 1 vernauwen, nauwer ou smaller
maken; 2 s'-- (in)krimpen; nauwer ou smaller
worden.
étrécissement m., étrécissure f. vernauwing, inkrimping
f.
étreindre v. tr. 1 prangen, samendrukken, vaster
toehalen; 2 omvatten.
étreinte f. 1 samendrukking, aanhaling f.; --- de
ceinture gordelgesp f.; 2 omhelzing f.; 3 dwang
m.; 4 perszak m.
étrenne f. 1 handgift f.; (spéct) nieuwtje n.,
inwijding f.; 2 —s nieuwjaar(sgeschenk) n.;
nieuwjaar(swensch m.) n.
étrenner 1 v. tr. handgiften; het nieuwtje hebben
van, inwijden; 2 tot nieuwjaarsgeschenk ou voor
zijn nieuwjaar geven aan; 3 v. intr. gehandgift
worden; handgift krijgen; beginnen.
étrésillon m. opspanstut m., windkruis n.
étrésillonner v. tr. opspannen.
étrier m. 1 stijgbeugel m.; perdre les —s de stijgbeugels
loslaten; courir à franc — de post rijden;
tenir 1'--- à qq. iemand in den stijgbeugel helpen;
vider les —s uit den zadel vallen; il est ferme sur
les —s hij zit vast in den zadel; coup de l'—
glaasje n. op den valreep; bas à —s rijkousen
f. pl.; 2 (helling)trapje n., (helling)trede f., 3
(anat.) stijgbeugel m.; 4 (ploeg) beugel; (as) beugel
m.; 5 trekband m.; 6 beenle(d)er n.; 7 (mar.)
strop m.; schakel f.
étrière f. stijgbeugelriem m.
étrille f. T roskam m.
étrilier v. tr. T roskammen.
étriper 1 v. tr. de darmen halen uit, ontweiden;
aller à étripe cheval zijn paard de darmen uit
het lijf rijden; 2 leegsnoeten, leegplukken; 3 v.
intr. & s'— uitrafelen.
étriqué adj. nauw, smal, krap, eng.
étriquer v. tr. 1 versmallen; 2 te krap ou bekrompen
maken.
étrivi ère f. (stijgbeugel)riem m.; allonger 1'-- den
riem een steek verlengen; donner les —s van den
riem geven.
étroit adj. 1 nauw. eng, smal; 2 bekrompen, kleingeestig;
3 (conscience) nauwgezet; (rapports) vertrouwelijk,
innig; (règle, défense) scherp, streng;
en droit — volgens het volstrekte recht; au sens —
in den nauwsten zin; 4 k 1'— bekrompen, in
't nauw.
étroitement — 202 — éveillé
étroitement adv. 1 nauw, eng; bekrompen; 2
innig; 3 streng(elijk); 4 vast. [held f.
étroitesse f. 1 nauwheid, smalheid; 2 bekrompen-t
étronconner v. tr. ontkruinen.
éturien (cne), étrusque 1 adj. & (langue) m.
Etrurisch, Etruskisch adj. & n.; 2 m. É-- Etruriër,
Etrusk m.
étudef.studie f.; homme d'— man m.van studie;
salle d'— studiezaal f.; maître d'—s studiemeester
m.;faire ses --s studeeren, zijn studie volbrengen;
avoir de 1'— gestudeerd zijn; mettre à 1'--
in studie (doen) nemen, (doen) instudeeren; faire
son — de zijn studie maken van; 2 geveinsdheid,
gemaaktheid f.; 3 (notaire, huissier) kantoor n.
étudlant m. student m.
étudiante f. meisjesstudent f.
étudier 1 v. tr. studeeren, instudeeren, leeren; 2
bestudeeren; studeeren op; overwegen; onderzoeken;
étudié uitgewerkt, doorwrocht; 3 veinzen;
étudié geveinsd, gemaakt; 4 v. intr. studeeren; 5
s'— à zinnen op, zich toeleggen op.
étul m. 1 koker m.; (arme, ciseaux, dard) scheede
f.; (lunettes) huisje n.; (pipe) kast f.; -- de
mathématiques passerdoos f.; 2 (mar.) broek f.;
3 vleugeldek n.; 4 bun, vischkaar f.
étuve f. 1 badstoof, zweetstoof f.; -- sèche zweetkast
f.; — humide dampbad n.; 2 droogoven m.,
droogkamer f.; — de désinfection ontsmettingsoven;
— de corderie touwslagersstoof.
étuvée f. 1 stoven, smoren n.; 2 stoverij f.
étuvement m. 1 stoving, smoring f.; 2 betting f.
étuver v. tr. 1 stoven; 2 betten.
étuviste m. badmeester, badstoofhouder m.
étymologie f. (woord)afleiding, etymologie f.
étymologique adj., cment adv. (woord)afleidkundig,
etymologisch.
étymologiste m. (woord)afleidkundige, woordvor-4
eubage m. Gallische priester m. [scher m.
eucalypte. .. .tus [s'] m. eucalyptus m.
eucharistie [ka] f. H. Sakrament n. des Altaars;
(prot.) Avondmaal n.
eucharistique [ka] adj. eucharistisch.
eucologe m. kerkboek n.
eudlomètre m., ...métrief. luchtgehaltemeter m.,
eufraise f. oogentroost m. [...meting f.
Eugène m. Eugenius, Eugène m.
Eugénle f. Eugenia 'f.
euh interj. 1 hoe! wat!-- zoo zoo! 2 (toux) uch!
euloge m. 1 gebed n.; 2 zegen m.; 3 grafschr(ft n.
eumédon m. argusvlinder m.
euménide f. wraakgodin f.
eunuque m. eunuch m.
eupatolre f. leverkruid n.
euphémique adj., "ment adv. verbloemend.
euphémisme m. verbloeming f.
euphonie f. welluidendheid f. ,
euphonique adj.. c ment adv. welluidend.
euphorbe f. wolfsmelk f.
euphorbiacé adj. wolfsmelkachtig.
euphralse f oogentroost ni.
Euphrate m. Euphraat m.
euréka loc. ik heb het gevonden.
Europe f.: 1'— Europa n. [ Europeër m.
européen 1 adj. (x ne) Europeesch; 2 m. E-- 1
eur(h)ythmie f. 1 schoone evenredigheid, welgeordendheid
f.; 2 schoone regelmatigheid f.
euscarienll adj. ( e> ne) &(langue) m. Euskarisch,
Baskisch adj. & n.; 2 m. E— Baske m.
Eusèbe m. Eusebius m.
1. Eustache m. 1 Eustatius, Staas ni.; 2 trompe
d'— Eustachische buis f.
2. eustache m. knipmes n., lierenaar m.
Eutrope m. Eutropius m.
eutychéen adj. (« ne) Eutycheesch.
eux prop. ze, hen.
évacuant, ...cuatif 1 adj. (...ive) ontlastend; 2
ontlastingsmiddel n. [ontruiming f.
évacuation f. 1 ontlasting f.; 2 uitwerpsel n.; 31
évacuer v. tr. 1 ontlasten; 2 ontruimen.
évader v. tr.: s'— ontvluchten, ontsnappen.
évaluabie adj. schatbaar, waardeerbaar.
évaluateur m. schatter m.
évaluation f. schatting, waardeering f.
évaluer v. tr. schatten, waardeeren.
évangéliaire m. evangeliënboek n.
évangélique adj., ment adv. evangelisch.
évangéliser v. tr. 1 het Evangelie verkondiger
aan, tot het Evangelie bekeeren; 2 bepreeken.
évangélisme m. evangelische leer f.
évangéliste m. evangelist m.
Évangile m. Evangelie n.
évanouir v. tr.: s'— 1 bezwijmen, in onmach
vallen; 2 verdwijnen, vervliegen.
évanouissement m. 1 bezwijming, flauwte f.; 2
verdwijning f., vervliegen n. [dampings-'^
évaporatif (...ive), ...toire adj. verdampend, ver-;
évaporation f. 1 verdamping; 2 uitwaseming,
3 verkoking; 4 wispelturigheid, onbezonnenheid fl
évaporé 1 adj. wuft, onbedacht, lichtzinnig; 2 m
onbezonnene, losbol m.; 3 f. —e wuft schepseltje n
évaporer v. tr. 1 (doen) verdampen, uitdampen
2 verkoken; 3 vervluchtigen; 4 uitstorten, luch
geven aan; -- sa bile, son chagrin zijn toorn, zijr
verdriet lucht geven; 5 s'— verdampen, lichtzin
nig worden; s'— en opgaan in.
évasement m. (trechtervormige) verwijding L
évaser v. tr. 1 (trechtervormig) verwijden; 2 uit,
spreiden; évasé wijd open, wijd uitgesneden.
évasif adj. (...ive), ...sivement adv. ontwijkend
évasion f. 1 ontsnapping, ontvluchting f.; 2 uitévasure
f. trechtervormige opening f. [vlucht f
Ève f. Eva, Eef f., Eefje n.
évéché m. bisdom n.
évection f. evectie f.
éveil m. 1 wekken, wakker zijn n.; 2 waarschu
wing f., wenk m.; donner 1'-- een wenk geven
waarschuwen; être en -- op zijn hoede zijn.
éveillé adj. 1 wakker; 2 opgewekt, opgeruimd
— comme une potée de souris zoo vlug als eer
eekhorentje: 3 uitgeslapen.
éveiller — 203 -- exarque
éveillsr v. tr. 1 wakker maken, wekken; 2 opwekken,
aanwakkeren; 3 doen ontstaan; 4 s'— wakker
worden, ontwaken.
événement m. 1 uitslag, afloop m.; 2 gebeurtenis
f., voorval n.; faire — opzien baren; à tout —
1 op elke gebeurtenis, 2 in elk geval.
évent m. 1 lucht f., tocht m.; mettre à 1'-- luchten;
Bonner de 1'— à lucht geven aan; tête à 1'—
lichtzinnig hoofd; 2 trekgat n., luchtpijp f.; 3
(baleine) spuitgat n.; speelruimte f.; 4 gal, scheur
f.; 5 verschaaldheid, muffigheid f.; sentir l'—
verschaald zijn, muf rieken.
éventail m. 1 waaier m.; en — waaiervormig;
2 scherm, masker n.; 3 waaierboom; 4 waaierpaddenstoel;
5 waaiervisch m. [...verkooper m.
éventai hier. ...Viste m. waaiermaker....schilder,
éventaire m. 1 (teenen) mars f.; 2 stalletje n.
éven té adj. 1 gelucht, verlucht; 2 verschaald, muf;
3 lichtzinnig, wuft
éventement m. 1 bewaaiing; 2 verschaling f.
éventer 1 v. tr. bewaaien; 2 luchten, verluchten;
-- une voile een zeil ten windvang stellen; 3 ruiken;
ontdekken; aan den dag brengen; — la mèche
lont ruiken; 4 laten verschalen; 5 v. intr. den kop
in den wind dragen; 6 s'— zich bewaaien; zich
verluchten; geroken ou ontdekt worden; verschalen,
bederven. [...ster f.
éventeur m., ... euse f. 1 bewaaier; 2 ontdekker m.,1
éventoir m. 1 vuurwaaier m.; 2 luchtgat n.
éventrer v. tr. (den buik) oprijten ou opensnijden
ou openrukken; 2 s'— zich den buik opensnijden;
openbarsten; zich een breuk geven.
éventualité f. gebeurlijkheid, mogelijkheid f.
éventuel 1 adj. (coIe) gebeurlijk, voorkomend; 2
wisselvallig; 3 m. bijvalletje(s) n. (p1.).
éventuellement adv. in een gebeurlijk geval, bij
voorkomende gelegenheid.
évéque m. bisschop m.; bonnet d'— bisschopsmuts
f.; pierre d'— amethist-kwarts n.
Èverard m. Everhard, Evert m.
Ëverbecq m. Everbeek n.
éversion f. omkeering, verwoesting f.
évertuer v. tr.: s'— al zijn krachten inspannen.
éviction f. onteigening, uitzetting, uitwinning f.
évldement m. uitholling,uitsn ijding,u itronding f.
évidemment adv. klaarblijkelijk, blijkbaar.
évidence f. 1 zichtbaarheid f.; en -- op den voorgrond;
mettre en — op den voorgrond stellen; 2
klaarblijkelijkheid f.; jusqu'à 1'— tot blijkbaar
wordens toe; se rendre à 1'-- zich voor de klaarblijkelijkheid
gewonnen geven.
évldent adj. klaarblijkelijk, zonneklaar, tastbaar.
évider v. tr. 1 uithollen, uitsnijden; 2 uitwrijven.
évldoir m. holboor f., holbeitel m.
évler m. 1 watersteen; 2 gootsteen m.
évincer v. tr. 1 onteigenen, uitwinnen; 2 verdringen;
— . qq. iem. den voet lichten; s'— elkaar
verdringen.
évitable adj. vermijdelijk,Fvermijdbaar. [ing f.
évitage m., ...tée f. zwaaien n., zwaai m., zwaai-t
évitement m. vermijding, ontwijking f.; voie d'--
wisselspoor, dood spoor n.
éviter 1 v. tr. (ver)mijden, ontwijken; — qc. a qq.
iem. iets besparen; 2 v. intr. zwaaien.
évocateur 1 adj.(...trice) oproepend, herinnerend;
2 m. (geesten)oproeper m.
évocation f. 1 herinnering; 2 oproeping, bezwering
f.; 3 hooger beroep n,
évocatoire adj. beroepend, voor hooger beroep.
évoluer v. intr. 1 draaien, zwenken; 2 zich ontrollen,
zich ontwikkelen.
évolutif adj. (...ive) 1 zwenkend; 2 ontwikkelend.
évoiution f. 1 draaiing, zwenking f., zwaai m.; 2
ontrolling, ontwikkelingf.;théorie de 1'-- ontwikkelingsleer
f.
évoiutionniste 1 • adj. draaiend; 2 ontwikkelend,
ontwikkelings-; 2 m. aanhanger m. van de ontwikkelingsleer
f.
évoquer v. tr. 1 oproepen, bezweren; 2 voor den
geest roepen, herinneren; 3 in hooger beroep :
évulsion f. uitrukking, uittrekking f. [brengen.
ex abrupto loc. onvoorbereid,
ex absurdo loc. uit het ongerijmde.
exacerbation f. 1 verergering f.; 2 verbittering f.
exact [kt') adj. 1 nauwgezet, stipt; 2 nauwkeurig,
getrouw, juist; sciences —es wiskundige wetenschappen
f. p1.
exactement adv. nauwkeurig; stipt.
exacteur m. 1 knevelaar, afzetter m.; 2 invorderaar,
gaarder m. [ring f.
exaction f. 1 knevelarij, afpersing f.; 2 invorde- 1
exactitude f. nauwkeurigheid, stiptheid f.
ex aequo [ko] loc. op denzelfden rang, gelijk.
exagérateur m. overdrijver m,
exagératif adj. (...ive) overdrijvend, overdreven.
exagératlon f. overdrijving f.
exagérer v. tr. 1 overdrijven; 2 overschatten.
exaltable adj. opwindbaar.
exaltation f. 1 verheffing f.; 1'--- de la Sainte-
Croix de H.-Kruisverheffing; 2 geestdrift, vervoering,
opwinding, overspanning f.; 3 zuivering,
vervluchtiging f.
exalter v. tr. 1 verheffen, verheerlijken; 2 verrukken,
vervoeren, opwinden, overspannen; 3 kuiveren,
vervluchten.
examen [min] m. 1 examen; faire ou subir ou
passer un — examen doen ou ondergaan; — de
sortie eindexamen n.; 2 onderzoek n.; faire 1'—
de onderzoeken; -- de conscience onderzoek van
geweten.
examinateur m. 1 examinator, ondervrager m.; 2
onderzoeker m. [2 onderzoekster 1.
examinatrice f. 1 examinatrix, ondervraagster; 1
exa m i n er v. tr. 1 examineeren, ondervragen; 2
onderzoeken; 3 nauwkeurig beschouwen, opnemen.
exanthémateux (...euse), ...matique adj. vlekkig,
blarig, met huiduitslag.
exanthème m. huiduitslag m.
exarchat [ka] m. exarchaat, stadhouderschap n.
exarque m. exarch, stadhouder m.
exaspération -- 204 — exécuter
exaspération f. 1 verbittering f.; 2 (méd.) verergering.
exaspérer v. tr. 1 verbitteren; 2 (méd.) verergeren.
exaucement m. verhooren n., verhooring f.
exaucer v. tr. verhooren, inwilligen.
ex cathedra loc van uit den leerstoel, als leeraar.
excavateur ni. graafmachine f.
exeavation f. 1 uitgraven n.; uitgraving, uitholling
f.; 2 holte, groeve f.
excaver v. tr. uitgraven, uithollen.
exeédant adj. 1 overschietend; 2 lastig.
excédent m. 1 overschot n.; 2 overwicht n., overmaat
f.
exeéd er v. tr. 1 overschrijden, te buiten gaan; 2
overtreffen; 3 overladen, overstelpen; — de coups
met slagen overladen; 4 lastig vallen; 5 s'— zich
te buiten gaan; s'— de travail zich overwerken.
excellemment adv. uitmuntend, uitstekend.
excellence f. uitmuntendheid, uitstekendheid,
voortreffelijkheid f.; (titre) excellentie; par -- bij
uitnemendheid. [lijk.
excellent adj . uitmuntend, uitstekend, voortreffe-1
exeellentissime adj. allervoortreffel.ijkst, opperexceller
v. tr. uitmunten, uitsteken. [best.
excentricité f. 1 uitmiddelpuntigheid; 2 buitensporigheid
f.
1. excentrique adj. 1 uitmiddelpuntig; 2 afwijkend,
verwijderd, afgelegen; 3 buitensporig.
2. excentrique m. 1 kolderschijf f.; 2 wisselspoor
n.; garde — wisselwachter m.; 3 zonderling m.
excentriquement adv. buitensporig, zonderling.
excepté adj. uitgezonderd, uitgenomen.
excepter v. tr. uitzonderen, uitnemen.
exception f. 1 uitzondering,uitneming f.; à 1'— de
met uitzondering van; lol d'— uitzonderingswet t.;
2 uitvlucht f., verzet n.
exceptionnel adj. ( le), xIement adv. uitzonderlijk,
b ij uitzondering, buitengewoon, u itzonderings-.
[deringen.
exceptis excipiendis loc. met de noodige uitzon- 1
excès m. 1 overmaat, overdaad, overdrijving f.,
uiterste n.; à 1'-- bovenmatig; pousser à 1'— tot
het uiterste drijven; 2 (table) overdaad; (force) geweldenarij;
(conduite) buitensporigheid, uitspatting
f.
excessif adj. (...ive) 1 bovenmatig; 2 overdadig; 3
buitengemeen, overdreven. [dreven.
excessivement adv. bovenmate, uitermate, over- i
exeiper v. intr. verzet maken; -- de zich beroepen
op, inbrengen.
exciplent 1 adj. bindend; 2 m. bindmiddel n.
exclse f. belasting f., accijns m.
exciser v. tr. uitsnijden.
excislon f. uitsnijding f.
exeitabilité f. prikkelbaarheid f.
excitable adj. prikkelbaar.
excitant 1 adj. prikkelend, opwekkend; 2 m. prikkelend
middel n.; prikkel m.
excitateur 1 m....trice f. aanzetter, aanhitser m.,
...ster f., aanstoker m.; 2 wekker m., ...ster f.; 3
prikkel m.; 4 (électr.) ontlader m.; 5 adj. prikkelend.
excitatif adj. (...ive) prikkelend, opwekkend.
excitation f. 1 prikkeling; 2 opwekking, aansporing;
3 aanhitsing, opruiing f.
exciter v. tr. 1 prikkelen; 2 opwekken, aansporen;
3 aanhitsen, opstoken; 4 verwekken, gaande
maken. [roep(ings) toeken n.
exclamatif adj. (...ive) uitroepend; point — uit- 1
exclamation f. uitroep m.; point d'— uitroep- ^
exelamer v. tr.: s'— uitroepen. [(ings)teeken n.
exclure v. tr. uitsluiten, sluiten uit.
excluslf adj. (...ive) uitsluitend. [ting van.
exciuslon f. uitsluiting f.; à 1'— de met uitstui- 1
exclusivement adv. uitsluitend; — à met uitsluiting
van; jusqu'à X — tot X uitgesloten.
exclusivisme m. geest m. van uitsluiting.
excommunication f. (kerkelijke) ban m., excommunicatie
f. [vloekte m. & f.
excommunié m., e f. geëxcommuniceerde, ge-t
exco m m u n i er v. tr. in den (kerk) ban doen oii
slaan, excommuniceeren; s'— zich van de kerk :
exeoriation f. ontvelling f. [afscheiden.
excorier v. tr. I ontvellen; 2 s'— zich doorliggen.
excortication f. ontschorsing f.
excortiquer v. tr. ontschorsen. [vaagsel n.
excrément m. 1 uitwerpsel n., drek m.; 2 (fig.)uit-t
excrémenteux (...euse)....tiel ( -o ie) adj. uitwerpselachtig;
tot uitwerping bestemd.
excréter v. tr. uitwerpen.
excréteur , ...tolre adj. uitwerpend, uitscheidend.
exerétion f. 1 uitwerping, uitscheiding f.; 2 uit-4
excroissance f. uitwas n. [werpsel n.
excursion f. 1 uitstapje, wandeltochtje n.; 2 strooptocht
m.; 3 afwijking; 4 uitweiding f.
excursionniste adj. wandelaar, plezierreiziger m,
excusable adj., ' ment adv. verschoonbaar, vergeeflijk.
excuse f. verontschuldiging f., verschooning; faire
-- à om verschooning vragen; faites ou je vous
fais — neem me niet kwalijk; sans — niet te
verontschuldigen.
excuser v. tr. 1 verontschuldigen, verschoonen; 2
vergeven, niet kwalijk nemen; excusez du peu
wees niet verwonderd dat het niet meer is; 3 vrijlaten,
ontslaan; 4 s'— zich verontschuldigen;s'--
sur zich verontschuldigen met, de schuld schui-f
ex dono loc. 1 tot geschenk; 2 gift van. [ven op.
exeat [t'] m. (pl. id.) verlof n. [lijk, afgrijselijk.
exécrable adj., cD ment adv. verfoeilijk,'afschuwe-1
exécration f. 1 verwensching, vervloeking f.; 2
ontwijding f.; 3 vloek, gruwel m.; 4 afgrijzen n.,
afschuw m.
exécrer v. tr. verwenschen, vervloeken, verfoeien.
exécutable adj. uitvoerbaar.
exécutant 1 adj. uitvoerend; 2 m., —e f. uitvoer..
der m., ...ster f.
exécuter v. tr. 1 ten uitvoer brengen, uitvoeren,
volbrengen; (mus.) uitvoeren; (thé-t.) opvoeren;
(jugement) voltrekken; 2 terechtstellen; (débiteur
xécuteu r — 205 — expédient
itwinnen; (financ.) het beursrecht voltrekken aan; exhorter v. tr. vermanen, aanwakkeren.
il.) noodzaken; 3 s'— uitgevoerd worden; exhumation f. opgraving f.
omaf maken. exhumer v. tr. opgraven.
xécuteur m., ...trice f. uitvoerder m., ...ster f.; exigeant adj. veeleischend. [ging f.
de la haute justice ou des hautes oeuvres exigence f. 1 eisch m., vorderingf.;2 aanmati-1
herprechter m. [rende macht f. exiger v. tr. 1 eischen, vorderen; 2 vereischen,
xécutif 1 adj. (...ive) uitvoerend; 2 m. uitvoe-1
gebieden.
xécution f. t uitvoering, volbrenging, voltrek- exiginilité f. invorderbaarheid, eischbaarheid f.
ing, opvoering f.; mettre à — ten uitvoer bren- exigibie adj. invorderbaar, eischbaar.
en; saisie — gerechtelijk beslag n.; homme d'- exigu adj, bekrompen, schraal, gering.
urver m.; 2 terechtstelling; 3 uitwinning; 4 uit- exiguité f. bekrompenheid, geringheid f.
(uiting; 5 plundering f. [eisch ni. exil m. 1 verbanning; 2 ballingschap f.
xécutoire 1 adj. uitvoerbaar ; 2 m. volmacht f., 1 exilé m., e f. banneling, balling m. & f.
xégèse f. tekstverklaring f. exiler v. tr. 1 bannen, verbannen; 2 s'— in balxégète
m. tekstverklaarder m. lingschap gaan.
xégétique adj. tekstverklarend. existence f. 1 bestaan n., aanzijn, wezen; moyens
xemplaire 1 adj., o ment adv. voorbeeldig; 2 m. d'— middelen n. p1. van bestaan; 2 aanwezige
!fdruk m., exemplaar n. voorraad m.
xemple m. voorbeeld n.; par — bij voorbeeld, exister v. intr. 1 bestaan; leven; 2 voorhanden zijn.
exclam.) kijk! och kom! à 1'— de naar het voor- ex libris 1 loc. ex libris; 2 m. boekmerk, ex libris
eeld van; faire un -- een voorbeeld stellen; prê- exocet m. vliegende visch m. [n.
her d'— door zijn voorbeeld preeken; bon — exode m. 1 uittocht, trek m.; 2 (bible) Exodus m.;
'aut une lecon woorden wekken, voorbeelden 3 ontknooping f., slot n.
ekken. exonération f. 1 ontlasting f.; 2 vrijstelling f.; 3
xempt 1 adj. ontslagen, ontheven, vrij; 2 m. loskooping f.
rijgestelde; 3 onderofficier m. (van politie). exonérer v. tr. 1 ontlasten; 2 vrijstellen; 3 losxempter
v. tr. ontslaan, ontheffen, vrijstellen. exopht(h)almie f. koeienoog n. [koopen.
xemption , f. ontheffing, vrijstelling t. exorable adj. verbiddelijk.
xequatur [kw] m. 1 voltrekkingsbevel n.; 2 mach- exorbitamment adv. buitensporig.
iging, erkenning f. exorbitance f. buitensporigheid f.
xereer v. tr. 1 oefenen, africhten, drillen; 2 op exorbitant adj. buitensporig.
'e proefstellen; 3 uitoefenen, doen, begaan; 4 uit- exorciser v. tr. 1 bannen; bezweren; 2 wijden, T
efenen, drijven; 5 praktizeeren. exorciseur m. duivelbanner m. [doopen.
xereice m. 1 oefening, beweging, exercitie f.; 2 exorcisme m. duivelbanning, bezwering f.
zitoefening f.; entrer en — in bediening treden; exorciste m. duivelbanner, bezweerder m.
1 dienstjaar n. exorde m. inleiding f.
xérèse f. wegneming, uitsnijding f. , exostose f. 1 beenuitwas, overbeen n.; 2 knoest m.
xergue f. 1 buitenvak n.; 2 opschrift ou jaartal exotérique adj. voor oningewijden.
t. in een afzonderlijk vak. exotique adj. uitheemsch.
:xfoliation f. afschilfering f. expansibilité f. uitzetbaarheid f.
Fxfolier v. tr, & s'— afschilferen. expansible adj. uitzetbaar f.
!xhalaison f. uitwaseming f. [haarvat n. expansif adj. (...ive) 1 uitzettend; 2 uitstortend,
,xhalant 1 adj. uitwasemend; 2 m. uitwasemend 1 mededeelzaam, uitboezemend,
,xhalation f. uitdamping, uitzweeting f. expansion f. 1 uitzetting, uit breid.ing,verbreiding
,xhaler v. tr. 1 uitwasemen, uitdampen; 2 uitboe- f.; 2 mededeelzaamheid f.
,emen, uitstorten, lucht geven aan; — le dernier expatriation f. 1 verdrijving (uit 't vaderland);2
,oupir den laatsten adem uitblazen; 3 s'— uit- uitwijking, landverhuizing f.; 3 ballingschap f.
rea'demd worden, verdampen. zich verspreiden, expatrier v. tr. 1 (uit het vaderland) verdrijven; 2
>pstijgen, zich uitstorten, zich uiten. s'— uitwijken.
3xhaussement m. ophooging f. [hooger worden. expectant m. (ver)wachtend, uitziend.
-xhausser v. tr. 1 ophoogen, optrekken; 2 s'— 1 expectatif adj. (...ive) hoop gevend, beloofd; penixhaustion
f. uitputting f.; pompe d'— lens-t sion ...ive wachtgeld n.
ixhérédation f. onterving f. [pomp f. expectative f. uitzicht n., verwachting f.; en— in
exhéréder v. tr. onterven. afwachting, in 't vooruitzicht.
?xhiber v. tr. 1 vertoonen, overleggen, te berde. expectorant 1 adj. fluimend; 2 m.fluimmiddel n.
5rengen; 2 ten toon spreiden, laten zien. expectoration f. 1 .fluimen, opgeven n.; 2 fluim f.;
pxhibiteur m. vertooner, overlegger m. 3 uitbraaksel n.
exhibition f. 1 vertoonen n., overlegging f.; 2 ten- expectorer v. tr. 1 fluimen, opgeven; 2 uitbraken.
'oonstelling; (défav.) tentoonspreiding f. expédiée f.: (écriture) — loopend schrift n.
exhortation f. eermaning, aanwakkering f. expédient 1 adj. dienstig, geschikt; 2 m. uitweg m.,
expédier — 206 — expropriatior
redmiddel n.; homme d'--s man die overal een
uitweg voor weet; vivre d'—s van voorloopige
middelen leven.
expédier v. tr, 1 verzenden, afzenden; — à l'entrée
inklaren; — à la sortie uitklaren; 2 spoedig
wegzenden, afschepen; 3 naar de andere wereld
zenden; 4 (spoedig) uit den weg ruimen; snel
afdoen; snel binnenspelen; 5 een afschrift maken
van.
expéditeur m., ...trice f. afzender, verzender m.,
...ster f.; vrachtondernemer m. [vlug.
expéditif adj. (...ive), ...ivement adv. vaardig, t
expédition f. 1 afzending, verzending f.,; 2 wegruiming,
bespoediging f., spoed, m.; homme d'—
voortvarend man; 3 (krijgs)tocht, (ontdekkings)-
tocht m.; 4 afschrift n.; --s stukken, bescheiden
n. pl.
expéditionnaire 1 m. afzender m.; 2 afschrijver,
expeditionaris m.; 3 adj. uitvaardigend, afzendPnd;
4 uitgezonden; armée ou corps — expeditieleger
n. [proefneming f.
expáriencef. 1 ondervinding, ervaring f.; 2 proef,t
expérimental adj. (...aux), ement adv. proefondervindelijk.
expérimentaliste m. & f., ...tateur m., ...trice f.
proefnemer m., ...neemster f.
expérimentation f. proefneming f.
expérimenté adj. 1 ervaren; 2 beproefd.
expéri menter v. tr. 1 ondervinden, ervaren; 2 beproeven;
proeven riemen met.
expert 1 adj. bedreven, ervaren; 2 m. deskundige
m.; — priseur schatter m.
expertement adv. vaardig, handig.
expertise f. 1 schatting f.; 2 keuring f., deskundig
onderzoek n.
expertisen v. tr. & intr. 1 schatten; 2 deskundig
onderzoeken; een deskundig onderzoek houden.
expiable adj. verzoenbaar.
expiateur 1 adj.(...trice) verzoenend, boetend;2 m.
verzoener, boetedoener m. [ning f.
expiation f. boete(doening), verzoening, voldoe- 1
expiatoire adj. verzoenend, boetend; victime
zoenoffer n.; chapelle — boetekapel f.
expier v. tr. boeten, verzoenen, voldoen, bekoopen.
expirateur adj. uitademend; muscle — uitademingsspier
f. [tijd m.
expiration f. 1 uitademing f.; 2 afloop, verval- t
expirant adj. zieltogend.
expirer 1 v. tr. uitademen; 2 v. intr. sterven; 3
vergaan, eindigen, vervallen, wegsterven, verflauwen;
ophouden. [m. stopwoord n.
explétif 1 adj. (...ive) aanvullend; mot — = 2 1
explétivement adv. aanvullender wijze.
explicable adj. verklaarbaar, uitlegbaar.
explicateur m. verklaarder, uitlegger m.
explieatif adj. (...ive) verklarend, uitleggend.
explication f. verklaring, uitlegging f.
explicite adj., c"ement adv. uitdrukkelijk, duidelifk.
expliquer v. tr. T verklaren: 1 uitleggen; 2 onderwijzen;
3 vertalen; 4 te kennen geven; 5 s'— ziel
verklaren, verklaard worden; zich duidelijk uit
drukken; zijn meening zeggen; s'— avec opbel
dering vragen ou geven; cela s'explique dat is t
verklaren.
exploit m. 1 krijgsverrichting, heldendaadf.; hel.
denstuk n.; 2 dagvaarding f.; exploot n.
exploitable adj. 1 bruikbaar, ontginbaar; 2 pand.
baar. [2 pander m
exploitant m. 1 bruiker, ontginner, beheerder m.;
exploitation f. 1 ontginning, onderneming f.; 5
gebruik; verkeer n..; 3 uitbuiting f.; 4 beslag n.
exploiter v. tr. 1 ontginnen,ondernemen, beheeren
2 ten nutte maken; partij trekken van; 3 uitbui.
ten, uitzuigen; 4 dagvaarden; aanslaan.
exploiteur m. 1 ontginner, bewerker m.; 2 winst
bejager, uitbuiter, uitzuiger m.
explorateur 1 m. onderzoeker, uitvorscher m.; 5
ontdekkingsreiziger m.; 2 adj. (...trice) onderzoe.
kend, uitvorschend. [kingsreis f
exploration f. onderzoek n.; voya;e d'— ontdekexplorer
v. tr. 1 onderzoeken, uitvorschen; 2
exploser v. intr. ontploffen. [doorsnuffelen
explosibilité f. ontplofbaarheid f.
explosible adj. ontplofbaar.
explosif 1 adj. (...ive) ontploffend; distance ...ivo
slagwijdte f.; consonne ...ive ontplofjingsge
luid n., klapper m.; 2 rn. ontplofbare stof f.
explosion f. 1 ontploffing; 2 uitbarsting f.; fairf
— ontploffen.
exponentiel adj. (-ole) met een machtsaanwijzer
quantité —le exponentiale grootheid f.
exportateur 1 m....trice uitvoerder m., ...ster f.
2 adj. uitvoerend.
exportation f. uitvoer m.; —s uitvoerartikelen n.
exporter v. tr. uitvoeren. [pl
exposant m. 1 tentoonsteller, inzender m.; 2 exponent,
machtsaanwijzer m.; 3 verzoeker m.
exposé m. uiteenzetting f., vertoog n.; — de
rnotifs memorie f. van toelichting.
exposer v. tr. 1 ten toon stellen, vertoonen, uit.
stallen; 2 aan de kaak stellen; 3 plaatsen, rich ,
ten; 4 blootstellen; (enfant) te vondeling leggen,
5 uiteenzetten, uitleggen.
exposition f. 1 tentoonstelling f.; uitstalling; 2
aandekaakstelling, kaak f.; 3 plaatsing, richting,
4 blootstelling; tevondelinglegging; 5 uiteenzet.
ting, uitlegging f.
exprès adj. ( Tse) uitdrukkelijk, duidelijk; 2 m
bijzondere bode, expresse m.; 3 adv. opzettelijk,
express m. sneltrein m. [met opzet
expressément adv. uitdrukkelijk.
expressif adj. (...ive),...ivement adv. vol uitdrukking
; nadrukkelijk; krachtig.
expression f. uitdrukking f.; au delà de toute —
onbeschrijfelijk; 2 (pression) uitpersing f.
exprimable adj. uitdrukbaar, uitspreekbaar.
exprimer v. tr. 1 uitdrukken; 2 uitpersen.
ex professo loc. leerstellig.
expropriation f. onteigening t.
>xproprier ---- 207 — extrémité
^xproprier v. tr. onteigenen.
xpugnable jg-n] adj. inneembaar, bestorm baar.
!xpulser v. tr. uitdrijven, uitjagen..
xpulseur adj. (...triee) uitdrijvend, afstootend.
xpulslf 1 adj. (...ive) uitdrijvend, afzettend; 2
n. uitdrijvend middel n. [ving f.
xpuision f. 1 uitdrijving, verjaging f.; 2 afdrij-1
xpurgatoire adj. zuiverend; index—zuiverings-^
, xpurger v. tr. zuiveren. [lijst f.
+xquis adj., coement adv. uitgezocht, uitgelezen,
-xsangue adj. bloedeloos. [keurig.
:xsuccion f. uitzuiging f.
exsudation f. 1 uitzweeting f.; 2 zweeten n.
^xsuder v. intr. (uit)zweeten.
,xtase f. 1 verrukking, vervoering f.; 2 zinvang
`n., ledenverstiiving f. [verrukking geraken.
I-xtasi er 1. v. tr. verrukken; 2 v. intr. & s'— in 1
yxtati q u e l adj. verrukkend, verrukt; 2 m. ver- ;
3xtenseur m. strekspier f. [rukte, extaticus m.
pxtensibilité f. (uit)rekbaarheid f.
.xtensible adj. (uit)rekbaar.
xtensif adj. (...ive) uitstrekkend, uitgebreid.
xtension f. 1 uitrekking f.; 2 uitstrekking, uitreiding;
par — in uitgebreider zin; — univer-
^itaire hooger onderwijs n. voor het volk; 3 verrekking
f.
laxténuation f. 1 verzwakking, verkwijning f.; 2
Jerzachting f.; 3 verkleining, vermindering f.
;xténuer v. tr. 1 verzwakken, uitteren; 2 ver-
:achten; 3 verkleinen, verminderen; 4 s'— zich
zfmatten, zich uitputten; exténué uitgeput.
I. extérieur adj. 1 uitwendig, uiterlijk, van
luiten; monde— buitenwereld f. ; 2 bu itenlandsch.
2. extérieur m. 1 buitenzijde f., buitenkant m.,
buitenste n.; --s buitenwerken n. pl.; à 1'-- (van)
guiten; 2 buitenland n.; nouvelles de 1'— buiten-
`andsche berichten n. pl.; ministre del'—minister
m. van buitenlandsche zaken; 3 uiterlijk, voorkomen
n., schijn m.
extérieurement adv. uitwendig, uiterlijk.
extérioriser v. tr. naar buiten plaatsen, uiterlijk
extériorité f. uiterlijkheid f. [maken.
xterminateur 1 m. uitroeier, verdelger, verwoeser
m.; 2 adj. (...triee) uitroeiend, verdelgend,
erwoestend, vernielend. [ting, vernieling 1.
xtermination f. uitroeiing, verdelging, verwoes- 1
xterminer v. tr. uitroeien, verdelgen, verwoesten.
externat m. 1 dagschool f.; 2 externdienst m.
externe 1 adj. uitwendig; 2 uitwonend; 3 m. dagscholier:
4 uitwonend student ou geneesheer;
5 notarisklerk m.
xterritorialité f. exterritorialiteit f.
xtincteur m. 1 (brand) hlusscher m.; 2 vernieler,
erwoester m.
xtinctif adj. (...ive) blusschend.
xtinction f. 1 uitblussching, uitdooving f.; 2
chaux, métaux) blussching f.; (chaleur) verdooing;
3 uitputting, verdelging, uitdelging, delging,
uitsterving f.; — de voix stemverdwijning,
temmeloosheid f.; jusqu'tt — tot het uiterste.
extinguibie adj. bluschbaar. [ploeg m.
extirpateur m. 1 uitroeier, verdelger ni.; 2 hak-t
extirpation f. 1 uitroeiing, verdelging f.; 2 uitsnijding
f.
extirper v. tr. 1 uitroeien, verdelgen; 2 uitsnijden.
extorquer v. tr. afpersen, afdwingen.
extorqueur m., ...euse f. afperser, afdwinger m., $
extorsion f. afpersing, afdwinging f. [...ster f.
1. extra adv. & adj. 1 buitengewoon, uitnemend:
2 adv. buitendien.
2. extra 1 m. iets bu itengewoons, uitzondering f.;
faire un — ou des -- 1 iets buitengewoons opdisschen,
2 zich te buiten gaan; 2 noodhulp m.4
extracteur m. uittrekselmaker m. [ & f.
extractif adj. (...ive) 1 uittrekkend; 2 afkomst
aanduidend.
extraction f. 1 uittrekking; 2 uithaling f.; 3 opdelving,.
opgraving; 4 (chim.) uittrekking, aftrekking;
5 (math.) (wortel) trekking f.; faire 1'— trekken
(uit), halen (uit), opdelven, aftrekken; 6
afkomst f., oorsprong m.
extradec v. tr. uitleveren.
extradition f. uitlevering f.
extrados m. gewelfrug, buitenboog m.
extradossé adj. met gladden buitenboog.
extra-tin adj. extra fijn.
extraire v. tr. 1 uittrekken, uithalen; 2 opdelven,
opgraven; 3 aftrekken; 4 (dents, racine carrée)
trekken; 5 een uittreksel maken (uit) , ontleenen, y
extrait m. T uittreksel n. [nemen (uit).
extrajudiciaire adj., c ment adj.buitengerechtelijk.
extra-muros [s'] 1 loc. buiten demuren; 2 m.buitenwijken
f. pl.; Gand — de Gentsche buitenwij-T
extranéité f. vreemdelingschap f. [ken.
extraordinaire adj., c ment adv. T buitengewoon;
par --- buiten gewoonte, onvoorziens. .
extra-parlementaire adj. buiten het parlement.
extrf vr gamment adv. buitensporig, ongerijmd.
extravagante f. buitensporigheid, ongerijmdheid f.
extravagant adj. buitensporig, ongerijmd.
extravaguer v. intr. buitensporig zijn, dwaasheden
begaan, raaskallen.
extravas(at)lon f. uitstorting, overstorting f.
extravaser v. tr. 1 uitstorten; 2 s'— uitvloeien.
1. extrême adj. 1 uiterste; 2 allereerste, allerlaatste;
3 zeer diep; zeer hoog; 4 uiterste, buitengewoon,
ongemeen; 5 — Orient verre Oosten;
il est — en tout hij gaat in alles te ver.
2. extrême m. 1 uiterste n.; à 1'— tot het uiterste;
2 uiterste reden f.
extrémement adv. -uiterst, ten uiterste, boven-t
extréme-onetion f. heilig oliesel n. [mate.
extremis : in — op het uiterste.
extrémité f. 1 uiterste einde, uiteinde n., uiterste
grens. f.; 2 uiterste n.; uiterste nood m.; uiterste
gewelddaad f.; être à 1'— op het uiterste liggen;
être réduit à 1'— in den uitersten nood verkeeren;
pousser à 1'— tot het uiterste drijven; aller à 1'---
ten uiterste overdrijven; se porter aux —s tot de
extrinsèque -- 208 -- f ac-similer
uiterste gewelddaden overgaan; à toute — op het
alleruiterste; 3 uiterste lidmaat, eindlid n.
extrinsèque adj., c ment adv. uiterlijk, uitwen-f
exubéramment adv. weelderig, overvloedig. [dig.
exubérance f. weelderigheid f., weelderige over -f
exubérant adj. weelderig. [vloed m.
exubérer v. intr. weelderig zijn ou groeien.
exuicératif adj. (...ive) etterend.
exulcération f. oppervlakkige verzwering f.
exuicérer 1 v. tr. doen verzweren; 2 krenken; g
v. intr. verzweren.
exultation f. vreugdegehuppel n.
exuiter v. intr. opspringen van vreugde, jubelen.
exutoire m. 1 kunstzweer, fontanel f.; 2 aflei.
ding f.
ex-voto nl. (pl. id.) geloftegift f.
F
fm. &f.ff.
fa m. fa f.; clef de — fasleutel m.; -- dièze
Fabien m. Fabianus, Fabiaan m. j fis m.
fable f. 1 fabel f.; 2 sprookje, verzinsel n.; 3 zakelijke
inhoud m.; 4 voorwerp n. van opspraak; être
la — de la ville op ieders tong rijden.
fabiiau m. ( x) sproke f.
fablier m. 1 fabelb9ek n.; 2 ,fabeldichter m.
fabrieant m. fabrikant; (iron.) smeder m.
fabricateur m. maker; (iron.) smeder m.
fabrication f. vervaardiging, fabricatie f.
fabricien, ...tier m. kerkmeester m.
fabrique f. 1 vervaardigen n.; 2 vervaardiging f.;
maaksel n., opbouw, trant m.; 3 bouwwerk, gebouw
n.; 4 fabriek f.; marchandises de -- fabrieksgoed
n.; sela sort de sa — dat komt uit zijn
koker; 5 (kerk)fabriek f.
fabriquer v. tr. 1 maen, vervaardigen; 2.fabriceeren;
3 smeden, verzinnen.
fabuleux adj. (...euse). ...eusement adv..fabel-f
fabuliste m. fabeldichter in. [achtig.
facadef.'I (voor)gevel m.; 2 uiterlijk n., schijn m.;
lol de — wet f. voor den schijn.
face f. (aan) gezicht n.; -- à -- van aangezicht tot
aangezicht , ( iron.) neus tegen neus ; à la — de in
tegenwoordigheid van; de — van voren; de prime
— van den eersten aanblik; en — ( de) tegenover,
in 't gezicht; à double — met twee aangezichten;
faire —à gekeerd zijn naar; het hoofd bieden aan,
opgewassen zijn tegen; nakomen 2 voorzijde f.; 3
zijde, vlakte f.; sous toutes ses --s van alle kanten;
4 aanzien, uitzicht, voorkomen n., schijn m.;
changer de — een ander uitzicht ou wending
nemen; 5 beeldzijde f., kruis n.; jouer à pile ou --
kruis of munt spelen.
face-à-main m. (pl. id.) handlorgnet n.
facétie f. boerterij, klucht f. [tig, kluchtig.
facétieux ad]. (...euse), ...eusement adv. boer-t
facette f. ruitje, vla'cje n.; à —s veelzijdig; homme
à --s veranderlijk mensch; style à —s schitterende
stijl m.
facetten v. tr. veelzijdig ou ruitsgewijs slijpen.
facher v.tr. 1 kwaad ou boos maken; fáché kwaad;
2 ergeren, spijten; je suis fáché que, il me fáche
que het spijt me dat; 3- se — kwaad ou boos worden;
se — tout rouge gloeiend kwaad worden.
fácherie f. oneenigheid, .kibbelpartij f.
fácheux 1 adj. (...euse), ...eusement adv. onaan
genaam: verdrietig, lastig; 2 m. lastig mensch m
facial adj. (...iaux) van het gezicht, gezichts-.
facies [es'] m. 1 gelaat(suitdrukkingf.) n.; 2 aanzien
n.
facie adj. T gemakkelijk; avoir le travail — ge.
makkelijk werken; des vers —s vloeiende verzen,
— à dire gemakkelijk gezegd ou te zeggen; —
vivre gemakkelijk in den omgang.
facilement adv. gemakkelijk, met gemak.
facilité f. gemakkelijkheid f., gemak n.; pour la —
voor het gemak; —s de payement gemak varl
betaling. [lijken.
faciliter v. tr. gemakkelijk maken, vergemakke-,
facon f. 1 maaksel, fatsoen n.; de sa — van zijn
maaksel; ouvrier à — huiswerkman m.; payer
la — het maaksel ou _fatsoen betalen; 2 vorm m.;
voorkomen n., gedaante f., fatsoen n.; (agric.) bewerking
f.; (bas) klink f.; n'avoir ni mine ni —
noch uitzicht noch voorkomen hebben; des---s de
chevaux gedaanten van paarden; une — de philosophe
een schijnwijsgeer, een voorgewende wijsgeer;
par -- voor den vorm ou schijn; 3 wijze, manierf.;
— d'écrire schrijfwijze; par — de parler,
de plaisanter bij wijze van spreken,vanschertsen,
eest sa --dat is zijn manier van doen: de la belle
ou bonne — op een flinke wijze'; à la — de op de
wijze van; à la -- des Anglais op zijn Engelsch;
de la — dont op de wijze waarop, zooals; de --
(à ce) que zoodanig dat, zoodat; de toute — in elk
geval; de toutes (les) —s op alle mogelijke manieren;
en aucune — op geenerlei wijze; de — ni
d'autre op deze noch op gene wijze; 4 plichtpleging
f.; complimenten n. pl.; y mettre des —:
complimenten maken; sans —s zonder complimenten,
(exclam.) geen complimenten!
faconde f. bespraaktheid f. [soeneering f.
faconnage, ...nnement m. fatsoeneeren n., fat-;
fa co n n er 1 v. tr. bewerken; 2 .fatsoeneeren; 3 vormen,
beschaven; 4 v. intr. omstandigheden maken.
faconnerie f. opmaken n.
faconnier 1 adj. (...ière) overbeleefd; 2 m. fatsoeneerder
m.; 3 ouvrier — huiswerkman m.
facsimilaire adj. nauwkeurig nagebootst.
fac-similé m. (pl. id.) nauwkeurige nabootsing
f., fac-simile n.
fav-3irniier v. tr. nauwkeurig nabootsen.
factage — 209 -- faire
factage m. 1 bestellen n.; voiture de — bestelwagen
m.; 2 bestelkantoor n.
facteur m. 1 maker m., factor; 2 makelaar; zaakvoerder;
3 brievenbesteller, postbode; 4 (math.)
factor m.
factice adj., ment adv. kunstmatig; gemaakt;
gekunsteld; kunst-. [oproepmaker, muiter m.
factieux 1 adj. (...euse) oproerig, muitziek; 2 m. 1
faction f. 1 maken n.; 2 muitersrot n.; 3 schildwacht
f., schilderen n.; être de ou en faction op
schildwacht staan; se mettre en — staan schilderen;
être relevé de — afgelost worden.
factionnaire m. schildwacht m.
facto(; e)rie f. factorij f., handelskantoor n.
factotum ]om'] m. 1 Jandraagaan; 2 (bemoeial^
factum [om'] m. stuk n. [m.
facture f. 1 maken n., vervaardiging f.; 2 samenstelling
f.; de — ingewikkeld, vol moei(e)lijkheden;
3 afmeting f.; 4 rekening, factuur -f.
faeturer v. tr. 1 maken, vervaardigen; 2 opschrijven,
de rekening maken van.
facturier m. 1 maker, vervaardiger m.; 2 factuurschrijver
m.; 3 factuurboek n.
facule f. zonnefakkel f.
facultatif adj. (...ive) 1 vrij, vrijwillig, willekeurig;
2 bevoegdmakend.
facultativement adv. naar verkiezing.
faculté f. 1 vermogen n., kracht, gave f. au-delà
de ses —s biven zijn vermogen; 2 recht n., bevoegdheid
f.; 3 faculteit f.; la F— de geneesheeren m.
pl., de Faculteit. 1
fadaise f. laffe ou zoutelooze praat m., wisje-^
fadasse adj. naar, zeer laf. [wasje n.
fade adj., -oment adv. zouteloos, laf, flauw, smakeloos;
avoir le cceur — walging gevoelen.
fadeur f. zouteloosheid, lafheid, flauwheid, (fig.)
flauwiteit f.
fagot m. takkenbos, mutsaard m.; sentir le—naar
den mutsaard rieken; il y a —s et —s het eene
kind is het ander niet; bruler le — in de kroeg zitten;
comme un — als een bezemsteel; 2 pak n.,
bundel in.; en —s in schaoven ; geschoofd; conteur
de —s sprookjesopdisscher m.
fagotage m. 1 bosselen n.; 2 mutsaardhout n.; 3
fagotaille f. rijswerk n. [broddelwerk n.
fagoter v. tr. 1 bosselen; 2 aaneenstooten; 3 verzinnen,
uitdenken; 4 opdirken, aantakelen.
fagoteur m. 1 bossenmaker; 2 broddelaar m.
fagotin m. 1 takkenbosje, mutsaardje n., vuurmaker
m.; 2 gekleede aap m.; 3 hansworst m.
fagoue f. zwezerik; (porc) omloop m.
faguenas m. zweetreuk, lijfreuk m. [afdruk m.
faiblage m. 1 tekort n.; 2 slecht werk n.; 3 flauwe 1
faible 1 adj. zwak; le cóté — de zwakke zijde;
(poids) licht; (liq.) flauw; (thé, café) slap; 2 m.
zwakke m.; le fort portant le — sterke en zwakke
dooreengenomen, gemiddeld; 3 zwak n.; zwakke
zifde f.; avoir un — pour een zwak hebben voor;
prendre par son — in zijn zwak aantasten.
faible,ment adv. zwak, flauw.
faiblesse f. 1 zwakheid f.; 2 flauwte f.
faiblir v. intr. 1 verzwakken, zwak worden; 2
(vent) vallen, gaan liggen; 3 verslappen, verflauwen;
4.flauw vallen.
faïence f. gleiwerk n.
faïencerie f. 1 gleibakkerij f.; 2 gleihandel m.
faïencier m. 1 gleibakker; 2 gleiverkooper m.
1. taille f. 1 feil, _fout f.; 2 spleet, scheur f.
2. failie f. (tissu) falie f.
failli m. gefailleerde m.
faillibilité f. feilbaarheid f.
faillible adj. feilbaar.
faillir v. intr. (faillant, failli, je faux, je faillis)
1 feilen, missen; falen, dwalen; sans — zonder
fout; 2 ontbreken, te kort schieten; à jour faillant
ou failli met het vallen van den avond; 3 wegzinken,
ontzinken, bezwijken; 4 wegblijven, wegsterven;
5 weinig schelen of; j'ai failli mourir het
scheelde niet veel of ik was dood; il á failli arriver
un grand malheur het scheelde weinig of er was
een groot ongeluk gebeurd; 6 failliet gaan, [gaan.
faillite f. failliet, faillissement n.; faire —falliet j
faim f. honger m.; crier de -- schreeuwen van
honger; crier (à) la -- om eten schreeuwen; manger
à sa — zijn bekomst eten; eest la -- qui
épouse la soif het zijn tivee naakte wormen bij
elkander; la — chasse le loop (hors) du bois
honger is een scherp zwaard; qui a — mange tout
pain honger is de beste kok; — de j ustice honger ^
faim-valle f. eetkramp f. [naar gerechtigheid.
faïne f. beukenoot f.
fainéant 1 adj. ledig, lui; roi - vadsige koning; 2
m. lediglooper, luiaard m.
fainéanter v. intr. luieren, luilakken.
fainéantise f. lediggang m., luiheid f.
1. faire v. tr. (faisant, .fait, je fais, je fis) 1 (agir,
commettre) doen, verrichten; gtu'avez-vous fait?
wat hebt gij gedaan ? c'en est fait (de) 't is gedaan
(met); que — de lui, de cela? wat is er met hem,
daarmee te doen? il a tant fait que hij heeft niet
gerust voor; il ne fait que lire hij doet niets
(anders) dan lezen; U na fait que passer hij is
even voorbijgegaan; il ne fait que d'arriver hij is
pas aangekomen; laissez-moi — laat mij. doen
ou begaan; faites doe maar, ga uw gang; rien
ne lui fait niets kan hem schelen; rien n'y fait
niets helpt er aan; cela ne fait rien dat doet, er
niet toe; — tout alles doen, almachtig zijn;
à tout — X voor alle werk, 2 tot alles in staat; --
du bois, du charbon hout, kolen indoen; -- du
foin hooien; faire les blés maaien; -- ses orges
(fig.) onder dak komen; -- la cuisine, le ménage
de keuken, het huishouden doen; — un métier
een ambacht uitoefenen; — mal zeer doen; — du
mal kwaad doen; -- une mauvaise action een
slechte daad doen ou bedrijven; — un essai, une
tentative een proef, een poging doen; — les cartes
de kaarten schudden; — des siennes.. zijn
streken uithalen; — des ,miracles wonderen doen;
fasse le ciel geve de Hemel; grand bien vous fasse
faire — 210 — faix
wel bekome het u; --- une réponse een antwoord
geven; est-ce moi? fis-je ben ik het? antwoordde
ik ou zeide ik: — une campagne een veldtocht
doen; avoir fait plusieurs maîtres, plusieurs
services reeds bij verschillende meesters. in verschillende
diensten geweest zijn; — une promenade
een wandeling doen; — le tour de rondgaan,
rondreizen: — un chemin een weg afleggen; —
un pays een land bereizen; — toute la vilie de
geheele stad afloopen; — une montagne een berg
beklimmen; — Is sa tête zijn eigen zin volgen; —
son temps zijn tijd uitdoen; — dans sa culotte in
zijn broek doen: — du dégát, du tort, du mal
schade, nadeel, kwaad doen ou aanrichten ou
veroorzaken; 2 (fabriquer, construire, faconner)
maken; — le monde de rien de wereld uit niets
maken; tous les jours que le bon Dieu fait alle
dagen die God geeft; n'avoir que — de niets te
maken ou niets uit te staan hebben met; — qq. à
iem. gewend maken aan; — les terres het land
bewerken; —le lit het bed (op)maken; — la chambre
de kamer opruimen ou aan kant maken; — un
repas een maaltijd nemen; — un projet een
ontwerp vormen; — des soldats, des élèves soldaten,
leerlingen vormen; ces talents font le grand
peintre deze begaafheden maken iem. tot groot
schilder; on le fait mort men houdt hem voor
dood; — le bonheur de het geluk uitmaken van;
eest à vous de — que gij moet er voor zorgen
dat; — des ennemis It vijanden doen krijgen; —
une rente à een rente beleggen voor; il fait beaucoup
d'argent hij wint veel geld; cela fait beaucoup
d'argent dat brengt veel geld op; — l'admiration
de bewondering gaande maken; 5 et 7
font 12 vijf en zeven is twaalf; il ne faut pas me
la — gij moet me geen kool stoven; tout fait nombre
alles telt mee; 3 spelen, voorstellen, (iron.) uithangen;
— le maitre den baas spelen; — le mort
zich dood houden; on le fait plus brave qu'il
n'est men geeft hem voor dapperder uit dan hij is;
4 (remplace un autre verbe) doen; je traiterai
1'un comme j'ai fait l'autre ik zal den eene behandelen
zooals ik met den andere deed; 5 (impers.)
zijn; il fait beau (temps) het is schoon weer; ii
fait bon 1 het is goed weer, 2 het is goed; ii fait
froid het is koud; il fait beaucoup de vent er is
veel wind, het waait veel; il fait cher vivre a A;
het is duur leven te A.; 6 (avec un inf.) doen, laten;
— faire 1 doen doen, 2 doen maken; — tomber
doen vallen, (ce qu'on porte) laten vallen; —
venir doen komen, zenden om; — savoir laten
weten; — aller qq. - iem. er• laten - inloopen; 7 (se
compl. dir.) se — 1 gedaan worden, gemaakt
worden; 2 goed ou bruikbaar worden; cela se
fera dat zal gebeuren, dat zal plaats hebben; il
pourrait se — het zou kunnen gebeuren; -se —
vieux oud worden; se — beau schoon worden,
(aussi) zich opschikken; se — médecin geneesheer
worden; se — aimer, haïr zich beminnelijk, hatelijk
maken; se — à zich gewennen aan; il se fait
tard het wordt laat; 8 (se ccmp. ind.) se — zich
maken, krijgen; se — la main zijn hand oefenen;
se — (un crime, un mérite) zich als (een verdienste,
een misdaad) aanrekenen; se laisser —
zich laten overhalen ou gezeggen.
2. faire m. 1 doen n., daad f.; 2 uitvoering f.
faire-le-faut m. moet n.
faisabie adj. 1 doenlijk, uitvoerbaar; 2 te maken.
faisan m. fazant m.; — d'eau heilbot f.; — de nier
parelhoen n.; ?le des F—s Fazanteneiland, Confe-^
faisance f. heerendienst m. [rentieëiland n.
faisande f. fazanthen f., wijfjesfazant m.
faisardeau m. (oox) jonge fazant in.
faisander v. tr. laten Lesterven, een adellijk
reukje laten krijgen; fai; andé adellijk.
faisanderie f. fazantentuin m.
faisander m. fazantenhouder m.
faisane f. = faisande.
faisceau m. ( cx) 1 bundel, bos m.; colonne en —
geschakelde zuil f.; 2 (licteur) bundel m.; 3 (geweer)
rot n.; rompre les —x die geweren hernemen.
faiseur m., ...euse f. maker m., maakster f.;
— d'affaires zakensmeder m.; — de tours kunstenmaker;
les grands diseurs ne sont pas les
grands —s bassende honden bijten niet.
1. fait m. T feit n.: 1 daad, handeling f., bedrijf
n.; — de mentir, de rébellion daad van te liegen,
van verzet; au — et au prendre als het op handelen
aankomt; cela est de son — dat heeft hij gedaan;
donner son — à qq. 1 iem. zijn deel geven, 2 iem.
zijn vet geven; dire son -- à qq. iem. de waarheid
zeggen; voie de — handtastelijkheid f.; —s et
gestes daden en handelingen, doen en laten n.;
hauts —s heldendaden; 2 geval, voorval n., gebeurtenis
f.; le — est het geval is, de waarheid is;
— accompli voldongen feit; —s divers gemengde
berichten n. pl.; erreur de — zakelijke misgreep
m.; question de — feitenvraag f.; prendre — et
cause pour de verdediging opvatten van; 3 zaak,
stof, werkelijkheid f.; cela nest pas mon -- dat is
mijn zaak ou gading niet; dans le —, en—, de—
inderdaad, werkelijk; poser en — voor uitgemaakt
nemen; être au — op de hoogte zijn; au
— eigenlijk, in den grond; tout à --(ge)heel en al;
— à — que naarmate; en — de in zake van; par
le — wegens.
2. fait adj. 1 gedaan, gemaakt, gebouwd; 2 volwassen,
ontwikkeld; 3 (vent, temps, prix) vast;
(aliments, liq.) belegen; — pour geschapen voor;
— à peindre om uit te schilderen; — à plaisir tot
tijdverdrijf verzonnen; si — wel zeker, ja toch;
cela vaut — 't is zoo goed als gedaan.
faitage m. 1 dakstoel m.; 2 vorstplaat f.
faite m. 1 nok, vorst f.; 2 (tissu) rug m.; 3 top m.,
spits, kruin f.; ligne de — bergrug m.; 4 (fig.)
toppunt, hoogste n.
faltière 1 adj. van de nok, nok-; 2 f. nokpan, vorstpan
f.; 3 dakvenstertje n.; 4 afdak n.; 5 reuzenschelp
fi
faix m. 1 last m., vracht f.; 2 zwaarte f., gewicht n.;
fakir -- 211 — fard
prendre son — zich zetten, zijn zeet nemen; 3
(mar.) schoorstuk n.; — de. voile ralijk n.
fakir m. (Mohammedaansche) bedelmonnik, fafalaise
f. steile kust, rotssteilte f. [kir m.
falaiser v. intr. branden, barnen.
falarique f. vuurpijl, brandpijl m.
falbala m. ,fladderend belegsel n., flodderij f.
fallacieux adj. (...euse), ...eusement adv. bedrieglijk.
falloir v. imp. (fallu, ii faut, il fallut) 1 noodig
zijn,moeten; il le faut het moet; comme il faut zooals't
behoort; 2 (avec compl. ind.) noodig hebben,
moeten hebben; il me faut un chapeau ik moet een
hoed hebben; 3 s'en — schelen, ontbreken; il s'en
faut de beaucoup het scheelt veel; peu s'en est
fallu het scheelde weinig; tant s'en faut, il s'en
faut wel verre van daar. [pan f.
1. falot m. 1 stoklantaren f.; 2 smeerpot m., pek-t
2. falot 1 adj., cement adv bespottelijk, mal;
2 m. gek m.; —e f. gekkin f.
falourde f. 1 bos m. knuppels; 2 knuppel m.; 3
snoeverij f.; 4 zeezwaluw f.
falsif1able adj. vervalschbaar.
falsificateur m. vervalscher m.
faisification f. vervalsching f_
falsifier v. tr. vervalschen.
falun m. schelpmergel f.
falunage m. bemesting f. met schelpmergel.
faluner v. tr. met schelpmergel mesten.
falunière f. schelpmergelgroeve f.
famé adj. befaamd; bien, mal — met een goeden,
slechten naam. [hongerlijder m.
famélique 1 adj. hongerig, uitgehongerd; 2 m,f
fameuxadj .(...euse),...eusementadv.l befaamd,
vermaard, beroemd; (mauv. part) berucht; 2 verbazend,
verschrikkelijk. [selijk.
famliialadj.(...aux)vanou in hethuisgezin,hui-1
familiariser v. tr. l tam maken; 2 gewennen; 3 se
—zich gemeenzaam ou vertrouwd ou eigen maken;
zich gewennen; tam worden.
famillarité f. gemeenzaamheid, vertrouwelijkheid
f., vertrouwelijke omgang m.; —s vrijpostige
woorden m. pl. ou manieren f. pl.
1. familier adj. 1 van het huisgezin; dieux —s
huisgoden m. pl.; 2 tam; 3 gemeenzaam, vertrouwelijk;
terme — alledaagsche uitdrukking f.;
esprit -- geleigeest, schutgeest m.; 4 vrijpostig;
5 bekend; eigen; se rendre qc. — zich iets eigen
maken.
2. familier m. 1 huisvriend, goede bekende m.; 2
vertrouwzling, gunsteling m.; 3 vertrouwelijke
stijl ou toon m. ' .
familièrement adv. gemeenzaam, vertrouwelijk.
familie f. 1 huisgezin n.; père de — huisvader
m.; vie de — huiselijk leven. n.; cercle de la —
huiselijke kring m.; soutien de -- kostwinner
m.; 2 familie f., geslacht n.
famine f. hongersnood m.; -crier — zijn nood klagen;
prendre par la — uithongeren, broodroeven.
fanage m. hooien n.
fanaison f. hooitijd m.
fanal m (...aux) 1 scheepslantaarn f.; 2 vuurbaak
f.; 3 (fig.) baak f. [per m.
fanatique 1 adj. dweepziek, dwepend; 2 m. dwe-t
fanatiser v. tr. dweepziek maken, doen dwepen.
fanatisme m. dweepzucht, dweperij f.
Fanchon, Fanch(onn)ette f. Fransijntje,
fanchonnette f. hoofdneusdoek m. [Fransje n.
fandango m. fandango n1.
fane f. 1 (verdord) loof; 2 strooisel n.
fan er v. tr. 1 hooien; 2 doen verwelken ou verleppen;
3 se — verwelken, verleppen.
faneur m. hooier m.
faneuse f. 1 hooister f.; 2 (mach.) hooischudder m.
fanfan m. 1 kindje, popje n.; 2 (iron.) kerel, slungel
m.; -- la Tulipe Jan Kordaat m.
fanfare f. 1 trompetgeschal; 2 hoorngeschal n.; 3
fanfare f.; 4 ophef m., snoeverij f.
fanfaron 1 adj. ( ene) snoevend. zwetsend; 2 m.
snoever, zwetser, opsnijder m.
fanfaronnade, ... nnerie f. snoeverij, opsnijderij f.
fanfaronner v. intr. snoeven, opsnijden.
fan freluchef.snuisterij, vodderij,snorrepijperij f.
fange f. slijk n., modder f.
fangeux adj. (...euse) slijkerig, modderig.
(anion m. 1 trosvaan f.; standaard m.
fanon m. (lans)vaantje n., wimpel m.; 2kossem
m., halskwab f.; 3 vetlok f.; 4 (mijter)slip f.; 5
manipel m.; 6 walvischbaard m.
fantaisie f. 1 verbeelding f.; 2 fantasie f.; eostume
de —fantasiecostuum n.; 3 zin, lust m., goeddunken
n., gril f.
fantaisiste 1 m. fantasist m.; 2 adj. fantastisch.
fantasia f. (Arabisch) ruitertoernooi n.
fantasmagorie f. I schijntovverij, schimvertooning
f.; 2 oogenverblinding f.
fantasmagorique j adj. 1 Jschijntooverachtig; 2
oogenverblindend.
fantasma(to)scope m. tooverlantaarn f.
fantasque adj., «ment adv. grillig, eigenzinnig.
fantassin m. infanterist, voetknecht m.
fantastique adj., cDment adv. hersenschimmig,(
fantoche m. draadpop, marionet f. [ingebeeld.
fant8me m. 1 spook n.; Vaisseau F— Vliegende
Hollander m.; 2 hersenschim f.; 3 ledepop f.
fanum [om'] m. heidentempel m.
faun [fan] m. hertejong, reekalf n.
faquin m. 1 houten ou strooien man m.; 2 hoovaardige
zot; 3 schurk, schobbejak m.
faquinerie f. schurkerij 1.
faquir = fakir.
farandole f. (Provenfaalsche) rondedans in.
faraud 1 adj. opgedirkt; 2 rn. modegek, praler m.
farce f. 1 vulsel, hakvleesch, gehakt n.; 2 kluchtspel
n.) f.; 3 poets, grap, kuur f.
farceur m. kluchtspeler m.; 2 grappenmaker, t
farcin m. worm m. [malle guit m.
farcineux adj. (...euse) wormachtig.
farcir v. tr. (op)vullen, volstoppen; 2 doorspekken.
fard m. 1 blanketsel n.; mettre du --(zich) blanfarde
— 212 — fausser
ketten ; 2 pronk m., klatergoud n.; 3 mommerij
f.; sans — onbewimpeld.
farde f. 1 baal f. (koffie); 2 bundel m.
fardeau m. (x) 1 last m., vracht f.; 2 beslagbri j f.
farder 1 v. tr. blanketten; 2 opsmukken; 3 bewimpelen,
vermommen: 4 v. intr. inzakken, doorzetten;
5 (mar.) zich ronden.
fardier m. blokwagen m.
Fare m. de Messine Faro-di-Mess na n.
farfadet m. kaboutermannetje, kwelduiveltje n.
farfouiller v. tr. woelen in, omwoelen, doorzoeken,
verfrommelen.
farfouilleur m. omwoeler, (rommelaar m.
faribole f. gekheid f., wisjewasje n.
farinacé adj. meelachtig.
farine f. meel n.; — de gruau gruttemeel; folie —
stuifineel n.; — en rame ongebuild meel; fleur de
— bloem f.; de même — van hetzelfde deeg.
fariner 1 v. tr. met meel bestrooien, beurelen; 2
v. intr. stuiven; 3 se — zich blanketten. [getal.
farinet in. dobbelsteen ou teerling m. met één 1
farineux 1 adj. (...euse) meelachtig, melig; 2 m.
meelspies f.
farinier rn., ...ière f. meelverkooper m., ...ster f.
farlouse 1. veldleeuwerik m.
farniente [in-té] m.: dolce — zoete nietsdoen n.
faro m, faro m.; un — een (glas) faro n.
farouch(e) m. roode klaver f.
farouche 1 adj. schuw: 2 ongezellig, barsch; 3
woest, wreed; 4 m. woestaard m. [boel m.
farrago m. 1 masteluin n.; 2 mengelmoes n., war-t
fasce f. fries f.; 2 (hérald.) balk m.
fascé adj. met balken.
fascicule m. 1 bundel m.; 2 aflevering f.
fasciculé adj. bundelsgewiis, bundelvormig,
fascié adj. 1 gestreept; 2 lintvormig.
fascinage m. rijswerk n. [tooveraar m.
fascinateur 1 adj. (...trice) betooverend; 2 m. be-f
fascination f. tooverkracht, betoovering.f.
fascine f. takkenbos m.
fasciner v. tr. 1 betooveren; 2 met rijs bedekken.
fascisme m. fascisme n.
fasciste m. fascist m.
faséole f. gespikkelde bQon f.
fashion f. [fa-cheun'],fijne smaak m., fashion f.
fashionabie [fa-cheu-] 1 adj. keurig, sierlijk,
fatsoenlijk; 2 m. modepronker m.
1. faste m. pracht f., praal m.
2. faste 1 adj.: jour— gerechtsdag, geluksdag in.;
2 m. pl.—s.feestkalender m.; 3 jaarboeken, geschiedboeken
n. pl.
fastidieux adj. (...euse), ...eusement adv. vervelend;
eest — ik bcn het beu. [tig, pralend.
fastueuxadj.(...euse); ..eusement adv. 1 prach-f
fat [fat'] 1 adj. dwaas ; gek: 2 verwaand; 3 m. ingebeelde
zot, kwast m.
fata1 ádj. ('.s, ...aux), co ement adv. noodlottig.
fatalisme m. T ,fatalisme n.: 1 noodlotsleer; 2
noodlottigheid f.
fataliste 1 in. fatalist; 2 adj. .fatalistisch.
fatalité f. noodlot n.
fatidique adj., ° ment adv. voorspellend.
fatigabie adj. vermoeibaar.
fatigant adj. 1 vermoeiend; 2 vervelend.
fatigue f. vermoeienis, vermoeidheid f.; cheval,
pantalon de — werkpaard n., werkbroek f.;
homme de — flinke werkman m.
fatigué adj. 1 vermoeid, afgemat; 2 uitgeput; 3
verschoten; 4 versleten; afgedragen.
fatiguer 1 v. tr. vermoeien, afmatten; 2 bewerken;
(om) roeren; 3 lastig vallen, vervelen, geen rust
laten aan; overstelpen; 4 v. intr. zich te zeer vermoeien;
te veel lijden; 5 se — zich vermoeien; se
— de genoeg krijgen van, beu worden van.
fatras m. tuig n., rommel m.; -- de paroles woordenkraam
f.
fatrassier m. 1 prulleman; 2 woordenkramer m.
fatuité f. verwaandheid, kwasterigheid f.
fatum [om'] m. noodlot n.
faubert m. 1 zwabber m.; 2 zaknet n.
fauberter v. tr. zwabberen. [buitenwijk f.
faubourg m. voorstad; (en gén.) achterbuurt, f
faubourien 1 (cnne) adj. van de voorsteden, achterbuurtsch;
2 m. voorstadbewoner m.
fauchage m. maaien n.
fauchaison f. maaitijd m.
fauche f. 1 maaien; 2 maaisel n.
fauchée f. (dag)mat n. [maaivoeten.
faucher 1 v. tr. maaien, wegmaaien; 2 v. intr. 1
fauchet m. hooihark, hooirijf f.
faucheur m. maaier m.
faucheuse f. 1 maaister f.; 2 maaimachine f.; 3
(mort) zeisman, wegmaaier m.; 4 (ins.) hooiwagen
in.
fauchille f. 1 sikkel f.; cela est droit comme une
— dat is zoo krom als een zeis; 2 kroonkruid n.
faucillon m. heep f., kapmes n.
faucon m. 1 valk m.; 2 veldslang f.
fauconneau m. (cDx) 1 valkje n.; 2 falkonet n.,
veldslang f.; 3 dwarsbalk m.
fauconnerie f. 1 valkerij, valkenierskunst; 2 valkenjacht
f.; 3 valkenhuis n.
fauconnier m. valkenier m.
faueonnière f. valkenierstaseh, zadeltasch f.
faufil m. rijgdraad, driegdraad m.
faufiler v. tr. 1 rijgen, driegen; être mal faufilé
slechte kennissen hebben; 2 binnensmokkelen; 3
se — zich indringen, binnensluipen.
faufilure f. rijgsel, driegsel n. [mensch in.
1. faune m. 1 veldgod; 2 — des boes bosch- t
2. faune f. dierenbeschrijving, dierenwereld, T
Fauquemont m. Valkenberg n. [fauna f.
faussaire 1 m. vervalscher m.; 2 f. looze vloer m.
fausse en compos. valsch(e), loos, looze.
faussement adv. valschelijk.
fausser 1 v. tr. vervalschen; 2 verdraaien, buigen;
indeuken; een verkeerde richting geven aan; 3
schenden, verbreken; -- sa parole zijn woord
breken; — compagnie à in den steek laten; 4
v. intr. valsch zingen; valsch spelen; 5 se — verfausset
— 213 — Félici.té
valscht worden; valsch worden; kromtrekken;
het spoor kwijtgeraken.
fausset m. 1 falset n., falsetstem f., falsetzanger
m.; 2 spon f., zwik m. [heid f.
fausseté f. valschheid, onwaarheid, onoprecht- 1
faute f. 1 fout, feil f., misslag m.; (relig.) zonde f.;
à qui la--? wiens schuld is 't ? eest (de) ma—'t is
mijn schuld; prendre ou trouver en -- op een misslag
betrappen; 2 gebrek, tekort n.; sans — zonder
fout; -- de bij gebrek aan; — de grives on mange
des merles men moet van den nood een deugd
maken; faire — ontbreken, te kort komen, ontberen,
berooven van; ne pas faire -- de niet ontzien.
fauteuil m. zetel, leuni(ing)stoel m.; occuper le —
den voorzitterszetel innemen.
(auteur m., ...trice f. bevorderaar, ...ster f.;
(mauv. part) aanstoker m., aanstookster f.
fautif adj. (...ive) 1 gebrekkig; 2 feilbaar.
fauve 1 adj. vaalrood; bêtes —s rood wild n.; 2
m. wild ou verscheurend dier n.
fauvette f. grasmusch f.; (fig.) nachtegaal m.
1. faux f. 1 zeis f.; 2 zeisreiger m.
2. faux adj. (fausse) & adv. T valsch: 1 onwaar,
leugenachtig, onoprecht; — serment valsche eed
n.,.; 2 onecht, schijnbaar, gewaand; fausse fenêtre
loos ou blind venster n..; — fond looze bodem m.;
fausse manche overmouw f.; fausse vertu schijndeugd;
— espoir ijdele hoop f.; — plaisirs ijdele
vermaken n. pl.; — nez wassen neus m.; fausse
couche miskraam f., misval m.; 3 onjuist, verkeerd;
faire fausse route een verkeerden weg
nemen; — pas misstap in.; fausse carte verkeerde
kaart f.; fausse queue misstoot m.; vers—kreupel
vers n.; à — te onrecht; vergeefs; porter á — geen
steun ou grond hebben.
3. faux m. 1 valsche, onware n.; 2 valsch ou
onecht ou nagemaakt goed n.; 3 valsche toon m.; 4
vervalsching f.; -- en écritures valschheid f. in
geschrifte; poursuite en — vordering f. tot valschverklaring;
s'inscrire en — contre voor valsch
verklaren, betwisten; 5 (zoo.) zeevos m.
faux-bourdon m. (oo- cs) 1 hommel f.; 2 valsche
brombas f. ou bromtoon m. [2 uitvlucht f.
faux-fuyant m. (^- mos) 1 bijpad n., slulpweg m.;
faux-titre m. ('- cs) Fransche titel m.
faveur f. 1 gunst f.; en — de ten gunste van, ter
wille van; à la — de begunstigd door, dank zij;
avoir, faire la — het genoegen hebben, doen; jours
de — respijtdagen m. pl.; prendre — in de gunst
vallen, bijval vinden; tour de — voorbeurtf., voorsprong
m.; billet de — vrijbiljet n.; 2 gunstbewijs
n.; 3 aanzien, gezag n.; 4 (ruban) faveurtje n.
favorable adj., ment adv. gunstig, genegen,
voordeelig.
1. favori adj. (te) geliefkoosd, lievelings-.
2. favori m., ^te f. gunsteling m., ...e f.
favoris m. pl. bakkebaard m.; — cStelette Engelsehe
bakkebaard. [stig zijn aan.
favoriser v. tr. begunstigen, bevoordeelen; gun-t
favoritisme m. 1 ongegronde voorkeur, begunstiging
f.; 2 gunstelingenstelsel, favoritisme n.
fayence etc. = faence etc. [brief m.
féage m. 1 leenerfenis f.; 2 leenverdrag n.; 3 leen- t
féai 1 adj. (féàux) getrouw; 2 m. boezemvriend m.
fébrieitant 1 adj. koortsig; 2 m. koortslijder m.
fébrifuge adj. (& m.) koortsverdrijvend (middel.
fébrile adj. koorts(acht)ig. [n.).
fécal adj. (...aux) drekkig; rnatière —e drekstof f.
fèces [fès'] f. pl. 1 drab, moer f., droesem m.; 2 ^
fécial m. (...aux) veldpriester m. [drekstof f.
feeit loc. maakte het, gemaakt door.
fécond adj. 1 vruchtbaar; 2 bevrucht.
fécondant, fécondateur(...trice) adj. bevruchtend,
vruchtbaarmakend.
fécondation f. bevruchting f.
féconder v. tr. bevruchten, vruchtbaar maken.
fécondité f. vruchtbaarheid f.
féeule f. 1 zetmeel n.; 2 bezinksel n.
féeulenee f. 1 zetmeelachtigheid f.; 2 bezinksel n.
féculent 1 adj. zetmeelachtig; 2 drabbig, moerig;
3 m. zetmeelplant f.
fécuIer!e f. 1 zetmeelfabriek; 2 zetmeelfabricatie f.
fédéral adj. (...aux) bondgenootschappelijk,
bonds-.
fédéraliser v. tr. 1 tot een bondgenootschap verecnigen;
2 se — een bondgenootschap vormen.
fédéralisme m. verbondstelsel n.
fédéraliste 1 adj. bondgenootschappelijk; 2 m.
fédératif adj. (...ive) = féderal. [federalist ni.
fédération f. bond m.
fédéré 1 adj. verbonden; 2 in. bondgenoot m.
fédérer v. tr. 1 verbinden; 2 se—een bond vormen.
fée 1 f. toovernimf, fee; (mauw. part) tooverheks f.;
en Bompos. feeën-, toover-; 2 adj. betooverd.
féerie f. 1 betoovering, tooverkunst f.; 2 tooverféerique
adj. tooverachtig. , [stuk n.
feindre 1 v. tr. voorwenden, veinzen; 2 verzinnen,
verdichten; 3 V. intr. aarzelen, schuwen; 4 hinken;
5 se — voorgewend ou verzonnen worden; zich
uitgeven voor.
feint adj. 1 geveinsd; 2 verzonnen; 3 loos, blind.
1. feinte f. 1 veinzerij f.; 2 verzinsel n.; 3 looze
stoot m.; 4 schijnbeweging f.; '5 kreupelheid; 6
gewijzigde noot f.
2. feinte f. meivisch, kleine elft in.
feintise f. veinzerij f.
feld-maréchal m. ((/D -...aux) veldmaarschalk m,
feldspath m. veldspaath n.
feldspathique adj. veldspaathhoudend.
fêle f. blaaspijp f.
féié 1 adj. gebarsten, gesprongen; pot — gebar.-
sten pot m., (fig.) broos vat n.; avoir la tête —e
van Lotje getikt zijn. [bersten, springen.
fêler v. tr. 1 doen barsten ou springen; 2 se — t
félibre m. Provencaalsch dichter, felibre m.
Félicien m. Felicianus, Feliciaan m.
félicitation f. gelukwénsch(ing f.) m.
1. félicité f. gelukzaligheid f.
2. Félicité f. Felicitas f.
féliciter - 214 -- fermer
féliciter v. tr. 1 gelukwenschen (met); 2 se — zich
gelukwenschen, zich gelukkig achten.
félin adj. katachtig, katten-.
félir v. tr. brieschen, blazen.
fellah Im. Egyptische boer, fellah m.
félon 1 adj. ( c'ne) verraderlijk, trouweloos; 2 m.
verrader, trouwelooze m.
fël onief. trouweloosheid, trouwbreuk f., verraad n.
félouque f. feloek f. i
féluref. barstf., sprong m.; il a une — hij is van-
Lotje getikt.
femelle 1 f. wijf; (animaux) wijfje n.; 2 moer f.;
3 (mar.) duimeling m.; 4 adj. vrouwelijk, (anim.)
wijfjes-; renard — wijfjesvos m.; fief — spilleleen
n.
féminin 1 adj . vrouwelijk; rime —e slepend rijm
n.; 2 m. vrouwelijke; (gramm.) vrouwelijk n.
fémininité f. 1 vrouwelijkheid f.; 2 vrouwelijk
geslacht n.
féminiser v. tr. 1 vervrouwelijken; 2 (gramm.)
vrouwelijk maken; 3 se — verwijfd worden.
féminisme m. vrouwenbeweging f.
féministe 1 m. & f. feminist m., ...e f-; 2 adj.
feministisch.
femmef. T vrouwf.; — de journée werkvrouw; —
de charge huishoudster f.; — de ménage 1 werkvrouw,
2 huisvrouw; — médecin dokteres f.;
remède de bonne — keukenremedie f.
femmelette f. 1 vrouwtje, moedertje n.; 2 (fig.),1
fémoral adj. (...aux) van de dij, dij-. [meisje n.
fémur m. dij(been) n.
fenalson f. hooien n., hooitijd m.
fendage m. klooven, splijten n.
fendant 1 rn sabelhouw m.; 2 vechtersbaas m.; 3
adj. aanvallend; dun air — alsof hij alles ging
verslaan. [hamer m.
fenderie f. 1 klooven n.; 2 klooverij f.; 3 kloof- 1
fendeur m., ...euse f. 1 kloover im., kloofster f.;
un — de naseaux opsnijder; 2 kloofrol f.
fendillement m. spliiten, scheuren n.
fendiller v. tr. 1 scheuren; 2 se — splijten.
fondoir m. kloofbeitel m., kloofbijl f., splitsijzer n.
fendre v. tr. 1 klooven, splijten; (eau, air) klieven;
(terre) openscheuren; (coeur, áme) breken; à —
dat het kraakt; — la tête à qq. (fig.) iem. het
hoofd doen barsten; — 1'oreille à een kerf in het
oor geven; avoir les yeux bien fendus schoon gespleten
oogen hebben; avoir la bouche fendue
jusqu'aux oreilles een mond tot achter zijn ooren
hebben; 2 doorklieven; heendringen door; 3 se —
splijten; breken; uiteengaan; se-- (de) afschuiven.
fenestré adj. gevensterd.
fen étrage m. 1 vensterwerk; 2 venstergeld n.
fenêtre f. venster, raam n.; — á guillotine schuifraam;
par les —s door het venster.
fen étrer v. tr. van vensters voorzien, vensteren.
fenil [ni] m. hooiberg m., hooischuur f.
fenouil m. venkel f.
fenouillet m. venkelappel m.
fenouiilette f. 1 venkelappel m.; 2 venkelwater n.
lente t. 1 reet, barst, scheur, kloof t., uois de
kloofhout n.; 2 (vêtements & anat.) spleet f.
fenton m. 1 ijzeren klamp m. ou houvast n.; 2
paalhout n.
fenugrec m. fenegriek n.
féodal adj. (...aux) leenroerig, leen-; droit —
leenrecht n.; système, seigneur — leenstelstel n., 7
féodalemen t adv. leenrechtelijk. [leenheer m.
féodaliser v. tr. leenroerig inrichten.
féodalité f. 1 leenroerigheid f.; 2 leenplicht m.; 3
leenroerig tijdvak n
1. fer m. T ijzer n.; — à repasser strijkijzer; — à
valfat kalfaatijzer, breeuwijzer; — à cheval hoefijzer;
durcomme du — ijzerhard; à — et á clou
nagelvast; de — ijzeren; bras de — ijzeren arm
m.; áge de — ijzeren eeuw f.; áge du — ijzeren
tijdperk n.; employer le — et le feu snijden en
branden; -- meurtrier moordstaal n.; gémir dans
les —s in de ijzers ou boeien zuchten; tomber les
quatre —s en fair met zijn vier klauwen in de
lucht vallen.
2. Fer m.: ile de — eiland n. Ferro.
fer-blanc m. ( c's- c's) 1 blik; de — blikken; 2
blikwerk n.
ferblanterie f. t blikslagerij f.; 2 blik n.
ferblantier m. blikslager m.
fer-chaud m. ( mos-'s) zode, zooi f.
Ferdinand m. Ferdinand, Nand m.
féret m. 1 fatsoeneerijzer n.; 2 ijzeren kern f.; 3
bloedsteen m.; 4 (tol) pin f.; 5(veter)beslag n.
férial (...aux), férié adj. feestelijk; jour — feestdag
m. [stoot.
férir v. tr. slaan; ,sans coup — zonder slag of t
ferlage m. inhalen n., inbinding f.
ferler v. tr. inhalen, inbinden.
ferlet m. kruis n.
fermage m. pacht f.
fermail m. (...aux) spang f., slot n.
fermant adj. sluitend; meuble — meubel met een
slot; à jour — met het einde van den dag.
1. ferme adj. & adv. 1 vast, stevig, onbeweeglijk;
terre — vasteland n.; de pied — zonder te
wijken; tenir — stand houden; faire — zich dapper
weren; —1.(exclam.) stand gehouden! 2 vast,
standvastig; s'ennuyer — zich gruwelijk vervelen.
2. ferme f. 1 (pacht)hoeve, boerderij f.; 2 pacht,
huur f.; prendre à — huren, pachten; donner à —
verpachten; 3 dakbalk, dakstoel m.; 4 sluitscherm
n.
ferme-circuit m. ( co- ' s) (stroom)afsluiter m.
fermement adv. 1 vast, standvastig; 2 stout.
ferment m. giststof f.
fermentable adj. gistbaar. [del n.
fermentatif 1 adj. (...ive) gistend; 2 m. gistmid- t
fermentation f. gisting f.
fermenter v. intr. gisten.
fermentescibilité f. gistbaarheid f.
fermentescible adj. gistbaar.
fermer 1 v. tr. sluiten, toesluiten, toedoen, vastmaken;
— à clef, au loquet op het slot, op de klink
fermeté — 215 - feu
doen; - la porte a de deur sluiten voor; - la
porte sur de deur sluiten achter; - boutique opkramen;
- Ie chemin den weg afsnijden; - la
marche den marsch sluiten; - les yeux à qq. iem.
de oogen sluiten; - les yeux à qc. de oogen voor
iets sluiten; - les yeux sur qc. de oogen voor iets
luiken, iets oogluikend dulden; - un compte een
rekening sluiten; 2 afsluiten, insluiten; 3 toeschuiven,
toehalen; 4 v. sluiten, toegaan; toevriezen;
5 se -- gesloten worden, toegaan.
fermeté f. 1 vastheid, stevigheid f.; 2 standvastigheid
f.; 3 stoutmoedigheid f. [sluitwerk n.
fermeture f. 1 sluiten n., sluiting f.; 2 slot,
fermier m., ...ière f. pachter m., pachtster f.
fermoir m. 1 slot n., sluithaak m.; 2 steekbeitel m.
fernambouc [k'j m. 1 fernambuktabak f.; 2 braziliëhout
n.
féroee adj.wild,woest, verscheurend, bloeddorstig.
férocité f. wildheid, woestheid f., bloeddorst m.
Féro(ë) m. : fles (de) - Fáróer(eilanden) n. pl.
ferrage m. 1 beslaan ; 2 plombeeren; 3 boeien
n.; 4 ijzers n. pl.
ferrallle f. 1 ijzerwerk; 2 oudijzer, oudroest n.
ferrailler v. intr. 1 de degens doen kletteren; 2 in
oudijzer handelen.
ferrailleur m. 1 vechtersbaas; 2 oudroest m.
ferrant adj.: maréchal- - hoefsmid m.
ferré adj. (met Ijzer) beslagen; baton -- stok met
een ijzeren punt, alpenstok m.; voie -e spoorweg
m.; chemin - ijzerharde weg m.; eau -e staalwater
n.; style - stroeve stijl m.; - à glace ten ijs
beslagen, scherp gezet; il est - (à glace) sur ce
sujet hij is in die zaak doorkneed ou zeer bedreven;
il est --- des quatre pattes hij is van zessen
klaar; avoir le palais - een vertinde keel hebben.
ferrement m. 1 ijzer; ijzerwerk, beslag n.; 2 ijzeren
werktuig n.
ferrer v. tr. 1 (met ijzer) beslaan; - la mule (fig.)
een tand trekken; 2 ringen; pas aisé à - niet ge- 1
ferret = féret. , [makkelijk te ringen.
ferretier m,. 1 hoefsmidshamer; 2 oudroest m.
Ferrette f. Pfirt n.
terreur m. 1 beslager; 2 plombeerder; 3 hoefsmid
ferreux adj. (...euse) ijzerachtig, ijzer-. [m.
ferrière f. 1 smidszak m.; 2 wijnkan f.
ferrifieation f. ijzerwording f.
ferronnerie f. 1 ijzerwaren f. pl.; 2 ijzerwinkel m.
ferronnier m. 1 ijzersmid; 2 ijzerkooper m.
ferronnière f. 1 smidsvrouw; 2 ijzerkoopster f.; 3
hoofdijzer n.
ferrugineux adj. (...euse) ijzerachtig, ijzer-.
ferrure f. 1 (ijzeren) beslag n.; - à glace scherp
beslag; 2 ijzerwerk n.
fertile adj., c , ment adv. vruchtbaar.
tertilisabble adj. vruchtbaar te maken.
fertilisant adj. vruchtbaarmakend.
fertilisation f. vruchtbaarmaking f.
fertiliser v. tr. vruchtbaar maken.
fertilité f. vruchtbaarheid f.
féru adj. 1 geslagen; gekwetst; 2 getroffen.
férulef. 1 berkwortel m., priemkruid n.; 2 (school).
plak f.; être sous la - de onder de plak liggen
van; tenir la - de plak zwaaien.
fervemment adv. met vuur, met ijver, vurig.
fervent adj. vurig, ijverig.
ferveur f. vuur n., ijver m., drift f.; - de novice
ne dure pas longtemps nieuwe bezems keren goed.
fescennin adj. fescennijnsch, wulpsch.
fesse f. T bil f.; n'y aller que d'une - het met een
lang gat aanvatten; n'aller que d'une - maar
slapjes (vooruit)gaan; se battre les -s de aan
zijn broek vagen.
fesse-cahier m. (z- xs) broodschrijver m.
fessée f. bilslagen in. pl., geeseling, roede f.
fesse-mathieu m. ( - -'x) woekeraar m.
fesser v. tr. 1 voor de billen slaan ou geven; gee.
selen; 2 (fig.) voor het gat schoppen, aflappen;
binnenlappen. [maker m.
fesseur m. 1 bilslager, geeselaar m.; 2 speldekopfessier
1 rn. billen f. p1., gat n.; 2 adj. van de bil.
fessu adj. dikgebild.
festin m. feestmaal n.
festiner t v. intr. feest vieren; 2 jfeesteiU.;k onthalen.
festival m. ( «s) muziekfeest, festival n. [bocht f.
feston m. 1 loofwerk, sl ingersnoer, festoen n.; 2 t
festonner 1 v. tr. met loofwerk versieren; loofnor.
mig uitsnijden; festonneeren; 2 v. intr. slingeren,
festoyer 1 v. tr. feestelijk onthalen; 2 v. intr.feestf
f êtard m. pretmaker m. [vieren.
f éte f. feest n.,.feestdag m.; kermis f.;naamdag m.,
verjaardag m.; - des mort allerzielen m.; de --p
_feestelijk; en -- feestvierend, in feesttooi; faire
la - kermis vieren; faire-à feestelijk ontvangen;
je me ferai une - de het zal voor mij een kermis
zijn te; troubler la - brekespel zijn.
Fête-Dieu f. Heilig-Sacramentsdag m.
féter v. tr. 1 vieren; 2 feestelijk onthalen.
fetfa m. ambtelijke uitspraak f.
fétiche m. 1 afgod m.; 2 afgodgier m., ...slang f.,
...visch m.
fétichisme m. fetischdienst m.
fétiehiste 1 m. fetischdienaar m.; 2 ad j. fetischisfétide
adj. walglijk, stinkend. [tisch.
fétidité f. walglijke stank m.
fétu m. stroohalm m.; tirer au court - strootje
trekken; pas un - geen zier; voir un - dans
I'eeil de son prochain et ne pas voir une pootre
dans le sien een splinter zien in het oog van zijn
naaste en niet den balk zien in zijn eigen oog.
fétuque f. zwenkgras n.
1. feu m. ( c'D x) T vuur n.; de - van vuur, vurig;
faire du - vuur maken ou aanleggen; souffIer
le - het vuur aanblazen; erier -au- `brand roepen;
- de paille stroovuur; - follet dwaallichtje n.;
- du eiel hemelsch vuur; arme à - vuurwapen;
coup de - schot n.; faire - vuur geven, schieten;
coin du - hoekje van den haard; n'avoir ni - ni
lieu noch huis noch kluis hebben; mettre au -
op het vuur zetten; en mettre la main au - .zijn
-vinger er voor in 't vuur steken; mettre à - et a
Ieu — 216 -- fid.éicommissaire
sang te vuur en te zwaard verwoesten; mettre à
qq. le — sous le ventre ou au derrière iem. het
vuur aan de schenen leggen; faire mourir à petit
-- langzaam doodmartelen; faire — des quatre
pieds met handen en voeten werken; faire la part
du -- den brand afzonderen; être en — in brand
staan, in vuur en vlam staan; le — est à staat
in brand; jeter — et flamme vuur en vlam spuwen;
je n'y vois que du—het is mij een warboel;
village de 300 feux dorp n. van driehonderd
haardsteden f. pl.
2. Feu m.: terre de — Vuurland n.
3. feu adj. ,wijlen, zaliger.
feudataire m. & f. leenman m., leenvrouw f.
feudiste 1 m. leenrechtkundige m.; 2 adj. leenrechtkundig.
[hoepelwerk n.
feuiilage m. 1 loof, gebladerte; 2 loofwerk ; 3 1
feulllaison f. bladuitbotting, bladschieting f.
feuillant m. feuillant m. [pastei f.
feuillantine f. 1 zusterfeuillantijne f.; 2 blaadjes-t
feuillard m. 1 looftakken m. pl.; 2 hoephout; 3
bladijzer n.
feuille f. blad ri., (papier, aussi) vel n.; trembler
comme une ou la — beven als een espenblad; s'en
aller avec les —s met het afvallen der bladeren
sterven; -- périodique tijdschrift n.; — de présence
aanwezigheidslijst f.; — de route geleibiljet
n., reispas m., marschroute f.
feuillée f. 1 loof n.; 2 loofhut f.
feuille-morte adj. & m. donkergeel adj. & n.
feuiller 1 v. tr. bebladeren, van bladeren voorzien;
met bladeren bedekken; 2 feuillé gebladerd; 3 v.
intr. & se — bladeren kri.igen.
feuiliet m. 1 blad n.; 2 dun lijstje n.; 3 houten
reglet n., zolderveer f.; 4 draaizaag f.; 5 leischilfer
f.; 6 boekmaag f.
feuilletage n. 1 doorbladeren n.; 2 (uitrollen van)
bladdeeg n.; 3 bladerpastei f.
feuilleté adj. bladerig.
feullleter v. tr. 1 doorbladeren; 2 bladeren, uitrollen;
3 in blaadjes snijden.
feuiiletis m. 1 afschilfering f.; 2 scheidingshoek
m., scheidingsvlak n. [leton n.; 3 lijst f.
feuilleton m. 1 halfvel n.; 2 mengelwerk n., feuil-t
feullietoniste ni.feuilletonschriiver m.
feuillette f. half stuk n.
feuillu adj. bladerrijk, gebladerd.
feuillure f. sponning f.
feurre m. -stroo n.
feutrage....trernent m. vilten n., vilting f.
feutre m. 1 vilt n.; de -- vilten; 2 vilten hoed; 3
vilten schoen m.; 4 vulhaar n., stopwol f.
feutrer v. tr. vilten.
feutrier m. viltwerker, vilter in.
fève f. boon f.; — de marais tuinboon f., boerenteen
in.; donner un pois pour avoir une fève een
spierinkje uitwerpen om een kabeljauw te vangen;
rendre —. pour pois ruimschoots vergelden.
féverole f. paardenboon f.
févier m. boonenboom m.
février m. Februari ni.
fez [fèz'] Yn. 1 fez, Turks-he muts f.; 2 ralijk n.
fl interj. foei; -- de weg met; faire — de zijn
neus ophal?n voor. [m.; 3 (fig.) voerman m.
fiaere m. 1 huurrijtuig, bakje n.; 2 huurkoetsier t
fiancailles f. pl. 1 verloving f., ondertrouw m.; 2 f
fiancé m. bruidegom, verloofde m. [bruidstijd m.
fiancée f. bruid, verloofde f.
fiancer 1 v. tr. verloven, ondertrouwen; 2 v. intr.
& se — zich verloven. [--fiasco maken.
fiasco m. val m.; mislukking f., fiasco n,; faire 1
fiat loc. het geschiede, toegestaan; — lux het zij
licht.
fi bre f. 1 vezel f.; 2 (mine) ader f.; 3 (fig.) snaar f.
fibreux adj. (...euse) vezel(acht)ig.
fibrillaire adj. van de ou met vezeltjes.
fibrilie f. vezeltje n.
fibrine f. vezelstof f.
fibrome m. vezelgezwel n.
fibule f. gesp m.
tic [k] m. 1 vijggezivel n.; 2 rotstraal m.
ficaire f. vijgkruid, aambeienkruid n.
ficeler v. tr. 1 (met bindgaren) binden, een touwtje
doen aan; 2 aantakelen, opdirken.
ficeleur m. inpakker m.
ficelier m. bindgarenwinde f., haspel m.
ficelle f. I bindgaren n.; 2 touwtje n.; 3 vischlijn f.;
4 (marionetten)draad, kunstgreep m.; tenir les
—3 achter de schermen zitten; on voit la — men
ziet de draadjes van 't spel.
fiche f. 1 vastzetten n.; av,:ir un pied de — een
voet in den grond zitten; 2 pin, stift f.; 3 merk n.;
4 kaart(ie n. > f.
1. ficher v. tr. 1 vastzetten, inslaan, inheien;
2 voegen; 3 vastmaken, vestigen; avoir les yeux
fichés. sur de oogen gevestigd houden op; 4 se —
dans la tête zich in het hoofd zetten.
2. ficher v. tr. 1 uitrichten; 2 draaien, gooien;
— un soufflet een klap draaien; -- dedans 1 er
indraaien, 2 er in laten loopen; 3 fichez-moi le
camp ou la paix donder op; va te faire fiche loop
naar de weerlicht; 4 se — stooten, vallen, donderen;
5 se — de niet geven om, den brui geven van.
ficheron m. luns f. [3: kaardetand in.
fichet m. 1 teekenpinnetje n.; 2 nummerstrook f.;1
ficheur m. t voegbestrijker, voeger m.; 2 bout-;
fichoir m. klemhoutje, knijpertje n. [maker m.
fichtre interj. drommels !
1. fichu m. vrouwenhalsdoekje, fichu n.
2. fichu adj. 1 dekselsch, drommelsch; 2 naar den
drommel; 3 aangetakeld; 4 saamgestooten, afgelapt;
5 être -- de in staat zijn om. [steen m.
ficoïde f. 1 middagsbloem f.; 2 ijskruid n.; 3 vijg-t
fictif adj. (...ive) 1 ingebeeld, verdicht; 2 denkbeeldig.
fiction f. 1 verdichting, vinding, inbeelding f.; 2
uitvindsel, verzinsel n.; 3 denkbeeldigheiid f.
fictivement adv. = fictif. [hand.
fidéicommis m-. erfstellingf. ou erfgoed n.overde 1
fidélcommissaire m. erfgenaam m. over de hand.
fidéjusseur — 217 -- filé
fidéjusseur m. borg m.
fidéjussion f. 1 borgstelling f.; 2 borgtocht m.
fidèle 1 adj., cment adv. (ge)trouw, verknocht.
eerlijk; 2 (ge)trouw, nauwkeurig; 3 geloovig; 4 m.
getrouwe; geloovige m.
fidélité f. 1 trouw f., getrouwheid, verknochtheid
f.; 2 getrouwheid, nauwkeurigheid f.
fiduciaire 1 m. tijdelijk erfgoedhouder m.; 2 adj.
op vertrouwen berustend; monnaie — geld n. van
vertrouwen.
fiduclairement adj. bij tijdelijke erfgoedhouding.
fief m. leen(goed) n.; — suzerain kroonleen; —
dominant grondleen, hoofdleen; — servant onderleen;
— franc vrijleen.
fieffé adj. 1 beleend; 2 doortrapt, volslagen.
fieffer v. tr. 1 beleenen; 2 in leen geven.
fel m. gal f.; — de bceuf ossengal; — de terre;
fieileux adj. (...euse) galachtig. [aardgal.
fiente f. mest m. [mesten.
fienter 1 v. intr. zijn mest maken; 2 v. tr. be-J
fier v. tr. 1 toevertrouwen; 2 se — à ou en ou
sur zich vertrouwen in ou op, zich verlaten op,
rekenen op.
2. fier [fyèr'] adj. (... ère) trotsch, hooghartig,
fier; 2 moedig, stout, vermetel; 3 wild, woest;
4 flink, duchtig, erg.
fier-à-bras m. (pl. id.) snoever, pochhans m.;
baume de — wonderbalsem m.
fièrement adv. 1 trots. fier; 2 stout; 3 duchtig,
fiérot adj. belachelijk trotsch. [erg.
fierte f. relikwieënkas f., fierter m. & f.
fierté f. 1 trotschheid, hooghartigheid, fierheid f.;
2 moed m., stoutheid, vermetelheid f.; 3 wildheid f.
fl èvre f. koorts f.; — quotidienne, tierce, quarte
alledaagsche, anderendaagsche, derdendaagsche
koorts; — biliaire galkoorts; — putride rotkoorts;
— de lait zogkoorts; une — de cheval een paardekoorts;
herbe à la — waterklaver f.; — de la
rampe lampenkoorts; tomber de — en chaud mal
van den wal in de sloot vallen.
fiévreux adj. (...euse) koorts(acht)ig.
fiévrotte f. koortsje n., vermaning f. (van koorts).
fifre m. 1 dwarsfluitje n.; 2 pijper m.
fifrer v. tr. pijpen.
figaro m. T figaro m.
figement m. stolling, stremming f.
figer v. tr. 1 doen stremmen; 2 se — stollen,
stremmen; figé stijf.
fignoler v. tr. & intr. knutselen, peuteren.
figue f. vijg f.; — fleur vroege vijg; moitié —
moitié raisin half en half; ni — ni raisin noch
mossel poch visch.
figuerie f. 1 vijgeboomgaard m.; 2 vijgendrogerij f.
figuler m. vijgeboom m.; -- d'Adam banaan f.;
— de Pharaon Adamsvijg f.; 2 vijgeneter m.
figuline f. terra-cottawerk n.
figurant m., c e f. stomme rol f.
figuratif adj. (...ive), ...ivement adv. 1 afbeeldend;
écriture ...ive beeldenschrift n.; .2 zinnebeeldig.
figuration f. i afbeeldingf.; 2stomme rollen f. pi.,
meubileering f.
figure f. 1 gedaante f., beeld, maaksel n.; 2 figuur
f. & n., beeld n., afbeelding f.; (cartes) prentje
n.; 3 gezicht, gelaat n.; 4 houding, gestalte f.;
faire — een goed figuur maken, in aanzien zijn;
5 beeldspraak, leenspreuk f.; quittons la — laten
wij ronduit spreken.
figuré 1 adj. afgebeeld, voorgesteld; 2 met beelden
en bloemen; 3 met een gezicht; 4 overdrachtelijk,
figuurlijk; 5 m. figuurlijke beteekenis f.
figurément adv. overdrachtelijk, figuurlijk.
figurer 1 v. tr. afbeelden, voorstellen, verbeelden;
2 vormen; 3 v. intr. passen, figuur maken; staan.
zich bevinden; faire — doen voorkomen, opnemen;
4 se — zich verbeelden, zich voorstellen.
figurine f. beeldje, bijbeeldje n.
figurisme m. zinnebeeldenleer f.
figuriste m. 1 beeldjesmaker m.; 2 uitlegger m.
door zinnebeelden.
fit m. 1 draad m.; bout de — draadje n.; — d'archal
ijzerdraad; — gras pikdraad; —s de la
Vierge herfstdraden; — à plomb schietlood n.;
tenir les —s het (poppen)spel besturen; — de
Peau stroom(draad); — du discours draad van
't gesprek; aller de droit — recht door zee gaan; 2
(collectif) garen n.; — à coudre naaigaren; —
(re)tors twijngaren; — en trois driedraadsch
garen; — de cable ou caret schiemansgaren,
stootgaren; de — garen; bas de — garen kousen;
donner du — à retordre veel spels geven; 3 snede
f.; donner le — à un rasoir een scheermes aanzetten;
passer au — de l'épée over de kling jagen;
une langue qui a le — een scherpe tong; avoir le
— geslepen zijn.
fi ladi ère f. praam f.
filage m. 1 spinnen n.; spinsel n.; 3spinnekruid n.
fi lagram m e m. watermerk n.
filament m. vezel(tje n.) f.
filamenteux adj. (...euse) vezel(acht)ig.
filandier 1 adj.(...lère) spinnend;•2 m. spinner m.
filandièref. spinsterf.; les trois soeurs —s de drie
spinzusters f. p1.
filandre f. vezel f.; (spéct) herfstdraad m.
filandreux adj. (...euse) dradig, vezelig; 2 (fig.)
langdradig.
filardeux adj. (...euse) ader(acht)ig.
fi lasse f. 1 (ongesponnen) hennep m. ou vlas n.;
se fourrer dans la — in zijn stroo kruipen; 2
(cheveux de) — vlashaar n.; 3 — de montagne
bergvlas n., amiant n.
filassier m., ...1 ère f. bereider m. van hennep ou
vlas; hennephandelaar, vlashandelaar m., ...sterf.
filateur m. spinner m.
filature f. spinnerij f.
file f. 1 rij f.; à la —in een rij; 2 (mil.) gelid n.;
chef de — vleugelman m.; feu de -- gelederenvuur
n.; serrerles —s de gelederen sluiten; pa;— à
droite 1 in gelederen rechts! [sponnen tabak f.
filé m. 1 weefgarenn.;—d'or gouddraad m.; 2 ge-t
.klement — 218 — finasseur
filement m. spinnen n.
1. flier v. tr. 1 spinnen; filé dor et de soie met
goud en zijde doorweven; - doux zachtjes aan
spinnen, (fig.) zoete broodjes bakken; 2 - de
l'argent, du fer zilverdraad,. ijzerdraad trekken;
3 lang uitspinnen; (ton) aanhouden; 4 afspinnen;
5 (mar.) vieren; file du cáble viert; -en douceur
zachtjes aan vieren; - un fut een vat in den kelderlaten;
-la carte een kaart ondersteken; -qq.
iemand op het spoor volgen.
2. filer v. intr. 1 (chats) spinnen; 2 rekken,
(liq.) li./peren, spinnen; (lampe) walmen, pijlen;
3 afrollen; 4 voortgaan, voorttrekken. voortsch ieten,
voortglijden; zich wegpakken; étoile filante
vallende ster f.; 5 doorzetten; - douze noeuds
twaalf knoopen loopen.
filerie f. 1 spinnerij, garenfabriek f.; 2 draadfabriek
f.; 3 lijnbaan f.
1. filet m. 1 draad(je n.) m.; - de vis schroefdraad;
2 (water)straal m.; - de vinaigre scheutje
n. azijn; - de voix pieperig stemmetje n.; - de
vie sprankel m. leven; 3 tongriem m., spanader f.;
souper le - à van de spanader snijden; 4 toompje
n., reep m.;-de bceuf ossenhaas m.; 6 streep f.,
rand m., lijst, lijn f. [net krijgen.
2. filet m. T net n.; prendre dans ses -s in zijn 1
fileter v. tr. & intr. 1 tot draden trekken; 2 draden
ou strepen trekken (op) .
fileur m.,...euse f. 1 spinner m., ...sterf.; 2 draadtrekker;
3 bedrieger; 4 achtervolger in.
filial adj. (...aux), wement adv. kinderlijk.
filiation f. 1 kindschap, afkomst , afstamming f.;
2 verwantschap f.; 3 afhankelijkheid f.
filière f. 1 snoer; dwarstouw n.; 2 trekplaat f.,
trekijzer n.; 3 snijijzer n.; 4 spinorgaan n.; 5 bekkenengte
f.; 6 (fig.) lange rij f., omweg m.; par
la -- langs alle trappen en gangen.
filiforme adj. draadvormig.
filigrane m. watermerk n. ...grané adj. Bewatertuin
m. wantslag, tros in. [merkt.
filipendule 1 adi. aan draden ou een draad hangend;
2 f. moederplant, steenbreke f.
fille f. 1 (oppos. à fils) dochter f.; 2 (oppos. à garcon)
meisje n., jonge dochter f.; - d'honneur eeredame,
eerejuffrouw f.; vieille - oude vrijster;
.-- de boutique winkeldochter; 3 meid, dienstmaagd
f.; - de ferme boerenmeid; 4 non, zuster
f.; ---s du Sacré-Coeur zusters van het H. Hart.
fillette f. klein meisje n.
filleul m. ' e f. petekind n.
filoche f. 1 netvormig weefsel, net n.; 2 beurs
t; 3 molensteentouw n.
filocher v. tr. netvormig weven.
filotr m. (erts)ader, (mijn)ader f.
filoselle f. floretzijde, filozel f.
filou m. gauwdief, schurk, fielt m.
filouter v. tr. 1 aftroggelen, ontfutselen; 2 bedriegen,
afzetten; 3 valsch spelen.
filouterie f. gauwdieverij f., schurkenstreek m.
faas [fis'] m. 1 zoon m.; il est - de ses oeuvres hij
heeft alles aan zich zelf te danken; il est - de son
père hij heeft een aardje naar zijn vaartje; le Fils
de 1'homme de Zoon des menschen; 2 jongen m.
filtrage m., filtration f. doorzijgang, klenzing f.
filtre m. doorzijger, klenzer m., filter m. & n.
fittrer 1. v. tr. doorzijgen, klenzen, filtreeren;
pierre à - leksteen m.; papier à - zijgpapier n.;
2 afscheiden; 3 ongemerkt overgieten - in; 4 v. intr.
& se - zijpelen door; schemeren door.
filure f. spinsel n.
1. fin f. 1 einde, slot; à la - eindelijk; à la -
des fans, en - finale ten langen laatste; tirer ou
toucher à sa - ten einde loopen; mettre - à een
eind maken aan; mener à bonne - tot een goed
einde brengen; faire une - een eind aan 't goe
leven maken; les quatre -s dernières de vier
uitersten n. pl.; - de siècle heelemaal nieuwerwetsch;
2 doeleinde, doel, einde n.; à cette -
met dat doel; 3 (jur.) besluit n., eisch m.
2. fin adj. T fijn: 1 zuiver, echt; linge -fijn
linnen n.; la-e fleur de bloem f.;partie-e pretje
n., 2 licht, tenger; allusion -e lichte zinspeling f.;
cheval - lichtgevoelig paard n.; 3 scherp, puntig;
avoir l'oreille -e een scherp gehoor hebben; -e
lame 1 goede kling, 2 sluwe feeks f.; - voilier
snelzeiler m.; - gourmet, -e gueule lekkerbek
in.; 4 scherpzinnig, schrander, snedig; 5 geslepen,
sluw, listig; -e mouche listig katje n.; 6 zeer dun,
zeer klein; pluie -e fijne regen m.; écriture -e
fijn schrift n.; -es herbes fijne kruiden; prendre
une bille -e een bal snijden; 7 uiterste; le -fond
het hartje, het diepste n.; le - mot het laatste
woord, het fijne n., de grond m. [snijden.
3. fin adv. fijn; prendre une bille - een bal t
4. fin m. 1 fijne n., grond m.; 2 fijn goed n.; 3
klein schrift n.; en - zeer fijn; 4 sluwerd m.; 5 ^
finage m. grens f., gebied n. [fijne, vrome m.
final adj. ( mos. aux) eindigend, sluitend; lettre
-e slotletter; cause -e eindoorzaak f.
finale f. 1 slotnoot f.; 2 grondtoon m.; 3 slotstuk
n.; 4 slotfiguur f. & n.; 5 slotlettergreep f., slotklank
m., slotletter f.
finalement adv. eindelijk, ten slotte.
finance f. 1 geld n., klinkende munt f.; moyennant
-(s) tegen klinkende munt; 2 financie-
(vak n.) f.; homme de - financier m.; haute -
geldadel m.; 3 -s geldmiddelen n., pl. geldzaken,
financiën f. pl.; ministre des -s ministerm. van
geldwezen ou financiën; 4 écriture, chiffre de
- financieschrift, financiecijfer n.
financer v. tr. afschuiven, afdokken.
1. financier adj. (...ière) geldelijk, financieel,
geld-; écriture ...ière, etc. V. finance 4; a la
...ière op zijn financiersch.
2. financier m. 1 pachter, rentmeester m.; 2 finaneier,
geldman m.
financïèrement adj. geldelijk, financieel.
finasser v.tr. konkelen, sluwe streken aanwenden.
finasserie f. gekonkel n., sluwe streek m.
finasseur m., ...euse f. konkelaar m., .. ster f.
finassier -- 219 -- flambover
finassier 1 adj. (...ière) konkelend; 2 m. konkelaar
m. [m.
finaud 1 adj. listig,sluw; 2 m. sluwerd, fijnaard±
finement adv. 1 fijn, keurig; 2 fijn, geestig; 3
fijntjes, sluw.
finesse f. T fijnheid f.: 1 dunheid, scherpheid; 2
keurigheid; 3 schranderheid f.; 4 onmerkbaar
verschil n.; 5 geslepenheid, sluwheid f.; user de —
met list te werk gaan; chercher ou entendre -- à
erg hebben in.
finet adj. ( cote) oolijk, loos.
finette f. licht katoen n., lichte wol f.
1. fini adj. 1 afgewerkt, af; 2 gedaan, uit, op; 3
volmaakt, volleerd; 4 begrensd, beperkt, bepaald.
2. fini m. 1 afwerking, volmaaktheid f.; 2 begrensde,
beperkte n.
finiment m. afwerking, volmaaktheid f.
finir 1 v. tr. eindigen, voltooien; afmaken; 2 opeten,
uiteten; uitdrinken; 3 v. intr. eindigen, ophouden,
afloopen, een einde nemen; — de ophouden
met; avoir fini de gedaan hebben met; en —
avec een eind maken aan;— par une querelle uitloopen
op een twist; -- par céder eindelijk toegeven;
4 se — ophouden.
finissage m. afwerking f.
finlandals, finnois 1 adj. & (langue) m. Finsch,
Finlandsch adj. & n.; 2 m. F— Fin, Finlander
m.
Finlande f. : la -- Finland n.; golfe de --- Finsche
golf f. [kop, knikker m.
fiole f. 1 fleschje n.; 2 kogelfleseh f.; 3 (iron.) 1
fioler v. intr. pimpelen.
Flonie f.: la -- Funen n.
fiord m. sluiphaven f., fiord m.
fioriture f. versiering f., versiersel n.
Fioume f. Fiume n..
firmament m. uitspansel n. [n.; 2 handelspas m.
firman m. T ferman n.: 1 keizerlijk bevelschrift±
Flrminm. Firminus, Firmijn m.
fisc [fisk'] m. schatkist, staatskas f., fiscus m.
fiscal 1 adj. (...aux) van de schatkist, fiscaal,
schatkist-; 2 m. fiskaal m.
fiscalement adv. fiscaal.
fiscalité f. fiscaliteit f.
fissile adj. splijtbaar.
fissipare adj. door verdeeling vermenigvuldigend.
fissipède, ...rostre adj. spleethoevig, ...snavelig.
fissule f. ingewandsworm m.
fissure f. spleet, scheur, kloof f.
fissurer v. intr. & se -- splijten.
fiston m. zoontje, baasje n. [pering f.
fistule f. 1 pijpzweer, fistel f.; 2 pijp; 8 afscham-t
fistuleux'adj. (...euse) 1 pijpzweerachtig, fistelachtig;
2 buisvormig.
fixage m. vastleggen, vastmaken n.
fixateur 1 adj. vastleggend, vasthechtend; 2 m.
vasthechtingsmiddel n.
fixatif m. fixeerstof f. [stelling, bepaling f.
fixation f. 1 vastmaking, vastlegging f.; 2 vast- 1
fixe 1 adj. T vast : (regard) strak; (température)
bestendig; (date, heure) bepaald; (corps, gaz)
vast, bestendig; (idée) vaststaand; à poste — voor
goed gevestigd; 2 m. bestendige n.; vast inkomen;
bestendig weer n.; 3 interj. sta.
fixé 1 adj. bepaald ingelicht; être — weten waaraan
men zich te houden heeft, een juist begrip
hebben van; 2 m. glasschilderijtje n.
fixement adv. stijf, strak.
fixer v. tr. 1 vastmaken, vasthechten, bevesrigen; 2
(heure, jour, choix, sens) bepalen, vaststellen;
(regard, attention, domicile) vestigen; 3 se —
zich vasthechten, zich vastzetten, zich vestigen,
zich bepalen; gevestigd worden, bestendig worden.
fixité f. 1 vastheid; 2 bestendigheid f.; 3 bepaald- $
fla m. dubbele (trommel)slag m. [heid f.
flaccidité f. slapheid, weekheid, verflenstheid f.
1. flache f. 1 kuil m., holte, spleet f.: 2 wankant m.
2. flache, flacheux adj. (...euse) wankantig.
flacon m. (stop)flesch f.
fla-tia m. bluf m.
flagellant m. geeselaar rn.
flagellation f. geeselingf.
flageller v. tr. geeselen.
flageolkr v. intr. trillen, knikken.
flageolet m. 1 hoogfluit f.; il est monté sur des
--s hij heeft spillebeenen; monté sur[des —s met
spillebeenen; 2 witte boon f.
flagorner v. tr. flikflooiers.
flagornerie f. flikflooierij f
flagorneur m., ...euse f. flikflooier m., ...ster f.
flagrant adj. 1 brandend; en — délit op heeter
daad; 2 in 't oog vallend. [neus hebben.
flair m. fijne reuk m.; avoir du — een goedent
flairer v. tr. 1 (be)ruiken; 2 in den neus hebben,
de lucht krijgen van; 3 se --- elkaar beruiken; te
bespeuren zijn.
flaireur m. ruiker, snuffelaar m. [& n.
1. flamand adj. & (langue) m. Vlaamsch adj.4=
2. Flamandm. Vlaming m.; —e f. Vlaamschef.
flamant m. flamingo m.
flambant 1 adj. vlammend; 2 schitterend, prachtig;
3 adv. — neuf fonkelnieuw, splinternieuw.
1. flambart l M. vlamkool f.; 2 losbol m.; 3
vlammend zwaard n.; 4 St-Elmusvuur n.; 5
zomerhoed m.; 6 ketelvet n.
2. flambart adj. fijn, prachtig.
flambe f. 1 helder vuur n.; 2 vlammend zwaard n.;
3 lisch(bloem) f.
flambé m. 1 vuurvlinder m.; 2 gevlamde schelp f.
flambeau m. (c-x) 1 fakkel, toorts, flambouw
f.; 2 processielamp t. [3 vlam f.
flambée f. 1 opvlammend vuur; , laaitje n.;^:
flamber 1 v. intr. vlammen, laaien, gloeien; 2
v. tr. door de vlam halen, zengen; 3 berooken;
4 uitbranden; 5 plukken; 6 flambé mislukt, verloren;
être flambé naar de weerlicht zijn.
flamberge f. zwaard n.; mettre-- au vent 1 van
leer trekken, 2 zijn achterste laten zien.
flam boyer v. intr. vlammen, glinsteren, flikkeren;
style flamboyant vlammenstijl m.
flarnine -- 220 — fleuron
fiamine m. flamen m. [gezind.
fiamingant adj .1 Vlaamschsprekend; 2 Vlaamsch-1
1. flamme f. 1 vlam f.; —s vlammen, vuur n.; ---s
du Bengale Bengaalsch vuur; —s éternelles
eeuwig vuur; ne voir ni feu ni — geen hand voor
zijn oogen zien; mettre un pays en — een land
in vuur en vlam zetten; 2 (fig.) vlam f., gloed m.;
3 wimpel m., vaantje n.; 4 gevlamde lintvisch m.;
5 zwaardlelie f.; hoogroode anjelier f. [tel m.
2. fiamme f. 1 laatijzer n.; 2 degen m.; 3 leibei-t
flamméche f. vuursprankel rn. [vuur`n.
flammerole f. 1 dwaallichtje n.; 2 —s St- Elmus-1
fiammette f. 1 vlammetje n.; 2 wimpeltje n.; 3
peperschelp f.; 4 brandende hanevoet m.; 5 laatvlam
f., vlijm f.
flan m. 1 vlade f.; 2 muntplaat f.; 3 (exclam.) gekheid!
à la — om te lachen.
flanc rn. 1 (en gén.) zijde f.; (colline) helling f.;
(mil.) flank f.; être sur le — te bed liggen, getroffen
zijn; mettre sur le — omverrukken; prendre
en -- van terzijde nemen; prêter Ie — à vat geven;
par Ie — droit rechts uit de flank; 2 ingewanden
n. pl., schoot m.
Flandref.: la — Vlaanderen n.; il est en — (iron.)
hij is naar de Oost: — - Occidentale, -Orientale
West- Vlaanderen, Oost- Vlaanderen.
flandrin m. lange stungel m.
flanelie f. flanel n., baai f.
fláner v. tr. (rond)slenteren.
flénerie f. geslenter n.
flaneur m. slenteraar m.
flanquement in. I bestrijking f.; 2 flankdelckingf.
flanquer v. tr. 1 op zijde voorzien van; 2 op de
zijde staan van, staan naast, bedekken, omringen;
3 (rnil.) bestrijken,. flankeeren; 4 gooien; — à la
porte aan de deur gooien; — un coup een slag
geven; 5 se — zich gooien, zich stooten.
Plaque f. plas m.
flaquée f. klets, worp in.
fiaquer v. tr. kletsen, spatten.
1. flasque 1 adj. slap; 2 m. slapheid f.
2. flasque 1 'f. kruitdoos f., kruitzak m.; 2 stander
m.; 3 (soufflet) waaier m.; 4 m. & f. zijwang f.
flasquement adv. slap.
flatter v. tr. 1 (caresser) streelen; — le courant
den stroom een zacht glooienden oever geven; 2
(eharmer, séduire) vleien; à ne vous point —,
sans vous — zonder vleien; 3 se — zich vleien.
flatterie f. 1 streeling f., gestreel n., 2 vleierij f.
flatteur 1 adj. (...euse) streelend; 2 vleiend; 3 m.
fiatteusement adv. vleiend. [vleier m.
flatueux (...euse), flatulent adj. winderig.
fiatulence, ...iosité f. winderigheid f.; —s winden
m. pl. [...voetig, ...snavelig.
flavieaude, ..,pède ...rostre adj. geelstaartig, t
Flavlen m. Flavianus, Flaviaan m.
fléau m. (' x) 1. (dorsch)vlegel m.; 2 waagbalk
m.; 3 draaiboom, slagboom m.; 4 wipraam n.; 5
draaghaak m.; 6 (fig.) geesel m., plaag f.; -- de
Dien geesel Gods.
1. fièche 1 (arme & objet de rnême forrne) pijl
ni.; attelés à la -- achter elkaar gespannen; 2
(lans) punt f.; (toren)sp its f.; (zuil)schaftf.; (brug)-
wip f.; (kraan)stander m.; arc en — ezelsrug m.;
3 stam, staak, stengel m.; 4 (wagen)dissel m.;
langwagen; affuitstaart; (ploeg) boom m.; 5
(mar.) steng f., top m.; 6 (tric-trac) veld n.
2. fièehe f.: — de lard zijde f. spek.
fiéehir 1 v. tr. buigen, krommen; 2 vermurwen,
verbidden; 3 v. intr. (zich) buigen, doorzakken;
4 toegeven, ' wijken; faire -- aan 't wankelen
brengen; 5 dalen. [daling; 4 toegeving f.
fléchissement m. 1 buiging; 2 doorzakking; 3t
fléchisseur 1 adj. buigend; 2 m. (muscle) — t
flegmasie f. ontsteking f. [buigspier f.
flegmatique adj., ...ment adv. 1 slijmerig; 2
koudbloedig, onverschillig.
f1egme m. 1 slijm n.; 2 foezel f.; 3 koudbloedigheid,
onverschilligheid f.
flegmon m. bloedzweer f.
fiegmoneux adj. (...euse) bloedzweerachtig.
fléole f. liesgras n.
Flessingue f. Vlissingen n.
liet, fiéteau (w x), fiételet m. bot f.
flétan m. heilbot f.
flétrir v. tr. 1 doen verwelken ou verleppen; 2
doen verbleeken ou verschieten; 3 fiets maken;
4 moedeloos ou krachteloos maken; 5 brandmerken;
6 schandvlekken; 7 se -- verwelken, verschieten,
verkwijnen, vergaan; flétri verwelkt,
verlept, verschoten, bezoedeld, gebrandmerkt.
fiétrissure f. 1 verwelking, verlepping f.; 2 verschieting;
3 vlek f.; 4 brandmerk n.; 5 schandvlek
f.
1. fleur f. bloem t.; — de lis leliebloem; — de
farine (rnee) bloem; la fine — de bloem, liet puik;
à la — de l'ág;e in den bloei der jaren.
2. fleur f. 1 oppervlakte f., waterpas n.; à — de
gelijk met, rakelings langs ou met; à --- de peau
oppervlakkig; à — de tête uitpuilend; 2 (vaisseau)
kim f. [meel n.; 3 bemeling f.
fleuraqe nl. 1 gruttenzemelen f. p1.; 2 aardappelfieuraison
f. 1 bloei; 2 bloeitijd m.
fieurdeliser v. tr. 1 met leliën versieren; 2 met de
leliën merken.
fleurer v. intr. geur verspreiden, rieken.
fleuret m. 1 schermdegen m., floret f.; 2 floretzijde,
vlokzijde f.; 3 mijnboor f.; 4 schermpas m.
fieurette f. bloempje , n.; conter — blauwe
bloempjes opspelden.
fleuri adj. 1 bloeiend, bloemrijk; Pàques --e(s)
Palmzondag; style'— bloemrijke stijl m.; 2 (iron.)
vol knoppen ou puisten; 3 blozend, als een bloem.
fleurir 1 v. intra bloeien; 2 v. tr. bebloemen, met
een bloem ou bloemen tooien.
fleurissant adj. bloeiend, in bloei.
fieuriste m. bloemist, bloemenkweeker, ...verkooper,
...maker m.
fleuron m. 1 bloemwerk n.; 2 (archit.)kruisbloem
f., bloempje n.; 3 (fig.) parel f.
fleuronné — 221 — fluxion
fleuronné adj. met bloemwerk.
fleuve m. T stroom m. [gedweeheid f.
flexibilité f. 1 buigzaamheid f.; 2 (fig.) lenigheid, 1
fiexible adj. 1 buigzaam; 2 lenig, gedwee, han-^
flexion f. T buiging f. [del baar.
flexuosité f. bocht, kromming f.
flibot m. vlieboot f.
flibuste f. kaperschip n.; 2 vrijbuiterij f.
filbuster 1 v. intr. vrijbuiten, zeeschuimen; 2
wegkippen, foppen.
flibusterie f. vrijbuiterij, zeerooverij f. [m.
flibustier m. 1 vrijbuiter, zeeroover ni.; 2 afzetter 1
flic-flac m. 1 klik-klak n.; 2 kuitenflikker m.
flingot in. geweer n., spuit f.
flint(-glass) m. flintglas n.
flipot m. lasch f., dekstuk n.
flirten v. intr. coquetteeren.
Flobecq rn. Vloesbergen n.
floche 1 adj. ruig, wollig: 2 t. kwastje n.
flocon m.vlok f.;ramasser des—s vliegen vangen.
floconneux adj. (...euse) vlokkig.
flonfion m. flafla, refrein; straatdeuntje n.
floraison f. bloei ni.
floral adj. (...aux) van de bloemen, bloem-.
floral(i)e f. bloemfeest n., floralie f.
1. flore f. 1 plantenwereld, flora f.; 2 plantenboek
n.; 3 bloemwerk n.
2. Flore f. 1 Flora, de bloemgodin f.; 2 Flora f.,
Floortje n., Floor f.
floréal m. bloeimaand f.
1. florence f. Florentiinsche taf f.
2. Florence f. 1 (ville) Florence n.; 2 Florentia f.
Florent m. Florentius, Floris rn.
1. florentin adj. Florentijnsch.
2. Florentin m. 1 (géog.) Florentijner; 2 Florentinus,
Florentijn m.
florès: faire — 1 zich uitbundig verheugen,
grooten opgang maken.
florescence f. bloei rn.
florieole aclj op bloemen levend.
floriculture f. bloemkweekerii, bloementeelt f.
Fiorlde f.: la — Florida n.
floridé adj. bloemachtig.
florifère adj. bloemdragend.
floriforme adj. bloemvormig.
florilège m. bloemlezing f.
florin m. gulden m.
floripare adj. bloemdragend.
florissant adj. bloeiend.
flosculeux adj. (.:.euse) pijpvormig.
flot m. 1 golf, baar f.; 2 vloed m.; Ie — montant
de opkomende vloed m.; 3 stroom m.; 4 vlotten,
drijven n.; 'a — vlot; mettre à — vlot maken.
flottabilité f. drijfvermogen n.
flottable adj. vlotbaar.
flottage m. 1 vlotten, drijven; 2 vlothout n.
flottaison f. waterspiegel m.; ligne de -- waterlijn
f.
fiottant adj. T vlottend: 1 drijvend, vlot; pont —
schipbrug f.; ancre —e drijfanker n.; dette —e
vlottende schuld f.; 2 golvend, zwevend; 3 weifelènd,
ongestadig.
flotte f. 1 vloot f.; 2 kurk f., dobber; vlotter m.;
boei f.; 3 hoop m.; en — met de vleet.
flotté adj. gevlot; bols — vlothout n.; filet — net
n. met een vlotter. [weifeling f.
flottement m. 1 golvende beweging, golving; 2
flotter 1 v. intr. drijven, vlotten; 2 zweven, golven;
3 (fig.) weifelen, dobberen; 4 v. tr. doen
vlotten ou drijven; 5 in 't witsel steken.
flotteur m. vlotter; (mach.) drijver m.
flottille f. lichte vloot f. [heid f.
flou 1 adj. mollig, zacht afgerond; 2 m. mollig-1
flouer v. tr. foppen.
flouerie f. fopperij f.
floueur nl. fopper m.
flou-flou m. golving f. [weifelend.
fluetuant adj. onvast, ongestadig, dobberend,1
fluctuation f. 1 golving; 2 onvastheid, ongestadigheid,
weifeling f.
fluctueux adj. (...euse) 1 golvend, woelig; 2 ongestadig,
dobberend. '
fluer v. intr. 1 vloeien, stroomen, opkomen; 2
(méd.) loopen, dragen.
fluet adj. ("te) tenger, zwak en slank.
fluide 1 adj. vloeibaar; 2 wegvloeiend; 3 m.
vloeistof f.; 4 stroom m.
fluidification f. vloeibaarmaking f.
fluidifier v. tr. 1 vloeibaar maken; 2 se — vloeifluidité
f. vloeibaarheid f. [baar worden.
fluor m. vloeispaath n.
fluorhydrique adj.: acide — vloeispaathwaterfluorine
f. vloeispaath n. [stofzuur n.
fluorure f. vloeispaathzout n.
1.fiQte f. 1 (instr., verre, seringue) fluit f.; —
allenmda e dwarsfluit; ce qui vient de la — s'en
retourne au tambour met het fluitje gewonnen,
met het trommeltje verteerd; ajuster ses —s zijn
pijpen stellen; aller aux —s de qq. naar iemands
pijpen dansen; toujours souvient à Robin de ses
—s een oude voerman hoort nog graag het klappen
der zweep; 2 fluitist m.; 3 spillebeen n.; jouer des
—s de plaat poetsen; 4 fluitschip n.; 5 Fransch
broodje n.; 6 boterboor f.; 7 moeraal m.
2. fitte interj. fut! niets te doen!
fluté adj. fluitachtig, zacht; voix —e fluitstem f.
flateau m. ("x) 1 kinderfluitje n., 2 waterweegbree
f.
flAter v. tr. & intr. 1 op de fluit spelen, fluiten; 2
pooien, pimpelen; 3 (beurre) boren.
flílteur m, 1 fluitspeler, fluiter m.; 2 drinkebroer,
pooier m.; 3 boomleeuwerik; 4 bloedvink m.
fiAtiste m. fluitspeler m.
fluvial adj. (...aux) rivierachtig, rivier-.
fluviatile adj. in de rivieren, rivier-.
fluvlo m ètre in. waterstandsmeter m., peilschaal f.
flux [flu] m. 1 vloed m.; — et reflux ebbe en
vloed; — de bouche speekselvloed m., kwijling f,;
2 (cartes) roem m., troef f.
fluxion f. 1 zinking f.; — sur la joue zinking op
fluxionnaire --- 222 -- fond
de wang; -- de poitrine longontsteking f.; 2
méthode des -s differentiaalrekening f.
fluxionnaire adj. zinkingachtig.
barre m stroo(halm m.) n.
foc [fok'] m. fok f., kluiver m.
focal adj. (...aux) van de brandpunten, brand-^
foeile in. pijp f., been n. [punts-.
foène f. aalgeer, elger m.
foerre rn. stroo(halm m.) n. [vrucht f.
foetus [fé-tus'] en. lichaamsvrucht, onvoldragen 1
tol f. 1 trouw f., woord n.; (sur) ma --- op mijn
woord, heusch; - d'anirnal op mijn woord van
eerlijk dier; de bonne - te(r) goeder trouw;
donner sa -- zijn woord geven; - et hommage
trouw en hulde; 2 vertrouwen n.; faire - tot
bewijs strekken, bevestigen; en - de quoi ter
bevestiging waarvan; 3 geloof n.; ajouter - à geloofhechten
aan; n'avoir ni - ni loi van God noch
zijn gebod weten; - du charbonnier blind geloof.
foie en. 1 lever f.; paté de - gras ganzeleverpastei
f.; huile de- de morue levertraan f.; - de
soufre zwavellever.
foie 1 m. hooi; -s hooigras n.; faire ses -s zijn
aas opdoen; bête à manger du -- dom genoeg om
hooi te eten; il a du -- dans ses bottes hij zit
er warmpjes in; 2 (artichaut) stoel m.; 3 interj.
foei! weg met!
1. foire f. 1 jaarmarkt f.; -- aux chevaux paarden(
jaar)markt; la - nest pas sur le pont wij
moeten niet gaan hooien; 2 kermis; (Belg.) foor(e) 1
2. foire f. afgang m. [f.
foirer v. intr. den afgang hebben.
folreux 1 adj. (...euse) loslijvig; (fig.) die in zijn
broek doet; 2 m. broekkakker m.
foirolie f. bengelkruid n.
fols f. maal f., keer m.; cette - ditmaal; une
eenmaal, eens; six - zesmaal; y regarder à deux
- zich wel bedenken; une bonne -, une - pour
toutes eens voor altijd; à la - op eenmaal, te gelijk;
combien de -? hoe dikwijls ? tant de -
zoo dikwijls; toutes les -- que zoo dikwijls als;
une - que tu als je eens. [vleet.
folson 1. overvloed m.; à - in overvloed, bij de 1
folsonnement m. 1 aangroeiing; 2 opzwelling f.
folsonner v. intr. 1 overvloed hebben, toenemen,
overvloeien; 2 in overvloed zijn, woekeren; 3 op- ^
fol adj. V. fou. [zwellen.
foutre adj., c ment adv. dartel.
folAtrer v. intr. dartelen, stoeien.
folatrerie f. dartelheid f., gedartel n.
follacé adj. bladerig, bladvormig.
follalre adj. van een blad, blad-.
follalson, ...atlon f. 1 uitbotting, bladschieting f.;
2 bladstand m. [m. snaak ni.
foliehon 1 adj. (cone) koddig, schalksch, dartel; 21
folichonner v. intr. dartelen, den snaak spelen.
folie f. 1 dwaasheid, malligheid, gekheid, zotheid
f.; Éloge de la Folie Lof m. der Zotheid; aimer à
la -- smoorlijk verliefd zijn op; 2 krankzinnigheld
f.;-- des grandeurs grootheidswaanzin m.
folié adj. 1 bladerig; 2 geblaaerd.
foliifère adj. blad(er)dragend.
foliiforme adj. bladv,oimig.
folie m. 1 blad n.; 2 (blad)nurrrrer n.
folicie f. 1 blaadje n.; 2 kelkblaadje n.
folioter v. tr. folieeren, pagineercn.
folklore m. volkskunde, folklore f.
folkthing m. Tweede Kamer f.
1. folie f. kornet) f.
2. folie 1 adj. f. zet; 2 f. zottin f. V. fou.
follemer.t adv. dwaas, gek, zot.
toilet adj. 1 (cote) een beetje gek, daltel; 2 flcdderend,
dwalend; esprit -- kwelgeest m.; feu -
dwaallichtje n.; poil -- vlastaaid m., dans n.
1. folliculaire adj. zaadvliezig, zaadvlics-.
2. folliculaire m. papiertekladder m.
follleule m. 1 zaadvlies n.; 2 (klier)blaasje n.
Fologne f. Veulen n.
fomentateur 1 adj. (...trice) opruiend; 2 m. opruier
m.; ...trice t. sier f.
fomentation f. 1 warinhouding, verwarming; 2
aanstoking f.
fomenter v. tr. 1 warm 'houden, verwarmen; 2
aanstoken, voeden.
foncaille f. 1 bodemstuk n.; 2 onderlaag f.
foncé adj. 1 met een bodem; 2 geboord; 3 (fig.)
goed gevestigd, gegoed, ervaren; 4 (couleur)
donker.
foneer 1 v. tr. bodemen, den bodem maken van;
2 graven, uithollen; 3 (couleurs) verdonkeren;
4 v. intr. geld schieten; 5 - sur zich storten op,
aanvallen op.
foncier 1 adj. (...ière) van den grond, en coenpos,
grond-; rente ...ière grondrente f.; crédit-- grondcrediet
n.; contributions ...ières grondbelastingen
f. p1.; 2 grondig; 3 m. grondbelasting f.
foneièrement adv. grondig, in den grond.
fonction f. 1 verrichting, werking f.; 2 ambtsverrichting,
bediening f., dienst m.; faire - de den
dienst doen van; 3 ambt n.; - honorifique eereambt;
4 afhankelijke grootheid f.; en -- de affonetionnaire
m. ambtenaar m. [harkelijk var.
fonetionnarisme m.l ambtenaarsgeest m.; 2 emttenaarsgild
n.; 3 jacht f. op ambten.
fonctionnel adj.( cole) van detlichaamsverrichtir,-j
fonctionnement m. werking f. [gen.
fo n ctio n n er v. intr. werken, werkzaam zijn, gaan.
fond m. 1 grond m.; à -- in den grond, grondig,
tot het uiterste; au -, dans le - in den grond;
faire -- sur staat maken op; avoir du -- kracht ou
stc; ff.. hebben; aller à ou au -- naar den grond
gaan, zinken; perdre - 1 driftig worden, 2 geen
grond meer voelen; à - de train in volle vaart f.;
course de --. afstandsrit m.; 2 (vase, chapeau)
bodem m.; (pantalon) achterste, kruis n.; sans --
bodemloos; -- de cale onderste ruim n.; 3 onderste,
diepste, binnenste n.; au, du -- de in, uit het
diepste van; - de enagasin winkeldochter f.; 4
achtergrond m.; achtervlak n.; achterschot n.;
(véhic.) bak m.; 5 grondslagen.; kern f.; le- et
f onda.mental — 2,23 — f oreer
la forme de vorm en de inhoud; plaider au —
over den grond van dc zaak pleiten.
fondamental adj. (...aux) den grondslag uitmakend,
grondig, grondstellig, voornaamste,
grond-, hoofd-; loi —e grondwet f.; point —
hoofdpunt n.; os — heiligbeen n.
fondamentalement adv. grondig, hoofdzakelijk.
fondant 1 adj. smeltend; oplossend; 2 wegsmeltend;
verdwijnend; 3 m. (bonbon) smelter m.; 4
smeltmiddel n.; 5 oplossend middel; 6 smeltglas n.
fondateur adj. (...trice) grondleggend; 2 m.grondlegger,
stichter m.; ...trice f. stichtster f.
fondation f. 1 grondslag m., fundeering f.; 2
grondvesting, fundatie f.; 3 stichting f.
fondé adj. 1 gesticht; 2 gegrond; mal `— ongegrond;
3 m. — (de, pouvoir) gevolmachtigde m.
fondement m. 1 grondvesten n.; 2 gïndslag m.,
fundeering r.; 3 grond m.; sans — ongegrond.
fonder v. tr. 1 (appuyer) gronden; 2 (construire)
grondvesten, stichten; 3 — qq. iem. volmacht
geven; 4 se -- gevestigd zijn; steunen. (op).
fonderie f. gieterij f.
fondeur in. gieter m.
fondis m. inzakking f.
fondoir m. 1 smeltketel m.; 2 smelterij t.
fondre 1 v. tr. smelten; (moule) gieten; 2 samensmelten;
3 v. intr. smelten; 4 wegsmelten, ;verdwijnen;
5 inzakken; 6 — sur zich storten op,
aanvallen op, overvallen; 7 se — smelten, wegsmelten,
samensmelten; se — dans samensmelten
met , zich oplossen in. [brandmuur m.
fondrier 1 m. & adj. (bois) — zinkhout n.; 21
fondrière f. kuil, modderpoel m.
fondrilles f. pl. bezinksel n., moer f.
fonds m. 1 grond in., erf n.; — de terre landerijen
f. pl.; 2 zaak f., handel m.; — de^commerce
handelszaak; 3 winkelvoorraad, warentoorraad,
voorraad m., hoeveelheid f.; de son propre — uit
zijn eigen koker; un grand -- de savoir een schat
m. van wetenschap; il sait le -- et le tréfonds de
cette affaire hij weet het fijne van de mis; 4 kap itaal,
fonds n.; à — perdu met afstand van kapitaal;
les -- de fondsen, de gelden, de effecten n. pl.;
être bien en — goed bij kas zijn; les — sont bas
de _fondsen staan laag.
fondu m. 1 gesmolten metaal n.; 2 ineengesmolten;
fondue f. eierroom m. met kaas. [kleuren f. pl.
fongér v. intr. vloeien, doorslaan.
fongibie adj. verbruikbaar, vervangbaar.
fongosité f. 1 sponsgezwel n.; 2 sponsachtigheid f.
fongueux adj. (...euse) sponsachtig; zwammig.
fo ng us [s' j m. I sponsgezwel n.; 2 paddenstoel m.
fontaine f. 1 fontein, (spring)bron, wel f.; — de
Jouvence verjongingsbron; 2 waterbak m., w'ztervat
n.
fontainier m. 1 fonteinmeester m.; 2 bronnenzoeker;
3 pompmaker; 4 werkman m. van den ivaterdienst.
fontanelle f. 1 fontenel; 2 (cráne) fontanel f.
fontange f. haarstrik m.
Fontarabie f. Fuente Rabia n.
1. fonte f. 1 smelten, gieten n.; 2 gietijzer n.; 3
klokspijs f.; 4 lettergietsel n.; 5 samensmelting;
vermenging f.
2. fonte f. (pistool)holster ii .
fontenier = fontainier. ..
fonts m. pl. waterbekken n,;— baptismaux ou de
baptême doopvont f.; tenir un enfant sur les —
een kind ten doop houden.
foot-balt m. voetbal m.
for m. rechtsgebied n.; le — intérieur vierschaar
van het geweten; dans son — intérieur in zijn
binnenste; 2 (droit cao.) rechtsmacht f.
forage m. I boren n., boring f.; 2 mijnboring,
mijnopening f.; 3 wijnrecht n.
forain adj. I uitlandsch, vreemd; rade —e open
reede f.; 2 van de kermis, kermisachtig, kermis-;
théátre — kermistheater n.; 3 m. vreemdeling;
4 kermisman, fooreman m.
foraminé adj. doorboord. [dief m.
forban m. 1 zeeschuimer, zeerooverm.;2 (en gén.)1
foreage m. I opjagen n.; 2 overwicht n.
forcat m. 1 galeiboef; 2 dwangarbeider m.
force f. 1 (capacité) kracht f.; — motrice beweeg}
kracht; —S de la nature natuurkrachten; — de
volonté wilskracht; de la— de vingt chevaux van
twintig paardenkracht; a la —^íu poignet met de
kracht van zijn hand; tour de — kunstgreep m.;
être d'une grande — zeer sterk zijn; être de — à
mans genoeg zijn om, in staat zijn om; selon ses
—s naar (zijn) vermogen; 2(puissance) macht f.;
— publique, arniée openbare, gewapende macht;
—s de terre, navales landmacht, zeemacht; — de
l'habitude macht der gewoonte; —. majeure overmacht;
3 (violence) geweld n.; de gré ou de —
goedschiks of kwaadschiks; à — geweldig; à toute
— met alle geweld; de —, par -- met geweld; —
lui fut de hij was genoodzaakt om te; maison de
— tuchthuis n.; 4 (quantité) sterkte, macht f.; la
police était en — er was een sterke politiemacht;
faire — de voiles alle zeilen bijzetten; faire — de
rames uit alle macht roeien; avoir — argent een
macht van geld hebben; à — de door veel, door
aanhoudend; 5 dakstoelstut m.; — de ferme stoelzuil
f.; poutre de — stutbalk tn.; 6 —s blikschaar
f.
forcé adj. 1 gedwongen; travaux —s dwangarbeid
m.; 2 opgejaagd; (marche) geforceerd; 3
opengebroken; verwrongen, verdraaid; 4 gewrongen,
stijf.
forcément adv. 1 met geweld; 2 noodzakelijk,
noodwendig. [razende m.
forcené 1 adj. uitzinnig, razend; 2 m. dolkop, j
forceps [ps'] m. verlostang f., ijzers n. pl.
forcer 1 v. tr. dwingen, noodzaken, geweld aandoen;
— la main à er toe noodzaken om; 2'overweldigen,
overrompelen; — la porte den toegang
bemachtigen; 3openbreken,verbreken,verwringen,
verdraaien; 4 overspannen, afjagen, afjakkeren,
afbeulen; 5 versterken, versnellen; (pas) aanstapforcerie
— 224 -- forte
pen; overdrijven; (compte, recettes) opdrijven,
aansmeren: (plantes) opjagen; 6 v. intr. met troef
nemen; 7 — de voiles alle zeilen bijzetten; 8 se —
zich dwingen; zich overspannen; trachten.
forcerie f. broeikast f.
forces f. pl. groote schaar, blikschaar f.
forcettes 1. pl. blikschaartje n.
forciore v.tr. u itsluiten,niet ontvankelijk verkla-Y
forelusion f. uitsluiting f. [ren.
forer v. tr. boren.
forerief. 1 boring; 2 geschutboorderij f.; 3 boor-
Forest f. Vorst n. [bank f.
forestier 1 adj. (...i ère) van de bosschen, bosch-,
woud-; Villes ...ières Woudsteden f. pl.; 2 m.
(garde) — houtvester, boschwachter m.
foret ni. (dril) boor f. [-- vierge oerwoud n.
forét f. bosch, woud n.; (fig.) rooversnest n.;.
Forêt Noire f. Zwarte-Woud n.
Forêt (sur Senne) f. Vorst n.
foreur m. boorder m.
foreuse f. boormachine f.
forfaire 1 v. intr.: — à zich vergrijpen aan, schenden;
2 v. tr. verbeuren; (amende) beloopen.
1. forfait m. 1 euveldaad f.; 2 rouwgeld n.
2. forfait m. overeenkomst f.; à -- bij overeenkomst,
tegen een ronden prijs. [verzuim n.
forfaiture f. 1 trbuwbreuk f., verraad n.; 2 plicht-t
forfanterie f. zwetserij, snoeverij f.
forficule f. oorworm m.
forge f. smis f.; 2 smederij, ijzersmelterij f.; 3
fine -- geklopte smeekolen f. pl.
forgeable adj. smeedbaar,
forgeage m. smeden n.
forger v. tr. 1 smeden; en forgeant on devient
forgeron al doende leert men; 2 (cheval) aanslaan.
forgerie f. 1 smederij f.; 2 samennflansing f.
forgeren m. (grof)smid m.
forgeur m. T smeder m.
forjet m. (archit.) buik m. [hebben.
forjeter v. intr & se -- uitspringen, een buik 1
forlan 1 adj. Friulisch; 2 m. F— Friuliër m.
forlancer v. tr. opjagen.
foriign er v. intr. ontaarden, verbasteren.
forionger 1 v. intr. zich verwijderen; een voorspronghebben;
2 v. tr. op de lange baan schuiven.
formable adj. vormbaar.
formaiiser v. tr. 1 beleedigen; 2 se -- zich ergeren;
se -- de kwalijk (op)nemen.
formalisme m. vormlijkheid f.
'formallste 1 adj. aan de vormen gehecht; 2 m.
plichtpleger m.
formaiité f. 1 rechtsvorm m., formaliteit f.; 2
beleefdheidsvorm m., plichtpleging f.
format m. (boek)vorm m., formaat n.
forlmateur 1 adj. (...triee) vormend, scheppend; 2
m. vormer, schepper m. [ken; ontstaan n.
formetlon f. 1 vorming; 2 schikking f.; 3 opma- 1
forme f. 1 vorm m., gedaante f.; 2 vorm, manier
f.; 11 a des —s hij heeft manieren; 3 vorm,
regel m.; gebruik n., wijze f.; dans les —s volgens
de regels (der kunst); par -- de bij wijze van; en
— zooals 't behoort, in zijn schik; — de conduite
gedragslijn f.; 4 vorm rn.; mal m.; raam n.; (cordonn.)
leest f.; (typo.) zetvorm m.; 5 (opgevulde)
bank f.; — d'église koorstoel m.; 6 droog dok n.;
7 kootgezwel n. [duidelijk.
formel adj. (-jIe), dement adv. uitdrukkelijk, t
former v. tr. 1 vormen, maken, samenstellen;
2 stichten, inrichten; 3 regelen, schikken; 4 uiten,
uitdrukken, inbrengen; 5 se -- zich vormen, ontstaan,
een vorm aannemen, gevormd worden,t
formieant adj. krieuwelend. [zich ontwikkelen.
formication f. krieuweling f. [ontzettend.
formidable adj., ' ment adv. vreeselijk, geducht,t
formier rr,. leestenmaker, ...kopper m.
formique 1 adj. mierachtig, mieren-; 2 f. blinde
Formose f. Formosa n. [klip f.
formuiaire m. formulier(boek) n.
formule f. zegswijze, uitdrukking f., bewoordingen
f. p1., formulier n., (math.) formule f.
formuler v. tr. uitdrukken, in woorden brengen,
fornication f. ontucht f. [opstellen.
forniquer v. intr. ontucht plegen.
forpaitre v. intr. veraf •grazen.
fors prép. behalve, uitgezonderd; tout est perdu
--- l'honneur alles is verloren behalve de eer.
1, fort adj. [ sterk, stevig, krachtig, kloek; (alim.
& boissons) sterk; (tabac & cig.) zwaar; (terre)
zwaar; étre --- en gueule een goed mondwerk hebhen;
— de 2.000 hommes 2.000 man sterk;
homme —, femme —e kloekmoedige man m.,
vrouw f.; consonne —e sterke o1.1 stemlooze medeklinker
m.; -- de son droit vertrouwende op zijn
recht; se faire -- de 1 zich sterk maken voor ou te,
staat maken op; se porter — pour instaan voor;
être — à sterk zijn in; être -- pour een sterke neiging
hebben voor; à plus —e raison met des te
meer reden; 2 sterk, zwaar; dik; les blés sont---s
het koren staat dik; —e barbe zware baard m.; —e
personne lijvig persoon m.; 3 (place, ville) sterk,
versterkt; 4 groot, hoog; -- salaire hooge daghuur
f.; poids -- brutto gewicht n.; prix --- volle
prijs, winkelprijs m.; 5 sterk, hevig, geweldig; —e
pluie, réprimande hevige regen m., berisping f.; 6
sterk, knap; — e tête knappe kop m.; 7 moei (e)-
lijk, zwaar; —e tache moei(e)lijke taak f.; —es
études ernstige studiën f. pl.; 8 sterk, erg, kras,
straf; eest un peu -- (de café) dat is wat straf;
elle est —e celle -la dat is al te erg ou kras.
2. fort adv. (qqfois) zeer, straf, erg; (avec eertains
verbes) hard, sterk.
3. fort m. 1 sterkstë plek, sterkst&' zijde f.; -- de
1'épée bovenkling f.; voilà son -- dat is zijn
kracht, daarin is hij thuis; 2 hevigste, hardste
n.; au -- de 1'hiver in 't hardste van den winter;
3 hoofdzaak f., moei(e)lijkste n.; 4 sterkte, versterking
f.; 5 sterke m.; le droit du plus -- het recht
van den sterkste; un --- de la halle een sjouwer m.
forte f. erge zaak, krasse zaak f.; en voilà une --
dat is me nu eens kras.
forte - 225- fougueux
forte, forte adv, I krachiig, jorto ; 2 (mar.) stop.
fortement adv. sterk, krachtig, hevig,
forteresse f. I vesting f.; 2 sterk kasteel n,
fortifiable adj. versterkbaar.
fortifiant adj. (& m.) versterkend (middel n.).
fortification f. I versterken n., vestingbouw m.; 2
versterking f.
fortifier v . tr , I versterken ; (courage, sentirn.)
sterken; (co uleurs) sterker aoen uitkomen; 2 sesterker
ou krachtiger worden; zicn verschansen,
fortin m. sterreschans f., blokhuis n.
fortissimo adv. zeer kracntig , fortissimo,
fortrait adj. ajgejaagd,
fortraiture f. ajjaging f.
fortuit adj. toevallig, onverwacht; par cas - bij l
fortu itement adv, toevalti g, bi] toeval. [toeval.
Fcrtunat m, Portun, tus m.
tortune f. I kans f., toevai, (lott geval n.; la - des
arrnes de kans del' wapenen; j e VOllS invite aladu
pot ik noodig u uii, maar gij moet voor lief
nemen wat de pot kooki: 2 geluk n., tortuin f.;
une bonne - een buitenkansjc n.; tenter, brusquer
la - de jortuin beproeven, geweld aaruioen ;
attacher un clou ala roue de sa - het rad del' [ortuin
pal zetten; soldat ou officier de - geluksoldaat
m.; Ia -rit aux sots de gekken kriigen de
kaart; 3 tegenspoed m., ramp f.; la bonne et Ia
rnauvaise - de voor,- en tegenspoed; courir - de
kans loopen, gevaar loopen i-«: de mer zeerampen;
mat de - nooamast rn.; 4 vermogen, [ortu in n.;
sans - zonder vermogen; faire -- [ortuin m aken,
1. fortune adj. I gelukkig, voorspoedig, [ortuinliitc;
iles F-es Gelukkige Eilanden n. p l.; 2 vermogend,
geforturu.erd ..
2. Fortune m. Fortunetus m.
forum [om'] In. forum, marktplein n.
forure f. I boorgat n.; 2 sleuteigat n.
fosse f. I ku il, put m.; _. d 'aisance beerput; aux
lions T leeuwenkuil m.; 2 grain.; mettre les
clefs sur la - den sleutel op de kist leggen; avoir
un pied dans la - met het eene been in 't graf
staan; 3 (anat.) hoUe f.; 4 (miinjschacht f.; 5
runkuip f.; 6 smeltgrce./ t.; 7 (mar.) ho/(, gat n.
fosse m. gracht, sloot f.; ~auter Ie - den sprong
wagen; fa ire de la terre Ie -- een gat maken om
een ander te stoppen; au bout du - la culbute
100nUe komt om zijn boontje.
fosset m. zwiJc m.
fossette f. I kuilUe n.; 2 kuilUes/acht f.
fossile I adj. T versteend; 2 m. versteening f.
fossiliser v. tr.: se - versteenen.
fossoir m. houweel n.
fossoyage m. Rraven, delven n.
fossoyer v. tr'. graven, delven.
fossoyeur m. I grafmaker; 2 (ins.) doodgraver m.
II.fou, foladj. (folie) T gek: I zinneLoos, krank'
zinnig; - a lier te gek om los te loopen; 2 dwaas,
uitzinnig, zot; etre - de verzot .?-(in op; prix, succes
- buitensporige prijs, bijval m.; monde,
ugent - buitensporig veeI volk, geld n.; 3 dartel,
dol, uiigelaten, zot; un rire ~ een dol gelach n.;
meche folie dartel lokje n.: 5 (balance, aigutlle,
piece) zot,
2. fou m., folie f. T & I gel: rn., gekkin t.; 2
dwaze m. & f., zot m., zottin f.; fete des -s gekkenteest
n.: la folIe du legis de zottin van bij u au
mii ou hem thuis; maison de -8 gekkenhuis n.;
taire Ie - den gek ou nar spelen; plus on est de
-s plus on rit hoe meer snakert, hoe meer vermaken;
a chaque - sa marotte elke zot heeit zijn
marot; les murailles sorrt Ie papier des -8 gekken
en dwazen schrijven op muren en glazen; 3 (ols.)
domme zeczwaluw t., zot; 4 (jeu) looper m.
3. tou m. roode beuk m.
fouace f. aschbrood n., ascnkoek m.
fouage m. haardgeld n., sclioorsteengeld n.
touaule f. hondendeet, gewei n., kure i f.
touattter I v. tr. zweepcn, atzweepen; 2 opzweepen;
3 wegzweepen, platscn ieten; 4 v. intr. ver- ,
touarrn m. stroo(halm m.) n. iawiinen.
1. foudre i f. bliksem m.; coup de - donderslag
m.: la - tombe de bliksem ou don del' valt; 2 m.
bliksem m., bliksemschicht m.; -5 de l'Eglise
banblikscms der Kerk: - de guerre donderend
oorlogstuig n., (fig.) aivernieiena oorlogsman rn.;
- cl'elcquence welsprekend siriikvuur n.
2. foudre m. (wiin lvoet de)r n.
foudroiement, .... oiment rn. neerbiiksemen n.
foudroyant adj. I bliksemend; 2 btiksemsnet; 3
neerbliksemena, verpletterend, plotseling:
foudrover t v. tr. neerbliksemen iden bliksem ou
(fig.) ziin bliksems sttngeren tegen; 2 verpletteren;
3 v. intr. bliksemen; 4 ontploijen; 5 donderen,
uitvarcn. Ltakkebos m.
to ues f. tfakkeliacnt f.; 2 vuur n., haardstee f.;31
fouet 111. I zweep f.; coup de - T zweepslag rn.,
(rned., aussi) vezelbreuk f.; 2 zweepsnoer n., slag
m.: taire claquer son - zijn zweep Laten klappen}
3 roede f., geesel m., geeseling f.; donner Ie van
de roede geven; 4- (fig.) geesel m.; 5 bindtouw
n.; 6staart(bosJ m.;vleugelspitsf.; 7 (mar.) zwieping
f.; poulie a - staarfblol<. n.
fouetter Iv. tr. zweepen; fouette cocher de zweep
er op, koetsier; 2 (punition) (von) de roede geven,
geeselen; 3 (fig.) (satire) geeselcn; (exciter) opzweepen,
prikkelen; 4 (reufs, creme) klutsen,·
(livre) opbinden, cordceren; (artill.) bestrijken,"
5 v. intr. zweepen, stdemen, snUden.
fouetteur m.,~ ... euse f. geeselaar m., ... ster f.
fougade f. inval m., gril f.; par -s bij botten.
fougasse f. I floddermijn f.; 2 uitval m.
fo ugeraie f. l'arenveld n.
fougere f. I varen f., varenkruid n.; verre devarenglas
n., varenbeker m.
Fouges f. Phocia(-Novaj n. rwildheid f.
1. fououef. Tdriitf.: I gramschapf.; 2vuurn.,t
2. tougue f. drukking f.; mat de - ibezaansmast
m.; vergue de - bagijnera L; :perroquet de
- kruissteng f. [fig, oplooptnd; 2 vurig, wild.
fougueux adj. (... euse), ...euesement adv. I drij-t
8
fouille -- 226 -- fournissement
foulllef. 1 opdelving, opgraving f.; 2 betasting f.,
onderzoek n.
fouille-au-pot m. (pl. id.) potkijker m. [m.
foullle-roerde m. (pl. id.) 1 mestkever; 2 ruimerl
fouiller v. tr. & intr. 1 opdelven, opgraven, (om)-
wroeten; 2 betasten, aftasten; 3 (door) sn uffelen,
onderzoeken, wroeten; 4 (arts & style) verdiepen,
uitdiepen. [ondergrondsploeg m.
foullleur m. 1 graver; 2 wroeter; snuffelaar; 3 t
foullils m. warboel in.
1. fouine f. 1 steenmarter m., _fluwijn n.
2. fouine f. (hooi)gaffel f.; 2 aalgeer m.
foui nv.e inrtr.. i wegsluipen; 2 zijn neus steken in.
fo uir v. tr. graven. [graaf-.
fouisseur 1 m. graver m.; 2 adj. (...euse) gravend,t
foulage m. 1 (in) persing, samendrukking, inpakking;
2 volling, walking; 3 doorpersing f.
foulant adj. drukkend; pompe —e perspomp f.
foulard m. 1 bonte zijde f.; 2 bontziiden zakdoek
ou halsdoek m.
foute f. 1 menigte f., hoop m.; gedrang n.; en —,
á la — met hoopen; il y avait — er was een groote
menigte volks; 2 vollen, walken n.; 3 pêcher á la
— bit eb visschen; 4 onderdrukking f.
fouiée f. 1 zet in.; 2 traptrede f.; 3 (wild)spoor n.;
4 neerdrukken, trappen n.
fouter v. tr. 1 treden, plattreden: betreden; — aux
pieds met den voet vertreden, vertrappen, (fig.) met
voeten trappen; 2 vollen, walken; (cuir) touwen;
3 drukken, knellen; se — le pied zijn voet verstuiken;
se —• la rate de milt (er van) krijgen; 4
afdrukken; 5 onderdrukken, [volmolen m.
foulerie f. 1 vollerij, touwerij f.; 2 persloods t.; 3 t
fouleur m. 1 voller, volder; 2 (druiven)treder m.
fouloirm. 1 stamper, volstok m.; 2 (kanon)wisscher
m.; 3 treedkuip f.; 4 vollerij f.; 5 plombeer.stem- ^
fouioire f. 1 walkbank f.; 2 volkuip f. [pel m.
foulon m. voller, volder m.; moulin á — volmolen
ni.; chardon à —, terre à — vollLrskaarde f., t
foulonnier m. voller !n. , [vol!ersaarde.
foulque f. waterhoen n., koet f. [(herte)spoor nI.
fouluref. 1 drukking, kneuzing, verstuiking f.; 2 l
four m. T & 1 oven in.; — à briques, — à chaux
steenoven, kalkoven; ne pas avoir asset de -- niet
genoeg gebakken zijn; ce nest pas poter lui que
chauffe le — voor hem is dit koekje niet gebakken;
pièce de -- ovengebak n.; petits —s pasteitjes
n. pl.; 2 hoogste loge f.; 3 leege zaal f.; 4 mislukking,
schipbreuk f.; faire — fiasco maken; 5
kardoeskamer f.
fourbe adj. bedrieglijk, schurkachtig; 2 m. bedrieger,
schurk m.; 3 f. schurkerij f.
fourber v. tr. bedriegen, verschalken.
fourberie f. schurkerij f.
fourbi m. pak, boeltje n., rommel m.
fourbir v. tr. poetsen.
fourbissage m. poetsen n.
fourbisseur m. 1 poetser; 2 zwaardveger m.
fourbissure f. poetsen n. [werkt, afgereden.
fourbu adj. 1 bevangen; 2 doodmoede, afge- 1
fourbure f. bevangenheid f.
1. fourche f. 1 vork f.; à la -- met de vork, grofweg,
brutaal: 2 gaffel, mik f.; passer sous les --s
onder het juk gebracht worden; 3 speer f., aalgeer
m.; 4 brandschaar f.; 5 schering f.; 6 (bot.) spriet
m.; (chemin) tweesprong m.; 7 (zoo.) onderkaak,
gaffel f.; 8 (mar. (inkt) bok m.; (beaupré) apostel
m.; (artimon) gording f.
2. Fourche f.: tont de la — Furka m.
fourché adj. vorkvormig, gaffelvormig, gespleten.
fourchée f. vork(vol) f.
fourcher v. intr. & se—zich (gaffelvormig) splitsen;
la langue, la plume tui a fourché hij heeft
zich versproken, verschreven.
fourchet m. I gaffel, mik f., tweetand m.; 2 vingerzweer
f.; 3 klauwzeer n.
fourchetée f. vork(vol) f.
fo urchette f. 1 (tafel) vork f.; bonne — (fig.) duchtige
bikker m.; au hasard de la — wat de vork
ophaalt; 2 gaffcl(tje n.) f.; 3 (couture) geer f.; 4
tonghouder m.; 5 (stem)vork f.; 6 pootstraal m.
fourchon m. i (vork)tand m.; 2 mik f.
fourchu adj. gevorkt, gespleten; menton -- kloofkin
f.; chemin — tweesprong m.
fourchure f. vorking f.
fourgon in. i bagagewagen r1.; — des postes
postwagen; 2 ovenijzern.; pookm.;la pelle se moque
du — de pot verwijt den ketel dat hij zwart is.
fourgonner v. intr. 1 oprakelen, poken; 2 woelen„
fourmi f. mier f. [wroeten.
fourmiller m. miereneter m.
tourmilière f. mierennest n.
fourmi-ISon m. ( mos- -os) rnierenleuw in.
fourmillement m. 1 krioelingf., gekrioel n.; 2 gekrieuwel
n.
fourmiller v. intr. 1 (abonder) krioelen, wemelen;
2 (picoter) krieuwelen.
fournage m. bakgeld n.
fournaise f. 1 gloeiende oven m.; 2 laaiende gloed
m., vlammen f. pl.
fourneau m. ( max) 1 oven m.; haut — hoogoven
m.; 2 (keuken) fornuis n.; — économique volkskeuken
f.; 3 — de pipe pijpekop m.; — de inine
mijnkamer f.
fournée f. oven(vol) in.; haksel n.; 2 hoeveelheid,
partij f.; par —s bij reeksen.
fourni adj. 1 dik, dicht; 2 goed bezet.
fournier m., ...ière f. 1 ovenhouder m., ...ster f.;
2 bakker m.; 3 kachelknecht in.; 4 pottervogel m.
fournil [ni] m.1 bakhuis, ovenbuur; 2waschhuis n.
fourniment in. 1 kruithoorn m.; 2 le(d)ergoed n.
fournir v. tr. & intr. 1 — de voorzien van; ee —
chez koopen bij; -- à qq. aan iem. verschaffen ou
bezorgen ott leveren; — k qc. bijdragen tot, bestrijden;
2 aanvullen; voltallig maken; 3 (ae, carrière)
afleggen, volbrengen; 4 (coup) toebrengen;
(traite) afgeven; (dette) borgblijven voor; (matière,
moyens) bijbrengen, inbrengen; 5 (cartes)
bekennen.
fournissement m. aandeel n., inleg m.
fournisseur — 227 -- fraiser
fournisseur rn. t leverancier; 2 bediener m.; 3
gietgat n.
fourniturp f. 1 levering; leverantie f,; 2 benoodigaheid,
behoefte f.; facon et — maken en verschot
ou toebehooren: 3 (cui^.) toekruid n.
Fouron-le-Comte m. 's Graven-Voeren n.
Fouron-St-Martin m. Sint-Maartens- Voeren n.
Fouron-St-Pierre m. Sint-Pieters- Voeren n.
fourquet m. brouwersschop .
fourrage m. 1 voe(de)r n.; 2 lourageeren rl.
fourragement m. • ourageeren n,
1. fourrager 1 v. intr. voe(cie)r halen, .toerageeren;
2 plunderen (uit); 3 wocler..wroeten;
v. tr. verwoesten; 5 dooreengooien.
2. fourrager adj. (...ère) voedend, voe(de)r-,
fourragère f. 1 voederweide f.; 2 voederwagen rn.;
3 (cordon) varigsroer n.; fourragère f.
fourrageur m. i i'oecierhaler; 2 moeskopper; 3
wroeter m.
1. fourré adj. 1 dichtbewassen; 2 gevoerd; coup
— dubbelstoot, (fig.) blinde steek ni.; hijen ---,
pièce —e belegd juweel, muntstuk n.; pain — bclegd
broodje n.; langue —e gekruide tong f.; paix
—e schijnvrede rr .; pays --- boschrijk land n.;
bois — struikbosch n.; manteau —pelsmantu i m.
2. fourré rn. struikbosch n.
fourreau ( 'x) schee(de) f.; (pistolet) holster m.;
(meubles) overtrek(sel) n.; (en gén. & fig.) koker
m.; -- de manche overmouw f.
fourrelier m. scheedermaker, holsterinaker m.
fourrer v. tr. 1 voeren, bekleeden, beleggen; 2
steken (in), insteken, duwen (in), stoppen (in),
stooten (in); — dedans in de doos stoppen, (aussi)
beetnemen; -- dans une affaire in een zaak verwikkelen;
3 se --- zich indringen, zijn neus steken
in; 4 se -- zich verstoppen, (weg)kruipen (in).
fourreur m. 1 bontwerker; 2 pelshandelaar m.
fourrier m. fourier m.
fourrière f. bewaarplaats, bergkooi f.; schuihok n.
fourrure f. 1 bont, pelswerk n., pels m.; 2 voering,
bekleeding, omwoeling t., kussen n.
fourvoiement m. t afdwaling; 2 (fig.) dwaling f.
fourvoyer v. tr. 1 doen afdwalen; 2 misleiden; 3
se—afdwalen, (fig.) dwalen; fourvoyé verdwaald.
fouteau m. ( co x) beuk m
foutelaie f. beukenbosch n.
foutre v. tr. 1 gooien, smijten; -- la paix met rt:st
laten; — le camp opdonderen; 2 se — de den
brui geven van.
foutu adj. = 2. fichu.
foyer m. 1 haard m.; --- domestique huiselijke
haard; rentrer dans ses —s naar zijn haardstede
. terugkeeren; 2 haardkleedje n.; 3 voetdeken f.;
pijpekop m.; 5 (théátre) koffiekamer f.; 6
méd. & fig.) hoofdzetel m., middelpunt n.; 7
rphys., math. & fig.) brandpunt n.
krae [k'] m. zwarte rok m. [effect n.
Iracas m. 1 gekraak, geraas n.; 2 drukte f.; 3 knal-t
rracasser v. tr. 1 verbrijzelen, stukbreken; 2 se
S.-- verbrijzeld worden, breken.
fraction f. 1 breking f., breken n.; 2 brok m.; deel
n.; 3 (math.) breuk f.; — continue kettingbreuk f.
tractionnaire adj. gebroken.
fractionnement m. verbrokkeling, verdeeling f.
fractionner v. tr. verbrokkelen, splitsen, onderverdeelen.
fracture f. 1 breuk f.; 2 (pour entrer) braak f.
fracturer v. tr. 1 breken; 2 openbreken; 3 se —
breken.
fragite adj. t (licht) breekbaar, broos, bros; 2
zwak, teer; 3 zwak, krank; 4 vergankelijk, broos.
fragilité t. 1 breekbaarheid, broosheid f.; 2 zwakheid;
krankheid; vergankelijkheid f.
fragment m. brok m., stuk, brokstuk; brokje n.
fragmentaire adj. broksgewijze.
fragmentation f. verbrokkeling f.
fragmenter v. tr. verbrokkelen.
fragen m. muizendoorn m.
frai m. 1 kuit f.; 2 (kikker)rit n.; 3 rijtijd- m.; 4
broed n., pootviseh m.; 5 (rnurt)afslijiir,g f.
fraiehe f. i koelte f.; 2 bries f.; 3 frissche drank
m.; 4 kelder m.: 5 vruchtbare wei(de) f.
fraiehement adv. t frisch, koel; 2 koeltjes; 3
versch; 4 onlangs, kortelings.
fraicheur f. 1 frischheid, koelte; 2 verschheid; 3
lichte verkoudheid; 4 labberkoelte f.
fraichir v. intr. 1 (ver)koelen; 2 (vent) opsteken.
frairie f. i broederschap; 2 smulpartij f.
1. frais in. pl. kosten, onkosten m. p1.; faux --
kleine onkosten; à mes — op mijn kosten; faire
des — kosten maken, zich moeite geven; faire les
— de de onkosten bestrijden van, al de moeite
hebben van, de stof leveren tot; faire ses -- zijn
kosten goedmaken; rentrer dans ses — zijn kosten
vergoed krijgen; mettre en — op kosten jagen; se
mettre en — onkosten maken, zich moeite geven;
reeommencer sur nouveaux -- op een nieuwe
kerf beginnen; à peu de — met weinig kosten
ou moeite; à grands — met veel kosten ou moeite;
à grands — de met zeer veel.
2. frais adj. (fraiehe) 1 (pas chaud) frisch, koel;
vent — stijve wind m.; 2 (pas flétri) frisch;
joues fraiches frissche wangen; vous voilá--I
nu zit je er mooi in! 3 (pas altéré) versch; 4 (pas
vieux) versch, nieuw; tout -- du collège zoo
kersversch uit het college; de fraiche date van
jonge dagteekening, (iron.) nieuwbakken; argent
tout — versch ingekomen geld; de -- versch, pas.
3. frais adv. 1 frisch, koel; il fait — het is.frisch;
2 (aussi fraïche) versch, nieuw, pas.
4. frais m. koelte f.; au — in de koelte; bon —
stevige koelte; prendre le — een luchtje scheppen.
1. fraise f. aardbezie, aardbei f.
2. fraise f. 1 (kalfs)omloop m.; 2 geplooide halskraag
m., fraas f.; 3 (kalkoen) lel f.; 4 (gewei)-
knobbel m.; 5 paalwerk n.
3. fraise f. 1 zinkboor f.; 2 doorslag m.
fraisement m. ompaling f.
1. fraiser v. tr. pellen, doppen.
2. fraiser v. tr. t krullend plooien, pijpen; 2 omfraisette
-- 228 — fraternisation
palen, omgeven; 3 uitboren, uitvijlen; 4 omkneden.
fraisette f. 1 geplooid halskraagje n.; 2 dolfijnschelp
f.; 3 aardbezielikeur f.
fraisier m. aardbezieplant f.
fraisière f. aardbeziënbed n.
fralsil [zi] m. steenkoolasch f.
fraisoir m. zinkboor f.
framboise f. framboos, braambezie f. Tachtig.
framboisé adj. 1 framboosgeurig; 2 framboos-1
framhoiser v. tr. met frambozensap bereiden.
framboisier m. frambozenstruik m.
framée f. Frankische spies f.
Frammont m. Frankenberg n. [gewijs.
1. franc m. frank m.; au marc le — pondsponds•-I
2. franc 1 adj. (franque) Frankisch; langue
franque lingua f. franco; 3 m. F— Frank m.; 4
quartier des F—s Europeesch kwartier n.
3. franc 1 adj. (franche) vrij; port — vrije haven
f.; — de port vrachtvrij; terre franche grond m.
vrij van lasten; corps — vrijkorps n.; la pompe
est franche de pomp is lens; 2 vrijmoedig, vrank;
3 echt, zuiver: -- jeu zuiver spel n.; — succès
onbetwiste bijval m.; dix jours —s tien volle
dagen; arbre — de pied ongeënte boom m.;
greffer-- ;sur — tam op tam enten; 4 adv. ronduit,
rechtuit; los, flink; 5 m. le — de Bruges het
Brugsche Vrij(e).
1. francais 1 adj. Fransch; à la —e op zijn
Fransch; 2 m. Fransch n.; en bon — in goed
Vlaamsch, onbewimpeld: cela nest pas — dat is
geen Fransch, dat is niet duidelijk.
2. Francais ni. Franschman m.; les — de Franschen
m. pl.; aller aux — naar het Théatre .francais
gaan; —e f. Fransche f.
3. Francais m.: Saint - — Sint-Franciscus m.
franc-alleu m. ( 's- 'x) vrijgoed n.
franc-archer m. (ci s- s) vrijschutter m.
francatu m. francatusappel m.
franc-bord m. ( mos- -s) 1 buitendijk; 2 buitenscheepswand
m.
franc-bourgeois m. ( cs- x) vrijburger m.
France f.: la — Frankrijk n.; de — Fransch.
franc-fief m.( mos- mos) vrijleen n. [onbewimpeld.
franchement adv. 1 vrij (van lasten); 2 ronduit, 1
franchir 1 v. tr. vrijmaken; 2 springen over,
klimmen over, trekken over, oversteken; (mar.)
doorzeilen; 3 afleggen; 4 (bornes) overschrijden;
(obstacle) te boven komen; 5 wagen; 6 lens
maken; 7 leegpompen; 8 v. intr. vrij worden;
(vent) ruimen.
franchise f. 1 vrijstelling f.; — de droits, de port
vrijstelling van rechten, van vracht; en — ( de
droits, de port)(tol)vrij, (vracht)vrij; 2 vrijheidf.;
3 schuilrecht n.; lieu de — vrijplaats f.; 4 vriimoedigheid,
rondborstigheid f.; 5 losheid f., zwier m.
franchissabie adj. overschrijdbaar, overkomelijk.
francisation f. 1 verfransching; 2 ,franschverklaring
f.
franciscain m. franciscaan, kapucijn m.
franeiser.v. tr. 1 verfranschen - 2 se --- verfranscht
worden.
francisque f. (Frankische) strijdbijl f.
franc-juge m. (cos- cos) vrijrechter m.
franc-maçon m. ( mos- cDs) vrijmetselaar m.
franc-magonnerie f. vrijmetselarij f.
franco adv. vrachtvrij.
franco-allemand adj. Fransch-Duitsch.
Frangois m. Franciscus, Frans, Cies in.
Frangoise f. Francisca, Siska f., Frans;'e n.
francolin m. berghazelhoen n. [Frank in.
francon(ien) 1 adj. t ne) Frankisch; 2 m. F— 1
Franconie f.: la — Frankenland n.
franco-russe adj. Fransch-Russisch.
franc-parier m. volle vrijheid f. tot spreken, vrij
woord n.; avoir son — vrij spreken hebben.
franc-quartier m. ( 's- xs) vrij kwartier n.
franc-réal m. (—os- Wis) gulden winterpeer f.
franc-tireur m. ( mos- —ns) vrijschutter m.
frange f. franje f.; arbre à --s sneeuwvlokkenboom
rn.
frangé adj. 1 met franje bezet; 2 franjevormig.
franger v. tr. met franje bezetten.
frang(i)er m. franjemaker m.
frangipane f. 1 _iasmijnreuk(werk n.) rn.; à la ---
ia.smijnóeurig; 2 frangipaneroom m.; 3 frangipane(
gebak n.) f.
frangipanier m. .jasmiin.struik m.
Frangistan m.: le — Frankenland n.
franquette f. vrijmoedigheid f.; á la (bonne) —
ronduit, zonder omslag.
fransquillon m. franskiljon, Franschgezinde m.
frappage m. 1 slaan; 2 afko.len n.
frappant adj. treffend.
frappe f.slaan n., rnunting t., indruk m.; 2 stel n.
matrijzen; 3 (klok)aanslag m.
1. frappé adj. 1 geslagen; — au bon coin van
den goeden stempel; vers bien —s verzen van den
echten stempel; drap — dicht gevold laken n.: 2
getroffen; 3 afgekoeld; vin — wijn m. in ijs.
2. frappé m. (mus.) (neer)slag m.
frappe-devant m. (pl. id.) voorhamer m.
frappe-main in. handgeklap n.
frappement m. slaan n.
frapper 1 v. tr. (battre) slaan; — du pied met der;
voet stampen; -- avec un marteau met een hamel'
slaan ou kloppen; (sur l'épaule, à une portej
kloppen; — un coup een slag slaan; — les grandg
coups een beslissenden slag slaan; 2 (atteindre)
treffen; — d'une amende beboeten; 3 (tissage
aanslaan; (épingles) den kop opzetten; (mar..1
sjorren, aanslaan; 4 (boissons) (in ijs) afkoelen,
5 v. intr. slaan, kloppen; on frappe er wordt
geklopt. [prit — klopgeest mi
frappeur in., ...euse f. klopper m., ...ster f.; esfrasque
f. grap, frats r.
frater [ter'] m. 1 kloosterbroeder; 2 heelmeesters )
knecht; lapzalver ni.; 3 (scheeps) barbier M.
fraternel adj. ('DIe), xIement adv. broederlijk
fraternisation f. verbroedering f.
fraterniser — 229 -- frigorifique
fraterniser '-. intr. verbroederen.
fraternité f. broederschap, broederlijkheid, broederliike
liefde f.
fratricide 1 in. broedermoord, zustermogrd m.; 2
adj. broedermoordend, zustermoordend; 3 m.
broedermoordenaar, zustermoordenaar m.
fraude f. 1 bedrog n.; 2 ontduiking f.; 3 smokkelari;
t., smokkelhandel m.; en — op bedrog; en —
de met benadeeling van, met ontduiking van;
pasgier erg — 1 binnensmokkelen, 21 binnengesmokkeld
worden.
frauder v. tr. & intr. 1 bedriegen; 2 verijdelen,
ontduiken; 3 smokkelen.
fraudeur m., ...euse f. 1 bedrieger m.; ...sterf.; 2
smokkelaar m., ...ster f. [drieglijk; 2 heimelijk.
frauduleux adj. (...euse), ...eusement adv. 3 be-°
fraxiné adj. eschachtig.
fraxinelle f. esschenkruid n.
1. frayer 1 v. tr. banen, begaanbaar maken; 2
even aanraken, wrijven (tegen,); 3 inkerven, groeven;
(monnaies) snoeien; 4 v. intr. — avec omgaan
met; — ensemble met malkaar omgaan.
2. frayer v. intr. kuit schieten, rijden.
frayère f. 1 rijplaats f.; 2 rijtijd m.
frayeur f. schrik, angst m.
frayoir m. wrijfplek f.
fredaine f. guiterij; (malle) kuur f.
Frédéric m. Frederik, Free m.
Frédérique f. Frederica, Rika f., Riekje n.
fredon m. 1 triller m.; 2 gebazel, refrein n.; 3
(cartes) vierde n.
fredonnement in. 1 geneurie n.; 2 trilling t.
fredonner v. intr. 1 neuriën; 2 trillen.
frégate f. 1 fregat n.; 2 fregatvogel m.
frein i-n. 1 gebit n.; ronger son — op zijn gebit
kauwen; 2 breidel, teugel, toom m.; mettre un —
à beteugelen; 3 vang f., praam in.; (véhic.) rem
f.; ;error le — remmen; 4 (anat.) toompje n.
frelatage, ...tement m., ...terie f. vervalsching f.
frelater v. tr. vervalschen, versnijden; frelaté
vers leden, (fig.) gekunsteld.
frelateur m. vervalscher, versrijder m. [ger.
frêle ad]. 1 (licht) breekbaar, broos; 2 zwak, ten- 1
1. frelon m. hoornaar m., horzel f.; (fig.) hommel,
wesp f. [haar n.
2. frelon in. 1 stekelige muizendoorn m.; 2 neus-t
freluche f. 1 zijden kwastje n.; 2 prul f.; 3 herfstdraad
m.
freluquet m. 1 saletjonker, lafbek m.; 2 loodje n.
frémir v. intr. I sidderen, beven, rillen; 2 (breit)
ruischen; (corde, cloche) trillen.
frémissement rn. 1 gesiddern., beving, rillingf.; f
frênaie t. esschenbosch, geruisch n. [2 getril n.
frêne m. esch ni.; — sauvage haagbeuk m.
frénésie f. razernij t.; jusqu'h la — tot razernij.
frénétique adj., ('D ment adv. razend.
fréquemment adv. herhaaldelijk, veelvuldig, dikwijls.
[heid; 2 gejaagdheid f.
fréquenee f. 1 gedurige herhaling, veelvuldig- 1
fréquent adj. 1 herhaald, veelvuldig; 2 gejaagd.
fréquentatif 1 adj. (...ive) herhalend; verbe — __
2 m. werkwoord n. van herhaling.
fréquentation f. omgang m. (met), verkeering f.
(met), herhaalde nadering f. (tot).
fréquenter v. tr. i (endroit) bezoeken, verkeeren
in; ne plus — niet meer bezoeken; fréquenté met
druk verkeer; peu fréquenté met weinig verkeer;
— les S. S. Sacrements dikwijls tot de H. H. Sacramenten
naderen; 2 (personne) omgaan (met),
verkeeren (met) .
fréquin m. 1 vaatje; 2 vlootje n.
frère m. 1 broeder m.; —s jumeaux tweelingbroeders;
en —s als broeders, broederlijk; — précheur
predikheer m.; — d'armes wapenbroeder;
école des —s broedersschool f.
frérot m. broertje n.
fresaie f. sluieruil, kerkuil m.
Fresin m. Groot- Vorsen n.
fresque f. kalkschildering f., fresco n.
fressure f. 1 omloop m.; 2 (fig.) ingewand, hart n.
fret m. T vracht f.; prendre à — huren; dunner à ^
frètement m. verhuring f. [— verhuren.
fréter v. tr. 1 huren; (propriët.) verhuren; 2 be- ^
fréteur m. 1 huurder; 2 verhuurder m. [vrachten.
frétillant adj. 1 .spartelend; 2 wemelend, woelig.
frétillement m. 1 sparteling; 2 wemeling, woeligheid
f. [wemelen, woelen..
frétiller v. intr. 1 spartelen; (queue) kwispelen; 21
frétillon m. wemelaar m. [val, uitschot n.
frétin m. 1 katvisch m.; meng -- uitschot n.; 2 af-t
frette f. beslag(ring m.) 1.; 2 tralie f.
fretter v. Ir. 1 (met een ijzeren ring) beslaan; 2 t
treux txn. roek rn. (traliën.
friabilité f. brokkeligheid f.
friabie adj. brokkelig.
friand 1 adj. lekker, snoeperig; — de belust op,
verlekkerd op; 2 m. lekkerbek m.
friandise f. 1 lekkerbekkigheid, snoepachtigheid
f.; 2 lekkernij, snoeperij f.; —s snoepgoed n.
Fribourg m. Freiburg n. [burger m.
fribourgeois 1 adj. Frëiburgssch; 2 m. F—Frei- t
fricandeau ( =x) gespekt kalfsvleesch n., fri- t
fricandelle f. balletje n., frikkadel t. (candeau m
fricassée f. stoverij t.
fricasser v. tr. (op)stoven.
fricasseur m. 1 potbederver; 2 opmaker m.
fricatif 1 adj. (...ive) wrijvend; 2 f. (consonne)
...ive glijder m.
friche f. I braakligging f.; en — braak liggend;
laisser en - t braak laten liggen; 2 braakland n.
Tricot m. eten n., smul m.
fricoter v. tr. & intr. 1 koken; 2 smullen; (fig.)
doorbrengen; 3 knoeien, konkelen.
frieoteur m. 1 potbederver, 2 smuller; 3 doorbrenger;
4 knoeier, konkelaar m.
frictionf. 1 wrijving; 2 (hoofd)wassching; 3 zalf f.
frictionnerv. tr. 1 (in)wrijven; 2(hethoofd) was-;
frigidité f. 1 koudheid; 2 gevoelloosheid f. [schcn.
frigorie f. koude-eenheid f. [koudestof f.
frigorifique 1 adj. koudmakend, afkoelend; 2 m. t
friteuse -- 230 — fromenté
frileuse f. winterkap f.
frileux 1 adj. (...euse) kouwelijk; 2 m, roodborst-4
frimaire m. vorstmaand f. [ie n.
frimas m. T rijp, rijm in.; les -- ijs en sneeuw.
frime f. 1 bakkes n.; faire la — à pruilen tegen; 2
schijn m. [snuitje n.
frimousse f. 1 gezicht, bakkes n.; 2 gezichtje, 1
fringale f. e.;tkramp f.
fringant adj. 1 levendig, wakker; faire le — zich
levendig voordoen; 2 zwierig.
fringuer 1 v. intr. trappelen; 2 dansen en springen;
3 v. tr. schudden, spoelen.
Frioui m. Friuli n.
frioulien 1 adj. (- ne) Friulisch; 2 m. F— Friu -4
fripe f. 1 vod f.; 2 eetwaar f. [liër m.
1. friper v. tr. kreukelen, verfrommelen.
2. friper v. tr. 1 opslokken; 2 doorbrengen; 3
kapen, -ivegmoffelen.
friperie t. 1 plunje f., oude vodden f. pi., oude
rommel m.; 2 oude kleerenhandel m.; voddenmarkt
f.; 3 rietloods f. [bederver m.
fripe-sauee m. (pl. id.) 1 vraat, slokop; 2 m. pot- t
fripler !n., ...ière f. 1 uitdrager m., uitdraagster
L, oude-kleerenkooper rn., ...ster f.; 2 — d'écrits
letterdier in.
1. fripon m., ne f. 1 gauwdief m., dievegge f.; 2
dtiugniet, guit, kapoen m. [2 schalksch.
2. fripon adj. (cn ne) 1 diefachtig, schelmachtig; t
friponneau m. (xx) schelmpje n.
frl pon n er 1. v. tr. ontfutselen, ontstelen; 2 bestelen;
3 v. intr. schelmerij plegen.
friponnerie f. 1 schelmerij f., schurkenstreek m.;
2 guiterii f., guitenstreek m.
friquet f. 1 veldmusch f.; 2 schuimspaan f.
frire v. tr. & intr. (in de pan) bakken, fruiten;
tout est frit alles is op; cet homme est frit die
man is verloren ou gefruit.
frisage m. 1 krullen; 2 latwerk; 3 eesten n.
1. frise f. (bande) fries f.
2. frise f. 1 (tissu) fries n., baai f , duffel n.;(navire)
poortlaken n., zuiger m.; 2 nopmachine f.
3. Frise f.: la - Friesland n,; de -- Friesch.
friser 1 v. tr. (doen) krullen; 2 (drap) noppen; 3
(met poortlaken) toestoppen; 4 eventjes (aan) ra•-
ken, grenzen aan, dicht zijn bij; 5 (voiles) killen;
6 v. intr. krullen; 7 dubbel afdrukken, dubbeleeren;
8 tot kristallen schieten, aanschieten .
frisette f. krulletje, lokje n.
friseur m. kruller, kapper m.
1. trison m. I krul, lok f.; 2 afval n., krul f.; 3
krultang f.; 4 flap, pul f.; 5 dubbeleering f.
2. frison 1 adj. (co ne) & (langue) m. Friesch
adj. & n.; 2 m. F- Fries m.
Frisonne f. Friezin, Friesche f.
frisotter v. tr. in fijne krulletjes zetten.
frisquet adj. (xte) nogal frisch, frischjes.
frisquette f. 1 frisket, raam; 2 patroon n.
frisson m. huivering, rilling f.; donner le -- doen
huiveren.
frissonnement in. huiveren n., huivering f.
frissen ner v. intr. huiveren, rillen.
frisure f. 1 krulling f., krulsel n., krullen f. pl.; 2
dubbeleering f. [kroon f.
fritillairef. kievitsbloem f.; - impériale keizers-t
fritte f. 1 onvolledige verglazing f.; 2 (metaal)-
slak f.
fritter v. tr. de verglazing beginnen (van) ,(ritten.
friture f. 1 braden, fruiten n.; 2 braadboter f.,
braadvet n.; 3 gebakken visch m., gebakken aardappelen
m. pl.
friturier m.koopman m. ingebakken aardappelen.
frivole ad!., cD ment adv. 1 beuzelachtig, gering,
ijdel; 2 lichtzinnig, kleingeestig
frivolité f. 1 beuzelachtigheid, geringneia,' daelheid;
2 lichtzinnigheid, kleingeestigheid f.
froc [k'] m. 1 monnikskap f.; jeter le - aux
orties zijn kap op den tuin hangen, zijn kap
over de haag smijten; 2 (monniks)pij f.
frocard m. monnik, paap rn.
1. froid adj. & adv. T koud, (fig. qqfois) koel;
-e cruauté koele wreedheid; battre - à qq.
iemand koeltjes bejegenen; il fait — het is koud; à
— koud, (fig.) zonder gloed.
2. froid m. 1 koud weer n.; il fait un - de lo,.ip
't is zoo koud dat de wolven uit het bosch komen; 2
kou(de) f.; avoir — koud zijn, het koud hebben;
sensible au — gevoelig voor de koude; ne pas
avoir — aux yeux een koenen blik hebben; 3 koelheid,
verkoeling f.; être en -- avec in zeer koele
verhouding staan met.
froidement adv. koel, koeltjes.
froideur f. 1 koudheid, koude; 2 koelheid f.
froidir v. intr. koud worden, verkoelen.
froidure f. koude (luchtgesteldheid) f.
froidureux adj. (...euse) kouwerig.
froissement m. 1 kneuzing; 2 kreuking, verfrommeling
f.; 3 geruisch n.; 4 (fig.) wrijving f.
froisser v. tr. 1 kneuzen; 2 kreuken, verfrommelen;
3 wrijven (tegen); 4 kwetsen, krenken;. 5 se
— de zich gekwetst achten door.
froissure f. 1 kneuzing; 2 kreuk, blutsing f.
fr$lement m. 1 lichte aanraking, strijking f.; 2
geruisch n.
fr8ler v. tr. licht aanraken, striiken langs.
fromage m. kaas m. & f.; — de cochon zult n.;
entre la poire et le — bij het nager.,cht; manger
du — zuur zien; faire des —s een klok maken.
fromageon m. 1 kaasjeskruid n.; 2 schapenkaas f.
fromager 1 m. kaasboer m., kaasmaker, kaaskooper
m.; 2 kaasvorm m.; 3 adj. (...ere) kaasachtig,
kaas-.
fromagèref. kaasboerin, ...maakster, ...koopsterf.
fromagerie f. 1 kaasmakerii f.; 2 kaashuis n.
fromageux adj. (...euse) kaasachtig.
froment m. tarwe f.; — barba baardgerst f.;
grain de — (alch.) kwikzilver n.
fromentacé adj. tarwachtig.
fromental 1 in. ...(aux) havergras n.,, smeerraai
f.; 2 adj. tarwachtig, tarwe-.
fromenté adj. tarwachtig.
fromenteau — 231 — fuir
tromenteau m. ( Cox) 1 tarwedruif; 2 braambezie f.
^romentée f. tarwemeel n.; 2 bloempap f.; 3 Sint-
Janskever in.
fronce f. 1 plooi, vouw f.; 2 rimpel m. [ling f.
^roneement m. 1 plooien n.; 2 fronsing, rimpe-1
Proneer v. tr. 1 plooien; 2 fronsen, rimpelen.
Proncis m. plooienrij f.
^rondaison f. jeugdig loof n.
. fronde f. 1 sling4r m.; 2 slingerverband n.; 3
hist.) F— Fronde f.; 4 partij der misnoegden,
pisnoegdheid f. [loof n.
?. fronde f. 1 mosblad, varenblad; 2 (Jeugdig) 1
eronder v. tr. & intr. 1 slingeren; 2 tot de Fronde
j ehooren; 3 tol de misnoegden behooren; 4 hekeen;
morren (tegen.
rondeur 1 m. slingeraar, slingerwerper m.; 2aan-
7anger der Fronde; 3 misnoegde; mopperaar m.;.
f adj. (...euse) misnoegd, morrend.
^',ront m. 1 voorhoofd n:; avoir le ---- bas een smal
voorhoofd hebben; courber, lever te — het hoofd
ruigen, opbeuren; avoir du — vrijpostig zijn; ne
^)as avoir de — geen gevoel van schaamte hebben;
svoir le — de de onbeschaamdheid hebben te; 2
fig.) hoofd n., top m.; voorzijde f.; (mil.) front n.;
- de bataille voorste gelid n., legerfront; faire—
het hoofd bieden aan; faire — sur met de voorijde
gekeerd zijn naar; --à—,— contre — recht
egenover elkander; de — 1 van voren, 2 recht
net het gezicht naar voren, 3 naast elkaar, op een
ij, 4 te gelijk(er tijd); aborder de --- rechtstreeks
anvatten; heurter de -- regelrecht aandruischen
ragen; mener de — te gelijk voeren ou schikken ou
eredderen ou waarnemen.
i•ontal m. 1 adj. (...aux) van het voorhoofd, vooroofds-;
2 (voor)hoofdband in.; 3 voorhoofdsbeen
.; 4 hoofdpranger m.; 5 schrootbeitel tn.; 6
chroothamer m.
,onteau m. ( x) 1 hoofdband m.; 2 kopriem; 3
aorgevel in.; 4 schild, hakkebord n.; 5 — de mire
erzichttop m. [grensplaats f.
ontière f. grens f.; ville, place — grensstad, 1
ontispice m. 1 voorgevel m.; 2 titelblad n.; 3
telplaat f. [kebord n.
onton m. i geveldak n.; 2 voorwand rn.; 3 hak- t
ottage in. 1 wrijven; 2 boenen n. [met look.
ottée f. 1 schrobbing, ranseling f.; 2 sneetje ti. 1
ottement in. 1 wrijven n.; 2 (propre & fig.) wrijng
f.; 3 verkeer n., aanraking f.
otter v. tr. i wrijven, schuren, schrobben; une
ain frotte l'autre de eene handwascht de andere;
(cirer) boenen; 3 inwrijven, bestrijken; être
btté de bestreken ou gevernist zijn met; 4 afnselen;
schrobben; — les oreilles de ooren
asschen; 5 se — zich wrijven, gewreven worden;
— les yeux in .Zijn pogen wrijven; se — à in
tnraking komen met; ne vous y frottez pas blijf
af; qui s'y frotte s'y pique wie er aan komt
andt zijn vingers.
btteur m. 1 wrijver; 2 boener m.; 3 wrijfborstel
ottis m. laag f. vernis, vernisje n. [m.
trottoir m. wrijflap, schuurlap, boenlap m.; 2
wrijfkussen n.; 3 wrijfplaat f.; 4 wrijfborstel m.
frouer v. intr. huilen, krassen.
fro u-fro u m. ( c- co s) 1 geru isch n.; faire du --
geruisch maken, (fig.) wind maken; 2 (katte)-
gespin n.; 3 vliegenvogeltje n.
troussard m. bever m.
frousse f. beverik m.
fructidor rn. vruchtmaand f.
fructifère, ...fiant adj. vruchtdragend.
fructificateur adj. (...trice) bevruchtend.
fruetifieation f. 1 bevruchting f.; 2 vruchtstand m.
fructifier v. intr. vruchten dragen ou voortbrengen;
faire — doen gedijen. [baar, voordeelig.
fructueux adj. (...euse), ...eusement adv. vrucht-;
frugal adj. (...aux), cDement adv. matig, zuinig,
sober, eenvoudig.
frugaiité f. matigheid, zuinigheid, soberheid f.
frugivore 1 adj. vruchtenetend; 2 m. vruchteneter
in.
1. fruit m. T vrucht f.; —s vruchten, (collect, à
pépin ou noyau) .fruit, ooft n.; avec — met vrucht,
met goed gevolg; sans — zonder vrucht, vruchteloos;
— sec t gedroogde vrucht, 2 uitgedroogde
ou verschrompelde vrucht, •3 (fig.) boze noot f.
2. fruit m. (mur) vermindering f.
fruiterie t. 1 fruitkamerf., ...kelder m., ...handel,.
...winkel m.; 2 kaasmakerij f.
1. fruitier adj. (...iere) ooftdragend, ooft-, vrucht-.
2. fruitier m. 1 .fruitverkooperm.; 2 boomgaard;3
ooftkelder ; 4 kaasmaker m.
fruitière f. 1 fruitvrouw f.; 2 zuivelvereeniging f.
frusquin m. boeltje n., plunje f.
fruste adj. 1 afgesleten, blind; 2 ruw, onbehou-^
frustrateur m. beroover m. [wen..
frustration f. berooving, verkorting f.
frustratoire 1 adj. verijdelend, doelloos; 2 n1..
kruidewijn m.
frustrer v. tr. 1 berooven (van), verkorten. (in), tekort
doen (in); 2 te leur stellen.
frutescent adj. heesterachtig.
fucacé adj. (zee)wierachtig.
fuchsia [k'] m. fuchsia f.
fuchsine f. anilinerood n.
fucus [s'] m. (zee)wier n. [Vuurlander m.
fuégien 1 adj. ( xne) Vuurlandsch; 2 m. 1r-1•
fuéro m. (stedelijk) voorrecht n.
fugace adj. vluchtig, voorbijgaand, kortstondig..
fugacité f. vluchtigheid, kortstondigheid f.
fugitif 1 adj. (...ive) vluchtend, voortvluchtig; 2
voorbijvliegend, vluchtig; 3 vervliegend, onbestend
ig, kortstondig; 4 m ., ...ive t. vluchteling,.
voortvluchtige m. & f.
fugitivement adv. vluchtig.
fugue f. 1 (mus.)fuga f.; 2 vlucht f.; faire une --1
fuie f. duiventil f. [een uitstapje doen.
fuir 1 v. intr. vluchten; — de vluchten uit, ontvluchten;
— à ontgaan; 2 voorbijsnellen, henensnellen,
verdwijnen; 3 wijken, terugwijken; wegzakken,
uitglijden; 4 lekken, wegloopen, ontsnapfuite
— 232 — fusée
pen, wegstroomen; 5 wegspringen, ontsnappen,
een uitvlucht hebben; 6 v. tr. ontvluchten, schuwen,
ontvlieden, ontloopen, ontgaan; 7 se — zich
ou malkaar ontvluchten ou vermijden, vermeden
worden, uiteenloopen.
fuite f. 1 vlucht f.; vluchten, ontsnappen, ontvluchten,
schuwen n.; prendre la — op de vlucht gaan;
mettre en — op de vlucht drijven; 2 henensnellen,
vervliegen n.; 3 —s spoor n.; 4 wijken n.; wegzakking,
uitglijding f.; 5 lek n., ontsnapping f.;
spleet f.; gaatje n.; 6 (pièces, secret) u itlekking f.;
7 uitvlucht f.
fuigurant adj. 1 bliksemend; 2 schietend.
fulguration t. 1 flikkering f.; 2 weerlicht n.
fuligineux adj. (...euse) roet(acht)ig.
fuliginosité f. roet(acht)igheid f.
fulmi-coton in. knalkatoen n.
fulminant adj. 1 bliksemend, donderend; bliksem-,
donder-; 2 (fig.) donderend, bulderend, stralend
van woede; 3 ontploffend, knallend, knal-; poudre^
fulminate m.knalzuurzoul n. [—e knalpoeier n.
fulmination f. 1 ontploffing f.; knallen n.; 2 (slingeren
n. van den) banbliksem m.
lulminatoire adj den banbliksemslingerend,ban-.
fulminer 1 v. intr. ontploffen, knallen; 2 donderen,
bulderen; 3 v. tr. neerbl iksemcn, slingeren.
fuiminique adj. knallend, knal-.
fumage m. 1 (aliments) rooken; 2 (métal) berooken;
3 (champ) bemesten n., bemesting f.
fumaison m. bemesting f.
fumariacé adj. aardrookachtig.
fu tné m. roetafdruk m.
fume-cigare m. (&- s) sigarenpijpje n.
fumée f. 1 rook m.; noir de — roet n.; s'en aller en
—in rook vervliegen; vendre de la—geur maken;
bruler de la — wierook branden; 2 damp m., uitwasemingf.;—
s du vin wijndampen, roes m.;—s
de 1'orgueil roes van den hoogmoed; 3 drek m.
fumer 1 v. intr. rooken; (lampe) walmen; 2 dampen;
3 (col: re) zieden, schuimbekken; 4 v. tr.
rooken; être fumé op de flesch zijn; 5 (couvrir)
berooken; 6 (engrais) (be)mesten. [kit f.
fumerie f. 1 rooken n.; 2 rookkamer f.; (opium)
fumerole f. 1 vulkaanuitwaseming; 2 vulkaanspleet
f.
fumeron m. 1 rookende kool f.; 2 onervaren rooker
m.; 3 huichelaar m.; 4 (iron.) pijpesteel m.
fumet m. 1 geur m.; 2 geurige vleeschsoep f.; 3e
fumeterre f. aardrook m. [(anim.) reuk m.
fumeur m. 1 rooker m.; 2 (chem. de fer) rookcoupé
m.; 3 (opium)schuiver m.
fumeux adj. (...euse) 1 rookerig, rookend; 2 (boisson)
bedwelmend, koppig; 3 bedwelmd, opgewonden;
4 nevelachtig.
fumier m. 1 mest, mist m.; 1'oeil du rnaitrevauthet
oog des meesters maakt het paard vet; 2 mest-t
fumigateur m. berooker m. [hoop m.
fumigation f. 1 berooking; 2 bedampingf.;13 rooken
n.
fumigatoire adj. berookend, berookings-, rook-.
f u m ig er v. tr. berooken. [per, beetnemer m.
fumiste m. 1 rookverdrijver, schouwveger; 2 fopfumisterie
f. 1 rookverdrijving f., schouwvegers
vak n.; 2 fopperij f.
fumivore 1 adj. rookverterend; 2 m. rookvang m
fumoir m. rookkamer; 2 rooker(/ f.
fumure f. 1 (schapen)mest m.; 2 bemesting f.
funambule m. koordedanser in.
f u n è b r e ad) 1 van de begrafenis, lijk-, rouworaison,
chant — lijkrede f., lijkzang m.; crêpe
--- rouwfloers n.; honneurs —s begrafenis f. me
alle eerbewijzen; pompes --s begraafdienst m.; 2
doodsch, akelig, somber; oiseau -- ongeluksvogel
funèbrement adj. doodsch, somber. [m
tuner v. tr. optakelen.
funérailles f. p1. lijkstaatsie, begrafenis, uitvaart.
funéraire adj. van de begrafenis, lijk-. [f
funeste adj. 3 cDment adv. rampzalig, rarnpfuneur
in. takelmeester m. [spoedig
funiculaire adj. met touwen, met kabels; chemir
de fer — kabelspoorweg m.; problème — ketting
voorstel n.
funicule m. navelsnoer n.
funin m. takelwerk n.; franc — gijntouw n.
fur m. zetting- f.; au — et à rnesure naarmate.
furet ni. 1 fret n.; jeu du — zwarte Piet m.;
speurhond m.
furetage m.. 1 frettejacht; 2 doorsnuffeling f.
fureter v. tr. & intr. 1 met het fret jagen, fretten;
(door)snuffelen. [speurhond, opspoorder m
fureteur m. 1 frettejager m.; 2 (door) snuffelaar,
fureur f. 1 woede, razernij f.; en — woedend; s
mettre en —woedend worden; 2 drift f.; -- pot
tique dichterlijke geestdrift f.; faire — een gewel
digen ophef maken; eest u n e — de menigte i
als bezeten; 3 —s buitensporigheden, geweldena
rijen f. pl.
furia francese loc. Fransche onstuimigheid ou
furibond adj. woedend, razend. [furie f
furie f. 1 wraadgodin f.; 2 helleveeg; 3 woede f.; ei
— woedend;4 verwoedheid, onstuimigheid f.; 1
— e1pagnole de Spaansche furie f.
furieux adj. (...euse)....eusement adv. 1 woedend
razend; 2 geweldig, hevig.
furin m. volle zee f.
Furnes f. Veurne n.
turnos 1 adj. Veurnsch; 2 m. F--- Veurnaar- m
furol(I)e f. 1 dwaallichtje; 2 St-Elmusvuur n.
furoneie in. bloedzweer f. [heimelijt
furtif adj. (...ive), ...ivement adv. steelsgewijze,
fusain m. 1 papenhout n., kardinaalsmuts t.;
houtskool f.; 3 houtskoolteekening f.
fusarole f. eierlijst f.
fuseau m. (-o x) 1 spil f.; (dentelles) klos m.; en--
spilvormig; jambes de — spillebeenen n. pl.;
bolsegment n., (spilvormige) strook f.; — horain
uurzone f.; 3 spelschelp f.
fusée f. 1 vuurpijl m.; raket f.; rire en -- koe
terend gelach n.; 2 pijpzweer f.; 3 spil, as f.;
(poignée) muis f.; 5 spil(vol) f.
uséen -- 233 — gagnage
uséen m. i vuurpijlkneclit; 2 vuurwerker m.
useler v. tr. spilvormig maken; fuselé spilvoruselier
m. spillenmaker in. [mig.
user 1 v. itltr. uiteenvloeien; 2 sissend smelten;
fig.) op een sisser uitloopen; 3 v. tr. samensmelen;
fusé verweerd.
userole t. ziel f. (van de spoel).
usibilité f. smeltbaarheid f.
usible adj. smeltbaar.
uniforme adj. spilvorinig.
usil m. 1 geweer n.; — à pierre vuursteengeweer;
vuurkei rn., vuurstaal ri.; vuurslag in., wettaal
n.; pierre á —vuursteen m.; 3 pandeksel n.;
— á vent windbus f.
usilier m. 1 infanterist; 2 marinier m.
'usiilade f. geweervuur n.
usiller v. tr. 1 doodschieten, voor den kop schieen;
2 (couteau) aanzetten.
usion f. 1 smelting f.; point de — smeltpunt n.; 2
ersmelting, samensmelting f.
usionnement m. samensmelting f.
usionner v. tr. samensmelten.
usionniste 1 adj. de samensmelting voorstaande;
m. voorstander m. der samensmelting.
ustet m. 1 geelhout n.; 2 sumak f.
tustigation f. geeseling f.
fustiger v. tr. geeselen.
fOt rn. 1 vat n.; gouter cv sentir le -- naar het vat
smaken; 2 (lance,colonne) schacht f.; 3 blok, hout,
hecht n.; (seie) raam n.; (fusil) lade f.; (orgue,
tamboer) kast f.
futaie t. 1 volwassen hout ou boseb n.; laisser monter
en — tot vollen wasdorn laten opschieten; 2
houtgewas n.; haute -- hoogstammig hout n.
futaille f. ton f., vat, vaatwerk n.
futaine f. bombazijn n.
futé adj. 1 sluw, geslepen; 2 afgemat.
futée f. 1 stopverf f.; 2 stophars n. & f.
futile adj. beuzelachtig, onbeduidend, gering,
ijdel, prullig.
futilité f. 1 beuzelachtigheid, onheduidentlheid; 2
prul f.
1. futur aclj. 1 toekomstig; 2 (époux) aanstaande.
2. futur m. 1 toekomst f.; 2 toekomende tijd m.; 3
(époux) aanstaande in. & f.
futurition f. toekomstigheid f.
fuyant 1 adj. vluchtend; 2 wijkend; 3 ontwijkend,
schuw; 4 verdwijnend, verschietend; 5 m. ver-
.schiet n.
fuyard 1 adj. vluchtend; 2 m. vluchteling en.
m. g f. [schakelnet n.
abare f. 1 lichter m., aak f.; 2 wachtschip n.; 3 t
gabarier v. tr. naar een mal werken.
gabarier en. 1 lichter, schipper; 2 sjouwer,
osser en.
abari(t) m. 1 mal m.; model n.; vorm m.; 2 rib
., spant n.; 3 maat(stang) f.
^abegie f. bedrog n.
abelage m. 1 zoutbelasting f.; 2 tolmerk n.; 3 l ig-
;jd m. (voor 't zout).
abelen v. tr. (zout) laten drogen.
abeleur m., 1 zoutkommies; 2 zoutdrager m.
abelle f. 1 zoutbelasting, zoutpacht t.; frauder
— (zout) smokkelen; 2 zoutpakhuis n.
abelou m. 1 kommies; 2 verklikker; 3 spotvogel
aber v. tr. & se — de spotten met. [m.
abier m. marsgast m.
abion m. 1 schanskorf m.; 2 (fig.) beschutting f.
abionnade f., ...nage m. verschansing f.
abionner v. tr. met schazlskorven bedekken.
áchage m. 1 beslaan n.; 2 geknoei n.
fiche f. 1 schootplaat f.; 2 houvast n.; 3 roerok
m.; 4 kalkkloet m. [broddelen, knoeien.
kcher v. tr. 1 beslaan, bewerken; 2 kladden, ver-t
kchette f. 1 sluitveer f.; 2 krammetje n.
kcheur rn. 1 kalkmenger; 2 broddelaar, knoeier f
bcheux adj. (...euse) smerig, morsig. [m.
Rchis m. pleisterkalk f.; 2 vuiligheid f.; 3 waroel
m., war, klem f.
Rde m. schelvisch m.
gadouard in. ruimer, nac.htrr'erker en.
gadoue f. mest, beer m.
gaélique adj. & (langen') m. Gaëlisch adj. & n.
Gaétan ni. Caietanus rn.
Gaète f. Gaëta n.
gaffe t. 1 (schippers) boom, vaarhoorn; 2 vischhaak;
3 flater m.
gaffer v. tr. 1 met den boom vatten ou voortstooren;
2 flaters ou een flater begaan.
gaga adj. kindsch.
gage rn. 1 pand n.; donner ou meetre ou laisser en
— verpanden; — touché pandspel n.; 2 (tig.)
pand n., waarborg m., bewijs n., — d'amitié
vriendschapspand; 3 inleg m.; derneurer pour
(les) --(s) achterblijven, blijven zitten; laisser
pour (les) —(s) achterlaten, verliezen; 4 —s
(dienst)loon n.; soldij, bezoldiging, wedde f.;
témoin á —s betaald getuige rn.; casser aux --s
afdanken; ne pas voler ses —s zijn loon waard
zijn.
gager v. tr. 1 wedden; -- sa tête à souper zijn
hoofd verwedden; 2 waarborgen, verpanden; 3 betalen,
bezoldigen.
gagerie f. beslag n.; snisie — inbeslagneining f.
gageur m., ...euse f. wedder rn., wedster f.
gageure f jur) f. wedding, weddingsehap f.
gagiste m. 1 loonarbeider; 2 regimentsmuzikant;
3 pandleener m.
gagnable adj. winbaar, te winnen.
gagnage m. 1 weiland; 2 veldgewas n.
gagnant — 234 — galeux
gagnant 1 adj. winnend; 2 m. winner m.
gagné rn. gewonnen spel n.
gagne-denier m. ( gin- , · ) daglooner, arbeider m.
gagne-pain m. (p1. id. r 1 broodwinning 'f.; 2 kostwinner
rn.
gagne-petit m. (pl. id.) 1 schaarsliep _rn.; 2 kleine
winst f.
gagner v. tr. en gén. winnen; 1 (son pain, cie l'argent,
la bataile) winnen, 2 verwerven, verkrijgen;
(prix) behalen; (ville) innemen, veroveren;
(rhume) vatten; (maladie, faim) krijgen; 3 bereiken;
— la porte zich naar de deur richten; — les
champs wegloopen; — les devants vooruitraken;
— le dessus de overhand behalen; — qq. de la
main ou de vitesse iem. voorkomen, te vlug zijn;
— Ie vent ou au vent den wind te boven raken; —
Ie vent à qq. iem. de loef afwinnen, iem. doodzeilen;
4 overhalen, — á force d'argent niet geld omkoopen;
5 v. intr. grazen, weiden; 6 toenemen,
beter worden; 7 beter bevallen; -- à être connu,
a la lecture bij nadere kennismaking, bij voortgezette
lezing beter bevallen; 3 se — gewonnen
worden; verworven worden; (maladie) zich overzetten;
(rhume) gevat worden; 9 ee -- (se compl.
ind.) voor zich zelf winnen.
gagrieur m., ...euse f. winner m., winster f.
1. gai adj. 1 vroolijk; (lumière, couleur) levendig;
(temps) opwekkend, helder; (savoir) dartel; 2 los,
niet te veel spel; 3 (hareng) ijl, leeg.
2. gal interj. lustig; allon -- lustig op,
gaïac [k'] in. pokhout n.
galement adv. I vroolijk, lustig; 2 gaarne.
gaieté f. 1 vroolijkheid, lustigheid f.; 2 dartelheid
f.; dartele streek m.; de — de coeur moedwillig.
1. gaillard adj. 1 vroolijk, lustig, flink; 2 dartel.
los; 3 v.riipostig, stout; 4 aangeschoten; 5 (vent,
air) scherp. [buitengewone kerel m.
2. gaillard m. lustige kwant m.; fameux —1
3. gaillard m. (raar.) kasteel n., plecht f.; --- d'avant,
d'arrière voorkasteel, achterkasteel.
gaillarde f. 1 lustig ou kloek vrouwmensch n.; 2
(danse) gaillarde f.; 3 (typo.) galjard f.
gaillardement adv. 1 vroolijk, lustig; 2 vrijpostig,
stout, onbezonnen. [kenij f.
gaillardise f. 1 vroolijkheid t.; 2 dartelheid, sna- 1
gaillet m. walstroo n. [ jes n. pl.
gaillet(t)erie, gaillette f. galjetkolen f. pl., noot-t
gaïment = galement.
gain m. winst f.; amour du — winzucht f.; avoir
-- de cause zijn zaak gewonnen hebben, (fig.)
gewonnen spel hebben.
gaine f. 1 scheede t.; 2 (potiers, mineurs) buis,
pijp f.; 3 (mar.) broeking t.; 4 (horloge) kast f.;
(state e) schacht f.; horloge — staand,. klok f.
gaïnerie f. 1 scheedewerk n.; 2 scheedenhandet m.
galnier m. 1 scheedenmaker m.; 2 i udasboom m.
gaité = gaieté.
gala m., statie f.; en grand ---.; in groote statie;
habit de — statiekleed, plechtgewaad n.
galactique adj.: acide -- melkzuur n.
galactite f. 1 melksteen rn.; 2 melkdistel f.
galactomètre m. melkmeter m.
galara ment adv. = 1. galant.
galanga ni. galgant n-i.
1. galant adj. 1 hoffelijk, beleefd, wellevend; un
— homme een aardig ou fatsoenlijk ou rechtschapen
man; Ie rol -- homme de rechtschapen
koning m.; 2 keurig, smaakvol, bevallig; 3 ondernemend,
stout; 4 behaagziek; un homme —
een behaagziek ou hoffelijk man.
2. galant m. 1 verliefde, vrijer m.; 2 aardig man
m.; 3 keurigheid f.; keurige n.; 4 strik m.
galanterie f. 1 hoffelijkheid, beleefdheid, rechtschapenheid
f.; 2 keurigheid, bevalligheid, sierlijkheid
f.; 3 voorkomendheid, behaagzucht f.; 4
minnarij f.; 5 vleierij, aardigheid f.; genoegen: T
galantin m. saletjonker m. [geschenkje n.
galantine f. 1 galantine t.; 2 sneeuwklokje n.
galantiser v. tr. & intr. 1 het hof maken; 2 vleien.
Galatée f. f. Galatea f.
galate 1 adj. Galatisch; 2 m. G— Galaat m.
galaxie f. 1 melkweg m.; 2 melkfeest n.
galban(um) [om'] ni. moederhars n. &f.; donner
ou vendre du -- met mooie beloften paaien.
galbe m. ronding; sierlijke gestalte f.
galbeux adj. (...euse) sierlijk, prachtig.
gaffe f. 1 schurft f. & n.; 2 (arbre) kanker rn.;
(bols) wormgaatjes n. pl.; 3 (fig.) pest, plaag f.
galé m. gagel ni.
galéace, ...asse f. galjas f.
galée f. T galei f.
galéga f. geitenruit f.
galène f. zwavellood n.
galénique adj. Galenisch.
galénisme rn. leer f. van Galenus, galenisme n y
galéopithèque m. vliegende kat f.
galéopsis [s'] m. hennepnetel f.
galèref. l galei f.; vogue la— laat het maar gaan;
qu'allait-il faire dans cette —? wat zaken had hij
daar ou in dat wespennest? forcat de — galeiboef
m.; les —s de galeistraf f.; 2 (fig.) dwangarbeid;
ellendige boel m.; 3 wagen m.; kar f.; 4
groote hark f.; 5 rijschaaf f.; 6 gzleitouw n.
galerie f. T galerij, gaanderij f.
galérien m. 1 galeiboef m.; vie de — slavenleven
n.; 2 dwangarbeider m.
galerve f. noordwestenwind m.
galgit m. 1 strandkeitjes n. pl.; 2 (kei)strand n.; 3
troktafel f.; 4 boei f.; 5 kogeltje, rolletje n.; 6
glaskoraal n.
galetas m. 1 vliering f.; 2 hok n.
galette f. 1 wafeltje n.; 2 (scheeres) beschuit f.; 3
matras f.; 4 slechte vlokzijde f.; 5 buskruitbrif f.;
6 centen m. pl., dubbeltjes n. pl.; la sainte — de
lieve dubbeltjes.
1. galeux adj. (...euse) 1 schurftig; qui ee sent
— se gratte wien 't schoentje past, trekke het
aan; 2 vezelig.
2. galeux m. schurftlijder; (fig.) schobbejak m.
balhauban — 235 — ganter
galhauban rn. pardoen f.
galiacé adj. walstrooachtig.
Galicie f.: la -- Galicië n.
Gallen m. Galenus m.
1. Galilée f. (géog.) : la — Galilea n.
2. Galilée M. (personn.) Galilei in. [m.
galiiéen adj. ( xne)Galileesch; 2 nn.G— Galileërl
galimafrée f. (opstoofsel n. van) overschotjes ou
kliekjes n. pl.
galimatias [ti-a] m. wartaal f., onzin m.
galion rn. 1 galjoen n.; 2 luikenmerker m.
galiote f. 1 galjoot f.; 2 luikenmerker in.; 3 huishagedis
f.; 4 nagelkruid n.
galipo(t) in. pijnhars n. & f., harpuis n.
galipoter v. tr. harpuizen. (lenpeer f.
Galt in.: Saint — I Sint-Gallen n.; 2 Sint-Galgaile
f. galnoot f.; arbre à —s galnoteboom m.
Galles f. Wallis n.
gaiiican 1 adj. Gallicaansch: 2 in. Gallicaan m.
gallicanisme in. gallicanisme n.
Gallicie f.: la — Gallicië n.
gallicisme in. Fransch taaleigen n., gallicisme n.
gallifère adj. galnoten dragend.
gallinaeé adj. hoenderachtig. [geslacht n.
galline adj. hoenderachtig; espèce — hoender- t
gallinsecte rn. galinsect r.., schildluis f.
1. gallique adj. galnootachtig; acide --- galnotenzuur
n.
2. gallique adj. & (langue) in. Gallischadj. & n.
gallois 1 adj. Wallisch; 2 m. G— Walliser m.
gallomane adj. Franschdol.
gallomanie f. Franschdolheid f.
gallon m. gallon m:
gallophile adj. Franschgezind.
gallophobe adj. Franschhatend.
gallophobie f. Franschenhaat m.
gallo-romain adj. Gallo-Romeinsch.
galoche f. 1 overschoen in., klos m.; menton de—
spitskin f.; 2 schoen m met houten zool; 3 kinnebaksblok
n.; 4 hoekstempel in.
galon m. 1 boordsel, galon n.; streep f.; quand on
prend du --- on ne saurait trop en prendre als
men zich iets gunnen kan, moet men niet verlegen
zijti; 2 belegsel n.; 3 confituurdoos f.
galonner -v . tr. met galons beleggen; de strepen
geven aan; galonné gestreept.
galonnier m. 1 galonmaker; 2 galonverkooper n„.
galop m. 1 springloop, Qalo' m.; au — te vierloet,
in vliegende haast; grand — volle ren, gestrekte
galop m.; prendre le -- zijn vlucht nemen; 2
springdaas, galop m..; 3 standje 11.
galopade f. 1 galop m.. galoppeeren n.; 2 loopje;
galopant ad j. vliegend. [3 standje n.
galoper 1 v. irutr. galoppeeren; 2 vliegen; ? v. tr.
vervolgen.
galopin m. i (loop)jongen m.; 2 (mauv. part)
straatjongen m.; 3 (fig.) beunhaas m.
galopine f.: à la —e gelijk een straatjongen.
galoubet m. 1 tambourijnfluit f.; 2 stem f.
galuchat m. zeehondenleer n.
galvanique adj, galvanisch.
galvanisation f. galvaniseering f.
galvaniser v. tr. galvaniseeren.
galvanisme m. galvanisme n.
galvanomagnétisme ri. galvanomagnetisme i1.
galvanomètre, ...scope m. electrometer rn.
gaivanoplastie f. galvanoplastiek f.
galvanoplastique adj. galvanoplastisch.
galvanothérapie f. galvanotherapie f.
galvauder 1 v. tr. verfrommelen, bederven; schenden;
2 uitschelden; 3 v. intr. slenteren, lanterfanten.
galvaudeux m. leeglooper, strautlooper m.
gambade f. bokkesprong m.
gambader v. intr. bokkesprongen maken. [ger m.
gambadeur m bokkesprongenmaker, rondsprin-;
gambiet m. 1 vleeschboom in.; 2 beenbedekking f.;
3 aarden pijp f. (van Gambierl.
gambiller v. intr. spartelbeenen.
gambit m. gambiet f.
gamelle f. 1 (matelots) bak m.; (officiers) officierstajel
t.; 2 (soldats) eetketeltje n.
gamin in. 1 jongen; (mauv. part) kwajongen m.
gamine f. meid f.
gaminer v. intr. den kwajongen spelen.
ga in f. kwajongensstreek m.
gammef. 1 toonladder, gammef.; ceci passe sa—
hij kan zoo hoog niet zingen; mettre hors de —
uit den toon ,doen vallen; changer de -- een andere:
l toon aanslaan; chanter sa -- à qq. iemand
kapittelen ou de les lezen; 2 (kleuren) reeks t.
Gammerages f. Galmaarde n.
ganache f. I onderste kakebeen n.; 2 domkop,
Gand m. Cent n. [oude sok m.
gandin in. i modegek in.; 2 streek in., smoesfe ti.;
hisser ou monter un — à beetnemen.
gangétique adj. van den Ganges. Gangetisch.
ganglion m. peesknoop, zenuwknoop in.
gangiionite t. zenuwknoopontsteking , f.
ganglionnaire adj. van de zenuwknoopen.
gangrène f. 1 koudvuur n., versterving f.; 2 (bot
& fig.) kanker ;n.
gangréné ad±. met het vuur er in; (fig.) i'ergkftigd.
gangrener v. tr. 1 verkankeren, besmetten; se —
het vuur krijgen, wegsterven.
gangreneux adj. (...euse) koudvuisachtig.
gangue f. gangsteen in. [strop m.
ganse f. 1 liskoord n., lis, lus f.; 2 snoer n.; 3 t
gant m. 1 handschoen m.; en —s met handschoenen
aan; cela lui va comme un — dat gaat hem
als geschilderd; mettre des —s komplimenten
maken; souple comme un -- gedwee als een handschoen;
avoir les —s de de bloem hebben van; se
donner les —s de zich de eer toekennen van; 2
--s handschoengeld n., fooi f.; 3 —s de Notre-
Dame rood vingerhoedkruid n.
gantelée f. klokjeskruid n.
gantelet m. 1 strijdhandschoen m.; 2 handschoenverband
n.; 3 (métiers) handleer ti.
ganter 1 v. tr. handschoenen aandoen aan; se —
ganterie — 236 --- garder
zijn handschoenen aantrekken; ne pas trouver à
se-- geen passenden handschoen vinden; 2 v.tr. &
intr. passen, gaan; 3 dragen; — sept nr 7 dragen.
ganterie f. 1 handschoenfabriek f.; 2 handschoenmakerij
f.; 3 handschoenwinkel m.
Ganthier m. Gunther m.
gantier rn., ...ière f. 1 handschoenmaker in.,
...maakster f.; 2 handschoenverkooper m.,...ster- f.
gant-jaune m. s- s) saletjonker ni.
gantois 1 adj. & (dia1.) m. Gentsch adj. & n.; 2 m.
G— Gentenaar m.; —e f. Gentsche f.
garage m. 1 bergen, schuilen n.; voie de — stelspoor
n.; port de -- schuilhaven f.; 2 bergplaats
f.; boothuis n.; loods; (auto; garage, stalling f.
garangage m. krappen, verven n. met meekrap.
1. garance f. 1 meekrap f.; racine de — krapwortel
in.; 2 kraprood n.; 3 roobroeken in. pl.
2. garance adj. kraprood.
garancer v. tr. krappen, met meekrap verven.
garaneeur in. F,rapverver m. [eerij f.
garancière f. 1 meekrapveld n.; 2 meekrapvergarant
ni. 1 borg, waarborg in.; ee porter — de,
se rendre — de, être — de borg blijven voor,
instaan voer; 2 zegsman m.; 3 (mar.) onderhougarantie
f. T waarborg m. [der m
garantir v. tr. 1 waarborgen, verzekeren, instaan
voor; 2 beschutten, beveiligen, beschermen.
garbure f. koolsoep f. met spek.
garve f. meid f.
garcette f. 1 seizing f.; 2 veertangetje n.
garçon in. I (en gén.) jongen m.; un bon — een
goe jongen, een brave kerel m.; 2 jongman, vrijgezel
m.; 3 knecht; — de café koffiehuisbediende,
kellner m.; —, un munich! aannemen, een Munchener!
garconnet m. jongentje n.
garconnière f. 1 jongensgek meisje n.; 2 jongmanshok
n.
1. garde f. (action) I (conservation) bewaring t.;
ces pommes sont de bonne— deze appelen kunnen
goed ou lang bewaard worden; être de bonne
— (iron.) een goed bewaarder zijn; donner en —
ter ou in bewaring geven; Dieu vcus tienne en sa
—God beware ri; 4 la— de Dieu op Gods genade;
2 (surveillance) bewaking f., opzicht, toezicht n.;
sous la— de ondcr het toezicht van; être de bonne
— een goede waker zijn; 3 (eserime & fig.) hoede
f.; se mettre en — zich in postuur stellen; être
hors de — zich blootgeven; en —t opgepast! être
sur ses —s op zijn hoede zijn; prendre — oppassen,
toezien, acht geven; -- à vous geeft acht; faire
bonne — goed oppassen; il na — de hij zal er
zich wel voor inwachten te, er is geen gevaar dat hij;
4 (mii. & mar., action & collect.) wacht f.; être
de — de wacht hebben; monter la — de wacht
betrekken; descendre la -- van de wacht komen;
-- montante, descendante optrekkende, aftrekkende
wacht; relever la — de wacht aflossen; —
avancée voorpost m.; corps de --- wacht(huis n.);
-- civique ou nationale burgerwacht, schutterij f.;
— municipale stedelijke gendarmerie f.; —
mobile landweer f.
2. garde (personne) i m. (homme) (conservateur)
bewaarder m.; (surveillant) wachter, oppasser,
(la nuit) waker ni.; (mil. & mar.) inwacht m.;
un -- civique een burgerwacht, een schutter m.;
(fig., satellite) wachter in.; (malade) oppasser,
verpleger m.; 2 f. (femme)oppasster, verpleegsterf.
3. garde f. (objet) t (épée) gevest(beugel in.) n.;
2 (serrure) werk n.; 3 (beslag)ring m.; 4 (tissu)
zelfkant m.; 5 kamhoutje n.; 6 belegsel n.; 7
(locom.) baanveger in.; 8 (sanglier) spoor f.; 9
schutblad n.; 10 (jeu) bijkaart f.; 11 oogscherm n.
garde-barrière in. ( - mos) 1 baanwachter; 2
octrooikommies in.
garde-bols m. (pl. id.) boschwachter m.
garde-boue m. (pl. id.) spatbord n.
garde-bourgeoise f. ( mos- 's) 1 burgerwacht f.; 2
vruchtgebruik n. (van het deel der kinderen).
garde-boutique m. (pl. ;d.) 1 winkeloppasser; 2
strop m., winkeldochter f.; 3 ijsvogel in.
garde-chanipêtre m. ( mos- mos) veldwachter m.
garde-chasse m. ( "[s]- cD s) jachtwaker, koddebeier
m. [m.
garde-chiourme m. ( [s]- -') galeiboefopzichter'
garde-corps m. (pl. id.) 1 leuning f.; 2 (mar.)
boevenet n.; (beaupré) leier m.
garde-cóte m. ('- ^^ [s]) 1 kustwachter; 2 (vaisseau)
uitlegger; 3 brasem m.
garde-crotte m. (pl. id.) spatbord ii. [zegelaar m.
garde-des-sceaux m.( 's- - - -D)zegelbewaarder, 1
garde-du-corps m. ( «s- - ^) liftwachter m. te
paard. [waarder m.; 3 kardoeskoker in.
garde-feu ii"i . ('-'x) vuurscherm n.; 2 t'uurbe- t
garde-forestier m. ( s- &s) houtvester m.
garde-fou m. ( '- cD s) 1 leuning f.; 2 (mar.) hoe-t
garde-frein m. (-'- s) remmer m. [venet n.
garde-main m. (pl. id.) 1 handbeschutting f.; 2
handlegger m.
garde-malade m. & f. ( [s]- mos) ziekenoppasser,
ziekenverpleger m., ...oppasster, ...verpleegster f.
garde-manche m. (' - cDs) overmouw f.
garde-manger i-n. (pl. id.) 1 etenskast, schapraai,
spinde f.; 2 spijskamer f.
garde-meuble m. ('- s) 1 meubelloods; 2 meubelkamer
f.
garde-noble m. 1 ( (,:s--D s) adellijke lijfwacht m.;
2 vruchtgebruik n. van het deel der kinderen.
garde-pêche m. (mos- () i opzichter m. der visscherij;
2 (vaisseau) aviso n.
garde-port in. ( '[s]- "[s]) havenwachter m,
garde-potte m.. («[s]- (/D s) deurwachter in.
garde-pouce m. (pl. id.) duimeling m.
garder v. tr. 1 (conserver) bewaren; (réserver)
sparen, overhouden; — une poire pour la soit een
appeltje tegen den dorst bewaren ou sparen; —
sous clef achter slot houden; — en dép8t in bewaring
hebben, (comm.) in magazijn hebben; --
qc. à ou pour qq. iets voor iem. wegleggen, iem.
iets voorbehouden; se — goed blijven; 2 (ne pas
garderie — 237 — gastralgique
quitter) (maison, lit) houden, blijven te; (rangs)
blijven in; (arrêts) zijn in; (vêtements) aanhouden,
ophouden; (habitudes) behouden; — son
sérieux ernstig blijven; (parole,serment, mesure)
houden; (commandement, jeune) onderhouden;
(bienséances) in acht nemen; (silence) bei;'aren;
— rancune wrok houden; toute proportion gardée
met inachtneming der verhoudingen; 3 (surveil-
Ier) bewaken, oppassen; (troupeaux) hoeden,
wachten; — le mulet (fig.) staan schilderen; —
les manteat.i x (fig.) mogen staan kijken; 4 (ne pas
laisser quitter) houden; — à vue niet uit het oog
verliezen; — a diner ten eten houden; se — de
zich hoeden ou wachten voor; 5 (protéger) bewaren,
behoeden; (cartes) bezetten; se — à carreau
steeds een redmiddel bij de hand houden.
garderie f. 1 houtvesterij; 2 bewaarschool f.
garde-robe f. ( ':- (/D s) 1 kleerkast f.; 2 kleerkamer
f.; 3 gemak n.; 4 stoelgang m.; 5 voorschoot n.; 6
cypreskruid n.; 7 averuit f.
garde-scel m. ( x[s] zegelaar m.
gardeur m. bewaker, hoeder rn.
gardeuse f. bewaakster, hoedster f.
garde-voie ni. (& [s]- c—) baanwachter m.
garde-vue in. (pl. id.) oogscherm n.
gardien 1 m. bewaarder in.; 2 hoeder, beschermer;
3 wachter, oppasser; 4(prêtre, relig.)gardiaan m.;
5 dekstuk ii.; 6 adj.: ange — engelbewaarder,
(fig.,aussi j beschermengel ni.; école—ne bewaar-^
gardiennat rn gardiaanschap n. [school f.
gardienne f. 1 bewaarster; 2 hoedster, beschermaster;
3 wachtster, oppasster f.
gardon rn. voren m.
1. gare interj. pas op (voor), opgepast (voor);
sans crier — zonder te waarschuwen.
2. gare f. 1 station n., spoorhalle f.; — :('évitement
wisselplaats f.; 2 wijkplaats f.
garenne f. 1 park n., warande f.; konijnenpark
n.; lapin de — wild konijn n.; 2 pakhuis n.,
stapelplaats f.; tabac en — opgeslogrn tabak f.
garennier m. opzichter m. van een konijnenpark.
garer v. tr. 1 bergen, in veiligheid l- re n..hen; (train)
op een stelspoor brengen; 2 se — uitwijken
(voor) , uit den weg gaan (voor).
gargariser 1 v. tr. & se — gorgelen; 2 se — zich
de keel spoelen; se — avec un éloge een lofspraak
herkauwen.
gargarisme m. 1 gorgeling f.; 2 gorgeldrank m.
gargotage m. vuile pot, poespas m.
gargote f. gaarkeuken, spijskroeg -F.
gargoter v. intr. 1 in een gaarkeuken eten; 2 onzindelijk
eten; 3 kroegloopen; 4 knoeien.
gargotier m., ...ière f. 1 spijskrocghouder m.,
...houdster f.; 2 slechte kok rn., slechte kokkin f.;
3 knoeier m., knoeister f.
gargouille f. 1 spuwer m.; 2 watergoot; 3 piep,
buis f.; 4 (gebit)ring m.; 5 kerf f.
gargoiuillement m. 1 gegorgel n.; 2 rommeling f.
gargouiller 1 v. intr. gorgelen; 2 rommelen; 3
ploeteren, plassen; 4 v. tr. rondslijpen.
gargouilles m. 1 geborrel n.; 2 rommeling f.
gargoulette f. koelkan f.
gargousse f. kardoes, patroon f.
gargoussier m. kardoeskoker m.
gargoussière f. patroontosch f.
garigue f. 1 heide f.; 2 lorkezwam f.
garite f. — guérite. [deugniet, snaak m.
garnement m. 1 kleedingstuk, meubelstuk n.; 2 $
garni m. 1 gemeubileerde kamer(s) f. (pl.); 2 vulsteen
m.; 3 beslag n.
garnir v. tr. 1 (pourvoir) voorzien (van); garni
met toebehooren; 2 (couvrir) beleggen, bezetten,
hekleeden; 3 (remplir) bezetten; bourse bien garnie
goed gevulde beurs; (meubles) stoffeeren,
meubileeren; 4 (mettre en ordre, achever) oprnaken;
(mar.) optuigen, optakelen; 5 (orner) versieren,
optooien, opsmukken.
garnisaire m. 1 kluiver m., arme jantje n.; 2 ingekwartierd
soldaat in.
garnison f. bezetting f.; garnizoen n.
garnissage m.beleggen, bezetten n., etc. V. garnir.
garnisseur m., ...euse f. stoffeerder, garneerder
m., ...eerster f., opmaker m., opmaakster f.
garniture f. 1 belegsel, bezetsel n., hekleeding f.; 2
stoffeering, meubileering f.; 3 toebehooren n.; 4
(mar.) betakeling; 5 lading f.; 6 (typo.) formaatwit
n.; 7 (ensemble) stel n. [brasem m.
1. garou rn. 1 peperboornpje n.; kellerhals m.; 2 1
2. garou m. weerwolf m.; courir le — op zwier
gaan.
1. garrot m. 1 spanstok, knevel m.; 2 worgstok
m.; supplice dit — doodstraf f. door verworging.
2. garrot m. schoft f.
3. garrot m. klappereend f., bakelman m.
garrottage m. 1 kneveling; 2 verworging f.
garrotte f. verworging f.
garrotter v. tr. 1 knevelen, vastsjorren; 2 worgen.
garrulité f. babbelzucht f.
Bars m. [gá ] jongen rn.
garum [oni'] m. vischpekel f.
garus [s'] m. maagelixir n. (van Garus).
garzette f. zilverreiger m.
Gascogne f.: la — Gasconje n.
gaston i adj. ( ene) Gasconsch; 2 m. G— Gasconjer
m.; faire la lessive du — een Gasconsche
verschooning f. nemen.
gasconisme m. gasconisme n.
gasconnade f. (Gasconsche) zwetserij f.
gastonner v. intr. 1 op zijn Gasconsch spreken; 2
den Gasconjer spelen.
Gaspard m. IKasper, Jasper m.
gaspillage m. verkwisting, verspilling f.
gaspiller v. tr. verkwisten, verspillen, nutteloos,
verdoen.
gaspilleur m., ...euse f. verkwister, verspiller,
doorbrenger m., ...ster f.
gaster m. [tèr'] buik m., maag f. [tige m.
gastéropode 1 adj. huikvoetig- `? in. buikvoegastralgie
f. buikpijn, maagpijn f.
gastralgique adj. buikpijnachtig, buik-.
gastriloque -- 238 -- gazouillernent
gastriloque m. buikspreker m. [sap n.
gastrique adj. van de maag, maag-; suc -maag-t
gastrite f. maagontsteking f.
gastrocèle f. maagbreuk f.
gastrodynie f. maagkramp f.
gastro-entérite f. maag- en darmontsteking f.
gastrolètre in. buikdienaar m.
gastronome m. 1 kookkunstenaar; 2 fijnproever,
lekkerbek m.
gastronomie f. R kookkunst; 2 lekkerbekkerij f.
gastronomique adj. kookkunstig, gastronomisch.
gateau m. (c x) T koek m.; - de miel honigraat
f.; --'de charpie plukselkoek; père -, mère
- kinderbederver m., ...derfster f.
gáte-bois m. (pl. id.) houtworm m.
gáte-enfant m .& f. (D- $) kinderbederver m.,
... bedvr (ster f
gáte-rnétier m. (c')- mos) loonbederver m.
gáte-papier m. pl. id.) krabbelaar m.
gate-pète in. (pl. id.) deegbederver, knoeier m.
gáter v. tr. T bederven; se -- bederven, slecht
worden, in de war raken, keeren; - le métier den
loonbederver spelen, schendeventen; vela ne gáte
rien dat kan geen kwaad; vela se gí te dat keert :
gáterrie t. vertroeteling f. [slecht.
gâte-sa°ace m. & f. (pl. id.) boterverkwister m.1
gáteux adj. (...euse) kindsch. [...stster f.
gatisme nl. kindschheid f.
gat(t)i!(I)ier m. kuischboom m.
1. ga,aahe adj. i linker: main -- linkerhand;
mariage de la rnain - huwelijk n. roet de linkerhan.
i; ch té - linkerzijde f.; 2 scheef, krom; 3
links: z, onbeholpen, onhandig.
2. ga actie t. i linkerhand; 2 linkerzijde t.; à --
links, tenir la -- links houden: prendre la -
links nerven.
3. gaucha in. linkschheid, onhandigheid t.
gauchernent adv. 1 links; 2 onhandig.
gaucher 1 adj. (...ère) linksch; 2 m. linksche,
linkepoot m.
gaucherie f. i onhandigheid; 2 onbeholpenheid f.
gaucher v. intr. i kromtrekken; 2 uitwijken, afwijken:
3 niet recht voor de vuist zijn, met kromme
sprongen omgaan: 4 se - kromtrekken.
gauchissage, ...ssement m. 1 kromtrekken n.; 2
gauchoir m. volmolen m. [uitwijking f.
gaude f. wouw f.
gaudir v. tr.: se - zich vermaken; se -- de den
gaudrioie f. losse scherts f. [spot drijven met.
gaufrage m, persen; (tissus) wateren n.
gaufre f. 1 wafel f.; 2 honigraat f.; 3 (zoo.) harig
oor n.; 4 persing; watering f.
gaufrer v. tr. persen, stempelen; (tissus) wateren.
gaufrette f. wafeltje n.
gaufreur m. perser; wateraar m.
°gaufrier m. wafelijzer n.
gaüfroir m. vormijzer n.
gaufrure f. persing; watering f.
2gauiage m. knuppelen n. [roede, karwats f.
1. gaule f. 1 stok; (pour fruits) knuppel m.; 2 1
2. Gaute(s) f. (pl.): la -, les -s Gallië n.
gaulée f. knuppelen n.
gauler v. tr. (noten) knuppelen.
gaulis m. 1 knuppel, kluppel; 2 stamboom m.
gautois 1 adi. Gallisch; 2 nu. G- Galliër m.
gauloiserie f. schuine zet m.
gaupe f. slet, slons f.
I. gaure f. brokkelig graniet n.
2. Gaure m. Gaure, Vuuraanbidder m.
gausser v. tr. & se - de bespotten, den spot
gausserie f. spotternij f. [drijven met.
gausseur ! adj. (...euse) spotachtig; 2 m. spotter
m., spotster f.
1. gautier m. 1 boschbewoner; 2 roover m.
2. Gautier *n.Walter m.; un bon -een vroolijke
gave m. bergstroom m., stortbeek f. [Frans.
gaver m. stoppen; volproppen.
gaveur m. stopper; fokker gin.
gaveuse f. i stoptrechter m.; 2 pompschool f.
gavia! m. snavelkrokodil m.
gavion m. keel f., strot in.
gavotte f. gavotte(dans m.) f.
gavroche m. straatjongen m.
gaz m. 1 gas n.; - hydrogène waterstofgas; bec
de - gaspit f.; compteur à - gasmeter m.; usine
a - gasfabriek f.; le - -= (spéct) de gasfabriek.
gaze f. 1 gaas n.; de -- gazen; 2 h? vimpeling f.,
sluier m.
gazéifieation f. gasvorming f. [worden.
gazáifier v. ti•. i tot gas maken; 2 se - tot gas 1
gazéiforme adj. gasvormig, gasachtig.
gazelle f. hertegeit, gazelle f.
1. gazer v. tr. in gas branden.
2. gazer v. tr. i m^ t gaas bedekken; 2 hnvimpeten,
een sluier leggen op.
gazetier m. 1 courantier, dagbladschrcjver, dagbloduitgever.
2 krantenbesteller m.
gazette f. gazette, krant f., dagblad, nieuwsblad n.
gazeux adj. (...euse) gasachtig, -gas; ammoniaque
-- -ammoniakgas n.; 2 gashoudend; eau
...euse spuitwater n. [gas-.
gazier 1 m. gas. fitter :n.; 2 s.d. van 'tgas,1
2. gazier nu., ...ière t. graswever m. ...weefster t.
gazifère 1 adj. gashoudend; 2 m. ga.s7uiveraar
:n.; 3 f. „asleider rn.
gazogène 1 adj. gasvormend; 2 m. sruitwatertoestel
m. & n.; 2 m. .draagbaar gas ti.
gazomètre m. gasmeter m.
gazon m. i gras n.; - d'Angleterre rietgras; -
d'or scherp huislook n.; -- de rnontagne zeegras;
- turc mossige steenbreke f.; 2 (gras)zode f.;
hanc de - zodenbank t.; 3 grasveld, grasperk n.;
4 pruikje, plaggetje n.
gazonnement rn. zodenbekleeding f.
gazonner 1 v. tr. met zoden bekleeden; 2 v. intr.
& se - met zoden bedekt worden.
gazonneux adj. (...euse) 1 grasrijk; 2 zoden vormend
.
gazouillement m. 1 gekweel n,; 2 (ruisseau) gemurmel;
(feuille) geruisch; (enfant) getater n.
gazouiller -- 239 — Gènes
gazouiller v. tr. & v. intr. 1 kweelen; 2 murmelen,
ruischen, tateren, stameren.
gazouillis rn. _- gazevillement.
geal m. meerkol, gaai rr.; — d'Alsace blauwe
kraai f.; — de Bohème zijdestaart m.
géant 1 m.; —e f. reus m., reuzin f.; de — reusachtig,
reuzen-; pas de — reuzenstap in., r ,-.uzenschrede
f., (gyrnn.) rondloop rn.; a pas de -- met
reuzenschreden; 2 ad j . reusachtig, reuzen-.
gecko in. gekko(hagedis) f.
Gédéon m. Gedeon, (prot.) Gideon m.
fiéhenne f. ! hel f.; 2 foltering, kwelling f.
geignant adj. huilerig, klagend.
1. gendre v. intr. grijnen, janken, klagen.
2. geindre tr,. 1 klager, janker; 2 broodkneder m.
gelable adj. bevriesbaar.
Gelais m. Gelasius in.
gélatine f. geieistof, lijm f.
gélatineux adj. (...euse) lijmachtig.
gélatinifier v. tr. tot lijm maken.
gélatiniforme adj. geleiachtig.
gélatinisation f. lijmvorming f.
1. gelée f. vorst f.; fortes —s harde vorst;
blanche rijp, rijm n:.
2. gelée f. gelei, lil f.
geler 1 v. imp. vriezen; il gèle à pierre fendre het
vriest dat het kraa i- t; 2 v. intr. & se -- bevriezen;
il a le bec gelé zijn mond is toegevroren; 3 v. tr.
doen bevriezen; (fig.) ijskoud maken; gelé ijskoud.
gélif adj. (...ive) (door de vorst) gespleten.
gélinotte f. (jong) vet hoen n.; — - des bois berkhoen
n.; 2 hazelhoen n.
gélive f. hen f., hoen n.
gélivure f. lvorst)spleet f.
Gembloux m. Gembloers n.
Gémeaux in. pi. Tweelingen m. pl. (gepaard.
géminé adj. 1 dubbel, verdubbeld, herhaald; 2t
gémir v. tr. 1 zuchten, stenen; 2 (pigeons) kirren;
3 (outil, machine) stenen, kraken.
gémissement m. I gezucht, gF tct i. i ; . zucht
gemmation f. uitbotting f. (m.; 3 gekir n.
1. gemme f. 1 edelgesteente n., steen ni.; 2 (bo ..)
knop ni.; 3 (zoo.) uitwas n.
2. gemme f. hars n. & f.
3. gemme adj. steenachtig: set -- klipzout n.
1. gemmer v. intr. knoppen, uitbotten.
2. gemmer v. tr. het ou de hars aftappen van.
gemmifère adj. 1 knoppendragend; 2 met edelgem
m iiie f. kiemknopje n. [gesteenten.
gémonles f. pl. 1 galgeveld n.; 2 (fig.) schandpaal
ier.; 3 (fig.) .folteringen pi. f.
génal adj. (...aux) van de wang, wang-.
gênant adj, lastig, hinderlijk.
Genappe m. Genepiën n.
gencive(s) f. (pl.) tandvleesch n.
gendarme m. 1 rijksveldwachter, gendarm, maréchaussée
m.; 2 (anc.) wapenman m.; 3 (fig.) aragonder
m., l^aneveer f.; 4 strijkijzer n.; 5 ploegpunt
f.; 6 bokking m.; 7 vlek f.; 8 vonk t.; 9 wijnj
aam f,
genciarrler `.v. te.: se— opvliegen, Uitvaren (tegen).
gendarmerie f. rijksveldwacht, gendarmerie,
gendre rn. schoonzoon m. (maréchau.ssée f.
gêne f. 1 rpiinbank,_(olteringf.; 2 kwellingt., hinder
in., belemmering f.: 3 dwang m ; ongemak n.;
verlegenheid f.; ou il y a de la — il n'y a pas de
plaisir waar men op zijn ongemak is, heeft men
geen vermaak; être sans — zich aan niets storen;
un sans — een onbeschaamderik m.; 4 bekrompen
ornstandigheder f. pl., geldgebrek n.
généalogief. 1 afstarnmingf., stamboom in.; 2 geslachtkunde
f.
généalogique adj. geslachtkundig; table — geslachttafel
f.; arbre — stamboom in.
généalogiste m. geslachtkundige m
génépi m. bijvoet in.
g êner v. tr. 1 piinigen, folteren; 2 kwellen, hinderen,
belemmeren; 3 hinderen, storen, lastig vallen,
verlegen maken; être gêné verlegen zijn; 4
(argent) in 't nauw brengen; être gêné krap
zitten; 5 se — zich storen (aan), zich bedwingen,
verlegen zijn.
1. général adj. (...aux) algemeen; en -- in 't algemeen;
État- ...aux Staten-generaal m. pl.;
quartier — hoofdkwartier n.
2. général in. (...aux) veldheer; (titre) generaal
m.; officier -- opperofficier m.
généralat in. generaalschap n,
générale f. 1 generaalsvrouw f.; 2 opperbevelhebster,
oppermeesteres f.; 3 generaalmarsch m.; 4
alarmsein n.
généralement adv. algemeen, in 't algemeen.
généralisateur adj. (...trice) algemeeninakend.
généralisation f. 1 algerneenmaking f.; 2 algemeenwording
f.
généraliser v. tr. 1 algemeen maken; tot een algemeen
begrip maken; 2 se — algemeen worden.
généralissime m. opperbevelhebber m.
généraiité f. 1 algemeenheid f.; 2 groote meerderheid
f.; 3 generaalschap n.; 4 general iteitsland n.
1. générateur m. 1 voortbrenger; 2 ontwikkelaar
m.; 3 stoomketel m.
2. générateur adj.(...trice) voortbrengend, telend;
force, puissance ...trice voortbrengingskracht f.,
...vermogen ri.; ligne ...trice voortbrengende ou
ontwikkelende lijn f.; principe -- hoofdheginsel;
génératif adj. (...ive) voortbrengend. [n.
génération f. 1 voortbrenging, teling f.; 2 vorming
f.; 3 geslacht n.; 4 nakomelingschap f.; 5 afdeeling,
filiale f.
généreusement adv. 1 edelmoedig; 2 mild.
généreux adj. (...euse) 1 edelmoedig, grootmoedig;
2 mild; 3 edel; 4 (kloek)moedig; 5 (terre)
vruchtbaar; (vin) edel, krachtig.
générique adj. geslachtelijk, geslachts-, soort-;
nom — soortnaam m.
générosité f. 1 edelmoedigheid, grootmoedigheid;
2 mildheid, milde gilt f.; 3 (terre) vruchtbaarheid,
(vin) kracht f.
Gènes f. Genua n.
genèse -- 240 — Gérard
gen èse f. T genesis f.: 1 Boek n. der Schepping; 2
wordingsgeschiedenis f.; 3 ontstaan n.
.génésiaque adj. wordings-.
genestrale, ...olie f. verversbrem t.
genet rn. genetpaard n.
genêt m. brem, ginstf.;-- des dunes duinhelm m.
généthliaque 1 adj.geboorte-; 2 m. planeetlezer m.
génétique adj. voorttelend, teel-.
genettef. I genetkatf.; 2 witte narcis f.; 3 Turksch
gebit n.; à la — op zijn Spaansch.
gêneur m. stoorder in., lastig mensch n.
Genève f. Genève n.
Geneviève f. Genoveva f. [m.
genevois 1 adj. Geneefsch; 2 m. G—Genevenaarl
genévrier m. jeneverboom m. [lijk.
génial adj. (...aux)1 vernuftig, geniaal; 2 genoeg-L
génie :n. 1 (être surnaturel) geest m.; avoir le —
de la destruction door een geest van vernielzucht
bezeten zijn; 2 (être allégorique) genius in.; 3
(talent supérieur) vernuft, genie n., aanleg m.;
de -- geniaal; 5 (sciences, mii.) genie f.; du —
van de genie; école du — technische school; —
civil burgerlijke bouwkunde f.
genièvre m. 1 jeneverboom m.; 2 jeneverbezie f.; 3^
genièvrerie f. jeneverstokerij f. [jenever f.
génisse f. vaars f.
génital adj. (...aux) geslachts-, teel-.
génitif m. genitief, tweede naamval rn.
géniture f. kroost n.
génois 1 adj. Genueesch; 2 m. G-- Genuees m.
Genois m. Denijs m.; Saint- — Sint-Denijs n.
genou m. ( max) 1 (en gén.) knie f.; à —x op de
knieën, (neer) geknield; tomber à—x devant voor
de voeten vallen van; se mettre à —x (neer) knielen;
sur ses —x op zijn ou haar schoot; 2 (bot.)
geleding f.;(mée.) noot f.; (wagon) vangslinger rn.
genouillé, ...Ileux adj. (...euse) 1 knievormig; 2
geleed.
genouillère f. 1 (en gén.) knie f.; 2 (chevalier)
kniestuk n.; (ouvrier, cheval) knieleer n.; (botte)
kap f.; 3 kniekous f.; 4 kniellcussen n.
génovéfain in. genovevaan m.
genre m. 1 soort f.; 2 (sciences nat. & gramm.)
geslacht n.; 3 (math.) orde f.; graad m.; 4 (litt.)
trant rn.; (rhétor.) vak n.; — d'écrire schrijftrant;
--- sublinie verheven vak; — épique episch vak; 5
(manière)aard,trant uzi., wijze f.; — de vie levenswijze;
peintre de — gen-eschilder nl.; 6 mode f.;
graad -- rijke mode; dernier — laatste mode;
avoir bo;i ou du -- nette manieren f. p1. hebben.
gens in. & f. pl. lieden, menschen m. pi., volk n.;
il nv a ni bêtes ni — er is hond noch kat; vieilles
— oude lieden ou lui; petites — geringe lieden;
nos -- ons volk, onze menschen; — sans aveu
landloopers m. pl.; — de sac et de corde galgenaas
n.; — de rien gemeen volk; — de bien rechtschapen
lieden; — de coeur brave lui; — de cour
hovelingen; — d'église geestelijken; — d'épée
krijgslui; — de robe getabberden; — de lettres
.letterkundigen; — du m )nde 1 leekzn, 2 vo9r.
name lieden; — de finanee geldmannen m. pl.; —
d'affaires mannen van zaken; droit des — volkenrecht
n.
1. gent f. 1 volk, ras n.; 2 (iron.) volkje n.; —
trotte-rnenu muizenvolkje; -- moutonnière kud-^
2. gent adj. aardig, hupsch, liet. [denvee n.
gentiane f. gentiaan, maldegeer f.
gentiané adj. gentiaanachtig.
1. gentil adj. ( ^Ie) 1 aardig, hupsch, bevallig,
mooi; 2 (anc.) edel; 3 bols — peperboompje n.
2. gentil 1 m. heiden m.; 2 adj. heidensch.
gentilhomme m. (gentiishommes) edelman m.;
vivre en — leven als een prins.
gentilhommerie f. adel(dom) m.
gentilhommière f. kasteeltje n.
gentilisme m., ...lité f. heidendom ti.
gentillátre m. kale jonker m. [held f.
gentillesse f. aardigheid, bevalligheid, geestig- 1
gentillet adj. (te) nogal mooi.
gentiment adv. aardig, bevallig. [man in.
gentleman in. (... men(s) gentlenían, fatsoenlijk t
génuflexion f. kniebuiging f.; (fig.) voetval in.
géocentrique adj. aardmiddelpuntig.
géodésie f. aardmeetkunde f.
géodésique adj. aardmeetkundig.
Geoffroi m. Godfried, Godevaait in.
géogénie f. aardwording f.
géognosie (g-n] f. bergkunde
géognoste [g-n] rn. aardlagenkenner m.
géognostique [g-n] adj. aardlagenkundig.
géogonie f. aardvorming f.
géographe m. aardrijkskundige m.
géographie f. aardrijkskunde f.
géographiqueadj., -Dment adv. aardrijkskundig.
geólage m. [jo] sluitgeld n. [cipiershuis n.
geóle f. [jo] 1 gevangenhuis n., gevangenis f.; 21
ge^lier m. [jo] cipier, gevangenbewaarder m.
geólière f. [jo] cipiersvrouw f.
géologie f. aardkunde f.
géologique adj., gyment adv. aardkundig.
géologue m. aardkundige m.
géométral adj .(...aux), rement adv.meetkundig.
géomètre m. landmeter m.
géométrie t. ,peetkunde f.
géométrique adj., — ment adv. meetkundig.
géophage 1 adj. aardetend; 2 m. aardeter m.
géorama m. aardtafereel n.
George(s) m. Joris, Juriaan, Georgius m.; Saint-
--- (géog.) Sint-Joris n.; canal Saint — Sint- ^
Géorgie f.: la — Georgië n. [Joriskanaal n.
géorgien 1 adj. ( 'ne) & (langue) m. Georgisch
adj. & n.; 2 m. G— Georgiër m.
géorgique 1 adj. veldachtig, boersch, veld-; 2 f.
velddicht n.; 3 f. landleven n.
gérance f. 1 beheer n.; 2 zaakvoering f.
géraniacé adj. geraniumachtig.
géranium [om'] m. geranium, ooievaarsbek M.
gérant 1 adj. beheerend; 2 zaakvoerend; 3 in. beheerder,
zaakvoerder m.
Gérard m. Gerardus, Gerrit, Geert m.
gerbage -- 241 — gille
gerbage m. schooven, garven n.
gerbe f. schoof, garve f.
gerbée f. 1 voederstroo n.; 2 bundel rn.
gerber 1 v. tr. in schooven ou garven binden,
schooven, garven; 2 opeenstapele ^; 3 v. intr.
schooven opleveren.
gerbier m. schoovenhoop m.
gerbière f. 1 strookar f.; 2 schoovenhoop nl.
gérbo(a) m., gerbois f. springhaas m.
1. gerce f. barst ni., spleet; (peau) kloof f.
2. gerce f. boekworm m.
gercement m. barsten n.
gercer v. tr. doen barsten, doen openspringen; 2
v. intr. & se — (open)springen.
gergure = 1. gerce.
gérer v. tr. leiden, besturen.
gerfaut m. giervalk m.
1. germain 1 adj. vol, eigen; cousin — volle
neef; frère -- volle broeder; 2 m. volle neef,
rechtzweer m. [G-- Germaan m.
2. germain 1 adj. (peuple) Germaansch; 2 m. 1
3. Germain m. Hermsnus, Herman, Marcus m.;
Germaine f. Hermana f. [poire St- —keetpeer f.
Germanie f.: la — Germanië n. [waterlook ti.
germandrée f. gainanderkruid n.; --. aquatioue
germanique adj. Germaansch.
germanisation f. germaniseering, verduitsching r.
germaniser v. tr. germaniseeren, verduitschen.
germanisme m. Duitsch taaleigen, gerrnanis-rie
germaniste :i1. germanist m, ,sprong r...
gernie m. 1 kiem f.; 2 (fig.) kien!, bron ., oor-
1 . germer 1 v. in .r. kiemen, ontkiemen; 2 (fig.)
gedijen, zich ontwikkelen; 3 v. tr. voortbrengen.
2. germer rn.; saint- — regenvogel m.
germinal 1 adj. (...aux) kiemend, kiem-; 2 rn.
kiemmaand f.
germinatif adj. (...ive) kiemend,
germination f. kieming f., kiemen n.
germoir m. 1 zaadbergplaats; 2 mouterij f.
gérondif m. gerundium n.
géronte m. grijsaard; (hist.) oudste m.
Gertrude f. Geertruida) f., Geertje, Truitje n.
Gervais m. Gervasius, Gervaas in.; à la Saint- —
op Sint-Gervasius.
Géry m. : Saint- — (géog.) Sint-Goriks n.
gerzeau nl. (x x) wild narduszaad n.
gésier m. krop m.
gésine f. kraambed n. [(fig.) zitten.
gésir v. intr. 1 liggen, (spéct) begraven liggen; 21
gesse f. lathyrus, lazarus-erwt f. [dragen n.
gestation f. 1 dracht f.; 2(litt.) broeden n.; 3 rond-t
gestatoire adj. om te dragen; chaise — draag- f,
1. geste m. 1 gebaar n.; 2 wenk m. [stoel m.
2. geste f. 1 daad, heldendaad f.; faits et —s
handel en wandel m.; —s d'Alexandre heldendaden
van Alexander; 2 heldhaftige geschiedenis
f., lieldenlied n.
gesticulateur m. gebarenmaker in.
gesticulation f. gebarenspel n.
gestieuler v. intr. gebaren maken.
gestion f. bestuur, beheer n.
géum [om'] m. nagelkruid i1.
geyser [ghèy-zer ' rn. heete springbron f.
ghasel rn. gazele f.
ghetto m. jodenwijk f., ghetto n.
Ghislain m. Ghislenus m.
Ghislen.ghien m. Geiledingen n.
Ghistelles m. Gistel n.
giaour m. ongelooeige, christenhond m.
gibbar rn. vinvisch rn.
gibbeux adi. (...euse) bultig, gebult.
gibbon ni. langarm rn.
gibbosité f. 1 bultigheid f., uitwas ti.; 2 bult m.
gibecière f. 1 weitasch f.; 2 (écol.) ransel m.; 3
goocheltasch f.; tour de — goochelkunstje n.; 4
(cool.) kamdoublet f.
gibelet m. zwikboor f.; avoir un coup de — een
slag m. van den molen hebben.
Gibelin 1 m. Gibellijn m.; 2 adj. g— Gibellijn_sch.
gibelot rn. zwaanshals m.
gibelotte f. (konijnen)stoverij 1. [kind n.
gi bern e f. patroontasclh f.; enfant de •--- soldatengibet
rn. galg f.; le -- n'est que peur les malheureu
x kleine dieven hangt men op, groote vallen
door den strop.
gibier m. wild, wildbraad n.; un — een stuk n.
wild; — à poll haar n.; — à plutnes veeren f. pl.;
cela n'est pas de son — dat is geen spek voor
zijn bek; — de potence galgenaas n.
giboulée f. 1 bui, vlaag f.; ---- s cie mars Maartsche
buien; 2 ranseling f.
giboyer v. intr. 1 jagen; 2 stroopen.
giboyeur n1. 1 jager; 2 strooper m.
giboyeux adj. (...euse) wildrijk, rijk aan wild,
gibus [s' j m. klaphoed gin.
gicler v. intr. spatten.
gifle f. oorveeg f., klap m., kaaksmeet f.
giller v. tr. een klap geven, klappen geven.
gigantesque adj.,ment adv. reusachtig.
gigantomachie f. reuzenstrijd m.
1. gigogne f. sleutelbloem f.
2. Gigogne f. (norn propre) Gigogne f.; rnère —
kloek f. met kuikens; table — inschuiftafeltje,
m imieti e n.; danse — Gigognedans m.
gigot m. 1 (mouton) bout m.; manche m. à —
boutgreep m.; manche f. à. — pofmouw f.; 2 achterschenkel
m.; 3 been n.; f. stinkende zwaardlelie f
gigot(t)é adj. goed geschenkeld. [f.
gigoter v. intr. spartelen.
1. gigue f. 1 reebout in.; 2 spillebeen n.; 3 (per-
5onne) boonenstaak m.
2. gigue f. gig, f. inatrozendans m.
giguer v. intr. spillebeenen.
gilde f. gild( e) n.
gilet in. 1 (onder)vest n., buis n.; 2 borstrok, 'ii_1-[
giletier m. vestenmaker m. [rok m.; 3 boezen m.
giletière f. 1 vestenmaakster f.; 2 'estenketting,
horlogeketting m.
gille m. 1 hansworst, paljas m.; faire — schampavie
spelen; 2 vischnet n.
Gilles — 242 — Glans
Gilles m. Gillis, Jillis m.; Saint- -- (géog.) Sint-;
gimbiette f. ringetje, kransje n. [Gillis n.
gin [djin'] m. gin, jenever f.
gingas m. (geruit) matraslinnen n.
gingembre m. gember f.
gingivite f. tandvleeschontsteking f.
ginguer v. intr. 1 huppelen; 2 achteruitslaan.
ginguet 1 adj. (oote) zwak, flauw, bekrompen; 2
in. spoelwijn m.; 3 spilpal m.
giorno m. [djor-no] dag m.; à --- daghelder.
gipsy m. & f. heiden, zigeuner m.; heidin f.
girafe f. kameelpardel m., giraffe f.
girande f. waterschoof f.
girandole f. 1 vuurschoof f.; 2 veelarmige blaker
m.; 3 (bijou) ruikertje, garfje n.; 4 Oostersche
hanekam m.
girasol [s'] m. 1 zonnebloem f.; 2 sterresteen rn.
giratoire adj. omwentelend, rader-.
giraumont m. kauwoerde f.
girie f. gehuichelde klacht f.; gehuichel n., huichelarij
f.
girofle m.: (clou de) -- kruidnagel m.; essence
ou huile de -- nagelolie f.
girofiée f. 1 nagelbloem, violierf.; — h cinq feuilles
(iron.) oorveeg f.; 2 nagelbastkaneel f. & n.
giroflier m. 1 kruidnagelboom rn.; 2 violler-
(plant) f.
girole t. 1 ltaliaansche leeuwerik m.; 2 eppe f.
girolle f. draailing m.
giron m. 1 schoot m.; 2 (escalier) aantrede f.; 3
(hérald.) driehoek m., geer f.; 4 (rame) greep f.; 5
gevlekte arum f.
girondin m. Girondijn, Girondist m.
gironner v. tr. afronden, geeren.
pirouette f. 1 weerhaan, weerwijzer m.; 2 (mar.)
waker, vleugel, wimpel rr.
gisant ad i. liggend, geveld; meule —e ligger m.
Gisbert m. Gijs(brec it) m.
gisement m. ligging f.; prendre le — hoogte
gilt 3e p. pr. de gésir. [nemen.
gitano ni f. zigeuner rn., ... in f.
gite m. 1 verblijfplaats f.) n., nachtverblijf n.,
slaapplaats f., huis n.; 2 (lièvre), leger n.; 3
(meule) ligger m.; 4 (erts) laag f.; 5 (pers) bank f.;
6 schenkelholte f.; staartstuk n.
giter 1 v. intr. liggen, slapen, overnachten; 2 legeren;
3 stranden; 4 v. tr. herbergen, leggen.
1. givre m. 1 rijp, rijm m.; 2 meeldauw m. opa
2. givre f. slang f. [vanille.
1. givré adj. berijpt, berijmd.
2. givré adj. met een slangekop.
givreux adj. (...euse) met barsten, gespleten.
glabre adj. kaal, glad.
glabriété f. kaalheid, gladheid f.
giaeage m. glanzing f.
giagant' adj. ijskoud.
1. glaee f.I ijs n.; être ferré à—op scherp staan,
van ijsnagels voorzien zijn, (fig.) beslagen ten ijs
kunnen komen; une -- een ijsje; de — van ijs,
ijskoud; saint de — ijsheilige; 2 (fig_) winter
m., sneeuw f.; 3 (fig.) koelheid f.; 4 suikerlaag f.;
5 gestolde gelei f.
2. glace f. 1 spiegelglas n.; 2 glasplaat f.; 3 spiegelruit
f.; 4 (voiture) raam n.
1. glacé adj. 1 ijskoud, ijzig; 2 bevroren; 3 toegevroren;
, 4 koel, ijskoud; 5 glanzend; geglanst;
6 oversuikerd.
2. glacé m. 1 glans m.; 2 glazuur n.
glacée f. 1 ijsappel m.; 2 ijskruid n.
glacer 1 v. tr. doen bevriezen, tot ijs maken; 2
ijskoud maken; 3 verstijven, doen stollen; 4 doen
glanzen; 5 glazuren; 6 oversuikeren.
glacerie f. 1 ijsfabriek; 2 spiegelfabriek f.
glaceur ci.. glanzer, glacéerder, satineerder ni.
glaceux adj. (...euse) 1 ijsachtig; 2 (diamant) gevlekt,
wolkig.
glaciaire adj. gletscher-. ijs-.
glacial ad i. (...aux & c's) 1 ijskoud, ijzig, ijs-;
mer G—e IJszee f.; humeur —e (méd.) kristallens
f.; 2 (lig.) ijskoud, zeer koel.
glaciale f. ijskruid n.
glacier rn. 1 ijsberg rn.; 2 ijsveld n.; 3 ijsverkooper,
ijsfabrikant; 4 spiegelmaker rn.
glaeière f. 1 ijskelder m.; 2 ijstoestel m. & n.
glacis m. 1 glooiing, helling f.; (mii.) glacis n..
2 schuinsche rand m.; 3 glazuur n.
giason m. 1 ijsschol, ijsschots f.; 2 (fig.) stuk n.
ou bonk m. ijs.
glasure f. 1 glazuur n.; 2 glazuren n.
gladiateur m. zwaardvechter m.
gladié adj. zwaardvormig.
giaïeul ln. zwaardlelie, lischbloem f.
glaire f. 1 "slijm n., watergal f.; 2 eiwit n.; 3
(diamant) vlek, wolk f
giairer v. tr. met eiwit bestrijken, eiwitten.
glaireux 1 adj. (...euse) slijmachtig, slijmerig;2.
eiwitachtig; 3 n-i. kleefzwam. f.
glalse f.: (terre) — klei, potaarde f. [men.
glaiser . tr. met klei bekleeden ou bemesten, lee-1
glaiseux adj. (...euse l kleiachtig, leemachtig.
glaisière f. kleigroeve f., leemput rn.
glaive ni. 1 zwaard, (en gen.) wapen n.; puissance
on droit de -- macht f. over leven en dood; 2 ^
glanagem. nalezing f.,nalezen n. [zwaardi=ischin.
gland m. T eikel m.; -- de terre aardaker rn.
glasdage n!. eikelrecht, weirecht n..
giande f. klier f.
giandé adj. 1 geëikeld; 2 met gezwollen klieren.
glandée f. eikeloogst m.
glandivore 1 adj. eikeletend; 2 m. eikeleter m.
glandulaire, ...leux adj. (...euse) kliervormig.
glandule f. kliertje n. [(oignons) rist f.
glarie f. 1 handvol f.. aren; 2 nalezingf.; 3 tros m.;1
glaner v. tr. nalezen; laisser à — te oogsten ou
vinden overlaten.
glaneur m., ...euse f. nalezer m., naleesster f.
gaan ure f, arenlezing f.
glapir v. intr. keffen.
,-glapissement ni. gekef n.
Giaris m. Glarus n.
glas — 243 --- gobbe
glas rn. doodklok f.; doodgclui n.
glauber [èr'] m. Glauberzout n.
glaucome m. groene staar f.
glauque adj. zeegroen, blauwgroen,
gièbe f. 1 bodem, grond m.; attaché à la — tot den
grond behoorend; 2 aardkluit rn.
glène f.gewrichtspan f.;2 (touw) bocht rn.; 3 vischkorf
m. , [vormig, pan-.
glénoïdal (...aux), ...ide, idien ( 'ne) adj. pan- 1
gleucomètre m. mostmeter in.
glissade f. 1 uitglijden, afglijden n.; urit `;li;ding,
afglijding f.; 2 (glace) glijden, slieren n.; 3 glijbaan,
slierbaan t.; 4 (danse) glijpas m.
glissant adj. glibberig, glad.
glissement m. = glissade 1 & 2.
glisser 1 v. intr. uitglijden, afglijden; 2 (mains)
ontglippen; 3 (glace) glijden, slieren; 4 (fig.)
sur losjes heenglijden over, eventjes aanroeren; 5
v. tr. laten glippen; laten vallen, laten insluipen,
schuiven (in ou tusschen), fluisteren (in); 6 se —
insluipen, binnensluipen, sluipen (in); se — Ie
lang de zich laten afgii/den langs.
glisseur m., ...euse f. glijder m., glijdster f.
glissoir m. .glijbaan f. (voor het hout;.
glissoire f. glijbaan, .slierbaan f.
global adj. (...aux) algerond, rond.
globalement adv. in 't geheel.
globe rn. bol ni.; — terrestre aardbol; — céleste
hemelbal; -- de feu vuurbol; — oculaire oogbol;
-- impérial rijksappel m.; 2 (larnpe) ballon m.,
klok f.; 3 bolnet :i.; 41- kogeldiertie n.; 5 gestreepte
tco ffervisch m.
globeux adj. (...euse) bolrond.
globulaire ! adj. holvormig; earce — bolkaart f.;
2 f. kogelbloem f.
globule m. bolletje n. • Itje,s.
globuleux adj. (...euse) 1 bolvormig; 2 van bolle- 1
globe f. 1 roem m.; avide de — roemzuchtig; une
des —s de een sieraad van; 2 eer f.; tnettre sa — á
ou dans zijn eer stellen in; se faire une — de een
eer stellen in; re.idre — à eer geven aan; à la plus
grande — de Jieu tot meerder eer van God: 3
roemzucht f., hoogmoed m.; 4 heerlijkheict, glorie
f.; 5 stralenkrans m., glorie f.; 6 hemelstuk n.,
glorie f.; 7 glorie' egel(selielp f.) m.
gloméré, glomérulé adj. opeenliggend, opeenge- t
glomérule m. hoop rn. bolletjes. [hoopt.
gloria in. T gloria f.
gloriette f. priëel n.
glorieusement adv. roemrijk, met roem met eer.
glorieux adj. (...euse) 1 roemrijk, roemvol; 2 beroemd;
3 hoovaardig, verwaand, praalziek; 4 stro=
lend, glanzend; 5 verheerlijkt, gelukzalig.
glorification f. verheerlijking f.
glorifier v. tr. 1 verheerlijken; 2 se — de zich
beroemen op; se — dans zijn roem stellen in.
gloriole f. ijdele roem m., roemzucht f.
glose f. 1 moeilijk woord n.; 2 (woord)verklaring;
uitlegging f.; 3 aanmerking f.
gloser v. tr. 1 (de moeilijke woorden) uitleggen ou
verklaren (van); 2 aanmerken, bedillen, iets
zeggen.
gloseur m., ...euse f. 1 wóordverklaarder; 2 vitter,
bediller m., ...ster f.
glossaire m. 1 woordenlijst f.; 2 woordenschat m.
glossateur m. woordverklaarder, uitlegger m.
glossite f. tongontsteking f.
glossolalie f. gave f. der talen.
glossopètre f. tongsteen m., slangetong f.
glotte f. steenspleet f.
glouglou m. klokklok, kloekkloek, geklok n.
glouglo(u)ter v. intr. klokken, kokkelen.
gloussement m. geklok, gekakel n.
glousser v. intr. klokken, kakelen.
glouteron m. klis(kruid n.) f.
1. glouton adj. ('ne) gulzig, vratig.
2. glouton m. I gulzigaard, vraat; 2 (zoo.) veel- 1
gloutonnement adv. gulzig. [vraat m.
gloutonnerie f: gulzigheid, vraatzucht f.
glu f. 1 lijm, (spéct) vogellijm f.; —de chêne leverzwam
f.; 2 (oreilles) smout n.
gluant adj. 1 lijmachtig; 2 kleverig.
gluau m. ( -ox) 1 lijmroede f., lijmstokje n.; 2 1
glucose v. tr. druivensuiker f. [fluim f.
gluer v, tr. 1 belijmen; 2 kleverig maken.
glui rn. dakstroo n.
glume f. kaf n., bast m.
gluten [n'] m. plantenlijm, kleefstof f.
glutier m. wolfsmelk f. [stof f.
giutinatif 1 adj. (...ive) samenklevend; 2 m. kleef-1
giutineux adj. (...euse) kleverig, lijmachtig.
glutinosité f. kleverigheid f.
glyeérine f. oliezoet n., glycerine f.
glycérinien ( "ne), ...rique adj. oliesuikerachtig, 1
glycine f. zoethoutstruik m. [glycerine-.
glyconien ( -o ne), ...nique .adj. glyconisch.
glycose f. druivensuiker f.
glyptique f. steensnijkunst f.
gnan-gnan [ny] 1 m. krieper m.; 2 adj. krieperig.
gnaphale m. wolgras n.
gneis [ès' ] m. gneiss n.
Gnesne f. Gnezen n.
gnognotte [ny] f. prul, vodderij f.
lt. gnome m. 1 aardgeest, berggeest m., kaboutermannetje
n.; 2 houtkever m.
2. gnome f. kernspreuk f.
gnomide f. aardwijfje n.
gnomiqu,e adj. kernspreukig.
gnomon m. zonnewijzer m.
gnomonique 1 adj. zonnewijzerkundig; colonne
— uurzuil f.; 2 f. zonnewijzerkunde f.
gnose f. diepere kennis f.
gnosticisme m. gnosticisme n.
gnostique I adj. gnostisch; 2 m. gnosticus m.
gnou m. gnoe m.
go m. slok m., teug f.; tout de — rechtuit.
goailler v. intr. ruw spotten.
goaillerie f. ruwe spot m.
goailleur m. ruw spotter m. [bal; 3 haarbal m.
gobbe f. 1 (vergiftigde) pil f., balletje n.; 2 deeg- 1
gobelet — 244 — gorge
gobelet 1 m. beker m.; tour de — bekerkunstje n.;
joueur de — bekergoochelaar m.; 2 bottelarij f.; 3
botteliers m. pl.; 4 — d'eau waternavelkruid n.; 5
pijlhuls f.
gobeleterie f. 1 glaswaren f. pl.; 2 glasmakerij f.
gobeletier m. glasfabrikant m.
1., gobelin m. 1 kaboutermannetje n.; 2 toover-
2. gobelin m. gobelijntapijt n. [vingerhoed m.
gobelotter v. tr. lepperen, pimpelen.
gobe-mouches) m. ( -j- mos) T vliegenvanger m.
gober 1 v. tr. (in)slikken, (op)slurpen; (ceufs) uitslurpen,
uitzuipen; — le morceau de pil slikken;
— des mouches vliegen vangen; — à bijten aan
nu in; 2 beetnemen, knippen; 3 met valken jagen;
4 (fig.) inzwelgen. [dwarsplank f.
goberge f. 1 stokvisch m.; 2 klemhaak m.; 31
goberger v. tr. 1 foppen; 2 se — de lachen met; 3
se — zijn gemak nemen.
gobet rn. 1 brok m., aas n.; ehasser' au — met valken
jagen; 2 groote kers f.; 3 grove kerel; luierik)
gobeter v. tr. berapen; volpleisteren. [sul m.
gobeur m. 1 veelvraat; 2 sul m.; 3 vliegenvanger;
gobille f. knikker m. [4 dokwerker m.
gobin in. bultenaar m.
godage m. scheeve plooi f.
godaille f. bocht n. (van wijn); 2 braspartij,
zuippartij f.; 3 bladpaddenstoel m.
godailler v. intr. brassen, zuipen.
godailleur m. brasser, zuiper m.
godan(t) m. 1 fopperij; 2 zwendelarij f.
Godard m. 1 Gothard; 2 kraamheer; 3 smulbroer;
4 luilak m.
Godefroi,... froy m. Godfried, Govert rn.
godelureau m. ( max) saletjonker m.
godenot m. 1 goochelpoppetje; 2 (fig.) kaboutermannetje
n,
goder v. intr. scheeve plooien maken.
godet m. 1 bekertje n., tumbler m.; 2 vetbakje,
druipbakje n.; 3 verfpotje n.; 4 tuimelemmer,
tuimelaar rn.; 5 pijpekop m.; 6 gotenbek m.;
7 bloemenbeker m.; 8 scheeve plooi f.
godiche 1 adj. onhandig, onbeholpen; 2 m. uils-^
godille f. wrikriem m. [kuiken n.
godiller v. intr. wrikken..
godilleur m. wrikker m.
godiveau m. (^ x) kalfspastei f.
godron m. 1 bolle plooi, pijp f.; 2 kraal f., paternoster
n.; (archit.) eierlijst f.; 3 pijpijzer n.
godronnage m. 1 bol plooien, pijpen n.; 2 p-., !erosteren
n.; 3 pijp f.; 4 paternoster - n.
godronner v. tr. 1 bol plooien, pijper; 2 paternosteren;
(archit.) met eierlijsten sieren.
godronneur m. paternostermaker m.
godronneuse f. pijpster f.
goëland m. groote zeemeeuw f.
goëlette f. 1 schooner m.; 2 zeezwaluw f.
goëmon m. (zee)wier n.
goétie [si] f. geestenbezwering f.
Goettingue f. Göttingen n.
goffe adj. lomp.
gogaille m. 1 smulpartij; 2 gekheid f.
gogo m. I• lichtgeloovige m.; 2 hartelust m.; à —
naar hartelust. [der m.
goguenard 1 adj-. gekscherend; 2 m. gekscheer- 1
goguenarder v. intr. gekscheren, den draak steken.
goguenarderie f. gekscheerderij f.
goguette f. 1 varkensgehakt n.; 2 snakerij f.,
kwinkslag m.; chanter—(s) à doorhalen; 3 smulpdrtij
f.; être en —(s) op zijn dreef zijn.
goinfre 1 m. vraat, slokop m.; 2 adj. vraatzuchtig.
goinfrer v. intr. vreten.
goinfrerie f. 1 vreetpartij; 2 vraatzucht f.
goïtre m. kropgezwel n.
goitreux 1 adj. (...euse) kropgezwelachtig; 2 kropziek;
3 m. man met een krop; 4 kropvogel m.;
5 krophagedis f.
golfe m. 1 golf f., zeeboezem m.; 2 (anat.) holte f.
gommage m. gomming f., gommen n.
go m m e f. 1 gom f.; — résine gomhars n. & f.; —
élastique rekgom; — laque schellak n.; 2 gomdrank
m.; 3 modewereld f.
gomme-gutte f. ('s-'s) geelhars n. & f.
gommer v. tr. gommen; gommé gegomd, met
gomme-résine f. gomhars n. & f. [gorn.
gommeux 1 adj. (...euse) gomhoudend; gom-; 2 ^
gommier m. gomboom m. [rn. modegek m.
gommifère adj. gomgevend.
Gomorrhe f. Gomorrha n.
gomphose f. 1 inkassing f.; 2 nagelvisch m.
gonagre f. kniejicht f.
gond m. 1 duim m., har f.; sortir des —S uit zijn
hengsels raken, (fig.) uit zijn vel springen ; 2
(anat.) draaier m.
gonder v. tr. van -harren voorzien.
gondolage m. kromtrekken n.
gondole f. T gondel f.
gondoler 1 v. intr. als een gondel gebouwd zijn;
2 v. intr. & se — kromtrekken; 3 zich kromlachen.
gondolier m. gondelier m.
gonfalon, ...fanon m. 1 lansvaantje n.; 2 kerkvaan,
kerkbanier f.
gonfalonier m. 1 kerkvaandrager, banierdrager;
2 (hist.) baanderheer m.
gonfiement m. opzwelling f., opzwellen n.; vullen;
oppompen n.
gonfIer 1 v. intr. & se — zwellen, opzwellen; se —
d'orgueil opgeblazen zijn van hoogmoed; 2 v. tr.
doen (op)zwellen; opblazen; (ballon) vullen;
(pneu) oppompen.
gong m. koperen trommel, gong f.
gongorisme m. gongorisme n.
gónin m. guit m.; maitre G— doortrapte guit.
goniomètre m. hoekmeter m.
goniométrie f. hoekmeetkunde f.
gord m. vischweer f.
gordien adj. (^ne) Gordiaansch.
goret m. 1 bigge f.; 2 (fig.) smeerpoets f.; 3 (mar.)
schrobber m., varken n.; 4 brasem m.; 5 meester-4
goreter v. tr. varkenen, hoggen. [knecht ni.
gorge f. 1 keel f.; (oiseau) krop m.; avoir mal á la
gorge-de-pigeon -- 247 — gout
— keelpijn hebben; voix de la — keelstem f.; à
pleine -, à — déployée luidkeels; couper la —
de keel afsnijden, (fig.) den hals breken; prendre
à la -- bij de keel nemen; faire grosse — een
hooge borst zetton; faire rentrer dans la -- doen
inslikken; il en a menti par sa — hij heelt het
door zijn hals gelogen; 2 boezem m.; 3 voe(de)r n.;
rendre — overgeven, (fig.) teruggeven; faire des
—s chaudes de zich vroolijk maken over; 4 (bouteille,
vase, bassin, cloche, colonne, cheminée,
boulet) hals m.; (canon) holle band m.; (bastion)
keel f.; (montagne) engte f.; 5 rol; rondte f.; 6
groef; goot f.; 7 (zoo.) geelgors f.
gorge-de-pigeon 1 adj. duivenhalskleurig; 2 m.
duivenhalskleur f.; 3 f. (uDs- '- ^) (cheval) duivenhalsmondstuk
n.; 4 (bot.) duivenhals m.
gorgée f. 1 slok m.; 2 voe(de)r n.
gorger v. tr. 1 opproppen, volstoppen, vullen; 2
(fig.) overladen; être gorgé overladen zijn, volzitten;
3 voe(de)ren; 4 doen zwellen; 5 gorgé aan
den hals hebbende.
gorgère f. 1 schegge f.; 2 halskraag in.
gorgeret m. 1 wegwijzer rn.; 2 kraagkolibrie m.;
3 kraaglijster f. [zwartkopje n.
gorgerette f. 1 halskraag m.; 2 mutsband m.; 3 j
gorgerin m. 1 halsstuk n.; 2 halsband m.; 3 (colonne)
hals in. [koraal n.
gorgone f. 1 -gorgone f., monster n.; 2 hoorn-t
gorille m. gorilla rn.
gosier m. 1 keel f.; avoir le — sec een droge keel
hebben; avoir le — ferré ou pavé een verstaalde
keel hebben; à plein — luidkeels; 2 kropgans f.;
gossampin,m. kaasboom m. [3 windgat n.
1. gosse 1 mt jongen m., kind n.; 2 f. meisje n.
2. gosse f. grap, spotternij f.
Gossoncourt m. 1 Goidsenhoven; 2 (Limb.)'<
Got(h) m. Gote m. [Gutshoven n.
Gothard m. : Saint-- Sint-Gothard rn.
Gothie f. : la — Gothland n.
1. gothique adj. (écriture, style) Gothisch.
2. got(h)ique adj. & (langue) m. Gotisch adj. & n.
gouache [gwa) f. 1 gomwaterverj f.; 2 gomwater-•t
gouailler etc. — goailler etc. [schilderij f. é tl.
gouaper v. intr. leegloopen, lanterfanten.
gouapeur m. leegganger m.
goudton in. teer n.; —minéral koolteer; eau de-----
go m. teren n. [teerwater t..
goudronner v. tr. teren; cru l ...né pikbroek m.;
eau, toile... née teerwater, teerdoek n.
goudronnerie f. teerkokerij f.
goudronneur m. teerder m.
goudronnier m. teerkoker m.
gouffre m. 1 (draai)kolk f.; 2 (fig.) afgrond nl.
gouge f. I (outil) guts; 2 lichtekooi f.
gouger v. tr. gutsen, uithollen.
goujat m. 1 trosboet m.; 2 opperman, handlanger;
3 knoeier; 4 schoft m.
goujon m. 1 grondel m.; faire avaler le -- à qq.
iem. beetnemen; 2 pin f., drevel m.; 3 naaibout m.;
4 katrolas f.; 5 gutsje n.
goule f. vrouwelijke vampier m.; 2 vraatzucht;
3 muil m.
goulée f. mond(vol) m.
goulet m. 1 (haven)geul f.;, 2 dakhoek rn.; 3 lontgat
n.; 4 hals m. [m.
goulette 1 groeve, sleuf f.; 2 vernauwing f., darmt
goulot m. 1 hals m.; 2 mond rn.;, 3 == goulet & 3.
goulotte f. 1 groeve; 2 goot 1.
goulu 1 adj. vratig; pois —s peultjes n. pl.; 2 !n.
1 gulzigaard, 2 (zoo.) veelvraat m.; 3 Kaapsch4
gouitment adv. gulzig. [meeuw f..
gouw m. lichting f. bij stammengoupille
f. pinnetje ti., spie f.
goupiller v. tr. pinnen, spieën.
goupillon m. 1 wijwaterkwast, sprengkwast m.,
stijfselborstel m.; 3 kannenwassch.er, glazenwisscher
m.
goupillonner v. tr. borstelen, wasschen, wisschen.
gourbi in. 1 (Arabische) hut f.; 2 huttendorp n.
gourd adj. verkleumd, verstijfd.
gourde f. 1 kalebas; 2 veldtlesch; 3 buil f.
gourdin m. knuppel, kluppel m.; 2 (mar.) dagge f.
go ure ni. 1 vervalschte drogerij f.;, 2 teel ijkti
streek m. [driegen, foppen.
gourer v. tr. 1 (drogerijen) vervalschen; 2 be-1
goureur rn. 1 vervalscher m_ (i an drogerijen),
2 bedrieger, jopper- m.
gourgandine f. straatloopster f.
gourgane f. 1 paardeboon; 2 witte boon f.
gourmade f. vuistslag, stomp m.
gourmand 1 adj. gulzig; branche —e waterloot f.r
pois —s peultjes n. p1.; — de verlekkerd op; 2 m.
gulzigaard m.; 3 lekkerbek; 4 waterloot f.
gourmander v. tr. 1 beknorren, toesnauwen; uitschelden;
2 intoomen, beteugelen; 3 (de waterloten)
wegsnijden; 4 (cuis.) spekken; opmaken.
gourmandise f. 1 gulzigheid f.; 2 lekkerbekkerij r.;
3 lekkernij f.
gourme f. 1 droes m.; 2 slijmige dauwworm m.,
melkkorst f.; jeter sa — zijn droes uitwerpen,
(enfant) huiduitslag hebben, (fig.) uitrazen.
gourmer v. tr. 1 den kinketting aandoen; 2 beteugelen;
3 être gourrné opgetuigd staan, een stijve,
houding hebben; 4 vuistslagen geven.
gourmet m. I wijnproever; 2 fijnproever, lekkerbek
n1.
gourmette f. 1 kinketting m.;. 2 (fig.) breidel; 3
scheepsjouwer in.
gournable rn. houten nagel, keernagel m.
gournabler v. tr. keernagelen.
goussaut ni. 1 (cheval) spekhals m.; 2 log dier n.;.
.3 log mensch n.
gousse f. 1 schil, peul f., dop rn.; (all) klauwtje n.;
2 dopschelp f.; 3 loodut dop ou ring m.; 3 dopsieraad
n.
gousset m. 1 okselholte f.; 2 okselschrooi f.; okselzakje
n.; 3 broekzak m.; vestzakje n.; 4 driehoek,
klamp m.
gout m. 1 smaak in.; de haat — sterk gekruid,
dire son — zijn gevoelen zeggen; de bon —
fouter -- 246 - grailler
smaakvol; de mauvais — smaakloos; cela a un —
daar is een smaakje aan; avoir un — de fumée
naar den rook smaken; avoir du — een goeden
smaak hebben; 2 eetlust, trek m.; prendre — à
trek krijgen in; 3 liefhebberij f. (in), lust i-n. (in).
1. goüter v. tr. 1 smaken; 2 proeven; 3 smaak
vinden in; behagen scheppen in; goedkeuren; être
gouté in den smaak vallen; goGté geliefd, gewild,
gezocht; 4 v. intr. — à, — de proeven (van); 5
zijn namiddagboterham eten.
2. goAter m. namiddagboterham f., vieruurtje n.
1. goutte f. druppel, droppel m.; — à — druppel
voor druppel, beetje voor beetje; ne --- geen steek,
geen zier; vin de — voorloop m. van wijn.
2. goutte f. jicht f.; -- aux pieds voetjicht f., pootje
n.; — aux mains handjicht; — nouée knobbeljicht;
— sereine zwarte staar f.
goutte-crampe f. krampjicht f.
gouttelette f. druppeltje n.
goutter v.tr.druppelen; goutté adj. met druppels.
goutteux 1 adj. (...euse) jichtig; 2 m. jichtlijder
M.
gouttière f. 1 dakgoot f.; lapin de — dakhaas m.;
2 goot, sleuf, groeve f.; 3 (mar.) watergang f.
gouvernable adj. bestuurbaar.
gouvernail m. 1 roer n.; — de fortune noodroer
n.; 2 molenstaart m.; 3 (pont) strijkroer n.; 4
stemijzer n.
gouvernante f. stadsrechtsgebied n.
gouvernant 1 adj. regeerend, heerschend; 2 in.
bestuurder m.
gouvernante f. 1 gouverneursvrouw f.; 2 landvoogdes;
3 huisonderwijzeres; 4 huishoudster f.
gouverne f. richtsnoer n., leidraad m.; pour
votre — tot waarschuwing f.
gouvernement ni. 1 bestuur, beheer n.; 2 regeering
f., bewind n., staatsbestuur n.; 3 gouvernement(sgebouw)
n. [regeerings-.
gouvernemental ad'j. (...aux) gouvernementeel,1
gouverner v. tr. 1 besturen; (navire) sturen; 2
beheerschen; 3 regeeren, het bewind voeren over;
4 opvoeden.
gouverneur m. 1 bestuurder in.; 2 regeerder, bevvindvoerder
m.; 3 (pays) landvoogd; (prov.)
gouverneur :n.; 4 huisleeraar; 5 (mar.) man van
't roer; 6 meesterknecht; 7 (zoo.) walvisch-T
goyave f. guajavepeer f. [voerder in.
goyavier m. guajaveboom m.
Gayer m. ,Jeuk n.
Graal m. Graal m.
grabat in. 1 stroozak m., stroo n.; 2 ziekbed n.;
être sur le — op het ziekbed liggen, (fig.) op strooi
grabataire adj. bedlegerig. [liggen..
grabuge m. ! krakeel n., ruzie f.; 2 grabbelspel n.
gráce f. 1 (en gén.) genade f.; á la — de Dieu op
Gods genade; par la — de Dieu door Gods genade,
bij de gratie Gods; par -- d'état door een gratie
van zijn staat; an de — jaar onzes Heeren; coup
de — genadeslag in.; de — 1 asjeblieft toch ! jours
de — genadedagen, respijtdagen m. pl.; en état
de — in staat van genade ou gratie; — actuelle,
sanctifiante dadelijke, heiligmakende genade ou
gratie; trouwer — auprès genade vinden bij;
recevoir en — in genade aannemen; rentrer en —
weer in genade aangenomen worden; 2 gunst f.;
accorder une — een gunst toestaan; faire des —s
à gunst bewijzen aan; deurander en — als een
gunst verzoeken; être dans les bonnes —s de in
de gunst staan van; bonnes —s gedrapeerde halve
gordijnen n. pl.; jeu des —s gratiënspel n.; 3 genade,
kwijtschelding, f.; faire — de kwijtschelden,
verschoonen van; faire — à genade schenken aan,
(chose) eer doen aan; obtenir sa ,— genade krijgen;
4 dank m.; — á vous dank zij u, door uw
toedoen; les —s het dankgebed, het gebed na het
eten; 5 bevalligheid, aardigheid, sierlijkheid f.;
avec — bevallig, aardig, sierlijk; avoir de la —,
avoir bonne — bevallig zijn; avoir mauvaise —
onbevallig zijn; il a bonne, mauvaise — de het
staat hem mooi om te, niet mooi ou leelijk om te;
être de bonne, mauvaise -- mooi, leelijk staan;
faire de bonr^e — goedwillig doen; faire de mauvaise
— met tegenzin doen; les G—s (myth.) de
Gratiën, de Bevalligheden f. pl.
grace-de-Dieu f. genadekruid n.
graciable adj. vergeeflijk.
gracier v. tr. begenadigen.
gracieusement adv. beleefd, lieftallig.
gracieuser v. tr. vriendelijk bejegenen.
gracieuseté f. beleefdheid, lieftalligheid f.
gracieux adj. (...euse) 1 bevallig, lieftallig; 2 welwillend;
à titre — welwillend, vrijwillig, koste-^
graci le • ad.j . tenger, rank. [loos.
gracilité f. tengerheid, rankheid f.
gracioso adv. & m. gracioso adv. & n.
gradation f. 1 (trapsgewijze) opklimming f.;
2 geleidelijke overgang n.
grade m. T graad m.; prendre ses —s de academische
graden krijgen.
gradé adj. gegradueerd.
graden v. tr. gradueeren.
gradin m. 1 trapje n., trede f.; 2 —s trapbanken f.
pl.; —s de gazon zodentrappen m. pl.
graduation f. 1 graadverdeeling f.; 2 verdamping,
gradeering f.
gradué 1 adj. in graden afgedeeld ; 2 trapsgewijze
opklimmend; 3 (univ.) gegradueerd; 4 chainbre
—e gradeerkamer f. (*trappsalmen m. pl.
1. graduel adj. ( x le) trapsgewijze; psaumes —st
2. graduel m. T graduaat n.
graduellement adv. trapsgewijze.
graduer v. tr. 1 in graden afdeelen; 2 trapsgewijze
doen opklimmen ou toenemen; 3 (univ.) gradueeren;
4 (ehim.) gradueeren.
gradus [s'] m. weg m. naar den Parnassus,
dichtkundig woordenboek n.
graffite m. graffiieett,, muurinsehri ft n.
graille f. kraai f.
graillement m. gekras n., schorheid f. [roepen.
grailler v. tr. 1 krassen; 2 met den hoorn terug-t
graillon — 247 — grandissime
1. graillon m. 1 brandige vetreuk m.; 2 afval n.,
overschotje n.; Marie — totebel f.
2. graillon m. fluim f., rochel f.
3. graillon rn. ("kleine) steenuil in.
1. graillonner v. intr. aangebrand rieken.
2. graillonner v. intr. fluimen, rochelen.
graíllonneur m. rochelaar m.
grain m. 1 graan, koren n.; les —s het koren; commerce
des —s graanhandel m.; marché aux —s
korenmarkt f.; 2 korrel f.;—de froment, de sable,
de sel, dor, de grêle tarwekorrel, zandkorrel,zoutkorrel,
goudkorrel, hagelkorrel; — de raisin 1
druivenpit, 2 druivenbes f.; — de genièvre jeneverbes
f.; — de verre kraal f.; — de chapelet
paternosterkraal, paternosterbei f.; — de petite
vérole pokpuist f.; — d'orge 1 gerstekorrel, 2
steekbeitel m.; 3 (poids) grein n.; (fig.) greintje,
ziertje n.; pas un — de bon sens geen zier gezond
verstand; 4 (tissu) keper f., draad m.; (cuir, papier)
nerf f.; à gros --s grof gekeperd, met groote
noppen; 5 (artill., mach.) bus f.; 6 (mar.) bui f.;
veiller au — een oog in 't zeil houden.
grainage m. 1 (ver à soie) eierteelt f.; 2 (poudre,
sucre) korrelen n.
grainaiile f. uitschot (van zaad), klein zaad n.
graine f. 1 zaad n.; --s zaad n., zaadsoorten f. pl.;
arbre à —s zaadboom m.; —à fleurs bloemenzaad;
— potagère groentezaad; — d'épinards 1 spinaziezaad,
2 (épaulettes) troetels m. pl.; mauvaise --
onkruid n., kwaad zaad; — de potence galgengebroed
n.; — de niais uilenkost ni.; monter en —
in 't zaad schieten; 2 — perlée parelkruidzaad;
—d'oiseau ou de Canarie,—s longues vogelzaad,
kanariezaad n., gierst f.; — joyeuse bokhoornzaad;
-- des Moluques peperkorrels f. pl.; —
de paradis cardamon f.; —s de vers à soie zijdewormzaad
n., ...eieren n. pl.; 3 (couture) korrelsteek
m. [er, grèneter, etc.
grain(el)er, graineter, ...tier,... tis, etc. = gren(ei)-1
Graines f. pl. : cóte des — Peperkust f.
graissage m. 1 (in)smeren, (in)vetten n.; 2 taaiwording
f.; 3 smeersel n.
graisse f. 1 vet n.; --s vetwaren f. pl.; prendre ou
faire de la graisse vet worden; la — l'étouffe hij
stikt in zijn vet; 2 la — de la terre het vette der
aarde; 3 (pour graisser) vet, smeer n.
graisser 1 v. tr. smeren, insmeren, invetten; — la
patte de handen smeren; — le dos ou les épaules
de ribben smeren; 2 vettig maken, smerig maken;
3 v. intr. taai worden.
graisserie f. koomenij f.
graisseur m. smeerder rn.
graisseux adj. (...euse) vettig, smerig, vet-.
graissier m. koornenijsman, vettewarier m.
gramen [mèn] m. grasplant f.
graminé 1 adj. grasachtig; 2 f. —e grasplant f.
grammaire f. spraakkunst f.; faute de — fout f.
tegen de spraakkunst; — du chant, du dessin
zangleerboek, teekenleerboek n.
grammairien m. spraakkunstenaar m.
grammatical adj. (...aux), ement adv. spraakkunstig,
...kundig.
grammatiste m. 1 spraakkunstleeraar; 2 taal-t
gramme m. gram, gewichtje n. [zifter m.
Grammont m. Geeraardsbergen n.
grammontois 1 adj. Geeraardsbergsch; 2 m. GGeeraardsbergenaar
m.
1. grand adj. T groot; un homme — een groote ou
lange man; un — homme een groot man m.; le —
monde de groote wereld; —e dame voorname
dame f.; — officier grootofficier; — chambellan
opperkamerling; — rabbin opperrabbijn m.; être
--- groot zijn, (fruits de la terre) hoog staan; se
faire — groot worden; G— Océan Groote ou
Stille Oceaan m.; — air open lucht f.; de — matin
's morgens heel vroeg; marsher à —s pas goed
doorstappen; de —s arnis dikke vrienden m. pl.;
--e vieillesse hooge ouderdom m.; le — point het
voorname punt; — beaume reinvaren f.; —
cachalot potvisch m.; — silence diepe stilte; —
soleil. volle zon f.; il fait — jour het is volle dag;
mettre au — jour aan 't licht brengen; une —e
lieue een vol uur, il n'y a pas -- monde er is niet
veel volk.
2. grand adv. : faire — het grootsch aanleggen;
ouvrir tout(e) —(e) wijd openzetten.
3. grand m. 1 (personne) groote m.; trancher du
— den grooten jan uithangen; — d'Espagne
groote ou grande van Spanje; ni —s ni petits
klein noch groot; 2 (chose abstr.) groote n.; le —
de 1'eau het hoogste water; en -- in 't groot, (portrait)
levensgroot, (fig.) grootsch.
Grand-Bigard m. Groot-Bijgaarden n.
Grand-Brogel m. Groot Brogel n.
grand-chose f. ( co- mos) iets van beteekenis; pas —
niet veel zaaks; eest un pas -- hij is niet veeli
grand-croix f. (pl. id.) grootkruis n. [raars.
grand-duc m. (-s «s) 1 groothertog; 2 schuifuit^
grand-ducal adj. (...aux) groothertogelijk. [m.
grand-duché m. ( mos- mos) groothertogdom n.
grande f. : à la — op grootsche wijze.
Grande-Bretagne f.: la — Groot-Brittanje n.
grande-duchesse f. ( cos- mos) groothertogin f.
grandelet adj. ( -'te) eenigszins groot, opgescho-^
grandement adv. 1 groot; 2 grootelijks, zeer. [ten,
grandesse f. 1 grandeschap n., grandezza f.; 2
grootheid f., zwier m.
grandeur f. 1 grootte f.; regarder du haut de sa—
uit de hoogte neerzien op; 2 (fig. & math.) grootheid
f.; 3 (titre) G— Hoogheid, (prélat) Hoog-4
grand-faim f. groote honger m. [waardigheid f.
grand-garde f. ( V)- &Ds) hoofdwacht f.
Grand- Han m. Groot-Han n.
grandiflore adj. grootbloemig.
grandiose adj. grootsch, verheven.
grandir 1 v. intr. grooter worden, groeien; — en
áge et en sagesse toenemen in wijsheid en in
grootte; 2 v. tr. (propre & fig.) grooter maken;
(fig.) verheffen.
grandissime adj. zeer groot, allergrootst.
Grand-J amine -- 248 — gratte-papier
Grand-Jamine m. Groot-Gelmen n.
,Grand-Leez m. Groot-Leez n.
grand-livre ( mos- (Ds) grootboek n.
Grand-Looz m. Groot-Loon n.
grand-maître m. (cos-mos) grootmeester m.
grand-maman f. ( s) grootmama, otemoe f.
grand-merci adv. hartelijk dank.
grand-mère f. (cD-cDs) grootmoeder f.; (fam.)l
grand-messe f. ( s) hoogmis f. [grootje n.
grand-oncle m. (oos- mos) oudoom m.
Grand-Orient m. Groot-Oosten n.
grand-ouvert adj. wijdopen.
igrand-papa m. (-os-v3s) opa m.
-grand-peine f. groote moeite f.
grand-père m. (mos- -a s) grootvader m.
grand-prêtre m. ('s- mos) hoogepriester m. [m.
grand-ro ute , f. ( ^- 's) groote straatweg, heirwegt
grand-rue f. ( '- os) hoofdstraat f.
grands-parents m. pi. grootouders m. pl.
Grand-Spauwen m. Groot-Spauwen n.
grand-tante f. (.o- cos) oudtante, oudmoei f.
ijrange f. schuur f.
grangée f. 1 schuur(vol); 2 (bot.) grangea f.
granit m. 1 graniet n., korrelsteen m.; 2 graniet-
,kleur f.
graniteux (...euse), ...tique adj. granietachtig,
granivore 1 adj. zaadetend; 2 m. zaadeter m.
granulage m. korreling f.
granulaire adj. korrelig.
granulation f. 1 korreling; 2 korrelvorming f.
granule m. korreltje n.
tgranuler v. tr. korrelen.
granuleux adj. (...euse) korrelachtig.
sgranuliforme adj. korrelvormig.
igraphide f. lettermos n.
graphie f. schrijfwijze f.
jraphique 1 adj. schriftelijk, schrijf- ; 2 geteekend;
tableau — geteekende voorstelling, teekening
f.; pierre — lettersteen m.; 3 f. teekenkunst f.;
4 m. = tableau —.
graphiquement adv. 1 schriftelijk; 2 geteekend.
graphite rn. potlooderts n.
graphologie f. schriftkunde f.
ijraphomètre m. hoekmeter m.
graphophone na. graphofoon f.
-grappe f. 1 tros m., rist f.;—de raisin druiventros
m.; — de raisins tros druiven; — de groseille aalbeziënrist
f.; mordre á la — toehappen; cerisier
à — troskerseboom rn.
grappillage m. 1 nalezing f. (van druiven); 2 gegrabbel,
geschraap n., schraperij f.
grappiller v. tr. 1 nalezen; 2 grabbelen, schrapen.
erappilleur m., ...euse f. 1 nalezer m., naleesster
f.; 2 grabbelaar m., ...ster t.; schraper m.,
grappillon m. trosje n. (druiven). [schraapster f.
grap(p)in m. 1 dreg f.; 2 scheepshaak,enterhaak m.;
3 haak rn., vuurhaak m.; klauterijzer n.; 4
schuimlepel m.; 5 hand f., klauw m.; jeter ou
mettre le — sur vastklampen.
grappiner v. intr. 1 enteren; 2 vastklampen.
1. gras adj. & adv. (ose) 1 vet; — à lard zoo vet
als spek; je n'en suis pas plus — ik ben er niet
vet door geworden; jour, diner — vleeschdag m.,
vleeschmaal n.; faire — vleesch eten; Mardi —
Vastenavond m.; plante —se vetplant f.; til —
pikdraad m.; dormir la —se matinée een gat in
den dag slapen; parler — brouwen; 2 vettig,
smerig, vuil; il fait — marcher het is smerig loopen;
toux —se fluimerige hoest m.; conte —
vette ou vuile mop f.; 3 dik; trait — dikke trek m.;
temps — dikke lucht f.; peindre — de kleuren dik
ou nat opsmeren; 4 (huile, vin) taai.
2. gras m. 1 vet n.; tourner au — dik ou vet worden,
(huile, vin) taai worden; 2 vleesch n.; servir
en — vleesch opdienen; tapioca, riz au — sago,
rijst f. met vleeschsap; 3 dik n.; — de la cuisse dik
van de dij; — de la jambe kuit f.; 4 emballage en
— verpakking in geolied linnen; 5 vetzucht f.; 6
voordeeltje, vetje n.
gras-double m. (.o- mos) 1 vetdarm m.; 2 vette
hals m.; 3 daklood n.
gras-fondu m., ...dure f. vetsmelting, net- en
darmontsteking f.; mourir de — in zijn vet stikken.
[weelderig.
grassement adv. 1 ruim, rijkelijk; 2 (vivre)t
1. grasset adj. ( te) een beetje vet.
2. grasset m. 1 huislook n.; 2 knieboog, kam rn.;
3 (ois.) brunel f.; 4(boucherie) borst f.; 5 zetijzer n.
grassette f. 1 vetkruid n.; 2 bonte eend f.; 3 lies f.
grasseyement m. brouwen n.
grasseyer v. intr. brouwen, brijen.
grasseyeur m.; ... euse f. brouwer, brijer m., ..ster f.
grassouillet adj. ('te) mollig, poezelig.
grateron m. klaskruid; 2 Lieve- Vrouwenbedstroo^
Gratien [si-in] m. Gratianus in. In.
gratification f. geschenk n., vergoeding f.
gratifier v. tr. begiftigen (met), vereeren (iets aan
(iem.), beschenken.
gratin m. 1 aanzetsel, schrapsel n.; 2 geraspt
brood n.; au — in geraspt brood; — de pommes
de terre aardappelmoes n. met een korst geraspt
brood. [bakken ou braden.
gratiner v. intr. aanzetten; faire — met een korst$
gratiole f. genadekruid n.
gratis [s' ] 1 adv. voor niet, kosteloos; 2zondergrond;
3 m. vrijkaart f.; 4 — est mort krediet is dood.
gratitude f. dankbaarheid f.
grattage m. 1 krabben; 2 afkrabben n.
gratte f. 1 krabber m., krabijzer n.; 2 af krabsel,
gratte-boësse f. (pl. id.) krasborstel m. [winstje n.
gratte-boësser v. tr. schoonkrassen.
gratte-ciel in. (pl. id.) luchtschraper ni.
gratte-cul m. (pl.id.) hondsroos, egelantierbezie f.
gratte-Iangue m. (pl. id.) tongschraper ni.
gratteler v. tr. zachtjes opkrassen.
gratteleux adj. (...euse) schurftig. wolf m.
grattelle f. (droge) schurft f. & n.; — rongeantei
gratte-paille rn. (pl. id.) winternachtegaal m.
gratte-papier m. (pl. id.) 1 pennelikker; 2 broodschrijver
m.
gratter -- 249 — grêle
gratter v. tr. & intr. ! (frotter) krabben, krabbelen,
krauwen; se — la tête (in) zijn hoofd
krabben, (fig.) zich achter de ooren krabben; — la
terre in de aarde krabben ou wroeten; qui nait
poule aime à—wat van katten komt wil muizen;
— le papier papier bekrabbelen; 2 (enlever) afkrabben,
(tache) uitkrabben, uitschrappen; 3
(gain) grabbelen, schrapen, snaaien op.
gratteur m. 1 krabber m.; 2 krabbelaar in.
grattoir m. 1 krabber, schrapper m.; schrapijzer
n.; 2 schrapmesje, radeermesje n.; 3 voetschraper
m.
gratuit adj., rement adv. 1 kosteloos; 2 vrijwillig;
3 ongegrond, moedwillig.
gratuité f. 1 kosteloosheid; 2 vrijwilligheid f.
gravatier in. puinvervoerd(r in.
gravatit adj. (...ive) loom makend.
gravats m. pi. mul van gips; kalkpuin n.; battre
les — de overschotjes opeten.
1. grave adj. 1 zwaar; 2 (fig.) ernstig; (qqfois)
deftig; stemmig; gewichtig; 3 son — zware ou
diepe toon m.; accent — zwaar toonteeken n.;
voyelle — open klinker rn. [3 diepe toon m.
2. grave m. 1 zwaar lichaam n.; 2 ernstige n.;
3. grave f. 1 kiezelgrond m.; 2 zeestrand n.
gravelage m. 1 bestrooiing f. met kiezel; 2 kiezelwerk
n.
gravelée adj. : cendre -- wijnsteenasch f.; chandelle
— ongelijk getrokken kaars f.
graveler v. tr. met kiezel bestrooien.
1. graveleux adj. (...euse) 1 kiezelachtig, steenachtig;
2 (méd.) graveelig; 3 (fig.) los, onbeta-^
2. graveleux m. graveellijder m. [meiijk.
Gravelines f. Grevelingen n.
gravelle f. 1 graveel n., steen f.; 2 (peil) gerstekorrel
f.; 3 gedroogde (wijn)moer f.
gravelure f. losse praat m., los praatje n.
gravement adv. 1 ernstig; 2 (mus.) langzaam.
graver v. tr. 1 snijden (in), steken (in); — à l'eau
forte etsen; 2 (fig.) prenten.
graveur m. (plaat)snijder m.; — à l'eau forte
etser; — en taille douce kopersni.fder m.
gravier m. 1 kiezelzand, grof zand n.; 2 (méd.)
gruis n. [bestijgen.
gravir 1 v. intr. klauteren; 2 v. tr. beklimmen,1
gravitation f. zwaartekracht f.
gravité f. 1 zwaarte f.; centre de — zwaartepunt
n.; 2 ernst m., deftigheid f.; 3 gewicht n.; 4 gevaarlijkheid
f.; 5 (son) zwaarte, diepte f.
graviter v. intr. aangetrokken zijn (door), aangetrokken
draaien om.
gravois == gravats.
gravure f. 1 plaatsnijden, graveeren n.; — à l'eau
forte etsen n.; 2 plaatsnijkunst, graveerkunst f.;
3 plaat, prent f.; — à l'eau forte ets f.; 4 groef f.;
5 melkspiegel m.
gré m. 1 wil, zin m.; il a en son — hij heeft zijn
zin gekregen; à ou selon mon — naar mijn zin;
au — de naar den zinvan, (mauv. part) naar de
willekeur van; de — à — in der minne, (vente)
uit de hand; de mon —, de plein —, de bon —
vrijwillig; de mauvais — tegen mijn (ou zijn
etc.) zin, met onwil; de — ou de force, bon —
mal — goed- of kwaadschiks, willens of onwillens;
avoir ou prendre ou recevoir en — welgevallig
opnemen ou aannemen; 2 dank m. ; savoir
(bon) -- à qq. de qc. iem. iets dank weten; savoir
mauvais — à qq. de qc. iem. iets geen dank
weten, iem. iets kwalijk nemen; se faire ou se
savoir bon — de met zich zelf tevreden zijn over.
grèbe m. 1 zilverduiker ni.; — cornu ou huppé
kuifduiker; 2 duikerveer f.
1. grec adj. (que) 1 Grieksch; tortue —que
landschildpad f.; Alpes —ques Grajische Alpen
m. pl.; 2 (fig.) gierig, trotsch, arglistig, bedrieglijk.
V. aussi grecque.
2. grec m. 1 Grieksch n.; Grieksche taal f.; —
moderne Nieuwgrieksch n.; eest du — (fig.) dat
is Hebreeuwsch; 2 Griekschkenner m.; (fig.)
(groot) geleerde, (groote) baas m.; 3 vrek, arglistige
kerel, bedrieger m.; tin rude — een ruwe
3. Grec m. Griek m. V. aussi Grecque. [kerel.
Grèce f. : la — Griekenland n.
gréeisant m. Griekschkenner m.
gréciser v. tr. vergriekschen.
grécisme m. Grieksch taaleigen n.
grécité f. Griekschheid f.
gréco-latin adj. Grieksch-Latijnsch.
gréco-romain ad]. Grieksch-Romeinsch.
1. grecque f. 1 Grieksche trant m.; à la — op zijn
Grieksch; pain à la — gesuikerde knapkoek m.;
reliure à la — band in. met gladden rug; 2 gekrulde
snor f.; 3 Grieksch kapsel n.; 4 Grieksch
versiersel n., gebroken staf m.; 5 landschildpad
f.; 6 Grieksche sprinkhaan rn.; 7 Grieksche vlinder
m.; 8 (reliure) rugsleuf f.; sleufzaagje n.
2. Grecque f. Griekin f.
grecquer v. tr. 1 inkepen; 2 met gladden rug
inbinden.
gredin m., —e f. 1 schooier m., ...ster f.; 2 schoft
m., slet f.; (iron.) kapoen rn.; 3 patrijshondje n.
gredinerie f. i armoedigheid f.; 2 schurkerij f.
gréement m. 1 optuigen n.; 2 tuig n.
gréer v. tr. optuigen; -- de optuigen met, voor-^
gréeur m. optuiger, takelaar m. [zien van.
1. greffe m. griffie f.
2. greffe f. 1 griffelen, enten n., enting f.; 2^
greffer v. tr. griffelen, enten. [griffel, ent f.
greffeur m. enter m.
greffier ni. griffier, gerechtschrijver m.
greffoir m. entmes n.
greffon rn. griffel, ent f.
1. grège adj. : soie —, til — ruwe zijde f.
2. grège f. 1 vlashekel m.; 2 ruwe zijde f.
grégeois adj. Grieksch.
Grégoire m. Gregorius m.
grégorien adj. ('ne) Gregoriaansch.
grègue f. broek f.; tirer sas —s zijn biezen pakken.
1. grêle adj. 1 spichtig, schraal; 2 tenger; (intertin)
dun; 3 (voix) fijn; (ton, son) schel.
grêle — 250 -- grillageur
2. gréle f. 1 hagel m.; 2 hagelbui f.; — de bois
dracht f. stokslagen; 3 (eeil) weegscheetje n.; 4
pokdalen n. pl. ; 5 kamvijl f.; 6 (houille) neutjes
n. pl. [omzet.
grêlé adj. 1 pokdalig; 2 (hérald.) met paarlent
grêler 1 v. intr. hagelen; — sur le persil den
bullebak spelen; 2 v. tr. verhagelen, door den
hagel verwoesten ou te gronde brengen; avoir l'air
grêlè er berooid uitzien. [m.
grelin in. 1 greling m., paardelijn f.; 2 koolvischt
grêlon m. hagelsteen m.
grelot m. belletje n.; en — belvormig; attacher le
— de kat de bel aanbinden; faire entendre son —
zijn snater roeren; trembler le — klappertanden;
2 (serpent) ratel m.
grelotter v. intr. rillen, bibberen.
grément = gréement.
grémial m. (...aux) (bisschops)schootdoek m.
grémil rn. parelkruid n.
1. grenade f. 1 granaatappel m.; 2 (mil.) granaat
f.; 3 (tissu) grenade; 4 zeegranaat; 5 garnaal f.
2. Grenade f. Grenada n.
grenadier m. 1 granaatboom m.; 2 (mil.) grenadier
in.; 3 luis f.; 4 (ois.) grenadier; 5 bergzalm m;
6 garnaal boot f.; garnaalnet n.
grenadiere f. granaattasch f.; 2 riembeugel m.; 3
garnaalzegen f.
grenadille f. 1 passiebloem f.; 2 grenadilhout n.
grenadin m. 1 granaatvink m.; 2 anjelier f.;
3 kippenkoek m.
grenadine f. 1 zwarte kantzijde f.; 2 granaatstroop;
3 (chim.) grenadine f.
grenage m. 1 korrelen n., korreling f.; 2,eierteelt f.
(van zijdewormen) .
grenaille f. 1 metaalkorrels f. pl. ; 2 uitschot vang
grenailler v. tr. korrelen. [zaad, klein zaad n.
grenat m. granaatsteen, bloedsteen m.
grenaut m. dikkop, knorhaan tn.
greneler v. tr. korrelen, nerven.
grener 1 v. intr. in 't zaad schieten; 2 v. tr. &
grèneter v. intr. korrelen. [intr. korrelen.
grèneterie f. zaadhandel m.
grènetier m., ...ière f. 1 zaadhandelaar m., —ster
f.; 2 grutter m.; 3 zoutfactoor m.
grènetis rn. 1 kartelrand; 2 kartelstempel m.
grenette f. 1 dwergkruisdoorn(bes f.) m.; 2
wolfsdoorn(bes f.) m.; 3 kruitkorrel f.
grenier m. 1 zolder m.; 2 (spéct) graanzolder in.;
(fig.) voorraadschuur f.; 3 korenschip n.
grenouillard m. 1 kikker m.; peupie — kikkervolkje
n.; 2 kikkervalk m.
grenouille f. 1 (kik)vorsch, kikker, puit m.;
Jean G— kikkervreter m., 2 kas f., pot m.; 3 bok,
flater m.; 4 kikvorschgezwel n.; 5 (pivot) pot ni.,
kom, bus f.; 6 (artif. ) kikker m.
grenouiilère f. kikvorschpoel m.
grenouillet m. 1 salomonszegel f.; 2 duitblad n.
grenouiilette f. 1 hanevoet m.; 2 loofkikvorsch rn.;
3 kikvorschgezwel n.
grenu adj. 1 graanrijk, zadig; 2 gekorreld.
grès m. 1 zandsteen, bliksteen m.; de -- zandsteenen
adj. [gierstvink m.
grésil m. 1 stofhagel m.; 2 glasgruis n.; 31
grésillement m. 1 stofhagelen n.; 2 getjilp, gepiep
n.; 3 geknetter n.; 4 verschrompeling f.
grésiller 1 v. intr. stofhagelen; 2 tjilpen, piepen;
3 knetteren; 4 verschrompelen; 5 v. tr. doen verschrompelen.
[werk, steengoed n.
gresserie f. 1 zandsteengroeve f.; 2 zandsteen-1
grève f. 1 (zand)strand n., zandoever m.; 2 zandbank
f.; 3 zandgrond m.; place de G— zandplein,
galgeveld, (à présent) Grèveplein n.; 4 werkstaking
f.; faire — 1 op het Grèveplein samenrotten,
2 het werk staken. [bezwaren, belasten.
grever v. tr. 1 benadeelen, ,onrecht aandoen; 2t
gréviste m. werkstaker m.
Grez-aoiceau m. Graven n.
grian'neau m. ( max) korhaantje n. [n. pl.
griblette f. in spekreepen gebraden kaljsneetjest
gribouiliage m. gekrabbel n.
gribouilie m. sprookjesverteller m.; sul m.; il est
tin comme G-- qui se jette à l'eau crainte de
pluie hij loopt uit den regen in den drop.
gribouiller v. intr. & tr. kladden, bekrabbelen.
griboulllette f. grabbelspel n.; jeter à la — te
grabbel gooien.
gribouiileur m., ...euse f. krabbelaar m., —ster f.
gribouillis m. gekrabbel n.
grièche adj. Grieksch; ortie — brandnetel f.; pie
— grauwekster f. [erge jout f.
1. grief adj. (griève) zwaar, erg; faute griève 1
2. grief m. T grief : 1 verongelijking f.; 2 bezwaar
n.
grièvement adv. zwaar, erg, gevaarlijk.
grièveté f. zwaarte, ergheid f.
griffade f. krauw m.
griffe f. 1 klauw m.; coup de — krauw m.; il est
sous ma — hij zit onder mijn klauwen; jouer de
la — lange vingers hebben; 2 naamstempel m.;
naamletters f. pl.
griffer v. tr. klauwen, krabben.
griffon m. 1 lammergier m.; 2 (myth.) griffioen
m.; 3 smoushond m.
griffonnage m. gekrabbel n.; hanepooten m. pl.
griffonnement rn. 1 gekrabbel n.; 2 ruwt schets,
griffonner v. tr. & intr, krabbelen. [krabbel f.
griffonneur, ...ier m. krabbelaar m.
grignon m. 1 broodkorst f.; 2 scheepsbeschuit f.;
3 wortelboom m.; 4 grignonpeer f.; 5 — d'olives
olijvenmoes n. [teeren; 3 (singe ) knirsen.
grignoter v. intr. 1 knabbelen, peuzelen; 2 pun-t
gs•ignotis m. trilstrepen m. pl.
grigou m. 1 schooier; 2 vrek, woekeraar m.
gril [gril m. 1 rooster m.; 2 zalmforel f.
grillade f. 1 roosteren n.; 2 geroost vleesch n.; 3
roosttoestel m. & n.
grillage m. 1 roosten n., roosting f.; 2 rooster-
(werk n.) m.; 3 tralie f., hek n.
grillager v. tr. omtraliën.
grillageur m. traliemaker in.
grille -- Ä251 — griveleur
griffe f. 1 tralie f., hek n.; être sous les —s achter
de traliën zitten; 2 traliewerk, roosterwerk n.; 3
helmtralie f.; 4 traliekrul f.; 5 snuifrasp f.
grille-pain m. (pl id.) broodrooster m.
1. griller 1 v. tr. roosteren; 2 zengen; en — un(e)
eentje opsteken; 3 verzengen, verschroeien; 4
v. intr. roosteren; (fig.) branden.
2. griller v. tr. T traliën : 1 van traliën voorzien; 2
achter traliën opsluiten; fenêtre grillée tralieven-J
grilleur m. roosteraar m. [ster n.
grillon m. 1 krekel m.; -- domestique huiskrekel;
2 duimschroef f.; 3 (graisse) kaan f.
griilon-taupe m. (cDs- os) aardkrekel, veenmol ni.
grimace f. 1 grijns f., scheef gezicht n.; faire des
—s scheeve gezichten trekken; faire la — à een
scheef gezicht zetten aan; 2 kuur, gril f.; 3 mommerij,
veinzerij f.; 4 scheeve plooi f.
grimacer v. intr. 1 grijnzen, scheeve gezichten
trekken; 2 (style) grillig zijn; grimacant grillig;
3 scheeve plooien maken.
grimacerie f. 1 gegrijns n.; 2 mommerij f.
grimacier 1 adj. (...ière) grijnzend; être — gaarne
scheeve gezichten trekken; 2 m. grijnzer; veinzaard
m.; ... i ère f. gri,jnsster, veinsster f.
grimaud 1 adj. knorrig, gemelijk, 2 m. knorrepot
in.; 3 aap; 4 schoolvos m.
grime m. 1 oude gek m.; 2 slecht leerling; 3vrelc m.
grimeiin m. 1 jongsken nn.; 2 kniezer in.
grimelinage m. 1 bekrompen spel n.; 2 winstje n.
griener v. tr. 1 het gezicht opmaken van, grimeeren;
2 vermommen.
grimoire m. I tooverboek n.; entendre le — de
knepen kennen; 2 inktvlek f.; 3 Hebreeuwsch n.
grimper v. in^r. klauteren, klimmen; animal
grimpant klauterdier n.; plante grimpante klimplant
f. (muraille muurspecht m.
grimpereau m. ( max) boomkruiper m.; — det
grimpeur m. 1 klimmer, beklimmer m.; 2 boomlooper
m.; 3 klimslang f.; 4 klautervisch m.
grincement m. gekrars n.; — de(,) dents tandengeknars.
[knarsetanden; 2 krassen.
Urineer v. tr. & intr. knarsen; —les ou des dentst
grincheux 1 adj. (...euse) knorrig, gemelijk; 2 m.
knorrepot 'm. [G— 't is 't katje.
gringalet m. schraal wezen n.; eest la faute át
gringotter v. intr. tjilpen, kwinkeleeren.
grinson In. vink m.
griot m. 1 zernelmeel n.; pain de — zemelbrood n.;
2 genêt — Spaansche brem f. (gerstebrood n.
griotte f. 1 morel f.; 2 roodbruin marmer n.; 31
griottier m. morelleboom m.
grippe f. 1 gril f.; prendre en — een hekel krijgen
aan; 2 (maladie) griep f.; 3 (bot.) wolfschijn
in.; 4 diefstal m.
grippe-minaud m. (&- mos) huichelachtige dief m.
grippet v. tr. 1 grijpen, pakken; 2 wegkapen, kippen;
3 wegvreten; 4 vastklemmen; 5 se — zich
grillen in het hoofd zetten; grippé pour verzot op;
6 se — verkouden worden, de griep krijgen; être
grippé verkouden zijn, de griep hebben.
grippe-sou m. ( - cDs) duitendief m.
1. gris adj. 1 grijs, (moins clair) grauw; cheveux
-- grijs haar n.; papier — grauw papier n.; vin
— bleekerd m.; cheval — schimmel m.; speur —e
grauwe zuster f.; temps— betrokken lucht f.; mine
—e zuur gezicht n.; 2 (ivre) aangeschoten.
2. gris m. I grijs, grauw n.; 2 vert de — kopergroen
n.; 3 ventre Saint-G— Blommershelten.
grisaille f. 1 (peint.) grauw-in-grauw, grauwtje
n.; 2 grauwwerk n.; 3 (zoo.) grauwtje n.; 4 (bot.)
witte populier m.
grisailler v. tr. grauw-in-grauw schilderen.
grisard m. 1 das m.; 2 gevlekte meeuw f.; 3 witte
populier in.; 4 grauwe zandsteen m.
gris-argent adj. & m. zilvergrauw adj. & n.
grisètre adj. grijsachtig, grauwachtig.
gris-baf adj. & m. vaalgrijs adj. & n.
gris-bleu adj. & m. blauwgrijs adj. & n.
gris-brun adj. & m. donkergrauw adj. & n.
gris-cendré adj. & m. aschgrauw adj. & n.
gris-d'ardoise adj. & m. leigrauw adj. & n.
gris-de-fer adj. & m. ijzergrauw adj. & n.
gris-de-lire adj. & m. appelbloesem adj. & n.
gris-de-piomb adj. & m. loodgrauw adj. & n.
gris-de-souris adj. & m. muisvaal adj. & n,
grise f. 1 grijze wouw m.; 2 onaangename historie
f.; vous . allez en voir de —s gij zult wat moois
zien ou tegenkomen.
griser v. tr. 1 grijs maken, grijs ou grauw verven;
2 een roes aanzetten, dronken maken, (fig.)
bedwelmen; se — aangeschoten geraken, (fig.)
zich bedwelmen.
griset m. 1 jonge distelvink in.; 2 jonge kwakkel;
3 jonge haai; 4 zanddoorn m.
grisette f. 1 grijze wol f., grizet n.; 2 naaistertje,
burgermeisje n.; 3 grauwe vogel m.; 4 grauwe;
gris-gris n. negeramulet f. [vlek f.
gris-noir adj. & in. zwartgrijs adj. & n.
grisol(1)er v. intr. lerkelaaien, slaan.
1. grison adj. grijsachtig, grijs wordend.
2. grison m. 1 grijsachtige kleur f.; 2 grijsbaard,
grijskop m.; 3 grauwe pater; 4 grijze lakei in.; 5
grijze veelvraat m.; 6 grijze adder f.; 7 grijze lipvisch
m.; 8 grauwe zandsteen m.; 9 (cheval)
schimmel m.; ' (lne) grauwtje n.
3. grison 1 adj. Grauwbunderlandsch; 2 m. G—
Grauwbunder m.; les G—s, pays des G—s
Grauwbunderland n.
grisonner v. intr. grijzen, grijs worden.
grisou m.: (feu —) grauwvuur, mijngas n.
gris-perie adj. & m. parelgrijs adj. & n.
gris-pommelé adj. & m. appelgrauw adj. & n.
grive f. lijster f.; — de Bohème zijdestaart m.;
soul comme une — zoo zat als een snep; à défaut
de —s on rnange des merles in den nood vreet de$
grivelé adj. lijsterkleurig. [duivel vliegen.
grivelée f. woekerwinstje n.
griveler v. tr. & intr. knevelen, woekeren, scha-t
grivèierie f. woeker m., schacherij f. [cheren.
griveteur m. woekeraar, schacheraar in.
grivelure — 252 -- gruat
grivel ure f. lijsterkleur f.
1. grivois m. 1 Duitsche soldaat m. (in Fran-
.schen dienst); 2 lustige snaak; gemeene kerel m.
2. grivois adj. 1 lustig, wakker; 2 dartel, los,'
grivoiserie f. platheid, gemeenheid f. [vrij, plat.
,groënlandais 1 adj. Groenlandsch; 2 m. G—^
grog m. grog m. [Groenlander rn.
9rognard 1 adj. knorrig; 2 m. knorrepot, brom-t
grogne f. geknor, gepruttel n. [pot m.
grognement m. 1 geknor; 2 gemor n.
grogner v. intr. 1 knorren; 2 brommen, morren.
grogn erie f. 1 geknor; 2 gemor n.
grogneur 1 adj. (...euse) knorrig; 2 m. knorre-^
grognon (' ne) = grogneur. [pot m. & f.
groin m. snuit m. [schot n.
grolle f. 1 zaadkraai f., roek m.,; 2 slof f.; 3 uit-t
grommeler v. intr. & tr. brommen, pruttelen
(tegen) .
grondement m. gerommel; (anim.) gebrom n.
egronder 1 v. intr. rommelen; 2 (anim.) brommen;
3 (homme) knorren (op), brommen (op); 4 v. tr.
beknorren, bekijven.
gronderie f. geknor, gekijf n.
cjrondeur ! adj. (...euse) knorrig, kijfachtig; 2
.n. knorrepot m. & f., kijver m.
grondin m. knorhaan m.
Groningue f. Groningen n.
egroom [groum] m. 1 stalknecht; 2 jonge lakei,
,g room m.
1. gros adj. ('se) 1 dik; —se tête dik hoofd n.;
— sou dikke stuiver; — papa brave dikzak m.;
— se femme dikke vrouw; femme —se zwangere
vrouw f.; 2 groot; —se dent groote land m., kies f.;
— gibier groot wild; —se bête groot beest n.; —
péché groote zonde; —se sonime groote som f.;
,. — deniers op grooten woeker; 1e -- mot het
groote woord; le — lot het groote ou hoogste lot;
3 zwaar; —se cavalerie zware ruiterij; —se voix
_zware stem; —se maladie zware ziekte; — rhume
zware verkoudheid f.; — temps zwaar weer n.;
—se mer holle zee f.; 4 grof; — bols, pain, drap
.grof hout, brood, laken n.; — lourdaud grove lomperd
m.; -- bon sens ruw gezond verstand n.; —se
gaité ruwe vroolijkheid f.; — jeu grof spel n.;
— mots grove woorden, (par pose) groote woorden
n. pi.; 5 avoir les yeux, ie coeur — de de oogen,
het hart vol hebben van; être — de vol ou zwanger
zijn van; être — de savoir vol verlangen zijn
om te weten.
2. gros adv. 1 dik; écrire — dik schrijven; voir
— overdrijven; 2 veel; gagner, couter -- veel
winnen, kosten; donner — pour veel geven voor;
il y a — à parier que men mag ik weet niet hoeveel
wedden dat.
3. gros m. 1 (personne) dikke, (fig.) groote m.; 2
(abstr.) dikte f.; avoir uil pied de — een voet dik
zijn; 3 dikste n.; 4 grootste deel n., groote hoop m.,
gros n.; 5 hoofdzakelijkste n., hoofdzaak f.; le —
de 1'hiver het hartje van den winter; en — hoofdzakelijk,
in ',t algemeen, alles te zamen; 6 (comm.)
groothandel m.; en — in 't groot; 7 (monnaie)
groot m.; livre de — pond groot; 8 grove kolen
f. pl.; 9 — de l'eau hoogste water n.; — de
Verdun suikererwten f. pl. van Verdun; — de
Naples grove Napelsche zijde f.
gros-bec m. ( (,D- mos) dikbek, (spéct) appelvink m.
1. groseilie f. 1 aalbezie, aalbes f,; — à maque-i
reau ou verte kruisbezie, stekelbezie f.; — épineuse
doornbezie f.; 2 (aal)bessensap n., aalbessenstroop
f.
2. groseille 1 m. aalbessenkleur f.; 2 glas n. aalbessensap
n.; 3 adj. aalbessenkleurig.
groseillier m. aalbezie(boom m.) f.
Gros-Jean m. Lamme Goedzak m.; être — comme
devant weer de ouwe knecht zijn.
grosse f. 1 gros n., twaalf dozijn n. pl.; 2 groot
schrift n.; 3 afschrift n., grosse f., 4 groot risico
n.; prêter à la — op bodemerij leenen; emprunteur
à la — bodemerijnemer m.; prime de —
bodemerijpremie f.
grosserie f. 1 handel in 't groot, groothandel m.;
2 grove ijzerwaren f. pl.
grossesse f. zwangerschap f.
grosseur f. 1 dikte, grootte f., omvang m.; 2
zwaarte f.; 3 dikte f., gezwel n.
1. grossier 1 adj. (...ière) (propre & fig.) grof,
ruw; (fig.) lomp; 2 in. lomperd m.
2. grossier m.. 1 groothandelaar; 2 grofwerker m.
grossièrement adv. grof, ruw, lomp.
grossièreté f. (propre & fig.) grofheid, ruwheid;
(fig.) lompheid f.
grossir 1 v. tr. dik(ker) maken, verdikken; 2 grooter
maken, vergrooten; doen toenemen ou aangroeien;
verre grossissant vergrootglas n.; 3 vergroven;
verzwaren; verheffen; — sa voix een grove
stem doen hooren; 4 v. intr. dik(ker) worden, verdikken;
zwellen; wassen; 5 grooter worden, vergrooten;
toenemen; aangroeien. [aangroei m.
grossissement m. 1 vergrooting f.; 2 zwelling f.,l
grosso modo loc. in 't groot, over het geheel
(genomen) .
grossoyer v. tr. een afschrift ou grosse maken
(van), afschrijven.
grotesque 1 adj. zonderling, vreemd, belachelijk,
koddig; 2 m. hanswo rst m.; 3 —s m. pl. koddige
beelden n. pl.
grotesquement adv. = grotesque 1.
grotte f. grot, spelonk f. [mei n.
grouillement m. 1 gekrioel, gewriemel; 2 gerom-1
grouiller v. intr. 1 (mouv.) krioelen, wriemelen;
2 (bruit) rommelen. [aantal n., schaar f.
groupe m. (en gén.) groep f.; menigte f., hoop m.,^
groupement m. groepeering, vereeniging f.
grouper v. tr. (en gén.) groepeeren; vereenigen;
samenstellen; schikken.
gru m. 1 gort; 2 gortepap f.
1. gruau m. ( .x) 1 gort f., grutten f. pl.; 2 gortebrij
f.; 3 gortewater n.; 4 tarwemeel; aardappelmeel
n. [2 kraantje n., (mast)bok m.
2. gruau m. ( ( x) 1 (jonge) kraanvogel m.;t
grue - 253 -- gueuse
grue f. 1 kraanvogel m.; — couronnée kroonreiger
m.; faire le pied de — staan schilderen; 2
(fig.) uilskuiken n.; gans f.; 3 (mécan.) kraan f.
1. gruerie f. 1 boschgerecht; 2 woudrecht n.
2. gruerie f. ezelarij f.
gruger v. tr. 1 (op)knabbelen; (op)bikken; 2 (fig.)
uitzuigen. [zuigen n.
grugerie f. 1 (fijn)knabbelen; 2 verspillen; 3 uit-t
grugeur m., ...euse f. 1 knabbelaar m., ...ster f.;
2 opeter, uitzuiger m., ...ster f.
grume f. 1 houtschors f.; bois de ou en — hout
met de schors f. [klonteren.
gru meau in. ( x) klonter m.; se mettre en —xt
grumel m. haverbloem f.
grumeler v. tr. & v. intr. klontere -7. [korrelig.
grumeleux adj. (...euse) 1 klonterig; 2 knobbelig;t
gruppetto [ou] m. notengroepeering f.
1. gruyer 1 adj. Bosch-; 2 m. boschrechter rn.
2. gruyer adj. kraan--; faucon — kraanvalk m.
Gruyère f. Griers r..; fromage de — Grierskaas f.
guais adj. ijl, leeg.
guano m.. guano, vogelmest m. [Goden f.
Gudule f. Gudula, Goele f.; Ste-- (église) Sinter-t
gué m. wad, wed n.; passer à — doorwaden;
sonder le — den grond peilen.
2. gué interj. lustig, hoezee !
guéable ad]. (door)waadbaar.
g u ède f. 1 weede f.; 2 vogelnetstaak m.
guèder v. tr. 1 met weede verven; 2 opproppen.
guéer v. tr. doorwaden; 2 baden; 3 spoelen.
Gueldre f. : la — Gelderland n. [m.
gueldrois 1 adj. Geldersch; 2 m.G— Geldersman 1
Guelfe 1 i-n. Welf m.; 2 adj. g— Welfsch.
guenille f. lomp, vod f.; être après les —s de
achter de vodden zitten van.
guenillon m. lapje, vodje n.
guenipe f. slet, slons f.
guenon f. 1 wijfjesaap m., apin f.; 2 langstaartige
aap m.; 3 (fig.) apin, apentronie f.
guenuche f. 1 jonge apin f.; 2 (fig.) apenbakkes n.
guépard m. jachtluipaard m.
guêpe f. wesp f.; — souterraine aardwesp f.;
taille de — wespenleest f, [wespenzwam f.
guêpier m. 1 wespennest n.; 2 wespeneter in.; 31.
guerdon m. loon n., huur f.
guerdonner v. tr. beloonen.
guère(s) adv. veel; ne — niet veel, niet zeer, niet
lang; il nest — plus grand que moi hij is niet
veel grooter dan ik; n'avoir plus — à vivre niet
lang meer te leven hebben; ne — rien bijna niets;
ne — plus de zelden meer dan; 11 ne s'en faut —
dat scheelt niet veel. • [landouw f.
guéret m. braakland n.; (poét.) beemd m.,t
guéridon m. lichttafeltje, tuintafeltje, spoeltafeltje
n., stomme knecht m.
guérilla f. bergoorlog, ongeregelde oorlog m.
guérillero m. ,(*Sp,aansche) vrijschutter m.
guérir v. tr. & intr. genezen, heelen.
guérison f. genezing, heeling f.
guérissable adj. geneesbaar.
guérisseur m. genezer; (mauw. part)kwakzalverm.
guérite f. 1 schildwachthuisje n.; (fig.) schuilplaats
f.; gagner la — zijn matten oprollen; 2
wachttorentje; 3 baanwachtershuisje, hokje; 4
paviljoentje; 5 trekgat n.; lantaarn f.; 6 (mar.)
boegband m.
guerre f. 1 oorlog, krijg m.; homme de — krijgsman
m.; — inaritime zeeoorlog; vaisseau de —
oorlogschip n.; en temps de — in oorlogstijd; jeu
de la — oorlogsspel n.; (se) faire la — (met elkander)
krijg voeren; petite — kleine oorlog, spiegelgevecht
n.; avec les honneurs de la — met krijgsmanseer
f.; nom de—krijgsnaam m.; de—lasse
strijdensmoe; de bonne — 1 naar krijgsgebruik,
ti eerlijk gehandeld; faire bonne — à met eerlijke
wapens bestrijden; — et pitié ne s'accordent de
oorlog ontziet niets; qui terre a, — a veel koeien,
veel snoeien; la G— liet Ministerie van Oorlog,
het Krijgswezen n.; 2 (fig.) strijd m.; faire la — à
bestrijden; — de plume pennestrijd.
guerrier 1 adj. (...ière) krijgshaftig, oorlogzuchtig,
oorlogs-; 2 m. krijgsman m.; ...ière f.
krijgsheldin f.
guerroyer v. intr. oorlogen, oorlog voeren.
guerroyeur m. strijdzuchtige, twistzoeker m.
guet m. wacht f.; être au — op de wacht staan;
être au — de op de loer liggen naar, beloeren;
être de bon — goed waaksch zijn; avoir 1'eeil,
l'oreille au — een wakend oog, oor houden; mot
du — wachtwoord n.
guet-apens [pan] m. (oos- ) hinderlaag f.; dresser
ou tendre un — een hinderlaag leggen; de
— met geleider lage.
g u être f. slobkous f.; tirer ses —s (fig.) zijn biezen
pakken; y laisser ses —s er zijn huid laten.
guêtrer v. tr. slobkousen aandoen; se — zijn
slobkousen aantrekken.
guetter v. tr. 1 beloeren, bespieden; 2 wachten op,
passen op.
guetteur m. 1 wachter, torenwachter, seinwachter,
uitkijker m.; 2 bekpieder, beloerder M.
gueulard m. 1 schreeuwer, schreeuwleelijk m.;. 2
ovenmond, rioolmond m.; 3 wijdmondig pistool
n.; 4 (cheval) gaper in.
gueule f. 1 (anim.) muil m.; avoir fait sa — al
zijn tanden hebben; 2 (homme) smoel m.; être
fort en — ( anim.) sterk in den bek zijn, (homme)
een goeien snater hebben; ferme ta —, smoel toe;
3 (objet) mond m., gat n.
gueule-de-loup f. ('s- -'- ') wolfsmuil m.
gueulée f. 1 bek(vol) m.; 2 grof woord n.
gueuler 1 v. intr. schreeuwen, balken; 2 v. tr.
pakken, happen.
gueules m. pl. keel f.; de — van keel, rood.
gueuleton m. smulpartij f.
gueuletonner v. intr. smullen.
gueusaille f. gespuis n.
gueusailler v. tr. schooien.
gueusard m. 1 schooier; 2 schelm m. [lot n.
gueuse f. 1 geus, gieteling m.; 2 Vlaamsch kame -1
gueuser -- 254 -- gymnandre
gueuser v. tr. & intr. bedelen.
gueuserie f. 1 bedelarij f.; 2 vodderij f.; 3 schurkenstreek
m.; 4 geuzengoedje n.
gueux 1 adj. (gueuse) arm, armzalig, kaal; 2 m.
schooier m.; 3 deugniet m.; 4 (hist. & relig.) geus
m.; — de nier, de bois watergeus, boschgeus; 5
vuurpot m.
1. gul rn. (bot.) mistel, marentak m.
2. gul rn. (mar.) gijk, giek f.
3. Gui = Guy.
Guiane f. : la — Guiana n. [ker m.
quiche f. 1 schildriem; 2 gordelriem; 3 (jeu) pin-1
guiehet m. 1 schuifdeurtje, traliedeurtje, winket,
loket n.; 2 (jeu) balpoortje n.; 3 venstervleugel,
guichetier m. poortwachter m. [deurvleugel m.
1. guide m. 1 gids m. & f., leidsman m., leidsvrouw
f.; — du lion trawant van den leeuw; 2
(mil.) vleugelman m.; — à droite rechts richt u;
3 (caval.) guide m.; 4 (objet) leider m.; (mar.)
1< ier m.; (anneau) leiring m , leioog n.; 5 (rivière)
boei f.; 6 (livre) gids m.; — du voyageur reisgids,
reiswijzer m.; — du chemin de fer spoorboekje,
treinboek n.
2. Buide f. teugel nl., leisel n.; conduire à grandes
—s met ruimen teugel rijden; mener la vie à
grandes —s teugelloos leven.
Buide-áne m. ( -o- —s) 1 ezelsbrug f.; 2 xartabel
f.; 3 leider m.; lijnenblad n.
guide-main m. (pi. id.) handleider m.
guider v. tr. 1 leiden, den weg wijzen aan; se
sur ou d'après zich richten naar.
guide-roe rn. (p1. id.) sleeptouw n.
guidon m. 1 vaan, ruitervaan, richtvaan f.; 2
vaandrager m.; 3 (fusil) vizierkorrel f., mikpunt
n.; 4 merkteeken n.; 5 gids, leidraad m.; 6
stuurstang f.
guignard m. citroenvogeltje n.
guigne f. 1 Spaansche ou zoete kers; 2 (poisson)
kieuw f.; 3 tegenslag, wanbof rn.
guigner v. tr. & intr. 1 loeren (op), vlassen (op);
2 mikken (naar); 3 scheelzien.
Guignes m. Gingen n.
guignier m. Spaansche kerseboom m.
Guignol m. Jan Klaassen m.; théátre (de)
poppenkast f., Jan «bosspel n.
guignon m. tegenslag, wanbof m.
guignonnant adj. ongeluk aanbrengend, erger-t
guilée f. regenbui, vlaag f. [lijk..
guillage m. gisting f.
1. guillaume m. 1 boorschaaf; 2 schrootzeef f.;
3 gouden Willem m. (10 fl.); 4 gros — roggebrood
n.
2. Guillaume ni. Willem, Wim m.; le vieux —
(iron.) Heintiepik n.
Guillebaud m. Willebald m.
guilledou rn. : courir le — op avontuur uitloopen.
guillemet m. aanhalingsteeken n. [zetten.
guillemeter v. tr. tusschen aanhalingsteekensi
Guillemette, ... mine f. Wilhelmina, Willemina
f., Mijntje n.
guiller 1 v. intr. gisten; 2 v. tr. bedriegen.
guilleret adj. (oste) 1 opgewekt, lustig; 2 licht,
luchtig. [ren zot rn.
guilleri m. 1 huismusch f.; 2 getjilp n.; 3 klave-J
guillocher v. tr. kruisvlechten, guillocheeren.
gui Doch eur m. kruisvlechter, gil illocheerder m.
guilloehis m. í kruisgevlechtsel n.; 2 kettingtrek rn.
guilloire f. gistkuip f. [dige halsrechting t.
guillotine f. valbijl, guillotine f.; — sèche onbloe-1
guillotiné m. gehalsrechte m.
guillotinement m. halsrechting t.
guillotiner v. tr. halsrechten, guillotineeren.
guimauve f. witte maluwe, heemst f.; — rose stokroos
f. [3 (mond)tromp f.
guimbarde f. 1 vrachtwagen m.; 2 grondschaaf f.;1
guimberge f. wijnberg m.
1. guimpe f. 1 borstdoek; hoofddoek m.; 2lijfje n.
2. guimpe in. (serpent) eiervreter m.
guimper v. tr. intr. & se — den sluier aandoen.
guinehe f. 1 likhout n.; 2 kroeg f.; 3 pijpestrootje^
guindage m. ophijsching, opwinding f. [n.
guindal m. 1 windas n.; 2 katrol f.; 3 drinkglas n.
guindeau ni. ( zx) windas n. [opschroeven.
guinder v. tr. (propre & fig.) opwinden; (fig.)t
guinderesse f. hijschtouw n., uithaalder m.
1. guinée f. 1 gienje f. (= 26 fr. 25); 2 blauw
katoentje n.; 3 aanzetleer n.
2. Guinée f. : la — Guinea n. [gamplijnwaad n.
guingan m. 1 gingang, fijn katoen n.; 2 Guirn-g
guingois rn. scheefheid f., geeren n.; un — iets
scheefs; de — scheef, verdraaid.
guinguette f. 1 lusthuisje n.; 2 (tabaks)pijpje n.;
3 (cartes) guingette f. [ning, overstikking f.
guipure f. 1 doorvlochten kantwerk n.; 2 overspin-1
guirlande f. (bloemen)krans, slinger m.; snoer n.
guirlander v. tr. bekransen, omkransen.
guise f. wijze, manier f.; á sa — op zijn wijze;
en — de bii wijze van; chaque pays a sa —
's lands wijs 's lands eer.
guitare f. gitaar f.; eest toujours la même --
't is altijd hetzelfde liedje; je connais cette —
ik ken dat deuntje; ce sont de vieilles —s het zijnov
guitariste ni. gitaarspeler m. [oude koeien f. pl.
guiterne f. schoor f.
guivre f. slang f.
Gulf-Stream [im'] m. Golfstroom m.
gustatif adj. (...ive) smaak-; nerf — smaakte-^
gustation f. smaken, proeven n. [nuw f.
Gustave m. Gustaaj m.
Gustine f. Gustientje, Gusje n.
gutta-percha [ka] f. guttapercha f.
gutte f. gittegom f.
guttier fl1. gittegomboom m.
guttural 1 adj. (...aux) van de keel, keel-; artére
—e keelslagader f.; lettre —e keelletter f.
gutturale f. keelklank m., keelletter f.
Guy m. Guido, Vitus, Veit m.; danse de Saint-
- Sint- Veitsdans ni.
Guyane f. : la — Guiana n.
gymnandre adj. naakthelmdradig.
gymnase - 255 -- hac
gymnase m. 1 turnzaal, turnschool f.; 2 Latijnsche
school f., gymnasium n.
gymnasiarque m. 1 turner m.; 2 turnopziener m.
gymnaste m. voorturner m.
gymnastique 1 adj. gymnastisch, turn-; 2 f. gymnastiek
f., turnen n.
gymnique 1 adj. naakt; 2 f. naakte worstelkunst f.
gymnocarpe adj. naaktvruchtig.
gymnosophiste m. naaktlooper m.
gymnote m. naaktrug, sidderaal m.
gynandre adj. dubbelslachtig, helmstijlig.
gynandrie f. dubbelslachtigheid f.
gynécée m. vrouwenvertrek n.
gynéeocratie f. vrouwenheerschappij f.
gynécologie f. vrouwenziekten f. p1.
gypaète m. lammergier m.
gypse m. gips, pleister n.
gypser v. tr. gipsen, pleisteren; gypsé gipshoudend.
gypseux adj. (...euse) gipsachtig.
gypsier m. gipswerker m.
gyrin m. draaikever m.
gyrine f. : (grenouille — kikk,rvischje n.
gyroscope m. gyroscoop in.
. H
h a;pirée est marquée dun /. — De aangeblazen h is met een / geteekend.
it f. & m. h f.; une h aspirée een aangeblazen h.
ha interj. & m. ha interj. & n.
habeas-corpus' [2 s'] in. habeas-corpus-acte f.
habile 1 adj. knap, bedreven, vaardig, handig,
bekwaam; 2 vlug, behendig, listig; 3 (mauv.
part) sluw, doorslepen, doortrapt; 4 (jur.) bevoogd,
gerechtigd; 5 adv. vlug, flink.
habilement adv. = habile 1, 2 & ,.s.
habileté f. 1 knapheid, bedrevenh?id, vaardigheid,
han-ligheid, bekwaamheid f.; 2 vlugheid,
behendigheid, list f.; 3 sluwheid, doortraptheid
f.; 4 bevoegdheid, gerechtigheid f.
habilité f. = habileté 4. [instellen.
habiliter v. tr. 1 bevoegd maken; 2 aanstellen,t
habillage m. 1 bekleeden, overtrekken n.; 2 opmaken
n.; 3 bekleeding f., overtrek n.
habillement in. kleeding, kleedij f.; pièce ou
effet dl'— kleedingstuk n.
habiller v. tr. T & 1 kleeden; habillé de noir in 't
zwart gekleed; 2 aankleeden; — de neuf in 't
nieuw steken; — en berger, en reine als herder,
als koningin (ver)kleeden; 3 bekleeden, omkleeden,
inkleeden; — un conte een verhaal
(goed) inkleeden; — une faute een misslag
bemantelen ou bewimpelen; 4 opknappen; (cuis.,
métiers) opmaken.
habilleur m. 1 kleeder; 2 aankleeder; 3 opmaker
m. [maakster f.
habilleuse f. 1 kleedster; 2 aankleedster; 3 op-t
habit m. 1 kleed n.; —s kleeren n. pl., kleedij f.;
— d'hiver, de cheval, de noces winterkleed, rijkleed,
trouwkleed n.; marchand d'—s kleerkooper
m.; sous l'— de in het pak van, (fig.) onder den
schijn van; 2 (cérém.) rok m., frak f.; — noir
zwarte rok, (fig.) zwartrok, burgerheer m.; 3
geestelijk kleed; prendre 1'— het geestelijk kleed
aannemen; 1'— ne fait pas le moine de kleeren
maken den man niet.
habitable adj. bewoonbaar.
habitaeie m. 1 woning, woonplaats f., verblijf n.;
2 (mar.) kompashuisje n.
habitant 1 adj. woonachtig; 2 m. inwoner,
bewoner m.; —e f. inwoonster, bewoonster f.;
3 (colon.) planter m. [plaats f.
habitat m. vaderland n., bakermat, verblijf-t
habitation f. 1 (action) wonen, verblijven n.; l'—
á la campagne liet buitenwonen; 2 (endroit)
woonplaats, woonste(d)e f., verblijfplaats f.) n.;
(ani^nal) oponthoud n.; (plaate) vaderland n.;
3 (bátiment) woning f.; 4 plantage; nederzetting f.
habiter 1 v. tr. bewonen; être habité bewoond
worden, (verinine) bewoners hebben; 2 v. intr.
wonen; 3 (anim. & plantes) Ivlizen, voorkomen.
habitude f. 1 gewoonte f.; par — uit gewoonte;
d'— gewoonlijk; un homme d'— een enan met
vaste gewoonten; avoir 1'— d'une chose een zaak
gewoon zijn; passer ou tourner en — (tot) een
gewoonte worden; prendre ou contracter 1'— de
de gewoonte aannemen van, zich gewennen aan;
cola est dans mes —s dat is mijn gewoonte; les
—s contractées dans la jeunesse se quittent
difficilement jong gewend oud gedaan; 2 bedrevenheid
f. (in), omgang m. (met); 3 — du corps
1 gestel n., lichaamsgesteldheid f., 2 (gewone)
houding f.; 4 habituantenplaats f.
habitué 1 adj. gewend; 2 thuis; 3 m. (vaste)
klant; gewoon bezoeker m.; — de la maison
vriend van den huize; 4 habituant m.
h a b i t u e l adj. ( le) 1 gewoon, tot (een) gewoonte
geworden; 2 meest voorkomend, (plus fort) bestendig,
ingeworteld; 3 gevestigd; gráce —le
inwonende genade f.
habituellement adv. gewoonlijk.
habituer v. tr. 1 gewoon maken, gewennen; s'—
gewoon raken (aan), zich (ge)wennen (aan); 2
s'— zich vestigen, zich neerzetten.
habitus [us'] m. voorkomen n., houding f.
/hábler v. intr. zwetsen, snoeven, opsnijden.
/háblerie f. zwetserij, snoeverij, opsnijderij f.
/hábleur m. zwetser, snoever, opsnijder m.;
...euse f. snoefster, opsnijdster f. [burger m.
Habsbourg m. 1 Habsburg n.;2 un —een Habs-t
/habsbourgeois I, adj. Habsburgsch; 2 m. H—^
hac V. 2. hoc. [Habsburger m.
Haceldama — 256 — halètement
7 Haceldama n. Hakeldama n., bloedakker - m.
1. rhache f. 1 bijlf.;—à main ou à poing handbijl;
— d'armes strijdbijl; — d'abordage enterbijl;
coup de — 1 bijlslag, 2 (chevaI) hertenhals,
3 (fig.) slag m. van den molen; à coups de —
1 met bijlslagen, 2 (fig.) uit den ruwe, ruwweg;
en — bijlvormig, ongelijk, uit- en inspringend;
2 (bot.) — d'eau watereppe f.; — royale vertakte
affodil f.; 3 (théát.) pas de — bijlendans,
krijgsdans m.
2. hache f. (lettre) ha f.
/haehe-légumes (pl. id.) groentebijl f., groentehakker
m.
/hache-paille m. (pl. id.) stroomes n., stroohakker
rn.
/hacher v. tr. hakken, (détacher) kappen; —
de la paille stroo hakken, (fig.) er doorkappen,
(aussi) radbraken; il a la figure hachée zijn
gezicht is vol kerven; --- en piéces stukhakken,
(mil.) in de pan hakken; se faire -- zich laten
stukhakken; 2 (techn.) kerven, krassen; 3 (grav.)
arceeren; 4 (fig.) verbrokkelen; style haché
verbrokkelde stijl m.
/hachereau ( x), ... ron m. bijlto e, houwmes n.
/hache-sucre ni. (pl. id.) suikerhakker m.
/hachette f. 1 bijltje n., dissel m.; 2 bikhamer
.m.; 3 (ins.) leidekker m.
thaeheur m. hakker rn.
7haeheuse f. hakmachine f., haktoestel m. & n.
/hachis m. 1 gehakt n.; 2 (fig.) mengelmoes n.;
3 vernietigende kritiek f. [schisch f.
/haehi(s)ch m. Indische hennep rn., hasjisj, ha-1
/haehoir m. hakmes n., hakmachine f.; 2 hakblok,
hakbord n.; 3 haktafel; 4 hakselbank f.;
5 hakhok n.
J'hachure f. 1 kerf, kras f.; 2 (grav.) arceering; 3
(hérald.) streep f.; 4 (massage) kap m., kappen n.
/hagard adj. 1 schuw, verwilderd; 2 ,fig.) wild,
woest; 3 norsch, stuursch.
hagiographe 1 adj. hagiographisch; 2 m. schrijver
van heiligenlevens ou een heiligenleven, hagiograaf
rri. [heiligen, hagiographie f.
hagiographie, ...logie f. levensbeschrijving vang
hagiographique, ...logique adj. hagiographisch.
1. /haha ni. 1 opening f., uitzicht n.; 2 hinderpaal
m.; 3 (mar.) schuifblende f.
2. (haha f. : vieille — oude heks f.
thaie f. 1 haag, heg f.; course de —s wedren m.
met hindernissen; 2 gelid n., rij f.; faire ou former
la —, être rangé en -- in een rij staan, afsluiten;
border la — (zich) in een dubbele rij scharen;
en — op een rij; meetre en — op hoopjes zetten,
opstapelen; 3 (mar.) — de pierres steenen rug m.;
4 (charrue) ploegboom ni. [wat (er bij).
/haïe interj. 1 hu, voort; 2 et — au bout en nogt
/haillon m. 1 lomp, vod f.; 2 loods, keet f.
Hainaut m. Henegouwen n.
1. Thai ne f. haat m.; (choses) afschuw, afkeer
m.; la — de de haat tegen; il a la — de tout le
monde hij is het voorwerp van iedereens haat;
en — de uit haat tegen, uit afschuw van; prendre
en — (een) haat opvatten tegen; avoir en —,
avoir de la — contre ou pour, porter de la — à
haat voeden tegen, haat toedragen.
2. / Haine f. (riv.) Hene f.; — St-Pierre m.
St- Pieters-Haine n.
7haineux 1 adj. (...euse), ...eusement adv.
haatdragend, wrokkig; 2 m. hater m.
/hainuyer 1 adj. (... ère) Henegouwsch; 2 m.
H— Henegouwer m.
/haïr v. tr. (haïssant, haï, je hals, je hals) 1
haten; se faire -- zich gehaat maken; 2 (choses)
verfoeien, een vijand *zijn van; je hais que ou à
het is mij onaangenaam dat ou te; ne pas —
niet versmaden.
/haire f. 1 haren kleed, boetkleed n.; 2 haardoek
n., haren stof f.; 3 drap en — ruw laken n.
/haïssable adj. hatelijk, (choses) verfoeilijk.
haïtien 1 adj. ( ne) Haïtisch; 2 m. H— inlan-1
Hal m. Halle n. [der m. van Haïti.
/halage m. jagen n.; chemin, cheval, frais de—.
jaagpad, jaagpaard, jaaggeld n.
,halbran ni. 1 jonge wilde eend f.; 2 taling m.
/halbrené adj. 1 met gebroken pennen; vleugellam;
2 haveloos. [wind, (droge) oostenwind m.
1. /helle m. 1 zonnebrand m.; 2 (droge) noorden-t
2. /hale m. jaaglijn f.
/hale-à-bord m. (pl. id.) wipper, inhaler m.
/kale-bas m. (pl. id.) neerhaalder m.
haleine f. adem m.; court d'— kortademig;
courte — kortademigheid f.; de longue — van
langen adem, langwijlig; hors d'—, à perte d'—
buiten adem; discours à perte d'-- eindeloos
gepraat n.; phrases à perte d'— ellenlange zinnen
in. p1.; toot d'une — in een adem, zonder ophouden,
in eens; prendre — adem halen; reprendre
son — weer tot (zijn) adem komen; perdre —
buiten adem raken; être, tenir en— aan den gang
zijn, houden; donner — is un cheval een paard
laten uitblazen;— de Jupiter(bot.)buccostruik m.
halenée f. ademtocht, walm m., lucht f.; - de
vin wijnlucht.
halener 1 v. tr. uitademen; 2 ruiken, in den neus
krijgen; 3 uithooren; 4 v. intr. ademen.
/hater 1 v. tr. inhalen; — la bouline de boelijns
aanhalen; — un palan op een talie halen; — bas
neerhalen; 2 — tin vaisseau een schip voorttrekken
ou jagen; 3 — le vent, se — dans le vent
bij den wind opwerken; 4 (héler) praaien; 5
(fig.) ontfutselen, wegkapen; 6 stooten, stompen;
7 (chass.) aanhitsen, ophitsen (tegen); 8 — les
seories de slakken afwerpen; 9 v. intr. — sur
trekken aan, aantrekken, aanhalen; — sur sa
poche zijn beurs uithalen; hale ensemble haalt
gelijk; 10 le vent hale au nord de wind trekt
naar 't noorden; le vent hale dit l'avant de wind
krimpt; 1 1 se — zich verhalen.
/háler v. tr. verbranden; 2 (plante) drogen; 3
(champ) licht omwerken.
/halètement rn. hijgen n.
haleter — 257 — haquenée
/haleter v. intr. 1 hijgen; 2 (fig.) smachten.
/haleur m., ...euse f. lijnlooper, jager m., lijnloopster,
jaagster f. [...meting f.
/halimètre m., ... métrie f. zoutmeter m.,J
haiitueux adj. (... euse) 1 met adem ou damp
bezwangerd; 2 klam, vochtig.
/hallage m. marktgeld, plaatsgeld n.
thallager m. marktmeester m.
/haliali m. hallal , halls li n.
1. /halle f. 1 hal(le), zaal f.; --- aux draps
lakenhal f., (icon.) bed n.; — aux toiles lakenmetershuis
n.; 2 hal(le), overdekte markt f.; en
pleine -- in volle markt; —s centrales hoofdmarkt;
dame de la -- marktwijj n.; fort de la —
marktkruier m.; langage des —s vischmarktiaal
f.; 3 loods f.
/hallebarde f. 1 hellebaard m.; ii pleut ou tombe
des —s het regent baksteenen ou kattejongen;
cela rime comme — et miséricorde dat rijmt als
zwavelstok en inktkoker; 2 (femme) boonenstaak
f.; 3 (zoo.) -- de suisse pelikaansvoet m
/hallebardier m. hellebaardier ni. & f.
7haliebreda m. boonenstaak m.
1. /halfler m. 1 marktmeester; 2 marktkramer;
3 opstapelaar, loodswerkman m. & f.
2. /haliier m. 1 (vogel)net n.; 2 struik n1.
hallucination f. zinsbegoocheling t., zinsbedrog n.
halluciné m. speelbal m. van zinsbegoochelingen.
halluciner 1 v. tr. begoochelen; 2 v. intr. zinsbegoochelingen
hebben.
/halo m. (lune etc.) kring m.
J(haioir m. hennepeest m. [meting f.
/halomètre in. zoutmeter m.; ...métrie f. zout-t
/hafot rn. 1 konijnenhol n.; 2 oorveeg, muilpeer
f.; 3 blaasbalg m.; 4 (lune) kring m,; 5 (yeux)
blauwe kring m.
/haloteehnie [kl f. zoutbereiding f.
/halte 1 f. halt, rust f.; faire — halt houden; 2
rusttijd m.; 3 rustplaats f.; (station) stopplaats
f.; 4 interj. halt! hou! — là halt daar, (fig.) stil,
zacht wat.
haltère m. 1 balanceérkolf f.; 2 (gymn.) halter
m.; faire des —s met de halters werken; 3 (ins.)t
J"halurgie f. zoutbereiding f. [wiegelkolfje n.
/hamac tak] m. hangmat f.; — à l'anglaise ou à
cadre raamkooi f.
hamadryade f. 1 boomnimf f.; 2 ZuidamErikaansche
boterbloem f.; 3 mantelbaviaan m.; 4 boomadder
f.; 5 Australische boomspin f.
1. /hambourg m. 1 zalmvat n.; 2 Hamburger;
2. /Hambourg m. Hamburg n. [sigaar f.
hambourgeois 1 adj. Hamburgsch; 2 m. H—
Hamburger; H—e f. Hamburgsche f
/hameau m. (y)gehucht n.
hamecon m. 1 (visch)angel, (visch)haak m.; —
armé snoekhaak m.; mordre à 1'— aanbijten,
toebijten; 2 (en gén.) haakje n.; 3 (poisson) smalkop
m.; 4 haakvlinder m.; 5 drilboog m.; 6 (hist.)
H— Hoeksche m. [bezet; 3 angelvormig.
hameconné adj. 1 angeldragend; 2 met hakeni
Hameconnier m. (hist.) Hoeksche m.
f hampa f. 1 schacht f., stok, steel m.; — de drapeau
vlaggestok; 2 (bouch.) borststuk n.) f.;
(eerf) kossem m. [m., marmot f.
/hamster [èr'] m. 1 hamster f.; 2 (fig.) langslapert
/han interj. & m. oef interj. & n.; faire ou
pousser un -- een oef slaken, oefen.
/hanap [ap'] ni. nap m.
/hanche f. 1 heup f.; avoir des —s breede ou
sterke heupen hebben; se mettre ou être sur les
---s, mettre les poings sur les —s de handen op
de heupen zetten.
/handicap m. (wedren ou wedstrijd m. met) wegruiming
f. van alle voordeelige kansen, handicap
n. [(voor), handicapeeren.
/handicaper v. tr. de kansen gelijk makent
7hanebane f. zwart bilsenkruid n.
/hangar(d) m. loods, schuur f.
7hanneton m. 1 meikever, molenaar, mulder m.;
— vernal voorjaarstor f.; — doré gouden tor; se
tenir comme les —s als klitten ou mosselen aaneenhangen;
avoir un -- dans le plafond een slag
van den molen hebben; — vole, vole, ton mari est
à l'école vlieg, molenaar, vlieg, je vader is een
dief; 2 (techn.) soucis de --- franje f. met kwastjes;
couleur — meikeverkleur f., roodbruin n.
Ithannetonner v. tr. van meikevers zuiveren.
7 Hanovre m. : Ie — Hannover n.
/hanovrien 1 adj. ( «ne) Hannoveraansch; 2 m.
H— Hannoveraan m.; H---ne Hannoverin f.
Ithanse t. hanze f.
/hanséate ni. lid n. der hanze, hanzeaat m.
/hanséatique adj. hanzeatisch; ville — hanzestad
t.
/hanter 1 v. tr. omgaan met, verkeeren met; dismoi
qui tu hantes, je te dirai -,qui tu es waar men
mee verkeert, wordt men mee geëerd; 2 (endroit)
bezoeken, verkeeren in ou op; avoir bien hanté les
foires van alle markten thuis zijn; 3 être hanté
(door spoken) bezocht worden; cette maison est
hantée par les revenants in dat huis spookt het ou
spoken de geesten; maison hantée betooverd huis
n.; 4 se — bezocht worden, (aussi) met mekaar
omgaan; 5 v. intr. verkeeren; — chez veel aan
huis komen bij. [n., nachtmerrie f.
/hantise f. 1 omgang m.; verkeering f.; 2 spokent
/happe f. 1 asring m., asscheen f.; 2 (porte,
fenêtre) grendel m.; 3 (charp.) lijmschroef f.; 4
(fonderie) snaveltang f.; 5 (vase) handvatsel,
oor n.
,thappe-ehair m. (pl. id.) 1 politieagent, dievenleider;
2 schraper, vrek ni.
,thappelourde f. 1 valsche steen, glassteen m.; 2
(fig.) schijnschoone, schijngoede m.; schijngoed
paard n.
/happement m. 1 (op)snappen; 2 vastkleven n.
J^happer 1 v. tr. snappen, opsnappen; (fig.) snappen,
vangen; 2 v. intr. vastkleven, zich hechten
aan; —(le taillis)vluchten,loopen. [(poét.)rosn.
/haquenée f. 1 tel(ganger) m.; 2 telgang m.; 31
haquet —
thaquet m. 1 paardje n.; 2 rolwagen, vrachtwagen,
bierwagen m. [rolwagen).
J(haquetier m. sleeper, voerman m. (van eent
/harangue f. aanspraak; (plus lon g) redevoering
f.; (iron.) sermoen n.
tharanguer 1 v. tr. aanspreken; 2 v. intr. een
aanspraak ou redevoering houden; (iron.) redevoeren;
3 (mauv. part) een preek houden, de les
lezen. [3 vitter ni.
,harangueur rn. 1 woordvoerder; 2 babbelaar;l
/haras m. 1 paardenfokkerij, stoeterij f.; les ---
het stoeterijbestuur n.; 2 ara, Amerikaansche
papegaai m.; 3 (mil.) lansschild n.
/harassernent m. uitputting f.
,i harasser v. tr. uitputten, afmatten, afjagen,
afjakkeren; je suis harassé ik ben af ou op.
tharcelage, harcèlement m. 1 tergen, sarren n.,
terging f., gesar n.; 2 bestoken n.
tharceler v. tr. 1 tergen, sarren, kwellen; 2
(ennemi) bestoken, verontrusten.
tharceleur ni. 1 terger, sarder; 2 bestoker m.
1. /harde f. 1 troep m. (wild); (oiseaux) vlucht
f.; 2 koppelband m.
2. /harde f. kleedermot f.
3. /harde f. 1 (matrozen)pakzak in.; 2 stuk n.
plunje, lomp f.; —s plunje f.
/harder v. tr. 1 koppelen; se harder zich in de
koppelbanden verwarren; 2 (peaux) stolt(s)en.
1. ,"hardi adj. 1 stout; 2 vrijpostig, vrijmoedig,
driest, onbeschaamd; — à la soupe nooit verlegen
voor zijn bord; 3 stoutmoedig, koen.
2. hardi inter). ferm ! stout maar !
/hardiesse f. 1 stoutheid f.; pardonnez-moi la —
de vergeef me dat ik zoo stout ou vrij ben te; 2
vrijpostigheid, vrijmoedigheid, driestheid, onbeschaamdheid;
3 stoutmoedigheid, koenheid f.;
4 stoute uitdrukking f.; 5 stoute bouw m.
/hardiment adv. 1 stout; 2 driest, onbeschaamd;
3 stoutweg, vrijuit.
tharem [èm'] m. 1 vrouwenhuis n., harem m.; 2
(vrouwen f. pl. van den) harem.
thareng In. haring m.; -- saur ou fumé bokking
m.; — pec ou salé pekelharing; — vierge maatjesharing;
— en vrac wrakharing; — bouffi panharing;
— roulé rolmops m.; pêche du --- haringvisscherij
f.; caque de —s (vide) haringvaatje n.,
(remplie) vaatje haring; maigre comme un —
saur zoo mager als een graat; la journée des H—s
de slag in. der Haringen. [scherij f.
/harengaison f. 1 haringtijd m.; 2 haringvis-1
/harengère f. haringvrouw f., (fig.) vischwijf ti.
tharengueux, ...guier m. 1 haringbuis, ...schuit
f.; 2 haringvanger, ... visscher m.
/harenguière f. haringnet n., haringschakel f.
/hargneux adj. (...euse) 1 kwaadaardig, bijtachtig;
2 kijfachtig, kribbig, snauwachtig.
J^harieot m. 1 (cuis.) witte boon; 2 (bot.) snijboon
f.; -- nain kruipertje n.; --- d'Espagne
Spaansche boon, pronkboon; — vert groene
boon, A onhandige dief m. ou dievegge f.; 3 --
258 -- harper
de mouton schapenvleesch n. met (aardappelen
en) rapen, (fig.) mengelmoes n.; —s (iron.)
smul f., eten n.; hotel des H—s hotel n. in den
Houten Lepel.
7haricoter v. intr. 1 knutselen, prutsen, knoeien;
2 schacheren.
/haricoteur .m. 1 knutselaar, prutser, knoeier m.;
2 schacheraar; 3 beul m. [2 torenlei f.
/haridelle f. 1 knol m.; (fig.) magere merrie f.;1
/ Harlebeke m. Harelbeke n. [mer(olie) f.
/ Harlem m. Haarlem n.; (huile) de — Haarlem-1
harmonica in. harmonica f., trekorgel n.
1. harmonie f. 1 samenstemming, harmonie f.;
concert d'— concert n. van blaasinstrumenten,
harmonieconcert; table d'— klankbodem m.; 2
harmonie(leer) f.; 3 (fig.) welluidendheid f.; faire
de 1'--- (iron.) muziek maken; 4 (fig.) overeenstemming
f.; l'— de toutes les panties de overeenstemming
van alle deelen; — itnitative klanknabootsing
f. [Hoirmony n.
2. Harmonie f. 1 (bist.) Harmo nia f.; 2 (géog.)1
harmonier = harmoniser.
harmonieux adj. (...euse), ...eusement adv. 1
samensternmend; 2 (voix, son, stele) welluidend;
3 overeenstemmend.
harmonique 1 adj. samenstemmend, harmonisch;
2 f. welluidendheidsleer, hairnoniek f.;
3 m. samenstemmende toon m.
harmonisation f. welluidendmaking f.
harmoniser 1 v. tr. doen overeenstemmen. doen
harmonieeren; 2 — qq. iem. met muziek overgieten;
3 v. intr. & s'— overeenstentrnen.
harmoniste en. harmonist in.
harmonium [om'] m. huisorgel, iiarmonium n.
/harnachement m. 1 optuigen n.; 2 (rij)tuig,
paardetuig n.; 3 aantakeling f.
tharnaeher v. tr. 1 optuigen; 2 (iron.) aantakelen,
opdirken.
tharnacheur m. I optuigen; 2 zadelmaker m.
,harnais tn. 1 harnas n., wapenrusting f.; blanchir
ou vieillir sous le -- in den (wapen)dienst
grijs worden; 2 (paarde)tuig n.; -- d'avant, de
derrière voortuig, achtertuig; 3 voertuig, gareel
n.; (cheval de) — trekpaard n.; 4 kleeren n. pl.,
tuig n.; 5 vischgerei, vogelgerei n.
,/ haro interj. & n:. haro interj. & n.; crier —
haro roepen; droit de — haro-recht n.
Harpagon m. 1 Harpagon m.; 2 h— vrek tn.;
3 enterhaak m. [uiteenloopen.
/harpailler 1 v. tr. : se — plukharen; 2 v. intr.'*
/harpe t. 1 harp f.; 2 (honde)klauw m.; 3 A
vingers m. pl., hand f.; 4 A tralies f. pl.; pincetde
la — 1 op de harp spelen, 2 met de vingers
werken, .3 achter de tralies zitten; 5 (arch.) bindsteen
m.; — de bronze houvast n.; 6 eggebrug f.;
7 harpschelp f.; 8 (poisson) zeelier f.
/harpé adj. harpvormig, sterk van borst en slankt
/harpeau m. (^ x) enterdreg f. [van buik.
tharper 1 v. tr. aangrijpen, vastklampen; 2 v.
intr. harpen; 3 (cheval) den hanetred hebben.
harpie — 259 -- haut
/harpte f. T harpij f.; (fig. aussi) bloedzuiger m.
/harpin ni. 1 bootshaak m.; 2 (bétail) pootkool f.
/harpiste m. & f. harpenaar m., harpspeelster f.
tharpon m. 1 harpoen m.; 2 (mur.) anker, houvast
n.; 3 (scie) schulpzaag f.; 4 (serrure) duim
m., kram f.
,harponnage, ...nnement m. harpoeneering f.
,harponner v. tr. harpoeneeren.
;harponneur m. harpoenier ni.
/harponnier ni. 1 (zoo.) harpoenreiger m.; 2
(bot.) hondsroos f.; (en gen.) klasplant f.
/hart f. 1 teeneri band, wiepband m.; 2 strop i-n.;
la — au con de strop om den hals; 3 stolts f.
/hasard m. 1 toeval n.; coup de — gelukslag m.,
gelukskans f.; doctrine des —s leer f. der kansberekeningen;
jets de — kansspel n. : les —s de la
guerre de oorlogskansen; corriger Ie — liet toeval
leiden; au -- op goed geluk af, zooals 't valt; au
— de la plunie zooals de pen wil(de); à tout — op
goed geluk, in elk geval; par — bij geval, toevallig;
2 gevaar n.; exposer au — in 't gevaar
stellen; 3 koopje, (buiten)kansje n.; 4 inter).
nog eens !
thasarder 1 v. tr. wagen; — le paquet liet boeltje
wagen; qui ne hasarde riep na rien wie niet
waagt, die niet wint; 2 zich blootstellen aan; 3 v.
intr. & se — wagen, gevaar loopen; — de, se —
de ou t het wagen om te, zich er aan wagen om
-te; 4 blond hasardé gewaagd ou rossig blond;
viande liasardée aangetast vleeseb n.
J(hasardeusement adv. gewaagd.
thasardeux adj. ...euse 1 (actif) stout, vermetel;
2 (pass.) gewaagd, hachelijk.
^haschisch m. = hachisch.
/hase f. 1 wijfjeshaas m.; 2 wijfjeskonijn n.; 3
(fig.) -konijnenmoer f.
Hasselt m. 1 Hasselt n.; 2 h— (eau-de-vie) hasselt
f.; tin — een (glas) hasselt n. [naar m.
/hasseltois 1 adj. Hasseltsch; 2 m. H— Hasselt-t
past m. steel ni.; arme d'— stootwapen n.
hasté 1 adj. sp,iesi'ormig; 2 m. spiesvormige zeekarper
n1.
/háte f. haast f., spoed ni.; avoir grande — (veel)
haast hebben; mettre de la — à zich haasten om;
la — nuit souvent haastige spoed is zelden goed;
á la — inderhaast; en grande '—, en toute — in
aller ijl.
,hater v. tr. 1 verhaasten, bespoedigen; (personnes)
doen haasten; háté .1 haastig, 2 aangespoord,
3 verhaast, 1 vergevorderd; hát:ez inter).
harder! 2 se — zich haasten, zich spoeden; qui se
háte trap se fourvoie haastige spoed is zelden
goed. [vroegrijp.
/hátif adj . ( . . . ive) vroeg, vervroegd; (fruit, esprit)1
,hativeau in. ( max) vroegrijpe vrucht, vroegpeer,
vroegerwt f.
/h^tivement adv. vroeg(tijdig).
J"hátiveté f. vroegrijpheid f.
/hauban m. 1 hijschtouw n.; 2 (artill.) snantouw
n.; 3 (mar.) touw, stag, span n.; --s want
n.; 4 kolomvormige wolk, streep f.; 5 (télégr.)
ankerdraad m.
7haubergeon m. maliënkolder, wapenrok m.
/haubert m. pantserhemd ii.; fief de— pantserleen
n.
/hausse f. I verhooging f., onderstuk n.; (spéct)
verhoogwig, verhoogplank, verhooglaag f.; 2
(cornrn.) rijzing f., (denrées) opslag m.; être
en — rijzen, opslaan, stijgen; 3 (agric.) stut m.;
(arme) opzet m., vizier n.; (archet de violon)
sleuf f.; (chaussurei achterlap m.
/hausse-col to. ( - «[s]) 1 schouderharnas n.,
ringkraag m.; 2 patroontasch f.; 3 kraagekster f.,
.kraagleeuwerik m., kraagmerel f., kraagkolibrie
m., kraagbijeneter m.; — noir mierenbeer m.
/haussement m. verhoogen, optrekken, ophalen n.
/hausser 1 v. tr. hooger maken, verhoogen; (mur,
maison) optrekken; (épaules) ophalen; (bras,
jambe) oplichten; — le coude (iron.) het glaasje
lichten; (eaux) opstuwen; (un vaisseau) opzeilen;
(voix, ton) verheffen; (courage) doen stijgen,
doen klimmen; (poterie) verdikken; 2 (avec une
machine) opheffen, oplichten, opwinden; 3
(monnaie, marchandises) verhoogen, doen rijzen,
doen stijgen; (salaire) verhoogen; 4 se —
zich opheffen, (fig.) zich verheffen, (temps)
opklaren; 5 v. intr. hooger worden, rijzen, stijgen,
(eau, aussi) wassen.
thaussier m. speculant m. op rijzing. [lijn f.
thaussière f. 1 netboord m.; 2 tros m., paarde-1
1. /haut adj. & adv. T hoog : 1 marcher ou
porter la téte —e het hoofd rechtop ou omhoog
dragen; porter la tête bien —, le porter — zijn
neus in de lucht dragen; (cheval, homme) —
monté hoog, langbeenig; — la main 1 eigenmachtig,
2 zonder moeite, met glans; mener — la
main de teugels hooghouden; tenir la main —e
à kort houden; — les mainsl handen op! avoir,
prendre la —e main de leiding hebben, op zich
nemen; — Ie pied 1 met opgeheven voet, 2 voort,
uit den weg, 3 weggevlucht; faire — le pied zich
uit de voeten maken, uitsnijden; un (cheval) —
le pied een ongezadeld en ongetuigd paard; tin
train — le pied een leege trein m.; vol — hoogt
vlucht f.; voler — hoogvliegen; s'élever bien
— hoog stijgen, (prix) rijzen, (compte) hoog loop4n;
voir plus — zie hooger ou hierboven ou hiervoren;
reprendre de plus -- van vroeger af opvatten
ou ophalen; là — daar boven; — et bas omhoog
en omlaag, boven en onder, (fig.) onbepaald;
avoir le coeur bien — het hart hoog dragen, grootmoedig
zijn; 2 le — bout de la table het oppereind
van de tafel; H—e Saxe Opper-Saksen n.;
H---e Egypte Opper-Egypte n.; H —es Alpes
Opper-Alpen m. pl.; H —e Loire Boven-Loire f.;
H —e Seine Boven-Seine f.; — allemand Hoogduitsch,
(iron.) koeterwaalsch n.; ville —e
bovenstad f.; 3 l'épée —e (loc. adv.) met opgeheven
zwaard; de —e lutte met geweld(igen
strijd); 4 —e marée hoogwater n.; —e met
haut — 260 — havir
1 hooge zee f., hoog tij n., 2 volle zee, ruime
zee; torpilleur, flore de —e nier diepzeetorpedoboot,
diepzeeflora f.; 5 de —e graisse zeer vet;
(mou?ton) -- cóté bovenzijde f.; 6 les cafés, les
fonds sont --s de koffie staat hoog, de fondsen
staan hoog; 7 (mathém.) — et bas boven en
beneen, in den teller en in den noemer; 8 — sori
hooge toon m.; monté trop — te hoog gestemd;
—s cris luide kreten m. pl.; à --e voix niet luide
stem, luidop; parler — luid spreken, (fig.) een
hoogen toon aanslaan; plus — luider; très —
hard; tout -- overluid; le prendre — ou sur
un — ton, avoir le verbe — een hoogen toon
voeren ou aanslaan; 9 —e antiquité hooge ou
grijze oudheid f.; — moyen áge hooge ou vroegere
middeleeuwen f. pl.; -- carême vroege vasten f.;
—e nouveauté allerlaatste nieuwigheid f.; I0
—s faits (d'armes) groote ou schitterende heldendaden
ou wapendaden; --es qualités groote ou
verheven eigenschappen f. pl.; — style verheven
stijl m.; —es idées groote gedachtenf. pl., grootsche
ontwerpen n. pl.; avoir unie —e idée de een
grootera dunk hebben van; tenir en --e estinie
zeer hoog achten; —e injustice groote ou schreeuwende
onrechtvaardigheid f'.; --e trahison
hoogverraad n.; —es sciences, rnathématiquues
hoogere wetenschappen f. p1., wiskunde f.; —
enseignernent hooger onderwijs n.; messe ---e
hoogmis f.; — comique hooger blijspel n.,
(iron.) volmaakte klucht f.; — fonctionnaire
hooge ambtenaar m.; —e police staatspolitie f.;
—es classes hoogere standen m. pl.; — clergé
hoogere geestelijkheid f.; le — commerce de
groote handelswereld f.; la —e 1 de hoogere
kringen rn. pl., 2 de groote financie(wereld) f.;
— lieu hoogte f.; en — lieu (fig.) in ou tot de
hooge kringen, bij ou tot de hooge bazen; —
et puissant (titre) hoogmogend; le très H— de
Allerhoogste in.
2. haut m. 1 hoogte f.; sur un — op een hoogte;
avoir 33 pieds de — een hoogte van ' 3 3 voet hebben,
.33 voet hoog zijn; tomber de son -- languit
vallen; (fig.) uit de wolken vallen, uit zijn lood
geslagen zijn; 2 bovenste n., bovenkant m.,
bovenzijde f.; le -- de la rue ou du pavé de
bovenzijde ou de hooge zijde van de straat; don-
,ier le — du pavé den voorrang geven; le — de
la ville de bovenstad f.; — de la cuisse bovendij
f., bovenschenkel rn.; 3 hoogste n.; top m.; tomber
du --- de 1'arbre van den top van den boom vallen,
van boven uit den boom vallen; crier du —
de sa tête luidkeels schreeuwen; gagner le — het
toppunt bereiken, (fig.) wegvluchten, uitsnijden;
4 le — (de la voix) de hoogere tonen m. pl.; 5 de
— uit de hoogte; de — en bas van boven naar
beneden; du — de la colline van den top des
heuvels; du — du ciel van uit den hoogen hemel;
en — 1 boven, 2 (aller, monter) naar boven,
3 (en l'air) omhoog; en — de bovenaan; den —
van boven; aller par — sprongen maken; par
en —, par le — van boven, langs boven; par —
et par bas van boven en van onderen.
/hautain adj. 1 (ois.) hoogvliegend; 2 trotsch,
aanmatigend; t 3, hoogedel.
,hautalnement adv. trots, aanmatigend.
/haut-allemand adj. & (langue) m. Hoogduitsch
adj. & n. [2 hoboïst m.
/hautbois m. 1 hobo, oboè f.; basse de -- fagot f.;:
/hautboïste rn. hoboïst n-i.
/haut-de-chausse m. ( mos- -D -'[s]) (knie)broek f.
/haat-de-forme m. (mos- - ) hooge ou zijden
hoed m.
/haute f. 1 hoogere kringen in. pl.; 2 groote
financie(wereld) f.
,haute-contre f. ( Wis- co) alt(stem) f.; alt (zanger)
m.
/haute-cour f. (-os- mos) oppergerechtshof n.
/Haute-Croix f. Heikruis n.
/ Haute-f leppe f. Opvelp n.
7haute-lisse f. ('s- -os) loodrechte schering f.;
weefsel n. met loodrechte schering.
Hautem m. Houtem n.; — St- Liévin St-Lievens-
Houtem; — Ste-Marguerite St-Margariet-
Houtem.
/hautement adv. 1 luidop; 2 met nadruk, nadrukkelijk;
3 vrijuit; 4 trots, aanmatigend. [n.
J1 Haut- Empire m. eerste (Romeinsche) .Keizerrijk1
/hautesse f. 1 hoogte f.; 2 pracht, heerlijkheid f.;
3 (titre) 1-1-- Hoogheid f.
J'haute-taille f. (cDs- cns) eerste tenor rn.
/hauteur f. 1 (abstr.) hoogte f.; arrivé a — tot onder
dak opgetrokken; — du póle poolshoogte f.;
être, s'élever, mettre à la — de op de hoogte zijn,
geraken, brengen van; prendre — (mar.) de
hoogte schieten; tomber de sa — languit vallen,
(fig.) uit de wolken vallen; 2 (eau, voile) diepte
f.; (chute d'eau) verval n.; 3 (régiment) dikte,
diepte f.; être à six de — zes man dik staan; 4
(concr.) hoogte f.; heuvel m.; 5 (fig.) hoogte,
hooghartigheid, voornaarnheid f.; (mauv. part)
trotschheid, aanmatiging f.; ses —s zijn hoogmoedig
optreden n.
j7haut-fond m. ( mos- xs) ondiepte f.
/haut-le-coeur m. (pl. id.) walging f.
/haut-le-corps in. (pl. id.) 1 ruk m. van het
bovenlijf; 2 sprong; avoir ou faire un — achteruitspringen;
3 maagkramp f.
/haut-mal m. vallende ziekte t.
Haut- Rhin n1. Boven-Rijn m.
/hauturier 1 adj. (...ière) van de open zee; pilote
— buitenloods m.; navigation ...ière groote vaart
f.; 2 m. buitenloods m.
/havanais 1 adj. Havaneesch; 2 m. H— Havanees
m.; 3 m. h— Havana(sigaar) f.; 4 m.
(chien) Havanees m.
1. / Havane f.: la — Havana n.
2. /havane 1 m. Havana(sigaar) f.; 2 (chien)
Havanees m.; 3 adj. havanakleurig.
/have adj. ontdaan, ingevallen, uitgeteerd.
;l havir v. tr. & intr. aanbranden, zengen.
Lavrais - 261 — hémisphérique
iavrais 1 adj. uit Le Havre; 2 m. inwoner m.
gn Le Havre.
thavre m. (vloed)haven f.; — de barre ou de
arée vloedhaven; — d'entrée ou de toutes
arées open haven; le grand — de haven der
rligheid. [Havre.
Havre m. : Le — Le Havre n., de stad f.1
havre-sac m. (^- —s) zak; (en cuir) ransel m.
Haye f. : la — 1 den Haag, 's-Gravenhage; de
— Haagsch; il est de la — hij is een Hogelor;
2 (Alsace) Duitsch-Hagen n.
hazard(er) etc. = hasard(er) etc.
lé interj. 1 he, hei; — mais wel maar; -- oui
el ja; -- non wel neen! — là-bas hei daar; —
en wel (nu).
eaume m. 1 helm m.; 2 (mar.) helmstok m.
3bdomadaire 1 adj. wekelijksch; feuille --
2 m. weekblad n.
^bdomadairement adv. wekelijks.
^bdomadier m. 1 weekberichtschrijver m.; 2
oeder m. van de week; onderpastoor m. van de
?ek; —ière f. zuster f. van de week.
ibergement m. herbergen n.
iberger 1. v. tr. herbergen, huisvesten; — la
oisson den oogst bergen; 2 v. intr. gehuisvest
in; 3 (iron.) huishouden, leven maken.
íbété adj. stompzinnig. [nigheid f.
^bètement m. I verstomping f.; 2 stompzin-1
^béter v. tr. verstompen, versuffen; s'-- suf ou
lmpzinnig worden.
^braïque 1 adj. Hebreeuwsch; 2 m. jodenvisch
[2 vrome Jood m.
braïsant m. 1 Hebreeuwschkenner, hebraïstm.;4
i.braïsme in. Hebreeuwsch taaleigen n.
breu 1 adj. (t-oe, act. hébraïque, max) &
tngue) m. Hebreeuwsch adj. & n.; — carré
adraatschrift n.; 2 m. H— Hebreër m.
ébrides f. pl. Hebriden f. pl., Hebridische
anden n. pl.
catombe f. 1 offer n. van honderd dieren, hecanbe
f.; 2 (fig.) slachting f., bloedbad n.; 3 heca-^
etare m. hectare f., bunder n. [tombezalf f.
ctique adj. uitterend; pouls, fièvre -- tering-1
etisie f. uittering f. [pols m., teringkoorts f.
ctogramme m. hectogrom, ons. n.
etographe m. afdruktoestel in. & n.
etographler v. tr, afdrukken.
ctolitre m. hectoliter m., vat, mud n.
eto m ètre m. hectometer m.
ctostère m. hectostere f.
ctowatt m. hectowatt n. [liaan m.
géiien 1 adj. ( ene) Hegeliaansch; 2 m. hege-t
gémonie f. opperheerschappiy, oppermacht f.
gire f. hedjra f.
fidelberg m. Heidelberg n.; catéchisme d'-
idelbergsche catechismus m.
duque 1 m. heiduk m.; 2 adj. heiduksch.
n interj. welnu!
as 1 interj. helaas! wee! (moins fort) jammer
joeg! 2 m. helaas, weegeklaag n.
Helchin m. Helkijn n. [Helder.
t Helder [èrj m. : le -- den Helder; au --• in deni
thèlement m. praaien, gepraai n.
Hélène f. 1 Helena, Helene f.; Sainte-- T Sint-
Helena; 2 h— (zoo. & bot.) helena f.; 3 h-
St-Elmusvuur n.
/héler v. tr. 1 praaien; 2 D (ceuf) uitzuigen.
hélianthe m. zonnebloem f.
hélianthème m. zonnekruid n., goudroos f.
héliaque 1 adj. zonachtig, (astr.) helisch; sacrifice
-- zonneoffer n.; lever — helische opgang
m.; 2 f. zonnefeest n.
hélice f. 1 schroef f.; bateau à -- schroefboot f.;
en — schroefvormig; escalier en — wenteltrap f.
hélicoïde, ...ïdal (...aux) 1 adj. schroefvormig; 2
rn. schroeflijn f.; 3 ...ide, ...idale f. schroeflijn;
4 f. schroefvlak f.
Hélicon m. 1 Helicon. Zangberg m.
Héligoland m. Helgoland n. [centrisch.
héfiocentrique adj. zonnemiddelpuntig, helio-t
hélïographie f. 1 zonbeschrijving f.; 2 lichtdruk
m. [drukkundig.
héliographique adj. 1 zonbeschrijvend; 2 licht-t
hélïomètre m. zonnemeter in.
hélioscope 1 adj. zonnevolgend; 2 m. (phys.)zonneglas
n.; 3 (astr.) zonnekijker m.
héfiotrope 1 adj. zich naar de zon wendend; 2 m.
(bot.) heliotroop f., kreeftkruid n.; 3 draaibare
zonnewijzer m.; 4 draaibare zonnespiegel m.
hélium [om'] ni. zonnestof f., helium n.
hélix m. oorzoom, oorrand m.
Hellade f. : 1'— Hellas, Griekenland n.
hellébore m. etc. = ellébore etc. [3 heiden m.
hellène 1 adj. Hellenisch; 2 m. H— Helleen m.;
hel1én1que adj. & (langue) m. Hellenisch adj. &n.
hellénisme m. T hellenisme n. : 1 Grieksch taaleigen
n.; 2 Grieksche volkseenheid f.; 3 (sous
,Julien) herlevend heidendom n.
helléniste m. 1 Grieksche Jood m.; les —s de
Zeventigen m. pl.; 2 Griekschkenner; 3 Griekenvriend
in. [m.; 3 adj. ingewandswormachtig.
helminthe 1 m. ingewandsworm m.; 2 wormsteen)
Helvétie f. : 1'— Helvetië, Zwitserland ti.
helvétien 1 adj. ('ne) Helvetisch, Zwitsersch; 2
m. H— Helvetiër, Zwitser m.
helvétique adj. Helvetisch, Zwitsersch.
/hem 1 inter]. hm!,2 m. hm, kuch m.
hémateux adj. (...euse) bloed(vat)achtig.
hé matje [ti] f. bloedlichaampje n.
hématine f. ronde kleurstof f.
hématite f. bloedsteen m., rood ijzeroxyde n.
hématose f. bloedbereiding f.
hématurie t. bloedwateren n.
héméralope adj. dagzichtig.
hémicycle m. halve cirkel, halve kring m.
hémiplégie, ...plexle f. eenzijdige beroerte, halve;
hémiptère adj. halfvleug6lig. [lamheid f.
hémisphère m. T halfrond n.; —s de Magde--
bourg Maagdenburgsche halve bollen m. pl.
hémisphérique adj. half bolrond.
hémistiche — 262 -- hérite
hémistiche, ...stlque m. halfvers 'n.
hémoptoïsme, ...ptysle f. bloedspuwing f.
hémoptysique 1 adj. bloedspuwend; 2 m. bloedspuwer
m.
hémorr(h)agie f. bloed(uit)storting, bloeding- f.
hémorr(th)agique adj. bloed(uit)stortings-, van
bloeding.
hémorr(h)oïdal adj. (...aux) speenaderlijk ;
sang — speenaderbloed n.; flux — speenadervloed
m.; veine —e speenader f.
hémorr(h)oïdale f. 1 speenader f.; 2 akkeraardedistel
f.; 3 lepelblad n.
hémorr(h'toïdes f. pl. aambeien, spenen f. pl.,
gulden ader f.; herbe aux — aambeienkruid n.
hémostase f. bloedstilstand m.; 2 bloedstelping f.
hémostatique adj. (& m.) bloedstelpend (middel
n.).
hendécagone [in j 1 adj. elfhoekig; 2 m. elfhoek m.
hendécas(s)yliabe [in) 1 adj. elflettergrepig; 2 m.
elflettergrepig vers ou woord n.
/hennir [a-nir, en'-nirf v. intr. hinniken,
grinniken.
/ennissement m. hinniken, gehinnik n.
, 4 hennuyer - hainuyer.
/Henri m. Hendrik m.; -- quatre Hendrik dt.
Vierde; 2 h-- dor Hendriksrozenobel m.; 3 bon
— (bot.) algoede ganzevoet rn.
Henriette f. Hendrika, Rika f.
hépalgie f. leverpijn f.
hépate m. 1 levervisch m.; 2 leverkrab f.
hépatique 1 adj. leverachtig, lever-; eonduit, maladie
— leverbuis, leverzielcte f.; 2 f. leverplant f.
hépatite r. 1 leverontsteking f.; 2 (minér.) leversteen
m.
heptacorde 1 adj. zevensnarig; 2 m. zevensnarige
lier, zevensnaar f.; 3 zeventonige ladder f.
heptaèdre 1 adj. zevenvlakkig; 2 m. zeven-t
heptagonal adj. (...aux) zevenhoekig. [vlak n.
heptagone 1 adj. zevenhoekig; 2 m. zevenhoek m.
heptaméron iT . zeven-dagenreeks f., heptameron
n. [koninkrijken.
heptarchie f. 1 zevenheerschappij f.; 2 zevental n.#
Héraclée f. 1 Heraclea n.; 2 h— Herculesfeest n.
Héraclite m. Heraclitus m.
héraldique 1 adj. wapenkundig; colonne
wapenzuil f.; graveur -- wapensnijder en.;
science ; : 2 f. wapenkunde, heraldiek f.
héraidiste m. wapenkundige m.
/héraut m. wapenbode, heraut; (fig.) bode m.
herbacé adj. grasachtig; couleur —e graskleur f.
herbage ni. 1 weiland n.; 2 grasopbrengst f.; .3
weiderecht n.; 4 moeskruiden n. pl.
herba f. 1 (gazon) gras n.; aux —s bij 't spruiten
van 't gras; mettre un cheval à 1'-- een paard
op 't groen zetten; couper 1'— sous le pied l qq.
iem. het gras voor de voeten wegmaaien; en —
groen, (fig.) in den dop; 2 (plante verte) kruid
n.; —s potagéres moeskruiden n. pl., groente f.;
sot.tpe aux —s groentesoep f.; fines —s fijne
groenten; --s fines geurige toekruiden; —s
médicinales geneeskruiden; —s vulnéraire
wondkruiden; —s marines zeewier n.; rnauvals
-- onkruid n.; --s de la St-Jean .St-_Janskruider
emplover toutes les —s de la St-Jean tooveri
f. gebruiken; — sainte alsem m., absint n.
herber v. tr. 1 (linge) bleeken; 2 (cheval) kruider
herbette f. jeugdig gras n.; 2 kruidje n., groente 1
herbeux adj. (...euse) 1 grazig; 2 grasachtig.
herbier rn. 1 kruidenboek n.; 2 plantenverzame
ling f.; 3 grasschuur f.; 4 (rumin.) eerste maa,
f.; (faucon) luchtpijp f.; 5 (péche) grasbank i
herbière f. 1 groentevrouw; 2 grashaalster f.
herbivore 1 adj. grasetend; 2 m. grasetend die
n., graseter m.; 3 graskever f.
herborisateur ni., ...trice f. kruidenlezer in
—es f.
herborisation f. 1 kruidenlezen n., ...lezing f
wandeling f. om kruiden te zoeken; 2 kruic
vorming f.
herboriser v. intr. 1 kruiden lezen ou zoeken;
een kruidvorm m. vertoonen.
herboriseur m. kruidenlezer ni. [kooper n
herboriste m. 1 kruidenlezer; 2 n1. kruidenverherboristerie
f. kruidenhandel; kruidenwinkel m
herbu adj. begraasd.
Herck-Ia-Vilie m. Berk-de-stad, 'Â uust-Herkt –
t-Lambert St-Lamberts-Hark n.
Hercule m. 1 Hercules m.; 2 1?— hercules, athlei
m,.; biti ou taillé en -- gebouwd als een hercule,
herculéen, ... tien ( ne), ...lique adj. herculiscl
7h ère m. 1 kerel m.; pauvre --- arme stakker rr
héréditaire adj. crrelijk; (maladie, vice) aar
geërfd. [goed, erfrecht r
hérédité f. erfelijkheid f.; (jur.) erfenis f., erf
hérésiarque m. aartsketter m.
hérésie f. ketterij f
héréticité f. ketterachtigheid f., kettersche n.
hérétique 1 adj. kettersch; 2 rn. ketter m.; 3 f.
hérétiser v. tr. verketteren. [ketterin
t Hérinnes m. Herne n.
/hérissement m. opzetten; oprijzen n.
hérissé adj. stekelig, borstelig, (fig.) stug, hal,
starrig, weerbarstig; -- de doorspekt met, vol vai
— de baïonnettes niet gevelde bajonetten.
,hérisser 1 v. tr. opzetten, overeindzetten; (étoffi
opstrijken; 2 stekelig ou ruig ou borstelig maker
3 (met steocels) omgeven ou bezetten; 4 (mac
herapen; 5 v. intr. & se — oprijzen, te benl
rijzen, (fig.) zich bezetten , met), vol zijn Í van.
zijn borstels overeind zetten.
J^hérisson m. 1 egel m.; (fig.) stekelvarken n.;
:eeëgel; 3 egelvisch; ii (ins.) witte egel m.;
(objets) egel m.; 6 (poutre) Friesche ruiter m.;
(pour bout., assiettes) egge f.; 8 (rnuir, grill
egge f.; en -- eggewijs.
/hérisonné adj. stekelig; (hérald.) ineengedokei
neergehurkt,
héritage m. 1 erfcLrl n., erfenis f.; oncle, tan
ét -- erfoom m., erftante f.
hériter v. tr. & intr. erken.
;ritier -- 263 -- heure
eitier m., ...ière f. erfgenaam m., ...name f.;
je ... ibre rijke erfdochter f.; prince -- erfns
m.
maphrodie f., ...ditisme m. tweeslachtigheid f.
rmauhrodite 1 m. Hcrrnaphrod`tus w...; 2 hni'rouw
f., hermaphrodiet m. && f.; 3 adj.
,eslachtig. [kunde f.
méneutique i adé. uitlegg„,ni; 2 f. uitleg-t
rmès m. 1 Herirees, Mercurius m.; science d'--
inetische wijsbegeerte f.; 2 (astr.) Hermesi'lek
3 h--- Hermeszuil f.; 4 lh— hermeskcge! m.
hermétique adj. 1 h..rm, tisch; colonne --- Herszuil
f.
hermétique adj. luchtdicht.
rmine f. 1 hermelijn(wcze! f.) ni.; 2 hermelijnnt)
n.; d'— hermelijnen .dj.
•minette f. (kutpers)dissei m.
-mitage in. kluis f.
mits m. kluizenaar, heremijt m.
erniaire 1 adj. van de hreukier?; bandage —
!ukband ni.; 2 f. breukkruid n.
ernie f. breuk f.
ernieux adj. (...euse) 1 g..broken; 2 kreuk-t
ernute n-i. -& f. Hernhutter m., —in f. jachtig.
árode nl. Herodes m.
rodiade f. Herodias f.
•odien 1 adj. (—;ne) Herodiaansch; 2 m. Hrodiaan
m.; 3 (historien) H-- Hemd/anus m.
^rodote ni. Herodotns ni.
roïcité f. heldhaftigheid f.
roï-coinédie f. .heldenblijspel n.
roï-eomique adj. kluchtig verheven.
róï d e f. heldenbrief m.
'ome 1 f. heldin f.; 2 adj. heldhaftig.
•oïque 1 adi. heldhaftig, helden-; femme —
dhaftige vrouw; action, poésie, poème, vers,
, temps—heldendaad f., heldenpoëzie f., heldicht
n., heldcndichtrnaat f., heldeneeuii' f.,
Veentijd m.; remède --gewaagd middel n., paarrremedie
n.& f.; 2 m. heldhaftige nl.; 3(abstr.)
.thaftige n.; il y a de 1'— dans er is iets held-t
oïquement adv. heldhaftig. [haftigs in.
oïsme -n. heldhaftigheid f., heldenmoed m.
ron m. 1 reiger; 2 (poison) zwaardvisch m.
ronneau rn. (^nx) reigertje n.
ronnier adj. (...ière) reigerachtig, reiger-;
au ou fa:ucon — reí <rervalk; cuisse ...ière
herbout m. [gernest n.
óronnière f. 1 (femrrie) hoonenstaak f.; 2 rei-;
gros m. held in.; en — als een held; e'est son —
is een held voor hem.
rpe f. 1 molentremel m.; 2 stormegf.; 3 hondeaw
m.; •1 —s zeedriften f. pl., strandgoederen
>1.; 5 —s regelingen f. pl.
rpès [s 1 rn. vlecht f., dauwvorm m.
rpétique adj. vlechtachtig, dauwwormachtig.
rsage m. eggen n.
rse f. 1 eg(ge) f.; 2 (égl.) kaarseneg; (théat.)
penstellage f.; 3 1 stortneg, _' valpoort f.,
we.k n.
/ Herseaux n:. Herseeuw n.
Jtherser v. tr. eggen.
therseur m., ... euse eggen m., egster f.
Herzégovine f. : 1'— Herzegpwina n.
Herzégovinien t adj. (xne) Herzegowinisch;, 2
m. H--- Herzegowiner m.
Hesbaye f.: la — Haspengouw n.
hesbayen adj. (—, ne) Haspengotrwsch.
Hésiode rn. Hes;odus m.
hésitation f. 1 aarzeling, w-ifeling f.; 2 hapering,
stottering f.
hésiter v. intr. i aarzelen, weifelen (sur in, à ou
de om te); 2 haperen, stotteren.
Hesper [èr'j ni. Hesperus m., avondster f.
Hesoéride f. Hesperide, dochter f. van den nacht.
t Hesse f.: la — Hessen n.; — rhénane Rijn-
Hessen.
/hessois 1 adj. Hessisch; 2 m. H— Hes m.;
H—e f. Hessin f. [zonderling, vreemd.
hétéroctite adj. afwijkend, onregelmatig; (fig.)1
hétérodoxe 1 adj. onrechtzinnig, andersgeloovend;
(fig.) onwetenschappelijk; 2 m. onrechtzinn
ige m. [onwetenschappelijkheid f.
hétérodoxe, ...doxité f. onrechtzinnigheid; (fig.)»
hétérogène 1 adj. ongelijksoortig; (none) ongelijkslachtig;
(nonibre) gemengd; nombres sourds
--s g:tallen met verschillende wortelteekens; 2 m.
plantdier n. van organische en anorganische stof.
hétérogénéité f. ongelijksoortigheid t.
hétéroseïen m. eenschaduwige m.
/hêtre m. beuk(enboom) m.; bols de -- beukenhout
n.; de ou en - beukenhouten,
jtheu inter[. hm! zoo zoo.'
heur rn. geluk n.; il n'y a qu' — et malheur dans
ce monde alles op deze wereld hangt van 't geluk
af; plus d'-- que de sagesse ou science meer
geluk dan verstand.
heure t. 1 uur n.; une — et derrie anderhalf uur;
une — d'horloge een geslagen uur; quelle —
est-il? hoe laat is het? il est tape —, trois —s
het is een (uur-), het is drie (uur); 1'— est avancée
het is al laat; à quelle — commence le spectacle?
hoe laat begint de schouwburg? t huit
—s om acht uur, om achten; —s dérobées snipperuren,
deux --t de chemie twee uur ou uren
gaars; —s du matin, d'étude, de bureau morgenuren,
leeruren, kantooruren etc.; 1'— du repos het
rustuur; une -- de repos een uur rust; 1'-- du
diner, du bureau, de se coticher etenstijd, kantoortijd,
slapenstijd etc.; — de Greenwich Greenwichtijd
m.; — de. Paris Parijsch tijd m.; il est
(1')— de het is tijd om; 2 bonne, mauvaise —
gelegen, ongelegen oogenblik n.; avoir de bonnen
et de mauvaises —s, avoir de bons et de mauvais
quarts d'— ongelijke uren hebben; passer
un mauvais quart d'— een hachelijk oogenblik.
overbrengen; quart d'— de grace gratiekwartiertje,
prinsenkwartiertje n.; le quart d'— ele
Rabelais het kwartiertje van Rabelais; un ami
de toutes les —s een vriend die: ieder uur welkom
heureusement - 264 -- hippocampf
ou te vinden is; prendre (jour et)--- pour (dag
en) uur bepalen, om; prendre 1'—, mettr-e_ sa
montre á l'— zijn .uurwerk juist zetten;. avoir
1'-- weten hoe laat het is, een uurwerk bij zich
hebben; deurander, regarder 1'— vragen, kijken
hoe laat het is; j'ai vu 1'— que ik heb den tijd
geweten toen; 3 à 1'— 1 op tijd, . 2 per uur; être
1'-- 1 op tijd zijn, 2 per uur werken; marcher
á 1'-- (montre) juist gaan; prendre une voiture
à 1'--- een rijtuig per uur huren ou nemen; être
sujet à 1'---, ne rien faire qu'à ses —s een man
van de klok zijn; — par -- van uur tot uur;
à la bonne — 1 te rechter tijd, op het gepaste
ooegnblik, 2 (inter).) goed zoo! à cette —, à 1'-
actuelle, à 1'— qu'il est op dit oogenblik; tout
à 1'— (futur) oogenblikkelijk, aanstonds, (passé)
zooeven, zoo meteen; à toute --- te allen tijde; à
son.— te gepasten tijd(e); à mes ou ses —s als
't mij ou hem past; de bonne ou grande — vroeg;
d'assez bonne — tamelijk vroeg; de meilleure —
vroeger; d'— à autre van uur tot uur; pour 1'-
ou pour le quart d'— voor 't oogenblik; sur l'-
oFmziddellijk, terstond, dadelijk; 4 --s getijden
n. pl.; livre d'—s getijdenboek n.; 5 (rnyth.)
H—s Tijdgodinnen, Horen f. pl.
heureusement adv. gelukkig.
heureux adj. (...euse) gelukkig; être né --- tot het
geluk geboren zijn; être plus — qu'un roi den
.koning te rijk zijn; être — en het treffen in;
ne pas être plus -- en het evenmin treffen in;
avoir la main, la mérnoire ...euse een gelukkige
hand, een gelukkig geheugen hebben; d' ...euse
mérnoire zaliger (gedachtenis); faire un —
iemand gelukkig maken; c'est bien — que 't is
maar goed dat.
heuristique t adj. zelfzoekena; 2f.vindingskunstf.
/heurt m. 1 schok, stoot m.
/heurtement m. 1 stooten n.; 2 hiaat n., gaping f.
J( heurter v. tr. & intr. 1 stooten; (vaisseau) aanvaren;
— à la porte aan de deur kloppen; 2 (fig.)
kwetsen; (raison) strijden tegen; (opinion) tegenspreken;
amour propre heurté gekwetste eigent
iefdef.; 3 (gein t.) tokeercn; traits heurtés scherpe
trekken ni. pl.; 4 se — 1 zich stooten, ! elkander
stooten, tegen elkander botsen. 3 (fig.) zeer
afsteken. [4 aanslag m.
/heurtoir m. 1 klopper m.; 2 stootbalk; 3 buffer;l
/heuse f.: — de pompe pompzuiger m., (pomp)-
hart n.
hévé in., hévée f. hevea f., gomelastiekboom m.
hexac(h)orde adj. (& m.) zessnarig (speeltuign.).
hexaèdre 1 adj. zesvlakkig; 2 n-:. zesvlak n.
hexagonal adi. (...aux) zesh^)ekig.
hexagone 1 adj. zeshoekig; 2 m. zeshoek m.
hexamétre 1 adj. zesvoetig; 2 rn. zesvoetig vers
n., hexameter- m.
hiatus [s'] m. T gaping f. 1 (écrit) leemte f., 2
(anat.) kloof f.; 3 (gramm.) hiaat m.
hibernaire, ... nal adj. ( aux) wintersch, winter-.
hibernation f. winterslaap m..
hiberner v. intr. zijn winterslaap doen; hiber
riant 's winters slapend; animal ...ant win
terslaper ni.
Hibernie t. : 1'---- Hibernia, Ierltond n.
hibernien ( ' ne), hibernois 1 adj. Iiibernisch
Iersch; (fig.) onnoozel; 2 m. H-- Ier m.
/hibou m. ( xx) uil m.; --- de elocher kerkuil.
/hic t m•. hic n., knoop m.; voilà le -- daar tig
de knoop; 2 udv. : — et nunc dadelijk, ol
staanden voet. [m
hidalgo m. echte (Spaansche) edelman, hidalgo
/hideur f. afschuwelijkheid f.
thideux adj. (.. .euse) , ...eusement adv. afschu
welijk, afzichtelijk. [(hérald.) heipaal m^
/hie f. 1 heibluk n.; 2 (paveur) stamper ni.;
hièble f. lcruidvlier, wilde vlier f.
hiémal adj. (...aux) 1 wintersch, winter-;
(géog.) winterachtig, winter-.
thiement m. 1 inheien n.; 2 aanstampen n.;
gekraak n.; 4 (charp.) doorzetting f.
1. hier [hi-yé] 1 v. tr. heien; 2 (pavés) Iran
stampen; 3 v. intr. kraken, knarren.
2. hier [yèr' f adv. gisteren; — (au) matir
gisteren uchtend; d'— van gisteren; (d') --- il y
huit jours gisteren voor acht dagen; d'-- er
huil. gisteren over acht dagen.
/hiérarehie f. i rangorde; 2 heerschappij f.; le
H—s (anges) de Heerschappijen. [orde f
7hiérarchique adj. rangorde/lik; ordre — rang-
2thiérarchiquement adv. volgens ou naa.
rangorde. [schrift n
hiératique adj. priesterlijk; écriture -- priesterhiérogiyphe
m. beeldschrift n., hiëroglyphe f.
hiér•ogiyphique adj. T hiëroglyphisch : 1 beeld
schriftelijk; 2 (fig.) raadselachtig.
hiéronymite in. Hieronymiet m.
hiérophante m. inwijder, inwijdend priester m
/highiandais [aïj 1 adj. Hooglandsch; 2 m. H--
Hooglander en.
/high-Iife [haï-laïf 1 rr.. high-life, groote wereld 1
/high-lifer [haï-laïj v. intr. de groote wereld na-
/higiifeur [haï-laï] m. groote wereldman m. [doet
Hiiaire m. Hilarius m.
hiiar(i)ant adj. vroolijkmakend. [ruirnc
hilare, halar(i)eux adj. (...euse) vroolijk, opge.
hiiarité f. vroolijkheid, opgeruimdheid f.
/f hiie nl. navel m.
Himalaya m. Himalaya TIL
himaiayen adj. ('ne) Himalayisch.
hindou 1 adj. Hindoesch; 2 m. H— Hindoe n
Hindo(u)stan m. : 1'— Hindostan nl,
hindoustani, hindou(v)i t adj. Hindostanisci
2 m. Hindostani en.
hippiatre en. paardenmeester m.
hippiatrie f. paardengeneeskunde f. [...kunde
hippiatrique i adj. paardengeneeskundig; 2 f
hippique adj. van het paard, paarde(n)-; col
cours — paardenwedstrijd m.
hippocampe rr,. 1 zeepaard, Neptunuspaard n.;
(poisson) zeepaardje n.
Hippocrate — 265 — homéride
Hippocrate m. Hippocrates in.
Ippocratien ( ne), ...tique adj. Hippocratisch.
Ifippocrène f. Hippocrene, hengstebron f.
ippodrome in. 1 renbaan f.; 2 paardenspel n.
ippogriffe m. gevleugeld paard n.
iippologie f. paardenkunde f. (Hippoliet rn.
;ippolyte m. 1 (hist.) Hippolytus; 2 (prénorrî)l
lippone f. 1 (myth.) Hippona f.; 2 (géog.)
tippo f [devleescheter ni.
ippophage 1 adj. paardevleesch etend; 2 in. paar-1
ippophagie f. paardevleescheten n.
ippephagique adj. paardevleesch etend.
ippopotame m. 1 Nijlpaard, rivierpaard n.; 2
fig.) olifant, os ni.
irondelle f. zwaluw f.; une pauvre -- een
kaakte zwaluw; une — ne fait pa.-. Ie printemps
en zwaluw maakt den zomer niet.
irsute, ...teux (...euse) adj. ruig, borstelig.
irudiné adj. bioedzuigerachtig.
ispanique adj. Hispanisch, Spaansch.
ispanisme m. Spaansch taaleigen n.
ispide adj. ruig, borstelig. [verheffen.
hisser v. intr. hijschen, ophalen; se — zicht
istoire f. 1 geschiedenis, historie t.; peintre d'--
istorieschilder m.; 2 geval n.; eest une autre- dat
s een ander geval nu paar mouwen; le plus beau
e 1'— liet mooiste van 't geval; 3 verhaal, vertelel
n.; broden une — een verhaal verdichten ou
ersieren; une -- à dormir degout praatjes r.. pl.
oor den vaak; 4 kwestie f.; — de rire, de s'auser,
de passer de temps kwestie om te lachen,
m zich te vermaken, om den tijd te korten; 5
ing n.; jetez cette — gooi dat ding maar weg;
--s onaancenuamheden f. pl., drukte f.; avoir,
hercher des —s onaangenaamheden hekhen,#
istologie f. weefselleer f. [zoeken.
istologique adj. weefselkundig.
istorien m. geschiedschrijver m.
istorier v. tr. opsmukken, stoffeeren.
istoriette f. verhaaltje, verte;'seltje, sprookje n.
istoriographe m. (ambtelijke) geschirdschrijver^
istoriographie f. geschiedschrijjkunde f. [rn.
istorique 1 adj. historisch, (qqfois) gesc.hicdundig;
dictionnaire — historisch ou geschiedeindig
woordenboek n.; style — historiestijl,
eschiedstijl m.; 2 m. gesciiedkundig ou histoisch
gedeelte n.; 3 m. geschiedkundig verloop n.,
eschiedkundige ontwikkeling f. [speler rn.
istrion m. 1 tooneelspeler n:.; 2 (iron.) kluicht-1
iver rn. T winter m.; trimestre, quartier d'--
'intertrimester, winterkwartier n.; il a un bon
anteau poer son -- daar is hij voor den winter
tooi mee.
ivernage m. I overwinte'- ing f.; 2 wintervoe(de)r-
.; 3 winterwerk n., svintcrbewe.rking t.; 4 winteraag,
winterhaven f.
ivernal *adj. (...aux) wintersch, winter-. [m.
ivernant 1 adj. overwinterend; 2 m. wintergast)
iverner 1 v. intr. overwinteren; 2 (zoo.) zijn
interslaap doen; 2 v. tr. laten doorwinteren;
eharnp) voor den winter bewerken; 3 tegen den
winter schutten. [—ho ho!
/ho interj. ho! hei! — In lo lo ho lo lo lo! — t
J( hobereau m. (c- x) 1 landjonker m.; (iron.) kale
Jonker; parti des --x jonkerpartij f.; 2 loomvalk
m. [hij zeker van.
/hoc[k'j m. hoksrel n.; sela lui est -- daar isl
/hocco m. 1 pauwies, hokko m.
thoche f. kerf f.; (ceuteau) schaarde f.
/hochement in. schudden n., schudding f.; -- de
tête hoofdschudding f.
/hochepot m. hutspot f.
/hoche(-)rueue m. ( Os) kwikstaart n,.
1. /hoeher v. tr. (in)kerven, (in)kepen.
'. /hocher v. tr. schudden; -- (de) la t@te liet
hoofd schudden; -- la bride ou le mors a in den
teugel rukken.
/hochet en. T kleuterspaan n., rammelaar nl.
hodomètre m. wegmeter n-!.
hoir m. erfgenaam, erf m. [3 afkomst f.
hoirie f. I erfdeel n.,- erfenis t.; 2 er. ,en nl. pl.;
hola 1 interj. hola! hou daar!—qq.?is er iemand "
2 m. stilstand m.; mettre le -- à doen ophouden.
/hollandais 1 adj. & (langue) m. Hollandsch,
Nederlandsch adj. & n.; 2 m. H— (habitatit)
Hollander m.; Ie H--, le Voltigeur Ii--- de Vliegende
Hollander; 3 h-- (papet., oordage, arme.
cigare, train) Hollander m.
/hollandaise f. 1 H-- Hollandsche f.; 2 h--
(vache, pomme de terre, moulin) Hollander m.;
3 (corps.=in) goeling f.; 4 Hollandsche wijze l.;
S la -- op .zijn Hollandsch.
1. /hollande 1 m. Hollandsche kaas t. & m..; 2 f.
I Hollandsch linnen n., 2 Hollandsch porselèin
n., 3 Hollandsch papier n., 4 Hollandsche
kruisbes f., 5 (pomm_e de terre) Hollander m.
2. / Hollande f. : la ---- Holland ri.; la nouvelle
— Nieuw-Holland n.; de ---, d'-- Hollandsch.
thollander v. tr. hollandeeren.
/hoilandiser v. tr. ver.hollandschen.
/hollando-beige adj. Hollandsch- Idelgisch.
holocauste rri. offer n., (spéct) brandoffer n.
helographe adj. geheel eigenhandig (geschreven).
Holopherne rn. Holophernes n;.
/holsteinois 1 adj. Holsteinsch; 2 n1. H— Hol-;
thom [m'] inter,. hu;n! [steiner m.
hom..ai3 to. homais, vrijgeest nl.
/homard m. (propre & fig.) (zee)kreejt in.
hombre m. 1 (jeu) omber in., omberspel n., menschen
r..; jouer á 1'— omberen, menschen; 2
(joueur) omber, ombrist, mensch m.
homélie f. 1 bijbelprcek f.; 2 (office) —s homili.
dn f. pl.; 3 (icon.) zedenpr^'ek f., sermoen n.;-
d'alcórre h,;dsermoen. [paath m.
h,oméepathe 1 adj. homceopathisch; 2 homceo-t
homéopathie f. hon^ceopathie, genezing f. van
't gelijke door 't gelijke. (mreopathiek f.
homéopathique 1 adj. homeopathisch; 2 f. ho-t
Honière in. T Homerus m.
homéride m. homeride m.
homérique -- 266 -- honnei
homérique adj. Homerisch.
homériste ir,. homerist m.
hemicide 1 m. doodslag m.; 2 m. moordenaar
m.; — point ne seras gij zult nitt doodslaan;
3 f. moordenares f.; -4 adj. moorddadig, moordend.
homiliaire m. preekenverzameling f., ...bundel m.
hommage m. 1 hulde f.; rendre — hulde brengen
OH bewijzen; faire — de :erbiedig schenken, vereeren,
(livre) eerbiedig opdragen; se faire — de
qc. zich iets gunnen; --- de l'auteur (met de
eerbiedige) groeten van den schrijver; présenter
ses —s à zijn eerbiedige onderdanigheid onn groeten
uitdrukken aan; 2 (féod.) leeneed m.
hommager 1 adj. (... ère) leenplichtig; vassal
- 2 m. leenman m.
hommasse adj. manachtig; femme -- manwijf n.
homme in. 1 (étre humain) mensch m.; 1'H— de
douleur de Mensch der smarte; Ie pils de 1' H-- de
Zoon des A'enschen; le vieil - - d.. oude mensch,
de oude -adam; 2 (mále) man m.; Nabits poer —s
manskleer de)ren; tailleur pour --- manskleermaker;
un — fait een volwassen man; il se fait — hij
wordt man; n'être pas -- geen man zijn; un
— nouveau een nieuwbakken heer, een nieuwe
rijke m.; c' ,-st un — que cet ---là dat mag eerst
een man heeten; eest mon --- dat is mijn man; un
bon coeur d'— een goed hart van een man; le petit
bon — le prend het zandmannetje komt; 3 (époux,
ouvrier, sololat, remplaçant) man m.; ses —s
(ouvriers) zijn volk n., (soldats) zijn manschap f.;
deux mille —s á cheval twee duizend man te
paard; marchand d'--s ronselaar m.; 4 (nlarin)
.kop; 1'équipage comptait 33 hommes de bemanning
telde3 koppen; 5 (zoo.) -- des bois boschmensch
m.; - marin zeemensch m.; — de guerre
fregatvogel in.; 6 homme á : — d tout mandie tot
alles te gebruiken is; il est — à tuut entreprendre
hij is er de man naar om alles te ondernemen;
7 homme de : — d'affaires zaakbezorger m.; —
d'avenir man met een mooie toekomst; -- de hien
rechtschapen man; -- de coeur .1 moedig man,
2 man met een hart; --- dde couleur kleurling m.;
— de confiance vertrouwd man., — (tout) de
Dieu, --- tout en Dieu man Gods; — d'église
geestelijke m.; - -- d'épée krijgsman; — d'équipe
ploegwerkman m.; -- d'esprit verstandig ou
geestig man; - - de gouvernement regeeringsvriend
m.; -- de guerre krijgsman; — d'honneur
man van eer; -- d'importance man van
aanzien; — du jour 1 man van den dag, - hovenwerker
n..; — de lettres letterkundige; — de loi
rechtsgeleerde m.; — de weer eman; -- de rnétier
handwerksman, ambachtsman; — du rnétier
vakman; -- du monde man van de wereld; — de
neige sneeuwman; - d'orcjre orde'ievend man; --
de paille strooman; -- de peine sjouwerman,
kruier rr,.; -- de pen man van geringe afkomst;
---- de pierre steenman; -- de prugrè•-- v: oruitstrevcr
rei.; -- de qualité man van rang; — de
rien man vaan gerneene afkomst; -- de robe
getalsberd heer ni.; -- du temps passe ou
vieux temps oudenvetsch man.
homme-affiche m. (s-) wandelend ,oc
plakbiljet n.
homme-canon in. (^ -s- ^) kancarnan m.
homme-cheval m. ( „-s- .. aux) paardmensck
Homme-Dieu m. Godmensch in.
homme-phénornène m. ('-s-'-s) :vondermensi
homme.prodige ni. (' s-mos) ivondermensch
honmme-sandwich n}. ('s-'; sandwich-moa
honime-singe ni. ( -gis.- --gis) aapmensch m.
honlocentricité f. éénmiddelpuntigheid f.
homocentrique adj. éénmiddelpuntig.
homogène adj. -t gelijkaardig.
horrncg4néité f. g_lijkaardigheid t.
homographe adj. gelijk geschreven.
homologation f. (ambtelijke) hekrachtigin
homologie f. overeenstemming f.
homolo jue ad;. overeenkomend.
homologuer v. tr. r aniote!ijk) bekrachti„j n.
nomoncule m. menschje n., humunculu rn.
homonyme 1 adj. gelijk1uiier(t; 2 gelijkname
3 r:. gelijkluidend woord n.; 4 in. riaamgeno
gent n n-:. [m i geheid
homonymie f. 1 gelijkluidendheid; 2 g- lijkn
homophone adj. (fi r.) geiijlcluidend (woord
teeken n.). [stemmig.'eid
hanmoghonie f. I gelijkluidendheid; 2 (mus.) en
,hongre 1 adj. geruind, gelubd; cheval —
/hoargrer v. t!. ruinen, lubben. [rn. ruin
Hongrie f. : la — Hongarije n.; de -- Ht
gaarsch. ( & n.; 2 m. H— .Hongaar
/hongrois 1 adj. &, (langue) m. Hongaarsch ad
/hongroise f. 1 Hongaarsche rijbroek f.; 2 Ht
gaarsche dans :m.; 3 H--- Hongaarsche f.
honnête adj. 1 (honneur, devoir) eerlijk, ree
schapen; un -- homme et n eerlijk man; 2 (rom
*mances) eerbaar; des discours —s eerbare gesprn
ken n. pl.; né de parents—s een kind van eert
ouders m. pl. ; ii nest pas -- de het oetaamt n
om fe; 3 (politesse) beleefd, hoffelijk; un horni
— een hoffelijk man; i;ianières —s beleefde is
nieren f. pl.; 4 (passable) redelijk, betamelijk: pi
— redelijke prijs; — aisance redelijke welstands]
5 (iron.) echt, volslagen; un—fripon een vvole ag
schurk m.
honnêtement adv. 1 eerlijk, met tere; 2 eerba,
fatsoenlijk; 3 beleefd; 4 tamelijk, vrij; (deva
un verbe) tamelijk wel, vrij wel.
honnéteté f. 1 eerlijkheid f.; 2 eerbaarheid, w
voeglijkheid f.; 3 beleefdheid, wellevendheid
cela niérite bien une -- dat verdient wel e
beleefdheidje n.
honneur m. T eer, eere f.: 1 homme, para
point, champ, croix d'— man m., woord, pa
veld, kruis n, van eer; chevalier, dame, dein
selle, garçon, président, membre d'— ee;
ridder m., eeredame, eerejuffer f., eerejonk
eerevoorzitter m., eerelid n.; affaire, dette, billi
place, partie, épée d'— eerezaak, eereschuld
tonneurs --- 267 — horreur
^rebi!jet n., eereplaats, eerepartij f., eeredegen
i.; à tout seigneur tout — eere wien eere toeomt;
être en — in eere staan; faire --- eer aanoen,
eer bewijzen; faire 1'— de de eer doen te;
Lire — de qc. à qq. iem. de eer geven van; se
sire -- de zich tot eere rekenen; il est perdu
— hij is zijn eer kwijt; il se pique d'— het eerevoel
prikkelt hem aan; il y va de son --- zijn eer
er mee gemoeid; 2 (avec une prép.) à son —
^et eere; cela est à son -- dat strekt hem tot eer;
,ec --- eervol; d'— op mijn eer, op mijn woord;
^1 l'— de tot de eer van; en l'-- ou pour 1'-- de
^ieu ter eere van God; en tout — in alle eer;
'otre H— (titre) Uwe Genade f.
onneurs m. pl. T eer f.; 1 eerbewijzen n. pl.; —s
iilitaires krijgseer: —s de la guerre krijgsmans-
,r; —s funèbres laatste eer; faire les —s de la
,iaison de eer des heizes ophouden; 2 eereteekeen
n. pl.; 3 eereposten m. pl., eereambten n. pl.;
u comble des —s ten toppunt van eere; aspirer
ux —s naar eereposten staan.
'honnir v. tr. hoonen, smaden, beschimpen;
lonni soit qui mal y pense schande over hem,
'ie er kwaad van denkt.
Eonorabilité f. deftigheid, achtbaarheid f.
ionorable adj. 1 eervol; meetion ---- eervolle verielding
f.; 2 deftig, achtbaar; 1'— M. B. de achtare
Heer 13. [3 loffelijk.
onorabiement adv.1 eervol, met eere; 2 deftig;
honoraire adj. voor de eer, eere-; membre —
erelYd n. '
honoraire(s) m. (pl.) eereloon, honorarium n.
onorer v. tr. 1 (respect, estime) eeren; honoré
f onfrère geëerde ambtsbroeder m.; votre honorée
lu 20 ct uw geëerd schrijven van den tillen dezer;
(marques de respect ou d'estime) vereeren;
potre confiance m'honore uw vertrouwen verert
mij; 3 (mettre en honneur) tot eer strekken;
son pays zijn land tot eer strekken; eet
cte l'honore deze daad strekt hem tot eer; 4
médecin, avocat) voldoen; (traite) eer aandoen,
iOnoreeren; 5 s'— 1 vereerd worden; s'-- de
iet tot een eer rekenen, roem' dragen op; s'— par
^sr inleggen met; 2 elkander eeren.
honorifique adj. vereerend, eergevend, eere-;
lltre — eeretitel m.
Itonorifiquement adv. verecrend, op eervolle
sifze. [doctoraat n.
honoris causa loc. eershalve; doctorat -- eere-1
7 bonte f. 1 (déshonneur) schande f.; eest une
;grand,) -- 't is (groote) schande; à ma — tot
nnijn schande; faire — à ses parents zijn ouders
^e schande maken; 2 (humiliation) schaamte f.;
rougir de — van schaamte blozen; rouge de —
^chaamrood adj,; le rouge de la -- schaamrood
n.; avoir * (de) zich schamen (over), beschaamd
zijn (over); avoir toute -- bue alle schaamte
kwijt zijn; en être pour ou revenir avec sa
courte --- er beschaamd van af komen.
/honteusement adv. schandelijk.
j(honteux adj. (... euse) 1 (causant de la honte)
schandelijk; conduite ...euse schandelijk gedrag
n.; 2 (éprouvant de la honte) beschaamd; être —
beschaamd zijn, zich schamen; pauvre —schaamachtige
ou schamele arme m.; 3 en compos.
schaam-.
Hoorebeke m. Horebeke n.; — St-Corneille St-
Cornelis-Horebeke; — Ste-Marie Maria-Horebeke.
hópital m. (...aux) 1 gasthuis,, hospitaal, (Holt.)
ziekenhuis n.; — militaire militair hospitaal,
krijgsgasthuis; fièvre d'— hospitaalkoorts f.; 2
(hospice) godshuis, gasthuis n.; prendre le chemin
de l'-- den weg naar 't godshuis opgaan.
hopsite m. voetknecht, gewapend loopex, hopliet
ni.
hoquet m. 1 hik, snik m.; -- de la mort doodssnik;
2 schok, stoot m.; par —s met horten en
stooten; 3 (mus.) snik m.
Horace m. 1 (poëte) Horatius; 2 (hist.) Horatiër
m.
horaire 1 adj. uurwijzend, uur-; ligne, cereie,
fleur — uurlijn f., uurkring m., uurbloem f.; 2
m. uurtabel f., rooster :n.
thorde f. horde, woeste bende f.
hordéacé adj. perstachtig.
thorion m. stoot, stomp, opstopper ni.
horizon m. 1 gezichteinder, horizon(t) in.; (poét.
& mar.) kim f.; être sur 1'-- aan den gezichteinder
ou aan de kim verrijzen; ouvrir des —s
nouveaux nieuwe gezichtspunten n. pl. openen.
horizontal ad}. (...aux) 1 van den horizon(t),
horizontaal; parallaxe —e horizontale parallaxis
f.; 2 waterpas, horizontaal; se mettre dans une
position —e zich in waterpasse stelling neer-t
horizontalement adv. waterpas. [leggen.
horloge f. 1 uurwerk n., klok f.; -- de la maison
huisklok; — d'eau wateruurwerk; — de sabie
zandlooper m.; il est réglé comme une — hij is
een man van de klok; ` (mar.) — de nier zeehorloge
f., glas n.; — de toch logglas n.; 1'— moud,
dort het glas loopt, staat stil; 3 (ins.) klopkever
m., houtkloppertje n. [2 uurwtrkverkooper ni.
horloger m. 1 uurwerkmaker, horlogemaker m.;t
horlogerie f. 1 uuru.'erkmakerij f.; 2 uurwerkwinkel
m.; 3 (mécan.) horlogewerk n.
/hormis 1 prép. uitgenomen, behalve; 2 —quef
horomètre in. uurmeter m. [eonj. behalve dat.
horoscope m. 1 (astron.) uuraanwijzing f. (der
planeten); 2 (astrol.) planetenstand m. (bij een-.
geboorte), (fig.) planeetlezing f.; dresser ou faire
ou tirer 1'--- de de planeet lezen van; faiseur d'—s
planeetlezer m.
horreur f. 1 afschuiv m., afgrijzen n.; avoir----de,
avoir en -- een afschuw hebben van; faire —
afschuw inboezemen; être en -- à verafschuwd
worden door; devenir 1'— de de schrik m. worden
van; 1'-- du vide de afkeer ni. van het luchtledige;
2 afschuwelijkheid, afgrijselijkheid f., akelige n..;
gruwel m.; chambre des —s gruwelkamer f.;
horrible — 268 — hourde
eest une -- (personne) 't is een afschuw, (chose
't is een gruwel; 3 ijzing, huivering f.; une saint^
-- een eerbiedige huivering.
horrible adj. afschuwelijk, afgrijselijk
horrifier v. tr. doen gruwen, doen ijzen, doer
huiveren. [kenel; tiévre -- huiverkoorts' f
horrifique adj. 1 afschuwelijk; 2 huiveringwek-,
horripilant adj. kippenvel veroorzakend; être —
kippenvel doen krijgen.
horripilation f. kippenvel n. [pilé razend
horripiler v. tr. kippenvel doen krijgen; horri-^
1. .Thors 1 prép. & adv. buiten; — concours
buiten niededinging; -- ligne uitstekend; —
commerce niet in den handel; 2 uitgenomen,
behalve; 3 en. buitenkant m.
2. (hors de prép. buiten; --- d'ic.i weg van hier,
--- de ik 1 leeg van daar, 2 daarbuiten, <3 buitendien,
overigens; — de discussion onbetwistbaar,
— d'oeuvre buitenwerksche; — de pair zonde?
weerga; — de prix van een buitensporigen prijs,
— de propos te onpas; — de saison buiten tijds,
être — de sa place uit zijn plaats weg zijn; être
— de table van tafel opgestaan zijn; être — de
cllez soi niet thuis zijn, buitenshuis zijn; être,
rnettre — de soi buiten zich zelf zijn, brengen.
3. /hors que conj. behalve dat; --- que ...ne
behalve dat ...niet, indien ... n iet. [ weerga.
,hors-concours adv. buiten mededinging, zonderi
,hors-d'oeuvre m. (pl. id.) 1 buitenwerk ti.; 2
(litt.) uitweiding f.; 3 (cuis.) voorgerecht, bijgerecht
n. [roos f.
hortensia, ...sie, ...se f. hortensia, _Japanschel
horticole adj. 1 tuinbouwkundig; science ----
tuinbouw m.; 2 (zoo.) in tuinen levend, tuin-.
horticulteur rn. tuinbouwkundige, tuini,:r m.
horticuiteur-fleuriste m. (—s- —s) bloemtuiniert
horticulture f. tuinbouw in. [m.
hosanna interj. & m. hosanna inter j. & n.
hospice m. godshuis n.; — des vieillards oudmanhuis,
oude-mannenhuis; — des enfants
trouvés vondelingshuis; --- (les aliénés krankzinnigenhuis;
les —s het bestuur der godshuizen.
hospitalier adj. (...ière) 1 gastvrij, herbergzaam;
2 (religieux) barmhartig; 3 godshuis-, hospitaal-;
établissen,ent --- armhuis n.
hospitalière f. barmhartige zuster f. [besteding f.
hospitalisation f. opneming in een godshuis,*
hospitaliser v. tr. 1 herbergen, huisvesten; 2 in
een godshuis plaatsen ou opnemen, besteden; un
hospitalié een bestedeling m. ]2 herberging f.
hossitalité f. 1 gastvrijheid, herbergzaamheid f.;t
7hospodar m. hospodar m.
thospodarat m. hospodaraat n.
/hospodarien adj. (x ne) hospodarisch.
hostie f. 1 (égl.) hostie f.; 2 (en gén.) (slacht)offer
n.; — de paix vredesoffer. [mitié) vijandig.
hostife adj. 1 (en ennemi) vijandelijk; (avec ini-t
hostilité f. 1 (attaque) vijandelijkheid; (inimitié)
vijandigheid f.
h8te m. 1 (qui recoit) gastheer m.; 2 (hotel,
auberge) waard m.; table d'— open tafel f.
compter sans son — zonder den waard rekenen
3 (propriétaire) eigenaar, waard m.; 4 (qui es
recu) gast n1.; 5 (locataire) (fig.) huurder m.;
— des bols, des airs, des roers boschbewoner
luchtbewoner, zeebewoner m.
hotel m. 1 heerenhuis n.; maître d'— hofmeeste
m.; sauce à la maître d'— hofineestersaus f.;
gebouw n.; — des monnaies, de la préfectur
muntgebouw, gouvernementsgebouw n.; — df
ville stadhuis n.; 3 gasthof, hotel n.; — du Lior
dor (gasthof) in den Gouden Leeuw; proprié.
taire d'— hotelhouder m.; maître d'— opper•
kellner m.; descendre à 1'— in een gastho
afstappen.
HBtei-Dieu m. groote Gasthuis n. [waardin f
hotelier m. hotelhouder, waard m.; ... ière f.
hotellerie f. herberg, uitspanning f.
hótesse f. V. hóte : i gastvrouw f.; 2 waardin;
eigenares; 4 gast; 5 huurster f.
/hotte f. (draag)korf, (rug)korf ni.; — k pair
broodkorf; — de chiffonier voddenraperskorf
hottée t. korf(vol) m.
, hottentot, 1 adj. & (langue) m. Hottentotsch
adj. & n.; 2 in. H— Hottentot m.
t Hottentotie f. : la — Hottentottenland n.
,fhoublon m. hop, (iron.) thee f.; jet de — hoppe-[
(houblonner v. tr. hoppen. [keest m.
,/houblonnier adj. (...ière) hopachtig, hop-; pays[
/houblonnière f. hoppeveld n. [— hopland n.
/houe f. 1 hak f., houweel n.; 2 roerijzer n.; 3
kalkkloet m.; 4 zaagbok m.
/houer v. tr. (om)hakken.
Hougarde 1 m. Boegaarde n.; 2 f. de la h-
Hoegaardsch bier; un h— een (glas) Hoegaardsch
n.
J houille f. 1 (steen)kolen f. pl.; — maréchale
smeekolen; mine de -- koolmijn f.
/houiller adj. (... ère) koolhoudend; bassin —[
/houillère f. koolmijn f. [steenkolenkorn f.
thouilleur m. (kool)mijnwerker m.
Ji houilleux adj. (...euse) koolhoudend, koolachtig.
/houle f. 1 deining f ; il y a de la — er staat deining,
de zee staat hol.
/houlette f. 1 (herder)staf m.; 2 tuinschop f.; 3
gietersschop f.; 4 (glace) spatel f.
/houleux adj. (...euse) 1 deinend, hol; 2 (fig.)[
/houp(e) interj. hoep! hop! [rumoerig.
/houper 1 v. tr. hoepen; 2 toeroepen; 3 v. intr.
hoesten.
/houppe f. 1 kwast, kwispel m.; — à poudre
poeierkwast; 2 (queue) kwast; (tête) kuif f.;
(plantes) bosje n.; (arbre) top m., kruin f.
Jihouppelande f. schanslooper, wintermantel m.
/houpper v. tr. 1 kwasten maken (aan); houppé
gekwast, gekuifd, met een bosje; 2 (laine) kammen;
3 = houper. [latten.
/houtdage m. I beraping f.; 2 estrikvloer m. op[
/hourder v. tr. 1 ruw metselen; 2 berapen; crotté
et hourdé vuil bemorst.
houráis — 269 — huméral
/hourdis m. 1 hekbalk m.; 2 = hourdage.
Jrhouri f. hoeri, verrukkelijke schoone f.
7'hourra 1 interj. & m. hoera, hoezee interj. &
n.; 2 (Kozakken)aanval m.; 3 vloek m.
74 hourvari & interj. zoek hier! 2 m. ommekeer m.;
3 geraas, lawaai n.
houseau m. ('x) hooge slobkous f.
/houspillement m. 1 geschud, gehos n.; 2 gescheld
n.; mishandeling f.
/houspiller v. tr. 1 heen en weer schudden,
hossen; 2 m ishandelen; 3 uitschelden; 4 se —
plukharen. [dekkleed n.
/housse f. 1 (en gén.) overtrek n.; 2 schabrak f.,
1. /housser v. tr. afstoffen, afvegen.
2. /housser v. tr. i overtrekken; 2 met een schabrak
bedekken; houssé overtrokken, geschabrakt.
/houssine f. 1 gardje, rietje n.; 2 (fig.) gisp f.
/houssiner v. tr. T uitkloppen.
/houssoir m. stoffer m., stofvarken n.
/houx m. 1 hulst, steekpalm m.
/hoyau m. (^ x) houweel n.
/hu interj. 1 hu! 2 (pour tourner) hot!
Hubert 1 m. Hubertus, Hu(i)brecht, Huib m.;
Saint- ' (géog.) Sint-Hubert n.; la St-- St-Huibrechts(
dag) ni.
/hubiot m. patrijspoort f.; — de nage roeipoort.
/huche f. 1 trog m.; 2 kist f.; — à pain, à farine^
/hucher v. tr. nafluiten. [broodkist, meelkist f.
Hudson m. (ville) Hudson n.; détroit, baie d'-
Hudsonsstraat, Hudsonsbaai f.
/hue = hu.
/huée f. 1 (chasse) gejouw n.; 2 (fig.) uitjouwing
f.; gejouw n.; faire des —s à, couvrir de —s
u itjouwen.
thuer 1 v. tr. & intr. nahuilen; (loup) najouwen;
(poisson) schreeuwend opjagen; 2 (fig.) u itjouwen.
/huguenot 1 m. Hugenoot m.; 2 adj. Hugenootsch,
der Hugenoten.
/huguenote f. 1 Hugenoot f.; 2 spaaroventje n.;
3 aarden kookpan f.; 4 à la — op zijn Huge-^
/huguenotisme m. Hugenotendom n. [nootsch.
Hugues m. Hugo, Huig m.
/huhau(t) interj. hot!
hui adv. heden, vandaag.
huiiage m. 1 oliën, insmeren; 2 (bain) inoliën n.
huile f. 1 olie f.; tache d'— olievlek f.; les saintes
—s het heilig oliesel; faire de 1'-- (vin, bière)
trekken; 2 (peint.) olieverf f.; peindre à 1'h—
met olieverf schilderen; tableau à 1'— olieverfschilderij
f. & n.; peinture à 1'— olieverfschildering
f.
huiler 1 v. tr. oliën, (met olie) insmeren; mer
huilée oliezee f.
huiierie f. 1 oliemolen m., olieslagerij, oliefabriek
f.; 2 oliepakhuis n.; 3 oliewinkel m.
huileux adj. (...euse) 1 olieachtig, smerig, vettig;
2 zalvend.
huilier m. 1 olieflesch, oliekan f.; (table) olie- en
azijnstel n.; 2 olieslager; 3 oliekooper m.
huis m. deur f.; à — elos met gesloten deuren.
huisserie f. deurwerk n.; — de croisée vensterwerk.
[deurwaarder m.
huissier m. 1 deurwachter ni.; 2 (fonctionn.)t
/heit num. & m. [huit', devant cons. huil 1 acht
nuin. & f.; être (à) — met zijn achten zijn; 2
achtste; page — de achtste bladzijde, bladzijde
acht; Henri — Hendrik de Achtste; le — avril
de(n) achtste(n) April.
/huitain m. achtregelig vers n.
/huitaine f. 1 achttal n.; 2 acht dagen m. pl.,
werk f.; à — (tot) over acht dagen.
/huitième num. & m. achtste num. & n.
/huitièmement adv. ten achtste.
huitre f. 1 oester f.; 2 (fig.) oester, mossel f.
huitré adj. in haar schelp; huitre —e gemeste
oester f.
huitrier 1 ni. oesterkooper; 2 (ois.) oestervanger
m.; 2 adj. (...ière) oesterachtig, oester-; industrie
... ière oesterhandel m.
huïtrière f. 1 oestervrouw f.; 2 oesterput m.; 3
oesterbank f.
/huiotte f. wouduil m.
Hulpe f. : la — Ter/zuipen n.
/huiuler v. intr. huilen.
humain 1 adi. T menschelijk; voix —e menschelijke
stem, (orgue) menschenstern f.; sacrifice —
menschenofft r n.; respect — menschelijk opzicht
n.; 2 m. mensch m.; les —s de menschen.
humainement adv. 1 menschelijk(erwijze); 2
minzaam.
humaniser v. tr. 1 menschelijk maken; — ses
parolen spreken zooals de andere menschen; 2
handelbaar ou tam maken; 3 beschaven; 4 s'-
1 mensch worden, 2 zooals de andere menschen
handelen ou spreken, 3 handelbaarder ou tam
worden, 4 beschaafder worden.
humanisme al. humanisme n.
humaniste m. humanist m.
humanitaire 1 adj. (algemeen) menschelijk; 2
m. menschenvriend, wereldverbeteraar in.
humanité f. 1 (nature hurnaine) menschelijkheid,
menschelijke natuur f.; a pris notre — heeft onze
menscheljkheid aangenomen; au-dessuss de 1'-
bovenmenschelijk; 2 (fait d'être homme) mensch-'
heid; 1'— du Christ de menschheid van Christus;
3 (les hommes) menschheid f., menschdom n.; 4
(sentiment) menschelijkheid, menschlievendheid
f.; avec, sans — met, zonder menschlievendheid;
5 —s humaniora n. pl., humanistische studiën,
Latijnsche klassen f. pl.; classes d'—s, section
des —s humanioraklassen, humanioradfdeeling f.
humbie adj., Dment adv. 1 (qui s'abaisse)
nederig; (soumis) ootmoedig; (rampant) deemoedig;
-- serviteur nederige dienaar m.; —
prière ootmoedig gebed n.; — esclave deemoedige
knecht m.; 2 (pas élevé, pas considérable) nederig;
3 muscie — onderste rechte oogspier f.
Jrhumer v. tr. opslorpen, inslorpen; (eeuf) uitzuigen;
(odeur, prise) opsnuiven; (air) inzwelgen.
huméral adj. (...aux) van den bovenarm, sehouhumérus
— 270 --- hydrophile
der-; angle, muscle — schouderhoek m., schouderspier
f. [der m.
humérus [s'] m. bovenarmbeen n.; (ins.) schou-t
1. humeur f. 1 vocht, nat n.; 2 (plantes, anim.)
vocht, sap n.; (oeil) vocht n.; 3 aard m., inborst f.;
il nest pas d'— à hij heeft er geen aard naar om
te; 4 luim f.; en ou de bonne, mauvaise — in een
goede, slechte luim; de quelle—est-il ? hoe is hij
geluimd? 5 (spéct) slechte luim f.; homme d'—
gemelijk mensch m.; avoir de 1'— slecht geluimd
zijn; montrer de 1'— zich slecht gezind toonen.
2. /humeur m., ...euse f. opslorper, uitzuiger
m., ...ster f.
humide 1 adj. vochtig, nat; 1'-- élément het
natte element; 2 m. vochtigheid, nattigheid f.;
3 vocht n.
humidité f. vochtigheid, nattigheid f.; — du
regard vochtige blik m.; craint 1'— (inscrip.)
voor nattigheid te bewaren. [deemoediging f.
humillation f. vernedering; verootmoediging;l
humiller v. tr. vernederen; verootmoedigen; deemoedigen.
[m. V. h u m bi e.
h u mil ité f. nederigheid f.; ootmoed; deemoedt
humoral adj. (...aux) van de vochten; fièvre —e
zinkingkoorts f.; système — vochtenstelsel n.
humoriste 1 m. luimig schrijver, humorist m.;
2 adj. luimig, grillig, geestig.
humoristique adj. humoristisch.
humour m. humor in.
humus [s'] m. teelaarde f., humus m. [Hunne m.
/hun 1 adj. Hunsch, van de Hunnen; 2 m. H-
;( hune f. 1 mars f.; — de misaine fokkemars;
mat de — marssteng f., 2 (charp.) klokkebalk m.
thunier m. marszeil n.
/huppe f. 1 (ois.) hop m.; 2 kuif f.
/huppé adj. 1 gekuifd; 2 voornaam, aanzienlijk;
les plus —s y'sont pris de slimsten worden er bij
bedrogen.
^hure f. 1 kop m., hoofd n.; — de sanglier zwijnshoofd;
de la —fijne hoofdkaas f. & m.; 2 smoel
m.; 3 borstelig hoofd n., raagbol m.
/huriement m. 1 gehuil; 2 (douleur) gebrul n.;
3 (forts cris) gebalk n.
thurler 1 v. intr. huilen; — de se voir accouplés
met elkander vloeken; 2 (douleur) brullen; 3
(crier fort) balken; 4 v. tr. uitbalken, uitbrullen.
thurieur 1 m., ...euse f. 1 huiler, bruller m.;
huilster, brulster f.; 2 brulaap m.; 3 kamponghond,
maanblaffer m.; 4 adj. huilend, balkend.
j'huriuberlu, ••.brelu 1 m. wildzang, losbol m.;
2 adj. & adv. onbesuisd.
/huron 1 adj. (.'ne) & (langue) m. Huronsch
adj, & n.; (fig.) woest; 2 m. H— Huronne m.
,hussard m. 1 huzaar m.; — de la mort zwarte
huzaar; le deuxième —s het tweede (regiment)
huzaren.
/hussarde f. 1 huzarendans m.; 2 huzarenmanier
f.; à la — op zijn huzaarsch.
/hussite m. Hussiet m.
7hussitisme m. Hussietendom n.
/hutin 1 adj. twistziek, oploopend; 2 m. twistzoeker
m.; Louis le H— Lodewijk de Woelige.
J'hutois 1 adj. van Hoei, Hoeisch; 2 m. H—$
/hutte f. hut f. [Hoeinaar m.
/hutter 1 v. intr. hokken; 2 v. tr. bergen; 3 se —
zich bergen; nestelen, hokken.
Huy m. Hoei n. [se stof f.; 3 adj. paarsblauw.
1. hyacinthe 1 m. & f. (bot.) hyacint f.; 2 paar-t
2. hyacinthe f. (min.) hyacint, olijftopaas m.
3. Hyacinthe m. Hyacint(hus) m.
Hyade f. 1 beeknimf; 2 regenster f.
hyailn adj. glasachtig, doorzichtig.
hyaloïde 1 adj. glasachtig, glas-; corps, humeur,
membrane — glaslichaam, glasvocht, glasvlies
n.; 2 f. glasvocht; 3 glasvlies n.
hybride 1 adj. bastaard, gemengd; animal,
plante — basterddier n., basterdplant f.; mot —
gemengd woord n.; raisonnement — hinkende
redeneering f.; 2 m. bastaard m.
hydracide m. waterstofzuur n.
hydrate m. waterverbinding f.
hydraté adj. met water verbonden.
hydrauiicien 1 adj. ('Q ne) waterkundig; architecture
—ne waterbouwkunst f.; 2 m. waterbouwkundige
m.
hydraulique 1 adj. water(leidir.g)kundig, waterbouwkundig,
water-; machine, travail -- waterwerktuig,
waterwerk n.; archi „.; : — are — waterbouwkunst
f.; 2 f. waterkunst f.
hydre f. 1 (myth.) hydra, zevenhoofdige waterslang
f.; 2 (fig.) hydra f., monster n.; 3 (astr., hérald.,
zoo.) waterslang; (zoo. aussi) veelarm m.
hydrocarbonate m. koolwaterstofzuur,zout n.
hydrocarbure m. koolwaterstofverbinding f.
hydrocèie f. waterbreuk f. [f. waterhoofd n.
hydroeéphaie 1 adj. met een waterhoofd; 2 m. &
hydrocéphalie f. waterhoofd n.
hydrochiorate [k] m. zoutzuurzout n.
hydrochiorique [kj adj. : acide — zoutzuur n.
hydrodynamique 1 adj. waterkrachtkundig; 2 f.
waterkrachtkunst f.
hydroéleetrique adj. hydro-electrisch.
hydrofuge adj. waterwerend.
hydrogène 1 m. waterstof f.; — liquide vloeibaar
gas n.; — sulfuré, carburé zwavelwaterstof, koolwaterstof,
2 adj . van ou met waterstof; gaz —
waterstofgas; gaz — carboné lichtgas n.
hydrogéné adj. met waterstof (verbonden).
hydrographe m. waterbeschrijver m.
hydrographie f. waterbeschrijving f.
hydrographique adj. waterbeschrijvend; carte —
hydroiogie f. waterleer f. [zeekaart f.
hydrologique adj. waterkundig.
hydrologue m. waterkundige m.
hydromel m. honigdrank in., mede f.
hydromètre m. watermeter m.
hydrométrie f. watermeetkunst f.
hydrométrique adj. watermeetkundig.
hydrophile 1 adj. waterminnend; 2 m. watervriend
m.
hydrophobe — ? i 1 -- hvstérique
hydrophobe, ...phobique adj. waterschuw.
hydrophobie f. watervrees f.
hydropique adj. T waterzuchtig.
hydropisie f. waterzucht f., water n:
hydropneumatique adj. : cuve, turbine — waterluchtdrukkuip
f., waterluchtdrukrad n.
hydroscope m. 1 bronzoeker ni.; 2 (h( -loge)
waterglas n. [voorzeg.. i ng T.
hydroscopie f. 1 waterontdekkingskunst; 2 regen -1
hydrostatique 1 adj. waterweegkundig; 2 T.
waterstandsleer, waterweegkunde f.
hydrosuifate m. zwavelwaterstofzuurzout n.
hydrosulfure m. waterzwavel f. [zuur n.
hydrosulfui que adj.: acide — zwavelwaterstof-4
hydrothérapie f. watergeneeskunde f.
hydrothérapique adj. watergeneeskundig.
hydrure m. zwavelwaterstofv(.rbinding f.
hyène T. hyena T.
hygiëne T. gezondheidsleer, hygiëne f.; conseil
d'— gezondheidsraad m.
hygiénique 1 adj. gezondheidkundig; laine — gezondheidswol
f.; remède — gezondheidsmiddel n.;
hoisson — gezonde drank m.; 2 f. gezondheidsleer
f. [leer, op een gezonde wijze.
hygiéniquement adv. volgens de gezondheids-t
hygiëniste m. gezondheidkundige m.
hygromètre nl. vochtigheidsmeter m.
hygrométrieité f. gevoeligheid f. voor vochtigheid.
hygrométrie f. vochtigheidsmeting T.
hygrométrique adj. 1 vochtigheidmeetkundig; 2
gevoelig voor vochtigheid.
Hymen m. (myth.) Hymen, huwelijksgod in.; 2
(fig.) h— huwelijk n.
hyménoptère adj. vlicsvleugtlig.
hymne 1 m. (dieux, héros) ' lofzang m.; 2 zang
m., lied n.; — national volkslied n.; ,3 T. & m.
(cantique) lofzang, kerkzang m.
hymnologie T. kerkzangkunde T. [been n.
hyoïde 1 adj. van de tong; os — - 2 m. tong-t
hypailage m. woordverwisseling f.
hyperbate f. omzetting f.; --- grammaticale
woordverdeeling f.
hyperbote f. 1 overdrijving f.; 2 (;é( in.) dwarse
kegelsnede T.
hyperboiique adj. 1 overdreven; 2 (geom.) dwarse-
kegeisneevorm ig.
hyperboré(en) f adj. (-D ne) hoog noordelijk; 2
in. & T. hoog noordelijk(e) dier n., plant, zee f.,
mensch m.; —s hoog noordelijke volken n. pl.
hypercritique 1 adj. erg beslissend; 2 overstreng;
3 m. aartsvitter m.
hyperdulie f. : (culte d') -- hoogste vereering T.
hypertrophie f. overvoeding f.
hypertrophier v. tr. overvoeden. [m.
hypnose f. 1 slaapziekte f.; 2 magnetische slaapt
hypnotique 1 adj. slaapverwekkend; 2 sommeil
— magnetische slaap m.; 3 m. slaper m.; 4
slaapmiddel n.
hypnotiser v. tr. 1 magnetisch doen slapen; 2
betooveren; s'— sur zich blind staren op.
hypnotiseur m. hypnotiseur ni.
hypnotisme m. 1 magnetische slaap m.; 2 kunst
f. om te doen slapen.
hypochiorate [k] n,. onderchloorzuurzout n.
hypochioreux [k] adj. : acide — onderchloorzuur
n.
hypochiorite [k] m. onderchloorzurig zout n.
hypocondre 1 adj. miltzuchtig; 2 zwaarmoedig;
3 m. bovenbuik m.
hypocondriaque 1 adj. van den bovenbuik;
maladie — miltzucht f.; 2 zwaarmoedig. 1
hypocondrie f. 1 miltzucht; 2 zwaarmoedigheid f.
hypocras [s'] m. kruiderwijn m.
hypocrisie f. huichelarij, schijnheiligheid f.; —
de mceurs gehuichelde zedigheid T.
hypocrite 1 adj. huichelachtig, schijnheilig; 2
in. huichelaar, schijnheilige m.
hypogastre m. onderbuik m., onderlijf n.
hypogastrique adj. onderlijfsch, onderlijfs-.
hypogée T. onderaardsch gewelf n,, grafkelder m.
hypoglosse adj. onder de tong gelegen; nerf —
onder-tongzenuw f.
hypophosphate m. onder-phosphorzuurzout n.
hypophosphite m. onder-phosphorigzuurzout n.
hypophosphoreux adj. : acide — onder-phosphorigzuur
n.
hypophosphorique adj.: acide---onder-phosphorzuur
n.
hypostase T. wezen n., persoon m.
hypostatique adj. 1 hypostatisch, wezenlijk, persoonlijk;
union — persoonlijke vereeniging f.
(der goddelijke met de menschelijke natuur.
hyposuifate m. onderzwavelzuurzout n.
hyposulfite m. onderzwaveligzuurzout n.
hyposuifureux adj. : acide — onderzwaveligzuur
n. [zuur n.
hyposuifurique adj. : acide — onderzwavel-t
hypoténuse T. schuinsche zijde, hypoten usa T.
hypothécaire adj. grondpandrechtelijk, hypothecarisch;
dette — grondpandschuld T. [muis).
hypothénar m. binnenste handvlakte f. (onder del
hypothèque T. T hypotheek f. : 1 grondpand n.;
donner en — als grondpand geven; éteindre
une -- een grondpand aflossen; 2 ontleening f.
(op grondrecht); prendre une — sur geld ontleenen
op; 3 (fig.) beslag n.
hypothéquer v. tr. verpanden, belasten, hypothekeeren.
hypothèse f. 1 (ver)onderstelling f.; 2 la thèse et
1'— de hoofdstelling en de bijstelling.
hypothétique adj. T hypothetisch : 1 ondersteld;
2 twijfelachtig.
hypothétiquement adv. onderstellenderwijs.
hypotypose f. verzinnelijking f.
hypsomètre m. hoogtemeter m.
hypsométrie T. hoogtemeting f.
hys(s)ope f. hysop T.
hystérie f. vrijsterziekte, moederziekte f.
hystérique 1 adj. hysterisch, manziek, moeder-;
2 T. & m. hysterische vrouw f., hysterisch man m.
- 272 - idiotisme
i m. i f..(i's); mettre les points sur les -- de
punten ou de puntjes op de i('s) zetten; droit
comme un — zoo recht als een kaars.
Tambe m. jambus m.; 2 jambisch vers n.; 3 spot-4
iambique adj. jambisch. [dicht n., jambe f.
Ibérie f. : 1'— Iberië, Spanje n.
ibérien adj. ( xne) Iberisch; 2 m. l— Iberiër m.
Ibérique adj. Iberisch.
ibid., ibidem [m'] adv. ibidem, ter zelfder plaatse.
ibis [s'] m. Nijlreiger, ibis m.
Iceberg to. ijsberg m.
icelui, icelle pron. de-e, bovengenoemd, gezegd.
ich ne u m o n m. 1 Pharaorat. spoorwezel f.; 2
sluipwesp f.
iehnographe [k] m. platte-grondteekenaar m.
ichnographie [k] f. platte-grond(teekening f.) m.
ichnographique [k] adj. plattegrondsch.
ichnographiquement [k] adv. plattegronds.
schor [k] m. 1 ichor m., godenbloed n.; 2 wondwater
n., dunne etter m.
ichoreux [kl adj. (...euse) wondwaterig.
Icht(h)yocoile [k] f. 1 vischlijm f.; 2 huisbla(a)s,
huizenbla(a)s n.; huizen m.
Icht(h)yographe [k] m. vischbeschrijver m.
icht(h)yographie [k) f. vischbeschrijving f.
icht(h)yoïde Ik! adj. (& m.) vischvormig (kruipdier
n.)
Ieht(h)yolithe [k] m. 1 vischsteen; 2 versteende
icht(h)yologie [k] f. vischkunde f. [visch m.
Icht(h)yologique [k] adj. vischkundig.
Icht(h)yologiste, •..logue [k] m. vischkundige m.
icht(h)yophage [k] 1 adj. ; vischetend; 2 m. visch-^
icht(h)yophagie [k] f. vischeten n. [eter m.
icht(h)yosaure [k—s] m. vischhagedis f.
iei adv. 1 (lieu) hier; d'— van hier; d'— là van
hier tot daar; hors d'— (hier) buiten; hors d'—!
(exclam.) er uit! buiten! par --- hierlangs, hierdoor;
près d'— hierbij; --- bas hierbeneden; 2
(temps) nu, thans; jusqu'— tot heden, tot nu;
d'— là tot dien tijd, van nu tot dan.
Ieóne f. (heiligen) beeld n.
iconoclasme fl1. beelcienstormerij f., beeldenstri/d^
iconoclaste f. beeldenstormer m. [m.
lconographe m. beeldenbeschrijver m.
iconographie f. beeldenbeschrijving f.
iconographique ad]. -beeldenbeschrijvend.
iconoidtre to. beddenvereerder m.
iconolátrie f. beeldenvereering f.
1conolátrique ad). beeldenvereerend. [kunde f.
iconologie f. 1 beeldenkunde; 2 zinnebeelden-t
iconologique adj. (zinne) beJldenkundig.
iconologiste, ...logue m. 1 beeldenkundige; 2
zinnebeeldenkundige m.
iconomaque m. beeldenbestrijder m.
tcosaèdre 1 adj. twintigvlakkig; 2 m. twintigvlak
n.
1etère m., ictérieie f. geelzucht f.; — bleu blauw-t
ietérin, ictérique adj. geelzuchtig. [zucht f.
idéal 1 adj. (...aux) denkbeeldig; 2 voorbeeldig,
ideaal; 3 m. (...aux & ...als) denkbeeldige voorstelling
f.; 4 voorbeeld, ideaal n.
idéaiisation f. 1 denkbeeldigmaking f.; 2 denkbeeldige
voorstelling f.
idéaliser v. tr. 1 zich denkbeeldig voorstellen;
2 tot voorbeeld verheffen.
idéalisme m. T idealisme n. : 1 (stelsel n. der)
aanschouwing in God; 2 (stelsel der) kennis door
verstandsbegrippen; 3 (stelsel der) denkbeeldige
zelfstandigheid; 4 (zucht f. tot) voorbeeldigmaking
ou (tot) voorbeeldheffing.
idéaliste 1 m. idealist m.; 2 adj. idealistisch.
idée f. 1 denkbeeld, begrip n., voorstelling f.; on
na pas — de cela men kan zich dat niet voorstellen;
1'-- lui est venue de ou lui a pris de hij
heeft in den zin gekregen om; donnez-m'en une
---- (fig.) geef er mij een schijntje van; 2 opvatting,
vinding f.; 1'-- première de grondgedachte
f.; 3 opvatting f., gevoelen n., meening f., idee
f. & n.; j'ai — que ik heb zoon gevoelen ou idee
dat; á mon — naar mijn idee; ,' .ti mes —s ikdessus
ik heb daar mijn eigen meening over; ii
est ou entre dans man -- het is mijn inzicht;
cela entre dans mes —s dat strookt met mijn
opvatting; 4 —s inbeeldingen f. pl.; n'existe
qu'en -- bestaat maar in de verbeelding; 5 beeld
n.; 6 voorbeeld n.; 7 geest m., hoofd n.; il me
vient k l'— ou en — er komt mij in den geest,
er valt mij in.
idem [m'] T idem : 1 adj. dezelfde, hetzelfde; un
-- een zelfde, een dito; 2 adv. evenzoo, eveneens.
identification f. vereenzelviging f.
identifier v. tr. vereenzelvigen.
identique 1 adj. eenzelvig, eenerlei, volkomen
gelijk; 2 m. volkomen gelijk ding n.
identité f. eenzelvigheid; persoonsgelijkheid f.;
carte d'— eenzelvigheidsbewijs n.; 2 volkomene
idéographie f. begripschrift n. [gelijkheid f.
idéographique adj. begripschriftkundig.
idéologie f. begripsleer f.
idéologique adj. begripkundig.
idéologiste, ...logue m. 1 begripkundige; 2 droo-^
ides f. pl. iden m. pl. [mer, dweper rn.
idiomatique adj. eigenaardig, idiomatisch.
idiome m. 1 (zelfstandige) taal, volkstaal f.; 2
(dialecte) tongval m.; 3 taaleigen n., eigenaardige
wending f.; 4 (théol.) eigenaardigheid f.
idiosyncrasie f. eigenaardigheid, eigenaardige
vatbaarheid f. [zele m.
idiot 1 adj. stompzinnig, onnoozel; 2 m. onnoo-t
Idiotie f. stompzinnigheid, onnoozelheid f.
idiotisme m. 1 (taal)eigenaardigheid, eigenaardige
wending f.; 2 = idiotie.
idoine - 273 - Hot
idoine adj. geschikt, goed, mooi.
idolátre 1 adj. afgodisch; 2 (fig.) buitensporig
ingenomen (met); être — de verafgoden; 3 m.
& f. afgodendienaar m., ...Wares f.
idoidtrer 1 v. intr. afgoderij plegen; 2 v. tr. (fig.)
verafgoden, een afgod maken van.
idolatrie f. 1 afgoderij; 2 (fig.) verafgoding f.
idolétrique adj. afgodisch.
idole f. 1 afgod m.; 2'(stand)beeld n.; se tenir 1à
comme une — daar staan als een houten beeld.
1donéité f. geschiktheid, deugdelijkheid, mooiheid
f. [meër m.
iduméen 1 adj. (e ne) Idumeesch, 2 in. I— Idu-t
idylle f. 1 herdersdicht n., idylle f.; 2 (fig.) idylle f.
idyllique adj. herderlijk, landelijk, idyllisch.
léna m. Jena n.
iénois 1 adj. jenensisch; 2 m. I— Jenenser m.
if in. 1 iep(enboom), taxis in.; 2 vetpotjespyramide,
flesschenpyramide f.
Ignace m. Ignatius, Naas m.; — de Loyola
Ignatius van Loyqla.
igname f. botervrucht f., jamswortel m.
ignare 1 adj. onwetend; 2 m. weetniet, domoor m.
igné [g-n} adj. vurig, vuur-; matière —e vuurstof
f.; de f3rmation —e door 't vuur gevormd.
ignescent [g-iij adj. brandend, laaiend.
ignicole [g-n] 1 adj. vuuraanbiddend; 2 ni. vuuraanbidder
m. [en — in gloei staan.
ignition [g-n] f. verbranding, gloeiing f.; êtret
ignivome [g-n] adj. vuurspuwend.
ignivore [g-n adj. vuuretend; 2 in. vuureter m.
ignobilité f. lage afkomst; (fig.) laagheid f.
ignoble adj. van lage afkomst; (fig.) laag, gemeen.
ignominie f. oneer, openbare schande f.
ignominieux adj. (...euse), ...eusement adv. (actions)
eerloos, (choses) onteerend, schandelijk,
ignoramment adv. onwetend, onkundig.
ignorante f. onwetendheid, onkunde f.; (faute
d') — misslag m. uit onwetendheid.
ignorant 1 adj. onwetend, onkundig; être — de
ou en ou sur niets weten van; 2 rn. onwetende,
weetniet m.
ignorantin m. 1 Ignorantijn; 2 (iron.) domper in.
ignorer v. tr. 1 niet weten; ne pas — zeer goed
weten; ne rien — alles weten; 2 niet kennen; s'-
soi-même zich zelf niet kennen; ignoré onbekend.
guane m. kamhagedis f., leguaan m.
iguanien ( ene, ...nide) adj. kamhagedisachtig.
iguanodon in. iguanodon m.
ii pron. hij, zij, het. [n. huizen. V. aussi fles.
iie f. 1 eiland n.; les Iles de Antillen f. pl.; 2 blokt
Ile-de-France f. 1 (province) Ile-de-France; 2f
iléon m. kromdarm m. [Eiland n. Mauritius.
iléose f. kromdarmontsteking f.
fles m. pl. 1 weeke n. aan den buik; os des —
darmbeen n.; 2 (ins.) borstzijstukken n. pl.
lléum [om'] m. kromdarm m.
Iliade 1 f. Ilias f.; (fig.) ilias f.; eindeloos verhaal
n., zondvloed m.; 2 —s m. pl. Iliaden m. p1.,
Romulus en Remus m.
iliaque adj. kromdarmachtig, darm-; artère —
darmslagader f.; passion — darmkronkel m.
1. ilion m. darmbeen n.
2. Ilion m. Ilium, Troja n.
illécèbre f. hardkelk in., melkkruid n.
iliégal adj. (...aux) onwettig, -onwettelijk.
illégalité f. onwettigheid f.
illégitime adj. onwettig; (enfant) onecht; (prétention)
onbillijk; (désir) ongeoorloofd; (fièvre)
onregelmatig.
illégitimité f. V. illégitime : onwettigheid; onechtheid;
onbillijkheid; onbetarnelijkheid; onregelmatigheid
f. [ongeletterde, analphabeet m.
illettré 1 adj. . niet geleerd, ongeletterd; 2 m.4
illibéral ad]. (...aux) 1 onedelmoedig, niet vrijgevig;
2 (polit.) onvrïjzinnig; 3 (soc.) uit denk
i l l i ei te adj . ongeoorloofd. [handwerksstand.
illimité adj. onbegrensd, grenzenloos.
illisible adj. onleesbaar.
illogique adj. onredematig, onlogisch.
illogisme m. onredematigheid f., onlogische n.
illuminateur m. verlichter rn.
illuminatif adj. (...ive) verlichtend.
iliumination f. verlichting f.
i l l u m i n é i adj. verlicht; 2 (iron.) aangeschoten;
3 m. dweper m.; 4 (iron.) droomer m.; 5 (myst.)
illuminaat m.
illuminer v. tr. verlichten.
illuminisme m. illuminatendom n.
illusion f. 1 dwaling f., bedrog n.; — d'optique
gezichtsbedrog; (se) faire — (zich zelf) bedriegen
ou misleiden; 2 hersenschim, begoocheling f.; se
repaitre d'---s zich met hersenschimmen voeden;
plein d'—s vol begoochelingen; 3 schijnbeeld n.,
schijn m.; — théktrale tooneelschitn(beeld).
illusionner v. tr. begoochelen, bedriegen, mis-;
i l l usi o n n iste m. begoochelaar m. [leiden.
illusoire adj. bedrieglijk, misleidend., schijnbaar,
schijn-; contrat, prornesse — schijnverdrag n.,
schijnbelofte f.
illustrateur m., ...trice f. 1 beroemdmaker m.,
...maakster f.; 2 opluisteraar m., ...ster f.; 3 adj.
beroemdmakend; 4 opluisterend.
illustration f. 1 luister, glans m.; 2 (personne) beroemdheid
f.; 3 (théol.) verlichting f.; 4 (planches)
opluistering, plaat f.; 5 geillustreerd tijdschrift
ou werk n.; 6 (texte) opheldering f.
1. illustre adj. 1 beroemd; (mauv. part.) berucht;
2 (famille, titre, acad.) doorluchtig; 3
(choses) schitterend, : uitstekend.
2. , illustre 1 m. beroemdheid f.; (acad.) doorluchtige
m.; 2 f. precieuse f.
i l l ustrer v. tr. 1 beroemd maken, verheerlijken,
luister bijzetten (aan); 2 (planches) opluisteren,
illustreeren; (manusc.) verluchten; 3 (texte) op-t
illustrissime adj. zeer doorluchtig. [helderen.
Illyrie f. : l'— Illyrië n.
illyrien 1 adj. ("ne) & (langue) m. Illyrisch
adj. & n.; 2 m. I-- Illyriër m.
moït. 1 eilandje n.; 2 blok n. huizen.
ilote - 274 - irnmolatioti
Uote ru. heloot fl1.
ilotie f., ilotisme m., helotenschap n.
image f. 1 beeld n.; faire - de zaak als in een
beeld voorstellen; 2 (pour enfants) prent f.; livre
d—s prentenboek n.; sage comme une - zoo
zoet als een prentje; 3 (portrait) beeltenis t.; 4
est 1'— de son père is het evenbeeld zijns vaders;
créé â 1'--- de Dieu naar het evenbeeld van God
1 magé adj . beeldrijk. [geschapen.
1. !mager v. tr. 1 (in beelden) voorstellen; 2
met beelden versieren; 3 verzinnen.
2. imaer m...... ère f. 1 prentenmaker rn.,
...maakster t.; 2 prentenverkooper rn ........koopsier
f.
imagerie f. 1 prenteritabriek f.; 2 prentenwinkel
m.; 3 prenten f. Pl.; - d'Ëpinal kinderprenten
vanÉpinal; cela est de 1—dat is een bont prent/e.
imagier m......ière f. 2. imager.
i maglnabe adj . denkbaar. [denkbeeldig.
imaginaire adj. ingebeeld; (motinaie, quantité)
Imaginatif adj. (.. ive) vindingrijk; faculté
... ive verbeeldingsvermogen n.
imaginatio ci f. t (faculté) verbeelding(sverrnogen
n.) f.; en - in verbeelding; 2 (ce qu'on iniagine)
inbeelding, voorstelling t. (mauv. . part) hersenschimt.
[gen n.
imagiriative t. verbeeldingskracht f., denkvcrmoimaginer
1 v. tr. (inventer) verzinnen, uitdenken;
s'-- zich inbeelden; 2 (se représetiter) - &
5'- zich voorstellen, zich verbeelden.
imam, i man iii. imam iii.
Imbécile 1 adj. zwakhoofdig; 2 onnoozel, dwaas;
3 zwak (van lichaam); - de corps et d'esprit
zwak van lichaam en van geest; 4 in. zwakhoofd,
onnoozele, dwazerik in.
jmbécilllté f. zwakhoofdigheid; 2 onnoozelheid,
dwaasheid; 3 (lichamelijke) zwakheid t.
imberbe adj. baardeloos.
Imbiber v. tr. 1 elle imbibe l'éponge zij drenkt de
Spons, zij maakt de spons nat; le cirier irnbibe la
mèche de cire de kaarspiaker drenkt de pit met
was; 2 l'eau imbibe l'éponge het water doorweekt
nu doordringt de spons; 3 l'éponge inibibe Peau
e spons trekt het water in ou zuigt het water op; 4
S'- intrekken; s'- de préjugés zich door vooreordeelen
laten doordringen.
imbihition f. inzuiging, intrekking t.
imbrkiué adj. dakpansgewijs (liggend). [ling f.
imbrogllo [bro-yhj m. verwarring, verwikkeimbu
adj. doordrongen (van); (fig. aussi) ingeimbuvable
adj. ondrinkbaar. [nomen (met).
imitable adj. 1 navolgbaar; 2 navolgenswaard.
imitateur m....trice f. 1 navolger m., navolgster
f.; 2 namaker nl. namaakster f. ; 3 naüper
rn., nohapster f.; 4 adj. navolgend, naapend.
imitatif adj. ( ... ive) navolgend, nabootsend;
mot — klanknabootsend woord n.
imitation t. 1 navolging f.; is 1'— de in navolging
van, naar het voorbeeld van; 1'!— (de
Jsus.Christ) de Navolging Christi; 2 namaking,
nabootsing f.; arts, dessin d'-- nabootsende
kunsten f. pl., nateekening t.; en - nagemaakt;
porter de 1'— nagemaakte juweelen n. p1. dragen.
. immaculé adj. 1 onbevlekt; 2 (bot., zoo.) onge-[
immanence f. bijblijven, inwonen n. [dekt.
immanent adj. bijblijvend, inwonend.
im mangeable adj. oneetbaar. [ontwijfelbaar.
immanquab$e adj., ment adv. onfeilbacir,t
m marcesci bie adj . onverwelkbaar, onverwelke-i
immatérialiser v. tr. onstoffelijk maken. [lijk.
immatérialité t. onstoffelijkheid f,
immatériel ad[. (-le) onstoffelijk.
imniatriculation f. inschrijving f. (in de rol
immatricule f. inschrijvingsbewijs Ii.
1 immatriculer v. tr. (in de rol) inschrijven.
immaturité t. onrijpheid t.
immédiat adj., --ement adv. onmiddellijk.
immédiatlon, ...c$iateté, .. .dlativité f. onmiddel-1
immémorjal ad). ( ... aux) onheuglijk. 1 ljkheid f.
immense adj. onmetelijk, onmeetbaar, oneindig.
im mensément adv. oneindig, bovenenate.
i m mensité t. onrneteiijkh, id, oneindigheid.
immerger v. tr. indompelen; s' -- zich dompelen
( iii.) , (fig. & astr.) verzinken.
immérité ad. onverdiend
immerslon t. 1 indompeling f.; 2 overstrooming;
3 indompelingediepte; 4 (fig. & astr.) i'erinking
t.; 5 (pt.) intreennt ii.
immeuble ad). (& m.) onroerend (goed n.)
immigrant 1 adj. inwijkend; 2 m. inwijkeling,
immigrant in.
immigration t. inwijking, immigratie t.
immigrer v. intr. inwijken, immigreeren.
imminence t. dreigende nabijheid t.; 1'— dii
danger het nakend gevaar ii.
imminent adj. dreigend.
immiscer v. tr. ; - dans mengen in; s'— dans
zich mengen in, :icli inlaten met.
mmixtlon t. inmenging, inlating t.
1 m m obile adj. onbeweeglijk; (nienibres) roerloos.,
straal, stijf; (fig.) onwrikbaar.
immobitier 1 adj. (. . ière) onroerend, van onroe
rend goed; eftets —s -- 2 rn. onroerend goed ti.
immobilisation t. l onroerendrnaking; 2 ankeweegliikmaking,
vastiogging t.
Immobiliser 'o. Ir. 1 onroerend maken; 2 ankeweeglijk
maken, vastleggen; être inirnobilisé
vastliggcn, niet in omloop zijn; 3 s'— zich niet
verrocien, zich vastanleeren.
immobilisme m. onbeweeglijkheid, •strctnheid t.
immobilité t. 1 onbeweeglijkheid; (niernbres)
stramheid; 2 (tig.) onwrilcbaarhcid t.
m modération 1. ongernotigdheid t.
i nimodéré ad( . ongematigd, onmatig.
im m odéré ment adv- onmatig. [onzccPg.
i m til odeste adj . onbetamelijk, onwelvoegljk,
i m m odestie t. onbetamelijkheid, onwelvoeglijkheid,
onzedigheid f.
mmolateur m. offeraar; (lig.) slachter m.
immolation f. offeren ii.; (fig.) slachting f.
immoler — 275 — imperméable
innmoler v. tr. 1 (cérém. relig.) offeren; 2 opofjeren;
3 slachten; 4 s'— zich opotjeren, zich
prijsgeven.
irmmonde adj. onrein; (fig.) smerig. [vuilnis t,
immondice f. 1 onreinheid f.; 2 —s vuiligheid,t
i mmondicité f. onreinheid; (fig.) smerig'2eid f.
i mmoral 1 adj. (...aux) onzedelijk, zedeloos;. 2
rrt. zedelooze m.
iinmoralité f. onzedelijkheid, zedeloosheid f.
immortaliser v. tr. onsterfelijk maken, vereeuwigen,
eeuwig doen duren.
immortalité f. 1 onsterfelijkheid f.; 2 (hérald.).
onstei-felijkheidsstapel tn.
inmmortel adj. (x1e) onsterfelijk; (bot.) bois
endrachium n. van Madagascar.
immortelle f. stroobloem, immortelle f.; -- des
Alpe; ou des neigen edelweiss n.
immortification f. onboetvaardigheid f.
irmortiflé adj. onboetvaardig, niet verstorven.
i.mmuabilité f. onveranderlijkheid, (fig.) onwrikbaarheid
f.
iinmuabie 4dj. onveranderlijk; (fig.) onwrikbaar.
iinmunisation f. vrijmaking, veiligmaking f.
iinmuniser v. tr. vrijmaken (van), veilig maken
(voor) . [f.; 3 vrij plaats ï.
i mmunité f. 1 vrijdons m.; 2 (méd.) verzekeringt
immutabiiité, ...tabie == immuabilité, ...able.
impair 1 adj. oneven; 2 (bot., zoo.) angepaard; 3
in. oneven getal n.; jouer à pair ou -- on of even
Sp?len; 4 (fig.) onhandigheid f., flater m., (théát.)
mais 3al rn.
i mpalpabiiité f. onvoelbaarheid, ontastbaarheid t.
ilrnmpalpable adj. onvoelbaar, ontastbaar.
irnpanation f. inbrooding t.
irpardonnable adj. onvergee/lijk.
i rasparfait 1 adj. (pas fini) onafgemaakt, onvolto.
rid; (pas c,)mpiet). onvolkomen, onvolledig;
(pas excellent) onvolmaakt; 2 nl. (gramm.)
o.'.volmaakt ou onvoltooid verleden tijd m.
imparisyllab(iqu)e [s] adj. (& m.) ongelijklettergr
epig (woord n.)
imparité f. 1 onevenhe.id; 2 ongepaardheid f.
i n partial [sy] ad .j. (... aux) onpartij(d)ig.
impartibilité f. ondeelbaarheid f.
impasse f. t straatje n. zonder eind; 2 (fig.) zak
in.; être dans oase — vastzitten.
impassibilité f. 1 onlijdelijkheid; 2 (fig.) ongevoeligheid;
onwrikbaarheid f. [onwrikbaar.
immpassible adj. 1 onlijdelijk; 2 (fig.) ongevoelig,1
impastation f. 1 deegmaking f.; 2 (maçon.) metseltras
n.
impatiemment adv. ongeduldig, met ongeduld.
impatience f. 1 ongeduld n.; 2 (ongeduldig) ver--
langen n., (ongeduldige) drift f.; 3 zenuwachtige
jeuking f. (in de beenen).
impatient adj. 1 ongeduldig; ii est — du joeg de
Juf draagt ongeduldig het juk van; 2 ongeduldig
verlangend; etre -- den finir branden van ongedald
om er een eind aan te maken; 3 verdrietig;
4 plante —e springkruid ii.
i mpatienter v. tr. 1 ongeduldig maken; impatienté
ongeduldig geworden; 2 s'-- ongeduldig
worden. j 2 vestiging f. (als heer.
impatronisation f. 1 aanstelling f. (als patroon);t
i mpatroniser v. tr. 1 (als patroon ou heer) aanstellen;
2 (als heer) vestigen.
impayable adj. onbetaalbaar,
impayé adj. onbetaald. [held f.
i mpeccabilité f. onzondigheid; (iron.) onfeilbaar-t
impeccable adj. onzondig; (iron.) onfeilbaar.
impénétrabilité f. ondoordringbaarheid; (fig.)
ondoorgrondelijkheid f. [ondoorgrondelijk.
impénétrable adj. ondoordringbaar; (fig.)J
i m,pénétré adj. ondoordrongen; (fig.) óndoorgrond.
impénitence f. onboetvaardigheid f.; mourir dans
1'--- finale aan een onboetvaardig einde komen.
impénitent adj. onboetvaardig.
i mpense f. onderhoudsgeld n.
impératif 1 adj. (...ive) gebiedend; mandat
gebiedende opdracht f.; 2 in. (gramm.) gebiedende
wijs f.; 3 — catégorique onvoorwaardelijk
zedengebod n.
impératoire f. meesterwortel m.
impáratrice f. 1 keizerin f.; (fig.) koningin f.; des
airs d'— koninginnenmanieren f. pl.
imperceptibilité f. onmerkbaarheid f.
imperceptible adj. onmerkbaar (voor).
imperdable adj. onverliesbaar.
imperfectibilité f. onvolmaakbaarheid f.
1mperfectible adj. onvolmaakbaar.
imperfection f. V. imparfait : 1 onajgemaaktheid,
onvoltooidheid f.; 2 onvolkomenheid, onvolledigheid;
3 onvolmaaktheid f.
imperforatïon f. ondoorboring, geslotenheid f.
I mperforé adj. ondoorboord, gesloten..
1. impárial adj. (...aux) 1 keizerlijk, keizer(s)-;
couronne —e keizerlijke kroon m.; 2 (Alleen.)
rijks-; aigle —e (keizerlijke) rijksadelaar m.;
globe — (keizerlijke) rijksappel m.; 3 eau, pierre,
serge, toile, vache —e keizerwater n., ...steen m.,
...serge f., ...linnen n., ...leer n.
2: impérial m. (...aux) 1 imperiaalpapier n.; 2
spits koepeldak n.; 3 I— Keizerlijke m.
imperiale f. 1 koetshemel; bedhemel m.; 2 korbuisdak
n.; tentdak n.; 3 (diligence, wagon)
imperiaal f.; 4 (barbe) imperiaaltje n.; 5 (bot.)
keizerskroon f. [schappij f.
i mpérialisme m. imperialisme n., wereldheer-1
impérialiste i ras. keizersgezinde m.; 2 imperialist
m.; 3 adj. keizersgrzind, imperialistisch.
impérieux adj. (...euse), ...eusement adv.
gebiedend; (fig.) dringend.
impérissable adj. onvergankelijk.
i mpéritie [si] f. 1 onervarenheid; 2 onbedrevenheid,
onkunde f.
1mpermáabilité f. ondoordringbaarheid f.
imperméable 1 adj. ondoordringbaar, waterproef;
botte — waterlaars f.; — à l'air luchtdicht;
2 m. regenmantel, waterproef m.
imperrrmutabilité — 276 — impossible
1mperrnutabilité f. onverwisselbaarheid f.
impermutabie adjr. onverwisselbaar.
impersonnalité f. onpersoonlijkheid f.
i mpersonnel 1 adj. (& ie), ' lement adv. onpersoonlijk-
` rQ,. onpersoonlijk werkwoord n.
impertinemment adv. onbeschoft, onhebbelijk.
impertinente f. 1 onbeschoftheid, onh hbelifkheid,
brutaalheid f.; 2 misplaatstheid f.
impertinent 1 adj. onbeschoft, onhebbelijk,
brutaal; 2 misplaatst; (jur.) niet behoorende
(tot de zaak); 3 m. onbeschofterik, vlegel in.
i mperturbabiiité f. onverstoorbaarheid; onverzettelijkheid
f.
imperturbable adj. onverstoorbaar; onverzettelijk.
impétigo m. ruidigheid f
impétrable adj. verkrijgbaar.
impétrant m. verkrijger m.
i mpétration f. verkrijging f.
i mpétrei, v. tr. verkrijgen, verwerven.
1mpétueux 1 adj. (...euse), ...eusement adv.
onstuimig, hevig; 2 (fig. aussi) driftig, heftig; 2
m. heethoofd n.
impétuosité f. 1 onstuimigheid, hevigheid f.;
2 (fig. auussi) drift, heftigheid f.
impie adj. 1 goddeloos; 2 (fig.) snood.
i mpiété f. i goddeloosheid; 2 (fig.) snoodheid f.
impitoyabie 1 adj. meedoogenloos, onverbiddelijk.
1mplacabiiité f. onverzoenlijkheid f.
implaeable adj. onverzoenlijk, onverzoenbaar.
implantation f. ,inplanting; 2 (fig.) vestiging f.
implanter v. tr. i inplanten; 2 s'— vastgroeien,
ingroeien; (fig.) zich vastwortelen, zich vestigen;
implanté ingegroeid, vastgeworteld.
impleuré adj. onbeweend.
implexe adj. verwikkeld.
implication f. I betrokkenheid, betrekking f.; 2
(philos.) strijdigheid f.
implicite adj., ' ment adv. . onuitgedrukt, stilzwijgend;
foi — onuitgesproken geloof n.; proposition
— synthetische volzin m.
impliquer 1 v. tr. betrekken, wikkelen (in); 2
stilzwijgend bevatten, van zelfs insluiten; 3 verwarren;
4 v. intr. zich zelf tegenspreken; il im
plique de dire que het is een tegenspraak als men
zegt dat. " [vention) inroepen. n.
imploration f. 1 aanroeping,smeeking f.; 2 (inter-t
implorer v. tr. 1 aanroepen, smeeken; 2 (intervention)
inroepen. [onbeleefderik m.
impoii 1 adj. onbeleefd, ongemanierd; 2 m.4
impolitesse f. onbeleefdheid, ongemanierdheid f.
impolitique 1 adj., - ment adv. onstaatkundig;
2 m. onstaatkundigheid f
impondérabilité f. onweegbaarheid f. [bare stof f.
i.mpondérable 1 adj. onweegbaar; 2 m. onweeg-1
impopuiaire adj. 1 onvolksmatig; 2 niet volksgeliefd.
[gunst f.
impopularité f. 1 onvolksmatigheid; 2 volkson-1
ïmportable adj. 1 invoerbaar; '2 overbrengbaar.
importante f. belang(rijkheid f.) n., gewichtigheid
f.) n.; d'— van belang, gewichtig, (iron.)
geducht; homme d'— man m. van gewicht; air,
ton d'— trotsche houding f., toon m.; attacher
de 1'— à belang hechten aan.
important 1 adj. belangrijk, gewichtig; il est —
de het is van belang (om) te; se rendre — zich
veel aanzien verschaffen; 2 m. man m. van gewicht;
faire 1'— den man van gewicht spelen; 3
m. belang n.; 1'— est de het is van belang
(om) te.
importateur 1 m., ...triee f. invoerder, importateur
m., invoerster f.; 2 adj. invoerend.
importation f. 1 invoer m.; commerce, droits d'—
invoerhandel m., invoerrechten n. pl.; 2 invoerartikel
n.; les —s de invoer m.; 3 (autre ch. qu'art.
de comm.) overbrenging f., binnenbrengen n.
1. importer v. tr. 1 (commerce) invoeren;;2
overbrengen, ' binnenbrengen; mots importés
binnengesmokkelde woorden n. pl.
2. importer v. intr. (être important) van belang
zijn, aanbelangen; cela importe béaucoup dat is
van groot belang, daaraan is veel gelegen; cola
m'iirporte de mille francs dat heeft voor mij een
belang van duizendfrank; cela ne m'importe pas
dat geeft me niet; que m'importe? wat geeft me
dat? qu'importe? wat geeft dat? wat is daaraan
gelegen? qu'importe la gloire? wat is er aan den
roem gelegen? n'importe om het even, er is niets
aan gelegen; n'importe qui, comment onverschillig
wie., hoe; il importe pen, peu importe
liet doet er weinig toe.
importun 1 adj., cDément adv. lastig, vervelend,
ongelegen; être — à qq. iem. ongelegen komen; 2
ni. hinderlijk ou vervelend mensch n.
importuner v. tr. i ongelegen komen, overloopen;
2 hinderlijk zijn, lastig vallen, vervelen.
importunité f. 1 ongelegenheid f.; 2 hinder, overlast
nl., verveling f.; à force d'—s door aanhoudende
indringendheid f.
imposable f. belastbaar.
imposant adj. indrukwekkend, indrukmakend,^
imposé adj. belast. [ontzag(ver)wckkend.
imposer v. tr. 1 (mains, devoir, charge, taxe,
conditions, lois, punition, silence) opleggen;
(acte, crime) ten laste leggen; (ville, habitants,
objets) belasten, lasten leggen op; 2 (non) geven;
3 (typo.) opmaken; 4 (chant) aanheffen; 5
(crainte, respect, égards) inboezemen; 6 (absolt)
ontzag inboezemen; en — misleiden, bedriegen;
l'innocence inipose, l'hypocrisie en impose de
onschuld boezemt ontzag in, de schijnheiligheid
bedriegt; 7 s'--- 1 zich opleggen, 2 zich belasten,
3 zich opdringr n, 4 gegeven worden; s'er —
zich zOrf misleiden. [(typo.) (vorm)opmaker m.
imposeur m. 1 oplegger; (spéct) handoplegger; 2i
imposition f. V. imposer : 1 opl,gging f.; handoplegging;
belasting; 2 naamgeving; 3 (vorm)opmaking
f.
impossibilité f. onmogelijkheid f.; de foute —
volstrekt onmogelijk.
impossible adj. onmogelijk; par — wat onmogeimposte
- 277 - impur
lijk is; supposition par — veronderstelling f. van
een onmogelijk geval.
imposte f. 1 impost(lijst f.) m.; (voute) kamper rn.
imposteur 1 m. bedrieger, verleider m.; 2 (poisson)
roode bedrieger m.; 3 adj. bedrieglijk, leugenachtig.
imposture f. 1 bedrog n., misleiding f.; 2 huichelarij
f.; 3 begoocheling f.; 4 valsere beschuldiging,
lastering f.
i mpót m. belasting f., omslag ni.; --• foncier
grondbelasting; — communal gemeentebelasting;
— personnel hoofdelijke omslag; — sur
le revenu inkomstenbelasting; --- du sang bloed-^
impotent adj. gebrekkelijk. [belasting.
impourvu adj. onvoorzien; à 1'— onvoorziens.
i mpraticabilité f. 1 ondoenlijkheid; 2 onbruikbaarheid;
3 onhandelbaarheid f.
impratieable adj. 1 (acte) ondoenlijk, onuitvoerbaar;
2 (objet) onbruikbaar; (chemin) onbegaanbaar,
onberijdbaar; (chambre) onbewoonbaar; 3
(personne) onhandelbaar.
imprécation f. verwensching f.
imprécatoire adj. verwenschend; serment —
verwenschingseed m.
imprégnabie adj. 1 doortrekbaar, drenkbaar; 2
bevruchtbaar f. [bevruchting f.
imprégnation f. 1 doortrekking, drenking; 2t
imprégner v. tr. 1 doortrekken, drenken; 2 (fig.)
doordringen, vervullen; 3 bevruchten.
imprenabie adj. onneembaar.
impresario [s] m. impresario, ondernemer m.
imprescriptibilité f. onverjaarbaarheid f.
imprescriptible adj. onverjaarbaar.
i mpression f. 1 indruk ni.; — digitale vingerindruk;
2 (fig.) indruk, invloed m., gevoel n.; 3
(typo.) druk m.; faute d'— drukfout f.; 4 (pièce
imprimée) gedrukt stuk n. (p1. drukwerk n.2.); 5
(peint.) grondverf f.; 6 (dans un liq.) drenking f.
impressionabilité f. gevoeligheid f. (voor).
impressionnabie adj. gevoelig (voor), prikkelbaar.
impressionner v. tr. 1 indruk maken op, (plus
fort) treffen, ontroeren; 2 s' — getroffen worden.
impressionnisme m. verwekking f. van indrukken.
impressionniste 1 m. verwekker van indrukken,
impressionist m.; 2 ,idj. impressionistisch.
i mprévoyance f. gebrek n. aan vooruitzicht, onbedachtzaamheid
f.
imprévoyant adj. niet vooruitziend, onbedacht-
(zaam). `" [voorziens.
imprévu adj. onvoorzien, onverwacht; á 1'— on-1
imprimabie.adj. drukbaar.
imprimé m. gedrukt stuk n. (pl.drukwerk n..s.).
imprimer v. tr. drukken (in), drukken (op); —
en eire in ou op was drukken; eest imprimé sur
son front het staat op zijn voorhoofd gedrukt; 2
(fig.) inprenten; (sentiment) inboezemen; 3
(typo.) drukken; 4 (peint.) in de grondverf steken;
5 (dans un liq.) drenken; 6 (communiquer)
mededeelen; — une direction à een richting geven
aan, in een richting drijven.
imprimerie f. 1 (art) drukkunst f., druk m.; — en
taille douce koperdruk ni.; 2 (atelier) drukkerij f.
imprimeur m. drukker ni.; ouvrier — drukkersgast
m. [nl.
imprimeur-éditeur ni. ( —s-mos) drukker-uitgei'erj
imprimeur-libraire ni. ( mos- s) drukker-boekhandelaar
ni.
improbabilité f. onwaarschijnlijkheid f.
improbabie adj. onwaarschijnlijk.
in1 pro bité f. onrechtschapenheid f.
improductif adj. (...ive) 1 niet voortbrengend,
onvruchtbaar; 2 (écon. pol.) niets opbrengend.
improductivement adv. op onvruchtbare wijze.
improduetivité f. onvruchtbaarheid f.
improfitabie adj. onvoordeelig.
impromptu 1 rn. inval rn., stukje n. ou aardigheid
f. voor de vuist; a 1'--, en — voor de vuist;
2 adj. onvoorbereid, voor ,te vuist.
impropre adj. 1 (ne convenant pas) ongeschikt,
onbekwaam; 2 (mot., terme, expression) ongepast;
3 (apparent) oneigenlijk, schijnbaar.
impropriété f. V. impropre : 1 ongeschiktheid,
onbekwaamheid; 2 ongepastheid; 3 schijnbaar-y
improuver v. ir. afkeuren, [hLid f.
improvisateur no. T irnprovis ator ni. : 1 spreker
voor de vuist, ;? dichter voor de vuist, 3 toonzetter
m. voor de vuist; en — voor de vuist; 2 adj.
talent — talent n. om voor de vuist te spreken ou
dichten.
improvisation f. improviseering f., rede f. ou
gedicht n. ou muziek f. voor de vuist.
improviser 1 v. intr. voor de vuist spreken ou
dichten ou spelen; 2 v. tr. voor de vuist maken;
(fig.) voor de vuist inrichten.
improviste adj. onvoorzien; à l'-- onvoorziens.
imprudemment adj. onvoorzichtig. [zaamheid f.
imprudence f. onvoorzichtigheid, onbedacht-t
imprudent adj. onvoorzichtig, onbedacht aam.
impubère adj. onrijp, onhuwbaar.
impudemment.adv. onbeschaamd.
í mpudence f. onbeschaamdheid, schaamteloosheid
f.; eest d'une —! 't is al te schaamteloos!
impudent adj. onbeschaamd, schaamteloos.
impudeur f. schaamteloosheid f.
impudicit.é f. onkuischheid f. [mensch n.
impudique 1 adj. onkuisch; 2 m. onkuischt
impuissance f. onmacht f., onvermogen n.; il est
dans 1'— de hij is buiten staat om te. mogend.
impuissant adj. onmachtig, machteloos, onver-t
impuisif 1 adj. (...ive) (actif) aandrijvend, aansporend;
2 (passif) voortgedreven, voortgestuwd;
3 ni. speelbal m. van den eersten aandrang.
impulsion f. 1 aanstoot n1., aandrijving f.; 2
(fig.) aandrang m., aansporing f., spoorslag m.
impunément adv. 1 ongestraft, straffeloos; 2 zonder
wraakneming.
impuni adj. ongestraft, straffeloos.
impunité f. straffeloosheid f.
impur adj. onzuiver, onrein, onkuisch; sang --
(pas sain) onzuiver bloed, (mêlé) onrein bloed.
impureté --- 278 — incertitude
impureté f. onzuiverheid f.; onreinheid; onkuisch-1
imputabilité f. toerekenbaarheid f. [heid.
imputable adj. toerekenbaar; (comm.) verrekenbaar.
imputatlan f. 1 toerekening, aanrekening, aantijging
f., 2 (eomm.) verrekcening; 3 (théol.)
Toerekening, toeëigening f.
i mp uter v. tr. 1 toerekenen, aanrekenen, te laste
leggen; (bonne part) toeschrijven; 2 (comm.) verrekenen;
3 (théol.) toerekenen, toeëigenen.
1mputrescibilité f. anverrótbaarheid f.
imputreseible adj. onverrotbaar.
iinabordable adj. ontoegankelijk, ongenaakbaar;
( = voor); (prix) waar niet aan te komen is.
tnaeceptable adj. onaannemelijk. (baarheid f.
inaccessibilité f. ontoegankelijkheid, ongenaak-1
inaccessible adj. 1 ontoegankelijk, ongenaakbaar;
2 (fig.) ongenaakbaar, onbereikbaar
(á = voor).
inaccommodable adj. niet bij te leggen.
tnaccordable adj. 1 niet toe te staan, onverleenbaar;
2 onvereenigbaar; 3 (mus.) niet te stemmen.
inaccostabie adj. ongenaakbaar.
inaccoutumé adj. 1 ongewoon; 2 niet gewend.
inachevé adj. onvoltooid, onafgemaakt.
inactif adj. (...ive) 1 werkeloos; (mil.) niet actief;
2 (méd.) zonder uitwerking.
ïnaetion f. 1 werkeloosheid f.; 2 stilstand 'ni.,
beweegloosheid f.
inaetivement adv. werkeloos. [activiteit f.
inactivité f. onwerkzaamheid; (mii.) non-t
inadmissibilité f. 1 onaannemelijkheid; 2 o ur.)
tinontvankelijkheid f. [onontvankelijk.
inadmissible adj. t onaannemelijk; 2 (jur.)1
inadvertance f. onachtzaamheid, onoplettendtoeid
f.
inaliénabilité f. onvervreemdbaarheid f.
inaiiénable adj. onvervreemdbaar.
fnalliabilité f. onvermengbaarheid f.
-inaliiabie adj. onvermengbaar. [stoorbaarheid f.
inaltérabilité f. 1 onveranderlijkheid; 2 onver-t
tnaltérable adj. 1 onveranderlijk, onverderfolijk;
2 onverstoorbaar.
maltéré adj. onveranderd, onverdorven.
inamissibilité f. onverliesbaarheid f.
inamissibLe adj. onverliesbaar.
tnamovibilité f. onafzetbaarheid f. [neem baar.
fnamovible adj. onafzetbaar; (fonction) onaf-1
inaniré adj. onbezield, zielloos. jm. zonder wet.
tnanité f. leegte, ijdelheid f.; temps d'- tijdt
inanition f. uitputting, krachteloosheid f.
inapereevable adj. onbemerkbaar.
inapercu adj. onbemerkt.
tnappétence f. gebre'c n. aan eetlust, onbelast-;
•inapplicabiiité f. ontoepasselijkheid f. [heid f.
inapplicable adj. ontoepasselijk.
inapplication f. onoppassendheid f.
fnappliqué adj. 1 onoppassend; 2 (règle) niet
toegepast; 3 (bot.) niet aanliggend.
fnappréciable adj. onschatbaar, onwaardeerbaar.
inapprété adj. ontoebereid; (tissu) opgestijfd.
inapte adj. ongeschikt.
inaptitude t. ongeschiktheid f.
inarticulé adj. 1 ongeleed; 2 onduidelijk (uitgesproken),
verward.
inassermenté adj. onbeeedigd.
inassouvi adj. onverzadigd.
inattaquable adj. onaantastbaar.
inattendu adj. onverwacht.
inattentif adj. (...ive) onoplettend.
inattention f. 1 onoplettendheid; 2 onbeleefdheid,
verwaarloozing f.
inaugural adj. (...aux) inwijdend, inwijdings-.
inauguration f. inwijding f.; discours d'- inwijdingsrede
f. [wichelaars) raadplegen.
inaugurer v. tr. 1 inwijden; 2 (antiq.) (de vogel-t
inavouable adj. niet te erkennen.
1ncalculable act) . onberekenbaar, ontelbaar.
incandescence f. 1 witgloeiendheidf.; gal, lampe
à - gloeigas n., gloeilamp f.; 2 (fig.) gloed ru.
incandescent adj. witgloeiend; (fig.) gloeiend.
incantation f. bezwr.ring f.
incapable adj. 1 onbekwaam, ongeschikt; (jur.,
aassi) onbevoegd (tot); 2 niet in staat (om te).
ïncapacité f. onbekwaamheid; (jur.) onbevoegdheid
f.; (chim.) onvermogen n.
incareération f. 1 inkerkering, gevangenzetting
f.; 2 (hernie) beklemming f.
incarcérer v. tr. 1 inkerkeren, gevangen zetten;
2 (chir.) s'- beklemd worden; incarcéré vastzittend,
(hernie) beklemd.
incarnadin adj. & m. bleekrood adj. & n.
incarnat 1 adj. vleeschkleurig; 2 tn. vleeschkleur
f.
incarnation f. 1 vleeschwording f.; 2 ((hrist) 1-
Menschwording f.; 3 (chir.) vleeschaanwas m.; 4
(fig.) vleeschwording, belichaming f.
i ncarner v. tr. 1 tot vleesch maken; 2 s' ---- vleesch
worden; rrzeisscil worden; (plaie) toegroeien; (ou.-
gíe) ingroeien; incarné vleesch ,geworden, vleeschelijk;
ingegroeid. [uitslaan r.., stamp m.
incartade f. 1 onbezonnenheid f.; 2 (cheval)t
ineendiaire 1 adj. brandstichtend; monomanie--
brandstichtingswaanzin rn.; 2 (fig.) opwindend,
ontvlammend; 3 m. brandstichter m.
incendie ni. 1 brand nl.; -- spontané zelfontbranding;
- volontaire brandstichting f.;
pompe a -- brandspuit f.; assurance contre P--
brandeerzekering f.; 2 (fik;.) (twist)vuur, oproer
incendié adj. afgebrand. [n.
incendier v. tr. 1 in brand steken; s'- zijn
huis in brand steken; 2 (fig.) twist ou oproer
stoken in.
incertain adj. 1 onzeker; 2 (temps, lumilire) twijfelachtig;
(nmbre) onbepaald; (joint) onregel-
,natig; (pas, marche, cheval) onvast; 3 (personne)
weifelend; •1 onzeker, ongestadig, onbestendig.
.
incertitude f. 1 onzekerheid f.; 2 onvastheid;
ongestadigheid; 3 weifeling f.
incessammnent - 279 - incomplet
incessdmment adv. 1 onophoudelijk; 2 dadelijk,
terstond.
incessant adj. onophoudelijk, voortdurend.
incessibiiité f. onafstaanbaorheid f.
incessibie adj. onajstaanbaar.
inceste ni. t bloedschande f.; 2 (bestiaux, alehi--
mie) verwantenkoppeling f.; 3 =- incestueux.
incestueux t adj. (...euse) bloedschendig; 2 m.
bloedschender In.; 3 f. bloedschend`ter f.
inchoatif [k] 1 adj. (...ive) beginnend; verbe
-- == 2 ni. beginaanduidend werkwoord n.
incicatrisabie adj. niet kunnende toegroeien.
incidemment adv. toevallig, bijkomend.
ineidence f. 1 invalling f., samentreffen n.; angie,
point d' -- invalshoek m., invalspint n.; 2 ongelijke
belastingsdruk m.; 3 (gramm.) É bestaan n.
van een) tusschenzin ni.
1. incident adj. 1 tusschenkomend, bijkomend; 2
(phys., math.) invallend; 3 (grarntn.) tusschenkomend;
proposition, pllr.i^e -e tusscheni'ourstel
n., tusschenzin en..
2. incident m. tusschengevai n.
incidente t. tusschenzin en.
incidenter ! v, intr. zwarigheden oti bi.izciken opwerpen;
2 v. tr. een twist beginnen met; 3 être
incidenté gestoord worden.
incinération f. verbranding tot asch; (mort)
(lijk) verbranding, verassch ing f.
incinérer v. tr. (tot asch) verbranden, verasschen.
incireoneis adj. onbesneden; les - de coeur dt
on besnedenen van hart.
incirconcision f. t onbesnedenheid; 2 (onbesneden)
heidenwereld f.
incise f. 1 lid n.; 2 (gramm.) korte tussehenzin m.
inciser v. tr. i insnijden; 2 (chir.) opensnijden;
3 (méd.) (sappen) verdunnen; 4 (verre) doorsnijden.
Incisif 1 adj. (...ive) snijdend, snij-; dent .Ave
snijtand m.; musele - snijtandspier f.; 2 (méd.)
invretend, verdunnend; 3 (style, mot) bijtend;
4 ni. snijtandspier f.; 5 m. verdunnend middel n.
incision f. insnijding, sne(d)e f.
incisive f. snijtand tri.
incitant, ... tatif adj. (... ive) (& m.) opwekkend
ou prikkelend (middel n.). [(méd.) prikkeling f.
incitation f., incitement m. 1 aansporing; 21
inciter v. tr. I aansporen, aanzetten; (mauv.
part) aanhitsen; 2 (méd.) prikkelen.
incivil adj. •! onbeleefd, onwelvoeglijk; 2 (jt.ir.)t
incivilisé adj. onbeschaafd. [onwettig.
1ncivilité f. onbeleefdheid, onwelvoeglijkheid f.
ineivique adj. onburgerlijk. 1 burgerzin.
incivisme f. onburgerlijkheid f., gebrek n. aanz
inciémence f. i ongenade; 2 (temps) guurheid f.
inclément adj. t ongenadig; 2 (temps) guur.
inclinaison f. 1 helling f.; boussole d' -- hellend
kompas n.; 2 (mat) achteroverhelling f.; 3 neiging
f.; angle d' -- neigingshoek, (cpticitie)
invalshoek m.; 4 (pharm.) par - al vooroverinelinant
adj. hellend. [houdende.
inctination f. 1 nijging, buiging f.; - de téte
knik m.; 2 (fig.) neiging, geneigdheid f., lust m.
1. incilner v. te. 1 doen hellen; plan incliné hellend
vlak n.; 2 (vale) vooroverhouden; 3 (t@te,
corps) neigen, buigen; -- la tête knikken; 4 (fig.)
neigen (tot); 5 s' - nijgen, buigen; (arbre, mat)
overhellen, (ligne) neigen.
2. inciiner v. intr. 1 hellen; (arbre, m)t) over/hellen;
2 (ligne, tig.) neigen; 3 (sentiment, propen--
sion) geneigd zi;n (tol).
inciure v. te. insluiten, sluiten in. [brief rn.
incius 1 ad;. ingesloten; 2 f. e ingeslotenf
inclusivernent adv. ingesloten, medebegrepen.
incoërcible adj. on(op)sluitbaar; (fig.) onbedwingbaar.
incognito [g-n] 1 adv. onbekend; 2 heimelijk, in
't geheim; 2 ni. onbekendheid f.; Barder l'- zich
onbekend houden. [ beek n. aan samenhang.
incohérence f. niet-samenhangen n.; (fig.) ge-t
incohérent adj. onsamenhangend.
incolore, ...ré ad?. 1 ongekleurd; 2 kleurloos.
incomber v. intr. 1 rusten op, opgelegd zijn_, 2
(ju.r.) - à ondersteunen.
incombustibilité f. oni'erhrandbaarheid; (iron.)
onontvlarnbaarhE Id f. . [ontvlambaar-.
incombustibie adj. onv,.rbrandbaar; (iron.) onincommensurabilité
f. onmeetbaarheid f.
incommensurabie 1 adj. onmeetbaar ; 2 f. irra-
m. -tionele .vertel
ineommodant wij. ongemakkelijk, hinderlijk.
incommode adj. 1 (obiet) ongemakkelijk, ongeriejlijk.;
2 (hommel, hêtes, ,.action) lastig, hi,nderlijk.
ineommodé adj. 1 gehinderd; 2 (argent) verlegen,
krap; 3 (santé) onpasselijk; 4 (navire)
met averij, gehavend.
Incommoder v. tr. ! lastig zijn voor, hinderen; 2
(argent) hinderlijk zijn voor, in verlegenheid
brengen; 3 (santé) hinderlijk zijn, onpasselijk
maken.
incommodité t. 1 ongemak, ongerief n.; 2 (argent)
ongelegenheid, geldverlegenheid t.; 3-
(santé) onpasseli;kheid f.; 4 (navire) nood ni.
incommunicabie adj. onme(d)edeelbaar.
incommutabiiité f. onveranderlijkheid; (pro.-
priét.) onontzetbaarheid f. [baar_.
incommutable adj. onveranderlijk; onantzet-t
incomparabie 1 adj. onvergelijkelijk, weergaloos;
2 in. (tissu) zijde f. zonder weerga. [lijkelijk.
inconnparabiement, ...rativement adv. onverge-1
incompatibilité f. 1 --- d'hurneur ongelijkaardigheid
f.; 2 (fonction) onrereenigbaarheid; 3 (matières)
onvermengbaarheid f.
incompatibie adj. onvereenigbaar; strijdig; il est
- (absolt) het is strijdig.
incompétemment adv. onbevoegd.
incompétence f. onbevoegdheid f.
ineompétent adj. onbevoegd (lol).
incomplet 1 adj. onvolledig, onvolkomen; 2 en.
onvolledig boek n.
incomplexe -- 280 — inculte
incomplexe adj. enkelvoudig, oningewikkeld.
incompréhensibilité f. onbegrijpelijkheid f.
incompréhensible adj. onbegrijpelijk.
incompressibilité f. onsamenpersbaarheid f.
1ncompressible adj. onsamenpersbaar.
incompris adj. 1 onbegrepen; 2 (génie, valeuzr)t
1nconcevabie adj. onbegrijpelijk. [miskend.
Inconciliabilité f. 1 onvereenigbaarheid; 2
onverzoenbaarheid f.
inconciiiable adj. 1 onvereenigbaar; 2 onver-^
inconduite f. wangedrag n. [zoen baar.
incongelabie adj. onbevriesbaar.
incongru adj., ...dment adv. I onbetamelijk,
®nwelvoegljk, onhebbelijk; 2 (savoir-vivre)
onbeholpen, boersch; 3 (gramni.) ontaalkundig.
incongruité f. i onbetamelijkheid, onwelvoeglijkheid,
onhebbelijkheid f.; 2 onbeholpenheid; 3t
1 neon naissable adj. onkenbaar. [taalfout f.
inconnu adj. 1 (pas connu) onbekend; 2 (jarnais
enorm avant) ongekend.
inconnue f. (math.) onbekende (grootheid) f.
inconscience f. onbewustheid f.
inconsciemment adv. onbewust.
inconscient adj. onbewust; la philosophie de l'—
de wijsbegeerte f. van het onbewuste.
inconséquemment adv. tegenstrijdig. [heid f.
1nconséquence f. tegenstrijdigheid, ongerijmd-1
inconséquent adj. 1 (tegen)strijdig, ongerijmd; 2
(conduite) ongelijk; 3 onbezonnen, lichtzinnig.
i nconsidération f. 1 gemis n. aan aanzien, minachting
f.; 2 onbedachtzaamheid, onbezonnenheid;
avec — onbezonnen.
inconsidéré adj. onbedachtzaam, onbezonnen.
inconsistance f. onvastheid, onbestendigheid f.
1 rico nsistant adj. onvast, onbestendig.
inconsolabie adj. ontroostbaar.
i nconsolé adj. ongetroost.
inconstarnment adv. _z inconstant.
inconstance f. 1 onbestendigheid; 2 onstandvastigheid,
ontrouw f. [ontrouw.
inconstant adj. 1 onbestendig; 2 onstandvastig,;
inconstitution(n)aiité f. ongrondwettelijkheid f.
inconstitutionnel adj. ('le;), -3lement adv.
ongrondwettelijk.
incontestabilité f. onbetwistbaarheid f.
1ncontestabie adj. onbetwistbaar.
incontesté adj. onbetwist.
1ncontinence f. ononthoudzaamheid; (meeurs)
oningetogenheid f.; — de langue onvermogen n.
om zijn tong te houden; — d'urine onvermogen
n. om zijn water op te houden; avoir une -- de
niet in staat zijn om ... (op) te houden.
1. incontinent adj. ononthoudzaam, 1tneeurs)
oningetogen; — de niet in staat om ... (op)
te houden.
2. Incontinent adv. dadelijk, aanstonds, terstond.
[na te zien.
incontrélable adj. niet vatbaar voor toezicht, niet[
1neonvenance f. 1 ongepastheid, ongeschiktheid
f.; 2 onhetamelijkheid, onwelvoeglijkheid f.
inconvenant adj. 1 onbetamelijk, onwelvoeglijk;
j 2 ongepast.
inconvénient 1 ni. bezwaar n., zwarigheid f.,
hinder m.; (santé) ongemak n.; t 2 adj. ongepast.
inconvertible adj. 1 onbekeerbaar; 2 onomkeerbaar,
onveranderlijk; 3 (fin.) onomzetbaar.
incorporalité f. onlichamelijkheid f.
incorporation 1 (armée, pays) inlijving; (société)
opneming f.; 2 (matières) opneming f.; 3 (fig.)
vereenzelviging; 4 (iron.) inlijving, inneming f.
ineorporel adj. («le) 1 onlichamelijk; 2 (jur.)
onstotfelijk.
incorporer v. tr. 1 (armée, pays) inlijven;
(société) opnemen; 2 (matières) vermengen;
s'-- zich vermengen, elkander opnemen; 3 (fig.)
vereenzelvigen (met); .1. (iron.) inlijven, innemen;
5 (jur.) de rechtspersoonlijkheid geven iaan).
Incorrect adj. 1 onnauwkeurig, gebrekkig; 2
(savoir-vivre) onbehoorlijk, ongepast.
incorrection f. 1 onnauwkeurigheid, gebrekkigheid
f.; 2 (savoir-vivre) onbehoorlijkheid,
ongepastheid f.
incorrigibilité f. onverbeterlijkheid f.
incorrigibie adj. onverbeterlijk.
incorruptibilité adj. 1 onbederfelij.kheid; 2
onomkoopbaarheid f.
ineorruptibie adj. onbederfelijk; 2 onomkoopbaar.
incorruption f. 1 onbedorvenheid; 2 (théol.)
onverderfelijkheid f.
incrédibilité f. ongeloofbaarheid f.
ineréduie adj. 1 (sans foi) ongeloovig; 2 (croyant
diffie.) hardgeloovig.
incréduiité f. 1 ongeloof n.; 2 ongeloovigheid f.
incréé adj. omgeschapen.
incriminable adj. betichtbaar.
i crimination f. betichting, beschuldiging t.
inerimines v. tr. (personne) betichten, beschuld
igen; (acte, écrit) aanklagen, als strafbaar
voorstellen.
1neristaliisable adj. niet kristalliseerbaar.
Incroyabie 1 adj. ongelooflijk; 2 m. modegek,
incroyant adj. ongeloovig. [ongelooflijke m.
incrustation f. 1 inleggen, inlegwerk n.; 2 omkorsting
f.; (chaudière) aankorsting f., ketelsteen
m.; 3 (anat.) verkalking f.
incruster v. tr. I inleggen; (fig.) bekleeden; incrusté
doordrongen, ingeworteld; 2 omkorsten; 3
s'-- 1 ingelegd worden, 4 zich omkorsten, (anat.)
verkalken. 3 (fig., personnes) zich inprenten,
(tig., choses) doordringen, zich inwortelen.
incubation t. broeding, broeiing f.; foor i'—
broeioven ni.; périoode d'-- broeitijdperk n.
incube m. i (mannelijke) nachtduivel, incuhus
rii.; 2 nachtmerrie f.
inculpation f. beschur^liging, aanklacht f.
inculper v. tr. beschuldigen, aanklagen.
incuiquer v. tr. inprenten, inscherpt n.
inculte adj. 1 onbebouwd; 2 (fig.) Woest, ruw;
(esprit) onbeschaafd; 3 (cheveux) verward, haveloos.
inculture -- 281 — indigeste
inculture f. 1 woestheid; 2 (fig.) onbeschaafdheid:
incunabie m. wiegedruk m. [f.
incurabilité f. ongeneeslijkheid f. [neesbaar.
ineurabie adj. ongeneeslijk; (personne) onge-1
ineurie f. zorgeloosheid f. [heid f.
1ncuriosité f. onverschilligheid, onweetgierig-1
incursion f.1 tocht n..; 2 (litt.) uitstapje n.; 3 (en.-
nemi) inval rri.
incus 1 adj. hol gestempeld; 2'f. —e hol gestenipclde
penning m.
1. inde ni. 1 indigoblauw n.; devenir — blauwrood
worden; 2 weedeblauw n.; d'— == d' Inde.
2. Inde f. : 1'-- Indië n.; les --s Indie; les —t
orientales, occidentales Oost- Indië, West- Indië;
la compagnie des --s de Oostindische compagnie
f.; bois d'--- blautvhout, bloedhout n.; coq d'—
kalkoen ni.; poule d'— kalkosche hen f.
indébrouillable adj. 00ontwarbaar.
indécachetable adj. onuntzegelhaar, niet open tc^
indéceniment adv. =-== indécent. smaken.
indéeence f. onbetamelijkheid, onvoegzaaniheidT
indécent adj. onbetamelijk, onvoegzaam-;. [f.
1ndéchiffrable ai-ij. onontcijferbaar.
indécis adj. 1 (choses) onbeslist, onuitgeniaakt; 2
(personnes) besluiteloos; 3 (pas fixe) onbepaald,
onduidelijk. [ heid f.
indécision f. 1 besluiteloosheid; 2 onbepaald-t
indéclinabilité f. 1 orverbuigbaarheid; 2 (théol.)
onafwijsbaarheid f
indéclinable 1 adj. onverbuigbaar; 2 (théol.)
onafwijsbaar; 3 m. onverbuighaar wcora n.
1ndécomposable adj. onontbindbaar, onoplosbaar.
[onverbeterlijk.
indécrottable adj. niet schoon te krijgen; (fig.)1
indéfectibilité f. onvergankelijkheid, onfeilbaarheid
f.
ïndéfectibie adj. onvergankelijk, onfeilbaar.
indéfendanle adj. onverde-ligbaar.
indéfinl adj. onbepaald; passé —; volmaakt verleden
tijd m.; h 1' ---- in het onbepaalde.
indéfinirnent adv. onbepaald, (ternps) in het
onbepaald 7, oneindig lang. [verklaarbaar.
indéfinissabie adj. 1 onbepaalbaar; 2 (fig.) .>n-1
indéhiscence f. niet-ovenspringen n.
indéhiscent adj. niet openspringend.
indélébile adj. onuuitwischbaar.
1ndélébilité f. onuitwischbaarheid f.
indélibéré adj. onoverlegd, onberaden.
indélicat adj. onkiesch.
indélieatesse f. onkieschheid f. [2 ongedeerd.
indemne [em'-] adj. 1 schadeloos, zonder schade;;
indernnisation [eng'-j f. schadeloosstelling f.
indemniser [em'-] v. tr. 1 (personnes) schadeloos
stellen; 2 (choses) vergoeden.
indemnité [em'-1 f. 1 schadeloosstelling; 2
(fonctionnairesl vergoeding; 3 (légi:l.) onverwijtelijkheid
f.; hill ei' — wet ou verklaring f.
van onverwijtelijkheid.
Indémontrable adj. onhewijsbaar.
Indéniable adj. onloochenbaar.
indépendamment adv. 1 onafhankelijk; 2 -- de
onafhankelijk van, r boveri en) behalve.
indépendance f. 1 onafhankelijkheid f.; guerre de
l'-- vrijheidsoorlog rn.; 2 (parti) onaf honkel ijken
ni. p1.; 3 (jeu) independance f., vrij n.
ïndépendant adj. T onafhankelijk.
indéracinable adj. onontwortelbaar, (tig.) onuit-^
indescriptible adj. onbeschrijfelijk, [roeibaar.
!ndési:,able adj. niet wenschelijk, engewen^cht.
indestructïbilité f. onvernielbaarheid 1.
indestruetibie adj. onvernielbaar; onverdelgbaar.
indétesminable adj. onbepaalbaar. [heil t.-
indétermination f. 1 onbepaaldheid; 2 onzeker-t
indéterminé 1 adj. onbepaald; 2 onzeker, besluiteloos;
3 m. onbepaald vraagstuk n.; 4 f. --e on-t
indévot adj. ongnrfsdienstig. [bepaalde f.
1ndévotion f. ongodsdienstigheid f.
index rn. 1 inhoi..rd(sopbave f.) ni.; 2 lijst f.; 3
lijst der verboden boeken, index rr..; 4 (doigt)
wijsvinger m.; 5 (écon.) index m. 6 (math.,
niécan.) wijzer m.
indicateur 1 rn., ...trice f. aanwijser rr., aanwijsster
f.; --- de l police geheim agent m.; 2
(ois.) honigkoekoek rn.; 3 (doigt) wijsvinger ni.;
4 (guide) spoorboekje, treinboek n.; (adresses)
wegwijzer; 6 (mach.) meter n„.; 6 (télégr.) seinwijzer
in.; 7 adj. wijzend; poteau --- wegwijzer
m.; plaque ...trice straattic rdje n.
indicatif 1 adj. (..,ive) 1 aanwijzend; colonne
...ive aanwijszuil f.; 2 (gramm.) aantoonend; 2
m. aantoonende wijs f.; 3 (télégr.) aanwijsletter
f.
indication f. aanwi^zing, aanduiding f.
iudice to. í kenteeken, kenmerk n.; (droit) aanduiding
f., blijk n.; 2 (math. phys.) teeleen n.; 3
(anthrop.) kencijfer n.; 4 index ni.
indicinIe adj. onzeglijk, onuitsprekelijk.
indiction f. 1 (concle) bijeenroeping, beschrijving
f.; 2 voorschrift, gebod n.; 3 (calendrier)
indictie f.
indien 1 adj. (-ene) (A.sie) Indisch, (Anier.)
Indiaansch; 2 rr,. (langup) Indisch, . Sanskrit
ti.; 3 m. I-- (Asie) Indiër, (Amér.) Indiaan m.
indiennc f. 1 sits n.; 2 sitsen kleed n. nu slaaprok
m.; A 3 plunje: f.; 4 peigne S 1'— Indische
kam m.
indienneur m. 1 sitsfabrikant ni.; 2 sitswever m.
indifféremment adv. 1 onverschillig; 2 zondere
indifférennce f. onverschiiligheid f. [onciersch.id.
1ndifférent adj. T onverschillig.
indifférentisme ni. 1 onverschilligheidsleer; 2
(geloofs)onverschilligheid f.
indigénat m. inboorlingschap n.
indigence f. 1 behoeftigheid f.; 2 behoeftigen rn.
p1.; être à I' — tot de behoeftigen behooren; 3
(fig.) armoede f.
indigene 1 adj. inlandsen, inheemsch; 2 rn. inlander,
inboorling ni.
indigent adj. behoeftig.
indigeste adj. 1 zwaar (te verteren), machtig,
indigestion - 282 --- indult
wreed; 2 (pas digéré) onverteerd; 3 (fig.) onbe-
Jcookt, ongenietbaar, niet te slikken.
Indlgestion f. 1 slechte spijsvertering, onverteerlijkheid
f.; — gazeuse trommelzucht f.; 2. (fig.)
walg f.; avoir une -- de walgen van; 3 (pensée,
écrits) onbekooktheid, ongenietbaarheid, anver-t
indirète adj. inlrmcrsch. [teerbaarheid f.
indignation f. verontwaardiging f.
indigne adj. onwaardig, niet waardig; cela est ----
de pardon dat verdient geen vergiffenis.
Indigner v. tr. verontwaardigen.
indignité f. 1 (état) onwaardigheid f.; 2 (action)
schandelijkheid f.; eest une -- het is een schande;
avec -- schandelijk.
indigo m. 1 indigo(blar.rw n.) f.; 2 indigo(kleur)
f.; 3 indigo(plant) f.
indigoterle f. i indigoplantage; 2 indigofabriek;
3 indigokuip f.
indigotier m. 1 indigoplant f.; 2 iradigobereidert
indigotinef. indigo.stoj f. [ni.; 3 indigoplanter m.
indiquer v. tr. 1 (aan)wijzen, aanduiden; eest
tout indicuc 't is duidelijk aangewezen; eest
1'honzrr.e indiqué het is de aangewezen man; 2
(prouver) wijzen op, bewijzen; 3 (réunion) vaststellen,
beschrijven, bijeenroepen.
indirect adj. zijdelingsch, niet rechtstreeksch, onrechtstreeksch;
middellijk. [middellijk.
indirectement adv. zijdelings, onrechtstreeks,1
indisciplinable adj. onhandelbaar, weerspannig.
indiseipliiie f. tuchteloosheid f.
indiseipiiné adj. tuchteloos.
indiscret adj. T onbescheiden.
indiscrétion f. onbescheidenheid f.
indiscutable adj. onbetwistbaar
indispensabie adj. 1 onvermijdelijk, waarvan
men niet kan ontslagen worden; 2 onontbeerlijk,
onmisbaar. [beschikbaar.
indisponible adj. onbeschikbaar; (service) niett,
indisposé adj. 1 onpasselijk, ongesteld, 2 (fig.)
ontstemd,
indisposer v. tr. i onpasselijk nu ongesteld
a.taken; 2 ongeschikt maken, onvatbaar maken
(voor); 3 (hunmeur) ontstemmen, ivrevelig maken;
4 s'— 1 zich onpasselijk maken, 2 (misnoegt)
svorden.
indisposition f. 1 onpasselijkheid, ongesteldheid
f.; 2 (fig.) ontstemming f., misnoegen n.
indisso%ubilité f. 1 onontbinttbaarheid, onverbreekbaarheid;
2 (chim., énigme) onoplosbaarheid
f.
1ndissuluble adj. 1 onontbindbaar, onverbreelchaar;
2 (chim., énigme) onoplosbaar.
Indistinet adj. onduidelijk, onbepaald.
indistinctement adv. 1 onduidelijk; 2 (fig.)
zonder onderscheid.
Individu m. 1 eenling, enkeling rn., enkel wezen,
individu n.; 2 persoon rn.; mon, son -- mijn,
zijn eigen persoonti©; 3 (dédain) ker.?l n1.,
inensch n. [ring f.
1ndividualisation f. verenkeling, individualisee-t
Individualiser v. tr. verenkelen, individualiseeren.
individualisme ni. T' individualisme n.: 1 persoonlijke
z.zlfstandigheid f.; 2 zelfstandigheidsstelsel
n. [vidualistisch.
individuaiiste 1 m. individualist en.; 2 adj. indi-t
individualité f. 1 °zelfstandigheid, eigenaardigheid
f.; certificat d'— eenzelvigheidsbewi js n.; 2
persoon(lijkheid f.) ni.
individuel adj. (-, ie) eigenaardig, afzonderlijk,
persoonlijk, zelfstandig,
individuellement adv. ajzonderlijk, op zich zelf.
indivis adj. onverdeeld; par — onverdeeld.
indivisément adv. onverdeeld.
indivisibilité f. ondeelbaarheid f.
indivisible actj. ondeelbaar.
indivision f. ongedeeldheid, onverdeeldheid f.;
pour sortir d'— om uit ongedeeldheid te scheiden.
in-dix-kuit adj. & en. (boek n. int achttiende.for-1
Indo-Chine f. : 1'— Achter-Indië n. [maat n.
indo-chinois 1 adj. .4chterindisch; 2 ni. IAchter-
indiër m.
indocile adj. onvolgzaam, ongezeglijk, ongehoorzaam;
(spéct) onleerzaarn; — aux le.ons de die
niet luistert naar de lessen van.
Indocilité f. on:'olgzaamheid, ongezeglijkheid;
(spéct) onle. rzaaamheid f. [ Indo-Europeér ni.
Indo-européen i adj. Indo- Europeesch; 2 ni. 1—.
inuo-germanique, ...mais 1 adj. Indo-Germaansch;
2 m. I— Indo-Germaan ril.
indolemment adv. vadsig.
indolentie -Al. 1 vadsigheid, traagheid f.; 2 (méd.)
pijnloosheid, gevoelloosheid f. [gevoelloos.
indolent adj. 1 vadsig, traag; 2 (niéd.) pijni.00s,t
indomptable adj. ontembaar.
indompté adj. ongeternd.
in-douze adj. & m. (i-i-)duodecimo adj. & n.
inde adj. 1 onbehoorlijk, ongelegen; 2 (argent)
niet verschuldigd; 3 (jur.) ongegrond.
indubitable adj., co ment adv. ontwijf )baar.
inductif adj. (...ive) afleidend, inductief; -- is
leidend tot.
induction f. 1 (log.) afleiding, gevolgtrekking,
inductie f.; par -- bij inductie, inductief; 2
(élect.) opwekking, inductie t.; courant, bobine
d' --- inductiestroom nl., inductieklos m.; 3 (fig.)
aandrijving, aansporing f.
induire v. tr. 1 leiden (in), brengen (in); 2
aanzetten (tot); 3 (log.) afleiden (uit), besluiten
(uit); 4 (anot., phys.) induceeren.
indulgemment adv. toegeeflijk.
indulgente f. 1 toegeeflijkheid, toegevendheid f.;
2 (relig.) aflaat in.; — plénière volle aflaat.
indulgencier v. tr. een aflaat m. verleenen aan;
prière indulgenciée gebed n. waaraan een aflaat
gehecht is.
indulgent adi. toegeeflijk, toegevend.
indult [lt'jm. 1 fpauselijke,) vergunning f., indult
n.; 2 (koninklijke). invoertol, indulte m.; 3
genade f., indulte ni.
indument — 283 -- infamie
indóment adv. 1 onbehoorlijk; . 2 ten onrechte.
induration f. verharding ï.
indurer v. tr. & s' — verharden.
industrialiser v. tr. I — tin pays, Zone ville tot
een nijverheidsland, nijverheidsstad maken; —
un metier een bedrijf tot een (tak van) nijverheid
maken; 2 s' — tot een nijverheidsland, nijverheidsstad
worden; 3 s' — zich op de nijverheid
toeleggen. [n.
1ndustrialisme m. jubriekwezen, inctc.istrialismel
industrie f. 1 .(habileté) handigheid, vaardigheid,
bedrevenheid f.; homnie d' -- vaardig man;
vivre d' -- van knepen leven; 2 (metier) bedrijf,
ambacht n.; 3 nijverheid, volksvlijt f., fabriekswezen
n.; -- agricole, coionnière landbouwnijverheid,
katoennijverheid f.; Falais de 1' 1---
Paleis n. voor Volksvlijt.
industrie) 1 adj. ('Ie) van de nijverheid, nijverheids-,
industrieel; produits --^ nijverheidsproducten
n. pl.; école, chimie —le nijverheidsschool,
nijverheidsscheikunde; art — kunstnijverheid
f.; 2 m. 1 nijverheidsman, fabrieksbaas
m., a sluwerd m.
industrieux 1 adj. (. .euse), ...eusement adv.
vlijtig, nijver; 2 kunstvaardig, vernuftig; 3 m.
nijverheidsman m.
indut ni. hulppriester m.
inébranlable adj. onwrikbaar, onwankelbaar.
inédit(é) 1 adj. onuitgegeven; 2 onbeschreven; 3
(fig.) nog nooit gezien; 4 m. onuitgegeven stuks
lneffabilité f. onuitsprekelijkheid f. [Dia boek n.
ineffable adj. 1 onuitsprekelijk; 2 (rriath.) onuit-
,drukbaar, irrationeel.
ineffaeable adj. onuitwischbaar.
1neffieace adj. krachteloos, zonder uitwerking;
(grace) onkrachtdad i g. f dad igheidd f.
1nefficac'I'té f. krachteloosheid; (grace) onkracht-t
inégal adj. (...aux) T & 1 ongelijk; 2 ongelijkmatig;
3 oneffen; 4 (fig.) ongestadig, onbestendig.
inégalité f. T & 1 ongelijkheid f.; 2 ongelijkmatigheid;
3 oneffenheid; 4 (fig.) ongestadigheid,
onbestendigheid T.
inélégance f. onsierlijkheid, onbevalligheid f.
inélégant adj. onsierlijk, onbevallig.
inéligibilité f. onverkiesbaarheid f.
inéligibie adj. onverkiesbaar.
inéluctable adj. onvermijdelijk.
ineniployé adj. 1 ongebruikt; 2 onaangesteld.
inénarrable adj. onuitsprekelijk, onbeschrijfelijk.
inepte adj., 1 onbekwaam (tot), ongeschikt
(voor), onbeholpen; 2 ongerijmd, gek, dwaas.
inaptie f. 1 onbekwaamheid f.; 2 ongerijmdheid,
gekheid, dwaasheid f.
inépuisable adj. (propre) onuitputhaar, (propre
& fig.) onuitputtelijk.
inéquilatère, ...téral (...aux) [kwj adj. onge-t
inerme adj. ongewapend. (lijkzijdig.
inerte adj. 1 levenloos, werkeloos; (sol) dood; 2
(fig.) traag, log, zonder veerkracht; résistance —e
lijdelijk verzet n.
inertie f. 1 levenloosheid, werkeloosheid; 2 (phys.)
traagheid t.; force d'— kracht f. der traagheid, 3
(fig.) traagheid, logheid f.; farce d'— lijdelijk
Ines, Inez [s', z'] f. Agnes, Agniet f. [verzet n.
inespérable adi. niet te verhopen. [hoopt.
inespéré adj., &3ment adv. ongehoopt, onver-s
inessentiel adj. (x le) onwezenlijk.
inestiniahie adj. onwaardeerbaar, onschatbaar.
inétendu wij. Zonder uitgebreidheid, onuitgfbreid.
inévitable adj., ment adv. onvermijdelijk.
inexact ahj., 'oertent adv. 1 (choses) onnauwkeurig;
2 (personnes) niet stipt. [aan stiptheid.
1nexaetitude f. t onnauwkeurigheid f.; 2 gebrek n.4
1nexaucé adj. onverhoord, ongeholpen.
1nexcusable adj. o:-nverschoonbaar, onverant-^
inexécutable adj. onuitvoerbaar. [woordelijk.
inexécuté adj. onuitgevoerd.
inexécution f. niet-uitvoering f.
inexercé adj. ongeoefend. [derbaar.
inexigible adj. niet eischbaar; (dette) niet invor-1
inexistant adj. 1 niet bestaand; 2 niet voorhanden.
ioexistence f. 1 niet-bestaan n.; 2 niet-voorhanden
zijn n.
inexorable adj., ' ment adv. onverbiddelijk.
inexoérience f. onervarenheid t.
inexpérimenté adj. 1 onervaren; 2 onbeproefd; 3
niet ondervonden.
Inexpert adj. onbedreven, niet deskundig.
inexpiable adj. niet te boeten, onverzoenbaar.
inéxpié adj. niet geboet.
inexpiicabie adj. onverklaarbaar, onuitlegbaar.
1nexpliqué adj. onverklaard, onuitgelegd.
Inexploitable adj. onontginbaar, onbeheerbaar.
1nexploité adj. onontgonnen, onbeheerd.
inexploré adj. onnagespeurd, ononderzocht.
inexplosible adj. onontplofbaar.
inexpressif adj. t...ive) nietszeggend.
inexprimable adi. onuitdrukkelijk, onuitspre-1'
inexprimé adj. onuitgedrukt. [keliik.
inexpugnable [g-n 1 adj. onneembaar.
inextensibie adj. onrekbaar, onuitbreidhaar.
in extenso loc. uitvoerig.
inextinguible [gwi] adj. I (feu) onuitbluschbaar,
onuitdoofbaar; (soif) onlesc;tbaar; 2 onbedwingbaar.
inextirpabie adj. onuitroeibaar.
inextricable adj. onontwarbaar.
infaillibiliste 1 in. voorstander t-r. der onfeilbaarheid;
2 ad). onfeilbaarheids-.
infaillibilité f. onfeilbaarheid f.
Infaillible adj. onfeilbaar.
infaisable adj. ondoenlijk.
infamant adi. onteerend; (parolen) eerroovenda.
infamation f. onteering f.
infame: t adj. (flétri) eerloos; (flétrissant)
schandelijk; 2 (niisérable) afschuwelijk; 3 m.
& f. eerlooze, geschandvlekte nl. & f.
infamie f. 1 eerloosheid, schande f.; note ou tache
d'— schandvlek f.; 2 schanddaad f.; faire des ---s
infant — 284 — inflorescence
schanddaden begaan; dire des —s schandelijke
dingen n. pl. zeggen.
infant ni. 1 infant m.; 2 kind, Venusboefje n.
ir*f nte f. i infante f.; 2 deerntje n.
infanterie f. 1 voetvolk n., infanterie f.; — de
marine zeesoldaten .m. pl.; 2 kindervolkje n.
infanticide 1 m. kindermoord m.; 2 m. & f.
kindermoordenaar m., ...narel f.; 4 adj. kindermoordend.
infantile adj. kinderlijk, kinder-; maladie,
rnortalité -- kinderziekte, kindersterfte f.
infatigable adj. onvermoeid.
infatuation f. dwaze waan m., dwaze ingenomenheid
f.; être dans une grande — de hoog ingenomerï
zijn met.
infatuer v. tr. verzot maken (op), dwaas ingenomen
maken (met); s' -- wegloopen (met); être
infatué veel ophebben. (met); infatué hoog ingenomen
(met) .
infécondité f. onvruchtbaarheid f.
infect [kt'] adj. stinkend; (air, lieu) besmet, ver-
Pcst; (livre) rot; type --- stinkerd ni.
infectant adj. besmettelijk, verpestend.
infecter 1 v. tr. besmetten', verpesten; 2 (fig.)
besmetten, aansteken; 3 (par confusion) _
infester; 4 v. intr. stinken.
infectiesax adj. (...euse) besmettend.
infection f. 1 (abstr.) besmetting, aansteking f.;
2 (concr.) (verpestende) stank m., pestlucht f.
inféotiation f. 1 leenverhouding; beleening f.; 2
(fig.) inbeslagneming f.
inféoder v. tr. 1 beleenen, als leen geven; 2 (fig.)
inlijven; s' --- h tin parti zich bij een partij
inlijven; 3 s'— qq. iem. in beslag nemen; s'—
à qq. zich in beslag laten nemen door iem.
inférer v. tr, besluiten (uit), opmaken (uit).
inférieur 1 adj. lager, onder-, onderste; lèvre —e
onderlip f.; rnembres —s onderste ledematen;
être (un pen) — à (een weinig) lager liggen dan
(V. 5 fig.); 2 beneden-; région —e benedenstreek
f.; partie -- benedendezl n.; l'Égypte —e Beneden-
Egypte n.; la Seine —e de Beneden-Seine
f.; 3 (rang) lager; classes —es (école) lagere
klassen f. pl., (soc.) lagere standen rn. pl.; 4
(anat.) obliyue — schuine binnenste hoofdspier
f.; (astr.) planète --e binnenplaneet f.; 5 (fig.)
minck r; geringer; — en nomhre kleiner in
getal; je suis — à lui ik sta beneden hem; il est
-- à sa tache hij staat beneden zijn taak; 6 m.
ondergeschikte, mindere m.
inférieurement adv. 1 lager; 2 (fig.) minder
goed, geringer (a — dan.)
infériorité f. 1 lagere stand m.; 2 (fig.) minderheid,
(ene.) ondergeschiktheid f.; (valeer,
niérite) geringer gehalte n., geringere graad rninfernal
1 adj. (...aux) T helsch.
infertile adj. onvruchtbaar
infertilisable adj. niet vruchtbaar te maken.
infertilité adj. onvruchtbaarheid f. [geving f.
infestation f. 1 bestoking, verontrusting f.; 2 ver-t
infester v. tr. 1 bestoken, afloopen, verontrusten;
2 overstroomen, vcrgeven; ...té de rats, de mauvaises
herhes vergeven van de ratten, van het on-;
infibulation f. ringen n., beringing f. [kruid.
infidèle adj. 1 ontrouw; 2 (inexact) ongetrouw;
niet getrouw; 3 (relig.) ongeloovig.
infidélité f. 1 ontrouw f.; 2 (inexactitude) ongetrouwheid
f.; 3 (relig.) ongeloovigheid f.
infiltration f. doorsijpeling; (méd.) doorzijging f.
infiltrer v. tr. 1 doordringen, sijpelen door; 2
s'-- doorsijpelen, doorzijgen. [onbeduidend.
infime adj. 1 laagste, onderste; 2 (fig.) geringste,1
i nf i n i adj. 1 (sans fin, éternel) eindeloos; 2 (sans
limites, fig.) oneindig; 3 m. oneindige n.; h l'---
(tot) in 't oneindige; calcul de 1'-- V. infinitési
mal.
infiniment adv. oneindig; je voos remercie — ik
dank u ten hoogste. [n., oneindige menigte f.
infinité f. 1 oneindigheid f.; 2 (fig.) oneindig getalt
infinitésimal adj. (...aux) 1 oneindig klein; 2
(matte.) van het oneindig kleine; calcul — infinitesimaal-
rekening f.
infinitif 1 ni. onbepaalde wijs f.; 2 adj. (...ive)
onbepaald; mode -- onbepaalde wijs; construction,
proposition ...ive woordschikking f.,
volzin nl. met de onbepaalde wijs.
infirmatif adj. (...ive) 1 ongeldig makend, vernietigend;
2 ontzenuwend.
infirmation f. 1 ongeldigmaking, vernietiging
f.; 2 (preuve) ontzenuwing.
infirme 1 adj. zwakkelijlc, ziekelijk; (plus fort)
zwak, ziek; 2 (fig.) zwak, weifelend; 3 rn. zwakke
m.; (iron.) zwakhoofd n.
infirmer v. tr. 1 ongeldig maken, vernietigen, te
niet doen; 2 (preuve) ontzenuwen.
infirmerie f. 1 ziekenhuis n.; cette maison est
une — dit huis is een hospitaal; 2 ziekenkwartier
n., ziekenkamer f.; 3 (mar.) ziekenboeg m.;
4 (als.) ziekenkooi; (plantel) ziekenkas f.
infirmier 1 ni. - (zieken)verpleger m.; 2 adj.
(... i ère) frère, père — ziekenbroeder, ziekenvader
rn.; scaur, mère ...ière ziekenzuster,
ziekenmoeder f.
infirmière f. (zieken)verpleegster f
infirmité f. zwakheid f.; (vieillesse) gebrek n.
infiammabilité f. ontvlambaarheid f.
inflammabie adj. ontvlambaar. [steking.
infiammation f. 1 ontvlamming f.; 2 (méd.) ont-t
inflammatoire adj. ontstek,nd, ontstekings-.
infléchir v. tr. binnenwaarts buigen ou keeren;
S'— zich buigen, (fig.) wegsluipen.
infiexibilité f. 1 onbuigbaarheid f.; 2 (fig.) onbuigzaarnheid;
onverbiddelijkheid; stugheid f.
infiexible adj., x ment adv. 1 onbuigbaar; 2
(fig.) onbuigzaam; onverbiddelijk; stug.
infiexion f. T buiging; (canon) bukken n.; point
d'--• buigpunt n.
inflictif adj. (...ive) opgelegd; peine ...ive lijf-t
infiiger v. tr. opleggen. [straf f.
infiorescence f. bloemenstand, twijgstand m.
influence — 285 -- inintelligent
Influenee f. T invloed m.
influencer v. tr. invloed uitoefenen op, (in)-
werken op; influencé geleid, bewerkt; se laisser
-- par onder den invloed staan van. y;
1nf1uant adj. invloedrijk; homme —man van in-c
influenza [in-dia 1 f. influenza, griep f. [vloed
influer v. intr. invloed hebben ou uitoefenen.
influx(ion f.) m. invloed ni
in-foli!, 1 rn. folio-formaat n.; 2 (livre) olrant m.;
3 adj. & adv. (in-).folio; des volumes —folianten,
information f. 1 onderzoek, verhoor n.; 2 inlichting,
navraag f.; aller aux —s, faire prendre ou
recueillir des —s inlichtingen inwinnen; 3
(philos.) vormgeving f.
informe adj. 1 vorm(e)loos, ongevormd; 2 misvormd;
3 (pas dans les formes) o ivolkomen.
informe m onderzoek n. ; à plus ample — tot
nader onderzoek.
informer 1 v. intr. — de onderzoekn, onder,coek
doen naar; 2 v. tr. inlichten, bericnten: 3 s'---
de onderzoek doen naar, vragen nu vernemen
naar, zich inlichten over, informeeren naar; 4
(philos.) vormen, eert vorm geven aan.
infortuine f. 1 rampspoed ni.; 2 -ramp, wederwaardigheid
f.
infortuné adj. rirnpspoedig, ongelukkig.
infracteur en., . trice f. (loi) fnv°rtreder rn.,
...treedster f.; (accord) verbreker ni., ...breekster f.
infraction f. (loi) overtreding; (accorcl) inbreuk f.
infranchissabie adj. onoverschrijdbaar; (fig.)
onoverkomelijk.
infréquenté asij. onbezocht, eenzaam.
infructueusement adv. vruchteloos.
infructueux adj. (...euse) 1 onvruchtbaar; 2
(travail, effort, peil;e) vruchteloos.
Infus adj. ingegeven; (sagesse, science) ingeschapen;
avoir la science ---e de wetenschap in
nacht hebben.
infuser v. tr. 1 ingieten, instorten, (sang) inspuiten;
2 (thé, etc.) opgieters, laten trekken; 3 (fig.)
storten (in); 4 s'-- trekken; s'-- dans (fig.) ein-:
infusibilité f. onseneltbaarheid f. [nendringen.
infusibie adj. onsmeltbaar.
1nfusion f, 1 ingieting, (sang) inspuiting f.; 2 opgieting
f., trekken n.; 3- (liquide) aftreksel, opgietsel
n.; 4 baptême par — (loop ni . door opgieting;
5 (fig.) ingeving f.
infusoire 1 adj. afgietsel-; 2 in. afgietseldiertje n.
ingambe adj. vlug (ter been) .
irrgénier v. tr. : s'— zich het hoofd breken (om
te), middelen verzinnen (om te).
Ingénieur ni. ingenieur, bouwmeester m.; -- en
chef hoofdingenieur; -- des ponts et chaussées
ingenieur ou bouwmeester van bruggen en wegen.
ingénieur-architecte m. (cs- os) bouwkundig
ingenieur m. [nieur ni.
ingénieur--conseil m. (cos- cos) raadgevend inge-4
irigénIeur-(ectrjcen m. ( gis- oos) e lectrisch ingenieur
m. [kundig ingenieur ni.
ingénieur- mécanirien n-. (cs-c- s) werktuig-1
ingénieux adj. (...euse) adj., ...eusement adv*
(chose: & personnes) vernuftig, (pers.) schrander'
ingéniosité f. vernuftigheid, schranderheid f.
ingénu adj. 1 (personnes) schuldeloos, argeloos;
jouer les --(e)s de argelooze personages spelen;
2 (chose,..) oribewirnpeld; 3 (féod.) vrijgeboren;
lief — vrijleen n. [ (iron.) onnoozelheid f.
ingénuité f. schuldeloosheid, argeloosheid f.;
ingérence f. inmenging, bemoeiing f.
ingérer v. Ir. 1 inbrengen, ingeven; 2 s'-- ingebracht
oorden, ingeg-ven worden; 3 (fig.) s'--zich
mengen (in), zich besnoeien (met); s'— atuprès de^
ingestion f. inbrenging f. [zich indringen bij.
in g.lobo Inc. over het geh el, gezamenlijk.
ingr,uvernable a j. onbestuurbaar; (peuple)
onregeerbaar.
ingrat adj. 1 ondankbaar; weerspannig; 2 onbevallig;
figure ---e onbevallig gezicht n.; áge —
ontwikkelingsleeftijd ni.; miroir — bedrieglijke
spiegel m. [ondank (he)loonen.
ingratitude f. ondankbaarheid f.; payer d'-- metl
ingrédient n. bestanddeel n.; (en gén.) stof f.
1n2uériss.abie adj. on?eneeslijk, on.genee_baar.
inguinal [gwi; adj. (...atix) van ere lies, lies-;
glande, hernie —e liesklier, liesbreuk f.
ingu, gitation f. ingieting, ioorslikking f.
ingur[titer v . tr. & s'— ingieten, insliklkern; —
son bilan (iron.) ziin tong inslikken.
inhabile adj. 1 (pas apte) onbekwaam; 2 (pas
adroit) onhandig, onbedreven; 3 (jur.) onbevoegd.
inhabiieté f. 1 onbekwaamheid; 2 onhandigheid f.
inhabilité f. onbevoegdheid t.
i 1habitable adj. onbewoonbaar.
inhahité adj. onbewoond.
inhalateur m. inadrmtoestel m. & n.
inhalation f. inademing, inzuiging f.
inhaler v. #- r. inademen, inzuige::.
irn!hérence f. aankleving, inwoning f.
i n hérent adj. aanklevend, inwwonend .
inhiber v. tr. inhouden, ontzeggen, verbieden.
inhibitlon f. 1 inhouding, ontzegging f.; —s sont
faites a het is ontzegd aan. [onherbergzaam.
inhospitaiier adj. (...ière) ongastvrij, (lieu)t
inhospitalité f. ongastvrijheid ; onherbergzaamheid
f. [m. onmensch m.
inhunrain 1 adj., Kernent adv. or,:nenschelijk; 2t
inhurnanité f. onmenschelijkheid f.
inhumation f. teraardebestelling, begrafenis f.
i n h u m er v. tr. ter aarde bestellen, begraven.
inimaginabie adj . ondenkbaar; cela est --- dat
kan men Zich niet voorstellen. [ons amaakbaar.
inimitable adj. onnavolgbaor; o)nnabootsbaar;t
Inimité adj. onnagevolgd; annanebootst; onnagemraakt.
inimitié [tyéj f. 1 (iraine) vijandschap r.; de
longues .--s Pen langdurige vijandelijkheid f.; 2
(antipathie nattirelle) vijandigheid f.
inintelligemmennt adv. onverstandig.
inintelligence f. onverstand n.
inintelligent adj. onverstandig.
inintelligible -- 286 -- inquiéter
inintelligible adj. onverstaanbaar.
ininterrompu adj. onaj2ebroken.
inipue adj., ° ment adv. onhillijk, onrechtmatig,
onrechtvaardig. ((péché) ongerechtigheid f.
iniquité f. 1 onbillijkheid, onrechtvaardigheid; 2t
initial 1 adj. (...aux) aanvankelijk, beginnend;
son — beginklank m.; lettre —e beginletter f.; 2
inleidend; discours --- inleidende rede f.
initiele f. 1 beginklank m.; 2 beginletter f.
initiateur 1 adj. (...tri%e) den stoot gevend; 2 inwijdend;
3 m. durver In.; 4 inwijder n;., inwijdsier
f. [ding f.
initíation f. inleiding; (rnystti,res, secret) inwij-1
initiative f. T initiatief n. : 1 (eerste) stoot ci;., aan
.den gang brengen n.; avoir oei prendre 1'— :te den
,eersten stoot geven tot, beginnen met; droit. 'ci'-
recht n. tot voordracht; 2 vrije beweging t.; laisser
de 1'— Vrije beweging laten; 3 durf tig.; avoir de
1'-•derf hebben; rrmar,quer d'— geen durf hebben.
initier v. tr. T inwijden (in).
in jecter v. tr. ! inspuiten; 2 (beis, pierre) drenken;
3 s'-- overvul^l worden (met bloed); vieux
injeLtés niet bloed beloopen oogen n. pl.
injecteer 1 adj. (...trice) inspuitend; tube —
2 in. spuit f.; 3 stoomstraalpomp f.; voedingspornp
f.
injection f. ! inspuiting f.; 2 (bois, pierre) drenking
f.; 3 overvulling f. (met bloed).
injonction f. (uitdrukkelijk ou stellig,) bevel n.
injouabie ad). onspeelbaar.
injuref. 1 beleediging f., hoon m.; faire une — aqq.
iern. hoon ou een belee,iiging aandoen; 2
scheldwoord n.; en venir aux —s beginnen te
schelden; 3 --s dzi temps, des ans, de l'air verwoestingen
f. pl van den tijd, van de jaren, van
het weer; 4 onrecht n.; faire — onrecht aandoen.
injurier v. tr. 1 bede?digen, hoonen; 2 schelden.
injurieux adj. (...euse) beleedigenli, hounend,
smadend; paroles ...euses smaadwoorden n. pl.
injuste 1 adj. onrechtvaardig; 2 onbillijk, onredelijk;
3 ni. (personne) onrcchtvaardigr., ongerechtige
to.; 4 m. (abstr.) onrecht n.
injustice f. onrechtvaardigheid, ongerechtigheid f.
injustiflable adj. niet te rechtvaardigen, onverdedigbaar.
[onzeewarig.
innavigeble adj. 1 onbevaarbaar; 2 (navire)^
Inné asij. ingebort.n, aangeboren.
innervation t. 1 (voortplantet:de) zenuwkr;zcht
f.; 2 'bergzenuwziekte f.
innocemment adv. 1 onschc_ldig; 2 onnoozel.
innocence f. 1 onschuld f.; 2 (drogue) onschadclijkheidt
f.; . (esprit) onnoozel eid f. [onnoozel.
1, innocent adj. 1 onschuldig; 2 onschadJijk; 3t
2. Innocent m. 1 onschuldige .71.; un pauvre —
een onnoozele hals m.; 2 onnoozel kind n.; massacre
des I—s moord ni. der Onnoozele K inderen;
les I—s, jour ou téte des I—s Onnoozele-t
3. Innocent m. Innocentins ni. [Kinderendati in.
innocenter v. tr. t onschuldig verklaren; vrijspreken;
2 s'—• zijn onschuld bewijzen.
innocuité f. onschadelijkheid f.
innombrabie adj. talloos.
innominé adj. ongenoernd.
innom(nn)é adj. onbenoemd.
innommabie adj. onnoemhaar.
innovateur 1 adj. (...trice) nieuwigheden invverend;
2 n^. invoerder ni. van nieuwigheden.
innovation f. 1 nieuwigheid f.; 2 vernieuwing,
verandering f., ommekeer in.
innover v. tr. i vernieuwen, omkeeren; 2 (aselt)
nieu vigh,eden invoeren. [volgbaor.
inoservabie adj. 1 ortwaarneernboar-; 2 onop-s
inobservance, inobservation f. 1 niet-opvolging,
verwaarloozing t. [opgevolgd.
inobservé adj. 1 niet waargenomen; 2 niet;
inoccupé adj. i ledig, werkeloos; 2 (place) onbezet.
in-octavo ni. & adj. (in-)octavo n. & adj.
inoculateur t adj. (...trice) eritcn<d; instrument
-- entmesje ti.; 2 m. inenter m., .. ster f.
inoculation f. inenting f.
inoculer v. tr. 1 inenten; 2 (fig.) inprentten.
inodore 1 adj. reukeloos; être calme et -- (noch?
kikken noch mikken; cahinet -- 2 m. (reukcloos)
gemak n., plee f. 1`
inoffensif adj. (...ive) argeloos, onschuldig.
inofficieux acij. (...euse) onbillijk, wederrec
telijk. • [beid f.
inofficiosité f. onbillijkheid, wede-rrechielijk-1
inondation f. 1 ovsrstroomietg f.; watersnood m..:
2 (fig.) overstrooming f., vloed ni.
inonder v. tr. 1 (en gén.) overstroomen; (par le'
}dommes) onder water zetten; (pleurs) stroomen
over; (soleil) (haar stralen) gieten over; eisage
inondé de larmes in tranen badend gelaat n.;
route inondce cle soleil weg m. die zich baadt in
de zon; 3 -- de paroles met een vlo. ed van woorden
overstelpen; 4 s'-- overstroomd worden, onder,
water gezet worden; s'— le Bosier zich de keel
volgieten.
1nopiné adj. onvoorzien, onverwacht.
inopinément adv. onvoorziens onverwachts.
inopportun adj., coément adv. ongelegen.
inopportunité f. ongelegenheid f.
inorganique adj. onbewerktuigd, anorganisch; 2
(gramrn.) ontiv^:z..nlijk. [hoorde.
inouï adj. ongehoord; une chose —e iets onge-t-
Inoxydabie adj. niet oxvdeerbaar, onverioestbaar.
in(-)pace [in' pa-sél in. in-pace n.
in(-)partibus [in'--s J loc. 1 in 't land sier ongeloo-
»igen, in partibus; 2 (fig.) met naam, in partibus.
int-)petto [in'l tor. bij zich zelf, in 't geheim, in:
in-piano [in'J ni. & adj. in-plano n. & adj. [netto.
inquatifiabie adj. niet te benoemen nu betitelen.
inquart(ation f.) ni. quartatie f. [kwartijn in.
in-quarte, [ka I ni. & adj. (in-)quarto n. & adj.,.
inquiet adj. 1 (...iéet) (soucis) ongerust, bezorgd:
2 (sans repos) onrustig. [2 rustverstorend.
inquiétant adj. ! onrustbarend, verontrustend;i
inquiéter v. tr. 1 (souci) (ver)ontrusten, ongerust
inquiétude -- 287 -- insoutenable
maken; 2 (repos) storen, hinderen; 3 s'---- de
zich bekommeren om, zich s'oren aan.
inquiétude f. 1 (souei) onrust, ongerustheid r.; 2
(repos) onrust, onrustigheid, woeligheid f.; des
---S dans les jamben krieuweling f. in de beenen.
inquisiteur m. 1 onderzoeker n3.; — d'État.
S't;satsonderzoeker; 2 (relig.) geloofsonJerzoeker,
inquisiteur m.; 3 (fig.) folteraar m.
inquisition r. 1 onderzoek n.; 2 geloofsonderzoek
n. , inquisitie f.
inquisitorial adj. (...aux) 1 onderzoekend, uitvragend;
2 van de inquisitie, inquisitoriaal; 3
(fig.) folterend, martelend; 4 willekeurig.
insaisissable adj. 1 niet grijpbaar, niet te vatten,
niet aan te treffen; 2 (esprit) onbegrijpelijk;
(sens) onwaarneembaar; 3 (jur.) orz .-zant ast baar.
insalubre adj. ongezond.
insalubrité f. ongezondheid f.
Insanité f. d^vaasheid, domh<.id f. (baarh,zid f.
insatiabilité f. onverzadelijkheid; (so.if) onlesch-1
insatiable adj. onverzadelijk; (oif) onlcschbaar.
insciemment adj. buiten mijn (ou uw ou zijn
etc.) weten, zonder w?et.
inscription f. 1 inschrijving (op); 2 (jur.) verklaring,
aanklacht f.; 3 inschrift, opschrift n.
inscrire v. tr. 1 inschrijven (op); (liste, róle) opschriiven
(op); -- sur schrijven op, beitelen op;
2 s'— contre opkomen tegen; s'— e 1 faux als verc'alscht
aanklazen, voor valsch verklaren.
inscrutabls adj. ondoorgrondelijk.•
instcahle adj. ondoorsnijacaar.
insecte ni. 1 insect, gekorven dier, kcr; dier ti.; 2
des -- ongedierte n.; 3 (iron.) insect, schepsel ti.
insecticide I adj. insectendoodend; poudre -- insectenpoeier
ri.; 2 in. middel n. tegen onagedierte.
insectier ir.. insectenkast f. 'poter ril.
inseetivore 1 adj. insectenetend; 2 m. i%esecten-1
i nseetolorie f. insecte;ikunde f.
inseetologique adj. insectenkundig.
insectologiste m, insectenkundige m.
insécuritá f. onveiligheid f. [formaat n.
in-seize ni. (boek n. in) sedecirno ou zestiendel
iusensé adj. t (fou) zi,ineloos, krankzinnig; 2
(pa:, sensé) onzinnig, ortverstartuig.
insensibilisateur 1 -,dj. (...trice) onge»velig ma
kind, veruooL end; 2 in. ngevoeliglnaker, verdoover
gin.
insensib;liser v. tr. ongevoelig maken, verdooven.
insensibilité f. cngevoeiigheid, ge^'oelloo:.heid f.
( voor) .
insenisible a-ij. 1 (ne :;entant pas) ongevoelig, gevoelloos
(voor); 2 (pas seinti ongznmerkt, onmerk-^
insensiblemont adv. ongemerkt, allengs. [baar.
insénarabilité f. oriafscheidhaarheid f.
inséparablp 1 adj. (propre & fig.) onajscheidiaar;
(fig.) onafscheidelijk; 2 rn. onajscheidLlijke
in.; 3 ni. (bramnut.) onafscheidbaar voorvoegsel ri.
insérer v. tr. T inlabschen. : invoegen; (,jou!rnal)
zetten (in), idoert) opnemen; (bot.) inplanten.
insermenté adj. onbeëedigd:
insertion f. T irilassching : i,ovoeging; (jouraaf)
opneming; (bot., anat.) inplanting T.
Insidieux adj. (...euse), ...eusement adv. verraderlijk;
questior! ...euse arglistige vraag, strik
vraag f. [(iriauv. part) berucht.
1. insigne adj. 1 uitstekend; uitnemend; 21
2. insigne n:. 1 merkteeken n.; 2 (dignité, rang)
eereteeken, rangteel,en n.
ir.signifiance f. onbeaiuidendhcLi f.
insignifiant asij. onbedaidond.
incinuarit 1 adj. i' dringzndd, unschuiver:d; 2 (fig.)
inneniend; (rrtauv. part) indringend, indringerig.
iiIsinliution f. indringing, inschuiving, inglijding
r.; 2 (fig.) innemendheid; (rnauv. part) indringerigheid
f.; exorde par -- voorirrneinendeinleiding
f.; 3 bedekte aanduiding f.; 4 (ju:.) overhandigiag
t.
insinuer v. tr. ! inbrengen, inschuiven, laten inglijden;
2 (tig.) r bedekt) te kennen geven, bijbrengen;
(sentinnents) inboezemen, 3 (jur.) overhandigen;
4 s'-- tngltlden, glijden in, (fig.) Indringen.
insk1e adj. 1 smal.i-:loos; 2 (fig.) zouteloos.
insipilité f. 1 smak looshcid; 2 (fig.) zouteloosheid
f. (nadruk rit.
insistance f. 1 nadruk, t.andrang ni.; 2 (rhr^t.)t
i assister v. intr. drukken op, er op staan, aanhouden,
aandringen; n'insistez pa„ dring niet langer;
insociabiiité f. ongezelligheid f. [aan.
insociaoie adj. ongezellig.
insolation f. 1 zonnesteek -r.; 2 in de zon zetten,
zonnebad ti.; 3 invloed rit. van de zon.
insolemment adv. — insolent.
inso!enee f. 1 onbeschaamdheid; 2 verwatenheid
t., overrnoed in.; 3 buitensporigheid f.
irisolent adj. 1 onb, schoarrcci; onwelvicegiifk; 2
verwaten, overmoedig; 3 buitensporig.
insolar V. tr. in de zon zetten.
insolits adj. ongewoon, buitensporig.
insolubilité f. onoplosb„zarheid f.
insoluble adj. onoplosbaar.
Insolvabilit f. ons.armogen n. om te betalen.
insolvable adj. niet in staat cm te betalen, insolvent;
il est --- er is niets van here te krijgen.
insomnie f. slapeloosheid f.; des —s elapelooze
uren n. pl. ov nachten f. pl.
insondable adj. onpeilbaar.
insouelamment adv. zorgeloos.
I,risoLciance f. zorgeloosheid t.
insauciant adj. zorgeloos. (,-beril.
ibisoucieux adj. (...eus^) onbezorgd, on"ekom-[
insoumis 1 adj. ononderworpen; 2 (niil.) onge.-
hoorzaam, weerspannig.
insouni(ssion f. l rmonderworpenheirl; 2 (mil.)
iveerspann ighei.J, dienstweigering f.
insoaejcom,é adj. 1 niet verdacht; 2 niet vermoed,
onvermoed.
insoutenable adj. 1 onhouddhooar, onverdedigbaar;
2 onhoudbaar, niet vol te houden, onuitstaan
baar.
inspecter — 288 --- insuccès
inspecter v. tr. ii' rogenschoiza.. nerven, bezichtigen,
onderzoeken, bezoeken.
Inspecteur n.. opziener in.; -- de 1'enseignernent
schoolopziener; -- en chef hoo(dopxiener.
inspeetion f. 1 beschouwing, i%ezichtiging f.; faire
1'-- de in oogenschcuw riemen; á la première —
t ij hei eersttr inzien; -- des troupes zvapenschouwing
f.; 2 opzicht, toezicht n.; 3 ( srhoal) l-ezoex
n.; 4 opzienerschap n.
ir spectorat ni. opzienerschan n.
inspectrice f. 1 opzienersvrouw; 2 schoolopzienste;
f.; -- cie coutur. . opzienster voer het naaiwerk;
3 (iron.) s , ojfe1czurster f.
inspiratraur 1 a:j. (.. •trice) inademend; niuse1e
--- inas ernspier f.; 2 bezielend, inbiazend, ingevend;
3 in. ingever rc;.; 4 m. inademspier f.
irespiration f. 1 inademing f.; 2 inblazing, ingeving
f.; -- divin goddelijke ingeving; 3 (poesis)
bezieling;, vervoering 1.
inspiré 1 adj. (door God) ingegeven; 2 n,. bezielde,
ziener 01.
inspirer v. ir. 1 inademen; inblazen; 2 ingeven,
inblazen; inboezemen; 3 (aan)drijr^en; 4 bezieten.
[f.; 2 (fig.) onstandvastigheid.
instabiiité t. 1 onvostheiu: t.; 2 onbEstcr.dighei4
instabie ad ; . 1 on-'ast; 2 onbestendig; 5 onstandvastig.
installatieoo f. t (fonction) aanstelling; 2 plaatsing;
3 (organisation) inrichting f.
installer v. tr. i (fonction) aanstellen; 2 plaatsen,
vestigen; 3 (organiser) inrichten; -1 (naar.) bc-'+
instamnient adv. wringend. [schiet,-n.
instante 'f. 1 aandrang m., dringend verzoek n.;
avec — dringend; faire de (vives) —s auprès de
(zeer) dringend verzoeken, (.-.eer) dringend? bede n
doen bij; par deur --s tot tweemaal toe; 2 (acte
judiciaire) eisch m., aanzoek n.; faire une -- een
eisch instellen; 3 (tribunal) rechtbank f.; prernièi e
--- eerste aanleg m.; 4 (phik s.) nieuw betoog n.
instant adj. dringend.
2. instant rr. oogenbltk n.; (tout) á 1'---, dans
1'-- oogenblikkelijk; k chaque --, á tout --,
d'— en -- ieder oogenlik; d'ur — á l'autre elk
oogenblik; 1'--- d'après eer oogenblik later; à l'---
gnce op het oopenblik dat; dès l'-- van stonden
aan; dès 1'-- que zoocira (als); (ttendez) tin
!wacht) een oogtnblikje.
instantané 1 adj. cogenblikkelijk; 2 rn. (photo.)t
instantanéité f. oogenblik.kelijkheid- f. [!tuitje n.
instantanément aniv. oogenblikkelijk.
instar in . voorbeeld n.; à 1'-- de naar 't voorbeeld
van, op de wijze van. [stelling, vernieuwing f.
iristauration f. 1 oprichting, instelling; 2 her-t
instigateur no., ..trice f. aanhitser, aanstoker,
opsteker ni., aanhitsster, aanstookster f.
Instlgation f. aanhitsing, aor.stoking, opstoking f.
instiguer v. tr. aa.;hitsen, aanstoken, opstoken.
instiiiation f. indruppeling f.
instiller v. tr. indruppelen.
I stinct [tin] rr,. T instinct n. : 1 (aninîal) natuurdrift
f.; 2 (hr mrne) aandrift f.; 1'--- de la conservation
cie zucht f. tot zeljhehrud.
instinctif [tink', adj. (...ive), ...ivemerit adv.
instinctmatig, onwillekeurig.
ii stituer v. tr. 1 instell_n; 2 aanstellen, benoemen;
3 s'-- zich aansteller als.
institut m. 1 instelling; 2 leefregel m.; 2 orde f.;
4 gelierd genootschap n., acaaernie f.; (1-rance)
instituut n.; 5 = institution 4. 1 Justiniaan).
institute f. . grondbeginsel; 2 instituut n. varc4
instetuteur m. 1 onderwijzer rn.; — primaire
lager onderwijzer; 2 (fig.) leermeester; 3 insteller
m.
institution f. ! instelling, stichting f.; 2 aanstelling,
3 1'-•- de la jeunesse de opvoeding f. de,
jeugd; 4 'opvoedings)gesticht n.
institutrice f. 1 onderwijzeres; 2 insteister f.
instructeur ir,. I teermeester m.; (ruil.) meester,
onderrichier ni.; (cavi,i.) rijmeester; 2 (fig.)
onderzoeksrechter m.
instructif adj. (...ive) 1 onderwijn. rid, onderrichtend;
2 (fig.) leerzaam, leerrijk.
instruetion f. 1 onderricht; onderwijs rn.; avoir de
1'-- wel onderwezen zijn, geïeereiheic: bezitten; 2
les, Ir,erink, onderrichting f.; -- pastorale herderlijke
onderrichting f.; 3 voorschrift n., aanwijzing
f.; 4 (jur.) onderzoek rc.; juge d'-- onderzoeksrechter
m.
instruire v. tr. 1 onderrichten; onder a'i^zen; eest
gros Jean qui vent --- sen curé het ei wil wijzer
zijn dan de hen; 2 ofrichte;;.; 3 berichten, inlichten,-
4 (jur.) voorbereiden, inleiden; — contre het
proces opmaken van; 5 s'-- zich onderwijzen,
zich oefenen, leergin, wijs worden.
instruit adj. ! onderwezen; geleerd; wijs geworder:;
2 afgericht; 3 ingelicht.
Instrument ir. 1 werktuig n., en compos. -tuig
n.; •---- aratoire larndbauwtiiig; ---- de torture loltertuig;
2 (inas.) speelti. ig, instrument n.; --- à
oordes snuartuig; --- à vent blaastuig; -- Q
archet strijktuig; 3 (n„ogen) werktuig, middel
n.; 4 (agent) werktuig n., bewerker m.; 5 (jur.)
oorkonde f., hewijsstul. n. [telijk bevoegd.
instrumentaire adj. ambtelijk, (perstinne) arob-t
instruinentai adj. - (...aux) 1 wcrktuiglijk; 2
(rr,us.) van mi voor speeltuigen; micsique —e
speelturigenmuziek f.; 3 (jnr.) oorkondelijk; 4 in.
(graant.) instrumentaal n:.
instromentation f. instrumenteering f.
instrunienter v. ir. 1 (mus.) instrumenteeren; 2
(jur.) akten opmaken; 3 (iron.) werken.
instrumentiste m. instrunientist, muzikant en.
insu rn. onbekendheid; Ii 1'-- de buiten weten van;
à eiion -- buiten mijn weten.
Insubmerpible, ... mersibie 1 adj. onverzi.7kbaar;
2 m. onveizinkbare boot f.
Insubmersibiiité f. onverziríkbaarheic' f.
insubordination f. weerspannigheid f.
insubordonné adj. weerspannig, ononderworpen.
Insuccès nl. mislukking f., slechte uitslag in.
instiffisamment -- 289 — intercalaire
insL ff!san.ment adv. ongenoegzaarrr, onvolduende.
insuffisance f. 1 ongenoegzaamheid, ontoereikendheid;
2 (fig.) niet-voldoen n., onbekwaamheid
f.; 3 (credit) ontoereikendheid f., tekort n.
insttffisant adj. 1 onvoldoend, ongenoegzaam,
orctaereikend; 2 (fig.) niet voidoc!nd, onbekwaam.
insuffiatior, t. inblazing f.
Insuffler v. tr. inblazen.
insulaire 1 adj. van een eiland, eiland-; peuple
-- eilandv 1k n.; 2 m. Pilan ,1btwoner, eilander m.
ir,suite f. 1 beleediging f., smaad, ho.,n rn.; 2 -- á
bespotting f. van, klap n-,. in 't g, zicht van; 3
(rrii .) overval ni., overrompeling f.
1. insulter v. tr. 1 beleediáen, smaacen, hoonen;
2 overvallen, overrompelen; 3 (fig.) schenden.
2. i nsul ter v. intr. ! -- a spotten met, bespotten,
in 't aangezicht slaan; 2 --- contre zich verzctten
tegen.
insufeur nn. beleediger, hooner ru.
insupportabie adj. onverdraaglijk.
irisurgé ! adj. oproerig; 2 ni. oproerling :n.
Insurgent m. 1 oproerling m.; 2 vergramde ni.
insurger v. tr. I tot opstand brengen; 2 s'--
opstaan, in opstand komen.
insurmontable adj. onoverkomelijk.
insurrection f. T opstand m.
insurrectionnaire, ...nnel (wie) adj. oproerig.
intact [takt'] adj. 1 onaangeroerd; 2 (fig.) ongedeerd;
(vertu) ongeschonden; (réputatien) onbe-+
intactile adj. onvoelbaar, ontastbaar. [sproken.
intallle i. inwaarts gesneden steen, intaglin rn.
inte.ngibiiité f. oriaanroerbaarheid f.
intangible adj. onaanroerbaar,. ongrijpbaar.
intarissable adj. onuitputtelijk; (ïarmes) niet tel
inténrable adj. integraal berekenbaar. [stelpen.
Intégral adj. 1 (...aux) algeheel, volledig; 2 (dette)
werkelijk; (partie) wezenlijk; 3 (ivath.) integraal.
intégrale f. integraal f.
intégralennent adv. volledig, voluit.
intégralité f. algeheelheid, volledigheid f.
Intégrant adj. (partie) wezenlijk; (molécule) ge-t
1ntégration f. integreering f. [lijkaardig.
tntègre adj., c: ment adv. 1 gaaf, ongeschonden;
2 (homme, juge) rechtschapen.
Intégrer v. tr. integreeren.
intégrité f. 1 gaafheid, ongeschondenheid, volledigheid
f.; dans toute son —• in ongeschonden
staat m.; 2 (homme, juge) rechtschapenheid f.
Intellect [lekt'] m. kenvermogen, begrip n.
Intellectif adj. (... ive) verstandslijk.
intellectuel 1 adj. (c'Ie) verstandelijk, verstands-;
faculté —le verstands"ermogen n.; 2 geestelijk;
3 m. verstandsmensch; ontwikkelde m.; 4 t er-t
Intelligemment adv. verstandig. [stand n.
intelligentie f. 1 (action) kennis f., recht verstand,
inzicht n.; pour plus d'— tot beter verstand ou
inzicht; avoir 1'— eies affaires verstand van (de)
zaken hebben; 2 (faculte) verstand, begrip n.;
avoir 1'---- prompte vlug van begrip zijn; 3 (stibstance
spirituelle) geestelijk vezen n., geest m.; 4
(commurnication, accord) verstandhouding f.;
être d'— in verstar. dhoud ing staan; avoir des --s
in betrekking staan; 4 bericht n., tijding f.
Intelligent adj. 1 verstandig; cet enfant est
dat kind is verstandig; 2 verstandelijk; l'horrime
est un être — de mensch is een verstandelijk
wezen n.; 3 etre — de ou sur kennis hebben van.
1ntelligibilité f. verstaanbaarheid f. [zinnelijk.
intelligibie adj.I verstaanbaar; 2 kphilos.) boven-j
intempérance f. 1 ongematigdheid; 2 (boire,
manger) onmatigheid f. ger) onmatig.
intempérant adj. 1 ongematigd; 2 (boire, man-;
intempérb adj. ongematigd.
intempérie f. 1 ongestadigheid, guurheid f.; 2
(sans:é) ongernatigdheid, ongeregeldheid f.
Intempestif adj. (...ive) ontijdig, ongelegen.
interacne adj. onhoudbaar.
intendance f. beheer, !opper)toezicht n.; (admin.,
mil., raar.) intendantschap n.
intendant ni. rertmeester, beheerder, (opper)toeziener
m.; (admin., mil., mar.) intendant m.
intendante f. 1 intcndantsvouu'; 2 kloostervoogdes
f.
intense adj. hevig; (froid) vinnig; (brouillard)
dik; (son) doordringend; (amour) innig.
intensif 1 adj. (...ive) hevig, krachtig; culture
...ive land)houw m. met alle kracht; 2 (service)
drukker) ; 3 (philos.) innerlijk; 4 (grarnm.) versterkead;
5 m. (gramm.) versterkend werkwoord
ou voorvoegsel n.
Intensité f. 1 kracht, hevigheid f.; -- d'une force
heiigheid van een krocht; 2 aanhoudendheid, inspanning
f.; 3 (ryt!hrne) kracht; accent d'— nadruk
m.; 4 (grarnm.) versterking f.
intensivement adv. aanhoudend, met alle kracht.
intenter v. tr. (proc. ·) aandoen; (action, poursuite)
instellen.
intention f. I inzicht, voornemen, oogmerk n.; à
bonne — met een goed inzicht; avec, sans -- met,
zonder opzet; en — de reet het oogmerk om;
1'enfer est pavé de bonnes —s cie hel is met goede
voornemens bevloerd; 2 wil rn,, intentie f.;l'— du
testateur de wil van den testamentntaker; c'est
1'— du rol het is de wil van den koning; a 1'—. de
man ami om mijns vrienas wil; à 1'-- du défunt
om den wille ou ter intentie van den overledene;
1'-- vaut le 'fait de wil geldt voor de daad; 4
(philos.) innerlijkheid f.; 5 (mus.) inspanning f.;
6 (méd.) rekking, samenkleving f.
Intentionné adj. gezind; bien, mal -- gocdgezind,
kwalijk. gezind.
intentionnel adj. (c' Ie) 1 bedoeld; tacten opzettelijk;
2 question --le vraag f. naar het opzet; 3
(philos.) indrukkend, inprentend.
1ntentionnellement adv. opzettelijk.
intercadence f. afwisseling; (fig.) wisselvalligheld
f.
intercadent adj. afgewisseld; (fig.) wisseivallig.
intercafaire adj. trisschengevoegd, ingelascht;
10
intercalation — 290 — intermédiaire
jour -- schrikkeldag ni.; mois -- aanvullingsmaand
f. .
interealation f. tusschenvoeging, inlassching f.
intercaler v. tr. tusschenvicegen, inlasscher.; s'-
ingelascht worden. [spreken.
intercéder v. intr. tussc!wen&omen, i'oor- 1
Intereepter v. tr. 1 afbreken; 2 opvangen; onderscheppen;
3 ligre ... tee abscis f.
interception f. 1 afhreking; 2 opvanging; onderschepping
f.; 3 opvangingsverhan.t n.
intercesseur m. bemiddelaar, voorspreker m.,
voorspraak f. [voorspraak f.
i ntercession f. tusschenkonst, bemiddeling,1
Interco mmunal adj. (...aux) tijsschengemeentelijk.
intereostal adj. (...aux) tusschen de ribben (gelegen),
tusschenribc-. [selend.
1nterciirrent adj. tusschen.4rmend; (po;.tIs) afwis-f
intercutané adj. onderhuidsch.
interdiction f. i verbod n.; 2 ontzegging f.; 3
plaatsing f. onder voogdij nu curateele; 4 ontzetting,
schorsing f.
interdire v. tr. 1 (defencire) verhieden; 2 (refuser)
ontzeggen; 3 ontzetter, schorsen; <, onder oogdcj
ou curateele stellen; 5 onder het interdict stellen,
in den ban doen; 6 ontstelen, verstommen.
1. interdit in. 1 (jur.) voogdij, curateele f.; étrc
en — onder voogdij staan; 2 (relig.) ban en,
interdict .n.; 3 (antiq.) (besluit n. van) tusschen
.
-
komst f.
2. interdit adj. ontsteld, stond, verbijsterd.
intére:sant adj. 1 belangrijk, belangwekkend; 2
deelnemenswaard; (femme dans) une position —e
(vrouw in) gezegende omstandigheden f. pl.
Intéressé adj. 1 belanghebbend; étr- e -- à belang
hebben bij, betrokken zijn bij; 2 (perronnes) inhalig;
(choses & pers.) haatzuchtig.
intéresser v. tr. 1 — qq. à iern. doen belang stellen
in, van belang maken voor iem.; — qq. dans
betrekken in ou bij, winnen voor; 2 (sans à ni
dans) belangstelling in boezemenen, belang o u
gewicht, hebben voor, aangaan; 3 -- les services
de de diensten vergelden van; -- Ie jeu het spel
belang bijzetteil, voor geld spelen; 4 (chir., plaie)
raken; 5 ,s'--- t belangstellen in; s'--- dans zich
mengen in, zich wikkelen in, deelnemen in; s'—
de zich bikommeren om; s'— pour het aantrekken
voor; s'— contre werken tegen, • partij kiezen
tegen.
intérit rn. 1 (materiel) belang n., (qqfois) aangelegenheid
f.; avoir — It belang hebben bij;
avoir — , ce que er belang bij hebben dat; il est
de votre — de het is in uw belang om te; 2 (part)
deel, aandeel n.; (capital) rente f., interest rij.,
kroos n.; á — op interest; 3 (égoïste) eigenbelang
n., eigenbaat f.; par — uit eigenbelang; la morale
dei'-- de zedenleer van het eigenbelang; 4 (moral)
belangstelling f.; prendre -- a belangstellen in;
5 (attrait) belangrijkheid, helangwekkt ndhc id
f.; offrir de l'— belangrijk zijn; mancíruer d'---
niet belangrijk zijn; 6 schade f.; (jur.) schadeloosstelling
f.; dowrnages et --s schadeloosstelling
en vergoeding, schade en interesten.
interférence i. 1 inmenging, tusschenkomct f.; 2
(phys.) ivederzijdsche doorkruising f.
interférent adj. doorkruiser d.
interfolier v. tr. (met wit papier) doorschieten.
intérieur adj. 1 ini.vendig, binnenst, bineen-;
2 binnenlandsch; 3 inwendig, innerlijk.
2. intérieur m. 1 inwendige, binnenste n.; 2 binnenland
n.; 1'--- du pays het binnenland n.; 3 binnenlandsche
zaken f. pl.; m.inistre de 1'!—
Minister vaan idinnenlandsche Zaken; 4 thuis n.,
huiselijke kring m.; tableau d'-- binnenhuis.'je),
stilleven n.; 5 (fig.) 15innenste, hart n.; rentrer
dans son — in zijn binnenste ou hart gaan.
intérieurement adv. intvendia, van binnen, in
mijn (nu i:cv etc.) eigen.
intérim [:ei'] en. 1 tusschentijd m., interim n.;
-:dans 1'--, par ---- tijdelijk, voorloopig; faire l'—
tijdelijk waarnemen.
intérimaire 1 adj. tijdelijk, voorleopig; 2 en.
tijdelijk waarnemer m.
intérimat m. tijdelijke waarneming f.
interjectif adj. (..iee) tusschengeworpen, als
tusschentiverpsel gebruikt.
interjection f. ! (jur.) aanteekening, instelling
f.; 2 (gramni.) t',fsschenwerpsel n.
interjeter v- . tr. 1 (jur.) aanteekenen, instellen; 2
(gratimrr..) tusschenwerpen.
intertinne 1 rn. tusschenregel rn.; 2 (fig.) onderverstane
zaak, onuitgedrulcte bedoeling f.; 3
(typo.) interlijn, interlinie f.; 4 adj. onderverstaan.
interliijner v. tr. 1 doorschieten; coi nposition
...ligre zetwerk n. met interlinies; 2 wijd uiteenzetten.
[sciccnregelige vertaling f.
interlinéaire adj. 1 tusschenregelig; 2 met tus-t
interlocuteir 1 adj. ( ..trice) toesprekend; 2 ni.
medespreker, toespreker In.
interloctition f. 1 samenspraak f.; 2 (fig.) voorloopig
bescheid n., tusschenuitspraak f.
interlocutoire 1 adj. tusschenkornend, voorloopig;
2 n,.. voorloopig bescheid n.
i'iterlope 1 adj. smokkelend, smokkel-; cornrrierce
-- smokkelhandel in.; 2 (rr.orale) verdacht; 3 rn.
smokkelaar ni.; 4 sn wkkelschip n.
interloquer v. tr. 1 voorloopig oordeelen; 2 (fig.)
vertluffen, verlegen maker.
interméde in. 1 tusschensnel n.; 2 (phys.) tusschenmidelel,
bindmiddel n.; 3 par 1'-- de door
bemiddeling f. van.
1. intermédiaire adj.1 tusschenlingend, tcasschengelegen,
tusschen-; espace, gars — tusschen.-
ruimte f., tusschenstation n.
2. intermédiaire en. 1 tusschenkomend voorwerp,
tusschenmiddel a.; (fig.) overgang m.; 2 tusschen
komst, bemiddeling f.; 3 tusscheripersoort, bemid-
-
delaar yrri.; sans — 1 ronder overgang, 2 zonder
tusschen person.
intermédiat -- 2 91 -- intimider
intermédiat 1 adj. tusschenliggend, tusschltrn-;
ternps --- tussckentitd m.
interminable adj. eindeloos, zonder einde.
intermission f. afbreking f.; sans -- onafrebroken,
zonder uphouden.
intermittence f. afbreking, tusschenvoos f.
1ntermittent adj . tvissc.eripoozend, afwisselend.
intermusculaire adj. tusschen de spieren (gelegen)
. [n.
internet n^. 1 kostschool f.; 2 (honit.) internaatt
international adj. (...aux) ander de volken, intern'ztionaal;
comnerce, droit -- volkenverkeer,
,volkenrecht n. [eeniging) f.
Internationale f. Internationale (Arbcidersver-;
internationalisme n^. internationalisme n.
Interne 1 adj. inwendig; (fig.) innerlijk; luxe
innerlijke welstond rrt.; 2 m. inwonend leerling,
kostganger na.; 3 (hápit.) intern, inwonend
geneesheer, inwonend apotheker m.
Internement ni. opsluiting f. [verwijzen.
interher v. tr. i opsluiten; 2 naar 't hirrntnlandt
internonce f. internuntius n^.
internonciature f. internunciusschap n.
inierosseux 1 adj. (...euse) tusschen de beenderen
( gelegen), tusschc,nbeens-; 2 rei. beenscheid^
r rij. [m.
interpellateur n,. 1 ondervrager; 2 (jur.) eischerf
interliellation f. 1 orideri'raginp f.; ? opeisching
f., eisch m.
interpeller v. tr. ! (polit.) ondervragen; 2 (jur.)
op^ischen, aannanen; 3 eischelf, vorderen, aan-t
interpolateur m. inlasscher ni. [spreken.
interpolation f. T inlassching f.; niéthodes des
---s in lasseh ingsmethode f.
interpoter v. tr. T inlasschen.
interposer v. tr. 1 tusschenplaatsen, (fig.) tusschenbrengen;
-- sur infinence met zijn invloed
tusschenkomen; 2 s'— tusschentreden, treden
tusschen, (fig.) tasschenkamen; personne ...posée
tusschenpersoon n^.
inter position f. 1 tusschenstand n^., stand tusschen;
2 (fig.) tusschenkomst f.; 3 (jur.) inbrenging,
overlegging, overdracht f.
Internrdtable acij. uitlegbaar.
interprétateur m. uitlegger rr.
interprétatif adj. (...ive) 1 uitleggend; 2 aan een
uitlegging gebonden, ,-net een uitlegging.
Interprétatlon f. 1 uitlegging, verklaring, verduidelijking
f.; 2 (débit, jeu) vertolking, voorstelling
f.
interprète in. taalman; (propre & fig.) tolk n:.
interpréter v. tr. 1 'uitleggen, verklaren; 2 vertolken,
voorstellen. [n.
interrèpne ni. tusschenregeering t., interregnumt
Interrogateur 1 ni. ondervrager 1r;.; 2 (niauv.
part) vrager, vraagal m.; 2 adj. (...triee) vragend.
interrogatif adj. (..ivo) vragend; point
vraagteeken n.
interrogation: f. (une question) vraag, (trie)
ondervraging f.; point d'--- praagteeken n.
Interrogatoire m. ondervraging f.; (jur.) verhoor
n.
interroger v. tr. 1 ondervragen; 2 (jar.) verh.
aoren; ;i (choses) raadplegen, te rade gaan met;
4 s'— zich afvragen, met zich zelf te rade gaan.
interrompre v. tr. I (chcses) afbreken; (jur.)
(prescription, etc.) stuiten; 2 (personnes)
storen; (absolt) in de rede vallen; 3 s'-- (zijn
rede) afbreken.
interrapteur 1 adj. (• .trice) afbrekend, storend;
2 m. verstoorder m.; 3 (ptiys.) stroombreker m.
interruption t. 1 ajhreking f.; 2 stoornis, storing
f.; —s bruyantes luidruchtige - storingen; 3
(travail, commerce) staking f.; 4 (prescription,
possession) sta.iting f.; 5 (litt.) afbreking,
schorsing f.
intersectien f. t doorsnelde f.; point, ligne, plan
d'-- snijpunt n., snijlijri f., snijvlak n.
1nterstice m. tusschenruimte f.
intertropical adj. (...aux) tusschen de keerkringen
(gelegen ou groeiend), keerkrings-.
intervalle m. 1 afstand rc^. (tusscnen), tusschenruimte
f.; 2 toonafstand za., interval n.; 3 tussc:
henpoos f., tusschcntijd rei.; par —s tij tusschenpoozen;
sans -- zonder ' tusschenponzen,
zonder ophouden.
intervenant 1 adj. tussehenkomend, tusschentredend,
bemiddelend; 2 m. tussehentreder, bemirldelaar
m.
I nteri ener v. ir t r 1 tr.rsschenLomen, tusschentreden;
bemiddelend optreden; 2 handelend optreden,
ingrijpen. [overstaan van.
intervention f. T tusschenkom.st f.; à 1'-- de ten$
i n terversi o n f. T omkeerin g f. [onderslaan.
intervertir v. tr. 1 omkeergin, omzetten; 2 (traire)t
intervertissement m. vmkeering f.
Interview [vyou in. interview, verhoor n.
interviewer v. tr. interviewen, uithooren.
intervieweur en. interviewer, uithoorder m.
intestin adj. 1 inwendig; 2 inlandsch; guerre —e
inlandsche oorlog in.; 2 m. darm m.; —s darmen,
ingewanden n. pl., ingewand n,.
intestinal arij. (...aux) i'an oei in de darmen, van
ou in de ingewanden, darm-, ingewands-; douleur
—•e darmpijn f.; ver -- ingewandsworm in.
intimation f. aanzegging f.; folie — verkeerde
aanzegging.
1. Intime ad;. 1 innerlijk; sens -- innerlijke
zin m.; 2 innig; conviction -- innige overtuiging
f.; 3 vertrouwelijk; 4 vertrouwd; ami ---- boezemvriend;
ennemi -- boezemvijand; conseiller --
geheimraad m. [boezenvriend m., --in f.
'. intime m. & f. 1 vertrouweling m. & f.; 21
Intimé ni. in beroep) gedaagde m.
intimement adv. innig.
I n ti m er v. tr. 1 dagen, dagvaarden; --- à aanzeggen,
te kennen geven; 2 uitschrijven.
i n ti m i d atl o n f. bangmaking, vreesaanjaging f.
intimider v. tr. bang maken, vrees ou schrik aanjagen
aan; s'— bang ou bevreesd worden.
intimité — 292 — inversable
Intimité f. 1 innigheid f.; 2 vertrouwelijkheid f.;
dans 1'— vertrouwelijk; 3 binnenste t.
intitulé rn. titel m., opschrift n. [zien.
intituler v. tr. betitelen, van een opschrift voor-t
intoiérable adj. on(ver)draaglijk, onriitstaan-+
intolérance f. onverdraagzaamheid f. [baar.
intclsrant adj. onverdraagzaam . [zaarnheil .
intoiérantisnie in., geest ni. van onverdraag-1
intonation f. 1 joonaangeving f.; faire 1'— de
inzetten; 2 (en lisant, en pariant) stembuiging f.
intoxicant adj. vergi;tigend.
intoxication f. vergiftiging f.
Intoxiquer v. tr. vergiftigen.
Intrados [do] in. binnenwelving f.
intrad,ctïbie, ...duisible adj. onvertaalbaar.
intraitable adj. onhandelbaar.
intra-muros [s'] 1 'oc. binnen de maren; 2 m.
omrrn'zurde ,stad, J innenstad f. [vendheid f.
intraasigeance f. onins^liikkelijkIieid, ortoege-i
intransigeant adj. oninschikkelijk, ontoege?%end.
intransitif adj. (...ive) (& rn.) o0o1»j-gankeii;k
(werkave-ord n.). [(iron.) niet af te schrikken.
intrépide adj. 1 onversaagd, onverschrokken; 21
int.répidité f. 1 onversaagdheid, onverschrokkenheid
f., 2 (mativ. part) stoutheid, onbeschaamdheid;
3 (iron.) onvermoeidheid f. [pen.
intrigailler v. intr. kleingeestig ko,ikelen ou kui-s
intrigailleur m. kleingeestige konkelaar rn.
intriant 1 adj. arglistig konketend; 2 m. konkelaar
m., —ster f., indringer rn., ... ster f.
intrigue f. 1 kuiperij, konkelarij, slinksche praktijk
f.; 2 — galante minnarijtje ti.; 3 verlegenheid
f.; (carnaval) intrige f.; 4 (litt.) i.erwikkeírng
f.
Intrie,uer 1 v. intr. kuipen, konkelen; 2 v. tr. in
spanning brengen; verlegen ou ongerust maken,
kwellen; (carnaval) intrigeeren., 3 (litt.) verwikkelen;
4 5'— zich moeite geven, zich indringen.
intriilsèque adj. innerlijk, inwendig.
introducteur m. inleider, voorsteller ni.
introductif adj. (...ive) inleidend.
introduetion t. 1 inleiding f.; (comr-n.) aanbeveling
f.; 2 inbrengen, Insteken n.; 3 invoer; aanvoer
in..; (nouveauté) invoering f.
introduire v. tr. 1 binnenleiden; 2 (présenter) inleiden;
firme bien ...duite goed bekend huis n.;
3 (in) brengen, (in)stel-en, (in)schuiven; 4 s'—
inkomen, komen (in), binnendringen; (niauv.
part) (in)sluipen, binnensluipen; (objet, mai.?)
(in)glijden, ;'in)schcuiv. n.
introit [t'] m. introïtus m.
Introurission f. inrorenging, insteking, inschuii°
ing f.
Intronisaticn f. 1 troonsbeklimming f.; 2 (doctrine)
vestiging f. [vestigen.
Introniser v. tr. ten troon verheffen; s'--- zicht
Introuvable adj. onvindbaar.
Intrus 1 adj. ingedrongen; 2 tri. indringer in.
Intrusion f. indringing f.; roche ci'— ingedrongen
gesteente n.
intuitif adj. (...ive), ...ivennent adv. aanschou-
,welijk; iaculr_é —ive aanschouwingsvermogen
n.; vision ...ive aanschouwing i. van aangezicht
tot aangezicht.
intuition f. 1 on. nlddelijke) aancchoawing f.;
d'-- aanschouwelijk; par -- als van zelf; avoir
1'--• de .ie aanschouwelijke (voor)l.cnrris hebben+
intumescenee f. gezwel n., uitzetting t. [!pan.
intuniescei^t adj. gezwollen, uitgezet.
intussusception f. 1 innerlijke opneming f.; 2
(rriéd.) inschuiving f.
inusabie adj. onverslijtelijl;, onverslijtbaar.
±nusité adj. ottgebr-tike-lijk.
inutile Z* ed,j. nutteloos; (pareles) noodeloos; --
de dire onnoodig te zeggen; . 2 m. nutteloos nu
onbruikbaar rnensch n .
inutiiitt f. nutteloosheid, noodeloosheid f.; rester
'lans 1'— ongebruikt nu -werkeloos blijven.
invaincu adj. onoverwonnen.
1nvalidatiof f. ongeldigverklaring f.
invalide 1 adj. gebrekkelijk, gebrekkig; 2 (jur.)
ongeldig; 3 m. gebrekkelijke, gebrekkige, onweerbare
m.; hotel des I—s hotel n. der Invaliden;
avoir ses 1—s zijn eervol ontslag gekregeu.t
invalidement adv. ongeldig. [hebben.
invalider v. 4r. 1 ongeldig ou nietig maken ou
verklaren; (élu) niet gekozen ?oerklurer,, (élection)
verbreken.
invalidité f. 1 gebrekkigheid; 2 ongeldigheid f.
invariabilité f. onveranderlijkheid f .
invariabie adj.(& m.) onveranderlijk (woord n.).
invasion t. 1 inval m.; guerre d'— invalsoorlog
in.; faire -- invallen, t- innenvailen; 2 (proorié
-Lé) vermeestering f.; (méd.) invallen n.;
(épidérr!ie) inval m.
invective f. scheldwoord n., uitwaring; faire des
--s = invectiver. [woorden) uitvaren (tegen).
invectiver v. te. & intr. schelden (op), (in scheld-1
invendable adj. onverkoonbarir.
invendu adj. onverkocht.
inventaire m. 1 staat in.; lijst f.; 2 (Miens n.eubles)
boedellijst f., inventaris rn.; 3 (comm.,
mar.) inventaris rit.; 4 (vente) boedelvr.rkooping
f., boedelhuis n.
inventer v. tr. uitvinden; (roruan, récit) verdichten,
verzinnen; 11 na pas invenaé la poudre
hij heeft het buskruit niet uitgevonden.
Inventeur m. uitvinder; (roman, récit) verzinner;
— de mensonges leugensmeder m.
inventif adj. (...ive) vindingrijk.
invention f. ! uitvinding f.; 2 vindingrijkheid f.;
avoir de 1'— vindingrijk zijn; la nécessitb est
nière de i'— cie nood m. maakt vindingrijk: 3
(concr.) vond m., vondst f.; verdichtsel, verzinsel
n.; (mht.?v. part) kunstgreep rn., list f.; cela est
de votre — dat hebt gij verzonnen ou uit uw
duim gezogen; 4 (litt., relig., touilles) vinding f.
inventorler v . tr. opschrijven, den staat opmaken
van, inventariseeren. [valtn.
inversable adj oyomstortbaar. niet kiir.nen,let
j oute — 301 — jumelle
joute f. 1 steekspel n.; — sur í'eau watersteekspel;
2 (animaux) gevecht n.; 3 (fig.) kampspel n.; —s
oratoires kampspelen der welsprekendheid.
jouter v. intr. 1 steekspel houden; 2 vechten; 3
kampen, strijden.
jouteur m. 1 steekspeler; 2 (fig.) kampioen m.
jouvence f..ieugd f.; fontaine, eau de J-- verjongingsbron
f., verjongingswater n.
jouvenceau m. ( max) jongeling, jongen m.
jouvencelie f. jong meisje, juffertje, bakvischje n.
jovial adj. (...aux ou s) blijgeestig, lustig, opgeruimd.
[heid f.
jovialité f. blijgeestigheid, lustigheid, opgeruimd-t
joyau m. ( 'x) 1 juweel, kleinood n.; 2 (fig.,
joyeusement adv. vroolijk. [iron.) perel f.
joyeuseté f.« kortswijl, boerterij f.
joyeux adj. (...euse) vroolijk; (nouvelle, avènernent,
entrée) blijde. [van. Oostenrijk.
Juan ni. Juan m.; don — dAutriche don Juant
jubé m. 1 (d)oksaalln.; 2 (prière)Jube,domine n.;
venir à — zich onderwerpen; faire venir á —
kleinkrijgen.
jubilaire 1 adj. jubel-; année—jubeljaar n.; 2
(personne) jubileerend; 3 rn. jubilaris ni.
jubilation f. vreugdebedrijf n.; être en —jubelen;
visage de — feestgezichi n.; frère de la J— vroolijke
Frans m.
jubilé m. jubilaeum n.; faire son — zijn jubilaeum
houden; faire -- het jubilaeum vieren,
gouden bruiloft vieren. [vieren van
jubiler 1 v. intr. jubelen; 2 v. tr. het jubilaeuml
jucher 1 v. tr. op het rek steken; être juché nestelen;
cheval juché overkootig paard; 2 v. intr. &
se — op het rek gaan; roesten; 3 (fig.) nestelen.
juchoir m. roest f. & n., roeststok m.; (hoender)-
rek n.
judaïque 1 adj. Joodsch; nierre— jodensteen in.;
2 f. Joodsche wijze f.; à la -- op zijn Joodsch; 3
jodensteen m.
judaïquement adv. op zijn Joodsch.
judaïsant adj. het Jodendom toegedaan.
judaïser v. intr. 1 het Jodendom toegedaan zijn;
2 het met de Joden houden; 3 den Jood spelen,
schatheren; 4 zich aan de letter houden.
judaïsme m. Jodendom n.
Judas 1 m. Judas m.; baiser, denier de —
Judaskus, Judaspenning m.; 2 j— kijkgat n.;
3 j— spreekbuis f.; 4 adj. — verraderlijk,schan-;
judèle, judelle f. waterhoen n. [del ijk.
iudieature f. rechterambt n., rechterstand rn.
judieiaire 1 adj. (relatif t la justice) gerechtelijk,
(relatif au juge) rechterlijk; 2 oordeelkundig;
astrologie — sterrenwichelarij f.; 3 m. bijzitter
m.; .4 sterrenwichelaar m.; 5 f. oordeel n.
judicieux adj. (...euse) oordeelkundig, schrander.
jugal adj. (...aux) van het juk(been); arcade —e
jukboog m.; os --- jukbeen n.
juge m. 1 rechter; être — de cordeelen over; vous
êtes - - de savoir si aan u te oordeelen of, je vous
fais — de ik laat u oordeelen over, ik laat u uitspraak
doen over; 2 ( Israël) rechter, richter rn.;
le livre des. j—s het boek tier Richteren.
j u cé 1 adj. gevonnist, veroordeeld; beslist; la
chose —e het gewijsde; 2 m. uitspraak f.
juge de paix m. T vrederechter; (admin. Holl.)
kantonrechter m.
jugement m. T oordeel n. (pl. oordeelvellingen f.
pi.); (tribunal,aussi)vonnis n., uitspraak f.;—de
Dieu Godsoordeel; à mon — naar mijn oordeel,
mijns oordeels; avoir du — (gezond) oordeel
hebben; manquer de — geen oordeel hebben;
entrer en — avec in 't gerecht treden met; le
tribunal est en -- de rechtbank heeft zitting.
juger 1 v. intr. oordeelen, vonnissen, een uitspraak
doen (over); à — d'après te oorcieelen
naar; 2 v. tr. oordeelen; (opinion) beoordeelen;
— les autres d'après soi-même de anderen naar
zich zelf beoordeelen; 3 se — 1 *eoordeeld ou
uitgesproken worden, zich zelt beoordeelen,
3 zich achten, 1 zich kastijdten; se -- capable
de zich in staat achten om te, meenen in staat te
zijn ons te; se — digne zich waardig achten; 4
Sri. oordeel n., gis f.; au — op de gis.
jugeur in. 1 oordeelend rechter; 2 slecht rechter;
3 oordeelveller, bediller m.
jugulaire 1 a:lj. van de keel; veine — keelader f.;
2 (poiss.) keelvinnig; 3 1. keelader; 4 stormband
m.
juguler v. tr. 1 worgen; 2 (fig.) de keel afsnijden,
stroopera; 3 (fig.) doodelilk vervelen.
Juif 1 m. Jood m.; 2 adj. j-- (juive) Joodsch.
juillet m. Juli m.; révolution, monarchie de --
Juliomwenteling f., Julikoningschap n.
juin tn. Juni m. [— op zijn Joodsch.
Juive f. 1 ,Jodin f.; 2 j— Joodsche wijze f.; à 14
juiverie f. 1 Jodenstreek m.; 2 Jodenwijk f.,
Jodenhoek m.; 3 Jodenkliek f.
+ujube 1 f. m. roode borstbezie, jujube f.; 2 m.
borstsuiker, j u jube f.
jujubier m. borstbezieboom, jujubesboom m.
juiep m. koeldrank m.
Jutes ni. 1 Jules, Julius m.; 2 sekreetton f.
Ju11sn 1 adj. ( ne) ,Juliaansch; 2 Alpes J—nes
Julische Alpen f. pl.; 3 m. J— Julianus m.; 4
St-J— 1 Saint-Julien(pruim) f., 2 Saint-
Julien(uijn) m.
Julienne f. 1 Juliana :; 2 j— stokviolier f.; 3
tuinboon f.; 4 soepmeel n.; 5 (potage à la) —^
Juliers rn. Gulik n. [juíiennesoep f.
jumeau' 1 adj. (...mulle) tweeling-; frères --x
tweelingbroeders m. p1.; sceur jumelle tweelingzuster
f.; muscles —x tweelingspieren f. pl.; 2
dubbel; 3 m. tweeling m.; deux —x tweelingen;
trois —x drielingen; 4 tweelingspier f.
jumeler v. tr. 1 samenvoegen, koppelen; 2 (mar.)
omschalen, van wangen voorzien.
jumelle f. 1 tweeling f.; 2 tweelingzuster f.; 3 dubbele
vuurpijl m.; dubbele vuurmond m.; dubbele
slede f.; tweelingbalk m.; 4 —s dubbelkijker m.;
5 (véhic.) dubbelbak m.; 6 (pavement) boordjument
-- 302 — justificatif
steen m.; 7 (machine) wang f.; 8 (mar.) wang,
schaal f.
jument f. 1 merrie f.; 2 (monn.) paardepers f.
jungle f. rietveld n.
Junon f. (myth., astr.) Juno f.
junte f.junta, commissie f.
jupe f. 1 rok m.; — de dessus, de dessous bovenrok,
onderrok; 2 (homme) pand n.
jupon m. 1 onderrok nl.; en —s gerokt.
jurande f. 1 dekenschap n., 2 eedsambt n.; 3 college
n. der dekenen. [Jurabewoner m.
jurassien 1 adj. ( ne) Jurassisch; 2 m. J—t
jurassique adj. Jurassisch; couche— Juralaag f.
Juratoire adj. gezworen; caution — borgtocht m.
onder eede: intérêts —s gerechtelijke renten;
Jurbise f. Jurbeke n. [f. pl.
juré 1 adj. beëedigd, gezworen; maître — filou
beëedigde die endeken m.; 2 (mauv. part) gezworen,
onverzoenlijk: 3 m. gezworene rn.; (commission)
jurylid n.
Jurement m. 1 eed m.; 2 vloek m.
jurer v. tr. & intr. 1 (serment) zweren; — par
zweren bij; — sur zweren op; — ses grands dieux
bij hoog en bij laag zweren; Dieu en vain tu ne
jureras gij zult den naam Gods niet ijdellijk gebruiken;
t ijdellijk en zweert noch en spot; il ne
faut — de rien men moet nooit op iets een eed
doen; 2 (blasphème) vloeken; 3 (fig.) vloeken
(tegen); ces choses jurent d'être accouplées deze
dingen vloeken tegen elkaar; 4 (instrum.) valsch
spelen, krassen; (chat) spinnen.
jureur m. 1 (eed)zweerder, eedaflegger m.; 2
beëedigd priester; 3 vloeker m.; — du nom de
Dieu lasteraar m. van Gods naam.
juridiet'ion f. 1 rechtsmacht f.; 2 geréch.tshof n.;
3 rechtsgebied n.; 4 (fig.) gebied n.
juridictionnel adj. ( 'le rechterlijk, rechts-.
juridique adj. gerechtelijk.
juriseonsuite m. rechtsgeleerde m.
jurisprudentie f. 1 rechtsgeleerdheid f.; 2 rechtsstelsel
n., rechtspraak f.; 3 (rechts) gebruik n.;
faire — in rechtsgebruik overgegaan zijn.
Juriste m. rechtskundige m.
juron m. vloek m.; (habituel) vloekwoord n.
jury m. jury f.
jus m. sap n.; — de viande vleeschsap, _jus n.;
de réglisse drop f.; — de la treille ou vigne druivennat
n.
jusant m. eb(be) f.; il y a grand — er gaat veel
eb. le — étale er gaat geen eb meer.
jusqu'a prép. 1 tot aan, tot; — la porte tot aan de
deur; ' demain tot morgen; de Paris — Bruxelles
van Parijs tot Brussel; 2 (y compris) zelfs,
ter in) begrepen; toer ...aux enfants zelfs de
kinderen dooden.
jusqu'à ce que loc. conj. totdat.
jusqu'à tant que loc. conj. totdat. [mate ...dat.
jusqu'au point de loc. conj. zoozeer ...dat, der-i
jusque prép. tot; -- dans, jusqu'en tot in; — sur
tot op; jusqu'ici tot hier; — là tot daar.
jusques = jusque.
jusquiame f. bilzenkruid n. [kabinetsbevel.
jussion f. (koninklijk) bevel n.; lettre de —j
justaucorps m. sluitjas f.
1. j uste adj. 1 (j ustice) rechtvaardig; rechtmatig,
billijk; — Cie! ! — Dieu! gerechte Hemel! gerechte
God! comme de — zooals billijk is; 2 (justesse)
.juist, (calcul) nauwkeurig; — prix juiste prijs
m.; le plus — prix de naaste prijs; robe —
spannend ou wel passend kleed; cela est —
comme de lor dat is als op een goudschaaltje
gewogen; 3 (serran t) nauw, krap.
2. juste adv. 1 rechtvaardig; 2 juist; frapper ou
toucher — .juist treffen; arriver — (heure)
.juist ou van pas komen, (dépenses) net rond
komen. [man!
3. juste inter;. precies! —, Auguste precies,]
4. juste 1 m. techtvaard ige ni.; 2 (abstr.) rechtvaardige,
billijke n.; le — et l'injuste recht en
onrecht n.; 3 juiste n.; au —juist; 4 sluitlij.fie n.
5. Juste m. Justus, Joost m.; Saint- — Sint-t
Juste-Lipse m. Justus Lipsius m. [lust n.
justement = 2. & 3. juste.
juste-milieu m. 1 juiste midden n., middelweg
m.; 2 middelpartij f.
j ustesse f. T juistheid f.; avec —juist: être d'une
grande — zeer juist zijn.
justice f. 1 (vertu) rechtvaardigheid f.; (symbole,
relig.) gerechtigheid f.; avec — met rechtvaardigheid,
rechtvaardig: 2 (droit, raison) recht n.;
j'ai la — de mon cóté ik heb het recht aan mijn
zijde; avec, sans — met, zonder recht; en ou
selon toute — in alle recht en reden: deurander
— om recht vragen: avoir ou obtenir — recht
verkrijgen; faire ou rendre — à recht laten
wedervaren aan; rendre (la) — (absolL) rechtspreken;
faire — de qq. recht oefenen tegen
iem.; ;e faire -- à soi-même zich zelf recht verschaffen;
3 (organisme) gerecht n.; haute —
hooger gerecht; cour de — gerechtshof n.; --
de paix vredegerecht; exécuteur de la (haute) —
scherprechter m.; ministre de la J— Minister
van Rechtswezen ou Justitie; la J— het Ministerie
van Rechtswezen; appeler ou traduire en
-- voor 't gerecht roepen; poursuivre en —. in
rechten vervolgen; 4 (exercitie) rechtspleging f.;
— critninelle, militaire liifstraffelijke, militaire
rechtspleging; 5 (ressort) rechtsgebied n.; haute,
moyenne, basse -- hooger, middelbaar, lager]
j ustieiabie adj. rechtsplichtig. [rechtsgebied.
1. justicier m. 1 handhaver m. van 't recht; 2
(ft od.) gerechtsheer, rechter; 3 (fig.) wreker;
... i ère f. wreekster f.
2. justicier v. tr..rechten, te recht stellen.
justifiable adj. te rechtvaardigen, verdedigbaar.
justificateur 1 adj. (...trice) rechtvaardigend; 2
m. rec'itvaardiger, verdediger m.; 3 (ouvrier) j ussteerier
m.; 4 ()t.itil) justeervijl f., justorium n.
justificatif adj. (...ive) rechtvaardigend; pièce
...iv.e bewijsstuk n.; fait — (feitelijk) bewijs n.
justification — 303 — là
justifieation f. 1 rechtvaardiging, verdediging
f.; 2 (relig.) rechtvaardigrnaking f.; 3 (preuve)
staving f., bewijs n.; 4 (lettres) vereffening f.; 5
(typo.) justeering . regellengte, bladhoogte,
kolomhoogte f.
justifier v. tr. 1 r?cntvaardigen, billijken, wettigen;
verdedigen; 2 effen vijlen; 3 justeeren.
Justin ni. Justinus m.
Justinien 1 m. justinianus m.; 2 adj. —j (^ ne)j
jute m. China-hennep m.Jute t. [Justiniaansch
juter v. intr. sappen.
juteux adj. (...euse) 1 sappig; 2 (pipe) sappend;
(sc>_, lier) lek; 3 (fig.) overvloedig.
jutlandais 1 a ij. & (dial.) m. futlandsch adj. &
r.; 2 m. J-- jutlander, Jut m.; 3 f. ,1—e ,Jutlandsche,
juttin f.
juvér,ile adj. jeugdig.
juvénilité f. _jeugdigheid f. [den tekst staande.
juxtalinéaire adj. (regel voor regel) tegenovert
juaxtaposer Y. tr. naast elkander plaatsen, bijeenplaatsen,
koppelen. [plaatsing, koppeling f.
juxtaposition f. naastelkanderplaatsing, bijeen-t
K
Voir aussi C — Zie ook onder C.
k m. k f.
kahoué m. koffiehuis n.
kahouan(n)e f. zeeschildpad f.
kakatoes = cacatois. [toop in.
kaléidoscope m. schoonheidskijker, kaleidos-J
kali m. 1 zoutkruid n.; 2 plantenloogzout n., pot-t
kamichi m. gehoornd struishoen tn. [asch f.
karn(ts)chadale 1 adj.Kamsladaalsch; 2 m. K—*
kan m. Khan m. [Kamsiadaal m.
kang(o)urou, ...garou m. kangaroe, springhaas
m. [tiaan m.
kanten 1 a.i j. (...ne) Kantiaansch; 2 m. kan-t
kantisme m. Kantiaansche wijsbegeerte f.
kantiste m. kantlaan m.
kaolin m. (Chineesche) porseleinaarde f.
keepsake [kip-sèk'] =n. keepsake f., (herinnerings)
album n.
képi s.1. (soldaten) pet, (turners) pet f.
kermès m. kermes f.
ker m esse f. kermis f.
khan m. Khar. m.
Khédive in. Khedive m.
kiliare rei. kiliare f., tien bunders m. p1.
kilo m. 1 kilo(gram), Nederlandsch pond n.; 2
(fig.) kilo n.
kilogram me rn. kilogram, Nederlandsch pond n.
kilogram(mo)mètre m. arbeidmeter m.
kilolitre m. kiloliter m., tien vaten n. p1. [ting f.
kilo métrage m. 1 kilometermaat; 2 kilometerme-t
kiio mètre ni. kilometer m., Nederlandsche mijl f.
kilométrer \. tr. & intr. (de) mijlpalen stellen;
kilo métrique adj. kilometrisch. [(op).
kilosfére m. kilostere f., duizend wissen f. pl.
kina = quinquina.
kinate in. kinazuurzout n.
kinique adj. : acide — kinazuur n.
kinkajou m. grijpstaart rn.
kiosque m. T kiosk f.
kirsch(wasser) m. kirsch n., kersenbrandewiin m.
kleptomane 1 adj. steelzuchtig; 2 m. & f. steelzuchtige
m. & f.; kleptomaan m., ...man( f.
kleptomanie f. steelzucht f.
knout m. knoet m.
knouter v. tr. met den knoet slaan, geeselen.
, kodak m. kodak f.
Koen igsberg m. Koningsbergen n.
koff m. kof f.
kola m. kola f.; noix de — kolanoot f.
kopeck m. kopeke f.
krach [k'] m. krak m.
kummel in. kummel, komijnbrandewijn m.
kymri(que) adj. & (langue) m. Kymrisch adj.
& n. kyrié(-éiéison) m. kyrië-eleison n.
kyrielle f. 1 (litanie, paroles) litanie f.; 2 (série)
rist f., reesem m.; une — d'enfants een zwerm m.
kinderen; 3 refrein n.; gedicht n. met een refrein.
kyst- = cyst-.
L
I f. & in. 1 f.
1. la art. & pron. V. Ie. [aangeven.
2. la (mus.) la, rx; donner le — den a-toont
1. Ià adv. 1 daar; qui va—? werda? c'est—mon
but dat is mijn doel; tout est -- dat is de hoofdzaak;
en rester ou demeurer —, s'en tenir —
daarbij blijven, het daarbij laten; en venir — zoover
komen; il en eet — hij is daaraan toe; 2 de
— (aller, venir) vandaar, (sortir, déduire) daaruit;
je ne sors pas de — is áu daar niet buiten;
otez-vous de — maak u daar weg; par — (aller)
daardoor, daarlangs, (se trouver) daar ergens,
(prendre un objet) aan dien kant, (fig.) daarmee.
2. là interj. 1 ziezoo, nu dan, welnu; mais —
maar komaan, maar hoor eens; 2 (au milieu de la
phrase) laat zien; 3 (à la fin) daarmee uit; 4
-- zachtjes! genoeg! ah — — zeg eens ! oh — ---
nee ...maar! 5 (réponse) zoo zoo!
labarum — 304 -- ladin
labarum [onn'[ m. 1 (kriigs)vaan; 2 kruisvaan
f., labarum n. [plaats f.
ii-bas 1 adv. ginder, ginds; 2 m. (prison) verret
labeur m. 1 arbeid m:, zwoegen n.; 2 (agric.)
akkerbouw m.; terre(s) en — omgeploegd land n.;
bëte de — ploegdier n.; 3 (typo.) groot werk n.
labial adj. (...aux) 1 van de lippen, lip-; muscle
— lipspier f.; lettre —e lipletter f.; offre —e
mondeling aanbod n.; 2 (zoo.) gelipt.
labiale f. 1 lipklank m.; 2 lipletter f.
Iabié adj. 1 gelipt; 2 lipbloemig.
laboratoire m. 1 werkplaats f.; laboratorium n.;
— à sucre suikerkokerij f.; 2 (four) stookga
n., zool f.
laborieusement adv. moei(e, lijk, met moeite.
laborieux 1 adj. (...euse) arbeidzaam, werkzaam,
nijver; les classes ...euses de nijvere middelstand
m.; 2moei(e)lijk,(vie) moeitevol; 3 m. werker m.
labour m. 1 akkerbouw; 2 m. omwerking, omploeging
f.; terre en — omgeploegd land n.;
cheval de — ploegpaard n.; 3 bouwland n.
labourable adj. beploegbaar, bebouwbaar; terre
— bouwland n.
labourage m. 1 akkerbouw m., omwerking f.;
instruments de — akkergereedschap n.; 2 (vin)
uitladen n.; 3 middelstukken n. p!.; 4 doorgang
m. (der bruggen) .
labourer v. tr. & intr. 1 (absolt) ploegen; 2 omwerken;
omploegen; omspitten; 3 (fig.) bearbeiden;
4 doorploegen; doorkerven; openrijten;
papier labouré gerimpeld papier n.; — le papier
(fig.) met de pen wroeten; 5 omwoelen, omroepen;
(porc, taupe) omwroeten; 6 (vaisseau) stooten,
modderen; — le fond over den grond schuiven,
(ancre) slingeren, driftig zijn; 7 zwoegen; — sa
vie een moeitevol leven leiden; 8 (vin) uitladen.
laboureur m. 1 landbouwer, landman, akkerman
m.; 2 schuitevoerder m.'; 3 (outil) roerschop f.
laboureuse f. stoomploeg ni.
labre m. lipvisch m. [dooihofachtig, verward.
labyrinthe 1 m. T doolhof m., labyrint n.; 2 adj.t
lac [lak'] m. 1 meer n.; — Majeur Groote Meer;
— Supérieur Bovenmeer;— salant zouttuin m.; 2
(tiss.) vak n.; 3 (fig.) poel m.; être dans le — int
lagage m. snoeren, rijgen n. [den kuil zitten.
lacement m. snoering, toerijging f.
Lacédémone f. Lacedemon, Lacedemonië n.
lacédémonien 1 adj. ( ene) Lacedemonisch; 2 m.
L— Lacedemoniër m.
lacer v. tr. 1 (toe)rijgen, (toe)snoeren; 2 (voile)
inhalen; (à une autre) rijgen, aanrijgen; 3 ma-:
laeération f. verscheuring f. [zen; 4 boorden.
lacérer v. tr. (ver)scheuren, stukscheuren.
laceron == laiteron.
lacet m. 1 rijgsnoer n., (rijg)veter, nestel m.; — de
filets (archit.) nestelversiering f.; 2 ko&rdje, sneer
n.; (mar.) lijn f.; (Turquie) zijden snoer; 3 smal
lint n.; ce chemin fait le — die weg slingert als een
lint; les —s da chemin de slingeringen f. pl. van
den weg; 4 (chasse) strik ni.; prendre au — in den
strik vangen, (fig.) verstrikken; 5 (Amér.) lasso n.
láche 1 adj., slap ; los ; 2 krachteloos, mat,
laf; (travail, vie) vadsig ; (temps) loom ; 3
(peint., déssin) flauw, zwak; (style) weekelijk,
slepend; 4 laf, lafhartig; 5 laag, laaghartig; 6 m.
1 vadse, lammeling, 2 lafaard, 3 laaghartige m.
lacher 1 v. tr. (détendre) loslaten; (desserrer)
losmaken; láchez tout (alles) los! 2 (ne plus tenir,
laisser aller) loslaten; (ois.) laten vliegen, oplaten;
(liq., vase, écluse) laten gaan, openzetten;
(bride) vieren; (coup) geven, toebrengen aan;
(trait, coup de feu) afschieten (cri, note) slaken;
— sur loslaten op, afzenden op; — qq. iem. in
den steek laten; — la main' een vrije hand geven,
(sport) den trek laten loopen, (fig.) den teugel
vieren; — ( le) pied den voet lichten, (fig.) wijken;
— prise 1 zijn prooi loslaten, 2 zijn hand ou
greep loslaten, 3 (fig.) het opgeven; — un mot
een woord laten vallen ou ontsnappen; — le mot
ou la parole het beslissende woord spreken; 3 v.
intr. & se — losgaan, (arme) afgaan; 4 se —
(en parolen) zich uitlaten; 5 m. loslaten n.;
(pigeons) vlucht f.
Iácheté f. 1 laf(hartig)heid; 2 laag(hartig)heid
f.; f 3 gebrek n. aan veerkracht.
Iácheur m. in-den-steek-later m.
lacinié adj . (onregelmatig) uitgetand.
lacis m. netwerk n.
lack m. lak m., honderd duizend ropijen.
Iaconique 1 adj. laconisch, korten bondig, pittig,
zaakrijk; 2 m., pittigheid f., laconieke n.
laconisme m. kortbondigheid f., korte en bondige
uitdrukking f.
lacryrna-christi rn. lacrymae Christi(wijn) in.
lacrymai adj. (...aux) van de tranen, traan-; voie,
glande —e traanweg m., traanklier f.; sac —
traanzak m.
lacrymatoire 1 adj. voor (de) tranen, tranen-;
vase, urne — tranenvaas f., tranenkruikje n.;
fluide — tranennat n.; 2 m. tranenvaas f.
lacs [lkj m. 1 (cordon) snoer n.; 2 (nceud) strik m.
lactate m. melkzuurzout n.
lactation f. 1 zoogen n.; 2 melkvorming f.
lacté adj. melkachtig, melk-; régime — melkdiëet
n.; fièvre —e melkkoorts f.; voie —e melkweg
m.
lactescent adj. rnelksappig.
1actifère adj. 1 melkvoerend, melk-; 2 melksappig.
Iactique adj. : acide — melkzuur n. [n.
lactucaire, ...carium [om'] in. gedroogd slasapt
lacune f. 1 open vak n., holte, gaping; 2 leemte f.
lacustre adj. van meren, meer-; terrains —s
meerlagen f. pl.; plante, animal -- meerplant f.,
meerdier n.; habitation — paalwoning f.; cité —
paaldorp n.
ladanum [om'] rn. ladanum n.
là-dedans adv. daarin.
là-dessous,adv. daaronder; il v a qc. — daar zit;
là-dessus adv. daarop, daarover. [iets achter.
ladin ad]. & m. Ladinisch adj. & n.
ladre - 3J5 - laisser
1. ladre adj. 1 melaatsch; (porc) gortig; 2 (fig.)
vrekkig, schrokkig, gevoelloos.
2. ladre m. 1 melaatsche, lepralijder m.; 2( porc)
gort n.; 3 (cheval) rose kale plek f.; 4 (fig.) vrek m.
ladrerie f. 1 melaatschheid; (porc) gortigheid f.;
2 leprozenhuis n.; 3 (fig.) vrekkigheid, schrokkigheid,
gevoelloosheid f.
Laensberg m. Laensberg; c'est un Mathieu —
het is een Snoeck ou (weer) profeet.
Laetare m. Laetare(zondag) m., Halfvasten f.
Laethem-St- Martin, ... Ste- Marie m. Sint-
Martens-Latem, Maria-Latem n.
Iagopède m. sneeuwhoen n.; -- des saules
moerassneeuwhoen.
Iagopht(h)aimie f. hazenoog n.
lagune f. kil, lagune f., strandmeer n.
La Hulpe f. Terhulpen n.
1. Iai 1 adj. wereldlijk, leeke-; frère — leekebroeder
m.; steur --e leekezuster f.; 2 m. wereld-t
2. ial in. lied n., leis f. [lijke, leek m.
Iaïc = laïque.
laïche, laiche f. 1 zegge f., rietgras n.; 2 regen-t
laïcisation f. verwereldlijking f. [worm m.
laïciser v. tr. verwereldlijken.
laïcité f. wereldlijk karakter n., wereldlijkheid f.
laid t adj. leelijk; 2 m. leelijkerd m.; f. —a leelijk
schepsel n.; 3 m. (abstr.) leelijke n.; en — in
't leelijke; voir tout en — alles van de leelijke
zijde bekijken, alles leelijk zien.
laideron f. leelijk schepsel n.
laideur f. leelijkheid f.
1. laffe f. (zoo.) wilde zeug f.
2. laie f. 1 boschpad n.; 2 bosch(deel) n.; 3
getande hamer m.; tandkerf f.
lainage m. 1 vacht f.; 2 wol, wollen stof f.; le
commerce des —s de wolhandel m.; 3 kaarding
f.; 4 wollen n.; 5 (féod.) scheertiend n.
laine f. T wol f.; de — wollen; mere — ruggewol,
puikwol; — peignée, -- à peigner, — à ou de
peigne kamwol; — peignée (tissu) gekamde wol;
bête à — woldier n.; bêtes à — wolvee ri.; bonnet
de — slaapmuts f.; commerce des —s wolhandel;
ouvrier en -- wolwerker m.; tireur de —
kleerendief m.; — sur pied wol op het schaap;
jambes de — steege voeten m. p1. ; se laisser
tondre la —sur le dos zich het vel over de ooien
laten halen.
lainer v. tr. 1 wollen, wollig maken; 2 kaarden.
tainerie f. 1 wollen waar f.; 2 wolfabricage f.; 3
wolhandel m.; 4 wolmarkt f.; 5 kaarderij f.; 6
kaardmachine f.; 7 scheerderij f.
laineur m. (wol)kaarder m.
laineuse 1 f. wolkaardster f.; 2 wolmachine; 3T
laineux adj. (...euse) wollig. [wolrups f.
lainier 1 adj. (...ièra) wol-; industrie, barque
...ière wolnijverheid f., wolschip n.; 2 m. wolwerker;
3 wolhandelaar m.
laique 1 adj. wereldlijk; 2 m. wereldlijke, leek m.
lais m. 1 overgelaten boom; 2 — 2. laisse 2.
1. laisse f. 1 touw n., (fig.) leiband m.; 2 (chass.)
koppelband, koppelriem m.; mener ou tenir en
— aan een touw ou aan den koppelriem ou aan
den leiband houden.
2. laisse f. 1 — de basse mer, de haute mer
hoogwaterlijn, laagwaterlijn f.; 2 — de mer 1
aanspoeling, 2 uitergors f.
Iaissée f. bondsel n.
laisser 1 v. tr. (en gén.) laten; — le champ libre
vrij spel laten, het veld--vrij laten; eest à prendre
ou à — 't is te nemen of te laten; il y a laissé de
ses plumes hij heeft er van zijn veeren gelaten; 2
(ne pas enlever, oublier d'enlever) laten staan;
laten liggen; laten hangen; j'ai laissé ik mon
parapluie, mon porte-monnaie, mon pardessus
ik heb daar mijn regenscherm laten staan, mijn
geldbeurs laten liggen, mijn overjas laten hangen;
3 (abandonner, quitter) verlaten; — le bon
chemin het goede pad verlaten; je vous laisse ik
verlaat u, (mauv. part) ik laat u staan; — là un
vêtement een kleedingstuk afleggen; 4 (omettre,
passer) laten rusten, overslaan; je laisse cette
preuve-là dat bewijs laat ik rusten; 5 (renoncer)
laten varen, opgeven; — un projet, tout espoir
een ontwerp, alle hoop laten varen; 6 (donner,
remettre) overlaten; — son commerce à zijn
handel overlaten aan; je laisse cela à d'autres
dat laat ik aan ou voor anderen over; je laisse
cela à votre jugement, à votre soin ik laat dat
aan uw oordeel, aan uw zorg over; je vous en
laisse 1'honneur ik laat er u de eer van; 7 (laisser
garder) laten houden; laissez-lui son secret laat
hem zijn geheim houden; 8 (ne pas détruire, ne
pas supprimer) overlaten; — les quatre murs
de vier muren overlaten; -- un doute een twijfel
overlaten; 9 (laisser après soi, faire demeurer
après soi) achterlaten; — une veuve sans soutien,
des dettes een hulpelooze weduwe, schulden
.achterlaten; =- des traces, des marques, une
cicatrice sporen, striemen, een litteeken achterlaten;
10 (avec un inf.) laten; =- parler laten
spreken; — dire laten praten; — aller laten
gaan; — aller les choses de zaken hun loop
laten; — faire laten begaan, laten betijen; —
faire le temps het aan den tijd overlaten; se —
faire zich laten gezeggen, met zich laten doen wat
men wil, met zich laten sollen; se — aller nalatig
worden; se — aller à zich overlaten aan, zich
overgeven aan; se — boire zich laten drinken; se
— lire zich laten lezen; se— vivre het leven laten
gaan; se — tomber stilletjes vallen; se -- mourir
stilletjes sterven; se — mourir de faim zich van
honger laten sterven; 11 (laisser à avec int.)
overlaten te, geven te; — à désirer te wenschen
overlaten; je vous laisse à juger ik geef u te
(be)oordeelen; 12 (laisser de avec inf.) ophouden;
ne pas — d'aller niet ophouden (voort) te gaan;
ne pas — d'être ou de rester toch blijven; son
état ne laisse pas (que) d'inspirer de l'inquiétude
zijn toestand verwekt toch nog altijd onrust;
13 — tranquille, en paix met rust, met vrede
laisser-aller — 306 -- lampion
laten; (absolt) laissez-moi laat mij met rust;
laissez donc houd toch op; laissons cela genoeg
daarvan; 14 m. laten n.; avoir le prendre et le
--- mogen nemen of laten; ce — agir dit laten
handelen.
laisser-aller m. ongedwongenheid; (mauv. part)
achteloosheid f.
laisser-passer, laisse z-passer m. doorgangsbewijs
n., pas m.
aait m. T melk f. : I --- battu karnemelk; — coupé
water en melk; petit —, — ribot wei, hui f.; —
maternel moedermelk; 2 pot au --- melkpot m.;
peinture au — witsel n.; soupe au — melksoep
f.; vache à — melkkoe f.; 3 -- d'amandes amanaelmelk;
— d'ánesse ézelinnenmelk; — de beurre
karnemelk; — de chaux kalkmelk; — de chèvre
geitenmelk; — de eire waszalf f.; -- d'ceuf eiermelk;
— de poule hoendermelk; — de jument
paardenmelk f.; — de macadam straatmoddr
f.; — de vache koe(ien)melk; 4 agneau de --
zooglam n.; cochon de -- speenvarken n.; dent
de — melktand m.; frère de — zoogbroeder m.;
fièvre de — melkkoorts f.; pot de — pot (met)
melk; saeur de — zoogzuster f.; soupe de —
(cheval) izabel m.; sucre de — melksuiker f.;
voie de — melkweg m; 5 être, mettre au — op
melkdiëet zijn, zetten; battre le — karnen; 6
sucer avec le — met de moedermelk inzuigen;
avaler qc. doux comme — slikken als water met
suiker; monter ou s'emporter comme une soupe
au — opvliegen als kokende melk.
laitage m. zuivel n., melkkost ni.
laitanee f. 1 (poisson) hom, milt f.; 2 kalkmelk f.
laitef. 1 hom, niiltf.; 2 drijfzand n. (in de hei).
laité adj. met hom, met milt; poisson — hommerd,
m filter m .; poule —e lafbek m.
laiterie f. T melkerij f.
laiteron m. melkkruid n., wilde latuw f.
laiteux adj. (...euse) melkachtig, melk-; suc —
melksap n. [schuim n.
laitier m. 1 melkboer, melkverkooper m.; 2 glas- 1
laitière f. 1 melkboerin, melkvrouw f.; melkmeisje
n.; 2 (propre & fig.) melkkoe f. (= vache laitière).
laston rn. messing, latoen n.
'lait ue f. latuw, sla f.
laize f. 1 breedte f.; 2 (voile) baan f., kleed n.
1. lama m. lama, kameelschaap n.
2. lama m. lama, Tibetaansch priester m.
Iamanage m. loodsen n.; frais de — loodsgeld n.
larnaner v. tr. loodsen. [binnenloods.
lamaneur m. (buiten)loods ni.; — d'intérieur 1
lamantin m. zeekoe f. [f.; en—x aan flarden.
lam beau m.(c x)lap m.;(inauv.part)lomp,flardt
lambel m. 1 lap m.; 2 (hérald.) palesteel, barensteel
m.; 3 (archit.) druipbord n., druipsteen m.
Lambert m. 1 Lambert, Lambrecht; St de H.
Lambertus, (église) Sint-Lambrechts f.; 2 (iron.)
hé —! hei Dinges! appeler qq. — iem. Stoffel
noemen.
lambin 1 m. treuzelaar, lambeen m.; 2 groene,
baar m.; 3 (anim.) luiaard m.; (ins.) trage meikever
m.; 4 adj. tal:nachtig, treuzelachtig.
lambine f. treuzelaarster, talmkous f. [vervelen.
lambiner 1 v. intr. talmen, treuzelen; 2 v. tr. t
lambourdef. 1 (vloer)rib, (zolder)rib; 2steunbalk
m.; 3 (mar.) kesp f., legger rn.; 4 (bot.) twijgje n.
met knoppen; 5 onderste (steen)laag f.
lambrequin m. 1 borduurstrook f.; 2 (houten ou
blikken) bekleeding f.; 3 strook f. (onder het
kuras); 4 (hérald.) helmdekkleed n.
lambris in. 1 schotwerk, paneelwerk n., lambrizeering
f.; (plátre) schaalwerk; 2 zoldering f.,
plafond n.; les célestes — het hemelgewelf; — de
verdure loovergewelf n. [lambrizeering f.
lambrissage, lambrissennent m. beschieten n., t
lambrisser v. tr. beschieten, lambrizeeren. [m.
lambrot, ...bruche, ...brusque f. wilde wijnstokt
1. lam e f. 1 kling f., (couteau) lemmer, (ciseaux)
blad n.; une bonne ou fine — (fig.) een goede
kling, (femme) een sluwe feeks; une figure en —
de coutéau een gezicht n. als een scheermes; 2 blad
n., plaat f.; — de cuivre koperplaat f.; — de
citron citroenschijfje n.
2. lame f.(mer) baar, zee f.; — de fond ou de
ressac grondzee.
lamé adj. doorwerkt; — dor met gouddraad
lamellaire adj. geschilferd. [doorwerkt.
lamellef. 1 plaatje, schilfertje n.; 2(couteau) lem-t
lamellé adj. bladerig, schilferig. [mertje n.
lamelleux adj. (...euse) bladerig, schilferig.
Iamentabie adj. 1 jammerlijk, deerlijk, ellendig;
2 (voix) klaaglijk, treurig; 3 (personne) beklagenswaardig.
[lied n.
lamentation f. jammerklacht, weeklacht f.; klaag-t
lamenter 1 v. intr. & se — jammeren, klagen;
(crocodile) kermen; 2 v. tr. bejammeren, beweenen.
lamie f. 1 menschenhaai m.; 2 (antiq.) heks f.,
spook n. [draadtrekker m.
la mier m. 1 klingmaker; 2 lemmermaker; 3 goud-t
laminage m. pletten n., pletting f.
laminer v. tr. pletten.
laminerie f. pletterij f. [plettend.
lamineur 1 m. pletter m.; 2 pletrol f.; 3 adj.t
lamineux adj. (...euse) bladerig, schilferig.
laminoir m. 1 pletterij f., pletmolen m.; 2 pletmachine
f.; 3 pletrol f.
lampadaire m. T lampendrager m.
lampadophore m. lampendrager m. [keel f.
lampas m. 1 kikvorschgezwel n.; 2 verhemelten., t
lampe f. lamp f.; — de nuit, d'église nachtlamp,
kerklamp; — ardente eeuwiglicht n.; — à pétrole
petroleumlamp; — de sureté veiligheidslamp; —
à souder soldeerlamp; verre à -- lampglas n.; sentir
la — naar de olie rieken.
la m pée f. 1 slok m.; bonne — ferme slok; 2 vlek, f.
lamper 1 v. intr. (boire) pooien, pimpelen; 2(mer)
phosphoresceeren, vuren; 3 v. tr. binnenslaan, 1
lamperon m. (lampe)tuit f. [inzwelgen.
lampion m; 1 illumineerglas n., vetpotje n.; aux
lampiste - 307 --- lanice
ou les —s Jan, steek de lampen aan; 2 lampschotel
m.; 3 (chapeau) steek m.; 4 oog n., h ijker
m.
lampiste m. 1 lampenmaker; 2 lampenverkooper;
3 lampenopsteker; 4 (chemin de fer) lampenman
m.
lampisterie f. 1 lampenmakerij f.; 2 lampenhandel
m.; 3 lampenloods f. [— negenoog f.
lamproie f. lamprei, prik f.; — de rivière, petite
lampyre in. -glimworm, Johanniskever m.
Lanaye f. Ternaaien n.
Iancage m. van stapel loopen n.
lance f. 1 lans, (anc.) speer f.; bois de — lansschacht
f.; coup de — lanssteek m.; baisser la —
de lans strijken; courir une — een lans breken,
(jeu) naar den ring steken; briser ou rompre une
—(pour) een lans breken (voor;) 2 (drapeau) stok
m.; 3 (cheval de frise) pin f.; 4 (harponneur) harpoen
m.; 5 .— de sonde loodstok, peilstok; 6 (feu)
vuurstraal m.; (artif.) — à feit 1 vuurpijl m., 2
lange lont f.; 7 (eau) 1 waterstraal m., 2 spuit f.,
spuitbek m., 3 regen m.; 8 (iron.) lans f., bezem
m.; 9 (plafonn.) spatel m.; (badig.) lange witkwast
m.; (four) stookijzer n.; (matière) roerstang
f.; — exploitable volwassen boom m.
lancement m. _-- langage.
lancéolé adj. lansvormig; (poisson) smeltachtig.
lancer 1 v. tr. (jeter) werpen; (armes, rayons,
foudre) schieten; — avec la fronde wegslingeren;
— un coup een slag toebrengen; — un coup de
pied een schop geven; (livre, pamphlet) in 't publiek
werpen; (décret, mandat) uitvaardigen;
(soupir) slaken; 2 (faire partir) (cheval, véhic.,
train) aan den gang zetten; de vlucht geven aan; in
volle vlucht ou vaart doen vertrekken; voortjagen;
(gibier) opjagen; (pigeons, ballon) oplaten; (navire)
laten afloopen, van stapellaten loopen; (chaloupe)
te water laten; (brulot) afzenden; (cord.)
uitschieten; départ lancé vertrek n. in volle vaart;
— contre ou sur loslaten op; 3 (mettre en bonne
voie, p ^usser) in trek brengen, aan den man brengen;
(affaire, entreprise) op touw zetten; (personne)
vooruithelpen, voortdrijven; — dans le
monde in de wereld binnenleiden; lancé dans le
monde zeer in trek in de wereld; 4 (trame) insch ieten;
(plafond, mur) in 't grof witten; 5 v. intr.
(navire) gieren; 6 se — zich werpen, zich storten,
toeschieten, (fig.) zijn vlucht nemen, (aussi) loskomen,
uitgelaten zijn; se — dans zich storten in,
(fig.) zich wagen in, het wagen; 7 être lancé 1 uitgelaten
-zijn, 2 aangeschoten zijn.
lancette f. (chir.) (laat)vlijm f.
lanceur m. 1 werper rn.; 2 (eau) spuit f.; 3 aan
den man brenger ; — d'affaires zakenbrouwer m.
lancier m. 1 lansier in.; 2 (danse) les —s de
Engelsche quadrille f.
lancinant adj. vlijmend, schietend, stekend.
lancis m. zijsteen m. [steentong f.; 3 glijbaan f.
langoir m. 1 watermolenschut n.; 2 schoor-t
langon m. smelt f.
la n d a u ra. ( s) landauer m.;— à baleines(iron.)$
lande f. heide f.; (fig.) steppef. [regenscherm n.
landgrave m. landgraaf m.
landgraviat m. landgraafschap n.
landier m. (haard)hengst m,
laneret m. blauwvoet m.
langage m. 1 spraakf.; 2 taalf.; le— du barreau,
des fleurs de taal der pleitzaal, der bloemen; —
des hállesvischwijventaal; — populaire volkstaal.
lange m. 1 lap, flodder m.; 2 (enfant) luier f.,
bun(d)sel m.
langoureusement adv. = langoureux.
langoureux adj. (...euse) 1 kwijnend, zwakkelijk;
2 (fig.) smachtend, lodderlijk.
langouste f. 1 stekelkreeft m.; 2 sprinkhaan m.
langue f. 1 (organe) tong f.; la — dun bceuf
de tong van een os; une — de boeuf een ossetong;
-- de carpe karpertong; coup de — tongsteek m.;
montrer ou tirer la — de tong uitsteken; avoir la,
-- grasse een zware ou dikke tong hebben; avoir
la — bien affilée ou fendue een gladde tong hebben;
jeter sa — aux chiens het opgeven; tenir sa
— zijn mond houden; prendre — avec qq. met
iem. afspreken; qui — a à Rome va, avec une —
on va à Rome met een tong in zijn mond komt
men te Rome; 2 (ins.) snuit, slurp m.; 3 (objet en
forme de langue) (voile, balance) tong; (mar.,
bois) tong, keg, wig f.; (verre coupé) spleet f.;,
(dentistes) tongetje n.; -- de terre landtong; —
d'aspic drilboor f.; — de beeuf steekijzer n.; — de
coupe spitsbeitel m.; — de serpent tongsteen m.
2. langue f. (langage) taal f.;— maternelle moedertaal;
— mère, — speur moedertaal, zustertaal;
— vulgaire volkstaal; — écrite, parlée schrijftaal,
spreektaal; — usuelle omgangstaal; maître,
lecon de — taalmeester m., taalles f.; confusion
des — s spraakverwarring f.
1anguette f. 1 (en gén.) tongetje n.; en — tongvormig,
getand; 2 (cheminée, balance) tong f.; 3 lip
f.; 4 klep f.; 5 messing, ranglijst f.; 6 pijl m.;
7 stemspleet f.
langueur f. 1 kwijning, uittering f.; (un organe)
zwakte f.; tomber en — wegkwijnen; maladie de
— kwijnende ziekte f.; état de — kwijnende toestand
in.; 2 (esprit) matheid, ontspannenheid f.;
(livre) krachteloosheid, slapheid f., gebrek n. aan
gloed; 3(áme) neerslachtigheid f.; 4 (sentiments):
langueyage m. tongschouwing f. [smachten n.
l an g ueyer v. tr. 1 (porc) de tong schouwen; 2 (fig.)
de tong pellen, polsen.
langueyeur m. tongschouwer rn.
languier m. gerookte varkenstong f.
languir v. intr. 1 kwijnen, sukkelen; 2 wegkwijnen,
uitteren; — d'ennui (fig.) van verveling wegkwijnen;
3 smachten,, reikhalzen; 4 kwijnen,
verflauwen, slap worden.
languissamment adv. kwijnend, smachtend.
languissant adj. 1 kwijnend; (un organe) zwakkelijk;
2 (désir) smachtend; 3 (fig.) f lauw, mat.
lanice adj. : bourre — f. vlokwol f.
lanier - 308 -- larmier
lanier m. wijfjesblauwvoet m.
lanière f. reep, riem m.; (fig.) band m.
Ianifère, ...gère adj. woldragend, wollig.
laniste m. vechtmeester m. [(jeu) lanskenet ti.
Iansque(net) m. 1 landsknecht m., lansje n.; 2 1
lanter n e f. 1 lantaarn f.; — de rue straatlantaarn;
— sourde slonsje n., dievenlantaarn; — magique
tooverla.ntaarn; prendre, faire prendre les vessies
pour des —s knollen voor citroenen aanvaarden,
verkoopgin; contef des —s beuzelpraat vertellen;
2 (toit) lantaarn, (spéct) traplantaarn; 3 (clocher)
open torentje, lantaarntje; 4duivenlantaarn; 5
tralie f., traliënhokje n.; 6 stapel m. met open
vakken; 7 (méc., tiss.) lantaarn, drijfwiel n. [f.
Iantern eau m. ( • max) (trap)lantaarn, daklantaarns
1antern er 1 v. intr. talmen, dralen, lanterfanten; 2
v. tr. beuzelen, leuterera, vervelen; — les oreilles à
qq. iem. de ooren volleuteren; 3 beetnemen.
lanternerie f. 1 gedraal, getalm n.; 2 beuzelpraat
m.; 3 Beuzeling, prul f.
lanternier ni. 1 lantaarnmaker m.; 2 lantaarnverkooper
m.; 3 lantaarnaansteker, lantaarnman m.;
4 talmer, lanterfanter m.; 5 beuzelaar m.
Iantipon(n)age in. beuzelpraat, zottepraat m.
lantipon(n)er v. tr,. & intr. 1 : eest trap — le
beurre genoeg de boter gebouwd; 2 (fig.) beuzelen,
leuteren .
lantur(e)lu 1 interj. larifari; 2 m. (fig.) heethoofd
n.; 3 (jeu) lanterlu n.; 4 klaverenboer, lanterlu m.
lanugineux, lanuleux adj. (...euse) wollig.
laparotomie f. liesbreuksne(d, e f.
lapement m. • oplepping, opslobbering f.
laper v. tr. & intr. leppen, slobberen.
lapereau m. i max) konijntje n.
lapidaire 1 adj. steenachtig, steen-; stele — inschriftenstijl
m.; 2 m. diamantslijper n.; 3 diamantverkooper
m.; 4 lapidaris m., steenboek n.
lapidation f. steenigen n., steeniging f.
lapider v. tr. steenigen, met steenen werpen.
lapidification f. steenwording, versteening f.
lapidifier v. tr. & se — versteenen.
lapidifipue adj. steenvormend, versteenend.
lapin rn. 1 konijn n.; être ou monter en — op
den bok zitten; 2 (fig.) kerel, kwast m.; fameux —
ferme kerel; vieux — (fig.) oude rat f.
lapine f. wijfjeskonijn n., konijnenmoer f.
Iapinière f. konijnenperk n.
lapis(-Iazuli) m. lazuursteen m.
Japon 1 adj. (nnee)) Laplandsch; 2 m. L— Laplander
al.; 3 f. L—ne Laplandsche f.
1. Japs [ps'] adj. afvallig; — et relaps tweemaal
afvallig.
2. laps [ps'] m., tapse f. ruimte f., verloop n.;
— de temps tijdsverloop n.
lapsus [s'] m. uitschieting, vergissing f.; — linguae
misspreken n.; -- calami misschrijven n.
Iaquais m. lakei, voetknecht m.
1. iaque f. lak n.; — en masse lak in koeken; —
en batons stoklak.
2. laque m. 1 lakvernis; 2 lakwerk n.
laquelle fém. de lequel. [verniste schoen m.
laquer v. tr. lakken, vernissen; soulier laquét
laqueux adj. (...euse) lakachtig.
laraire m. huiskapel f. [lene n., roof m.
larcin rn. 1 (acte) diefstal in.; 2 (objet) gesto-t
lard m. 1 spek n.; pierre de — speksteen m.; —
en planche spek in reepen; omelette au —
spekeierkoek m.; faire du — (zich) spek aanzetten;
2 (arbre) spint n.; 3 (coquill.) spekschelp f.
larder v. tr. 1 spekken, (fig.) doorspekken; 2
(poignard, éperons) doorploegen; (clous)bezetten;
3 (mar.) spekken; 4 (carte) inschuiven; 5 (navette)
overspringen.
lardoire f. 1 spekpriem m.; 2 (iron.) degen m.,
sabel f.; 3 (paal)schoen in.
lardon m. 1 spekreep m.; 2 (fig.) schirnpwoord n.,
schimpscheut m.; 3 (iron.) krant, klappei f.; 4
(jeu) ingeschoven kaart f.; 5 (artif.) springpot m.
lardonner v. tr. 1 spekken; (spek) snijden; 2
schimpscheuten geven; 3 springpotten afschieten.
landure f. weeffout f., oversprong m.
lare m. huisgod; (fig.) beschermgod m.
1. large adj. 1 breed; 2 wijd, ruim; 3 uitgebreid,
aanzienlijk; 4 stout; volklinkend; 5 mild.
2. large adv. 1 breed; 2 ruim; aller — te veel
ruimte innemen; faire -- (ois.) zich breed maken,
(mar.) in zee steken.
3. large m. 1 breedte f.; avoir deux mètres de—
twee meter breed zijn, twee meter in de breedte
hebben; au — ruim; être au — op zijn gemak
zijn; au long et au — wijd en zijd, allerwegen;
en long et en — in de lengte en in de breedte; du
long et du — aan alle kanten, links en rechts; 2
(mar.) volle zee f., ruime sop n.; prendre le— in
zee steken, (fig.) zijn biezen pakken; au — 1 zeewaarts,
2 (interj.) afhouden! pousser au — afhouden,
afsteken.
largement adv. 1 ruim, overvloedig; 2 volkomen;
3 rijkelijk, mild; 4 stout.
largesse f. I mildheid f.; faire des --s milddadigheden
plegen;' 2 (monnaie) ruim gehalte n.
largeur f. 1 breedte f.; avoir deux mètres de —
twee meter breed zijn; 2 — de coeur groothartigheid
f.; — d'idées breedheid f. van gedachten.
largue 1 adj. los; 2 ruim; vent — == 3 m. ruime
wind m.; sur le —met een ruimen wind; 4f.: à la
— in de ruimte f.; se mettre à la — de ruimte
kiezen.
larguer 1 v. tr. losldten, losgooien; (balancine,
écoute) vieren; 2 v. intr. ruimschoots zeilen; 3
zich begeven, losspringen, uiteenwerken.
larigot m. 1 herdersfluitje n.; 2 fluitregister n.
larix m. lorkeboom m.; — européen lorkeden m.
larme f. 1 traan m.; pleurer. à chaudes —s heete
tranen schreien; s'abreuver de —s in tranen
baden; rire aux —s tranen lachen; 2 (petite
quantité) traantje, druppeltje n.; 3 — de plomb
loodkorreltje n.; 4 (archit.) druiper, kalfstand m.
larme-de-Job f. Jobstraan m., traangras n.
larmier m. 1 (en bois) druipbord n.; (en pierre)
larmière — 309 - - laven
druipsteen m.; (cheminée) kranslijstf.; 2 (à 1'eeil)
ooghoek m.; (cerf) traanholte f., traanzak m.
larmière f. endelhoekje n.
Iarmolement in. traning f., traanoog n.
larmoyant 1 adj. in tranen, weenend, schreiend;
aandoenlijk; (iron.)tranerig; 2m. aandoenlijke n.
Iarmoyer v. intr. iveenen, schreien, (pop.) huilen.
Iarmayeur m., ...euse f. huiler rn., huilster f.
Iarron m. 1 dief m.; j'ai eu un — de marché ik
heb het schandekoop; il ne faut pas crier au — dat
is niet gestolen; 2 (Calvaire) moordenaar m.; le
bon — de goede moordenaar; 3 (chandelle) dief;
4 (plume d'oie) ziel f.; 5 (reliure, typo.) roover
m.; 6 fles des L—s Dieveneilanden n. pl.,
Ladronen f. pl.
larronneau m. ( ,—x) diefje n.
larronnesse, ...euse f. dievegge f.
larve f. 1 (ins.) pop, larve f.; 2 (antiq.) spook n.;
3 mom, masker n. [voyelle —ne keelklinker m.
laryngé, ...gien adj. ( ne) van het strottenhoofd;t
laryngite f. strottenhoofdsontsteking f.
l m. strottenhoofdspiegel m.
laryngotomie f. strottenhoofdsnede f.
larynx m. strottenhoofd n.
'1. las adj. 1 ('se) moe(de), mat; 2 (fig.) moede,
beu, wars; — de vivre het leven moede ou beu.
2. las [as'] interj. helaas! [m.
lastar m. 1 laskar, Indisch matroos m.; 2 schoftl
lasrif adj. (...ive), ...ivement adv. wulpsch, (plust
lasciveté f. wulpschheid, geilheid f. [fort) geil.
lasser v. tr. & intr. 1 vermoeien, afmatten; (fig.)
vervelen; 2 se — de genoeg hebben van, beu zijn
van. [veling f.
lassitude f. vermoeidheid, matheid; (fig.) ver-t
lasso m. strik, lasso m.
last(e) m. 1 last n.; 2 dertig hectoliter.
latanier m. waaierpalm(boom), lataanboom m.
latent adj. 1 verborgen, verholen; 2 geheim.
latéral adj. (...aux) zijdelingsch, zij(de)-; mur —
^ijmuur m.; porte—e zijdeur; paralysie —e zijdeverlamming
f.; équation —e zijdelingsche ver-;
latéralement adv. zijdelings. [gelijking f.
laticlave m. laticl avia f.
1. latin adj. Latijnsch; pays — Latijnsch
kwartier, schoolkwartier n.; voile, vergue —e
latijnzeil n., latijnra f.
2. latin m. 1 (langue) Latijn n.; il y perdra tout
son — zijn Latijn zal er bij te kort schieten; 2
agens) L— Latijn m.; 3 (latiniste) Latijnkenner
m.
iatiniser v. tr. & intr. 1 verlatijnschen; 2 Latijnsche
wendingen gebruiken; 3 met zijn Latijn
pronken; 4 de Latijnsche kerk aanhangen; Grec
,..nisé tot de Latijnsche kerk overgegane Griek.
latinisme m. Latijnsch taaleigen n.
Fatlniste m. Latijnkenner m. [taal; latiniteit f.
atinité f. 1 Latijnsch burgerrecht n.; 2 Latijnschel
latitude f. 1 breedte f.; — septentrionale noorlerbreedte
f.; 2 (climat) breedtegraad m., luchtstreek
f.; 3 (fig.) speelruimte f.
latitudinaire, ...narien ( 'ne), ...nariste 1 adj,
rekkelijk; 2 m. rekkelijke; (secte) vrijdenker m.
lato mie f. steengroeve f.
Latran m. Lateraan n. [dienst m.
latrie f. aanbidding f.; culte de— aanbiddings-t
latrines f. pl. gemak n., bestekamer f.
lattage m. 1 belatting f.; 2 latwerk n.
latte f. 1 lat f.; 2 (ter) staaf, roe(de) f.; 3 (dessin)
liniaal f.; 4 (porcelaine) aardschop f.; 5
pallas m., sabel f.; 6 stok in.
latten v. tr. 1 belatten; 2 op latten leggen.
lattis m. latwerk n.
Lattre m.: Roland de — Orlandus Lassus in.
laudanum [om'] m. laudanum n.
1 audatif adj. (...ive) lofsprekend, lof-; discours ---t
laudes f. pl. lauden f. pl. [lofrede f.
lauré adj. gelauwerd. [kroonde m.
lauréat 1 adj. gelauwerd, bekroond; 2 m. be-t
Laurent m. Laurens, Lauw m.; St-- de H. Laurentius,
(fleuve) Sint-Laurentius.
lauréole f. 1 lauriertje n.; 2 kellerhals rn.; 3 (antiq.)
lauwerkroon f.
laurier m. 1 laurier m.; 2 (fig.) lauwer m.; flétrir
ses — zijn lauweren bezoedelen.
laurier-cerise m. ( s- —s) kerslaurier m.
laurier-rose m. ' -D s- 's) oleander m.
lauriné adj. laurierachtig. [waschtafel f.
lavabo m. (égl.) lavabo n.; (toilette) lavaboa
lavage m. 1 (action) wasschen n.; 2 (concr.) loog
f.; 3 (fig.) waterplas m.; un remède en — een
middel n. met veel water; 4. (iron.) spoeling f.; 5
groote schoonmaak f.
lavande f. lavendel f.; huile de — lavendelolie f.
lavandeuse f. 1 waschfee, waschelve f.; 2 — beige
waschtoestel in. & n.; 3 witte kwikstaart rn.
lavandier m. waschmeester (n.
lavandière f. 1 waschvrouw f.; 2 witte kwikstaart
m.
1avaret m. 1 grondforel f., adëlviseh m.; 2 moeraal
m.; 3 blauwe forel f.; 4 blauwvoet m.
lavasse f. 1 wolkbreuk f., stortregen m.; 2 (mauv.
part) spoelwater n.; 3 (fig.) schrobbeering f.
lave f. 1 lava f.; — compacte basalt n.; ---
vitreuse glaslava; 2 bezinksel n.
lavement m. 1 wassching f.; — des pieds voetwasscing;
2 lavement n.; 3 (fig.) plaag, pest f.
laven v. tr. 1 wasschen; (vaisselle) (af)wasschen;
(plaie) uitwasschen; (barbe) inzeepen; (bouche,
gorge) spoelen; (plancher, corridor, trottoir)
schrobben, schuren; (mar.) schrobben, schoon
schip maken; (cours d'eau) bespoelen, besproeien;
foin lavé nat hooi n.; eiel lavé schoongeveegde
lucht f.; je m'en lave les mains ik wasch mijn
handen in onschuld; — son linge sale en famille
zijn vuil linnen binnenshuis wasschen; à — la
tête dun inaure ou nègre on perd sa lessive
het is den moriaan gewasschen; 2 (fig.) (tache,
affront, péché) uitwisschen; se — de (accusation,
crime) zich witwasschen van; 3 (papier)
planeeren, door lijmwater halen; (cendres,
lavette - 310 -- légion
minér.) uitwasschen uitloogen; (poutre) afslechten;
4 A (den rug) wasschen, afranselen; 5 pop.
& A opruimen, te gelde maken.
lavettef. 1 vaatdoek, waschdoek n.; 2 (iron.) lapje
faveur m. wasscher m. [n., tong f.
laveuse f. waschvrouw, waschster f.
lavis m. 1 wasschen n.; 2 gewasschen teekening f.
lavolr rn. 1 waschhuis n.; wasscherij f.; 2 waschkuip;
3 (iron.) biechtstoel m.; 4 (fus-il) krasser m.
lavure f. 1 (propre & fig.) schotelwater, spoelwater
n.; 2 waschwater n., loog f., (papier) lijmwater
n.; (chair) bloedwater n.; moulin à -
waschmolen m.; terre de -s waschaarde f.; 3
looggoud, loogzilver n.; 4 wasschen, uitloogen n.
laxatif 1 adj. (...Ive) ontlastend, zuiverend; médicament
- = 2 m. laxeermiddel n.
gayer v. tr. (sentier) banen; (bois) sjappen;
(pierre) groeven.
layetier m. koffermaker m.
layette f. 1 luiermand f., kindskorf m.; 2 linnenkist,
linnenkast f.; 3 (sehuif)lade f.; 4 (mus.)
schuifje n.; 5 (moulin) draagkast f.
Iayetterie f. koffermakerij, kistenmakerij f.
Iayeur m. 1 padbaner; 2 sjapper; 3 steengroe-T
Lazare m. Lazarus m. [ver m.
lazaret m. 1 ziekenhuis n.; 2 quarantainehospitaal
n.; quarantaineschuit f. la zari ste m. lazarist m.
lazarone m. kruier, bedelaar, lazarone m.
lazulite f. blauwspaath, lazuliet n.
Iazzi m. hansworsterij, pots f., kwinkslag m.
1. Ie art. (la, I', les) 1 de, het; 2 (du devant un
nom propre) iets van; lire du Corneille iets van
Corne ille lezen; 3 (les devant un nom propre) les
Racine dichters als Racine; les Rubens schilders
als Rubens; (énumération) les Corneille, les Racine,
les Molière een Corneille, een Racine, een
Molière; 4 (le, la devant un nom propre) heer m.,
vrouw f.; la Dupont vrouw Dupont; 5 (en apos
.
- trophe) attention, les jeunes gens opgepast,
jongelingen; 6 (exclam.) wat een; le beau spectacle!
wat een schoon schouwspel! 7 (démonstr.)
pour le coup voor ditmaal.
2. le pron. pers. hem, ze ou haar, het; je le vois
ik zie.hem ou het; êtes-vous professeur? je le suis
zijt gij leeraar ? ik ben het.
lé m. 1 breedte f.; 2 (tissu) baan f.; (voile) baan f.,
kleed n.; 3 (cours d'eau) zoom m.; (jaag) pad n.
ièehe f. I schijfje n.; 2 regenworm m.
léché m. gelikte n. . [naar hartelust.
Ièeh e-d o lgt(s) m. : à - 1 met mondjesmaat; 2.1
Ièc.hefrite f. druippan f.
lécher v. tr. 1 likken, lekken; ours mal léché ongelikte
beer; 2 aflikken; il aime à - hij is een panlikker;
3 (fig.) likken, kussen; il lèche la main qui
le frappe hij likt ou kust de hand die hem slaat.
lécheur 1 m. likker; 2 panlikker m.
L'teluse f. Sluis n.
Iegon f. 1 (exercice, instruct.) les f.; - d'histoire
les in de geschiedenis; les -s de l'histoire de lessen
van de -geschiedenis; --- de lécture leesles;
donner, prendre des -s de les geven, flemen in;
faire la - à qq. iem. de les lezen; 2 (lecture) lezing
f.; (égl.) les f.; 3 (man. de lire un texte) lezing f.
lecteur m. 1 (en gén.) lezer; 2 (pour autrui) voorlezer
m.; 3 (enseigt) lector m.; 4 (clergé) lector, t
lectrice f. 1 lezeres; 2 voorlezeres f. [lezer m.
lecture f. 1 lezen n,; - à haute voix luidop
-lezen; enseigner la - leeren lezen; lecon de -
leesles; salle, cabinet, comité de -- leeszaal f.,
leeskabinet n., leescommissie f.; 2 voorlezen n.;
donner -- de la pièce het stuk voorlezen; 3 (ce
qu'on lit) lezing, lectuur f.; 4 belezenheid f.; qui a
beaucoup de - met groote belezenheid.
ledit adj. (ladite) gezegd, bovengenoemd.
légal adj. 1 (...aux) wettelijk; pays - wettelijk
kiezerskorps n.; 2 médecine-e gerechtelijke geneeskunde
f.; meurtre - gerechtelijke moord m.
légalislation f. wettiging, echtverklaring f.
légaliser v. tr. wettigen, echt verklaren.
légalité f. wettigheid f.; rester dans la - binnen
de wettelijke palen blijven; sortir de la - de wettelijke
palen overtreden.
légat m. legaat m.; - a latere pauselijke legaat.
égataire m. begiftigde, tot erfgenaam gemaakte t
légation f.gezantschap; (ecclés.)legaatschapn.[m.
lège adj. ledig, leeg; te weinig bevracht.
légendaire 1 adj. legendarisch; 2 m. legendenschrijver
m.; 3 legendenboek n. [doxaal n.
légende f. 1 (propre & fig.) legende f.; 2 (archit.) t
1. léger adj. (... ère) T licht; il a la main ...ère
hij heeft een lichte hand, (pour frapper) hij is licht
van hand, (voleur) hij heeft vlugge ou gauwe vingers;
sommeil--- lichte ou losseslaap m.; contours
-s luchtigeomtrekken m.pl.; un pas- eenluchtige
tred m.;-à la course luchtig ou vlugin'tloopen;
avoir la tête ...ère (vertiges) licht in het hoofd
zijn; avoir une téte ...ère lichtzinnig zijn; il a un
cerveau, esprit--zijn hersenen wegen niet zwaar;
esprit- wufte geest m.; peuple - licht(zinnig)
volk n.; homme -- wuft ou lichtzinnig man;
poésie ...ère lichte dichtkunst f.; poésies ...ères
losse dichtstukjes n. pl.; est - de voiles, de
rames luistert goed naar de zeilen, de riemen; -
souvenir zwakke herinnering f.; thé, café -
slappe thee, koffie f.; que la terre lui soit ...ère de
aarde zij hem zacht.
2. léger m. 1 lichte n.; - de licht; 2 - de main
goocheltoer, kunstgreep m.; 3 -s licht gipswerk n.
légère f. lichte wijze; à la - licht, (fig.) lichtzinnig.
Iégèrement adv. 1 licht, luchtig; 2 (fig.) oppervlakkig.
Iégèreté f. lichtheid f.; (esprit, caractère) lichtzinnigheid,
wuftheid; avec - licht, luchtig; avoir de
la -- de main een lichte hand f. hebben.
légiférer v. intr. wetten maken, wetten geven.
léglon f. 1 (corps) legioen n.; - étrangère vreemdenlegioen;
- d'honneur legioen van eer;2schaar,
legio f.; ils s'appellent -- hun naam is legio.
légionnaire — 311 — lesteur
légionnaire t rn. legioensoldaat m.; 2 lid n. van
't legioen van eer. [gever m.
Iégislateur 1 adj. ...(trice) wetgevend; 2 m. wet- 1
législatif adj. (...ive) wetgevend; (mesure) wettelijk.
[3 wetkennis f.
législation f. 1 wetgeving f.; 2 wetgevende macht;t
législatrice f. wetgeefster f.
législature f. 1 wetgeving; 2 wetgevende macht f.
légiste m. 1 wetgeleerde, rechtsgeleerde m.; 2
student m. in de rechten.
légitimaire adj. wettig; droits —s (wettige) erfdeelsrechten
n. pl.
légitimation f. 1 wettiging, erkenning; 2 (pièce)
echtverklaring f.
1. légitimei.adj. 1 (conforme à la loi) wettelijk;
(conf. au droit, à la justice) wettig; (conf. aux
règles) regelmatig; 2 (pas défendu) geoorloofd;
(motivé) gegrond; 3 nauwkeurig. [helft f.
2. légitimef. 1 wettigerfdeel n.; 2 wettigeweder-t
légitimer v. tr. 1 wettigen; (fig., aussi) rechtvaardigen;
2 (enfant) wettigen, echten; (acte) voor echt
verklaren, geldig verklaren.
légitimisme m. legitimisme n. [tisch.
légitimiste 1 m. legitimist m.; 2 adj. legitimis- 1
légitimité f. 1 (conf. au droit, à la justice) wettelijkheid;
2 (conf. à la loi) wettigheid f.
legs [lè] m. erfgift, erflating f., legaat n.; laisser
un — een erflating vermaken.
léguer v. tr. vermaken.
1égume 1 m. groente'f., moeskruid n.; —s wa(a)rmoes
n.; 2 grosse(s) légume(s) hooge oom(es) m.
(pl.).
Íégumier 1 adj. (...ière) moeskruidachtig, groente-;
2 m. moestuin m.; 3 groenteschaaltje n.; 4 f
Iég u mi ère f. groentevrouw f. [groenteboer m.
légumineux adj. (...euse) moeskruidachtig, peulachtig;
plante ...euse peulgewas n. [pauze f.
lamme m. 1 leenstelling, hulpstelling f.; 2 kleine
lémure m. & f. nachtgeest m., spook n.
lémurien-'m. halfaap m.
lendemain m. 's anderendaags, de volgende dag;
le — de de dag na; du jour au — van den eenen
dag tot den anderen.
lendore m. slaapmuts f., lamlendige m.
lénifier v. tr. lenigen verzachten, verlichten.
lénitif 1 adj. (...ive) lenigengl, verzachtend; 2 rn.
lenigend middel n.; 3 (fig.) leniging, verlichting f.
Len n ick-St-Martin, ... St-Q uenti n m. St-Martens-
Lenn ik, StKw intens-Lenn ik n.
,tent adj. 1 traag, langzaam; fièvre —e sluiplente
f. neet f. [koorts f.; 2 lenig, buigzaam.
lentement adv. traag, langzaam.
lenteur f. traagheid, langzaamheid f.; —s vertragingen
f. pl., trage gang m.
lenticulaire adj. lensvormig, lensvormig, linze-;
pierre — lenzesteen m.
lenticulé, lentiforme =- lenticulaire. [lens f.
lentille f. 1 (bot.) lins, linze; 2 (opt., horl.) lins, 1
:. lentisque adj.lenzenvormig; miroir — brand-
-spiegel in. (met twee lenzen).
2. lentisque m. 1 mastikboom m.; 2 mastik-
Léon m. 1 Leo m.; 2 (ville) Leen n. [slang f.
Léonard m. Leonardus, Leendert, Leen m.
léonin 1 adj. leeuwachtig, leeuwen-; contrat --
leeuwenverdrag n.; 2 (poésie) leonisch; 3 m.
leonisch vers n [staart m.
léonure 1 adj. leeuwenstaartig; 2 f. leeuwen- 'J
léopard m. 1 luipaard m.; 2 (hérald.) gaande en
aanziende leeuw, liebaard m.
lépas [s'] m. 1 eendenschelp f.; 2 napslak f.
lépidoptère adj. stofvleugelig.
léporide, ...rin adj. haasachtig.
1 èpre f. 1 melaatschheid, leproosheid f.; 2 (bétail)
gortgezwel n.; 3 (fig.) pest, plaag f.
lépreux adj. (...euse) melaatsch, leproos.
léproserie f. leprozenhuis n., leproosdij f.
lequel 1 pron. interr. (laquelle, lesquels, lesquelles)
welke, wie ni, & f., wat n.; 2 pron. rel. welke,
die m. & f., hetwelk, dat n.; 3 adj. rel. welke rn. T
lérot m. eikelmuis f. [ & f., welk n.
les p1. de Ie art. & pron.
lèse adj. beleedigd; crime de — -majesté (misdaad
van) majesteitsschennis f.; crime de --^
-nation hoogverrraad n.; crime de -- -humanité
schennis f. der menschelijkheid; crime de —
-beauté schoonheidsschennis f.
léser v. tr. 1 kwetsen; 2 (fig.) verongelijken, (plus
fort) beleedigen; 3 (intérêts) krenken, schaden.
lésine f. vrekkigheid, krenterigheid f.
lésiner v. intr. 1 knibbelen; 2 vrekkig zijn; 3 talmen;
4 valsch spelen, l ec'riegen.
lésinerie f. vrekkigheid, krenterigheid f.
lésineur 1 adj. (...euse) vrekkig, krenterig; 2 m.
vrek m.; 3 talmer, treuzelaar; 4 valsch speler m.
lésion f. 1 ;(méd.) kwetsing f., letsel n.; 2 (objet)
breuk, beschadiging f.; 3 (fig.) verongelijking,
schade, benadeeling f.
lesquels, lesquelles pl. de lequel.
Lessines f. Lessen n.
lessivage m. ' looging f., loogen, wasschen n.; 2
wasch f.; 3 blut worden; verlies n., uitkleedingg f.
lessive f. 1 (eau) loog f., loogwater, zeepsep n.,
(chaude) schoude f.; mettre à la — in het zeepsop
doen, in de schoude doen; 2 (action) loogeri;
wasschen; (à chaud) sch.ouden n.; 3 (interne)
wassching, spoeling f.; 4 (linge) wasch f.; faire
ou laver la — de wasch doen; 5 (jeu, comm.)
volkomen verlies n., uitkleeding f.
1essiver v. tr. 1 loogen, wasschep; (à chaud) schouden;
2 (fig.) wasschen; 3 (chim.) uitloogen; 4 (interne)
wasschen, spoelen; 5 (jeu) biut maften ou
spelen; 6 verdedigen, witwasschen. [men.
lest [st'] m. ballast rn.; faire dv — ballast inne-J
lestage m. ballasten n.
leste adj. 1 (choses) licht, los; (personnes) lenig,
handig; (personnes et choses)- vlug; 2 (toilette)
luchtig, bevallig; 3 (mauw. part) los, lichtzinnig,
onbezonnen; (meeurs) los, lichtvaardig. [nemen.
tester v. tr. ballasten; (tig.) laden; se—ballast in-t
lesteur 1 m. ballaststuwer, ballastschieter m.; 2
léthargie — 312 -- levée
ballastvoerder m. ; 3 adj. ballast-; bateau — ballastschuit
f.
léthargie f.' 1 slaapziekte f., doodsslaap, schijndood
ni.; 2 (fig.) ongevoeligheid, gevoelloosheid f.
léthargique adj. 1 slaapziek; sornmeil — doodsslaap
m.; 2 (fig.) ongevoelig, gevoelloos.
léthifère adj. doodelijk.
1. Iettre f. letter f.; la — moulée de gedrukte
letter; á la —, au pied de- la — letterlijk, naar
de letter; en toutes —s voluit; tu es un sot en
trois —s je bent een z-o-t zot.
2. lettre f. (écrit) brief m., letteren f. pl.; — à
cheval kapittelbrief; — chargée brief met geld; —
d'anoblissement adelbrief; — de cachet geheimbrief;
— de change wissel(brief); — dé condoléance
briefvan rouwbeklag; — de convocation bijeenroepingsbrief;
— de crédit kredietbrief; — de
faire part aankondigingsbrief,,kennisgeving f.;
--- defaire part (de la mort) doodbrief; — de félicitation
brief van gelukwensch; — de marque kaperbrief;
— de recommandation aanbevelingsbrief;
—s royaux koninklijke brieven; — de voiture
vrachtbrief; si j'avais —s de (inf.) indien ik
op een briefje had dat ik, indien ik er brief en zegel
van had dat ik; eest pour mof — close het is voor
mij het boek met zeven sloten. V. aussi lettres.
lettré adj. geletterd, geleerd.
lettres f. pl. (ouvrages littéraires) letteren ni. pl.;
belles — fraaie letteren; les — latines de L.atijnsche
letterkunde f.; les saintes — de Heilige
Schrift; homme de — letterkundige m.; république
des — letterkundige wereld f.; avoir des —
letterkennis hebben, letterkundig ontwikkeld zijn.
Iettrine f. 1 nootletter, verwijzingsletter) f.; 2 ^
leude m. man m. (pl. lieden). [kolomhoofd n.
leur 1 adj. pass. hun; 2 pron. pers. hun; je— suis
parent ik ben familie van hen.
leurre m. 1 (ehass.) leur f., lokvogel m.; 2 (pêche
&fig.) leurf., lokaas n.; eest un —'t is om de leur.
leurrer v. tr. 1 (chass.) op de leur africhten; 2 met
de leur teruglokken; 3 (fig.) verlokken, teleurstellen;
4 se — op de leur afgericht worden; se — de
zich vleien met, zich paaien met.
levain m. 1. zuurdeeg n., deesem m.; pain avec
sans — gedeesemd, ongedeesemd brood n.; 2 (ma-'
ladie) kiem f.; 3 (fig.) zuurdeesem m.
1. levant 1 adj. opgaand; 2 homme — et couchant
ingezetene m.; 3 m. (soleil) opgang m.;
(eiel) oosten n.; du — au couchant van den op_
gang tot den ondergang.
2. Levant m. Morgenland n., Levant f.; du —
Levantijnsch, Morgenlandsch.
levantin 1 adj. Levantijnsch, Morgenlandsch,
Oostersch; 2 m. Levantvaarder m.; 3 lingua f.
franca; 4 L— Levantijn, Morgenlander m.
levantine f. 1 Levantsche zijde f., levantijn n.; 2
L— Levantina, Livinerdal n.
lève f. kolf v.
levé ni. 1 opstaan n.; (pied, patte) oplichting f.;
par ascis et -- door blijven zitten en opstaan; 2
(plan, mar.) opneming f.; 3 (muur)rand m.; 4
(rol) morgenontvangst f.
levée f. V. lever : 1 (action) opheffing, oplichting
f.; (rideau, store, pont) optrekken, ophalen n.;
de la mer aanschieten n. der baren; 2 oprichting f.;
(plan) opnemen n.; 3 afneming, lichting f.;(corps)
opneming, lichting f.; (typo) opnemen, grijpen
n.; (scellés) afneming, lichting f.; (siège) opbreken
n.; (trève, punit., arrêts, défense) opheffen n.•
(table) opstaan n.; (séance) sluiting f.; 4 inzame
ling f., oogst m.; (contrib.) heffing f.; (corresp.,l
bofte aux lettres, soldats) lichting f.; (matelots)
aanwerving f.; 5 (objets) (carton) vlak n.; (cours
d'eau) aanaarding f., dijk m.; (cylindre) hefboom
m.; (étoffe) stuk n., lap m.; (jeu de cartes)
slag m; (mar.) zitbank f., voorste balk m.; (roue)
tand m.; (verrerie) glasplaat f.
1. lever 1 v. tr. (mettre plus haut) opheffen; (qc.
de pesant, avec effort) oplichten; (en tirant, p.ex 1
store, pont) optrekken, ophalen; (pied) opheffen,
oplichten; — le pied, le páturon (fig.) den voel
lichten; au pied levé op staanden voet; — la jambe
beentje lichten; (main, bras) opheffen; j'en lèverais
la main ik zou wel de hand opheffen om er op
te zweren; — le coude (fig.) den beker lichten;,
(épaules) ophalen; (tête, nez) opsteken; (chapeau;
(op)lichten, afnemen; (lier, plante ou branche)
opbinden; (hostie) opheffen; (au baptême) (ten
doop) heffen; (ancre) lichten; (lof) opgeien; (rame)
ophouden; 2 (mettre debout, dresser, établir) oprichten;
(vaisseau) in zijn spanten zetten; (cintres)
opzetten; (osiers en tressant) ombuigen; (étendard,
bannière) planten, opsteken; (gibier, spéct
lièvre) opjagen; être levé (fig.) nagezet worden;
(plan) opnemen; (mar., marque) peilen; 3 (yetirer,
enlever) afnemen, lichten, (avec précaution),
aflichten; (table, nappe, bosses, garcettes, fourrures)
afnemen; (siège, camp, piquet) opbreken;
— le camp ou piquet (fig.) opkramen; (séance)
sluiten, opheffen; (garde) aflossen; (scellés, pansement)
afnemen, lichten; (personne) opnemen,
meenemen; (corps) opnemen, lichten; (terre qui
couvre, tache) wegnemen; (enlever de terre)
uitnemen, uithalen; (papet.) uithalen; (typo.) opnemen,
uithalen; — de dessous la roue onder,
het rad vandaan halen; (cartes) — une main
een slag halen; (argent, papiers) lichten, afhalen,
— un emprunt geld lichten; (sentence) lichten;.
(difficulté) uit den weg ruimen; (trève, défense,
excomm., punition, arrêts) opheffen; —la chasse
de jacht staken; — un cheval à een paard africh-.
ten op; (couper d'une pièce) afsnijden; (coupes.
dans une peau) snijden (uit); 4 A bestelen, de,
beurs lichten; se faire — de zich laten afzetten;,
5 (ramasser, recueillir) oprapen; inzamelen; (con-1
tribution) heffen; (correspondances, bofte auxl
lettres, soldats, troupes) lichten; 6 v. intr. (plan-1
tes) opschieten; (páte) rijzen; 7 se — 1 (être levé)
opgeheven worden, opgericht worden, afgenomen
worden, opgeraapt worden, geheven worden, gelicht
lever -- 313 -- liberté
Worden; les plas du cáble se lèvent en s'attrabant
bij het oplichten raken de bochten verward;
2 (cesser d'étre assis ou couché) opstaan; (fig.)
ppkomen, ontstaan; (soleil) opgaan; (jour) aanpreken;
(brouillard) opkomen; (vent) opsteken,
bekomen; (temps) opklaren, opsteken; se -- contre
qc. tegen iets opkomen; il faudrait se — de
ponne heure pour l'attraper je moet vroeg opstaan
bm hem beet te nemen.
2. lever m. 1 opstaan n.; (rol) morgenontvangst
'.; 2 (soleil, ét.) opgang m.; 3(plan) opnemen n.,
>pneming f.; 4 (théát.) opgaan n. (van't gordijn);
un — de rideau openingstukje n. [en Bloed.
'ever-Dieu m. opheffing f. van het H. Lichaam 1
leveur m. 1 opheffer m.; 2 dief; — de lettres
;iron.) letterdief, vlug zetter; 3 (taxes) hefjer;
4 (visch)gaarder; 5 (papet.) opnemer; 6 (ty-
Lévlatqan m. T Leviathan rn. [po.) wegnemer m.
!evier m. T hefboom m.; — hydraulique wateriefboom;
— de distribution stuurhefboom; — en
-,roix hefkruis n.
lévite 1 m. T leviet m.; 2 f. lange jas, leviete f.
lévitique 1 adj. levitisch; 2 m. le L— de Leviticus
m., de Levieten m. pl.
:evraut m. 1 haasje n.; 2 (bot.) wegdistel f.
èvre f. T lip f.; à pleines —s zooveel als de lippen
kunnen; se mordre les —s op zijn lippen bijten;
;on rire ne (dé)passe pas ses —s hij lacht maar
net de lippen; gouter du bout des —s sipperlip-
7en; avoir le coeur sur les —s het hart op de tong ^
`evrette f. hazenwind(teef f.) m. [hebben.
evretté adj. slank als een hazenwind.
'évrler m. 1 hazenwind; 2 (fig.) speurhond m.; 3
astr.) L—s jachthonden.
evron m. 1 hazenwindje n.; 2 Engelsche hazen-t
evure f. 1 gist f.; 2 spekzwoord n. [wind m.
evurier m. gist(ver)kooper m. [woordkundige m.
exicographe m. 1 woordenboekschrijver; 2 t
exicographie f. 1 woordenboekschrijven n.; 2
noordkunde f.; 3 (gramm.) vormleer f.
exicographique adj. lexicographisch. [kundef.
exicologie f. 1 woordenleer f.; 2 woordenboek- 1
exieologique adj. lexicologisch, woordkundig.
.exicologue m. 1 woordkundige; 2 woordenboek-
:undige m. [denboek n.
exique m. woordenlijst f.; manuel — handwoor-1
1"eyde f. Leiden n.; bouteille de — Leidscheflesch
ez prép. bij; St-Gilles — Bruxelles St- Gilles [f.1
,ij Brussel.
ézard m. 1 hagedis f.; 2 (fig.) pauvre -- naakte
)uit m.; vivre comme un — leven als een uil; faie
le -- zich als een hagedis in de zon koesteren.
ézarde f. 1 (wijfjes)hagedis f.; 2 (muur)spleet f.
3zarder v. tr. doen splijten; se — splijten.
als m. fijnkorrelige kalksteen n.
raison f. 1 (action) verbinding, vereeniging f.;
-.hass.) pakken, grijpen n.; (métall.) vermenging
.; (mac., charp.) verband n; (prononc.) verbining;
voyelle de — verbindingsklinker m.; donier
de la — à binden; placer en — in 't verband
plaatsen; 2 (état, moyen) verband n.; (mots, termes,
propos., société, amitié, amour) betrekking;
être en -- avec 1 in verband staan met, 2 in betrekking
staan met; avoir des —s betrekkingen ou
kennissen hebben; 3 (calligr.) ophaal m.; (mus.)
1 notenboogje n.; 2 notenverband n.; (conj.,
copule) verbindingswwoord n.
liaisonner 1 (en gén.) verbinden; 2 (briques) in 't
verband metselen; (laates, planches) verschranken;
(drap) dichtmaken.
liane f. slingerplant, liane f.
liant 1 adj. buigzaam, lenig; (cire, colle) kneedbaar,
kleverig; 2 (fig.) gezellig, inschikkelijk,
minzaam; 3 m. buigzaamheid; (fig.) gezelligheid,
inschikkelijkheid, minzaamheid f.
liard m. oortje) n.; (fig.) duit, cent m.; un chapeau
à deux —s een hoed rn. van een cent.
Harder v. intr. 1 uitleggen, een potje maken; 2
hard ou taai in 't afschuiven zijn.
Bardeur 1 adj. (... euse) karig, taai; 2 m. gortente/
der m., ...telster f. [bundel m., pak n.
liasse f. 1 (hen) snoer n., streng f.; 2 (chose liée)t
libage in. fondeerblok n.
Liban m. Libanon m.
libation f. 1 plengoffer n., libatief.; 2 (fig.) dronk
m., drinkpartij f.;faire des—s(propre) een plengofter
brengen, (fig.) bekeren, duchtig pooien.
libelle m. 1 schotschrift, schimpschrift n.; 2 (hist.,
jur.) brief m.; 3 (zoo.) waterjuffer f.
libelié m. opstelling f.
libeller v. tr. opstellen.
libelliste m. schotschriftmaker, libellist m.
libellule f. schoenlapper, glazenmaker m. [pl.
liber [èr'] m. bast m.; articles en — bastwaren f.t
Iibera m. Libera n.; chanter un —(fig.) een verlossingslied
ou danklied aanheffen.
libéral 1 adj. (...aux), mild(dadig), vrijgevig
(met) 2 (éducation, carrière, arts) vrij; 3 (hist. &
polit.) vrijzinnig, liberaal; 4 m. milddadige; 5
vrijzinnige, liberaal m. [nig worden.
Iibéraliser v. tr. vrijzinnig maken; se — vrijzin- t
libéralisme m. T liberalisme n. : 1 vrijzinnigheid
f.; 2 (collect.) vrijzinnige partij* f.
libéralité f. 1 mild(dadig)heid, vrijgevigheid;
(concr.) mildheid, milde gift f.; 2 onbekrompenheid,
vrijzinnigheid f.
libérateur 1 m. bevrijder; (servitude, tyrannie)
verlosser m.; 2 adj. (...trice)) bevrijdend, verlossend.
libération f. 1 bevrijding; verlossingf.; 2 vrijspreking
f.; 3 (mil.) vrijstelling; (tin de serv.) vrijlating
f., ontslag n.; 4 (dette) ontheffing; uitdelging)
libératrice f. bevrijdster, verlosster f. [f.
Llbère m. Liberius m.
Iibérer v. tr. 1 bevrijden; (servitude, tyrannie)
verlossen; 2 (mil.) vrijstellen; (fin de service) vrije
laten, ontslaan; 3 (obligation, dette) ontheffen,
vrijmaken; (papier, action) uitdelgen, uitbetalen.
libtrien adj. ( ene) van Liberia.
liberté f. T vrijheid f.; — de commerce handelsliberticide
— 314 — lieu
vrijheid;,—,-- de c-)nscience gewetensvrijheid f.; --
des cultes vrijheid der eerediensten; — d'assoeiation,
d(e 1)'enseignement, de (la) presse, de religion
vrijheid van vereeniging, van onderwijs, van
drukpers, van godsdienst; prendre la — de de
vrijheid nemen om te, zoo vrij zijn te; prendre des
---s zich vrijheden 'veroorlooven; demander ia --
verlof vragen; avoir sa --d'action, de mouvements
vrij zijn in zijn doen, in zijn bewegingen;
avoir de la — (pivot, porte, roue) speelruimte ou
vrije speling hebben; laisser toute — vrij spel
laten; en -- in vrijheid, vrij; en toute — in volle
vrijheid, volkomen vrij. [heidsmoorder in.
liberticide 1 adj. vrijheidmoordend;• 2 m. vrij- 1
1. libertin adj. 1 teugelloos, wispelturig; 2 ondeugend,
zitgelaten; 3 onafhankelijk; 4 vrij(denkend);
5 losbandig, ongebonden.
2. libertin m. 1 onafhankelijke m.; (secte) vrije
wederdooper; 2 vrijgeest; 3 losbol, lichtmis m.
libertinage m. 1 teugelloosheid, onbestendigheid
f.; 2 onafhankelijkheid; 3 (pensée) vrijgeesterij; 4
(conduite) losbandigheid, ongebondenheid f.
Iibertiner, ...tiser v. intr. 1 losbandig leven, lichtmissen;
2 (enfants) ondeugend zijn, uitgelaten
zijn.
li.bidi neux adj. (...euse) wellustig, ontuchtig, geil.
libraire m. 1 boekhandelaar m.; — d'occasion ou
en boutique oude-boekhandelaar; 2 leesbibliotheekhouder
; 3 (couvent) bibliothecaris m.
libraire-éditeur m. ( -gis- 's) boekhandelaaruitgever
m.
librairie f. 1 boekhandel m.; prix de — boekhandelsprijs
m.; 2 bibliotheek, boekerij, librij f.
libration f. T schommeling f.
libre adj. T vrij; à l'air — in de open lucht; villevrijstad
f; papier -- ongezegeld papier n.; —
penseur vrijdenker m.; — pensée vrije gedachte
f.; il est — de sa personne hij is heer en meester
over zijn persoon; vous êtes — de, il vous est
— de, — à vous de het staat u vrij (om) te;
j'ai mDn temps -- mijn tijd is vrij; être — de
ses mouvements vrij in zijn bewegingen zijn;
avoir, laisser le champ — vrij spel hebben,
laten; avoir le ventre — een open lijf hebben.
libre-échange m. vrijhandel m.; — des idées
vrije gedachtenwisseling f.
libre-éehangiste 1 m. ( - 's) vrijhandelsman
m.; 2 adj. van ou voor den vrijhandel, vrij- T
librettiste m. tekstdichter m. [handels-.
libretto m. (opera)tekst m.., libretto n.
Libyef.: la--- Libyë n. [L— Libyèr m.
libyen ( men), Iibyque 1 adj. Libysch;. 2 m.
1. lice f. 1 (tutte) strijdperk n.; 2 houten afsluiting,
houten leuning f.; 3 ringweg m.
2. lice f. 1 (tiss.) schering, keten f.; 2 (cord.) singelstok
m.; 3 zijden kous f. [m.
3; lies f. (zoo.)T teef f.; (spéct) wijfjesjachthond t
licence f . 1 verlof n.; 2 vergunning f.; 3 vrijheid f.;
il prend des —s hij neemt veel vrijheden; - poétique
dichterlijke vrijheid; 4. teugelloosheid, ongebondenheid,
losbandigheid f.; 5 (enseign.) licenciaat
n.; 6 (calligr.) stoute krul f.
lieenci_é m. 1 vrijgelatene, ontslagene m.; 2 (admin.)
gelicenciëerde m.; 3 (enseign.) licenciaat m,
licenciement m. vrijlaten, ontslaan, ontslag n.
Ilcencier v. tr. 1 vrijlaten, ontslaan; 2 het licenciaat
verleenen (aan) .
lieencíeusement adv. 1 al te vrij; parler — zich
al te vrij uitlaten; 2 buitensporig, ongebonden.
Iicencieux adj. (...euse) 1 al te vrij; 2 losbandig,
liederlijk; 3 (paroles, livre) gewaagd.
licet [t'] m. verlof n., vergunning f.
lichen, [ken'] m. I korstmos n.; 2 (méd.) huidmos
n., haarworm m.
licitation f. : (vente par) — verkooping f. (om
uit ongedeeldheid te scheiden).
licite adj. geoorloofd.
liciter v. tr. openbaar verkoopen (om te deelen).
licol = licou.
licorne f. T eenhoorn m.
licou m. 1 halster, halfter m.; 2 strop m.; gens de
sac et de — galgenaas n.
licteurm. 1 (bijl) bundeldrager, lictor m.; 2 (fig.
handlanger, trawant m.
1. lief. 1 droesem m., grondsop n.; moerf.; boire
jusqu'à la — 1 tot op den bodem ledigen, 2 tot op
den droesem genieten; 2 — du peuple heffe f. ou,
schuim n. des volks; — du genre humain uitvaagsel
n. der menschheid; 3 bijtvocht n.
2. lie adj. vroolijk; faire chère — goede sier
maken.
1. liège m. 1 (arbre) kurkeik, kurkboom m.; 2
(matière, objet) kurk n. [pens n. pl.
2. Liège m. Luik n.; armes de— Luikschewa-t
liégeois 1 adj. Luiksch, Luiker; 2 m. (dial.)
Luiksch, Luikerwaalsch n.; 3 L— Luikenaar,
Luikerwaal; 4 f. L---e Luiksche, Lu ikerwal in f.
Iiégeux adj. (...euse) kurkachtig, kurk-.
tien [i-in] rn. T band m.; (corde) snoer n.; (cuir)
riem m.; (prisonn.) boei f.; (chir.) verband n.
— conjugal huwelijksband; —s du sang bander
des bloeds; briser ses —s zijn boeien verbreken
lier v. tr. 1 (en gén.) binden; 2 (joindre) samen
binden; (fermer) toebinden; (attacher) vast
binden; 3 (unir, p. ex. pierres, fracture, mots
notes) verbinden; (amitié) sluiten; (commerce
société, conversation) aanknoopen; ils sont trè^
liés ze zijn met elkander zeer bevriend; (jeu) par
ties liées gekoppelde partijen f. pl. ou spellen n. pl.
lie*rne f. 1 bindbalk, nokbalk m.; .2 bindplank f
1. lierre m. 1 klimop, eiloof, veil,n.; 2 klimop-
2. Lierre m. Lier n. [krans m
li-esse f. vreugde, blijdschap f.
1. Iieu m.(^ x) T & I ,plaatsf.; adverbe de— bijwoord
van plaats; — d'asile wijkplaats; -- d'ha
bitation woonplaats, (plante) stamplaats; --- d
plaisance lustplaats; - de rendez-vo 's plaat
van samenkomst; en — de sureté, en — sur oj
een veilige plaats, in veiligheid f.; — nata
geboorteplaats, (plante) stamplaats; saints —a
ieu -- 315 -- limace
eilige plaatsen; —x communs ou oratoires
emeenplaatsen; de bas — van geringe afkomst;
[e bon — 1 van goeden huize, 2 uit goede bron;
[e haut — van hoogadellijke afkomst; en haut
-- in de gezaghebbende kringen; 2 —x plaats f.,
,ertrekken n. pI.; état des —x toestand der
laats ou (maison) vertrekken; se transporter
ur les —x zich naar de plaats begeven; vider
es —x de plaats ontruimen; —x (d'aisance)
emak, privaat n.; 3 au — de in plaats van; au —
ue in plaats dat, terwijl; en premier, second,
ernier — in de eerste, tweede, laatste plaats,
aussi) ten eerste, ten tweede, ten laatste; en ce —
p deze plaats; en tous —x op alle plaatsen,
veral; en son — op zijn beurt; en temps et — te
fijner tijd en plaats, op tijd en stond; au — et
lace de in rang en plaats van; 4 avoir — plaats
ebben ou grijpen; avoir (tont) — de (alle)
!denen hebben om te; il y a — de er zijn redenen
rn te; s'il y a — als er redenen voor zijn; ce nest
as Ie — de het is hier de plaats niet om te; doner
— à aanleiding geven tot; donner --- de
elegenheid geven om te; il me tient --- de hij
ekleedt bij mij de plaatsvan, hij vervangt bij mij.
iieu m. (poisson) gul f., pollak m.
eue f. mijl f., (en langage ordin.) uur n. (gaans);
- de poste postmijl; — marine zeemijl; il y a
ne — d'ici het is een uur (gaans) van hier; des
ottes de sept —s zevenmijlslaarzen f. pl.; il est
cent ou mille —s de hij is honderd uur ver
dan); il sent cela d'une — hij ruikt dat op een
ur afstand.
eur adj. & m. (.. euse) binder m., bindster f.
eutenance f. 1 stadhouderschap n.; 2 (mil.)
iitenantschap n.
autenant m. 1 stadhouder, plaatsvervanger m.; 2
nil. & police) luitenant m.; — général luitenant-
^neraal, (mar.) luitenant-admiraal m.; — en
remier, en second eerste, tweede luitenant.
Outenant-colonel m. (os- --, ·) luitenant-koloel
rn.
eutenant-général m. ( mos- ...aux) luitenantmeraal
m. •
èvre f. haas m.; bec de — 1 (défaut) hazenlip f.,
(instr.) hazenmond m.; -- au gite haas in zijn
ger; — de chou koolhaas; cervelle, mémoire de
- hazenverstand, hazengeheugen n.; à coeur de —
aashartig, met hazenmoed.
bvreteau m. (yx) nesthaas m.
lament m. band m.
lamenteuk adj. (...euse) 1 bandachtig, band-; 2
pot.) vezelig.
iature f. 1 afbinding f.; (spéct) laatband, aderrnd
m.; 2 (oase) toesluiting f.; 3 (tissu) broctel,
ligatuur n.; 4 lint n.; 5 (mar.) woeling f.,
.op m.; 6 (écrit., typo.) koppelletter f.; 7 (théol.)
etsverrukking f.
De 1 adj. leenplichtig; hommage— leenplicht
.; homme --y leenman m.; 2 (fig.) onderworpen.
pnag e m. afkomst f.
lignager 1 adj. (... ère) om te naasten; retrait --Y
naastingsrecht n.; 2 afstammeling, verwant m.
lignard m. liniesoldaat, piot rn.
ligne f. 1 (corde) lijn f., snoer n.; — de & 4
plomb loodlijn; — de sonde dieploodlijn; marquer
à la — met de lijn teekenen; — de pêche
vischlijn, hengelsnoer; pêcher à la — hengelen;
pêcheur à la — hengelaar m.; 2 (trait) lijn f.;
(astr.) linie f., tracer des —s sur le papier lijnen
op het papier trekken; — de feu, de tir vuurlijn,
schotlijn; passer la — de linie passeeren; la
Sainte L— de Heilige Linie f.; 3 (mesure) lijn,
streep f.; à une — de la mort op een haar-
(breedte) van zijn dood; 4 — télégraphique,
téléphonique telegraaflijn, telefoonlijn; --- de
chemin de fer spoorlijn; — de ceinture ceintuurbaan;
— d'omnibus, de trarn(way)s omnibuslijn,
tramlijn; 5 (écrit, irnpr.) regel m.;
écrire deux --s een paar regels schrijven; à la —
nieuwe regel; lire entre les —s tusschen de regels
(door) lezen; 6 (direction) lijn f., weg m.; en --
droite in rechte lijn ; — de conduite gedragslijn;
la — du devoir de weg van den plicht; 7
(mil., douane) linie f.; — de défense, de combat
verdedigingslinie, slaglinie; troupes, régiment,
vaisseau de — linietroepen rn. pl., linieregiment,
linieschip n.; --- de douanes tollinie; (se)
mettre en — (zich) opstellen; mettre en première
— vooropstellen; mettre hors — voor ou
(fig.) boven de anderen stellen; homme hors —
uitstekend man m.; 8 (généal.) linie, lijn f.; descendre
en droite — de in rechte linie ou lijn afstammen
van. [gen m. pl.
lignée f. kroost, nakomelingschap n., nakomelin-t
lignette f. 1 netlijn f.; 2 hengelsnoer n.
ligneul m. pikdraad m.
ligneux adj. (...euse) houtachtig, hout-.
lignification f. houtwording, houtvorming f.
lignifier v. tr. hout vormen; se -- hout worden.
lignite m. bruinkool f., ligniet n.
lignivore 1 adj. houtvretend; 2 m. houtvreter m.
ligot(t)er v. tr. binden, boeien, knevelen.
li g u e f. verbond n.; (mauv. part, aussi) samenspanning
f.; (hist.) L— Verbond n., Ligue f.
liguer v. tr. verbinden, vereenigen; se — zich vereenigen,
(mauv. part) samenspannen.
ligueur m. verbondene; (hist.) Ligueman m.
Ligurie f. : la — Ligurië n. [riër m.
ligurlen 1 adj. (c ne) Ligurisch; 2m. L— Ligu-1
Inas 1 m. syring(eboom), sering(eboom) m.,
Spaansche vlier f.; 2 lila(kleur f.) n.; 3 adj.
lila(kleurig).
iiliaeé adj. lelieachtig.
Lille f. Rijsel n. [Lilliputter m.
HI(I)Iputien 1 adj. ( cne) Lilliputsch; 2 m. L —=
Iillois 1 adj. Rijseisch; 2 m. (naai)garen n.; 3
L— Rijselaar m.
limace f. 1 (naakte) slak f.; 2 — d'Archimbde
schroef f. van Archimedes; escalier à — wenteltrap
f.
liracon — 316 — liquidateur
limacon nl. 1 huisjesslak, schelpslak f.; 2 (oreille)
slakkenhuis n.; 3 schroef f. van Archimedes; 4
escalier nteltrap f.; 5 (horl.) slagrad n.
(image m. vijlen n., vijling f.
limaille f. vijlsel n.; — de fer ijzervijlsel.
limande f. schar f.; (fig.) schol f.
limbe m. f rand, zoom m.; buitenste rand;
(matte.) gegradueerde rand; 2 —s voorgeborgte
n. der hel; être dans les —s in den kinderhemel
zijn; 3 (fig.) hel, woestenij f.; 4 (fig.) nevel m.
Limbourg m.: le — Limburg n.
limbourgeois f adj. & (dia!.) ni. Limburgsch adj.
& n.; 2 m. L— Limburger m.
1. time f. vijl; (bois) rasp f.; -- douce zoetvijl;
-- sourde dievenvijl, (fig.) geniepigerd m.; — à
ongles nagelvijl; coup de — streek m. met de vijl.
2. time f. (citron) limette f.
timer v. tr. 1 vijlen; (scie) scherpen; 2 (fig.)
polijsten. likken; 3 traag werken, holperen.
limeur nl. 1 vijler m.; 2 vijlschroef f.
limier in. speurhond ijl.
liminaire adj. inleidend.
li mitatif adj. (...ive), beperkend.
limitation f. beperking f.
limite f. grens f.; (fig.) paal m.; sans — onbeg+
ensd; dépasser les —s, sortir des —s (fig.) de
palen te buiten gaan.
limiter v. tr. 1 begrenzen, bepalen; 2 (fig., fixer)
bepalen; (restreincire) beperken; terr.ps linzité
beperkte tijd m. [aan.
limitrophe adj. aangrenzend; être — de grenzenl
1. limon m. 1 slijk n.; 2 kleirots f.
2. limon m. 1 (escalier) knipstuk n., trapwang
f.; 2 (véhic.) disselboom rn., lamoen n.
3. limon m. (bot.) limoen in.
limonade f. 1 limoensap, limoenwater n., limonade
f.; — à la glace ijslimonade; 2 tomber
dans la — 1 in 't water vallen, e in de pekel
geraken.
linionadier m. 1 limonadebercid_er, limonadeverkooper
in.; 2 koffiehuishouder, kastelein m.
lirnoneux adj. (...euse)slijkerig, modderig, slijk-.
1. limonier m. (bot.) limoenboom in.
2. limonier nl. disselpaard, lamoenpaard n.
limonière f. f gaffeldissel gin.; 2 rijtuig n. met een
gaffeldissel.
limousin 1 adj. uit Limousin, van Limoges; maconnerie
—e grof metselwerk n.; 2 m. grofinetselaar;
3 paard n. uit Limousin.
limousine f. 1 driekleurige windroos f.; 2 voerlimpide
adj. 'helder, klaar. [mansmantel m.
limpidité f. helderheid,. klaarheid f. [vijlsel n.
limure f. 1 vijlen n., vi/ling f.; 2 vijlwerk n.; 31
lin mi vlas n.; de -- vlassen; gris de -- vlaskleurig;
— fossile ou incombustible bergvlas; 2 (fig.)
linnen, lijnwaad. n.
Iinceul [seul ou seuy] m. lijklaken n., lijkwade f.
langoir m. draagbalk m.
linéaire adj. lijnvormig, lijn-; dessin — lijnteekening;
équation — lineaire vergelijking f.
Iinéal adj. (...aux) 1 van ou met lijnen, gelijnd;
2 (jur.) in rechte lijn.
Iinéament to. 1 lijn f., trek m.; 2 gelaatstrek,
wezenstrek; 3 spoor n. (van bewerktuiging).
linge m. 1 linnen, lijnwaad n.; -- de table tafellinnen;
changer de -- schoon linnen aandoen; 2
doek n. & m.; — à barbe scheerdoek ; ---s
sacrés gewijde doeken.
l i n ger m. 1 linnengoedmaker; 2 linnenkooper m.
Iingèref. i linnengoedmaaksterf,,linnennaaister;
2 linnenkoopster; 3 zuster f. voor de wasch.
lingerie f. 1 linnenhandel; 2 linnenwinkel m.; 3
linnenkamer f.
lingot m. 1 staaf f.; 2 (typo.) holwit n.
Iingotière f. staafvorm m.
lingual [gw] adj. (...aux) van de tong, tong-; os
-- tongbeen n.; lettre —e tongletter f.
linguale [gw} f. 1 tongklank m.; 2 tongletter f.
Iingue f. leng f.
linguiste [gw] m. taalkundige m. [kunde f.
linguistique [gwl 1 adj. taalkundig; 2 f. taal- 1
linier 1 adj. (...ière) van het vlas, vlas-; industrie'
—ière vlasnijverheid f.; 2 m. vlashandelaar m.
finière f. 1 vlasakker, vlasgaard m.; 2 vlasfabriek
f.; 3 vlashandelaarster f.
liniment in. weeke zalf f.
linoléum [om'] m. olietapijt, linoleum n.
linon m. kamerdoek, linos n.
Pinot m. (mannetjes)vlasvink, kneu rn.
linotta f. (wijfjes)vlasvink ni.; -- de montagne
bergvlasvink; il a une tête de— (fig.) hij heeft een
lciekenhoofd, hij heeft kippenhersenen; siffler la
— 1 den vlasvink voorfluiten, 2 africhten, kunsten
leeren, 3 onnoozel zitten te kijken, 4 gevangen
zitten, ,5 druk bekeren.
linteau m. x) bovendrempel m.
1. lion in. T leeuw in.; étendard au — leeuwenvaan
f.; losse aux —s T leeuwenkuil m.; part du
— leeuwendeel n .; go lf e du L— Leeuwengolf f.
c'et 1'áne couvert de la peau du — het is een ezel
in een leeuwenhuid. [Zijn Leeuwsche Majesteitf.
2. lion adj. (' ne) leeuwsch; Sa Majesté Lionnel
Ilonceau m. («x) I leeuwenwelp n.; 2 (fig.)^
lionne f. T leeuwin f. [leeuwtje n
lipogramme m. letterweglating f.
lippe f. hanglip; (fig.) lip f.; faire la — ou une
grosse -- de lip laten hangen.
lippée f. 1 mondvol m.; 2 maal n.; franche --
smulpartij f.; courir la — tafelschuimen; 3 bui-t
lippitude f. leepoogigheid f. [tenkansje n.
lippu 1 adj. diklippig; 2 m. diklip m.
liquation [kw] f. uitzijging f.
litiuéfaction f. 1 vloeibaatbaarmaking,smelting;
(mystic.) srneletn n.
liquéfiable adj. vloeibaar te maken, smeltbaar.
liquéfier v. tr. vloeibaar maken, smelten; se --
vloeibaar worden.
liqueur f. 1 vocht n., vloeistof f.; 2 (fijne) dram
in., likeur f.; vin (de) — mo'rgenwijn m.
liquidateur 1 m. (schuld)vereffenaar m.; 2 (fig.;
liquidation — 317 -- litige
opruimer m.; 3 adj. (...trice) (schuld)verefjenend
liquidation f. 1 (compte) vereffening, afrekening
f.; (situation) bereddering f.; 2 (magasin) opruiming
f., uitverkoop m.; 3 (fig.) opruiming f.
1. liquide adj. 1 vloeiend, vloeibaar; 2 (argent)
beschikbaar; 3 (dette) blijkbaar, onbetwistbaar.
2. liquide m. 1 vloeistof f.; (méd.) vloeibare spijs
f.; 2 (gegiste) drank m.; droit sur les —s drankbelasting
f.; les —s (mil.) drankdienst m.
liquider v. tr. 1 vloeibaar maken; 2 (compte) vereffenen,
afrekenen; (situation) beredderen; 3 (inagasin)
opruimen, uitverkoopen.
liquidité f. 1 vloeibaarheid; 2 beschikbaarheid; 3
vrijheid f. van schuld.
Iiquoreux adj. (...euse) likeurachtig, drank-;
vapeur ...euse drankdamp m.
líquoriste m. 1 (drank)stoker; 2 drankslijter m.
1. lire v. tr. (lisant, lu, je lis, je lus) T lezen; (à
autrui) voorlezen; un livre à -- 1 een boek dat men
moet lezen, 2 een boek dat mag gelezen worden.
2. lire f. (monnaie) lira f., (Italiaansche) frank
m.
1. lis [s'] m. 1 lelie f.; fleur, oignon de — lelie-
( bloem) f., leliebol m.; blanc comme — leliewit;
un teint de — et de roses een kleur als melk en
bloed; les — de son teint de lelieblankheid van
haar kleur; 2 (astr.) Vlieg f.; 3 (rrionnaie) leliestuk
n.; 4 leliepapier n.
2. lis [li] m. 1 (filet) dregnet n.; , 2 (toile á voiles)
zelfkant m.
liseré m. 1 zoomsnoer n., 2 (ailleurs qu'au bord)
liserer v. tr. omsnoeren; biezen. [bies f.
liseron m. winde f.; — des champs, petit — akkerwinde.
[dat niet vriendje.
Lisette f. Lijsje n.; pas de ca — neen meisje; 1
Iiseur in. 1 lezer; (à aiitrui) voorlezer m.; 2 (tiss.)
dradenlezer in.; 3 (anat.) leesspier f.
liseuse f. 1 lezeres; (à autrui) voorlezeres f. ; 2
iradenleessterf.; 3 merkmesje n.; 4 leesstoel, lees- ^
lisibilité f. leesbaarheid f. [zetel n.
lisible adj., leesbaar.
lisière f. 1 zelfkant m.; de — zelfkanten; 2 leiband
in.; mener à la — aan den leiband houden;
3 zoom m.; kant, berm, boord m. [asstok m.
^Isoir m. schemel m., dwarshout n.; (canon) t
issage m. 1 gladmaking f.; (poudre) polijsten n.;
2 uitrekken n. [effenheid f.
1. lisse 1 adj. glad, effen; 2 m. gladheid, 1
lisse f. 1 roodgevlekte adder f.;2 (cheval) bles f.
. lisse f. 1 bindgaren, paktouw n.; 2 gladhan-
^end haar n.; 3 randversiering f.; 4 (papet.)
klansstok m.; (cartes) glansbank f.; 5 (mét. de
is3.)scheerlijst f. V.2.`iice, basse-lisse, haute-lisse;
; (pont) (dekstuk n. van de) leuningf.; (charp.)
ukdrager m. ; (7 mar.) sent f.
Isser v. tr. 1 glad maken, glanzen; pierre à —
'lanssteen m.; 2 polijsten, likken; 3 uitrekken.
iissoir m., - e f. 1 gladhout, likhout n.; 2 glansteen
m.; polijstrol f.; 3 polijstkolf f.; 4 gladkam
Mn.; 5 glanspers f.; 6 glanskamer f.
liste f. i lijst f.; --- électorale kiezerslijst f.; 2
randversiering f.; 3 (cheval) bles f.
listeau ( max), listel (...eaux) in. smalle lijst ou
strook f., lijstje, strookje n.
lit m. 1 (couche, propre & fig.) bed n.; — de erin,
de paille, de plume paardenharen bed, stroobed,
veerenbed; se mettre au — naar bed gaan; au —,
dans son — (être) in zijn bed, (mourir) op zijn
bed; tenir ou garder le — het bed houden, bedlegerig
zijn; au saut du — bij het opstaan; 2
(nieuble) bedstede f., ledekant, bed n., sponde f.;
bois de — bedstede; enfant du premier — kind
van het eerste bed; — de mort doodsbed; — de
parade paradebed;-- de repos rustbed;— de roses
bed van rozen; il nest pas sur un — de roses hij
slaapt nie t op rozen; 3 (lièvre) leger n.; 4 (cours
d'eau) bed n., bedding f.; sortir de son -- uit zijn
bedding treden; (mer) bedding f.; (terre, fumier,
argile, bois, pierres) laag f.; (pont) bodem in.;
5 (mar.) — du vent windstreek f.; — de marée
kabbeling f. van de zee; 6 (koninklijke) troon m.;
— de justice groote rechtsdag; — de parlement
plechtige parlementsdag m.
litanie 1 —s f. pl. litanief. s.; rnettre qq. dans ses
—s iemand in zijn gebeden indachtig zijn; 2 f. s.
litanie f., deuntje n.
liteau :in. ( x) 1 lijst, lat f.; 2 (gekleurde) zoomstreep
f.; 3 (loup) dagleger n.
litée f. dracht f., legervol n.
literie f. s. & —s f. pl. beddegoed n. [zilverglit.
litharge f. loodglit n.; — dor, d'argent goudglit,1
lithargé, ...giré, ...gyre adj. met loodglit (ver-t
lithium [oni'] in. lithium n. [valscht).
Iit iachromie [k] f. kleurensteendruk m.
lithochrom(ist)e [k] m. kleurensteendrukker m.
lithocolle f. steenlijm f.
Iithoglyphique, ...glyptique 1 adj. steensnijkundig;
2 f. steensnijkunst f.
lithographe m. steenteekenaar, steendrukker m.
lithographie f. 1 steenteekening, steendruk m.; 2
steendrukkerij f.
lithographier v. tr. steenteekenen, steendrukken.
lithographique adj. steendruk-.
lithologie f. steenkunde f.
Iithologue m. steenkundige m.
lithoto me m. steensnijmes n.
lithotomie f. steensnede f.
lithotomiste m. steensnijder m.
lithotriteur m. steenverbrijzelaarm.
Lithuanie f. : la — Litauen n.
lithuanien 1 adj. ( ,o ne) Litausch; 2 tri. LLitauer
in.
Iitière f. 1 stroo, strooisel n.; — de tourbe turfstrooisel;
être sur la — 1 op 't stroo liggen, 2 bedlegerig
zijn; faire — de qc. iets niet meer achten
dan strooisel, niet veel om iets geven; 2 draag-t
Iitigant adj. pleitend. [stoel m.
litige m. 1 geding, proces n.; l'affaire est en — de
zaak is hangend; 2 (fig.) geschil n.; point en --
punt in geschil, twistpunt n.
litigieux — 318 -- locomobile
litigieux adj. (...euse) i betwistbaar, betwist; 2
pleitziek, twistziek.
Iitorne f. kramsvogel, jeneverlijster f.
Iitote f. verkleining, litotes, lito tes f.
1. litre m. liter m., (Nederlandsche) kan f.
2. litre f. 1 rouwband, rouwgordel m.; 2 -- de
toile goudronnée pres'nningnaad m.
litron rn. kop m.
iittéraire adj. letterkundig, litterarisch; Ie
monde — de geletterde wereld f.
littéral adj. (...aux) 1 letterlijk; eet homme est
trop — deze man neemt alles te letterlijk op; 2 geschreven,
boeken-;Ia langue —e de schrijftaal; 3
(math.) letter-; grandeur —e lettergrootheid f.
littéralement adv. letterlijk.
littéralisme m., littéralité f. letterlijkheid f.
littérateur m. letterkundige m.
littérature f. I letterkunde f.; 2 belezenheid f.; 3
letterkundig werk n.; 4 geletterde wereld f.
1. littoral adj. (aux) kust-, strand-; oiseau, poisson
— strandvogel, kustvisch m.; plante —e ;
2. littoral m. kust f., strand n. [kustplant f.
iittorine f. alikruik f.
liturgie f. kerkgebruiken n. pl., kerkelijke pleegvormen
m. pi., liturgie f. [gue -- kerktaal f.
liturgique adj. kerkelijk, kerk-, liturgisch; lan- 1
iiure f. 1 (bind)touw n.; 2 (bijou) invatting f.; 3
(mar.) woeling, sjorring f., bindsel n.; (en bois)
kniehout n. [blauw; (figure) doodsbleek.
Iivide adj. loodkleurig, vaal; (tache) zwart-t
lividité f. loodkleur, vaalheid; doodskleur f.
Livonie f. : la -- Lijfland n. [lander m.
tivonien 1 adj.( v, ne) Lijflandsch; 2 m. L— Lijf-t
Livourne f. Livorno n. [leverbare waar f.
livrable 1 adj. leverbaar; 2 m. onmiddellijk $
livralso n f. 1 levering f.; 2 (édit.) aflevering f.; paraitre
par --s in afleveringen verschijnen.
1. Ilvre m. T & 1 boek n.; à -- ouvert van 't blad
weg, voor de vuist; à 1'ouverture du — bij het
openslaan van 't boek; 2 -- blanc boek van wit
papier, (polit.) Wit-Boek;— bleu blauwboek, (polit.)
Blauw-Boek; -- classique schoolboek; grand
-- (comm.) grootboek; -- jaune (polit.) Geel-
Boek; — journal dagboek; — noir zwart boek,
(aussi) tooverboek; populaire volksboek; — rouge
Rood-Boek; être sur le — rouge op een zwart
blaadje staan; — saints heilige boeken; —,. sacrés
gewijde boeken; 3-- d'adresses adresboek;— d'ar
chitecture bouwkundig boek; — de bibliothèque
bibliotheekboek; — de bord scheepsboek; — de
caisse kasboek; — de compte rekeningboek; --
deseomptes courants rekeningen-courant boek;--
de droit rechtsboek; — d'estampes prentenboek;
— d'église kerkboek; — d'heures getijdenboek;—
de dévotion gebedenboek; --- de magasin magazijnboek;
-- de médecine geneeskundig boek; —
de luxe prachtwerk n.; -- de mise et de recette
boek van ontvangst en uitgaaf; -- de la nature
boek der natuur; -- d'or Gulden Boek; — de
prièteskerkboek; — de punition strafboek; -- des
rois boek ou spel kaarten, boek der vier koningen;
— des Rois boek der Koningen; -- des signaux
seinboek; — de théologie godgeleerd boek; --- de
vie boek des levens; être sur les —s de in de boeken
staan van; on en ferait un — men zou er een
boek over kunnen schrijven.
2. livre f. 1 (poids & monnaie anc.) pond n.; à la
-- bij 't pond; -- de gros pond Vlaamsch; au
marc la -- pondsgewijs; 2 (mod.) frank m.;
40.000 —s de rente veertig duizend frank rente.
livrée f. livrei f.; gens de—, la—(collect.) livreibedienden,
lakeien m. pl.; la — des bois de kleedij
f. der wouden; porter la — livrei dragen.
livrer v. tr. 1 (marchandise, bataille) leveren;
(autres signif.) overleveren, overgeven; — à I'impression
indruk geven; 2 se— 1 zich overgeven;
(jeu) zich leveren, zich blootgeven, 2 (être communicatif)
mededeelzaam zijn.
livret m. 1 (en gén.) boekje n.; (opéra) tekstboekje;
(dorure) goudboekje; 2 (ruminants) boekmaag f.
lixiviation f. uitlooging f.
lixiviel adj. (-ole) geloogd, loog-.
lobaire 1 adj. van de lobben, lob-; artère -- slagader
f. van de hersenlob.
lobe m. lob f.; (oreille) lel f.
lobé adj. lobvormig, lobbig.
Iobule m. lobbetje; lelletje n.
lobulé adj. gelobd.
1. local adj. (...aux) plaatselijk, plaats-; couleur,
méinoire —e plaatselijke kleur f., plaatsgeheugen
n.
2. local m. (...aux) plaats f., lokaal n.; locaux
(spéct) 1 werkplaatsen, 2 winkelruimte f.
iocalisation f. 1 plaatsbepaling, localiseeringf.;
2 geschiktmaking, f. (tot lokaal); 3 plaatsgeheugen
n.
localiser v. tr. 1 plaatsen; 2 (voor een lokaal)
geschikt maken; 3 (tot een plaats) beperken,
insluiten.
localité f. 1 plaatselijkheid; 2 plaats f.; i1 nest
pas de la — hij is niet van deze plaats.
locataire m. & f. huurder , m., huurster f.
locatif 1 adj. (...ive) van de huur, huur-; valeur
... ive huurwaarde f.; réparations ... ives, risques
—S herstellingen, schaden f. pl. ten laste van den
huurder; 2 m. (gramm.) locatief m.
location f. 1 verhuring f., huur-; prix de — huurprijs
m.; 2 (plaee) bespreking f.; bureau de —
bespreekbureau n.
locatis m. 1 huurknol m.; 2 huurwagen m.; 3
huurkar f.; 4 huurkot n.
Ioe(h) [lol{'] m. (mar.) log f.; table de --- log-;,
loehe f. smeerling m. [tafel f.
locher 1 v. intr. loshangen, wiggelen; il a un ier
qui loche het (paard) heeft een hoefijzer dat loshangt,
(fig.) bij hem is een schroef los; 2 A waggelen,
wankelen; 3 v. tr. schudden.
loco m. ter plaats;— citato ter aangehaalde plaats.
locomobile 1 adj. verplaatsbaar; 2 f. verplaatsbare
stoommachine, locomobiel f.
locomobilité — 319 -- loisir
locomobilité f. verplaatsbaarheid f.
locomoteur adj. (...trice) bewegend, verplaatsend,
voortbewegings-; appareil — voort bewegingstoe-t
locomotif (...ive) = locomoteur. [stel m.&n.
locomotion f. 1 beweging f.; 2 vervoer n.; moyen
de — vervoermiddel n.; -- à vapeur vervoer met
stoom. [routière straatlocomotief.
locomotive f. T locomotief f., stoomwagen m.; --
loco sigilli loc. in plaats van het zegel.
locule m. 1 vakje n.; 2 geldkoffer m.
locution f. 1 uitdrukking f.; 2 voordracht f.
lodier m. gestikte deken, sprei f. [ten n. pl.
lods m. pl. : ( droit de) — et ventes verkooprech-1
lof m. loef f.; au — te loevert; aller ou venir à ou
au — oploeven.
lofer v. intr. loeven; lofel loef op!
logarithme m. verhoudingsgetal n., logarithme
f.; table des —s logarithmentafel f.
logarithmlque adj. logarithmisch.
loge f. 1 hok, hokje n.; kluis, kraam f.; 2 cel f.;
(bateau) kooi f.; (théát., fr.-maq., concours, égl.)
loge f.; — de cóté zijloge f.; — de face loge rechtover
het tooneel; être aux premières —s op de
eerste plaats zitten ou zijn; 3 loggia f.; 4 (bot.)
logeable adj. bewoonbaar. [vakje, huisje n.
logement m. 1 (action) inwoningf.; (en passant)
overnachting f.; avoir la table et le — kost en
inwoning hebben; dans cette maison il y a beaticoup
de — in dit huis zijn veel slaapkamers;
(troupes) inkwartiering; billet de — biljet n. van
inkwartiering; 2 (derneure) woning f.; il a son --
au second zijn woning is ou hij huist twee trappen
hoog; 3 herberg f.; — à pied et à cheval herberg
te voet en te ptaard; 4 verpakking f.
loger 1. v. intr. wonen, huizen; (en passant) slapen,
(o)vernachten, geherbergd zijn; 2 v. tr. huisvesten,
herbergen; (troupes) inkwartieren; (objets)
bergen, leggen; (marchandises) verpakken;
— une balie dans la tête een kogel in ou door
't hoofd jagen; il en est logé ik hij is in den aap
gelogeerd; 3 se — zich huisvesten, gaan wonen;
aller se — gaan wonen; 4 se — (combattants)
zich verschansen, een logement maken; (iron.)
zich nestelen; (objet) blijven zitten.
logette f. 1 hutje, hokje n.; 2 (bot.) vakje n.
logeur m., ...euse f. 1 verhuurder m., ...ster f.; 2
--(â la nuit) slaapsteehouder m., ...ster f.
loggia f. loggia f.
logicien m., c ne f. redeneerkundige in. & f.,
logicus m.; (fig.) redeneerder m., ...ster f.
logique 1 adj. redeneerkundig, logisch; 2 f.
redeneerkunde, logica f.; 3 (fig.) lredeneering f.,
oordeel n.
logis m. 1 woning f., huis; au — thuis, (aller)
naar huis; corps de — (hoofd)gebouw, blok n.;
maréchal des — 1 maarschalk m. voor het verblijf,
2 (armée) wachtmeester m.; la folie du —
de gekkin op mijn, uw, zijn etc. bovenkamer; 2
herberg f., logies n.; il va marquer les — (fig.)
hij gaat kwartier maken.
logographe m. T logograaf m.
logogriphe m. letterraadsel; (fig.) raadsel n.
logomachie f. woordenstrijd m., woordenzifterijt
logomachique adj. woordenziftend. [f.
logos [s'] m. Woord n., Logos m.
1. loi f. T wet f.; — fondamentale grondwet; —
coutumière gewoonterecht n.; •— électorale kieswet;
-- d'exception uitzonderingswet; — fiscale
belastingswet; — pénale strafwet; -- des nations
volkenrecht n.; — martiale ou militaire ou de la
guerre krijgswet; — de sursis wet op de voorwaardelijke
veroordeeling; --s de 1'honneur, de la
nature wetten der eer, der natuur;— du plus fort
recht n. van den sterkste; homme de — rechtsgeleerde
m.; faire —, avoir force de — kracht van
wet hebben; faire la — de wet stellen; faire des —s
wetten maken ou voorschrijven; se faire une — de
zich tot wet maken om te; ranger sous sa — ou
ses —s onder zijn heerschappij brengen; soumettre
á sa — ou ses —s aan zijn heerschappij
onderwerpen; recevoir la — de, être sous la —
de onder de plak liggen van; nécessité fait —.
nood breekt wet.
2. loi f. (monnaies) = aloi gehalte, allooi n.
loin aiv. 1 ver, verre; plus — verder; — de là
verre van daar; aller — verre gaan, (fig., personne)
het ver brengen, (malade) het lang uithouden,
(fig., chose) ver klinken, opzien baren;
niener — (personne) ver brengen; mener ou
pousser ou porter — (chose) ver drijven; laisser
— derrière soi (fig.) verreweg overtreffen; être
encore — nog ver af ou ver verwijderd zijn; il
y a — het is verre; il y a — de vous à lui er is
een groote afstand ou een grootverschil tusschen
u en hem; pas à pas on va —, qui va doucement
va — langzaam gaat zeker; il ne voit pas plus —
que (le bout de) son nez hij ziet niet verder dan
zijn neus lang is; 2 (bien) — de (avec inf.),
(bien) --- que (wel) verre van te (avec inf.); --
des yeux — du coeur uiter oogen uiter harten;
près de l'église et — de Dieu hoe dichter de kerk
hoe grooter geus; 3 au -- in de verte, ginder verre,
(pays lointains) in verre streken; au plus — que
zoo ver (als); 4 — à — op groote afstanden van
elkander; de — à —, de — en — van tijd tot tijd,
slechts nu en dan; 5 du plus — que, d'aussi —
que zoo ver (als), zoodra... in de verte; 6 de —
van verre, uit de verte, (fig.) verreweg; voir de —
van verre zien, (fig.) ver vooruitzien; voir venir
de — al van verre ruiken; revenir de (bien) —
van (zeer) verre terugkomen; cela est de bien —
le plus beau dat is verreweg het schoonste; ni de
près ni de -- van verre noch` dichtbij; a beau
mentir qui vient de — van verre liegt men veel.
lointain 1 adj. ver afgelegen, (ver)wijderd; 2 m.
verte f.; (arts) vergezicht n. [slaper m.
loir m. 1 bergrat, slaaprat f.; 2 (fig.) slaaprat f.,t
loisible adj. geoorloofd; ii vous est — het staat
u vrij.
loisir m. (sans pl.) vrije tijd en.; (avec pl.) .vrij
lombago — 320 -- los
uur n.; heures de — vrije uren; ne pas avoir le —
de ou (assez) de — pour geen tijd (genoeg) hebben
om te; à — op mijn (uw, zijn etc.) gemak.
lombago m. lendengeschot n.
lombaire 1 adj. van de lendenen, lenden-; rhumatisme
— lendenwee n. [bard m.
1. lombard I adj. Lombardisch; 2 m. L-- Lom-t
2. lombard m. 1 (financier) lombard; (mauv.
part) woekeraar m.; 2 bank f. van leening, lom-^
Lombardie f. : la — Lombardij n. [merd m.
lo m be m. lende f.; —s lendenen.
Iombrie [1('] m. regenworm, aardworm m., pier f.
londinais, london(n)ien 1 adj. ( ne) Londensch;
Londres m. Londen n. [2 m. L— Londenaar rn.
londrès [s'J m. _londres(sigaar) f.
1. long adj. ( ue) T lang; de —ue main sedert
lang, lang op voorhand; à —s traits met lange
teugen, il ne la fera pas — ue hij zal het niet lang
rekken; cet ouvrier est — die werkman is traag;
le ternps est — de tijd valt lang; Ie conteur est —
de verteller maakt het lang; je serais trap — ik
zou het te lang maken; il est — à faire cela hij
is langzaam om het te doen ou maken; cela
est — á faire het duurt lang om het te doen ou
maken; être — à pousser langzaam groeien;
eest du pain tien — daar laat zich beter op
wachten dan op vasten. -
2. long adv. : en dire — veel er van vertellen;
cela en dit — dat zegt genoeg; en savoir — er
veel van weten.
3. long m. lengte f.; avoir trois mètres de —
drie meter lang zijn; de ou en -- in de lengte;
tout du — in de gansche lengte, (écrire) voluit;
il en a eu tout du — hij heeft er van langs
gekregen; tout de son — languit, zoolang als
hij is; scieur de -- plankenzager m.; eest d'un
-- dat is onuitstaanbaar langdurig; tirer de —
1 op de lange baan schuiven, 2 wegloopen; le —
de, au — de (espace) langs, (temps) gedurende;
tout te — de, tout du — de langs heel, gedurende
heel; tout le --- du jour geheel den dag
door; (parler, expliquer) (tout) au -- omstandig,
lang en breed. V. aussi longue.
longanime adj. lankmoedig.
longanimlté f. lankmoedigheid f.
1. longe f. halsterriem, leireep m. [nierstuk.
2. longe f. (tuis.) nierstuk n.;—de veau kalfs-1
Jonger v. tr. 1 gaan langs, trekken langs; 2
(route, choses) loopen langs. [hoofddrager rn.
longeron m. 1 strekbalk ni.; 2 zijkant m.; 31
longévité f. langlevendheid f,, lange levensduur
m.; table de — tafel f. van den levensduur.
longicorne adj. langhoornig,
longimétrie f.- lengtemeting f.
longitude f. (geographische ou astronomische)
lengte f.; degré de — lengtegraad m.; -=- occidentale
westerlengte.
longitudinal adj. (...aux) overlangsch.
longitudinalement adv. overlangs.
long-jolnté adj. lang gekoot.
iongrine f. 1 stut; 2 (chem. de fer, navire) legger
m.
longtemps 1 adv. (passé) lang(e); il y a —de cela
dat is lang(e) gele(d)en; 2 (futur) de—, avant—
vooreerst, binnen langen tijd; 3 m. lange tijd m.
longue f. 1 lange lettergreep f.; 2 lange noot f.; 3
tirer de — op de lange baan schuiven; aller de —
vooruitgaan; à la -- mettertijd, op den langenT
longuement adv. lang. [duur.
longuet adj. ( -'te) min of meer lang; un peu —
een beetje te lang.
longueur f. 1 (dimension) lengte f.;--de cheval,
de canot (course) (paarde)lengte, (boot)lengte;
en — in de lengte, overlangs; trainer ou tirer en
--- op de lange baan schuiven, rekken; 2 (durée)
lange duur m., langdurigheid f.; —s trage gang
m.; 3 (rnauv. part) langdradigheid f.; —s langdradige
deelen n. pl. ou plaatsen f. pl.; d'une —
insupportable onverdraaglijk lang(durig) ou
langdradig.
longue-vue f. ( mos- ws) verrekijker m.
looc(h) [lok'] m. borstmiddel n., looch ni.
Looz in. Borgloon n.
lopin m. 1 brok m., stuk n., klomp, homp m.; 2
— de terre lap m. grond(s); 3 (part) plok m.
loquace adj. gespraakzaam, praatziek.
loquacité f. gespraakzaamheid, praatzucht f.
toque f. 1 (en gén.) lap m.; 2 (mauv. part) flarde,
lamp f.; être en —s aan flarden hangen.
loquèle [kw] f. gepraat, gesnap n.; beaucoup de
— veel snaps. [m.; 3 (couteau) sluitveer f.
1oquet m.1 (deur)klinkf.; 2 (lu ik) grendel, schalm]
loqueteau m. ('x , klinkje; grendeltje n.
loquette f. 1 stukje, brokje n.; 2 lapje n.; (laine)
rolletje n ; 3 (gras)aartje n.; 4 (poisson) middel-;
lord m. lord, heer m. [moot f.
1. lorette f. deern, lichtekooi f.
2. Lorette f. Loret(t)o n.; Notre Dame de --
Onze Vrouw van Loretto.
lorgnade f. 1 lonk m.; 2 lorgnetteeren n.
lorgner v. tr. 1 belonken, begluren, lonken naar;
2 met een oogglas bekijken; 3 (fig.) loeren op;
4 scheel kijken.
lorgnerle f. belonking, begluring f.
lorgnette f. 1 zakkijkertje n.; — de spectacle tooneelkijker
m.; 2 oogglas n.
lorgneur m., ...eus'e f. belonker, begluurder;
loerder m.; ...ster f.
lorgnon m. 1 oogglas; 2 handglas n.
loriot m. 1 wielewaal ni., goudmerel f., 2 compère
— gerstekorrel f.; 3 bakkerstobbe f.
lorrain 1 adj. Lotharingsch, Lorreinsch; 2 m.LLotharinger,
Lorrein m.
f ors adv. toen(maals); — de ten tijde van, tijdens;
-- donc que wanneer aldus; -- méme que dan
zelfs als, wanneer zelfs; dès — 1 van toen af, 2
(fig.) dientengevolge; dès --- que zoodra; pour —
1 toen, 2 in dat geval.
lorsque con j. wanneer, als, (passé) toen.
los m. 1 lof m.; 2 roem m., eer f.; 3 goedkeuring f.
>>ange — - 321 — lover
^sange m. ruit f.; en — ruitvormig.
)sangé adj. geruit.
.sse f. 1 sponboor f.; 2 hoosgat n.'
^t m. 1 lot, aandeel, deel n.; 2 prijs m.; 3 hoop m.,
artij f., (marchandises) kaveling f.; (terrain)
ruk, perceel n.; 4 (mesure) stoop f.
5terie f. loterij f.; mettre à la — in de loterij zet-
^n ou spelen; mettre en — laten verloten.
(tier m. (bot.) rolklaver, steenklaver, peulklaver
'tion f. wasschen n., wassching, afwassching f. [f.
)tir v. tr. 1 (in loten) verdeelen; schikken; (fig.)
edeelen; me voici bien loti nu ben ik goed beeeld,
na sta ik er goed voor; 2 kavelen.
^tissement m. verdeeling;(commerce)kaveling f.
oto m. lotto n.; boule de — T lottobal m.
Dt(t)e f. puitaal, kwabaal m., aalrups f.
Dtus [s'] m. 1 lotus, lotos m., lotusboom m.,
ftusbloem f.; manger du — lotusbloemen eten; 2
= lotier. [gezond.
puable adj. 1 loffelijk, lofwaardig; 2 (méd.) l
ouage m. huur f.; contrat, cheval de — huur-
>acht f., huurpaard n.; donner à — in huur
Vieven, verhuren; prendre, tenir à — in huur
zemen, hebben.
a uange m. loftuiting f.; (sans pl.) lof m.; digne de
— lofwaardig; — soit à Dien God zij geloofd; cela
sst à sa — dat verstrekt hem tot lof.
ouanger v. tr. prijzen, loftuiten.
ouangeur 1 adj. (...euse) loftuitend; 2 m. lofba-
Cuiner m., ...ster f.
ouchard m. schele, scheeloog m.
. louche adj. 1 scheel; 2 troebel; 3 loensch, verlacht;
(expression) dubbelzinnig.
:. louche m. I schele, scheeloog m.; 2 (abstr.)
oensche, verdachte; dubbelzinnige n.; du — iets
1. louche f. soeplepel, pollepel m. [verdachts.
oucher v. intr. 1 scheel zien, scheel kijken; 2 —
te la bouche, de 1'épaule, de la jambe een scheeen
mond, een scheeven schouder, een krom beenT
oueherie f. scheelzien n., [hebben.
ouchet m. 1 schrapmes n.; 2 baggeremmer m.; 3
raceerspade; — de galerie steekspade f.
oucheur m. schele, scheeloog m.
1. louer v. tr. 1 (prendre en location) huren;
place) bespreken; chambre, maison à — kamer,
uis te huur; 2 (donner en location) verhuren.
.. louer v. tr. 1 loven; (éloges, aussi) prijzen; —
Iq. de qc. iem. wegens iets prijzen ou loven; —
Dieu God loven; 2 se — zich (zelf) prijzen; qui se
.oue s'emboue eigen lof stinkt.
I . Ioueur m., ...euse f. verhuurder m., ...ster f.;
..euse de chaises stoelzetster, (protest.) stovenretster
f.
:. Ioueur m., ...euse f. lofbazuiner m., ...ster f.
k loufoque adj. gek, zot.
'ougher [èr'], lougre m. logger m.
outs m. 1 Lodewijk m.; Saint- — de Heilige Loewijk,
(vitte) Saint-Louis n.; 21— (dor) (gouen)
louis m.; 3 (écu) kroon f., vijffrankstuk n.
..ouise f. Lodewika, Lowieze f.
Louisette f. Lowiesje, Wiesje n.
Ioulou m. 1 wolfshond m.; 2 (enfant) hond m.; 3
(caresse) hondje, ratje n.; gros — dik molletje n.
lo u p m. 1 wolf m.; — marin 1 strandwolf, 2 snuitrob;
—de nier 1 zeewolf, 2 wolfsbaars, 3cayennebaars,
4 (matelot) zeerob m.; — des prairies
prairiehond m.; on le regarde comme le — gris
hij is gezien als een hond in een kegelspel; avoir
vu le — 1 zeer schor zijn, 2 van alle markten
thuis zijn, 3 den duivel zien binnenkomen, 4 in
't koren geweest zijn, er alles van weten; marcher
à pas de — op zijn teenen ou sokken loopen;
crier au — 1 roepen dat de' wolf daar is, 2 zeer
schor zijn; le — mourra dans sa peau een wolf
sterft in zijn vel; les —s ne se mangent pas(entre
eux) de wolven verslinden elkander niet; quand
on parle du — on en voit la queue als men van
den duivel spreekt ziet men zijn staart; 2 (fig.)
1 brombeer m., 2 (créancier, dette) beer m.; faire
un — iets op den beer halen, 3 (travail gaté)
knoeiwerk n., 4 (erreur au jeu) bok m., 5 ploeg
f. metselaars; 3 (astr.) L— Wolf ; 4 (ehim.,
maladies, défaut de bois ou de métal, théát.)
wolf; 5 zwart fluweelen masker n.; 6 (instr.,
outils) (en gén.) wolf; (levier) koevoet m.; tête
de — raagbol n.; dent de — wol/tand; 7 (siège de
selle) wolf; 8 (bot.) leeuwenbek m.; pied de--
woljspoot m.; vesse de — wolfsveest f.
loup-eervier m. (—Ds- cos) los, lynx m.
1. loupe f. 1 wen f., beursgezwel n.; 2 (bois)
knoest m.; 3 (anim.) bult m.; 4 (joaill.) uitwas n.;
5 (fonderie) wolf, vos m.
2. loupe f. (hand! vergrootglas n., loep t.
loupeux adj. (...euse) knoestig.
loup-garou ( mos- mos) m. T weerwolf m.
lourd adj. 1 zwaar; 2 log, plomp; grof; 3 drukkend;
4 gedrukt. [lomp schepsel f.
lourdaud m. 1 lomperd, lummel m., 2 —e f.t
lourderie f. lompheid; grofheid f.
lourdeur f. 1 zwaarte; 2 plompheid, logheid f.
loustic [k'], ...ig [g'] m. grappenmaker; kluchtigaard
m.; L— l'Espiègle Tijl Uilenspiegel m.
loutre f. 1 otter m.; 2 ottervel n.
Louvain 1 m. Leuven n.; 2 f. 1—Leuvenseh (bier)
n.; un 1— een (glas) Leuvensch n. [venaar m.
louvanais, ... niste 1 adj.Leuvensch;2 m. L—Leu-t
louve f. 1 wolvin f.; 2 (fig.) teef f.; 3 steentang f.;
steentrekker m.
louver v. tr. 1 trekgaten maken in; 2 (met de
steentang) oplichten.
louvet adj. (ote) wolfkleurig, wolfgrauw.
louveteau M. ( max) 1 wolvenwelp n.; 2 (fig.) wolf
m.; 3 steentangwig f.
louveter v. intr. (welpen) werpen.
1ouveterie f. wolvenjacht f.
touvetler m. wolvenjachtmeester m.
louvoyage m. laveeren n.
Iouvoyer v. intr. T laveeren.
lovanois, lovaniste, = louvanals, ... niste.
lover v. tr. opschieten; se — zich oprollen.
11
loxodromie — 322 --- luni-solair
loxodromie f. 1 kromme lijn, streeklijn; 2 (mar.)
schuinsche koers m.
loxodromique adj. loxodromisch, streek-.
loyal adj. (...aux), 1 wettig, echt; 2 (konings)getrouw;
3 rechtschapen, rondborstig, oprecht; 4
trouw, gehoorzaam.
Ioyalisme m. trouw f. [m.
loyaliste m. (konings)getrouwe, koningsgezinde 1
loyauté f. 1 (roi) getrouwheid; 2 rechtschapenheid,
oprechtheid f.
loyer m. huur; huishuur f.; à — in huur.
luble f. gril, kuur, nuk, luim f.
lubricité f. geilheid f.
lubrifier v. tr. glibberig maken, smeren.
Iubrique adj. geil, ontuchtig.
Luc [k'] m. Lucas m.
lucane m. schallebijter, scharrebijter m,
lucarne f. 1 dakvenster, zoldervenster f.; 2 dakkamertje,
vliering f.; 3 (véhic.) bakvenstertje n.
Luce 1 m. Lucius m.; 2 f. Luc_a f.
Lucerne f. Lucern n.; lac de — Lucernermeer,
Vier- W oudstedenmeer n.
lucide 1 adj. (propre & fig.) helder; (magnét.) helderziend;
2 (anim., astr.) lichtend, lichtgevend; 3
m. lichtend dier, glimdier n.; 4 f. lichtende ster f.
lueidité f. helderheid; (magnét.) helderziendheid f.
Lucief. Luc'af.; Sainte— (géog.) Santa-Luc_a^
Lucien 1 m. Lucianus, (prénorn.) Luciaan. [n.
Lucifer m. T Lucifer; (fig., aussi) duivel m.
lucifuge adj. lichtschuw.
luciole f. glimworm m.
lucratif adj. (...ive) winstgevend, voordeelig.
lucre m. 1 winst f., voordeel n.; 2 ,(esprit de) --
winzucht f.
Lucrèce 1 m. Lucretius m.; 2 f. Lucretia f.
lucullien adj. ( ne) Lucullisch. [lusmaal n.
Lucullus in. Lucullus m.; repas de — Lucul- 1
luette f. huig, lel f.; remettre la — de huig lichten.
lueur f. 1 schijnsel n., schemering f.; —s stralen
m. pl.; 2 (fig.) schijn, straal m.; — de raison opf
ikkering f. van verstand. [akelig.
lugubre adj. treurig, somber, (plus fort) naar, t
lui 1 pron. m. (sujet, attribut) hij; eest — hij is
't; comme eest bien --- 1 dat l ijkt hem sprekend,
(reproche) daaraan herkent men hem; 2 (compl.
dir., rég. de prép.) hem; 3 pron. m. ou f. (compl.
indir.) hem m., haar f.; 4 pron. réfl.m. zich (zelf);
5 subst. m. hij m.
luirev.intr.(luisant,lui, jeluis, luisis) schijnen;
(arme) blinken, schitteren.
luisant 1 adj. blinkend; schitterend; (tissu) glanzig;
ver — glimworm m.; 2 m. glans in.
lumbago m. lendengeschot f.
lumière f. T & 1 licht n.; rayon de — lichtstraal
m.; — de(s) bougie(s) kaarslicht; — du gaz gaslicht;
-- du jour daglicht; — du soleil zonlicht; le
siècle des —s de eeuw van het licht ou der verlichting;
soumettre aux —s de aan het doorzicht onderwerpen
van; donner des — sur licht geven in;
les —s et les oorbres de licht- en schaduwzijde
f. p1.; 2 mettre en — in 't licht stellen, (livr^
in 't licht geven; porter la — dans, projeter d
la — sur licht verspreiden over; faire la — sL
licht ontsteken in; voir la — (du jour) het (dag,
licht aanschouwen ou zien; 3 (hérald.) oog n
A oog, licht n., kijker m.; (fusil, canon) zundgl
n.; (opt.) vizier, kijkgat n.; (fenêtre) lichtgo
venster n.; (cadre) dag m.; (rabot) licht; (pomp,
loosgat; (orgue) windgat n; (mach. à vapeui
stoomweg in.
Iumignon ni. 1 brandende wiek ou pit f.; 2 brar
dend eindje kaars, kaarsje n.; le grand — de grol
te kaars, de zon f.; 3 vonkje n.; 4 wiekkatoen, pi''
katoen n.
luminade f. licht n.; pêcher à la — met fakke
cu pannen vis.schen.
luminaire m. 1 licht n.; 2 verlichting f.; 3 ooge
n. pl.
lumineux adj. (...euse) 1 lichtend, licht geven
colonne ...euse lichtzuil f.; 2 (fig.) helder.
unatteadj. 1 maanachtig,maan-;mois,annéemaanmaand
f., maanjaar n.; 2 maanvorm ig.
lunalson f. 1 maan f.; 2 (série) maansverwisselir.
f.; 3(vent, temps) halfmaandelijksche duur m.
Iunatiqueadj. 1 (cheval)maanblind; 2maanzie,
grillig; maladie — maanziekte f. [
lunch m. tweede ontbijt n., lunch f., (Holl.) koffil
luncher v. intr. het tweede ontbijt nemen, lu;
chen, (Holl.) de koffie nemen.
lundl in. 1 Maandag in.; — de Páques, de la Pet
tecSte Paaschmaandag, Pinkstermaandag; -
gras Carnavalmaandag; — saint Maandag va
de Goe(de) Week; — perdu 1 Verloren Maandas
Maandag na Driekoningen, 2 blauwe Maandas
fêter (la) saint L— blauwen Maandag vieren o^
houden; 2 (journal) Maandagkroniek f.
lune f. 1 (pr. & fig.) maan f.; clair de — m-ani
schijn m., klare maan; au clair de la — in de
maneschijn; -- de miel wittebroodsweken f. pi
faire un trou à la — met de noorderzon vertrekkey
vouloir la -- de maan met zijn tanden wille
nemen; 2 luim, gril; dans sa bonne — in zij
goede luim; avoir des —s luimen ou grillen hei
ben; 3 (cheval) maan; sujet à la — maanzuchtit
4 (alch.) Diana f., zilver n.
lunetier = lunettier.
lunettef. 1 kijkglasn.;—d'approche ou de lor
gue vue verrekijker m.; — de spectacle o
d'opéra tooneelkijker; 2(objet circulaire) bril m
(en forme de croissant) (halve)maan f.
lunettes f. pl. bril m.; une paire de — een bri
étui à — brillenhuisje n., brillenkoker m.; — 0
courrier ou motocycliste ou chauffeur stojbri
porter -- een bril dragen, brillen v. intr..
lunetterie f. 1 brillenmakerij f.; 2 brillenwinkel n
lunettier m., 1 brillènmaker; 2 brillenhandelaa
(ambulant) brillenman; 3 briller m.
luni-solaire adj. van zon en maan; cycle — zot
en maanjaarskring in.
lunule -- 323 -- Lysimaque
lunule f. (en gén.) halvemaan f.; 2 (hostie)
maantje n.; 3 (Jupiter, Saturne) maan f.
lupereal 1 adj. (...aux) wolven-; jeux ...aux wolvenfeesten
n. pl.; 2 f. —e wolvenfeest n.
lupin m. wolfsboon f.
1uron 1 adj. vroolijk, wakker, kordaat; 2 m. kerel,;
luronne f. (vroolijke) deern f. [kwant m.
Lusace f. Lausitz f.
Lusiade f. S. & --s f. p1. Lusiade f. s.
lusitain, ...tanien 1 adj. Lusitanisch; 2 m. L—;
Lusitanie f.: la -- Lusitanië n. [Lusitaniër m.
lustrage m. 1 glanzing f.; 2 glansmachine f.
lustral adj. (...aux) reinigend, reinigings-; fête
—e reinigingsfeest n., (univ.) lustrumfeest n.;
eau —e reinigingswater, (poét.) wijwater,
doopwater n.
lustration f. 1 reiniging f.; 2 reinigingsoffer n.
1. lustre m. 1 glans m.; (fig.) luister m.; donner
du — k luister bijzetten (aan); 2 wrijflap m.; viltborstel
m.; 3 kroonkandelaar, kroonluchter rn.;
kroonlamp f.; chevalier du -- ridder m. van den
kroonluchter m. [vijfjarig tijdperk, lustrum n.
2. lustre m. 1 (vijfjarig) reinigingsfeest n.; 21
lustrer v. tr. 1 glanzen;—son visage haar aangezicht
blanketten; 2 (fig.) opsmukken, opsieren.
lustreur rn. glanzer m.; ...euse f. glansster f.
lustrine f. 1 glanstaf f.; 2 glanskatoen n.
lustroir m. glanshout n.
lustueru m. drommel, bloed, schaapskop m.; le
père L— boer Janssens m.
lut [t'] m. kleefdeeg n.; -- de vitrier stopverf f.
Lutèce f. Lutetia, Parijs n.
luter v. tr. stoppen, dichtsmeren.
luth m. 1 luit f.; 2 (fig.) lier f.; prendre ou accorder
son — de snaren spannen.
luthéranisme m. lutherdom n.
lutherse f. 1 luitmakerij f.; 2 luitwinkel; snaren-
(speeltuigen)winkel m.
iuthérianisme m. lutherdom n.
luthérien 1 adj. (cne) Luthersch; 2 m. Lutheraan
m.; 3 f. -- ne Luthersche f.
luthier m. 1 luitmaker, speeltuigmaker m.; 2
luitverkooper, speeltuigverkooper m.
iutin 1 adj. dartel, guitig, woelziek; 2 m. T kabouter(
mannetje n.) m.
lutiner 1 v. intr. den kabouter spelen, spoken,
leven maken; 2 v. tr. kwellen, plagen. [gcrs m.
lutrin m. 1 koorlessenaar m.; 2 (collect.) koorzan-t
tutte f. 1 worsteling f.; de haute --- met kracht en
geweld; de bonne — na eerlijken strijd; entrer en
-- in het worstelperk ou strijdperk treden; 2 (fig.)
strijd m.; 3 (concours) wedstrijd ru.
tutter v. intr. 1 worstelen; 2 (fig.) strijden;— de
vitesse om het snelst loopen; pouvoir — contre
opgewassen zijn tegen.
lutteur m. worstelaar m.
Iuxation f. verrekking, verstuiking f.
luxe m. 1 (richesse) weelde f.; 2 (éclat, beauté)
pracht f.; édition de — prachtuitgave f.; -- de
décors pracht van ou prachtige versieringen; 3
(abondance) overvloed m., weelde f. [n.
Luxembourg m.: le— Luksemburg, Luxemburgs
luxembourgeois, ...glen 1 adj. Luksemburgsch;
2 m. L— Luksemburger m.; 3 f. L—e Luksemburgsche
f.
luxer v. tr. verrekken, verstuiken.
luxueux adj. (...euse) weelderig.
Iuxure f. 1 onkuischheid, ontucht f.; t 2 weelde f.
luxurlant adj. weelderig; (plantes, aussi) te welig.
luxurieux adj. 1 (...euse) onkuisch, ontuchtig,
wulpsch, geil; j 2 weelderig.
luzerne f. luzerne, Fransche ou eeuwige klaver f.
1 u zerni ère f. Fransche-klaverakker m.
lyeanthrope ni. 1 weerwolf m.; 2 (méd.) lijder m.
aan wolfswaanzin; 3 (fig.) menschenschuwe m.
lycanthropie f. 1 wolfswaanzin m.; 2 (fig.) menschenschuwheid
f.
Lycée m. 1 (hist.) Lyceum n.; 2 (école) 1— lyceum,
gymnasium n., Latijnsche school f.
lycéen m. gymnasiast, collegeleerling m.
lycopode m. 1 wolfsklauw nl., slangenmos n.; 2
(pharm.) wolfsklauwzaad, heksenmeel n.
Lycurgue m. Lycurgus m.
Lydie f. : la — Lydië n.
lydien 1 adj. (oo he) Lydisch; 2 m. L-- Lydiër m.
lymphatique 1 adj. (bloed)waterachtig, (bloed)-
water-; tempérament — watergestel n.; vaisseau
-- watervat n.; glande, ganglion -- watervaatklier
f. watervaatknoop rn.;2 m.bloedlooze m.
lymphe f. (bloed)water n., lympha f.; (bot.);
Lynch m.: loi de — Lynchwet f. [water n.
lyncher v. tr. lynchen.
lynx m. 1 los, lynx m.; yeux. de — ( fig.) arendsoogen
n. pl.; 2 (astr.) L— Lynx m. [spoor.
Lyon m. Lyon n.; le — het Middellandsche-zee-t
lyre f. T lier f.; accorder sa — de snaren spannen;
monter les cordes de sa -- zijn ou de
lier besnaren; toute la -- al de- (ou mijn, zijn
etc.) gedichten n. pl., (fig.) de heele voorraad m.
lyrique 1 adj. lyrisch; poésie — lyrische dichtkunst
f.; poème, poète — lierdicht n., lierdichter
In.; 2 m. lyrische n., lyrische dichtkunst f.; 3 m.
lierdichter m.
lyrisme m: T lyrisme n.
Lys [s'] f. Leie f.
lysimachie [k], ...maquef. wederik m.; — nummulaire
penningkruid n.; — bleue helmkruid
n.; — jaune cornue Teunisbloem f.; — rouge
bloedkruid n.
Lysimaque m. Lysimachus m.
m - 324 --- macreuse
M
m f. & in. m f.
ma fém. de mon.
macabre adj. naar, akelig; plaisanterie -- galgenhumor
m.; danse — doodendans m.
macadam m. kiezelbestrating f., macadam m.
maeadamisage m., ...sation f. kiezelbestrating,
macadamiseering f. - [damiseeren.
macadamiser v. tr. met kiezel bestraten, maca-t
Macaire m. (saint) Macharius m.
macaque 1 m. makako m., meerkat f., 2 f. (fig.)
vieille — oud scharminkel n.
macaron m. 1 bitterkoekje, amandelkoekje n.,
macaron m.; 2 (peigne) macaron m.; 3 (tout eercle
ou ovale) schijf f. [macaroniëter m.
macaroni m. 1 macaroni f., meelreepen m. pl.; 21
fliacaronique adj.macaronisch, in koddig Latijn.
Macchabée = Machabée.
Maeédoine f. 1 : la — Macedonië m.; 2 m---
R uss ische s(a) la(de) f.; 3 (fig.) m— mengelmoes
n., poespas m. [M— Macedoniër m.
macédonien 1 adj. (cD ne) Macedonisch; 2 m.4
macération f. 1 weeking, aftrekking f.; 2 plakken,
gladslaan n.; 3 (zelf)kastijding f.
macérer v. tr. 1 (in koud water) weeken, aftrekken;
2 plakken, gladslaan; 3 kastijden, tuchtigen.
Machabée [k] m. 1 Maccabwer, Makkabeër m.;
livre des --s (boek n. der) Makkabeën; arbre des
-- vederwolk f.; 2 m— lijk n.
máche f. 1 veldsla f.; 2 (tabac) pruim f.
máchecoulis = máchicoulis. [hamerslag m.
máchefer m. 1 slakken f. pl., metaalschuim n.; 21
machelier adj. (...ière) kauwend, kauw-; muscle
-- kauwspier f.
máchelière f. maaltand m. [mommelen n.
máchement 1 kauwen n., knabbeling f.; 2 (méd.)1
macher v. tr. samendrukken, samenpersen.
mácher v. tr. 1 kauwen, knabbelen; — à vide
leegrnonds kauwen, mommelen; — qc. ' qq. iem.
iets voorkauwen; — qc. entre les dents iets tusschen
de tanden mompelen; ne pas — les mots
(à qq.), ne point le — (à qq.) er (voor iem.) geen
doekjes om winden; 2 balie máchée dum-dumkogel
ni.; bois, cordage máché stukgevreten hout,
touw; papier máché papierdeeg n.
mácheur m. kauwer m.; ...euse f. kauwster f.
Machiavel [ki] m. Machiavelli m.
maehiavélique [chi] adj. machiavellistisch.
machiavélisme [chi] m. machiavellisme n.
maehiavéliste [chi] m. machiavellist m.
máchicoulis m. dwinger m.; à — met dwingers.
machin m. ding n., (personne) Dinges m.
machinal adj. (...aux) werktuiglijk.
machinateur m., ...trice f. smeder, uitvinder m.,
uitvindster f.
machination f. 1 (action) smeding, uitvindingf.;'
2 (chose) uitvindsel n., kuiperij f.
machine f. 1 werktuig n.,toesteln. &m., machine f;
— à coudre naaimachine; — électrique electrisct
toestel; -- de théátre vliegwerk n.; pièce à — stu;,
met vliegwerk; cela sent la — dat is vliegwerk
— à vapeur stoomtuig, stoommachine; — à vote.
stemmachine f.; faire — en arrière achteruit
stoomen; 2 la — ronde het ronde samenstel ot
wereldgebouw; la — de l' Ë,tat de Staatsmachine
de samenstelling f. van den Staat; la — de notr
corps het samenstel van ons lichaam; il n'es`
qu'une -- hij is niet meer dan een werktuig; S
(fig.) kunstwerk n.; l'homme est une — admirable
de mensch is een wonderbaar kunstwerk; 4
(fig.) kunstmiddel n.; (mauv. part) kunstgreep.
m.; entendre la — de kunstmiddelen weten aan tE
wenden; 5 (iron.) ding n.; 6 mekaniek n., fiets f_
mach-iner v. tr. 1 smeden, brouwen; 2 (théát.)
(van vliegwerk) voorzien; (het vliegwerk) opstel »
len; théátre bien ...né schouwburg m. met goed
vliegwerk; 3 samenstellen, inrichten; table ...néé
toovertafel, goocheltafel f.
machinerie f. 1 vervaardiging f. van werktuigen )
2 gezamenlijke werktuigen n. pl.; 3 vliegwerk n 1
machinisme m. 1 vervaardiging f. van werk.,
tuigen; 2 machinewezen n.; 3 gebruik n. var)
kunstmiddelen; 4 (théorie) machinisme n.
machiniste m. 1 werktuigkundige, werktuig
maker m.; 2 werktuigdrijver, machinist m.
mdchoire 1 f. kakebeen n., kinnebak f.; jouer dei
—s, faire aller les —s met de kakebeenen werken,
2 wang, kaak f.; 3 (ins.) kauwwerktuig n.; 4 (lig.)
ezel, schaapskop m.; 5 (tenailles, étau) bek, klauw,
m.; 6 (lin, chanvre) braak f.; 7 adj. pruikerig :
ouderwetsch. [len; 2 (grav.) kerven.
máchonner v. tr. 1 mommelen; (paroles) mompe-i
machurer v. tr. 1 kneuzen, platdrukken, pleiten,
2 bezoedelen; (typo.) smeren.
macis m. foelie, muskaatbloem f.
mackintosh m. mackintosch f.
maeie f. 1 kruissteen m.; 2 (bot.) waternoot f.
3 (hérald.) malie f.
1. maçon m. 1 metselaar m.; un vrai -- (iron.)
een echte knoeier rn.; faites-vous — si eest votrc
métier word liever opperman alsje daar beter met
weg kan; 2 vrijmetselaar m.
2. maçon adj. ( 'ne) 1 metselend, metsel-; 21
magonnage m. metselwerk n. [vrijmetselaars-,
magonner v. tr. 1 metselen; 2 (fermer) toemet.
selen; 3 (fig.) knoeien.
magonnerie f. 1 metselwerk n.; cloison de —
wand m. in metselwerk; 2 metselaarsvak n.; 2
vrijmetselarij f. [selaars-.
magonnique adj. van de vrijmetselarij, vrijmetmacque
f. braak f.
macquer v. tr. braken.
macre f. 1 waternoot f.; 2 vlinder m.
macreuse f. treureend, raafeend, moorcend f.
avoir du sang de — visschenbloed hebben.
macrobiotique -- 325 — magyariser
macrobiotique 1 f. langlevendheid f.; 2 adj. langlevend.
macrocéphale 1 adj. groothoofdig; 2 m. groothoofd,
dikkop m.
macrocosme m. groote wereld f.,wereldgebouw n.
maculage m. afgeven, n.
maculation f. misdruk m.
maculature f. 1 afgeven n.; 2 misdruk m., kaspapier
n.; 3 verschoonvel n.; (grav.) schutblad n.
macule f. vlek f.; sans — onbevlekt, vlekkeloos.
maculer 1 v. tr. (be)vlekken, bekladden, besmeren;
2 v. intr. afgeven; 3 doorslaan.
madagascarien 1 adj.( ne) Madegassisch; 2 m.
M— Madegasser m.
madame f. (mesdames) mevrouw, (peuple & petite
bourgeoisie) juffrouw, (famil. & iron.) madam
f.; faire la — de groote mevrouw spelen; jouer
à la — mevrouwtje spelen; mesdames dames f. pl.
madapolam rn. madapolam f.
madécasse, ... kass -= madagascarien.
mad.éfaetion f. bevochtiging f.
madéfier v. tr. bevochtigen.
Madeleine f. 1 Magdalena, Machteld f.; (1'église
de) la — de Magdalenakerk f.; pleurer comme
une — tranen met tuiten weenen; la — (géog.)
Sint-Magdalena n.; 2 m— 1 gevallen meisje n.,
2 boetvaardige zondáres f.; 3m—citroenkoekje n.
Madelonnette f. i Magdaleentje n.; 2 les —s het
Magdalenagesticht n.; 3 m— Magdalenanon f.
mademoiselle f. (mesdemoiselles) mejuffrouw
f.; (fille du peuple) mejuffer, juffrouw f.
Mad ère 1 f. Madera n.; 2 m. m— madera(wijn) T
madone f. Onze Vrouwenbeeld n.) f. [m.
Madras m. 1 Madras n.; 2 (tissu) m— madras n.;
3 madrassen hoofddoek ou halsdoek ou neusdoek
m.
madré 1 adj. gevlekt, gespikkeld; 2 (fig.) loos,
geslepen, doortrapt; 3 m. boze vos m.; f. —e ^
madrépore m. sterkoraal n. [sluwe ekster f.
madréporique adj. sterkoralen, sterkoraal.
madrier m. (zware eiken) plank f., balk m.; — de
plate forme beddingplank.
madrigal m. (...aux) T madrigal n.
madri1è(g)ne 1 adj. Madridsch; 2 m. M— Madrileen
m. [spikkeling, marmering f.
madrure f. 1 spikkels m. p1., vlekken f. pl.; 21
Maastricht m. Maastricht n. [Maastrichtenaar m.
maestrichtois 1 adj. Maastrichtsch; 2 m. M— 1
maëstro m. meester, maestro m.
ma(f)flé, ma(f)flu 1 adj. bolwangig, dikwangig; 2
m. dikwang, bollenblazer m.
magasin m. 1 winkel m.; — de nouveautés modewinkel;
— de blanc witte-goederenwinkel; 2 pakhuis,
magazijn n; — de charbons kolenpakhuis;
fonds de — 1 magazijnvoorrraad, 2 strop m.; 3
(fig.) voorraad m.; faire — voorraad verzamelen;
4 (revue) magazijn n.; 5 (fusil) magazijn,• 6 (véhic.)
bak m., mand f. [n.
magasinage in. opslaan n., opslag m., bewarent
magasinier m. 1 pakhuismeester m.; 2 pakhuisknecht,
magazijnknecht; 3 groot-winkelier; 4
(mar.) magazijnier m.; 5 (livre) magazijnboek n.
magdaléon m. rolletje, pijpje n.; — d'emplátre
rolpleister f.; — de soufre pijpzwavel f.
Magdebourg m. Maagdenburg n.
mage m. 1 (Perse) magiër m.; (bible) wijze m.; les
trois —s de drie Wijzen; 2 toovenaar m.
Magellan m. : détroit de — straat f. van Magelhaens
ou Magellaan.
magicien 1 adj. (-o ne) tooverend; pinceau — tooverpenseel
n.; 2 - m. toovenaar m., tooveres f.
magie f. 1 tooverkunst, tooverij, hekserij f.; —
noire zwarte kunst; — blanche natuurlijke
tooverkunst; 2 (fig.) tooverkracht f.
m ag i q u e adj. 1 tooverachtig, toover-; baguette,
lanterne, pouvo'r — tooverroede, tooverlantaarn,
tooverkracht f.; 2 (fig.) betooverend. [verkunst f.
magisme m. 1 godsdienst m. der magiërs; 2 too- t
magister [tèr' ] m. 1 schoolmeester; 2 (fig.) schoolvos
nl.
magistère m. 1 grootmeesterschap n. ; 2 (relig.)
leermeesterschap n.; 3 meesterpoeier n.
magistral adj. (...aux), 1 meesterlijk; oeuvre
—e meesterlijk werk, meesterwerk n.; 2 (mauv.
part) meesterachtig; 3 (hist.) grootmeesterlijk;
4 (pharm.) op recept (van den geneesheer)
5 (math.) voornaamste; ligne —e hoofdlinie f.
magistrat m. T magistraat m.
magistrature f. T magistratuur f.; — urbaine
stadsregeering, regentie f.
magnan m. zijdeworm m. [zijdewormenteeltf.
magnanerie f. 1 zijdewormenkweekerij f.; 2 1
magnanler.m. zijdewormenkweeker in.
magnanière f. zijdewormenkweekerij f.
magnanime adj. grootmoedig..
magnanimité f. 1 grootmoedigheid f.; 2 grootmoedige
daad f.
magnat m. magnaat, rijksgroote m.
magnésie f. bitteraarde, talkaarde, magnesia f.
magnésium [om'] m. magnesium n.
magnétique adj. T magnetisch.
magnétisation f. magnetiseering f.
magnétiser v. tr. magnetiseeren.
magnétiseur m., ...euse f. magnetiseerder m.,
magnétisme nl. magnetisme n. [...seerster f.
magnificat [g-n 1 m. T magnificat n.
magniiicence f. 1 heerlijkheid f.; (style, langage)
verhevenheid f.; 2 (luxe, éclat) pracht f., luister
m.; 3 —s 1 weelde, 2 vrijgevigheid f.
m lgnifler v. tr. 1 verheerlijken; 2 se — zich ou
elkander vergoden.
magnifique adj. 1 heerlijk; verheven ; 2 (luxe,
éclat) prachtig, luisterrijk; 3 vrijgevig. [boom m.
magnolia, ...lier m. magnolia(boom) , bever- 1
magot m. I (groote) aapm.,simf.;peuple—apenvolk
n.; 2 (fig.) aap m.; apengezicht n.; 3 spaarpot
m., aap m.; 4 (berkenhouten) snuifdoos f.
magyar 1 adj. Magyaarsch ; 2 m. M— Magyarr
M.
magyariser v. tr. v, rhongaarschen.
mahaleb — 326 — maintenir
mahaleb m. druif-kerseboom m.; bois de — Luci e -
hout n.
Mahomet m. M^.homet, Mohammed m.
mahométan 1 adj. Mahometaansch; 2 m. Mahometaan
m.
mahomét(an)isme m. mahometanendom, mahometisme,
mohammedisme n.
mal m. 1 Mei m.; arbre de = 2 1 Meiboom m.,
2 (pour féter) meitak, mei m.
maief. 1 trog m.; 2 persvloer, perstafelf.; 3(mar.);
maïeur rn. meier, burgemeester m. [lekkist f.
1. maigre adj. & adv., cD ment adv. T mager;
(angle) te scherp; (bois, tenon) te dun; (eau)
ondiep; (auteur) arm; (sujet) schraal; (style)
dor; (raisons) flauw; (plaisir) mager, sober; (réception)
droog; jour — vischdag m.; faire —
mager eten, vleesch derven.
2. maigre m. 1 (mets) mager n.; . (métiers) filer
en — mager ou zonder olie spinnen; prendre le
— d'une pierre een steen afschrijven; 3 (homme)
magere m. & f., magerman m.; 4 (bois) zwakke
plaats f.; (eau) ondiepte f.
maigr(ei)et adj. 1 ( 'te) eenigszins ou nogal mager;
2 m. magere graat f.
maigreur f. magerheid, magerte; (style) dorheid f.
maigrir 1 v. intr. vermageren, mager worden;
2 v. tr. vermageren, , mager maken; 3 (buis) afdunnen,
afnemen.
1. mail [may] m. 1 zware hamer in.; (mar.) kalfaathamer;
— d'armes strijdhamer; 2 (lin) zwengel,
vlegel m.; 3 kolf, malie f.; 4 maliespel n.;
boule de — maliebal m.; 5 maliebaan f.
2. mail [mél] m. postwagen m.
1. maille f. 1 (filet) maas f.; (tricot) steek m.;
relever ou reprendre une — een maas ou (bas)
steek opnemen; 2 (armes) malie f.; 3 (chaine)
schalm, schakel m.; 4 (hérald.) ronde gesp f.; 5
(mar.) lucht f., oog n.; 6 (bois) mergstraal, spie- ^
2. maille f. (tache) vlek f. [geldraad m.
3. maille f. (monnaie) 1 halve penning m.;
n'avoir ni sou ni — geen roodera duit bezitten;
avoir — à partir avec een appeltje te schillen hebben
met, een eitje te pellen hebben met; 2 (poids)
half lood n.
maillechort m. maillechord, melchior n.
1. mailler v. tr. 1 (tresser) mazen; fer maillé traliewerk
n.; 2 met een maliënkolder uitrusten;
(chiens) pantseren; 3 (mar.) aantrekken, aanrijgen;
4 kruiswijze ploegen.
2. mailler v. tr. (met een sleg) kloppen, gladkloppen.
[worden.
3. mailler v. intr. vlekken krijgen, gespikkeld 1
maillet m. (houten hamer, klopper m., sleg f.
mailleter v. tr. bespijkeren.
mailloche f. groote (houten) hamer, groote klop- T
mailloir m. klopsteen m. [per m.
mailion m: 1 maasje, steekje n., strik m.; 2 (mar.)
1 schuifknoop, sliersteek m., 2 schalm, schakel m.
maillot m. 1 windsels n. pl., luiers f. pl.; enfant
au — kind n, in de luiers, ingebakerd kind n.; 2
un — een ingebakerd kind, een popje n.; 3 natte
omslag m.; 4 (danse, lutte) maillot, tricot n.
main f. 1 (homme, animal, plante, objet en forme
de main) hand f.; 2 (partie dun objet pour le
saisir ou tenir) handgreep f., handvatsel n.; 3 (instrum.,
outils) schepper m.; schopje n.; tang f.;
haak m.; 4 (jeu) (tour) voorhand f.; (levée) slag
m.; 5 (mesure) hand(vol) f.; -- de papier boek n.
papier; -- de soie wrong f. zijde; 6 avoir la —
heureuse een gelukkige hand hebben; avoir les —s
embarrassées de handen vol hebben; avoir de la
-- een goede hand hebben; n'avoir point de —
geen goede hand hebben; ne pas y aller de —
morte het niet met een slappe hand aanvatten;"—
courante kladboek n.; — en avant, en arrière
voorhand, achterhand; de — de maître met een
meesterhand; se faire la—zijn hand oefenen; 7 àla
— (avoir) bij de hand, (tenir, prendre) in de
hand, (faire) met de hand; à deux —s met beide
handen; morceau à deux —s tweehandig stuk
n.; cheval à deux —s tweedienstig paard n.; à
pleines —s met volle handen; à -- armée.gewapenderhand;
en venir aux —s handgemeen worden;
mettre aux —s handgemeen doen worden;
battre des —s in de handen klappen; de la — à
la — (dunner) van hand. tot hand, (acheter) uit
de hand; de (la) première — uit de eerste hand;
inanger dans la -- uit de hand eten; en (hunne)
— in (goede) handen; en --- propre eigenhandig;
par la — aan ou bij de hand ; sous la — bij de
hand; sous la -- de in de hand van ; sous ma —
in mijn hand; sous — onder de hand, onderhands;
cheval sur la —, hors de la -- bijdehandsch,
vandehandsch paard n.
main-chaude f. handje-klap, handje-boven n.
main-courante f. (cos- «s) 1 handleuning f.; 2:
main-d'aeuvref. T arbeid m. [kladboek n.
main-forte f. 1 handbieding, krachtige hulp f.; 2
gewapende macht f.; à ou avec ou de — gewapenderhand.
[beslag) opheffen.
main(-)Ievéé f. opheffing f.; dunner -- (het
main(-)mise f. 1 beslag n.; user de — beslag leggen
(op); 2 (iron.) slaag, ransel m.; user de —
klappén uitdoelen; 3 (serf) vrijlating f. [hands-.
mainmortable adj. van de doode hand, doode- 1
main morte f. doode hand f.; gens de — lieden in.
pl. van de doode hand; biens de -- doodéhandsgoederen
n. pl.; tomber en — aan de doode hand
vervallen. [een groote menigte, ontelbaar.
m ai nt ad,j . menig; —es fois menigmaal ; — et —j
maintenant adv. nu, thans; dès — van nu (af)
aan; jusqu'à — tot nog toe; pour — voor het
oogenblik; tuut — juist nu; — que nu (dat),
thans nu.
maintenir v. tr. 1 houden, tegenhouden; 2 handhaven;
je maintiendrai ik zal handhaven; — le
fourneau den hoogoven aan den gang houden; —
en bon état in goeden toestand houden; — en
place in zijn plaats handhaven; -- la parole à qq.
iem. het woord laten houden; — le contact avec
maintenue — 327 — maltriser
voeling houden met; — de bons rapports avec
goede betrekkingen onderhouden met; 3 (poijrvoir
du nécessaire) onderhouden; 4 (affirmer) volhouden,
staande houden; 5 se — in stand blijven,
(temps, personne) zich staande houden, (lois) ge-t
maintenue f. handhaving f. [handhaafd worden.
maintien m. 1 handhaving f.; 2 houding f., voorkomen
n.; perdre soli — van zijn stuk geraken;
lesons de — lessen f. pl. in lichaamshouding.
maiolique -- majolique.
maire m. 1 burgemeester m.; 2 (hist.) meier m.;
— du palais hofmeier m. [sche f.
mairesse f. burgemeestersvrouw, burgemeester-t
mairie f. 1 burgemeesterschap n.; 2 stadhuis,
gemeentehuis n.; 3 (hist.) — du palais hofmeierschap
n.
mais t conj. maar, doch; 2 adv. meer; il n'en peut
— hij kan 't niet helpen, hij kan er niet aan doen;
3 ja; (au commt) wel, zeker; (gqfois) maar; elle
est jolie, — jolie zij is mooi, ja mooi; — non wel
neen, zeker neen, maar neen; — oui welja; — si
maar ja, ja toch; ah —, eh — neen, maar; —
parbleu wel, drommels; — encore, — aussi maar
ook; — alors wel, dan; — e'est pour rire wel,
't is om te lachen; 4 m. maar n.; des si et des —
indiens en maars.
maïs [s'] m. Turksche tarwe, maïs f.
maison f. T huis n.: 1 — centrale centrale gevangenis
f.; — commune gemeentehuis; grande —
(fig.) voornaam huis; petite — lusthuisje;
Petites-M—s gekkenhuis; — rustique boerderij
f.; 2 — d'aliénés gekkenhuis; — d'arrêt huis van
opsluiting; — de banque bank f., wisselkantoor
n.; — des champs landhuis n.;— de charité gasthuis;
— de coin hoekhuis; —,de Dieu huis Gods;
--Dieu godshuis; — d'école schoolgebouw n.; —
d'éducation opvoedingsgesticht n.; — d'habitation
woonhuis; — de jeu speelhuis; — de maître
heerenhuis; — de plaisance lusthuis; — de prêt
pandjeshuis; — de produit ou de rapport rentegevend
huis; — de refuge verbeterhuis; — de
ville 1 huis in de stad, 2 stadhuis; 3 par-dessus
les —s (payer) bovenmate duur, (louer) boven
de huizen uit; avoir une bonne -- dikwijls
gasten ontvangen; être à la — thuis zijn; être
de la — van den huize zijn, thuis behooren; être
dans la — du roi op Staatskosten gelogeerd zijn;
faire sa — zijn huis inrichten; faire une bonne
— 1 goed huishouden, 2 goede zaken doen; faire
— nette zijn huis schoonmaken; faire — neuve
zijn huispersoneel vernieuwen; garder la —
thuis blijven; tenir — 1 een eigen huis hebben,
2 open huis houden; tenir la — de huishouding
besturen; les —s l'empêchent de voir la ville
door al de boomen ziet hij het bosch niet.
maison-Dieu f. (—, s- ') 1 gasthuis n.; 2 mon-^
maisonnée f. huis, huisgezin n. [strans f.
maisonnette f. huisje n.
maltre m. 1 T meester m.; (autorité, aussi) heer;
(métiers, aussi) baas; (propriétaire, aussi) eigenaar
m.; notre — (apostr.) baas! grand — grootmeester,
oppermeester; être — de meester zijn;
il est mon — ( = plus fort, superieur) hij is mij
de baas; faire le — den meester spelen; en — 1
(en dominateur) als meester, 2 (supérieurement)
meesterlijk; dun ton de — op meesterachtigen
toon; le temps est un grand — de tijd is een
groot leermeester; passer — en tot meester bevorderd
worden in; tel — tel valet zoo'n heer zoo'n
knecht; nul ne peut servir deux —s niemand kan
twee heeren dienen; 2 — d'armes schermmeester;
— de chapelle kapelmeester; — de chant zangmeester;
— de danse T dansmeester m.; — de
dessin teekenmeester; — d'école schoolmeester;
— d'écriture schrijfmeester; — d'études studiemeester,
opzichter m.; — de pension kostschoolhouder
m.; — du port havenmeester; 3 (grand)
— des cérémonies (opper)ceremoniemeester; —
de , la maison heer des huizes; (grand) — des
eaux et forêts (opper)houtvester; 4 — cordonnier
meester schoenmaker, schoenmakersbaas; —
clerc eerste klerk m.; un — homme, un — sire
een eerste baas ou Jan; un — fripon een eerste
schurk m.; — Jacques Jan Albedril m.; — corbeau,
renard heer Raaf, Vos; 5 hoofd-, hoog-,
groot; — brin hoofdstengel m.; — autel hoogaltaar
n.; — bau groote dekbalk; —doigt grootes
maître-autel m. ( mos- s'i hoogaltaar n. [teen m.
maître-és-arts m. ( s- '- ') meester m. in de
vrije kunsten..
maitresse f. 1 T meesteres f.; (autorité, aussi)
vrouw, vorstin; (propriétaire, aussi) eigenares;
(enseignement, aussi) onderwijzeres f.; *— de
(la) maison vrouw des huizes; — du monde, des
nations vorstin der wereld, der volken; être — de
meester zijn; se rendre — de zich meester maken
van, vermeesteren; — de chant, de dessin, d'école,
de piano zangmeesteres ou zangonderwijzeres,
teekenmeesteres ou teekenonderwijzeres,
schoolmeesteres ou schooljuffrouw, pianomeesteres
ou pianoonderwijzeres; — de pension kostschoolhoudster,
kostschooljuffrouw; 2 (femme
aimée) geliefde f., liefje, meisje n.; (mauv. part)
lief n., maitresse f.; 3 eerste; — sage-femme
gezworen vroedvrouw; — femme knappe ou
flinke vrouw, (mauv. part) talie ou dragonder
van een wijf; servante — dienstmeid die baas
speelt; 4 hoofd-, groot(-); — arche hoofdboog; —
lame hoofdblad n.; — voie hoofdspoor n.; qualité
— hoofdeigenschap f.; carte — hooge troef f.; —
ancre, ancre -- plechtanker, daagsanker n.; —
oeuvre hoofdwerk n.; situation — hoofdstelling f.
maîtresse-terme f. ( c's- 's) hoofdgebint n.
maitrisable adj. te beheerschen, bedwingbaar.
maitrise f. 1 meesterschap n.; gagner la ou parvenir
à la — meester worden; lettre de i— gildebrief
m.; 2 zangschool f.; 3 kapelmeesterschap n.
maitriser v. tr. 1 den meester ou baas spelen
(over); 2 (soumettre) beheerschen, overheerschen;
(fou, anim.) bedwingen; (fortune) dwingen
majesté — 328 — malais
majesté f. T m jesteit f.; (bátimènt, style, visage,
manières, démarche, tenue, aussi) statigheid f.
majestueusement adv. = majestueux.
majestueux adj. (...euse), majestueus, grootsch,
statig. V. majesté.
majeur 1 adj. groot, grooter; tierce —e groote
terts f.; mode — bovenstem f., durtoonaard m.;
tierce, quarte, quinte —e (cartes) (reeks f. van)
drie, vier, vijf hooge kaarten; proposition —e
hoofdstelling f.; excommunication —e groote
ban m.; force — overmacht f.; ordres —s hoogere
wijdingen f. pl.; la —e partie het grootste deel;
en —e partie grootendeels; lac M— Lago n. Maggiore;
2 (affaire, cause) hoogstgewichtig; (intérêt)
allergrootste; 3 (áge) meerderjarig; 4 m.
meerderjarige m.; 5 les —s de voorvaderen m. pl.;
6 groote vinger m.; 7 durtoonaard m.; en— in dur.
majeure f. 1 meerderjarig meisje n.; 2 hoofdstel-^
majolique f., ...lica m. majolica f. [ling f.
major 1 rn. (groot)majoor rn.; — de (la) place
plaatsmajoor; tambour — tamboer-majoor; 2
adj. état — (generale) staf m. [boortegoed n.
majorat m. 1 eerst-geboorterecht; , 2 eerst-ge-t
majoratio n f. te hooge schatting; (prix) verhooging
f. [meester m.
majordome m.1 hofmeester; 2 (galère) proviand-1
majorer v. tr. 1 verhoogen, vermeerderen; 2 overschatten.
majorité f. 1 meerderjarigheid f.; 2 meerderheid
f.; à la — bij meerderheid van stemmen.
Majorque f. Majorca n.
majuscule 1 adj. groot, hoofd-; lettre — -= 2 f.;
maks rn. snuitaap m. [groote letter, hoofdletter.
1. - mal adj. slecht, (anc.) kwaad; eest — à vous
het is slecht van u; la —e St-Martin de kwade St-
Maartens(dag) m.; le — mardi de kwade Dinsdag
m.
2. mal adv. 1 slecht, kwalijk; — parler slecht
spreken; cela vous sied — dat staat u slecht ou
(fig.) kwalijk; 2 verkeerd, mis; — adresser verkeerd
adresseeren ou zenden; — entendre verkeerd
hoeren ou verstaan; — prendre 1 verkeerd
opvatten, 2 kwalijk opnemen; — á propos te
onpas; eest — dire dat is mis; 3 (aspect) kwaad;
(santé) kwalijk; être — 1 slecht zijn, 2 leelijk
zijn; nest pas — (jeune fille, travail, tableau)
is niet kwaad; être, mettre — avec in onmin
zijn, brengen met; se trouver — niet wel zijn,
kwalijk zijn, (fig.) er slecht aan toe zijn; se trouver
— de zich slecht bevinden met; il s'est trouvé
— de hét is hem kwalijk bekomen dat; — tourner
(choses) een slechte wending nemen, (personnes)
den verkeerden weg opgaan; 4 pas — de tamelijk
veel, nog al veel, vrij wat, niet weinig; il n'y
avait pas — de fruits au marché er was vrij
wat fruit op de markt.
3. mal m. (maux) 1 (chose ou action mauvaise)
kwaad n.; dire, faire, souhaiter du — kwaad
spreken, doen, wenschen; vouloir du — à kwalijk
gestemd zijn ten opzichte van, boos zijn op;
— lui en a pris het heeft hem kwalijk benomen;
11 n'y a pas de — à cela daarin steekt geen kwaad;
ou est le —? wat voor kwaad is daarin ? quel --
y a-t-il à cela? 1 wat kwaad is daarin ? 2 wat kan
dat voor kwaad? cela ne peut — dat kan geen
kwaad; le beau ou fameux — 't is me wat ergs/
changer en — in kwaad verkeeren; prendre en
— slecht inzien; tourner en — 1 slecht inzien,
2 slecht voorstellen; induire ou mettre à -- tot
kwaad aanzetten ou verleiden; de deux maux
il faut choisir le moindre van twee kwaden moet
men het minste kiezen; 2 (malheur, désastre) (au
sing.) kwaad, onheil n.; (au pl.) kwalen, rampen
f. pl., onheilen n. pl.; 3 (difficulté, peine) moeite
f.; avoir du — á moeite hebben om te; se donner
du — moeite doen ou nemen, zich moeite geven;
4 (douleur) pijn f., zeer n.; (maladie) ziekte f.,
zeer n.; avoir — h pijn ou zeer hebben aan;
avoir -- au doigt (douleur) pijn ou zeer aan den
vinger hebben, (lésion, abcès) een zeeren vinger
hebben; il ma fait — hij heeft me zeer gedaan;
se faire (du) -- zich zeer doen, zich bezeeren; cela
me fait — dat doet me pijn ou zeer; — de dents,
gorge, oreilles, tête, ventre tandpijn, keelpijn,
oorpijn, hoofdpijn, buikpijn; avoir — aux
dents, à la gorge etc. tandpijn, keelpijn enz.
hebben; aux grands maux les grands remèdes
in erge toestanden krachtige maatregelen; 5
(infirmité, souffrance chronique) kwaal f.; les
maux de la vieillesse de kwalen van den ouderdom;
6 — de coeur maagpijn, misselijkheid f.,
(fig.) hartzeer n.; — de St-Fiacre aambeien f. pl.;
— de mer zeeziekte; — de montagne bergziekte;
— de mort leproosheid f.; .voeloir — de mort à
qq• iem. de lazerij wenschen;— du pays heimwee
n., landzucht, landziekte f.
malachite [k] f. schriksteen m., malachiet n.
malacie f. 1 belustheid f.; 2 verweeking f.
malade adj. 1 ziek; tomber — ziek worden; faire
le — zich ziek houden; — I. mourir doodziek,
doodelijk ziek; avoir le coeur, l'estomac — een
ziek hart, een zieke maag hebben; 2 (coeur, áme,
bourse) krank; (imagin.) krank, ziekelijk; (Mat,
institution) ziek, kwijnend ; 3 bien — wel ziek,
er slecht aan toe, ver gezet.
maladie f. ziekte f.; en faire une — er ziek van
worden; — nerveuse zenuwziekte; — des pommes
de terre aardappelziekte.
maladif adj. (...ive) ziekelijk.
maladrerie f. leprozenhuis n.
maladresse f. onhandigheid; (propre & fig.)
onbehendigheid f.; (fig.) onverstandigheid f.; ii
est d'une grande — hij is zeer onhandig; il y a
de la — à het is onverstandig om te.
maladroit 1 adj. onhandig, (propre & fig.) onbehendig;
(fig.) onverstandig; 2 m: onhandigmensch
n., (fig.) lomperd m. [zijnen f. pl..
malaga m. 1 malaga(wijn) m.; 2 malagaro-1
malais 1 adj. & (langue) m. Maleisch adj. & n.;
2 M— Maleier m.
malaise — 329 -- malin
malaise m. ongemak n.; onzekerheid; onbehaaglijkheid
f.; netelige omstandigheden f. pl.; sentir
du — zich onbehaaglijk ou niet lekker voelen.
malaisé adj. ongemakkelijk; pas si — niet zoo
moei(e)lijk.
Malalsie f. Maleische archipel m.
malandre f. 1 (bois) uil, paardepoot m.; 2 (chev.)
muik f., mopspoot m.
malandreux adj. (...euse) 1 (bois) uilig; 2 (chev.)
mopspootig; 3 (fig.) ziekelijk, deerlijk.
malandrin m. 1 straatroover; 2 schelm m.
malappris 1 adj . slecht opgevoed; 2 m. slecht opgevoed
mensch n., lomperd m.
mal-à-propos adv. te onpas.
malaria f. moeraskoorts, malaria f.
malavisé adj. onbedacht, onbezonnen, onberaden.
malaxation f. (week)kneding f.
malaxer v. tr. (week)kneden.
malbáti 1 adj. mismaakt, wanschapen; 2 m. un
grand — een lange slungel m.
maichance f. ongeluk n.; slechte kans f.
maichanceux 1 adj. (...euse) ongelukkig; 2 m.
ongeluksvogel in.
malcontent 1 adj. ontevreden, onvergenoegd; 2 m.
ontevredene, (hist.) malcontente m.; à la — op zijn
malcontentsch. [spreker m.
maldisant 1 adj. kwaadsprekend; 2 m. kwaad- t
Maldives f. pl. Maldiven f. pl., Maldivische
Eilanden n. pl. [is vergeven.
maldonne f. verkeerd geven n.; il y a— de kaart 1
mate 1 adj. (hommes & plantes) man(ne)lijk;
(anirnaux) mannetjes-; éléphant—mannetjesolifant
m.; 2 (fig.) mannelijk,forsch; 3 m. manskerel
m.; (animal) mannetje n.
malebête f. 1 schadelijk dier n.; (superstit.) boos
beest n.; 2 (fig.) kwaadaardig beest n.; 3 (charr.)
hamerbijl f.; 4 (mar.) klamaaiijzer, kalfaatijzer n.
malédiction i. vervloeking, vermaledijding f.,
vloek m.; (exclam.) vervloekt !
malefai m f. geeuwhonger; (fig.) honger m.
maléfice m. tooverij, hekserij f.; jeter un — sur
de kwade hand leggen op, betooveren.
maléficié adj. betooverd, behekst; (fig., aussi) T
maléfique adj. kwaaddoend. [misdeeld.
malemort f. jammerlijke dood m.
malencontre f. ongeluk n., wederwaardigheid f.
malencontreux 1 adj. (...euse) ongelukkig; 2 onheilspellend;
3 m. ongeluksvogel m.
mal-en-point adv. er slecht aan toe.
malentendu 1 adj. kwalijk begrepen; 2 (travail)
verkeerd opgevat; 3 m. misverstand n.; 4 verkeerde
opvatting f. [de toi je krijge de pest.
malepeste 1 f. pest f.; 2 interj. verduiveld;.—soit
mal-être m. 1 onpasselijkheid, onbehaaglijkheid
f.; 2 (argent) netelige toestand m.
malévole adj. kwaadwillig.
malfacon f. 1 gebrek, verkeerd werk n.; 2 (moral)
verkeerde handeling f., bedrog n.
malfaire v. intr. kwaaddoen.
malfaisance f. boosaardigheid, kwaadaardigheidf.
malfaisant adj. 1 boosaardig, kwaadaardig; être
— kwaaddoen; 2 schadelijk, nadeelig.
malfalt adj. mismaakt, misvormd; (choses) slecht
gemaakt, verkeerd gemaakt.
malfaiteur m. booswicht, boosdoener m.
malfamé adj. in een slechten naam staand, bemalgache
= madécasse. [rucht.
maigracieux adj. (...euse)(pers. & choses) onbeleefd,
onwellevend; (choses) onheusch.
malgré 1 prép. trots, in spijt van, in weerwil van,
ondanks; — moi, lui mijns, • zijns ondanks; —
nous tegen onzen zin; — tout trots alles, niettegenstaande
alles; 2 co n j .: -- que (al) hoewel, ofschoon;
— qu'il en alt hij moge er al of niet tegen zijn.
malhabile adj. onhandig, onbedreven.
malhablleté f. onhandigheid, onbedrevenheid f.
malheur 1 m. ongeluk n.; faire in — een ongeluk
begaan; faire le — de qq. iem. ongelukkig maken
; avoir du — geen geluk hebben ; avoir des
—s ongelukken hebben; mort de — verongelukt;
ce médecin de — deze ellendige dokter; le beau ou
grand —! 't is maar een klein ongeluk! le— des
temps de ongelukkige tijden m. pl.; par — bij ongeluk;
à qc. — est bon alle kwaad heeft zijn baat;
un — ne vient jamais seul ou amène son frére een
ongeluk komt nooit alleen; 2 interj. wee ! — de
— al de duivels; — à wee; — sur wee over.
malheureux 1 adj. (...euse) ongelukkig; —
comme les pierres zoo ellendig als de straat;
avoir une fin ...euse ongelukkig aan zijn einde
komen; ce n'est pas — (exclam.) het is nog
gelukkig ou een geluk! 2 (funeste, p. ex.
visage, effet, facilité) noodlottig; 3 (insignifiant,
mauvais, p. ex. diner, auteur, mémoire) ellendig,
droevig; pour une ...euse pièce de cinq francs
voor een ellendig vijffrankstuk; 4 m., ...euse f.
ongelukkige m. & f.; les — n'ont point de parents
de ongelukkigen hebben geen vrienden.
malhonnéte adj. 1 oneerlijk; — homme oneerlijk
man m. ; 2 onbeleefd, onwellevend, onfatsoenlijk
; homme — onwellevend man.
malhonnêteté f. 1 oneerlijkheid; 2 onbeleefdheid,
onwellevendheid, onfatsoenlijkheid f.
malice f. T moedwilligheid f.) m.; (mal) kwaadwilligheid
f.; (petites méchancetés) schalkschheid,
guiterij, oolijkheid f.; par — uit moedwilligheid.
malicieux 1 adj. (...euse) kwaadwillig, boosaardig,
boos ; arglistig ; 2 schalksch, guitig;
3 m. kwaadwillige; schalk, guit m.
malignement adv. = malin.
mailgnité f. 1 boos(aardig)heid ; kwaadwilligheid
f., booze lagen f. pl. ; 2 schadelijkheid ; 3'
kwaadaardigheid f.
malin 1 adj. (...igne) boos, boosaardig, kwaadaardig;
1'esprit — de booze geest m.; prendre une
—igne joie à schadenvreugde ondervinden bij; 2
kwaad, schadelijk, nadeelig; 3 (maladie) kwaadaardig;
4 spotziek, schalksch, guitig; 5 slim, sluw,
oolijk, glad; ce n'est pas — daarvoor moet men
Malines — 331) --- manchot
zoo slim niet zijn; 6 m. 1 boosaardig mensch n.,
2 toovenaar m., 3 slimmerik, skuwerd, sluwe vos
m.; (spéct) le M— de Booze m.; un vieux — een
oude rot; à— — et demi met een sluwen vos moet
men tweemaal zoo sluw zijn. [3 overbroek f.
Malines f. I Mechelen n; 2 m—Mechelsche kant f.;t
malingre 1 adj. zwakkelijk, sukkelend; 2 m. sukkelend
schepsel n. [Mecheling m.
malinois 1 adj. Mechelsch; 2 m. M— Mechelaar,1
mal(-)intentionné adj. kwalijk gezind.
malique adj.: acide — appelzuur n.; odeur —
appelreuk m.
malitorne 1 adj. onhandig, linksch, lomp; 2 m.
lomperd; 3 f. lomp stuk vleesch n.
mal-jugé m. (-«s) verkeerd vonnis n.
malle f. 1 (reis)koffer, (qqfois) reiszak m.; faire,
défaire sa — inpakken, uitpakken; 2 (colporteur)
mars f. ; 3 brievenzak m., brievenmaal f.; 4 postwagen
rn., postkar f.; (train, bateau) mail f.; la —
n'est pas encore arrivée de post is nog niet aan
ou binnen; 5 (arrêts) doos f.; 6 (bouche) bakkes n.
malléabilité f. 1 smeebaarheid, pletbaarheid f.; 2
buigzaamheid, gedweeheid, handelbaarheid f.
malléable adj. 1 smeedbaar, pletbaar; 2 buigzaam,
gedwee, handelbaar.
malléerv. tr. smeden, hameren, pletten.
malléo Ie 1. enkel m.
malle-poste f. (—s- „,) postwagen m., postkar f.
malletier m. 1 koffermaker; 2 kofferverkooper m.
mallette f. 1 koffertje n., reiszak m.; 2 (mendiant,
moine) knapzak m. ; 3 (bot.) beursjeskruid n.
mallier m, 1 postpaard;2 disselpaard, stelpaard n.
malmenér v. tr. mishandelen, slecht behandelen.
malot m. 1 horzel m.; 2 (fig.) loopster, malloot f.
malotru 1 adj. mismaakt, wanschapen; 2 (fig.)
onbruikbaar; 3 lomp; 4 m. lomperd m.; 5 f. —e
lomp schepsel n. [2 m. haveloos mensch n.
malpeigné 1 adj. slecht gekamd, ongekamd;
malplaisant adj. onaangenaam, onbehaaglijk.
malpropre 1 adj. onzindelijk, morsig, vuil; 2
(qui neconvient pas) ongeschikt; 3 m. & f. morspot
m., morsebel f. [vuilheid f.
malpropreté f. onzindelijkheid, morsigheid, 1
malsai n adj. ongezond; (mar., cóte)onzu iver, vuil.
malséant adj.ongepast,onbetamelijk,onvoegzaam.
malsonnant adj. kwalijk luidend; aanstootelijk.
malt m. mout n.; extrait de -- moutextract n.
maltage m. mouten n., mouting f.
maltals 1 adj. Maltezisch; 2 m. M— Maltezer m.
Malte f. Malta n.; chevalier, croix de— Malte- ^
malterie f. mouterij f. [zer ridder m., kruis n.
malteur m. mouter m.
malthe f. aardpek n.
malthuséisme, ...sianisme m. stelsel van Malthus,
malthusianisme n. [Malthusiaansch•.
malthuséen 1 m.malthusianist m.; 2 adj.( cone) 1
malt8te f. 1 maltote, onwettige belasting f.; 2
(drukkende) belasting f.; 3 (fig.) knevelarij f.
maltbtier m. 1 hef/er der maltote; 2 belastinghef/
er; .3 (fig.) knevelaar m.
maltraiter v. tr. mishandelen; slecht behandelen.
malv(ac)é adj. maluwachtig. [heid f., haat m.
malveillance f. onwelwillendheid; kwaadwillig- 1
malveillant adj. onwelwillend; (plus fort) kwaadwillig,
nijdig. [we daad f.
malversati o n f. 1 geldverduistering f.; 2 ontrou- t
malverser v. intr. geld verduisteren ou onderslaan.
malvoisie f. malvezij f., malvasiër m.
mama(n) f. mama f.; belle — schoonmama; bonne
-- grootmama.
mamelle f. borst f., (bétail) uier m.; ne rien avoir
sous la — gauche niets onder den linker tepel
hebben.
mamelon m. 1 (en gén.) tepel m.; 2 ronde heuvel,
kegelheuvel m., kopje n.; 3 (verrou, serrure etc.)
knop m. [heuvelachtig, met kopjes.
mamelonné adj. t 'tepelvormig, met tepels : 2 1
Mamel(o)u(c)k m. Mameluk m.; en—als Mame-t
Mamert m. Mamertus m. [luk.
mamillaire [1-11 adj. tepelvormig. [borstklier f.
mammaire adj.van de borsten,borst-; glande—t
mammalogie f. zoogdierkunde f. [dier n.
mammifère 1 adj. geborst, zoogend; 2 m. zoog- 1
Mammon m. Mammon ni.; obéir à Dieu et à —
God dienen en den Mammon. [olifant ni.
mamm(o)ut(h) m. mammouth, voorwereldlijke t
mamour, m'amour m. 1 liefkoozing f.; faire des
--s à liefkoozen; 2 liefje, lief kind n.
manant m. 1 dorpbewoner, landman, boer m., 2
(fig.) lomperd, kinkel, vlegel m. [boom m.
maneenillier m. giftappelboom, manzanilla- 1
1. manche f. 1 mouw f.; — de chemise hemdsmouw;
tour de — mouwboord m.; avoir ou tenir
dans sa — (qq.) (iem.) in zijn hand ou zak hebben,
(qc.) (iets) in zijn mouw houden; cest une
autre paire de —s dat is andere thee; 2 pijp, buis,
slang f.; (pompe, dalot) mamiering f.; 3 (jeu)
partij f., spel n., manche f.; — à — spel om spel;
avoir la première — de eerste partij hebben.
2. manche f. (géog.) zeearm m.; la M— het
Kanaal.
3. manche m. t (long) steel m.; 2 (couteau, outil,
épée) hecht, heft n., (charrue) staart m.; (violon)
hals m.; (aviron) greep m.; (presse) zwengel m.;
(éclanche de mouton) hieltje n., hesp f.; connaitre
ou savoir son — (mus.) zijn. greep kennen ou
verstaan; se mettre du cóté du — het houden met
dengene die het hecht in handen heeft.
manchettef. Ï (hand)lub(be), manchet f.; prendre
des —s pour handschoenen aandoen om; 2 polsmofje
n., 3 polsriem, polsring m.; handboei f.; 4
gevestlap; knielap; leuninglap m.; 5 (typo.)
kantteekening f.; (journal) hoojding f.
manchon m. t mof f.; (chien de) -- mofhondje n.;
2 (fig.) haarbos ni.; 3 band, (koppel)bos m.; koppeling
f.; (glas) rol f.; 4 (éclairage) kous f.; 5
(schako) overtrek n.
manchot 1 adj. eenarmig, eenhandig, verminkt;
être -- de la main droite de rechterhand verloren
hebben; 2 (fig.) linksch, onhandig; 3 m. eenarm,
mandant — 331 _ manière
eenhand m.; (fig.) onhandig mensch n., linkepoot T
mandant m. lastgever m.; —e f. ...geefster f. [m.
mandarin 1 m. T mandarijn m.; canard — mandarijneend,
waaiereend f.; 2 adj. mandarijnsch.
mandarine f. 1 (tissu) zijde f. op katoen; 2 mandarijnrok
m.; 3 (orange) mandarijntje, dwergsinaasappeltje
n. [appelboom m.
mandarinier m. mandarijnboom, dwergsinaas- 1
mandat m. T mandaat n.: 1 opdracht f., last m.;
2 bevel n.; — d'amener dagvaardigingsbevel; 3 betaalbrief
m.; (argent) schatkistbriefje n.; — (de)
poste postwissel m.
mandataire m. lasthebber m.
mandatement m. betaalbevel n.
mandater v.tr. 1 (ordre) uitvaardigen; 2 (somme)
betaalbaar maken. [Mantsjoe, Mantsjoere m.
mandchou 1 adj. Mantsjoesch; 2 m. MMandehourie
1. : la — Mantsjoerije n.
mandement m. 1 verordening f.; donnons en —
gelasten en bevelen; 2 (relig.) — épiscopal herderlijke
brief m.; — de caréme vastenbul f.; 3
(payement) aanwijzing f., betaalbevel n.
mander v. tr. 1 melden, berichten, laten weten;
2 zenden, zenden om; — qq. iem. ontbieden; —
qc. iets bestellen; 3 gelasten, bevelen.
mandi buiaireadj.vande onderkaak, onderkaaks-.
mandi buie f. 1 onderkaak f.; 2 (ois.) snavelblad n.
mandoline f. mandolfijn, kleine luit f.
mandragore f. alruin, tooverwortel m. [viaan m.
mandril) m. mandril, maimon, Guineesche ba-t
mandrin m. 1 klauw m., spil f.; 2 vorm m., vormhout,
vormijzer n.; 3 doorslag, holstempel m.; 4
houvast n.
mandueation f. I , eten, kauwen n.; 2 (agneau
pascal) eten; (communion) nuttiging f.
manéage m. helpen n., hulp f.
manège m. 1 rijkunst f.; apprendre le — leeren
te paard rijden_.- 2 rijschool f.; 3 (foire) paardenspel
n.; — de chevaux de bois draaimolen, mallemolen;
4 (mach.) rosmolen m.; 5 (mar.) bestuur
n.; 6 (fig.) handeling f.; listen f. pl., streken,
grepen m. p1.
manes m. & f. pl. schim f.; attester les — de
zweren op het graf van. [manganesium n.
mangan èse m. bruinsteenmetaal, man gaan,
mangeabie adj. eetbaar.
mangeallie f. 1 (vogel)voer, (hoender)voer n.; 2
(iron. & fig.) vreten n. [zak m.; 4 eethuis n.
mangeoire f 1 krib(be) f.; 2 eetbakje n.; 3 eet-t
1. manger v. tr. & intr. 1 eten; (anima:, glouton
) vreten; salie à — eetzaal f.; — de tout van
alles eten; — comme quatre eten voor vier; cela
ne mange pas dat eet geen brood; 2 opeten; mangez
votre tartine eet uw boterham op; — de l'argent
(veel) geld opeten; —= qq. (= avaler) iem.
opeten; — qq. des yeux iem. met de oogen verslinden;
belle á — zoo mooi dat men haar zou
opeten; mangé des vers door de wormen stukgevreten;
mangé des puces van de vlooien vergeven;
avoir mangé son bréviáire, le dictionnaire zijn
brevier, het woordenboek ingeslikt hebben; — sa
douleur zijn smart ou leed opkroppen; — la grenouille
de kas opeten; — ses mots zijn woorden
opeten; — le nez à qq. iem. den neus afbijten,
iemands neus afbijten; 3 uiteten; mangez votre
assiette eet uw bord uit; -- qq. 1 (= ruiner),
iem. uiteten, 2 (jeu) geld afdreigen; 4 wegvreten,
afvreten, wegbijten, afbijten, verteren; 5 (faire
disparaitre) — le chemin, l'espace den weg, de
ruimte verslinden; 6 (jeu) nemen, visschen; 7
donner á — à eten geven aan, spijzen; ici on
donne à — hier geeft men eten; donner à — à
ceux qui ont faim de hongerigen spijzen; 8 se —
1 gegeten worden, 2 opgegeten worden, 3 elkander
opeten, elkander verscheuren, 4 afslijten, wegvreten.
2. manger m. eten n., spijs f., maaltijd m.
mangerie f. 1 eterij, vreterij; 2 opvreterij; 3 uitvreterij
f. [doorbrenger m.
mange(-)tout m. 1 boon ou erwt f. in de peul; 2 1
mangeur m. 1 eter; (mauv. part, animal) vreter
m.; 2 (fig.) opeter, doorbrenger m.; 3 (fig.) uiteter,
afzetter m.; 4 (zoo.) — d'abeilles ou de miel
bijeneter, bijenwolf m.; — de fourmis miereneter
m. [de mite(s) motgat.
mangeure [ju] f. aangevreten plek f., gat n.; —;
mangeuse f. eetster f..
mangle m. & f. wortelboomvrucht, mangga f.
manglier m. wortelboom m.
mangonneau m. (s X) slingersteen m.
mango(u)stan(ier) m. manggistan m.
mangouste f. 1 manggistanappel m.; 2 muskusrat
f. [baar, buigzaam.
maniabie adj. handelbaar, handzaam, hanteer-t
maniaque 1 adj. waanzinnig; 2 m. & f. waanzinnige;
zonderling m. & f.
manichépn 1 adj. (-Dne) manicheesch; 2 m.
manicheër m. [n.
manichéisme m. leer f. van Manes, manicheïsmet.
manicie f. 1 handgreep f.; handleer n.; 2 boei f.;.^
manicure m. handenarts m. [3 hindernis f.
manie f. 1 waanzin m., zinsverbijstering f.; —
des grandeurs grootheidswaanzin; 2 hebbelijkheid,
f.; 3 verzotheid f.; avoir la — de verzot
zijn op.
mancement m. 1 (be)handeling, betasting f.;
reconnaitre au — op den tast erkennen; un grand
— d'argent een groote handeling van geld; 2
vrij gebruik n., vrije beweging f.; 3 (instrum.) behandeling,
hanteering f.; — des armes wapenhandel
m.; 4 leiding f., bestuur n.
manier 1 v. tr. behandelen, ter hand nemen, door
de handen laten gaan; betasten, bevoelen; 2
bewerken; 3 besturen, leiden; 4 hanteeren, voeren,
omgaan met; 5 v. intr. (cheval) werken; 6 se
— 1 behandeld worden, 2 betast worden, 3 bewerkt
worden, 4 bestuurd worden, zich laten
leiden, 5 zich gedragen, 6 werken, zich bewegen.
manièref. 1 wijs,wijze,manierf.,trantm.;—de
faire, de vivre, de penser, de voir wijze van doen,
maniéré — 332 --- manquer
levenswijze, denkwijze, zienswijze; - de parler
wijze van spreken, (locution) spreekwijze; k sa
-- op zijn. manier; de cette - op deze wijze ou
manier; de la belle ou bonne - zooals 't behoort;
de - que ou à op zulke wijze dat, zoodat; de telle
-- que zoodanig dat; en aucune - op geenerlei
wijze; par - de bij wijze van; 2 gemaaktheid,
gekunsteldheid, gemaniëreerdheid f.; 3 -s manieren;
(ne faites) pas de -s (maak) geen coinplimenten.
maniéré adj, gemaniëreerd, gekunsteld.
maniérer v. tr. kunstelen.
maniérisme ni. gekunsteldheid, gemaaktheid f.
maniériste m. gekunsteld schilder m.
manieur m. behandelaar, hanteerder m.; - d'affaires,
d'homme; zakenleider, menschenleider m.
manifestant m. betooger, deelnemer ni. (aan een
manifestatie) .
manifestation f. 1 openbaring, bekendmaking,
uiting f.; 2 (vie publique) manifestatie, betooging
f. [openbaar.
1. manifeste adj. klaarblijkelijk, zonneklaar, 1
2. manifeste m. (openlijke ou plechtige)
verklaring f., manifest n.
manifester v. tr. 1 openbaren, uiten, bekend maken;
2 manifesteeren, een betooging houden.
manigance(rie) f. kuiperij f., gekonkel n.
manigancer 1 v. tr. bedisselen, bekuipen, konkelen;
2 schikken, ineenzetten; 3 v. intr. kuipen,
konkelen. [m.; 4 oor n.
1. manille f. 1 ring m.; 2 boei f.; 3 sluitsclialmt
2. manille f. (jeu) manille f.
3. Manille 1 f. Manilla n.; 2 m. n1- manilla-
(sigaar) f., manilla(hennep), manilla(1hoed) m.
manËment == maniement.
manior [k'] m. broodwortel, maniok m.
manipulateur m. 1 behandelaar, bereider m.; 2
werktoestel, signaaltoestel n. & m., sleutel m.; -
à inversion de courant wisselstroomsleutel.
manipulation f. 1 behandeling, bewerking, bereiding
f.; 2 (télégr.) toesteltafel f.
manipule f. 1 handvol f.; 2 handvatsel n.; 3 (prêtre,
hérald.) manipel m.; 4 (antiq.) vendel n.; 5
vendelstandaard m.
manipuler v. tr. 1 behandelen, bereiden, bewerken;
2 se -- zich laten bewerken.
manique f. 1 handleer n.; 2 handgreep f.; 3 (fig.)
greep m., manier f.
manitou m. 1 geest m.; le grand - de groote
geest; 2 les grands -s (iron.) de hooge oornes;
maniveau m. ( 'x) teenen bord n. [m. pl.
manivelle f. 1 zwengel m., kruk f., wrang f.; 2
tol m.; 3 (fig.) deuntje, liedje n.
1. manne f. T. manna n., honigdauw m. ;- en
sortes klompenmanna; - des poissons oeverhaft,
oeveraas n. [vischben; 2 mandewieg f.
2. manne f. 1 groote mand, ben f.; - à maréel
1. mannequin m. 1 ledepop f.; paardepop; 2
costuumpop f.; 3 (dessin ou reprod.) mannetje,
ma-weken n.; 4 (fig.) ledenvan m., draadpop f.
2. mannequin m. 1 mand f.; (spéct) marktkorf
m.; verpootmand f.; 2 teenen omsluiting f., mans
dewerk n.; 3 slechte wagen m., rammelkast f.
mannequiné adj. houterig.
mannette f. mandje, bennetie, korfje n.
1. manoeuvre f. ( beweging, manoeuvre f.; 2
sturen, werken n., wending f.; 3 touw n., looper
m.; -s touwwerk, want, tuig n.; 4 handgreep m.,
handeling f.; 5 handelwijze; (mauv. part) kaiperij,
list f.
2. manoeuvre m. 1 handwerksman m.; 2 daglooner,
sjouwerman m.; 3 opperman, handlanger m.
maneeuvrer 1 v. tr. hanteeren, werken met, .doen
werken; être ...vré in werking gesteld worden; 2
(troupes, nav.) leiden, sturen, doen bewegen; 3 v.
intr. bewegingen ou (nav.) zwenkingen maken;
4 (fig.) handelen, werken; (mauv. part) knoeien.
manosuvrier 1 adj. geoefend; 2 m. knap leider m.
manoir m. I huizing, woning f.; 2 (féod.) burg
m., steen n. [dichtheidsmeter m.
manomètre m. 1 stoomdrukmeter m.; 2 lucht-t
manouvrier m. daglos,)ner, arbeider m.
manquant adj. ontbrekend, afwezig.
1. manque m. 1 gebrek n.; le -- d'argent het
gebrek aan geld; (par) - de (loc. adv.) bij gebrek
aan; - de parole, de foi woordbreuk, trouwbreuk
f.; 2 tekort n.; - de mesur.e 1 tekort (aan maat),
2 (mus.) gebrek aan maatvastheid, 3 (fig.) gebrek
aan maat; être de - te kort zijn, (personne) ontbreken;
trouver de - te kort vinden; 3 missing,
ontsnapping f.; - de touche (billard) mispunt n.;
(quilles) misworp m.; 4 mispas, misstap m.; 5
gevallen steek m.; gevallen maas f.
2. manque f. 1 ontbreken n., afwezigheid f.; 2
linkerzijde f.; à la - 1 te kort, afwezig, 2 beschadigd,
3 ziek, 4 slecht, .5 onzeker, 6 onbescheiden,
7 links; avoir à Ia - missen, niet hebben.
manquement m. 1 gebrek, tekort; 2 verzuim n.
manquer 1 v. tr. missen, niet treffen; niet aantreffen,
verzuimen; - le train T den trein missen;
- l'école de school verzuimen; manqué mislukt;
mariage, poète - mislukt huwelijk n., dichter m.;
coup - misschot n., misstoot m.; 2 v. intr. (personnes)
missen, falen, zich vergissen, een misslag
begaan; (choses) mislukken; (arme) dretsen;
(oordage) losgaan; 3 ontbreken, te kort zijn,
schorten, schelen; le pain manque het brood ontbreekt,
er is gebrek aan brood; il manque du pain
er is brood te kort; il ne manquerait (plus) que
cela dat zou nog ontbreken; que manque-t-il? wat
schort er, wat scheelt er ? si le père manque als
de vader valt ou verdwijnt; il nous manque wij
missen hem; 4 te kort schieten, begeven; le coeur
lui manque 1 zijn hart bezwijmt, N de moed ontbreekt
hem; le pied lui a manqué zijn voet heeft
hem begeven; le sol a manqué sous ses pieds
de grond begeeft onder zijn voeten; 5 -- à qq.
iem. te kort doen, - à qc. iets te kort doen, iets
nalaten, iets verzuimen; je n'y manquerai pas ik
zal het niet nalaten ou vergeten; sars - zonder
mansarde — 333 — marchandage
fout; — à faire nalaten te doen; 6 — de gebrek
hebben aan, missen; — de parole aan zijn woord
te kort blijven; — de faire 1 verzuimen ou naloten
ou vergeten te coen, ;2 cap het punt staan om te
doen; j'ai manqué de tomber Pet scheelde niet
veel of ik viel; 7 se -- 1 gemist worden, 2 elkander
missen, elkander niet treffen; se -- à soi-rr.ême
zich zelf te kort doen; ti s'en manque de peu het
scheelt weinig; il ne s'en manque guère liet kan
bijna niet missen.
mansarde f. 1 (toit en) — gebroken ou Hollandsch
dak; 2 Hollandsch dakvenster n.; 3 zolderkamertje
n., vliering f.
mansardé adj. : chan;bre —e vlieringkamer- f.
mansarder v. tr. tot een vliering maken.
mansuétude f. T zachtmoedigheid f.
1. mante f. 1 korte mantel; reismantel; (pape)
kapmantel m.; 2 slepende sluier, (spéct) rouwsluier
m.; 3 voetdeken f.-
2. mante f. (zoo.) tooverheks f.; — religieuse
biddende tooverheks.
manteau m. (max) mantel; (fig., aussi) dekmantel
nl.; sous Ie — onder de roos; sous Ie — de onder
den (dek)mantel van.
mantelé adj. gemanteld, mantel-.
mantelet m. 1 manteltje n., schoudermantel m.; 2
(leergin) valklep f.; 3 (fortif.) mantel m., stormscherm
n.; 4 (mar.) valpoort f.; 5 (zoo_.) keizermantel;
— des dames (bot.) vrouwenmantel m.
mantille f. 1 (Spaansche) hoofdsluier in.; 2 zijden
(dames)sjerp f.
Mantoue f. Mantua n.
1. manuel adj. (xle) hand-; travail — hand-
(en)werk n.; correction — le handbestraffing f.
2. manuel m. handboek n.
manuellement adv. met de hand; (recevoir) uit
de hand; (donner) eigenhandig.
manufaeture f. 1 fabriek f.; .articles de — manufactuurwaren;
-j 2 vervaardiging f.; handwerk n.
manufacturer v. tr. vervaardigen, fabriceeren.
manufacturier 1 adj.(...ière)fabrieks-; industrie
...ière fabrieksnijverheid f.; 2 m., ...ière f., fabrikant
m., —e f.; 3 fabriekwerker m., ...ster f.
manumission f. i vrijlating; 2 (fig.) bevrijding f.
manuscrit 1 adj. handschriftelijk; 2 m. handschrift
n.; (pour 1'impression) kopij f.
manutention f. 1 handhaving f.; 2 leiding f., be-
.heer n.; 3 bewerking; 4 militaire bakkerij f.
mappemonde f. 1 wereldkaart f. ; — céleste
hemelkaart ; 2 (fig., wereldbollen) M. (pl.).
maquereau m. ( 'x) makreel m.;— bátard marsmaquette
f. afbeelding f. [banker, hors, poer m.
maquignon m. 1 paardenkooper; (mauv. part)
paardentuischer m.; 2 (fig.) makelaar; beunhaas
m.
maquignonnage m. 1. paardenhandel m.; paardentuisching
f.; 2 (fig.) makelarij; beunhazerij f.
maquignonner v. tr. & intr. 1 handel in paarden
drijven; (mauv. part) (paarden) tuischen; 2 (fig.)
makelen, beunhazen.
maquillage m., maquiller v. tr. 1 blankellen; 2
(fig.) opsmukken; 3 vervalschen v. tr. & n.
maquilleur m. makreeltoot f.
maquiileuse f. blanketster f.
maquis m. pl. kreupelhout n.
Marabout m. 1 Maraboe m.; 2 rn—(t) T maraboe
m., (cafetière) f., (ruban, voile) n.
maraïcher 1 adj. (...ère) moes-; culture, plante
...ère moesteelt f., moeskruid n.; 2 rn., ... ère f.
warmoez(en)ier m., —ster f.
manais m. 1 moeras n., broek n.; (pr. & fig.) poel
m.; 2 (lég.) meersch f.; 3 (polit.) vlakte f.
marasmem. uittering, wegkwijningf.;(fig.)kwijning
f., kwijnen n.; être ou tomber dans le— uitteren,
wegkwijnen, (fig.) kwijnen.
marasquin m. maraskijn m.
marátre f. stiefmoeder f.; en — stiefmoederlijk.
maraud m. spitsboef, schurk, schelm m.
maraudage m., maraude f. rooven, stelen; (mil.)
stroopen n. [stroopen, rooven.
marauder 1 v. intr. op marode uitgaan; 2 v. tr. 1
maraudeur m. roover, dief; (mil.) strooper m.
maravédi(s) m. Spaanschecent,(fig.) cent, duitm.
marbre m. 1 marmer n.; de — marmeren ; 2 être
de— (fig.) van steen zijn; 3 marmerplaat f.; 4
marmeren gedenkteeken; marmeren beeldn.; 5 être
sur le — op den zetsteen liggen.
marbrer v. tr. marmeren; (cheveux) spikkelen,
marbrerie f. 1 marmerkunst, marmerkennis f.; 2
marmersteenhouwerij f.; ouvrages de — marmer-;
marbreur m. marmeraar m. [werk n.
marbrier i m. (marmer)steenhouwer, marmerbewerker
m.; 2 handelaar in marmerwerk; 3 mar- ^
marbrière f. marmergroeve f. [meraar m.
marbrure f. T marmering f.
1. marc [mar] m. mark n. & f.; au — la livre ou
le franc pondspondsgewijs.
2. marc [màr] m. 1 moer f., droesem m.; — de
raisin wijnmoer; — de café koffiedik n.; 2 moerbrandewijn
m.; tin — een glas n .moerbrandewijn.
3. Marc [mark'] m. Marcus m.
marcassin m. jong wild zwijn, .frislijn n.
marcassite f. zwavelkies, ijzerkies n.
Marc-Aurèle m. Marcus-Aurelius m.
marceau m. ( xx) waterwilg, verfwilg m.
marceline f. marceline(zijde) f.
marcescence f. verdroging f.
marcescent adj. verdrogend.
1. marchand m. 1 (vendeur) koopmar, handelaar,
handelsman, en compos. -(ver)kooper m.; —
en détail, en gros kleinhandelaars groothandelaar;
— de charbons kolenkoopman; — d'habits oudekleerkoop
m.; — d'hommes 1 slavenhandelaar, 2
zielverkooper; — de vin wijnslijter m.; 2 (acheteur)
kooper m.; cinq francs (il y a) — er is een
kooper voor vijf frank, er is een bod van vijf frank.
2. marchand adj. handelaar, handels-; ville —e
handelsstad f.; vaisseau — koopvaardijschip n.
marchandage m. 1 bieden, afdingen n.; 2 aanbesteding
f., stukwerk n.
marchandailler -- 334 -- marge
marchandailler v.tr. & intr.loven en bieden (op),
knibbelen, kniezen.
marchande f. koopvrouw, handelaarster, en compos.
-(ver)koopster f.
marehan dve. trr.. & intr. I afdingen (op), bieden
(op) ; 2 aanbesteden; 3 sparen, karig zijn met.
marchandeur m. 1 afbieder, afdinger m.; 2 werkman
m. in aanbesteding.
marchandeuse f. afbiedster, afdingster f.
marehandise f. 1 (koop)waar f., goed n.; 2 koopmanschap
f.
1. marche f. mark f., grensland n.
2. marche f. 1 gang, loop ni., (vaisseau, aussi)
vaart f.; en -- aan den gang; 2 (mil.) marsch, optocht
rn.; en — op marsch; 3 (cortège) optocht,
stoet rn.; — triomphale zegetocht; — funèbre lijkstoet;
4(morceau de mus.) marsch rn. ;--funèbre,
triomphale, militaire treurmarsch, triomfmarsch,
krijgsmarsch; 5 (démarehe) gang, tred m.; 6 (conduite)
gangen m. pi., gedrag n.; (jeu) handelwijze,
manier f.; 7 (trace) gang m., spoor n., tred
m.; 8 (degré) trede f., trap m. (escalier = trap f.).
marché m. 1 markt f.; — aux bestiaux, au blé,
au bots, aux chevaux, aux fruits, aux légurnes,
au poisson veemarkt, korenmarkt, houtmarkt,
paardenmarkt, fruitmarkt, groentemarkt, vischmarkf;
jour de -- marktdag; au — (être, demeurer)
op de markt, (aller) naar de markt; 2
(vente, achat) koop m.; faire son — 1 de markt
doen, 2 zijn ou haar inkoopen doen; le bon —
goedkoop m. ou f., goedkoopte f.; faire un bon —
een goeden koop doen, goedkoop koopen; être,
avoir (à) bon — goedkoop zijn, krijgen; en être
quitte à bon — er goedkoop van afkomen;
Cà) meilleur— (à plus bas prix) beterkoop, (moins
cher) goedkooper; faire bon — de qc. iets goedkoop
geven, (fig.) om iets niet veel geven; faire ou
avoir bon — de qq. kort spel met iemand spelen;
le faire bon — (meilleur —) à qq. het iem. goedkoop
(beterkoop) geven; par-dessus Ie -- op den
koop toe; mettre le — à la main à qq.1 iem. voorstellen
den koop ou de overeenkomst te verbreken,
2 dwingen ja of neen te zeggen; 3 (bourse) markt
f., zaken f. pl., verhandeling f.; — au comptant,
à terrneverhandeling a contant, op termijn; 4 (tas)
partij L, koopje n.; 5 (convention) overeenkomst f.
marehepied m. 1 tredef., trap in.; (vélo) step m.;
2 (mar.) paard(lijn f.) n.; 3 (escabeau) trapje n.; 4
(chernin) voetpad n.; 5 (fig.) voetbank f.
mareher 1 v. intr. gaan, loopen; — droit rechtuit
gaan, in 't rechte spoor gaan;—( tout) seul (pers.)
alleen loopen, (choses) — tout seul van zelf gaan;
— droit à son but recht op zijn doel afgaan; 2
treden, stappen; — sur le pied à op de teenen
trappen; à Arlon on marche sur les Jtiifs te Aarlen
valt men over de ,Joden; — dans lafoi, dans les
ténèbres in'tgeloof, in de duisternissen wandelen;
3 (wil.) marcheeren, optrekken; -- au combat ten
strijde trekken; 4 (véhic., cheval, train) loopen,
rijden,- (navire) loopen, zeilen; -- dans les eaux
dun autre in een anders vaarwater loopen ; 5
(mach.) gaan, loopen, werken; (fig.) faire — 1
doen werken, 2 (mettre en ordre) doen gaan, 3
(fig.) doen draaien, doen luisteren;6 vooruitgaan;
ne pas --- niet vooruitgaan, niet vlotten, niet
opschieten; — avec son siècle met zijn eeuw meegaan;
7 voortgaan (met), voortdoen (met); tu peux
— doe maar voort; 8 roeren;' il ne marchera pas
hij zal niet roeren; il ne deman3e qu'à -- hij verlangt
maar te mogen roeren; 9 staan; — à la tête
deaan het hoofd staan van; ---s -)us les drapeaux,
les bis de onder het vaandc:, de wetten staan
van; -- égal a gelijken tred houden met; 10
v. tr. (terre, argile) treden; (laine, feutre) walken;
(ouate) platslaan; (terrain, gazon) pletten; 1 1 rn.
gaan, loopen n.; 12 gang, tred m.
mareheur 1 adj. (...euse) loopend, loop-; oiseau,
pied — loopvogel, loopvoet ni.; 2 in. voetganger,
looper m.; 3 loopvogel m.; 4 loopinsect n.; 5
(navire) zeiler m. [ster f.; 3 balletfigurante f.
marcheuse f. 1 voetgangster f.; 2 (métiers) treed-t
mancottage m. afleggen n.
marcotte f. aflegger m.
marcotter v. tr. afleggen, warkotten.
Marcou(I), ...oulf, ...uife m. Markoen, Markolf
m.; le mal de St- — Sint- Markoenszeer n.
mandi m. Dinsdag m.; — gras Vastenavond m.;
— s'il fait ehaud overmorgen als d „ zon schijnt.
Msrdochée m. Mardocheus,(prot.)Mordechaim.
mare f. plas, poel m.; -- de sang bloedplas.
marécage In. moer(land) n.) f., broek(land) n.
marécageux adj. (...euse) moerassig, moeras-.
marécha1 m. (...aux) ( hoefsmid m.; 2 raiterijofficier
m.; — des l )gis (chef) (opper) wachtmeester; 3
maarschalk m.; -- du palais hofmaarschalk.
maráchalat m. maarschalkschap n.
m aréchale f.1 maarschalksvrouw f.;2 smeekool f.;
3 à la — op zijn maarschalksch.
maréchalerie f. 1 hoefsmederij; 2 hoefsmis f.
maréchaussée f. rijdende veldwacht, rijksveldwacht,
marechaussee, gendarmerie f.
marée f. i tij n.; contre vent et -- tegen wind en
stroom; 2 versche visch; odeur de -- vischreuk in.;
train de — 1 vischtrein m., 2 trein van de boot.
mareile f. 1 molenspel n., driestrik m.; 2 driestriksteen
m.; 3 hinkelbaan f., hinkperk n.; 4 hinkelblok
n., hinkelsteen m.
Marennes f.: huitre de—, m— marenne(-oester),
groene oester f. [wijf n.
mareyeur m. vischverkooper m.; ...euse f. visch-1
margarine f. 1 parelstof; 2 kunstboter, margamargarique
adj. : acide — parelzuur n. [rine f.
margay m. tijgerkat, maracaia f.
marge f. 1 rand, kant, zoom m.; en — op den
rand; 2 (typo., grav.) schutvel n.; (typo. mécan.)
inlegging f.; 3 (fig.) buitenkant m.; en -- de la
société aan den buitenkant van de samenleving; 4
ruimte f., afstand m.; il y a ertcore de la — daar
is nogruimte, het is nog ver; 5 vrije ruimte,
vrijheid f.; laisser de la -- vrije ruimte laten.
nargelle — 335 — Maroe
nargelle f. randsteen in.
narger v. tr. (typo.) randen, inleggen, inslaan.
nargeur m., ... euse f. inlegger m., ...ster f.
narginal adj. (...aux) rand-, kant-; note —e
antteekening f. [ken jagen voorzien.
narginer v. tr. 1 randen, zoomen; 2 van ka;nttee-t
Margot f. 1 Grietje n.; la reine — koningin :\4ar-
;riet f.; M— la pie Kato de ekster; 2 (fig.) Grietje,
({aatje, meisje n. [hengelsnc2r n.
Margotin m. 1 vuurmaker m.; 2 (paardenharen) 1
tnargouiiiis m. i vuilnis f., drek m.; 2 (mets)
^nargoulette f. kinnebak f., bek m. [poespas m.
margousier m. paternosterboom m.
margrave 1 rn. markgraaf m.; 2 f. markgravin f.
margraviat m. markgraafschap n.
Marguerite f. i Margareta f. ; (fig.) Griet f.;
r-- l' Enragée (à Gand) de dolle Griet; 2 m—
fleur) madeliefje, paaschbloempje n.; 3 parel f.; 4
mar.) gijn, fijn n ., talie f.
Ímarguillage m ., ... Ilerie f. 1 kerkmeesterschap;
2 kerkarchief; 3 kosterschap n.
marguillier m. 1 kerkmeester; 2 (prot.) koster m.
marl m. man, (plus relevé) echtgenoot m.
mariable adj. huwbaar.
mariage m. 1 huwelijk n., echt, trouw m.; —
^d'amour huwelijk uit liefde;— d'argent huwelijk
om geld; — de raison huwelijk uit berekening;
au jour de son — op zijn trouwdag; demande en
— huwelijksaanzoek n.; (deurander, apporter)
en — ten huwelijk; faire un— 1 een huwelijk tot
stand brengen, 2 een huwelijk sluiten ou vieren;
faire un bon — een goed ou rijk huwelijk doen;
2 bruiloft f., trouw m., 3 (jeu) mariage n.; 4 (bot.)
bevruchting; (zoo.) paring f.; 5 (fig.) verbinding,
verbond n.; vereeniging, samenvoeging f.
Marian(n)e f. T Marianne f.; fles —s Marianne-t
Marie f. Maria f., Marietje n. [eilanden n. pl.
marié 1 adj. getrouwd; 2 M. bruidegom m.; nouveau,
vieux — jonggetrouwde, oudgetrouwde m.
mariée f. bruid; jeune — jonggctrcuwde f.
manier v. tr. 1 huwen (aan); 2 (placer) uithuwelijken;
3 (célébrer) trouwen; 4 (fis.) vereenigen,
paren (aan), huwen (aan); menger -.; 5 se — trouwen
(met),(fig.) samengaan (met) , 2 ich paren aan;
ijs se marient ze krijgen malkaar; 6 être marié
1 getrouwd zijn, 2 getrouwd worden, trouwen.
marie-salope f. (cDs- mos) I modderschuit; 2 totebel,
slons f.
Marie-Thérèse f. Mara-Theresia f. [...ster f.
marieur m., ... euse f. huwelijksmakelaar m., 1
1. marin adj. van de zee, zee-; avoir le pied —
zeevoeten hebben. [douce zoetwatermatroos m.
2. marin m. zeeman, varensgezel m.; — d'eau t
marinade f. 1 gekruide azijn m., pekelsaus f.; 2
gemarineerde spijs f., inpekeling f.
marine f. 1 zeekust f.; 2 zeevaart f.; 3 vloot f.; —
de guerre oorlogsvloot, zeemacht, marine f.; —
marehande koopvaardijvloot; 4 (adtnin.) zeewezen
n.; 5 zeelucht f., zeesmaak m.; 6 (peint.)
zeestuk n.; peintre de — zeeschilder m.
marmer 1 v. tr. in zeewater leggen; 2 in gekruiden
azijn leggen, inpekelen, rnarineeren; 3 v.
intr. in zeewater liggen; (avarié) verzeeuwen; 4
in gekruiden azijn liggen, marineeren.
marinier 1 m. zeeman m.; 2 zeesoldaat, marinier
m.; 3 adj. (... i ère) van de scheepvaart, scheeps-.
marinière f. 1 zeemanswijze f.; à la — op zijn zeemansch;
2 lichte azijnsaus f.
Marionnette f. 1 Marietje, Mietjè n.; 2 m—
draadpop f.; (jeu de) —s poppenspel n.; 3 (fig.)
draadpop, ledepop f.; (femme) popje n.
mariste m. : (frère) — Maria-broeder m. [lijk.
marital adj. (...aux) van den echtgenoot, manne-t
maritalement adv. als getrouwd.
maritime i adj. van de zee, zee-; État, puissance
— zeemogendheid f.; 2 commissaire — commissaris
m. van 't zeewezen.
maritorne f. logge dienstmeid f.
marivaudage m. scherpzinnige vleierij f.
marivauder v. intr. scherpzinnig vleien, verfijnd:
marjolaine f. marjolein f. [gemaakt doen.
marli m. 1 halfzijde f.; 2 (assiette) netrand m.
mariin in. 1 houtrasp f.; 2 = merlin.
marmaille(rie), ...lIée f. keutels m. pl., keutelschooltje
n.
marmelade f. 1 (vruchten)moes n., (vruchten)jam
f.; en — tot moes ou brij gekookt, (fig.) aan gruizelementen;
2 warboel, hoop m.; pekel f.
marmenteau 1 adj. hoogstammig; 2 m. (cx)
hoogstammig hout n.
marmite f. 1 (kook)ketel m.; (fig.) pot m., keuken
f.; 2 (phys., métiers) pot m.; — de Papin Papiniaansche
pot; — à colle lijmpot; 3 (distrib.
d'eau) kom f., bekken n.; 4 (montagne) ketel(dal
n.) m.; — de géant reuzenketel m.; 5 (artill.)
ketelbom f., bomketel m.; 6 (bot.) — de singe
apenpotboom m.
marmiteux adj. (...euse) 1 ziekelijk, ellendig; 2T
marmiton m. koksjongen m. [krieperig.
marmonner v. intr. mompelen, pruttelen
marmoréen adj. ( «ne) marmeren; (fig. aussi)
steenen. [fant) snaak, kleuter m., mormel n.
marmot m. 1 aap m.; (figurine) aapje n.; 2 (en-t
marmottage m. gemompel, geprevel n.
marmotte f. 1 mormel(dier n.) m., bergrat f.; 2
meisje, mormeltje n.; 3 hoofddoek m.; 4 (comm.)
statenkastje n., marmot f.
marmotter v. tr. & intr. mompelen, prevelen.
marmotteur m. mompelaar, prevelaar m.; — de
patenótres paternosterkauwer m.
marmouset i-n. 1 (figurine) aapje n.; 2 keteltje n.;
3 (enfant) kleuter, guit, snaak m.; 4 (homme) ^
marnage m. mergelen n. [dreumes m.
marne f. mergel f.; carrière de — mergelgroeve f.
marner 1 v. tr. mergelen; 2 (fig.) stelen; 3 v. intr.
(mer) opstuwen, wegloopen.
marneron m. mergelgraver m.
marneux adj. (...euse) mergelachtig, mergel-.
marniére f. mergelgroeve f. [marok n.
Maroc [k'] m. 1:1e— Marokko n.; 2 m—beverras,t
marocain — 336 --- marte eu
marocain 1 adj. Marokkaansch; 2 m. M— Marokkaan
m.
Marolles 1 f. Marolles n.; fromage de — _= 2 m.
m— Marollekaas f. & in. ; 3 f. pl. Marollenklooster
n.; 4 f. pl. Marollenwijk f.
maronite 1 adj. maronitisch; 2 m. M— Maroniet
m. [knoeien.
maronner v. intr. 1 brommen, morren; 2 1
maroquin 1 adj. marokijnsch, marokijn-; papier
-- marokijnpapier n.; 2 m. (cuir, papier) marokijn
n.; — du Levant Turksch leder n.; 3 (fig.)
huid f.; donner sur le — op de huid komen.
maroquinage m. marokineeren n.
maroquiner v. tr. & intr. T marokineeren.
maroquinerief. 1 marokijnfabriekf.; 2 marokijnhandel
m.; 3 marokijnwerk n. [kijnhandelaar m.
maroquinier m. 1 marokijnfabrikant; 2 maro-1
marotique adj.in den trant van Marot, Marotisch.
Marotte f. 1 Marietje, Mietje rn.; 2 in— narrenstaf
m., zotskap f.; 3 (fig.) stokpaardje n.
maroufIe 1 f. schilderlijm f.; 2 m. vlegel, schoft m.
maroufler v. tr. 1 opplakken; (aittre toile) verdoeken;
2 beplakken, bedoeken.
marprime f: marlpriem m.
marquant 1 adj. uitstekend, in 't oog vallend; 2
carte —e hoofdkaart f.
marque f. 1 (trace) spoor, teeken n.; 2 (cheval)
(dent) (zwart) teeken n.; boon f.; (tache) vlek f.;
3 (empreinte) merk n., stempel m.; — de fabrique
fabrieksmerk; de première — van liet beste merk;
4 (peine) brandmerk n.; 5 (signe) teeken n.; — de
boulanger kerfstok m.; — à terre landteeken; 6
(jeu, théát.) merk n.; 7 (pli) teeken n., vouw f.,
oor n.; 8 (eau) peil n., schaal f.; 9 (typo.) teeken
papier (250 vel); 10 (preuve) teeken, bewijs n.;
1 1 (caractère) kenteeken n.
marqué adj. 1 geteekend; 2 scherp; 3 kennelijk,
merkbaar, duidelijk.
marquer 1 v. tr. teee.°ten; (e npreinte) merken;
(cachet) stempelen; (poincon) ijken; (crimiriel)
brandmerken; 2 aanduiden, aanwijzen; pas marqué
sur la carte op de kaart niet aangeduid ou
aangegeven; — trois heures drie uur wijzen; —
le pas, la mesure den pas, de maat aangeven ou
markeeren; à 1'heure marquée op het aangewezen
uur; avoir sa place marquée een aangewezen
plaats hebben; 3 te kennen geven, doen weten,
doen blijken, betuigen; il ne marque pas son áge
hij ziet er zoo oud niet uit als hij is; 4 kenmerken,
kenteekenen; 5 aanteekenen, opschrijven; 6 afteekenen,
afbakenen; 7 v. intr. teekenen; (crayon,
couleur) afgeven; 8 kenmerkend zijn, in 't oog
vallen; rien qui marque niets kenmerkends; --
-dans l'histoire een spoor laten in de geschiednis;
9 se — 1 zich kenbaar maken, 2 bepaald worden;
10 se — tin passage een plaats (voor zich) aanteekenen.
V. marquant, mar.jué.
marqueter v. tr. 1 spikkelen; 2 (ébéniste) ingelegd
werk maken, inleggen. [(auteur) mozaïst m.
rnarqueteur m. 1 maker m. van inlegwerk; 2
marquette f. schijf f. maagdenwas.
marquet(t)erie f. 1 inlegwerk n.; table en— ingelegde
tafel f.; bois de — inleghout n.; 2 (fig.,
mozaïek n., poespas m.
marqueur m. 1 merker; (cachet) stempelaar m.; 2
(jeu, tir) aanteekenaar m.; 3 (mach. à coudre)J
marqueuse f. merkster f. [liniaal f,
marquis m. markies, (bist.) markgraaf m.; (iron.)
baron m. [schap n.
marquisat m. markizaat n.; (bist.) markgraaf-
1. marquise f. 1 markiezin; (bist.) markgravin
f.; faire la — de groote dame spelen; 2 (mar.) overzeil
n.; (mil.) overtent f.; (bains) badtent f.; 3 (ombrelle)
zonnescherm n.; 4 (auvent) marquise f.,
afdak n., luifel f. [Mendoza-eilanden n. pl.
2. Marquises f. pl. (fles) — Markiezeneilanden,1
marquoir m. 1 teekenlap m.; 2 liniaal, merklat f.
marraine f. meter, petemoei f.
marri adj. bedroefd, droevig, spijtig.
1. marron 1 m. kastanje f.; — sculpté (iron.)
knol m. met oogen en een neus; 2 kastanjekleur
f., kastanjebruin n.; 3 haardot f. (met een lint); 4
(chev.) kastanjebruin haar n.; 5 klonter in.;
(plomb) knoop m., blaas f.; 6 slag, opstopper ni.;
7 ad,j. kastanjekleurig, kastanjebruin.
2. marron 1 adj. ( ne) voortvluchtig; 2 (fig.)
onbevoegd; heimelijk; 3 m. boschneger m.; 4
beunhaas m.; 5 geheime druk m. [beunhazerij f.
marronnage m. 1 wegloopen, wegvluchten n.; 21
marronnier m. 1 kastanjeboom in.; 2 kastanje-^
marrube m. rnalrove'f., andoren m. [kooper m.
Mars m. 1 Mars m.; champ de — Marsveld n.; 2
m— (mois) Maart m.
marsaule, ...sauit m. teenwilg in.
Marseillaise f. Marseillaise f. [lesche zeep f.
Marseille f. Marseille n.; savon de — Marseil-t
marsouin m. 1 bruinvisch m., zeevarken n.; 2 zeerob
m.; 3 gros, vilain — log, leelijk varken n.; 4
(bois) oploop m.; 5 voortent f.
marsupial 1 adj. (...aux) met een buidel, buidel;
poche —e buidel m.; 2 m. (zoo.) buideldier n.
martagon m. berglelie, martagon f.
marteau m. ( X) 1 hamer m.; passer sous le —
onder den hamer komen; — à ou de devant voorhamer;
2 (porte) klopper m.; 3 (mus., horl.,
oreille) hamertje n.; 4 (poisson) hamervisch m.
marteau-pilon m. ( x- = s) valhamer, stamper,
stoomhamer m.
martel m. 1 hamer m.; Charles(-) M— Karel-
Marteel m.; 2 (action) gehamer n.; (fig.) avoir,
mettre — en tête hoofdbrekingen f. pl. hebben,
veroorzaken.
martelage m. 1 hameren, kloppen, gehamer n.;
2 hamerslag m., hamermerk; 3 (arbre) sjappen n.
marteler 1 v. tr. hameren; 2 (arbre) sjappen,
merken; 3 (sons) afstooten, afbijten; 4 (trav. iitt.)
hameren, drijven; 5 ' kwellen, folteren; se — zich
het hoofd breken; 6 (ois.) nestelen.
martelet m. 1 hamertje n.; 2 zwarte muurzwa-^
marteleur m. smeder m. [luw f.
Marthe - 33,7 -- mastiqueur
Marthe f. Martha f., Maartje, Matje n.
martial adj. 1 (...aux) van Mars; flamine -
priester m. van Mars; 2 krijgshaftig, krijgs-;
cour, loi -e krijgsraad in., krijgswet f.
Martin m. 1 Maarten m.; (à) la Saint --- (op)
Sint-Maartens; - Tours Bruin de Beer; 2 mezeldrijver;
(aussi) (ezeldrijvers)stok m.; 3 St-
Maartensvogel m.
marti n(-)baton ('s- -, s> = m arti n 2.
Martine f. 1 Martine f., Maartje n.; 2 m- konijnenmoer
f.
1. rnaetinet m. 1 stamper, stoomhamer m.; (papet.)
beukhamer; (balles) (holle) kogelhamer m.;
2 slijpsteen m. (voor marmer); 3 handblaker; 4
geeselzweep f.; 5 (mar.) hanepoot, dirk m.
2. martinet m. gierzwaluw f.
martingaie f. 1 dubbele springteugel m.; 2 (mar.)
Spaansche ruiter m., doove jut f.; 3 netstrop m.; 4
klep f.; 5 (jeu) verdubbelde inzet m.; jouer à la
telkens den inzet verdubbelen.
martin-pëcheur m. t mos- os ijsvogel m.
mantin-sec rn. ( mos- mos) maatjespeer f.
martre f. 1 marter m.; 2 marterbont n.; 3 marterrups
f.
martyr m. martelaar; (fig. aussi) slachtoffer n.;
le roi - de koninklijke martelaar.
1. martyre f. martelares f.
2. martyre m. 1 marteldood m.; couronne (Li --
martel(aars)kroon f.; 2 (fig.) marteling f.
martyriser v. tr. martelen.
Martyrologe m. 1 Martyrologium, Martelaarsboek
n.; 2 (fig.) martelarenlijst f.
marum [om'] m. kattenkruid, mastikkruid n.
marxisme m. marxisme n.
marxiste 1 m. marxist m.; 2 ad). marxistisch.
Maryiand m. 1 : le - Maryland n.; 2 m- maryland(
tabak) f.
masearade f. 1 vermomming; 2 maskerpartij f.,
gemaskerd gezelschap n.; 3 gemaskerde stoet m.;
4 gemaskerd bal n. • [landen n. pl.
Mascareignes f. pl. : ( fles) - Mascareensche ei-t
mascaret in. rafeling f., voorvloed m.
mascaron m. apengezicht n.
mascotte T. 1 draaispel n.; 2 gelukaanbrenger
m., ...ster f.; toovermiddel n.; 3 geluksgodin f.
masculin 1 adj. & m. man(ne)lijk & n.; (ritne)
staand; 2 adj. (fig.) manachtig.
masculiniser v. _tr. man.telij,'c maken.
masculinité f. mannelijkheid f.
masourka etc. = mazurka etc.
1. masque m. 1 masker, mom, mombakices n.;'
(à) bas les -s maskers af; - frontal slachtmasker;
je vous connais, beau - ik herken je, maskertje;
2 (fig.) masker n., (dek)mantel m.; 3
(physionomie., masker, gelaat, gezicht n. ; 4
(libellule) masker; 5 (litt.) maskerstuk n.; 6 masker,
scherm n., bedekking, bekleeding f.
2. masque f. tooverhe es f.;.(bonne part) tooverheksje
n.
masquer v. tr. 1 maskeren; 2 (déguiser) verkleeden
, vermommen ; rnasqué en verkleed,.
als; 3 (fig.) verbergen, bedekken, bemantelen;
4 (couvrir, cacher) raskeren, verbergen; overdekken;
(vue) belemmeren.
massatrant adj. 1 neerslaand, slachtend; 2 (fig.)
vreeselijk, ijselijk, verschrikkelijk.
massacre m. 1 slachting f., bloedbad n. : 2 (jeu)
poppenslachting; 3 verknoeiing, verhanseling,
vermoording f.; 4 knoeier, broddelaar m.
m sssacrer v. tr. 1 ombrengen, doodslaan, vermoorden;
(en masse) slachten, neervellen; 2 (blesser)
zwaar kwetsen, stukhouwen; 3 (fig.) kapot
maken, vermoorden, verknoeien.
massacreur m. 1 doodslager, moordenaar m.; 2
knoeier, vermoorder m. [masseerrol f.
massage m. masseering, knedingf.; rouleau de---t
1. massa f. T massa f.: 1 (volume) klomp m.;
(nambre) hoop m., menigte f.; en-in massa; par
grandes -s met groote brokken, bij groote hoopen;
- de- chair vleeschklomp; - de plomb
klomp lood; 2 (poids) (tegen)gewicht n.; 3 (ensemble)
geheel n.; faire - een geheel ou hoop vormen;
4 la - (du peuple) de volksmassa, de volkshoop,
de groote hoop; une - de monde een menigte
volk(s); 5 dichtheid f.; 6 fonds n.; boedel m.; inleg;
inzet, pot m.; la- de la faillite de failliete massa;
- d'habillement kleedingfonds.
2. masse f. 1 moker m.; -- de bois moskuil m.; 2
(arme) kolf, knots f.; 3 staf m.; - de bedeau
pedellenstaf; 4 (billard) kolf f. van de keu; (puur
appuyer la queue) schop f.; 5 (bot.) knots f.
massepain m. marsepein n.
1. masser v. tr. 1 ophoopen; (mil.) in massa's
(op)stellen; (peint.) samenstellen; 2 tot een klomp
ou massa vormen; vaststampen; 3 een pot maken,
inzetten; (fig.) betalen.
2. masser v. tr. (méd.) rnasseeren, kneden.
3. masser v. tr. (billard) masseeren, neerwaarts
stooten. [waterkolf t., lischdodde f.
massette f. 1 bankhamer m.; handsleg f.; 2 (bot.)t
masseur m. 1 masseerden, kneder m.; 2 vlijtig
werker, blokker m. [geel, loodglit n.
massicot m. 1 (papier) snijmachine f.; 2 lood- 1
massier m. pedel m.
1. niassif adj. (...ive) 1 hecht, zuiver, massief; 2
stevig, vast, zwaar; zwaarlijvig; 3 (fig.) log, lomp.
massif m. 1 dicht boschje; dicht gewas; dicht
loof n.; un - de verdure een dicht struweel van
groen; 2 blok n.; 3 (abstr.) hechte, stevige, zware n.
massiveté, ...vité f. 1 hechtheid, stevigheid; 2 logheid,
lompheid f.
massue f. knots f.; coup de -- knotsslag m.
m astic 1 m. mcsstik(hars n. & f.) m.; 2 stopverf f.,
mastik m.; 3 kleefdeeg n., lijm f.; 4 tandlood n.
mastication f. kauwen n., kauwing f.
masticatoire 1 adj. kauwend, kauw-; 2 m. kauwmiddel
n.; 3 mondwerk, muilement n.
mastiquer v. tr. 1 kauwen; 2 stoppen; lijmen;
(dents) vullen.
mastiqueur m. 1 stopper; 2 lijmer m.
mastoc - 338 - matte
mastoc {k'} m. logge kerel, vent m. als een boom.
mastodonte in. T mastodont m.
mastoïde adj. tepelvormig. 1
mastoïdien 1 adj. ('ne) van het tepelvormig uitsteeksel;
2 rn. borstbeenhoofdspier f.
masure f. 1 bouwvallig huis n., krot f.; 2 (fig.)
masurkaetc. = mazurka etc. [bouwval m.
1. mat [t'] i adj. dof, mat; 2 vast, dicht, zwaar;
3 m. matte n., matheid, dofheid f. [zijn, zetten.
2. mat [t' ] 1 adj . (échecs) mat; être, faire --mats
mat m. 1 mast m.; 2 stok m.; (tente) stijl m.
matador m. T matador m. : 1 stierendooder m.; 2
doodslager m.; 3 (fig.) baas, meester m.; faire le —
den baas spelen, (aussi) opsnijden;4 rijke kwast
m.; 5 (cartes) hoofdtroef f., (domino) matador m.
matamore 1 m. moorendooder m.; 2 grootspreker,
ijzervreter rn.; 3 adj. grootsprakig.
matassin rn. 1 belleman m.; 2 —s bellendans,
match m. wedstrijd m. [mommedans m.
maté m. Paraguaythee f.
matelas m. 1 matras f.; — de paille stroomatras; 2
kussen n,; 3 — de gravier kiezellaag f., kiezelkussen
n.
matelasser v. tr. 1 (met matrassen) beleggen;
2 opvullen; 3 omkussenen.
matelassier m. matrassenmaker, ... klopper rn.
matelassi ère f. 1 matrassenmaakster, ...klopster
f.; 2 matrassengoed n.
matélot rn. 1 matroos, zeeman m.; 2 (kooi)maat
m. ; 3 bijzeiler m.; 4 matrozenpak n.
matelote f. 1 matrozenwijze f.; à la -- op zijn
zeemansah; 2 matrozengerecht n.; 3 matrozin,
matrozenvrouw f.; 4 matrozendans m.
1. mater v. tr. 1 mat ou dof maken; 2 beleggen;
3 mat vijlen; 4 drijven; 5 zwaar kneden ou bakken.
2. mater v. tr. 1 (échecs) mat zetten; 2 bedwingen,
beteugelen, temmen; (relig.) kastijden; 3
terneerslaan, verootmoedigen. [zetten.
mater v. tr. 1 bemasten; 2 oprichten, overeind i
m5tereau () x), ...rel m. 1 kleine mast m.; masthout
n., spier f.; 2 voormast m.
matérialiser v. tr. verstoffelijken.
materialisme m. stofleer f., materialisme n.
matérialiste 1 rn. stofbelijder, materialist m.; 2
adj. stofbelijdend, materialistisch.
matérialité f. 1 stoffelijkheid; 2 wezenlijkheid f.
matériaux m. pl. T bouwstoffen f. p1.
1. matériel adj. (cola), clement adv. T stoffelijk;
(spect)zinnelijk; wezenlijk, zakelijk; onvoorbedacht;
zwaar, met te veel stof.
2. matériel m. 1 stoffelijke, zinnelijke n.; 2 stof
f.; 3 materiëel n., behoeften, benoodigdheden f. pl.
maternel adj. (-oIe), colement adv. moederlijk,
moeder-; oncle — oom m. van moederszijde; école
—le bewaarschool f.
maternité f. 1 moederschap n.; 2 (hospice de la)—
moederhuis n.; 3 vroedvrouwenschool f.
máteur rn. mastenmaker m.
mathématielen m., -Dne f. wiskundige m. & f.,
mathematicus m.
mathématiquè 1 adj. wiskundig; 2 f. pl. ---s wiskunde
f.; bofte de —s passerdoos f.
Mathias [s'] m. Matthias, Matthijs m.
Mathieu m. Mattheus, Teeuwis m.
Mathurin m. 1 Mathurinus m.; 2 m-- gek, zinnelooze;
3 zeilschip n.; 4 zeeman m., jantje n.
mat!ère f. T stof f.; — première grondstof; table
des —s inhoudstafel f.; en -- de in zake van, op
't stuk van; en — criminelle in het lijfstraffelijke.
matin 1 m. ochtend, (Belg.) uchtend, morgen m.;
ce — van morgen; demain -- morgen ochtend;
le —, au-- (adv.) 'smorgens; un (beau)—, un de
ces (quatre) ---s op een vroegen morgen; de grand
ou bon — vroeg in den morgen; étoile du — morgenster
f.;— de l'année, de la vie morgenstond nl.
van het jaar, van het leven; 2 adv. vroeg; plus —
vroeger; se lever, sortir — vroeg opstaan, uitgaan.
matin m. 1 slagershond, bulhond m.; 2 waakhond
m.; 3 schurk m.; 4 (sacré) — i verduiveld !
matinal adj. (...aux) 1 van den ochtend, ochtend-,
morgen-; heure, visite —e ochtenduur n., morgenbezoek
n.; 2 (bij toeval) vroeg op.
matinée f. 1 voormiddag m.; (très tot) morgenstond
ni.; 2 — dramatique, littéraire, niusicale
middagvertooning, ...voordracht f., ...concert n.;
— d'enfants middagpartijtje n. (voor kinderen);
3 morgenkleedij f.; morgenlijfje n.
matines f. pl. I metten f. p1.; 2 mettenboek n.
matineux adj. (...euse) (gewoonlijk) vroeg opstaand;
être — gewoonlijk vroeg op zijn, geen
late slaper zijn.
matinier adj.(...ière) van den morgen, morgen-.
matir v. tr. 1 mat maken, dof maken; 2 matvijlen;
lime à — matvijl f. [m. (fig.) vos m.
matois 1 adj-., ement adv. slim, loos, oolijk; 2 t
matoiser,je f. slimheid, loosheid, oolijkheid f.
maton m. 1 klonter m.; 2 knoop, klos m.; 3 gekaasde
melk; geklonterde saus f.; 4 (Wloer)klin- t
matou m. T kater m. [ker m.
matraque f. 1 (Espagne) schoolplak f.; 2 (Algérie)
knuppel rri.; 3 caoutchoucknuppel m. [pelijzer n.
1. matras m. 1 bout m.; 2 stempelstok m., stem-t
2. matras m. langhalzige kolf, retort f.; -- de
Bologne Bologneesche flesch f.
matrieaire f. moederkruid n.
matrice 1 f. baarmoeder f.; (fig.) moeder f.; 2 (métiers)
moer, matrijs f.; 3 (tabac) roltafel f.; 4 (registre)
stamboek n., legger m.; 5 (anat.) --- depoil
haarwortel rn.; 6 adj. moeder-; église, couleur,
langue — moederkerk, grondkleur, grondtaal f.
matriculaire adj. op de rol (geplaatst).
matricule f. (naam) rol f., stamboek n.; registre —
stamregister; numéro — (stam) registernummer n.
matrimonial 1 adj. (...aux) huwelijksch, huwelijks-;
2 f. —e huwelijksagentje f.
matrone f. T matrone f.: 1 huismoeder f.; 2 (bedaagde)
mevrouw; 3 vroedvrouw f.; 4 (mauv. part
& iron.) bazin, tante f.
matte f. 1 mat f.; 2 ruwsteen; — de cuivre kopersteen
m.
maturatif — 339 -- méchant
maturatif adj. (...ive) ( & m.) rijpmakend (mid-4
maturation f. rijping f., rijpen n. [del n).
mdture f. 1 masten m. pl., rondhout n.; 2 rnastenmakerij
f.; 3 mastkraan f
maturité f. T rijpheid f.; être en'ou a (sa) — rijp
zijn; agir avec — met rijp overleg handelen.
matutinal adj. 1 (...aux) morgen-, ochtend-; autel
-- vroegmissenaltaar n.; 2 metten-.
maudire v. tr. T vervloeken.
Maugis m. Madelgijs m. ] [vloeken.
maugréer. v. intr. brommen, razen, (plus fort) 1
maupiteux 1 adj. (...euse) meedoogenloos,
onbarmhartig; 2 klagend, zuchtend; 3 rn. klager,;
Maur m. Maurus m. [zuchter, kermer m.
maure 1 adj. Moorsch; 2 m. M— Moor m.; cheval
cap de m— moorkop m.; traiter qq. de Turc
à M— iern. turken en negeren; 3 f. M— Moorin f.;
4 m. rn — Moorsche adder f.; (singe) tsjinkoe m.
mauresque 1 adj. Moorsch; 2 f. M— Moorinf.;3
f. in — Moorsche dans m. [ne, zwarte m.
mauricaud 1 adj. donkerbruin; 2 m. donkerbrui-t
Maurice m. 1 Maurits, (pop.) Mouring; (saint)
Mauritius m.; 2 ile -- Mauritiuseiland n.
Mauritanie f.: la -- Moorenland n.
mausoláe m. 1 praalgraf, mausoleum n.; 2
(praal)tombe f.
maussade adj. gemelijk, knorrig, verdrietig, somber.
[drietigheid f.
maussaderie f. gemelijkheid, knorrigheid, ver- t
mauvals 1 adj. slecht, (plus fort) kwaad; --e langue
booze tong f.; -- ternps 1 slecht weer n., 2
slechte tijden m. pl.; —e mer, volonté kwade zee
f., wil m.; —e bête kwaadaardig dier n.; —e tête
eigenzinnige kop rn.; — yeux, vue —e zwakke
ooggin n. pl.; — oeil boos oog n.; -- ange booze
geest; — esprit slechte geest rn.; —e farce leelilke
poets f.; avoir une —e figure er gemeen uitzien;
de —e mine met een gemeen gezicht; elle est
—e de grap f. is zouteloos ou gemeen; trouverque
het verkeerd vinden dat; la trouver —e het
gemeen vinden; 2 (abstr.) slechte, kwade n.; 3 m.,
—e f. (pers.) slechte, booze m. & f., slechterik m.;
petite —e kleine ondeugd f.; 4 m. ruziemaker
m.; 5 adv. slecht, kwalijk; il fait — aujourd'hui
het is slecht weer vandaag; il fait — d'y aller
het is onvoorzichtig orn;er te gaan.
mauve 1 f. kaasjeskruid n., maluwe f.; 2 m. maluwkleur
f., licht paars n.; 3 adj. maluwkleurig,T
mauviette f. (vette) leeuwerik m. [licht paars.
mauvis m. 1 kuifleeuwerik m.; 2 rosse lijster,T
Maxence m. Maxentius m. [koperwiek f.
maxillaire [1-1] 1 adj. kake-, kinnebaks-; 2 m. kakebeen
n. [rnètre à -- maximum-thermometer m.
maxima m. p1. grootste waarden f. pl. ; therrrto- 1
1 . maxime f. 1 stelregel m.; 2 (mus.) langste ^
2. Maxi me m. Maximus m. [noot, maxima f.
Maximien In. Maximianus m.
Maximlilen m. Maximiliaan in.
maximum [om'] m. T maximum n. : 1 hoogste
bedrag n.; 2 (marchandise) hoogste prijs m.;
3 hoogste graad m., hoogste n.; 4 adj. tarif
— hoogste prijstarief n.
Mayence f. Mentz. Mainz n.
mayonnaise f. i slasaus, mayonnaise f.; — de
homard mayonnaise met kreeft; 2 (fig.) mengelmoes
n., saus f.
Mazagran m. 1 Mazagran n.; 2 m— glas n.
koffie (met selterswater en likeur), mazagran n.
mazettef. 1 knol m.; 2(fig.) kruk, stumper rn.; 3
(exclam.) drommels!
mazurka f. mazurka f.
mazurker v. tr. de mazurka dansen.
mazurkiste m. mazurkadanser m. [hier ben ik.
me pron. mij, me; aan mij, van mij; — voici;
med-culpa m. med culpa' n., schuldbekentenis f.
Méandre m. 1 Meander, Boeioek-Meinder m.; 2
m— bocht, kronkeling f.; 3 (fig.) kronkelpad n.
méandrique adj. kronkelend; route — kronkel-#
méat m. gang, buis f. [pad n.
mécanicien 1 adj. (cone) werktuigkundig; ouvrier
-- werktuigmaker in.; 2 m. werktuigkundige,
machinist m.
1. mácanique adj. 1 werktuigkundig, mechanisch,
machinaal; presse — snelpers; boulangerie
— 1 kneedmachine, 2 machinale
bakkerij f.; 2 werktuiglijk; 3 handwerkmatig;
arts —s 1 handwerken, 2 kunstambachten n. pi.
2. mécanique f. 1 werktuigkunde, mechanica f.;
2 werk, samenstel n.; 3 samenstelling, ineenzetting,
inrichting f.; 4 werktuig n., machine f.; à la
-- op ou met de machine; 5 (objet) tuig, ding n.
mécaniser v. tr. 1 werktuiglijk maken; tot een
werktuig maken; 2 in beweging zetten, doen werken;
3 bewerken; 4 kwellen, zenuwachtig maken.
mécanisme m. 1 samenstel, 'raderwerk n.; —
moteur drijfwerk n.; 2 werktuiglijke n.; avoir un
bon -- een handige vaardigheid hebben; 3 (théorie)
mecanisme n.
Mácène m. T Mecenas in.
méchamment adv. uit boosheid, boosaardig.
méchanceté f. 1 (abstr.) boosheid, boosaardigheid
f.; 2 ondeugendheid, stoutheid f.; 3 (concr.) boosheid;
booze daad f.; boosaardig woord n.; guiterij f.
1. méchant adj. 1 (avant ou après le subst.)
boos, boosaardig, snood, slecht; -- homme boos
ou slecht mensch; homme — kwaadsprekend
mensch m.; —e mine gemeen uitzicht; mine —e
boosaardig uitzicht n.; —e langue kwade tong f.;
vers —s booze ou bijtende verzen n. pl.; 2 (iron.,
enfant) ondeugend, stout; vous êtes bien -- de
het is zeer ondeugend van u te; 3 (avant Ie subst.)
armzalig, ellendig, erbarmelijk, slecht; — poète
armzalig dichter m.;-- s vers ellendige verzen n.pl.
2. méchant m. booze, slechte, booswicht m.;
méchante — 340 — méditer
faire Ie — kwaad zijn, op zijn poot spelen; a -
- et demi slim tegen slim.
méchante f. booze vrouw, kwade vrouw f.
inéche f. 1 (chandelle, lampe) pit f., lemmet n.,
wiek f.; (lampe, aussi) kous f.; 2 (pour canon ou
mine ou tonneau) lont f.; et -- en nog wat er bij,
met een staartje; fusil à — lontroer n.; 3 (fig.)
middel n.; il n'y a pas — er is geen middel; 4
(plaie) wiek f., pluksel n.; 5 bundel m. vlas; — de
graissage smeerwiek; 6 zweepsnoer n., slag m.; 7
(corde) hart n., pit f.; 8 (cheveux) lok f.; 9 (mar.)
staander m.; 10 (vilebrequin, tire-bouchon etc.)
boor f., boorijzer n.; (spéct) lepelboor f.; (rabot)
schaafmes n., schaafbeitel m.
mécher v. tr. zwavelen.
Mecklembourg 111. Mecklemburg n.
mecklembourgeois 1 adj. Mecklemburgsch; 2 m.
M— Mecklemburger m.
mécompte m. (déception) misrekening f.; (erreur)
vergissing f.; (déficit) tekort n.; trouver
un -- een misrekening ondervinden, bedrogen
uitkomen. [intr. (horl.) verkeerd slaan.
mécompter 1 v. tr. : se — zich misrekenen; 2 v.4
méconium [om'] in. 1 papaversap n.; 2 (méd.)
kinderpek n.; 3 (zoo.) roode druppels m. pl.
méconnaissabie adj. onkenbaar.
méconnaissance f. 1 niet-erkennen n.; 2 misrekening
f.; 3 ontkenning f.; 4 onerkentelijkheid f.
méeonnnissant adj. 1 miskennend; 2 onerkentelijk.
méeonnztre v. tr. 1 niet kennen, niet meer her-
-kennen; niet meer willen kennen, verloochenen; 2
miskennen; 3 ontkennen, loochenen; 4 se — zich
niet meer kennen. [(over), spijtig (over).
mécontent adj. ontevreden (over), misnoegd 1
méeontentement m. ontevredenheid f., misnoegen
n.
mécontenter v. tr. ontevreden ou misnoegd maken;
ongenoegen geven aan; se — (soi-même) on-^
Mecque f. : la — Mekka n. [tevreden worden.
mécréant adj. ongeloovig. [ongeloovig zijn.
mécroire 1 v. tr. & intr. niet gelooven; 2 v. intra
médaille f. 1 penning m., medaille f.; 2 gedenkpenning;
(prix) eerepenning m.
médailié 1 adj. met een medaille vereerd ou (prix)
bekroond; 2 m. gemedailleerde m. [(aan) .
médailler v. tr. een medaille vereeren ou gevend
médaillier m. 1 muntkast f.; 2 muntkabinet n.
médailliste m. muntenkenner, muntenliefhebber^
médaillon m. T medaillon n. [m.
Médard m. Medardus m.; saint — grand pleurard
als 't op Sint-Medarcis i egent, dan regent
het zes weken lang. [m. M— Mediër m.
mède 1 adj. & (langue) m. Medisch adj. & n.; 21
médecin m. geneesheer, dokter m.; entre les
mains du — onder dokters handen.
médeeine f. 1 geneesmiddel n., artsenij f., medicijn
f.; Bontre la mort il n'y a point de — tegen
den dood is geen kruid gewassen; 2 (fig.) purgatie
f.; 3 (art) geneeskunde f.; étudier en ou la —
in de geneeskunde studeeren; la faculté de — de
geneeskundige faculteit f.
m édeci n er v. tr. 1 geneesmiddelen voorschrijven
ou toedienen aan; (irori.) vergeven; 2 se ---- ge-t
Médée f. Medea f. [neesmiddelen innemen..
madial adj. .(...aux) middelste, binnen-; lettre
—e, son — binnenletter f., binnenklank m.
médian adj. middelste, middel-, binnen-; veine
—e middelader f.; consonne —e binnenmedeklinker
m.; ligne —e mediaanlijn f.
médiane f. 1 middelader ; 2 mediaanlijn f.
médianoche m. middernachtmaal n.
médianto f. middeltoon m., mediante f. [schots-.
médiastin 1 m. middelschot n.; 2 adj. middel-t
médiat adj., ement adv. 1 middellik; 2
(polit.) middelbaar. [bemiddelaar m.
médiateur 1 adj. (...trice) bemiddelend; 2 m4.
médiation f. 1 bemiddeling f.; 2 (astr.) middelstand
m.; 3 (psaume) halveering f.
médiatisation f. middelbaarmaking f.
médiatiser v. tr. middelbaar maken.
médical adj. (...aux) geneeskundig, medisch;
matière --e geneesmiddelleer f.
médicamentnl. geneesmiddel n. [artsenijkundig.
médicamentaire adj. geneesmiddelkundig, t
médicamenter v. tr. 1 (met geneesmiddelen)
behandelen; (fig.) behandelen, onder handen
nemen; 2 se — geneesmiddelen innemen.
médicamenteux adj. (...euse) geneeskrachtig..
médication f. 1 geneeswijze f.; 2 toediening f.
(van artsenijen); 3 werking f. (der artsen(jer^).
médicinal ad). (....aux) 1 geneeskrachtig; 2 van
de geneesmiddelen; jour — medicijndag m.
Medicis m. Medici m.; Catherine de — Katha-T
Médie f. : la — Medië n. [rina van Medici.
médiéval (...aux), ...vique adj. middeleeuwsch.
médiéviste 1 adj. middeleeuwenkundig; 2 m.
middeleeuwenkundige m.
médiocre adj. middelmatig. [niet veel.
méd1ocrement adv. middelmatig, tamelijk; — det
médiocrité f. 1 middelmatigheid f.; (bonne part)
middelmaatf.; être d'une grande— een zeermiddelmatig
verstand hebben; 2 middelstand m.; 3
middelmatige geest m., middelmatig verstand n.
médionner v. tr. een middelmaat nemen (voor),
een overslag maken (van), een slag slaan (in).
médique adj. Medisch. . [maken.
médire v. intr. : — de kwaadspreken van, slecht-t
médisance f. kwaadsprekendheid f., achterklap m.
médisant 1 adj. kwaadsprekend; 2 m. kwaadspreker
m., lastertong f.; 3 f. —e kwaadspreekster,
lastertong f. [denkend, afgetrokken.
méditatif adj. (...i ) bespiegelend; (air) na-t
méditation f. 1 overdenking, overpeinzing f.; 2
(relig. & titre de livre) overweging, meditatie f.
méditer v. tr. 1 (penser) overdenken, overpeinzen,
overwegen; (auteur) bepeinzen; — sur nadenken
over; 2 (examiner, relig.) overwegen; 3 (préparer)
denken aan, peinzen aan, zinnen op, beramen; —
de er aan denken om te, van zins zijn om te.
néditerrané --- 341 — mer br-e
itéditerrané adj. binnenlandsch; une mer —e
F?n binnenzee f.; la mer M—e de Middellandsche^
léditerranée f. Middellandsche Zee f. [Zee f.
iéditerrarféen adj. ( 'ne) 1 binnenlandsch; 2
an de Middellandsche Zee.
nédium [om'] m. T medium n.: 1 middelweg m.;
(mus.) middelstem f.; 3 (phys.) middelstof f.; 4
;p:irit.) tusschenpersoon m.; 5 (log.) opwerping f.
nédius [S'] :n. middelste vinger, lange vinger m.
nédullaire 1 adj. mergachtig, merg-; artère, subtance
— mergslagader, ...stof f.; 2 f. mergslag-
Tder f., 3 f. mergvlies n.
nédulle f. (hout)merg n.
tédulleux adj. (...euse) merghoudend, merg-.
Méduse & m-- f. T Medusa & medu sa f.; tête
re — Medu sahoofd n.
^néduser v. tr. van schrik doen verstijven ou verteenen,
doen dood blijven. [ting f.
;neeting [mi-tin'g'] m. volksvergadering, mee-t
!néfaire v. tr. 1 misdoen, kwaad doen; 2 verkeerd
néfait m. misdaad, wandaad f. [doen.
néfiance f. wantrouwen n., argwaan m.; être
m — gewantrouwd worden.
néfiant adj. _ wantrouwig, argwanend.
méfier v. tr. & se — (de) wantrouwen; se -- que
Lermoeden dat, bevreesd zijn dat.
négalithique adj. uit reuzensteenen, reuzenstee:-.
négalocéphale 1 adj. groothoofdig; 2 m. groot-t
tégalomanie f. grootheidswaanzin m. [kop m.
négalosaure [s] m. reuzenhagedis f.
iégarde. f. onachtzaamheid, onoplettendheid f.
Mégaride f. : la — Megaris n. lui.
négathère, ...thérium [om'] m. reuzenluiaard t
Vlégère f. 1 Megera f.; 2 m— (fig.) helleveeg f.; 3
zoo.) megera f. [en — zeemtouwen.
Inégie f. zeemtouwen n., zeemtouwerij f.; passen
négi(sse)r v. tr. zeemtouwen, witlooien; ...ssé^
jnégisserie f. zeemtouwerij f. [witgaar.
rnégissier m. zeemtouwer m.
^négo(t) m. (sigaren)stompje n.
neilleur adj. & adv. 1 beter; de —e heure vroe-
;er; rien de — niets beters; il fait — het is beter,
temps) het is beter we(d)er; devenir, rendre —
herbeteren; 2 (avec l'art. déf. ou un poss.) beste;
1-non — ami mijn beste vriend; du — de son áme
pu coeur van ganscher harte; bon entre les —s
fte beste uit de besten; la —e partie het grootste
Heel; le — de l'affaire (iron.) het mooiste van de
1,aak; le plus tot sera le — hoe eerder) hoe beter
pu liever. [de slecht oordeelen over.
jméjuger v. tr. & intr. verkeerd beoordeelen; — 1
^néiampyre m. zwartkoren n.; — des charnps
(vilde weit f. [geestigheid, zwaarmoedigheid f.
!nélaneolie f. zwartgalligheid, (fig., aussi) droef-t
hnélancoiique adj. zwartgallig, (fig., aussi) droefgeestig,
zwaarmoedig.
Méianésie f.: la — Melanesië n. [Melanesiër m.
mélanésien adj. ( ene) 1 Melanesisch; 2 m. M—t
mélange m. 1 mengen n., (ver)menging f.; (vin)
I'ersnijden n.; (cartes) schudden, versteken;
(dominos) schudden n.; (races) menging, krui..
sing f.; règle de — regel in. van vermenging; 2
mengsel n.; sans — onvermengd; 3 (fig.) mengsel,
mengelmoes, samenraapsel n.; (litt.) —s
mengelingen f. pl., mengelwerk n.; (catal.) varia
f.; — poétiques mengeldichten n. pl.
mélanger v. tr. mengen, vermengen, 'ondereenmengen;
(vin) versnijden; (races) mengen,
kruisen. [— (fig.) in de pekel.
mélasse f. suikerstroop, winkelstroop f.; dans lal
mêié m. half en half n.
mêiée f. 1 handgemeenschap, treffen n.; 2 vechtpartij,
kloppartij f., bakkeleitje n.; ruzie f.; 3
(fig.) gewoel, gedrang n.; (intérêts) botsing f.
méler v. tr. 1 mengen, vermengen, dooreenmengen,
ondereendoen; (vin) versnijden; (races) (ver)-
men gen, kruisen; — à mengen met, paren aan;
— dans mengen in, (impliquer) wikkelen in, betrekken
in; 2 (déranger) ondereenmengen, verwarren,
in de war brengen ou maken; — une serrure
een slot verdraaien; — les cartes de kaarten
schudden ou wasschen, (fig.) het spel verwarren;
3 se — 1 zich vermengen, 2 zich verwarren, in de
war (ge)raken, 3 (s'apparenter) zich vermaagschappen,
(se croiser) zich mengen, zich kruisen,
4 handgemeen worden; sc — à zich mengen in; se
— dans zich mengen in ou onder; se — de zich
bemoeien met, zich inlaten met, zich aantrekken;
dequoi se mêle-t-il?waar brmeeit lij zich mee 2
mélèze m. lorkeboom m.
mélilot m. honigklaver f. [melzoo f.
méli-méla, méii-mélo i. mengelmoes n., rom-t
mélinite f. meliniet n. [melissewater n.
mélisse f. bijenkruid, citroenkruid n.; eau de --^
mellifère adj. honiggevend.
melliflu adj. honigrijk; (fig.) honigzoet.
mellite 1 adj. honiggevend; 2 m, honigsap n.; 3
m. honiggevend insect n. [honigdas m.
mellivore 1 adj. honigetend; 2 m. honigvreter,1
mélodie f. 1 zangwijze f.; 2 koorzang ni.; 3
(fig.) zangerigheid f.
mélodieusement adv. -= mélodieux.
mélodieux adj. (...euse) zangerig.
mélodique adj. zangerig, melodisch. [zetter m.
mélodiste m.l zangtoonzetter; 2 zangerige toon-t
mélodramatique adj. melodramatisch.
mélbdramaturge m. melodramenschrijver tri.
mélodrame m. 1 zangspel n.; 2 (fig.) spectakelstuk
n., draak m.; héros de — theaterheld m.; 3
(mus.) melodr-^ma n. [minnaar m.
mélomane 1 adj. muziekminnend; 2 m..muziek-t
mélomanie f. muziekdolheid f.
meton m. 1 meloen m.; 2 (chapeau) — bolhoed m.
melongène, mélongène f. eierplant f.
melonnière f. meloenbed, meloenbak m.
mélopée f. melopee, zangspraak f.
mémarchure f. misstap m., verstuiking f.
membrane f. vlies n.
membraneux adj. (...euse) vliezig, vliesachtig.
membre m. 1 lid (pl. leden), lidmaat m. (pl. lederneiiiibré
-- 342 -- wener
maten); 2 (partie) lid, deel n.; 3 (assoc.) lid, medelid
n.; (relig.) lidmaat m. & f. (pl. lidmaten).
membré adj. geleed; bien, forternent — goed,;
•mombra adj. zwaar geleed. [sterk geleed.
membrure f. 1 (gezamenlijke) leden n. pl.; 2 (paneel)
raam n.; 3 (hout)vaam rn.; 4 eiken deel f.; 5
(mar.) inhout n.
mmême 1 adj. & pron. (après un subst. ou un
,pron,) zelf; cela -- dit zelf, juist dit, deze zaak
zelf; blagueur tol- -- jij zelf een opsnijer; 2
(après un art. ou adj. déterrn.) zelfde; la, une,
nette-- chose dezelfde, een zelfde, deze zelfde zaak;
3 adv. zelfs, ja, juist; aujourd'hui -- vandaag
.nog; pas -- zelfs niet, niet eens; quand — 1
<conj.) zelfs als, zelfs wanneer, 2 (loc. adv.) in
.ieder geval, toch, 3 (exclam.) al ware 't ook zoo,
'.t is gelijk; 4 subst. in. hetzelfde; cela revient au
-- dat komt op hetzelfde neer; boire à -- le seau
,uit den emmer zelf ou rechtstreeks uit den emmer
ou zoo maar uit den emmer drinken; mettre
•ou laisser à -- de in staat stellen om te; être
á -- de (action) in staat zijn om te, (chose) bij
de hand hebben, kunnen aan, zoo maar voor het
grijpen hebben; a -- que zoodra; faire au —
,beetnemen; de --- evenzoo; tout de -- 1 juist
evenzoo, 2 (loc. adv.) toch, 3 (exclam.) is 't
.mogelijk! de -- que evenals, zooals; il en est de
--- de lui het is bij hem hetzelfde (geval); du —
van hetzelfde.
f i n ement adv. 1 zelfs, vooral; 2 eveneens, ook
zoo.
In é fl1 ento m. 1 herinneringsteeken; herinnerings-
.briejJe; aanteekenboekje n.; 2 (rnesse) memento
.n., gedachtenis f., aandenken n.
t . mémoire f. 1 (faculté) geheugen n.; de -- uit
,het hoofd; si j'ai bonne — als ik mij wel herinner,
als ik wel onthouden heb; 2 (souvenir) herinnering
f.; (souvenir laissé par qq. ou qc.) gedach-
.tenis f..; (souvenir gardé par la postérité) aandenken
n.; digne de -- gedenkwaardig; de bienbeureuse,
glorieuse — zaliger, roemwaardiger
.gedachtenis f.; de — d'hommé bij menschenge-
.heugen is f.; à la -- de, en --- de ter gedachtenis
van; pour — ter herinnering, voor memorie; 3
(myth.) M— Geheugen n., Roem rn., Mnemosyne
f.
2. mémoire rn. 1 (exposé) opstel n., memorie
f.; 2 (compte) opgave, rekening f.; 3 (dissert.)
verhandeling f.; 4 —s gedenkschriften, gedenkboeken
n. pl.
anémorabie adj. gedenkwaardig, merkwaardig.
mémorandurn [om'] m. 1 gedenkboek n.; 2 aanteekenboekje,
memorieboekje n.
mémoratif adj. (....ive) gedachtig, indachtig.
méniorial 1 adj. (...aux) herinnerend, gedenk-;
,2 ni. gedenkschrift, gedenkboek n.; aanteekenkladboek
n.; 3 (relig.) gedachtenis f.; gedenksteen,
m.; gedenkteeken n. [n.
menace f. bedreiging f., (en paroles) dreigementt
menacer v. tr. dreigen; (immin..) bedreigen; ---
de dreigen met, (inf.) dreigen te; — ruine dreigen
in te vallen.
ménage m. 1 huishouden n., huishouding f.;
bière de — tafelbier n.; pain de — 1 huisbakken
brood, 2 keukenbrood n.; savon de — huishoudzeep
f.; objet de — huiszaak f.; querelle de —
huiselijke twist m.; faire Ie — het huishouden
doen, (jeu) wasschen; faire des —s uit werken
gaan; mettre en -- in een huishouden zetten; se
mettre en —, monter un — een huishouden
opzetten ou beginnen; ijs font bon — zij huizen
goed met elkander; 2 zuinigheid f.; vivre de —
zuinig huishouden; 3 omzichtigheid, behoedzaamheid
f.
ménagement m. i leiding f.; behandeling f.; 2
huishouding f.; 3 omzichtigheid, behoedzaamheid,
verschooning f.; avoir des ---s pour, prendre des
—s is l'égard de omzichtig handelen met, omzichtig
behandelen.
1. ménager v. tr. 1 behandelen, schikken, beredderen,
regelen, leiden; (maison) besturen; (argent,
biens) beheeren; 2 verzorgen, waarnemen; 3 voorzichtig
zijn met, ontzien; -- sa santé zijn gezondheid
ontzien; ménagez vos termes pas op uw
woorden; 4 zuinig omgaan met, zuinig zijn met,
sparen; -- son temps zuinig met zijn tijd zijn; —
ses pas, ses paroles zijn stappen, zijn woorden
sparen; 5 sparen, verschoonen, ontzien; ne me
ménagez pas spaar me niet; 6 voorbehouden, bewaren,
besparen; — une surprise een verrassing
voorbehouden ou bereiden; 7 bewerken, uitwerken;
bezorgen, tot stand brengen; 8 weten aan te brengen,
aanbrengen; — que trachten ou zorgen ou
maken dat; — de zoeken te; 9 se — ('se compl.
dir.) 1 zich in acht nemen, zich ontzien, 2 zich
voorzichtig gedragen, 3 elkander ontzien ou verschoonen;
10 se -- (se compl. indir.) (voor zich)
sparen, zich voorbehouden.
2. ménager 1 adj. (... ère) zuinig, spaarzaam
(met); 2 m. huishouder m.; 3 spaarzaam man m.
menagère f. 1 huishoudster f. ; 2 huistoestel n.
& m. ; (spéct) messenbakje n.; keukenkachel f.
ménagerie f. 1 diergaarde f.; 2 (fig.) kippenhok n.
mendiant 1 adj. bedelend; rnoine --- bedelmonnik
rn.; 2 m. bedelaar, schooier m.; les quatre —s 1
de vier bedelorden f. pl., 2 studentenhaver f.
mendiante f. bedelares, schooister f.
mendieité f. 1 bedelarij f.; reduire à la — tot den
bedelstaf brengen; 2 bedelvolk n., bedelaars m.
pl.; dépót de -- bedelaarswerkhuis n.
mandier v. tr. bedelen (om); — sa vie (om) zijn
brood bedelen; -- l'assistance de hulp afbedelen.
meneau m. ( max) vensterkruis n.
ménechme [k] m. dubbelganger m.
menée f. 1 leiding f.; 2 streek m., heimelijke list,
kuiperij f., kunstgreep m.; 3 (gibier) spoor n.
menerv. tr. 1 leiden, brengen, voeren, doen gaan;
--- au eombat in den strijd voeren; -- la bande
de bende ou den hoop aanvoeren; cela ne mène a
rien dat leidt tot niets; sela ne le mènera pas
nénestrel - 343 - Vtereure
bin dat zal hem niet ver brengen; — à bien tot
en goed einde brengen; n'en pas — large zich
til houden; 2 leiden, sturen; mennen; — une
igne een lijn richten ou trekken; 3 leiden,
edrijven; la — douce et joyeuse een aan-
,enaam en vroolijk leventje leiden; — grand
)ruit (de) een groot geraas ou groot levens
nénestrel m. meistreel m. [maken (over).
nénétrier rn. vedelaar, speelman in.
neneur m. 1 (ge)leider; voerman; drijver m.; 2
fig.) leider, menner, aanvoerder; belhamel, rad-t
neneuse f. (ge)leidster f. [draaier m.
nenhir m, menhir, druïdensteen ni.
Vlenin m. Meenen n.
néninge f. hersenvlies n.
néningite f. hersenvliesontsteking f.
neninois adj. 1 Meenensch; 2 m. M— Meene-;
nénisque m. T halvemaan f. [naar m.
nénologe m. 1 verhandeling f. over de maanden;
martelarenkalender m.
Mnenotte f. 1 handboei f., paternoster n.; 2 hand-
'atsel n.; 3 handje n.
eense f. tafel f., disch m.
nensonge m. 1 leugen f.; 2 bedrog n.; qui dit
:onge dit — droomen is bedrog. [bedrieglijk.
nensonger adj., ...èrement adv. leugenachtig;l
nensuel adj. (' Ie) maandelijksch, maand-.
rensuellement adv. maandelijks.
eental adj. (...aux) 1 geestelijk, geest-; 2 in den
geest, innerlijk; oraison, restriction —e innerijk
gebed, voorbehoud; calcul — hoofdrekenen
1. [uit het hoofd.
mentalement adv. 1 in gedachten; 2 (calculer)t
nenterie f. leugentje n., onwaarheid f.
!nenteur 1 adj. (...euse) leugenachtig; 2 m. leu-
;enaar m.; qui dit—ditvoleurwie liegt diesteelt.
menteuse f. leugenaarster f. [muntje n.
menthe f. munt, ment f.; pastille de — peper- 1
mention f. melding f., gewag n.; — honorable
eervolle vermelding f. [den.
mentionner v. tr. vermelden; (faire savoir) mel-t
mentir v. intr. liegen; — k sa conscience tegen
zijn beter weten in spreken; faire — leugenachtig
maken, logenstraffen; se — zich zelf ou elkander
beliegen; il en a menti dat heeft hij gelogen.
menton-f. 1 kin f.; jusqu'au — tot aan de keel,
tot hier; 2 (cheval) kinkettinggroef f.
mentonnet m. haak m.; (clavette) duim ni., pin f.
mentonnière f. 1 kinband, kinketting m.; 2 kin-^
Mentor & m— m. Mentor & m— m. [verband n.
1. menu adj. & adv. 1 klein; — bétail kleinvee
.; —s produits kleingoed n.; —e monnaie kleineld
n.; —s plaisirs uitspanningen; argent pour
es —s plaisirs zakgeld n.; —s propos praatjes n.
pl., gekout, gekeuvel n.; —s suffrages 1 kleine bijvalletjes,
2 korte gebeden n. pl.; — peuple kleine
ou mindere man m.; 2 trotter — met kleine stapes
loopen; `3 fijn, dun; — charbon, —e houille
gruis n.; hacher — fijnhakken, (fig.) tot moes
hakken.
2. menu In. t gruis n..;, 2 klein linnengoed n.;
(comm., bouch.) kleingoed n.; 3 (fig.) kleinigheid
f.; le — d'une chose het fijne van de zaak; par le
— in 't kleine, (compter) stuk voor stuk, (raconter)
in al zijn bijzonderheden; 4 (table) spijskaart
f.; gerechten n. pl; — exquis uitgelezen
gerechten.
menuaille f. 1 kleingeld, kleutergeld n.; 2 uitschot,
grut n.; 3 kleinigheden, vodderijen f. pl.
menuet m. I (danse)menuetf.; 2(mus.)menuette f'.
menuiser v. tr. & intr. 1 schrijnwerken; 2 klein
snijden ou hakken; 3 verminderen, verkleinen.
menuiserie f. 1 schrijnwerk n.;. 2 schrijnwerkerij
f.; 3 (en én.) kleinwerk n.
men-uisier m. schrijnwerker, huistimmerman m._
méphitique adj. 1 koolzuur; acide— koolstofzuur
n.; 2 verstikkend, verpestend; air — stiklucht f.
méphitisme m. stiklucht f.; verpestende stank m.
méplat 1 adj.halfvlak; (solive) meer dik dan breed;
2 m. halfvlak n.; 3 meer dikke dan breede balk m.
méprendre v. intr. : se —(â)zich vergissen (in),
het mishebben (in).
mépris m. 1 te lage prijs m., geringschatting f.;
au — de ten spijt van, trots; 2 (fig.) verachting,
versmading f., verachten, versmaden n.
méprisable adj. verachtelijk. [gissing..
méprise f. vergissing, dwaling f.; par — bij ver-t
mépriser V. tr. 1 geringschatten; 2 belasteren; 3.
verachten, minachten, versmaden.
mer f. T zee f., (mar.) water n.; port de — zeehaven
f.; — de glace ijszee; (homme, illusion) à
la — overboord, verloren; par — et par terre te
water en te land; Mariakerke-sur-Mer Mariakerke-
aan-Zee n.; mettre à la -- te water laten,
(canot) in zee strijken,- se mettre en —, prendre
la — in zee steken..
mercantile adj, koopmanschappelijk, handels-,.
koopmans-; esprit — = mercantilisme.
mercantilisme m.handelsgeest, koopmansgeest m.
mercenaire 1 adj. gehuurd, om loon, huur-, loon-;
(fig.) baatzuchtig, veil; troupes —s huurtroepen
m. pl.; áme — veile ziel f.; 2 rn. huurling;
(fig.) loondienaar, loonslaaf rn,
mereenairement adv. om geld, baatzuchtig. [ru.
mercerie f. 1 kramerij f.;. 2 garen- en bandwinkel
1. merci f. 1 gunst f.; Dieu — door Gods gunst,.
God zij dank,. Goddank; 2 believen n., willekeur,
genade f.; etre à la — de van de willekeur afhangen
van; à la — des flats ten prooi der golven,een
speelbal der baren; 3 barmhartigheid, genade f.;
prendre ou reeevoir It — in genade aannemen;
sans — zonder genade, tot het uiterste.
2. merel m.. 1 dank m., bedankje n.; 2 (exclam.).
dank u ! dank jet (pour refuser) wel bedankt!'
grand —, bien — hartelijk dank!
mercier m. (mars)kramer m..
mercière f. 1 rondventster; 2 garen- en band-4
mereredi m. Woensdag m. [verkoopster f.
Mercure m. 1 (myth.., astr., revue) Mercurius
m.; 2 m— (chim. & méd.) kwik(zilver) n.
mercuriale -- 344 — mess
mercuriale f. 1 Woensdagsche zitting f.; 2 opening(
sdag m,) (van het Parlement); 3 openingsrede
f.; 4 (fig.) berisping, bestraffing f.; 5 prijslijst
f., prijzen m. pi. der waren; 6 bingelkruid n.
mercuriel adj.( le) 1 kwikachtig; kwik-; frietion
--- le kwikzalf f.; 2 gelijk kwik, levendig als kwik.
merdaille f. 1 (enfants) keutels m. pl., keuteljacht
f.; 2 strontjongens m. pl., strontvolk n.
merde f. 1 stront, drek; kak m.; il y a de la — au
baton er is kak aan den knikker; 2 (fig.) flapdrol
m.; 3 (exclam.) schijt!
merdeux 1 adj. (...euse) met drek, bescheten;
eest un baton — het is een knikker met kak;
2 m. strontvent m.
m ère f. T & I moeder f., (anim. & ehoses, éruptions)
moer f.; la — (apostr.) moeder, moedertje; 2
--- abeille (bijen)koningin f.; — aux écus geldheks
f.; — goutte voorloop ni.; — laine kernwol f.;
— patrie moederland n.; — perle parelmoeder; —
des perles parelmoer n.; — de vinaigre azijnmoer;
3 branche — moedertak m.; eau — moederloog f.;
idée — grondgedachte f.; langue — grondtaal f.;
maison — moederhuis n.; reine — koninginmoeder;
eest bien l'enfant de sa — hij is geheel
zijn moeder.
méridien 1 adj. (' ne) middag-; hauteur, ligne
—ne middaghoogte, ...lijn f.; lunette —ne meridiaankijker
m.; 2 m. middaglijn f., meridiaan m.
méridienne f. 1 middaglijn f.; 2 middagbloem f.;
3 dutje, uiltje n.; faire sa — een uiltje vangen.
méridional 1 adj. (...aux) zuidelijk, zuider-,
zuid-; distance —e meridiaansafstand m.; 2 rn.
meringue f. eiwitkoekje n. [zuidlander ni.
mérinos [s'] m. 1 merinos n.; fil, laine de—merinosgaren
n., merinoswol f.; 2 (fig.) (stinkende)
merise f. zoete kers, vogelkers f. [bok m.
merisier m.zoete-kerseboom m.; en (bois de) —
weichselhouten. [van waarde.
méritant adj. (personne) verdienstelijk; (chose)l
mérite m. 1 verdienste f., (chose) waarde f.; se
faire un — de zich tot een verdienste aanrekenen;
2 (action) verdienstelijkheid f.; M— agricole
orde f. van Landbouwverdienste.
mériter v. tr. & intr. 1 (gagner) verdienen; 2 verdienen,
waard(ig)zijn; toute peine mérite salaire
alle arbeid ou werkman is zijn loon waard; bien
— de zich zeer verdienstelijk maken jegens; 3
— qc. à qq. iem. iets verschaffen ou doen verwerven;
4 (avoir besoin de) vereischen, verdienen.
méritoire adj. verdienstelijk.
merlan m. wijting m.; — jaune gul f.; — noir
koolvisch m.; faire des yeux de — frit kijken als
een gebakken haring.
merle m. 1 (ois.) merel, meerle f.; — voyageur
treklijster f.; siffler -comme un — zingen als een
lijster; jaser comme un — snappen als een ekster;
franc comme un — zoo stout als een ekster; 2
(fig.) vogel m.; fin — slimme vogel; beau — mooie
kwast m.; — blanc witte raaf f.; vilain — leelijke
aap M.
merlin m. 1 kloofbijl; 2 (boucher) kolbijl f.;
(mar,) marling, marlijn f.
merlon m. (muur)tinne f.
merluche f. 1 stokvisch m.; 2 wijfjesmerel f.
mérovingien 1 adj. (-D ne) Merovingisch, ME
wingsch; 2 m. M— Merovinger, Merwinger i
merrain in. wagenschot; (toon.) duighout n.
merveille f. 1 wonder, wonderwerk n.; faire -
1 wonderen doen, 2 verwondering verwekke
crier — het voor een wonder uitgeven; promett
monts et —s gouden bergen beloven; à — wo
derwel, wonderschoon; 2 enfant —, homme
wonderkind n., wondermenseh m.
merveilleusement adv. _-= mervellleux.
merveilleux 1 adj. (...euse) (extraord.) wo
derlijk, wonderbaar; (frappant) verwonderlij
2 m. (abstr.) wonderbare, wonderlijke n.; 3 (p(
sonne) zonderling m., modeheertje n.; ...euse
zonderlinge f., modepopje n.
mésaise f. onbehaaglijkheid f., ongemak n.
mésalliance f. mishuwelijk n.
mésallier v. tr. & se — beneden zijn stand tro
wen, (fig.) zich verlagen, zich vergooien.
mésange f. mees f.; — bleue pimpelmees;
brulée ou charbonnière ou à t@te noire koolmei
m ésa n gette f. meezenkn i p, vogelknip f.
mésarriver v. intr. kwalijk gaan, verkeerd u'
vallen, slecht afloopen (met) .
mésaventure f. ongeval n.; (iron.) slechte grap
mésentère rn. darmscheel n.
mésentérique adj. darmscheel-; glande— darrr
mésestime f. minachting f. [scheelklier
mésestimer v. tr. 1 te laag schatten; 2 (fig.) g
ringschatten, minachten; se faire — alle achtin
mnésintelligence f. oneenigheid f. [verliezer
mésinterpréter v. tr. verkeerd uitleggen, miso
vatten. [aansch; 2 m. mesmeriaan t
mesmérien ('ne), ...rique 1 adj. Mesmeri•
mesmérisme m. mesmerisme, dierlijk magnm
mésocarpe m. middelvlies n. [tisme
mésoffrir v. tr. te weinig bieden (voor).
Mésopotamie f. : la — Mesopotamië n.
mésopotamien 1 adj. (cnne) Mesopotamisc
(fig.) tusschen twee stroomen; 2 m. M— Mes
potamiër m. [2 kleingeeste,
mesquin adj. T bekrompen : 1 armoedig, karig
mesquinerie f. T bekrompenheid : 1 armoedi,
heid, karigheid f.; 2 kleingeestigheid f.
mess m: officierstafel f.
message m. boodschap, zending f.
nTessager m. 1 bode, boodschapper m.; — de ma
heur ongeluksbode; 2 voorbode, m.; 3 bode, pos
wagen m., trekschuit f. [voorbode
messagère f. 1 bode, bodin, boodschapster f.;
messagerie f. 1 bodeschap n.; 2 vervoerdienst m
—s maritimeslzeevaartdienst; voyager par la -
met den postwagen ou de diligence reizen; 3 vei
voerkantoor n.; 4 (chem. de fer) goedenvervoer n
petites —s dienst m. der kleine pakketten.
messe f. T mis f.; — funèbre zielmis; — chanté
^esséance — 34,5 — méthodisme
ragende mis; petite — gelezen mis; première —
oegmis; aller à (la) — naar de mis ou kerk gaan;
re à la —T in de mis ou kerk zijn; venir de la —
t de mis ou kerk komen; dire la — de mis lezen;
lébrer la — de mis doen; il ne va ni à — ni à
•êche hij gaat naar kerk noch naar kluis. [f.
esséance f. onbetamelijkheid, onbehoorlijkheid)
^esséant adj. niet passend, onbetamelijk, onbelorlijk.
[betamen.
iesseoir v. intr. misstaan, niet passen, niet
,esser m. Mijnheer rn.; —lou p, gasterMijnheer;
, esslanique adj. messianisch. [de wolf, de buik.
essidor nl. oogstmaand f.
essie m. Messias m.
ess i n 1 adj. van Metz; 2 m. M— Metzenaar m.
essine f. Messina n.
essines f. Meesen n.
essire m. 1 edele heer m.; 2 (iron.)Mijnheer.
estre 1 m. meester m.; 2 (mar.) arbre de —
esurable adj. meetbaar. [groote mast rn.
iesurage m. meting f., meten n.
lesure f. T & 1 maat; 2 afmeting f.; 3 maatstaf
1.; 4 afstand m.; 5 gematigdheid f.; 6 maatregel
t.; — de capacité, de longueur, de superficie
^houdsmaat, lengtemaat,vlaktemaat; faire bonne
- een goede maat geven; avoir deux poids et
eux —s met twee maten meten; à — naar even-
?digheid; à — de naar mate van; à — que naar
!ate, naar gelang; à la— bij de maat; dans la —
u possible naar de mate van het mogelijke; en—
op de maat, 2 in staat; sans — 1 buitenmate,
itermate, 2 bovenmatig; sur — naar maat, op
!aat; prendre ses —s zijn maatregelen nemen.
tesuré adj. 1 gemeten; vers — metrisch vers n.;
(fig.) afgemeten; (pers.) gematigd, behoedzaam.
iesurer v. tr. 1 meten, afmeten, uitmeten (à =
iet); — ses paroles zijn woorden afmeten; 2
floopen; 3 se — 1 gemeten worden, 2 elkander
gieten; 4 se — avec zich meten met.
iesureur m. meter m. [gebruik maken van.
iésuser v. intr. : — de misbruiken, een slecht
iétabole f. omtetting f.; (méd.) ommekeer m.
iétaearpe m. middelhand f. [hands-.
létacarplen adj. ( ne) middelhandsch, middel-$
tétachronisme [k] m. vervroeging f.
iétagramme m. letterverwisseling f.
iétairie f. boerderij, pachthoeve; (hist.) meierij f.
iétal m. (... aux) metaal n.; — à canon, de cloche
anonspijs, klokspijs f.; que de métaux ! wat
en hoop metaal!
iétalepse f. verwisseling, metalepsis f.
iétallifère adj. metaalhoudend.
iétallique 1 adj. metaalachtig, metalen; éclat —
zetaalglans m.; plume , (ois.) metalen veder,
scrit.) stalen pen f.; réserve — metaaldekking f.;
aleur — klinkende waarde f.; monnaie — munt-
, iljet n.; Monts —s Ertsgebergte n.; 2 m. klinende
waarde f.; —s muntrenten, metallieken f. pl.
nétallisation f. T metalliseering f. : 1 metaalvor-
'zing; 2 metaalbewerking; 3dekking f.met metaal.
métalliser v. tr. 1 tot metaal maken; ...sé adi.
metalen; 2 met metaal overdekken; 3 se — tot
metaal worden. [taaldruk m.
métallographie f. 1 metaalbeschrijving f.; 2 me-1
métalloïde adj. metaalachtig.
métallurgie f. ertsbewerking, ertsnijverheid f.
métallurgique adj. ertsbewerkend; industrie,
marché — ertsnijverheid, ertsmarkt f.
métallurgiste m. ertsbewerker m. [ping f.
métamorphose f. gedaanteverwisseling,herschep-1
métamorphoser v. tr. veranderen (in), herscheppen
(in), omvormen (in); (absolt) van gedaante
veranderen; se — zich veranderen (in), (absol')
van gedaante verwisselen.
métaphore f. leenspreuk, metaphora, metaphoor
f., (en gén.) overdracht f.; par — overdrachtelijk.
métaphorique adj. 1 overdrachtelijk; 2 beeldrijk.
[rne taphrasis f.
métaphrase f. vereenvoudigende omschrijving,
métaphysicien m., ene f. bovennatuurkundige,
metaphzsicus m.
métaphysique 1 adj. bovennatuurkundig; (fig.)
bovenzinnelijk, afgetrokken, (eertitude) oogenschijnlijk;
2 f. bovennatuurkunde, metaphysicaf.
métaphysiquer 1 v. intr. zich in 't bovenzinnelijke
verdiepen; 2 te afgetrokken redeneeren; 3
v. tr. afgetrokken behandelen.
métaplasme m. letterverwisseling f.
métastase f. 1 (méd.) verplaatsing f.; 2 (litt.) telastlegging,
metastasis f.
métatarse m. middelvoet m. [verplaatsing f.
métath èse f. (klank)omzetting; (méd.) verzetting,1
métayage rn. (half) pacht f.
métayer n,. 1 halfwinner; 2 (en gén.) pachter m.
métayère f. pachteres f.
méteil m. masteluin n.; de — masteluinen; pain
de —masteluin(brood) n.
métempsyc(h)ose [k] f. zielsverhuizing f.
météore m. luchtverschijnsel, verheveling f.; --
aérien, aqueux luchtverheveling, waterverheveling.
météorique adj. meteorisch, lucht-, weer-; phénomène,
plante — luchtverschijnsel n., weerplant f.
météorisation f., ...risme m. trommelzucht f.
météoriser v. tr. opblazen, opzwellen.
météorologie f. weerkunde f.
météorologique adj. weerkundig.
météorologiste, •..Iogue m. weerkundige m.
métèque m. uitlander m.
1. méthode f. T methode f. : 1 weg m., (handel)-
wijze f.; 2 (méd.) geneeswijze f.; 3 (enseign.) leerwijze
f.; 4 regelmaat, stelselmatigheid f.; livre
sans — boek zonder stelselmatigheid; 5 (conduite)
wijze, manier f., stelsel n.; eest là sa — dat is zoo
zijn manier ou stelsel; 6 africhting, schoolsche ^
2. Méthode m. Methodius m.. [vorming f.
méthodique adj. T methodisch, stelselmatig :
1 regelmatig, ordelijk, (iron.) afgemeten; 2 (choses)
geleidelijk, geregeld.
méthodisme m. methodistendom n.
méthodiste -- 34,6 -- meulie
méthodiste 1 adj. methodistisch; 2 rn. T metho- $
méticuieusement adv. -- méticuleux. jdist m.
méticuleux adj. (...euse), angstvallig, beuzelachtig.
métieuiositéf. angstvalligheid, beuzelach-tigheid f.
métier m. 1 ambacht, handwerk n.; homme de --
ambachtsman m.;" corps de — ambacht, gild n.;
— de charpentier timmermansambacht; faire
apprendre un -- à op een ambacht doen; faire
un -- de eenhandwerk maken van; 2 beroep,
bedrijf n.; mon, son --- mijn, zijn vak n.; -- des
armes beroep der wapenen; soldat de —, beroepssoldaat
m.; homme du -- man van 't vak;- il est
du — hij is van 't vak; faire — de een bedrijf
maken van; faire un — de dupe met zick laten
sollen; avoir du — zijn vak kennen, vaardigheid
hebben; jouer un tour de son —, donner ou servir
un plat d'e son --- iets bakken van zijn maaksel;
trente-six --s et quarante malheurs twaalf
ambachten en dertien ongelukken; un -- de chien,
un chien de — een hondebaantje n.; à chacun son
—, les vaches seront bien gardées schoenmaker
blijf bij je leest; il nest pas de sot — ieder ambacht,
dat zijn meester loont, is goed; 3 (machine)
stoel m., getouw n.; — à tisser ou de tisserand
weefstoel, weefgetouw; fait au -- op 't getouw geweven;
avoir, mettre sur le — op 't getouw hebben,
zetten; 4 (jur.) nood m.; si — est desnoods;
5 (district) ambacht n.; -- de Furnes Veurneambacht;
les quatre M—s de vier Ambachten.
tnétis [s'] 1 adj.(x'se) mesties-; (zoo., bot.) gekruist,
bastaard-; 2 m. mesties m..; (fig.) bastaard
m.; 3 f. —se mesties f.
métis(s)age m. kruising f.
ntétonomas(i)e f. naamvertaling f.
tnétonymie f. overnoeming, metonymia f.
niétope f. tusschenruimte, tusschendiepte f.
métrage m. 1 meten n., meting f.; .2 maat f.
mètre m. 1 meter; -- pliant duimstok m.; chevaiier
du — ellenridder m.; 2 (prosod.) (vers)maat
f.; forgeur de —s verzensmid m.; 3(mus.) (toon-)
métrer v. tr. (met den meter) afmeten. .maat f.
métreur m. (af)meter m.
métrique 1 adj. metriek; (prosod.) metrisch; 2 f.
versmaat, verbouwkunst, metriek f.
rnétroiogie f. maten- en gewichtenkunde f.
métrologique adj. maten- en gewichtenkundig.
métrologiste, ...logue m. maten- en gewichtenkundige
m.
métromane m. & f. verzengek m., —kin f.
métro manie m. rijmzucht, verswoede f .
métromètre m. maatmeter, metronoom m.
métronome m. 1 = métromètre; 2 opzichter m.
van maten en gewichten.
métropoie f. 1 moederstad f., moederland n.; 2
hoofdstad f.; 3 aartsbisschoppelijke stad f.
métropoiitain 1 adj. van 't moederland; 2 hoofd-;
ville —e hoofdstad f.; 3 aartsbisschoppelijk; 4 m.
aartsbisschop m.; 5 (onderaardsche) ringspoorweg
m.; 6 f. —e hoofdstad f.
mets .[rnèj m. gerecht n., .spijs f.
mettabie adj. draagbaar.
metteur m. zetter, steller m.; -- en oeuvre (bijol
zetter, (litt.) schikker; — en pages opmaker; -
en scène tooneelschikker m.
mettre v. tr. 1 stellen, plaatsen, leggen, zette
hangen, steken; — son nom zijn haam zetten (c
ou onder); ii y met du sien hij doet er iets van
zijne bij; je n'y prends ni n'y mets ik doe er nie
af of bij ; — à 1'écurie op stal zetten; — à feu et
sang te vuur en te zwaard verwoesten; — au lit o
dans son lit in zijn bed doen; -- à la pension o
pensioen stellen; -- au pis op zijn ergst nemen;
a sec droogmaken, droogleggen; -- au soleil in c.
zon zetten; -- dans sa poche in zijn zak steker
-- en bouteille(s) op flesschen doen;—enclasse a
school doen; — en francais in 't Fransch overze
ten; — sur Ie chapitre op het onderwerp brenger
— sur soi bij zich steken; — chauffer, cuire, st
cher te heeten', te koken, te droog zetten; 2 aanze,
ten, opzetten, insteken; — à zetten aan, zetten ol
zetten in, steken in; -- un bouton à un pantalo
een knoop aan een broek zetten; 3 aandoen; -- srt
gants zijn handschoenen aandoen; 4 bieden; 5 ir
zetten; -- au jeu op het spel zetten;--à la loter
in de loterij zetten; 6 stellen, (ver)onderstellei
aannemen; mettons qu'il en soit ainsi gesteld d
het zoo zij; 7 se -- 1 gesteld ou geplaatst ou geleg
ou gezet ou gestoken worden, 2 zich stellen, zie
plaatsen, zich leggen, zich zetten, 3 aangedaa,
worden, 4 zich kleeden; 8 se — à zich zetten aar
gaan aan, zich toeleggen op, beginnen te ; se —
son aise zich op zijn gemak zetten; se — à tab
zich aan tafel zetten; se — avec ou de zich aai
sluiten bij; 9 se -- dans gaan in, overgaan to
zich toeleggen op, zich overgeven aan; se — en eh
ruin zich op weg begeven.
meublant adj. meubileerend, meubel-; étoffe —
meubelstof f.; eest — dat stoffeert goed; étofl
bien —e goed stoffeerende stof; meuble — mei
.belstuk n.; meubles --s huisraad n.
1. meuble adj. (terre, ' sol) los; (biens) roerent
2. meuble m. 1 meubel, stuk n. huisraad; —s mei
bels n. pl., huisraad n. ; — de famille familiestu
n.; 2 (hérald.) stuk n.; 3 gereedschap, meubel n,
—s animés levende have f.; 4(jur.)roerend goed n
5 (fig., iron.) meubel(stuk) n.
meubier 1 v. tr. meubelen, meubileeren; 2 ui
rusten (met), voorzien (van); stoffeeren; avoir 1
bouche bien meublée een schoon gebit hebben;
v. intr. stoffeeren, kleeden; ca meuble dat stofmeuglement
m. geloei n. [ feert ou kleedt goec
meugler v. intr. loeien.
meute f. 1 — (de moulin) molensteen m.; — courante
ou supérieure ou de dessus looper; — g
sante ou inférieure ou de dessous legger m.;
slijpsteen m.; 3 (koren)schelf, (hooi)schelf f.
meulier 1 adj. (...ière) molensteen-; pierre, ca
rière ...ière = meuiière; 2 m. molensteenhouwi
M.
ineulière — 347 — mignon
meulière f. 1 molensteen m.; 2 molensteengroeve f.
meunerie f. 1 molenaarsbedrijf n.; 2 molen m.,
ma(ald)erij f. [molenaarsknecht m.
meunier m. T molenaar, mulder ni.; garçon — 1
meunière f. I molenaarsvrotnv, molenarin f.;
2 truite — forel f. op zijn molenarinsch.
meurt-de-faim, meurt-ia-faim m. & f. (pl. id.)
hongerlijder m.. ...lijdster f.
meurtre m. moord m.; au — (exclam.) moord!
meurtr r ? adj. (.,.ière) moorddadig, (arme,
dent) moordend; 2 m. moordenaar m.
meurtrlèref.1 moordgat, schietgat n.; 2kijkgat n.
meurtrir v. tr. 1 kneuzen, kwetsen ; 2 kloppen; 3 .
lenig maken. [sing f.
meurtrissure f. kneuzing, kwetsuur; (fig.) kwet-J
Meuse f. Maas f.
meute f. 1 koppel m.; 2 troep m., bende f.
mévendre v. tr. onder den prijs verkoopen, schendeventen.
mévente f. i verkoop ni. onder den prijs; 2 slechte
verkoop m. [taan rn.
mexicain 1 adj. Mexicaansch; 2 m. M— Mexi-
Mexique m. : le — Mexico n.
mezzanine f. 1 halve verdieping, tusschenverdieping
f.; 2 (fenêtre) — halfvenster, Vlaamsch
venster n. [(grav.) zwarte kunst f.
mezzo-tinto rn. 1 middeltint, halve tint f.; 2 1
1. mi m. (mus.) e, mi f.
2. mi préf. half. [half Augustus.
mi-aoüt f. : la — half Augustus n.; à la — met 1
miasmatique adj. met ou door uitwasemingen;
atmosphère — lucht f. vol uitwasemingen; maladie
— uitwasemingsziekte f. '
miasme m. (aanstekende) uitwasemingen f.
miaulement m. miauwen, gemauw n.
miauler v. intr. miauwen, mauwen.
mica m. glimmer, mica n.
micacé adj. glimmerachtig, glimmer-.
mi-caréme f. halfvaten f.
miche f. wegge f.; donner les —s brood uitdeelen,
(fig.) de broodjes uitdeelen.
Michel m. Michiel, Machiel m.; St- (égl.) Sint-
Michel-Ange [k] m. Michel-Angelo m. [Michiels.
mic(-)mac [2 k'] m. 1 warboel m.; 2 kuiperij f.; 3
gemaakt spel n.
micocouiier m. Fransche lotusboom m.
microbe m. T microbe f.
microbéen, ...bien adj. (G-, ne) microbisch.
microcéphale 1 adj. kleinhoofdig; 2m.kleinhoofd^
microcosme m. wereld f. in 't klein. [m.
micrographe m. T micrograaf m.: 1 beschrijver m.
van het kleine; 2 kleinschrijver; 3 teekenaap m.
voor kleine voorwerpen.
micrographie f. micrographie f. [kenmeter m.
mierom ètre m. kleinmeter m.; — à étincelle von-t
microphone m. 1 klankversterker m.; 2 (mus.)
microphoon f.
microscope m. vergrootglas n, microscoop m.
microscopique adj. microscopisch.
Midas [s'] m. 1 Midas m.; oreilles de — Midosooren
n. pl.; 2 m— midasaap m.; 3 midasvlieg f.
midi m. 1 middag m.; à — op den middag; eis
plein — op klaarlichten dag; 2(heure) twaalf uur;
vers — om twaalf uur; à -- sonnant op slag van
twaalven; 3 -- zuiden n.; est exposé au — ligt ou
kijkt naar 't zuiden; 4 M— Zuiden n.
midinette t. middagmeisje n.
1. mie f. 1 kruim f.; 2 (parcelle) kruimel(tje n.}
f.; — de pain 1 broodkruim, 2 kruimeltje brood;
pas -- geen kruimel, geen zier.
2. mie f. liefje, hartje n.
mie! m. honi(n)g m.; mouche à— honigbij f.; --
vierge ou de goutte maagdenhonig, zeem n.; eest
un — 't is vet, 't is prachtig; doux comme (le) —
1 honigzoet, > fig.) zoetsappig.
miellé adj. 1 met honig bestreken; trap — (fig.) temooi
gelikt; 2 honighoudend, honig-; 3 honiggeel,
honig-; 4 (fig.) honigzoet.
mielieux adj. (...euse) 1 honigachtig, honig-; 2
honigzoet, zoetsappig.
mien 1 adj. ( ne) mijn, van mij; ce-- ami dezemijn
vriend; 2 pion. (avec l'art.) : le---, la --neles
—s, les -nes de mijne, het mijne, de mij-4
miette f. kruimel(tje n.) f., kruimpje n. [ne(n).
mieux 1 adv. beter; (précédé de l'art. déf.) best; il,
y a — à faire er is wat beters te doen; pour — dire
beter gezegd; être — 1 beter zijn, 2 er beter uitzien;
aller — zich beter bevinden, beteren; ca va.
— het is wat beter; il n'y a riep de -- (que) er is
niets beters (dan); aimer.— (avec un compl. dir.)
liever hebben, meer houden van, (avec un inf.) liever;
j'aime — mourir ik zou liever sterven; valoir
— beter zijn; — vaut tard que jamais beter laat
dan nooit; (ce qui vaut)—que tóut cela nog beter
dan dat alles; tant — (des) te beter; le moment le
— choisi het best gekozen oogenblik; le — possible
zoo goed mogelijk; le -- du monde, tout au — het
best van alles, opperbest; à qui — — om het - best,
(vitesse) om hetzeerst, om het hardst; 2 m. beter(e)
n., iets beters; (avec I'art. ou un poss.) best n.;
faute de — bij gebrek aan beter; être au— op zijn
best staan, opperbest staan; de son—op zijn best;
faire de son — zijn best doen; il a fait cela de son
— hij heeft daar zijn best gedaan; des — opperbest;
de — en — hoe langer hoe beter; en —
ten goede; pour le — om het best; pour un — om
wel te doen; le — est l'ennemi du bien het betere
is de vijand van het goede; 3 (santé, conduite)
beterschap f.
mièvre adj. 1 (enfant) uitgelaten, woelig; 2 zwakkelijk,
schraal; 3 gemaakt aardig, gekunsteld,
onmannelijk; 4 smachtend.
mièvrerie ...vreté f. 1 uitgelatenheid f.; 2 zwakkelijkheid,
schraalheid; 3 gemaakte aardigheid f.
mignard 1 adj. gemaakt, gekunsteld, gelikt; 2
(enfant) flikflooiend; 3 m. moederskindje n.
mignarder v. tr. 1 troetelen, verwennen; 2 likken,
opsieren. [aanvalligheid; 3 lieflijkefijnheid f.
mignardise f. 1 flikflooierij f.; 2 gekunstelde t
mignon 1 adj. ( -one), conement adv. teer, lief;
mignonne -- 348 -- mij
péchhé — troetelzonde f.; défaut — lievelingsgebrek
n.; 2 m. lieveling m.; 3 kinderschoentje n.
mignonne f. 1 lieveling(e) f.; 2 (typo.) kolonel f.
mignonette f. 1 liefje, schatje n.; 2 (bot.) 1 vroegeling,
2 mignonette(peer) f.; 3 snuisterijtje
n.; 4 (dentelle, tissu, typo.) mignonette f.
migraine f. schele hoofdpijn f.
migrateur 1 adj. (...triee) verhuizend, wegtrekkend;
oiseau — = 2 m. trekvogel m.
migration f. verhuizing f., (weg)trekken n.; (oi,.,
poiss.) trek m.; les grandes —s de groote volksverhuizingen
f. pl.; la grande -- (Boërs) de T
mijaurée f. nufje n. [groote trek.
mijoter 1 v. tr. (laten) smoren, (laten) stoven;
(fig.) zachtjes stoven; 2 vertroetelen, verwennen;
3 v. intr. & se -- zachtjes stoven; ca mijote
(santé) stilletjes; 4 se — .zich vertroetelen.
mikado rn. mikado i-n.
1. mii num. duizend. [gierst.
2. mil m. (bot.) gierst f.; — à grappes vogel-t
1• milan m. ivouw, wuw, kiekendief ni.
2. Milan m. 1 Milaan n.; 2 m— Milancesche
kaas f. & m. [m.
milanais 1 adj. Milaneesch; 2 m. M— Milaneesj
mildew, ...diou m. meeldauw rn., wit n.
miiiaire 1 adj'. gierstachtig, gierst-; glande —
gierstklier f.; 2 f. gierstuitslag m.; 3 gierstkoorts
f.
niUlce f. 1 krijgswezen n.; 2 krijgsvolt n.; les —s
célestes de hemelsche heirscharen f. pl.; 3 politiesoldaten
m. pl., hulptroep m.; 4 strijd rr..; la vie
est une — het leven is een strijd; 5 (levée annuelle)
lichting, militie f.; tomber à la -- in de
loting vallen.
milicien m. loteling, milicien, recruut m.
milieu m. !& x 1 milden n.; (fig., aussi) middeleg
m.; en compos. middel-; un — de table, de
cheminée een (tafel)middelstuk, een (schoorsteen!
middelstuk n.; un — de cour sets m iddelperk
n.; 1'Empire du M—het Rijk van het Midden;
(il n'y a) ici point de — hier is geen middelweg;
au -- de in het ou te midden van, midden
in, midden op; au —de nous in ons midden;
au beau — de juist midden in ou op; au — de
tout cela met dat alles; du — de uit het midden
van, middenuit; par le — middendoor; 2 middelstáf
f., medium n.; 3 kring m., omgeving f.;
placer un auteur dans son — een schrijver in
zijn omgeving plaatsen.
1. militaire adi. krijgskundig, krijgs-, militair;
autorité — militaire overheid f.; cercie — soldatenkring
m.; heure — soldatentijd m.; discipline
-- krijgstucht f.; école — krijgsschool f.; peuple
-- soldatenvolk n.; port — oorlogshaven f.; pas —
soldatenpas m.; aller le pas — in den pas gaan.
2. militaire m. 1 soldaat, militair m.; 2 (coll.)
leger n.; 3 krijgsmansstand m. [soldatenwijze.
militairement adv. 1 naar krijgsgebruik; 2 opi
militariser v. tr. 1 inlijven, militair ' maken; 2
op oorlogsvoet inrichten.
militarisme m. militarisme n., sabelheerschapp
militer v. intr. 1 strijden; 2 spreken, pleiten.
1. mille num. & m. duizend num. & n.; s'€
fuir, souhaiter à tous les — (diables) naar a
duivels loopen, wenschen.
2. mille m. mijl f.; — métrique kilometer m.
mille-feuille f. (c- 's) duizendblad n.
mille-fleurs 1 adj. duizendbloemig; 2 f. (pl. 1
witte krodde f.; 3 rossolis de --- duizend bloc
water n.
millénaire 1 adj. duizend-; nombre --- duizer
tal n.; règne — duizendjarig rijk n.; 2 m. duize
jaar n. pl.; 3 millenariër m.
millénarisme m. millenarisme n.
mille(-)pertuls m. hertshooi, St-Janskruid n.
mille-pieds 1 adj. duizendpootig; 2 m. (pl. id
millépore m. puntkoraal n. [duizendpoot
ntillésime m. jaartal n.
millet m. gierst f. V. 2. mil.
milliaire adj. mijl-; borne, colonne, pierre
mijlpaal m., mijlzuil f., mijlsteen m.
milliard m. duizend millioen, milliard n.
milliardaire 1 adj. van een milliardair; 2
milliardenrijke, milliardair m.
milliasse f. duizend milliard(s) n. pl., billioen
millième adj. & m. duizendste adj. & n.
muller m. duizendtal, duizend n.
milligram me m. milligram, duizendste gram
millilitre m. milliliter m., duizendste liter n.
millimétre in. millimeter m., duizendste meter
million m. millioen n.; riche à —s millioenrr
millionième adj. & m. millioenste adj. & n.
millionnaire 1 adj. millioenrijk, million(n)a
2 m. million(n)air.
mil(I)ouin m. lepeleend f.
milord rn. T mvlord m.
Miltiade m. Milt odes nl.
mime 1 ni. mimus m., kluchtspel n.; 2 mimici
kluchtspeler; 3 (fig.) nabootser m.; 4 adj. t
bootsend. [bootsen, nado
mimer v. tr. i door gebaren uitdrukken; 2 n
mimeuse f. zinkruid, kruidje-roer-me-niet n.
mimique 1 adj. kluchtig; poète — kluchtsp
dichter m.; 2 nabootsend, gebaren-; jeu, langa
— gebarenspel n., gebarentaal f.; 3 f. gebare
kunst f.; gebarenspel n., gebaren n. pl.; 4
kluchtspeldichter, mimicus m.
mimologie f. nabootsingskunst) f.
mimosa f. — mimeuse. [sjah
minable adj. 1 ondermijnbaar; 2 (fig.) havelos
minage m. (koren)meten n.; place du M— kor
metersplein, marktplein n.
minaret m. moskeetoren 'm.
minauder v. intr. nuffig zijn.
minauderief. nufferij f. [f. nufje, pauwinnetj(
minaudier 1 adj. (...ière) nuffig; 2 m.Patje n.;
mince 1 adj. dun; slank; 2 schraal, mag
3 interj. drek! — de (exclam.) wat 'n.
1. minef. (figure) 1 gezicht, uitzicht, voorkon
n.; avoir de la — een goed voorkomen hebb
mine -- 349 -- miraculeux
avoir bonne, rnauvaise —er goed, slecht uitzien;
il a la — d'être hij ziet er uit alsof hij was; il na
pas cie --- hij heeft geen voorkomen; faire la --
een stuursch gezicht zetten; faire triste, (une)
laide -- een droevig, een leelijk gezicht zetten;
il fait — d'être hij houdt zich ou hij doet alsof
hij was; payer de — een gunstigen indruk maken;
2 —s gezichten, gebaren n. pl., wenken, lonken
m. pl., mines f. pl.; faire des --s gezichten ou gebaren
ou mines maken, wenken ou lonken geven.
2. mine f. 1 mijn f.; — dor, de houille goudmijn,
koolmijn; ingénieur des —s mijnbouwkundig
ingenieur m.; école des —s mijnbouwschool
f.; corps des —s mijnwezen n.; exploitation
des —s mijnbouw m.; une — de savoir een
put m. van geleerdheid f.; 2 (minerai) erts n.;
— de fer ijzererts n.; — de plomb potlood(erts) .
3. mine f. 1 (monnaie) mina; 2 (mesure) (I -tal.)
mina; (Fr.) mine f., half-mud n.
miner v. tr. ondermijnen, sloopen.
mineral m. erts n.
minéral 1 adj. (...aux) delfstoffelijk, mineraal;
règne — delfstoffenrijk n.; eau —e mineraalwater-
n.; 2 rn. delfstof f., mineraal n.
minárallsateur 1 adj. (...trice) verertsend; (liq.)
mineraalmakend; 2 m. ertsvormer m.
minéralisation f. verertsing f.
.minéraliser v. tr. & se — verertsen, (liq.) mineraal
maken; ...sé mnineraal.
minéralogie f. delfstofkunde f.
minéralogique adj. delfstofkundig.
minéralogiste, ...logue m. delfstofkundige m.
minerval m. schoolgeld, (univ.) collegegeld n.
minet m. poes f.; maitre M— meester ou baas;
minette f. poesje f. [Poes.
mineur 1 adj. kleiner, minder; les quatre ordres
—s de vier kleinere wijdingen; frère — minderbroeder
m.; 2 klein; caractère — kleine letter f.;
tierce, quarte, quinte —e (jeu) kleine derde, vierde,
vijfde, (mus.) kleine terts, kwart,quint f.; mode
— moltoonaard m.;3 (áge) minderjarig; 4 m. minderjarige
m.; 5 (mus.) moltoonaard m.; en —
in mol.
2. mineur 1 adj. borend; ver — boorworm m.; 2
m. (ouvrier) — mijnwerker m.; 3 (mii.) mijngraver,
schansgraver, mineur m.
mineure f. 1 minderjarig meisje n.; 2 (log.)
tweede stelling f.
miniature f. T miniatuur f.: 1 menieschrijt n.; 2
fijnschilderkunst f.; 3 gomwaterschilderij n. &
f., gomwaterportret n.; 4 fijn ou teer dingetje n.;
en — in 't 1clzin; pzintre, portruit en --- mir.-iatuurschilder
m., miniatuurportret n.; description
en — miniatuurbeschrijving f.
miniaturiste m. miniatuurschilder m.
minier adj. (...ière) mijn-; district — mijndistrict
n.; industrie ...ière mijnnijverheid f.
minière f. 1 mijngroet'z f.; 2 ertsgrond m.; 3 (fig.)
mijn, bron f.
minima m. pl. kleinste ou minste waarden f. pl.;
therrnomètre à — minimum-thermometer m.;
appel à — beroep n. wegens te geringe straf.
minime 1 adj. zeer gering, onbeduidend; 2 kleinste;
3 m. (relig.) miniem m.
minimum [om'] m. T minimum : 1 kleinste
bedrag n.; 2 (marchand) minste prijs m.; 3
laagste graad m., laagste n.; tarif — minsteprijstarief
n.
ministère m. 1 ambt n., bediening f., ministerie
n.; — public openbare eischer m., openbaar
ministerie; 2 diensten rn. pl., dienstbetoon n.,
tusschenkomst f.; par— d'huissier door tussehen
.
-
komst van een deurwaarder ; 3 ministerie n.
ministériel 1 adj. (', le), ' lement adv. ministe
rieel; 2 (jur.) officier — openbaar rechtsambtenaar,
ministerieel ambtenaar m.; 3 m. ministerman
m.
ministrabie adj. kunnende minister worden; il
est — hij kan minister worden.
ministre rn. 1 ambtenaar, (relig.) dienaar m.; —
de Dieu dienaar Gods; 2 (lig.) dienaar, uitvoerder
m., werktuig n.; 3 minister m.; — d'État
minister van State; papier — ministerpapier n.
minium [om'] tn. menie f.
minois rn. gezichtje, snoetje n.
minon m. poes f., poesje n. [(middel n.)
minoratif adj. (...ive) (& m.) zacht afvoerend 1
minorité f. 1 (áge) minderjarigheid f.; 2 minderheid
f.; à la -- des voix bij minderheid van stem-t
Minorque f. Minorca n. [men.
minot m. 1 kwart mud, schepel n.; 2 — de terre
loop t. lands.
Minotaure m. 1 stiermenscli, minotaurus m.; 2
(astr.) 1 Schutter, 2 Centaurus ni.; 3 (fig.) inminotaurus
ni. [handel m.
minoterie m. 1 meelfabriek; maalderij f.; 2 meel-t
minotier m. 1 grootmolenaar, maalder; 2 meel-t
minque (Fr.) m., (Belg.) f. mijn f. [handelaar m.
minquer v. tr. & intr. mijnen.
minuit in. middernacht m.; twaalf uur n. pl. 's
nachts; nesse de — kerstmis f.
minuscule 1 adj. uiterst klein; leltre — = 2 f.
kleine letter f.
1. minute T. 1 minuut f.; à la — op de minuut,
terstond; 2 (mar.) minuutglas n.
2. minute f. 1 klein schrift n., kleine letter f.; 2
concept, klad n.; 3 (jur.) minuut f.
minuter 1 v. intr. klein ou fijn schrijven; 2 v. tr.
in klad brengen; 3 (fig.) beramen. [lettendheid f.
m1nutie [s] f. 1 beuzeling, nietigheid f.; 2 nauw-t
minutieusement [s] adv. = minutieux.
min:tieux 1 adj.(...euse)[s] beuzelachtig, nauwziende,
nietig; 2 ni. beuzelaar m. ...euse f.
beuzelaarster f.
m i o c h e m. kleuter, blaag m. [tweeledig.
mi-parti adj. 1 half; 2 gehalveerd; 3 tweedeelig,1
mirabelle f. mirabelle, bedelaarspruirn f.
miracle m. wonder, mirakel n.
miraculeusement adv. _= miraculeux.
miraculeux adj. (...euse) wonderbaarlijk, wonmirage
-- 350 - mitonner
derdadig; enfant = wonderkind n.; homme —
wonderdoener m.
mirage m. 1 luchtspiegeling f.; 2 (fig.) zinsbedrog
n., waan m.; 3 (ceuf) bekijken, onderzoek n.
mire f. mik f.; (arme) vizier n., (vizier)korrel f.;
point de— mikpunt n.; ligne de --- richtlijn f.
mirer 1 v. tr. (tegen 't licht) bekijken; 2 (tir) mikken
op, aanleggen op; (fig.) loeren op; 3 -- dans
spiegelen in; 4 v. intr. spiegelen, glanzen als een
spiegel; 5 se -- zich spiegelen, (mar.) opdoemen.
mirette f. oog n., kijker m.
mirifique adj. verwonderlijk, verbazend.
miriifior(e) rn. fat, saletjonker m.
mirliton m. 1 (ajuin)fluitje n., tureluut m.; vers
de — caramelverzen n. pl.;2 dis-lui -- zeg hem : ;
Mirmidon = Myrmidon. [loop fluiten.
mirobolant, ...lard adj. verwonderlijk, verbazend.
miroir m. T spiegel m. [schijn m.
miroitement m.1 weerspiegeling f.; 2 bedrieglijke)
miroiter 1 v. tr. spiegelglad maken; ...é spiegelglad;
2 v. intr. (weer)spiegelen, (weer) schijnen;
faire -- doen schitteren. [del m.
miroiterie f. 1 spiegelmakerij f.; 2 spiegelhan- 1
miroitier m. 1 spiegelmaker; 2, spiegelhandelaar
m.
miroton m. ossenvleesch n. in sneetjes;— de pommes
appels m. pl. in schijven. [mast ni.
misaine f. fok f., fokkezeil n.; mat de -- _fokke- 1
misanthrope 1 adj. menschenhatend; 2 menschenschuw;
3 m. menschenhater; 4 menschenschuwe m.
misanthropie f. 1 menschenlraat m.; 2 menschenschuwheid
f.
misanthropique = misanthrope 1 &
miscellanea, ... nées m. p1. mengelingen f. pl.
miselbilité f. (ver)mengbaarheid f.
miseible adj. (ver)mengbaar.
mise f. 1 stelling, zetting f.; — à l'étude instudienerning
f.; — au net overschrift n.; — a pied
afzetting f.; -- à prix inzet m.; — en accusation
in staat van beschuldigingstelling f.; --- en action
in toepassing brengen n.; --- en bouteille(s) botteling
f.; -- en cause betrekkingf.; — en circulation
in omloop brengen n., uitgift f.; — en demeure
aanmaning, vordering; --- en disponibilité inbeschikbaarheidstelling
f.; — en jeu in 't werk stellen
n.; — en liberté vrijlating; --- en oeuvre in
't werk stellen n.; -- en pratique in toepassing
brengen n. ; — en scène tooneelschikking f., (fig.)
vertoon n.; — en train . aan den gang brengen n.;
— en vigueur invoering f.; 2 inleg, inzet m.; 3
uitgaaf t.; 4 bod n; '5 aftrek m.; 6 kleeding, kleedij
f.; n'être plus de — niet meer gedragen
worden, niet meer in trek zijn; être de — betamen,
passen, zich mogen vertoonen.
mise-bas f. 1 jongen n.; 2 werkstaking f.; 3 afleggen
n. van kleeren, aflegger m.
misen v. tr. 1 (jeu) inzetten; (pari) zetten; 2 (fig.)
wedden (op).
misérabie 1 adj. T ellendig : '1 ongelukkig,
-deerniswaardig, 2 armoedig, schamel, 3 slecht,
4 nietig, onbeduidend; 2 m. & f. ellendige,
ongelukkige m. & f.; 3 ni. ellendeling m.
misère f. T miserie f. : 1 (malheur) ellende f.,
jammer n.; vallée de ---s jammerdal n.; — de
nous wee onzer ! 2 (pauvreté) ellende, armoede f.,
gebrek n.; -- et compagnie krot en compagnie;
bon-homme M— Meerdernood m.; ce nest
qu'une -- het is maar een armoedje; 3 (imperfection)
ellende, onvolkomenheid, zwakheid f.; 4
(difficulté) last m., zwarigheid, kwelling f.;
chercher-- moei(e)lijkheden f.p1.ou ruzie f. zoeken;
5 (chose insignif.) beuzeling, nietigheid, prul
f.; 6 (jeu) misère f.
miséréré m. 1 (psaume) miserere n.; dans un —
in een amerijtje; 2 (méd.) darmkronkel m.
miséreux adj. (...euse) armoedig.
miséricorde f. 1 (pitié) barmhartigheid, ontffrming,
erbarming f.; deurander — om erbarming
vragen; oeuvres de— werken n. pI. van barmhartigheid;
sans --- onbarmhartig; ancre de ---
plechtanker n.; fille de la M— barmhartige zuster
f.; 2 (pardon) genade, vergiffenis f.; faire —
genade schenken; crier --- 1 om genade roepen, 2
erbarmelijk schreeuwen; à tout péché — voor
alle zonden is er vergiffenis; 3 (couvent, chaeur)
genade, misericordia f.; 4 (arme) genadedolk ni.;
5 (exelam.) barmhartige God !
miséricordieusement adv. = miséricordieux.
miséricordieux adj. (...euse) barmhartig; mededoogend
(met), medelijdend (met).
misogame m. huwelijksvijand rn.
misogyne m. vrouwenhater m.
misses m. misboek, missale n.
mission f. T missie f. : 1 (charge) opdracht f., last
m.; envoyer en — met een opdracht heenzenden;
2 (diplom., scient., relig.) zending f.; aller, envoyer
en — als zendeling vertrekken, heensturen;
Père de la 1h1— Missiepater m.
missionnaire m. zendeling m. [zendbrief m.
missive 1 adj. gezonden, zend-; lettre -- = 2 f. 1
mistenfiute nl. 1 vertroeteld ou verwend kind n.; 2
(iron.) Dinges, labbekak m.; 3 à la -- zorgeloos.
misti(gri) m. 1 klaverenboer m.; 2 (jeu) mistigri n.
mistral m. noordwestenwind m.
mitaine f. i want f., duimhandschoen m.; 2 (dames)
halve handschoen m.
mite f. 1 mijt, made f.; 2 (étoffes) mot f.; 3 (monnaie)
mijt f.; 4 dans les yeux) slaper m.
Mithridate m. 1 Mithridates m.; 2 m-- mithrid a
vendeur de en— kwakzalver m. -tes m.;
mitigation f. verzachting, verlichting f.
mitigé adj. 1 verzacht, verlicht; 2 (relig., polit.)
gematigd; (mor.) verslapt.
matiger v. tr. verzachten, verlichten.
miton m. 1 polsmof f.; 2 kruim f.; soupe au --
broodsoep f.; onguent— mitaine keukenremedie f
mitonner v. intr. 1 veeeken, zacht koken, stoven; 2'
v. tr. langzaam koken, meuken; warm wasschen;
3 (couleur) langzaam inbranden; 4 (fig.) troetelen,
koesteren, verwennen; 5 (fig.) bezorgen, stoven;'
mitoyen — 351 — modeste
— une affaire een zaak staven ou warm houden;
-- qq. iem. te vriend houden; 6 boos maken.
mitoyen adj.( ene) middel-; mur—middelmuur,
scheidsmuur m.; cloison —ne middelschot n.;
parti — middelweg m.; — avec vlak bij.
mitoyenneté f. grensgemeenschap, gemeenschapsscheiding
f.; être en — avec grensgemeenschap ;
mitraillade f. schrootvuur n. [hebben met.
mitraille f. 1 oud metaal n.; 2 kleingeld, kopergeld
n.; 3 soldeermengsel n.; 4 (fig.) rommel m.; 5
(mil.) schroot n. ; — à boulets, grosse — druif f.
mitrailler v. tr. & intr. (met schroot) (be)schieten.
mitrailleur m. mitrailleursoldaat m.
mitrailleuse f. mitrailleur m.
mitre f. mijter m.; — épiscopale bisschopsmijter.
mitré adj. gemijterd. [k-,rsknecht m.
mitron m. 1 papieren ou linnen mijter m.; 2 bak-t
mixte adj. gemengd; cheval — tweedienstig
paard n.; sujet — tweelandig onderdaan m.; voix
— middelstem f. [kig.
mixtiligne adj. 1 gemengdlijnig; 2 gemengdvlak-1
mixtion f. (ver)menging f., mengsel n.
mixtionner v. tr. (ver)mengen; (vin) versnijden.
mixture f. 1 mengsel n.; 2 (agr.) mengkoren n.
mnémonique 1 adj. geheugenkundig, geheugen-;
vers —s geheugenverzen n. pl.; 2 f. geheugenkunst
f. [heugenmiddelen.
mnémoniquement adv. geheugenkundig, met ge-t
mnémotechnie [k] f. geheugenkunst f.
mnémotechnique [k] adj. geheugenkundig.
mobile 1 adj. (actif & passif) beweeglijk, (passif)
beweegbaar; fête — beweeglijk feest n.; fosse —
wisselton f.; 2 (fig.) beweeglijk, onbestendig, veranderlijk;
3 m. beweegkracht, drijfkracht f.;
(rouage) drijfrad n.; (fig.) drijfveerf.; 4 (mil.)
mobiele schutter ou wacht m.; 5 f. mobiele schutterij
ou burgerwacht f.
mobiliaire adj. roerend ; impót — belasting f. op
de roerende goederen.
mobilier 1 adj. (...ière) roerend; succession, vente
...ière erfenis f., verkoop m. van roerend goed;
saisie ...ière beslag n. op zijn meubelen; 2 m.
roerend goed ti., (spéct) meubelen n. pl., huisraad
n., inboedel m.; — scolaire schoolmeubelen.
mobflisable adj. mobielmaakbaar.
mobilisation f. 1 mobielmaking, mobiliseering f.;
2 (propr.) roerendmaking f.
mobiliser v. tr. 1 beweegbaar maken; 2 (biens)
roerend maken; 3 (mil.) mobiel maken, mobiliseeren.
mobilité f. 1 beweeglijkheid; beweegbaarheid f.; 2
(mauv. part) onbestendigheid f.
mocade f. mokfluweel, trijpfluweel n.; — bouclée
ou épinglée Brusselsch mokfluweel.
modal adj. (...aux) 1 (philos.) vormelijk; (log. &
droit) voorwaardelijk; 2 (gramm.) van wijze; 3
(mus.) toonaards-.
modale f. voorwaardelijk voorstel n.
modalité f. 1 wijze van zijn, gesteldheid f.; 2 (log.)
voorwaardelijkheid f.; 3 (mus.) grondtoon m.
1. mode f. 1 (usage, gout) mode f., smaak m.;
cela est à la — dat is in de mode; un chapeau à la
— een hoed naar de mode, een modehoed, een
nieuwmodische hoed m.; mot à la — modewoord
n.; bceuf à la — rundvleesch naar de mode;
il est de -- het is de mode; mettre à la — in de
mode brengen; passer de — uit de mode (ge) raken;
2 —s 1 modewaren f. pl., modeartikelen n.
Pl., 2 modehandel m., 3 modewinkel m., 4 modeplaten
f. pl.; 3 wijze, manier f.; à sa — op zijn
wijze, naar zijn zin; chaque pays a sa — 's lands
wijs 's lands eer; à la — d'Italie, de Bretagne,
de Caen op zijn Italiaansch, Bretonsch, Caensch.
2. mode m. 1 (philos.) wijze van zijn, gesteldheid
f.; 2 (log.) vorm m.; 3 (droit & gramm.) wijs,
wijze f.; — indicatif aantoonende wijze; 4 (mus.)
toonaard, modus m.; 5 (litt.) vorm m.; 6 wijze f.,
vorm m.; — de vivre leefwijze; — d'enseignement
leerwijze; — de gouvernement regeeringsvorm.
modelage in. modelleeren n., modelleeringf.; école
de — modelleerschool f.
modèle 1 m. T model n.; (tiss.,brod.,aussi) patroon;
(fig., aussi) vcirbeeld n.; se proposer ou
prendre pour --- zich tot voorbeeld stellen; prendre
— sur een voorbeeld nemen aan; 2 adj. voorbeeldig,
model-; ferme — modelhoeve f.
modeler v. tr. 1 modelleeren, boetseeren; (fig.) vormen;
2 afgieten, afdrukken, namaken; 3 — sur
inrichten ou regelen naar, opmaken naar 't voorbeeld
van ; se -- sur een voorbeeld nemen aan.
modeleur m. 1 boetseerder m.; 2 vormmaker; 3
beeldjesmaker, postuurmaker in.
modénature f. lijstwerk n.
modérantisme m. gematigdheid f.
modérantiste adj. (& m.) gematigd(e m.).
modérateur 1 adj. (...trice) matigend, regelend,
betoomend; être — matigen, betoomen; 2 m. regelaar,
bestuurder; (présid.) leider m.; 3 bemiddelaar
m. [gematigdheid, bezadigdheid f.
modération f. 1 matiging; verzachting f.; 2 1
modérato adv. matig. [bedaard.
modéré adj. gematigd, matig; (fig.) bezadigd,1
modérer v. tr. 1 matigen, vertragen, verzachten;
verminderen; 2 (fig.) gematigd maken, bezadigd
maken; bedwingen, intoomen; 3 se — gematigder
worden, bedaarder worden, bedaren; zich matigen,
zich bedwingen.
moderne 1 adj. nieuwer, modern; langues —s
nieuwere talen f. pl.; histoire — geschiedenis f.
van den nieuweren tijd; 2 nieuwerwetsch; 3 allemand
—, grec — Nieuwhoogduitsch, Nieuwgrieasch;
4 m. (abstr.) nieuwere n.; (concr.)
nieuwere m.; à la -- op zijn nieuwerwetsch.
moderniser v. tr. vernieuwen, verjongen, nieuwerwetsch
maken, moderniseeren. [nisme n.
modernisme m. nieuwigheidszucht f., modermoderniste
m. nieuwigheidsdrijver, modernist m.
modeste adj. 1 zedig, stemmig; 2 bescheiden,
eenvoudig, nederig; 3 gematigd, matig.
modestie - 352 --- molène
modestie f. 1 zedigheid, stemmigheid; 2 bescheidenheid
f., eenvoud m.; 3 gematigdheid f.
modicité f. 1 geringheid, bekrompenheid f.; 2
(prix) geringheid, matigheid f.
modificateur 1 adj. (...trice) wijzigend; 2 m.
wijzigende oorzaak f.; 3 (mach.) wijzigingstoestel
n. & m. [wijzigend woord n.
modificatif 1 adj. (... ive) wijzigend; 2 m. 1
modification f. wijziging, verandering; (gramm.,
log., aussi) bepaling f.
modifier v. tr. wijzigen, veranderen, nader bemodillon
m. neut, kardoes f. [palen.
mod1que adj. matig, gering, beperkt.
modiste f. modewerkster, modemaakster, modiste
f. [golving f.
modulation f. stembuiging, toonleiding; (style) 1
module m. 1 maat f., maatstaf m.; (monnaie)
doorsnede f.; 2 (math., phys.) modul(us) m.
moduler 1 v. tr. den toon leiden van; (style) doen
golven; 2 v. intr.: bien ( mal) — (niet) met de
vereischte stembuigingen voordragen.
modus vivendi m leefwijze, schikking f.
moelle [mwal] f. T merg n.; (énergie, aussi)
kracht, fut f.; os k la -- mergpijp f.; jusqu'à
la — ( des os) (pénétrer, corrompre) tot in merg
en been, (sucer) tot op het merg.
moelleusement adv. — moelleux.
moelleux [mwal] adj. (...euse) 1 mergachtig,
merg-; mergr(jk; 2 kernachtig, pittig; 3 malsch,
mollig.
moellon mwal) m. bloksteen m., zandsteen
m.; -- d'assiette slijpsteen.
maeurs [coeurs', vieilli & poét. meur] f. pl. zeden
f. pl., gedrag n.; (spéct) goede zeden; certificat de
bonne vie et —s getuigschrift n. van goed gedrag
en zeden; sans — zedeloos.
mofette f. 1 mijndamp m.; (chim.) stikgas n.; 2;
mohair m. T mohair n. [stinkdier n.
mohatra m. & adj.: (contrat)-- woekerverdrag n.
mol 1 pron. pers. ik; eest --- ik ben het; je le
eroyais, -- ik toch geloofde het; 2mij, (fam.) mijn;
eest à — (propriété) het is van mij(n), (tour)het
is aan mij(n); à — (exclam.) ter hulp! help! 3
pron. réfl. mij zelf; 4 m. ik n.; un autre--(-même)
een ander ik; mon beau — mijn lieve ik.
moignon m. stomp m.
moindre adj. 1 minder, kleiner, (qqfois) minder
goed; 2 (avec art. déf. ou poss.) minste, kleinste.
molntl<rement adv. minder; (pas) le — (niet) int
moine m. T monnik m. [het minst.
1. moineau m. (cx) musch f.; (fig.) vogel m.;
tirer sa poudre aux —x zijn kruit op de musschen
versch ieten.
2. moineau 1 adj. gekortoord; 2 m. (o x)
kortoor m.
molnerle f. 1 kloostergoedje n.; 2 kloosternest n.;
moinesse f. non f. [3 monnikerij f.
moinillon m. patertje n.
1. moins adv. minder; (avec art. déf. ou poss.)
minst; en — de temps in minder tijds); — de
trois minder dan drie; d'autant — que des te
minder daar; — que rien minder dan niets; rien
— que niets minder dan; pas le — du monde in
het minste niet; il n'en mourra pas— hij zal (des-)
niettemin sterven; 2 min; — poli que franc min
beleefd dan oprecht; cinq — trois vijf min drie.
2. moins m.1 mindere n.; qui peut le plus, peut
le -- wie het meerdere kan, kan het mindere; eest
le — qu'il puisse faire dat is het minste wat hij
doen kan; â— om minder, voor minder; k— que
tenzij; à -- de 1 voor minder dan, 2 tenzij met,
tenzij voor, 3 zonder te; à — (que) de zonder te,
tenzij met te; de — 1 minder, 2 te weinig, te kort;
en — 1 minder, 2 in mindering, 3 te kort; de —
en — hoe langer hoe minder; (tout) au —, (tout)
du —, pour le —, à tout le -- ten minste; 2
(math.) minus(teeken) n.
moirage m. 1 wateren n., watering f.; 2 waterglans
m. [n.
moire f., moiré m. gewaterde stof f., moor, moirél
moirer v. tr. wateren, vlammen, mooren.
mois m.T maand f.; -- lunaire, solaire maanmaand,
zonnemaand; — de janvier etc. maand
januari, Januarimaand etc.; au —, par —
bij de maand.
rnoise f. karbeel, klamp m., (mar.) gording,#
Moïse m. Mozes in. [dwarsrib f.
moiser m. vastklampen, gorden. [mei, mufheid f.
moisi 1 adj. beschimmeld, vermuft; 2 in. schim-t
moisir 1 v. intr. & se — (be)schimmelen; 2 v. tr.
doen beschimmelen .
moisissure f. 1 schimmel; 2 beschimmeling f.
moisson f. oogst m.
moissonner v. tr. 1 oogsten, maaien; (fruits) inoogsten;
(champ) afoogsten; 2 (fig.) wegmaaien.
moissonneur rn. oogster, maaier m.
moissonneuse f. maaimachine f.
moite adj. 1 klam; (objet) wak; 2 slap, week.
moiteur f. 1 klamheid; 2 wakheid f.
moitié 1 f. helft f.; — (exclam.) deelen! la -- du
temps de halve tijd m., (adv.) meestentijds; la —
de moi-même mijn halve ik; 2 (épouse) wederhelft
f.; 3 adv. voor de helft, half; — chair — poisson
noch mossel noch visch; 4 à -- voor de helft,
half; à — prix voor den halven prijs; à — vide
half' leeg; 5 de (la) — voor de helft; être de —
dans voor halve rekening meedoen in.
moitir 1 v. intr. klam worden; 2 v. tr. dampen,
moka m. mok(k)a(koffie) f. [vochten.
mol V. nou.
molaire 1 adj. malende, bak-; glande— baktandklier
f.; 2 f. (dent) — maaltand, baktand m.
Moldavie f. : la — Moldavië n. [dauer m.
moldav(iqu)e 1 adj. Moldavisch; 2 m.M--Mol-t
1. m8le m. 1 havendam m.; 2 haven f.; 3 steenen
beer m.; 4 steenhoop m.
2. móle f. (méd.) maankalf n.
moléeulaire adj. moleculair. [bloedbolletje.
molécule f. bolletje n., molecule f.; — du sangt
molène f. toorts f.
moleskine — 3^ 3 — monnaie
r oleskine, •..squine f. mollenvel n.
nolestation f. verontrusting f., overlast m. [(aan).
Tolester v. tr. verontruisten, 'overlast aandoen 1
nolette f. 1 wrijfsteen, looper, slijpsteen m.; 2
Irukrad n., drukschijf f.; 3 spoorradje, wieltje n.,
-olietje n.; 4 gal f.; — simple watergal; — souf-
^lée windgal.
molet(t)er v. tr. 1 stippelen; 2 afvilten, polijsten.
molière f. 1 eenvoudige kamer f.; 2 molière-t
mollasse adj. (propre & fig.) slap. [(schoen) m.
molle adj. f. V. mou.
mollesse f. 1 zachtheid, malschheid, weekheid f.;
(mauv. part) slapheid f.; 2 molligheid f.; 3 zwakheid
f.; 4 weekel ijkheld, verwijfdheid f.
1. mollet adj. ( -'te) 1 mollig, donzig; (pain)
zacht; (eeuf) nesch, zacht gekookt; 2 teergevoel ig) .
2. mollet m. kuit, (dial.) braai f.; --s de coq
(iron.) ooievaarskuiten.
molletière f. kuitleer n., kuitband m.
molleton m. molton, mol n. [ping f.
mollification f. verzachting, verweking; verslap-t
mollifier I v. tr.verzachten,verweeken;verslappen.
mollir 1 v. tr. zacht ou week maken; 2 (af)vieren;
3 v. intr. zacht ou week worden; (fruits) murw
worden; 4 (jambe) verflauwen, doorzakken;
(vent) verflauwen, vallen; 5 (fig.) wijken, wan-^
mollusque m. weekdier rí. [kelen, toegeven.
molosse m. groote dog(hond), waakhond m.
Moluque f. Molukke n.
molybdène m. waterlood, molybdeen n.
móme 1 m. apengezicht n.; 2 jonge dief, straatjongen;
3 (enfant) jong, jonk n.
moment m. oogenblik, moment n.; le "— ou het
oogenblik dat; à tout —, à tous -s, à cháque —,
de —(s) en —(s), dun — à l'autre ieder oogenbl
ik, elk oogenblik, alle oogen bl ikken; au -- que,
au — oh, dans le — oti op het oogenblik dat; à ce
-- op dat oogenblik, ,toen; dans ou en ce ` op dit
oogenblik, thans;, du — que van 't (eerste) oogenblik
af dat, zoodra, (fig.) daar, dewijl; par —s bij
tijden, nu en dan.
momentané adj. oogenblikkelijk, kortstondig.
momentanément adv.vooreen oogenblik,tijdelijk.
momerief. mommerij, vermomrrmingf.; veinzerij f.
momie f. T mumrn11e f.; la cité — de mummiënstad
f.. [ding, mumm if iceering f.
momification f. mummiernaking, 100071nieivor-+,
momifier v. tr. tot mummie maken, mummificeeren;
se — tot een mummie worden.
mon adj. poss. (ma, mes) mijn.
monacal adj. (...aux) monnikachtig, monniks-,
monniken-.
monachisme m. monnikswezen, monnikendom n.
Monaco m. 1 Monaco n.; 2 ni— monaco m.;
faire sauter les —s de dubbeltjes laten rollen.
monade f. I eenheid, monade f.; 2 (zoo.)
puntdiertje n.; 3 (math.) monade f., eencijferig^
monadelphe adj. eenbroederig. [getal n.
monadeiphie f. eenbroederigheid f. [negaske m.
monagasque 1 adj.Monegaskisch; 2 m. M— Mo-1
monandrie f. eenmannigheid f. [n., monarchie f.
monarchie f. alleenheerschappij f., koningdomi
monarchique 1 adj. alleenheerschend, koninklijk;
2 m. koningdom n.
monarchisme m. 1 koningdom n.;` 2 koningsgezindheid
f. • [koningsgezind.
monarchiste 1 m. koningsgezinde; 2 ' adj.1
monarque m. koning, vorst m.
monastère m. 'klooster, munster n.
monastique adj; kloosterlijk, klooster-.
monaut adj. eenoorig.
monceau m. ( «x) hoop, stapel m.; mettre en
— op een hoop leggen ou werpen.
mondain 1 ad j . wereldsch, (fig., aussi) wereldschgezind;
2 m. wereldling m.; —e wereldlinge f.
mondainement adv. werelds.
mondan(é)ité f, wereldsch(gezind)heidf.; (concr.)
wereldsche ijdelheid f.
1, monde m. 1 wereld f.; les cinq parties du
de vijf werelddeelen n. pl.; peil du — T wereldoog
n.; un petit — een wereld in 't klein; tont, rien
au — alles, niets ter wereld; mettre, venir au -
ter wereld brengen, komen; être 'de ce - op de
wereld verkeeren; être au -- op de wereld zijn;
être du — in de wereld verkeeren; aller dans
l'autre — naar de ander wereld verhuizen; revenir
de l'autre --- uit de ander wereld'terugkëerren;
mourir au -- der wereld afsterven; connaissance
ou usage du -- wereldkennis f.; usages du — gebruiken
n.pl.van de wereld; avoir(l'usagé) du—
wereldkennis hebben; connaitre le — zijn wereld
kennen; connaitre son — zijn volk kennen; manquer
de — geen wereldkennis hebben; voir le
de wereld zien; voir du – menschen zien; 2
(gens, personnel) volk n., menschen m. pl.;
beaucoup de — veel volk; tout le - 'iedereen;
devant tout le — voor iedereen, in 't opehbádr;
tout ce petit — al dal jonge. volkje; refuser du -
menschen wegzenden.
2. monde adj. zuiver, rein.
monder v. tr. zuiveren, reinigen; (orge) pétlen';
(amandes) schillen.
mondifier v. tr. zuiveren, reinigen.
monégasque = monagasque.
monétaire adj. van de munt, munt-; sysféfne,
unité — muntstelsel n., munteenheid f..
monétisation f. muntslaan n., 'aanmunting "f.
mongol 1 adj. Mo(n)golsch; 2 M. M— Mó(h)-^
Mongolie f. : la = Mongolië n:" lgool m.
moniteur m. 1 raadgever, vermaner, whatschuwer
m.; 2 (école) ondermeester; (gymn.) voorturner
m.; 3 (journal) M- Aankondigingsblad,`•- (officiel)
Staatsblad n. [ging f.
monition f. waarschuwing, vermaning; ver'ívitti--1
monitoire 1 adj. waarschuwend, vëhhánéii'd;
lettre — vermáningsbrief m.;' 2 n . w'aarschu-^
monitot rn. T monitor f. [wing, verwittiging f.
monitrice f. onderksèesterèss; (gymh.)`' - `ddbrturnster
f.
monnaie f. 1 munt, specie f., geld n, .;'pièkè do-"
12.
monnayage -- -354 — monte
muntstuk n.; battre ou frapper — (de) geld slaan
(uit); rendre ou doener la — de sa pièce a met
gelijke munt betalen; payer en — de singe met
kromme sprongen paaien; payer en — de cordelier
met een God zal 't u laarzen betalen; 2
(petite) -- kleingeld, kopergeld; 3 (bátiment)
(geld)munt f.
monnayage m. munting f., munten n.
monnayer v. tr. munten, munt slaan van oud
monnayeur m. munter m. [(fig.) uit.
monocle m. 1 oogglas n.; 2 (inéd.) oogklep f.
monocorde adj. (& m.) eensnarig (speeltuig ,n.).
monoeotylédone, ...doné adj. eenlobbig.
monogame adj. 1 eenwijvig; 2 eenmaal getrouwd.
monogamie f. 1 eenwijvigheid f.; 2 enkelvoudig;
monogen èse f. (oorsprongs)eenheid f. [huwelijk n.
monogramme m. enkelvoudig teeken, naamcijfer
n.
mo nographie f. afzonderlijke beschrijving, monograp,
hie f.
monographique adj. monographisch.
monographiste m. monographist m.
monolithe 1 adj. uit één steenblok; 2 m. steen-t
monologue m. alleenspraak f. [blok n.
monomane, ... maniaque adj. monomaan.
monomanie f. monomanie f. [zenoptocht m.
monóme m. 1 eenledige uitdrukking t.; 2 gan-1
monopétale adj. eenbladerig.
monophylle adj. een bladerig.
monoplan m. ééndekker in.
,monopole m. T monopolie n. : 1 alleenhandel,
,alleennijverheid, opkoop, dwangkoop m.; 2 (fig.)
<uitsluitend recht, uitsluitend bezit n.; avoir le —
de in pacht hebben. [3 belastinginner in.
imonopoleur m. 1 alleenhandelaar; 2 opkooper, 1
,monopoliser v. tr. 1 den alleenhandel bezitten
van; 2 (fig.) bemachtigen, vermeesteren, in pacht
nemen.
rnonoptère adj. eenvleugelig; (poiss.) cenvinnig.
monorime 1 adj. eenrijmig; 2 m. eenrijm n.
monostickie, ...stique 1 adj. eenregelig; (cristal)
met één rij ruitjes; 2 m. eenregel m. [(woord n.).
monosyllabe [s] adj. (& in.) eenlettergrepig1
monosyllabique [s] adj. eenlettergrepig.
monothéisme m. eengodendom n., eengodigheid f.
monothéiste adj. eengodig.
monothélite m. aanhanger m. der eenwilsleer.
monothéli(ti)sme m. eenwilsieer f.
monotone adj. eentonig; (fièvre) eenparig.
monotonie f. eentonigheid f.
1. mons m . 1 (hint.) heer m.; 2 (iron.) mijnheertje
n., sinjeur m. [Bergsche kolen f. pl.
2. Mons m. Bergen n.; eharbons de —, du monst
monseigneur m. 1 (nosseigneurs) Zijne Genade,
Zijne Ho,)gedelgestrenge, (prélat) Zijne Hoogwaardigheid
f.; 2 (en apostrophe) (messeigneurs)
Genadige Heer, Hoogedelgestrenge Heer, (prélat)
Hoogwaardige Heer m.; 3 A keizer, looper m.
monseigneuriser v. tr. den titel van Genadigen
ou Hoogwaardigen Heer geven aan.
Mons-en-Puelle m. Pevelberg m.
monsieur m. (messieurs) 1 de heer; (seul en apo,
trophe) heer, (parlé) mijnheer m.; ces messieu,
deze heeren, (en apostr.) de heeren; — votre pèi
uw heer vader, mijnheer uw vader; — et cher ar
waarde heer en vriend; un petit — een jongehee
(iron.) een klein ventje; 2 (patron, maître) mijn
heer m.; (iron. & rnauv. part) heerschap n.; (ve
re) groote mijnheer m.; un vilain — een leelij
heerschap; 3 — Dimanche (créancier) mijnhei
Van Kleef; — de Paris (bourreau) mijnheer t
scherprechter; une prune de M—, une — (p
rnonsieurs) een heerenpruim, gele eierpruim
monstre 1 nl. T monster n.: 1 (mal formé) misga
boorte f.; (plante, objet) misvorming f.; 2 (extra
ord.) gedrocht n.; 3 (hideux, malfaisant) wang
drocht n.; — rnarin zeegedrocht; 2 adj. reusac(,
tig, monster-; meeting — monstermeeting f.
monstrueux adj. (...euse) T monsterachtig :
wanstaltig, wanschapen; 2 gedrochtelijk, (moirr
fort) reusachtig; 3 afschuwelijk, afzichtelijk.
monstruosité f. T monsterachtigheid f.: 1 wanstal,
tigheid,' wanschapenheid; 2 gedrochtelijkheid;
afschuwelijkheid, afzichtelijkheid f.
mont m. 1 berg m.; —s bergen, gebergte n.; -
Pyrénées, Balkans Pyreneesch gebergte, Bai
kangebergte; — (de piété) berg (van barmhar
tigheid); 2 (anat.) heuvel m.
montage m. 1 stijging, klimming f.; 2 naar bo
ven dragen ou trekken, ophalen n.; 3 opstellen, in
eenzetten n.; (joaill.) inzetten n.; 4 opmaken n
montagnard 1 adj. bergbewonend, berg-; 2 del
bergbewoners; 3 m. bergbewoner in.; 4 man m
van den Berg, lid n. van de Bergpartij.
montagne f. 1 berg in.; — de -berg; — de glact
ijsberg; chaine de —s bergketen f.; pays de —
(s) bergland; --s Russes Russische glijbaan„
rutschbaan f.; 2 Berg m., Bergpartij f.
montagneux adj. (... euse) bergachtig.
Montaigu m. 1 (Trance) Montaigu (pers.) m., (lo-,
cal.) ri.; 2 (Belg.) Scherpenheuvel n.; 3 (Ital.)
Montecco m.; les — de Montecchi m. pl.
1. montant adj. klimmend, stijgend, opgaand,
opkomend, optrekkend, opstijgend; (robe) hoog.
2. montant m. 1 rijzing, stijging, vlucht f.; 2
stijl, post, staander, staaf, boom m.; 3 bedrag,
beloop n.; 4 prikkel, prikkelende smaak, prikkelende
geur m.; 5 opgewektheid f., vuur n.
mont-de-piété m. ( - s ( - c-, )berg in. van barra-^
monte f. dekken n. [hartigheid.
monte-charge in. (p1. id.) hijschtoestel n. & in.,
ophaler m.
montée f. 1 (op)klimmen, - (op)stijgen, opzwemmen,
stijgen, rijzen, opkomen; 2 beklimmen, bestijgen,
instijgen n.; 3 klirn; 4 opgang, trap m°.,
trede f.
monténégrin 1 adj. Montenegrijnsch; 2 m. M—
Montenegrijn m.
monte-plats m. (pl. id.) bordenlift f.
1. monter v. intr. 1 (op)klimmen, (op)stijgen,
rnonter — 355 — mordre
op)gaan, (op)rijden; — sur un arbre in een boom
.limmen; — à 1'arbre (fig.) er in loopen; — en
'oiture in 't rijtuig stappen; montez ! instappen!
— à cheval te paard rijden; il monte bien hij
ijdt goed; 2 verhoogen, opschuiven; 3 (choses)
tijgen, rijzen, (op)komen; opschieten, optrekken;
— à la tête naar het hoofd stijgen ou gaan; les
-)rix, les marchandises montent de prijzen, de
varen stijgen ou slaan op; les frais montent à
çinq frs. de kosten beloopen vijf frank.
2. monter v. tr. 1 beklimmen, bestijgen, opgaan,
r?prijden, opvaren; 2 zitten op; berijden; 3 (naar
boven) dragen, naar boven trekken; optrekken;
tiphalen; (horl.) opwinden; 4 opmaken, opzetten;
opslaan; oprichten; 5 inzetten, inkassen; 6 voorzien
(van), uitrusten (met); 7 se — 1 beklommen
ou bestegen worden, 2 opgemaakt ou opgezet ou
-opgeslagen ou ineengezet worden, opgericht worden,
3 zich verheffen, 4 zich opwinden; 8 se —
à beloopen, bedragen; se — en zich voorzien van.
monteur ni. 1 opsteller, ineenzetter; (in)zetter, inkasser;
2 opmaker m.
montgolfière f. luchtbol m. (van Montgolfier).
monticule m. T heuvel m.
mont(-)joie m. t steenhoop, maalsteen m.; 2 krijgsbanier
f.; M— (et) St-Denis de banier van Sint
Denijs. [gen, rijden n.; cóté du — opstijgzijde f.
montoir m. 1 stijgblok n., stijgbank f.; 2 bestij- 1
montois 1 adj. Bergscha 2 m. M— Bergenaar m.
montrable adj. toonbaar.
montre f.1 vertoon n.; pour la —voor den pronk;
2 monster, staal n., proef f.; 3 uitstalling f.; être
à la -- in de uitstalling liggen; 4 uitstalkast f.,
uitstalraam n.;— d'orgue orgelkastf.; 5 schijn m.,
uitzicht, voorkomen n.; 6 wapenschouwing f.) m.;
7 wijzerplaat f.; 8 (zak)uurwerk, horloge n.
montrer v. tr. 1 laten zien, toonen; 2 vertoonen,
ten toon stellen; 3 doen blijken, aan den dag
leggen; bewijzen, betoogen, aantoonen; 4 wijzen;
-- le chemin den weg wijzen; — au ou do doigt
niet den vinger wijzen; — 5 onderwijzen; leeren; 6
se — 1 zich laten zien, zich vertoonen, verschijnen;
zich betoonen; zich vcordoen, z getoond
worden, vertoonbaar zijn.
montreur m. 1 aantooner, vertooner m.; 2 wijzer
montueux adj. (...euse) bergachtig. [m.
monture f. 1 rijdier n.; 2 opstellen, ineenzetten;
inzetten; opmaken n.; 3 opstel, stel, gestel n.,
montuur f.; 4 optuiging; 5 bemanning f.; 6 uitrusting
f., gerief n.
monument in. 1 gedenkteeken n.; 2 praalgebouw,
praalgraaf n.; -- funéraire grafteeken n.
monumental aclj. (...aux) T monumentaal : 1 gedenk-;
statue—e gedenkstandbeeld n.; 2 grootsch,
indrukwekkend.
1 . moque f. 1 blokkatiol f.; (mar.) doodshoofd-
(blok) n.; 2 (blikken) nap; (houten) nap m.
2. moque f. mok f.; — de Bruges Brugsche mok.
moquer v. tr. : se — (de) lachen, spotten, schertsen,
gEkscherert (met); se faire — zich belachelijk
maken; être moqué uitgelachen worden; -- qq. de
iem. uitlachen voor. [2 onzin m., dwaasheid f.
moquerie f. 1 spot m., spotternij, beschimping f.;t
moquette 1. = mocade.
moqueur 1 adj. (...euse) spottend, spotziek; 2 m.
spotter; ...euse f. spotster f.; 3 (ois.) spotvogel m.
moraille f. 1 rektang f.; 2 neusnijper, prangcr m.
moraillon m. slotkram f.
moraine f. 1 kleiachtig puin, puingesteente n.; 2
(laine) — sterfwol f.
moral 1 adj. (...aux) zedelijk, moreel; loi —e
zedenwet f.; 2 m. zedelijke n.; au physique et au
-- lichamelijk er. zedelijk; 3 zedelijke kracht f.
ou moed rn.
morale f. 1 zedenleer, moraal; 2 zedelijkheid f.;
3 zedenles, moraal f.; faire la — à qq. tot iem. een
zedenpreek houden.
moralisateur 1 adj. (...trice) verzedelijkend; 2 m.
zedenmeester; 3 zedenpreeker ni.
moralisation f. verzedelijking f.
moraliser I .v. tr. verzedelijken, zedelijk verbeteren;
2 v. tr. & intr. een zedenpreek houden (tot);
zedenpreeken; 3 se — zijn zeden ou leven beteren.
moraliseur m. zedcnpreeker m.
moraliste m. zedenlecraar, zedenmeester to.
moralité f. 1 zedelijkheid f.; 2 zedenles f.; 3 (litt.)
spel n. van zinne.
morave 1 adj. Moravisch; 2 m. M— Moraviër m.
morbide adj. 1 ziekelijk, ziekte-; principe— ziektestof
f.; 2 weekelijk, murw, eenigszins malscha
morbidesse f. weekelijkheid f. [tetabel f.
morbidité f. 1 ziekelijkheid f.; 2 table de— ziek-t
mortifique adj. ziekteverwekkend, ziekte-.
morbleu interj. verduiveld! duivekaters la grosse
— met een grauw en een vloek.
morceau n=. ( x) beetje n.; (gros) brok m., stuk
n.; — de pain bete f. brood(s); — de lecture, de
inusique leesstuk, muziekstuk; manger tin -- een
brokje eten; en —x in stukken; par —x bij
stukken.
morceler, morciller v. tr. verbrokkelen.
morcellement m. verbrokkeling f.
mordache f. 1 klemhaak m.; 2 handschroef f.;
3 groote tang f. [bitsheid f.
mordacité f. 1 bijtende kracht f.; 2 scherpheid, 1
mordant 1 adj. bijtachtig, bijtend, invretend;
(voix) schel; (fig.) bijtend, bits; 2 m. nijper, knijper
m.; 3 bijtvocht n.; 4 bijtendheid, bitsheid f.
mordicant adj. bijtend, scherp, bits.
mordicus [s'] adv. met hand en tand.
mordiller v. tr. knabbelen (op). [keverkleur f.
mordoré 1 adj. goudkeverkleurig; 2 m. goud- 1
mordre v. tr. 1 bijten, bijten in, bijten op, afbijten;
— la poussière in 't zand bijten; — ses
doigts, se -- les doigts op zijn vingers bijten; —
ses ongles, se -- les ongles 1 zijn nagels afbijten,
9 op zijn nagels bijten; — à bijten in; ne pas —
au latin geen lust in 't Latijn hebben; 2 (liq.) (in)-
bijten, (in)vreten; (lirne, ancre) vat hebben (op);
(roue) vatten, (in)grijpen.
more — 336 — moscovad^
more= maure I, 2, 3 & 5; Ludovic le M—Ludomoreau
adj. (...elle) gitzwart. [v c0 Moro m.
morelle f. 1 nachtschade f.; 2 waterhoen n.
moresque = mauresque.
morfil m. 1 braam f.; 2 olifantstand m.
morfondre v. tr. 1 snotterig ou droezigmaken;
verkouden maken; 2 koud maken, doen vervriezen;
(fig.) laten schilderen; 3 se — verkleumen,
vervriezen; (fig.) se — ou être là à se — staan te
schilderen.
morfondure f. verkoudheid f.; (cheval) droes ni.
morganatique adj. morganatisch, met de linkerhand.
[geling f.
Morgane f.: la fée — Fata Morgana, luchtspie-1
morgeline, ...genille f. muur f., vogelkruid n.
morgue f. 1 laatdunkendheid f., eigenwaan m.;
faire la --- à qq. iem. laatdunkend bejegenen; 2
schouwkamertje n.; 3 dcodenhuis ti.
morguer v. tr. 1 laatdunkend bejegenen; 2 verachten,
trotseeren.
moribond adj. stervend, zieltogend.
moricaud = mauricaud.
morigéner v. tr. 1 (zedelijk) opvoeden, (goed) opvoeden;
mal ...né slecht opgevoed; 2 de les lezen.
morille f. T morille, morielje f.
morilion m. 1 roeteend f.; 2 moordruif f.
morion m. 1 punthelm rn.; 2 (peine) 1 helmstraf f.,
N schachtslagen rn. p1.; 3 dreunnes m.
m or m o n 1 ad j.(-D ne mormoonsch; mormonen-; 2
m. mormoon m.
1. morne 1 adj. neerslachtig, naar; doodscli; 2
somber, dof; 3 m. naarheid; somberheid; dof- ^
2. momne m. heuvel, berg m. [heid f.
morniflef. (verkeerde) kaakslag m.
morose aij. gemelijk, kregel, knorrig; déleetátion
— spijtig behagen n. [heid f.
morosité f. gemelijkheid, kregelheid, knorrig-1
Morphée ni..Morpheus rn. [n., rnorphine f.
morphinef.slaapbolzuur,opiumzuur, morphiumt
morphinomane adj. morphiumzuchtig, morphinomaan.
[vormleer; 3 (ar..throp.) vormkunde f.
morphologie f. 1 vormingsleer f.; 2 (gramm.)i
morphologique adj. morphologisch.
mors m. gebit n.; prendre le --- aux den ts op hol
gaan; ronger le — op zijn gebit knabbelen.
morse m. walrus m., zeekoe f. [knaging f.
morsure f. 1 beet, wond f.; 2 bijten, nijpen n.; 31
1. mort f. dood m.; —s 1 dooden, d sterfgevallen
n. pl.; pále comme la — doodsbleek; lit de —
sterfbed, doodbed n.; arrêt de — doodvonnis n.;
condamnation à — terdoodveroordeeling f.; être
à (Partiele de) la — op sterven liggen; être
malade à la — doodziek zijn; mourir de sa belle
-- zijn natuurlijken dood sterven; mettre à —
ter dood brengen; à -- ter dood toe, doodelijk;
combat à—strijd in. op leven en dood; à—!—à!
dood aan! weg met!; à la — doodelijk; à la vie et
It la— tot in den dood; — aux mouches, aux rats,
aux poux vliegenvergif, rattenvergif, luiskruid n.
2. mort adj. 1 dood; il est — depuis ce rnatin hij
is sedert dezen uchtend dood (i1 est — ce rnatin hi
is dezen uchtend gestorven;) — --= zoo dood als eer
pier; —e saison 'stille tijd ni., slecht seizoen n.
komkommertijd m.; nature —e stilleven n.; ceui
vre(s) —e(s) bovenschip n.; j'ai la jambe —t
mijn been slaapt; 2 (yeux, pet- Ie, voix) dof
(feu, lum.) uit.
3. mort in. doode, overledene; (poét.) afgestor,.
vene in.; messe des —(s) ziel(e)mis f.; tête de —
doodshoofd ti.; faire Ie -- zich dood houden.
mortadelie f. 1 rnortadelle(iu'orst) f.; 2 kippen-^
mortaillable adj. lijfeigen. [stoverij f.
mortaise f. gat n., inkerving f., spondgat n.; à
tenons et à —s met pen en gat.
mortaiser v. tr. 1 een gat maken in, inkerven; 2
met pen en gat vergaren.
mortalité f. ; sterfelijkheid f.; 2 sterfteverhouding
f.; table de — sterftetafel; 3 doodelijkheid f.
mort-bols ni. onnut hout n.
morte-eau f. ( s- max) 1 laag tij n.; 2 dood tij n.,
mortel 1 adj. ( «le) sterfelijk; 2 doodelijk; coup,
ennemi, péché — doodsteek, doodvijand m.,
doodzonde f.; 3 (fig.) doodend, noodlottig; 4 (fig.)
doodelijk vervelend; 5 m. sterveling m.
mortellement adv. doodelijk, ter dood. [betaler m.
morte-paie f. ( /s- "s) 1 gepensioneerde; 2slechte$
morte-saison f. ( gis-'s) slecht seizoen n.; (journat.
tx) komkommertijd m.
mort-gage m. ( mos- mos) dood pand n.
1. mortier m. T mortier m.; (oase, aussi) vijzel;
(arme, aussi) bomketel m.
2. mortier m. (maconn.) mortel, metselspecie f.
mortifère adj. doodelijk, doodend.
mortification f. 1 dooden, afsterven; 2 besterven
n.; 3 versterving, kastijding f.; 4 grief, beschaming,
vernedering f.
martifier v. tr. 1 dooden, doen afsterven; 2 laten
besterven; 3 versterven, kastijden; 4 grieven,
beschamen, vernederen; 5 se — 1 afsterven, i
besterven, 3 zich versterven.
mort-né adj. ( s) doodgeboren.
mortuaire 1 adj. van den doode, voor het lijk,
dood-, sterf-; drap — doodkleed, baarkleed n.;
extrait — doodceel n.; 2 f. (maison) — sterfhuis n.
morue f.: — fraiche ou franche kabeljauw;
petite — dorsch m.; -- salée ou verte abberdaan,
zoutevisch, moluwe f.; — sèche ou en baton stokvisch
m.; ' yeux de --- kabeljauwsoogen n. pl.;
queue de — (fig.) (habit) stalen pen f.; en queue
de — met een zwaluwstaart.
morve f. 1 snot n.; 2 (cheval) droes rn., snet f.
morveux 1 adj. (...euse) snotterig, besnot; qui se
sent — se mouche wie niet besnot is, moet zijn
neus niet vegen; 2 (cheval) droezig; 3 m. & f.
snotneus m. & f.
1. mosaïque adj. van Mozes, Mozaïsch.
2. mosaïque f. ingelegd werk, mozaïek, musief-:
mosaïsme in. Mozaïsche wet f. [werk n.
mosaïste m. mozaïekwerker, musiefwerker m.
moscovade f. meelsuiker, zandsuiker f.
moscovite — 357 -- mouler
moscovite 1 adj. Moskov(it) isch; 2 m. M—
Moskoviet m.
mosette f. schoudermanteltje n., neozet f.
mosquée f. Turksche tempel m., moskee f.
mot ni. woord n.; à ces —s bij deze woorden; en
un — met één woord; — à —, — pour -- woord
voor woord,- woordelijk; un — à — een woordetijke
vertaling f.; au bas — op zijn minst; bon —
1 geestig woord, geestige zet, N zinrijk woord;
grand -- 1 hoog woord, > hoogdravend noord, 3
stadhuiswoord; jeu de --s woordspeling f.; le —
pour rire het woord om te lachen; le fin — het
fijne van de zaak; — de la fin slotwoord, slotgeestigheid
f.; — d'ordre ou du griet wachtwoord;
— de passe paswoord; — de ralliement
herkenningswoord; il n'y a pas un — de cela
daar is geen woord van aan; il n'y a pas un
— de vrai daar is geen woord van waar; avoir
des —s avec woorden hebben met; envoyez-moi
un (petit) — zend mij een woordje; faire des —s
woordspelingen maken; avoir, donner, prendre
le — het wachtwoord kennen, geven, halen; se
Bonner le — met elkaar afsprcken.
motet m. spreukgezang, motet n.
moteur 1 adj. (...trice) bewegend, drijvend, beweeg-;
muscle — beweegspier f.; force ...trice beweegkracht
f.; 2 m. motor m.; — à gaz gasmotor;
3 beweger, (aan) drijver m.; (chose) drijfkractzt f.
motif m. 1 beweegreden f., (beweeg)grond m.; 2
(mus.) hoofddenkbeeld, motief n.; 3 (heaux arts)
onderwerp, motief n.
motion f. 1 beweging, werkzaarnheid f.; zwenking
f.; 2 voorstel n., motie f.; — d'ordre motie van orde
motiver v. tr. 1 gronden, rechtvaardigen, staven;
2 veroorzaken, teweegbrengen.
motte f. 1 kluit f., klomp m.; — de beurre kluit
boter; plant en — .kluitstek rn.; 2 heuveltje n.
motteux m. witstaartje; — roux zwartkeeltje n.
motus [s'] inter). geen woord! mond toe!
1. mou adj. (devant voy. mol,f. motie) 1 zacht,
week, slap, malsch; 2 weekelijk, slap, lauw,
krachteloos, verwijfd. [3 long f.,
2. mou m. 1 zachte, weeke n.; 2 weekdier n.; i
mouchard m. afspieder, verklikker, speurhond m.
moucharder 1 v. tr. afspieden, verklikken; 2 v.
intr. den verklikker spelen.
mouche f. 1 vlieg f.; — domestique kamervlieg;
piqure de -- 1 vliegesteek m., 2 vliegescheetje n.;
pattes de -- (écrit.) hanepootzn m. pl.; quelle —
vous pique? welke hond heeft u gebeten ? prendre
la -- opstuiven; 2 (vue) mug f.; 3 spion, speurhond
m.; fine — sluwe vogel m., loo,ze feeks f.; 4
tafelschuimer m.; 5 adviesjacht n.; (bateau) —
stuiversbootje n.; 6 moesje; 7 moedervlekje; 8
stippeltje, rondje, bolletje n.; 9 leeren knop m.;
10 (barbiche) sikje n.; 1 (chand.) dief m.;
12 boor f.
moucher v. tr. & intr. snuiten (v. fort), (bois,
sucre, cordage) afsnuiten (v. faible); — un
enfant een kind den neus snuiten; — la chandelle
de kaars snuiten; se — zijn neus snuiten;
ne pas se — du ried niet vies zijn.
moucherolle f. vliegenvanger ni. [snotneus m.
moucheron m. 1 mug f.; 2 (chand.) neus m.; 31
moucheter 1 v. tr. (be)spikkelen, tippelen,
vlekken; 2 van een knop voorzien; 3 v. intr.
vlekkig worden.
mouchettef. 1 waterneus m., druiplijst f.; 2 neusdoekje
n.; 3 —s kaarsesnuiter m.; une paire de —s
een kaarsesnuiter. [stippeling f.
moucheture f. 1 spikkel m., stippel, vlek f.; 2 1
maucheur m. 1 snuiter m., ...euse f.snuitster f.;
2 kaarsesnuiter in.; 3 man m. met den neusdoek,
leider m. van de klak.
mouchoir m. zakdoek, neusdoek m.; — de poche
zak(neus) doek; -- de con halsneus) doek.
mouchure f. 1 snot n.; 2 (bout coupé) snuitsel n.
moudre v. tr. (moulant, moulu, je mouds, je
mouius) 1 malen; 2 -- tin air een deuntje aframmelen;
3 être moulu als geradbraakt zijn.
moue f. scheef ou leelijk gezicht n.; faire la — (à)
een scheef gezicht trekken (legen).
mouette f. meeuw f.
moufette mofette.
mouflard m., —e f. dikwang m. & f., bollenblazer
m., ...blaasster f.
1. moufIe f. 1 want f.; 2 blokkatrol f.; 3 greep f.,
handvat n.; 4 anker n.
2. moufle m. (chim., fond.) T moffel m.
mouflon m. wild (Sardinisch) schaap n.
mouillage m. 1 bevochtigen n., bevochtiging f.; 2
ankeren n.; 3 ankerplaats f.
mouillé p. p. & adj. nat; poule —e (fig.) nat
geregende kip f.; il fait — het is nat.
mouille-bouche f. (pl. id.): — d'été Brusselsche
peer f.; — d'automne lange groene f.
mouiller 1 v. tr. nat maken, bevochtigen; besproeien;
begieten; 2 (mar.) — l'ancre het anker
laten vallen; 3 (gramm.) weekvloeiend maken,
palataliseeren; 4 se — 1 nat worden, 2 zijn keel
nat maken, 3 (se compl. end.) zich nat maken; se
— les pieds zijn voeten spoelen.
mouillette f. sopje n. (brcod).
mouilloir m. netbakje n.
mouillure f. 1 natmaking, bevochtiging f.; 2
vochtigheid f.; 3 vochtige vlek f.
mouj1k m. (Russische) boer, moezjiek m. [sel n.
1. moutave m. 1 vormen n.; 2 afgieten; 3 afgiet-t
2. moutace m.malen n.; droit de—maalrechtn.
1. moule m. vorm m.; --- k, — de vorm; faire
au — in een vorm ou in vormen maken.
2. moule f. mossel f.; — à perles parelmossel.
moulé 1 adj. gegoten, gedrukt; 2 m. gedrukt
schrift n.
1. mouler v. tr. 1 vormen, gieten; 2 afnemen,
afdrukken, nabootsen; ce vêtement moule le
corps dat kleedingstuk neemt goed het lijf; 3 drukken;
4 se -- gevormd worden, gegoten worden;
(vêtements) aansluiten; se — sur zich richten
naar, tot voorbeeld nemen.
motiler -- 358 - mouvoir
2. mouter v. tr. (couteaux, ciseaux) slijpen.
mouieur m. 1 vormer; 2 gieter m.
moulin m. 1 molen m.; -- à café koffiemolen; -
de discipline tredmolen; -- à eau watermolen; --
á paroles klappermolen; - à poivre pepermolen;
--- à vapeur stoommolen; - à vent T windmolen;
2 (jouet) molentje n.; 3 (iron.) handmolen m.
mouiiner v. tr. 1 malen; 2 slijpen; .3 omwoelen;
vermolmen; 4 (soie.) tweernen; 5 (fig.) tateren.
moulinet m. 1 molentje n.; 2 (fardeaux) draaiboom;
3 haspel; 4 schuimklopper m.; 5 zwenking
1.; molen m.; 6 faire le - 1 een molentje maken,
2 (épée, canne) een rad slaan, 3 (mil.) om het
middelpunt zwenken.
moulineur, moulinier m. 1 volder; 2 tweernder
m.; ... euse tweernster f.
mouit adv. 1 veel; 2 zeer. [lijstwerk n.
mouture f. (uitstekende) lijst f., (uitstekend)1
mourant 1 adj. stervend, zieltogend; 2 (teil,
regard) stervend, brekend; 3 wegstervend; 4
smachtend; 5 m. stervende m.
mourir v. intr. (mourant, mort, -je meurs, je
niourus) 1 sterven, overlijden, doodgaan; - de
maladie aan een ziekte sterven; -- de faim, de
honte van honger, van schaamte sterven; il en
mourra hij zal er van sterven, hij zal het besterven;
las, malade, triste à - doodmoede, doodziek,
doodsbedroefd; -- au monde, k soi-même
der wereld, zich zelf afsterven; faire - 1 doen
sterven, den dood aandoen, 2 dooden, ombrengen,
3 halsrechten; (se) laisser -- (zich) laten doodgaan;
'2 uitsterven; 3 uitgaan; 4 uitloopen, doodloopen;
5 se - 1 op sterven liggen, zieltogen, 2
den dood op het lijf hebben, 3 wegsterven, 4 wegkwijnen,
5 stilletjes uitgaan.
mouron m. guichelheil n.; --- blanc ou des oiseaux
(vogel)muur f. [3 vingerraadspel n.
mourre f. 1 aangezicht n.; snuit m.; 2 dikke lip f.;
Mouscron m. Moeskroen n.
mousquet m. musket, roer n.
mousquetade f. 1 musketschot; 2 musketvuur n.
mousquetaire m. muskéïier m.
mousqueterie f. musketvuur n. [veerhaak m.
mousqueton m. 1 kort musket n., karabijn f.; 21
1. mousse m. (scheeps)jongen rn.
2. mousse f. i mos; 2 schuim n.
3. mousse adj. 1 stomp, bot; 2 zonder hoornen.
mousseline f. neteldoek n., mousseline f.; verre
- mousselineglas n.
mousser v. intr. 1 schuimen; 2 (fig., colère)
schuimbekken; 3 (fig.) ophef maken; faire --
opvijzelen.
mousseron m. pruimenzwam f.
mousseux adj. (...euse) 1 mosachtig; rose ...euse
mosroos f.; 2 donzig; 3 schuimend; vin - schuimwijn
m.; 4 (fig.) opvijzelend.
moussoir m. schuimklopper m.
mousson m. tijdwind, moesson, monsoen m.
moussu adj. mosachtig, met mos; rose -e mosroos
f.
moustache f. 1 knevel m., snor f.; 2 (fig., personne)
snorbaard m.
moustiquaire m., ... quière f. muggenscherm; (lit)
muggennet n.
moustique m. moskiet, bijtvlieg f.
mooi m. (vin) most m.; (bière) wort n. [jonk n.
moutard m. 1 kleine jongen, kwajongen m.; 2 1
moutarde t f. mostaard, mosterd m.; eest de la -
après diner ou souper dat zijn vijgen na Paschen;
la - lui monte au nez het begint hem te kittelen; 2
adj. mosterdkleurig.
moutardier m. 1 mostaardpotje n.; (tonnelet) mostaardvaatje
n.; 2mosterdfabrikant m.;(marchand)
mosterdman m.; se croire le -- du pape zich verbeelden
dat keizers kat zijn nicht is.
moutier m. 1 kloostern.; 2 (klooster)kerk f.; il faut
laisser le -- ou il est men moet de kerk in 't midden
laten.
1. mouton m. 1 schaap; (fig., aussi) lam n.; doux
comme un - zoo mak als een schaap, zoo zacht
als een lam; 2 hamel m.; gignt de - hamelbout,
schapebout m.; 3schapevleesch; 4 schapen) le(d) er
n.; 5 uithoorder, uitvisscher m.; 6 heiblok n.; 7
(nuage) schaapje; (vague) lammetje, kipje n.
2. mouton adi. (c ne) schaapachtig, schapen-;
caractère -- 1 schapenaard, 2 (fig.) kuddegeest
m.; gent -ne schapenvolkje n.
moutonné adj. 1 met krulletjes; 2 met schapenwolkjes;
3 met kopkes; 4 met een ramskop; 5 afgestompt.
moutonner i v. intr. bukken, dompen; 2 zich met
lammetjes bedekken, kopjes krijgen; 3 v. tr. kroezen,
krullen; 4 een uithoorder zetten bij; 5 se --
1 kroezig worden, 2 een schaap worden, 3 zich met
lammetjes bedekken.
moutonnerie f. i schaapachtigheid f.; 2 laf herdersgedicht
n., schaperij f.; 3 schapenvleeschhouwerij,
schapenslachterij f.
moutonneux adj. (...euse) gekroesd, gekruld; met
schapenwolkjes; (mer) met lammetjes ou kopjes.
moutonnier 1 adj. (... ière) schaapachtig, schapen-;
caractère - kuddegeest m.; 2 m. schaapskop
m.
mouture f. 1 (action) malen, gemaal n.; fijnmaling
f.; 2 (blé moulu) gemaal, meel n.; tirer deux
-s dun sac tweemaal hetzelfde koren malen.
mouvanee f. 1 (vassal) leenbaarheid f., leenplicht
m.; 2 (suzerain) leenheérlijkheid f., leenrecht n.
mouvant adj. 1 bewegend, beweeglijk, beweeg-;
sable - drijfzand n.; 2 (féod.) afhankelijk.
mouvement m. i beweging f.; 2 opwelling; 3 levendige
wending; 4 golving, oneffenheid f.; 5 (mécan.)
werk n.; - ouvrier arbeidersbeweging f.;
être, mettre en -- in beweging zijn, steller ou
brengen; être dans le - in den stroom zijn; de
rnon (ton etc.) — uit eigen beweging.
mouvementé adj. vol beweging, veelbewogen;
(style) levendig.
mouver v. tr. bewegen; (liq.) (om)roeren.
mouvoir v. tr. 1 bewegen, in beweging brengen; 2
moxa -- 359 -- mur
verzetten; 3 verwekken, doen ontstaan; 4 aan-'
zetten, aandrijven, aansporen; 5 v. intr. (zich)
bewegen; — de leenroerig zijn van; 6 se — zich
bewegen, in beweging gebracht worden, ontstaan,
opkomen.
moxa ni. t bijvoetwol, moxa f.; 2 brandkegel m.
moye f. steenlever f.
1. moyen [mwa-yin] 1 adj. (' ne) middelste,
middel-; —terme middelterm m., (fig.) middelweg
m.; -- áge middeleeuwen f. pl.; 2 gemiddeld,
middelbaar, middelmatig, middelsoortig.
2. moyen m. 1 middel n.; il n'y a pas — er is
geen middel op; au -- de doc.r middel van; perdre
ses —s uit zijn lood geslagen zijn; 2 middelvorm
m., medium n.; 3 bemiddelaar in., bemiddeling f.
moyennant prép. door middel van, (prix) voor,
tegen; — quoi en op die wijze ou voorwaarde;
— que op voorwaarde dat.
moyenne f. 1 gemiddelde n.; (nombre) middeltal
n.; en -- gemiddeld; — proportionnelle middelevenredige
f.; 2 middelsoort-schrift n.
moyenner v. tr. bemiddelen, bewerken; y a-t-il
moyen de —? is er middel om liet te bemiddelen?
moyer v. tr. t middendoor zagen; 2 volgens de ^
moyette f. (koren)mijt f. [ader splijten.
moyeu m. (ox) naaf f. [rabier m.
mozarabe t adi. Mozarabisch; 2 m. M— Moa-t
mozette = mosette.
muable adj. veranderlijk, onbestendig.
muance f. veranderen, muiten n.
muehe-pot m. (pl.id.) geheime tapperij f. à (la) ---
in 't geniep, in 't geheim.
mucilage m. 1 (planten)slijm n.; — animal dierlijk
slijm; 2 gomoplossing f.
mucilagineux adj. (...euse) slijm(er)ig, slijm-.
mucosité f. slijmerige stof, slijmerigheid f.
mue f. 1 verandering f.; (voix) veranderen, muiten
n.; 2 ruien n., ruiing f.; verveeren, verharen,
vervellen n.; 3 ruitijd in.; 4 ruiplaats, (rui)kooi,
muit f.; 5 (fig.) mtiit f.; être en — in de muit zitten.
muer 1 v. tr. & intr. veranderen; muiten; van
stem veranderen; 2 v. intr. ruien; 3 v. tr, vernieuwen.
m u et 1 adj. (o te) stom; sourd et — doofstom;
être -- à stom staan bij; demeurer — verstommen;
2 carte —te blinde kaart f.; image —te
prent f. zonder woorden; e — stomme ou doffee e;
3 m. stomme m. [ter f. ou klank m.
muette f. 1 stomme f.; 2 stomme ou doffe let- 1
muez(z)in m. muezzin, roeper m. der biduren.
mufte 1 m. snoet, snuit m.; (objet) bek m.; 2 bot-;
muflier m. leeuwenbek m. i [muil, ploert m.
mufti m. (Tursch) priester, mufti m.
muge m. harder m. [tr. uitbrullen.
mugir 1 v. intr. loeien, bulken; brullen; 2 v. 1
mugissement m. geloei, gebulk; gebrul n.
1. muguet m. 1 lelietje van dalen, meibloempje
n.; 2 f at, pronker m.; 3(méd.) spruw f.; 4(anim.)t
2. muguet adj. ( te)fatterig. [mondzeer n.
mugueter v. tr. geuren, den pronker spelen; het
hof maken aan.
muid m. 1 mud n. & f.; 2 (liq.) okshoofd n.
mulátre 1 m. mulat m.; 2 f. mulattin f.; 3 adj.
mulatsch.
1. mule f. 1 muil f., muiltje n., (halve) pantoffel
f.; baiser la -- du pape den paus zijn voeten kussen;
2 winterhielen m. pl. [ezelin f.
2. mute f. wijfjes-muildier n., (bardeau) muil-t
mule-jenny f. (pl. id.) grofstoel ni., bastaardspinmolen
m. [(bardeau) muilezel m.
1. mulet m. : ;rand — muildier n.; petit —t
2. mulet m. zeebarbeel m.;— rouge roobaard m.
muletier m. muilezeldrijver m.
Mulhouse f. Mulhausen n.
mulot m. (groote) veldmuis f.; grand — trekrat f.
multieolore adj. veelkleurig.
multiflore adj. veelblcemig.
multiforme adj. veelvormig.
multiple 1 adj. veelvoudig; 2 m. veelvoud n.
multipliable adj. vermenigvuldigbaar.
muitipliant 1 adj. vermenigvuldigend; 2 m. vermenigvuldigglas
n.
multiplicande m. vermenigvuldigtal n.
multiplieateur in. vermenigvuldiger; (élect.)
vermeerder m.
muitiplicatif adj. (...ive) vermenigvuldigend.
multiplieation f. T vermenigvuldiging f.
multiplicité f. menigvuldigheid, veelvuldigheid f.
multiplier v. tr. & intr. vermenigvuldigen.
multitude f. menigte f.; (absolt) volksmenigte f.
multivalve adj. veelschalig.
Munich 1 m. Munchen; 2 f. m— Munchen(sch
bier) n.; 3 m. m— glas n. Munchen(sch).
munichois 1 adj. Munchensch; 2 m. M— Munchenaar
m.
munieipal adj. (...aux) stedelijk, gemeentelijk,
stads-, gemeente-; conseil — gemeenteraad m.
municipalité f. 1 gemeente f.; 2 gemeenteraad m.;
3 raadhuis, stadhuis n.
municipe m. (antiq.) 1 vrijstadf., municipium n.;
2 vrije burger, municeps m.
munificence f. rijkelijke mildheid f.
munir v. tr. : — de voorzien van; wapenen met;
uitrusten, bevoorraden.
munition f. 1 voorraad m.;—s behoeften f. pl.;—s
de bouche, de guerre mondbehoeften, oorlogsbehoeften;
pain de — kommiesbrood, (am)munitiebrood
n.; 2 (spéct) ---s schietbenoodigdheden
f. p1.; kruit en lood n.
munitionnaire m. proviandmeester m.
muphti m. (Turksch) priester, mufti m.
muqueuse f. 1 slijmvlies n.; 2 slijmkoorts f.
muqueux adj. (...euse) slijmig, slijm-.
mur m. muur, (intér.) wand m.; mettre au pied
du — tot tegen den muur drijven; les soldats
étaient des —s de soldaten stonden als een muur.
mQr adj. T rijp; cette robe est---e dit kleed is ver
gezet; homme -- 1 man van rijpen leeftijd, 2
man m. met een rijp verstand.
murage --- 360 — Mycènes
murage m. 1 ommuring f.; 2 muurwerk n.
muraille f. T muur m.; les —s de muren, - het
muurwerk; -- de (la) Chine Chineesche muur.
mural adj. (...aux) muur-, wand-; plante, couronne
—e muurplant, ...kroon f.; carte, image,
,peinture—e wandkaart, ... plaat, ... schildering f.
móre f. T moerbezie, moerbei f.; — de haie ou
à. poux ou de renard ou de ronce ou sauvage
braambezie f.
mArement adv. rijpelijk.
murène f. moeraal m. [muren.
murer v. tr. 1 toemetselen, inmetselen; 2 om-t
murex m. stekelschelp f.
muriate m. 1 chloormetaal n.; --- de soude zoutzure
soda f., keukenzout n.; 2 zoutzuurzout n.
muriatique adj. : acide — zoutzuur n.
mQrier m. moerbezieboom m.
mQrir 1 v. tr. doen rijpen, rijp maken; 2 v. intr.
& se.-- rijp worden, rijpen. [morder m.
murmurateur' 1 adj. (...trice) morrend; 2 m. 1
murmure m. 1 gemurmel; geruisch n.; 2 gesjilp
n.; 3 gebrom n.; 4 gemompel, gemor n.
murmurer v. intr. 1 murmelen, ruischen; 2 (ois.)
sjilpen; 3 (anim.) brommen; 4 mompelen, mor-T
murrhe f. murrha Ï1. [ren.
murrhin adj. murrhinisch. [aanvoerder m.
musagète 1 adj. de muzen leidend; 2 m. muzen-t
musaraigne f. spitsmuis f.
musard 1 adj. gapend, lanterfantend; 2 m. gaper,
gaapstok, lanterfanter m.; —e f. lanterfantster f.
musarder v. intr. staan te gapen, lanterfanten.
musarderie f. gegaap n., lanterfanterij f.
musc [sk'] m. 1 muskusdier n.; 2 muskus m.;
peau de — muskusleer n.
muscadef. 1 muskaat(noot) f.; de la — muskaat;
noix — notemuskaat; 2 muskaat f., goochelbal-^
muscadelle f. muskadelpeer f. [letje n.
muscadet m. 1 muskadel(druif) f.; 2 muskadelwijn
rn.; 3 muskadelappel m.
muscadier m. muskaatboom m.
muscadin m. 1 muskuskoekje n.; 2 saletjonker m.,
geparfumeerd heertje n.; 3 (bist.) muscadijn m.
muscat 1 adj. muskaat-; 2 m. muskadel(druif) f.;
3 muskaatwijn m.; 4 muskaatpeer f.
lnuscle m. 1 (chair) spierf.; 2 (nerf) zenuw, pees t.
musclé adj. gespierd.
musculaire adj. van de spieren, spier-; force, système
— spierkracht f., spierstelsel n.
musculature m. spierengestel n.
musculeux adj. (...euse) gespierd.
museulosité f. gespierdheid f.
muse f. zanggodin, muze f.; nourrisson des —s
pleegkind n. ou kweekeling m. der zanggodinnen.
museau m. ( max) 1 (quadrup.) snuit n1.; (rept.,
poiss., objet) bek m.; 2 (homme, fig.) tronie f.,
bek, smoel m.; snuit, neus m.; (amicalt) snoetje,
bekje n.; à regorge — tot in den krop; 3 (vêt.) ---
noir ou noir -- ou faux — zwarte vlecht f.
muséè m. museum n'.; — de peinture schilderij(
en)museum, museum van schilderlcunst.
museler v. tr. muilbanden.
muselière f. muilband m.
musellement m. muilbanden n.
muser v. intr. staan te gapen ou kijken; leuteren.
muserolle f. neusband, muilband m.
musette f. 1 doedelzak m., zakpijp f.; 2 doedeldeuntje
n.; 3 (voer)zak; (brood)zak; (poets)zak
m.; (écol.) ransel m. [museum P.
muséum [om') m. -= musée; (spéct)natuurkundigt
musical adj. (...aux) toonkundig, muzikaal; art
— toonkunst f.
musieien m. 1 T toonkunstenaar, musicus m.;
(compositeur) toonzetter; (exéc.) muzikant m.; 2
(violoneux) speelman m.
musique f. toonkunst, muziek f.; ---. de chambre,
d'église kamermuziek, kerkmuziek; — militaire
militaire kapel f.; cahier de — muziekhoek(je)
n.; papier de ou à — muziekpapier n.; voilá une
autre — dat is een ander liedje; mettre en,-- op
muziek zetten; faire de la — T muziek maken.
musiquer 1 v. tr. op muziek zetten; 2 v. intr.
muziek maken, musiceeren.
musoir m. 1 (dam)kop m.; le — de 1'estacade de
kop van het (haven)hoofd; 2 sluishoofd n.
musqué adj. gemuskeerd, muskus-; bceuf, rat
— muskusos m., muskusrat f.; poire, rose —e
muskuspeer, muskusroos f.
musse-pot = muche-pot. [gelukken.
musser 1 v. tr. verbergen; 2 v. intr. ruiken; 3i
musulman 1 ni. muzelrnan; —e f. muzelmansche
f.; 2 adj. muzelmansch.
mutabifité f. veranderlijkheid, onbestendigheid f.
mutacisme m. m-gebrek, mommelen n.
mutage m. zwaveling f.
mutation f. verandering, verwisseling, verplaatsing
f.; (propriété) ruiling f., overgang m.
muter v. tr. zwavelen. [minker m.
mutilateur 1 adj. (...trice) verminkend; 2 m.ver-t
mutilation f. verminking f.; -= volontaire zelf-t
mutiler v. T verminken. [verminking.
mutin 1 adj. weerspannig, stug; 2 levendig,
wakker; 3 muitzuchtig, oproerig; 4 m. weerspanneling,
. tijfkop m.; 5 muiter, oproerling m.
mutiné adj. onstuimig.
mutiner v. tr. 1 in oproer brengen; 2 se --- oproer
maken, aan 't muiten slaan; (enfant) weerspannig
worden. [oproer n.
mutinerie f. 1 weerspannigheid f.; 2 muiterij f.,',
mutisme m. 1 stomheid f.; 2 stilzwijgen n,
mutualisme m. onderlinge bijstand m. ou verzekering
f.
mutualiste 1 adj. onderlinge-bijstands-; 2 m. enderlinge-
bijstander m.
mutualité f. 1 wederkeerigheid f.; 2 onderlinge
bijstand m. ou verzekering f. [onderling.
mutuel adj. ( Ie) wederkeerig, ii ederzijdsch,t
mutuelle f. onderling onderwijs n.
mutuellement adv. wederzijds, onderling.
mycélium [om'] m. kiemnet, mycelium n.
Mycènes m. Mycen.ce n.
mygale - 361 - nanan
mygale f. graafspin f.
myographie f. spierbeschrijving f.
myographique adj. spierbeschrijvend.
myologie f. spierenkunde f.
myope adj. bijziend, kortzichtig.
myopie f. bijziendheid, kortzichtigheid f.
myosotis [s'] m. vergeet-mij-nietje, muizenoor n.
myotomié f. spierontleding f.
myriade f. tienduizendtal n.
myriagramme tn. myriagram, tien kilo n.
myriamètre m. mvriaméter, tien kilometer m.
myriapode 1 adj. tienduizendvoetig; 2 rn. duizendpoot
m.
Myrmidon 1 m. Myrmidon m.; 2 m-- dreumes
m- ., dwergje n.; 3 wijsneus m.; 4 adj. dwergachtig.
myrobalan, ...bolan m. zaijnoot f., myrobolaan
myrrhe f. mirre, myrrhe f. [m.
myrtacé adi. mintachtig. [bant gagel m.
myrte m. mirt(eboom) m.; -- bátard ou du Bra-1
snyrtiforme adj. mirtebladvormig.
myrtiile f. mirtebezie, boschbes f.
rnystagogue iii. geheimenisleeraar m.
mystère m. T mysterie : 1 geheimenis, verborgenheid
f.; 2 geheim n.; faire — de, rnettre dit —
eer geheim maken van; en grand — heel geheimzinnig;
3 (litt.) mysteriespel n.
mystérieusement adv. = mystérieux.
mystérieux adj. (...euse) geheimzinnig.
mysticisme m. mysticisme n.
mysticité f. mystieke aard m., mysticiteit f.
mystificateur 1 adj. (...triee) verschalkend; 2
m. verschalker m.
mystification f. bedotting, verschalking f.
mystifier v. tr. hedotten, verschalken.
mystique 1 adj. geheimzinnig, verborgen; testament
— geheim ou gesloten testament; 2 mystiek,
beschouwend; (fig.) dwepend; 3 m. mystieke n.;'4
beschouwer, mysticus; (fig.) dweper m.
mythe m. verdichtsel n., fabel, mythe f.
mythique adj .fabelachtig, mythisch. [kundige m.
mythographe m. 1 mythensehrijver; 2 mythen-t
mythologie f. fabelleer, godenleer, mythologie f.
mythologique adj. fabelkundig, mythologisch.
mythologiste, ...Iogue m. ;abelkundige rn.
n f. & rn. n f.
nabak m. nabob m.
nababie f. nabobschap n.; (demeure) nabobdom n.
nabot m. kabouter(mannetje n.), dwerg, dreumes
nacarat adj. & m. helderrood adj. & n. [m.
nacelle f. schuitje, bootje n. [ren adj.
nacre f. paarlemoer n.; de ou en -- paarlemoe-1
nacré adi. paarlemoeren, paarlemoerachtig.
nacrer v. tr. paarlemoerachtig maken.
nadir m. voetpunt n., nadir m.
natte f. : eau de — oranjebloesemwater n.
etage f. 1 zwemmen n:; à (la) — al zwemmend;
passer à la -- overzivemmen; en — doornat (van
't zweet); se mettre en -- zich in 't zweet werken
ou loopen; 2 varen, roeien n.; se niettre en —
onder zeil gaan; banc de --- roeibank f.
nagée f. (zwem)slag m.
nageoire f. 1 vin f.; 2 : 1 zwemgordel m., 2 zwemkurk,
3 zwem blaas f.; 3 (ds un seau) vlotplankje n.
1. nager v. intr. T zwemmen. (objets, aussi)
Brij:zen, (fig., aussi) baden.
2. nager 1 v. intr. (mar. & cheval) roeien; 2 v.
tr. meeroeien, voortroelen; (vaisseau) boegseeren.
nageur 1 m. zwemmer m., ...euse f. zwemster- f.;
2 roeier m.; 3 adj. zwemmend, zwem-; oiseàu —
zwemvogel rn.
naguère(s) adv. onlangs, kortelings.
naïade f. T waternimf, najade f.
naïf 1 adj. (... ive) natuurlijk, aangeboren; 2
ongekunsteld, ongedwongen, ongezocht, onbewimpeld;
3 argeloos, onnoozel, kinderachtig,
sulachtig; 4 m. onnoozele, sul m.; 5 (abstr.) ongekunstelde
n.
nain 1 adj. dwergachtig, dwerg-, (bot., aussi)
laag, kruipend; arbre — dwergboom; pois —
kruiperwt f.; haricot — witte kruipboon f.; 2 m.
dwerg m.; 3 -- jaune (jeu) zwarte Piet m.
naissance f. 1 geboorte f.; acte de — geboorteakte
f.; donner, recevoir, devoir La -- het leven schenken,
ontvangen, verschuldigd zijn; aveugle, rnuet
de — blindgeboren, stomgeboren; cela lui vient
de — hij is daarmee geboren; 2 aangeboren trek
ou aanleg m.; 3 afkomst f., geslacht n.; 4 begin n.;
opkomst f.; prendre —, tirer (sa) -- beginnen,'
ontstaan, opkomen (uit); donner — doen ontstaan;
étouffer dans sa — in de kiem smoren:
naissant adj. 1 geboren wordend, ter wereld komend;
2 (fig.) opkomend, ontluikend, uitkomend;
au jour — bij het aanbreken van den dag.
naitre v. intr. (naissant, né, je nais, je naquis)
1 geboren worden; en naissant bij de geboorte, bijmijn
(ou uw ou zijn etc.) geboorte; encore à —
ongeboren; qui vient de — pasgeboren; faire —
qq. à, en bewer,n dat iemand geboren is te, in; 2
uitkomen, ontspringen; 3 ontstaan, beginnen,
opkomen; le jour commence à —' de dag begint
te krieken. [argeloos, onnoozelweg.
naïvement adv. 1 onbewimpeld, ronduit; 2 Z
naïveté f. 1 natuurlijkheid, aangeboren(d)heid f.;
2 ongekunsteldheid, ongedwongenheid, ongezochtheid
f.; 3 argeloosheid, onnoozelheid, kinderachtigheid,
sulligheid f.
Namur m. Namen n.; porte, rue de -- Naamsche
poort, straat f.
namurois 1 adj. Naamsch; 2 m, N— Namenaarl
nanan m. snoepgoed, lekkers n., lekkernij f. [rmm..
Nankin(g) — 362 -- naturaliser
lankin(g) m. 1 Nanking n.; 2 (tissu) n— nanking
n.; veste (de) n— nankingen vest f:
Nan(n)ette f. Annaatje, Naatje n.
nantir v.tr. 1 (een) onderpand geven (aan), dekken;
2 (fig.) — de voQrzien van, in 't bezit stellen
van; être nanti de voorzien ou in 't bezit zijn van.
nantissement m. (onder) pand n., waarborg m.;
napée f. dalnimf f. [en — tct ou als pand.
naphtaline. naphtaline f.
napht(h)e m. naphta f.
naphtol m. naphtol n.
Hapoléon m. 1 Napoleon; 2 n•— napoleon m.
napoléonien 1 adj. (x ne) Napoleontisch; 2 in.
aanhanger m. van Napoleon.
napoléonisme m. napoleonisme n.
napcléoniste m. napoleonist m. [litaan m.
napoiitain 1 adj.Napolitaansch; 2 m. N— Napo-t
sappe f. 1 laken n.; (spécti) tafellaken n.; rnettre
la -- het tafellaken leggen ou spreiden, de tafel
dekken; — d'autel altaardwaal f.; - de communion
communiekleed n.; 2 (métal) plaat f., blad
n.; 3 -- de voute 1 gewelfveld, 2 Boheemsch
gewelf n.; — de blé effen korenzee f.; -- d'eau
1 veld van water, 2 (case.) laken n. van water, 3
waterhoogte f., 4 waterspiegel m.; -- de feu,
lurnière veld van vuur, licht; — de verdere
meer n. van groen.
napperon m. tafellakentje, tafeldoekje n.
Narcisse 1 In. Narcissus; 2 f. Narcissa f.; 3 m.
(bot.) n— 1 narcis f., 2 gele amaryllis f., 3 ^
narcissé adj. narcisachtig. [herfsttijloos f.
narcose f. verdooving, bedwelming f.
narcotine f. narcotine f.
narcotique 1 adj. verdoovend, bedwelmend; 2 m.
bedwelmend middel; (fig.) slaapmiddel n.
narcotisme m. 1 verdooving, bedwelming f.; 2
vergiftiging f. door bedwelmende middelen. [f.
aard m.1 borstelgras n.; 2 nardus m., nardusoliel.
narg(h)ileh m. Turksche ou Perzische pijp f.
nargue 1 f. schimp, hoon ,m.; dire — de, faire —
á den brui geven van; 2 interj. — de naar den
drommel met, den brui van.
narguer v. tr. 1 beschimpen, hoonen; 2 trotseeren,
sarren, tergen, treiteren.
narine f. 1 neusgat n.; se boucher les —s zijn
neus stoppen; 2 neusvleugel m.
narquois 1 m. weggeloopen soldaat m.; 2 schelm,
dief m.; 3 schimper, sarder m.; 4 adj. sluw, loos,
bedrieglijk; 5 schimpend, tergend, sarrènd.
narquoisement adv. schimpend.
narrateur m. verhaler, verteller m.
narratif adj. (...ive) verhalend.
narration f. T verhaal n.
narratrice f. verhaalster, vertelster f.
narré m. 1 verhaal n.; 2 (iron.) gepraat, geklets
n.; faire des —s kletsen.
narrer v. tr. verhalen, vertellen.
narval m. walrus, narval m. [neusklank m.
nasas adj. (...aux) neus-; os, son — neusbeen n.,1
nasale f. neusklank m., neusletter f.
nasaliser v. tr. inerneusklanken.
nasaiité f. neusklank m.
nasard 1 adj. door den neus sprekend, neus-; son
— neusgeluid n.; 2 m. neusregister n., nasat f.
nasarde f. knip m. voor den neus.
nasarder v.tr. een knip voor den neusgeven (aan).
naseau m. ( x) neusgat n.
nasillard adj. door den neus sprekend, neus-;
voix —e neusstem f.; orateur — redenaar m. met
een neusstem [geluid n.
nasillardise f., nasillement m. neusstem f., neus-t
nasiller v. intr. door den neus spreken.
nasilleur m. persoon ni. die door den neus spreekt.
nasillonner v. intr. eenigszins door den neus
spreken. [k ers.
nasitort m. tuinkers f.; — sauvage smalbladige 1
Nassau m.Nassau n.; Guillaume de—IWillern m.
van Nassau(wen).
nassauvien 1 adj. ( ' ne) Nassausch; 2 m.
nasse f. fuik f. [Nassauer m.
natal adj. („' s) van de geboorte, geboorte-; lieu,
pav.; — geboorteplaats f., geboorteland n.; ville
—e geboortestad f.; air — licht r. van den geboortegrond.
[-- geboortecijfer f.
natalité f. geboorteverhouding f.; cliiffre de (la) t
natation f. zwe n'nen n., zwemkunst f.; école de—
zwemschool f. [zwemblaas f.
natatoire adj. zwemmend, zwem-; vessie — t
natif 1 adj. (.. • ive) geboortig (van), geboren (te);
né — gewonnen en geboren; 2 (fig.) aangeboren;
état -- natuurstaat m.; 3 (métaux) gedegen; 4
nation f. volk r.., natie f. [m. inboorling m.
national 1 adj. (...aux) nationaal, lands-, volks- ;
représentation --e volksvertegenwoordiging f.;
bière --e inlandsch bier n.; histoire —e vaderlandsche
geschiedenis f.; 2 m. inboorling, landsfnan,
landgenoot m.
nationaliser v. tr. 1 nationaal maken, inburgeren;
2 (biens) nationaliseeren; 3 se — nationaal worden,
zich inburgeren.
nationalité f. 1 nationaal karakter n., volksaard
m., nationaliteit f.; 2 volkseenheid f.
nation-speur f. (mos- mos) zusternatie f.
nativité f. 1 geh.00rtef.; la 1N-- Christus' Geboorte;
an de la N-- jaar na de geboorte des Zaligmakers
; 2 geboorteplaneet f. [kristalsoda f.
natron, natrum [om'] rn. koolzuur natron n., t
natte f. 1 mat f.; — de jonc, de roseau, de paille
biezenmat, rietmat, stroomrit; 2 vlecht f.
natter v. tr. 1 vlechten; 2 (met matten) beleggen ou
bedekken; 3 (niet strootouwen) omwinden.
nattier rn. mattenmaker, mattenverkooper nl.;
...ière f. ...maakster, ...koopster- f.
naturalisation f. 1 inburgering, naturalisatie f.; 2
(zDo., bot.) inheemschwording, aanpassing f.
naturaliser v. tr. 1 inburgeren, naturaliseeren; 2
(zoo., bot.) inheemsch maken, aanpassen; 3
(anim. empailié) een natuurlijk voorkomen grven
(aan); 4 se — zich inburgeren; ingeburgerd worden;
zich gewennen (aan); inheemsch worden.
naturalisme - 363 - néanmoins
naturalisme m. 1 natuurlijkheid f., natuurlijke
n.; 2 natuurgeloof n., natuurlijke godsdienst m.;
3 werkelijkheidsstelsel n., werkelijkheidszucht f.,
naturalisme n.
naturaliste 1 m. natuurkundige m.; 2 natuurbelijder;
3 (empailleur) opzetter; 4 werkelijkheidsminnaar,
naturalist m.; 5 adj. natuurlijk, natuur-;
6 naturalistisch. [n.
naturalité f. 1 natuurstaat m.; 2 inbooriingschapl
nature f. T natuur f.; (constitution, caractère,
aussi) geaardheid f., aard m., gesteldheid f., gestel
n.; (espèce, aussi) aard m., slag n., soort f.;
1 état de (pure) — (zuivere) natuurstaat m.; —
morte stilleven n.; 2 payer Ie tribut à la -- den
ou zijn tol aan de natuur betalen; nourriture passe
—• de opvoeding vermag meer dan de natuur;
3 d'après — naar de natuur; de — van natuur,
van aard, uit den aard, uiteraard; de sa — van
natuur, uit zijn aard; il est de ma — de het ligt
in mijn aard om te; de — à van aard om te; de —
que van dien aard dat, zoodanig dat; contre —
tegen de natuur, (avec un subst.) tegennatuurlijk
adj.; en -- in natuur, in natura, in den natuurlijken
toestand; par — van nature, van aard,
uiteraard, (chanter) natuurlijk; 4 ( ^ au naturel)
natuurlijk; portrait —, demi --- portret n.
op levensgrootte, op halve grootte; plus bête que
-- bovennatuurlijk dom ; être — natuurlijk zijn;
beeuf, pommes — rundvleesch n., aardappelen f.
pl. gekookt; homme — natuurmensch m.
1. naturel adj. ( -oIe) Tnatuurlijk,natuur--; (pas
falsifié, aussi) echt; droit — natuurrecht n.; loi
---le natuurwet f.; histoire ---le natuurlijke
historie f.; sciences —les natuurlijke wetenschappen
f. pl.; beurre — natuurboter f.
2. naturel m. 1 natuur f., natuurlijke n., (natuurlijke)
aard m.; de son — van natuur, van
aard, uit zijn aard; 2 (natuurlijk) gevoel n.; sans
— zonder gevoel; 3 (natuurlijke) aanleg m.; 4 gestel
n.; — robuste krachtig gestel; 5 natuurlijkheid
f.; manquer de — natuurlijkheid missen,
niet natuurlijk zijn; 6 natuur, werkelijkheid f.;
d'après le — naar de natuur; au — naar ou
volgens de natuur; beeuf, pommes au — rundvleesch
n., aardappelen f. p.. gekookt; 7 (indigèrie)
inboorling, (iron.) kaffer m.
naturellement adv. T natuurlijk.
naufrage f. T schipbreuk f.; faire — (au port)
(voor de haven) schipbreuk lijden.
naufragé 1 adj. door schipbreuk omgekomen, verongetukt;
2 m. schipbreukeling m.
naulage, nauiis m. (scheeps)vrochtf.
naumaehie f. scheepsgevecht, spiegelgevecht n.
(te water) .
nauséabond adj. walglijk.
nausée f. walgen n., walging, misselijkheid f.;
donner des — à doen walgen, misselijk maken;
jusqu'à la — tot walgens toe.
nautiie m. scheepssloep f., na u tilus m.
nautique adj. : almanach, art, carte, sport —
zeemansalmanak m., zeevaart(kunde) f., zeekaart
f., watersport f.
nautonler m. schipper m.; ...ière f. schipperin f.
naval adj. ( cs) van de zee, zee-; construction —e
vaartuig n.; chantier des constructions —es
scheeps(bouw)werf f.; combat — zeegevecht n.;
forces —es zeemacht f.; puissance —e zeemogendheid
f.; école --e zeevaartschool f.; science --e
zeevaartkunde f.
1. navarin m. 1 pootraap f.; 2 schaapsstoverij f.
met rapen.
2. Navarin m. 1 Navar:no n.; 2 (een nederlaag f.
als bij) Navarino n. i
navarrais 1 adj. Navarreesch ; 2 ni. N— Navar-4
Navarre f. : la -- Navarra n. [rees m.
navet m. raap f., (propre & fig.) knol m.; chou —
koolraap.
navetier m. 1 schietspoelrnaker ; 2 wever m.
I . navette f. 1 koolzaad n.; 2 (huile de) — raapolie
f.
2. navette f. 1 scheepje n.; — à encens, à sel
wierookscheepje, zoutscheepje; 2 schietspoel f.;
faire la -- schietspoel spelen.
naviculaire 1 ad. schuitvormig; 2 m. scheepsbevelhebber
rr.. [waardigheid f.
navigabilité f. bevaarbaarheid; (navire) zee- t
navigabie adj. bevaarbaar; (navire) zeewaardig.
navigateur 1 adj. (...trice) zeevarend; 2 m. zeevaarder;
(métier) zeeman m. : files des N—s
Schipperseilanden n. pl.; — aérien luchtschipper
m.
navigation f. 1 (zee)vaart, scheepvaart f.; — á
voile, à vapeur zeilvaart, stoomvaart; — aérienne
luchtscheepvaart; 2 (art de la) -- zeevaartkunde f.
naviguer t v. intr. varen; 2 zeilen; 3 v. tr. beva- t
naville f. besproeiingskanaal n. [ren.
navire m. (zee)schip n.; — à voile, k vapeur zeilschip,
stoomschip; — - école sch oclsch i p; —
marchand koopvaardijschip.
navrant adj. hartverscheurend.
navrer v. tr. het hart breken ou verscheuren; j'en
ai le ceeur navré ou j'en suis navré dat breekt mij
het hart, dat doet mij het hart bloeden; coeur navré
bloedend hart n.; teil ou regard navré doodsbedroefde
blik m. [Nazareen, Nazareër m.
nazaréen 1 adj. ( ne) Nazareensch; 2 m. N— 1
Naziance f. Nazianza n.; Crégoire de — Gregorius
m. Nazianzenus.
ne adv. 1 niet, (avec un subst.) geen; je — sais ik
weet niet; n'était la áuerre als het maar geen oorlog
was; — ... que niet dan, niets dan, slechts,
maar, eerst; V. aussi 2. pas, 2. point, etc.; 2 (explétif)
je — doute pas qu'il — le fasse ik twijfel
niet dat hij het doen zal; rneilleur que je — 1'espérais
beter dan ik hoopte.
né p. p. de naïtre: bien — 1 van goede afkomst, 2
goedgeaard; des biens —s ou acquis aangeboren
of verkregen goederen n. pl.; V. natif.
néanmoins adv. niettemin, nochtans, evenwel,
toch.
néant — 364 — néo-catholique
néant. 1 m. niet n.; créer ou tirer du — uit liet niet
scheppen; rentrer dans le -- in het niet terugkeeren;
mettre ou réduire à — te niet doen, nietig
verklaren, vernietigen.; 2 nietigheid f.; faire rentrer
qq. dans son — iem. tot zijn nietigheid • doen
terugkeeren; 3 adv. niets, niemendal, nul.
nébuleux adj. (...euse) 1 nevtl(acht) i,g; bewolkt;
étoile ...euse nevelster f.; 2 (pierre, vue) wolkig.
nébuleuse f. 1 nevelvlek f.; 2 nevelster f. [heid f.
nébulosité f. wolkachtige nevel m.; nevelachtig-
1. nécessaire adj. noodzakelijk, noodwendig,
noodig (voor); mal — noodzakelijk kwaad n.;
cela mest — dat heb ik noodig.
2. nécessaire m. 1 noodzakelijke; noodwendige;
noodige n.; faire le — 1 het noodzakelijke doen, 2
den noodzakelijke spelen; 2 (icon.) rnontbeerlijk
meubel n., knecht, lakei ni.; 3 T necessaire f. : 1
•werkdoosje n., 2 naalden- en speldenkoker m., 3
handzakje n., 4 reistas.chje n., 5 porseleinstel n.
nécessairement adv. noodzakelijk.
nécessitant adj. 1 behoeftig; 2 (gráce) dwingend;
de nécessité —e dringend noodzakelijk.
nécessité f. 1 (oblig.) noodzakelijkheid f.; ce
mest une — de ik moet noodzakelijk; faire de --
vertu van den nood een deugd maken; 2 (néc.
matérielle) noodwendigheid; 3 (misère) behoefte,
behoeftigheid f.; être dans la (dernière) — in (de
grootste) behoeftigheid verkeeren; 4 (choses nécess.)
—s noodwendigheden f. pl.; 5 (besoin naturel)
behoefte f.; —s nooddruft f.; faire ses —s
zijn behoeften ou nooddruft doen.
nécessiter v. tr. 1 noodzaken, dwingen; 2 noodzakelijk
maken.
nécessiteux adj. (... euse) behoeftig.
nécrologe ni. 1 doodenhoek n.; 2 doodenlijst f.; 3
doodsbericht n. [bericht n.
nécrologie f. I doodsbericht; 2 (bioar.) levens- i
nécrologique adj. 1 den dood aankondigend,
doods-; 2 levensbeschrijvend, levens-. [kunst f.
nécromanc(i)e f. 1 geestenbezwering; 2 zwarte 1
nécromancien m., ('= ne f. 1 geestenbezweerder m.,
...ster f.; 2 zwarte kunstenaar m., ...nares f.
nécrornant m. = nécromancien.
nécrophore m. doodgraver m.
nécropole f. doodenstad f.
nécrose f. 1 beenderversterving f.; 2 (partjes molles)
droog vuur n.; 3 (bot.) brand m. [versterven.
nécroser 1 v. tr. doen versterven; 2 v.intr. & se —1
nectaire m. honingkelk m. [honigsap ti.
nectar m. 1 godendrank, nectar m.; 2 (bot.) 1
néerlandais 1 adj. & (langue) m. Neder landseb
adj. & n.; 2 m. N— Nederlander .n. [n. pl.
Néerlande f.: la — Nederland n., de Nederlandeni
nef [f']f. 1 schip n.; -- a- moulin watermolenschip;
2 (église) schip n., beuk ni.; 3 (vase) schuit f.
néfaste adj. 1 zwijgend; jour — (tribunal) zwijgdag,
(commémor.) rouwdag, .(fig.) ongeluksdag
m.; 2 (fig.) noodlottig, rampzalig.
n èfle f. mispel f.; pour des —s voor een appel eii
.néflier m. mispelboom m. [een ei.
négatif adj. (...ive) & m. T negatief adj. & n. : 1
ontkennend, 2 weigerend, 3 tegenovergesteld, 4
verkeerd, 5 m. omgekeerd beeld n.
négation f. 1 ontkenning f.; 2 (mot négatif) out•
kenningswoord n. [geren n,
négative f. 1 ontkenning f.; 2 weigering f., weinégativement
adv. ontkennend.
négligé m. 1 huiskleedij f., huisgewaad n.; en —
in huiskleedij, (fig.) op losse wijze, losjes; 2 nalatigheid,
slordigheid f.; 3 ongedwongenheid, losnégligement
m. verwaarloozing f. [beid f,
négligemment adv. achteloos, onachtzaam; (tollette)
slordig.
négli gen ce f. 1 achteloosheid, zorgeloosheid; sierdigheid
f.; 2 nalatigheid, verwaarloozing f.; 3 ongedwongenheid,
losheid f. [nalatig.
négligent ad) 1 achteloos, zorgeloos; slordig; 2 1
négliger 1 v. tr. (pas soigner) verwaarloozen, veronachtzamen;
2 (pas tenir compte) nalaten, verwaarloozen;
3 (omettre, manquer) verzuimen ;
verwaarloozen; 4 v. intr. — de verzuimen, notaten;
5 se — zich (zelf) verwaarloozen, nalatig ou
slordig worden; négligé verwaarloosd, slordig.
négoce m. handel m.; faire — de handel drijven
in; se mettre dans le — een handel beginnen.
négoeiable adj. verhandelbaar.
négociant m., e f. handelaar ni., ...ster- f.
négociateur m. onderhandelaar m.; ...trice f.
...ster f. [finances) verhandelen n.
négociation f. 1 onderhandeling; 2 (comm., spéct*
négocier 1 v. intr. handel drijven, handelen; 2 v.
tr. onderhandelen over, bemiddelen, bespreken; 3
(comm., spéct finances) verhandelen.
nègre 1 adj. zwart, neger-; 2 m. zwarte, neger m.;
3 Negersch n.; petit — gebroken Negersch.
négrerie f. 1 negerhuis n., negerloods f.; 2 negerwerk(
plaats f.) n.; 3 negerbijeenkomst f. [zuster f.
négresse f. 1 negerin, zwarte f.; 2 (vin) zwarte t
négrier 1 adj. (...ière) neger-; 2 m. negerschip n.,
negerhaalder m.; 3 negerschipper m.; 4 slavenkoopman
uzi.
négrillon m. 1 negertje n.; ' ne f. negerinnetje n.
2 (fig.) moortje n.
négrophile 1 adj .negerlievend;2 m.negervriendm.
neige f. sneeuw f.; les --s 1 sneeuw f., sneeuwmassa's
f. pl., 2 sneeuwbuien f. pl.; barbe, cheveux
de — sneeuwwitte baard m., haren n. pl.; flocon
de — sneeuwvlok f.; aeufs à la — (eier)sneeuw f.;
faire boule de — aangroeien als een sneeuwbal.
neiger v. intr. sneeuwen.
neigeux adj. (...euse) 1 sneeuwachtig; 2 besneeuwd;
3 sneeuwwit.
Némésis [s'] f. T Nemesis f.
nénie f. 1 lijkzang, rouwzang m., klaaglied n.; 2
slaapzang m., wiegelied n.
nenni [nani] adv. & m. neen adv. & n.; ah ou
oh que —, — da wel neen.
nénufar, ... phar m. waterlelie, plomp f.
néo-catholicisme m. nieuw-catholicisnge n.
néo-catholique adj. nieuw-katholiek.
néographe — 365 — neutre
néographe 1 adj. op een nieuwe wijze schrijvend;
2 m. nieuwschrijver m. [verij f.
éographie f, nieuwe, schrijfwijze, nieuwschrij-J
iéo-gree 1 adj. Nieuwgrieksch; 2 m. Néo-Grec
.Tieuw-Griek m. [tijn n.
jéo-Iatin 1 adj. Nieuwlatijnsch; 2 m. Nieuw-La-t
iiéologie f. taalnieuwigheid f.
néologique adj. T neologisch : 1 nieuwgevormd;
2 dictionnaire — woordenboek n. van taale2
ieuwigheden.
néologisme m. taalnieuwigheid f., neologisme n.
néologiste, ...logue m. taalvernieuwer, taaltieuwighedenvormer,
neoloog m. [feest n.
néoménie f. 1 nieuwe maan f.; 2 nieuwe-maan-t
néflphyte m. nieuwbekeerde, bekeerling m.
néo-platonicien 1 adj. ( 'ne) Nieuwplatonisch; 2
m. nieuw-platonicus m.
néo-platonisme m. Nieuwplatonische wijsbegeerte
f., neoplatonisme n.
néo-zéiandais i adj. Nieuwzeelandsch; 2 m.
Téo-Z— Nieuw-Zeelander m. [nekenskruid n.
iépenthes [in-tès] nl. 1 vergeetmiddel n.; 2 kan-t
néphrétique 1 adj. nierachtig, nier-; 2 m.
nierlijder m. [steen m.
iéphrite f. .1 nierontsteking, nierziekte f.; 2 nier-t
Mépomucène adj. Nepomucenus.
iépotisme m. verwanten begunstiging f., nepoisme
n. [neptunus m.
dieptune m. 1 Neptunus m.; 2 n— zeeatlas, t
neptu,rlien 1 adj. (^ ne) Neptunisch; 2 m. neptu-^
néréide f. zeenimf, nereïde f. [niaan m.
nerf [nèr ou nerf'; dans nerf de bceuf et au pl.
nèr] m. 1 zenuw f.; rnaladie de —s zenuwziekte f.;
avoir ses —s last hebben van zijn zenuwen;
doener sur les —s op de zenuwen werken; 2
(ligament de muscle) pees, spier f.; — de bceuf
bullepees; se fouler un — zich een pees verrekken;
avoir des —s 1 sterke zenuwen hebben, 2 zenuwachtig
zijn, • kloek gespierd zijn; 3 (reliure,
archit., bot.) rib f.; 4 (fig.) veerkracht f.; style
plein de — gespierde stijl m.
nerf-féru in., co re f. pezenklap, pezenslag rn.
nérite f. halvemaanhoorn m., zwemslak f.
néroll m. : (essence de) — oranjebloesemolie f.
Néron m. Nero m.
nerprun m. wegedoorn m.
nerven v. te. 1 (met pezen) omwinden, snoeren;
2 (reliure, archit., bot.) ribben.
nerveux 1 adj. (...euse) zenuwachtig, zenuw-;
personne ...etise zenuwachtig persoon m.; système
— zenuwstelsel n.; 2 (bot.) geribd; 3 gespierd;
4 taai.
nervin adj. (& m.) zenuw(ver)sterkend (middel;
nervoir m. ribbenstempel m. [n.).
nervosité f. zenuwachtigheid f.
nervure f. 1 rib f.; ribben f. p1., ribwerk n.; ribweefsel
n.; 2 : 1 ribben n., ribbing f., 2 omsnoeren
n.
Nessus m.: robe ou tunique de -- Nessuskleed n
Nestor m. T' Nestor m.
nestorianisme in. leer f. van Nestorius.
nestorien 1 adj. ( -ne) Ne.storiaansch; 2 m.
nestóriaan fl1.
1. net adj. ( - te) T zuiver, net; (propre . aussi)
rein, zindelijk; (elair, aussi) helder, klaar; (précis,
aussi) helder, duidelijk; avoir les mains —tes
zuivere handen hebben; je veux en avoir le coeur
— ik wil daaromtrent gerust zijn; . clair et --
klapr en duidelijk; style -- (correct) zuivere
stijl, (précis) duidelijke stijl m.; gain, poids,
prix, produit — netto winst f., gewicht n., prijs
m., opbrengst f.; faire place — te de plaats ruimen;
faire ináison -- te schoon schip maken..
2. net m. z uiv er, net n.; écrire ou mettre au -- in
't net schrijven; cahier au — schoon schrijfhoek n.
3. net adv. I zuiver, netto; 2 (casser) glad, vlak;
3 vlakaf, effenweg, ronduit. [de Kleine Nete f.
Nèthe f.: la grande et la petite — de Groote ent
nettement adv. 1 netjes, zuiver, zindelijk; 2.(fig.)
duidelijk, zuiver; 3 zuiverweg, ronduit.
netteté f. T zuiverheid f.: 1 netheid, zindelijkheid
f.; 2 helderheid; 3 duidelijkheid f.
nettoyement m. reinigen, schoonmaken n.
nettoyage m. reiniging, schoonmaking, schoonmaak
f.;—public openbare reiniging(sdienstm.).
netto.yer 1 v. tr. reinigen, zuiveren, schoonmaken;
afborstelen; poetsen; schoonwasschen, af..
wasscllen; 2 (fig.) zuiveren, oppoetsen; 3 (fig.,
débarrasser) zuiveren, leegpoetsen; wegpoetsen.
1. neuf num. & m. negen num. & f.; Charles--
Karel de Negende; le — niai de negende Mei.
2. neuf 1 adj. (...ve) nieuw; 2 (de rechange)
nieuw, ander, verstb; faire peau ...ve een ander
vel krijgen, (fig.) zich in een ander vel steken; 3
(inexpérimenté) nieuw, onervaren, groen; être
encore -- dans ou en ou à nog een nieuweling
zijn in; 4 m. nieuw, nieuwe n.; i1 y a du --- ikdedans
daar is iets nieuws in; rien de — niets
nieuws; à —, en —, de — in 't nieuw; habiller
de — in 't nieuw kleeden.
Neufehátel m. 1 (France) Neufchatel; (Suisse)
Neuenburg n.; 2 n— Neufchatellerkaas f. & m.
neurasthénie f. zenuwzwakte f. [lijder m.
neurasthénique 1 adj. zenuwzwak; 2 ni. zenuw-1
Neustrie f. : la — Neustrië n.
neustrien 1 adj. (« ne) Neustrisch; 2 ni. NNeustrier
rr:.
neutralement adv. onzijdig.
neutralisation f. 1 veronzijdiging, onzijdigmaking;
2 onzijdigverklaring; 3 onschadelijkmaking
f.; 4 (desseins, efforts) verijdeling f.
neutraliser v. tr. I veronzijdigen, onzijdig maken,
neutraliseeren; 2 onzijdig verklaren; 3 onschadelijk
maken; (desseins, efforts) verijdelen; 4
se -- elkander opheffen ou krachteloos maken.
neutralité f. onzijdigheid, neutraliteit f.; Barder
la -- zijn onzijdigheid behouden, zich onzijdig
houden, onzijdig blijven.
neutre [éj] 1 adj, onzijdig, neutraal; 2 m. onzij
dig man, onzijdige m.; 3 onzijdige Staat m.; 4
neuvaine — 366 -- nitoaChE
onzijdig woord n.; 5 onzijdig ou onovergankelijk
werkwoord n.; 6 onzijdig (geslacht) n.
neuvaine f. 1 negental n.; 2 (relig.) negendaagsche
devotie, novene f. [Neukirch n.
Neuve- Église f. (Belg.) Nieuwkerke; (Als.)
neuvième adj. & m. negende adj. & n.
neuvièmement adv. ten negende.
névé m. gletschersneeuw f. -
neveu m. . ( x) 1 neef, oomzegger .-n.; 2 1 kleinzoon
m.; (nos derniers) —x (onze verste) nane-t
névralgie f. zenuwpijn f. [ven m. p1.
névralgique adj. zenuwpijnaclztig, zenuw-.
névritique = nervin.
névrotogie.f. zenuwkunde f.
névrologue m. zvnuwkundige m.
névropathe m.& f. zenuwlijder m., —es f.
névroptère adj. netvleugelig.
névrose f. zenuwkwaal f.
névrotomief. 1 zenuwontleding; 2 zenurwsne(d)e f.
newton(ian)isme m. stelsel van Newton, newtonianisme
n. [newtoniaan ni.
newtonien 1 adj. (' ne) Ne.vtoniaansch; '2 m.1
nez m. T neus m.; (ins., aussi) kop rn., schild n.;
(rabot, aussi) ]toorn m.; -- retroussé wipneus;
-- de chien hondeneus; (squale-) — neushaai,
latoer m.; — à --, — puur — neus tcgzn neus; il
l'a fait à mon — hij heeft het voor mijn neus gedaan;
jeter au — onder den neus wrijven; il.lui
en pend autant au — dat hangt hem ook boven
den neus; rire au — in 't gezicht uitlachen; chanter,
parler du — door den neus zingen, spreken;
saigner du -- uit den neus bloeden; faire de son
-- van zijn neus maken; attraper un pied de —
een langen neus halen; faire un pied de — ,à een
langen neus geven ou zetten; tirer les vers dit —
de wormen uit den neus halen; qui coupe son —
dégarnit son visage ivie zijn neus schendt,
schendt zijn aange zicht.
1. ni adv. noch; — plus — moins (noch) min
noch meer. ['t is u-i-t uit.
2. n-i (en épelant): n-i-ni, eest fini 't is o p-op,t
niable adj. ontken baar, loochenbaar.
nials 1 adj. nog niet vlug, nest-; oiseau — nestvogel
m.; 2 (fig.) nog nat achter de ooien, groen;
3 kinderachtig, onnoozel, sulachtig, dom; 4 adv.
onnoozel, dom; 5 m. groene, onnoozele, sul m.;
—e f. onnoozele meid f. [verrichten.
nialser v. intr. den onnoozele spelen, domheden
nialserie f. onnoozelheid, domheid, kinderachtig-t
Nieaise m. 1 Nicasius; 2 (fig.) stoffel m. [heid f.
Nice f. Nizza n.
Nicée f: Nicea n.
1. niche f. 1 nis f., kapelletje n.; — d'autel
altaarnis; 2 (chien) (honden)liok n.
2. niche f. (tour) streek m., poets f.; faire une
-- een poets bakken.
nichée f. 1 nest n.; 2 nest(vol) i1.
nicher 1 v. intr. nestelen; 2 v. tr. steken, zetten; 3f
nichet m. nestei n. [se -- zich nestelen.
nieheur adj. (& m.) nestelende vogel m.).
nichoir n1 broedkooi f.,
nickel rii. nikkel n. -
nickelage m. vernikkeling f.
nickeler v. tr. vernikkelen. [deus n
Nicodème m. 1 Nicodemus ni.; 2 m. t!—. Zebe-
Nieolas 1 'n. Nikolaas, Klaas; Saint — Sinter
klaas rn.; 2 f. à la Saint- -- op interklaas(dag)
lui dunner sa Saint- — heat zijn Sinferklacis
l[icolette f. Klaasje n. [geven
nicotiane f. plant van Nicot, tabak f.
nicotine f. taba;::vergif n., nicotine f.
nid m T nest r..; -• - d'oiseau T vogelnest; --- d'hi
rondelle T zwaluwnest; prendre ou pincer, trou
ver la pie ou le merle au — den vogel in zijn nest
vangen, vinden; petit à petit l'oiseau fait son —
Keulen en Aken ou Gent en Brugge zijn niet Of
één dag gebouwd; à chaque oiseau son -- es'
beau oost-west thuis best. [kend, rottig
nidoreux adj. (...euse) naar rotte eieren ruinièce
f. nicht, oomzegster f.
niellage m. nielleering f.
1. nielle f. 1 bolderik m.; 2 = nigelle.
2. nielle f. 1 brand m.; 2 honigdauw m., roest f•
3. nielle rn. zwartplaat f., niello :.,.
1. nieller v. tr. & intr. ; branden; 2 roesten.
2. nieller v. tr. niëllowerk maken, nitdleeren
nielieur m. niëllowerker, niëlleerder m.
nieliure f. 1 (blé) brand ni.; 2 (grav.) niëllowerk
Niémen m. Memel f. [n
nier v. tr. 1 ontkennen, loochenen; 2 (mécon.
naitre) verloochenen, niet willen kennen; 3 (refr.t-[
Nieunort m. Nie(uw)poort n. [ser) weigeren.
nieuportais, ...ois 1 adj. Nie(uw)poortsch; 2 rn.
N— Nie(uw)poortnaar m.
nigaud 1 adj. dom, onnoozel; 2 m. uilskuiken in.;.
—e f. domme gans f.
nigauderie f. domheid, onnoozelheid f.
nigelle f.zwarte komijn m.; —des champs wilde
nigelle f.; —de Damas juffertje-in-'t-groen n.
niguedouille m. & f. uislkuiken rt. [lisrrie n.
nihilisme m. leer f. ou stelsel van het niet, nihinihiliste
1 m. nihilist m.; 2 adj. nihilistisch.
Ni1 m. Nijl m.
nil(-)gaut m. Nijigau m.
nimbe m. lichtkrans, stralenkrans, nirnbus al.
Nimègue f. Nijmegen, Nimwegen n.
Ninive f. Ninive(h) n.
ninivite 1 adj. Ninivitisch; 2 m. N— Niniviet m..;;
Ninove f. Ninove n. [3 = ninovite.
ninovite 1 adj. Ninoofsch ; 2 m. N— Ninoviet n1.
nippe f. 1 kleedingstuk n.; —s 1 kleeren n. pl.,
plunje f., 2 (spéct) ondergoed n., 3 snuisterijen
f. pl.; 2 lap m.; 3 beetje n.
nipper v. tr. uitdossen, uitrusten.
nique f. neusoptrekking f.; faire la — à den neus
optrekken voor, spotten met.
niquedouille m. & f. uilskuiken n.
nitée f. = nichée.
nitouche f. handjes-thuis; sainte — schijnheilige
preutsche f.
itrate - 367 -- noircir
itrate m. salpeterzuur zout n.; — (fondu) d'arent
zilvernitraat ti., helsche steen m.
itre m. 1 : — (prismatique) 1 kalisalpeter, 2 saleterzuurzout
n.; — cubique Chili-salpeter n.; 2
néd.) sapsalpeter n., nitre f.
itreux adj. (...euse) salpeterig.
itrière f. salpetergroeve f.
itrique adj. : acide — salpeterzuur, sterkwater n.
itrite m. salpeterigzuurzout n.
itro(-)giycérine f. nitroglycerine f., ontploffings-
`of f. van Nobel.
iveau m. ( x) 1 waterpas n. ; — (à bulle) d'air
ichtbelwaterpas; — d'eau 1 waterpas voor water,
waterstandsteeken, peil n., 3 (bateau) waterspieei
m., waterlijn, lastlijn f.; — à plomb ou à
endule schietlood n.; 2 (mach. à vapeur) waterlandswijzer
m.; — flotteur drijver m.; 3 (surface
orizontale) spiegel m.; au dessus du — de la mer
oven den zeespiegel; 4 (élévation) hoogte f.,
tand m., peil n.; — des prix stand der prijzen;
u -- waterpas; au — de op de hoogte van, op
etzelfde peil als; is votre — op uw hoogte, op uw
ei!; de — (avec) op dezelfde hoogte (als), op hetelfde
peil (als).
iveler 1 v. tr. waterpassen; 2 waterpas maken ou
°ggen, effen maken; 3 (fig.) gelijkmaken; 4 se
-- 1 waterpas gemaakt worden, 2 waterpas waren,
effen worden, 3 (fig.) gelijk worden.
iveleur 1 m. waterpasser m.; 2 (fig.) gelijkmaer
m.; 3 adj. (...euse) gelijkmakend.
ivellement m. 1 waterpassing f.; 2 effenmaking
.; 3 hoogtebepaling f.; 4 (fig.) gelijkmaking f.
livelles f. Nijvel n.
`iivellois 1 adj. Nijvelsch; 2 m. N— Nijvelaar m.
ivóse m. Sneeuwmaand f.
obiiiaire 1 adj. adellijk; 2 m. adelboek n.
.. noble adj. 1 (personne) van adel; (chose)adelijk;
il est — hij is van adel; 2 (fig.) edel.
i. noble m. 1 (naissance) edelman m.; (qualité)
adellijke m.; 2 (antiq.) edele m.; 3 (abstr.) edele n.;
1(monnaie) nobel m.; — à la rose rozenobel.
ioblement adv. 1 adellijk; 2 (fig.) edel, deftig;
iron.) als een baron ou prins, koninklijk.
lobiesse f. 1 (qualité, classe) adel, adeldom, edeltom
m.; (classe, aussi) adelstand m.; — de la
'inance geldadel; lettres de — brieven m. pl. van
rdel; — oblige adel heeft plichten; 2 edelheid f.,
'dele n.; il y a de la — dans er is iets edels in;
-- de coeur edelhartigheid f.; — d'áme zielenadel.
ioce f. 1 (sing. ou pl.) bruiloft f.; —s dor gouden
iruiloft; 2 (sing.) kermis, fuif f.; faire la — kermis
!)ouden, fuiven; n'être pas à la — niet te kermis
ijn; 3 (pl.) huwelijk n., trouw, echt m.; en seconies
—s in tweede huwelijk; le jour de ses — s (op)
rijn trouwdag m.; habits, cadeau, voyage de —s
rouwkleedij f., huwelijksgeschenk n., huwelijks-4
nocer v. tr. kermis houden, fuiven. [reis f.
noceur m. (uiver m.
nocher m. 1 schipper m.; 2 (grand navire) boots-;
noeif adj. (...ave) schadelijk. [man m.
noctambule 1 adj. slaapwandelend; 2 nachtloopend;
3 m. & f. slaapwandelaar m., —ster f.; 4
nachtlooper, nachtridder m.
noctambulisme m. slaapwandelen n.
noctifiore adj. nacht bloeiend.
nocturne 1 adj. nachtelijk nacht-; vision, plante,
animal — nachtgezicht n., nachtplant f., nachtdier
n.; 2 m. nachtgetijde n.; 3 nachtdier n.; nachtvogel;
nachtvlinder m.; 4 (mus.) nocturno n.;
(aussi) nachtmuziek f.
nocturnement adv. 's nachts, bij nacht.
nocuité f. schadelijkheid f.
nodosité f. T knobbeligheid f., knobbel m.
nodus [s'] m. knobbel m.
Noé m. Noë, (prot.) Noach m.
Noëi 1 m. Kerstdag m.; arbre, buche, messe, veille
de — kerstboom m., kerstblok n., kerstmis f.,
kerstavond m.; 2 f. Kerstmis f., Kerstfeest n.; à la
— te Kerstmis; 3 m. (chant) kerstlied n.; (iron.)
liedje n.; 4 kerstkindje n.; bonhbmme — kerstmannetje
n.; 5 (inter).) hoezee; crier n— hoezee
roepen.
n ceud m. T knoop m.; (bois, pierre, aussi) knoest,
kwast m.; (saillie, gonflement, aussi) knobbel,
knokkel m.; (cravate, ruban, ornement, aussi)
strik m.; (fig., aussi) band m.; -- coulant schuifknoop,
strop m.; trancher le — den knoop doorhakken;
filer 15 —s à 1'heure vijftien knoopen
in het uur loopen.
1. noir 1 adj. Zwart; — comme du charbon,
comme un corbeau pikzwart; la rue est —e de
monde de straat ziet zwart van 't volk; forêt, mer
N—e Zwarte Woud n., Zee f.; 2 bruin; 3 donker;
duister; nuit —e donkere nacht; chambre —e
donkere kamer f.; il fait — het is donker; temps
— betrokken ou somber weer n.; 4 zwart, vuil; 5
somber, naar; pensées —es sombere ou nare
gedachten f. pl.; 6 zwart, snood;—e trahison snood
verraad n.; dépeindre, rendre qq. — iem. zwart
afschilderen, maken; 7 adv. zwart; voir, regarder
— zwart zien, (be)kijken.
2. noir m. 1 zwart n.;— animal beenzwart; — de
fumée ou de lampe lampezwart, roetzwartsel; en
— in 't zwart (gekleed); vêtu de — in 't zwart
gekleed; 2 zwarte plek, blauwe plek f.; 3 (cible)
zwart punt n., roos f.; 4 (nègre, polit.) zwarte m.;
5 somberheid, droefheid f.; 6 ijselijkheid, akelig -^
noiratre adj. zwartachtig. [heid f.
noiraud 1 adj. zwartbruin, donkerbruin; 2 m.
zwartkop m.; —e f. zwartkopje n.
noirceur f. 1 zwartheid f.; 2 zwarte vlek f.; (bot.)
brand m.; 3 donkerheid, duisternis f.; (fig.) somberheid
f. : 4 (fig., action) snoodheid f.; (coner.)
snoode daad; snoode zaak f.
noircir 1 v. tr. zwart maken, zwarten; (fig., entacher)
zwartmaken, bekladden, bezwalken; 2 donker
maken; (fig., assombrir) somber maken;
(propre & fig.) versomberen; 3 v. intr. zwart
worden; 4 donker, worden; 5 se — zich zwart
maken, zich zwarten, zwart worden; elkander
n oircissure -- .^6S - - nonohstan
zwartsnaken; donker ou somber worden; se — les
cheveux zich de haren zwarten ou zwart verven.
noircissure f. 1 zwartmaking; 2 zwarte vlek f.
noire f. 1 zwarte f.; 2 (cool.) Zwart n.; serie à la —e
een zwarte reeks f. [— à ruzie zoeken met.
noise f. twist m., krakeel n., ru„ie f.; cliercher ;
noisetier rn. hazelaar rn.
noisette f. hazelnoot f.; — franche lanzm^rtsnoot f.
noix f. 1 (en gén.) noot f.; (spéct) okkernoot f.; 2
(pepin) kern f.; 3 — du genou knieschijf f.; 4 —
de veau kalfsklier f.; 5 — de rnát hommer nl.; 6
(arbelète, fusil) noot f., tuimelaar rn.; 7 (moulin
& mach.) neut f. [mij-niet; 2 koude zweer f.
nou i me tangere in. (propre & fig.) kruidje-roer-1
nolis in. 1 bevrachting; 2 (scheeps)vracht f.
nolisement m. bevrachting f.
noliser v. tr. bevrachten, charteren.
nom to. 1 naam m.; — de hapté-ne duopraam;
petit— vosrnaam; — de farllille farrlilienaunl; --
de demoiselle meisjesnaam; — de plurne schrijversnaam;
— de religion kloosternaarrl; — social
(naam van de) firma; eonnaitre cie — bij naam
kennen; roi de — koning in naam; en ;)n propre
et privé — in zijn eigen er, pc' rsoonli-jken naam,
persoonlijk; par son — bij zijn naara; S)it; son
— op (zijn) eigen naam; s u; tin ---- eniprt intz: nu
d'emprunt onder een vreemden naam; att --- (le in
ou lijf (den) naam van, namens; air — cie I)ieu in
Gods naam; — de Jésus T naam Jcza•; --- de
Marie naam Maria; 2 (grartlin.) nama ril., naamwoord
n.; — commun ge'neen ncraniw.1)ord, soortnaam;
— de nombre telwoord; — prapre eigennaam;
3 — de deux potverblomme; — de tonnerre
bliksems;— de—, —dun — potver potver.
nomade 1 adj. zwervend; pettple — tvert'end volk,
herdersvollc n.; 2 ni. zwerver ril.; —s zwervers
in. pl., herdersvolken n. pl.
nombre rn. 1 getal n.; — premier grondgetal; (le
Livre des) N— s liet Boek der Getallen, Numeri
rn. pl.; un petit — de livres een klein aantal hoeken;
— de gons tal van rnenschen; —d'entre anus
velen onder ons; faire — meetellen; p.mr faire
— om liet get.zl te ve rgro3terl; sans — zonder tal,
talloos, ontelbaar, onbepaald; ast -- de 1 ten getale
van, :.' onder; V.)IIs éte: dit — gij zijt er bij
ou er onder; clans le — in (ten hoop, daaronder;
en — talrijk, voltallig; pas en — niet talrijk
genoeg, niet in voldoende getal; 2 (litt., ruit„.)
klankplaat, welluidende golving f.
nombrer v. tr. tellen; netlibre ...ant onbenoemd
getal n.; norllhre ...é benoemd getal; prnse ...de
zwierig nu rhythmiseh proza n.
nombreux acij. (...euse) 1 talrijk; 2 rhvtlinliscll, 1
nom bril rn. T navel rit. [klankvol, zwierig.
nomenclateur rn. 1 (atltiq.) nuurmmnoerner; 2 naamkenner;
3 naamgever rn.; 4 naamregister n.
nomenclature f. 1 namenvoorraad til., benaming(
en; f. (pl.); 2 woordenschat tlt.; 3 n^iamnsopgave,
naamlijst f.; 4 naamschepping f.
nominal adj. (...aux) 1 naara-; van den naaal, bij
nanee, in naam; fète —e naamfeest ti.; appel —•
naamafroeping f.; valeur —e naarnu'aarde f.;
(grarnrtt.) naamwoordelijk.
nominalement adj. 1 bij name; 2 in naam [mei
nominalisme nl. naamwijsbegeerte f., norninuíisnominaliste
1 rn. nominalist rn.; 2 norninulistisclr
nominatif 1 adj. (...tive) noemend, henamend
rlaarn-; liste ...tive naamlijst f.: 2 ttt. (gratnin.
nomifrcrtief, eerste naamval tn. [benaming f
nomination f. 1 benoeming f.; i 2 naamgeving,
nominativement adv. hij name.
nommé adj. 1 gf'naaind; un — `C een genaurndt
X; 2 genoenut; ci-dessus --- bovengenoemd;
jour — op den afgesproken dag in.; à point — of,
liet gepunte notie nblik n.; 3 heno^'nici.
nommément adv. met name, in 't bijzonder.
nommer v. tr. 1 een naam ge.'en, noemen, lieeten;
2 benoemen; 3 se — zich noenu'n, zijn naam op
geven; 4 se — all être nomrné heden; cotnnletlt
VOuS rtcuminez-units ? hoe heet gij
1 . non 1 interj. & nl neen inter). & n.; il dit
(que) --- hij zegt (van) neenI; 2 adv. niet; viendrez-
vnats ou — ? komt gij of kooit gij n tel %-
(pas) que niet dat; — plus ook niet; (ni) ntni ---
plus ik ook niet; — plus gtie evenmin als; --
settlertient ...nlai> aussi nu relais e -lcore niet
alleen ...nl'iar ook.
2. non en cm ii p-)s. niet, ahl-.
non-activits f. rtiet-tverkzaunilteid; (functiunn.)
beschikbaarheid f. [tiger m.
nonagénaire 1 acij. negentigjarig; 2 til . negen- ;.
nonagésime 1 asij. negentigste; 2 tn. negentigste 1
nonante naai. negentig. [graad in.
nonantième adj. & in. negentigste aclj. & n.
nonce in. T nr int i!is tt.: 1 pauselijk gezant ril.; 2
(Poolscll) afgevcr:rrdigcie tlt. van den adel.
nonchalamment adv. nonchalant.
nonchalance f. onverschilliglheid, vadsigheid, ac%iteloosheid,
nalatigheid, slordigheid f.
nonchalant arij. onverschillig, vadsig, achtelr . os,1
nonclature f. T munciatuur f. [nalatig, slordig.
non-combattant 1 act). niet strijdend; 2 til. nic'tstrijder
in.
non-conformiste m. afgescheidene, dissenter til.
none f. 1 negende uur n.; 2 getijde n. van liet
negende uur, none f.; faire — meeringen, m:e-t
non-être in. 1 niet-gijn n.; 2 nietigheid f. [helpen.
nonidi nl. Negendig ril.
non-intervention f. niet-tusschenkonist f.
nonius rn. gruadverdeeler, non(rl)iuS rn.
non-jouissanee f. vliet-genieting f.
non-lieu m. niet-aanleiding f.; obtenir un — een
verklarin; f. va.-1 niet-aanleiding tot vervolgin g
bekomen.
non- moi tn. ,lii't - i ., ti.
non nam f. 1 nonnetje n.; 2 (zon.) uitte non.
nonne f. non, hc';;rjn f.; pet de - iwnnenfortje tl.
nonnette f. 1 rionnetje, begijntje n.; 2 anijskoekje
n.
nonobstant 1 adv. desniettegenstaande, desniettenon-
pair — 369 — noue
tuin; 2 prép. niettegenstaande, in weerwil van; 3
— que (conj.) in weerwil dat, ofschoon.
non-pair adi. oneven. [geëvenaard.
non-p arei l adj. weergaloos, zonder weerga, on-1
non-pareille f. weergaloos klein ding n. : 1 (suiker)
muisjes n. pl., 2 smal lint n., 3 vogelschroot
n., 1 (typo.) nonpareil f.
non-payement m. niet-betaling f.
non-résidence f. niet-verblijven ri.
non-réussite f. niet-gelukken mislukking f.
non -sens m. onzin m.
nonuple 1 adj. negenvoudig; 2 m. negenvoud n.
nonupler v. tr. vernegenvouden.
non-usage m. niet-gebruik n.
non-valeur f. T onwaarde f.; de -- waardeloos.
nopage m. noppen n., nopping f.
nopal rn. vijgedistel, bloedvijg, opuntie f., nopal^
noper v. tr. noppen; pince à — noptang f. [n1.
nord 1 m. noorden n.; (partie nord de la terre,
aassi) noord, Noord n., (mar.) noord f.; le vent
est au — de wind zit in 't noorden; au nord ten
noorden, in ou naar 't noorden; 2 noordenwind
rn.; 3 le N— 1 (pays) het Noorden, ' het Noorderspoor;
4 adj. & adv. noord, noordelijk; le vent est
— de wind is noord; un vent — een noordelijke
wind; 5 en compos. noord, noorden, noorder; mer
du N— Noordzee, póle — noordpool f.; vent du
— noordenwind m.; latitude — noorderbreedte f.
nord-est 1 m. noordoosten n.; 2 noordoostenwind
ru.; 3 adj. & adv. noordoost(elijk).
nord-ouest 1 m. noordwesten n.; 2 noordwestenwind
in.; 3 (chapeau, veste) noordwester m.; 4
adj. & adv. noordwest(elijk).
noria m. emrnerketting ni., paternosterwerk n.
normal adj. (...auz), cement adv. 1 regelmatig,
natuurlijk; laine — normaalwolle f.; 2 voorbeeldig,
normaal; établisse:nent — modelinrichting
f.; école —e kweekschool, normaalschool f.; 3
(math.) ligne —e normaallijn f.
normalien m. kweekeling, normalist in.
Norman tn. Noorman m. [diër m.
normland I ad). Normandisch; 2 rn. T Norrnan-1
Normandie f. : la — Normandië ri.
nos 1 pl. de notre; 2 f. pl. __ 2. noue.
nosographe m. ziektenbeschrijver rn.
nosographie f. ziektenbeschrijving t.
nosographique adj. zie 'tenbeschriji'end.
nosologie f. ziektenle,r f.
nosologique adj. zi -;tenkundig.
nostalgie f. heimwee, landziekte f.
nostalglque 1 adj. van hei` heim;v.e, iieimlr'ee-; 2
m. heirnweelijder m.
nota (bene) 1 adv. let wel; 2 rn. nota f., teeleen n.
notabilité f. t aanzienlijkheid f.; 2 aanzienlijke
stand m.; 3 aanzienlijk persoon in.
notable 1 adj. opmerkenswaardig, opmerkelijk,
merkwaardig; 2 aanzienlijk, voornaam, belangrijk;
3 m. aanzienlijk persoon in. [zienlijk veel.
notablement adv. aanzienlijk; (avec verbe) aan-t
notaire m. notaris m.
notamment adv. inzonderheid, in 't bijzonder.
notarial adj. (...aux) notarieel, notaris-.
notariat m. notarisschap, notariaat n.
notarié adj. : acte — notarieele akte f.
notation f. 1 schrijfwijze, (aan)teekenwijze,
notatie f.; 2 aanduidingswijze, voorstellingswijze
f.; 3 opteekening, opschrijving f.
1. note f. 1 (marque) teeken, merk, merkteeken
n.; 2 eer; (défavor.) vlek f.; eest une bonne, une
matuvaise — pour lui dat is een eer, een vlek voor
hem; 3,.(écolier, fonctionn.) aanteekening f., cijfer
n.; bonne — goedkeuring f.; mauvaise — slecht
cijfer; 4 aanteekening, noot f.; — rnarginale kantteekenin.
g f.; 5—s de voyage(s) reisaanteekeningen;
prendre des —s aanteekeningen maken;
prendre — de aanteekening ou nota nemen van;
6 mededeeling f., bericht n., nota f.; — aux journaux
bericht n. aan dekranten; 7 rekeningetje ti.,
nota f.
2. note f. (mus.) noot f.; (fig.) toon m.; il apporte
une — gaie hij brengt een vroolijke stemming
aan; changer de — van toon veranderen;
cela change la — dat is een ander paar mouwen;
il est dans la -- hij is op toon; vous n'êtes pas
dans la —, vous n'avez pas la — gij zijt uit den
toon; forcer la - een overdreven toon aanslaan;
dans la — d'Ouida in den toon ou trant van
Ouida; dans la — gaie, noire in den vroolijken,
somberen toon; d'une -- gaie vroolijk van toon.
noter v. tr. 1 teekenen, merken; 2 aanteekenen,
kenmerken, aanschrijven; bien, mal noté goed,
slecht aangeschreven; — d'infamie brandrnerken,
schandvlekken; 3 opmerken, in aanmerking
nemen; détail à — in aanmerking te nemen bijzonderheid
f. 4; opteekenen, opschrijven, boeken;
5 (mus.) op noten zetten, noteeren.
noteur rn. muziekschrijver, notist m.
notice f. 1 bericht n.; 2 berichtgever m.; 3 kennis
f.; venu à la — de ter kennis gekomen van.
notificatif adj. bekeridnmakend, om bekend te
maken.
notification f. bekendmaking, mededeeling f.;
pris pour — ter kennisneming neergelegd.
notifier v.tr. bekend maken, ter kennis brengen,T
notion f. begrip n. [mededoelen.
notoire adj., ment adv. (algemeen) bekend,
openbaar, baarblijkelijk, wereldkundig.
notoriété f. (algemeene) bekendheid, openbaarheid,
wereldkundigheid f.; de — algemeen bekend.
notre adj. (nos) onze, ons.
nótre pron. 1 (van) ons; ces objets sont —s deze
zaken zijn van ons; 2 le, la —, les —s de onze, het
onze, de onze; 3 les —s (nos proches) de onzen; 4
les —s m. pl. onze streken m. pl.; nous avons fait
des —s wij hebben ons wel geweerd.
Notre-Dame f. 1 Onze (Lieve) Vrouw f.; 2 Onze-
Vrouwenkerk; 3 Onze- Vrouwenparochie f.
Notre-Seigneur m. Onze (Lieve) Heer m.
notule f. kleine randnoot f., aanteekeningetje n.
1. noue f. marschland n., meersch f.
noue — 370 — •noyer
2. nouef. (cabill.) zweinbalg m. [nokpan f.
3. noue 1. (constr.) 1 dakkeel f.; 2 noklood n.; 31
noué adj. 1 met een knoop, met knoopen; met een
strik, met strikken; 2 met knobbels; enfant —
knobbelziek kind n.; esprit — achterlijke geest
m.; 3 (bot.) gezet.
nouement m. knoopen n., knooping f.
nouer 1 v. tr. knoopen, vastknoopen, toeknoopen,
toebinden; 2 strikken, toestrikken; 3 ineenslingeren,
dooreenslingeren; 4 — une action den
knoop van een handeling leggen; action bien
nouée goed ineengeknoopte ou verwikkelde handeling
f.; 5 (intrigue) aanleggen, smeden; (jeu,
alliance) aangaan; (conversation, amitié) aanknoopen;
6 se — 1 vastgeknoopt worden, toegeknoopt
worden, 2 in den knoop gpan, 3 (litt.) zijn
knoop vormen, 4 (bot.) zich zetten, 5 (maladie)
zich tot knobbels zetten,( malade)knobbels krijgen.
nouet m. zakje n., pop f.
noueux adj. (...euse) 1 met knoopen, knoop-; 2
met knobbels, knobbelig; goutte ...euse knobbeljicht
f.; 3 knoestig, kwastig.
nougat m. 1 noga f.; 2 (fig.) koek m., kluit f.
nouille f. noedel f.
noulet m. nokgoot f.
nounou f. 1 min, voedster f.; 2 kindermeid f.
nourri adj. 1 gevoed; 2 onderhouden; 3 vol, gevuld,
ontwikkeld; 4 krachtig, pittig.
nourrain m. vischbroed n., pootvisch ni.
tnourriee f. 1 min; (mère) zoogster f.; 2 (fig.) voedster,
voedstermoeder f.; 3 (iron.) melkkoetje n.
nourricier 1 adj. (...ière) voedend; père — voedstervader,
pleegvader m.; mère ...ière voedstermoeder,
pleegmoeder f.; 2 m. voedstervader m.
nourrir v. tr. & intr. 1 voeden; (entretenir, aussi)
onderhouden; (sentiments, aussi) koesteren; 2 vet
ou vol ou lijvig maken, aandikken, aanvullen;
— les sons de klanken vol uitbrengen; — son
style zijn stijl voeden ou pittig maken; 3 kweeken,
telen; 4 opkweeken; (fig.) opvoeden; 5 aankweeken;
6 fourneeren, aanvullen, bijstorten op; 7 se
— 1 zich voeden, 2 gevoed worden 3 gedijen,
zich ontwikkelen. [teelt f.
nourrissage m. voeden n.; (anim.) fokken n., 1
nourrissant adj. voedzaam.
nourrisseur m. 1 voeder m.; 2 veefokker, paardenfokker
m.
nourrisson m. 1 zuigeling m. & f., voedsterkind
n.; 2 (anim.) aankweekeling m.; 3 (fig.) kweekeling
m. & f.
nourriture f. 1 voedsel n., spijs f.; (chevaux, bétail)
voe(de)r n.; 2 kracht, ontwikkeling f.; 3 voeding
f.; (anim.) kweek m., teelt, fokkerij f., fokken
n.; 4(concr.) kweek m., kleintje, gefokt dier n.
nous 1 (pron.) (sujet, attrib.) wij, (compl.) ons; 2
men; 3 m. le -- ons ik n. [Engelsche ziekte f.
nouure f. 1 knoopen n.; 2 (fruits) zetten n.; 3 1
nouveau 1 adj. (...veile, cox, devant voy. ...vel)
T nieuw; (récent, aussi) jong; (autre, aussi)
ander; (inexpérimenté, aussi) onervaren, groen;
habit — nieuw(modisch) kleed... ...vel habit
ander kleed n.; le ...vel homrnedenieuwemensch;
un homme — een nieuwbakken heer m.; un —
Napoléon een tweede ou andere Napoleon m.; 2
(devant un p. p.) pas, versch, nieuw-; les —x
venus de pas aangekomenen; les —x mariés de
nieuw getrouwden; les —x convertis de nieuw
bekeerden m. pl.; 3 ni. (abstr.) nieuwe n.; qc.,
rien de — iets, niets nieuws; à — op nieuwe
rekening, van voren af aan; de -- opnieuw, nog
eens; 4 nieuws, nieuwtje n.; 5 nieuweling, groene
m. [boren.
nouveau-né adj. ( - mos) nieuwgeboren, pasge-1
nouveauté f. 1 (abstr.) nieuw(ig)heid f., nieuwe
n.; 2 (concr.) nieuwigheid f.; magasin de —s
winkel in. van nieuwigheden.
nouveau-venu 1 adj. pas aangekomen; 2 m.
(ox- mos) nieuweling m.
nouvelle 1 f. de nouveau; 2 f. nieuws n., nieuwstijding,
mare f., bericht n.; avoir des —s nieuws
gekregen hebben; vous aurez de mes —s gij zult
nieuws van mij vernemen, gij zult van mij hooren;
donnez-moi souvent de vos —s zend me dikwijls
nieuws van u; vous men direz des —s gij zult er
me weten over te spreken; 3 ---s dagblad'n., krant
f., nieuwstijdingen f. pl.; —s à la main 1 geschreven
nieuwstijdingen, " opgevangen nieuwsfes n.
pi.; 4 vertellinkje, sprookje, nieuwtje n., novelle f.
Nouvelle-Calédonie f. : la — Nieuw-Caledonië n.
nouvellement adj. 1 onlangs, kortelings, nieuwelings;
2 (avec un p. p.) nieuw.
Nouvelle-Orléans f. : la — Nieuw Orleans n.
nouveileté f. (poging f. tot) ontzet. [Semlja n.
Nouvelle-Zembief.: la—Nova-Zembla, Nowaja-t
nouvelliste m. nieuwsjager, • nieuwskramer m.
novale f. nieuw ontgonnen land, novale n.
novateur 1 m., ...trice f. nieuwigheidszuchtige
in. & f. , invoeroer m. ...sterf. van nieuwigheden;
2 adj. nieuwigheidszuchtig, nieuwigheids-; esprit
— nieuwigheidsgeest m.
novation f. vernieuwing f.
novembre m. November m.
novice m. & f. 1 novies, proefkloosterling m.& f.;
2 (antiq., chevalerie) leerling m.; (mousse) zeuntje
n.; (matelot) baar m.; 3 (fig.) nieuweling m.
&f., broekje n.; ferveur de— nieuwelingsijver m.
noviciat m. 1 proeftijd m.; 2 proefklooster n.; 3
wijk f. der proefkloosterlingen.
noyade f. verdrinking f.; (fig.) ondergang m.
noyal(i)e f. Noyalsch doek, karreldoek n.
noyau m. ( x) 1 steen m.; (l'amande seule) kern,
pit f.; fruit fs — steenvrucht f.; eau, crême de —
pittenlikeur f., pittenroom m.; lit rembourré de
—x de pêche bed n. van keien; 2 (fig.) kern f.;
3 (escaliers) spil f.; (colonne, moule) ziel f., hart
n.; (robinet) sleutel m.; 4 (argent) schijf, mop f.;
amasser des —x schijven vergaren.
noyé 1 adj. verdronken; 2 m. drenkeling in.
1. noyer m. 1 noteboom m.; 2 notenhout n.; table
de ou en -- notenhouten tafel f.
noyer -- 371 — nymphée
2. noyer v. tr. 1 verdrinken; bon à — goed om in
't water gooien; 2 verdrinken, overstroomen, onder
water zetten; yeux —és de pleurs in tranen badende
ooggin; (il est) —é de dettes (hij zit) tot over de
noren in de schulden; — une vis een schroef verdrinken;
3 bedelven; — sous les décombres onder
het puin bedelven; 4 te gronde richten, naar den
kelder helpen; 5 se — verdrinken; se — dans les
larmes in tranen baden; se — de zich volgieten
met; ma boule se noye mijn bal verloopt; se —
(se ruiner) te gronde gaan, naar den kelder gaan.
noyon m. 1 (jeu) put m.; 2 (m.étiers) inzinking f.
nu 1 adj. naakt, bloot; — comme la main ou un
ver spiernaakt; —e propriété naakte eigendom.
m.; avoir la tête —e, les bras —s, les pieds —s
in zijn bloot hoofd, met bloote armen, op zijn bloote
voeten loopen; à l'eeil — met het bloote oog; 2 m.
naakte (abstr.) n., (concr.) m.; d'après le — naar
het naakt model; un — een naakt stuk n.; vêtir
les —s de naakten kleeden; mettre à — naakt
zetten, naakt uitkleeden ou uitschudden; montrer
à —, blootleggen; se montrer à — zich in zijn
naaktheid laten zien.
nuage m. 1 (regen)wolk f.; couvert de —s bewolkt;
sans —swolkenloos; 2 (fig.) nevel in.; enveloppé
d un -- in een nevel omhuld; sans — onbeneveld.
[wolkt; 3 (fig.) nevelachtig.
nuageux adj. (... e use) 1 bewolkt; 2 wolkig, ge-t
nuaison f. bestendigheid f. (van wind ou weer).
nuance f. 1 schakeering, afwisseling f.; 2 gering
verschil n., zweem m.
nuancer v. tr. schakeeren.
Nubie f. : la — Nubië n.
nubien 1 adj. (nnee)) Nubisch; 2 in. N— Nubiër^
nubile adj. huwbaar, manbaar. [ni.
nubilité f. huwbaarheid, manbaarheid f.
nucelle f. (ei)kern f.
nucivore 1 adj. notend etend; 2 m. noteneter m.
nucléaire, ...éal (...aux) adj. van de kern, kern-;
nucléus [s'] m. T kern f. [cellule — kerncel f.
nudité.f. T naaktheid f.
nue f. (hooge) wolk f.; élever jusqu'aux —s tot in
de wolken verheffen; sauter aux —s in de lucht
springen; tomber des —s uit de lucht vallen.
nuée f. 1 (dreigende) wolk f.; une -- se forme er
trekt een onweer samen; 2 (fig.) wolk f.; (anim.,
hoormes) zwerm m., schaar f.
nuement =_= ntment.
n u er v. tr. T schakeeren.
nuire v. intr. 1 schaden, schade oit nadeel doen,
benadeelen; 2 nadeelig zijn (voor), schadelijk zijn
(voor); 3 hinderen, hinderlijk zijn (voor).
nuisible adj. I schadelijk, nadeelig; 2 hinderlijk.
nuit f. T nacht m.; 1 la — (adv), de — 's nachts,
bij nacht; il est ou il fait — het is nacht; il se fait
— het wordt nacht; 2 bonnet, chemise, effets de—
slaapmuts f., slaaphemd, slaapgoed n.; sác de —
reistasch f.; de — (en gén.) nacht-; asile, oieau,
veilleur de — nachtverblijf n., nachtvogel, nachtwaker
tn.; astre de la — gesternte van den nacht.
nuitamment adv. bij nacht, 's nachts.
nuitée f. T nacht :n.; par ou à — per nacht.
1. nul adj. qualif. ( Ie) 1 waardeloos, van geene
waarde, nietig, nul; acte — nietig stuk n., déclarer
— nietig verklaren, voor nul verklaren; 2
niets beduidend, niets beteekenend; 3 niet bestaande,
afwezig.
2. nul 1 adj. indéf. ( Ie) geen, niet een; —le
part nergens; 2 pron. indéf. niemand.
nullement adv. geenszins, in 't geheel niet.
nullité f. 1 waardeloosheid, nietigheid, ongeldigheid
f.; 2 (fig.) onbeduidendheid f.; 3 onbeduidend
mensch n. [(iron.) zonder doekjes om.
11À'ment adv.I nagkt; 2 (tig.) onbewirnpeld,1
Nttc meraire 1 adj tellend tel-, nommer-, eierre —
't[ómmersteen M. 2tei'baar, getal-; valeur -- getalwaarde;
3 m. klinkende munt f., baar geld n.
numaral 1 adj. (...aux) tellend, tel-, getal; adjectif
— bijvoeglijk telwoord n.; lettre —e getalletter
f.; vers — getalvers n.; arithinétique —e cijferrekening
f.; 2 in. telwoord n.
numérateur m. teller m.
numération f. 1 telling f.; 2 uitbetaling f.
numérique adj. van de nommers, nommer; ordre
— nommerorde f.; rapport, supériorité — getalverhouding,
getalmeerderheid; opération — be-:
nurnériquement adv. naar 't getal. [cijfering f.
numéro m. T nommer, nummer.; — d'ordre volgnummer;
connaitre ou savoir le — de het nummer
kennen van; — un (van) nummer één; un dre le de
— (iron.) een vreemd nummer; -- sept (typo.)
punt zeven; kolonel f. [ring f.
numérotage m., ...tation f. nommering, numme-t
n u méroter v. tr. nommeren, nummeren.
numide 1 adj. Nurnidisch; 2 m. N— Nurnidiërm.
Numidie f.: la — Numidië n.
numismate m. penningkundige m.
numismatique 1 adj. penningkundig; science-
= 2 f. penningkunde f. [ringkruid n.
nummulaire 1 adj. penningvormig; 2 f. pen- t
nuncupatif adj. (...ive) 1 mondeling; 2 (théol.)
in naam. [marktdag m.
nundinaire, ... nal adj. (...aux) markt-; jour —t
nu-pieds 1 adv. blootvoets, barrevoets; 2 m.
barrevoeter m. [huwelijksinzegening f.
nuptial adj. (...aux)huwelijks-; bénédiction—el
n uq ue f. nek m.; un coup sur la— een slag m. int
Nuremberg m. Neuremberg n. [den nek.
nutation f. 1 (hoofd)schudden, knikken n.; 2(axe
terrestre) buiging, slingering f.; 3 (bot.) neigen ^
n u-tête adv. blootshoofds. [n. (naar de zon).
nutritif adj. (ive) voedings-, voedend; appareil
— voedingstoestel n. & m.; vie ... ive voedend;
nutrition f. voeding f. [leven n.
nyctalope adj. nachtziende.
nyctalopie f. nachtziendheid f.
nymphe f. T nimf f.
nymphéa f. waterroos f.
nymphéacé adj. waterroosachtig.
nymphée in. 1 nimfentempel m.; 2 nimfengrot f.
-- 372 - obséder
Cí^
o ni. 1 of.; jambes en o o-beenen n. pl. 2 (chiffre)
0, nul f.; tin o en chiffre een nul in 't cijfer.
b , interj. o, och; 2 m. o f.; les o de Noël de o's
van den Kersttijd.
oasien I, adj. (-D.ne) oasisch, oasen-; 2 m. oasen-;
oasis f. T oase f. [bewoner m.
obédience f.. 1 (klooster)gehoorzaamheid f.; 2 gezag
n.; sous 1'— de onder liet gezag van; 3 (kloosterlijk)
verlof n.; lettre d' — verlofbrief m.; 4 bijklooster,
bijhuis n.; 5 (hist.) rechtstreeksche onderwerping
f.; recevoir à 1'— tot hulde toelaten;
prêtre, frère d'— obedientiepriester, ... broeder m.
obédienciaire, ...cier m. 1 pastoor-pater m.;
2 (geestelijk) ondergeschikte m.
obédienciel,...tiei 1 adj.( Die) gehoorzaamheids-;
2 in. obedientiaris m.
obéir v. tr. 1 gehoorzamen; être obéigehoorzaamd
worden; 2 luisteren (naar); 3 zwichten (voor).;
(choses) meegeven; 4 (jeu) volgen, bijspelen.
obéissance f. 1 gehoorzaamheid f.; (politesse) onderdanigheid
f.; 2 (objets) luisteren, meegeven n.
obéissant adj. 1 gehoorzaam, onderdanig; 2 buigzaam,
meegevend; meegaand.
obélisque m. spitszuil, naaldzuil f., obelisk ni.
obérer v. tr. 1 (met schulden) belasten ou bezwaren;
2 s'— zich in schulden steken.
obèse adj. zwaarlijvig.
obésité f. zwaarlijvigheid f. [roos f.
obier m. watervlier f., sneeuwbal ni., Geldersche 1
obit rn. jaargetijde n.
obituaire 1 adj. : registre — zielmissenboek n.;
statistique — sterfgevallenstatistiek f.; 2 m. provenerver
m.; 3 zielmissenboek n. [gen).
objecter v. tr. tegenwerpen (op), inbrengen (te-[
objeetif 1 adj. (... ive) voorwerpelijk, onpersoonlijk,
objectief; jugement — onpersoonlijk oordeel
n.; .homme — niet persoonlijk man; cas — voorwerpsnaamval
m.; 2 m. voorwerpglas, objectief n.;
3 m. doel, oogmerk n.
objection f. tegenwerping f. [lijk, objectief.
objectivement adv. voorwerpelijk, niet persoon- 1
objet m. 1 voorwerp n.; (chose, aussi) ding n.,
zaak f.; 2 (but) voorwerp, doel(wit) n.; 3 stof,
aanleiding f.
objurgateur m. wraker, verwijter m.
objurgation f. wraking f., scherp verwijt n.
oblat m. (God)gewijde, oblaat m.
oblation r. 1 offering f. 2 (concr.) offerande f.
obligataire m. & f. obligatiehouder m., ...ster f.
obiigation f. 1 verplichting f.; d'— stricte, large
streng, ruim verplichtend; fête d'— geboden
feestdag m.; 2 (fin.) schuldbrief m., obligatie f.
obligatoire adj. verplichtend, verbindend; enseignement,
service — leerplicht, dienstplicht m.
obligé 1 adj. verplicht, noodwendig; partie — e
obligaat-partij f.; — au service dienstplichtig; 2
en. verplichte en.
obiigeamment adv. gedienstig, dienstwillig.
obligeance f. gedienstigheid, dienstvaardigheid,
voorkomendheid f.; ayez l'— de wees zoo gedienstig
om te. [komend, verplichtend.
obligeant adj. gedienstig, dienstvaardig, voor-;
obliger v. tr. 1 (lier) verplichten, verbinden; 2
(forcer) verplichten, dwingen, nopen, noodzaken.
obliquangle adj. scheefhoekig.
oblique 1 adj. schuinsch, schuin; en — schuins;
— à droite, à gauche (commt) schuins rechts,
links; 2 scheef; .3 (fig.) cas — schuinsche naamval
m.; mode, proposition—afhankelijke wijzef.,
zin In.; 4 (fig.) zijdelingsch; (moyen, conduite)
slinksch; regard — zijdelingsche ou steelsche
blik m.; 5 m. le grand, petit — de groote, kleine
schuinsche spier f., 6 f. schuinsche lijn f.
obliquement adv. 1 schuins; 2 zijdelings, slinks.
obliquer 1 v. tr. schuins trekken ou zetten; 2 v.
intr. schuins wijken ou marcheeren; 3 (fig.) overhellen
(naar) .
obliquité f. 1 schuinte, schuinschheid f.; 2 scheefheid
f.; 3 slinksche n., slinkschheid f.
obiitération f. uitwissching, afstempeling f.
obiitérer v. tr. 1 uitwisschen, afstempelen; 2 (fig.)
uitvegen, uitdooven; 3 s'— uitgaan; verstopt
geraken; verstompen; verdwijnen.
oblong adj. ( ue) langwerpig.
oboie f. 1 (Griekscll) wichtje n.; 2 (Grieksche) penning
m.; 3 (fig.) penning, cent, duit m.
o bo m brer v. tr. 1 overschaduwen; 2 beschaduwen;
3 in de schaduw stellen.
obreptiee adj. afgetroggeld, afgeluisd.
obrepticement adv. slinks, door verschalking..
obreption f. aftroggeling, afluizing f.
obscene adj. zedeloos, ontuchtig f.
obscénité f. zedeloosheid, ontuchtigheid f.
o bscur adj. 1 (sans clarté) donker, (sans lutnière)
duister; chambre —e donkere kamer f.; 2 (fig.)
duister; onbekend; onopgemerkt; gering.
obscurant, min, miste m. duisterling, domper rp.
obscurantisme ni. dompersgeest m.
obscurcir v. tr. 1 verdonkeren, verduisteren, donker
ou duister maken; 2 (fig.) verduisteren; benevelen;
3 bevlekken, bezwalken; 4somber maken; 5
s'— verdonkeren, verduisteren, donker ou duister
worden; (fig.) verduisteren; tanen; somber worden,
betrekken; 6 s'— zich verbergen, een stil leven
leiden.
obscurcissement m. verdonkering, verduistering;
beneveling f.
obscurément adv. 1 donker, duister; 2 onduidelijk;
3 in 't duister, in 't verborgen.
obscurité f. 1 donkerheid f., donker n., duisternis
f., duister n.; 2 duisterheid, onduidelijkheid; 3
verborgenheid, geringheid f.
obsecration f. bezwering, dringende aanroeping f.
obséder v. tr. bestormen, lastig vallen.
obsèques — 373 — ochlocratie
ebsèques f. pl. uitvaart, begrafenis f.; faire les—
de uite,aart ou begrafenis houden. [perig.
obséquieux adj. (...euse) overgedienstig, krui-1
obséquiosité f. overgedienstigheid,kruiperigheidf.
observable adj. 1 waarneembaar, bemerkbaar; 2
te onderhouden, na te komen.
observantie f. 1 waarneming, naleving, nakoming,
betrachting f.; 2 regel; kloosterregel m.,
observantie f.; d'étroite — van den strengen regel.
•bservantin m. observant in.
observateur 1 m. waarnemer, onderzoeker, opmerker;
2 toeschouwer m.; 3 bespieder m.; 4
waarnemer, nalever, opvolger m.; — de sa parole
woordhouder in.; 5 adj. (...trice) nvaarnemend,
onderzoekend, oplettend.
observation f. I waarneming, naleving, inachtnernirig
f.; 2 waarneming, opmerking, beschouwing
f.; e,prit d'— geest m. van waarneming,
opinerkingsgave f.; 3 verkenning, observatie f.; se
tenir en — op den uitkijk staan; 4 opmerking;
(défavor.) aanmerking f.
observatoire m. sterrenwacht f., observatorium n.
observer v. tr. 1 waarnemen, naleven, nakomen;
2 in acht nemen; 3 nagaan, gadeslaan; in 't oog
houden, bespieden, opmerken. [m.
obsesseur ni. bestormer, overvaller, achtervolger]
obsession f. belegering f., bestorming, achtervolging
f. [agaat n.
obsidiane, ...dienne T. obsidiaan, lavaglas, glas-t
obsidional adj. (...aux) belegerings-; couronne
—e belegeringskroon f.; rnonnaie —e belegeringsmunt
f., oorlogsgeld n. [ring f., beletsel n.
obstacle m. hinderpaal m., hindernis, belemme-t
obstétrical adj. (...aux) vroedkundig, verloskun-^
obstétrique f. vroedkunde. verloskunde f. [d,ig.
obstination f. halsstarrigheid, hardnekkigheid f.
obstiné 1 ad., -- ment adv. halsstarrig, hardnekkig;
2 in. stijfkop in.
obstiner v. tr. 1 halsstarrig maken, hardnekkig
maken; 2 S'- halsstarrig ou hardnekkig worden,
hardnekkig stand houden; s'— à potirsuivre, à
soutenir hardnekkig doorzetten, staande /zouden.
obstruant, obstructif adi. (...ive) & in. verstoppend
(middel n.).
obstruction f. T obstructie f. : 1 verstopping; 2 belemmering,
stoornis f.; faire de i'— obstructie
obstructionnisme ni. obstructionisme ni. [maken.
ebstructionnistc 1 ni . obstrilctionist; 2 adj.
obstruction istisch.
obstruer v. tr. 1 verstoppen; 2 s'— verstopt worden,
verstopt raken.
ebtennpérer v. tr. nakomen, gehoorzamen.
obtenir v. tr. ! verkrijgen, bekomen, verwerven;
— de er toe komen om te; 2 s'— verkregen worden.
•btention f. verkrijging, verwerving f.
•bturateur 1 m. afsluiter, afsluiting, sluitplaat f.;
2 adj. (...trice) (af)sluitend, sluit-; muscle, t'rou
— sluitspier f., sluitgat n.
obturation f. (af)sluiting; (dent) vulling f:
•btus ! adj. stomp; 2 1-li. stompzinnige ni.
obtusangle adj. stomphoekig.
obus m. houwitsergranaat f.
obusier m. houwitser rn.
obvier v. intr. : — à 1 voorkomen, verhinderen; 2
uit den weg ruimen; 3 verhelpen, tefgemoet komen.
oc [k'] adv. oc, ja; langue d'— taal f. van oc.
ocarina m. ocarina f.
occasion f. 1 gelegenheid, (geschikte) omstandigheid,
occasie f.; a 1'—, par— bij gelegenheid; d'—
1 uit de tis'eede hand, 2 toevallig; livre d'- tweedehandsch
boek n.; 2 koopje n.; 3 aanleiding,
(aanleidende) oorzaak, gelegenheid f.; 4 treffen n.,
ontmoeting f. [heid; 2 aanleidend.
occasionnel adj. ('Ie) 1 toevallig, hij gelegen-t
occasionnellement adv. bij toeval, bij gelegenheid.
[aanleiding ou gelegenheid geven .tot.
occasionner v. tr. veroorzaken, teweegbrengen,,1
occident in. 1 (ciel) westen n., ondergang(spunt
n.) m.; 2 (terre) Westen n.; d'O — Westersch.
occidental 1 adj. (...aux) (ciel) westelijk; (terre)
westersch; 2 in. westerling in.
occipital 1 adj. (...aux) van liet achterhoofd, achterhoofds-;
2 in. achterhoo fds been n.
occiput [t'] m. achterhoofd n. [gen.
occire v. tr. dooden; occis dood, (fig.) paf gesla-1
occiseur m. moordenaar m.; ...euse f. ...ncires f_
occision f. doodslag, moord in.
oeclusion f. (af)sluiting f.
occultation f. verberging, bedekking f.
occulte adj. verborgen, verholen; (sciences)
geheim; (ligne) blind.
occupant 1 adj. bezittend; (rail.) bezettend; 2
hinderlijk; 3 m. bezitnemer; (mil.) bezetter m.;
4 innemende, bezettende; (véhic., nav.) inzittende.
occupation f. 1 bezitneming f.; (mil.) bezetting f.;
2 bezigheid f., werk n.; 3 (litt.) voorkoming f.
occupé adj. bezig, (chose) druk; il est très — hij
heeft veel bezigheid, hij heeft het zeer druk.
occuper 1 v. tr. in bezit nerven; ,(mil.) bezetten; 2
beslaan, innemen, in beslag nemen; 3 bewonen;
4 bekleeden; 5 bezig houden, bezighouden; — ses
loisirs à zijn snipperuren besteden aan; 6 aan
't werk houden; 7 s'— zich bezig houden (met);
s'— de werk maken van, zich bekommeren om ou
over; 8 v. intr. — pour qq. voor iem. optreden_
oceurrence f. 1 voorval ii., gelegenheid f.; dans
1'— bij gelegenheid; 2 (calendr.) samentreffers_ n.
occurent adj. 1 voorkomend, zich voordoend; 2
(calendr.,. bot.) samentreffend.
oeéan 1 ni. oceaan m., wereldzee f.; 2 (fig.) zee f.;
3 adj. oceanisch; la mer --e de oceaan en.
océanide f. oceanide, zeenimf f.
Océanie 1 f. l'— Oceanië; 2 o— buidelkwal f.
océanien 1 adj. ( ne) (mer) oceanisch; (terre>
Oceanisch; 2 m. O— Oceaniër m.
océanique adj. oceanisch.
océanographie f. beschrijving f. der diepe zeeën_
ocelle m. oogvormige vlek f., oog n.
ocelot en. katpardel en., tijgerkat f.
ochlocratie [k) f. gepeupelheerschappij t.
ocre — 374 -- ceuVre
ome J. oker f.
ocreux adj.,. (...euse) okerachtig, oker-.
ooctaèdre 1 adj. achtvlakkig; 2 ni. achtvlak m.
octant m. octant, hoekmeter m.
t octante num. tachtig.
octastyle 1 adj. achtzuilig; 2 m. achtzuil f.
1. octave f. octaaf f.; 'a 1'— een octaaf hooger.
2. Octave m. Octaaf m.
Octavie f. Octav:e, (hist.) Octavia f.
-octavo 1 adv. ten achtste; 2 m. octavo(formaat)
octidi m. Achtdag m. [n.; octavo(-boek) n.
octobre m. October m.
ectogénaire 1 adj. tachtigjarig; 2 m. & f. tachtiger
m., tachtigjarige m. & f.
,octogonal adj. (...aux) achthoekig.
octogone i adj. achthoekig; 2 m. achthoek nl.
octostyle 1 = octastyle; 2 (bot.) adj. achtstijlig.
=octosyllabe [si 1 adj. achtlettergrepig; 2 m. achtlettergrepig
vers ou woord n.
ooctroi m. 1 vergunning, toekenning, verleening
f.; 2 stedelijk accijns, octrooi n.; 3 octrooi(kaníoor)
n. [octrooieeren.
oetroyer v. tr. vergunnen, verleenen, toestaan,t
octuple 1 adj. achtvoudig; 2 rn. achtvoud n.
oetupier v. tr. verachtvoudigen.
.oculaire 1 adj. van het oog, oog-; nerf — oogzenuwf.;
térnoin — ooggetuige m.;dipht(h)ongue
— tweeklank m. voor het oog; 2 m. oogglas* n.
oeuliste m. oogmeester, oogarts m.
odalisque f. odalisk f.
ode f. l ierzang m., ode f.
odéon m. muziekhuis, odeon n.; théátre de 1'OOdeon-
schouwburg in.
odeur f. I reuk, geur m.; en — de sainteté in_ reuk
ou in een geur van heiligheid; 1'ar;ent na pas
:i'— aan geld is er geen reuk; 2(parfum.)geurtje;
reukwerk n.; flacon á — reukfleschje n.
odieux adj. (...euse) hatelijk, verfoeilijk.
Odile f. Ottilia f.
0din m. Odin, Woden, Wuodan in.
Odoacre m. Odaoker m.
*dol in. odo l, muntwater n.
o,domètre m. wegmeter m.
odontalgie f. tandpijn f.
odont(alg)ique adj. (& m.) tandpijnstillend
odontologie f. tandenleer f. [(middel n.).
odorant adj . 1 reukgevend, riekend; 2 welriekend,
.geurig. [1'— fin een fijnen reuk hebben.
odorat m.reukm.;sens de 1'— reukzin m.;avoirt
odorer v. tr. & intr. ruiken, rieken.
odoriférant adj. welriekend, geurig.
Odyssée f. Odyssea f.
aecuménicité f, algemeenheid f.
ioecuménique adj. algemeen, oecumenisch.
i démateux 1 adj. (...euse) watergezwelachtig; 2
in. watergezwellijder m. .
wdème m. watergezwel n.
Edipe m. CEdipus, Oidipous m.
weit m. (yeux, geils) T oog n. : 1 — de boeuf T
,ossenoog; -- du monde T wereldoog; — de paon
T pauwoog; — de perdrix 1 patrijzenoog,
eksteroog; — de vache T koeienoog; 2 avoir l'—
sur ou à in 't oog houden; avoir bon pied, bon—
van zessen klaar zijn; avoir les yeux aux talons
zijn oogen in zijn zak hebben; faire de 1'— à qq.
iem. toelonken; faire des yeux à qq. groote oogen
tegen iem. opzetten; 3 à 1'— 1 (vue) met het oog,
2 (désir) op het oog, op den wenk, 3 te borg, voor
niets; tenir à 1'-- in 't oog houden; à mes yeux
1 onder mijn gogen, 2 in mijn oog; cela saute
aux yeux dat valt in 't oog; mettre devant les
yeux voor oogen houden; à vi_ie d'— 1 op 't oog
(af), op 't eerste gezicht, zichtbaar, zienderoogen;
perdre des yeux uit de oogen verliezen;
entre quatre (-z-) yeux tusschen vier oogen; —
pour — oog voor oog, oog om oog; pour tes beaux
yeux ter wille van je lief gezichtje; être tout
yeux, (tout oreilles) geheel oog (en oor) zijn;
aimer comme, plus que ses yeux als, meer dan
zijn oogappel beminnen.
aeii-de-baeuf m. ( mos- -o- ') T ossenoog n.
eeiliade f. lonk m., oogje n.
oeiliader v. tr. toelonken, een lonk werpen op.
1. (B UIère f. I ooglap m.; oogklep f.; 2 oogbord n.
2. ceilière adj. f. van het oog; dent — oogtand
m.; feuille — oogblad n.
aeillet m. i oogje n.; 2 (bot.) anjelier anjer f.
eeilleton m. i wortelscheut m.; 2 aflegger m.,
afzetsel n.; 3 oog, knop in.; 4 (télesc.) oogschuif f.
oeillette f. 1 tu'inmaankop, tuinpapaver f.; huile
d'— = 2 maankopolie f.
aenanthe m. torkruid n., druivenbloem f.
oenologie f. wijnleer, wijnkunde f.
aenologique adj. wijnkundig.
cenomancie f. ivijnwaarzeggerij f.
cenomètre m. wijnmeter m.
oBnophile 1 adj. wijnminnend; 2 m. wijnlief-^
oesophage tn. slokdarm m. [Hebber in.
westre m. 1 brems f.; 2 razernij f.
ceuf [f'] m. T ei n. (pl. eieren) : 1 — d'autruche
T struisei; — de cane eendenei; — de fourmi
mierenei, mierenpop f.; — de Páques T Paaschei;
—s de poisson T vischeieren, (au propre, aussi)
kuit f.; — de poule hennenei; — de vanneau T
kievitsei; 2 blanc d'— eiwit n.; jaune d'— eigeel
n., dooier m.; plein comme un — zoo vol als
een ei, eivol; tondre sur un — een kei villen;
marcher sur des —s als op eieren loopen.
reuvé adj. metkuit, kuit-; poisson — kuitvisch m.
1. oeuvre f. T werk; (création, aussi) gewrocht
n.; une — dart een kunstwerk; — d'église kerkfabriek
f.; banc d'— kerkmeestersbank f.; —s
vives levend werk, onderschip; —s mortes dood
werk, bovenschip n.; bois d'— timmerhout n.; il
est l'enfant de ses —s hij heeft zich zelf gemaakt
wat hij is; l'— d'un diamantdekasou invatting f.
van een diamant; mettre la main à 1'— de hand
aan 't werk slaan; mettre en — 1 aan 't werk
zetten, 2 (choses) in 't werk stellen, J (matériaux)
verwerken, aanwenden, 4 (bijou) zetoeuvre
— 375 — oiseau
ten; être à I'— ou en — aan 't werk zijn; hors
d'— uit zijn plaats, (bijou) uit zijn kas; voiià de
vos —s dat is uw werk; faire — d'ami als een
vriend te werk gaan; faire — de parti partijdig
te werk gaan
2. oeuvre ni. 1 werk n.; 2 werklooderts n.; zinc
d'— werkzink n.; 3 le grand — de groote kunst
f.; 4 bouw m., metselwerk n.; bas — onderbouw;
haat — bovenbouw; Ie gros — de vier hoofdmuren
m. pl.; dans 1'— binnenwerks; hors d'—
buitenwerks, (fig.) bijkomend, ondergeschikt;
à pied d'— op het werk; op het bouwterrein.
offensant 1 adj. beleedigend; 2 m. beleediger m.
offense f. beleediging f.; un péché est une — à
Dieu een zonde is een vergramming Gods; pardonnez-
nous nos —s vergeef ons onze schulden.
offenser v. tr. 1 kwetsen; 2 beleedigen, krenken; 3
vergrammen, vertoornen; 4 s'— de zich beleedigd
achten door, zich belgen over.
offenseur m. beleediger ni.
offensif adj. (... ive) aanvallend, aanvals-; guerre
...ive aanvallende oorlog, aanvalsoorlog m.
offensive f. aanval m.; prendre 1'— aanvallend
offensivement adv. aanvallend. [optreden.
offerte f. 1 aanbod n.; 2 = offertoire. [doek m.
offertoire m. 1 offerandef., offertorium n.; 2offer -1
1. office m. 1 (devoir) (beroeps) plicht m.; 2 (ró-
Ie) rol, besternming f.; faire (1') — de de rol vervullen
van, dienst doen als; 3 amtt n., post m.; Ie
saint-- het heilig gerecht; d'— ambtshalve, van
ambtswege; 4 tafelbediening f.; 5 dienst m.,
dienstbetoon n.; bons —s hulpvaardige dienst; 6
( bureau) kantoor, ambt n.; —de publicité advertentiekantoor;
— du travail, arbeidsambt n.; 7
(relig.) getijden n. pi.; —s diensten m. pl.
2. office f. 1 linnenkamer; 2 spijskamer; 3 keuken
f.; 4 (mar.) kajuit f.
official rn. (...aux) T officiaal m. : 1 geestelijk
rechter ni., ' lid n. van den officiaal-raad.
officialité f. 1 geestelijke rechtbank f.; 2 (concordat)
officiaal-raad m.
officiant 1 adj. dienstdoend; 2 m. dienstdoende
priester ni.
officiante f. zuster f. van de week.
officiel 1 adj. ( le), — lement adv. ambtelijk,
ambtshalve, officieel; 2 m. ambtelijk blad, Staatsblad
n.
1. officier m. officier; (charge civile, aussi)
ambtenaar m.; — d'adrninistration officier van
administratie;— de,l'état,civil ambtenaar m. van
den burgerlijken stand; — de l'ordre Léopold
officier in de Leopoldsorde; — payeur betaalmester
m.
2. officie; v. intr. 1 (relig.) den dienst doen; 2
werken, zijn plicht doen.
officieux 1 adj.(...euse), ...eusement adv.gedienstig,
dienstvaardig; mensonge — gedienstige leugen
f.; 2 défenseur — verdediger m. van ambtswege;
3 half ambtelijk, officieus; 4 m. officieuse
krant f.
officinal adj. (...aux) 1 geneeskrachtig, apothekers-;
2 geneeskundig, op recept, apotheek-.
officine f. 1 apotheek f.; 2 werkplaats f.; 3 (iron.)
keuken, smederij f.
offrande f. 1 (relig.) offerande f.; aller à 1'— ten
offer gaan; 2 (fig.) gave, aanbieding f.
offrant m. bieder m.; au plus — aan den meest
offre f. aanbod; (vente) bod n. [biedende.
offrir v. tr. 1 aanbieden; (main, bras, aussi) bieden;
— Ie choix de keus laten; 2 opdragen; — Ie
saint sacrifice het heilig reisoffer opdragen; 3
(vente) bieden; 4 vertoonen, voorstellen; — à la.
vue het oog aanbieden; 5 s'— zich aanbieden, (à
Ia vue) zich opdoen; (occas.) zich voordoen, (pensée)
opkomen; (victime) zich opofferen; 6 s'— un
bon repas zich een fijnen maaltijd gunnen.
offuscation f. verduistering f.
offusquer v. tr. 1 verduisteren; liet licht benemen;
verblinden; 2 (fig.) verduisteren; benevelen; 3
(troubler) ergeren, aanstoot geven aan, kwetsen;
4 s'— zich ergeren (aan), aanstoot nemen (aan) .
ogival adi. (...aux) spitsboogvormig; architecture
—e spitsbogenbouwkunde f. [vormig.
ogive f. spitsboog m., ogief n.; en — spitsbcog-t.
ognon =-= oignon.
ogre m. 1 menschcnvreter, reus ni.; 2 slopkop,
veelvraat m.; manger comme un — eten als een
wolf; 3 woestaard; ijzervreter m.
ogresse f. 1 nienschenvreetster, reuzin; 2 slokop f.
oh interj. 1 o, otro; 2 och.
ohi interj. hei, heidaar.
oïdium m. oïdium n.
oie f. 1 gans f.; tirer. 1'-- 1 ganstrekken, 2 gansknuppelen;
2 (fig.) gansje; une (petite) — blanche
een dom gansje; 3 patte d'— 1 ganzepoot m.,
2 (cheniin) driesprong m., 3 hoekrimpel(s) m.
(pl.); 4 petite — 1 (cuis.) (ganzen)afval n., 2,
(toilette) toebehooren n., (livre) bijwerk n., 3(fig.)
tint f.
oignon ni. 1 ajuin m., ui f.; soupe a 1'— uiensoep
f.; pelure d'— uieschil, (tissu) ajuinschil f., (couleur)
ajuinkleur f., -ig adj.; en rang d'— op één
rij, in ganzenorde;(préparé ouarrangé ou . oigné)
aux petits —s, aux petites o(i)gn(ard)es met fijne
toekruiden bereid, (fig.) lekker ou smakelijk gestoofd,
lekker gebraden ou gekruid : regretter les
—s d'Égvpte naar de vleeschpcttcn van Egypte
verlangen; 2 (bulbe) bol, knol en.; — de lis leliebol;
3 eeltkncbbel m.; eeltgezwel n.; 4 (montre)
knol ni.; 5 (argent) splint, moos n.
oignonet ni. oignonetpeer f.
oignonnière f. uienbed, uienveld n.
of adv. ja het; langue d' — taal f. van oïl.
oille f. (Spaansche) hutspot rn.
oindre v. tr. (objet) oliën, (personne) zalven.
oing m. varkensvet n., reuzel m.;vieux— wagen-4
oint adj. gezalfd. [smeer is.
oiseau m. ( max) 1 vogel m.; —x de basse-cour
pluimvee n.; — de cage T huisvogel; — d'ean:
watervogel; 1'--- de saint-Luc het vogeltje dat os
oiseau-asmouche -- 376 - onc
,heet; — de volière vluchtvogel; cage d'— vogelkooi
f.;i graines d'— vogel(tjes)zaad n.; nid d'—
vogelnest n.; à vol ou à vue d'- in vogelvlucht,
in vogelperspectief; les belles plurnes font les
beaux —x, eest la plume qui fait 1'— de kleeren
maken den man; 2 dróle d'— rare vogel, vreemde
snuiter m.; aux (petits) —x (fig.) allerkeurigst,
.allerprachtigst, uitstekend; 3 (tir) vogel, (pape)-
gaái m.; tir à 1'— (pape)gaaischieting f.; 4 — ( de
Limousin) mortelbak m.; 5 pleisterberd n.
o;iseau-mouche m. ('x- xs) vliegenvogel, koli-t
©lseler v. intr. vogelvangen. [brie m.
olselet m. vogeltje n.
ciseleur m'. vogelaar m.
oiselier m. 1 vogelmelker; 2 vogeikooper m.
oisellerief. 1 vogelkweek m.; 2 vogelkweekerij f.; 3
vogelhandel in.
oiseux adj. (...euse) 1 ledig, onbedrijvig; gens-
,lediggangers m. pl.; 2 ijdel, onnut.
oisif 1 adj. (...ive) ledig; être -- ledig zitten; 2
.rustend; laisser — laten rusten; 3 in. lediggangers
oiisillon m. vogeltje n. [m.
oisivement adv. in ledigheid.
eisiveté f. ledigheid f.; 1'— est la rnère de tous les
vices de ledigheid is het oorkussen van den duivel.
olson m. 1 jonge gans f., gansje n.; 2 (fig.) uilsoléacé
adj. olijf(boom)achtig. [kuiken n.
oléagineux adj. (...euse) olieachtig, olie-.
oléandre m. oleander, rozenlaurier m.
olécrane m. elleboogsknokkel m.
oléfiant adj. oliegevend.
oléi,ne f. oliestof f.
oléiné adj. olijf(boom)achtig.
eléique adj. : acide-- oliezuur n.
olfactif (...ive), ...toire 1 adj. ruikend, reuk-
.organe = reukzintuig n.; 2 m. goed ruiker m.
o.I.i.ban m. Arabische wierook m. [kaak m.
Olibrius m 1 Olibrius m.;2 o— pochhans, blaas-t
Olifant m..1 Olifant m.; 2 o— waldhoren m.
oligarchie f. regeering van een klein getal, oligarchie
f.
sdigarehique adj. van een klein getal, oligarchisch.
o.l'ivaire 1 adj. olijfachtig; 2 olijfvormig.
-olivaison f. olijventijd, olijvenoogst m.
oliv$tre adj. olijfkleurig, olijfachtig.
a4íve 1 f. olijf f.; huile d'—olijfolie f.; 2 olijfboom
in.; V. olivier; 3 (objet) olijf f., kapittelstok m.; 4
.adj. olijfkleurig; vert — olijfgroen adj. & n.
o livète f. 1 (tuin)maankop t.; 2 olieradijs f.
olivettes f. pl. olijfoogstdans m.
Olivier m. olijfboom m.; montagne oii jardin des
0—s ouOlives Olijfberg in., (Belg.) berg van Ohi-t
ollaire adj. pot-; pierre — potsteen m. [veten.
olla podrida f. 1 Spaansche hutspot m.; 2 (fig.)t
011ignies f. Wielingen n. [hutspot m.
olographe adj. eigenhandig.
0lympe m. 1 Olympus, Olymp m. 2 o— olyrnpm.
olympiade f. 1 olympiade f., olympisch tijdvak n.;,
2 hooge ouderdom m. [zgiaan m.
olym ien 1 adj. (-one) olympisch; 2 m. olym-'t
olympiqüe adj. olympisch.
olynthien I adj. (co ne) Olinthisch; 2 in. O—t
ombelle f. scherm n. [Olinthiër m.
embellifère 1 adj. schermdragend; 2 f. scherm- t
ombilic [k'] m. T navel ni. [bloem f.
ombilical adj. (...aux) navel-; cordon — navel-;
ombiliqué adj. navelvormig, navel-. [streng f.
o mbrage m. 1 lommer, gebladerte n.; les —s verts
het groene lommer; 2 schaduw f.; 3 achterdocht f.,
argwaan m.; donner ou faire ou porter — argwaan
opwekken; prendre — argwaan opvatten.
o m brager v. tr. belommeren, beschadutiven.
ombrageux adj. (...euse) 1 lommerrijk; 2 schuw;
(cheval) schichtig; 3 achterdochtig, mistrouwend.
ombrant adj. schaduwmakend.
1. ombre f. 1 schaduw f.; (arbres, aussi) lommer
f. & n.; à 1'— in de schaduiv, in 't lommer, onder
de lommer; 2 — s schaduw f., duisternis f.; 3 schaduw,
schim f.; il a peur de son — hij is bang voor
zijn eigen schaduw ou schim; —s chinoises Chineesche
schimmen; 4 schaduw, schim f., schijn m.;
lacher la proie poi-ir 1'— zijn prooi voor de schaduw
laten varen; prendre 1'— pour le corps den
schijn voor 't wezen nemen; pas — de doute geen
schijn van twijfel; sous — de onder den schijn
van.
2. ombre f. omber f.; terre d'— omberaarde f.
3. ombre m. (poisson) omber(visch) m.
4. ombre m. (jeu) omber in. = hombre.
ombrelle f. zonnescherm n.
ombrer v.tr. 1 schaduwen; 2 in de schaduw zetten.
ombreux adj. (...euse) 1 schaduwgevend, belommerend;
2 beschaduwd, schaduwrijk.
oméga m. T omega f.
omelette f. eierkoek m., struif f.
Omer in. Omaar, Omarus ras.; Saint — (géog.)
Sint-Omaars.
omettre v. tr. 1 overslaan, uitlaten; 2 nalaten, verzuimen;
— de dire vergeten te zeggen.
omission f. 1 overslaan n., uitlating f.; 2 nalating
f., verzuim n.; péché d'— zonde f. uit nalatigheid.
omnibus [s']. 1 adj. voor iedereen, allemans-;
robe — allemanstoga f.; train — locaaltrein,
bommeltrein m.; bateau — stuiversbootje n.; 2 in.
omnibus m.
omnicolore adj. van alle kleuren.
omnipotentie f. almacht f., alvermogen n.
omnipotent adj. almachtig, alvermogend.
omniprésenee f. alomtegenwoordigheid f.
omniscience f. alwetendheid f.
omnivore 1 adj. allesetend; 2 in. alleseter in.
omoplate f. schouderblad n.
en 1 pron. men; un — dit een men zegt, een praatje
n.; 2 ik, wij; — est des homines we zijn mannen;
3 gij; 4 hij, zij; — est plus jolie à présent
zij is thans mooier; 5 in. men m. & n.; (rrionsieur)
On est un sot (die menheer) Men is een dwaas.
1. onagre f. teunisbloem, gele wederik f.
2. onagre m. wilde ezel, woudezel m.
onc [k'] adv. ooit; ne — nooit.
once -- 377 — opinitreté
1. once f. T ons n.
2. once m. 1 onca f., jaguar ni.; 2 luipaard m.; 3
puma m.; 4 tijgerkat f.; 5 lynx, los m.
oncial adj. (...aux) unciaal.
oncie m. oom, onkel m.; chez mon - bij oomet
oncque(s) adv. ooit; ne - nooit. [Jan.
onction f. 1 (état) zalfachtigheid f.; 2 (action) zalving
f.; 3 l'extrême - het heilig oliesel.
onctueux adj. (...euse) 1 olieachtig, zalfachtig; 2
(fig.) zalvend.
onctuosité f. 1 olieachtigheid, zalfachtigheid f.; 2
(fig.) zalving f.
orde f. 1 water n.; sur la terre et sur 1'- te land
en te water; -- arnère zilte nat. n.; 2 golf, baar
f.; 3 (fig.) golf f.; en - golfvormig, golvend; -
sonore, muette geluidgolf, geluidlooze golf.
ondé 1 adj. gegolfd; 2 m. gegolfde ou gewoterdet
ondée f. vlaag f. [stof f.
o n d i n m. watergeest, waternikker m.
ondine f. waternikse f. [(relig.) nooddoop m.
ondoiement m. 1 golving f.; 2 begieting f.; i
ondoyant adj. 1 (mouvement) golvend; 2 (marqué)
gegolfd; 3 (fig.) beweeglijk, afgewisseld;
qngestadig, krinkelend. [nooddoop geven (aan).
ondoyer 1 v. intr. golven; 2 v. tr. begieten; dent
ondulation f. 1 golving, kabbeling f.; 2 (mus.)
ondulatoire adj. zacht golvend. [trilling f.
onduler v. tr. & intr. zacht golven, kabbelen.
onduteux adj. (...euse) zacht golvend, kabbelend.
onéraire adj. lasthebberd, waarnemend.
onéreux adj. (...euse) (actif) bezwarend, drukkend;
(passif) bezwaard, lastig.
ongle m. 1 nagel m.; brosse à--s nagelborstel m.;
coup d'- krab f.; donner, recevoir sur les -s op
de vingers tikken, getikt worden; savoir sur l'-
ou sur le bout des -s op zijn duimpje weten
ou kennen; jusqu'aux -s, jusqu'au bout des
-s tot in de toppen van zijn vingeren; 2 klauw
m.; -s de chat katteklauwen; eest 1'- du lion
aan den klauw herkent men den leeuw; -- du
temps tand rn. des tijds; 3 hoef m.
onglée f. tintelen n., tinteling f.; j'ai 1'- mijn
vingers tintelen.
onglet m. 1 nageltje n.; 2 (ins.) stekel m.; 3 (pétale)
nagel m.; 4 nagelhoedje n.; 5 nagelkeep f.;
6 (peil) nagel m.; 7 nagelvlek f.; 8 levervet, longvet
n.; 9 (typo.) verbeterblad n.; 10 (reliure)
strook• f.; 11 (charp., menuis., géom., hort.)
verstek n.; à ou en - in 't verstek.
onglette f. 1 nagelkeep f.; 2 graveerbeitel m.
onguent m. zalf f. [nagels ou klauwen.
onguiculé [gw] adj. 1 nagelvormig,nagel-; 2mett
ongulé adj. 1 hoefachtig, hoefvormig; 2 met hoe-t
onirocritie f. droomuitlegging f. [ven, gehoefd.
oniro man e(i)e f. droomwaarzeggerij f.
onocrotale m. witte pelikaan m.
onomastique 1 adj. m(t namen, naam-; 2 f. na-t
onomatopéef.T klanknabootsing f. [meekunde f,
•nque(s) adv. ooit; ne - nooit.
ontologie f. wezenleer f.
ontologique adj. wezenkundig, ontologisch.
ontologiste I adj. wezenkundig; 2 m. wezenkunonyx
m. nagelsteen, onyx n1. [die rn.
onze num. & ni. elf num. & f.; le -- du mois'de
elfde van de maand; Louis -- Lodewijk en. de4
onzième adj. & m. elfde adj. & n. [Elfde.
onzièmement adv. ten elfde.
oolithe m. & f. kuitsteen m.
oolithique adj. kuitsteenachtig.
opacité f. ondoorschijnendheid f.
opale 1 f. opaal m. & n.; 2 opaal(kleur) f.;' 3 adj.
opaalkleurig, opaal.
opalin adj. opaalkleurig.
opaque adj. ondoorschijnend.
ope m. & f. balkgat, steigergat n.
opéra m. zangspel n., opera f.
opérable adj. t docnbaar; 2 (chir.) opereerbaar.
opérateur m. 1 werker; 2 heelmeester, operateur;
3 (mauv. part) tandentrekker, kwakzalver nam.
opération f. 1 werking, verrichting f.; 2 (matte.,
sciences) bewerkingf.; 3 (heelkundige) bewerking
ou behandeling, snede, operatie f.; 4 (fin., comm.)
verrichting, zaak f.; 5 (mil.) (krijgs)verrichting'f.
opératoire adj. operatief.
opercule m. T deksel n.
operculé adj. met een deksel.
opéré m., e f. geopereerde rn. & f.
opérer i v. intr. werken (op); 2 v. tr. bewerken,
teweegbrengen, verwezenlijken; 3 bewerkstelligen,
uitvoeren; 4 v. tr. & intr. (chir., mil.) opereeren;
5 s'-1 bewerkt worden etc., 2 geschieden, gebeu-^
opérette f. zangspelletje n., operette f. [ren.
ophiciéide m. & f. serpent n.
ophidien adj. (' ne) slangachtig.
ophiogloSse f. slangentong f.
ophite 1 adj. slangachtig, slang-; vers- sslangverzen
n. p1.; 2 rn. slangensteen m.
opht(h)aimie f. oogzeer n., oogziekte f.
opht(h)almique 1 adj. van de oogen, oog-; nerf -
oogzenuw f.; 2 m. oogmiddel n.
opht(h)admographie f. oogbeschrijving f.
opht(h)almographique adj. oogteschrijveni.
opht(h)aimoscope m. oogspiegel m. [middel n.
opiacé 1 adj.opiumhoudend, opium-;2m.opiiim-t
opiat m. T opiaat n. : 1 opiummiddel n.; 2 likkëpot
m., slikartsenij f.; 3 tandpoeier n.
opilatif adj. (...ive) verstoppend.
opilation f. verstopping f.
opiler v. tr. verstoppen.
opime adj. vet, rijk, overvloedig; dépouilies -s
veldheersbuit, (fig.) rijke buit m.
opinant m. spreker, stemmer m.
opiner t v. intr. zich uiten, zich verklaren; - (is
ce) que van meeping zijn dat; 2 v. tr. besluiten.
opiniátre adj., ...ément adv. (tenace) hardn'ekkig;
(entêté) halsstarrig,' stijfhoofdig, koppig.
opiniétrer v. tr. 1 hardnekkig voortzetten ou
staande houden; - qq. dans iem. stijven , in; 2'
s'- hardnekkig blijven (bij).
opiniátreté f. (ténacité) hardnekkigheid; (entteopinion
— 378 --- oranger
reent) halsstarrigheid, stijfhoofdigheid, koppigheid
f.; — au travail hardnekkige u rkzaamheíd
f.
opinion f. 1 meening, zienswijze f., oordeel,
gevoelen n.; avoir le courage de son — voor zijn
eneening durven uitkomen; autant de tètes
aittant d'—s zooveel hoofden zooveel zinnen; 2
(d'une personne) oordeel n., dunk rn.; 3 (philos.,
relig., polit.) gedachte f.; 4 (vote) stem f.; aller
aux —s tot stemmen overgaan.
opium [om'] m. opium n. & f., amfioen n.
opopanax, ...ponax m. panaxgom f.,opopunax m.
opportun adj. gepast, geschikt, gunstig, gelegen;
au moment — op 't gelegen oogenblik.
opportunisme in. omstandigheidsbesef n.
opportuniste 1 adj. die de omstandigheden inziet;
2 m. omstandigheidsman m.
opportunité f. gepastheid, gunstige gelegenheid f.
opposabie adj. 1 tegenoverstelbaar; 2 bestrijdbaar,
verweerbaar.
opposant 1 adj. tegenoverstellend; 2 (fig.) verwerend,
verzettend; 3 m. (muscie) tegenoversteller
in.; 4 (fig.) tegenstander, verweerder in.
0 pposé 1 adj . tegenovergesteld, tegenoverstaand;
2 m. tegenovergestelde, tegendeel n.
opposer v. tr. : — à 1 (comparer) stellen tegenover,
2 (mettre obstacle) stellen tegen, 3 (alléguer)
inbrengen tegen; être opposé à staan
tegenover ou tegen; s'— à zich kanten tegen,
opkomen tegen.
opposite 1 adj. tegenovergesteld; tegenoverliggend;
2 (fig.) tegenstrevend, tegenstribbelend; 3
m. overkant m.; à 1'— (loc. adv ) daartegenover;
a' l'— de (loc. prép.) tegenover; 4 m. (fig.) tegenovergestelde,
tegendeel n.
opposition f. 1 tegenoverstelling f.; (astr.) tegenoverstand
m.; (marche, danse) tegenovergestelde
beweging f.; 2 (contraste) tegenstelling, tegenspraak,
tegenstrijdigheid f.; être en — avec in
tegenspraak zijn met; 3 hinderpaal, tegenstand
m., verzet n., tegenkanting f.; 4 partij van verzet,
tegenpartij f.; être de l'— tot de tegenpartij ou
oppositie behooren.
oppresser v. tr. 1 drukken, benauwen, beklemmen;
2 (conscience, áme) (be)drukken, bezwaren;
3 (tyranniser) verdrukken, onderdrukken.
oppresseur 1 adj. (...euse) verdrukkend; 2 in.
verdrukker, onderdrukker m.
-oppressif adj. (...ive) verdrukkend, onderdrukkend;
rnoyen — dwangmiddel n.
oppression f. 1 drukking, beklemming f.; 2 (con-
-science) bedrukking, bezwaring f.; 3 verdrukking,
onderdrukking f.; 4 verlegenheid, klem f.
opprimer v. tr. 1 ne(d)erdrukken, overladen; 2
(fig.) verlegen ou neerslachtig maken; 3 (tyranniser)<
verdrukken, onderdrukken.
opprobre m. schande, oneer f.
eptatif 1 adj. (...ive) wenschend; 2 m. ivenschende
wijs f., optatief m.
opter v. tr. kiezen.
opticien m. gezichtkundige, opticus vin.
optimisme m. T optimisme n. : 1 leer f. der beste
wereld; 2 neiging f. om alles voor, opperbest te
houden.
optimiste 1 rn. optimist m.; 2 adj. optimistisch.
option f. keus, beslissing f.
optique 1 adj. gezichtkundig. optisch, gezichts-;
angle — gezichtshoek m.; 2 (astr.) schijnbaar;
3 f. gezichtkunde, optica f.; 4 vergezicht n.,
schijn m.; illusion d(e l)'— gezichtsbegoocheling
f.; — du théátre tooneelschijn m.
opulemment adv. weelderig.
opulentie f. weelde f., groote overvloed m.
opulent adj. T rijk : (personnes) schatrijk, vermogend;
(choses) weelderig, overvloedig.
opuntia m. Indische vijgeboom ni., opuntia f.
opuscule m. werkje, geschriftje n.
1. or m. T goud n.: 1 des —s goudsoorten f. pl.;
les —s de verguldsels n. pl.; — en feuilles bladgoud;
— fulminant knalgoud; — en lingot
staafgoud; — potable goudtinctuur f.; 2 d'—, en
— van goud, gouden, gulden, goud-; affaire, áge,
coeur d'— gulden zaak, eeuw f., hart n.; drap
d'— goudlaken; eau ou liqueur d'— goudwater;
livre d'— gulden boek n.; avoir des monceaux
d'— hoopen goud bezitten; promettre des monts
d'— gouden bergen beloven; nombre d'— guldengetal
n.; faire un pont d'— à qq. iem. een gouden
brug bouwen; soif de 1'---- gouddorst m.; veau
d'— gouden kalf n.; bague, chaine, montre en —
gouden ring, ketting m., uurwerk n.; cette chaine
est en — deze ketting is van goud; 3 cousu d'—
met goud belegd; juste comme de 1'— zoo juist
ou betrouwbaar als goud; parler d'— gulden
woorden spreken; pas pour tout 1'— du monde
voor geen geld ter wereld; il vaat son pesant d'—
hij is (zijn gewicht in) goud waard; vendre au
poids de 1'— tegen goud opwegen; tout ce qui
reluit nest pas — 't is al geen goud wat blinkt.
2. or adv. 1 nu; 2 welaan, kom; — ca welaan
dan.
oracle m. T orakel n. : 1 godspraak f.; 2 onfeilbare
ou plechtige uitspraak f.; 3 (personne)
profeet, paus m. [(fig., aussi) bui f.
orage m. onwe(d)er n.; (sans tonnerre) storm m.;t
orageux adj. (...euse) 1 onweerdreigend, stormachtig;
2 woelig, onstuimig.
oraiso n f. 1 rede f.; 2 redevoering f.; 3 gebed n.
oral adj. (...aux) 1 mond-; voyelle —e mondklinker
m.; 2 (examen) mondeling.
oralement adv. mondeling.
1. orange f. 1 oranjeappel, appelsien m.; 2
oranjeboom m. [jekleurig.
2. orange 1 m. oranjekleur f.) n.; 2 adj. oran-1
3. Orange i f. Oranje n.; Guillaume d'OWillem
m. van Oranje; 2 m. Oranjerivier f.
orangé = 2. orange.
orangeade f. 1 oranjewater n., oranjekwast f.; 2 =
orangeat m. geconfijte oranjeschillen f. pl.
1. oranger m. oranjeboom, sinaasappelboom
oranger -- 379 -- oreille
m.; (couronne de) fleurs d'— oranjebloesem-
2. oranger m. sinaasappelman m. [(krans) m.
orangère f. sinaasappelvrouw f. [3 oranjehuis n.
orangerie f. 1 oranjeplantage f.; 2 oranjeperk n.;t
orangisme m. oranjegezindheid f., orangisme n.
orangiste ni. 1 oranjekweeker m.; 2 (hist., polit.)
oranjeman, oranjeklant, orangist m.
orang-outang m. boschmensch, orang-oetang m.
orateur m. redenaar, (moins solemnt) spreker m.
oratoire 1 adj. redekunstig, oratorisch; art —
redekunst f.; 2 m. bidplaats; huiskapel f.; 3
(ordre, église) 0— Oratorie n.
oratorien m. oratoriaan m.
oratorio m. oratorio n. [coup — blutswond f.
1. orbe adj. blind; mur -- blinde muur m.; t
2. orbe m. 1 (planète) kring m.; (serpent)
ring m.; 2 schijf f.; 1'— du soleil de zonneschijf.
orbiculaire adj. 1 kringvormig, kring-; mouvement
— kringloop m.; 2 schijfvormig.
orbiculairement adv. kringswijze.
orbitaire adj. van de oogholte, oogholte-; veine —
oogholteader f.
orbite f. 1 oogholte f.; 2 (astr.) (loop) baan f.; 3
(fig) kring m., sfeer f.
Orcades f. p1. Orkaden f. pl., Orkadische eilanden,
Orkeyeilanden n. pl.
orcanète, ...ngtte f. 1 (bot.) gele ossetong f.; 2
(chim.) alcannakleurstof f.
orchestration [k] f. orkestreering f. [zetel m.
orchestre m. [k] T orkest n.; fauteuil d' — orkest-t
orehestrer [k] v. tr. orkestreeren.
orchidé [k] 1 adj. standelkruidachtig; 2 f. —e^
ordalie f. godsoordeel n. [standelkruid n.
Ordange f. Ordingen n.
1. ordinaire adj.gewoon,gewoonlijk,alledaagsch,
gemeen; une nourriture — een burgerspot m.
2. ordinaire m. 1 gewoonte f.; (spéct) gewone
levenswijze f., dagelijksch leven n.; à 1'— naar gewoonte,
zooals gewoonlijk; d'—, pour 1'-- gewoonlijk,
doorgaans; contre 1'— tegen de gewoonte; 2
middelmaat f., gros n.; 1'— des hommes het gros
der menschen; 3 (dagelijksche ou gewone) kost ou
pot m.; (mil.) menage f.; 1'— y est bon de kost is
er goed; 4 portie f.; (mar., anim.) rantsoen n.; gewoon
eetmaal n.; 5 gewone post f., gewone postdag
m.; 6 — de la messe mis-eigen n.; 7 bevoegde
bisschop, ordinaris m.; 8 bevoegde rechter m.
ordinairement adv. gewoonlijk, gemeenlijk.
ordinal 1 adj. (...aux) rangschikkend, rang-;
nombre — = 2 m. rangtelisoord n.
ordinand m. wijdeling m.
ordinaat m. wijdende bisschop m. [vestiging f.
ordination f. 1 (priester)wijding f.; 2 (prat.) be-t
ordo m. kartabelle f.
ordonnantie f. 1 regeling, ordening, inrichting,
schikking f.; 2 verordening, beschikking f., voorschrift,
bevel n.; (mil.) ordonnantie f., ordonnans-;
officier d'— ordonnansofficier; à 1'— volgens
voorschrift; 3 (mil., homme) ordonnans m.; (domestique
d'officier) oppasser m.; 4 (payement)
aanwijzing, machtiging, ordonnantie f.; 5 (méd.)
aanwijzing, verordening f., recept n.
ordonnancement m. betaalbaarmaking f.
ordonnancer v. tr. betaalbaar maken.
ordonnateur 1 adj. (...triee) regelend, (ver)ordenend;
2 m. regelaar, verordenaar m.; 3 lastgever
ordonnée f. ordinaat f. [in.
ordonner 1 v. tr. (arranger) regelen, ordenen, inrichten,
schikken; 2 (prescrire, imposer) verordenen,
bevelen, gebieden; (méd.) voorschrijven; 3
(mandater) een aanwijzing geven voor, doen uitbetalen;
4 (relig.) wijden; 5 v. intr. — de beschikken
over; en — er over beschikken, het willen; 6
s'-- á zich schikken naar ou in.
ordre m. T orde f.; (toutefois commt, prescr. order
f.) : 1 orde, (rang)schikking f., ordelijke toestand
m.; — de bataille slagorde; de premier —
van den eersten rang; du dernier — van den laagsten
rang; mettre en — in orde brengen; mettre
ses affaires en — orde op zijn zaken stellen; mettre
bon — à een eind maken aan; eest dans l'—
dat is in orde, dat behoort zoo; rentrer dans 1'---
tot de orde terugkeeren; sans — ordeloos; 2 -- du
jour 1 (assemblée) orde (van den dag), dagorde,
2 (mil.) dagorder; eest à 1'— du jour T dat is
aan de orde (van den dag); rappeler à 1'— (du
jour) tot de orde roepen; 3 (volg)orde f.; numéro
d'— volgnummer n.; — d'ancienneté volgorde
naar den dienstouderdcm; — chronologique tijdsorde;
— d'idées gedachtengang, gedachtenloop
m.; 4 (bouw)orde f., stijl m.; 5 orde f., graad m.;
'6 -- monastique kloosterorde; — maconniquevrijmetselaarsorde;
de chevalerie ridderorde; —
de Léopold Leopoldsorde; 7 orde f., stand m.;
(iron.) gild n.; -- des avocats orde van eu der
advocaten, advocatenstand, (iron.) advocatengild;,
8 (rangs de 1a prêtrise) orde, wijding f.; (prêtrise,
sacrement) priesterschap n.; 9 (comrnt) order f.,
bevel, gebod n.; 'avos —s tot uw orders ou dienst;
par — op (hooger) bevel; jusqu'à nouvel -- tot
nader order; billet à — orderbriefje n.; 10 (mot
d') — wachtwoord n.; prendre 1'— het wachtwoord
overnemen; 1 1 (eommande) order, bestelling
f.
ordure f. vuil n., vuiligheid f.; (ménage, balayage)
vuilnis f., vullis n.; bofte aux —s vullisbak
m .
ordurier 1 adj. (...ière) vuil, smerig; 2 m. vuiloréade
f. bergnimf f. [bek, vuilik rn.
orée f. zoom m.
oreillard 1 adj. langoorig; 2 m. langoor m.
oreille f. T oor n. : 1 à —s met ooren; -- d'áne T
ezelsoor; — du coeur hartoor, (fig.) oor van het
hart ; — d'ours T berenoor; — de souris T muizenoor;
2 avoir de 1'-- gehoor hebben; avoir I'-
bonne, fine, dure goed, fijn, hardvan gehoorzijn;
avoir 1'— de qq. het oor hebben ou bezitten van
iem.; n'avoir pas d'— geen gehoor hebben; n'avoir
pas d'—s pour geen ooren hebben naar; être fout
--s geheel (en al) ou enkel ou louter oor zijn; faire
ore le-d'ours - 380 - ornemaniste
la sourde — Oostindisch doof zijn; se gratter les
—s achter zijn ooren krabben; se (faire) percer les
—s gaatjes in zijn ooren (laten) steken; tirer l'--
bij liet oor trekken; venir aux —s ter oore(n)
komen; n'écouter que d'une — met een half oor
luisteren; il n'entend pas de cette --là aan dat
oor is hij doof; parlez-lui du cdté desa bonne —
pak hern aan zijn goed oor; avoir, donner sur les
-s op de ooren krijgen, geven; rougir jusqu'aux
—s tot achter zijn ooren rood worden; petit chauddrón
grandes —s kleine potjes hebben ook ooren.
oreiile-d'ours f. ( mos- -) berenoor n., aurikel f.
oreitler m. oorkussen, hoofdkussen n., hoofdpe(
iujluw f. [(coeur) oor n.
oreiiiette f. 1 oorklep f.; 2 (chir.) oordoekje; 3 t
oreillon m. 1 (archit.) oor n.; 2 (méd.) bof m.
orémus [s'] 1 irnpér. laat ons bidden; 2 m.^
oréo3nosie [;-n] f. bergkunde f. [gebed n.
or.1) jrsphie f. bergbeschrijving f.,
o ,. )g àphigae adj. bergbeschrijvend.
ores adv. nu; d'-- et déjà van nu af aan reeds.
Oreste m. Orestes m.
orf avre m. goudsmid m. [goudsmidswinkcl m.
orfèvrerie f. 1 goudsmederij f.; 2 goudwerk n.; 31
orfévri adj. (door den goudsmid) bewerkt.
orfraie, .... aye f. vischarend m.
orfroi m. gouden lint, gouden boordsel n.
organdi m., ...die f. organdijn n.
organe m. 1 orgaan, werktuig n.; —s de la parole
spraakwerktuigen; 2 (spéct) stern f.; par 1' — de
bij monde van; 3 (pour autrui) tolk rn.
organeau m. (^ <) (anker) ring, (kabel) ring m.
organique adj. organisch; (corps, être, inatière,
lrègne, aussi) bewerktuigd; (lois, aussi) organiek.
organisateur 1 adj.(...trice) bewerktuigend, organiseerend;
2 m. inrichter m.; —trice f. ...ster f.
organisation f. 1 bewerktuiging f., samenstel n.; 2
inrichting, ordening f. [inrichten, ordenen.
organiser v. tr. 1 bewerktuigen, organiseeren; 2
organisme rmn.. 1 werktuigen n. pl., samenstel;
gestel n.; 2 bewerktuigd wezen n.
organiste m. & f. orgelist in., —e f.
organsin m. kettingzijde f., organsijn n.
organsinage m. dubbele twijning f.
organsiner v. tr. tweemaal twijnen ou tweernen.
orgasme m. 1 geweldige ou levenskrachtige prikkeling
f.; 2 zinnelijke bedwelming f.
orge f. gerst f.; combien vaut 1'—?(jeu) hoeveel is
de haver? eau, grain, pain d'— gerstwater n.,
gerstekorrel f., gerstebrood n.; sucre d'— gerstesuiker(
pijpje n.) f.
orgeade f., orgeat m. gerstewater n., amandelorge(
o)let m. gerstekorrel f., strontje n. [melk f.
orgiaque, ...astique adj. 1 Bacchus-, orgiën-; 2
opgewonden, razend. [partij f.; 3 uitspatting f.
orgie f. 1 Bacchusfeest n., orgie f.; 2 bras- 1
orgue m. (ws f. pl.) 1 orgel n.; — d'Allemagne ou
de Barbarie ou de Barberi ou à cylindre noté
draaiorgel; souffleur d'— orgeltrapper m.; 2
—s géologiques aardkundige orgelpijpen f. pl.
orgueii m. 1 hoogmoed m., trotschheid f.; (vanterie)
hoovaardij; (péché) hoovaardigheid f.; 2
(bonne part) trots m.; faire 1'— de de trots zijn
van; avec — hoogmoedig, trots; 3 (levier) onderlaag
f.; — de moulin molensteenwig f.
orgueilieux adj. ( ...euse) , ...eusement adv. hoogmoedig,
hoovaardig; trotsch (op), adv. trots.
orichalque [k] rn. 1 bergbrons; 2 messing n.
orient m. 1 oosten n.; 2 (fig.) morgen n.; 1'— de la
vie de morgen des levens; 3 (géogr.) 0 — Oosten,
Morgenland n.; d'O— Oostersch.
oriental 1 adj. (...aux) oostersch; pierres —es
oriëntaalsteenen m. pl.; 2 m. 0— Oosterling m.
orientalisme m. oriëntalisme n.
orientaliste m. oriëntalist m.
orientation f. oriënteering, (goede) richting f.;
(mar.) kantzetten n.
orienter 1 v. tr. oriënteeren, goed richten; (naar.)
kant zetten; 2 v. intr. & s'— den weg vinden ou
herkennen; (mar.) kant Zitten.
orifice m. mond in.
oriflamme f. goudwimpel m.
origan m. marjolein, orego f.
Origène m. Origenes m.
originaire adj. 1 afkomstig; (plantes, anim.) herkomstig;
2 oorspronkelijk; 3 (jur.) voornaamste.
originairement adv. oorspronkelijk.
1. original adj. (...aux) T origineel : 1 oorspronkelijk,
echt; 2 oorspronkelijk, eigenaardig; (mauv.
part) wonderlijk, vreemd, zonderling.
2. original m. 1 oorspronkelijke, origineel n.; en
— in 't oorspronkelijke; d'— uit zijn eigen; 2
oorspronkelijk schrijver m.; 3 wonderlijk man ns.,
—e f. wonderlijke vrouw f., zonderling m. & f.
originalité f. 1 oorspronkelijkheid f.; 2 eigenaardigheid;
(mauv. part) zonderlingheid f.
origine f. T oorsprong m.; (descendarice) afkomst,
afstamming; (provenance) herkomst; (source)
bron, kiem f.; (commenct) begin n., uitgang m.
originel adj. (cDle) aangeboren, erfelijk; le péché
— de erfzonde f.; la tache —le de erfsmet f.
orignac [k'], ...al in. (...aux) Canadeesche ou
Amerikaansche eland m.
orillon m. T (sauf méd.) oor n.; (méd.) bof m,
orin m. 1 (mar.) boeireep m.; 2 (pêche) sleeptouw:
Orion m. Or;on m. [n.
oripeau m. ( ' x) 1 klatergoud n.; 2 —x (sieraden
van ou kleeren n. pl. met) klatergoud.
orie m. zoom m.; en — zoomswijze.
orléaniste 1 m. orleanist m.; 2 adj. orleanistisch.
orléans [s'] f. orleans n.
orme m. iep(enboom), olm m.; de ou en bols d'-
olmen(houten); attendre sous 1'— blijven wachten,
vruchteloos wachten (op) .
ormeau m. (max) jonge iep ou olm m., olmpje n.
ormille f. 1 iepenafzetsel n.; 2 iepenhegf.; 3
kleinbladerige iep m.
ormin m. edele scharlei f.
orne m. haveresch m.
ornemaniste m. versierder, versierselmaker in.
ornement -- 381 — ostéoiithe
ornement m. sieraad, versiersel n.
ornemental adj. (...aux) gesierd, versierend; art
--- versieringskunst; plaste —e sierplant f.
ornementation f. 1 versiering;'2 versieringskunst
ornementer v. tr. versieren. [f.
oreer v. tr. (ver)sieren, (op)sieren, (op)tooien,
(op)smukken; stoffeeren.
ornière f. i (wagen)spoor n.; 2 spoorstaaf f. V.
rail; 3 begane weg m.; l'— de la routine de oude ^
ornithogale f. vogelmelk f. [slenter m.
ornithologie f. vogelkunde f.
ornithologique adv. vogelkundig.
a ornithologiste, ...logue m. vogelkundige m.
ornithomane(i)e f. vogelwaarzeggerij f.
ornithomancien m. vogelwaarzegger ni.
ornitho(r)r(h)ynque i adj. vogelsnavelig; 2 m.
vogelbekdier n., snavelotter m.
orobanche f. bremraap f.
orobe m. & f. bergerwt, boscherwt f.
oronge f. eierzwam f.
orpailleur m. goudwasseher, goudzoeker m.
Orphée m. Orpheus m.
orphelin m. wees, (spéct) weesjongen rn.; — de
rnère, de père moederlooze, vaderlooze wees.
orphelinat m. weeshuis n.
orpheline f. i-vees, weeze f., (spéct) weesmeisje n.
orphéon in. I zangschool f.; 2 zangvereeniging,
liedertafel f.
orphéoniste m. zanger m., lid n. van een lieder.
orphie f. geep f. [tafel.
orphique adj. van Orpheus, Orphisch.
orpiment m. geel zwavel-arsenik, operment n.
orpin m. vetkruid n`.; (spéct) hemelsleutel, smeer-^
orque rn. butskop, noordkaper m. [wortel m.
orseil m., le t. verfmos n.
ort adj. bruto.
orteil m. teen, toon rn.
orthodoxe adj. rechtzinnig, rechtgeloovig.
orthodoxie f. rechtzinnigheid, rechtgeloovigheid f.
orthodromie f. rechte loop m.
orthogonal adj. (...aux) rechthoekig.
orthographe f. spelling f.; règle, tante d'— spelregel
m., spelfout f.
orthographie f. 1 spelling f., (iron.) spelwerk n.;
2 (archit.) opstand m.; 3 (géom.) loodrechte pro-4
orthographier v. tr. spellen. [jectie f.
orthographique adj. spelkundig, spel-; exercice,
signe — spelcefening f., spelteeken n.
orthopédie f. lichaamsvorming, orthopedie f.
orthopédique adj. lichaamvormend, orthopedisch.
orthopédiste m. lichaamsvormer, orthopedist m.
orthopnée f. aamborstigheid f. bij liggende hou-t
orthoptère adj. rechtvleugelig. [ding.
ortie f. (brand)netel f.
ortier v. tr. 1 netelen, met netels slaan; 2 (fig.)^
ortif adj. (...ive) oostelijk. [kittelen, prikkelen.
ortolan m. tuinmerel f., korenvink rn.
orvale f. scharlei f.
orvet m. blindslang, hageslang f. [kwakzalf f.
orviétan m. T orvietaan n.: 1 wonderkruid n.; 2;
oryctographie f. versteeningbeschrijving f.
oryctographique adj. versteeningocschrijvend.
oryctologie f. versteeningkunde f.
oryetoloiiste, ...Iogue in. versteeningkundige m.
os [os', pl. ó] m. T been n.; les — 1 de beenderen,
2 (de la viande) de beenen, .1 (système
osseux, squelette) het gebeente; en — beenen,
van been; — à ronger kluif f.; — bien dur à
ronger een harde noot om te kraken; jusqu'aux
— 1 tot op het been, 2 tot op het hemd; il ne fera
pas de vieux — hij zal geen ouden top scheren;
ii n'y fera pas de vieux -- hij'zal het er niet
lang uithouden; ii y laissera ses — hij zal er zijn
huid laten; il na que la peau et les — hij heeft
maar het vel over de beenen.
oscillation [1] f. slingering, schommeling f.
osciliatoire [1] adj. slingerend, schommelend.
osciller [1] v. intr. slingeren, schommelen.
osé adj. gewaagd, stout, vermetel.
oseille f. zuring, zurkel f.; (il ne) faut pas me la
faire a 1'— je moet me geen kool stoven.
oser v. tr. 1 durven, wagen; 2 (avec un infin.)
durven, liet wagen (om) te, zich vermeten te; 3
mogen; si j'ose le dire als ik het zeggen mag.
oseraie f. wilgenboschje, teenboschje n.
oseur 1 m. durven, waaghals m.; 2 adj. stout,
vermetel. [d'— teenen.
osier m. 1 (teen)wilg m.; 2 (jet) teen, wisch f.;1
osmazóme m. vleeschextract n.
osmiuni [om'] m. osmiurn n,
osmonde f. druivenvaren, watervaren f. [werk n.
ossature f. 1 beengestel n.; 2 geraamte n.; 3 rib-t
osselet m. 1 beentje n.; 2 (jeu) bikkel m., koot f.
ossenvent m. doodsbeen n.; —s beenderen n. pl.,
gebeente n.
osseux adj. (...euse) T been-: ( beenachtig; 2
becn(de)rig; système -- beenstelsel n.; main
...euse beenderige hand f.
ossianique adj. Ossiansch.
ossification f. 1 beendergroei m.; 2 verbeening f.
ossifier v. tr. & s'— verbeenen.
ossuaire m. 1 (doods) beenderstapel m.; 2 knekelhuis
n., kalvarieberg m.; 3 (antiq.) beenderkruik^
lost m. leger n. [f.
ostélne f. beenstof f. [oester f.
Ostende 1 m. Oostende n.; 2 f. o— Oostendschet
ostendaise f. (danse) ostendaise f.
ostendois (Belg.), ...ais 1 adj. Oostendsch; 2 m.
0— Oostendenaar m.
ostensible adj., cD ment adv. ( vertoonbaar; 2
openbaar, opzichtig, in 't oog vallend; 3 klaarblijkelijk,
zonneklaar.
ostensoir(e) m. ostensorium n., monstrans f.,
(avec l'Hostie) hoogwaardig n.
ostentation f. vertoonmaking, pralerij, pronkerij
f.; faire -- de vertoon maken met.
ostéocolle f. beenderlijm f.
ostéographie f. beenderbeschrijving f.
ostéographique adj. beenderbeschrijvend.
ostéolithe m. T beendersteen rn.
ostéologie --- 382 --- ourse
ostéologie f. beenderkunde f. ken; laisser dans 1'— in 't vergeetboek schrijven;
ostéologique adj. beenderkundig. fleuve de 1'— vergeetvloed m.
ostéotomie 1. beenderontleding f. oublie f. oblie, prauwe f., fluitje n.
ostiak [k'], ...aque 1 adj. & (langue) m. publier v. tr. 1 vergeten; j'ai ...é cela (je n'y ai
Ostiaksch adj. & n.; 2 m. 0— Ostiak m. pas songé) dat heb ik vergeten, (je ne le sais plus)
Ostie f. Ostia n. dat ben ik vergeten; 2 (omettre) vergeten, uitostracé
adj. oesterachtig. [delijke ban m. laten, overslaan; 3 (négliger) verzuimen, verostracisme
m. 1 schervengerecht n.; 2 onverbid-1 waarloozen, nalaten; — les dangers de gevaren
ostraeit-e f. oesterversteening f. niet achten; 4 s'— 1 vergeten worden, 2 zich
ostréiculteur m. oesterteler m. (zelf) vergeten, 3 zijn zaken vergeten, 4 vergeten
ostréiculture f. oesterteelt f. wie men (geweest) is.
ostrogot(h) 1 adj. & (langue) m. Ostrogot(h) isch oubliettes f. 1 kerker rn. der vergetelheid; 2 geadj.
& n.; 2 m. 0— Ostrogot(h)e m. heime valdeur f.; passer par les — spoorloos
Ostrogothie f. : 1'— Oost-Gothland n. verdwijnen.
otage m. 1, gijzelaar m.; 2 (objet, viile) onder-t 1. oublieur m. vergeter m.; ...eusef. vergeetster^
otagerie f. gijzelhuis n. [pand n. 2. oublieur m. obliebakker, ...verkooper m. [f.
Otahiti, Otaïti m. Otahti, Tah;ti n. oublieux 1 adj. (...euse) vergeetachtig; 2 ni.
otahitien, otaïtien 1 adj. (nnee)) Otahitisch; 2 m.; 2. oublieur.
otalgie 1. oorpijn f. [0— Otahte m. ouest 1 m. westen n.; West n.; 2 westenwind rn.;
otalgique adj. van de oorpijn, oor(pijn)-. 3 I'O— 1 het Westen, (Indes) de West f., ' het
otarie f. oorrob m. Westerspoor; 4 adj. & adv. west, westelijk; 5 en
titer v. tr. 1 wegdoen, wegnemen, afnemen, weg- compos. west, westen, wester.
trekken, aftrekken, onttrekken; — de la tête uit ouf interj. & m.1 o wee! oei! 2 he! oef! interj. & n.
het hoofd nemen; 2 afdoen, uitdoen, uittrekken; oui 1 adv. ja; dire que --- ou qu'— (van) ja zeg-
- une tache een vlek uitdoen; --- son chapeau gen; vraiment —, — certes, — bien ja zeker;
zijn hoed afnemen; — sa main zijn hand weg- mais — ja wel; vraiment -- ? — vraiment?
trekken; — sa main de qq. (fig.) zijn hand van waarlijk ? heusch ? ah ! bien —, — mon peil ! ja
iem. aftrekken; 3 ontnemen, benemen; — la vie wel, morgen brengen; 2 m. ja, (consentement)^
het leven ontnemen ou benemen; 4 s'— 1 wegge- i ouiche interj. ja zeker! och kom! [jawoord n.
daan ou afgedaan ou ,uitgedaan worden, 2 zich i oui-da adv. ja wel, ja toch.
wegmaken, weggaan; óte-toi de mes yeux, de ouï-dire m. hooren zeggen, praatje n.; par --
mon soleil ga uit mijn oogen, uit mijn zon; 5 van hoeren zeggen.
ótez-vous cela de la tête zet dat uit uw hoofd. ouïe f. 1 gehoor n.; 2 hooren n.; is 1'— de bij het
Oth.on m. Otho, Otto m.; fossé d'— Ottogracht f. hooren van; 3 (poisson) kieuw f.; 4 (ois.) oor n.
Otrange f. Otringen n. ouiller v. tr. opgieten, aanvullen.
Otrante f. Otranto n. [man m. ouïr v. tr. 1 hooren; j'ai ouï dire à mon père ik
Ottoman 1 adj. Ottoman(ni)sch; 2 ni. 0— Otto-1 heb mijn vader hopren zeggen; 2 verhooren,
ottomane f. (Turksch) rustbed n., ottomane f. luisteren naar.
ou conj. & m. of conj. & n.; — bien ofwel. ouistiti m. zijdeaap m., (gestreepte) meerkat f.
ou 1 adv. interr. & conj. de tien waar, (dip eetion) ouragan m. orkaan m.; arriver comme un —
waarheen, waar... heen, waar... naartoe, (fig.) binnengestormd ou aangestormd komen.
waar... heen, waartoe? d'— 1 adv. van waar, Oural m. Oeral m., Oeralisch gebergte n.
(fig.) hoe, ( ^- de ik) van daar, 2 conj. waarvan; ouralien adj: ('ne) Oeralisch.
par -- waarlangs, langs welken weg; — que ourdir v. tr. 1 vlechten; 2 (tiss.) scheren; 3 (fig.)
waar... ook; — que vous alliez waar gij ook gaat; vlechten, weven; (mauv. part) brouwen, smeden,
2 conj. de temps waarin, waarop, (passé) toen; beramen; 4 (mac.) berapen. [weven; brouwen n.
3 conj. équiv. à un pron. relat. avec prép. waar- ourdissage m.1 vlechten n.; 2 scheren n.; 3 (fig.)1
aan, waarmede, waarnaar, waartoe. ourdisseur m., ...eusef. 1 vlechter m., ...sterf.; 2
ouaille f. T schaap n. scheerder m., ...ster f. [(cord.) rek n.
ouai(s) interj. 1 zoo ! waarlijk ! 2 och kom! ourdissoir m. scheerraam n., weversboom m.;t
ouate f. watten f. p1., wat(te) f. s.; un tampon ourler v. tr. 1 zoomen; oreille ourlée oor n. met
de — een propje watte(n), een watje n. een zoom; 2 (fig., litt.) omlijsten.
ouater v. tr. 1 watteeren, met watten voeren ou ourlet m. 1 zoom m.; 2 (vitraux) wang f.
opvullen; 2 in watten stoppen , ou wikkelen, ours [s'J m. 1 beer m.; — blanc ijsbeer; meneur
induffelen. ou montreur d'— berenleider m.; danse des --
ouateur m. watteeringsliniaal f. berendans m.; prenez mon -- (iron.) koop mij
oubli rn. 1 (action) vergeten n., vergetenheid f., mijn beer af; 2 (fig.) brombeer m.; aussi adj.
verzuim n.;1'— de soi-même de zelfverloochening brombeerachtig; 3 stadsgevangenis, politiekamer f.
f.; par — bij verzuim; 2 (état) vergetelheid f.; • ourse f. 1 berin f.; 2 (astr.) la grande, la petite
tomber en — ou dans 1'— in vergetelheid gera- 0— de Groote, de Kleine Beer m.
oursin -- . 383 --- oxalide
oursin adj. : - (comestible) zeeëgel m.
oursine f. 1 (bot.) berenklauw m.; 2 (tissu)
duffel n. [muts f.
ourson m. 1 jonge beer m., berenwelp n.; 2 beren-t
ourvari == hourvari.
outarde f. trapgans f.
outardeau t'x) m. trapgangzekuiken n.
outil [tij m. werktuig, (stuk) gereedschap n.; -s
gereedschap n.; -s de charpentier timmermansoutillage
rn. gereedschap n. [gereedschap.
outillement m. uitrusten n.
outiller v. tr. 1 van gereedschap voorzien; 2
uitrusten, toerusten.
o utrage rn. 1 grove beleed iging f., smaad, hoon m.;
- a aanslag op; 2 slag, aanval m., verwoesting f.
outrager v. tr. 1 zwaar beleedigen, smaden, hoonen;
2 schenden, zich vergrijpen aan.
outrageusement adv. 1 smadelijk; 2 geweldig,
vreeselijk. [smadelijk, hoonend.
outrageux adj. (...euse) zwaar beleedigend, 1
outrance f. uiterste n.; à - buitensporig, op het
hevigst, (combat) tot het uiterste, op leven en dood.
1. outre f. (lederen) zak ni.
2. outre prép. 1 over, aan de overzijde van, aan
gene zijde van; - mer over zee; 2 boven, behalve;
- mesure bovenmate; - cela, en -
daarenboven, bovendien; d'- en - door en
door, dwarsdoor,.
3. o utre adv. t verder; passer - verder gaan, er
over heenstappen; passer - à 1 voortgaan met,
geen rekening houden met; 2 plus - Verder;
- plus daarbij komt (nog); - que behalve dat.
outré in. overdrijven n., overdrijving f.
outrecuidance f. verwaandheid f., overmoed;
eigenwaan m.
outrecuidant, ...dé adj. verwaand, overmoedig.
outrément adv. overdreven, buitensporig.
outre(-)mer m. 1 overzijde f: van de zee; d'- overzeesch;
les pays d'- de landen n. p1. van over
zee; 2 ultramarijn, bergblauw n.
outre-mont m. overzijde f. der Alpen; d'-s
aan gene zijde der bergen.
o utre(-)passer v. tr. (propre & fig.) overschrijden;
(fig.) overtreden.
outrer v. tr. 1 overdrijven, te ver drijven; 2 tot het
uiterste ou buiten zich zelf brengen; outré buiten
zich zelf, verontwaardigd; 3 uitputten, afmatten.
outre- Rhin m. overzijde f. f. van den Rijn; d'-;
outre-tombe m. overzijde f. des grafs.[Overrijnsch.
ouvert 1 p. p. d'ouvrir geopend; 2 adj. open; (manifeste)
openlijk; (public) openbaar; (sincère)
openhartig; à coeur - openhartig; à livre -1 van
't blad, 2 (admin.) niet opengeslagen boek; être -
(à) open zijn, openstaan, openliggen (voor).
ouvertement adv. openlijk, vrijuit.
ouverture f. 1 (action, au propre) openen, opendoen,
openmaken n.; (propre & fig.) opening f.;
discours d'- openingsredef.; - de 1'esprit aanleg
m.; - du ceeur openhartigheid f.; 2 (vide,
trou) opening f., gat n.; 3 (mus.) openingf., voorspel
n., ouverture f.; 4 (lieu, occasion) aanleiding
f., middel n.; je ne vois aucune - pour (fig.)
ik zie geen opening ou middel om te; 5(premiers
pas) oppering f., voorslag m., eerste voorstel n.;
eerste stappen m. pl.; faire les premières -s de
eerste voorslagen ou stappen doen. [werkdag m.
ouvrable adj. 1 (matière) bewerkbaar; 2 jour -';
ouvrage m. (pop., qqfois f.) T werk n.; (travail
dur) arbeid m.; (création, aussi) gewrocht n.; tin
travail ou il y a beaucoup d'- een werk waar
veel arbeid aan is.
ouvrager v. tr. (kunstig) bewerken.
ouvrant adj. opengaand, beginnend; à portes
-es bij het opengaan der deuren; à audientie -e
bij het opengaan ou begin der zitting; à jour- bij
het aanbreken van den dag.
ouvreau k max) ni. ovengat n.
ouvrer v. tr. 1 (kunstig) bewerken; linge ...é gebloemd
linnen n. ; 2 scheppen; 3 slaan, (aanmunten.
1. ouvreur m. bewerker; (papet.) schepper in.
2. ouvreur m. openmaker, opensluiter m. [f..
ouvreuse f. openmaakster; (théát.) opensluitster 1
1. ouvrier m. 1 werkman; arbeider; ambachtsman;
gast; 2 werker, bewerker m.; 3 kerkmeester m.
2. ouvrier adj. (...ière) werkend, arbeidend,
werkers-, arbeiders-; classe ...ière werkende stand
m., werkende klasse f.; association ...ière werkliedenvereeniging
f.; abeille -ière werkbij f.;
jour- werkdag m.; eheville ...ière sluitnagel m.,
(fig.) spil f.; parti - werkliedenpartij f.
ouvrière f. werkster, arbeidster f.
ouvrir v. tr. 1 openen, opendoen; openmaken;
openstellen, openzetten; openslaan; openleggen,
blootleggen; openbreken; -- son áme zijn ziel
openleggen; - l'appétit den eetlust scherpen; -
les jambes de beenen uitspreiden; 2 s'- 1 zich
openen, opengaan, 2 geopend worden; (fig.) beginnen;
s'- de qc. à qq. zich aan iem. over iets openbaren;
s'- à qq. zijn hart voor iem. openleggen;
3 s'- un chemin, un passage zich een weg, een
doortocht openen ou banen.
ouvroir m. 1 werkplaats f.; 2 werkhuis n.
ovaire m. eierstok m.
ovalaire adj. eirond. [eirond.
ovale adj. & m. eirond, ovaal adj. & n.; en --^
ovariotomie f. eierstokwegsnijding f.
ovation f. T ovatie f. : 1 kleine zegepraal f.; 2
luidruchtige hulde f.
ove m. ei n.
Ovide m. Ovidius m.
oviduc(te) m. eierleider m.
oviforme adj. eivormig. [schapenras ri.
ovine adj. f. schaapachtig, schapen-; race - t
ovipare adj. eierleggend.
ovoïde 1 adj. eivormig; 2 m. eirond n.
ovo-vivipare adj. uit eieren levend barend.
ovule m. eitje n.
oxalate m. zuringzuurzout n.
oxalide f. zuring, zurkel f.
oxalique — 384 — pailleur
oxalique adj. : acide — zuringzuur n.
oxycrat m. water n. en (wijn)azijn.
oxydable ádj. verzuurbaar, bxydeerbaar.
oxydation f. verzuring, oxydeering f.
oxyde m. zuurstofverbinding f., oxyde n.
oxyder v. tr. 1 verzuren, oxydeeren; 2 s'— verzuren,
zich oxydeeren.
oxygénable adj. met zuurstof verbindbaar.
oxygénation f. zuurstofopneming f.
oxyg ène m. zuurstaf f .; gaz - zuurstofgas n.; —
électrisé ozon n.
oxygéné adj. zuurstofhoudend.
oxygéner v. tr. 1 zuurstof mededeelen; 2 s'— zuurstof
opnemen.
oxymel m. honigazijn m.
oxyton adj. & m. (woord n.) met scherpen eindtoon.
oyant 1 adj. aanhoorend; 2 m. aanhoorder in.
o z èn e m. stinkende neuszweer f.
ozone in. ozo(o)nn.
ozohé adj. in ozon veranderd, met ozon geladen.
p m. p f.
pacage m. I weiden n.; droit de— weiderecht n.;
pacager v. intr. weiden, grazen. [2 (vet)weide f.
pacant in. boerenlummel, kinkel m.
pacha in. pacha, bassa m.
pachali(c)k m. pachalik, pachaschap n.
pachyderme 1 adj. dikhuidig; 2 m. dikhiiid m.
pacificateur 1 adj. (...trice) vredestichtend; 2 m.
vredestichter m.
pacification f. vredestichting, bevrediging f.; la —
de Gand het verdrag ou de pacificatie van Gent.
pacifier v. tr. 1 bevredigen; 2 bedaren; 3 se —
bedaren, bedaard worden.
pacifique 1 adj..vredelievend, vreedzaam, bedaard,
stil; 2 (jur.) ongestoord; 3 m. vreedzame m.;
4. le P— de Stille Zee f. ou Oceaan m.
pacifiste 1 adj. vredelievend; mouvement —
vredesbewegingf.; 2 m. vredesman m.
pacotille f. 1 vrijgoed n.; 2 ruilgoed; (fig.) uit-t
pacquage m. verpakking f. [schot n.
pacquelin m. 1 bakermat f.; 2 (iron.) negerij f.
pacquer v. tr. verpakken.
pacte m. 1 verdrag n.; — de tamme uithongeringsverdrag;
2 (relig., diable) verbond n.
pactiser v. intr. I een verdrag sluiten ou aangaan;
2 onderhandelen, in schikking treden.
Pactole m. Pactolus m.; ce nest pas le — dat is
geen goudmijn ou schat.
padou m. floretband rn.
padouan 1 adj. Paduaansch; 2 in. P-- Paduaan;
Padoue f. Padua n. [m.
paf 1 interj. paf! klets ! faire — paf doen, neerkletsen;
2 adj. zat, vol, lazarus; 3 (pierre) half- ^
pagale = pagaye. [hard.
paganisme m. heidendom n. [spadel m.
pagaye f. schepriem m., pagaai f.; (sucr.) roerpagayer
v. tr. & intr. pagaaien.
1. page f. (blad)zijde f., blad n.; — blanche T
wit blad; -- d'album albumblad n.
2. page m. (hof) jonker, edelknaap m.; être hors
de — zijn dienst volbracht heb ben,(fig.)ontvoogd
zijn.
pagination f. pagineering, benommering f. (der
bladzijden). [nieren (van) .
paginer v. tr. pagineeren, (de bladzijden) benom-1
pagne m. lendenschort, schaamteschort f. & n.
pagnot(t)e 1 adj. laf; 2 m. lafaard m., soldaat van
een cent; 3 mont — vesting f. der wezels.
pagode f. 1 Indische tempel m., pagode f.; 2 Indische
afgod, pagode m., schuddebolletje n.; 3
manche — pagodenmouw f.
pagure m. kluizenaarskreeft m.
paie, paiement etc. == paye, payement etc.
palen 1 adj. ( ne) heidensch; 2 m. heiden rn.;
jurer comme un — vloeken als een ketter.
païenne f. heidin f.
paillard 1 adj. armoedig; 2 geil, ontuchtig; 3 m.
ellendeling; 4 wellusteling, ontuchtige m. & f.
paillarder v. intr. ontucht bedrijven.
paillardise f. ontucht f.
1. paillasse f. stroozak, (mar.) buitzak m.; crever
la — à qq. iem. den balg opensnijden.
2. Faillasse m. hansworst, paljas m.
pai1lasson m. 1 stroodek n.; 2 stroomatf.; 3 (voet)-
mat, (deur)mat, (gang)mat f.
paille I f. stroo ti.; de — strooien, stroo-; chapeati
de — stroohoed, strooien hoed m.; homme de —
strooman m.; vin de—stroowijn m.; séparer la--
du bon grain liet kaf van het koren scheiden;`
mettre à ou sur la — op straat zetten; 2 une —
een stroohalm m., een strootje n.; voir une— dans
1'ceil de son voisin een splinter zien in het oog
zijns broeders; rompre la — den halm breken;
tirer à la courte — strootje trekken; 3. (métal)
blik n.; (défaut) schilfer, breuk f.; (diamant) vlek
f.; 4 adj. strookleurig, stroogeel.
paille-en-cul m. (pi. id.) 1 tropikvogel m.; 2 (polsson)
spitsstaart m.; 3 (mar.) broodwinder nl.
paille-en-queue m. (pl. id.) tropikvogel m.
1. pailler v. tr. 1 met stroo bedekken ou beleggen;
2 (met stroo) matten; chaise ...ée matten
stoel m. [een haan op zijn erf; 2 strooöpper m.
2. pailler m. 1 mestvaalt f.; un coq sur son —t
paillet adj. : vin — 1 stroowijn; 2 bleekerd m.
pailleté adj. 1 metloovertjes belegd; 2 gelijk loovertjes,
schubbig.
pailleter v. tr. met loovertjes beleggen.
paillette f. I loovertje n.; 2 schilfer, schub f.,
splinter m.; 3 vlek f.
pailleur m. 1 strookooprnan; 2 stoelenmatter m.
pailleuse — 385 — palette
pailleuse f. 1 strooverkoopster; 2 stoelenmatster f.
pailleux adj. (...euse) 1 met stroo, strooa htig; 2
schilferig, breukig.
paillon m. 1 handvol f. stroo; 2 (fleschen)mat f.; 3
kegelvorm ige mand f.; 4 loover, plaatje n.; des —s
goudloovers n. pl.
pain m. T (sauf coup de poing) brood n.; (masse,
aussi) klomp, koek m.; (coup de pding) opstopper,
baf, daai m., peer f.; 1 — blanc wittebrood; il a
son -- cuit zijn brood is gebakken; — d'autel ou
à chanter hostie f., ouwel; — de cire waskoek m.;
— de pourceau varkensbrood; — de proposition
toonbrood; être au — du rol op de kosten van den
koning leven; — de savon zeepbrood; en — de
sucre als een suikerbrood; — de veau kalfsbrood;
2 — aux corinthes krentenbrood; soupe au —
broodsoep f.; arbre à — broodboom m.; morceau
de — bete f. brood(s), stuk n. brood; pour un
morceau de — voor een appel en een ei; 3 domander
son — (om) zijn brood bedelen; eest long
comme tin jour sans — zoo vervelend als een
vastendag; le — d'autrui est amer vreemd brood
is zuur.
1. pair adj. even.
2. pair m. 1 (pers.) gelijke m.; (chose) gelijke n.,
weerga f.; sans — weergaloos; de — à compagnon
ou égal als zijns gelijke; de — op gelijken voet;
mettre hors de — boven de anderen stellen, uitsteken;
2 (hist.) pair, (Anglet.) peer m.; 3(anim.)
gaaike n.; 4 (berurse) pari n.; au — (op) pari;
au-dessus, au-dessous du — boven, onder pari.
paire f. paar, koppel n.; une — de bas een paar
kousen; il me fit une — d'yeux hij zette me een
koppel oogen; une — d'ainis een paar dikke vrienden;
les deux font la — ze zijn met, hun tweeën
een mooi koppel.
pairement adv.: nombre—pair dubbel even ge-t
pairér v. tr. paireeren. [tal n.
pairesse f. peeress f.
pairie f. pairschap, (Anglet.) peerschap n.
paisible adj., ' ment adv. 1 vreedzaam; zachtaardig,
zachtzinnig; 2 rustig, stil; 3 ongestoord.
paisson m. 1 voedsel n.; 2 stolts f.
paitre 1 v. intr. grazen, weiden; 2 v. tr. (bestiaux)
laten grazen, laten weiden; 3 — la prairie de
weide afgrazen; — 1'herbe het gras afweiden; 4
se — de zich voeden met, azen op.
paix f. 1 vrede m.; (tranquillité, aussi) rust f.;
2 baiser de — vredekus m.; sur le pied de — op
den voet van vrede; en temps de — in vredestijd;
traité de — vredesverdrag n.; 3 faire la — (avec)
den vrede sluiten (met); laisser en — met vrede
ou rust laten; — 1 (exclam.) stil ! — donc ! stil
dan toch ! 4 (liturg.) paasbord n., pateen f.
pal m. ( gis) paal m., spie(t)s f.; supplice du —
spietsen n.; condamner au (supplice du) —
veroordeelen om gespietst te worden.
palabre f. 1 onderhandeling, voorstelling f.; 2
plechtig gezanik, langdradig gezeur n.
paladin m. T paladijn m.
1. palais m. (édifice) Tpaleis n.; style de— gerechtsstijl
m.
2. palais m. (de la bouche) gehemelte, (fam.)
verhemelte n.; voile du -- Zacht gehemelte.
palan m. takel m., talie f.
palanche f. (emmer)juk n.
palangon m. leemhout n.
palanque f. paalwerk n.
palanquin m. (Oostindische) draagzetel, palan-;
palastre m. slotkas, slotplaat f. [kijn m.
palatal adj. (...aux) van het gehemelte, gehemelte-;
consonne —e gehemeltemedeklinker n1.
palatale f. gehemelteklank m.
1. palatin adj. 1 van liet paleis; école —e paleisschool
f.; 2 paltsgrafelijk; comte — paltsgraaf
m.; princesse —e paltsgravin f.; 3 Palatijnsch;
mont P— Palatijnsche heuvel m.
2. palatin adj. van het gehemelte; os — gehemeltebeen
n.; voute —e verhemeltegewelf n.
3. palatin m. 1 onderkoning; stadhouder m.; 2
P— Palatijnsche heuvel m. [Palts f.
palatinat m. 1 paltsgraafschap n.; 2 le P— del
palati ne f. i paltsgravin f.; 2 pelskraag, halspelsm.
1. pale f. (relig.) pallas, palla f., kelkdeksel n.
2. pale f. 1 damplank, heiplank f.; 2 valdeurtje
n., schutklep f.; 3 schepbord n.; 4 riemblad n.; 5
— de racloir schopblad n.
pâle adj. 1 bleek; — comme un mort doodsbleek;
jaune, rouge — bleekgeel, bleekrood; —s
couleurs bleekzucht f.; 2 (fig.) kleurloos, mat.
palée f. paalwerk n., schoeiing f.; (pont) juk n.
palefrenier, ...fermier m. stalknecht m.
palefroi m. 1 staatsiepaard n.; 2 tel(ganger)j
palémon m. steurkrab f. [m., damespaard ru.
paléographe m. oud-schriftkundige m.
paléographie f. oud-schriftkunde f.
paléographique adj. oud-schriftkundig.
paléologue 1 adj. oudheidkundig; 2 m. P— Paleologus
m.
paléontologie f. voorwereldkunde f.
paléontologi que adj. voorwereldkundig.
paléontologiste, ...logue m. voorwereldkurzdige m.
Palerme f. Palermo n.
paleron m. schouderblad ri.
Palestine f. 1 : la — Palestina n.; 2 p— Palestinaletter,
dubbele mediaan f.
palestinien 1 adj. (cD ne) Palestijnsch; 2 m.
P-- Palestijnen m.
palestre f. 1 worstelperk n.; 2 worstelspel n.
palet m. 1 (werp)schijf f.; 2 (jeu) keilsteentje,;
paletot m. overjas, paletot f. [leitje n.
1. palette f. 1 (jeu) palet f. & n., kaatsspaan f.,
kaatsplankje n.; 2 (école) plak f.; 3 schopje n.;
roerspaan f.; verguldmes, verguldpenseel n.;
(typo.) inktspaan f.; (relieur) kruk f., kruis n.;
(couvreur) rietspaan f.; (maçon) mortelbord n.; 4
(peintre) palet, verfbord n.; 5 (roue) schepbord n.;
(name) blad n.; (gouvernail) vloedplank f.; 6
(horl.) windvangblad n.; (pansement) spalk f.;
(voiture) optred m.; 7 (ois.) lepelreiger m.
13
palette -- 386 — Panama
2. palette f. (bassin) (tinnen laat) bekken n.
paleur f. bleekheid; (fig.) kleurloosheid f.
palter m. 1 portaal n.; (escalier) trapportaal,
bordes n.; 2 vlak n.; 3 draagbalk; grondbalk m.
palification f. 1 inheiing, inramming; 2 beheiing;
palifier v. tr. beheien. [f.
palii-npseste m. palimpsest m.
palingénésie f. T wedergeboorte f.
palinodie f. 1 eerherstellend gedicht n., palinodie
f.; 2 (fig.) herroeping, intrekking f.; chanter la —
zijn woorden intrekken ou weder opeten; 3 verandering,
omkeering f.
Palinure m. 1 Palinurus m.; (fig.) stuurman,
schipper m.; 2 p— zeesprinkhaan m.
pálir 1 v. intr. verbleeken, bleek worden; (astre)
tanen; 2 (style) kleurloos worden; 3 v. tr. doen
verbleeken, bleek maken.
palts m. 1 paal, staak m.; 2 paalwerk n.
palissade f. 1 paalwerk n.; 2 afsluitpaal, stormpaal
m.; 3 schutting f., rasterwerk n.; 4 struikheg,
boomheg f.; arbre de — heggeboom m.
palissader v. tr. ompalen, omheinen, omrasteren.
palissandre m. palissander m. & n.
palisser v. tr. (tegen latwerk) opbinden.
palladium [om'], ...ion m. Pallasbeeld, palladium
n.
palliatif 1 adj. (... ive) bewimpelend, l-emantelend;
2 verzachtend, lenigend; 3 m. verzachtend
middel n., verzachting f.; 4 bewimpeling, uitvlucht
1. , [l,ijking f.; 2 verzachting f.
palliation f. 1 bewimpeling, bemanteling, vergoe-t
pallier v. tr. 1 bewimpelen, bemantelen, vergoelijken;
2 verzachten, lenigen.
pallium [om'] m. pallium n., mantel m.
palma-Christi m. wonderboom, kruisboom m.
palmaire adj. 1 van de handpalm f.; muscle —
palmspier f.; 2 (zoo.) tweehandig.
palmarès [s'] m. programma n. der prijsuitdeeling,
lijst f. der bekroonden.
1. palme f. 1 palm(boom) m.; huile de —
palmolic f.; 2 palm(tak) m.; remporter la —
den palm wwwegdragen; — du martyre mnartelkroon
f. ; 3 palmblad n.
2. palnie m. (mesure) palm, span(ne) f.
palmé 1 adj. handvormig; 2 met een zwemvlies;
3 m. zwemdier n. [plat slaan.
palnier v. tr. 1 palmvormig maken; 2 afplatten,1
palmette f. 1 palmboompje n.; 2 palmblad n.; 3
gepalmde stof f. [palmwijn m., palmblad n.
palmier m. palm(boom) m.; vin, feuille de —1
palmipède 1 adj. met zwemvliezen, met zwemvoeten;
2 m. zwemdier n.; (spéct) zwemvogel m.
1. palmiste m. dwergpalm m.; — franc
koolpalm.
2. palmiste adj.: chou (de) — palmkool f.
Palmyre f. Palmyra (ville) n. & (prénom) f.
palornbe f. ringduif f.
palonneau (max), ...nnier m. zwengel m.
palot m. 1 turfspade f.; 2 kinkel, lummel m.
pálot adj. ('te) een weinig bleek, wat bleekjes.
palourde f.' 1 (zoo.) steenhoorder m.; 2 (bot.) kau-t
palpabie adj. tastbaar. [woerde f.
palpation f. betasting f., betasten n.
palpe f. 1 (ins.) voeldraad m., voelspits f.; (poisson)
baard m.; 2 ontvangst f.; jour de — betaaldag
m.
palpébral adj. (...aux) van de oogleden, ooglid-.
palper 1 v. tr. bevoelen, betasten; 2 (aviron) strijken;
3 (argent) opstrijken.
palpitant adj. 1 trillend; lillend; 2 brandend; —
d'actualité van brandend oogenblikkelijk belang.
palpitation f. 1 trilling, beving; lilling f.; 2 klopping;
popeling; — de coeur hartklopping f.
palpiter v. tr. trillen; (chairs, entrailles) lillen;
(coeur) kloppen, popelen, jagen; (personne)
beven. [sakkerloot! verdord!
palsambleu, palsandié, ...gué, ...guienne interj.t
paitoquet ni. luinmel, vlegel m.
paludéen adj. ( ene) moerassig, rnoeras-.
paludier m. 1 moerasbewoner; 2.zoutputwerker m.
palus [s'] m. 1 moerasaarde, bovenste aardlaag f.;
2 P--Méotide(s) Meotische Zee, Zee f. van Azof.
palustre adj. moerassig, moeras-.
pámer v. intr. & se — stuipen krijgen, in zwijm
vallen; se — de rire stuipen krijgen van lachen;
carpe ...ée in katzwijm liggende karper m.
pámoison f. stuip(en) f. (pl.), flauwte, bezwij-^
pampa f. grasblaadje, korenblaadje n. [ming f.
Pampelune f. Pampelana n.
pamphile rn. 1 pamphilus(spei) n.; 2 klaverenboer
m.; 3 (fig.) lakei m., lakeienziel f.
pamphlet m. schotschrift, pamflet n. [tist m.
pamphlétaire m. schotschriftschrijver, pamfle-t
pamplemous(s)e f. & m. pampelmoes m.
pampre m. druiventak m.
1. pan m. 1 pand n., slip f.; 2 (surface) wand
m.; (compartiment) vak n.; (cóté) vlak n.; — de
mur 1 muurwand, 2 muurvak; — coupé gebroken
vlak; (tout) I. — vlak voor zijn neus.
2. pan interj. paf! pof! [heelkruid n.
panacée f. 1 wondermiddel n.; 2 bereklauw m.,
panache m. 1 vederbos m.; avoir son — (fig.) hem
hebben staan; faire — voorovertuirnelcn; se Bonner
du — met eereteekeris ou eeretitels pronken;
2 (fig.) bundel, bos m.
panaché adj. 1 met een vederbos (versierd); gekuifd;
2 gestreept, gevlekt, bont; 3 gemengd, bont.
panachée f. mengsel, allegaartje n.
panacher v. tr. 1 met een vederbos versieren; 2
gestreept ou gevlekt ou bont maken; 3 (ver)mengen;
4 v. intr. & se — 1 bonte strepen krijgen,
gemengd worden.
panach ure f. bonte strepen ou vlekken f, pl., kleurenmengeling
f.
panade f. broodpap, broodsoep f.; il est dans la
— (fig.) hij zit in de rats. [pauw.
panader v. tr.: se — pronken ou stappen als eens
panais m. pastinak, pinksternakel f.
Panama m. 1 Panama n.; chapeau de — = 2
p— panamahoed m.; 3 panamaschors f.
panard -- 387 -- pa ztois
panard 1 adj.: cheval — = 2 m. paard n. met
snijdersbeenen, dansmeester m.
panaris m. fijt, vijt f.
Panathénées f. pl. Panatheneën n. pl.
pancarte f. 1 plakkaat n., plakbrief m.; 2 (uitnoodigings)
kaart f.; 3 (bordpapieren) omslag n.; 4
naamregister ri.
Pancrace m. 1 Pancr .tius m.; 2 Docteur — Dr
Pangrazio m.; 3 p-- pencration n., algemeene
worsteloefening f.
pancréas [s'] m. alvleeschklier f. [vleeschsap n.
pancréatique adj. van het alvleesch; suc — al-1
Pandecte f. Pandecte f. [n.
Pandémonion, ...nium [om'] m. Pandemonium1
Pandore f.1 (myth., astr.)Pando ra f.; bofte de —
doos van Pando ra; 2 m. (gendarme) Pandoor m.
pandour(e) m. 1 onregelmatig (Hongaarsch) soldaat,
pandoer ni.; 2 bullebak, bietebauw m.; 3
(jeu) pandoerspel, pandoeren n.
panégyrique 1 adj. lovend, loftuitend; discours —
2 m. lofrede f.; on lui a fait un ou on a fait son
- men heeft ren lofrede op hem gehouden. [m.
pang gyriste ni. lofredenaar; (iron.) lofbazuinert
paner v. tr. niet geraspt brood bestrooien, brood
panerée f. mand(vol) f. [raspen op.
panetela m. panatella f. [brooddepot n.
paneterie f. b broodkamer; 2 hofbakkerij f.; 31
panetier i-n. 1 broodmeester m.; 2 opperbakker; 3
(mar.) bakker; 4 bottelier m.
panetière f. broodzak, knapzak m.
pangermain m. alduitscher m.
pangermanique adj. alduitsch.
pangermanisme m. alduitschdom n.
pangolin rn. schubdier n.
panhellénique adj. algrieksch.
panhellénisme m. algriekschdom n.
panic m. vingergras, panikgras n.
panicaut ni. kruisdistel f.
panicule f. rist f.; en — ristgewijs.
panier m. T mand f.; --- à anse hengselmand; —
à anses mand met ooren; — à bouteillesflesschenmand;
— au linge waschmand; — à ouvrage
werkmand; — à pain broodmand, (estomae)
broodzak m.; — à papier snippermand, prullenmand;
— à salade 1 slaemmer m., 2 mandewagen,
(prisonn.) celwagen;-- percé bodemlooze
mand, (fig., aussi) bodemloos vat n.; le
dessus, le fond du — het bovenste, het onderster
panification f. broodmaking f. [van de mand.
panifler v. tr. tot brood maken, bakken.
panique 1 adj. plotseling en ongegrond; terreur
— = 2 f. panische schrik m., blinde ontsteltenis f.
1. panne f. 1 (pluis)fluweel, fulp, felp, trijp f.;
être dans la — in de krot zitten; 2 zeilage f.,
(tegengebraste) zeilen n. pl.; être en — opgebrast
liggen; mettre en — opbrassen; 3 (fig.)
hapering f., oponthoud n.; rester ou demeurer
en — blijven haperen; laisser en — in den steek
laten; avoir une - een hapering hebben.
2. panne f. reuzel m., buikvet n.
3. panne f. (bois) gording f.
4. pan ne f. (du marteau) staart m., pin, pen f.;
panne adj. ellendig, op. . [(fendue) klauw m.
panneau m. ( &ox) 1 pand n., slip f.; 2 (stel)net
n.; (fig.) strik m.; donner dans le - in den strik
loopen; 3 paneel n.; - de porte deurpaneel;
porte à -x paneeldeur f.; 4 paneelhout, wagenschot
n.; 5 (cóté) zijde f.
panneauter v. intr. netten spannen ou uitzetten.
panneauteur m. vogelvanger, wildstrooper m.
pannequet m. pannekoek m. [steen m.
pannenesse f. strek m.; brique en - streksche
panneton m. 1 baard in.; 2 (scie) wangstuk n.
pannicule m. 1 laag f.; 2 bast m.
Pan no nie f.: la- Pannoniën. [Pannoniër m .
pannonien 1 adj .(-one) Pannon isch; 2rn. P-1
panonceau ( max) m. 1 paalschild n.; 2 windvaan
f. (met een wapen); 3 wapenbord n.
panoplie f. 1 (volledige) wapenrusting f.; 2 wapenrek
n., wapenwaaier m.
panorama m. panorama n.
panoram(at)ique adj panoramisch.
Panorme f. Panormus, Palermo n.
pansage in. 1 schoonmaken; 2 roskammen n.
pansard i m. dikbuik m.; 2 adj.dikbuikig.
panse f. 1 buik m., pens f.; 2 (objet) buik m.;
(lettre, aussi) haal m.
pancement m. 1 verbinden n.; 2 heelkundige
zorg 1.; 3 verzorgen, schoonmaken n.
panser v. tr. 1 verbinden; 2 verzorgen, oppassen,
schoonmaken. [2 m. panslavist m.
panslav(ist)e 1 adj. alslaafsch, panslavistisch; i
panslavisme m. aíslaafschdom n.
pansu 1 adj. dikbuikig; 2 in. dikbuik m.
pantagruélique adj. pantagruelisch, genotvol,
vroolijk genietend. [pantagruelisme n.
pantagruélisme m. zucht f. naar levensgenot, 1
pantagruéliste m. vroolijk genieter, pantagruelist
m. [pantalon m.
1. pantalon m .1 (lange) broek f.; 2 (danse)l
2. Pantalon 1 m. Pantaleone; 2 hansworst, pot•
senmaker, nar m.
pantalonnade f. 1 pantalondans m.; 2 grap, frats
f.; 3 snakerij f., kwinkslag m.
pantalonnier m. broekenmaker m.
pante m. kerel, gaai, stommerik m.
panteler v. intr. 1 hijgen, buiten adem zijn;
(coeur) jagen; 2 (chairs) trillen, lillen.
pantène, ...tenne f. ontreddering, onttakeling f.;
en — ontredderd, onttakeld : mettre en — overkruis
toppen.
panthéisme m. algodheidsleer f., pantheïsme n.
panthéiste 1 m. pantheïst m.; 2 adj. pantheïstisch.
panthéon m. T pantheon n. : 1 algodentempel m.;
2 (fig.) eeretempel m.; (Paris) P— Pantheon n.
panthère f. panter m.
pantière f. 1 vlouw f., snippennet n.; 2 netzak m.
pantin m. draadpop, bordpapieren poesjenel f.
pantographe m. (teeken)aap m.
pantois adj. 1 aamborstig; 2 verbluft.
pantomime - 388 - par
pantomime. 1 f. gebarenspel n., pantomime f.;
2 m. gebarenspeler, (fig.) nar per, pantomimist
m.; 3 adj. pantomimisch; danse — gebarendans
m.
pantoufIe f. pantoffel f.; en — op zijn pantoffels,
op zijn muiltjes; raisonner (en) — ou comme une
— zottepraat uitslaan; et caetera — en daarmee
uit.
pantoufIer v. intr. 1 (op zijn pantoffels) rondslenteren;
2 zottepraat uitslaan.
paon [pan] m. pauw ni.; eest le geai paré des
plumes du — 't is de kraai f. met pauweveeren.
paonne [panne] f. pauwin f.
papa m. 1 papa m.; bon — grootpapa, opa; à la—
vaderlijk, gemoedelijk; 2 baas m.
papable adj. tot paus verkiesbaar. [m.
papal 1 adj. (...aux) pauselijk; 2 in. pausgezindet
papalin 1 adj. pauselijk; 2 m. soldaat m. ou geldstuk
n. van den paus; 3 pausgezinde m.
papauté f. pausdom, pausschap n.
papavéracé adj. maankopachtig.
papavérique adj. : acide — meconzuur n.
pape m. T paus m.
papegai m. papegaai, (Belg.) gaai m.
papelard 1 m. huichelaar, schijnheilige m.; 2 adj.
huichelachtig, schijnheilig.
papelardi(s)e f. huichelarij, schijnheiligheid f.
paperasse f. 1 (eoll.) oude papieren, papierrommel
m.; 2 beschreven vod f.
paperasserie f. volgeklad papier, nutteloos geschrijf
n.
paperassier ni. 1 papierbekladder; 2 papierverzamelaar
m.
papeterie [pa-pèt-ri] f. 1 papiermolen m.,papierfabriek
f.; 2 papierhandel m.; 3 papierwinkel m.;
4 schrijfbehoeften f. pl.; 5 schrijfdoos f.
papetier 1 m. papiermaker, papierfabrikant m.; 2
papierhandelaar; 3 papierverkooper m.
papier ni. T papier n.; de ou en — papieren;
mettre —s sur tabie zijn stukken op tafel leggen,
(aussi) met open kaart spelen; être dans les petits
— s de op een goedblaadje staan bij; être sur les
—s de opgeteekend staan bij; —s d'affaires
papieren en bescheiden n. pl. — à chandelles
boterpapier; — á ou pour cigarettes cigarettenpapier;
— à la cuve geschept papier; — écolier
schoolpapier; — à écrire schrijfpapier; — k im-.
pression drukpapier; — à lettres postpapier; —
à la main geschept papier; — monnaie papieren
geld n.; — peint meubelpapier.
papier-ministre m. 1 gezegeld papier; 2 formaat-^
papier-pelure m. mailpapier n. [papier n.
papier-tonisse ni. fluweelpapier n.
papilionacé adj. vlindervormig.
papille f. tepel m., tepeltje n.
1. papilion m. vlinder m., kapel f.
2. papillon adj. ( ne) 1 vlinderachtig; 2 onbestendig,
wispelturig, wuft.
papilionacé adj. vlindervormig.
papillonner v. intr. rondfladderen.
papillotage m. 1 ooggeblikker n.; 2 verblindende
flikkering f., verblindende schittering f., dansen
n. ; dansende plooien f. pl.
papillote f. T papillot f. : 1 haarrolletje n., papierkrul
f.; avoir la tête en —s T het hoofd vol papillotten
hebben; 2 avoir les yeux en —s met de oogen
blikkeren; 3 (dragées en) —s ulevellen f. pl.; 4
(goud)loóvertje, zilverloovertje n.
papilloter 1 v. tr. met loovertjes bezaaien; 2 in
papillotten leggen; 3 in papillotten wikkelen; 4
v. intr. blikkeren; verblindend schitteren; dansen.
1. papin m. pap, dunne brij f.
2. Papin m.: machine à —, digesteur ou marmite
de — Papiniaansehe pot m.
papisme m. papendom, papisme c1., papisterij f.
papiste 1 m. paapschgezinde, papist m.; 2 adj.
paapschgezind, papistisch.
papolátre 1 adj. den paus aanbiddend; 2 n1. paus-^
papotage m. gepraat, geklets n. [aanbidder m.
papoter v. intr. praten, kletsen.
papule f. 1 puistje, blaartje n.; 2 waterblaasje n.
papyracé adj. papierachtig, papier-.
papyrier m. paryrusstruik m. [papyrusrol f.
papyrus.[s] in. 1 = papyrier; 2 papyrusblad n.; 31
páque f. 1 (juifs) Pascha, Paaschfeest n.,manger
la— het paaschlam eten; 2 hoogdag; 3 V. Páques.
paquebot m. paketboot, mailboot f.
páquerette f. madeliefje, paaschbloempje n.
Páques 1 m. S. Paschen f.; semaine de — Paaschweek
f.; à — prochain met Paschen; ceuf de —
Paaschei n.; se faire brave comme (un jour de)
— ou comme au — zich op zijn Paaschbest uitdossen;
2 f. pl.; — fleuries Palmpaschen f.,
Palmzondag m.; — closes beloken Paschen f.;
faire ses ou les — zijn Paschen houden.
paquet in. T pak, pakje n.; — de lettres pakje
brieven; — de mei stortzee f.; attraper ou avoir
son -- een (oud) pak krijgen; devenir bien — een
dik (vleesch) pak worden; donner son — een (oud)
pak geven; donner dans un — zich in 't pak laten
steken; faire son — ou ses —s T zijn pak maken;
faire — een pak vormen; hasarder ou risquer le —
het boeltje wagen; plier son — pak en zak maken.
paquetage m. 1 pakken n.; 2 bepakking f.
paqueter v. intr. 1 inpakken; 2 oppakken, inre-^^
paqueteur m. (in)pakker m. [kenen.
paquetier m.'(typo.) stukwerker m.
páquis In. weide f.
par prép. 1 (à travers) door; passer — l'esprit, la
tête door den geest, door het hoofd gaan; — une
longue soirée d'hiver op een langen winteravond;
— un temps délicieux met heerlijk weer; — tous
les temps in alle weer; — la neige in de sneeuw;
2 (par au-dessus) over; — monts et — vaux over
bergen en dalen; — eau et — terre te water en te
land; passer — Paris 1 door Parijs gaan, 2 over
Parijs gaan; 3 (mesure) (longueur) op, (poids,
temps) per, (division) in ; — douze mètres de
profondeur op twaalf meter diepte; — douzaines
bij dozijnen; — an, semaine, jour in een ou per
parabole — 389 — parallèle
jaar, week, dag; - tête per hoofd; - deux fois tot
tweemaal toe; 4 (agent) door; Esther - Racine
Esther door Racine; 5 (instr., moyen) bij, met,
door; - la main, - le bout du nez bij de hand,
bij den neus; - la famine door honger(snood); -
la poste, le train met de post, den trein; qu'entendez-
vous - là? wat verstaat gij daardoor ? juger
- soi-même door zich zelf oordeelen; - hypothèse
bij veronderstelling; 6 (serment) tij; 7
(cause, motif) uit, om; - curiosité, ignorance uit
nieuwsgierigheid, onwetendheid; - hasard bij
geval; - extraordinaire, - impossible door een
buitengewoon, onmogelijk geval; 8 (selon) volgens,
naar; 9 (avec inf.) door te; (après commencer,
finir) met te; 10 (avec d'autres prép. ou adv.)
- chez mol ten mijnent voorbij; - dedans,- dehors
van binnen, van buiten; - delà aan de overzijde
van; - derrière , - devant achter, voor; -
dessous, -- dessus van onderen, van boven; -(en)
haut, - (en) bas naar boven, naar onderen; -
ici hierdoor; - là daardoor; - ci - là hier en
daar; - ci-devant, vroeger, voorheen; - après
daarna, nadien, naderhand; - trop al te veel, al
te zeer, (devant adj. ou adv.) al te ; de - 1 van
wege, '2 ergens in; de - le roi van 's Konings
wege; j'ai de - le monde ik heb ergens in de
wereld.
parabole f. 1 gelijkenis, parabel f.; 2 les P-s de
Salomon de Spreuken f. pl. van Salomo; 3
(math.) parabool f.
parabolique adj. i met ou door gelijkenissen;
enseignement - onderwijs n. door gelijkenissen;
récit - gelijkenisrede f.; 2 (math.) parabolisch.
[v. intr. in gelijkenissen spreken.
paraboliser 1 v. tr. in een gelijkenis inkleeden; 2t
Paracelse m. Paracelsus m.
paracentrique adj. ongelijkmiddelpuntig.
parachèvement m. voltooiing, volkomen afwerking
f.
parachever v. tr. voltooien, volkomen afwerken.
parachronisme [k] m. telaatplaatsing f.
parachute m. T valscherm n.
paraciet m. trooster m.
paracorolle f. bijbloem f. [der)slobkous f.
paracrotte m. 1 slijkleer, spatbord n.; 2 (modparacyanate
m. knalzuurzout n.
paracyanique adj. : acide - knalzuur n.
1. parade f. 1 pronk m., praal f., praalvertoon
n.; carosse de - praalkoets f.; lit de - praalbed
n.; par - om te pronken, uit pronk ; pour (la) -
tot pronk; faire - de pronken met; 2 pronktocht,
paradetocht m.; 3 (foire) kluchtvertooning, praalvertooning,
parade f.; (fig.) hansworsterij f.; 4
toondag m.; toonplaats f.; 5 stilhouden, stilstaan
n., pareering f.
2. parade f. (escrime) afwering, pareering, parade
f.; ne pas être heureux à la - niet handig zijn
in 't afweren ou (fig.) in 't terugkaatsen.
paradec v. intr. 1 paradeeren; 2 (fig.) praalvertoon(
ing) maken; 3 zwendelen, kwakzalveren.
paradigme m. voorbeeld n. (van verbuiging ou
vervoeging).
paradis m. T paradijs n. : 1 lusthof m.; 2 lustoord
n.; 3 hemel m.; un - sur terre 't paradijs ou
een hemel op aarde; il n'emportera ou ne portera
pas cela en - hij zal dat in zijn graf niet
meenemen; sur ma part de - bij mijn zaligheid;
4 (théát.) engelenbak m., schellinkje n.; 5 (église)
voorplein, kerkplein n.; 6 rustaltaar n.; 7 armenkerkhof
n.
paradisiaque adj. paradijsachtig, paradijs-.
paradisier in. paradijsvogel rn.
paradoxal adj. (...aux), 1 Nelement adv. wonderspreukig,
vreemdsoortig, paradoxaal; 2 (existence)
raadselachtig.
paradoxe m. wonderspreuk, paradox f.
parafe m. naamtrek, pennetrek m. [teekenen_
parafer v. tr. met zijn naamtrek ou pennetrekt
paraffine f. paraffine f.
paraffiner v. tr. paraffineeren.
1. parage m. afkomst f.
2. parage m. streek f., (vaar)water ti.
3. parage m. opwerking, klaarmaking f.
paraglace m. ijsbreker m., ijsbord n.
paragoge f. achteraanvoeging f.
paragogique adj. achteraangevoegd.
paragraphe m. afdeeling, paragraaf f.
paragrêle m. hagelafleider m.
Paraguay [gal] m. : le - Paraguay n.
paraguayen ...guéen 1 adj. (ene) Paraguaysch;
2 m. P- Paraguayer m.
1. paraltre v. intr. 1 verschijnen, te voorschijn
komen; 2 zich vertoonen, zich laten zien, optreden;
3 zichtbaar zijn, uitschijnen, blijken; faire
- 1 doen verschijnen, 2 laten zien, doen optreden,
doen uitkomen, 3 doen blijken, doen uitschijnen;
laisser - 1 laten verschijnen, 2 laten blijken,
laten opmerken; 4 uitblinken. uitsteken, in 't oog
vallen, de oogen uitsteken; cela ne parait pas
assez dat komt niet genoeg uit; 5 schijnen, lijken,
er uitzien, dunken; cela me parait beau dat
schijnt ou lijkt ou dunkt me mooi; 6 (impers.)
ii parait une livraison par sernaine er verschijnt
een aflevering per week; il me parait que het
schijnt mij dat; il n'y parait pas het blijkt niet,
men zou 't niet zeggen; sans qu'il y paraisse
zonder dat er iets blijkt.
2. paraltre m. schijn m.; l'étre et le - schijn
en werkelijkheid.
paralipomène m. 1 bijvoegsel, bijschrift n.; 2
P-s Kronieken f. pl., Paralipomenon n.
paralipse f. voorbijgang m.
parallaxe f. verschilzicht n., parallax f.
parallèle 1 adj. evenwijdig, gelijkloopend (met);
être - evenwijdig loopen (met); Vies -s de
Plutarque Vergelijkende Levensbeschrijvingen f.
pl. van Plutarchus; 2 f. T parallel f.; evenwijdige
lijn f., evenwijdig vlak n.; 3 (gymn.) brug
f.; 4 m. breedtecirkel, parallelcirkel m., parallel f.;
5 (fig.) vergelijking, parrallel f.
paxallélipipède — 390 — parement
paralléiipipède, ...Iéiépipède m. balk, langwerpige
teerling m., paralleleppedum m.
parallélisme m. evenwijdigheid f., parallelisme n.
parallélogramme m. parallelogram n.
paralogisme m. valsche sluitrede f., paralogisme^
paralyser v. tr. verlammen, lam slaan. [n.
paralysie f. verlamming f.
paraiytique adj. lam, verlamd.
paramètre m. parameter m.
paraneige ni. sneeuwscherm n.
paraneon m. 1 voorbeeld, toonbeeld n.; sans —
zonder weerga(de); 2 parangondiamant m.; 3
paragon(letter) f.
paran g o n ner v. tr. 1 vergelijken; 2 opvullen.
parant adj. versierend, tooiend; être — tooien.
paranymphe m. 1 bruidjonker; 2 opleider m.
parapet nI. borstwering f.
parapétale m. bijbloemblad n.
paraphe(r) = parafe(r). [buitenhuwelijksgoed n.
paraphernal I adj.buit.n uiw: iijk3ch, ei ets; 2 m.
paraphrase f. 1 omschrijving f.; 2 uitweiding f.,
omhaal m.; 3 bijvoegsel n., kwade uitlegging f.
paraphraser v. tr. 1 omschrijven; 2 iets voegen
bij, vergrooten; — sur uitweidingen maken over.
paraphraseur m. 1 omschrijver m.; 2 kwade uitlegger;
3 overdrijver rn.
parap kraste m. omschrijvend uitlegger m.
parapluie m. regenscherm n., paraplu f.
parascève f. sabbathavond, voorbereidingsdag m.
parasélène f. bijmaan. f.
parasitaire adj. woekerend, woeker-.
parasite 1 m. (antiq.) parasiet In.; 2 (fig.) tafelschuimer,
klaplooper rrl.; 3 woekerdier n.; woekerplant
f.; 4 adj. woekerend, ivo . ?r-; (nats, er :ements)
overtollig.
parasitique adj. f tafelschuimend, klaploopers-;
2 woekerend, woeker-.
parasitisme m. 1 tafelschuimerij, klaplooperij f.;t
parasol [sol] m. zonnescherm n. [2 woekeren n.
parasynthétique [sin] 1 adj. samenstellend afgeleid;
2 rn. s-: nenstellende afleiding f.
paratonnerrc m. T bliksemafleider m.
parátre m. T stiefvader m.
paravent m. windschut; kamerschut n. jachtig!
parbleu interj. 1 sakkerloot! vervloekt! 2 waar-t
pare[k'] m. 1 park n., warande, gaardef.; 2(agric.,
chasse) perk n.; 3 (poiss.) weer f.; (sel) poel m.;
— aux huitres oesterperk n., oesterput m.; 4 (mil.)
park n.; 5 (mar.) werf f.; (sur le bateau) hok n.
parcage m. inperken n., inperking f.
pareellaire adj. bij perceelen, perceelsgewijze, bij
kavels. [ceel n., kavel rel.
pareelle f. 1 deeltje, gedeelte n.; 2 perceel, par-t
pareellement m. perceelsgewijze verdeeling f.
parceller v. tr. 1 verbrokkelen; 2 in perceelen
verdeelen, kavelen.
parce que conj. & m. 1 omdat, vermits conj. &
n.; 2 (absolt comme réponse) daarom.
Parceval m. Perchevael; (Allem.) Parzival m.
parchemin m. 1 perkament n.; de ou en — perkamenten
adj.; 2 (café) vlies n.; café en — koffie f .
in den dop.
parcheminé adj. perkamentachtig.
pareheminer v. tr. 1 perkamentachtig maken; 2
se — perkamentachtig worden. [mentwinkel m.
pareheminerief. 1 perkamentmakerij f.; 2 perka-i
parcheminier m. 1 perkamentinaker; 2 perkamentverkooper
m.
parehon f. 1 deel n.; échevin des —s schepen m.
van gedeele; 2 weezendeel, weezengeld n.
par-ei par-Ià adv. 1 hier en daar; 2 nu en dan.
parcimonie f. zuinigheid, schrielheid f.
parcimonieux adj. (...euse) zuinig, schriel.
Parcival = Parceval.
par-corps m. lijfsdwang m.
parcourir v. tr. T doorloopen; (spéct) doorreizen,
doortrekken; doorrijden; doorbladeren.
parcours m.- 1 doorloopen n., doorloop m.; 2
(doorloopen) weg, (om) loop m.; libre — vrijkaart
par-dessous 1 prép.onder; 2 adv.van onderen, [f.
1. par-dessus 1 prép. over; 2 adv. van boven.
2. pardessus m. overjas f.
par-devant prép. voor.
pardi, '(en)ne, ...dieu interj. bij God! waarachtig
pardon m. 1 vergiffenis, vergeving f.; jour du
grand P— Groote Verzoendag in.; 2 aflaat m.; 3
beeklok f., angelus n.; 4 beevaart f.; 5 —! (interj.)
vergeef me! verontschuldig me! excuus!
pardonnabie adj. 1 vergeeflijk, verschoonbaar; 2
te verontschuldigen.
pardonner v. tr. 1 vergeven, vergiffenis schenken;
péché caché est k demi ...né verborgen kwaad is
maar half kwaad; ...nez-moi neem me niet kwalijk!
2 kwijtschelden; 3 sparen, verschoonen;
cette maladie ne pardonne pas deze ziekte spaart
haar offer niet. [de helft.
paréage m. halfbezitsrecht) n.; en — ieder voort
parégorique adj. verzachtend, lenigend.
pareil 1 adj. ( Ie) gelijk; à nul autre — weergaloos;
2 (tel) dergelijk, zulk; en — cas in een dergelijk
geval; qc., rien de — iets, niets dergelijks;
3 m. (personne) gelijke m., (chose) gelijke n.;
(pers. ou chose) weerga(de) f.; mon --- mijn
weerga, mijnsgelijke; sans — zonder weerga,
weergaloos.
pareille f. (personne) gelijke f.; (chose) gelijke,
gelijk n.; rendre la — gelijk met gelijk vergelden,
met gelijke munt betalen; à la — = pareiliement.
pareillement adv. op gelijke wijze, eveneens,
evenzoo, ook zoo.
parelle f. 1 kluwenzuring; 2 krulzuring f.
parement in. 1 (action) opmaken, opwerken, bereiden;
(tiss.) pappen n.; 2 optooien, versieren n.;
3 (mur.) wand m.; (pierre) voorzijde f.; (paveinent)
vloer m.; 4 (garniture) bekleeding f.; (bordure)
kantsteen m.; (tiss.) pap f.; (mouton)
pensvet n.; 5 tooi m., sieraad, optooisel; (vêtement)
belegsel I1 .; (manche) opslag m.; (autel)
tooi m., kleed n.; 6 mooiezijdef., .sch-oone kant m.
parémiologie — 391 — Parnasse
parémiologie f. 1 spreekwoordenkunde; 2 spreekwoordenverzameling
f.
parémiologique adj. spreekwoordenkundig.
parémiologue m. spreekwoordenkundige m.
parenchyme m. 1 sponsachtig weefsel; 2 (bot.).
celweefsel n.
parent 1 adj. verwant (met); 2 m. verwant m.;—e
f. verwante f.; — éloigné verre familie f.; — du
cóté d'Adam familie van Adams wege; 3 (père
ou mère) ouder m.; —s ouders m. pl. [schap f.
parentage m., parenté f. maagschap, verwant-1
parenthèse f. T parenthesis f. :3 haakjes n. pl.;2
inlassching f.; par --s, entre —s tusschen
haakjes (gezeid).
1. parer 1 v. tr. opmaken, opwerken, bereiden,
klaarmaken; (tiss.) pappen; 2 v. intr. & se —
zich klaarmaken, klaarkomen; 3 v. tr. (op)tooien,
(op)sieren, versieren, paleeren.
2. parer 1 v. tr. vermijden, ontwijken; afweren,
afwenden; (escrime) pareeren; 2 v. intr. — à
maatregelen nemen tegen, voorkomen, voorzien in.
3. parer 1 v. tr. stilhouden; 2 v. intr. stilstaan.
parère m. 1 (schriftelijk) advies ou gevoelen n.;
2 handelspolis, zeepolis f.
paresse f. luiheid, traagheid f.
paresser v. intr. luieren, luilakken.
paresseuse f. luie vrouw f., leegloopster f.
paresseux 1 adj. (..•euse) 1 lui, vadsig, 2 traag;
2 m. luiaard, luilak; 3 (zoo.) luiaard, aï m.
pareur m. opmaker, afwerker m.
parfaire v. tr. 1 voleindigen, volkomen afmaken;
2 voltallig maken, aanvullen.
1, parfait 1 adj. volmaakt, volkomen, volledig;
2 interj. best! uitstekend!
2. parfait m. 1 volmaakte n.; au — volmaakt; 2
(gramm.) volmaakt verleden tijd m.; 3 P— Perfectus
m.
parfaitement 1 adv. volmaakt; 2 volkomen, ten
volle; 3 interj. best! uitstekend!
parfilage m. uitrafeling f.
parfiler v. ti-. uitrafelen.
parfilure f. uitrafeling f.
parfois adv. somtijds, soms, nu en dan.
parfondre v. tr. gelijkmatig smelten. [aanvullen.
parfournir v. tr. 1 voluit leveren, naleveren; 2±
parfum m. 1 (heerlijke) geur; 2 reukwerk n.
p arf u m er v. tr. 1 geurig maken, met geuren vervullen;
2 berooken; uitrooken.
parfumerie f. 1 reukwerkfabriek f.; 2 reukwerkwinkel
m.; 3 reukwerk n. [kooper m.
parfumeur fln. 1 reukwerkmaker; 2 reukwerkver-t
parhélie f. bijzon f., parhelium n.
pari m. weddenschap, wedding f.; les —s sont
ouverts men mag meewedden.
paria m. paria, verworpeling, verstooteling m.
panlade f. 1 paring f.; 2 paartijd m.; 3 koppel n.
parler v. tr. (ver)wedden. [muurkruid f.
pariétaire 1 adj. van de muren, muur-; 2 f. 1
pariétal 1 adj. (...aux) van ou aan den wand;
2 van het schedelbeen; 3 m. schedelbeen n.
parleur m., ...euse f. wedder m., wedster f.
Paris m. Parijs n.; mode de — Parijsche mode f.;
le tout — de heele Parijsche wereld f.; un premier
— een Parijsch hoofdartikel n.
Paris [s'] m. Paris m.; herbe à — eenbes f.
parisian(Is)er v. tr. verparijschen.
parisianisme m. Parijsch taaleigen n.
parisien 1 adj. (^ ne) Parijsch; 2 m. P— T
Parijzenaar m.
Parisienne f. 1 Parijsche f.; 2 p— Parijsche
omnibus m.; 3 (typo.) parel f.; 4 (chant) parisienne
f.; 5 à la — op zijn Parijsch.
parisis[s'] 1 adj. Parisijs; 2 rit Parijsche tol m.
parisisme m. Parijsch taaleigen n.
parisonnant [s] adj. gelijkvloeiend. [(woord n.).
parisyllab(iqu)e [s] adj. (& m.) gelijklettergrepigl
parité f. 1 gelijkheid.; 2 vergelijking f.
parjure 1 m. meineed m.; 2 adj. meineedig.
parjurer v. tr. 1 schenden, breken; 2 se — mein-;
par-là V. par-ci. [eedig worden.
parlant adj. 1 sprekend; machine —e spreekmachine
f.; 2 spraakzaam; 3 sprekend gelijk.
parlé adj. gesproken; langue —e spreektaal f.
parlement m. T parlement n.
parlementage m. parlementeeren n.
parlementaire 1 adj. T parlementair; 2 m. parlementair,
onderhandelaar m.; 3 parlementslid n.;
4 parlementsman m.
parlementarisme m. parlementair stelsel n.
parlementen v. intr. 1 onderhandelen, parlementeeren;
2 redekavelen, redetwisten.
1. parler v. tr. & intr. T spreken; (causer, jaser,
aussi) praten, klappen; 1 voilà — dat is gesproken;
poer ainsi — om zoo te zeggen; humainement
parlant menschelijk gesproken; faire — 1
doen spreken, :9. tot spreken brengen, 3 (aveu)
doen klappen; 2 — à spreken tot ou tegen, aanspreken,
toespreken; parlez ati concierge zich
wenden ou zich aan te melden bij den portier; 3 —
de 1 spreken door, : spreken van ou over; — du
nez door den neus spreken; — de la pluie et du
beau temps over koetjes en kalfjes spreken; 4
(avec un cornpl. sans art.) — affaires, boutique,
guerre, musique over zaken, over zijn winkel, over
den oorlog, over muziek spreken; -- raison gezonde
rede spreken; — Vaugelas naar Vaugelas
spreken; 5 se — 1 gesproken worden, 2 (met)
elkander spreken.
2. parler m. 1 spreelcmanier, spraak f.; 2 tongval
m., spraak f.; 3 — sommaire kort geding n.
parlerie f. gebabbel, gesnap n.
parleur 1 adj. sprekend, pratend; 2 m. spreker;
(iron.) babbelaar m.
parloir m. spreekkamer f.
parlot(t)e f. 1 babbelpartij; 2 spreekoefening f.
Parme f. Parma n.
parmesan 1 adj. Parmezaansch; 2 m. P— Parmezaan
m.; 3 p— parmezaan(kaas) f. & m.
parmi prép. 1 onder; 2 te midden van; gedurende.
Parnasse m. T Parnas(sus), zangberg ni.
parnass-len — 392 — parti
parnassien 1 adj. (c ne) parnassisch; 2 m. T parnassiër
m.
parodie f. parodie, potsierlijke nabootsing f.
parodier v. tr. potsierlijk nabootsen, parodieeren.
parodiste m. potsierlijk nabootser, parodist m.
paroi 1. T wand m.
paroir m. krabmes, schaafmes, veegmes n.
paroisse f. parochie f., kerspel n.
paroissial adj. (...aux) parochiaal, parochie-.
paroissien 1 m., ° ne f. parochiaan m. & f.; 2
,kerkboek n.
parole f. 1 (en gén.) woord n.; homme de - man
m. van zijn woord; homme à ou de deux -s man
van twee woorden; vous êtes de - gij zijt van uw
woord; prisonnier sur - gevangene m. op zijn
woord; avoir des -s ensemble woorden met elkander
hebben; se prendre de -s woorden krijgen;
des --s ils en vinrent aux actes van woorden
kwam het tot daden; 2 spraak f.; spreken n.; avoir
un vrai talent de - een wezenlijke welbespraaktheid
hebben; perdre la - de spraak f.. verliezen; la
- est d'argent, le silence est dor - spreken is
zilver, zwijgen is goud; 3 spreekmanier f., spreektoon
m., spraak, stem f.; avoir la - haute een
luide stem hebben, (fig.) een hoogen toon voeren.
paroli m. paroli n.; faire - à paroli spelen op.
paroiier, ...liste m. = librettiste.
paronomas(i)e f. nabijkomende gelijkluidendheid,
paronomasie f.
paronyme adj. (& m.) bijna gelijkluidendT
paronymie f. = paronomasie. [(woord n.).
paronymique adj. bijna gelijkluidend. .
parotide 1 adj. van de oorklier; glande -- = 2 f.
parotidite f. oorklierontsteking f. [oorklier f.
paroxysme m. toppunt n., hoogste graad m.
paroxyton adj. (& m.) (woord n.) met scherpen
voortoon. [steen, bindsteen m.
parpaing 1 adj. dwarsch, bindend; 2 m. dwarschef
Parque f. schikgodin, Parcaf.
parquer 1 v. tr. insluiten, inperken, parkeergin;
(beeufs) vetten; (huitres) kweeken; 2 v. intr. zich
in een perk bevinden; zijn park hebben.
parquet m. 1 afdeeling, ruimte f.; 2 parket n.;
(bourse) standplaats f.; (église) zitting f.; (prot.)
doophek; 3 (plancher) parket(vloer m.) n., ingelegde
vloer m.
parquetage m. inlegwerk n.
parqueter v. tr. inleggen, parketeeren.
parquet(t)erie f. inlegwerk, parketvloerwerk n.
parrain m. T peter, peet m.
parrainage m. peetschap n.
parrieide 1 m. & f. vadermoorder m., ...moordster
f.; 2 vadermoord m.; 3 adj. vadermoordend.
parse, parsi 1 adj. Parsisch; 2 m. (langue) Parsi
n.; 3 P- Pars m.
parsemer v. tr. bestrooien, bezaaien; bestikken.
parsisme m. leer f. van Zoroaster, parsisme n.
1. part m. 1 kind n.; exposition de - te vondeling
leggen n.; 2 dracht f.
2. part f. 1 deel n.; 2 aandeel, part n.; --- à deux
ou à rnoitié samen deelen; 3 fáire la - à ruim
bedeelen; faire la -- de zijn deel geven aan, rekening
houden met; faire la - du feu (aan) het
vuur zijn deel laten; faire les -s de deelen bepalen;
faire - à qq. de qc. iem. iets me(d)edeelen;
un faire - de naissance, mariage, décès geboortebericht,
trouwbericht n., doodsbrief m.; prendre
- à 1 deelnemen aan, 2 (s'intéresser) deelnemen
in; prendre en bonne, en mauvaise - goed, kwalijk
opnemen, (mot) in een goeden, in een kwaden
zin nemen; pour ma - voor mijn deel, voor mijn
part, wat mij betreft; 4 plaats f., oord n., zijde f.,
kant m.; autre - elders; d'autre -- 1 van elders,
2 van een ander zijde, uit een ander bron, 3 ter
andere zijde, daarenboven; d'une - ... d'autreaan
den eenen kant ... aan den anderen kant; de -
et d'autre 1 hier en daar, overal, 2 van weerszijden,
van beide kanten; de toute(s) -(s) van
ou aan alle kanten; de - en - door en door,
dwarsdoor; de ma - van mijnentwege, uit mijn
naam; de bonne - uit een goede bron; quelque -
ergens; nulle - nergens; 5 à - 1 adv. ter zijde,
op zijde, alleen, apart, afzonderlijk, bijzonder, 2
prép. behalve, uitgenomen; plaisanterie à -
scherts ter zijde; faire chambre à - zijn eigen
kamer hebben; mettre, prendre à - ter zijde leggen,
nemen; à- mol, à- soi bij mij zelf, bij zich
zelf; à - cela daarvan afgezien.
partage m. 1 verdeeling, deeling f.; (voix, vote)
staking f.; 2 deel, aandeel n.; avoir en - ten deel
gekregen hebben, (iron.) in pacht hebben.
partageabie adj. (ver)deelbaar.
partager v. tr. 1 deelen; - 1'avis de het oordeel
deelen van; - la douleur de deelnemen in de
smart van ; 2 verdeelen; - en deux in tweeën verdeelen;
les voix sont partagées de stemmen staken;
3 (désunir) verdeelen, verdeeldheid brengen
in; 4 bedeelen; la nature 1'a bien, mal partagé
de natuur heeft hem goed, slecht bedeeld; 5 se -
zich verdeelen, verdeeld worden, uiteengaan,
uiteenloopen; 6 se - (se compl. indir.) onder
elkander deelen, met elkander deelen.
partageur m. verdeeler m.
partance f. afvaart f., vertrek n.; en - zeilree.
partant adv. derhalve bijgevolg. [m., -es f.
partenaire m. & f. 1 maat m. & f.; 2mededanserl
parterre m. 1 tuinbed, bloembed n.; - de gazon
grasperk n.; 2 (théát.) parterre n., bak m.; prendre
un billet de - (iron.) den grond kussen;
amuser le - de kijkers verlustigen.
Parth e 1 m. Parth(er) m.; la flèche du - een pij l
van den Parther; 2 adj. p- Parth isch .
Parthénon m. Parthenon n.
Parthi(èn)e f. : la - Parthië, Parthenland n.
1. parti m. 1 (groupe uni) partij f.; homme,
chef, esprit de - partijman m., -partijhoofd n.,
partijgeest; coup de - partijaanslag m.; 2 (fig.)
partij, zijde f.; prendre Ie - de de zijde ou partij
kiezen van; 3 (mil.) partij, bende f., deel n., hoop
m.; aller en - op partij uitgaan.
parti — 343 -- pas
2. panti m. 1 bezoldiging f., traktement n.; 2 behandeling
f.; faire un bon, un mauvais — à qq.
iem. een goede, een slechte behandeling voorbehouden;
3 stand m., beroep n., .partij f.; 4 beslu it n.,
partij f.; middel n., weg m.; prendre un, son —
een, zijn besluit nemen; prendre son — de zich
schikken in; — pris voorafgenomen besluit n.,
vooringenomenheid f.; de — pris met vooringenomenheid;
5 deel, voordeel n., partij f.; tirer
(un b;on) — de oordeel ou partij trekken van;
6 verdeeling, kans f.; règle des —s kansbereken
ing f.
partial adj. (...aux) partij(d) ig.
partialité f. partij(d)igheid f.
participant adj. deelachtig, deelhebbend.
participation f. deelneming, deelachtigheid, deelhebbing
f.
participe in. 1 deelwoord n.; 2 deelhebber m.
participer v. intr. 1 deelnemen (aan), deel hebben
(in); (relig.) deelachtig worden; 2 — de iets hebben
van, grenzen aan.
particulariser v. tr. 1 omstandig verhalen; 2 bijzonder
maken; onderscheiden; 3 se — zich onderscheiden.
particularisme m. T particularisme n.: f leer f.
der bijzondere genade; 2 gewestelijke eigenaardigheid
f.
particulariste 1 m. particularist m.; 2 adj. particularistisch.
particularité f. bijzonderheid, eigenaardigheid f.
particule f. 1 deeltje n.; 2 vormwoord n., partikel
f.; homme à— man m. met een kleine van (in zijn
naam).
1. particulier adj. (...ière) T bijzonder, particulier
: 1 eigen; 2 privaat; 3 buitengemeen; 4 zonderling;
5 afzonderlijk; 6 omstandig; lesons ...ières
privaatlessen f. pl.
2. particulier m. 1 bijzondere, eigenaardige n.; 2
bijzonder ou particulier leven n.; en (son) — in 't
bijzonder, in't particulier; prendre en — in't bijzonder
nemen; en ou pour mon — wat mij betreft;
3 bijzonder ou privaat persoon, particulier m.;
(fam., iron.) kerel, baas, kruidenier m.
particulière f. vrouwspersoon m., tante f.
particulièrement adv. bijzonderlijk, in 't bijzonder,
omstandig.
partie f. 1 deel, gedeelte n.; en — gedeeltelijk,
deels; 2 vak, beroep n.; ce nest pas ma — dat is
mijn vak niet; 3 kant m., zijde f.; 4 post m.; en —
simple, double niet enkele, dubbele posten; 5
(mus.) partij f. ; — de violon, de piano vioolpartij,
klavierpartij; faire ou tenir sa — zijn partij
uitvoeren, (fig.) zijn rol vervullen; 6 rededeel n.; 7
(ce qu'on fait en commun) partij f.; — de plaisir,
de promenade plezierpartij, wandelpartij;
être de la — meedoen; se mettre de la — zich
bij de partij aansluiten; remettre la — de zaak
uitstellen; ce nest que — remise uitstel is geen
afstel; 8 (jeu) partij f., spel n.; faire sa — zijn
partijtje doen; faire la -- trop belle het te gemakkelijk
maken; avoir la — belle het gemakkelijk
hebben; 9—s inzet m.; 10 (groupe adverse) partij,
tegenpartij f.; se porter ov se rendre — als
tegenpartij optreden; prendre à — aanklagen,
(fig.) het wijten, het verhalen op, te lijve gaan;
avoir affaire à forte — met een sterke tegenpartij
te doen hebben.
partiel adj. (' le), Iement adv. T gedeeltelijk.
1. partir v. tr. 1 deelen, verdeelen; 2 se — zich
verwijderen, vertrekken.
2. partir v. intr. 1 vertrekken; — pour, de vertrekken
naar, uit; partez voort, (équit.) in galop,
(mus.) val in; 2 opspringen, opvliegen; (fusil,
coup) afgaan; (balie, flèche) wegvliegen; (ressort)
afspringen; (bourgeons, haricots, pois) openspringen;
(mus.) inzetten, invallen; — dun éclat
de rire in een schaterlach uitbarsten; le mot est
parti het woord is er uit; le voilà parti (fig.) hij
zit op zijn paardje; il est parti de rien hij is met
niets begonnen; il est un peu parti, il est parti
pour la gloire hij heeft een tikje aan; 3 (émaner)
uitgaan (van), komen (van ou uit), voortkomen
(uit), ontspringen (uit); â— de te beginnen van;
a — d'aujourd'hui van vandaag af; à — de lá
1 van toen af, 2 van daar uitgaande.
partisan m. 1 aanhanger; 2 (mil.) partijganger,
partisan; 3 vrijbuiter, strooper m.
partitif 1 adj. (...ive) deelend; 2 m. deelend
lidwoord n.
partition f. 1 (ver)deeling f.; 2 ontleding f.; P—s
oratoires Partitiones oratorice f. pl.; 3 (mus.)
alstemmig muziekstuk n., partituur f.
partout adv. overal, alom; tout — overal en al-;
parturition f. baring f. [lerwegen;
parure f. 1 tooi m., tooisel, sieraad n., opschik
m.; 2 stel n.; 3 maaksel n.; 4 afschaafsel n., snippers
m. pl., afval n.
parvenir v. intr. 1 — à bereiken, komen tot, geraken
tot; 2 vooruitkomen, er komen, er geraken.
parvenu m. gelukskind n., nieuwe rijke m.
parviflore adj. kleinbloemig.
parvifolié adj. kleinbladerig.
parvis m. 1 voorhof n.; 2 afdeeling f., tuin m.; 3
omheining, ruimte f.; les célestes — de hemelsche
lusttuinen m. pl.; 4 voorplein, kerkplein n.
1. pas m. 1 stap m., schrede, trede f., tred m.;
(mii., gymn., danse) pas m.; — de charge stormpas;
— de course looppas; salle des — perdus
wandelgalerij, voorhal f.; 2 au — 1 (sans courir)
stapvoets, 2 (du même pas que les autres) in den
pas, 3 (mesurer) met den pas; à — de tortue als
een slak; à deux — d'ici een paar stappen van
hier; — à — stap voor stap, voet voor voet; dès Ie
premier — reeds- bij den eersten stap; sur les —
de in de voetstappen van; s'attacher aux — de
op de hielen volgen; donner un — de conduite à
een eindje uitgeleide doen; marsher bon — goed
doorstappen; mettre au -- in den stap brengen,
in den pas doen gaan; il n'y a que le premier —
qui coûte alle begin is moei(e)lijk; tout dépend.
pas -- 394 -- passer
du premier — goed begonnen is half gewonnen;
cela ne se trouve point dans Ie — d'un áne ou
cheval dat vindt men tusschen de straatkeien niet;
3 pas n., engte f.; — des Thermopyles engte van
Thermopylae; Pas de Calais Nauw n. van Kalee;
être dans un mauvais — gespannen zitten; se
tirer d'un mauvais — zich uit de klem redden;
4 trede f., trapje n.; il est sur le — de sa porte
hij staat op zijn drempel; 5 (tour) slag m.; —
de vis schroefgang m.
2. pas adv. 1 niet; cela ne peut — arriver dat
kan niet gebeuren; cela peut ne — arriver het is
mogelijk dat dat niet gebeurt; il n'y a — que vous
(qui) gij niet alleen; — moins 1 niet minder, 2
evenwel; — vrai, n'est-ce —, c'—? niet waar?
non -- toch niet; non — que niet dat; — non
plus ook niet; 2 (ne) — de geen; il n'en a — hij
heeft er geen; — un geen (een), geen (enkel).
1. pasaal adj. (...aux & mos) van Paschen,
paasch-; agneau, devoir — paaschlam n.,
paaschplicht m.
2. Pascal m. (prénom) Paschalis, Pascal m.
pasealin adj. van Pascal; roue ou roulette —e
Pascalisch rad n.
pas-d'Ane m. (pl. id.) ezelspoot m., hoefblad n.
Pas-de-Calais n. Nauw n. van Kales ou Calais.
pasicrisie f. verzameling f. der vonnissen.
pasigraphie f. algemeenschrift n., pasigraphie f.
pasliaiie f. algemeene taal, pasilalie f.
pasanomie f. verzameling f. der wetten.
Paspuin m. 1 Pasqu_no m.; 2 p— (fig.) paskijn
m.; 3 spotschrift, paskwil n.
pasquinade f. 1 spotschrift n.; 2 kwinkslag m.,
platte boert f.
passabie adj., -o ment adv. redelijk, tamelijk,
schappelijk.
passafe f. 1 doorgang, doortocht m., doorreis f.; 2
reispenning m., teergeld n.; 3 doorzwemming f.; 4
verandering f. van plaats; 5 kronkelende omloop
m.; 6—s heen- en weergeloop n.; 7 voorbijgaande
lust m., gril f.
passage m. 1 doortocht, doorgang m., doortrekken
(eau) doorvaart f.; 2 overtocht, overgang m.,
overtrekken; (eau) oversteken n., overvaart f.; 3
(transition, jeu, fig.) overgang m.; examen de —
overgangsexamen n.; 4 overlijden n., dood m.; 5
voorbijgang m., voorbijtrekken n.; (eau) voorbijvaart
f.; (ois., poiss.) trekken n.; oiseau de — T
trekvogel m.; saisir au — in 't voorbijgaan ou in
de vlucht snappen; de — voorbijgaande, voorloopig;
rue de beaucoup de — drukke straat; 6
doorvoeren, overbrengen n.; doorhalen n.; 7 (endroit)
doortocht, doorgang, doorloop m.; s'óter du
-- de uit den weg gaan van; il me trouvera sur
son — hij zal me in zijn weg vinden; donner — à
doorlaten; — à niveau (effen) doorgang; 8 glazen
straat, passage f.; 9 plaats, passage f.; citer
un — een plaats aanhalen; 10 (chant) loop m.;
faire des —s loopen maken.
1. passager adj. (... ère) 1 doortrekkend, doorreizend;
2 veelbezocht, druk; 3 tijdelijk, voorloopig;
4 voorbijgaand, kortstondig, vluchtig.
2. passager m. reiziger, passagier m. [tijd.
passagèrement adj. tijdelijk, voor (een) kortent
passant 1 adj. gaand; 2 veelbezocht, druk; 3 m.
voorbijganger, wandelaar in.; 4 lis f., ring m.;
5 en — in 't voorbijgaan, terloops.
passation f. verlijden n. [plank f.
passavant m. 1 pas m., geleibiljet n.; 2 looppasse
f. 1 doorgang, voorbijgang, trek m.; une —
vrijkaart f.; 2 slag m., winding f.; 3 doorhaling f.;
4 uitval m., passe f.; faire une — sur uitvallen op;
5 irieenstrengeling der armen, passe f.; 6-=-
(magnétique) magnetische passe ou bestrijking
f.; 7 (chenal) geul f.; 8 (jeu, arcade) beugel m.,
poortje n.; avoir la — voor den beugel liggen;
être en (belle) -- gunstig liggen, (fig.) in een
gunstigen toestand verkeeren; être dans une
belle, mauvaise — in een gunstigen, slechten
toestand verkeeren; être, mettre en — de op den
weg zijn, brengen om te; 9 inzet, inleg m.; 10
opgeld; (appoint) pasgeld n.; 11 (chapeau)
stulp, luifel f.; (bonnet) pas n.; 12 zoom, doorsteek
m.; 13 valsche vlecht f.; 14 pennetrek m.,
krul f.; 15 vormstamper m.; strijkrol; persplank;
kruitzeef f.; 16 main de — ou de remplacement
overvellen; volumes de -- overgedrukte exemplaren
n. pl.
passe-carreau m. (pl. id.) T persplank f.
passe-cheval m. ( -... aux) paardepont f.
passe-cordon m. (pl. id.) rijgnaald f.
passe-debout m. (pl. id.) doorvoerbiljet n.
passe-dix m. (pl. id.) passediesje n.
passe-droit m. (p1. id.) wederrechterlijke begunstiging;
verongelijking f., voorbijgaan n.; faire
un — à voorbijgaan.
passée f. 1 doorgang; voorbijgang m.; 2 (bécasses)
strijken n.; sneppenjacht f.; sneppennet n.; 3
(gibier) spoor n., .wissel m.; 4 (poiss.) doorgang.
passe-fleur f. ('^- 's) 1 wildemanskruid n.; 2
Christusoogen n. pl.; 3 dagkoekoeksbloem f.
passe-lacet m. (x- cos) rijgnaald f.
passe-lit m. (o- 's) overtoom m. [ou belegsel n.
passement m. passement, (gevlochten) boordselt
passementer v. tr. passementeeren. . [mentje n.
passementerie f. 1 passementwerk n.; 2 passe-t
passementier m. 1 passemeritwerker; 2 passementverkooper
m.
passe-méteil m. (sans pl,) beste masteluin n.
passe-parole m. (pl. id) wachtwoord n.
passe-partout m. (pl. id.) 1 looper, keizer m.; cela
est un bon — (fig.) dat doet alle deuren open; 2
omlijsting f., passe-partout m.; 3 trekzaag f.
passe-pasrem. (pl. id.) goochelarij f.; tour de --t
passepoil m. bies f. [goochelstuk(je) n.
passeport m. paspoort n., pas m.
1. passer v. intr. 1 (non suivi d'une prép.) (à
travers) doorgaan, doortrekken, doorloopen, doorkomen,
doorrijden, doorvliegen, doorvaren, doorzwemmen,
doorvloeien, doorstroomen; (au. delà
passer --- 395 — pasticher
ou dun lieu dans unautre) overgaan, overtrekken
etc.; (défiler) voorbijgaan, voorbijtrekken etc.;
on ne passe pas niemand door! passons 1 gaan
we maar door, 2 verder! laisser -- une faute een
vergrijp onopgemerkt laten ou door de vingers
zien; 2 (avec une prép.) gaan, trekken etc.; - à
overgaan tot; - à d'autres choses tot ander dingen
overgaan; - au conseil voor den raad ou de
commissie komen; --- à l'ennemi tot den vijand
overloopen; - chez lui bij hem ou te(n) zijnent
aanloopen; - en proverbe tot een spreekwoord
worden; - en revue in wapenschouw genomen
worden; tout lui passe par les mains alles gaat
door zijn handen; il passera par mes mains hij
zal wel in mijn handen vallen; --- par la main du
médecin onder dokters handen zijn; - par la tête
in 't hoofd komen; ses coudes passent par ses
manches zijn ellebogen steken door zijn mouwen;
-- par ici hier voorbijgaan; - par chez lui te(n)
zijnent voorbijtrekken, (aussi) te(n) zijnent aanloopen;
j'ai passé par là 1 ik ben daar voorbij
geweest, 2 ik heb dat ook doorstaan, 3 ik heb dat
meegemaakt; - pour doorgaan voor, gelden voor,
gehouden worden voor; -- sur gaan over, (escrime)
passeeren op, (fig.) heenstappen over; - sur
le corps ou ventre à qq. iem. over 't lijf loopen; 3
voorgaan; 4 overlijden, sterven; 5 (temps) voorbijgaan,
verloopen; 6 vergaan, verdwijnen; (liq.,
odeur) vervliegen; (couleur) verschieten; (fleur,
beauté) verwelken; 7 (pouvoir circuler & fig.) er
(mee) door kunnen; passe het zij zoo! mij goed!
passe pour cette fois-ci 't is goed voor ditmaal;
passe encore de laat nog staan dat; 8 (être admis)
doorgaan, doorkomen; 9 niet spelen, passen.
2. passer v. tr. 1 (traverser un lieu) overgaan,
oversteken, overvaren; 2 (porter vers un autre endroit)
overzetten, overbrengen; 3 (un objet à qq.)
overhandigen, aanreiken, aangeven; 4 (avec
compl. dir. & circonst.) laten gaan, brengen; -
qc. au tamis iets door de zeef laten gaan; -
qc. en cornpte iets in rekening brengen; - en
revue in wapenschouw nemen, (fig.) in oogenschouw
nemen; -- qq. par les armes iem. den
kogel geven; - qq. ou qc. pour iemand ou iets
houden voor, iem. ou iets doen doorgaan voor; -
sous silerice stilzwijgend voorbijgaan; - sur
laten gaan over, strijken over, wrijven over; -
la soupe de soep doorsteken; 5 (faire) doen, verrichten;
maken; - un marché een koop sluiten;
- un Bontrat een contract ou verdrag opmaken;
6 (mettre) aandoen, doen (aan); 7 (ne pas
s'arrêter) voorbijgaan; 8 (dépasser) voorbijgaan,
overschrijden, te buiten gaan; (surpasser)
vooruitloopen, voorbijstreven, overtreffen, te
boven gaan; son rire ne passe pas les lèvres zijn
lach komt over de lippen niet; cela me passe dat
is me te hoog, dat gaat mijn begrip te boven; 9
(omettre) overspringen, overslaan; j'en passe
et des meilleurs ik sla daarbij nog wel het beste
over; 10 (accepter, approuver) laten doorgaan,
aannemen; goedkeuren; 11 (concéder, pardonner)
bewilligen, vergeven, door de vingers zien;
12 (temps) doorbrengen (met), besteden (aan),
slijten (met); - un mauvais quart d'heure een
onplezierig oogenblikje beleven; - une mauvaise
nuit een slechten nacht doorbrengen ou
hebben; - la nuit heel den nacht opblijven; 13
se - 1 zich overtreffen, 2 verwelken, verschieten,
vergaan, 3 voorbijgaan, verloopen, 4
afloopen, 5 gebeuren, geschieden, voorvallen, omgaan;
que se passe-t-il?wat gaat er om ? 14 sede
1 zich onthouden van, ontberen, missen, het
doen zonder, 2 zich uit den slag trekken, zich
afmaken van, zich redden uit, 3 zich behelpen
met, zich vergenoegen met; V. aussi passant &I
passe(-)rage f. (oo-c s) kruidkers f. [passé.
passereau m. ( x) musch f., vogeltje n. [m.
passerelle f. voetbrug f.; (fossé) vondel, v(l)ondert
passe-rose f. (pi. id.) stokroos f.; - parisienne
Christus-oogen n. pl. [ting f.
passe-temps m. (pl. id.)t ijdverdrijf n., tijdkor-t
passe-thé m. (pl. id.) theezeefje n.
passeur m. 1 - (d'eau) overzetter, veerman m.;
2 - de fausse monnaie uitgever m. var valschel
passeuse f. overzetster f. [munt.
passe-velours m. (pl. id.) hanekam m.
passe-volant m. (c's) 1 blinde (man) m.; 2
binnensluiper m.; 3 noodhulp f.
passibilité f. gevoeligheid, vatbaarheid f. (voor).
passible adj. 1 gevoelig, vatbaar (voor); 2 blootgesteld
(aan); - d'une amende beboetbaar (met).
passif 1 adj. (...ive) (eouffrant, subissant) lijdend;
2 (inerte) lijdelijk; 3 dette ...ive passieve
schuld f.; 4 m. passief n.; (gramm., aussi)
lijdende vorm m.
passion f. 1 lijden n., pijn, kwaalf.; souffrir mort
et -- doodsangst lijden; 2 (Christ) -lijden n., passie
f.; le dimanche de la P- Passiezondag m.;
3 lijdenspreek, passiepreek f.; 4 hartstocht m.,
drift f.; à la -, avec - hartstochtelijk; la - du
jeu, des voyages de speelwoede, de reiswoede f.
passionné adj., o ment adv. hartstochtelijk,
driftig.
p assi o n n er v. tr. 1 hartstocht leggen in, vuur
bijzetten aan; hartstochtelijk ou geestdriftig
maken; 2 se - hartstochtelijk ou geestdriftig
worden, driftig worden.
passionniste m. passiepater m.
passivement adv. lijdelijk; (gramm.) lijdend.
passiveté, ...vité f. lijdelijkheid f. [plateel n.
passoire f. 1 zeef, teems f.; 2 vergiettest f., gaten-t
pastel m. 1 (ververs)weede, pastel f.; 2 verfstift f.,
pastel n.; 3 pastelschilderij f. & n. pastelteeke-T
pastèque f. watermeloen m. [ning f., pastel n.
pasteur m. T herder m.
pasteurisation f. bacterievrijmaking f.
pasteuriser v. tr. bacterievrij maken.
pastiche m. T pastiche, navolging f., (spéet) nagevolgde
trant m. [gen (van) .
pasticher v. tr. pasticheeren, (den trant) navol-t
pastille — 396 -- patois
pastille f. pastille f., koekje, balletje n.
pastoral 1 adj. (...aux), rement adv. herderlijk,
herders-; poésie —e herdersdicht n., herdersdichtsoort
f.; 2 m. herdersboek, pastoraal n.
pastorale f. herderszang m., herderslied n.; herderroman
m.; herders(blij)spel n.
pastoureau m. ; x)herdersknaap m., herdertje n
pastourelle f. 1 herdersmeisje, herderinnetje n.;
2 (danse) pastourelle f.
pat [t'] m. (schaak) pat n.
patache f. 1 wachtschip n., uitligger m.; 2 postschuit
f.; 3 pestkar f.; (fig.) snorwagen m., rammelkast
f.
patachon m. postkarreman m.
patagon 1 adj. Patagonisch; 2 m. P— Patago-;
Patagonie f. : la — Patagonië n. [niër m.
pataquès, pata-qu'est-ce m. verbindingsfout f.
pataraf(f)e, ...raphe f. gekrabbel n., hanepooten^
patard rn, oordje n., cent m. [rn. pl.
patate f. 1 batate, patate f.; 2 aardappel m., patatf.
patati 1 interj. daar zie, ziedaar; 2 m. gerammel;
3 getater n.; monsieur — patata mijnheer van
ditjes en datjes; et — (et) patata en veel ditjes
patatras interj. pardaf. [en datjes.
pataud 1 adj. dikpootig, log, lomp; 2 m. dikpoot
m.; 3 dikwang m.; 4 lummel, kinkel m.
patauger v. intr. T ploeteren, modderen.
páte f. 1 (prop. & fig.) deeg n.; —s d'Italie Italiaansche
deegprceparaten n. pl.; une -- d' Italie
een macaronisoep f.; de belle — (estampe) van
weeke snede; une bonne — (d'homme) (fig.) een
goedzak m.; tomber en — (typo.) in pastei vallen;
mettre la main à la — de hand aan het werk
slaan; 2 meelstijfsel, meelpap f.; 3 (papier) deeg
n., pap f.; 4 verfklonter, verfkoek m.; tout d'une
— als uit één verfkoek, (fig.) als uit één stuk.
paté m. 1 pastei f.; petit — pasteitje, taartje n.;
quel gros —1 (iron.) wat een dikzak! 2 papierpap
f.; gipsdeeg n.; 3 (typo.) pastei f.; 4 vlek,
klad f.; 5 blok n.; — de maisons blok huizen; 6
hoop, bundel, rommel, allegaartje n.; rij, reeks f.
pátée f. 1 eten, aas n.; donner la — à eten geven
aan, (iron.) zijn bekomst geven aan; 2 pap f.; 3
bezinksel n. [mend, indringerig.
patelin 1 m. oolijke vleier, fleemer; 2 adj. flee-t
patelinage ni. fleemerij, indringerij f.
pateliner 1 v. intr. fleemen, indringerig zijn; 2
v. tr. naar den mond praten; (affaire) voorzichtig
behandelen.
patelineur m. & adj. = patelin.
patefle f. schaal(tje n.) f.
patemment adv. blijkbaar, openbaar.
patène f. pateen f.
patenbtre, ... nostre f. t Onze- Vader, Vaderons
n.; 2 (paternoster) kraal f.; 3 paternoster n., rozenkrans
m., rozenhoedje n.; 4 (fig., archit., pêche
etc.) paternoster n. [terverkooper m.
patenótrier m. 1 paternostermaker; 2 paternos-t
patent adj. t blijkbaar, openbaar, bekend; 2 ;
patentable adj. patenteerbaar. [open.
patente f. 1 oorkonde f., brief m., (spéct) patent
n., brevet n.; 2 (taxe) patent n.
patenter v. tr. patenteeren.
Pater [r'] m. 1 Onze- Vader n.; 2 (chapelet)
Onze- Vader n., groote kraal f.
pater 1 v. tr. pappen, plakken; 2 v. tr. aarde
(met de pooten) meenemen; 3 (fruits) melig zijn.
patère f. 1 offerschaal f.; 2 schaal f.; 3 gordijnappel;
kapstokknop in.
paterne adj. vaderlijk, goedzakkig.
paternel adj. ( o le), «Iement adv. 1 vaderlijk;
2 oncle — oom m. van vaders zijde.
paternité f. vaderschap n.
páteux adj. (...euse) 1 deegachtig, tets, pappig;
2 (fruit) melig; (liq., pierre) troebel; (chemin)
slijkerig; (bouche) slijmerig, kleverig; (peint.)
vet, papperig.
pathétique adj. aandoenlijk, zielroerend.
pathologie f. ziektenleer, ...kunde f.
pathologique adj. ziektenkundig.
pathologiste m. ziektenkundige m.
pathos [s'] m. 1 zeer hartstochtelijke taal, zielroerende
taal f.; 2 hoogdravendheid, gezwollenheid f.
patibulaire adj. galgachtig, galgen)-; fourches
—s galgstijl m.; mine — galgentronie f.
patiemment adv. geduldig, met geduld.
1. patience f. 1 geduld n., lijdzaamheid, patientie
f.; prendre — geduld oefenen ou hebben;
prendre en — met geduld aannemen; 2 geduldspel(
letje) n., patientie f.; 3 (pátiss.) patientie f.;
4 (anat.) geduldspier f.; 5 zitsteen m.; 6 knoopenschaar
f. [n.
2. patience f. (bot.) patientie f., patientiekruidt
patient 1 adj. geduldig, lijdzaam, lijdend; 2 m.
lijder m.; 3 veroordeelde m.; 4 (méd.) zieke,
klant, patiënt m. [oefenen.
patienter v. intr. geduld hebben ou nemen out
patin m. 1 (hist.) steltschoen m.; 2 schoen m. met
een houten zool; 3 schaats f.; aller à —s schaatsen
rijden; — à roulettes rolschaats f.; 4 (constr.)
slof, bindlat f.; schoen, klos m.; 5 (mar.) klam,
stijl, bolder, stut m. [partij f.
patinage m. schaatsen n ; partie de — schaats-t
patine f. T patine f. : 1 roest n.; 2 korst f.; 3 waas
n. van oudheid; — du temps waas des tijds.
1. patiner v. tr. patineeren; patiné par le
temps door het waas van den tijd bedekt.
2. patiner v. intr. 1 schaatsen, schaatsen
rijden; 2 (roues) slibberen.
patineur m. schaatser m.; ...euse f. schaatsster f.
pátir v. intr. uitstaan, lijden, dulden; en --- er
voor boeten, het uitzweeten.
pètis m. weigrond m.
patisser v. intr. taartenbakken.
patisserie f. 1 taartenbakkerij, banketbakkerij f.;
2 gebak, banket n. [ketbakker m.
patissier m. taartenbakker, pasteibakker, ban-t
pátissoire f. baktafel f.
Patmos [s'] f. : ile de -- eiland n. Patmos.
patois 1 m. gewesttaal, boerentaal f.; parler en
pateiser — 397 — pavé
franc — plat boersch spreken; 2 koeterwaalsch
n.; 3 adj. gewestelijk, boersch. [braken.
patoiser v. intr. 1 boersch spreken; 2 (fig.) rad-t
paton m. 1 (papet.) knobbel m.; 2 (cordonn.) opstijfleer
n.; 3 leemkluit m.
péton m. 1 (ois.) deegkluit, deegbal m.; — de
graisse (fig.) vetbal m.; 2 (boul.) deegklomp m.
patouilier v. intr. 1 plassen, ploeteren; 2 (moulin)
klapperen; 3 babbelen, rammelen.
patraque 1 f. rommelstuk n., oude knol m., oude
kastrol f.; (fig.) versleten pot m.; 2 adj. niet in den:
patre in. herder, veehoeder m. [haak, beroerd.
patriarcal adj. (...aux) aartsvaderlijk, patriarchaal.
[chaat n.
patriarc(h)at m. 1 aartsvaderschap n.; 2 patriar-t
patriarche m. aartsvader, oudvader, patriarch m.
Patrice m. Patricius m.; le purgatoire de St---
St-Patriciusvagevuur n.
patriciat m. T patriciaat n. [tricisch.
patricien 1 m. T patriciër m.; 2 adj. ( ne) T pa-t
patrie f. 1 vaderland n.; geboortestreek f.; geboortestad
f.; 2 (colonies) moederland, moederstad.
[mogen, bezit n.
patrimoine m. 1 erfgoed, erfdeel n.; 2 (fig.) ver-t
patrimonial adj. (...aux) vaderlijk, erfelijk, erf-.
patriote 1 m. vaderlander, patriot m.; 2 adj.
= patriotique.
patriotique adj. vaderlandlievend, patriotisch.
patriotisme m. vaderlandsliefde f.
Patrocle m .Patroclus m. [kerkvaders.
patrologie f. 1 kerkvaderkunde f.; 2 uitgave f. derf
patrologique adj. kerkvaderlijk, patrologisch.
patro n m. 1 T patroon m., beschermer, beschermheer
m.; 2 baas, patroon; 3 beschermheilige m.; 4
schipper, stuurrnan m.; 5 patroon, voorbeeld,
model n., schets f.
patronage m. 1 beschermheerschap n.; 2 beschermrecht
n.; 3 bescherming f., patronaat n.;
comité de — beschermraad m.
patronal adj. (...aux) 1 van den patroon, patroon-;
fête —e (naam)feest n., (naam)dag m.; 2
van den baas, van de bazen. [schap n.
patronat m. 1 beschermheerschap; 2 patroon-t
patron-Jacquet(te), ... Minet(te) etenstijd m.;
(fig.) dageraad m., ochtendkrieken n.
patronne f. patrones, beschermheilige, beschermvrouw,
bazin f. [afteekenen; navolgen.
patronner v. tr. 1 beschermen; aanbevelen; 2 1
patron(n)esse f. beschermvrouw f.
patronneur m. patroonmaker m.
patronymique 1 adj. patronymisch, vaderlijk, geslachts-,
familie-; nom — = 2 m. vadernaam,
familienaam m., patronymicum n. [modder n.
patrouillage m. geploeter, geplas, gemors, ge-t
patrouille f. ronde, patrouille f.
patrouiller 1 v. intr. de ronde doen, patrouilleeren;
2 ploeteren, plassen, modderen; 3 v. tr.
beduimelen, pootelen.
patte f. 1 poot m.; — de chat kattepoot; — de
chien hondepoot; à --s te voet; avoir la — blanche
een wit voetje hebben; faire -- de velours een
fluweelen pootje geven ou uitsteken; marcher á
---s op alle vier loopen, op handen en voeten
loopen; ótez vos —s, k bas les —s er af met je
pooten; retomber sur ses —s op zijn pootjes
neerkomen ou terechtkomen; 2 (objet) voet m.;
3 (racine tubéreuse) klauwtje, hauwtje n.; 4
(jeu) muurtjestuiten n.; 5 lijnentrekker m.,
rastraal n.; 6 (languette) klep f.; riem, trekker;
7 (crochet) klauw m.
patte-d'oie f. ( mos-') 1 ganzevoet m.; 2 (mar.)
hanepoot m.; 3 (charp.) driehoekverband n.; 4
(chemins, eaux) driesprong m.; 5 hoekrimpels
m. p1.
patte-pelu m. ( mos- mos) sluwerd, huichelaar m.
pattu adj. 1 (dik)pootig; (fig.) log; 2 ruigpootig.
páturage m. 1 weiden n.; 2 weiland n., weide f.
páture f. 1 voeren n., voeding f.; 2 weide f.; mettre
en — in de wei doen; 3 voer, vreten, eten n.
páturer V. tr. 1 afweiden, grazen; 2 vreten.
pátureur m. voederknecht rn.
paturin m. beemdgras n.
paturon m. koot f.; (fig.) voet m.
Paul m. 1 (bist.) Paulus m.; -- Emile AEmilius
Paulus; Saint(-)— de Heilige Paulus, Sint Pauwel,
(église) Sint-Pauwels; il prend Saint-Pierre
pour Saint — hij denkt Petrus te hebben en het is
Paulus; — Véronèse Paolo Veronese m.; 2 Paul,
Pauw m.; Pierre et — ,Jan en alleman; Pierre
ou — Jan, Piet of Klaas.
Paulin m. Paulinus m. [zier m.
Pauline f. 1 Paulina, Pauline; 2 p— janple(i)-t
paulinlen adj. ( ne) Paulinisch, van Paulus.
1. paume f. (main, mesure) palm f. [baan f.
2. paume f. 1 kaatsen n.; 2kaatsspel n.;3kaats-t
paumelle f. 1 tweerijige gerst f.; 2 handleer n.
paumer v. tr. 1 met de hand meten, palmen; 2
(mar.) verhalen, palmen. [rn.; 2 kaatsbalmaker.
paumier m. 1 kaatsmeester, kaatsbaanhouderl
paupérisme m. armwezen, pauperisme n.
paupière f. 1 ooglid n.; 2 oogharen n. pl., wimpers
m. pl. [f.; 2 (mus.) pauze f.
pause f. 1 stilstand m., rust, poos, tusschenpoost
pauser v. intr. rusten, ophouden, een pauze maken.
[(fig., aussi) armzalig; — de arm aan.
pauvre adj. T arm; (choses, aussi) armoedig,t
pauvrement adv. armoedig, (fig.) armzalig.
pauvresse f. arme vrouw f. [arm zieltje n.
pauvret m. arme bloed m., arme ziel f.;--- te f.1
pauvreté f. 1 armoede, behoefte f.; une — (chose
de peu de valeur) een armoedje n.; — nest pas
vice armoede is geen schande; 2 (fig.) armzaligheid
f.
pavage m. 1 bestrating, (Belg.) kassijing; 2 bevloering
f. [pauw.
pavaner v. tr. : se — pronken ou stappen als eent
pavé rn. 1 straatsteen m., straatkei, (Belg.) kassij
f.; — (de 1'ours) de kei van den beer; 2 vloersteen,
tegel m.; 3 (rue) straatsteenen m. pl., straat f.;
être, mettre sur le — op straat ou op de steenen
pavement -- 398 --- pectoral
zitten, zetten; 4 bevloering f., vloer m.; — de
mosaïque mozaïekvloer m. [ring f.
pavement m. bestrating f., plaveisel n., bevloe-1
paver v. tr.1 bestraten, plaveien,(Belg.)kassijen;
2 bevloeren, beleggen (met) .
paveur m. straatmaker, plaveier, kassijlegger m.
Pavie f. 1 Pavia n.; 2 m. p— (pêche) pavie f.
1. pavillon m. 1 tent f.; 2 beddebehangsel n.,
hemel m.; 3 (tabernacle) voorhangsel n.; (ciboire)
sluier m.; 4— (de l'oreille) (oor)schelp f.; inettre
la main en — zijn hand aan zijn oor houden; 5
(partie évasée) mond m.; 6 (mus.) — chinois
halvemaan f.; 7 (bátirnent) paviljoen, lusthuisje
n.
2. pavillon m. standaard m., vaandel n., vlag f.
pavois m. 1 (rechthoekig) schild n.; élever sur
le -- op het schild zetten; 2 (inar.) bevlagging f.
pavoisement m. bevlagging f.
pavoiser v. tr. 1 t verschansen; 2 bevlaggen,
vlaggen.
pavot m. maankop f., slaapbol m.
payabie adj. betaalbaar. [f.
payant adj. betalend; école —e betalende schoolt
paye [peyl f. 1 betaling f., betalen n.; jour de —
betaaldag m.; 2 betaler m.; 3 loon n., (fonct.) bezoldiging
f., maandgeld n., (soldat) soldij f.
payement m. betaling, voldoening f.
payen etc. __- palen etc.
payer [pai-yéj v. tr. T betalen; (débourser, faire
des payernents à plusieurs, aussi) uitbetalen; 1
— qc. à qq 1 iem. iets betalen, 2 (régaler) iets
voor iem. betalen; tu me payeras cela ik zal je
dat betaald zetten; il le payera plus cher qu'au
marché hij zal het duur bekoopen; la note ou
la carte à — de afrekening f.; se faire — zich
laten betalen; 2 — de 1 ( = au moyen de)
betalen met, (iron.) paaien met, 2 (= pour)
betalen voor; — de (belles) paroles met mooie
woorden paaien; — de sa personne zich zelf
niet sparen; — de sa peine voor zijn moeite
betalen; 3 je ne suis pas payé pour cela ik
krijg daar niets voor; cela n'est pas payé dat
is geen prijs; une fois payé eens gestort,
eens voor altijd; 4 se — 1 betaald worden, 2 zich
zelf betalen; cela ne se peut -- dat is onhetaalbaar;
payez-vous neem uw geld, houd maar uw
geld af; 5 se — qc. zich iets gunnen; s'en —
une tranche er zich een portie van gunnen; se
— la tête ou la hure ou la poire de qq. zich
aan het beteuterd gezicht van iem. te goed doen.
payeur [pai-y] m. betaler :n.
1. pays [pal-vu ] T land n.; (contrée, aussi)
(land)streek f., gewest n.; (patrie, aussi) vaderland
n.; s'en aller au — des marmottes naar
't mollenrijk gaan; — plat vlak land; plat ---
platteland; gens du --= menschen ir.. pl. uit de
streek; lettre, nouvelles du — bri=f w., nieuws
n. van thuis; le doux — de France Frankrijk,
dat zoete land; le beau — d'Italie Italië, dat
schoone land; voir le — het land doorreizen ou
afzien; voir du — reel afzien; nul n'est prophète
en son -- geen sant in eigen land.
2. pays [pai-yi] m. landsman, lands m.
paysage [pai-yi] m. landschap n.
paysagiste [pai-yi] m. landschapschilder m.
paysan [pai-yi 1 1 m. boer, landman m.; 2 adj.
(co ne) boersch, landelijk.
paysanne [pai-yi] f. 1 boerin f.; 2 boersche wijze;
à la — op zijn hoersch.
paysannerie [pai-yi] f. 1 boerschheid f.; 2 boerenspel
n.
Pays-Bas [pai-yi] m. pl. : les — (hist.) de Nederlansden
n. pl., (act.) Nederland n.
payse f. [pai-yi] land„enoote f. meisje n.
page m. 1 tol m., bri'ggegeld, weggeld n.; 2
tol m., tolhuis n.
péager m. tolgaarder, tolleman m.
peau f. (==x) 1 huid f., (fam.) vel n.; — d'áne
T ezelshuid, ezelsvel; — de diable T duivelsvel; 2
aimer sa — voor zijn huid zorgen; j'aurai sa —
ik wil zijn huid hebben; entrer dans la — de in
de huid kruipen van; être dans une mauvaise
--- in een slecht vel steken; faire bon marché de
sa — niet veel om zijn huid geven; payer de
sa — met de huid betalen; risquer sa — er de
huid aan wagen; 3 (préparée) leder n.; -- de
chevreau geitenleer; — divine goudvlies n.; de
ou en -- leeren; gants de — leeren handschoenen;
4 (fruits) huid f., vel n., schil f.; (plantes)
vel n., vlies n.; (sur le lait) velletje n.; (dans la
viande) zenuw f. [3 leerwaren f. pl.
peausserie f. 1 . leerbewerking f.; 2 leerhandel m. ;t
peaussier 1 m. leerbewerker; 2 leerverkooper m.
pec [k'] adj. gepekeld; haring — pekelharing m.
pácari m. muskuszwijn met halsband, pekari n.
peccabie adj. zondig.
peccant adj. kwaadaardig.
peccadiile f. zondetje n., pikkedille f.
peccavi m. schuldbekentenis f.; faire ou dire song
1. pêche f. perzik f. [— zijn confiteor zeggen.
2. pêche f. vischvangst f.; visschen n.; visscherij^
pêché m. zonde f. [f.
1. pêcher m. perzikboom m.
2. pêcher v. tr. 1 visschen; vangen; 2 opvisschen.
pécher v. intr. 1 zondigen; 2 misdoen, feilen, zich
misgrijpen; 3 in gebreke blijven, gebrekkig zijn;
— par la base een gebrekkigen ou valschen
grondslag hebben; — par trop de bonté aan te
groots goedheid lijden; voilà par ou il pèche. date
pécheresse f. zondares f. [is juist zijn gebrek.
pêcherie f. visscherij f.
pécheur 1 m. visscher m.; 2 adj. (...euse &
... eresse) visschend; bateau — visschersboot f.
pácheur m. 1 zondaar m.; 2 adj. (...eresse) zondi-1
pêcheuse f. visscheren f. [g(end).
pécore f. T beest n.; la chétive — het armzalig:
pecque f. nufje n., gans f. [beestje.
pectoral 1 adj. (...aux) van ou voor de borst,
borst-; 2 in. borstlap m.; 3 borstspier f.; 4 borstmiddel
n.
péculat -- 399 -- pêle-mêle
péculat In. staatsdiefstal in., verduistering f. van
staatsgelderL. [geld n.; 3 spaarpot m.
pécuie m. 1 (hint.) persoonlijk bezit n.; 2 spaar-t
pécune f. gela n., centen m. pl.
péeuniaire adj. geldelijk, geld-. [geld.
pécunieux adj. (.. ci:se) geld(:,jk rijk, rijk aani
pétiagogie f. T pmdagogie f. : 1 opvoeding; 2 opvoedkunde;
3 kostschool f.
oédagogique adj. opvoedkundig, pozdagogiseh;
(iron.) schoolmeesterachtig.
pédadogue 1 m. opvoedkundige, pcedagoog; 2
(iron.) schoolmeester m.; 3 adj. schoolmeesterachtig.
pédale f. T pedaal n. : ( orgue, piano) voettoets f.;
(harpe) voettrede; (métiers) voetplank; (mach. à
coudre, vélo) trapper m.
pédaler v. intr. trappen, fietsen.
pédant 1 adj. schoolvossig, schoolmeesterachtig;
2 m. schoolvos, betweter m.
pédante f. nuf, betweetster f.
pédanterie f. schoolvosserij, schoolmeesterachtig-;
pédantesque adj. -- pédant 1. [heid, betweterij f.
pédant(is)er v. intr. den schoolvos uithangen.
pédantisme m. schoolvosserij f.
pédestre adj. te voet, voet-; statue — standbeeld
n. te voet; voyage — voetreis f.
pédestrement adv. te voet.
pédestrianisme m. voetreiszucht f.
pédiculaire 1 adj. van de luizen, luis-; maladie
— luisziekte f.; 2 f. luiskruid n.
pédicule m. T steeltje n.
pédiculé adj. gesteeld.
pédicure m. voetarts, likdorensnijder m.
pédiiuve m. voetbad n.
péd o m etre m. schredenteller, wegmeter m.
pédoncule m. T steel m.
pédonculé adj. T gesteeld.
Pégase m. Pegasus, Muzenhengst m.
pègre 1 f. dievenwereld f.; 2 m. dief m.
peignage m. kammen n., kamming f.
peigne m. T kam m.; se donner un coup de --
zich een streek met den kam geven; sale comme
un — zoo vuil als een oude kam.
peignée f. 1 kamvol m.; 2 streek m. (met den kam);
3 (fig.) afkamming, afrossing f. [afrossen.
peigner v. tr. kammen; (fig., rosser)roskammen,t
peigneur m. 1 kammer m.; 2 (mach.) kamrol f.
peigneuse f.1 kamster f.; 2 (mach.) katoenhekel m.
peignier m. 1 kammenmaker; 2 kammenverkooper
m. [menkoker; scheerzak m.
peignoir m. 1 kamkleed, huiskleed n.; 2 kam-t
peignure f: kamsel, kamhaar n.
peindre v. tr. 1 (be)schilderen, verven; 2 (colorier)
kleuren, verven; 3 (représenter en peinture)
schilderen; (reproduire) uitschilderen; — d'après
nature naar het leven schilderen; cet Nabit
va ou est fait à — dit kleedingstuk gaat als
geschilderd; voos êtes à — gij zijt cm uit te
schilderen; 4 (fig., représenter) (af;schilderen,
voerstellen.
pet ne f. I (punition) straf f.; áme en —verdoemde
ziel f.; pour votre — (d'avoir fait cela) tot straf
(omdat gij dat gedaan hebt); sous — de op straffe
van; 2 (douleur) pijn, smart f., leed, zeer n.; avec
-- met leed, met spijt; conter ses —s zijn leed
klagen; faire — leed doen, deren; cela fait — à
voir dat is pijnlijk om te zien; faire de la — pijn
aandoen, leed veroorzaken; 3 (souci) onrust,
ongerustheid f., angst m., bekommering f., zorg
f.; être en — de bekommerd zijn over; se mettre
en — de zich ongerust maken over; 4 (effort
pénible) moeite f., arbeid m.; homme de —
arbeider, sjouwer, (domest.)' werkman m.;
femme de — werkvrouw f.; avec — met moeite;
sans — zonder moeite; en être pour sa — vergeefsche
moeite gedaan hebben; perdre sa —
ou ses —s verloren ou vergeefsche moeite doen;
la chose (ne) vaut (pas) la — de zaak is de moeite
(niet) waard; toute — mérite salaire een arbeider
is zijn loon waard; 5 (difficulté) moeite, moe(i)elijkheid,
zwarigheid f.; à — met moeite, ternauwernood.
peiner 1 v. tr. vermoeien, afmatten; 2 moei(e)lijk
vallen; 3 leed doen, pijn doen, bedroeven; 4 v.int,
zich vermoeien, zich afmatten, zich afslooven;
5 moeite hebben; 6 se -- zich moeite geven (voor),
zich bekommeren (om) .
peintre m. T schilder m.; — en bátiments huisschilder;
— d'histoire historieschilder; artiste
— kunstschilder; femme — schilderes f.
peinturage m. 1 verven n.; 2 kladwerk n.
peinture m. 1 (action) schilderen n.; la — á
I'huile het olieverfschilderen; 2 (art) schilderkunst
f.; 3 schilderstuk n., schilderij; une — à
1'huile een olieverfschilderij f. & n.; 4(portrait)
geschiderd portret n.; je ne voudrais m'y voir
même en -- ik zou er mijn portret nog niet laten
ou heensturen; je ne puis le voir en — ik kan
hem zelfs op zijn portret niet uitstaan; riche,
brave en — rijk, dapper op zijn portret; 5 (fig.,
représentation) schildering f.; 6 (couleur) verf,
kleurf.; attention à la —! opgepast voor de verf!
peinturer 1 v. tr. verven, schilderen; 2 bekladden,
besmeren. [deren.
peinturlurer v. tr. & intr. kladden, kladschil-t
péjoratif 1 adj. (...ive) verergerend; 2 m. verergerend
achtervoegsel n.; 3 verergerende afleiding
f.; 4 verergerend woord n.
1. pékin m. T kruidenier, ploert m. [f.) n.
2. Pékin m. 1 Peking n.; 2 p— peking(zijdet
pelade f. uitvallen n. van het haar; il a la — zijns
pelage m. haar n., huidkleur f. [haar valt uit.
Pélage m. Pelagius; (roi got en Esp.) Pelayo m.
Pélagie f. Pelagia f. [giaan m.
pélagien 1 adj. (ne) Pelagiaansch; 2 m. pela-t
pelard 1 adj. geschild; 2 m geschild hout n.
pelé m. 1 kaalkop m.; 2 schur;tig dier n.
Pélée. m. Peleus m.
péte-mêle 1 m. mengsel n., Lonte hoop m., 2 adv.
ondereen, overhoop, in wanorde.
peler - 400 — pénitence
1.. peler v. tr. ontharen; kaal maken; (porc) afschroeien.
[vellen.
2. peler 1 v. tr. pellen, schillen; 2 v. intr. ver-t
pèlerin m. 1 pelgrim, bedevaartganger m.; 2 (fig.)
wandelaar, zwerver; 3 landsman, parochiaan m.
pèlerinage m. 1 bedevaart f.; aller en — à, faire le
— de een bedevaart doen naar; 2 (fig.) wandeltocht
rn., pelgrimsreis f.
pèlerine f. 1 bedevaartgangster f.; 2 schoudermanteltje
n., pelerine f.
pélican m. T pelikaan in.
pelisse f. pels m.
pelle f. schop f.; remuer 1'argent à la — het geld
voor 't opscheppen hebben; ramasser une — opa
pell(et)ée f. schopvol f. [zijn neus vallen.
pelleterie f. 1 bontwerkerij f.; 2 pelterijenwinkel
m.; 3 pelterij f., bontwerk n.
pelletier m., ...ièref. 1 bontwerker, pelswerker m.,
...ster f., 2 bontverkooper, pelshandelaar m.,
—ster f.
pellicule f. vlies; velletje; schilfertje n.; film in.
Pélopon(n)èse m. Peloponnesus m.; la guerre
du — de Peloponnesische oorlog ni. [spel n.
pelotage m. 1 winden n.; 2 kloenwol f.; 3 proef-t
pelote f. 1 bal, klomp; bundel m.; — de neige T
sneeuwbal; en — als een bal, opgerold; 2 kaatsbal
m.; 3 (laine, fil) kluwen n.; 4 speldenkussen,
naaldenkussen n.; 5 (argent) pot m.; faire sa —
een potje garen; 6 (cheval) kol, ster f.
peloter 1 v. intr. kaatsen; 2 met sneeuwballen
gooien ou spelen; 3 v. tr. kluwenen, opwinden;
4.— qq. iem. vleien, iem. pluimstrijken, (mauv.
part) met iem. sollen.
peloteur m. 1 kluwenwinder; 2 proefspeler m.
peloteuse f. (pers. & mach.) kluwenwindster f.
peloton m. 1 kluwen n.; 2 klomp m.; 3 hoopje n.
(menschen ou dieren); 4 (sport, mil.) peloton n.
polotonner v. tr. 1 kluwenen, opwinden; 2 ophoopen,
samenballen; 3 se — 1 opgewonden worden,
2 zich als een bal ineenrollen, 3 zich tot hoopjes
ou tot een hoopje vormen. -
pelouse f. grasplein n., bleek f.
pette 1. rondas f.
pelu adj. harig.
peluche f. pluis, langharig trijp rt.
peluché adj. pluizig, fluweelig, harig. [zen.
pelucher v. intr. & se — pluizig worden, uitplui-t
pelucheux adj. (...euse) pluizig, rafelig.
pel ure f. schil, schel f.-
pelvien adj. (-o ne) van hel bekken; cavité — ne
bekkenholte f.
penaille f. monnikengebroed n.
penaiilon m. 1 vod, lomp f.; 2 bedelmonnik rn.
pénal adj. (cos & ...aux) straffend, straf-; code
— strafwetboek n.; peine—e strafrechtelijke straft
pénalité f. 1 strafbaarheid; 2 straf f. [f.
pénate m. huisgod, penaat m.
penaud adj. beschaamd, verlegen, onthutst.
1. penchant adj. 1 hellend, overhellend, neigend;
2 (fig.) ten val neigend; 3 (fig.) afnemend.
2. penchant m. 1 helling, glooiing f.; 2 (soleil)
dalen n.; 3 neiging, zucht f.
penchement m. 1 overhelling, overzakking f.; 2
overslaan n.; 3 knikken n.
pencher 1 v. intr. hellen, glooien, afloopen; 2
overhellen, overzakken; 3 overslaan; 4 — vers
neigen naar ou te, loopen naar ou te; — à ou
pour ou vers overhellen tot, geneigd zijn naar
ou voor; 5 v. tr. doen overhellen; (voor)overbuigen;
vooroverhouden; 6 se — zich buigen, bukken.
pendable adj. hangenswaardig, die de galg verdient;
cas, tour — galgestuk n., galgetrek m.
pendaison f. ophanging, (suicide) verhanging f.
1. pendant adj. 1 (neer)hangend; 2 (fig.) aan
den gang, aanhangig; 3 (fig.) hangend, dreigend.
2. pendant m. 1 hanger m.; — d'oreille oorhanger
in.; 2 tegenhanger m., weerga f.; (se) faire —
elkanders tegenhangers zijn. [terwijl.
3. pendant 1 prép. gedurende; 2 conj. : — que;
pendard m. galgebrok m., galgenaas n.
pendeloque f. hanger; (bijou) slinger m.
pendentif m. hangboog m.
penderie f. 1 ophanging f.; 2 droogschuur f.;
droogzolder m.; 3 bergplaats f. [m.
pendeur nn. 1 henker, beul m.; 2 haringopsteker)
pendiller v. intr. (hangen te) slingeren; wapperen,
fladderen. [ni., drijfkracht f.
pendillon in. 1 (hor).) onrust f.; 2 (fig.) drijven
pendre 1 v. intr, hangen, uithangen; 2 v. tr. hangen,
ophangen; 3 (peine) ophangen, opknoopen,
aan de galg hangen; dire pis que — de qq. beweren
dat iem. meer dan de doodstraf verdient; 4
se — zich hangen; zich verhangen, zich ophangen;
il y a de quoi se — het is om zich op te ^
1. pendule m. slinger m. [hangen.
2. pendule f. slingerklok, pendule f:
pêne m. schoot, tong f.
Pénélope f. Penelope f.; toile de — laken n. vang
pénétrabilité f. doordringbaarheid f. [Penelope.
pénétrable adj. doordringbaar; (fig.) doorgrondbaar.
[3 indrukmakend.
pénétrant adj. 1 doordringend; 2 scherpzinnig;t
pénétr atif adj. (...ive) gemakkelijk doordringend.
pénétration f. 1 doordringen n., doordringing f.;
2 indringen; 3 drenken n.; 4 scherpzinnigheid,
schranderheid f.
pénétrer 1 v. intr. doordringen; — dans doordringen
in, (fig., aussi) indringen in; 2 binnengeraken,
binnendringen; 3 v. tr. doordringen,
dringen door, dringen in; 4 (fig.) doorgronden;
5 doordringen, ontroeren, treffen; 6 se — 1 zich
doordringen, 2 in zich zelf dringen.
pénible adj. 1 m9ei(e)lijk, lastig, bezwaarlijk; 2
vermoeiend; 3 pijnlijk, smartelijk.
péniche f. pinas f. [landen m.
péninsulaire 1 adj. schiereilands-; 2 ni. schierei-t
péninsule f. schiereiland n.; la P— liet Iberisch
schiereiland.
pénitence f. T penitentie f..: 1 boetvaardigheid f.;
berouw, leedwezen n.; 2 boete, boetedoening f.; 3
pénitencier -- 401 — percer
straf f.; pour votre — tot uw straf; être en — op
straf zitten; mettre en — op straf zetten.
pénitencier 1 adj. boetend, straffend, straf-; établissement
— = 2 m. verbeterhuis n.; 3 (relig.)
penitentiaris m. [teling; (spéct) biechteling m.
pénitent 1 adj. boetvaardig, berouwvol; 2 m. boe-t
péniténtiaire == pénitencier.
penne f. groote veer, pen f.
penné adj. gevederd.
pen(n)on m. 1 (lans)wimpel m., pen(n)oen n.; 2
(en gén.) vaandel n., standaard m.
pénombre f. halfschaduw f., halfdonker n.
pensant adj. denkend; faculté —e denkvermogen
n.; bien -- weldenkend, welgezind; mal — slecht
gezind.
1. pensée f. T gedachte f. : 1 denken n.; la — de
la mort de gedachte aan den dood; 2 meening f.,
gevoelen n., zienswijze f.; 3 zin, gee - t m., verstand
n., geheugen n.; voyager en — met den geest reizen;
4 denkbeeld, begrip n.; figures de — gedachtefiguren
n. & f. pl.; 5 plan, ontwerp, voornemen
n.; avoir la — de de gedachte ou het plan
hebben om te.
2. pensée f. driekleurig viooltje n., pensee-
(bloem) f.; (couleur de) — violetbruin n. & adj.
penser v. tr. & intr. 1 denken; nadenken, overdenken;
meenen, gelooven; oordeelen, achten;
uitdenken, bedenken; zich voorstellen, zich verbeelden;
fa~on de — denkwijze, zienswijze f.; à ce
que je pense naar mij dunkt, naar mijn oordeel;
vous pensez bien que gij kunt wel denken dat;
il ne sait que— pour nous être agréable hij, weet
niet wat uit te denken om ons aangenaam te zijn;
2 (avec infin.) denken te: 1 er aan denken te, zich
voornemen te, 2 gelooven te, meenen te, 3 op het
punt zijn van te; que pensez-vous faire ?wat denkt
gij te'doen ? je pense y aller ik neem me voor er te
gaan; ii a pensé mourir hij dacht te sterven; 3 — à
+ subst. denken aan, denken over, peinzen over
ou op; sans — à mal zonder kwade bedoeling,
zonder erg; 4 — à + inf. er aan ou over ou om
ou op denken om te; 5 se — gedacht worden, zich
laten denken; cela se pense mais ne se dit pas
dat mag men denken maar niet zeggen.
penseur 1 adj. (...euse) denkend; 2 m. denker rn.;
libre — vrijdenker m. [zonken.
pensif adj. (...ive) peinzend, in gedachten ver-t
pension f. 1 rente f., pensioen, rustgeld n.; 2 kosthuis
n.; kostgeld n.; kost m.; 3 kostschool f., pensionaat
n.
pensionnaire in. & f. 1 pensionaris; gepensioneerde
to. & f.; 2 kostganger m., ...ster f.; 3
kostleerling m. & f., kostscholier m., —ster f.
pensionnat m. kostschool f., pensionaat n.
pensionner v. tr. een rente ou pensioen geven
aan, op rustgeld zetten, pensionneeren.
pensum [om'] m. strafwerk n.
Pensylvanie f. : la — Pensylvanië n.
pensylvanien 1 adj. ( ' ne) Pensylvanisch; 2 nl.
P-- Pensylvaniër m.
pentacorde 1 adj. vijfsnarig; 2 m. vijfsnaar f.
pentaèdre 1 adj. vijfvlakkig; 2 m. vijfvlak n.
pentagonal adj. (...aux) vijfhoekig.
pentagone 1 adj. vijfhoekig; 2 m. vijfhoek m..
pentamètre 1 adj. vijfvoetig; 2 m. vijfvoet, pen-:
pentandrie f. vijfmannigheid f. [tameter m.
Pentateuque m. vijfboek n., pentateuch m.
pente f. 1 helling, glooiing f.; en -- hellend; en —
douce zachtglooiend; 2 neiging,zucht f.; 3 (rideau)
val f.; (tente) klep f.
Pentecóte f.: la — Pinkster(en), (flam.) Sink-t
pentière f. _= pantière. [sen f.
penture f. hengsel n.
pénultième adj. (& f.) voorlaatste (lettergreep f.).
penurie f. 1 gebrek n. (aan), behoefte f. (aan),
nood m.; 2 (fig.) armoede, ellende f.
pépie f. pip f., (fig.) dorst in.
pépier v. intr. piepen, (moineau) tjilpen.
pepin, 1. pépin m. 1 pit, kern f.; 2 (potnone)
pippeling m.; 3 (ouwe) paraplu f.
2. Pépin m. Pepijn, Pipijn m.
pépinière f. 1 (boomkweekerij f.; 2 (fig.) kweek-t
pépiniériste m. boomkweeker in. [school f.
pépite f. goudklomp, pepiet m. [n.
pépion, péplum [om'] m.plooimantel m.,peplurnt
percage m. (door) boren n.
percale f. perkaal. n.; de — perkalen.
percaline f. percaline f.; de — percalinen.
perpant adj. 1 borend, scherp; 2 (fig.) doordringend,
scherp; (sons) schel.
perce f. 1 stekertje n., priem ni.; 2 (boor)gat n.;
mettre en — opsteken.
1. percé p. p. & ad]. 1 doorboord, met een gat,
met gaten; maison bien —e huis n. met veel ou
groote vensters; 2 open, doorgebroken; 3 doordrongen,
doorweekt.
2. percé m. 1 doorgang, doorsteek m.; 2 (licht)-
opening; 3 doorbreking f. van licht. [houtbij 1.
perce-bois m. (pl. id.) houtworm m.; abeille —t
percée f. 1 afloopgat n.; 2 doorgetrokken ou doorgebroken
straat f.; faire une nouvelle — een
nieuwe straat trekken; — de communication
verbindingsdoorsteek m.; 3 - 2. percé.
percement m. 1 boren n., boring f.; 2 doorgraving
f., doorsteking, doorbreking f.
pence-neige f. (pl. id.) sneeuwklokje ti.
perce-oreille m. (pl. id.) oorworm to.
perce-pierre.f. ipl. id.) steenbreek f. [meester m.
percepteur m. ontvanger; — des postes post-t
perceptibilité f. 1 ontvangbaarheid, inbaarheid f.;
2 (fig.) waarneembaarheid f. [waarneembaar.
perceptible adj. 1 ontvangbaar, inbaar; 2 (fig.)t
perception f.1 ontvangst, inning; 2 waarneming f.
percer 1 v. tr. (traverser) doorsteken, doorbreken,.
doorboren, doorgraven; — le cceur het hart doorboren;
il est percé à jour zijn geheimen zijn doorgrond;
2 (ouvrir) openen, opensteken, openbreken.
doorsteken, doorbreken; — une digue een dijk
doorsteken ou doorbreken; — une rue een straat,
doortrekken ou doorslaan; 3 (passer ou faire paspercerette
---- 402 --- P^rgammme
ser) steken door, breken door, boren door, dringen
door; la pluie perce mes habits de regen dringt
door mijn kleeren; — la foule door de menigte
dringen; 4 (faire) maken, steken, boren; — une
porte, une fenêtre een deur, een venster aanbrengen
ou steken (in); 5 v. intr. (s'ouvrir) openbreken,
opengaan; 6 (sortir) doorbreken, doorkomen,
uitbreken, uitkomen; 7 (pénétrer) doordringen
(tot), gaan (tot); (encre) doorslaan, doordringen,
doorkomen; (souliers) lek zijn; (tissu) water
maken; 8 (fig.) vooruitkomen, er komen, uitsteken;
finir par — er eindelijk komen.
percerette f. zwikboor f. [doorsteker m.
perceur 1 adj. (...euse) borend; = 2 m. boorder,1
percevabie adj. -= perceptibie.
pereevoir v. tr. 1 ontvangen, innen; 2 (fig.) waarnemen;
(absolt) gewaarwordingen hebben.
1. perche f: 1 staak, stok nl.; stang f.; — à tirer
I'oiseau gaaipers f., schutsboom m.; tendre la —
à èen reddingsplank toesteken; 2 roede f.; 3 roerstang
f., roerijzer n.
2. perche f. baars m.
percher v. intr. & se — 1 (ois.) roesten, zitten; 2
(fig.) zich nestelen; 3 être perché zitten, roesten,
vastzitten; il est perché sur sa grandeur hij roest
op den boom van zijn hoogheid.
pereheur m. 1 roestende vogel m.; 2 (fig.) hoogzit-^
perehlorate m. [k] overchloorzuurzout n. [ter m.
perehlorique [k] adj. : acide — overchloorzuur n.
perchiorure [kj m. overchloorverbinding f.
perchoir m. roest f., (roest)stok m., stang f.
percius adj. lam, verlamd.
percoïde adj. baarsachtig.
perpoir m. steekboor f.; (cordonn.) priem m.
percussion f. 1 slaan, kloppen n.; 2 slag, stoot ni.;
fusil à — slaggeweer n. [pijl m.
percutant adj. slaand, slag-; fusée —e slagvuur-t
pereuter v. tr. slaan, kloppen; (méd.) aankloppen.
percuteur m. slaghamer; (fusil) haan til.
perdable adj. verliesbaar.
perdant 1 adj. verliezend; 2 m. verliezer m.; 3
— (de l'eau) eb(be) f.
perditio n f. 1 verlies, verloren gaan n.; (eau) verloopen
n.; 2 vernieling f.; verongelukken, verderf
n.; en — 1 te niet, 2 in nood; courir à sa — in zijn
verderf loopen; enfant de — kind n. des verderfs.
perdre v. tr. 1 verliezen, (fam.) kwijt raken; avoir
perdu verloren hebben, kwijt zijn; — le boire et le
manger zijn eten en drinken vergeten; — ses paroles
verloren woorden spreken; r— la parole de
spraak verliezen; 2 verloren doen loopen, van den
weg afbrengen, op een dwaalweg brengen; 3 laten
varen, verlaten; 4 doen wegsmelten, wegwerken;
5 (diminuer) verliezen, afnemen; 6 (gáter, détruire)
bederven, te niet doen; un moment peut
tout —. een oogenblik kan alles bederven; 7 (j eter
dans sa ruine) in 't verderf storten, in 't ongeluk
storten; — qq. dans l'esprit de iem. afbreken bij;
8 se — (objet) verloren gaan, verloren geraken;
(vaisseau) verongelukken; 9 se — (disparaitre)
zich verliezen, verdwijnen; (dans un fond) verzinken,
wegzinken; (liq.) vervliegen; (race) uitsterven;
(s'éva'.1:uir) wegsrnelten, wegsterven,
uitloopen; (s'absorber) opgaan; se — dans la
foule zich in de menigte verliezen; le chemin se
perd ik daar sterft de baan weg; 10 se— (s'égarer)
verdolen, verdwalen, verdoold geraken; (objet)
zoek (ge)raken; je m'y perds ik verdool er in, ik
word er niet-wijs uit; 1 1 se — (cesser de se voir)
uiteengaan, malkaar uit het zicht verliezen; 12
se — (périr, se ruiner) omkomen, verongelukken,
in zijn verderf loopen. V. perdv.
perdreau m. ( max) patrijsje n.
perdrix f. patrijs f., veldhoen n.
perd-sa-queue f. (pl. id.) langstaart m.
perdu p. p. & adj. ,T verloren; acception —e uitgestorven
beteekenis f.; espèce —e uitgestorven
soort f.; mot — uitgestorven woord n.; reprise —e
onzichtbaar stopwerk n.; à coups —s op goed
geluk; — de dettes tot over de ooren in de schulden;
— d'honneur alle eer kwijt; — de moeurs
van alle zedelijkheid beroofd; courir comme un
— loopen als een bezetene.
père m. T vader m.; (iron., aussi) papa, oude m.;
(religieux, aussi) pater m.; de — en fils van vader
op ou tot zoon, van ouder tot ouder; Très Saint P—
Allerheiligste Vader; — de l'église kerkvader; —
aux écus oude met de schijven; — la colique dukatenkakker
m.; les —s capucins de paters capucijnen;
le P— La Chaise ou (iron.) le Père Fauteuil
het Pere-Lachaisekerkhof. [van Perekop.
Pérécop m. Perekop n.; isthme de — landengte f.1
pérégrination f. omzwerving f., zwerftocht m.
pérégriner v. intr. omzwerven, rondreizen.
pérégrinité f. vreemdelingschap n.
péremption f. vervallen n., verjaring f.
péremptoire adj., ment adv. 1 vernietigend,
opheffend; 2 afdoend, beslissend.
pérennité f. altijddurendheid, aanhoudendheid;
(bot.) overblijving f. [king f.
peréquation [kw] f. gelijke verdeeling, gelijkma-1
per fas et nefás [2 s'] loc. door alle middelen; met
recht of onrecht.
perfeetibiiité f. volmaakbaarheid f.
perfectibie adj. volmaakbaar.
perfection f. 1 voltooiing; 2 volmaking; volmaaktheid
f. [onderwijs n.
perfectionnement m. 1 verbetering f.; 2 voort gezet
perfectionner v. tr. 1 volmaken; 2 verbeteren; 3
se — zich volmaken, volmaakter worden, verbeteren.
[trouwelooze, snoodaard m.
perfide 1 adj., D ment adv. snood; ontrouw; 2 m.4
perfidie f. trouweloosheid, snoodheid f.
perfoiié adj. doorgegroeid.
perforateur 1 adj. (...trice) doorborend; appareil
— boortoestel n. & m.; 2 m. doorboorder m.
perforer v. tr. doorboren.
performance f. verrichting f., proefstuk n.
Pergame f. 1 Pergamum, P ergamus; 2 (Troie)
Pergamum n.
pergaménien - - 403 -- perpendicularité
pergaménien 1 adj. (ene) van Pergarnus, Pergamisch;
2 m. P— Pergameniër m.
périanthe m. bloemhulsel n., bloemscheede f.
périboie rn. per_bolus, ringtuin, ring m.
péricarde m. hartenet, hartzakje n.
péricardite f. hartenetsontsteking f.
péricarpe m. zaadhuisje, zaaddoos f.
périchondre [k] m. kraakbeenvlies ti.
Périclès m. Pericles m.
péricliter 1 v. intr. in gevaar verkeeren, gevaar
loopen; 2 v. tr. wagen, blootstellen.
péricrdne in. bekkeneelvlies n.
péridrome m. zuilenring m.
périécien 1 adj. ( -D ne) omwonend; 2 in. ornwoner^
périgée m. aardnabijheid f., perigceum n. [m.
périgueux rn. zwartsteen, bruinsteen m.
périhélie rn. zonsnabijheid f., perihelium n.
péril m. gevaar n.; au — de op gevaar van, op
gevaar af. [lijk.
périlleux ad]. (...euse), ...eusement adv. gevaar-t
périmer v. intr. & se — vervallen, verjaren.
périmètre ni. omvang rn.
perinde ac cadaver loc. precies (als) een lijk.
périnée m. bilnaad m. [volzin m.
1. période f. I tijdperk, tijdvak n.; omloop m.; 2t
2. période m. 1 graad, trap m., (spéct) toppunt
n. 2 (math.) wederkeer m., repetent n . [loop m.
périodieitéf.geregeldeterugkeer rn.; (astr.)kring-^
périodique 1 adj. T periodiek : 1 geregeld terugkeerend,
wissel-; fièvre, vent — wisselkoorts f.,
wisselwind m.; écrit ou revue — tijdschrift n.,
2 kringvormig, 3 style — welafgeronde stijl m.,
4 (math.) wederkeerend, repeteerend; 2 m. tijdschrift
n. [wisselend.
périodiquement adv. geregeld terugkeerend, af-t
pérleecien =- périécien.
périoste m. beenvlies n.
périostite f. beenvliesontsteking f.
peripatéticien 1 adj. ( 'ne) wandelend, peripatetisch;
2 m. wandelende wijsgeer, peripat°ticus m.
péripatétique adj. peripatetisch. [wijsbegeerte f.
péripatétisme ru wandelende ou peripatetischet
péripétie f. ommekeer m., onvoorzien geval n.
périphérie f. omtrek m.
périphrase f. omschrijving f. [maken.
périphraser v. tr. omschrijven, omschrijvingent
périphrastique adj. omschrijvend.
périple m. omvaart, omzeiling f.
péripneumonie f. longvliesontsteking f.
périptère 1 m. zuilenring m.; 2 adj. met een
zuilenring.
périr 1 v. intr. omkomen, verongelukken; (combat)
sneuvelen; (sur mer) vergaan; 2 vergaan; in
verval komen, vervallen; 3 v. tr. ombrengen.
périscien m. rondomschaduwige m.
périscope m. rondomkijker m.
périsperme m. eiwit n., zaadkern f.
périspomène adj. (& ni.) (woord n.) met slepen-;
périssable adj. vergankelijk. [den eindtoon.
périssoir(e f.) m. pagazibootje n.
périssologie f. woordenkraam'f.
péristattique adj. wormsgewijze.
péristyle m. 1 T peristyle f. : 1 zuilenring in., 2
zuilenportaal n.; 2 adj. met een zuilenring, met
zuilengangen.
péritoine m. buikvlies n.; (fig.) reuzel in.
péritonite f. buikvliesontsteking f.
perle f. T parel, paarl, perel f.; (instr. de mus.,
chant) kraal f.; la — des femmes een parel van
een vrouw; à la — (cuis.) gepareld. [ling f.
perlé 1 adj. gepareld, bepareld, parel-, 2 m. pere-t
perser 1 v. intr. parelen, kralen; 2 v. tr. tot parels
maken; overparelen; doen kralen.
periier adj. (...ière) met parelen, parel-; huitre
... i èr e pareloester f.
penli mpinpin m. : poudre de — T wonderpoeier n.
perlure f. knobbel m., korrel, parel f.
permanente f. 1 bestendigheid, voortduring f.; en
— bestendig, voortdurend; se déclarer en — zich
permanent ou als voortdurend verklaren; 2 (police)
permanentie f.
permanent adj. bestendig, voortdurend; (armée)
staande; (personnel) vast; ondulation —e blijvende
haargolf f.
perméabilité f. doordringbaarheid f.
perméable adj. doordringbaar.
permettre v. tr. 1 toestaan, veroorloven, vergunnen;
permettez vergun mij! sta mij toe! niet uw
verlof! 2 dulden, gedoogen, toelaten.
psr mis m. verlofbrief, vrijbrief m.; — de chasse,
de pêche jachtverlof, vischverlof n.
permission f. 1 vergunningf., verlof n., permissie
f.; en — met verlof; 2 toelating, gedooging f.
permissionnaire m. 1 verlofganger m.; 2 houder
m. van een vrijpas ou vrijkaart.
permissionné adj. met een vergunning.
permutabilité f. verwisselbaarheid f.
permutabie adj. verwisselbaar.
permutant m. eerwisselaar m. [verwisselaarm.
permutateur 1 adj. (...trice) verwisselend; 2 m.4
permutation f. 1 verwisseling, verruilingf.; 2 omzetting,
verplaatsing f.; 3 klankverwisseling f.
permuter 1 v. tr. verwisselen, ruilen; 2 omzetten,
verplaatsen; verschuiven; 3 v. intr. van plaats
verwisselen, met malkaar ruilen.
pernicieux adj. (...euse), ...eusement adv. verderfelijk,
schadelijk; boosaardig; kwaadaardig.
péroné m. kuitbeen n.
Péron(n)elie f. 1 Petronilla f.; 2 p-- babbelkous f.
péroraison f. slotrede f.
pérorer 1 v. intr. zeuren; 2 v. tr. zeuren over;
aanspreken, bepalen.
péroreur m., ...euse f. zeurder m., zeursrter f.
Pérou m. le — Peru n.; eest un — 't is een
goudmijn f.; gagner le — schatten winnen.
Pérouse f. Perusia, Perugia n.
peroxyde m. overoxyde n.
peroxyder. v. tr. overoxydeer4n.
perpendiculaire .I adj. loodrecht; 2 f. loodlijn f.
perpendicularité f. loodrechte stand m.
aardnabijheid f., perigceum n.
perpétration — 4t.4 — pertinence
perpétration f. bedrijven, begaan, plegen n.
perpétrer v. tr. 1 (action) bedrijven, begaan, plegen;
2 zich bezondigen aan. [voortzetting f.
perpétuation f.1 voortduring f., voortbestaan n.; 2t
perpétuel adj.( Ie) 1 voortdurend, onafgebroken;
2 onophoudelijk, aanhoudend; 3 blijvend, eeuwig;
rente—Ie eeuwigdurende rente f.; à— le derneure
met blijvenden stand m.; secrétaire -- bestendige
secretaris m. [houdelijk.
perpétuellement adv. eeuwig, voortdurend, onop-1
perpétuer v. tr. 1 doen voortduren, voortzetten,
vereeuwigen; 2 se -- in wezen blijven, zich voortzetten;
zich vereeuwigen.
perpétuité f. voortduring, altijddurendheid f.,
eeuwige duur m.; à — voor eeuwig, ten eeuwigen
dage; condaniné à — tot levenslangen dwangarbeid
veroordeeld.
perplexe adj. besluiteloos, bedremmeld. [f.
perplexité f. besluiteloosheid, bedremmeldheid)
perquisition f. navorschingf.; (jur.) onderzoek n.;
— à domicile huiszoeking f. [onderzoeken.
perquisitionner v. tr. & intr. navorschen; (jur.)t
perré m. 1 steenen brug f.; 2 steenen glooiing f.;
steenen strand n. [geheim spaarpotje n.
Perrette f. Petronilla f., Pietje n.; bofte à —
perron ni. bordes n.; steenen trap m.
perroquet m. 1 papegaai m.; 2 (absinthe) groene
vink m.; 3 bramzeil; — de fougue ou d'artimon
kruiszeil n.
perruche f. 1 parkiet, kleine papegaai; 2 wijfjespapegaai
m.; 3 bovenkruiszeil n.
perruque 1 f. pruik, paruik f.; vieille — ouwe
pruik; 2 (icon.) afkamming f., standje n.; 3 adj.
pruikerig, ouderwetsch.
perruquier m. pruikenmaker, kapper m.
pers adj. paars, violetblauw.
persan 1 adj. & (langue) in. Perzisch adj. & n.;
2 m. P, Perziër m.
1. Perse 1 f. : la — Perzië n.; 2 adj. p— Perzisch;
3 m. P— Perziër m.
2. Perse m. (aut. lat.) Persius m.
persécutant 1 adj. vervolgend; 2 ni. vervolger m.
perséeuter m.* T vervolgen; (aussi) verdrukken,
lastig vallen.
persécuteur 1 m. vervolger, verdrukker m.; 2
lastig mensch n.; 3 adj. vervolgend; zèle —
vervolgzucht f. [ling f.
persécution f. vervolging, verdrukking f., kwel-t
Persée m. T Perseus m.
persévéramment adv. volhardend.
persévérance f. volharding f.
persévérant adj. volhardend.
persévérer v. intr. 1 volharden, volhouden; 2
persicaire f. vlooienkruid n. [aanhouden.
persico(t) m. perzikbrandewijn in., persico f.
perssen ne f. 1 zonneblind n.; 2 —s (iron.) bril m.
persif(f)Iage m. (fijne) uitlaching ou bespotting f.
persif(f)Ier 1 v. tr. :(fijntjes) uitlachen, schertsend
bespotten; 2 v. intr. schertsen.
persif(f)leur m. fijne spotter, schertser m.
persil m. peterselie f. [peterseliesaus.
persillade f. 1 peterseliesaus f.; 2 vleesch n. metl
persillé adj. 1 met peterselie bezaaid; 2 gespik-^
persique adj. Perzisch. [keld
persistance f. bestendigheid, volharding f.; (bot.)
aanblijven n. [aanblijvend.
persistant adj . bestendig, volhardend; (bot., zoo.)t
persister v. intr. 1 bestendig blijven, blijven bij,
volharden; je persiste ik blijf daarbij; 2 (bot.,
zoo.) aanblijven.
personnage m. 1 toestand nl., voorkomen n.;
homme de grand — man m. van voornaam voorkomen;
2 persoon, man m. (van aanzien); trancher
du — den grooten heer spelen; 3 (iron.)
mensch, personage n.; 4 (théátre) persoon m.,
(tooneel) rol f. [lijkheden zeggen.
personnaliser 1 v. tr. verpersoonlijken; 2 persoon-t
1. personne f. T persoon m.; une grande— een
groote man ou vrouw; grandes —s groote menschen;
jeune — jong meisje n.; petite — persoontje;
parlant à sa — sprekende tot zijn ou
haar persoon.[mand.
2. personne pron. indéf. 1 iemand; 2 nég. nie-t
perso n né adj. maskerachtig; fleur —e maskerbloem
f.
1. personnel adj. ( 'Ie) persoonlijk, personeel.
2. personnel ni. personeel, volk n.
personnellement adv. persoonlijk, in eigen persoon.
[soonlijking f.
personnification f. persoonsverbeelding, verper-t
personnifier v. tr. verpersoonlijken. [kundig.
perspectif adj. (...ive) in vergezicht, verzicht-t
perspective f. 1 verzichtkunde, perspectief f.; 2
vergezicht n.; en — in 't verschiet, in 't uitzicht,
(fig.) in 't vooruitzicht; avoir en — het uitzicht;
perspicace adj. scherpzinnig. [hebben op.
perspicacité f. scherpzinnigheid f.
perspicuité f. klaarheid, duidelijkheid f.
perspiration f. uitwaseming, uitdamping f.
perspirer v. tr. uitwasemen, uitdampen.
persuader v. tr. 1 (qq. de qc.) overtuigen, overreden;
2 (qc. à qq.) doen gelooven, doen aannemen;
3 overhalen; 4 se — de zich overtuigd ou
verzekerd houden van; se — que zich verbeelden
dat, meenen dat.
persuasif adj. (...ive) overtuigend, overredend.
persuasion f. overtuiging, overreding f.
perte f. 1 verlies n.; à — met verlies; à pure -- geheel
onnoodig; à — de vue onafzienbaar ver, onafzienbaar
lang; en pure — puur verloren, zonder
eenig nut, (parler) in den wind; 2 (méd.) verlies
n.; vloed m., vloeiing f.; 3 (déchets) verlies n.,
afval n.; 4 (ruine) ondergang m.; verderf n.;
verval n.; vergaan n.; 5 (cours d'eau, bille de
billard) verloopen, verloop n.
pertinace adj. hardnekkig.
pertinacité f. hardnekkigheid f.
pertinemment adv. 1 behoorlijk; 2 behoedzaam;
3 zeer bepaald.
pertinente f. gepastheid, behoorlijkheid f.
pertinent -- 405 — petit-lard
pertinent adj. 1 behoorlijk; 2 bepaald.
pertuis m. 1 gat n., opening f.; 2 slotpijp., sleutelpijp
f.; 3 zijl, afvoerkanaal n.; 4 engte f., nauw
n.; (montagne) pas m.
pertuisane f. pertizaan, bardezaan f.
perturbateur 1 m. (rust)verstoorder m.; 2 (adj.)
(...trice) (rust)verstorend.
perturbation f. storing, stoornis, beroerte f.; jeter
la — dans beroerte brengen in.
péruvien 1 adj. ( ne) Peru(vi)aansch; 2 m. P—
Peru(vi)aan ni.
pervenche f. maagdepalm m., zenegroen n.
pervers adj. 1 verdorven; 2 snood, boos, goddeloos.
perversion f. ontaarding f., bederf n. [loosheid f.
perversité f. 1 verdorvenheid; 2 snoodheid, godde-1
pervertir v . tr. 1 bederven, slecht maken; 2 verdraaien;
omkeeren, storen; 3 se — slecht worden,
ontaarden. [storing f.
pervertissement m.1 bederf n.; 2 verdraaiing f.; 31
pervertisseur m. bederver m.
pesade f. 1 steigering f.; 2 stilstand m.
pesage m. 1 wegen n.; 2 weegplaats f.
pesamment adv. zwaar, log.
1. pesant adj. & adv. 1 zwaar; 2 (vol)wichtig;
3 log, lomp, loom, traag.
2. pesant m. zwaarte f., gewicht n.; valoir son
— dor zijn gewicht in goud waard zijn.
pesanteur f. 1 zwaarte f.; 2 logheid, lompheid,
loomheid f.
pesée f. 1 wegen n.; faire la — wegen; 2 gewicht n.
p èse-fait in. (pl. id.) melkweger m.
pèse-Iettres m. (pl. id.) briefweger m.
pèse- iiqueur m. (o - -[s]) vochtweger m.
peser v. tr. & intr. 1 wegen; —sur wegenop, drukken
op; — sur qq. druk op iem. uitoefenen; -- à
zwaar vallen; 2 (fig.) overwegen, overleggen,
overdenken; tout bien pesé alles wel overwogen.
pèse-sel m. (pl. id.) zoutweger m.
pesette f. goudschaaltje n.
peseur m., ... euse f. weger m., weegster f.
pèse-vin m. (pl. id.) wijnweger m.
peson m. 1 unster f.; 2 tegenwicht n.
pessimisme m. pessimisme n.
pessimiste 1 m. pessimist m.; 2 adj. pessimistisch.
peste t f. pest, pestziekte f.; 2 interj. drommels,
verdord; 3 adj. pestachtig.
pester v. intr. razen, tieren, uitvaren.
pestifère adj. verpestend. [zieke m.
pestiféré 1 adj. verpest; 2 m. pestlijder, pest-t
pestilente f. pestziekte, verpesting f.
pestilent adj. 1 pestaardig; 2 verpestend.
pestitentiel ( Ie) adj. verpest, pest-; air — pest-t
pet m. scheet, wind m. [lucht f.
pétale m. & f. bloem(kroon) blad n. [proest n.
pétarade f. 1 schetenrij f.; 2 knalvuur; 3 (fig.) ge-t
pétard m. 1 springbus f., voetzoeker, zwermer in.;
2 knalsignaal n.; 3 achterste n.
pétarder v. tr. (met springbussen) doen springen.
pétardier m. 1 springbusmaker; 2 springbus-
Pétaud m. V. cour. [schutter m.
pétaudiere f. = cour du roi Pétaud. V. cour.
pétéchie f. koortsvlek, purpervlek f.
pet-en-fair in. 1 buisje n.; 2 (habit) stalen pen f.
péter, peter v. intr. 1 een wind ou scheet laten;
winden ou scheten laten; 2 knappen, knetteren;
bersten, springen; — dans la main 1 stank voor
dank geven, :2 met een sisser afloopen.
Pétersbourg in. (Sint-)Petersburg n.
pétersbourgeois 1 adj. Petersburgsch; 2 m. PPete?
rsburger m.
péteur m. windtater, schetenlater m.
pétitiant adj. 1 knapperend, bruisend, parelend;
2 fonkelend; 3 levendig, dartel.
pétiltement m. 1 knappering, opbruising, pareling
f.; 2 fonkeling; 3 levendigheid f.
pétitter v. intr. t knapperen, knetteren; (liq.)
bruisen, (op)borrelen; (vin) parelen; 2 (éclat)
fonkelen, schitteren, tintelen; — de partir blaken
van verlangen om te vertrekken.
pétiote m. bladsteel rn.
pétioté adj. gestoeld.
petiot [ty] 1 adj. zeer klein; 2 m. dreumesje,
ventje n.; 3 —e f. popje n.
1. petit adj. T klein : 1 (pasfort, aussi) zwak; 2
(peu important, aussi) gering; se faire — T zich
klein maken; être dans ses —s souliers in zijn.
nauwe schoentjes zitten; 3 —e affaire kleinigheid
f.; —e femme vrouwtje, wijfje n.; — mari mannetje,
ventje n.; un — Paris Parijs in 't klein.
2. petit rn. 1 (enfant) kleine m.; 2 (jeune d'anim.)
kleintje, jong n.; ses écus ont fait des —s
zijn schijven hebben kleintjes gekregen; 3 (abstr.)
kleine n.; en — in 't klein; en plus — wat kleiner;
— à — allengs(kens) .
petit-crevé m. ( mos- mos) modegek in. [f.
petït-dunkerque in. ('s's) (étagère-)snuisterijt
petite f. kleine f.; une — een klein dingetje n.
petite(-)btère f. kleinbier n.
petite-fitte f. ( ^s-mos) kleindochter f.
petitement adv. 1 zeer weinig,niet veel; 2 bekeompen,
povert/es, karig; 3 bekrompen, kleingeestig.
Pettt-Enghien m. Lettelingen n.
Petite-®urne f. Kleine Beer m. [gekkenhuis n.
Petites- Maisons f. pl. krankzinnigengesticht,t
petitesse f. 1 kleinte, kleinheid f.; 2 (pas important)
kleinheid, geringheid, nietigheid f.; 3 bekrompenheid;
kleingeestigheid f.
petite(-)vérote f. pokken f. pl.; — volante wind-4
petit-fits m. (mos-o) kleinzoon m. [pokken.
petit-gris m. ( mos- ) 1 Noorsch eekhorentje n.;,
2 grauw bont n.
pétition f. 1 verzoekschrift, smeekschrift n.; 2
(jur.) eisch m.; 3 (log.) — de principe schijngrond
m. [van een verzoekschrift.
pétitionnaire m. indiener ou onderteekenaar m.t
pétitionnement m. indiening f. van verzoekschriften,
petitioneering f. - [(bij), schrijven (naar).
pétitionner v. intr. een verzoekschrift indienent
petit-fait m. wei, hui f.
petit-card m. reepjesspek n.
petit-maitre — 406 -- phaséole
petit-maître m. (os-c s) modeheertje n., windmaker,
kakmaker m.
petit-métier m. ( mos- cDs) ijzerkoekje n.
petit-nègre m. gebroken Negersch n.
petit-neveu m. (cDs- - x) achterneef m.; nos —s-
-x onze naneven m. pl.
pétitoire 1 adj. eischend, vorderend; 2 m. eisch m.,
vordering f.; demande en — eischklacht f.
petit(-)pied m. (cuis.) vogeltje n.; — s- —s klein
petit-romain m. garmond f. [gevogelte n.
petit-russien ( mos- cos) 1 adj. Kleinrussisch;
2 ni. P--R-- Kleinrus ni.
petit-salé m. weinig gezouten vleesch n.
Petits-Carmes m. pl. klein Carmelietenklooster n.
petits-enfants m. pl. kleinkinderen n. pl.
Petit-Sinai m. Klein-Sinaai n.
petit-texte m. brevier n.
peton m. voetje n.
pétoneie m. kamschelp f.
Pétrarque rn. Petrarca m.
1, pétré adj. steenachtig.
2. Pétré adj. Petreïsch; I'Arabie —e Petreïsch^
pétrel m. stormvogel nl. [Arabië.
pétrifiant adj. 1 versteenend; 2 (fig.) verplette-T
pétrifieation f. versteening f. [rend.
pétrifier v. tr. 1 versteenen; 2 roerloos als een
steen maken; 3 se — versteenen.
pétrin m. trog m.; être dans le— in nesten zitten.
pétrir v. tr. T kneden; pétri de gekneed uit, doortrokken
van.
pétrissage, ...ssement m. kneding f.
pétrisseur m. 1 kneder m.; 2 kneedtoestel n. & m.
pétrisseuse f. kneedmachine f.
pétrole rn. ou huile de — petroleum, steenolie f.
pétroler v. tr. petroleeren.
pétroleur, ...Ieux m. petroleur M.
pétroleuse f. petroleuse f.
Pétrone m. Petronius m.
pétulamment adv. uitgelaten, dartel.
pétulance f. uitgelatenheid, dartelheid f.
pétulant adj. uitgelaten, dartel.
pétun, petun m. tabak f., petum n.
peu adv. & m. 1 weinig adv. & n.; — souvent
niet zeer dikwijls, weinig; le — souvent que
enkele malen dat; — après kort daarna; — après
avoir, — après qu'il eut kort ' nadat hij had;
homme de — man m. van niemendal; un — 1
een weinig, een beetje n., 2 een oogenblik n.;
pour un — bijna, het scheelt ou scheelde niet veel
of; le— 1 het weinige, 2 de korte tijd m.; quelque
--1 m. een klein beetje, 2 adv. eenigszins, eenigermate;
tant soit —1 m. een weinigje, 2 adv.
eenigszins; si — que rien zooveel als- niets; il y
en a -- er is ou er zijn er weinig; eest — 1 dat
is niet veel, 2 dat zegt niet veel; 2 — de weinig
adj.; mon — de mérite mijn geringe verdienste
f.; ce — de terre dit weinigje aarde; 3 dans ---,
sous -- binnen kort, weldra; depuis — sedert
kort; pour — que hoe weinig ook, als ...maar
eenigszins; ii n'y en a pas, pour —; er is nog heel
wat aan; — à — allengs(kens) , langzamerhand; à
— près bijna, bijkans, omtrent, nagenoeg, op
weinig na; par à — près zoo ongeveer; un a —
près een ten naaste bij; 1'à — près het ten naaste
bij, het nabijkomende.
peucédan(e) m. varkenskervel f.
peuf 1 interj. bah! 2 m. bluf rn.
peuh interj. bah!
peuplade f. volksstam m.
peuple 1 m. volk n.; homme du — man uit het
volk; 2 vischbroed n.; 3 adj. alledaagsch, gemeen,;
peuplement m. bevolking, beplanting f. [gering.
peupler 1 v. tr. bevolken; 2 beplanten; 3 v. intr.
voortzetten, voorttelen. [pulieren.
peu pil er m. populier(boom), pappel m.; de—po-1
peur f. angst m., vrees, bangheid, benauwdheid
f.; — de la mort vrees voor den dood; avoir —
(de) bang zijn (voor); avoir — pour vreezen
voor; avoir — que vreezen dat; avoir tune —
bleue doodsbenauwd zijn; faire — à bang ou
benauwd maken; á faire — om iemand ou om de
menschen bang te maken; de — que uit vrees
dat, opdat niet; de — de + inf. uit vrees van te.
peureux 1 adj. (...euse) bang, benauwd; 2 m.
bloodaard m.
peut-être adv. & m. misschien, wellicht adv. & n.
Phaéton m. 1 (myth.) Phaëton m.; 2 (astr.) Phaëton,
Wagenman, Voerman m.; 3 p— phaëton m.
1. phalange f. 1 keurbende f.; (fig.) schaar f.; 2
(Fourier) gemeente f., gild n.
2. phaiange f. (anat.) kootje, lid n.
phalanstère m. gildenhuis n.
phalène f. nachtvlinder m.
phanérogame adj. zichtbaar bloeiend.
phanérogamie f. zichtbare bloei m.
Pharaon m. 1 Pharao m.; 2 p— (jeu) faro n.; 3
rat de p— pharaorat f.
Phare m. 1 (ïle) Pharos n.; 2 — de Messine
Straat van Messina, Faro f.; 3 p— vuurtoren,
lichttoren m.; bateau-- lichtschip n.; 4 (fig.)
baak f., licht n.
pharisaïque adj. farizeesch.
pharisaïsme, ...sianisme m. farizeisme n.
pharisien 1 m. farizeër m.; 2 adj. ("ne) farizeesch.
[nijkunde f.
pharmaceutique 1 adj. artsenifkundig; 2 f. artse-1
pharmaeie f. 1 apothekerskunst f.; 2 apothekersberoep
n., apothekerij f.; 3 apothekerswinkel m.,:
p harm aeien m. apotheker m. [apotheek f.
pharmacienne f. apothekeres f.
pharmacologie f. artsenijleer f.
pharmacologique adj. artsenijkundig.
pharmacopée f. artsenijboek n.
pharmaeopoie m. artsenijverkooper m. [salia f.
Pharsale f. 1 (géogr.) Pharsalus n.; 2 (litt.) Phar-;
pharyngé, ...gien adj. (xne) slokdarmhoofds-.
pharyngite f. slokdarmhoofdsontsteking f.
pharynx m. slokdarmhoofd, keelgat n.
phase f. 1 schijngestalte f.; 2 (fig.) gestalte, ge-#
phaséoie f. boon; (spéct) dwergboon f. [daante f.
Phébus -- 407 --- photosphère
Phébus [s'J rn. 1 Pho bus m., de Zon f.; 2 p—
hoogdravendheid f., bombast m.; 3 mooiprater ^
Phèdre 1 m. Phcedrus m.; 2 f. Phcedra f. M.
Phélétiens m. pl. Plethi m. pl.
phénate m. phenolzuurzout n.
Phénicie f. : la — Phenicië n. [Pheniciër m.
phénicien 1 adj. ('ne) Phenicisch; 2 m. P-1
phénique adj.: acide— phenisch zuur,phenol n.
phéniqué adj. met phenisch zuur.
phénix m. 1 feniks, zonnevogel m.; 2 (fig.) feniks;
(iron.) rare vogel m.; 3 (myth. & astr.) P— Phce-^
phénol m. phenol, phenisch zuur n. [nix m.
phénoménal adj. (...aux)wonderbaar, wonderlijk.
phénom ène m. 1 (natuur)verschijnsel; (lucht)-
verschijnsel n.; 2 (fig.) wonder, (iron.) phenomeen
n.; homme — wondermensch m.
Philadelphe m. Philadelphus m.
Phiiadelphie f. Philadelphia n.
philanthrope m. menschenvriend m.
phiianthropie f. menschlievendheid f.
philanthropique adj. menschlevend.
philatélie f. postzegelliefhebberij f.
phiiatéliste m. postzegelverzamelaar m.
philharmonie f. 1 liefde f. voor de toonkunst; 2
toonkunstlievende maatschappij f. [monisch.
philharmonique adj. toonkunstlievend, philhar-J
philheilène 1 adj. Griekenlievend; 2 m. Griek(n-^
phiiheiiénisme m. Griekenliefde f. [vriend n^.
Philippe m. (antiq.) Philippus; (mod.) Filips m.
phiiippin 1 adj. Philippijnsch; fles P—es Philippijnsche
eilanden n. pl.; 2 m. P— Philippijn m.
Phiiippine f. Philippientje n., Philippine f.; faire
une — een Philippine doen.
Philippique f. 1 (Démosth., Cie.) Phil ppica f.;
(Lagrange) Philippique f.; 2 (fig.) p— phil ppica,
strafrede f.
Philistin m. 1 Philistijn m.; 2 ph— kruidenier,
ploert, philister m.
Philoetète m. Philoctc_tes m.; avoir le pied de --
zweetvoeten m. pl. hebben.
phiioiogie f. 1 philelogie f.; 2 taalkunde f.
philoiogique adj. 1 philologisch; 2 taalkundig.
phiiologue m. 1 philoloog; 2 taalkundige m.
philomathe in. leergierige, studievriend m.
phiiomathique adj. leergierig, studieminnend.
Philom èie f. 1 Philomele f.; 2 p— filomeel f., T
Phiiomène f. Philomena f. [nachtegaal m.
phiiosophal adj. (...aux) der wijzen; pierre —e
steen m. der wijzen.
1. phiiosophe m. T philosoof rn.: 1 wijsgeer; 2
student m. in de wijsbegeerte; 3 (18e s.) vrijgeest
m.; 4 wijze, alchem ist; 5 (sage) wijze m.; en — als
een wijze.
2. phiiosophe adj. philosophisch, wijsgeerig.
philosopher v. intr. philosopheeren, wijsgeerig
denken ou spreken.
phiiosophie f. T philosophie f. : 1 wijsbegeerte f.;
2 klasse f. der wijsbegeerte; 3 (18e s.)vrijgeesterij
f.; 4 (sagesse) wijsheid f. [wijsgeerig.
phiiosophique adj., Dment adv. philosophisch,1
Phiiothée f. Philothea, Godelieve f., Lieveken n,
Philoxène 1 m. Philoxenus m.; 2 f. Philoxena f,
phiitre m. minnedrank, tooverdrank m., phil-:
phiébite f. aderontsteking f. [trom n.
phiéborrhagie f. aderbreuk f.
phiébotome m. (ader)vlijm f., snepper in.
phiébotomie f. aderlating f.
phiébotomiser v. tr. aderlaten.
phlébotomiste m. aderlater ni.
phie,gmasie, ...phiemogneux -= fiegm... etc.
phlogistique m. phlogiston n.
phiogose f. ontsteking t.
phiox m. vlambloem t.
phiyctène f. hittepuistje n.
Phocéa f. (astr.), ... cée f. (géogr.) Plaoccea
(astr.) f., (géogr.) n. [Phocaër rn,
phocéen 1 adj. ('ne) Phocceisch; 2 m. PPhocide
f. : la -- Phocis f . [ciër m.
phocidien 1 adj. ( ne) Phocisch; 2 ira. P— Pho-t
pholade t. boorschelp, zeedadel 1.
phonation f . klankvorming, klankuiting f.
phonème m. spraakgeluid n.
phonétique 1 adj. van de klanken, phonetisch;
écriture, méthode — klankschrift n., klankmethode
f.; 2 f. phonetiek, klankleer, geluidleer
f.; 3 klankenstelsel n.
phonétiste m. klankenki:ndige m.
phonique adj. klinhenr, klank-; voute — klank.
gewelf n. [schrijver m.
phonographe in. 1 phonograaf f.; 2 klankbe-t
phonoiithe m. klank.tccn m.
phonoiogie f. klankleer, geluidleer f.
phonomètre m. klankmeter m.
phoque m. rob, zeehond m.
phosphate m. phosphorzuurzout n.; -- de chaux
phosphorzure kalk f.
phosphène m. lichtschijnsel n. (in 't gesloten oog).
phosphite m. phosphorigzuurzout n.
phosphore m. phosphor rn.
phosphoré adj. phosphorhoudend. [glimmen n,
phosphorescenee f. phosphorescentie f., lichtent
phosphorescent adj. lichtgevend, glimmend.
phosphoreux adj. (... euse) : acide — phosphorig
zuur n. . [phorzuur n.; allumette — lucifer m.
phosphorique adj. pnosphorisch; acide — phos-1
phosphuré adj. met phosphor (verbonden), phosphor-.
photographe in. photograaj, lichtteekenaar m.
photographie f. T photographie f. 1 lichtteekenkunst
f.; 2 (reproduction) lichtbeeld n.
photographier v, tr. & intr. photographeeren,
lichtteekenen. [beeld.
photographique adj. photographisch, in licht-t
photogravure f. 1 lichtgraveerkunst f.; 2 licht.
drukgravure 1.
photoiithographie f. lichtsteendruk m.
photomètre m. lichtmeter m.
photophobe adj. lichtschuw.
photophobie f. lichtschuwheid f.
photosphère m. lichtsfeer f.
photothérapie — 408 — pièce
photothérapie f. lichtgeneeskunde f.
phototypie f. 1 lichtdrukkunst f.; 2 lichtdruk m.
phototypique adj. in lichtdruk, phototypisch.
phrase f. 1 (propos., mus.) zin m.; 2 (tour de) -
wending f.; la'- f rancaise de Fransche spraakwending;
3 -s holle woorden n. p1.; grandes -s
fraaiklinkende woorden.
phraséologie f. 1 zinsbouw m.; 2 leer f. van den
zinsbouw m.; 3 holle woorden n. pi.
phraser 1 v. intr. (korte) zinnen maken; 2 holle
woorden uitkramen; 3 v. tr. naar zinnen verdeelen,
afronden.
phraseur m. woordenkramer m.
phrénique adj. van het middelrif, middelrits-.
phrénologie f. schedelleer f.
phrénologique f . schedelkundig.
phrénologiste, ...logue m. schedelkundige m.
Phrygie f. : la - Phrygië n. [Phrygiër m.
phrygien 1 adj. ( 'ne) Phrygisch; 2 m. P-1
pht(h)iriase ...sis f. luisziekte f.
pht(h)isie f. tering f.
9ht(h)isique 1 adj. teringachtig; 2 m. & f. teringlijder
ni., -es f. [relikwieënkas f.
phylactère m. 1 voorhoofdblad, borstblad n.; 21
phyllithe f. & m. bladversteening f.
phylloxéra m. wijngaardluis f.
physicien m. 1 natuurkundige; 2 geneesheer m.
physico-chimique adj. natuur- en scheikundig.
physico-mathématique adj. natuur- en u;iskun-f
physiognom(on)ie f. gelaatkunde f. [dig.
physiognom(on)ique adj. gelaatkundig.
physiognom(on)iste m. gelaatkundige in.
physiographie f. natuurbeschrijving f.
physiographique adj. natu irbeschrijvend.
physiologie f. physiologie, natuurkunde f.
physiologique adj. physiologisch, natuurkundig.
physioiogiste, ...logue in. physioloog m.
physionomie f. 1 gelaat, gezicht n.; 2 gezichtsuitprukking
f.; 3 uitzicht, voorkomen n.
physionomiste m. gelaatkenner m.
1. pliysique adj., cDment adv. 1 natuurlijk; 2
lichamelijk; 3 stoffelijk, zinnelijk; 4 wt:cnlijk;
5 natuurkundig.
2. physique 1 m. uiterlijk (voorkomen) n.; 2
(abstr.) lichamelijke n.; 3 f. natuurkunde f.
phytographie f. plantenbeschrijving f.
ehytographique adj. plantenbeschrijvend.
phytolithe m. plantversteening f.
phytologie f. plantenleer f.
pphytopathie f. plantenziektenkunde f.
phytophage 1 adj. plantenetend; 2 m. planten-t
pi m, pi f. [eter m.
piaffe f. 1 pronk, praal m.; 2 (cheval) klauw-
,slag m. [(chev.) klauwen.
piaffer v. intr. 1 pronken, pralen, geuren; 21
piaffeur in. 1 pronker, praler, geurmaker m.; 2
(cheval) - klauwend paard n.
piaillement in .. ....ene f. gekwetter n.
píailler v. intr. kwetteren.
piailleur m. kwetteraar m.; ...euse -ster f.
plan m. frambozenuitslag m.
pianino m. pianino f., opstaand klavier n.
pianissimo adv. zeer zeer zacht.
pianiste m. & f. klavierspeler m., ...speelster f.,
pianist m., -e f.
piano 1 adv. zachtjes, zoetjes; 2 m. piano f., klavier
n.; - à queue vleugel(piano f.) m.; - organisé
orgelpiano; être au -, tenir le - aan 't
piano-forte m. = piano 2. [klavier zitten.
pianoter 1 v. intr. (op de piano) rammelen; 2
(op de piano ou het orgel) spelen; 3 (fig.) tikken.
pianoteur m. rammelaar, pianoknoeier m.
piastre f. piaster m.
piauler v. intr. krijten; (ois.) piepen.
1. pic [k] m. (outil) 1 houweel n.;2 (feu) pook m.
2. pic [k] m. (géogr.) piek, bergspits f., bergtop
m.; tomber à - loodrecht vallen, (fig.) juist van
pas komen;couler à - recht naar den grond gaan.
3. pic [k] in. (cartes) pic, zestiger m.
4. pic [k] m. (zoo.) specht m.
pica m. wanlust m.
picador m. picador m.
picaillon m. duit m.
picard 1 adj. Picardisch; 2 m. P- Picardiër m.
Picardie f. : la - Picardië n. [menroman m.
picaresque adj. schelmachtig; roman - schel-t
piccolo m. 1 (jeu) piccolo n.; 2 chasseur m.,:
picéa m. Noorsche den m. [ventje n.
picorée f. 1 strooptocht nl.; 2fruitdiefte f.; 3 buit
m.; aller à la - op buit uitgaan.
picorer v. intr. op buit uitgaan.
picot m. 1 splinter in.; 2 scherpe wig f.; 3 punthamer
m.; 4 (à une dentelle) ooroog n.; 5 (espèce
de dent.) enkeloog, topwerk n.
picotage in. pikken, gepik n.
picotement m. prikkeling, stekende jeukte f.
picoter v. tr. 1 steken, pikken; picoté de la petite
vérole pokdalig; 2 vastwiggen; 3 omoogen; 4
(fig.) prikkelen, hakketeeren.
picoterie f. geprikkel n., hakketeering f.
picotin m. 1 spint n.; 2 (fig.) haver f. [(pater) m.
Picpus [s'] m. 1 (Paris) Picpus n.; 2 p- picpus-t
picrate m. picrinezuurzout n.
pierique adj. : acide - bitterzuur n.
picte 1 adj. Pictisch; 2 m. P- Picte m.
pictural adj. (...aux) geschilderd, schilder-;
ceuvre -e schilderwerk n.
pic-vert [pi] m. ('s- >s) groene specht m.
1. pie 1 f. ekster f.; 2 adj. wit en zwart, bont; 3
f. bont paard n.; 4 in. zwartbont n.
2. pie adj. vroom; oeuvre - vroom werk n.
pièce f. T stuk n. (dans le sens d'exemplaire, au
pl. stuks); (dans le sens de chambre, vertrek n.,
kamer f.) 1 - de, - à : - d'argent zilverstuk;
(dix) -(s) de bétail (tien) stuk(s) vee; -de bceuf
stuk rundvleesch, (propre & fig.) hoofdschotel m.;
- de bois stuk hout; - de drap stuk laken; -
d'eau waterkom f.; - de ou à conviction overtuigingsstuk;
- de cinq francs vijffrankstuk; -- de
musique muziekstuk; - dor goudstuk; - de
piécette -- 409 -- pierreux
résistance hoofdschotel m.; — de ruban stuk lint;
— de terre stuk land; — de théátre tooneelstuk;
— de toile stuk linnen; — de vers dichtstuk; —
de vin stuk wijn; 2 (avec adj.) — blanche zilverstuk;
bonne — braaf stuk; fine — (iron.) slim
stuk; — fugitive los stukje; — justificative
bewijsstuk; méchante — boos ou stout stuk; —
montée toren m.; petite — (théát.) klein stukje,
openingstuk, slotstuk; 3 (loc.) tout d'une — 1
uit één stuk, 2 (durée) van 't eerste tot 't laatste,
volledig, in één stuk, aan één stuk; de toute —
uit één stuk; de toutes —s van top tot teen; —
á — stuk voor stuk; en —s in stukken; chemise,
corsage à — hemd, lijfje n. met schouderstuk; il
y a bonne —,que het is lang geleden dat; cela
coûte un franc (la) — dat kost een frank het stuk;
demander, donner la — drinkgeld ou een fooi
vragen, geven; emporter la — een stuk afbijten,
kwetsen; être près de ou au bout de ses —s het
einde van zijn geld zien; la — est bonne de poets
is goed; faire ou jouer une ou la — à een poets
spelen; mettre une — à cóté du trou een lap
naast het gat zetten; travailler aux ou à ses —s
ou à la — op stuk werken.
piécette f. stukje n.
pied m. T voet m. (toutefois on dit poot m. 1 en
terme de cuis., 2 si un objet a plusieurs pieds;
pied = plant, se dit stek m., plant f.) : 1 le —
d'un cheval de voet van een paard; un — de cheval
een paardevoet; les —s du lit de pooten van
het bed; le — du lit het voeteneinde van het bed;
bête comme ses —s zoo stom als zijn hielen;
2 (avec un adj.) — antérieur voorvoet; — bleu
loteling, rekruut, groene m.; — droit 1 rechtervoet,
2 staander m.; —s nus bloote voeten; (à)
—s nus (adv.) blootsvoets, barrevoets; — plat T
platvoet, (fig., aussi) kruiper m.; — postérieur
achtervoet; 3 — de boeuf 1 ossenvoet, 2 ossenhoef
m., 3 (jeu) handje-boven n.; — de cochon 1 varkensvoet,
2 (cuis.) varkenspoot; — de derrière
achterste voet; — de 'devant voorste voet; —s de
mouche (écrit.) hanepooten; — de mouton 1
schapevoet, 2 (cuis.) lamspoot; — d'ceillet anjelierstek
m.; — de port varkenspoot; — de vigne
wijnstok m.; 4 (avec une prép.) à — te voet;
être à — 1 ruiter te voet zijn, 2 afgezet zijn;
mettre á — afzetten; à —s de bas op zijn kousen;
á cent —s sous terre honderd voet diep
onder den grond; à — sec droogvoets; — á —
voet voor voet; au -- de op den voet van; au —
d'une montagne aan den voet van een berg; au
petit — op kleine schaal ; au — levé 1 op het punt
van heengaan, 2 op staanden voet, 3 bij het woord;
tomber aux —s de (objet) voor de voeten vallen
van, (pers.) te voet vallen; de — te voet; de —
ferme zonder een voet te wijken; aller du même —
een gelijken gang gaan; frapper du -r— met den
voet stampen, stampvoeten; être, mettre en — in
werkelijken dienst zijn, stellen; sur — 1 op de
been, 2 te velde, 3 op den boom, 4 op het dier; sur
le — de op den voet van; mettre sur un bon — op
een goeden voet stellen ou brengen; sur quel --
êtes-vous avec lui? op welken voet staat gij met
hem ? récolte sur — 1 vruchten te velde, 2 vruchten
op den boom; 5 (loc.) avoir ben — bon teil
van zessen klaar zijn; avoir, donner du — (échelle)
steun hebben, geven; avoir le — marin zeemansvoeten
hebben; si vous lui donnez un — il
en prendra quatre geeft gij hem een vinger, dan
neemt hij de heele hand; mettre les —s dans le
plat ongegeneerd te werk gaan; ne pas mettre
les —s dehors geen voet aan de deur zetten.
pied-à-terre m. (pl. id.) optrek m., optrekje n.
pied-d'alouette m. (os-) ridderspoor f.
pied-de-bichem. (ws- co- cD) I koevoetm.;2(mach.
à coudre) stofdrukker m.
pied-de-baeuf m. (mos- /D- cD) 1 (bot.) kalfsvoet
m.; 2 (jeu) handje boven n.
pied-de-chèvre m. («s- x-) 1 (outil) koevoet
m., breekijzer n.; 2 (machine) kraan, bok m.
pied(-)de(-)cochon (pl. id.) rn. pistool f. & n.;
jouer un — een leelijke poets bakken.
pied-droit m. ( c's- v3s) staander, post m.
piédestal m. (...aux) 1 voetstuk n.; 2 (fig.) voetbank
f.; se faire un — de tot voetbank gebruiken.
pied -fort m. ( cs) proefslag m., proefmunt f.
piédouche m. voetstukje n. [(val)strik m.
piègem. 1 (lacs)strik m.; (trappe) val f.; 2(fig.)1
pie-grièche ( cos- os) f. 1 steenvalk m.; 2 (fig.)
ekster, feeks f.
pie-mère f. (sans pl.) dunne hersenvlies n.
piémontais 1 adj. Piemonteesch; 2 in. P— Piemontees
m.
pierraille f. 1 kiezel, gruis n.; 2 puin n.
1. pierre f. T steen (obj.) m., (coll.) f., (matière)
n.; 1 de — steenen, steen; pont de— steenen brug
f.; coeur de — steenen hart n.; coup de — steenworp
m.; à coups de —s met steenen; 2 — d'autel
altaarsteen; 3 — à affuter wetsteen; — à
aiguiser slijpsteen; — à sablon schuurzand n.; 4
(loc.) dur comme (la) — zoo hard als steen, steenhard;
il est là comme une — hij staat daar als
versteend; faire d'une — deux coups twee vliegen
in één klap slaan; à — fendre dat het kraakt; sa
douleur fend les —s zijn smart zou de steenen
vermurwen; ne pas laisser — sur — geen steen,
op den anderen laten; mettre la première —
den eersten steen leggen.
2. Pierre m. 1 Petrus, Pieter, Pier, Piet m.;
Saint — de Heilige Petrus, Sint-Pieter, (église,
quartier) Sint-Pieters; 2 saint-p— zonnevisch m.
pierré m., ...ée f. 1 keien bedding f.; keien greppel
ou zijl f.; 2 steenen kistdam ni. [Kappel n.
Pierre-Cappelle m. : Saint- -- Sint-Pieters-t
Pierre-sur-la-Digue m. : Saint- — Sint-Pietersop-
den-Dijk.
1. pierrette f. steentje n.
2. Pierrette f. 1 Pietje n.; 2 p— potsenmaaksterf.
[lijder m.
pierreux 1 adj. (...euse) steen(acht)ig; 2 steen-t
pierrier -- 410 -- pincer
pierrier m. 1 steenslinger m.; 2 steenmortier rn.
Pierrot m. 1 Pietertje n.; 2 m. p— hansworst,
piero m.; 3 huismusch f.
piété f. 1 godsvrucht, vroomheid f.; 2 liefde f.; 3
medelijden n. - barmhartigheid f.
piéter 1 v. intr. zich op zijn voeten zetten, zich
neerzetten; 2 voet bij stek houden; 3 se — zich
schrap zetten. [vertrappen, vertreden.
piétiner 1 v. intr. trappelen, stampvoeten; 2 v. tr.t
piétisme m. 1 fijnvroomheid, kwezelarij f.; 2
(secte) piëtisme n.
piétiste 1 adj. fijnvroon, fijn; 2 (secte) piëtistisch;
3 m. & f. fijne m. & f.; piëtist m., piëtiste'f.
piéton m. 'voetganger; looper, postbode m.; (mil.)
voetknecht m.
piètre adj.,ment adv. armzalig, treurig.
piètrerief. 1 armzaligheid, treurigheid f.; 2 treu-^
1. pieu m. ('x) paal, staak rn. [rig ding n.
2. pieu m. ( max), bed n., stroozak m.
pieuvre f. 1 achtarm(ige inktvisch) m.; 2 (monstre)
kraken m.; 3 (fig.) bloedzuiger m.
pieusement adv. vroom.
pieux adj. vroom, godvruchtig.
pifferaro m. straatmuzikantje n.
piffre 1 m. dikzak m.; 2 adj. dik.
pigeon m. 1 duif f.; — mále doffer m.; — de
volière slagduif, (fig.) huisduif; — voyageur
reisduif; — vole (jeu) alle vogels vliegen; 2 (fig.)
kuiken n., vogel m.; 3 (mortier) klomp m.
pigeonneau m. (max) 1 jonge duif f., duifje n.; 2
(abcès) duivenei n.
pigeonnier m. T (duiven)hok, (duiven)slag n.,
(duiven)til f. [ten; 4 vastpakken.
piger v. tr. 1 meten; 2 bekijken; 3 nemen, vat-t
pigment m. kleurstof f., pigment n. [ken.
pignocher v. intr. 1 kieskauwen; 2 peuteren, lik-t
1. pignon m. 1 puntgevel, topgevel m.; — à
redents trapgevel; avoir—sur rue eigenaar zijn;
2. pignon m. pijnnoot, pinie f. [2 tandrad n.
pignoratif adj. (...ive) verpandend; contrat —^
pignouf(ie) m. 1 schoft; 2 vrek m. [pandverdragn.
pigrièche = pie-grièche.
pilage m. fijnstampen, fijnstooten n.
pilaire adj. harig, haar-.
pllastre m. pilaster m.
Pilate m. 1 Pilatus; renvoyer de Ponce à — van
Pontius naar Pilatus zenden; 2 mont — Pilatus-^
pllau m. rijstmoes n., pilau f. [berg m.
1. pile f. 1 stapel, hoop m.; en — opeengestapeld;
2 (pont) (brug) pijler m.; 3(électr.)kolom, batterij
f.; — de Volta Voltasche kolom.
2. pile f. 1 bak; trog; 2 pletsteen m.; donner
une — een opstopper m. geven.
3. pile f. muntzijde, munt, letter f.
piler v. tr. (fijn)stampen, (fijn)stooten; — du
poivre T peper stampen.
palet m. spieseend f., pijlstaart m.
pileur m. stamper m.
pilier m. 1 pilaar, pijler m.; 2 zuil f., kuierstok
m., been n.; 3 (fig.) steunpilaar; — de cabaret
steunpilaar van de kroeg; — d'église pilaarbijter
m.; 4 (pilori) schandpaal m.; 5 (anat.) kolom f.; 6
(montre) stijltje n.; 7 (mar.) steunder, staander
m.; 8 (manège, écurie) paal m.
pillage m. plunderen n., plundering f.
pillard 1 adj. roofzuchtig; 2 m. plunderaar iu.
piller v. tr. plunderen; 2 uitplunderen; 3(chien)
aanpakken.
pillerie f. plundering, rooverij f.
pilleur m. plunderaar m. [piermolen zenden.
13110n m. stamper m.; envoyer au — naar den pa-t
pilon(n)er v. tr. stampen.
pilori m. schandpaal m., kaak f.
p i i o ri er v. tr. aan de kaak stellen.
piloselle f. muizenoor n.
pilot m. (hei)paal m. [werk n.
1. pilotage m. 1 inheiing f.; 2 heiwerk, paal-t
2. pilotage m. 1 loodsen n.; 2 loodswezen n.
pilote m. 1 loods m.; bateau — loodsboot f.; 2
stuurman m.; 3 (livre) loods, zeevaartatlas m.
1. piloter 1 v. tr. (in)heien; 2 v. tr. beheien.
2. piloter v. tr. 1 (in)loodsen, uitloodsen; 2 (fig.)
leiden, voeren. [mannetje n.
pilotin m. 1 loodsleerling m.; 2 (poiss.) loods-t
pilotis m. 1 paalwerk, heiwerk n.; 2 (hei)paal m.
pils(en) 1 f. Pils(e)n(er) n.; 2 m. un — een glas
Pilsen(er) n. [deeg n.; 2 m. pillentrechter m.
pl1ulaire 1 adj.pilachtig, pillen-; masse— pillen-t
piiule f. pil f.
pilulier m. 1 pillenvorm m.; 2 pillendoos f.
pimbèche f. snibbig persoontje n.
piment m. Spaansche peper f. [peperen.
plmenter v. tr. met Spaansche peper kruiden,:
pimpant adj. opgepoetst, blinkend.
pimprenelle f. pimpernel f., sorbenkruid n.
pin m. pijn(boom) m.
pinace f. pinas, werksloep f.
pinaeie m. 1 tinne f.; 2 (fig.) top m., toppunt n.
pinacothèque f. schilderijenmuseum n., pinaco-t
pinasse f. pinas, werksloep f. [theek f.
pineard 1 m. stelthoef m.; 2 adj. overkootig.
pince f. 1 (actien) neep, greep f.; 2 (tenailles)
(nijp)tang f.; 3 (rnain, patste) nijper m.; 4 snijtand
m.; 5 (nabot) . toonwand m.; 6 koevoet m.,
breekijzer n.; — monseigneur slotopsteker m.
pincé 1 adj. geklemd; dun air — met opeengeklemde
lippen; 2 gekunsteld; 3 m. pizzicato n.
pineeau m. ('x; ! penseel n., kwast m.; 2 bun-t
pincée f. snuifje n. [del, bos ru.
pincelier m. penseelbak rn.
pince- maille m. (o - ^[sj) taainagel m.
pincement m. 1 knijpen, nijpen n.; 2 (mus.)
getokkel n.; 3 (hortic.) afknijping f.
pince-nez m. (pl. id.) knijpbril, neusnijper m.
pincer v. tr. 1 nijpen, (plus fort) knijpen; je
pince sans rire (jeu) knijpspel n.; -- de la harpe
1 de harp tokkelen, 2 achter de tralies zitten; 2
(tenir serré) nijpen, klemmen; 3 (enlever) afknijpen,
uitknijpen; afpikken, afbijten; — le cancan,
une chansonnette den cancan, een liedje
pince-sans--rire --- 411 — piqueur
afknijpen; 4 (attraper) knippen, betrappen,
(iron.) beetnemen; 5 (prendre, voler) stelen, wegkapen;
6 (froid, vent) nijpen (in), bijten (in),
snijden (in); (liq.) bijten (in); 7 se — 1 zich
(k)nijpen, zich klemmen, 2 geknepen worden,
3 elkander knijpen; 8 se — les lèvres zijn lippen
vast opeenklemmen.
pince-sans=rire m. (pl. id.) geniep(ig)erd in.
pincette f. 1 tangetje n.; un baiser en — een
knijpkusje n.; 2 (fig.) tang f., bezemsteel m.
pincettesf.pl.'I (vuur)tangf.; 2 kaarsensnuiter m.
pingon m. 1 neep, kneep f.; 2 (fer à cheval) lip f.
Pindare m. Pindarus m. [Pindarus optreden.
pindariser v. intr. Pindarus navolgen, als eent
pindariseur m. tweede Pindarus m.
Pinde m. Pindus, Muzenberg m.
pinéal adj. (...aux) pijnappelvormig; glande —
ping(o)uin m. vetgans f. [pijnappelklier f.
pingre 1 adj. vrekkig, inhalig; 2 m. vrek m.
pingrerie f. vrekkigheid, inhaligheid f.
pinné adj. gevederd.
pinnule f. 1 vinnetje; 2 (bot.) vedertje; 3 (astr.)l
pinque f. pink f. [vizier,n.
pinson m. vink ni.
pintade f. parelhoen n., poelepetaat f.
pi nte f. pint f.
pinter v. intr. (pinten) drinken, pooien.
ploche f. 1 (pik)houweet n.; 2 (chiffre 7 au. jeu)
kapmes n.; 3 être — oliedom zijn; 4 zwaar werk,
blokken n.; temps de — bloktijd m.
piocher 1 v. tr. ophakken, omhakken; 2 zwaar
werken, blokken, ezelen (op) . [ezel, blokker m.
plocheur m. 1 hcuweelwerker, hakker m.; 2 werk-t
1. pion m. 1 voetganger, voetknecht m.; 2 (écoles)
oppasser, opzichter, studiemeester, frik m.
2. pion m. (jeu) schijf f.; (échecs) stuk n., pion,
pioncer v. intr. slapen, maffen. [boer m.
pionner v. intr. 1 boeren slaan; 2 schijven verliezen.
[trekker, ontginner m.; 3 baanbreker m.
plonnier m. 1 schansgraver, pionnier m.; 2 voor-t
pipe f. 1 buisje n., pijp f.; 2 (tabaks) pijp f.; 3
(fut) pijp - f. [fluitje n.; 3 lijmroede f.
pipeau m. (ox) 1 schalmei,herdersfluit f.; 2 lok-t
pipée f. 1 vogelvangst f. (met het lokfluitje ou den
lijmstok); 2 (fig.) strik m., net n.
Pipelet m. 1 Pipelet; 2 p— portier m.; 3 (chapeau-)
— kachelpijp f.
pi,per 1 v. intr. piepen; 2 (fig.) kikken; 3 fluiten;
4 v. tr. (met het lokfluitje) vangen; (fig.) bedotten,
verschalken; ' 5 vervalschen.
piperle 1. 1 valsch spel n.; 2 bedrog n.
plpette f. 1 pijpje n.; 2 trechtertje, proefglaasje n.
plpeur 1 adj. (...euse) bedrieglijk; 2 m. valscha
1. pipi m. pieper m. [speler; 3 vogelaar m.
2. pips m. 1 piesen n.; 2 pies f.; faire— piesen.
piquage m. 1 steken, aansteken, doorsteken n.; 2
insteken; 3 blikken n.
1. piquant adj. 1 (qui pique) stekend; (mets)
bijtend, gekruid; (froid, vent) bijtend, snijdend;
(mot) bijtend, scherp, bits, scharnpzr, vinnig; 2
(frappant) treffend, boeiend; (personne) aantrekkelijk,
innemend; 3 (excitant) prikkelend,
gekruid; 4 (qui a des piquants) stekelig, stekelachtig.
2. piquant m. 1 stekel, prikket m.; 2 treffende,
prikkelende n.; donner du — à prikkelend maken,
1. pique 1 f. piek, spies f.; 2 m. (cartes) schop-t
2. pique f. pik, wrok m. [pen f.
piqué m. 1 stiksteek m.; 2 (tissu) piqué n.; un
gilet de — een piqué vestje n.; 3 scherpheid,
zuurheid f.; 4 (mus.) afstorting f. [looper m.
pique-assiette m. - ww[s]) tafelschuimer, klap-t
pique-nique m. ("-cs) botje-bij-botje n., picknick
m.
piquer v. tr. 1 steken; (instr. acéré) prikken;
piqué des vers wormstekig; cela nest pas piqué
des vers dat is geen hondenbrood; — des deux
ferm de sporen geven; — une note 1 met spiccato
teekenen, 2 afstooten; note piquée spiccato-noot
f.; — un soleil een kleur krijgen; -- une téte 1
met het hoofd voorovervallen, 2 (natation) een
duik nemen; 2 (couture) stikken; (pointiller)
stippen; (reproduire au pointillé) afstipp(el)en;
(noter) aanstippen, aanteekenen; 3 (pierre) bikken,
billen; 4 (ruis.) prikkelend maken, kruiden;
(aussi) (door)spekken, lardeeren; 5 (gout, bonne
part) prikkelen; (mauv. part) bijten (op ou in);
6 (froid, vent) bijten in, snijden in; 7 wegkapen,
wegmoffen, pikken; 8 (stimuler) (aan)prikkelen,
aansporen; — d'honneur het eergevoel prikkelen
van; 9 (trapper) treffen, boeien; 10 (blesser)
kwetsen, treffen, raken; 1 1 se — zich steken, zich
prikken; se — les doigts zich in de vingers prikken;
se — le nez door den neus geboord zijn; 12
se — wormstekig worden; 13 se — (humid.,
moississ.) spotten; 14 se — zuur worden, verschalen,
(raie) stel worden; 15 se — zich gekwetst
gevoelen, gekwetst worden, geraakt worden; 16
se — de (avec subst.) zijn eer stellen in, zich
beroemen op, zich wat laten voorstaan op, (avec
inf.) zich er op beroemen te, zich inbeelden te;
se — d'honneur er een eer in stellen; se — au
jeu hardnekkig voortspelen ou voortgaan. .
1. piquet m. 1 (puntige) paal, (scherpe) stijl,
bakenstok m.; droit comme un — zoo recht als
een steel; 2 (mil.) piketpaal m.; planter le — zijn
tent opslaan; lever le — opkramen; 3 (mil.) piket-
(paalstraf f.) n.; (écoles) piket(straf f.) n.; 4
(mil.) troepje, piket n.
2. piquet m. (jeu) piket n.; jouer au — piket
spelen.
piqueter v. tr. 1 afpalen; 2 vastzetten, vastpinnen,
piquette f. 1 nawijn m.; 2 geringe wijn m.,
bocht n.
1. piqueur m. 1 steker m.; (jalonneur) afsteker,
helper; 2 (couture) stikker m.; 3 (pierres) bikker,
bilder; 4— d'assiettes ou de tabletafelschuimer;
— de vips wijnproever m.
2. piqueur m. 1 opzichter, oppasser, aanteekenaar
m.; (ouvriers) onderbaas,Javaan; (chem. de
piqueuse — 412 — place
fer) baanmeester m.; 2 jachtknecht m.; (cortège)
voorrijder; (manège) paardenafrichter ni.
piqueuse f. stikster f.
piqüre f. 1 steek m.; (mite) motgaatje n.; (mouche)
vliegescheetje; (humidité) spotvlek f.; 2 prik
m.; 3 (rangée de points) stiksel n.; 4 (seringue)^
Pirange m. Pieringen n. [inspuiting f.
pirate m. 1 zeeroover, zeeschuimer m.; 2 (fig.)
roover, strooper; — de lettres letterd iFf in.
pirater v. intr. zeerooven, zeeschuimen.
piraterie f. 1 zeerooverij f.; 2 (fig.) roof m.; (spéct)
letterdieverij f.
pire adj. 1 slechter, erger; 2 (avec art. déf. ou
poss.) slechtste, ergste.
Pirée m. Pirreus m.
piriforme adj. peervormig.
pirogue f. prauw f.
pirouette f. 1 (jouet) molentje, draaitolletje n.; 2
draaisprong m.;répondre par des —s met kwinkslagen
m. pi. antwoorden; 3 draai m.; zwenking
f.; 4 (cheval) omzwenking f.
pirouetter, ...éter v. intr. 1 omdraaien, omzwenken;
2 (fig.) om den pot draaien.
1. pis 1 adv. slechter, erger; 2 m. ergste n.; de
mal en — van kwaad tot erger; au -- op het ergst;
au — aller op zijn ergst; un — aller noodhulp f.
2. pis m. 1 borst f.; 2 (anim.) uier m.; (bout)
piscicuiteur m. vischkweeker m. [speen f.
pisciculture f. vischteelt f.
pisciforme adj. vischvormig.
piscine f. 1 vischvijver m.; 2 waterkom f.; 3 doopbekken
n.; 4(sacristie) heilig putje; (autel) waternis
f.; 5 (iron.) pissijn f.
Pise f. 1 (It.) Pisa; 2 (Grèce) Pisa, Olympia n.
pisé m. 1 stampaarde f.; 2 stampbouw m.
pisex 1 v. tr. met stampaarde bouwen; 2 v. intr.
een stampbouw maken.
Pisistrate m. Pis stratus in.
visoir, 1. pison m. aardstamper n1.
2. Pison in. Piso m.
pissat m. pis, zeik f.
pisse f. 1 pis f.; 2 (harengs) druip m.
pissement m. wateren n., waterloozing f.
pissenlit m. T pissebed m. &, f.
pisser 1 v. tr. & intr. pissen, wateren; 2 (fig.)
v. intr.druipen, lekken; 3 v. tr. laten uitdruipen.
pisseur m. pisser, pisbroek In.
pisseuse f. piskous f.
pisse-vinaigre m. (p1. id.) azijnpisser ni.
pissoir m. 1 pisbak; 2 pishoek ni.
*issoter v. intr. herhaaldelijk pissen; druppelsgewijs
pissen. [tje n.
pissotière f. 1 pishoek m.; 2 pisstraal m., pisser-1
pistache f. 1 groene amandel; 2 pinienoot f.
pistachier m. 1 groene-amandelboom; 2 pimpernoteboom
m.
piste f. 1 spoor n.; 2 hoefslag m.; 3 baan f.
pistil m. stamper m.
pistole f. T pistool f., (arme, aussi) n.
pistolet m. 1 (arme) pistool f. & n.; 2 (petit pain)
pistolee f., (zacht) kadetje n.; 3 kerel m.; dróle de
— rare snijboon m.
piston m. 1 zuiger m.; 2 (arme) zundpijpje n.; 3
(partie d'instr.) klep f.; (instr.) klephoren m.; 4
beschermer, kruiwagen m.; avoir du — een goeden
kruiwagen hebben. [voortkruien.
pistonner 1 v. intr. den klephoren blazen; 2 v. tr.t
pitance f. 1 (aan)deel n., portie f.; 2 kost m.,
brood n.; 3 toespijs f.
pitaud m. (boeren)lummel m.
pitch-pin in. pitch-pine n.
1. pite f. oordje n.
2. pite f. prachtaloë f. [deerniswaardig.
piteux adj. (...euse), ...sement adv. jammerlijk,1
pitié f. 1 medelijden, mededoogen n., deernis f.; 2
jammer m.; 3 erbarming f.; à faire— erbarmelijk.
piton m. 1 oogbout m., oogschroef f.; 2 bergtop
m., bergspits f.
pitoyable adj. 1 medelijdend, barmhartig; 2jammerlijk,
deerniswaardig; 3 erbarmelijk, ellendig.
pitre m. hansworst, poesjenel m.
pittoresque adj. 1 schilderachtig; 2 schilderend,
in beeld geïllustreerd.
pituitaire, ...eux (...euse) adj. slijmerig, slijm-.
pituite f. slijm n.; avoir la — verslijmd zijn.
pityriase, ...sis [s'] f. schilferachtige haarworm
ni., pityriasis f.
pivert m. groene specht m.
pivoine 1 f. pioen, boerenroosf.; 2 rn. bloedvink m.
pivot rn. 1 (propre & fig.) spil f.; 2 stift f.;
(mach.) balanstap in.; 3 (bot.) hartwortel m.
pivoter 1 v. intr. (op een spil) ronddraaien; 2
(mil.) draaien, zwenken; 3 (bot.) een hartwortel
schieten.
placage m. 1 beplakking, belegging f.; oplegwerk
n.; 2 (charp., mar.) bekleeding, dubbeling
f.; (fig.) bijplaksel n.
placard m. 1 oplegsel, belegsel n., 2 ingemaakte
kast f.; 3 los blad n.; (spéct) plakkaat n.
placarder v. tr. 1 opplakken, opleggen; (affiche)
aanplakken; 2 beplakken, beleggen.
place f. 1 (lieu, espace) plaats, ruimte f.; (lieu
occupé par qq. ou qc.) plaats, plek, stede f.; —
assise, debout zitplaats, staanplaats; à ou en la
— de op de plaats van, (en rerpplacement) in de
plaats van; être à sa — op zijn plaats zijn; vous
n'êtes pas à ma — gij zijt in mijn plaats niet; ce
mot est à sa — dat woord is goed geplaatst; ce
mot nest pas à sa — dat woord is misplaatst; en
— op zijn plaats; être en son lieu et — op zijn
oord en plaats zijn; être en — de in staat zijn om
te; par ---s met plekken, hier en daar; sur (la) —
op de plaats; 2 (situation) plaats, betrekking f.;
ambt n.; homme en — hooggeplaatst persoon m.;
3 (place publique) plein n.; — des Martyrs Martelaarsplein;
— Royale Koningsplein; dévot de
— marktkwezel, straatvrome m.; voiture de --
huurrijtuig n., vigilante f.; — de fiacres rijtuigstandplaats
f.; 4 (comm., bourse) plaats; (ville)
handelsplaats f.; 5 (mil.) plaats f.; — frontière,
placement -- 413 -- planton
maritime grensplaats, zeeplaats; 6 plaats, 1
kamer, zaal f.
placement m. 1 plaatsen n., plaatsing f.; bureau
de — verhuurkantoor n.; 2 (argent) plaatsing,
belegging f.; faire un -- geld beleggen; 3 (comm.)
plaatsen, verzetten n.; être dun — facile gemakkelijk
verzet worden.
placenta m. 1 moederkoek; 2 (bot.) zaadkoek m.
1. placer v. tr. 1 plaatsen, stellen, (debout ou
assis) zetten, (touché) leggen; bien — une citation
een aanhaling goed aanbrengen; il a le coeur
bien placé hij heeft het hart op de rechte plaats; 2
comm.) plaatsen, afzetten; (argent) plaatsen,
zitzetten, beleggen; 3 être placé geplaatst zijn,
zitten, staan; (sport) geclasseerd zijn; 4 se —
zich plaatsen, zich zetten, gaan staan, gaan zitten;
(comm.) afgezet worden.
2. placer [èr] m. goudstreek f., placer in.
placet ni. 1 verzoekschrift n.; 2 koninklijke toe-
,stemming f., placet n.
ulaceur m. T plaatser m.
olaceuse f. (dienstboden)verhuurster f.
placide 1 adj. vreedzaam, rustig, kalm; 2 nl. PPlacidus
m. [f.
placidité f. vreedzaamheid, rustigheid, kalmtet
placier m. plaatser m.
plafond m. zoldering f. [neering f.
piafonnage, ...nnement m. bepleistering, plafon-1
plafonner v. tr. bepleisteren, plafonneeren.
^Iafonneur m. plafonneerder, stukadoor m.
iIage f. 1 strand n.; 2 (géogr.) hemelstreek f.; 3
(fig.) streek f., oord n.
plagiaire 1 adj. letterroovend; 2 m. letterdief in.
plagiat m. letterdieverij f., letterdiefstal m.
plagier v. tr. nabootsen, nadpen.
1. plaid m. 1 geding, proces n.; 2 rechtszitting
f.; 3 pleidooi n., pleitrede f.
2. plaid m. 1 geruite mantel ni.; 2 reisdeken f.
plaider 1 v. intr. pleiten; 2 v. tr. bepleiten; (fig.)
verdedigen; — le faux pour savoir Ie vrai met
een leugen achter de waarheid zoeken te komen.
plaideur ni. 1 pleiter; 2 pleitzieke m.
plaideuse f. 1 pleitster; 2 pleitzieke f.
plaidoirie f. 1 pleiten, pleidooi n.; 2 pleitkunst f.
plaidoyer m. pleitrede f., pleidooi n.
plaie f. 1 wond(e), kwetsuur; 2 (fléau) plaag f.
plaignant 1 adj. klagend; 2 m. klager m.; —e f.
klaagster f. [vlakweg.
plain adj. vlak, plat; de — fouet gestrekt; de --i
!plain-chant m. Gregoriaansche zang m.
plaindre 1 v. intr. klagen, jammeren; 2 v. tr. be-
^elagen, •bejamelieren; 3 spijt hebben van, beklagen;
— sa peine spijt hebben van zijn moeite; 4
se — klagen, jammeren; se — de klagen over,;
plaine f. vlakte f. [zich beklagen over.
piain-pied m. gelijkvloers n.; gelijkvloersche
woning f.; de — 1 gelijkvloers(ch), 2 effenweg.
plainte f. 1 klacht f.; 2 beklag n.; 3 aanklacht f.
plaintif adj. (...ive), ...ivement adv. klagend;
klaaglijk.
plaire 1 v. intr. behagen; (moins fort) bevallen,
aanstaan; 2 (paraitre bon) believen, gelieven,
goeddunken; s'il vous plait als 't u belieft; s'il te
plait asjeblieft; s'il plait à Dieu als 't God belieft;
plait-il? wat belieft u ? plaise, plut à Dieu (que)
geve, gave God (dat); (á) Dieu ne plaise God
beware, God verhoede; 3 se — (se eompl. indir.)
1 zich zelf behagen, 2 elkander behagen; 4 v. tr.:
se — Tse compl. dir.) behagen scheppen (in),
genoegen vinden (in); se — à la campagne
gaarne op liet land zijn; se — dans les terrains
ablonneux, goed in zandachtigen grond tieren.
plaisamment adv. = plaisant.
plaisanee f. lust m., vermaak n.; maison, báteau,
lieu de -- lusthuis n., ple(i)zierboot, lustplaats f.
plaisant 1 adj. aangenaam, bevallig, prettig; 2
vermakelijk, prettig, grappig; 3 belachelijk, bespottelijk;
4 m. grappenmaker, snaak 1n.; 5 in.
grappige, koddige n.
plaisanter 1 v. intr. schertsen (met), boerten
(met), gekscheren (met); 2 v. tr. voor den gek
houden, uitlachen.
plaisanterie f. 1 scherts, boert f.; 2 spot ni., gek-t
plaisantin ni. grappenmaker nl. [scheren n.
plaisir m. 1 (sentiment) vermaak, genoegen n.;
(tam.) pret f., (relevé) geneugte f.; avoir (du) —
à ou de er genoegen in vinden om te; il y a — à
liet is een genoegen te; à — 1 tot vermaak, voor
de pret, 2 naar welgevallen, naar believen, 3 op
het gemak; 2 (ce qu'i amuse) vermaak n., uitspanning
f., ple(i)zier n.; train de — ple(i)ziertrein
m.; 3 —s vermaken n. pl., (wereldsche) geneugten
f. p1.; 4 believen, goedvinden, welgevallen
n.; 5 dienst(bewijs n.) ni., genoegen n.,
gunst f., ple(i)zier n.; 6 oblie, prauwel f.;
voilk le —! oblieën, koop oblieen!
plam ée f. looierskalk f.
plamer v. tr. ploten.
1. plan adj. vlak, plat.
2. plan m. vlak n.; premier, deuxième, troisième
— voorgrond, middelgrond, achtergrond ni.
3. plan m. 1 ligging f., stand m.; laisser en —
in den steek laten; derneurer ou rester en —
blijven steken; 2 pandjeshuis n.; mettre en —
verpanden; 3 plan n., schets f., plattegrond m.,
grondteekening f.; 4 (fig.) plan, ontwerp n.
planche f. 1 plank, deel f.; — à dessin teeken
plank; — de lard zijde f. spek; — (de salut) red-
-
plank; faire la — de plank maken, op den rug
drijven; faire la — à een brug leggen voor; 2 —
(noire) bord n.; venir à la -- naar liet bord
komen; 3 —s planken f. pl., tooneel n.; 4 —s
werktafet f.; 5 plaat f.; 6 (impression) vorm m.;
7 (akker) bed n.
planehéier v. tr. (be)vloeren; (mar.) dekken.
plancher m. 1 (planken)vloer in.; 2 zoldering f.;
sauter au — tot tegen de zoldering springen.
planchette f. plankje n.; (corset) veer f.
plancheyer = planchéler.
planton m. stek m., loot f.; plantsoen n.
plane -- 414 plá.tre
1. plane f. 1 (marteau) vlak n.; 2 haalmes n.
2. plane m. plataan(boom) m.
1. planer v. intr. zweven.
2. planer v. tr. effen maken, planeeren.
planétaire 1 adj. planeet-, planeten-; système —
planetenstelsel n.; année — planeetjaar n.; 2 m.
planetenkaart f.
planète f. planeet, dwaalster f.
planeur m. platmaker, planeerder m.
planimétrie f. vlaktemeting, vlaktemeetkunde f.
planimétrique adj. vlaktemeetkundig.
planisphère m. T planispheerf.: 1 hemelplein n.;
2 platte wereldkaart f.
planoir m. 1 planeet- beitel m.; 2 polijststaal n.
plant m. 1 stek m., loot f., (poot)plant f.; 2 planting
f., plantsoen n.
plantage m. planting f., plantsoen n.
plantain in. weegbree f.
plantation f. 1 planten n., planting f.; 2 plantsoen
n.; (colonies) plantage f.
1. plante f. plant f., gewas n.
2. plante f. zool, (voet)holte f.
planter v. tr. ( planten, pootent 2 beplanten, aanleggen;
3'planten, steken (in), zetten (in ou op);
oprichten; 4 vestigen; — son pied vasten voet
krijgen, zich vastwortelen, op post stellen; — ik
laten staan, laten zitten, laten steken; — un baiser
een kus prenten; — qc. au nez á qq. iernnnd
iets onder den neus wrijven; 5 se — 1 zich vestigen,
2 gaan staan.
planteur m. 1 planter m.; 2 plantersigaar f.
plantigrade 1 adj. zooltredend; 2 m. zooltreder m.
Plantin m. Plantijn in.
plantinien adj. ('ne) Plantijnsch. [ijzer n.
plantoir m. planthout, pootbout; plantijzer, poot-t
planton m. 1 oppasser, ordonnans m.; 2 ordonnansdienst
m. [rig; 2 welig.
plantureux adj. (...euse) 1 overvloedig, weelde-1
planure f. (hout)spaan f.
plaq ue f. 1 plaat f.; (circulaire) schijf f.; 2 plakke
f., plakkaard m.; 3 (orde)plaat, ster f.; 4 naambord(
je) n.; 5 wandblaker m,
plaqué m. platteerwerk n.
plaqueminier m. dadelpruimeboom m.
plaquer v. tr. 1 leggen (op), plakken (op); 2 beleggen,
bekleeden, beplakken, (bois) forneeren,
(métal.) platteeren; 3 laten zitten, in den steek
laten. [(monnaie) plaketn.; 4 boekje n.
plaquette f. 1 plaatje n.; 2 gedenkplaat f.; 3#
plaqueur m. belegger, beplakker; forneerder;
platteerder m.
1. plastique adj. T plastisch : 1 vormbaar,
kneedbaar; 2 (stof)vormend; 3 beeldend; 4 (bien
formé) beeldig.
2. plastique f. beeldende kunst(en) f. (pl.).
plastron 1 m. borstleer n., borstlap m.; 2 (chemise)
borst f.; (cravate) borstdas f.
plastronner 1 v. tr. (met een borstleer ou borststuk)
beschutten; 2 v. intr. zijn hom uithalen.
plastronneur m. geurmaker rn.
1. plat 1 adj. (sans les saillies naturelles) plat;
à fond — platboomd; à — ventre plat op den
buik; tomber tout — plat op den grond vallen;
demeurer tout — paf ou onthutst staan; 2
(natureilement uni) vlak; 3 (liq.) bière —e slap
bier n.; vin, vinaigre — slappe wijn, azijn m.;
4 plat, alledaagsch, gemeen; 5 (fade) plat, zouteloos;
6 adv. plat; (fig.) vlakweg.
2. plat m. 1 (cóté plat) plat n.; (surface unie)
vlak n.; (tout) à — plat op den grond; 2 (abstr.)
platte, alledaagsche, gemeene n.; (fade) platte,
zoutelooze n.
3. plat m. 1 (vase plat) schotel m.; — à barbe
scheerbekken n.; — de balance weegschaal f.; 2
(niets) schotel m., gerecht, (fig.) zootje n.; tnettre
les petits —s dans les grands ,met veel omslag
onthalen; il ne saurait en faire un bon — hij
kan er niets goeds van koken; nous avons eu un
bon -- de gelée liet heeft een aardig koekje
gebakken; 3 tafel f., kost m.; 4 (mar.) bak m.;
être du mêrne -- aan denzeltden bak zijn.
Plato 1 f. : (Rio de la) — Platarivierf.; 2 m.p—^
piatane m. plataan m. [blikjesvleesch n.
plat-bord m. ( mos-'s) potdeksel, dolboord, boeisel
n.
plateau ni. ('x) 1 schenkblad, presenteerblad,
theeblad, koffieblad n.; 2 tafelstel, tafel blad n.; 3
bakplaat, ovenplaat f.; 4 (weeg)schaul f.; 5
(métiers & phys.) schijf f.; 6 hoogvlakte f.,
hoogland, tafelland n.; 7 vlakke ondiepte, plaat f.
plate-bande f. (mos-mos) (en gén.) rand, zoom m.;
(hortic.) rabat n., zoom(bed n.) m.; il court les
—s--s hij is van de wijs.
platée f. I grondmuur m.; 2 schotelvol m.
plate-fQrme f. ( mos- cos) 1 plat (dak) n.; 2 (élévation)
plat, terras n.; 3 (véhic.) platform, balkon
n.; 4 — tournante groote draaischijf f.; 5 (route,
batterie) bedding f.; 6 (polit.) kiesprogramma,
platform n. [riem m,; 3 kopp;lriem m.
plate-longe f. ('s-c's) 1 lange lijn f.; 2 span-1
platernent adv. plat, (fig.) gemeen; tout— plat-t
platinage m. platineering, vertinning f. [weg.
1. platina f. 1 plaat f.; 2 (langue) lapje n.; avoir
une bonne — een goed lapje hebben; 3 (fusil)T
2. platine m. platina, wit goud n. [slot n.
platiner v. tr. platineeren, vertinnen.
platitude f. 1 platheid; 2 (gout) slapheid f.
Platon rn. Plato m.
platonicien 1 adj. ( vone) Platonisch; 2 m. piatonicus,
Platonisch wijsgeer m.
platonique adj. 1 Platonisch; 2 (fig.) platonisch.
platrage m. 1 pleisterwerk; 2 (fig.) lapwerk n.
platras m. 1 pleisterkoek m.; 2 kalkpuin n.,
afval n.
plátre m. 1 gips, pleister n.; de ou en — gipsen;
de — (fig.) kartonnen; battre comme — murw
slaan; 2 gipsafgietsel n., gipsafdruk m.; 3 gipsbeeld,
pleisterbeeld n.; 4 gepleisterde muur m.,
pleisterwerk, stukadoorsel n.; 5 geld, poeier,
spl int n.
plá,trer - - 415 -- plie
plátrer v. tr. 1 bepleisteren; (vin) gipsen; appareil
plátré gipsverband n.; 2 (fig.) bewimpelen,
maskeeren, vermommen; 3 (fig.) aaneenflansen,
aaneenlappen.
platreux adj. (...euse) pleisterachtig.
plátrier m. 1 gipsberereider; 2 gipsverkooper; 3
gipswerker in.
plátrière f. 1 gipsgroeve; 2 gipsbranderij f.
plátr(on)oir m. (pleister)troffel m.
plausibilité f. aannemelijkheid f.
plausible adj., -Dment adv. aannemelijk.
Plaute m. Plauuts m.
plèbe f. kleine volk, (fig.) gemeene volk n.
plébéien 1 adj. (^ ne) uit het volk, volks-, burgerlijk;
2 m. burgerman m.
piébéienne f. burgervrouw f.
plébiscite m. volksbesluit n., volksstemming f.
plectre, ...trum [om'] m. plectrum n., aanslag m.
Pléiade f. 1 Pleiade f.; 2 Zevenster, Pleiade f.; 3^
pleige m. borg m. [zevental n., pleiade f.
pleiger v. tr. waarborgen.
1. plein adj. & adv. T vol : 1 écu — effen schild
n.; —(s) pDuvoir(s) volmacht f.; style — welgevulde
stijl m.; — succès, succès — volkomen bijval
m.; vie —e welgevuld leven n.; avoir le ventre
— T den buik vol hebben; être — de T vol zijn
(van); 2 — de vol (van); — d'esprit geestvol,
geestrijk; -- d'expédients die overal een uitweg
voor weet; -- de feu vol vuur; — de jours der
dagen zat; -- de lui-même vol eigenwaan, van
zich zelf vervuld; — de projets zwanger van ontwerpen
ou plannen; — de son sujet van zijn
onderwerp vervuld; — de vie vol leven(skracht),
vol levenslust; 3 à —s bords boordevol; à —e
bouche 1 met gretigen mond, 2 uit vollen moed;
à —e gorge luidkeels; à —es lèvres met gretige
lippen; à —es mains met volle handen; à —s
poumons uit volle borst; à — verre met volle
glazen; à —es voiles met volle zeilen; 4 de —
droit met volle recht; de — fouet waterpas, horizontaal;
de— gré uitvrijen wil, metvolletoestemming;
de — saut in één sprong; 5 en—e,activité
In volle werkzaamheid; en — air in de open lucht;
meeting en — air openluchtmeeting f.; en —e
assemblée in de volle vergadering; en —e convalescence
volop aan 't herstellen; en —e déroute in
volle vlucht; en — été in den vollen zomer; en —
jour in vollen ou klaren dag; en — marché op
volle markt; en —e mer in volle zee; en — midi
op vollen middag; en — rapport in volle opbrengst;
en —e réunion in de volle vergadering;
en —e révolte in vollen opstand; en —e rue op
de volle straat; en — soleil in de volle zon; en —e
terre in (den) vollen grond; plante de —e terre
vollegrondsplant f.; en veau — geheel in kalfsleer;
en — vent in de vrije lucht; en — visage
'lak in 't gezicht; tout — volop; de 1'argent —
;es poches zijn zakken vol geld.
2. plein m. volle n.; le — de la lune de volle
maan f.; les —s et les vides de volle en ledige
ruimten f. p1.; le trop — de overmaat f.; le trop —
d'une citerne de keel f. van een regenput; battre
son — in vollen gang zijn, op 't hoogste zijn; à —
ten volle; à pur et à — geheel en ten volle; être
dans son — vol zijn; mettre dans le -- in de
volle roos schieten; mourir dans le -- de son
talent in de volle kracht van zijn talent sterven;
en — ten volle; donner en — dans zich volop
werpen in; donner en — sur vlak vallen op;
recevoir la lumière en — het licht vlak op zich
ou vlak in zijn gezicht krijgen.
plénier adj. (...ière) vol.
plénipotentiaire adj. gevolmachtigd.
plénitude f. volheid f.
pléonasme m. cvertolligheid f., pleonasme n.
pléonastique adj. overtollig, pleonastisch.
plésiosaure [z—s] m. reuzenhagedis f., plesiosaurus
m.
pléthore f. 1 overvoeding f.; — sanguine overbloedigheid
f.; 2 (fig.) overvoeding; overvolheid f.
pléthorique adj. overgevoel; (spéct) overbloedig.
pleur m. 1 geween n.; 2 traan m.; 3 —(s) de
terre vakwater n.
pleurard 1 adj. weenend, huilend; 2 m. huilebalk,
grijper m.; —e f. grijnster f. [ger m.
pleure-misère, '-pain m. (pi. id.) eeuwige kla-1
pleurer 1 v. intr. weenen, schreien, krijten, huilen;
2 (vigne) weenen; 3 v. tr. beweenen, beschreien.
pleurésie f. borstvliesontsteking, pleuris f.
pleurétique 1 adj. van (de) borstvliesontsteking;
point — steek m. van borstvliesontsteking; 2 aan
borstvliesontsteking lijdend; 3 m. pleurislijder m.
pleureur -1 adj. (...euse) weenend, schreiend,
jammerend; frêne, saule — treuresch, treurwilg
m.; 2 in. huilebalk; 3 schreier m. [band m.
pleureusef. 1 huilebalkf.; 2schreisterf.; 3 rouw-1
pleureux adj. (...euse) huilerig, krijterig.
pleurnichard m. dreiner m.
pleurnicher v. intr. dreinen, drenzen.
pleurnicherie f. gedrein, gedrens f.
pleurnicheur 1 adj. (...euse) dreinend; 2 m.
dreiner; ...euse f. ...ster f. [steking f.
pleuro-(péri)pneumonief. long- en borstvliesont-t
pleutre 1 adj. laf, lam; 2 m. lammeling m.
pleutrerie f. lafheid, lammigheid f.
pleuvoir v. intr. & tr. regenen.
plèvre f. borstvlies n.
pleyon m. 1 bindrijs n.; 2 strooband nl.
pil m. 1 plooi f.; (tissu, papier, aussi) vouw f.;
(ride, aussi) rimpel m.; cela ne fait pas un — dat
maakt geen plooitje, (fig.) daaraan ligt nicts in
den weg; 2 omslag m. & n.; 3 gesloten brief m.
pliable adj.plooibaar, vouwbaar; (fig.) buigzaam,
rekkelijk. [vouw f.
pliage m. I plooien, buigen, vouwen n.; 2 plooif.,1
pliant 1 adj. plooibaar, buigzaam; chaise, table
—e vouwstoel m., klaptafel f.; 2 m. vouwstoel m.
plicatile adj. geplooid, plooibaar.
plie f. schol, pladijs f.
plier — 416 — plus
plier 1 v. tr. plooien, vouwen; (remettre) opvouwen,
opplooien, opdoeken; (fermer) toevouwen,
toeplooien, toestaan; 2 buigen; 3 (fig.) — (à)
plooien (naar), buigen (naar); 4 v. intr. plooien,
buigen; 5 (céder) deinzen, wijken. [wer m.
plieur 1 adj. (...euse) vouwend, rollend; 2 in. vou-J
plieusef. 1 vouwster; (cigarettes) rolster; 2 vouw-t
Pline rn. Plinius m. [machine f.
plinthef, plint, voetlijst; (façade, aussi) gording f.
plioir m. vouwbeen n.
plique f. Poolsche vlecht f.
plissage, plissement m. 1 plooien n.; 2 plooiwerk,
plooisel n.
plisser 1 v. tr. (fijn) plooien, in plooitjes doen;
2 v. intr. plooitjes maken.
plissure f. 1 plooien, vouwen n.; 2 plooitjes n. p1.
pioc [k'] ni. 1 koehaar n.; 2 wolafval n.; 3 koehaarteer
n.
plom b m. 1 lood n.; de — looden; colique de —
loodkoliek f.; cul de — loodaars m.; dormir comme
un —, nager comme une balie ou un chien
de -- slapen, zwemmen als een steen; 2 (dans les
véternents, fiche) loodje n.; 3 (objet en plomb)
lood n. (looden naaikussen, looden gewicht,
looden zegel n.); 4 looden zoutpan; looden goot f.;
looden bak m.; looden dak n.; les —s de Venise
de looden daken van Venetië; 5 (schiet) lood; à —
te lood, in het lood, loodrecht; 6 (diep) lood; 7
kogels m. pl., lood.
plombage ni. 1 bekleeding (met lood), opvulling
f. (met lood); 2 (dents) vullen n., plombeering f.;
3 (marque) looden n.
plombagine f. graphiet n. [m. & f.
plombé adj. loodkleurig; tête —e lichthoofd 1
plomber v. tr. 1 looden, met lood bekleeden, in
lood zetten; 2 (dents) vullen, plombeeren; 3
(cachet) looden, plombeeren; 4 vasttreden, vaststampen,
aanstampen; 5 looden, met het schietlood
onderzoeken; 6 (livre) potlooden; (faïence)
gleisen, verglazen; 7 stinken, kwalijk rieken;
8 se -- 1 gelood worden, geplombeerd worden, 2
vaster worden, zich zetten, ineenzakken.
plomberie f. loodgieterij f.
plombeur m. loeder, plomheerder m.
plombier m. loodgieter m. [bersijs n.
plombière f. 1 .schrootzak m.; 2 (glace) — Plum-1
plongeant adj. 1 duikend; 2 in neerwaartsche
richting; tir — boorschot n.; vue—e dieptezicht n.
plongéef. 1 neerwaartsche richting f.; tirer par ou
de — boorschoten schieten; 2 val m., helling f.; 3
indompeling f.
plongeon m. 1 indompeling, duiken n.; faire le —
duiken n., (mourir) den groeten sprong doen; 2
duiker m., duikeend f.
p_longer 1 v. tr. dompelen; (malheur, misère,
aussi) storten; (poignard, couteau) stooten; 2 v.
intr. duiken; machine à — duikertoestel n. & m.;
3 bukken, buigen; 4 (nav.) diep liggen; 5 zich
storten, losgaan; 6 (regard) neerzien, neerblikken;
-- dans I'avenir de toekomst peilen; 7 se —
duiken; wegduiken; zich dompelen; zich storten;
zich verdiepen; verzinken; (sang) baden.
1. plongeur m. 1 duiker m.; 2 (zoo.) duikelaar
m. [boot f.
2. plongeur adj. duik(el)end; báteau -- duik4
ploquer v. tr. 1 ondereenmengen; 2 (mar.) met
koehaar teren.
ploutocrate 1 adj. geldvorstelijk; 2 m. geldvorst
ploutocratie f. geldmacht f. [m.
ployable adj. buigzaam.
ployer 1 v. tr. plooien, buigen, krommen; doen
bukken; 2 v. intr. plooien, zich buigen.
pluche f. = peluche.
pluie f. T regen m.; le temps est à la — het weer
staat naar regen; après la — vient le beau temps
na regent komt zonneschijn; s'en aller en — in
rook vergaan; craint la — (transport) voor nat te
bewaren; faire la — et le beau temps over wind
en weer beschikken; parler de la — et du beau
temps over koetjes en kalfjes praten.
plumage m. gevederte n., veeren f. pl., pluimage
plumail m. (...aux) vederstoffer m. [f.
plumasseau m. (-^x) 1 penneschachtje n.; 2
vederbezempje n.; 3 plukselwiek f.
plumasserie f. 1 vederwerk n.; 2 vederhandel tn.
plumassier m., ...ière f. 1 vederwerker; 2 veder--
verkooper m., ...ster f.
1. plume f. ve(d)er, (queue, aile) pen f.; (collect.)
veeren f. pl.; (comm., trav.) pluim f.; (bot.)
pluimpje n.; de — veeren, veder-.
2. plume f. pen f.; à la — met de pen; trait de
— pennetrek m.; se présenter au bout de la —
uit de pen vloeien; rester au bout de la — in de
pen blijven.
plumeau m. ( x) 1 vederstoffer m.; 2 dons, donzen
kussen n.; 3 pennenbakje n., pennendoos f.
plumée f. 1 penvol f., pennetje n.) f.; 2 pluimen,
plukken n., pluk m.
plumer v. tr. pluimen, plukken.
plumet m. 1 (hoed)pluim, (hoed)veder f.; 2 (mil.)
vederbos m.; 3 roes m.; avoir son — aangescho-;
plumetis m. vederkatoenwerk n. [ten zijn.
plumeux adj. (...euse) gevederd, bevederd.
plumier m. pennendoos f. [pennelikker m.
plumitif m. 1 minuutf., klad n.; 2 kladboek n.; 3t
plumule f. 1 (dons)veertje n.; 2 (zaad)pluimpjef.
p l u part f. meerendeel, meeste gedeelte n., meeste
m. ou f. ou n. pl.; la — du temps meestentijds,
plural adj. (...aux) meervoudig. [meestal.
pluraliser v. tr. meervoudig maken.
pluralité f. 1 veelheid, veelvuldigheid f.; 2 meerderheid;
à la — des voix met meerderheid der
stemmen. [n.; au — in 't meervoud.
pluriel 1 adj. ( 'le) meervoudig; 2 in. meervoudt
1. plus adv. de comp. 1 meer; — de dix meer
dan tien; — qu'à demi, — d'à moitié meer dan
half; on ne peut -- in de hoogste mate; il n'en
peut — hij kan niet meer; — ou moins min of
meer; ni — ni moins (noch) min noch meer; non
— ook niet; non — que evenmin als; sans --
plus — 417 — poignet
attendre zonder langer te wachten; 2 (devant
un adj. ou adv. = comparatif) — tót vroeger;
-- tard later; 3 (plus répété) hoe meer ...hoe
meer, hoe meer ... des te meer; — il sait — il
peut hoe meer hij weet, hoe meer ou des te meer
hij kan doen; — on le punit, moins il travaille
hoe meer men hem straft, hoe minder hij werkt; 4
(avec l'art. déf. ou possess. = superlatif) le —
áne des trois de grootste ezel van de drie; au —
t6t op zijn vroegst; au — tard op zijn laatst; le
— tót sera le mieux hoe vroeger hoe beter; 5
(addition) en, en daarbij; quatre — deux font
six vier en twee is zes.
2. plus adv. de nég. 1 niet meer; ne — que nog
maar, nog slechts; 2 (avec de devant un subst.)
geen meer; — d'argent geen geld meer.
3. plus m. 1 meer; de —, il y a —, ce qui — est
er is meer, wat meer is; 2 sans — zonder meer;
sans — de délai zonder verder uitstel; pas —
meer niet; tant et — meer dan genoeg; de — en
— steeds meer; de — en — beau steeds schooner;
(tout) au — ten hoogste; eest tout au — si ternauwernood;
de — meer; il a un an de — hij is
een jaar ouder; cela dura un an de — dat duurde
een jaar langer; en — meer, en daarbij; 3
(math.) plus n.
plusieurs adj. ind. pl. verschillende, verscheidene.
plus-pétition f. overdreven eisch m., overvraging f.
plus-que-parfait m. meer dan volmaakt verleden
plus-value f. overwaarde f. [tijd m.
Plutarque m. Plutarchus m.
Pluton m. Pluto m.
p1uton1en adj. (cne) plutonisch. [tamelijk.
plutót adv. 1 liever, veeleer; 2 eerder; 3 vrij, 1
pluvial adj. (...aux) regen-; eau —e regenwaterT
pluvier m. regenvogel, pluvier m. [n.
pluvieux adj. (...eusa) regenachtig, regen-.
pluviomètre m. regenmeter m.
pluvibse m. Regenmaand f.
pneu rn. luchtband m.
pneumatique 1 adj.pneumatisch,lucht-; machine
— luchtpomp f.; 2 pneumatisch, geestelijk; 3 f.
luchtleer, pneumatiek f.; 4 m. (vélo) luchtband
m.; luchtbandfiets f.
pneumatologie f. 1 luchtleer; 2 geestenleer f.
pneumonie f. longontsteking f.
pneumonique 1 adj. van ou voor de longontsteking;
2 aan longontsteking lijdend; 3 m. longlijder
m.; 4 longmiddel n.
poa rn. beemdgras n. [lige klucht f.
pochade f. 1 vluchtige ou ruwe schets f.; 2 prul-1
pochard 1 adj. dronken, zat; 2 m. dronkenlap m.
pocharder v. tr. zat maken; se— zich zat drinken.
poche f. 1 zak m.; - de pantalon broekzak; dictionnaire
de — zakwoordenboek n.; payer de sa
— uit zijn eigen zak betalen; jouer de la —,
mettre la main à la — in zijn zak tasten; avoir
ses mains dans ses —s met zijn handen in zijn
zakken loopen; tenir sa nornination dans sa ou
en — zijn benoeming op zak hebben; eonnaitre
qq. comrne sa — iem. in zijn zak hebben; 2
(filet) zaknet n.; (partie de filet) netzak rn.;
3 (calligr.) krul f.
pocher v. tr. 1 zakken, in zakken doen; 2 (door
slaan) doen zwellen; — les yeux een paar blauwe
oogen slaan; geil poché blauw oog; 3 — des ceufs
kalfsoogen maken; ceuf poché kalfsoog n.; 4
(typo.) smeren; (écrit.) in een klad verdrinken;
(calligr.) met een krul versieren.
pocheter v. tr. in zijn zak steken ou dragen.
pochette f. 1 zakje n.; 2 beursje, taschje n.; 3
zakviool f. [n.
podagre 1 adj. voetjichtig; 2 f. voetjicht f., pootjet
1. poêle, poile m. 1 kachel f.; 2 kachelkamer,
woonkamer f.
2. poêle, poële m. 1 baarkleed, lijkkleed n.; 2
troonhemel m., baldakijn m.; 3 huik f., sluier m.
3. poêle, poëlef. (platte) pan, braadpan, fruit-4
poêlée f. 1 panvol, pan f.; 2 stoverij f. [pan f.
poëlerie f. 1 kachelmakerij f.; 2 kachelhandel m.;
poëlette f. pannetje n. [keukengerief n.
poêlier m. 1 kachelmaker, kachelsmid; 2 kachelverkooper;
3 keukengeriefverkooper m.
poêlon m. diepe pari f., pot m.
poélonnée f. pannetjevol n.
poème m. gedicht n.; — didactique leerdicht n.
poésie f. T poëzie f. : 1 dichtkunst f.; 2 dichtgave
f.; 3 dicht n., versbouw m.; prose et — dicht en
ondicht; 4 dichterlijkheid f.; 5 gedicht n.; 6 dichtsoort
f.; 7 dichtkunde f.
poète m. & f. dichter, poëet m.; dichteres f.; --
lauréat hofdichter.
poétereau m. (max) pruldichter m.
poétesse f. dichteres f. [f. dichtkunde f.
poétique 1 adj. dichterlijk, poëtisch; art — = 21
poétiquement adv. dichterlijk; (iron.) als een
dichter. [behandelen.
poétiser v. tr. dichterlijk maken ou inkleeden oul
poids m. 1 gewicht n:; faire le — het volle gewicht
geven; faire des — (gymnast.) met de gewichten
werken; au — bij 't gewicht; 2 (endroit) waag f.;
— public stadswaag; 3 (fig.) druk, last m.; pak
n.; 4 (fig.) gewicht, belang n.; homme de -- man
m. van gewicht. • [grievend.
poignant [po-] adj. stekend; (fig.) schrijnend,t
-poignard [po-] m. 1 dolk, ponjaard m.; (fig.)
moordpriem m.; 2 (morceau d'étoffe) geer f.; 3
(retouche) verbetering, karwei f.
poignarder [po-] v. tr. met een dolk doorsteken,
een dolksteek geven aan; doorboren.
poigne [po-] f. vuistkrachtf.; avoir de la— stevige
vuisten hebben; homme à — krachtdadig man m.
poignée [po-] f. 1 greep m.; prendre à — met de
volle hand aangrijpen; — de main handdruk m.;
2 handvol f.; à — met handvollen; 3 greep f.,
handvat n.; grijplap, grijpvod f.
poignet [po-] m. 1 handgewricht n., pols m.; à la
force du — met vuistgeweld; 2 boord, handboord
n.; hemdsboord, halsboord n.; 3 voormouw, overmouw
f.
11
poil — 418 — pointer
poll m. (propre & fig.) haar n.; — de chèvre, de
cheval geitenhaar, paardenhaar; monter à —
bloot rijden; individu à — kerel m. met haar op
zijn tanden; (pens) de tout — (lieden m. pl.)
van alle veer en haar; ne plus avoir un — de sec
geen haartje hebben dat droog is; avoir du —
haar op de tanden hebben.
poile m. kachel f. V. 1. poëie. [in.
poilu 1 adj. behaard, harig, ruig; 2 rn. soldaati
poingon in. 1 (percer) priem m.; (enfoncer) doorslag,
drevel m.; 2 (graver) stift f.; 3 steenbeitel
m.; 4 (marque, coin, -timbre) stempel m.; 5
(pièce de bols) boom, monnik, makelaar m.; 6
(tonneau) half stuk n.
poinconnage, ...nnement m. 1 doorslaan n.; 2
uitbeiteling; 3 stempeling f., ijk m.
poinconner v. tr. 1 doorslaan; 2 uitbeitelen; 3
stempelen, ijken.
poindre 1 v. tr. steken; 2 v. intr. (jour) aanbreken,
krieken; (pousser, croitre) (uit)schieten.
poing m. vuist f.; coup de — 1 vuistslag m.,
boksijzer n., 3 zakpistoolf. & n.; à —s fermés met
zijn duimen in zijn handen; le -- fermé 1 de
gebalde vuist, 2 met gebalde vuist; serrer le —de
vuist ballen; couper le — de hand afkappen.
1. point m. 1 (piqure, douleur aiguë) steek m.;
-- de cóté 1 zijsteek, ' ( douleur) steek in de
zijde, 3 (fig.) plaag f., last in.; faire un — een
steek geven; 2 (trou de piqure) steek m., gaatje
n.; 3 stikwerk n.; (spéct) kant f., kantwerk n.; —
de Malines, de Valenciennes Mechelsch, Valencijnsch
werk n.; 4 (rnarque de rnesure) steek m.;
5 (mar., situation, degré de longit. & de latit.)
bestek n.; faire le -- het bestek opmaken; —
estimé, réel gegist, waar bestek; 6 (espace
infime, tache très petite) punt n., stip f.; il y
a un — noir dans le ciel ou (fig.) à 1'horizon
er is een zwarte stip in de lucht ou aan den
gezichteinder; 7 (à la voile) schoothoorn, schoot
m.; 8 (orthogr., mus.) punt f.; — et virgule
kommapunt, punt-komma f.; 9 (tous les autres
sens) punt n.; — d'appui steunpunt, (fig.) steun
m.; — d'arrivée aankomstpunt; — de congélation
vriespunt; — de contact raakpunt; — de
départ uitgangspunt; — d'intersection snijpunt;
— du jour krieken n. van den dag, dageraad
m.; — de mire mikpunt; — de rencontre
ontmoetingspunt; — de vue 1 gezichtspunt,
2 uitzicht, gezicht n., 3 (fig.) oogpunt, zienswijze
f., 4 (aveugle) lichtpunt; à ou sous un — de vue
nouveau uit een nieuw oogpunt; 10 (avec un
adj.) bon — 1 goede noot f., 2 kaartje n.; —
central middelpunt; -- douloureux pijnlijke
stip; — final eindpunt; — lacrymal traanpunt;
— lumineux lichtpunt; rnauvais -- slechte noot
f.; — mort dood punt; 1 1 (avec des prép.) à —
(juist) van pas; bien ou fort ou tout à — juist
van pas; avoir tout à -- alles naar wensch hebben;
à -- nommé 1 op het bepaalde oogenblik,
2 te rechter tijd; tout vient à — à qui sait attendre
met tijd en geduld komt men alles te boven
à ce — in die mate, zoodanig; à un tel — que
au — que zoover dat, dermate dat; à un certair
— tot op (een) zekere hoogte; à un haut — toj
een hoogen graad; au plus haut — tot den hoogsten
graad, tot liet toppunt; au dernier — in den
hoogsten graad; de tout — 1 in ieder opzicht,
2 volkomen; en bon — in goeden doen; de —
en — van punt tot punt, van naaldje tot draadje;
en tout — in alles; en mauvais —, mal en — in
slechten toestand; sur le — de op het punt om te;
donner ou rendre des —s à punten voorgevers;
le — est de savoir de vraag is te weten; voilà,
le — ou nous en sornmes zoo staat het met ons.
2. point adv. niet, in 't geheel niet; non —
zeker niet; — de geen; — du tout ou du tout —
volstrekt niet, geenszins.
pointage m. 1 richting, stelling, pointeering f.;
échelle de — richtschaal f.; vis de — stelschroef
f.; 2 (typo.) punteering f. [ijzerkop m.
pointal m. (...aux) 1 stutbalk m.; 2 (rooi licht
pointe f. I (extrérnité pointue) punt, spits f.;,
marcher sur la — du pied op de punten ou toppen
van de voeten ou teenen gaan; à la — de
l'épée met geweld van wapens, (fig.) met geweld;
à la — de son argent, de son éloquence door de:
kracht van zijn geld, van zijn welsprekendheia,.
en — in een punt, puntig,spits; 2 (objet pointe)
stift, naald f., priem m.; (clou) gladde spijker m.,
Parijspunt; (couvreur) spitshamer m.; (vitrier,
graveur) - de diamant diamant in.; (graveur,
relieur) puntmes n.; (sculpteur) grofbeitel ni.;
(tréfileur) polijststaal n.; (typo.) els f.; — de feu
1 brandijzer n., 2 brandsteek m.; — sèche teekening
f. met de droge naald; 3 (tissu) geer f.;
(toilette) driehoekje n.; 4 (jeu) veld n,; (boussole)
streek f.; 5 (animal, plante) stekel m.; 6 (petite
quantité) puntje, greintje, smaakje n.; il a une
(petite) — (de vin) hij heeft een knip weg, hij
heeft een snars ou tikje ou streepje aan; — de
jalousie vlaagje van jalouzie; — de raillerie
greintje spotternij; 7 (vivacité piquante, ce qui
a ene vicacité piquante) steek, prikkel m.; ene
— d'esprit ou (absolt) une — een geestige zet,
(mauv. part) een scherpe zet m.; dire ou faire
des —s scherpe zetten geven; 8 (action de pointer)
aanstipping f.; 9 (action de pousser en
avant) vooruitgaan, doorgaan; faire (la) —
vooruitschieten; faire (une) — doorgaan; (pour-)
suivre ou pousser sa — recht doorgaan; pousser
une -- een kijkje nemen; la — du jour, du printemps
het aanbreken van den dag, van de lente.
pointé m. richting, stelling f.
pointement m. = pointage.
1. pointer 1 v. tr. steken; 2 spitsen, scherpen; 3
doorsteken; (typo.) punteeren; 4 aanstippen,
punteeren; 5 richten, punteeren; 6 v. intr. puntjes
maken; 7 (ois.) stijgen, (op)stijgen; (cheval) steigeren;
8 (jour) aanbreken, krieken; 9 (pousser,
croitre) uitkomen, uitschieten.
pointer — 419 -- politique
2. pointer [tèr] m. (Engelsche) staande hond m.
pointeur m. 1 richter, steller m.; 2 stikker, drieger
m.; 3 puntscherper m.; 4 aanteekenaar, aanstipper;
(spéct) stemopnemer m.; 5 (Engelsche)
staande hond ni.
pointillage m. 1 stippelen n.; 2 stippellijn f.; 3
stippelwerk n.; 4 haarklooverij f.
pointille f. spitsvondigheid, haarklooverij f.
pointillé m. 1 stippellijn f.; 2 stippelwerk n.; au
- gestippeld.
pointiller 1 v. tr. stippelen, punteeren; 2 v. intr.
gestippeld worden, punten zetten; 3 haarklooven,^
pointillerie f. vitlust m., kibbelarij f. [kibbelen.
pointilleux adj. (...euse) 1 kibbelachtig, vitziek;
2 kitteloorig.
pointu adj. spits, scherp, puntig; bits.
pointure f. 1 steek m.; 2 (gant, soulier) nummer
n., maat f., steek m.; 3 (typo.) punctuur f.
point-virgule m. (mos- cs) kommapunt, puntkomma
f.
point-voyelle m. ( mos-'s) vocaalpunt f.
poire f. 1 peer f.; en - peervormig; une -- pour
la soif een appeltje tegen den dorst; 2 - de terre
aardpeer, topinamboer f.; 3 tronie f., rnuil,
knol m.; botine - een kostelijke knol; faire (de)
sa - van zijn neus maken.
poiré m. perenwijn rn.
poireau --- porreau.
poirée f. beetwortel m.), biet f.
poirier m. pereboom m.; faire le - een pereboom
zetten; je l'ai vu - ik heb hem als pereboom
gekend.
pols m. erwt f., (fig., aussi) korreltje n.; petits
peulen f. p1., groene erwtjes n. p1.
poison m. T gif(t), vergif(t) n.
poissard adj. gemeen; expression -e vischwij-^
poissarde f. vischwijf n. [ventaal f.
poissement m. bepakking f.
poisser v. tr. 1 bepekken, bepikken; fil poissé pikdraad
m,.; 2 se - 1 bepikt worden, 2 zich vet
maken, zich bemorsen, 3 zich bedrinken.
poisseux adj. (...euse) bepikt; (fig.) smerig.
poisson m. visch m.; - de nier zeevisch; - de
rivière riviervisch; - rouge goudvisch; - sans
boisson est poison de visch moet zwemmen; petit
- deviendra grand blieken worden haarzen.
poissonnaille f. katvisch, grut f.
poissonnerie f. 1 vischwinkel m.; 2 l'ischmarkt f.
poissonneux adj. (...euse) vischrijk.
poissonnier m. vischkooper m.
poissonnière f. 1 vischvrouw f.; 2 visch-ketel m.
poitrail m. ( 's) 1 borst f.; 2 borstriem m.; 3
borstplaat f.; 4 dwarsbalk in. [borstlijder rn.
poitrinaire 1 adj. engborstig, borstlijdend; 2 m.4
poitrine f. borst f.; avoir la - attaquée op de
longen gepakt zijn; avoir bonne - kloeke longen
hebben; n'avoir pas de - zwakke longen hebben.
poivrade f. pepersaus f.
poivre m. peper f.
poivrer v. tr. peperen.
poivrier m. 1 peperstruik m.; 2 peperbus f.
poivrière f. peperbus f.
poivron m. Spaansche peperbes f.
poivrot m. dronkaard, zatlap m.
poix f. pek, pik n.
poix-résine f. harpuis n.
1. polacre f. (navire) polakker m.
2. polacre -= polaque.
polaire adj. van de pool, pool-; cercle, étoile, mer
- poolcirkel ou poolkring m., poolster, poolzee f.
polaque 1 adj. Poolsch; 2 m. Poolsch ruiter,
Polak m.; 3 f. Poolsche dans m., polonaise f.; 4^
polarisation f. polarisatie f. [f. = 1. polacre.
polariser v. tr. polariseeren.
polarité f. polariteit f.
polder [èr], poidre n1 . polder m.
póle m. pool f.
polémique 1 adj. twistend, strijdend; 2 f. polemiek
f., pennestrijd m. [nestrijd voeren.
polémiquer, ...iser v. intr. polemiseeren, een pen-t
polémiste nl. polemist; twistvoerder m.
polenta, ...te f.polenta, maïsbrij, aardappelbrij f.
poli 1 adj. gepolijst, geslepen, blinkend; 2 (fig.)
beleefd, wellevend; 3 m. polijsting f., glans,
luister ni.; 4 beschaafdheid f.
1. police f . 1 staatsinrichting f.; 2 bestuur n.; 3
verordening f., tuchtregel m.; 4 toezicht n., bewaking
f.; faire la --- de het toezicht houden over;
5 politie f.; salie de -- politiezaal f.;bonnet de -
politiemuts f.
2. police f. (document) 1 polis f.; - d'assurance
verzekeringspolis; 2 (typo.) letterpolis.
policer v. tr. 1 beschaven; 2 regelen.
Polichinelle m. 1 Polichinel in.; eest 1e secret de
- het is liet geheim van ,Jan en alleman; 2 ppoesjenel,
hansworst, Jan Klaassen m.
policier 1 adj. (...ière) van de politie, politie-; 2^
policlinique f. stadskliniek f. [m. politieman m.
1. poliment m. 1 polijsten, slijpen n.; 2 glans,T
2. poliment adv. beleefd, hoffelijk. [luister m.
poiir v. tr. 1 polijsten, (glad)slijpen, glanzen,
schuren; 2 schaven, kuischen; 3 beschaven, ver-4
polissage m. polijsten, slijpen n. [fijnen:
polisseur in. 1 polijster, slijper; 2 (fig.) schaver,
kuischer n1.
polissoir in. 1 polijststaal n.; 2 polijsthout n.; 3
polijststeen m.
polissoire f. 1 polijstrad n.; 2 glansborstel m.; 3
poetsstok m.
polisson 1 adj. gemeen; 2 straatjongensachtig; 3
m. straatjongen, guit m.; 4 gemeene kerel, vlegel
m.; 5 heup(kussent)je n., tournuur f.
polissonner v. intr. 1 straatjongensstreken uitvoeren;
2 straatloopen; 3 vuilbekken.
polissonnerie f. 1 straatjongensstreek; 2 vuilbek-;
polissure f. polijsting f., glans m. [kerij f.
politesse f. beleefdheid, wellevendheid f.
politicien m. politiek knoeier m.
1. politique adj., gyment adv. 1 staatkundig;
2 sluw, doortrapt; 3 politiek.
politique — 420 — pommier
2. politique m. 1 staatsman; 2 sluwerd, gevat
man m.; 3 politiek m. [3 politiek f.
3. politiquef. 1 staatkunde f.; 2sluwheid, listf.;1
politiquer v. tr. tinnegieten, politiseeren.
polka f. polka f.; faire danser la - (fig.) eend
polken v. tr. de polka dansen. [dans leeren.
polkeur, ...iste m. polkadanser m.
polkeuse, ...iste f. polkadanseres f.
poll ni. T poll f. : 1 kiezerslijst f.; 2 kiesvergadering;
3 kandidatenverkiezing f.
pollen m. [n'] bloemstof n. [aanbod n.
pollicitation f. eenzijdige belofte f.; eenzijdige
polluer v. tr. 1 bezoedelen, bevlekken; 2 ontheiligen.
[liging f.
pollution f. 1 bezoedeling, bevlekking; 2 onthei-1
Pologne f. : la - Polen n.
polopais 1 adj. & (langue) m. Poolsch adj. & n.;
2 m. P- Pool, Polak rn.
Polonaise f. 1 Poolsche f.; 2 p- Poolsche dans
m.; 3 Poolsche vest f.; 4 Poolsche (vrouwen)mantel
m, [bloodaard,labbebak m.
poltron 1 adj. (« ne) lafhartig, bloo(de); 2 m.1
poltronne f. bloode meid, labbekak f.
poltronnerie f. bloodheid, labbekakkerij f.
polyadelphe adj.. veelbroederig.
polyadelphie f. veelbroederigheid f.
polyandre adj. veelmannig.
polyandrie f. 1 veelmannigheid; 2 veelmannerij f.
Polybe m. 1 (myth.) Polybus; 2 (hist.) Polybius
m. [pus M.
polycarpe 1 adj. veelvruchtig; 2 m. P- Polycc?r-1
polyeéphale 1 adj. veelhoofdig; 2 m. veelhoofd m.j
polychrome [k] adj. veelkleurig. [ & f.
polychromie [k] f. veelkleurigheid f.
Polyclète m. Polycletus m.
Polycrate m. Polycrates ni.
Polydore ni. Polydorus, ...door m.
polyèdre 1 adj. veelvlakkig; 2 m. veelvlak n.
Polyeucte m. Polyeuctus m.
polygala, ...Ie m. melkkruid n.
polygame 1 adj. veelwijvig; veelmannig; 2 herhaaldelijk
getrouwd; 3 (bot., chim.) veelslachtig;
4 M. man m. met verschillende vrouwen; 5 f.
vrouw f. met verschillende mannen.
polygamie f. 1 veelwijverij; veelmannerij f.; 2
herhaalde trouw m.; 3 (bot.) veelslachtigheid f.
polyglotte 1 adj. veeltalig; 2 m. veeltalig boek n.;
3 talenkenner m.; 4 spotlijster'f.; 5 f. P- Veeltalige
Bijbel m.
polygone 1 adj. veelhoekig; 2 m. veelhoek rn.;
(artill.) polygoon m.; (fortif.) sterreschans f.
polygraphe m. polygraaf, veelschrijver m.
polygynie f. veelwijvigheid f.
polyrn athe 1 adj. veelwetend; 2 m. veelweter m.
polyrnathie f. veelzijdige kennis, veelweterij f.
polyrn orphe adj. veelvormig.
polyrnorphie f., ...phisme m. veelvormigheid f.
Polynésie f.: la - Polynesië n.
polynésien 1 adj. ( c ne) Polynesisch; 2 m. PPolynesier
m.
polyn8me m. veelledige grootheid f.
polype m. 1 veelvoet, veelarm m.; 2 vleeschprop
m., vleeschuitwas n.
polypétale adj. veelbladerig.
polypeux adj. (... euse) poliepachtig.
polyphage 1 adj. veeletelzd; 2 m. veeleter m.
polyp hagie f. veeleterij f.
Polyphème m. Polyphemus m. [klankig.
polyphon(iqu)e adj. veelstemmig; (lettre) veel-t
polyphonie f. veelstemmigheid; (lettre) veelklan-ï:
polypier m. poliepenhuis n. [kigheid f.
polypode 1 adj. veelvoetig; 2 m. veelvoet m.; 3
puntvaren f., engelzoet n.
polyptote f. veelvormige herhalingf., polyptoton n.
polyptyque in. 1 schrijftafet f. met veel plaatjes;
2 proveboek n. [zuilig.
polystyle adj. 1 (bot.) veelstijlig; 2 (archit.) veel-t
polysyllabe [s] adj.( &m.) veellettergrepig(woord^
polysyilabique [s] adj. veellettergrepig. [n.).
polysyndètef., ...déton [s] m. voegwoordenophooping
f., polys_vndeton n. [in. polytechnicus m.
polytechnicien [k] 1 adj. ( 'ne) polytechnisch; 2t
polytechnique [k] 1 adj. polytechnisch; 2f. poly-^
polythéisme m. veelgoderij f. [techniek f.
polytháiste 1 m. v^elgodenvereerder m.; 2 adj.
polytyper v. tr. afkloppen. [veelgodisch.
polytypeur m. afklopper m.
polyurie f. overvloedige pisloozing f.
Polyxène f. Polyxena f.
pomard m. pomard(wijn) m.
Poméranie f. : la - Pommeren n. [Pomrrer m.
poméranien 1 adj. (nnee)) Pommersch; 2 m. P-t
Pomérellie f. : la - Klein-Pommeren n.
pomiculteur m. ooftkweeker m.
pomiculture f. ooftteelt f. [lèvres lippenzalf.
pommade f. pommade, haarzalf f.; - pour lest
p o m m ad er v. tr. met pommade bestrijken,
pom madeeren.
pomme f. 1 appel in.; - de chou hart n. van een
kool; - de laitue slakrop m.; bifteck aux -s
biefstuk m. met aardappelen; (bath) aux -s met
appeltjes gestoofd; je men . soucie comme un
poisson d'une - ik geef er niet meer om dan een
ezel om een peperkoek; 2 (objet) appel, knop m.;
(arrosoir) broes, druif f.
pommé 1 m. appelwijn m.; 2 appelpannekoek
m.; 3 adj. laitue -e kropsla f.; 4 (fig.) volslagen,
volkomen.
pommeau m. ('x) knop m.; (glaive) appel m.
po m melé 1 m. (ciel) schapenwolkjes n. pl.; 2 m.
& adj. appelgrauw n. & adj.
p o m meter v. tr. : se- 1 zich met schapenwolkjes
bedekken, 2 appelgrauw worden, 3 beginnen
grijs te worden.
pommelle f. broes, druif, sprui f.
p o m m er v. intr. kroppen.
pommerale f. appelboomgaard m.
po m mette f. 1 knopje, bolletje n.; 2 (pistolet)
schachtplaat f.; 3 (joue) jukbeen n.
pommier 1 m. appelboom m.; 2 appelpan f.
pomologie — 421 — pope
pomologie f. ooftkunde f.
pomologique adj. ooftkundig
pomologue m. ooftkundige m.
Pomone f. Pomo na f.
1. pompe f. 1 plechtigheid, staatsie f.; 2 praal,
pracht f.; (style) pronk m., 3 ijdelheid, pomperij
f.; Satan et ses —s de duivel en zijn pomperijen;
4 verstelwerk n., pomp f.; travailler à la
--- op de pomp werken.
2. pompe f. 1 pomp, spuit f.; — à air luchtpomp;
— d'arrosage sproeispuit; — à incendie
brandspuit; — à vapeur stoompomp; 2 inschuifveer
f.; 3 (instr. mus.) pomp f.; (flute, clarin.)
klep f.; 4 (pipe) waterzak m.; 5 (ois.) fonteintje n.
Pompée m. Pompejus m.
Po mpéi f. Pompe j i n. [Pompejer m.
po mpéien 1 adj. (co ne) Pompejisch; 2 m. P—t
pomper v. tr. 1 pompen, optrekken, opzuigen
(uit); 2 (boire) pooien.
pomperie f. 1 pompmakerij f.; 2 pompen n.
pompeusement adv. = pompeux.
pompeux adj. (...euse) 1 plechtig; 2 prachtig; 3
schitterend, pronkend.
pompier m. 1 pompmaker m.; 2 pompmeester; 3
brandspuitgast, pompier m.; les —s de brandweer
f.; 4 versteller, pompier m.; 5 zuiplap m.
pompon m. 1 pompon m., kuifje n.; avoir le —
een ou het pluimpje gekregen hebben; 2 hoofd
n.; 3 roes m.
pomponner v. tr. 1 met pompons versieren, opschikken;
2 met opsmuksels overladen.
ponant m. Westen n.
ponpage m. 1 puimen; 2 sponsen n.
1. ponce f. 1 — ou pierre (de) — puimsteen
m.; 2 (dessin) sponszakje n.
2. Ponce m. Pontius m. [klaprozerood n.& adj.
1. ponceau 1 m. (^ x) klaproos f.; 2 m. & adj.4
2. ponceau m. ( 'x) vondel, vlonder m., bruggetje
n.
Ponce-Pilate m. Pontius Pilatus m. [sponsen.
poncer v. tr. 1 puimen, puimsteenen; 2 (dessin)t
poncif 1 m. sponsblad n., sponsteekening f.; 2
(fig.) patroonwerk n.; 3 (fig.) geijkte uitdrukking
f.; 4 puimsteenpoeiern.; 5 adj. alledaagsch, afge-^
poncir(e) m. muskuscitroen(boom) m. [zaagd.
poncis m. = poncit 1 & 2. [ping, punctie f.
Oonction f. 1 steek,prikm.; 2 opensteking, aftap-t
ponctionner v. tr. opensteken; aftappen.
ponctualité f. stiptheid, nauwgezetheid f.
ponetuati'on f. 1 stippeling f.; stippels f. pl.; 2
T punctuatie f. : 1 plaatsing der toontteekens, 2
toonteekens n. pl. [gezet.
ponctuel adj. (c"le), c"iement adv. stipt, nauw-t
ponctuer v. tr. 1 stippelen, punctueeren; 2 de
toonteekens plaatsen, punctueeren.
pondérabilité f. weegbaarheid f.
pondérable adj. weegbaar. [elkander opwegend.
pondérateur adj. (...trice) evenwicht makend,t
pondération f. 1 juiste afweging f.;*2 evenwicht n.
pondérer v. tr. in evenwicht brengen ou houden.
pondéré adj. evenwichtig.
pondeur 1 adj. (...euse) (eieren) leggend; 2 m.
legvogel; 3 (fig.) legger, gieter; artikelengieter m.
pondeuse f. 1 legvogel m.; 2 (spéct. &fig.) leghen f.
pondre v. tr. leggen; (fig.) leggen, voortbrengen,;
ponet, poney m. hit, poney m. [gieten.
1. pont m. 1 brug f.; — aux ánes T ezelsbrug;
— à bascule wipbrug; — de bateaux schipbrug;
— suspendu hangbrug; — tournant 1 draaibrug,
2 (locom.) draaischijf f.; — volant 1 gierbrug,
2 losse brug; laisser couler l'eau sous les —s
Gods water over Gods akker laten loopen; d'ici là
il passera de l'eau sous le — tot dien tijd zal er
nog wat water door de Schelde ou de Maas ou
den Rijn loopen; 2 (plancher de bateau) dek n.;
faux — koebrug f.; vaisseau à deux —s, à trois
—s tweedekker, driedekker m.; 3 losse ou hangende
stelling f.; 4 (scène) roosterwerk n.; 5 (hort.)
galg f.; 6 (cloche) middelboog m.; 7 (haut fourneau)
balk m.; 8 (orgue, corderie) brug f.; 9
(pantalon) klep; 10 (cartes) plooitje f., boogje
n.; couper dans le — aan het boogje coupeeren,
(fig.) in de val loopen.
2. Pont m.: le — Pontus m.
1. ponte f. 1 leggen n., leg m.; 2 legtijd m.; 3
legsel n. [ponto f.
2. ponte f. (hombre) hartenaas, ruitenaas n.,t
3. ponte m. zetter, pointeur m.
ponté 1 adj. gedekt; 2 m. (épée) beugel in.
ponten 1 v. tr. dekken; 2 v. intr. (jeu) zetten,
pointeeren; 3 betalen.
pontet m. 1 loopbrug, voetbrug f.; 2 (fusil) beugel;
3 (selle) boog; (sabre) ring; (baïonn.) neus m.
Pont- Euxin m. Pontus Euxinus m., Zwarte Zee f.
pontife m. opperpriester, (Juifs) hoogepriester m.;
souverain — Roomsche opperpriester, paus m.
pontifical 1 adj. (...aux) hoogepriesterlijk, opperpriesterlijk,
pauselijk, bisschoppelijk; 2 m. pontificale
n.
pontificat m. 1 hoogepriesterschap, opperpriesterschap,
pausdom; 2 plechtgewaad n.
pontifier v. intr. als opperpriester optreden; (fig.)
als een kanunnik doen.
pontin adj. Pontinisch, Pontijnsch.
pontique 1 adj. Pontisch, van Pontus; 2 f. P—s
Pontica f. pl. [3 hooge hak, pollevij f.
pont-levis m.(«os-' , ) 1 ophaalbrugf.; 2 klep f.;t
Pont-Neuf m. 1 Nieuwbrug f.; vieux comme le
— zoo oud als de straat; 2 p— -n — straatliedje n.
Pontoise f. Pontoise n.; d'ici — van hier naar
Keulen; revenir de — uit de wolken vallen.
ponton m. 1 schuitenbrugje n.; 2 (aanleg) steiger
m.; 3 brugschuitje n.; 4 lichter m.; veerschip n.;
5 magazijnschip, gevangenisschip n.
pontonage m. veergeld n.
pontonnier m. 1 veerman ni.; 2 bruggeman m.
pont-tube m. ( mos- c's) pijpbrug, tunnelbrug f.
pontuseau m. (c x) 1 bodemdraad m.; 2 bodemdraadstreep
f.
pope m. Grieksch priester, pope m.
popeline -- 422 — porte-Dien
popeline f. popeline, poperinge f.
Poperingue f. Poperinge n. [knieboog-.
poplitaire, ...té, ...tique adj. van den knieboog,1
popote f. 1 kost, pot m., keuken f.; 2 (réunion)
kransje n.; 3 gepraat n., praatjes n. pl.
Poppée f. Poppcea f.
populace f. grauw, gemeen, gepeupel n.
populaeier 1 adj. (...ière) gemeen, laag, plat; 2
in. vriend m. van 't gepeupel.
populaire 1 adj. T populair : 1 volkmatig, volks-,
: volksgemeen, 3 volklievend, volksgezind, 4
volksgeliefd; 2 m. volk n., gemeene man in.
populairement m. 1 als liet volk; 2 onder het
volk; 3 volklievend.
populariser v. te. populariseeren, volksgemeen
maken, volksgeliefd maken.
popularité f. T populariteit f. : 1 volksgunst f.,
volksgezindheid f.; 3 volkstoon rn.
population f. T bevolking f.
populeux adj. (...euse) volkrijk, bevolkt.
populo m. gemeen volk n. [vleesch n.
pore m. 1 varken, zwijn n.; 2 du — varkens-t
po; celaine f. porselein n.; de — porseleinen.
porcelainier 1 in. porseleinmaker; 2 porseleinverkooper
m.; 3 adj. (...ière) porseleinachtig,
porselein-.
port-épic [2k] m. (( s-' s) stekelvarken n.
porchaison f. wilde-zwijnentijd m.
pdrehe m. voorportaal n.
poreher m. zwijnenhoeder, varkensdrijver m.
porchère f. zwijnenhoedster f. (kenskot n.
porcherie f. varkensstal, zwijnenstal m., var-1
porcin adj. varkensachtig, zwijnachtig; bête —e^
pore in. T porie f. [zwijnebeest n.
poreux adj. (...euse) vol poriën, poreus.
porion m. meestergast ni.
pornographe in. pornograaf i-i.
pornographief. pornographie f.
pornographique adj. pornograpliisch.
porosité f. poreusheid, porositeit f.
1. porphyre nl. porfier (mat.) n., (objet) m.
2. Porphyre m. Porphyrius m.
porphyrisation f. fijnwrijving f.
porphyriser v. tr. (op den porfiersteen) fijn-t
porracé adj. lookgroen. [wrijven.
porreau m. (max) 1 prei; 2 (excroiss.) wrat f.
porrection f. overhandiging f.
1 . port in. T haven f.; — de nier, rivière, inarée
zeehaven, rivierhaven, tijhaven; — marchand,
militaire koopvaardijhaven, oorlogshaven; arriver
à bon — in behouden haven aankomen ou
binrienloopen.
2. port m. 1 dragen; brengen n.; — d'armes 1
dragen van wapens, verlof om wapens te dragen,
jachtverlof n., 3 schouderen n. van 't geweer; 2
dracht f., draagvermogen n., draagkracht f.; 3
(transport) vracht f., vervoer n.; 4 (poste) vracht
f., port n., frankeering f.; — supplémentaire
strafport; 5 (maintien) houding f., voorkomen n.
portable adj,. T draagbaar.
portage m. 1 dragen n., dracht f.; 2 vervoer n.,
vracht f.
portai) ?n. ( mos) 1 hoofdgevel, voorgevel m.; 2
hoofddeur f., hoofdingang m.
1. portant adj. 1 dragend; 2 être bien — wel te
pas zijn; être mal — niet wel te pas zijn; être
mieux — beter zijn; 3 k bout — rakelings; 4
1'un — l'autre door elkander genomen, voetstoots.
2. portant m. 1 drager m., draaghout n.; 2
hengsel n.; 3 (airnant) anker n.
portatif adj. (..-.ive) 1 (actif) dragend, draag-; 2
(passif) draagbaar; livre, dictionnaire — handboekje,
handwoordenboek n. [drager m.
1. porte en compos. drager : porte-aigle adel-t
2. porte f. (propre & fig.) deur f.; (ville, chateau,
défilé & emplois figurés connexes) poort
f.; — des honneurs deur ou weg in. tot de eereambten;
veine — poortader f.; la P— Ottomane
de Ottomanische Porte; la Sublinie P— de Verheven
Porte f.; k la — aan de deur, (voisin) naast
ou nevens de deur; à — close rnet gesloten deur;
à --s ouvrante(s), fermante(s) bij het openen,
sluiten van de poort(en); — à — nevens elkanders
deur; de — en — van deur tot deur; agrafes
et —s haken en oogen.
porte-aiguille m. (-D-- [s]) 1 naaldhouder m.; 2
breikoker in.; 3 (chic.) naaldvoerder in.
porte-aiguilles (pl. id.) in. naaldenlap m.
porte-allulfnettes m. (p1. id.) luciferstander m.;
(poche) luciferdoosje n.
porte-am arre m. (p1. id.) vuurpijlbok m.
porte-arquebuse m. ( =- ^[s]) roerdrager in.
porte-assiette m. (^- '[s)) 1, onderlegger :-n.,
matje n.; 2 bordentrommel f.
porte(-)balle in. (-- x[) marskramer m.
porte-bannière m. (f-z[s]) 1 vaandrager ni.; 2
(mil.) standaarddrager; 3 (bist.) banierdrager m.
porte-bicyclette m. ('- 's) fietsstander in.
porte-bonheur m. (pl. id.) gelukaanbrenger m.
porte-bouquet m. (-- - [s]) bloemschuitje n.
porte-bouteilles in. (p1. id.) I flesschenrek n.; 2
flesschenkorf m.
porte-cannes m. (pl. id.) stokkenstander nl.
porte-cartes rn. (pl. id.) 1 kaartjestaschje n.; 2
kaartjesschotel m.; 3 (jeu) kaartenrek n.
porte-chape m. ('- ^[s]) 1 koorkapdrager; 2
opdiener ni.
porte-choux m. (pl. id.) marktklepper m.
porte-cigare to. ( - .'[s]) sigarenpijpje n.
porte-eigares m. (pl. id.) sigarenkoker nl.
porte-cigarettes m. (p1. id.) sigarettenkokertje ti.
porte-clefs in. (pl. id.) 1 sleuteldrager; 2 sleutelring
m.
porte-collet m. ( - "[s]) kraagophouder m.
porte-couteau in. (cD-'x) messenlegger ni.
porte-crayon m. (p1. id.) potloodhouder m.
porte-croix m. (p1. id.) T kruisdrager m.
porte-crosse m. (oo-'[s)) (krom)stafdrager m.
porte-Dieu m. (p.1. id.) Onze-Lieven-Heerdrager
01.
porto-diner — 423 -- porter
pbrte-diner m. ( mos) maaltijdentrommel f.
porte-drapeáu m. (oo- o [x]) vaandeldrager,
vaandrig ni.
portée f. 1 (ce qui est porté) dracht, vracht f.;
(tiss.) gang m.; (eau) verval n.; (cartes) reeks f.,
stel n.; 2 (femelle) dracht f.; 3 (ce qui porte,
appui) dracht f.; '(pierre préc.) kas f.; (pivot)
draaipunt n.; (mus.) notenbalk m.; 4 (force)
dracht, (draag)kracht f.; 5 (longueur, distance)
dracht, draagwijdte f.; lengte f., afstand m.; —
d'arc spanwijdte ou spanning f. van een boog;
6 (armes) dracht f.; (train) greep m.; (eeil,
oreille, voix) draagwijdte f.; (esprit) begrip;
(avec une prép.) bereik; à la -- de binnen ou
in ou onder het bereik van; hors de la — de
buiten het bereik van; au-dessus de la — de
boven liet bereik van; à — (des balles) binnen
ou onder schot; hors de — buiten schot; sentir,
cornprendre la — de de bedoeling gevoelen van,
begrijpen van; d'une haute --- van groote
beteekenis.
porte-enseigne m. ('- -'[s]) vaandeldrager m.
porte-épée m. (^- [s])* hangriem m.
porte-étendard m.( '- '-[s]) standaarddrager m.
p orte-étrier m. ('- mo s) beugelriem rn.
porte-étrivi ère im. ( - s) stijgbeugeloog n.
porte(-)faix m. (pl. id.) pa tijesdrager,kruierto.
porte-fenétre f. ('s- mos) vensterdeur, balkondeur
f.
porte-fer m. ('- —D[s]) hoefij.zertas'cll f.
portefeuille m. brieventasch f.; (en gén.) portefeuille,
tasch f., omslag n.; ministre à, sans —
minister in. riet, zonder portefeuille.
porte-flambeau m.( "[x]) flambouwdragerm.
porte-fort m. (pl. id.) borg(spreker) m.
porte-glaive m. (-D- "s) zwaardridder m.
porte-hache m. ( c- [s]) bijlschoen m.
porte-jupo 1 adj. (cD- z[s]) rokkendragend, gerokt;
2 m. rokkendrager In.; 3 rokophouder m.
porte-Zettres in. (pl. id.) brieventasch f.
porte-Iiqueurs m. (pl. id.) likeurstander m.,
likeurstel n.
porte-malheur m. (p1. id.) ongeluksvogel m.
portemanteau m. (cDx) 1 kapstok m.; 2 mantelzak
m.; 3 manteldrager; sleepdrager m.
portement m. dragen n.; — de croix kruisdraging
f.
porte-mine(s) ni. (-o-^[s]) potloodschacht f.
porte-monnaie m. ('- i[s]) (geld)beurs, portemonnaie
f.
porte-montre m. (pl. id.) uurwerkstander tn.
porto-montres m. (pl. id.) uurwerktoonkast f.
porte-mors m. (pl. id.) bakstuk, gebitleer n.
porte- mouchettes m. (p1. id.) snuiterbakje n.
porte- mousqueton m.( -o_ w[s])Tmuslcethaak m.
porte-page m. ( - ^[s]) paginapapier n.
porte-paraplure m.('-cD[s]) paraplustander m.
porte-parole m. ( .«- «s) woordvoerder m. [m.
porto-pelle m. ( o- [s])schop- en pookstanderl
porte-photographies m. (pl. id.)fotostander m.
porte-pipe(s) m. (pl. id.) pijpenrek n.
porte-plume m. (x- [s]) penhouder nl.
porte-queue m. ( co- D[s]) sleepdrager m.
1 . porter v. tr. 1 (en gén.) dragen; 2 (avoir sur
soi) (habitude) dragen; (accidt) hebben, aanhebben;
3 (transporter, conduire) dragen, brengen,
voeren, leiden, drijven; 4 (diriger) richten;
5 (porter avec soi, comporter) meebrengen; 6
(contenir) ' inhouden, bevatten, behelzen; 7
(produire) dragen, opbrengen, voortbrengen;
8 (supporter) verdragen; 9 (soutenir) dragen,
steunen, ondersteunen; 1'un portant l'autre, le
fort portant le faible het eene door het andere
genomen; 10 être porté 1 gedragen worden,
gesteund worden; cela est bien porté dat staat
gekleed; être porté d'amitié pour vriendschap
gevoelen voor; - porté dun même esprit door
een zelfden geest gedreven; être porté pour geneigd
zijn voor, genegen zijn voor; être porté sur
la bouche ou la gueule op een goeden brok gesteld
zijn; 1 1 (loc. avec compi. dir.) — (bien) son áge
goed zijn leeftijd dragen; — arnitié à vriendschap
toedragen; — bonheur, malheur geluk, ongeluk
aanbrengen; — coup 1 treffen, raak zijn, ! schaden;
— un coup een slag toebrengen; — envie (á)
nijd toedragen; — un jugement een oordeel vellen
ou uitbrengen;— la main à ou sur de hand leggen
aan; -- son malheur zijn ongeluk (ver) dragen; —
la mine de het gezicht hebben van; --ses pas zijn
schreden richten; — la peine de de straf ondergaan
voor; -- ses regards sur den blik richten op;
— une santé een gezondheid instellen; — ses
soupcons sur zijn vermoeden laten vallen op; —la
terreur schrik verspreiden; 12 (loc. avec prépl —
á la bouche aan den mond brengen; — aux nues
tot boven de wolken verheffen; — devant les tribunaux
voor 't gerecht brengen; — en compte in
rekening brengen; — en paradis mede in 't graf
nemen;— en terre ter aarde brengen; on porte en
ville de bestellingen worden aan huis bezorgd;
13 (loc. avec adv.) — en avant 1 vooruitdrijven,
? vooruitsteken; — bas(se) laten hangen; le —
beau goed uitstallen; — droit(e) rechtop dragen;
— haut(e) omhoog dragen; 14 se — 1 zich dragen,
' elkander dragen, 3 gedragen worden; 15
se — (candidat) zich (als candidaat) voorstellen,
(als candidaat) optreden; 16 se — (santé) varen;
il se porte bien, mal het gaat hem goed, slecht; ses
affaires se portent mal zijn zaken staan slecht;
17 se — (conduite) zich gedragen; 18 se — (direction)
zich begeven, zich richten, gaan; se — à
1 gaan naar, ' zich richten naar ou op, 3 stijgen
naar, 4 zich toeleggen op, zich wijden aan, 5 besluiten
tot; se -- à la tête naar liet hoofd stijgen.
2. porter v. intr. 1 (tenir) dragen, tonden; 2
ronddrager zijn; 3 (peser) dragen; 4 (atteindre,
arriver) (distance) dragen; (biut) raken, treffen;
(fig.) dragen, reiken; — (jusqu') à reiken tot; —
sur raken; 5 (se diriger) zich richten, aanleggen,
loopen, (navire, aussi) zetten, stevenen; (fig.)
gorter — 424 -- post(-)diluvien
heenwillen, bedoelen; -- à la tête naar het hoofd
stijgen; -- sur les nerfs op de zenuwen werken;
6 (soutenir) volhouden.
3. porter m. dragen n., dracht f.; être d'un bon
— 1 gemakkelijk zitten, 2 goed sleetsch zijn.
portereau rn. (cx) keersluis f.
porte-respect (pl. id.) m. ontzagverwekker m.
porte-tapisserie f. (cD- x[s]) 1 behangselraam n.;
2 gordijndrager m.-
porte-trait m. ('-c's) strenglus f.
porteur rn. drager m.; (qui apporte) brenger;
rondbrenger; overbrenger m.; -- de journaux
krantenlooper m.; — de lettres brievendrager.
porteuse f. draagster; brengster; rondbrengster f.
porte-vent m. (pl. id.) windbuis, windpijp f.
porte-verge m. ( co- x[s]) stafdrager, pedel m.
porte-vis [s] m. (pl. id.) schroefplaat f.
porte-voix m. (pl. id.) spreekbuis f., roeper m.
.1. portier m. T portier m.
`. portier adj. (... i ère) kunnende dragen, kunnende
drachtig worden; lice, vache ...ière fokteef,
fokkoe f. [tier n; 3 deurgordijn n. & f.
portière f. 1 portierster f.; 2 (rijtuig)deur f., por-1
portion f. deel n.;aandeel n.,(mets, aussi) portie f.
portioncule f. 1 deeltje n.; 2 indulgence de la P—
aflaat m. van Portiuncula. [(gymn.) poort f.
portipue m. i (overwelfde) ' zuilengang f.; 2t
Porto m. 1 (géogr.) Porto, Oporto n.; 2 (vin) port-
(wijn) ni., port-á-port m.
porto-rico rn. porto-rico(tabak) f.
portraire v. tr. aftrekken, portretteeren.
portraat m. beeltenis f., afbeedsel, portret; (iron.)
konterfeitsel n.; (fig.) evenbeeld n.
portrait-carte m. ( mos- os) visitekaartfoto f.
portraiteur, ...tiste m. portretmaker; (spéct) por-^
portraiture f. afschildering f. [tretschilder m.
portraiturer v. tr. afschilderen.
portugais 1 adj. & (langue) m. Portugeesch adj.
& n.; 2 m. P— Portugees. m.
Portugal n. : le — Portugal n.
portulan m. zeeboek, havenboek n.
posage m. = pose 1.
pose f. 1 stellen n., stelling f.; plaatsen n., plaatsing
1. (p. ex. poêle, billard, sonnette, rideaux);
leggen n. (p. ex. pierre, 'quille, rails, tapis); zetten
n.; inzetten n. (partie de machine, aiguille
de machine a coudre); faire la --- de (overgaan
tot het) plaatsen ou stellen ou leggen ou (in)zetten;
2 (domino) (voor)zet m.; á vous la — de zet
is aan u; 3 (pour la photog., la peinture) zitten
n., zitting, pose f.; salon de — zitkamer f.;
séance de— zituur n.; 4 stand, stelling, houding,
pose f.; 5 mooidoenerij f.
posé adj. goed gevestigd, op zijn gemak, bedaard;
a main —e met vaste hand.
posément adv. 1 bedaard; 2 beslist.
posen I.v. tr. V. pose : plaatsen, stellen; (couché,
aussi) leggen; (debout ou assis, aussi) zetten; —
une question een vraag stellen; — le pied den
voet zetten; je pose 5 et (je) retiens 3 ik zet 5 en
houd 3; 2 inzetten; (jeu) zetten; (sentinelle) uitzetten;
3 vestigen, in aanzien brengen; cela vous
pose un homme dat geeft iemand aanzien; 4
(vooruit)stellen, (aan)nemen; -- en fait als een
feit aannemen; pose que gesteld dat, aangenomen
dat; 5 (déposer) afleggen, neerleggen, afwerpen;
6 v. intr. dragen, rusten; 7 (photogr.,
peint.) zitten, poseeren; il croit — hij meent dat
hij voor den photograaf ou schilder zit; faire —
doen. schilderen; il veut me faire — (iron.) hij
wil mijn portret trekken; 8 (affectation) mooidoen,
poseeren; 9 se — 1 zitten, zich zetten, 2
zich vestigen, 3 (question) zich voordoen,
gesteld worden, 4 zich houden, een houding aannemen;
se -- en optreden als.
poseur m. 1 plaatser, steller m.; opzetter, legger;
2 mooidoener m.
1. positif adj. (... ive) 1 (op een onderstel) te
plaatsen; orgue — tafelorgel n.; 2 stellig, bepaald,
vastgesteld; religion ...ive stellige gods
dienst m.; degré -- (gramm.) stellende trap m. -
3 stoffelijk, nuchter; esprit -- nuchtere geest m.;
4 bevestigend, stellig; 5 (électr., photo.) pop ?t ie;.
2. positif m. 1 positieve, stellige n.; 2 positievet
stoffelijke n.; 3 stellende trap, positief m.; 4,
(photo.) positief n.
position f. 1 plaatsing, stelling f., stand m., ligging,
positie f.; 2 plaats, ligging, stelling f.; 3
houding f., postuur n.; 4 toestand m., omstandigheden
f. pl.
positivement adv. stellig, uitdrukkelijk. [me n.
positivisme m, stellige wijsbegeerte f., positivis-t
positiviste 1 m. stellige wijsgeer, positivist m.;
2 adj. stellig, positivistisch.
Posnanie f. : la — Posen n.
possédé m. bezetene m.
posséder v. tr. 1 bezitten, in (zijn) bezit hebben;,2
bezitten; 3 beheerschen, meester zijn van, machtig
zijn; 4 se — zich beheerschen, zich inhouden.
possesseur m. bezitter m. [woord n.
possessi# 1 adj. (...ive) bezittelijk; 2 m. bezits-1
possession f. 1 bezit n.; avoir la — de in 't bezit
zijn van; prendre — de in bezit nemen; 2 (propriété)
bezit n., bezitting f.; 3 (diable) bezetenheid
f. [recht n.
possessoire 1 adj. bezitrechterlijk; 2 m. bezit-t
possibilité f. mogelijkheid f.
possible 1 adj. mogelijk; doenlijk; le mieux, le
plus tot, le plus souvent — zoo goed, zoo vroeg,
zoo dikwijls mogelijk; 2 adv. mogelijk, misschien;
3 m. mogelijke n.; au --- zooveel mogelijk,
bij uitstek, faire son — zijn best doen.
possiblement adv. mogelijk(erwijze).
postal adj. (...aux) van de post, post-; carte —e
postkaart f.; • union —e universelle wereldpostvereeniging
f.
post(-)communion f. postcommunie f.
postdate f. latere dagteekening f.
postdater v. tr. postdateeren. [postdiluviaansch.
post(-)diluvien adj. (c ne) na den zondvloed,t
poste — 425 -- poucier
1. poste f. T post f. : 1 (relal) postbuis n.; (espace)
post f.; (voiture) postwagen rn.; courir la
-- per post loopen; 2 (corresp.) postkantoor n.;
la grande — hoofdpost(kantoor n.); par la —
met de post; 3 postbode m.; 4 postwezen n.; —s
posterijen f. pi.
2. poste m. & f. (position, place) post m.,
plaats; avoir à sa — te zijner beschikking hebben;
à -- fixe vast, voor goed gevestigd; prendre
— plaats nemen, post vatten.
3. poste m. 1 (mil., police, pompiers, garde)
post, wachtpost m., wacht f.; — d'honneur eerepost;
conduire au — op de wacht brengen; 2
post m., ambt n., betrekking f. [postvatten.
poster v. tr. zetten, plaatsen, uitzetten; se —t
postérieur 1 adj. achterste, achter-; 2 — (à) later
(dan), jonger (dan); 3 m. achterste n.
postérieurement adv. later (dan)., daarna, nadien.
[dagteekening f.
postériorité f. laterheid f.; — de date latere±
postérité f. 1 nakomelingschap f., nakomelingen
m. pi.; 2 nageslacht n.
postface f. nabericht n., narede f.
posthomérique adj. na-Homerisch.
posthume adj. 1 nagekomen; 2 (en gén.) na den
dood; recevoir des honneurs —s eerst na zijn
dood geëerd worden; 3 nagelaten. [3 valsch.
postiche adj. 1 later aangebracht; 2 bijkomstig;
postiilon m. 1 postiljon, postknecht, postrijder
rn.; (fig., aussi) bode m.; 2 (cerf volant) apostel,
verklikker m.; 3 (toilette) postiljon m.
postscriptum [otn'] m. naschrift, postscriptum n.
postulant 1 adj. (avocat) practiseerend; 2 m.
aanzoeker, dinger, sollicitant m. [n.
postulat m. vereischte n., vordering f., postulaat t
postulation f. 1 aanzoek n.; 2 (jur.) voorbereiding
f. [naar, solliciteeren; 2 (jur.) voorbereiden.
postuier v. tr. 1 aanzoeken, dingen naar, staant
posture f. 1 houding f., stand m., postuur n.; 2
beeldje n.; marchand de —s beeldjeskoop m.
pot m. 1 pot m.; — de beurre pot boter; — de
bière pot bier, (mesure) kan bier; — de lait pot
melk; — de vin pot wijn, (fig.) wijnpenningen
ra. pl.; — à ou au beurre boterpot; — à bière
bierpot; — à ou au lait T melkpot; — à tabac T
tabakspot; — à vin wijnpot; c'est le — de terre
contre le — de ter 't is de aarden tegen den
ijzeren pot; — de chambre T waterpot; — à
chien 1 hondenschotel, 22 collegegast, 3 maat m.;
— à moineau T musschenpot; petit — klein
potje, zalfpotje, blanketselpotje, pappotje n.;
jouer aux —s cassés potje-breek speten; bête,
sourd comme un — potstofn, potdoof; 2 (vleesch-)
pot, vleeschketel, soepketel m.; ii est là à — et à
rot daar is steeds een bord voor hem gezet; tourner
autour du — T am den pot draaien; 3 (mesure)
kan f., pot m.; 4 (jeu) kuiltje n.; 5 papier
— potpapier n.
potabie adj. 1 drinkbaar; 2 (fig.) fatsoenlijk;
cela est — dat kan er mee door.
potache m. collegegast, gymnasiast, kwak m.
potage m. (groente)soep f.; — à l'eau, aux
herbes watersoep, groentesoep; pour tout —
alles in alles.
potager 1 adj. (... ère) groenten)-, moes-; jardin
-- moestuin m.; 2 m. soeppot rn.; 3 keukenfornuis
n.; 4 moestuin m.
potasse f. potasch f.
potassium [oin'] m. potaschmetaal, potassium n.
pot-au-feu i m. soepketel, soeppot m.; 2 vleeschsoep
f.; 3 (stuk) soepvleesch n.; 4 (fig.) kruidenier
m.; huissloof f.; 5 adj. huishoudelijk, kleinburgerlijk.
pot-de-vin ( mos- - co) m. wijnpenningen m. p1.
pote adj. f. stijf, gezwollen.
poteau m. ( cx) paal, staak m.; (menuis.) post,
stijl m.; — indicateur wegwijzer m.
potée f. 1 potvol, pot m.; — d'étain tinasch f.; --
des potiers okerpap; — de moule kleipap f.; 2
kanvol, kan f., liter m.; 3 nest n.
potelé adj. mollig, poezel(ig).
potelet m. stijltje n., kleine post m.
potence f. i galg f.; 2 (objet en T) kruk f.; (objet
en ou I—I) galg f.; en — krukvormig, galgvormig;
3 (pompe) gek m.; (enseigne, réverbère,
jeu de la bague) arm m.
potentat m. machthebber; (fig.) dwingeland m.
potentie] 1 adj. (—le) innerlijk vermogend; 2
(méd.) niet dadelijk werkzaam; 3 voorwaardelijk;
4 m. innerlijk vermogen n.; 5 voorwaardelijke
wijs f.
poterie f. 1 aardewerk, pottengoed n.; 2 pottenbakkerij
f.; 3 aarden buizen f. pl.
poterne f. 1 sluipgang f.; 2 sluippoort, posterne f.
potiche f. & m. groote porseleinen vaas f.
potier m. 1 pottenbakker m.; — d'étain tinnegieter
m.; 2 pottenverkooper rn.
1. potin m. hard metaal n., klokspijs t.
2. potin m. I gebabbel, geklets n.; 2 geraas n.,;
potiner v. intr. babbelen, kletsen. [herrie f.
potion f. drankje, fleschje n. [paddenstoel m.
potiron m. 1 pompoen m., kalebas f.; 2 (heeren)-t
pot-pourri m. hutspot, poespas m., mengelmoes n.
Pott m.: mal de — wervelbeenvreter m., ziekte f.;
pou m. (CDx) luis f. [van Pott.
pouacre 1 adj. smerig; 2 vrekkig; 3 m. smeerlap
m.; 4 vrek ni.
pouacrerie f. 1 smerigheid; 2 vrekkigheid f.
pouce m. T duin m.; coup de— duw m.; et leen
een toemaatje, en nog wat; avoir du — 1 kracht
in zijn duimen hebben, 2 (dessin) een krachtigen
duim verraden; avoir le —1 goed gemaakt zijn, 2
behendig zijn; jouer du — duimkruid geven;
manger sur le — uit de vuist eten; mettre les —s
zijn duimen intrekken; serrer les —s de duimschroeven
aanleggen.
poucet m. 1 kleine duim m., duimpje n.; Petit
P— Klein Duimpje n.; 2 duimeling m.
poucette f. duimkoord n. & f., duimketting m.
poucier m. 1 duimeling m.; 2 klinkduim m.
pou-de-soie — 426 — pottrchasser
pou-de-soie m. matte zijde f.
pouding m. podding, pudding m.
poudingue m. poddingsteen m.
poudre f. 1 (mat. pulverisée) poeder, poeier n.;
(pour !'enere) zand n.; — dor goudpoeier, (encre)
goudzand n.; — de riz rijstpoeier; bofte,
sac à — poeierdoos f., poeierzak m.; en — (fijn)-
gestampt, (fijn)gemalen; se mettre de la —
zich poeieren; 2 (explosif) (bus)kruit n.; chargé
à -- met los kruit geladen; magasin à — kruitmagazijn
n.; conspiration des —s buskruitverraad
n.; mettre le feu aux —s het vuur aan
de lont steken; vif comme (de la) — zoo opvliegend
als buskruit; 3 (poussière) stof n.; jeter de
la — aux yeux zand in de oogen gooien; secouer
la — de ses souliers het stof van zijn schoenen
afschudden; réduire en — tot stof ou gruis maken.
poudrer 1 v. tr. poeieren; 2 met stof bedekken.
poudrerie f. 1 (bus)kruitfabriek f.; 2 (bus)kruitmagazijn
n.
poudrette f. 1 stof n.; 2 mestpoeier n.
poudreux adj. (...euse) bestoven, stofferig.
poudrer m. 1 buskruitmaker m.; 2 buskruitverkoopèr;
3 zandlooper; 4 zandkoker in.
poudrière f. 1 buskruitfabriek f.; 2 buskruitmagazijn
n.; 3 kruithoren m.; 4 zandkoker m.
poudroyer 1 v. tr. bestuiven; 2 tot stof maken,
vergruizelen; 3 v. intr. opstuiven; (soleil) het
stof doen blinken ou trillen.
1. pouf(f) interj. & m. pof interj. & in.; faire
2. pouf adj. brokkelig. [— wegschieten.
3. pouf m. 1 (toilette, siège) poef f.; 2 bluf m.;
faire — een bluf slaan; 3 (crédit) pof m.; à -- op
den pof; faire (un) — poffen, een pof aanzetten,
met de noorderzon vertrekken.
pouffer v. intr. het uitproesten; — de rire, rire à
— proesten van 't lachen.
1. pouille f. hoonend verwijt n.; chanter --s à
uitmaken voor al wat leelijk is.
2. Pouille f. : la — Apulië n.
pouillé m. provenregister n.
pouiller v. tr. 1 luizen; 2 uitschelden.
pouillerie f. 1 luizigheid, ellende f.; 2luizenkot n.;
3 luizenkamer f.
pouitleux 1 adj. (...euse) luizig; 2 vrekkig; 3
vuil; (terre) kaal; (eau) vischschuimig; (bois)
aangestoken; 4 m. luiszak m.; ...euse f. luizige
slet f.
poutailler m. 1 hoenderhok, kippenhok n.; 2
(théát.) engelenbak m.; 3 eierwagen, kippenwagen
m.; (fig.) rammelkast f.; 4 hoenderkooper,
poelier in.
poulain m. 1 vèulen n.; 2 lastslede f.; 3 dubbele
ladder f.; 4 (chantier) klink, klik f.; 5 (rriéd.)
liesbuil f. [velschoen m.
poulaine f. 1 snavel m.; soulier à la — = 2 sna-t
poularde f. T mesthoen n., mestkip f.
poule f. 1 hen; (jeune, petite) kip f.; -- d'eau T
waterhoen n.; quand les --s auront des dents als
de kalvers op het ijs dansen; 2 (terme de caresse)
duifje, popje, n.; 3 (jeu) pot nl., poule f.; faire la
— pot spelen; 4 (danse) poule f.; 5 (courses)
inleg m., wedding f.
poulet m. 1 kuiken, kieken, hoentje n.; du — kuiken,
kip; 2 popje, schatje n.; 3 minnebriefje n;
poulette f. 1 kippetje n.; 2 (fig.) duifje; 3 à la
(sauce) — met witte eiersaus f.
pouliche f. ,nerrieveulen n.
poulie f. katrol f., (avec chape) blok n.
poulin in. hengstveulen n.
pouliner v. intr. veulenen. [fokmerrie f.
poulinier 1 adj. (...ière) : jument .. _ière = 2 f.1
pouliot m. (bot.) polei f.
1. poulpe f. achtarm m.
2. poulpe f. = pulpe. [len, (fig.) polsen.
pouls [pou] m. pols m.; tater le— den pols voe-t
poumon m. long f.
poupard 1 in. (propre & fig.) bakerkind n., zuigeling
m.; 2 adj. van een zuigeling.
poupart m. taschkrab f.
poupe f. achterschip n.; achtersteven m.; avoir Ie
vent en — den wind van achteren hebben.
poupée f. 1 pop f.; 2 (fig.) (speel) pop; (aussi)
modepop, poppelijs f.; 3 mutsebol; pruikebol m.;
4 (tir) (pleisteren) pop; 5 omwonden vinger m.;
lapje n., 6 omwikkelde griffel, pop f.; 7 vlaspop,
henneppop. [gard, poupon.
poupin 1 adj. popachtig, popperig; 2 m. = pou-t
poupon m. zuigeling m.; (propre & fig.) popje n.
pouponnière f. zuigelingenkrib f.
1. pour prép. 1 (en gén.) voor; (devant un inf.)
om te, omdat; je n'y suis — rien ik ben daar voor
niets bij betrokken; — hult jours, — une année
gedurende acht dagen, gedurende een jaar; —
cette semaine, — cette année nog deze week,
nog dit jaar; — quand 1 wanneer? ,e voor den
tijd als ou dat; — ainsi dire om zoo te zeggen; 2
(direction) naar; en route — op weg naar; 3
(faveur) voor, ten gunste van; 4 (motif) om,
wegens; — l'amour de Dieu om de liefde Gods;
5 (rapport) voor, wat betreft, wat aangaat; —
(ce qui est de) cela wat dat betreft; 6 (remplacement)
voor, tot, als; -- toute réponse als eenig
antwoord; avoir — but, mission, sujet tot doel,
roeping, onderwerp hebben; — de vrai echt,
waar; -- de bon voor goed, ernstig, voor ernst;
7 (comparaison) voor, tegen; 8 (équivalence)
voor, om; geil — wil oog voor ou om oog; jour —
jour op den dag af; mot — mot woord voor
woord; mourir — mourir dood om dood; 9 (proportion)
op, tegen, per; 10 en être — er aan zijn
voor, verloren hebben; 1 1 — que opdat, ten einde.
2. pour adv. er voor; je suis — ik ben er voor.
3. pour m. voor n.; avoir le — het voor hebben.
pourbairine f. sodapoeier -n., pourbairine f.
pourboire in. drinkgeld n., fooi f.
pourceau ((/ x) m. varken n.; — de mer bruinvisch
m.; pain de — (bot.) varkensbrood n.
pour-cent m. rente f., procent n. [ken op.
pourehasser v. tr. najagen, nazetten, jacht ma-t
po,ul-fendeur - -- 427 — pcuvoir
pourfendeur m, doorklieven, opsplijter m.
pourfendre v. tr. doorklieven, opsplijten.
pó urlécher v. tr. 1 (be) likken; s'en — les babines
likkebaarden; 2 se — zich de lippen aflikken.
pourparler m. mondgesprek n.
pourpier m. postelein f. [haas m.
pourpoint m. wambuis n.; — de lièvre gespektei
1. pourpre f. 1 purperslak f.; 2 purperschelp f.;
3 purper n. : 1 purperverf, 2 purperkleur, 3
purperstof f. [purperkoorts f.
2. pourpre ni. 1 purperkleur f., purper n.; 21
3. pourpre adj. (épith.) purperen; (attr.) purper.
[purperkoorts f.
pourpré adj. purperen, purperrood; fièvre —et
pourprier m. purperslak f.
pourpris m. kring m., ruimte f.
pourquoi adv., conj. & m. waarom adv., conj.
& n.; eest —, voilà — daarom.
pourri 1 adj. rot; 2 m. verrotte deel n.; 3 rotheid
f.; 4 (hist.) Verrotte m.
pourrir 1 v. intr. & se — rotten, verrotten; allonsnous
— ici? moeten we hier vermolmen ?2 (abcès
etc.) rijpen, rijp worden; 3 v. tr. doen (ver)-
rotten, bederven.
pourrissage m. rotting; gisting f.
pourrissoir rr.. 1 rotbak; 2 rotput m.
pourriture f. 1 verrotting f.; 2 rottige kerel m.
poursuite f. 1 vervolging, najaging, achternazetting
f.; être à la -- de, faire la — de vervolgen; se
rnettre à la — de achternazetten; - aanhouden n.
poursuivant 1 adj. vervolgend; 2 voortzettend; 3
m. volgeling m.; 4 voortzetter, doorzetter; 5 aanzoeker
m.
poursuivre v. tr. 1 vervolgen, najagen, (achter)-
nazetten; 2 (jur.) vervolgen; 3 naloopen, achtervolgen;
4 voortzetten, doorzetten, voortgaan; 5
aanzoeken, aanhouden om, staan naar.
pourtant adv. 1 nochtans, toch, echter; 2 daarom.
pourtour m. 1 omtrek, omvang m.; 2 omgang m.
pourvoi m. voorziening f.; — en gráce verzoek
n. om genade.
pourvoir 1 v. intr.: -- à voorzien in, verhelpen in,
zorgen voor, bezetten; 2 v. tr. : — de voorzien van
ou met, begiftigen met, beschenken met; — ses
enfants voor zijn kinderen zorgen; — sa fille zijn
dochter uithuwen; 3 se -- de zich voorzien van;
se -- contre zijn voorzorgen nemen tegen; il n'a
qu'à se — ailleurs hij moet zich maar elders beredderen;
se — en justice, en cassation zich in
rechte, in cassatie ou verbreking voorzien.
pourvoyeur m. proviandmeester, leverancier m.
pourvu que conj. mits, op voorwaarde dat, als...
maar. [buik m.
poussa(h) m. 1 schommelaartje n.; 2 (fig.) dik-t
1. pousse f. 1 uitkomen, uitschieten n.; (éruption)
uitbreken n.; 2 (cheval) dampigheid f.; 3
(vin) gisting f.; 4 (branche) scheut m., loot f.
2. pousse f. poeier, stof, poes n.
pousse-cailloux m. (pl. id.) infanterist, piot m.
pousse-cul M. (pl. id.) dievenleider, rakker m.
poussée f. 1 stooten, stompen n.; 2 (coup) stoot,
duw; (poing) stomp m.; (fig.) druk, drang m.; 3
(eau, terre, pierres, mur) druk m., drukking f.; 4
(foule) gedrang n.; 5 haastig ou dringend werk n.
pousse-pied m. (p1. id.) 1 vlet, schouw f.; 2 eendenrnossel
f.
1. pousser v. tr. 1 stooten, duwen, drukken;
(poing) stompen; — la porte de deur toeduwen;
— qq. 1 iem. stooten ou stompen, 2 iem. opjagen
ou tergen ou in 't nauw brengen, 3 iem. vooruithelpen,
iem. kruien, 4 iem. voortstooten, 5 iem.
aansporen; 2 vooruitdrijven, vooruitduwen, vooruitschuiven,
vooruitbrengen; — vers, dans drijven
naar, in; — dehors buitendrijven, buitenduwen;
— plus loin verder drijven; -- trop loin
te ver drijven; -- à bout tot het uiterste ou in de
engte drijven; 3 voortstooten, voortdrijven, voortduwen,
voortschuiven; -- une affaire een zaak
doorzetten; — ses études, son travail zijn studiën,
zijn werk doordrijven; 4 (métiers) drijven, steken;
5 (forcer) opjagen; 6 (exciter) aandrijven,
aanzetten, aansporen (à = tot); 7 (faire croitre,
produire) schieten; — des dents tanden krijgen;
8 (émettre) uitdrijven, uitstooten, uitbrengen,
uiten, slaken; 9 se -- 1 gestooten worden, geduwd
worden, vooruitgedreven worden, voortgedreven
worden; aangedreven worden, 2 elkander stooten,
elkander verdringen, elkander vooruithelpen, 3
zich vooruitwerken, zich verheffen.
2. pousser v. intr. 1 stooten, duwen; 2 losgaan
(op), er toe komen; — dans dringen in; — au
noir zwarter worden, (trans.) zwarter maken; 3
opkomen; 4 uitkomen, uitschieten, uitspruiten,
uitbotten; (croitre) groeien; 5 beginnen te gisten;
vin poussé gistende wijn m.; 6 dampig zijn.
poussette f. (jeu) speldenstoot m.
pousseur m. stooter, voortdrijver, voortschuiver ni.
poussier m. stof, gruis n.
poussièref. T stof n.; faire de la---stuiven, (fig.)
wind ou bluf maken; réduire en — vergruizelen.
poussiéreux adj. (...euse) stoff(er)ig.
poussif adj. (...ive) dampig, kortademig.
poussin m. kuiken, kieken n.
poussinière 1 f. kuikenshok n.; 2 adj. étoile —
poussoir m. drukker m. [zevenster f.
poutre f. balk m.; — de traverse bint n.
poutrelle f. balkje, leggertje n,
1. pouvoir v. tr. & intr. (pouvant, pu, je peux
ou puis, je pus) 1 (possibilité) kunnen; vermogen;
il peut beaucoup (auprès de) hij vermag
veel (bij); je n'y puis rien, je ne puis qu'y faire
ik kan er niets aan doen; il n'en peut plus hij kan
niet meer, hij is op; ii est on ne peut plus ridicule
hij is men kan niet belachelijker; 2 (incertitude)
misschien kunnen; cela peut etre dat zou kunnen
zijn, dat is mogelijk; 3 (permission, souhait)
mogen; 4 se — kunnen zijn; il se pourrait que
het zou kunnen zijn dat; 5 se -- zich kunnen; il
s'est pu tromper hij heeft zich kunnen vergissen.
2. pouvoir in. 1 (force) vermogen n.;- macht,
po(u)zzolane — 428 — précis
kracht f.; 2 (délégation) volmacht f.; 3 (docu
ment) volmacht f., geloofsbrief m.; 4 (compé-
-
tence) bevoegdheid f.; 5 (autorité) macht f., gezag
n.; 6 (gouvernement) gezag, bewind n., regeering
f:; arriver au — aan 't bewind komen.
po(u)zzolane f. pouzzolanaarde f.
Pouzzales m. Pozzuoli, Puzzuoli n.
pracrit I adj. Prakritsch; 2 rn. Prakrit n.
pragmatique 1 adj. bestuurlijk; 2 (sciences)
oorzakelijk; 3 (fig.) zakelijk, doelmatig; 4 f.
pragmatieke sanctie f.
Prague f. Praag n.
prairial m. Weidemaand f.
prairie f. weide; (Amér.) prairie f.
praline f. 1 gebruinde amandel m., praline f.; 2
(iron.) blauwe boon f.
praliner v. tr. in suiker bruinbakken.
prame f. (oorlogs)praam f.
praticabilité f. 1 uitvoerbaarheid, doenlijkheid f.;
2 bruikbaarheid; begaanbaarheid f.
praticable 1 adj. uitvoerbaar, doenlijk; 2 bruikbaar;
begaanbaar, berijdbaar; 3 handelbaar; 4
m. handelbaar voorwerp n.
praticien m. 1 (jur.) praktizijn; 2 praktizeerend
arts; 3 ervaringsman, practicus m.; 4 (sculpt.)
ruwwerker m.
pratiquant adj. (& m.) werkdadig (christen m.).
1. pratique adj. T practisch : 1 toegepast, werkdadig;
2 handig, ervaren; 3 doelmatig, bruikbaar.
2. pratique f. 1 (application) practijk, toepassing,
beoefening f.; avoir la — de kennis ou de
handeling hebben van; en — in de toepassing ou
practijk; par ou de — werktuiglijk; 2 (exécution)
practijk, uitoefening, uitvoering f.; 3 (manière,
usage) practijk f., gebruik n., gewoonte,
handelwijze f.; 4 (acte, procédé) praktijk, handeling
f.; (mauv. part) list, kneep f.; 5 omgang
m., verkeer n., gemeenschap f.; 6 klandizie f.,
studie f., cliënteel, praktijk f.; 7 klant, cliënt m.;
klant, kwant m.; 8 stempijpje n.
pratiquement adv. in de practijk, in de toepassing.
pratiquer v. tr. 1 in practijk ou beoefening ou toepassing
brengen; 2 beoefenen, betrachten; 3 uitoefenen,
praktizeeren; 4 doen; 5 met iem. verkeeren,
met iem. omgaan; — une localité veel in
een plaats verkeeren; — un livre veel met een boek
omgaan; 6 verwezenlijken; maken, aanbrengen;
aanleggen; bewerken.
pré m. 1 weide f.; 2 grasperk; (duel) strijdperk
n.; 3 le (grand) — het bagno.
préaehat m. 1 vooruitbetaling f.; 2 voorkoop m.
préaeheter v. tr. 1 vooruitbetalen; 2 voorkoopen.
préalable 1 adj. voorafgaand; 2 m. voorafgaande
punt n.; au — vooraf.
préalablement adv. vooraf, vooreerst.
préambule in. 1 inleiding f., voorspel n., 2 uit-
Weiding f., omhaal m. [speelplaats f.
préau m. (cx) 1 grasperk n.; 2 binnenplaats,
Pré-aux-Cleres m. Studentenweide f.
prébende f. t prove f.; 2 lijfrente f.
prébendé adj. met een prove bedeeld, gerent.
prébendier m. T provenier m.
précaire 1 adj., ment adv. (op verzoek) vergund;
2 tijdelijk, ongewaarborgd, onzeker; 3 m.
tijdelijke gunst f.; par —, à titre de — tot wederopzeggens
toe, zonder waarborg.
précaution f. 1 voorzorg f.; — oratoire redekunstige
voorzorg; par — uit voorzorg; 2 behoedzaamheid
f.
préeautionné adj. behoedzaam, omzichtig.
précautionner v. tr. 1 waarschuwen, wapenen; 2
se — contre voorzorgen gebruiken tegen; se —
pour zich voorzien op.
précédemnnt adj. vroeger, te voren.
précédent 1 adj. vorig, voorgaand; 2 m. vroeger
geval, voorgaand voorbeeld, ' precedent n.; sans
—(s) zonder voorbeeld.
précéder v. tr. & intr. voorafgaan, komen voor;
vooruitgaan, uitgaan voor.
préceinte f. berghout n.
précepte m. t voorschrift n.; 2 (relig.) gebod n.
précepteur m. 1 leermeester; 2 huisleeraar m.
préceptorat adj. (...aux) schoolmeesterachtig.
préceptorat m. huisleeraarschap n.
préeession f. vooruitgang m., precessie f.
prêehe m. preek, predikatie f.
prêcher v. tr. & intr. 1 preeken, prediken; —
pour sa paroisse in zijn zak preeken; — d'exemple
door zijn voorbeeld preeken; 2 — qq. tot ou
voor iem. preeken, iem. bepreeken; — à qq. (aan)
iem. voorpreeken. [zedenpreeker m.
prêcheur m. 1 prediker; frère— predikheer m.; 21
préchi précha interj. & m. papperlapap interj..
& n. [preutsche f.
précieuse f. 1 overbeschaafde, precieuse f.; 21
précieusement adv. zorgvuldig.
1. précieux adj. 1 (prix) kostelijk, (valeur)
kostbaar; (aimé) dierbaar; 2 zorgvuldig, keurig;
gezocht; 3 overbeschaafd; gemaakt. [doener m.
2. précieux m. 1 gezochte, gemaakte n.; 2 mooi-t
préciosité f. gemaaktheid, preutschheid f.
précipice in. afgrond m. [in aller ijl.
précipitamment adv. met overhaasting; (courir)$
précipitant in. neerslaand middel, precipitans n.
précipitation f. 1 nederwerping, neerstorting f.; 2
neerval m.; 3 (chim.) nederslaan n., nederploffing
f.; 4 overhaasting f. [precipitaat n.
préeipité t adj. overhaastig; 2 m. neerslag m., t
précipiter 1 v. tr. : — dans, par, (du haut) de
storten in, uit ou door, van; 2 (absolt) nederstorten;
3 (dépót) neerslaan, neerploffen; 4 verhaasten,
versnellen, bespoedigen; 5 se — zich
storten, zich werpen; 6 se — zich haasten; snel
verloopen; se — sur les pas de achternasnellen;
7 v. intr. & se -- (dépót) neerslaan, neerploffen,
bezinken.
précis 1 adj. stipt, bepaald, uitdrukkelijk; à onze
heures —es stipt om elven; 2 (litt.) nauwkeurig,
zakelijk; 3 m. kort begrip n.
précisément — 429 — premier
précisé me nt adv. 1 juist; 2 j u ist zoo, net zoo, zoo
is 't; 3 bepaald.
préciser v. tr. 1 juist bepalen; 2 nauwkeurig vermelden;
3 se — duidelijk worden.
précision f. stiptheid; juistheid; bepaaldheid f.;
(style) bondige nauwkeurigheid f.
précité adj. voornoemd, voormeld.
précoce adj. 1 vroegtijdig; vroegrijp; 2 voorbarig.
précocité f. 1 vroegtijdigheid; vroegrijpheid; 2
voorbarigheid f.
précompter v. tr. vooruit afrekenen.
préconcevoir v. tr. vooruit opvatten.
préconisation f. 1 bevoegdverklaring; 2 aanprijzing,
ophemeling f. [aanprijzen, ophemelen.
préconiser v. tr. 1 voor bevoegd 'verklaren; 21
précordial adj. (...aux) middelrifs-.
précurseur 1 m. voorlooper; (objet) voorbode m.;
2 adj. voorafgaand; signe — voorteeken n.
prédécéder v. intr. eerst overlijden.
prédécès m. vooroverlijden n.
prédécesseur m. voorganger; (fig.) voorzaat m.
prédestination f. voorbeschikking f.
prédestiner v. tr. voorbeschikken.
prédéterminant adj. voorbepalend.
prédétermination f. voorbepaling f.
prédéterminer v. tr. vooraf bepalen.
prédicament m. 1 gezegde n.; 2 klasse f.; en bont
prédicat m. gezegde n. [— in een goeden roep.
prédicateur m. 1 predikant m.; 2 (fig.) preeker m.
prédication f. 1 predilcen n.; 2 preek, predikatie f.
prédiction f. voorspelling, voorzegging f.
prédilection f. voorliefde f.; de — lievelings-.
prédire v. tr. voorspellen, voorzeggen.
prédisposer v. tr. voorbereiden, voorbeschikken.
prédisposition f. voorbeschiktheid f., aanleg m.
prédominance f. overwicht n.
prédominer 1 v. tr. overheerschen; 2 v. intr. de
overhand hebben, overwegend zijn.
prééminence f. voorrang m.
prééminent adj. uitstekendst, voortreffelijkst.
préemption f. voorkoop m.;(admin.) benadering t.
préétabiir v. tr. vooraf vaststellen.
préexistant adj. vooraf bestaand; être — à be-^
préexistence f. voorbestaan n. [staan voor.
préexister v. intr. vooraf bestaan; -- à bestaan
voor. [prefatie f.
préface f. 1 voorbericht n., voorrede f.; 2 (messe)l
préfectoral adj. (...aux) prefectoraal, prefects-.
préfecture f. T prefectuur f. [zijn boven.
préférabie adj. verkieslijk; être — à te verkiezeni
préférabiement à loc. bij voorkeur boven.
préféré 1 adj. liefste; 2 m. lieveling m.
préférence f. 1 voorkeur f., voorrang m.; de ou par
-- (à) bij voorkeur (boven); 2 —s voorliefde f.; 3
troefkleur f. [geven boven) .
préférer v. tr. verkiezen (boven), de voorkeurt
préfet m. T prefect m.; — des études studieprefect.
préf1nir v. tr. vooraf bepalen.
préfix adj. (vooruit) bepaald.
préfixe m. voorvoegsel n.
préfiorafson f. voorafgaande bloesemstand m.
prégnant adj. 1 (femelle) drachtig; 2 (fig.) veelzeggend.
[grijpstaart m.
préhensiie adj. kunnende grijpen; queue —1
préhension f. (aan)grijping f.; organe de —
grijpwerktuig n.
préhistoire f. voorgeschiedenis f.
préhistorique adj. voorhistorisch.
préjudice m. nadeel n., schade f.; au -- de ten
nadeele van; sans --- de onverminderd.
préjudiciabie adj. nadeelig. [vereffenen.
préjudicial adj. (...aux) voor het vonnis tel
préjudiciel adj. •(-'le) het vonnis voorafgaand,
voorloopig. [krenken.
préjudicier v. intr. : — à benadeelen, (droits)t
préjugé m. 1 vooroordeel n.; 2 voorafgaand oordeel
n.; 3 vooropvatting f., voorteeken n.
préjuger v. tr. 1 voorloopig (be)oordeelen; (en
gén.) voorloopig beslissen; 2 (fig.) vermoeden.
prélart m. i geteerd ou geverfd zeildoek n.; 2
(rnar.) presenning f. [een kanunnik.
prélasser v. tr. : se — zich houden ou stappen alsj
prélat m. kerkvoogd, prelaat m.
prélature f. 1 kerkvoogdschap; 2 kerkvoogdendomT
prêié f. (bot.) paardestaart m. [n.
prélegs [lai) m. vooruitvermaking f.
préléguer v. tr. vooruitvermaken.
prélèvement m. vooraflichting f.; faire des ----sj
prélever v. tr. vooraf lichten. [vooraf lichten.
prélibation f. voorproef, voorafneming f.
préliminaire 1 adj. voorafgaand, inleidend; 2 m.
inleiding f.; (fig.) uitweiding, omhaal m.; sans --
zonder veel praatjes; 3 m. p1. —s voorloopige^
préliminaire'ment adv. vooraf. [punten n. pl.
prélire v. tr. vooraflezen.
prélude m. 1 voorspel; 2 voorteeken n.
préluder v. tr. 1 een ou het voorspel spelen; een
ou den voorzang zingen; 2 zijn speeltuig ou stem
beproeven; 3 (fig.) zijn inleiding maken; — à 1
een begin maken met, N de voorbereiding zijn van.
prématuré adj. 1 te vroeg rijp; 2 ontijdig,
voorbarig.
prématurément adv. 1 te vroeg, voor den tijd; 2
ontijdig, voorbarig. [heid, voorbarigheid f.
prématurité f. 1 te vroege rijpheid f.; 2 ontijdig-;
préméditation f. 1 beraming f.; 2 voorbedachtheid
f.; avec — met voorbedachten rade.
préméditer v. tr. beramen; er op bedacht zijn,
zich voornemen.
prémices f. pl. 1 begin n., voorteeken n.; 21 eerstelingen
m. pl., 2 eerste neiging, 3 eerste genot n.,
bloem f.
1. premier adj. (...ière) (en tête) eerste; (primitif,
aussi) oorspronkelijk, grond-; (antérieur,
aussi) vroeger, vorig; idée, matière ... ière gronddenkbeeld
n., grondstof f.; ...ière santé vorige
gezondheid f.
2. p4#emier m. 1 eerste m.; (avec un verhe ou
un adj., souvent) het eerst; jeune —jonge m innaar(
srol f.) m.; le — venu de eerste de beste;
premier -- 430 -- préparer
tirez les —s schiet gij het eerst; 2 (chose) eerste
n.; (date) eerste m.; en — 1 het eerst, 2 eerstaanwezend;
3 (étage) eerste verdieping f.; au — op
de eerste verdieping, één trap hoog.
3. premier adv. het eerst, eerst.
première f. 1 eerste f.; (avec un verbe ou un adj.,
souvent) het eerst; la — venue de eerste de beste;
2 (chose) eerste f., eerst n.; 3 eerste plaats f.; eerste
loge f.; eerste opvoering f.; eerste klasse; voyager
en —s eerste klasse reizen; 4 eerste proefs eerste
bladzijde f.
premièrement adv. ten eerste.
premier-né m. ( mos- xs) eerstgeborene m.
premier-Paris m. hoofdartikel n. uit Parijs.
prémisse f. voorafgaande stelling f.
prémonitoire adj. (vooruit) waarschuwend.
prémontré m. premonstratens, norbertijn n}.
prémotion f. voorafbeweging f.
prémun.ir v. tr. vooraf wapenen, vooraf toerusten.
prenable adj. neembaar, inneembaar.
prenant adj. 1 nemend, grijpend; queue —e
grijpstaart m.; 2 (jur.) ontvangend; 3 (fig.)
pakkend, aangrijpend.
1. prendre v. tr. (prenant, pris, je prends, je
pris) 1 (saisir) nemen, vatten, grijpen, pakken;
(en soulevant) opnemen, opvatten; (mettre la
main à) aanvatten, aangrijpen, aanpakken; 2
(chercher) halen; 3 (accepter, vouloir garder)
nemen; 4 (mettre) nemen, aandoen, aantrekken;
5 (en lever) nemen, ontnemen, afnemen, wegnemen,
pakken; 6 (s'emparer, se saisir) nemen;
(personne) aangrijpen; 7 (attraper) vangen;
(hornme) gevangen maken, vatten, pakken,
aanhouden; 8 (surprendre) verrassen, overvallen;
(coupable) betrappen; on ne m'y prendra
plus men zal mij niet meer te pakken krijgen;
9 (se pourvoir de) nemen; 1 0 (se faire donner)
nemen, vragen; 1 1 (parier) houden; 12 (absorber)
nemen, gebruiken, nuttigen, verorberen; (remède)
innemen; 13 (contracter) vatten, krijgen; (fig.)
aannemen; 14 (s'engager dans) nemen; 15 (annoter)
opnemen, opteekenen; (photo.) nemen, trekken;
16 (comprendre) opnemen, opvatten; á tout
-- alles samen genomen, alles wel ingezien; 17
(supposer) aannemen, ondersfellen; 1 8 (prendre
au talon) (cartes) koopen; (domino) visschen; 19
être pris genomen ou gevat ou gegrepen ou gepakt
worden; genomen zijn, etc.; beetgenomen
zijn, vastzitten, overvallen worden; il est pris (de
boisson) hij is bij drank, hij is aangeschoten; ce
portrait est bien pris dit portret is goed getroffen;
il est pris de la gorge, de la poitrine hij heeft het
in de keel, op de borst; 20 (loc. avec compl. circonst.)—
aux cheveux bij de haren grijpen; — à
coeur ter harte nemen; -- au collet bij den kraag
vatten; — à la gorge 1 bij de keel grijpen, 2 de
keel toeschroeven, in de keel bijten; — au mot bij
het woord vatten; — à tache zich tot taak stellen;
— en grippe een afkeer opvatten tegen; — en horreur
afschuw opvatten voor; — en pitié medelijden
krijgen met; — pour houden voor, aanzien
voor; — sur sa nourriture, sur son sommeil
van zijn eten sparen, van zijn slaap afnemen; 21
se — genomen worden, gevat worden, gegrepen
worden, etc.; 22 se — 1 vastnemen, zich vastklampen,
2 vastgeraken, 3 (voor zich) nemen; se
— d'arnitié pour vriendschap opvatten voor; se
pour zich houden voor; se -- au piège in den
strik logpen; se -- te un clou vastgeraken aan een
spijker; se — dans la porte tusschen de deur
vastgeknepen worden; le feu se prit à het vuur
ontbrandde in; se — à qq. iem. aanranden; s'en
— te het wijten aan, de schuld geven, zich weni
den tot; s'y — het aanpakken; 23 se — elkander
vastnemen; se — aux cheveux elkaar in 't haar
vliegen; 24 se — stollen, stremmen, (eau)
bevriezen.
2. prendre v. intr. 1 nemen, aanvatten, beginnen;
2 stollen, stremmen, (eau) bevriezen; 3 zich
vastzetten; vatten, houden, lukken; wortel schieten
ou vatten; ici la vigne ne prend pas hier kan
een wijngaard niet vatten; le feu prend, n'a pas
pris het vuur brandt, heeft niet gebrand; cette
mode a pris deze mode heeft ingang gevonden;
1 cette pièce a n'a pas pris dat stuk heeft geen
opgang gemaakt; cela prend toujours dat treft
1 altijd; 4 lui — 1 hem overkomen, hem overvallen,
2 hem bekomen; qu'est-ce q. ' 1 ,.ti prend? wat
overkomt hem, wat krijgt hij % mal lui en a pris
het is hem slecht bekomen.
3. prendre ni. nemen n.; au fait et au — op het
oogenblik van handelen.
preneur m. 1 nemer, gebruiker; drinker; snuiver
m.; 2 innemer; 3 vanger m.; (vaisseau) prijsmaker,
opbrenger m.; 4 huurder m.; 5 kooper m.
prénom m. voornaam m.
prénommé adj. voornoemd.
prénotion f. 1 voorbegrip n.; 2 voorloopige ou
oppervlakkige kennis f.
préoccupation f. 1 vooringenomenheid f.; 2
bekommernis, bezorgdheid f.
préoccuper v. tr. 1 voorinnemen; 2 van te voren
opvatten; 3 bekommeren, bezorgd maken; être
...pé de bekommerd ou bezorgd zijn over, malen
over; 4 se — = être préoccupé.
préopinant m. vorige spreker tn.
préopiner v. intr. eerst spreken, eerst zijn
meening zeggen.
préordonner v. tr. vooruit schikken ou regelen.
,préparateur m. toebereider, gereedmaker; (labar.)
prceparator, amanuensis m.
préparatif m toebereidsel n., voorbereiding f.
préparation f. 1 voorbereiding; 2 toebereiding f.;
3 (objet) toebereiding f., prceparaat n.
préparatoire 1 adj. T voorbereidend; 2 f. voorbereidende
klasse ou afdeeling f.
préparer v. tr. voorbereiden, gereedmaken;
(viande de boucherie, pièce anat.) opmaken;
(aliments, remède, chim.) toebereiden; le ternps
se prépare à être beau het schijnt schoon weer te
prépondérance —X31 — presser
willen worden; il se prépare un orage er is een
onweer in aantocht.
prépondérance f. overwicht n., overhand f.
prépondérant adj. overwegend.
préposé m. (aangesteld) ambtenaar, toeziener m.
préposer v. tr. aanstellen.
prépositif adj.(...ive) 1 vooraangeplaatst, vraan
te plaatsen; 2 locution ...tive prcepositlon_ale
uitdrukking f.
préposition f. voorzetsel n., preepositie f.
préraphaélite 1 m. prceraffaeliet m.; 2 adj.
prceraffaelitisch.
prérogative f. 1 voorrecht n.; 2 voorstem f.
près 1 adv. nabij, dichtbij; plus — dichter bij; le
plus — het dichtst bij; 2â ... —. op ... na; à peil
(de chose) — op weinig na; V. peu 3; à beaucoup
— op verre na; à cela -- op die zaak na; il n'en
est pas à cela — het komt bij hem daarop niet
aan; 3 de — van nabij, van dichtbij; tenir de —
in 't oog houden; regarder de — nauw kijken; 4
— de (lieu) naast, nevens, (temps & lieu) bij,
(avec inf.) op het punt van; il est — de mourir
hij ligt op sterven; 5 prép. bij; — la cour d'Angleterre
aan het Engelsch hof; 6 in. nabijheid f.;
au plus — de zoo dicht mogelijk bij.
présage m. voorteeken n.
présager v. tr. 1 voorspellen; 2 vermoeden.
pré-saté rn. 1 schorreschaap n.; 2 schorreschapenvleesch
n.
présanctifié 1 adj. vooraf gewijd; 2 m. messe des
—s Goede- Vrijdagmis f.
presbyte adj. verzichtig.
presbytéral adj. (...aux) priesterlijk, herderlijk.
presbytère m. pastorie, pastorij f.
presbytér(i)anisme m. prestyterianisme n.
presbytérien 1 adj. ( ne) presbyteriaansch; 2
m. presbyteriaan m.
presbytie f. verzichtigheid, verziendheid f.
prescience f. voorkennis, voorwetenschap f.
prescient adj. voorwetend.
prescriptible adj. verjaarbaar.
prescription f. 1 voorschrift n.; 2 1 erj^ ring t.
prescrire 1 v. tr. voorschrijven; 2 (jur.) laten verjaren;
3 v. intr. verjaren; -- contre cc verjaring
inroepen tegen; 4 se — 1 (aan) zich zelf voorschrijven,
2 voorgeschreven worden, 3 verjaren.
préséance [s] f. voorrang m.
présence f. tegenwoordigheid, aanwezigheid f.,
bijzijn n.; en — de in tegenwoordigheid van, ten
overstaan van; en — tegenover elkander.
1. présent adj. tegenwoordig, aanwezig, aanwezend,
(mil., admin.) present; (choses, aussi) voorhanden;
rnémoire —e levendig geheugen n.;
esprit — wakkere geest m.
2. présent m. 1 tegenwoordige n.; à — nu,
thans, tegenwoordig; d'à — van heden, hedendaagsch;
dès à — van nu af aan; 2 tegenwoordige
tijd m.; 3 (personne)tegenwoordige, aanwezige m.
3. présent m. geschenk, present n.
présentabie adj. 1 aanbiedenswaardig; 2 toonbaar;
je ne suis pas -- ik kan rnij niet laten zien.
présentateur m. voorsteller m.
présentation f. 1 aanbieding, vertooning, voorstelling
t.; (requête) indiening f.; la P— de la Vierge
Maria-Presentatie f.; 2 (candidat) voordracht f.
présentement adv. tegenwoordig, terstond.
présenter v. tr. 1 (aan) bieden, overreiken; 2 voorhouden,
toesteken, toekeeren; — les armes het geweer
presenteeren; 3 voorstellen, vertoonen, voorleggen,
opleveren; (personne) voorstellen, presenteeren,
introduceerén; (candid.) voordragen; 4
se — zich aanbieden, zich voordoen, voorkomen,
zich vertoonen, verschijnen, optreden; (examen)
zich aanmelden.
préservateur adj. (...trice) 1 bewarend, beschermend;
2 voorbehoedend.
préservatif 1 adj. = préservateur 1 & 2; moyen
-- =-= 2 rn. (voor) behoedm iddel n.
préservation f. bewaring, behoeding f.
préserver v. tr. bewaren (voor), beschermen
(tegen), behoeden (voor).
présidence f. voorzitterschap n,
président m. voorzitter, president m.
présidentiel adj. ( , le) voorzitters-.
présider 1 v. tr. voorzitten, presideeren; 2 v. intr.
— à besturen, leiden.
présidial 1 adj. (...aux) landgerechtelijk; 2 m.
landgerecht ii.; 3 landrechter m. [delijk.
présomptif adj. (...ive), ...ivement adv. vermoe-t
présomptionf. 1 vermoeden n.; 2 verwaandheid f.
présomptueux adj. (...euse), ...eusement adv.
verwaand, laatdunkend.
presque adv. & m. bijna, schier, bijkans adv.T
presqu'ile f. schiereiland n. [ & n.
pressamment adv. dringend, met aandrang.
pressant adj. 1 drukkend, klemmend; 2 stekend;
3 dringend, aandringend.
1. presse f. pers f.; -- à copier kopieerpers; —
mécanique snelpers; être sous — ter pers zijn;
mettre sous — 1 in ou onder de pers leggen ou
zetten, 2 (typo.) ter pers leggen; — périodique
dagbladpers; avoir une bonne, mauvaise — een
gunstig, ongunstig oordeel in de pers genieten.
2. presse f. 1 persing f.; (fig.) pressing f.; 2
(foule) gedrang n.; 3 haast, dringendheid f.
pressé p. p. & adj. 1 opeengedrongen, ineengedrongen;
2 gedrongen, beklemd; 3 dringend,
haastig; courir au plus — liet dringendste eerst
doen.
presse-bouchons m. (p1.id.)kurkentoestel n. &m.
presse-citron ni. ('= -'s) citroenknijper m.
pressée f. 1 persing; 2 persvol f.
pressentiment m. voorgevoel n. [polsen.
pressentir v. tr. 1 vooruit gevoelen; 2 toetsen,t
presser 1 v. tr. samendrukken, uitdrukken, uitwringen;
(avec une prép.) drukken, wringen; 2
persen; 3 samendringen, bifeendringen, dicht
aaneensluiten; 4 te ver drijven, overdrijven; 5
bestoken, in 't nauw brengen; 6 dringen, aandringen
bij, bestormen; (danger) dreigen; 7 dwinpresseur
— 432 — préviiion
gen, noodzaken; (mil., mar.) pressen; 8 bespoedigen,
verhaasten, versnellen, dringen; 9 v. intr.
dringen, dringend zijn, spoed (ver)eischen; 10
se — 1 opeendringen, dichter opeenschuiven, 2
zich haasten, spoed maken, 3 beklemd zijn, neergedrukt
zijn, 4 elkander bestoken ou bestormen.
presseur m. perser m.
pressier m. persgast, drukker m.
pression f. 1 drukking f.; 2 drang m.; 3 duimknoopje,
springknoopje n.
pressoir ni. 1 pers f.; 2 pershuis n.
pressurage m. uitpersen n., persing f.
pressurer.v. tr. 1 uitpersen; 2 (fig.) uitzuigen.
pressureur m., ...euse f. perser m., persster f.
prestance f. statig voorkomen n.
prestant m. hoofdpijp f., prestant m.
prestation f. 1 verplichte levering, prestatie f.;
2 --- de serment eedaflegging f.; — de foi et
d'hommage eedaflegging van trouw en hulde.
preste adj., c ment adv. vlug, rap.
prestesse f. vlugheid, rapheid f.
prestidigitateur m. goochelaar m.
prestidigitation f. goochelkunst f.
prestige m. 1 tooverkunst, goochelkunst f.; 2 begoocheling
f.; 3 toovermacht f., aanzien, gezag n.
prestigieux adj. (...euse) begoochelend, toover -T
prestimonie f. geestelijk inkomen n. [achtig.
prestolet m. pastoortje n.
présumable adj. vermoedelijk.
présumer 1 v. tr. vermoeden, houden voor; 2 v.
intr. meenen, gelooven; — de zich laten voorstaan
op; — trap de een te hopgen dunk hebben van.
présupposer [s] v. tr. vooronderstellen.
présupposition [s] f. vooronderstelling f.
présure f. leb f., stremsel n.
1. prët adj. gereed, klaar, bereid; — à bereid
tot, bereid om te, op het punt van te.
2. prêt m. 1 leening f.; 2 (biblioth.) uitleening
f.; 3 soldij f.; 4 pree ni., drinkgeld n.
pretantaine f. dril, zwier m.; courir la — op den;
prétendant m. dinger, pretendent m. [dril zijn.
pr'étendre 1 v. tr. beweren, staande houden; 2 willen,
voornemens zijn; 3 vorderen, eischen, aanspraak
maken op; 4 staan naar, dingen naar; 5
v. intr. — à aanspraak maken op, beweren te
hebben; 6 se — beweren te zijn.
prétendu 1 adj. gewaand, vermeend; 2 aanstaand,
verloofd; 3 m., —e f. aanstaande in. & f.
prétendument adv. zoogenaamd.
préte-nom m. (o-cos) naamleener, strooman m.
prétentaine = pretantaine.
prétentieux adj. (...euse) aanmatigend, verwaand.
prétention f. 1 aanspraak, vordering f., eisch m.;
2 aanspraak, aanmatiging f.; avoir des —s (à)
aanspraken maken (op); avoir la — de zich
aanmatigen te.
1. prêter 1 v. tr. verleenen, verschaffen, schenken,
geven; 2 leenen, uitleenen; — la main à qc.
de hand leenen tot iets; — l'oreille liet oor leenen;
-- le flane 1 zich ou de zijde blootgeven, 2 aanleiding
geven; 3 toekennen, toeschrijven, toedichten;
on ne prête qu'aux riches het water gaat
altijd naar de zee; 4 v. intr. — à stof geven tot,
aanleiding geven tot; 5 rekken, meegeven; (sujet)
rekbaar zijn; 6 se — 1 geleend worden, 2 elkander
leenen, 3 toegeven, 4 se — à zich leenen tot,
zich schikken in.
2. prêter m. leenen n.; eest un — à ne jamais
rendre dat is leenen om nooit terug te krijgen.
prétérit m. (volmaakt) verleden tijd m.
prétérition f. T preteritie f. : 1 stilzwijgend voor
bijgaan n.; 2 (rhétor.) overstapping f.
prétermission f. verzwijging f.
préteur m. T prastor m.
prêteur 1 adj. (...euse) leenachtig; 2 m. leener m.
1. prétexte m. voorwendsel n. [f. prcetexta.
2. prétexte 1 adj. omzet; 2 f. omzette toga, togat
prétexter v. tr. voorwenden.
pretintaille f. 1 uitgetand sieraad, uitknipsel n.;
2 nesterij f.; 3 bijzaak f.
pretintailler v. intr. 1 met uitsnijdsels omboorden
2 opsmukken.
prétoire m. 1 veldheerstent f.; 2 gerechtshof n.; 3
keizerlijke lijfwacht f.; 4 vredegerecht n.
prétorien 1 adj. ( ' ne) pretoriaansch; 2 m. keizerlijke
lijfwacht, pretoriaan m.
prêtraille f. paperij f.
prêtre m. priester m.
prêtresse f. priesteres f.
prêtrise f. priesterschap n.
preuve f. 1 bewijs n., staving f.; faire — bewijs
leveren; faire la — de met bewijzen staven; à —
(que) tot bewijs (diene dat); faire ses —s laten
zien wie men is; 2 proeft. ; — par neut negenproef.
preux 1 adj. dapper, koen; 2 m. koen ridder m.
prévaioir v. intr. 1 de overhand hebben; — sur zegevieren
over; 2 se — zich laten gelden; 3 se —
de 1 zich ten nutte maken, 2 zich laten voorstaan
op. [m. plichtvergeter, verrader m.
prévaricateur 1 adj. (...trice) plichtvergeten; 21
prévarieation f. plichtvergetenheid, verraderij f.
prévariquer v. intr. zijn plicht schenden, ontrouw
ou verraad plegen.
prévenance f. voorkomendheid f. [nemend.
prévenant adj. 1 voorkomend, gedienstig; 2 in-t
prévenir v. tr. 1 (faire ou agir avant) vóorkomen,
voor zijn; 2 (empêcher) voorkomen, verhoeden; 3
(venir au devant) voorkomen, te gemoet komen;
4 (disposer) voorinnemen; 5 être prévenu dun
délit van een misdrijf beticht zijn; 6 (avertir)
verwittigen, waarschuwen (voor); un homtne
prévenu, en vaut deux wie gewaarschuwd is,
staat er twee. [dend; 2 voorloopig, preventief.
préventif adj. (...ive) 1 voorkomend, voorbehoe-t
prévention f. 1 voorkoming f.; 2 vooringenomenheid
f., vooroordeel n.; 3 betichting f.; état de —
staat m. van beschuldiging.
préventivement adv. voorloopig, op vermoeden.
prévenu m., —e f. betichte m. & f.
prévision f. 1 vooruitzien n.; — du temps weerprévoir
— 433 -- priseur
voorspelling f.; 2 vooruitzicht n.; en — de in een goedwillige jongen ni.; ce sont jeux de —s
't vooruitzicht van. dat zijn vorstenspelen n. pl.
prévoir v. tr. 1 voorzien, vooruitzien; 2 voorzien, prince-consort m. (cs- »s) prins-gemaal in.
zorgen voor, zich wapenen op. princeps adj. : édition — eerste druk m.
prév8t m. provoost; (couvent) proost m. princesse f. prinses; (régnante) vorstin f.
prév8tal adj. (...aux), ooement adv. prevotaal. princier adj. (...ière) vorstelijk, prinselijk.
prév8té f. 1 provoostschap n.; 2 (relig.) proostdij f. 1. principal adj. (...aux) voornaamste, hoofdprévoyance
f. voorziening, voorzorg f. zakelijkste, hoofd-.
prévoyant adj. i vooruitziend; 2 behoedzaam. 2. principal m. 1 hoofdzaak f., hoofdpunt, voor-
Pria m m. Priamus m. naamste n.; 2 hoofdsom f.; kapitaal n.; 3 aanprie-
Dieu m. (pl. id.) bidstoel m. zienlijke m.; '4 (chef) principaal m.
prier v. tr. 1 (prières) bidden; 2 (demander) bid- principalement adv. voornamelijk, hoofdzakelijk.
den, smeeken, verzoeken; je vous prie ik bid u, principat m. 1 vorstelijke waardigheid f.; 2 prinals
't ti belieft, (menace) ik verzoek u; je vous en cipaat n.
prie ik bid u; 3 (inviter) vragen, uitnoodigen. principauté f. 1 prinsschap n.; 2 vorstendom n.
prière f. 1 gebed n.; 2 bede f., verzoek n.; à ma principe m. T (sauf 1) beginsel : 1 (commenceprieur
m. T prior m. [— op mijn verzoek. ment) begin n.; dans ie — in den beginne; 2
prieure f. priores f. oorsprong m.; 3 oorzaak f., grond in.; 4 grondstof
prieuré m. 1 priorie f.; 2 (dignité) prioraat n. f., grondbestanddeel n.; 5 grondbegrip n., grond
prima donna f. eerste zangeres, prima donna f. m.; 6 beweegreden, drijfveer f.; 7 grondwaarheid
primaire adj. 1 eerste, aanvankelijk, grond-;
f., principe n.; poser en — als grondslag ou als
ëcole, enseignement -- lagere school f., lager
principe vaststellen; 8 grondregel m., principe
onderwijs n.; 2 voornaamste, hoofd-; planète —T n.; par — uit beginsel; homme h, sans —s man
primat m. primaat m. [hoofdplaneet f. m. van, zonder beginselen.
pri matie f. T primaat n. principicule m. prinsje n.
primauté f. 1 voorrang m.; (jeu) voorhand f.; 2
printanier adj. (...ière) lenteachtig, lente-; potage
(relig.) primaat n. — lentesoep f.
1. prime adj. eerste; de — saut bij den eersten printemps m. lente f., voorjaar n.
aanloop, niet den eersten keer; a —, b — (a' ; b')
priorité f. voorrang m.
a accent, b accent. prise f. 1 (pour tenir) grijpen, vatten n., greep,
2. prime f. 1 eerste uur n.; (office) prime f.; 2
vat, pak m., houvast n., vastneming f.; (ne pas)
(astr.) eerste stand m.; 3 (escritne) eerste stelling, avoir (de) — sur (geen) vat hebben op; lacher ou
prime f.; 4 (mus.) prime f. (eerste toon m., eerste quitter — loslaten, het opgeven; 2 (lutte) greep
stem, eerste viool f.). [opgeld doen. m., omklemming f.; en venir, (en) être aux —s
3. primef.(somme, don) T premief.,faire--- TI
handgemeen worden, zijn; mettre aux —s hand-
4. prime f. (min.) vloeispaath n. gemeen doen worden, met elkander slaags maken;
primer 1 v. intr. eerst aankomen, voor zijn; (fig.) — de bec bakgevecht n., (fig.) kibbelpartij f.; ---
den voorrang hebben, hommer één zijn, de baas
de langue scheldpartij f.; -- á partie verhaal,
zijn; 2 v. tr. voorgaan; (fig.) overtreffen, de loef
beroep n.; 3 (pour s'eniparer) nemen n., neming
afsteken; 3 (récompenser) bekronen, primeeren. f.; (ville) inneming f.; (navire) prijs f.; (bête)
prime-sautier adj. (...ière) beweeglijk, levendig. vangst f.; (prisonn.) aanhouding, gevarigenneprimeur
f. 1 nieuwheid f.; avoir la -- de de bloem ming f., pakken n.; — de possession bezitneming
hebben van; 2 eersteling m. f.; -- de corps lijfsdwang m.; déclarer de bonne
primevère f. sleutelbloem f. — voor goede prijs verklaren; 4 nemen; (armes)
pri midi m. Eerste Dag m. opneming; (habit, voile) aanneming; (remède)
primipare adj. voor het eerst barend. inneming; (Euchar.) nutt(ig)ing; (mus.) opnemen
primipiie m. eerste honderdman m. n.; -- à domicile afhaling f. aan huis; 5 (quanprimitif
1 adj. (...ive) eerste, oorspronkelijk; 2
tité prise) greep m.; — (de tabac) snuifje n.; —
(sciences) grond-; mot — grondwoord n.; temps
d'eau, d'air, de vapeur watertoevoer, luchttoe-
— hoofdtijd m.; 3 eenvoudig, onnoozel; 4 ni. voer, stoomtoevoer m., (absolt) toevoerbuis f.; 6
grondwoord n.; 5 —s (peuples) natuurvolken n1.^
vangst f., buit rn., (navire) prijs f.; 7 (fait d'être
primitivement adv. oorspronkelijk. [pl. pres) vastraken n.; (gelé) vastvriezen n.; (coagulé)
primo adv. ten eerste. stollen n.; (mortier) binding, harding f.
pri megéniture f. eerstgeboorterecht n.) f. prisée f. schatting, waardeering f.
primo mihi loc. eerst aan mij. 1. priser v. tr. (pr. et fig.) schatten, waardeeprimordial
adj.(...aux), rement allereerst, aan-;
ren; (fig., aussi) achten.
primordiaiité f. aanvankelijkheid f. [vankelijk. 2. priser v. tr. & intr. snuiven.
primulacé adj. sleutelbloemaehtig. 1. priseur m. schatter, waardeerder m.; comprince
m. (titre) prins; (régnant) vorst; (fig.)
missaire-- deurwaarder-schatter m.
prins, vorst m.; — royal kroonprins; un bon — 2. priseur m. snuiver m.; ...euse f. snuifster f.
prismatique -- 4 34 -- pro deo
prismatique adj. 1 kantzuilig; 2 (phys.) prismatisch.
[prisma n.; 3 (fig.) bril m.
prisme n1. 1 kantzuil f., prisma n.; 2 (cristal)t
prison f. 1 gevangenschap, gevangenis f.; faire de
la -- gevangen zitten; garder en — gevangen
houden; 2 gevangenis f., gevangenbuis n.
prisonnier m., ...ière f. gevangene m. & f.
privatif 1 adj. (...ive) beroovend; (jur.) uitsluitend;
2 ontkennend; 3 m. ontkenningswoord n.
privativement à loc. met uitsluiting van.
privation f. ! berooving f., verlies n.; 2 ontzegging
f.; 3 ontbering f.
privauté f. gemeenzaamheid, vrijheid f.
1. privé adj. 1 beroofd, verstoken, zonder, -un
adj. avec on- ou -loos; — de sépulture onbegraven;
— de vie levenloos; être — de beroofd
zijn van, missen; 2 ambteloos, particulier, privaatt,
bijzonder; de son autorité —e op eigen
gezag n.; sous seing — (adj.) onderhandsch; 3
geheim; 4 gemeenzaam, vertrouwd; 5 tam.
2. privé n?. 1 gemeenzaamheid f.; en — in vertrouwden
kring; 2 en son — op eigen hand; 3
privaat leven n.; particulieren m. pl.; 4 sekreet,
privaat, gemak n.
priver v. tr. 1 berooven; ontzetten; verste ken; je
ne vous en prive pas? (formule) beroof ik u niet?
2 temmen, tam maken; 3 se — de zich onthouden
van, ontberen.
privilege rn. voorrecht, privilege n.
privilégier v. tr. bevoorrechten.
prix rn. 1 prijs m., waarde f.; — de vente, verkoopprijs;
— fort winkelprijs: — fait bedongen
prijs; à quel —? tegen ou voor welken prijs ? de
— van waarde; au -- de 1 ten koste van, ten prijs
van, 2 vergeleken bij (de waarde van) ; à — dor
voor goud; à bas ou vil — voor een spotprijs; à
tout — tot eiken ou Tederen prijs; à aucun '— tot
geen prijs; mettre à — op prijs zetten, (vente
publ.) inzetten; mise à --- inzet m.; mettre le —
à den noodigen prijs besteden voor; valoir son —
zijn geld waard — zijn; 2 loon n., belooning f.;
(écoles, concours, loterie) prijs m.; pour — de
ses forfaits tot loon ou prijs van zijn euveldaden.
probabilisme m. probabilisme n. [listisch.
probabiliste 1 m. probabilist m.; 2 adj. probabi-1
probabilité f. waarschijnlijkheid f.
probable adj., ment adv. waarschijnlijk.
probant ad j . bewijzend, bewijs-; pièce, raison —e
bewijsstuk n., bewijsgrond m.; en forme —e int
probation f. proef f. [den rechtsvorm.
probatique adj. voor het offervee; piscine —t
probe adj. rechtschapen. [offerveekom f.
probité f. rechtschapenheid f.
problématique adj. twijfelachtig, betwistbaar,
raadselachtig, problematisch.
probième m. 1 vraagstuk, problema, probleem
n.; 2 (fig.) vraag f., raadsel n.
proboscidé, proboscidien m. snuitdier n.
procédé m. I handelwijs f., manier f. van handeten
ou doen, optreden n.; —s handelingen, manieren
f. pl.; 2 werkmanier, behandeling, manipulatie
f.; 3 (queue de billard) pomerans f.
procéder v. intr. 1 te werk gaan, handelen, voortschrijden;
2 --à overgaan tot; — eontre optreden
tegen; — de uitgaan van, voortkomen uit; 3
(jur.) procedeeren, pleiten, optreden.
procédure f. rechtspleging, . rechtsvordering f.;
frais de --- proceskosten rn. pl.
procédurier 1 adj. (...ière) (in den rechtshandel)
bedreven; 2 verwikkelend; 3 m. pleitziek ou
twistziek mensch n.
proces in. proces, geding n.; faire tin — à qq.
iem. een proces aandoen; faire le — de het proces
opmaken van. [rend.
processif adj. (...ive) 1 pleitziek; 2 rechtvorde-t
procession f. 1 ommegang m., processie f.; 2 optocht,
stoet m.; en -- stoetsgewijze; 3 (Trinité)
voortkomen n. [nille — processierups f.
processionnaire adj. processiewijs gaande; che-1
processionnal m. (...aux) processieboek n.
procession nel 1 ad;. (<^ le) processiewijs; 2 in.
processieboek n. [gewijze.
processionnellement adv. processietvijs, stoets-t
processus [s'] m. 1 verloop n., ontwikkeling f.; 2
uitstek n. [n.; (séance, aussi) notulen f. pl.
procès-verbal m. (...aux) verslag, proces-verbaall
1. prochain adj. T naaste : ! (lieu) nabij gelegen;
2 (temps) aanstaande, eerstkomend; 3
(événement) ophanden.
2. prochain in. (even)naaste, evenmensch m.
prochainement adv. eerstdaags.
proche 1 adj. (lieu) naburig, nabijgelegen;
(ternps) aanstaande, nabij; 2 (parenté) na,
nauw; 3 adv. dicht bij, kort bij; tout — vlak bij;
de — en — punt voor punt, allengskens; 4 prép.
— de dicht bij; 5 m. nabestaande m.
prochronisme [lk] m. vervroeging f. [ging f.
proclamation' f. uitroeping, afroeping, afkondi-t
proclamer v. tr. 1 uitroepen, afroepen, afkondigen;
2 (fig.) uitbazuinen.
proclitique 1 adj. proclitisch; 2 ni. procl ticon n.
proclivité f. vooroverhelling f.
Procné f. T Progne f.
proconsul m. proconsul m.
proconsulat m. proconsulaat n.
procréateur adj. (...trice) telend, verwekkend.
procréation f. teling f., verwekken n. [planten.
procréer v. tr. telen, verwekken; (absolt) voort-t
Procruste m. Procrustes in.; lit de — Procrustes-^
procurateur m. T procurator m. [bed n.
procuration f. volmacht f.; par -- met volmacht.
procurer v. tr. ! verschaffen, bezorgen; (mauv.
part) berokkenen; 2 zorgen voor, bewerken; 3 se
—1 te krijgen zijn, 2 zich ou elkander verschaffen.
procureur in. 1 zaakvoerder, zaakwaarnemer, gevolmachtigde
m.; 2 (officier de justice) rechtszaakwaarnemer,
procureur, avoué m.; 3 (magistrat)
procureur m.
pro deo 1 loc. om Gods wil; 2 m. kostelooze
rechtspleging f., pro Deo n.
p.rodigalement -- 435 — projeter
pro.digalement adv. verkwistend. [de gift f.
prodigalité f. 1 verkwisting, verspilling f.; 2 mil-t
prodige m. wonder(werk) n.; enfant --- wonderkind
n.
prodigieux adj. (...euse), ...eusement adv. 1 wonderlijk;
2 (fig.) bewonderenswaardig, verbazend.
prodigue 1 adj. verkwistend, verspillend; I'Enfant
— de Verloren Zoon m.; 2 kwistig (met) ,
mild (met); être — de niet sparen; 3 m. & f.
verkwister, doorbrenger m., ...ster f.
prodiguer v. tr. 1 verkwisten, verspillen, doorbrengen;
2 kwistig zijn met; 3 kwistig verspreiden,
rondstrooien; 4 se — 1 verkwist worden,
kwistig geschonken worden, .3 2, ich niet sparen,
zich vermenigvuldigen.
proditoire adj., ment adv. verraderlijk.
pro domo loc. voor zijn eigen belang.
prodrome ni. 1 voorlocper, voorbode m.; 2 (voorbereidende)
inleiding f. [voortbrenger m.
producteur 1 adj. (...trice) voortbrengend; 2 m.t
productif adj. (...ive) 1 voortbrengend; 2 veel
opbrengend, winstgevend.
production f. 1 voortbrengen n., voortbrenging f.;
2 opbrengst, productie f.; 3 voortbrengsel n.; 4
overlegging, indiening f.; 5 bewijsstukken n. pl.
produire v. tr. 1 voortbrengen, opleveren, vervaardigen;
2 opbrengen, baten; (math.) geven,
maken; 3 (causer) voortbrengen, teweegbrengen,
veroorzaken, (un mal) berokkenen; 4 voorbrengen,
inleiden, bijbrengen, overleggen; 5 se — 1 voortgebracht
worden, ' ziel vertoonen, optreden, .3
overgelegd worden.
produit in. 1 voortbrengsel, product n.; 2 opbrengst
f.; (math.) uitkomst f., product n.; 3 acte
de — bewijs n. van overlegging. [uitsprong m.
proéminence f. 1 vooruitsteken n.; 2 uitstek n.,t
proéminent adj. vooruitstekend, vooruitspringend.
[heiligschender m.
profanateur 1 adj. (...triee)heiligschendend; 2m.i
profanation f. 1 heiligschennis; 2 onteering f.
profane adj. 1 ongewijd, wereldlijk; 2 (fig.) oningewijd;
3 heiligschendend, ontheiligend.
profaner v. tr. ontheiligen, schenden.
proférer v. tr. uitspreken, uitbrengen, uiten.
profès 1 adj. : maison —se professiehuis n.;
religieux — =- 2 m. geprofeste kloosterling m.
professer v. tr. 1 belijden, bekennen; 2 betuigen,
doen blijken; 3 (métier, fonction) uitoefenen; 4
onderwijzen, leeren, doceeren.
professeur m. 1 meester, onderwijzer m.; --- d e
billard, de musique biljartmeester, muziekmeester
m.; 2 (enseign. moyen) leeraar; (supér.)
hoogleeraar, professor in.; 3 (fig.) kenner,
meester m.
profession f. 1 belijdenis, bekentenis f.; 2 geloftenaflegging,
professie f.; 3 beroep, ambacht n.;
de -- van beroep.
professionnel 1 adj. ( "Ie) beroeps-, vak-;enseigtiement
— beroepsonderwijs, vakonderwijs n.;
section —le beroepsafdeeling f.; 2 m. vakman m.
professoral adj. (...aux) 1 (hoog)leeraars-, professoraal;
-2 schoolmeesterachtig.
professorat m. (hoog)leeraarschap, p rofessoraat
n.
profil m. T profiel n. : 1 zijdebeeld, halfgezicht
n.; de — van ter zijde (gezien); 2 (ohjet) zijdegezicht
n.; . 3 (dessin) doorsnede f.; de --- in
doorsnede.
profiler v. tr. 1 van ter zijde afbeelden; 2 in doorsnede
voorstellen; 3 (de omtrekken) doen uitkomen
(van); 4 se -- zich afteekenen.
profit in. 1 voordeel n., winst f.; à son — in zijn
(eigen) voordeel; 2 fooi t., profijtje n.
profitable adj. voordeelig, profijtelijk.
profiter v. tr. & intr. 1 winnen, profiteeren; nut
trekken (uit), waarnemen; 2 voordeel opleveren,
baten; 3 vorderingen maken, vooruitgaan.
profond 1 adj. diep; 2 diepzinnig; 3 grondig; —
scélérat doortrapte schurk in.; 4 m. diepte f.; le
plus — (de l'enfer) het diepste (der hel).
profondément adv. 1 diep; 2 grondig; (saluer)
nederig; (dormir) vast. (digheid f.
profondeur f. 1 diepte f.; 2 diepzinnigheid, gron-t
pro forma loc. voor den vorm, voor de leus.
profusément adv. kwistig.
profusion f. verkwisting f., overvloed m.; avec —
kwistig; en -- overvloedig.
progéniture f. kroost n.
prognathe [g-n adj. met uitstekende kaken.
programme in. programma n.; -- des le4ons
(lessen) rooster m. [vorderingen f. pl.
progrès m. : le — de vooruitgang nl.; les — del
progresser v. intr. vooruitgaan, vorderen.
progressif adj. (...ive) 1 voorwaartsch, voortgaand;
2 vorderend, toenemend; 3 stijgend.
progression f. 1 voorwaartsche beweging f.; 2
vooruitgang m.; 3 aaneenschakeling, (voort.loopende)
reeks, progessie f.; — arithmétique rekenkunstige
reeks. [ver in.
progressiste 1 adj. vooruitstrevend; 2 vooruitstre-t
progressivement adv. 1 voorwaarts; 2 vooruit.
prohiber v. tr. verbieden.
prohibitif adj. (...ive) verbiedend; particule
... tive verbodswoord n.
prohibition f. verbod n.
prohibitionnisme m. verbodstelsel n.
prohibitionniste 1 in. prohibitionist rn.; 2 adj.
prohibitionistisch.
proie f. prooi f.; buit In.; oiseau de — roofvogel
in.; être en — à ten prooi zijn aan, prijsgegeven
zijn aan, blootgesteld zijn aan.
projecteur m. zoeklicht n.
projectile m. werptuig n.
projection f. 1 werpen n., worp m., werp-; 2 overbrengen
n.; 3 lichtbeeld n.; (dessin) afbeelding
op een vlak, projectie f.
projecture f. uitsteeksel n., uitsprong m.
projet m. 1 ontwerp, plan n., schets f.; 2 voornemen
n.; 3 — de lol wetsontwerp.
projeter v. tr. 1 werpen, laten vallen; 2 voorprolégomènes
-- 436 — proportion
waaits bewegen, uitstrekken; 3 schetsen, afbeelden;
4 ontwerpen, beramen, (zich) voornemen;
— de van zins zijn te; 5 se — 1 uitsteken, •uitspringen,
2,vallen, 3 ontworpen worden. [f. pl.
prolégomènes m. pl. voorloopige aanmerkingeni
prolepse f. voorkomende weerlegging f.
proleptique adj. vroeger intredend.
prolétaire m. behoeftige, proleet, proletariër m.
prolétariat m. behoeftige klasse f., proletariaat,
proletendom n.
protifère adj. toevallig voortbrengend.
prolifique adj. vruchtbaar, teelkrachtig.
protixeadj., « ment adv. omslachtig, wijdloopig.
proiixité f. omslachtigheid, wijdloopigheid f.
prologue in. 1 voorrede f.; 2 voorspel n.
prolongation f. verlenging •., uitstel n.
prolonge f. 1 sleeptouw n.; 2 koppelwagen m.
prolongement m. voortzetting; (qqfois) verlenging
f.
prolonger v. tr. 1 verlengen; (rue, digue) doortrekken;
2 verschuiven; 3 (mar.) loopen langs,
op zijde komen; 4 se — 1 verlengd worden, 2
voortloopen, zich uitstrekken, 3 aanhouden.
promenade f. wandeling f.; — à cheval wandelrit;
— en voiture rijtoer m.; — en traineau
sledevaart f.
promener v. tr. 1 rondleiden, rondvoeren; ronddragen;
met zich voeren nu dragen; -- de ... à
brengen van ...naar; (regards, pensée) laten
gaan (over); 2 laten wandelen, een wandeling
doen met;' 3 se — wandelen, uit wandelen gaan;
uit wandelen rijden; allez voos — loop naar
de maan.
promeneur m., ...euse f. wandelaar ni., —ster f.
promenoir m. 1 wandelplaats; 2 wandelgang f.
promesse f. belofte, toezegging f., woord n.; — de
mariage trouwbelofte.
Prométhée m. T Prom€theus m.
prometteur m. belover m.; — de beaux jours
belover van mooi weer.
prometteuse f. beloofster t.
promettrev. tr. & intr. 1 beloven, toezeggen, zijn
woord geven; terre promise beloofde land n., land
van belofte; cela promet dat belooft wat; 2 beloven,
voorspellen, aankondigen; 3 verzekeren; 4
verloven; 5 se -- 1 beloofd worden, 2 zich verloven,
3 (se compl. ind.) (aan) Elkander beloven,
4 verwachten, verhopen, 5 zich voornemen.
pro mis m., '.'e f. verloofde m. & f.
promiscuité f. (ordelooze) vermenging f.
pro missi o n f. belofte f.
promontoire m. T voorgebergte n.
promoteur 1 adj. (...trice) bevorderend; 2 m. bevorderaar;
3 aanlegger, aanstoker; 4 promotor m.
promotion f. 1 bevordering; 2 verheffing; 3 promotie
1. [verheffen.
promouvoir v. tr. T promoveeren, bevorderen,1
prompt adj., rement adv. snel, rap, gezwind,
vlug, spoedig, schielijk; — remède spoedig werkend
middel n.; -- comme l'éclair bliksemsnel;
— à la riposte nooit om een antwoord verlegen.
promptitude f. 1 spoed m., snelheid f., rapheid,
vlugheid f.; 2 oploopendheid, driftigheid f.
promulgation f. (openbare) afkondiging f.
promuiguer v. tr. (openbaar) afkondigen, kond
doen, uitschrijven.
próne m. sermoen n., predikatie; recommander
au — van den preekstoel afroepen, (iron.) aan de
welwillendheid aan bevelen.
prbner v. tr. & intr. 1 preeken; 2 voorpreeken; 3
ophemelen, opvijzelen.
pr8neur m. 1 predikant m.; 2 ophemelaar, opvij-:
pronom m. voornaamwoord n. [zelaar m.
pronomina) adj. (...aux), vement adv. voornaamwoordelijk;
(verbe) wederkeerend.
prononcabie adj. uitspreckbaar.
prononcer 1 v. tr. uitspreken; (discours, aassi)
voordragen; 2 v. intr. uitspraak doen; 3 spreken,
bevelen; 4 se — 1 uitgesproken worden, 2 zich
klaar ou krachtig uiten, 3 zich afteekenen.
prononciation f. 1 uitspraak f.; 2 uitspreken n.
pronostic [k'] m. 1 voorteeken n.; 2 voorzegging
f.; 3 (méd.) (voorloopig) oordeel n., prognose f.
pronostiquer v. tr. 1 voorzeggen, voorspellen; 2
voorzien; 3 erkennen.
pronostiqueur m. voorzegger, voorspeller nl.
propagande f. T propaganda; (spéct) voortplanting
f. (des Geloofs) .
propagandiste m. propagandist m.
propagateur 1 adj. (...triee) voortplantend; 2 m.
voortplanter m.
propagation f. voortplanting, verspreiding f.
propager v. tr. voortplanten, verspreiden.
proparoxyton adj. (& m.) (woord n.) met scherpen
toon op de derde laatste lettergreep.
propatria m. propatria(papier) n. [reiding f.
propédeutique 1 adj. voorbereidend; 2 f. voorbe-t
propension f. neiging f.
Properce m. Propertius m. [penden voortoon.
propérispomène adj. (& m.) (woord n.) met sle -1
prophète m, profeet, (qqfois) ziener m.; — de
malheur ongeluksprofeet.
prophète-roi m. ( " s- 's) koninklijke profeet m.
prophétesse f. profetes f.
prophétie f. profetie, voorzegging f.
prophétique adj. profetisch, voorzeggend.
prophétiser v. intr. profeteeren, voorzeggen.
prophylactique 1 adj. voorbehoedend; 2 m. voorbehoedmiddel
n.; 3 f. voorbehoeding f.
prophylaxie f. voorbehoeding f.
propice adj. gunstig; (Dieu) genadig.
propitiateur m. verzoener m. [offer n.
propitiation f. verzoening f.; victime de— zoen-t
propitiatoire 1 adj. verzoenend, zoen-; 2 m. ver-:
propolis [s'] f. maagdenwas n. [zoendeksel n.
Propontide f. Propontis, Zee f. van Marmara.
proportion f. verhouding, evenredigheid f.; à ou
en -- (de) naar ou in evenredigheid (van), naar
gelang (van); à — que al naardat, naarmate;
(toute) -- gardée naar verhouding.
proportionnalité --- 437 --
prosterner
proportionnalité f. verhouding, gelijkmatigheid f.
proportionnel adj. ( Ie), .wlement, ...nnément
adv. evenredig.
proportionner v. tr. 1 evenredigen (aan), evenredig
maken (met), in verhouding brengen (tot);
2 se - zich in verhouding stellen (met), zich
schikken (naar) .
propos m. 1 besluit, voornemen n.; 2 onderwerp
n.; est-ce à mon - (que voos dites cela)? is dat
op mij gemunt? à - 1 van pas, op zijn pas, 2
(interj.) bij deze gelegenheid, zeg eens; It ce -
bij deze gelegenheid; à - de naar aanleiding
van; à - de bottes ter gelegenheid van niemendal;
à quel -, à - de quoi? bij welke gelegenheid?
hors de -, mal is - te onpas, ten ontijde;
3 gesprek n., rede f.; gezegde n.; changer de -
van wat anders spreken; 4 praatje, gesnap n.;
tenir des - sur qq. praatjes vertellen over iem.;
5 voorstel n., bespreking f.
proposabie adj. voorstelbaar.
proposant 1 adj. voorstellend; 2 ni. voorsteller m.;
3 (dominé) proponent m.
proposer 1 v. tr. (soumettre) voorstellen, voorslaan,
proponeeren; 2 (question, sujet) opgeven;
(opinion) voordragen; (prix) voorstellen, (promettre)
uitloven; - pour exemple ten voorbeeld
stellen; 3 voordragen, bieden, (aan) bieden, opzetten;
4 v. intr. schikken, voornemens zijn; 5
se - 1 voorgesteld worden, opgegeven worden,
voorgedragen worden, 2 zich voorstellen; 6 se -
zich voorstellen, voornemens zijn, schikken.
proposition f. 1 voorstel n.; 2 (affirm. dogmatique)
stelling f.; 3 (gramm.) zin; 4 (mus.)
inleiding f.; 5 (aetion) voorstelling f., voorstellen
n.; pains de - toonbrooden n. pl.
1. propre adj. 1 eigen; noen - eigennaam; de
mes-s yeux met mijn eigen oogen; de man (ton,
son, etc.) - mouvement uit eigen beweging; en
(ces) -s termes in deze eigen woorden; 2 eigenlijk,
werkelijk; sens --- eigenlijke zin m.; 3 geschikt,
passend,. dienstig, goed; le mot - het
rake woord; - à goed voor, (devant inf.) goed
om te; un - à rien een deugniet m.; (qui est) -
à tout (nest) - á rien geschikt voor alles, deugt
voor niets; 4 fatsoenlijk, mooi; le voilà - daar
is hij mooi ou vet mee; 5 rein, zuiver, zindelijk,
net; (linge) schoon.
2. propre m. 1 (persoonlijk) eigendom n.; en -
in eigendom; 2 mes -s mijn eigen bloedverwanten
m. pl.; 3 de son - uit zijn eigen; 4 kenmerkende
eigenschap ou hoedanigheid f., eigenaardige
n.; 5 eigenlijke zin m.; au --- in den eigenlijken
zin (genomen); 6 le-'du temps het eigen
officie van den tijd; 7 (iron.) mooie n.; eest du
- 't is wat moois.
propre-à-rien m. ( cs- co- co) deugniet m.
proprement adv. 1 eigenlijk; à - parler, -
parlant eigenlijk gezegd; 2 fatsoenlijk, netjes; 3
rein, zindelijk. [poppig; 2 m. pop f.
propret 1 adj: ( «te) (kraak)zindelijk; (iron.)1
proprette f. popje n.
propreté f. reinheid, zindelijkheid f.
propréteur m. propraetor m.
propriétaire 1 m. & f. eigenaar m., eigenares f.; 2'
huisbaas m., huisbazin f.; 3 adj. eigen.
propriété f. 1 (fait de posséder) eigendom m.; 2
(ce qu'on possède) eigendom n., bezitting f.; 5
(qualité) eigenschap f.; eigenaardigheid f.; 4
(terme, style) gepastheid, juistheid f.
proprio-motu 1 loc. uit eigen beweging; 2 m.
daad f. ou brief m. uit eigen beweging.
propuiseur 1 adj. (...euse) voortdrijvend; 2 m.
voortdrijver m.
pro pulsion f. voortdrijving, voortstuwing f.
propylée m. voorhal f.; -s propyleën f. pl.
prorata m. evenredig deel n., evenredige rente f.;
au - de naar verhouding van.
prorecteur m. uitgetreden rector, prorector na.
prorogatif adj. (...ive) uitstellend, verdagend.
prorogation f..uitstel n., verlenging, verdaging f.
proroger v. tr. uitstellen; (délai) verlengen, verdagen.
[alledaagsch, nuchter.
prosaïque adj. T prozaïsch; 1 ondichtmatig; 21
prosaïser v. tr. & intr. 1 in proza schrijven; 2
ondichterlijk schrijven. [held f.
prosaïsme m.1 ondichterlijkheid; 2 alledaagsch-t
prosateur 1 m., ...trice f. prozaschrijver m.,
...schrijfster f.; 2 adj. prozaschrijvend.
proscripteur m. 1 vogelvrijverklaarder; 2 verbanner
m.
proscription f. 1 vogelvrijverklaring f.; 2 verbanning;
3 verbeurdverklaring; 4 uitbanning, uitsluiting;
5 verwerping, afschaffing f.
proscrire v. tr. 1 vogelvrij verklaren; 2 verbannen;
3 verbeurd verklaren; 4 (fig.) (uit) bannen; 5
verwerpen, afschaffen. [vluchteling m.
proscrit m. 1 vogelvrijverklaarde; 2 balling; 3t
prose f. 1 proza, ondicht n.; en - et en vers in
dicht en ondicht; 2 (veilig.) Gerijmde lofzang m.,
proza f.
prosélyte 1 nl. & f. bekeerling m., -e f.; 2 (fig.)
aanhanger m.; 3 adj. nieuwbekeerd.
prosélytisnie m. bekeeringzucht f.
Proserpine f. T Proserp_na f.
prosodie f. T prosodia f. : 1 quantiteitsmeting; 2
toonmeting; 3 verskunst f.
prosodique adj. prosodisch.
prosopopée f. persoonsverbeelding, prosopopniat
prospect [k'] m. beschouwingswijze) f. [f.
prospecteur m. verkenner rn.
prospectus [s'] m. aankondiging f., prospectus n.
prospère adj. voorspoedig, bloeiend.
prospérer v. intr. 1 voorspoedig zijn, voorspoed'
hebben, welvaren; 2 gedijen, gelukken,meeloopen.
prospérité f. voorspoed m., welvaart f., bloei m.
prosternation f., ...nement rn. teraardewerping,
vederknieling f., voetval m.
prosterner v. tr. 1 neerslaan; 2 neerleggen, nederbuigen;
3 se -- zich ter aarde neerwerpero
ou buigen.
prosthèse — 438 -- prud'homme
prosthèse f. 1 voorvoeging; 2 = prothèse 1.
prostituée f. veile vrouw f. [koop zijn; ... tué veil.
prostituer v. tr. verkoopen; se — veil zijn, te
prostitution f. 1 veilheid f.; 2 ontucht f.
prostratio,n f. (méd.) nederdrukking; (fig.) neerslachtigheid
f.
prostyle m. zuilendeur f., zuileningang m.
prosyllogisme [s] m. voorsluitrede f.
Protagoras [s'] m. Protagoras m.
Protais m. Protasius m.
protase f. 1 inleiding f.; 2 voorzin m., protasis f.
grote in. Yettersbaas m.
protecteur 1 adj. (... trice) beschermend, bescherrn(
ings)-; société ...trice des animaux maatschappij
f. tot bescherming der dieren; 2 in.
beschermer, beschermheer m.
protestion f. 1 bescherming, hoede f.; 2 protectoraat
n. [sel n.
protectionnisme m. (handels) beschermingsstel-1
protectionniste 1 m. voorstander m. van de handelsbescherming;
2 adj. beschermend.
protectorat m. beschermheerschap, protectoraat n.
Protée nl. Proteus ni.
protégé ni. beschermeling m. [stigen.
protéger v. tr. beschermen. beschutten, begun-1
protestant 1 m. protestant rn.; 2 adj. protes-^
protestantisme m. protestantisme n. [tantsch.
protestation f. 1 betuiging f.; 2 voorbehoud,
verzet n.
protester 1 v. tr. betuigen, plcchtig verzekeren'; 2
(comm.) protesteeren; 3 v. intr. -- de 1 plechtig
verzekeren, ' verzet aanteekenen tegen; 4 —
contre opkomen tegen, in verzet komen tegen; je
proteste ik teeken verzet aan.
protêt rr,. protest n.
prothèse f. 1 kunstmatige vervanging f.; — dentaire
kunsttanden m. pl.; 2 voorbereiding f.; 3
(gramm.) voorvoeging f.
protocarbure m. eerste koolstofverbinding f.
protoehlorure [k] m. eerste chloorverbinding f.
protocole m. T protocol n.
pro to ni que adj. (& f.) voortonig(e lettergreep f.).
protonotaire m. protonotarius m.
protoplasma m. protoplasma n.
prototype m. 1 eerste voorbeeld n.; 2 eerste afdruk
m.; 3 lettermeter m.
protoxyde m. suboxyds, oxydule n.
protozoaire m. aanvangsdier, puntdiertje n.
protubérance f. uitwas n., knobbel m.
protubérant adj. uitstekend, uitspringend.
protuteur rn. toeziende voogd m.
prou 1 m. voordeel n.; 2 adv. veel.
,proue f. 1 voorschip n.; 2 voorsteven, neus m.
prouesse f. 1 heldendaad; 2 dapperheid f.
prouvabie adj. bewijsbaar.
prouver v. tr. bewijzen, aantoonen, doen blijken.
provenance f. 1 herkomst f., oorsprong m.; 2
uitgevoerde waar f. [vencaal in.
provengal 1 adi. Provencaalsch; 2 m. P— Pro-t
provende f. 1 voorraad m., 2 voe(de)r n.
provenir v. intr. voortkomen(uit),spruiten(uit);
d'oü provient waaruit komt.
proverbe m. 1 spreekwoord n.; passer en — tot
ken spreekwoord worden; 2 spreuk f.; le livre des
P—s het boek der Spreuken; 3 spreekwoordspel n.'
proverbial adj. (...aux), rement adv. spreek-t'
providentie f. voorzienigheid f. [woordelijk.
providentiel adj. ( 'Ie) van de Voorzienigheid.
providentiellement adv. door de Voorzienigheid.
provignage, ...gnement m. aflegging f.
provigner 1 v. tr. afleggen; 2 v. intr. & se —
afleggers schieten; (fig.) zich voortzetten.
provin m. aflegger m.
province 1 f. T provincie f.; (territoire conquis,
aassi) wingewest n.; (purism,e) gewest n., gouw
f.; de -- kleinsteedsch; ville de — plattelandstad
f.; en — op het platteland; 2 adj. kleinsteedsch.
peovincial 1 adj.(...aux) provinciaal, provincie-;
accent — gewestelijke tongval m.;2 kleinsteedsch;
3 m. provinciebewoner, kleinstedeling m.; 4
(couvent) provinciaal tn.
provincialat m. provincialaat n.
provincialisme m. gewestelijk taaleigen ti.
Provins m. Provins n.; rose de —provincieroos f.
proviseur m. bestuurder, prov sor m.
provision f. 1 voorraad ni., provisie f.; — de
pommes de terre voorraad aardappelen; —s de
bouche mondvoorraad; en — in voorraad; il en
a sa — (iron.) hij heeft er zijn deel van; faire ses
—s zijn voorraad opdoen; 2 voorloopige daad;
vonnis ti. hij voorraad, provisie f.; par — bij
voorraad; 3 voorloopige beschikking t.; 4 voorschot
n.; 5 (traite) dekking f.; 6 commissieloon
n., provisie f. [pil;, bij voorraad.
provisioneel adj. ( «le), „ Iement adv. voorloo-1
provisoire adj. voorloopig. [provisoraat n.
provisorat m., ...sorerie f. bestuurderschap,1
provocant adj. 1 uitdagend; 2 tergend.
provocateur 1 adj. (...trice) uitdagend, opruiend;
2 m. aanstoker, opruier m.
provocation f. 1 uitdaging (tot), terging f.; 2
aanhitsing, aanstoking f.
provoquer v. tr. 1 uitdagen (tot), tergen; 2 uitlokken,
verwekken; 3 aanstoken (tot) , aanhitsen
(tot) . [koppelaar m., ...ster f.
proxén ète m. & f. 1 makelaar m., —ster f.; 2 $
proxénétisme m. 1 bemiddeling; 2 koppelarij f.
proxi mité f. 1 nabijheid, buurt f.; 2 nauwe ver-t
proyer m. grauwe vlasvink m. [wantschap f.
prude adj. 1 preutsch; 2 gestreng deugdzaam.
prudem ment adv. voorzichtig.
1. prudente f. 1 voorzichtighaid f.; — est mère
de sureté de voorzichtigheid is de moeder van de
porseleinkast f.; 2 wijsheid f.
2. Prudente 1 m.Prudentius, Prudens m.; 2 f.
Prudentia f.
1. prudent adj. 1 voorzichtig; 2 wijs.
2. Prudent m. Prudentius, Prudens m.
pruderie f. preutschheid, preutsche manier f.
prud'homme m.; 1 rechtschapen man; 2 desPrudhomme
— 439 — puérilité
kundige, vroede man m.; (spéct) werkrechter m.;
co n reil des --s u'erkrechtersraad ni.
Prudhomme m. 1 : Joseph — Baas m. Droogstoppel;
2 (fig.) p-- kruidenier ni.
prudhommerie f. droogstoppeligheid, burgermansdeftigheid
t. [nierachtig.
p"udhommesque adj, droogstoppelig, kruide-t
prune f. I pruim f.; aux —s, viennent les —s in
den kriekentijd; ce nest pas poi.ir des —s het is
niet zonder reden; 2 blauwe boon f., kogel m.
pruneau m. ( xx) 1 gedroogde pruim; 2 (fig.)
blauwe boon f.
prunelaie f. pruimenboomgaard m.
prunelée f. pruimenmoes n.
prunelle f. 1 (fruit) slee(pruirn)f.; 2 (plante) brunel(
le) f.; 3 (oog)appel m.; jouer de la — lonkjes
geven; 4 (tissu) prunel n.; de -- prunellen adj.
prunellier m. sleedoorn m.
prunier m. pruimeboom in.
prurigineux adj. (...euse) ,jeukend.
prurigo m. jeukende uitslag m.
prurit [t'] m. jeuking, jeukte f.
Prusse f. : la — Pruisen ti.; de — van Pruisen,
prussianiser v. tr. verpruis(iseh)en. [Pruisisch.
prussiate m. blauwzuurzout n.
prussien 1 adj. (' ne) Pruisisch; 2 m. PPru
is m.; 3 p— achterste n.
Prussienne f. 1 Pruisin f.; 2 p— Pruisische
trant m.; à la — op zijn Pruisisch.
prussique adj. Pruisisch; acide — blauwzuur n.
Pruth m. Pruth, Proeth f.
prytanée & P— m. prytaneum & P— n.
psalmiste rn. psalmdichter, psalmist m.
psalmodie f. 1 psalmgezang; 2 geneurie, gedreun
n. [opdreunen, neuriën.
psalmodier v. tr. & intr. 1 (psalmen) zingen; 2t
psaltérion m. hakkebord, psalterion n.
Psammétique m. Psaminetichus m.
psau me rn. psalm m.; P—s de la pénitence boet-T
psautier m. psalmboek n. - [psalmen.
pschutt 1 interj. & adj. allerpuikst; 2 m. puik n.
pschutteux m., ...euse f. modepop f.
pseudo en campos. vaktb, onecht, schijnbaar.
pseudo-catholique adj. & m. schijnkatholiek ad].
& m. [schuilnamig; 2 m. schuilnaam m.
pseudonyme T pseudoniem adj. & n. : 1 adj.4
psi m. 1 (lettre) psi f.; 2 (ins.) pijlmot f.
psitt interj. pst! [achtig.
psittacide, ...cidé, ...cien, ...cin adj. papegaai-j"
psore f. schurft f. & n. [m. schurftmiddel n.
psorique 1 ad]. schurft(acht)ig; remède — = 2#
ps(s)t interj. pst!
Psyché & p— f. Psyche & p— f.
psyehiatre m. zielenarts m.
psychiatrie f. zielgeneeskunde f.
,psychiatrique adj. zielgeneeskundig.
psychique adj. zielkundig, zielen-, ziels-.
psychologie [kl f. zielkunde f.
psychologique [k] ad]. zielkundig.
psychologiste, ...logue [k] m. zielkundige in.
ptérodactyle adj. vinvingerig. [n.
ptérygien 1 adj. ( ne) gevind; 2 in. vinweekdierj
ptérygion m. 1 nagel, vleugel m.;2 neusvleugel m.
ptolémaïque, ... méen ( ene) adj. Ptolemeïsch.
Ptolémée m. Ptolemeus m.; les —s de Ptolemeërz.
ptyaiine f. speekselstof f.
ptyalisme al. speekselvloed m. [hij stinkt.
puamment adv. stinkend; il ment — hij liegt.datt
puant 1 adj. stinkend; 2 rn. T stinkerd ni.
puanteur, ...tise f. stank m.
p u b ère ad]. (geslachts) rij p, huwbaar.
puberté f. (geslachts)rijpheid, huwbaarheid f.
pubescence f. 1 harigheid; 2 donzigheid f.
pubescent adj. i behaard; 2 donzig.
p u bie n ad). ( ' ne) van de schaamte, schaam-.
pubis [s'] m. 1 schaamstreek f.; 2 (os) — schaarnbeen
n. [bliek; (général, aussi) algemeen.
1. public [k'j adj. (...ique) T openbaar, pu-t
2. public [k'] m. 1 (avec l'art. déf.) openbaar,
algemeen, publiek n.; interdit au -- voor het
algemeen ou publiek verboden; 2 (avec nu atitree
déterm.) volk n., soort f. ou slag n. van menschen,
pubiek n.
publicain in. publikaan, tollenaar ni.
pubiication f. 1 bekendmaking, openbaarmaking
f.; 2 uitgave f.
publicisme m. staatsrechtkunde f.
publlclste rn. 1 staatsrechtkundige m.; 2 politiek
schrijver m.; 3 krantenuitgever .,n.
publicité f. 1 openbaarheid, ruchtbaarheid f.; 2
(journaux, annonces) publiciteit f.; avoir une —
étendue een groote verbreiding hebben, over een
uitgebreide publiciteit beschikken.
publier v. tr. 1 openbaar maken, openbaren, bekend
maken, verkondigen; 2 afkondigen, afroepen;
3 (impr.) uitgeven, in 't licht geven; 4 se —
1 (openlijk) bekend gemaakt worden, afgekondigd
worden, 2 uitgegeven worden, 3 zich uitgevent
publiquement adv. in 't openbaar. [voor.
puce f. 1 vloo f.; avoir la — à l'oreille ecn luis in.
't oor hebben; herbe aux —s vlooienkruid n.; 2
(couleur) adj. & m. vlooibruin adj. & n.
puceau 1 adj. (...elle) maagdelijk; 2 m. (cx)
maagdaard m.
pucelage m. maagdom n1.
pucelle f. 1 maagd f.; 2 jonge meivisch in.
puceron m. (blad)luis f.
puddiage m. puddelen, louteren n.
puddier v. tr. puddelen, louteren.
puddleur m. peddelaar m.
pudeur f. 1 (eerbare) schaamte f.; 2 verlegenheid;
3 bescheidenheid; 4 eerbaarheid f.
pudibond adj. schaamachtig, bedeesd.
pudicité f. kuischheid, eerbaarheid f.
pudique adj. kuisch, eerbaar.
Puelle f. : Mons en — Pevelberg in.
puer v. intr. 1 stinken (naar); 2 walgen.
puériculture f. kinderkweek ni.
puéril adj. 1 kinderlijk; 2 kinderachtig.
puérilité f. kinderachtigheid f.
puerpéral 440 — puq
p u erpiral adj. (... aux) van de bevalling, kraam-;
fièvre --re kraamkoorts f.
puft 1 interj. bah! 2 m. bluf m.
puffisme m. bluf m.
puffiste 1 m. bluffer m.; 2 adj. blufferig.
pugilat m. vuistgevecht n.
puiné adj. jonger, tweede.
,puis adv. daarna, dan, vervolgens.
ppu'isage m. putten, scheppen n.
puisard rn. zinkput, sterfput m.
,Vuisatier m.: ouvrier -- putgraver m.
puiser v. tr. 1 putten (uit), scheppen (uit); 2 lek
zijn, weter maken.
puisque conj. daar, dewijl, vermits. [machtig.
i3uissamm3nt adv. 1 m°t kracht, krachtdadig; 21
puissance f. 1 (force, faculté) kracht f., vermogen
n.; 2 (p^uvoir, empire, autorité) macht f.; 3
<'tat) m ggenalheid f.; 4 (math.) macht f.
puissant 1 adj. T michtig; (fort, aussi) krachtig;
2 m. machtige, machthebber m.
puits m. T put m.; -- de sciences put m. van
,kundigheden.
pulluiation f. wemelen, krioelen n.
putiuler v, intr. i wsm?len, krioelen; 2 (voort)-
woekeren. [kruid n.
pulm3naire 1 adj. van delongen, long-; 2 f. long-1
puim unie f. 1 longontsteking; 2 longtering f. [m.
ipulmonique 1 adj. longzuchtig; 2 m. teringlijder]
iulpe f. 1 moes, vleesch n.; 2 afval n., pulp f.; 3t
ipulpa; v. tr. t7t mies ma'cen. [merg n.
pulpaux adj. (...euse) als moes, brijig.
puisatif adj. (...ivel kloppend.
ppuisation f. klopping f., slag m.
ouitaeé adj. brijig. [3 stofregen m.
puivérin m. 1 kruithoren m.; 2 meelbuskruit n.;t
puivérisateur m. T pulverisator m.
lputvérisation f. poeiermaking, vergruizing f.
putvériser v. tr. 1 tot poeier maken, fijnstooten,
_fijnwrijven; 2 vergruizelen, vermorzelen.
pulvéruienee f. poeierachtigheid, stoffigheid f.
13uivéruient adj. poeierachtig, bepoeierd, besto-^
puma m. prima, kuguar m. [ven.
punais 1 adj. (uit den neus) stinkend; 2 m. stinkneus
m.
punaise f. 1 weegluis, wandluis f.; 2 duimspijkertje
n. [zweer f.
punaisie f. 1 neusstank m.; 2 stinkende neus-t
°punch [punch'] m. pons, punch f.
punique adj. Punisch, Carthaagsch f.
punir v. tr. 1 straffen; 2 être puni gestraft worden,
slecht beloond worden.
punissabie adj. strafbaar.
punisseur I adj. (...euse) straffend; 2 m. straf-t
punition f. straft. (Ier m.
1. pupillaire [1] adj. minderjarig, van minderjarigen.
2. pupillaire [1] adj. van den (oog)appel.
iupiiiarité [1] f. minderjarigheid f.
1. pupiiie [i] m. & f. 1 minderjarige wees m.
£c f.; 2 pleegkind n.
2. pupille [1] f. (oog)appel m.
pupitre m. lessenaar m.
put adj. T zuiver; (pas altéré, aussi) ongemengd,
onvervalscht, echt; (simple, aussi) louter, puur;
(pas sale, pas mauvais, aussi) rein; le plus — de
mon sang mijn hartebloed n.; de—e impossibilité
puur ou louter onmogelijk; tout —, toute —e
(adv.) doodeenvoudig, eenvoudigweg.
purée f. 1 brij f., moes n.; 2 (dikke) soep f.; —
aux croutons erwtensoep met soldaatjes; 3 (fig.)
pekel, rats f.; être dans la -- in de rats .zitten.
purement adv. 1 zuiver; '2 rein; 3 louter, enkel;
— et simplement enkel en alleen.
pureté f. T zuiverheid f. : 1 onvervalschtheid,
echtheid f.; 2 reinheid, kuischheid f.
purgatif 1 adj. (...ive) zuiverend; 2 m. purgatief.
purgation f. 1 zuivering, loutering; 2 purgatie f.
purgatoire m. vagevuur n.
purge f. 1 reiniging, ontsmetting f.; 2 purgatief.;
3 (hypoth., dette) aflossing f.
purger v. tr. 1 zuiveren, louteren; 2 (méd.) purgeeren;
3 uitwasschen; 4 aflossen; — une peine
een straf afzuiveren; 5 se — 1 zich zuiveren, 2
gezuiverd worden, 3 afgelost worden, 4 (méd.)
purgeeren.
purificateur 1 adj. (...trice) reinigend; 2 m.
reiniger m. [zuivering, Lichtmis f.
purification f. 1 zuivering, reiniging f.; 2 Maria-t
purifieatoire m. kelkdoekje n.
purifier v. tr. zuiveren, reinigen, louteren.
puriforme adj. ettervormig.
purin m. gier, aalt f. [ring f.
purisme m. 1 taalzuiveringsijver m.; 2 taalzuive-t
puriste m. taalzuiveraar, purist m.
puritain 1 adj. puriteinsch; 2 m. puritein m.
puritanisme m. puritanisme n.
purpura m. purperkoorts f.
purpurate m. purperzuurzout n.
purpurin adj. purperachtig, purper-.
purpurine f. 1 krappurper n.; 2 bronspoeier n.
purpurique adj. : acide — purperzuur n.
pur-sang m. (pl. id.) volbloed (paard,) n.
puruience f. ettering f.
purulent adj. etterig, etterend.
pus m. etter m.
pusillanime [1] adj. kleinmoedig, kleinzielig.
pusillanimité [1] f. kleinmoedigheid, kleinzie-;
pustuie f. (etter)puist f. [ligheid f.
pustuieux adj. (...euse) puistig. [vader m.
putatif adj.(...ive)vermeend; père—voe(d)ster-1
putois m. bunzing m.
putréfaction f. verrotting f.
putréfait adj. verrot. [ten, zich ontbinden.
putréfier v. tr. 1 doen (ver) rotten; 2 se — verrot-t
putrescence f. begin n. van verrotting.
putrescible adj. verrotbaar.
putride adj. rottig; fièvre — rotkoorts f.
putridité f. rotheid f.
puy m. 1 bergtop, berg m.; 2 vergadering f.; —
d'amour gezelschap n. van minne.
pygarque --- 441 -- qualité
pygargué m. 1 blesbok; 2 pronkbok; 3 zeearend m.
Pygmée m. 1 Dwerg, Pygmee; 2 p— (fig.)
dwerg, dreumes m.
pyl8ne m. ingangtoren, pyloon rn.
pylore m, portier m.
pylorique adj. van den portier, portier-.
pyracanthe f. vuurdoren m.
pyrale f. lichtzoeker, bladroller m.
Pyrame m. Pyramus m.
pyramidal adj. (...aux) 1 spitszuil.ig, pyramidaal;
2 reusachtig, pyramidaal.
pyramide f. spitszuil, pyramide f.
pyramider v. intr. pyramidevormig zijn.
pyrène f. kernvrucht f.
pyrénéen adj. (nnee)) Pyreneïsch.
Pyrénées f. pl. Pyreneën f. pl.
pyrèthre m. 1 bertram f., kwijlwortel m.; 2 vuurwortel
m.; 3 nieskruid n.
pyriforme adj. peervormig.
pyrique adj. vuurachtig, vuur-; feux —s vuur-t
pyrite f. zwavelkies, pyriet n. [werk n.
pyriteux adj. (...buse) zwavelkiesachtig.
pyrolátre 1 adj. vuuraanbiddend; 2 m. vuuraan -T
pyrolátrie f. vuuraanbidding f. [bidder m.
pyroligneux adj. (...euse) : acide — brandig
houtzuur n.
pyromancie f. vuuru'aarzeggerfj f.
pyro m ètre m. vuurmcter m.
pyrophage 1 adj. vuurvretend; 2 m. vuurvreter m_
pyrophore m. zeljontbrander m.
pyroscaphe m. vuurschip, stoomschip n.
pyroscope m. vuurmeter m.
pyrotechnie [k] f. 1 vuurkunst; 2 vuurwerkerij f...
pyrotechnique [k] 1 adj. vuurwerkkundig; 2 f.
pyrotechnie f.
pyroxène m. pyroxeen, augiet n.
pyrrhique 1 adj. pyrrhichisch; 2 m. pyrrhichius
m. [zuchtig; 2 m. pyrrhoniaan,'twijfelaar m,.
pyrrhonien ladj.(eene) Pyrrhoniaansch,.twijfelpyrrhonisme
m. pyrrhonisme n., twijfelzucht f.
Pyrrhus m. Pyrrhus m.; victoire à la — overwinning
op zijn Pyrrhusch, Pyrrhus-overwinning f.
Pythagore m, Pythagoras m.; table de — tafel;
van vermenigvuldiging, Pythagorische tafel f.
pythagoricien 1 adj. (c ne) Pythagorisch; 2 m.
pythago ritus m.
Pythie f. Pythia, priesteres f. van Apollo.
pythien adj. (c ne) Pythisch; Apollon — de
Pythische Apollo m.
Python m. 1 (myth. & astr.) Python, Draak m.;..
2 (bible) zwartkunstenaar m.; 3 p-- reuzenslang:
f., python m.
pythonisse f. waarzegster, tooverheks f.
pyxide f. doos f.
al
Dans les mots ou qu se pron. kw, u est souligné.
[In de woorden waar qu als kw uit te spreken is, is u onderstreept.
q m. q f.
quadragénaire 1 adj. veertig bevattend; 2 veertigjarig;
3 m. veertiger m.
quadragésimal adj. (...aux) veertigdaagsch.
quadragésime f. 1 vasten f.; 2 la Q— Quadrage-:
quadrangulaire,...gulé adj. vierhoekig. [sima f.
quadrat adj. op negentig graden; -- aspect
vierschijn m,
quadrature f. 1 quadratuur f.; chercher la — du
cercie de quadratuur des cirkels zoeken; 2 vierschijn
m. [(tous les 4 ans) vierjaarlijksch.
quadriennal adj. (...aux) 1 (de 4 ans) vierjarig; 2t
quadrifide adj. vierspletig.
quadrifiore adj. vierbloemig.
quadrifolié adj. vierbladig.
quadrige m. vierspan n. [ling m.
quadrijumeau ( cox) 1 adj. vierdubbel; 2 m. vier-t
quadrilatéral adj. (...aux) vierzijdig.
quadrilatère 1 m. vierhoek m ; 2 adj. vierzijdig.
quadrille m. & f. quadrille f.
quadriller v. tr. ruiten, quadrilleeren.
quadrillion m. duizend billioen n.
quadrilobé adj. vierlobbig.
giiadrindme m. vierledige grootheid f.
quadrisyllabe [s] adj. (& m.) vierlettergrepig°
(woord n.).
quadrumane adj. (& m.) vierhandig (dier n.).
quadrupède 1 adj. viervoetig; 2 m. viervoeter m..
quadruple 1 adj. viervoudig; 2 m. viervoud n`;.
ati — viervoudig.
quadrupler v. tr. verviervoudigen.
quai m. 1 kaai, kade f.; 2 (station) voetpad, per-t
quaker [kr] m. kwaker m. [ron n.
quakeresse f. kwakerin f.
quakérisme m, kwakcrdcm, kwakerisnle n.
cl ualifiable ad] . benoembaar, te qualifieeeren.
qualificateur rn. onderzoeker, qualificvlor rn.
qualificatif 1 adj. (...ive) hoedanigheidacndnidend,
hoedanigheids-; 2 m. hoedanigheidsu - ocrd n...
qualification f. bcncming, hetitelwg f.
quaiifié adj. 1 benotmd, bestnrrpeld; 2 mdt l cr--
zwarende omstandigheden; 3 (fig.) bei c„gd.
quaiifier v. tr. 1 benoemen, betitelen, bcstcrrpclen;
acte qu'on ne saurait— daad waan cer
geen naam te vinden is; 2 (grsrrm.) bepalen; 3
se — den titel aannewen van, zich uitgeven vcor.
qualitatif adj. (.. Ive) volgens den card.
qualité f. 1 hoédanigheid; eigenschap f.; asair des:
quand — 442 -- que
---s goede hoedanigheden hebben; 2 voornaamheid
f., aanzien n.; 3 hoedanigheid f., titel rn.; 4
-(re--hts) titel m., (rechts) bevoegdheid f.
quand 1 adv. wanneer; 2 conj. (prés.) als, wanneer,
(passé) toen; 3 (avec condit.) al, alhoewel;
— cela serait al ware dat zoo; 4 — (bien) même
zelfs wanneer, al; 5 — même (absolt) 't is gelijk.
quant 1 adj. hoe groot; hoe veel; toutes et —es
fois allen en iederen keer; 2. adv. : -- à wat betreft;
— à rnA wat mij betreft; — au reste overigens.
quant-à-moi, '-soi m. persoonlijke trots rr.,
terughouding f.; se tenir sur ou garder son —
zich, terughoudend aanstellen.
quantième adj. hoeveelste; quel — avons-nous?
den hoeveelsten zijn wij ? muntre à —s horloge
n. met dagwijzer.
quantitatif adj. (...ive) 1 volgens de hoeveelheid;
2 adverbe -- bijwoord n. van hoeveelheid; 3 volgens
den duur; accent — klemtoon m. van duur.
quantité f. 1 (groote) hoeveelheid, menigte f.; 2
(math.) 'grootheid f.; 3 duur m.
quarantaine f. 1 veertigtal n.; (áge) veertig f.;approcher
de la — naar de veertig loopen; 2 veertigdaagsche
vasten f.; 3 proeftijd m., quarantaine f.;
mettre en -- in quarantaine zetten, (fig.) in den
ban doen.
quarante num. veertig; a — met zijn veertigen;
les — de l'Académie de veertigen der Academie;
prière de — heures veertig-urengebed n.
quarantième num. & m. veertigste nurn. & n.
quarderonner v. tr. afronden, met een duiveljager
voorzien.
1. quart adj. 1 vierde n.; un -- voleur een vierde
dief m.; 2 fièvre —e vierdendaagsche koorts f.
2. quart m. 1 (personne) vierde m.; être en —
als vierde man meedoen; le tiers et le — deze en
gene, ,Jan en Pier; 2 (choses) vierde, kwart n.;
(poids, mesure) vierendeel, verrel, kwart n.;
(monnaie) kwartje n.; (heure) kwartier n.; (horl.)
kwart n.; portrait de trois —s driekwartportret
n.;, 3 (mar.) wacht f.; faire le— de wacht hebben;
faire son — de wacht doen.
quartaut m. 1 vierdemud; 2 vierdevat n.
quarte f. kwart, vierde n.
quarter v. tr. 1 een ou liet spoor vermijden van;
2 ontwijken; 3 (mus.) kwarteeren.
quarteron m. 1 (poids) vierendeel n.; (nombre)
zes en twintig; 2 (anthrop.) quarterone, quadrone^
quartidi m. Vierdag m. [m.
quartier m. 1 vierde, vierendeel, verrel, kwartier
n.; 2 trimester n.; 3 (lune) kwartier n.; 4
(hérald.) vak, kwartier n.; fournir seize —s
zestien kwartieren kunnen bewijzen; 5 (quart
de cercie) quadrant n.; 6 (partie en général)
deel, stuk n.; 7 wijk, buurt f.; 8 (bátiment)
afdeeling f., kwartier n.; 9 vertrekken n. pl.;
A (appartement) kamers f. pl., kwartier n.;
1 1 (lieu de sureté) wijkplaats, schuilplaats f.;
(fig.) genade f., kwartier n.; deurander, donner
ou faire — genade ou kwartier vragen,
geven; 12 (mil.) kwartier n.; -- d'hiver winterkwartier.
quartier-maître m. (^ s- «e) T kwartiermeester
m.
quarto V. in-quarto.
q uart z m. kwarts n.
quartzeux adj. (...euse) kwartsachtig, kwarts-.
quasi 1 adv. bijna, bijkans, schier, ongeveer;
2 m. (cuis.) quasi, bovenbinnendijstuk n.
quasi-Bontrat m. ( ' - cos) schijnverdrag n.
quasi-délit m. (co- cos) half misdrijf n.
quasi ment adv. = quasi 1.
Quasimodo m. T Quasimodo m.; renvoyer á --
tot Paschen of Pinkster uitstellen.
quasi-mort adj. halfdood.
q tiaternaire adj. 1 viertallig; - 2 vierdeelig; 3;
quaterne m. viertal n., quaterne f. (vierde.
quatorze 1 num. & m. veertien num. & f.; 2 veertiende;
Louis — Lodewijk de Veertiende; le —
(du mois) de veertiende.
quatorzième adj. & m. veertiende m. & n.
quatrain m. quatrain n., vierregelig gedicht n.,
vierregelige strophe f.
quatre 1 num. & m. vier num. & f.; il faut le
tenir à — men moet hem met vier man tegenhouden;
se tenir à — zich niet alle geweld
inhouden; monter -- à — vier trappen te gelijk
opvliegen; morceaux à — mains vierhandig
stuk n.; à — pas d'ici op twee stappen van hier;
de -- sous van een cent; se mettre en -- zich in
vieren deelera; faire ses — volontés al zijn willen
en grillen doordrijven; 2 vierde; Henri —
Hendrik m. de Vierde; le --- mars de(n) vierde(
n) Maart.
quatre-quarts m. evenveeltje r,.
Quatre-Temps m. Quatertemper m.
quatre-vingt num. 1 tachtig; 2tachtigste.
quatre-vingt-dix num. 1 negentig; 2 negentigste.
quatre-vangt-dixième adj. & m. negentigste
adj. & n.
quatre-vingtième num. & m. tachtigste num. & n.
quatrième 1 num. & m. vierde nurn. & n.; 2
vierde man m.; 3 m. vierde verdieping f.; demeurer
au — vier trappen hoog wonen; 4 f.
vierde (klasse) f.
quatrièmement adv. ten vierde.
q 'aattrocentiste m. vijftiende-eeuwer m.
q uatuor m. 1 quatuor n., vierzang m., (instrum.)
quartet n.; 2 (domino) vier f.
1 que pron. interr. wat; — devenir? wat nu
geworden ? qu'est-ce qui ou que ? wat?
2. que adv. 1 waarom, wat; -- tardez-vous?
waarom wacht gij? wat draalt gij? 2 (exclam.)
hoe, wat een;— vous êtes bon ! wat zijt gij toch
goed ! -- de fois ! hoe dikwijls! --- de monde!
wat een volk !
3. que pron. rel. 1 dien, die, dat; welken, welke,
hetwelk; 2 ce — wat; à ce — je crois naar ik
meen; 3 (renfermant son antécédent) wat; il ne
sait — dire hij weet niet wat te zeggen; 4 die,
que — 443 -- quiller
als; rualheureux — je suis ongelukkige die ik
ben; tout professeur — vous êtes gij moogt nog
zooveel professor zijn.
3. que conj. 1 dat; je dis — oui, — non, — si ik
zeg van ja, van neen, ja toch; 2 dat, als, indien,
opdat; 3 (synon. d'une autre conj.) qu'avez-vous
—vous nemangez point? wat scheelt er u(om)-
dat gij niet eet? approchez — je vous parle kom
bij (op)dat ik met u spreke; 4 (conj. de temps)
dat, toen, waarop; le jour qu'il mourut op den
dag dat ou toen ou waarop hij stierf; 5 (comparaison)
als; (inégalité) dan; 6 (exclusion) dan,
tenzij; rien — la vérité niets dan ou tenzij de
waarheid; ne ...que niets dan, maar, slechts;
combien ?— deux hoeveel ? maar twee; cela n'en
est — meilleur dat is er slechts te beter om; ne ...
— trop maar al te veel; 7 (explétif) eest sérieux
— la mort ou — de mourir de dood ou sterven
is een ernstige zaak.
quel 1 interr. & relat. ( c- Ie) welk, wat voor een;
tel — 1 zoo zoo, om maar zoo te laten, 2 ongeschonden;
2 (exclam.) welk een, wat een.
quelcgnque adj. 1 welk ook, hoedanig ook; 2 van
weinig belang, om zoo te laten. [tamelijk.
quellement adv. zoo; tellement — zoo zoo, zoo 1
quelque 1 adj. een of ander, deze of gene; (chose)
eenig; — chose iets; — part ergens; 2 (plur.)
eenige, enkele; 3 adv. zoo wat, ongeveer; — peu
eenigszins, zoo een beetje; 4 — ...que 1 welk ook,
wat (voor een) ...00k, 2 hoe ...00k.
quelquefois adv. soms, somtijds; — que als
somtijds, wanneer soms.
quelques-uns pron. pl. eenige(n).
quelqu'un prop. iemand.
quémander v. tr. & intr. bedelen.
quémandeur m. bedelaar m.
qu'en-dira-t'on in. gepraat n.; les — de praatjes
quenelle f. quenelle f., balletje n. [n. pl.
quenotte f. tandje, bijtertje n.
quenouille f. 1 spinrok(ken) n.; 2 spillezijde f.;
tomber en -- een spilledeel worden; 3 (objet,
plante) spil f.
quenouillée f. spinrok(vol) n. [stop f.
quenouillette f. 1 spinrokje n.; 2 sluitspil, sluit-t
Quentin m. Quinten, Quintijn, Quintinus m.
quercitron m. verfeik, quercitroen m.
querelle f. twist m., krakeel n., ruzie f.,
(bruyante) kijfpartij T.
quereller v. tr. & intr. & se — kijven, krakeelen,
bekijven.
querelleur 1 adj. (...euse) twistziek; 2 bijtachtig;
3 m. twistzoeker, ruziemaker m.
querelleuse f. ruziemaakster T.
querir, quérir v. tr. halen.
questeur m. rentmeester, qucestor m.
question f. 1 vraag, kwestie f.; vraagstuk n.; -- de
cabinet kabinetskwestie; — d'Orient, rornaine T
Oostersche, Romeinsche kwestie; la — est à ou de
savoir si het is de vraag teweten of; il (n')est (pas)
— de ou que er is (geen) sprake van te ou van dat;
de quoi est-il— ?waarvan is er sprake ?la chose,la
personne en — de zaak, de persoon in kwestie; ne
pas faire — buiten kwestie ou kijf zijn; 2 pijnlijke
vraag, pijnbank f.; -- du feu, de l'eau
vuurproef, waterproef f.; appliquer ou mettre à
la — op de pijnbank leggen.
questionnaire ni. 1 vraagboek n.; vraaglijst f.; 2
pijniger m.
questionner v. tr. & intr. ondervragen, uitvragen.
questionneur m. 1 adj. (...euse) vraagachtig; 2
m. vrager, vraagal m.
quéte f. 1 opzoeking, opsporing f.; être en — de
opzoeken; 2 inzameling, collecte f.; faire la —
rondgaan met het zakje ou met de schaal.
quêter v. tr. 1 opzoeken, opsporen; 2 (giften) inzamelen,
collecteeren; 3 (fig.) bedelen om.
quêteur 1 adj. (...euse) speurend; chien —
speurhond m.; 2 inzamelend, bedelend; frère —
bedelmonnik m.; 3 m. opzoeker, opspoorder m.;
4 (geld) ophaler, collectant m.
1. queue t. 1 (en gén. propre & fig.) staart m.;
2 steel ni.; 3(vêtement) sleep m.; 4 biljartstok m.,
keu f.; 5 (mus.) coda f., staart; 6 (argent, mise,
payernent) staart(je); 7 (foute) lange rij; faire —
queue maken, in een rij ou in de rij staan; prendre
la -- 1 zich achteraan plaatsen, 2 zich in de
rij plaatsen; 8 (tour) poets f., streek m.
2. queue t. anderhalf okshoofd n.
3. queue f. wetsteen, schaafsteen m.
queue-de-rat f. (w s- - ) rattestaart ni.
queue-leu-leu, queuleuleu f. ganzenorde f.; à la
— in ganzenorde; jouer à la — slingerdeslang
spelen. [zelfde.
queussi-queumi adv. juist gelijk, volkomen het=e
queuter v. tr. biljardeeren, keuteeren.
1. qui pron. interr. 1 wie;— est-ce qui? wie ? --
est-ce que? wien ?— que ce soit wie ook, wie het
ook zij; 2 — ... — de een ... de ander.
2. qui pron. rel. 1 die, dat; welke, hetwelk; 2
(après une prép.) wien, wie; 3 (celui qui) hij die,
wie.; (celui que) dengene die, wien; (ce qui) wat;
il trouvera à — parler hij zal zijn man vinden;
— plus est wat meer is. 1
q uia m. omdat n.; être à — (na omdat) blijven
steken, met zijn mond vol landen staan; mettre
à — den mond stoppen.
quibus [s'] m. centen m. pl., spaan f.
quiconque 1 pron. rel. al wie, iedereen die- 2
pron. indéf. iedereen.
quidam m. iemand, persoon, kerel m.
quiétisme m. gevoelsdooding f., quietisme n.
quiétiste 1 m. quietist m.; 2 adj. quietistisch.
quiétude [ki ou kwij T. rust, gerustheid, kalmte T.
quignon In. homp, klomp en.
1. quille T. 1 kiel f.; 2 (charp.) bovendrempel,
jukdrager m.
2. quille f. 1 kegel m.; jeu de--s 1 kegelspel n.,
2 kegelbaan f.; 2 been n., kuierstok m.
quiller 1 v. intr. gooien; (jeu) uitwerpen; 2 opzetten;
3 v. tr. gooien naar.
quillette -- 444 -- quotité
quillette f. (wilge)loot f.
quilller m. i kegelplaat f.; 2 kegelspel n.
tiulnalre 1 adj. vijftallig; 2 in. vijfaasstuk n.
quinaud adj. verlegen, onthutst.
quineaille f. 1 ijzerkramerij; 2 koperen munt f.
quincaiiierie f. 1 ijzerwinkel m.; 2 ijzerwaren f. pl.
i uincaillier m. ijzerkramer m.
quincajou m. grijpstaart m.
,puinonee m. 1 dobbelsteenvijff.; 2 vijfvorm m.;
sen - vijfvormig, in kruis.
quindécagone m. vijftienhoek m.
q jindéeemvir m. vijftienman m.
quine m. 1 vijf numm?rs n. pl. op één rij, kien f.;
2 hoogste lot n.; 3 dubbele vijf f.
quïnine f. kinastof, kinine f.
quinota nl. 1 (jeu) hartenboer, kapucijn m.; 2
(gehuurd) begeleider m.
e inqagénaire I adj.vijftigjarig; 2 m. vijftiger
Q ainq aagésime f. Quinquagesima f. [m.
quinq 'aennal adj. (...aux) 1 (de 5 ans) vijfjarig; 2
(tour les 5 ans) vijfjaarlijksch.
4uinquérème f. boot f. met vijf rijen riemen.
quinquet m. 1 quinquet(lamp)f.; 2 oog n., kijker
m. [kina(bast), koortsbast f.
quinquina m. 1 kina(boom), koortsboom m.; 2 1
quint adj. 1 vijfde; Sixte-Q--Sixtus m. de Vijfde;
Charles-Q--- Keizer Karèl m.; 2 (fièvre) vijf denda
agsch.
quintainef. 1 wirppaal, steekpaal m.; 2steekpopf.
puintal m. (...aux) centenaar n. [kwint f.
quinto f. 1 quint f.; 2 hoestbui f.; -3 kuur, gril, t
Quinte-Curce m. Quintus Curtius m.
quintefeuille f. vijfblad n.
quintessence f. i quintessens, quintessentie f.; 2
(fig.) pit, merg n., kern f.
quintesseneier v. tr. 1 quintessentieeren, den
geest halen uit; 2 (fig.) het pit ou merg halen uit;
3 uitpluizen, haarklooven.
gqintette, ...tto m. quintet n.
quinteux adj. (...euse) I met (hoest) buien; être -
hozstbuien hebben; 2 grillig, kwintig, nukkig.
quintidi m. Vijfdag m.
Quintilien m. Quintilianus m.
quinto adv. ten vijfde. [- vijfvoudig.
quintupie 1 adj. vijfvoudig; 2 m. vijfvoud n.; au t
quintupier v. tr. vervijfvoudigen.
quinzaine f. 1 vijftiental n.; 2 veertien dagen m.
pl.; la --- de Páques de veertien dagen omtrent
Paschen.
quinze, 1 num. & m. vijftien num & f.; -- jours
veertien dagen, (admin. & banques) vijftien dagen
; 2 vijftiende; Louis - Lodewijk de Vijftiende;
le -- du meis de(n) vijftierzde(n) der maand.
Quinze-Vingts m. pl. Driehonderd m. pl.; les -
ou 1'hópital des - het gasthuis der Driehonderd;
un -- een Driehonderd, een blinde m.
quinzième num. & m. vijftiende num. & n.
eiuinzièmement adv. ten vijftiende.
quiproquo m. vergissing, verwarring f., quiproquo
n.
1. quirinal adj. Quirinaalsch; flamine---pries-:
2. Quirinal m. Quirinaal n. [ter Quirinus m.
quittance f. kwijtschrift n., quitantie f.
quittaneer v. tr. een kwijtschrift geven, quiteeren.
quitte adj. 1 op effen voet, niets meer schuldig;
nous voilà -s nu staan we gelijk; 2 vrij, ontslagen;
être- de vrij ou bevrijd zijn van, ontslagen
zijn van, (danger) ontkomen zijn aan; en être -
pour er afkomen met; - à être grondé op het
gevaar af van een standje te krijgen; tenir - de
vrijstellen van; jouer â--et à double, jouer -ou
double kampop of dubbel spelen.
quittement adv. onbelast.
quitter 1 v. tr. verlaten; ne pas - des'yeux uit de
oogen niet laten gaan; 2 verlaten, laten varen,
vaarwel zeggen, opgeven; --- le monde 1 de wereld
verlaten, 2 de wereld vaarwel zeggen; quittez ce
souci laat die zorg maar varen; 3 (óter) afdoen,
afleggen, uitdoen, uittrekken; 4(lácher) loslaten;
5 (céder) overlaten, afstaan, afstand doen van;
- sa place 1 zijn plaats verlaten, 2 zijn plaats
afstaan; 6 - qq. de qc. iem. van iets vrijstellen
ou ontslaan, iem. iets kwijtschelden, (iron.) iem.
iets schenken; 7 se -- 1 elkander verlaten, scheiden,
2 verlaten worden, 3 se - soi-même zich
zelf afleggen, 4 afgelegd worden; 8 v. intr. 1
weggaan, 2 zich onttrekken, 3 het opgeven, 4
losgaan. [kwijtverklaring f.
quitus [s'] m. algemeene effenverklaring ou
qui-va-Ia loc. wie daar? werda? .
qui-vive loc. & m. wie daar, werda loc. & n.; être
sur le -- op zijn hoede zijn.
quoailler v. intr. (gedurig) met den staart slaan.
quoi pron.interr. i wat?2 à-waaraan,waarmede,
waartoe? avec - waarmede, waarvan? de
- 1 waarvan, waardoor, 2 waar vandaan, 3
waarom ? en -waarin; à - bon? wat nut heeft
da(? de -? wat moetje ? 3 - qui, - que wat ook;
-- qu'il en soit wat er ook van zij.
2. quoi interj. wat !hoe ! après on verra, - ! later
zal men zien, niet waar ?
3. quoi pron. rel. 1 wat; (avec prép.) V. 1. quoi;
ne dire ni - ni qu'est-ce noch ba noch boe zeggen;
2 de - 1 het noodige, het middel n., 2 de reden f.;
donnez-moi de - écrire geef mij het noodige om
te schrijven; il a de - vivre hij kan leven; 11 a de
- hij heeft geld; il n'y a pas de -- rire er is geen
reden om te lachen; (il n'y a) pas de - (daarvoor
is) geen reden, de moeite niet, tot uw dienst, ga
uw gang; voilà bien de - ! 't is wel de moeite
q u o i q u e co n j. (of) schoon, (al) hoewel, al.
quoiibet m. 1 disputeeroefening f.; 2 flauwe
scherts f., schimp m.; 3 (mus.) quodlibet n.
quorum [om'] n. vereischt getal, quorum n.
quote-part f. aandeel n.
quotidien 1 adj. (u> ne) dagelijksch; (fièvre) alledaagsch;
2 m. (journal) dagblad n.
quotidiennement adv. dagelijks.
quotient m. quotiënt n., uitkomst f.
quotité f. (aandeels) bedrag, beloop n.
— 445 --- raccourcir
r f. & m. r f.
ra m. (trommel)slag, korte roffel in.
rabáchage m., ...cherie f. herkauwing f., herkauwsel
n.
rabácher v. tr. herkauwen.
rabácheur m. herkauwer m.; être - gaarne hetzelfde
herkauwen.
rabais m. 1 verlaging, kleineering; 2 (voix) demping
f.; 3 afslag m., prijsvermindering f.; au -
tegen verminderden prijs; 4 korting f., rabat n.
rabaissement m. verlaging f.; waardevermindering;
vermindering; geringschatting f.
rabaisser 1 v. tr. verlagen, verkorten; lager plaatsen
ou stellen ou hangen; laten zakken; verminderen,
afslaan; - le ton ou le caquet de qq. iem.
een toontje lager doen zingen; - les prétentions,
l'orgueil de qq. de aanspraken, den trots van iem.
fnuiken; 2 kleineeren, verkleinen; 3 v. intr. verlagen,
verminderen; 4 se - 1 zich ou elkander
verlagen, zich ou elkander vernederen, zich ou
elkander kleineeren.
raban m. raband m.
rabat m. 1 bef f.; (anc.) omgeslagen kraag, omslag
m.; un - (personne) befdrager m.; 2 (chasse
au) -- klopjacht f.; 3 korting f., rabat n.; 4 (balie)
terugslag, terugsprong m.
rabat-joie m. (pl. id.) 1 vreugdeverstoring f.; 2
vreugdebederver, brekespel m.
rabattage m. 1 aftrek m., korting, tarra f.; 2 nopping
f.; (branches) wegneming f.
rabatteur m. drijver m. •
rabattre 1 v. tr. neerslaan, neerdrukken, neerduwen,
neerstrijken; laten vallen, strijken; chapeau
rabattu hoed m. met neergeslagen randen; collet
rabattu omgeslagen kraag m.; 2 effenslaan; behouwen;
aandrukken; ontharen; platstrijken, platkloppen;
3 verminderen; (fig.) vernederen; - le
caquet de qq. iemand een toontje lager doen zingen;
- l'orgueil de qq. iemands trots fnuiken; 4
terugbrengen; 5 afslaan, afdoen, laten vallen,
aftrekken; sans en rien -- zonder er iets af te
doen; il faut en -- qc. er is wat af te doen; 6 terugslaan;
- le gibier het wild opjagen; 7 v. intr. iets
ou wat afdoen; -- de 1'estime de achting wat verminderen;
il faut en -- er is wat af te doen; 8 -
sur szhleten op, zich werpen op; 9 se - 1 neerslaan,
neervallen; se --- sur terechtkomen op,
vallen op, zich werpen op, zich wenden tot, 2
(mil.) zich terugtrekken, 3 neergeslagen worden,
platgestreken worden.
rabattu adj. neerhangend; épée -e stompe degen;
couture -e kapnaad m.; dame -e slagdam f.
rabbin m. rabbijn m.; grand - opperrabbijn.
rabbinisme m. rabbinisme n.
rabbiniste 1 m. rabbinist m.; 2 adj. rabbijnsch.
rabdo en compos. == rhabdo.
rabelaiserie f. rabelaiserij f.
rabelaisien adj. (ene) rabelaisisch.
rabêtir 1 v. tr. verdierlijken, dom maken; 2 v.
intr. zich verdierlijken, dom worden.
rabiboeher v. tr. 1 herstellen; 2 weer vlotmaken; 3
se - 1 zich verjongen, 2 weer vlot komen.
rabiol(I)e, rabiouie f. koolraap f.
rabique adj. hondsdolheids-.
1. ráble m. ruggestuk n.; (homme) lendenen f.
pl., kruis n.
2. ráble m. 1 ovenhaak, vuurbaak m.; 2schepper;
3 kalkstok m.
ráblé adj. gerugd, (homme) geschouderd.
rabobiner v. tr. opknappen, oplappen.
rabonnir v. tr. & intr. verbeteren.
rabot m. schaaf f.; passer le - sur met de
schaaf gaan over;; donner un coup de - een
streek met de schaaf geven.
raboter v. tr. schaven.
raboteur m. schaver m.
raboteux adj. (...euse) ruw, ongeschaafd; (bois)
knoestig; (chemin) hobbelig.
rabougri 1 adj. verneuteld, zwakkelijk; wanstaltig;
2 m. verneuteld ventje, onderblijvertje n.
rabougrir 1 v. intr. onderblijven, kwijnen; 2 v. tr.
doen onderblijven.
rabouillèref. 1 konijnenhol n.; 2 (fig.) hok, nest n.
raboutir v. tr. aaneenzetten [snauwen.
rabrouer v. tr. toegrauwen, toesnauwen, af-t
rata m. raka, domkop ni.
racage m. rak n.
racahout m. racahout n.
racaille f. janhangel, gespuis n.
raccommodage m. verstelling, oplapping, vermaking
f.
raccommodement m. verzoening, nieuwe overeenkomst
f.
raccomoder v. tr. 1 herstellen, vermaken; verstellen,
lappen; 2 in orde brengen, schikken; 3
(fig.) herstellen; weer goed maken; verzoenen.
raccommodeur m.,...eusef. verstellerm.,...sterf.
raéeord m. 1 verbinding, aansluiting; 2 (fig.) verbinding
f., overgang m.; 3 (archit). vereeniging,
samenvoeging; 4 koppelstuk n.
raccordement m. verbinding, vereeniging f.;ligne
de - verbindingslijn f.
raccorder v. tr. 1 verbinden, vereenigen; 2 verzoenen;
3 in orde brengen, opknappen, 4 opnieuw
stemmen.
raccourci m. verkorting f.; en - verkort, (fig.)
in 't kort, beknopt.
raccourcir 1 v. tr. verkorten; afkorten, bekorten;
inkorten; - le bras den arm intrekken; --- qq.
(dun pied) iemand een kopje kleiner maken; 2 se
-- 1 zich korter maken, 2 = 3 v. intr. verkorten,
korter worden, (jours) korten.
raccourcissement - 446 - radoubeur
raccourcissement m. verkorting, inkorting f.
raccoutumer v. tr. weder aanwennen.
raccroc m. 1 (gelukkig) toeval n.; de ou par- bij
toeval, bij geluk; 2 (coup_ de) - geluksstoot m.,
beest n.; faire un - een beest maken.
raccroeher 1 v. tr. opnieuw aanhaken ou ophangen;
2 opnieuw vastkrijgen ou opvangen; aanklampen;
(fig.) opnieuw bovenop helpen; 3 v.
intr. (jeu) een beest maken, beesten maken.
raccrocheur 1 in. aanklamper m.; 2 (jeu) beestenmaker
m.; 3 adj. (...euse) verlokkend.
race f. 1 geslacht n.; noblesse de - geslachtsadel
m.; 2 nakomelingschap, afstamming f.; 3 afstammeling
m.; 4 ras n.; chien de - rashond m.;
5 gebroed, goedje, volkje n.;---de vipères addergebroed;
méchante - ondeugend goedje.
rachat m. 1 herkoop, terugkoop m.; (admin.)
naasting f.; 2 loskooping, vrijkooping f.; verlossing
f.; 3 aflossing f., afkoop m.
rachetabie adj. terugkoopbaar, afkoopbaar.
racheter v. tr. 1 terugkoópen, weer inkoopgin;
(admin.) naasten; 2 loskoopen, vrijkoopen, verlossen;
3 aflossen, afkoopen; 4 vergoeden, goedmaken
rachidien adj. (-o ne) ruggegraats-, ruggemergs-.
rachis [s'] m. 1 ruggegraat f.; 2 (bot.) spil f.
rachitique 1 adj. knobbelziek, aan Engelsche
ziekte lijdend, rachitisch; 2 (fig.) scheefgegroeid,
zwakkelijk; 3 (bot.) spilziek; 4 m. & f. knobbelzieke
m. & f.
rachitis(me) ni. knobbelziekte, Engelsche
ziekte f., rachitis f.
racinage m. 1 notebruin ri.; 2 (reliure) wortelwerk
n.
racinal m. (...aux) legger m., kesp, zwolp f.
racine 1. wortel m.; prendre - wortel schieten;
couper le mal dans sa -- liet kwaad met den
wortel uitroeien; - carrée vierkantswortel; -
cubique kubiekwortel.
raciner 1 v. intr. wortelen, wortel schieten; 2
v. tr. met wortelverf ou notebruin verven; 3 met
wortelwerk versieren.
raeie f. 1 krabber m., schrapijzer n.; 2 strijkstok
raelée f. rammeling f., pak n. slaag. [m.
racler v. tr. 1(frotter) krabben; (violon) krassen
(op); 2 (enlever)afkrabben,afschrappen; afstrij-4
raclette f. 1 schaafijzertje n.; 2 viool f. [ken.
raeleur m. 1 krabber m.; 2 schaver; 3 krasser m.;
4 snarenkrasser m.
raeloir m. 1 schrapper m.; 2 schaafijzer n.; 3
voetenkrabber rn.
raeloire f. strijkstok m.
raclure f. (af)schrapsel n.
racolage m. werven n., werving f.
racoler v. tr. 1 werven, ronselen; 2 aanklampen.
raccieur m. 1 werver, ronselaar, zielverkooper m.;
2 aanklamper m.
raeontable adj. vertelbaar.
racontar m. praatje n.
rraeonter v. tr. vertellen, verhalen.
raconteur 1 m. verteller, verhaler m.; 2 adj.
(...euse) vertellust ig.
racornir v. tr. 1 hoornhard maken; 2 verschrompelen;
homme racorni ineengeschrompeld mannetje
n.; idées racornies bekrompen gedachten
f. pl.; 3 se --- 1 hoornhard worden, 2 verschrompelen.
[sehrompeling f.
racornissement m. 1 hoornwording; 2 ver-1
racquitter v. tr. 1 doen terugwinnen; 2 se-- zijn
schade inhalen; se - de zich schadeloos stellen
voor.
rade f. ree(de) f.; être en (grande) - op de (buiten)
reede liggen.
radeau m. (c x) vlot n.
1. rader v. tr. 1 afstrijken; 2 teekenen.
2. rader v. tr. op de reede leggen.
radiaire 1 àdj. straalvormig; 2 m. straaldier n.
radial 1 adj. (...aux) stralig, stralen-; eouroanne
-e stralenkroorc f.; 2 spaakbeen-; 3 m. spookbeenspier
f.
radiation f. 1 (uit)straling f.; 2 (rayer) uitschrapping,
doorhaling, rooieering f.
1. radical adj. (...aux) t (bot., math.) wortel,-;
signe - wortelteeken n.; 2 (gramm.) stam-; noot
- stamwoord n.; 3 (fig.) grondig, grond-; 4
(polit.) radicaal.
2. radical m. (...aux) 1 (math.) wortelteeken n.;
wortelgrootheid f.; 2 (gramm.) stam m.; 3 (chim.)
grondstof f.; 4 (polit.) radicaal m.
radiealement adv. 1 grondig, volkomen,, in den
grond; 2 in zijn wezen, van natuur.
radicalisme m. radicalisme n.
radicant adj. bijwortels schietend, met bijwortels.
radication f. 1 wortelvorming f.; 2 worteltoestand
m. [worteltje n.
radieule f. 1 wortelvezel f., worteltje n.; 2 kiem -1
radié 1 adj. stralend; couronne, fleur -e stralenkroon,
stralenbloem f.; 2 m. (zoo.) straaldier n.
1. radier m. rooster m.; (écluse) stortbed n.
2. radier v. intr. stralen. [eeren.
3. radier v. tr. uitschrappen, doorhalen, rooi-i
radieux adj. (...euse) stralend, glanzend, glinsterend;
être - stralen van vreugde ou gezondheid.
radiographie f. x-stralenphotographie f.
radlomètre m. 1 Jacobstaf m.; 2 (zonne)-
stralenmeter m.
radis m. 1 _radijs f.; - noir ramenas f.; 2 duit
m.; spie f., blik n.
radius [s'] m. spaakbeen n.
radoire f. strijkhout n.
radotage m. suffen n., sufferij f., zotteklap m.
radoter v. tr. suffen, bazelen.
radoteur m., ...euse f. suffer m., sufster f.; tt
es un -- je suft, je bazelt.
radoub m. herstelling, vertimmering f.; bassin
de - droogdok n.
radouber v. tr. 1 herstellen, vertimmeren; 2 vermalen;
3 in orde brengen, opknappen; 4 se - hersteld
worden; (lig.) weer op zijn verhaal komen.
radoubeur m. 1 kalfateraar; 2 oplapper m.
radoucir - - 447 - raison
radoucir v. tr. 1 T verzachten, zachter maken; 2
se -- zachter worden.
radoucissement m. verzachting f.
rafale f. 1 rukwind, valwind m.; 2 nood m.,
geldgebrek n.
raff in. raf f.
rafalé adj. 1 door rukwinden overvallen; 2 (fig.)
door tegenspoed geteisterd.
raffermer v. tr. 1 opnieuw pachten; 2 opnieuw
verpachten.
raffermir v. tr. 1 versterken; 2 bevestigen; 3 se
— vaster worden, sterker worden.
raffermissement m. versterking, bevestiging f.
raffinade f. gelouterde suiker, raffinade f.
raffinage m. 1 loutering, raffineering f.; 2 gaarmaken
Il.; fijnmalen n.
raffiné adj. 1 gelouterd, geraffineerc'; fromage —
gegiste kaas f. & m. ; 2 sluw, geslepen; doortrapt;
3 fijn, kiesch, fijngevoelig.
raffinement m. I loutering; zuivering f.; 2 verfijning
f.; — de cruauté verfijnde wreedheid f.; 3
spitsvondigheid; 4 geslepenheid f.
raffiner 1 v. tr. louteren, raffineeren; 2frisschen;
3 fijnmalen; 4 se — fijner worden; sluwer worden;
5 v. intr. : — sur ziften, uitpluizen.
raffinerie f. raffinaderij f. [m.
raffineur m. 1 louteraar, raffinadeur in.; 2 zifter]
raffoler v. intr. verzot zijn (op) .
raffolir v. intr. gek worden; faire — gek maken.
rafistolage m. verstelling, oplapping f.
rafistoler v. tr. verstellen, oplappen.
1. rafle f. 1 rist f.; 2 as, spil f.
2. rafle f. hitteuitslag ni.
3. rafle f. 1 wegneming, wegpoetsing, opruiming,
razzia f.; faire — (entière) (alles) wegnemen,
schoon huis maken; faire une — een opruiming
maken; 2 (dés) ridder, rijfelslag m.
rafter v. tr. i wegpakken, wegvegen; 2 opruimen;
3 rijfelen.
rafraïchir 1 v. tr. (refroidir) verfrisschen, verkoelen;-
2 (renouveler) ververschen, verluchten; opfrisschen,
opknappen, verfrisschen, laven; — la
mémoire à het geheugen opfrisschen; 3 afpunten;
de wortels afknippen van; 4 v. intr. verkoelen;
faire — afkoelen, opfrisschen; 5 se — 1 verfrisschen,
frisscher worden, verkoelen, 2 ververscht
worden, 3 (vent) toenemen, 4 zich ververschen,
zich verkwikken.
rafraichissant 1 adj. verfrisschend, verkoelend;
potion —e - - 2 m. koeldrank m.
rafraïehissement m. 1 verversching,verfrissching,
verkoeling f.; 2 opfrissching, opknapping f.; 3
verkwikking f.
rafraïchissoir m. koelvat n.; koelkuip f.
ragaillardir v. tr. 1 opvroolijken; 2 se — weer
vroolijk worden.
rage f. 1 (honds)dolheid, (honds)woede f.; 2 razende
pijn f.; 3 (fureur) woede, razernij f.; il a la
— au coeur hij is opgekropt met razernij; faire —
razen, losgelaten zijn; faire — des pieds de derrière
zich met handen en voeten weren; 4 (passion)
razende begeerte, woede, dolheid f.
rager v. intr. razen, tieren, uitvaren.
rageur 1 adj. (...euse) woedend, dol, opvliegend;
2 m. dolleman m. [kerd m.
1. ragot 1 adj. ineengedrongen; 2 m.korte dik-t
2. ragot m. beuzelpraat in., kletspraatjes n. pl.
ragout m. 1 stoverij f., ragout m.; 2 (fig.) toekruid
n., prikkel m.
ragoutant adj. 1 smakelijk; 2 (fig.) verlokkelijk,
aangenaam.
rago5ter v. tr. prikkelen, opwekken.
ragrafer v. tr. weder vasthaken ou toehaken.
ragrandir v. tr. & se — weder vergrooten.
ragréer v. tr. 1 opknappen, in orde brengen; 2
effenmaken, gladmaken, scherpen; 3 (mar.) schiemannen;
4 se — de zich weer voorzien van.
ragrément In. opknapping f.
raguer 1 v. tr. stukschuren; 2 v. intr. & se
schavielen.
rai In. 1 straal m.; 2 naald f.; 3 spaak f.
raide 1 adj. stijf, strak, stram; — mort morsdood;
2 steil; 3 stijf, houterig; 4 (fig.) stijfhoofdig,
halsstarrig; 5 (fig.) kras; 6 adv. krachtig.
raideur f. 1 stijfheid, strakheid, stramheid f.; 2
steilte f.; 3 stijfheid, houterigheid f.; 4 stijfhoofdigheid,
halsstarrigheid; 5 krasheid f., krasse n.
raidir 1 v. tr. stijf ou strak ou stram maken; '2
stijfhouden, uitstrekken; 3 v. intr. & se — stijf
worden, verstijven; 4 se --- zich schrap zetten,
zich verzetten. [veux) scj.ei f., scheel n.
1. raie f. 1 streep, lijn f.; 2 groef, vore f.; 3 (che-t
2. raie f. (poisson) rog m.
raifort m. 1 — (des Parisiens) ramenas f.; 2
sauvage mierik m.
raigrass m. Engelsch raaigras n.
rail m. spoor n., spoorstaaf, scheen, rail f.
railler 1 v. tr. spotten met, schertsen met, den gek
houden met; 2 v. intr. spotten, schertsen, boerten;
— de & se — de = railler 1 v. tr.
raillerie f. 1 scherts, boert, grap t.; 2 gekheid f.
Tailleur 1 adj. (...euse) schertsend, spottend,
spotziek; 2 m. spotter, spotvogel ni.
rainceau m. ("x) lofwerk n.
raine f. kikvorsch; (spéct) loofkikvorsch m.
rainette f. 1 loofkikvorsch m.; 2 (pomme) pippeling
m., renet f. [ning f.; 4 gergel, rand m.
rainure f. 1 vore, geul f.; 2 groef, keep f.; 3 spon-1
raiponce f. rapunsel, raponsje n.
1. raire v. tr. scheren.
2. raire v. intr. (cerf) burlen.
rais m. speek, spaak f. [papier, raisin n.
raisin m. 1 druif f.; — sec rozijn f.; 2 druiven-t
raisiné m. druivenmoes n.
raison f. 1 (faculté) rede f., verstand n.; âge de —
jaren van verstand; cela na ni rime ni --dat heeft
zin noch slot; sans rime ni — zonder recht noch
rede; 2 (motif) reden, beweegreden, beweeggrond
m.; mauvaises —s armzalige redenen; — d'être
reden van bestaan; — de plus reden te meer; à
raisonnable - 448 -- ramer
plus forte-- met des te meer reden; 3 redeneering
f., praatje n.; point tant de —s zoovee t praatjes
niet; 4(droit) rede f., recht n., billijkheid f., gelijk
n.;'avoir la — de son cóté het recht op zijn zijde
hebben; avoir, donner — gelijk hebben, geven; à
tort ou à -- te recht of ten onrechte; entendre ---
rede verstaan; se faire une — de zich schikken
in; mettre à la — tot rede brengen; comme de —
zooals billijk is; contre toute — tegen alle rede
in; plus que de — meer dan redelijk; 5 paal m.,
perk n.; 6 rekenschap, verantwoording f.; deurander,
rendre — de rekenschap vragen, geven van;
7 voldoening f.; rendre — k qq. iem. voldoening
geven; se faire — de zich (zelf) voldoening verschaffen
_van; faire — à bescheid doen; avoir —
de qq. met iem. weg weten; 8 (rapport) reden,
verhouding f.; à ou en — de naar verhouding van,
(prix) tegen; en — directe in rechtstreeksche
reden; 9 aandeel n.; i 0 naam m., firma f.; —
sociale handelsnaam.
raisonnable adj. T redelijk; (spéct) verstandig;
billijk, behoorlijk, fatsoenlijk, schoon, mooi.
raisonnabiement adv. 1 redelijk, billijk; 2 redelijk,
tamelijk.
raisonnement m. 1 redeneering f., oordeel n.; 2
gepraat, gesprek n.; 3 geredeneer n., tegenspraak
f.; 4 redeneering f., bewijsgrond m.
raisonner 1 v. intr. redeneeren, oordoelen; 2 redeneeren,
redekavelen; 3 redeneeren, praatjes maken,
tegenspreken : 4 v. tr. beredeneeren, overleggen;
(personne) bepraten, trachten over te halen.
raisonneur 1 m. redeneerder m.; 2 tegenspreker,
dwarsdrijver m.; 3 adj. (...euse) redeneerend,
tegensprekend.
rajeunir 1 v. tr. & intr. verjongen; 2 se
zich verjongen .
rajeunissement m. verjonging f.
rajouter v. tr. opnieuw bijvoegen.
rajusternent m. 1 (nieuwe) schikking; 2 vereffening
f.
rajuster v. tr. 1 opnieuw schikken, weer in orde
brengen; 2 vereffenen.
1. rále m. gereutel n., reutel m.; il a le — hij
reutelt al.
2. rále m. riethoen n.; — des genêts kwartelkoning
m.
ralentir 1 v. tr. vertragen, trager maken, trager
doen gaan; 2 doen afnemen, verminderen; 3 v.
intr. afnemen (in), verminderen (in); 4 se — vertragen,
(fig.) afnemen, verflauwcn.
ralentissement ni. vertraging f.; (fig.) cfnen iog,
vermindering, verflauwing f.
ráler v. intr. reutelen, róehelcn.
ralingue f. lijk n.
ral,inguer 1 v. tr. lijken; 2 v. intr. op den wind
brassen; faire — deen killen.
ralliement m. herzameling, verzameling f.; mat
de — herkenningswoord n.; point, signe de —
verzamelpunt, verzamelsein n.
rallier v. tr. 1 herzamelen, verzamelen; (esprits,
partis) in overeenstemming brengen; 2 naderen,
vervoegen; 3 winnen (voor); 4 se — 1 zich herzamelen,
2 zich aansluiten (bij).
rallonge f. verlengstuk, verlengsel n.; inlegblad
n.; table à —s uittrektafel f.
rallongement m. verlenging f.
ralionger v. tr. verlengen, uitlengen, uittrekken.
rallumer v. tr. 1 opnieuw aansteken, weer aansteken;
2 (fig.) weer doen ontvlammen ou ontbranden;
3 se — weer ontvlammen ou ontbranden.
ramadan m. groote (Moharnmedaansche) vasten
f., Ramadan m.
ramage 1 adj. takkig, getakt, (tissu) gebloemd; 2
m. groene takken m. pl.; 3 gewei n.; 4 (tissu)
loofwerk n., bloemen f. pl. ; 5 (ois.) gekweel, gekwinkeleer
n.; 6 geneurie, getater, gekwetter n.
ramager v. intr. kweelen, kwinkeleeren.
ramaigrir v. tr. & intr. vermageren.
ramaigrissement m. vermagering f.
ramas m. 1 samenlezing f., sprokkelen n.; 2
samenraapsel n., hoop m.
ramasse f. 1 bergsle(d)e f.; 2 rutschbaan f.
ramasse -miettes m. (pl. id.) tafelblik n.
1. ramasser v. tr. 1 oprapen, (personne) opbeuren,
ophelpen; — qq. 1 iem. ophelpen, 2 iem.
opdoen ou opvisschen, 3 iem. opnemen, 4 iem.
inrekenen, 5 iem. doorhalen; 2 verzamelen, bijeenbrengen,
bijeenrapen; 3 ramassé ineengedrongen,
opeengehoopt, samengepakt; 4 se — 1 opstaan,
zich op de been helpen, 2 verzameld worden,
3 zich verzamelen, 4 zich samenrollen.
ramasseur m. opraper, samenraper m.
ramassis m. samenraapsel n.
rambour m. ramboersappel m.
I. rame f. (roei)riem m., roeispaan f.
2. rame f. 1 tuinstaak, boonstaak m.; 2 afval n.;
3 pain de — kropbrood n.; 4 roerstok m.; 5 lakenraam,
droograam n.; 6 (bateau) sleep m.; (wa-
3. rame f. (papier) riem m. [gons) rij f.
ramé adj. 1 met gewei; 2 vol— roeiende vlucht f.;
3 boulet — kettingkogel m.
rameau m. (ox) 1 takje n., twijg f.; dinianche
des R—x Palmzondag m. 2 (fig.) tak m., vertakking
f.
ramée f. loof, groen n.; eabinet de— loofhut f.
ramender 1 v. tr. herstellen; (filet) boeten; 2 verbeteren;
3 (prix) afslaan; 4 v. intr. & se — afslaan.
ramener v. tr. 1 (de retour) terugbrengen, terugleiden,
(véhic.) terugvoeren; 2 (de nouveau) weer
brengen, weer leiden, weer voeren; 3 (cheveux)
overkammen, overhalen; (peau) overtrekken; 4 tot
inkeer brengen; tot bedaren brengen; 5 ophalen,
herstellen; 6 se — 1 terugkomen, 2 teruggebracht
worden, :3 zich herleiden (tot).
ramentevoir v. tr. herinneren.
ramequin m. kaasgebakje n.
1. ramer v. intr. roeien.
2. ramer v. tr. 1 (met rijs) stutten; pols ramés
erwten f. pl. met rijshout; 2 op het raam spannen.
ramereau - 449 - rappel
ramereau (c x), ...rot m. jonge houtduif f.
ramettef. I (papier) riempje; 2(typo.) raampje n.
rameur m. 1 roeier m.; 2 (ois.) roeivalk m.
rameutement m. wedersamenkoppeling f.
rameuter v. tr. weder koppelen.
rameux adj. (...euse) takkig, getakt, getwijgd.
ramie f. Chinanetel, ramelidistel f.
ramier m. ringduif f.
ramifieation f. vertakking f.
ramifier v. tr. vertakken.
ramille f. twijgje, rijsje n. [neskebol m.
ramolli 1 adj. zwakhoofdig; 2 m. zwakhoofd, 1
ramo11ir v. tr.1 weer week ou zacht maken; 2 (fig.)
vermurwen; 3 se — 1 verweeken, verzachten, 2
verweekelijken, 3 verwurwd worden, 4 stompzinnig
worden; il se ramollit zijn hersenen ver- ^
ramollissement m. verweeking f. [weeken.
ramon m. bezem m.
ramonage m. schouwvegen n.
ramoner v. tr. vegen, bezemen.
ramoneur m. schouwveger m.
rampant adj. 1 kruipend; 2 (hérald.) klimmend;
3 — (fig.) kruipend, kruiperig; style — stijl in.
die laag bij den grond blijft.
rampe f. 1 helling, glooiing f.; april, opril,,oprit
m.; 2 trap f.; 3 traparm m.;4 leuning f.; 5 (scène)
balie f.; (spéct) voetlicht n.
rampenvent m. kruipen, gekruip n.
rampen v. tr. 1 kruipen; 2 (techn.) hellen; 3
(hérald.) klimmen.
rampin adj. (& m.) overkootig (paard n.).
ramure f. takwerk n. [melkast werpen.
rancart m. uitschot n.; mettre au — in de rom- 1
rance 1 adj. rans, garstig; 2 m.ransheid,garstig-^
ranche f. 1 sport f.; 2 rong f. . [heid f.
rancher m. 1 kraanladder f.; 2 rongstok m.
rancidité f. ranslig)heid, garstigheid f.
rancir v. intr. rans worden, garstig worden.
rancissure f. ransigheid, garstigheid t., garstige
rancorur f. wrok, wrevel m. [smaak ou reuk m.
rangon f. rantsoen, losgeld n. [overvraging f.
rangonnement ni. 1 rantsoeneering; 2 afzetterij,1
ranconner v. tr. 1 rantsoeneeren, brandschatten;
2 afzetten, stroopen.
ranconneur m., ...euse f. afzetter m., ...ster f.
rancune f. wrok, wrevel m.
rancunier 1 adj. (...ière) wrokkig, haatdragend;
2 m. haatdrager m.
randonnée f. 1 snelle loop m.; 2 kringloop m.
rang m. 1 (suite) rij f.; (mil.) gelid n.; (pierres)
rij, laag f.; être en — in de rij zijn; se mettre sur
les —s 1 in 't krijt verschijnen, 2 als candidaat
optreden, 3 op den voorgrond staan; (se) mettre
en — (zich) in een rij stellen; 2 (place) rang m.,
plaats f; mettre au même — op dezelfde lijn
plaatsen; mettre au — des in de reeks plaatsen
van de.
rangée f. rij, reeks f.
rangement m. ordening, schikking f.
ranger 1 v. tr. scharen, (op)stellen; bataille rangée
geordende veldslag m.; 2 (in orde) schikken,
rangschikken, in orde brengen, opruimen; faire
— la foule het volk doen opschuiven ou plaats
maken; — qq. au nombre de ou parmi iem. rangschikken
onder; 3— à ou sous onderwerpen aan,
brengen onder; --' qq. iem. terechtzetten; rangé
ordelievend, solide; 4 (mat.) loopen langs; 5 v.
intr. opgesteld wcrden, plaats vinden; 6 se — 1
zich scharen, zich plaatsen; se — du parti de, du
eóté de zich in de partij, aan de zijde scharen van;
2 uit den weg gaan, opschuiven,. 3 zich (huiselijk)
inrichten, ingericht worden, 4 een geregeld
leven beginnen, solide worden.
rangette f. : à la — op de rij, in de rij.
rangeur m. schikker, opruimer m.
ranimer v. tr. 1 doen herleven, opwekken; (organe)
doen werken; 2 (fig.) verlevendigen, bezielen,
opbeuren; 3 se— herleven, weer opleven, weer
opkomen.
Raoul m. Rudolf, Rollo, Roei m.
raout m. raout f. [3 m. roofvogel m.
rapace 1 adj. roofzuchtig; 2 schraapzuchtig;l
rapacité f. 1 roofzucht; 2 schraapzucht f.
rapaiser v. tr. opnieuw bevredigen ou bedaren.
rapatelle f. paardenharen stof f.
rapatriage m. verzoening f.
rapatriement in. terugroeping f. ou terugkeer m.
naar het vaderland.
rapatrier v. tr. 1 naar het vaderland terugroepen
ou terugbrengen; naar zijn land terugzenden; 2
verzoenen; 3 se --- 1 naar zijn land terugkeeren,
2 zich verzoenen.
rápe f. 1 rasp f.; 2 rist; (épi) spil f.
rapé m. 1 nawijn m.; 2 gemalen ou geraspte
snuif f.
ráper v. tr. 1 raspen, (tabas, aussi) malen; 2
(fig.) tot op den draad versliften; rapé kaal.
rapetassage m. oplapping f.
rapetasser v. tr. oplappen, ruw verstellen.
rapetasseur m. oplapper m.
rapetissement in. verkleining f.
rapetisser v. tr. & intr. & se — verkleinen.
rapide 1 adj. snel, rasch; 2 steil; 3 levendig; 4 m.
stroomversnelling f.; 5 sneltrein m.
rapidement adv. snel, ras. [levendigheid f.
rapidité f. 1 snelheid, raschheid f.; 2 steilte; 3 t
rapiècement, rapiéc(et)age rn. lappen n.
rapiécer v. tr. lappen, verstellen.
rapière f. rapier n.
rapin m. schildersleerling; (iron.) kladpotter m.
rapine f. 1 roof, buit m.; 2 rooverij, dieverij f.
rapiner v. tr. rooven, stelen, afzetten.
rappareiller v. tr. 1 (met zijn weerga) aanvullen;
2 (mar.) weer optakelen.
rapparier v. tr. weer tot een paar maken, de
weerga zoeken van.
rappel in. 1 terugroeping f.; — à l'ordre terugroeping
tot de orde; 2 herroeping, intrekking f.; 3
herinnering f.; lettre de—herinneringsbrief m.;4
herinschrijving, vereffeningf.; 5 oproep m.; (mil.>
rappeler — 4.50 -- rassasiant
herzamelsein, rappel n.; Ie — des classes het bin•
nenroepen n. der militieklassen; battre le -- he;
rappel blazen, (fig.) alles optrommelen.
rappeler 1 v. tr. nog eens roepen, opnieuw roe•
pen ; 2 terugroepen; -- à l'ordre, tot de ord(
terugroepen; -- au règlement aan het reglement
herinneren; 3 terugbrengen, terugvoeren; 4 her•
roepen, intrekken; 5 inhalen, weer goedmaken; 6
te binnen brengen, herinneren; qc. à qq. iem,
(aan) iets herinneren; 7 v. intr. (mil.) het rappel
blazen; 8 se — 1 teruggeroepen worden, zich
laten terugroepen; 2 se -- à qc. op iets teruggevoerd
worden; 3 se — au souvenir de zich in de
herinnering aanbevelen van; 9 se -- (se compl.
id.) : se --- qc. ou (pop.) se -- de qc. zich iets
herinneren.
rapport m. 1 terugbrengen n., terugbrenging,
teruggave f.; (jur.) (weder) inbrenging f.; (chien)
rapporteeren n.; 2 (pour ajouter) aanbrengen n.,
aanbrengst f., aanvoer m.; terres de — aangevoerde
aarde f.; pièce de — 1 aangezet stuk, aanzetsel,
2 ingelegd stuk n.; 3 oprisping; 4 opbrengst
f.; 5 verslag, bericht n.; faire — (de) verslag
doen ou geven ou uitbrengen (van); faire un
— een verslag opmaken; 6 aanbrengerij, verklikking
f., praatje n.; 7 betrekking f., verband n.,
overeenkomst, verhouding f.; mettre en — avec in
betrekking ou aanraking brengen met ; par -- à
1 met betrekking tot, ten opzichte van, 2 in betrekking
ou verhouding tot, in vergelijking van, 3 ter
oorzake van, om wille van; sous Ie -- de in het
opzicht van, uit het oogpunt van.
rapportable adj. terugbrengbaar; inbrengbaar.
rapporter 1 v. tr. (de nouveau) weer brengen; (de
retour) weerbrengen, terugbrengen, teruggeven,
(chien) rapporteeren; (pour soi) meebrengen; 2
(ajouter) aanbrengen; (terre) aanvoeren; (pièce)
aanzetten; (artist.) inleggen; 3 overbrengen, overdragen;
4 me(d)ebrengen, vandaan halen, behalen;
(en) --- de la gloire, de' la honte er roem,
schande bij (be)halen; 5 opbrengen, opleveren; 6
(venir redire) verhalen, bericht geven (van), verslag
doen (van); aanbrengen, overtellen, overbrieven;
7 (citer) aanhalen, aanvoeren; 8 (rendre
compte) verslag doen (van), verslag uitbrengen
(over); 9 — à in betrekking brengen met, inrichten
tot, keeren tot; 10 — à toekennen aan, toeschrijven
aan, wijden aan; 1 1 (supprimer) intrekken,
herroepen; 12 v. intr. 1 oprispen, opbreken,
2 hooggaan, (veel) water aanvoeren, 3 — à
betrekking ou overeenkomst hebben met; 13 se.-
1 teruggebracht worden, overgebracht worden,
(in een verslag) behandeld worden, 2 overeen-
.komen (met), passen (op ou bij), (spéct) bij
elkander passen, 3 se — à betrekking hebben op,
zich richten op, zich keeren tot, 4 s'en — à zich
beroepen op, zich verlaten op, steunen op.
rapporteur m. 1 terugbrenger m.; 2 verslaggever;
3 aanklager; 4 overbrenger, verklikker m.; 5 hoekmeter,
graadboog m.
`rapporteuse f. 1 verslaggeefster f.; 2 overbrengster,
verklikster f.
rapprendre v. tr. herleeren.
rapproehement m. 1 bijeenbrengen n.; 2 (fig.) samenbrenging,
toenadering f.; 3 bijeenhouden n.,
vergelijking f.
rapprocher v. tr. 1 vernaderen, (weer) nader
brengen ou plaatsen ou zetten; 2 bijeenbrengen,
bijeenvoegen; — les distances de afstanden te
niet doen; 3 toenadering verwezenlijken tusschen;
4 v. intr. : — de nader ou dichter komen bij,
naderen; 5 se — 1 nader ou dichter komen, 2
bijeengebracht worden, 3 tot elkander naderen,
4 nabijkomen, trekken (naar), gelijken (op).
rapsode etc. = rhapsode etc.
rapt [pt'] m. roof m., schaking f.
rápure f. raspsel, afschrapsel n.
raquette f. 1 slagnet, raket n.; 2 sneeuwschoen m.;
3 strik, sprenkel m.; 4 schulpzaag f.; 5 raket f.,
vuurpijl m.; 6 raketcactus m., Indische vijg f.
rare adj. 1 zeldzaam, schaarsch; devenir --, se
faire — zich zelden vertoonen ou laten zien; 2
zonderling, vreemd, raar; 3 dun, ijl.
raréfactif adj. (...ive) verdunnend, uitzettend.
raréfaetion f. 1 verdunning; 2 schaarschwording^
raréfiabie adj. verdunbaar, uitzetbaar. [f.
raréfier v. tr. 1 verdunnen; 2 schaarsch maken;
3 se — dunner worden, schaarsch worden.
rarement adv. zelden, schaars.
rareté f. 1 zeldzaamheid f.; 2 schaarschheid f.;
3 dunheid f.
rarissime adj. uiterst zeldzaam.
1. ras 1 adj, kortgeschoren, kaalgeschoren,
gladgeschoren; 2 kortharig; 3 vlak, open; en —e
campagne in 't vlakke ou open veld; 4 boordevol;
5 table —e 1 onbesneden plaat f., 2 wit ou onbeschreven
blad n.; faire table --e schoon schip
maken. [devol.
2. ras m. peil n., spiegel m.; à -- de bord boor-1
3. ras m. (tissu) ras n.
4. ras m. (eau) maalstroom m.; — de marée
rafeling, neer f.
rasade f. boordevol glas, boordevolletje n.
rasant adj. 1 strijkend, rakelings gaand; 2 (mil.)
bestrijkend, raseerend; 3 gloeiend vervelend.
rase f. scheepsmeer n.
rasement m. 1 afschering, afmaaiing f.; 2 slooping,
slechting f.
raser 1 v. tr. scheren, afscheren, afmaaien, gelijkstrijken;
2 sloopen, slechten; 3 strijken langs,
scheren langs, (feu) bestrijken, raseeren; 4 gloeiend
vervelen.
raseur 1 m. scheerder m.; 2 gloeiend vervelende
kerel m.
rasibus [s'] adv. 1 rakelings (langs); 2 gladaf.
rasa ère f. reziere f., drie kwart n. hectoliter.
rasoir m. 1 scheermes n.; 2 gloeiend vervelende
kerel m.
rassade f. glaspaarlen, glaskoralen f. p1.
rassasiant adj. verzadigend, voedzaam.
rassasiement -- 451 — ravilissement
rassasiement m. verzadiging f.
rassasier v. tr. verzadigen. [samenloop rn.
rassembiement m. 1 verzameling f.; 2 toeloop,1
rassembier v. tr. verzamelen, bijeenbrengen,
vergaderen.
rasseoir 1 v. tr. weer zetten, weer plaatsen; faire
- weer doen zitten; 2 (fig.) geruststellen; 3 se -
zich weer neerzetten; (liq.) zich zetten; (fig.)
bedaren.
rasséréner v. tr. 1 weer ophelderen, ia'eer doen
opklaren; 2 se - weer ophelderen, weer opklaren.
rassis adj. 1 weer neergezeten; 2 bezadigd; de
sens - bezonnen; 3 gezet, bezonken; (pain)
oudbakken.
rassortiment rn. nieuwe sorteering f.
rassortie v. tr. opnieuw sorteeren. [zotten (op) .
rassoter v. tr. 1 doen verzotten (op); 2 se - ver-t
rassurer v. tr. 1 geruststellen, (weer) moed geven
aan; 2 weer vastmaken, verbinden; 3 bevestigen,
versterken.
rasta(couère, ...quouère) m. rastaquouère m.
1. rat m. 1 rat, rot f.; - d'église T kerkrat; -
de cave T kelderrat; à bon chat bon - slim
tegen slim; 2 - (d'opéra) operafigurante, balletleerlinge
f.; 3 kuur, gril f.; 4 (arme) ketsen n.
2. rat adj. ratachtig; le peuple - het rattenvolk
n. [rn.
ratafia m. r-atafiaf.;- de grenouille puidenwijnt
RatapcHs [s'] f. Rattenburg n.
ratatiner v. tr. : se - verschrompelen; une
vieille ...née oud verschrompeld besje n.
ratatouille f. ratjetoe f.; (fig.) rottingolie f.
1. rate f. milt f.
2. rate f. wijfjesrat, rattin f.
ráteau m. (w x) 1 hark f.; 2 (tiss.) scheikam m.
rátelée f. 1 harkvol f.; 2 (fig.) litanie f.
ráteler v. tr. harken, opharken.
rateleur m., ...euse f. harker m., harkster f.
ratelier m. 1 ruif f.; 2 rek n.; geweerrek,
klee(de)rrek, pijpenrek, gereedschapr-ek; 3 gebit il.
ratelle f. miltziekte f.; (porc) miltvuur n.
ratement m. ketsen n. [hen; 2 v. tr. missen.
raten 1 v. intr. ketsen, weigeren; (fig.) mislukratier
adj. 1 ratachtig; chien - rattenvanger m.;
2 (fig.) grillig.
ratière f. 1 ratteval f.; 2 lusgetouw n.
ratification f. bekrachtiging, bevestiging f.
ratifier v. tr. bekrachtigen, bevestigen.
ratinage m. noppen n,, ratineering f.
ratine f. nopjesgoed, ratijn n.
ratiner v. tr. noppen, ratineeren.
ratiocination f. redeneering f., oordeel n. [deelen.
ratiociner v. intr. redeneeren, verstandelijk oor-t
cation f. rantsoen n., portie f.; mettre à la - op
rantsoen stellen.
rational m. 1 borstlap in.; 2 schouderkleed n.
rationalisme m. T rationalisme n. : 1 gebruik n.
der rede; 2 redegeloof n.
rationaliste 1 m. rationalist, redegeloovige m.; 2
adj . rationalistisch, redegeloovig.
rationnel adj. ( e), « Iement adv. 1 redelijk,
redematig; 2 berekenbaar.
rationnement m. rantsoeneering f.
ration(n)er v. tr. rantsoeneeren, afmeten.
Ratisbonne f. Regensburg n.
ratissage m. 1 afschrappen n.; 2 aanharken n.
ratisse f. afschrapping f.; faire - à uitsliepen.
ratisser v. tr. 1 schrapen, (af)schrappen; je Ven
ratisse sliep, sliep! 2 harken, schoffelen; 3 wegkapen.
ratissoire f. 1 schraper in., 2 groote hark f.
ratissure f. (af)schrapsel, (af)schaafsel n.
1. raton m. 1 kaastaartje n.; 2 pannekoek m.
2. raton m. 1 ratje, rotje n.; 2 waschbeer m.
rattachage m. wederaanhechting f.
rattacherv.tr. 1 we(d)er aanhechten, we(d)er vastbinden;
(fig.) verbinden (met); 2 se - weer aangehecht
worden, zich verbinden, in verband staan
(met) . {...sterf.
rattacheur m., ...euse f. dradenknooper m.,
ratteindre v. tr. weer bereiken, weer inhalen.
rattraper v. tr. 1 weer vangen, weer vatten;
(iron.) weer beetnemen; 2 terugkrijgen, terugwinnen,
inhalen; 3 se - 1 zich vasthouden, zich
vastgrijpen, ' teruggekregen worden, 3 zich
verhalen (op), zijn schade inhalen (op).
rature f. doorhaling, doorschrapping f.
raturen v. tr. doorhalen, doorschrappen.
raucité f. heeschheid, schorheid f.
rauque adj. heesch, schor.
ravage m. 1 verwoesting, vernieling f.; 2 onstuimige
stroom in.
ravage V. tr. verwoesten, vernielen.
ravageur m. verwoester m.
ravalement m. 1 verlaging f.; 2 beraping, bepleistering
f.; 3 geringschatting, kleineering f.
ravaler 1 v. tr. neerlaten, neerhalen; 2 weer inslikken;
3 afkorten, verlagen, afe ffenen; 4 berapen,
bepleisteren; 5 verkleinen, kleinveren, vernederen;
6 v. intr. weerkeeren; 7 in prijs dalen;
8 se - zich verlagen, zich verkleinen, zich vernederen.
ravaleur m. beraper m. [gerel n.
ravaudage m.1 stoppen n.; 2 stopwerk; 3 gepraat,t
ravauder 1 v. tr. stoppen; 2 lappen; 3 zeuren,
aan de ooren rellen; 4 uitschelden; 5 v. intr. kletsen,
zeuren; 6 lanterfanten. [geklets n.
ravauderie f. I stopwerk, lapwerk n.; 2 gepraat,1
ravaudeur m. 1 stopper m.; 2 lapper; 3 kletser m.
ravaudeuse f. 1 stopster; 2 lapster; 3 babbel-^
rave f. 1 raap f.; 2 koolraap f. [kous f.
ravelin m. halvemaan f.
Ravènes, Ravenne f. Ravenna n.
ravier m. radijsschaaltje n.
ravière f. raapland n.
ravigote f. gekruid ou pikant vleeschnat n.; sauce
(à la) - gekruide saus f.
ravigoter v. tr. verkwikken, opwekken.
ravilir v. tr. verlagen.
ravilissement cri. verlaging f.
ravin - 452 - rebotter
ravin m. bergkloof f., holle weg m., ravijn n.
ravine f. bergvloed m., regenbeek f.
raviner v. tr. uithollen, wegspoelen.
ravir v. tr. 1 wegsleepen, wegvoeren, wegrooven,
schaken; g ontrukken; 3 verrukken, vervoeren;
ravi verrukt, opgetogen.
ravisement m. meeningverandering f.
raviser v. tr. : se — van gedachte ou meening
veranderen, zich bedenken. [kelijk, bekoorlijk.
ravissant adj. 1 roovend, verscheurend; 2 verruk -1
ravissement m. 1 ontvoering, schaking f.; 2 verrukking,
vervoering, opgetogenheid f.
ravisseur gin. roover, schaker ni.
ravitaillement m. bevoorrading f.
ravitailier v. tr. bevoorraden.
-raviver v. tr. 1 (propre & fig.) verlevendigen; 2
opfrisschen; (mot, terme) weer gangbaar maken;
3 se — nieuw leven krijgen.
ravoir v. tr. 1 weerhebben, weerkrijgen; 2 se —
weer op zijn verhaal komen.
rayer v. tr. 1 strepen maken op ou in; 2 (door) halen,
.(door)schrappen; 3 (fusil, canon) trekken,
ray-grass m. (Engelsch) raaigras n. [groeven.
1. rayon in. 1 straal m.; 2 omtrek m., rond,
gebied n.; 3 (baton) spaak f.; 4 spaakbeen n.
2. rayon in. (sillon) richtvore f.
3. rayon m. 1 — de miel honigraat f.; 2 rek n.,
kast f. met vakken; 3 schap, plank f., boord n.;
4 (magasin) afdeeling f. [dier n.
rayonné 1 adj. straalvormig, straal-; 2 n1. straal-t
rayonnement m. 1 stralen ti.; 2 (phys.) uitstraling
f.
rayonner 1 v. intr. stralen, glinsteren, schitteren;
2 zich verspreiden, tochten. maken; 3 v. intr. & tr.
(phys.) uitstralen. [schrapping f.
rayure f. 1 streep f.; (arme) trekken m. pl.; 2 uit-t
1. raz = 4. ras.
2. Raz ni. : cap ou pointe du — kaap f. Raz.
nazette f. schaafijzer n. [kuisching f.
razzia f.T razzia f.: 1 rooftocht m.; 2 opruiming,1
ré M. (mus.) re, d f.
réa m. schijf f.
réabonner v.tr. weer abonneeren,ii'eer inteekenen.
réactif 1 adj. (...ive) terugwerkend; 2 m. terugwerkingsmiddel,
reagens n.
réaction f. reactie, terugwerking f., terugslag m.
réaetionnaire 1 adj. terugwerkend; 2 m. reactionnair,
achteruitkruiper m.
réagir v. tr. terugwerken, reageeren; inwerken.
réajourner v. tr. opnieuw dagvaarden.
réal 1 adj. (réaux).koninklijk; 2 werkelijk; école
—e reaalschool f.; 3 m. reaal m.
réalgar, ...gal m. rood zwavelarsenik, realgar,
regaal n. [zetbaar.
réalisabie adj. verwezenlijkbaar; (argent) omréalisation
f. verwezenlijking; (argent) omzetting
f. [ken.
réaliser v. tr. 1 verwezenlijken; 2 te gelde ma- 1
réalisme m. T realisme n. : 1 werkelijkheid; 2 werkeltjkheidsleer
f.
réaliste 1 m.werkelijkheidsman,realist m.; 2 mij.
realistisch.
réalité f. wezenlijkheid, werkelijkheid f.; en --
wezenlijk, werkelijk.
réapparaïtre v. intr. weer verschijnen.
réapparition f. wederverschijning f.
réappel m. 1 tweede naamafroeping f.; 2 tweede
beroep n. [nieuw in beroep gaan.
réappeler i v. tr. opnieuw afroepen; 2 v. intr.op- 1
réapposer v. tr. weer leggen (op) .
réapposition f. wederaanhechting f.
réargenter v. tr. weer verzilveren.
réarmement m. nieuwe bewapening f.
réarmerv.tr. i opnieuw bewapenen; opnieuw bemannen;
2 opnieuw laden. [wijzing f.
réassignation f. 1 herdaging f.; 2 nieuwe aan- 1
réassigner v. tr. i opnieuw dagen; 2 opnieuw
aanwijzen.
réassurance f. herverzekering f.
réassurer v. tr. herverzekeren.
réassureur m. herverzekeraar ni.
réatteler v. tr. weer inspannen ou bespannen.
reatu m. beschuldiging f.; in — in staat van beschuldiging.
rebaisser v. tr. weer neerlaten; weer neerdraaien.
rebander v. tr. 1 opnieuw spannen; 2 opnieuw
verbinden.
rebaptisant m., cDe f. wederdooper m., ... ster f.
rebaptisateur m. wederdooper m.
rebaptisation f. wederdoop m.
rebaptiser v. tr. wederdoopen.
rébarbatif adj. (...ive) norsch, stuursch, weer- t
rebátir v. tr. herbouwen. [barstig.
rebattre v. tr. 1 opnieuw slaan, opnieuw uitkloppen;
2 hergaan, herdoen; chemin rebattu platgeloopen
weg m.; 3 herhalen, herkauwen; pensée
rebattue afgezaagde gedachte f.; 4 doofzagen.
rebaudir 1 v. tr. toeven, aanhitsen; 2 streelen; 3
v. intr. aangespoord worden.
rebelle 1 adj. oproerig, muitziek; 2 weerbarstig;
weerspannig; fièvre— hardnekkige koorts-f.; 3m.
oproerling, muiter m.
rebeller v. tr. : se -- 1 oproerig worden, opstaan;
2 zich verzetten, in opstand komen.
rébellion f. oproer n., opstand m.
rebénir v. tr. herwijden.
rebéq uer v. intr. & se— tegenspreken,tegenkeffr r.
reb1ffer v. tr.: se — tegenspartelen, zich verzetten.
reblanchir v. tr. 1 herwitten; 2 nog eens bleeken.
reboisement m. wederbebossching f.
reboiser v. tr. weer bebosschen.
rebondi adj. rond, vol, (joue, aussi) bol.
rebondir 1 v. intr. terugstuiten; 2 v. tr. : se —
rond worden.
rebondissement m. terugstuit, terugsprong m.
rebord m. 1 (opstaande ou uitstekende) rand ni.;
(roue) spoorkrans; 2 omslag m.
rebordér v., tr. herboorden, herzoomen.
rebotter v. tr. 1 weer laarzen; 2 se — weer zijn
laarzen aantrekken.
reboucher — 453 — recherche
1. reboucher v. tr. 1 weer(toe)stoppen; weer kurken;
2 se — weer dichtgaan,weer verstopt geraken.
2. reboucher v. tr. stomp maken.
rebouiiiir v. tr. herkoken.
1. rebours m. tegenstreek, tegenvleug f.; (fig.)
omgekeerde n.; à — tegen de vleug, tegen den
draad, verkeerd, averechts; au — du bon sens
tegen het gezond verstand in.
2. rebours adj. stug, dwars.
rebouter v. tr. T zetten.
rebouteur m. beenzetter, kwakzalver m.
reboutonnerv. tr. 1 weer toeknoopen; 2 se —zijn
jas ou vest ou broek weer toeknoopen.
rebras m. 1 opslaan n.; à double — uit alle
macht; 2 opslag m.; (gant) armstuk n.
rebrasser v. tr. opslaan.
rebrider v. tr. weer optoomen.
rebrocher v. tr. 1 weer innaaien; 2 doorwerken.
rebroder v. tr. 1 overborduren; 2 overdoen.
rebroussement m. 1 opstrijking f.; 2 terugkeer,
ommekeer m.; gare de — kopstation n.
rebrousse-poil m. tegenvleug f.; à — tegen den
draad, averechts.
rebrousser v. tr. 1 opstrijken; 2 — chernin ou ses
pas op zijn stappen terugkeeren.
rebuffade f. afsnauwing f.
rébus [s'] in. beeldraadsel *n., rebus m.
rebut m. 1 afsnauwing f.; 2 uitschot n.; papier de
— uitschot van papier; au — in de prullenmand.
rebutant adj. 1 afschrikkend, afkeerwekkend, afstootend;
2 terugstootend, norsch, stuursch.
rebuter v. tr. 1 afsnauwen; 2 uitschieten, afkeuren,
van de hand wijzen; 3 afschrikken,, afstooten;
rebuté de beu van ; être rebuté moedeloos zijn; 4
se — afgeschrikt worden, een tegenzin krijgen.
recacheter v. tr. opnieuw verzegelen.
récalcitrant 1 adj. weerspannig; 2 rn. weerspanneling
m. [stribbelen; 2 achteruitslaan.
récalcitrer v. intr. 1 weerspannig zijn, tegen-i..
récapitulatif adj. (...ive) herhalend, weer samenvattend.
récapitulation f. herhaling f., samenvatting f.
récapituier v. tr. herhalen, samenvatten.
recarder v. tr. weer kaarden.
recasser v. tr. opnieuw breken.
recéder v. tr. (weer) afstaan, laten.
recel m. heling f.
recélé m. herduistering f.
reeèlement m. verberging, geheimhouding f.
recéler v. tr. 1 helen ; 2 verbergen, achterhouden,
verzwijgen, geheimhouden; 3 bergen, bevatten.
receleur m. 1 heler; 2 verberger; 3 verzwijger m.
réce m me nt adv. onlangs, sedert kort, nieuwel i ngs;
plus -- sedert korter tijd.
recensement m. 1 (op)telling; 2 volkstelling f.
recenser v. tr. tellen, opnemen. [Ier rn.
recenseur m. teller, opnemer; (spéct) volkstelrecension
f. herziening, herziene uitgave f.
récent adj. versch, nieuw, pas gepleegd, pas ge- 7
recepée f. velling f., houthak m. [beurd.
receper v. tr. ! afkappen, afhouwen; 2 afzagen.
récépissé in. ontvang(st)bewijs, recepis n.
réceptacie m. vergaarplaats, verzamelplaats f.;
(nlauv. part) vergaarbak rn.
récepteur 1 adj. ontvangend, ontvang-; appareil,
poste— ontvangtoestel n. & m., ontvangpost m.;
2 m. ontvanger; (eau) opvanger; (téléph.) horen7
réceptibilité f. ontvankelijkheid f. [m.
réceptif adj. (...ive) ontvankelijk.
réception f. 1 ontvangst, aanneming; 2 ontvangst
f., onthaal n.; 3 aanneming, opneming f.;
discours de — intreerede; 4 toelating f., bevordering,
promotie f.; 5 inontvangstneming f.
recercier v. tr. weer omhoepelen.
recette f. 1 ontvangst f.; pièce qui fait — kasstuk
n.; 2 ontvangerij f.; 3 ontvangstkantoor n.;4 voorschrift,
recept n.
recevabilité f. ontvankelijkheid f.
recevable adj. t ontvangbaar; aannemelijk; 2;
receveur nj. T ontvanger rn. [(fig.) ontvankelijk.
receveuse f. ontvangeres f.
recevoir v. tr. t ontvangen, krijgen; 2 opnemen; 3
aannemen, vatbaar zijn voor, dulden, toelaten; il
est recu que ou de er wordt aangenomen dat; 4 opvangen;
5 vernemen; 6 ontvangen, verwelkomen,
onthalen; 7 être recu docteurpromoveeren; ilvient
d'être recu maïtre hij is onlangs als meester toegelaten;
8 se — 1 ontvangen worden, 2 aangenomen
worden, 3 zich opvangen, zich vastgrijpen.
recez m. besluit n., einduitslag m.
rechampir v. tr. 1 ophalen; 2 verhelpen.
rechange m. 1 verwisseling f.; pièce de — (ver)-
wisselstuk n.; 2 herwissel m.
rechanger 1 v. tr. verwisselen, vervangen; 2 v.
intr. weer veranderen.
rechanter v. tr. herzingen.
réchapper v. intr. weer ontsnappen, weer ontkomen;
un réchappé de potence een ontsnapte
galgebrok m.
recharge f. ! tweede lading f.; 2 nieuwe a nval,
nieuwe aandrang m.; venir á la — opnieuw aanvallen
ou aandringen. [vulling f.
rechargement m. 1 herlading f.; 2 nieuwe aan- t
recharger v. tr. 1 herladen; (fig.) overladen; 2
aanvullen; 3versterken; 4 opnieuw belasten (met);
5 opnieuw aanvallen, opnieuw bestormen.
rechasser v. tr. 1 terugjagen; 2 weer wegjagen.
rechasseur m. terugjager, terugdrijver m.
réchaud m. komfoor n.; — à pétrole petroleumkomfoor;
-- á esprit de vin spirtuslamp f.
réchauffé m. opwarmsel n., opgewarmde kost m.
réchauffement m. 1 wederverwarming f.; 2 versche
mest m.
réchauffer m. i verwarmen, opwarmen; 2 aanvu -7
réchauffoir m. warmhouder m. [ren, aarsporen.
rechausser v. tr. 1 weer schoeien; 2 vastzetten,
versterken; 3 aanhoogen ; 4 afronden.
rechaussoir m. 1 plethamer; 2 munthamer m.
rêche adj. 1 ruw; 2 wrang; 3 norsch.
recherche f. 1 opzoeking, nasporing f.; 2 onderrecherché
— 454 -- reconnaissant
zoek n.; 3 aanzoek, streven n.; 4 zorgvuldigheid,
gezochtheid f. [zochtheid 1.
recherché m. 1 gezochte, gekunstelde ti.; 2 ge- 1
reehercher v. tr. 1 herzoeken, opnieuw zoeken,
wederizoeken; 2 terughalen; 3 opzoeken, nasporen,
navorschen; 4 onderzoeken; 5 zoeken te verkrijgen,
trachten naar, streven naar; 6 opzoeken,
achternaloopen; 7 (zorgvuldig) bewerken, opwerken;
(mauv. part) te ver zoeken; 8 se — 1 o pgezoch t
ou gezocht, worden, gewild zijn, : elkander opzoeken,
3 onderzocht worden, 4 zelfonderzoek
instellen, 5 opgewerkt zijn, (al te ver) gezocht zijn.
rechercheur m. 1 opzoeker, opspoorder; 2 onderzoeker
m. [gezicht n.
rechignement m. 1 tegenstribbeling f.; 2 zuur 1
rechigner v. intr. 1 tegenstribbelen, tegenspartelen;
2 zuur zien (bij), stuursch zien (bij).
rechute f. 1 herhaalde val :n.; 2 wedervervalling,
wederinstorting f.
récidive f. wedervervalling, herhaling f.
récidiver v. intr. weer ïn dezelfde fout vervallen.
récidiviste m. vervallene, recidivist rn.
récipé m. voorschrift, recept n.
récif m. rif n., klip f.; (série) klippenrif n.
récipiendaire m. recipiendus m. [ger m.
réeipient m. vat n.; (scierices & métiers) ontvan- t
réciprocation f. 1 wederzijdschheid; 2 wedervergeld
ing f.
récipro0itéf. 1 wederzijdschheid, wederkeeriglzeid;
2 wedervergelding f., wederdienst n1.
réciproque 1 adj. wederzijdsch, wederkeerig; 2
omgekeerd; vers — kreeftvers n.; 3 rn. & f. omgekeerde
n.; (la pareille) gelijke 11. [omgekeerd.
réciproquementadv 1 wederzijds, ivederkeerig; 2
récipro q uer v. tr. & intr. (weder) vergelden, beantwoorden.
[principaalstem f.; 4 zangspraak f.
récit nl. 1 verhaal n.; 2 ophef m.; 3 alleenzang m.,i
récitant adj. alleen voordragend; partie —e 1 solopartij,
2 hoofdpartij f. [voorlezer m.
récitateur m. 1 opzegger,, voordrager m.; 2
récitatif m. zangspraak f., recitatief n.
récitation f. opzegging, voordracht f.
réciter v. tr. i opzeggen, voordragen; 2 voorlezen;
3 verhalen, vertellen.
réclamant m. eischer, klager, terugvorderaar m.
réclamateur m. klager m. [terugvordering f.
réclamation f. 1 klacht f., bezwaar n.; 2 eisch m.,t
1, réclame f. 1 ruchtbaarheid, reclame f., 2 bladwachter
m., steekwoord 11.; 3 slotzang m. ' [m.
2. réclame m.1 lokfluitje n.;2 terugroep, lokroept
réclamer 1 v. tr. inroepen, afsmeeken; 2 terugeischen,
terugvorderen, opeischen; 3 (terug)roepen;
4 v. intr. : — contre klagen tegen, bezwaren
inbrengen tegen; 5 se — de zich beroepen op.
réclameur m. 1 klager; 2 eischer rn.
réclinaison f. 1 neerbuiging; 2 helling f.
récliner 1 v. intr. hellen; 2 v. tr. doen hellen.
reclouer v. tr. herspijkeren, hernagelen.
reclure v. tr. opsluiten. [gevangene rn.
reclus 1 adj. opgesloten; 2 m. kluizenaar m.; 31
reeluse f. 1 kluizenaarster; 2 opgesloten non; 3;
reclusion f. opsluiting f. [gevangene f.
recogner v. tr. 1 krachtig slaan, uiteenslaan; 2.
terugdringen; 3 afstooten.
recognitif adj. (...ive) herkennend, herkennings-.
récognition f. 1 herkenning; 2 (jur.) erkenning f.
recoiffer v. tr. opnieuw kappen, herkammen.
recoin m. schuilhoek m.
récolement m. nazicht, n. [houden.
récoler v. tr. nazien, vergelijken, tegen elkander;
récollection f. inkeering, overpcin.zing f.
recollement m. herli/ming f.
recoller v. tr. herlijmen.
récollet m. minderbroeder, recollet n,.
récolte f. oogst in.
récolter v. tr. (in)oogsten. [waardig.
recommandable adj. aanbevelenswaardig, iof-11
recommandation f. I aanbeveling f.; 2 achting f.;
3 vermaning f., raad m., aanbeveling f.; 4 (poste)
aanteekening f.
recommander v. tr. 1 aanbevelen, aanprijzen; 2
aanzeggen; 3 verinanen, gelasten, aanbevelen; 4
(poste) aanteekenen; 5 se — de zich beroepen op.
recommence f. nieuw spel n. [hernieuu'ing f.
recommencennent rn. nieuw begin n., herhaling,1
recommencer v. tr. & intr. weer beginnen, weer
aanvangen, hervatten.
recommenceur m., ...eusef. hervatter m.,...sterf.
récompense f. 1 belooning f.; 2 loon n.; 3 vergoeding,
vergelding f.; en ou potr.r— de tot loon voor.
récompenser v. tr. 1 (gratifier) beloonen (voor);
2 (rétribuer) bonen (voor); 3 (compenser) vergoeden,
vergelden.
recomposer v. tr. 1 opnieuw samenstellen; 2 opnieuw
stellen; 3 opnieuw zetten.
reeomposition f. 1 nieuwe samenstelling f.; 2
nieuw opstel n.; 3 nieuw zetsel n.
recompter v. tr. hertellen, natellen. [zoenbaar.
réconciliabie adj. veroenbaar; pas —, onver-t
réconciliateur 1 adj. (...trice) verzoenend; 2 rn.
verzoener til. • [(église) herwijding f.
réconciliation f. 1 verzoening, bijlegging; 21
réconcilier v. tr. 1 verzoenen; 2 (église) hern'ijden;
3 se — zich met elkander vert, enen.
recondamner v. tr. weer- veroordeelen.
réconduction f. (pacht) vernieuwing f.
reconduire v. tr. 1 terugleiden, terugbrengen; 2
begeleiden; 3 uitgeleide• doen.
reco,nduite f. 1 uitgeleide n.; 2 afscheping f.
réconfort m. opbeuring f., troost in.
réconfortation f. 'opbeuring f.
réconforter v. tr. opbeuren.
reconnaissable ad). herkenbaar.
reconnaissance f. 1 herkenning f.; 2 erkenning
f.; 3 erkenning, bekentenis t.; 4 ontvangst) bewijs
n.; — du niont de piété lommerdbriefje n.;
5 onderzoek n., schouwing f., verkenning f.; aller
en — op verkenning uitgaan; 6 erkentenis,
erkentelijkheid, dankbaarheid f.
reconnaissant adj. dankbaar, erkentelijk.
reconnaitre — 455 — recto
reconnaltre v. tr. 1 (ressouvenir) herkennen; 2
(admettre) erkennen, willen kennen; 3 (avouer)
erkennen, bekennen, verklaren; 4 (examiner)
onderzoeken, schouwen; (position, ennemi) verkennen;
5 (gratitude) zich erkentelijk toonen
voor, beloonen; 6 se — 1 zich zelf herkennen, 2
elkander herkennen, 3 herkend worden, zich
doen kennen, 4 tot zich zelf komen, 5 s'y — er
uit wijs worden, er klaar in zien.
reconquérir v. tr. heroveren, herwinnen.
reconstituant adj. (& m.) herstellend (middel n.).
reconstituer v. tr. herstellen, hervormen.
reconstitution 1. herstelling, hervorming f.
reconstruction f. herbouwing f., herbouw m.
reconstruire v. tr. herbouwen; (fig., aussi) heroprichten.
[eisch m., reconventie f.
reconvention f. 1 nieuwe overeenkomst f.; 2 tegen-t
reeonventionnel adj. ( mie) tegeneischend; demande
—le tegeneisch m.
recopier v. tr. (weer) afschrijven.
recoquillement m. ineenrolling, ineenkrulling,
verschrompeling f. [oprollen, omkrullen.
recoquílier v. tr. 1 ineenrollen, ineenkrullen; 21
record m. 1 herinnering f., getuigenis f. & n.; 2
grootste snelheid f., record n.
recorder v. tr. 1 herhalen, opfrisschen; 2 herinneren;
3 se — zich herinneren.
recorriger v. tr. weer verbeteren.
recors m. 1 getuige m.; 2 gerechtsdienaar; 3
diender, handlanger m.
recou'cher 1 v. tr. weer te bed leggen; 2 v. intr.
weer te bed liggen; 3 se — weer te bed gaan.
recoudre v. tr. hernaaien. [slijping f.
recoupage m. 1 tweede beploeging; 2 tweedec
recoupe f. 1 afsnijdsel, afknipsel n.; 2 kruimels'
f. pl.; zemelmeel n., kornel f.; 3 gruis, afval n.; 4
tweede snede f., etgroen n.; 5 versneden brandewijn
ou wijn m.
recoupement m. 1 insnijding; 2 inwerking f.
recouper 1 v. tr. hersnijden; 2 afsnijden; 3 ver~
snijden; 4 opnieuw slijpen; 5 v. intr. (jeu) weer
afnemen. [3 (fig.) neerbuigen.
recourber v. tr. 1 weder krommen; 2 ombuigen;i
recourir 1 v. intr. opnieuw loopen, herloopen; 2
— à zijn toevlucht nemen tot; 3 v. tr. (chass.)
weer najagen; (mar.) overloopen.
recours m. 1 toevlucht f., toeverlaat m.; avoir— à
zijn toevlucht nemen tot; 2 verhaal n.; 3 beroep n.;
-- en cassation voorziening f. in verbreking; --
en gráce verzoek n. om genade.
recousse f. herneming, afjaging f. V. rescousse.
recouvrable adj. 1 herkrijgbaar; 2 inbaar; non
— oninbaar.
recouvrage m. overtrekking f., overtrek n.
recouvrance f. herkrijging (der gezondheid), genezing
f. [ming f.; 2 invordering, inning f.
1. recouvrement m. 1 herkrijging, terugbeko-1
2. recouvrement m. 1 overdekking f.; 2 overtrekken;
overtrek n. [len; 2 invorderen, innen.
recouvrer v. tr. 1 herkrijgen, terugvinden, inha-t
recouvrir v. tr. 1 weer bedekken; 2 overtrekken; 3
bemantelen; 4 se — (ciel, temps) betrekken.
recracher v. tr. weer (uit) spuwen.
récréance f. 1 terugtrekking f.; 2 voorloopig
vruchtgebruik n.
récréatif adj. (...ive) vermakelijk, lustig.
récréation f. ontspanning, uitspanning f.; speeltijd
m.; être en — rusttijd hebben, speeltijd
hebben.
recréer v. tr. 1 herscheppen; 2 opnieuw inrichten.
récréer v. tr. 1 ontspannen, uitspannen; 2 verkwikken;
3 se — zich ontspannen, een uitspanning
nemen. [afscheiding f.
récrément m. 1 uitwerpsel n.; 2 overblijfsel n.; 31
recrépir v. tr. 1 opnieuw berapen; 2 bepleisteren.
recrépissage m. wederberaping f.
récrier v. tr. : se — 1 luid aanslaan; 2 het uitroepen,
het uitschreeuwen; 3 zich luid verzetten
(tegen), uitvaren (tegen).
récrimination f. 1 tegenverwijt n., tegenbeschuldiging
f.; 2 tegenklacht f. [— tegenklacht f.
récri minatoire adj. tegen beschuldigend; plaintet
récriminer v. intr. 1 tegenbeschuldigingen
inbrengen; 2 met tegenverwijten antwoorden; 3
zich verzetten.
rácrire 1 v. intr. opnieuw schrijven; 2 terugschrijven,
antwoorden; 3 v. tr. herschrijven, overschrij-j
recroiser v. tr. weer kruisen. [ven.
recroltre v. intr. weer groeien; (eau) weer wassen.
recroqueviller v. tr. : se — ineenkrimpen, verschrompelen.
[uitgeput, bekaf.
recru adj. 1 op genade overgeleverd; 2 afgemat,t
recrA m. 1 nawas m.; 2 nieuwe staart m.
recrudescence f. verergering f.
recrue f. 1 nawas m.; 2 nieuwe lichting f.; 3-
versche man, recruut m.; 4 nieuwe man m.,
aanwinst f.
recrutement m. werving, lichting, recruteering f..
recruter v. tr. werven, lichten, recruteeren.
recruteur m. 1 werver, recruteur m.; officier —
werfofficier m.; 2 (fig.) (aan)werver m.
recta adv. 1 stipt; 2 voluit; 3 regelrecht.
rectangle 1 m. rechthoek m.; 2 adj. rechthoekig.
rectangulaire adj. rechthoekig
recteur 1 m. leider, bestuurder m.; 2 rector m.; 3
adj. (...trice) leidend, sturend; plurne ...trice
stuurpen f.
rectifiabie adj. 1 rechtmaakbaar; 2 zuiverbaar.
rectificateur m. 1 zuivertoestel n. & m.; 2 terechtbrenger
m.
rectificatif adj. (...ive) terechtbrengend.
rectification f. 1 rechtmaking f.; 2 zuivering f.; 3
terechtbrenging, terechtwijzing f.
rectifier v. tr. 1 rechtmaken; (mil.) richten; 2
zuiveren; 3 teréchtbrengen, terechtwijzen. [m.
rectigrade 1 adj. rechtloopend; 2 m. rechtloopert
rectiligne adj. 1 rechtlijnig; 2(fig.) die recht door
zee gaat.
rectitude f. 1 rechtheid f.; 2 (fig.) oprechtheid;
recto m. voorzijde f. [rechtschapenheid f
rcctoral - 456 — réductible
rectoral adj. (...aux) rectoraal.
rectorat m. rectorschap, rectoraat n.
rectrice f. stuurpen f.
rectum [om'] m. endeldarm, t aarsdarm m.
recu 1 p. p. de recevoir; 2 m. ontvangstbewijs n.
recuejl m. verzameling f.
recueillement m. 1 inzameling; 2 inkeering,
overpeinzing, bespiegeling f.
recueillir v. tr. 1 inzamelen, inoogsten, opvangen,
opnemen; 2 opnemen, herbergen; 3 bijeenzamelen,
verzamelen, vergaren; 4 samenvatten; 5 se —
1 ingezameld worden, 2 zijn krachten verzamelen,
3 zijn gedachten ou zinnen vergaren, 4 in zich
zelf keeren, 5 zijn woorden samenvatten.
recuire 1 v. tr. herbakken, herkoken, uitgloeien,
laten zweeten, afkoelen; 2 v. intr. & se — herbakken
worden, herkoken, uitgloeien, zweeten, afkoelen.
[king, uitgloeiing, afkoeling f.
recuissage m., recuisson f. herbakking, herko-t
recuit 1 p. p. de recuire; 2 adj. te hard gebakken,
te sterk gekookt, dik, taai, (fig.) uitgeslapen; 3
m. hergloeiing f.
recuite f. 1 inbranding f.; 2 weikaas f. & m.
recul [I'] m. terugsprong, terugstoot m.; (fig.)
achteruitgang m.; être en — achteruitgaan.
reculade f. terugloop m., terugwijking f.; faire
une — terugwijken, zich terugtrekken.
reculée f. wijkruimte, schuifruimte f.
reculement m. 1 terugloopen, achteruitgaan n.;
2 insprong m.; 3 (cheval) broek f.
1. reculer v. tr. 1 achteruitschuiven, verschuiven;
2 inschuiven, achteruitzetten, uitzetten; 3
verwijderen; la postérité la plus reculée het
verste nageslacht; les temps les plus reculés de
verst verwijderde tijden m. pl.; 4 doen achteruitgaan;
5 se — 1 achteruitgaan, N uitgebreid
worden; se — de wegschuiven van.
2. reculer v. intr. 1 achteruitgaan, wijken,
terugwijken, terugdeinzen; 2 terugloopen, terugspringen,
terugslaan; 3 dralen; 4 aarzelen.
reeulons m. achteruitgang m.; à — achteruit;
aller à — achteruitgaan.
récupération f. herkrijging f. [inhalen.
récupérer v. tr. 1 herkrijgen; 2 se — zijn schadel
récurage m. reiniging, schoonmaak f.
récurer v. tr. schuren, schrobben.
récurrence f. terugloop m. [grijpend.
récurrent adj. 1 terugloopend; 2 (math.) terug-t
récursoire adj. vergoedend, verhalend.
récusabie adj. wraakbaar, verwerpelijk.
réeusation f. wraking, verwerping f. [afslaan.
récuser v. tr. 1 wraken, verwerpen; 2 weigeren,
rédacteur m. steller, opsteller; (presse) redacteur
m. [f.
rédaction f. opstellen, opstel n.; (presse) redactiel
rédactrice f. opstelster, redactrice f.
redan m. 1 trap m.; 2 tandwerk, zaagwerk n.
rédarguer [u-é] v. tr. : — de overtuigen van.
reddition f. 1 overgave f'.; 2 overlegging; 3 wijziging
f. 1
redéfaire v. tr. weer uiteendoen, weer losmaken.
redemander v. tr. 1 opnieuw vragen; 2 terugvragen;
3 terugroepen.
rédempteur m. verlosser; (Christ) Zaligmaker m.
rédemption f. verlossing; (rachat) loskooping f.
rédemptoriste in. T redemptorist m.
redent m. = redan.
redescendre 1 v. intr. weer naar beneden gaan ou
komen; 2 v. tr. weer afdalen, weer aflaten, weer
afnemen.
redevable 1 adj. (nog) schuldig; (fig.) verschuldigd;
2 m. (achterstallige) schuldenaar m.
redevance f. belasting f., cijns m.
redevancier adj. (...ière) cijnsplichtig.
redevenir v. tr. weer ou opnieuw worden.
redevoir v. tr. nog schuldig blijven.
rédhibition f. koopvernietiging f.
rédhibitoire adj. koopvernietigend.
rédiger v. tr. steilen, (op)stellen; (presse)redigee-;
rédimer v. tr. vrijkoopen. [ren.
redingote f. jas f.
redire v. tr. 1 herzeggen, herhalen; 2 nazeggen,
naapen; 3 voortvertellen; 4 -- a iets aanmerken
op, iets zeggen op.
rediseur m. 1 herzegger; 2 voortverteller m.
redite f. herhaling f.
redondance f. overtolligheid f.
redondant ad]. overtollig; (style) wijdloopig.
redonder v. tr. overtollig zijn; —de overvloeien
van.
redonner 1 v. tr. opnieuw geven; 2 hergeven,teruggeven;
3 v. intr. hernemen, weer beginnen; 4 weer
aanvallen; -- dans weer vallen ou loopen in; 5 se
— a zich weer wijden aan.
redorer v. tr. weer vergulden. [ming f.
redoublement m. verdubbeling; (fig.) toene- 1
redoubler 1 v. tr. verdubbelen; 2 pas redoublé
gezwinde pas m.; 3 (classe) overzitten; 4 opnieuw
voeren; 5 v. intr. verdubbelen, vermeerderen, toenemen;
-- de soins verdubbelde zorg aanwenden.
redoutable adj. geducht, vreeselijk, ontzagwek- :
redoute f. T redoute f. [kend.
redouterv. tr. duchten, vreezen, ontzien; beducht:
rédowa f. redowa f. [zijn (voor).
redresse f. 1 list f., streek m.; 2 klaplooperij f.
redressement m. 1 rechtmaking f.; 2 herstel n.,
herstelling f.
redressér v. tr. 1 (debout) rechten, weer oprichten,
opheffen; 2 (droit) rechten, rechtmaken, rechtz'tten;
3 rechtzetten, terechtbrengen, terechthelpen,
terechtwijzen; 4 goedmaken, herstellen; 5 se
— 1 gerechtou opgericht ou rechtgemaakt worden,
r3zht zitten, 3 zich oprichten, 4 het hoofd opheffen
nu (fig:) opsteken.
redresseur m. 1 rechtinaker m.; 2 terecht brenger,
hersteller m.; 3 (instr.) rechthouder, richter m.
réducteur 1 adj. (...triee) herleidend; 2 m. herleider
m.; 3 zettoestel n.. & m.
réductible adj. 1 herleidbaar; 2 zetbaar; 3 omzetbaar.
réduction -- 457 — réfraction
réduction f. 1 herleiding f.;2 vermindering,korting
f.; 3 (chir.) zetting f., inbrengen n.
réduire v. tr. 1 terugbrengen; 2zetten,weer inbrengen;
3 maken (tot), veranderen (in), omvormen,
terugvoeren (tot), herleiden ; 4 samenvatten ; 5
verminderen, besnoeien ; (cuis.) inkoken; 6 onderwerpen,
noodzaken, dwingen; -- à 1 brengen tot,
2 dwingen om te; 7 se — 1 terugkeeren, 2 verm inderd
worden, herleid worden; 8 se — à 1 zich
brengen tot, 2 zich beperken tot, 3 neerkomen op,
uitloopen op, 4 overgaan in, veranderen in.
réduit 1 p. p. de réduire; 2 m. hokje n.
réduplicatif 1 adj.(...ive) verdubbelend; 2 m. verdubbeling
f., verdubbelwoord n.
réduplication f. verdubbeling f.
réédification f. weeropbouwing f.
réédifier v. tr. weer- opbouwen.
rééditer v. tr. opnieuw uitgeven.
réel 1 adj. ('le) wezenlijk, werkelijk; zakelijk;
offre — le geldelijk aanbod n.; 2degelijk,oprecht;
3 m. werkelijke n.; werkelijkheid f.
rééleetion f. herkiezing f.
rééligible adj. herkiesbaar.
réélire v. tr. herkiezen.
réellement adv. 1 wezenlijk, werkelijk; 2 zakelijk;
3 waarachtig.
réexpédier v. tr. 1 opnieuw verzenden; 2 terugzenden.
réexpédition f. 1 wederverzending; 2 terugzen-;
réexportation f. wederuitvoer m. [ding f.
réexporter v. tr. opnieuw uitvoeren.
réfaetionf. 1 hermaking f.; 2 teruggave, korting f.
refaire v. tr. 1 herdoen, opnieuw doen, overdoen,
herhalen; 2 hermaken, opnieuw maken; 3 vermaken;
4 opknappen, opfrisschen; 5 vernieuwen;
— ses plurnes nieuwe veeren krijgen; 6 beetnemen,
bedriegen; 7 se — 1 herdaan worden, hermaakt
worden, 2 zich her,naken, zich vernieuwen, 3 zich
opknappen, op zijn verhaal komen.
refalt I p. p. de refaire; (spéct) beetgenomen, gepluimd;
2 m. nieuw gewei n.
refaucher v. tr. opnieuw maaien.
ráfection f. herstelling, verkwikking; opsterking f.
réfectoire m. eetplaats, eetzaal f.
réfectorier ni., ... iè, e f. tafelverzorger m., ...sterf.
refend m. 1 splijting, klooving f.; buis de— klein
hout n.; ligre de — voegstreep f.; 2 scheiding f.;
mur de— scheidsmuur m.; pierre de— bindsteen
m.
refendre v. tr. 1 opnieuw splijten; 2 overlangs
splijten; 3 u . teenbuigen; 4 uitschulpen.
référé m. I dringend verzoek; 2 kortgeding n.
référence f. 1 verwijzing; 2 inlichting f.
référendaire fl1 . verslaggever, referendaris m.
référer 1 v. tr. brengen (tot); 2 toekennen, wijten;
3 opdragen, schuiven (op); 4 v. intr. verslag doen
(over); 5 se -- à betrekking hebben op; 6 s'en —
à 1 zich beroepen op, verwijzen naar, 2 laten besussen.
refermer v. tr. weer toedoen, laten dichtgaan.
referrer v. tr. opnieuw beslaan.
refeuilleter v. tr. opnieuw doorblaren.
réfléchi adj. 1 omgebogen; 2 teruggekaatst; 3
(gramm.) wederkeerend; 4 doordacht, overlegd,
bedachtzaam.
réfIéehir 1 v. tr. ombuigen; 2 terugstuiten, terugkaatsen;
3 v. intr. terugspringen, terugkaatsen;
(fig.) terugvallen, neerkomen; 4 nadenken; — sur
nadenken over, overdenken, overpeinzen.
réfléchissement m. terugkaatsing f.
réflecteur 1 adj. (...trice) terugkaatsend; 2 m.
lichtspiegel m., zoeklicht n.
reflet m. weerschijn m. [se — weerschijnen.
refléter 1 v. tr. laten weerschijnen; 2 v. intr. &
refleurir v. intr. weer bloeien, herbloeien.
réfIeoe 1 adj. T reflex : terugstralend, terugspringend;
2 doordacht; 3 m. reflexbeweging f.
réflexibilité f. weerkaatsbaarheid f.
réflexibie f. weerkaatsbaar.
réflexion f. 1 terugstraling, terugkaatsing f.; 2
terugsprong m.; 3 overdenking, overpeinzing f.,
overleg n.; (toute) — faite alles wel overwogen; 4
gedachte, opmerking f. [(in), slaan (in).
refluer v. intr. 1 terugvloeien; 2 zich (uit)storten
reflux m. 1 eb(be) f.; 2 (foule) terugstrooming f.
refonder v. tr. 1 opnieuw stichten; 2 terugbetalen.
refondre v. tr. I hersmelten; 2 herpieten.
refonte f. 1 hersmelting f.; 2 hergieting f.
réformabie adj. I hervormbaar; 2 buiten dienst
stelbaar. [vormmings-; 2 m. hervormer in.
réformateur 1 adj. (...trice) hervormend, her- 1
réformation f. 1 hermaking; 2 hervorming, verbetering
f.; 3 (relig.) hervorming, reformatie f.
réformatrice f. hervormster f.
réforme f. 1 hervorming, verandering, verbetering
f.; herstelling f.; 2 (relig.) hervorming, reformatie
f.; 3 (mii.) T reform(e) f.; cheval de — reformpaard
n.; mettre à la — op reform stellen.
réformé adj. hervormd; (relig., aussi) gereformeerd.
reformer v. tr. opnieuw vormven ou inrichten.
réformer v. tr. 1 hervormen, veranderen verbeteren;
herstellen; 2 (mil.) T reformeeren; afdanken,
afkeuren.
réformiste 1 in. reformist m.; 2 adj. reformistisch.
refouillement m. 1 heropgraving; 2 uitholling; 3
opwerking f.
refouïller v. tr. 1 heropgraven; 2 uithollen; 3
opwerken. [king f.; 2 terugdrang m.
refoulement rn. I herhaalde treding; overwal-t
refouler 1 v. tr. weer (ver)treden; overvalken;
overloopen; 2 terugdringen, terugdrijven; 3 v. intr.
neerslaan; afloopen.
refouloir m. stamper m.
réfractaire 1 adj. weerspannig; oproerig; dienstweigerend;
2 vuurvast; 3 rn. weerspanneling;
oproerling; dienstweigeraar m.
réfracter v. tr. breken.
réfractif adj. (...ive) straalbrekend.
réfraction f. straalbreking f.
refrain -- 458 -- régime
refrain m. 1 ref(e)rein n.; stok, keerregel m.; keervers;
(fig.) deuntje, liedje n. : 2 (mar.) branding f.
réfrangibilité f. breekbaarheid f.
réfrangible adj. breekbaar.
refrapper v. tr. opnieuw slaan.
refr.éner v. tr. beteugelen.
réfrigérant 1 adj. afkoelend, koel-; moyen — = 2
m. koelmiddel n.; 3 koelvat n.; 4 koelschip n.
réfrigératif 1 adj. (...ive) afkoelend, koel-; 2 m.
réfrigération f. afkoeling f. [koelmiddel n.
réfringence f. straalbreking f.
véfringent 1 adj. straalbrekend; 2 m. straalbrerefrognement
m. fronsen, zuurzien n. [ker m.
refrogner v. tr. 1 fronsen, zuur maken; 2 se —
zijn gezicht fronsen, zuur zien.
refroidir 1 v. tr. koud maken, afkoelen, verkoelen;
(tuer) koud maken, dooden; (fig.) bekoelen; 2
v. intr. & se — koud worden, verkoelen.
+refroidissement m. 1 verkoeling, afkoeling f.; 2
verkoudheid f.; 3 (fig.) verkoeling, bekoeling f.
refuge m. 1 toevluchtsoord n., toevlucht, schuilplaats
f.; 2 (fig.) toevlucht f., toeverlaat m.;
(couvent) refuge f. ; 3 le R— de Uitgewekenen
m. p1.
réfugié adj. uitgeweken.
réfu.gierv. tr. 1 herbergen, in veiligheid brengen;
2 se — zijn toevlucht nemen, de wijk nemen, zich
verschuilen (achter).
refuir v. intr. & se — (terug) vluchten.
refuite f. 1 terugvlucht, uitvlucht f.; 2 schuil/zoek
m.; 3 speelruimte f.
refus m. weigering, ontzegging f.; jusqu'à —
totdat het ou hij niet meer wil; cela nest pas de—
dat kan men niet weigeren.
refuser v. tr. 1 weigeren, ontzeggen; 2 van de
hand wijzen, afwijzen; 3 se — geweigerd worden;
se — à weigeren, zich onthouden van, zich onttrekken
aan, niet gedoogen, niet toelaten.
refuseur m. weigeraar nl.
réfutabie adj. weerlegbaar.
réfutateur m. weerlegger m.
réfutation f. weerlegging f.
rétuter v. tr. weerleggen.
regagnerv. tr. 1 herwinnen, terugwinnen, herkrijgen,
terugkrijgen, heroveren; 2 inhalen, weer bereiken;
— sa place weer naar zijn plaats gaan.
regaillardir v. tr. opvroolijken.
regain m. 1 nagras, etgroen it.; 2 (fig.) opjlikkering,
opjleuring f.
1. régal adj. (...aux) koninklijk, konings-; eau
-e koningswater n.
2. régal m. (-os) 1 (feestelijk) onthaal n.; 2 ge-
.schenk n.; 3 (waar) genoegen, (groot) vermaak n.;
4 gastreaal n., smulpartij f.; 5 lievelingsspijs f.
régalade f. 1 onthaal n., traktatie f.; 2 flikkervuur
n.; 3 boire à la — uit de flesch drinken.
régalant adj. vermakelijk, prettig, ple(i)zierig.
1. régale f. vorstelijk recht, regale n. (p1....lia).
2. régale 1. 1 ruischpijp f., veldriet n.; 2 (orgue)
rnenschenstem f.
régalement m. 1 effening, gelijkmakingf.; 2(contrib.)
omslag m. [trib.) omslaan.
1. régaler v. tr. gelijkmaken, effen maken; (con-;
2. régaler 1 v. tr. onthalen (op), vergasten (op),
trakteeren (met); 2 v. intr. trakteeren, betalen; 3
se -- à zich te goed doen aan.
régalien adj.( -D ne) koninklijk,konings-.
regard m. 1 blik, oogopslag m.; au — de ten opzichte
van, ten aanzien van; 2 toezicht, opzicht
n.; 3 tegenhanger m., tegenstuk n.; en — daartegenover,
daarnaast; 4 (astr.) tegenstand m.; 5
oog, gat n., opening f. [kijker m.
regardant 1 adj. kijkende; 2 nauwziende; 3 m. t
regarder 1 v. tr. kijken naar, aankijken, bekijken;
— qq. en face iem. vlak in 't aangezicht
kijken; — de travers van ter zijde aanzien; 2 beschouwen;
3 overwegen, letten op, in aanmerking
nemen; 4 aangaan, raken, betreffen; cela ne ie
regarde pas dat gaat hem niet aan; 5 uitzien op,
gekeerd zijn naar; 6 v. intr. kijken (naar); —
derrière soi omkijken; — de tous cótés overal
rondkijken; 7 y — de près nauw zien; y — á
deux fóis er .tot tweemaal op toezien; 8 uitzien;
9 se -- 1 zich bekijken, zich beschouwen, 2 elkander
bekijken ou beschouwen, 3 tegenover elkander
staan, 1 bekeken worden, beschouwd worden,
zich laten bekijken.
regarnir v. tr. opnieuw stoffeeren; vol zetten (met) .
régat(t)e f. roeiwedstrijd m., regatte f.
regazonnement m. herbezoding f.
regazonner v. tr. herbezoden.
regel m. nieuwe vorst f. [vriezen.
regelen v. intr. 1 opnieuw vriezen; 2 weer toe-t
régence f. 1 regentie, regeering f.; 2 regentie f.,
regentschap n. [tn. herschepper m.
régénérateur 1 adj. (...trice) herscheppend; 21
régénération f. 1 wedergeboorte f.; 2 herschepping
f.; (chairs) hergroei m.; 3 hervorming f.
régénérer v. tr. 1 hertelen, doen herboren worden;
2 herscheppen, hervormen; 3 se — herboren
worden, herschapen worden, hergroeien.
régent m. 1 regent m.; 2 beheerder m.; 3 (school)-:
régente f. regentes f. [meester, baas m.
régenter v. tr. 1 leiden, besturen; 2 beheerschen,
den baas spelen (over) .
régicide 1 m. koningsmoord m.; 2 koningsmoordenaar
m.; 3 f. koningsmoordster f.; 4 adj.
kon ingmoordend .
régie f. T regie f.; (théát.) tooneelbestuur n.;
mettre en — onder openbaar beheer brengen.
regimbement n1. 1 achteruitslaan n.; 2 tegensparteling
f.
regimber v. intr. 1 achteruitslaan; 2 (fig.) — &
se — tegenstribbelen, tegenspartelen.
régime m. 1 beheer, bestuur n.; 2 regeerings-
(wijze) f., regeeringsvorm m., stelsel n.; ancien,
nouveau — oud, nieuw regeeringsstelsel n.; 3
beheer n., inrichting f., wezen n.; — des écoles
schoolwezen; 4 stelsel n.; -- dotal dotaal stelsel;
5 zachtheid, gematigdheid f.; 6 regeling f.; 7
régirnent — 459 — reine
leefregel m.; 8 voedingsregel m., dieet f.; être
au — op dieet staan; 9 gesteldheid f.; 10 beheersching
f.; -- d'une préposition beheersching
van een voorzetsel.
régiment m. 1 regiment n.; 2 (fig.) zwerm m.,
schaar f. [— regimentsschool f.
régimentaire adj.van een ou het egiment; écolet
région f. T streek f. : landstreek f., gewest n.,
luchtstreek f.; gebied n., kring m., sfeer f.
régional adj. (...aux) gewestelijk, plaatselijk.
régir v. tr. 1 besturen, beheeren, regeerera; 2
beheerschen.
régisseur m. beheerder, bestuurder rn.
1. registre m. register, boek n.; (liste) rol f.
2. registre m. 1 (orgue) register n.; 2 (cheniinée)
trekschuif f.; 3 (typo.) register n.
registrer v. tr. registreeren.
réglage m. 1 regeling; 2 linieering f.
règle f. 1 liniaal, rij, lat f.; 2 (principe) regel m.,
richtsnoer, voorschrift n.; — de conduite gedragsregel;
il est de — que 't is een vaste regel dat;
être en — in orde zijn; se mettre en — zich in
orde stellen; une réception en — een onthaal
naar den aard; 3 (science, art, gramm.) regel m.;
— de trois regel van drieën.
règiament m. 1 regeling, afrekening f.; 2 reglement
n., verordening f.
réglément adv. geregeld, regelmatig.
réglementaire adj. voorgeschreven, reglementair.
réglementairement adv. op voorschrift, op verordening.
réglementation f. regeling, reglementeering f.
régtementer v. tr. regelen, reglementeeren.
régler v. tr. 1 aflijnen, linieeren; 2 regelen, voorschrijven;
3 regelen, ordenen, in orde; brengen,
schikken; 4 regelen, bepalen, vaststellen; 5 se --
1 geregeld worden, vastgesteld worden, t zich
regelen; se — sur zich regelen naar; se -- à zich
schikken om te.
réglet rn. I scheidingslijntje n.; (typo.) interlinie
f.; 2 plat lijstje n.; 3 winkelhaak 1n.
réglette f. 1 liniaaltje n.; 2 (métiers) carrelet n.;
(typo.) zetlijn f. [trekker m.; 3 linieermachine f.
régleur m. 1 regelaar m.; 2 linieerder, lijnen-1
réglisse f. zoethout, kalissiehout n.; jus cie
drop n.
règne m. 1 rijk n.; 2 regeering f.; 3 heerschappij f.
régner v. intr. 1 regeeren, heerschen (over) ; 2
overheerschen; 3 loopen, zich uitstrekken.
régnicole 1 adj. inlandsch; 2 m. inlander m.
regonfiement in. weder(op)zwelling, wederopvulling
f.
regonfter 1 v. tr. weder opzwellen; 2 weer opvullen;
weer oppompen; 3 v. intr. & se — neer
opzwellen.
regorgement m. overloop m.; overvloeiing f.
regorge-museau rn. : 'a — tot in den krop.
regorger v. intr. 1 stikken; 2 uitspuwen; 3 overloopen;
— de overloopen van, opgepropt zijn met,
bersten van.
regouler v. tr. & intr. walgen.
regrat m. 1 kleinhandel m.; 2 slijterij f.
regrattage m. opschrappen n.
regratter v. tr. & intr. 1 opnieuw krabben, opkrabben;
2 schrapen, aftrekken, kniezen; 3 in
't klein verkoopen, slijten. [nij f.; 2 slijterij f.
regratterie f. 1 kleinhandel m., kramerij, koome-1
regrattier m. 1 koomenijsman, slijter m.; 2
schraper, kniezer tn.; 3 letterdief m.
regrès m. 1 wederintrekking f.; 2 schadeverhaal n.
régressif adj. (:..ive) teruggaand, terugkeerend.
régression f. 1 teruggang, terugkeer m.; 2 (litt.)
omkeering f.
regret m. 1 hartzeer, verdriet n., spijt f.; 2 verlangen
n.; 3 leed(wezen), berouw n., spijt f.; à mon
grand -- tot mijn grootc spijt; 4 spijt f., tegenzin,
weerzin m.; à — met tegenzin; 5 (jammer)klacht^
regrettable adj. betreurenswaardig. [f.
regretter v. tr. 1 spijt hebben van, beklagen, betr-
euren; 2 treuren om, missen; 3 se — 1 betreurd
worden, 2 zich zelf betreuren, 3 om elkander
treuren, elkanders gemis gevoelen.
régularisation f. regeleering, regularisatie f.
régulariser v. tr. regelen, regelmatig maken,
regul (aris) eeren.
régularité f. 1 regelmatigheid, regelmaat f.; 2
geregeldheid f.; 3 kloosterstand ni.
régulateur 1 adj. (...trice) regelend; 2 m. regelaar,
bestuurder m.; 3 (obj et) regelaar, regulator,
(horl.) regulateur m.
régule m. 1 (iron.) koninkje n., schim f. van een
koning; 2 winterkoninkje n.; 3 (metaal) koning,
regulus m.
régulier 1 adj. (...ière), ...ièrement adv. regelmatig,
geregeld; 2 kloosterlijk, regulier, ordes-;
3 m. ordesgeestelijke in. [tatie f.
réhabilitation f. herstelling; herstel n., rehabili-1
réhabiliter v. tr. (weer in eere) herstellen, rehabiliteeren.
réhabituer v. tr. I opnieuw gewennen; 2 se
opnieuw gewoon worden.
rehausse f., ment m. verhooging f.
rehausser v. tr. 1 verhoogen, op/wogen; 2 hooger
zetten, hooger hangen; 3 opheffen, oplichten; 4
verhoogen, vermeerderen, opslaan; 5 beter doen
uitkomen, opwerken; 6 ophemelen, verhoogen; 7
opwekken, aanwakkeren; 8 v. intr. opslaan.
rehaut m. 1 verhooging f.; 2 (arts) hoogsel n.
réimportation f. wederinvoer nl.
réimporter v. tr. weder invoeren, herinvoeren.
réimposer v. tr. 1 weer opleggen; 2 (typo.)
anders opmaken; 3 opnieuw belasten.
réimposition f. 1 nieuwe oplegging; 2 andere
opmaking; 3 hernieuwde belasting f.
réimpression f. herdruk m.
réi mpri mer v. tr. herdrukken.
rein m. 1 nier f.; 2 —s lendenen f. pl.; casser les
—s à de leden ou ruggegraat breken.
réincorporer v. tr. weer inlijven.
reine f. koningin f.
reine-claude - 460 - relever
reine-claude f. (cos- x) koningin-claudia f.
reine-marguerite f. (cDs- -os) Chineesche sterrebloem
f.
reinette f. : (pomme de) - pippeling m., renet f.
réi nstallati o n f. nieuwe aanstelling f.
réinstaller v. tr. weer aanstellen.
reinté adj. : (bien) - sterk van lendenen.
réintégrande f. terugkrijging f.
réintégration f. 1 terugkrijging, herstelling f.; 2
heraanvulling; 3 (math.) reintegratie f.
réintégrer v. tr. 1 herstellen, doen terugkrijgen; 2
-- son domicile zijn woning weer betrekken; 3
(math.) reintegreeren.
réinventer v. tr. opnieuw uitvinden.
réis m. (monnaie) reis f.; mille - duizend reist
réitération f. herhaling f. [(5.83 fr.).
réitérativement adv. herhaaldelijk.
réitérer v. tr. herhalen; qu'il s'avise de - laat
hij het nog eens doen. [ruitermantel m.
reitre ni. 1 ruiter m.; 2 (fig.) dragonder m.; 3t
rejaillirv.intr. 1 terugspringen; 2(lumière) terugstralen,
(liq.) spatten; 3 terugvallen, neerkomen.
rejaillissement m. 1 terugsprong ni.; ,2 terugkaatsing
f., spatten n.
rejet m. 1 afwerping, wegwerping, uitwerping f.;
2 verwerping, afwijzing f.; 3 wegwerpsel, uitwerpsel
n.; 4 nieuwe scheut m.; 5-d'eau waterlijst f.
rejetable adj. verwerpelijk.
rejeteau m. (xx) waterlijst f.
rejeter v. tr. 1 weer werpen, weer gooien, weer
gieten; 2 terugwerpen, wederworpen; 3 van zich
werpen, afslaan; 4 uitwerpen, overgeven; 5 overbrengen;
6 weer uitschieten; 7 verwerpen, afwijzen;
8 se - 1 teruggeworpen worden, weggeworpen
worden, uitgeworpen worden, verworpen
worden, 2 zich terugwerpen, achteroverleunen, 3
se - sur zich werpen op, terugkomen op, 4 se -
la balie elkander den bal terugkaatsen.
rejeton in. 1 scheut i-n., loot f.; 2 telg m.
rejetonner 1 v. intr. scheuten geven; 2 v. tr. de
scheuten wegnemen von.
rejoindre v. tr. 1 weer samenvoegen, hereenigen;
2 zich (ver)voegen bij, zich begeven naar; inhalen;
3 se - 1 zich weer vereeriigen, 2 weer bijeenkomen.
rejointoyer v. tr. opvoegen, opstrijken.
rejouer v. tr. & intr. herspelen.
réjoul I adj. vroolijk, lustig; 2 in., cDe f. lustige
broer m., vroolijke zus f. [ken.
ré j o uir v. tr. verheugen, verblijden, vroolijk ma-t
réjouissance f. 1 vreugde f.; 2 -s vreugdebetoon
n.; 3 bijgevoegde beenen n. pl.; 4 zetkaart f.
réjouissant adj. vermakelijk, vroolijk, grappig.
relâehant 1 adj. slapmakend; 2 ontlastend; médicament
- = 3 m. laxeermiddel n.
1. reláche m. ( afbreking, onderbreking f., ophouden
n.; verademing, rust f.; sans - zonder
ophouden, zonder te verademen; 2 (théát.) schorsing
f.; il y a -t- er wordt geschorst; faire -
schorsen.
2. reláchef. vertoef, stoppen n.; faire- stoppen.
reláché adj. slap; (fig.) verslapt; (mceurs) los.
rel'áchement m. 1 verslapping, ontspanning f.; 2
slapheid f.; 3 loslijvigheid f.; 4 verzachting f.
relácher 1 v. tr. loslaten; (propre & fig.) ontspannen;
2 open maken; 3 verslappen, verzachten;
4 laten vallen, afdoen; 5 loslaten, vrijlaten; 6
v. intr. verslappen, verflauwen, lauw worden; 7
binnenloopen, stoppen; 8 se - 1 verslappen, 2
zich ontspannen, 3 verzachten, verflauwen, 4 wat
toegeven. [lijn f.
1. relais m. I overschot n.; 2 berm m.; 3 water-t
2. relais m. 1 afwisseling, aflossing f.; 2 wisselhonden
.n. pl.; 3 wisselpaarden n. pl.; 4 wisselplaats;
(fig.) rustplaats f.
relancer v. tr. 1 weer werpen, weer gooien; 2
(weer) opjagen, (weer) opstooten; 3 lastig vallen;
4 bits bejegenen.
relaps [ps'] adj. wederafvallig.
rélargir v. tr. verbreeden, verwijden, uitleggen.
rélargissement m. verbreeding, verwijding f.
relater v. tr. vermelden, vertellen.
relateur m. verteller, verhaler m.
relatif 1 adj. (...ive) betrekkelijk (op); 2 m.
betrekkelijk (voornaam) woord n.
relation f. 1 betrekking f., verband n., overeenkomst
f.; 2 betrekking f., omgang m., verkeer n.;
3 verhaal, bericht, relaas n.
relativement adv. betrekkelijk; - à met betrekreiativité
f. betrekkelijkheid f. [king tot.
relaver v. tr. i herwasschen; 2 afwasschen.
relaxation f. 1 loslating; 2 ontheffing; 3 slapheid f.
reiaxer v. tr. 1 verslappen; 2 loslaten, vrijlaten.
relayer 1 v. tr. verwisselen; 2 aflossen; 3 v. intr.
versche paarden nemen.
relégation f. uitwijzing, verbanning f.
relégué m. uitgewezene, balling m. [zen naar.
reléguer v. tr. 1 uitwijzen, verbannen; 2 verwij- t
relent m. walgende geur, muffe reuk m.
relevailles f. pl. kerkgang m.
relève f. 1 herstellen) n.; 2 aflossing f.
relevé m. 1 opstaan n.; wederoprichting f.; 2 ontheffing,
intrekking f.; 3 opneming; opsomming
f.; 4 vervangschotel m.
relevée f. namiddag ni.
relèvement m. 1 wederoprichting, wederopstelling
f.; 2 verhooging; opheffing; 3 opneming, opraping
f.; 4 opsomming, samenvatting f.; 5 opneming,
peiling f.
1. relever v. tr. 1 weer zetten, opzetten, oprichten;
opnemen, ophelpen; 2 weer oprichten, weer
opbouwen; herstellen, opwerken, afwerken; 3
opnemen, oplichten; oprapen; 4 verhoogen; 5 optrekken;
opnemen, opheffen, opschorten; 6 opwekken,
aanwakkeren; 7 prikkelend maken, kruiden;
8 verhoogen, doen uitkomen, opwerken; 9 verheffen,
roemen, prijzen, ophef maken van; 10
opsommen, aanteekenen, aanstippen, aanwijzen,
doen opmerken, terechtwijzen; 11 opvangen, ingaan
op, beantwoorden; 12 ontheffen, ontbinden,
relever — 461 — remettre
ontslaan; (garde) aflossen; 13 vervangen; 14 opnemen,
peilen; 15 se — 1 opgericht worden, opgenomen
worden, verhoogd worden, ,^ zich oprichten,
opstaan, 3 weer opkomen, 4 zich weer verheffen,
5 zich overgeven aan. 6 elkander aflossen.
2. relever v. intr.1 opstaan, weder opkomen, hersteld
zijn; 2 uit zijn leger komen; — dun port
uit een haven komen; 3 — de qq. van iem. afhankelijk
zijn ou afhangen.
releveur 1 adj. opheffend; 2 m. opheffer, oprichter
m.; 3 hefspier f.
relief m. 1 hoogsel n., verhevenheid f.; en — verheven,
opgewerkt, uitkomend; carte en — reliefkaart
f.; avoir du --• (goed) uitkomen; mettre en --
op den voorgrond doen treden; 2 verheven (beeld)-
werk, relief n.; 3 herstelling, vergunning f.; 4
brokkeling f., overschotje n.
relier v. tr. 1 herbinden; 2 (livre) inbinden; 3 omhoepL.
len, kuipen; 4 se — samenhangen.
relieur m. boekbinder m.
religieuse f. -1 kloosterlinge; 2 huiszwaluw f.;
nonnetje n.; 3 (ins.) biddende tooverheks f.
religieusement adv. 1 vroom; 2 heilig, eerbiedig,
trouw.
religieux 1 adj. (... euse) godsdienstig, godsdienst-;
2 kloosterlijk, klooster-; 3 godsdienstig,
godvruchtig, vroom; 4 stipt, trouw; 5 m. kloosterling
m.
religion f. 1 godsdienst m., religie f.; 2 ggreformeerde
godsdienst; 3 kloosterleven, klooster n.;
entrer en — naar 't klooster gaan; N en — père Z
N bij zijn kloosternaam pater Z; 4 gewetenszaak
f.; 5 eeredienst, eerbied m.; la — du serment de
heiligheid f. van den eed; 6 geloof, vertrouwen n.;
surprendre la — het vertrouwen misbruiken.
religionnaire m. gereformeerde, hugenoot m.
religiosité f. godsdienstigheid f.
reliquaire m. reliquiekast, rijf f.
reliqua(t) m. overschot n.
reliquataire m. achterstallig schuldenaar m.
relique f. 1 overblijfsel, overschot n.; 2 reliquie f.
relire v. tr. herlezen, overlezen.
reliure f. 1 binden n., binderij f.; 2 band m. [f.
relocation f. 1 wederverhuring; 2 onderverhuringi
relouer v. tr. 1 weer verhuren; 2 weer huren; 3
onderverhuren.
reluire v. intr. blinken, schitteren, flikkeren.
reluquer v. tr. begluren, loeren op.
remácher v. tr. herkauwen.
remaniement, ...!ment in. 1 herhaalde behandeling
f.; 2 omwerking, omvorm ing f.; 3 verloop ing f.
remanier v. tr. 1 opnieuw (be)handelen; 2 omwerken;
3 (typo.) verloopen met.
re marien v. tr. & se — hertrouwen.
remarquabie adj., -D ment adv. merkwaardig, opmerkelijk.
remarque f. opmerking; aanmerking f.; en faire
la — het doen opmerken.
remarquer v. tr. 1 opmerken; (critiquer) aanmerken;
2 acht geven, oppassen.
remarqueur m. opmerker; aanmerker ni.
remballen v. tr. 1 herpakken; 2 (fig.) naar de
maan zenden.
rembarquement in. wederinscheping f.
rembarquer v. tr. weer inschepen.
rembarrer v. tr. 1 terugslaan; 2(fig.) afsnauwen.
remblai m. 1 aanaarding f.; 2 aarden dam m.
remblayer v. tr. 1 aanaarden; 2 aanvullen, aanplempen.
remboitement m. 1 weerinvoeging f.; 2 weerzetting
f.
rem boiter v. tr. 1 weer ineenvoegen; 2 weer zetten;
3 in een vliegenden band steken.
rembourrage, ...rrement m. 1 opvulling f.; 2
opvulsel n.
rembourrer v. tr. 1 opvullen; 2 ruw bejegenen,
voor het hoofd stooten.
rembourroir ni. stophout n., stopper ni.
rembourrure f. opvulsel n., stopwol f.
remboursable adj. terugbetaalbaar.
remboursement m. 1 terugbetaling; aflossing f.
2 rembours n.; contre — onder rembours.
rembourser v. tr. 1 terugbetalen; aflossen; 2 opsteken,
in zijn zak steken.
rembruni adj. 1 donkerbruin; 2 donker; 3 somber.
rembrunir v. tr. 1 bruiner maken; 2 bruineeren,
polijsten; 3 versomberen.
rembrunissement m. 1 bruinriaking f.; 2 bruinheid,
donkerheid f..
rembucher 1 v. tr. & faire — terugdrijven; 2
se — terugkeeren.
remède m. 1 (genees)middel n., remedie f.; — de
bonne femme keukenremedie; 2 (hulp)middel,
behoedmiddel n.; sans -- niet te verhelpen.
remédiable adj. verhelpbaar.
remédier v. intr.: — à verhelper.
remêler v. tr. opnieuw vermengen.
remémorateur (...trice), ... tif (...ive) adj. herinnerend.
remémorer v. tr. herinneren.
remener v. tr. terugbrengen.
remercier v. tr. danken (voor), bedanken; (congédier)
afdanken.
remercïment m. dank m. (voor), bedanking f.
(voort.
rémeré m. (vente à)— (verkoop m. met recht van)
terugkoop.
remesurage m. hermeting f.
remesurer v. tr. hermeten.
remettre 1 v. tr. weer stellen, weer plaatsen, weer
leggen, weer zetten; 2 weer aandoen, weer opzetten;
3 herstellen; 4 doen bekomen, weer geruststellen;
5 verzoenen, weer eens maken; 6
herkennen; 7 afgeven, overgeven, overmaken,
overhandigen; 8 vergeven; 9 uitstellen, verschuiven;
10 opgeven; 1 1 v. intr. 1-- à la loterie weer
in de loterij zetten ou spelen; 2 — à la voile weer
onder zeil gaan; 12 se — 1 zich weer stellen etc.,
2 se -- à zich weer zetten aan, zich weer begeven
aan, zich overgeven aan; le temps se renvet au
rerneubler -- 462 -- remuer
beau het wordt weer schoon war; s'en — à liet
overlaten aan, 3 se — herstellen, se — de (weer)
bekomen van, 4 zich herinneren, 5 uitgesteld
worden.
remeubler v. tr. hermeubileeren, herstoffeeren.
Remi rn. Remigius, Rerneeus m.
rémige 1 adj. roeiend; penne — = 2 f. slagveer f.
réminiscence f. herinnering f.
remis 1 p. p. de remettre ; 2 adj. gerust; dun
esprit -- met gerusten geest.
1. re mise f. 1 wederplaatsing, wederzetting f.; 2
afgifte, overhandiging f.; (pièces) overlegging;
(fin.) overmaking, dekking f.; 3 teruggave; 4 afslag
m., korting f.; provisie f.; rabat n.; 5 kwijtscheldingf.;
6 uitstel n.
2. remise f. 1 koetshuis, wagenbuis n., bergplaats,
(tram, bateau) loods f.; voiture de --
huurrijtuig n.; 2 rustplaats f., leger n.; attendre
à la — bij zijn terugkomst afwachten.
3. remise m.. 1 (ongenummerde) huurkoets f.; 2
huurkoetsier m.; 3 (chand.) derde instipping f.
remiser v. tr. onder dak brengen, binnendoen.
rémissible adj. vergeeflijk.
rémission f. 1 vergiffenis f.; 2 genade f.; 3 afneming,
vermindering f.; sans — 1 zonder genade,
2 zonder verpoozing.
rémittent adj. uitblijvend, tijdelijk nalatend.
remmailler v. tr. stoppen.
remmailloter v. tr. opnieuw bakeren.
remmancherv. tr. een nieuwensteelou een nieuw
hecht zetten aan.
remmener v. tr. weer meenemen.
remontage m. 1 herbestijging f.; 2 wederopvaren
n.; 3 opwinden n.; 4 verzolen n.; 5 ineenzetten n.
remonte f. aanvulling, remonte f.
1. re monter v. intr. 1 weer klimmen, weer opgaan,
weer opstijgen, weer rijzen; — à opklimmen
tot, teruggaan tot; — à sa chambre weer naar zijn
kamer gaan; 2 (goutte) naar binnen slaan, terugtreden;
3 (habits) opkruipen, opsteken.
2. re m o nter v. tr. 1 weer beklimmen, weer bestijgen,
weer opgaan; 2 weer naar boven dragen ou
brengen ou trekken; 3 optrekken, opwinden; —
le courage nieuwen moed geven; 4 weer ineenzetten,
weer opzetten; 5 herstellen; 6 vernieuwen; 7
se --- weer beklommen ou bestegen worden etc.
remontrance f. 1 (tegen) betoog, vertoog n.; 2 vermaning
f.
remontrant m. betooger; (relig.) remonstrant m.
remontrer v. tr. 1 nog eens toonen; 2 vertoogcn;
3 vermanen; 4 en — à een les geven aan.
rémora m. 1 groote zuigervisch; 2 hinderpaal m.
remordre v. tr. & intr. weer bijten, aanbijten.
remord(s) m. knaging, wroeging f.
remorque f. 1 sleepgin n.; être à la --- (de) op
sleeptouw genomen wordLn (door); 2 sleeptouw n.;
3 koppelwagen m.
remorquer v. tr. 1 sleepen; 2 voortsleepen; 3
meesleepen.
remorqueur m. 1 sleepboot f.; sleeper in.; 2 sleepwagen
m.
remors m. duivelsbeet, blauweknoop m.
remoucher v. tr. opnieuw snuiten.
remoudre v. tr. hermalen, overmalen.
rémoudre v. tr. slijpen.
remouiiler v. tr. weer nat maken.
rémoulade f. mostaardsaus f.
remoulage m. gruttenzemelen f. pl.
rémouleur m. (schaar)slijper m.
remous m. neer f.; (riv.) draaikolk m.
rempaillage m. 1 hermatting; 2 heropzetting f.
rempailler v. tr. 1 hermatten; 2 heropzttten.
rempailleur m. 1 stoelenmatter; 2 opzetter m.
remparer v. tr. omwallen.
rempart m. (schuts)muur m.; (terre) (vesting)wal
m.; (fig.) bolwerk n., borstwering f.
remplagant m. plaatsvervangzr,(mil.,aussi) remplaçant
m.
remplacement m. (plaats)vervanging, remplaceering
f.; (argent) herbelegging f.
remplacer v.tr. 1 vervangen, de plaats nemen van,
in de plaats stellen van; 2 (mil.) remplaceeren; 3
(argent) herbeleggen.
remplage m. 1 aanvulling; 2 opvullingf., vulsel n.
1. rempli ni. inslag, inleg m.
2. rempli adj. 1 vol; 2 zat, verzadigd; 3 vervuld.
remplier v. tr. inslaan, inleggen.
remplir v. tr. 1 vullen (met), opvullen, volgieten; 2
aanvullen (met); 3 invullen; 4 vervullen (met); 5
vervullen, bekleeden; 6 vervullen, volbrengen; 7
vergoeden; 8 se -- 1 gevuld worden, vol raken,
volloopen, ' zich volstoppen, zich voldrinken,
zich vullen.
remplissage m. = remplage.
remplisseur m. vuiler m.
re m plisseuse f. aanvulster, kantstopster f.
remplot m. nieuw gebruik n.; (argent) wederbelegging
f.
remployer v. tr. weer gebruiken.
remplumer v. tr. 1 van veeren voorzien; (clavecin)
bepennen; 2 se — nieuwe veeren krijgen;
(fig.) weer opgepluimd zijn.
rempocher v. tr. weer in zijn zak steken.
remporter v. tr. 1 weer meenemen; 2 (weer) wegdragen;
3 (fig.) behalen, wegdragen.
rempotage m. verpotten n., verpotting f.
rempoter v. tr. verpotten.
remuage m. 1 bewegen, verroeren n.; 2 (blé) verschieten
n.; (vin) omroeren n.
remuant adj. beweeglijk, woelig, roerig.
remue-ménage m. 1 verhuizing f.; 2 drukte,
.opschudding; 3 verwarring f.
remuement m. 1 beweging f.; 2 omroering, omgraving
f.; 3 (fig.) opschudding f.
remuer 1 .v. tr. bewegen, verplaatsen, verroeren;
— eiel et terre hemel en aarde bewegen; 2 omroeren,
omwerken, omspitten, verschieten, omkeeren,
opschudden; 3 aanroeren, ter sprake
brengen; 4 roeren, treffen, bewegen; 5 in beroering
brengen; 6 v. intr. zich verroeren, zich
bewegen; 7 beroering verwekken; 8 se — 1 verroerd
worden, omgekeerd worden, 2 zich beweremueur
- 463 - renfermer
gen, (zich) verroeren, 3 (zich) roeren, in rep en
roer komen; il se remue qc. er roert iets.
remueur m. I verplaatser m.; 2 omroerder, verschieter
m.
remueuse f. baker f.
t remugle 1 adj. muf; 2 m. muffigheid f.
remument = remuement.
rémunérateur 1 adj. (...trice) beloonend, vergeldend;
2 m. belooner, vergelder m.
rémunératit adj. (...ive) beloonend, vergeldend.
rémunération f. belooning f., loon n., vergelding f.
rémunératoire adj. beloonend, als belooning.
rémunérer v. tr. (be)loonen, vergelden.
renacier v. intr. 1 snuiven, den neus ophalen
(voor); 2 walgen, beu zijn.
renaisien 1 adj. (' ne) Ronsesch; 2 m. RRonsenaar
m.
renaissance f. wedergeboorte, herleving f.
renaltre v. intr. 1 herboren worden; 2 herleven;
— á la vie tot het leven terugkeeren; — au bonheur
voor het geluk herleven; 3 opnieuw ontstaan;
4 weer te voorschijn komen, weer uitkomen.
Renaix m. Ronse n.
rénal adj. (...aux) nierachtig, nier-.
renard m. 1 vos m.; le roman cie ou du RReinaard
m. de Vos; 2 braaksel n.; 3 vossegat n.;
4 (scories) vos, wolf m.; 5 houvast n., duivelshaak
m.; 6 niet gesyndikeerde werkman m.
renarde f. wijfjesvos m.
renardeau m. ( max) vossewelp n.
renardier 1 adj. (...ière) vosachtig, vossen-; 2
m. vossenvanger m.
renardière f. vossenhol n.
rencaissage m. 1 herkisting n.; 2 overkisten n.
rencaisser v. tr. 1 herkisten; 2 overkisten; 3 weer
incasseeren.
renchéri adj. verachtend, preutsch, gemelijk;
faire le — uit de hoogte kijken.
renchérir iv. tr. duurder maken; 2 v. intr. duurder
worden; 3 nog verder gaan; — sur verbeteren.
rencogner v. tr. in een hoek terugdringen ou
duwen.
rencontre f. 1 ontmoeting, tegenkomst f.; j'ai fait
sa — ik heb hem toevallig ontmoet; aller, ven ir à la
— de qq. iem. te gemoèt gaan, komen; de -- bij
toeval; livre de — tweede-handsboek n.; 2 samentreffen
n.; botsing f.; samenstooten n., samenvloeiing,
samenkomst, kruising f.; 3 (combat)
ontmoeting f., treffen n.; 4 (voorkomend) geval
n.; 5 inval, geestige zet m.; 6 rescontre, verrekening
f.; wissel m.
rencontrer 1 v. tr. ontmoeten, tegenkomen; 2 aantreffen,
vinden; 3 treffen; 4 tegengaan, stutien;
5 v. intr. het treffen; 6 se — elkander cnimoeten
ou tegenkomen;7 se— het samentreffen, overeenstemmen;
les beaux esprits se rencontrent de
fraaie vernuften stemmen dikwijls overeen; 8 se —
gevonden worden, aangetroffen worden; 9 se —
treffen; comme cela se rencontre ! wat treft
dat goed!
rendage m. T opbrengst f.
rendant 1 adj. teruggevend; 2 afrekenend; 3 overgevend;
4 en. afrekenaar m.
rendement mi 1 teruggave; 2 opbrengst f.
rendetter v. tr. weer in schulden steken.
rendez-vous m. afspraak f.; se donner — met
malkaar afspreken; être exact au — stipt op de
afspraak zijn.
rendorm v.i rtr.. 1 weer doen slapen; 2 se — weer
inslapen.
1. rendre v. tr. 1 weer geven, weer schenken; 2
teruggeven, weergeven; 3 neerleggen; 4 afgeven,
overgeven, leveren, brengen; 5 vergelden, bonen;
— Ie bien pour le mal kwaad met goed bonen; 6
(avec un compl. attr.) maken ; — heureux,
maître gelukkig, meester maken; 7 geven, opbrengen,
opleveren; 8 uitwerpen, opgeven; —
le dernier soupir den laatsten snik geven; — son
diner zijn maaltijd overgeven; 9 (céder) oic rgeven;
10 se — 1 teruggegeven ou afgegeven ou
overgegeven worden, 2 se — à zich overgeven
aan, 3 zich maken; se — malade zich ziek maken;
se -- responsable zich verantwoordelijk
stellen, 4 se — à zich begeven naar, gaan naar;
se — auprès de zich begeven bij, 5 zich overgeven,
gehoor geven, zich schikken (naar); je me
rends ik geef mij over, ik geef het gewonnen, 6
toegeven, opgeven; il se rend hij geeft het ' op,
hij kan niet meer.
2. rendre v. intr. 1 loopen (naar), uitloopen
(op); uitkomen (op); 2 meegeven ; 3 — à qq.
voor iem. uit den weg gaan.
3. rendre m. teruggeven n., teruggave f.; ami
au prêter, ennemi au — vriend bij het leengin,
vijand bij het teruggeven.
1. rendu adj. 1 weergegeven; 2 overgegeven; 3
overreed, overtuigd; 4 afgemat, af, op.
2. rendu m. 1 teruggave f.; teruggeven ' n.; 2
overlooper; 3 overgegeven soldaat m.
rendurcir v. tr. & intr. verharden.
rêne f. 1 (courroie) leisel n.; (bride) teugel, toom
m.; 2 (fig.) teugel m.
René m. Renatus, Renaat m.
renégat m. 1 afvallige m.; 2 (fig.) overlooper m.
rénette f. veegmes, voegijzer n.
rénetter v. tr. wegvegen, afsteken.
renfaitage m. vernieuwing van de nok, nieuwe
nok f.
rentaster v. tr. de nok vernieuwen van.
renfermé 1 adj. gesloten, terughoudend; 2 m.
opgeslotene n.; sentir Ie — duffig ruiken; odeur
de — duffe lucht f.
renfermer v. tr. 1 opsluiten; 2 wegsluiten; 3 insluiten;
4 samenvatten; 5 in zich sluiten, bevatten,
inhouden; 6 se -- 1 opgesloten worden, weggesloten
worden, 2 zich opsluiten, 3 zich 'beperken
(tot) .
renflammer -- 464 — rentrée
renflammer v. tr. 1 weer doen ontvlammen; 2 se
— weer ontvlammen.
renflé adj. 1 gezwollen, vol; 2 buikig, opgepoft; 3
opgeblazen.
renfiement m. 1 (op)zwelling, gezwollenheid f.;
2 buik m.
renfler 1 v. intr. zwellén; (páte) rijztn; 2 v. tr.
doen zwellen; (ballon) weer vullen; (pneu) weer
oppompen; 3 buikig maken; 4 opblazen.
renflouage, ment m. wedervlotmaking f.
renflouer v. tr. weer vlot maken.
renfoncement m. 1 indieping f.; 2 diepte, holte
f.; 3 duw, vuistslag m.
renfoncer v. tr. 1 dieper inslaan, dieper induwen;
2 laten inspringen; 3 verbodemen; 4
achteruitleggen; 5 se — weer in de diepte zinken,
zich lat z zinken, zich dompelen.
renforcé adj. sterk, dubbel.
renforcement m. versterlcing f.
renforeer v. tr. 1 versterken, vermeerderen, vergrooten;
2 se — st,.rk worden.
renformir v. tr. opwerken, bepleisteren.
renformis m. opwerking, bepleistering f,
renfort tn. 1 versterking f.; 2 vcrhooging, vermeerdering;
a grand — de met een grocte macht
van; pour -- de potage om het te bekronen; 3
belegsel n.; dubbeling f.
renfrognement etc. = refrognement etc.
rengagement m. nieuwe verbintenis, dienstvernieuwing
f.
rengager v. tr. 1 opnieuw verpanden; 2 opnieuw
betrekken (in); weer overhalen (tot); (mil.) doen
bijteekenen; 3 weer aangaan; 4 se — zich weer
wikkelen (in); (mil.) bijteekenen.
rengaine f. alledaagschheid f., liedje, deuntje n.
rengainer 1 v. tr. weer opsteken; 2 weer op zak
steken, weer opbergen; 3 v. intr. zijn degen
opsteken.
rengorgement m. gepronk n., hooge borst f.
rengorger v. tr. se — een hooge borst zetten.
rengraisser 1 v. tr. weer vetten; 2 v. intr. & se—
vervetten .
rengrégement m. toeneming, verergering f.
rengréger v. tr. doen toenemen, doen verergeren.
rengrener, ...gréner v. tr. 1 hervullen, hermalen;
2 herstempelen.
rent m. verloochening f.
reniable adj. loochenbaar.
renlement m. verloochening; (spéet) Godlor chening
f.
1, renier v. tr. verloochenen.
2. Renier m. Reinier m.
renieur m. Godloochenaar m.
renifiement m. gesnuif n.
renifler 1 v. intr. snuiven; 2 zijn neus optrekken
(voor); 3 v. tr. opsnuiven.
reniflerie f. gesnuif n.
renifleur m., ...euse f. snuiver rn., snuifster f.
réniforme adj. niervormig.
renipper v. tr. I in een nieuwe plunje steken; 2 se
-- zijn plunje vernieuwen.
rénitent 1 adj. weerstand biedend; 2 (fig.) weerspannig;
3 m. weerspanneling rn.
renne m. rendier n. [faamd, beroemd.
renom m. naam m., faam f.; en —, de — be-t
renommée f. I faam f., naam m., befaamdheid
f.; 2 faam, maar f.; 3 la R— aux cent bouches
de honderdtongige Faam.
renommer v. tr. 1 opnieuw benoemen, herkiezen;
2 beroemd maken, roemen; ...mé beroemd.
renongant 1 adj. afstanddoende; 2 t-n. afstanddoener;
3 (jeu) verzaker m.
renonce f. verzaking f.; jouer de--niet bekennen.
renoncement m. 1 afstand m.; 2 verzaking f.; 3
verloochening f.; — de so i-même zelfverloochenirtg.
renoneer v. intr. 1 -- à afstand doen van, afzien
van; 2 opgeven; 3 verzaken; 4 verloochenen.
renonciation f. 1 afstand ni.; 2 verzaking f.; 3 verloochening
f.
renoncul(ac)é adj. boterbloemachtig.
renoncule f. boterbloem, ranonkel f.
renouée f. duizendknoop m.
renouement, renoument in. heraanknooping f.
renouer v. tr. I herknoopen, herbinden; 2 weer
aanknoopen, hervatten.
renoueur m., ...euse f. _ledenzetter, ...ster f.
renouveau m. ( xx) jonge jaar, uitkomen ri.
renouveler 1 v. tr. vernieuwen; 2 verjongen, doen
herleven; 3 v. intr. vernieuwen, herleven; 4 — de
opnieuw krijgen, toenemen in; 5 se — vernieuwd
worden, zich vernieuwen.
renouvellement m. T vernieuwing f. : verversching
f., hervatting, toeneming f.; avec un
de zèle met verjongden ijver.
rénovateur 1 adj. (...trice) vernieuwend; 2 in. vernieuwer
m.
rénovation f. T vernieuwing f.
renseignement m. inlichting f.; aller aux —s op
inlichtingen uitgaan; (bureau de) --s inlichtingskantoor
n.
renseigner v. tr. inlichten.
rentamerv. tr. ontginnen, aarsnijden, aansteken.
rentasser v. tr. herophoopen.
rente f. rente f., interest m., inkomsten f. p1.
renter v. tr. een rente geven aan; bien ...é met
ruime inkomsten. [2 renteboek n.
rentier m. 1 rentenier m.; faire le —• rentenieren;l
rentière f. rentenierster f.
rentoelage m. verdoeken n.
rentoiler v. tr. verdoeken.
rentraire v. tr. inwerken, stoppen.
rentraiture f. stopnaad m., stopsel n.
rentrayeur m., ...euse f. stopper m., stopster f.
rentrant 1 adj. inspringend; (nombre) ingrijpend;
2 m. insprong; 3 (jeu) invaller rn.
rentrée f. 1 terugkeer m., terugkomst f.; (spéc')
thu iskornst f.; (acteur) terugcptredingf.; 2binnenrentrer
- 465 -- repeindre
brengst f., btrutendoen n.; 3 heropening, heriatting
f.; 4 inriinn. f., innen n.; 5 (jeu) ingekochte
kaarten f. pl.; 6 (typo.) insprong m.; 7(couture)
innemen, inleggers n., inleg m., 8 (mus.) wederinvallen
n.
1. rentrer v. intr. 1 weder binnengaan, weder
binnenkomen; (spéct) naar huis gaan, thuis komen;
(acteur) terug ou weer optreden; 2 weer
treden, terugkeeren, teruggaan; — en soi-même
in zich zelf keeren; — dans les bonnes asces de
weer in gunst komen bij; — dans ses fonds zijn
gelden terugkrijgen; 3 hervatten, heropend worden,
opnieuw beginnen; 4 binnenkomen; faire —
doen binnenkomen, innen; 5 (méd.) inslaan; chagrin
rentré verkropt verdriet n.; 6 (cartes) binnenkomen;
il mest rentré tin vilain jeu ik heb een
slecht spel ingekocht; 7 (typo.) inspringen.
2. rentrer v. tr. 1 (weer) binnenbrengen, (weer)
binnenhalen;(avec prép.) brengen, zetten, leggen;
2 doen binnengaan, doen binnenkomen; 3 (typo.)
doen irnsprir-rgen; 4 (couture) innemen, inleggen;
(aussi) stoppen; 5 se -- Ibinnengr-br.rcht worden,
binnengehaald worden.
renversant adj. om achterover te vallen, onthut-^
renverso f. omval m.; h la -- achterover. [send.
renvnrsewent rrr. 1 om (ver )werp ing, ornvergooiing
f.; 2 overhoopiverping, dooreeriwerping f.;
3 overlading f.; 4 omzetting f.; 5 omkeering f._
renverser 1 v. tr. omkeerera; monde renversé verkeerde
wereld f. ; 2 om(ver)werpen, om(ver)-
gooien, omstooten; — en courant omverloopen;
— à cheval ou en voiture omverrijden; 3 overhoopwerpen,
dooreenwerpen, verstoren; ligure
renversée ontsteld gelaat n. ; traits renversés ontstelde
trekken m.p!.;4 overladen; 5 v. intr. 1 omvallen,
omstorten, 2 overloopen, overkoken, 3 overgeven;
6 se — 1 omgekeerd worden, 2 omgeworpen
worden, 3 overhoop geworpen worden, 4 zich achteroverwerpen,
achterovervallen, 5 elkander om-f
renvi m. opbod, renvi n. [verwerpen.
renvier v. tr. T opbieden.
renvoi m. 1 terugzending f.; 2 terugkaatsing f.;
wederantwoord n.; 3 wegzending, afdanking f.;
4 oprisping f , boer, puf m, ; 5 verzending, verwijzing
f.; 6 verdaging, verschuiving f.; 7 verwijzing
f., verwij zingsieeken n.
renvoyer v. tr. 1 weer zenden, opnieuw zenden; 2
weerzanden, terugzenden, terugkaatsen; 3 wegzenden,
afwijzen; 4 verzenden, verwijzen; 5 uitstellen.;
6 se — teruggezonden worden; 7 se —
(se compl. ind.) elkander terugzenden, elkander
terugkaatsen.
réoccupation f. wederbezetting f.
réoccuper v. tr. opnieuw bezetten.
réor5icnstioii t. herwijding f.
réordonner v.tr. 1 heriviiden ; 2 opnieuw gebieden.
réorganisation f. herinrichting f.
réorganiser v. tr. herlarie/il 'n.
réouverture f. heropening f.
1. repaire m. 1 hol n., kuil m.; 2 nest n.
2. repaire = repére.
repairer v. intr. 1 liggen, legeren; 2 = repérer.
repaitre 1 v. intr. voedsel gebruiken, eten; 2 v. tr.
voeden, voederen; 3 (fig.) voeden, verzaden,paaien.
répandre v. tr. 1 storten, uitgieten, vergieten,
strooien, uitstrooien, uitdeelen; 2 verspreiden,
uitstrooien, rondstrooien; 3 uiten, uitbrengen,
uitstoo:en, uitstorten; 4 se — 1 gestort worden,
uitgegoten worden, vergoten worden, verspreid
worden, 2 zich uitstorten, zich verspreiden, 3 se —
en overvloeien van, uitvaren in, 4 se — dans te
monde veel in de wereld verkeeren; fort répandu:
réparable adj. herstelbaar. (zeer bekend.
réparage m. 1 herstelling f. ; 2 opwerking f.
reparaïtre v. intr. weer verschijnen.
réparateur 1 adj. (...trice) herstellend; 2 m.
hersteller m.
réparation f. 1 herstelling f., vermaking f.; 2 opk;
napping, verkwikking f.; 3 vergoeding, herstel-
Ieh f.; cl:udeverg,)eding f.
réparer v. tr. 1 herstellen, vermaken; 2 opwerken,
opknappen; 3 herstellen, vergoeden, goedmaken,
inhalen. [nog spreken (over).
reparler v. intr. oprPeuw spreken (over); later;
repart m. 1 lrernieu+vcr vertrek n.; 2 wedwant•;
repartie f. bescheid, wederantwoord n. f woord n.
repartlr 1 v. intr, weer vertrekken, weer afreizen;
2 v. tr. & intr. antwoorden, inbrengen.
répartir v. tr. verdeelen, omslaan. [deeler m.
répartiteur 1 adj. (...trice) verdeelend; 2 in. ver-1
répartition f, 1 verdeeling f., omslag m.; 2 mndeeling
f.
rep as m. maat, eetmaal n., maaltijd m., — de
noces bruiloft f.; faire un -- een maal nemen.
repassage m. 1 herhaalde overtocht m., terugvaart
f.; 2 strijken, opstrijken n.; 3 aanzetten,
wetten n. ; 4 overwerken, overzien n.
repasse f. grof meel n. (met zemelen).
repasser 1 v. intr. we(d)er voorbijgaan, we(d)er
voorbijkomen ; — à weer overgaan tot; — dans
weerkomen in; — par terugkeeren langs; — sur
nog eens gaan over, nogeens heenloopen over; faire
.--- overbrengen; 2 v. tr. weer overtrekken, weer
oversteken, weer overgaan, weer doortrekken, weer
dorsteke?z, weer doorgaan; 3 weer overvoeren„
weer overzetten; 4 weer overhandigen, weer overreiken;
5 strijken; ier à — strijkijzer n.; 6 welten,
slijpen, zetten; 7 overzien, overloopen, overdoen;
8 opmaken, opknappen.
repasseur m. 1 overziener, regelaar m.; 2 aan-t
repasseuse f. strijkster f. [zetter, weder en.
repavage, ...vement m. herpi,xveiing, herkas-4
re;. zeer -, . tr_ herplaveien, herkassijen. [sijing f.
rep êcher v. tr. 1 (weer) opvisschen, (weer) t uit
het water) halen; 2 redden (uit), trekken (uit).
repeindre v. tr, herschilderen; overschilderen.
30
repeint - 466 - repoussement
repelni m. herschildering, herschilderde plaats f.
repenser v. intr. : — à nog eens denken aan out
repentsnce f. berouw n. [overdenken.
repentant adj. berouwhebbend, boetvaardig.
repenti 1 adj. boetvaardig; 2 m., —e f. boeteling
m. & f.
1. repentir v, tr.: se — de berouw hebben van ou
over; il s'en repentira het zal hem (be)rouwen.
2. repentir m. berouw n. (over).
repeteer v. tr. 1 weer doorboren, weer boren door;
2 openwerken.
répercussif 1 adj. (...ive) terug+drijvena, terugkaatsend;
2 m. terugdrijvend middel n.
repercussion v. tr. 1 terugdrijving; f. 2 terugkaatsing
f.
répercuter v. tr, 1 terugdrijven; 2 terugkaatsen.
reperdre v. tr. weer verliezen.
repère m. 1 (métiers) vitting f.-; 2 merk n.,
streep f. ; point de — merkteeken, rustpunt n.
répérrrr v. tr. 1 met een vitting merken; 2 merkteekenen.
r6pertoire m. 1 register n., klapper m., repertorium
n.; 2 lijst t., repertoire n.; 3 schat, voorraad
m.
reposer v. tr. herwegen.
répéter v. tr. 1 herhalen;il ne se Vest pas fait
--- hij heeft het zich geen tweemaal laten zeggen;
2 oververtellen, overpraten; 3 napraten;
4 weerkaatsen; 5 terugvorderen, terugeischen;
6 vergelijken, naslaan, nazien; 7 se — 1 herhaald
worden, gerepeteerd worden, 2 herhaaldelijk
gebeuren, 3 in herhalingen vervallen.
répétiteur 1 adj. (...trice) herhalend; 2 m. herhaler
m.; 3 repetitor m.
répitition f. 1 herhaling, repetitie f.; montre f —
repetiiiehorloge n.; 2 Terugvordering f.; 9 nazicht;
repeuplement in. we(d)erbevolking f. [n.
ropeupler v. tr. 1 we(d)er bevolken; 2 we(d)er
bepoten ; we(d)er beplanten; 3 se — we(d)er
bevolkt wo >rden.
replquage, ...ement m. 1 herprikking; 2 kernaaiing,
herstikking f.; 3 vastzetting f.; verzetting
f.
repiquer 1 v. tr. herprikken; 2 hernaaien, herstikken;
3 vastzetten ; verzetten ; 4 — sur weer val-t
répit m. 1 uitster n.; 2 rust f., respijt n. [ten op.
replacer v. tr. herplaatsen.
replanter v. tr. verplanten.
reptdtrage in. 1 overpleistering • f.; 2 heroplapping
f., plakwerk n. ; 3 bewimpeling f., uitvlucht
f.; 4 schijnvrede en.
rept trer v. tr. 1 herpleisteren; 2 heroplappen;
3 bewimpelen.
3eplet adj. (...ète) gezet, lijvig.
raplétion f. 1 gezetheid f.; 2 volbloedigheid f.;
r overlading f,
repleuvoír v. intr. weer regenen.
repll m. 1 (dubbele, vouw t., omslag m..' 2 kronkei
m., bocht f.; 3 golving f. ; 4 (cceur) schuilhoek
m.
reptier v. tr. 1 weer opvouwen; 2 omvouwen,
omslaan ; 3 kronkelen ; 4 se — 1 opgevouwen
worden, 2 (zich) kronkelen, 3 zich terugtrekken.
réplique f. 1 tegenantwoord n.,reptiek f.; sans —
zonder tegenspraak; 2 donner la — van repliek
dienen; 3 herhaling f.. kopie f., dubbel n.
répliquer v. tr. 1 antwoorden, aanvoeren; 2 een
ou het wederantwoord geven, 3 tegenspreken.
replonger v. tr. 1 weer dompelen (in); 2 weer
onderduiken; 3 se — zich weer storten (in).
repolir v. tr. 1 weer polijsten; 2 (fig.) herschaven.
répondant er. ! antwoorder m.; 2 n--tisdiener m.;
3 borg m.
répondre 1 v. tr. antwoorden, beantwoorden;
— la messe de mis dienen; 2 v. intr. antwoorden;
— à qc. op iets antwoorden, iets beantwoorden;
— à cóté nevens de vraag antwoorden ; ce nest
pas — dat is geen antwoord; 3 tegenspreken;
4 uitkomen (op), uitloopes (op) ; 5 beantwoorden
(aan), overeenkomen (met), voldoen ( aan) ;
6 antwoorden (voor), borg blijven (voor) , instaan
(voor) , verantwoorden; 7 se — 1 zich zelf antwoorden,
2 elkander antwoorden, 3 ineenloopen,
4 overeenstemmen, in verband staan.
répons m. beurtzang rn., responsorium n.
réponse.f. 1 antwoord n.; en — à in antwoord op;
jouer h la — vraag- en antwoordspel spelen;
2 verantwoording f.
report m. overdracht f.
reportage m. 1 reporterschap n. ;2 reporterswerk n.
1. reporter v. tr. t opnieuw brengen, opnieuw
voeren; 2 terugdragon, terugbrengen, 3 overbrengen,
verplaatsen; 4 (calcul) overdragen ; 5 se —
1 teruggebracht worden, 2 overgebracht worden,
3 zich verplaatsen
2. reporter [teur] -m reporter, berichtgever en.
repos en. 1 rust f.; jour de — rustdag m.; ch,unp
du — doodenakker m. ; valeur de tout -- volkomen
veilige waarde f.; en place — op de plaats
rust ! être en — (sur) gerust zijn (op) ; être au
— in rust zijn; demeurer ou se tenir en —
rustig blijven; dormir en — rustig slapen; lasser
en — laten rusten, met rusi laten; 2 (lieu)
rust, rustplaats f., rustpunt n.; 3 rusttijd m.;
(ii y a) — er wordt gerust.
reposé adj. 1 uitgerust; 2 (vin) belegen; 3 rustig.
reposer 1 v. intr. T rusten; (toutefois, liq.)
bezinken; 2 v. tr. laten rusten, doen rusten, rust
geven aan: 3 se — rusten, uitrusten; se — sur
1 rusten op, 2 zich (neer)zetten op, 3 steunen
op, 4 zich verlaten op.
reposolr in. 1 rustplaats t.; 2 rustaltaar n.;
3 rustkuip f.
repoussant acij. afstootend, tcrugstootend.
repoussé m. gedreven werk n. lt.
repoussement m. i terugstool m.: 2 terugstootingj
repousser 467 --- repu
repousser t v. tr. Opnieuw stoeten, weer duwen;
2 terugstooten, terugslaan, terugdrijven; - du
pied met den voet verstooten ; 3 afslaan ;
verwerpen : afweren ; 4 verstooten ; 5 afstooten,
terugstooten, afschrikken; 6 (métaux) drijven;
7 weer schieten; voortbrengen; 8 v. intr.
terugslaan, terugstooten,' 9 hergroeier, weer
schieten.
repoussoir m. 1 drevel, doorslag m.; 2 drijfbeitel
m. ; 3 donkere voorgrond m. ; servir de -- (à) tot
waardegever dienen.
répréhenstble adj., x rent adv. berispelijk,
laakbaar.
répréhension f. berisping, bestraffing f.
rsprendre 1 v. tr. hernemen, weer nemen; weer
opnemen; - la mer weer in zee steken; --=
haleine weer adem scheppen; - courage weer
moed scheppen; - le dessus 1 weer de overhand
krijgen, 2 er weer bovenop komen; - les mailles,
les points de mazen, de steken weer opnemen ou
oprapen; 2 terugnemen, weernemers : 3 weerkrijgen,
terugkrijgen; 4 weer aangrijpen, weer le
pakken krijgen, weer aanpakken; 5 weer vangen;
on ne in'y reprendra plus men zal er mij niet
meer aan vangen ou op betrappen; 6 krijgen,
ontvangen; 7 hervatten, weer opvatten, weer aanvangen;
8 samenvatten, herhalen; 9 weer onder
handen nemen, herstellen, verstellen; (linge, bas)
stoppen, mazen; 10 berispen, laken, aanmerkingen
maken op; 1 I v. intr. 1 weer overvallen, weer
bevangen, 2 hernemen; il est vrat, repeit-il het
ie waar, hernam hij, 3 hervatten, weer beginnen,
weer vatten, beginnen toe te groeien, weer toevriezen,
4 opkomen; 12 se -1 hernomen worden,
2 weergenomen ou teruggenomen worden, malkaar
terugnemen, 3 weer gevangen worden,
4 weer aangevangen worden, weer aanvangen,
5 weer toegroeien, E6 zich weer hechten, 7 weer
betrapt worden, zich weer betrappen, 8 weer
vrienden worden, oo ziek hervatten, het verbeteren;
je me suis repris à temps ik heb me in tijds
hervat.
représallie(s) f. (pl.) weerwraak f.
représentant m. 1 vertegenwoordiger m.; 2 - (du
peuple) volksvertegenwoordiger; 3 - de commerce
handelsreiziger in.
représentatif adj. (...Ive) 1 voorstellend; 2 vertegenwoordigend.
représentation f. 1 voorlegging, overlegging f.;
2 voorstelling, afbeelding f., beeld n.; 3 voorstelling
f., denkbeeld n., idee f.; 4 voorstelling, opvoering
f.; 5 vertoog n., bedenking, aanmerking
f.; verwijt n.; 6 vertoon n., praal f.; 7 plaatsvervanging
f. ; 8 vertegenwoordiging f.
representer 1 v. tr. opnieuw voorstellen , 2 oerbonen,
k'oorleggen, voor oogen leggen, 3 voorstellen,
voor oogen stellen, verbeelden; 4 afbeelden;
5 (théat.) voorstellen; vertoonen; 6 vertegenwoordigen;
7 onder 't oog brengen ou houden, doen
opmerken; verwijten; 8 v. intr. 1 zich voordoen,
2 indruk maken, 3 komedie spelen; 9 se -- 1 zich
weer voorstellen, 2 zich weer vertoonen, 3 voorgesteld
worden, 4 afgebeeld worden, 5 vertoond
worden; se -- à l'esprit weer voor den geest
komen; cela ne peut se - dat kan men zich niet
voorstellen; 10 se --- (se compl. id.) zich voorstellen,
zich verbeelden.
répressif adj. (...ive) beteugelend, bedwingend.
répression f. beteugeling, bedwinging f.
réprimabie adj. beteugelbaar, stuitbaar.
réprimande f. berisping, bestraffing f.
réprimander v. tr. berispen, bestraffen.
répri mer v. tr. 1 stuiten, tegengaan, weren; 2 inhouden,
onderdrukken, beheerschen; beteugelen,
bedwingen.
reprie m.: un - de justice een oud-veroordeelde
rn.
reprise f. 1 herneming, terugneming f.; wederinneming
f.; 2 herhaling f.; à deux, à trois --s .ot
twveemaof toe, tot driemaal toe; á diverses ou plusieurs
-s herhaaldelijk; 3 hervatting, wederopvatting
f.; (affaires) herleving f.; (théatre)
wederopvoering f.; 4 herstelling f.; verstelling f.;
stop f.; 5 (jeu) ronde f., rondje n.; koopkaart €.;
6 (inar.) aanhalen n.
repriser v. tr. 1 herschatten; 2 oprapen; 3 stoppen.
[íend.
réprobateur adj. (...trice) afkeurend,, veroordee--
rép:robation f. 1 afkeuring f., blaam m., veroordeeling
f.; 2 verdoemenis f.
reprochabie adj. berispelijk; wraakbaar.
reproche ni. 1 verwijt n., verwijting f. ; sans -
zonder blaam, onberispelijk,
reprocher v. tr. 1 verwijten; 2 misgunnen.
reproducteur adj. (...trice) voortplan#end, voortplantings-.
reproductibilité f. voortplantbaarheid f.
reproductible adj. voortplantbaar. ;;
re;productif adj. (...ive) weer voortbrengend; weer
opbrengend.
reproduction f. 1 voortplanting f.; 2 hergroei m.;
3 namaking, weergeving f.; nadruk m.; 4 overschrift
n.; afdruk rn.; afgietsel n.
reproduire v. tr. I weer voortbrengen, weer voortplanten;
2 weer vormen; 3 namaken, weergeven;
overschrijven, overdrukken, afgieten; 4 wier voorleggen;
5 herhalen; 6 se -- 1 zich voortplanten,
2 weer aan den dag gebracht worden, weer te berde
gebracht worden, 4 weer te voorschijn komen, zich
weer vertoonen, 4 zich herhalen.
réprouvé m. 1 verdoemde m.; 2 verworpeling m.
réprouver v. tr. 1 - afkeuren, v^'roordeelen; verwerpers;
2 verdoemen.
reps [ps'] rn. rips ri.
rept ;ie 1 adj. kruipend; 2 in. kruipdier n.
repu adj. verzadigd, zat.
républicain — 468 — résolutoire
républicain 1 adj. republikeinsch; 2 m. republikein
m.
répubilcaniser 1 v. tr. republikeinsch maken,
2 se -- republikeinsch worden.
républicanisme m. republikeinschgezindheid f.
répubiique f. gemeenebest n., republiek f.
répudiation f. verwerping; (femme) verstooting f.
répudier v. tr. verwerpen; (femme) verstooten.
répugnance f. i afkeer, tegenzin, weerzin m.;
2 tegenspraak f,
répugnant adj. 1 afkeerwekkend; 2 tegensprekend.
répugner v. intr. 1 een afkeer hebben ou voelen
r van); 2 afkeer inboezemen, tegenstaan; 3 in
strijd zijn (met) .
répuisif adj. (...ive) terugstootend.
répuision f. 1 terugstooting f., terugstoot m.;
2 groote afkeer m.
réputation f. naam; (spéct) goede naam m..
réputé wil. geacht, bekend. [reputatie f.
réputer v. tr. 1 houden voor, aanzien voor; être
...té den naam hebben van; 2 se — zich achten,
rneenèn te zijn.
requérabie adj. afhaalbaar, eischbaar.
requérant 1 adj. eischend; 2 m. eischer m.
requérir v. tr. 1 verzoeken (om), aanzoeken (om) ;
2 eischen, vorderen, inroepen; 3 opnieuw halen;
4 opeischen, requireeren.
requête f. 1 verzoekschrift, smeekschrift, request
ti.; 2 verzoek n., bede f.; à la — de ten verzoekti van.
requéter v. tr. weer opzoeken.
requiem [kwi-em'] m. requiem n.; messe de —
rsquin m. haai m. [ziel(e)mis f.
requinquer v. tr. : se — zich opdirken.
requis 1 adj. vereischt; 2 m. vereischte n.
réquisition f. 1 verzoek n., vordering f.; 2 eisch m.;
3 opeisching, requisitie f.; 4 inroeping f.
réquïsitionner v. tr. opeischen, requireeren.
réquisitoire m. eisch m., requisitorium n.
rescindabie adj. vernietigbaar, ongeldigmaakbaar.
rescindant m. verzoek n. om nietigverklaring.
rescinder v. tr. vernietigen, nietig verklaren.
rescislon f. 1 nietigverklaring f.; 2 wegsnijding f.
rescisoire 1 adj. vernietigend; 2 m. hoofdgrond
m. van vernietiging.
rescousse f. herneming, afjaging f. ; aller à la —
ter hulp snellen.
rescription f. 1 aanwijzing f.; 2 schuldbriefje n.
rescrit m. 1 terugschrift n. ; 2 bevelschrift, resript
n.
réseau m. ('x) 1 net n.; — de chemins de fer
spoorwegnet; 2 netmaag, muis f.
réséda m. wouw, reseda f.
réservation f. voorbehoud n.
reserve f. 1 voorbehoud, beding n. - à la — de met
uitzondering van; á la — que uitgenomen dat;
t terughouding, behoedzaamheid f.; user de —
behoedzaamheid gebruiken; se tenir sur la -- op
zijn hoede zijn; 3 voorbehouder) goed n.; 4 voorraad
m.; (plaisant.) spaarpotje n.; 5 (mil., mar.)
reserve, (mil., aussi) spaarbende f. ; 6 reserveschip
n.; 7 (tin.) reserve f.
réservé adj. 1 voorbehoud»n; (place) besproken;
2 geheim; 3 terughoudend, behoedzaam.
réserver v. tr. 1 bewaren, sparen, ter zijde leggen;
— un bon accueil k een goed onthaal voorbereiden;
2 zich voorbehouden, bedingen, uitzonderen; tous
droits réservés met voorbehoud van alle rechten;
3 se — 1 zich sparen (voor), zich gereed houden
(voor), zich voorbehouden, 2 terugtreden, .3 bewaard
worden; 4 se—(se compl. ind.) 1 zich voorbehouden,
2 elkander voorbehouden.
réserviste nl. reservesoldaat, reservist m.
réservoir m. 1 vergaarbak m. ; 2 kom f.; vijver
m. ; 3 (anat.) zak m. ; 4 (fig.) i'ergaarplaats,
kom f.
résidenee f. 1 verblt,jf.n.; en -- à met verblijf te;
2 verblijfplaats, woonplaats f.; (prince) residentie
f.
résident 1 adj. resideerend; 2 m. resident m.
resider v. intr. 1 verblijven; 2 wonen; 3 —en
1 berusten in, 2 bestaan in.
résidu en. overschot n.; ,(liq.) bezinksel n.
résignant .m. afstanddoener m.
résignataire m. & f. verkrijger m., ...stel f.
résignation f. 1 afstand m.; 2 neerlegging; teruggave
f.; 3 gelatenheid, berusting f.; overgevang f.
résigné adj. gelaten, getroost; — b. tout op alles
voorbereid.
résigner v. tr. 1 afstaan; 2 se — à zich schikken
in, gelaten zijn in.
résiiiation f., résiliement, ...i ment m. opzegging f.
résilier V. tr. opzeggen, verbreken.
résiiie f. (haar)netje n.
résinate m. harszout n.
résine f. hars n. & f.; (rnar.) harpuis n.
résineux adj. (...euse) hars(acht)ig, hars-.
résipiscence [s] 1. inkeer m.
résistance f. weerstand, tegenstand m.
résistant adj. 1 tegenstand biedend; 2 veerkrachtig;
duurzaam; 3 volhardend, volhoudend.
résister v. intr. 1 weerstaan, weerstand ou tegenstand
bieden; 2 kunnen tegen.
résolu 1 p. p. de résoudre; 2 adj. uitgemaakt;
3 beslist; 4 vastberaden; 5 m. geresolveerde vent
m., —e f. geresolveerd wijf n.
résolubte adj. oplosbaar.
résolument adv. 1 beslist; 2 onbeschroomd, stoutweg.
résolutif 1 adi. (...ive) oplossend; 2 m. oplossingsmiddel
n.
résoiution f. 1 verslapping f.; 2 oplossing f.;
3 (jur.) verbreking, vernietiging f.; 4 besluit,
voornemen n.; 5 vastberadenheid, onbeschroomdheld
f.
résolutoire adj. verbrekend, vernietigend.
résolvant — 469 — restauration
résolvant 1 adj. oplossend; 2 m. oplossingsmid- ressemhler 1 v, tr gelijken op ; 2. v. intr. gedel
n. ; lijken (op), trek!;en (op) ; (caract., propriétés)
resonance f. 1 weergalm, weerklank m.; caisse gelijken (naar), slachten ; 3 se - (op) malkaar
de- klankbodem m. ; gelijken, overeenkomen.
résonateur 1 adj.(...triee) weerklinkend;2 m. re- ressemelage m. verzoling.
son =tor m. ! ressemeler v. tr. 1 verzolen; 2 (fig.) oplappen.
résonnement m. weergalming f., weergalm m. ressemer v. tr. weer zaaien; opnieuw bezaaien.
résonner v. intr. weergalmen, weerklinken. ressentiment m. 1 smaakje n., nagevoel n., narésorber
v. tr. weer opslorpen, weer opzuigen. smaak m.; 2 wrok in.; 3 dankbare herinnering f.
résorption f. heropslorping, heropzuiging f. ressentir v. tr. 1 (levendig) gevoelen, gewaar
résoudre v. tr. 1 oplossen; 2 (jur.) verbreken, worden, ondervinden; 2 laten zien, getuigen van;
vernietigen; 3 besluiten; 4 se - zich oplossen; contours, nerfs ressentis sterk uitkomende trek-
5 se - à1 besluiten tot, 2 zich laten overhalen tot, ken m. pl., spieren f. pl. ; 3 se - de 1 gewaar wor-
3 uitloopen op. den, 2 gevoelen, 3 de sporen drugen van; 4 se --
respect m. 1 eerbied m. (voor), ontzag n. (voor), dans blijken in.
respect n. (voor); - religieux heilig ontzag; resserrement m: 1 samentrekking, toesluiting f.;
-- humain menschelijk opzicht n.; sauf (votre) - ! 2 wegsluiting f.
mci uw verlof; je vous présente mes -s ontvang resserrer v. tr. 1 wegsluiten; 2 toehalen, toebinmijn
eerbiedige groeten; tenir en - in ontzag den, toeknoopen; 3 opsluiten, insluiten; 4 samenhouden;
2 opzicht, oogpunt n. ; pour votre seul - trekken, vernauwen; 5 inkrimpen, bekorten; 6 se
alleen om uwentwil. --- 1 opgesloten worden, zich opsluiten, 2 gesloten
respectabilité f. achtenswaardigheid f. gehouden worden, zich gesloten houden, 3 naurespectable
adj. eerbiedwaardig, achtenswaardig. wer ou enger ou smaller worden, 4 zich samenrespecter
v. tr. 1 eerbiedigen, eerbied hebben trekken, toegaan, .5 ineenkrimpen, 6 zich be
koor, achten; 2 sparen, verschoonen, ontzien. krimpen.
respectif adj.(...1ve)onderscheidenlijk, onderling. 1. ressort m. 1 veerkracht f.; faire - veeren;
respectivement adv. onderscheidenlijk, onder- donner du -- à veerkracht geven aan; 2 veer f.;
ling. r biedig. - de montre horlogeveer f. ; 3 drijfveer f.
respectueux adj. (...euse), ...eusement adv. eer-t 2. ressort m. 1 rechtsgebied; (fig.) gebied, vak
respirable adj. inadernbaar. n.; 2 aanleg m,
respiration 1. ademhaling f ; avoir la - gênée 1. ressortir v. intr. 1 weer uitgaan; 2 (fig.)
benauwd ademhalen. uitkomen, in 't oog vallen; 3 blijken.
respiratoire adj. ademend, ademhalings-. 2. ressortir v. intr. staan (onder), behooren
respirer 1 v. intr. ademen, ademhalen; 2 verade- ; (onder).
men, weer tot adem komen: 3 - après vurig ver- ressortissant 1 adj. onderhoorig (aan); 2 m.
langen naar; - à ou de vurig verlangen om te; onderhoorige m.
4 v. tr. inademen; 5 uitademen; (fig.) ademen; ressouder v. tr. hersoldeeren, oversoldeeren.
6 haken naar. ressource f. 1 (hulp)middel; 2 uitweg, raad m.,
reslendir v. intr. schitteren, fonkelen. ! uitvlucht f.; 3 -s (geld)middelen n. p1.
respiendissement m. schittering, fonkeling f. j 1. ressouvenir 1 v. tr.: se - de zich (weer)
responsabilité f. verantwoordelijkheid, aanspra- herinneren, onthouden; 2 indachtig zijn, bedenkelijkheid
f. [sprakelijk (voor). ! ken.
responsable adj. verantwoordelijk (voor), aan-t 2. ressouvenir m. 1 herinnering f., aandenken
responsif 1 adj. (...ive) beantwoordend; (gramm.) n.; 2 nasmaak m., nagevoel n.
uuttwoordend; lettre ...ive antwoordbrief m.; i ressuage m. zweeten n.; uithamering f.
2 1n. antwoordswoord n. ressuer 1 v. intr. (weer) zweelen; 2 v. tr. doenj
ressac [k' j m. tegenzee, branding f. ressui in. droogplaats f. [zweeten; uithameren.
ressaigner 1 v. tr. opnieuw aderlaten; 2 v. intr. ! ressusciter 1 v. tr. opwekken, doen verrijzen,
weer bloeden. weer ophalen; 2 v. intr. weer opstaan, verrijzen.
ressaisir v. tr. 1 weer vatten, weer grijpen; 2 weer ressuyer v. tr. uitdrogen, opdrogen, afdrogen.
in bezit nemen; être ressaisi de weer in handen restant 1 adj. overschietend, overig; 2 poste -e
kri igen ; 3 weer in beslag nemen. rustende post f ; 3 m. overschot n., rest f.
ressasser v. tr. 1 herziften; 2 herkauwen. ' restaurant 1 adj. versterkend, verkwikkend; 2 m.
ressaut m. 1 uitstek n., uitsprong m.; 2 opsprong versterkend middel n.; 3spijshuis n., restauratie f
m. ; 3 verspringing f. restaurateur 1 m.hersteller m.; (tableaux) opha--
ressauter v. intr. 1 nog eens springen; 2 uit- Ier m.; 2 gaarkok, restaurateur m.; 3 adj. (...trice)
springen; 3 opspringen; 4 verspringen. herstellend.
ressembiance f. gelijkenis, overeenkomst f. restauration f. herstelling, restauratie f.
resta tirer --- 470 — reticulé
restaurer v. tr. T herstellen : weer oprichters, weer
doen bloeien, opsterken.
raste rn. T rest f.: 1 overige, overblijvende n.;
2 overschot, overblijfsel n.; —s 1 overschot, 2 overschotjes;
de —, over, meer dan genoeg, te veel;
au — ten andere, overigens; du -- voor het overige,
overigens; avoir de — over hebben; sans
cfemander ou attendre son — zonder nog naar
iets te vragen; donner son — é. qq. T iem. de rest
geven; ne pas vouloir être en --- de niet willen
onderdoen in; laisser de -- overlaten; et le —,
ainsi du — en zoo voort.
raster v. intr. 1 overblijven, overschieten, over (ig)
zijn; 11 reste à faire, à payer er blijft te doen, te
betalen over; — à savoir si het blijft de vraag of;
trots de cinq reste deux drie van vijf blijft twee;
2 blijven; — en nier (op zee) blijven; — sur
place op de plaats blijven ; 3 wonen.
restltuabie adj. 1 teruggeejbaar; 2 herstelbaar.
restituer v. tr. 1 teruggeven; 2 herstellen.
restltutlon f. 1 teruggave f.; faire — teruggeven,
restitutie doen; 2 herstelling f.
restrelndre v. tr. 1 beperken, inkrimpen; 2 samentrekken,
verstoppen ; 3 se — 1 zich beperken
(tot), 2 zich bekrimpen.
restrictif adj. (...tve) beperkend, bepalend, voorbehoudend
.
restriction f. beperking, inkorting f., voorbehoud
n.; — mentale stilzwijgend voorbehoud n.; sans
-- zonder voorbehoud.
résultante f. einduitkomst f., einduitslag m.,
resultante f.
résultat ni. 1 gevolg n.; 2 besluit n., slotsom f.;
en -- ten slotte; 3 uitslag m., uitkomst f.
résulter v. intr. 1 volgen; 2 voortspruiten, voortvloeien.
résumë m. samenvatting f., beknopt overzicht,
kort begrip n., korte inhoud m.; en ou au —
kortoni,
résumer v. tr. 1 samenvatten, kort herhalen;
2 se — 1 zich !.zien samenvatten, 2 zijn gezegde
samenvatten; se — h neerkomen op.
résumption [omp] f. samenvatting f.
résurreetion f. 1 opstanding, verrijzenis f.;
2 (sciences, arts) herleving f.
retabie, rétable m. altaarstuk n.
ritablir v. tr. 1 herstellen, weer vestigen; 2 weer
instellen; 3 se -- weer in goeden staat komen,
(santé) herstellen.
rétablissement ' m. 1 herstelling f., herstel n.;
2 heroprichting f.
retailie f. 1 snipper m., overschotje n.; 2 groef f.
retalller v. tr. 1 weer snijden; versnijden;
t afsnijden; 3 weer kappen.
rétamape m. nieuwe vertinning f.
rétamer v. tr. weer vertinnen.
rétemeur m. vertinner m.
,.tapar v. tr. 1 (chapeau) optoomen; (cheveux)
opkrullen; 2 opmaken, opknappen; 3 (exam )
afwijzen.
retard m. vertraging, achterblijving f.; être en --
1 te laat zijn, 2 te laat komen, 3 achter zijn; sans
-- zonder uitstel, onverwijld.
retardataire 1 adj. te laat komend; 2 achterblijvend;
3 m. te laat kamer m. ; 4 achterblijver m.
retardateur 1 adj. (... írice) vertragend; 2 m.
vertrager m.
retardation f. 1 vertraging, retardatie f.; 2 uitstel
n.
retardement m. vertraging f., oponthoud n.
retarder 1 v. tr. vertragen, uitstellen, ophouden,
achterzetten; 2 v. intr. te laat komen, later komen
(hort.) achter zijn.
retáter 1 v. tr. opnieuw bevoelen; 2 weer beproeven;
3 nog eens polsen.
reteindre v. tr. herverven, oververven.
rétendeur m. (laken)rekker m.
retendre v. tr. opnieuw spannen.
rete n i r 1 v. tr tegenhouden, terughouden ; 2 ophouden;
je ne vous retiens plus ik wil u niet langer
ophouden; 3 houden; 4 inhouden, intoomen;
5 onthouden, inhouden, behouden; -- le salaire
dc l'ouvrier het loon der arbeiders onthouden;
je pose 2 et retiens 5 ik stel twee en houd vijf;
6 afhouden, aftrekken; 7 zich voorbehouden;
(place) bespreken, huren; 8 terughebben, weerhebben;
9 houden op, wedden; 10 (mérnoire)
onthouden; ! 1 se — 1 zich vasthouden, 2 zich
weerhouden, blijven staan, zich inhouden, 3 zich
onthouden; se — de ou sur zich onthouden van,
4 onthouden worden, 5 het ophouden; ! 2 se —
(se compl. ind.) zich voorbehouden, voor zich
houden. [kend.
rétentif adj. (...ive) terughoudend, samentrek-=
rétention f. 1 terughouding, achterhoudinff l.;
2 onthouden n. ; behouden n. ; 3 voorbehoud ct. ;
4 verstopping f.
rétentionnaire m. achterhouder sri.
retentir v. intr. 1 weergalmen; (fig.) weerklank
vinden; 2 galmen, schetteren.
retentissement m. 1 weergalm m.; 2 gaine m.,
geschetter n. [vlucht f,
retentu m [intom'] m. 1 voorbehoud n.; 2 uit-t
retenu adj. terughoudend, ingetogen.
retenue f. 1 regenhouding f.; 2 schoorstuk n
karbeel m.; 3 korting f., aftrek rn., afhouctin, f.;
4 onthouding f.; 5 schoolblijven, arrest n. ; ftre
en --- moeten schoolblijven, arrest hebb'n;
6 (fig.) bezadigdheid, terughouding, ingetog",-=
rétiaire m. netvlechter m. [heid f.
réticence f. verzwijging f. ; faire ou mettre pies
--s verzwijgingen aanwenden.
riticulaire adj. netvormig, net-.
réticule m. 1 net n.; 2 taschje n., ridicule f.
reticulé 1 ad . netvormig, net-; estornac — netmaag
f.; 2 m. netverband n.
rétif — 47.1 -- retraite
rétif adj. (...1ve) 1 stug, koppig; 2 onhandelbaar,T
rétine f. netvlies n. [weerbarstig.
retirade f. wijkplaats f.
retiration f. weerdruk m.
retiré adj. $ teruggetrokken, afgezonderd; 2 ingetogen;
3 uitgescheiden.
retirement rn. 1 terugneming, uithaling; 2 inkrimping
f.
retirer 1 v. tr. weer trekken; 2 weer schieten;
3 aftrekken, uittrekken; ; — de halen uit ou van,
trekken uit, nemen uit, onttrekken van; 4 terugt
rekken, intrekken; 5 doen samentrekken, verschrompelen;
6 terugnemen, onttrekken, ontnemen;
7 opnemen; 8 in veiligheid brengen, onder
dak brengen; 9 tr. ekken, ontvangen, (be)halen,
winnen; 10 v. intr. 1 opnieuw loten, opnieuw
trekken, 2 weggaan, 3 — à ou de qq. naar iem.
trekken, op iem. gelijken; 1 1 se — 1 vertrekken,
aftrekken, naar huis gaan, 2 zich terugtrekken,
3 ingetrokken worden, teruggenomen worden;
4 (in)krimpen.
retiro m. : (buen) — gemak n.
retiron m. kammeling f.; —s kamwol f.
retombée f. 1 aanloop m.; 2 (typo.) val m.,
overeenkomst f.
reto mber v. intr. 1 weer vallen, hervallen; 2 terugvallen,
weervallen; — dans terugzinken in, geraken
in, weer vervallen in; — sur qc. weer op ou
tot iets terugkeeren; — sur qq. op iem terugvallen,
op ou over iem. komen; que son sang retombe
sur nous zijn bloed kome over ons; faire — sur
qq. op iem. schuiven; 3 afvallen, neervallen.
reton:tre v. tr. herscheren, overscheren.
retoquer v tr afwijzen ; être ...qué druipen.
retordage,...dement m. twijning, tweerning f.
retordeur m., ...euse f. twijnder m., ...ster f.
retordoir m. twijnmolen m., twijnrad n.
retordre v. tr. I weer (uit)wringen; 2 twijnen,
tweernen.
rétorquer v. tr. (om)keeren, terugvoeren.
retors i ad_j. gewrongen; 2 getwijnd; 3 loos,
sluw; 4 m. sluwerd m.
rétorsif adj. (... ive) omgekeerd, teruggevoerd.
réto rsi o n f. 1 omkeering, terugvoering f. ; 2 weerwraak
f
retorte f. kromhals en., koifglas n.
retouche f. 1 opwerking, laatste hand f. ; 2 verbetering
f.
retoucher v. tr. 1 weer aanraken; 2 weer bereiken;
3 opwerken, de laatste hand leggen aan;
4 (nog eens) in handen nemen
retoucheur m opwerker m
retour m. 1 nieuwe draai m., draaiing, wending
f ; teruggang, omslag m. ; tours et —s (rivière)
krommingen en wendingen; après maints
tours et —s na veel keeren en draaien; 2 ommekeer
rn., verandering, wisselvalligheid f.; sans —
1 onherroepelijk, voor altijd, 2 niet te keeren;
3 omweg m., uitvlucht f. ; 4 terugkomst, wederkomst
f., terugkeer, wederkeer m., teruggang m.;
(spéct) terugreis, thuiskomst f. ; terugbots m.;
— de la ville terugkomst uit de stad; bon —
wel thuis ! à mon -- bij mijn terugkomst ou
thuiskomst; au — de mon père bij de thuiskomst
van mijn vader; de — clhez moi bij mijn
thuiskomst; être de — terug(gekeerd) zijn; sans
espofr de — 1 zonder hoop op terugkomst, 2 zonder
hoop op wed. rliefde ou wederdienst; V. 8;
---à ou vers Dieu terugkeer tot God; — sur soimêrre
inkeer m.; faire un — sur soi-même tol
inkeer komen: faire un -- vers nu sur le passé
een terugblik op hel verleden werpen; 5 terugvalling
f.; 6 terugzending f.; 7 wederinvoer m.;
teruglading, terugvracht f. ; 8 vergelding; beantwoording
f., wederantwoord n.; (spéct) wederliefde
f., wederdienst m.; en — de in vergelding
van; 9 toegift f.; 10 (ligne, surface) teruggang,
omslag m.; en ou de — rechthoekig.
vetourne f. keerblad, troefblad n.
1. retourner v. tr. 1 omkeeren, omdraaien, omwenden;
tourner et — keeren en wenden; — contre
keeren tegen; 2 (jeu) keeren; de quoi retourne-
t-il ? 1 wat is er gekeerd ? 2 (fig.) wat is er
gaande ? 3 terugzenden; 4 se — 1 omgekeerd
worden, 2 oud worden, vervallen, 3 zich omkeeren,
zich omdraaien; 4 s'en — vertrekken, naar huis
gaan.
2. retourner v. intr. 1 terugkeeren, weerkeeren,
teruggaan; (spéct) naar huis gaan; — sur son
auteur op den dader terugvallen; n'y retournez
pas doe het niet weer; 2 terugkomen, terugvallen,
toevallen.
retracer v. tr. i opnieuw schetsen, opnieuw afteekenen;
opnieuw aflijnen; (ligne) weer trekken;
2 (fig.) schetsen, afschilderen.
rétractation f. herroeping, intrekking f.
rétracter v. tr. 1 intrekken; herroepen, terugnemen;
2 se — 1 zijn gezegde herroepen, 2 zijn
woord intrekken, 3 samentrekken.
rétractile adj. intrekbaar. [heid f.
rétractiiité f. 1 intrekbaarheid; 2 terugtrekbaar-;
rétraction f. 1 intrekking; 2. samentrekking;
3 terugtrekking f. [(admin.) naasten.
retraire v. tr. 1 intrekken; 2 terugkoopen,^
retrait m. 1 terugtrekking f.; 2 intrekking; afhaling;
3 samentrekking f.; 4 — d'emploi afdanking
f.; 5 terugkoop m , naasting f.
retraite f. 1 aftocht rn., vertrek n. ; 2 taptoe f.;_
3 aftocht m.; 4 achteruitloop, terugloop m.;,.
5 afzondering, retraite f.; 6 wijkplaats, schuilplaats,
wijk f., toevluchtsoord n., toevlucht f.;
7 uitdiensttreding, rust f.; mise k la ou en —
inrusistelling, pensionneering; faire valoir sea.
droits à la — zijn rechten op pensioen doen
gelden; pension de — rustgeld n.; 8 intrekking
f.; ce mur fait — die muur trekt zich in;
retraité - 472 -- révasseu r
Lette maison est en -- de dat huis springt in
op; 9 (cornm.) keerwissel m., retratta f.
retraité adj . rustend, gepensionneerd.
retreiter v. tr. 1 opnieuw behandelen; 2 op rustgeld
stellen.
retranchement m. 1 aftrekking; (gramm.) wegwerping
f ; 2 afschaffing f.; 3 besnoeiing, inkorting
f.; 4 hokje n.; 5 verschansing f.
retrancher v. tr. 1 afsnijden, afnemen, wegsnijden,
wegnemen; 2 aftrekken, snoeien, 3 afschaf
fen, weglaten, uitlaten; -- sur snoeien op; — de
la cornmunion des fidèles van de gemeenschap
der gelovigen uitsluiten; 4 verschansen; 5 se —
1 afgesneden worden, afgenomen worden, 2 zich
beperken [tot), 3 zich verschansen (dans, sur =
achter) ; 6 se — (se compl. ind.) zich onttrekken,
zich ontzeggen.
retranscr;re v. tr. weer o, eischrijven.
retravaii{er 1 v. intr. weer werken; 2 v. tr. weer
bewerken.
rstraverser v. tr. weer overtrekken, weer oversteken
.
retrayant 1 adj terugkoopend, naastend ,• 2 m.
terugkooper, naaster m.
rétrlcir 1 v. tr. versmallen, vernaun'en; inleggen,
innemen; 2 doen krimpen; 3 bekrompen maken;
4 v. intr. vernauwen, versmallen; krimpen; 5 se
-- 1 nauwer worden; ingelegd worden, 2 krim-
,oen, 2 bekrompen worden; aller en se rétrécïssant
allengs smaller worden.
rétrécissement m. I vernauwing f.; inleggen,
innemen n.; 2 krimpen n.; 3 bekrompenheid f.
retrernper v. tr. 1 opnieuw weekeis; 2 (inétal &
fig.) hertemperen, herstalen ; 3 v rsterken.
rétribuer v. tr. beloonen, vergoeden.
rétribulion f. betaling f., loon n., vergoeding f.;
— (scolaire) schoolgeld n.
rétroacte rn. terugwerkend feit n.
rátroactif adi (...ive) Terugwerkend.
retroa tion f. Terugwerking f.
retroactivité ; terugwerkende kracht t.
rétroagfr v. intr. terugwerken.
ratrocéder 1 v. tr. weer afstaan; 2 v. intr. terugtreden.
rétrocession f. 1 weerafstand m. ; 2 terugtreding f.
rétrogradation f. achteruitgang m.
r trograde 1 adj. achteruitgaand, terugloopend;
teruggaand; rime, vers -- kreeftrijm, kreeftvers
n.; 2 (fig.) achteruitkruipend; 3 m. achteruitkruiper
m.
rétrograder 1 v. intr. achteruitgaan, teruggaan,
(planète) terugloopen; 2 v. tr. terugstellen
ritrogressif adj. (...ive) teruggaand.
rétropression f. 1 teruggang m.; 2 (litt.) omkeering
f.
rétrospectif adj. (...ive) terugblikkend; coup
d'oeil — terugblik m.
retro ussé t adj. opgelicht, omgeslagen, opgestreken;
nez — wipneus m.; 2-m. opschorting f,,
opgeschort kleedje n.
retroussement m. 1 oplichting, opschorting f.;
2 opstrijking f.
retrousser v. tr. 1 oplichten, opschorten; opstroopen;
2 opstrijken; 3 opboorden; 4 opbinden;
5 se — opgeschort worden; elle se retrousse zij
licht haar kleedje (wat) op.
retroussis m. 1 opslag m.; (botte) kap f.; 2
(feuille) onderzijde; 3 (lèvre) optrekking t.
retrouver v. tr. 1 terugvinden, we(d)ervinden; 2
terugzien; 3 herkennen ; 4 aller — weer opzoeken;
5 se — .1 teruggevonden worden, 2 elkaar terugvinden,
3 zich weer bevinden, 4 zich (zelf) herkennen,
5 zijn weg terugvinden ou herkennen;
je ne ni'y retrouve pas ik geraak er niet uit.
nets [rai] m. 1 net n.; 2 ploegstaart m.
réunion f. T vereeniging f.: 1 verbinding f.;
(pays) inlijving f.; 2 hereeniging, verzoening f.;
3 samenkomst f., samenloop m.; 4 vergadering f.;
5 aanhechting f.; lieu de --- vergaderplaats f.;
--- électorale kiesvergadering f. ; droit de --
recht n. van vereeniging.
réunir v. tr. 1 vereenigen, verbinden; —à verbinden
met; 2 samentrekken, verzamelen; 3 inlijven;
— à sa couronne onder zijn kroon brengen;
4 aaneenhechten; 5 (fig.) hereenigen, verzoenen;
6 se -- 1 vereenigd worden, 2 ingelijfd worden,
•3 zich vereenigen, bijeenkomen, vergaderen,
4 zich hereenigen.
réussir 1 v. int. (personne) geluk hebben, slagen,
het treffen; (chose) (ge) lukken, goed uitvallen;
2 gedijen, zich ontwikkelen, tieren; 3 v. tr. gelukkig
tot stand brengen, gelukkig uitvoeren; mal --
slecht uitvoeren; réussi welgelukt; real réussi
mïslukt.
réussite f. ( (gelukkige) afloop, (goede,; u t'lag,
bijval rn.; 2 (jeu` treffertje, hunsije n.; 3 (fig
tref, treffer m.
revaccination f. hcrinen -ing t.
revacciner v. tr. herinenten.
revalenta f. gezondheidsmeel n., revalenla f.
revaiider v. tr. 1 weer geldig maken; 2 se --- zich
doen betalen.
revaloir v. tr. (weer)vergelden, betaald zetten; je
le lui revaudrai, il me le revaudra :k zal liet
hem betaald zetten.
revanche f. wedervergelding, weerwraak f.; (jeu)
prendie ou avoir sa — zijn verhaal nemen; en
-- tot vergelding; daarentegen.
revancher v. tr. 1 wreken, partij trekken voor;
2 se — weerwraak nemen (over) , zijn ver;rast!
nemen (voor) .
rêvasser v. intr. I onrustig droomen; 2 --
mijmeren over, malen over.
rêvasserie f. I onrustige droomerij f. ; 2 nrijinerij
f., gemaal n.; 3 hersenschim f.
révasseur m. droomer, mijmeraar m.
r êve — 473 — reversement
reve m. I droom in.; faire un — een droom hebben;
2 hersenschim f.
revêche 1 adj. stug, weerspannig; 2 (gout)
wrang, zerp; 3 f. voeringratfin n.
reve-creux m. (pl. id.) droomer, suffer m.
reveil rn, 1 ontwaken n.; (mil.) reveille f.; 2 (fig.)
ontwaking, ontgoocheling f.; 3 (fig.) ontwaking,
lierieving f. ; 4 (horl.) wekker m.
réveille-matin m. (pl. id.) T wekker m.
réveiller 1 v. tr. wakker maken (u!t), wakker
schudden (uit); 2 (fig) opwekken, verlevendigen;
3 se — wakker worden, (fig,) weer ontwaken,
weer levendig worden.
réveilleur in. wekker, porder in.
réveiilon m. na htmaaltijd m.; kerstnachtviering
f.; nieuwjaarnachtviering f.; taire le — = réveilionner.
révelllonner v, intr. I Kerstnacht vieren; 2 Nieuwjaarnacht
vieren.
Revel in. 1 (Russie) Reval, Revel n.; 2 (trance)
Rei'el n.
révélateur 1 adj. (...trice) openbarend, onthullend;
2 m. openbaarder m.
révélation f. openbaring, onthulling f.
révéler v. tr. 1 (choses) openbaren, onthullen,
Verraden; 2 (relig.) openbaren.
revenant 1 adj. weerkeerend; 2 bei'allig, inn.ernc.
vsi; 3 m. spook n.
revenant-bon rn. ( ,- os) 1 bijvallertje, huilen_
kansje n . ; 2 overschot n.
revendeur m., ...euse t. 1 w„d rverkoo;per in.'
... sier f. ; 2 opkooper m., .._ster f., uitdrager in.,
...draagster f.; 3 rondventer m., ...ster f.
revend cation f. terugeisching f., - i h in.
revendiquer v. tr. (terug)eischen, (terug)vorderen.
revendre v. tr. 1 opnieuw verkoopen; 2 wet.krverkoopen,
slijten; (rond )venten; il en a à —
hij heeft er te koop.
revenez-y m. 1 terugkeer nl., heropflikkering ou
vleug f. ; 2 eest do — `zet smaakt naar fineer;
avoir un gout de ---- naar meer smaken.
1. revenir v. intr. 1 (de nouveau) weer ou
opnieuw nu nog eens terugkeeren; — h la charge
een nieuwen aanval doen, (fig.) opnieuw aandringen;
-- du Congo ou de Po ntoise (fig.) uit de
lucht vallen; — sur !'eau weer boven (water)
komen; il n'v a pas à -v — !aar is niet meer op
terug te kernen; j'en suk revenu ik ben daarvun
teruggekomen; faire — qq. tem. terugbrengen;
2 weer groeien, weerkoeien, weer uitschreien;
8 — à la rnémoire weer in 't geheugen komen;
cela ne me revient plus dat komt me niet meer te
binnen, 4 ter oore komen; 5 verkeeren, spoken;
1i revient des esprits dans cette maison het verkeert
ou het spookt in dat huis; 6 opbreken, opgeven,
oprispen; 7 bekomen, opkomen;—à sci weer
toi zich zelf komen, weer bijkomen; je n'en reviens
pas ik /.in er niet van bekomen ; 8 'voort)komen
(ui^ ), voortgebracht worden; 9 kosten, te staan
komen; revient à vingt ure. komt op twintig frank
ie staan; 10 beloopen, bedragen; 11 neerkomen,
uitloopen (op); cela revient au méme dat komt
op 'tzelfde neer, dat loopt op 'tzelfde uit; 12 toekomen;
cela me revient dat komt mij toe; 13 overeenkomen
(met), passen (bij) ; 14 aanstaan,
bevallen; cela ne me revient pas dat staat me
niet aan; 15 faire — de la viande, des légumes
vleesch, groenten laten opkomen.
2. revenir m. terugkomst t., terugkeer m.
revente t, wederverkoop rn. ; de — uit de tweede
hand.
revenu m. 1 inkomen n.; --- s inkomsten f, p1,;
2 (ais.) nieuwe staart m. ; (cerf) nieuwe horens
m. pl.
revenue f. 1 terugkeer m. ; 2 nawas m.
rèver 1 v. intr. droomen; on croit -- het lijkt als
een droom; 2 — à nadenken over; 3 (fig.) mijmeren,
droomen; 4 suffen, revelen, ijlen; 5 ronddwalen,
ronddolen; 6 v. tr. droomen van; i1 ne réve
que coups et bosses hij droomt enkel van slagen
en builen.
réverbération f. terugstraling, Terugkaatsing f.
réverbère m. 1 (straat)lantaarn f.; 2 spiegellantaarn;
3 ; oven; kap f.
réverbérer 1 v. tr. weerkaatsen; 2 v. intr. & se ---
teruggekaatst worden.
reverdir 1 v tr. weer groenen; 2 v. intr. weer
groen worden; 3 (fig.) verjongen; (érupt.) weer
uitkomen.
reverdissage,...ement m. herhaalde groenmaking
t. ; 2. herhaalde groenwording' t.
révéremment adv. eerbiedig.
révérence f. 1 eerbied m.; sauf - — parler,
(en) parlant par — met uw verlof; 2 \rotre R---
Eerwaarde m. - 3 buiging, nijging f. ; faire la —
een buiging maken; titer sa — à eerbiedig buigen
voor.
révérenciel adj. (.. le) eer5iedig.
révérencieux asij. (...euse), ...eusemeni adv.
eerbiedig, nederig.
révérend 1 adj. eerwaardig; 2 m. eerwaarde m.
révérendisslme adj. hoogeerivaardig.
révérer v. tr. eeren, eerbiedigen, vvereeren.
rêverie f. 1 droomerij f. ; 2 droom m.; 3 ijlen n.,
ijlhoofdigheid f.
revers m. 1 keerzijde t.; (tissu) averechtsche kant
m. ; (habit) omslag m. ; (hotte) kap f. ; (main)
rug m.; 2 verkeerde slag m.; 3 omgekeerde, tegendeel
n.; 4 ommekeer m., kentering f.; (spéct)
tegenspoed m.
reversal 1 adj. (...aux) vergeldend, wederkeerig;
2 m. tegenverbintenis f.
reverseau m. («x) waterkeuring, vloeiplank f.;
raarndorpeI m.
reversement m. 1 omkeertra; f. ; 2 (mar.) orwr ,
lading f.
reverser — 474 — rhabiller
reverser I v. tr'. weer gieten, weer storten; 2 overgieten;
3 overladen; 4 overbrengen ; 5 v. intr.
omkeeren.
oeversi m. reversi (spel) n.
rfversibilité f. 1 terugvallendheid f . ; 2 omzetbaarheld
f.
réversibie adj. 1 terugvallend, overbrengbaar;
2 omzetbaar; 3 (bot-.) achteromgebogen; (phys.)
omkeerbaar.
réverslon f. 1 terugvalling f.; 2 (races) terugkeer
m.; S (litt.) omkeering f.
reversis m. reversi (spel) n.
roversoir m. 1 keerdam m.; 2 uitloop m., keel f.
revbten ent m. 1 bekleeding, beschoeiing f.; 2
schoormuur m.
revbtir v. tr. 1 kleeden ; 2 — de bekleeden met,
kleeden in, hutten in; 3 aandoen, aantrekken;
(fig.) aannemen; 4 se — zich kleeden; se — de
zich kleeden in, zich hullen in, aantrekken.
rev$tiisement m. 1 overgang m., terugvallen n
2 wederzijdsche gift t ; 3 = revêtement.
r§veur 1 adj. ( ..euse) 1 droomend; 2 droomerig,
suffend; 3 diepdenkend, peinzend; 4 m. droomer,
suffer m.
riveuse f. droomster, sufster f.
revlent m. kosten tn. pi.; prix de — kostende
prijs, inkoopsprijs m.
revlrement m. 1 omkeering t.; 2 overdracht f.;
$ (fig.) ommekeer m.
revirer v. intr. 1 omkeeren; 2 overwenden; --- de
bord het weer over een anderen boeg gooien.
revisabia, révisabie adj. herzienbaar.
reviser, réviser v. tr. 1 herzien; 2 verkavelen.
reviseur, révlseur m. herziener m.
revislbilité t. herzienbaarheid f.
revision, révision f. 1 herziening f.; 2 overzien
n., herhaling f.; 3 tweede proef f.
revisionniste, révisionniste adj. 1 van ou voor de
herziening, herzienings-; 2 herzieningsgezind.
revivification f. (weder)verlevendiging f.
revlvlfler v. tr. (weer) verlevendigen.
réviviscence f weeropleving f.
revivre 1 v. intr. herleven; faire — doen herleven,
verlevendigen, weer in 't leven roepen; 2 v. tr.
weer doorleven, weer meeleven.
révocabllité f. 1 herroepbaarheid f.; 2 afzetbaarheld
f.
révocable adj. 1 herroepbaar; 2 afzethaar.
révocation f. 1 herroeping, intrekking f.; 2 afzetting
f.
revolcf adv. zie nog eens hier; me — hier ben ik
weer.
revoilà adv. zie nog eens daar; le -- daar is hij
weer.
revoir 1 v. tr. weerzien; 2 herzien, overzien; 3 m.
weerzien n.; h ou au — toi (weer)ziens.
revoler v. intr. 1 opnieuw vliegen; 2 terugvliegen.
ievolin m. rukwind, valwind m.
révoltant adj. ergerlijk, tegen de borst stuitend.
révolte f. 1 opstand m., oproer n.; se mettre en --
in opstand komen; 2 opstand m., verzet n.; 3 omkeering
f.; afval m.
révolté 1 adj. oproerig; 2 m. oproerling, opstandeling
m.
révolter v. tr. 1 in opstand brengen, opruien, opstoken;
2 (fig.) verontwaardigen, in verzet brengen;
3 se -- opstaan, in opstand komen, in verzet
komen, opkomen; 4 se — afvallig worden.
révolu adj. 1 volbracht; 2 verstreken, atgeloopen;
après une année —e na verloop van een jaar;.
i1 a trente ans —s hij is ruim dertig jaar.
révolutit adj. (...ivo) 1 omwentelend; 2 (bot.)
achteromgerold.
révoiution f. T revolutie f.: 1 wenteling f., loop
m.; 2 omwenteling f., omloop m.; 3 (politique)
omwenteling f
révolutionnaire 1 adj. van de ou een omwenteling;
2 oproerig, omwentelingsgezind; 3 m. omwentelaar,
revolutionnair m. [nair.
révolutionnairement adv. oproerig, revolution-t
révolutionner v. tr. 1 o mwentelen, een omwenteling
teweegbrengen in; 2 se — in oproer komen,
revolutie maken.
revolver [èr'] m. draaipistool f. & n., revolver f.
revomir 1 v. intr. weer spuwen; 2 v. tr. weer
uitspuwen.
révoquer v. tr. 1 herroepen, intrekken; 2 afzetten;
3 — en doute in twijfel trekken.
revouloir v. tr. opnieuw willen hebben.
revue f. 1 overzicht n., oogenschouw f.; passer
en — in oogenschouw nemen; 2 (rail.) wapenschouw(
ing), revue f.; passer la revue ou les
troupes en — een wapenschouwing houden
3 (mar.) monstering f. ; 4 bericht n. ; 5 tijdschrift
n., revue f 6 (théát.) revue f.
révuisif 1 adj. (...ivo) afleidend, afwendend;
médicament — = 2 to. afleidingsmiddel n.
révulsion f. afleiding, afwending f.
rez 1 m. vlak n.; à -- de terre gelijkgronds;
2 prép. gelijk met, vlak bij; — terre, -- pied
gelijkgronds, (fig.) laag bij den grond.
rez-de-chaussée m. (pl. id.) 1 benedenverdieping
f., gelijkvloers n.; loge du — parketloge f.; 2
benedenhuis n.
rhabdologie f. staafjesrekenkunst, rhabdologie f
rhabdomane(1)e f. 1 stafwaarzeggerij; 2 roedewichelarij
f.
rhabdomancien 1 adj-. (co ne) roedewichelend;
2 m. roedewichelaar m.
rhabillage m. 1 oplapping, opknapping f.;
2 (meule) billen n.; 3 lapwerk n.
rhablllement m. 1 herkleeding f.; 2 opknapping;
3 verzoening f.
rhabiller v. tr. 1 herkleeden; 2 opknappen, oplappen,
in orde brengen; (meule) billen; 3 verontschuldigen,
vergoelijken.
rhabilleur — 475 -- ric-à•ri c
rhabilleur m. 1 opknapper m.; (meule) biller m.f.;
2 ledenzetter m.
rhemnus [s'] m. wegedoorn m.
rhapontic m. Pontische monniksrhabarber f.
rhapsode m. rondtrekkende zanger, rhapsode m
rhapsoder 1 v. tr. aaneenflansen; 2 v. intr. in 't
honderd praten.
rhapsodie f. 1 heldenlied n., rhapsodie f.; 2 mengelmoes
n., rommelzoo f.; (tuis.) poespas m.
rhénan adj. Rijnsch, Rijn-; province — e Rijnprovincie
f.
Rhénanie f. Rijnland n.
rhéombtre m. stroommeter m.
théophore m. stroomgeleider m.
rhèteur m. 1 redenaar m.; 2 leeraar m. in de
welsprekendheid; 3 woordenkramer m.
Rhétie f. : la — Rhetië n.
rhétien 1 adj. (co ne) Rhetisch; 2 m. R— Rhetier
m.
rhétique adj. Rhetisch.
rhétorlcien m. 1 redekunstenaar m.; 2 (bist. litt.)
rederijker m ; 3 rhetoricaleerling m.
rhétorique f. Trhetorica f.: 1 redekunst f.; figure de
-- redekunstige figuur f.; traité de --- handboek
n. der redekunst, stijlleer f.; 2 rederij kernkunst f.;
ehambre de — kamer f. van rhetorica; 3 (classe)
rhetorica f. ; 4 (fia.) welsprekendheid f. ; j'y perds
m a — 't is al verloren welsprekendheid; 5 ivoordenkraam
f. ; 6 adj. redekunstig, rhetoricaal.
rhétoribueur m. woordenkramer m.
R hin m. Rijn m.; cercle du — Rijnkreits m.
rhingrave 1 rn. Rijngraaf m.; 2 f. Rijngravin f.
rhingraviat m. Riingraafschap n.
rhinocéros m. 1 neushoorn m., rhinoeeros m.;
2 nenshoornvogel n.; 3 — de mer 1 walrus,
2 neushoornvisch in.
rhinoplastie f. neusvrrrning(skunst) f.
rhlzome m. wortelstok, paalwortel m
rhodanien (ene), ...nique adj. van de Rhone,
Rhone-.
Rhode f. Rode n.; -- Ste-Agathe, St-Genèse,
St-Pierre Sint-Agatha-Rode, Sint-Genesius-
Rode, Sint-Pieters-Rode.
Rhodes 1 f. s. (ile) Rhodus n.; 2 f. pl. (Suisse)
Rhoden n. s.
rhodien I adj. (.ne) Rhodisch; 2 m RRRhodiër
m.
rhodium [om'] m. rhodium n.
rhododendron, ...drum [om'] m. alpenroos f.,
rhododendrum m.
rhodographie, ...logie f. rozenbeschrijving f.
rhodomel m. rozenhonig m.
rhodope I adj. roodvoeiig; 2 R— Rhodopisch;
8 f. R— Rhodope m.
rhombe 1 m. ruit f.; 2 platvisch; (spéct) tarbot
f.; 3 adj. ruitvormig.
rhomboèdre i-n. scheeve teerling m.
.homboïdai adj. (...aux) ruitachtig.
rhomboide 1 adj. ruitvormig, ruit-; 2 m. lan,ywerpige
ruit f.
Rhóne m. Rhone f.
rhotacisme m. rhotacisme n.
rhubarbarine f. rabarberstof f.
rhubarbe f. 1 rabarber f.; passez-mol la -- je
vous passerai le séné de eene dienst is den anderen
waard.
rhum [om'] m. rum f.; verre de — glas rum;
verre à -- rumglas n.
rh umat(alp)Ique adj. rheumatisch.
rhumatisant ; ...tisé 1 adj. door rheumati ek aangegaan;
2 m. rheumatieklijder m.
rhumatismal adj. (...aux) rheumatisch
rhumatlsme m. rheumatiek, zinking 1.
rhume in. verkoudheid f.; — de cerveau, de
poltrine verkoudheid in het hoofd, - op de borst.
rhus [s'] m. s(u)makstruik, looiersboom m.
rhythme m. rhythmus m., geregelde dynamische
afwisseling, geregelde golving f.
rhythmé adj. rhythmisch geschikt, geregeld gol•
vend, zwierig.
rhythmer v. tr. rhythmeeren, rhythmisch schikken,
een geregelde golving geven aan.
rhythmique 1 adj. rhythmisch, klunkmatig, naar
klemtonen gemeten; 2 f. rhytlimiek, versmeetkunde
f.
rl a nt 1 adj. lachend; dents — es lachtanden m
p;. :2 bevallig, innemend; 3 m. lachend uitzicht n.
ribambelle t. ril f., reesem in.
r[baud 1 m (bist.) rabaud; (fig.) rabauw ren.;
rol des —s rabaudenkoning m.; 2 adj. liederlijk,
ontuchtig.
j ribaude f. 1 rabauwin f.; 2 (pomme) bollebuis f.
ribaud(er)ie f. rabauwerij, ontucht f.
ribaudure f. valsche vouw f.
rthe f. 1 hennepbraak f.; 2 roode aalbes f.;
Birop de —s roode-bessenstroop f.
ribier 1 v. tr. billen; 2 v. intr. zwieren, rinkelrooien.
1 ribiette f. 1 spekkoek m.; 2 lapje vleesch n. In een
spekreep.
ribleur m. i zwierder, lichtreis, rinkelrooien m
2 schooier m.
ribon-ribaine loc. 't koste wat het wil, goedschiks
of kwaadschiks.
ribord nl. gang f. op de zandstrook.
ribordage in. aanvaren, schadevaren n.
ribot(t)e f. slemppartij, zuippartij f.; être en ---a
op de lappen zijn.
ribot(t)er v. intr. slempen, brassen.
ribot(t)eur m., ...euse f. slemper, brasser m.,
...ster f.
ricanement m., ...nerie f. gegrijns, hoongelach n.
ricaner v. intr. grijnzen, hoonend lachen.
ricaneur 1 m. grijnzer; 2 adj. grijnzend, hoonend.
ric-a-ric loe. met stiptheid, nauwkeurig; (paye•
ment) tot op den laatsten cent.
richard — 476 — ripaton
1. richard m. 1 rijkaard, rijke kerel m.;
2 prachtkever m.
2. Richard m. Rijkert, Rijk, Richard m.; ---
Ceeur-de-Lion Richard Leeuwenhart.
1. riche adj. T rijk; (fortuné, aussi) vermogend;
(abondant, aussi) overvloedig, weelderig; (précieux,
aussi) kostbaar, prachtig; — en terre rijk
aan grond; — de cent mille frs honderd duizend
frank rijk; — de peu met weinig rijk; cela
n'est pas — dat is niet veel bijzonders.
2. riche m. 1 rijke m.; 2 Poolsche los m.;
3 prachtkonijn n.
richement adv. 1 rijk, rijkelijk; 2 overvloedig,
ruim; 3 kostelijk, ko^1baar. [rijkheid f.
richesse f T rijkdom m.; (abondance, aussi)t
richissime adi. schatrijk, schattig rijk.
riem n m, 1 wonderboom m.; 2 (vogel)luis f.
ricocher v. intr. 1 aanslaan, opstuiten; 2 (fig.)
terugslaan, weerbotsen.
ricochet m. 1 (tir) aanslag m., opstuitschot n.;
2 (jeu) keiling f., opstuit m.; faire des —s keilen,
kiskassen, steen(je zeilen; 3 (fig.) terugslag, weerbots,
weerstuit m.; par — bij weerstuit; 4 (fig.)
zijsprong m.; 5 la chanson du — het liedje vang
rictus [s'] m. gri jnsmond m. [weer opnieuw.
rade f. 1 rimpel m.; 2 (mar.) talie f., looper m.
rideau (x r)m. 1 gordijn f. & n. ; tirer le --- sur het
gordijn schuiven voor; -- d'arbres loofgordijn;
2 (scène) scherm, doek n ; 3 (terrain) rimpel
m., plooi, golving f.; 4 (talus) steunmuur m.;
(pont) hangwerk n.
ridelle f. wagenladder f.
rader v. tr. rimpelen.
1. ridicule 1 adj., ...ment adv. belachelijk,
bespottelijk; 2 m. belachelijk personage n.;
3 m. belachelijke n., belachelijkheid f., bespottelijke
n., spotternij f. ; eest dun — achevé 't is
uiterst belachelijk.
2. ridicule m. taschje n., ridicule f.
ridiculiser v. tr. belachelijk maken.
ridiculité f. belachelijkheid f.
1. rlen 1 pron. and. négat niets; il n'est —
tel que, il n'y a — de tel que niets is zoo goed ou
schoon als; si peu que — zooveel als niets; il n'en
est — daar is niets van aan, cela ne fait — dat
doet er niet toe, dat komt er niet op aan; cela ne
me fait — dat kan me niet schelen; 2 pron. and.
posit. iets, ietwat; sans — dire zonder ietwat te
zeggen; 3 adv. — que alleen maar; -- qu'á le
voir wanneer men hem maar beziet; — qu'en
entrant reeds bij het binnenkomen.
2. rien m. 1 ding n., zaak f.; 2 niets; tout ou
— alles of niets: homme de — man van niets;
comme si de — n'ètait alsof er niets gebeurd
was; il n'y est pour — hij is daar voor niets
tusschen; 3 nul f.; 4 nietigheid, kleinigheid.
vod f.; en un —, en moins de — in minder dan
geen tijd.
rieur 1 adj. (...euse) lachlustig, lachziek; 2 m.
lacher; spotter m. ; 3 lachspier f.
rieuse f. 1 lachster; spotster f.; 2 lachmeeuw 1.
riffain 1 adj. Rijfijnsch; 2 m R— Riffijn m
rifiard m. 1 a'oorlooper m., roffel(schaaf) f.;
2 tandbeitel m.; 3 raspbijl f.; 4 familieparaplu,
spuit t.
rifler v. tr. & intr. 1 roffelen; 2 raspen; 3 inslikken;
schrokken; 4 stelen; uitrooven.
rifloir m. raspvijl f.
rigide adj., ...ment adv. 1 stijf; 2 streng.
rigidité f. 1 stijfheid f.; 2 strengheid f.
rigolade f. jok m., lol f.
rigole f. greppel f., riool n.
rijoer v. intr. 1 pret maken, lol maken; 2 pret
hebben, lol hebben; 3 van greppels voorzien.
rigolette f lollige meid f.
rigoleur 1 adj. (...euse) lollig, prettig; 2 m. lclmaker,
pretmaker m.
1. rigol(I)o(t) 1 adj. lollig, prettig; 2 m. lolmaker
2. rigol(I) ot m. mosterdpleister f [ni.
rigorisme m. gestrengheid f.
rigoriste 1 adj. gestreng; 2 m. gestrenge m.
rigoureux adj. (...euse), ...eusement adv. T
streng.
rigueur f. T strengheid f.; être de -- (chose)
streng noodzakelijk zijn, (règle) van strenge toepassing
zijn; user de — met strengheid te werl,
gaan; tenir — à boos zijn op; à la --- 1 streng,
streng (elfijk) , 2 streng genomen.
rillette f., rillaud m. verduurzaamd varkensgehakt
n.
ri maille f. rijmelarij f.
rimailler v. tr. & intr. rijmelen.
rimailieur m. rijmelaar rn. [zetten.
rime f. rijm n.; mettre en —(s) in ou op rijmt
rimer 1 v. intr. rijmen; cela ne rime à rien dat
lijkt nergens naar; 2 v. tr. berijmen; bibye,
chronique rimée rijmbijbel m., rijmkroniek f.;
3 se -- gerijmd (kunnen) worden.
rimeur 1 adj, (...euse) rijmend; 2 m. rijmer m.
rincage m. spoelen n., spoeling f.
rinceau ('x) m. lofwerk n.
rincer v. tr. 1 spoelen; (mains) afspoelen; 2 (fig.)
— qq. 1 iem. bestelen, 2 iem. duchtig kloppen,
3 iern. af borstelcc:.
ringure f. 1 spoelwater n.; 2 spoeling f.
ringard m. vuurhaak m.
riocher = rioter.
riole f. 1 pretje, lolletje n.; 2 drinkpartij f.; roes in.
rioter v. intr. 1 ruzie maken; 2 meesmuilen.
rioteur 1 adj. (...euse) meesmuilend; 2 m. meesmuller
m., ...ster f.
ripallie f. slemperij, smulpartij, braspartij f.;
faire --- slempen, brassen.
ripailleur m. slemper, brasser m.
ripaton m. 1 kuierstok m., been n.; jouer des --s
spinderen; 2 schoen m.
ripe --- 4 7 7 -- Robin
ripe f. 1 krasijzer n. ; 2 slijpbak m.
riper 1 v. tr. afkrabben, afkrassen; 2 laten slieren;
3 v. intr. slieren.
ripopée f. 1 spoelwijn m.; 2 kloekje n.; 3 (fig.)
poespas m.; 4 adj. café t ipopé rgegnten koffie t.,
tweede hrouwsr 1 n.
riposte f. 1 (snel) antwoord, wederantwoord n.;
2 terugstoot in.
riposten 1 v. tr. & intr. terstond antwoorden
2 v. intr. lerugstooten.
ripuaire 1 adj. oeverachtig, oever-; 2 Ripuarisch;
3 m. R— R?inuarièr m.
Riquet m. 1 heln; 2 r— bultenaar m. ; R— à la
houppe Riket m. met de kuif.
riquiqui m. 1 (slechte) jenever, foezel f.; 2 bocht t..;
3 avoir )'air — er oiiderwetsch uitzien.
1 . rire v. intr. 1 lachen; — à qq. ictn. toelachen :
— de qc. om iets lachen; rira bier qui rira le
dernier wie lest lacht, best lacht; 2 lachen, spotleis,
schertsen; — cie qq. met iem. lachen oef spotten;
3 se — .l lachen ; en se riant al lachende, -' spotten,
lachen; se — de spotten met, lachen met,
uitlachen.
2. rire in. lachen n., lach en., gelach n.; être
pris de — een lachhui krijgen. , [n. pl.
1. ris m. lach m.; les R-- (mvth.) de Lae, jr-e
2. ris en. (cuis.) zwezerik m.
3. ris m. (mar.) rif, reef-n. : mettre un — i la
voile een rif in het zeil stelen.
risban m. rijst ank T.
risberme m. rijsdam m.
risée f. 1 luid gelach n., spotgelach n.; 2 spot m.;
servir de — tot spot dienen. [zetten.
risette f. lafl.-ertje n ; faire— een lachrror,dje 1
risible adj. 1 die kan lachen; 2 lachwekkend;
3 belachelijk.
risquabie adj. 1 waagbaar - 2 gewaagd.
risque m. iets n. gewaagds, kans f., gevaar n.,
r sico f. & n.; au — de op het gevaar af van;
à tout — op goed geluk af.
risquer 1 v. tr. wagen, in gevaar stellen, eisqueeren;
— le tout pour le totit alles tegen alles
zetten; qui ne risque riep na rien cie niet waagt,
die niet wint; 2 v. ?ntr. — de ou que gevaar
loopgin te. [p 1 n.
risqu.3o-tout m (p1. id.) 1 w..a Yl.^. s m. 2
risser v. tr. sjorren.
rissole f. gebruineerd (vleesel?) pastentje n.
rissolé m. gebruineerd vleesch n.
rissoles v. tr. bruinceren, bruin breiden,
rissoletts f. gebruineerd vleeschkorstje n.
risto(u)rne f. ristorno f.
rit(e) m. ritus m. (pi. riten), plechtigheid f.,
gebruik n.; grand-collège des R—s opperordesraad
ris,
ritournelle f. T ritornel n.: 1 herhaling f , hek-
2 deuntje, lied,ie n. -hal'nasthema ei.:
ritualisme in. rilunlisme n.
rituaiiste 1 m. ritualist m.; 2 adj. ritualistisch.
rituel 1 adj. (x le) (kerk)gebruikelijk, ritueel;
2 In. rituaal n.
rivage m. 1 (mee) strand n.; oever en.; 2 streek f.,
gewest n.
rival 1 adj. (...aux) wedijverend, mededingend,
2 m. mededinger, medeminnaar m.
rivale f. mededingster, medeminnares t.
rivaliser v. intr. wedijveren, mededingen.
rivalité f. mededinging f., wedijver, naijver m
rive f. 1 oei•er, (waler)karit in.; 2 streek f.;
gewest n.: 3 zoom, boord en. ; 4 zelfkant; 5 rand
m.; pain de -- kantbrood r..
river v'.'tr. (om)klinken, nieten.
riverain 1 adj. Oeverminrendd, oever-; 2 oevcrbewonen
i; 3 aangeland, aangeërfd, belendend;
4 m. o: verhewoner; 5 aangelande, belendende m.
rivet in. 1 klinknagel, nietliagel m.; 2 (partie
rivée) niet f.
rivière f. 1 rivier f.; 2 (fig ) stroom in.; 3 streep f.;
golvende strik m.; — de diawants diamantensnoer
n. ; 4 iveideda! n. ; 5 la R— (de Gén eti) de
Rivi ra f. 'van Ge—ma).
rivoir m. klinkhamer m.
rivure f. 1 (om)klinking f.; 2 niet f., klinkset n.;
3 (scharnier) pin f.
rixdale f. rijksdaalder m.
rixe f. twist en., vechtpartij f , bakkeleitje n.
ri xer v, intr. twisten, vechten, bakkeleien.
riz en. rijst f.; -- au gras rijstesoep f.; — aug lait
rijstpap f.; faire du — rijstpap maken.
rizerle f. 1 rijst pcllerI j f. ; 2 rijsthandel m.
ri zi ère f. rijstveld n.
roable m. ovenhaak, vuurhaak m.
rob en. 1 (vruchten)moes n., rob t. ; 2 kwart n.
liter; 3 (jeu) robber, rubber en.
robe f. 1 (vêtement) T kleed n. ; (femme, aussi)
japon t.; (enfant, aussii jurk f.; (antiq., aussi)
toga f,; (clergé, aussi) enger, soutane f.; (!ron.) -
rok m. ; (magistr. & avoe., aussi) toga f., tabberd
m . ; — traanante ou à tra^ne sleepkleed; la gent
ou les gens de — de getabberde heeren; — noire
(prêtre) zwartrok m. ; — courte (colt.) kort
gekleeden m. pl. ; j uge de—ccoouurrttee on getabberde
rechtsomt;tenaar m.; jesuite de --- courte ongerokte
jezuïet m.; 2 (fig.) gewaad n.; 3 (poll) haar,
vel; (plurnage) gevederte ei ; 4 (enveloppe)
kleed n., huid f. ; schil f. ; dekblad n. ; 5 (dépouille)
roof m., plunie f.
robé adj. 1 in de schil; 2 gehaard, gevederd.
rober v. tr. 1 afschaven : 2 (aj)sch'tien, 3 berooven,
uitplunderen.
Robert in. Robrecht, Robbert en.; herhe a —
Rob(b)ertskruid n.; saucc (à la)— Rol e'tsaus f.
1. robin in. getabberde cri.
2. Robin ni. i Robbertje, Bertie n.. Rnb.jn m.;
—. des bols de Vrijschutter m ; i Robz7n,
schaapskop m.
robin - 478 -- roman
3. robin adj. geslepen, uitgeslapen.
róbinet rn. kraan f. ; -- à bière, à eau bierkraan,
water kraan.
rohInier m. valsche pruimeboom m.
Roboarn rn. Roboam, (prot.) Reh3beam m.
roborant, ...ratif (...ive) adj. (& m.) versterkend
(middel n.).
robuste adj., 'ment adv. 1 sterk, stevig; 2 (foi)
vast, ónivrikbaar.
robuetesse f. kracht, kloekheid f.
1. roe [k'] m. (steen)rots f., (mar.) klip f.
2. roe [k'] m. (jeu, hérald., mil.) toren m.
rocaille f. ! hoop m. steentjes ou keien; 2 schelpwerk,
kiezelwerk n.
rocailleur m. schelpwerkmaker m.
rocailleux adj. (...euse) 1 steenachtig, kiezelachtig;
2 (fig.) hobbelig, stroef; (son, voix) rauw.
roeambole f. 1 knolprei f.; 2 pit, kern f.; 3 laffe
grap f., oude kost m.
rocantiri m. 1 potpourri, mengelmoes n.; 2 brompot
M.
Roch [k'] m. Rochus m.; (à) la Saint- - (op)
St-Rochusdag m.
1. roche f. rots f., rotsblok n., (inar.) klip t.;
un cceur de - een hart n. als steen; de (la)
vieille - van den ouden ou echten stempel'.
2. roche f. (poiss.) (ruisch)voorn, rots m.
1. rocker m. I (steile) rots f.; 2 stekelschelp f.;
3 rotsbeen n.
2. roeiher 1 v. tr. met borax bestrooien; 2 v. intr.
schuimen.
1. rochet m. koorhemd, rochet n.
2. rochot m. 1 klos m., spoel f.; 2 pal m.; rouet
à - = 3 schakelrad n.
rocheux adj. (...euse) rotsachtig, rots-; rnontagnes
R...euses f. pi. Rotsgebergte n.
Rocienge f. Reukelingen n.
rococo rn. & adj. rococo m. & adj.
rocou rn. orleaan n.; (arhre) orleaan (boom) m.
rocouer v. tr. met orleaan verven.
roder v. tr. gladslijpen, polijsten.
roder 1 v. intr. (rond)zwerven; - autour sluipen
om; 2 v. tr. wenden, keeren; 3 doorloopen.
ródeur 1 adj. (...euse) zwervend; 2 rn. zwerver m.
Rodillard(us) m. Spekknager m.
Rodoiphe in. Rudolf, Roelof, Roel m.
rodomont 1 m. snoever, snoeshaan m.; 2 adj.
snoevend.
rodomontade f. snoeverij, pocherij f.
Rodrigue m. Roderik, Rodrigo m.
1. rogation f. gebed n. voor de vruchten der aarde;
R-s Kruisdagen m. pl. ; semaine des R-s
Kruisweek f.
2. rogation m. 1 bedelbrief rn., bedelvers n.; 2
prulschrift n., prul f.; 3 overschot, kliekje n.
rogatoire adj. verzoekend, vragend; commission
- volmacht f. bij aanvraag; formule - vraagformulier
n.
Roger rn. Rogier, Rutger, Rut m.
Roger-Bontemps m. vroolijke Frans m.
rogne f. 1 (ingevreten) schurft; 2 boomschurft f.
& n.; 3 boommos n.; 4 ellendig humeur n.
rognement m. afsnijding, besnoeiing t.
rogne-pied m. (pl. i.d.) veegmes n.
rogner v. tr. 1 (af)snijden; 2 (plante) besnoeien,
inkorten; 3(monnaies)snoeien, schroeien; 4 (fig )
(be)snoeien, inkrimpen.
rogneur m. 1 (af)snijder m.; 2 (geld)schroeier rn.
rogneux 1 adj. (...euse) schurftig; 2 (fig.) ellendig,
armzalig; 3 m. schurftkop; 4 ellendeling
m. & f.
rognon m. nier f.
rognonner v. intr. brommen, pruttelen.
rognure f, 1 afsnijding; besnoeiing f.; 2 snipper
m.; afknipsel, snoeisel n.
rogom(m)e m. sterke drank m., jenever f.; voix
de - jeneverstem f.
1. rogue adj. hoogmoedig, trotsch, stijf.
2. rogue f. 1 (visch)kuit f.; 2 aas n.
roi m. T koning m. ; (toutefois, cartes) heer m.;
1 de ou du - koninklijk, konings-; les livres
des R-s de boeken der Koningen; le jour des
R-s Driekoningendag rn.; fêter les R-s Driekoningen
vieren; 2 - de koning van, -koning;
- des animaux koning der dieren; - de carreau,
ruitenheer; - de théátre T tooneelkoning;
c'était du temps du rol Guillemot ou Dagobert
't was ten tijde van Karel den Goede.
roi-citoyen m. koning-burger m.
rolde etc. = raide etc.
Roi-Poète in. koninklijke Zanger m.
Roi-Prophète m. koninklijke Profeet m.
roitefet m. 1 winterkoninkje n.; 2 (!ron.) koninkje
n. [landslied n.
Roland m. Roeland m.; Chanson de - Roe-t
Rolduc m. 's-Hertogenrode, Rode n.
róle m. T rol f.; la cause est au - de zaak is ter
rolle; à ou par tour de - op zijn beurt; être
bien dans son - zich goed in zijn rol houden.
rêler 1 v. tr. rollen; 2 v. intr rollen maken,
rollen vullen.
rdiet m. rolletje n. ; être au bout de son - ten
einde raad zijn.
Rol(i)on m. Rollo m.
Romagne f. Romagna f.
romagnol adj. uit de Romagna.
1. romain adj. Romeinsch ; (relig.) Roomsch.
2. Romain m. Romein m.; rol des -s Roomsch
koning m. ; r- romein(tetter) f.
R o raai ne f. 1 Romeinsche f. ; 2 à la r- op zijn
Romeinsch; 3 r- unster f. ; 5 Roomsche latuw f.
romaïque adj. & in. Nieuwgrieksch adj. & n.
1. roman adj. & m. Romaansch adj. & n.
2. roman m. roman m.; -- de chevalerie ridderroman;
- épistolaire roman in brieven; cela
tient du - dat grenst aan 't avontuurlijke.
xoznance -- 479 — ronger
romance f. T romance f.: 1 verhalend gedicht;
2 verhalend lied n.; piquer une — een liedje
ronken, slapen.
romancier 1 adj. (...ière) romanachtig, romantisch;
2 m, romanschrijver; (rnoy. áge) romandichter
m.
romancière f. 1 romanschri.ifster; 2 café-concertzangster
f. [verwijt n.
romancine f. 1 kleine romance f.; 2 klacht f.,
romanesque adj. 1 romanachtig, romantisch;
2 romanesk.
roman-feuilleton m. (—s- '),feuilletonroman m.
romanichel m. Romanitsjel, Zigeuner m.
Romanie f.: 1 la — Romanik, Roernelië n.; 2
Klein-Azië n.
romaniser T romaniseeren : 1 v. tr. (antiq.)
Romeinsch maken; (langue) Romaansch maken;
(relig.) Roomsch maken; 2 als een roman inkleeden;
3 v. intr. romans maken; 4 Roomsch zijn;
5 se -- Romeinsch ou Romaansch ou Roomsch
worden.
romantique 1 adj., ment adv. romantisch;
2 m. (auteur) romantiek m. ; (littér.) romantiek f.
romantisme m. romantisme n.
romarin m. rosmarijn, rozemarijn m.
Rome f Rome n.; à — comme à — 's lands wijs
's lands eer.
Rominagrobis m. Kater ni.
rompement ni. breken n., (ver)breking f.
rompre v. tr. & intr. 1.(casser en deux & fig.)
breken; — par le milieu middendoor breken;
k, bois — zoo dat de takken (van de boomen)
breken; — avec ses smis met zijn vrienden breken;
ils ont rompu zij hebben met elkander
gebroken; tout est rompu entre nous alles is uit
tusschen ons; 2 (briser) stukbreken, stukslaan,
stukmaken; á tout — om alles stuk te slaan;
3 (briser ce qui lie) verbreken; 4 (forcer) openbreken;
5 (percer) doorbreken; 6 (couper, interrompre)
afbreken; — les négociations, un mariage
de onderhandelingen, een huwelijk afbreken;
7 (rouer) radbraken; rompu de fatigue
door vermoeienis als geradbraakt; j'ai les bras
rompus mijn armen zijn lamgeslagen; 8 (démonter,
disperser) opbreken; — un pont een brug
opbreken; — par pelotons in pelotons opbreken;
— les rangs inrukken ; rompez iotrukken
9 (troubler) .storen; 10 (dresser) plooien (naar),
africhten (voor), oefenen (in) ; 1 1 (escr.) rompeeren,
(terug)wijken; 12 (loc.) — l'amitié de
vriendschap breken; — le jeune de vasten breken;
— les oreilles de ooren verscheuren; — son serment
zijn eed breken; 13 se — 1 breken, 2 verbroken
worden, 3 se -- à zich plooien naar, zich
oefenen in; 14 se — (se compl. ind.) zich breken.
rompu 1 p. p. de rompre; 2 m. (compte) breuk f.;
3 geradbraakte; (fig.) galgebrok m.; 4 vroolijke
snaak m.
rompure f. 1 (af)breken n.; 2 breuk f.
romsteck m. ribbebiefstuk rn.
ronce f. 1 braamstruik m.; 2 doorn m.; —s artlficielles
prikkeldraad n.
ronchon 1 adj. brommerig; 2 m. brompot m.
ronchonner v. intr. brommen, mopperen.
1. rond adj. 1 rond; somrne —e ronde som t.;
compte — effen rekening f.; 2 rondborstig,
goedrond.
2. rond m. I (abstr.) ronde n. ; 2 (concr.) rond
n.; kring m.; schijf f.; en — in 't rond, in een
rond; — de cuir T kantoorkruk f.; 3 (moiuvt)
zwenking; (voile) ronding f.
rondache f. rondas f.
ronde f. 1 rond n., omtrek m.; à la --- in 't rond,
(exclam.) laat rondgaan; boire à la — in 't rond
drinken; 2 rondedans m.; 3 rondezang m.;
chanter à la — in koor meezingen; 4 (tour)
ronde f. ; 5 ronde letter t. ; 6 ronde noot f.
rondeau m. ( max) 1 (litt.) rondeel n.; (mus.)
rondo; 2 rond loofwerk n.; (artill.) ronde band
m.; 3 schijf, rol f.
rondelet adj. (te) rondachtig, vrij rond; goed
gevuld ; kort en dik, gezet, poezelig.
rondelle f. 1 rondas f.; 2 degen m. met rond
gevest; 3 tonnetje n. ; 4 ronde beitel m. ; 5 schijf
f.; découper en — s in schijfjes snijden; 6 (anneau)
ring m. [uit, op den man af.
rondenient adv. 1 flink, zonder aarzelen; 2 rond-t
rondeur f. 1 rondheid, rondte f.; 2 rondborstigheid
f ; (tenue, jeu) ongedwongenheid f.; (style)
afronding f.
rondin m. rondhout, knuppelhout n., knuppel m.
rondiner v. tr. (met een stok) afranselen.
rond-point m. (cDs- cDs) 1 rond plein n.; 2
(archit.) rondhoofd n.
ronfiant I adj. snorkend, brommend; 2 (fig.)
snorkend, hoogdravend; ijdel, holklinkend;
schreeuwend; 3 m. bombast m.
ronflement m. 1 gesnork; 2 gebrom n.
ronfier v. intr. 1 snorken, ronken; 2 (cheval)
snuiven; 3 (instr., toupie) snorren, brommen;
4 brommers, bulderen, faire—(vers) uitbulderen.
ronfieur 1 m. snorker, ronker m.; 2 adj. (...euse)
snorkend, ronkend
Ronge-maille 1 m. Mazenbijter m.; 2 adj.
peuple r— volkje n. der Mazenbijters.
1. ronger v. tr. 1 knagen, knauwen, kauwen,
knabbelen, bijten (aan, op); --- son frein op zijn
gebit k(n)auwen; — son rátelier kri bbebijten .
2 afknagen, afknauwen, afbijten; — ses ongles
1 zijn nagels afbijten, 2 cv zijn vingers bijten;
3 wegvreten, uitvreten, uitbijten; 4 se — 1 zich
kwellen, 2 elkander opeten; 5 se — (se compl.
ind.) : se — les poings op zijn vuisten bijten:
se — le coeur zich het hart opvreten.
2 ronger 1 v. intr. herkauwen; 2 v. t.. (fig)
-- une vengeance een wraak beramen.
rongeur - 480 - rouan
ronqir 1 adj. ( ... euse) knagend; 2 m knaagdier
n.
ronron ni. gerommel n.; (chat) gespin n.
ronronner v. intr. 1 spinnen; 2 zacht fluisteren.
roquefort in. roquefort(kaas) t. m. -
roquenBn = rocantin.
1 . roquet rn. korte mantel rn.
2. roquet m. 1 basterdrnops m.; 2 boerenhond
m.; 3 keffer m.
3. roquet fl1. t (f11) spoel L, klosje n.; 2 (mil.)
raket t.
1. roquctte f, wilde kool, raket t.
2. roauette f. 1 zijdespoel f.; 2 (Congrevische)
vuurpi/i t.
roqull!e t. kwart n. van een pint, bakje n.
ros m. 1 (wevers)kam m.; 2 heideveld n.
Rosa t. Rosa t., Roosje n.
rosaca t. rozet t.
rosacé adj. roosachtig, roos-.
rosage m. 1 Alpenroos f.,' 2 hemelsroosje n.
rQsa!r al. rozenkrans m.
resat adj. van rozen, rozen-; huile, pommade -
rozenolie., rozenpommade t.
rosâtre adj. rozig, rosekleurig.
Rosbeeci(ue) m. Rozebeke to.
rosbU m. roastbief, rosbief to., harsi m.
1 . rose t. roos f.; (tig., s'ouvent) bloem f.; - de
chien hondsroos; -- du Japon Japansche roos;
- de Jéricho bloem t. van Jericho; - doutremer
stokroos; - des vents T windroos.
2. rose m L rozenkleur t., rose n.; voir tout
en - alles rooskleurig zien; 2 (fard) roodsel ii.
3. rose acij rooskleurig, rose; dimanche -
Rozenzondag m.
4. Roos f. Rosa, Rose t., Roosje to.
rosé adj. rosekleurig: vin - bieekerd m.
roseau to. (xx) 1 riet to.; 2 schalmei t.; 3 hengelroede
t.
rose-çrox 1 („is-„D) t. rozekruis n. 2 m. Rozekruiser
m.; 3 zwarie kunstenaar to.
roséef. dauw m.; - céleste ou du eiel hemelsche
dauw; tendre comme - zoo malsch als boter.
roséole t. roodjonk n.
roserate v . rozengaard m.; 2 rietveld n.
1. rosotte f. 1 roosje th; 2 (obet) roze f.;
3 roode inkt m, ; 4 rood krijt n. [Rosette t-t.
2. Rosette f. 1 (prénom) Roosje n ; 2 (géog,)
roslerru . rozestruik ni., (plus grand) rozeboom ni.
rosère t. 1 rozenmaagd f.; 2 rozenmaakster t.;
3 veelkleurige grondeling in.
roson m. roseering t. -
Rosoux-Goyer to. Roost-Jeuk n.
rosse 1 t. knol, guil m.; 2 (fig.) lammeling t-to.;
3 sloeber in.; 4 leeft.; 5 adj. pemeeri, ploertiR,
rosser v. tr. aftakelen, afrossen,
rOSsltjnoJ n-1. 1 nachtegaal ni.; - u'Arcadie
Arcadische nachtegaa!; 2 rietfluitje n.; (mar.)
fluitje n.; 3 (orgue) vogelzang m.; 4 (comm.)
stop m., winkeldochter f.; 5 (tanneur) vingerkloof
f .; (typo.) pols'.'erstuiking f.; 6 opsluiting f.;
7 looper, slotopsteker m.
rossignctler v. intr. $ (als een nachtegaal) zingen;
2 met een looper opsteken.
Rossinante m. 1 Rosinant t.; 2.r- ro5jnant 1.,
000e knol. oude bonk m.
rossctli(s) nt. 1 z(, rtriedauw m.; 2 rozen brandewijn
M., rosoglio t.
rostral ad]. (...aux) snavelvormig, snavel.,
colonne, couronne -e snavelzuil f., snavel
krans m. -
rostre m. 1 snavel m. ; sneb f.; 2 -t snaveige--
stoelte n., rostra n. Pl.
rot m. 1 oprisping t., boer in. ; 2 wevers) kom t-to.
rôt m. gebraad n.; menu art petit - gebraad van
gevogelte; - du chien (iron.) hondenînaal n.,
stokslagen m. p1.
rotang m. rotting m.
rotateur 1 adj. (...trice) draaiend, draai-,-
muscle - = 2 m. draaispier f.
rotatit adj. ( ... ivo) draaiend; machine ive
draaimachine t.
rotation t. omdraaiing f.; mouvement de -
omdraaiende beweging f.
rotatoire 1 adj. omdraaiend, draai-; 2 m. rader
diertje to.
rots t. t (h Rome) rota, ruota f.; 2 (fig.) rechtbank
f.; 3 (mil.) bende t., rot n.; 4 rij, reeks f.;
5 Keltische citer t.
roter v. intr. oprispen, een boer laten; - sur
spuwen op.
rôti m, gebraad to.
rôtio t. sne(d)e t. geroosterd brood.
rotier m. kaminenmaker m.
rotifére 1 adj. raddragend; 2 m. raderdiertje to.
rotin m. 1 rotting m.; 2 stuiver m.
rôtir v. tr. & intr. 1 braden; (pain) roosteren,
2 verzengen, verbranden.
rôtisserie t. 1 gaarkeuken f.; 2 (tig.) oven rn.
rôtisseur m. gaarkok iii.
rôtissoire t. 1 braadpan f.; 2 braadfornuis to,
rotonde t. T rotonde t.
rotoridité t. t rondheid f ; 2 gezetheid, welgedaanheid
t.
rotule f. (knie)schijf t.
roture t. t ontgonnen land n., rode f.; 2 boerengoed
n.; 3 burgerstand m.
roturier t adj. ( ... ière) niet-adellijk, burgerli/k;
de condition ...ière uit den burgerstand; 2 iii.
burgerman in.
roturièro t. burgervrouw t.
rotur ère ment adv. niet-adellijk, burgerlijk.
rouable m. ovenhaak, vuurhaak m.
rouage in. raderwerk n.
rouan 1 adj. (co ne) rood schimmelkleurig; 2 m.
roode schimmelkleur f.; 3 roode schimmel m. ;
vineux wijnschimmel m.
rouanne - 481 rotjier
rouanne t 1 (vaat)merkijzer n.; 2 ritsijzer n.
rouanner v. tr. 1 merken; 2 ritsen.
rouannefte f. ritsijzerje ii.
rouant adj. die een rad slaat; (paon) die een
waaier maakt.
roubasien t adj. (ne) van Roubaix, Roosbeeksch;
2 m. R-- Roosbekenaar m.
Roubaix m. Roubais, Roosbeek n.
rouWard 1 adj. baatzuchtig sluw; 2 rijk; 3 m.
baatzuchtige sluwerd m.
roublarderie.....disa f. (baatzuchtige) sluwheid t.
rouble iii. roebel rn. ; -- argent, papier zilverroebel,
papierroebel m.
rouche Ir. romp m. (op stapel).
rouchï adj. & rn. Rouchi, Valencijnsch adj. & n.
roucou(er) = rocou(er).
roucoulement, ...Iis m. gekir, gekor n.
roucouler v. intr. kirren, korren.
roue f. t rad, wiel n.; faire la - 1 een rad slaan,
2 (paon & fig.) een waaier maken; - de devant
T voorwiel; - de derrière T achterwiel; être au
plus haut, au plus bas de la - boven, van
onderen op het rad zitten; - de Ste-Catherine T
St-Katharinasviel; bhtiment h ---s raderboot t.;
2 (supplice) rad n.; être sur la - T op het rad
liggen; 3 radervisch m.; 4 valsche zoom, hoepel m.
rouô 1 adj. geradbraakt; 2(fig.) goed voor de galg;
3 uitgeslapen; 4 iii. geradbraakte m.; 5 galgebrok
m. ; 6 sluwerd.' 7 lichtmis rn.
roueHe f. schijf t.
Rouen in. Rouaan m. [ner m.
rouennas 1 adj. Rouaansch; 2 rn. R— Roua-t
rouennerb f. Rouaansch katoen n.
rouer t v. tr. radbraken, raderen; 2 (fatigue) de
leden breken; 3 ---- de coups krom en lam slaan;
4 overrijden; 5 v. intr. zich omdraaien, een rad
slaan; 6 (paon) een waaier maken.
rouerie, ...esse t. 1 geslepenheid, gladheid t.;
2 galgestuk n.
rouet ru t spinnewiel n.; 2 rad n.; 3 (jeu) kring
rn . ; jouer au elk in zijn kring spelen; être,
mettre au - in de klem zitten, brengen.
rouf in. roef f., vooronder ti.
1. rouge adj. & adv. T rood; (cheveux, aussi)
vuurrood; (chauffe, aussi) roodgloeiend; -
clair, foncé lichtrood, donkerrood; - bord boordevol
glas n.; flèvre -- roodvonk n.; Peau -
(anthrop.) Roodhuid m.; ter - (rood)gloeiend
ijzer n.; marquer avec tin ter - (met een gloeieed
ijzer) brandmerken; voir - bloed ruiken;
5C fâcher tout - gloeiend kwaad worden.
2. rouge in. 1 rood n.; le - lui monte au visage
het bloed stijgt hem in 't gezicht: 2 (rood)
gloeiendheid, (roode) gloei!zifle t; 3 rondsel ti.;
4 (bot.) roode brand m.; 5 (zoo.) rood vuur n.;
6 (homme roux) rosse m. ; 7 (polit.) roode m.
3. rouge t. t roode bal to.; 2 roode kaart f.;
3 (roulette) rood n.
rougeâtre adj. roodachtig.
rougeaud 1 adj. blozend, roodwangig; 2 rn,
roodivang m.
rouge-hrique adj. & m. tichelrood adj. & n.
rouge-cetjse adj. & ni. kersenrood adj. & n.
rouge-cuivrs ad]. & m. koperrood adj. & n.
rouge-gorge in. (s 3) roodborstje n.
rouqeole f. mazelen f. p1.
roue-queue m. ( s- s) roodstaart to.
rouget 1 adj. (c'te) roodachtig; 2 m. roode poon,
roobaard m.; 3 oogvleermuis t.
rougeur t. 1 roodheid, roode kleur f.; 2 (honte)
rood n., bios m.
rougir t v. tr. rood maken, roodkleuren, roodverven;
eau rougie roodgetint water; 2 rooden;
3 (rood)gloeiend maken; - â blanc wil gloeiend
maken; 4 v. intr. rood worden, (honte, aussi)
blozei.
roul nt. reten n., roting t.
roui!1e t. 1 roest ti-i. &n.;2(bc,t.)roest t., brand m.
roufl!é t adj. roestig, verroest; ii est - sur hij is
verroest in; 2 roestkleurig; 3 brandig.
1. rouliter v. tr, 3 doen roesten, doen verroesten;
2 de roest brengen in; 3 se - (ver-)
roesten.
2. roullier v. tr. rollen.
rouilleux adj. (...euse) 1 roeslkleurig; 2 verroest.
rouir v. tr. & intr, roten.
roulssage, ...ssement m. telen n., roting t.
rouissoir, rouitor m. roofplaats, reute t.
roulade t. 1 rol m., afrolling f.-, 2 (cuis.) rolsiuk
n.; 3 (mus.) looper, Iriller in.
roulage m. 1 rol m., rollen a., rolling f.; 2 (op-)
rollen; effenrollen n.; 3 (navire) slingeren n.;
4 vervoer n. (per as) ; voiture de - vrachtwagen
in.
roulani adj. 1 rollend; carrosse bien - goed
rollende koets f.; bicyclette —e goed loopende
fiets t, chaise —e rolstoel ni.-, feu - rolschot n.;
fonds —s loopende gelden ii. p1.; discours - sur
rede f. ou gesprek fl. loopende over; 2 c'est —het is
om je een bochel te lachen; ii est - hij zou je een
bochel doen lachen.
roularien 1 adj. (xne) Roeselaarsch; 2 in. RRoeselarenaar
m.
rouleau to. ( x) T rol f.; t - de papier, de tabac
rol papier, tabak; 2 rolstok m.; 3 weversboom m
4 rolvormig fteschje n.; S (peinture) ontrolde
strook, banderol f.
roulée f. 1 eierrollen n.; 2 rammeling f.
roulement in. 1 gerol, rollen n.; - h billes kogelassen
t. pi.; 2 geratel, gedruisch n.; roffel in
geroffel n.; - de tainbotir tromgeroffel n.,- 3
looper, triller m.; 4 omloop in.; fonds de -'loopende
gelden n. pi.; 5 afwisseling f.-, liste de -
beurtli/st f.; 6 verkeer n.
1. rouler v. tr. 1 rollen, wentelen; - sa bosse
boemelen ; - dans la farine T in de bloem
rouler — 482 -- rubaner
wentelen; 2 afrollen; 3 oprollen; 4 effenrollen,
afronden; 5 — doucement sa vie zijn leven
stilletjes laten gaan; — un projet, dans sa tête
een ontwerp in het hoofd voeren; 6 — qq. 1 iem.
In de bloem wentelen, iem. foppen, 2 iem. aftakelen,
3 tem. met zich meerollen, iem. meetroonen;
7 — sa voix 1 loopen maken, 2 een grove stem
laten hooren; 8-1e tambour op de trom roffelen.
2. rouler v. intr. 1 rollen; faire — doen rollen,
doen draaien; faire -- l'argent de dubbeltjes
laten rollen; faire — Ie ménage het huishouden
doen draaien; 2 (véhic.) rollen, rijden; 3 i1 roule
sur lor hij zwemt in 't geld; 4 — par le monde
In de wereld rondzwerven; 5 (bruits, nouvelles)
rondgaan, de ronde doen; 6 (tambour) roffelen;
7 (vaisseau) slingeren; 8 --- sur 1 loopen over;
2 draaien op, berusten op; 9 — avec qq. met iem.
verwisselen; 10 — entre deux extrêmes tusschen
twee uitersten schommelen.
3. rouler rn. rolsteen m.
Roulers rn. Roeselare n.
roulet rn. rolstok m.
roulette f. 1 (rol)wieltje, rolletje n.; patin à —s
'rolschaats f.; 2 (jeu) rolschijf, roulette f.
rouleur 1 adj. (...euse) (op)rollend; 2 rondzwervend;
3 m. rondlooper, zwerver m.; 4 kruien
rouleuse f. bladroller m. [m.
routier 1 adj. (...ière) vervoerend, vervoer-; 2 m.
voerman m. ; tin vieux — iemand die van alle
markten thuis is.
roulls in. slingeren n.
rouloir m. rolhout n., rolstok m.
roulon rn. 1 sport f.; 2 vliering f.
routotte 1. 1 (vracht)wagen m.; 2 woonwagen,
kermiswagen m. [heid f.
roulure f. 1 ineenrolling f. ; 2 (bois) loshartig-1
roumain 1 adj. Roemeensch; 2 m. R— Roe-^
Rou manie f.: la— Roemenid n. [meen m.
Roumélfe f.: la--- Romanië, Roemelié n.
1. roupie f. neusdruppel m.; — de singe niets n.
2. roupie f. (monnaie) ropij f.
roupieux 1 adj. (...euse) druipneuzig; 2 m.,
...euse f. druipneus m. & f.
rouplller v. intr. 1 een druipneus hebben; 2 dommelen,
slapen;—dans te grand voor eeuwig slapen.
roupilleur m., ... euse f. 1 snuifneus m. & f.;
2 slaapmuts m. & f..
rouspétance f. tegenstribbeling f.
rouspéter v. intr. tegenstribbelen.
roussMtre adj. rosachtig.
rousse f. 1 roodkopje n.; 2 prinserij, politie f.
rousseau 1 adj. (... aux) roodharig; 2 m. rood-^
rousselet m. suikerpeer f. [kop m.
rousserolle f. rietlijster f.
ro ussette f. 1 oogvleermuis f. ; 2 geelvink m.;
rietvink m.; 4 hondshaai, zeehond m.
rousseur f. 1 ros(achtig)heid f.; 2 tache de —
sproet f.
roussi rn. 1 brandreuk m.; sentir le -- aangebrand
ruiken ou smaken, (fig.) naar den mutserd
ruiken; 2 juchfleder, n.
roussin m. 1 hengst m.; — d'Arcadie Arcadisch
paard n ., ezel m. ; 2 karrepaard n.
roussir 1 v. tr. roskleurig maken; 2 schroeien,
zengen; 3 v. intr. & se — schroeien.
route `. weg m., baan f.; (mil.) marsch f:, (mar.)
koers m.; la — de B. de weg op ou naar B.; être
en — op weg zijn; se mettre en — zich op weg
begeven; faire — den weg doen; faire fausse —
een verkeerden weg nemen.
routier 1 adj. (...ière) voor den weg, weg-, reis-;
2 m. ervaren reiziger m.; 3 reisboek n., zeeboek n.
routière f. baanfiets f.
routine f. 1 (werk)geivoonte f.; par — werktuiglijk;
2 vaardigheid f.; 3 sleur f., slenter ni.
routiner v. tr. gewennen (aaxn). 'strichten
(op ou tot).
routinier 1 adj. (...ière) werktuiglijk; esprit —
geest m. van sleur; 2 m. sleurvolger rn.
routoir m. roofplaats, reute f.
rouverin adj. licht brekend, broos.
rouvieux 1 adj. (..euse) schurftig ; 2 m.j
rouvre m. steeneik m. [schurft f. n.
rouvrir v. tr. 1 heropenen; 2 se — weer opengaan.
1. roux adj. (rousse) ros, roodachtig; beurre —
bruine boter f. ; bêtes rousses rood wild n. ; lune
rousse Aprilmaan f.
2. roux in. 1 rosse kleur f.: 2 roodkop, roode m.;
3 bruine boter f.
roux-vieux = rouvieux.
1. royal adj.(...aux) 1 koninklijk; théatre --
koninklijke schouwburg m.; 2 konings-; place
R —e koningsplein n.; 3 koninklijk, grootmoedig,
royaal; 4 koninklijk, prachtig, statig, royaal.
2. royal m. (... aux) 1 koninklijk lijfregiment
n.; 2 (monnaie) royaal m.; 3 royaal papier n.;
4 rood marmer n. van Franchimont.
royale f. 1 sik f.; 2 koningspruim; koningspeer;
koningssla f. ; 3 koninklijke wijze f , ; à la —
kon inklijk, op zijn koningsch.
royalement adv. koninklijk.
royalisme m. koningsgezindheid f.
royaliste adj. koningsgezind.
royaume m. 1 koninkrijk n.; 2 (fig.) rijk n.; le
— des cieux het rijk der hemelen; mon — nest
pas de ce monde mijn rijk is niet van deze wereld.
royauté f. 1 koningschap n.; 2 koningdom n.
ru m. 1 vliet f., kanaaltje n.; — de flottage vlotkanaaltje
n.; 2 bronbeek f.; 3 straatgoot f.
ruade f. 1 stomp, stoot m.; (fig.) grofheid t.;
2 achteruitslag m.
rubac(ell)e f. 1 roodgeel spinel n.; 2 roodachtig
topaas n.
ruban m. lint n., band m.
rubaner v. tr. 1 met lint bezetten; 2 binden;
3 tot reepen maken.
rubanerie -- 483 - ruse
rubanerie f. 1 lintweverij, bandweverij f.; 2 linthandel,
bandhandel m.; 3 lintwinkel, bandwinkel
m.
rubanier I adj. (...ière) van het lint, lint-;
2 m. lintwever m.; 3 lintverkooper m.
rubanté adj. met lint ou band bezet.
rubarbe = rhubarbe,
rubéfaction f. roodwording, ontsteking f.
rubéfiant 1 adj. rondmakend, ontstekend; 2 m.
prikkelend middel n.
rubéfler v. tr. rood maken, ontsteken.
rubeseent adj. roodachtig wordend.
rubiae(in)é adj. meekrapachtig.
rublacique adj. : acide --- meekrapzuur n.
rubican adj. (& m.) stekelharig (paard n.).
Rubicon m. Rubicofn) m.
rubicond adj. hoogrood.
rubine f. robijn n. fverpuist f.
rubis m. 1 robijn m.; 2 robijn, wijnpuist, jene-t
rubricaire m. rubriekkenner m.
rubrique f. 1 rood krijt n.; 2 (fig.) T rubriek f.;
3 greep, kneep f.
rubriquer v. tr. rood schrijven.
ruche f. 1 (bijcn)korj m.; (avec les habitants)
bijenstok m.; 2 (plissage) honigraat, ruche f.
ruchée f. (bijen)korfvol in.
1. rucher v. tr. & intr. honigraten maken,
rucheeren.
2. rucher m. 1 bijenstal m.; 2 bijenstapel m.
rudánier adj. (...ière) ruw, grof, lomp.
1. rude adj. 1 (toucher, ouïe) ruw, grof;
2 (chemin) ruw, hobbelig; (véhie.) hard, hortend;
3 (gout) hard, scherp, wrang; 4 (fig.) ruw, hard,
zwaar, zuur; 5 (fig.) ruw, barsch, norsch; 6 (fig.)
ruw, hard, streng; 7 ruw, geweldig, hevig.
2. rude m. 1 ruwheid f.; 2 les R-s (hist.) de
Ruwen m. p1.
3. rude f. erg geval n.; en voir de -s harde
noten te kraken hebben. [geducht.
rudement adv. ruw, hard, streng, geweldig,1
rudenter v. tr. met stafwerk versieren.
rudenture f. stafwerk n.
rudesse f. T ruwheid f.: 1 hobbeligheid f.; horten
.n.; 2 hardheid, grofheid f.; 3 hevigheid, onstuimigheid,
strengheid f.
rudiment m. 1 grondbeginsel n., aanvangsgrond
m.; 2 aanvangsboekje n. ; 3 kiem, schets t.; en
-- in de kiem.
rudimentaire adj. 1 beginnend, in de kiem, onontwikkeld;
2 aanvankelijk.
rudoiement, ...oyement m. ruwe bejegening f.
rudoyer v. tr. ruw ou barsch bejegenen, tri -
grauwen.
1. rue f. straat f.; dans la - op straat; courir
les -s op straat loopen, (fig.) straatgcrneen zijn.
2. rue f. (bot.) ruit f.
ruelie f. 1 straatje n., steeg f.; 2 zijgangetje n.;
3 alkoof f.
rueller v. tr. gangetjes maken door.
ruer 1 v. tr. gooien; 2 v. intr. achteruitslaan;
3 se -- sur zich werpen op.
rueur ( adj. (...euse) achteruitslaand; 2 m.
achteruitslager m. 1m.
rugien I adj. (z' ne) Rugisch; 2 m. R- Rugitrl
rugfine f. 1 beenvijl f.; 2 tandvijl f.
ruginer v. tr. afvijlen.
rugir v. intr. brullen; (vent) loeien.
rugissement m. gebrul n.; (vent) geloei n.
rugosité f. 1 ruwheid, hobbeligheid f.; 2 (fig.)
ruwheid, grofheid f.
rugueux adj. (...euse) 1 ruw, hobbelig; 2 (fig.)
ruw, grof.
ruine f. 1 instorting f., verval n.; tomber en -
in verval geraken; 2 puinhoop ni. ; -s puin n.;
tomber en --s in puin storten; 3 bouwval m.,
ruine f.; les -s de St-Bavon de bouwvallen van
St- Baafs; il nest plus qu'une - hij is nog
slechts een wrak; 4 ondergang m., verderf n.
ruiné m. geruïneerde m.
1. ruiner v. tr. 1 doen instorten, sloopen
2 vernielen, verwoesten; -qq. dans l'esprit de
iem. afbreken bij; 3 -- afbeulen, kapot maken;
4 verderven, in 't verderf storten, te niet brengen,
ten onder brengen; être ruiné te niet zijn; 5 se ---
1 vervallen, te gronde gaan, te niet gaan, 2 zich
in 't verderf storten, zich ruïneeren.
2. ruiner v. tr. (constr.) behakken, krassen.
ruineux adj. (...euse) 1 bouwvallig,; 2 verderfe-=
ruinure f. inkerving, inkeping f. [lijk.
ruisseau m. ( cox) 1 beek f., vliet m.; 2 sloot,
gracht f.; 3 goot f. ; chien de - straathond m.;
vocables du - straattaal f,; 4 (fig.) stroom m.
ruisseler v. intr. 1 vlieten, zacht stroomen;
2 sijpelen; 3 golven.
rumb [romb'] m. kompasstreek f.
rumeur f. 1 opschudding f., rumoer n.;' 2 gedruisch
n.; 3 gerucht n.
ruminant 1 adj. herkauwend; 2 m. herkauwer m.
rumination f. herkauwing f.
ruminer v. tr. T herkauwen.
rune f. rune f.; --s magiques tooverrunen.
runique 1 adj. runisch; 2 m. Oudnoorsch n.
ru ei z rn. 1 ruolz, nieuwzilver n.; 2 (fig.) platteerwerk
n.
rupicole 1 adj. op rotsen levend, rots-; 2 in.
rothaan m.
ruptoire adj. (& m.) niet dadelijk werkzaamrl
(bijtmiddel n.).
rupture f. 1 breuk; openbreking; doorbraak f . ;
(tissu) scheur t. ; 2 verbreking f. ; 3 afbreking,
vriendschapsbreuk f.; 4 opheffing, ontbinding f
rural 1 adj. (...aux) landelijk, buiten-, plattelands-,
boersch; commune -e plattelandsgemeente
f.; 2 m. buitenmensch m.
Ruremonde f. Roermond n.
ruse f, list f., kneep, (kunst)greep f.
rusé — 4 84 — sabot
'rusé 1 adj. listig, loos; 2 m. sluwerd m.
ruser v. intr. list gebrutken.
russe 1 adj. & (langue) m. Russisch adj. & n.;
2 m. R— Rus m.; 3 r— (een portie f.,) lg -
bakken aardappelen m. p1.; 4 f. R— Russin f.
Russie f.: ia — Rusland n.
russifier v. tr. verrussen.
Russijnies f. Rozenaken n.
russisme m. Russisch taaleigen n.
russophile adj. Russisch gezind.
russo-ture adj. Russisch- Turksch.
rustaud 1 adj. boersch; 2 m.. boer m.; 3 (fig.)
lompe boer m.
rustauderie f. boerschheid, lompheid f.
rusticité f. 1 landelijke eenvoud m. ; 2 boerschheid
f.; 3 weerstandskrachtf. (tegen weer en wind).
1. rustique adj., oo ment adv. 1 landelijk,
land-, boersch, boeren-, travaux —s veldarbeid
m.; danse —, boercndans m.; contes —s dorpsverhalen
n. pl.; maison — T boerderij 1.; 2 kun.
steloos, rustiek; ouvrage --- rustiek werk, rotsn
erk n
2. rustique m. 1 boer, landman m.; 2 boersche
trant m.; 3 boersche orde, Toscaansche orde f.;
4 kunsteloosheid f., rustieke n. ; 5 (théat.) boerenbinnenhuis
n. [boer, kinkel, lummel m.
rustra 1 adj. vlegelachtig; 2 m. boer m. ; 3 lompet
rut [t'] m. bronst; loopschheid; krolschhcid; tochtigheid
f. ; en — bronstig, loopsch, krolsch, toch-;
rutabaga m. Zweedsche koolraap f. [rig.
rut(ac)é adj. ruitachtig.
rut(h)ène 1 adj. Rutheensch; :2 van R(h)odez;
3 m. R— Ruthecn m.
ruthénium [oin'J ni. ruthenium n.
rutilant odj. schitterend rood.
ryth me etc. = rhyth me etc.
1. sf. & m st.
2. S (objet ou mouvement) S, es f.; en S
S-vormig; faire des S (majuscules) (groote)
essen maken.
3. S. Heilig.
Saardain m. Zaandam n. [kruid n.
sabadille f. wit nieskruid, luizaad, sabadil-1
sabaïsme m. sterrendienst m., sabeïsme n.
sabaïte 1 adj. steraanbiddend; 2 m. steraanbidder
m,
sabaoth f. pl. Sabaoth, (prut.) Zebaoth, heirscharen;
jéhovah — God der heirscharen.
sabbat m. 1 sabbat, (Juifs) sjabbes m.; jour du
— sabbatdag m.; 2 (heksen)sabbat m.; un ---- du
diable een leven n. van al de duivels.
sabbatine f. 1 Zaterdagdispuut n., sabbatina f.;
2 Zaterdagbulle, sabbatina f.; 3 helsch geraas n.
sabbatique adj. van den sabbat; année — sabbatjaar
n.
sabéen 1 adj. (c ne) Saheïsch; 2 m. S— Sabeër
n.; 3 — sabaàte.
sabéisme etc. = sabaïsme etc.
sabellianisme m. leer f. van Sabelleus, sabbellianisme
n. [liaan m.
sabelleen 1 adj. (.c ne) Sabelliaansch; 2 m. sabel-1
sabin 1 adj. Sabijnsch; 2 ni. S— Sabijn m.
1. sabine f. zevenboom, savelboom m.
2. Sabine f. 1 Sabijnsche f.; enlèvement des
--s Sabijnsche maagdenroof m.; 2 Sabijnenland
n.; (prénom) Sabina f.
1. sabie m. zand n.; — de mer, des dunes,
zeezand, duinzand; .—mouvant drijfzand; Ie
petit homme lui a jeté du — dans les yeux
Klaas Vaak is gekomen; être sur Ie — (propre &
fig.) op het zand zitten; jeter en — in zand gietenf
(vin) naar binnen gieten. [zwart n,
2. sabie m. 1 sabeldier n.; 2 (hérald.) sabel,t
sabler v. tr. 1 zanden, bezanden; 2 in zand gieten;
3 (in eens) naar binnen gieten.
sableux adj. (...euse) zandig, zand-.
sabiier m. 1 zandlooper m.; 2 zandkoker m.; 3
zandboer m.
sabion m. 1 fijn zand, zavel n.; la Place du S—
de Zavel m. ; Notre-Dame du S— Onze- Vrouw
van den Zavel. [schuren.
sablonner v. tr. 1 zanden, bezanden; 2 met zandt
sabionneux asij. (...euse) 1 zandig, zand-; 2
(fruits) steenig.
sablonnier m. 1 zandverkooper, zandman, zandboer
m.; 2 zandmannetje n.; Ie — a passé par là
het zandmannetje is gekomen.
sabi o n ni ère f. 1 zandvrouw f. ; 2 zandgroeve f.
sabord m. (geschut)poort f.; — de charge laadpoort;
— de décharge ballastpoort.
sabot m. 1 holsblok n., klomp m., (Belg.)kloef f.;
— à collet mansklomp; le(s) —(s) (fig.) hei
klompenvolk n., de klompendragers rn. pl.; 2
schoen m. met een houten zool; 3 (corne) hoef m.;
4 (garniture) schoen m.; 5 — de frein ou à enrayer
remschoen m.; 6 pompschoen m.; 7 (cord.)
hoofd n.; 8 kaarsenmakersvorm m.; 9 (charp.,
mac.) rij f., regel m.; 10 (jouet) drijftol, (Belg.)
ijstop m.; fouet á — drijftolzweep f.; dormir
comme un -- ronken als een tol; 1 1 slaapkop,
slaapmuts m. ; 12 knoeier m.; 13 marszeilsschootblok
n.; 14 — de Vénus ou Notre-Dame ou la
sabotage --- 485 — sacrificr
Vierge Venusschoentje, Onze- Vrouwenschoentje -,
pantoffeltje n.; 15 tolschelp f., tolhoren m.
sabotage m. verknoeiing, saboteering f.
saboter 1 v. tr. 1 (met klompen) doorwalken;
2 (met schoenen) beslaan, schoenen; vastzetten;
3 verknoeien; 4 v. intr. op klompen klotsen; 5 met
den drijftol spelen.
saboteur m. 1 klompenlóoper m.; 2 drijftolspeler
m.; 3 verknoeier m. [per in.
sabotíer m. 1 klompenmaker; 2 klompenverkoo-1
sabotlère f. 1 klompenmaakster f.; 2 klompenverkoopster
f.; 3 klompendans m.
saboule f. 1 berisping, saus f.; 2 rammeling f.
sabouier v. tr. 1 met een zandworst slaan ; 2
schudden, sollen (met); 3 duchtig doorhalen.
sabre m. 1 sabel f., houwdegen m.; traineur de —
sabelsleeper m.; régime du—sabelheerschappij f.;
coup de — sabelhouw m. ; coup de prat de ---
sabelslag m.; le — au clair met blanke sabel ;
avoir un — (iron.) aangeschoten zijn; — de bois
1 houten sabel, 2 (exclam.) sapperieboeren; 2
sabelvisch rn.
sabrer v. tr & intr. 1 sabelen, neersabelen; 2
(met de sabel) overvallen; 3 met den Franschen
slag afmaken, afknoeien; 4 doorhalen, afran-^
sabretache f. sabeltasch f. [selen.
sabreur m. 1 houwdegen, voorvechter in.;
2 knoeier m.
saburral adj. (...aux) beslagen, vuil.
saburre f. aanslag m.
1. sac m. 1 (propre & fig.) zak in.; --- à farine
meelzak; — à la malice goocheltasch f.; — à
ouvrage werktaschje n.; — à vin (iron.) wijnvat
n. , zuipzak m.;— d'argent zak (met i geld; —
de farine zak (met) meel; -- c e nuit reistasch f.;
— de soldat ransel m.;— de voyage reiszak m.;
homme au --- man met den geldzak; course en —
zakloopen n., zaklooping 1 ; 2 (loc.) avoir le —
den geldzak hebben; avoir son — (fig.) den zak
gekregen hebben; il a été pris la main dans le —
hij is op heeter daad gevat; 3 — (à main) (dames-)
taschje n. ; 4 (mil.) ransel m. ; mettre — au dos
den ransel op den rug nemen; 5 reiszak m.; 6 pleitzak
m. ; ('affaire est dans le—uw zaak is aan de
rol; mettre dans le même — over denzelfden kam
scheren; 7 (vêtement)) zak m. ; dévote au —
zakzuster f.; 8 blinde ou doodloopende gang f.
2. sac m. 1 verwoesting; 2 plundering f. ; mettre
à ou donner au — aan de plundering en verwoesting
prijsgeven.
saccade f. 1 ruk, schok, stoot m.; par —s bij rukken,
bij horten en stooten; 2 berisping f.
saccader v. tr. rukken, horten, schokken; style
...dé hortende stijl m. [ping f.; 3 warboel m.
saccage m. 1 verwoesting f ; 2 overhoopwer-1
saccagement m. verwoesting en plundering f.
saceager v. tr. 1 verwoesten (en plunderen) ; 2
overhoopwerpen.
saccageur m. 1 verwoester, plunderaar rn.; 2
overhoopwerper m.
saccharate [k] n. suikerzuurzout n.
sacchareux [k]adj.(...euse) suikcrachtig,suiker-,
saccharifère [k] adj. suikerhoudend.
saccharification [k] f. suikervorming f.
saccharifier [k] v. tr. 1 in suiker veranderen; 2
se — in suiker overgaan.
saccharimètre [k] m. suikermeter m.
saccharin [k] adj. suikerachtig, suiker-.
saccharine [k] f. saccharine f.
saccharose [k] f. rietsuiker f.
sacerdoce gin. 1 (qualité) priesterschap n.; 2
(les prêtres) priesterschap 1., priesterdom n.
sacerdotal adj. (...aux) priesterlijk, priester-;
ornements... aux jriestergewaad n.
sachant p. pr. de savoir.
sachée f. zakvol, m.
sachet m. 1 zakje n.; 2 (moine) zakkebroeder in
sacoche f. 1 (le[d]eren) tasch f.; 2 (courrier)
zadeltasch f
sacramentaire m. 1 (prot.) sacramentist m.;
guerre des —s sacramentsstrijd m.; 2 sacramentboek,
sacramentarium n.
sacramental (...aux), ...tel ( cola) 1 adj. sacramenteel;
(fig. aussi) plechtig; 2 in. ... aux sacramenl
cle zaken f. pl.
1. sacre m. wijding f.; (roi) zalving f.
2. sacre m.. 1 sakervalk m. ; 2 (fi .) galgebrok m.;
jurer comme u.n — vloeken als een Turk; 3
(canon) saker m.
3. sacre adj. vervloekt.
sacré adj. 1 (saint) heilig; (béni) gewijd; feu —
T heilig vuur n.; éloquenee —e kanselwelsprekendheid
f.; livres —s heilige ou gewijde
boeken n. p1.; par ce qu'il v a de plus -- bij al
wat heilig is; 2 (roi) gezalfd; 3 (anat.) van het
heiligbeen n.; 4 vervloekt; — gamin vervloekte
kwajongen m.
sacrébleu interj. sakkerloot.
Sacré-Coeur m. Heilig Hart n.; Dames du —
Zusters f , pl. van het Heilig Hart.
sacrement m. sacrament n.
sacrer 1 v. tr. wijden; (roi) zalven; (avec compl.
attrib.) wijden tot; 2 bezweren; 3 v. intr. vloeken,
zweren.
sacret m mannetjessakerialk m.
sacrificateur I adj.(...trice)ofjerend; 2m.o.fferaar,
offerpriester m.; 3 (Juifs) kauschersnij(d)er m.
sacrificatoire adj. offerend, offer-.
sacrificature f. offerambt, offerpriesterschap n.
sacrifice m. 1 (don offert) offer n.; (hommage)
offerande f. ; — humain rnenschenoffer; 2 (fig.)
offer n. ; (action) opoffering f ; faire le — de ten
offer brengen; faire des —s pour zich opofferingen
getroosten voor.
sacrifier v. tr. & intr. 1 offeren; 2 (fig.) offeren,
opofferen.
sacrilège — 486 — saint
sacriiège 1 adj. heiligschendend; 2 m. heiligschender
m.; 3 (acte) heiligschennis f.
secripan(t) m. 1 pocher, snoever, opsnijder m.;
2 schurk m., schoelie f.
sacristain m. koster m.
sacristaine f. kostersvrouw, kosterin f.
sacristi interj sakkerloot.
sacristie f. T sacristie, sacristii f. ; être de la ---
tot de kleine kapel behooren.
sacristi ne f. kosteres f.
sacro-saint adj. allerheiligst, hoogheilig.
sacrum [om'] m. heiligbeen n.
saducêe 1 adj. (x ne) Sadduceesch; 2 m. Sod-^
saducéisme m. sadduceïsme n. [duceër m.
safieur, ...or m. saffloers, bastaardsaffraan n.,
verfdistel f.
1. safran 1 m. (bot. & chim.) saffraan f.;
2 m. & adj. saffraangeel n. & adi.
2, safran ni. (naar.) : — du gouvernail klik f.
van het roer; — de 1'étrave loefhouder m.
safra n é adj. gesaffraand, saffraan-; beurre,
pain — safjraanpoter f., saffraanbroodje n.
safraner v. tr. safjranen.
safranière f. 1 saffraanplantsoen n.; 2 saffraartschuur
f. [kerbek m.
1. safre ( adj. gulzig, slokkig; 2 m. vraat, lek-f
2. safre m. 1 smeltblauw, saffloers n.; 2 versaga
m. saga, sage f. [harde klei f.
sagace adj. scherpzinnig, schrander.
sagacité f. 1 scherpzinnigheid, schranderheid t.;
2 (chiens) speurkracht f.
sagaie f. (as)sagaai f.
1. sage adj. 1 wijs, veel wetend, verstandig;
2 wijs, ingetogen; 3 zedig, eerbaar; 4 zoet, aardig,
braaf, ----- comrhe une image zoo zoet als een
engeltje.
2. sage mn. wijze m.; le S— de Wijze Man m.;
les —s grands de hoogwijze heeren.
sage-femme f. (cos- s) vroedvrouw f.
segement adv. wijselijk, wijs etc. V. 1. sage.
sagesse f. 1 wijsheid f., verstand n.; 11 a trop de
— pour hij is te wijs om te, hij heeft te veel verstand
om te; arbre de la — hoorn rn. der wijsheid;
2 bezadigdheid, ingetogenheid f.; 3 braafheid,
zoetheid f.; 4 zedigheid, eerbaarheid f.
sagette f. 1 pijl m.; 2 pijlkruid n.
sagittaire 1 m. boogschu'ter m.; 2 (astr.) S—
Schutter n1. ; 3 f. pijlkruid n1.
sagittal adj. (...aux) 1 pijlvormig; suture —e
pijlnaad m.; 2 (bot.) pijlendragend.
sagitté adj . pijlvormig.
Sagonte m. Saguntum n.
eegontirt 1 adj. Saguntijnsch; 2 m. S— Sagunlijn(
er) m.
sagou m. 1 palmmeel n., sago f.; — blanc tapioca
t. ; 2 sagopalm(boom) m.
sagouler m. sagopalm(boom) m.
1. sagouin adj. morsig, smerig.
2. sagouin m. staartaap m.
sagoutier m. sagopalm(boom) m.
sagu m [om'] m. strijdmantel m.
saie f. i krijgsmantel m.; 2 (tissu) sajet f.
saïette f. sajet f.
saïetterie f. 1 sajetfabriek f.; 2 sajetwinkel m.;
3 sajeltengoed n.
saignant adj. 1 bloedend; (viande & fig.) bloedig;
2 bloedrood.
saignée f. 1 aderlating f.; faire une -- b een
aderlating geven aan; 2 laatplaats, laatplooi 1
3 kanaal, verlaat n.
saigner 1 v. intr. bloeden; — du nez 1 uit den
neus bloeden, 2 (fig.) een neusbloeding krijgen;
2 (canon, mat) vooroverbuigen, overhellen;
3 v. tr. doen bloeden; (méd.) aderlaten, bloed
laten; — qq. á blanc iem. al zijn bloed aftappen;
4 — un porc, un poulet een varken, een hoen
keien; 5 --- la viande het vleesch laten uitbloeden;
6 aftappen, laten afloopen; 7 dompen; 8 se ---
1 zich zelf aderlaten, 2 afdokken, overkomen,
3 bloeden, zich besnoeien; se — aux quatre
membres zich laten doodbloeden.
saigneur m. aderlater m.
saígneux adj. 1 bebloed; 2 bloedend; bout —
(bloedend) halsstuk n.
saillant t adj. (voor)uitspr.ingend, (voor)uitstekend;
partie —e uitsprong m.; 2 (héralci.)
opstaand; 3 (fig ) uitstekend, treffend; point —
voornaamste punt, hoofdpunt n.; 4 m, uitsprong
rn., uitstek n.; 5 m. (fig.) uitstekende, treffende n.
saiflie f. 1 sprong in.; s'avancer par —s met
sprongen vooruitgaan; 2 (liq.) gutsing f., gulp
m. ; 3 (mil.) onstuimige uitval in.; 4 (dme)
sprong ni., gril, kuur, vlaag f.; étudier par —s
bij vlagen studeeren; 5 (esprit) geestige inval,
aardige zet, kwinkslag m.; 6 bespringing, dekking
f.; 7 uitsprong m., uitstek n.; être ou porter
en — (voor)uitspringen. .
saiilir 1 v. intr. uitspringen, uitsteken, uitkomen;
2 — de springen uit, schieten uit, gutsen uit;
3 v. tr. bespringen, dekken.
saï mirt m. eekhorenaapje n., saïmir: m.
1. sain adj. 1 gezond; (indemne) gaaf; -- et
sauf heelshuids, ongedeerd; 2 (mar.) zuiver;
parage -- zuivere kust f.
2. sai n m. dierlijk vet n.
sainbois m. kellerhals m., peperboompje n.
saindoux m. reuzel f., smout n.
sainement adv. gezond.
sainfoln m. hanekammetjes n. pl., esparcette f.
1. saint adj. T heilig; (toutefois devant un
nom propre néerlandisé) sint; i — Pierre de heilige
Petrus, sint Pieter m.; semaine —e goe(de)
week, stille week f.; 2 S --Pierre (église, paroisse)
Sint-Pieters; Gand-S--Pierre Gent-Sint-
Pieters; près de S—Michel bij Sint-Michiels;
3 (avec l'art. fém. ) à la S Martin op Sintsaint
-- 487 -- salien
Maartens; à la S—e-Barbe op Sint-Barbara's.
2 saint m. 1 (pers.) heilige m.; eest un petit
-- (de bois) het is een heilig boontje; fles des
S —s eiland der Heiligen; ii ne salt à quel — se
vouer hij weet niet welken heilige aan te roepen;
2 heilige m., klok f.; 3 (chose) heilig(e) n.; le —
des —s T het heilig(e) der heiligen.
saintement adv. heilig.
Saintes f. 1 Sint-Renelde; 2 (France) Sainies n.
sainteté f. heiligheid f.; image de — santje,
prentje n.; livre de — stichtelijk boek n.
saique f. saïek f.
salsi m. beslagene rn.
saisie f. beslag n.; — de beslag op.
saisie-arrêt f (oos- mos) beslag n. in de derde hand.
salsie-brandon f. ( c's- mos) beslag n. op den halm.
salsie-exécution f,( s- mos) beslag n. bij executie.
saisie-gagerie t. (cos- mos) pandbeslag n.
saisle-revendication f. ( mos- xs) beslag n. wegens
terugeisching.
1. salsinef. bezit, bezitrecht n.; action en cas
de -- et de nouvelleté klacht f. wegens gestoord
2. salsine f. (mar.) seizing f. [bezit.
saísir v. tr. 1 aangrijpen, vastgrijpen, aanvatten;
2 (avec une prép.) grijpen, vatten, pakken, vangen;
— au vol in de vlucht grijpen ou vangen;
3 (maladie, sensation) aangrijpen, bevangen,
overvallen; la frayeur Ie saisit de schrik bevangt
ou overvalt hem; 4 (comprendre) begrijpen,
vatten, verstaan; 5 (jur.) beslag leggen op, in
beslag nemen, aanhalen; 6 — qq. de qc. 1
rem. iets in handen geven, 2 iem. van iets in
kennis stellen; a été saisi de he?ft in handen gekregen
; 7 (mar.) seizen, vastsjorren; 8 se — de
1 grijpen, vatten, 2 aanvatten, aanvangen, 3 zich
meester maken van, 4 zich aangegrepen voelen,
getroffen worden.
saleissable adj. beslagneembaar, aanhaal baar.
salsissant 1 adj. aangrijpend; pakkend; 2 beslagleggend;
3 m. beslaglegger m.
saisissement m. 1 grijpen n., greep m.; 2 bevangenheid
f ; 3 ontsteltenis, ontroering f.
salsonf. T seizoen n.: 1 jaargetijde n.; marchand
des quatre —s ooft- en groenteman m. ; 2 (temps)
tijd m.; — des cerises kriekentijd; — des
pluies regentijd; de — van den tijd; hors de —
ontijdig, buiten hun tijd; pas ou plus de — niet
meer van den tijd; 3 (cure, villégiature) seizoen
n., zomer, winter m.; —.des bains badseizoen n
4 (myth.) les trots S—s de drie Horen f. pl.
sajou m. sapajou m.
saki m. 1 vossestaart, staartaap m.; 2 rijstbier n.;
3 sakiroos f.
salace adj. geil, wulpsch.
salacité f. geilheid, wulpschheid f.
1. salade f. 1 sla, salade t.; — de harengs
haringsla; — de blé korensla; — de taupe
molsla; 2 (fig.) sla f., mengsel n., (mauv.
part.) poespas tn.; warboel m.; 3 berisping,
saus f.; 4 aftakeling f., klop m.
2. salade f. ruiterhelm m., salade f.
saladier m. 1 slakom f.; 2 slaemmer m.
1. saladin m. 1 wapenrok m.; 2 ruiterhelm m.,
salade f. [dijnsch.
2. Saladin 1 m. Saladijn m.; 2 adj. s— Sala-;
salage m. I (in)zouten n., inzouting f.; 2 zout.:
salaire m. loon, salaris n. [belasting t.
saialson f. 1 (in)zouten n., inzouting f.; 2 ingezouten
spijs f.
saiamaiec [k'] m. strijkage, plichtpleging f.
saiamandre f. T salamander m.: — alabrême
zwarte hagedis f.; — anceil blindslangetje n.
Salamanque f. Salamanca n.
salanna(ne) f. 1 Chineesche oeverzwaluw, salangane
f.; 2 (eetbaar) zwaluwnest n. [ras.
salant adj. zoutachtig, zout-; marais —zoutmoe-1
salariant m. patroon, werkgever m.
salariat m. 1 loonstelsel n. ; 2 loonarbeid m.;
3 loonarbeiders m. pl.
saiarié m. loonarbeider m.
satarier v. tr. betalen, zijn loon betalen aan„
bezoldigen.
salaud 1 adj_ smerig; 2 rn. smeerlap en.; 3 f.--e
smeerpoe(t)s f.
safe 1 adj. T vuil, (plus fort) smerig; (nav.)
aangegroeid; 2 rn. & f. vuilik m. & f.; mettre
au -- bij het vuil linnen gooien.
salé 1 adj. & adv. gezouten, zout; (fig.) gezouten,
gepeperd; 2 m. pekelvleesch n.; petit -- zult n.
salep [p'] m. salep f.
safer v. tr. 1 zouten, zout doen in; 2 (in)zouten,
(in) pekelen; 3 (fig.) zouten, peperen.
Salerne f. Salerno n.
salernitain 1 adj. Salernisch; 2 m. S— Saler-:
saleron m. zoutdopje n. [niër m.
saiésien m. Salesiaan m.
salésienne f. 1 zuster salesianes f.; 2 Salesische
academie f.
saleté f. 1 (état) vuilheid, (plus fort) smerigheid
f.; 2 (chose sale)'vuiligheid f., vuil n.; (nav.)
aangroeiing f.; 3 (fig.) vuilheid, smerigheid f.;
des —s de smerige.
Salette f.: la — Salette n.; Notre-Dame de la r--
Onze- Vrouw f. van Salette.
saleur m. zouter m.
saiicaire f. kattestaart m., partijke f.
salicine f. wilgestof f.
saiiciné adj. wilgachtig.
salicoque f. steurkrab f.
saticor m. sodakruid n.
saiicorne f. glaskruid n.
saiicylate m. salicylzuurzout n.
salicyiique adj.: acide -- salicylzuur n.
sallen 1 adj. (c ne) (antiq.) salisch; 2 (des
Francs) Salisch; 3 m. (antiq.) salisch priester
m.; 4 (Franc) S— Saliër m.
salière -- 488 -- Sambie
salière f. 1 zoutbak m. ; 2 (table) zoutvat, zoutvaatje
n.; 3 (fig.) zoutvaatje, kuiltje n.
salifiabie adj. in zout vervormbaar.
saiification f. zoutvorming f.
salifier v. tr. t in zout veranderen; 2 se -- in zout
overgaan.
saiigaud 1 adj. vuil, morsig, onzindelijk; 2 in.,
—e f. vuilik m. & f.
sallgnan rn. 1 zoutbrood n.; 2 rtinkoel: m.:
8 korrelig marmer n.
salin adj. zoutachtig, zilt.
sali natie m. zoutkristalliseering f.
saline f. 1 zouttuin m.; 2 zoutmijn f.; 3 zoutzie--
derij, zoutkeet f.
salinier 1 m. zoutfabrikant ni.; 2 zoutverkooper ru.
safique adj. Salisch; toi --- ;Salische wet f.
salir v. tr. 1 vuil maken, bevuilen, rnorsig maken,
bemorsen; 2 (fig.) bezoedelen, bezwalken; 3 se —
1 vuil worden, .' zich bevuilen.
S alisson f. morsebel f., sletje n.
salissi.re f. t vuiligheid f., vuil n.; 2 bevuiling 1.
sativaire adj. speekselachtig, speeksel-; glande --
speekselklier f. [middel n.
sailvant 1 adj. speeksel gevend; 2 m. speeksel-t
salivation f. speekselafscheiding f.
salive f. speeksel n.
saliver v. iintr. speeksel afscheiden, zeeveren;
(iron.) lief ivat,er in den mortel krijgen.
salie f. zaal f. ; --- rl'armes l gels eerzaal, 2 schermzaal;
--- d'sile bewaarsi hoo! f ; -- d'attente
wachtzaal; — d'audience .•it.'irazaal; -- de
billarel biljartkamer f. ; -- de danse 1 danszaal,
2 (lec,ons) dansschool f.; -- d'études studiezaal;
— de lecture leeszaal; i manger T eetzaal;
-- des pas perdus voorzaal; garçon, fille de —
zaalknecht ni., zaalmeid f.; faire — comble een
volle zaal lokken.
Salluste m. Sallustius m.
saf migondis m. 1 opstoofsel, opwarmsel n.;
2 (fig.) rommelzoo f., warboel m. ; gewauwel n.
sal mis m 1 stoverij f. (van gebraden wild) ;
2 (mus.) quodlibet n. [forel f.
salmoné 1 adj. zalmachtig, =alm-; 2 f. —e zalm-t
saloir ni. 1 zoutbak m.; 2 vleeschkuip f., pekelvat
n.
Salomon m. Salomon, (prot.) Salomo m.
salon en. T salon m. & n.; — de conversation
gezelschapskamer f.; homme, poète de — salonman,
salondichter m. ; fréquenter les —s (veel)
in de salons verkeeren.
Salonique f. 1 Salonka, ...ki n.; 2 s— (tissu)
salonka n. [renkapper m.
salonneur, ...ier m i saloncriticus rn.; 2 hee-t
salope t adj vuil, morsig, smerig; 2 f. morsebel,
slet, slons. f.
saloperie f. morsigheid, smerigheid f.
salopète, ...ette f. morskiel m., morsjas, morsbroek
f. ; morsrok m., morsjak f.
salopiat, ...iaud, ...ier m., iaude f. smeerpoe(t)s
m. & f.
salorge m. zouthoop m.
salpêtrage m. salpetervorming f.
safpêtre m. salpeter n.; être pétri de — vake toskruit
gemaakt zijn.
salpêtrer v. tr. sa/peteren.
salpêtrerie f. t salpeterbe: eiding f.; 2 salpeterfabriek
f.
salpêtreux adj. (...euse) salpeterachtig.
salpêtrier m. salpeterkoker, salpeterzieder m.
sat p étri ère f. salpeterziederij f. ; la S— de Salpeterziederij
f., het Vrouwenzothuis `n.
safsepareilie f. sassaparilla, salsapari'le f.
salsitis m. boksbaard m.; — noir schorseneer f
saltareile :. saltarella f.
saltateur rn., ...trice f. danskunstenaar m.,
...nares f.
saltation f. danskunst f.
saltimbanque, saltimbe en. tafelspringer, kunstenrnaker,
kwakzalver, hansworst, m.
Saltzbourg m. Saltzburg n.
saluade f. buiging, strijkage f.
salubre adj. gezond.
salubrité t. gezondheid f.; conseil de --- gezondheidsraad
m.
saluer v. tr groeten, (end. aassi) salueeren, aanslaan;
(br !groeten.
salure f. zuinigheid f.
1. salut en. (suuver) I heil, behoud n., redding
f.; lieu, port de — reddingsplaats, .eddingshaven
f.; 2 (relig.) zaligheid f.. heil ei.; la voie du—
de weg in. ter zaligheid; armee du -- leger n. des
he , is.
2. salut ni. (saliier) 1 groet m.; 2 (mil., mar.)
saluut n.; faire le — aanslaan; 3 (poésic) groet
m. ; 4 (monnaie) saluut n. ; 5 (interj.) (wees)
gegroet; (offic.) heil; — et fraternité besten
groe' en broederlijkheid; au lecteur -- den lezer
heil; 6 (office divin) lof; 7 (poisson) wentelaar,
meerval in.
salutaire adj. 1 heilzaam; 2 reddend.
salulation f. groet m. ; groete, groetenis f.
salutiste m. heilsoldaat m.
salvage m. redding f.; droit ou frais de — berggeld
n.; lettre de — schutsbrief m.
salva(-)nos [s'] m. reddingsboei f.
salvatelle f. miltader, salvatelader f.
salve f. T salvo n.
Salvé m. Salve Regina n.
salve-d'honneur f. eeresalvo n.
Samarcand(e) f. Sarnarkand n.
samare f. 1 vleugelvrucht f.; 2 ketterheind, sanhen
i to ei.
Samarie f. : la -- Samarii r,.
samaritain 1 adj. Samaritaansch; 2 in. S— Samaritaan
m.; 3 f. S—e Samaritaansc!ie vrouw f.
Sambie f.: la -- Samland n.
Satibre 4 - - sap sur
Sambre f. Samber f.
sambucé adj. vlierachtig.
sambucine f. vlierstof f.
samedi m. Zaterdag m. ; — saint Paaschzaterdag.
samnite 1 adj. Samnitisch;2 m. S— Samniet m.
samoïède 1 adj. Samojedisch; 2 m. S—Samojede
m.
Samos s'1 m. 1 Samos n. ; 2 s— samos (wijn) m.
Samosate f Samosate, Sjemisa.t n.
samovar m. samowar, (Russische) theeketel m.
samoyëde = sarnoïède.
Samson m. Samson, (prot.) Sirnson m.
sanatorium [orn'] m. (gezondheids) gesticht, sarin-
-torium n.
san-benito m. sanbenito, ketterhemd, n.
sancir v. intr. zinken.
sanctificateur 1 adj. (...trice) heiligend, heiligmakend;
2 m. heiligmaker m.
sanctification f. heiliging, heiligmaking i.
sanctifier v. tr. heiligen, heilig maken; (fétes)
vieren. [ning, sanctie f.
sanction f. 1 bekrachtiging, sanctie f.; 2 i'erordesanctionner
v. tr. 1 bekrachtigen; 2 billijken,
goedkeuren.
sanctissime adj. allerheiligst.
sanctuaire m T heiligdom n.
sanctus [ s'] in. sanctus n.
sandal = santal,
sandale f. 1 sandaal f.; 2 pantoffelschelp f.
sandaraque f. 1 sand(a)rak n.: 2 realgar n.
sandi(i)ak tk'j rn. 1 sandjak n.; S--Bey vaandelvorst
m, ; 2 brigade f. ; 3 provincie f.
landre m. Sander, snoekbaars m.
Sandwich f.: 1 fles — Sandwicheilanden n. pl.;
2 s— sandwich ni.
sang m. T bloed n. ; á — rouge roodbloedig;
rouge comme du — bloedrood; coup de — bloeduitstorting
f.; prince du — prins m. van den
bloede; tribunal du -- bloedraad in. ; se battre
au premier — vechten tot dat er bloed vloeit; se
faire une pinte de bon —zich een kan goed bloed
zetten; suer — et eau water en bloed zweeten.
sang-frold m. koelbloedigheid f. ; de — koelbloedig,
in koelen bloede.
sanglade f. striem f.
1 sanglant adj. bloedig.
2. sanglant adj. ,lriem=.'nd, kwetsend, grievend.
aangle f. 1 singel rri., zeel n.; 2 riem, gordel m.
sangler v. tr. 1 singelen; 2 (serrer) gorden;
(corset) rijgen; 3 (frapper) striemen, zweepen.
sangller m, ever m., eierzwijn n., wild zwijn n.
sanglot m. snik m.
sangloter 1 v. intr. snikken; 2 v. tr. uitsnikken,
snikkend uitbrengen.
sangsue f. bloedzuiger in.
sanguification f. bloedvorming, bloedbereiding f.
sanguin adj. 1 bloedachtig, bloed-: 2 bloedrood;
3 bloedrijk, volbloedig.
sanguinaire adj. bloeddorstig, bloedgierig.
sanguine f. 1 bloedsteen m.; 2 bloedjaspis m.;
3 roodkrijt n. ; 4 roodkri jtteekening f.
sangulnolent adj. bloederig.
sanhédrin m. sanhedrin n., hooge raad m.
sanic(u)le f. breukkruid n.
s a n i e f. etterwater n.
sanieux adj. (...euse) etterwaterig.
sanitaire adj. gezondmakend, gezondlieids-; cordon,
mesure —•- gezondheidscordon n., gezondheidsmaatregel
m.
sans prép., adv. & tn. zonder prép., adv. & n.;
— que zonder dal.
sans-coeur 1 in. & f hartelooze ni. & f.; 2 m.
woekeraar m ; 3 lafaard no.
sanscrit 1 m. Sanskrit n.; 2 adj. Sankritsch.
sanscràtiste m. sanskritist, Sanskritkenner rn.
sans-culotte m. sansculotte m.
sans-culottide f. sansculottenfeest n.
sans-dent(s) f. tandeloos besje n., tandelooze
mond m.
sans-facon 1 m. ongeneerdlieid f.; 2 adj. ongegeneerd.
sans-famille :n. da'clonze rn.
sans-fleur f. vijgappel(boom) m.
sans-gêne 1 m. ongegeneerdheid f.; 2 adj. ongegeneerd.
sansonnet m. spreeuw m.
sans-patrle m. man m. zonder vaderland.
sans-peau f. Waldenzer peer f.
sans-souci 1 m. zorgeloosheid f'.; 2 (habitation)
S— S— 7_,orgvliet n.; 3 adj. zorgeloos.
sans-travaál m. werkleoz e m.
santal m. (... aux) 1 sandelboom m.; 2 sandelhout
n. ; de --- sandelhouten.
santé f. gezondheid f. ; cornment va la —? hoe is
't met uw gezondheid? i? en a une, de --- hij heeft
nog al durf; à votre — op uw gezondheid; la
S--. liet Ziekenhuis n. 1
Santiago m. Sint-Jago de Cornpostella, St-Jacobs
van Compostella n.
Santillane f. Santillana n.
santoline f. tuincvpres m.
santen rn. t santon, derwisch ni.; 2 derwisch graf
n.; heiligenprent f.
santor,ine f. ; Tataarsche alsem m.; 2 alsem-:
saoui(er) = so0l(er). [stof f.
sapa m. druivenmoes n.
sapajou m. sapajou m.; (fig.) aap m.
sapan m. 1 vliegend eekhorentje n.; 2 sapanhout P.
sape f. 1 sappe, bedekte gang f.; 2 sappeering f.;
3 ondermijning f.
sapement in. 1 sappeering; 2 veroordeeling f.
sapèque f. sapeke f.
saper 1 v. tr. sappeeren f.; 2 ondergraven, ondermijnen;
3 afpikken; 4 veroordeelen; 5 v. intro
smakken.
sapeur m 1 sappeur m.; 2 korenpikker m.
napeur-pompier -- 490 -- satineut
napeur-pompier m. ( mos- cos) brandweerman m.
saphène f. moederader f.
saphique adj. sapphisch.
saphir 1 m. saffier n. & m.; 2 adj. saffieren.
saphirine f. 1 Groenlandsch saphirijn n.; 2 saf
jierkwarts n.
Sapho f. Sappho f.
sapide adj. I smakend; 2 smakelijk.
sapidité f. 1 smaak m.; 2 smakelijkheid f.
sapience f. wijsheid f.
sapientiai adj. (... aux) van (de) wijsheid; livres
S... aux boeken n. pl. der Wijsheid.
sapienti sat loc. voor den wijze genoeg. -
sapin m. 1 denneboom, den, mastboom m., spar f
2 dennenhout, grenenhout n. ; 3 dennenplank,
deel f.; 4 vloer m.; 5 doodkist f.; 6 huurrijtuig n.;
7 zolder m., schuur f.
sapine f. grenen plank f., grenen balk m.
sapinette f. Amerikaansche den m.
sapinière f. dennenplantsoen, sparrenbosch,
mastbosch n.
saponacé adj. 1 zeepachtig; 2 zeepboomachtig.
saponaire 1 adj. zeepachtig; 2 f. zeepkruid n.,^
saponifiabie adj. verzeepbaar. [zeepwortel m.
saponification f. 1 verzeeping, zeepvorming t.,.
2 zeepziederij f.
saponifier v. tr. i verzeepen, in zeep veranderen;
2 se — in zeep overgaan.
saponine f. zeepstof f.
saponique adj. : acide — wilde-kastanjezuur n.
saporifique adj. smakend.
sapot(iII)ier m. brij (appel) boom ni.
Sappho f. Sappho f. [sapperloot.
saprebieu, ...bouiffre. ...iotte, ... mdtin interj.1
sapristi, ...toche interj. sakkerloot.
saquebute f. 1 bazuin f.; 2 haaklans f.
Sara f. Sara, (prot.) Sarah f.
sarabande f. sarabande f.
Saragosse f. Saragossa n. [spreekbuis f.
sarbacane f, 1 blaaspijp f.; 2 schietpijp f.; 3;
sarbntière f. 1 ijsmachine f.; 2 ijsbus f.
sarcasme m. vinnige spot m., sarcasme n.
sarcastique adj. vinnig, bits, sarcastisch.
sarcelle f. taling, smient f.
sarciage, ...ement m. wieden n,
sarcier v. tr. wieden.
sarcieur m., ...euse t. ivieder m., wiedster f.
sarcioir m. wiedijzer n.
sarciure f. tviedsel n.
sarcoiogie f. vleeschkunde f.
sarcomateux adj. (...euse) vleeschuitwasachtig.
sarcome m. vleesclluitwas, vleeschgezwel n.
sarcophage 1 adj. ti, leeschverterend; 2 m. vleeschverterende
kalksteen m.; 3 (kalksteenen) doodkist
f.; 4 praalkist f. ; 5 graftombe f.
sarcophylle m. (blad)vleesdi n.
sarcopte m. vvleeechmi jt, schurftmijt f.
narcose f. 1 vleeschvormini f.; 2 vleeschuitwas n
Sardaigne f.: la — Sardinié n. [dinièr m.
sardaignois 1 adj. Sardinisch; 2 m. S— Sar-1
Sardanapale m. Sardanapalus m.; festin de --
Sardanapalisch feestmaal n.
sardanapalesque, ...lique, ...tten (ene) adj.
Sardanapalisch.
sarde 1 adj. Sardinisch; 2 m. S— Sardiniér m.
sardine f. sardijn f.; grande -- ou — de dérive
sprot f.; — à l'huile blikjessardijn f.
sardoine f. sardonyx n. & m.
sardonien (cne), ...onique adj. sardonisch,
krampachtig. [sozee i.
sargasse f. sargasso n.; nier des S—s Sargas-=
sarigue f. buidelrat f.
sarisse f. (Macedonische) werpspies f.
sarmate 1 adj. Sarmatisch; 2 m. S— Sarmfe m.
Sarmatie f.: la — Sarmatie' n.
sarment m. rank f. [schietend.
sarmenteux adj. (...e'use) rankachtig, rankent
saronide m. Gallische priester, saronide m.
sarrasin 1 adj. Saraceensch; 2 m. S— Saraceen
m.; 3 in. s— boekweit f.; 4 (ouvrier) loonbederver,
niet gesyndikeerde m.
sarrasine f. 1 Saraceensche f.; 2 s— valhek n.,
valdeur f. [schabbe f.
sarrau m. (cDx) 1 (blauwe) kiel m ; 2 (enfant)',
Sarrebourg m. Saarburg n.
Sarrebruck m. Saarbrücken n.
Sarreguemines f. Saargemünd n.
Sarrelouis m. Saarlouis n.
sarret 1 m., te f. zaagblad, schaarkruid n.;
2 natte weide, rneersch f.
Sarre-Union m. Saareinen n.
sarriette t. 1 boonenkruid n. ; 2 — des bols wilee
boschtarwe f.
1. sart m. (klos ni.) zeewier, kroos n.
2. sart in. rode f., uitgerooid land n.
1. sas [s'] m. (haar)zeef, teems f. ; (passé) au —
2. sas [s'] m. sas n., schutsluis f. [gezeefd.
sassafras m. sassafras(boom) m.
sasse f. 1 hoosvat n.; 2 molenbuil in.; 3 koren-;
sassenage m. sassenage(kaas) f. & m. [schop f.
sasser v. tr. 1 zeven, ziften; 2 schutten, (ver)-;
Satan m. Satan, duivel m. [sassen.
satané, ... nique adj. satansch, duivelsch.
satellite m. 1 trawanr, satelliet m ; (bonne part)
wachter ni.; 2 (astr.) bijplaneet f , wachter m.;
3 (anat.) bijader f.
sa-tiété f. zatheid, verzadiging f.; (jusqu') à —
tot zatwordens toe.
satin m. satijn. atlas n., glanszijde f.; de —
satijnen.
satinade f. halfzijden atlas n., satinade 1.
satinage m. satineering f.
satiné 1 adj. gesatineerd; 2 satijnen, satijnachtig,
satijn-; (paroles) fluweelen ; 3 m. satijnglans m.
satiner v. tr. satineeren.
satineur m. satineerder in.
satire --- 491 — sauter
satire f T satire f.: 1 hekeldicht n.; hekelschrift n.;
2 bijtende spot m.; 3 hekeling f.
satirique 1 adj. hekelend, spottend, saririsch,
hekel-; poème — hekeldicht n.; poète — = 2 m.
hekeldichter m.; 3 m. hekelaar, spotter m.
satiriser v. tr. hekelen.
satisfaetion f. voldoening, (relig.)genoegdoening f.
satisfactoire adj. voldoend.
satisfaire v. tr. & intr. 1 voldoen ; 2 se — .1 zich
(zelf) voldoening verschaffen, 2 voldaan worden.
satlsfait adj. voldaan.
satisfecit [é—t'] m. getuigschrift n. van voldoening,
goedkeuring, goede nota f.
satrape m. 1 satraap, landvoogd m.; 2 satraap,
dwingeland m. [pen land n.
satrapie f, t satrapie, landvoogdij f.; 2 onderwor-t
saturabiiité f. verzadigbaarheid f.
saturabie adj. verzadigbaar.
saturation f. verkadiging f.; (jusqu') à — tot volkomen
verzadiging.
saturer v. tr. 1 verzadigen; 2 (fig.) verzadigen,
beu maken; vervullen; saturé zat, beu, overvol.
saturnale f. (propre) Saturnusfeest n.; (propre
& fig.) saturnale n. (pl... aliën).
Saturne m. T Saturnus m.
saturnien 1 adj. (xne) Saturnisch; 2 Saturnus
aanbiddend; 3 koudbloedig; 4 in. Saturniaan,
Saturnusbewoner m. ; 5 Saturnusaanbidcder m.
1. saturnin 1 adj. loodkleurig, lood-; 2 loodachtig,
lood-; colique —e loodkoliek f.; 3 m. lijder m.
aan loodkoliek.
2. Saturnin m. Saturninus, Saturnijn ni.
1. satyre m. T sater m.: figure, pied de —
satersgezichí n., satersvoet m. [satire.
2. satyre f. 1 saterspel n., saterzang m.; 2 =-1
satyrique adj. 1 saterachtig, sater-; 2 = satlrique.
sauce f. saus f.; — au beurre, aux moutes, aux
truffes botersaus, mosselsaus, truffelsaus; ii
n'est — que d'appétit honger is de beste saus.
saucer v. tr.' T sausen.
saucière f. (cuisine) sauspan f., sauspot m.;
(table) sauskom 1.
sauclsse f. T worst f.
saucisseur, ...Ier m. worstenmaker m.; (en gén.)
spekslager m.
saucisson m. 1 (dikke) worst f., beuling m.;
-- b l' -til lookworst ; — cru metworst , — de Bou -
logne Boulogneworst , 2 (mil., mar., artif.)
worst t. ; (fortif.) rijsworst t.
t. sauf adj. (sauve) veilig, behouden, ongedeerd;
avoir la vie sauve er met behouden lijf van afkomen.
[zonderd.
2. sauf prép. 1 behoudens; 2 uitgenomen, uitge-1
3. sauf que loc. conj. 1 uitgenomen dat; 2 tenzij.$
sauf-eonduit m. ( &s- xs) vrijgeleide n. [tenware.
sauge f. 1 salie f. ; fl n'y a set ni — het Is zondere
saugi adj. gesalled. [zout of kruid.
seugrenu adj . belachelijk, ongerijmd.
saugrenuité f. telachelijkheid, ongerijmdheid f,
Saul m. 1 Saulus m.; 2 Oostindische harstboom m.
Saul m. Saül, (prot.) Saai m.
saulaie f. wilgenbosch(je) n.
saule m. wilg(eboom) rn.
Saulnes m. Sonne n.
Saumaise m. Salmasius m.
sau mátre adj. brak, ziltig.
saumon m. 1 zalm m.; rouge — 1 zalm/deur t.,
2 zalmkleurig; 2 (métaux) blok n.; 3 (eierges)
smelttrog m.
saumoné adj. zalmachtig, zalm--; hareng --,
truite —e zalmharing m., znitnforel f.
sau moneau m. (^ x) zalmpje n.
saumure f. pekel f.; — de hareng(s) haringpekel.
saunage in. 1 zoutzieden n.; 2 zouíhlxndel in.
saunaison f. zoutbereiding f.
sauner v. intr. 1 zout opleveren; 2 zoutzieden.
saunerie f. 1 zoutziederij f.; 2 zoutmagazijn n.
saunier m. 1 zoutzieder m ; 2 zoutverkoopef,
zoutslijter m.
saunière f. zoutbak m.
saupiquet m. sterke uiensaus f.; — de beeuf
ossenvleesch n. met sterke uiensaus.
saupoudrage m., ...atlon f. bestrooien n., bestrooiing
f.
saupoudrer v. tr. 1 met zout bestrooien, zouten:
2 (en gén.) bestrooien.
saur ad j. 1 gedroogd, gerookt; hareng — gerookte
haring, bokking m.; 2 geelbruin, volrood.
saurer v. tr. rooken.
sauret adj. = saur.
saurien ad,. (co ne) hagedisachtig.
saurir v. tr. rooken.
saurisserle f. bokkingrookertj f., bokkinghang m.
saurisseur, ...ssonier m. bokkingrooker m.
saussaie f. wilgenbosch(je) n.
saut m. 1 sprong m.; — de mouton 1 bokke4
sprong, 2 (jeu) V. saute-mouton; --- de knip
wolfskuit m. ; tout d'un —, de plein — met één
sprong; au — du lit bij het uitspringen uit het
bed, bij het opstaan; un — de lit 1 een beddekleedje
n., 2 een morgenjapon f., 3 een sjamberlok
m.; il ne fit qu'un — met één sprong was
hij er, 2 waterval m. ; 3 (terug)sprong, (terug-)
slag in. [treden n.
sautage m. 1 springen n.; 2 (harengs) vast-t
sautelle f. (wijrigaard)aflegger rn.
saute-mouton m. bokstavast, hausje-over n.; jouen
à — bokstavast spelen; coup du -- streek m,
van de vereffening bij sluitkoers.
sauter t v intr. springen; (par bond& répétés)
huppelen, dansen; — à 1a gorge, au zou naar de
keel, om den hals vliegen, — d'un cran een streep
ou graad ou sport verspringen ; faire --- qq. ou
qc. iern. ou iets doen springen ; faire — qc. à qq,
iem. iets doen overspringen; faire -- la cervelle
à qq. iem. de hersenen verbrijzelen; 2 ujspringen.
sautereau -- 492 - savonnel
3 omkeeren; 4 verspringen, ornloopen, 5 v. tr.
springen over ; 6 omkeerera ; 7 overslaan, overspringen;
8 (be)springen, dekken; 9 (cuis.)
schudden, sauteeren.
sautereau m. (ox) 1 (personne, canon) springer
m.; 2 (route) hobbelweg m.; 3 (mus.) hamertje,
wippertje n.
sautereile f. 1 sprinkhaan m.; 2 krekel m.;
3 vogelslag m.; 4 zwei f., hoekmeter m.
sauterie f. danspartij, springpartij f.
sautorne m sauterne(wijn) m.
saute-ruisseau m. (pl. id.) loopjongen m.
sauteer 1 adj. (...euse) springend, spring..-;
2 m. springer m.; — de corde koordedanser m.;
3 (différ. anim.) springer m.; springhaas, springkever,
springvisch m., springschaap n., springvloo
f. ; 4 (fig.) koordedanser, weerhaan m.
sauteuse f. 1 springster f.; 2 huppeldans m.
sautillage m., ...Dement m. huppeling f., gehup-^
sautiller v. intr. T huppelen. [pel ii.
sautoir m. 1 stijgkoord n. &f ; 2 (gymn.) springtouw
n.; 3 (toilette) punthoekige halsdoek m.,
punthoekig lint n., punthoekige ketting m. ; porter
en -- punthoekig dragen; 4 (hérald.) schuinkruis,
Sint-Andrieskruis n.
sauvage 1 adi. T wild; (tindroit, aussi) woest;
`fig., aussi) schuw, ruw; 2 m. wilde m. & f.,
wildeman m.
sauvageon 1 adj. (w ne) -wild; 2 m. wildebras,
robbedoes m.; 3 wilde boom m., wilde plant f.
sauvagerie f. wildheid; woestheid ; schuwheid ; J
sauvagesse f. wilde f. [ruwheid t.
sauvagin 1 adj. wildachtig, wild-; gofit —
wildsmaak m.; 2 m. wildheid f.; sentir le — een
wildreuk m. 'hebben.
sauvagine f. 1 watergevogelle n.; 2 vischlrrcht t.
1. sauvegarde f. 1 bescherming, beschutting f.;
2 beschermwacht f. ; 3 schtttsbrief in. ; 4 vrijgeleide
n.; 5 (reliure) belcasel n.; 6 borl;iouw ri.
2. sauvegarde in. 1 veiligheidswacht m.; 2 (zoo.)
waarschuwer m.
s,auvegarder v. tr. beschermen, beschutten.
sauve-qui-peut 1 m. verwarde vlucht f.; 2 interj.
sauve qui peut redde zich luie kan.
sauver v. tr. 1 redden, behouden, verlossen;
2 zalig maken; 3 redden, bergen, in veiligheid
brengen; 4 (conduite) vergoeliiken, verschoonen;
(défaut) bemantelen, bewimpelen, verbergen;
5 beschutten, verdedigen ; 6 ontwijken, vermijden ;
7 se — 1 zich redden (uit, van), zich onttrekken
(aan) ; se -- à la natie zich met zwemmen redden;
se — sur het inhalen op, 2 zich zalig maken,
zalig worden, 3 ontsnappen, ontvluchten, 4 wegloopen,
heenloopen, 5 loopen.
sauve-raban m. ( &- ('Ds) krans, leguaan, strop in.
sauvetage m. redding f.; bateau de—redding(s)-
boot t, [redder m.
sauveteur 1 adj. redden;, redding- ; 2 m. TI
sauveur 1 adj. reddend, red-; remède — redmiddel
n ; 2 m. redder, verlosser m.; 3 le S— de
Zaligmaker, de Verlosser, de Heiland; (église de)
Saint-S— Sint-Salvators(kerk) f., (à (Rand)
's-Heligs-Kerst f.
sauve-vie f. (p1. id.) 1 reddingboot f.; 2 muurruil
f. ; 3 steenbreke t.
savane f. savanne, graswoestijn f.
savant 1 adj. (science) geleerd; 2 (connaissances)
wijs; 3 (animal) geleerd, afgericht; 4 m. geleerde
m.; eest un — en us 't is een schoolvossius.
savantas m., ...asre m. & f., ...teat m. ( .x)
schoolvos m., blauwkous t.
savantissime adj, allergeleerdst, overgeleerd.
savarin m. savarin m.
savate f. 1 sloft. ; 2 (jeu) slofje-onder n.; 3 (boze)
beentjeslaan n.; 4 (punition) pantoffel f., kapje
n.; 5 (revétement) slof f., schoen m.; 6 landelijke
postbode m. ; 7 knoeier m. ; 8 knoeiwerk n.
Save f. Save, Sau f.
Saverne f. 1 Zabern n.; 2 (riv.) Severn f.
saveter 1 v. tr. lappen, afknoeien; 2 v. intr.
knoeien.
savetier m. 1 schoenlapper m.; 2 (fig.) knoeier;
3 (las.) schoenlapper m.
saveur f. smaak m.
Savole f.- la — Savo(o)ie n.
1. savoir v. tr. 1 (sans compi. ou avec un pron.' e
neutre ou indéf.) weten; qu'en sa; ez-vous? ivat
weet gij daarvan ? sait-on jamais? men kan nood
weten; — ce que qq. a dans Ie ventre weten wat
iem. in zijn schild voert; je ne sache pas que
ik zou niet weten dat; un je ne sais qui iemand.
ik weet niet wien; un je ne sais quoi iets, ik weel
niet wat; (à) —, eest à — te weten, namelijk, ivel
te verstaan ; 2 (avec un subst. nu un pron. se
rapp. à un subst.) kennen; savez-vous Ie francais?
je Ie sais kent gij Fransch? ik ken hit;
— sa lefion zijn les kennen; 3 (avec un inf.)
weten te, kunnen ; il sait se taire hij weet te ou kan
zwijgen ; 4 (avec int. dans une subord. relative)
des projets qu'on sait être prêts ontwerpen die
men weet dat gereed zijn; 5 se — geweten worden,
bekend worden; 6 il se sait persécuté hij lsvet
dat hij :'ervolgd wordt.
2. savoir m. kennis, kunde f.; gens de — mannen
m. p1. van kennis.
savoir-faire in. handigheid, bedrevenheid f.
savoir-vivre m. wellevendheid, wellevenskunst f.
savoisien (^ ne) = savoyard.
savon m. 1 zeep f.; bulle de -- zeepbel f.;
2 wasch f.; 3 wasscliing met zeep, loog f.; 4 (fig.)
oorwassch i ng t.
Savonarole m. Savonarola m. [ping f.
savonn age m. 1 wassching f. met zeep; 2 inzee-1
savonner v. tr. 1 (met zeep) wasschen; 2 (mei
zeep) inwrijven, inzeepen; 3 — (la tête à) qq.
iem. de ooren wasschen.
savonnerie — 4-93 — scénopégie
savonnerie f. zeepziederij f.
savannette f. 1 stuk n. zeep; 2 zcepdoosje, zeeppotje
n.; 3 doosje met openspringend deksel ; Kmontre
à — horloge n. met dubbel deksel.
savonneux adj. (...euse) zeepachtig, zeep-.
savonnier m. 1 zeepzieder m.; 2 zeepboom m.
savon-oryza m. rijstzeep f.
savon-ponce m. puimsteenzeep f.
savourement m. smaken, genieten, genot n.
savourer v. tr. smaken, genieten, proeven.
savoureusement adv. 1 smakelijk, met smaak;
2 kostelijk, heerlijk.
savoureux adj. (...euse) 1 smakelijk, lekker;
2 kostelijk, heerlijk; 3 smaakvol, keurig.
savoyard 1 adj. Savooisch; 2 m. S— & s-
Savo waard & savovaard m.
saxatile 1 adj. rotsachtig, rots-; 2 in. rotsdier n.;
S f_ rotsplant f. [porselein n.
Saxe 1 t. : la — Saksen n.,; 2 m. s— Saksischi
sax-horn m. saxhoren m.
taxicole 1 adj. op steenen levend, steen- ; 2 t.
witstaartje n.
saxifrage f. steenbreek f. .
saxon 1 adj. ( ene) Saksisch; 2 m. S— Saks m.;
S s— Saksische kanarie m.
saxophone m. T saxophoon f.
saye, sayetter(i ,) = saie, saietter(i e).
saynète f. tafelspelletje n.
rayon m 1 open wapenrok m.; 2 emmer m.
sblre in. .sbirre, dievenleider m.
scabellon m. stander rn.
scabieuse f. schurftkruid n.
scabieux ad j. (...ause) schurftig. [zetel m.
scabinal adj. (... aux) schepen-; siègc — schepen-t,
scabreux adj. (...euse) 1 ruin, hobbelig; 2 hortend,
stootend; 3 moei(e)li/k, netelig; 4 aanstooteli,
jk, ergerlijk.
scaferlati, ...ti m. scaferl k ti(tabak) f.
scalde m. skalde, Noorsche bard m.
scalène adj. ongelijkzijdig; (cc5ne) schuinsch.
scalp(e) m. schedelhuid f., scalp m.
scalpel m. 1 ontleedmes n.; 2 versteende visch-;
scalper v. tr. scaipeeren. [tand m.
acalpeur m. scalpeerder in. [hars rn. e_=: f.
seammonée f. 1 harsu inde f.; 2 scammonium-t
scandale m. 1 aanstoot m., ergernis f.; au — de
tout le monde iedereen tint ergernis; 2 opspraak f.,
schandaal n.; 3 belecdiging f., schandaal n.
scandaleusement adv = scancialeux.
scandaleux adj. (...euse) aanstooteli_ik, ergerlijk,
schandclifk, schandalig.
scandaliser v. tr. 1 ergeren, aanstoot geven aan;
2 ergeren, vertoornen ; 3 lasteren.
scander v. tr. scandeeren, naar de maai opzeggen.
scandinave 1 adj. & (langtje) m. Scandinavisch
adj. & n.; 2 m. S— Scandinaaf m.
Scandinavie f.: la — Scandinavië n.
Scanie f.: la -- Scanië, Schonen n.
scansion f. scansie, scandeering, meting f.
scaphandre m. 1 zwembus n., zwemgordel m.;
2 duikertoestel n. & m.
scaphandrier, ...dreur m (scaphander)duiker m.
scaphoïde adj. schuitvormig.
Scapin m. Scapin m.; à la — op zijn Scapinsch.
scapulaire 1 adj. van den schouder, schouder-;
2 m. sc(h)apulier n.; 3 (chir.) schouderdraagband
m.
scarabée m. 1 tor f., schallebijter m.; 2 mestkever
m.; 3 kever m.; — cornu vliegend hert n.; —
enterreur doodgraver m.
scardasse f. groote kaarde 1.
scare m. pape,ganivisch m.
scarificateur i-n. 1 kopsnepper m.; 2 (agric.)
schoffelploeg m. [ding f.
scarification t. 1 inkerving f.; 2 (agric.) insnij -Z
scarifier v. tr. 1 kerven in, openrijten; 2 (agric.)
(met den schoffelploeg) opensnijden.
scariole f. 1 wilde sla f.; 2 andijvie f.
scarlatin adj. scharlaken; fièvre —e roodvonk n.
scarlatine f. rondvonk n.
Scarpe f. Scharpe f.
scason, scazon m. choliambus rn., hinkend vers n.
scatologie f. drekkigheid f.
scatologique adj. drekkig.
sceau m. ( -x) T zegel n., (fig., aussi) stempel m.,
kenmerk n.; — de 1'État 's Rijks zegel; marqué
art — de gemerkt met het zegel van; sous le — du
secret onder het zegel der geheimhouding.
Scée f.: porte de — Scc ische poort f.
snel m. zegel n.; — et contre. — hoofd- en bi;-
zegel.
scélérat 1 adj. schelmachtig, schelmsch, schurkachtig,
snood; porte, rue S—e Snoode Poort,
Straat f.; 2 m. schelm, schurk, snoodaard m.
sctlératesse f. schelmerij, schelmachtigheid,
schurkachtigheid. snoodheid f.
scellé m. verzegeling f., zegel n. ; apposer les —s
de zegels (aan)leggen.
scellement m. 1 toezegeling f.; 2 vastzetting f.
sceller v. tr. 1 zegelen; bezegelen, toelakken; 2
(local, meuble) verzegelen ; 3 vastzetten, vastgieten
; 4 (fig.) bezegelen, bekrachtigen.
sceiieur m zegelaar m.
scénario m. tooneelaanwijzing, toeneelscbikking
f., scenario n,
scéne f. 1 (propre & fig.) tooneel ri.; lire en —
op liet tooneel staan, (iron.l komedie spelen;
2 standje n.; faire une — à qq. iem. een standje
geven; 3 opschudding f.
seénique adj. tooneelkundig, tooneel-.
scénographe m. tooneelschilder in.
scénographie f. 1 tooneelschildering f.; 2 perspectiejvoorstelling
f.
scénographique f. 1 tooneelkundig; 2 doorzichtkundig,
perspectivisch.
scénopégie f. loofhutten,fe.est n.
scepticisme — 494 — scoliaste
scepticisme m. T scepticisme n.: 1 twijfelleer f.;
2 twijfelzucht f., twijfelgeest m.
seeptique 1 adj. sceptisch, twijfelzuchtig; 2 m.
scepticus, twijfelzuchtige, twijfelaar m.; 3 f.
sceptiek, twijfelleer f.
sceptre m. T schepter m.; tenir Ie — de den
schepter voeren over.
Scévela m. Sccevola m.
schabreque f. schabrak f. & n.
Schaffhouse f. Schaffhausen n.
schah m. sja(c)h, schach m.
schako m. sjako, schako f.
schalem. sjaal f.
schapska m. sjapska f.
seheik m. sjeik, scheik m.
schelem m. slem n.
schelling m. schelling m.
schéma, schème m. 1 schema n., ,schets f., ontwerp,
plan n.; 2 (concept) voorstelling f.; 3 (rhét.)
reciejiguur f.; 4 (mus.) schema n.
schématique 1 adj. schematisch ; 2 m. schemaheus
m. [stellen, schetsen.
schématiser v. tr. schematiseeren, in schets voor-t
schénobate [sk] m. koordedanser m.
schérif m. scherif m.
scherzando [sk] 1 adv. luimig; 2 m. luimig
scherzo [sk] m. luimig stuk n. [stukje n.
scháva m. schwa n.
schibboleth m. sjibboleth n.
schietlam [sk—m'] m (liq.) Schiedammer m.
schiste m. Schiïet m.
sehlsmatique 1 adj. schismatisch, scheurmakend;
2 in. schismatieker, scheurmaker rn.
schisme m. scheuring f., schisma n.; Ie grand —
d'Occident de groote scheuring van het Westen.
schiste in. schilfersteen m., schiefer n.
sehlsteuX adj. (...euse) schilferig.
sehlague f. stokslagen m. pl.; régime de la —
re geering f. van den stok.
Schieswig m.: le --- Sleeswijk n.
schllch in. ertshoudend zand n.
schlof(f) m. slaap m.; faire — slapen.
sehnick m. jenever f.
schniquer v. intr. jenever drinken.
schniqueur m. jeneverdrinker m.
schoener [sk ou ch—r'] in. schoener, schooner m.
schort m. schort m:
schot(t)is(c)h f. scottish, Schotsche wals f,
schot(t)is(c)her v. intr. de scottish dansen.
sciabie adj. zaagbaar.
sclage in. 1 zagen n.; bols de — — 2 zaaghout n.
sciant adj. vervelend.
selat(h)érique 1 adj. zonnewijzend, zonnewijzer-;
télescope — zonnewijzer m. met telescoop ; cadran
— = 2 in. zonnewijzer m.
sclatique 1 adj. van de heup, heup-; nerf —
heupzenuw f.; goutte — = 2 f. heupjicht f.
scief. t (outil) zaag f.; bruit de — zaaggekras n.;
fer de — koppel n. houtzagers; fut ou monture
de — zaagspan f. ; trait de = zaagsnede, (marque)
zaagstreep f.; 2 (chose fastidieuse) zaag f.,
gezanik n.; quelle —! wat een gezanik! — dateher
fopperij f.; 3 zaagvisch m.; 4 getande driehoekschelp
f. [willens.
sciemment adj. bewust, voorbedacht, wetens ent
1. science f. 1 weten n., weet, kennis f.; savoir de
— certaine zeker en vast weten; 2 kennis f.; — du
monde wereldkennis; expérience passe — de
ondervinding is de beste leermeesteres; 3 wetenschap
f. ; en Bompos. kunde f.
2. science f. (mar.) : ligne de — lijn f. tot aan de
kopering.
scientiflque 1 adj. wetenschappelijk; 2 (titre)
hooggeleerd ; 3 m. leerling m. uit de wetenschappelijke
afdeeling.
1. scier v» tr. 1 zagen; (détacher) afzagen; — le
boyau op de snaren zagen : 2 — qq., — les cátes
ou Ie dos à qq. iem. doorzagen ; 3 se — gezaagd
worden.
2. scier v. intr. (mar.) strijken.
scierie f. zagerij f., zaagmolen m. ; — à vapeur
stoomzagerij f.
scieur m. zager m.; — de bols houtzager, (iron.)
vioolkrasser; — de long plankenzager m.
scille [1] f. zecajuin m.
scillitique adj. scillitisch, zeeajuin-.
scinque m. skink m., skinkhagedis f.
scintillation f. flikkering, fonkeling, schittering f.
scintiiier [1 ou g] v. intr. flikkeren, fonkelen,
Scio m. Skio, Chio n. [schitteren.
scion m. 1 lootje, spruitje n.; 2 stok m.; 3 mes
n.; 4 striem f, [Africanus.
Scipion m. Scipio m.; — I'Africain Scipiot
scirpe m. biesgras n., bies f.
scissile adj. splijtbaar, kloofbaar.
scission f. 1 scheuring; faire une — een scheuring
verwekken; faire — zich afscheuren;
2 (vote) verdeeldheid f.
scissionnalre 1 adj. scheurmakend; 2 m. scheur-T
scissure f. spleet, kloof f. [maker m.
sciure f. zaagsel, zaagmeel n.
sciuride, ...len adj. (x ns) eekhorenachtig.
sciéreux adj. (...euse) ,hard; tissu — kraakbeenweefsel
n.
eeléropht(h)almte f. verhard ooggezwel n.
sciérose f. (weefsel)verhardïng f.
sclérotique 1 adj. verhardend; 2 f. hard oogvlies n.
scolaire adj. schoolsch, school-; année, établissement,
règlement, rétribution — schooljaar n.,
schoolinrichting, schoolverordening f., schoot
seoiarité f. schoolbezoek n. [geld ei.
scolastique 1 adj. schoolsch, (philos., aussi)
scholastiek; tliéologie — schoolsche ou scholastieke
godgeleerdheid f,; 2 f. scholastiek f.; 9 m.
scolasticus m.
scollaste m. spraakkundig uitlegger, scholiast m.
scolie — 495 -- sec
ecoiie f. 1 spraakkundige uitlegging, scholie f ;
2 tafellied n.; 3 dolkwesp f.; 4 (géom.) scholie f.
scolopendre f. 1 duizendpoot m.; 2 (bot.) tong-t
scombre m. makreel m, [varen f.
scorbut m. scheurbuik, blauwschuif f.
scorbutique 1 adj. scheurbuikig; 2 m. scheurbuiklijder
m.
scorie f. 1 slak f. ; 2 (fig.) heffe f., droesem m.
scorification f. verslakking f..
seorificatoire m. smeltkroes m.
scorifier v. tr. 1 verslakken; 2 afslakken; 3 se —
verslakken
seorpène f. zeeschorpioen, potskop m.
scorpioïde 1 adj. schorpioenachtig; 2 m. schorploenkruid
n.
icorpiojello f. schorpioenolie f.
scorpion rn. T schorpioen m.
scorsonère, ... zon ère f. schorseneer f.
1. s c ot 1 adj. Schotsch ; 2 m. S— Schot m.
2. Scot m. I -- Érigène Scotus Erigena; 2 Duns
— Duns Scot m.
1. scotie f. eierlijst f.
2. Scotie f.: la -- Schatland n.
scotisme m. Scot's wijsbegeerte f., scotisme n.
scotiste 1 adj. scotistisch; 2 m. aanhanger m. van
Scotus ErPgena; 3 aanhanger m. van Duns Scot.
scottish(er) = schottisch(er).
scribe rn. 1 schrijver, klerk, scriba m ; 2 afschrijver
m ; 3 prulschrijver, scribent m. ; 4 (bible)
schriftgeleerde m.
scripteur m. (bullen)schrijver m.
scriptural adj. (...aux) schriftuurlijk.
acrofulaire f. helmkruid n. [n. pl.
scrofule(s) f. (pl.) klieren f. p1., kliergezwelien.
serofuleux 1 adj. (...euse) klierachtig; 2 m.
klierlijder in.
scrotum [..gym'], ...ton m. balzak ru.
scrupule m. 1 (poids, mesure) sc(h)rupel n.;
2 (fig.) ziertje, greintje n.; 3 (fig.) angstvalligheid
f., schroom m.; 4 (fig.) bezwaar n., gewetenszaak
f ; se faire un — de zich een bezwaar maken
uit; sans —s zonder gewetensangst; 5 (fig.)
nauwgezetheid f.
scrupuleusernent adv. = scrupuieux.
scrupuleux adj. (...euse) 1 angstvallig, schroomvallig,
al te voorzichtig; 2 nauwgezet.
scrutateur 1 adj. (...trice) onderzoekend, uitvorschend;
2 stemopnemend; 3 m. onderzoeker in;
4 4temopnemer m. [gronden.
scruter v. tr. onderzoeken, uitvorschen, door-t
scrutin nl. 1 stemming f.; dépouiller le — de
stemmen opnemen; 2 stembriefje n.; 3 onderzoek,
examen n. [opnemen.
scrutiner 1 v. intr. stemmen; 2 v. tr. de stemmem
seulpsit [p-s—t] 1 v. tr. (heeft het) gebeeldhouwd,
(heeft hel gesneden; 2 m. beeldhouwer; etser m.
BCuipter [1-t] v. tr. 1 beeldhouwen; 2 uithouwen;
S behouwen.
scuipteur [í-t] m. beeldti' i,u'or m.; — en bois
houtsnijder m. [2 gebeeldhouwd.
scuipturai [1-t] adj.(...aux) 1 beeldhouwkundig;:
sculpture [1-t] f. 1 beeldhouwkunst f.; 2 beeldhouwwerk,
snijwerk n.
scurrile adj. onkiesch grappig, plat.
scurrilité f. onkiesche grap, platheid 1.
scutellaire 1 adj. schildvormig; 2 f. glidkruid n.;;
scutifoljé adj. schildbladerig. [3 schildluis f.
Scy!Ia m. & f. Scylla f.
spytale f. 1 rolschrift n., rolbrief m.; 2 rolslang 1.
scythe 1 adj Scythisch; 2 m. S— Scyth m.;
3 f. s— Scythische trant m.; boire à la -- op zijn
Scythisch drinken.
Scythie f.: la -- Scythié n.
se 1 pron. réfl. zich ; 2 pron. réciproque elkander,
malkander, malkaar, mekaar.
séance f. zitting f.; la — est levée de zitting is
gesloten; — tenante gedurende de zitting, (fig.)
op staanden voet.
1. séant adj. 1 zittend, zitting houdend; 2 welvoeglijk,
voegzaam, fatsoenlijk, betamelijk;
nest pas — staat niet, past niet; 3 zedig.
2. séant m. zitvlak n., zet m., achterste n.; sur
son — overeind, op zijn achterste.
seau rn. [ cox] emmer m.; — d'eau emmer water;
— b eau wateremmer.
sébacé adj. talkachtig, talk-; glande —e talkklier
f.; matière —e kliertalk f., kliervet n.
sébacique adj.: acide --- talkzuur n.
Sébastien m. Sebastiaan, Bastiaan ni.; à la St.
— op Sint-Sebastiaans.
Sébastienne f. Sebastiana, Bastiaantje n.
sébeste m. zwarte borstbes f.
sébestier m. borstbesseboom m.
sébil(I)e f. 1 trog m.; 2 kuip, tobbe f.; 3 (houten)
schaal, (aalmoes)schaal f.
séborrhée f. talkafscheiding;.
1. sec adj. (sèche) & adv. 1 droog; il fait —
1 het is droog (weer), 2 het is hier droog; guillotine
sèche onbloedige halsrechting f. ; à pied —
droogvoets ; en cinq — in een zwaai en een draai;
2 uitgedroogd, verdord ; 3 gedroogd ; fruit —
1 gedroogde vrucht f., 2 uitgedroogde vrucht,
3 (fig.) boze noot f.; 4 drong, schraal, mager;
5 tout .---, toute sèche zuiver, zonder meer,
perte sèche zuiver verlies n.; boire — zijn
drank ongedoopt drinken ; 6 vin — harde
wijn m.; champagne, madère, porto — champagne-
sek f., madeira-sek f., port-sek m.;
7 (fig.) droog, dor ; 8 droog, dor, koud, koel;
9 droog, dof; coup — doffe slag m.
2. sec m. 1 droge n.; mettre á — 1 droogleggen,
2 droog maken, 3 op 't droge zetten; être à —
1 droog zijn, 2 droog liggen, 3 op 't droge zitten;
2 droog voe(de)r n.; 3 droog suikergoed n.;
4 (beaux arts) harde, scherpe n. ; 5 (personne)
droogzak m.
sCcab — 496 - ect:on
sécable adj. doorsnijdbaar, deelbaar.
sécant 1 adj. snijdend; plan — snijvlak n.;
2 m.: arriver au — te laat komen.
sécante f. snijlijn f.
sécateur m. snoeitang f.
sécentiste m. zeventiende-eeuwer m.
sécession f. afscheiding f.; guerre de la S—
Secessieoorlog m.
sécessionniste 1 m. afgescheiden:, secessionist m.;
2 adj. afscheidend, afscheidings-, secessionistisch.
séchage m. drogen n.
1. sèche f. 1 (bot.) droge brand rn.: wakende
klip f.; 3 bagijn , ra f.; 4 sigaret 1.
2. sèche f. inktvtsch Yn.
Séchelles f. pl. Sep: chellen„ Seissellen n. pl.
sèchement adv. droog; (dire, parler) droogweg.
sécher 1 v. tr. drogen; (par évaporation) opdrogen;
2 (en puisant) uitdrogen; (en épuisant)
uitdrogen, i--rrdrogen, verdorren ; 3 (en essuvant)
afdrogen; 4 — l'école de school verzuimen -5 v.
intr. drogen ; opdrogen ; uitdrogen ; verdrogen,
verdorren; 6 uitdrogen, nat noodiu hebben, drinken;
7 in 't droge zitten., gevangen zitten ; 8 se --
drogen, zich drogen, zijn kleerera drogen, uitdrogen,
verdrogen, verdorren ; 9 être séché droog
zijn, (élève) gezakt zijn, gedropen zijn, (buveur)
afgedroogd zijn, weer nuchter zijn.
sécheresse f. 1 droogte f ; 2 (fig.) dorheid t.;
3 (procédé, caractère) droogheid f.
séchoir m. t droogzolder in.; 2 droogschuur f.;
3 droogoven m.; 4 droogkast f.; 5 droogrek n.;
6 droogplank f.; 7 kerkhof n.
1. seconti [g] adj. T tweede, (autre, aussi) ander,
nieuw; beauté sans --e , schoonheid f. zonder
weerga; A —e, B —e A, B met twee accenten.
2. second [g] m. i tweede m.; 2 eerste stuurman
in- ; 3 (medevechtend) getuige al. ; 4 helper m . ;
5 (jeu) tweede speler, tweede man m.; 6 (chose)
tweede n.; 7 tweede verdieping f.; demeurer au
— twee trappen hoog wonen.
secondaire [g] adj. bijkomend, bij-, ondergeschikt;
(méd.) secundair; enseignement -- middelbaar
onderwijs n.; accidents —s bijkomende verschijnselen
n. pl.; cela nest que — dat is maar
bijzaak. [de tweede plaats.
secondairement ]g] adv. op bijkomende wijs, opt
$eeon°+r: f [g] 1 seconde f.; 2 tweede klasse f.; 3
weer:truk m . ; 4 tweede proef f.
secondement [g] adv. ten tweede.
seconder [g] I v. tr. bijstaan, ondersteunen, helpen;
2 begunstigen; 3 v. intr. (jeu, mus., duel)
secondeeren.
secondine [g] t. 1 (bot.) tweede h.ul.Sel n.; 2 —s
nageti,)orte f.
secouage, ...ecoent m. 1 schudding; 2 afschudding
f.
secouer v. tr. 1 schudden: uitschudden; 2 afschudden
; 3 (métiers) zwengelen ; 4 se — 1 zich
schudden, 2 zich uitschudden, 3 geschud worden,
4 in beweging komen, zich roeren.
seco0ment m. 1 schudding f. ; 2 afschudding f.
secourahie adj. 1 (passif) ondersteunbaar, te helpen;
2 (actif) (be)hulpzaam (voor), hulpvaardig
(voor), dienstvaardig (voor).
secourir v. tr. te hulp komen, hulp bieden, helpen,
bijspringen.
secours ::i. 1 hulp f., bijstand m.; onderstand m.;
appeler au — te hulp roepen; crier au — om hulp
roepen ; au --- (exclam.) help! -- mutuel onderlinge
bijstand; 2 (mil.) hulp f., hulptroepen m.pl.
sec©usse f. 1 schudding f. ; 2 schok m.; par —s
met schokken; 3 (orgue) luchtschok in.; 4 (élan)
aanloop m.
1. secret adj. (... ète) 1 (choses) geheim, verborgen,
heimelijk; 2 (personnes) geheimhoudend,
bescheiden; 3 (anim.) stil.
2. secret in. 1 geheim n.; — professiorinel beroepsgeheim;
il est du ou dans Ie -- hij weet van
't gcli im ; 2 geheim, g,- Fieirmm middel ai. ; 3 geheimhouding,
stilzwijgendheid f. ; prometzre le — de
geheimhouding beloven; 4 -- de la messe stille
deel ii. ou canon m. der mis; 5 geheimenis,
mysterie n.; 6 geheime ou verborgen plaats f.-
7 geheime veer f.; 3 geheime lade f., , ehcinz vak n.
9 (orgue) windlade f. ; 10 laadgat n.
secrétaire m. T secretaris rn.: 1 geheimsehrijvw
rn.; 2 (soc.) schrijver; 3 briefschrijver rn.;
brievenboek n.; 5 schrijftafel f.; 6 slangenarend n
secrétairerie f. schrijfkamer, secretarie f.
secrétariat m. T secretariaat n. : 1 secretarisschan.
; 2 secretariskamer f., secretarisbureau n.
secrète f. 1 (messe) secrete f, ; 2 onderkap f., onderhelm
rn. ; 3 onderrok rn. ; 4 brief m. ; 5 gemak n.
secrètement adv. heuvelijk, in 't geheim.
sécréter v. tr. afscheiden, afzonderen.
sécréteur t adj. (...trice) afscheidend; 2 f.
afscheidingsklier f.
sécrétion f. I afscheiding f.; 2 (exerétion) uitscheiding
f.
sécrétoire adj. afscheidend.
sectaire 1 m. T sectaris : 1 sektegenoot, dweper
m.: 2 adj. sectarisch, dwepend.
sectarisme m. dweperij f., dwepersgeest, sektegeest
in. [ster t.
sectateur m. aanhanger m.; ...trice f. aanhang-t
secte f. sekte, gezindheid f,; faire --- (â part) zich
afzonderen, in zijn eentje loopera.
secteur m. T sector m. (fig., aussi) gebied n.; ---
sphérique bolsector; — du levier (locorn.)
leiboog m. van den stuurhefboom.
sectiori f. 1 t'door)sni.1ding, (door)snede f.;
2 (chir.) snede f.; 3 (géorn., archit.) doorsnede f.;
4 afdeeling, sectie f.; chef de — afdeelingshoofd
n.; 5 wijk f.; -- de police politiewijk;' 6 verdeeling
f., verkonp rn. bij deelen; 7 (chass.) stukhakken,
verdeelen n.
;ectionn(_ ine nt - - 497 — selle
;ectionnement m. ajdeelen, verdeelen n., afdee-4
;ectionner v. tr. afdeelen, verdeelen. [ling f.
;écuiaire adj. 1 (cie 100 ans) honderdjarig;
2 (tous les 100 ans) honderdjaarlijksch, eeuw-;
3 (de plusieurs síècles) eeuwenoud.
,écularisatien f. verwereldlijking f.
séculariser v. tr. Lerwereldlijken. [gebied n.
sécularité f. 1 wereldlijkheid f.; 2 wereldlijk)
sécul'rer 1 adj. (...ière) iz'ereldliik; 2 (mondain)
wereldsch ; 3 rn. uwereldlijke, wereldlijk persoon m.
séculiérement adv wc,oldlijk.
secundo adv. ten tweede.
sécuritf t. zekerheid, gerustheid, rust, veiligheid
f.; -- de conscience gewetensrust f.; en toute
— in alle veiligheid.
sedan m. Sedansch laken n.
sédatif 1 adj. (...ive) bedarend, pijnstillend;
2 m. bedarend middel n.
Sédécias m. Sedect-as, (prot.) Zedekia m.
sédentaire 1 adj. zittend; être — een zittend leven
heiden ; étre trap — te veel ziften ; 2 huiszittend,
uiselijk, weinig uitgaard; être — weinig uitlaan
, 3 blijvend, vast, gezeten, rustend; 4 m.
°nan m. die een zittend leven leidt; 5 gezeten
nean; 6 rustend schutter m. ; 7 buisworm m.
dl ment m. 1 bezinksel n., nederslag m.;
. pansteen in. [gelijkend.
Adimentaire adj. 1 bezonken; 2 op bezinksel;
RY. ditieusement adé , . oproerig, woelziek.
-')ditieux 1 adj. (...euse) oproerig, woelz!ek;
- m. oproerling m.
dition f. oproer n., opstand m., muiterij f.
Sedlitz m. Sedlitz n.; eau, sel de — Sedlitzer
etter, zout n.
séducteur 1 m. verleider m.; 2 adj. (...trice) >>erleidend,
verleidelijk.
séduction f. 1 (actien) verleiding, verlokking f.;
2 verleidelijkheid, aanlokkelijkheid f.
séductrlee f. verleidster f.
séduire v. tr. verleiden, misleiden; (bonne part,
aussi) verlokken, innemen.
séduisant adj. verleidelijk, bekoorlijk, verlokke-;
sédum [om'] m. vetkruid n. [lijk.
Seeland f. : la --- Seeland n.
seeiandals 1 adj. Seelandsch; 2 m. S— Seelander
m. [buikstuk n.
segment m. 1 cirkelstuk, segment n.; 2 (ins.)t
segmentaire adj. segmentarisch.
segmenter v. tr. in segmenten verdeelen ou
snijden, segmenieeren.
Ségovie f. i Segovia n.; 2 (tissu) s segovfa n.
ségrairie f. gemeenschappelijk bosch n.
ségrais m. afzonderlijk ou zelfstandig boschge-:
ségrégation f. afzondering f. [bied n.
séguediile f. seguidilla f.
seiche f. inktvisch m.
Séide m. 1 Zaïd m. ; 2 s— dweper, dweepziek
moordenaar m.
selgie m. 1 rogge r. ; pain de — roggebrood n
2 roggestrop n
seigneur rn. heer t-n.; chambre des S—s (Prusse)
Heerenhui,, (Ariglet.) Hoogerhuts n.; Notre S--
Onze (Live) Heer
seigneurial adj. (...aux) heerlijk, heeren
se?gneur t. heerl!jk"..°id t.
seille f. 1 "teuten emmer m ; 2 sikkel f.
seime f. hoefklon,f f.
sein m. 1 borst t., bor, <eni m.; donner le — de
borst geven; metr-re dans son — in zijn boezem
steken; 2 . hoot; le -- ci'Abraham de schoot van
Abraham ; au — de in den schoot van, te midden;
seine f. zegen f, [van.
seing m. handteekening f.
sei zai ree m. 1 zestiental n. ; 2 fijn paktouw n.
seize 1 num. & m. zestien nurn. & f.; 2 zestiende;
Louis -- Lodewijk de Zestiende; eest demain
le — 't is morgen de zestiende.
seízième num & m. zestiende nurn. & n.
seizième :ent ad'. ten zestiende.
séjour m. verblijf, oponthoud, ver.oe,', verwijt
n. ; je n'y fais qu'un — ik houd er maar een kort
verblijf.
séjourner v. intr. verblijven, vertoeven, zich
ophouden, verwijlen.
sel ni. T zou! n.; -- d'Angleterre Engelsch
zou!; -- de cuisine keukenzout; gros -- T grof
zout; act gros — met grofzout; grain de — korrel
f. zout.
séiacien adj. (' ne) kraakbeertig, kraakbeen-.
sélam, séian m. 1 bloemenspraak f.; 2 sprekende
ruiker, selarn m. [djoeke m.
seidjoucide 1 adj. Seidjoekisch; 2 m. S— Set-t
sélection f. uitkiezing, keus f.; — naturelle
natuurlijke teeltkeus f. [verbeteren.
sélectionner v. tr. uitkiezen, door keus telen out
séléniate m. ,seleniumzuurzout n.
sélénieux adj. (.. euse) selenig; sel — selenigzuurzout
n.
sélénique adj. : acide — seleniumzuur n
séiénite 1 m. rnaanbewoner m.; 2 selenigzuurzout
n. ; 3 maansteen m.; 4 f. zwavelzure kalk
f., vrouwenijs, seleniet n.
sélénium [cpn'] m. selenium n.
sélénographe m. maanbeschrijver m.
sélénographie f. maanbeschrijving f.
sélénographique adj. maanbeschrijvend, maan-;
carte — maankaart f.
séleucide 1 adj. Seleucidisch; 2 m. S— Seleucide
m.; 3 f. la S— Seleucis n. [n.
seif-government m. zelfbestuur, self governmentl
selle f. 1 zadel, zaal m. & n.;-- à tous chevaux
T koerierszadel, allemanszadel ; cheval de —
rijpaard n.; 2 stoeltje n.) m ; demeurer entre
deux —s le cul par serre tusschen twee stoelen
in de asch zitten; 3 nachtstoel m., stilletje n.;
aller à la — een stoelgang hebben; 4 stoelgang
31
seiler — 498 --- sénatorial
m., ontlasting f.; 5 waschbank f.; 6 (métiers)
zadel rn., bank f., bok, ezel m.; 7 zadelschuim
n., zadelslak f.; 8 zadelvisch m.; 9 ruggestuk n.
Beller v. tr. 1 zadelen, opzadelen; 2 se — 1 gezadeld
worden, 2 (sol) zich zetten, zijn zeet nemen.
selleríe f. 1 zadelmakerij f.; 2 zadelwerk n.; 3
zadelkamer f.
seliette f. 1 bankje, (spéct) zondaarsbankje n.;
être, mettre sur la — op het r zondaars) bankje
zitten, zetten; 2 (jeu) verwonderingsstoel m.;
3 zadeltje n., draagzadel, handzadel m. ; 4 rijbord
A. [mater m.
sellier m. zadelmaker m.; -- bourrelier gareel-1
selon 1 prép. volgens, naar; — rnoi volgens mijn
meening; 2 adv. : eest -- dat is er naar, dat
blijft af te wachten; 3 conj.: — que naar gelang.
Seltz m : eau de — Seltzerwater n.
semailie(s) f. (pl.) 1 zaaien n., zaaiing f.; 2 zaaitijd
m. ; 3 (zaai)zaad n.
semaine f. T week f.; — d'années jaarweek; être
de — de week hebben; officier, vicaire de —
officier, onderpastoor m. van de week ; prêter
à la (petite) — bij de week leenen.
semainier 1 adj. (...ière) wekelijksch; 2 m.
man aju jongen ou broeder m. van de week.
sémantique 1 f. beteekenisleer f.; 2 adj. beteekeniskundig,
beteekenis-.
sémaphore m. kusttelegraaf, semaphoor f.
sémasiologie f. beteekenisleer f.
1. sembiable adj. 1 gelijk, gelijkaardig, gelijkvormig,
overeenkomstig; 2 (math.) gelijkvormig;
3 dergelijk, zulk(danig), zoodanig.
2. semblable m. 1 (concr.) gelijke m., weerga-
(de) f. ; (spéct) evenmensch, naaste m. ; 2 (abstr.)
gelijke, hetzelfde n.; 3 qc., rien de — iets, niets
dergelijks.
semblablement adv. 1 gelijk(elijk), overeenkomstig;
2 insgelijks, ook zoo.
sembiant m. schijn m., voorkomen n.; sous — de
onder den schijn van; un — de maladie een
schijnziekte f.; un — de lait een schijntje van
melk; faire — de doen alsof, zich houden alsof;
faire — d'être malade zich ziek houden; il fait
-- hij doet maar zoo; ne faire — de rien doen
alsof er niets was.
sembier v. intr. 1 (personnel) schijnen, lijken,
voorkomen; 2 (impers.) schijnen,(avec compl.
ind., aussi) dunken; il me semble que het schijnt
me dat, mij dunkt dat; à ce qu'il me semble
naar mij dunkt; comme bon vous semblera
zooals gij zult goedvinden; si bon lui semble
indien 't hem goeddunkt.
séméiologie f. leer f. der ziekteteekens.
séméioiogique adj. 1 ziekteteekenkundig; 2 ziekteteekenend.
sémélelogue m. ziekteteekenkundige m.
semelle f. 1 zool f.; mettre des —s à nieuwe
zolen leggen op ou (bas) breien aan; 2 voet in.;
rie pas rompre ou reculer d'une — geen voet-
(breed) wijken; 3 (pátiss.) zooltje n.; 4 (natte)
matje n.; 5 (canon) zool f.; (ancre) schoen m.;
(pont) juk n.; (étai) slets f.; (cintre) slof f.;
(rabot) baan, zool f. ; (arpent., triangle) zool;
(toiture) dorpel, drempel m., zool; (canot, mine)
bodemplank ; (pour charges) glijplank f.;
6 blad n.; 7 (bateau) — (de dérive) zwaard n.
semence f. T zaad n. (fig., aussi) kiem f.
semencine f. wormzaad n.
seroen-contra [m'en'] m. wormzaad n.
semer v. tr. I zaaien; 2 (terrain) bezaaien;
3 uitzaaien, uitstrooien, verspreiden.
semestre m. halfjaar n., zes maanden f. pl.,
semester n.
semestriel adj. (xle) halfjarig, zesmaandelijksch.
semestriellement adv. halfjaarlijks, zesmaandelijks.
semestrier m. halfjarige verlofganger m.
semeur m. 1 zaaier m.; 2 uitzaaier, uitstrooier,
verspreider m.; 3 (fusil) meter, justeerder m.;
4 witte kwikstaart m.
semi en compos. half.
semi-double 1 adj. halfdubbel; 2 f. halfdubbelf
sémillant adj. woelig, dartel. [feest n.
semi-mensuel adj. ( 'Ie) halfmaandelijksch.
séminaire m. 1 seminarie n.; 2 (fig.) kweekschool
f.
séminal adj. (...aux) van het zaad, zaad-.
séminariste m. seminarist m.
Sémiramis f. Semiramis f.
semis m. 1 zaaien n., zaaiing f.; 2 zaaiplaats f.;
3 zaailing m.; étoffe à — stof f. met bloempatronen.
sémite 1 adj. Semitisch; 2 m. Semiet m.
sémitique adj. Semitisch.
semi-ton m. halve toon m.
semi-voyelle f. halfklinker m.
semoir m. I zaaizak m.; 2 zaaitoestel n. ', in.,
zaaimachine f. [semois f.
Semois 1 f. (riv.) Semois f.; 2 m. (tabac) s-1
semonce f. 1 uitnoodiging f.; 2 (mil.) oproeping
f. ; 3 (mar.) verwittiging f. ; 4 (fig.) waarschuwing
f., verwijt n., berisping f.
se monter v. tr. waarschuwen, verwijten, berispen.
semouille, semoq_rle f. griesmeel n. [n.
sempervirens [sirrl-per'-vi-rins'] m. immergroen$
sempiternel ('Ie), ...eux, (...euse) 1 adj. altijddurend,
eeuwig(durend) ; 2 f. —ie, ...euse
grootje, besje n.
semp!e rn. sempel, tempel m.
Sempion m. Simpeln n.
Seinring m. [m'-rin] : monts — Soemmering m.
sénat m. T senaat m.; réunion du — senaatsvergadering
f. [heer m.
sénateur m. 1 senator. senateur m.; 2 (ois.) raads-1
sénatorerie f. senatorschap n. [lijk.
sénatorial adj. (...aux) senatoriaal, raadsheer-t
sénatorien -- 499 -- sentir
sénatorien adj. ('ne) senatoriaal, raadsheerlijk.
sénatrice f. senatorsvrouw f.
sénatus-consulte [us'] m. senaatsbesluit, senatus-^
senau m. ( ox) snauw f. [consult n.
sené m. 1 senestruik m., seneplant f.; 2senebla-T
sénéchal m. seneschal(k) m. [den n. pl.
sénéchale f. seneschalsvrouw f.
sénéchaussée f. seneschal(k)schap r^.
sene4on m. kruiswortel m., kruiskruid n.
Sénégal m. : le — Senegal n.
sénégalais, ...tien (': ne) 1 adj. Senegaleesch;
2 in. S— Senegalees m.
Sénégambie f. : la -- Senegambie n.
Sénèque m. Seneca m.
sénestre ad;. linker.
sénestré adj. links voorzien; -- d'une rose de
gueules met links een roos van keel.
sénevé m. 1 herik, krodde t., wilde mosterd m.;
2 mosterdplant f. ; grain de --- mosterdzaadje n.
sénile adj. grijsaards-, ouderdoms-.
sénilité f. ouderdom m., afgeleefdheid f.
senior adj. oudste, oudere.
Sennaar m. Sennaar. (prot.) Sinear n.
Sennacherib m. Sennacherib, (prot.) San-^
senne f. zegen f. [herib m.
sens m. 1 zin m.; — auditif, visuel gehoorzin,
gezichtszin; organes des — zintuigen n. pl.;
— du beate zin voor 't schoone; peine du —
(théol.) straf f. van gevoel; 2 zinnen rn. pl., verstand
n. ; bon —, — commun gezond verstand n.;
cela n'a pas Ie — commun dat is onzinnig;
3 zin m., gevoelen n ; 4 zin m., beteekenis f.;
— propre, figuré eigenlijke, overdrachtelijke zin;
à double — dubbclzinnig ; vide de — zinledig;
5 aard, geest m.; qc. dans le — de iets in den
aard van; 6 richting f.; en tous — in alle richtingen;
7 kant m., zijde f.; le -- d'une chose de
rechte kant van een ding; — dessus dessous het
onderste boven, overhoop, in de war; — devant
derrière het achterste voor.
sensatlon f. 1 gewaarwording f., indruk m.;
2 opzien n.; faire -- opzien baren; à — opzienbarend.
sensationnel adj. (cle) opzienbarend.
sensé adj. verstandig, redelijk, met gezond verstand.
[oordeel.
sensément adv. met (gezond) verstand, metf
sensibiliser v. tr. 1 verzinnelijken, veraanschouwelijken;
2 lichtgevoelig maken.
sensibilité f. T gevoeligheid f.; (sensation, aussi)
gevoel n.; (impressionnabilité, aussi) prikkel•
baarheidf.; être d'une grande---zeer gevoelig zijn.
sensibie adj. 1 gevoelig; (impressionnable, aussi)
teergevoelig, lichtgeraakt; 2 voelbaar, waarneembaar;
3 tastbaar, duidelijk.
sensiblerie f. overgevoeligheid f.
sensitif adj. (...tive) 1 zinnelijk; 2 gevoelig.
sensitive f. T kruidje-roer-mij-niet n.
sensorial adj. (...aus) van den gevoelszetel,
gevoels (zetel) -.
sensoriurmm [oni'j m. gevoelszetel m.
sensualiser v. tr. zinnelijk maken, verzinnelijken.
sensualisme m. 1 zinnelijkheid f.; 2 zinn?lijk..
heidsleer f.
sensualiste m. 1 zinnelijk mensch rn ; 2 aanhanger
m. der zinnelijkheidslecr.
sensualité t. zinnelijkheid f., wellust ni.
sensuel 1 adj. ( Ae) zinnelijk, wellustig, wulpsch;
2 m. zinnelijk mensch m,
sental m. sindaal m.; de — sindalen.
sentant adj. gevoelend, gevoelig; orgaine --t
sente f. (voet)pad n. [gevoelsorgaan n.
sentence f. 1 (zin)spreuk f.; 2 uitspraak f.,
vonnis n.; 3 (fig.) oordeel, gevoelen n.
sentencieusement adv. met spreuken, op een
spreukentoon.
sentencieux adj. (...euse) spreukrijk, kernspreukig;
ton — spreukentoon m ; homme —
spreukenman m.
senteur f. 1 reuk m. ; 2 welriekende geur m.;
reukwerk n. ; eau de --- reulrvwater n. ; pols de --
welriekende erwt f.
sentier m. pad n.
sentiment m. T gevoel, (toutefois, opinion)
gevoelen n.; par — (connaitre) door 't gevoel,
(juger) naar 't gevoel; — de la beauté gevoel voor
het schoone; — d'honneur gevoel van eer; plein
de — vol gevoel, gevoelvol; faire du — zich gevoelvol
aanstellen ; au — de 1 bij het gevoel van
2 naar het gevoelen van; parler contre son —
tegen zijn gevoelen in spreken; autant de tétes
autant de —s zooveel hoofden zooveel zinnen.
sentimental adj. (^aux), &ecoent adv. gevoelvol;
(iron. & mauv. part) overgevoelig.
sentimentaliser 1 v. tr. overgevoelig maken ou
voorstellen; 2 v. intr. overgevoelig zijn.
sentimentalisme m. overgevoeligheid f.
sentimentaliste m. overgevoelig mensch m.
sentimentalité f. overgevoeligheid f.
sentine f. 1 pompzode f., hoosgat n.; 2 (fig.)
poel m.; 3 zoutschip n.
sentinelle f. T schildwacht m.; étre en —, faire
la — op schildwacht staan.
1. sentir v. tr. T voelen, (éprouver) gevoel
len; 1 se — voelen, zich (ge)voelen; i1 se sentit
mourir hij voelde dat hij stierf; 2 se — de gevoel
hebben van, nog gevoelen, gewaar worden, bespeuren;
3 se — qc. bij ou in zich gevoelen; il se
sent de l'appétit hij gevoelt dat hij trek heeft.
2. sentir v. tr. & intr. ruiken, rieken; — qc.
1 (percevoir l'odeur) iets ruiken ou rieken,
2 (aspirer l'odeur) aan iets ruiken ou rieken, 3
(présenter le caractère) naar iets ruiken, er als
iets uitzien; — une rose 1 een roos rieken, 2 aan
een roos rieken; -- le terroir naar zijn streek
3. sentir rn. gevoelen n. [rieken .
seoir — 500 — Serbie
seoir v. intr. 1 zitten, zitting houden ; sis gestaan ;
2 (toilette) zitten, staan, passen; 3 (fig.) passen,
voegen, staan, betamen.
sep [p'] m. 1 ploeghoofd n.; 2 (mar.; knecht m.
sépale m kelkblad n.
séparabiiité f. scheidbaarheid f.
séparable adj scheidbaar.
séparateur (...trice), séparatif (...tive) adj.
scheidend, scheidings-; la Ligue ...tive de Sonderbund
m.
séparation f. 1 scheiding f ; mur de — scheidsmuur
m.; 2 afscheiding, afzondering f.; 3 (tig.)
scheiding, verdeeldheid, oneenigheid f.; 4 (mariage)
scheiding; — de corps scheiding van tafel
en bed. [dingsgeest m.
séparatisme m. afscheidingszucht f.; afschei-J
séparatiste I in. tot afscheiding geneigde, separatist
m.; 2 afgescheidene m.; 3 adj. tot afscheiding
geneigd, separatistisch. [van.
séparément adv. afzonderlijk; —de afgescheiden
séparer v tr. 1 scheiden, afzonderen; — les cheveux
sur te front een schei op liet voorhoofd maken;
2 (mettre en ordre) schiften; 3 (diviser)
splitsen, verdeelen; 4 afscheiden; vivre séparé
1 gescheiden leven, 2 afgescheiden óu afgezonderd
leven , 5 se — 1 zich scheiden, vaneenscheiden,
van elkander scheiden, uiteengaan, 2 (choses)
losgaan, vaneengaan, 3 gescheiden worden,
4 zich splitsen, zich verdeelen, 5 zich afscheiden
zich afzonderen, 6 zich onderscheiden.
Séphora f. Sephora, (prot.) Zipporu f.
sé;^ia f. 1 inktvischzwart n., sepiainkt m., sepia
f.; 2 sepia(teekening) f.
seps [ps'] m. slanghagedis f.
sept [et'] 1 num. & m. zeven num. & f.; guerre
de — ans Zevenjarige Oorlog m. ; 2 zevende;
Pie — Pius m. de Zevende; 3 daté du — van
den zevenden gedagteekend; 4 (typo.) kolonel f.
septain [pt: rn.zevenvers n., zevenregeli ae strophe
septaine {pt} f. zevental n. [f.
septantai ne [pt] t. zeventigtal n.
septante [pt] I num. & m. zeventig num. & f.;
les s— de Zeventigen; 2 zeventigste.
septanti è m e [ptj adj. & m . zeventigste adj. & n.
Sept-Communes [et'] f. p1. Set-ie Communi f. pl.
septembre [p-t] m. September m.; journee de
— Septemberdag m.
septembrisade, ...sation [p-t] f. Seplemhermoord
m., septembrisade f. [septembriseeren.
septembriser [p-t] v. tr. in massa vermoorden ,i
septembriseur [p-t] ni. 1 septembermoordenaar
m.; 2 (vierde-) Septemberman m.
septemvir [pt-m] m. T zevenman m.
septemviral [pt-m] adj. (...aux) zevenmannig.
septemvirat [pt-rn] m. zevenmanschap, septemviraat
n. [3 m. zevenjarig tijdvak n.
septénaire [pt] 1 adj. zeventallig; 2 zevenjarig;
septennal [pt-n'] adj. (...aux) 1 (de 7 ans)
zevenjarig ; 2 (de tous les 7 ans) zevenjaarlijksch.
septennaliste [pt-n'] m. zevenjarigheidsman m.
septennat [pt-n'] m. zevenjarige duur m.
soptentrion [ptl m. noorden'n ; au—ten noorden.
septentrional [pt] 1 adj. (...aux) noordelijk,
noordsch, noorder-, noord-; 2 m. noordman m.; 3
noordervolk n.
septicémie [pt] f. bloedvergiftiging f.
septicémiqus [pt] adj. (bloed) vergiftigend, bloed-:
septidi [pt] m. Zevendag in. [vergiftigings-.
septième [t] 1 adj. & m. zevende adj. & n.;
2 f. zevende (klasse) f.; 3 (mus.) septime f.
septièmement [t] adv. ten zevende.
Septime [pt] in. Septimius m.
septimo [pt] adv. ten zevende.
septique [pt] adj. bedervend, verrottend.
septuagénaire [pt] 1 adj. zeventigjarig; 2 m.
zeventiger m.
Septuagésime [pt] f. : la — Septuagesima f.
septuor [pt] in. septuor n., zevenstemmig stuk
ou koor ou orkest n.
septuple [pt] t adj. zevenvoudig; 2 m.zevenvoud^
septupler [pt] v. tr. verzevenvoudigen. [n.
sépuicral adj. (...aux) van het graf, graf-;
voix —e grafstem f. [graven.
sápulcre m. graf n.; —s blanchis gepleisterde;
sépulture f. 1 begrafenis f.; 2 grafstede f., begraafplaats
f. [2 m. S— Sequaner m.
séquanaïs,... nien [kw j 1 adj. ( ne) Sequanisch ;t
séquèie, ...elie f. 1 gevolg n.; (mauv. part) aanhang
m. ; 2 (choses) rist f., reesem m., litanie f.
séquence f. 1 reeks f., roem m.; 2 (rnesse) sequentia
f.
séquestration f. 1 (onwettige) opsluiting f.;
afzondering f. ; 2 (choses) beslagneming f.
séquestre m. 1 (onwettige) opsluiting f.; mettre
en — in bewaring stellen; 2 (choses) beslag n.;
mettre sous — in hewaar^terhand stellen.
séquestrer v. tr. 1 (onwettig) opsluiten ; (anini.)
afzonderen ; (fig.) verwijderen, bannen, afzonderen
; 2 (choses) in beslag nemen, in bewaarderhand
stellen; (fig.) wegmaken; 3 se — de zich
afzonderen van.
seg,uirn m. zecchine, zequine, zekijn f.
sequoia m. sequoia, wellingtonia f.
sérail m. T serail n.
séran m. hekel m.
sérancer v. tr. hekelen.
séranceur m., ...euse f. hekelaar m., —ster f.
sérancoir m. hekel m.
sérancoiin in. serancole(marmer) n.
sérapéon m. serapeum, serapeion n.
1. séraphin rn. seraf, serafijn M.
2. Séraphin m. Seraphinus, Seraphijn m.
séraphique adj. serafijnsch.
sérask(I)er, ...spuier m. serask(i)er, seriasker in.,
serbe 1 adj. Servisch; 2 M. S— Serviër m.
Serbie f. : la -- Servie n.
serdeau — 1501 — serrer
serdeau m ( x) (koninklijke) tafelbediende m.
serein 1 adj. T helder; 2 m. avondlucht t.; prendre
le — een avondluchtje scheppen.
sérénade f. avondmuziek, serenade f.
sérénissime adj. allerdoorluchtigst.
sérénité 1. T helderheid f.
séreux adj. (...euse) weiachtig, huiachtig, wei-.
serf [f'] I ad j. (serve) lijfeigen; (fig.) slaafsch;
2 ni. lijfeigene; (fig.) slaaf m.
serfouette f. wieahak f.
sertouetter, ...fouir v. tr. ophakken.
serfouissage m. ophakking t.
1. serge f. 1 serge, sarge f.; de---sergen; 2 sergen
2. Serge m. Sergius m. [koker m.
sergent m. 1 diender, bode m.; — de ville
(politie) diender m. ; 2 (mil.) sergeant m. ; 3 (ins.)
goudsmid in.; 4 (charp.) lijmschroef f., sergeant
m.; (tonn.) hoepeltang f.
serger..., gier m. 1 sergewever m.; 2 sergefabrikant
m. : 3 sergeverkooper m.
sergerie f. 1 sergeweverij f.; 2 sergefabriek f.;
3 sergewinkel m.
séricicole 1 adj. zijdetelend, zijde-; 2 m. zijde-;
sériciculture f. zijdeteelt f. [teler m.
série f. reeks, serie ou serie f.
sérieuse f. guillotine f.
sérieux 1 adj. (...euse) T ernstig, serieus; 2 m.
ernst tn.; (théát.) ernstige rol f.; prendre au —
ernstib opnemen; prendre son — een ernstig
gezicht n. zeilen.
serin 1 m. sijsje n. ; (spéct) kanarievogel m.;
2 uilskuiken n.; 3 gendarm m.
seriner v. tr. 1 voororgelen; — ie mêtne air
hetzelfde deuntje afdraaien; 2 (fig.) voororgelen,
voorleuteren, inpompen. [inpomping f.
serinette f. 1 vogelorgeltje n.; 2 voorleutering,t
seEinga(t) rn. 1 boerenjasmijn f.;2 gomelastiek-^
seringue f. spuit f.; spuitje n. [boom m.
seringuer v. tr. inspuiten; bespuiten; — dans,
sur spuiten in, op.
serment in. 1 eed m.; — d'ivrogne dronkaardseed;
2 vloek m.; 3 gild n.
sermon m. sermoen n., predikatie, preek f.
sermonnaire 1 adj. preekend, preek-; 2 in. preekenbundel
m. [2 v. tr. bepreeken.
term o n n er 1 v. intr. sermoenen houden, preeken ;1
sermonneur 1 adj. (...euse) preeklustig, preekziek;
2 m. preeker in.
sérosité f. weiachtigheid, waterachtigheid, serositeit
f.
sérotin adj. 1 laat bloeiend; 2 laat (uit den winterslaap)
ontwakend.
serpe f. 1 snoeimes n.; 2 (en gén.) mes n.;
3 (helice) snek f.; 4 bijlvisch m.
serpen m. I slang f., serpent n.; — à lunettes
brilslang; — de ,eer zeeslang; langue de —
slangeiong, (fig, aussi) addertong f. ; ceil de — T
slangenoog n. ; pierre de — T slangensteen m.
2 (mus.) 1 serpent n., slanghoorn m., 2 serpentist
m.
serpentaire 1 m. slangenarend m. ; 2 S— (astr.)
Slangendrager m. ; 3 f. draakwortel m.
serpente f. 1 wijfjesslang f.; 2 (papier) — slangenpapier
n.
serpenteau m. ( cx) 1 slangetje n.; 2 (artif.)
zwermer m.; 3 (hortic.) aflegger m.
serpenter v. tr. & intr. slingeren, kronkelen.
serpentin 1 adj. slangachtig, slang(en)-; vers —
slangenvers n.; 2 m. (bracelet) — bleu turkooizen
slang f.; 3 (tuyau) slang f ; 4 (canon)
veldslang f. ; 5 (mèche) haan m.
serpentine f. 1 witte schorseneer f.; 2 draakwortel
m. ; 3 slangsteen m. ; 4 veldslang t ; 5 passementslang
f. ; 6 (équit.) slingering f.
serpette f. 1 snoeimesje n. ; 2 krom mes n. ; 3
sabelbeen, krom been n.
serpill(i)ère f. 1 pakdoek n.; 2 zonnedoek m.
serpolet m., ... nette f. wilde lijm, veldtijm m.,:
serratile adj. zaagachtig, zaag-. [kwendel f.
1. serre f. 1 broeikas, serre f.; 2 bergplaats f.,
bergkelder m.
2. serre f. 1 greep m.; 2 klauw in.; 3 (homard,
crabe) schaar f., nijper m.; 4 sjorring f.; 5 (mar.)
weger m., trompstuk n.; 6 persstok m., schroef f.
serré 1 adj. gesloten, gespannen; 2 gesloten,
dicht, nauw; ventre — verstopt lijf n. ; 3 ineengedrongen,
bondig; style — ineen gedrongen
stijl m.; 4 gedwongen, stijf; 5 gesloten, sfilzwijgend;
6 karig, zuinig; 7 ad'. meï,tir ---- duchtig
liegen; jouer — voorzichtig spelen.
serre-file m. (pl. id.) 1 opsluiten nl. (van 't
gelid); 2 (navire & fig.) helcsluiler m.
serre-frein m. ( ':'- mos) remmer nl.
serre-joint m. ( o- . · ) lijmschroef f., sergeant m.
serrement m. 1 klemming, drukking f., druk in.;
— de main handdruk; — de coeur hartbeklemming
f.; 2 aaneensluiting f., geslotenheid f.
serrement adv. 1 gesloten, dicht opeen; 2 bekrompen,
nauw.
serre-nez m. (pl. id.) neusnijper, pranger m.
serre-papierm.(pl.id.) I papierkamer f ; 2 papierkast
f.; 3 papierknijper m.; 4 papierdrukker m.
serre-points) m. (pl. id.) aanhaalklos m.
serrer 1 v. tr. (enferrner) wegsluitcn; tenir serré
1 achter slot houden, 2 kort houden; 2 (pincer)
klemmen, knijpen, knellen; — le nez den neus
toenijpen ou toehouden; avoir le Bosier serré een
toegeschroefde keel hebben ; 3 (presser) drukken;
— la tnain ou la pince á qq. iem. de hand drukken
; 4 (fermer, rendre plus étroit) (toe)sluiten,
toebinden, toesnoeren, aanhalen; — la vis de
schroef toezetten; — les cordons de la bourse de
beurs gesloten houden; — un corset een keurs
Tijgen ; 5 (rapprocher) aaneensluiten, bijeenschuiven,
opeendringen, ineendringen; — lesrangs
de gelederen opsluiten; 6 dicht houden
serre-tête — 502 — seul
langs, zich dringen tegen, aandringen op ou bij
ou langs; — la muraille zich dicht langs den
muur dringen; — son adversaire (de près)
(dicht) op zijn tegenstander aandringen; — le
texte de près zoo dicht mogelijk den tekst volgen;
7 stelen; 8 se — 1 zich rijgen, 2 toegebonden
worden, aangehaald worden, 3 opeenschuiven,
ineenschuiven, 4 zich drukken (tegen), zich dringen
(tegen) ; 9 (se compl. ind.) zich toenijpen
ou toehouden; 10 v. intr. sluiten, spannen. V.
aussi serré.
serre-téte m. (pl. id.) hoofdband, hoofddoek m.
serreare f. slot n.; — à double tour nachtslot;
— alphabétique ou à combinaison letterslot;
trou cie la — sleutelgat n.
serrurerie f. 1 slotenmakerij f.; 2 kleine ijzerwaren
f. pl. [m.; 3 specht m.
serrurier m. 1 slotenmaker m.; 2 ijzerwinkeliert
sertir v. tr. ! (joaill.) zetten, vatten ; 2 (serr.)
Inzetten, voegen ; 3 (cartouche) boorden.
sertisseur m. zetter ni.; — de rimes verzensmeder
m.
sertissure f. 1 zetting f.; 2 (anat.) invoeging f.
sérum [om'] m. water n., wei f.; (spéct) bloedwater,
bloedwei.
servage m. 1 lijfeigenschap f.; 2 leendienst m.;
3 (fig.) dienstbaarheid, slavernij f.
Servals m. Servaas m.
serval m. (cs) tijgerkat f., serval m.
servant 1 adj. dienend, dienst-; frère — T. dienende
broeder m.; 2 m. dienaar m.; 3 (artill.)
bediener m.
servante f. 1 (dienst)meid, dienstbode f.; 2 (civilité)
dienares f.; 3 (meuble) diensttafeltje n.,
tafelknecht m.; 4 remstok, sleepstok m.; 5 disselsteit
m.
servantois, ...entois m. dienstlied n.
servétien (cne), ...tiste 1 m. servetist m.; 2 adj.
Serveti stisch. [3 helper m.
serveur m. 1 tafeldiener; 2 (jeu) kaatser m.;t
serviatiiité f. gedienstigheid, dienstvaardigheid f.
serviabie adj., - ment adv. gedienstig, dienstvaardig,
dienstwillig.
service m. 1 dienst m. ; (facon de servir ou de traiter,
soins, aussi) bediening f. ; — de la cuisine
keukendienst; — militaire krijgsdienst; — dun
journal (gratis) toezending f. van een krant; faire
le — d'un journal à een krant gratis toezenden;
être en, hors de — in, buiten dienst zijn ; être au
— (mil.) bij dienst zijn; être au — de la France
in Franschen dienst zijn; être de — waarnemend
zijn, dienst hebben; être de ou d'un bon —
van goed gebruik zijn, (vêtement) goed sleetsch
zijn; se mettre en — gaan dienen; se mettre au
— de in dienst treden van; prendre à son — in
dienst nemen; faire son temps de — zijn dienst
uitdoen ; — compris bediening er onder begrepen;
(aimer à) rendre — (gaarne) diensten
bewijzen;qu'y a-t-il pour votre—?wat is er van
uw dienst ? à votre — (exclam.) tot uw dienst 1 om
u te dienen ! assister au — den dienst bijwonen;
2 (plat) gerecht n. ; 3 (assortiment) stel, servies n.;
—àdécouper voorsnijserviesn ; 4(jeu)uitslag m.
serviette f. 1 servet n.; 2 handdoek m.; 3 servetje
n.; 4 omslag, overtrek n.
service 1 adj. T slaafsch, slaven-; 2 m. slaaf m.;
3 (abstr.) slaafsche n.
servilement adv. slaafs.
servilisme m. (stelselmatige) slaafschheid f.
servilité f. slaafschheid f.
servir 1 v. tr. dienen; est-ce vous — que de zijt
gij er mee gediend als; 2 bedienen; — ses clients
zijn klanten bedienen; 3 opdienen; servez chaud
warm opdienen ! Madame est servie er is opgediend
; — un diner à ses amis zijn vrienden een
maaltijd opdisschen; — à boire van drank bedienen,
inschenken; — la messe de mis dienen;
4 uitbetalen; (gratis) toezenden, laten geworden;
5 (jeu) (balie) uitslaan; (dés) uitwerpen; (cartes)
geven, deelen ; 6 v. intr. dienen, dienstig zijn,
dienst doen; — à rien tot niets meer dienen;
— de rien tot niets dienen, tot niets bruikbaar
zijn; rien ne sert de courir het dient tot niets te
loopen; 7 se — zich bedienen; se — de qq.
1 zich van iem. bedienen, 2 iemands diensten
gebruiken; 8 se — zich zelf diensten bewijzen;
elkander diensten bewijzen ; 9 se — opgediend
ou voorgezet ou opgedischt worden.
serviteur m. dienaar, knecht m.; faire — een
dienaar maken ou strijkage maken ; — à mijn ou
onze groeten aan.
servitude f. 1 dienstbaarheid f., knechtschap n.,
(plus fort) slavernij f.; 2 (caractère, trad.,
imit.) slaafschheid f.; 3 (jur.) dienstbaarheid f.,
servituut n.
sésame m. vlasdotter, sesam f.; huile de —
sesamolie; le S— ouvre-toi het Sesam, open u.
sesamoïde adj. sesamachtig; os — s esambeentje
n.
séséii m. seseli (kruid n.), bergeppe f.
sesquiplan m. anderh a lfdekker m.
sessile adj. aanzittend, zonder steel.
sessilifiore adj. met aanzittende bloemen.
session f. 1 zittijd m.; 2 (concile) zitting f.
sesterce m. sestertius m. ; Ie grand —sestertium n.
sétacé adj. borstelig.
setter m. 1 (anc.) zester n.; 2 (mod.) pint f.
séton m. haarsnoer n., seton m., fontanel f.
seuil m. 1 dorpel, drempel m.; 2 (mar.) kopstuk n.
seul 1 adj. (attrib. & adv.) alleen; —b-- op zijn
eenigheid; —à— avec onder vier oogen met;
tout — 1 geheel alleen, 2 (à l'écart) op zijn eenigheid,
3 (sans aide) van zelf; cela va tout seal dat
gaat van zelf; 2 (épithète) één, eenig, alleen;
enkel; une —e fois een enkele keer; 3 (solitaire)
eenzaam; 4 m. enkele, eenling m.
seulement — 503 — siècle
seulernent adv. 1 alleen, alleenlijk, maar, slechts;
ne pas — niet eens, zelfs niet; 2 (interr.) ten
minste.
seulet adj. ( xte) heel alleen, moederzielalleen.
sève f. 1 sap n.; 2 (vin,bière) zeef, seef f., pit n.;
3 (fig.) pit, merg n., kracht f.
1. sévère adj. T streng; (dur, aussi) hard, bits;
(rude, aussi) ruw; (grave, aussi) ernstig.
2. Sévère m. Seve rus m.
Séverin m. Sever_nus, Severijn m.
Séverine f. Sever'na f., Severijntje n.
sévérité :1. T strengheid f.; (aussi) hardheid, bitsigheid;
ruwheid f.; ernst m.
sévice m. mishandeling f.; pour cause de —s
wegens mishandelingen.
Séville, f. Sevilla n.
sévir v, intr. : 1 — contre streng optreden tegen,
streng te werk gaan tegen; 2 — contre mishandelen;
3 (absolt) woeden.
sevrage m. spenen n., spening f.
sevrer v. tr. T spenen.
Sèvres m. 1 Sèvres; passer à — (iron.) niet
mogen meedeelen; 2 s— Sèvresporselein n.; un —
een sèvres ; de — sèvresporseleinen.
sevreuse f. speenster f.
sexagénafre 1 adj. zestigjarig; 2 m. zestiger m.
Sexagésime f. : la — Sexagesima f.
sexdigitaire, ...tal adj. (...aux) zesvingerig.
sexe m. geslacht n., kunne, sekse f.
sexennal [n'] adj. (...aux) 1 (de 6 ans) zesjarig;
2 (de tous les 6 ans) zesjaarlijksch.
sextant m. T sextant : 1 hoogtemeter m.; 2 boog
m. van zestig graden.
sexte 1 f. sexte f.; 2 m. & f. zesde boek n.
sextidi m. Zesdag m.
sextil adj. 1 op zestig graden; aspect — zesschijn
m.; 2 jour — zesde aanvullingsdag m.
Sextile m. Sextilis, Augustus m.
sexto adv. ten zesde.
sextule m. sextula f. [koor ou orkest n.
sextuor m. sextet, sextuor, zesstemmig stuk out
sextuple 1 adj. zesvoudig; 2 m. zesvoud n.
sextupler v. tr. verzesvoudigen.
sexuel adj. (cDle) geslachtelijk, sexueel, geslachts-.
shak(e)spearien 1 adj. (-o ne) Shakespeariaansch,
2 m. shakespeariaan m.
shako m. sjako, schako f. [shampooing f.
shampooing, ...ponnage m, hoofdwassching,1
shérif(t) m. scherif m.
sherry m. xeres(wijn), sherry m. [lander m.
shetlandais 1 adj. Schetlandsch; 2 m. S— Schet-1
shocking [in] adj. aanstootelijk, ergerlijk, kwet-4
shrapnel(I) m. shrapnell f. [send.
1. si 1 adv. (aussi, tellement) zoo; qui te rend
— hardi de wie maakt u zoo stout dat gij ; — bien
que zoodanig dat, zoodat; 2 (avec un subst. après
avoir) zoo een, zoon; j'ai — faim ik heb zoon
honger; 3 (ainsi) alzoo; — ferai (je) alzoo zal ik
doen; 4 (pourtant) toch; 5 (affirm. opposée A
une négation) ja toch; (oh) que —, — fait jawel;
6 m. : se disputer sur le que —, que non
twisten over een ja en een neen.
2. si 1 Boni. (hypoth. et condit.) indien, als,
zoo, wanneer, bijaldien, ou bien ne se traduit
pas et la propos. prend la forme interr. : s'il en
est ainsi als het zoo is, ou is het zoo; que — en
als; — ce nest (que) tenzij ; — ce n'était (que)
tenware; s'il en fut zooals er geen meer zijn;
— même indien ook, zelfs indien, al; — tant est
que als het waar is dat; eest à peine — nauwelijks
dat; tout au plus—ten hoogste dat; 2 (intern.
ou doute) of; comme — alsof; comment 1 — je
suis malade? wat ! of ik ziek ben ? 3 m. indien,
als n. [bis.
3. si in. (mus.) si, b f.; — bémol bes; — dièsel
sialagogue adj. speekselafvoerend; médicament
— speekselmiddel n.
stalisme m. speekselvloed m.
Stam m. 1 : Ie — Siam n.; 2 s— siamspel n.;
3 s— winkelier m.
siamols 1 adj. Siameesch; 2 m. S— Siamees m.
siamoise f. siamois f.; de — siamoisch.
sibarite etc. = sybarite etc.
Sibérie f. : la — Siberië n.
sibérien 1 adj. (cne) Siberisch; 2 m. S— Sibe-=
sibérienne f. duffel n. [riër m.
sibilant adj. fluitend, piepend, schuifelend.
sibylle f. 1 sibylle f.; (fig., aussi) heks f.; 2 (prénom)
S— Si bolla f.
sibyllin adj. sibyllijnsch.
sic adv. & m. sic adv. & n., zoo adv.
sicaire T m. sicariër: I dolkdrager m, ; 2 (fig.) sluipmoordenaar
m. [ber m.
sicambre 1 adj. Sicambrisch; 2 m. S— Sicam-j
siccatif 1 adj. (...tive) (op)drogend; 2 m. droogolie
f., siccatief n.; 3 droogmiddel n.
siccité f. droogheid, droogte f.
Sichée m. Sichaeus m.
Siciie f.: la — Sicilië n. [Siciliaan m.
sicilien 1 adj. (xne) Siciliaansch; 2 m. S—;
siciiienne f. Siciliaansche dans m.
sicie m. sikkel m.
sic vos nonvobis loc. zon door u, maar niet voor u.
sidéral adj . (... aux) van de sterren, siderisch,
sterren-; jour — sterrendag m.
sidérotechnie [k] f. ijzerbewerking f.
sidérotechnique [k] adj. ijzerbewerkingkundig;
usine — ijzerfabriek f.
sidérurgie, ...gique = sidérotechnie, ...nique.
Sidoine m.: — Apollinaire Sidonius Avollinarius
m. [bol m.
Sidonie f. 1 Sidonie f., Sietje n.; 2 s— mutse-;
siècle m. 1 eeuw f.; au — d'aujourd'hui in de
tegenwoordige eeuw; il y a un — de cela dat is
een eeuw geleden ; 2 eeuwigheid f. ; 3 wereld f.
vivre dans le — in de wereld leven.
siège — 504 — silésie n
slège rn. 1 stoel m.; 2 rechtbank f., gerechtshof n.;
3 (place assise) zitplaats f.; — d'église zitting f.
in de kerk; 4 (cocher) bok m.; monter sur le —
op den bok gaan zitten ; (selle) zit, wolf m.;
(cabinet) bril m., plee(t) f.; 5 (lieu d'établissement)
zetel m.; — du gouvernement zettil van de
regeering; — d'une maladie zetel van een ziekte;
6 (investissement) beleg n., belegering f. ; mettre
le — devant het beleg slaan voor; état de —
slaat rn. van beleg; mon — est fait mijn belegering
is afgewerkt, (fig.) ik wil er niet meer op
terugkomen; 7 zet m., achterste n.; bain de —
zitbad n.: 8 (astr.) Stoel m.
sïéger v. intr. 1 zetelen; 2 zitten, nestelen.
sten 1 adj. (ene) zijn, van hem; haar, van haar;
2 Ie —, la —ne, les —s, les —nes de zijne, het
zijne, de zijne; de hare, het hare, de hare; 3 le —
het zijne, het hare ; chacun Ie — elk het Zijne;
il y met du — hij legt er bij toe, hij maakt er wat
bij; 4 les —s de zijnen, de haren; 5 les —nes
1. pl. zijn streken m. pl.
Sienne f. Siena n.
:leste f. (middag)slaapje, (middag)dutje, uiltje
a`a.; faire une ou sa — een uiltje vangen.
steur [r'] m. heer m.; le ou un — W. een zekere
$Iffiable adj. uilfluitenswaardig. [W.
tlfflant adj. fluitend, piepend ; sissend; son —^
siffiante f. sisklank m. [sisklank rn.
siffiement m. 1 fluiten, schuifelen, gefluit, geschuifel
n.; 2 sissen, gesis a. ; 3 gieren n.
1. saffier v. intr. 1 fluiten; 2 (merle, canari)
fluiten, zingen; 3 (serpent, canard, oie) sissen,
schuifelen; 4 (vent) gieren; (flèche, balle) fluiten,
suizen; 5 (prononc.) sissen; (respir.) piepen.
2. siffier v. tr. 1 fluiten; — (la lecon à) qq.
tem. zijn les voorfluiten; — un verre een glas
uitlappen; 2 (absolt) drinken; 3 uitfluiten; on
vous sifflera men zal u uitfluiten.
siffiet rn. 1 fluitje n.; coup de — gefluit n.;
2 (gore) keel f.; couper le — 1 de keel afsnijden,
E den mond snoeren; 3 (action) fluittoon m.;
(mauv. part) uitfluiting f.; des —s gefluit n.;
4 fluitbek m.; en — fluitwijze.
elffleur 1 m. fluiter m.; 2 uitfluiter m ; 3 bloedvink
m.; 4 fluiteend f.; 5 adj fluitend, piepend.
Siffroi m. Siegfried m.
Sigée m. Sigeum, Sigeisch voorgebergte n.
Siger m. Seg(h)er m.; — de Brabant Seger
van Brabant.
sigiilaire adj. zegelachtig, van het zegel, zegel-.
sigillé adj. 1 verzegeld; 2 zegelachtig, zegel-.
sigiilographe m. zegelbeschrijver m.
sigillographie f. zegebeschrijving f.
sigisbée m. (vrouwen)geleider, heer, dienende
ridder, cicisbeo m.
sigisbéisme m. cicisbeisme, cicisbeaat n.
sigie m. 1 beginletter f. ; 2 goudstuk n.
sigmoïde adj. sigmavormig, sigma-.
signa) m. (...aux) 1 waarschuwingsteeken, sein,
signaal n.; 2 (maladie) bordje n.; 3 (bouée) drijver
m.; 4 (chapelet) dik kraal, teeken n.; 5 (fig.)
sein, teeken n . [waardig, buitengewoon.
signa!é adj. in 't oog Vallend, uitstekend, merk-t
signalement m. 1 persoonsbeschrijving f., signalement
n.; 2 (fonctionn.) conduitelijst f.
signalen v. tr. 1 seinen, signaleeren, aanduiden;
2 — qq. iem. uitduiden, het signalement van iem.
opmaken ; 3 — à aanwijzen aan ; 4 doen uitblinken
; — par kenmerken door; 5 se — (par)
uitblinken (door), zich onderscheiden (door).
signataire 1 adi. onderteekenend; 2 m. onderteekenaar
m.
signature f. T signatuur f. : 1 (nom) onderteekening,
handteelcening f.; 2 (action) onderteekenen;
3 onderteekend stuk n. ; 4 kenteeken n. ; (typo.)
bladteekening f.; (mus.) infervalteeken n
(apoth.) briefje n.
signe m. T teeken n.: 1 — précurseur voorteeken
n.; donner — de vie een teeken van leven geven;
faire — que oui, que non teeken van ja, van neen
geven ; 2 (école) signum n., schandteeken n.
signer v. tr. T teekenen : 1 (signature, aassi)
onderteekenen ; 2 se — 1 onderteekend worden,
2 zijn naam zetten, teekenen, 3 het kruisteeken
maken.
signet [si-naij m. 1 leesteeken, bladteeken n.; 2
zegel n.; — de Salomon (bot.) Salomonszegel f.;
3 handzegel n., zegelring m.
signifiant adj . beteekenend, kenteekenend; peu —
van weinig beteekenis.
significatif 1 adj. (...tive) veelbeteekenend, veelbeduidend;
2 nadrukkelijk; 3 — de beteekenend.
signification f. 1 beteekenis, aanduiding f.;2 (iur.)
aanzegging, bekendmaking f.
si g n i fi er v. tr. 1 beteekenen, beduiden ; 2 (mot)
beteekenen, willen zeggen ; (trad.) heelen, gezegd
worden; qu'est-ce que cela signifie en francais?
hoe heet dat ou hoe zegt men dat in 't Fransch?
3 te kennen geven, te verstaan geven ; (jur.) beteekenen,
aanzeggen; — en queue aanvullend betee-;
sil [1'] m. geelaarde, roodaarde f. [kenen.
silence m. 1 zwijgen, stilzwijgen n.; stilte f.;
garder, rompre le — het stilzwijgen bewaren,
verbreken; faire — zwijgen; faire faire — doen
zwijgen; — (exclam.) stil ! stilte ! zwijgen ! faire
Ie — autour de doodzwijgen; passer sous --
met stilzwijgen voorbijgaan; 2 (mus.) rustteelcen
n., rust f. ; 3 (peint.) rustigheid f.
silencieuse f. stille (naai) machine, onhoorbare f.
silencieusement adv. stilzwijgend; in stilte.
silencieux adj. 1 (...euse) stilzwijgend, 2 stil.
Silène m. 1 Silenus m.; 2 s— lovanda Cevlonsche
luiaard m. ; 3 s— reukgrasvlinder m. ; 4 s—:
Silésie f. : la — Silesië n. [lijmkruid n.
sïiésien 1 adj. (c ne) Silesisch ; 2 m. S— Silesiër
m.
silex --- 505 — 5i ngerie
silex m. keisteen, vuursteen m., vuurkei f.
silhouette f. 1 schaduwbeeld n., silhouet(te) f.;
2 (fig.) omtrek m., schets f, [silhouetreeren,
silhouetter v. tr. in schaduwbeeld voorstellen,t
silicate m. kiezelzuurzout n.; — de potassen
silice m. kiezelzuur n. [waterglas n.
silicé, ...ceux (...euse) adj. kiezelachtig, kiezel-.
silicique adj. : acide -- kiezelzuur n.
silicium [om'] m. silicium n.
silicule f. peultje, dopje n.
siliculeux adj, (...euse) peulachtig, peultjes-.
siligue f. 1 peul f., dop m.; 2 peulvrucht f.;
3 peulschelp f.; 4 (poids) peultje n., siliqua f.
slliqueux adj. (...euse) peulachtig, peul-.
sillage m. 1 zog, kielwater n.; 2 vaart T.
sille [1] in. sillus m., spotgedicht n., potsierlijke
aanpassing f. [(faucon) brauwen.
sliler [y] 1 v. intr. vaart zetten, zeilen; 2 v. tr.1
siilet [y] in. (mus.) kam m, [groeve f.
siilon ni. 1 (ploeg)voor, vore f.; 2 (fig.) vore,t
sillonner v. tr, 1 voren trekken (in), doorploegen;
2 (fig.) doorploegen, doorklieven; 3 doortrekken.
Siliy m. Sillers n.
silo rn. kuil, silo M.
Siloé m. Siloë, (prot.) Siloam m.
silure m. wentelaar, meerval m.
silurien adj . ( co ne) silurisch. [vlinder m.
1. silvai n m.: grand, peut — groote, kleine ijs-t
2. Silvain m. Sylvanus, Sylvaan m,
silve f. : — s wouden n. pl.
si magrée f. 1 gebaar n., kuur f.; 2 schijn m.
si malse f. keellijst f. [houtboom m.
simarouba rn., ...be f (Cayenneesche) bitter-1
si warre f. samaar f., sleepkleed n.
simbleau ( max), ... ot in. 1 cirkelsnoer n.; 2
molensteenpasser m.
simien adj. (ne) aapachtig, aap-.
simiesque ad;. aapachtig, aapsch.
similaire adj. gelijkaardig, gelijksoortig.
simili m. 1 schiin. oud n., namaak f.; 2 en compos.
gelijk, schijn-.
symilitude f. 1 gelijkenis, overeenkomst f.;
2 (style) gelijkenis, vergelijking f.
simitor m. schijngoud, halfgoud, similgoud n.;
de ou en — similgouden.
Simon rn. Simo(e)n, Sijmen m.; -- 1e magie ;en
Simo (e) n de Toovenaar.
simoniaque 1 adj. simonisch; 2 m. simonist rn.
Simonide m. Simonides in.
simonie f. simonie f.
simonien 1 m. simoniaan m.; 2 adj. saint- —
saint-simonistisch ; 3 m. saint- — saint-simonist
m.
simonisme m. ° saint- — saint-simonisme n.
simonisto ni. : saint- — saint-simonist m.
simoon,...oun, ...oum m. samoem, chamsin m.
1. simple i adj. & adv. enkel adj. & adv., alleen
adv. ; une — chemise enkel een hemd; souliers
à -- semelle schoenen m. p1. met enkele zolen;
2 eenvoudig, gewoon, simpel; — prêtre gewoon
priester; — soldat gemeen ou simpel soldaat rn.;
3 (pas composé) enkelvoudig; fleur — enkelvoudige
bloem f.; fête -- enkelvoudig feest n.;
4 eenvoudig; eest tout - het is geheel eenvoudig;
— comme bonjour doodeenvoudig; 5 onnoozel,
simpel.
2. simple m. 1 enkelvoudige n.; le — et le composé
het enkelvoudige en het samengestelde;
2 eenvoudige n.; 3 enkelvoudig geneesmiddel,
geneeskruid n.; 4 eenvoudige m.; Dieu airne les
—s God bemint de eenvoudigen; 5 onnoozele,
onnoozele hals, simpele m.
si mplement adv. 1 eenvoudig, ongekunsteld;
tout — heel eenvoudig; 2 enkel, alleen; 3 natuur•
liik, dat spreekt van zelf; 4 vlakuit. [hetd f.
simplesse f. natuurlijke eenvoudigheid, argeloos-1
simplicité f. 1 enkelvoudigheid f.; 2 eenvoudigheld,
ongekunsteldheid, natuurlijkheid f.; 3 eenvoud
m., argeloosheid, onschuld f.; 4 onnoozelheid,
domheid f.
simplification f. vereenvoudiging f.
simplifier v. tr. vereenvoudigen.
símpliste 1 adj. eenzijdig; oppervlakkig; 2 m
eenzijdig ou oppervlakkig mensch rn.
Simplon m. Simpeln n.
simulacrem. 1 beeld; 2schaduwbeeldn.,schijnm.;
-- de combat schijngevecht n.; faire le — de
doen alsof, zich houden alsof. [zerij f.
simulation f. voorgeven n., voorwending, vein-t
simuler v. tr. 1 voorgeven, voorwenden, veinzen;
2 verbeelden, nabootsen.
si multané adj. 1 gelijktijdig; 2 gemengd.
simultanélté f. gelijktijdigheid f.
simultanément adv. gelijktijdig, te gelijker tijd.
slnapiser v. tr. met mosterd beleggen ou bestrooien
ou mengen. [slag m,
sinapisme m. 1 mosterdpleister f.; 2 mvsterdom -1
Sineapour m. Singapore n.
sincère adj. 1 oprecht, openhartig, rondborstig;
2 (authentique) echt, waar.
slncérité f. 1 oprechtheid f., openhartigheid, rondborstigheid
f.; 2 echtheid f.
sincipital adj. (...aux) voorschedelig, voorschedel-.
sineiput [t'] m. voorschedel m.
sindon m. 1 plukselwiek f.; 2 (tinnen) lapje n.;
3 zweetdoek m., lijkwade f.
sinécure f. sinecuur f.
sinécuriste m. sinecurist m.
sine qua non adv. & m. sine qud non adv. & n.
Singapore m Singapore n.
singe 1 m. (propre & fig. aap m.; malin comme
un - zoo schelmsch als een aap; 2 (dénigr.)
baviaan m.; 3 teekenaap m.; 4 (treuii) lier f.;T
slager v. tr. nadpen. [5 adj. aapachtig
singerïe f. 1 aperij f., apenspel n.; 2 nadperij f.;
3 apenvoorstelling t. ; 4 apencollectie f.
singeur — 1506 -- smilace
singeur 1 adj. (...eresse) naiipend ; 2 m. nasper m.
singhalais 1 adj. Singaleesch; 2 m. S— Singalees
m.
singulariser v. tr. 1 uitzonderen, zonderling
maken; 2 se — zich uitzonderen, zich onderscheiden,
den zonderling spelen.
singularité f. 1 bijzonderheid, eigenaardigheid
f.; 2 (mauv. part) zonderlingheid, vreemdheid f.
1. singulier adj. (...1ère) 1 enkel, eenig; 2 bijzonder,
eigenaardig; 3 zeldzaam, uitstekend; 4 zonderling,
vreemd, raar.
2. singulier m. 1 eigenaardige; zonderlinge n.;
2 (gramm.) enkelvoud n.
singulièrement adv. 1 zonderling, vreemd; 2 bijzonderlijk,
inzonderheid.
sinistre 1 adj. onheilspellend, ongunstig;2 ongelakkig;
3 m ramp f., ongeluk n. [offer n.
sinistré 1 adj. getroffen, geteisterd; 2 m. slacht-,
sinologue m. Chineeschkundige m.
einon conj. zoo niet, anders, of; (devant un
subst.) anders dan; — que tenzij dat, dan dat;
--- de tenzij, behalve.
sinopie m. sinopel n.
sint(o)ïsme m. sintoïsme n.
sintoïste 1 m. sintoïst m ; 2 adj. sintoïstisch.
sinué adj. bochtig, slangvormig.
sinueux adj. (...euse) bochtig, kronkelend,
slingerend, slangsgewijs.
sinuosité f. bocht, kromming, kromte, golving,
kronkeling f.
sinus [s'] m. 1 (bot.) bocht f. ; 2 (anat., méd.) holte
f.; — des épaules okselholte; 3 (rnath.) hoekpunts!
ijn €., sinus m.
sinusoïde f. evenwichttlijn f.
Slon m. 1 Sion, (prot.) Zion; n.; 2 (Suisse)t
slon(n)isme m. sionisme n. [Sitten n.
sion(n)iste 1 m. sionist m.; 2 adj. sionistisch.
siphoïde adj. hevelachtig, hevel-.
siphon m. 1 hevel m.; 2 hevelflesch, spuitwaterflesch
f., siphon m.; 3 (sous un cours
d'eau) duiker, zuiger m.; 4 zuigspriet m.;
5 waterhoos f.; 6 (bot.) moffepijp f.; 7 A
kop m. [m.
sire m. 1 heer m.; 2 (iron.) kerel m.;3 (roi) sirel
sirène f. 1 meermin, sirene f.; chant, voix de —
sirenenzang m.; 2 stoomhoren, misthoren m.
Sirius [s'] m. Sirius m., Hondsster f.
elroc [k'], c.zc(c)o m. sirocco m.
strop m. stroop, siroop f.
siroter v. tr. 1 lepperen; (iron.) drinken, zuigen;
2 (fig.) met kleine teugen genieten.
sirte = syrte.
sirupeux adj. (...euse) siroopachtig, siroop-.
sirvente ...tès, ...toss m. dienstlied n., sirvente f.
sis p. p. de seoir gestaan.
slsmographe m. aardbevingsaanteekenaar m.
sismomètre m. aardbevingsmeter m.
sison m. steeneppe f.
sistre m. T sister, sistrum n.
sistyle adj. dichtzuilig.
sisymbre m. raket f. [werk n.
Sisyphe m. Sisyphus m.; travail de — Sisyphussite
m. ligging, plek f., oord n.
sitophage 1 adj. korenetend; 2 m. koreneter m.
sit8t 1 adv. zoo spoedig, zoo gauw; 2 prép.
terstond bij, onmiddellijk bij; 3 conj.: — que
zoodra (als).
situation f. 1 (ville, maison, etc.) ligging,
gelegenheid f.; 2 (corps) ligging, houding f.;
3 (fig.) toestand, stand m., gesteldheid f.; être
en — de in staat zijn om te, gelegenheid hebben
om te; en —, de — op zijn plaats; 1'homme de
la — de rechte man op de rechte plaats; en voilà
une — ! dat is me een toestand !
situer v. tr. 1 op zijn plaats zetten; bien — goed
plaatsen ; 2 être situé liggen ; situé gelegen.
Siva m. Civa m.
six [z'] 1 num. & m. zes num. & f.; double —
T dubbele zes t. ; 2 zesde; a eu lieu le — is
den zesden gebeurd; 3 (typo.) nonpareil f.;
4 du — kaarsen f. pi. van zes; 5 f. une — een zes f.
sixain [z] m. 1 zesvers, zesregelig stuk n.; zesregelige
strophe f. ; 2 (mus.) s ^xtole f. ; 3 zestal n.;
4 (tonneau) zesde n.
sixaine [z] f. zestal n.
si xi è me [z] 1 num. & n. zesde num. & n. ; être
dans le — dessous 1 op 't zand zitten, 2 niet
meer meetellen; 2 f. zesde (klasse) f.
sixièmement [z] adv. ten zesde.
1. sixte f. 1 (mus.) sexte f.; 2 sizet(spel) n.
2. Sixte m. Sixtus in. ;— -Quint Sixtus de Vijfde.
six-vingts num. honderd twintig.
sizain m. distelvink m. (met zes witte staart-T
sizerin m.. barmsijsje, paapje n. [veeren).
skie m. skv, sneeuwschoen m. [skatingrink m.
skating-rink [in—ink'] m. rolschaatsbaan f.,1
slave 1 adj. & (langue) m. Slavisch adj. & n.;
2 m. S— Slave; 3 f. S-- Slavin f.
slaviser v. tr. slaviseeren, Slavisch maken.
slavon 1 adj. ( ne) Slavonisch ; 2 in. S— Sla-t
Slavonie f.: la — Slavonië n. [vone m.
slavophile 1 adj. Slavischgezind; 2 m. Slavenvriend
m. [wijker m.
slesvicais 1 adj. Sleeswijksch ; 2 m. S— Slees-t
Stesvig m.: le — Sleeswijk n.
sloop, sloup(e) f. sloep f.
slovaque 1 adj. Slovakisch; 2 m. S— Slovake m.
slovène 1 adj. Slovenisch; 2 m. S— Sloveen m.
smalah) f. 1 tentenstad f.; 2 huisgezin n.;
3 boeltje n., bende f.
Smalkalde,... calde f. Smalkallen n.
smalt(e) in. 'smeltblauw, kobaltblauw n.
smaragdite f. smaragdiet n.
smectique adj. vettig; terre -- = smectite.
smectite f. vollersaarde, zeepaarde f.
smilace, smilax m. stekende winde f.
smille — 507 — Soignies
smille f. bikhamer m.
smiller v. tr. bikken.
Smyrne f. Smyrna n.
smyrnéen (x ne), ... niote 1 adj. Smyrnaasch;
2 m. S— Smyrniër m.
snob m. snob, modeaap m.
snoberie f., ... bisme m. snobbisme n.
snobesse, ...inette f. snobje, modeaapje n.
sobre adj. 1 matig, sober; 2 nuchter; 3 sober,
schraal, bekrompen; 4 gematigd, sober, spaarzaam,
bescheiden.
sobriété f. 1 matigheid, soberheid f. ; 2 nuchterheid
f.; 3 soberheid, schraalheid, bekrompenheid
f. [naam m.
sobriquet m. spotnaam, schimpnaam, scheld-1
1. soc [k'] m. ploegschaar f., kouter m.
2. soc. [k'] m. sociaal m.
sociabiiité f. gezelligheid f.
sociable adj. gezellig, gemeenzaam.
1. social adj. (...aux) T sociaal: 1 maatschappelijk;
contrat — maatschappelijk verdrag n.;
2 van de samenleving f. ; science —e wetenschap
f. van de samenleving; 3 guerre —e oorlog m.
der bondgenooten; 4 socialistisch.
2. social m. sociaal, socialist m. [bliek f.
sociale f. 1 socialistische partij; 2 sociale repu-1
socialement adv. 1 maatschappelijk; 2 uit het
oogpunt der samenleving. [lijkmaking f.
socialisation f. socialiseering, gemeenschappe- 1
socialisme m. socialisme n.; — de la chaire
katheder-socialisme. [listisch.
socialiste, ...1isse 1 m. socialist m.; 2 adj.socia-1
sociétaire 1 adj. maatschappelijk; 2 genootschappelijk;
3 m. & f. (deel)genoot m. & f.;
4 m. & f. lid n.
société f. 1 (groupement) maatschappij f.,
genootschap, gezelschap n., vereeniging, sociëteit
f.; (comm., aussi) vennootschap f.; – - protectrice
des animaux vereeniging tot bescherming
der dieren; — coopérative samenwerkend
genootschap; la S— de jésus het Gezelschap
ou de Sociëteit Jezu ; files de la S— Gezelschapseilanden
n.pl.; 2 (société humaine) samenleving,
maatschappij f.; jouer un róle dans la — een
rol in de samenleving spelen; 3 (relations) gezelschap,
verkeer n., gezelligheid, gemeenschap f.;
vivre en — in gezelschap leven; dans l'état de —
in een gezelligen staat; aimer la — van de
gezelligheid houden; jeu, vers de — gezelschapsspel
n., gezelschapsverzen n. pl. ; talents de —
gezelschapsgaven f. pl.
Socin m. Socinus, Sozzini m.
socinianisme m. leer f. van Socinus, socinianisme
n. [niaan m.
soeiníen 1 adj. (.ne) Sociniaansch; 2 m. soci-1
sociologie f. samenlevingsleer, sociologie f.
socioiogique adj. samenlevingkundig, sociologisch.
sociologiste, ...logue m. sarnenlevingkundige,
socioloog m.
socie m. onderstel n., voet m.
socque in. i (houten) sandaal f.; 2 overschoen m.;
3 (antiq ) soccus, iooneelschoen m.; prendre ses
—s opkramen.
Socrate m. Socrates m.
socratique 1 adj. Socratisch; 2 m. socratist m,
soda m. 1 sodawater n.; 2 selterswater n.; un —
een (glas) soda (water) ou selters(water) n.
sodalité f. genootschap, gezelschap n., sodariteit f.
sodium [oin', m. sodium, sodarnetaal n.; chlorure
de — keukenzout n.
Sodome f. Sodoma, (prot.) Sodom n.
sosur f. T zuster f.; les trois villes —s de drie
z^c,sttrstedcn f. pl.; — de charité liefdezuster;
école de(s)—s zusterschool f.; et ta seeur? en je',
speur-écoute f. ( mos- xs) luisterzuster f. [zus?
sceurette f. zusje n.
speur-t o u ri é re t. ( (..s- os) zuster f. van de rol.
sofa m. 1 sofa f.; 2 Soedaneesche soldaat m.
soffite m. 1 vakzoldering f. ; 2 d2 kstuk ai.
Sogdiane f. Sogdiana n.
sol 1 pron. zich, zich zelf; amour de — eigenliefde
f.; être à — 1 zijn eigen meester zijn, 2 bij
zijn verstand zijn ; revenir à — weer bij zijn
zinnen komen ; à part — bij zich zelf; chez —
(ét: e) thuis, (aller) naar huis; un chez -- een
thuis; de — 1 van zelf, 2 uil zich zelf, 3 uit
zijn aard, in zich zelf, op zich zelf; malgré —
tegen zijn ou haar zin; sur — .1 op zich, 2 bij
zich; avoir, porter sur — bij zich hebben, dragen;
2 m. eigen ik n.
sol-disant 1 adj. zoogenaamd, zoogezegd; des philosophes
ou —s tels ware of zoogezegde wijsgeeren
m. pl.; 2 adv. zoogenaamd, zoogezegd.
soie f. 1 zijde f.; de ou en — zijden; arbre de —
zijdeboom m.; -- à Goudre naaizijde; ver à —
zijdeworm m.; 2 (poll) haar n.; (porc. & bot.)
borstel m.; 3 (couteau, épée) angel m.
soierie f. 1 zijdebewerking f.; 2 zijdewerkplaats 1.;
3 zijdeweverij f.; 4 zijdestof, zijdewaar f.
soif f. T dorst m.; avoir — dorst hebben, ii fait --
men krijgt dorst; boire à sa — drinken naar lust;
ne boire qu'à sa — maar drinken voor den dorst;
jusqu'à plus — totdat men geen dorst meer heeft;
— de dorst naar, zucht f. naar.
soiffard m., ce f. dorstige keel f., nathals m,
soiffer v. intr. zijn dorst lesschen, pooien.
soigner 1 v. tr. verzorgen, zorgen voor; 2 v. intr.
— à zorgen voor; 3 se — 1 voor zijn gezondheid
zorgen, 2 verzorgd worden, 3 se — de zich bezig
houden met, zich bekommeren om.
soigneusement adv. zorgvuldig.
soigneux adj. (...euse) zorgvuldig; -- de
bezorgd voor.
Soignes [so-gn'] f. Zoniën n.; forêt de — Zoniën-;
Soignies f. Zinnik n. [bosch n.
soin -- 508 -- solitaire
sein m. 1 (attention) zorg, zorgvuldigheid,
oplettendheid f ; avec -- met zorg, zorgvuldig;
avoir ou prendre — de zorg dragen voor; (en)
ttre aux petits —s avec de keurigste oplettend -
heden bewijzen; 2 —s (service) zorg, verzorging,
verpleging, oppassing L aux —s de ier vriondelijke
bezorging door;3 (sou Li) zorg, bezorgdhei.i f.,
kommer m., onrust f.
soir m. 1 wond in.; étoile, soleil, pricre du —
avondster, avondzon f., avondgebed n. ; le S-
(journal) het Avondblad; un — ( advt) op zekeren
avond; le — (advt) des avonds, 's avonds ; fundi
(au) -- Maandag avond ; le lundi —'s Maandags
'S avonds; 2 (admin.) namiddag m.; classe du —
namiddagschool f.; école du — (Belg.) avondschoel
f.
soirée 1. 1 avond, avondstond m.; 2 avondpartij
1.; — dansante. dansavond m.,
soit [t'] 1 inter). het zij zon, laat het Zon zijn,
goed zoo; 2 con j . hetzij ; 3 stel ; — 12 à multiplier
par 4 stel twaalf te vermenigvuldigen
door vier; 4 dus; — douze en toot dus twaalf
in alles ; 5 tant — peu eenigszins, een beetje.
soixantaine [s] f. zestigtal n., (áge) zestig f.;
friserla — dicht bij de zestig loopen. [tigste.
soixante [s] 1 num. & m. zestig gum & f.; 2 zes-1
soixante-ri!x [s; 1 num. & m. zeventig num. &
f.; 2 zeventin$te.
soixente-dixième Isj num. & m. zeventigste
num. & n. [maken.
soixanter [s] v. intr. zestig tellen, een zestiger 1
soixantième [s] num. & m. zestigste num. & n.
1. sol ni. 1 grond, bodem m.; 2 deel f., dorschvloer
m.; 3 (mine) vloer m.; 4 (écu) veld n. [gis.
2. sol m. (mus.) sol, g f.; — bémol ges; — dièsel
solaire adj. zonachtig, zonne-; année — zonnejaar
n.; lumiére— zonnelicht n.; tache —zonnevlek
f. [2 (bot.) solandra t.
solandre f. 1 (cheval) knieboogkloof, rap t.;t
solané adj. nachtschadig.
solarium [om'] m. nachtschade f.
solbatu adj. aan de vleeschzool gekwetst.
solbature f. kwetsing f. aan de vleeschzool.
soldanelle f. 1 dadelbloem ; 2 zeewinde, zeekool f.
1. soldat m. 1 soldaat, krijgsman m.; jouer au
— soldaatje spelen; 2 (ois.) kemphaan m.;
(Ins.) boschsprinkhaan m. ; — marin kluizenaarskreeft
m.
2. soldat adj. soldaatachtig, als een soldaat.
sotdatesque 1 f. soldatenvolk n., soldatenbende f.;
2 adj . soldaatachtig, soldaten-.
1. solde f. soldij f.; être à la — de in de soldij
staan van.
2. solde m. i slot, saldo n.; pour — de compte
tot slot van rekening, tot saldo; 2 overschot(je) n.;
lap in. ;vendre en — zijn overschotjes opruimen ;
(iron,) cigare de — sigaar f. uit een opruiming.
1. solder v. tr. bezoldigen.
2. solder v. tr. 1 (af)sluiten, vereffenen; 2 opruimen;
3 se — 1 afgesloten worden, 2 sluiten.
1. sole f. (agric.) slag m.
2. sole f. 1 (quadrup.) (voet)zool f ; 2 (appui)
zooi f., bodem m.
3. solo f. (poisson) tong f. ; — normande tong
op zijn Normandisch.
soléaire ! adj. van de zool; 2 m. zoolspier f.
s olécis me m. 1 svntaktischc _fout f., solecisme n.;
2 (fig.) misslag m. ; faire un — een bok schieten.
soteil m. T zon f.; (toutefois, poisson) klompvisch
m.; (fleur) zonnebloem f. ; coup de --
zonnesteek m. ; ii fait grand — het is volle zon;
il fait trap de — er is te veel zon; étre au —
in de zon staan ou zitten ou hangen; adorer le--
levant de rijzende zon aanbidden.
solen [nl m. (mes)scheede f.
solénite f. versteende messcheede f.
solennel adj. (-ole), dement adv. plechtig;
feestelijk; voornaam.
solennisation f. plechtige viering f.
solennlser v. tr. plechtig vieren ou houden ou$
solennité f. plechtigheid f. [doen.
soleret m. stalen schoen in.
Soleure f. Solothurn n.
solfatare f. solfatare, zwavelgroeve f.
solfège M. solfège, zangschool f. [zingen.
solfier v. intr. solfieeren, solfeggieeren, op noten:
solidaire adj. & m. T solidair adj. & m.: 1 adj.
(choses) hoofdelijk; (personne) hoofdelijk verbonden,
gemeenschappelijk verantwoordelijk;
2 m. hoofdelijk verbondene m.
solidariser v. tr. hoofdelijk verbinden.
solidarité f. T solidariteit f. : 1 hoofdelijke verbintenis
f. ; 2 gemeenschappelijke verantwoordelijkheid
t. ; 3 gemeenschappelijkheid f., samenhang
m.
1. solide adj. 1 vast; 2 hecht, stevig, sterk;
3 kloek, sterk; 4 van den derden graad; 5 wezenlijk,
waar, echt; 6 vertrouwbaar.
2. solide m. i vast bestanddeel n.; 2 vaste spijs
f.; 3 klinkende munt f.; 4 wezenlijke n.; 5 vast
lichaam; (géom.) lichaam n.; 6 (kist.) les S—s
de Stevigen m. pl.
solidification f. vastmaking, vastwording f.
solidifIer v. tr. 1 vast maken; 2 se — vast worden.
solidité f. 1 vastheid, hechtheid, sterkte f.; 2 lichamelijkheid
f.; inhoud m.; 3 kracht, stevigheid f.;
standvastigheid f.; degelijkheid f.
soliloque m. 1 alleenspraak f.; 2 gesprek n. met
zich zelf, zelfgesprek n.
s o l i n m. 1 ruimte . J. (tusschen twee balken) ;
2 bindhout, karveelhout, kalf n.; 3 bestrijking,
kalklaag f.
solipède adj. eenhoevig.
soliste m. T solist : 1 solozanger m.; 2 solospeler m.
1. solitaire adj. 1 eenzaam ; ver --- lintworm m.;
2 alleenstaand.
solitaire — 509 -- songe-creux
2. solitaire m. 1 kluizenaar m.; vivre en -- als
een kluizenaar leven; 2 (theát.) solitair rn.;
3 (papillon, rnouche, oiseau) solitair ni .; 4 (ver)
lintworm m. ; (san ;lier) oud wild zwijn n.;
5 (tulipe) ecnzarne tulp f.; 6 (jeu) solitaire, melancholie
f.; 7 (diamant) solitair m.
solitude f. eenzaamheid f. ; vaste — woeste een-t
solive f. vloerbalk m., rib, juffer f. [zaaniheid.
soliveau m. (max) 1 Icinderbalkje n.; homme, rol
— houten blok n.; 2 kop m.
sollicitation f. aanzoek, verzoek n.
solliciter 1 v. tr. aandrijven, aansporen, aanzetten
; 2 trachten te verlokken, trachten over te hale^r ;
3 opwekken; 4 (dringend) verzoeken, aan -
zoeken, afsmeeken; 5 v. intr. verzoeken doen,
stappen doen.
solliciteur 1 m. aanzoeker, verzoeker m.; 2 aanvrager,
sollicitant m.
sollicitude f. 1 (liefde)zorg, zorgvuldigheid f.;
2 bezorgdheid, bekommering f.
solo rn. (pl. soli) T solo : 1 alleenzang m., alleenspel
n.; 2 alleenzanger, alleenspeler m.
Solon m. S to m.
solstice m. zonnestilstand m.
solsticial adj. (...aux) zonnestilstands-.
solubilité f. oplosbaarheid f.
soiubl8 adj. oplosbaar; pas — onoplosbaar.
solution f. 1 oplossing f.; 2 scheiding, scheur,
breuk f. ; -- de continuité onderbroken samenhang
m., gaping f.
solvabilité f. betaalvermogen n., hetaalkracl;t f.
solvable adj. in spaat om te betalen, solvent; être
— kunnen betalen.
1. sombre adj. 1 somber, donker; voix — doffe
stem f.; 2 somber, zwaarmoedig, droefgeestig;
3 achterdochtig, argwan í g.
2. sombre m. sombere, donkere n.; vêtu de —
donker gekleed. [ten, even omploegen.
1. sombrer v. tr. 1 dempen, dooven; 2 omspit-
2. sombrer v. intr. (mar.) 1 omslaan, kenteren,
kapseizen ; 2 zinken ; 3 (fig.) te gronde gaan.
sombrero ni. (Spaansche) zonnenhoed rn.
1. sommaire adj. 1 beknopt, bondig, summair,
(jur.) summier; 2 vluchtig; 3 benepen, klein.
2. sommairem.korte inhoud m., samenvatting f.
sommation f. i opeisching, aanmaning, dagvaarding,
sommatie f.; 2 eisch m., vraag f.
. somme f. 1 som, hoeveelheid f.; 2 (math.)
som f., beloop, bedrag n., samentelling f.;
3 hoofdinhoud m., kort begrip n., somme f.; — de
St-Thomas somme van den H. Thomas; en —
in één woord, kortom; — toute alles samengenomen,
om kort te gaan.
2. somme f. 1 pakzadel n.; bête de — lastdier
n.; 2 last m., vracht f.
3. somme m. slaap m.; ne faire q'a'un — aan
één stuk door slapen; faire tin (petit) — een
dutje n. doen.
som meil m. 1 slaap m. ; — de (la) mort doodslaap;
dormir dun profond — ren diepen slaap slapen;
entrer en — in slaap vallen ; 2 (envie de dormir)
slaap, vaak m., slaperigheid f.; avoir — slaap ou
vaak hebben; tomber de — van slaap neervallen.
sommeiller v. tr. sluimeren.
som metier m. keldermeester m_ ; (mar.) bottelier,
homeester m.
sommelière f. keldermeesteres . hotteïierster f.
sommellerie f. 1 keldermeesterschap; bottelierschap
n.; 2 bottelarij; f.; 3 sptjskelder; wijn
kelder m.
1. sommer v . tr. ; ooeisclien, aanmanen, dagvaarden,
sommeeren ; 2 eischen.
2. sommer v. tr. optellen, samentellen.
sommet m. 1 top m.; kruin f.; spits t.; 2 (fig.)
top m., toppunt n. ; au — de ten iop ou op het
toppunt van.
1.. sommier m. 1 lastdier n.; 2 vrachtkoffer m.
2. sommier in. 1 draagsteen m.; 2 draagbalk;
bovendorpel m.; 3 (jalousie) rol f.; 4 molenboom;
5 klokkeboom m. ; 6 weegschaalbalk m. ; 7 (presse)
hoofd, kalf n.
3. sommier in. ondermatras f.
4. sommier m. hoofdregister, hoofdboek n.
so m maté €. 1 hoogs"e top m.; 2 uiterste punt,
uiteinde n.- 3 hoofdpunt u.; 4 hooggeplaatste,
aanzienlijkste in., sommiteit t.
somnambule 1 m. & f. slaapwandelaar ns.,
-ster f.; 2 (magnét.) heldeniende m. & f.; 3 adj.
slaapwandelend; 4 helderziend.
somnambulisme m. ! slaapwandelen n.; 2 (magnét.)
helderzichtighefd f.
somrnlfère 1 adj. slaapverwekkend, slaap-; 2 m.
slaapmiddel, slaapgoed n.
somnolence f. slaperigheid f.
somnoient adj. slaperig.
somptualre adi. aangaande ar weelae; leis —s
wetten tegen de weelde, scmptuaire wetten f. p1.
sorngtueux adj. (...euse) 1 weelderig, weidsch,
prachtig; 2 prachtlievend, pronkzuchtig.
1. sen m. klank m., geluid n., toon m.; au — des
trompetter met trompetgeschal.
2. scr' m. zemelen f. p1., gruis n.
3. sen adj. (sa, ses) (possesseur m. ou n.) zijn;
(poss. f.) haar; — chapeau (à lui) zijn hoed;
— chapeau (á elle) haar hoed in.
sonate f. sonate f. [boring f.
sondage m. 1 peilen n.; peiling f.; 2 boren n.,1
sonde f. 1 (diep)lood n.; 2 peiling, looding f.;
3 peilstok m. ; 4 doorsteker in ; 5 boor f . ; 6 peilstift
f.
sonder v. tr. 1 (en gén.) peilen: 2 aanboren;
3 (fig.) peilen, polsen, toetsen, onderzoeken.
sondeur m. 1 peiler, looder m. ; 2 peilstok m.;
3 (fig.) peiler, polser, uitvorscher m.
songe m. droom m. - faire u n — een droom hebben.
songe-creux m. (p1. id.) droomer m.
songe-malice — 510 -- sortie
song!-malice m. (('- [s]j pnetsenbakker m.
songer v. tr. & intr. ; droomen t il ne songe que
(de) fêtes hij droomt enkel van feesten ; 2 denken ,•
à mal 1 iets kwaads bedenken, 2 zich iets
kwaads voornemen, 3 het kwalijk opnemen.
songeur 1 adj. (...euse) droomerig; 2 m. dronmer
m.
sonica 1 rr.sonica(kaart) f.; 2 adv. juistvan pas.
sonnaille f. 1 halsbelletje n.; 2 geklink n.
1. sonnailler m. beldrager, belhamel m.
2. sonnailier v. intr. gedurig schellen, gedurig
luiden, bengelen.
sonnant adj. 1 klinkend; mal- kwalijk luidend;
2 (horl.) slaand; à 1'heure -e op klokslag; à
trois heures -(es) op klokslag van drieën.
sonnet v. tr. & intr. 1 klinken; 2 (sonnette)
klinken; bellen, schellen; - à la porte de aanbellen
bij; - le départ tot het vertrek bellen;
8 (cloche) luiden; - la foire de kermis inluiden;
4 (horl.) slaan; sept heures sonnerit, il sonne
sept heures het slaat zeven uur; avoir cinquante
ans bien sonnés goed over de vijftig zijn; 5 (cor,
trompette) blazen; 6 (phonét., langage) v. intr.
klinken, klinkend zijn; cela sonne bien, mal,
faux T dat klinkt goed, slecht, valsch; ne - mot
geen woord reppen.
sonnerie f. 1 geklink n.; geschel; gelui n.; (horl.)
slag n.; 2 schellen f. pl., schellenstel n.; klokkenstel;
slagwerk n.; 3 (électr.) schelgeleiding f.;
4 (cor, trompette) geschal, signaal n.
sonnet m. sonnet, klinkdicht n.
sonnette f. 1 schel, bel f. ; tirer la - aan de bel
trekken; déménager k la - de bois met de stille
trom verhuizen; 2 (mach.) hei f., schalk m.;
- à tiraudes trekhei ; - à déclic klinkhei ; - à
vapeur stoomhei.
sonneur m. 1 beller m.; - public belleman,
omroeper m.; 2 klokluider m.; 3 blazer m.
sonnez 1 interj. laat de klokken luiden ! 2 n1.
(trictrac) dubbele zes f.; (dés) rijfel m. van zessen.
sonore adj. 1 klinkend, luidend, geluids-;
2 (phonét.) stemhebbend; 3 klankrijk, helderklinkend.
sonor.ité f. 1 klinkendhcid f.; 2 klankrijkheid,
sopha m. sofa f. [helderklinkendheid f.
Sophie f. Sophia, Soph_e f., Fietje n.; faire sa -
de preutsche spelen.
sophisme m. drogrede f., sophisme n.
sophiste 1 m. drogre.4enaar, sophist m.; 2 adj.
drogredekundig, spitsvondig, sophistisch.
sophistication f. 1 vervalsching t.; 2 vervalschte
stof ou waar f. [sophistiek f.
sophistique 1 adj. spitsvondig, sophistisch; 2 f.1
sophistiquer 1 v. intr. den sophist ou drogredenaar
spelen, drogredenen ou spitsvondigheden
uitkramen; 2 v. tr. vervalsehen.
Sephocie m. Sopltocles m.
sophoclèen adj. ('ne) Sophocleïsch.
sophore, ...r•a m. sophora f.
soporatif 1 adj. (...tive) slaapwekkend; 2 m.
slaapmiddel n.
soporeux adj. (...euse) slaapzuchtig, slaperig.
soporifère, ...fiant, .........fique 1 adj. slaapwekkend;
2 m. slaapmiddel n.
soprano m. 1 sopraan (stem) f. ; 2 sopraan-
(zanger) in., % zan -. 'res) f.
sorbe f. spierling in., sorbepeer f., sorbeappel m.
sorbet m. sorbet n.
sorbetière f. sorbetvaas f.
sorbier m. lijsterbes f., sorbeboom, haveresch m.
sorbon(n)ien 1 adj. (x ne) Sorboniaansch; 2 m.
sorboniaan m.
sorbonique 1 adj. Sorboniaansch; 2 f. sorbonica f.
sorboniste m. doctor m. in de Sorbonne.
Sorbonne f. 1 Sorbonne; 2 (fig.) hoogeschool,
universiteit f.
soreellerie f. tooverij, hekserij f.
sorcier m. 1 toovenaar, heksenmeester m.;
2 (jouet) duikelaar m.
sorcière f. tooveres, (toover)heks f.
sordide adj. smerig, stinkend.
sordidité f. 1 smerigheid, stinkerigheid f,;
2 stinkende vrekkigheid f. [gierst f.
sorg(h)o m. zorg:aad, negerkoren n., Indischet
sorite m. kettingsluitrede f., soriet m.
Sorlingues f. pl. : fles - Sorlingseilanden, Scilly.
eilanden n. p1.
sornette f. sprookje, praatje n.
soror(i)al adj. (...aux) zusterlijk, zuster-.
Sorrente f. Sorrento ; bois de - Sorrentohout n.
sort m. 1 lot n. ; le - des armes het geluk der
wapenen; tirer au - loten (voor) ; tomber au
- in de loting vallen ; 2 assurer, faire un -
à qq. iem. een bestaan verzekeren, bezorgen;
-s lotvoorspellingen f. p1.; 3 tooverij f. ; jeter
un - sur betooveren. [voegzaam.
sortabie adj. 1 om mee uit te gaan; 2 passend,t
sortant adj'. 1 buitengaand; 2 weggaand; 3 uittredend;
4 uitkomend, uitgeloot.
sorte f. 1 soort f.; slag n., aard m.; deux - s
de poisson tweeërlei visch f. ; toutes -s de van
alle soorten, van alle slag, allerlei, allerhande;
2 wijze, manier f.; de la --, de telle -, de cette
-, op deze wijze, in dier voege; de la - que
zooals; de ou en - que (avec. indic.) zoodat;
en - que (avec subj.), en - de (avec inf.) zoodanig
dat, in dier voege dat; en quelque - als
't ware, om zoo te zeggen, zooveel als, bijna; de la
bonne - goed, flink, duchtig; de bonne - goed,
naar wensch.
sortie f. 1 uitgaan n., uitgang m. ; uitrijden;
uitvaren, uitzeilen n.; uittocht :n.; (fig.) uitloop
m., uitvloeien n. ; 2 (scène) aftreden n. ; fausse -
geveinsd aftreden; faire une fausse - voor den
schijn aftreden ou vertrekken; 3 (mil.) uitval m.;
4 uitstapje P.; 5 kleine kustvaart f.; 6 (med.,
sortie-de-bal -- 511 — souffier
chir.) uittreding, uitzakking f. ; ( dents, plantel)
uitkomen n.; 7 (faire sortir) uitvoer m.; wegvoeren
n. ; droits d'entrée et de — de in- en uitgaande
rechten n. pl.; 8 (issue) uitgang; (fig.) uitweg
m.; se ménager une — zich een achterdeurtje
openhouden; 9 (ticket) loodje n., sortie f.;
10 (jeu) misèrekaart f. ; 1 I (bot.) knop m.
sortie-de-bal f. (pl. id.) avondmanteltje n.
sortil ège m. 1 tooverij, hekseri j f.; 2 toovermiddel n.
1 sortir 1 v. intr. uitgaan, uitkomen, uitrijden;
(navire) uitloopen, uitzeilen; (liq.) uitloopen,
uitvloeien; 2 — de uitgaan, gaan uit, gaan van,
(vers celui qui parle) uitkomen, komen uit,
afkomen van; — de tab le van tafel opstaan; —
de la tête uit het hoofd gaan, (yeux) uit het hoofd
puilen; faire — de doen komen uit, brengen uit;
3 (acteur) aftreden; sort af;4 (bot.) uitkomen,
uitschieten, uitspruiten; 5 (dents, éruption) uitkomen
; 6 (descen-dance) voortkomen, afstammen,
afkomstig zijn ; 7 (typo.) overloopen ; 8 v. tr.
uithalen, naar buiten brengen; 9 trekken (uit),
redden (uit) ; 10 se — zich redden (uit) .
2. sortir m. uitgaan ti.; au — de l'hiver aan
het einde van den winter.
3. sortir v. tr. 1 loten, winnen; 2 verkrijgen, hebben;
— son effet zijn kracht hebben.
4. sortir v. tr. sorteeren, uitzoeken.
Sosie m. 1 Sosias m.; 2 s— dubbelganger m.; —
mannequin nagemaakt mansbeeld n.
sosoré, ...vé m. sosore (papegaai) m.
s ot 1 adj. (oo te) zot, gek, mal, dwaas ; 2 ver bluft,
verlegen;3 dartel, ondeugend; 4 m. zot, gek,
sotie f. (litt.) zotternij f.. [dwaas m.
sot-I'y-Iaisse m. (pl. id.) stuitstukie, paterstukje n.
s otte m e nt adv. V sot.
sottise f. zotheid f., gekheid, malligheid, dwaasheid
f. [mal, gemeen.
sottisier 1 m. zothedenverzameling f.; 2 adj.t
sou m. ('s) (anc.) stuiver m. ; (actt) halve stuiver
m.; gros — stuiver, (Belg.) kluit m.; petit --
halve stuiver, (Belg.) halve kluit; au — la livre
pondspondsgewijs; n'avoir pas un — ou le —
(vaillant), geen rooden duit bezitten; journaliste
de quarte —s krantenschrijver m. van een cent.
Souabe 1 f. : la — Zwaben n.; 2 m. Zwaab m.;
3 adj. s— Zwabisch. [voeting f.
soubas(s)ement m. grondmuur, onderbouw m.,J
soubresaut m. plotselinge sprong, schok ri, .;
avoir un — met een schok opspringen,
soubrette f. soubrette f., nuffig kameniertje n.;
— de Charlot beulsknecht m.
soubreveste f. bovenbuis n.
souche f. t stomp, stommel, stronk m., wortelblok
n.; 2 wijnstok m.; 3 (fig.) houten Klaas, blok
m. ; 4 (fig.) wortel, stam, oorsprong m. ; faire —
afstammelingen hebben, ; 5 (dans une famille)
staak m. ; 6 kerfstok m. ; 7 (partie de registre)
stok m.; registre à —s uitsnijregister, stokregister
n. ; détacher la — den talon afnemen.
souchet m. 1 cypergras n.; 2 lepeleend f.
souchetage m. 1 telling f. (der stammen); 2 merken
n. (der boomen) .
soucheteur m. stammenteller m.
sou-chong m. souchong(thee) f.
1. souci m. zorg f., kommer m., bezorgdheid,
onrust f.; sans — zonder zorg, zorgeloos; un
sans — Jan zonder zorg; avoir des —s zorgen
ou kommer hebben.
2. souci t m. goudsbloem f.; 2 goudsbloem
kleur f.; 3 adj. goudsbloemkleurig.
soucier 1 v. tr. bezorgd maken, schelen; 2 se —
de (s'inquiéter) zich bekommeren om, zich
bekreunen om, bezorgd zijn om ou over; (soigner)
zorg dragen voor, ter harte nemen ;je ne me soucie
pas de le voir 1 ik verlang niet hem te zien,
2 het hindert me niet hem te zien.
soucieux adj. (...euse) bekommerd, bezorgd,
soucoupe f. schoteltje n. [ongerust.
soudable adj. soldeerbaar.
soudain 1 adj. schielijk, onverwacht, plotseling;
2 adv. terstond, onmiddellijk.
soudainement adv. schielijk, plotseling(s).
soudaineté f. schielijkheid, onverwachtheid f.
soudan m. 1 sultan ni. ; 2 syndicus m.; 3 le S—
Soedan n.
soudard, ...t m. snorbaard, sabelknecht m.
soude f. 1 zoutkruid, loogkruid n.; 2 soda f.,
loogzout n.
Bouder v. tr. 1 soldeeren; Ier ou barre à —
soldeerbout m.; 2 aaneenzetten, verbinden.
soudoir m. soldeerbout m.
soudoyer m. 1 bezoldigen; 2 betalen, onderhouden;
3 (om)koopen.
soudure f. t soldeeren n., soldeering f.; 2 soldeersel,
soldeer n.; 3 (fig.) verbintenis f. [smout n.
soue f. 1 varkensstal m.; 2 (varkens)reuzel f.,1
souffiage m. 1 glasblazerij f.; 2 uitblazen n.;
3 opwerking f. ; 4 dubbeling f.
souffIe m. 1 adem, asem m.; renverser du ou dun
— omverblazen; 2 (vent & lig.) adem; (violent)
gewaai, geblaas n.;3 (baleine) uitspuiting f.,
waterstraal m.; 4 (inspiration) aanblazing,
ingeving f.
1. soufflé m. schuimeierkoek m.
2. soufflé p. p. & adj. 1 geblazen, opgeblazen;
uitgeblazen; 2 (cuis.) gerezen, luchtig.
1. souffier v. intr. 1 blazen; 2 ademen; laissez
moi — un moment laat mij een oogenblikje
uitademen; 3 (vent) blazen, waaien; 4 (fatigue)
blazen, snuiven; 5 (baleine) uitblazen, uitspuiten;
6 goud maken.
2. souffier v. tr. 1 blazen; — des pols (fig.) T
bollen blazen; 2 (weg) blazen; — qc. te qq. iem.
iets (voor den neus) wegblazen ; 3 (éteindre) uitblazen;
— la chandelle de kaars uitblazen; 4 (laneer)
uitblazen; —1'eau het water uitblazen; 5 opsouffierie
-- 5 12 -- soupconneux
blazen; — un ballon een luchtbal opblazen ; — soulagement m. 1 verlichting; verzachting f.;
I'orgue het orgel tra; pen ; 6 aanblazen : — 1e
2 opbeuring f., troost m.
feu het vuur aanblazen; 7 inblazen, influlsterc_n, soulager v. tr. 1 verlichten, ontlasten, verzachten;
insteken, opsteken ; (théát.) (de rol) voorlezen, 2 verlichten, opbeuren, troosten; 3 ondersteunen,
souffferie f. blaaswerk n. [soufjleeren. helpen; 4 se — 1 zich verlichting verschaffen,
1. souffiet m. 1 blaasbalg m.; 2 vouw, blaas, zich ontlasten, 2 zijn gemoed ontlasten.
geer f.; 3 klep f.; 4 harmonica f.; wagon à — soQlard m., e f. dronkaard m., zuipster f.
harmonicawagen m. soulas m. verlichting f., troost in., solaas n.
2_ souffiet m. klap, kaakslag m. soQier v. tr. 1 verzadigen, zal maken, vullen;
souffietade f. partij f. klappen. 2 (boisson) zat maken, dronken maken; 3 se —
souffieter v. tr. een klap ou klappen geven;
1 zich verzadigen (aan ), 2 zich zat drinken.
il mérite qu'on le soufflette hij verdient klappen. 2. souler v. intr. gewoon zijn, plegen.
souffieur 1 adj. (...euse) hijgend, snuivend ; 2 in. soQlerie f. zuippartij f.
hijger, snuiver m.; 3 blazer rn.; — de verre, souleur f. (plotselinge) schrik m., (schielijke)
glasblazer; — d'orgue orgelblazer; 4 inblazer, ontsteltenis t.
opsteker m.; opstoker m. ; ( tliéát.) rollezer, souf- soulèvement m. I. opheffing, oplichting f.;
fleur ni.; 5 alchemist, goudzoeker m. 2 oprijzing, opstijging; — d'estomac o u de coeur
soufflure f. blaas, bel, gal f. draaiing in de maag; 3 opstand m., oproer n.,
souffranee f. 1 pijn, smart f., lijden n.; 2 dulding, opschudding f.; 4 opschudding, veruntzvaarditoelating
f.; 3 uils{el n.; en -- ten achteren, ging f.
blijvende haperen ; être ou demeurer ou rester en soulever 1 v. tr. opheffen, oplichten, opbeuren;
—1 uitgesteld worden, 2 blijven haperen ou i1 ,gen. 2 opwerken, doen oprijzen; opjagen, doen opeliesouffrant
I adj. lijdend; 2 lijdzaam; 3 m. gen; -- une question een vraag opwerpen; --- le
lijder m. [ling, verschoppeling, rn. ceeur het hart doen draaien ; 3 tot opstand versouffre-
douleur (pl. Id.) m. martelaar, vcrschove-t
wekken, in opschudding brengen; 4 v. intr.
souffreteux adj. (...euse) 1 lijdend, zickelijk, draaien; 5 se — 1 zich opheffen, zich oplichten,
deerlijk; 2 noodlijdend, behoeftig. 2 opgeheven ou opgelicht worden, 3 oprijzen,
1. souffrir 1 v. tr. lijden; 2 onderstaan; 3 uit- opgejaagd worden, 4 draaien, 5 in opstand ou
staan; 4 verdragen; 5 (lulden, gedongen, toelaten, in opschudding komen.
veroorloven; le papier souffre tout het papier soulier m. 1 schoen m,; etre, rnettre dans ses
duldt alles; ne pas — de difficultés geen moei- petits —s in 't nauw zitten, brengen; 2 S— noir
lijkheden lijden; 6 v. íntr. lijden; 7 pijn hebben;
Zwartvoet- Indiaan m.
— du pied pijn aan den voet hebben; 8 gehin- souligner v. tr. I onderstrepen, onderhalen;
derd worden; 9 verdriet ou spijt hebben; 10
2 (fig.) nadruk leggen op, aandikken.
schade lijden, te kort komen; l'llonnêteté souffre so0lographe m. dronkaard m.
S ce rnétier de eerlijkheid komt bij deze handel- so0lographie f. dronkenschap f.
wijze Ie kort; 1I se --- 1 elkander verdragen, souloir v. intr. gewoon zijn, plegen.
2 verdragen worden, zich laten verdragen. soulte f. 1 uitkeering f.; 2 saldo n., slot n. van
2. souffrir m. lijden, dulden n. rekening.
soufre 1 m. zwavel f. ; ..", ad ..varelklecirLg. soumettre v. tr. onderwerpen.
soufrer v. tr. zwavelco. [velkist f. soumis p. p. de soumettre & adj. onderworpen,
soufriére f. 1 zwavelgroepje, zwavelmijn f. 2 zwa-1
onderdanig, nederig.
souhait ni. (voeu) wenscl; n.; (désir) begeerte f., soumission f. 1 onderwerping, (état) onderworverlangen
n.; —s de bonne année nieuwjaar- penheid f.; faire sa — zijn onderwerping betuiwenschen
; á — naar wensch; à vos —s God
gen; 2 —s eerbetoon n., eerbied m.; 3 aanbod n.,
souhaitable adj, wenscheljk. [zegene u. aanbieding, aanbesteding f.
souhalter v. tr. wenschen, begeeren, verlangen. soumissionnaire m. aanbieder, aanbesteder m.
souillard m. 1 watergat n.; 2 watersteen m. soumissionner v. tr. een aanbod doen, inschrijsouiliarde
f. 1 loogbak m. ; 2 schotelhuis n. ven, aan een ou de aanbesteding deelnemen.
souille 1. 1 modderpoel m.; 2 varkenshok ri.; soupape f. klep f.
3 (mar.) zelling f. soupgon m. 1 verdenking f., vermoeden n.;
souiiler v. tr. bezoedelen, bemorsen, bevuilen, 2 argwaan m., achterdocht f.; 3 schijntje n.,
bevlekken. [3 f. morsebel, vuilpoes f. zweem m. [verdenkbaar.
souillen 1 rn. dweil; vaatdoek in.; 2 n2-?rspot m.;;
scup?onnalde adj. aan verdenking onderhevig,-,
rec:illure f. 1 bezoedeling, bemorsing, bevlekking soupconner v. tr. 1 (présumer) verdenken, verf.;
2 smet f. moeden; 2 (se méfier) argwaan hebben, argwasoQI
1 adj. zat, verzadigd, vol; — de beu van; nen, wantrouwen.
2 zat, dronken, bezopen; 3 rn. bekomst f. soupgonneux adj. (...euse) 1 argwanend, achtersoupe
— 513 — ,,ouscrlpteur
dochtig, wantrouwig; ' (cheval) schichtig; 2 verdacht.
soupe f. 1 soep f.; — à la biëre biersoep, koudeschaal
f. ; — aux choux koolsoep; — (à la) tortue
schildpadsoep; — de chien (fig.) eendenbier
n ; 2 spoeling f.; 3 sop f. & n., sopje n.;
tremper la — de soppen weeken; mouitlé comme
une — zoo nat als een spons.
soupé m. : 2. souper.
soupeau m ï ' x) ploeghout, kouterhout n.
soupente f. I hrrngriem, draagriem rn:; 2 opkamer
f., insteekJ-umertje n.
1. souper v. intr. avondmalen, soupeeren; j'eÉ?
ai ...é ik heb { r mijn bekomst 'rrn.
2. souper m. avondmaal, avondeten, super n
un petit — een soupeetje.
soupèsement m. wegen n. met de hand, wikken n.
soupeser v. tr. 1 met de hand wegen, wikken;
2 juist afwegen ; se faire -- een standje oploopen.
soupeur m. 1 avondeter ni ; 2 (restaur.) avondgast
m.
soupière f. soepkom, soepterrine f.
soupir m. 1 zucht m.; 2 (mus.) vierde rust f.
soupirail m.(...aux) luchtgat n.; (spéct)keldergatn.
soupirant 1 adj. zuchtend; smachtend; 2 m.
zuchter In. ; 3 smachtend minnaar, aanbidder m.
scupirer 1 v. intr. zuchten; cceur qui soupire na
pas ce qu'il désire een zuchtend gemoed ruist zijn
liefste goed; 2 smachten; 3 v. tr. klagen; (luiste.-..
soupireur = soupirant. [ren, kweelen.
souple adj., -o ment adv. 1 lenig, buigzaam,
rekkelijk, slap ; 2 (fig.) lenig, plooibaar, gedwee.
souplesse f. 1 lenigheid, buigzaamheid, rekkelijkheid,
slapheid; tours de — kronkelkunsten
f. p1.; 2 (fig.) lenigheid, plooibaarheid, gedweeheid
f. [plunje f.
souquenille f. 1 ftnetsierskiel, stalkiel m.; 21
source f. 1 oorsprong m.; 2 bron, wel f.
sourcier m. bronzoeker, bronvinder m.
sourcil m. wenkbrauw f. [wenkbrauw-.
sourciller adj. (...ière) van de wenkbraulv(en),I
sourciller v. intr. de wenkbrauwen vertrekken;
sans — zonder kikken of mikken.
sourcilleux 1 adj. (...euse) gewenkbrauwd;
2 gefronst; 3 hoog, steil.
1. sourd adj. 1 doof ,; 2 (pas sonore, pas briliant)
dof; 3 (pas franc) onderdul_irrisch, heimelijk,
sluipend; menées —es sluipwegen in. pl.
2. sourd ni. 1 doove ni.; autant (vaudrait)
parler à un — het is aan een doovemans deur
geklopt; 2 landsalarnander m.
sourdaud adj. hardhoorig.
sourdement adv. 1 dof; 2 onderduims, heimelijk.
sourdine 1 f. demper m.; a la — met de stille
trom. in stilte, zonder gerucht; en — gedempt,
(fig.) in 't geniep ; 2 dojJe £ronipet . dofje lui' f.;
dof spinet n. ; 3 (hort.) sluitveer f.
sourd-muet adj. (tee- «te) doofstom.
sourdre v. intr. 1 ontspringen, opwellen, opborrelen;
2 opkomen, opgaan.
souriceau m. («x), ...cette f. muisje n.
souricière f. 1 muizenval; 2 (fig.) val f., strik m•
souriquois adj. muisachtig, muizen-; gent —e
muizenvolkje n. [toelachen.
1. sourire v. intr. glimlachen ; — à qq. iem.;
2. sourire m. glimlach m.; les —s de glim-
1 . souris m. glimlachje n. [lachjes n. pl.
2. souris f. T muis f. [n. & adj.
3. souris m. & adj. muisvaal, mutsgrauwl
sourlier v. tr. betakelen,
sourliurre f. betakeling f.
sournols 1 adj., 'rement adv. geniep(er)ig,
gluipend, gluiperig; 2 m. genieperd, gluiper(
d) m.
sournoiserie f. geniepigheid, gluiperigheid f.
1. sous prép. 1 (en gén.) onder; cuté — le vent
zijde onder den vind, lij (zijde) f., 2 achter;
— clefs achter slot ; 3 binnen; — peu de temps
binnen korten tijd; 4 in; — enveloppe in een
omslag; — bols in het bosch; un — bols een
boschzicht n. ; 5 op ; — peine de op straffe van.
2. sous en compos. 1 onder-, bij-; (chim.)
onder-, basisch; 2 klein , tin sous-Trochu een
klein.' Trochu m.
sous-acétate m. onderazi inz-uurzout n.
sous-affermer v. tr. 1 onder^'erpachten; 2 onderpachten.
[...ter m.
sous-aftréter v. tr., ...teur rn. 'anderbevrachten,l
sous-agent m. onderagent rn.
sous--aide nl. onderhelper, tweede helper rn.
sousaiimentation f. onder- voeding f.
sousalirnenter v. tr. nrldervoed2n.
sous-amemlement m. onderamendement n.
sous-amender v. tr. onderamendeeren, door een
onderamendement wijzigen.
sous-arbrisseau m. ('-'x) halfheester in.
sous-arséniate m. onderarsenikzuurzout n.
saus-au manier m. onderaalmoezenier m.
sous-baii m. (. «-baux) onderpacht f.
sous-barbe f. 1 onderkin f.; 2 kinnebakslag;
(fig.) kaakslag m. [derbibliothecaris m.
sous-bibliothécaire m. onderboekbewaarder, on-1
sous-bois m. 1 onderhout n.; 2 onder (de) boomen.
sous-brigadier m. onderbrigadier m.
sous-carbonate m. onderkoolzuurzout n.; — de
potasse onderkoolzure potasch f.
sous-chef m. 1 onderchef m.; 2 tweede kok m.
sous-chiorate m. onderchroomzuurzout n.
sous-claviculaire, ...clavier (...iére) adj. onder
het sleutelbeen (gelegen).
sous-commissaire m. ondercon'imissaris m.
sous-commission f. subcommissie f.
sous-comptoir m. bijkantoor n.
souscripteur ni., ...trice f. 1 inschrijver, inteekenaar
m., inschrijfster f.; 2 onderteekenaar m.,
...ster f.
souscription — 514 -- souterrain
souscription f. 1 inschrijving, inteekening f. ; 2
onderteekening f.; 3 verbintenis f.; 4 (brief)slot n.
souscrire v. tr. 1 inschrijven, inteekenen; 2 onderteekenen;
3 (fig.) — à toestemmen, inwilligen.
sous-cutané adj. onderhuidsch, onderhuids-.
sous-délégué adj. onderafgevaardigd.
sous-diaconat ni. onderdiakenschap, subdiaconaaf
n.
sous-diacre m. onderdiaken, subdiaken m.
sous-directeur m., ...trice f. onderbestuurder m.,
...ster f. [2 (phonét.) voorklank m.
sous-dominante f. 1 (mus.) onderdominant f.;t
sous-économe m. onderbeheerder, ondereconoom
m.
sous-écuyer m. onderstalmeester, onderpikeur m.
sous-entendre v. tr. er onder verstaan, stilzwijgend
bedoelen, verzwijgen, er bij denken.
sous-entendu m. onuitgedrukt denkbeeld n.,
onuitgedrukte gedachte f., verzwijging, achterhouding
f. [deurtje n.
sous-entente f. heimelijk voorbehoud, achter-t
sous-entrepreneur m. onderaannemer m.
sous-espèce f. ondersoort f.
sous-faitage, ...faite ni. ondernokbalk m.
sous-ferme f. onderpacht f.
sous-fermer m., ...ière f. onderpachter m., —es f.
sous-garde f. beugel m.
sous-genre m. ondergeslacht n.
sous-gorge f. 1 halsriem, keelriem m.; 2 (arme)
voorhals m. [huisleerares f.
sous-gouvernante f. ondergouvernante, onder-t
sous-ingénieur m. onderingenieur m.
sous-intendance f. onderintendantschap n.
sous-intendant m. onderintendant m.
sous-jacent adj. onderliggend.
sous-jupe f. onderrok m.
souslie [s'-k'] m. Siberische marmot, zizelmuis f.
sous-lieutenance f. onderluitenantschap n.
sous-lieutenant m. onderluitenant, tweede luitenant
m.
sous-locataire m. onderhuurder m.
sous-locatlon f. onderverhuring f. [huren.
sous-Iouer v. tr. 1 onderverhuren; 2 onder-1
sous-man m. onderlegsel n., onderlegger m.
sous-maître m. 1 ondermeester m.; 2 onderbaas,
ondermeesterknecht m.
sous-maîtresse f. 1 ondermeesteres ; 2 onderbazin f.
sous-marin 1 adj. onderzeesch; 2 m. onderzeeër
m., onderzeeboot f. [veelvoud.
sous-multiple 1 adj. onderveelvoudig; 2 m. onder-1
sous-nitrate m. ondersalpeterzuurzout n.
sous-normale f. subnormaallijn f.
sous(-)oeuvre m. grondbouw m.
sous-off m. onderofficier m.
sous-officier 1 m onderofficier m ; 2 adj.
(... i ère) onderofficiers-.
sous-ordre m. 1 onderschikking f. ; en — in
ondergeschikten rang; 2 m. ondergeschikte m.
sous-oxalate m. onderzuringzuurzout n.
sous-oxyde rn. onderoxide n.
sous-phosphate rn. onderphosphorzuurzout n.
sous-pied m. 1 voetriem m. ; — de dragon infanterist
m.; 2 (viande) n. leeren lap m.
sous-préfectoral adj. (...aux) onderprefectoraal.
sous-préfeeture f. onderprefectuur f.
sous-préfet m., ...fète f. onderprefect m.,
...fecte f. [ver m.
sous-secrétaire iii. ondersecretaris, tweede schrij-g
sous-seing m. onderhandsche akte f.
sous-sel m. onderzout n.
soussigné m. ondergeteekende m.
sous-sol m. 1 ondergrond m.; 2 keldering, kelderverdieping
f.
sous-sulfate m. onderzwavelzuurzout rn.
sous-tangente f. subtangens f.
sous-te n d re v. tr. 1 overspannen; 2 onderspannen.
soustraction f. 1 onttrekking f.; 2 ontvreemding;
3 (calcul) aftrekking f.
soustraire v. tr. 1 onttrekken; 2 ontvreemden,
onderstaan; 3 (calcul) aftrekken.
sous-traiter v. tr. 1 uit de tweede hand verhandelen,
onderaannemer ; 2 onderpachten.
sous-triple 1 adj. onderdrievoudig; 2 m. onderdrievoud
n.
sous-ventrière f. buikriem m.
soutache f. belegselsnoer n., tresband m., soutache
f. ; (hussard) nestel m.
soutacher v. tr. met snoeren beleggen, soutacheeren;
guide à — soutacheur m.
soutane f. soutane f., (priester)rok m., (priester -)T
soutanelle f. korte soutane f. [kleed n.
route f. 1 bergplaats f.; — à biscuit beschuitkamer
f. ; — à charbon kolenhok n. ; 2 = soulte.
soutenable adj. 1 houdbaar, verdedigbaar;
2 draaglijk, uitstaanbaar.
soutenance f. verdediging f.
soutènement m. steun, schoor m.; mur de
schoormuur m.
souteneur m. 1 verdediger ; 2 (fi.l!e) bijspringer m.
soutenir 1 v. tr. ondersteunen; 2 (avec un support.)
onderstutten, onderschragen, schoren; 3dragen,
tegenhouden ; 4 (maintenir en position)
houden, onderhouden, ophouden, volhouden,
uithouden; 5 (aider) (onder)steunen, helpen;
6 (résister à) uithouden, uitstaan, doorstaan,
volhouden; 7 (affirmer) staande houden, vol•
houden, beweren ; 8 v. intr. lijden, dulden, uithouden;
9 se — 1 zich ondersteunen, steunen,
2 elkander ondersteunen, 3 zich staande houden,
4 zich goed houden, .5 het volhouden, 6 draaglijk
zijn.
soutenu p.p. & adj. 1 onafgebroken; 2 volgehouden;
discours, style — deftige taal, stijl m.
souterrain 1 adj. onderaardsch, ondergrondsch.
(fig.) heimelijk, sluip-; 2 m. onderaardsche gang
f.; 3 kelderverdieping, keldering f.
soutien --1 515 — sphénoïdal
soutien m. 1 steun m., steunsel n., stut m.;
2 (fig.) steun m., ondersteuning f., steunpilaart
soutirage m. aftrekken n., aftrekking f. [m.
soutirer v. tr. 1 aftrekken, aftappen; 2 (électr.,
foudre) uittrekken, trekken uit; 3 (fig) afhalen,
aftroggelen, ontfutselen.
souvenance f. herinnering f.
souvenez-vous-de-moi m. vergeet-mij-niet n.
1. souvenir v. intr. : se — de 1 zich herinneren,
2 denken aan, onthouden; il me souvient er
schiet mij te binnen; faire — (à) qq. de qc.,
iem. iets helpen onthouden.
2. souvenir m. 1 herinnering f., aandenken n.;
si j'ai bon — als ik mij goed herinner; en —
tot aandenken; 2 (faculté) geheugen n., gedachtenis
f.; 3 —s herinneringen f. pl., gedenkschriften
n. p1.
souvent adv. dikwijls, dikmaals, dikwerf,
vaak; plus — meermaals, vaker; le plus —
meestal, meestentijds.
souvente(s-)fois adv. menigmaal, inenigwerf.
1. souverain 1 adj. hoogste, opperste; 2 — pont
hooge brug f. ; rue —e hoogstraat f. ; 3 onovertrefbaar,
onfeilbaar; 4 oppermachtig, opper-; puissance
—e oppermacht f.; jugement — vonnis n.
in laatsten aanleg.
2. souverain m. 1 opperheer, opperheerscher,
(opper)vorst ni.; 2 opperhoofd n.; 3 laatste aanleg
m. ; 4 (monnaie) sovereign n1.
souverainement adv. 1 uiterst; 2 oppermachtig;
3 in laatsten aanleg. [2 overwicht n.
souveraineté f. 1 oppermacht, souvereiniteit f.;J
soyeux 1 adj. (...euse) zijdeachtig, zijde-;
2 (fig.) fluweelig, vleiend.
Sozomène m. Sozomenos m.
spacieux adj. (...euse), ...eusement adv. ruim,
uitgestrekt, wijd.
spadassin m. 1 houwdegen, vechtersbaas, voorvechter
m.; 2 gehuurde moordenaar m.
spadille f. (hornbre) schoppenaas n.
spadois 1 adj. Spaasch, van Spa; 2 m. S---
Spanaar m.
spahl rn. spahi, Turksch ou Arabisch ruiter m.
spalme m. smeersel, breeuwsel n.
sp al mer v. tr. hoggen. [jodenlijm f.
spalt m. 1 spalt, vloeispaath n . ; 2 asphalt n.,J
sparadrap m. Engelsche pleister, sparadrap f.
spare m. zeebrasem m.
1. spatte m. 1 spartogras, spartelgras, kwispelgras
n., Spaansche brem f. ; 2 Turksch vlas n.
2. Sparte f. Sparta n.
sparterie f. 1 sparto(vlecht)werk, (sparto)matwerk
n.; 2 spartofabriek f.
spartiate 1 adj. Spartaansch ; 2 m. S— Spar-t
spasme m. kramp f. [taan m.
spasmodique 1 adj. krampachtig, kramp-;
2 m. krampmiddel n.
spath m. spaath n.
spatule f. 1 spatel, spadel f.; 2 strijkmes n.;
3 lepelreiger m.
spécial adj. (...aux) bijzonder, speciaal.
spécialement adv. in 't bijzonder, inzonderheid.
spécialiser v. tr. specialiseeren.
spécialiste 1 m. specialist m., specialiteit f.;
2 adj. specialistisch.
spécialité f. 1 bijzonderheid f., bijzondere n.;
2 (études) (studie)vak n., specialiteit f.; (méd.)
sp .cialiteit f.; (comm.) bijzondere handel m.;
specialiteit f. schoonen glimp.
spécieusement adv. schoonschijnend, met eens
spécieux adj. (...euse) I schoonschijnend;
2 schijnend, schijnbaar, schijn-; raison ... euse
schijngrond m. [opgave f.
spécification f. nadere bepaling, bepaaldet
spécifier v, tr. nader bepalen, bepaald opgeven,
bepaald uitdrukken.
spécifique adj. T specifiek : 1 eigenaardig, bijzonder;
2 soortelijk; 3 bepaald; 4 m. bijzonder
middel, specificum n.
spécimen [n'] m. proef t., staal, monster n.
spectacle m. 1 schouwspel, tooneel, schouwtooneel
n. ; se donner, être en — zich ten toon stellen,
gesteld zijn; aimer le — veel van het tooneel
houden; 2 toestel, praalvertoon, spectakel n.;
pièce à (grand) — spectakelstuk n. ; 3 schouwburg
m.; salle de — schouwburgzaal f.
spectateur 1 adj. (...trice) aanschouwend, toeschouwend;
2 m. aanschouwer, kijker m. ; ( théát.)
toeschouwer m.
spectra) adj. (...aux) 1 spookachtig; 2 van het
kleurenbeeld, spectraal.
spectre m. 1 spook n.; 2 schrikbeeld n. ; 3 (astr.)
kleurenbeell, spectrum n.
spectroscope m. spectroscoop, spectrumspiegel m.
spéculaire adj. spiegel-; pierre — spiegelsteen m.
spéculateur 1 adj. (...trice) beschouwend, bespiegelend;
2 m. beschouwer m.; 3 winstzoeker,
speculant m. [gelend.
spéculatif adj. (... tive) beschouwend, bespie-t
spéculation f. 1 beschouwing, waarneming f.; 2
bespiegeling f.; 3 (winst)berekening, speculatie;
4 (pátiss.) speculatie f.
spéculer 1 v. tr. beschouwen, waarnemen; 2 v.
intr. bespiegelingen maken (over); 3 winstberekeningen
maken (op), speculeeren (op) ; (fig.)
rekenen (op), speculeeren (op).
spéculum [om'] m. spiegel m.
spencer m. spencer m.
spergule f. spurrie f.
spermacéti, sperma ceti m. walschot n.
spermatique adj. zaadachtig, zaad-.
sperme m. zaad n.
sphacèle m. koudvuur n. [brandig.
sphacélé adj. 1 door koudvuur aangetast; 2 (bot.)t
sphénoïdal (.... aux), ...dien (... ne) adj. wiggebeenachtig,
wiggebeens-.
sphénoïde — 516 -- Stabat (Mater)
sphénoïde 1 adj. wigvormig; os - = 2 rn. wiggebeen
n.
sphère f. T sfeer f.: 1 (géom.) bol m.; 2 (astr.)
hemelbol; wereldbol m.; 3. (route de planète)
baan f.; 4 (fig.) kring m., gebied n.
sphérieité f. bolvormigheid, bolrondheid f.
sphérique adj. bolvormig, spherisch.
sp héristère m. kaatsbaan f.
sphéristique 1 adj. kaatsend, kaats-; 2 f. kaatskunst
f. [rondachtig.
sphéroïdal adj. (... aux) bijna bolvormig, bol-t
sphéroïde m. 1 rondachtige bol m., spheroïde f.
sphincter [k-r' j m. sluitspier f.
sphinx m. T sfinx m. & f.
sphragistique 1 adj. zegelkundig; 2 f. zegel-^
sphyg mographe m. polsaanteekenaar m. [kunde f.
sphygmomètre m. polsmeter m.
spic [k'] m. spijk, groote lavendel f.
spica m. korenaarverband n.
spiccato adv. kort afgestooten.
spicil ège m. arenlezing, bloemlezing f.
spina-bifida m. gespleten wervelkolom f.
spiraal adj. (... aux) van de ruggegraat, ruggespina-
ventosa m. winddoorn m. [graats-.
1. spinelle m. (pierre) spinel n. & m.
2. spinelle f. 1 spiesgras n.; 2 doorntje n.; 3 stekelbezie
f.
spino-cérébral adj. (...aux) van de hersenen en
het ruggemerg; fièvre -e hersen- en ruggemergs-;^
Spinola m. Spinola m. [koorts f.
Spinoza m. Spinoza m.
spinozisme m. spinozisme ti., leer t. van Spinoza.
spinoziste 1 m. spinozist m.; 2 adj. spinozistisch.
spira( 1 adj. schroefvormig, slukkevormig,
schroef-, blakke- ; 2 m. slakkeveer f.
sparat e f. schroeflijn, slakkelijn f. ; en - schroefsgewijs,
schroefvormig.
1. spire f. 1 schroef f.; 2 schroefwinding f.
2. Spire f. (géogr.) Spiers n.
3. Spire m. (saint) Exuperius m.
spirée f. spierstruik m.
soirito 1 m. & f. spiritist m. & f.; 2 adj. spiri-^
spiritisme m. spirit!sme n. [tisch.
spiritualisation f. 1 vergeestelijking f.; 2 (chim.)
geestmaking, destillatie f. [destilleeren.
spiritualiser v. tr. 1 vergeestelijken; 2 (chim.)t
spiritualisme m. T spiritualisme n. : 1 onstriffQlijkheidsgevoel
n.; 2 neiging f. tot vergeestelijking,
drang m. tot zieleleven.
spiritualiste 1 m. spiritualist m.; 2 adj. spiritualislisch.
[9 zieleleven n.
spirituatité f. 1 geestelijkheid, spiritualiteit f.;
spirituel adj. (xle) T spiritueel : 1 geestelijk;
2 geestrijk, schrander, vernuftig; 3 geestig.
spirituellement adv. geestig, schrander.
spiritueux 1 adj. (...euse) geestrijk, sterk;
2 rn. geestrijke drank, sterke drank m.
spiromètre m. ademmeter rn.
Spitzberi; r:. .: ;e - Spitsbergen n.
spyanchnique [k] ad;. Ivan de ingewanden, ingewands-.
splanchnotogie [k] f. ingewandsleer f.
spieen [i J m. miltzucht f., spleen n.
spierdeur f. 1 glans; 2 (fig.) luister ni.
spiendide adj. 1 luisterrijk, scl:ittcrend ; 2 prachtlievend.
spiénétique 1 adj. miltzuchtig, splenetisch; 2 m.
miltli/der, miltzuchtige m.
spiénique adj. miltachtig, milt-.
splénite f. miltontsteking f.
Spolète f. Spoleto n.
spoliateur 1 ad!. (...trice) stroopend, plunderend,
roofgierig; 2 m. plunderaar, strooper, roover m.
spoliation f. plundering, herooving, strooping f.
spolier v. te. plunderen, berooven, stroogen.
spondatque adj. spondeïsch.
spondée m. spondeus m.
spondyle m. (ruggegraats ) wervel m.
spongiaire 1 adj. sponsachtig, spons-; 2 f. zeespons
f.
spongieux adj. (...euse) sponsachtig, spons-.
spongiosité f. sponsachtigheid f.
spongite 1 adj. sponsachtig; 2 f. sponssteen m.
spontané 1 adj. vrijwillig, uit eigen bewegin
handelend ou geschiedend, spontaan; être -
van zeef ou uit eigen beweging handelen ; 2 m.
vrijwilligheid, zelfwerkzaamheid f.
spontanéité f. vrijwilligheid, zelfwerkzaamheid f.
spontanément adv. uit eigen beweging, van zelf.
sporadicité t. verstrooidheid, spnradiciteit f.
sporadique adj. verstrooid; (med.) sporadisch.
sporo f. spore, kiemkorrel f.
sport m, sport f.
sporte f. bedelkorf m.
sportesque, ...tier (...ière), ...tif (...ive), ...tique
adv. van de sport, sport-; exposition --- sporttentoonstelling
f.
sportman n1. (... men) sportsman m.
sportule f. 1 (:edelkorf m.; 2 gift f., geschenk n.
sporule f. spoorhulsel n.
spumeux adj. (...euse) 1 schuimachtig,schuim-;
spumosité f. schuining f. [2 beschuimd.
sputation f. spuwen, speekselen n.
squale [kw] m. haai m.
squame [kw] f. schub, schilfer f.
squameux [kw] adj. (...euse) schubbig, geschubd,
schubbe-. n.)
squamifère[kw] asij. (& in.)schubbig (kruipdiert
square [skwer, skwar] m. square f.
squelette m. geraamte, skelet n.
squine f. 1 rug m., kruis n.; 2 onechte China.
squinque m. skink m. [wortel m.
squirr(h)e m. kankerknobbel tn., knoestgezwel n,
squirr(h)eux adj. (...-euse) kankerachtig, kanker-.
st interj. st 1 faire - st doen.
Stabat (Mater) m. Stabat (Mater) r! .
Stabies -- 517 -- stéréobate
Stabies f. Stabiae ti.
stabilité f. 1 vastheid, stevigheid f.; 2 (fig.) bestendigheid
f.; 3 (phys.) standvastigheid, stabiliteit f.
stable adj. 1 vasi, stevig, hecnt; 2 (fig.) bestendig;
3 (phys ) standvastig, stabiel.
stabulation f. stallen n.
staccato 1 adv. afgestooten; 2 m. staccatospel n.
Stace m. Sta'ius m.
stade m. T stadium n. : 1 loopbaan, stadie t.;
2 afstand m., stadie f.; 3 tijdperk n
stage m. proeftijd m., stage t. [ris m.
stagiaire 1 adj. die zijn proef doet; 2 m. stagia-1
Stragirite 1 m. Stragiriet m ; 2 adj. s-- stam-^
stagnant [g-n] adj. stilstaand. [riscl^.
stagnation [g-n] f. stilstand m.
stalactite T. gewelfdruipsteen, stalactiet in.
stalagmite f. bodemdruipsteen, stalagmiet m.
stalla f 1 (cr;lise) koorstoel m. zitting, stalcc t.;
2 (théát.) orkestzetel m., sta/le f.; 3 (assemblée,
concert) zetel m., stalle f.; 4 (curie) beschot n.,
box f. ; 5 stand m. [2 s— stamboellaken n.
Stamboul m, 1 Stamboel, Constantinopel n.;1
stance f. stanze f., vers n.
stand m. 1 schietbaan f. ; 2 renbaaniri bune t.;
3 uitstalling f., stal in.
Stanislas m. 1 Stanislaus m.; 2 s— melkbaard rn.
stannate m. tinzuurzout n.
stanneux adj. (...euse, tinachttg, tin-.
stannique adj. : acide — tinzuur n.; oxyde --
tinoxyde n.; sel -- tinoxydezou. n.
staphisaEgre m. luiskruid n.
staphylin 1 adj. van de huig, huig- . 2 In. huigspier
f-; 3 m. roofkever m., rooftor f.
staphyi8me m. druifgezw_l n.
starie f. ligdagen m. pi.
starost9 m. (Poolsch) landvoogd, starost m.
startsr m. seiner, starter m
stater, 1. ...tère m. stater in.
2. statère f. unster f., weeghaak m.
stathouder ,r'. m. stadhouder m.
stathoudérat m. stadhouderschap n.
statice f. lim^enkruid ri.
station t. 1 stand m., houding f.; — bipède,
stand op twee voeten; 2 oponthoud n.; faire une
—, deux —s eenmaal, tweemaal s^ilstaan ;
3 rustplaats, pleisterplaats f.; 4 stand plaats t.;
5 staiion n.. (Belg.) statie t ;— de rebroussement
konstalion : 6 stationsgebouw) n., spoorhall° f,;
7 (géom.) standpunt n., standplaats f.; 8 (relig.)
statie f.; 9 (mil.) grenspost m., poststation n.;
10 (mar.) kruispost m., (kruis )station n.
statlennaire 1 adj. stilstaand, beweegloos, aanhoudend.
stationair : être — stilstaan; rester —
bli_jver stilstaan; 2 m. schildwacht m.; 3 wachtschip
n. [oponthoud n.
stationnement m. stilstaan, 'blijvenstaan n.,t
stationner v. intr. 1 stilhouden, blijven staan;
2 (mar.\ op station zijn.
statique 1 adv van het evenwicht, statisch, evenwichts-
; 2 i. evenwicht leer, statica f.
statisticien m. siatistccus rn.
statistique 1 adj. s'at , tisch, statistiek; 2 T. statistiek,
rekenkundige beschrijving f.
statuaire 1 adj. van oit voor standbeAlden, met
een standbeeld, standbeelden)-; art — (stand-)
beeldenkunst f.; marbre — standbeel,aenmarmer
n.; colonne — standbeeldzuil f.; 2 m. standbeeldenmaker
m. ; 3 f. standbeeldenkunst f.
statue f. (stand ' beeld n,
statuefter v. tr. i'orstandbeelden.
statuer i v. tr. vaststellen, bepalen ; 2 v . intr. beschikken
(over) . [tuurtje n.
statuette f. 1 standbeeldje n.; 2 beeldje, pos-t
state quo m. bestaande toestand rti., statequo n.
stature f. grootte, gestalte, statuur f.
statut :n. 1 wei, verordening f., statuut n.;
2 grondwet f.
statutaire adj. wettelijk ; droit — st<atutenrecht n.
staurolatre m. & f. kruisaanbidder m., ...ster f.
steam-boat m. fin' — ut', stoomboot f.
steamer lstimèr, stimeur] m. stoomboot f.. --- à
hélice schroefboot f.
stéarate rn. stearinezuurzout, talkzuurzout n
stéarine f. stearine, zuivere talie f.
stéarique adj.: acide — slearinezuur,talkzuur n.
stéatite f. speksteen m., stept; 't ti.
stèatème m. spekbuil f., spekgezwel n.
stéatopygie f. spekstuitigheid f.
steeple-chase [stipt-tchéz] m. steeple-chase f.,
wedren m. over heggen en sloten.
stéganographie f. 1 geheimschrift n.; 2 geheimschriftkunde
f.
stéganographique adj. geheimschriftelijk, geheimschriftkundig;
écriture — geheimschrift n.
stèle f. 1 steen m.., schacht, zuil t.; 2 schand
paal ni.
stellaire adj. van de sterren; lurnière — sterrenlicht;
bandage — sterverband n.
stellionat m. stellionaat n.
stellionataire 1 adj. ztellionatisch; 2 in. steliionataris
m.
sténographe m. snelschrijver, stenograaf in.
sténographie f. snelschrift n., stenographie f.
sténographier v. tr in snelschrift opnemen, snelschrijven,
stenographeooren.
sténographique adj. snelschrift-, stenographisch.
stentor m. 1 stentor m.; voix de— stentorstem f.;
2 (fig.) s — stentor, schreeurec r m. ; 3 brulaap rn.
steppe f. steppe f.
stérage m. meting f. met de stere ou wisse.
stercoraire 1 adj. drek( acht)ig, drek-; 2 m.
strontjager m., rocjmeeuw t. ; 3 mestkever m.;
4 mestvlieg f.
stereorite i. stereoriet n.
stère m. stere, wisse f.
stéréobate m . grondmuur rn .
stéréographie - 51S --- strette
stéréographie f. stereographie f.
stéréographique adj. stereographisch.
stéréométrie f. lichaamsmeting, stereometrie f.
stéréométrique adj. liehaamsmeetkundig, stereo- ^
stéréoscope m. stereoscoop m. [metrisch.
stéréoseopique adj. stereoscopisch.
stbréotoml e f. stereotomie f.
stéréetypage m. 1 stereotypeeren n. ; 2 stereotypie f.
stéréotype adj. stereotypisch, gestereotypeerd,
geijkt.
stéréotyper v. tr. T stereotypeeren: 1 in plaatletter
drukken ; 2 (fig ) een vasten vorm geven aan,
bestendigen, versteenen.
stéréotypeur m. plaatletterdrukker, stereotypedrukker
m.
stéréotypie f. plaatletterdruk m., stereotypie f.
stérile adj. 1 onvruchtbaar; 2 vruchteloos, ijdel,
nutteloos.
stériiisabie adj. onvruchtbaarmaakbaar.
stérilisateur 1 adj. (... trice) steriliseerend; 2 m.
sterilisator m. [liseering f.
stériiisation f. 1 onvruchtbaarmaking f.; 2 steri-1
stériiiser v. tr. 1 onvruchtbaar maken; 2 steriliseeren
; 3 se - onvruchtbaar worden.
stériiité f. 1 onvruchtbaarheid f.; (fig., aussi) dorheid,
schraalheid f.; 2 armoede f., gebrek n.; -
en ou de armoede aan, gebrek aan.
Sterlet m. 1 dwergsteur m.; 2 zeezwaluw f.
sterling 1 adj. echt, zuiver; livre - = 2 m. pond
n. sterling.
sternal adj. (... aux) borstbeenachtig, borstbeen-;
sterne m. zeezwaluw f.
sternum [om'] m. borstbeen n.
sternutatif 1 adj. (... tive) om te niezen, nies-;
2 m. niesmiddel n.
sternutation f. niezing f., genies v...
sternutatolre = sternutatit.
stéthométre m. borstmeter, stethometer m.
stéthoscope m. borsthoorbuis f., stethoscoop m.
stét h os c o p i e f. borstonderzoek n.
stibié, ...ieux (...euse) adj. spiesglansachtig.
stick m. (wandel)stokje n.
stigmata m. 1 (lit)teeken, spoor n.; (fig., aussi)
brandmerk n.; 2 wondteeken; 3(zoo.)luchtgai n.;
4 (bot.) (bloem)merk n.
stigmatiser v. tr. 1 teekenen, merken; 2 (spéet)
wondteekenen; 3 (fig.) brandmerken, schandvlekken.
stil-de-grain m. korrelsap, schijtgeel n.
stillation f. zijpeling, lekking f.
stimulant 1 adj. prikkelend, opwekkend ; 2 in.
prikkel m.; 3 drijfveer f.
etimuiateur adj. (... trice) prikkelend, aansporend,
aandrijvend.
stimulation f. prikkeling, opwekking, aansporing
f. [aandrijven.
stamuier v. tr. prikkelen, opwekken, aansporen,1
stimulus js'] m. prikkelend middel n., prikkel m.
stipe 1 m. stengel m., as f.; 2 f. priemgras n.
stipendiaire 1 adj. bezoldigd, gehuurd, huur-;
2 m. huurling m.
stipendié m. 1 beursstudent m.; 2 huurling m.
stipendier v. tr. 1 bezoldigen; 2 huren, betalen.
stipulation f. beding n., bepaling, vaststelling f.
stipule f. bijblad, (blad)aanhangsel n.
stipuler v. tr. bedingen, bepalen, vaststellen.
stock m. voorraad, stock m.
stockfis(c)h m. stokvisch m.
stoff m. glaswol f.
stoïcien 1 adj. (x ne) stoïcynsch; 2 m. stoïcijn m.
stoïcisme nl. stoïcisrne n.
stoïque 1 adj. stoïsch; 2 m. (abstr.) stoïcisme n.;
3 (personne) stoïcijn m.
stole f. 1 (dame romaine) stolaf. ; 2 (prétre) stool t
stofion m. 1 (bot.) wortelspruit f. ; 2 (zoo.) celspruit
f.
stomacal (... aux), ... chique 1 adj. maaltachtig,
maag-; 2 rnaagversterkend; 3 m. maagversterkerf
stomate m. huidmondje n. [m.
stomafite f. mondontsteking f.
stop interj. stop ! halt !
stop(p)er 1 v. intr. stoppen, stilhouden; 2 v. tr.
doen stoppen.
storax m. storax m.
store m. 1 rolgordijn n. & f., store f. ; 2 (serre) zonstout
m. stout n. [nescherm n.
strabisme m. scheelheid f.
Strabon m. Strabo m.
straboto mie f.: oogspiersnede f.
stradiote m. lichte ruiter, stroopruiter, stradioot m.
stradivarius [s'] m. stradivarius(viool) f.
stramoine f., ... moniuni [om' J m.doornappel m.
strangulation f. I verworging f.; 2 samensnoering
f. [nen vink kraken.
stranguler v. tr. verworgen; - un ara een groe-1
strangurle f. koudepis, druppelpis f.
strapontin m. klapstoel m.
stras Is'] m. valsch diamant, strass n.
Strasbourg m. Straatsburg n.
strasse f. vlokzijde f.
stratagème m. 1 krijgslist f., stratageem m.; 2
(fig.) list f.
stratège m. 1 (antiq.) opperbevelhebber m.; 2
veldheer, krijgskundige m
stratégie f. krijgskunde, strategie f.
stratégique adj. krijgskundig, strategisch.
stratégiste m. krijgskundige, strategist m.
stratification f. 1 laagschikking, schichtligging f.;
2 laag f.
stratifier v. tr. 1 laagsgewijze schikken ou leggen;
2 se - zich laagsgewijze vormen; stratiflé
laagsgewijze gevormd.
stratiote f. scheeren f. pl., ruiterkruid n.
stratus ,s'] m. laagwolk f., stratus m.
strélitz m. 1 strelitz m.; 2 S- Strelitz n.
strette f. 1 samensnoering f., 2 (mus.) strette f.
strict — 519 — subordination
strict [kt' , adj. 1 volstrekt, streng; 2 nauwkeurig,
strictement adv. nauwkeurig, stipt. stipt.
strident adj. schril.
strie f. 1 (ligne) streep f.; 2 (coup) striem f.;
(sillon) gleuf, groef f. ; 3 (arête) rib f.
strié adj. gestreept; gegroefd; geribd.
strige = stryge.
strigiie m. i krasborstel m.; 2 huidschraper m.
striure strie.
strobite m. kegel m.
strombe m. vleugelschelp f.
strontiane f. strontiaan n.
strontium [om' ! ni. strontium n.
strophe f. T strophe f.
structure f. bouw m., samenstel n.
strumeux 1 adj. (... euse) kropgezwelachtig, klierachtig,
klier-; 2 m. klierlijder m.
strychnate [k] m'. strychninezuurzout n.
strychnine ik] f. braaknotenstof, strychnine f.
strychnique ' k adj. : acide -- strychninezuur n.
strychnos [k—s'] m. braaknoteboom m.
stryge f. kindervreetster, heks f.
stuc ; k'.Í m. 1 gips n., pleister(kalk) f.; 2 pleisterstucateur
m. stukadoor m. werk n.
stud-book m. stud-book, stamboek n.
studieux adj. (... euse), ... eusernent adv. leerzaam,
leergierig.
stupéfaction f. 1 (méd.) verdooving f. ; 2 verstomming,
verslagenheid.
stupéfait adj. verstomd, verslagen.
stupéfiant adj. verstommend, ontzettend, verbazin
gwekkend .
stupéfier v. tr. 1 verdooven, ; 2 verstommen, verslagen
maken, ontzetten.
stupide adj. 1 verdoofd, gevoelloos; 2 dom, stom,
stompzinnig; 3 verstomd, verslagen.
stupidité f. t verdooving, gevoelloosheid f.; 2
domheid, stommigheid, f; 3 verstomming, verslagenheid
f.
style m. 1 (poincon) stift f.; 2 (litt., beaux arts)
stijl, schrijftrant, bouwtrant m.
styler v. tr. 1 leeren, vormen; 2 africhten ; 3 se —
afgericht worden.
stylet m. T stilet n. : 1 priem m.; 2 moordpriem
m.; 3 sondenaald f.; 4 (bot.) stijltje n.
styliste m. stilist rn.
stylistique f. stilistiek, stijlkunst f.
stylite tn. styliet, pilaarheilige m.
stylobate rn. zuilstoel m.
styptique adj. samentrekkend, stelpend.
Styrie f. : la -- Stiermarken n.
styrien 1 adj. (x ne) Stiermarksch; 2 m. S—^
Styx m. Styx m. [Stiermarker m.
su 1 p.p. de savoir; 2 m. kennis f., weren n.; au
vu et au — de voor het oog en het oor van.
suage m. 1 zweeten, uitslaan n.; 2 (navire)
smeren n.
suaíre m. zweetdoek m., lijkwade f.
suant adj. zweetend, zweeterig; mains —es
zweethanden f. pl.
suave adj. liefelijk, aangenaam; zoet; zacht.
suavité f. liefelijkheid, aangenaamheid; zoet.
heid; zachtheid f.
sub en cornpos. 1 onder-; 2 bijna.
subalterne adj. t ondergeschikt; 2 minderwaardig,
subalterniser v. tr. ondergeschikt maken.
subaiternité f. ondergeschiktheid f.
subdélégation f. ondervolmacht, on.derafvaardiging
f. [vaardigde m.
subdéiégué m. ondergevolmachtigde, onderafge-1
subdéléguer v. tr. ondervolmacht geven aan,
onderafvaardigen.
subdiviser v. tr. 1 onderverdeelen ; 2 se --- onderl'erdezld
worden, z;ch verdrelenn.
subdivision f. onderverdeeling f.
sulséquaatoria! adj. (... aux) ouder den e ']naar=
subex [èr] m. kurkachtige schors f. [(gelegen).
subérate m. kurkzuurzout n.
subéreux adj. (... euse) kurkachtig, kurk-.
subérique adj.: acide — kurkzuur n.
subir v. tr. ondergaan; doorstaan; zich onderwerpen
aan; — qq. iem. moeten dulden.
subit adj., 'ecoent adv. schielijk, plotselijk,
plotseling, subiet.
subito adv. dadelijk, schielijk, subiet.
subjectif adj. (...tive)onderwerpelijk, persoonlijk,
subjectief; proposition ... tive onderwerps.
zin m.
subjectivement adv. onderwerpelijk, subjectief.
subjeetivité f. onderwerpelijkheid, subjectiviteit f.
subjonctif 1 adj. (... tive) aanvoegend; mode
— = 2 m. aanvoegende wijs f.
subjuguer v. tr. onder het juk brengen, onderwerpen,
overweldigen , bedwingen.
sublimation f. opdrijving, sublimatie t.
sublimatoire m. opdri jfvat, sublimeervat n.
su bii me 1 adj. verheven, hoog: 2 (fig.) verheven,
grootsch, subliem; 3 (iron.) heerlijk, prachtig,
subliem ; 4 m. (abstr.) verhevene n.
sublimé m. sublimaat n.
l ubiime-Porte f. Verheven Porte f.
subtimer v. tr. opdrijven, sublimeeren.
sublimité f. verhevenheid f.
sublingual gw] adj.(... aux) onder de tong (gele-;
subiunaire adj. ondermaansch. [gen).
sub menger v. tr. 1 overstroomen : onderdompelen,
doen zinken ; verdrinken ; 2 overweldigen ; 3 se --
ou être submergé 1 overstroomd worden, 2 onderduiken,
ondergaan, zinken, 3 opgaan (in).
submersible 1 adj. overstroombaar; 2 onderduikend;
3 m. duikboot f.
submersion f. I overstrooming f.; 2 onderdompeling;
3 verdrinking; 4 onderduiking f.
subodorer v. tr. 1 van verre ruiken; 2 (fig.) de
lucht krijgen van.
subordination f. 1 ondergeschiktheid ( aan),
subordonné -- 520 — succulent
afhankelijkheid (van) f.; 2 gehoorzaamheid;
3 (gramm.) onderschikking f.
subordonné m. ondergeschikte rn.
subordonnée f. ondergeschikte zin m.
subordonnément adv. als ondergeschikte (van),
in de tweede plaats (na).
subordonner v. tr. onderschikken.
subornation f., ...nement m. 1 omkooping f.; 2
verleiding f. [gen.
suborner v. tr. 1 omkoopen; 2 verleiden, bedrie-1
suborneur 1 adj. omkoopend; 2 verleidend; 3
M. omkooper m. ; 4 verleider m.
subrécargue m. opperkoopman, subrecargo,
subrecarga m.
subrécot m. overgelag, bijgelag n.
subreptice ad;. 1 bedrieglijk verkregen; 2 bedrieglijk,
heimelijk.
subrepticement adv. bedrieglijk, ter sluik.
subreption f. bedrieglijke verkrijging f., bedrog n.
subrogation f. overdracht, subrogatie f.
subrogatoire adj. overdragend, overdrachts-.
subroger v. tr. 1 vervangen; — en la place de
in de plaats stellen van; 2 overdragen.
subrogé-tuteur m. 1 mos- osj toeziende voogd m.
subséquemment adv. 1 vervolgens, daarna; 2
dientengevolge, dienvolgens.
su bséq uen t adj. volgend, achternakomend, later.
subside f. T subsidie f.: 1 toelage, tegemoetkoming
f.; 2 onderstand, hulp, ondersteuning f.; 3 geldheffing
f. [steunen.
subsidier v. tr. subsidieeren, geldelijk ondersubsdstance
f. 1 bestaan, onderhoud n ; 2 —s
middelen n. pl. van bestaan.
subsidiairement adv. in de tweede plaats, in
geval van nood.
subsister v. intr. 1 bestaan, in wezen zijn; van
kracht zijn; 2 blijven bestaan, voortduren; 3
bestaan, leven.
substance f. 1 zelfstandigheid f.; bestanddeel n._;
2 stof, kern, kracht f., pit n. ; 3 hoofdzaak f., wezenlijke
n.
substantie# adj. (.o le) 1 zelfstandig, wezenlijk;
2 voedzaam, krachtig; 3 wezenlijk, pittig, kernachtig.
[hoofdzakelijk.
substantiellement adv. zelfstandig; wezenlijk;l
substantif 1 adj. (...ive) zelfstandig; 2 m.
(zelfstandig) naamwoord n.
substantivement adv. zelfstandig.
substituer v. tr. 1 in de plaats leggen ou stellen
(van); (fraude) onderschuiven (aan) ; 2 tot
naerfgenaam aanduiden.
substitution f. 1 (plaats)vervanging; (fraude)
onderschuiving f.; (bi de) — des consonnes
(wet f der) klankverschuiving; 2 ondererfstelling
f,
substra;(um) (om'] m. grondslag m., substraat n.
substruction f. onderbouw m.
subtertuge m. uitvlucht f.
subti; adj. 1 fijn, dun, licht, vluchtZ*g; 2 scherp,
doordringend; 3 scherpzinnig; spitsvondig; 4
vlug, behendig; 5 loos, listig, doorslepen.
subtilisation f. 1 vervluchtiging f.; 2 ontfutselingf.
sub;iliser 1 v. tr. verdunnen, vervluchtigen; 2
spitsvondig maken; 3 ontfutselen, wegmoffelen;
4 verschalken; 5 v. intr. muggenziften.
subti11té f. 1 vluchtigheid f.; 2 doordringendheid f.,
scherpzinnigheid, spitsvondigheid f. ; 3 vlugheid,
gauu'heid f.; 4 loosheid f.
subuil adj. priemvormig.
suburba,n 1 adj. van ou in de voorstad, van ou
in de buitenwijken ; 2 m. voorstadbewoner,
buitenwijkbewoner m. ; 3 voorstadrenbaan f.
suburbicaire adj. 1 nabij Rome gelegen; 2 (relig.)
tot Rome's kerspel behoorend.
su bvenir v. intr. 1 -- à qq iem. te hulp komen,
iem. bijspringen; 2 — à qc. iets goed maken,
iets bestrijden.
subventlon f. ondersteuning, toelage f.; bijdrage f.
subventionner v. tr. (geldelijk) ondersteunen.
subversif adj. (...ive) omverwerpend, vernielend;
— de toute morale alle zedenleer omverwerpend.
subversion f. omverwerping, omkeerng, vernieling
f.
subvertir v. tr. omverwerpen, omkeeren, vernielen.
suc [k'] m. sap n. (fig., aussi) merg, pit n.
succédané 1 adj. vervangend; 2 rn. plaatsvervanger
m., surrogaat n.
succéder v. intr. 1 (van onderen) inkomen, indringen.
zich inschuiven ; 2 -- à 1 (suivre) volgen
op, 2 (remplacer) opvolgen.
succos m. 1 uitslag, afloop m., gevolg n., uitkomst
f.; 2 goede uitslag, gunstige afloop, bijval,
m., succes n.
successeur m. opvolger rn., (femme) opvolgster f.
successibilité f. opvolging f.
suecessible adj. erfgerechtigd.
suecessif adj. (...ive) 1 achtereenvolgend, opeenvolgend
; 2 voortdurend, onafgebroken; 3 erfelijk.
s u ccessi o n f. 1 opeenvolging, volgreeks f. ; 2 opvolging
f.; 3 erfvolging f.; erfrecht n.; guerre de
la — d'Espagne Spaansche successie-oorlog m.;
4 erfboedel ni., erfenis f.
successivement adv. achtereenvolgens.
succin m. barnsteen n., gele amber m.
succinate m. barnsteenzuurzout n.
succinct [inj adj. 1 bondig, beknopt, ineengedrongen;
2 (repas) schraal, (bien) bescheiden. [ging t.
succion f. 1 zuiging f.; 2 uitzuiging f.; 3 opzui-1
succomber v. intr. 1 bezwijken, neervallen; 2
bezwijken, onderdoen, — à la tentation voor de
verzoeking bezwijken; 3 (mourir) bezwijken.
omkomen, vallen.
succube m. vrouwelijke nachtduivel, succubus m.
succulence f sappigheid, saprijkheid f.
succulent adj. sappig, saprijk; (homme) vleeschrijk,
welgedaan.
succursale — 521 — suite
succursale 1 f. hulphuis n.; 2 hulpinrichting, suceursale,
filiale f.; (spéct) bijkantoor n., bijbank
f.; 3 hulpkerk f.
succursaiiste in. hulpkerkdienaar m.
sucement m. zuigen n. V. succion.
sucer V. tr. 1 zuigen; 2 opzuigen, inzuigen; 3
uitzuigen.
suceur m. 1 zuiger m. ; 2 (fig.) uitzuiger m.
sucoir m. zuiger m., zuigmond, zuigspriet , zuigwortel
m.
suCon m. 1 zuigplek f.; 2 zuigkus m.; 3 (zuig-)
dotje n. ; 4 (coutur.) neep f.
suCoter v. intr. lepperen, likkeren, zabberen.
sucre m. T suiker f. ; eest un (vrai) -- 'i is
suikerzoet; casser du — sur Ie dos de qq. van
iem. kwaadspreken, iem verklikken; de ou en —
suikeren, suiker-. [zoetsappig.
sucré adj. 1 gesuikerd, suiker-; 2(1 ig.) suikerzoet,t
sucrer v. tr. suikeren; besuikeren.
sucrerie f. 1 suikermolen m., suikerkokerij, suikerfabriek
f. ; 2 suikergoed, suikergebak n. ; des
—s suikergoed n.
sucreur m. suikeraar m.
sucrier 1 adj. (... Ière) suikerachtig, suiker-;
2 m, suikerfabrikant m.; 3 suikerpot m.; suikerbus
f. [meloen m.
sucrin adj. gesuikerd , suiker-; melon—suiker-1
sud [d'] 1 m. zuiden n.; 2 adj. & adv. zuid, zuidelijk;
3 en compos. zuid-, zuiden-, zuider-.
Sudermanie f.: la — Sudermannland n.
sud-est 1 m. zuidoosten n.; 2 zuidoosterwind m.;
3 adj. zuidoost(elijk).
Sudiste 1 m. Zuidelijke, Zuidelijkgezinde ; 2 adj,.
Zuidelijk, Zuidelijkgezind.
sudorifère, ... fique 1 adj. zweetdrijvend, zweet-;
2 m. zweetmiddel n.
sud-ouest 1 m. zuidwesten n.; 2 zuidwestenwind
m.; 3 (chapeau, veste) zuidwester m.; 4 adj.
zuidwest(elijk).
Suède f. : la — Zweden n.
suédols 1 adj. & (langue) m. Zweedsch adj. & n.;
2 m. S— Zweed m. [zweetkoorts f.
oude f. t zweetafscheiding f.; 2 (fig.) zweetbad n.;
suer n. tr. & intr. xweeten; — de la tête aan
het hoofd zweeten; — sang et eau water en bloed
zweeten; — la peur van angst zweeten; -- 1'orgueil
stinken van hoogmoed.
Suétone m. Suetonius m.
suette f. zweetkoorts f.
sueur f. zweet n.; etre en — in 't zweet zijn ; se
mettre en — zich bezweefen, zich in 't zweet loopen
ou werken ; manger son pain á la — de son
front in het zweet zijns aanschijns zijn brood,
suève 1 adl.Suevisch; 2 m. S— Sueve m. [eten.
suévcqu ; ^ cuève 1.
Suez z' 1 m. S uez n.; isthme de — landengte f.
van Suez; canal de — Suezkanaal n.
suffète m. suffee.' :nn.
sufficit [t'] interj. genoeg ! uit !
suffire v. intr. 1 genoeg zijn, voldoende zijn, volstaan
; 2 bestand zijn (tegen), op kunnen (tegen),
opgewassen zijn (tegen). [doende.
suffisamment adv. genoeg, genoegzaam, vol-t
suffisance f. 1 genoegzaamheid , toereikendheid f.;
à — genoegzaam ; 2 genoegen n., voldoening 1.;
3 (genoegzame) kunde, geschiktheid f.; 4 zelfgenoegzaamheid,
laatdunkendheid f.
suffisant adj. 1 genoegzaam, voldoende; 2 (genoegzaarn)
bekwaam, (voldoende) gesch ikt ; 3
zelfgenoegzaarn, laatdunkend.
suffixe m. achtervoegsel n.
suffocant adj. (ver)stikkend, stik-.
suffocation f. (ver)stikking f. intr. stikken.
suffoquer 1 v. tr. verstikken, ctoen stikken; 2 v.t
suffragant 1 adj. stemgerechtigd; (fig.) goedkeurend,
2 m. stemgerechtigde m.; 3 suffragaan
m.; évêque — suffragaanbisschop m.
suffrage m. 1 stem f.; — universel algemeen
stemrecht n. ; 2 goedkeuring f.; 3 voorspraak, voorbede
f.; nienus —s 1 korte voorbeden, 2 kleine bijinkomsten
f. pl.
suffragette f. kiesrechtvrouw f.
suffusion f. uitstorting f. [influisteren.
suggérer . g-j j v. tr. ingeven, inblazen, opsteken,t
suggestif g-j? adj. (...tive) 4 ingevend, inbla.
zend ; 2 tot denken opwekkend ou prikkelend.
suggestion (g-j? f. 1 ingeving, inblazing, suggestie
t. ; 2 opwekking ou prikkeling f. (tot
denken).
suicide m. i zelfmoord m.; 2 zelfmoordenaar m.
suicidé rn,, v>e f. zelfmoordenaar m., ... nares f.
suicides v. tr. : se — zich om fret leven brengen;
een zelfmoord begaan, zelfmoord plegen.
suie f. roet, zoet n.
sult m. 1 vet, smeer, roet n., talk, ongel f.; g
berisping f., vet n., saus f.
suifer v. tr. smeren, insmeren.
suiffée f. vetting, smering f.
sul generis loc. eigenaardig.
suin m. 1 glasgal f.; 2 vlier t.
suint m. 1 vettig zweet, vet n., iek f.; 2 vetwol f.
suintement m. doorzweeting, doorsijpeling f.
suinter 1 v. intr. zweeten, sijpelen; 2 v. tr. laten
doorsijpelen.
1. suisse 1 adj. Zwitsersch; 2 m. S— Zwitser
m ; 3 portier m. ; (église) piekenier m.; 4(billard)
gelukstoot m.; 5 petit — 1 Zwitsersche likeur f.,
2 Zwitsersche kaas f. & m.; 6 f. à la — op zijn
Zwitsersch.
2. Suisse f. : la — Zwitserland n.
Suissesse f. 1 Zwitsersche f.; 2 s— portieres f,
sulie f. 1 volgen n., achtervolging f.; 2 (jur.) vol.
gen n.; l'argent n'a pas de -- het geld kan niet
achtervolgd worden; 3 (ordre) samenhang m.,
aaneenschakeling, volgorde f.; sans — onsamenhangend
; de - — 1 in volgorde, 2 achtereen,
suivant — 522 --- suppléer
3 onmiddellijk, dadelijk, terstond; et ainsi de —
en zoo voort; tout de — 1 onmiddellijk, terstond,
2 achtereen; 4 (série) (volg)reeks, (volg)rij f.;
5 (après) gevolg n. ; marcher à la — achteraankomen;
à ma — achter mij; à la — les uns des
autres achter elkander; trainer à sa — na zich
sleepgin ; officier à la — officier ni. van het gevolg;
ttre à la — du l eT aan het eerste (regiment)
toegevoegd zijn; être mis h la — achteraan gesteld
worden; 6 (continuation)vervolg; —et tin vervolg
en slot; dans ou par la — in het vervolg; 7 (conséquence)
gevolg; mourir des —s aan de gevolgen
sterven; par — gevolg(e)lijk; par — de ten
gevolge van.
1. suivant 1 adj. volgend; 2 ondergeschikt;
3 m. volgeling rn.; n'avoir ni enfants ni —s
noch kind noch kraai hebben; 4 dienaar m.
2. suivant 1 prép. langs, in de richting van;
2 (fig.) volgens, naar; 3 adv.: eest — dat is er
naar; 4 conj..: — que naarmate, naar gelang.
suivante f. 1 volgeling (e) f. ; 2 dienstmeisje n.
suiver = suifer.
suivi p. p. de suivre & adj. 1 gevolgd; 2 gezocht,
gewild; bezocht; être (fort) -- (veel) toeloop
hebben; 3 onafgebroken, samenhangend.
suivre v. tr. T & 1 volgen ; (accompagner, aussi)
begeleiden, vergezellen ; (succéder) volgen op;
(poursuivre) vervolgen, zitten achter ; (observer,
aussi) gadeslaan, nagaan ; (imiter) navolgen;
-- de 1 volgen met, 2 volgen uit; faire — laten
volgen, (lettre) nazenden ; 2 se — 1 elkander
volgen, 2 op elkander volgen, elkander opvolgen
? samenhangen, aaneenhangen.
1. sujet adj. (xte) 1 onderworpen; 2 onderaianig;
3 (défaut) verslaafd; 4 (nécessité, éventualité)
onderhevig, blootgesteld.
2. sujet nl. 1 onderdaan uzi.; 2 persoon in.,
mensch m., sujet n.; bon, mauvais — goed, slecht
sujet; premier — eerste rol f.; 3 onderwerp n
à ce — bij deze gelegenheid f. ; 4 reden, oorzaak f.;
5 (gramm., log.) onderwerp n. ; 6 (arts) gestalte,
.figuur f.; beeld, stuk n.; 7 (objet d'expérim.)
voorwerp n.; 8 (anat.) lijk n.; 9 (somnamb.)
voorwerp, sujet n.
sujétion f. 1 onderwerping, onderdanigheid f.;
2 slavernij f., dwang m.
sulfate m. zwavelzuurzout n. ; — de cuivre
zwavelzuur koper n.
sulfaté adj. zwavelzuur.
sulfhydrate m. zwavelwaterstofzuurzout n.
suifhydrique adj .: acide . zwavelwaterstofzuur n.
sulflte m. zwaveligzuurzout n.
sulfure m. lagere zwavelverbinding f.; — d'argent
zwavelzilver n.
sulfuré adj. gezwaveld, zwavel-.
sulfureux adj. (...euse) zwavelig.
sulfurique adj. : acide — zwavelzuur n.
Sulpice ni. Sulpitius m.
sulpicien 1 adj.Sulpiciaansch; 2m.sulpiciaan m.
sultan m. T sultan m.
sultane f. T sultane f.
sultani(n) m. sultanijn f.
sumac [k'] m. 1 s(u)makstruik, looiersboom m.;
2 looistof f., smak f. [(tabak) f.
Sumatra m. 1 Sumatra n.; 2 s— Sumatra-t
summum [2 om'] m. hoogste n., hoogste graad m.
super [r'] en compos. over-, boven-.
superbe 1 adj. hoovaardig, hoogmoedig; 2 heerlijk,
indrukwekkend; 3 muscle -- oplichtende
oogspier f. ; 4 in. hoovaardige, trotschaard m.;
5 f. hoovaardij f., hoogmoed m.
supercherle f. 1 arglist(igheid), beetneming f.;
2 schimp m. [held f.
superfétation f. 1 overbevruchting; 2 overtollig-t
superficie f. oppervlak n., oppervlakte f.
superficiel adj. (xIe), c« lement adv. T oppervlakkig.
superfin adj. allerfijnst, extralijn.
superflu 1 adj. overtollig, overbodig; 2 m. overtollige,
overbodige n., overvloed m.
superfiuité f. overtolligheid f., overvloed m.
supérieur adj. 1 hooger, en compos. opper-;
être -- à hooger staan dan, 2 (bot.) hooger
(staand) ; 3 (fig.) hoogstaand, buitengemeen,
uitstekend.
2. supérieur m. 1 opperste, meerdere m.;
2 overheid f. ; 3 (convent) overste m.
supérieure f. Iklooster)overste f.
supérieurement adv. 1 — is beter dan, voortreffelijker
dan; 2 bovenmate; 3 uitstekend, uit-,
muntend.
supériorité f. 1 meerderheid f., overwicht n.;
2 overmacht f., voorrang m.; 3 voogdijschap f
4 buitengewoon mensch, hoogstaand man m.
superlatif 1 adj. (...tive) overtreffend; 2 m. overtreffende
trap m.
superlativement adv. in den hoogsten graad.
superposer v. tr. bovenopleggen, opeenplaatsen.
superposition f. 1 opeenlegging, opeenplaatsing;
2 opeenligging f. [vallig.
superstitieusement adv. 1 bijgeloovig; 2 angst-t
superstitieux adj. (...euse) 1 bijgeloovig; 2 angstvallig.
[2 angstvalligheid f...
superstition f. 1 bijgeloof n., bijgeloovigheid t. ;t
supin m. supinum n. [lingsche ligging f.
supination f. 1 achteroverbuiging f.; 2 rugge-1
supplantateur m., ...trice f. voetlichter, onderkruiper
m., ...ster f. [kruiping f.
supplantation f., ...tement m. voetlichting, onder-t
suppianter v. tr. den voet lichten (aan), uit den
zadel lichten, onderkruipen.
suppléance f. (tijdelijke) plaatsvervanging f.
suppléant 1 adj. plaatsvervangend; 2 m. plaatsvervanger
m.
suppléer 1 v. tr. aanvullen; 2 — qq. iem. vervangen;
3 v. intr. : — à goedmaken.
supplément -- 523 -- suréminent
supplément m. 1 aanvulling f.; 2 vervanging;
vergoeding f. ; 3 bijvoegsel n. ; toeslag ni.;
bijkaart f. ; bijschotel m. [toegevoegd.
supplémentaire adj. 1 aanvullend; 2 bijgevoegd,f
suppiémentairement adv. aanvullend; als toevoegsel.
[vullings-.
supplétif (...tive), ...toire adj. aanvullend, aan-f.
suppliant 1 adj. smeekend; 2 m. smeeker m.
supplication f. smeeking, bede f.
supplice m. 1 (pijnlijke) straf, lijfstraf f.;
dernier — doodstraf; 2 (fig.) foltering; mettre
au — op de pijnbank leggen.
supplicié m. terechtgestelde m.
supplicier v. tr. 1 terechtstellen, straffen ; 2 (fig.)
supplier v. tr. smeeken, bidden. [folteren.
supplique f. 1 smeeking f.; 2 smeekschrift n.
support m. 1 steun m.; 2 houder, stander, fietsstander
m.; 3 (fig.) steun m., ondersteuning f.
supportabie adj. draaglijk, verdraaglijk, duldbaar.
supporter v. tr. 1 (onder)steunen, (onder)stutten,
(onder)schragen; 2 dragen; 3 verdragen,
uithouden, dulden.
supporteuse f. draagstut, drager m.
supposable adj. (ver)onderstelbaar.
supposé 1 adj. ondergeschoven; 2 prép. verondersteld,
aangenomen; 3 con j . : — que verondersteld
dat.
supposer v. tr. 1 (ver)onderstellen, aannemen;
2 vermoeden, denken; 3 voorgeven; 4 onder.•
schuiven.
suppositif adj. (...tive) (ver)onderstellend.
supposition f. 1 (ver)onderstelling, suppositie f.;
2 vermoeden n. ; 3 valsche opgavef. ; 4 ondersehuiving
f. [hanger, volgeling m.
supp8t m. T suppoost m.: 1 bediende ; 2 aan-j
suppression f. 1 wegneming, verdwijning, weglating,
verduistering, achterhouding, verzwijging
f. ; 2 wegblijven n ; 3 opheffing, afschaf
fing f.
su p p ri m e r v. tr. 1 wegnemen, doen verdwijnen;
weglaten, uitdoen; verduisteren, achterhouden;
verzwijgen ; 2 doen wegblijven; 3 opheffen,
afschaffen.
suppuratif 1 adj. (...Ive) etterend; 2 ni. etter-t
suppuratlon f. ettering f. [middel n.
suppurer v. intr. etteren.
supputation f. opsomming f.; raming f.
supputer v. tr. opsommen; ramen.
suprfmatle t. 1 oppergezag n., oppermacht f.; 2
meerderheid f.
supréme 1 adj. opperste, hoogste, opper-; 2 laatst
; heure -- laatste uur n.; 3 m. hoogste graad
m. ; 4 (cuts.) puik n.
1. sur prép. 1 (en gén.) op; -- ce, bonsoir en
daarop ou en daarmede, goeden nacht ; — 1h eu re
terstond; -- -le-champ op staanden voet; 2 aan;
Mariakerke- -- -Mer Mariakerke-aan-Zee n.;
3 bij; je n'ai rien - mol ik heb niets bij me;
4 (serment) bij, op; 5 boven; 6 in; 7 met; 8 naar;
juger — les apparences naar den schijn oordeelen
; 9 om ; I 0 om, tegen ; 11 over; l'entretien
roulait - lui het gesprek liep over hem; 12 van;
prendre, retenir - nemen, afhouden van;
13 voor ; — toute(s) chose(s) vooral, voor alles.
2. sur en compos. over-, boven-.
3. sur adj. zuur; eau -e zuur water n.
sur adj. zeker; (à l'abri, aussi) veilig; (ferme,
aussi) vast; bien - ? heusch (waar) ? wel zeker?
surabondamment adv. ten overvloede, overrijkelijk.
surabondance f. groote overvloed m., overmaat t.
surabondant adj. (bovenmate) overvloedig, overrijkelijk.
surabonder v. intr. (rijkelijk) overvloeien;
(bovenmate) overvloedig zijn.
surah m. surah (zijde) f.
suraigu adj. 1 (mus.) overhoog, overscherp;
2 (méd.) overacuut.
surajouter v. tr. opnieuw voegen bij.
sural adj. (...aux) van de kuit, kuit-.
suralimentation f. overioeding f.
suralimenter v. tr. overvoeden.
surannation f. verjaring f.
suranné adj. verjaard, verouderd.
sur-arbitr•e m. opperscheidsman m.
surard, ...t m. vlierbloemenazijn m.
Surate f. t Surate n.; 2 s- kapittel, hoofdstuk n.
surbaissement m. indrukking f.
surbaisser v. tr. drukken, indrukken.
surcharge f. 1 (en plus) overwicht n.; 2 (de trop)
overlading f., overlast m.; 3 (taxe, salaire)
bijslag m.; 4 overschr,ving f., overgeschreven
woord n.
surcharger v. tr. 1 overladen; 2 overschrjyen.
surchauffer v. tr. 1 oververhitten, overgloeien;
2 se — oververhit worden.
surchauffure f. overgloeiing f.
surcomposé 1 adj. oversamengesteld; 2 m. oversamengesteld
lichaam n.
surcot m. bovenlijfje n.
s u rc o u p e r v. tr. (hooger) aftroeven, overtroeven.
surcroit m. aanwas, aangroei m., toemaat f.;
par — als toervaat.
surdent f. overtand, bijrand m.
surdi-mutisme m., ... mutité f. doofstomheid f.
surdité f. doofheid f.
surdorer v. tr. oververgulden.
surdos m. rugriem m.
Sure f. Sauer f.
sureau m. ( cx) vlierboom m.) f., vliender f.
surélévation f. 1 latere optrekking f.; 2 latere
bovenbouw m.; 3 verhooging f.
surélever v. tr. later optrekken, nog optrekken.
sQrement adv. 1 zeker(lijk), gewis; 2 veilig.
s u ré m i n e n t adj . bovenmate uitstekend.
surenchère -- 524 .— surveille
surenchère f. 1 opbod n.; 2 (fig.) opbieding f.
surenchérir v. intr. 1 opbieden; 2 meer beloven
(dan) . 3 verder gaan (dan).
surenchérisseur m. 1 opbieder m.; 2 (fig.) grooter
beloner m. [koop toe.
surérogation f. oververplichting; par - op denl
surérogatoire adj. overtollig, als toemaat.
Buret adj. (oote) zuurachtig, een beetje zuur.
sQreté f. 1 zekerheid f. ; 2 zekerheid, verzekering f.,
waarborg m.; 3 veiligheid f.; en - in veiligheid,
in verzekerde bewaring; 4 openbare veiligheid f.
surexcitation f. overprikkeling f.
surexciter v. tr. overprikkelen.
surface f. I oppervlakte f., Mak n.; 2 stof f.,
val m., houvast n.
surfaire v. tr. 1 overvragen ; 2 (fig.) overschatten.
surfaix m. overgordel m.
surfeuille f. knophulsel n. [telg in.
surgeon m. t wortelscheut m.; 2 (fig.) spruit f.,J
*urgir v. intr. 1 aanlanden, binnenloopen;
2 (eau) ontspringen, opwellen; 3 (fig.) ontstaan,
opkomen.
surhaussement m. 1 verhooging f. ; 2 opslag m.
surhausser v. tr. 1 verhoogen; 2 opslaan.
surhumain adj. bovenmenschelijk.
Surinam m. Suriname r+.; bols de - paardevleeschhout
n.
surintendance f. oppertoezicht, opperinlendantschap
n. [dant m.
surïntendant m. oppertoeziener, opperanten-1
surir v. intr. verzuren, zuur worden.
surjet m. overhandsche naad m.; en --- overhands.
surjeter v. tr. overhands naaien.
sur-le-champ adv. op staanden voet, "terstond.
surlendemain m. tweede dag daarna; le - de
de tweede dag na.
surlier v. tr. betakelen.
surlonge f. lendestuk n.
ssurmenage, surmènement m. 1 overjagen n.;
2 (fig.) opjaging, overwerking f.
Surmener v. tr. 1 overjagen, afrijden; 2 opjagen,
afbeulen ; 3 overwerken.
surmontable adj. overkomelijk.
surmonter v. tr. & intr. 1 stijgen ou rijzen
boven, hooger stijgen ou rijzen dan; 2 bovendrijven
; 3 staan op, bekronen ; pièce surmontée
overtopt stuk n.; surmonté de bezet met, met
bovenop; 4 te boven komen, overwinnen.
surmoulage m. afvorming, afgiefing f.
surmouler v. tr. afvormen, afgieten.
surmoQt m. voorloop m.
surmulet m. haringskoning rn.
surmulot m. groote trekrat f.
surnager v. intr. bovendrijven.
surnaturalisme m. bovennatuurgeloof n.
surnaturel adj. (x le), dement adv. bovenna-;
surnom m. bijnaam, toenaam m. [tuurlijk.
surnommer v. tr bijnamen.
surnuméraire 1 adj. boventallig; 2 m. boventallig
ambtenaar, surnumerair m.
surn u mérariat m. surnumerairschap n.
suros m. overbeen, schevelbeen, schuifelbeen n
suroxydation f. overoxydeering f.
suroxyde m. overoxyde n.
suroxyder v. tr. overoxdyeeren.
surpasser v. tr. 1 uitsteken boven; grooter zijn
dan; 2 te boven gaan; cela me surpasse daar
staat mijn verstand bij stil; 3 overtreffen.
surpaye f. 1 overbetaling f.; 2 toegift f.
surpayer v. tr. overbetalen.
surpeau f. ('x! opperhuid f_
surpeuplement m. overbevolking f.
surpeupler v. tr, overbevolken.
surplls m. 1 koorhemd n.; 2 (prot.) bef f.
surplomb(ement) m. overhelling f.; en - overhellend.
surplomber 1 v. intr. overhellen, overhangen;
2 v. tr. hangen boven, hellen boven.
surplus [u] m. 1 overmaat f., te veel n.; au -
overigens; 2 overschot n., rest f.
surprenant adj. verrassend, bevreerndend.
s u rp re n d re v. tr. 1 verrassen, overvallen; 2 betrappen;
3 verschalken, bedriegen, beetnemen;
4 aftroggelen, ontfutselen ; 5 verrassen, verbazen,
verwonderen ; 6 se - 1 verrast worden, zich laten
verrassen, 2 zich betrappen (op), .3 over zich zelf
verwonderd staan.
surprise f. T verrassing f.; (attaque, aussi) overval
m.; (étonnement, aussi) verwondering, verbazing
f.; (artifice) verschalking, list f.; une - een
verrassinkje n. ; botte à - tooverdoosje n.; coup
de - verrassende slag m ; vote de - stemming
f. bij verschalking.
surrénal adj. (...aux) boven de nieren (gelegen).
sursaut m. opspringen, opschieten n.; en - met
een plotselingen sprong ; s'éveiller en - wakkerschieten.
sursauter v. intr. opspringen, opschieten.
surséance f. opschorting, opschorsing f., uitstel n.;
faire - à tot uitstel brengen.
sursemer v. tr. overzaaien, nazaaien.
surseoir v. intr. & tr. opschorten, opsehorsen,',
sursis ni. uitstel n. [uitstellen.
surtaux m. overschatting f., te hooge aanslag m.
surtaxe f. bijslag m. ; ( poste) strafport n.
surtaxe r v. tr. 1 overbelasten; 2 met een bijslag
treffen ; met strafport belasten.
1. surtout adv. vooral, bovenal.
2. surtout m. 1 overjas f.; 2 groot tafelstel n.,
surtout m.; 3 (revêtement) mantel m.
surveillance f. toezicht, bewaking f.
surveillant 1 adj. waakzaam; 2 m. toeziener,
bewaker; (spéct) studiemeester, surveillant m.
surveillante f. toezienster, bewaakster; studiemeesferes
1.
surveille f. tweede dag m. te voren, t vooravond m.
survei11er -- 525 -- sylvie
surveiller 1 v. tr. bewaken, gadeslaan; 2 v. tr.
& intr. toezien, waken (op), letten (op).
turvenance f. bijkomen n. [gast rn.
3urvenant 1 adj. bijkomend; 2 m. onverwachte,
survendre v. tr. te duur verkoopen ; overvragen.
;urvenir v. intr. 1 opkomen ; 2 overkomen, overrallen
; 3 er nog bij komen.
3urvente f. te dure verkoop nl., overvraging f.
;urvider v. tr. wat uitgieten, wat aftappen.
3urvie f. overleving, langstlei.endheid f.
;urvivance f. 1 overleving f.; 2 opvolging f. bi_t
erlevin a ; 3 voortleven n . ; 4 (voortlevend i overp
ijfsel, erfdeel n.
iurvivancier m. overlevende m ; (spéct) opvolger
bi, overleving, expectant m.
lurvivant adj. 1 langstlevend, overlevend; 2 in
reven gebleven, overgebleven.
survivre v. intr. & tr. 1 in leven blijven, nog
,leven; 2 overleven; 3 se - zich zelf overleven;
4 se - blijven leven; voortleven.
1. sus [s'] adv. 1 op; courir --- b qq. op iem. losgaan;
2 en - daarenboven, daarbii; demande
en - nakomende vordering f.; en - de hoven,
2. sus [s'] adv. en cotnpoc, boven-. [behalve.
3. sus [s'] interj. 1 op! sa! or -- welaan; 2 er
op los; - a los op.
Susanne f. Suzanna f.
wus-bande t. tappendckplaat, flap f.
susceptfbilité f. 1 ontvankelijkheid; 2 lichtgeraaktheid
f.
susceptible adj. 1 ontvankelijk (voor) ; 2 geschikt;
3 teer; 4 lichtgeraakt.
susception i. 1 opneming f. ; 2 aanneming, ontvangst
f. [drijving f.
suseita - ion f. 1 verwekking; 2 aanzetting, aan-t
Busciter v. tr. 1 verwekken; doen ontstaan;
2 (diffic.) berokkenen; 3 aanzetten, aandrijven;
4 se - 1 verwekt worden, berokkend worden,
2 opkomen, verschijnen.
sus-décrit adj. bovenbeschreven.
susdt ad . bovengezegd, boverigemeld.
Suse f. Suza n.
Susiane f. : fa - Suziana n.
susmentionné adj. bovenvermeld.
susn o m mé adj. bovengenoemd.
Suson f. Suzannetje, Santje n.
suspect adj. verdacht.
suspecter v. tr. verdenken.
suspendre v. tr. 1 ophangen,' voiture suspendue
hangend rijtuig n.; pont suspendu hangbrug f.;
être suspendu 1 hangen, 2 zweven; 2 doen weifelen,
d°en aarzelen; 3 (op)schorsen, schorten, uitstellen,
staken, ophouden met; 4 (interdire)
schorsen, suspendeeren; 5 (litt.) afbreken.
suspens adj . 1 geschorst; 2 weifelend, besluiteloos
; 3 en - t ais een besluitelooze, han .end
2 afgebroken, achterstallig; demeurer en - 1
I^eangend blijven, 2 blijven staan.
suspense f. T suspensie f.: I schorsing t.; 2 uit.
stel n. [2 m . draagband m.
saspenseur 1 adj. gehangen houdend ! ophoudend;t
suspensi! adj. (...ive) 1 opschorsend; 2 afbrekend;
poin*s -s hele selteeken n.
suspension f. 1 ophangen n., ophanging f.; axe
de - ophangas f.; 2 hangen, zweven n ; 3 (op)-
schorsing, opschorting f., uitstel n ; 4. weifeling,
onzekerheid f.; 5 schorsing, suspensie f.; 6 afbreking
f.; points de - beletselteeken n.; 7 (mus.)
aanhouding f. ; 8 hangring m.; 9 hangstelling t.;
10 hanglamp f.
suspensoir 1 m. hangriem m.; 2 (draag)band m.
suspician f. verdenking f.
sustentation f. 1 staande houden n.; 2 rechte
stand m.; 3 onderhoud n., voeding f.
sustenter v. tr. onderhouden, voeden.
susurration f., ...ement m. 1 gemurmel, gesuis
n. ; 2 gefluister n.
suture f. 1 naad m.: 2 lasch, voeg f.
suturer v. tr. naaien.
suzerain 1 adj. opperste, opper-; 2 m. opperleenheer,
suzerein m.
suzeraine f. opperleenvrouw f.
suzeraineté f. opperleenheerschap n., suzereini-:
Suzette, Suzon f. Suusje, Santje n. [reit f.
svelte adj. slank, rank.
svel !esse f. slankheid, rankheid f.
Sybarite I m. Sybariet; 2 (fig.) s- sybariet,
weelceling m.; 3 adj. s- Sybaritisch; 4 (fig.)
sybaritisch, verwijfd.
sybaritisme m. sybaritisme n., verwijfdheid f.
sycomore rn. Adamsvijg(eboom) m.
sycophante 1 fl1. vijgensmokkelaanbrenger,
sycophant m.; 2 (fig.) aanbrenger, verklikker m.
syllabaire 1 m. abc-boek n.; 2 adi. = syllabique.
syllabe t. lettergreep, syllabe f.
syllaben v. tr. bij lettergrepen spellen, in lettergrepen
verdeelen.
syliabique adj. lettergrepig, syllabisch, lettergreep-,
syllaben-.
syllabus [s'] m. syllabus rn., (samenvattende)
opgave f. ; korte inhoud m.
syliepse f. syllepse, syllepsiz f.
syiieptique adj. sylleptisch.
syllogisme m. sluitrede f., syllogisme n.
syliogistique adj. sluitredekundig, syllogistisch.
sylphe m. luchtgeest, sylphe, silf m.
sylphide f. luchtnimf, silfe f.
1. sylvain 1 adj. boschachtig, bosch-; 2 m.
boswhgod m. ; 3 woudvogel m.
2. Sylvain m. Sylvanus, Sylvaan m.
Sylve m. 1 Silvio m.; 2 = silve.
1. sylvestre adj. = 1. sylvain I.
2. Sylvestre m. Sylvester m.; a la saint - op
Sint Sylvesters.
syiviculture f. boschbouw m.
1. sylvie f. 1 woudanemoon f.; 2 grasmusch f.
Sylvie --- 526 — syzygit
2. Sylvie f. Sylvia f.
symboie m. 1 zinnebeeld, symbool n.; 2 geloofspunt
n.; 3 belijdenis f., symbolum n.
symboiique 1 adj. zinnebeeldig, symbolisch;
2 belijdenis-, symbolisch ; 3 f. zinnebeeldenleer;
4 f. geloofsleer f.
symboliser 1 v. tr. verzinnebeelden; 2 v. intr.
overeenkomen. [lisme n.
symbolisme m. 1 verzinnebeelding f.; 2 symbo-J
symétrie f. gelijkmatigheid, evenmaat, symmetrie
f. [trisch.
symétrique adj. gelijkmatig, evenmatig, symme-t
symétriser 3 v, tr. gelijkmatig maken; 2 v. intr.
gelijkmatig zijn.
Symmaque m. Symmachus m.
sympathie f. T sympathie f. : 1 geneigdheid t.,
medegevoel n.; 2 aantrekking, verwantschap f.;
(organes, aussi) medelijdendheid f.; poudre de —
syrnpathiepoeier n.; encrc de — sympathetische
inkt m.
sympathique 1 adj. aantrekkelijk, sympathiek;
2 aantrekkend, sympathetisch ; 3 m. (grand) —
(groote) sympathetische zenuw f.
sympathiser v. intr. 1 geneigdheid gevoelen
(voor) ; 2 overeenstemmen (met) .
symphonie f. T symphonie f.
symphoniste m. T symphonist m.
Symphorien m. Symphorianus, Symphoriaan
m. ; Saint- - (géog.) Saint-Symphorien n.
symphyse f (beender)verbinding f.
symptomatique adj. kenteekenend, symptoma-i
symptóme m. kenteeken, symptoom n. [tisch.
syn en compos. mede-, samen-.
synagogue f. synagoge f.; jodenkerk f.
synalephe f. ineensmelting, synalcephe f.
synailagmatique adj. tweezijdig, wederzijdsch,
synallagmatisch.
synanthéré ...rique adj. 1 met vergroeide helmknoppen;
2 korfbloemig.
syncelle m. 1 celgenoot, ambtsbroeder, syncellus
m.; 2 George le S— Joris Syncellus m. [de f.
synchondrotomie [k] f.kraakbeenvereenigingsne-i'
synchrone [k]adj. (gelijktijdig; 2 gelijkdurend.
synchronie [k] f. ! gelijktijdigheid; 2 gelijkdurendheid
f. [tisch.
synchronique [k] adj. gelijktijdig, synehronis-1
synchronisme [k] m. 1 gelijktijdigheid f.; 2 synchronistische
tabel 1.
syncope f. 1 (méd.) onmacht, flauwte f.; tomber
en -- flauw vallen; 2 (gramm.) uitstooting,
syncope f.; 3 (mus.) verbindingsnoot, syncope f.
syncoper v. tr. 1 uitstooten; een klank stootgin uit;
mot syneopé woord n. met uitstooting; 2 (mus.)
binden, syncopeeren; 3 (fig.) afbreken.
syr rétisme m. 1 vereeniging, vereenigingszucht
t.; 2 verwarring, vermenging f.
syndic m. hoofdman, deken, syndicus m.; -- de
drapiers staalmeester m.
syndical adj. (...aux) syndicaal, syndicaats-.
syndicat in. T syndicaat n.
synecdoche, ...doque f. synecdoche f.
synérèse f. samentrekking, syneresis f.
synévrose f. gewrichtsverbinding f.
syngnathe [g-n m. zeenaald f.
synodal adj. (...aux) synodaal.
synode m. synode f.
synodique 1 adj. synodisch; 2 m. synodenboek n
synonyme 1 m. zinverwant woord, synoniem n..
2 adj. zinverwant.
synonymie f. T synonymie f.: 1 zinverwant
schap f. ; 2 synoniemenvoorraad m.
synonymique 1 adj. zinverwant, synoniem
2 van de synoniemen, synonymisch; 3 f. leer f
van de zinverwante woorden, synonymiek f.
synoptique 1 adj. overzichtelijk, synoptisch
2 m. synoptisch evangelie n.
synovia l adj. (...aux) ledewater-, synoviaal.
synovie t. Iedewater n.
synovite f. ledewaterbeursontsteking t.
syntaxe f. i woordvoeging, syntaxis f.; 2 derde
(Latijnsche) klasse, syntaxis f.
syntaxique adj. syntactisch.
synthèse f. 1 samenvatting, svnthesis, synthese f.;
2 (chim.) samenstelling; 3 (chir.) samenvoeging f
synthétique adj. T synthetisch : 1 samenvattend,
2 samenstellend ; 3 samenvoegena.
synthétiser v. tr. 1 samenvatten; 2 samenstellen;
3 samenvoegen. [te f.
syphiiis [s'] f. syphilis f., veneriek n., venusziek-1,
syphilitíque 1 adj syphilitisch, venerisch; 2 m.,
& f. syphilitieke, venerieke m. & f.
syracusain 1 adj. Syracusaansch; 2 m. S--$
Syracuse f. Syrac°fsa n. [Syracusaan m.
syriaque adj. & (langue) m. Syriaksch adj. & n.
Syrie f. : la — Syrië n.
syrien 1 adj. (cone) & (Iangue) m. Syrisch adj.
& n. ; 2 m. S— Syriër m. [renjasmijn f,,
syringa m. 1 sering f., seringestruik m.; 2 boe-1
syrte t. 1 zandbank f.; 2 S— Syrte f.
systématïque 1 adj. stelselmatig, systematisch;
2 m. stelselmatig man m.; 3 f. stelselmatigheid f.
systématiser 1 v. tr. stelselmatig schikken,
systematiseeren; 2 stelsels smeden.
système m. stelsel, systeem n.; — décimal tientallig
stelsel; — féodal leenstelsel; — nerveux
zenuwstelsel; esprit de — stelselgeest m.; se faire!
un — de (het) zich tot stelsel maken; agacer le
— het zenuwstelsel tergen.
systole f. T systole f. : 1 (eceur) samentrekking;
2 (syllabe) verkorting f.
syzygie f. samenstand en tegenstand m.; à l'époque
des —s bij nieuwe en volle maan f.
-- 527 —
tachygraphie
1Y
t m. 1 t f. ; 2 T f. ; équerre á T T-haak m.; fer
en T T-ijzer n.
ta t fém. de ton; 2 m. (tambour) ta m.; 3 interj.
---tata! bah bah !
tabae m. 1 tabak f.; — de caporal koolbladen
n. pl.; -- à fumer rooktabak; — à priser ou en
poudre ou rapé snuif (tabak) f. ; — à chiquer ou
á mácher pruimtabak ; bofte à — tabaksdoos f.;
bureau ou débit de — tabakswinkel m. ; eest
un peu fort de — dat is straffe tabak; 2 les —s
de tabaksregie f.; 3 slaag rn. pl., kleun f., timmer
m.; passer à -- timmeren op.
Tabaco m. Tabago n.; t— rolsigaar f.
tabagie f. 1 rookkamer f.; 2 rookcoupé m.; 3 rook-t
tabarin m. hanswo rst, goochelaar m. [kistje n.
tabatier m. tabaksspinner m.
tabatière f. snuifdoos f.; (fenêtre en) — liggend
dakvenster, vleermuisvenster n.
tabellaire adj. tabelvormig, tabellarisch.
tabellion m. 1 ambtsschrijver m.; 2 dorpsnotaris
m. ; 3 (iron.) zaakwaarnemer, notaris m.
tabernacle ril. 1 hut f.; fête des T—s Loofhuttenfeest
n.; 2 (fig.) tabernakel in. & n., tent f.
tabis m. tabijn n.
tabiser v. tr. wateren, moireeren.
tablature f. tabulatuur f.; donner de la — à veel
moeite ou zwarigheid verwekken.
table f. 1 (en gén.) tafel f.; (table servie, aussi)
disch m. ; ( aliments, aussi) kost m.;— à dessiner
1 teekentafel, 2 teekenplank f. ; — à jouer speeltafel;
— à ouvrage -werktafel; — d'autel altaartafel;
— de communion communiebank f.;
--- d'enclume aanbeeldbaan f.; — de jeu speeltafel;
=-- des matières inhoudstafel; 2 — gigogne
mimi f., mimietje n., mimitafeltje n.; grande —
grootemenschentafel ; petite — kindertafeltje n. ;--
ronde X ronde tafel, 2 (hist.) Taf,',l Rond ; sainte —
h eilige tafel; — tournante dansende tafel; 3 baie
de la T— Tafelbaai f.; chanson ou ronde de —
tafellied; mont de la T— Tafelberg m.; 4 dresser
ou mettre ou servir la — de tafel zetten ou dekken
ou dienen; mettre sur — opdienen, opdisschen;
être à — aan tafel zijn ou zitten; se mettre á —
aan tafel gaan; sortir de — van tafel opstaan;
5 (cráne) blad n. ; (dents) plat n. ; (enciume,
marteau) baan f.; 6 (jeu) bordafdeeling f., kant
m.; 7 (jeton) schijf f.; 8 (mus.) klankbodem in.;
9 (vers à soie) horde f., raam n.; 10 (typo.)
opmaakplank f.
tableau m. (max: 1 schilderij f. & n.; — à 1'huile
olieverfschilderij ; — vivant levend beeld n. ; vieux
(iron.) oud schilderij n.; 2 (fig.) tafereel n.;
3 (liste) naamtafel, tabel f. ; 4 tafel, tab °l f .;
— horaire rooster m.; 5 (zwart) bord n.; 6 (aanplak)
bord n. ; 7 (navire) hek n., spiegel m.
tabler v. intr. rekenen.
tabletier m. kunstschrijnwerker m.
tablette f. 1 plank f., boord n., schap f.; — de
cheminée mantelplaat f.; — de fenêtre vensterbank
f.; 2 wastafeltje n.; (fig.) schrijftafeltje,
schrijfbordje n.; —s aanteekenboekje, zakboekje
n.; écrivez sela sur vos —s schrijf dat in uw
zakboekje; vous êtes sur mes —s gij staat in
mijn boekje; otez ou rayez cela de vos —s schrap
dat uit uw papieren; 3 koekje, tabletje n ;
4 kantsteen m., (kroon) lijst f.; (poutre) balkkop
m.; (silex) vlak n., kant m.
tabletterie f. kunstschrijnwerk n.
1. tablier m. 1 voorschoot m. & n., schort f. & n.,
boezelaar m.; (en cuir) schootsvel n.; róle à —
dienstbodenrol f.; 2 (fig.) (zoo., bot., ethnogr.
etc.) schort f.; 3 (voiture) knieleer, schootleer
n.; (tram) schort n.; (voile) stootlap m.
2. tablier m. 1 (dam)bord, (schaak)bord,
(verkeer) bord n.; 2 (pont) vloer m.; (pont-levis)
val f. ; (ponton) klep f. ; 3 plat voetstuk n.
tabou 1 in. heiligspreking f., taboe n.; 2 adj,
heilig, onschendbaar, taboe.
tabouret m. (zit)bankje n.; (piano, bureau)
kruk f.; — de pied voetbankje n.
tabourin m. 1 tamboerijn f.; 2 schoorsteengek m.
tabula rasa loc. wit ou onbeschreven blad n.;
faire — schoon schip maken. [salamander m.
1. tac [k'] m. 1 huidontsteking f.; 2 water-*
2. tac [1,'j m. bots m.; riposter du — au —
den bots met den weerbots beantwoorden.
tacet [t'] m. stilte, rust f.
1. tache f. vlek, (souillure, aussi) smet f.; —
d'encre inktvlek; — de vin T wijnvlek; sans —
onbevlekt, zonder smet.
2. tache f. 1 taats f.; 2 pompspijker m.
tache f. 1 taak f.; être k la — een vaste taak
hebben, (fig.) aan de keten zijn; 2 stukwerk n.;
3 prendre à — op zich nemen, zijn werk
maken van.
tacher v. tr. vlekken; bevlekken, besmetten, bezoedelen.
tácher v. intr. trachten, pogen, maken; — que
zorgen dat, maken dat.
tácheron m. stukwerker m.
tacheter v. tr. bespikkelen; tacheté de noir, de
rouge zwartgespikkeld, roodgespikkeld.
tacheture f. 1 spikkels m. p1.; 2 bespikkeling f.
tachomètre [k] m. snelheidsmeter m.
tachygraphe m. snelschrijver m.
tachygraphie f. snelschrift n.
tachygi-aphiqu — 528 — talon
tachygraphique adj. snelschrift-, tachygraphisch.
taeite adj. stilzwijgend.
taciturne 1 adj. stilzwijgend, achterhoudend,
stom; 2 m. zwijger m.; Guillaume te T— Willem
de Zwijger. [heid f.
taciturnité f. stilzwijgendheid; achterhoudend-J
tact [kt'] m. 1 tastzin, tast m., gevoel m. ; 2 (fig.)
tact m., handigheid f.; homme de — tactvol manj
tac-tac [2 k'] interj. & m. toktok interj.. & n. [m.
tacticien m. T tacticus m. : 1 krijgskundige m.;
2 (fig.) regelaar m.
tactile adj. 1 tastbaar, voelbaar; 2 tastend, tast-;
nerf — tastzenuw f.
taction f. betasten, voelen n., betasting f.
tactique 1 adj. tactisch, krijgskundig; 2 f. tactiek,
krijgskunst f.; 3 (fig.) tactiek f., gang m.,T
taenia etc. = ténia etc. [handelwijze f.
taf(fe) m. _= taifetas 2.
taffetas m. 1 (af f.; 2 A angst m., vrees f.
taf(f)ia m. suikerbrandewijn m.
Tage m. Taag m.
taïaut interj. & m. hallo interj. & n.
taie f. 1 sloop, fluwijn f.; 2 nevelvlek f. [heid f.
taillabilité f. schattingsplichtigheid, cijnsbaar-+,
taillable ad;. schattingsplichtig, cijnsbaar.
taallade f. 1 snede f.; 2 kort slagzwaard n.
taillader v. tr. opensnijden, kerven.
taillanderie f. 1 egsmederij f.; 2 winkel m. van
snijgereedschap ; 3 snijgereedschap n.
taillandier m. egsmid m.
taillant m. 1 sne(d)e f.; 2 (tanden)uitsnijder m.
taille f. 1 snijden; versnijden; snoeien; hakken;
houwen; slijpen n.;2(coupure) snede; versnijding
f.; snoei; hak; houw ni.; 3 mijngang f.;
ploeg f. mijnwerkers; 4 (tranchant) snede f.,
scherp n.; 5 kerfstok m.; 6 verdeeling, verhouding
f.; 7 aanslag, omslag m., belasting f.; 8 (rechts-)
gebied n.; 9 (mus.) tenor m.; basse — diepe
tenor; 10 (cartes) afneming, deeling f.
2. taille f. 1 (dimension) grootte, gestalte f.;
par rang de — naar de grootte; être de — à
opgewassen zijn tegen, mans genoeg zijn om te;
pierre de — hardsteen m., arduin n.; 2 (forme)
gestalte, statuur f., bouw m ; un homme de sa —
een man van zijn slag; il a la — dun ministre
hij is van de stof om minister te worden; 3 (ceinture)
middel f. & n., taille f.; 4 (buste) lijf n.;
jaquette à — jaquet f. met panden ; 5 (corsage)
lijfje n. [...ster f.
tal1le-crayon m. & f. ( co- co s) potloodscherper m.,1
taille-douce f. ( c- cs) 1 kopersne(d)e f.; 2 koperplaat
f.
taille-doucier m. ( i- 's) kopersnijder m.
Taillefer m. IJzersplijter m.
taille-mer m. (pl. id.) 1 scheg f., loefhouder m.; 2
kleine mantelmeeuw f. [...ster f.
taille-plume m. & f. (c- co s) pennesnijder m.,1
talller 1 v. tr. snijden; (plume) versnijden;
(arbre) snoeien; (bois, linie) hakken; (pierre,
houille) houwen; (pierre préc.) slijpen; — de
l'ouvrage à qq. iem. werk gereedmaken; — en
pointe aanpunten; — en pièces stukhakken;
— en plein drap er door snijden; 2 op den kerfstok
aanteekenen ; 3 verdeelen ; 4 vormen, bouwen;
5 v. intr. (cartes) afnemen, deelen; 6 se —
gesneden worden, versneden worden, etc. V. 1;
7 se — (se compl. ind.) (voor) zich snijden;
se — une réclame (de) zich een aanbeveling
schenken (met ou uit) .
tailleresse f. muntwerkster f.
tailterie f. (diamant )slijperij f.
tailleur m. 1 kleermaker m.; garçon, ouvrier,
maître — kleermakersjongen, kleermakersgast,
kleermakersbaas m.; 2 — d'arbres boomsnoeier
m.; — de diamants diamantslijper; — de linies
vijlenhakker; -- de pierres steenhouwer; 3 stempelsnijder
m.; 4 (chir.) steensnijder; -- de cors
likdoornsnijder ; 5 (jeu) bankhouder m.
tailleuse f. kleermaakster t.
taille-vent in. 'pl. d.) 1 stormzeil n.; 2 kleine
mantelmeeuw f. [hout n.
taillis m. 1 kreupelhout, struikgewas n.; 2 hak-t
taillcir m. 1 vleeschbord n., telloor f.; 2 dekstuk n.
taan m. bladtin n., foelie f.
taire v. tr. 1 verzwijgen; 2 (avec un pron. ou
absolt) zwijgen; 3 se -- zwijgen.
taisson. m. 1 das m.; 2 dasvisch rn.
taïtien 1 adj. ( ne) Taïtisch ; 2 m. T— Tal
taic [k'] m. talksteen m., talk f. [tiér m.
talcaire, ...cique adj. talkachtig, talk-.
taled [d'] m. (alles, tallith f.
talent in. T talent n.; (fig., aussi) begaafdheid f.;
homme de -- talentvol man m.; homme à —s
man met veel vaardigheden:
talion m. wedervergelding f.; loi, peine du —
wet, straf f. der wedervergelding.
talisman m. talisman m., toovermiddel n.
talismanique adj. talismanisch, tooverkrachtig,
toover-; vertu — tooverkracht f.
talle f. wortelscheut m.
taller v. tr. 1 een wortelscheut ou wortelscheuten
maken; 2 kneuzen.
tal m o us e f. 1 kaaskoek m. ; 2 kaakslag rn.,
muilpeer, oorveeg f.
Talmud [d'] m. Talmud m.
talmudique 1 adj. talmudisch; 2 m. pl. les T—s
de Talmudica n. pl. [talmudistisch.
talmudiste 1 m. talmudist, talmudjood m.; 2 adj.t
taloche f. 1 slag m. op het hoofd, oorveeg f.;
2 (mac.) raapbord n.; 3 klein schild n.
talocher v. tr. op het hoofd slaan, oorvegen
geven (aan) .
talon m. 1 hiel, hak m.; — d'Achille Achilles.
hiel ; -- rouge (hist.) roodhak m.; je l'ai ou .il eet
toujours à ou sur mes —s hij zit me altijd op de
hielen; montrer ou tourner les —s zijn hielen
talonner -- 529 — tantalique
keergin ou lichten; tirer sa voix, des soupirs de
ses --s zijn stem, zijn zuchten uit zijn grooten
teen halen; 2 (reste) staartje n.; 3 (souche)
staart, talon in.; 4 (cartes) stok m.; 5 (archit.)
heellijst f., talaan m.; 6 (plafonn.) boetseerijzer
n.; 7 (partie dun objet) hiel, hak, voet m.
talonner 1 v. tr. op de hielen zitten; 2 met de hielen
aanzetten ; 3 opj.rgen, nazetten ; 4 v. intr.
(navire) hielen.
talonnière f. 1 heelleder n.; 2 (gouvernail) hieling
f.; 3 (myth.) heelvleugel m.; 4 heelbankje n.
talqueux adj. (...euse) talk(steen)achtig, talk-.
talus [u'] m. glooiing f., talud n.
talus(s)er v. tr. schuin behouwen, afschuinen.
talutage m. afschuining f.
taluter v. tr. glooiend maken, doen glooien.
tamand(o)ua m. viervingerige miereneter m.
tamanoir m. groote miereneter m.
tamarin m. 1 tamarinde, zure dadel f. ; 2 grootoorige
aap m. [risk f., taniarik.sboom m.
tamarique, ...ris(c), ...risque, ...rix m. tarra-1
tambour m. 1 trom, trommel f.; battre ou sonner
Ie — de trom roeren ; le — bat de trommel slaat ; 2
trommelslager, trommelaar, tamboer m.; 3 (objet
cylindrique) trommel f.; 4 (bateau k napeur) raderkast
f.; 5 (porte) tochtportaal n.; 6 (lanterneau)
lantaarn f.; 7 (oreille) trommel f.; 8 trommelvisch
m. [slager m.
tambourin m. 1 tamboerijn -i.; 2 tamboerijn-1
tambouriner v. tr. & intr. 1 trommelen : 2 rondtrommelen,
uittrommelen. [—ster f.
tambourineur m., ...euse f. trommelaar m.,^
tambour-maïtre ( mos- xs) m. korporaal-tamboer
m.
tambour- major ('s- mos) m. tamboer-majoor m.
Tamerlan m. 1 Tamerlan m.; 2 (iron.) morendooder,
alvernieler in.
tamis [i] in. 1 teems, zeef f.; passer au ou par le
-- goed ziften; 2 ziften n., zifting f.
tamisage m. ziften n., zifting f.
Tamise f. 1 (riv.) Theems f.; 2 (vill.) Temsche n.
tamiser 1 v. tr. ziften; 2 v. intr. door de zeef gaan.
tamiserie f. zeefmakerij f.
tamiseur m. 1 zifter m.; 2 zeeftoestel n. & n1.
tamisier m. 1 zeefmaker m. ; 2 zeefverkooper in.;
3 zilter m. [rnoel n.; 3 m. T— Tamoele m.
tamoul 1 adj. Tamoelisch; 2 m. (langue) Ta-t
tampe f. strijkbord n.
tampon m. 1 tap m.; stop f.; prop f.; 2 plug,
houten pin f.; 3 (linge) dot f.; — à enere inktkussen
n., (typo.) inktrol f. ; 4 buffer in. ; Ctat —
bufferstaat m.
tamponnement m. stooten n., stoot m.
tamponner v. tr. 1 toestoppen, dichtstoppen;
2 betten, tikken, doppen ; 3 stooten, botsen op.
tam-tam [2 ni'] ni. 1 tam-tam m.; bekkentrom;
handtrom f.; coups de — T tromgeroffel n.; 2
(fig.) leven n.; bluf m.
tan m. run f.
tanaisie f. reinvaren f.
tancer 1 v. tr. bekijven, doorhalen; 2 v. intr.j
tanche f. zeelt f. [kijven, schelden.
Tancrède m. Tancredo m.
tandem { m'] m. T tandem n. & f.
tapdis 1 adv. middelerwijl; 2 conj. ; — que terwijl,
zoolarig als.
tangage in. stampen n.
tangara m. prarlitmees f.
tangence f. aanraking f.; point de — raakpuni n.
tangent adj. rakend; ligne —e raaklijn f.
tangente f. raaklijn, tangens f.; s'échapper
par la — langs de raaklijn voortgaan, (fig.) op
het nippertje ontsnappen.
tangibilité f. voelbaarheid f.
tangible adj. voelbaar. [dobberen.
tanguer v. intr. 1 stampen; 2 (fig.) slingeren,1
tanière f. 1 hol n,; 2 (fig.) hot, hok n.
tanin = tannin.
tank [k'] m. tank f.
tannago nl. 1 looien n.; 2 looikuip f.
tannant adj. 1 looiend, looi-; 2 onuitstaanbaar,
tannate m. looizuurzout n. [lastig.
tan ne f. 1 vetwormpje n. ;.2 (culr) bruine plek r
ianné adj. 1 gelooid; 2 runkleurig, tanig; 3 (door
de zon) verbrand.
tannerie f. (leer)looierij, leertouwerij i.
tanneur m. (leer)looier, leertouwer m.
tannin m. loofstof f., looizuur n.
tannique adj. : acide — looizuur n.
tanque f. 1 tank, kom f. ; 2 zeeslik n.
. tant 1 pron. zooveel; comme il y en a — zooais
er nog zijn; -- et — zoo en zooveel; — et plus
meer dan genoeg; tu men diras —je zal het wet
goedpraten; faire — que zooveel werken dat;
il a — fait de ses pieds et de ses mains que h:)
heeft zich zoo geweerd dat; — qu'à faire als he# nu
toch te doen is; — y a zooveel is zeker; --- s'en
faut que wel verre dat; si — est que als het waar
is dat, als ... ten minste; — a — gelijk; 2 — de
zooveel; 3 adv. zoo veel; zoo zeer; zoo ver; zoo
lang; — qu il peut zoo veel hij kan; — et si kien
zoo veel en zoo goed; — et si longuement zooveel
en zoolang; pas -- seulement zelfs niet, niet
eens; — que 1 zooveel als, 2 zoozeer (als), zot^long
(als ) , zoover (als), 3 zoo(danig) dat, 4 tot (dot) ;
— mieux des te beter; -- pis des te erger; -- plus
des te meer; en — que 1 in hoedanigheid van,
2 in zoover (als) ; 4 (avec un adj. ou un autre
adv.) zoo ; — bien que mal zoo goed als 't kan.
tantalate m. tantaliumzuurzouf n.
Tantale in. 1 Tantalus m.; supplice de — Tant.
aluskwelling f. ; 2 t— tantalusreiger m.; 3 t—
tantalium n.
tantalique adj. 1 acide — ianialiumzuur n.;
2 tantalisch, hunkerend ; aspect — tantalische
aanblik m.
tantaliser — 530 — tardif
tantaliser v, tr. tantaliseeren, laten hunkeren.
tante f. 1 tante, moei f.; 2 ma — 1 lommerd m.,
2 pandjeshuis n.
tantet 1 m. beetje, weinigje n.; 2 adv. een beetje.
tantième . 1 adj. zooveelste; 2 m. aandeel, tan-f
tantin = tantet. [tième n.
tantinet rn. klein beetje, sikkepitje n.
Tant-mieux m. : docteur — dokter m. Goehoop.
tantèt adv. 1 (wel)haast, spoedig; 2 strtiks, zoo
straks; à — tot straks; 3 zooeven, zoo pas,
straks; Ie monsieur de — de meneer van daar
straks; 4 (tantót répété) nu (eens) ... dan (weer) .
Tant-pis m. : docteur — dokter m. Zwartgal.
Leon [tan] m. brems, horzel, paardevlieg f.
lapabor(d) m. klepmuts, karpoetsmuts f.
tapage m. geraas, rumoer, leven n., herrie f.
tapaper v. intr. leven ou herrie maken.
tapageur 1 adj.. (...euse) rumoerig, luidruchtig;
2 ophefmakend; schreeuwend ; 3 m. levenmaker m.
tapageusement adv. lawaaierig, schreeuwerig.
1. tape f. 1 prop, stop f.; 2 bodemtap, deuvik m.
2. tape f. klap m., klets f.
tapé adj. 1 platgeslagen ; poire —e platte peer f.;
2 treffend, raak; 3 (iron.) kostelijk.
tape-á-I' »11 m. oogenbedrog n.
tape(-)cul, tapecu m. 1 wipplank f.; 2 wipslagboom
m.; 3 (pont) wip f.; 4 hangstoeltje n.;
5 rammelkast f., bolderwagen m. ; 6 (voile) druil,
broodwinner m.; 7 achterzak rn.
tapée t. hoop, zwerm m.
1. taper v. tr. (toe)stoppen.
2. taper 1 v. tr. klappen, kletsen, klappen
geven; tapez dessus klop er op; 2 in krullen
kloppen; 3 on a voulu le — men heeft op zijn
beurs willen kloppen; 4 (peint.) kladden; 5 v.
Intr. kloppen, slaan; (piano) rammelen; — du
pied met den voet stampen; — à ou dans I'oeil
het oog treffen; un peu tape à l'ceil een beetje
lawaaierig; -- dans le tas er op losslaan; — sur
le ventre op den buik kloppen; 6 se — elkander
klappen geven.
tapette f. 1 klapje, kletsje n.; 2 klophout n.;
S vernislap, vernisbal m.; 4 muurtjebotsen n.;
jouer Is la — muurtjebotsen, 5 babbelkous t.;
6 ratel m., praatzucht f.; avoir une fière -- op
zijn mond niet gevallen zijn.
Taphes f. pl. Taphische eilanden n. p1.
tapin m. 1 trommel f. ; 2 trommelaar m. ; 3 (piano)
rammelaar m.
tapinots m. geniepigerd, stiekemerd m.; en — in
't geniep, ter sluik.
tapioca m. tapioca, sago t.
1. tapir m. waterzwijn n., tapir m. [dringen.
2. tapir v. tr. : se — neerhurken, zich ineen-t
tapis m. 1 tapijt, kleed n.; —de pied voetkleed n.,
(fig.) voetmat t ; -- de bureau hureaukleed; -- de
table tafelkleed; — de billard biljartlaken n.; —
de foyer haardkleedje; -- d'escalier (trap-)
looper m.; — vert 1 groen tapijt, 2 (table, jeu)
groen laken n., 3 groene tafel f.; 2 (spéct) tapijt,
groen laken n. ; (aussi) groene tafel f. ; être, mettre
sur le — op 't tapijt zijn, brengen; amuser le —
de tafel aan den praat houden; 3 (vaatvlies-)
tapijt n.
tapisser v. tr. 1 behangen; 2 (fig.) bekleeden.
tapisserie f. 1 tapijtweverij f.; 2 tapijthandel;
tapijtwinkel m.; 3 tapijtwerk n.; 4 tapijt n.;
5 behangsel n.; meubelpapier n.; faire — (fig.)
1 muurbloempje zijn, blijven zitten, 2 toekijken.
tapissier m. 1 tapijtwever m.; 2 tapijtverkooper
m.; 3 behanger m.
tapissière f. 1 tapijtweefster f.; 2 meubelwagen,
verhuiswagen m.
tap o n m. 1 bundel m., pak n., dol f. ; 2 prop m.
taponner v. tr. taponneeren, in dotten ou bossen
opwerken. [melen.
tapoter v. tr. 1 klapjes ou kletsjes geven; 2 ram-t
tapure f. bos m., dot f. [heffen.
taquer v. tr. 1 dresseeren, aankloppen; 2 ver-t
taquet m. 1 (en gén.) klamp m.; (mar., aussi)
wouterman, staanman m.; 2 (écoperche) klos m.;
3 (arpent., architect.) paaltje n., plug f.
taq ui n 1 adj. plaagziek; 2 schriel, karig; 3 m.
plaaggeest m. [de blieken kitte:en.
taquiner v. tr. plagen, kwellen; — le goujonl
taquinerie f. 1 plagerij f.; 2 plaagzucht f.
taquoir m. dresseerplank f.
tarabïscot m. smalle lijstschaaf f.
tarabiscoter v. tr. I met de lijstschaaf bewerken;
2 met veel openingen bewerken; 3 te mooi maken.
tarabuster v. tr. 1 zotrazen; 2 kwellen, pesten.
1. tarare i interj. & m. taratata interj. & n.;
— pon-pon taratata-bom; 2 m. trompetgeschetter
n.
2. tarare m. 1 wanmolen m.; 2 tarare(linnen) n.
tarasconnade f. opsnijderij f.
tarasconnais adj. Tarascon.'{sc..
taratantara rn. trompetgeschetter ti.; vers en —
trippelvers n.
tarau(d) m. 1 schroefboor; 2 (n)avegaar f.
tarauder v. tr. 1 den schroefdraad trekken van;
2 schroeven snijden.
taraxacum [om'] m. paardenbloem f.
tard 1 adv. laat; il se fait — het wordt laat;
il s'est fait — het is een latertje geworden; pas
plus — qu'hier niet langer geleden dan gisteren;
2 m. laat oogenblik n.; sur le — 1 op den laten
avond, 2 laattijdig.
tarder 1 v. intr. dralen, talmen, toeven; — 3 ou
de wachten met; vous tardez á partir gij wacht
met uw vertrek; vous tardez à écrire gij stelt uw
schrijven lang uit; — à venir lang wegblijven;
2 zich ophouden, vertoeven; 3 v. tr. afwachten;
4 v. impers. lang schijnen, lang duren,
tardif adj. (...ive) 1 laat; être — laat komen,
laatrijp zijn; 2 achterlijk; 3 traag.
tardiflore — 531 -- taupinière
tardiflore adj. laatbloeiend.
tardigrade 1 adj. langzaam gaand, traagvoetig;
2 rn. traagganger m.
tardivement adv. = tardif.
tardiveté f. 1 laatkomendheid; late rijping f.;
2 achterlijkheid f.
tare f. 1 tarra f.; 2 (fig.) gebrek n.; vlek, smet f.
taré adj. 1 erfelijk belast; 2 met een vlek ; met eenf
Tarente f. Tarente, Taranto n. [gebrek.
tarentelle f. tarantella f.
tarentisme m. tar,•ntuladans m.
tarentule f. tarantula f.
tarer v. tr. 1 beschadigen; 2 (fig.) bezwalken,
besmeuren, bezoedelen; 3 afwegen.
taret m. 1 paalworm m.; 2 = tarière.
targe f. 1 lansschild n.; 2 afgeronde halvemaan f.
targette f. knip, schuif f.
targuer v. tr.: se — pochen, snoeven, roemen (op).
tarière f. 1 (n)avegaar m., naafboor f.; 2 aardboor
f. ; 3 kogeltang f. ; 4 boorworm m. ; 5 boorangel
m., legboor f.
tarif m. tarief n., prijslijst f.
tarif(i)er v. tr. 1 tarifeeren, (den prijs) bepalenf
tarin m. sijsje n. [(van) ; 2 (fig.) schatten.
tarir 1 v. tr. opdrogen, verdrogen; uitdrogen;
2 (fig.) droog maken, uitputten; 3 v. intr. & se —
verdrogen; uitdrogen; (fig.) uitgeput geraken;
4 (fig.) (conversation) dood loopen, uitgepraat
geraken.
tarissable adj. verdroogbaar, uitdroogbaar.
tarissement m. opdroging, verdroging, uitdroging;
(fig.) uitputting f.
tarlatane f. tarlatan n.
tarot m. 1 tarok n. ; 2 tarokkaart f.
taroté adj. getarokkeerd.
Tarquin m. Tarquinius m.
tarraconais adj. Tarraconeesch.
tarragonais adj. Tarragoneesch.
1. tarse 1 m. voetwortel m. ; 2 (ins.) (poot-)
2. Tarse m. Tarsus n. [eindlid n.
tarslen adj. van den voetwortel, voetwortel-.
tartan m tartan n. & f.
1. tartare (peuple) 1 adj. & (langue) m.
Ta(r)taarsch adj. & n.; 2 m. T— Ta(r)taar m.;
3 t— (Tataarsche) renbode m. ; 4 loopjongen
m.; 5 f. à la — op zijn Tataarsch; sauce —
Tataarsche saus f.
2. Tartare m. (enfer) Tartarus m., onderwereld f.
Tartarie f. : la — Ta(r)tarije n.
tartarin m. 1 Arabische baviaan m.; 2 opsnij-^
tartarinade f. opsnijderij f. [der m.
tartarique adj. : acide — wijnsteenzuur n.
tarte f. taart f.
tartelette f. 1 taartje; 2 (article) boterham-^
tartine f. T boterham f. metje n.
tartrate m. wijnsteenzuurzout n.
tartre m. wijnsteen m.
tartrique adj. : acide — wijnsteenzuur n.
Tartuf (f) e rn. 1 Tartuffe ; 2 t— tartufte, schijnheilige
m. [larij f.
tartuferie f. tartufferie, schijnheiligheid, huiche-;
tartufier 1 v. intr. den tartuffe ou schijnheilige
uithangen; 2 v. tr. met (een) tartuffe foppen;
3 bedriegen, verleiden.
tas m. 1 (nionceau) hoop, stapel, tas m ; menigte
f.; à --, par — bij hoopen; 2 bouw in., werk n.;
3 handaanbeeld n.
Tasmanie f. : la ---- Tasmanië, Van Diemensland
n. [Tasmaniér m.
tasmanien 1 adj. (x ne) Tasmanisch; 2 rn. T---t
1. tasse f. kop m., kopje n.; — de café kop
koffie; -- à café koffiekopje.
2. Tasse m. : le — Tasso m. [steen m.
tasseau ' max) m. klamp m.; draagklos, draag-1
tassement m. zetten n., zetting f.
tasser v. tr. 1 ophoopen, op hoopen zetten;
2 dichtstampen; 3 opeendringen; 4 se — zich
ophoopen, zich zetten, zijn zeef nemen.
tassette f. 1 dijstuk n. ; 2 (pourpoint) pand n.
tata f. I tcrJ:: ; 2 dame; 3 wijsneus f.
tater 1 v. tr. voelen, tasten; (prendre en main)
bevoelen, betasten ; 2 beproeven, op de proef stellen,
polsen ; 3 v. intr. voelen, tasten ; 4 proeven;
— à qc. iets proeven ; — de qc. van iets proeven;
5 se — 1 zich betasten, 2 zich beproeven, zich
onderzoeken, 3 zich vertroetelen, 4 elkander beproeven,
elkander polsen.
táteur m. 1 rondtaster m.; 2 proever m.; 2 beproever,
polser m.; 4 betaste.* m. [f.
tate-vin m. (p1. id) 1 proefbeker m.; 2 proefboor'
1. tatien m. tatiensis, titiensis m.
2. Tatien m. Tatianus m4 y
^ bil 4
tatillon 1 m. wawelaar, pietlutm.; 2 adj. peuterig,
pietluttig. [tentellerij f.
tatilionnage m. gewawel n., pietluttigheid, gor-=
tatillonner v. intr. peuteren, peuterig zijn.
tátonnage, ... nnement m. 1 betasten n.; 2 rondtasten
n. ; méthode de — tastmethode f.
tatonner 1 v. tr. betasten; (fig.) polsen; 2 v. intr.
rondtasten; en tátonnant op den tast.
tétonneur m. rondtaster m.
tgtons m. pl. tast m.; à — op den tast.
tatou m. gordeldier n., armadil m.
tatouage m. tatoueering, huidbeprikking f.
tatouer v. tr. tatoueeren, inprikken.
taudis m. nest, krot, hok n.
teute f. 1 huis, hok n. ; 2 tafel f.
taupe f. mol m.
taupe-griilon f. ( (s- cos) veenmol, aardkrekel mi
taupier m. mollenvanger m.
tauplère f. 1 molsgat n.; 2 mollenval f.
taupin m. 1 schansgraver, sappeur m.; 2 polytechnist
m.
taupinée f. molshoop nl.
taupinière f. 1 molsgat n., molshoop in.; 2 (fig.)
molshoop m., heuveltje n.; 3 (fig.) molsgat,
taure — 532 — télégraphe
krot n. ;; 4 voorbereidingsleergang m. tot de ^
taure f. vaars f. Polytechnische School.
taureau m. (cox) stier m.
Tauride f. : la — Tauris n., de Krim f.
taurillon m. stierkalf n.
taurobole m. 1 stierenoffer n.; 2 stierenofferaltaar
n.
tautochrone [k] 1 adj. gelijkdurig; 2 f. gelijkdurende
lijn, tautochrone f.
tautochronisme [k] m. gelijkdurigheid f.
tautogrammatique adj .volkomen alliterrerend ou
stafrijmend.
tautogramme m. volkomen stafrijmend vers ou
gedicht n.
tautologie f. begripsherhaling, tautologie f.
tautologique adj. begripsherhalend.
taux m. 1 bedrag, beloop n.; au -- de op den voet
van; -- des salaires loonstandaard m.; — d'intérêt
rentevoet m. 2 aanslag m.; 3 (fig.) peil n.,
maatstaf m.
tavaïolle, ...yole f. doopkleed; communiekleed n.
tavelage m. vlekken n.
taveler v. tr. vlekken; (zoo.) tijgeren.
tavelure f. gespikkeldheid f.; vlekken f. pl.
taverne f. herberg, tapperij, (étud.) kroeg f.
tavernier m. herbergier, tapper m.
taxateur m. schatter, zetter m.
taxation f, 1 schatting, zetting f.; 2 vast bijgeld n.
taxe f. 1 zetting f.; faire la — zetten; 2 (wettelijk)
bedrag, (vast) bedrag n.; 3 aanslag m.,
belasting f.
taxer v. tr. 1 schatten, waardeeren; 2 (fig.)
beschouwen (als), houden (voor), beschuldigen
(van) ; 3 den prijs vaststellen van, zetten ; 4 een
vast bedrag opleggen; 5 aanslaan, belasten.
taxi m. taxi m.
taxlmètre m. taximeter m.
tayaut = taïaut.
Taygète m. Taygetus rn.
Tchad m. : 1e lac — het Tchadmeer n.
tchèque 1 adj. Czechisch; 2 m. T— Czeche m.
te pron. je, jou.
té m. T f.; mine en T T-mijn f.
technicien [k] m. vakkundige, technicus in.
technicité [k] f. vakkundige hoedanigheid f.
technique [k] 1 adj. vakkundig, technisch, vak-;
terme — vakwoord n.; 2 f. vakkunde f. ; 3 werkdadige
kennis, techniek f.
technographie [k] f. vakbeschrijving f.
technographique [k] adj. vakbeschrijvend.
technologie [k] f. vakkunde, bedrijfskunde, technologie
f.
teehnologique [k] adj. vakkundig, technologisch;
dictionnaire — woordenboek van vaktermen,
technologisch woordenboek n. [noloog m.
hchnologiste [k], ...Iogue m. vakkundige, tech-t
teek m. 1 teak(boom) m.; 2 teakhout n.; de —
teakhouten.
tectrice 1 adj. f. dekkend. dek-; plume — = 2 f.
dekveer f. [huiselijke ruzie f.
Te Deum [om'] m. Te Deum n.; — raboteux 1
tégument m. 1 vlies n.; 2 hulsel, deksel n.
1. teigne f. (ins.) mot f.
2. teigne f. 1 hoofdzeer n., hoofdschurft f. & n.;
2 (cheval) rotstraal m. ; (moutons) mondzeer n.;
3 boomschurft f. & n.; 4 vlaszijde f.; 5 pest f.
teigneux 1 adj. (...euse) zeerhoofdig, schurfthoofdig;
11 est teigneux het is een schurftkop;
.: m. zeerhoofdige, schurftkop m.
teillage m. braken n.
teiile f. bast in. , afval n.
teiller v. tr. braken.
teilleur m. braker m.
teilleuse f. 1 braakster f.; 2 braakmachine f.
teindre v. tr. 1 kleuren; (étoffes, cheveux)
verven ; — dans doopen in ; 2 se — 1 geverfd
worden, zich laten verven, 2 zijn haar ou baard
verven; se — d'une infinité de connaissances
zich een vernisje van een hoop kundigheden geven.
teint m. 1 kleur; (spéct) gelaatskleur f.; au —
pále et livide met bleek en doodskleurig gelaat;
2 verven n., verving f.; bon ou grand — 1 echte
verving, 2 echt geverfde stof f., 3 (adj.) waschecht;
tin (clérical, libéral, socialiste) bon — een
echte ou zuivere (clericaal, liberaal, socialist) in.
tei nte f. tint f. ; (fig., aussi) zweern m., vernisje n.
teinter v. tr. tinten; être teinté (iron.) aangeschoten
zijn; être teinté de francais een Fransch
tintje ou vernisje hebben.
tei ntu re f. 1 kleuren n. ; (étoffes) verven n., vervent
f.; 2 verf f.; 3 tint, kleur f.; 4 (chim.,
pharm.) tinctuur f.; 5 (fig.) tint f., vernis n.,^
teinturerie f. ververij f. [zweem m.
teinturier 1 in. verver m.; — (de) petit teint
blauwverver m. ; 2 (fig.) opsmukker, vernisser,
schaver m. ; 3 ververs boom m.
tek = teck,
fel adj. & pron. ( ..Ie) 1 zulk, áoodanig, dusdanig,
dergelijk; zulk een, zoo een, zoon, een dergelijk;
rien de —niets dergelijks ; il nest ren —que de
niets is zoo schoon als ; — que 1 (= ainsi que)
zonals, 2(= si grand que) zoo groot ats ; à —point
que in zulke mate dat; de ou en —ie sorte que
zoodanig dat ; — quel 1 zooals het was, onveranderd,
2 hoe dan ook, 3 zoo zoo, zoo tamelijk;
2 (attrib.) dil, zoo (danig) ; — fut Ie résultat de
dit was de uitkomst van; 3 (avec un relat.)
menig(een), zulk (een), deze; ---Ie action qu'on
blame menige daad die men laakt ; 4 die en die,
een zekere; de —le et —le manière op die en die
manier; un — me 1'a dit zoo Iemand heeft het me
gezeid; Monsieur un — Mijnheer die.
Télamon in. 1 Telamon m.; 2 lastdrager m.
télégramme m. telegram, draadbericht n.
téiégraphe m. telegraa ff..; -- sans fil draadlooze
telegraaf.
telegraphie -- 533 --- tenancièr
!téiégraphie f. telegraphce f.
télégrap hier v. tr. telegrapheeren.
télégraphique adj. telegraphisch, telegraaf-;
bureau — telegraafkantoor n.; adresse -- telegramadres
n.
télégraphiste m. & f. telegrafist m., —e f.
Télémaque m. Telemachus m.
téléologie f. T teleologie f. : 1 doelleer f.; 2 verrespreekkunst
f.
téléologique adj. T teleologisch : 1 doelkundig;
2 verrespreekkunstig.
téléphone m. telephoon f.
téiéphoner v. tr. telephoneeren.
téléphonie f. telephonie f.
téléphonique adj. telephonisch, telephoon-;
bureau, poste — telephoonkantoor, telephoonstation
n.
télescope m. 1 verrekijker, telescoop m.; — catoptrique
spiegeltelescoop; 2 telescoopvisch m.;
3 telescoopschelp; 4 telescoopslang f.
télescopie f. telescopie f.
télescopique adj. telescopisch.
tellement 1 adv. zoo, zoodanig; 2 conj.: — que
1 zoodat, 2 zoodanig dat.
telli ère adj. (& m.) (papier) --- administratiepapier,
tellièrepapier n.
tellurate m. telturiumzuurzout n.
teilure m. tellurium n.
tellurique adj.: oxyde — telluriumoxyde n.
téméraire 1 adj. roekeloos, vermetel, stout;
2 (idées) vermetel, gewaagd ; 3 m. roekelooze,
waaghals m.; Charles le T— Karel de Stoute m.
témérité f. 1 roekeloosheid, vermetelheid, stoutheid
f. ; 2 (idées) vermetelheid, gewaagdheid f.
témoignage m. 1 getuigenis f. & n.; porter —
getuigenis af°eggen ; 2 getuigenis, bewijs,
blijk r. .
témoigner v. tr. 1 (déclarer) getuigen; 2 (montrer,
prouver) betuigen, doen blijken, te kennen
geven.
témoin ni. T getuige m. & f.; prendre á — tot
getuige nemen; il en est_— hij kan het getuigen;
il rn'en est -- hij is mijn getuige.
tempe f. slaap m. [Tempe.
Tempé f. Tempe n.; Batava -- het Bataafschel
tempérarnent rn. 1 gestel, temperament n.;
2 vermenging, samensmelting f.; 3 middelmaat,
schikking, tempering f.
tempérance f. matigheid, onthouding f.; société
de — matigheidsgenootschap n.; café de —
onthouderskoffiehuis n.
tempéran3 1 adj. matig; 2 (méd.) matigend,
temperend, verzachtend; 3 m. matige; (spéct)
onthouder m.
température f. T temperatuur f.: 1 luchtgesteldheid
f. ; 2 warmtegraad m., warmte f.
tempéré adj. gematigd.
tempérément adv. gematigd.
tempérer v. tr. temperen, matigen; verzachten;
(sang) verkoelen; (bile) bekoelen, bedaren.
tempéte f. T storm m.; (avec tonnerre) onweer
n.; cap des T—s Stormkaap f.
tempéter 1 v. intr. razen, tieren, woeden; 2 v.
tr. uitbulderen, uittieren. [mig.
tempétueux adj. (...euse) stormachtig, onstui-t
1. tempte m. 1 tempel m.; chevalier du T—
Tempelridder; (couvent du) — tempelhof n,;
2 (augures) tempel m., templum n.
2. temple m. (tiss.) tempel m.
3. temple m. (à la tête) slaap m.
templier m. tempelridder, tempelheer, tempe-;
temporaire adj. tijdelijk. [lier m.
temporal adj. (...aux) van de slapen, slaap-.
temporalité f. 1 wereldlijk goed n., wereldlijke
inkomsten f. pl.; 2 wereldlijk gebied n.
temporel 1 adj. (xle), dement adv. (pas éternel,
gramm.) tijdelijk; 2 (pas spirituel, matériel)
wereldlijk; 3 m. wereldlijk inkomen n.;
4 wereldlijk gezag n.
temporisateur 1 m. draler, uitsteller rn.; 2 adj.
(... tri ce) dralend, aarzelend.
temporisation f. draling f., uitstel n.
temporiser v. intr. dralen, talmen, aarzelen,$
temporiseur = temporisateur I. [uitstellen.
1. temps m. tijd m.; à — bijtijds, intijds;
au bon — in het goede jaargetijde y au bon vieux
— in den goeden ouden tijd; à quelgiie — de là
weinigen tijd nadien; avec Ie — mettertijd;
du — de ten tijde van; du — de nia jeunesse
in mijn jongen tijd; de — en —, de -- à autre
van tijd tot lijd; en — utile ten behooilijken tijde;
en son — te zijner tijd; en --- et lieu in tijd en
wijle; la plupart du -- meestentijds, meestal;
avoir le -- den tijd hebben; ne pas avoir le —
geen tijd hebben; qui a — a vie tijd gewonnen,
veel gewonnen; se donner du bon — zich een
lekker leventje gunnen; il est de son — hij gaat
met zijn tijd mee; il se fait — het wordt tijd;
faire son — zijn lijd uitdoen; passer le —
den tijd verdrijven; pour passer le -- ot tijdverdrijf;
passer son -- den tijd doorbrengen;
prendre le ou son --- zijn tijd nemen (tot) ;
(mesure) tijd m., tempo n.; mesure à quatre —
maat f. in vier slagen ou tempo's.
2. temps m. (état de l'atmosphère) weder,
weer n.; il fait beau -- het is mooi weer.
tenabie adj. 1 houdbaar; 2 uit te houden.
tenace adj. 1 aanklevend, vasthechtend; kleverig;
2 (fig.) taai, vasthoudend. [kleverigheid f.
ténacité f. taai(ig)heid f.; aanhechtingskracht;l
tenallie f. tang t.; des —s, une paire de —s een
nijptang, een trektang.
tenailler v. tr. 1 met tangen nijpen; 2 (fig.>
nijpen, folteren.
tenaillon m. klein tangwerk, brilwerk n.
tenancier m. 1 pachter m.; 2 waard, baas m.
tenancière — 534 -- tenij
tenancière f. 1 pachteres f.; 2 waardin, bazin f.
tenant 1 adj. vastgehecht, vast; 2 (fig.) taai, vasthoudend;
3 séance —e gedurende de zitting,
(fig.) op staanden voet; 4 m. aaneengesloten
geheel n.; dun seul — aan één stuk; 5 aanpalende
n.
Ténare m. (propre & fig.) Tenarum, Tenarus
m.; (fig. aussi) onderwereld f.
tendance f. strekking, richting f.; neiging, streving
f.; à — met een strekking; roman à —
tendenzroman rn. [(naar).
tendanciel adj. (WIe) strekkend (naar),strevendl
t9ndancieux adj. (...euse) met een strekking,
met een bijbedoeling, eenzijdig.
tendant adj. strekkend (naar), doelend (op).
1. Tende f. Tenda n.; Col de— Col m. di Tenda.
2. tende f. bovenbinnendijstuk n.
tendelet m. tent f., tentje n.
tender [tin-der] m. tender m. [jacht f.
tenderle f. 1 zetten n. van vogelnetten; 2 netten-t
tendeur m. 1 strikkenzetter, (spéct) vogelvanger
rn.; 2 (tapiss.) behanger m.; 3 draadspanner;
(pantalon) strekker m ; 4 koppelstang f.
tendineux adj. (...euse) peesachtig, pezig.
tendoir m., coe f. 1 spanstok m.; 2 droogstok m.
tendon m. 1 pees; (cheval) buigpees f.; 2 stekelig
stalkruid n.
1. tendre adj. 1 zacht, week; — à la dent
matsch onder den tand; 2 teer, gevoelig; — au
froid teer voor de koude; 3 teeder, zwak, week;
4 teeder, liefdevol, hartelijk.
2. tendre m. 1 zachtheid, malschheid f.; 2 weeke
plek; 3 teedere n.; 4 teedere neiging f.; 5 T—
Liefde f., Amor m.
3. tendre f. bovenbinnendijstuk n.
4. tendre 1 v. tr. spannen; — urí piège een
strik spannen; avoir l'esprit tendu zijn geest
gespannen houden; 2 vooruitsteken, reiken,
aanbieden; 3 uitsteken, uitstrekken, toesteken,
oanbi!'den; — les mains à de handen uitsteken
naar; - la main de hand (aan')bieden; — la
perche een reddingsplank toesteken; 4 behangen;
5 v. intr. — aux olseaux vogels (met netten)
vangen; 6 zich richten, loopen, gaan; — à sa fin,
It sa mort naar zijn eind, naar zijn dood gaan;
cela ne tend h rien dat loopt op niets uit; 7 heenwillen,
streven naar, strekken tot; — à ses fins
op zijn doel afgaan ; á quoi tendent ces questions?
waar willen die vragen heen? [innig.
tendrement adv. teeder, teederlijk, hartelijk,1
tendresse f. i teederheid, teergevoeligheid; 2 hartelijkheid
f.; —s 1 liefde f., 2 liefkoozingen f. p1.
tendreté f. 1 malschheid, zachtheid f. ; 2 = tendresse.
tendron m. 1 spruitje n.; —s de chou (kool-)
spruitjes ; 2 —s de veau zacht kalfskraakbeen n.
ténèbres f. pl. 1 duisternis f. ; 2 donkere metten
f. pl.
ténébreuse ment adv. duister, donker.
ténébreux adj. (...euse) 1 duister, donker,'
2 lichtschuw; 3 treurig, droefgeestig.
ténébrion m. 1 kabouter m.; 2 sluipkever, rouw.
kever m.
tènement, té..., te..., tennement m. 1 leenge•
bied n. ; 2 leengoed n. ; 3 aaneengesloten geheel.
blok n. [ou ...ffa
Ténériffe f. : le pic de — de piek f. van Téneriffej
ténesme m. persing f., stoelpersing. [der,
1. teneur m. houder m.; — de livres boekhou-1
2. teneur f. 1 inhoud m.; 2 (chim.) gehalte n
tenez interj. V. tiens.
ténia m. 1 lintworm m.; 2 (fig.) worm rri.
2 lintvisch m. [wormmiddel n
ténifuge 1 adj. lintwormafdrijvend ; 2 m. lint-=
1. tenir v. tr. 1 (en gén.) houden; nous vous
tenons wij houden u (vast), wij hebben u;V. tenez,
tiens; 2 in handen hebben; faire - doen
toekomen, laten geworden; 3 (garder) houden,
bewaren ; 4 (occuper) houden, bezet houden
bezetten; — l'affiche het aanplakbil/et in beslag
houden; 5 (diriger, soigner) houden, besturen;
6 (retenir) houden, weerhouden, tegenhouden;
7 (arrêter) ophouden; 8 (s'être saisi de) te pakken
hebben, overmeesteren ; 9 (contenir) houden,
inhouden, bevatten ; 10 (loc. ) — la caisse de kas
houden; — la campagne het veld houden; — lee
cartes de kaarten in handen hebben; — la chambre
de kamer houden; — sa langue zijn mond
houden; — lieu de de plaats houden ou bekleeden
van ; — le mot de oplossing beethebben ; — sa
partie (mus. & fig.) zijn partij staan; — piedd
à boule voet bij stuk houden; — de la place
plaats innemen ou beslaan; — sa place zijti
plaats houden; — son rang zijn rang houden,
— le premier rang den eersten rang innemen;
1 1 (avec prép.) — qc. à honneur iets voor een eer'
houden; être tenu à qc. tot iets gehouden zijn;
— qc. de 1 iets houden van, iets te danken hebben
aan, 2 iets vernomen hebben van, 3 iets hebben
van; — pour 1 houden voor, achten, 2 hebben tot
2. tenir : se — 1 zich houden; se — au soleil
zich in de zon houden; tenez-vous là blijf daar;
vous n'avez qu'à bien vous — gij moogt u wet
in acht nemen ; 2 zich vasthouden, zich vastklemmen;
3 (fig.) se — à ou s'en tenir à zich
houden aan; je sais à quoi men — ik weet waaraan
ik mij te houden heb; 4 (s'estimer) zich houden,
zich achten ; 5 zich inhouden, zich weerhouden;
6 elkander houden; 7 gehouden worden;
le marché se tient le vendredi de markt wordt
's Vrijdags gehouden; 8 (se compl. ind.) zich
houden; je me Ie tiens pour dit ik houd het mij„
voor gezegd.
3. tenir v. intr. 1 (être attaché, être solide, nd
pas céder) houden, vasthouden ; cela — à chau,
et à ciment dat houdt als ijzer en steen; cette cou.
tennis -- 535 — terminis
'eur ne tient pas die kleur houdt geen stand;
dl n'y a amitié qui tienne daarin heeft de vriendschap
niets te zien ; 2 — à 1 zich houden aan,
vasthouden, 2 samenhangen met, verbonden zijn
;net ou aan, 3 houden van, hechten aan, 4 afhangen
van, liggen aan, 5 grenzen aan; il tient à
son opinion hij houdt zich aan zijn meening;
,vutre argent ne tient à rien uw geld ligt klaar;
je tiens à savoir ik houd er van te weten; j'y tiens
'beaucoup ik hecht er veel aan; je n'y tiens plus
ik geef er niets meer om; il ne tient qu'à vous
Piet ligt maar aan u; qu'à cela ne tienne laat het
daarop niet aankomen ; ma maison tient à mijn
huis grenst aan ou ligt nevens; 3 --- de 1 leenplichtig
zijn aan, 2 aarden naar, zweemen naar,
,trekken naar; — de son père naar zijn vader
aarden, iets hebben van zijn vader; cela tient du
prodige dat lijkt op een wonder; 4 — pour het
houden met, zijn voor; 5 en --- beetgenomen zijn,
er aan zijn; 6 (résister) het uithouden, stand
houden ; — bon ou ferme stand houden, zich
goed houden; eest ft n'y plus — het is niet langer
uit te houden ; 7 vervat zijn, gaan ; 8 gehouden
worden; 9 zitten, zitting houden. [nissen.
tennis [ten'-ni] m. rennis n.; Jouer au -- ten-t
tenon m. pin, pen f., tap m., neut f.
ténor m. T tenor m.
tension f. spanning, (fig., aussi) inspanning f.;
(style) gespannenheid f.
tentacule m. voeldraad, voelhoren m.
tentsteur 1 adj. (...trice) verlokkend, verleidend;
(relig., cath., bekorend, (prot.) verzoekend; 2
m. verleider m. ; (relig., cath.) bekoorder, (prot.)
verzoeker m.
;tentation f. 1 verlokking, verleiding f.; 2 (relig.,
cath.) bekoring, (prot.) verzoeking f.; 3 bekoring,
verzoeking f
tentative f. 1 poging; 2 (examen) proef f.;
3 (scient.) proef, proefneming f.
tentatrice f. verleidster; bekoorster, verzoekster f.
tente f. 1 tent; (marchand, aussi) kraan? f.;
2 droograam n. ; 3 (vogel) net n. ; 4 vischnet n.;
5 — du cervelet hersenvliesploor f.
2. tente f. (plaie) wiek f.
tente-abri f. ( os- co) schuiltent f.
tenter v. tr. 1 de proef nemen; beproeven; op de
proef stellen ; Dieu tenta Abraham God stelde
Abraham op de proef; (avec inf.) pogen; 2 verleiden,
verlokken; bekoren, verzoeken; 3 (plaie)
tenten, een wiek steken in.
tenture f. 1 behangsel; 2 behangen n.
ténu adj. 1 (zeer) dun; 2 fig.) spitsvondig.
tenue f. 1 houden n., houding f.; — des livres
boekhouding; — d'une maison een huishouding;
-- d'une classe leiding f. van een klasse; d'une
seule — aan éen stuk, zonder onderbreking;
2 leen n.; 3 (se tenir) houding f.; 4 kleedij,
dracht, (mil.) tenue f.; 5 vergadering, zitting f.
ténuité f. 1 dunheid, dunte f.; 2 nietigheid t.;
3 armoede, behoefte f.
tenure f. 1 omvang m., gebied n.; 2 leenverhou-1
téorbe = théorbe. [ding f,
tépide adj. lauw.
tépidité f. lauwheid f.
ter [r'] adv. driemaal, ter; quatre -- vier ter.
tératologie f. misgeboortenleer f.
tercer v. tr. voor de derde maal omwerken.
tercet m. tercet, drieregelig vers n.
térébelle f. schroefkokerworm rn.
térébenthine f. terpentijn f.
térébinth(ae)é adj. terpentijnachtig.
térébinthe m. terpentijnboom in.
térébrant 1 adj. borend; 2 m. boorwesp f.
térébration f. boren n., boring f.
Térence in. Terentius m.
tergiversateur m., ...trice f. draler rn . draalster
f., aarzelaar m., —ster f.
tergiversatlon f. aarzeling, uitvlucht f.
tergiverser v. intr. dralen, aarzelen, ornwegen
gebruiken.
terme m. 1 grenssteen m., grenszuil f.; 2 le Dieu
T— 1 de grensgod, de god Terminus m.; 3 grensbeeld,
zuilenbeeld n.; hoekman m.; 4 eindpunt n.,
grens f., grenspaal m.; einde n.; mettre un — A
een einde stellen ou maken aan; dépasser le —
de grens overschrijden ; 5 (période) rijd m., tijdverloop,
tijdperk, termijn m.; (tin de périocle)
tijdstip n., termijn in.; (échéance, aussi)
vervaldag m. ; (loyer) huur, huursom f., kwartaal
n., (qqfois) jaar n. maaid f.: à — 1
op tijd, 2 per termijn, met geregelde kortingen;
actiever son— zijn huurtijd uitdoen; payer
son — zijn huur betalen ; devoir deux ---s
tweemaal huur schuldig zijn; approcher de son
— haar tijd naderen; à --- op tijd; avant —
voor den tijd; 6 toestand ns., verhouding f., voel
m.; nous sommes en bons, en mauvais —s wij
staan op goeden, op slechten voet met elkander;
7 uitdrukking, bewoording f., woord n., term m.;
aux —s de la lol luidens de bewoordingen van de
wet; — technique vakwoord; en —s de in de
taal van de; 8 lid, deel n., term m.; — d'une
comparaison lid ou term van een vergelijking;
un — de comparaison een punt van vergelijking.
terminaire m. terminaris, bedelpater m.
terminaison f. 1 afloop rn., einde n.; 2 (gramm.)
uitgang m. [de grenzen, grens-.
terminal adj. (...aux) 1 eindigend, eind-; 2 vant
terminer v. tr. 1 begrenzen, beperken, bepalen;
2 eindigen; een einde maken aan; ten einde
brengen ; être terminé par eindigen op ; 3 se —
eindigen, afloopen; se -- en eindigen op, uitgaan
op, uitloopes in ou op.
terminis [s'] m. pl. : in — binnen de palen van
zijn opdracht; décision in — eindbesluit n.; pro•
noncer in — een einduitspraak doen.
terminologie — 536 — Terre-Saint€
terminologie f. vaktaal, vakwoordenlijst f.; une
vaine — een ijdele vakwoordenkraam f.
terminologique adj. vaktaalkundig,
terminus [s'] m. 1 eindpunt, uiteinde n., terminus
n.; 2 eindstation n.
termite m. witte mier, termiet f.
Termonde f. Dendermonde, Dermonde n.
termondofs 1 adj. Dendermondsch; 2 m. TDendermondenaar
m.
ternaire adj, drietallig.
1. terne m trits f.; amener —s een trits gooien.
2. terne adj 1 mat, dof; (haleine, vapeur)
beslagen ; 2 (fig.) mat, kleurloos.
terné adj. drietallig, drievoudig.
ternir 1 v. tr. mat maken, dof maken; beslagen
maken, doen aanslaan; 2 (fig.) bezwalken,
bezoedelen ; 3 v. intr. & se — mat ou dof worden
; beslaan; (fig.) verduisteren, tanen.
ternissure f. 1 dofheid, matheid; 2 (fig.) verduis#
ering; bezwalking f.
Térouanne f. Terwanen, Terenburg n.
Terpsichore f. Terpsichore f.
terrage m. t aanaarding f.; 2 (sucre) beaarding f.
terrain m. 1 (espace) grond, bodem m., plek
f., terrein n.; (propriété, aussi) erf n.; ménager
Ie — den grond uitsparen; connaitre Ie — het
terrein kennen; disputer Ie — den grond betwisten;
gagner, perdre du — grond winnen,
verliezen; reconnaitre ou sonder ou tater le —
het terrein verkennen ou peilen; être sur son —
op zijn grond ou erf zijn; 2 (sport) baan f.;
(gymn.) plaats f., plein n. ; (combat) perk n.;
aller sur le — in 't strijdperk treden; 3 (équit.)
hoefslag m.; 4 (peint.) bodemvlak n.; 5 (matière)
grond, bodem m.; attaquer, défoncer Ie ---
den grond loswerken, omwerken.
2. terrain m. (aarden) waterbak rn.
terral m. landwind m.
terrasare f. 1 mestaarde, terramare f.; 2 (préhist.)
keukenafval n.
1. terrasse f. 1 terras n., aardheuvel m. ; jardin
en — trapvormige tuin m.; 2 (fortif.) terras n.,
aardwal m. ; 3 (hérald.) grond m.; 4 (peint.)
voorgrond m.; 5 aardwerk n.; travaux en -•---
aardwerken; 6 terras, plat n.; 7 (statue) bodem
m.; 8 ruwe zijde f.; 9 (aarden) verwarmkroes m.
2. terrasse f. : — de Hollande Hollandsch tras n.
terrassement m. aardwerk n.; travaux de —
aardwerken n.
terrasser 1 v. tr. aanaarden; 2 het aardwerk verrichten
van; 3 op den grond werpen, neerwerpen;
4 (fig.) platslaan; terneerslaan; 5 v. intr. (het)
aardwerk verrichten ; se — 1 aangeaard worden,
2 zich met aardwerk verschansen, 3 malkaar op
den grond werpen.
terrasseer in. leenwerker, ruwmetselaar m.
terrassier m. I aardwerker r:i.; 2 aannemer ni.
van aardwerken.
terre f. 1 (en gén.) aarde f.; mettre ou porter er
— ter aarde bestellen ; pelletée de — schop
aarde; les fruits de la — de vruchten f. p1. dei
aarde; de — (adj.) aarden ; pot de — aarden
pot m.; 2 (avec un adj ) — cuite gebakken aarde,
terra-coita f.; une (figure en) — cuite een terra.
cotta f.; — ferme 1 vasteland n., 2 (mar.) kust f.;
3 (géog.) T— Ferme Terra Eerma f.; — pourrie
Engelsche aarde; — végétale plantaarde; 3 (avee
a, de, en) — á pipes vormleem n. ; -- à potier
pot (ters) aarde; — de beurre (mar.) boterland n,;
— de pipe pijpaarde; — en friche ou en jachère
braakliggende grond m.; 4 (surface du sol)
aarde f., grond m.; à — op den grond; par —
ter aarde, op den grond; — h— 1(adv.) laag b t,
den grond, ? m. korte galop m., 3 platte dans m.
être ou aller — à — (fig.) laag bij den gronj
blijven , homme — à •— iemand die laag bij den
grond blijft; 5 (mar.) land n. ; descendre à --'
aan land gaan; mettre à — aan land zetten;
kien avant dans les —s diep landwaarts in;
armée, force de — landleger n., landmacht f.;
6 (contrée) land n., (land)streek f., gewest n.;
en — étrangère, ennemie op vreemden, vijandelijken
grond i-n.; 7 (propriété) landerij f.,
land n., grond m., erf n.; (domaine) landgoed n
8 (agric.) la — de grond m., het land n. ; une
een akker m.
terne-à-terre 1 m. korte galop m.; 2 platte dans
m.; 3 (fig.) platte, alledaagsche n.; eest du —
het is plat, het is laag bij den grond ; 4 (homme)
laag bij den grond blijvend mensch; 5 adj. laag
bij den grond (blijvend), plat, alledaagsch.
terreau m. 1 plantaarde f. ; 2 teelaarde f., heigrond,
humus m.
terreauder, ...ter v. tr. beaarden.
terrecrêpe f. bitterkruidachtige melkdistel f.
Terre-de-Feu f. : la .— Vuurland n.
Terre-Neuve 1 f. Newfoundland n.; de — Newfoundlandsch
; banc de — T bank f. van Newfoundland;
2 m. t... -n... (chien et fig.) Newfoundlander
m.
terre-neuvien 1 adj. (cD ne) Newfoundlandsch;
2 m. (chien) Newfoundlander m.
terre-neuvier 1 m. Newfoundlandvaarder m.;
2 (chien) Newfoundlander m.; 3 adj. (...1ère)
Newfoundlandsch; bàtiment, navire — Newfoundlandvaarder
m.
terre-noix f. aardnoot, aardkastanje f.
terre-plein, ...p1ain m. t '- Wis) 1 aarden wal m.;
walgang f.; 2 aardvlak n.
terrer 1 v. tr. (plante) aanaarden; (terrain)
opaarden; 2 beaarden; 3 onder de aarde zenden;
4 v. intr. onder den grond nestelen; 5 se —
1 aangeaard ou opgeaard ou beaard worden,
2 onder den grond nestelen, (mil.) zich ingraven>
(fig.) zich begraven.
Terre-Sainte f. Heilig Land t}.
terrestre — 537 — tête
terrestre adj. 1 aardsch, aard-; paradis —
aardsch paradijs n.; globe — aardbol m.;
2 (du sol) landelijk, land-; animal — landdier
n.; 3 (fig.) aardsch, wereldsch.
terreur f. ! schrik, angst m., ontzetting f.; 2 T—
Schrikbewind n.
terreux adj. (...euse) aardachtig, aard-; aardkleurig;
roet aarde bemorst.
terrible adj., ment adv. verschrikkelijk, ontettend
; — à geducht voor.
terrien 1 adj. ( ne) landelijk, land-; 2 aardsch,
wereldsch; 3 al. grondeigenaar m. ; 4 (iron.)
landrot f.
terrier 1 m. hol n. ; 2 grondboek n. ; 3 grond-
^caa^t f.; 4 landrechter m.; 5 dashond, terrier m.;
8 adj. (...ière) landelijk, land-, grond-; papier—
grondboek n.; 7 gravend; chien — dashond,
terrier m.
terrifiant adj. schrikwekkend. ontzettend.
errifier v. tr. verschrikken, ontzetten.
terrine f. (aarden) schotel m., aarden kom, ter-
*ine f.; — de foie gras schoteltje n. ganzelever.
terrir v. intr. aan land komen ; (mar.) land
aandoen.
territoire m. grondgebied, territorium, territoor n.
territorial 1 adj. (... aux) van den (eigen) grond,
territoriaal ; armée —e landweer f. ; réserve —e
landstorm m.; 2 m. landweerman m.
territoriale f. landweer f.
terroir m. (eigen) bodem, (eigen) grond m.;
sentir le — den geur hebben van zijn grond;
avoir un gout de — den smaak hebben van zijn
'grond.
ierroriser 1 v. tr. schrik aanjagen; 2 v. intr. door
schrik regeeren, een schrikbewind invoeren.
terrorisme m. 1 schrikaanjaging f.; 2 schrikbewind
n.
(terroriste 1 m. schrikaanjager rn.; 2 schrikbewindman,
terrorist m.; 3 adj. schrikaanjagend,
terroristisch -
iertiaire 1 adj. derde, van den derden rang, ter-
!iair; 2 van den derden regel; 3 m. lid n. van den
derden regel, tertiaris m.
tertio adv. ten derde.
tertre m. hoogte f., heuveltje n., terp f.
Tertullien in. Tertullianus m.
!ésin m. 1 (riv.) (antiq.) Ticinus, (act.) Ticino
rn.; 2 (canton) Tess i no n ; le canton du — het
canton Tessino. [Tessino.
Tessin m. Tessino n.; Ie canton du —het kantons
tesson m. scherf, diggel f.
1. test [st'] in. 1 vuurpot, smeltkroes m.; 2 schedel
nl., bekkeneel n.; 3 (zoo.) schaal f.; (bot.)
buitenste zaadi'lies n.; 4 scherf f.
2. test [st , ] m. (Anglet.) proef, test f.
tests cé 1 adj . met een schaal ; schaalvormig,
schaal-; 2 in. schaaldier n.
testament m. T testament n. . 1 laatste ou uiterste
wil m., être sur le — de in het testament staan
van; 2 (relig.) verbond n.; I'Ancien, Ie Nouveau
T— het Oude, Nieuwe Testament ou Verbond.
testamentaire adj. testament-, testamentair, testamenteel.
testateur m., ...trice f. testamentmaker m.
...maakster f., erflater m., ...laatster f.
tester v. intr. een testament ,maken; bijtestament
testicule tn. (teel)bal m. [beschikken.
testimonlal adj. (...aux) 1 getuigend, getuig-;
2 door getuigen. [getuige.
testis unus, testis nullus loc. één getuige, geent
teston m. testoen m., kopstuk n.; (fig.) cent,
duit m. , [ooren slaan,
testonner v. t r. 1 kappen, kammen; 2 om del
testudiné, ...nide, ...noède adj. schildpadachtig.
t êt = test. [val) klem f.
tétanos [s'] m. 1 stijfkramp f., tttanus m.; 2 (che-;
têtard in. 1 kikkervischje n.; 2 knotwilg m.
tê:e f. hoofd n.; (dénigr. & anim.) kop m.
(objet) kop, hoofd; (siège de l'intell.) hoofd n.,
kop, bol . n.; (marchandise) soort, hoofdsoort f.,
puik n.; la — dun mort het hoofd van een doode;
une — de mort een doodshoofd; vips des meilleures
—s wijnen m. pl. van de beste soorten;
acheter des —s de vin puik van wijn koopen;
2 (avec un adj .) — chauve 1 kaal hoofd, 2 (pers.)
kaalhoofd; — faible 1 zwak hoofd, 2 (pers.)
zwakhoofd; — folie 1 dwaas hoofd, 2 (pers.)
losbol in.; — Iégère 1 licht hoofd, 2 (pers.) lichtzinnige
m.; — plate 1 platte kop, 2 (pers., anim.
& objet) platkop ; — ronde 1 rond hoofd, 2 (pers.)
rondkop; 3 — de -hoofd, -kop; --- d'a e T ezelskop;
— de bols 1 houten kop, 2mutsebol m., 3 begin
n. van een bosch, 4 (interj.) blikslagers ! – de
chat T kattekop; — de chien T hondskop; — de
clou T spijkerkop; — de dragon T drakenkop;
— d'épingle speldekop; — d'étude studiekop;
— de lettre brievenhoofd; — de liste eerste m.
van de lijst; en — de la liste bovenaan de lijst;
— de médaille kopzijde f. van een penning;
— de Méduse T Medusa-hoofd; — de pont
bruggehoofd; — de Turc (iron.) hoofd van Jut;
— de violon hals in. van een viool; 4 (avec des
prép.) le haut de la — de kruin van 't hoofd;
mal ou douleur de — hoofdpijn f.; mal k la —
pijn in 't hoofd; voix de — kopstem f.; un bal
de —s een bal met gegrimeerde koppen ; homme
de — een man m. met een kop; coup de — onbezonnen
streek m. ; une — à claques een muil m.
om er op te slaan; vis à — perdue, plate, ronde
schroef f. met ingezonken, platten, ronden kop;
jeuk deux —s kaartspel n. met dubbele prenten:
rente sur plusieurs --s rente f. op verschillende
hoofden; tant par — zooveel per hoofd ; diviser
par —s hoofdelijk verdeelen; à la -- aan het
hoofd; — à — onder vier oogen; ( - - - reposée
met kalmen zin; en — 1 in het hoofd, s aan het
tête-à tête — -53S — Thémistocl€
hoofd, voorop; 5 (loc.) — du perdant (exclam.)
de verliezer zette me een gezicht ! avoir de la —
een verstandigen kop hebben; avoir encore foute
sa — nog al zijn zinnen hebben; n'avoir pas de
— van streek zijn; ne plus avoir sa — i sol niet
meer bij zinnen zijn; se casser la — 1 zich het
hoofd breken, 2 zich het hoofd laten verbrijzelen;
donner ou se jeter — baissée dans zich met het
hoofd voorover werpen in; donner de la — contre
met het hoofd botsen tegen; ne savoir ou donner
de la — niet weten waar het hoofd te keeren;
faire la — het hoofd in orde brengen; faire une —
een gezicht zetten; n'en faire qu'à sa — slechts
zijn eigen zin volgen; prendre la — 1 zich aan
't hoofd plaatsen, 2 het voorste rijtuig nemen;
piquer une — een duik m. nemen ; tenir — het
hoofd bieden ; tenir la — de voorste plaats inne -
men; (faire) tourner la — à qq. iemand het
hoofd doen omloopen.
tUte-à-tete 1 adv. onder vier oogen; 2 m. 'pl. id.)
gesprek n. onder vier oogen ; 3 praatsofa f.;
4 koffiestel n. voor tweeën.
tite-béche adv. kop aan staart, neus aan aars.
Ute-bleu interj. gunst!
tête-ch bvre m. (oo- c s geitenmelker m.
tate-de-more f. ( -os- '- (o; 1 moorkop m. ; 2
ketel, moor m.
tête-de-mort f. (os-- doodshoofd n.
Tête-Mate m. Platkop ni.
teter, téter v. tr., v. intr. & m. zuigen v. tr.,
v. intr. & n.; donner à — de borst f. geven.
tétière f. 1 flep f., mutsje n.; (bride) kopstuk n.;
2 (orgue) vouwstuk n.; 3 (typo.) formaathoutje n.
tetin m. 1 tepel m.; 2 tietje n.
tetine f. 1 uier f.; 2 deuk, bluts f.; 3 kuiltje n.
teton m, borst, tiet f.
tétrac(h)orde 1 adj. viersnarig; 2 m. viersnaar f.
tétraèdre m. viervlak n.
tétragone 1 adj. vierhoekig; 2 m. vierhoek m.
tétragramme 1 adj. vierletterig; 2 (zoo.) vierstrepig;
3 m. vierletterbeeld n.
tétragynie f. vierwijvigheid f.
tétramètre m. viervoetig vers n.
tétrandrie f. viermannigheid f.
tétrapétale, ...lé adj. vierbloembladerig.
Tétrapole f. Tetrapolis n.
tétraptère adj. viervleugelig.
tétrac(h)at m. viervorstendom n.
tétrarchie f. viervorstendom n.
tétrarchique adj. viervorstelijk.
tétrarq u e m. viervorst m.
tétras [a ou as'] m. woudhoen, korhoen n. [n.).
tétrasyllabe [s] adj. (& m.) vierlettergrepig (woordl
tétrasyllabique [s] adj. vierlettergrepig.
tette f. 1 borst f., tepel m.; 2 (anim.) speen f.
tutu 1 adj. koppig, stijfhoofdig; 2 m. stijfkop m.;
8 (zoo.) dikkop m.; 4 punthamer m.
teuf-teuf m. auto f.
Teutatès m. Teutates m.
Teutebourg m. Teutoburger Woud n.
teutomanie f. Duitschdolheid f.
teuton 1 adj. (cne) Teutoonsch; 2 Duitsch,
3 m. T— Teutoon ; 4 Duitscher, Mof m.
teutonique adj. (écriture, ordre) Teutonisch
(hanse) Duitsch.
texte m. 1 (en gén.) tekst m.; prendre — do
aanleiding vinden in; 2 (typo.) gros — groots,'
paragon f.; petit — brevier n.
textile 1 adj. spinbaar, weefbaar; industrie
spin- en weefnijverheid f.; 2 m. weefbare stof f
textuaire 1 adj. van den tekst, tekst-; 2 in. tekst
boek n., tekst m.
textuel adj. (cIe), xlement adv. textueel;
woordelijk, letterlijk.
texture f. weefsel n.; (fig., aussi) samenhang m.
Thad(d)ée m. Thaddeus m.
Thalie & th— f. Thalia & thalia f.
thallium [om'] m. thallium n.
thalweg m. dalweg, stroomweg m.
thaumaturge m. wonderdoener m.; Saint Gréj
goire — Sint Joris de Wonderdoener.
thé m. T thee f., (arbre) m.; faire du — the
zetten ; — dansant theebal ti. ; — de sureau vlier.
thee; — de viande ou de bceuf aftreksel n. van
théatin m. theatijn in. [gehakt vleesch
théátral ad]. (...aux) tooneelmatig, van he
tooneel, tooneel-.
théátralement adv. tooneelmatig.
théátre m. 1 (propre & fig.) tooneel, theater n.
(bátiment, aussi) schouwburg in., komedie f.
pièce de — tooneelstuk n. ; héros, roi de —
tooneelheld, tooneelkoning m. ; — de foire kermis
spel n.; se destiner au — zich aan het toonee
wijden; coup de — tooneelgreep m.; le — dC,
Molière, de Scribe het tooneel van Molière, van
Scribe; 2 schouwplaats f., tooneel n. ; 3 — anatomique
ou d'anatomie ontleedkamer, snijkamer f,
théátrieule m. schouwburgje, tooneeltje n.
Thébaïde f. 1 (géog.) : la — Thebaïs n.; 2 (litt.)
Thebaïs f. [baan m;
thébain 1 ad]. Thebaansch; 2 m. Th— The-J
Thèbes f. 1 Thebe n.; 2 (préc.) Arles n.
Thècle f. Thecla f.; onguent de la mère —
théi ère f. theepot, trekpot m. [moedertjeszalf f
thélforme ad]. theeachtig.
théine f. theestof, theïne f.
théisme m. Godgeloof, theïsme n.
thélste 1 m. Godbelijder, theist m.; 2 adé. God.-
belijdend, theïstisch.
thème m. T thema n. : 1 stelling f., onderwerp n.,
stof f.; 2 ontwerp n., schets f.; 3 (école) opstel n.
un fort en — een knap leerling m. in de letter.
kundige vakken ; 4 (mus.) hoofdgedachte f., hoofd-,
zin m.; 5 (astr.) (sterren)stand m.; 6 (linguist.)
Thémis f. T Themis f. [stam m
Thémistocie m. Themistocles m.
hénar — 539 — Tibère
Ihénar m. rnuis f.; (pied) bal m.
rhéobald in. Theobald, 7 iebout m.
:héocrate tn. aanhanger m. der priesterregeering,
heocraat m.
,-héoeratie f. priesterregeering, theocratie f.
:héoeratigae adj. theocratisch,
1héocrite m. Theocritus m.
,héodicée f. Godsverdediging f.
rhéodore 1 m. Theodorus, Theodoor m.; 2 f.:
Théodoric [k'] m. Diederik m. [Theodora f.
rhéodose m. Theodosius m.
.héogonie f. godenwording(sleer) f.
héogonique f. van de godenwording, theogonisch.
héologal adj, (...aux) goddelijk.
héologie f. godgeleerdheid, theologie f.
théologien m. 1 godgeleerde, theoloog m.; 2 stu-
Yent in de godgeleerdheid, theologant m.
héologique adj. godgeleerd, theologisch.
^héophilanthropie f. Gods- en menschenliefde f.
Théophile 1 1n. Theophilus m.; 2 f. Theophila,
Godelieve f.; 3 adj. t-- godminnend; 4 m. tyodminnaar
in.
'théorbe m. groote basluit, theorbe f.
théorème m. (leer)stelling f , theor^.ma n.
^héorie f. T theorie f. : 1 beschouwing f.; 2 leer,
wetenschappelijke kennis f; 3 theorieles f.; 4 opocht
m.; 5 rij, reeks f. [schappelijk.
,h é o ri q u e adj. theoretisch, beschouwend, weten-t
^héosophe [s] m. theosoof, theosophist m.
héosophie [s] f. theosophie f.
héraméne m. Theramenes m.
,thérapeute in. therapeut, dienaar m.
ihérapeutique 1 adj. (relig.) therapeutisch;
2 (méd.) geneeskundig, therapeutisch; 3 f. ge-:
Thérèse f. Theresia f. [neeskunde, therapie f.
^thériaque f. triakel f.
hermal adj. (...aux) (natuurlijk) warm, thermaal
; eau —e warm bronwater n
hermes m. pl. (warme) baden n. pl.
hermidor m. Warmtemaand f., Thermidor m.;
(ityle — thermidorstijl m.
Rhermique adj. van de warmte, warmte-.
thermoehimie f. warmtescheikunde, thermochenie
f.
thermo-éieetricité f. thermo-electriciteit f.
'thermogène 1 adj. warmtegevend; 2 m. warrntek,,
ver 271.
^#hermomètre m. warmtemeter, thermometer m.
Ithermométrique adj. warmtemeetkundig.
Thermopyles f. warme-bronnenpoorten, Thermopylen
f. pl.
thermoscope m. warmtewijzer , thermoscoop m.
Thérouanne f. Terwanen, Terenburg n.
Théroulde m. Turold m.
Thersite m. T Thersites in.
thésaurisaoe in., ...sation f. potten n.
thésauriser v. tr. & intr. potten.
théeeuriseur m. potter m.
Thesaurus [é—s] m. Schat m.
thèse f. 1 stelling, thesis f.; 2 dissertatie f., proefschrift
n., thesis f. [lang 1.
thésis [s'] f. i (mus.) slag m.; 2 (prosodie) da-t
Thessalie f. : la — Thessalié n.
thessalien 1 adj. (ene) Thessalisch; 2 m. TThessaliër
m.
thessalon(ic)len 1 adj. (cne) Thessalonisch;
2 m. T— Thessaloniër, (Bible) Thessalonicense
m.
Thessalonique f. Thessalon?ca, ...niki n.
Thétis [s'] f. 1 (myth. & fig.) Thetis f.; 2 (cothéurgie
f. wonderkracht f. [quill.) t — thetis .f
théurgique adj. wonderdadig.
théurgi(s)te m. wonderdoener m.
thibaude f. koehaar n., koehaarstof f.
Thibau(I)t m. Tiebout m.
Thibet etc. = Tibet etc.
Thierri, . . . y in. Diederik m.
thiois ad]. Dietsch.
Thionville f. Diedenhover n.
thiaspi m boerenkers f., taschjeskruid n.
Thomas m. 1 Thomas m.; à la Saint-- op
Sint- Thomas(dag) ; 2 iie Saint- — Sint- Thornas
(eiland) n.
thomisme m. thomisme n.
thomiste 1 m. thomist m.; 2 adj. thomistisch.
thon m. tonijn m.
Thor m. Thor(r), Donar m.
Thora f. Thora(h), Wet f.
thorachique adj. van de borst, borst-.
thorax m. borst, borstkas f.; (ins.) borstschild n.
Thourout m. Tourhout n. [houtenaar m.
thouroutois 1 adj. Tourhoutsch; 2 m. -- Tour-t
1. Thrace f.: la — Thracie n.
2. thrace 1 adj. Thracisch; 2 m. T— Thra-;
Thrasybule m. Thrasybulus m. [ciér m.
thrène m. klaaglied n., lamentatie f.
thridace f. latuwsap n.; sirop de — latuwstroop f.
Thucydide m. Thucydides m.
thuja m. levensboom m.
thune f. I stuk n.; (spéct) vijffrankstuk n.; de la
— centen m. pl.; 2 aalmoes f.; chevalier de la —
bedelaar m. ; — de camelote stuk goed ; 3 T—(s)
Tunis n.; rot de T—(s) koning m. van Tunis,
koning der Gypten. V. aussi tune etc.
Thurgovie f. : la — Thurgau n.
`huriféraire m. wierookvatdrager, wierooker m.,
To:uringe f. : la — Thuringen n.
thul a m. levensboom m.
thym m. tijm m.
thymique adj. van de tijmklier, tijmklier-.
thymus [s'] m. tijmklier f.
thyr(é)oïde 1 adj. schildvormig, schild-, 2 1.
schildklier f. [klimra p, taf m.
thyrse m. thyrsus, Bacchusstaf, wijngaardstal)
tiare f. tiara 1.
Tibère m. Tiberius m.
Tibériade — 540 — timonier
Tibériade f. Tiberias n.
Tibet m. 1 : Ie — T(h)ibet n.; tissu de — _
2 t— thibet n . [ T (h) i betaan m.
tihéta^n 1 adj. T(h)ibetaansch; 2 m. T-1
tibia ni. scheenbeen n., scheen f.
tiblal adj. (...aux) van het scheenbeen, scheen-
Tibre m. Tiber m. [(been)-.
Tibulle m. Tibullus m.
Tiburce m. Tiburtius m.
tic [k'] m. 1 (ver)trekking, trekkramp f.; 2 hebbelijkheid
f.; — rongeur kribbebijten n.
ticket m. ticket, briefje, kaartje n.
tic-tac [2 k'] m. tik(ke)tak n.
tiède adj. lauw.
tiéder v. intr. lauw worden; (fig.) verkoelen.
tiédeur f. lauwheid f.; avoir de la — lauw zijn.
tien 1 adj. (= ne) jouw, uw, van je, van jou;
2 pron. le —, la —ne, les —s, les —nes de
jouwe, het jouwe, de uwe, het uwe; 3 het jouwe,
het uwe ; 4 les —s de jouwen, de. uwen ; 5 les
—nes jou streken m. pl.
tiens 1 m. zeker bezit n. ; un — vaut mieux que
deux tu 1'auras een vogel in de hand is beter dan
tien in de (v)lucht; 2 interj. 1 neem aan, pak
aan, hier (hebt u), 2 zie, kijk, 3 nou, 4 wel, hé, ei.
tierce f. 1 derde persoon m.; 2 (jeu) derde n.;
— au roi derde van den heer ; 3 (escrime) tierce f.;
4 (mus.) terts f. ; 5 (office) tertie f. ; 6 (droit
prélevé) derde n.; 7 (subdiv. de seconde) tertie f. ;
8 (typo.) derde proef f.
tierce (-)teuiile f. (=s- =s) drieblad n. [stuk n.
tiercelet m. 1 tarsel, tersel m.; 2 (fig.) dwerg m.,t
tiercement m. verhooging f. met een derde.
tiercer 1 v. tr. met een derde verhoogen ; 2 driedeelen;
3 v. intr. een derde meer bieden; met een
derde opslaan; 4 se — gedriedeeld worden.
tierceron m. bindrib f.
tiercet m.1 drieregelig vers, tercet n.; 2 m. p1.:
tierco n m. derde n. [(jeu): les —s pakjesmaken n.
1. tiers adj. (tierce) derde.
2. tiers m. 1 derde (persoon) ; être en — de
derde man zijn; 2 (partie) derde n.; être pour
un — dans voor een derde betrokken zijn in;
3 derde stand ni.; 4 zwarte duikergans f.; 5 (jeu)
de derde is er aan n.
tiers-ordre m. derde orde f., derde regel m.
tiers-point m. 1 toppunt n.; 2 willekeurig derde
punt n. ; 3 driepunt n. ; 4 driekante vijl t.;
5 latijnzeil n.
tige f. 1 (arbre) stam; 2 (plante, fleur) stengel,
steel m.; 3 (colonne, chandelier, clef, clou, botte)
schacht f. ; 4 (tarière, piston, mach.) stang t.;
5 (roue) spil f.; 6 (en verre, en terre) steel m.,
buis f.; 7 (anat.) buis, gang f.; 8 (tig.) stam m.
tignasse f. 1 (wilde) haarbos m.; 2 slechte pruik f.
1. tigre m. 1 tijger m.; 2 lakei, tijger m.;
8 perenweegluis f.
2. Tigre m. (fleuve) Tigris m.
tigre-chat m. ( =s- =s tijgerkat f.
tigre-loup m. ( =s- =s) tijgerwolf m., hyena f.
tigrer v. tr. tijgeren.
tigresse f. T tijgerin f.
tilbury m. tilbury f.
tilda, ...de m. tild f.
tiliacé adj. lindeboomachtig.
tiliae [k'] m. dek n.; faux — koebrug f.
tillage m. braken n.
1. tille f. 1 (linde)bast m.; 2 onderbast m.
2. tille f. disseltje n.
3. tille f. (mar.) plecht f.; — de l'avant vooronder
n.; — de l'arrière achteronder n.
tlller v. tr. braken.
tilleul m. 1 linde f., lindeboom m.; 2 du —^
tiiieur m. braker m. [lindethee f.
timbale f. 1 pauk(e), keteltrom f.; 2 (orgue)
parikenregister n,; 3 tuimelaar, (tuimel) beker m.;
4 kaatspotje n.; 5 (cuis.) deegketel m., ...tje n.;
— d'alouettes keteltje met leeuweriken; 6
(vleesch)pot m.; faire bouillir la — den pot
koken; 7 eetpartij f., maaltijd m.
timbalier m. paukenist, keteltromslager m.
timbrage m. stempelen, zegelen n.
1. timbre in. 1 ronde trommel t.; 2 trommelsnaar
f. ; 3 (hamer)schel, (hamer) bel f. ; 4 (iron.)
hoofd n., bol m.; avoir le — fêlé een barst in zijn
bol hebben; 5 klank m.; 6 zangwijze, voois f.;
7 bekken n.; — à glace ijsbekken; 8 helmkruin
f. ; 9 schildhelm m. ; 10 naamcijfer n. ; 1 1 (marque)
zegel n.; (cachet) stempel m.; bureau du —
zegelkantoor n. ; 12 (lettre, affiche etc.) zegel n.;
--(poste) postzegel m. & n. ; — de la poste
(marque imprimée) poststempel m., postmerk n.;
13 samenvattend getal n.
2. timbre m. (peaux) bond m. & n., zimmer n.
timbré adj. 1 klinkend; tête mal —e verwarde
kop m.; il est -- zijn hersenpan is geborsten;
2 gezegeld.
timbre-cachet m. ( =s- cD? zegelstempel m.
timbre-date m. ( =s- =) datumstempel m.
timbre-poste m. («s- )postzegel m. & n.
ti mbre-quittance m. ( =.s- =) plakzegel m. & n.
timbrer v. tr. stempelen; zegelen.
timbre-rabais m. (cDs- =) afslagzegel m. & n.
timbre-télégramme m. (cDs- cD) telegramzegel m.
& n.
timbreur 1 m. stempelaar, zegelaar m.; 2 adj.
(... euse) stempelend, stempel-.
timbrologie f. postzegelkunde f.
timbrologique adj. postzegelkundig
timbrophile 1 adj. postzegelminnend; 2 m. postzegelliefhebber
m.
timide adj. bloode, bedeesd, schuchter.
timidité f. blooheid, bedeesdheid, schuchterheid f.
timon m. t dissel m.; 2 (mar.) helmstok m.,
roerpen f.; 3 (fig.) roer n. [stuurman m.
timonier m. 1 disselpaard n.; 2 roerganger, t
timoré - 541 - tirer
timoré adj. angstvallig.
Timothée in. Timothcus m.
Timour Leng, Timurleng rn. Timoer-Leng,
Tamerlan m.
1. tin m. 1 onderlegger m., klamp ni.; 2 stapelblok
n.; être sur les —s op stapel staan.
2. tin ni. : — laurier wilde laurier m.
tinctorial adj. (...aux) vervend, verf-, ververs-.
tine f. 1 (water)ron, groote kuip f. ; 2 tobbe f.,...tje
n. vloot f., ...je n.
tinet m. 1 draagboom m.; 2 dwarshout n.
tinette f. 1 tobbetje, vlootje n. ; 2 sekreetton f.
tintamarre m. 1 geraas, leven,rumoer n.; 2 le T—
de Lei'enmaker m.
tintamarresque adj. rumoerig, tintamarresk.
tintement m. 1 kleppen, geklep n.; 2 (oreilles)
tuiten, geruisch n.
1. tinter v. tr. & intr. 1 kleppen; 2 (verre)
klinken; 3 tuiten, ruischen.
2. tinter v. tr. vastblokken, vastklampen.
Tinto m. 1 (riv.) Tinto m.; 2 (vin) t— tinto-t
Tintoret ni. ; le — Tintoretto in. [(wijn) m.
tinto(u)in m. 1 geruisch, gesuis, gegons n.;
2 (fig.) beslag n. ; 3 hoofdbreking, drukte f.
tique f. teek, luis f.
tiquer v. intr. een hebbelijkheid hebben; (spéct)f
tiqueté adj. gespikkeld. [kribbebijten.
tiqueur 1 adj. (...euse) kribbebijtend; 2 rn.
kribbebijter m.
tir m. 1 schieten n., schiet-; être habile au —
vaardig in 't schieten zijn; 2 (direction, ligne)
schot n. ; 3 schietbaan f.; 4 (foire) schiettent f.
tirade f. 1 trekken n., trek m.; tout d'une — in
één trek, in één adem ; 2 (lange) brok m., (lange)
reeks f.; 3 uitweiding f., woordenvloed; uitvat m.;
4 (mus.) loop m.
tirage ni. 1 trekken n.; (barque),jagen n. ; il y a du
— 1 er is te trekken, 2 (fig.) het gaat moei (e ;' lijk;
2 jaagpad n. 3 loten, trekken n., loting, trekking
f. ; 4 afdrukken, aftrekken n. ; 5 afdruk; 6 (feu,
cheminée) trekken n. ; 7 (radeau) lostrekken n.;
8 (draad) trekken n.
tirailiement m. 1 heen- en weergeruk n.; 2 (spasme)
trekking f.; 3 (fig.) schommeling, weifeling
f.; 4 (conflit) botsing f.
tirailler 1 v. tr. heen en weer trekken; 2 (fig.)
aan het lijf hangen, lastig vallen; se faire — zich
laten plagen ; 3 se — elkander plukharen;
4 v. intr, (miI.) tirailleeren.
tiraillerie f. tirailleeren, tirailleervuur n.
tirailleur m. T tirailleur m. : 1 scherpschutter;
2 kruitvermorser m.
tirant m. 1 trekker; strop m.; (soulier) riem m.;
(bourse) koordje n.; (tambour) trekker m., spanleer
n.; 2 (violon) staart m.; 3 (poutre) handvest
f., trekker m. ; dwarsbalk; 4 — d'eau diepgang ni.
tirasse f. 1 treknet, strijknet n.; 2 (orgue)
koppel m.
tirasser v. tr. 1 strijken; 2 heen en weer trekken.
tiraude f. treklijn f.
Lire f. 1 trek m.; à — d'aile pijlsnel; 2 inpalming
f.; vol à la — zakkenrollerij f.; 3 rij, reeks f.;
4 breedte, grootte f.
tiré m. 1 (chasse au) -- schietjacht f.; 2 jacht-
(veld n.) f.; 3 (comm.) betrokkene m.
tire-balle m. (pl. id.) 1 (mil.) aftrekker; 2 (chir.)
kogeltang f.
tire-bonde m. (&- cos) spontrekker m.
tire-bord m. ( -j- mos) jaagbout, drevelbout m,
tire-botte(s) m. (cD- 's) 1 laarzenknecht m.; 2
laarzentrekker m. [— at< een kurketrekker.
tire-bouchon m. ('-.'[s])T kurketrekker m.; en,
tire-bouchonner 1 v. tr. in kurketrekkers leggen;
2 se — zich krom lachen; 3 v. intr. in krullen ou
kreuken trekken. [trekker m . ; 3 reiniger m.
tire-bourre m. ( (/D-'[s]) 1 krasser m.; 2 lompen-1
tire-bouton m. ((J) knoophaak m.
tlre-clou m. ('- 's) nijptang, trektang f.
tire-d'aile m. ( '- mos) vleugelslag m.; à — pijl-y
tire-feu m. (pl. id.) treklijn f. [,snel.
tire-filet m. ( - cis) lijnentrekker m.
ti re-fond m. ( - D s) 1 bodemtrekker m. ; 2 oogbout
m.; 3 worteltang, beenderschroef f.
tire-laine m. (pl. id.) 1 wolproptrekker m.; 2
nachtdief, manteldief in.
tire-laisse m. (pl. id.) teleurstelling f.; donner un
facheux — à leelijk beetnemen.
tire-larigot m. : boire à — aardig op zijn keelgat
,fluiten. V. larigot.
tire-ligne m. (z- [s]) lijnentrekker ni.
1. tirelire f. spaarpot m.
2. tirelire m. tierlieren, getierelier n.
tirelirer v. intr. tierelieren. [m.
tire-moelle m. (pl. id.) 1 merglepel; 2 snuitdoek
lire-pied m. ( - -os) 1 spanriem; 2 schoenhoren;
tire-point m. (cD- mos) bleekraam n. [m.
1. tirer v. tr. 1 trekken; voorttrekken; optrekken
; neertrekken ; uittrekken ; aftrekken ; ii aura
encore bien It — het zal voor hem nog een heele
trek zijn; — à quatre chevaux niet vier paarden
vaneentrekken; — qq. à quatre (fig.) iem. vierendeelen;
2 (tendre) spannen, rekken; — ses bas
zijn kousen strak optrekken; — du linge linnen
uitrekken; visage tiré vertrokken gezicht n.;
3 tappen, aftappen; — de la bière bier tappen;
— du sang bloed aftappen ; 4 melken ; 5 (enlever)
aftrekken, uittrekken , 6 (déduire) trekken (uit),
afleiden (uit) , opmaken (uit) ; 7 — les cartes
de kaart leggen; — l'horoscope de planeet lezen;
8 (tracer) trekken; — son plan zijn plan trekken;
9 (portrait) trekken, afbeelden; 10 (typo,)
(af)trekken; 11 (loc. avec compl. dir.) — le
chapeau den hoed afnemen; — un grand coup de
chapeau een plechtigen groet (niet den hoed)
geven; — copie de een afschrift nemen van;
— le oordon 1 aan de deurkoord trekken, 2 portirer
— 54 2 -- tohu-bohu
tier zijn; -- (de) l'eau 1 water trekken, 2 water
putten ou slaan; ce navire tire 15 pieds d'eau
dat schip heeft een diepgang van vijftien voet;
— une faveur ou gráce de een gunst weten te
verkrijgen van; — une lettre de change een
wissel trekken ; — u n mot de qq. een woord uit
iem. krijgen; — son origine zijn oorsprong
nemen; 12 — de trekken uit, halen uit ou van,
onttrekken aan; — une bague de son doigt een
ring van zijn vinger trekken; — une épine de
son pied een doorn uit zijn voet trekken; — de
prison uit de gevangenis halen; — (les larrnes)
des yeux (de tranen) uit de oogen doen komen;
13 (arme) afschieten; schieten met; (projectile)
afschieten; (but) schieten naar; (atteindre)
schieten; 14 (escrime) trekken, stooten; 15 se —
1 getrokken worden, 2 uitgetrokken worden,
3 zich wegmaken, zich trekken uit, zich trekken
uit, zich onttrekken aan, se — d'affaire zich uit
den slag trekken, ; s'en — zich er uithelpen, er
afkomen.
2. tirer v. intr. 1 trekken; 2 (arme) schieten;
3 (escrirne) trekken, stooten ; 4 (se rendre)
trekken, gaan, zich begeven; 5 — sur trekken
naar, tweemen naar, gelijken op.
tire-sou(s) m. (.o- mos) (geld)afperser, (geld)-
aftroggelaar m.
tiret rn , 1 gedachtestreep f., streepje n. ; 2 hechtriem
rn.; 3 (typo ) devies n., divisie f.
tiretaine f. tierelein «.; de — tierereinen adj.
tirette f. ! lange kromme rank f. ; 2 (tuyau,
orgue, cíieminée) prop, schuif f.; 3 band m.,
lint n., veter m. ; (systèrne de cordons) schuif f.
tireur rn i trekker m.; 2 uittrekker; 3 schutter;
schermer; — d'armes schermmeester m.; 4 haspelaar
rn.
tireuse f. 1 trekster f.; — de cartes kaartenlegster
f. ; 2 haspelaarster f.
tire-v(i)eiiie f. (nl. ;d.) valreep ni
Tirlemont in. Tienen n. [naar m.
tlrlemontols I adj. Tiensch; 2 m. T— Tiene-t
tiroir rn. 1 (schuif) lade f. ; fond de — (fig.)
verlegen waar t., vergeten stuk n.; 2 (mar.) lade,
kooi f.; 3 (s`oom)schuif f.
tironien adj. ('ne) tironisch; notes —nes
tironische teekens n. p1.
tisane f. 1 drankje n., thee f.;- 2 slemp f., spoelwater,
afgietsel n.
tiser v. tr. 1 stoken; 2 opstoken, koteren.
tison m. brandhout n.; — de discorde stokebrand
m.; — d'enfer brandhout van de hel.
tisonné adj. zwartgevlekt.
tisonner v. intr. in 't vuur poken.
tisonnier m. pook m., stookijzer n.
tissage m. weven n., weverij f.
ttsser v. tr. weven.
tisserand rn. T wever m,
tisseranderle f. weverij f.
tisseur m., ...euse f. wever m., weefster f.
tissu 1 p.p. de tistre & adj. geweven; (fig.)
gesponnen, gesmeed; 2 m. weefsel n.; 3 (fig.)
samenweefsel n., aaneenschakeling f.
tissure f. 1 weefsel n., weefwijze f.; 2 (fig.)
samenweefsel n.
tissutier m. kleinwever m.
Titan m. T Titan ; (fig., aussi) reus ni.; travail
de — titansarbeid m., reuzenwerk n.
titane m. titanium, nieuwkoper n.
titanique adj. 1 titanisch, reusachtig; 2 acide —
titaniumzuur n.
titanium [om'] m. titanium, nieuwkoper n.
Tite-Live m. Titus Livius m.
tithymale m. wolfsmelk f.
titi m. 1 boompieper m.; 2 straatlooper m.
Titien m. : le — Titiaan m.
titillation f. 1 kitteling, prikkeling f.; 2 parelen n_
titiller 1 v. tr. kittelen, prikkelen; 2 v. iiitr. parelen.
1. titre m. 1 titel m., hoedanigheid f.; en
titelvoerend, titulair; 2 oorkonde, akte f., titel m.;
(fig.) recht n.; possession vaut — bezit geldt voor
recht ; a quel —? onder welken titel, in welke
hoedanigheid, met welk recht ? I. ce — uit dien
hoofde; à — de onder den titel van, in hoedanigheid
van, bij wijze van; á — d'office van beroep;
à — gratuit kosteloos; à — onéreux onder
bezwarende voorwaarde; b. — provisoire voorloopig,
tijdelijk; à — personnel onder persoonlijken
titel ; avoir des —s It aanspraken mogen
maken op; 3 gehalte n.; (chim.) titer m.; (fil)
nummer n.; 4 (inscription) titel m., opschrift n.;
faux — Fransche titel; 5 (subdivision) titel m.,
afdeeling f.; 6 (orthogr.) streepje n.; 7 merk,
2. titre m. wisselplaats f. [teeken n.
titrer v. tr. 1 titelen, tituleeren; 2 (fig.) betitelen,
berechtigen; 3 titreeren, sorteeren.
titubation f. 1 waggeling, wankeling f.; 2 slingering
f.
tituber v. intr. I waggelen, wankelen; 2 slingeren.
titulaire 1 adj. titelvoerend, titulair, in naam;
2 m. titelvoerder, titularis m.
Tityre m. Tityrus, (fig., aussi) herder m.
toast m. heildronk, toost m.; porter un — à een
heildronk ou toost uitbrengen op.
toaster v. tr. & intr. toosten.
Tobie m. Tobias m.
toe [k'] ! interj. & m. klop, tik interj. & m.; 2 in.
(dof) slagwerk n.; 3 valsche waar f., valsch goud;
klatergoud n., valsche juweelen n. pl., koper n.,
en — in klatergoud; 4 adj. wanstaltig, smakeloos.
tocad e f. gril f., inval m.
tocsin m. stormklok; (incendie) brandklok f.
toi-toc [2k'] 1 interj. & in. klop klop interj., klopklop
n.; 2 m. boorkop in.; 3 adj. een beetje gek.
toga f. toga f.
tohu-bohu ! m. warboel m.; 2 adj. woest en ledig.
toi - 543 - tonalisation
toi pron. 1 (sujet ou attr.) jij, gij; 2 (régime)
jou, je, u.
tollage ni. vlechtwerk, weefsel n.
toile f. 1 lijnwaad, linnen n.; de — lijnwaden,
linnen; 2 (tissu en gén.) weefsel, doek n.; 3 —
adhésive hechtpleister f.; — imprimée gedrukt
katoen n.; —métallique metaalgaas n.; — de Cambrai
kamerdoek; — d'emballage T paklinnen;
-- de matelas tijk n.; 4 spinneweb n.; 5 (filet)
net n. ; 6 verpakking f.. zak m. ; 7 (morceau de
toile, linge) doek m.; 8 (théát.) doek, scherm n.,
gordijn n. & f. ; 9 (peint.) doek n., schilderij f &
n.; 10 (moulin, navire) zeil n.; 1 1 tent f.
toilerie f. 1 linnenweverij f.; 2 lijnwaadhandel
m. ; 3 linnenwaar f. ; 4 witte goederen n. pl.
toilette f. T toilet n. : 1 overtrek m., omslag m.
& n.; kleed n.; 2 darmnet n.; 3 kaptafel f.; miroir
de — toiletspiegel m.; 4 opschik m.; faire sa —
zijn toilet maken, zich opschikken; 5 opschik m.,
kleeding, kleedij f.; être en — opgeschikt zijn,
gekleed zijn; 6 opschik m., opknapping f.; faire
la — de opschikken, opknappen.
tollier m. 1 linnenwever; 2 linnenverkooper m.
Toinette, ...non f. Tonia f., Toontje n.
tolse f. 1 vadem, vaam m.; 2 maatstok m., maat
f. ; passer sous la — onder de maat komen.
toiser v. tr. 1 vademen; 2 (met den maatstok)
meten ; 3 van het hoofd tot de voeten opnemen;
4 wegen, schatten; eest un homme toisé die
man is gewogen; cette affaire est toisée die zaak
is beklonken.
toiseur m. opmeter, afmeter m.
toison f. 1 vacht f., vlies n.; la T— dor het
Gulden Vlies; 2 (chevelure) vacht f., haarbos m.
tolt m. T dak n.; — paternel ouderlijk dak;
lager sous Ie — onder de hanebalken wonen;
un Philosophe sous les —s een Wijsgeer m.
onder de hanebalken.
toiture f. dakwerk n., bedaking f.
Tokai, ...ay m. 1 Tokay n.; 2 (vin) t—tokayer m.
rolbiac [k'] m. Tolbiac, Zulpich n.
tMle f. 1 plaatijzer n.; 2 plaat f.
Tolède f. Toledo n.; lame de — Toledaansche
tolérable adj. (ver)draaglijk. kling f.
toléramment adv. verdraagzaam, inschikkelijk.
tolérance f. 1 verdraagzaamheid, inschikkelijkheid
f.; 2 toelating, vergunning f.; (de) -- toegelaten;
3 gedulde afwijking f.; 4 verdraagkracht f.
tolérant adj. verdraagzaam; inschikkelijk.
tolérantisme m. oververdraagzaamheid f.
tolérer v. tr. verdragen, dulden, toelaten.
t8lerie f. 1 plaatijzerwerk n.; 2 ijzerslagerij f.
tolgit m. (roei)dol m., roeipen f. [kooper m.
tóller m.1 plaatijzermaker m. ; 2 plaatijzerver-1
tollé 1 interj. weg met hem ! 2 m. tolle, doodsgeroep
n.; 3 kreet m. van afkeuring.
tolu m. tolu(boom), tolu(balsem) m.
Tom m. Tom, Thomas m. ; la Case de i'oncle —
de Hut van Onkel Tom;— Pouce Klein Duimpje
n. [tomatensaus f.
to mate f. goudappel m., tomaat f. ; sauce aux ---sj
tombac [k'] m. tombak n.; -- blanc nieuwzilver
n. ; — jaune prinsmetaal n.
tombal adj. (...aux) van het graf, graf-; pierre
—e grafsteen m.
tombant adj. 1 vallend; (cheveux) hangend;
à la nuit —e met het vallen van den avond;
2 bouwvallig.
tombe f. 1 graf n.; descendre dans la — ten
grave dalen; 2 (graf)steen m., zerk.F
tombeau m. (cox) 1 graf n.; se creuser un — zijn
eigen graf delven; 2 grafstede f.; 3 grafteeken n.
tombée f. vallen n. ; à la — de la nuit bi/ het
vallen van den avond.
tombelier m. stortkarreman m.
1. tomber v. intr. 1 vallen; --- bas (fig.) laag
zinken, (malade) erg vervallen ; i1 faut laisser
cela (fig.) men moet dat maar zoo laten; 2 afval
--
-
len; 2 uitvallen; 4 wegvallen; 5 (faiblir, décliner)
vallen, afvallen, afnemen, vervallen, verflauwen,
verzwakken, zakken ; 6 (atteindre) (personne)
het treffen, (chose) treffen; il est bien tombé hij
heeft het goed getroffen; cela tombe bien dat treft
goed; 7 (avec des prép.) — b rien op niets uit.
vallen; — dans l'esprit in den zin komen; —
dans la misère tot ellende vervallen; — dans le
ridicule in het belachelijke vervallen; — de vallen
van, vallen uit; — de sommeil van slaap omvervallen
; — d'accord het eens worden ; — en lambeaux
ou loques aan flarden vallen ; — sur qq.
op iem. (aan)vallen, iem. aanvallen; — sur les
bras op den hals komen.
2. tomber v. tr. om(ver)gooien, om(ver)werpen
; (fig.) verpletteren.
3. tomber m. vallen n. [3 vogelknip f.
to mbereau m. (^ x) 1 stortkar f. ; 2 beulskar f.;t
tombeur m. 1 om(ver)werper m.; 2 slooper,T
tombola f. tombola f. [afbreker m.
Tombouctou m. Tombuctoe, Timboektoe n.
tome m. boekdeel n.
tomenteux adj. (...euse) vilt(ach)tig; wollig.
tomer v. tr. in boekdeelen splitsen.
1. ton m. 1 (son, mus., couleur, manières)
toon m.; son — de voix de toon van zijn stem;
d'un — moqueur op spottenden toon; donner
le — den toon aangeven; se donner un — zich
gewichtig voordoen; je vous le chante sur tous
les —s ik .ring het u in alle tonen voor; eest le —
qui fait la chanson de toon maakt het liedje;
le bon — de goede toon ; le — de la cour de hoftoon
; 2 spanning, veerkracht f. ; se donner du —
zich opwekken, zich kracht geven.
2. ton m. 1 (mar.) hommer, top m.; 2 (tiss)
3. ton adj. (ta, tes) je, jou, uw. neut f.
tonal adj. (... aux) toonkundig, toon-.
tonalisation, ...lité f. toonaard m., tonaliteit f.
tondaison — 544 — tordeur
tondaison f. = tonte.
tondeur m. 1 scheerder m.; 2 (hist.) vilder m.
tondeuse f. 1 scheerster f. ; 2 scheertoestel ; (chi--
veux) kniptoestel n. &m.; (gazon) grasknipper m.
tondre v. tr. 1 scheren ; (tête) kaalscheren ;
(cheveux) kort knippen, millimeteren; 2 afmaaien,
kaalmaaien; (paitre) afbijten; —
entièrement kaalvreten; 3 (fig.) villen, plukken,
afzetten.
tondu m. kaalkop, kaalgeschorene m.; le petit
T— de kleine Gladkin m.
Tonga m. : les — de Tonga-eilanden n. pl.
tongouse 1 adj. Tongoesisch; 2 m. T— Ton-f
To ngres m. Tongeren n. [goese ni.
tongrois 1 adj. Tongersch; 2 m. T— Tonge-^
tonieité f. spankracht, veerkracht f. [raar m.
tonifiant adj. (& m.) veerkracht gevend (middel
n.).
tonifier v. tr. veerkracht geven aan, tonificeeren.
tonlque 1 adj. veerkrachtig, tonisch; 2 spannend,
stijf; 3 hoofdtonig; note — hoofdnoot, grondnoot
f.; 4 klem-; accent — klemtoon m. ; 5 m.
veerkracht gevend middel; 6 f. hoofdtoon, grondtoon
m., tonica f.
Tonkin m.: le — Tonkin, Toengking n.
tonkinois 1 adj. Tonkineesch; 2 m. T— Tonkinees
m.
tontieu rn. 1 marktgeld n.; 2 (en gén.) tol m.
tonnage m. tonnemaal f. ; droit de — tonnegeld n.
tonnant 1 adj. donderend, donder-; jupiter —
Jupiter de Donderaar; 2 m. groote trom f.
tonnante f. donderpauke f.
tonne f. 1 ton f.; — dor ton gouds (100.000 fl.,
200.000 fr.); tin de — tonne(lijn)zaad n.; tin
après — ravelaar m.; vaisseau de 700 —s schip
n. van zevenhonderd ton; 2 tonschelp f.; 3 prièel,
!ooverhuisje n.
tonneau m. ( ox) 1 val n., ton f.; -- à bière bier-
/al; bière tiree au -- bier n. van 't vat; — de
.dère vat hier; i! est dun bon ou fort — (fig.)
hij is kostelijk; 2 (mar.) ton f.
tonnelage m. kuiperswerk n.; marchandises
de — vativaren f. pl.
tonneler v. tr. 1 met het (patrijzen)net vangen;
2 (fg.) verstrikken ; 3 overhalen.
tonnelet m. vaatje, tonnetje n.
tonneleur in. patrijzenvanger m.
tonnelier m. 1 kuiper in.; 2 kurken- en kranenverko,
oper m.
tonnelle f. 1 priëel, loofhutje n.; 2 tongewelf n.,
rondboog m.; 3 patrijzennet n.
tonnellerie f. 1 kuiperij f.; 2 kuiperswinkel m.
tonner 1 v. intr. T donderen; (fig., aussi) uitvoren,
razen; 2 v. tr. uitdonderen.
t o n nerre 1 m. donder m. ; coup de — donderslag
m.; 2 interj. donders ' mille —s alle donders.
tonsure f. kruin f.
tonsuren v. tr. de kruin geven ou scheren .(aan).
tonte f. 1 scheren n., schering f.; 2 scheerwol f.;
3 scheertijd m.
tontine f. T tontine f. [lid n.
tontinier 1 adj. (...ière) tontine-; 2 m. tontine-1
tontisse adj. afgeschoren; bourre — scheerwol
f.; toile — wollinnen m.; papier — wolpapier n.
1. tonture f. 1 scheren n., schering f.; (haie,
gazon) gelijkscheren n. 2 afscheersel n.
2. tonture f. (raar.) zeegt, rondte f.
topaze f. topaas m. & n.; de — topazen.
tope interj. top ! sla toe !
toper 1 v. intr. toppen, top zeggen. houden;
2 (fig.) toppen, toeslaan, toestemmen.
tophe, tophus [s') m. beenderuitwas n.
topinambour m. aardpeer f., topinamboer t.
topique 1 adj. plaatselijk, plaats-; lieu — gemeenplaats
f.; 2 (fig.) onbetwist, treffend; 3 m.
(jur.) grondstelling f.; 4 gemeenplaats f.
topographe m. T topograaf m. : 1 plaatsbeschrijver;
2 plaatsenschilder m.
topographie f. T topographie f.: 1 plaatsbeschrijving
f. ; 2 (pein t.) plaatsgezicht n.
topographique adj. topographisch, plaatsbeschrijvend,
plaatsafbeeldend.
toponymie f. plaatsnaamkunde f.
toponymique adj. plaatsnaamkundig.
toquade f. gril f., inval m.
toque f. 1 muts f.; (juge, avocat, prof.) baret f.;
2 (relig.) schouderdoek m.; 3 (hérald.) (hoofd-)
wrong f.
toquer v. tr. 1 (aan)raken; 2 tikken, kloppen;
3 merken, teekcnen ; 4 doen barsten ; (fig.) verzot
maken , il est toqué hij is van Lotje getikt;---qq.
de qc. ietn. op iets verzot maken ; 5 se — elkander
kloppen; 6 se — de verzot worden op.
toquet m. 1 boerinnenmuts f.; 2 kindermutsj n.;
3 (riv.) bocht f., elleboog m.
torche f. 1 toorts, fakkel f.; 2 fakkelhars, fakkelpik
n.; 3 stroowisch; stroomaf f., wrong f. stroo;
4 st roozadel m. ; 5 hoofdkussen n.6 rist f. (uien) ,
7 wischlap m.
torche-cul m. pl. id.) aarswisch m.
torche-nez m. (pl. id.) neusnijper m.
torcher v tr. 1 afwisschen, afvegen; 2 (fig.)
— qq. iem. afborstelen, iem. uitkloppen; 3 afmaken,
afwerken, aflappen, draaien; torché comme
vous l'êtes gedraaid zooals gij ; 4 met pleisterkalk
berapen.
torch ère f. 1 pekpot m. (op een staak) : 2 hooge
knaap m., lichtstoel, hooge luchter m.
torchis m. pleisterklei f. [3 (fig.) dweil, slons f.
torchon m. 1 dweil f.: 2 wischdoek, vaatdoek m.;t
torcol, ...cot, ...cou 1 m. draaihals m.; 2 adj.
scheefhalzig ; 3 met scheeven kraag, met scheef
boord.
tordage m. 1 wringen ; 2 (fit) twijnen, tweernen n.
tord-boyaux m. T rattenvergif n. [der m.
tordeur m. 1 wringer, draaier m.; 2 (fit ) twijn-1
tordion — 545 --- touche
tordion m. 1 verward kluwen n.; 2 wringing,
vertrekking f.
tordre v. tr. 1 wringen, ineendraaien, omdraaien,
verdraaien; - le cou à den nek ou hals omwringen;
- le cou à une bouteille een flesch (den
nek) kraken; 2 (fil) twijnen, tweernen; 3 (fig.)
verwringen, verdraaien; 4 se --- zich omwringen,
zich kronkelen ; rire à se - zich kromlachen;
5 se - les mains zich de handen wringen; se
le pied zijn voet verstuiken.
tors m. 1 voetring m. ; 2 (géom.) ringvlak n.
toréador in. sticrenbevechter m.
toreutique f. drijfwerk n.
torgn(1)ol(1)e f. draai m. om de ooren.
tormentille f. zevenblad n., tormentil f.
toron m. 1 streng f.; 2 dikke voelring m.
torpeur f. 1 verstijving, verstramming: 2 loomheid,
vadsigheid f.
torpide adj. 1 stijf, stram ; 2 slaperig, loom, verdoofd
; 3 verdoovend, bedwelmend.
torpille f. 1 sidderrog, kramprog m.; 2 torpedo f.
torpiller v. tr. torpedeeren.
torpilleur m. t torpedist m.; 2 tcrpdoboot f.
torque f. T wrong f.
Torquémada in. Torquemada m.
torquer v. tr. spinnen.
torquet m. laag f., (val)strik m.
torquette f. 1 wrong f.; 2 strooien mand f.
torréfacteur m. 'koffie)brander m.
torréfaction f. branden; (chim.) roosten n.
torréfier v. tr. branden; (chim.) roosten.
torrent m. 1 stortvloed m.; 2 (fig.) vloed, stroom m.
torrentiel adj. ('le) stortend, stort-.
torrentueux adj. (...euse) wildstroomend; on-^
torride adj. verzengd. [stuimig.
1. tors adj. i gewrongen, gedraaid; 2 (fil)
getwijnd, getweernd ; 3 krom, scheef.
2. tors m. 1 ineendraaiing f.; 2 twijning f.,
twijnen n.
torsade f. 1 gedraaide franje f.; 2 wrong f.; en -
in wrongen; 3 (archit.) touwlijst f.; 4 (épaulette)
troetel m.
torse m. 1 romp m., lijf n., tors f.; 2 maag f.,
torser v. tr. winden. [buik m.
torsion f. 1 wringen n., verdraaiing f.; omdraaiing
f.; 2 wringing, trekking t. ; 3 slaan n.;
4 balance de - torsiebalans f. ; force de -
wringkracht f.
tort m. t ongelijk n. ; mettre dans le ou sen -
in 't ongelijk stellen ; être reis dans sen - ongelijk
krijgen; eest un - dat is verkeerd; 2 onrecht
n., schade f., ongelijk n. ; à - ten onrechte;
b -- et à travers in 't wild, in 't honderd.
tortelle f. wilde mosterd m.
torticolis M. stijve nek M.
tortil m. wrong f. [uitvlucht f.
tortillage m. 1 gewrongen taal f.; 2 draaierij,4.
tortillard 1 adj. krom, scheef; 2 in. iep m.
tortillement m. 1 ineendraaien, wringen n. ;
2 (corde) slaan n.; 3 (épingles) spinnen n.;
4 draaiing, kronkeling f.; schommeling, wiegeling
f.; 5 gewrongenheid f.; 6 draaierij, uitvlucht
f.
tortiller 1 v. tr. ineendraaien, ineenvlechten;
2 (corde) slaan, draaien; 3 (épingles) spinnen;
4 draaien, kronkelen; schommelen, wiegelen;
5 v. intr. heen en weer draaien; 6 se - kronkelen,
slingeren; se - des hanches met de heupen
wiegelen.
tortilion m. 1 wrong f.; 2 draagkussen n.
tortlllonner v. tr. 1 ineenfrommelen; 2 (lig.)
verwikkelen. [folteraar.
tortionnaire 1 adj. folterend, pijnigend; 2 m.;
tortis in. 1 (fil) streng f.; 2 wrong f.; 3 krans m.
tortoir m. spanhout ri.
tortu adj. krom, scheef; (fig. aussi) verkeerd.
tortue f. T schildpad f.; en ou d'écaille de -
schildpadden; marcher á pas de - loepen als
een schildpad; potage (à la) -- schildpadsoep f.
tortuer v. t r. & se - krommen.
tortueux adj. (...euse), ...eusement adv. bochtig,
kronkelend; (fig.) sluipend, slinksch.
tortuosité f. I bochtigheid ; 2 bocht f., kronkel m.;
3 sluipweg m., slinkschheid f.
torture f. 1 foltering f.; instrument de - foltertuig
n.; 2 pijnbank f.
torturer v. tr. 1 folteren : 2 verlvringen.
tory 1 m. tory, conservatief: 2 ad. toryistisch.
torysrne in. loryisme, conservatisme n.
toscan 1 adj. & (dial.) m. Toskaansch adj. & n.;
2 m. T- Toskaner m.
toster = toaster.
tot adv. 1 vroeg; plus - vroeger; au plus - op
zijn vroegst ; 2 spoedig, ras ; le plus - possible
zoo spoedig mogelijk; au plus --- ten spoedigste;
si - que zondra.
total 1 adj. (...aux) geheel, gansch; 2 m. geheel,
totaal n.; au ou en - in 't geheel.
totalement adv. geheel en al, ganschelijk.
totaliseer v. tr. samentellen.
totalité f. 1 gezamenlijk bedrag n.; 2 algeheeltot-
fait m. ( - (/Ds) snellotje n. [heid f.
Toto m. klein Baasje n.
toten m. a-altolletje, draaitolletje n.
touage m. 1 sleepen n.; 2 sleepvaart f.
touaille f. rolhanddoek m.
toucan m. toekan, pepervreter m.
touchant 1 adj. aanrakend, raak-; 2 (fig.) treffend,
roerend; 3 prép. aangaande, betreffende,
rakende.
touche f. 1 aanraking f., stoot m.; (piano) aanslag
m.; 2 betaling, opstrijking f.; eest la sainte-
T-- het is pree; 3 (essai) toetsing; pierre de -
toetssteen m.; 4 (typo.) inkten n., inkting f.;
5 (peint.) toets, penseelstreek rei.; 6 (fig.) avoir
une - spirituelle een geestigen toets hebben;
toucher -- 546 — touriste
avoir une bonne — kostelijk uitgebeiteld zijn;
7 — de piano T (klavier)toets m.; 8 stclsnaar,
greep f.; 9 (bétail) drift f. (voor de markt) ; 10
(école) wijspen ; (Belg.) griffel f.; 1 1 (jonchets)
haakpennetje n.; 12 (fouet) slag m
1. toucher v. tr. 1 aanraken, aanroeren; faire
— au doigt et à l'eeil tastbaar en zichtbaar
maken; — un mot de een woord reppen van;
mon message ne 1'a pas touché mijn boodschap
heeft hem niet bereikt; — terre land aandoen;
2 (être en contact) raken, tegenaan zijn; 3 ontvangen,
opstrijken, trekken; 4 toetsen; 5 de kleuren
opdragen ou opstrijken; bien — goed schilderen;
bien touché goed getroffen; 6 bespelen;
7 (voor zich uit) drijven; 8 (fig.) roeren, treffen,
aandoen; 9 (mauv. part) kwetsen, krenken,
beleedigen ; 10 (concerner) raken, betreffen, aangaan;
1I (être proche) aangaan, bestaan;
il me touche de près hij gaat mij van nabij aan.
2. toucher v. intr. 1 raken; touche, cocher
de zweep, koetsier ! 2 — à aanraken, raken aan,
komen aan ; 3 — à raken aan, grenzen aan;
4 — 4 naderen, dicht zijn bij, nabij zijn; 5 — à
aandoen ; 6 — à raken, betreffen, aangaan;
7 — à bestaan; 8 — de bespelen.
3. toucher m. 1 voelen, gevoel n.; 2 gevoelszin
m., gevoel n.; 3 (mus.) aanslag m., spel n.
toucheur m. 1 drijver; voerman m.; 2 inktrol f.
toue f. 1 sleepen n.; 2 achteraangesleept bootje n.;
3 veerschuit, schouw f.
touée f. werptros, werp m. [seeren.
touer v. tr. verhalen, sleepen; (en mer) boeg-t
toueur m. sleeper; (en mer) boegseerder m.;
bateau - sleepboot f.
touffe f. bos, bundel m.
touffeur f. zwoelte f. [opeengedrongen.
touffu adj. 1 dicht; 2 dicht bewassen; 3 dichtl
touiller v. tr. omroeren, afgieten.
toujours adv. 1 altijd, altoos, immer, steeds;
2 nog altijd; 3 (après un impér.) maar; dites —
zeg maar op; 4 toch, altoos, althans; eest — ca
het is toch dat; — est-il que zooveel is toch zeker
dat.
toupet m. 1 lok f.; (laine etc.) bundeltje n.; barbe
4 — puntbaard m. ; 2 kuif f.; se prendre au —
plukharen; avoir du -- durf hebben; avoir le —
de de onbeschaamdheid hebben om te; payer de —
zich door driestheid redden.
toupie f. 1 (prik)tol, (werp)tol m.; 2 (fig.) bol,
knikker, kop m.; 3 schroefdraaibank f.
toupi(il)er v. intr. draaien als een tol.
toupillon m. 1 kuifje n.; 2 bosje n.
1. tour f. T toren m., (échecs, aussi) kasteel n.
2. tour m. 1 draaibank f.; fait au — op de
draaibank gemaakt, gedraaid, (fig.) als op de
draaibank gemaakt, als gedraaid ; 2 — de potier,
de boulanger draaischijf, deegschijf f.; 3 spil,
rol f.; 4 (couvent) rol f.
3. tour tn. t (circonf.) omtrek, omvang. kring
m.; avoir huit pieds de — acht voet in (den)
omtrek hebben ; — du monde reis f. om de wereld;
faire le — de rondgaan, doorloopen; 2 (ce qul
fait le tour) — de perles parelsnoer n.;— de cou
halsbandje n.; — de gorge borstboordje n.; -- de
cheveux ou tête (haar)toer m.; — de cheminée,
de lit omloop m. van een schoorsteen, boven een
ledekant; — de chat, de souris spouw, kattegang,
muizegang f.; 3 (disposition) wending, draaiing
f.; — d'esprit geestesrichting f.; — de plume
schrijftrant m.; le —d'une période de wending f.
ou zwier m. van een volzin; — de phrase zinswending;
4 omloop m., omwenteling f., omdraai
m., omdraaiing f.; donner un — de clef 4 la
porto den sleutel van de deur even omdraaien;
en un — de main in een handbewegingf.; ne faire
qu'un — in eens omdraaien; 5 (allée et venue)
wandeling f., reisje n., toer m.; un — de jardin
een wandelingetje in den tuin; son — de France
zijn rondreis f. door Frankrijk; — de promenade
wandeltoertje; 6 beurt f. ; à — de róle elk op zijn
beurt; — à — om beurten, beurtelings; — de
faveur voorbeurt; au — de bête op ezelsbeurt;
7 (reprise) keer m., ronde, partij f.; — de scrutin
stemming f.; 8 kunstgreep m.; — de souplesse
kunstje n. van lenigheid; — de force sterk
stuk n.; — de cartes kunstje n. met de kaart;
9 streek m., trek m., poets f.; faire ou jouer un
— à qq. iem. een poets spelen ou bakken.
tourangeau (...eile), ...eois adj. van Tours, uit
Touraine. [veen n.
1. tourbe f. 1 turf m. & f.; 2 veengrond m.,t
2. tourbe f. menigte f., hoop m.
tourbeux adj. (...euse) veenrijk; op veen groeiend,
veen-.
tourbièra f. veenderij f., veenmoeras n.
tourbillon m. 1 dwarrelwind, wervelwind ' m.;
2 draaikolk f ., maalstroom m.; 3 dwarreling,
hoos ; (dwarrelende) wolk f. ; 4 (fig.) draaikolk
f., maalstroom m.
tourbilionnement m. dwarreling f.
tourbillonner v. intr. & se — dwarrelen, wervelen,
kolken.
Tourcoing m. Tourkonje n.
tourd m. groene lipvisch m.
tourd(eII)e f. (zing)lijster f.
tourdille adj. lijsterachtig; gris — lijstergrauw.
tourelle f. 1 torentje n.; 2 pijptorentje n.; 3 torenkruid
n.
touret m. 1 rondsel n.; 2 garenrol f.; 3 spinnewiel
n.; 4 draaibankje n.
tourie f. sterkwaterkruik f.
tourier m. 1 cipier in.; 2 broeder m. van de rol.
tourière f. (steur—) zuster f. van de rol.
tourillon m. tap m.; (ancre) neut f.
tourisme m. toerisme n.
touriste m. toerist m.; sac de — toeristenranse 1
tourlourou — 547 -- tournoiment
m.; agence ou bureau de renseignements pour
—s vreemdelingenbureau n.
tourlourou m. 1 landkrab f.; 2 piot m., witte
tourmaline X. turmalijn n., trip f. [boon f.
tourment m. torment n., kwelling, plaag; pijn f.
tourmente f. storm m.; cap des T—s Stormkaap
1.
lourmenter v. tr. 1 kwellen, pijnigen, plagen;
2 heen- en weerslingeren, teisteren; 3 geweld
aandoen, verdraaien, wringen; 4 se — zich
kwellen, zich verontrusten, zich sterk inspannen,
(navire, bois) hevig werken.
tourmenteux adj. (...euse) stormachtig.
tourmentin m. 1 stormfok, stagfok f.; 2 stormvogel
m.
tournage m. 1 draaien; draaiwerk n.; 2 kruis-^
Tournai m. Doornik n. [hout n.
tournailler v . intr. heen- en weerdraaien.
tournaisien 1 adj. (ene) Doorniksch; 2 m. T—
Doorn i ker rn
Tournaisis m. Doorniksche n.
tournant 1 adj. draaiend, wentelend; pont —
draaibrug f.; escalier — wenteltrap f.; chaise —e
draaistoel m.; table —e dansende tafel f.; mouvement
— omtrekkende beweging f.; 2 m. (rue)
hoek, omdraai m.; (fig.) keerpunt n.; (cours
d'eau) bocht f., elleboog m. ; (dans l'eau) draaikolk
t.; 3 keerruimte f., draai m. ; 4 hoekboom m.;
5 draaipaal, rolpaal m.; 6 molensteen m.;
7 breking f., draai m.; 8 draaiing, wendbaarheid
t.; 9 (fig.) draaierij, uitvlucht f.
Tournay m. Doornik n.
tourne f. 1 (cartes) keerblad n.; 2 uitkeering f.
tourne-à-gauche m. (pl. id.) 1 wringijzer n.;
2 schroefsleutel m. [inslag m.
tournebride m. 1 pleisterplaats t.; 2 draai,
tournebroche m. 1 draaispit n.; 2 spindraaier m.
tourne(-)dos m. (pl. id. 1 verkeerde houding f.;
2 ossenhaas in. (in schijven).
tournée f. 1 rondreis f.; 2 toertje, uitstapje n.;
3 ( boire) rondje n.
tourne-feuíile rn. (pL id.) bladkeerder m.
tournelle f. torentje n.
tournemain m. handgreep m.; en un — in een
handbeweging.
tournement m. draaiing f.;—de tête draaiing
Tourneppe f. Dworp n. [in het hoofd f.
1. tourner v. tr. 1 (faconner en rond & fig.,
faire mouvoir circul.) draaien; esprit mal tourné
averechtsche geest m. ; 2 (disposer circul.) draaien,
winden; — un collier autour du cou een snoer
om den hals winden; 3 omdraaien, omkeeren,
omwenden ; — le feuillet het blad omkeeren ou
omslaan; — la carte de kaart keeren; — casaque
(Iran.) zijn rokje (om)keeren; — les talons de
hielen keeren; — la tête het hoofd omdraaien;
— la tête à qq. iem. van de wijs brengen; faire
— la tête à qq. iem. het hoofd op hol brengen;
4 keeren, wenden, richten ; — la conversation sur
het gesprek brengen op; — à son avantage tot
zijn voordeel wenden; — en bien, en mal ten
goede, ten kwade keeren ; 5 overzetten, overbren
gen; 6 omtrekken, insluiten, omsingelen; 7 ont-
-
wijken, vermijden; — un obstacle, une difficulté
een hinderpaal, een moei (e) lijkheid ontwijken;
8 se — zich draaien, zich (om)wenden, zich
(om) keeren; se — à ou vers zich keeren naar,
(pers.) tot; — contre zich keeren tegen; se — au
bien, au mal zich tot het goed, tot het kwaad
begeven ; se — en verkeeren in, overgaan in,
veranderen in.
2. tourner v. intr. 1 (se mouvoir circul.)
draaien; tout tourne sur tol alles draait op je;
la tête lui (en) tourne zijn hoofd draait (er van) ;
— de l'oeil de oogen verdraaien; -- à tout vent
met ou naar alle winden draaien; 2 (changer de
direction) omdraaien, omkeeren, omwenden;
— à droite, à gauche rechts, links omslaan;
tournet à droite, h gauche, en avant rechtsom,
linksom, rechtuit; — du cóté de 1 zich aan de
zijde scharen van, 2 naar den kant keeren van,
uitkomen op; le pied ma — mijn voet is uitgeschoten;
la langue ma tourné mijn tong is
misgeschoten; la chance a tourné de kans is
gekeerd; de quoi tourne-t-il? wat is er gekeerd?
(fig.) wat is er gaande? il tourne coeur, carreau
er wordt harten, ruiten gekeerd; — (Ii) bien, (à)
mal goed, slecht uitvallen; — au tragique een
tragische wending nemen; — en eau de boudin
in pompwater overgaan; 3 (vin, bière, sauce,
soupe, lait) omslaan, schiften; (lait, aussi) ineenloopen;
4 (fruits) (murir) beginnen te kleuren ou
rijpen; (gater) zuur worden, bederven.
tournerie 'f. 1 draaiwerk n.; 2 draaierswinkel m.
tournesol m. 1 zonnebloem f.; 2 lakmoesplant f.;
3 lakmoes n.
tournette f. 1 spilhaspel m.; 2 draaischijf f.;
3 (jeu) draaibord n.; 4 draaikooi f.; 5 pannekoekschopje,
wafelschopje n.
tourneur 1 m. draaier m.; 2 ronddraaier m.;
3 adj. ronddraaiend.
tournevent m. (schoorsteen)gek m., draaikap f.
tournevire f. kabelaring f.
tournevirer v. tr. draaien en keeren.
tourne(-)vis m. (pl. id.) schroevedraaier m.
tournille f. mazenhaakje n.
tourniller v. tr. ronddraaien.
tourniole f. vijt f.
tourniquet m. 1 draaiboom; 2 haspel m.;.3 wervel
in. ; 4 draaibord n. ; 5 (mar.) rol f. ; 6 draaiende
pijl m.; 7 schroefverband n.; 8 (phys., chim.)j
tournis m. draaiziekte f. [reactierad n.
tournisse f. vulstijl, vulpost m.
tournol m. steekspel, to(e)rnooi n.
tournoiment, ...oiement rn. 1 draaien n.,
draaiing f.; 2 draaiziekte f.; 3 duizeling f.
tournois — 548 --- tracer
tournois adj. Tournooisch; livre — pond ti .
tournoois.
tournoyer v. intr. 1 ronddraaien; 2 (fig.)
draaierijen ou omwegen maken.
tournure f. 1 draai m., ronding f.; 2 (fig.) draai
m., wending f., keer m.; 3 (fig.) houding, gestalte
f.; 4 toernuur f., heupkussentje n.; 5 afval n.,
(draai)spaanders m. pl.
tourte f. 1 pastei, taart f.; 2 rond (rogge)brood n.;
3 (marc de fruits ou graines) koek m.; 4 aarden
ou leemen voet m.; 5 drijfwiel n.
tourteau m. ( co x) 1 groote koek m.; 2 rond (bruin)
brood n.; 3 koek m.; — de lin lijnkoek; — goudronné
(mil.) pekkrans m.; 4 taschkrab f.
tourtereau m. ('x) tortelduifje n.
tourterelle f. tortelduif f., tortel m. & f.
tourtière f. taartpan f.
tourtoire f. kloproede f., klopstok m.
tourtre f. (cuis.) tortelduif f.
touselle f. baardelooze tarwe f. [heiligen.
Toussaint f. Allerheiligen n.; à la — op Aller-t
tousser v. intr. hoesten; (pour avertir) kuchen.
tousseur m. hoesten, kucher m.
1. tout adj. & pron. indéf. 1 (en entier) geheel,
gansch; (en totalité) al; i1 a mangé — le pain
1 (en entier) hij heeft geheel het brood opgegeten,
2 (tout ce qu'il y a en fait de pain) hij heeft al
het brood opgegeten; il a mangé -- un pain hij
heeft een geheel brood opgegeten; i1 a — le ternps
hij heeft al den tijd; de — (mon, ton, etc.) ceeur
uit ganscher harte; pour —e réponse voor alle
antwoord; à —e extrémité op het alleruiterste;
de —e beauté, rareté allermooist, allerzeldzaamst;
tous les deux alle twee, alle bei (den);
tous les sept alle zeven; 2 (chaque, chacun) al,
elk, ieder; —e autre personne elk ander persoon
m. ; à — propos bij elke gelegenheid; tous les
jours, mois, ans elke dag, elke maand, elk jaar
(— le jour, — le mois geheel den dag, geheel de
maand, V. 1. tout I ); tous les trois jours om de
drie dagen; — ce qui, — ce que al wat.
2. tout m. (intégrité) geheel, (totalité) alles n.;
il a fait ceci et cela, le — pour hij heeft dit en
dat gedaan, alles om; le — est de bien finir de
hoofdzaak is om goed te eindigen; jouer le —
pour le — alles op 't spel zetten; différer du —
au — dag en nacht. schelen ; se tromper du — au
— zich geheel en al vergissen ; après — in allen
gevalle; du — in 't geheel niet; pas, rien du —
in't geheel niet, niets; en — et pour — in en voor
alles, geheel en al.
3. tout m. (tout ce dont il s'agit) alles n.;
est-ce —? is dat alles? homme à — faire man m.
die voor alles te gebruiken is; bonne à — faire
meid f. alleen; se faire — le tous alles voor allen
zijn; à — prendre alles samen genomen.
4. tout adv. 1 (entièrement) geheel, gansch,
volkomen, ten volle; je suis — à vous ik ben
geheel de uwe; (je suis —e à vous ik behoor u
gansch toe, V. 1. tout); être — zèle enkel ijver
zijn; être — oeil, oreille(s) heelemaal oog, oor
zijn; e'est — un dat is volkomen hetzelfde;
2 (exactement) heelemaal, juist; — comme chez
nous juist zooals bij ons ou te(n) onzent; 3 (très
fort) zeer, uitermate; — doucement zeer zachtjes;
— beau, — doux zachtjes aan; 4 (avec un
gérond.) — en riant al lachende; 5 (concession)
— ... que al ... ook, (avec un adj.) hoe... ook;
— peintre qu'il est al is hij ook schilder; —
habile que vous êtes hoe bekwaam gij ook zijt.
toute-bonne f. 1 scharlei f.; 2 brave Hendrik m.
toute-épice f. 1 Roomsche nigelle f. ; 2 nagelpeper f.
toutefois adv. echter, toch, evenwel, nochtans.
toutenague f. 1 zink n.; 2 Chineesch argentaan n.
toute-puissance f. almacht f., alvermogen n.
toute-sain(t)e f. mansbloed, grootbladig herts-^
tout-fait m. (vD- os) confectiepakje n. [hooi n.
tout-ou-rien m. slagveer, repetitieveer f.
toutou m. woewoe, hond; (spéct) straathond m.
tout-puissant adj. almachtig, alvermogend.
tout-venant m. voordehandsche kolen f. pl.
toux f. hoest m.
toxicité f. giftigheid f. [... vond adj.
toxicographie f., ...ique adj. giftbeschrijving f.,t
toxicologie f. vergiftkunde f.
toxicologigue adj. vergiftkundig.
toxine f. giftstof f.
taxique 1 adj. giftig, gift-; 2 m. vergift, gif n.
traban m. trawant, lijfwacht m.
trabe f. dwarsbalk m.; (bannière) staf, stok m.
1. trac [k'] 1 m. spoor n.; 2 stap, gang rn_
2. trac [k'] m. lampenkoorts f.
tracaner v. tr. afhaspelen.
tracanoir m. haspel m.
tracant adj. (bot.) (langs den grond) kruipend.
tracas m. 1 beslommering, bekommernis t.;
2 drukte f., gewoel, gestommel n.; 3 bezigheid f.;
4 (sucrerie) zolderval f.
tracasser 1 v. intr. stommelen, drukte maken,
woelen ; 2 (bols) werken, trekken ; 3 v. tr. kwellen,
plagen, verontrusten.
tracasserie f. 1 plagerij, kwelling f. ; 2 beslommering
f. ; 3 twist rn., krakeel n.
tracassier 1 adj. ( ..ière) plagend, kwelziek;
2 m. plager, kweller ni.
trace f. 1 spoor n.; sans laisser de — spoorloos;
2 (constr.) richtlijn f., kielspit n.; (géom.) doorgang
m., sni,ilijn f.; 3 aftrekking, afschetsing,
schets f.; 4 gro fkkaaaarrtteennppaappiieerr;; 5 omslagpapier n.
tracé m. 1 aftrekking, afschetsing f.; 2 uitgeslagen
plan n.; 3 afbakening f.
tracelet m. 1 ritsijzer n.; 2 linieerpen f
tracement m. aftrekken, afteekenen n.
1. tracer v. tr. 1 trekken, teekenen; — un dessin
een teekening maken; — unie iigne de conduite
is qq . iem. een gedragslijn voorschrijven; 2 ritsen;
tracer — -549 — trait.
3 aftrekken, afsteken, afbakenen, schetsen ; — le
chemin à qq. iem. den weg aanwijzen; 4 se —
afgeteekend worden, geschetst worden, zich laten
schetsen ; 5 se — (se compl. ind.) zich voorschetsen.
zich voorschrijven.
2. tracer v. intr. 1 langs den grond kruipen;
2 kruipende wortels schieten, wortels uitslaan.
traceret m. = trace let.
traceur m. 1 afsteker, afbakenaar; 2 ritser nl.;
3 afschrijftoestel n. & m. [pijps-.
trachéal adj. (...aux) van de luchtpijp, lucht-t
trachée f. 1 luchtpijp f.; 2 (ins., plante) lucht- ^
trachée-artère f. ( —s- mos) luchtpijp f. [vat n.
trachéen adj. (cne) luchtpijps-; luchtvat-.
trachéite f. luchtpijpontsteking f.
trachéotomie f. luchtpijpssnede f.
tracoir m. = tracelet.
traction f. trekken n., trekking f., trek-; -- animale
dierlijke trekkracht f.
tradition f. 1 overlevering, traditie f.; 2 overgave,
terhandstelling, levering f.
tradition(n)alisme m. 1 overleveringsgeest m.;
2 overleveringsgeloof n.
tradition(n)aliste 1 m. overleveringsman; 2 onderzoeker
m. van ou der volksoverleveringen.
traditionnel adj. (uDie), clement adv. overge-^
traducteur m. vertaler, overzetter in. [leverd.
traduction f. vertaling, overzetting f.
traduire v. tr. 1 overbrengen; — devant brengen
voor; 2 vertalen, overzetten; 3 se -- 1 vertaald
worden, 2 zich te kennen geren.
traduisibie adj. vertaalbaar.
trafic [k'] m. 1 handel m.; 2 (goederen)vervoer n.
trafiquant, ...cent 1 adj. handeldrijvend; 2 m.
handeldrijver m.
trafiquer v. intr.: — (en) handel drijven (in) ;
— de (fig ) schatheren met.
tragacanthe f. boksdoorn, dragant m.
tragédie f. T tragedie f. : 1 treurspel n.; 2 (fig.)
treurspel, treurtooneel n.
tragédien m. 1 treurspeldichter; 2 treurspeler m.
tragédienne t. 1 treurspeldichteres; 2 treurspeelster
f.
tragi(-)co médie f. blijeindend treurspel n.
tragique 1 adj. treurspelachtig, tragisch, treurspel
; auteur — treurspeldichter m.; 2 (fig.)
treurig. jammerlijk, noodlottig, tragisch; 3 m.
treurspeldichter; 4 treurspeler ni.; 5 tragische
dichtsoort f.; 6 treurige, tragische n.; tourner
au — een treurige wending nemen ; prendre au —
tragisch opvatten.
trahir 1 v. tr. overleveren; 2 verraden; 3 ontrouw
worden, verloochenen; rnon bras trahit ma querelle
mijn arm verzaakt mijn strijd; 4 verijdelen,
beschermen ; 5 v. intr. verraad plegen.
trahison f. 1 verraad n.; verraderij f.; haute —
hoogverraad ; 2 (amour) ontrouw f.
traille f. 1 gierbrug f.; 2 giertros m.
train m. 1 gang m.; aller son petit — zijn gewoon
gangetje gaan , être en — aan den gang zijn;
être en — de 1 bezig zijn snel te, 2 lust hebben om
te; à fond de — in vliegende vaart; tout dun —
in één adem; 2 stel n., hand f.; onderstel n.;
3 gevolg n., stoet, sleep, nasleep m.; — de maison
huis en nasleep; — d'imprimerie inrichting f.
van een drukkerij ; mener grand — op een grapten
voet leven ; 4 trein m. ; — descendant afreizende
trein; — de marchandises goederentrein; —
montant aankomende trein ; — omnibus bommeltrein;
— spécial extratrein; s'arrêter entre
deux —s een trein overblijven; -- de voyageurs
personentrein; 5 (mil.) tros m., bagage f., trein
m. ; 6 (file) sleep m. ; — de chevaux span n.
paarden; 7 — de la presse kar f. van de pers;
— de machine drijfwerk n.
traïnage m. 1 sleepen n.; 2 sleden n.; 3 slede-:
traïnant adj. slepend. [vaart f.
trainard 1 m. achterblijver m. ; 2 (fig.) talmer,
draler m.; 3 adj. achterblijvend; 4 (fig.) talmend,
dralend; 5 (tig.) slepend.
traï nasse f. 1 sleepnet n. ; 2 varkensgras n.;
3 uitlooper m. [blijven slepen.
trainasser 1 v. tr. slepend houden; 2 v. intr.t
train-boiide m. ( ) wilde trein m,
traine f. 1 sleepen n.; (fig.) talmen, dralen n.;
2 sleeptouw n., sleeper m. ; 3 sleepnet n.; 4 sleep
m ; robe à — kleed n. neet (een) sleep.
traïneau m. ( max) 1 slede, slee f.; (à sonnettes)
arreslee f. ; aller en — sledevaren ; 2 sleepnet n.
traïnée f. 1 sleepen n., sleep m.; 2 (trace) sleep m.,
streep f,; 3 loopend vuur, looper m.; 4 uitlooper m.
traine-malheur in. (pl. id.) ongelukskind n.,
ongeluksvogel m.
trainer 1 v. tr. sleepera ; sleuren ; -- la savate
op sloffen loopen ; — 1'aile de vlerken laten
hangen; — sa chaine zijn keten na zich sleepen;
— qq. partout iem. overal meesleepen; 2 voortsleepen,
voortsleuren ; (véhic.) trekken ; 3 slepende
houden, uitstellen; 4 -- des rnoulures lijsten trekken;
5 v. intr. slepen; cette affaire traine en
longueur deze zaak blijft slepen; 6 achteraankomen,
achterblijven ; 7 rondslepen, blijven
liggen ; vos livres trainent partout uw boeken
slepen overal rond; 8 sukkelen, kwijnen; 9 se --
1 zich sleepen, 2 zich voorfsleepen, 3 elkander
sleepen, 4 gesleept worden, zich laten sleepen,
5 slepend zijn.
traïneur m. 1 sleeper m.; 2 sledevoerder; 3 karreman
m.; 4 achterblijver as.
train(-)train m. sleur f., slenter m.; aller son petit
-- op zijn eeuwig gemak gaan. [ken.
traire v. tr. 1 melken ; 2 (fig.) uitzuigen ; 3 trek-t
trait m. 1 (action) trekken n., trek, ruk, stoot m.;
cheval de — trekpaard n.; dun — met één trek;
Ie — dun are 1 het afschieten van een boog,
2 een boogschot n. ; 2 (balante) doorslag :n.;
traitable — 550 — tranchet
8 (jeu) zet m.; 4 (lien, longe) streng f.; 5 schicht,
pijl m.; partir comme un — als een schicht wegschieten
: — de lumière T lichtstraal m.; 6 teug,
dronk, slok m.; d'un seul — in één teug; 7 trek
m.; — de plume, de pinceau pennetrek, penseeltrek;
d'un seul —, tout d'un — met één
trek; à grands —s in groote trekken; 8 (constr.)
uitslaan n.; 9 (ligne tracée)trek m., streep, lijn f.;
— d'union koppelteeken n.; — de scie zaagstreep;
10 (contour, ligne du visage) trek m.;
c'est lui — pour — hij gelijkt hem trek voor trek;
1 1 (marque) trek m.; — de caractère karaktertrek;
vilain — leelijke trek; — d'esprit geestige
trek; 12 (passage, pensée) trek m.; avoir du —
geestige invallen hebben; 13 (mus.) snelle notenreeks
f., loopje n.; (violon) streek m. (met den
boog) ; 14 (messe) tractus m.; 15 (rapport)
betrekking f.; avoir — à betrekking hebben op;
16 (direction) richting, neiging f.
traitable adj. 1 (be)handelbaar; (mét.) rekbaar,
smedig; 2 (fig.) handelbaar, gedwee.
traitant 1 adj. behandelend, verplegend; 2 m.
belastingspachter m.
traite f. 1 trek m.; 2 (uitvoer)handel m.; 3 —
(des noirs ou nègres) slavenhandel m. ; — des
blancs, des blanches handel in blanke slaven,
blanke slavinnen; 4 invoerrecht, uitvoerrecht n.;
bureau des —s tolkantoor n.; 5 muntrecht n.;
6 trekken n. (van een wissel) ; 7 wissel m. ; 8
melken n.,melking f.; 9 (onafgebroken) tocht rn.;
d'une — in één adem, aan één stuk.
traité m. 1 verdrag, tractaat n.; 2 verhandeling f.,
handboek n. ; — d'algèbre stelkunde f.
traitement m. t behandeling, bejegening f., onthaal
n. 2 mauvais —s mishandelingen f. p1.;
3 (méd.) behandeling, verpleging f. ; 4 (jaar-)
uvedde f., traktement n.
traiter v. tr. 1 behandelen, bejegenen; — de
1 behandelen als, 2 den titel geven van, (mauv.
part) uitmaken voor, uitschelden voor; 2 (méd.)
behandelen, verplegen; 3 (hóte) onthalen, trakteeren;
4 (restaur.) voeden, den kost geven,
koken ; 5 behandelen, verhandelen ; onderzoeken;
handelen; — des plantes over de planten handelen
; 6 onderhandelen ; — de la paix over den
vrede onderhandelen; 7 een vergelijk maken,
het eens worden ; 8 se — 1 behandeld worden,
2 zich (zelf) behandelen, 3 zich zelf trakteeren,
het zich gunnen, 4 elkander behandelen.
traiteur m. 1 tafelhouder, gaarkok m. ; 2 onderhandelaar
m.
traitre 1 m. verrader m.; — à la patrie landverrader
en—verraderlijk; 2 valschaard m. ; 3 adj.
( sse) verraderlijk, valsch ; pas un — mot geen
stom woord.
traitrement adv. verraderlijk.
traïtresse f. verraderes, verraadster f.
traitreusement adv. verraderlijk.
traitrise f. verraad n., verraderij f.
Trajan 1 m. Trajanus m.; porte de — Ijzeren
Poort f. ; 2 adj . t— Trajanisch ; colonne T—e
Trajanuszuil f.
trajectoire 1 ad;. f. doorloopenca; ligne — = 2 f.
baan, (spéct) kogelbaan f.
trajet m. 1 doortocht, weg m.; (par eau) overtocht,
oversteek m., overvaart f.; 2 (prc, ?e.^tile)
weg; 3 (vaisseau, nerf, fistule) weg, gang m.
tralala 1 interj. tralala; 2 m. drukte f., omhaal
m. ; 3 Paaschbest n. ; se mettre sur son (grand) —
zich op zijn Paaschbest zetten.
tram [m'] m. = tramway.
tramall = trémail.
trame f. 1 inslag m.; 2 (fig.) draad m.; weefsel n.;
3 verwikkeling; 4 kuiperij f.
tramer v. tr. 1 inslaan, inschieten; 2 weven,
doorweven; 3 smeden, brouwen; beramen.
tramontane f. 1 noordster, poolster f.; perdre la
— de tramontane verliezen; 2 noorden n.
tramway [in'-wai] m. tram, tramway f.
1. tranchant adj. 1 snijdend, scherp; 2 écuyer
— voorsnijder m.; 3 scherp afstekend; 4 beslissend
; afdoend.
2. tranchant m. 1 sne(d)e f., scherp n.; à deux
—s tweesnijdend; 2 (schaar)blad n.; 3 snijbeitel
m.; 4 (patte) scherpe zijde f.
tranche f. 1 sne(d)e, schijfje n.; plakje; 2 (nombre)
snede, afdeeling f.; 3 (livre)sne(d)e f.; doré
sur — T verguld op snee; 4 rand m.; 5 bilstuk,
achterstuk n. ; 6 (géom.) doorsnede, schijf f.;
7 (canon) vlak n.; 8 splijtwig, blikschaar f.;
vormmes, snijdend houweel n.
tranché p. p. & adj. 1 gesneden, verdeeld; 2 doorsneden,
doorstreept; 3 sterk uitkomend, scherp
afstekend; 4 beslist.
tranchée f. 1 doorsnijding, groef f., put; faire
une — dans la rue de straat opendelven; 2 (mis.)
loopgraaf f.; 3 (ventre) snijding f. ; 4 (cheval)
darmjicht f.
tranchefiie f. 1 steekband, kapitaalband m.;
2 binnennaad m. ; 3 schuimketting m.
tranchefiier v. tr. besteken.
tranche(-)lard m. spekmes n. [m.
tranche-montagne m. (pi. id.) T rotsenkloovert
trancher 1 v. tr. snijden; afsnijden; doorsnijden;
afhakken, afbreken, splijten; 2 voorsnijden;
3 (couper court) afbreken; 4 — la différence,
het verschil deelen; 5 (fig.) doorhakken, afmaken,
afdoende beslissen; 6 v. intr. snijden; — dans le
vif in 't levende vleesch snijden; il tranche des
deux cótés ou cótes zijn mesie snijdt aan de twee
kanten ; 7 — court kort afbreken; 8 — (sur)
afsteken (tegen) ; 9 — sur doorhakken, beslissen;
10 — de spelen, uithangen; 1I snijdingen
veroorzaken. V. tranché.
tranchet m. 1 schoenmakersmes n. ; 2 aanbeeldbeitel
m. ; 3 hakbeitel m.
trancheur -- 551 — transport
trancheur m. 1 snijder m.; 2 schansgraver m.
tranchoir m. snijbord; hakbord n.
tranquilie[1] adj. 1 rustig,stil; 2 gerust, bedaard;
3 gerust, onbezorgd ; laissez-moi — laat mij met
rust.
tranquilllser v. tr. geruststellen, bedaren.
tranquillité f. 1 rust, stilte f.; 2 gerustheid, bedaardheid
f.; 3 gerustheid, onbezorgdheid f.
transaction f. 1 (minnelijke) schikking f., vergelijk
n.; 2 verdrag n., overeenkomst f.; 3 zaak f
---s om zet m.
transalpin adj. overalpisch, transalpijnsch.
transatl a nti q u e 1 adj. transatlantisch, overzeeseh
; 2 m. transatlantische boot f., transatlantieker
m.; 3 f. transatlantische lijn f.
transbordage m., ...dation f., ...dement m.
overscheping, overlading, overplaatsing f.
transborder v. tr. overschepen; overladen; overplaatsen.
[heid f.
transcend ance f. voortreffelijkheid, uitstekend-t
transcendant adj. 1 alles overtreffend, voortreffelijk;
2 bovenzinnelijk; 3 mathématiques —es
hoogere wiskunde f.
transcendantal adj. (...aux) bovenzinnelijk,
transcendentaal.
transcontinental adj. & m. (...aux) transcontinentaal
adj. & m.
transcripteur m. overschrijver m.
transeription f. 1 overschrijving f.; 2 afschrift n.;
3 (mus.) omzetting f.
transerire v. tr. 1 overschrijven; 2 (mus.)
transe f. angst m., benauwdheid f. [omzetten.
transept [pt'] m. kruisbeuk m., dwarsschip n.
transférer v. tr. 1 overbrengen, overplaatsen;
2 (autre date) verleggen, verzetten ; 3 (fig.) overdragen.
transfert m. 1 overbrenging, overplaatsing f.;
2 (fig.) overdracht f.
transfiguration f. gedaanteverwisseling, transfiguratie
f.
transfigurer v. tr. 1 vervormen, van gedaante
veranderen ; 2 se -- van gedaante veranderen.
transfiler v. tr. marlen.
transformation f. 1 vervorming, (gedaante)verandering
f. ; 2 (math., gramm.) vervorming f.
transformer v. tr. vervormen, veranderen.
transformisme m. 1 ontwikkeling f.; 2 ontwikkelingsleer
f.
transformiste 1 m. transformist rn.; 2 (acteur)
gedaanteverwisselaar m.; 3 adj. transformistisch.
transfuge m. overlooper m.
transfuser v. tr. overgieten; (sang) overtappen.
transfusion f. overgieting; (sang) overtapping f.
transgangétique adj. Overgangisch.
transgresser v. tr. overtreden.
transgresseur m. overtreder m.
transgression f. overtreding f.
transhumance f. streekverwisseling f.
transhumer v. tr. & intr. van streek veranderen.
transiger v. tr. 1 in schikking treden, tot een
schikking komen; 2 (fig.) schipperen.
tra nsir [s] v. intr. 1 overgaan, voorbijgaan; 2 over.
lijden; 3 verstijven; 4 v. tr. (doen) verstijven,
verstijfd zijn; amoureux transi koele vrijer m.
transit [t'] m. doorvoer m., transito n.; déclarer
en — in transito aangeven.
transiter 1 v. tr. in transito doorvoeren; 2 v. intr.
in transito gaan.
transitif adj. (...ive) 1 overgangs-; 2 (verte,
conjug.) overgankelijk.
transiti o n f. overgang ni.
transitivement adv. overgankelijk.
transitoire adj. 1 een overgang vormend, overgangs-;
2 voorbijgaand; 3 vergankelijk.
translater v. tr. overzetten.
translateur m. (slaafsch) vertaler, overzetter m,
translatif adj. (...ive) overdragend.
translation f. 1 overbrenging; 2 verlegging f.;
3 overzetting f. ; 4 overdracht f.
translucide adj. doorschijnend.
translueidité f. doorschijnendheid f.
transmettre v. tr. 1 overbrengen; 2 (droit, pouvoir)
overdragen ; (ordre) overmaken ; (lettre,
commission) overmaken, overgeven; 3 (lumière)
transmigration f. verhuizing f. [doorlaten.
trans missibilité f. overdraagbaarheid f.
transmissibie adj. overdraagbaar.
transmission f. 1 overdracht f.; arbre de —
drijfstang f.; 2 (lumière) doorlating; 3 mededeeling
f.
transmu(t)abilité f. omzetbaarheid f.
transmu(t)able adj. omzetbaar.
transmutateur m. omzetter m.
transmutation f. omzetting f.
transpadan adj. Transpadaansch. [blad n.
transparence f. 1 doorzichtigheid f.; 2 lijnen-t
transparent 1 adj. doorzichtig; 2 doorschijnend;
3 m. lijnenblad n.; 4 doorschijnbeeld n.; 5 lichtvang
f.
transpercer v. tr. 1 doorboren; 2 doorsteken;
3 doornat maken, doordringen.
transpirabie adj. 1 uitzweetbaar; 2 kunnende
zweeten. [zweet n.
transpiration f. 1 zweeten n., zweeting f.; 21
transpirer v. intr. 1 zweeten, transpireeren;
2 uitwasemen ; 3 uitlekken.
transpiantation t., ...tement m. verplanting f.;
(chir.) overplanting f. [overplanten.
transpianter v. tr. 1 verplanten; 2 (chir., fig.)1
Trans-Poméranie f. : la — Achter-Pommeren n.
transport m. 1 vervoer n.; 2 vervoermiddel, vervoertuig
n.; (spéct) vrachtwagen m., vrachtschip
n.; 3 (comptab., jur.) overdracht f.; 4 (se transporter)
verplaatsing f., gang; loop m.; 5 verrukking,
vervoering, opbruising, opwelling f.; contenir
ses —s zijn vervoering bedwingen ; 6
transportable -- 552 — traversée
(enthous.) verrukking, geestdrift f.; 7 ijlhoofdigheid,
raaskalling f. ; — au cerveau vlaag
f. van ijlhoofdigheid.
transportable adj. vervoerbaar; overdraagbaar.
transportation f. verplaatsing, overbrenging f.;
(peine) uitbanning f.
transporter v, tr. 1 overbrengen; (véhic., navire)
vervoeren; — sur la scène op het tooneel brengen;
2 overplaatsen, verplaatsen, verleggen; 3 uitbannen;
4 (comm., jur.) overdragen; 5 verrukken,
vervoeren, in verrukking ou vervoering
brengen ; transporté de joie opgetogen van
vreugde; 6 se --- 1 zich begeven, 2 zich verplaatsen,
3 zich laten vervoeren, zich laten verrukken,
opvliegen, opstuiven.
transposer v. tr. verplaatsen, omzetten.
transpositeur 1 adj. (...trice) (toon)omzettend;
2 in . omzetter in.
transpositif adj. (...tive) omzettend; langue
...tive taal f. die omzettingen toelaat.
transposition f. verplaatsing, omzetting f.
$ranspyrénéen adj. (G ne) Transpyreneïsch.
transrhénan adj. Overrijnsch.
transsibérien (co ne) adj. (& m.) Transsiberiaansc,'
i(e spoorweg) m.
transsubstantiation f. zelfstandigheidsverwisseling,
transsubstantiatie f.
transsubstantier v. tr. 1 van zelfstandigheid verwisselen;
2 se --- van zelfstandigheid veranderen.
transsudation f. 1 cdoorzweeting; 2 (bot.) uitzweeting
f. [zweeten.
transsuder v. intr. 1 doorzweeten; 2 (bot.) uit-t
transtivérin,...tiberin adj. van over den Tiber.
transvasage m., ...s(at)ion f., ...sement m. over-f
transvaser v. tr. overgieten. [gieting f.
transversal 1 adj. (...aux) overdwars, dwars-;
2 m. dwarsspier f.
transversale f. 1 dwarsbalk m.; 2 dwarsstreep,
transversalement adj. dwars. [dwarslijn f.
transyivai n, ...vanien (c ne) 1 adj. Zevenbergsch;
2 m. T— Zevenberger m.
Transylvanie f. : la — Zevenbergen n.
trantran = trai ntrai n.
trapèze m. 1 trapezium n.; 2 (gymn.) hangrek n.,
trapèze f.; 3 tafelspier f.
trapézoïde 1 adj. trapezoïdisch; 2 m. trapezoïde n.
1. trappe f. 1 val f. ; 2 valdeur f., valluik n.
2. Trappe f. : 1 la — la Trappe f.; 2 (fig.)
trappistenklooster n, [ger m.
trappeur m. I valjager, trapper m. 2 rattenvan-t
trappiste 1 m. trappist m.; bière des -- trappistenbier
n.; 2 adj. trappistisch.
trappistine f. 1 trappistenlikeur; 2 zuster f.
trappiste.
trapu adj. 1 kort gestuikt, kort en dik; 2 flink,
traque f klopjacht f. [degelijk.
traquenard m. 1 val f.; sprenkel m.; 2 (pas)
drieslag rn. ; 3 halve tel (ganger) m.
traquer 1 v. tr. opjagen; 2 v. intr. een klopjacht
houden; 3 de lampenkoorts hebben.
1. traquet m. val f. [klep f.
2. traquet m. (molen)klapper m., (molen)-t
3. traquet m. (ois.) bruinkeeltje n.
traqueur m. 1 drijver, opjager m.; 2 m. &
... euse f. bange wezel f.
Tras! m ène m. Trasimenus m. ; lac (de) —
Trasimeensch (e) meer n.
tra's m. tras n., tufsteen in.
traumatlque 1 adj. van ou voor wonden, wond-;
2 m. wondbalsem m.
traumatisme m wondkramp f.
travade f. travaat m.
1. travail m. (...aux) 1 werken, werk n., arbeid
werkzaamheid f. ; avoir le — facile gemakkelijk
werken; tel — tel salaire zoo 't werk, zoo
't loon; 2 moeite f., arbeid m.; 3 (résultat) werk
n., (création, aussi) gewrocht n.; ministre des
...aux publics minister m. van openbare werken;
...aux forcés dwangarbeid m. ; 4 (mil.) werk
schanswerk, vestingwerk n.
2. travail m. ( cs) (ministre, fonctionn.) rekenschap
f., verslag n.
3. travail in. (c"s) hoefstal m.
travalller 1 v. intr. werken, arbeiden; — à un
journal aan een dagblad meewerken; 2 (être en
mouv.) werken; la bière travaille het bier werkt;
ce bois, cette rnuraille travaille dat hout, die
muur werkt; 3 v. tr. bewerken, bearbeiden;
style travaillé zorgvuldig bewerkte stijl m.;
figures travaillées kunstig bewerkte figuren f.
p1.; 4 kwellen, folteren, pijnigen; 5 doen werken
; 6 se -- 1 bewerkt worden, zich laten
bewerken, 2 zich kwellen, zich plagen, zich
moeite geven, 3 elkander kwellen ou plagen.
travailleur 1 m. werker in.; 2 werkman, arbeider
m.; 3 adj. werkzaam.
travaiileuse f. 1 werkster f.; 2 werkvrouw f.
travéef. 1 (constr.) vak n.; 2 (pont) (boog)wijdte,
(juk)wijdte f.
travers m. 1 dwarsheid, doorsnede, breedte f.;
2 (chernin) oversteek m.; 3 (vaisseau) zijde f.;
par Ie -- dun cap tegenover een kaap; 4 dwarsscheur,
dwarsfout f.; 5 dwarslijn f.; 6 en — overdwars;
en — de middenin; 7 au — de, à —
dwars door, midden door; 8 scheefheid, schuinheid
f. ; 9 verkeerdheid; gril, kuur f. ; 10 de —
scheef, schuins, verkeerd, averechts.
traversant 1 adj. doortrekkend; 2 m. in den
grond zakkend net n.; 3 (balance) evenaar m.
traverse f. 1 doorgang, doortocht, doorsteek m.;
chernin, rue de — = 2 dwarsweg m.; dwarsstraat
f. ; dwarsgang f. ; 3 dwarsstuk n., dwarsbalk
m. ; dwarsligger m. ; 4 dwarsstreep f. ; 5 (fig.)
tegenheid, wederwaardigheid f.; à la -- in den
weg, tusschenbeide.
traversée f. 1 overtocht m., overvaart f.; 2 (par
traverser - 553 - treinpet
terre) doortocht m.; 3 (chein. de fer) kruising f.
traverser 1 v. tr. (se rendre à travers) dwars
doorgaan, dwars gaan door, doortrekken, trekken
door; doorvliegen, vliegen door; doorvaren, varen
door; doorzwemmen, zwemmen door; 2 (être
situé à travers, couper en travers) gaan door,
loopen door; 3 (passer au-delà) oversteken;
overzwemmen; 4 (vivre) doormaken, beleven;
5 (percer) doorboren, doordringen; 6 (fig.)
dwarsboomen, tegenwerken, verhinderen ; 7
dwarszetten; 8 zich dwars plaatsen voor; 9 v.
intr. door en door gaan ; 10 in dwarse richting
liggen ; 1 1 se -- 1 doorgetrokken worden, overgestoken
worden, 2 (cheval) dwars gaan, scheef
gaan, 3 (nav.) zich dwarsdoor leggen, 4 elkander
dwarsboomen.
traversier I adj. (...ière) dwarsloopend, dwars-;
vent — dwarswind m.; f1Gte ...ière dwarsfluit f.;
rue ...ière dwarsstraat f.; 2 overstekend, overzettend,
overzet- ; barque ... ière overzetschouw t.;
3 m. dwarsstuk, dwarshout n., dwarsboom m.;
4 kustvaartuig n.; 5 tegenwind m.
traversin 1 adj. dwarsdoor gaand, dwars-; 2 m.
(hoofd)pe(u)luw f.; 3 bodemduig f.; dwarshout
n.; 4 steekbalk m.; 5 (balance) evenaar m.
travesti in. 1 verkleeding f.; en — verkleed ; 2
(théát.) traiesti (rol) f.
travesti r v. tr. 1 verkleeden ; 2 (fig.) vermommen;
3 vervalschen, verminken, verdraaien.
travestissement m. 1 verkleeding f.; 2 vermomming
f. ; 3 verdraaiing f.
trayeuse f. melkster f.
trayon m. speen f. [bij de Trebia.
Trébie f. Trebia f.; bataille de la -- slag m.4
Trébisonde, ...zonde f. Trapezunt, Trebizonde n.
trébucher v.intr. 1 struikelen; 2 doorslaan, doorwegen,
overwichtig zijn.
trébuchet m. 1 goudschaaltje n.; 2 (vogel)knip f.,
slag(kooi f.) ni.; 3 val f., strik m.
trécentiste iii. veertiende-eeuwer m.
treáame interj. Heer !
tréfiler 1 v. tr. trekken; 2 v. intr. draadtrekken.,
tréfiterie f. 1 draadtrekkerij; 2 draadtrekbank f.
tréfiteur m. draadtrekker m.
trèfle m. 1 klaver f.; — k quatre feuilles klaverblad
van vieren; 2 (cartes) klaveren f.; rei de -
-klaverenheer in.
tréfié adj. klavervormig, klaver-.
tréfoncier m., ...ière f. grondeigenaar m.,
...nares f., eigenaar m. van den ondergrond.
tréfonds m. ondergrond m.; connaltre le fond et
Ie -- tot in den grond kennen, door en door
kennen.
treillage m. traliewerk, latwerk n.
treillager v. tr. hetraliën. [lier m.
treillageur, ...giste m. traliewerkmakker, hr1ra-i
treille f. 1 traliënpriëel n. ; 2 (lei) wijnstok in.;
jus de la — druivensap n. ; 3 tralie f. ; Notre-Dame
de la T— Onze Vrouw f. ter Tralie ; 4 garnaalnet
n.
treillis m. 1 tralie f., traliewerk n.; 2 tralievizier
n.; 3 (tissu) trielje f.; 4 tralieraam, kopieer-:
treillisser v. tr. T betraliën. [raam n.
treize 1 nurn. & rn. dertien num. & f. ; une boutique
à —, un tout à — een schellingsbazaar m.;
2 dertiende; Louis T— Lodewijk de Dertiende;
Ie — avril de(n) dertiende (n) April.
treizième nuin. & m. dertiende num. & n.
treizièmement adv. ten dertiende.
tréma m. deelteeken, trema n.
trémail m. ( Ds) drieinazig net, schakelnet n.
trembiaie f. espenbosch n., ratelpopulieren-4
tremble m. esp, ratelpopulier in. [boseb n.
trembiement m. 1 beving, bibbering, rilling ;
trilling, siddering f.; — febrile koortsbeving;
— de main, de terre handbeving, aardbeving;
2 triltoon, triller m. ; 3 rommel, boel m.
trembier 1 v. intr. beven, sidderen, rillen, trillen,
huiveren ; — de beven uit vrees van te; — que
beven uit vrees dat; 2 (pont, maison, eitres)
daveren ; 3 (mus.) trillen ; 4 v. tr. -- la fièvre
de koortsrilling hebben.
trembieur rn. 1 bever m.; 2 (fig.) labbekak m.;
3 kwaker m.; 4 sidderaap ni. ; 5 sidderaal m.
tremblotement m. trilling, bibbering f.
trembloter 1 v. intr. trillen, bibberen, huiveren;l
tremblet(t)e f. be^'erik m. [2 v. tr. uit bibberen.
trémeur f. vrees f., schrik m.
trémie f. 1 tremel, molentrechter m.; 2 trechtermand;
trechterzee f f. ; trechter bak ni. ; 3 schouw-7
trémière adj.: rose ...ière stokroos f. [put m.
trémoto m. 1 triller m.; 2 (fig.) trilling, beving f,
trémoussement m. schudding f., gewoel n.;
-- d'alles klapwieken, geklapwiek n.
trémousser 1 v. intr. zich roeren, zich reppen;
— des alles klapwieken; 2 popelen, trillen;
3 v. tr. in beweging brengen; 4 se — 1 zich roeren,
zich reppen, 2 schommelen, huppelen, 3
popelen, trillen; se — d'aise zich verkneukelen.
trémoussoir m, schommelstoel m.
trampage m. vochten n., bevochtiging f.
trempe f. 1 weeken n., week f.; mettre en — in
de week zetten; 2 indooping, instipping t.;
3 (papier) vochten n., vochting f.; 4 tempering,
harding f. ; 5 harding, hardheid f.; 6 (fig.) kneding
f., kneedsel, deeg n., aard m.; esprit d'une
bonne — geest m. van een goed kneedsel; gens
de même — lieden m. pl. van hetzelfde deeg.
tremper. 1 v. tr, weeken; 2 indoopen, doopen;
— ses mains dans Ie sang zijn handen in bloed
doopen; 3 doorweeken, weeken; — la soupe de
soppen veeeken, soppen; trempé de pleurs in
tranen badende; être tout trempé heel doornat
zijn; 4 aanleggen, doopen; — son vin zijn wijn
doopen; 5 temperen, harden; — de l'acier staal
temperen ou harden; esprit bien trempé goed
tremperie - 554 - trichinose
getemperde geest in.; 6 v. intr. weeken; 7 gedoopt
worden; 8 (fig.) - dans meedoen aan, deelnemen
aan, zich inlaten met; 9 se - 1 geweekt worden,
2 gevocht worden, 3 bevochtigd worden, 4 doorweekt
worden,5 getemperd worden, gehard worden.
tremperie f. vochtkamer f.
trompette f 1 sopje n.; 2 indompeling f.; faire -
zich eventjes indompelen.
trempeur m. 1 staalharder; 2 papiervochter m.
trempiin m. springplank f.; faire --- wippen,
veeren ; faire le - den sprong wagen.
trentain in. 1 laken n. van dertig gangen ; 2 dertig
zielmissen f. p1.; dertigste zielmis f.; 3 (jeu)
dertig om.
trentaine f. I dertigtal n.; 2 dertig f.; 3 les -s de
dertig zielmissen f. pl.
1. treste 1 num. & m. dertig num. & f.;
2 dertigste; le - du mois de(n) dertigsten) van
de maand.
2. Trente f. Trente n.; concile de - kerkvergadering
f. van Trente.
trente-et-quarante m. dertig-en-veertig n.
treste-et-un m. 1 een-en-dertig n.; 2 se mettre
sur son - zich op zijn paaschbest uitdossen.
trentenaire 1 adj. dertigjarig; 2 m. dertigste
verjaring f.
trente-sixième num. zes en dertigste; dans le -
dessous in de onderste la.
trentième adj. & m. dertigste ad]. & n.
trentin 1 adj. Trentsch ; 2 m. "1'- Triënter m.
trépan m. 1 schedelboor f., trepaan m.; I'opération
du - trepaneering f.; 2 steenboor f.
trépanation f. schedelboring, trepaneering f.
trépaner, v. tr. doorboren, (chir., aussi) trepaneeren.
trépas m. overlijden n., dood rn.
trépassé m. overledene m.; jour des T-s Allerzielendag
m.
trépasser v. intr. overti/den.
trépidation f. davering f.
trépied m. drievoet m., treeft f.
trépignement m. trappeling f., stampvoeten n.
lrépigner 1 v. intr. trappelen, stampvoeten; 2 v.
#r. (met voeten) treden.
'trépoint(e f.) m. 1 brandzool f.; 2 tusschenstrook
f. [hebben.
tros adv. zeer, heel ; avoir - faim grooten hongert
tros-bien m.: un monsieur - een deftige me-:
'tré-sept m. driezevensspel n. [neer m.
Très- H aut m. Allerhoogste m.
trésilion m. 1 (mar.) draaier m.; 2 (scieur)
scheispie f.
trésor m. 1 schat m.; 2 schatkamer f.; 3 (public)
schatkist f.; employé du - beambte rn. bij de
schatkist. [schatkist f.
'trésorerie f. T thesaurie f. : 1 schatkamer f. ; 21
trésorier m. schatmeester, (société, aussi) penningmeester
m.
trésorière f. schatmeesteres, penningmeesteres t.
tressaillement m. 1 opsprong m., opschrikking f.;
2 huivering, rilling f.
tressaiiiir v. intr. 1 opspringen, opschrikken;
2 huiveren, rillen.
tressauter v. intr. opspringen, opschrikken.
tresse f. vlecht f.
tresser V. tr. vlechten.
tresseur m., ...euse f. vlechter m., vlechtster f.
tréteau m.. (max) 1 schraag f. ; 2 -x bank, stellage,
stelling f., tooneel n.; (métiers) bok m.; monter
sur les -x op de planken komen; -x de scieur:
treuii m. spil, lier f. [zaagbok m.
tréve f. 1 wapenstilstand m.; (traité) bestand n.;
- de Dieu Godsvrede m.; 2 rust, verpoozing f.;
faire - à ophouden met; - de raillerie scherts;
Trèves f. Trier n. [ter zijde.
trévire 1 adj. Treviersch; 2 m. T- Trevier m.
Trévise f. Treviso, Trevigi n.
1. tri m. 1 omber met zijn drieën, tri n. 2 schifting,
so . teering f.
2. tri en Bompos. drie-.
triade f. drietal n., trits m., trias f.
triage m. 1 uitzoeken n., schifting. sorteering f.;
2 uitgezochte waar f.; 3 uitschot n.
triandre adj. driemannig.
triandrie f. driemannigheid f.
triangie m. 1 driehoek m.; 2 triangel m.
triangulaire adj. driehoekig.
triangulation f. opmeting door driehoeken, trianguleering
f.
trianguler v. tr. trianguleeren.
trias [s'] m. trits m. (van aardlagen).
tribasique adj. driebasisch.
tribord m. stuurboord n.
tribu f. 1 stam m. ; ? (hist. anc., relig., anc. universités)
tribus f.
tribulation f. wederwaardigheid, tegenheid, kwelling
t. [menner m.
tribun m. i iribuun m.; 2 volksredenaar, volks-t
tribunal m. (...aux) 1 rechtbank f., gerecht n.,
tribunaal n., (fig., aussi) vierschaar f.; 2 rechterstoel
m.; - de la pénitence stoel in. van boet-3
tribunat m. T tribunaat n. [vaardigheid.
tribune f. 1 (spreek)gestoelte n.; éloquence de
la -- parlementaire welsprekendheid f.; 2 tribune,
galerij f.; - d'orgues orgelgalerij.
tribut m. schatting f., (fig., aussi) cijns, tol m.
tributaire adj. schatplichtig, cijnsbaar, tolplichtig.
triceps [ps'] adj. (& m.) driehoofdige spier f.).
tricher 1 v. intr. valsch spelen, (dial.) zeuren,
zuren; 2 (fig.) smokkelen, stuiken; 3 v. tr.
bemantelen.
tricherie f. bedrog n., bedriegerij f.
tricheur m. 1 valsch speler; 2 bedrieger m.
trichine f. trichine f.
trichinose f. trichineziekte t.
trick --- 555 -- tripe
trick [k'] m. trek ni.
tricoise(s) f. (pl.) trektang f.
tricolor m. driekleurige amaranth ou anjelier f.
tricolore 1 adj. driekleurig; 2 m. driekleur f.;
3 driekleurrnan m. [steek m.
tricorne i adj. driehoornig; 2 m. driepunt,1
1. tricot m. 1 breien n., brei m., breiwerk n.;
école de — breischool f.; 2 gebreid goed n.;
gebreid lijf n., tricot n.
2. tricot m. knuppel, stok m. [voeten n.
tricotage m. 1 breien n.; 2 breiwerk; 3 spinne-1
tricoter 1 v. tr. breien ; 2 afkloppen ; 3 v. intr.
spinnevoeten; (cheval) maaibeenen.
tricotet m. spinnedans, tricotet in.
tricoteur m. 1 breier m.; — de filets nettenbreier;
2 breigetouw n.
tricoteuse f. 1 breister f.; — de dentelles kantklopster
f. ; 2 breimachine f.
trlctrac [2 k'] m. 1 gerammel, getik n. ; 2 verkeer-t
tricycle m. T driewiel n. [bord, triktrak n.
trident adj. drietandig.
tridentin 1 adj. Trentsch, Triëntsch; 2 m. TTriënter
m. ; 3 le T— het Trentsche.
tridi m. Driedag m.
triduo, triduum [om'] m. driedaagsch gebed n.
trièdre 1 adj. drievlakkig; 2 m. drievlak n.
triennal [n'] adj. (...aux) 1 (de 3 ans) driejarig;
2 (de tous les 3 ans) driejaarlijksch.
triennalité [n'] f. 1 driejarigheid f.; 2 driejarig
tijdvak n.
triennat [n'] m. driejarige dienst m., driejarig
ambt n., driejarig tijdvak n.
trier v. tr. uitzoeken, uitlezen, schiften, schikken;
(march., aussi) sorteeren; (stockfish) malen.
treur m. uitzoeker, uitlezer, schifter, sorteerder;
maler m.
trieuse f. 1 uitzoekster; sorteerster f.; 2 wol-t
trifide adj. driespletig. [uitpluizer m.
triturcation f. driesprong m.
trigaud 1 adj. bedrieglijk, valsch; 2 m. bedrieger,
valschaard m.
trigauder 1 v. intr. valsch te werk gaan, streken
uithalen; 2 v. tr. verwarren.
trigauderie f. bedrog n., bedriegerij, valschheid f.
trigéminé adj. driemaal dubbel.
trigle f. knorhaan m.
triglotte 1 adj. drietalig; 2 in. drie-talenkenner
m.; 3 drietalig (woorden) boek n.
triglyphe m. driekloof, driespleet f.
trigone 1 adj. driehoekig; 2 m. driehoek ni.
trigonométrie f. driehoeksmeting f.
trigonométrique adj. driehoekmeetkundig, trigotrigyne
adj. driewijvig. [nometrisch.
trigynle f. driewijvigheid f.
tril [tri] m. triller m.
trilatéral adj. (...aux) driezijdig.
trilatère m. driekant m.
trille m. triller m.
trillion ni. billioen n.
trilobaire, ...bé adj. drielobbig.
trilogie f. trilogie, trits f.; driezang m.
trimbal(I)age, ...ement m. 1 zeulen, gezeul n.;
2 gekuier n.
trimbai(I)er 1 v. tr. zeulen; 2 v. intr. kuieren.
trimer v. intr. slooven, zich afslooven, zich
afbeulen. [mester n.
tri mestre in. drie maanden f. p1., kwartaal, iri-t
trimestriel adj. (cole) driemaandelijksch.
tri mestrieliement adv. driemaandelijks.
trin adj. drievoudig; — aspect drieschijn ni.
Trinacrle f. 1 : la — Trinacria, Sicilië n.9
2 driepuntig land n.
tringle f. 1 stang, richel f.; roede; lat f.; (gordijn-)
roede; 2 (pour boucher) lat, tengel m., (mat.)
klabaai f.
tringler v. tr. afteekenen, smetten, aflijnen.
tringlette f. 1 loodivoortje n.; 2 (in lood gezet)
glas n.; 3 prul f., niets n.
trinitaire m. drieëenheidsbelijder, trinitariër m.
trinité f. 1 drievoudigheid f.; 2 T— Drievuldigheid,
Drieëenheid f. ; ile de la T—Drieëenigheidseiland,
Trinidad m.; 3 T— Drievuldigheid
f., ...szondag m.; à Paques ou à la T— te
Paschen of te Mei.
triiname m. drieledige grootheid f.
trinquer v. intr. & tr. aanstooteri, klinken.
trinquet m. fokkemast m.
trinquette f. stagfok f.; petite -- stormfok.
trio m. 1 drietal n., trits f., klaverblad n.; 2 (mus.)
driespel n., driezang m.
triolet m. 1 (litt.) triolet n.; 2 (mus.) tri o le f.;
3 (bot.) witte klaver f. [lijk, zege-.
triomphal adj. ...(aux) zegevierend, triomfantetriomphateur
m. zegevierden, zegepraler, triornfeerder
m. (de = over).
1. triomphe m. 1 (honneur) zegetocht,.zegestoet
m., triomf m.; arc de -- zegeboog m.; (victoire,
succès) zege, zegepraal f., triomf m.; 2 roem m.;
ce r6le est son — die rol is zijn roem.
2. trlomphe f. troef f.; voilà de quoi est la --
nu ziet ge wat troef is. 1
trlompher v. intr. 1 (iéter) een triomf vieren;
2 (vaincre) zegevieren, zegepralen, triomfeeren
(over) ; 3 (se vanter) roem stellen in, zich beroe.
men op; 4 (réussir) allen roem behalen; 5 zegevierend
zijn, zegepralend zijn, triomfeeren.
Trione m. Ploegos m.; les sept T—s de zeven
Ploegossen, de groote Beer in.
tripaille f. gedarmte n., pensen m. pl.
triparti(t) adj. f. drieledig; histoire ...tite drieledig
geschiedenis f.
tripartition f. driedeeling f.
1. tripe f. s., tripes i. pl. gedarmte n., pens f.,
vette darmen m. pl.; eeufs à la -- gelijk vette
darmen bereide eieren n. p1.; des —s de latin
brokjes n. pl. Latijn.
tripe — 556 -- trognon
2. tripe f. trijp n ; de --- trijpen adj.
tripe-madame f. klein huislook, wit vetkruid n.
triperie f. 1 penswinkel m.; 2 pensmarkt f.;
3 vette darmen m. pl., pens f.
tripette f. 1 pensje n.; 2 afval n., prul f,; celti ne
vaut pas -- dat is geen pijp tabak waard.
tripht(h)ongue f. drieklank m.
tripier m. 1 pensverkooper ; 2 pensenopruirner rxi.
tripière f. ! pensverkoopster ; 2 grosse — dikkei
triplan n. driedekker m. [zus f.
triple 1 adj. drievoudig, driedubbel; 2 rn. drievoud
n.; au — drievoudig; 3 f. (biere) driedraad
m., (Gand) tripel :ni.
1. triplement m. verdrievoudiging f.
2. triplement adv. drievoudig, driedubbel.
tripler v. tr. intr. & se -- verdriedubbelen, verdrievoudigen.
triplicata m. derde afschrift, triplicaat r).
triplication f. 1 verdriedubbeling f.; 2 derde
triplicité f. drievoudigheid f. verweer n.
triplique f. derde verweer n., tripliek f.
Tripoli m. 1 Tripoli(s) n. ; 2 t— tr poli, tripel n.
tripolisser v. tr. met tripoli slijpen ou polijsten.
tripolitain 1 adj. Tripolitaansch; 2 rn. TT'ripolitaan
m.
Tripolitaine f.: la — Tripolitanii n.
tripot m. ; kaatsbaan f.; battre qq. dans son —
iem. op zijn eigen gebied klappen; 2 krot n.,
knip f ; speelhol n.
tripotage in. 1 morserij •., gewroet n.; 2 konkelarij,
kuiperij f.; 3 zwendelarij f.
tripotée f. dracht slagen, rammeling f .
tripoter 1 v. intr. morsen, wroeten ; 2 konketen,
-knoeien ; 3 v. tr. verwarren ; 4 betasten ; 5 konkelen.
tripoteur m. i morser; wroeter m.; 2 konkelaar m.
tri p oteuse f. 1 morster ; wr oetsaer ; 2 konkelaarsetr
f. [der; 3 konkelaar i-:.
tripotier m. 1 kaatsbaanhouder; 2 speelholhou-„
Triptolème :n. Triptolemus r7.; art, nourrisson
de --- kunst f., kweekeling ni. i nn Triptolemus.
triptyque m. drieluik, triptiek, tr: ptychon n.
trique f. knuppel m.
trique(-)balle m. ( - mos) sleepwagen, mallejan m.
trique-madame f. (pi. id.) klein huislook, wit
vetkruid n.
triquer v. tr. 1 vermengen ; 2 schijten, sorteeren.
triquet m. 1 smal raket n.; 2 aangeleunde stelling;
loodgietersladder f.
trirègne m. driekroon, tiara f.
trirème f. boot f. met drie rijen riemen.
trisagion m. driemaalheilig n.
trisaïeul m. (c Is & ...eux) overoudgrootvader m.
trisaïeule f. overoudgrootmoeder f.
trisannuel adj. (c-!e) 1 (de trois ans) driejarig;
2 (de tous les trois ans) driejaarlijksch.
trisecteur [s] 1 adj. (...trice) in drieën deelend ou
Snijdend; 2 m. driedeeler, tris'cfor m.
trisection [s,] f. driedeeling, driesnijding f.
trisel [s] rn. drievoudig zout n.
trismégiste adj. driemaal grootste.
1. trisser v. intr. piepen, (feu) knetteren.
2. trisser 1 v. tr. driemaal doenh erhalen; 2 v.
intr. ter roepen. [n.)
trissyllabe [s] adj. (& m.) drielettergrepig (woordt
•trissyllahique [s] adj. drielettergrepig.
triste 1 adj. droevig, treurig, bedroefd, verdrietig;
il a le vin --- hij heeft een weemoedigen dronk;
il est -- de het is bedroevend te; 2 droevig, treurig,
somber, triestig; 3 ellendig, jammerlijk; 4
mager, schraal; 5 m. klaagzang m.; les T—s de
Klaagzangen ou Tristia. [de Droevige Figuur.
Triste- F= gure f. : chevalier de la — ridder m. vans
tristement adj. ! droevig, treurig; 2 ellendig,
jammerlijk; il est — célèbre hij heeft een treurige
ou ellendige beruchtheid f.
tristesse f. 1 droefheid, treurigheid f.; 2 droefgeestigheid,
naarheid f.
Triton rn. 1 Triton, zeegod m.: 2 t— horenschelp
f.; 3 watersalamander m.; 4 (plongeur) triton m.
tritoxyde m. derde oxyde n.
triturable adj. fijnwrijf baar.
triturateur m. 1 fijnwrijver, fijnstamper m.;
2 (alim.) maler, kauwer m.
trituuration f. 1 fijnwrijving f.; 2 (alim.) vermaling,
kauwing f.; 3 (fig., mauv. part) kneding,
verdraaiing f.
triture f. bedrevernheid, kneedkunst :`.
triturer v. tr. 1 fijnwrijven, fijnstampen
2 (alim.) . fijnmalen; 3 kneden, konkelen, ver- ï`
trïumvir [cad ] rn. drieman m. [draaien.
triumviral [oii] adj. (...aux) driemanschappelijk.
triurtivirat [cpn] In. driemanschap n.
trivelln m. 1 (chiir.) wortelsteker m. ; 2 (clown)
poesjenel, kurketrekker m.
trivia! adj. (...aux) 1 zoo oud als de straat, afgezaagd,
alledoagsch ; 2 gemeen.
trivialement adv. 1 alledaags; 2 gemeen.
trivialité f. 1 afgezaagdheid, alledaagschheid f.;:
Troade f.: la — Troas n. [2 gemeenheid f.
tros [k'] m. ruiling f., ruil m.
trocar(t) m. waterpriem m.
trochaïque [k] adj. trocheïsch.
trochanter [k—èr] m. draaier m.
1. trochée m. trochaeus, snelvoet m.
2. trochée f. takkenbundel m.
troehet m. bundel m., klis f.
trochtée [k] f. kraakbeenige ring m., trochlea f.
trochoïde [k] adj. 1 rolvormig, rol-; 2 tolvormig,$
troène, ... lne m, liguster m., keelkruid n. [tol-.
Trogiodyte 1 m. Troglodiet, Holbewoner m.;
2 t— holbewoner m.; 3 winterkoninkje n.;
4 chimpanzé m.
trogne f. tronie f., bakkes n., smoel m.
trognon m. 1 snoetje, bekje n.; 2 kop m.; 3 (fruit)
klokhuis n.; (chou) stronk m.
Trogue-Ponipée ---- 557 — trottiner
Trogue-Pompée m. Trogus Pompeius m.
Troie f. Troje, Ilium n.
trcis 1 num. & m. drie nurn &.f.; i — met zijn
drieën; en — in drieën; --- à — drie aan drie;
et de — dat zijn er drie; le — pour cent de
driepercent f.; 2 derde; Henri — Hendrik m. de
Derde; le — janvier de(n) derde(n) januari.
Trots- Etoiles in.: monsieur — Mijnheer Drie-
Sterretjes, Mijnheer Dinges m.
troisième 1 num. derde; 2 in. derde verdieping f.;
au -- drie trappen hoog; 3 f. derde (klasse) f.
troisièmement adv. ten derde.
tros-mts m. driemaster in.
trois-ponts m. 1 driedekker m.; 2 hooge pet f.
trols-quarts m. waterpriem m.
trois-six in. zes-en-dertiger m.
tr81e f. sleep m.; ouvrier à la --- meubelmaker m.
op den koop; faire la -- met zijn werk te koop
loopen, leuren.
tr8ler 1 v. tr. rondsleepen ; 2 v. intr. ronddrentrolle
f. uitzending f. op goed geluk. [telen.
trailer v. intr. jagen met op goed geluk uiige- ^
trolley m. trolley f. [zonden honden.
trfl mbe f. hoos f.
trombion in. 1 donderbus f.; 2 (chapeau) —
omgekeerde kegel in.; 3 keel f. [bonist m.
trombone m. I trombone, bazuin f.; 2 trom-t
trompe f. 1 horen in.; 2 trompet f.; h son de —
met trompetgeschal n. ; 3 mondtromp f.; 4 (anat.)
buis; trompet f.; 5 (zoo.) snuit m., tromp f.;
8 (iron.),tronip f., neus rn.; 7 (archit.) trompet- t
trompe-I' peil in. (pl. id). oogbedrieger m. [gewelf n.
tromper v. tr. I bedriegen; (doper, attraper,
aussi) misleiden, bedoiten, verschalken, beetnemen;
-- la lof de net ontduiken; 2 (décevoir)
bedriegen, teleurstellen; 3 (faire diversion)
afleiden, een afleiding geven; poer — le chernin
om den weg korter te doen schijnen; 4 se — zich
bedriegen. zich vergissen, missen, het mis hebben;
ne voos v trompez pas laat u niet bedriegen;
i s'y — om er in te verdolen ; se — de date, de
chernin een verkeerde dagteekening, een verkeerden
weg nemen; se -- d'adresse zich aan hei
verkeerde adres wenden; se — en lisant zich
mislezen; se — en se dirigeant zich misloopen;
se — en calculant zich misrekenen ou mistellen;
5 se — elkander bedriegen, elkander verschalken.
tromperie f. bedrog n., bedriegerij f.
trompeter 1 v. intr. trompetten; 2 v. tr. uittrom-t
trompeteur m. trompetterspier f. [petten.
1. trompette f. 1 trompet f.; — du jugement
(dernier) T bazuin f. van het laatste oordeel; —
écoutante, parlante hoorbuis, spreekbuis f.;
nez, queue en -- wipneus, krulstaart m.;
2 trompetkauwoerde f.; 3 trompetvisch to.;
4 trompet f., neus m.
2. trompette m. 1 trompetter m.; 2 uit baruizier
m. ; 3 trompetvogel m.
trompeur 1 adi, (...euse) bedrieglijk; 2 m.
bedrieger in.
tronc m. 1 stam m.; -- d'arbre boomstam; — de
enne kegelstomp m.; 2 (corps) romp m.; 3 (colonne)
schacht f. ; 4 (généal.) stam ; 5 (bofte) blok
n., bus f.; (église) offerblok; — du carême
vastenblok.
troncature f. afstomping f.
tronc(h)e f. 1 ruw blok n. (hout) ; 2 kerstblok n.
tronchet m. (kuipers)blok; goudsmidsblok n.
troricon m. 1 stuk n., stomp m.; 2 (corde) eind n
3 (tuyau) stuk n.; 4 (queue) pit f.; 5 (tranche)
moot f. [2 verbrokkelen
tronconner v. tr. 1 in ou aan mooten snijden;;
Trond m. Trudo m.; saint -- de Heilige Trudo;
Saint— (géog.) Sint-Trui(d)en n.
tron de I' air interj. hemelsche deugd !
tr®ne m. 1 troon; salle du — troonzaal f.; discours
du — troonrede; 2 (lig.) zetel, troon m.;
3 (chaise percée) stoel m.; 4 (choeur d'anges)
T—s Tronen in. pl.
tr8 n er v. intr. tronen.
tronière f. (batterie) schietgat n.
tronquer v. tr. 1 afknotten, afstompen; 2 verminken
; 3 besnoeien, verkorten.
trap 1 adv. (devant un adj. ou adv.) te; (dev. un
verbe) te veel; par — al te; je ne sais pas --
ik weet niet recht ou niet al te wel; je ne sais ---
comment ik weet niet al te wel hoe; je n'en sais --
rien ik weet er in 't geheel niets van; 2 m. te veel;
c'est — 't is te veel; c'en est — dat is te erg;
3 -- de te veel; 4 de—te veel; suis-je de—? ben
ik te veel?
trope m. 1 beeldspraak, trope f ; 2 (mus.) trope f.
trephée m. 1 zegeteeken n.; 2 (archit., mus.)
tropee f.
tropical adj. (...aux) tropisch, von den keerkring,
van de keerkringen, keerkrings-.
tropique 1 m. keerkring m.; 2 adj. tropisch.
tropologie f. 1 beeldspraakleer f.; 2 overdrachtelijke
taal f.
tropolopique adj. beeidsprakig, overdrachtelijk.
trop-plein m. (p1. id.) 1 overvulling f.; overloop
m.; 2 afvoerbuis f.
troquer v. tr. /ver)ruilen; ruïlebuiten.
trot m. draf m.; petit — korte draf; au — in
den draf; mener qc. au (grand) — iets in den
draf afhandelen.
trotte f. gang, loop m.
trotte-menu 1 adj. trippelend; 2 rn. trippelaar m.
trotter v. intr. 1 draven; 2 loopen, zijn gang
gaan; 3 trippelen.
trotteur m. 1 draver m.; 2 rondlooper m.
trotteuse f. 1 straatloopster f.; 2 looprok m.;
3 locomotief f.; 4 looplamp f.
trottin m. 1 loopjongen m.; 2 loopmeisje n.
trottiner v. intr. 1 een korten draf gaan; 2 trippelen.
trottoir - 558 - truite
trottoir m. (verhoogd) voetpad, trottoir n.;
stoep f.
trou m. 1 gat, hol n., holte, opening f.; — à la tête
gat in het hoofd; — d'homme mangat; — de
chat 1 kattegat, 2 (à la hune) soldatengat; — de
souris muizegaatje; 2 opening f., weg m.; faire
son — zijn weg maken ; 3 oog n. ; 4 gat n., kuil,
put m.; 5 (endroit) gat, nest, krot n.; 6 (beaux
arts, lift. & fig.) gaping, leemte f. ; 7 — de chou
(Wolstronk m.
troubadour m. troubadour, vinder, zanger ni.
1. trouble adj. 1 troebel; 2 beneveld, betrokken;
beslagen ; 11 voit — hij ziet scheel.
2. trouble m. 1 troebelheid f.; troebele plaats f.;
2 verwarring f.; 3 stoornis, storing, beroering f.;
--s nerveux zenuwstoringen; 4 onrust, ontsteltenis
f.; 5 ---s beroerten, onlusten f. pi.; Conseil
des T—s Raad m. van Beroerten.
3. trouble f. schepnet n. [verstoorder m.
troubie-fête m. (pl. id.) brekespel, vreugde- i
trpubie-manage m. (pl. id.) (huis)vredestoorderm.
troubier v. tr. 1 troebel maken, drabbig maken;
2 benevelen; 3 verwarren, in de war brengen;
4 (ver)storen, verontrusten, beroeren ; 5 se —
1 troebel worden, 2 beneveld worden, betrekken,
3 in de ivar geraken ; sans se — zonder te aarzelen.
trou€^e f. opening f., gat n.; doorgang m.; faire
sa -- zijn weg m. maken.
trouer 1 v. tr. een gat ou gaten maken in, doorboren;
se faire — la peau een kogel in zijn huid
krijgen ; 2 v. intr. doorboren, doorkomen ; 3 se —
doorboord worden ; gaten krijgen. [madam n.
trou-madame nl. ( gis- x) poortjesspel, trou-w t
troupe f. T troep m.; (groupe, aussi) hoop m.,
schaar, bende f. ; (acteurs, aussi) (tooneel ) gezelschap
n.; chef de — tro.tipleiri.7r m.; en —
troepsgewijze; par —s hij hoopen, in scharen.
troupeau m. (cox) kudde f.
troupier m. (beroeps)soldaat m.
trousse f. 1 bundel m., pak m.; 2 pofbroek f.;
être aux —s de qq. achter iemands vodden
zitten ; 3 opgerolde mantel m. ; mettre en —
achter zich opnemen; monter en — achterop
rijden; 4 staartriem m.; 5 koker m.; (spéct)
naaizakje, breizakje n. ; — de voyage reisnecessaire
f.
trousseau m. ( max) 1 bos, bundel m.; -- de clefs
sleutelbos; 2 uitzet n. ; uitrusting f.
trousse-étriers m. (pl. id.) beugelriem m. [m.
trousse-galant m. ('- mos )boosaardige buikloop t
trousse-pet m., ...pète, ...pette f. klikkebil m. &f.
trousse-queue m. (pl. id.) staartriem m.
troussequin m. 1 steeg f., achterboog m.; 2
trusq ui n.
trousser 1 v. tr. opschorten, oplichten; opbinden;
2 de kleeren opnemen ou oplichten ; notre laitière
ainsl troussée ons melkboerinnetje, met alzoo
opgeschorte rokken; 3 opmaken; compliment
bien troussé wel gedraaid compliment n.;
4 oprollen, opbinden, bijeenbinden; -- en malle
1 inpakken, 2 (iron.) inrekenen; 5 oppakken,
wegrukken ; 6 v. intr, (vaisseau) een katterug
maken; (cheval) den hanetred gaan; 7 se — zich
opschorten; zijn broek opschorten; zijn ou haar
kleeren opschorten ; haar rokken opschorten.
troussis m. opschorting, Inkorting f.
trouvable adj. vindbaar, te vinden.
trouvaille f. vond m., vondst f.
trouver 1 v. tr. T vinden; aller, venir — qq.
iem. gaan, komen vinden; il trouvera à qui
par'er hij zat zijn man vinden; eest tout trouvé
dat ligt voor de hand; tu trouves? vind je ?—qc,
à qq. .1 iets voor iem. vinden, 2 iets bij iem.
vinden; je lui trouve bon visage, de la fíèvre,
ik vind dat hij er goed uitziet, de koorts heeft;
2 v. intr. — ii het middel ou de gelegenheid vinden
om te; 3 se --- 1 (pers.) zich vinden, (choses)
bevonden worden ; se -- heureux zich gelukkig
'inden; se -- fanj x vaisch bevonden worden;
2 gevonden worden; comme cela se trouve ! hoe
iets zoo uitvalt ! tout ce qui se trouve alles wat
men maar vindt; cela ne s'est pas encore trouvé
dat is men nooit tegengekomen ; 3 te vinden zijn;
4 zich bevinden ; •5 zijn, zitten ; se — sans charbon
zonder kolen zijn ou zitten; 6 zich bevinden ;
zich gevoelen, varen; se — bien. mal de zich wel,
slecht bevinden bij ; 7 elkander vinden ; 8 (se
compi. id,) in zich vinden ou ontdekken.
trouvère m. trouvère, vinder, zanger m.
trouveur 1 m. vinder m.; 2 adj. (...euse) vindingrijk.
[jaan m.
troyen 1 adj. (co ne) Trojaansch ;2 m. T— Tro-t
truand r-ti. landlooper, schooier m.
truandailie f. bedelvolk, schooiersvolkje n.
truander v. intr. bedelen, schooien, zwerven.
truanderie f. landlooperij, schooierij f.
trubie f. polszak m., totebel f. [tafel f.;
truc [k'] m. 1 (jeu) trok m., trokspel n., trok- 1
2 kunstgreep m., kneep, list f. 3 tooverpopje n.;
4 voorwerp, ding n.; 5 (véhic.) lorrie f.; 6 plateforme
f.
trucage m. vcrvalsching, namaak f.
trucheman, .., ment m. tolk, drogman m.
trucher v. intr. schooien.
trucheur, ...eux m. bedelaar, schooier m.
truculent adj. woest, ruw, geweldig.
tru-eile f. 1 troffel m., truweel n. ; 2 (table) lepel m.
truellée f. troffel(vol) m.
-truffe f. 1 truffel f.; aux —s met truffels; 2 (nez)
rooie patat f.
truffer v. tr. met truffels vullen ou toebereiden
truffier adj. (...lère) truffelachtig, truffel-.
truffière f. 1 truffelland n. ; 2 truffelbed n. ; 3
truie f. zeug f. [dik wijf n.
truisme m. waarheid f. als een koe.
truite f. forel f.
truité — 559 -- turbiné
truité adj. 1 forelachtig; 2 roodgespiklceld; (fer)
witgestippeld.
trullisation f. beraping f. met den troffel.
tru meau m. (co x) 1 penant n.; 2 penantspiegel
m.; 3 schenkel ni.
truquer 1 v. intr. knepen gebruiken; 2 v. tr. vervalschen,
namaken; eest truqué 't is oud nieuw.
truqueur 1 m. oud-nieuwmaker; 2 geluksridder
ni.
trusquín m. ritshout, gaathout, kruishout n.
tsar etc. = czar etc.
tsigane 1 m. Zigeuner m.; 2 f. Zigeunerin f.
tu pron. jij, je, gij, ge.; ils Bont á -- et à toi
ze zeggen ,•ij en jou tego n mekaar.
tuable adj . goed om gedood te worden; slachtbaar.
tuant adj. 1 doodend; 2 uitputtend; 3 doodelfjk^
tu-autem [m' ] m. fijne n., knoop m. [vervelend.
tub [b'] m. waschbekken n., tub f. [kachelpijp f.
tube m. 1 buis, pijp f.; 2 keelgat n.; 3 (chapeau).I
tubereule m. 1 knobbel m.; 2 (bot.) knol m.
tubereuleux 1 adj. (...euse) knobbelig, knobbel-;
(bot.) knolvormig, knol-; 2 m. teringlijder m.
tubereulisation f. knobbelvorming f.
tuberculiser v. tr. tuberculeus maken.
tuberculose f. knobbelziekte, tuberculose f.
tubéreuso f. tuberoos f.
tubérosité f. 1 knobbeligheid, bultigheid f.;
2 hard gezwel n., knobbel in. ; 3 gewric!ttshoofd n.,
Tubingue f. Tubingen n. [knokkel in.
Tubise f. Tweebeek n.
tubulaire 1 adj. buisvormig, buis; 2 f. buispoliep
f. [enig, buis-, pijp-.
tubulé adj. t roet een buis ou buizen; 2 buisvor-1
tubuleux adj. (...euse) langwerpig buisvormig.
tubulure f. buisopening f., hals in.
tudesque ad]. i Oudduitsch, Gerrnaansch;
2 (fig.) ouderwetsch, mofachtig.
tudieu interj. verdomd
tue-chien m. ( z- cDs) 1 herfstttjloost.; 2 hondenslager
; 3 hondenschieter m.
tue-mouche m. ( '-«-c s , 1 vliegendooderm. ; 2 papier
—s i , liegenpapter n.
tuer v. tr. 1 dooden, dooddoen, ombrengen; tu ne
tueras point gij zult niet doodslaan; — dun
coup d'épée, de pistolet, de baton doodsteken,
doodschieten, doodslaan; se faire — zich laten
dooden, den dood zoeken ; être tué 1 gedood worden,
vallen, om 't leven komen, 2 (fig.) doodgemaakt
worden; 2 (boucherie) slachten; 3 (chasse)
dooden, schieten; 4 versmachten, verstikken,
uitdooven, uitdoen; 5 se — zich dooden, zich om
liet leven brengen, zich ombrengen; se --- à boire
zich dooddrtnken ; se — à travailler zich doodwerken;
se — à crier zich doodschreeuwen;
6 se — dood blijven, der dood vinden, omkomen;
7 se — gedood worden, (bétail) geslacht worden;
8 se — elkander dooden, ('ig.) elkander versmachten
ou verstikken.
tuerie f. slachting f., bloedban n.
tue-tête : à — uit alle macht, als een bezetene.
tueur m. moordenaar; slachter; — de gens jansla-
Dood m.
tue-vent m. (pi. id.) windscherm, windschut n.
tuf in. 1 tufsteen m.; 2 (fig.) grond m.
tuf(fe)au m. (max) kalktuf n.
tufier adj. (...ière) tufachtig, tuf-.
tuile f. 1 (dak)pan f.; recevoir une -- een steen
op zijn kop krijgen; quelle — ! wat een tegenvaller
! ii ne trouverait pas du feu sur une —
men zou hem geen turfje leengin; 2 strijkbord n.
tu11eau m. (max) panscherf f.
tuilen v tr. 1 met pannen dekken ; 2 strijken;
3 afmeten ; 4 ondervragen ; 5 v. intr. pankleurig
worden ; 6 (couvene) de verzen dakpansgewijze
doen volgen; 7 se --- zich bedrinken, tullen.
tuilerie f. 1 pannenbakkerij, tichelrij f., 2 les T—s
de Tuilerieèn f. pl.
tuilier m. pannenbakker m.
tulipacé adj. tulpachiig.
tulipe f. tulp f.
tulipier m. 1 tulpenboom; 2 tulpengek m.
tulipomanie f. tulpenkoorts f.
t^uil(e) m. tule f.
tulliste m. 1 telewever in. ; 2 tulekooper in.
tuméfaction f. 1 (op)zwelling f ; 2 gezwel n.
tu méfier v. tr. ! doen zwellen; 2 se — (op-)
zwellen.
tumescence f. opzwelling, opzetting f.
tumescent adj. opztivellend, dio,
tu meur r. gezwel n., dikte f.
tumulaire adj. van het graf, graf-.
tumulte m. 1 gewoel n., storm m.; 2 opschudding
f., oploop m. ; en — met rumoer.
tumultuaire adj. woelig, onstuimig, onrustig.
tumultueux adj. (...euse), ...eusement adv.
rumoerig, onstuimig.
tumulus [s'] m. (graf)heuvel m.
tune f. i bedelarij f.; 2 bedelaarswerkhuis n.;
3 = thune. [line 1.
tungstène m. tungsteen, zivaarsteen i ri., schee-t
tunique f. 1 (antiq.), onderkleed n., tunica f.;
2 (évêque) opperkleed n., tunica f.; 3 (diaere,
sous-aiacre) tuniek, dalmatiek f.; 4 (religieux)
wollen hemd n., tunica f.; 5 (rois de France)
zalvingsrok in.; 6 (mil., dame) tuniek f.; 7 (anat.,
bot.) vlies n.
Tunisie f. : la — Tunis, Tunesië n.
tunisien 1 adj. (nnee)) Tunesisch; 2 en. TTuneser
rn. ; 3 t-- tunesische handschoen m.
tunnel m. 1 onderaardsche gang f., tunnel m.;
2 (tig.) tunnel m.
tuorbe m. groote basluit, theorbe f.
turban m. tulband m. [rad n., turbine f.
turbine f. 1 orgelgalerij f.; 2 horizontaal schroef-t
turbiné adj. (schroefsgewijs) tolvormig, (schroef-)
kegelvormig.
turbith — 560 — tvral.niser
turbith m. 1 (Indische) turbithstruik m.; 2 -
minéral zwavelzuur geel kwik n.
turbot m. tarbot f.
turhotière f. tarbotpan f.
turbotin m. tarbotje ri.
turbulemment adv. uitgelaten, woelig.
turbutence f. uitgelatenheid, woeligheid f.
turbulent adj. uitgelaten, woelig; esprit -
woelgeest m.
turc [k'] 1 adj. (turque) & (langue) m. Turksch
adj. & n.; 2 m. T-- Turk m.
tureie f. steendam m.
turco m. turco m.
turcoman 1 adj. Turkomansch; 2 ni. T- Turkoman,
Troechmene rn. ; 3 t--- Turkomansch
tapijt .ri. [vriend m.
turcophile 1 adj. Turkenminnend ; 2 m. Turken-t
turelienieent = naturelJemerot.
turelure interj. & f. tureluur inter;. & rn.
turf m. ! renbaan f.; 2 wedren m.; 3 wedstrijd m.
turgescence f. opzwelling, opzetting f.
turgescent adj. opzwellend, opzettend.
turgide adj. gezwollen, opgezet.
Turgovie f. : la - Thurgau n.
Turin m. i Turijn n.; aller á --- kiron.) niets
schieten ; 2 t-aarden pot m . ; 3 vermoet n.
turien m. worteispruit f.
turlupin m, laffe grappenmaker m.
turlupinade f., ,..stage gin. laffe aardigheid f.
turlupiner 1 v. intr. flauwe grappen maken;
2 v. tr. voor den gek houden.
turlurette f. 1 vol';sglaar f. ; 2 k:.crvers, refrein
n. ; - ! zing maar op ! 3 deerntje n.
turfut [in] m. i boomleeuwer*k; 2 wulp m.
turlutaine f. 1 vogelorgeltje n. ; 2 stokpaardje n.
turlututu i interj. ruttuttut; 2 rn. ajuinfluit f.
turnep(s) m. koolraap f.
turpitude f. schandelijkheid, schanddaad f.
turque 1 ad. f V. ture; 2 f. Turksche trant rn.;
A la - op zijn Turksch ; 3 T- Turksche f.
turr+uerie f. T turkerij f.
turquesse = turque 21 & 3.
turquet m. 1 baardtarwe f. ; 2 Turksch koren n.;
3 Turksch hondje r,.
turquette f. breukkruid'n.
Turquie f : la- Turkije n.; blé de - Turksch
koren n., maïs f.
turquin 1 adj. Turksch; 2 m. Turksch-blauw
marmer n.
turquoise f. turkoois n. & m.
tussicute f. kuch m.
tussilage m. hoefblad n.
tutétai•re adj. 1 beschermend, bescherm-; ange -
beschermengel m.; 2 van de voogdij, voogdij-.
tuteli e f. voogdij, (admin., Busai) curateele f.;
en ou sous - onder voogdij, onder curateele.
tuteur m. 1 voogd in.; 2 (bot.) s'ut, leistok m.
tut(h)ie 1. gesublimeerd zinkoxyde n., tutia f.
tutoiement, ...olment m. dudijnen; jijen en
jouwen n.
tutoyer v. tr. dudijnen, jijen en jouwen.
tutrice f. voogdes f.
tutti in. tutti ii.
tutu m neteldoeken ou gazen rokje, neteldoekje n.
tuyau (tui -v) ni. 1 pijp, buis f.; - de cheminée
schoorsteenpijp; --- d'orgue orgelpijp; - de
poêle T kachelpijp; 2 (bot.) pijp f., stengel m.; 3
(pipe) steel m.; (plume) schacht f.; 4 (repassage)
pijp f., neepje n.; bonnet à -x neepjesmuts f.;
5 1 keelgat, 2 neusgat, 3 oorgat, 4 been n.; 6
(communication, renseignement) tip f., (école)
smokkelpapiertje n., stechel n.; avoir des -x
tips gekregen hebben.
tuyauter [tui-y] v. tr. 1 pijpen; 2 inlichten.
tuyère tui-y] f. blaasgat, pijpgat n.
Tybert m. Tiebaart m.
tympan rn. 1 trommel f.; 2 trommelvlies n.;
3 (roue) rondsel n. ; 4 (typo.) timpaan, persrad n.
tympanique adj. van het trommelvlies, trommel.
vlies-.
tympaniser v. tr. met tromgeroffel opmerkzaam
maken op, luidruchtig ten toon stellen.
tympanisme in .. .... te f. trommelzucht f.
tympanon m. hak(ke)bord ti.
type m. 1 grondvorm m., type n. ; 2 toonbeeld,
type n.; voilà un - dat is iemand; connaissezvous
ce ---? kent u dat schepsel? 3 zinnebeeld,
type n.; 4 afbeelding, voorstelling f., type n.;
5 drukletter, type t.
typer v. tr. t toonbeeldig vormen, typeeren;
2 (mach. b écrire) tikken.
typheux adj. (...euse) typheus. [lijder m.
typhique 1 adj. typhisch, typheus; 2 m. typhus-f
typhoïde 1 adj. typheus; 2 f. typhoïde f.
typhon m. wervelwind in., waterhoos f., typhon m.
typhus [s'] ion. 1 typhus m., hersenziekte f.; 2 veetyphus
in.. ; runderpest t.
typ!que adj. t toonbeeldig; 2 zinnebeeldig;
3 gekenmerkt, nauwkeurig afgeteekend.
typo in. letterzetter, typo M.
typographe m. 1 drukker; 2 (zoo.) bostryche -
boekdrukker in.
typographie f. 1 druk rn.; 2 drukkunst f.; 3
drukkerij f.
typ ographique adj. boekdrukkundig, druk-.
typographiquement adv. door den druk, typo-;'
Tyr in. Tyrus n. [graphisch.
tyran m. 1 heerscher; 2 (fig.) dwingeland, tyran,
tiran in.
tyranneau m. ( max) dwingelandje n., dwingeland
In. op kleine schaal.
tyrannie f. dwingelandij, tirannie f.
tyrannique adj. dwingelandsch, verdrukkend,
tirannisch.
tyrannisar v. tr. T tiranniseeren : 1 onmenschelijk
behandelen ; 2 beheerschen.
tyrien - 51 - uniforme
tyrin 1 adj. (xne) Tyrisch; 2 rn. T— Tyriër nl. gejoedel n.; 2 Tyroler dans in.; 3 T— Tyrool-
Tyro 'ii. : le - Tyrol n. sche f.
tyrolien 1 adj. (ne) Tyrooisch; 2 in. T— Tyrrhénie t. : la - Tyrrhenië, Etrurië n.
Tyroler ni. Tyrtée ni. Tyrleus m.
tyrotienne f. T tyrolienne f.: 1 Tyroler lied, tzar etc. czar etc.
tzigane, tzingarî = tsgane.
ik
urn.uf.
Ubien 1 fl1. Ubiër m. ; 2 adj. u— Ubiscli.
ubiquiste fl1. 1 vrije godgeleerde ni.-, 2 alomtegenwoordigheidsbelijder
rn. ; 3 (lig.) mcm die overal
thuis is; man die overal te vinden is.
u biq u itaï re fl1 . alomtegenn'oordigheidsbelijder,
ubiquitariër rn. [thuis zijn n.
ubiquité f. 1 alomtegenwoordigheid t.; 2 overal'
Ucce m. Ukkel ii.
UgoHn M. Ugolino M.
uhian ii. ulaan m.
ukase in. oekaze, ukaze f.
Ukerane adj. f. : marche -- Ulcermark f.
Ukraine f, : 1'— Ukraïne n.
ukranien 1 adj. (ne) Ulcraïniscli; 2 m. Ii-
Ukraïner rn.
fflcératon f. 1 verzwering, ettering f.; 2 (fig.)
ulcère n-i. zweer f. [verbittering f.
ulcérer v. tr. 1 doen (ver)zweren ; 2 (fig.)
verbitteren; 3 s'--- verzweren.
ulcéreux adj. (..euse) 1 zwereni; 2 vol zweren.
Ulespièçjle m. Uilenspiegel ni.
umaire f. olmkruid n.
Upien iii. Ulpianus m.
ulster [r'j m. ulster in.
ifitérieur adj. 1 aan gene zijde gelegen, verderop
gelegen ; 2 (teinps) la4er, verder.
uflérieure ment adv. later, verder, bovendien.
ultirna ratio f. laatste bescheid n.
ultimatum [om'] in. eindverklaring, eindvoorwaarde
f., ultimatum n.; (fig., aussi) laatste
ffltrne, ...ième adj. laatste. [woord n.
ultimo adv, ten laatste.
ultra 1 ad". & préf. overdreven, buitensporig;
2 in. overdrijver in., heethoofd n.
ultra-Iibéra adj . overdreven liberaal.
ultramontairi 1 adj. overbergsch, overalpisch :
2 (fig.) overdreven clericaal, ultramontaansch ;
3 in. overberger ni., 4 (fig.) ultramontaan n.
u'tra m 0 ntanis me ni. overdreven clericalisme,
uitramontanisme n.
uitra-royaIiste -adj. overdreven koningsgezind.
Ulysse in. Ulvsses ru
umbie in. ridder in.
Un 1 nuni. één; cent (ei) - honderd en één;
vers —e heure om één uur, om éénen; savant
coinine pas - geleerder dan iemand; de deux
jours 1'-- één dag op twee ,om den anderen dag;
de deux choses 1'—e één van beide; ne faire
qu'— maar één uitmaken; et d'—e dat is een;
ii men a donrié d'—e hij heeft me wat wijsgemaakt;
na faire ni —e uh deux noch één noch
twee tellen; 2 eerste; livre - eerste boek n.;
3 (chiffre) één f.; 4 (indivis) één, eenig; 5 (inême)
(de)zelfde, (het)zelfdc; c'est fout -- dat is volkomen
hetzelfde; 6 (article, adj. & pron. indéf.) een.
unanime adj. 1 eens, eensgezind; 2 eenparig.
unanirnement adv. eenparig.
unanimité f. eenparigheid f.; h 1'-- met een-:
unche in : norn d'— potver 1 [parigheid.
uncial adj. (. ..aux) unciaal.
unciforme adj. haakvormig.
uncirostre 1 adL haal'snavelig; 2 in. haaksnaunilécimo
adv. ten elfde. [vel in.
Underwald in. : 1 ,-- Unterwalden n.
unguis [gwis] in. 1 traanbeentje n. ; 2 (cerveau)
vogelklauw in. ; 3 (cel!) nagel in.
mij adj. 1 effen, vlak, glad, gelijk; 2 (fig.) eenvoudig;
3 (fig.) vereenigd,' les Provinces U—es
de Vereeriigde Provinciën t. pl.; 4 (fig.) eendrachtig,
eensgezind.
unicotere adj. éénkieurig.
unicorne 1 adj. éénhoornig; 2 in. éénhoren to.
unicoty!édoné ad). éénlobbïg.
unième 1 adj. : vingt-(et-) - een-én-twintigste;
cent (et) -- honderd en eerste; 2 f. eerste (kampaniC
t.
uniërnement adv. : vingt'(et-) - ten eenntie'irztigste;
cent (ei) - ten honderd en eerste.
uniileation t. éénmaking, éénwording t.
unifier v. tr. tot één maken, vereenigen.
unîticre adj. éénbloemig.
urilfoilé adj. éénbladig.
uniforme 1 adj. eenvormig; eenparig; gelijkmati
g ; (rnauv. part) eentonig; 2 (sembiable)
gelijkvormig; 3 in. uniform f.; habit d'—
uniformrok ni.; air de grand — plechtstatig
ambtsgezicht n.
33
uniformément - 562 - user
uniformément adv. eenvormig; eenparig; gelijkvormig.
uniformité f. V . uniforme : 1 eenvormigheid;
eenparigheid; gelijkmatigheid; eentonigheid;
2 gelijkvormigheid f.
unilatéral adj. (...aux) éénzijdig.
uniloculaire adj. éénvakkig.
uniment adv. 1 effen, gelijk; 2 eenvoudig;
3 ronduit. [op één naam.
uninominal adj. éénnarnig; vote —stemming f.1
union f. 1 vereeniging, verbinding f.; 2 (association)
vereeniging f., verbond n., bond m., unie f.;
3 (mariage) verbintenis f. ; 4 (concorde) eendracht,
eensgezindheid f.; l'— fait la force eendracht
maakt macht.
unionisme rr vereenigingsstelsel, Ilni'illislne n.
unioniste 1 m. i'ereenigingsman, unieman,
unioniQt :n.; 2 adj uniegezind, unionistisch.
unipersonnel adj. éénpersoonlilk. [soort.
unique adj. eenig: il est — hij is eenig in zijne
uniquement adv. enkel, alleen(lijk).
unir v. tr. 1 vereenigen, verbinden; 2 effen
maken, effenen, gelijkmaken. [éénslachtig.
unisexe, ...sex(u)é, ...sexue! (x'Ie) [3 s] adj.t
unisson 1 f. (mus.) eenstemmigheid f., (mettre)
à 1'— eenstemmig (maken) ; 2 (fig.) overeenstemming
f.; se mettre à 1'— de denzelfden toon
aannemen als.
unitaire 1 m.- eenheidsbelijder, unitariër m.;
2 adj. eenheidsbelijdend, unitaristisch.
unitar(ian)isme m. eenheidsbelijdenis f., unica-^
unité f. T eenheid f. [rianisme n.
unitif it j. (...tive) vereenigend, vereenigin's-.
u nlv'ive afl. 1 (bot.) éérni-liezig; 2 (zoo.) één-^
u.nivcrs . n. 1 heelal n.; 2 wereld f. [schali n.
uni versaliser v. tr. 1 algemeen maken ; 2 s'—
algemeen worden.
universalité f. algemeenheid f.; 1'—des de geza-:
universaux p1. d'universel 2 [merilijke.
universel 1 adj. (.ole), xlement adv. algemeen,
universeel; 2 m. (...aux) algemeen begrip, universale
n. (pl. ... lia).
universitaire 1 adj. van de ou een hoogeschool,
universiteits--; extension — hooger onderwijs n.
voor het volk ; 2 m. u niversiteisman m.
université f. hoogeschool, universiteit f.
u'1ivocation f. éénnamigheid f.
univogjaa adj. éènriamig, gelijkluidend; samenstemmend
; éénsíac.ltig; ondubbelzinnig.
Upsala m. Upsala n.
unsilon m. 1 (lettre) ypsilon f.; 2 (ins.) gamma-t
urane, ...nium [om'] m. uranium n. [uil m.
uranogrephie f. hemelbeschrijving f.
uranographique adj. hemelbeschrijvend.
uranoscope m. (poisson) sterrenkijker, hoog-t
Uranus [s'] m. T Uranus in. [kijker m.
urate m. piszuurzout n.
14 urbain adj steedsch, tt'd:'!!jk, stads-.
2. Urbain m. Urbanus m.
urbanité f. sterdsche beschaving, welgemanierdheid,
hoffelijkheid f.
urcéole f. vruchtbeurs f.
urcéolé adj. kruikvormig.
ure m. wilde stier, oeros m.
urée f. pisstof f.
urémie f. bloedvergiftiging f. door pisstof
uretère m. pisleider m.
urèt(h)re m. pisbuis f.
urf(e) adj. keurig, puik, fijn.
urgence f. dringendheid f.; ii y a — de zaak is
dringend; d'— dringend, met spoed.
urgent adj. dringend.
Urie m. Urias, (prut.) Uria m.
urinaire adj. van de pis, pis-.
urinal m. (...aux) 1 pisglas n.; 2 piszak m.
urine f. pis f., water n., urine f.
uriner v. tr. & intr. pissen, wateren, urineeren.
urineux adj. (...euse) pisachig, pis-.
urinoir m. 1 pisbak m., waterplaats f.; 2 pis-:
urique adj. : acide — piszuur n. [hoek ru.
urne f. T urn(e), bus f.; kruik f.; — électorale t
Ursule f. Ursula f. [stembus f.
ursuline f. urseline f.
urticaire 1 adj. netelachtig; 2 m. netelkoorts f.
urtication f. netelgeeseling f.
urtic(in)é adj. netelachtig.
Uruguay m. : 1'—Uruguav n.
1. us [s'] m. gebruik n.
2. us [s'] m. us n.; mot en — woord op us; savant
en—geleerde in us, Latijnsche schoolvos m.
usage m. 1 gebruik n.; il est d'— het is tiet
gebruik, liet is gebruikelijk; mettre en — in
gebruik nemen; k l'— de ten gebruike run, ten
dienste van; prêt à — bruikleen n.; 2 gewoonte,
oefening, handeling f.; avoir l'— de 1 gewoon
zijn te, 2 de handeling hebben van; — du monde
wereldkennis f.
usager m., ... ère f. vruchtgebruiker m., ...ster f.
usance f. gebruik; (comm ) uso n.; avoir les —s
de de gebruiken kennen van; traite à — wissel
op uso ou op gebruikelijken termijn.
usé adj. versleten; oud, afgezaagd; uitgedoofd.
1. user v. intr. 1 — de gebruiken, gebruik
maken van, aanwenden; 2 en — 1 er gebruik van
maken, 2 er mee handelen; en — avec handelen
met, behandelen, te werk gaan met; chacun en
use comme bon lui semble ieder handelt naar
goeddunken.
2. user v. tr. 1 (consommer) verbruiken, gebruiken,
opgebruiken, opmaken; 2 (détériorer)
verslijten. afslijten, afdragen; 3 bederven, ondermijnen;
— ses dents zijn tanden bederven ou
stukbijten ou stukkauwen; 4 wegnemen, afslijpen;
5 s'— 1 verslijten, afslijten, 2 afnemen,
verzwakken, zich uitputten, uitgeput geraken
3. user rn. 1 gebruik n., omgang rn ; 2 sleet f.;
usine — 563 — vacuité
ce drap est dun bon — dat laken is goed van
sleet ou goed sleetsch. [briek.
usine f. werkplaats, fabriek f.; — k gaz gasfa-J.
usinier m. fabriekhezitter, gieterijbezitter m.
usité adj. (épith.) gebruikelijk, (attrib.) gebruikt,
in gebruik.
ustensile m. 1 stuk n. gerief; —s gerief n.; —s de
cuisine keukengerief; 2 —s benoodigdheden,
behoeften f. pl.
ustion f. branden n., branding f.
usucapion f. bezit n. door gebruik.
usuel adj., lement adv. gebruikelijk, gewoon.
usufructuaire adj. vruchtgebruikend, vrucht-^
usufruit m. vruchtgebruik n. [gebruiks-.
usufruitter 1 adj. (...ière) vruchtgebruikend;
2 m. vruchtgebruiker m. ; ... ière f. ...ster f.
usum [orn'] m. gebruik; ad ou in — Delphini
ten gebruike van den kroonprins ou Dauphin.
usuraire adj. woekerachtig. woeker-.
usure f. 1 woeker m. ; 2 verslijten n., slijting,
slijtage, sleet f. [raar.
usurairement adv. woekerachtig, als een woeke-t
usurier in., ...Ière f. woekeraar m., —ster f.
usurpateur 1 m. overwcldiger ni.; 2 adj. (...trice)
overweldigend. [roof ni.
usurpatien f. overweldiging f., gewelddadige+
usurper 1 v. tr. overweldigen ; zich aanmatigen;
onrechtmatig verwerven, stelen ; 2 (grarmm.)
gebruiken; 3 V. intr. : — sur inbreuk maken op.
ut m ut, do, c f.; — dièze eis f.
utérin 1 adj. baarmoederlijk, baarmoeder-;
2 van moeders zijde, van dezelfde moeder; 3 m.
halve broer rn. van moeders zijde.
utérus [s'] m. baarmoeder f.
utiie adj., -Dment adv. 1 nuttig, dienstig; si je
puis voos êt re -- indien ik u van dienst kan zijn;
2 voordeelig; 3 behoorlijk; ordre — behoorlijke
orde f.; en temps — ten behoor/ijken tijde.
utile dulci loc. het nuttige met het aangename.
utitisation f. tennuttemaking f., gebruik n.
utiliser v. tr. ten natte maken, (nuttig) gebruiken.
utilitaire 1 adj. nuttigheidsgezind, utilitaristisch;
au point de vue — uit een nuttigheidsoogpunt;
2 m. nuttigheidsman, utilitarist m. [risme n.
utititar(ian)isme m. nuttigheidsstelsel, utilita-1
utilité f. t nuttigheid f., nut, voordeel n.; d'-
publique van openbaar nul ; 2 aanvullingsrol,
bijrol f.; (acteur) noodhulp f.
utinet m. bodemhamer m.
uti possitletis m. dadelijk bezit n.
Utique f. Utica n.
Utopie f. 1 Utopia, Nergensland, Nergenshuizen
n. ; 2 (fig.) u-- droombeeld n.
utopiste t m. droomer, utopist m.; 2 adj. dioombeeldig,
utopr (si i)seh. [zakje n.
utricule ni. 1 leeren zakje n.; 2 (bot.) blaasje,]
uva;re ad j. druif eormig.
uvée f. druifvlies n.
uvulaire ad. van de huig ou iel, huig-, lel-.
uvute f. huig, lel f.
V
v m. v f.; double — dubbel u.
va 1 prés. & impér. d'alte: ; 2 lnterj. weg! 3 kom!
hoor ! ; 4 eh been, -- (wel)nu, goed ! 5 --- pour
mag ou mogen er komen; 6 m. inzet m.
Vaast m. Vedastus rn. ; Saint- — (géog.) Saint-
Vaast n.
vacance f. t openstaan n., vacatuur f.; 2 rusttijd
m., rust f.; —s verlof n., vacantie f.; avoir —s,
être en —s vacantie hebben, met verlof zijn.
vacant adj. 1 openstaand, onbezet; être — openstaan;
2 ledig(staand).
vacarme m. geraas, getier, leven n.
vacation f. t zitting, vacatie f.; 2 —s schorsing f.,
vacantie f. ; charnbre des —s kamer f. van vacan-^
vaccin m. entslof, vaccine f. [tie.
vaccinal adj. (...aux) van de koe, koe-; boutons
...aux koepokken f. pl.
vaccinateur 1 ni. inenter m.; 2 adj. (...tr!ee)
inentend, inentings-.
vaccination f. inenting, vaccinatie f.
vaccine f. t (lcoe) pokziekte t.; 2 (koe) pokinenting
f.; certificat de -- vaccinatiebewijs n.
vaccincr v. tr. inenten, de pokken inenten.
vache f. 1 koe f., koebeest n.; parler francais
comme a ne — espagnnle Fransch spreken als
een koe Latijn; 2 koeievleesch n.; 3 koeleer n.;
4 leeren (wagen) koffer m.; 5 —marine 1 walrus
m., 2 Noorsche zeelcoe f., 3 gladde rog m.; 6 —
(de sel) zoutstapel in.; 7 (soufflet) hefboom m.;
8 A luiaard; lafaard; smeris m.
vache-bousier f. ( :mos- mos) horenmestkever ni.
vacher m. lcoe(ien).hoeder, koeherder m.
vachère f. koe(ien)hoedslcr, lo)eherderin f.
vacherio f. koestal rn.
vachette f. 1 koetje n.; 2 jong kosleer n.
vacillant [1] adj. 1 waggelend, wankelend; bevend;
wiegelend ; 2 wankelmoedig; weifelend.
vaciitation [1] f. 1 waggeling;wiegelingf.; 2wankelmoedigeleid,
weifeling t. [onvast.
vaciilatotre [l] adj. t waggelend; 2 (fig.) onzeker,!
vazilier [1] v. intr. 1 waggelen, wankelen; (rnain)
beven; (barque, feuillage, lumière) wiegelen;
2 (fig.) iveifclen, aarzelen.
vacuité f. ledigheid, leegte f.
% -ade — 564 — valeureux
vade f. 1 aandeel n. ; 2 inzet m.
vade(-)manque m. tekort n. [boekje n.
vade-mecum [o:í_'] m. (pl. id.) vademecum, za1c-1
vadrouille f. 1 zwabber m., (scheeps)dweil f.;
2 zwierbol, zwabber m.; 3 zwier m.; en -- op
zwier.
vadroufller v. intr. zwi., ren, aan den rol zijn.
va-et-vient m. (p1. id.) 1 heen- en weerbeweging f.;
2 heen- en weergeloop n.; 3 (machine) loopex m.;
4 (fig.) veranderlijkheid f.
vagabond 1 adj. zwervend; 2 m. zwerver, landlooper
rn.; 3 vagebond, boet m.
vagabondage m. landlooperi_i f.
vagabonder v. intr, zwerven, landloopen.
vagir v. intr. (enfant) sfhreeuwen; (lièvre)
klagen. [geklaag n .
vagissement rn. (enfant) geschreeuw n. ; (lièvre)t
vagon n1. spoor;,'agen, wagon rn. V . wagon etc.
1. vague adj. I zwervend ; goutte -- vliegende
licht f.; 2 onbepaald, onbegrensd; 3 iee .,siaand,
woest; 4 onbepaald, onbestemd; 5 weifelend,
aarzelend.
2. vague m. 1 ledige ou onbegrensde ruimte f.;
2 leegliggende grond, woeste grond Ln.; 3 onbepaalde,
onbestemde r.. ;, 4 onzekere n.
3.' vague f. baar, golf f.
vaguement adv. onbepaald, onbestemd, onduide-;
vaguemestre m. wagenmeester m. [lijk.
1. vaguer v. intr. zwerven, ronddolen.
2. vaguer v. tr. omroeren.
Vaïgatch(e), ...tz m. Waigatz n.
vaigre f. weger m.
vaillam nient adv. dapper, kloekrnoeclr.
vailiancg t. dapperlheid, kloekmoedigheid) f.
va''Itant 1 ach. dapper; 2 waard ; n',-,voir pas
vn SOLI - voor geen Strtil'er bezittelt; 3 ni. rern_
ogen, hc'zif n , hav-, f. [etenstuk ti.
vai!lantise f. 1 dapperheid t, ; 2 heldendaad f., hel-t
vain adj. 1 ledig, leeg; (fig.) ijdel ; 2 ijdel,
bedriealiik, ongegrond ; 3 ijdel, vergrefsch,
vruchteloos; en — ( te)i'ergeefs, om niet; tu ne
prendras pas le nam de Dieu en — gij zult den
naam Gods niet ijdellijk gebruiken ; 4 ijdel,
nietig, beuzelachtig ; 5 ijdel, verwaand.
valnere 1 v. tr. overwinnen; (fig., aussi) te boven
komen; — en overtreffen in ; 2 v. intr. overwinnen,
zegepralen; 3 se ---- 1 zich (zelf) overwinnen,
it elkander overwinnen, 3 n;'erivor?n"n worden;
se laisser — ei ,ch laten overwinnen, (fig.) zich
la'en overhalen.
vaincu 1 p.p. de vaincre; 2 m overwonnene,
verwonneling m.
vainement adv. (te )vergeef, nirftcloos.
vainqueur 1 in. overwinnaar m.; 2 adj. overwinnend,
zegevierend
vair adj & m. bont, (hérald.) vair adj. & n.
1. vairon adj. 1 glasoogig; 2 melkkleurig.
2. vairon m. ellerling m.
1. vaisseau m. ( 'x) vat n.; — d'argile leemen
vat; —x du corps vaten van het lichaam; —x
sanguins bloedvaten.
2. vaisseau ( D x) m. 1 (navire) schip n.; — de
guerre 1 oorlogschip n., 2 fregatvogel, 3 albatros
m., 4 zeeblaas, kamkwal f. ; conduire Ie — (de
1' État) liet schip (vtan Staat) sturen ; 2 (nef)
schip n., beuk m.
vaisseau-école m. ('x- t schoolschip n.
vaissetle f. vaatwerk n., vaten n. pl.
vaissel(l)ier m. vaatwerkkast f.
val m. (vaux) dal n.
valable adj. geldig, deugdelijk, ontvankelijk.
Valachie f. : la — Wallachije n.
Valais m.: Ie — Wallis(erland) n:
valaque 1 adj. Wallachisch; 2 m. V— Wallach m.
Valdaï m.: les monts — het Waldaisch gebergte n.
Valence f. 1 (Esp.) Valencia, (France) Valence
n.; 2 v— sinaasappel m. (uit Valencia).
valencienne f. Valencijnsche kant f.
Valenciennes f. Valencijn n .
Valentin m. Valentijn, Vetten m.; à la Saint--
op Sint- Veltens.
Valère 1 m. Valcrius m.; 2 f. Val ria f.
valériane f. valeriaan f.
valérianique adj.: acide — valeriaanzuur n.
vaiériate m. valeriaanzuurzout n.
Valérien m. 1 Valerianus rn.; 2 munt — berg
Valérien m.
valet m. 1 knecht ni.; — de chambre kamerknecht
; — de cotnédie (fig.) knecht uit een
blijspel; — de ferme hoerenknecht; — de pied
1 hecrenknecht, 2 (ob j et) knecht; ámc de —
slavenziel f.; faire le — den oogendienaar spelen;
je suis votre — (ik ben) uw nederige dienaar;
2 bediendenrol f.; jouer les —s de bediendenrollen
spelen; 3 (cartes) boer, (Belg.) zot in.;
-- de pique schoppenboer; 4 — à canon kanonprop
f. ; 5 klemhaak, spanhaak m. ; 6 -- d'échelle,
de miroir ladderknecht, spiegelknecht; — à
débotter laarzenknecht ; 7 (deur)gewicht n.
valetage m. knechtschap n., dienstbaarheid f.
valetailie f. knechtenvolkje, bediendenvolkie n.
valet-k-patin m. ( mos- -D- ^) snaveltang f.
valeter v. intr. 1 den knecht spelen, loo foen en
rennen; 2 den oogendienaar spelen..
valeten na 1 schildknaap m.; 2 knechtje n.,
loopjongen m .
valét:udinaire adj. ziekeliik.
valeur f. 1 waarde; (prix, auscci) waardif f.;
sans — waardeloos; être en — goed in waarde
staan; mettre en — waarde doen krijgen, winstgevend
snaken; —s de bourse beurswaarden;
— locative huurwaarde; 2 (équiv.) waardij f.;
3 waarde, beleekenis, kracht, nadruk in.; 4 dapperheid,
koenheid f., moed m
valeureux adj. (...ss), ...eusement adv. dapper,
koen, moedig.
Valhalla — 56.E — vaquer
Valhalla m. Walhalla n.
validation f. geldigmaking, bekrachtiging f.
valide 1 adj. geldig, van kracht; 2 gezond, kloek;
(mi..1.) weerbaar.
validé f.: sultane — sultane-moeder f.
valider v. tr. geldig maken, verklaren, bekrach-$
vaiidité f. geldigheid, deugdelijkheid f. [tigen.
valise f. i valies n., reiszak, handkofff r m.;^
Vaikyrie f. Walkure f [2 brievenmaal f.
vallée f. dal n., vallei f.; — de Josaphat dal ou
vallei van Josaphat; -- de larmes, — de misère
tranendal, jammerdal.
vallon m. (heuvel)dal n. [gezicht n.
valloné adi. heuvelachtig; figure —e gerimpcld!
valoir 1 v. intr. (valant, valu, je vaux, je valus)
kosten, gelden, te staan komen; 2 (équiv.) doen,
gelden, zoo goed zijn als; il en vaut bien un
autre hij is ten minste zoo goed als menig ander;
3 (valeur, qualité, inérite) waard zijn; — son
pesant dor zijn gewicht in goud waard zijn;
cela vaut de l'argent dat is veel geld waard;'
ne pas — un sou geen duit waard zijn ; (ne pas)
— la peine de moeite (niet) t vaard zijn; je vaux
autant que lui ik ben zoo goed als hij; il ne vous
vaut pas hij haalt het niet bij u; ne pas — cher
niet veel waard zijn; — mieux meer waard zijn,
beter zijn ; eet homme ne vaut rien die man is
voor niets goed; un rien qui vaille eendeugniet
m.; cela ne vaut rien à son áge dat is niet goed
op zijn leeftijd; pour — ce que de raison om in
geval van nood te dienen ; à — sur op afrekening
van, in mindering van; vaille que vaille het. ga
zoo 't wil, kome er van wat wil; n'avoir rien qui
vaille niets goeds hebben; 4 v. tr. opbrengen,
opleveren, verschaffen, baten ; 5 faire — 1 doen
gelden,doen uitkomen, 2 doen opbrengen, waarde
doen krijgen ; se faire — zich doen gelden ; 6 se —
elkander waard zijn, evenveel waard zijn.
Valparaiso m. Valparaïso n.
valse f. wals f.
valser v. intr. 1 walsen; 2 de post nemen, de
plaat poetsen ; faire — qq. iem. een dans leeren.
valseur m., ...euse f. 1 walser m., —es f.; 2
dronkaard m.
value f. waarde f.; la plus — de overwaarde f.
valve f. 1 (bot.) klapvlies n.; 2 (coquill.) schaal
f.; 3 (mécan.) (val)klep f.; 4—s (aankondigings-)
kastje n.
valvulaire adj. met veel klapvliezen, veelklappig.
valvule f. klapvlies n.
vampire m. 1 vampier, bloedzuiger m., 2 (fig.)
gier, bloedzuiger ni.
van m. wan f.
vanadate m. vanadiumzuurzout n.
vanadique adj.: acide, sei — vanadiumzuur,
vanadiumzout n.
vanadium [om'] m vanadium n.
Vancouver [:r' j m.: ile de — eiland n. Vancouver.
vandale 1 adj. Wandaalsch; (fig.) vandaalsch;
2 m. V— Wandaal m. ; (fig.) vandaal m.
vandalisme m. vernielu'oede f., vandalisme n.
Van Diémen [n'] in.: terre -- Van Diemensland:
va nesse f. spitsvleugel m. [n.
vanille f. 1 vanielje f.; 2 vgnielje(boorn m );
3 zonnebloem f. [vanieljechocolade t.
vanillé adj. met vanielje, vartielje-; chocolat —t
vanité f. 1 ijdelheid, nietigheid f.; 2 ijdelheid,
verwaandheid f.; tirer — de verwaand zijn op.
vaniteux adj. (...euse) ijdel, verwaand.
'aannage m wannen n.
1. vanne f. verlaat n., schuifdeur f.
2. vanne f. (afgewend,) kaf n. [lokaas n.
vanneau m. ('x) 1 kievit m.; 2 reclarne-artikel ;
vanner v. tr. 1 wannen; 2 (fig.) sollen (met);
3 afbeulen; vanné op.
vannerle f. 1 mandenmakerij f.; 2 mandenwerk n.
vannette f. 1 wannetje n., haverwan f.; 2 Sintjaeobssehelp
f.; 3 klein verlaat n.
vanneur m. wanner m. [ster t.
vanneuse f. 1 wanster f.; 2 wanmolen m.; 3 help-t
vannier 1 m. mandenmaker m.; rue des V—s
(Gand) Bennesteeg f.; 2 adj. (...ière) van de
mandenmakerij; industrie ...ière manden-^
vannure f. (es/gewond) kaf n. [nijverheid f.
vantail m. (...aux) 1 vleugel m.; (triptyque)
luik n.; 2 (casque) vizier n. [snoevend
vantard 1 m. pocher, snoever; 2 adj. pochend,
vantardise f. grootsprekerij, pocherij t.
vanter v. tr. 1 roemen, ophemelen, opvijzelen:
2 se — zich (zelf) roemen ; pochen, snoeven;
se — de zich (be)roemen op, pochen op, snoeven
op; il n'y a pas Ik de quoi se -- daarop valt
waarlijk niet te roemen. [gepoch n.
vanterie f. snoeverij, zwetserij f., gezwets,=
va-nu-pieds m. (pl. id.) barrevoeter, schooier m.
1. vapeur f. 1 damp; (eau bouillante) stoom m.;
bain de — dampbad n.; bateau à -- stoomboot f.;
2 (méd.) damp m., opstijging, opwelling f.
2. vapeur m. stoomboot f.; — de commerce
vaporation f. damping f. [handelsstoomboot.
vaporeux 1 adj. (...euse) dampig; 2 (fig ) nevelachtig,
onduidelijk; 3 dampen ou opwellingen
veroorzakend; door dampen ou opwellingen
geplaagd; 4 m., ...euse f. dampenjijder m., —es
f. ; 5 (litt.) dampige, nevelachtige n.
vaporisateur m. 1 damptoestel; 2 verdampingstoestel
n. & m .; 3 stofspuit f.; — de goudron
teerstojspuit.
vaporisation f. verdamping, vervluchtiging f.
vaporiser v. tr. 1 doen verdampen, vervluchtigen;
2 doen stuiven ; 3 se -- verdampen, zich vervluchtigen.
vaquer v. intr. 1 openstaan; leeg slaan, ledig
zijn, vrij zijn; 2 (tribunal, école) schorsen, niet
zitten, verlof hebben; 3 — à bezig zijn met,
zich wijden aan.
varangue - 566 - vautrer
varangue f. vrang f., buikstuk n.
varec(h) m. 1 zeegras, (zee)wier n.; 2 strandgoed,
wrak n.; droit de — strandrecht n.
varenne f. 1 heide f., heideveld n.; 2 jaagveld n.
vareuse f. 1 trui f.; 2 kiel m., los vest n.; 3 los
lijfje n., blouse f.
varia m. pl. verscheidenheden, mengelingen f. pl.
variabilité f. veranderlijkheid, onbestendigheid f.
variable 1 adj. T veranderlijk; (temps, sort)
onbestendig; (personne) wispelturig; 2 m.
veranderlijkheid f.; le barométre est au — de
barometer staat op veranderlijk.
variant adj. veranderlijk, onbestendig, wispelturig.
variante f. T variante f.: 1 (litt.) verschillende
lezing; 2 (bot.) afwijking, verscheidenheid f.;
3 allegaartje n., mixed pickles f. pl.
variation f. 1 verandering, verscheidenheid, afwisseling,
wijziging f.; 2 afwijking f.; 3 afwijking,
miswijzing f.; — nord-est ou orientale
noordoostering; — nord-ouest ou occidentale
noordwestering; 4 (sciences, mus.) variatie f.
varice f. 1 aderspat; 2 (crustacé) wrat f., knob-^
variceile f. windpokken f. pl. [bel m.
varié adj. 1 veranderlijk; 2 afwisselend, verschillend,
afwijkend ; — de afwisselend met.
varier 1 v. tr. veranderen ; afwisselen ; verschillend
maken ; 2 v. intr. & se — veranderen, ongestadig
zijn, onbestendig zijn; afwisselen; afwijken,
verschillen; miswijzen; pour — tot afwisseling.
variété f. 1 verandering f.; 2 afwisseling, verscheidenheid
t., verschil n.; 3 afwijking, ondersoortf.;
4 —s verscheidenheden, mengelingen f. pl. ;
afwisselende stukken n. pl.; théátre de —s
afwisselend tooneed n.; théátre des V—s Variétés
f. pl. [— loc. adv. onveranderd.
varietur 1 subj. pass. het wonde veranderd ; 2 net
Varinas [s'] m. 1 Varinas n ; 2 v— varinas f.
1. variole f. (kinder) pokken f. pl.
2. variole m. 1 veldleeuwerik; 2 pijlbaars m.
varioleux 1 adj. (...euse) pokachtig, pokkig,
pokken-; 2 pokziek; 3 m. poklijder m.
variolique adj. pokachtig, pokken-, pok-;
éruptions —s pokkenuitslag m. ; pustule —
pokpuist f.
variorum [om'] gén. pl. van verschillende aanteekenaren;
édition — variorum-uitgave f.
variqueux adj. (...euse) aderspattig; veines
...euses aderspattige aderen f. pl.
varlet m. 1 gezel, knecht m.; 2 schildknaap;
3 jonker, ridderzoon rn.
varlope f. reeschaaf f.; — à onglet tandschaaf t.;
--- à récaler zoetschaaf f.
varloper v. tr. reeschaven.
Varole m. Varoli m.; pont de — Varolischet
varre f. schildpadharpoen in. brug f.
varrer v . tr. (schildpadden) harpoeneeren.
Varron m.. Varro m.
Varsovie f. Warschau n.
varsovien 1 adj. (cne) Warschausch; 2 m. V—
Warschauer m.
varsovienne f. Warschausche dans m.
vasco en compos. Baskisch.
vasculaire adj. van de vaten, vaat-.
vascule m. vaatje n.
vasculeux adj. (...euse) 1 vaatachtig, vaat-;
2 (bot.) vaatvormig.
1. vase m. vat n.; (artist., ornem.) vaas f.;
(bot.) kelk m.; — de chapiteau korf m. van een
kapiteel, kapiteelvaas; — de nuit waferpot m.
2. vase f. slijk, slik n., modder f.; fond de —
moddergrond m.
vaseux (...euse) 1 adj. slijkerig, modderig, beslijkt;
2 met een slijksrnaak; 3 (fig.) papperig.
vasistas [s'] m. 1 kijkvenstertje, klapvenstertje n.;^
vasque m. (fontein)bekken n. [2 oogglas n.
vassal m. (...aux) 1 vazal, leenman; 2 (fig.):
vassale f. leenvrouw f. [afhangeling m.
vasselage m. leenmanschap, L'azalschap n.
vaste 1 adj. uitgestrekt, uitgebreid, ruim; —
comédie ou blague kluchtspel n. op groote
schaal; 2 m. — externe, interne groote buitenspier,
binnenspier f. [caansch.
Vatican 1 m. Vatikaan n.; 2 adj. v— Vati-t
va-tout m. (p1. id.) laatste troef f.; tenir le — de
laatsie troef winnen.
vatteringue f. waterschap, watering f.
vau 1 = val; 2 = veau 4; 3 = 2. vaisseau; cap
de — scheepskapitein m.
Vaubourg f. Walburgis f.
Vaud m. Waad n.; pays de — Waadland n.
vauderie f. waldenzerdom n.
vau-de-route : à — hol over bol.
vaudeville m. vaudeville f.; — final slotvaudeviile;
théátre du V— Vaudeville-schouwburg nl.
vaudevilliste 1 rn vaudevillendichter m.; 2 adj.
vaudeville-aehtig. [2 vaudeville f.
vau-de-vire m. 1 loflied n. op der, appelwijn;l
1. vaudois 1 adj. & (dial.) m. Waadlandsch
adj. & n.; 2 m. V— Waadlander rr..
2. vaudois (hint.) 1 adj. Waldensisch; 2 m.
V— Waldenze m.; 3 m. v— toovenaar,
heksenmeester nl . [heks T. ; 3 pijlkarper m.
3. Vaudoise f. 1 Waldensische t.; 2 v— toover-t
vau-I'eau : à — met den stroom, stroomafwaarts.
vau--le-vent : à — niet den wind.
vaurien m. deugniet m.
vaurienne f. deugniet(e) f.
Vautier m. Walter, Wouter m.
vautoir m. evenpoel m.
vautour m. gier m.; — des agneaux lammergier;
— noir ou grand — monniksgier.
vautre m. everhond m.
vautrer 1 v. tr. : se — zich wentelen, woelen;
2 v. intr. op de everjacht gaan.
Vauvert -- 567 — vélite
Vauvert m. (ville, chateau) Vauvert n.; rester
au diable v— op het einde der wereld wonen;
faire Ie diable de — zijn duivel loslaten.
Vaux m.: Pierre de — PI,trus Waldus m.
Vauxhall in. Vauxhall m.
vavasserie f. achterleen n.
vavasseur, ...our m. achterleenman m.
va-vite f. t afgang m.; 2 haast f.; i la — in der
haast.
vayvodat m., ...die f. woywodschap n.
vayvode m. woywode m.
veau m. (z x) 1 kalf n. ; — má!e stierkalf; —
femeile koekalf; tête, ris de — kalfskop m., kalfs
zwezerik m.; pied de -- ka'fspoot, kalfsvoet m.;
2 kalfsvleesch n.; 3 kalfsleer n.; 4 (fig.) kalf n.,
kalfskop m.; 5 (champ) onvruchtbare plek f.
vecteur 1 adj. verbindend; 2 in. overbrenger m.
vécu p.p. de vivre 1 geleefd; 2 beleefd, doorleefd,
meegeleefd; roman -- meegeleefde roman in.;
sela est — dat is uit het leven gegrepen.
Véda m. Veda m.
védanta m. vedaleer f.
vedette f. 1 ruiterwacht m. ; être, mettre en --
op schildwacht staan, uitzegen; 2 wachttorentje
n.; 3 wachtschip n.; 4 (iettre, aft.) hoofd n.; en —
bovenaan; mettre en — in 't oog vallend plaatsen,
in 't licht stellen.
védique adj. vedisch.
védisme m. I vedaleer; 2 vedakennis f.
Végèce m. Vegetius m.
végétable 1 adj. groeiend, kunnende groeien;
2 m. gewas n.
végétal 1 adj. (...aux) groeiend, groei-, planten-;
règne — plantenrijk n.; rëgirne -- plantendiëet
n.; 2 m. gewas n. [vegetarisch.
végétarien 1 m. vegetariër m.; 2 adj. (cone)t
végétarisme m. vegetarisme n.
végétatit adj. (...tive) groeiend, wassend, groei-;
vie ...tive groeileven n., (fig.) plantenleien n.
végétation f. 1 groei, wasdom m.; 2 plantenrijk
n., planten f. pl.; 3 plant f., gewas n.; 4 (chim.)
plantenvorm m.; 5 (prod. morbide) uitwas n.
végéter v. intr. 1 groeien, wassen; 2 een plantenleven
leiden ; 3 juist kunnen leven.
véhémence f. hevigheid f., geweld n., heftigheid f.
véhément adj. hevig, geweldig, heftig.
véhiculaire adj. vervoerend, voer-, wagen-;
Iangue — voertaal f.
véh icule m. T voertuig n.
Veh me f. Veem f., Veemgericht n.
vehmique adj. veemgerechtelijk, veem- ; cour V—
Veemgericht n.
veille f. 1 waken n., (spéct) nachtwake f., opblijven
n. ; état de — wakende toestand m. ; entre la
— et le sommeil half wakend half slapend; lit
de — waakbed n ; —s slapelooze nachten f. pl.
consacrer ses —s à zijn nachten besteden aan;
2 nachtwerk n. ; 3 wake, wachi f. ; 4 avondvergaring
f., avond m., spinschool f.; contes de la —
^.ertelsels n. pl. bij den haard; 5 (jour avant)
mond m.; — de -avond, dag voor; -- de Páques
Panschavond; — du Jour de l'An Oudejaarsavond,
(Belg.) Nieuwjaaravond; la — de sa mort
de dag voor zijn dood; la — au soir de avond te
voor ; le lendemain de la --- de dag na een ou
de fuif; dater de la — van den dag te voren
áagteekenen; républicain de la — nieuwbakken
republikein m.; 6 (temps qui précède) vooravond
m.; être à la — de 1 ( + subst.) aan den vooravond
zijn van, 2 ( ± inf.) op het punt zijn
om te.
veillée f. ; waken n.; 2 = veille 5; la — des
Dames Vrouwkensavond m.
vollier 1 v. intr. wakker blijven ou zijn, opblijven,
wolken; soit que je dorme soit que je veille ik
mag slapen of waken; 2 (garder) waken; 3 (faire
attention) waken, oppassen; -- sur ou a waken
over ou op, passen op ; 4 (récif) waken ; rocher
qui veille wakende klip f.; 5 v. tr. waken bij,
bewaken; — un mort bij een doode waken;
— qq. de près icm. van nabij bewaken; 6 (mar.)
passen op, klaar staan bij.
veilleur m. waker m.; — de nuit nachtwaker m.;
— de mort doodenbewaker in.
veilleuse f. 1 nachtlicht, nachtlampje n.; nachipitje
n.; —de sanctuaire eeuwig licht n. ; 2 waakst erf.
veilloir m. 1 avondtafel f.; 2 spinschool f.
veillot(t)e f. (hooi)opper m.
velnard 1 adj. fortuinlijk; 2 m. gelukskind n.
veine f. 1 (en gén.) ader f.; 2 (dicht)ader; il est
en — zijn dichtader vloeit; il est en — de gaité
hij is in vroolijke stemming; i! est toinbé sur une
bonne — hij heeft het goed getroffen ; il est en —
(de bonheur), il a la — hij heeft geluk; profiter
de la — van 't geluk gebruik maken ; mauvais.e --
ongeluk n.
velne-cave f. (-os- mos) holte ader f.
veiner v. tr. aderen. [ader-.
velneux adj. (...euse) geaderd; (anat,) aderlijk,
veinule f. 1 haarvat n.; 2 (bot.) adertje n.
vêlage m. kalven n.
vélaire adj. gehemelte-; consonne — gehemeltemedeklinker
m.
vélar m. 1 steenraket f., bedenk m.; 2 wilde
mosterd in.
vélarium [oma'] m. tentdak n.
veiche 1 adj. Welscha 2 m. V— Welscher m.
velcherie f. 1 Welschdom ; 2 Welschland n.
vêlement m. kalven n
vêler v. intr. T kalven.
vélin 1 m. (fijn)perkament, velijn n.; de oir en —
perkarnenten; 2 adj. velijnen; papier — velijnpapier
n.
vélique adj.van liet zeil, zeil-; point—zeilpunt n.
vélite m. 1 (antiq.) lichte soldaat, veliet m.;
2 lichte jager m.
velléité — 568 — venir
velléité f. neiging, bevlieging f.: la — lui prend
de hij krijgt een bevlieging om te.
vélo m. rijwiel n., fiets f.
véloce 1 adj. snel; 2 m. fiets f.
vélóceman m. (... men) wielrijder, fietser m.
vélocipédard m. woeste fietser m.
vélocipède m. rijwiel n., fiets f.
vélocipéder v. intr. fietsen.
vélocipédie f. wielrijden, fietsen n.
vélocipédier, ...deur, ...diste m. wielrijder,
fietser m.
vélocipédique adj. rijwiel-, fietsvéloeipodomanie
f. rijwielwoede f.
vélocité f. snelheid, gezwindheid f.
vélodrome m. fietsenbaan f.
velours m. 1 fluweel, fulp n.; de — fluweelen;
-- de coton katoenfluweel; — d' Utrecht trijp n.;
2 tapijt, kleed n.; 3 (prononc.) verzachtinkje n.
velouté 1 adj. fluweel(acht)ig, fluweelen, fluweel-;
peau, vin, voix —(e) fluweelen huid f.,
wijn m., stem f.; chenille, papier —(e) fluweelrups
f., fluweelpapier n.; 2 m. fluweel n.; 3 fluweelband
n.; 4 fluweelvlies n.; 5 fluweelsaus f.
velouter v. tr. 1 fluweelig maken; 2 se —
fluweelig worden.
veloutine f. rijsrepoeier n. [woeling f.
veltage m. 1 roeien n., peiling f.; 2 (mar.)J
vetter v. tr. 1 peilen, roeien; 2 (mar.) woelen.
velteur rn. peiler, roeier in.
velu adj. 1 behaard, harig, ruig; 2 (pierre) ruw;
3 behaard, beschimmeld.
venaison f. 1 wildbraad, rood wild n.; gout de —
wildsmaak m.; 2 wildreuk ni.
venaissin adj. van Venasque.
vénal adj. (...aux) veil, te koop ; koopbaar,
omkoopbaar; valeur —e handelswaarde f.
vénalement adv. op veile wijze,
vénalité f. veilheid, (om)koopbaarheid f.
Venance m. Venantivs m.
venant 1 adj. (arbre) aankomend, (enfant)
opgroeiend; 2 (revenus) inkomend; 3 pkte —e
middelgoed n.; 4 m. komende (man) in.; à tout
— (aan) iedereen, (aan) den eerste den beste.
Venceslas [in —s']m. Wenceslaus m.
vendable adj. verkoopbaar.
vendange(s) f. (pl.) wijnoogst m.; faire — wijnoogst
houden, (fig.) zijn oogst indoen.
vendanger v. tr. 1 wijnoogst houden; (fig.) zijn
oogst indoen; 2 inoogsten, lezen; (fig.) leegmaken,
leegplunderen.
vendangeur in. wijnoogster, wijnlezer.
vendangeuse f. wijnleesster f.
vendéen 1 adj. (c"ne) Vendeesch; 2 en. VVendeër
m.
Vendémiaire m. Wijnmaand t.
vendetta f. 'bloedwraak, vendetta f.
vendeur m., ...euse f. verkooper in., ...ster f.
Vendóme m.: colonne -- Vendómezuil f.
vendre v. tr. verkoopen; à — te koop; — la
.nèche het geheim verkoopen ou verraden.
vendredi rn. Vrijdag m.; -- Saint Goede Vrijdag.
venède 1 adj. Wendisch; 2 m. V— Wende m.;
mer des V—s Wendische Zee f.
venelle f. straatje n., steeg f.; enfiler la — de
plaat poetsen.
vénéneux adj. (...euse) vergiftig.
vener v. tr. 1 jagen; 2 afjagen, afdrijven;
3 (viande) laten besterven; vené bestorven.
vénérable 1 adj. eerwaardig; 2 m. eerwaarde m.
vénération f. vereering, eerbied m., eerbiedige
achting f.; être en — in eere gehouden worden.
vénérer v. tr. vereeren, eerbiedigen.
vénerie f. 1 jacht f,, jachtwezen - n.; 2.jachstoet rn.;
3jagershuis n.
vénète 1 adj. Venetisch; la république V— de
republiek f. Venetië; 2 m. V— Venete m.
Vénétie f.: la — Venetië n.
venette f. benauwheid f., angst m.; avoir la --
in angst zitten.
veneur m. 1 jager rn.; 2 jachtmeester m.; grand
— opperjachtmeester.
Vénézuéla m.: Ie — Venezuela n.
vénézuélien 1 adj. (x ne) Venezolaansch; 2 m.
V-- Venezolaan in.
venez-y-voir m. (pl. id) beuzelarij, kleinigheid
f.; c'est un beau — ' t is me wel het zien waard.
vengeance f. wraak f.; prendre ou tirer — de
wraak nemen over; crier — om wraakroepen;
par — uit wraak.
venger v. tr. 1 wreken; 2 se — de qc. zich over
iets wreken; se — de qq. zich op iem. wreken;
se -- de qc. sur qq. iets aan iem. wreken.
vengeur 1 m. wreker m.; 2 adj. (...eresse)
wrekend.
véniel adj. (& le) dagelijksch ; (prot.) vergeeflijk.
véniellement adv. door dagclijksche zonden;
pécher — dagelijksche zonden ou een dagelijksche
zonde begaan.
vénimeux adj. (...euse) venijnig, vergiftig.
vénimosité f. venijnigheid, vergiftigheid f.
venin m. 1 venijn, .vergift, gift n.; 2 (maladie)
gift n., smetstof f.; homme sans — mensch m.
zonder gal.
1, venir v. tr. T komen; 1 venez-vous? komt gij
mee? venez-y voir kom maar eens kijken; la
semaine, Ie mais qui vient de toekomende week,
maand f.; k — toekomend, toekomstig; vienne
la Saint-Jean laat het Sint-Jans worden, met
Sint-Jansdag; vierine une maladie, tin malheur
laat eens een ziekte, een ongeluk komen ; — dire
komen zeggen; — chercher komen halen;
— voir 1 komen zien, 2 komen bezoeken; faire —
laten komen, ontbieden; laisser — laten komen;
voir — zien (aan)komen; 2 (revenus) binnenkomen;
3 (liq.) uitkomen, afkomen; 4 (dents)
uitkomen ; (plantes) (sortir) uitkomen, (se provenir
— 569 — venue
duire) komen, groeien, (se développer) gedijen,
groeien; 5 (avec pron., compl. ind.) opkomen in
ou bij; 1'idée lui vint de de gedachte kwamn in ou
bij hem op om te, hij kreeg de gedachte om te;
6 —à 1 komen aan, 2 komen naar, komen op,
3 komen met, 4 komen tot, 5 komen te; — à Bruxelles,
naar Brussel komen; •— à rien op niets
uitloopen ; — à mourir komen te sterven; — à
manl^uer komen te ontbreken ; 7 — bien à
passen aan nu bij ; 8 en — komen tot, (avec
Inf.) er toe komen, er toe gebracht worden, zoo ver
komen ; il faut en — là het moet zoo ver komen;
ofz veut-il en—? waar wil hij heen ? eest ik qu'il
veut en — daartoe wilde hij juist komen; 9 — de
1 komen van, komen uit, 2 (avec un inf.) zooeven,
pas, juist; — de Paris van Parijs komen;
— du latin van 't Latijn komen ; — de bonne
main van goede hand komen; — de la ville uit de
stad komen; — du coeur uit het hart komen;
d'ou vient (-il) que? hoe komt het dat ? de It vient
que daaruit komt voort dat, daaruit volgt dat;
lI vient de — hij is daar juist gekomen; vient
de paraitre pas verschenen.
2. venir m. komen n.; l'aller et le — het gaan
cn komen.
Venise f. Venetië n.; golfe de — golf f. van
Venetië; point de — Venetiaansche kant f.
vénitien 1 adj. (x' ne) & (dia!.) m. Venetiaansch
adj. & n.; lanterne —ne lampion f.;
fête —ne waterstoet m.; 2 :n. V— Venetiaan m.
vent m. 1 (air &, fig., vanité) wind m.; il fait
grand — er is een hevige wind, het waait hard;
— du nord noordenwind; un — de révolte een
wind van opstand; files du Vent Eilanden boven
den Wind; avoir le — (mar.) het voor 'f lapje
hebben; au — in den wind; avoir le nez au --
den neus in den wind steken ; porter (la tête) au
— den kop in de lucht houden; aux quatre vents
1 in de vier winden, 2 naar de vier hoeken van den
hemel; ft tous les —s in alle richtingen; au gré
du — naar willekeur der winden; en plein —
in de open lucht; théátre en plein — openluchttooneel
n.; 2 (loc.) quel bon — vous amène ?
welke gelukkige wind brengt u hier? avoir Ie —
contraire den wind tegen hebben; selon le — la
voile men moet het zeil naar den winst zetten;
3 (flatuosité) wind m.; avoir des —s winderig
zijn; 4 (souffle, haleine) adem m.; 5 (odeur)
lucht f.; avoir (le) — de de lucht krijgen van,
in den neus hebben; il v a —que het is uitgelekt)
ventage m. wannen n. [dat.
ventail m. (...taux) (helm)luchtgat n.
veste f. 1 verkoop m.; — totale uitverkoop m.;
être, mettre ou exposer en -- te koop zijn,
stellen; mise en — tekoop.stelling f.; 2 (pubs.)
verkooping f. ; 3 aftrek, afzet m., vertier n. ; être
de (bonne) — een goeden aftrek hebben: hors
de — zonder aftrek.
venté adj. 1 winderig; 2 doorwaaid.
venteau m. (-ox) 1 sluisdeur f.; 2 (soufflet)
windvang m.
venter 1 v. intr. waaien; 2 v. tr. in den wind
werpen; 3 wannen.,
venteux adj. (...euse) winderig, wind-.
ventier m. 1 ontvanger m. der verkooprechten;
2 houthakkooper m.
ventilateur m. luchtververscher, luchttrekker,
ventilator m., (fosse) trekpijp f.
ventilation f. 1 luchtverversching, luchting, ventilatie
f.; 2 schatting, waardeering T.
ventiier v. tr. 1 luchten, de lucht ververschen in,
ventileeren; 2 van trekgaten ou .'uchtververschers
voorzien ; 3 wannen, schiften; 4 schatten, waar-;
ventóse m. Windmaand f. [deeren.
ventosité f. winderigheid t.
ventouse t. 1 (laat)kop m.; 2 luchtgat n.; trekpijp
f.; 3 zuignapje n.; 4 zuigtak m.
ventouser v. tr. (laat)koppen zetten (aan),
koppen. [...zetster f.
ventouseur m., ...euse f. koppenzetter m.,t
ventral adj. (...aux) buikig, buik-.
ventte m. T buik m.; mal de — buikpijn f.;
être esclave de son —, être sujet à son — van
zijn buik een afgod maken ; faire du —. een buik
krijgen; faire — een buik maken; prendre du —
een buik krijgen; à plat -- plat op den buik;
marsher ou passer sur le — à qq. iem. over
't lijf loopen ; aller — à terre te vierklauw loopen,
van de lantaarn geven; mettre du odeur au -- à
qq. iem. een hart in 't lijf steken; il n'a rien dans
le — er zit niets in hem; je lui ferai rentrer ces
paroles dans le — ik zal hem die woorden weer
doen inslikken; l'enfant suit le — het kind volgt
de moeder; — Saint-George 1 bij Sint-Joris!
ventrebleu, ...bleu interj. verdord ! duivels
ventrée f. 1 dracht, 2 maagvulling, balgvulling f.
ventre-saint-Gris, ... George interj. bij Sint-
Denijs, bij Sint-,Joris
ventricole 1 adj. zijn buik aanbiddend; 2 m,
buikdienaar m. [kamer.
ventricule m. kamer, holte f.; — du coeur hart-$
ventrière T. 1 buikriem m.; buikzeel n.; 2 buikband
m.; 3 steunbalk m.; 4 (mar.) buikstuk n.
ventriloque 1 adj. buiksprekend; 2 ni. buikspreker
m.; 3 f. buikspreekster f.; 4 ni. windenlater m.
ventriloquie f. buikspreken n., buikspraak f.
ventripotent 1 adj. dikbuikig; 2 m. dikbuik m.
ventrouiller v. tr. 1 winden laten; 2 se — zich op
den buik rollen.
ventru 1 adj. dikbuikig; 2 m. dikbuik m.
venu p.p. de venir gekomen; Ie jour — 1 als de'
dag aankomt, 2 op den gestelden dag; bien —
welkom; le bien — de welkome gast; nouveau —
1 pas aangekomen, 2 nieuw.ling; 1e premier—
de eerste de beste; dernier — laatst aangekomen.
venus f. 1 komst f.; (voyageur) aankomst f.:
Vénus — 570 — vérité
2 groei, wasdom m. ; d'une belle - flink opgeschoten;
tout d'une - u%t één scheut; en donner
tout d'une - wat meegeven; 3 (jeu) worp,
aanloop m.
Vénus [s'] f. T Venus f.; peignede- Venusstracl
m. ; sabot de - Venusschoen m.
vépre m. 1 avond m.; 2 f..-s vesper(s) f. (pl.);
-s siciliennes, chinoises Siciliaansche, Chineesche
vesper.
ver m. warm m.; semence contre les -s wormzaad
n.; nu comme un - piernaakt; piqué des
-s wormstekig; - du bols houtworm; - luisant
glimworm; - à soie zijdeworm; - de terre
regenworm, aardworm, pier m.; (fig.) aardworm.
vérace adj. waarachtig, waarheidlievend.
véracité f. waarachtigheid, waarheidsliefde f.
vérandah f. veranda f.
verbal adj. ;...aux) 1 van het woord, van woorden,
woord-; 2 woordelijk, stipt; 3 mondeling;
4 werkwoordelijk, verbaal-.
verbalement adv. mondeling.
verbaiiser v. tr. & intr. 1 woordelijk neerschrijven,
verbaliseeren; 2 een proces-verbaal opmaken,
verbaliseeren; 3 veel woorden gebruiken, veel
omhaal maken; 4 tot werkwoord maken.
verbascu m [om'] m. toorts f.
verba volant, scripta manent loc. woorden vervliegen,
schriften blijven.
verbe m. 1 woord n. ; avoir le - een hoogen toon
aanslaan ; le V- éternel het eeuwige Woord;
2 (gramm.) werkwoord n.
verbén(ac)é adj. ijzerkruidachtig.
verbeux adj. (...euse) woordenrijk, praatziek.
verblage m. woordenvloed m., woordenkraam f.,?
verblager v. intr. snappen, babbelen. [gesnap n.
verbosité f. woordenrijkheid f., woordenvloed m.
Verceil m. Vercklli, (antiq.) Vercellae n.
ver-coquin ni. ( mos- Ds) 1 wijngaardrups f.; 2
schapenworm m.; 3 hoorndolheid, draaiziekte f.;
avoir le - hoorndol zijn; 4 gril, luim, kuur f.
verdagon m. groene wijn m.
verdátre adj. groenachitg. [3 in. geelvink ni.
verdelet 1 adj. groenachtig: 2 (f?g.)frisch, kras;;
verdet m. t = vert-de-gr;s; 2 beendersnoek m.;
3 penseelkever m. ; 4 groenbrand nl.
vordeur T. 1 groenheid, groene jeugd f.; 2 (vin)
groenheid, wrangheid f.; 3 (lig.) frischheid,
jeugdigheid f.; 4 (rnauv. part) scherpte, bitterheid
f.
verdict [k' ou kt'] m. uitspraak f., verdict n.
verflier m. i groenvink m. ; 2 loofkikvorsch m.
verdière f. I grauwe vlasvink m.; 2 zeegras n.
verdli . on ni. 1 breekijzer n., breekstang t.;
2 (tiss.) snoerstok, lusstok m.
verdir 1 v. tr. groenen, groen maken ou verven ot!
kleuren; 2 v. intr. groenen, groen worden.
verdissage m. groenen n., groenmalcing, groenwording
f.
verdoyant adj. 1 groenend, bloeiend; 2 (couleur)
groenachtig. [zijn.
verdoyer v. tr. groenen, bloeien, groen worden oul
Verdun m. Verdun, Verden, Wirten n.; paix ou
traité de - verdrag n. van Verdun.
ver&ure f. groen, loof, gras n.; cabinet de -
loofpriëel n.; tapis de - grastapijt n.
verdurier m. groenteverkooper, groenteboer m.
verdurière f. groentevrouw f.
véreux adj. (...euse) 1 wormstekig; 2 (fig.) verdacht,
met een luchtje (er) aan.
verge f. 1 roede f.; (insigne) staf m.; 2 (pour
f rapper) roede, gard f. ; (mii.) spitsroede f.; battre
(à coups) de -s met roeden slaan; être sous la -
de onder de plak staan van; (faire) passer par
les -s door de spitsroeden (doen) loopgin;
3 (partie d'un objet) stok m., slang f.;
- d'ancre ankerschacht f.; - de fléau vlegelsfok;
- de fouet zweepstok; - de pendule
slingerstang; 4 lich-istreep ; lichtstriem f.; 5 (mesu
re) roede. [(papier) geribd.
vergé adj. 1 roevormig; 2 (étoffe) strepig;t
vergeage m. 1 roeiing, peiling f.; 2 afmeting f.;
3 strepen; ribben n. [grasperk n.
1. verger m. 1 boomgaard m.; 2 weide f.;t
2. verger m. pedel, stafdrager m.
3. verger v. tr. 1 roeien, peilen; 2 (af)meten,
(uit)meten.
vergeter v. tr. 1 (af) borstelen, (uit) borstelen;
2 strepen, strepig maken; 3 striemen, geeselen.
vergette f. 1 kleine roede f. ; 2 (hérald.) staak m.,
balkstreep f.; 3 (tambour) spanhoepel m.;
4 -(s) borstei m. [in. pl.; 2 rib t.
vergeure (jurej f. 1 vormdraad m., vormdradent
verglas m. ijzel m.; il y a ou 11 fait du - het ijzelt.
vergne ïn. els, elzeboom m.
vergogne f. schaamte f.; sans -- schaamteloos.
vergue f. ra f.; dresser les -s de raas aan-;
véricie f. glazen gesteente, glas n. [brassen.
véri'dicité f. waarachtigheid, geloofwaardigheid 1.
véridigue adj. waarachtig, waarheidlievend.
vérificateur 1 m. verificateur, naziener, keurder,
onderzoeker tn.; 2 (instr.) meter m.; 3 adj.
(...trice) keurend, onterzoekend.
vérification f. 1 verificatie f., onderzoek, nazicht
n., keuring f.; 2 staving; (édit.) waarmerking f.
várifier v. tr. i verifi (c)eeren, onderzoeken, nazien,
k-uren ; 2 staven, bekrachtigen, bewaarheiden.
vérin m. dommekracht, vijzel, kelderwinde f.
vérine f. 1 varinas(rabak) f.; 2 nachtbuislamp f.
véritabie adj. T waar; echt, wezenlijk, waaiac'itig,
heusch, oprecht.
véri tab iement adv. waarlijk, waarachtig, heusch.
vérité f. T waarheid f.; (réalité) echtheid, wezenlijkheid,
werkelijkheid f.; (sincérité) waarachtigheid,
oprechtheid f.; la - vraie de echte waarheid;
Bire ses (quatre) -s à qq. iem. ('ronduit) de
waarheid zeggen; toutes -s ne sont pas bonnes
verjus — 571 — verse
à dire alle waarheid wil niet gezegd zijn; jeu
sans — spel n. zonder natuurlijkheid; d'une
grande— zeer echt, zeer natuurlijk, zeer gelijkend;
en — in waarheid, voorwaar; à la — wel is waar.
verjus m. I zuur druivensap n.; (spéct) zure
wijn m. ; 2 onrijpe druif f. ; 3 zuurdruif f.
verjuter v. tr. zuur druivensap ou zuren wijn
verte f. roeistok, peilstok m. [doen in.
vermeit ! ad*. hoogrood, rozerood, bloedrood;
mer V—te Purperzee f.; 2 m. tin 't vuur) verguld
zilver n.; 3 vermiijoenvernis n.
verrnicel(!e) m. i vermicelli f., meelhaartjes n.
pl.; 2 vermicellisoep f.
vermiceilerie f. vermicellifabriek f.
vermiceï(1)ler m. 1 verrnicellifabrikant; 2 vermicelliverkooper
m. ; ... i ère t. ...sier f.
vermicide adj. (& m.) wormdoodend (middel n.).
vermiculaire 1 adj. wormachtig, worm-; appendice
— wormvormig aanhangsel n.; 2 f. wormslak
f.; 3 klein huislook n.
vermicuié adj. wormachtig, slingerend.
vermiculure f. wormlijn f.; —s wormwerk n.
vermiforme adj. wormvormig.
vermifuge ! adj. worrni'erdrijvend; 2 m. wormpoeier
n., wormkoekje n.
vermille, f. peur f.
vermiller v. intr. wormen zoeken.
vermillon m. vermiljoen, bergrood n.; de —
vermi ljoenen, .koraalrood.
1. vermitlonner v. tr. vermi'joerien, met verrniljoen
bestrijken.
2. vermilionner v. intr. wormen zoeken.
vermine f. 1 ongedierie n.; 2 (fig.) (parasite)
luis f.; (coil..) woekerdieren n. pl.; 3 (canaille;
ongedierte, gespuis n.
vermineux adj. (...euse) worm-.
vermisseau rn. ( max) wormpje n.
vermivore 1 adj. wormetend; 2 m. wormeter m.
vermouler v. intr. worrnstekig worden, vermolmen.
[meld.
vermoulu adi. wormstekig, vermolmd, verme-1
vermouture f 1 wormsfekigheid, vermolmdheid
f. ; 2 wormmeel n. ; 3 wormwerk n.
vermout m. eermoet n., alseniwijn m.
verne m. = vergne.
verval adj. (...aux) lenteachtig, lente, voor jaars-.
verniar m. graadverdeeler, nonius m.
vernir v. te. 1 vernissen; (poteries) verglazen,
gla:uren; (meubles fins, cuir) >'erlakken; (cheveux)
verven ; 2 (fig.) vernissen, verbloemen.
vernis :n. I vernis, verglaassel, glazuur n ; lak
n. ; donner tin — à een vernis ou glazuur geven
(aan) ; 2 (fig.) vernis n.; glimp, schijn m..;
3 tintje, vernisje n.
vernissage m. vermissing; verglazing; verlakvernisser
v tr. verg azen, glazuren. king f.
vernisseur m. vernisser; verglazer; verlakker m.
vernissure f. = vernissage.
vérole f.: petite -- pokken f. pl.; marqué ou
gravé de la petite --- pokdalig, van de pokken
geschonden.
véronais 1 adj. Veroneesch; 2 m. V-- Veronees
m.; 3 Ie V— het Veroneesche.
Vérone f. Vero na n.
1. véronique f. 1 Vero nicadoek m.; 2 eere-^
2. Véronique f. Veronica f. [prijs in.
verraille f glasvaren f. pl.
verrat m. beer m., mannetjesvarken n.
verre m. T glas n.; (toutefois, cloche, aussi) stolp,
stulp f.; (cheval) glasoog n.;--de bière glas bier;
— a bière bierglas; petit—T glaasje n.; de'ix frs.
la bouteille, — compris ou avec le — twee frank
de flesch, mei de jlesch; de — glazen; papier de
— glaspapier n. ; gravure, peinture sur — glasgravure,
glasschildering f.; mettre sous —
achter glas zetten ; — de lampe lampeglas ; — de
lunettes brilleglas; — de montre horlogeglas;
-- à bouteilles flesschenglas, groen glas ; — à
vitres vensterglas. [glaswaar f.
verrerie f. 1 glasblazerij f.; 2 glaswerk n.,;
verrier m. 1 glasblazer m.; 2 peintre ---- glasschilder
m.; 3 glaswericverkooper m.; 4 glaskorf m.
verrière f. 1 glazen ruit f.; 2 kerkvenster, geschilderd
glasraam n ; 3 waschbekken n. voor glaswerk;
4 plantstolp f.
verrine f. 1 glazen (barometer) buis f. ; 2 (bot.)
paardestaart ni., srchaafstroo n.; 3 = verrière
i & 4. [rijen f. pl.
verroterie f. klein glaswerk n., glazen sniste-1
verrou m. ( 's) grendel n:., knip f ; mettre ou
pousser ou tirer le -- den grendel voorschuiven
ou toedoen; fermer au — op den grendel doen;
rnettre, tenir, être sous les —s achter de grendels
steken, horden, zitten.
verrouiiler v. tr. i (ioe)grendelen, 2 se -- zijn
deur op den grendel doen.
verrucaire f. kankerkruid, wratten.'<ruid ti.
verrue f. wrat f.
verruqueux adj. (... ;use) wrattig.
1. vers m. vers n., versregel, dichtregel m.;
mettre en — in ou op dich0 brengen • le démon
des — de verzenduivel m.
2. vers prép. ! (hen) naar: 2 (temps) tegen,
omtrent; 3 (fig.) jegens, tegen, tegenover.
versage m. 1 leeggooien, uitstorting; 2 omploeging
t. [saillees m.
versaillais 1 adj. Versailleesch; 2 m. V— Ver-t
Versailles m. Versailles n.; aller à — (iron.)
naar Kantelaem gaan.
versant adj. licht omkantelend. [turig.
versatile adj. veranderlijk, ongestadig, wispel-t
versatitité f. veranderlijkheid, ongestadigheid,
wispelturigheid f.
1. verse f. ! platslaan; platliggen n.; 2 gieten
ri.; à verse al gietend; pleuvoir h—stortregenen.
2. verse adj. versus; sinus — sinus m. versus
c e rsé — X 72 — Vestphalie
versé adj. 1 omgekeerd; 2 (fig.) bedreven (in),^
Verseau m. Waterman m. [ervaren (in) .
versement m. 1 storting f.; 2 (mil.) overzending f.
verser 1 v. tr. — un champ een akker omwerken;
2 omkantelen, omwerpen, omgooien ; 3 neerslaan,
platleggen; 4 (liq.) gieten; (grains, sable, aussi)
storten, schudden; -- de ... en (over)gieten uit ...
in ; 5 (jeter) uitgieten, uitstorten, uitschudden;
weggieten; 6 (à boire) schenken; — à qq. iem.
inschenken; 7 (Iarmes, sang) storten, vergieten;
(argent, fonds) storten; (pièces, documents)
overleggen ; (chagrins, secrets, etc.) uitstorten;
8 (rond)strooien; 9 (faire déborder) storten;
10 — un homme, des hommes dans Ie 3e een
man, mannen in het derde storten ; 1 1 v. intr.
omvallen, omslaan; — en cage onderste boven
omkantelen; 12 (b1é) neerslaan, platvallen;
13 — dans verkeeren in; 14 se — gegoten worden,
,gestort worden, geschonken worden ; 15 se — (se
eompl. ind.) zich (zelf) inschenken.
eerset m. I . vers n.; 2 versteeken n.
verseur in. schenker, inschenker rem.
verseuse f. 1 schenkster ; 2 herbergmeid; 3 schenk-1
versicule, ...let m. versie n. [kan f.
versifieateur m. verzenmaker m.; femme —
verzenmaakster f.
versification f. versbouw m.; versleer f.
versifier 1 v. int. verzen maken; 2 v. tr. in verzen
ou op dicht brengen.
version f. 1 vertaling, versie f.; 2 lezing, vooralelling,
versie f ; 3 keering f.
verso m. keerzijde f.; au — op de keerzijde.
versoir m. strijkbord n.
verste f. werst f.
1. vert adj. 1 groen; — bouteïlle fleschgroen;
-- (de) poireau lookgroen ; langtje —e taal f. van
de (groene) speeltafel, bargoensch ; au diable —
op het einde der wereld ; cap V— Groene Kaap,
Kaap f. Verde; fles du cap V— Kaapverdische
eilanden n. pl.; 2 groen, frisch, jeugdig, levendig;
3 groen, onrijp; zuur; ils sopt trop —s ze zijn te
zuur; 4 groen, versch, ongezouten; 5 vinnig,
scherp; 6 plat, schuin.
2. vert m. 1 groen n.; prendre qq. sans —
iam. zonder mei betrappen, (fig.) iem. onverhoeds
overvallen ; 2 groene weide f. ; rnettre sur le —
np de bleek leggen; 3 groen voe(de)r; mettre au
-- 1 op groen voer zetten, 2 in de weide doen;
4 groene, onrijpe n. ; groenheid, onrijpheid t.;
5 groenheid, zuurheid f. ; 6 groenheid, verschheid
f . ; 7 (hist.) les V—s de Groenen m. p1.
vert-de-gris m. kopergroen, Spaansch groen n.
vert-de-grisé adj. groen uitgeslagen.
vertébral adj. (...aux) wervelbeenderig, wervel-;
colonne —e wervelkolom f.
vertèbre f. ivervel m., wervelbeen n.; à —s
gewerveld. [2 m. werveldier n.
vertébré 1 adj. (zoo.) gewerveld; (bot.) gcleed ;
vertement adv. krachtig, heftig, scherp.
verterelle f. 1 schooticram, grendelkram f.;;
vertex m. (hoofd)kruin f. [2 roerhaak m.
vertical 1 adj. (...aux) loodrecht, rechtstandig,
verticaal; point — (astr.) schedelpunt n.; 2 m.^
verticale f. loodlijn f. [verticalecirkel m.
vertige rr,. duizeling, draaiing f.
vertu f. 1 deugd f.; 2 eerbaarheid f.; 3 kracht,
werking f., vermogen n. ; en — de uit kracht
van, krachtens; 4 (angel) —s Krachten f. p1.
vertubleu 1 m. gouden tor f., goudkever m.;
2 interj . vervloekt !
vertuchou(x) inter. sapperloot ! verdord !
vertueux adj. (...euse) 1 deugdzaam, vroom;
2 eerbaar. [f. met trappen.
vertugadin m. 1 heupkussentje n.; 2 grashellingf
vertumnale f. Vertumnusfeest n.
Vertumne m. Vertumnus m.
vert-vert m. 1 bleek- en donkergroen marmer n.;
2 V— Groentje n. [dreef zijn.
verve f. vuur n., gloed m.; être en -- (iron.) opt
verveine t. 1 ijzerkruid n.; 2 (vét.) zwarte vlecht f.
verveux m. 1 fuik f. ; 2 hoepelrok m.
verviétois ad. van Verviers.
Vésale m. Vesalius, Van Wesel m.
vésanie f. uitzinnigheid f., waanzin rn.
veste f. wikke f.
Vesdre f. Vesder f,
vésical adj. (... aux) van ou in de blaas, blaas-.
vésicant 1 adj. blaartrekkend; 2 m. blaastrek..
kende kever m.
vésication f. blaartrekking f.
vésicatoire 1 adj. blaartrekkend; 2 m. trek-t
vésicule f. blaasje n., blaas f. [pleister f.
vésiculeux adj. (...euse) blaasvormig.
Vespasien m. Vespasianus ni.
vespasienne f. T vespasienne f.: 1 waterhuisje n.;
2 rijdend gemak n.
Vesper [pèr] m. Avondster f.
vespertilion m. vleermuis f.
vessard m. broekschijter in.
valse f. veest f. ; avoir la — in zijn broek doen.
vesse-(de-)loup f. ( —s- ,n s) wolfsveest f.
vesser v. intr. veesten.
vessie f. T blaas f.
vestale t. t'estale f.
veste f. 1 buis n.; 2 jak f.; — d'intérieur huisjak;
3 (sous l'habit) vest n.; (plus long) kamizool n.;
4 ramasser ou remporter une — iets meekrijgen;
donner une — iets meegeven.
vestiaire m. 1 kleerkamer f.; 2 (tl-iéátre, etc.)
vestiaire f.; 3 kleeren n. pl., kleedij f.; 4 (ceuvre
du) — werk n. der kleeding.
vestibule m. 1 voorhuis, portaal n., gang f.;
2 (anat.) voorhof n.
vestige m. 1 voetstap m., voetspoor n.; 2 (en gén.)^
veston ni. buisje n. [spoor n.
Vestphalle = Westphalie.
Vésuve — 573 — vici^..tion
Vésuve m. Vesuvius in.; faire son — een hooge
borst zetten.
vésuvien adj. ( ne) Vesuviaansch.
vêtement n-i. kleedingstuk n.; —s kleeding,
kleedij f., gewaad n.
vétéran m. T veteraan m.: 1 oudgediende m.;
2 uitgediend ambtenaar in. ; 3 (élève) overzitter to.;
4 (sport) s(, nior m. ; 5 eest tin — do crime hij
is in de misdaad vergrijsd.
Vétéravie f. Wetterau f.
vétérinaire 1 adj. "ceartsenijkundig, veeartsenij-;
2 m. veearts m.; 3 nl. paardenmeester m.
vétille t. beuzeling, beuzelarij, vodderij, nietigheid
f.
vétiHer 1 v. intr. beuzelen; 2 vilten, haarklooven,
zaniken; 3 v. tr. vitten op, plagen.
vétiïierie f. t'itterij, haarklooverii f. [kloover m.
vétilleur m. 1 beuzelaar m.; 2 vitter, haal--I
vétilieux adj. (...euse) vitltistig, bedilziek.
vêtir v. tr. i kleeden; 2 — une robe een kleed
aantrekken.
veto ir'. T veto n.: 1 verwerping f., verzet n.;
rnettre sen — h ziel? verzetten regen; 2 (droit de)
— verwerpingsrecht n.
veture f. 1 lrleeding f.; 2 (huis)gewaad n.
vétuste adj. oud, bouwvallig, i-cerweI.>rd.
vétusté f. ouderdarm m., erwc . rdtceicl f.
veuf 1 asij. (...ve) weduwlijk; 2 -- de ontbloot
van, beroofd van; 3 in. weduivnaar m.
veule adj. slap; krachteloos; lam; rat — zevenslaper
m.
veulerie f slapheid; krachteloosheid; lamheid f.
veuvage m. weduwschap n,
veuve f. 1 weduwe f.; 2 (zoo., bot.) weeuwtje n.;
3 galg; guillotine f.
vexant adj. ergerlijk, kwellend.
vexateur 1 adj. (...trice) tergend, kwelleng;
2 m. terger, kweller m.
vexatien f. 1 tergerij , kwelling f ; 2 krievelarij f.
vexatoire adj. tergend, kwellend , drukkend.
vexer v. tr. 1 lengen, kwellen, verdrukken;
2 ergeren, verdrieten; 3 se — zich ergeren, boos
worden. [aarddrager in.
vexiilaira 1 adj. van de vlag, vlagge-; 2 m. stand-t
viabilité f. 1 levensvatbaarheid f.; 2 bruikbaarviabie
ad]. ! levensvatbaar; 2 bruikbaar. [beid f.
viaduc [k') m. viaduct f.
viajer 1 ad l. (... ère) levenslang; rente ... ère lijfrente
f.; rentier — lijfrentenier m. ; 2 ni. lijfrente f.
viagèremernt adv. levenslang.
viagèreté f. levenslange duur en.
viande t. 1 vleesch n ., grosse — slachtvleesch;
menue — kleinwild n.; 2 slachtvee n.; 3 spijs f.,
kost in., eten n.; — de carêtne vastenspijs f ;
ce nest pas là la — que j'aime dat is de kost
niet dien. ir, lust; teute -- en faim friande, ii
n'est — que d'appétit honger is de beste saus;
4 levensmiddelen n. pl.
viander v. intr. grazen, helden.
viandis nl. grazen, weiden n.
,iatique til. 1 reispenning, teerpenning rel.;
2 tecrspljs, berechting t.; recevoir le saint —
berecht worden. [overseho.,?ri m.
vibord in. boordplank f., reehout, nahout n.,1
vibratile adi. trillenri
vibratilité f. vatbaarheid f. voor trilling.
vibration f. trilling f.
vibrateire art). trillend.
vibrer v. intr. trillen; (eitres) daveren.
vibrion m. 1 trilwormpje n.; 2 gek m.; 3 pretmaker,
loshol m.
vibrisse f. 1 neushaar n.; 2 (mammif.) graan f.
vicaire ni. 1 vicaris rn.; — apostolique apostnliscil
vicaris ; 2 plaatsvervanger en.; --• de _f ésus-
Christ plaatsvervanger ton Jezus , Christus;
3 onderpastoor in. [^ icorie f.
vtcairie f. 1 vicarisschap, vita riaat n.; 2 (é lise)l
'sieariat m. 1 vicariaat r,.; 2 (paroisse) onderpastoorschop
n.; 3 onderpastorij f.
vicarier v. intr. 1 onderpastoor zijn; 2 in een
ondergeschikte hetrekkina staan, zich in een ondergeschiklen
toestand bevinden.
1. vice m. 1 ,gebrek n.; — de prononciation
gebrek in de uitspraak; nul sans — niemand is
vrij van gebreken; 2 misslag en., foiri, feil f.;
3 ondeugd; 4 stitreheid, deortraptheid f.
2. vice 1 en compos. onder-, ice-; 2 m. plaatsvervonger
m.
vice-anriral m. (...aux) 1 ondervlootvoogd, viceadrniraal
en.; 2 i'lce-admiraalschap n.
vice-amirauté f. onderadmiraalschap n.
vice-chambellan m. onderkamerheer m.
vice-r.hancelier nl. onderkanselier, vice-kanselier
ni.
vice-consul m. onderconsul , vice-consul ni.
vice-consutlat in. onder consulsc,hap, vice-cnrisul-t
vice-Dieu m. ondergod, vice-God en. [laat n.
vice-trérant rn. onderbeheerder, onderzaakvoer-^
vice-itgat in, onderlegaat, l'ice-legaat in. [der m.
Vicence f. Vicenza n.
viicertnal tij adj. (...aux) 1 (de vingt a_ns).twtntigearig;
2 (boos les vin t ans) twinti,gjaarli
/ksclz.
vice-préfet n- . onderpre[ekt, vice-prefekt n.
vice- prési iertce f. ondervoorzitterschap, vicepresidentschap
n.
vice-président rn.ondervoorzitter,vice-president m.
vice-recteur m. 1 . onderrector, vice-rector;t
vi ce- reine f. onderkoningin f. [2 prorector m.
vice-roi en. onderkoning en. [koninkrijk n.
vice-royauté f. 1 onderkoning.selzao; 2 onder-t
vicésimal adj. (...aux) twintigtallig.
vice-versa, (iron.) vice-Versaille s adv. omgekeerd,
wederza ids.
Vichnou m. Visjnoe, Vis/moe m. [making f.
viciation f. 1 bederf n.; 2 vernietiging, ongeldig-1
vicier — 574 — vieille
vicier v. tr. 1 bederven; 2 vernietigen, ongeldig
maken.
vicieux 1 adj. (...euse; ondeugend, verdorven;
2 kwaadaardig, steeg; 3 gebrekkig, ongeldig;
4 gebrekkig, verkeerd; 5 cercie — cirkelbewijs n.,
kringloop m. ; 6 rn. ondeugende, slechraard rn.
vicinel 1 ad;. (...aux) naburig; 2 buurtschappelijk,
b!iur,-; chemin — buurfwe; in.; eremin de
fer — = 3 m. buurtspoorweg rn.
vieinaiité f. 1 :zaburigheid f.; 2 buurtschappelijkheid
f.; 3 buurtwegen m. pi.; chemin de
grande — hoofdbuurtweg m.
viciniti f. naburigheid, buurt f.
vicissitude f. 1 afwisscling, opeenvolging f.;
2 wisselvalligheid, ongestadigheid f. [grafelijk.
vicomtai adj. (...aux) onderbrafelijk, vice-t
vivo rnte m. ondergraaf, vice-graaf m.
v.co mté ni. ondergraafscha f, vice-graaf schop r.
vicomtesse f. ondergravin, vice-gravin f_
victimaire 1 m. offerslachller in.; 2 adj. offerend,
offer-.
vistime f. 1 offer, offerdier n.; -- humaine
menschenoffer; 2 (fig.) slachtoffer r.
victimer v. tr. 1 offeren, tot offer maken; 2 (fig.)
toƒ slachfoff.r maken.
victoire f. t overwinning, zege, victorie f.; chanter
— victorie kraaien; chant de — zegezang rn.;
2 V—zegegodin, Victoria f.; 3 (prénom.)
Victoria, Toria f.
Victor m. Victor, Zeger m.; le pauvre — (ron.)
de arme V ieinrsrente f.
Victoria f. 1 (rnyth. & prér.oin) Victoria f.; terre
-- Victoria-land n.; 2 (véhic., danse) v— victoria
f. ; 3 (bot.) v— regia vietoria f. regio.
victorieusement adv. zegepralend, tromfantelijk.
victorieux 1 adj. (...euse) : — de zegepralend op,
zegevierend op, triomfeerend op; être — de de
overwinning behalen op; 2 ni. overwinnaar m..
victua i)le(s) f. (pl.) levensmiddelen n. pl., mondvoorraad
m., (rnar.) proviand f.
vidame m. ondergraaf, vice-graaf m.
vidage m. ledigen; ruimen n.
vidange f. 1 opruiming, wegruiming f.; robinet
de — spuikraan f.; 2 (fosses d'aisar.ce) ruimen
n.; 3 —s ruimers rn. pl., ruirndienst m.; 4 —s
beer m., drekstof f.; 5 —s zuivering t.; 6 lediging
f.; bouteille en — ontstopte flesch f.
vidanger v. tr. t leeg maken; wegruimen;^
vidangeur m. ruimer m. [2 ruimen.
vide 1 adj. ledig, leeg; -- de ontbloot van, zonder;
2 ni. leegte, gaping, ledige ruimte f., ledig vak n.;
à — ledig, (fig.) vruchteloos; porter à --- in de
lucht hangen; tourner, rnoudre à—leegdraacen,
leegmalen; 3 (luchl)ledig n.; faire :e — het
luchtledig maken; faire le — autour de qq.
iem. afzonderen; nettoya-ge par le — stofzuigen
n.; 4 ruirnie f.; précther dans le — in cie
woest iJn preeken.
vide-bouteilie(s) m. ( s) 1 fleschhevel m.; 2
drinkhuisje, tuinhuisje n. ; 3 drinkebroer m.
vide-citrans m. (pl id.) citroenuitknilper in.
vide-gousset m. ( ' - s) gauwdief, zakkcnroLLer;
vide-poche(s) m. ( —s) zakkeniee-ger m. [m.
vide-pomme m. ( - Wis) appelboor f.
vider 1 v. tr. ledigen, leggen, ledig ou leegmaken;
2 ajlrekken, laten afloopen ; 3 ui:'schenken, uitdrinken;
— son verre zijn glas uitdrinken ou
lefgen ; 4 — son magasin uitverkoopen ; 5 — ses
mains, son sac zijn handen, zijn z,zk uitschudden
ou leeg schudden; 6 (fruits) uithollen; (clef)
uitvijten.; (canon) uitboren; (roue, pe;gne)
uitwerken; 7 (poisson, eibier. volaille) uitharen;
8 zuiveren; 9 faire — de la bile gat doen uitspuwen
; 10 (ont)ruimen ; (incubles, terres) opruimen,
wegruimen, na'e „deen; t 1 (affaire, compte)
afdoen; (intéréts) in orde brengen; (différend
querelle) uitmaken, vereffenen, beslechten,
12 v. intr. opruimen; t3 se — 1 ledig worden,
leegloopen, 2 zich ontlasten, 3 sterven, 1 afgedaan
ou uitgemaakt ou vereffend ou beslecht worden.
vidimus [s '1 ni . echtverklaring f., vidimus n.
vldrecome in. berkemeier rn. [rouwjaar n.
viduité f. weduwschap n.; année de — weduw-;
1. vie f. 1 leven n.; besoins de la — levensbehoeften
j. pl.; cours, durée de la — levensloop,
levensduur in.; genre de --- levenswijze f.; — des
champs landteven; — de garçon jonggezellenleven;
— de pol;chinelle, de chien hansn orstenleven,
hondeleven; arbre de — (bot.) levensboom,
(bible) bom m. des levens; de sainte --
met een heilig leven; de mauvaise — van slecht
gedrag n.; droit de — et de mort rerhtn. overleven
en dood; sans — levenloos ; à — voor het leven,
levenslang, (acheter) op lij. ;-rente; à la — et è la
mort in leven er. (in) dood; de la (ou ma, sa
etc.) — van zijn leven; en — in leven; pour la --
voor het ou zijn leven; sur la -- hij mijn leven:
2 aller de — à trépas uit dit leven scheiden;
qui a temps a — tijd gewonnen, veel gewonnen:
donner la -- het leven schenken, (à la matière'
het leven geven ; faire la (petite) — goed leven:
faire bonne, joyeuse — een goed, lustig (even
leiden; 3 kost m., brood n.; chercher sa — zijn
kost zoeken; demander ou mendier sa — (om )
zijn brood bedelen ; gagner sa — zijn brood
winnen; 4 (biogr.) leven, levensbeschrijving f.;
5 (brult, scènes) leven, geraas, getier, rumoer n.;
elle vous fera une — zij zal u een leventje maken
2. vie f. weg m., pad n.
Viège f. 1 Visp n.; vallée de — Visperdal n.; 2
(eau) Vispach f.
vieil = vieux devant voyelle oud.
vloillard m. oude man, grijsaard m.; —s oude
lieden m. pl ; hospice de(s) —s oud-manhuis n.
vieiiie t adj. f. de vieux: 2 f. oude vrouw f , besje
n.; ma -- 1 mijn oudje n., 2 ouwe vriend m.
vieillerie — -57,5 — villégiature
vieliierie f. oude vod, oude prul f.
vieilles!e f. T ouderdom m.
vieillir t v. intr. verouderen, oud ei-orden ; 2 v. tr
verouderen, oud maken; 3 se — zich ouder maken.
vieillissement m. veroudering f.
vieiliot 1 adj. («te) ouwelijk, oudachtig; 2 m.
ouwe paai m. ; 3 f. —te oud besje n.
vietle f. lier f.; — organisée lierorgel n.
vielter v. intr. t lieren, de lier draaien ; beeuf
viellé rondgeleerde os m.; 2 ronddraaien, luieren.
vielleur m. liereman m.
Vienne f. 1 (Autr.) Weenen n.; vert de — berggroen
n.; 2 (France) Vienne n.
Vielsalm m. Alisalm n.
viennois 1 (Autr.) adj. Weenensch; 2 m. VWeener
m.; 3 (France) van Vienne.
vierge 1 f. maagd f.; 2 la (sainte) V— de Heilige
Maagd f. ; la V— mère de Moedermaagd; 3 ad.
maagdelijk, maagden-; apótre — maagdelijke
apostel m.; cire — maagdenwas n.; fles V—s
Maagdencilanden n. pl.
vieux t adj. (devant voy. vieil, f. vieille) oud;
2 m. oude man m.; le — dc(n r ouwe, de ouwe
heer m.; mon — mijn ouwe jongcn m.; 3 oudgediende,
veteraan m.; -- de la viellie veteraan
van de oude garde; 4 oude, oud goed n.; il ne fait
que du — hij maakt maai oude dingen. V. aussi
vief! & viellie.
vieux-catholique adj. oud-katholiek.
Vieux-Dieu m. Oude-God n.
Vieux-Genappe m. Oud-Genepiën n.
vieux-olng m. wagensmeer ti.
1. vif adj. (vive) I (en vie) levend; bruler —
levend verbranden; eau vive welwater; vive eau
springtij n.; de vive force mei volle geweld; de
vive voix mondeling; 2 (animé) levendig, wakker,
vlug, opgewekt ; ( eredroit) levendig, druk;
3 opvliegend; ii est — comme la poudre !gij
vliegt op ais buskruit; 4 scherp, hevig, vinnig,
bijtend, kras, bar.
2. vif m. 1 (persongel levende m. - 2 let'end
model n.; sur Ie — naar het leven; 3 levend w'td
n.; 4 levend vleesch, leven n.; (fig.) ziel f., l:ar± n.,
kern f.; blesser act — in 't levend vleesch kwetsen,
(fig.) in de ziel kwetsen.
vif-argent m. kwik(zilver) n.
vigésimo adv. ten twintigste.
vigie t. t uitkijk m.; être en — op den uitkijk
zijn ou staan ; 2 kustwacht f. ; 3 kustwachter m.;
4 brandweerpost m.; 5 (cheni. de ter) kijkven-+
vigeer v. intr. uitkijken. [stertje n.
vigigraphe m.1 scheepstelegraaf f. ; 2 scheepstelegraphisi
m.
vigigraphie f. scheepstelegraphie f.
vigilam ment adv. waakzaam, omzichtig.
vigilance f. 1 waakzaamheid f.; 2 (hérald.)
waaksten m.
vigilant adj. waakzaam, opmerkzaam, omzichtig.
vigilante f. huurrijtuig, aapje n., vigilant(e) f.
vigile 1 f. vigilie f.; 2 f. & m. (antiq.) nachtwacht
f. & m.
vigne f. 1 wijrstok, wijngaard m.; il est dans les
—s hij zit in den wijngaard des Hoeren ; 2 landhuis
n., villa f.; 3 — blanche 1 heggerank,
2 boschrank f.
vigneron ni. wijngaardenier, wijnbouwer m.
vigneronne f. wijngaardeniersler f.
vignette f. loofprentje, vignet n.
vignoble 1 rn. wijnberg in.; 2 adj. pays—wijn-T
vlgnot m. alikruik f. [land n.
vigognef. 1 schaapkameel in., Peruaansch schaap
n. ; 2 vigognewol f. ; chapeau de — vigognehoed m.
vigoureux adj. (...euse), ...eusement adj. krachlig,
kloek, sterk, wakker.
vigueur f. kracht f.; — d'esprit geesteskracht;
dans la — de t'áge in <ie volle krocht des levens;
ëtre en — van kracht zijn ; mettre en -- in
werking stellen; sans — krachteloos.
vei adj. 1 laag, gering; à -- prix voor een spotprijs;
2 gemeen, waardebos ; 3 gemeen, verachtelijk.
1. vilain adj. 1 boersch; 2 gemeen, burgerlijk;
3 gemeen, laag, leelijk; 4 leelijk; i1 fait — het is
leelijk weer; eest --- h vous de het is Teelijk van
u da! gij ; 5 gierig, vrekkig.
2. vilain m. 1 lijfeigene ni.; 2 boer m.; 3 bi rgerman
m.; 4arme dvtvel,schooier m.;— enrichi ne
connait parent ni and als niet komt tot iet, dan
kent iet zijn zelve niet; 5 gemeenc kerel ni.;
6 gierigaard, vrek ni.
vilanelle f. 1 herdersliedje n.; 2 herdersdans m.
vilayet m. Turksche provincie f., vilajet n.
vilebrequin rn. omslagboor, diuifboor f.; jambes
de — hoepeiheenen n. p1.
vilement adv. laag, gemeen, veraci:ielijk. [f.;
vilénie f. 1 laagheid, gemeenheid f.; 2 vuiligheid;
3 gierigheid, vrekkigheid t. [achten, versmaden.
vilipender v. tr. geringachten, minachten, verf
villa f landgoed, landhuis n., villa f.
viltare m. dorp ri.; gens de -- dorpelingen rn. pl.;
fête ede — dorpsfeest n.; noce de — boerenbruiloft
f.; il est been de son — hij is nooit uit zijn
dorp geweest.
villageois 1 asij. dorpachtig, dorpsch, boersch,
dorps- ; 2 m dorpeling, boer m. ; 3 boerensoep f.
villageoise f. dorpelinge, boerin f.
villanelle f. 1 herdersliedje ri.; 2 herdersdans m.
viile f. stad f.; — maritirne zeestad; — marchande
ou de commerce handelsstad; habit de--
stadskleedij, uitgangskleedij f.; il est à la — hij
bevindt zich in de stad; il est en — hij is in de
stad; en — (adresse) in (deze) stad, alhier; on
porte en — (de bestellingen) worden aan huis
bezorgd.
villégiature f. zomerverblijf n.; être en —
'S zomers verblijven te, zijn zorn. rverhlijf houden te.
villéaiaturer -- 576 — violoncelliste
v;ilégiaturer v. intr. 's zomers verblijven, zijn ou
een zomerverblijf houden.
villette f. stadje, stedeken n.
villeux adj. (.. -.euse) harig, ruig, donzig.
vlllosité f. harigheid, ruigheid, donzig'ieul f.
Vilvorde m. Vilvoorde n.
viminal I adj. (...aux) wa3 ilgach'ig, wilgen-; porte
V—e Wilgenpoort f.; colline V--e ou moet
V--- = 2 m. V— Wilgenitectvel m.
vin m. T wijn m.; 1 grand, petit -- puike, geringe
wijn; — d'Espagne, de France Spaansche,
Pransche wijn; --- de la Moselle -Moezel `wij n) ;
-- du Rliin Rijnsche wi,mn ; ce Bordeaux a peu
de -- die Bordeaux heeft niet veel kruim; ie
commerce des —s de wijnhandel; tin commerce
de. — een wijnkooperij f. ; 2 avoir son — heet genomen
zijn; avoir le -- gat, mauvais een vroolijken,
.kwaden dronk hebben; avoir tin —
d'agneau, d' áne een larnrne jesroes m., ezelsroes
hebben; il est pris de — hij is aangeschoten;
il eet entre deux --s hij heeft een halve streep
aan; Ie -- entre et la raison lort als de wijn is
in den man, is de wijsheid in de kan.
vinaigre m. ! azijn m., ; edi'c m.; (pop.) rum
f. ; — arornatique kruidenazijn; — de bière
bierazijn; — de toilette toiletwater :1. ; -- de vin
wijnazijn ; 2 sauce au -- azijnsaus, zure saus t.;
complirnents au -- azijnzure complimenten n.
pl.; voix au — valscha stem f. ; faire un — S qq.
het iem. zuur maken; nabit de— papieren jas f.
ou kleed n.; abreuver de fiel et de -- met gal
en edik laven; au bon -- 1 azijn te koop, 12 hot,
tot, bot ! porter qq. S bon --- iprrm. op den rug
dragen; donner da — (fig., jeu) katoen geven;
grand —! veel katoen !
vinaigrer v. tr. 1 niet azijn toebereiden ; trop
...gré mei te veel azijn; 2 door azijn halen;
3 (fig.) peperen, kruiden.
vinaigrerie f. azijnbrouwerij, azijnfabriek f.
vinaigrette f. 1 koude azi'jilsarls f.; 2 aziinwagentje
n. ; 3 handwagentje rr.
vinaigrier m. I azijnbrouiver; 2 azijnverkooper
m.; 3 azijnfleschje n.; 4 olie- en azijnstelletje n.
vinaire adj. van ou voor wijn, ia'ijn-. [droesem m.
vinasse f. 1 slechte wijn. slappe wijn m.; 2 wijn-1
Vincent vr. Vincentius, Vincent as ; saint —
de Paul de Heilige Vincentius a Paolo ; Saint- —
(géog.) Saint- Vincent n.
Vinci m.: Léonard de -- Leonardo da Vinci in.
vinculer v. tr. binden; (tip., aassi) verplichten.
vindas [a ou as'] m . 1 windas n. ; 2 (braad )spit n.
vindicatif adj. (...ive) 1 wrekend; 2 wraakzuchtig,
wractkgieri g.
vindicte f. strafvordering f., eisch m. om straf.
vinée f. 1 wijnoogst m.; 2 wijnkelder m.
vineri£ f. rvijnmakerij t., pershuis n.
vir:er v. tr. i alcoholiseeren; 2 se — een avijnsmaak
m. krijgen.
vinet(t)ier ni. zuurloorn, berherisstruik m.
vineux 1 adj. wijnachtig, wijn-; 2 wijnrijk,
wijn-; 3 geestrijk, krachtig,
vingt 1 num. & m. twintig num. & t.; 2 ord.
twintigste; le -- rnai de(n) twintigste(n) Mei;
3 corps — kleine paragon f. [gangen.
tri ngtai n m. laken ou lijnwaad n . van ttvintigt
vingtaine f. 1 twintigtal n.; 2 (áge) twintig f.;
avoir dépasse la — over de twintig zijn.
vingtiéme adj. & m. twintigste adj. ck n.
vingtuple 1 adj. twintigvoudig; 2 m. twintig-
•oitd n.
vingtupler v. tr. vertwintigvotr.digen.
vinicole adj. wijnbouwend, wijn-; pays —
wij nland n.
viniculture t. wijnbouw in. [plant f.
vinifére 1 adj. wijndragend, wijn-; 2 f. twijn-t
vinification f. wijnwaken n., wijnbereidi^r;; f.
vinomètre m. wijnmeter ril .
vinosité f. wijngehalte n.
viol m. verkrachting, schennis f.
violabllité f. schendbaarheid f. [krachtbaar.
volatile adj. schandbaar, overtreedbaar, ver-1
vioiacé adj. paarsachtig, purperkleurig.
vloiat adj. vioollies-; sirop -- viooltjesstroop f.
violateur m. 1 verkrachter, schender in.; 2 overtre'ler
m.; 3 verbreker m.; 4 ontheiliger m.
violation f. 1 verkrachting, schending f.; 2 overtreding
f.; 3 verbreking f.; 4 ontheiliging f.
violhtre adj. bleekpaars.
viole f. altviool f.; -- de jambe knieviool.
violement m. = violation 1.
violemment adv. hevig, geweldig.
violente f. 1 hevigheid, onstuimigheid f.; 2 geweld
ii., dwang m. ; faire une douce -- à zachtjes
geweld aandoen; 3 gewelddadigheid, geiveldplegi.
ng f.
vioient adj. hevig. geweldig; ho:nme — oploopend
ou driftig man m.; mort —e g eweldd.z^lige
dood m.; cela est trop -- dat is wat ai te kras.
violenter v. tr. geweld aandoen, dwingen
violen v. tr. 1 verkrachten, schenden; 2 overtreden;
3 verbreken ; 4 ontheilt en.
violet 1 adj. ( '«te) paars, violet(kleurig) ; 2 ml
violette f. viooltje n. [paars, violet n.
violier in. violier f.; — jaune muurbloem f.
violique adj.: acide - viooltjeszurrr n.
violiste na altr"viool)speler m.
violon f. 1 viool, vedel f.; — d'auteur viool van
een bekend maker; joueur de --- vioolspeler m.;
morceau de — vioolstuk n. ; donner ou paver
les — s de muziek betalen; 2 vioolspeler in. .•
viool r.; sentir Ie •-- zoo arm zijn als een muzikant;
3 nor, kast f., bak in. ; 4 gordelslier n.;
5 (mar.) r:ioolhlo'c, vtoolslclk n.; -2 tablet streng,
koord f. [basspeler m
violoncelle f. I basviool, violoncel, cello f.; 2 m.4
violoncelliste m. basspeler, (violon)cellist m.
s'joloneur 577 visiter
violoneur, ...eux fl1 vioolspeler, irdelaar n.
vIOoniste rn. & f. vioolspeler ni., ... spee13ter f.
vlorne f. sneeuwbal m. ; - obier Geldersche
roos f.
vipère f adder f.; (fig.) slang f.; langLie de -
addertong, (fig.) slangentong f.
vipereau ni. (-x ) addertje n. [2 giftig, bijtend.
vipérin adj. 1 adderachtig, addervormig, adder- ;
virage m. 1 wenden, draaien; 2 winden n.; 3
draai m., bocht f. ; 4 draairuimte,. speelruimte f.;
5 stuksnijden; 6 (photo.) vireeren n.
virago f. 1 manwijf n. ; 2 (lig.) dragonder, driedekker
in.
vrement 111. wenden, draaien ii. ; 2 (fig.) ominekeer
m., zwenking f.; 3 (cornpte) oi'eidracht f.
virer v. tr. & intr. 1 wenden, keeren, draaien;
- ut qc. in iets overgaan; 2 (photo.) in 't bad
dompelen; 3 (compte) overwijzen, af- en aanschrijven
vireux adj. (...euse) 1 giftig; 2 (bot.) vergiftig.
vfrev(e)aii(t) in. braadspit n.
vlrevo!te f. volledige omdraai m.
Virgile rn Virgilius, Vergilius in.
vrgiIien 1 aclj . ( ne) Virgiliaansch ; ? m. i'irgivirgina
adj. (..aux) maagdelijk. [haan in.
Vir g inie 1 f. Virginia f.; 2 la - Virginie- ii.;
3 fl1. V- /irginiëtabak, virgnik t.
virjinité f. 1 maagdelijkheid f.; 2 maagdorn in.
virguki f. 1 komma f.; 2 (ni-,c-,.) doorhalingsteeken
n.; 3 (mus.) staart in.
viril adj.,.. ..ement adv. 1 man(ne)lijk; 2 (fig.)
man(ne)lijk, manhaftig.
virilité f. 1 mannelijkheid, inanhaarheid f.;
2 man (ne,! leeftijd m.; 3 (fig ) man (ne)lijkheid,
manhaftigheid f.
viroe f. heslagring, ring rn., beslag n.
virolet en. t houten neut f.; 2 rol f.; penrad n.
3 (Icinder )molent/e n.
virtualité f. vermogende kracht t.
virtuel adj. ( WIe) innerlijk vermogend, virtueel.
virtueliement adv. door de vermogende kracht,
virtueel, virtualiter.
virtuose m. & f. virtuoos rn., virtuase f.
virtu osité t. (schitterende) kunstvaardigheid, i'irtuositeil
t.
vîruence f. 1 giftigheid, boosaardigheid f. - 2 innigheid,
heftigheid t.
virulentad). 1 giftig, boosaardig: 2 (fig.) vinnig,
bijtend, heftig.
virus [' in. smetstof f., gift ti.
1. vis [s1 t omwinding, crnslirigeringf.;(esca
her 5) - wenteltrap f.; - S jour slingertrap f.;
2 schroef f.; - h bois houtschroef; - de
pression klemschroef.
2.- vis is'] m. aangezicht n. . [kracht.
3: vis [s'] t. kracht t. - cernica kootschet
visa in i'isa n.
visaçe en. t (aan)gezicht, gelaat, wezen n ; h -
dêco uvert ongesluierd, ongemaskerd, openlijk,
ronduit; ii a le -- pâle hij heeft een bleek gezicht;
avoir un .- de l'autre monde ou de déterré een
aangezicht hebben als een lijkbidder; faire bon,
mattvais - â qq. iem een goed, slecht gezicht
toonen; trouver bon - â qq. vinden dat iem. er
goed uitziet; 2 uitzicht, voor/tornen n., gedaante t.
vis-âv-is 1 adv. er tegenover: tout - vlak ou
juist tegenover; 2 prép. - de tegenover, (fig.)
jegens; se trouver -- de den met niets blijven
zitten; 3 in. overbuur(man) rn., overbuurvrouw
f.; (danse, jeu) overman ni.; 4(véh ) vis-it-vis n.;
5 dubbelklavier n , dubbelvleugel ni.
viscache, viscaqoe t wolhaas rn., voskonijntje n.
viscéral adj. (. . . aux) van de ingewanden, ingeviscère
m. ingewand n. [wands-.
viscosté t. kleverigheid, slijmerigheid f. ti
Visé cii. Wezet n.
visée t. 1 nitkken, aanleggen ii. ; 2 (fig.) plots,
oogmerk, doel n.
1. viser 1 v. intr. mikken (op), aanleggen (op,);
2 (fig.) doelen (op), uitzien (naar), jacht maken
(op) ; 3 v. tr. mikken op; 4 (lig.) bedoelen,
5eoo gen.
2. viser v. tr. doorzien, bekrachtigen, viseeren.
visibiUté t. zichtbaarheid t.
visib!e adj., (/D ment adv. 1 zichtbaar; 2 te zien,
te spreken, thuis; 3 (tig.) zichtbaar, blijkbaar.
visière t. 1 (casque) vizier, kijkgat n., schuif ..;
rnrnpre en - ii zijn lans tegen het vizier breken
Van, (lig.) openlijk aanvallen ; 2 (casquette)
klep f.; 3 (anne) vizier, tnikijzer n.; 4 sluier m
5 gezicht n.; avoir in - courte niet ver zien.
Visigot(h) i in. Wisigote in.; 2 adj. v- Wisi
visigot(h)iq ue adj . Wisigotisch . [gotisch.
vision f. t zien, (ge,zicht n.; 2 aanschouwing f.;
3 verschijning t., visioen ti.; 4 hersenschim f.,
droombeeld n,; 5 denkbeeld n.
visionnaire til. ziener m., 2 droomer, dweper
rn. ; 3 ad. droomend, dwepend, hersenschimmig.
visitandoe f. visitandine, visitatienon f,
vusitation t. 1 bezoek n.; 2 V--- de la Vierge
Maria- Visitatie f.; 3 (ordre) Visitalie f.; file de
la V- visitatienon f.; 4 (fig.) bezoeking, beproeving
t.
visite f. 1 bezoek n , visite f.; . de condoléance,
de digestion bezoek van rouwbeklag, digestiebezoek;
- des églises kerkenbezoek; aller en -
op bezoek uitgaan; rendre - h qq. iem. een
bezoek brengen; rendre sa - â qq. inn. een
tegenbezoek brengen; 2 visiternonteltje n.;
(tournée) bezoek n., visitatie f.; - d'inspection
inspectiebezoek; 4 (examen) onderzoek n., visitatie
f.; - ii la douane tolonderzoek, visitotie
- domiciliaire huiszoeking t. - dun bâtirnent
onderzoek van een gebouw ou schip.
visiter 1 v. tr. bezoeken, gaan zien ; 2 bezoeken,
beproeven ; 3 onderzoeken, schouwen, bezichtigen,
visiteur — 578 — vivificateur
nazien, visiteeren ; 4 v. intr. een onderzoek doen,
huiszoeking doen.
visiteur In. 1 bezoeker m. - 2 onderzoeker, schouwer,'
visgin m. vison m.. [bezichiiger m.
vison-visu adv. t van aangezicht tot aangezicht,
tegenover elkander; 2 met eigen oogera. [der m.
visoriu m {om'] m. vi.snrium, tenakel n., kopijhou-t
visqueux adj. (...euse) 1 ,lei'erig, slijmerig;
(métal) taai; 2 walglijk.
vissage ni. schroeven n., vastschroeving f.
Vissembourg m. Weissenburg n.
visser v. tr. schroeven, vastschroeven, toeschroeven.
vista f zicht, uitzicht n. ; a prima — 1 op het
eerste zicht, van 't blad, 2 (comm.) op zicht.
Vistule f. Weichsel f
visu rri.: de — van zien, als ooggetuige.
visuel adj. ('Ie) van het gezicht, gezichts-;
angle -- gezichtshoek no.
visuellement adv. schijnbaar.
Visurge m. Wezer f.
Vit m. Vitus, Vijt n-i.
1. vital adj. (...aux) van het leven, tevens-;
principe — levensbeginsel n.; concurrente —e
strijd iii. om het bestaan.
2. Vital m. Vitalis, Vital m.
vitalisme en. levenskrachtleer f., vitalisme n.
vitalité f. 1 levenskracht f., levensbeginsel n.;
2 levensverhouding f.; table de -- sterftetafel f.
vite 1 adj. snel, ranch, vlug, gezwind; 2 adv.
snel, ras, rap, gauw; au plus — op het snelst;
plus — que cela een beetje gauwer.
viteliien 1 adj. (c» ne) van eierdooier (gemaakt);
2 met eierdooier bestreken; tablettes — nes =
3 f. pl. —nes vitelliani m. pl. [dooier m.
vitellus [s'] rn. 1 dooier m., eigeel n.; 2 (bot.) 1
vitelot m. 1 deegreep in., deegstrook f.; 2 boothaak
m. [(nez) roode patat f.
vitelotte f. 1 roode aardappel m., muisje n.; 21
vitement adj. snel, gauw, rap.
vitesse f. 1 snelheid, gauwheid, rapheid, vlugheid
f.; à toute — in volle vlucht; 2 sneltrein m.;
3 petite — gewone verzending f.; grande —
spoedbestelling f.; par petite — als vrachtgoed;
par grande — als ijlgoed.
viticole 1 adj. op wijnstokken levend; 2 wijnbouwend,
wijnbouw-; 3 m. wijnbouwer m.
viticulteur m. wijnbouwer m.
viticulture f. wijnbouw m.
vitrage m. 1 ruitwerk n.; 2 ruiteninzetten n.;
3 glazen schut n.; 4 gordijntjesgoed n.
vitrail m. (...aux) 1 groot raam; (spéc) kerkraam
n.; 2 geschilderde ruit f.; peintre de ...aux
raamschilder m.; 3 ...aux bril m.
vitre f. 1 glas n.; carreau de — = 2 ruit f.;
casser les —s de ruiten inslaan ; 3 (peil) hoornvlies
n.
vitré adj. 1 van glas, 'glazen; passage — glazen
straat f.; 2 glasachtig, glas-.
vitrer v. tr. 1 ruiten zetten in; 2 glasachtig
maken, doorschijnend maken.
vitrerie f. 1 glazenmakerij f.; 2 glashandel, ruitenwinkel
m.; 3 glasvaren f. pl.
vitrescibilité f. verglaasbaarheid f.
vitrescible adj. verglaasbaar.
vitreux 1 adj. (...euse) = vitré 2; cassure ...euse
glasbreuk f.; geil — glasoog n.; 2 m. oog n.
vitrier m. glazenmaker m.; au —! ruiten inzetten!
vitrifiable adj. verglaasbaar.
vitrification f. verglazing f.
vitrifier v. tr. & se — verglazen.
vitrine f. 1 uitstalraam n., puif., vitrine f.; 2uitstalkast
f.; 3 (geil) glasvocht n.
vitriol nl. vitriool f. & n., (knper)sulfaat, zwavelzuurzout
n.; — blanc zinksulfaat; — bleu
kopersulfaat; — vert ijzersulfaat.
vitriolage m. vitrioleering f.
vitriolé adj. met vitriool, vitriool-.
vitricter v. tr. vitrioleeren.
vitriolerie f. vitrioolfahriek f.
vitriolique adj. met vitriool, vitriool-; acide —
vitrioolzuur, zwavelzuur n.
vitrioliser v. tr. in vitriool omzetten, vitrioliseeren.
Vitruve m. Vitruvius m.
vitulaire adj. kalfachtig, kalf-; fièvre — kalf-t
vitupérer v. tr. laken, berispen. [koorts f.
vivace adj. 1 levenskrachtig, taai; être — een
taai leven hebben; 2 (bot.) overblijvend; 3 (fig.)
taal, ingeworteld.
vivacité f. 1 levendigheid, wakkerheid f.; 2 (passions)
hevigheid f., geweld n.; oploopendheid f.;
3 (esprit) levendigheid, vlugheid, schranderheid f.
vivandler m. zoetelaar, marketenter m.
vivandière f. zoetelaarster, marketentster f.
vivant 1 adj. levend; mot — bij mijn leven; bien,
mal — die braaf, slecht leeft; 2 wandelend;
sq uel ette — wandelend geraamte n. ; 3 (fig.)
levendig; 4 m. levende m.; 5 levendige gast,
wakkere kerel no. ; 6 bon — vroolijke Frans no.;
mal — liede !ijk mensch n.; 7 leven n.; du — de
bij het leven van; de son — in (zijn) leven.
vivat [t'] interj. & m. vivat interj. & n.
1. vive f. pieterman, (Belg.) aren(d) m.
2. vive interj. leve! — le rot leve de Koning!
—(nt) les bons vips leven de goede wijnen;
— Dieu zoo waar als God leeft; qui —? werda?
vive• la-joie m. vroolijke Frans, leve-de-vreugd m.
vivelle f. 1 (couture) stop f.; 2 zaagvisch m.
vivement adv. 1 levendig; innig; 2 hevig, scherp,
vinnig.
Vive-St-Bavon m. St-Baafs-Vijve n.
Vive-St-Éloi rro. St-Eloois-Vijve n.
viveur 1 m. vroolijke Frans, pretmaker m.;
2 adj vroolijk levend. [hunschuit f.
vivier m. 1 (visch)vijver m.; 2 bun f.; bateau --kl
vlviticateur 1 adj. (...trice) levenwekkend; 2 m.
levenwekker m.
vivification — .579 — Voilà
vivification f., ...filment m. verlevendiging,
levendmakiná, bezieling f.
vivifier v. tr. levend maken, bezielen; ht lemen
geven (aan) ; doen leven; ;race vívifiante
levendmakende genade f.
vivipare adj. levendbarend.
vivipare f., ...risme rn., ...rité f. levendbaring f.
vivisecteur [s'] rn. levendontleder, vivisector rn.
viviseetion (s' j f. levendontleding, vivisectie f.
vivot(t)er v. intr. 1 zich laten leven ; 2 voorteven,
bekrompen leven.
I. vivre 1 v. intr. (vivant, vécu, je vis, je véeus)
(en gén.) leven; bien --- goed ou deugdzaam
leven; — bien goed ou ruim leven; il nest pas
facile à — hij is niet genwkkelijk om mee te
leven; ce nest pas — dat is geen leven; — vieux
lang leven; faire — doen leven, doen herleven;
laisser — laten leven; apprendre h — leeren hoe
te leven ; savoir — weten te leven ; étre las de —
het leven moede zijn, levensgnoede zijn ; — en
prince als een prins leven; il fait cher -- ici
het is hier duur leven; avoir de quoi — genoeg
hebben om (van) te leven; qui vivra verra de
tijd zal leeren; il faut que tout ie monde vive
men moet leven en laten leven ; 2 (voort) leven,
voortbestaan, in leven blijven ; sa mémoire vivra
zijn nagedachtenis zal (voort)leven; 3 v. tr.
beleven; 4 meeleven. V. vécu, vvant & 2. vive
2. vivre m. 1 leven n.; 2 voeding f., kost in.;
3 —(s) levensmiddelen n. pl., mondbehoeften f.
pl., prooiond f., victualie f., i'ii , res f. pl.
vizir m. 1 vizier in.; 2 vizier (tabuk) f.
viziriat m. vizierschap, viziriaat n.
via = voilà.
vlas, v'ian inter!. klets ! pats ! flap
vocabie ni. 1 woord n.; 2 benam ng f., titel in.
vocabulaire m. 1 woordenlijst f., vocabularium
n.; 2 woordenschat rn.
vocal adj. 1 van de stem, stem- corde --e stemband
m.; 2 musique —e zangmuziek f.
vocalement adv. mondeling, niet luider stem.
voca^isatian f. 1 (mus.) vocaliseering f., vocaliseeren
n. ; 2 klinkeruitspraak f. ; 3 klinkerstelsel
n. ; 4 (phonét ) verklanking f.
vocalise f. 1 vocaliseerstuk n.; 2 versierinkfe n.
vocaliser I v. intr. vocaliseeren; 2 versierinkjes
aan brengen; 3 v. tr. verklanken.
vocalisme m. l klinkerstelsel n.; 2 klinkerleer f.
vocatit m. vocatief m.
vocation f. roeping 1. ; (dominé, prof.) bergen n.;
ne pas avoir la — (de) geen roeping hebben
(voor)
vociférateur 1 adj. (...trice) schreeutivend, uitvarend;
2 m. schreeuwer, uitvaarder rn.
vocifération f. 1 schreeuw m., uitvaring f.; —s
geschreeuw n., gebalk n. 2 (niéd.) klagend
geschrei n. [— la paix om vrede schreeuwen.
vocitérer I v. intr. schreeuwen, balken ; 2 v. tr. :l
voeu m. ( x) 1 wensch m.; faire ou former des
—x pour de beste wenschen koesteren Boor; h
pleins veeux naar hartewensch; 2 verlangen n.,
eisch m.; 3 (relig.) gelojte f.; 4 bclofte, verbintenis
f.
vogue f. 1 vaart f., gang ni.; 2 (barquette) dolboord
n. ; 3 (succès) beloop ; trek m.; ii a la —,
il est en — hij heelt veel toeloop, hij is in trek;
mettre en — opgang doen maken; 4 (usage)
zwang m.; étre, mettre en — in zwang zijn,
brengen. [opgang maken, flink opschieten.
veguer 1 v. intr. varen, zeilen; 2 roeien; 3 (fig.)
volei interj. 1 ziehier; hier is, hier zijn;— votre
part ziehier uw deel, — commer,t, pourquoi
ziehier hoe, waarom; — le livre que vous cherchez
hier is het boek dat gij zoekt ; ine — hier ben
ik; la lettre, l'homme que — die brief hier, die
nian hier; — qui va bien dit gaat goed; — qui
vous lira die zul c. zeggen; — qu'il viert hier
komt hij; 2 nu is, hier is nu ; —l'heure du départ
nu is het tijd om te ver{rekken ; -- 1 automne nu
wordt het herfst ; en — une bonne dat is nu een
goeie; en — bien d'une autre dat is nu wat
anders; nous — arrivés, nous y -- nu zijn we er;
-- venir le printemps hier komt nu de lente aan.
voie f. 1 weg m.; la — du ciel de weg ten hernel;
aller sa — zijns weegs gaan; — d'eau lek n.;
— de (la) scie zaagsnede f.; — lactée melkweg;
—s respiratoires luchtwegen ; — sèche, humide
(ctiim.) droge, natte weg; —s cl A droit gerechtelijke
weg; —s de fait dadelijkheden f. p1.; —s et
moyens wegen en middelen ; 2 en — op weg, op
straat; être en — cie op weg zijn om te; par
quelle —? langs welken weg? par la — de mer
langs den zeeweg; par la — de la poste langs de
post ; par la — de M. B. door bemiddeling van
den heer B ; par la ---- des arines door de wapenen;
par la — des emprunts door middel van ontleeningen;
3 — ferrée spoorweg m., spoor n.;
— d'évitemert uitwijkingsspoor; à une, à
double — met enkel, dubbel spoor; couvrir la —
het spoor afsluiten; deurander la — vrij spoor
vragen ; sortir de La — on!sporen ; 4 (^'éhic.)
spoor n., spoorafstand m.; 5 (gibier) spoor n.,
weg m. ; être, mettre sur la — op het spoor zijn,
brengen ; 6 (mesure) vracht f. ; (eau) gang in.
voilà interj. 1 ziedaar; daar is, daar zijn; —
tout, et — en dat is alles ; — ! (réponse) dat is '1;
--- comme vous êtes zoo immers zijt gij ; — ce
que eest zoo is de zaak; — ce que eest qve de
zoo gaat het als; il y en a en veux- tu en -- er is er
ou er zijn er zooveel als men maar 1vil; 11 en a pris
en veux-tu en — hij heeft er zooveel van genomen
als hij maar kon ; en — -t-il ! wal een menigte ! ne
— -t-il pas que zou men niet zeggen dat; --- qui
va bien da. gaat goed; -- qui est fait dat is een
gedane zaak; — qu'il eient daar komt hij; —
qu'on sor:ne Jbar wordt g^'srheid ; — bien parler
voile __._ ,580 — volant
dat is goed gesproken; en — pour des heures
dat zal uren duren; en — pour cent sous daar is
er ou zijn er voor vijf frank; en — assez dat is
genoeg; en — une bonne dat is me een goeie;
2 zie je; mais — maar zie je; eest que, — ja,
zie je; 3 daar is nu; me — sauvé daar ben ik nu
gered; me -- bien nu sta ik er mooi voor; vous
y — nu zijt gij er .
1. voile m. 1 doek, (dek)kleed n.; 2 voorhang
m., voorhangsel n.; — du temple voorhangsel n.
des tempels; 3 sluier; (fig., artssi) (dek)manfel
m.; sans —s ongesluierd; tirer un — sur een
sluier werpen over; 4 (étoffe) sluierdoek n.;
5 (lumière, photo.) nevel m.; 6 Ie — (du palais)
liet zacht (e) gehemelte.
2. voile f. zeil n.; faire -- zeilen; mettre á la
-- onder zeil gaan.
voller v. tr. 1 een doek ou kleed ou voorhan -
(sel) doen voor, bedekken; 2 sluieren; 3 benevelen
; (son, voix) dempen ; 4 omsluieren, bedeken;
bemantelen; 5 se — 1 zich sluieren, een
sluier dragen, 2 gesluierd worden, 3 zich bedekken,
omsluierd worden, 4 hrneveld worden, gedempt
vollerie f. zeilsnakerij f. [worden.
voilette f. 1 zeiltje n.; 2 sluiertje; 3 voiletje n.
vollier m. 1 zeilmaker m.; 2 (vaisseau & zoo.)
zeiler rn.
voir v. tr. & intr. (voyant, vu, je vos, je
vis) 1 (en gén.) zien ; on n'y voit plus men
kan niet meer zien: nous en avons vu bien
d'autres wij hebben nog wat anders gezien, wij
hebben nog voor heeter turen gestaan; je sitis vu
men. 'zeeft me gezien, ik hen betrapt ou gefopt ou
er nar?; — Si zien of; c'est z — dat staat te
bezien, c'est ce qu'iI faudra — dat staat nog te
bezien; je voudrais bien — ik zou wel eens
willen zien; j'aurais voulu t'y — ik had je wel
ln dat geval willen zien ; manière de — manier
van zien, zienswijze f.; faire ou laisser — laten
zien, bonen; aller — gaan zien; allez-v voir --
ga dan zien; venir — komen zien; — venir zien
(aan)knrrten; je lat vu tomber ik heb hem zien
vallen ; — sur uitzien op ,• bezoeken ; aller —
bezoeken, gaan vinden ; 3 bezoeken ontvangen,
omgaan non!, il ne voit personne hij gaat met
niemand om; 4 (reparder) bezien, bekijken;
eest un objet à -- dat is een stuk dat te bezien is;
Is Ie — als men hem zoo ziet; — à toezien op,
letten op ; 5 zien. hooren ; pour — dire et ordonner
oen te hooren zeggen en bevelen ; 6 se —
gezien worden; cela se voit dat ziet men, dat kan
enen zien; 7 se — te zien zijn, te vinden zijn:
8 se — zich (zelf) zien; 9 se — (avec compl.
attrib.) zich zien; se -- obligé zich genoodzaakt
zien; 10 se — zich zelf bezien ou bekijken;
1 1 se — 1 elkander zien, 2 elkander bezoeken
met elkander omgaan. [rnême ja zelfs.
volre adv. 1 waarlijk, voorwaar; 2 zelfs; —_
voirie f. 1 straatwezen n., (Belg.) wegenis f.;
2 vilderij f., mesthoop m.; 3 afval n., vullis n.
voisin 1 adj. (épith.) naburig, nabijgelegen;
2 (attrib.) dichtbij, bij, .nabij ; être — de dicht
bijliggen, grenzen aan; 3 ni. (ge) buur, buurman
m. ; les —s de buren.
voisinage m. 1 buurt f.; 2 nabijheid, nabuurschap
f.
voisine f. 1 buurvrouw; 2 buurmeisie n.
voisiner v. intr. buren, buurschap houden.
vaiturage m. vervoer n. per as.
voiture f. 1 vervoer; 2 vervoermiddel, voertuig n.;
3 vracht, lading f.; lettre de — vrachtbrief in.;
4 (véhicule) wagen m. ; rijtuig n. ; — à bras T
handkar f.; — d'enfant - kinderwagen; — de
rnaitre heerenri; tuig; — de place vigilant(e) f. ;
bureau de — vir;ilan; 5Zlreau n., hiiurhouderij f.;
aller en — rijden, per rijtuig gaan ; avoir sa —,
rouler — koets en paarden hebben; par — per
as; en — (exclarn.) instappen; changer de —
overstappen.
voiturée f. wagenvol) m., ri,:tuig (vol) n.
voiturer v. tr. 1 vervoeren; 2 (personne) ; i fd n.
voiture-restaurant f. ( s- )s,. eetwagen ni.
voiturier rr,. voerman m.
voiturin rn. 1 huurkoetsier m.; 2 huurrijtuig n.
voix f. T (sauf 5) stem f.; 1 —humaine, angélique
T menscl^en item, engelenstern; la — publique de
openbare roep in.; à deux, trois, quatre --
tw estemrnig, driestemmig, viersfernmig; élever
la — de stem verheffen; être en — bij stem zijn;
faire la grosse, petite — een grove stem, een fijn
stemmetje zetten ; 2 stem f., toon m.; 3 stem,
stemming f.; aux —1 stemmen ! mettre aux -- in
stemming brengen; toutes les — allaient á al de
stemmen warén voor; toot d'une — eenstemmig;
4 stemrecht n., recht van stemming; 5 (conjuaison)
vorm f.; -- active, passive bedrijvende,
lijdende voren.
1. vol ni. 1 vlucht f.; au — in de vlucht; i, —
d'oiseau in vogelvlucht, in vogelperspectief; de
plein — in één vlucht; 2 aanleg m.; 3 valkenacht
f•, beeten, beiten n.; 4 (hérald.) vlucht f.,
vleugelpaar n.; 5 (théát.) vlucht f., vliegwerk n.
2. vol ni. diefstal m., (Belg.) diefte f.; — (10-
mestique huisdieverij; — de nuit, de jour
diefstal bij nacht, bij dag.
volage 1 ad;. vliegenel, wild; bGtiment — rank
vaartuig n.; 2 (ftp.) wispelturig, wuji.
volaille f. 1 gevogelte, pluimgedierte n.; 2 (une
pièce) vogel m., hoen n.
volailler m. 1 koopman in gevogelte, poelier m.;
2 pluimveestal m.
1. volant adj. 1 vliegend, wild; 2 los; escalier
— losse trap f.
2. volant in. 1 pluimba!, vederbal m.; 2 pluimbalspel
n. ; 3 molenwiek f. ; 4 kafmolen m.;
5 (mach.) vliegwiel, jachtwiel n.; (horl.) windvolatil
— 581 — volubile
vang m.; (mach. à coudre) riemschij ff..; (vindas)
stelkruis n.; 6 zaknet n.; 7 los blad n.; 8 belegsel
n.
volatll adj. 1 vluchtig; 2 (fig.) wtift, wispelturig.
volatile 1 adj. vliegend; 2 m. vliegend dier n.,T
volatilisabie adj. vervluchtigbaar. [vogel m.
volatitisation f. vervluchtiging f.
volatiliser v. tr. 1 vervluchtigen; 2 wegmoffelen,
blauwen; 3 se — vluchtig worden, vervliegen.
vol-au-vent m. (pl. id.) bladerdeegpastei f.
volcan m. vuurberg; vulkaan m.
volcanien adj. (c ne) vulkanisch.
volcanique adj. vulkanisch; (montagne, aussi)
vuurspuwend.
volcanisation f. vulkaniseering f.
volcaniser v. tr. vulkaniseeren, in vuur en gloed
volcanisme m. vulkanisme n. [zetten.
volcanite f. vulkaniet n., olijfblende f.
Volce m. Volke m.
vole f. al de slagen m. pi., vole f.
volée f. 1 vlucht f.; prendre sa — zijn vlucht
nemen; prendre la — de vrije vlucht nerven;
tout d'une — in één vlucht ; à la — 1 in de vlucht,
2 ter vlucht, in 't wild, 3 waar 't vliegen wil, zoo
uit de hand ; 2 (fig.) vlucht, hoogte f., rang, stand
m.; de haute, de première — van hoogen, van
den eersten rang; 3 (troupe) vlucht f., zwerm in.;
4 (quantité) hoop m., dracht f.; 5 (hie) rij f.
(slagen) ; (marteau) zwaai, slag in.; (cloche,
charge à monter) zwaai m., slingering f.;
(aile de rnoulin) omwenteling f. ; sonner trois —s
drie zwaaien luiden; sonner à toute — in vollen
zwaai luiden; 6 la -- dun canon het langei'eld
van een stuk; une — de canon een lading f.; une
— de canons een laag f.; recevoir toute une —
de volle laag krijgen; 7 zwengel m., zweng!*el)-
hout, haamhout, haamscheid ti . ; chevaux de —
1 disselpaarden, 2 voorpaarden n. p!.; 8 (escalier,
grue, mouton) arm m.; 9 mortelbak m.; 10 staalnet
n.; 11 (pont) vloer m.; (pont-levis) val f.
1. voler 1 v. intr. vliegen ; — après navliegen;
— partout ou en tous sens rondvliegen; — vers
toevliegen op ; 2 (temps) vliegen, vervliegen,
voorbijvliegen; 3 v. tr. (met den valk) jagen,
beeten, beiten; 4 vangen, grijpen; il vole le
papillon (iron.) hij vangt kapellen.
2. voler ni. vliegen n., vlucht f.
3 voler v. tr. 1 (s'approprier) stelen, rooven ;
— qc. k qq. tem. iets ontstelen; bien volé ne
profite jamais gestolen goed gedijt niet; 2 (dépouiller,
fruster) bestelen; je suis vole ik ben
bestolen ; 3 se — 1 gestolen (kunnen) worden,
2 zich zelf bestelen.
volereau m. (. x) kleine dief, onhandige dief m.
volet m. 1 losse lap m.; 2 schiftbord n., erwtenzeef
f.; trier sur le — 'uitziften; 3 schepbord n.;
4 valdeurtje n., klep f.; (duiven)til f.; 5 luik n.,
blind n.;—brisé vouwluik; 6 (hérald.) 1 helm m.
met een vlucht, 2 helmdekkleed n., helmkap f.,
3 koek m. van sinopel.
voleten v. intr. fladderen, heen- en weervliegen.
1. voleur m. vlieger m.
2. voleur 1 m. T dief m.; — de grand chemin
struikroover; au --- (exclam.) een dief! houdt den
dief! 2 adj. (...euse) diefachtig.
voleuse f. dievegge f.
Volga m. Wolga f.
volic(h)e f. 1 leiberd n.; 2 dakdeel, dunne plank f
volière f 1 (groote) kooi, vlucht, muit t.;
2 (duiven)slag m.; pigeon de — slagduif f.
volige f. = volic(h)e.
volition f. wilsuiting f., willen n.
volnay m volnay(wijn) m.
volontaire 1 adj. van den wil, wils-; 2 willekeurig
; 3 eigenzinnig, eigenwillig; 4 m. eigenzinnigc
rn.; petit(e) — eigenzinnig ding n.;,
5 (ruil.) vrijwilliger m.
volontariat m. 1 vrijwilligerschap n.; 2 vrijwilligersdienst
m.
volonté f. 1 wil m.; avoir de la — wilskracht
hebben; ne pas avoir de — geen eigen wil hebben;
faire sa — zijn wil doen ou doorzetten; que
votre — soit faite uw wil geschiede; en faire sa
-- 1 zijn eigen zin volgen, 2 er mede naar zijn zin
handelen; à — naar believen, naar goeddunken;
bonne, mauvaise — goede, slechte wil, goedwil-.
ligheid, kwaadwilligheid f.; 2 —s kuren, luimen,.
grillen f. pl. ; faire ses quatre ou trente-six —s
al zijn grillen doordrijven; 3 dernières — s
volontiers adv. gaarne, graag. [laatste wil m.
voltage m. spanning f.
voltaïque adj. van Volta. [dief m.
voltaire m. 1 voltaire(zetel) m.; 2 (!ron.) grond-t
voltairien 1 adj. («ne) Volta.iriaansch; 2 m.
volfairiaan m.
voltairomanie f. Voltairekoorts f.
voltaïsme m. voltaïsme, galvanisme n.
volte f. 1 wending, zwenking f., zwaai m.
2 (équit.) kring, draai m., volte f. ; 3 (cartes)- ak
de slagen m. pl., vole f.
volte-face f. halve wending f.; (fig.) ommekeer
m. ; faire — T rechtsomkeert maken.
volter v. intr. wenden, zwenken, zwaaien.
veilige f. 1 slappe koord n.; 2 werk n. op het
slappe koorti ; 3 (équit.) voltigeeren n.; 4 (gedachten)
sprong in.
voltiger v. intr. 1 fladderen, zweven; 2 op het
slappe koord tiverken; 3 (aan den zweefmolen).
rondzweven ; 4 (équit.) voltigeeren.
voltigeur m. 1 fladderend dier, vliegend zoogdier
n. ; (fig.) rondfladderaar m. ; 2 luchtspringer m.
(op het slappe koord) ; 3 le V— hollandais de
Viegende Hollander m.; 4 (équit., mil., polit.)
voltigeur m.; 5 opperman m.
volubile adj. 1 slingerend, slinger-; 2 (fig.)
veranderlijk, wankelmoedig.
volli bilité — 582 -- vraivolubitité
f. 1 beweeglijkheid f.; 2 (langue) radheid,
vlugheid t.
volume m. 1 (corp) omvang, inhoud rn.; 2 (voix)
omvang m.; 3 boekdeel n., band m.; en -- in
boekvorm; 4 (anc. mscr ) rol f.
voiumineux ad;. 1 omvangrijk, lijvig, dik; 2 in
veel boekdeelen; 3 vruchtbaar, uitgebreid.
volupté f. wellust m., weelde f.
voiuptuaire adj. uit weelde, weelde-.
voluptueux 1 adj. (...euse), ...eusement adv.
wellustig, wulpsch ; 2 m. wellusteling, wulpschaard
m. [toot f.
volute f, 1 wrong, krul, rolneut f.; 2 rolschelp,4.
vomique 1 adj. om te braken, braak-; noix —
= 2 f. braaknoot f.
vomir v. tr. 1 braken, overgeven, spugen, vomeeren
; 2 (fig.) uitbraken, spuwen.
vomissement m. 1 braking f.; -- de sant,
bloedspuwing f.: 2 (uit) braaksel n.
vo mitif 1 adj. (... ive) om te braken; 2 m. braakmiddel
n.
vonckiste t m. vonckist m.; 2 adj. Vonckistisch.
vorace 1 adj. gulzig; (anim.) vraatzuchtig; 2 vcrslindend;
3 in. vraat m. ; 4 (jeu) plunderaar m.
voracité f. gulzigheid; vraatzucht f.
Vosges f. pl. 1 (mont.) Vogezen ; 2 (départ.)
Vosges f. p1. [ Vogezer m.
vosgien 1 adj. (o ne) Vogesistrh; 2 m. V—t
votant 1 adj. stemmend, stemhebbend; 2 m.
stemmende, stemmer m.
votation f. stemmen n., stemming f.
vote m. 1 stemming f., stem-; droit de — stemrecht
n.; bulletin de -- stembrief!Qe n.) m.;
2 stem f.; donner son —à zijn stem uitbrengen op.
voter 1 v. intr. stemmen ; 2 v. tr. stemmen over,
aannemen.
votiak 1 adj. Wotjakisch; 2 m. V— Wotjake rn.
votif adj. (...ivo) beloofd, votief, gelofte-.
votre adj. (vos) uw.
v8tre pron. 1 van u, de uwe, het uwe; 2 le, la —,
tel —s de uwe, het uwe. de uwe; 3 le — het uwe;
4 les — (vos proches) de uwen; 5 les —s f. pl.
.uw streken.
vouer v. tr. 1 wijden, toewijden ; 2 beloven;
3 (mauv. part) wenschen (naar), overleveren
(aan), veroordeelen (tot).
vouge f. 1 jachtspeer f., zwijnspriet m.; 2 tweesnijdende
hellebaard f.; 3 langgesteeld snoeimes n.
1. vouloir v. tr. T& i willen; Dieu le veuille God
moge het willen, God geve het; quand vous voudrez
als het u zal believen; que veux-tu, que
voulez-vous? wat wil je er aan doen? 2 gebieden,
bevelen; 3 voorschrijven; 4 verlangen, wenschen,
begeeren; que me voulez-vous? wat wilt ou verlangt
gij van mij? qu'est-ce que cela veut dire?
wat wil dat zeggen ? 5 vragen ; 6 ecschen, vereischen;
7 beweren; 8 willen aannemen ; j e le veux
bien ik wil het wel aannemen, mij goed ; 9 --bien
gelieven; veuillez gelief, wees zoo goed, wil;
10—du bien, du mal à qq. iem. genegen, ongenegen
zijn ; être bien, mal voulu gaarne, slecht
gezien zijn; 1 1 — beaucoup de qc. veel willen
ou vragen voor iets; 12 — de qc. iets willen
hebben, van iets willen weten; il ne veut pas de
moi 1 hij wil van me niet weten, 2 hij wil me bij
hem niet; 13 en — 11 qq. iets tegen iem. hebben;
en — à qq. de sa disgráce icm. zijn ongenade
wijten; en — g qq. si het tem. wijten indien;
en — à la vie de qq. naar iemands leven staan;
14 se -- gewild wo. den ; 15 s'en — 1 op zich zelf
boos zijn (dat), 2 op elkander boos zijn (dat).
2. vouloir m. willen n., wil m.; mauvais —
kwaadwilligheid f.
vous pron. 1 (sujet) (langue parlée) U, (langue
écrite) gij ; 2 (complém.) u ; 3 (explét.) je, me.
vousseau (.x), ...oir m. (ge)welfsteen m.
voussure f. 1 welving; welflijn f.; 2 gebogen
rug m.
voQts f. gewelf, verwelf, (ver)welfsel n.; (mar.)
(ver)wulf n.; — des cieux ou céleste hemelgewelf;
-- du palais hard gehemelte n.
vouten v. t:. 1 teelven, krommen; homme vouté
man m. met een gebogen rug; être voGté gebogen
loopen; 2 (archit.) verwelven, overwelven; 3 se —
zich welven, een gebogen rug krijgen.
vox clarnantis in d .serto loc. de stem des roependen
in de woestijn
voyage m. 1 reis f.; — d'affaires reis voor zaken;
--- d'agrément plezierreis ; — (d')aller et retour
heen- en terugreis, — de ou h Jérusalem reis
naar jeruzalem; — en Chine reis naar China;
aller, être en — op reis gaan, zijn; 2 (voiturier,
porteur) gang m.; (démarche) tocht m.
voyager v. intr. 1 reizen; — en pensée met zijn
gedachten reizen ; 2 heen en weer gaan.
voyageur 1 m. reiziger m.; commis — handelsreiziger;
2 adj. (...euse) reizend, zwervend, trekkend,
trek-; oiseau — trekvogel m. ; pigeon —
reisduif f.; 3 reislustig.
voyageuse f. reizigster f.
voyant t adj. ziend; (cheval) bijziend; 2 (couleur)
in 't oog vallend, helder, schel; 3 m. ziener,
profeet m.; 4 helderziende m.
voyeite f. klinker m.
voyer m. wegopzichter m.; commissaire ou
agent — wegopzichter, agent m. van het straalwezen.
voyons t impér. laat eens zien, wacht even;
2 interj. nu ; 3 komaan ; 4 asjeblieft.
voyou 1 m. straatjongen m.; 2 sloeber m. ; 3 adj 4
voyoucratie f. straatadel m. [gemeen.
voyoute f. straatloopster f.
vrac [k'] m. wanorde f.; en — ondereen, dooreen;
être chargé en -- met stortgoederen geladen zijn.
vral 1 adj. waar; ii est — ( de dire) que j'ai ik
heb wel is waar; toujours est-i1 — que toch
vraiment — 5 8 3 — Walkirie
blijft het waar dat ; 2 (sincère) waar, oprecht;
3 (réel) waar, waarachtig, wezenlijk, echt; recht;
un — fripon een rechte schurk; 4 (suste) waar,
echt, eigenlijk, juist ; 5 adv. 1 volgens de waarheid,
2 in waarheid, heusch : à ure — ou b — dire
om de waarheid te zeggen; 6 m. ware n.; au -- ou
pour — ou dans le -- naar waarheid ; (pour) de
— 1 waarlijk, zonder twijfel, 2 voor goed, in
ernst ; — de — zeker en waar(achtig) .
vraiment adv. waarlijk, werkelijk, wezenijk,
inderdaad, heusch.
vraisemblabla [s] adj. waarschijnlijk.
vraisemblance [sj f. waarschijnlijkheid f.
vraque = vrac.
vrille f. 1 fret n., fretboor, zwikboor f.; en
1 als een boor, 2 als een schroef; 2 hechtrank f.
vriller 1 v. intr. kronkelend opstijgen; 2 schroefvormig
worden; 3 wroeten ; 4 v. tr. (met een fret)
doorboren.
vrilierie f. 1 boormakerij, Pretmakerij f.; 2 boorwaren
f. pl., klein ijzerwerk n.
vrijlier m. fretmaker, boormaker m.
vu 1 p.p. de voir & adj. gezien; 2 prép. gezien,
uit aanmerking van, met betrekking tot; 3 conj.
— que aangezien, vermits, daar; 4 m. zien,
zicht n. V. su; 5 inzage, kennisneming f.; 6 beweeggronden
m. pl., beschouwingen f. pl.
vue f. 1 (faculté) gezichr. n.; avoir la — faible
een zwak gezicht hebben; avoir la — courte
kortzichtig zijn; homme á'courte — kortzichtig
mensch m.; 2 oog n., oogera n. pl.; nuisible It la —
slecht voor de oogen; perdre la -- het gezicht verliezen
; à la—simple met het bloote oog ; tout d'u ne
---met één blik m. ou oogopslag m. ; 3 (pereeption)
gezicht, zicht n., aanblik m., aanschouwen
n. ; la — ne coute rien het zien kost niets; connaitre
de — van aanzien kennen ; avoir la — sur
het oog houden op; avoir — sur qq_ het toezicht
over iem. hebben; k la — de op het zicht van;
à ma — 1 bij mijn aanblik, 2 (lunettes) voor
mijn oogen; à— opzicht; k----de pays 1 op 't zicht
van de streek, 2 (fig.) oppervlakkig,, naar 't uiierlijke;
à — d'eeil op het oog af; à perte de —
onafzienbaar (ver) ; en — fn 't zicht; homme
en — man m. die in 't zicht staai ; 4 venster n.,
(licht)cpening f.; droit de — recht n. van uitzicht;
5 (étendue, endroit) gezicht, uitzicht n.;
point de — gezichispunt n. ; avoir — sur uitzien
op; 6 (estampe) zicht n.; 7 (conception) beschouwing
f. ; 8 (projet) uitzicht, ontwerp, plan n.;
entrer dans les —s de in de plannen treden van;
9 (intention, espoir) inzicht, doel n., bedoeling
f., oogmerk n. ; quelle—aurait-il en sela ?wat zou
hij daarmee op 't oog hebben ? avoir en -- op
't oog hebben ; avoir des —s sur het oog hebben
op; en — de met het oog op, uit aanmerking van.
Vulcain m. i Vulcanus, Vulkaan m.; 2 (fig.) v-
Vulcanus m.; 3 (ins.) admiraal m.
vulcanisation f. vulkaniseering f.
vuicaniser v. tr. T vulkaniseeren.
vulcanisme m. vulkanisme n.
vuleenite f. gevulkaniseerd caoutchouc n.
vulgaire 1 adj. volksgemeen, algemeen verbreid,
alledaagsch, volks-; préjugé — volksvooroordeel
n.; esprit — allcdaagsch verstand n.; ère ----
gewone jaartelling f.; 2 gemeen, plat, laag;
langue — 1 volkstaal, 2 platte volkstaal, 3 gemeene
taal f. ; 3 m. gemeen, gemeene volk n.,
gemeene man, groote hoop m.; 4 gepeupel, grauw
n.; 5 (abstr.) gemeene, platte n.
vulgarisateur 1 m. gemeenmaker, verspreider,
vulgarisator m.; 2 adj. (...trice) verspreidend,
vulgarisecrend.
vulgarisaticn f. gemeenmaking, verspreiding,
vulgarisatt' f.; ouvrage de — vulgarisatiewerk n.
vulgariser v. tr. volksgemeen maken, vulgarisecren
. [h e i d t.
vulgarisme m. 1 volksuitdrukking f.; 2 gemeen-s
Vulgate 1 t. Vulgata f.; 2 adj.: version --- vertaling
f. der Vulgata.
vulnérabilité f. kwetsbaarheid, verwondbaarheid f.
vulnérable adj. kwetsbaar, verwondbaar.
vulnéraire 1 adj. wondheelend, wond-; 2 m. wondmiddel
r..; 3 f. wondkruid n.
vulpin 1 adj. vosachtig, vossen-; 2 m. vossestaart
m.
vutturide, ...dë adj. gierachtig.
Vulturne m. Vulturnus, Voltiirno n.
W
w m. 1 w f.; 2 (ins.) witte W f. wagnérien 1 adj. Wagneriaansch; 2 m. wagnewaggon
m. (spoor)wagen, wagon m.; -- pour riaan m.
dames seules dames-coupé m. wagon é'tc. = waggon etc.
waggon-Iit nl. ( mos- mos) slaapwagen m. Wahai m. Waal ï.
waggonnée f. wagen(vol) m. Walburge f. Waiburgis f.
waggonnet(te f.) m. wagonnetje n. Walhain m. Walheim n.
waggon-poste m. (ZOs - D) posthagen m. Walkirie, ...kyrie f. Waikure
ira l lon - 584 --
waifon 1 adj. & (dial.) m. Waalsch adj. & n.; —
tlêgeois Luikerwaalsch ; 2 rn. W— Waal m.
Wallonne f. Walin f.
Waal on(n)ie f. Walenland n.
warandeur m. tonnenstempelaar m.
Waremme m. Borgworm n.
Warmie f.: la — 1 Wermië, Wermeland;;
Wirneton m. Waasten n. [2 Ermeland n.
warrant m. T warrant f.: 1 (cornm.) stapelgetuigwschrift
n.; 2 stapelborg m.; 3 (jur.) bevelschrift n.
warrantage m. inpandgeving f.
warraster v. tr. in pand geven.
water-closet [r'—t'] rn. watercloset n., plee f.
wateringue f. watering f. , waterschap n. [loo.
Waterloo m. : bataille de ~— slag m. bij Water-t
waterproof 1 adj. waterdicht; 2 m. waterdichte
stof f,, waterproef n. ; 3 m. (vêtement) water-
,proef f.
wsttman m. (... men) wattman, geleider m.
Watniru f. Waltrudis f.
Wauxhail m. Vauxhall ni.
Wavre m. Waver n. [ver n.
wevre- Notre-Dame in. Onze-Lieve-Vrouw-Wa-1
wavre-Sainte-Catherine m. Sint-IKathelijne-;
wehrgeld m. weergeld n. [t-Vaver n.
Wenceslas m. Wenceslaus m.
wende 1 adj. Wendisch; 2 m. W— Wende ni.
wesleyen 1 adj. (cD ne) Wesleyaansch, methodistisch
; 2, m. wesleyaan, methodist m.
west-•fiamand 1 adj. Westvlaamsch; 2 m, W--
F— Westvlaming m.
West-Flandre f.: la — West-Vlaanderen n.
Westphalie f.: la — Westfalen n.; paix ou trait+
de -- vrede m. van Westtalen ou Munster.
westphalien 1 adj. (ine) Westfaalsch; 2 m.
Wettéravie f. Wetterau f. [W— Westfaler m
whig m. whig, (Engelsch) liberaal m.
whisk(e)y m. (Engelsche) brandewijn m.,
whist m. whist n. [whiskey t.
whister v. intr. whist spelen.
whisteur m. whistspeler m.
Wight [waït'] m.: ile de -- eiland n. Wight.
Wirtemberg m.: le — Wurtemberg n.
Wodan m. Wodan, Woeden m.
wolfram m. woltram n.
woiframiate m. wolframiurnzuurzout n.
woltramique ad): acide — wolframzuur n.
wombat m. wombat m., buidel-mormeldier n.
wurtembergeois 1 adj. Wurtembergsch; 2 m.
W— Wurtemberger m.
.a
x m. 1 x f.; jambes en — x-beengin n. pl.; 2
(inath. & fig.) x f.; les -- de x's, de wiskunde f ;
fort en —, tête à — x-bol, wiskundige kop m.;
faire des — aan wiskunde doen; aller à 1'— op de
Polytechnische School gaan; candidat à 1'-
,candidaat m. voor de Polytechnische school.
Xenthe in. 1 Xanthus (riv.) m., (ville) n. ; 2 x-
1 (zoo.) xantho f., 2 (bot.) xanthium n., stekelnoot
t.
xanthine f. meelcrapstof f., meekrapgeel n.
Xanthippe 1 m. Xanthippus m.; 2 f. (propre &
tij.) Xani (h)ippe f.
xanthique adj.: acide -- geelzuur, xanthiseh;
Xevler m. Xaverius m. [zuur n.
xavérien m. xaveriaan rn.
x4nie f. 1 gastgeschenk n.; 2 (litt.) xenia f.
xéranthème m. strooblo^,m f.
xérasie f. haarverdroging f.
xéropht(h)aimie f. droge oogontsteking f.
xiphias [s'] in. 1 zwaardvisch, 2 (astr.) XGoudvisch
m.
xiphoïde 1 adj. zwaardvormig; 2 m. borstbeen-;
xyloglyphe m. houtsnijder m. [gaffel f.
xylogiyphie f. houtsnijkunst f.
xylographe m. 1 houtsnijder; 2 houtdrukker m.
xylographie f. 1 houtsnijkunst; 2 houtdrukkunst
f.
xylographique adj. 1 houtsnijkundig; 2 hout-;
xyloïde adj. houtachtig. [drukkundig.
xylolithe m. houtversteening f., versteend hout n.
xylophage 1 adj houtetend; 2 m. houteter m.
xyste m. T xystus rn.: 1 (Grecs) zvorstelzuilengang
f.; 2 (Rotn.) wandeldreef f.; 3 (klooster-)
zuilengang f.
^i
1. y m, 1 y f.; chemin en — tweesprong m. ; (heen) ; il — est 1 hij is er, 2 hij is er gekomen,
tiré comme un — in de puntjes; 2 (math.) y f. hij is er al, 3 hij is thuis; — a pas niets te doen,
2. y 1 adv. de lieu (repos) er; (mouv.) er niets te praten; il — a un homme er is een man;
yac(ht) — 585 — zinguer
11 — a des Bens er zijn menschen; il — en a peu
1 er is er weinig, 2 er zijn er weinig; j'— vals
ik ga er heen; 2 adv pronominal er aan, er in,
er op, er over; j'— crois, pense ik geloof, ik denk
er aan ; — compris medebegrepen, medegerekend.
yac(ht) [yak(t' )] m. jacht I1 .; — à glace ijsjacht.
yac(k) [k'] m. 1 paardestaartbuffel, yak m.; 2
'drapeau) Engelsche geus, spinnekop rn.
)ankee [i] 1 m. yankee m.; 2 adj. yankeesch.
'ard [r] m. yard m., (Engelsche) el f.
jatagan m. yatagan f., (Turksche) dolk m.
(eddo, Yédo m. Jed(d)o, Tokio n.
feuse f. steeneik m.
yeux-pl. d'oeil.
gres m. 1 ypsilon f.; aiguille à 1'— ypsilonnaald
f.; 2 _vpsilontang f.; 3 ypsilonpapier n.;
4 (ins.) ypsilon f.
yol(e) f. jol f.
Yougoslavie f. : la — Joegoslavië n.
Youpin, youtre m. jood m.; jardin des --
Jodenkerkhof n.
Ypres m. Ijperen, leperen n.
Ypriote m. Ijperling in.
yprois 1 adj. IJpersch; 2 m. Ijperling m.
Yser m. Ijzer m.
Yseult f. Isolde f.
Yssel m. IJsel m.
yttrique adj.: sel — ytteraardezout n.
yucca m. Adamsnaald f.
Yverdon, ...dun m. Ifferlen n.
Yvetot m.: roi d'— koning m. van Yvetot; son —
zijn rustig koninkrijk n.
z. m. 1 z f.; fait comme un — zoo krom als een
sikkel; 2 (courbe) elleboog ni.
Zacharie m. Zacharias m.
Zachée m. Zacheus m.
zagaie f. (as)sagaai f.
zain adj. eenkleurig, effenkleurig.
Zambèse m. Zambesi m. [visch ni.
zèbre m. 1 Kaapsehe ezel, zebra m.; 2 zebra-t
zébrer v. tr. zebreeren, strepen, (coups) striemen.
zébrure f. 1 (action) streping, (coups) strieming
f. ; 2 (marque) streep, striem f.
zébu m. Oostindische bulíos, zeboe ni.
zédoai re f. zedoar f _ ; (graine de) — zeverzaad n.
zélandtis 1 adj Zeeuwsch; 2 in. Z— Zeeuw.
Zélande f.: la — Zeeland n.; huitre de —
Zeeuwsche oester f.
zélateur m. 1 ijveraar m. (voor) ; 2 (hist. anc.)
zeloot m.
zéiatrice f. 1 ijveraarster f. (voor) ; 2 (couvent)
huishoudster f.
zèle m. ijver m.; — du salut (des ámes) ijver
voor het zielenheil; faire du — ijver aan den dag
leggen, druk doen.
zélé 1 adj. ijverig; 2 m. ijveraar rn.
zend [zind'] 1 m. Zend n.; 2 adj. langue —e
Zendtaal f. [punt n.
zénith m. 1 schedelpunt, zenith n.; 2 (fig.) topzénithal
adj. (...aux) schedelpuntig, zencíhaal,^
Zénon m. Zeno m. [schedelpunts-.
zéolithe fl. schuimsteen, bruinsteen m., zeoliet n.
zéphyr(e) m. zefier m., windje n.; (speet) avondwind;
(aussi) westenwind m.
Zéphyrin m. Zephyrinus, Zephyrijn m.
zero m. nul f.; un — en chiffre een nul in 't cijfer;
réduire à — tot nul brengen.
zest 1 interj. (rejet) fuut, dank je; (vitesse) fuut,
klets; 2 m. = zeste : être entre le zilt et le ---
(fig.) tusschen hangen en worgen zijn.
zeste m. I binnenvlies n.; 2 schil, strook f.;
3 (fig.) sikkepitje n., zier f.; ne pas en donner un
— er geen zier om geven; 4 = zest.
zester v. tr. in strooken schillen.
Zétru d- Lu m ay m. 7, itterr-Lommen n.
zeugma, ... me f. samentrekkende verbinding f.,
zeugma n.
zézaiement, ...ayement m. lispen n.
zzayer v. intr. & intr. I lispen; 2 (fig.) lispelen.
ziteiine f. sabeldier n.; fourrure de --- sabel- ;
zi bet m. civetdier n. [ (bont) n.
zieuter v. tr. bekijken.
zig(ue) m. kerel, kwant, kwast m.
zigzag [2 g'] m. 1 zigzaglijn f., zigzag m.; en —
zi gzagswi jze, zigzagvormig; 2 (jouet) schaar f.;
3zigzagslangf.; 4zigzagrupsf.; zigzagvlinder ni.;
5 zigzagsr_help f.; 6 (boiteux, ivrogne) zigzagmaker
rri. [vormig maken.
zigzaguer v. tr. I zigzags maken (op) ; 2 zigzag-t
zinc [k'] 111. 1 zink n.; 2 toonbank f.; 3 geld n.;
4 klankvolle stem f. [galvaniseering f.
zincage m. 1 bedekking met zink; 2 verzinking,]
zineiۏre adj, zinkhoudend.
zinciqud adj. zinkachtig, zink-; oxyde — zink-t
zincographie f. zincographie f. [oxyde n.
zincographier v. tr. zincographeeren.
zingane, ...ar,. 1 adj_ heidensch, Ziganisch; 2 ni.
heiden, Zigeuner m.: 3 (fig ) landlooper m.
zingibéracé adj. gemberachtig.
zingibérique adj.: acide --- gemberzuur n.
zinguer 1 v. tr. met zink bekleeden; 2 verzinken,
galvaniseeren; 3 être zingué een stem als een
klok hebben; 4 v. intr. een glaasje aan de toonbank
drinken.
zingueur — 586 — zymotique
zingueur m. zinkwerker ni.
zireon m. zirkoon n.
zist m. witte binnenschil f. V. zest.
zi zan ie f. 1 onkruid n. : 2 (fig.) tweedracht, verdeeldheid
f.; semer la — entre tweedracht zaaien
onder; 3 kapgras n.; 4 dolik f.
zoanthe f. dierbloem f.
zodiacal adj. (..aux) van den dierenriem,
zodiakaal, dierenriems-; lumière—e dierenriemslicht,
zodiakaallicht n.
zodiaque m. dierenriem, zodiak m.
Zoïle m. T Zoïlus m.
Zolivérein rn. Tolverbond n.
zona rn. gordelroos f.
zone f. 1 (aard)gordel m., luchtstreek, zone f.;
2 gordel m., strook, streek f.
zoné adj. gegordeld. [afbeelder m.
zoographe m. 1 dierenbeschrijver m.; 2 dieren-t
zoographie f. 1 dierenbeschrijving; 2 dierenafbeelding:
3 dierennabootsing f. [afbEeldend.
zoographiqueádj. 1 dierenbeschrijvend; 2dieren-t
zoolátre 1 m. dierenaanbidder m.; 2 adj. dieren-t
zoolatrie f. dierenaanbidding f. [aanbiddend.
zoolithe m. dierversteening f.
zoolithique adj. zoolithisch.
zoologie f. 1 dierkunde f.; 2 dierlijke artsenijkunde
f.; 3 dierentuin m.
zoologiste, ...logue m. dierkundige m.
zoonnagnétique adj. dierlijk magnetisch.
zoomagnétisme m. dierlijk magnetisme n.
zoonomie f. dierlijke levenskunde f.
zoophage 1 adj. dierenetend: 2 m. diereneter m.
zoophyte m. dierplant f., plantdier n.
zoophytique adj. dierplantaardig.
zoophytographe m. dierplantenbeschijver m.
zoophytographie f. dierplantenbeschrijvirig f.
zoophytographique adj. dierplantenbeschri_jvertd.
zootechnie [k] f. toegepaste dierkunde f.
zoothérapie f. dierengeneeskunde f.
zootomie f. dierenontleding f.
Zor oastre m. Zoroaster, Zarathoestra, Zer-j
Zosime m. Zosimus rn. [doesit m.
zuster [r'] m. gordelroos f.
zostère f. 1 zeegras n.; 2 gordelroos f.
zouave m. & f. zouaaf m. & f. [Zoeloe m.
zou lou 1 adj. Zoeloesch, Zoeloe-: 2 m. Z—t
Zulpich m. Zulpich, Tolbiac n.
zurich ois 1 adj . Zurichsch: 2 m. Z— Zuricher :n.
zut(h) interj. loop rond! weg! stik! —
Zuyderzée m. Zuiderzee f.; pêeherie dit —
Zuiderzeevisscherij f.
Zwingle m. Zwingli(us) rn.
zwinglianiste, ...tien 1 adj. ( ,-ne) Zwingliaansch;
2 m. zwingliaan in.
zygoma, ...me ni. jukbeen n.
zygomatique adj. van het jukbeen, jukbeen)-;
arcade — jukboog m,
zym(ét)ologie f. gistingleer f.
zym(ét)ologique adj. gistingkundig.
zymotechnie [k] f. toegepaste gistingkunde f.
zymotechrique [k] adj. toegepast gistingkundig.
zyrnotique adj. gistig, gist;rig-.
TWEEDE DEEL
NEDERLANDSCH~FRANSCH
DEUXIÈME PARTIE
N ËERLANDAIS-FRANCAIS

A
1. a f. ( 's) 1 a m.: hij kent geen — voor een b
Il ne sait ni a rij b; var. — tot z, depuis a jusqu'á
z ; 2 (mus.) la m.
2. a prép. d . tien — twintig de dix à vingt.
Aaf f. ( je) Ave f.; Aafje is dood il n'y a plus à
boire.
aagt f. (men, xje) . aagjesapGel, aagtappel m.f
aal m. (men, —tje) caresse f. [apatl1e f.
kaaien v. tr. caresser.
aak f. (aken, 'je) accon tri.
1. aal rn. (alen, motje) an;uille f. (petite espèce);
,orige — anguillc'tte f., maraignon rri .
`. Aal f. ( -otje) Alida, Adèle, Adelaide f. ; van
11 ooi Aaltje zingen bien boire.
^.plbes f. groseille f. ; zwarte --- groscilie noire,
:assis m. ; roode — ribes f. pl., gadeile f.
làibesachtig adj grossularié.
aalbessenjenever f. liqueur f. de groscille; zwarte
-- cassis m.
talbessenstroos f.sirop m. de groseille, groseille f.
talbessestruik m. groseillier m. ; roode — castilier,
gade/her; zwarte -- groseillier m. noir,^
talbezie f. = aalbes. [cassis M.
4albrecht n-i. (mos, 'je) Albert, Aubert ni.
aalfuik f. nasse f. ci anguilles.
ialgeer m. foèrie f.
dalkaar, aalkast f. banneton ni
alkorf m. 1 nasse f. ; 2 pointe f. de nasse; 3 paier
m. à anguilles.
alkwabbe f. = aalpuit.
altstand f. panier m. à anguilles.
almoes f. (S..zer, Tje) aumóne, charité f.: een
almoes vragen, geven demandcr, faire l'aumóne
ti la charité.
almoezenier m. ('s, .tje) aurnonier in.
almoezeniersannbt, aalmoezenierschap n. au-t
almoezeniershuis n, hospice m. [mvnerie f.
alptait m. 1 blennie f. baveuse; 2 lettc f.
afreep m. aplet, t appelet m..
afschaar f..foéne f.
alscholver m. cornioran m.
,alst n. (F1. or.) Alost m.
alstenaar m. (cos) Alostois m.
alstersch adj. alostois.
alstal m. écrille f.
alsteek m. 1 péche f. aux angui'les; 2 droit m. de
êche aux anguilles; 3 pêcherie f. aux anguitles.
alt f. purin m.
-altolletja n. ( mos) toton m.
Aalter n. Aeltre m.
aalvi}vet m. anguillière f.
aalvork f. foène f.
aalvormig adj. anguilliforme, anguillé, anguilloïde.
aalwaardig, aaiwarig adj. 1 tout h fait vrat ; 2
bon; 3 simpte; 4 sot, folatre; 5 morose,chagrirn.
aars n. (amen, w- tje) uittin f.
aanibe+;izl n. = aanbel ld.
aambeien f. pl. héniorr%zíiltics f. pl.
aarnbprstig ac:j. asthntatique.
aamborstigheid f. asthme m.
1. aan prép. à; hij woont— de school, —den
weg il habite près de l'écols, act bord de la route;
Oostende — zee Ostende .sur mer; — stukken en
morceaux; het is — u c'est u vouus; — 't schrijven
zijn être occupé á écrire; — de hand leiden conduire
par la main; een voorbeeld -- iemand
nemen prendre exemple sur qq.; dag — dag jour
par jour.
2. aan adv. à - ergens — bezig zijn s'occuper (t
qc. ; er slecht — toe zijn étre dans de maucvaises
conditions • de deur is — la porte est entr'ouverte;
het vuur is -- le feu est allumé; de trein is — le
train est arrivé; er is niets van — il n'en est rien;
ik ben er niet — geweest je n'y ai pas touché;
ik ben er — je suis perdu; van voren -- dès le
début; van stonden — dés ce moment.
aanaarden v. tr. sép. butter, chausser, terrer, terrasser
(un rnur), terrager (une vigne).
aanaarding f. buttage, rehaussement, remblai m.
aanademen v. tr. sép. 1 ternir (une glace) ; 2 aspi.
rer; de 11 — aspirer 1'h.
aanademing f. 1 ternissure f. ; 2 aspiration f.
aanbakken V. intr. sép. g, atiner.
aanbaksel n. gratin m.
aanbedeelen v. tr sép. donner en partage.
aanbeeld ti. (men) T enclume m.; —je enclu-1
aanbeeldbaan f. aire f. [meau m.
aanbeeldbank f. tasseau m.
aanbeeldbecl n. javotte f.
aanbeeldbeitel m. tranchet m.
aanbee!dsblok n. billol m.; (en forte) chabotte f,
aanbegin n. commencement, principe primordtal7
aanbehooren = behooren, toebehooren. [m.
aanbelang n. importante f., intérêt m.
aanbelangen v. intr. sép. concerner; wat mij
aanbelangt pour ce qui me concerne, quarn: d moe.
aanbellen v. intr. sép. sonner (ui une porte).
aanbesteden -- 4 — aandruichen'
aanbesteden v. tr. sép. mettre en adjudication,
adjuger.
aanbesteder in ,1 adjudicateoc ;2 adjudicaraire in.
aanbesteding f. adjuiication f.
aanbesterven v. intr sép. (zijn) échoir par héritage
ou par succession.
aanbesterving f. dévolution f. par succession.
aanbetrouwd adj. confié, commis.
aanbevelen v. tr. sép.recommander ; ik houd mij
aanbevolen je me recommande.
aanbevelenswaardig) adj recommandable.
aanbeveling f. recommandation f.
aanbiddelijk 1 adj. adorable; 2 adv. —ment.
aanbldde:ijkheid f. (...heden), 1 adorabilité;
2 charme m.
aanbidden v. tr. sép. & insép. aclorer.
aanbidae, m. adoratrur m.
aanbidding f. adorat;on f., cutte m.
aanbidster f. adoratrice f.
aanbieden v. tr. sép. offrir, présenter, proposer
de hand — tendre ta ma in.
aanbieder m. qui offre, offrant m.
aanbieding f. offre, proposition, avance f.
aanbijten v. tr. sép. mordre dans ou d, entarner;
hij heeft aangebeten il a mordu.
aanbinden v. tr. sép. lier, attacher; accoler;
nouer; amarrer; de kat de bel — attacher le greloi
; kort aangebonden zijn avoir la tête pres du
bonnet; een zaak — commencer une affaire.
aanblazen v. tr. sép. 1 soufjh'r; 2 attiser (le feu,
une dispute). [leur in.
aanblazer m. 1 souffleur; 2 instigateur, excita-1
aanblijven v, intr. sép. 1 rester; 2 persister;
3 rester co,rdre ou entr'ouvert. [aspect in.
aanblik m 1 coup m, d'ceil, regard m. ; 2 vue f.,1
aanblikken v. ti. sép. regarder; jeter un regard
sur ou un coup d'cil sur,
aanbod n. offre, présentation f.; vraag en -- 1'offre
et la demande.
aanbotsen v. intr. sép...hoquer, heurtcr.
aanbotsing f. choc, heurt m., collisión f.
aanbouw m. 1 construction; 2 annexe; 3 culture
f., défrichement m.
aanbouwen v. tr. sép. 1 báti.r, construire; 2 ajouter,
annexer; 3 cultiver. [vateur m.
aanbouwei in. 1 constructeur; 2 défricheur, culti-1
aanbranden v. intr. stp. 1 (zijn) bruter, havir,
gratiner ; aangebrand ruiken, smaken sentir le
brrílé, avoir le geut de brulé; 2 (hebben) zijn
toorn brandde aan sa colère s'enflamma.
aanbreien v. tr. sép. enter, rempiéter.
1. aanbreken v. tr. sép. 1 entamer, commencer;
2 v. intr. (zijn) poindre, commencer d poindre.
2. aanbreken n. cornmencement m.; het — van
den dag la pointe f. du jour.
aanbrengen v. tr. sép. 1 apporter, amener; voordeel
— procurer du profit; geluk --- gorter bonheur
: 2 Minoneer, rappo.rter.
aanbrenger m. 1 qui apporte; 2 rapporteur, Li IG.
leur m.
aanbrenging f. 1 apport m.; 2 délation, dénanciation
f. [dévolion f
aandacht f I attention f. ; 2 recucillement m.,
aandachtig 1 adj. attentif, appliqué; 2 recueillr
3 adv. attentivemeni; 4 dévotement.
aandak n. rampant m. (de pignon).
aandansen v. intr. sép. ; komen — arriver er
dansant.
aandeel n. 1 part, partie, portion, quotepart L, to
m. ; 2 (papier) action f.
aandeelbewijs n. action f.
aandeelhebber m., aandeelhebster f. particïpanf
copartageant m., ...ante f. ; actionnaire m. & f.
aandeelhouder m. ; aandeelhoudster f. actionnair,
m. & f.
aandenken n. mémoire f., souvenir m.; tot — ets
souvenir, en mémoire.
wandichten v. tr. sép. imputer, ahribuer.
aandienen v. tr. sép. annoncer ; zich laten —
jaire annoncer.
aanhielpen v. tr. sép. approfondir.
aardieping f. ( wen) 1 sondage m.; 2 approfon(
sement m.
aandikken 1 v intr. sép. (zijn) s'épaissir, s
crasser; 2 v. tr. épaissir; 3 accentuer, corser.
aandisschen v. tr. sép. servir (les mets).
aandoen v. tr. sép. 1 m.ettre; 2faire; eer, schand
— faire honneur, honte d; een rechtsgeding —
fai re na p rocés á; 3 accoster, att aquer ; 4 affecten
émouvoir, attendrir; 5 (mar.) het land —, ee
haven, een kust, — toucher terre, toucher d u;
port, ahorder d une cóte.
aandoening f. ( men) I effection, maladie f ; 2 :m;
pression, sensation f.; 3 émofion f., attendrisséi
ment ni.
aandoenlijk 1 adj. touchant, pathétique; 2 sen
sible, délicat, irritable; 3 adv. sensiblement, délri
catement. [2 pathétique rit
aandoenlijkheid f. 1 sensibilité, irrilabilité f.;
aandraaien 1 v. tr. sép. serrer, tourner; 2 (mar.
rider ; 3 iemand iets — en faire accroire d qq.'
koopwaren — colloquer des marchandises; 4
intr. : komen -- abouler.
aandragen v. tr. sép. 1 apporter; 2 rapporter{
3 zich iets — s'intéresser d qc., prendre qc.
crrur.
aandrang m. 1 effort m. ; — van bloed congestio
f. ; ---- van volk foute f. ; 2 instantie, sollieilation
aandrift f. 1 impulsion f. ; uit eigen — de son prc
pre mouvement ; 2 instinct m. ; 3 inspiration f.
aandrijven 1 v. tr. sép. pousser, engager, extwi
Ier ; 2 v. intr. (zijn), arriver, flotter vers : op ee
stroowisch komen — arriver avec des sabots.
aandrijving f. ( men) impulsion, suscitation f.
aandringen v. tr. sép. 1 pousser; 2 insister.
aandruischen v. intr. sép. heurter (contrei.
aanduiden - 5 - aanhalen
aanduiden v. tr. sép. 1 indiquer, désigner, montref
; 2 dénoter, inarquer, signifier.
aanduiding f. ( men) indication, désignation,
marque f. [prendre.
aandurven v. tr. sép. oser attagtier, oser entre-s
aaneen adv. ensemble, de suite.
aangenbehooren v. intr. sép. former un tuut, se
tenir. [tigu.
aaneengrenzen v. intr. sép. se tourher, être con-t
aaneengroeien v. tr. sép. se souder, s'ankvloser.
aaneengroeiing f. ankylose, coalescence t.
aaneenhaken v. tr. sép. accrocher, agrafer.
aaneenhangen 1 v. tr sép. aitacher ensemble;
2 v. intr. sép. être attaché ensemble, avoir de la
cohésion, avoir de l'esprit de corps.
aaneenketenen v. tr. sép. enchainer.
aaneenkleven v. tr. & intr. sép. coller ensemble,
agglutiner, conglutiner.
aaneeniassching f. 1 écart m. ; 2 empatture f.
°aaneenrijgen v. tr. sép. 1 faufiler; 2 pointer, em-
'orntcr.
aneenschakelen v. tr. sép. enchaïner, tier.
sneenschakeling f. enchafnement m.,continuité,
hison f. [rompu.
ineensluitend adj. continu, jointif, ininter-t
ine„nsluiting f. 1 liaison, jonction t.; 2 jointure
., joint m.
aaneenvoegen v. tr. sép. 1 joindre, conjoindre;
2 emboïter, embrancher, emmortaiser.
aanerven v. tr. sép. hériter, acquérir par héritage.
aanfokken v. tr. sép. éíever (du bétail), tirer
race de. [teur m.
aantokker m (o s) éleveur (de bétail), produc-1
aanfokkerij, aanfokking f. ( men) élève f. (du
bétail).
aangaan 1 v. intr sép. (zijn) s'avancer vers; bij
iemand — passer chez qq.; (fig.) op iemand —,
op iets — se fier à qq., à qc. ; de kachel gaat aan
le poê!e commence d brï ler; de klasse gaat aan la
classe commence; 2 (hebben) dat gaat niet aan
cela ne va pas; 3 v. tr. sép.: een werk — entreprendre
ou commencer un travail; (tegen) iemand
— attaquer, insulter aa. ; een verdrag, een verkoop
— conclure un traite, un marché; een huwelijk
— contracter mariage; een vergelijk —
s'arranger, trailer d l'amia?ble; 4 concerner,
regarder; dat gaat mij niet aan cela ne me regarde
pas; wat :n:j aangaat quant á moi.
aangaande prép. concernant, touchant, relativement
d, quant h.
aangang m. rencontre, approchc f. ; op den —
komen survenir; — maken cingler.
aangapen v. tr. sép. regarder bouche bée ou
'béante; bayer à.
aangebonden adj.: kort --- zijn être irascible,
avoir la tête prijs dir bonnet. V. aanbinden.
aangeboren adj. inné, naturel, infus.
aangedaan adj. ému. V. aandoen.
aangehuwd adj. = aangetrouwd.
aangelegen adj. 1 contigu; 2 important, intéressant;
zich iets --- laten s'intéresser c qc.
aangelegenheid f 1 circonstance f.; 2 importance
f., intérét m.
1. aangenaam 1 adj. agréable, charmant, dclicieux
; het is hier — ilfait bon ici ; 2 — kennis te
naaken charmé de faire votre connaissance;
3 adv. agreablement, délicieusement.
aangenaamheid f. (xheden) agrement, plaisir
m., douceur f., charme m.
1. aangenomen adj. accepté, recu, admis; contirmé;
— zoon Pils m. adoptif; — naam nam m.
d'emprunt; — werk travail m. d forfait.
2. aangenomen dat conj. supposé que.
aangeschoten adj. 1 un peu gris, un peu allumé;
2 blessé (par une balie).
aangetogen part. p. de t aantien: ik heb mijn
kleederen — j'ai mis mes Nabits.
aangetrouwd adj.: —e dochter bolle -fitte; —e
neef nei'eu par alliance.
aangeven v. tr. sép. 1 donner; 2 déclarer; 3 dénoncer
; déférer d la justice.
aangever m. 1 déclarant; 2 dénonciateur m.
aangezicht n. visage m., face, figure f.
aangezien conj. vu que, attendu que, puisque.
aangieten v. tr. sép. joindre par la fonte; dat
kleed gaat u als aangegoten cel habit vous va
comme moulé.
aangift(e) f. 1 déclaration f. ; 2 dénonciation f.
aangluipen v. tr. sép. regarder à lu dérobée.
aangluren v. tr. sép. épier, lorgner; regarder d la
dérobée. [prendre les armes.
aangorden v. tr. sép. ceindre ; de wapens —;
aangrauwen v. tr sép. gronder, rabrouer.
aangreep m. 1 prise f., tact, attouchenment m.
2 accès m., attaque f.
aangrenzen v. intr. sép. confiner h, être a_ljacent
d, être limitrophe d.
aangrenzend adj. contigu, limitroplie, attenant.
aangrijnzen v. tr. sép. ricaneren regardant,faire
la grimace, menacer du regard.
aangrijpen v. tr. sép. 1 saisir, prendre, empoigner;
2 attaquer, assaillir; 3 zich — attenter d
ses jours ; 4 zich — s'efforeer, faire de son mieux;
5 aangegrepen worden se saisir, être saisi, êtref
aangrijper m. assaillant, agresseur m. [ému.
aangrijping f. attaque, agressivn ;.
aangroei ni. accroissement m., augmentation,
excroissanc! f. [croïtre; 2 adhérer.
aangroeien v. intr. sép. 1 grandir, grossir, ac-;
aanhaken v. tr. sép. accrocher.
aanhalen v. tr. sép. 1 apporter, attirer d soi;
een knoop — resserrer un necud ; een touw —
peser sur ure corde ; smokkelgoed — saisir de la
contrebande; 2 attirer, allécher, accrocher;
3 (texte) citer; (preuves) alléguer; marquer,
pointer; 4 (lettre) nourrir.
aanhalig — ti — aankomst
aanhalig adj. attrayant, engageant.
aanhaligheid f. attraits, charmes, appas rn. pl.,
cajoleries f. p1.
aanhaling f. ( men) 1 apport; 2 citafion t.;
3 saisie f. pour ,fraude.
aanhalingsteeken n. guillemets m. pl.
aanhang m. 1 parti m., faction, coterie f. ; een —
des adhérents m. pl. ; 2 dépendance f.
aanhangeling m. ( 'en) partisan, adhérent, sectaleur
m.
aanhangen rv. tr. sép. suspendre á; 2 v. intr_
sép. adhérer; iemand -- étre attaché d qq.
aanhanger m. partiscin, adhérent m,
aanhangig adj. en litige.
aanhangsel n. ( mos) appendice m., annexe f., supplément
m., (testament) codicille m.
aanhankelijk adj. attaché, dévoué.
aanhankelijkheid f. attachement, dévouement m,
aanhebben v. tr. sép. avoir (sur le corps), avoir
mis, porter; ik heb twee partijen aan /'ai perdu
deux parties; ik heb mijn kachel niet aan man
feu n'est pas allurnc.
aanhechten v. tr. sép aitacher, , annexer, ajouter.
aanhechting f. ( men) jonction, anncxion f.
aanhef m. 1 commencenzent, début m. ,\ 2 intonation
f.; 3 exorde ni.
aanheffen v. tr. sép. commencer, entonner.
aanheffing f. cornmencement m., intonation f.
aanhelpen v. tr. sép. cider à mettre.
aanhitsen v. tr. sép. animer, eiciter, inciter.
aanhitser m. 1 excitateur, instigateur, provocateur
m. ; 2 boute-feu in.
aanhitsing f. exciiation, instigation, incitation f.
aanhoogan v. tr. sép. hausser, eeliadisser.
aanhoopen v. tr. sép. 1 amonceler; 2 v. intr. sép.
s'amonceler, s'accumuler.
aanhoorder m. 1 auditeur m. ; 2 écouteur m.
aanhooren i v. tr. sép. ecouter, entendre, ouïr,
prêter l oreille; 2 n. -- der getuigen audition
f. des témoins; ten --- van en présence de;
3 v. intr. appartenir.
aanhoorig adj. appartenani.
aanhoorigheid f. (... heden) dépendance, annexe f.
aanhouden 1 v. tr. sép. retenir; 2 conserver ;
3 saisir, arréter, emprisonner; 4 met iemand --
avoir des relations suivies avee qq. ; 5 insister,
continiter, recherc/icr; 6 v. intr. s'arrêter, faire
halte ; 7 durer.
aanhoudend 1 adj. continuel, continu, persietant,
soutenu; 2 adv. continriellement.
aanhoudendheid f continuité f. ; bij — sans nesse,
sans .,nterruptionz
aanhouder rri. persévérant m. ; de — wint qui
maintient, obtient.
aanhouding f. 1 arrét ah., arres?ation, saisie f.;
2 continuation, persévérance f.
aanhuw(elijk)en v. tr sép. s'allier par mariage.
aanjagen 1 v. tr. sép. pousser, chasser, presser,
faire avancer ; het vuur — attiser le feu ; schrik
. — faire peur; 2 v. intr. sép. (zijn) arriver en
grande hcrte ou ventre d terre.
aankalken v. tr. sép. 1 marquer (à la crale)
2 crépir 0 la chaux.
aankanten v. tr. sép.: zich — s'opposer.
aankijken v. tr. sép. regarder; iem. niet -- nE
pas daigner regarder qq.
aanklacht f. plainte, dénonciation, délation f.
aanklagen v. tr. sép. accuser, dénoncer; intro•
duire une plainte contre.
aanklager m. accusateur, dénonciateur, délateut
rn.; openbare — ministère m. public.
aanklampen v. tr. sép. 1 accrocher, aborder;
2 accoster.
aankieetien v.tr. sép. 1 habiller, vêtir; 2 enjoliver
aankleeder in. habilleur rn.
aankleeding f. habillenlent in.
aankleedster 'f. habilleuse f. [tenances f. p1
aankleef m. 1 séquelle f. ; 2 dépendances, appar
aanklemmen v. tr. sép. 1 serrer contre; 2 appuye
(de preuves).
aankleve in. aankleef.
aankleven v. intr. sép, s'attacher, coller; iem. --
etre drr panti de qq. ; een meening s- cadliérer o
une opinion.
sankleving f. 1 adhérence, adhésion f.; 2 dévout
rmcnt, attachem^nt m. [trinquet
1. aanklinken v. intr. sép. choquer les verres,
2. aanklinken v. tr. sép. attacher, rivier, abouter
aanklopo3en 1 v. tr. sép. (rapper, cogner davan
ta.ge; de borst — percuter la poitrine; 2 v. intr
sép, frapper, heurter (à une portie) ; — bij Trap.
per a la po; te de.
aanknoopeu v. tr. sép. 1 boutonner; 2 nouer
rattacher; een gesprek — entamer une conversa,
tien; betrekkingen — entrer en relations; onder
handelingen — ouvrir des négociations.
aanknooping f. 1 boutonnement m.; 2 entrée f. e,
relations, ouverture f.
aankomeling m. &l . ( men, zetje) 1 nouveai
venu m., nouveau venue f . ; 2 adolescent m., ado
lescente f. ; 3 commencant m., commen4ante f..
novice in. & f.
aankorven 1 v. intr. sép. (zijn) arriver, venir
s'approcher; de dag komt aan le jour parait
iets zien -- pressentir qc. ; kom aan 1 altons
voyons ! ergens -- toucher d qc. ; 2 grandir
gagner, faire des progrès; 3 v. imp.: het komt e
op aan il s'agit, il importe; het komt er niet ol,
aan pen imnorte; het komt er zoo nauw niet of,
aan il ne faut pas regarder de si prés; daaroi
komt het aan voilà l'important; het komt maa
op u aan il ne tient qu'à vous.
aankomend adi. prochain, naissant; de —e pos
!e premier courrier; een — jongeling un adoles
cent; een --y- advocaat un avocat en herbe.
aankomst f. arrïvée, venue f.
aankondigen — 7 -- aanmerking
aankondigen v. tr. sép. 1 annoncer, faire 3avoir,
faire connar"tre; 2 publier, rendre public.
aankondiger ni. 1 annonceur,• 2 messager m.
aankondiging f. 1 annonce, notification f.;
2 averlissement in
aankondigingsbrie` m. lettre f, de faire part.
aankoop m. 1 achat m., acquisition, emplette f.;
2 (cartes) rentrée, coupe f.
aankoopen v. tr. sép. .1 acheter, acquérír, faire
emplette; 2 (cartes) couper.
aankoppelen v. tr. sëp. accoupler, apparier.
aankoppeling f. accouplement f.
aankrijgen v. tr. sép. 1 obtenir, recevoir; 2 parvenir
d mettre; 3 parvenir a allumer.
aankunnen 1 V. tr. sép. pouvoir faire; étre de
force à se mesurer avec; 2 v. intr. sép pouvoir
être mis.
aankweekeling rn. & f. 1 nourrisson m., élève m.
& f. ; 2 jeune plante f.
aankweeken v. tr. sép. 1 élever, nourrir, éduquer;T
aanlachen v. tr. sép. sourire d. [2 cultiver.
aanlanden v. intr. sép. (zijn) aborder, toucher
terre; goed ou gelukkig - arriver d bon port.
aanlanding f. abordage, débarquement m., descente,
arr,vée f.
aanlangen v. tr. sép. présenter, passer, remettre.
aanlappen v. tr. sép. coudre grossièrement, rapiéceler;
iern. iets -- colloquer qc. à qq.
aaniasschen v. tr. sép. empatter, souder, écarver.
aanlaten v. tr. sép. conserven, laisser au corps;
de deur - laisser la porte entr'ouverte.
aanleeren 1 v. tr. sép. apprendre, enseigner;
2 n. apprentissage m.
aanleg m. 1 abordage, atterrissage m. ; 2 débarcadére
m. ; 3 visée, pointage m. ; 4 commencement
m., fondation f.: rechtbank van eersten - tribunal
m. de première instance; 5 plan m., disposition,
ordonnance f. ; 6 aptitude, disposition f.
aanteggen 1 v. tr. sép mettre, déposer, placer;
vuur - faire du feta; de kachel - préparer, afturnen
le poêle; zijn geld - placer ou employer
ses fonds; 2 commencer: een tuin - établir un
jardin ; een stad - fonder sine ville ; hoe dat-?
comment s'y prendre pour cela ? het geweer -
coucher en joue; leg aan 1 vuur 1 en joue! feu!
3 v. intr. sép. (zijn) s'arrêter, faire halte; 4 mettre
le cap ; 5 het op iets -- poursuivre qc.
aanlegger m. auteur, fondateur m.
aanlegging f. 1 éfablissement m., fondation t.;
2 placement m. ; 3 apposition f.
aanlegplaats f. 1 débarcadère, embarcadère, quai
m. ; 2 escale f.
aanleiden v. tr. sép. conduire, menen.
aanleidend adj. occasionnel.
aanielder m. auteur, conducteur, promoteur m.
aanleiding f. occasion, cause f. ; naar -- van d la
suite de; -- geven tot donner iieu d.
aanlengen 1 v. tr. sép. allonger, délayer, frelater;
baptiser; 2 v. intr. (zijn) s'accroïtre, devenir plus
long.
aanleunen v. tr. sép. appuyer, adosser eentre;
zich iets laten - se laisser attribuer qc.
aanleuning f. adossement m.
aanlichten v. intr. sép. (zijn) poindre.
aanliggen v. intr. sép. 1 être couché auprès de;
2 een groot vuur lag aan un bon feu brfiait.
aanloeven v. intr. sép. loffen, serrer le vent; loet
aan 1 au lof! lof!
aanl o kketi j k ad.! . attrayant, engageant, alléchant.
aanlokkelijkheid f. (...heden) charme, attrait m.,
appas m. pl.
aanlokken 1 v. tr. sép. attirer, allécher, charmer;
2 séd u i re ; 3 amorcer, a p p kter.
aanlokker m. amorceur, tentateur, séducteur m.
aanlokking f. tentation, séduction f., allèchementT
aanloksel n. appdt m., amorce f. (m.
aanlonken v. tr. sép. jeter des ceillades,faire les
yeux doux.
aanloop m. 1 course f., élan m.; 2 tremplin m.;
3 choc m., rencontre f. ; 4 concours m., foute,
affluence f. ; den - hebben avoir la vogue; 5 retomhée,
escape f.
aanloopen v. intr. sép. (zijn) 1 accourir, aller voir
en passant, prendre son élan; de zee loopt aan
la men monte ; 2 couri r sus ou contre, donner conme;
iem. - importuner qq.; 3 (hebben) courir
vice, se hfter; 4 durer; 5 doen, laten -- ternir.
aanloopplank f. tremplin m.
aanmaak m. préparation, fabrication f.
aanmaken v. tr. sép. faire, préparer, fabriquer;
de salade - assaisonner ou faire la salade.
aanmanen v. tr. sép. exhorter, sommen, pressen.
aan maner m. admoniteur, avertisseur m.
aanmaning ( een) 1 exhortation; 2 sommation f.
aanmarsch m. approche, marche f.; In - zijn
approcher.
aanmatigen v. tr. sép.: zich--s'arroger, usurper,
s'attribuer, s'approprier.
aanmatigend 1 adj. arrogant, présomptueux;
2 adv. arrogamment; présomptueusement.
aanmatiging f. arrogance, exigence, prétention,
usurpation f.
aanmelden v. tr. sép. annoncer; zich - se présenter,
se constituer.
aan melder m. annonceur m.
aanmelding f. annonce f.
aanmerkelijk 1 adj. remarquable, notable, considérable;
2 adv. remarquablement, notablement,
considérablement, fort.
aanmerkelijkheid f. importance f.
aanmerken v. tr. sép. 1 faire observer, remarquer,
considérer; 2 redire, critiquer, blómer.
aanmerkenswaardig adj. remarquable, digne de
remarque.
aanmerking f. 1 considération f. ; in -- komen
entrer en ligne de compte; uit - van en considé-
34
aanmeten -- 8 — aanscherpen
ration de; in -- genomen eu égard à; 2 remarque,
observation, critique f.
aanmeten 1 v. tr. sép. prendre mesure; 2 imputer;
3 zich -- s'arroger.
aanminnelijk, aanminnig 1 adj. aimable, gracieux,
doux, agréable; 2 adv. gracieusement, doucement.
aanminnelijkheid, aanminnigheid f. (...heden)
amabilité f., charme, agrément, attrait m.
aanmoedigen v. tr. sép. encourager, animer.
aanmoediging f. encouragement m.
aanmoeten v. intr. sép. 1 devoir être mis; 2 devoir
être allumé. [2 pouvoir être allumé..
aanmogen v. intr. sép. i pouvoir é*re mis; t
aanmonsteren v. tr. sép. engager, enrdler.
aanmunten v. tr. sép. monnayer, battre monnaie.
aannaalen v. tr. sép. coudre, meltre.
aannaderen v. intr. sép. (zijn) s'approcher graduellement.
p [matif.
aannaderend adj. 1 qui s'approche; 2 approxi-1
aannadering f. 1 approche f. ; 2 approximation f.
aannederingswerken n. pl. approches f. pl.
aannemelijk adj. 1 acceptable, recevable; 2 admiss1ble,
croyable.
aannemelijkheid f. recevabilité, admissibilité f.
aannemen 1 v. tr. sép. accepter, prendre, accueillir,
agréer, recevoir; een wissel - accepter une
traite; een wet - adopter une loi; die jongen is
goed van -, neemt goed aan ce garçon apprend
facitement; een kind - adopter un enfant; een
werk - entreprendre un travail; een bediende -
engager un domestique ; troepen, matrozen -
engager ou enróler des troupes, des matelots; als
lid van het kerkgenootschap aangenomen worden
être confirmé; een godsdienst - embrasser
une religion; een gewoonte - contracter une
habitude; den schijn - faire mine, faire sembtant;
2 v. intr.: de wind neemt aan le vent
se lève; 3 (interj.) -1 garçon!
aannemer m. I (traite) accepteur ni. ; (succession)
acceptant m. ; 2 enróleur; 3 entrepreneur m.;
4 geen - van personen zijn ne pas faire acception
de personnes.
aanneming f. 1 acceptation f. ; 2 engagement m.,
enrdlement m. ; 3 (soc.) admission f. ; (égl.) conftrmatton
f. ; (enfant) adoption f. ; 4 entreprise
f. ; 5 acception f. (de personnes).
aanpakken v. tr. sép. 1 prendre, salsir, empoigner;
2 commencer.
aanpalend = aangrenzend.
aanpassen v. tr. sép. 1 ajuster, adapter, aboucher,
faire cadrer; 2 essayer; een kleedje ---
(fig.) tailler une veste.
aanpassing f. adaptation f., ajustage, essayage m.
aanplakbiljet m. affiche f., placard m.
aanplakbord n., ...kast f. porte-affiches m.
aanplakken v. tr. sép. afficher, placarder; tem.
Iets -- coller qc. à qq.
aanplakker m. afficheur m.
aanplakking f. affichage m.
aanplant m. culture f.
aanplanten v. tr. sép. commencer à planter.
aanplempen v. tr. sép. remplir, combler, remblayer.
aanporren v. tr. sép. exciter, talonner, pousser.
aanpraten, aanproeken v. tr. sép. faire prendre,
faire go her.
aanprijzen v. tr. sép. recommander, louer, priser,
vanter, préconiser, próner; waren - .faire 1'ar-t
aanprijzer m. louangeur m. [ticle.
aanprijzing f. recommandation, louange f.,
éloge m.
aanprikkelen v. tr. sép. aiguillonner, talonner,
encourager, exciter.
aanpunten v. tr. sép. aiguiser, empointer.
aanpunter m. empointeu: m.
aanpunting f. empointage m.
aanraden v. tr. sép. conseiller, recommander
aanrader m. conseiller m.
aanrading f. conseil, avis m., recommandation f.
aanraken v. tr. sép. toucher; in 't voorbijgaan -
raser, efflcurer, fróler; iets eventjes - glisser
sur qc.
aanraking f. attouchement, contact :n., relation f.
aanrakingspunt n. point m. de contact.
aanranden v. tr. sép. attaquer, assaillir.
aanrander m. assaillant, agresseur m.
aanranding f. 1 attaque, a.gression; 2 insulte t.;
3 attentat m
aanrecht n., aanrechtbank f. 1 dressoir m.,table f.
de cuisine; 2 buffet m.
aanrechten v. tr. sép. 1 dresser; 2 préparer.
aanrechting f. préparation f., préparatif, apprêt
m.
aanrechttafel f. dressoir m., table f. de cuisine.
aanreiken v.tr.sép. 1 remettre, passer; 2 atteindre.
aanrekenen v. tr. sép. 1 porter en compte, compter;
2 attri buer, imputer.
aanrichten v. tr. sép. occasionner, causer, faire.
aanrijden 1 v. intr. sép. (zijn) heurter contre;
2 importuner; 3 v. intr. passer à cheval ou en
voiture.
aanrijgen v. tr. sép. 1 enfiler; 2 faufiler.
aanroepen v. tr. sép. 1 crier d ou après, appeler;
2 invoquer.
aanroeping f. 1 appel m.; 2 Invocation f.
aanroeren v. tr. sép. toucher.
aanroering f. 1 attouchement m.; 2 mention f.
aanrukken 1 v.tr.sép. rapprocher, tirer en avant;
2 v. intr. sép. (zijn) marcher en avant, s'avancer;
laten -faire avancer.
aanschaffen v. tr. sép. procurer, fournir.
aanschaffing f. fourniture f.
aanschellen v. intr. sép. sonner (d une porte).
aanscherpen v. tr. sép. 1 aiguiser; 2 démaizrir;
3lafftiter.
aanschieten -- 9 — aanstellen
aanschieten 1 v. tr. sép. toucher, blesser (dun
coup de feu) ; aangeschoten zijn être pres;
2 (habit) enfiler; 3 v. intr. se jeter, s'élancer sur,
accourir.
aanschijn n. 1 apparente f., air m.,apparences f.
Pl. ; 2 visage m., face f.; in het zweet zijns -s d
la sueur de son front ; van --- tot - face d face.
aanschikken v.intr.sép. (zijn) se serrer, se ranger.
aanschouw m. vue f., coup m. d'cil, aspect m.;
in -- nemen prendre en considération, passer en
revue.
aanschouw(e)lijk 1 adj. contemplatif, spéculatif
; 2 intuitif; 3 adv. spéculativement; 4 intuitivement.
aansch®uwelijkheid f. intuition, évidence f.
aanschouwen 1 v. tr. insép. regarder, considérer;
het eerste daglicht - voir le jour; 2 n. vue f.;
ten --- van devant, en présence de ; op 't eerste -
d première vue.
aanschouwer m. spectateur, contemplateur m.
aanschouwing f. contemplation, vue, intuition f.
aanschrappen v. tr. sép. marquer (dun trait).
aanschrijven v. tr. sép. 1 (an)noter, marquer:
2 notifier, ordonner; 3 écrire plus vite; 4 af- en
aanschrijven virer les parties.
aanschrijving m. ( men) 1 notification f., ordre,
mandement m. ; 2 af- en aanschrijving virernent
m. de parties.
aanschroeven v. tr. sép. 1 visser; 2 serrer les tuis.
aanschuifblad n. = aanschuiver.
aanschuiven 1 v. tr. sép. approcher, pousser
contre; 2 v. intr. sép. s'approcher, se serrer.
aanschuiver m. ( mos, 'tje) allonge, rallonge f.
aanslaan 1 v. tr. sép. frapper, enfoncer, serrer,
chasser; 2 attacher, affermir, amarrer; 3 afficher,
placarder; 4 saisir; 5 mettreen vente; 6 faire
Tonner, pincer; entamer, entonner; een hoogen
toon --- le prendre de Naut ; 7 évaluer, priser,
taxer; 8 cotiser, imposer; 9 v. intr. saluer (militairement)
; 10 donner des coups contre; een
paard dat aanslaat tin cheval qui fnrge ; 1 1 commencer
d crier ou à aboyer ou à cha nter ; 12 se
ternir.
aanslag m. 1 coup, choc m. ; 2 dessein, plan,
attentat m. ; 3 entretaillure f. ; 4 ricochet m. ;
5 croute f., dép6t m. ; 6 affichage m. ; 7 saisie;
8 taxe, évaluation, estirnation f. , 9 heurtoir m.
aanslagbeitel m. langue f. de carpe, bec m. d'áne.
aanslagbiljet m. billei m. de contribution.
aansleepen v. tr. sép., ...slepen v. intr. sép.
trainer
aanslibben v. intr. sép. (zijn) s'accroftre par alluvion,
se remplir de boue; aangeslibde grond
couche f. alluviale.
aanslibbing f., aanslibsel n. alluvion f., atter-;
aanslijken = aanslibben. [rissement m.
aanslijpen v. tr. sép. aiguiser, effiler, amenuiser.
aansluiten 1 v. tr. sép. joindre, fermer complètement;
2 v. intr. sép. donner la correspondance,
correspondre.
aansluiting f. 1 jonction, fermeture f.; 2 serre.
ment m. ; 3 correspondance f.
aansmeden v. tr. sép. joindre en forgeant, souder.
aansmeren v. tr. sép. 1 graisser; 2 colloquer.
aansmijten v. tr. sép.jeter à.
aansnellen v. intr. sép. (zijn) accourir.
aansnijden v. tr. sép. 1 entamer; 2 entailfer.
aansnïjding f. entamure, entaillure f.
aansnoeren v. tr. sép. 1 later, serrer.; 2 enfiler.
aanspannen 1 v. tr. sép. atteler; 2 tendre davarttage;
3 rider; 4 v. intr. sép. s'unir, se liguer.
aanspanning f. attelage m., attellement m.
aanspatten v. intr. sép. (zijn) jaillir contre.
aanspelden v. tr. sép. épingler.
aanspijkeren v. tr. sép. clouer.
aanspoelen v. tr. sép. 1 rejeter sur le rivage, opporter;
2 former une alluvion.
aanspoeling f. alluvion f., sédiment, atterrissement
m.
aanspoorder m. 1 piqueur m.; 2 stimulateur m.
aansporen v. tr. sép t éperonner, piquer;
2 stimuler, cnciter.
aansporing f. 1 coup m. d'éperon; 2 sternulatton,
incitation 1.
aanspraak m. 1 allocu#ion f< ; 2 apostrophe f.;
3 titre m., prétention f.; -- hebben op avoir des
ti tres d ; -- maken op élever des prétentions sur.
aanspraaklijk, aansprakelijk adj. responsable.
aansprakelijkheid f. responsabilité t.
aanspreken v. tr. sép. 1 haranguer, accostu,
asborder, apostropher; 2 assigner; 3 inviter.
aanspreker m. 1 harangueur m.; 2 priear m.
d'enterrement.
aanstaan v. intr. sép. 1 se trouwer confre; de deur
staat aan la porie est entr'ouverte; 2 plalre, convenir;
3 se tenir ferme.
1. aanstaande adj. futur, procbe, prochain.
2. aanstaande m. & f. futur, (lancé rn. ; ...re,
...ée f.
aanstalten f. pi. préparati;s m. p1.
aanstampen v. tr. sép. 1 (rapper du pied; 2 faseier,
affermir; 3 hier, damex.
aanstappen v. intr. sép. (zijn) 1 s'approcher d
grands pas; 2 accélérer le pas.
aanstaren v. tr. sép. regarder fixement, fixer.
aanstekelijk adj. infectieux.
aansteken 1 v. tr. sép. enfiler, mettre; 2 allumer;
3 entamer, mettre en perce ; 4 infecter, contaminer;
5 v. intr. sép. (zijn) se gdter, se pourrir.
aanstekend adj. infectieux.
aansteker m. 1 atlumeur m.; 2 allonge f.
aansteking f. 1 allumage m.; 2 infection, contamination
f.
aanstellen 1 v. tr. sép. mettre contre, goser contre;
2 nommer, charger, établir; 3 ins aller;
4 zich -- se conduire, se comporter.
aansteller — 10 — aanvalligheid
aansteller m. (cs) nominateur, désignateur m.
aansteilerig adj. poseur.
aanstellerij f. pose, vanterie f.
aanstelling f. 1 nomination, désignation f. ; 2 installation
f. ; 3 emploi m., charge, place T.
aansterken v. intr. sép. (zijn) sefortifier, reprendre
(des forces). [2 signaler.
aanstippen v. tr. sép. 1 marquer d'un point;
aanstipping f. marque, indication f.
aanstoffen v. tr. sép. épousseter.
aanstoken v. tr. sép. 1 attiser; 2 (fig.) attiser,
fomenter; 3 exciter.
aanstoker m. 1 atliseur, chauffeur m. ; 2 excitateur,
incitateur, brouillon, meneur m.
aanstokingf. incitation, excitation; fomentat.ion f.
aanstonds adv. à 1'instant, tante t, immédiatement,
tout à 1'heure, sur-le-champ.
aanstoot m. 1 choc m., impulsion f. ; 2 scandale
m.; steen des —s pierre t. d'achoppement;
geven faire scandale.
aanst9Qtelijk 1 adj. scandaleux, choquant; inconvenant,
malsonnant, malséant; 2 adv. scandaleusement.
aanstQQtelijkheid f. scandale m., indécence f.
aanstooten v. tr. sép. 1 heurter, pousser; 2 trinquer.
aanstormen v. intr. sép. (zijn) 1 s'approcher impétueusement,
arriver en coup de vent; 2 marcher
d l'assaut.
aanstrepen v. tr. sép. rnarquer d'un trait.
aanstrijken 1 v. tr. sép. enduire, badigeonner,
pldtrer, crépir; 2 allumer; 3 zich — s'entre-tailler,
se couper; 4 v. intr. sép.: komen —, aangestreken
komen s'amener.
aanstrikken v. tr. sép. attacher avec des rubans.
aanstroomen v. intr. sép. arriver par torrents.
aantal n. (grand) nombre m., quantité, multitude
f. ; een -- personen nombre de personnes,
bien des personnes.
aantasten v. tr. sép. 1 saisir, prendre, empoigner;
2 attaquer, assaillir; atteindre; door den worm
aangetast piqué de vers; door ziekte aangeta
st pris de maladie; hoe zal ik dat —?
comment m'y prendrai j e? zich zelf -- attenter à
ses jours.
aanteekenaar m. annotateur, marqueur m. [m.
aanteekenboek n. mémorandum, agenda, carnet;
aanteekenen v. tr. sép . 1 annoter, noter, marquer;
2 (lettre) recommander; 3 (protestation)
élever ; (appel) in!erjeter.
aanteekening f. 1 annotation, note, notice f.; 2 recommandation
f., enregistrement m.; 3 fianfailles
f. pi.
aantelen v. tr. sép. 1 élever, nourrir; 2 cultiver.
aanteling f. élevage m., culture f.
aantijgen v. tr. sép. imputer; accuser de; charger.,
dè; incriminer de.
wantijger m. accusateur m.
aantijging f. imputation, accusation f.
aantikken 1 v. intr. sép. (rapper légèrement;
2 v. tr. sép. appeler; 3 pincer.
Aantje n. Adrienne f.
aantocht m. approche f. ; marche f. en avant.
aantoonen v. tr. sép. 1 montrer, indiquer, faire
voir; 2 démontrer, prouver.
aantoonend adj.: —e wijs indicatif m.
aantooning f. indication, désignation f.
aantorsen v. tr. sép. porter avec effort vers.
aantrede (z n), aantree (...treeën) f. 1 approche
f. ; 2 -- van een trap giron m., marche T.
aantreden v. intr. sép. (zijn) 1 approcher, s'approcher;
2 avancer; 3. (hebben) partir (du pied
gauche).
aantreffen v. tr.. sép. trouver, rencontrer.
aantrek m.: (veel) — hebben être (très) recherché.
aantrekkelijk adj. 1 attrayant, engageant, séduisant;
2 sensible, chatouilleux.
aantrekkelijkheid f. (heden) 1 attrait, charme
m. ; 2 sensibilifé f. ; 3 susceptibilité f.
aantrekken 1 v. tr, sép. attirer, tirer à, tirer vers;
2 rechercher; niet -- tenir d l'écart; 3 een knoop
— serrer un nceud ; 4 een kleed — mettre, revétir,
endosser un habit ; wien 't schoentje past, die
trekke het aan qui se sent morveux, se mouche;
5 v. intr. sép. marcher; s'avancer; 6 zich -- prendre
d coeur, se soucier, être touché, s'affliger de, se
mêler de, s'intéresser d; se fdcher.
aantrekkend adj. altractif.
aantrekker m. chausse-pied, tire-botte m.
aantrekking f. t altraction T. ; 2 affinité f.
aantrekkingskracht f. 1 force f. d'attraction;
2 gravitation f.
aantrekkingspunt n. centre m. d'attraction.
aantrouwen v. tr. sép. s'allier par mariage à.
aantrouwing f. alliance f. par mariage.
aanvaarden v. tr. insép. accepter, prendre pos..
session de, agréer;. een reis — entreprendre un
voyage; een boodschap — se charger d'une commission.
[accepteur rn.
aanvaarder m. 1 acceptant m. ; 2 (traite))
aanvaarding f. ( coen) acceptation, admission f.
aanvaart f. 1 approche, arrivée f. ; 2 af- en —
départ m. et arrivée; 3 débarcadère m.
aanval m. 1 attaque f., assaut m., charge f. ; accès
m. (de fièvre) ; quinte f. (de toux) ; een lichte —
une ' atteinte; bij den eersten — d'emblée;
2 agression, insulle f.
aanvallen v. tr. sép. attaquer, assaillir; iemands
goeden naam — porter atteinfe à 1'honneur de qq.
aanvallend adj. agressif, offensif.
aanvallenderwijze adv. offensivement.
aanvaller m. (ons) assaillant, agresseur m.
aanvallig 1 adj. agréable, aimable, gentil; 2 adv.
agréablement.
aanballigheid f (...heden) 1 amabilité, gentillesse
f. ; 2 charme m., agrément m., attraits m. p1.
aanvalswapen -- 11 — aanwoekeren
aanvalswapen n. arme f. offensive.
aanvang m. commencement, début, principe m.,
origine f. ; een -- maken, nemen commencer.
aanvangen v. intr. sép. commencer, entreprendre,
enfamer; wat zal ik -- ? que (vair je) faire? hoe
dat -- ? comment m'y prendre?
aanvanger m. commencant; auteur m.
aanvangsletter f., ...punt n. lettre f. initiale,
point m. initial.
aanvankelijk 1 adj. premier, originel, élémentaire;
2 adv. premièrement, d'abord.
aanvaren 1 v. intr. sép. (zijn) s'approcher (en
huteau) ; 2 aborder; 3 heurter contre; 4 v. tr. sép.
am(,ner en bateau.
aanvaring f. abordage m.
aanvatten v. tr. sép. 1 prendre, saisir, empoigner,
2 cornmencer; 3 (mar.) aganter.
aanvatting f. prise, saisie f. [2 tenter.
aanvechten v. tr. sép. 1 combattre, attaquer;l
aanvechten m. 1 assaillant m. ; 2 tentateur m.
aanvechting f. 1 altaquc; 2 ?entation f.
aanverdienen v. tr. sép. éteindre progressivement
(une dette).
aanverstorven = aanbesterven.
aanvertrouwen v. tr. sép. confier. [m., ...te f.
aanverwant 1 adj. apparenté; 2 in. &f. parent,t
aanverwantschap f. parenté f.
aanvetten 1 v. tr. sép. graisser; 2 grossir; (lettres)
nourrir; 3 v. intr. s'engraisser.
aanvliegen 1 v. intr. sép. s'approcher en volant;
2 v. tr. sép. assaillir ; se jeter sur, se ruer sur,
fondre sur.
aanvoegen v. tr. sép. 1 joindre, réunir, lier;
2 liaisonner, jointager ; 3 ajouter.
aanvoegend adj.: -e wijze subjonctif, conjonctif
m. [ment m.
aanvoeging i. jonction, addition f., emboite-t
aanvoegsel n. ( cs) ajoutage m., portie f. ajoutée,
supplément m.
aanvoelen V. tr. sép. 1 tater, toucher; 2 éprouver.
aanvoeling f. 1 attouchement; 2 toucher m.
aanvoer m. 1 charriage, charroi; apport m. ; 2t
aanveerbuis f. conduite f. [charge f.
aanvoerder m. 1 conducteur m. ; 2 commandant,
chef, meneur m.
aanvoeren v. tr. sép. 1 charrier, amener par chariot;
2 citer, alléguer; 3 commander, conduire,
mener.
aanvoerend adj. adductif, adducteur.
aanvoering f. 1 charriage m.; 2 citation, allégation
f. ; 3 commandement m., conduite f.
aanvoerpijp f. conduite f.
aanvraag, -1 aanvrage f. 1 requête. demande f.
officielte; 2 commande f. [2 commander.
aanvragen v. tr. sép. I demander, solliciter;#
aanvreten v. tr. sép. ronger, manger, entamer.
aanvullen v. tr. sép. 1 (achever de) remplir;
2 compléter, suppléer d; 3 remblayer.
aanvullend adj. 1 complémentaire, supplémen
faire; 2 expiéti'.
aanvulling f. 1 remplissage m.; 2 complément,
supplément m.; 3 raserve f.; 4 remblaf m.
aanvullingsdag m. jour m. intercalaire.
aanvullingswoord n. mot m. explét1f.
aanvulsel = aanvulling.
aanvuren v. tr. sép. échauffer, enflammer, exciter.
aanvuring f. excitation, incitation f., encouragement
m.
aanwaaien 1 v. tr. sép. apporter en soufflant,
chasser; 2 faire flamber, ad/ver; 3 v. intr. (zijn)
arriver par le vent; komen -- arriver d l'improviste;
4 s'allumer par le vent.
aanwakkeren 1 v. tr. sép. animer, encourager,
exciter; 2 v. intr. (zijn) se renforcer: de wind
wakkert aan le vent jraichit ou se renforce.
aanwakkering f. 1 encouragement m., excitation
f. ; 2 renforcement m.
aanwas m. ( misen) 1 accroissement, agrandissement
m., augmentation f.; 2 (eau) crue f.;
(anat. & bot.) épiphyse, apophyse f.
aanwenden v. tr. sép. employer, utiliser, se servir
de, meitre en oeuvre.
aanwending f. 1 emploi, usage m., mise t. en application
; 2 application, adaptaiion f.
aanwennen v. tr. sép. accoutuiner (qq. à qc.).
aanwenning f., aanwensel n. ( mos) habitude, coutume
f.
aanwerken v. tr. sép. 1 joindre (en. fravaillani)
2 rattraper le temps perdu; 3 éteindre des deltes.
aanwerven v. tr. sép. 1 enruler, recruter, engager,
racoler, embaucher; 2 se procurer, acquérir.
aanwerver m. enróleur, embaucheur m.
aanwerving f. 1 enrólement, recrutement, engagement,
racolage, embauehage rn. 2 acquisition f.
aanwezen n. 1 présence f.; 2 existence f., être m.
aanwezend, aanwezig adj. présent, assistant.
aanwezendheid, aanwezigheid f. présence f.
aanwijzen v. tr. sép. 1 tnontrer, faire voir; 2 démontrer;
3 destiner, affecter.
aanwijzend adj. 1 démonstratif, indicatif;
2 énonciatif.
aanwijzer m. 1 Buide, indicateur m.; 2 (math.)
exposant m. ; 3 (logar.) index m.
aanwijzing f. 1 montre f.; 2 indication, désignation
f. ; 3 renseignement m. ; 4 indice, symptóme
m. ; 5 mandat, mandement m., assignation,
ordonnance f.
aanwinnen 1 v. tr. sép. gagner, acquérir, obtenir,
conquérir; 2 v. intr. sép. s'accroïtre, s'améliorer,
augmenter, gagner (en), avancer (en).
aanwinning, aanwinst f. 1 acquisition f., gain,
profit m. ; 2 accroissement m., amélioration f.;
3 acquét, conquêt m.
aanwoekeren 1 v. tr. sép. amasser par usure;
2 v. intr. sép. croïtre rapidement; pulluler, se
multiplier abondamment.
r a nwri j ve n — 12 — aardbezietuin
aanwrijven v. tr. sep. 1(rotter contre; 2 imputer;
aanzakken v. intr. s'amener. [accuser de.
aanzeggen v. tr. sép. 1 notifier, annoncer, averiir,
(eire savoir; 2 (justice) signffier, intimer;
3 déclarer; 4 laten -- mander.
aanzegger m. messager, annonceur m.
aanzegging f. 1 notification, annonce f., avertissement,
message m. ; 2 signification, intimation f.
aanzeilen 1 v. intr. sép. (zijn) s'approcher d la
volle, voguer vers; 2 (hebben) faire force de voiles;
3 s'approcher en chancelant; 4 v. tr. aborder.
aanzetbuis, .:.pijp f. tuyau m. d'allonge ou d'embranchement.
aanzethamer m. masse f., rnoine rn.
aanzetriem m. cuir m. de rasoir.
aanzetsel n. 1 allonge, rallonge f. ; 2 about, accoinfon
m., alaise, alë:e f. ; 3 dépUt in.
aanzetstaal n. fusie m.
aanzetstuk n. = aanzetsel.
aanzetten 1 v. tr. sép. mettre, placer, poser; mettre
contre, ap procher; de deur — laisser la porte
entr'ouverte; 2 joindre, ajouter, Goudre â; comrr:
uniquer; een roes -- griser; een klad — calomnier;
3 bourrer, refouler; 4 affiler, aiguiser,
émoudre, repasser; 5 exciter, pousser, éperonner,
talonner; (feu) attiser; 6 rider les haubans; 7 se
h4ter,, se dépêcher; 8 s'efforcer, faire des efforts;
9 s'approcher; 10 (domino) poser; 1 1 déposer, se
ternir; 12 frelater, sophisliquer; 13 inoculer; 14
zich — se mettre à table.
aanzetter m. 1 excilateur, instigateur in. ; 2 affileur,
aiguiseur, émouleur m. ; 3 (canon) foulotr,
refouloir m.
aanzetting f. 1 placernent m., apposition, juxta--
positlon f. ; 2 exhortation f., encouragement m.,
incitation, excitation f. ; 3 (méd.) anaplérose,
prothése f.; 4 contagion f.
aanzetvijl f, linie f. plate.
aanzicht n. 1 aspect, air m.; 2 vue f.; 3 visage m.,
ligure f. ; in 't — van en présence de; 4 V. 2.
aanzien.
1. aanzien 1 v. tr. sép. regarder, voir, enuisager;
2 cons.dérer; 3 souffrir, tolérer; 4 trouver
l'air; men ziet het hem aan on lui en trouve fair,
il en a fair, il paraït; het laat zich — il paraït, il
y a apparente; voor wiep ziet gij mij aan ? pour
qui me prenez-vous? ik zie u voor mijn vriend
aan je voos regarde ou considère comme mon am!;
5 avoir égard d, prendre en considération ; hij ziet
den persoon niet aan il ne fait pas acception de
personnes; 6 zich — se croire, s'imaginer.
2. aanzien n. t action f. de regarder; 2 regard
m., vue f. ; 3 présence f. ; 4 air, aspect m., mine t.;
5 een persoon van — une personne de qualité, de
considération ; zich een -- geven se faire valoir;
— van persoon considération, acception de personnes;
ten -- van en considération de, eu égard
aanziend adj. een zittende —e leeuw un lion
assis de front; een gaande —e leeuw un lion léopardé;
elkaar —e wassenaars des croissants
affrontés (sur un blason) ; half — taré de trois
quarts.
aanzienlijk 1 adj. considérable, notable, distingrré;
de --e burgers les notables m. pl. ; 2 adv.
considérablement, notablement.
aanzienlijkheid. 1 considération, distinction,
importante f. ; 2 dignité, respectabilité, notabilité
f.
aanzijn n. 1 présence t. ; 2 existence f., être m,
aanzitten v. i ntr. sép. être d table.
aanzittend adj. 1 présent (à table); 2 —e boem
fleur f. sessile.
aanzoek n. 1 demande, sollicitation, requête f.; 2
réquisition, instante f. ; 3 (mariage) denmardc f,
aanzoeken v.tr. sép. 1 demander, solliciter, Arier;
2 requérir ; 3 rechercher.
aanzuiveren v . tr. sép. apurer, liquider, acquitter.
aanzuivering f. apurement m., liquidation f.
aanzuren v. tr. sép. aciduler. [gonfler.
aanzwellen v. intr. sép. (zijn) enf!er, s'enfler, set
aanzweiling f. enflure f., gonfiement m., crue t.
aap m. (apen, je) 1 singe m. ; 2 gekleede —
fagotin m.: de — kome- uit de mouw il sc trahit ;
in den -- gelogeerd zijn etre logé à mauvaise
enseigne ; 3 pantographe m. ; 4 foc m. d'artimon;
5 tire-lire f. ; 6 magot, trésor m.
aapachtig adj. simien, simiesque; zich — aanstellen
faire le singe.
aapje n. ( «s) 1 guenuche f. ; 2 fiacre m.
1. aar f. (aren, cotje) épi m. ; met twee aren
2. aar m. = arend. [distachyé.
3. aar f. = ader.
1. aard in. (o j e) i caractère, instinct, naturel,.
tempérament m.: hij heeft een —je naar zi;r
vaartje il chasse de race; uit den -- der zaak
naturellement, het ligt in den --- van c'esl le
propre de; 2 sorte, espèce f.
2. aard m. débarcadère, quai m.
3. Aard m. Arnold m.
aardachtig ad. terreux. [macusson m..
aardaker m. gland m. de terre, gesse f. tubéreuse,^
aardappel m. pomme f. de terre, (fam.) patate f.;
gebakken --s pommes frites.
aardas f. axe m. terrestre.
aardasschudding f. nutation f.
aardbei, ... bes f. ( men) — aardbezie.
aardbeschrijving f. deseription f. de la terre, géographie
f.
aardbeving f. tremblement m. de terre.
aardbezie f. i fraise f. ; 2 fraisier m.
aardbezieachtig adj. fragarié.
aardbezieboom m. arbousier, olonier m.
aardbeziepiant f. fraisier m.
aardbeziestruik m. fraisier m.
aardbezietuin m., ...veld n. fraisiere f..
aardbij — 13 — abacus
aardbij f. guêpe f. souterraine.
aardbodem m. 1 terre f. ; 2 surface f. de la terre.
aardbol m. terre f., globe m. (terrestre).
aardboor f. tarière, sonde f. anglaise.
aarde f. T & 1 terre f. ; 2 globe m. terrestre; 3 terram
n ; ter — werpen terrasser; ter — bestellen
enterrer, inhumer.
1. aarden v. intr. 1 ressembler, tenir de; 2 croitre,
venir bien, prospérer.
2. aarden adj. de terre; -- wal terrasse f.
aardewerk n. I poterie; vaisselle f. de terre; fijn
-- faïence f. ; Keulsch -- grès m., gresserie t;
2 terrassement m.
aardewerker m. 1 potier m. ; 2 terrassier m.
aardgeest m. gnome m., génie m. de la eerre.
aardgordel m. zone f.
aardgraver m. fouisseur, oryctère m.
aardgroen n. vert m. de montagne. [phore m.
aardhars f. & n. bitume m. ; witte — leuco-t
aardhommel m. guêpe f souterraine. [tertre m
aardhoon m. monceau m. de terre; butte f.,1
1. aardig adj. 1 Joli, gentil; 2 plaisant, comique;
3 éírange, singulier, dróle; 4 ingénieux, spirituel.
2. aardig adv.joliment, gentiment, étrangernent,
singulièrement, drólemeni, etc.
aardigheid t . (... heden) 1 grdre, gentillesse f. ; 2
plaisanterie, galanterie f. ; 3 dro^lerle, bizarrerie,
arce f. ; 4 rareté f.
eiardklo mp m., ...klont ... Muit f. glèbe f., motief.
aardkloot m. globe m. terrestre.
aardkuil ni. caverne f., antre m., fosse t.
aardkunde f. géolo„ie :°., géognosie f.
aardkundig adj. géologique.
aardkundige m. géologue m.
aardmannetje m. _= aardgeest.
aard meetkundig adj. géodésique.
aardmeetkunst, ...meting f. géodésie f.
aardmuis f. 1 souris f. des champs, mulot m
2 vliegende — campagnol m. volant.
aardnoot f. terre-noix f., carvi m., ; arnote f
aardolie f. pétrole m. [reux.
aardpeer f. topinambour m., hélianthe m. tubé-t
aardpek, ...pik n. poix f. terresire, bitume m.
aardrijk n. eerre f., surface f. terrestre.
aardrijkskunde f. géographief.
aardrijkskundig adj. géographique.
aardrijkskundige m. géographe m.
aardrol f. brise-mottes m., rouleau m.
aardrook m. (bot.) fumeterre f.
aardsch adj. 1 terrestre; 2 mondain.
aardsche n. choses f. pl. de ce monde.
aardsehgezind adj. attaché au monde, mondain.
aardsch(gezind)heid f. mondanité f.
aardschok in. secousse f. volcanique ou sismique.
aardslak, ...stek f. limas in., limace f.
aardstreek f. zone f.
aardvarken n. cochon m. de terre, oryctérope m.
aardvast adj. immobile; immeuble.
aardveil n. lierre m. terrestre, rondelette f.
aardverschuiving f. glissement m.
aardvloo f. altisse f., tiquet m.
aardwerk n. terrassement m., terrasse f., levée 1,
de terre.; —en travaux m. p1. de terrassement.
aardwerker m. terrassier m.
aardworm ni. ver m. de terre, lombric m.
Aargau n: l'Argovie f.
Aarlanderveensch, Aarleveensch adj. suranné,l
Aarlen n. Arlon m. [bizarre, grossier.
Aarlenaar m. Arlonais m.
Aarlsch adj. arlonais.
aars m. (.. rsen) 1 anus m. ; 2 derrière in.
aarsdarm m. rectum m. [souche 1.
aarsgat n. 1 anus m. ; 2 anémone f. de mer; 3 D
aarsvin f. nageoire f. caudale. [huppé.
aarsvoet, aarsvoeter ni. castagneux, grèbe m.1
aarsworm m. 1 ascaride m.; 2 (cheval) moraine f.
aarts préf_ archi : aartshertog archiduc.
aartsbisdom in. archevêché m.
aartsbisschop m. 1 archevêque m.; 2 (rosse) métropolite
m. [politain.
aartsbisschoppelijk adj. archiépiscopal, métro-j
aartsboosdoener, aartsbooswicht m. scélérat m.i
aartsdomkop, aartsdomoor m. brute f. [achevé.
aartsengel m. archange m.
aartsgauwdief m..filou m. achevé.
aartsgierig adj. excessivement avare.
aartsgierigaard m. archiavare, fesse-mathieu ni.
aartshuichelaar m. hypocrite m. consommé.
aartsketter m. hérésiarque m.
aartsleugenaar, ...Iogenaar m. menteur m. fieffe.
aartspriester m. t archiprêtre m. ; 2 hiérarque ni.
(de l'église grecque).
aartspriesterdom n. 1 archiprétré m.; 2 archiprctrise
f. ; 3 archiprêtrat m.
aartsschelm m. coquin m. fieffé.
aartsschenker m. grand échanson m.
aartsvader m. patriarche m. [calemeni.
aartsvaderlijk 1 adj. patriarcal; 2 adv patriar-t
aartsvaderschap n. patriarcat in.
aartsvijand m. i ennemi m. mortel; 2 démon n},
aartsvijandin f. ennemie f. mortelle.
aartsvrek m. = aartsgierigaard.
aarvormig adj. spiciforme.
aarzelen v. intr. 1 reculer; 2 hésiter, être irrésclu.
aarzeling f. hésitation, irrésolution, indécision f.
1. aas n. 1 pourriture, poture f. ; 2 amorce f., app
át m., ; 3 charogne f.
2. aas (azen, je) n. (jeu) as m.
3. aas (azen, C.Q je) n. (anc. poids) as, grain m.
aaskever m. bouclier m., nécrophage m.
aasmand f. 1 panier m. aux appáts; 2 grandx
aasvlieg f. mouche f. dorée. [panier.
aaszak m. bissac m., panetière, gibetière f.
Aath n. Ath m. [mières notions f. pl.
ab, abc n. 1 abc, abécé, alphabet m. ; 2 preabacus
m. (...cl) ábaque m.
ab-bank — 14 — achteren
ab-bank €. banc m. des abécédaires.
abberdaan m. morue f. salée, laberdan ni.
ab-boek n. abécédaire, syllabaire m.
ab-bord n. table f. d'abc.
abbrevleeren = abrevieeren.
Abderiet m. 1 Abdéritain, Abdérite m. ; 2 imbé-;
abd ij f. (co en) abbaye f. [cile m.
abdis f. (y sen) abbesse f.
abel m. ( c en, co tje) peuplier m. blanc.
ab-jongen in., ab-kind n., ab-knaap m., ab-leeriing
in. & f., ab-meisje n. abécédaire m. & f.
abel adj. habile, jolt; — spel drame m.
abelmosch f. ambrette f.
ablatief m. (...tieven) ablatif m.
ab norm, abnormaal ! adj. anormal ; 2 adv. snor-4
abonneeren v. tr. abonner. [malement.
abonnement n. abonnement m.
abonnent m. & f. abonné m., abonnée f.
abrevieeren v. tr. abréger.
abrikoos 1 f. (...kozen, xje) abricot m.; 2 m4
abside, absis f. abside f [abricotier m.
absoiveeren V. tr. absoudre, donner l'absolution.
abt m. abbé m.
abuis n. (...azen) abus m., méprise, erreur f.:
— hebben, — zijn être dans l'erreur, se tromper.
Abyssjni ë n. l'Abyssinie f.
Abysslniër m. Abyssinien, Abyssin m.
acacia m. acacia m.
academie f. (...lën, os) 1 académte f. ; 2 université
f. ; teeken— académie de dessin ; militaire
-- école f. militaire; 3 palais n. de l'académie; 4
académie f., figure f. nue.
academieburger m. étudiant m. (à l'université).
academiestad f. ville f. universitaire,
academisch adj, académique, universitaire.
acceptant m. acceptant m. [rect.
accijns m. (... zen) accise, taxe f. ; impdt m. indi-t
acc!nsbeambte, .. bediende in., commis m. dei
accoord n. P akkoord. [('accise.
accountant m. (cen) comptable m., professeur
m. de commerce.
accuraat (...ater, cst) 1 adj. exact, précis; 2 adv.
exactement, avec précision.
accusatief m. (...tieven) accusatif m.
acetyleen n. acêtylène m.
ach! interj. ah! hélas1
1. acht num. & 1. ("en) hult num. & m. ; met
—en d hult; op slag van —en d hult heures préc
Tses.
2. acht f. attention f., soin; -- geven faire
attention; in -- nemen prendre en considération;
zich in -- nemen se ménager, être sur ses
gardes. [honorable..
achtbaar adj. ( cder, oost) estimable, respectable,t
achtbaarheid f. (y heden) 1 honorabilité, respectabilité
f. ; 2 dignité f.
achtbenig adj. octipède, octopode.
achtbladig adj. 1 octophylle; 2 octopétale.
achtbloemig adj. à huit fleurs.
achtdaagsch adj. 1 de hult jours; —e devotie octave
f. ; 2 —e koorts (fièvre) octane f.
achtehaif, achthalf num. sept et demi.
achtel n. ( os), achteling m. demi-quarteron m.
achteloos 1 adj. (..gozer, oot) négligent, inattentif
; 2 adv. négligemment.
achten v. tr. 1 estimer, respecter; iets gering —
faire peu de cas de qc. ; 2 juger, croire.
achtendeel n. V. achtel.
achtendertiger m. 1 homme m. de 38 ans; 2 homme
de 1838, vin de 1838; 3 vaisseau à 38 canons.
achtenswaardig) adj. respectable, digne, véné-#
achtenswaardigheid f. respectabilité f. [rable.
1. achter prép. derrière, après; — elkander
de suite.
2. achter adv. derrière; hij komt -- il sult; daar
steekt iets — il y a anguille sous roche; dit
uurwerk is — , gaat — cetle montre retarde; hij
woont -- il habite le derrière de la maison; de
knecht is — le domestique e. t dans la cuisine, à
la cour; --- zijn être sur l'arrière (du navire) ; ten
— zijn être en retard sur les autres. V. achteren.
3. achter adv. 1 préf. nominal arrière-, de
derrière; 2 préf. verbal en arrière, derrière.
achteraan adv. après, derrière, à la suite.
achteraankomen v. intr. sép. (zijn) tlenir après
coup, .se Jaire attendre.
achteraanstellcn v. tr. sép. 1 placer en arrière;
2 négliger, mésestimer.
achteraanstelling f. = achterstelling.
achteraf adv. 1 d l'écart; 2 après coup.
achterbaks adv. secrètement, en cachette ; zich —
houden se cacher, se tenir à 1'écart.
achterbank f. banquette f. de fond.
achterbeen n. jambe f. ou pied ni. de derrière â.
zich op de —en zetten se cabrer.
achterblijven v. intr. sép. (zijn) 1 rester en arrière p
trainer, tarder à venir; 2 ne pas comparaïtre, faire
défaut; 3 ne pas prospérer, ne pas croftre.
achterblijver in. retardataire, traïnard m.
achterbout m. (beeuf) cuisse f.; (mouton) gigot m.
achterbrein n. cervelet m. [trique.
achterbuurt f. rue f. écartée, quartier m. excen-t
achterdeel n. (coen) portie f. postérleure; derrière,
fond m. [toire t.
achterdeur f. 1 porte f. de derrière; 2 échappa-t
achterdocht f. soupcon m., défiance, méfiance f.
achterdqchtlg adj. soupconneux, défiant, méfiant.
ombrageux.
achtern adv. 1 l'un après l'autre; successivement,
consécutivement, d la file; 2 de suite, sans
inferruption.
achtereenvolgens adv. consécutivement, successivement.
achtereind(e) n extrémi'é f., bout m. de derrière.
achtereikander adv. = achtereen.
achteren adv. van -- par derrière, de derrièreachtererve
-- 15 — achterstel
naar —, ten — en arrière; ten — gaan reculer, achterlap ni. (bout m. de) talon m. [poupeten
-- zijn étre en retard ou en arrière. achterlaat m. charge f. de derrière; charge de (1a);
achtererve m. & f. arrière-neveu m., arrière- achterlaten v. tr. sép. 1 laisser derrière, délaisnièee
f. ser, ahandonner; 2 laisser, léguer; 3 omettre,
achtergaan v. intr. sép. (hebben) rel arder. négliger.
achtergang f. 1 allée f. ou corridor m. de derrière; achterie(d)er n. quartier m. de derrière.
2 fond m. d'un corridor. achterleen n. arrière Pief m.
achtergeblevene m. survivant, héritier m. achterleenhouder, achterleen man to. arrièreachtergebouw
n. arrière-corps, bdtiment m. de vassal, vavasseur m.
derrière. 1. achterlel adj. de huit espéces.
achtergevel m. façade f de derrière. 2. achterlei f. arrière-Lys f.
achtergracht f. fossé m. postérieur ou écarté. achterliggen v. intr, sép. 1 se trouver derrière;
achtergrond m. 1 fond, arrière-plan m.; 2 loin- 2 bij iemand — étre inférieur d qq., le céder d qq.
tain m. ; die gebeurtenis ligt nu op den --- eet
achterlijf n. 1 partie f. postérieure du corps, af'-
événement a perdu de son importance; op den — domen m.; 2 carrure f.
staan être relégué au second plan. [gnon m. achterlijk adj. 1 arrléré, en arrière, tardif, en
achterhaar n. 1 cheveux m. pi. occipitaux; 2 chl- t
retard ; 2 -= in het betalen en retard pour le
achterhalen v. tr. sép. 1 rattraper, rejoindre, at- paiement.
teindre ; 2 découvrir, surprendre. achterlijkheid f. tardivefé t., retard m.; difficulté
achterhals m. nuque f. f. d'apprendre.
achterhand f. 1 prignet m., carpe f.; 2 (jeu)
achterloopen v. intr. sép. retarder.
arrière-main; ik zit in de —Je suis en dernier; achterman m. serre file m.
3 (chevat) arrière-main, croupe f. achtermast m. mat m. d'artimon ou de fougue.
achterhande — achterlei. achtermiddag m. après-midi m. & f., aprèsachterhoede
f. arrière-garde f. diner m.
achterhoek m. coin m. isolé ou perau. achtermond m. arrière-bouche f., pharynx m.
achterhoofd n. occiput m. achtermuur m. arrière-mur m.
achterhouden v. tr. sép. 1 retenir, garder; 2 ca- achterna adv. après, derrière, en arrière, par dercher,
céler, recéler; 3 zich— être réjractaire,faire rière; iemand — zetten se iancer à la poursuifP
défaut. de qq.; iemand — zitten êfre aux trousses de qq
achterhoudend adj. caché, sournois, dissimulé. achterneef m. arrière-rzeveu, petit-neveu m.
achterhoudendheid f. réserve, dissimulation f. achternicht f. arrière-nièce, pelite nièce f.
achterhouding f. 1 retenue, dissimulation, réti- achternoen m. après-midi m. & f.
cence f. ; 2 reeel m. achterom adv. par derrière.
achterhuis n. 1 arrière-corps, derrière m. de la achteronder n tilie, cabane f. d'arrière.
maison ; 2 maison f. de derrière. achterop adv. 1 par derrière; 2 en croupe, en
achterin adv. au fond. trousse.
achterkamer f. 1 chambre f. de derrière; 2 (ceil)
achterover adv. à la renverse, sur le dos.
charn bre postérieure. achteroverbuiger m. supinateur m.
achterkant m. 1 arrière-cóté, cc5té m. de derrière; achterpaard n. timonnier m.
2 (—je) picot m., engrélure f. ; 3 verso m. achterplein n., ...plaats f. arrière-cour, basse- t
achterkasteel n. chhdteau m. de poupe, gaillard
achterpoort f. porte t. de derrière. [cour ;.
m. d'arrière. achterpoot m. patte f. de derrière.
achterkelder m. arrière-cave, cave f. de derrière. achterriem m. croupière f. [vaisseau.
achterkeuken f. arrière-cuisine, cuisine f. de achterschip n. 1 arrière m., poupe f.; 2 dernier;
derrière. achterstaan v. intr. sép. 1 étre inférieur; céder le
achterkiel m. arrière-quille f. [pl. pas; 2 se voir négligé.
achterklap m. calomnie, médisance f., caquets m.1
1. achterstal in. arrérages m. pl., reliquat, reste
achterklapper al. médisant, calomniateur m. m.; onzekere — non-valeur f., somme f. non reachterklapster
f. médisante, calomniatrice f. couvrable .
achterklauw in. griffe f. de derrière; ergol m. 2. achterstal M. fond m. de l'écurie
achterkleindochter f. arrière-petite fille f. achterstallig adj. arriéré, en retard.
achterkleinkind n. arrière-peiit-enfant m. achterste 1 adj. postérieur, dernier; 2 n. postéachterkleinzoon
m. arrière-petit-fils m. rieur, derrière m. ; het -- voor (voren) sensachterkwartier
n. 1 quartier m. isolé; 2 quartier
devant-derrière, h rebours.
de derrière; 3 derrière m. achtersteek m. arrière-point m., point arrière in.;
achterlader m. ( c's) 1 chassepot m.; 2 canon to. achter- en voorsteek pigûre f.
qui se charge par la culasse. achterstel n. train m. de derrière.
achterstellen — 16 — aderachtig
achterstallen v. tr. sép. 1 placer derrière; 2 négliger.
[oubli m.
achterstelling f. 1 négligence f.; 2 défaveur f.,i
achtersteven m. poupe f. [gesse.
achtertand m. dernière molaire f., dent f. de sa-
1 . achteruit adv. en arrière, á reculons.
2. achteruit n- petite cour f., issue f. de derrière.
achteruitgaan v. intr. sép. 1 reculer, marcher d
reculons; 2 rétrograder; 3 déchoir.
aehteru_itgang m. 1 marche f. en arrière, mouvennent
m. rétrograde; 2 déclin m., recul m.
achteruitrijden v. intr. aller h reculons.
achteruitslaan v. intr. reculer(brusquement),ruer.
achteruitslag m. ruade f. [culons.
achteruitvaren v. intr. sép. (zijn) naviguer d reachtervoegen
v. tr. sép. ajouter par derrière.
achtervoeging f. 1 postposition f. ; 2 paragoge f.
achtervoegsel n. 1 postposition f.; 2 suffixe m.
achtervolgen v. tr. insép. 1 poursuivre; 2 con-4
achtervolging f. (men) poursuite f. [tinuer.
achterwaarts adv. en arrière, d reculons.
achterwaartsch adj. rétrograde, à reculons.
achterweg m. chemin m. écarté.
achterwege adv. en arrière, en route, en chemin;
— blijven ne pas arriver, ne pas avoir l.ieu,.faire
défaut; -- houden détourner, cacher; — laten
ornettre.
achterwerk n. 1 arrière-ouvrage m. ; 2 hanche,
arcasse f. ; 3 derrière m.; 4 —'je n. engrêlure f,,:
achterwiel n. T roue f. de derrière. [picot M.
achterwinkel m. fond m. d'une boutique; arrièreboutique
f. [derrière.
achterzolder m. fond m. du grenier; grenier m. dei
a,hthe;mig adj. (bot.) octandre, octandrique.
achthoek m. octogone m.
achthoekig adj. octogone, oclogonal.
achthonderd num. huit cents.
achthonderdste num. huit-centième.
achting f. esfime, considération f., respect m.,
égards m. pl.
achtingswaardig adj. estimablc, respectable,dignei
achtjgrige adj. de huit ans, octennal. [d'esiime.
1. achtkant n. octaèdre, octogone m.
2. achtkant, . ig adj. 1 d huit faces, octaèdre,
octogone; 2 d huif arêtes; 3 solide, massif.
achtiettergreplg adj. octosyllabe.
achtmaal adj. hult fois.
achtmgnnig adj. = achtheimig.
achtponder (cs) m. 1 (artil.) pièce m. de huit;
2 pain m. de hult livres.
achtpotig adj. d huit pattes, octipède, octopode.
achtpuntig adj. tf huit pointes, octopunctué. [m.
achtregelig adj. de huit lignes ; — vers huitaini
achtste num. &n. 1 huitième adj. & m. ; 2 Lodewijk
de — Louis huit; den — n Mei le huit mal;
ten — huitièmement, octavo.
achtst jjlig adj. (bot.) octagyne, octogyne, octagy-;
achttal n. huitaine, f. [nique, octogynique.
achttien num. dix-hult.
achttiende num. & n. dix-huitième adj. & m.;
ten — dix-huitièmement.
achttienjarig adj. dQ dix-huit ans. [& adj.
achttienvoud n., ...voudig adj. octodécuple m.;
achtvlak n. octaèdre m.
achtvoetig adj. de hult pieds, octopode, octipède.
achtvoud n. , ...voudig adj. octuple m. & adj.
achtw jjvig adj. = achtstijlig.
achtzaam (... zamer, - .. zaamst) 1 adj. attentif,
soigneux; 2 adv. altentivement, soigneusement.
achtzaamheid f. attention, exactitude f.
acte f. = akte.
actie f. action f
actief (...leve) 1 adj. actif; 2 adv. activement.
actionaris m. actionnaire m.
Adam m. Adam m. ; den ouden -- uittrekken dépouiller
ie vieil Adam ou le vieil homme.
adamsappel m. T pomme f. d'Adam.
adat m. adat m. [leuvre f.
adder f. (mos. motje). 1 t'ipère f., aspic m. ; 2 cou-t
adder(en)gebroed(sel) n. race ou engeance f. de
vi pé re.
adderkruid n. (bot.) 1 orpin m. ; 2 scorsonire f.
des montagnes; 3 = pijikruid.
1. adel m. noblesse f. ; hij is van -- il est noble.
2. adel = aalt ; een stuk wild dat van -- is un
morceau de gibier qui est faisandé.
adelaar m. (xs, motje) aigle rn. (en hérald. f.).
adelboek n. nobiliaire m.
adelborst m. cadet m. de marine.
adeldom m. 1 noblesse f. ; 2 gentilhommerie f.
adelen v. tr. 1 anoblir; 2 ennoblir : arbeid adelt
le travail ennoblit.
1. adellijk adj. 1 noble, de noble extraction; 2 nobiliaire
; de —e stand l'ordre nobilaire.
2. adellijk adj. faisandé.
Adelheid f. Adelaïde f.
adelregeering f. aristocratie f.
adelstand m. noblesse f.
adeltrots m. orgueil m., morgue ou fierté f. nobiliaire.
adem m. ( motje) I respiration f., souffle m. ; 2 haleine
f. ; zich buiten — loopen courtr d pette
d'haleine; tot --- laten komen donner haleine d;
in één -- tout d'une haleine, dun seul jet; 3 vie
f. : zoo lang er — is tant qu'il v a vie.
ademen 1 v. intr. respirer, prendre haleine; 2
vivre; 3 v. tr. respirer, exhaler.
ademhalen v. intr. respirer.
ademhaling f. (cen) respiration f.
ademloos adj. & adv. essouflé, hors d'haleine;
...ze stilte silence m. ou 1'on n'entend(ait) pas un
souf f le.
ademtocht m. souffle m., respiralion f.
ader f. (xs & cen, motje) 1 veine f.; ,—tje n.
vénule f.; 2 (terre) filon m. ; 3 (poésie) verve f.
aderachtig adj. 1 veineux; 2 veiné.
aderbreuk — 17 -- afborstelen
aderbreuk f. rupture f. d'un vaisseau sanguin,
phléborrhexie f.
aderen v. tr. veiner; marbrer.
adergezwel n. tumeur variqu euse, varice f.
aderig adj. = aderechtig.
aderlaten v. tr. insép. saigner.
aaerlating f. phlébotomie, saignée f.
aderlijk adj. veineux.
aderontsteking f. phlébite f.
aderrijk adj veineux.
aderslag m. pulsation f., pouls m.
aderspat f. = adergezwel.
adervlies n. choroïde f.
adhesie f. adhésion f.
adjectief n. (...tieven) adjectif m.
adjudant m. («en ) adjudant m.
adjunct m. (cj en) adjoint m_
admiraal m. (...alen ,00tje). 1 amiral m.; 2 vaisseau
m. amiral.
admiraalschap n. amirauté f.
Admiraalseiland(en) n. ile (s) f. de l'Amirauté.
admiraalsschip n. (vaisseau) amiral m.
admiraalsvlag f. pavillon m. amiral.
admiraliteit f. amirauté f.
admiraliteitshof n. cour f. d'amirauté.
Adolf m. Adolphe m.
adres n. (...ssen, co je) adresse f.
adresboek n. almanach m. d'adresses, botin m.
adressant m. & f. pétitionnaire m. & f.
adresstieren v. tr. adresser.
Adriaan m. Adrien m.
Adrianopel n. Andrinople f.
Adriatische zee f. mer f. Adriatique. Element.
advenant adv.: naar-à l'avenant,proportionnel-t
advent, adventtijd m. avent m.
adverteeren v. tr. annoncer.
advertentie (...tiën) f. annonce f.
advertentieblad n. feuille f. d'annonces.
advies (... lezen) n. avis m.
adviesbark, adviesboot f. aviso m.
adviseeren v. tr. 1 donner avis, aviser; 2 émettre
son opinion; - -de stem voix consultative.
advocaat m. (... caten, « j e) avocat m.
advocaat-generaal m. (...caten-generaal) avocatgénéral
m.
advocaatje n., advocaten-borrel m. avocat m.
advocatenstreek m., advocaterij f. pratique f.
I' avocat, avocasserie f.
Aegggische zee f. mer f. Égée.
Aegídius m. Égide m.
Aeneas m. Énée m.
Aengis f. Énéïde f.
/Eolusharp f. harpe f. éolienne.
aequator m. ( c's) m. équateur m.
Aescuiapius m. Esculape m.
Aesopus m. Esope m.
1. af adv. dès, à partir de; van voren - depuis
le commencement; van achter - depuis la fin;
van de meet - depuis la marque; berg op, berg
- en montant ei en descendant; ik weet er niets
- je n'en sais rien; -- en toe de temps en temps;
naar de rij - d tour de rille; op gevaar - au
risque de.
2. af remplaçant tout Ie verbe commengant par
af : het werk is =1e travail est achevé; het hoofd
- la tête coupée; hoed --- chapeau bas.
3. af préf. 1 séparation ; 2 achèvement ; 3
épuisement. [tracer; baliscr.
afbakenen v. tr. sép. délimiter, jalonner, aligner;l
afbakening f. déliniitation, démarcation f., jalonnement
m., tracé m., balisage m.
afbedelen v. tr. sép. 1 mendier, solliciter en mendiant;
afgebedelde lof louanges f. p1. geusées;
2 battre (te pays) en mendiant.
afbeelden v. tr. sép. 1 représenter, figurer, des.
siner, peindre, mouter, imiter; 2 décrire, dépeindre.
afbeelding f., afbeeldsel (os) n. t représentation,
figure, image, reproduction f., portrait m. ;
2 description f. [au ctséau.
afbeitelen v. tr.sép. 1 achever au ciseau;2 enleverj
afbellen v. tr. sép. 1 sonner pourfaire descendre;
2 casser en sonnant.
afbersten v. intr. sép. (zijn) se séparer en se fendillant
ou en se crevassant.
afbestellen v. tr. sép. décommander.
afbetalen v. tr. sép. 1 payer entièrement; 2 payer
par acomptes.
afbetaling f. 1 payement m. intégral; 2 payement
par acomptes.
afbetten v. tr. sép. 1 humecter, bassiner; 2 détacher
en humectant ou en bassinant.
afbeuken v. tr. sép. rosser, rouer de coups.
afbeulen v. tr. sép. harasser, surmener.
afbidden v. tr. sép. 1 implorer; 2 détourner, conjurer
par des prières; 3 achever de prier.
afbidding f. supplication, imploration t.
afbieden v. tr. sép. marchander.
afbijten v. tr. sép. 1 couper ou enlever avec les
dents, mordre, ronger; het spits -- soutenir le
premier choc; iem. -- répondre sèchement; 2 enlever
au moyen d'un corrosif.
afbikken v. tr. sép. regratter; gruger, délarder.
afbinden v. tr. sép. 1 délier, détacher, dénouer, defaire;
2 faire la ligature. [2 exfolier.
afblad(er)en v. tr. sép. 1 effeuiller; épamprer;=
afblazen 1 v. tr. sép. souffler, détacher en soufflant;
nettoyer; 2 v. intr. sép. sonner la retraite.
afblijven v. intr. sép. t ne pas toucher á; 2 rester
détaché : de hoeden bleven af on resta découver t .
afboenen 1 v. tr. sép. nettoyen en frottant; 2 mettre
d la porte; 3 v. réfl. se fatiguer d frotter.
afborduren v. tr. sép. achever de broder.
afborgen v. tr. sép. emprunter.
afborstelen v. tr. sép. brosser, vergeter, enleve r
à la brosse.
afbottelen — is — afgelegenheid
afbottelen v. tr. sép. soutirer; mettre en bouteilles.
afbraak f. 1 démolition f. ; 2 décombres m. pl.
afbranden 1 v. tr. sép. briler, réduire en cendres;
2 (arme) décharger; 3 v. intr. sép. brtler.
afbreken v. tr. sép. i rompre, casser; een rede —
interrompre un discours; 2 abattre, démolir; iem.
— démolir quelqu'un; 3 v. intr. (zijn) (se)
casser; (se) rompre; s'arrêter; kort -- cou4
afbreker m. démolisseur m. [per court.
afbreking f. 1 démolition f. ; 2 rupture, interruption
f. 3 intermittence f.
afbrengen v. tr. sép. 1 descendre, apporter d'en
hout; 2 détourner; 3 séduire, débaucher; 4 het leven
er van -- se sauver la vie; het er met een
berisping -- en étre quitte pour une semonce.
afbreuk f. atteintef., dometage, préjudice, tort m.
afbroddelen v. tr. sép. bousiller, bfcler.
afbrokkelen v. tr. & intr. sép. (se) détacher par
parcelles, (s') émietter.
afbrokkeling f. émiettement m.
afbuitelen v. intr. sép. descendre en culbutant..
afdak n. 1 hangar, appentis m. ; 2 larmier, chaperon
m.
afdalen v. intr. sép. (zijn) descendre.
afdaling f. descente f.
afdammen v. tr. sép. 1 barrer; 2 van{iller.
afdamming f. barrage, batardeau m.
1. afdanken v. tr. sép. remercrer, congédier, licencier;
mestre d la retraite.
2. afdanken n., afdanking f. t congé, renvoi,
lcceneiement m. ; 2 démissiort f.
afdeelen v. tr. sép. 1 diviser, partager, classer, distribuer;
2 hériter.
afdeeling f. 1 division f., partage, classement m.,
distribrition f. ; 2 partie, section f., compartiment
m., division f.
afdekken v. tr. sép. 1 desservir; 2 écorcher ; 3 actiever
une toiture; 4 iem. -- étriller qq.
afdekker m. équarisseur, écorcheur m.
afdekking f. 1 couverture f. ; 2 volée f. de coups.
afdienen v. tr. sép. desservir.
afdijken v. tr. sép., afdijking f. = afdammen,
afdamming.
afdingen v. tr. sép. marchander, rabattre.
afdinger m. marchandeur m.
afdoen v. tr. sép. 1 Ster, quitter, déposer, se défaire
de : 2 retrancher, diminuer; 3 achever, terminer,
vider; dat paard heeft afgedaan ce che-
4val esi fint; 4 payer, amortir.
afdoend adj. concluant, décisif, péremptoire.
afdoening f. 1 déposition f. ; -- van het kruis descente
f. de croix; 2 fin, décision f. ; 3 amortissement,
payement m.
afdokken v. tr. sép. payer.
afdraaien 1 v. tr. sép. détacher ou enlever en tournant
ou en tordant, tordre; 2 eniever, Ster au
tour; 3 v.intr.sép.(zijn) tourher; 4(mar.) virer.
afdragen v. tr. sép. 1 descendre; 2 user.
afdraven v. tr. sép. 1 perdre en trottant; 2 parcourir
en trottant; 3 descendre en trottant.
afdreigen v. tr. sép. extorquer, exiger (sous me-;
afdreiging f. extorsion f., chantage m. [nace).
afdrijven 1 v. tr. sép. chasser, faire partir, repousser;
2 coupeller, ressuer; 3 purger; 4 fatiguer,
harasser; 5 v. intr. (zijn) aller à la dérive;
het onweer drijft af l'orage passe ou se dissipe.
afdrijvend adj. laxatif, purgatif; sterk — middel
remède m. drastique. [cente f. ; 3 purgation f.
afdrijving f. 1 coupellation, f., ressuage; 2 des-f
afdringen v. tr. sép. 1 pousser en bas, éloigner;
2 extorquer. [en buvant.
afdrinken v. tr. sép. 1 boire le dessus; 2 épuiserf
afdrogen v. tr. sép. essuyer, secher.
afdruipen v. tr. sép. 1 tomber goutte à goutte, dégo
utter ; 2 se dérober, se sauver
afdruk ('ken) m. 1 impression f. ; 2 exemplaire
m., épreuve f. ; 3 image, empreinte f.,
afdrukken v. tr. sép. 1 imprimer, tirer; 2 achever
d'imprimer.
afdruksel ( mos) n. image, figure, empreinte f.
afdruppen v. int. sép. = afdruipen.
afduikelen v. intr. sép. descendre ou arriver en
faisant des culbutes.
afduwen v. tr. sép. 1 repousser; 2 extorquer.
afdwalen v. intr. sép. (zijn) s'egarer, dévoyer, se
fourvoyer, s'écarter.
afdwaling f. 1 fourvoiement m. ; 2 égaremer.t m.,
aberration f. [(mar.) fauberter.
afdweilen v. tr. sép. 1, essuyer au torchon ; 2f
afdwingen v. tr. sép. extorquer.
afeischen v. tr. sép. exiger, extorquer.
afeten v. tr. sép. 1 enlever en mangeant; ronger,
brouter; 2 décaper.
affodil f. (telen) asphodèle m.
affuit f. affat m.
afgaan 1 v. intr. sép. (zijn) descendre; 2 diminuer,
affaiblir, dépérir; 3 aller d la Belle; 4 déteindre;
5 quitter ses fonctions; 6 het geschut vaat af le
canon part; 7 op iemand — aller droit sur qq.;
8 op iemand — se fier à qq. ; 9 avoir en vue; 10 se
désister, se départir; 1 1 de zee gaat af la mer se
retire; 12 v. tr. sép. perdre; 13 abjurer, quitter;
14 een straat -- descendre une rue; een rij---
passer une rangée en revue.
afgang m. 1 descente, pente, déclivité f. ; 2 départ
m. ; 3 déclin, décroissement, dépérissement m.;
4 diarrhée f. [mittent.
afgebroken adj. 1 rompu; 2 interrompu; 3 inter-f
afgedokterd, afgedonderd, afgedraaid, afgeduiveld
adv. fonnerre, dinble, diantre, diablement.
afgelasten v. tr. sép.décommander, contremander.
afgeleefd adj. décrépit, très vieux.
afgeleefdheid f. décrépitude f.
afgelegen adj. distant, éloigné, écarté, isolé.
afgelegenheid f. 1 distance f. ; 2 éloignement,
isolement m.
afgeloopen — 19 — afkanten
afgeloopen adi. fini, achevé, passé, écoulé.
afgemat adj. ( 'ter, ost) fatigué, las, épuisé.
afgematheid f. fatigue, lassitude f., épuisement m.
afgemetenheid f. réserve f. [ratiste m.
afgescheidene m. & f. ( n) 1 trépassé; 2 sépa-j
afgestorvene m. & f. (^ n) défunt m., défunte f.
afgetrokken adj. 1 abstrait; 2 distrait.
afgetrokkenheid f. 1 abstraction; 2 distraction f.
afgevaardigde m. & f. (co n) 1 député, représentant;
2 envoyé, émissaire m.
afgevallen adj. 1 déchu, rebelle; 2 V. afvallen.
afgevallene m. & f. (^ n) = afvallige.
afgeven 1 v. tr. sép. remettre, transmettre; 2 v.
intr. sep. déteindre, maculer; 3 zich - met
s'occuper de, se mêler de.
afgezant m. ambassadeur m.
afgezonderd adj. retiré, isolé.
afgezonderdheid f. retraite f., isolement m.
Afghaan m. (...anen) Afghan m.
Afghaansch adj. afghan.
afgieten v. tr. sép. 1 survider, épancher; 2 fransvaser,
décanter, égoutter; 3jeter en moule, mouler,
cL'icher.
afgieter m. mouleur, clicheur, fondeur m.
afgieting f. 1 désemplissage m., décantation f. ; 2
jetée f. en moule, moulage, clichage m.,
afgietsel n. 1 infusion; 2 empreinte, image L;
3 jet m. au moule; 4 plátre m., moule m. dei
afgietseldiertje n. infusoire m. [plátre, masque m.
afgifte f. remise, livraison f.
afglijden v. intr. sép. (zijn) glisser en bas, desrendre
en glissant; se glisser.
afglippen v. intr. sép. (zijn) échapper (en glis-^
afgod m. idole f. [sant en bas).
afgodendienaar m.,...dienares f. idoldtre m. & f.
afgodendienst m., afgoderij f. idoldtrie f.
afgodes, afgodin f. idole f.
afggdiscrt adi. idoldtre.
afgodist m.( cDen) idoldtre m.
afgooien v tr. sép. 1 jeter en bas, abaftre; 2 l'em-;
afgrauwen v. tr. sép. rabrouer. [porter sur.
afgraven v. tr. sép. 1 abaisser en creusant, déblayer
; 2 séparer par un fossé.
afgrazen v. tr. sép. enlever ou raser toute 1'herbe.
afgreppelen v. tr. sép. séparer par un ruisseau.
afgrijpen v. tr. sép. otter, enlever. descendre.
afgrijs(e)lijk adj. horrible, affreux, atroce.
afgrji s(e)lijkheid f. (... heden) horreur, atrocité f.
afgrijzen n. horreur, atrocité, abomination f.
afgrond m. abime, précipice, gouffre m.
afgunst f. envie, jalousie, malveillance f.
afgunstig adj. envieux, jaloux.
afgunstig held f. envie, jalousie f.
afhaken v. tr. sép. 1 décrocher, dégrafer; 2 achever
au crochet.
afhaking f. décrochement dégrafement m.
afhakken v. tr. sep. abattre; enlever à la hache;
dépecer.
afhalen v. tr. sép. 1 chercher d'en haat, descendre;
2 prendre, retirer; 3 écorcher, peter, éplucher;
4 soutirer, extorquer.
afhameren v. intr. sép. marteler. [2 vider.
afhandelen v. tr. sép. 1 terminer, conclure, traiter;t
afhandeling t. terminaison f., traitement m.
afhandig adj. en dépossession : iemand iets -
maken enlever qc. d qq.
afhangeiing m. & f. créature f.
afhangen 1 v. tr. sép. dépendre,enlever. 2 v.intr.
sép. pendre, être suspendu d; 3 dépendre, être
sous la dépendance, relever.
afhangend adj. 1 pendant, incliné; 2 relevant.
afhankelijk adj. dépendant, subordonné.
afhankelijkheid f. dépendance f.
afhaspelen v. tr. sép. 1 dévider; 2 terminer rapi-;
afhaspeling f. dévidage m. [dement.
afhebben v. tr. sép. 1 ne pas avoir au corps; 2
avoir achevé. [(cartes) couper.
afheffen v. tr. sép. 1 enlever, soulever, ófer; 2i
afheinen v. tr. sép. fermer, clore (par une haie).
atheining f. cldture f.
afhellen v. intr. sép. pencher, incliner.
afhelling f. 1 pente, cote, déclivite f. ; 2 versant m.
afhelpen v. tr. sép. 1 aiderd descendre ; 2 délivrer,
débarrasser; iemand van zijn stuk - dérouter,
déconc•erter qq.
afhijschen v. tr. sép. descendre en hissant.
afhinken v. tr. sép. parcourir en boitant ou d
clochepied. [vitesse.
afhollen v. intr. sép. (zijn) descendre en grande;
afhooren v. tr. sép. être aux écoutes, surprendre.
afhouden 1 v. tr. sép. tenir éloigné, retenir; empêcher
d'arriver ou de toucher; 2 retenir, défalquer,
décompter; 3 ne pas mettre; 4 v. intr. sép. alarguer,
prendre de large; 5 arriver ,dirigeer; rechts
- tenir la droite; 6 cesser ; zonder - sans cesse.
afhouding f. soustraction, déduction, défalcation,
retenue f. [décapiter.
afhouwen v. tr. sép. couper, abattre; het hoofd-Z
afhuren v. tr. sép. 1 louer, prendre en location;
frêler; 2 supplanier.
afhuurder m. 1 locatatre m.; 2 supplantateur m.
afjagen 1 v. tr. sép. chasser (en bas) ; 2 (chasse)
battre, éputser; 3 surmener, harasser, outrer;
4 zich - se fatiguer d courir.
afjakkeren v. tr. sép. t repousser rudement; 2
surmener, outrer.
afkaatsen 1 v. tr. sép. réfléchir; 2 rechasser,
renvoyer; 3 v. intr. sép. rebondir, réfléchir,
rejaillir.
afkaatsing f. réflexion f., renvol m.
afkabbelen v. tr. sép. cover, fouiller.
afkalken 1 v. intr. sép. (zijn) s'écailler; 2 v. tr.
sép. recouler.
afkalven v. tr. sép. (berge) crouler. [peignant.
afkammen v. tr. sép. enlever, décrasser en
afkanten v. tr. sép. écorner, délarder.
afkappen — 20 — aflading
afkappen v. tr. sép. abattre complètement; couper
par la hache; élider.
afkapping f. 1 élision f ; 2 apocope t.
afkappingsteeken n. apostrophe f.
afkeer in. aversion, répugnance, antipathie f.
afkeeren 1 v. tr. sép. détourner, éloigner; 2 repousser;
3 v. réfi. se détourner; abandonner.
afkeerig adj.: - zijn van répugner à, avoir du
dégott pour, être antipathique à. [ment m.
afkQgrigheid f. répugnance, aversion f., éloigne-1
afkérven v. tr. sép. enlever par des entailles.
afketsen 1 v. intr. sép. rater; 2 v. tr. sép. repousser.
afkeurder m. 1 désapprobateur m. ; 2 censeur m,
afkeuren v. tr. sép. 1 rejeter, rebuter, mettre au
rebut; 2 désapprouver, bldmer, décrier ; condamner;
réformer, refuser.
afkeurend adj. désapprobateur, improbateur.
afkeurenswAardig adj. bldmable, répréhensible.
afkeuring f. désapprobation, bldme, désaveu m.,
critique f., refus m.
afkijken v. tr. sép. 1 regarder, apprendre en
regardant faire; 2 épier, uetter; 3 copier; 4 voir
afkilker m. 1 épieur; 2 copieur m. [la fin.
afkladden 1 v. intr. sép. déteindre; 2 v. tr. sép.
barbouiller, achever rapidement.
afklaren v. intr. sép. (zijn) clarifier.
afklaring f. clarifica,ion f. [pont.
afklauteren v. tr. & intr. sép. descendre en grim-j
afklem men v. tr. sép. enlever en pincant.
afklappen v. tr. sép. publier à son de cloche.
afklepping f. publication f. h son de cloche.
afklimmen v. tr. & intr. sép. descendre.
afkloppen v. tr. sép. 1 dter en frappant; épousseter,
battre; 2 rosser, rouer de coups; 3 cl!eher.
afkluiven, afknabbelen, afknagen v. tr. sép.
enlever en rongeant, ronger.
afknakken, afknappen 1 v. tr. sép. rompre en
faisant craquer; 2 v. intr. sép. se détacher en
craquant.
afknauwen v. tr. sép. = afkluiven.
afknefien, afkneuzen v. tr. sép. = afklemmen.
afknevelen v. tr sép. extorquer.
afkneveling f. extorsion, concussion, exaction f.
afknibbelen v. tr. sép. marchandailler.
afknijpen v. tr. sép. 1 enlever en pincant; 2
(mar.) den wind -- serrer ou ranger le vent.
afknippen v. tr. sép. 1 couper (avec des ciseaux) ;
2 (chand., lampe) mouther.
afknlpping 1., afknipsel n. découpure, épointure,
mouehure, rognure, parure f.
afknoelen v. tr. sép. achever négligemment,
botter. [(tin) abréger.
afknotten v. tr. sép. tronquer ; étêier (des arbres),t
afkoelen v. tr. sép. refroidir, rafrafchir, (champagne)
(rapper. [ frigérant.
afkoelend adj. rafraichissant, refroidissant, ré-1
afkoeling f. refroidissement, rafraichfssement m.
afkoken v. tr. sép. 1 séparer par la cuisson;
blanchir; 2 faire un décocté; 3 décreuser.
afkoking t. 1 première cuisson f., blanchiment m.
2 décoction f., décocté m.
afkomeling m. & f. ( oen, coetje) descendant m.
afkomen v. intr. sép. (zijn) 1 descendre, venir en
bas; 2 se détacher, ee défaire, se débarasser; er
gemakkelijk van - s'en tirer facilement; 3 op
iem.- se diriger versgq.; 4 van iem.- descendre
de qq. ; van een ander taal - dériver d'une autre
langue.
afkomst f. i origine, naissance, extraction f. ; van
hooge -- de haut parage; van geringe - de basse
extraction; 2 dérivation, étymologie f.
afkomstig adj. 1 originaire, issu; 2 dérivé.
afkondigen v. tr. sép. publier, proclamer, annoncer;
(toi) promulgucr,
afkondiging f. (men) 1 publication, proclarnation,
annonce ; 2 promulgation f.
afkooksel n. ( c's) décocté m.
afkoop m. (cen) rachat in.
afkoopbaar adj. rachetable.
afkoopgin v. tr. sép. 1 racheter; 2 se libérer de,^
afkooper m. (os) racheteur m. [s'exonérer de,
afkoopgeld m. indemnité, composition f.
afkoppelen v. tr. sép. désembraver.
afkorsten v. tr. sép. écrotïter, décrotlter.
afkorten v. tr. sép. 1 accourcir, raccourcir, écourter,
abréger, diminuer; 2 couper, rogner; 3 réduire,
déduire, rabaitre.
afkorting f. 1 accourcissement, raccourcissement
m.; 2 abréviation f. ; 3 déduction f., décompte,
acompie, rabais m.
afkrabben, afkrassen v. tr. sép. gratter, oter en
grattant. [toir m.
afkrabber, afkrasser m. (mos) 1 graiteur; 2 graf-,
atkrijge n v. tr. sép.1 parvenir à óter ou d enlever;
ou à deecendre; 2 finir, achever.
afkruien 1 v. tr. sép. emporter avec la brouette;
2 v. intr. sép.: het ijs kruit af les gla}onc desren-^
afkrui melen v. intr. sép. s'émietter, s'émier. [dent.
afkruipen v. intr. sép. descendre en rampant.
afkunnen v. intr. sép. 1 pouvoir descendre, pouvoir
partir; 2 pouvoir se détacher; 3 pouvoir
s'achever ou se terminer ; 4 dat kan er niet af on
ne peut se permettre cela.
afkussen v. tr. sép. Ster ou effacer ou es.suver
par des baisers,
aflaat m. (claten) indulgente f.
aflaatbrief m. bulle ou lettre f. d'indulgence.
aflaathandel m. trafic m. des indulgences.
aflaatjaar n. jubilé m., année f. jubilaire.
aflaatkraam, aflaatkramerij f. = aflaathandel.
aflaatkramerm pardonnaire rn.,vendeur m. d'in-t
aflaatpenning in. médaille f. bénite. [dulgences.
afladen v. tr. sép. décharger.
aflader m. déchargeur m.
aflading f. décharge f., déchargement m.
aflappen — 21 — afinergelen
aflappen v. tr. 1 achever de raccommoder; 2 faire
sommairement.
aflaten 1 v. tr. sép. descendre; 2 faire écouler,
saigner ; 3 ne pas mettre, Eter; omettre, supprimer;
4 v. intr. cesser, se désister.
afleenen v. tr. sép. emprunter.
afleener m. emprunteur m.
afleening f. emprunt m.
afleeren v. tr. sép. 1 désapprendre, déshabituer;
2 apprendre en regardant faire.
afleggen 1 v. tr. sép. déposer, descendre; 2 placer
à une distance de; 3 ne plus mettre, mettre au
rebut, se défaire de, quitter; den rouw — quitter
le deuil; zijn vooroordeelen — dépouiller ses
préjugés; een twijg— marsotter un sarment; een
overledene-- ensevelir tin mort; een reis--faire
un voyage; een bezoek— rendre une visite; een
eed — préter serment ; een gelofte — faire ou
prononcer un viceu; een schuld — acquitter une
dette; het (leven) — quitter la vie ; een examen —
passcr ou subir un examen ; een bekentenis —
faire un aveu.
aflegger m. 1 ensevelisseur nu. ; 2 fruit m. sec;
3 habit m. ou objet m. de rebut; 4 marcotte,
bouture f., provin m.
aflegster f. ensevelisseuse f.
aflegging f. 1 ensevelissement m. ; 2 prestation 1.
(de serment) ; émission f. (de voeux) ; projession f.
(de foi); reddition f. (de compte) ; 3 marcottage m.
afleiden v. tr. sép. 1 conduire, éconduire; 2 détourner,
éloigner, écarter; 3 distraire; 4 déduire,
inférer; 5 dériver.
afleidend adj. dérivatif, révulsif.
afleider m. 1 conducteur, dérivateur m. ; 2 paratonnerre
m.
afleiding f. 1 conduit m., dérivation f. ; 2 distraction,
diversion L, dérivatif m.; 3 dérivation, étymologie
f. ; 4 dérivé m. ; 5 révulsion f. (des hu-T
afieldingsbuls f. tuyau m. de décharge. [meurs).
afleidingsgeul, ...gracht, ...greppel f. rigole,
sangsue f.
atleidingskanaal n. canal m. de dérivation.
afleidkundig adj. étymologique.
afleken v. intr. sép. (zijn) couler, dégoutter.
aflekken v. intr. sép. (zijn) = afleken & aflikken.
aflekking f. dégout m., dégoutture f.
afleveraar m. fournisseur m.
afleveren v. tr. sép. remettre, livrer, fournir.
aflevering f. 1 remise, livraison,- 2 délivrance f.;
3 livraison f., fascicule m.
aflezen v. tr. sép. 1 lire (â haute voix), publier,
proclamer; 2 achever de lire; 3 cueillir, glaner.
aflezer m. 1 lecteur m. ; 2 coupeur, vendangeur,f
aflezing f. lecture, publication f. [glaneur m.
aflichten v. tr. sép. lever, soulever, descendre.
afliggen 1 v. tr. sép. en lever (á force d'étre couché);
2 v. intr. sép. être distant de.
afljvig adj. décédé, défunt.
aflijvigheid f_ décès, trépas m.
aflikken v. tr. sép. lécher, enlever en léchant.
afloerder m. épieur, guetteur m.
afloeren v. tr. sép. épier, guetter.
aflokken v. tr. sép. 1 attirer en bas, faire dessendre
par ruse ; 2 attirer, attraire; 3 enlever par
ruse; (argent) soutirer; (secret) surprendre.
afloop m. 1 écoulement m.; 2 égout m., chute i.,
déchargemeni m. ; 3 larmier rn. ; 4 reflux m. ; 5
descente, déclivité f.; 6 diarrhée f.; 7 fin, conclusion,
issue f.
1. afloopen 1 v. intr. sép. descendre en courant;
dégringoler; 2 découler, s'écouler, baisser; de zee
loopt af la mer refoule; een schip laten — langer
un navire; een vijver laten — saigner un étang;
het zweet loopt mij van het voorhoofd af la
sueur me coule du front; mijr, uurwerk is afgeloopen
ma montre s'est écoulée; 3 finir, se terminer;
de zaak zal spoedig — l'affaire va se
terminer bientót; 't is goed afgeloopen sela s'est
bien terminé; het kan slecht met hem afloopen
il petst mal finir; 4 v. tr. sép. parcourir, battre;
5 dévaster, ravager; zijn schoenen — user ses
souliers à courir.
2. afloopen n. 1 V. afloop ; 2 lancage m. (d'un
navire) ; refoulement m. (des eaux) ; ravage m.,
dévastation f. (d'une contrée); batiue f. (d'un
bois).
afloopend adj. — tij n. marée f. descendante.
aflosbaar adj. amortissable, rachetable.
aflossen v. tr. sép. 1 décharger; 2 lever, relever,
relayer; 3 amortir, racheter, éteindre; 4 rettrer,
dégager.
aflossing f. 1 descente f. (de la garde) ; 2 amortissement,
rachat m. ; jaarlijksche — annuité f. ; 3
(gage) retrait m.
afleiden v. tr. sép. contremander à son de cloches.
afluisteren 1 v. tr. sép. apprendre en écoutant
furtiverrjent; 2 v. intr. être aux écoutes.
afmaaien v. tr. sép. 1 souper, faucher, moissonner;
2 faucher complètement.
afmaaiing f. coupe f., fauchage m.
afmaken v. tr. sép. 1 détacher, défaire; 2 achever,
finir, terminer; 3 tuer, achever.
afmaking f. fini, achèvement, abattage m.
1. afmalen v. tr. sép. achever de moudre.
2. afmalen v. tr. sép. 1 peindre; 2 dépeindre; 3
achever de dépeindre.
afmarcheeren v. tr. sép. (zijn) se mettre en mar-g
afm arsch m. départ m. [che; se retirer.
afmartelen v. tr. sép. 1 torturer, martyriser, mettre
à la torture; 2 épuiser par la torture.
afmarteling f. torture f.
afmatten v. tr. sép. fatiguer, lasser, mater.
afmatting f. fatigue, lassitude f.
afmelken v. tr. sép. 1 'óter en trayant, traire jusqu'á
extinction ; 2 soutirer. [2 énerver, épuiser.
afinergelen v. tr. sép. 1 priver de marne, épuiser;l
afnierken -- 2 2 — afrijgen
afwerken v. tr. sép. 1 achever de marquer; 2 imiter
ia marque de.
afmeten 1 v. tr. sép. mesurer, prendre la mesre;
2 arpenter, toiser, compasser; (vers) scander; 3
diviser, partager, proportioneer; 4 juger, déduire.
af meter m. arpenteur, toiseur m.
afmeting f. 1 mesurage, arpentage, aunage, emmétrage
m. ; 2 dimension, étendue, mesure f.
afmetselen v, tr. sép. séparer par un mur.
afmijnen v. tr. sép. évincer.
afmikken v. tr. sép. viser, ajuster, mesurer.
afmoeten v. intr. sép. 1 devoir être dlé; 2 devoir
etre achevé.
afmogen v. sép. 1 pouvoir être óté; 2 pouvoir être
achevé. [vermoulu.
afmolmen v. tr. sép (zijn) se vermouler, devenirt
afmonsteren v. tr. sép. (mar.) rayer du réle.
afmuren v. tr. sép. séparer par un mur.
afnaaien v. tr sép. achever de coudre.
afnemen 1 v. tr sép. áter, enlever, descendre;
(cano,i) démonter; (table) desservir; (sceliés)
lever; (cartes) couper; den eed -- recevoir le serment;
waren -- acheter des marchandises; 2 rac -
courcir, diminuer, rogner, amenuiser; 3 v. intr.
sép. (zijn) diminuer, décroïtre, décliner, déchoir, se
raccourcir; de maan neemt af la tune décroït; de
dagen nemen af lesjours s'accourcissent ou décroissent;
de koorts neemt af la fièvre dirninue
ou se calme; 4 amaigrir, s'affaiblir, baisser.
afnemer m. 1 enleveur; 2 acheteur, client m.;
3 recéleur m.
afneming f. 1 diminution f., affaiblissement,
déclin m., décroissement m. baisse f. ; (cartes)
coupe f. ; 2 -- van het kruis descente f. de la croix.
afneuzen v. tr. sép. épier, surprendre.
afnijpen v. tr. sép. enlever en pincant.
afpachten v. tr. sép. prendre en bail ou d ferme;
2 supplanter.
afpakken v. tr. sép. 1 enlever, óter; 2 décharger.
afpakken ion. déchargeur, déballeur m.
afpalen v. tr. sép. 1 borner, délimiter, palissader;
2 jalonner.
afpaling f. 1 bornage, abornemerit m., délfmitation
f.; 2 borne, limite, palissade f.
afpassen v. tr. sép. 1 compasser; 2 mesurer au
pas; 3 compter la juste somme; afgepast geld la
somme exacte. [2 mesurer, jauger.
afpeilen v. tr. sép. 1 sonder, sonder entièrernent; t
afpellen 1 v. tr. sép. peler, décortiquer; (no.x)
écaler; (orge) monder; 2 v. intr. se-p. se peler, se
laisser peler.
afperken v. tr. sép. séparer, limiter ; een tuin —
tracer des parterres.
afpersen 1 v. tr. sép. enlever ou citer en pressant; 2
extorquer; 3 achever de presser ou de catir ; donner
le dernier coup de fer.
afperser m. concussionnaire, extorqueur m.
afpersing f. concussion, extorsion f.
afpeuzelen v. tr. sép. ronger, pluchoter.
afpijn(ig)en v. réfl. sép. : zich -- se tourmenter.
afpikken v. tr. sép. enlever en becquetant.
afplatten v. tr. sép. aplatir.
afplatting f. aplatissement m.
afploegen v. tr. sép. 1 séparer en labourant; 2
couper d la charrue; 3 labourer complètement.
afpluizen v. tr. sép. 1 éplucher; 2 enlever ou
Ster en épluchant; 3 ronger.
afpluizing f. épluchage, épluchement m.
afplukken v. tr. sép. 1 cueillir; 2 cueillir complètement;
3 plumer. [moter.
afpoetsen v. tr. sép. 1 décrotier, nettoyer; 2 esca-1
afpompen v. tr. sép. 1 épuiser ou vider au moyen
de la pompes 2 pomper, enlever 1'eau.
afpraten v. tr. sép. 1 dissuader, déconseiller; 2 obtenir
i force de parler; 3 convenir de.
afpunten v. tr. sép. épointer.
afrabbelen v. tr. sép. baragouiner.
afraden v. tr. sép. déconseiller, dissuader.
afrafelen v. tr. sép. effiler, érailler.
afraffelen v. tr. sép. bousiller, brocher.
afraken v. intr. sép. 1 (zijn) s'éloigner, s'écarter,
s'égarer; van elkaar — se séparer, se perdre; van
zijn rede — perdre le fil de son discours; van zijn
stuk -- se déconcerter; van iets ou tem. — se
défaire ou se débarrasser de qc. ou de qq. ; 2 être
terminé ou achevé; 3 prendre fin, tomber en désuétude.
atranden v. tr. sép. 1 rogner (les bords) ; 2 border.
afranselen v. tr. = afrossen.
afraspen v. tr. sép. 1 enlever avec la rdpe; 2
(pain) chapeler.
afrasteren v. tr. sép. séparer par un grillage.
afregenen v. intr. sép. (zijn) 1 s'enlever par la
pluie; 2 pleuvoir : het heeft wat afgeregend fl a
bien plu.
afreiken v. tr. sép. remettre, passer.
afreis f. départ m.
afreizen 1 v. intr. sép. (zijn) partir, se mettre en
route; 2 v. tr. sép. parcourir.
afrekenen v. tr. sép. 1 décompter, soustraire, déduire;
2 solder, liquider, régler; (er) afgerekend
déduction ou abstraction faite de.
afrekening f. 1 décompte m., déduction f.; op —
en acompte, d compte; 2 liquidation f. ; règlernent
m . de compte ; balance t.
afrennen = afdraven.
africhten v. tr. sép. 1 détourner; 2 dresser, former,
instruire; affaïter, oiseler, enoiseler (un
faucon); discipliner, aguerrir (des troupes).
africhting f. 1 dressage, manège m. ; 2 afjattage m.
afrijden 1 v. intr. sép. (zijn) s'éloigner, partir,
descendre (à cheval ou en véhicule) ; 2 v. tr. sép.
faire tomber, couper, casser (par un véhicule ou
à cheval); 3 parcourir (à cheval ou en véhicule);
4 fatiguer, surmener (un cheval).
afrijgen v. tr. sép. délacer, défiler, démailler.
afrijten — 23 -- afschrabben
afrijten, afrijting = atscheuren, afscheuring.
Afrika n. l' Afrique f.
Afrikaan (...kanen) m. Africain m.
Afrikaansch adj. africain.
afristen v. tr. sép. égrapper, égrener.
afrit m. départ m. (à cheval) ; partir m.
afroeien 1 v. tr. sép. parcourir en ramant:
2 v. intr. s'éloigner en ramant, 3 zich -- s'épuiser
en ramant.
afroep m. annonce, publicazion f
afroepen v. tr. sép. 1 appeler, faire descendre;
2 pablier, proclarner, crier; 3 ,faire l'appei.
afroeping f. 1 publication, annonce, criée t.;
2 appel m. [par la rouille.
afroesten v.intr.sép. (zijn) s'enlever ou etre rongéj
afroffelen v. tr. sép. (zijn) 1 enlever en rabotant;
2 raboter grossièrement; bousiller.
afrollen ; v. tr. sép. rouler, faire rouler en bas;
dérouler (une corde) ; 2 voler à la tire; 3 v. intr.
sép. (zijn) rouler, partir en roulan.t.
afronden v. tr. sép. arrondir; (angles) adoucir;
chanfreiner, quarderonner, délarder (une colonne,
une planche) ; gironner (en orfèvrerie) ; évider
(les dents d'un peigne) ; afgeronde bladeren
feuilles obtuses.
afronding f. 1 arrondissage, arrondissement m.;
2 (artill.) raccordement m.
afroomen v. tr. sép. écrémer. [meuse ^.
afroomer m. 1 écrémeur m. ; 2 (mach.) écré-1
afrooven v. tr. sép. 1 dévaliser, détrousser; voler;
2 parcourir en pillant. [coups.
afrossen v. tr. sép. 1 étriller; 2 rosser, rouer del
afrotten v. intr. sép. (zijn) pourrir; se détacher
ou tomber par la pourriture.
afruilen v. tr. sép. troquer, oblenir par troc.
afrukken 1 v. tr. sép. arracher (avec force) ; 2 v.
intr. sép. s'éloigner; (mil.) --- op marcher sur.
afrukking f. arrachemeni m.
afsabelen v. tr. sép. 1 enlever ou séparer par un
coup de sabre; 2 parer, repousser,
afschaafsel n. (bols) copeaux m. pl. ; (lég.) ratissure;
(autres obj.) raclure f.
afschaduwen v. tr. sép. 1 silhouetter; ombrer;
2 ébaucher.
afschaduwing f. silhouette, esquisse, ébauche f.
afschaffen v. tr. sép. 1 yupprimer, abolir, abroger;
2 congédier, se défaire de.
afschaffer m. (cs) 1 abolitionniste; 2 abstinent m.
afschaffing f. 1 suppression, abolition, abrogation
f. ; 2 déchéance f. ; 3 congé m.
afschalen v. tr. sép. écailler; écorcer, peter.
afschampen v. intr. sép. (zijn) 1 effleurer, friser,
raser; 2 glisser, fuir.
afschamper m. coup m. raté ou manqué.
afschaven v. tr. sép. 1 raboter, doler; enlever au
rabat ou d la doloire; 2 écorcher; enlever ou user
par (le) frottement; 3 achever de raboter, fatiguer^
afscheerder m. = scheerder, [à raboter.
afscheid n. 1 départ, congé m., adieux m. pl.;
- nemen prendre congé, faire ses adieux ; zijn -
geven donner son congé; 2 démission f. ; 3 féte f.
ou festin ou banquet in. d'adieu. Rn compos.
-s- d'adieu.
afscheidbaar, afscheidelijk adj. séparable.
afscheiden 1 v. tr. sép. séparer, détacher; 2 sécréter;
3 zich --- se détacher, se séparer; se retirer;
dire adieu, prendre congé.
afscheiding f. 1 séparation f. ; 2 cloison f. ; 3 départ
m. ; 4 sécrétion f.
afscheidsei n. 1 séparation f.; 2 sécrétion f.
afscheidsfeest n. féte f. d'adieu.
afscheidsschot n. (mar.) coup m. de partance.
afschellen v. tr. sép. = afbellen & afschillen.
afschemeren v. intr. sép. luire faiblement du
haat de.
afschemering f. faible lueur f.; refiet m.
afschenken v. tr. sép. 1 décanter; 2 enlever en
versant, verser; 3 affaiblir en eersant; afgeschonken
thee du thé affaibli.
afs,hepen 1 v. intr. sép. mcttre à la voile; 2 v. tr.
sép. expédier par eau; 3 éconduire, rebuter.
afscheper m. expéditeur m. par eau.
afscheppen v. tr. sép. enlever (le dessus avec une
cuiller) ; écrémer; dégraisser; écumer.
afscheren v. tr. sép. raser, tondre; enlever au
rasoir ou aux ciseaux.
afschetsen v. tr. sép. esquisser, ébaucher, croquer.
afschetsing f. esquisse, ébauche T.
afscheuren 1 v. tr. eép. arracher ou óter (en déchirant)
; 2 zich - se séparer.
atscheuring T. I séparation; 2 scission f.
afschieten 1 v. tr. sép. abattre ou enlever (d'un
coup de flèche ou d'un coup de feu) ; 2 lacher,
tirer (flèche, coup) ; décocher (trait) ; décharger
(fusil, canon) ; 3 séparer (par une cloison) ; 4 v.
intr. sép. s'élancer, tomber rapidement; 5 perdre
pied, glisser.
afschietini f. 1 décharge f., décochement m. ; 2 séparation,
cloison T. ; 3 glissade T.
afschijnen v. tr. sép. reluire, briller den haut.
afschijnsel n. éclat, reflet m.
afschilderen v. tr. sép. 1 peindre; 2 dépeindre, décrire,
représenter; 3 copier; 4 achever de peindre.
afschilferen 1 v. intr. sép. (zijn) s'écailler; (méd.)
s'exfolier, se desquamer; 2 v. tr. sép. écailler,
enlever par feuilles ou par lamelles.
afschilfering f. 1 écaillement m.; 2 (méd.) exfoliation,
desquamation f. ; 3 abrasion T.
afschillen v. tr. sép. peter, écorcer, décortiquer.
afschooien v. tr. sép. obtenir en mendiant; een
streek --- parcourir une contrée en mendiant.
afschoppen v. tr. sép. éloigner ou faire tomber
d'un coup de pied.
afschraapsel n. = afschrapsel.
afschrabben v. tr. sép. racler, gratter, ratisser;
(poisson) écailler.
afschrabber -- 24 — afsnuiten
afschrabber m. 1 racleur, gratteur in. ; 2 racloir,
ratissoir m. ; ratissoire, ratissette f.
atschrabsel n. — afschrapsel.
afschrapen v. tr. sép. 1 V. afschrabben ; 2 enlever
en grappillant.
afschrappen v. tr. sép. i V. afschrabben;
2 rayer, effacer; 3 marquer, racher.
afschrapper m. = afschrabber.
afschrapsel n. 1 raclure, ratissure f. ; 2 grattures,
écharnures f. p1. ; 3 gratin m.
afschreeuwen 1 v. tr sép. crier den haut; 2 annoncer
en criant; 3 contremander; 4 enlever ou
faire perdre d force de crier; de ooren — assourdir;
5 zich — se fatiguer d crier ; zich de keel —
s'égosiller.
afschrift n. copie, transcripfion f., double, dupli-*
afschrijfster f. copiste f. [tata m.
afschrijven v. tr. sép. 1 copier, transcrire; 2 décharger,
compter; af- en bijschrijven restorner,
ristorner, 3 contremander par écrit.
afschrijver m. copiste, scribe in.
ofschrijvi ng f. 1 transcription, copie f. ; 2 restorne,
ristorne f. ; 3 contremandement m.
afschrik m. horreur, aversion, terreur f.
afschrikken v. tr. sép. 1 effrayer, intimider, effaroucher;
2 (mar.) ehoquer ; 3 tremper.
afschrikking f. 1 intimidation f., effroi m. ; 2
t rempe f.
afschrobben v. tr. sép. (rotter. [raclée f.
afschrobbing f. 1 frottage, nettoyage m.; 2 frottée,t
afschroeien v. tr. sép. 1 roussiller, frêler; 2 flamber
; brusquer.
afschroeven v. tr. sép. dévisser.
afschubben v. tr. sép. écailler.
afschudden v. tr. sép. secouer; faire tomber end
afschudding f. secouement m. [secouant.
afschuieren v. tr. sép. = afborstelen.
afschuimen v. tr. sép. 1 écumer; 2 (cllim.) despumer.
afschuinen v. tr. sép. chanfreiner, chanfreindre,
délarder en biseau.
afschuiven 1 v. tr. sép. reculer en faisant glisser;
glisser ou pousser en bas; van zich — décliner;
2 (argent) casquer; 3 v. intr. sép. se retirer;
reculer, glisser; 4 s'esquiver, se dérober.
afschuren v. tr. sép. 1 écurer, nettoyer; 2 enlever
en frottant.
afsehuring , f. 1 écurage m. ; 2 frottement m.
afschutsel n. séparation, cloison f., cloisonnage m.
afschutten v. tr. sép. 1 cloisonner; 2 mettre à
l'abri; garantir de.
afschuw m. horreur, abomination, aversion f.
afschuwelijk, afschuwwekkend 1 adj. horrible,
abominable, épouvantable; 2 adv. horriblement,
abominablement.
afschuwelijkheid f. (cheden) horreur, abomtnation,
noirceur, atrocité f. [distiller.
afsijpelen v. intr. sép. (zijn) dégoutter, découler,1
afsjouwen 1 v. tr. sép. descendre (tin lourd fardeau)
; 2 zich — s'épuiser travailler.
afslaan 1 v. tr. sép. abattre, faire tomber; 2 séparer
ou détacher (par un coup) ; (têtte) trancher;
(attaque) repousser; (demande) écarter, rejeter;
3 démonter, défaire; rompre; 4 vendre au rabais;
rabattre ; 5 rosser, étriller; 6 v. intr. se détacher
brusquement; 7 baisser, diminuer de prix; 8 se
diriger; rechts -- prendre à droite; 9 n.. — afslag.
afslag m. 1 diminution f., rabais m., baisse f., remise
f. ; 2 criée f. D minque m., (Belg.) f. ; 3 si-4
afslager m. (oos) vendeur m. [gnal m. de retraite.
afslechten v. tr. sép. 1 parer, ragréer; 2 pianer.
afsieepen v. tr. sép. 1 trainer de haut en bas, descendre;
2 remorquer en aval; 3 user en irafnant.
afslibberen, afslieren v. intr. sép. (zijn) descendre
en glissant, glisser de cóté.
.afslijpen v. tr. sép. 1 émoudre, enlever en aiguisant:
2 user en aiguisant; 3 achever d'aiguiser.
afslijten v. tr. sép. óter par l'usure, user.
afslingeren v. tr. sép. 1 repousser d'un tour de
bras; 2 lanter en bas.
afslonzen v. tr. sép. friper; user négligemment.
afsloven v. réfl. sép.: zich—se tuer au travail;
s'éreinter, s'esquinter.
afsluiten v. tr. sép. 1 fermer à clef, barrer; 2 séparer,
isoler, clóturer; (vapeur) couper; (livres)
régler; (compte) arrêter, clore.
afsluiting f. 1 séparation f , isolement m. ; 2 cloison,
clóture; 3 arrêté, règlement -m. ; cléture,
balante f.
afsmakken = afsmijten. [trer.
afsmeeken v. tr. sép. 1 implorer; 2 (jur.) rmpé-f
afsmeeking f. 1 imploration f. ; 2 impétration f.
afsmelten 1 v. tr. sép. séparer ou enlever par
fusion; 2 coupeller; 3 achever de fondre; 4 v. intr.
sép. (zijn) se détacher par la chaleur.
afsmeren 1 v. tr. sép. enlever; 2 essuyer;
3 achever de grais.ser; 4 étriller, rosser; 5 v. intr.
sép. (hebben) tacher, maculer.
afsmijten v. tr. sép. 1 jeter en bas; 2 jeter à bas;
enlever en ietant.
afsnauwen v. tr. sép. rabrouer.
afsnijden v. tr. sép. couper, trancher, rogner;
een hond de ooren — essoriller un chien; een
paard den staart — courtaucier un cheval; iem.
den weg — barrer ou couper le chemin à qq.
afsnijding t. 1 coupe, coupure f.; 2 section,
abscission f., retranchement m. ; 3 (gram.) aphé-^
afsnijdsel n. retaille, rognure f. [rèse f.
afsnippelen, afsnipperen v. tr. sép. 1 couper par
petits morceaux; 2 enlei'er par petits morceaux.
afsnoeien v. tr. sép. 1 ébrancher, élaguer; 2 enlever
en taillant; 3 rogner.
afsnoering f. ébranchage, élagage, émondage m.
afsnoeisel (c' s) n. élagage m.. coupe f., rognure f.
afsnuiten v. tr. sép. 1 enlever en mouchant;
2 délarder.
afsnuitsel — 25 — afstraling
afsnuitsel (xs) n. mouchure f.
afspanen v. tr. sép. fluter (du beurre).
1. afspannen v. tr. sép. 1 détendre, débander,
reldeher; 2 dételer; 3 barrer.
2. afspannen v. tr. sép. mesurer par empans;
embrasser (avec l'empan).
afspanning f. 1 détendage, dételage m.; 2 auberge
f., relais m. ; 3 séparation, clótu re f.
afspelen 1 v. tr. sép. gagner au jeu ; 2 finir;
3 zich -- (scène) se passer.
afspeten V. tr. sép. titer de la broche.
afspieden v. tr. sép. épier, guetter.
afspiegelen v. tr. sép. réfléchir; rendre (une
Image) ; peindre.
afspiegeling f. réfléchissement, miroitement m.
afspinnen v. tr. sép. 1 óter en filant; 2 achever
de filer.
afspitten v. tr, sép. i óter h la bêche; 2 achever de
bécher. [se fendre.
afsplijten v. tr. & intr. sép. séparer en fendant,^
afsplinteren 1 v. tr. sép. Eter par éclats; 2 v. intr.
sép. (zijn) se détacher par éclats.
1 afspoelen 1 v. tr. sép. enlever par le courant;
2 laver; nettoyer; 3 rincer; 4 v. intr. sép. (zijn)
ètre entraïné par le courant.
2. afspoelen v. int.. sép. (hebben) dévider, achever
de dévider. [dégravoiement m.
afspoeling f. lavage, nettoiement m., lotion f. ;f
afsponsen v. tr. sép. éponger; laver d l'éponge.
afspraak f. convention f., rendez-vous, accord m.
afspreken v. tr. sép. arrêter, convenir de, se concerter
de; tijd en uur -- prendre jour et heure.
afspringen 1 v. intr. sép (zijn) sauter en bas;
2 se détacher soudain; se décharger; se rompre;
3 v. tr. sép. faire tomber en sautant.
afstaan 1 v. tr. sép. céder, abandonner; se désisier
de; abdiquer; 2 v. intr. sép. (hebben) être
iloigné de, se tenir à distance de.
afstammeling m. & f. (coen, zetje) descendant
m., descendante f., reieton m.
afstammen v. intr. sép. 1 descendre, être issu;
2 (gram.) dériver.
afstamming f. 1 descendance, issue f. ; 2 (gram.)
dérivation f.
afstammingsieer f. théorie f. de la descendance.
afstampen v. tr. sép. 1 séparer en pilant; 2 enlever
en frappant des pieds.
afstand m. 1 distante f., éloignement m., (typo.)
espace f. ; op een — houden tenir d distance; op
--- houden tenir en respect ; 2 espacement, entrecolonnement
m.; 3 abandon, désistement m., abafstandmeter
m. apomécomètre m. [dication f.
afstandshoek m. angle m. d'élongation,
afstandswijzer m. table f. des distantes.
afstappen 1 v. intr. sép (zijn) descendre; mettre
pied d terre; 2 abandonner; se désister de; laat
ons daarvan -- quittons ce sujet; 3 v. tr. sép.
mesurer au pas.
afsteken 1 v. tr. sép. (fourche) décharger ; (lance)
désarYonner ; (vin) percer, soutirer; (bêche)
séparer, oter; (gazons) couper; (bols) amenuiser;
de keel — saigner; de loef — gagner le lof; iem.
de loef — damer le pion à qq.; 2 tracer, marquer,
délimiter, jalonner; 3 décharger, tirer, faire porter;
4 v. intr. sép. partir, s'éloigner; 5 contraster
avec, trancher sur, détonner; leelijk bij iets —
jurer avec qc.
afsteking f. 1 décharge f.; 2 enlèvement m.;
3 tracement, jalonnement m. ; 4 déchargement in.;
5 soutirage m.; 6 départ m.
afstel n. suppression f., abandon m.: van uitstel
komt —'- remise vaut renoncement; uitstel is geen
— ce qui est différé nest pas perdu.
afstelen v. tr. sép. dérober, voler.
afstellen v. tr. sép. 1 déposer d distante; mettre d
terre; 2 abroger, abolir; 3 déposer, démettre;
4 abandonner.
afstemmen v. tr. sép. rejeter (par un vote).
afstemming f. rejet m.
afstempelen v. tr. sép. 1 timbrer, estampiller;
2 oblitérer (des timbres).
afstempeling f. 1 timbrage, estampillage in.;
2 oblitération f.
1. afsterven v. intr. sép. (zijn) 1 décéder, mourir,
trépasser; de wereld — mourir au monde;
2 diminuer, se refroidir, s'éteindre.
2. afsterven n., afsterving f. 1 mort f., décès,
trépas m. ; 2 extinction f.
afstijgen v. tr. & intr. sép. descendre.
afsti j gi ng f. descente f.
afstipp(el)en v. tr. sép. pointiller.
afstoffen v. tr. sép. épousseter, housser.
afstompen v. tr. sép. 1 émousser; délarder, recéper,
écourter, courtauder; 2 hébéter.
afstoomen 1 v. intr. sép. (zijn) partir, descendre
(à la vapeur) ; 2 v. tr. sép. briser, enlever (en
marchant ut la vapeur); 3 parcourir (à la vapeur).
afstooten v. tr. sép. 1 (re)pousser, (bille)
décolller; (mus.) piquer, détacher; 2 faire tomber
en poussant.
afstooting f, 1 repoussement, éloignement m.; 2
(mus.) staccato m. ; 3 (phys.) répulsion f.
afstormen 1 v. tr. sép. arracher; 2 dégringoler;
3 v. intr. sép.: het heeft wat afgestormd il y a eu
bien du vent; 4 (zijn) se précipiter.
afstorten 1 v. tr. sép. jeter en bas, précipiter,
verser; 2 v. intr. (zijn) tomber, se précipiter; se:
afstorting f. précipitation f. [détacher.
afstraffen v. tr. sép. 1 punir, chntier; 2 réprimander,
corriger.
afstraffing f. punition f., chátiment m., correction
f.
afstralen v. intr. sép. (hebben & zijn) 1 rayonner,
resplendir; darder des rayons; 2 jaillir.
afstraling f. 1 splendeur, lueur f., rayonnement
m. ; 2 (phys.) réflexion f., réfraction f.
afstrijden — 26 — afvijlen
afstrijden v. tr. sép. 1 fatiguer d force de tutter;
2 Bontester, démentir, contredire.
afstrijken 1 v. tr. sép. enlever, faire tomber, effacer;
(mesure) racler, rader; (allumette) allumer;
(pantalon) descendre, Ster; 2 (mar.) ralinguer;
3 achever de repasser; 4 v. intr. sép. (zijn) s'esquiver,
filer, s'enlfuir.
afstroomen 1 v. intr. sép. (zijn) couler en bas, decouler,
descendre; 2 être emporté par le courant;
3 v. tr. sép. emporter, enlever.
afstroopen v. tr. sép. 1 écorcher, dépouiller;
2 piller, saccager.
afstuit m. contre-coup, ricochet m. [échouer.
afstuiten v. tr. sép. (zijn) 1 rebondir rejaillir; 2t
afsluiting f. rejaillissement, rebondissement in.
afstuiven v. intr. sép. (zijn) 1 être enleve, être emporté
; s'enlever par le vent ; 2 s'en aller en poussière;
3 partir précipitamment, se précipiter.
afsturen v. tr. sép. 1 (mar.) alarguer, éloigner,
faire dévier; 2 expédier, envoyer, dépécher.
afsullen v. intr. sép. (zijn) glisser en bas.
aftakelen 1 v. tr. sép. (mar.) dégréer, dégarnir;
2 administrer une correction, frapper; 3 van iets
- toucher d qc.; 4 v. intr. sép. (zijn) décliner,
affaiblir. [correction f.
aftakeling f. 1 dégréement m.; 2 chcztiment m.,
aftappen v. tr. sép. 1 tirer, soutirer; 2 (fossé)
saigner, débonder ; 3 iem. bloed - tirer du lang à
qq.; iem. het water -- faire l,7 ponction d qq.
aftapper m tireur m. de vin.
aftarnen v. tr. sép. découdre.
afteekenaar m. dessinateur m.
afteekenen v. tr. sép. 1 dessincr, marquer, copier,
tracer; 2 piquer (le bols); 3 viser [2 visa m.
afteekening f. 1 dessin m., marquef., plan, iracé;l
afteilen v. tr. sép. 1 compter, décompter; séparer
en comptant; 2 (jeu) éliminer.
aftelrijmpje n. formulette f. d'élimination.
aftillen v. tr. sép. Eter, descendre, soulever.
aftobben v. tr. sép. fatiguer, épuiser, lasser.
aftocht rn. retraite, départ m. ; den - blazen
sonner la retraite.
aftoomen v. tr. sép. débrider.
aftoppen v. tr. sép. 1 écimer, étêter, éhoupper;
2 (blé) effaner. [2 rabattre.
aftornen v. tr. sép. 1 découdre; Ster en décousant;
aftouwen 1 v. intr. sép. achever de corroyer;
2 v. tr. sép. rosser.
aftrappen 1 v.. tr. sép. enlever, óter, separer (en
mettant le pied dessus) ; 2 éloigner (à coups de
pieds) ; 3 v. intr. sép. (zijn) descendre.
aftred m. marche f., degré, seui! m.
aftreden v. intr. sép. (zijn) 1 descendre; 2 (au
théatre) sortir; 3 se retirer, prendre sa retraite;
4 op iemand -- s'avancer vers qq. ; 5 v. tr. sép.
séparer, détacher (en mettant Ie pied dessus).
aftreding f. 1 descente f ., eloignement m., sortie f.;
2 démission, retraite f. ; 3 menurage rn. au pas.
aftrek m. 1 robots, escompte ir.., déduction t.;
2 débit m., vente f ; 3 calque m.
aftrekken v. tr. sép. 1 tirer, tirer en bas, retirer;
(lit) défaire; (arme) décharger; (clientèle) débaucher
; (vin) embouteiller, tirer; (épreuve) tirer;
de hand van iem. - retirer sa protection à qq.;
2 soustraire, déduire, retrancher; 3 in gedachten
- abstraire; 4 laten - 'infuser; 5 v. intr. sép.
(zijn) s;éloigner, se retirer; van de wacht -
descendre ia garde.
aftrekker m. 1 écorcheur m. ; 2 tireur m. (de vin) ;
3 (anat.) abducteur m. ; 4 lire-balie, tire-bourre.
aftrekking f. 1 action f. de tirer, etc. ; 2 (anat.)
abduction f. ; 3 soustractio.n, déduciion f. ; 4
(impr.) tirage m. ; 5 abstraction f. ; 6 infusion f.
aftreksel n. (cs) infusion, inacération f.
aftrektal n. nombre m. à soustraire.
aftroeven v. tr. sép. 1 couper, prendre; 2 riposter
d, rem barrer ; 3 rosser.
aftroggelaar m. (cs, motje) escroc in.
aftroggelarij f. escroquerie f.
aftroggelen v. tr. sép. escroquer.
aftromm(el)en v. tr. sép. 1 chasser (au son du
tambour) ; 2 publier (à son de tambour) ; 3
achever de battre le tambou.r; 4 rosser.
aftroonen v.tr. sép. obtenir par flatterie, débau-:
aftuigen v. tr. sép. dégréer. [cher.
aftuimelen v. intr. sép. (zijn) culbuter, dégringoler
de. [dépécher.
afvaardigen v. tr. sép. déléguer, envoyer,f
afvaardiging f. 1 expédition f., envoi m., dépêche
f. ; 2 députation f.
afvaart f. départ m., partance f.
afval 1 n. déchet, rebut m. ; débris m. p1.;
retailles; rognures; raclures; décombres; issues
f. pl. ; abat (t) is m. ; 2 m. chute f. ; 3 défection;
désertion f. ; 4 apostasie f., schisme m.
afvallen 1 v. tr. sép. tomber en bas; 2 rester; 3
déchoir, maigrir, dépérir; 4 (mar.) dériver, sortir
de sa route; 5 abandonner, faire défection ;
6 apostasier; 7 n. chute, dérive f.
afvallig adj. 1 infidéle, rebelle; 2 apostat, renégat.
afvalligheid f. 1 défection, rébellion f. ; 2 apostasie
f.
afvangen v, tr. sép. enlever en prenant, attraper
iemand een vlieg --- couper à qq. l'herbe sous les
pieds.
afvaren 1 v. intr. sép. (zijn) descendre le courant;
2 s'élocgner (en'bateau), mettre d la voile; 3 v. tr.
sép. parcourir (en bateau) ; 4 perdre ou briser
en naviguant.
afvegen v. tr. sép. 1 balayer ; nettoyer au balai
ou au torchon ; 2 essuyer.
afvenen v. tr. sép. enlever la tourbe de.
afverven 1 v. tr. sép. achever de peindre; 2 enlever
en peignant; 3 v. intr. sép. lácher la couleur.
afvijlen v. tr. sép. 1 limer; enlever à la time;
2 achever de limer.
afvij lsel — 27 -- afwisseling
afvijisei n: limaille f. [2 équarrir.
afvillen v. tr. sép. 1 écorcher ; enlever la peau ;
afvielen v. tr. sép. obtenir par flatterie.
afvliegen 1 v. intr. sép. (zijn) valer en bas; s'envoler;
2 op- en af— volex de ci de là ; 3 v. tr. sép.
parcourir en volant; dégringoler; 4 faire tomber
en volant. [s'écouler.
afvlieten v. intr. sép. (zijn) découler, couler;l
afviieting f. écoulement, égout m.
afvloeien = afvlieten.
afvloeiing f. 1 = afvlieting; 2 — van de zee
reflux m. ; 3 — van de straat pente f. ou écoulement
m. de la rue.
afvoer m. 1 transport, charriage m. ; 2 (eau) décharge
f., écoulement m. ; 3 évacuation f.
afvoerdraad in. (électr.) fil m. négati_f.
afvoeren v. tr. sép. 1 transporter, descendre; 2 décharger,
écouler (i'eau) ; 3 purger, faire évacuer;
4 rayer.
afvoerkanaal n., 'pijp f., costroom m. 1 (anat.)
conduit ou canal m. excréteur; 2 émissaire, canal
m. émissarre.
afvorderen v. tr. sép. exiger.
afvordering f. exigence f.
afvormen v. tr. sép. 1 mouler, modeler; 2 achever
de mouler ou de modeler.
afvragen v. tr. sép. 1 questionner, sonder; een
geheim --- soutirer un secret; 2 exiger.
afvreten 1 v. tr. sép. brouter; enlever en
broutant; 2 ronger; 3 v. intr. se ronger.
afvriezen v. intr. sép. 1 (zijn) tomber par la
gelée ; 2 (hebben) cesser de geler.
afvuren v. tr. sép. 1 décharger; 2 finir de tirer;
3 hij heeft afgevuurd c'est finf de lui.
afvuring f. 1 décharge, volée f. ; 2 (mar.) bordée f.
afwaaien v. intr. sép. (zijn) 1 s'enlever, s'emporter,
être enlevé par le vent; 2 (hebben) : de wind
waait van 't land af te vent souffie ou vient de la
terre. [aval.
afwaarts adv , afwaartsch adj. vers en bas, eni
afwachten v. tr. sép. attendre, temporlser.
afwachting f. attente, expectative f. ; in — en
attendant.
afwaken v. réfi. sép. : zich — se fatiguer ou
s'épuiser à veiller.
afwallen v. tr. sép. entourer de remparts.
afwandelen v. intr. sép. (zijn) 1 s'éloigner en promenant;
2 v. tr. sép. fatiguer en promenant; parcourir
en promenant.
afwasschen v. tr. sép. 1 laver, nettoyer, débarbouiller;
2 (imprim.) brosser; 3 (méd.) lotionner.
afwassching f. 1 lavage m., ablution; 2 lotion f.
afwateren v. intr. sép. (hebben) 1 écouler, s'écou-
Ier; 2 v. tr. sép. saigner, drainer.
afwatering f. 1 écoulement m. ou décharge f. (des
eaux) ; dérivation f. ; 2 drainage m.
afweeken v. tr. sép. détacher ou séparer en trempant
nu en humectant.
afweg m. chemin m. écarté ou détourné; op —en
geraken faire fausse route.
afwegen v. tr. sép. 1 séparer en pesant, tarer; 2
achever de peser; 3 bien peser, proportionner.
afweiden v. tr. Sép. enlever en paissant; brouter.
afwenden i v. tr. sép. détourner, éloigncr, parer;
2 zich -- se détourner; 3 v. intr. (zijn) prendre
ou se diriger d droite ou d gauche; virer.
afwending f. 1 parade f. ; 2 (reil.) diversion f.
afwennen v. tr. sép. 1 désaccoutumer, déshabituer;
2 aliéner, indisposer.
afwentelen v. tr. & intr. sép. rouler en bas; enlever
en roulant.
afweren v tr. sép. 1 détourner, parer ; 2 chasser,
repousser.
afwering f. détournement m., parade f., repoussement
m ., défense f., résistance f.
afwerken 1 v. tr. sép. descendre à force de travail;
2 enlever en travaillant; 3 achever, finir;
4 zich — s'épuiser à travailler, s'esquinter.
afwerking f. rachevage, rachèvement m.
afwerpen v. tr. sép. 1 abattre, jeter (en bas)
(cavalier) désarfonner ; (joug) secouer ; 2 rapport
ter, produire.
afweven v. tr. sép. achever de tisser.
afwezen n. absence f.
afwezend, afwezig adj. 1 absent; 2 (jur.) --- zijn
faire défaut. [défaut m.
afwezenáheid, afwezigheid f. 1 absence f. ; 2 (jur.)f
afwijken v. intr. sép. (zijn) i dévier, s'écarter;
2 différer, varier; 3 (astr.) décliner; 4 (phys. &
bot.) défléchir.
afwijking f. 1 dérivation f., écart m ; 2 (astr.)
déclinaison, ; 3 (phys. & bot.) déflexion t.;
4 (littér.) digression f.
afwijkingskompas n. compas in. azimutal.
afwijzen 1 v. tr. sép. renvoyer; rebuter, éconduire,
débouter; 2 (demande) rejeter; (invitation)
décliner ; 3 zich laten — se faire forclore.
afwijzend 1 adj.: — antwoord ti. refus m.;
—e uitspraak (jur.) débouté m. ; 2 adv. — beschikken
over écart er.
afwijzing f. 1 refus, rejet m., 2 déboutement m.;
déni m. de justice; 3 (phys.) déclinaison f.
afwikkelen v. tr. sép. 1 dévider; 2 liquider.
afwinden v. tr. sép. 1 dévider; 2 descendre (au
moyen d'une poulie); 3 actiever de bobiner.
afwinder m. dévideur m.
afwinnen v. tr. sép. i gagner ou prendre (qc d
qq.) ; 2 het van iemand — 1'emporter sur qq.
afwippen v. tr. & intr. sép. sauter à bas; tomber
a terre.
afwisschen v. tr. sép. 1 essuyer, torcher; 2 tcouvillonner;
3 (plaie) déterger.
afwisselen v. tr. & intr. sép. varier, diversifier,
changer, faire alterner. [natif.
afwisselend adj. changeant, variable, varié, alter-1
afwisseling f. 1 divcrsification f. ; 2 changement
afwrijven — 28 — Akadiër
m., variation f. ; 3 succession, alternance, alternativr
f.; bij - alternativement, d tour de róle.
afwrijven v. tr. sép. I (rotter, poncer; dérouiller;
2 Ster ou enlever ou détacher en frottant; 3 achever
de ƒrotter.
afwringen v. tr. sép. 1 détacher en iordanf; 2
arracher, extorquer; 3 achever de tordre,
afzadelon v. tr. sép. desseller; (ane) debáter.
afzagen v. tr. sép. 1 scier; couper ti la scie; 2
achever de scier; 3 afgezaagde beweegredenen
contes M. pl. rebattus.
afzakken v. intr. sép. (zijn) 1 descendre; 2 s'affaisser,
s'abaisser; 3 s'amener; 4 se retirer.
aftakking f. descente f. ; abaissement, affaissement
m. [verre m.
afzakkertje n. pousse-café, pousse-vin, petitl
afzeepen v. tr. sép. enlever ou décrasser au savon;
savonner.
afzeggen v. tr. sép. contremander, décommander.
afzegging f. contramandement, refus m.
afzeilen 1 v. intr. sép. (zijn) mettre d la voile;
démarrer; -op faire voile vers; 2 v. tr. sép. enlever
ou perdre ou rompre à force de voiles; 3 parcourir
à la voile.
afzenden v. tr, sép. 1 envoyer, expédier, dépécher; g
afzender m. expédileur m. [2 députer.
afzending f. 1 envoi m., expédition f ; 2 députadon
f. [2 cautériser.
afzengen v. tr. sép. 1 roussiller, flamber, guller;l
afzet m. débit, écoulement, placement m.
afzetbaar adj. arnovible, destituable.
afzetbaarheid f. amovibilité f.
afzetsel n. marcotte f.
afzetten L v. tr. sép. déposer, 6tcr; 2 placer d
distance, éloigner; 3 décrier, démonétiser; 4
démeltre, destituer, dégrader; 5 détrousser, dévaliser,
escroquer; 6 vendre, débiter; 7 (bot.) marcotter
; 8 am p eter, borner, barrer, border, orner,
garnir; 9 purger, évacuer; 10 (imprim.) terminer
la composition; 1 1 v. intr. sép. s'éloigner;
partir, démarrer.
afzetter m. escroc, détrousseur m.
afzetterij f. escroquerie, fourberie f.
afzetting f. 1 déposition, séparation f. ; barrage
m. ; 2 décri rn., démonétisation f. ; 3 démission,
destitution f. ; 4 détroussement m. ; 5 amputation
f.; 6 warcottage in.
afzichtelijk 1 adj. très laid; hideux, repoussant;
2 adv. hider.isement. [extrême.
afzichtelijkheid f. hideur, difformité; laideur f.i
afzien I v. intr. sép. regarder en bas; 2 détourner
les yeux; van iets --- renoncer d qc.; 3 v. tr. sép.
voir jusqu'au bout; iets - copier qc. ; iemand iets
-- imiter qq. en qc. ; de gevolgen van iets --- calculer
les suites de qc.; 4 patienter, supporter.
afzienbaar, afzien1ijk adj. que la vue peut cmbrasser;
appréciable.
afzijpelen = afsijpelen.
afzingen 1 v. tr. sép. achever de chanter; 2 faire
perdre la mélodie; 3 zich - se fatiguer ou s'épuiser
á chanter.
afzitten v. intr. sép. (zijn) 1 mettre pied .h terre;
2 étre assis d distance.
afzoeken v. tr. sép. 1 chercher et Ster, écheniller,
épucer; 2 fouiller partout.
afzoenen = afkussen.
afzonderen 1 v. tr. sép. séparer; mettre d part,
isoler; abstraire (par la pensée); de onbekende -
dégager l'inconnue; 2 sécréter; 3 zich - s'isoler,
se rett rer.
afzondering f. 1 séparation, retraite f., isolement,
détachement m. ; 2 sécrétion f.
afzonderlijk 1 adj. séparé, isolé, particulier; 2
adv. séparément, isolément, d part,
afzoomen v. tr. sép. 1 ourler; 2 achever d'ourler.
afzuigen v. tr. sép. 1 sucer; óter en sucant; 2
greffer en approche.
afzuiveren v. tr. sép. 1 actiever de nettoyer; 2
(dette) régler, purger.
afzweepen v. tr. sép. 1 enlever ou chasser avec le
fouet; 2 fouetter, donner le fouet.
afzwemmen 1 v. intr. sép. (zijn) descendre ou
s'éloigner en nageant; 2 v. tr. sép. parcourir en
nageant; 3 zich - s'épuiser à nager.
1. afzweren v. tr. sép. abjurer.
2. afzweren v. intr. sép. (zijn) se détacher part
afzwering f. abjuration f. [ulcération.
afzwoegen v. tr. sép. - zich - se fatiguer ou
s'épuiser ou se tuer au travail.
agaat n. (. . aten, c je) (matière) n., (objet) m.;
agaatkleurig adj. agatin. [agate f.
agaten adj. d'agate.
Agatha, t Agatha ;. Agathe f.
ageren v. int.. agir.
agenda f. (..'s) 1 agenda m.; 2 ordre m. du jour.
agens n. (...gntiën) agent m_
agent m. agent, chargé m. d'affaires.
agentie f. (cs), agentschap n. (oopen), agentuur
f. (...turen) agente f.
agger m. ( cos) contre-marée f.
aggregaat 1 m. (.. aten) agrégé m.; 2 n. agrégatm.
agio (c's) m. agio, change, surchange m.
agrariër (xs) m. agrarien m.
agrarisch adj. agraire.
agrimonie f. aigremoine f,
agurk f. cornichon m.
ahorn(boom) m. érable m.
ahornen, ahornhouten adj. d'érable.
1. ai 1 interj. aïe ! hélas 1
2. al, aai m. (c's) aï m., paresseux m.
ajuin m. oignon m.
ajuinachtig adj. cépacé, bulbeux.
aj ui nakker m., .. bed, .. veld n. olgnonière f.
akademie etc. = academie etc.
Akadia n. l'Aeadie, la Nouvelle-Êcosse f. [...ne f.
Akadi ër m. ( mos), Akadische f.( c. n) Acadien m.,;
Akadisch
-- 29 -- alledaagschheid
Akadisch adj. acadien.
akant f. & m. f. acanthe f.
ak(k)efietje n. ( cs) corvée f.
akelei f. ancolie f
akelig 1 adj. lugubre, affreux, hideux; 2 adv.
lugubrement, affreusement, hideusement.
akeligheid f. (... heden) horreur, atrocité f.
Aken n. Aix-la-Chapelle m. ; Aken en Keulen
zijn niet op één dag gebouwd Rome ne fut pas
,faire en un jour.
Akenaar m. (cs), Akensche f( c n) Aixois m.,i
Akensch adj. aixois. [...e f.
1. aker m. (cs, motje) gland m.
2. aker m. ( mos, vo tje) seau m.
akker m. (cos, cotje) champ m.; Eerre f.; Gods
water over Gods — laten loopen dire : après moi
le déluge.
akkerboterbloem f. renoncule f. des champs, bas-t
akkerbouw m. agriculture 1. [sinet m.
akkerbrem f. genêt m. des teinturiers. [terre.
akkeren v. intr. (hebben) cultiver ou labourer laf
akkergereedschap n. instruments aratoires;
outils m. pl. de labourage.
akkerhanevoet m. = akkerboterbloem.
akkerkruid n. = aardrook.
akkerland n. terre f. de labour.
akkermaal n. 1 borne f. de champs; 2 haie f. en
bois de coupe.
akkermaalsbosch n. taillis m. de chénes; chê-:
akkermaaishout n. chéne m. de coupe. jnaie f.
akkerman m. (...lieden) taboureur, cultivateur,
campagnard m.
akkerpaardestaart m. préle m. des champs.
akkervoor f. sillon m.
akkoord n. (c en, co je) 1 accord m. arrangement
m.; tot — komen tomber d'accord ; 2 (mus.) acakolei
= akelei. [cord m.
aks(t) f. cognée f.
akte f. (con) 1 acte, titre, document, instrument
m.; 2 brevet, diplóme m.; 3 (art dram.) acte m.
akte-examen n. ( cs) examen m. de brevet.
1. al adj. tout, toute (pl. tous, toutes).
2. al n. univers, tout m.
3. al adv. déjd : — te (veel) par trop ; — zoo
hoog als de hemel aussi haut que le del; hebt gij
-- dan niet geroepen? avez-vous appelé ou non?
-- maar door sans cesse, hij leert -- spelende il
apprend (tout) en jouant; gij ook —? vous aussi?
— weet hij 't veel beter quoiqu'il sache kien
mieux; — werkte hij dag en nacht quand même
il travaillerait jour et nuit, même s'il travaillait
jour et nuit.
alaam n. outils, instruments m. pl.
alant f. 1 inule, aunée f. ; 2 vin m. d'aunée.
alantswortel in. aunée f.
alarm n. 1 (cri m. d')alarme, alerte f.; — blazen
Bonner alarme, donner l'alerte; 2 frayeur, épouvante
f. ; 3 bruit, tapage, vacarme m.
alarmveren V. tr. 1 alarmer ; 2 donner Valarme à.
alarmklok f. tocsin m.
alarmtrom, ...trommel f. générale f.
albast n. albktre m.
albasten adj. d'albdtre.
albat(e)ros m. albatros, pétrel m.
Albanees m. Albanais m.
albe, alb f. aube f.
albed(r)il m. & f. censeur ni. outró; chicaneur m,
albedrijf m. & f. factotum m.
albehoeder m. protecteur m. supréme.
albino m. & f. (co's) albinos in. & f.
Albrecht m. Albert m.
album n. (cs) album m.
alchimist in. ( cen) alchimiste m.
alcohol m. alcool m. [alcool m,
alcoholmeter, ...weger m. alcoolomètre, pèse-$
aldaar adv. tout juste là; là même, Id, là-bas, y.
aldoor adv. continuellement.
aldra adv. bientót. [comme ca.
aldus adv. ainsi même; ainsi, de cette manière,t
aleer conj. avant que ou de - voor en -- avant de.
Aleppo n. Alep f.
alevel, altven, alevenwel adv. quand même,
néanmoins.
Alfons(us) m. Alphonse m.
alfpape f. ( con), alfpapenkruid n. bryone f. blan-T
altrank f. douce-amère f. [che,
algebra f. algèbre f.
algebraisch adj. algébrique.
algeheel adj. tout entier, complet.
1. algemeen 1 adj. universel, général; met —e
stemmen à l'unanimité; 2 général, vague; 3
adv. universellement, généralement, en général.
2. algemeen n. 1 public m.; 2 het —e en het
bijzondere le général et le particulier.
algemeenheid f. universalité, généralité f
algemeenmaking f., algemeenwording f. généra-$
Algeri ë n. l'Algérie f. [lisation f.
Algiers n. 1 l'Algérie f.; régence f. d'Alger
2 Alger m.
algodendom n., algoderij f. panthéisme m.
algoed adj. souverainement bon.
algoedheid f. bonté f. divine.
alhier adj. ici méme, ici.
alhoewel conj. quoique, bien que, encore que.
alias 1 adv. autremení dit; 2 m. (csen) surnom,
sobriquet m.
alikas m, bille f. (d'albátre).
alikruik f. bigorneau, vignot m., litorine f.
alk f. ( men) pingouin, alque m.
alkoof. (... oven), alkove f. ( c n) aleóve f.
alkoran m. alcoran, coran m.
allaam = alaam. [deux,
allebei, allebeide num. tous les deux, toutes les t
alledaagsch adj. 1 quotidien, journalier; 2 ordinaire,
vulgaire, banal.
alledaagschheid f. trivialité, banalité, vulgarité f,
alleen -- 30 — altaargewaad
alteen 1 adj. seul; 2 isolé, solitaire; 3 adv. seulement,
ne ...que: hij werkt alleen 's morgens il ne
travaiIle que le matin.
alleenlaten v. tr. sép. abandonner.
allognhandel m. monopole m.
alleenheerschappij f. autocratie f.
alleenheerschend adj. autocrate.
alleenheerscher m. autocrate, monarque m.
alleentijk adv. seulement, uniquement.
alleenspraak f. monologue m.
alleenstaand adj. seul, isolé.
alleenzaligmakend adj. seul sanctifiant.
alleenzang m. ...spel n. solo m.
allegaar, altegader adv. tout (toute, tous, toutes)
ensemble.
allegaartje n, ( cos) 1 (cuis.) macédoine f. ; 2 (cartes)
commerce m. ; 3 pot-pourri, mtli-mélo m.
allemaal adj. tous (toutes) ensemble.
allemachtig inter. fichtre.
alleman m. tout le monde; jan en --- Ie tiers et le
quart; —s geheim le secret m. de Polichinelle.
allemansgading f. le gout in. de tout le monde.
allemansgek m. lefou m. de la compagnie.
allengs(kens) adv. peu à peu, petit d petit, insensiblement,
graduellement.
allenthalve, ailentwQge adv. partout.
aller préf, du superi. abs. on ne peut plus, tout;
allerschoonst on ne peut plus beau; allerlaatst
tout dernier, 1
al lerbesp otteli j kst adj. très ridicule: het is —
c'est le comble du ridicule.
allerbest adj. & adv. le mieux, tout au mieux.
allerchristelijkst adj. très chrétien.
allereerst 1 adj. fout premier; 2 adj. fout premièrement,
d'abord.
allerhande 1 adj. toute sorte de, de toute(s)
sorte (s) ; 2 n. mélange (s) m. (pl.).
Allerheiligen m. Toussaint f.; met ou op — à la
Toussaint.
Allerheiligeneilanden n. pl. Saintes 1. pl.
allerheiligst adj. le pluslsaint, sacro-saint.
allerheiligste n. 1 le saint m. des saints; 2 le
saint sacrement m.
allerhoogst adj.très haut: op zijn—fout au plus.
Allerhoogste rn. Très Haut m.
Allerkinderendag m. les Innocents m. pl.
allerlei adj. & subst. = allerhande. ]charmant.
allerliefst adj. 1 le plus cher; 2 très cher, trèsl
allermeest adj. & adv. le plus, principalement,^
allerminst adj. & adv. le moins. [surtout.
alierwege(n) adv. partout, en tout lieu, en tous
lieux. [ Trépassés.
Allerzielen(dag) m. Jour in. des Morts, Jour desi
alles pron. tout, toutes choses: -- en — en tout ei
pour tout, (fam.) pour tout potage.
allesbehalve adv. point du tour, rien moins que.
alleszins adv. à tous égards, en tous sens ,de toutes
manières, sous tous les raoports.
alljcht adv. 1 probablement; 2 bientdt.
allodium n. (...dién) alleu m.
allooi n. aloi m., titre m.
alm = alaam.
almacht f. toute-puissance, omnipotence f.
almachtig 1 adj. tout-puissant; 2 interj. jnste cie!!
almaehtigheid f. toute-puissance, omnipotence f.
almanak m. (coken) almanach, calendrier, an-t
ai mede adv. aussi. [nuaire m.
almogend adj., almogendheid f. = almachtig,
almacht.
aloë f. ( co's) aloès m. ; Amerikaansche — agave
f. ; Indische — mozambrun m. ; — bevattend
aloétique.
alom adv. partout, en tout lieu.
alomtegenwoordig adl. partout présent, omniprésent
.
alomtegenwoordigheid f.omniprésence,ubiquité f.
aloud adj. très vieux, très ancien, de haute antiquité.
aloudheid f. très haute antiquité ou ancienneté f.
Alpen m. pl. Alpes f. pl.
alpenplanten f. pl. plantes f. pl. alpestres.
alpenstok m. alpenstock m.
alphabetisch adj. alphabétique.
alpisch adj, alpestre.
alree, alreede, alreeds adj. déjà.
alruin f. mandragore f.
als conj. 1 que, tel que, comme; zoo groot -- aussi
grand que; schoon — de dag beau comme le jour;
2 en, en qualité de: zich gedragen — se conduire
en; 3 comme, par exemple; 4 quand; 5 si; 6
comme si; — was hij rijk comme s'il était riche.
alsdan adv. alors.
alsem m. 1 absinthe f. ; 2 ,hiel m.; vol gal en —
plein de Eiel.
alsembeker m. calice m. d'amertume.
alsembitter n. absinthe f.
alsemwijn m. vermout(h) m.
alsjeblieft loc. 1 s'il vous plait; 2je vous (en) prie.
alskaks adv. censément.
alsmede adv. ainsi que, comme aussi.
alsnoog adv. pour le moment, encore.
alsnu adv. à présent.
alsof conj. comme si.
alstoen adv. alors.
1. alt m. alto m., voix f. d'alto; lage —
contralto m. ; hooge — haute-contre f.
2. alt m. quinte f., alto m., viole f., basse f. de=
altaar m. (...aren, c tje) autel m. [vlolon.
altaarblad n. retable m.
altaardienaar m. enfant de chceur, acolyte m.
altaardienst m. ministère m. des autels.
altaardoek n. corporal m.
altaardwaal f. nappe f. d'autel.
altaargeheim n., altaargeheimenis f. & n. saint
mystère m., mystère de l'autel.
altaargewaad n. chasuble f.
altaarschilderij — 31- — amotie
altaarschilderij f. & n., altaarstuk n. tableau m. de;
altegader, altemaal adv. = allegaar. [retable.
altemet adv. quelquefois, parfois.
alteratie f. émotion, agitation f.
althma f. (x's) althée f. [moins.
althans adv. cependant, pourtant, du moins, aut
altijd adv. toujours, d tout propos.
altijddurend adj. permanent, éternel, perpétuel.
altoos adv. 1 toujours; 2 cependant.
altsleutel m. clef m. de C-ut.
altstem f. voix f. d'alto.
aluin f. alun m.
aluinaarde f. terre f. alumineuse; alumine f.
al uinbereider m. alunier m.
aluinberelding f. alunation f.
aluinen v. tr. atuner. [alunière f.
aluinfabriek f., aluinkokerij f., aluinmakerij f.1
aluinsteen m, alu(mi)nitef.; pierre f. acide.
aluinwater n. eau f. alumineuse.
aluinzieder m. alunier m.
aluinzout n. aluminiate, aluminate m.
Alva n. Albe f.
alvast adv. déjà, provisoirement.
alvermogen n., alvermogend adj. = almacht,
almachtig.
alvleesch n., alvleeschklier f. pancréas m.
alvleeschsap n., alvleeschvocht n. suc m. pancréatique.
[avant de.
alvorens 1 adv. auparavanr; 2 conj. avant que,i
alwaar adv. ou. [chef.
alweder, alweer adv. de nouveau, encore, dere-j
alwetend adj. omniscient, qui sait tout.
alwetendheid f. omniscience f.
alziend adj. qui ooit tout.
alzijdig adj. universel.
alzoo adv. 1 ainsi, de méme, de la sorte; 2 donc,
conséquemment; 3 conj. puisque, vu que.
amandel ( mos & ten, cotje) 1 f. amande f.;
2 m. amandier m. ; 3 f. (anat.) amygdale f.
amandelachtig adj. amygdalin, amygdaloïde.
amandelboom m. amandier m.
amandelbrood n. massepain m.
amandelkoekje n. macaron m.
amandelmelk f. lait ou orgeat m. d'amandes.
amandelontsteking f. amygdatite f.
amandelzeep f. savon m. amygdalin.
amanuensis m. (csen) préparateur m.
amarant f. amarante f.
amarantachtig adj. amarantacé: -e planten
amarantacées, amarantoïdes f. pl.
amarantkleurig adj. amarante.
amaril f. émeri m.
Amatus m. Aimé m.
Amazone f. (o n) amazone f.
ambacht n. 1 métier m. ; 2 corporation f.;
S district, métier m.
ambachtsgezel m. ouvrier, compagnon m.
ambachtsheer m. seigneur m. foncier.
ambachtsheerlijkheid f. haute-seigneurie f.
ambachtsman m. (...slieden, ...slul) artisan m.
ambachtsschool f. école f. professionnelle.
amber m. ambre m.
amberachtig adj. ambrin.
amberen v. tr. ambrer.
ambergeur, ...reuk m. odeur f. ambrée.
amberpeer f. poire f. d'ambrette.
amberzuur n. acide m. succinique.
ambitie f. (co s) 1 ambition f. ; 2 amour-propre m.;
3 ardeur f., gout m.
ambitieus adj. 1 ambitieux; 2 ardent, zélé.
ambrozijn n. ambroisie f.
ambroz iinen f. pi. raisins m. pl. d' Italie.
ambt n. (coen) fonction, charge f., office, poste,
emploi in. [3 d'offtce.
ambtelijk adj. 1 professionnel; 2 officieI;t
ambteloos adj. sans emploi; privé.
ambtenaar m. (...naren, 's)fonctionnaire, offi-;
ambtgenoot m. (zen) collègue m. [tier m.
ambtsbezigheid f. occupations f. pl. pr-ofession-j
ambtsbroeder m. confrère m. [nelles.
ambtseed m. serment m. professionnel.
ambtsgewaad n. costume ou habit m. officiel ou
de cérémonie.
ambtshalve adv. d'office, en vertu de sa charge.
ambtsmisbruik, ambtsmisdrijf n., ambtsontrouw
f. malversation, concussion f.
ambtsplicht m. devoir professionnel m.
ambtszeges n sceau m. officiel.
amechtig adj. 1 épuisé, fatigué; 2 essoufflé.
amechtigheid f. 1 épuisement m., fatigue f.!
2 esso_ ufflement m.
ameldonk f. amidon m.
amen 1 adv. alnsi soit-il; 2 n. consentement n.
ameri! f. ( ten, xtje) avé m. ;(fig.)clin m.d'ceil.
Amerika n. l' Amérique f.
Amerikaan m. ( tanen) Américain m.
Amerikaansch adj. américain, d'A.mérique.
amethist n. (matière), m. (objet) (c'en) améthyste
f.
amfioen n. affion, opium m. [asbeste m.
amiant n. (matière), m. (objet) ( zen) amiante,t
amice m. mon ami, cher ami.
ammelaken n. nappe f. (blanche).
ammonia f., ammoniak m. ammoniac m.
ammonlakachtig adj. ammoniacal.
ammoniakgeest m. ammoniaque f.
ammonlakhoudend adj.ammoniacal,ammonlact.
ammoniakzout n. sel m. ammoniac.
ammoniet m. (c'en), ammonshoren m. 1 animofile
f. ; 2 (anat.) corne d'Ammon.
ammunitie f. (cos) munftions f. pl. de guerre.
ammunitiebrood n. pain m. de munition.
amnestie f. (ws) amnistie f.
amortisatie f. (cDs) amortissement m.
amortiseeren v. tr. amortir.
amotie f. (cDs) enlèvement m., démolition f_
ainoveeren — 32 --- apennoot
omoveeren v. tr. enlever, ctémolir.
amper adv. à peine, presque. .[m., ----e f.
Amsterdammer m., ...sche f. Amsterdammoist
Amsterdamsch adj. amsterdammois.
amulet n. (aten) amulette f.
anaiphabeet m. (coeten) illettré m.
ananas f. (csen) ananas m.
ander adj. 1 autre; 2 de —e week la semaine prochaine
otn suivante; des —en daags le lendemain;
om den —en dag de deux jours l'un; 3 (subst.)
aulre: een — un autre; er zit niets —s op il n'y
pas d'autre moyen; ergens —s ailleurs; nergens
—s dan nulle part que; de zaak is —s la chose est
fout autre ; 4 onder —en entre autres ; ten —e
d'ailleurs. [koorts fièvre tierce.
anderdaagsch adj. de deux jours 1'un: —el
anderdeels adv. d'autre part.
anderhalf adj. nutn. (...ve) un et demi.
andermaal adv. 1 encore une fois; een en — à
plusieurs reprises; 2 deux fois.
anders adv. 1 autrement, dtfféremment; 2 autrement,
sinon, sans quoi.
andersdenkend, andersgezind adj. d'une autre
opinion, hétérodoxe.
andersom adv. en sens inverse, en sens contraire.
anderszins adv. I autrement; 2 sans cela.
anderwerf = andermaal.
and Uvie f. endive f. ; gemeene -- ch'corée f.
blanche. [m., épiaire f.
andoorn, andoren m. (oos) marrube m., stachysj
Andreas, Andries m. André m.
anemone, anemoon f. (...onen) anémone f.
angel m. (cos, motje) 1 ai ouillon, dard m.;
(guëpe) tarière ; 2 (bot.) barbe, arête ; 3 hamecon
m. ; 4 piége m. [peur f.
angst m. angoisse, anxiété, détresse, transe,
angstig 1 adj. anxieux, fort inquiet, craintif;
2 adv. anxieusement, craintivement.
angstigheid f. angoisse, anxiété f.
angstvallig adj. craintif, timide, peureux.
angstvalligheid f. crainte, timidité, inquiétude f.;^
angstwekkend adj. inquiétant. [scrupule m.
angstzweet n. sueur f. froide.
an ill m. anil m.
anijs m. anis m.
anijsdrank m. liqueur f. anisée; anisette f.
anijskoekje n. chaudelait m.
anijslikeur f. anisette f.
animo m.: met — avec ardeur.
anjelier 1. ( cs, xtje) ceillet m.
anjer f. (c's, etje) ceillet m. simple.
1. anker n. (vos, etje) muid m., ancref.
2. anker n. 1 ancref.; op het — rijden of gieren
chasser ou courir sur son ancre; ten — komen
mouiller, se mettre á l'ancre; voor — liggen être d
i'ancre; 2 (arch.) ancre, moufle, clef f. de poutre;
3 (horl.) ancre f. ; 4 (phys.) portant m., con/acts
m. p1.
ankerarm m., ankerbaar f. dent f. d'ancre.
ankerbalk m. bossoir m.
ankerblad n. patte ou alle ou oreille f. d'ancre.
ankerboei f, bouée, amarque f.
ankerdreg f. grappin m.
ankeren 1 v. intr. (hebben) mouiller, jeter Panere;
2 v. tr. (archit.) affermir par des ancres.
ankergeld n. bdclage, droit m. d'ancrage.
ankergrond m. ancrage, mouillage m.
ankerhaak m. capon, croc m. de capon.
ankerhals m. collet m.
ankerhand f. = ankerblad.
ankerkruis n. 1 collet m., croisée, crosse f. de Panere;
2 (hérald.) croix f. ancrée.
ankerplaats f. ancrage, mouillage m.
ankerrecht n. droit m. d'ancrage.
ankerring m. arganeau, organeau m.
ankerschacht f. 1 verge ou tige f. de I'ancre ; 2
(hérald.) trabe, stangue f.
ankerschoen m., ankerslof f. soulier m., semelle
f. de l'ancre.
an kerstok m. jas, jár, jouet, jouail m. d'ancre.
ankertouw n. 1 (mar.) cáble m., amarre f. ; 2 (hérald.)
gumène f.
ankervoering f. coussin m. d'ancre.
Annaf. Anne f.; in St—'s schapraai zitten coiffer
Ste Catherine; daar loopt iets van St — onder
l'affaire est suspecte.
annexatie f. annexion f.
ansjovis f. ( misen) anchois, engraulis m.
Antichrist m. 1 Antéchrist m. ; 2 impie m.
antilope f. ( n), antiloop f. (... open) antilope f.
anti niakassar n. anti-macassar m.
antiphona f antienne f.
antiquaar, antiqu.Iris m. (vosen) 1 antiquaire m.;
2 bouquiniste m. ; 3 brocanteur m.
Antonius, Anton, Antoon m. Antoine m.
Antwerpen n. Anvers n.
Antwerpenaar m., Antwerpsche f. Anversois m.,;
Antwerpsch adj. anversois. [—e f.
antwoord n. (c en, c" je) réponse, réplique, rcpartie
f. [repartir.
antwoorden v. tr. & intr. répondre, répliquer,1
apart 1 adv. d part; 2 adj. séparé.
apegapen v. intr. haleter; op --- liggen être d
toute extrémité. [zicht.
apenbakhuis, apenbakkes, apenbak apenge-;
apenbroodboom m. baobab, calebassier m. du Sénégal,
adanzonie f. [m. p1.
ap- en dependentiën f. p1. tenants ei aboutissantsj
apengezicht n. 1 mine f. ou visage m. de singe;
2 (archit.) mascaron m.
apenkool f. moquerie, mystification f.; -- verkoopen
se moquer des gens.
apenkop m. 1 téte f. de singe; 2 imbécile m.
apenkuur f. = aperij.
apenliefde f. amour m. aveugle.
apennoot f. arachide f.
apenspel 33 -- Arisch
apenspel n. singerie, bouffonnerie f.
aperij f. (cen, etje) singerie, bouffonnerie f.
apin f. (c" nen, C'D netje) singe m. femelle, gue-T
apocrief adj. apocryphe. [non f.
apostel m. (cos, motje) T apótre m.
apostelambt, apostelschap n. apostolat m.
apostelpaarden n. p1. mule f. des cordeliers ; met
de -- reizen voyager à pied.
apostelijk, apostolisch adj. apostolique.
apotheek f. (...theken, co je) 1 pharmacie f. ; 2
(mar.) apothicairie f. [thicaire m.
apotheker m. (cs, c tje) pharmacien, (fam.) apo-±
apothekeres f. (cosen, x je) pharmacienne t.;
(couvent) apothicairesse f.
apothekersbediende m. aide-pharmacien m.
apothekerskunst f. pharmacie, pharmaceutique f.
apothekersrekening f. mémoire ou compte m.
d'apothicaire.
apothekerswaren f. pl. drogues f. p1.
apparaat n. (raten) 1 appareil m. ; 2 préparation
f.f 3 matériaux m. pl,
appel m. (os, motje) 1 pomme f.; in een zuren
- bijten, een zuren - doorbijten faire bonne
mine à mauvais jeu; voor een - en een ei pour
des nèfles; --s voor citroenen verkoopen faire
prendre des vessies pour des lanternes; de - valt
niet verre van den boom bon chien chasse de
race; een -tje tegen den dorst une poire pour la
soif; met iemand een -tje te schillen hebben
avoir maille à partir avec qq ; 2 (reil) prunelle f.;
3 globe m. impérial; 4 pommeau m.
appel n. 1 appel m.; ---houden faire l'appel; 2
in -- komen interjeter appel.
appelbioesem m. 1 fleurs f. pI.de pommier; 2 couleur
f. rouge pole; 3 brique f. rouge.
appelbol m. ribaude f.
appelboom m. pommier m.
appelboomgaard m. pommeraie f.
appeldrank m. cidre. pommé m.
appelflauwte f défaitlance f. feinte, pamoison,J
appelgrauw adj. gris-pommelé. [syncope f.
appelkern f. pépin m.
appelkoekje n. beignet m. aux pommes.
appelman m. marchand m. de pommes.
appelmoes n. compote f.
appelpit f. pépin m.
appelschimmel m. cheval m. gris-pommelé.
appelsi na (cD's), appelsi ne (c n) f. orange f.i:
appeltaart f. tarte f. aux pommes. [ (douce).
appeltaartje n. chausson m.
appelwijn m. = appeldrank.
appelzuur 1 adj. aigre (comme une pomme) ; 2
n. acide f. de pommes, acide malique.
appetijtelijk adj, appétissant.
applaus n. applaudissement m., acclamation f.
approviandeeren v. tr approvisionner.
April m. avril m.
Aprilboodschap, ...grap f. poisson m. d'avril.
ar f. ('ren) traïneau m. à grelots.
Arabië n. 1'Arahie f.
Arabier m. (.. ieren), ... bische f. (con) Arabe m j
Arabisch adj arabe, arabique. [ & t,
arak f. arac, arack m.
arbeid m. (cD en) T travail : 1 ouvrage m. ; 2 besogne,
peine, fatigue f., 3 main-d'ceuvre, facon f.;
4 fermentation f.
arbeiden v. intr. (hebben) 1 travailler, faire de
l'ouvrage; 2 travailler, fermenter.
arbeider m. (cos, ootje) travailleur, ouvrier, map
nceuvre m.
arbeidersbeweging f. mouvement m. ouvrier.
arbeiderspartij f. parti m. ouvrier.
arbeidersstand m., ...vereeniging f., ...verzekering
f.. ...vraagstuk n., ...woning f. condition,
association, assurance, question, habilation f.=
arbeidsbeurs f. bourse f. du travail. [ouvriére,
arbeidsloon n. 1 salaire m., paye f. ; 2 facon f.
arbeidster t. (cDs) ouvrière, travailleuse f. ; femme
f. de peine.
arbeidsveld n. champ m. de travail ou d'action,
arbeidsvolk n. ouvriers m. pl.
arbeidswetgeving f. législation f. ouvrière.
arbeidzaam 1 adj. laborieux, travailleur, actif;
2 adv. laborieusement, activement.
arbeidzaamheid f. activité; assiduité f. au travatl,
areeeren v. tr. hacher, faire des hachures.
areeering f. ; arceersel n. (xen) hachures f. pl.
archief n. (...ieven) archives f. pl.
archivaris in. (csen) archiviste m.
arduin n. (matiére), m. (pierre) pierre f. de taille.
arduinen adi. en pierre de taille [duinen.
arduinsteen m., arduinsteenen adj. = arduin, ar-
1 . arend m. ( c. en) aigle m. (en hérald. f.); --je 1
2. Arend m. Arno(u)ld m. [n. aiglon m,
arendsjong n., arendskieken n. aiglon m.
arendsklauw m. serre f. d'aigle.
arendsnest n. nid m. d'aigle, aire f.
arendsneus m nez m. aquilin.
arendsoog n. teil m. d'aigle, teil percant.
arendssteen m. aétite f.
arenlezer m. glaneur m.
argeloos, argloos 1 adj. (...loozer, loost) ingénu,
inoffensif, naïf, droit; 2 adv. ingénument.
argeloosheid f. ingénuité, naïveté, droiture f
armlist f 1 malice, rune, astuce f. ; 2 dol m.
arglistig 1 adj. malicieux, rusé, astucieux; 2 do.
losif; 3 adv. malieieusement.
argusoog n. teil d'Argus, reil m. percan et soupfonneux.
[2 suspicion f.
argwaan m. 1 soupcon m., défiance, méfiance f.;^
argwanen v. tr. soupfonner; se méfier de.
argwanend, argwanig adj. soupfonneux, défiant,t
aria f. ( co's of ...lën) air m. [méfiant,
Ariaan m. (...lanen) Arien m.
Ariër m. (cs) Aryaque, Aryen m.
Arisch adj. aryen.
ark — 34 — asschepoestei
ark, arke f. (... ken) 1 arche f.; 2 (mar.) coin m. de
gournable. [bellement m., loggia f.
arkel m. (cs) 1 meurtrière f., bastion; 2 encor-t
1. arm m. ( cen, zpje) T bras m. ; — in — bras
dessus, bras dessous; de beenen onder den —
nemen prendre ses jambes á son cou.
2. arm adj . pauvre, indigent; — aan goed pauvre
de biens; - aan vrienden pauvre en amis. En
comp. arm ou armen des pauvres.
armader f. veine f. brachiale.
armadil m., armadildier n. armadille f., tatou m.
armband m. 1 bracelet m. ; 2 (blas.) fanon m.;
3 (chir.) bandage m., écharpe f.
armbestuurder m., armbezorger m. maître m.
armblaker m. martinet m. [des pauvres.
armborst f. arbalète f.
armbus f. tronc m.
armelijk 1 adj. pauvre, misérable; 2 adv. pauvrement,
misérablement.
armenapotheek f. dispensaire m.
armenbelasting f. droit m. des pauvres.
armengeld n. taxe f. des pauvres.
armenkamer f. bureau m. de bierifaisanee.
armenkas f. Baisse f. des hospices.
armenschool f. école f. gratuite.
armenzakje n. aumónière, quête f.
armhartig f adj. misérable, piteux; 2 adv. misérablement,
piteusement.
armhartigheid f. pauvreté, misère, mesquinerie f.
armhuis n. hospice m., maison f. de refuge.
Arminiaan m. (...lanen) arminien, remontrantm.
armlastig adj. à charge de la bienfaisance f. publique.
armoe(de) f, pauvreté, indigence, misère f. ; — is
geen schande pauvreté nest pas vice.
armoedig adj. pauvre, indigent.
armoedje n. rnisèref.
armozUn n. armoisin m., armoise
armpijp f. os m. du bras, cubilus ni.
armring m. bracelet m.
armsgat n. emmanchure f.
armsnoer n. bracelet m.
armstoel m. fauteuil m.
armvol m. brassée f.
armwezen n. bureau m. de bienfaisance.
armzalig adj. pitoyable, mesquin, piètre, pauvre.
armzaligheid f. pauvreté, misère, mesquinerie f.
Aronsbaard, Aronskelk m. arum m. maculé.
arren v. intr. aller en traïneau à grelots.
arrest n. (cen) 1 saisie f.; — leggen op saisir;
2 arrêts m. pl.; streng — arrêts forcés; — geven
mettre aux arrêts; 3 (jur.) arrété, jugement m.
arrestant m. (coen) détenu, prisonnier m.
arrestantenhok n. salle f. de police. [arréts.
arresteeren v. tr. 1 saisir ; 2 arréter, mettre aux
arrestkamer f., ...lokaal n. = arrestantenhok.
arretikker m. timbre m. de traïneau.
arsenicum, arsenik n. arsénic m.
arsenikzuur n. acide m. arsénique.
artesisch adj. artésien.
artikel n. ( cs, tje) 1 article m. ; 2 kort - arti-^
culet f., entre-filet m.
artikelbrief m. ordonnance f. militaire,
artillerie f, artillerie f. ; rijdende - artillerie4
artillerist m. ( men) artilleur m. [montée.
Artis in. jardin m. d'Artis, jardin zoologiquc
d'Amsterdam. [m., chardonnefte f.
artisjok f. (c ken) ar^ichaut m. ; wilde-chardon;
artisjokbed n. couche f. d'artichauts.
artisjo_kstoel m. cul m. ou fonds m. d'artichaut,
arts m. (coen) médecin m.
artsen ji f. ( cen) remède, médicament m.
artsenijbereider m. pharmacien m.
artsenijkunde f. pharmaceutique f.
artsen iiwinkel m. pharmacie f.
as f. (xsen) 1 (véhicule) essieu m.; (moulin,
grue) arbre; per — par voiture; 2 axe m.
asbalk m. arbre m. de couche.
asch f. cendre f., P cendres f. pl. ; tot - verbran•
den réduire en cendres; tusschen twee stoelen ir,
de — zitten être entre deux selles le cul en terre
aschachtig adj. cendreux, cinériforme.
aschbak m., aschbakje n. cendrier m.
aschbelt f. dépót m. des gadoues.
aschbezem m. balai m. de foyer.
aschbus f. urne f. cinéraire.
Aschdag in. jour ou mercredi m. des Cendres.
aschdoek n. charrier m.
aschgrauw, aschgrijs adj. gris cendré.
aschhok n. cendrier m.
aschkar f. tombereau m. à cendres.
aschkleur f couleur f. cendrée.
aschkleurig adj. cendré.
aschkruik f. = aschbus.
aschkuil m. cendrier m.
aschman m. cendrier m.
aschplant f. cinéraire f.
aschpot m. pot m. aux cendres, cendrier ru.
aschschop f. pelle f. à feu.
aschvarken n. balai m. de foyer.
aschwater n. cendre f. lessivée; charrée f.
Aschwoensdag m. mercredi m. des Cendres.
asem m., asemen v. intr. = adem, ademen.
asjeblieft loc. 1 s'il vous plaït; 2 je vous (en) prie
askaks adv. censément.
asperge f. ( 's) asperge f.
aspergeachtig adj. asparaginé, asparagoïde.
aspergebed n. planche f. d'asperges, aspergerie f,
aspergeplanten f. pl. asparaginées f. pl.
asphalt n. asphalte m., bitume m. solide.
asphaltbestrating f. asphaltage m.
asphalten, asphaltgeren v. tr. asphalter, bitumer
aspis f. ( csen), aspissiang f. aspic n'.
aspunt n. póle m.
assagaai f. (coen) zagaie f.
asschepoester, asschevijster f. cendrillon f.
assuradeur --- 35 — baai
assuradeur m. (xs) assureur m.
assurantief. (oos of ...iën) 1 assurance f. ; 2 compagnie
f. d'assurance.
aster f. (cos) aster m. ; Chineesche — reine mar-j
asth ma f. asthme m. guerite f.
astrant adj. hardi, effronté, bruto!.
astranterigheid f. hardiesse, effronterie, bruta-^
aswenteling f. rotation f. lité f.
aterling m. ( co en) 1 bdtard m. ; 2 scélérat m.
atheïst m. ( men) athée m.
atheïstisch m. (ooen) athée.
Atjeesch adj. atchinois.
Atjeh n. l' Atchin m.
atlas m. ('sen, x je) T atlas rn.
atlasformaat n. in-plano m.
Atrecht n. Arras f.
Atrechtsch adj. arrageois.
attent adj. attentif; — zijn avoir des attentions
(pour) . [tation f.
attest n. ( xen), attestatie f. ( c's of ...iën) attes-1
attribuut n. (...buten) 1 attribut m., qualité f.;
2 qualificatif m., épithète f.
auctie f. ( cos of ...iën) vente f. publique,enchère f.
auctionaris m.( 'sen) vendeur m. public.
aueros m: ure m.
augurk f. ( men, x je) cornichon m.
Augustus m. i (nom propre) Auguste m.; 2
(mois) août m.
autaar ni. (cDs of ...taren, cotje) == altaar.
aveel zaad n. navette f. ; grof — colza m.
avegaar m. (...garen) tarière f. [ment.
averechts adv. 1 à Penvers, à rebours; 2 gauche-J
averechtsch adj. 1 retourné, tourné; de —e zijde
Penvers m.; 2 (fig.) de travers. [mer.
averij, avar ii f. (^ en) avarie f. ; fortunes f. de l
averoen f. ( oen), averoon f. (...onen), averuit f.
( 'en) aurone, abrotone f.
avond m. (ooen, motje) soir m., soirée f. ; goeden
— bonsoir; den — te voren la veille f.
avonddienst m. vêpres f. pl.
avondeten n. souper, soupé m.
avondgezelschap n. veillée f.
avondgroet m. bonsoir m.
avondklok f. couvre-feu m.
Avondland n. Occident m., pays m. d'Occident.
avondlucht f serein m.
avondmaal n. 1 souper m.; 2 Heilig — (cathol.)
communion f., (prot.) sainte cène f ; het Laatste
A— la Cène. [m., —e f.
avondmaalganger m.,--gangster f.communiantt
avondmaal(s)beker m. calice ni., coupe f.
avondmuziek f. sérénade f. [musicale.
avondpartij f. soirée f.; — met muziek soiréet
avondschemer m., avondschemering f. crépuseule
m., brune f.
avondstar, avondster f. étoile f. du soir, étoile du
berger, Vénus f.
avondstond m. soirée f.
avonturen v. tr. hasarder, risquer.
avonturier m. ( 's), ... rierster f. ( xs) aventurier
m ., ...ière f.
avontuur n. (...turen, motje) aventure f.
avontuurlijk adj. aventureux, hasardeux.
azen 1 v. tr. nourrir, amorcer; 2 leurrer; 3 v.
intr.: op iets — se repaïtre de qc. ; (fig.) aspirer;
Aziaat rn. (...laten) Asiatique in. [à qc.
Aziatisch adj. asiatique. [tolie f.
Aziën.1'Asief.; Klein —1'Asie-Mineure,l'Ana-=
az iin m. ('en) 1 vinaigre m. ; met — au vinaigre;
2 (chim.) acétol m.
azijnachtig adj. vinaigré, acide, acéteux.
azijnbrouwer ni vinaigrier m., fabricant m. de:
azijnbrouwerij f. vinaigrerie f. [vinaigre.
azijnen v. tr. vinaigrer.
azijnfabriek f., ...fabrikant m., ...legger m.,
...leggerij f., ...maker m., ...makerij f. = azijnbrouwer,
...i j. [naigre, vinaigrier m.
azijnkan f., ...kruik f., ...pot m. truchef. à vi-t
azijnmoer f. marc m. de vinaigre.
az iinsaus f. sauce f. vinaigrée, vinaigrette f.
azjjnstel, ...stelletje n. vinaigrier m.
az iinwater n. eau f. vinaigrée, oxycrat m.
azijnzuur 1 adj. acide comme du vinaigre; 2 n.
acide m. acétique.
azijnzuurzout n. acétate m.
Azoren f. p1., Azorische eilanden n. pl. les Acores,
azuren adj d'azur, azuré. [iles Acores f. pl.
azuur n. T azur m.
I .1
b f. (c's) 1 b m. ; 2 (mus.) si m.
ba, bah interj . 1 ba, allons donc; zonder boe noch
ba (te zeggen) sans dire mot; 2 fi, fi donc !
baadster f. baigneuse f. [ Bavon m.
Baaf m. Bavon m. ; St-Baafs (église f. de) St-t
Baafs-Vllve (St) n. Vive-St-Bavon m.
1. baai adi. rouge brun, bai.
2. baai f. (tissu) bayette, revêche, flanelle f.
3. baai m. ( - en) (vêt.) (camisole f. de) flanelle
f. ; (camisole de) tricot m. ; —tje petite camisole
f., petit tricot m. ; souvent confondu avec baadje.
4. baai f. (vin) clairet m.
5. baai f. (ten, motje) (géo.) baie f.
6. baai f. (tabac m. de) Maryland m.
baaien -- 36 — bagage
baaien adj. de bayette, de revêche, de flanelle.
baaierd m. ( men) chaos 'rn.
baaizout n. sel m. de Bourgneuf, sel gris.
baak f. (baken) 1 balise, marque f.; de baken
zijn verzet on a changé les balises, les choses ont
changé d'aspect; als het tij verloopt verzet men
de baken il faut se régler d'après le cours des
choses; 2 phare, fanal m.
baal f. (balen, -otje) balie f., ballot m.
baaldoek n. toile f. d'emballage.
baan f. (banen, otje) 1 voie, route f., chemin m.;
2 (glace) glissoire f. ; de — -warm houden être
assidu au patinage, ne pas désemparer; de —
klaar maken déblayer le chemin; ruime -- maken
jouer des coudes; iets op de lange — schuiven
renvoyer qc. aux calendes grecques; over de
— kunnen met se tirer d'affaire avec; het katje
van de — le coq de la paroisse; 3 route, orbite f.,
(vaisseau) sillage m. ; 4 jeu m. de boules; (sport)
terrain m. ; ( course) stade m. ; 5 lé m. (de jupe) ;
pan m. (de tapis) ; bande (de drapeau) ; ferze,
cueille f. (de voile); etje 1 petite route f. etc.,
2 avantage m. inespéré, 3 goed — bonne aubaine;
lam — corvée f.
baanbreker m. pionnier m.
baander m. ( os) cordier m.
baanderheer m. banneret ni.; den — spelen trancher
du grand seigneur.
baanderli f. corderie f.
baangeld n. droit in. de passage.
baanspinner m. = baander.
D baanst f. amadou ni.
baanveger m,, ...veegster f. balayeur rn., balayeuse
f.
baanwachter m., ...wachtster f. 1 garde-voie,
garde-route m. & f. ; 2 garde-barrière m, & f.
baanwachtershuisje n. guérite f. (de garde-barrière).
1. baar f. (baren, citje) vague, lame f.
2. baar f. (baren, cD tje) lingot m., barre f.
3. baar f. (baren, motje) civière i., brancard m.
4. baar m. (baren, c'tje) (mar.) hale-bouline,
novice m.
5. baar adj. nu, ouvert, vrai; de bare dood la
camarde f. en personne; de bare duivel le diable
m. en personne; de bare zee la haute mer; een
bare leugen un rnensonge palpable; — geld
argent comptant.
baarblijkelijk 1 adj. clair, manifeste, évident;
2 adv. clairement, manifestement, évidemment.
baarbl jkelijkheid f. évidence f.
baard m. (cen, c je) T barbe f.; zich den —
scheren se faire la barbe; om 's keizers — spelen
jouer pour le rot de Prusse; co j e 1 barbiche,
2 (bot.) barbelle, barbelule f.
baardbrander m. brttle-gueule m.
baardeloos adj. imberbe, glabre.
baarden v. intr. prendre barbe.
baardgras n. barbon, andropogon m., paille f. de:
baardig adj. 1 barbu; 2 barbé. [la Mecque.
baardmannetje n. 1 pièce f. de six sous; 2 (ois.)
barbue, moustache f. ; 3 (poiss.) ophidie f., barbue;
demoiselle f.
baardmees f. barbue, moustache f.
baardscheerder m. barbier, coiffeur m.
baardschrabber, baardschrap(p)er m. barberot m.
baarkleed n. poêle m.
baarlijk adj. réel; de —e duivel le diable m. en:
baarmoeder f. matrice f. [personne.
baars m. (... rzen, je) 1 perche f. ; 2 (tonneliers)
doloire f.
baarssi m f. ligne t. d pêcher la perche.
baas m. (bazen, je) 1 maître, patron in. ; iem.
de — zijn surpasser qq., r_damer le pion à qq. ; 2 een
— van een visch un colosse m. de poisson.
baasschap n. maïtrise f.
baat f. (baten, 'je) profit, bénéfice, bien m.;
te — nemen profiter de; --- vinden bij avoir du
profit h; — geven faire du bien ; schade voor
bate donnant donnant; alle —jes helpen fout
fait nombre.
baatzucht, cigheid f. égoïsme m., avarice f.
baatzuchtig adj. intéressé, égoïste.
babbel m. (mos) babil m., blague t.; de — staat
hem nooit stil la langue lui va toujours.
babbelaar m. (cos) 1 bavard, babillard, péroreur
m. ; 2 (sucrerie) babillard m. ; 3 claquet m. (de
moulin). [mère 1.
babbelaarster f. (os) bavarde, babillarde, com-t
babbel arii f. ( xen) babil, bavardage m., jaserief.
babbelen v. tr. & intr. babiller, bavarder, causer.
babbe1guichjes n. pl. fadaises, balivernes f. pï.
babbelkous f. commère, bavarde f.
Babel n. Babyloize f.; toren van—tourf. de Babel.
baboe f. nourrice ou bonne f. (javanaise).
bad n. (baden) 1 bain m. ; 2 baignoire f., bain m.
baddokter m. médecin m. de ville d'eaux.
baden 1 v. tr. baigner; 2 v. intr. (hebben) se buigner;
in tranen —fondre en larmes; in weelde en
wellust — nager dans les plaisirs et les voluptés.
bader m. ( COs, motje) baigneur m.
badgast m. baigneur, étranger m.
badhemd n. baigneuse f., chemise f. de bain.
badhuis n,, badinrichting f. (établissement m. de)
bains m. pl.
badkamer f. chambre f. de bain, bain m.
badknecht m. garçon m. baigneur, doucheur m.
badkuip f. baignoire f., bain m.
badkuur f. care f. (d'eaux).
badmantel m. peignoir m., baigneuse fbadmeid,
badvrouw 1. baigneuse f.
badplaats f. bains m. pl., ville f. de bains; villet.;
badstoof f. étuve f. [d'eaux.
bag f. ( ogen) 1 pierre f. (de bague) , chaton m.;
2 bague f. (d chaton) .
bagage f. (cs) bagages f. pl.
bagagewagen - 37 — ballastzand
bagagewagen m. fourgon m.
bagge f. (o n) hotte f.
bagger f. bourbe, vase, boue f.
baggeren v. tr. & intr. draguer, débourber.
baggermachine f., ... molen m., ...net n., ...pomp
f. drague f.
baggerman m. dragueur, boueur m.
baggerpraam, ... schuit f. bateau m. dragueur,
ponton-cureur m., marie-salope f.
bag n f. (c nen) béguine f.
bagii.n(en)hof n. béguinage m.
bagno n. (co's) bagne m.
bajonet f. (aten) baïonnette f.
bak m. (ken, je) 1 bac, baquet m., auge,
jatte f. ; co je baquet m., cuvette f. ; 2 gamelle f.;
van één - zijn être compagnons de gamelle;
3 gaillard m. (dun navire) ; 4 (bateau) ponton,
pont m. ; 5 (théát.) parterre m. ; 6 fond m. (d'une
voiture) ; -je fiacre m. ; 7 salle f. de police.
bakbeest n. 1 cochon m. d'engrais; 2 lourdaud
m. ; 3 débauché m.
bakboord n. babord m.
bakboordswacht n. quart m. de bábord.
bakelaar f. (cos) baie f. de laurier.
bakelman m. garrot m.
1. baken n. (cDs) = baak. [2 jalonner.
2. baken, bakenen v. intr. (hebben) 1 baliser;l
bakenstok m. jalon m.
baker f. («s) garde f. d'accouchée; remueuse f.;
kind in de - enfant m. en maillot.
bakeren v. tr. 1 chauffer; 2 emmailloter; heet
gebakerd zijn avoir la téte près du bonnet. [m.
bakermand f. panier m. à maillots, chauffe-linget
bakermat f. 1 = bakermand ; 2 berceau, lieu m.;
bakerspeld m. épingle f. de stlreté. [natal m.
bakgeld n, fournage m.
bakhuis n. 1 fournil m.; 2 = bakkes.
bakkebaard m. favori m. [corps.
bakkeleien v. intr. se battre, se prendre à bras lel
bakken v. tr. (bakte, gebakken) 1 cuire, faire
cuire; 2 boulanger, manutentionner; 3 frire, gratiner;
4 tolre (des briciues etc.) ; 5 het heeft van
nacht gebakken il a gelé cette nuit; 6 v. intr.
(zijn) cuire; 7 iem. een poets -jouer un tour à
qq.; iem. iets weder - rendre la pareille d qq.;
kleiner broodjes - mettre de Peau dans son vin.
bakker m. ( vos, motje), oin f. (c nen) boulanger
m., ... gère f.
bakkerij f. ('en) boulangerie f.
bakkerskolen f. p1. braise f.
bakkes n. (osen) figure f., museau in.; c je
binette f., minois m.
bakoven m. Tour m.
bakpan f. poêle f. ci frire.
baksel n. ( c s) 1 pièce f. de Tour; 2 fournée f. ; 3
cuite f. (de briques).
bakspier f. tangon m.
bakstag, n. hauban de beaupré, faux hauban m.
bakstagswind in., bagstagskoelte f., bagstagwind
m. verft m. de quartier.
baksteen m. brique f.
baksteenen adj. de briques, en briques.
baktand m. (dent) molaire, machelière f.
baktrog in. 1 pétrin m., huche; 2 f. (coq.)
mactre m.
bakvisch m. 1 poisson m. à frire, fretin m.; 2
gifle f.; 3 -je gamine f., tendron m.
bakzeilhalen v. intr. coiffer.
1. bal m. ( telen, .letje) 1 balde, boule f.; -letje
petite balie, boulette f. ; den - opgeven, toekaatsen
servir la balie; den - terugkaatsen renvoyer
la balde; den - misslaan manquer la balie; als
een - ineenkrimpen se polotonner; 2 (billard)
bille f.; 3 plante f. (du pied); thénar m. (de la
main) ; talon m. (du cheval) ; 4 - gehakt boule f.
de hachis; 5 boule, dragée f.
2. bal n. ( mos) bal m., partie f. dansante.
balanceerstok m. balancier in.
balans f. ( ten) 1 balante f.; in - houden tenir
en équilibre; 2 bilan m.
balboekje n. carnet m. de bal. [Baud m.
Bald, Baldus, Balduin, Baldwin m. Baudouin,1
baldadig 1 adj. criminel; 2 audacieux; 3 pétulant,
méchant; 4 adv. méchamment.
baldadigheid f. 1 scélératesse f.; 2 audace f.; 3
pétulance, méchanceté f.
baldakijn n. ( men) baldequin m.
balderen v. intr. faire un grand brult.
balein(matière)n.,(objet)f. ( enen, 'tje) baleinef.
baleinen adj. de baleine, en baleine.
balg m. ( men) 1 outre; 2 peau, dépouille f.; 3
estomac m., panse f. ; 4 toque, carcasse f. ; 5 corps,
cadavre m.
1. balie f. (...iën) 1 balustrade, rampe f., gardefou
m. ; 2 (ferme) barrière f. ; 3 barre f. (du tribunal)
; barreau m. (des avocats).
2. balie f. (...iën) baquet m., (mar.) baille f.
baliekluiver m. cagnard, désceuvré m.
baliemand f. corbeille f. ou panier m, à linge.
baliewelsprekendheid f. éloquence f. judiciaire
ou du barreau.
baljuw m. ( 's ou 'en) bailli m.
baljuwschap n. 1 baillage m. 2 dignité f. de bailli.
balk m. ( « en, yIe) 1 poutre f.; -je poutrelle f.,
soliveau, (mar.) bau m. ; 2 (anat.) mésolobe in.;
3 (hérald.) barre, fasce f. ; 4 (mus.) portée f.
balken v. intr. braire.
balkgat n. ope M.
balkhaak m. 1 trampon; 2 (trekhaak) renard m.
balkhoofd n. (dorique) mutule f.; modillonm.
ballast m. (ten) I lest, ballast m. ; schip in -
navire m. sur lest; - innemen faire son lest; 2
encombrement m.; bagage m. inutile.
ballasten v. tr.. lester. (délesteur m.
ballastschip n., ...schuit f. bateau m. lesteur,1
ballastzand n. gros sable m., saburre f.
ballen — 38 ---- Barbara
ballen 1 v. tr. : de vuist — serrer le poing; 2 v.
intr. se pelotonner, se former en boule; 3jouer à la $
balling m. & f. exilé, banni ni , —e f. [balre.
ballingschap f. exil, bannissement m.
ballon m. (os, ci netje) ballon m.
baloorig adj. 1 étourdi ; 2 récalcitrant, de mauvaise
humeur.
balgorigheid f. 1 étourdissement m. ; 2 résistance,
mauvaise humeur f.
balsem m. (cos) baume m.
balsemachtig adj. balsamique; — e geur odeur f.
embaumée.
balsemboom m. balsamier, baumier m.
balsemdoos f. bofte f. de senteur.
balsemen v. tr. 1 frotter de baume; 2 embaumer;
balsemgeur m. odeur f. balsamique. [3 oindre.
balsemgeurlg adj. embaumé.
balsemien, balsem iin f. balsamine, impatiente f.
balseming f. 1 frottement m. au baume; 2 embaumement
m. ; 3 onction f.
balsemkruid n. balsamite f.
balsemolie f. huile f. de baume, huile balsamique.
balslaan, balspel n. jeu m. de boule ou de paume,
balsturig adj. opinihtre, récalcitrant, entêté.
balsturigheid f. opiniátreté f., entêtement m.
balvangertje n. (—os) bilboquet f.
bamboe(s) (matière) n., (objet) m. (...oenen,
je) bambou m.
bamboesriet n. 1 bambou m.; 2 (twijg) bambochef.
bamboesrotting, bamboesstok m. bambou m.,
canne f. de bambou.
Bamis f. la Saint-Bavon f.
ban m. ( nen) T ban m. : 1 proclamation f. ; een
-- blazen, slaan sonner, battre un ban; —nen
van het huwelijk bans du mariage; 2 anathème
m., excommunication f.: in den — slaan of doen
excommunier; 3 condamnation f. à l'exil ou à
l'amende; 4 juridiction f., ressort ; 5 vassaux,
sujets, hommes m. pl.
banaan 1 f. (... anen) banane f., pisang in.;
2 m. bananier m.
banbliksem m. anathème m., excommunication f.
1. band m. ( coen, co je) 1 Tien m., bande, attache f.;
(soulier) cordon m. ; (bas) jarretière f.; (pantalon)
ceinture f. ; (cheveux) bandeau m. ; ( chien)
attache t. ; (prisonnier) fers m. pl. ; 2 embras.
suref. (d'une cheminée);virole f. (d'un couteau);
frette 1. (d'un moyeu) ; cercle m. (d'u n tonneau) ;
3 (anat.) ligament m. ; (archit.) astragale, moise
f. ; (artil.) bride f. ; (hérald.) bande f. ; (chir.)
bandage m. ; 4 bande f. (du billard ; au trictrac)
; 5 reliure f. ; volume m. ; door den — en
moyenne; uit den -- springen se déranger; aan
—en leggen mettre aux Pers, tenir prisonnier.
2. band n. (coen, c'Je) ruban m.
bandelier m. ( cos ou men) bandouillère f.
bandeloos adj. sans Tien ni (rein, déréglé.
bandfabriek f. rubanerie f.
bandhond m. chien m. de garde. [bond m.
bandiet m. ( cen) 1 bandit, brigand m.; 2 vaga-1
bandjer, bandjir m.( ws) bandjir m., inondationf.
bandnagel m. cneville t. (de tien), clou m. d river.
bandwever m., ... weefster f. rubanier m ...
ière f. ; tissutier m., ...ière f.
banen v. tr. 1 faire route; 2 frayer, aplanir;
niveler ; een weg — frayer un chemin,
bang adj. inquiet, peureux, craintif; — zijn avoir
peur, craindre; -- worden commencer à avoir
peur, s'effrayer; — maken effrayer, intimider,
faire peur.
bangheid, bangigheid f.inquiétude, peur, craintef.
banier f. (coen, 'tje) bannière f., étandard, drapeau
m.
banierdrager m. porte-bannière, porte-drapeau m.
1. banjer m. (xs) = bandjer. [baanderheer.
2. banjer m. (zs), banjert, banjerheer m. =t
1. bank f, (exen, x je) 1 banc m. ; (voit.) banquette;
(amphithéátre) gradin m. ;onder stoelen
en —en steken faire un mystère de ; 2 (mét.)
tour m. ; 3 (mar.) banc, écueil m. ; —je banquereau
; 4 tribunal m. ;de — spannen tenirjustice.
2. bank f. ( „oen) banque f. ; — van leening montde-
piété m. ; —je Billet m. de banque.
bankbreuk f. banqueroute f. [insolvable.
bankbreukig adj. en banqueroute; en faillire;t
ban kbreu,kige m. & f. (- n) failli m., —e f. ; banqueroutier
m., ...ière f.
banken v. intr. 1 être au cabaret; 2 rester, demeurer;
3 banqueter; 4 jouer au jeu de banque.
banket n. (eten) 1 banquet, festin m. ; 2 pdtisserie,
confiserie f. ; 3 (sucrerie) éclairs m, pl. ; 4
(artil.) banquette f. du bastion.
banketbakker m. patissier, confiseur m.
banketveren v. intr. banqueter, festoyer, festiner.
bankethammetje n. jambonneau m.
banketletter f. lettre f. en pátisserie.
banketwinkel m. pdtisserie, confiserie f.
bankhouder m. 1 prêteur m. sur gages; 2 (jeu)=
bankier m. ( mos, motje) banquier m. [banquierm.
bankroet n. (cen) banqueroute f. ; — gaan
faire banqueroute.
bankroetier m. (os) banqueroutier m.
bankschroef f. étau m.
bankwerker m. ouvrier m. d'établi, ajusteur m.
banneling m. & f. = balling.
bannen v. tr. (bande, gebannen) 1 bannir, exiler,
reléguer; 2 (cartes) couper.
banning f. bannissement, exil m.
banvloek m . excommunication f., anathème m.
bar adj. (coder, oost) 1 nu, dénudé; 2 aride, sférile;
3 rigoureux, dpre, rude; 4 farouche, brutal.
barfik f. (coken) baraque f.
barbaar m. (...aren) barbare m.
barbaarsch 1 adj. ( cer, cst) barbare, cruel, inhumain;
2 adv. d'une facon barbare; cruellement.
Barbara f. Barbe f.
barbeel — 39 — beantwoording
barbeel m. ( zen) barbeau m. ; — tje n. barbil-
Barbertje n. Babette, Babiche f. [lon m.
barbier m. (oos ou men) barbier, coiffeur m.;
(mar. & milit.) frater m.
barbieren 1 v. tr. raser, barbifier; faire la barbe;
2 v. intr. faire le barbier. [bier.
barbierswinkel m. boutique ou échoppe - fde bar-t
bard m. ( men) barde m. [de barde.
bardenlied n., bardenzang m. bardit m.,chant m.-'
baren 1 v. tr. mettre au monde, enfanter; de tijd
baart rozen tout vient à point á qui soit attendre;
2 faire naïtre, causer; opzien —faire sensation;
3 n. enfantement m.
barensteel m. (blas.) lambel m., paletel m.
baret f. ( ten) barette f.
barg m. (& en) 1 cochon m. ; 2 porcelaine ; 3 jeton
m. ; 4 retenue f., batardeau m.
barge, bargie f. ( mos) barge f.
bargoensch n. 1 argot ni. ; 2 baragouin ni.
barheid f. 1 nudité f. ; 2 aridité, stérilité f. ; 3 rigueur,
ápreté f. ; 4 brutalité f.
haring f. enfantement m.
bark f. ('en) 1 barque f. ; —je barquette f. ; 2
barkschip n. = bark 2. [trois-mdts m.
barkas f. ( men) chaloupe f.
barmhartig adj. miséricordieux, charitable; —e
zusters sceurs prises ; de —e Samaritaan le bon
Samaritain.
barmhartigheid f. rniséricorde, charité, pitié f.
barnen v. tr. & intr. bruler ; in 't — van 't gevaar
au plus fort du danger.
barnkracht f. électricité f.
barnsteen m. ambrejaune, succin in.
barnsteenen adj. d'ambre jaune, de succin.
barnsteenzuur n. acide m. succinique.
barometer rn. baronzètre m.
barorneterhoogte f., ...stand m. hauteur f. barométrique.
baron m. (enen ou mos) baron m. ; den — uithangen
trancher du grond seigneur.
barones f. (sen) baronne f.
baronie f. ( ën) baronnie f.
baronschap n. baronnage in.
barrevoeter in. 1 rciigicux deehaiix; 2 t'a-nupied
in.
barrevoets adv. nu-pieds, pieds nus.
barsch (,D er, 't) 1 adj. brusque, rade; 2 adv.
brusquement, rudement.
barschheid f. brusquerie, rudesse t.
Bart, Bartel, Bartholomeus m. Bartholomée, Barthélemi.
— Bartel m. imbécile m.
Bartholomeusnacht m. la Saint-Barthélemi f.
bas f. ('sen) 1 basse f. ; 2 basse f., violoncelle in.
3 basse f. (qui chante), bassiste m. (qui joue)r
basalt n. basalte m., ferrilithe m.
basfluit f. basse f. de flute à bec.
basilicum n. 1 (bot.) basilic ; 2 (pharm.) basilibasiliek
f. ( en) basilique f. [con m.
basiliscus, basilisk m. ( men) T basilic m.
basis f. ( misen, bases) base f.
basisch adj. basique.
bassen v. intr. aboyer.
bassleutel m. cleff. de fa.
bass naar f. 1 corde f. de basse; 2 basson al.
basstem f. basse f. ; diepe — basse-contre f.
bast m. ( en) 1 écorce f. ; (lég.) cosse f. ; (pois)
gousse f. ; (lin, chanvre) teille f. ; 2 ventre m.,
panse f.; iemand op zijn — geven rosser qq.;:
basta 1 interj. assez!; 2 f. baste m. [3 corde f.
bastaard, basterd m. (-Ds ou xen) 1 bátard m.;
iem.—maken dé^ liériter qq. En compos. naturel
ou bátard ; 2 (art.) bátarde f.
bastaard ii f. 1 butardise f. ; 2 abdtardissement m.
bastachtig adj. cortical.
Bastenaken n. Bastogne f.
basterdnachtegaal m. fauvette f.
basterdschrift n. bdtarde f.
basterdsuiker f. vergeoise f.
basterduitgang m. terminaison f. étrangère.
basterdwoord n. mot m. étranger, barbarisme m.
bastig adj. cortiqueux.
basviool f. violoncelle m., basse f. de viole.
baszanger m., ... zangster f. basse, basse-contre f.
bataljon n. ( mos) bataillon m.
baten v. intr. être avantageux, servir, valoir; dat
baat noch schaadt cela ne fait ni chaud ni froid.
batig adj. avantageux ; — saldo solde m. créditeur;
— slot reliquat m.
batist n. (oen) batiste f. ; ongebleekt -- toilette f.
batisten adj. de batiste.
batterij f. ( men) T bacterie f.
baviaan til. (... anen) babouin, popion m.
bazaan f. basane f.
Bazel n. Bdle f.
bazelen v. intr. 1 délirer; 2 radoter.
bazin f. (cD nen) 1 patronne f. ; maîtresse f. ; 2
cabaretière f. ; 3 virago f.
bazuin f. ('en) 1 trombone m., trompette f. à coulisse;
saquebute f. ; 2 (org.) cromorne m.
bazuinblazer m. trombone, tromboniste m.
bazuinen 1 v. intr. sonner du trombone, (fig.)
crier sur les toits; 2 v. tr. jouer du trombone.
b-dur f. si m. majeur.
beademen v. tr. respirer sur, tenir, ahaler.
beambte m. ('n) employé m.
beamen v. tr. assentir d, approuver, confirmer.
beaming f. ('en) assentiment m., approbation,
confirmation f.
beangst 1 adj. anxieux, plein d'anxiété; 2 adv.
anxieusement.
beangstheid f. anxiété, inquiétude f.
beangstigen v. tr. inquiéter, intimider, alarmen.
beangstiging f. intimidation f.
beantwoorden 1 v. tr. répondre d; 2 réfuter; 3 v.
intr. convenir à, être conforme à. [ponse d.
beantwoording f. réponse f. ; ter — van en ré-1
bearbeiden — 40 — bederven
bearbeiden v. tr. 1 travailler; 2 cultiver, labourer;
3 faconner, ouvrer.
bearbeider m. travailleur, faconneur m.
bearbeiding f. travail, labour in.; manipulation f.
bebloeden v. tr. ensanglanter, lacher de sang.
bebtoemen v. tr. fleurir; couvrir dei leurs.
beboeten v. tr. mettre ou condarnner d l'amende.
beboeting f. condamnation f. à l'amende.
bebouwb (acdaerr,, 'st) cultivable; arable; niet
- indéfrichable.
bebouwen v. tr. 1 cultiver, labourer; 2 couvrir de
constructions,
bebouwing f. 1 labourage, défrichernent m.; 2 constructlon
f. de báfiments sur.
bec jjferen v. tr. 1 calculer; 2 couvrir de chiffres.
bed n. (eden, 'je) 1 lid ni., couche f.; je couchette
f.; naar - gaan se coucher; te - liggen
être au lit; te - leggen mettre au lil; 2 (hort.)
planche, couche f., parterre, carreau m.; 3
(cours d'eau) lit m.; 4 (grange) airée f.
bedaagd adj. ágé, vieux.
bedaagdheid f. áge m. avance.
bedaard 1 adj. calme, posé; met -e zinnen à
téte reposée; 2 adv. calmernent, posément;
3 interj. du calme!
bedaardheid f. calme m.; tranquillité f. [d qc.
bedacht adj. aftentif, avisé; op iets - zijn songer'
bedachtzaam 1 adj. prudent, circonspect, réfléchi
; 2 adv. prudemrnent, sagement.
bedachtzaamheid f. circonspection, prudencc f.
bedampen v. tr. 1 couvrir, ternir; 2 voiler, obscurcir.
bedanken 1 v. tr. remercier (voor = de); 2 congédier,
destituer; 3 v. intr. donner sa démission.
bodankinij f. ( men) 1 remercïment, renterciement
ni.; 2 refus m.; 3 renooi in.; 4 démission f.
bedaren 1 v. intr. se tranquilliser, se calrner; van
een schrik - revenir d'une fr-ayeur; 2 v. tr.
apaiser, tranquilliser, ca_1mer; den storm - conjurer
la tempête.
bedarend adj. calmant, sédatif.
bedauwen v. tr couvrir de rosée.
bedbehangsel, beddebehangsel n. tour in. de lit,j
beddedeken f. couverture f. de lit. [rideau m.
beddeflesch f. bassinoire f., chauffe-lit in.
beddegerief, beddegoed n. literie f.
beddekleed n. courte-pointe f.
beddepan f. bassinoire f.
beddesprei f. couvre-lil m.
beddetafet f. table f. de nuit.
beddetijk n, coutil m. à lat.
beddezak m. paillasse f.
bedding f. ( men) 1 lit m., literie f.; (animaux)
litière f.; 2 (fortif.) tabloin, tablouin; 3 (riv.,
mine) lit m.; 4 (constr.) fond, radier m.
bede f. ( co n) 1 prière, sollicitation f.; 2 supplique,
requête f.; 3 (hist.) pétition f.
bededag m. jour m. de prières.
bedeelde m. & f. (^ n) assisté m., -e f.
bedeeten v. tr. 1 partager, distribuer; 2 secour•ir.
bedsater m., bedeelster f. distributeur m.,...trice f.
bedoeling f. (ren) 1 partage m., distribution f.;^
bedeesd adj. timide, embarrassé. [2 secours m.
bedeesdheid f. timidité f., embarras m.
bedehuis n. maison f. de prière; oratoire m.;
église; mosquée f.
bedekken 1 v. tr. couvrir; 2 rnettre à couvert,
abriter; 3 cacher, masquer, voiler.
bedekking f. 1 recouvrement in.; 2 couche f.;
3 escorte f.; 4 (astr.) occultation f.
bedeksel n. couverture f.
bedekt adj. couvert. V. bedekken.
bedekteli j k adv. secrètement.
bedelaar m. (cos) mendiant, gueux m.
bedelaarachtig adj. gueux, pauvre, en rnendiant.
bedelaarsdeken f. centon m.
bedelaarsherberg f. pouillis in.
bedelaarster f. ( mos) mendiante, gueuse f.
bedelaria f. 1 mendicité, gueuserie f.; 2 importu-^
bedelarm adj. réduit à la mendicité. [nité f.
bedelbrief m. 1 permis ni. de meedier; 2 demaride
f. d'argent ou de secours.
bedelbroeder rn. frère m. mendiant.
bedelbrok m. morceau f. mendié.
bedelbrood n. 1 pain m. rnendié; 2 aumóne,
charité f.
bedelen v. tr. mendier; beter - dan stelen mieux
vaat tendre la main que le cou.
bedelmonnik nl . moine m. mendiant.
bedelorde f. ordre ni. mendiant.
bedelstaf in. 1 báton in. des mendiants, bcrf:?n.
blanc; 2 mendicité f.; tot den - brengen rédlríre
á la mendicité.
bedelstand ni. mendicité f.
bedelven v. tr. enfouir, enterrer, couvrir de terre.
bedelvolk n. gueusaille f. [réduire qq.à la besace.
bedelzak in. besace f. ; iern. tot den - brengenf
bedenkelijk adj. 1 imaginable; 2 sérieux, suspect,
dangereux. [2 gravité f.
bedenkelijkheid f. 1 hésitation f., scrupule ni.;tl
1. bedenken 1 v. tr. réfléchir, examiner; 2 imaginer;
3 penser à, avantager; 4 zich - considérer,
réfléchir; 5 se raviser.
2. bedenken n. 1 considération, délibération f
2 hésitation f.; scrupule m
bedenking f. (xen) 1 considération, reflexion f.;
2 obseri'ation, remarque f.
bedenktijd m. délai in. pour réfléchir, répit in.
bederf n. 1 corruption, détérioration f.; 2 putréfaction
; 3 dépravation f.; 4 ruine, perte ; perdi-;
bederfelijk adj. corruptible. [tion f.
bederfelijkheid f. corruptibilité f.
bederfwerend ad]. antiseptique.
bederven 1 v. intr. (zijn) se gorter, s'altérer, se corrompre,
se détériorer : 2 v. tr. gáter, détériorer,
abimer; (mceurs) pervertir, dépraver.
bederver — 41 — bedwang
bederver m. ('s), ...rfster f. (xs) 1 gáteur m.,
...euse f., corrupteur m., ...triee f.; 2 gáte-métier m.
bedevaart f. pèlerinage m.
bedevaartganger m., ... gster f. pèlerin m., ...e f.
bedgang m. ruelle f. [f. de lit.
bedgenoot, cDe m. & f. compagnon ni., cornpagnet
bedienaar m. 1 serviteur m.; 2 rninistre m. (dun
culte); 3 prieur m. (d'enterrement).
bediende m. & f. ('n) 1 employé m., ...e f.;
2 domestique, serviteur in., servante f.
bediendenrol f. (r81e m. de) valet.
bedlendenvoikje n. valetaille f.
bedienen 1 v. tr. servir; (malade) garder, veiller;
(église) desservir; (sacrein.) administrer; (fonction)
exercer; remplir.
bediening f. ( xen) 1 service m.; disiribution f. (cie
la communion); 2 emploi m., fonction f.
bed ijken v. tr. endiguer.
bed ijking f. (cDen) 1 endiguernent m.; 2 digue f.
bedilal ni. (cs) = albedil.
bedillen v. tr. 1 diriger, conduire; 2 critiquer,
chicaner. [que f.
bedilling f. t conduite, administration f.; 2 eriti-J
bediller m. ( xs), ...aster f. ( «s) chicaneur in.,
beding n. ( men) condition, clause f. [...euse f.
bedingen v. tr. 1 arréter, stipuler, convenir de;
2 débattre (le prix).
bedinging f. 1 stipulation f.; 2 marchandage ru.
bedisselen v. tr. 1 faconner à la doloire, équarrir;
2 arranger, mettre en ordre, manigancer.
bedísseling f. 1 facon f. d la doloire, équarissement
m.; 2 arrangement m., manigance f.
bedlegerig adj. alité; — worden s'aliter.
bedoelen V. tr. 1 viser, se proposer; 2 vouloir dire,
vouloir parler de; er niets ergs mede — ne pat y
entendre malice; bedoelde stad la ville en question.
[fication f,
bedoeling f. (zen) 1 intention f., but rn.; 2 signi-t
bedompt adj. 1 humide; 2 moisi ; 3 sombre, obscur.
bedomptheid f. 1 humidité f.; 2 obscurité f.
bedorven adj. gáté, corrompu; een — kind un
enfant gáté; een — man un homme ruiné, un
homme à la mer.
bedorvenheid f. corruption f.
bedotten v. tr. duper, tromper, mystifier.
bedotter m. trompeur, mystificateur m.
bedotting f. duperie, tromperie, mystificafion f.
bedrag n. montant, total m.; ten —e van montant d.
bedragen v. tr. monter à, se monter d.
bedreigen v. tr. 1 menacer; 2 (jur.) comminer.
bedreiging f. (xen) menace f., commination f.
bedremmeld adj. décontenancé, confondu, troublé.
bedremmeien v. tr. faire perdre contenance, troubler,
déconcerter. (barras rn., confusion f.
bedremmeling f. 1 décontenance f ; 2 trouble, em-t
bedreven adj. habile, expérimenté, expert, versé;
in iets zeer — zijn être ferré sur qc. [teté f.
bedrevenheid f. expérience, savoir-faire m., habi-1
bedriegen v. tr. iromper, duper, tricher (au jeu);
schijn bedriegt les apparences sopt trompeuses.
bedrieger ni. ( mos) trompeur, dupeur, imposteur;
(jeu) tricheur m.
bedrieger] f ('en) 1 tromperie, duperie; (jeu)
tricherie; 2 (jur.) dol m.
bedrieglijk I adj trompeiir, fallacieux; 2 (jur.)
subreptice, frauduleus.,- 3 adv. frauduleusement.
bedri giijkheid f (...heden) illusion, incertitudei.
bedriegster f. (.'s) trompeuse, tricheuse f.
bedrijf n. (...ijven) 1 action f., acte, fait m.; 2 profession
f., métier in.; 3 (théatre) acte m.
bedrijfsbelasting f. patente f.
bedrijfskapitaal n. capital tij. roulant.
bedrijven v. tr. commettre, faire, exëcuter,
bedrijvend adj. actif.
bedrijver in..,....ijfster f. auteur m.
bedrijvig adj. actif, laborieux, remuant.
bedrijvigheid f. 1 activité; 2 industrie f,
bedrallen v. tr, diriger.
bedrinken v. tr. enivrer, griser, souler,
bedroefd adj. triste, affligé, désolé.
bedroefdheid, bedroefenis f. tristesse, affliction f.
bedroeven v. tr. attrister, affliger, peiner.
bedroevend adj .affligeant,désolant, triste, pénible.
bedroevinct f. 1 contristation f.; 2 bedroefdheid.
bedrog n. (bedriegerijen) 1 tromperie, fraude,
supercherie; (jeu) tricherie f.; droomen is —
songes sont mensenges; ' 2 (jur.) dol m.; 3 (mar.)
baraterie f. [farce.
bedrogene m. & f. (^ n) dupe f., dindon m. de lat
bedruppelen v. tr. mouiller (goutte t goutte),
faire dégoutter sur.
bedruipen v. tr. mouil!er (goutte à goutte), faire
dégoutter sur; arroser; zich zelf kunnen — avoir
de quoi vivre. [3 affliger, attrister.
bedrukken v. tr. 1 irnprimer; 2 opprimer;t
bedrukt adj. 1 imprinié; 2 affligé, abettu; er —
uitzien avoir Pair abattu.
bedruktheid f. tristesse f., découragement m.
bedsponde, bedstede, bedstee f. bois ni. de lil,
lit m. [peur de.
beducht adj. inquiet, alarmé; -- zijn voor avoirt
beduchtheid f. inquiétude, crainte, peur f.
beduiden v. tr. 1 indiquer, inontrer, expliquer;
2 signifier, vouloir dire; 3 présager, annoncer;
iets goeds -- être de bon augure.
beduidenis f. ( ='sen) 1 tndication f.; 2 signification
f.; 3 présage m.
beduiding f. 1 signification f.; 2 importance f.
beduimelen v. tr. salir (du pouce, des doigts);
souillonner.
1. bedunken v. intr.: zich laten—croire, penser,
avoir dans l'idée.
2. bedunken n. opinion f., avis m.; mijns —s
à mon avis.
bedwang n. contrainte, soumission f., asservissement
m.; in — houden maïtriser.
bedwarmer — 42 — beerwagen
bedwarmer m. chauffe-lit m., bassrnuii e f.
bedwelmd adj. 1 étourdi, enivré; 2 troublé.
bedwelmdheid f. 1 étourdissement, enivrement m.;
2 trouble, effarement m.
bedwelmen v. tr. 1 donner le vertige, étourdir, enivrer;
2 troubler.
bedwelming f. = bedwelmdheid.
bedwingen v. tr. 1 dompter, subju(uer, soumettre;
2 zijn gramschap — contenir sa colëre; zich
— se contenir.
bedwinger m., ...ster f. dompteur, vainqueur m.
beëedigd adj. assermenté, juré.
beëedigen v. tr. 1 assermenter; faire jurer;
2 jurer; affirmer par serenen!.
beefaal rn. anguille f.. électrique, trembleu.ir m.
beek f. (beken) ruisseau ni.; — je n. ruisselet m.
beeld tl. (xbn) 1 image, statue f.; een -- van
schoonheid beau, belle comme une image; 2 (litt.)
métaphore f.
beeld(en)aanbidder m., ...aanbidster f., iconolrtre
m. & f.: adorateur m., ..trice f. des images.
beelden v. tr. former, façonner.
beeldenaar m. ( 's nu ... n aren) 1 modèle, patron
m.; 2 (monnaie) effigie f.
beeldend adj. plastique. [aanbidder.
beeldendienaar m., ...dienares f. = beelden-j
beeldendienst m. iconolntrie f.; culte .n. des images.
[bustes).
beeldengalerij f. galerie f (de porti wits nu del
beeldenleer f. iconologie f.
beelderig ad;. = beeldig.
beeldhouwen v. tr. sculpter,tailler.
beeldhouwer rn., ...houwster f. sculpteur m.,
...trice f.
beeldhouwer U f. 1 sculpture, statuaire t.; 2 atelier
ni . de sculpteur.
beeldhouwkunst f. sculpture f.
beeldhouwwerk n sculpture f.
beeldig adj . 1 beau comme une image ; très beau ,•
2 mignon; een — hoedje un amour de chapeau.
beeldjeskoop m marchand m. (ambulant) de
statuettes.
beeldrijk adj. riche en images, imagé; (style)^
beeldschrift n. hiéroglyphes m. pl. [ feuri.
beeldspraak f. langage m. figuré, trope m.
beeldsprakig adj. figuré.
beeldstormer in. iconoclaste, briseur m. d'irnages.
beeldstormer ij f. iconoclasme m.
beeldwerk n sculpture f.; (hoog) verheven —
(haut-)relief m.; vlak of half verheven — basrelief
m.
beeltenis f. (cn sen) portrait m., image f.; (monnaie)
effigie f.; in — terechtstellen exécuter en
effigie.
beemd m. ('en) pré m. (de fauchage).
1. been n. (c deren; dans le sens d'os d ronger
x'en) os m.; het gaat me door merg en — cela
me pénètre jusqu'à la moelle des os; een — te kluiyen
un os a ronger • geen —tje in iets vinden ne
pas y trouwer d'aréfes, —tjeosseletin.;(ieu) fiche
f.- flute f., p%peau n. En compos.: d'os ou osseux
2. beer# n. (' en) 1 jambe f.; aan zijn — binden
se moquer de; een —tje zetten donner un croc-enjambe;
een —tje Iichten jouer par dessous la
jambe; met liet linker — uit het bed stappen se
lever dis pied gauche; met een — in 't graf staan
avoir déjà tin pied dans la losse; zijn beste —tje
voorzetten faire tous ses efforts; nood maakt
—en besoin fait vieille trotter; met boden —en
gaan ai'oir du plomb dans ses souliers ; een blok
aan 't -- hebben avoir un boulet aux pieds; met
de —en in de lucht les quatre Pers en l'air ; iets
aan zijn — hebben avoir qc. pour compte; op de
— zijn Étre sur pied; van de — raken tomber
malade; op de -- helpen rernettre sur pied ; op
de — brengen mettre sur piel ; 2 (artif.) cuissard;
3 (lettre) jambage m.
beenachtig adj. osseux.
beenbederf ti. carie f.
beenbeschrijving f. ostéographie, ostéoloeie f.
beenblok n. entra!'es f pl.
beenboor f. trépan m.
beenbreuk f. fracture f (dun os ou de la jainbe).
beenderhuis n. ossuaire, charnier ni.
beendroog adj. lrès sec.
beenen adj. d'os, en os.
beeneter m. grangène f. de los.
beenhard adj. dur comme un os.
beenig adj. osseux.
beenijzers n. pl. brodequins m. pl.
beenkenner m. ostéologue m.
beenknokkel m. condvle m.
beenlij ni f. colle f. d'os, ostéocolle f.
beenpijp f. 1 os m. d la moelle; 2 os in. de a
jambe; 3 fistule f. dun os.
beenschroef f. = beenijzers.
beensplinter m. éclat in. dos, esquille f.
beenstuk n. jambière f.
beenuitwas n. hypérostose ; exostose f.
beenvijl f. rugine f.
beenvlies n. périoste ni.
beenvliesontsteking f. périostite f.
beenwording f. ossification, ostéogénie f.
beenzwart n. noir m. d'os, noir m. animal.
1. beer m. (beren) 1 ours m.; jonge — ourson
nl.; 2 (astr.) de groote — la grande Ourse f., 1e
Chariot m.; 3loup rn., dette f. criarde; créancier m.
2. beer ni. (cDen) 1 verrat m.; 2 móle, dos d'dne,
batardeau m.; contrefort m.; 3 bélier, mouton nl.
beerkar f. tombereau m. de vidangeur.
beerkuip f. tonneau m. ei ividange.
beerput m. ,fosse f. d'aisance.
Beerte n. Brages f.
beërven v. tr. hériter de, recevoir en héritage.
beërving f. héritage m.
heerwagen m. chariot m. de vidange.
beest — 43 — begrijpelijk
beest n. (m en) 1 bête f., anirnal m.; de —en les
bestiaux m. pl.; 2 brute f.; de — spelen faire la
bête ; 3 (jeu) bête f.; — zijn être caput; (billard)
raccroc m.; 4—je petife bête, bestiolef., animalcule
m. [ment.
beestachtig 1 adj. bestial, brutal; 2 adv. bes±iale-1
beestachtigheid f. bestialité, brutalité f.
beestenmarkt f. marché m. au béta%l.
beestenspel n. ménagerie f.
beestiaal n. 1 bétail ni.; 2 pièce f. de bétail;
...falen bestiaux in. pi.
t . beet f. ( en) betterave f.
2. beet m. (beten) 1 coup m. de dept; 2 morsure
f.; 3 morceau m.; —je morceau m., houchée f.;
een —je un pen, un rien ; 4 prise f.; ik heb — le
poissnn mord; iern. — hebben aitraper qq; ik heb
het — je comprends.
beethebben, beetkrijgen, beetnemen, beetpakken
v tr. V. 2. beet 4.
beetsuiker f. sucre m. de betteraves.
beetwortel m. V. 1. beet.
bef f. ( xfen, je) rabat m., bavette f.; kleine —
petit collet m.
befaamd adj. fomeux, rennmmé.
befaamdheid f. renornmée f.
begaafd adj. doué.
begaafdheid f. (... heden) talent in.
begaan 1 v. tr. marsher sur, fouler; begane weg
cheinin battu ; 2 faire, commettre; 3 — zijn
met of om etre préoccupé de, être touché de; 4 v.
intr.: laat hem maar — laissez-le faire.
begaanbaar adj. (ader, —st) praticable.
begapen v. tr. 1 avaler; hij begeert meer dan hij
— kan il a les yeux plus grands que le ventre; 2
v. intr. regarder bouche bee.
begaper m., begaapster f. bayeur m., ...euse f.,
badaud m., ...e f.
begeerbaar adj. (cDder, pst) désirable.
begg ren v. tr. 1 désirer, convoiter; 2 exiger, réclamer.
begerig adj. 1 désireux, avide; 2 exigeant, cupide,
tipre (au gain). [2 appétibilité f.
begegrlgheid f. 1 avidité, cupidité, convoitise f.;t
begeerlijk adj. 1 désirable; 2 appétible; 3 exigeant,
cupide.
begeerlijkheid f. 1 exigence, cupidité f.; 2 concupiscence
f.; 3 appétibilité f.
begeerte f. ( n) 1 désir in., envie, appétence f.;
2 passion f.; zinnelijke — appétits m. pl. sensuels;
3 intention, volonté f.
begekken v. tr. railler, tourner en ridicule, se
,rnoquer de.
begeleiden v. tr. 1 accompagner, (re)conduire;
2 escorter, convover.
begeleider m., ...leidster f. 1 guide m., conducteur
m., ...trice f.; cavalier m. (d'une dame); de—s
l'escorte f.: 2 (mar.) convoyeur m.; 3 (mus.) accompagnateur
m., ...trice f.
begeleiding f. 1 accompagnement ni.; 2 escorte f.,
convoi m.
begenadigen v. tr. grucier, amnistier; begenadigd
worden obtenir sa gráce.
begenadiging f. gráce, rémission, amnistie f.
begeven v. tr. 1 donner, conférer; 2 abandnnner,
délaisser; 3 zich — se rendre, se mettre; zich naar
huis — rentrer chez soi; zich in het huwelijk —
entrer en ménage; zich ter rust — aller se reposer;
zich op weg — se mettre en route; 4 céder, faiblir,
ne plus résister : 5 (naar.) larguer.
begeving f., begevingsrecht n collation f.
begieten v. tr. arroser.
begieting f. arrosage nl.; irrigation f.
begiftigde m. & f. (cD n) donataire m. & f.
begiftigen v tr. doter, douer, pourvoir.
begiftiger m. ( mos), ...tigster f. ( mos) donateur m.,;
begiftiging f. donation, gratification f. [...trice f.
begin n. commencement, début m. ; (discours)
exorde m.; in den —ne au commencement, au
début ; een goed— is 't halve werk a moitié fait
qui bien commence
beginletter f. (lettre) initiale f.
beginneling m. (men), e f. (con) commencant
m., débutant m , —e f.
beginnen v. tr. & intr. (begon, heb & ben begonnen)
commencer, débuter; entamer; (avec
inf.) commencer à, se mettre à; niet weten wat
te — ne savoir que faire; te veel in eens — commencer
trop de choses à la fois; goed begonnen
is half gewonnen a moitiéfini qui bien commence.
beginner m. (-os), ...ginsterf. (xs) 1 = beginneling;
2 instigateur m., ...triee f ; boute-feu m.
beginsel n. (cos & men) 1 commencernent, principe
m.; 2 élément m.: 3 (règle) principe m.
begluren v. tr. lorgner, épier, guetter.
begluring f. épiement m.
begluurder in., begluurster f. épieur m., ...euse f.
begoochelen v. tr. ensorceler, fasciner.
begoocheling f. fascination, hallucination f.
begooien v. tr. atteindre ou couvrir en ^ietant.
begraafplaats f. sépulture f., cimetière m.
begraasd adj. couvert d'herbe, herbu,
begrafenis f. ( 'en) enterrement rn., inhumation
f.- plechtige —funérailles, obsèques f. pl.
begrafenisbus f....fonds n. caisse f. ou fonds m.
d'enterrement.
begrafenisplechtigheid f. funérailles f. pl.
begrafenisstoet m. cortège m. funèbre.
begraven v. tr. 1 enterrer, inhamer; ensevelir;
2 enfouir, cacher sous terre.
begraving f 1 = begrafenis; 2 enfouissement m.
begrensdheid f. 1 limitation f.; 2 petitesse, exi-
;uité, modicité f.
begrenzen v. tr. borner, limiter.
begrijpelijk adj. 1 compréhensible, concevable;
licht — facile à comprendre; 2 conceptible, intelligible;
3 intelligent.
begrijpelijkheid — 44 — behouden
begri(pelijkheld f. 1 compréhensibilité, intelligibilité
f.; 2 conceptibilité f.; 3 inielligence f.
begrijpen v. tr. 1 Cbntenir, comprendre, renfermer;
2 comprendre, concevoir, saisir; ik begrijp er niets
van je n'y comprends rien; ik begrijp nog niet
je n'y suis pas encore; dat is te — cela se com-^
begrinten v. tr. sabler de gravier. [prend.
begrip n. (copen) 1 idée, notion f ; zich een —van
Iets maken se faire une idée de qc. ; 2 conception f.,
entendement, intellect m.; vlug van — zijn avoir
1'intelligence vive; 3 kort — abrégé, précis,
aperçu m.
begroeien v. intr. (zijn) se couvrir; een rollende
steen begroeit niet pierre qui roule n'amasse pas
mousse. [avec des huées.
begroeten v. tr. saluer; met gejouw — recevoir;
begroeting f. salutation f., salut; accueil m.
begrommen v. tr. gronder, réprimander; tancer.
begroeten v. tr, 1 évaluer, priser, taxer, estimer;
2 excéder, dépasser; 3 faire piiié; 4 enrichir.
begroeting f. (coen) 1 évaluation, estimation f.;
2 budget m. En compos. : du budget ou budgéfaire.
begunstigen v. tr. 1 favoriser, avantager; 2 gratjifier;
3 être favorable à; begunstigd door d la
faveur de.
begunstiger m. ( mos), ...ster f. (cs) protecteur
in., ...trice f.; patron m., —ne f.
begunstiging f. 1 faveur, protection f.; onder de
— van sous les auspices de; à la faveur de; 2
favoritisme m.
behaaglijk 1 adj. agréable, charmant; 2 confortable;
3 adv. agréablement; 4 confortablement.
behaaglijkheid f. (...heden) 1 agrément, charme
m.; 2 confort m.
behaagziek adj. désireux de plaire, coquet.
behaagzucht f. coquetterie f.
behaard adj. 1 chevelu; 2 poilu, barbu; 3 pileux.,
behagen 1 v. intr. plaire, être agréable; 2 v.
Imp. plaire, trouver bon.
2. behagen n. plaisir, agrément m., satisfaction
f.; naar zijn — handelen faire d sa fantaisie.
behalen v. tr. 1 obtenir, gagner, remporter; 2
compromettre. [hij outre qu'tl.
behalve adv. & prép. excepté, hormis; — datt
behandelen v. tr. 1 manier, manipuler; 2 traiter,
soigner; 3 iem. goed — bien traiter qq., bien en
user avec qq.; lem. slecht — malmener qq., mal
en user avec qq.
behandeling f. 1 maniement m., manipulation f.;
2 traitement m.; onder — zijn être en traitement.
behangen v. tr. 1 garnir, couvrir; 2 tapisser, f
behanger m. tapissier m. [tendre.
behangersspijkertje n. broquette f.
behangsel n. 1 tenture, tapisserie f.; 2 draperie,
garniture f. [peint.
behangselpapier n. papier m. (de) tenture; papier
behartigen v. tr. prendre à coeur.
behartigenswaardig adj, digne d'être pris à coeur
behartiging f. 1 examen m. attentif; 2 gestion t.
beheer n. administration, direction, gestion f.;
(admin.) régl ; in — geven donner en régie.
beheerder m. (cos) 1 administrateur, directeur m.;
2 régisseur, gérant m.
beheeren v. tr. administrer, diriger, gérer'.
beheering f. = beheer.
beheerschen v. tr. 1 gouverner, régner sur;
2 maïtriser, étre mailre de, posséder á fond; 3
commander, dorniner; 4 (gram.) régir; 5 zich —
se maïtriser. [teur m., ...trice t.
beheerscher ni., ...scheres, ...schster f. domina-g
beheersehing f. 1 domination f., gouvernement,
empire m.; 2 (gram.) régime m.
beheien v. tr. couvrir de pilotis; consolider avec;
beheksen v. tr. ensorceler. [des pilotis.
behelpen v. réfl. : zich — 1 s'aider, se tirer d'affaire
; 2 se contenter de.
behelzen v. tr. contenir, comprendre, renfermer,
1. behendig 1 adj. adroit, agile, 2 habile, rusé;
3 adv. adroitement, lestement; 4 habilement.
behendigheid f. 1 adresse, agilité f.; 2 habilité,
finesse f.
behept adj. atteint (de), affecté (de), imbu (de).
behoeden v. tr. garder, préserver, protéger.
behoeder m., ...ster f. gardien m., —ne f.; protecteur
m., ...trice f.
behoedzaam 1 adj. prudent, circonspect; 2 adv.
prudemment, avec circonspection.
behoedzaamheid f. prudence, circonspeciion f.,
ménagemeni in.
behoef n. besoin m.; ten behoeve van au profit
de, d l'usage de.
behoefte f.. (x n) 1 besoin m., nécessité f.; — aan
besoin de; 2 pauvreté, indigence f.; 3 matériel m.,
ustensiles m. pl.
behoeftig adj. nécessiteux, indigent.
behoeftigheid f. 1 besoin m., nécessité f.; 2 indigence,
pauvreté f.
behoeven v. tr. avoir besoin de, manquer de; Ik
behoef il me faut; men behoeft daar niet verder
over te spreken il n'y a pas lieu den parler encore;
goede wijn behoeft geen krans à bon vin
point d'enseigne.
1. beh goren v. intr. 1 appartenir à, être à ; —bij
aller avec; 2 devoir; dat behoort zoo sela doit
être ainsi; 3 falloir, être nécessaire.
2. behooren n. exigence f.; naar — comme il faut.
behoorlijk adj. 1 convenable, comme il faut;
2 (méd.) congruent; 3 ten —en tijde en temps
utile; 4 adv. convenablement, dume'st, de raison.
behoorlijkheid f. convenance, bienséance f.
behoud n. 1 conservation f.; met — van en conservant;
2 salut m.; 3 partij van het — parti m.
conservateur, conservat isme m.
1. behouden V. tr. 1 garder, conserver, retenir; de
overhand — avoir le dessus : 2 sauver.
behouden — 45 — bekeuren
2. behouden adj. sauvé, sau) , sai n et sauf.
behoudend adj. conservateur.
behoudenis f. 1 salut m.; 2 = behoud. [serve de.
behoudens prép. sauf, sans préjudice de, avec ré-1
behouder m., ...ster f. I sauveur m.; 2 conservateur
m., ...trice f.
behouding f. 1 conservation f., maintien m.; 2
salut m.; 3 rétention f. (d'une pension).
behouwen v. tr. tailler, délarder; dégrossir.
behuisd adj. logé, installé. [moyen de.
behulp n. aide t.; met — van à l'aide de, aul
behulpzaam adj. secourable, serviable, obligeant ;
de ...zame hand bieden tendre une main secourable;
— zijn aider, seconder.
behulpzaamheid f. secours m., aide, obligeance f.
behuwd adj. apparenté par alliance. En compos.:
beau, belle. [mariage
behuwen, behlAweiijken v. tr. acquérir part
beiaard m. ( en) 1 carillon in.; 2 chapeau m.
chinois.
beiaarden v. intr. 1 carillonner; 2 pendiller.
beiaarder, ...ier m. (.. ·) carillonneur m.
bei(de) adj. les deux, tous(les) deux; geen van
—n ni l'un ni l'autre; — mannen en vrouwen
tant hommes que femmes; ons —r vriend notre
ami à nous deux.
beiden v. intr. attendre, tarder.
beiderhande, ...le.i adj. deux; deux espèces de.
Beier m. (.en), osche f. (x n) Bavarois m.,
beieraar ni. ( mos) carillonneur m. [—e f.
1. beieren v. intr. = beiaarden.
2. Beieren n. la Bavière f.
Beiersch adj. bavarois.
be ijveren v. réfl.: zich — s'empresser, s'adonner
d, faire de son mieux.
beijvering f. zèle m., empressement m.
bedzelen v. tr. couvrir de verglas.
beitel m. ( xs) ciseau m.; —tje n. ciselet m.; hol-j
beitelen v. tr. ciseler. [Ie — gouge f.
beiteling f., beitelwerk n. ciselure f.
beitsen v. tr. mordancer.
bejaard adj. 1 majeur; 2 ágé, vieux; een — man
un homme d'uge. [vieillesse f.
bejaardheid f. 1 majorité; 2 áge m. avancé,1
bejag n. poursuite f.
bejagen v. tr. 1 chasser sur, battre; 2 poursuivre,
ambitionner, rechercher.
bejaging f. poursuite, recherche, sollicitation f.
bejammeren v. tr, déplorer, regretter.
bejammerenswaard(ig) 1 adj. déplorable, lamentable;
2 adv. lamentablement.
bejammerenswaardigheid f. misère, condition f.
déplorable.
bejegenen v. tr. 1 rencontrer; 2 accueillir, trailer.
bek m. (co ken) 1 (ois.) bec in.; (anim. & hommes,
aussi) bouche, gueule f.. museau m. ; een paard
den —afrijden mettre un cheval sur les dents;
voor den — slaan donner sur la gueule; —ken
trekken faire des grimaces; dat is geen spek
voor uw — ce nest pas viande pour vos oiseaux;
den — snoeren fermer la bouche ; een — opzetten
ouvrir un large bec; 2 (étau) máchoires f. pl.,
mors m ; (plume, lampe) bec, taillon m. ; (gouttiére)
gargouille f.; —je n. (cs) 1 petit bec rn., 2
een lief — un joli minois, 3 baiser m.
bekaaid adj. 1 gáté, altéré; —schip navire ébaroui
; 2 confus, penaud ; er — van afkomen en
sortir bredouille.
bekaden v. tr. pourvoir de quais.
bekaf adj. rendu, fourbu, sur les dents; een
paard — rijden outrer un cheval, mettre un cheval
sur les dents ; — spelen jouer d coupe-cul.
bekalken v. tr. 1 enduire de chaux; 2 (charnp)
chauler ou chauder.
bekallen v. tr. 1 persuader; 2 dénigrer, diffamer.
bekampen v. tr. combattre; résister à.
bekamping t. combat m., résistance f.
bekeerder m. ( bekeerster f. ( 's) 1 convertisseur
m., ...euse f.; 2 missionnaire m.
bekeeren v. tr. convertir.
bekeering f. conversion f.
bekeeringsgeest, ... ijver m. prosélytisme m.
bekeerlijk adj. convertissable.
bekeerling m. & f. converti m., —e f.
bekend adj. 1 connu, notoire, public; — maken
publier, révéler, rendre public; zich — maken
se faire connaïtre; — worden être connu, devenir
public, acquérir de la réputation; — staan als
être connu pour; naar den —en weg vragen
s'informer de ce qu'on sait déjà; 2 fameux, renommé.
bekende in. & f. n) connaissance f., personne f.
de connaissance; onder —n zijn être en pays de
con naissance.
bekendheid f. notoriété, réputation f.; van algemeene
— de notoriété publique.
bekendmaken v. tr. faire connaitre, annoncer,
publier; divulguer.
bekendmaking f. 1 publication, promulgation,
avis, avertissement, signification; 2 affiche f.,
avis m.
bekendwording f. divulgation f., ébruitement m.
bekennen v. tr. 1 avouer, confesser, reconnaïtre;
2 (jeu) donner de la couleur; geen kleur — renoncer;
3 connaïtre, distinguer.
bekenner m. confesseur in.
bekenning, bekennis, bekentenis f. ('sen) aveu
m., confession f.
beker m. ( mos) 1 coupe f., gobelet; 2 (jeu) cornet;
3 (bot.) calice m.; — tje n. (''s) 1 petit gobelet
rn., 2 (bot.) cupule f.
bekeren v. intr. boire, gobeletter.
bekerplant f. népentès m.
bekervormig adj. 1 cratériforme; 2 cyathiforme.
bekeurder m. comrnis m. saisissant. [travention.
bekeuren v. tr. mettre d l'amende, prendre en conbekijk
--- 46 — bekrijten
bekijk n. admiration f.; veel -s hebben attirer
les regards, se faire remarquer.
bekijken v. tr. regarder; zich - se mirer.
bekiiking f. admiration f.
bek jjven v. tr. gronder, gourmander, tancer.
bekiiver n., bekijfster f. grondeer m., ...euse f.
bekken n. ( mos) bassin m.; - s (mus.) cymbales
f. pl.; Turksche - zils m. pl.
bekkeneel n. ( men) crdne m. V. schedel et sest
bekkeneelnaad m. suture f. du cráne. [composés.
bekkeneelvlies n. péricráne m.
bekkenist, bekkenslager m. (cs) cymbalier m.
bekkesnijden v. tr. estafilader, balafrer.
bekkesnijder m. estafier, bretteur m.
beklaagde ni. & f. accusé m., inculpé, prévenu
beklaaglijk adj. pitoyable, déplorable. [m., -e f.
beklaaglijkheid f. misère f.
beklaagster f. plaignante f.
bekladd(er)en v. tr. 1 tacher, souiller; 2 barbouiller,
noireir; 3 dénigrer, calomnier.
bekladder m., ...ster f. 1 barbouilleur m. ...euse
f.; 2 dénigreur m., ...euse f. [m., calomnie f.
bekladding f. 1 souillure, tache f.; 2 dénigrementl
beklag n. 1 plainte, réclamation f.; zijn - doen se
plaindre, réclamer; 2 condoléance f.
beklagen v. tr. 1 plaindre, déplorer; zich iets -
regretter qc., se repenti r de qc. ; 2 accuser, dénoncer.
beklagenswaardig) adj. à plaindre, digne de
pitié; regrettable, déplorable.
beklager m. plaignant m.
beklant adj. achalandé. [2 calomnier.
beklappen v. tr. 1 faire connaïtre, révéler, trahir;l
beklapper m., ...ster f. 1 rapporteur rn., ...euse
f.; 2 calomniateur m., ...trice f.
beklapping f. 1 révélation f.; 2 calomnie f.
beklauteren v. tr. grimper sur, escalader.
bekleden v. tr. 1 revêtir, couvrir, (chambre) tapisser;
(chaises) rembourrer; 2 lambrisser; 3
(mar.) revêtir, cuirasser; (ancre) brider; (oordage)
fourrer; 4 draper; 5 (d'une fonction)
revêtir; een ambt- occuper, remplir une fonction.
bekleeding f. 1 vêtements m., couverture f.; 2
tapisserie, tenture, lambrissage m.; 3 cuirasse f.;
fourrure f. 4 draperic f.; 5 tégument m.
beklemd adj. 1 serré, comprimé; 2 accablé, oppressé;
3 -e breuk hernie f. étranglée.
beklemdheid f. 1 serrement m. (de coeur), oppression
f.; 2 angoisse f.
beklemmen v. tr. 1 presser, serrer; 2 accentuer;
3 oppresser, opprimer; 4 affermer (à perpétuité).
beklemtonen v. tr. accentuer.
bekijven v.intr. 1 s'attacher, prendre; 2.réussir,
prospérer.
beklimmen v. tr. escalader, gravir.
beklimming f. ascension; escalade f.
beklinken v. tr. 1 abouter, river; 2 arrêter, ter-t
beklonken adj. décidé, arrêté. [miner.
bekloppen v. tr. percuter.
beknabbelen v. tr. grignoter; mordiller.
bekneld, beknellen = beklemd, beklemmen.
beknibbelaar in., ster f. marchandeur m.,^
beknibbelen v. tr. lésiner, marchander. [...euse f.
beknibbeling f. rnarchandage, barguignage m.
beknopt 1 adj. court, concis; - overzicht precis,
résumé m.; 2 adv. bripvement, avec concision.
beknoptheid f. concision f.
beknorren v. tr. gronder, réprimander.
bekocht adj. surfait, refait, trompé.
bekoelen 1 v. tr. refraïchir, refroidir; 2 v. intr.
(zijn) se rafraichir, se refroidir; 3 se calmer.
bekoeling f. refroidissement m.
bekoken v. tr. 1 faire la cuisine pour qq. ; 2 examiner
soigneusement.
bekomen 1 v tr. oblenir, recevoir; gagner; 2
v. intr. (zijn) goed - profiter; slecht - ne pas
revenir; wel bekome 't u grand bien vous fasse;
3 se remettre, se refaire; 4 revenir d soi.
bekommerd adj, soucieux, inquiet. [tude f.
bekommerdheid, ...ing, ... nis f. souci m., inquié-;
bekommeren 1 v. tr. donner du souci, inquiéter;
2 zich -- se soucier, s'inquiéter. [soupé.
bekomst f. soul m.; ik heb er mijn-van j'en ai
bekonkelen v. tr. tripoter, machiner, intriguer.
bekonkeling f. ( men) tripotage m., machinaticn,
intrigue f.
bekoopen v. tr. payer, acheter; hij bekoopt het
met zijn leven il le paie de sa vie.
bekoorder m., bekoorster f. séducteur, tentateur
m., ...trice f.; charmeur m., ...euse f.
bekoorlijk adj. séduisant, charmant, ravissant.
bekoorlijkheid f. (...heden) charme m., grote f.,
attrait m.; appas m. pl.
bekoren v. tr. 1 séduire. charmer; 2 séduire,
tenter. [tion, tentation, f.
bekoring f. ( men) 1 charme, attrair m.; 2 séduc-1
bekorsten v. tr. encrouter, incruster.
bekorten v. tr. 1 abréger, raccourcir; 2 diminuer
(sa dette); 3 iem. - nuire d qq.
bekorting f. abrégé, raccourcissement m.
bekostigen v. tr. défrayer, payer la dépense.
bekostigen ni. défrayeur m.
bekostiging f. défrai m.
bekrabb(el)en v. tr. 1 gratter, égratigner. ; 2
couvrir de griffonnage.
bekrachtigen v. tr. confirmer, affirmer; ratifier,
bekrachtigend adj. confirmatif. [homologuer.
bekrachtiging f. confirmation, ratification, homologation
f., sanctionnement m.
bekransen v. tr, couronner, enguirlander.
bekransing f. couronnement m.
bekrassen v. tr. rayer, gratter.
bekreten adj. éploré, rouge d'avoir pleuré; met
-- wangen les joues baignées de larmes.
bekreunen v. réfl.: zich - se soucier (de) ; se
mêler (de).
bekr jiten v tr. pleurer, déplorer.
bekrimpen — 47 — belemmeren
bekrimpen v. réfl. : zich— se restreindre, se resserrer.
.
bekrompen adj. 1 étroit, rétréci; — wonen habiter
à l'étroit; 2 borné, peu intelligent.
bekrompenheid f. I étroitesse, petitesse, exiguité
f.; 2 étroitesse f. d'esprit.
bekronen v. tr. 1 couronner; 2 honorer, récom-^
bekroning f. couronnement m. [penser.
bekruipen V. tr. 1 se glisser dans, rarnper sur:
2 surprendre; 3 prendre, saisir.
bekruizen v. tr. salir; noircir de fumée.
bekuipen v. tr. briguer, intriguer.
bekwaam adj. 1 capable, habile, apte; 2 convenabie,
propre; ten bekwamen tijde, met bekwamen
spoed en temps utile, à point nommé.
bekwaamheid f. (...heden) capacité, habileté, aptitude
f., talent in.
bekwamen v. tr. rendre capable (de), rendre
bekw ijlen v. tr. souiller de have. [apte (à).
bel f. ( ' len, letje) 1 cloche, clochette f.; 2 grelot
m., sonnette f., timbre m.; 3 clarine; 4 pendant m.
d'oreille; 5 bulle f.; een —letje maken of trekken
tirer les sonnettes; de kat de -- aanbinden attacher
le grelot; iets aan de — hangen ébruiter qc.
belachelijk adj. ridicule, risible.
belachelijkheid f. (...heden) ridicule m., ridiculité
f., grotesque m.
belachen v. tr. rire de, se rire de, se moquer de.
beladen v. tr. 1 charger; (navire) frêter; 2 accabier,
cribler.
belading f. changement m., charge f.
belagen v. tr. 'tendre ou dresser des pièges á.
belagend adj. insidieux.
belager m. insidiateur m.
belaging f. embuches f. pl.
1. belakken v. tr. cirer, sceller.
2. belakken v. tr. calomnier.
belanden v. intr. (zijn) arriver, aborder, atterrir;
waarmaghij beland ?zijnque peut-il être devenu ?
belang n. ('en) 1 importance, conséquence, portée
f.; 2 intérét, avantage m.; — stellen in s'intéresser
à; --- hebben bij être intéressé à; iets van
— une affaire importante.
belangeloos adj. désintéressé.
belangeloosheid f. désintéressement m.
belangen v. tr. = aanbelangen.
belangende prép. touchant, concernant.
belanghebbende m. & f., ... hebber m. intéressé
m., —e f.
belangrijk adj. important, considérable.
belangrijkheid f. importance, conséquence f.,
belangstellend adj. intéressé. [poids m.
belangstelling f. intérêt m.
belangwekkend adj. intéressant.
belangzoekend, ...zuchtig adj. ...zoeker m.
intéressé, égoïste adj. & tn.
belappen v. tr. rapiéceter, raccommoder.
belastbaar adj. imposable.
belasten v. tr. 1 charger (qq, de qc.), imposer (qc.
à qq.) ; 2 grever.
belasteren v. tr. calomnier, diffamer, dénigrer.
belastering f. calomnie, diffamation f., dénigrement
m.
belasting f. ( men) impdt m., contribution, taxe f.
belastingbiljet n. feuille f. de contributions.
belgstingkantoor n. bureau m. des contributions,
perception f.
belastingschuldige m. & f. contribuable ni. & f.
belastingwet f. loi f. fiscale.
belatten v. tr. latter, voliger.
belazerd adj. 1 lépreux; 2 fou, bête. [trager.
beleedigen v. tr. offenser, injurier, insulter, ou-j
beleedigend adj. offensant, choquant, injurieux.
belediger m. ( cs), ...digster f. ( . ·) offenseur m.
beleediging f. (en) offense, insulte, injure f.
beleefd 1 adj. poli, honnête; 2 courtois; 3 adv.
poliment, honnétement.
beleefdheid f. (... heden) 1 politesse f., savoirvivre
ni., urbanité; 2 courtoisie 'f.
beleefdheidshalve adv. par politesse.
beleefdheidsvorm m. étiquette f., cérémonial m.
beleenbaar adj. qui peut etre mis en gage ou
hypothéqué; hypothécable.
beleenbank f. 1 banque ou maison f. de prêt sur
gage; 2 mont-de-piété, lombard m.
1. beleenen v. tr. 1 préter sur gage; 2 emprunter
sur gage, engager; 3 hypothéquer.
2. beleenen v. tr. 1 inféoder; 2 investir.
beleener m. prêteur m. sur gage.
1. beleening f. 1 prêt m. sur gage; 2 mise f. enf
2. beleening f. inféodation, investiture f. [gage.
beleg n. siège, investissement m.; het — slaan
mettre le siège; staat van — état m de siège.
belegen adj. rassis, mur.
belegeraar m. (xs) assiégeant m.
belegeren v. tr. assiéger.
belegering f. siège, investissement m.
belegeringsartillerie f., ...geschut n. artillerie f.
de siège, grosse artillerie f.
belegeringskunst f. poliorcétique f.
beleggen v. tr. 1 couvrir; (planches) planchéier;
(carreaux) carreler; (gazon) engazonner; (zinc)
zinguer; (mur) revêtir; (robe) garnir, galonner;
(glace) étamer; (toit) enfaïter; 2 (argent) placer;
3 (réunion) convoquer.
belegging f. 1 couverture f.; planchéiage, revêtement
m., garniture f., étamage m.; 2 placement
m.; 3 convocation f.
beleghout n. taquet m.
beleghoutje m. chevillot m.
belegsel n. ( mos) garniture f. [direction f.
beleid n. 1 prudence, circonspection f.; 2 conduite,]
beleiden v. tr. conduire, diriger.
belemmeren v. tr. 1 embarrasser, entraver, empécher,
gêner ; 2 o bstruer, encom brer ; (vue) offusquer.
belemmering --- 48 — bemiddeld
belemmering f. embarras, empêchement, encombrernent
m.; obstruction, gêne f.
belenden v. intr. être contigu, toucher.
belendend adj. attenant, contigu.
belending f. contiguité f.
belet n. empêchernent m.; — hebben être empêché
de recevoir; heeft Mevrouw —? est-ce que Madame
recoit ? — geven dire qu'on est empêché de
recevoir; — laten vragen demander d être recu.
bel-étage f. premier (étage) m.
beletsel n. ( cs) 1 empêchement, obstacle m.; 2
contrariété, difficulté f. [obstacle à; prévenir.
1. beletten v. tr. empêcher, contrarier, mettre
2. beletten v. tr. considérer, exarniner.
beleven v. tr. 1 voir en sa vie, vivre jusqu'à, assister
d; dat zal ik niet meer — je ne verrai plus
cela en ma vie; zijn zeventigste jaar — atteindre
ses soixante-dix ons; 2 éprouver; hij beleeft veel
vreugde aan zijn kinderen ses enfants lui donnent
beaucoup de satisfaction ; 3 vivre selon.
1. belezen v. tr. 1 conjurer, exorciser; 2 persuader,
engager.
2. belezen adj. qui a beaucoup lu; érudit.
belezenheid f. lecture, érudition f.; connaissance f.
des livres.
belezer m. 1 exorciste m.; 2 enchanteur,enjóleur m.
belezing f. 1 exorcisme m.; 2 persuasion f.
belfort n. beffroi m.
Belg m. ( men) Beige m.
belgen v. tr. irriter, fácher.
België n. la Belgique f.
Belgisch adj. beige, f belgique. jeu ni.
belhamel m. 1 sonnailler m.; 2 meneur, bonte-i
belichamen v. tr. 1 corporiser, corporifier, donner
un corps à; 2 incarner, personnifier.
belichaming f. 1 corporisation f.; 2 incarnation,
personnification f.
beliegen v. tr mentir à, dire un mensonge à.
belieger m. beliegster f. menieur m., ...euse f.
1. believen v. intr. plaire à, complaire á, satisfaire,
contenter; als 't u belieft s'il vous plaït;
wat belieft ? plaft-il ?
2. believen n. plaisir, gré m.; naar uw --- à votre
gré; naar — à discrétion.
belijden v. tr. 1 conjesser, avouer; 2 professor;
3 reconnaftre, adorer. [secte f.
belijdenis f. 1 confession, profession f.; 2 église,i
bel der m., belijderes f. 1 confesseur m. ; ...euse
f. ; 2 sectateur m.; ...trice f.
belijmen v. tr. enduire de colle.
belijnen v. tr. ligner, enligner.
belikken v. tr. lrcher.
Belle n. Bailleul m.
bellen v. intr. & tr sonner; hard — carillonher.
belletrie f. belles-lettres f. pl., littérature f.
belletrist m. (zen) homme m. de leitres.
belletristisch adj. littéraire.
beloerder m. (cos) épieur, espion m.
beloeren v. tr. épier, guetter.
beloering f. espionnage m.
belofte f. (con), beloftenis f. (-osen) promesse,
parole f.; zijn — breken fausser sa promesse; —
maakt schuld chose promise chose due; parole
vaut jeu ; het Land van — la Terre promise.
beloken adj. fermé; — Paschen Páques f. pl.=
belommeren v. tr. ombrager. [closes.
belommering f. ombrage m.
bolonken v. tr. lorgner. [nérer.
beloonen v. tr. 1 récompenser; 2 rdribuer, rému-t
belooning f. ( ren) 1 récompense f.; 2 rétribution,
rémunération f.
beloop n. 1 cours m., marche f., train m.; 2
(compte) montant m.; 3 forme f., contour, gabari(
t) in.
beloopen V. tr. 1 fouler, courir sur; niet te —
impraticable; 2 atteindre, attraper; een zaak —
faire des démarches pour une affaire; 3 survenir,
arriver à l'improviste; 4 monter, se monter d,
s'élever à.
beloven v. tr. promettre; — en doen is twee prom.
ettre ei tenir sont deux; gouden bergen — promettre
monts et merveilles; ik beloof me daar
niet veel van je n'attends pas grand'chose de cela.
belover m (oos) prometteur m.
belroos f. érésipéle, érysipèle m. [mondices.
belt 1 ( men) monceau, tas m., dépbt m. des im-t
beltrekker m. poignée f. de sonnette,
beluiden v. tr. sonner pour.
beluisteren v. tr. etc. = afluisteren etc.
belui n. connaissance, conception, idée f.
belust adj: 1 avide; — zijn op convoiter, désirer;
— maken affriander, allécher; 2 curieux.
belustheid f. avidité, convoitise, envie f.
bemachtigen v. tr. 1 s'emparer de, saisir, prendre;
2 autoriser, donner pouvoir à. [torisation t.
bemachtiging f. 1 saisie, prise, conquêtef.; 2 au-t
1. bemalen v. tr. 1 épuiser; 2 régler le niveau.
2. bemalen v. tr. peindre, couvrir de peinture,
bemannen v. tr. équiper, armer.
bemanning f. 1 équipage m.; 2 équipement, armement
m.; 3 garnison f.
bemantelen v. tr. 1 couvrir (dun maateau);
2 (place) emmanteler; 3 cacher, dissimuler,voiler.
bemanteling f. 1 emmantélement m.; 2 déguisement
in., palliation f.
bemasten v. tr. (mar.) mater.
bemasting f. 1 mátement in.; 2 misture f.
bemerkbaar adj.perceptible, apercevahle, sensible.
bemerken v. tr. 1 apercevoir, remarquer; ik bemerk
dat ... je m'apercois que ...; 2 observer.
bemerking f. 1 observation, perception, vue f.;
2 observation, remarque f.
bemesten v. tr. 1 fumer; 2 engraisser.
bemesting f. fumage, engraissement in.
bemiddelaar in, ster f. médiateur m., ...trice f.
bem!ddeld adj. aisé.
bemiddelen -- 49 — beoefenen
bemiddelen v.tr.concilier, négocier, accommoder.
bemind adj. aimé; zich — maken se faire bien
ventr. [amie, bien-aimée f.
beminde m. & f. (con) ami, biera-aimé, m.; bonnet
beminnaar m., ...nares f. amateur m.
beminnelijk adj. aimable, gentil, charmant.
beminnelijkheid f. amabilité, gentillesse f.
beminnen v , tr. aimer, chérir, affectionner.
beminnenswaardig adj. aimable.
beminnenswaardigheid f. amabilité f.
bemodderen v. tr. éclabousser, crotter.
bemoedigen etc. = aanmoedigen etc.
bemoeial in. (cos) factotum, Jean fait tout m.
bemoeien V. réfl.: zich -- met 1 se mêler de,
s'occuper de; 2 s'ingérer dans.
bemoeienis f. (misen), bemoeiing f. ('en) inlervention,
ingérence, entremise f.; effort m., démarche
f.
bemoeilijken v. tr. rendre difficile, suscitei desi
bemoeizucht f. ingérence f. [difficultés d.
bemorsen V. tr. salir, souiller, barbouiller,
bemost adj. 1 moussu; 2 couvert ou tapissé dei
beenuren v. tr. emmurer, murer. [mousse.
ben f. ( c' nen) benne, banne, manne f., panier m.;
door de — vallen se trahir.
benaaien v. tr. 1 coudre avec; 2 couvrir de;
3 entretenir les effets de.
benaarstigen v. réfl.: zich — s'appliquer, s'éverbenaarstiging
f. application, assiduité f. [tuer.
benadeelen v. tr. 1 nuire à, léser, desservir, faire
ton à; 2 (jur.) préjudicier, désavantager.
benadeeling f. fort, désavantage, préjudice m.
benaderen v. tr. 1 s'approcher de; 2 calculer approximativement;
3 exproprier, saisir.
benadering f. 1 approche f.; 2 approximation f.;
3 expropriation, saisie f.
benaming f. (cen) nom m., dénomination f.
benard adj. embarrassé, perplexe; difficile, périlleux.
benardheid f. embarras m., perplexité, gene f.
benauwd adj. 1 étroit, serré; 2 éiouffant, suffocant;
het is hier — il fait lourd ici; 3 inquiet,
peureux, alarmé; — zijn van avoir peur de.
benauwdheid f. 1 étroitesse f.; 2 suffocation f.;
3 inquiétude, peur, angoisse c.
benauwen v. tr. 1 rétrécir, resserrer; 2oppresser,
étouffer; 3 inquiéter.
benauwing f. 1 oppression, gêne f.; 2 inquiétude f.
bende f. (ten) 1 bande, troupe f.: 2 parti m.,
clique f.
beneden adv. 1 en bas, dessous; naar — komen
descendre; — iem. staan être inférieur d q.;
2 au rez-de-chaussée; 3 (aux Indes) sur la cóte;
4 hier — dans ce bas monde. En compos.: inférieur
ou bas.
benedenbuur m. voisin m. du rez-de-c$haussée.
benedeneinde n. bas bout m.
benedenhuis n. rez-de-chaussée m.
benedenkant m. bas côté ra.; aan den —en conbenedenlanden
n. pl. pays plats m. pl. [tre-bas.
benedenloop m. cours m. inférieur.
benedenrond n. terre f.; dit — ce bas monde.
benedenstad f. ville f. basse.
benedenste adj. bas, inférieur, le plus bas.
benedenstrooms adj. en aval.
benedenwoning f. logement rn. au rez-de-chaussée.
benedenzaal f. salle f. du ou au rez-de-chaussée.
benedijen v. tr. bénir.
beneen = beneden.
benefice, ...ficie n. bénéfice rn.; ter— van au bé-Z
beneficiant m. bénéficiaire rn. [néfice de.
beneficievoorsteliing f. (représentation f. d) bénéfice.
benemen v. tr. óter, enlever, prendre; den eetlust
— couper l'appétit. [angoissé.
benepen adj. 11 serré, étroit, étriqué ; 2 embarrassé,t
beneveld adj. 1 brumeux, embrumé, nuageux;
2 embrouillé, pris (de boisson).
benevelen v. tr. 1 embrumer, couvrir de nuages;
2 embrouiller, griser.
beneveling f. 1 obscurcissement ni.; 2 ivresse f. [de.
benevens prép. outre,conjointement avec; d cótét
1. bengel m. 1 baton m.; 2 polisnon, aamin m.
2. bengel m. ( cos) 1 petite cloche f.; 2 battant m.
de (la) cloche. [balancer, pendiller.
bengelen v. intr. 1 sonnailler, carillonner; 2 se&
bengeikruid n. mercuriale f.
benieuwen v. imp. intriguer, rendre curieux; het
benieuwt mij je suis curieux de savoir, cela m'intrigue;
benieuwd curieux de savoir.
ben lidbaar adj. enviable.
benijden v. tr. envier, jalouser, porter envie d;
beter benijd dan beklaagd rnieux vaut faire envie
que pitié.
benijdenswaardig) adj. enviable, digne d'envie.
ben lider m., benijdster f. (mos) envieux m.,:
ben ilding f. envie, jalousie f. [...euse t.
benist m. mennoniste, baptiste m.; V. menist.
benoemd adj. nommé, qualifié; — getal nombre
M. concret.
benoemen v. tr. 1 nommer, dénommer; 2 nornmer,
désigner; (héritier) instituer.
benoeming f. 1 nom m., dénomination f.; 2 nomination,
désignation f.
benoodigd adj.. nécessaire; — hebben avóir besoin
de. [uiture t.
benoodigdheid f. (...heden) nécessaire m., four-i
benoorden 1 adv. au nord; 2 prép. au nord de.
bent f. ( 'en) parti m., clique, faction f.
benting f. fortin m.
benut n. = belul.
benuttigen v. tr. utitiser.
benzoë, benzoin f. benjoin m. [m., —e f.
beoefenaar m., ester f. qui s'applique (à); amit
beoefenen v. tr. 1 exercer, pratiquer, professen;
2 étudier, s'apptiquer d, cultiver.
beoefening — 50 — bereidvaardig
beoefening f. 1 exercice ni., pratique f.; 2 culture,i:
beoliën v. tr. huiler. {etude f.
beoogen v. tr. 1 regarder ; 2 avoir en vue, viser.
beooging f. bul m. [seur m.
beoordeelaar m., ...lares f. juge, critique, cen-t
beo rdeelen v. tr. 1 juger: 2 apprécier, critiquer,
cen.srrrer.
beoordeeling f. 1 jugement m.; 2 critique, censure
f.; 3 compte-rendu en.
beoorlogen v. tr. combattre, faire la guerre à.
beoosten 1 adv. a l'est; 2 prép. á Vest de.
bepaalbaar adj. définissable, déterminable.
bepaald 1 adj. défini, déterminé, arrété; in den
—en zin dans le sens strict ; in —e bewoordingen
formellement; 2 borné, limité; 3 définitif ; 4 adv.
surement, formellement, pour sur, définitivement.
bepaaldheid f. précision, justesse, exactitude f.
bepaarlen v. tr. perler, emperler.
bepakking f. 1 chargement m.; 2 paquetage m.
bepalen v tr. 1 borner, limiter; circonscrire;
2 fixer, déterminer; assigner; 3 définir, donner
la défin.tion de ; 4 sti puler; 5 zich — se restreindre,
se contenter.
bepalend ad;. déterminant; — lidwoord article m.
défini; — voornaamwoord pronom m. déterminatif
.
bepaling f. (. en) 1 limitation f., bornes f. pl.,
2 fixation, détermination f.; 3 définition f.; 4 stipulation
f.; 5 (gram.) complément m.; naamwoordelijke
-- complément déterminatif; bijwoordelijke
— complément circonstanciel,
bepantseren v. tr cuirasser.
beparelen v. tr. perler, emperler.
bepeinzen v. tr. méditer; penser n, réfléchir à.
bepeinzing f. méditation, réflexion f.
bepekken v. tr. poisser.
bepennen v. tr. garnir de plumes ; emplumer.
beperken v. tr. 1 enclore; 2 borner, limiter.
beperking f. 1 enclos m.; 2 limitation, restriction f.
beperkt adj. limité, borné; restreint.
beperktheid f. étendue f. restreinte; (temps)
brièveté; (ressources) modicité; (esprit) étroitesse f.
bepikken v. tr. 1 becqueter. picoter; 2 poisser.
bepinnen v. tr. cheviller.
beplakken v. tr. coller sur, couvrir.
beplakking f., beplaksel n. collage m.
beplanken v. tr. planchéier, boiser.
beplanking f. planchéiage, boisage m. , boiserie f.
beplanten v. tr planter de, t oorplanter, boiser.
beplanter m planteur ni.
beplanting f. plar,tation f., boisage m.
bepleisteren v. tr. pldtrer, crépir.
bepleistering f. plï trage, crépissage, crépi m.
bepleiten v. tr. plaider, défendre.
bepleiting f. plaidoirie f.
bepl oegb a ar adj . labourable, arable.
beploegen v. tr. labourer, cultiver.
beploeging f. labourage m.
bepluirnen v. tr. garnir de piumes; empanacher.
bepoederen, bepoeieren v. tr. poudrer, saupoudrer.
[sonner.
bepoten V. tr. planter; (étang) aleviner, empois-1
bepoting f. plantation f.; alevinage m.
bepraten v. tr, 1 parler de, causer de, discuter;
iem. — parler mal de qq.; 2 persuader, décider,
enjo^ler; iem. — embabouiner qq.
beprater m. 1 discuteur nl.; 2 enjdleur m.
beprating f. discussion, persuasion f.
bepreeken v. tr. 1 gronder, sermonner; 2 persua-:
beproefbaar adj. d es.sayer. [der, décider>
beproefd adj. 1 éprouvé, à toute épreuve; 2 efficace,
soulverain. [mettre à l'épreuve.
beproeven v. tr. 1 essayer, tenter; 2 éprouver,t
beproeving f. ! épreuve f., essai m.; 2 examen m.
beraad n. considération, réflexion, délibération f.;
in — staan être irrésolu.
beraadslagen v. intr. 1 délibérer, discuter, dé attre;
2 met iem. — consulter q7., conférer avec qq.
beraadslagend adj. délibérant.
beraadslaging f. délibération f.; (juges) délibé é m.
1. beraden adj. 1 prudent, avisé; 2 ferme, di'terminé.
[d'avis.
2. beraden v. réfl_ : zich — 1 réfléchir ; 2 chan oert
beradenheid f. prudence, circonspection f.
beradino f. réflexion, délihération f.
beramen v. tr. i projeter, préparer, machinera
2 estimer, évaluer, calculer.
beraming f. t préparation f., projet m.; 2 devis rn.,
estimation f.
berapen v. tr. hourdir; crépir.
berberis, berberisse f. (...fissen) 1 épine-vinetle,'
berbéris f ; 2 vinetier m.
berd n. ( 'en) planche f.; te —e brengen mettre
sur le lapis.
berechten v. tr. 1 rendre la justice ; 2 servir ;
3 (malade) administrer.
berechting f. 1 reddition f. de la justice ; 2 administration
f., Viatique m.
beredderen v. tr. arranger, ordonner, conduire.
bereddering f arrangement m., conduite, dir t c-t
beredding f. sauvement m., consere'alion f. [tion f.
bereden adj. 1 rnonté, à cheval; 2 (cavalier)
exercé; 3 (cheval) dressé.
beredeneerd adj. raisonné; (personne) réfléchi.
beredeneeren v. tr. raisonner, discuter, motiiver.
beredeneering f. (en) raisonnement m., démonstration
f.; débat m.
beregenen v. tr. mouiller, arroser (par la pluie);1
bereid adj. 1 prêt; 2 préparé. [—met inonder de.
bereiden v. tr. préparer, apprêter; (surprise) ménager
: (cuir) corroyer.
bereidheid, bereiding f. préparation f., apprêt ru.
bereids adv. déjd.
bereidsel r.. ( mos) apprêt m.
bereidvaardig, bereidwillig adj. complaisant cm
pressé, de bonne volonté.
bereidvaardigheid -- 51 —
beringen
bereidvaardigheid, bereidwilligheid f. complaisance
f., empressement ni., bonne volonté f.
bereik n. portée, atteinte f.; binnen mijn — à ma
portée; buiten mijn — hors de ma portée; buiten
— hors d'atteinte.
bereikbaar adj, abordable, réalisable.
bereiken v. tr. atteindre, arriver à.
bereiking f. atteinte, arrivée f.
bereisd adj. qui a beaucoup voyagé.
bereizen v. tr. voyager dans, parcourir, visiter;
fréquenter ou faire (les foires).
D berek n. commissron f. [nel.
berekenbaar adj. 1 calculable; 2 (math.) ration-=
berekend adj. ( calculé, évalué; 2 voor iets —
apte à qc., à même de faire qc.
berekenen v. tr. 1 calculer ; 2 supputer ; 3 évaluer.
berekening f. 1 calcul in.; 2 évaluation f..- 3 supputation
t.; 4 (calendrier) comput in.
1. beren v. intr. acheter à crédit ou h l'ceil.
2. beren v. intr. barrer.
berenhoeder m. (asti.) bouvier m.
berenhuif f. peau f. d'ours.
berenjong n. ourson m.
berenklauw m. 1 griffe d'ours ; 2 (bot.) acanthe f.
berenleider m. 1 montreur m. d'ours; 2créancier^
berenmuts f. bonnet m. a polls, colback in. [in.
berennen v. tr. 1 rattraper; 2 investir, cerner,
berenning f. investissement, blocus m. [bloquer.
berenoor n 1 oreille f. d'ours; 2 (bot.) auricale f.
1. berg m. ( men, cD je) montagne f ; (avec nom
propre ou stéréot.) mont m.; —je montieule m.;
over — en dal par monts et par vaux; de haren
te —e doen rijzen faire dresser les cheveux.
2. berg m. (oen) ou berg van barmhartigheid
mont m. de piété. [fait.
3. berg n. eczéma m.; (à la tête) croutes f. p1. del
bergachtig adj. montagneux, montueux.
bergader f. filon m., veine f.
bergaf, bergafwaarts adv en descendant la montagne;
en aval; zijn zaken gaan — ses affaires
périclitent. [f., berganiote f.
1. & 2. bergamot f. ( xten), —citroen m., peert
bergarnotboom m. bergamotier m.
bergbewoner m. montagnard m.
bergblauw n. bleu m ou potée f. de montagne,
cendre f. bleue.
bergeend f.canard m. d' Islande , mil (1)ouinan m.
bergen v. tr. (borg, heb geborgen) 1 enfermer,
serrer, cacher; emmagasiner; 2 (mar.) amener'
serrer; 3 sauver; berge zich wie kan sauve qui
peut; berg je! gare! hij is geborgen il est à !'abri.
2. Bergen n. 1 (Belg.) Mons; 2 (France) Bergues
St-Winox; 3 (Norv.) Bergen m.
Bergenaar m. 1 Montois; 2 Berguois, Berguenard;
3 Bergois m.
bergengte f. col, défilé m., gorge f.
bergeppe f. persil m. de montagne; athamante f.
berger m. emmagasineur, sauveur m.
berggeel n. ocre f. jaune.
berggeest ni. gnonie m.
berggeit f. chamois m.
bergglas n. cristal m. de roche.
berggroen n. cendre f. verte. [grand tétras m.
berghaan r1., berghoen n. coq m. de bruyère,j
berghok n. ma!;asin m., décharge f., (mar.)J
berghout n. préceinte f. [soute f.
berging t. mise f. à l'abri; remisage m.
bergketen f. chaïne f. de montagnes.
bergkloof f. gouffre, précipice rr,.
bergkristal n. cristal m. a: roche, quartz m.
bergland n. pays m. monlagneux.
bergman m. (...glui) 1 montagnard m.; 2 cDnetje
n. gnome m. [Norvège).
bergmuis f. 1 marmotte f.; 2 lemming m. (de;
bergnimf f, oréade f.
bergop adv. en montant, h la montée.
bergpartij f. Alontagne f., Montagnards m. p1.
bergpas m. = bergengte.
bergplaats f. = berghok.
bergpreek, bergpredicatie, bergrede f. sermon m.
sur la montagne.
bergrat, bergrot f. 1 marmotte f.; 2 rat ni. des
Alpes, loir m.
bergrug m. arête f., dos in. (de montagne).
Bergsch adj. 1 montois; 2 berguois; 3 bergois.
Bergschot m. Highlandais ni.
bergslede f. ramasse f.
bergspits f. pic, piton m.
hergstof n. minéral, minerai m.
bergstroom m. torrent m.
bergwater n. ravine f.
bergwerk n. 1 mine f.; 2 minéraux m. pl.
bergwerker m. mineur m.
bergzout n. sel ni. gemme, soiade f. muriatée.
ben-ben tf.. béri-béri in.
bericht n. ( «en) 1 avis, rapport ni., annonce,
nouvelle, information f.; — van ontvangst accusé
m. de réception, récépissé m.; 2 article m.; gemengde
—en faits m. pl. divers; 3 lettre f. d'avis ;
—tje n. ( -os) note, petite nouvelle f., entrefilet m.
berichten v. tr. annoncer, informer, aviser, faire
savoir.
berichter, berichtgever ni. informateur in., correspondant,
reporter, rapporteur m.
berieken v. tr. flairer.
berijdbaar adj. praticable; carrossable, chevauchable,
cvclable.
berijden v. tr. 1 monter (un cheval); (fig.) enfourcher
(son dada); 2 passer (à cheval mi en voiture).
berijder m. cavalier, écuyer m.
berijmen v. tr. rimer.
berijmer m. rimeur m.
berijming f. rédaction f. rimée.
beril m. béryl m., aigue-marine f.
berin f. (te nen) ourse f. [2 encercler.
beringen v. tr. 1 garnir dun anneau, bnucler;l
berispelijk — 52 — beschermengel
berispelijk adj blámable, répréhensi bie.
berispelijkheid f. répréhension f.
berispen v. tr. bldmer, réprimander, reprendre.
berlsper m. grondeur, correcteur m.
berisping f. ( men) bidme in., réprimande.
berk(eboom) m. (men) bouleau m.; ronde —
mérisier m. dil Canada.
berkachtig adj. bétulacé.
berkemeler m. vidrecome, gobelet m. de bouleau.
berken, berkenhouten adj. de bouleau.
berkenbosch n. boulaie, bouleraie f.
berkoen f. ( men) étanFon m., épontille f.
Berl!nsch-blauw n. bleu m. de Prusse.
berm m. (cen) berme f., accotement m.
bernagie, bernazie f. bourrache f.
beroemd adj. renommé, célèbre, illustre.
beroemdheid f. renom m., renommée, célébrité f.
beroemen v. tr. & intr. vanter, glorifier.
beroep n. 1 appel m.; een — doen op faire appel
à; 2 (pasteur) nomination; 3 vocation f., état ni.,
profession f. En compos. : ---s pi ofe.ssio teel.
beroepen 1 v. tr. appeler; 2 hommer; appeler a;
3 convoquer; 4 zich — op se référer à, s'en rapporter
d.
beroeper m. 1 nominateur m.; 2 (jur.) appelant m.
beroeping f. nomination f. (helle.
beroepsbezigheid f. occupation f. profession-1
beroepshalve adv. de par la profession.
beroepsplicht m. devoir m. professioneel.
beroepsschool f. école f. professionnelle.
beroerd 1 adj. paralysé, percltrs; 2 inalade;
3 troublé, inquiet; 4 rnisérable, embëtant; 5 adv.
mal, misérablement.
beroerdheid f. 1 attaque f.; 2 trouble m., malaise
f.; 3 état m. déplorable.
beroeren V. tr. 1 toucher à; 2 agiter, troubler.
beroering f. trouble m., troubles m. pl.; agita-^
beroerlijk adj. troublé. (tion f.
beroerte f. (oo n) 1 coup m. de song, apoplexie,
attaque f.; een — krijgen avoir une attaque;
2 trouble m.
berokkenen v. tr. causer, stisciter, veel moeite —
donner du fil à retordre.
beroofd adj. privé, dépouillé.
berooid adj. dépouillé, en mauvais état; —e beurs
bourse f. vide; —e tijd temps in. misérable; een
— hoofd hebben avoir martel en tête.
berooidheid f. misère f., dénument rn.
beroken 1 v. intr. (zijn) s'enfumer; 2 v. tr.
enfumer; 3 (méd.) ,fumiger.
berooking f. fumigation f.
.berooven v. tr. 1 dépouiller; dét taliser; détrousser
; 2 priver de, Eter.
beroover m. voleur, spoliateur m. (tiort f.
beroovi ng f. dépouillement m., privation, spolia-1
berouw n. I repentir, regret m.; 2 (rel.) contrition f.
berouwen v. tr. se repentir de; het berouwt mij
je me repens de.
berrie f. (-os ou ...ién) civière f., brancard rn.
berst f. (&o en) crevasse, fente ; (poreelaine) fêlure;
(peau) gereure f.
bersten (barstte ou borst, is gebsrsten ou gebarsten)
v. intr. (zijn) crever, crevasser; (peau) se
gercer ; (cloche) se fêler ; — van lachen s'ébouffer
de rire , — van spijt crever de dépit; buigen of —
l-)lier on roetpre.
berucht adj. fameux, mal farné.
beruchtheid f. mauvais renom m.
beruiken v. tr. flairer.
berusten v. intr. 1 reposer, être en repos; 2 -- in
se contenter de; 3 — op se tonder sur, se baser
sur; — onder être entre les rnains de.
berusting f. 1 repos m.; 2 possession f.; onder
van à la garde de ; 3 résignation f.
1. bes f. ( misen) 1 baie f.; 2 groseille f. rouge.
2. bes f. si m. bérnol. (vieille f.
3. bes f. (xsenn), besje (. s) n. vieille, bonnet
beschaafd 1 adj. civilisé, poli, policé; éclairé;
in —c woorden en termes courtois; 2 adv. poliment,
en termes courtois.
beschaafdheid f. civilisation, politesse, urbanité f.
beschaamd adj. honteux, confus; — staan être
confus; — maken 1 confondre, faire rougir,
2 surpasser, éclipser.
beschaamdheid f. tirnidité, honte, confusion f.
beschadigen v. tr. endommager, dégrader; abimer;
...digd avarié.
beschadiging f. 1 endommagement m., dégradation
f.; 2 dégdts in. pl.; avarie f., domrrza;e m.
beschaduwen v.tr. 1 ombrager; 2 (dessin) ornbrer.
beschamen v. tr. 1 confondre, humilier; 2 tromper,
décevoir.
beschamend adj. humiliant, déshonorant.
beschaming f. 1 confusion, honte; 2 déception f.
beschaven v. tr. 1 raboter, planer; 2 polir, chdtier;
3 civiliser, policer.
beschaving f. 1 rabotage m.; 2 civilisation, culture
f.
bescheid f. ( men) 1 jugernent, avis m., information
f.; — doen répondre (à un toast) ; 2 document,
titre; 3 pauselijk -- décrétale f.; rechterlij
k — décision f., arrêt m.
1. bescheiden 1 adj. modeste, discret, modéré;
2 adv. modestement, discrètement.
2. bescheiden v. tr. I wonder, appeler; 2 fixer,
déterminer; 3 départir, donner en partage; 4 répondre.
bescheidenheid f. modestie, discrélion f.
beschenken v. tr. 1 enivrer, griser; 2 gratifier,
faire présent,• 3 douer.
bescheren v. tr. destiner, donner en partage.
beschermeling en. protégé m.
beschermen v. tr. 1 abriter, garantir; 2 protéger,
défendre, sauvegarder.
beschermend adj. protecteur.
beschermengel m. ange m. tutélaire.
beschermer -- 53 -- beslissend
beschermer rn. ( ' s), ... raster f. (gis) protecteur
m. ...trice f.
beschermgeest m. génie m. tutelaire.
beschermgod in. dieu m. tutélaire.
beschermheer rn. patron rn.
beschermheilige ni. & f. patron m., —ne f.
bescherming f. 1 abri m.; 2 protection, garantie,
sauvegarde f.
beschermvrouw f. dame f. patronnesse.
beschieten 1 v. tr. tirer sur, canonner, bombarder;
2 (arme) essayer, éprouver ; 3 atteindre; 4 boiser,
lambrisser; 5 v. intr. (zijn) avancer; 6 se voller.
beschjeting f. 1 canonnade f., bombardement m.;
2 épreuve f.; 3 lambris, lambrissage, biserie f.
beschijnen v. tr. éclairer, luire sur.
beschik n. arrangement m.
beschIka] m. & f. ( ' len) mêle-tout m. & f.
beschikbaar adj. disponible.
beschikbaarheid f. disponibilité f.
beschikken 1 v. tr. envoyer; 2 diriger, disposer,
arranger; 3 v. intr. — over disposer de; de
niensch wikt en God beschikt l'homme propose et
Dien dispose.
beschikker m. 1 arrangeur, ordonnateur; 2 (jur.)
disposant m. [gement m.
beschikking f. 1 envoi m.; 2 dispositron f., arran-t
beschilderen v. tr. peindre, couvrir de peinture.
beschimmeldheid, ...ling f. moisissure f.
beschimmelen v. intr. (zijn) moisir, se moisir.
beschimpen v. tr. 1 insulter, injurier; 2 caloinnier,
médire de.
beschimper m. 1 insulteur ; 2 calomniateur m.
beschimping f. 1 insulte, injure f.; 2 calomnie f.
beschonken adj. ivre; een weinig— allutné, gris.
beschoeien v. tr. revétir (de planches).
beschoeiing f. revêtement ni.. (de planches).
beschoren adj. tombé en partage, réservé.
beschot n. ('ten) 1 aecroissement, profit in.;
récolte, moisson f.; 2 cloison f.; lambris m.
beschouwen v. tr. contempler, considérer, examiner;
op de keper — regarder de pres; alles wel
beschouwd d toot prendre.
beschouwer m. (os), ...wster f.( mos) contemplateur,
examinateur m., ...trice f.
beschouwing f. 1 contemplation f.; 2 considération
f., examen in. [de pleurS.
beschreien v. tr. 1 pleurer, déplorer; 2 inonderi
beschreienswaard(ig) adj. déplorable.
beschrjjden v. tr. se mettre à califourchon sur;
enjamber.
beschrijven v. tr. 1 écrire sur, couvrir ou remplir
d'écriture; 2 (géom.) décrire, tracer; inscrire;
3 inscrire, porter sur une liste; beschreven vaders
pres conscrits; 4 mettre par écrit; 5 décrire ,
dépeindre; 6 mander, convoquer.
beschrijvend adj. .
beschrIver m., ....ifster f. descripteur ni., ...trice
f., auteur m. (d'une description); historien m.
beschri ving f. ( men) 1 description, relation f.;
peinture f.; 2 signalement m.; 3 convocation f.;
programme m.
beschrijvingsbiljet n. feuille f. de déclaration.
beschrijvingsbrief m. lettre f. de convocation.
beschroomd adj. timide, erainti.l.
beschroomdheid f. timidité, crainte f_
beschuit f. & n. ( en, ' je) biscuit m.; —je biscotte
f.
beschuldigde m. & f. (' n) accusé, inculpé, prévenu
m., ...e f.
beschuldigen v. tr. accuser, incrirniner. 1tofre.
beschuldigend adj. 1 accusateur; 2 (jur.) accusa-t
beschuld iger m., ...digster f. ( . s) accusateur m.,
...trice f.
beschuldiging f. accusation, iznputation f.
beschut adj. 1 ei l'abri (de), abrité; 2 (jeuu) gardé.
besch u tsel n. abri m., défense f.
beschutten v. tr. abriter, protéger, défendre.
beschutter m. protecteur, défenseur m.
beschutting f. 1 abri ni., protection, défense f.;
2 (mar.) bardis m.
besef n. í notion, idée f.; 2 conscience f.
beseffeloos adj. sans connaissance, inconscient.
beseffen v. tr. comprendre, avoir la netion de.
beseffing f. = besef.
besje n. ( ' s) = 3. bes ou 5. best.
beslaan 1 v. tr. frapper sur ; 2 revêiir, garnir;
3 ferrer, clouter, armer ; ( cheval) ferrer ; beslagen
ten ijs komen être ferré â glace, (fig.) être ferré;
4 (naar.) ferler ou étrangler; 5 occuper, remplir
(de la place); 6 détremper, délayer (une páte);
gácher (du mortier); 7 v. intr. (zijn) se ternir; se
moisir; beslagen tong langue chargée.
beslabb(er)en v. tr. barbouiller.
beslag n. 1 garniture f., revêtement m.; armature
f., (roue) bandage in.; (livre) fermoir m.; 2 (cheval)
ferrure f.; 3 délayage m. (d'une pate), páte f.;
4 ternissure; moisissure f.; 5 saisie f., séquestre m.;
(navire) embargo m.; — leggen op saisir, disposer
de; in — nemen occuper, prendre; — opheffen
donner main-levée; 6 issue f., achèvement m.;
zijn — krijgen s'arranger, arriver à bonne fin;
7 embarras m.; — maken faire de l'embdrras.
beslaglegger m. saisissant m.
beslaglegging f. saisie f., arrêt m.
besiaglijn f. (iaat- .) tigne f. de ferlage.
beslagmaker m. faiseur rn. d'embarras.
beslagring m. virole f.; entbout in.
beslapen 1 v. tr. dormir sur , 2 zich — consulter
son chevet.
beslechten v. tr. arranger, terminer, vider.
besleehter m. accommodeur m.
beslechting f. arrangement, accomrnodement m.
best ijken v. tr. couvrir de boue, crotter.
best jjpen v. tr. aiguiser ou polir tout autour.
beslissen v. tr. 1 décider; 2 (jur.) statuer sur.
beslissend adj. décisif, péremptoire ; —e stem
beslist — 54 — bestaan
voix f. prépondérante; — oogenblik moment m.
critique; —e partij (jeu) belle f.
beslist 1 adj. décidé, ferme, résolu ; 2 formel, catégorique;
3 adv. décidément, formellement. [ras rn.
beslommering, ...ernis f. ( 'sen) tracas, embar-f
besloten adj. 1 fermé, privé; — gezelschap, jacht
société, .chasse f. privée; — stad ville f. bloquée;
— tijd temps rn. prohibé; (hint.) époque f. de la
suppression de l'exercice public du culte; —
koliek miséréré m.; 2 décidé, déterminé, résolu.
besluit n. ( .en) 1 conclusion f.; 2 résolution, décislon
f.; een — nemen prendre un parti ; 3 décret,
arrêté m.
besiuiteloos adj. indécis, irrésolu, perplexe.
besluiteloosheid f. indécision, irrésolution, perplexité
f.
besluiten v. tr. 1 contenir, enfermer; 2 conclure;
3 résoudre, décider; 4 se résoudre d, se décider á.
besmeren v. tr. enduire.
besmettelijk adj. 1 salissant; 2 contagieux.
besmettelijkheid f. contagion f.
besmetten v. tr. 1 tacher, salir; 2 infecter, empester,
communiquer (par contagion).
besmettingf.l salissure, souillure f.; 2 contagion,^
besmeuren v. tr. salir, souiller. [infection f.
besnaren v. tr. garnir de cordes; monter (un vio-^
besneeuwd ad. neigeux. [lon).
besneeuwen v.tr. &int r. (zijn) couvrir (de neige) .
besnijden v. tr. 1 tailler, sculpter; 2 rogner;^
besnijdenis f. circoncision f. [3 circoncire.
besnijder m. 1 coupeur, rogneur nl.; 2 circonciseur
m.
besnij ding f. 1 taille, sculpture; 2 rognure, coupef.
besnoeien v. tr. 1 ébrancher, élaguer, tailler;
2 (monnaie) rogner; 3 (fig.) diminuer, réduire,
rogner. [rognement m.
besnoeiing f. ébranchement, élagage m., taille f.;t
besnuffelen v. tr. flairer; renifler sur.
bespannen v. tr. 1 embrasser ou mesurer avec
1'empan; 2 garnir; monter; 3 atteler.
besparen v. tr. épargner, économiser, ménager.
besparing f. épargne, économie f., ménagement m.
bespatten, bespatteren v. tr. éclabousser.
bespekken v. tr. larder, piquer (de lard).
bespelen v. tr. jouerde; toucher; (biflard) occuper;
de klokken — carillonner.
bespeurder rn. observateur m [voir de.
bespeuren v. tr. apercevoir, découvrir ; s'aperce-i
bespieden v. tr. épier, guetter.
bespieder m. épieur, guetteur m.
bespieding f. espionnage m.
bespiegelen v. tr. spéculer, contempler; —d spéculatif,
contemplatif.
bespiegeling f. spéculation, contemplation f,
hesp jkeren v. tr. clouer, garnir de clous.
bespikkelen v. tr. tacheter, moucheter. [lage m.
bespikkeling f.1 mouchetare l'.- 2 (peint.) pointil-j
bespoedigen v. tr. accélérer, háter, activer.
bespoediging f. accélération f.
bespoelen v.tr. arroser, baigner.
bespoeling f. arrosement m.
bespottelijk adj. ridicule, risible; — maken ridi-:
bespottelijkheid f. ridicule n:. [culiser.
bespotten v. tr. 1 ridiculiser; tourner en ridicule;
fijn — persifler; 2 se moquer de, se railler de.
bespotter m. moqueur, railleur rn.
bespotting f. risée, moquerie, raillerie f.; fijne —
persijlage m.
bespraakt adj. disert; (iron.) loquace.
bespraaktheid f. faconde, (iron.) loquacité f.
besprek n. entretien m.; in — zijn être en pourparlers.
bespreken v. tr. 1 parler de, disctiter de; examiner;
2 retenir, arréter, commander : 3 conventr de.
bespreking f. 1 entretien rn., discussion f.; 2 comm
ande, locatinn f.
besprengen, besprenkelen v. te. 1 arroser, ctc perger;
2 saupoudrer; 3 (livre) Jasper.
besprenging, besprenkeling f. 1 arrosement ni.,
aspersion; 2 saupoudration f.; 3 jaspure f.
bespringen v. tr. sauter sur; assaillir, attaquer.
bespringer m. assaillant, attaquar.t m.
bespringing f. attaque f.
besproeien v. te. 1 arroser, mouiller; 2 irrigeer.
besproeiing f. 1 arrosage, arrosement m.; 2 irrigation
f.
bespugen, bespuwen v. tr. cracher sur [chats).
bespuging, bespuwing f. souillure f. (par des cra-j
bespuiten v. tr. arroser, seringuer.
besseboom m., ...ngelei f. = aalbessestruik, etc.
best adj. 1 (le) meilleur, (la) meilieure; van
twee kwaden moet men 't —e kiezen de deux
maux il faut rlioisir le moindre; beste of mijn
beste mon cher, ma chère ; de eerste de —e le premier
venu ; een —e man tin excellent homme;
naar mijn —e weten pour autant que je le sache ;
2 trés bon.
2. best adv. le mieux, très kien; hij stelt het —
il va très bien ; il Pst dans l'aisance.
3. best n. mieux; op zijn — à peine; om het —
cd qui mieux mieux; het —e zal zijn ce qu'il y a de
mieux sera; zijn — doen faire son possible,Jaire
de son mieux.
4. best n. avantage, profit m.; ten —e nemen
prendre en bien ou en bonne part ; ten —e geven
faire abandon de; régaler de; ten —e houden
se railler de.
5. best f. (cDen), bestje n. ( mos) vieille (femme)f.
1. bestaan 1 v. intr. exister, être, subsister; hij
kan zeer wel — il a de quoi vivre; 2 — in consister
dans; 3 — uit consister en, se composer de;
4 -- van vivre de ; 5 -- met être conforme à, étre
compatible avec ; 6 elkander — être parents ou
alliés; 7 v. tr. entreprendre, hasarder.
2. bestaan n. 1 existence f.; 2 consistance, durée
f.; 3 subsistance, nourriture f.; middelen van —
bestaanbaar --- 55 — besvormig
izoyens m. pl, de subsistance; een — hebben avoir
Ie quoi vivre; 4 inclination f., caractère m.;
5 entreprise f.; een stout — une entreprise auda-
-ieuse.
bestaanbaar adj. 1 possible; 2 compatible (avec).
bestaanbaarheid f. 1 possibilité f.; 2 compatibi-
'ité f. [voir résister.
1. bestand adj. résistant; -- zijn résister, pou -1
2. bestand n. ( men) trève f., armistice m.
bestanddeel n. 1 partie ou pièce f. (constituante)
2 élément m.; 3 principe m. [naire m. & f.
bestedeling m. & f. ( men) alimenté m., pension-s
besteden v. tr. 1 donner u prix fait; 2 in den kost
— mettre en pension ; 3 em ployer ; rnettre en usage
apporter (des soins); 4 destiner; 't is wel besteed
eest bigin fait. [...euse f.
besteden m., ...eedster f. ('Ds) placeur m.,
besteding f. 1 adjudication f.; 2 rnisef. en pension.
besteek m. fête f. (patronale).
besteekband m. tranchefile f.
besteeksel n. 1 tranchefile f.; 2 cadeau m. (pour
la fête patronale).
bestek n. ( aken) 1 contour, espace m.; kort —
abrégé m. 2 devis, cahier m. des charges ; 3 (mar.)
point ni.; waar — point réel ; gegist — estime f.
bestekamer f. cabinet m., latrines f. pl.
besteken v. tr. 1 piquer; 2 garnir; 3 tranchefiler;
4 fêter (à 1'occasion de la fête patronale).
besteker m. 1 piqueur, garnisseur ni.; 2 donateurm.
1. bestel n. administration f.; arrangement in.
2. bestel, hestelle f. ( telen) biscuit m. épicé
D mastetle f.
bestelen v. tr. voler; piller; (écrivain) magier.
bestelgeld n. factage m., commission f.
bestelgoed n. marchandises f. pl. á remettre d do-'
bestelhuis n. maison f. d'expédition. [micile.
besteling f. vol, pillage m.
bestelkaart f. bulletin m. de commande.
bestelkantoor n. bureau m. d'expédition; bureau
m. de (s) messageries.
bestellen v. tr. 1 commander; 2 assigner ou
mander ; 3 charger (qq. de qc.); 4 arréter, retenir
(place, voiture); 5 régler, arranger.
besteller m. facteur, commissionnaire n-i.
bestelling f. 1 commande, cornmission f., ordre in.;
2 rendez-vous m.: 3 remise f. à domicile ; 4 arran-t
bestemaat m. camarade m. [gerent m.
bestemmen v. tr. 1 destiner; 2 fixer, déterminer;
3 voter. [,gnation f.
bestemming f. 1 destination f.; 2 fixatisn, dési -1
bestemoeder, ... moer f. 1 grand'mère, bonne-maman
f.; 2 vieille f. [fier.
bestempelen v. tr. 1 timbrer; 2 désigner; quali-1
bestempeling f. 1 timhrage m.; 2 désignation f.
bestendig 1 adj. stable, durable, permanent;
—e wind (vent) constant; 2 adv. continuellement,
constamment.
bestendigheid f. stabilité, durabilité, constante f.
besterven 1 v. tr. mourir de; 2 v. intr. mourir,
expirer; 3 pálir, blémir; 4 sécher; laten –=- mortifier.
bestevaar, bestevader m. grand-père, bon-papa m.
bestier f. etc. = bestuur etc. [val) monter.
best iigen v. tr. 1 escalader, monter sur ; 2 (che-1
bestijging f. 1 ascension f.; 2 avènernent m. (au:
bestikken v. tr. broder, piquer, guiper. [trone).
bestipp(el)en v. tr. pointrller.
bestje = 3. bes ou 5. best.
bestoken v. tr. 1 harceler, assaillir; inquiéter;
2 canonner. [nonnad e f.
bestoking f. 1 harcèlement m., attaque f.; 2 ca-1
bestormen v. tr. 1 assaillir, monter à l'assaut de;
2 irnportuner.
bestormer in. 1 assaillant; 2 importun m.
bestorming f. 1 assaut m.; 2 importunités f. pl.
bestorten v. tr. répandre ou verser sur.
bestorven adj. 1 orphelin; 2 veuf m., veuve f.;
3 livide; 4 morti,fié, éventé; 5 séché, figé: dit
woord iigt hem in den mond — il a toujours ce
mot dans la bouche. [gris, ivre.
bestoven adj. 1 poudreux. V.bestuiven;2 (fam.)1
bestrafbaar, bestraffelijk adj. 1 punissable;
2 (jur.) incriminable.
bestraffen v.tr. 1 punir, corriger ; 2 réprirnander.
bestraffing f. ( men) 1 punilion, correction f.;
2 réprimande f. [de rayons.
bestralen v. tr. rayonner sur; éclairer; inonder;
bestraling f. irradiation, illumination f.
bestraten v. tr, paver.
bestrat`ng f. pavement, pavage rei.
bestrijden v. tr. 1 combattre; 2 contester; 3 tenrer;
4 subvenir à. faire face à, suffire n.
bestrijding f. 1 contestation, dispute f.; 2 paiement
m.; tot — van pour faire face à.
bestrijken v. tr. I frotter de enduire de; met de
hand — passer la main sur ; 2 raser, souffler sur;
3 (mil.) commander, dorniner; bestreken flanqué.
bestrikken v. tr. garnir de nceuds.
bestrooien v. tr. joncher, couvrir, parserner; saupoudrer;
sabler.
bestudeeren V. tr. étudier.
bestuiven v. tr. t couvrir (de poussibre) ; 2 (cheveux)
poudrer; 3 (fleur) féconder.
besturen v. tr. diriger. gouverner, conduire.
besturing f. direction f.
bestuur n. (...uren) 1 direction f., gouvernement
m.; administration f.; 2 consei' m. d'administration,
comité, bureau in.
bestuurbaar adj .dirigeable.
bestuurder ni., ...rster f. 1 directeur ni., ...trice f.;
2 administrateur m.; ...trice f.
besuikeren v. tr. 1 sucrer ; 2 cajoler.
bestwil loc. adv. : om — d bonne intention ;
leugentje ons — pieux mensonge.
besvormig adj. bacciforme; baccéen.
bet -- 56 — betrekken
1. het adv. mieux.
2. Bet, Setje, Betsy, Betty f. Babet, Lisette f.
betaalbaar adv. payable; -- op zicht, aan toon-t
betaalbriefje n. mandat m. [der payable à vue.
betaalmeester m. payeur, officier m. payeur.
betaalster f. ( os) payeuse f.
betaaltijd m. terme m. de payement.
betakelen v. tr. gréer, funer; s (o ) urlier.
betalen v. tr. payer, acquitter, s'acquitter de;
iem. iets betaald zetten le faire payer à qq.; te
duur -- surpayer. [paye f.
betaler m. (os), payeur m.; slechte — mauvaisel
betaling f (en) payement rr..., paye f.
betamelijk 1 adj. convenable; 2 adv. convenablement.
betamelijkheid f. convenance f., décorum m.
betamen v. tr. convenir: zoo als 't betaamt
comme il convient ou sied.
betasten v. tr. táter, toucher, manier.
betasting f. attouchement, maniement m.
bete f. = 2. beet.
beteekenen v. tr. 1 signifier; 2 notifier, signifier;
3 couvrir de dessins.
betekening f. signification f. tance f.
beteekenis f. 1 signification f., sens m.; 2 impor-i
beter adj. & adv. meifleur, mieux; mijn broer
heeft het--dan ik mon frère est plus à l'aise que
moi; het is — dat... it vaut mieux que... ; —
worden s'améliorer, se corriger, (malade) aller
mieux, (temps) se remettre; — maken améliorer,
corriger; des te — tant mieux; hoe eer hoe -- le
plus tot sera le mieux; — laat dan nooit mieux
vaut tard que jamais; op hoop van — en attendant
mieux; niets — rien de mieux.
beteren 1 v. tr. améliorer, remédier d; hij kan
't niet — il n'y peut rien; God betere 't Dieu
veuille le changer; 2 v. intr. (zijn) se rétablir;
3 se corriger.
beteren v. tr. goudronner.
beterhand f. convalescence f. ; aan de — zijn
entrer en convalescence.
beterkoop adv. meilleur marché.
beternis, beterschap f. 1 amélioration f.; 2 réta-•
blissement m., convalescence f.
beterweten n. conviction f.; hij spreekt tegen —
,in il salt mieux qu'il ne dit.
beteugelen v. tr. tenir en bride, mettre un frein,
dompter; réprimer.
beteugeling f. refrénation, répression f.
beteuterd adj. interdit, confus, penaud. (ras ni.
beteuterdheid, beteutering f. confusion f., embar-t
beteuteren v. tr. rendre confus ou penaud.
betichten v. tr. accuser (qq. de qc.); imputer
(qe. à qq.).
betichten m. ( -s), ...tster f. ( cs) accusateur rn.,i
betichting f. accusation, imputation f. [...trice f.
betijen v. tr. faire, commettre; laten -- laisser
faire.
beti ni meren v. tr. ! couvrir de bois ; lambrisser
2 remplir de bdtiments; 3 iemands licht —
boucher la vue ou le jour d qq., (fig.) damer 1e
pion á qq.
betimmering f.boiserie f.; lambris m.; bolsage m.
beting f. ( —s) hitte f.; om de — Ieggen bitter.
betingsiag ni. bitture f., tour m. de bitte.
betitelen v. tr. 1 intituler; 2 titrer, qualifier de.
betjoecht, ...gd, ...kt adj. rusé.
betonen v. tr. accentuer, appuyer sur.
betonie(bloem) f. bétoine f.
betonnen v. tr. baliser.
betonning f. balisage m.
betonwerk n. bétonnage m. [firmation f.
betoog n. ( —oen) 1 démonstration,preuvef.; 2 con-t
betoogbaar adj. démontrable. [nifester.
betoogen v. tr. démontrer, prouver; (fland.) ma-t
betooger m. démonstrateur; (fland.) mani.f^stant'
m. [tation f.
betooging f. démonstration f.; (fland.) manifes-t
betoogkracht f. force f. démonstrative.
betoogschrift n. mémoire, exposé m.
betoogtrant m. style m. démonstrafif.
betoomen v. tr. etc. = beteugelen etc.
betoon n. démonstrations f. p1.
betoonen v. tr. montrer, témoigner, marc er.
betooveraar m., sterf. ensorceleur m., ...euse f.;
enchanteur m., ...teresse f.
betooveren v. tr. 1 ensorceler; 2 fasciner;
3 charmer, sédrrire, enchanter.
betooverend adj. 1 ensorcelant; 2 fascinaleur;
3 charmant, enchanteur.
betoovering f. 1 ensorcellerie f.; 2 fascination f.;
sort, sortilège, maléfice m.; 3 charme, enchantement
m.
betovergrootvader ni., ... moeder f. trisaïeul m.,
—e f, [larmes.
betraand adj. éploré, baigné de larmes, tout ent
betrachten v. tr. 1 pratiquer, observer; faire,
remplir; t 2 méditer, conternpler.
betrachting f. 1 pratique, observation f.; ç 2 méditation
f.
betraliën v. tr. treillager, treillisser, grillen.
betrappen v. tr. attraper, surprendre, prendre
sur le fait.
betreden v, tr. 1 marcher sur, fouler; mettre le
pied sur ; — weg chemin m. fréq_ uenté; 2 entrer
dans, pénétrer dans.
betreffen v. tr. concerner, toucher; dat betreft
iedereen cela regarde ou intéresse chacun; wat
mij betreft quant à mol; het betreft il s'agit de,
il y va de.
betreffende prép. concernant, touchant.
betrekkelijk 1 adj.relatif; 2 prép. relativementá.
betrekken t v. tr occuper, se loger dans, s'installer
dans; 2 (mil.) prendre; (tamp) occuper;
(garde) monter; 3 ,faire venir, firer; 4 impliquer
(qq. dans une affaire); 5 (Jur.) intenter une action
etrekking --- 57 — hetuzens-nijder
ontre; 6 duper, tromper; 7 v. intr. (zijn) se cou-
^rir; 8 devenir sombre ou triste.
etrekking f. 1 occupation, installation f.; 2 rap-
Port in., relation f.; — hebben op avoir trait à, se
apporter à; met — tot par rapport à; 3 emploi,
>oste m.; 4 (math.) raison f.; 5 obscurcissement
n. (du ciel).
ietreuren v. tr. déplorer, regretter.
ietreurenswaard(ig) aadj. déplorable, regrettable.
etrokken adj. 1 V. betrekken; 2 en question;
ie — persoon la personne en question ; 3 (figure)
riste, pole; (ciel, temps) sombre, couvert.
i etrokkene m. & f. ( n) (Iettre de change) tiré.
3etrokkenheid f. 1 ciel m. couvert; 2 air ni. somre;
3 implication f.
3etr®uwbaar adj. méritant confiance, digne de
`oi, sfir.
petrouwbaarheid f. 1 fidélité f ; 2 sureté f.
1. betrouwen v.tr. 1 confier; 2 avoir confiance;
. betrouwen v. tr. acquérir par mariage. [en.
3. betrouwen n. confiance f.
betten v. tr. bassiner, tarnponner.
botting f. bassinage, bassinement in.
betuigen v. tr. I témoigner, attester; 2 marquer;
dank --- rendre grotes. [nifestation, marque f.
betuiging f. 1 témoignage m., attestation f.; 2 ma-f
betweter m. ( mos) pédant m.
betweter U f. pédanterie f., pédantisme m.
betwijfelen v. tr. douter de, mettre en doute.
hetwijfeiing f. doute m., mise f. en doute.
,betwistbaar adj. discutable, contestable; sujet (ij
betwistbaarheid f. contestabilité f. [caution.
betwisten v. tr. 1 contester, mettre en discussion ;
2 disputer (qc. à qq.).
betwister m. contestant m.
betwisting f. contestation f. [ai assez.
beu adj. rassasié, soul, dégou{é: ik ben 't -- j'eni
beug f. (oen) aplet, appelet in.
beugel in. (x s) 1 anneau, cercle in.; (fusil) sousgarde
f.; (panier) anse f.; 2 étrier m.; vast in de
—s zitten être ferme sur les étriers ; 3 bandoulière,
bretelle; 4 sacoche f., porte-monnaie m.;
5 (mar.) collier, cercle m., boucle f.; 6 (jeu) passe
f.; dat kan niet door den — cela ne peut passer,
cela dépasse la mesure ou la plaisanterie;
7 (train) archet m.
beugelbaan f. Jeu ni. de passe ou de courte-boule.
beugelen v, intr. jouer à la passe ou d la courteboule.
beugeltasch f. 1 escarcelle f.; 2 valise f. à ressort.
beugelvast adj. ferme sur les étriers, bier en selle.
beugvisscherij f. pêche f. à 1'appelet.
1. beuk m. hêtre m.
2. beuk f. faine f.
3. beuk m. nef f (d'une église).
beukeboom m. hêtre m.
beukelaar M. (ces) 1 bouclier m., rondelle, rondache
f.; 2 (hérald.) écu, écusson m.
1. beuken v. tr. battre, frapper fort; broyer.
2. beuken adj. de hëtre.
beukenbosch n. hétraie, foutelaie f.
beukenhouten adj. de bois de hétre.
beukenolie f. huile f. de faïnes.
beuk(e)noot f. faïne f.
beuker) f. maillage in.
beukhamer m. mail m.
beul m. bourreau rn.
beulachtig adj. cruel, inhumain.
beulen v. intr. travailler fort, trimer; -- met=
beulin f. (. nen) bourrelle f. [berner.
beuling m. (men) 1 boyau m.; 2 boudin m., andouille
f.; 3 (mar.) saucisson m.; 4 mauvais
ouvrier m., mazette, andouille f.
beulsambt, beulsehap n. office ni. du bourreau.
beulsknecht nl. aide in. du bourreau.
1. beun f. banneton m.
2. beun f. plancher, grenier ni.
beunhaas m. 1 lapin m. de gouttière; 2 gáte-métier,
bousilleur ; 3 tourtier marron ; coulissier m.
beunhazen v. intr. faire le gdte-métier, bousiller,
maquignonner,
beurder m. ( mos) receveur, percepteur m.
beuren v. tr. 1 lever, soulever; 2 toucher, recevoir.
beurs f. (...rzen) T bourse f.; in de — tasten
mettre la main à la poche; met gesloten —rzen
betalen payer sans bourse délier; op iemands
--- teren vivre auc crochets de qq. ; —je n.
1 boursette f., boursicaut m., 2 (anat.) follicule
ni.; capsule f.
beursbericht n. bulletin m. de bourse.
beursblad n. journal m. financier.
beurseh adj. ( «er, mot) blet, páteux; — worden
blettir, blétir, blessir.
b eurschheid f. blettissement m.
beursdag m. jour m. de place ou de bourse.
beursman m. boursier m.
beursnoteering f. cote f.
beursspeculant in. boursier m.
beursstudent ni. boursier in.
beurszaken t. pl. opérations f. pl. de bourse.
beurt f. (.» en) i tour m.;'t is mijn —, ik heb de —,
ik lig aan de — c'est mon tour, c'est d mol ; bij
—en, — om — tour d tour, à tour de ro^le; te —
vallen échoir, tomber en partage; 2 service m.
(de bateaux).
beurtelings adv. tour à tour, à tour de r6le.
beurtelingsch adj. alternatif.
beurtgezang n. chant m. alternatif, antienne f.
beurtman m. 1 batelier; 2 coche m. d'eau.
beurtschip n. bateau m. régulier; coche m. d'eau.
beurtschipper m. batelier m. (dun service régu-=
beurtverwisseling f. alternance f. [lier).
beurzenmaker nl., ...maakster f. boursier m.,
...ière f.
beurzensnijder m. coupeur ni. de bourses; voleur
m. à la fire; piekpocket m.
beuzelaar — 58 — hevordere
beuzelaar m. ( gis), tester f. ('s) vét*lleur rn.,
...euse f.; lanternier m., ...ière f.; musard m., —e f.
beuzelachtig adj. frivole, futile. [bagatelle f.
beuzelachtigheid, beuzelarij f. frivolité, futilité,1
beuzelen v. int. conter des sorneites, lanterner,
véfiller.
beuzeling, beuzelkraam f. bagatelle, vétille,
naaiserie f.; om een — kijven se qucreller sur un
pied de mouche. [nes f. pl.
beuzelpraat m., beuzeltaal f. sornettes, baliver-1
beuzelwerk n. frivolité, nigaudcrie, bagatelle f.
bevaarbaar (^ der, 'st) ad i. navigable.
bevaarbaarheid f. navigabilité f.
bevallen 1 v. tr. plaire, .faire plaisir; dat bevalt
mij cela me va; 't bevalt mij hier je me pluis ici ;
2 v. intr. (zijn) accoucher.
bevallig 1 adj. joli, gracieux, charmant; 2 act..
gracieusement, avec grï ce.
bevalligheid f. agrément, charme m., gráce f.
bevalling f. accouchement m., couches f. p1.
1. bevangen v. tr. prendre, surprendre, saisir.
2. bevangen adj. 1 étouffant ; 2 follrbu ; 3 limide.
bevanging f. i saisissement m.; 2 timidifé t.
1. bevaren v. tr. 1 naviguer sur; parcourir;
te — navigable; 2 gouverner.
2. bevaren adj .: 1 druk — zee mer très fréquentée;
2 een — matroos un matelot amarine.
bevaring f. navigation f.
bevattelijk 1 adj. compréhensible, intelligible,
2 intelligent; 3 adv. intelligiblemenf.
bevattelijkheid f. E compréhension, intelligibilité;
2 intelligente f. [prendre, coneevoir.
bevatten v tr. 1 contenir, rentermer; 2 com-;
bevatting f. compréhension, intelligence f.: dat
gaat boven mijn — cela me passe. [tellec in.
bevattingsvermogen n. faculté f. conceptive, in-j
bevechten v. tr. 1 combattre; 2 conquérir, rem-t
bevechter m. combattant m. [gorter.
bevechting f. combat m.
bevederen v. tr. eniplumer, ecopenner.
beveiligen v. tr. abriter, mcttre d l'abri ; garantir.
beveiliger m. protecieur m.
beveiiiging `. mise f. u l'abri ni., garantie f.
bevel n. (e) en) 1 ordre, commandement m.; 2 ordonnance
f., édit ni.; 3 mandat m.; — tot aanlio uding
mandat d'arrêl.
bevelen v. tr. 1 ordonner, commander; 2 idicter,
mander; 3 recommander.
bevelhebber m. commandant, chef ni.
bevelhebberschap n. commandement m.
bevelschrift n. ordre, mandement m., ordon-f
bevelvoerder m. commandant m. [nance f.
beven v. intr. trem bier ; frissonner, grelotter.
1. bever (anim., chapeau) m. (cDs) castor m.
2. bever (tissu) n. castor m., futaine f.
bevergeil n. ca.storérrm m.
beverharen adj. de castor.
bevernel t. primprenelle, pimpinelle f., boucat
m.; groote — sanguisorbe f. (officinale).
beverrat f. desman, rat m. musqué.
bevestigen v. tr. 1 affermir, attacher; raffermir
fixen; 2 fortifier, retrancher ; 3 affirmer, confii
mer, ratifier; 4 (relig.) confirmer, investir.
bevestigend 1 adj. af+irmatif; 2 adv. affirmativé
ment.
bevestiging f. 1 affermissement m., consolidatioJ
f.; 2 fortification f.; 3 affirmation, confirmatior
ratification f.; 4 investiture f.
bev ijlen v. tr, limer.
bevind n. constatation f.; naar — van zake;
d'après 1'état des choses.
bevinden 1 v. tr. trouwer, constater; goed — ap
prouver; 2 zich — se trouver; zich (bij iets) we
— se trouwer bien (de qc.) . [f. p:
bevinding f. expérience f.; état m.; conclusions
beving f. ('en) tremblement, frémissement m.
bevingeren v. tr. tourher des doigts, palper; salie
(en touchant des doigts).
bevsschen v. tr. pécher (dans).
bevitten v. tr. chicaner.
bevlaggen v. tr. pavoiser.
bevlakken, bevlekken v. tr. lacher, souiller.
bevlakking, bevlekking f. taches f. p1., soizillure f.
bevlerken, bevleugelen v. tr. munir d'ailes.
bevl llten, bevl iitigen v. réfl.: zich — s'appliquer
à, s'efforcer de.
bevlíitiging f. application, ardeur f., zèle ni.
bevloeien v. tr. arroser, irriguer.
bevloeiing f. arrosage m., irrigation f.
bevloeren v. tr. planchéier, parqueter; (de carreaux
ou de pierres) paver; daller.
bevloering f. 1 planchéiage, par-quetage, pavement
m.; 2 plancher, parquet, pavé, dallage ns.
bevocht(ig)en v. tr. humecter, mouiller.
bevochtiging f. humecta ion, mouillure f.
bevoegd adj. 1 capable; 2 compétent, apte, qualifié.
[tude f.
bevoegdheid f. 1 capacité f.; 2 compétence, apti-1
bevoelen v. t r. toucher, táter, manier, palper.
bevolken v. tr. peupler.
bevolking f. (coen) 1 population f.; 2 peuplement:
bevolkingsbureau n. bureau m. de l'état-civil. [cri.
bevolkingsleer f. démologie f.
bevolkt adj. I peuplé, populeux; 2 fréquenté.
bevoordeelen v. tr. avantager, favoriser.
bevoordeeling f. avantage m., faveur f., passedroit
m.
bevooroordeeld adj. prévenu, entiché de préjugés.
bevoorrechten v. tr. privilégier.
bevoorrechting f. privilège m.
bevorderaar m., «ster f. 1 protecteur m., ...trice
f.; 2 (mauv. part) (auteur m.
bevorderen v. tr. 1 accélérer, háter, activer; 2 favoriser,
protéger; pousser; encourager; 3 avaneer,
faire avancer, promouvoir.
bevordering -- 59 — bewerktuigen
bevordering f. 1 accélération f.; 2 encouragement
m.; 3 avancement m., prornotion f. [fable.
bevorderlijk adj. favorable, ai 'antageux, profi-t
bevorens 1 adv. auparal'ant, préalablement;
2 conj. avant que.
bevrachten v. tr. affr ter, charger. [diteur m.
bevrachter m. ( mos) (af )fr. teer, chargeer, expé--t
bevrachting f. 1 (af) frètement, chargernent rn.;
2 fret m., cargaison, charge f.
bevragen v. tr. s'informer; te--bij s'ad'- esser á.
bevraging f. in,formation, demande f.
bevredigen v. tr. 1 pacifier, apaiser, tranquilliser;
2 contenter, satisfaire, assouvir ; 3 zich met
iem. — se réconcilier avec qq. [tre m.
bevrediger m. ('s) pacificateur, apaiseer, arbi-1
bevrediging f. 1 pacification f., apaisernent in.;
2 satisfaction f., assouvissement in.
bevreemden v. tr. paraitre éírange, ctonner, dat
nieuws bevreemdt mij cette nour 'el , e me surprend.
bevreemdheid, ...ding f. surprise f., étonnement m.
bevreesd adj. craintif, peureux; — zijn craindre.
bevreesdheid f. crainte, peur f.
bevriend(schapt) adj. 1 ami, lie d'amitié; 2 allié;
3 apparenté.
bevriezen 1 v. tr. congeler, geler; 2 v. intr. (zijn)
se congeler, se geler, prendre.
bevriezing f. congélation f.
bevrij(d)en v. tr. 1 délivrer, libérer; 2 affranchir;
3 décharger, débarrasser; exennpter; e xonérer.
bevrijder m. (mos), ...dster f. ( 's) libéroteur m.,
...trice f.
bevrijding f. 1 délivrance, libércrtion , f.; 2 atfranchisseme
nt m.; 3 décharge, exrniption f.
bevrijdingsoorlog iii. guerre t. de l'indépendance.
bevroeden v. tr. saisir, corn prend re.
bevruchten v. tr. féconder.
bevruchting f. fecondation f.
bevuilen v. tr. salir, souiller.
bewaaien v. tr. éventer.
bewaarder in. ( &s), ...rster f. (C^s) 1 garde :o. &
L; gardien in., —ne f.: 2 conseri'oteu r m., ..trice
f.; 3 consigriaiaire. dépositaire in & :'.; 4 séc,uestre
m . (tre.
bewaarderhand: in --- stellen rn:edre sous séqucs-1
bewaargeving f. dépót m.
bewaarheden, ...heiden 1 v. tr. 'eri.ficr, justifier;
2 zich --- se réaliser, se confirmer.
bewaarplaats f. 1 dépót en.; 2 entrepot, magasin,
garde-meuble ni.
bewaarschool f. 1 école f. Frcc'bel ,; 2 école rnaternelle,
(belg.) école gardienne.
bewaken v. tr. surveiller ,'veiller sur Oh à, Barder.
bewaker m., ...aakster f. surveillant m., —e f.;
garde m. & f.; gardien ni., —ne f.
bewaking f. surveillance, garde f.
bewallen v. tr. emmanteler ; entourer dc remparts.
bewalling f. 1 fortificatien f.; 2 rempart in., cirronvallation
f.
bewandelen v. tr. se promener dans ou sur: het
pad der deugd — suivre les sentiers de la vertu.
bewapenen v. tr. armer.
bewapening f. armenvent m. [préserver.
bewaren v. tr. 1 garder, conserver ; 2 garantir,^
bewaring f. garde, conservation f ; dépót m ; in —
geven mettre en dépót ; in — stellen séquestrer ,-
iem . in — nemen rnettre qq. en prison ; in verzekerde
— en nrison.
bewasemen v. tr. lernir.
bewaseming f. ternissure f. [linge de, blanchir_
bewasschen v. tr. 1 laver, lessii'er; 2 soigner let
bewassching f. blanchissage m.
bewassen v. tr = begroeien.
bewateren v. tr. 1 humecter, arroser; 2 irriguer;-
3 de pomp — enarener la pnmpe.
bewatering f. 1 arrosement in., irrigation f.; 2 engrènement
m.
beweegbaar ad] . (teder, 'st) mobile.
beweegbaarheïd f. mobilité f.
beweeggrond ni. motif, mobile rn. [ti.on f.
beweegkracht f. force f, motrice; (véhic.) truc-t
beweeglijk adj. 1 mobile; 2 remuant : 3 émouvant.
beweeglijkheid f. 1 mobilité t.; 2 (hint. nat.) motilité
f.
beweegmiddel n. 1 motif, mobi!e ni.; 2 moteur nibeweegrad
n. roue f. motrice. [dérant ni.
beweegreden f. 1 motif, mobile in.; 2 (?trr.) consi-t
beweenen v. tr. pieurer, déplorer.
beweerder m. répondant, garant in.
bewegen 1 v. tr. rnouvoir, remeer, mettre en rnouvement,
agiter; hemel en aarde — remuer eiel et
terre; 2 inciter à, pousser; 3 toucher, émouvoir;
4 zich — bouger, se rernuer , 5 zie h in beschaafde
kringen — fréq:renter le monde.
beweging f. 1 mocrvmwmeni m.; — maken se dunner
des airs; 2 évnlrrtion t., nrarneuvres f. pl.; 3 animntion
f., brui' m.; 4 agitari'n f.; 't volk konrt
ir, — le peuple s'agite.
beweiden v. tr. (faire ) paiire duur, pûitrrer.
beweldadigen v. tr. faire dtr bigin d.
1. beweren v. te . atfirmer , préterndre, sorrtcnir.
2. beweren n., bew :ring f. affirmation; préfention,
assertion t. [rile.
bewerkelijk adj. 1 exécrirrxble , 2 lahorieux, diffi-t
bewerken v. tr. 1 traL'oilier, facoriner, oui'rer,•
iem. — t6cher d'irnfluencer qq.; ? causer, prodtrire;
3 préparer ; 4 reinanier, adapter.
bewerker m., ...kster f. 1 auteur, arti°an tu.;.
2 cause f.; 3 r^nnairicrrr til.
bewerking f. 1 travail in., facnn, manipulation f.:
in — en nréparation , 2 oprration f.; 3 acti in;
influence f.; 4 ada;ptation 1.
bewerkstiIiiren v. tr. exécuter, réaliser, effectrs^r.
bewerkstelliging f. exécution, réalisation f.
bewerktuigd ad{. 'être, corps) organisé, 1 cie.
règne) oroanigcre.
bewerktuigen v. tr.. organicer.
bewerktuiging — 60 — bezien
bewerktuiging f. 1 (action) organisation f.; 2
(état) organisme, mécanisme m.
bewerpen v. tr. 1 atteindre en jetant; 2 gobeter,
hourdir ; 3 projeter.
bewesten 1 adv. vers 1'ouest; 2 prép. d l'ouest de.
bewierooken v. tr. encenser.
bewierooking f. encensement in.
bewijs n. (...Ijzen) 1 preuve f.; 2 démonstration f.;
3 témoignage m., marque f.; 4 certificat m.;
5 semblant m., apparence f.; -- van iets geven
1 faire preuve de qc., 2 faire semblant de qc.;
—je semblant, soupçon m.; een —je melk un
soupcon de lalt; 6 en compos. probant, démonbewilsbaar
adj. démontrable. [stratif.
bewijsbaarheid f. démonstrabilité f.
bewijsgrond m. argument m.; preuve f.
bewijskracht f. force f. démonstrative.
bewijsplaats f. autorité f.; citation f. (d Tappui).
bewllsreden f. -= bewijsgrond.
bewijsstuk n. document, titre in.; pièce f. justificative.
bewijsvoering f. argumentation, démonstration f.
bewlzen v. tr. 1 proever, démontrer; 2 témoigner,
montrer, faire voir; (amitiés, politesses,
gráce) faire; (honneurs. service) rendre.
bewilligen v. tr. accorder, agréer; consentir à.
bewilliging f. consentement m., concession f.
bewimpelen v. tr. 1 garnir de flammes; 2 voller,
pallier.
bewimpeling f. palliation f. [tration f.
bewind n. gouvernement n-i., direction, adminis-;
bewinden 1 v. tr. envelopper, entortiller; 2 gouverner,
administrer; 3 v. réfl. s'occuper de, se
mêler de.
bewindhebber m. directeur, administrateur m.
bewindsel n. bandage m., enveloppe f. [m. d'État.
bewindsman m. (...slieden) magistrat m.,hommel
bewindvoerder m. directeur, gouvernant m.
bewoelen v. tr. envelopper.
bewogen adj. 1 agité; een veel -- leven une vie
trés agitée; 2 ému, attendri.
bewolken v. tr. couvrir (de nuages), obscurcir.
bewonderaar m. admirateur m.
bewonderen v. tr. admirer.
bewonderenswaardig) adj. admirable.
bewondering f, admiration f.
bewonen v. tr. habiter, occuper.
bewoner m. habitant, occupant in.
bewoonbaar adj. habitable.
bewoonbaarheid t. habitabilité f.
bewoording f. terme, énoncé m., expression f.
bewust adj. 1 conscient; 2 instruit, Informé; --
zijn avoir connaissance de ; 3 en question
bewusteloos adj. sans connaissance, évanoui ;
— worden perdre connaissance. [ment m.
bewusteloosheid f. inconscience f.; évanouisse-1
bewustheid f. 1 connaissance, conscience f.; 2 convict
on f. intime.
bewustzijn n. connaissance f. ; weer tot —
komen reprendre connaissance; in liet — zijner
onschuld fort de son innocence.
bezaaien v. tr. 1 semer, ensemencer ; 2 parsemer,=
bezaaiing f. ensemencement m. [émailler.
1. bezaan f. (mar.) (voile f. d')artimon m.; Latijnsche
— inizaine f.
2. bezaan, bezaanle(d)er n. basane f.
bezabbelen, bezabberen v. tr. baver sur, souiller
de bave.
bezadigd adj. rassis, calme, modéré, discret.
bezadigdheid f. assiette f., calmem., modération,
discretion f.; zijn — hebben, missen être, ne pas
être dans son assiette; zijn — verliezen sortir de
ses gonds.
bezanden v. tr. sabler.
bezeeren v. tr. faire mal.
bezeering f. mal m., douleur f.
bezeeveren v. tr. = bezabbelen.
bezegelen v. tr. 1 sceller; 2 confirrner, affirmer.
bezegeling f. 1 scellage m.; 2 confirmation f.
bezeild adj.: een wel—schip un navire bien voilé.
bezeilen v. tr. 1 voller; 2 gagner (á la voile); er is
geen haven met hem te — il nest propre á rien;
3 parcourir.
bezem m. (cs) balai m.; —pje n. balayette f.;
nieuwe —s vegen schoon il ou ellefait balai neuf.
bezembinder m. faiseur m. de balais.
bezemheide f. bruyère f. d balai.
bezemsteel, ...stok m. manche m. á balai; beenen
als ...stelen jambes de fuseaux.
bezending f. 1 envoi m.; 2 députation, ambassade
f.
bezet adj. 1 occupé, pris: 2 affairé, très occupé;
3 pris (dans la glace). V. bezetten.
bezeten adj. possédé, démoniaque.
bezetenheid f. possession, obsession f.
bezetsel n. («s) garniture, bordure f.; los —
volant m.
bezetteling m. soldat m. de la garnison.
bezetten v. tr. 1 occuper, remplir; border, garnir;
2 (jeu) een kaart -- couvrir une carte; die kaart
is bezet cette carte est gardée; 3 (mur) pater;
4 (argent) placer.
bezetting f. 1 occupation f.; 2 garnison f.; 3 distribution
f. (des roles); 4 placement m.; mise f.;
5 oppression, fluxion f.; 6 met volle — au grand
complet. [pation.
bezettingskorps n., ...sleger n. armée f. d'occu-1
bezichtigen v. tr regarder, examiner, inspecter.
bezichtiger m. 1 spectateur; 2 inspecteur m.
bezichtiging f. 1 vue f., examen m.; 2 inspection,;
bezie f. (beziën) etc. = bes etc. [visite f.
bezielen v. tr. 1 aninter; insuffler la vie cd;
2 inspirer.
bezieling v. tr. 1 animation: 2 inspiration f.
bezien v. tr. 1 regarder; 2 examiner, considérer;
dat staat te — ilfaudra voir, ceci est á examiner;
bezienswaardig) — 61 — bidder
dat is het — niet waard cela ne vaut pas la peine
d'y voir.
bezienswaardig) adj. digne d'être vu, curieux.
bezienswaardigheid f. curiosité f.
bezig adj. occupé; — zijn s'occuper; is hij weer
—?fait-il encore des farces? est-ce encore lui?
bezigen v. tr. employer, utiliser; se servir de.
bezighouden i v. tr. occuper, donner du travail d;
2 v. réfl. s'occuper, se préoccuper.
beziging f. emploi m., utilisation f.
bezijden 1 adv. d cóté, d part; 2 prép. à cóté de,^
bezingen v. tr. chanter, célébrer. [auprès de.
bezinken v. intr. i se déposer; bezonken grond
terrain m. de sédiment; 2 se clarifier; 3 se reposer;
se calmer. [3 repos m.
bezinking f. 1 dépót rrm.; 2 sédimentation f. ;t
bezinksel n. ('s) 1 dépót, résidu, sédiment, marc
m.; 2 (chim.) précipité m.
bezinnen 1 v. tr. imaginer, trouver; 2 méditer;
3 & zich — réfléchir; 4 rappeler.
bezinning f. conscience f.: tot — komen repr endre
connaissance; zijn — verliezen perdre con-^
bezique n. bézigue m. [naissance.
bezit n. possession f.; in 't — stellen meetre end
bezitneming f. occupation, saisie f. [possession.
bezitrecht n. possessoire m.
bezittelijk adj. possessif. [der, jouir de.
bezitten v. tr. 1 être assis sur, occuper; 2 passé-1
bezitter m. possesseur, propriétaire, détenteur ni.
bezitting f. 1 possession, propriété f.; 2 biens
m. pi. des Indes.
bezoedelen v. tr. souiller, salir; contaminer.
bezoedeling f. souillure, contamination f.
bezoek n. 1 visite f.; een -- afleggen faire une
visite; een — beantwoorden rendre une visite
; op — en visite ; 2 fréquentation : 3 épreuve f.
bezoeken v. tr. 1 faire visite u ; 2 visiter, (aller)
voir, inspecter; 3 fréquenter ; 4 éprouver.
bezoeker m. visiteur ni.; gewone — client m.
bezoeking f. 1 visite f.; 2 épreuve f.
bezoldigen v. tr. salarier, soudoyer, gager.
bezoldiging, bezolding f. salaire m., paye f.;
solde f.; gages m. pl.; trailement m.
bezondigen 1 v. tr. souiller; 2 zich — pécher,
faire un péché, se rendre c. u pabo (1)
bezondiging f. péché m.
bezonnen adj. avisé, réfléchi, prudent.
bezonnenheid f. réflexion, prudence f.
bezoomen v. tr. ourler, border.
bezopen adj. 1 soul; 2 dégoutant.
bezorgd adj. 1 soigneux, aux petits soins; 2 soucieux,
inquiet; zich — maken s'inquiéter; 3 casé,+
bezorgdheid f. souci m., inquiétude t. [à sen aise.
bezorgen v. tr. 1 soigner, avoir soin de; 2 procurer,
fournir; 3 porter, remettre.
bezorger m. 1 porteur ; 2 (journal) rédacteur.
bezorging f. remise f., envoi m. [de.
bezuiden 1 adv. au sud, au midi; 2 prép. au sudl
bezuinigen v. tr. épargner, économiser.
bezuiniger m. ( mos) économe rn. & f.
bezuiniging f. épargne, éconornie f.
bezuren v. tr. gouter 1'amertume de; páiir de; ie
zal het — il ten cuira.
bezwaar n. (...aren) 1 difficulté f., inconvénient,
désagrément m.; dat is geen — qu'd cela ne
tienne; buiten — sans préjudice; 2 servitude f.;
3 plainte f., grief m.; zijn bezwaren indienen
présenter ses griefs; bezwaren maken formuler
des ohjections ; onderzoek van bezwaren enquéte
de corrmodo et incoinmodo; 4 scrupule m.
bezwaard adj. 1 chargé, grevé; 2 inquiet, en peine.
bezwaarlijk 1 adj. difficile, gênant; 2 adv. difficilement,
d peine.
bezwaarnis f. ( misen) peine, difficulté f.
bezwaarschrift n. plainte ou réclamation i.
(écrite ) . (grer, flétrir.
bezwadderen v. tr. 1 souiller de venin; 2 déni-t
bezwaiken v. tr. 1 ternir, obscurcir; 2 dénigrer,
flétrir.
bezwalking f. i ternissure f.; 2 flétrissure f.
bezwangeren v. tr. 1 rendre enceinte; 2 imprégner,
char ger; 3 (chim.) saturer.
bezwangering f. fécondation, imprégnation f.
bezwaren v. tr 1 alourdir, charger; 2 grever,
obérer; 3 aggraver; 4 incommoder; 5 zich —
over se plaindre de.
bezwarend adj. alourdissant; (circonstance) aggravante;
(conditien) onéreuse.
bezwaring f. 1 charge f.; 2 incommodité f
3 affectation f.; 4 aggravation f.
bezweerder m., ...ster f. exorciste m. & f., ton jurateur
m., ...trice f.
bezweet adj. en transpiration, en vage.
bezweeten v. tr. 1 rnettre en transpiration;
2 mouiller de speur.
bezweren v. tr. 1 jurer; 2 conjurer, exorciser;
3 conjurer, adjurer, supplier; 4 (esprits) évoquer.
bezwering f. 1 serment m.; 2 engagement m. par
serment; 3 exorcisme in.; 4 adiuration f.; 5 évocation
f. [Loire m. d'exorcisme.
bezweringsboek, ...formulier n. livre, forma-t
bezwijken v. intr. 1 succomher; 2 s'écrouler.
bezwijmelen, bezwijmen v. intr. (zijn) s'évanouir,
tomber en faiblesse, perdre eonnaissance.
bezw jmenis, ... ming f. évannuissement m., défaillance,
syncope f.
bibberen v. intr. grelotter, frissonner, trembloier.
bibbering, bibberatie f. grelottement, frisson m_
bidbank f. prie-Dieu m. [perpétuelle.
biddag m. 1 . jour m. de prières; 2 adoration f.4
bidden v. tr. 1 prier ,• tot God — prier Dien;
nood leert — le danger fait songer d Dien; 2 solliciter,
implorer ; 3 ter begrafenis — inviter ois
prier à l'enterrement.
bidder m. (' s) 1 qui prie; homme m. d'oraison
ou de prières; 2 prieur m. (d'enterrement).
bidkapel — 6^ — bij
bidkapel, bidplaats f. oratoire m.
bidstoel m. prie-Dieu in.
bidstond m. service m.
bie f. etc. = 1. bij etc:
biecht f. conjession f.; te -- gaan aller á confesse;
fem. de — afnemen recevoir la confession de qq. ,•
zonder — sterven mourir déconfès; bij den duivel
te — gaan se confesser au renard.
biechtdochter f. pénitente f.
biechteling m. e f. (.n) pénitent m., —e f.
•biechten 1 v. tr. confesser; 2 v. intr. se confesser.
biechtkind n. = biechteling.
biechtstoel m. confessionnal m. [tuel.
biechtvader m. confesseur m., directeur m. spiri-1
bieden v. tr. 1 offrir, présenter; de hand — tendre
la main; het hoofd — tenir tête d; 2 offrir;
hoeveel biedt men? combien offre-t-on? te weinig
— mésoffrir. [chérisseur m.
bieder in., biedster f. ( zs) offrant m., —e f.; en-t
biefstuk m. & n., bief, biefje n. bifteck, beejsteak^
Biel m. Bienne f. [m.
bier n. bière f.; dun — petite bière; boven
zijn - zijn avoir dépassé sa mesure : dat is een
—tje voilá une excellente bière.
bieraccijns m. accise f. sur la bière.
bierazijn in vinaigre m. de bière.
bierbrouwer m. V. brouwer & compos.
bierbrouwerij f. brasserie f.
bierbuik m. sac m. à bière.
bierdrinker m. buveur m. de bière.
bierenbrood n. soupe f. à la bière, biranbrot m.
bierglas n. verre m. t bière.
bierhuis n. cabaret m., brasserie f.
Bierk n. (Brabant) Bierges-Sartiau.
bierkade f. quai m. aux bières; tegen de — vechten
aboyer à la Tune.
bierkan f. canette f. ou pot m. ou broc m. a bière.
bierkelder m. cave m. d bière.
bierkraan f. robinet m. à bière.
bierkruik f. cruche f. à bière.
bierpap f. = bierenbrood.
biersoep f. soupe f. à la bière.
biersteker m. marchand m. de bière(s).
bierstel n., bierstelling f. chantier m. (pour les
tonnes de bière). [de bière.
-biertapper m., ... pster f. débiteur m., ...euse f.1
bierton f. tonne f. ou tonneau m. d bière.
biervat n. tonneau, muid in., tonne f. à bière.
biervlieg f. 1 mouche f. de la bière; 2 pustule f. de
buveur; 3 buveur m. de bière.
bierwagen m. haquet m. (de brasseur).
bierwerker ni. porteur m. de bière.
1. bles f. (biezen), bieze ( n) jonc m., roseau
m.; een knoop in een — zoeken chercher midi d
.quatorze heures; het hek met een — sluiten, zijn
biezen pakken détaler, décamper.
2. bies f. passe-poil, liseré m.
biesachtig adj. jonciné.
biesband in. accolure f., Tien m. de joncs.
biesbosch n. jonchaie, jongcrière f.
biesiint n. nonpareille f.
bieslook n. civette, ciboulette f.
biest f. amouille f., premier lalt rn., colostrum m,
biestboter f. beurre m. de l'arnouille.
biet f. betterave f.; bette f. rouge , geen — pas
une miette. [tail in.
bietebauw m. 1 croquemitaine in.; . 2 épouvarz-1
biezen adj. dejonc.
big ( tegen), bigge ( n) f. petit cochon, cochonnet,
porcelet m. ; Guineesch —getje cobaye m., cochon'
d' Inde; —gen maken vomir. (tes, ruisseler.
biggelen v. intr. (zijn) dégoutter, rouler en gout-1
biggenkruid n. porcelle, salade f. de port.
1. bij f. ( .en) abeille, mouche f. à miel.
2. bij adv. 1 (voisinage) (fout) près, proche:
2 (adjonction) auprès; — en aan dans le voiscnage;
(van) verre en (van) — de loin et de près;
ten naasten — de très près; om en — environ;
— en — presque; —zijn 1 suivre, 2 y être, 3 en
être, 4 être pris, 5 revenir, se remettre (d'une
syncope). En compos. avec nam adjacent, accessoire,
supalémentaire; avec verbe à cóté, auprès,
en plus.
3. bij prép. 1 près de, auprès de, proche de:
St-Gillis — Brussel St-Gilles près ou lez-Bruxelles;
— de hand sous la main, à la portée de la
main ; -- de hand zijn 1 être présent, 2 étre
adroit , de slag — Waterloo la bataille de Waterloo;
— 't vuur au coin du feu; — de rechtbank
près le tri bunal ; — den wind au plus près du
vent; 2 — mij zelven á part moi ; — zich zelven
en lui-même; te vinden — Vondel à trouver dans
Vondel; 3 iets — zich (in zijn zakken) hebben
avoir qc. sur soi ; 4 — u aan huis chez vous ; —
mijn ouders chez mes paren.'s; — de Franschen
chez les Francais; — 't voetvolk à l'infanterie;
— de grenadiers aux grenadiers; -- iemand
wonen habiter avec qq. ; — iemand dienen être au
service de qq. ; — iemand klagen se plaindre à qq.,
5 — dag, — nacht de jour, de nuit; — den dag
au jour, en ,jour, de_iour ; — de week à la semaine,
par semaine; — 't noenmalen au diner, en
dinant; — gaslicht ct la lumière du gaz; — 't
naar school gaan ei allant d l'école; — 't schrijven
en écrivant; — zomerdag en été; — zijn
dood à sa mort; — zijn leven de son vivant; —
zijn aankomst à son arrivée; — gelegenheid o
l'occasion ; niet — kas zijn être (d) court d'argeitt;
— menschengeheugen de mérnoire
d'homme ; — den meter verkoopen vendre au
mètre; — Londen is Brussel niet te vergelijken
Bruxelles nest pas a comparer à Londres; —
deze woorden à ces mots; — verzet en cas de
résistance,' 6 — de hand nemen prendre par
la main ; — voorbeeld par exemnle : —= ervaring
par expérience ; — koud weer par un temps
bijaldien — (4z — bijgewas
'roid ; zweren - God iurer par Dieu ; - de
;ratie Gods par la brcïce de Dieu; - troepen,
^oopen enz. par iroupes, masses etc.; - honderden
par centaines; - geval, - toeval par
hasard ; - deelinn door drie en dirrisant par'
bijaldien conj. si, en cas glie. [trois.
bijbaantje n. _fonction f. accessoire; cumul m.
bijbank f. succursale f. ou agence f. on _filiale t.
(d'une banque).
bijbedoeling f. arriére-pensée f.
bijbegrip n. idée f. accessoire.
bijbel m. (cDs) bible; uit zijn - zijn être déconcerté;
iem. uit zijn - helpen démonter qq.
bijbelbeslag n. garniture f. d'une bible.
bijbelboek n. 1 bible f.; 2 livre m. de Ja bible.
bijbelgenootschap n_ société f. biblique.
bijbelleer f. doctrine f. bihlique.
bi j beisch ad i. bi blique, de la bible.
bijbelspreuk f. sentence f. de la bible. [que.
bijbelstijl rel., ...taal f. style ou langage m. bibli-J
bijbelvast adi. ferré sur ou versé dans la bible.
bijbetalen v. tr. sép. gaver supplérnentairement;
payer un supplément de; siippléer.
bijbetaling f. payernent m. ou taxe f. supplémentaire;
supplément ni. Icondaire.
bijbeteekenis f. sens m. ou signification f. se-J.
bi jbinden v. tr. sép. joindre (en liant ou en
reliant) ; relier aussi.
bijblad n. 1 jeuille f. supplémentaire, supplément
m.; 2 (bot.) bractée f.; stipule f.
bijblijven v. intr. sép. (zijn) 1 rester; rester dans
ia mémoire; 2 marcher de pair avec; suivre.
bijboek n. livre rn. auxiliaire. [jour.
bijboeken v. tr. sép. inscrire; mettre les livres cl
bijbrengen v. tr. sép. 1 aniener; (fig.) arnener,
valoir; wat zal dat - ? qu'est-ce que vela vandra?
2 contribuer ; 3 citer, alléguer ; 4 prod u i re.
bijbrenging f. 1 amenage rn.; 2 citation, allégation
f.; 3 production f. [prompt ei.
bijdehand adj. habile, rosé, malin; - metl
bijde(r)handsch adj. sous la main, d la gauche.
bijderhand adv. sous la rnain.
bijdoen v, tr, sép. ajouter.
bijdraaien v. intr. sép. (zijn & hebben) 1 (mar.)
mestre en panne; 2 céder, se relácher.
bijdrage f. 1 cnntribution, part f.; 2 article nn.
bijdragen v. tr. & intr. sép. contribuer à.
bijdrukken v. tr. sép. imprimer en plus; ajouter
à I'impression.
bijeen adv. ensemble. [drer, s'accorder.
bijeenbehooren v. intr. sép. aller ensemble, ca-t
bijeenbrengen v. tr. sép. réunir, rassembler.
bijeendrijven v. tr. sép. rassembler; rabattre.
biJeenfiansen v. tr. sép. réunir ou rassembler
négligemment.
bijeenhalen v. tr. sép. rassembler.
bijeenhebben v. tr. sép. avoir réuni.
bijeenhouden v. tr. sép. tenir ensemble, retenir.
biUsenkomen v. intr. sép. (zijn) 1 s'assembler, se
rassembler; 2 se rencontrer, se voir. [m.
bijeenkomst f. assemblée, entrevue f., rendes-Nous$
bijeenkrijgen v. tr. sép. (parvenir à) réunir.
bijeenioopen v. intr. sép. (zijn) accourir en Poule;
s'altrou per; (eaux) affluer.
bijeenpakken v. tr. sép. empaqueter; zijn boeitje
- faire son paquet.
bijeenpassen v. tr. sép. s'accorder, sympathiser,
bijeenplaatsen v. tr. sép. placer ensemble; rapprocher
; grouper.
bijeenrapen v. tr. sép. ramasser. [tionner.
bijeenrekenen v. tr. sép. compter ensemble> addi-$
bijeenroepen v. tr. sép. appeler ensemble, eonvo-^
bijeenroeping f. convocation f. [quer.
bijeenschikken v. tr. sép. classer, combiner.
bijeensteken v. tr. sép. attacher ensemble; de
hoofden - rapprocher les tétes, se converter.
bijeEntellen v. tr. sép. additionner.
bijeentelliing f. addition f.
bijeentrekken v. tr. sép. 1 additionner; 2 concentrer
(des croupes); 3 resserrer; 4 contracter.
bijeenvoegen v. tr. sép. 1 joindre, unir; 2 addiiionner.
[2 addition f.
bijeenvoeging f. 1 réunion f., assemblage m.;[
bijeenzamelen v. tr. sép. amasser, rassembler.
bijeen zameling f. assemblage m., collection f.
bijeenzijn v. intr. sép. être ou setrouver ensemble.
bijeenzoeken v. tr. sép. rassembler, recueillir.
bijen en compos. d'abeille(s).
bijenblad n. (bot.) mélisse f. des bols, mélissot m.
bijenbroedsel n. couvain m., embryons m. p1. des;
hijencel f. alvéole, cellule f. [abcilles.
bijenster in. 1 (ois.) guêpie.r, gobe-abeilles ni.;
2 (ins.) clairon m. apivore.
bijenhouder m. éleveur d'abeilles, apiculteur ni.
bijenkoningin f. reine f. (des abeilles), mèreabeille
f.
bijenkorf m. ruche f.; een- vol m. une ruchée f<
bij enstal, ...stok m. rucher m.
bijenteelt f. apiculture f.
bijenwas n. cire f. d'abeilles, propolis m.
bijenwolf m. = bijeneter.
bijenzwerm m. essaim m.; jonge -jet, rejet in- .
bijgaan v. intr. sép. (zijn) approcher; accompagner.
bijgaand adj. ei-joint, ci-inclus, ci-annexé; de
-e la lettre ci-jointe.
bijgebouw n. annexe, dépendance f.
bijgedachte f. arrière-pensée f.
bijgelegen adj. adiacent, contigu.
bijgeloof n., ...vigheid f. superstation f.
bijgelocvig adj. superstitieux.
bijgenaamd adj. surnommé.
Dijgerecht n. hors-d'oeuvre m.
bijgeval 1 adv. par aventure; 2 conj. si, au cas oh.
bijgevolg adv. par conséquent.
bijgewas n. excroissance f,
bij halen — 6 4 — bijt
bijhalen v. tr. sép. 1 amener; met de haren er —
tirer par les cheveux; 2 alléguer, citer; 3 (mar.)
serrer; border.
bijheling f. amenage m.
bijhangen v. tr. sép. 1 prendre auprès; 2 crjouter,
exagérer.
bijhangsel n. = aanhangsel. [roteau.
bijharken v. tr. sép. ratisser, donner un coup del
bijhooren v. intr. sép. appartenir à.
bf hoorig adj. accessoire; y appartenant.
bijhoorigheden f. pl. accessoires in. pl.
bijhouden 1 v. tr. sép. approcher; 2 inetfre de
cófé; 3 soutenir; 4 tenir pied d, suii're; 5 tenir à
jour; 6 v. intr. sép. (mar.) se tenir au large de.
bijkaart f. 1 supplement m.; 2 (jeu) garde f.;
3 cartouche f., canon m.
bijkans adv. presque.
bijkerk f. succursale f.
bijkomen 1 v. intr. sép. (zijn) s'approcher de;
2 s'ajouter; dit moet er nog -- cela doit encore s'y
ajouter, il manque encore celas 3 ressembler,
égaler; 4 se remettre, revenir à soi ; 5 v. tr. sép.
(zijn) rattraper, rejoindre.
bijkomend adj. accessoire; de ontmoediging er
— le découragement aidant.
bijkrabbelen v. tr. & intr. sép. 1 griffonner auprès;
2 se remettre avec peine.
bijl f. hache, cognée f.; er riet de grove —
in hakken tailler en plein drap ; — tje n. hachette
f.; 't—er bij neerleggen jeter le manche après laf
bijlage f. annexe f., supplément m. [cognée.
bijlander in. bélandre f.
bijibondel, bijlbundel m. faisceaux m. pl.
bijlbrief m. 1 control de construction; 2 reconnaissance
f. (de la somme avancée).
bijidrager m. licteur ni.
bijleggen 1 v. tr. sép. ajouter, 2 ik leg er vijf
frank bij j'y perds cinq francs; 3 concilier, terminer
à l'amiable; vider; 4 v. intr. sép. (hebben &
zijn) (mar.) mettre à la cape, capéer.
bijlegger m. 1 médiatcur, réconciliateur m.; 2
(mar.) vent m. contraire. [cape.
bijlegging f. 1 accommodement m.; 2 mise f. à lat
bijleman (cDs) m. 1 sapeur m.: 2 licteur' m.
bijlhamer m. 1 tule f.; 2 essette, aissette f.
bijlichten v. tr. sép. 1 éclairer; 2 renseigner;
(iron.) tromper.
bijliggen v. intr. sép. 1 être contii'u; 2 rester en
la rnémoire: er ligt me iets van bij je me souviens
de qc.; 3 (mar.) être à la cape.
bijikruid n. coronille f.
bijcoke f. 1 enrlos n1., enceinte f.; 2 Byloque f.
(grand hópital m. de Gand) .
bijloop m. 1 concours in.; 2 succes m.
bijiooper m. 1 assistant ni., aide m. & f.; 2 galopin,
chasseur m.
bijmaan f. fausse lune, parasélène f., satellite m.
bl j mengen etc. = mengen etc.
bijna adv. presque, à peu près; ik was -- doof
j'ai failli devenir sourd; ik was — dood j'ai failli
mourir; ik was — gevallen j'ai failli tomber;,
ik had — geschreid j'ai failli pleurer.
bijnaam m. surnom, sobriquet m.
bijnemen v. tr. sép. prendre en plus; ajouter.
bijnier f. glande f. suprarénale.
bijoogen n. p1. stemrnates m. pl.
bijoogmerk n. bui m. secondaire, arrière-pen.sée f.
bijpaard n. cheval in. de renfort; badinant m.
bijpad n. sentier m. détourné.
bijpassen v. tr. sép. compléter, compter.
bijplaneet f. satellite m.
bijprijs m. accessit m.
bijrekenen v. tr. sép. ajouter, compter auprès.
bijrivier f. af{luent m.
bijroepen v. tr. sép. appeler.
bijschenken v. tr. sép. ajouter.
bijschikken v. tr. & intr. sép. (zijn) 1 (s')approcher,
(se) serrer; 2 coordonner.
bijschikkend adj. de coordination. [tion f.
bijschikking f. 1 rapprochement m.; 2 coordina-t
bijschoffelen v. tr. sép. sarcter un peu.
bijschrift n. 1 inscription, épigraphe f.; 2 légende,
devise f.
bijschrijven v. tr. sép. 1 ajouter, inscrire, écrire;
2 mettre ou tenir (les livres) à jour.
bijschuiven v. tr. sép. approcher.
bijslag m. 1 achèvement m. (par battage); 2 bordée
f.; 3 surcroft m.; 4 gratification f.
bijsleepen v. tr. sép. trainer auprés; iets met de
haren er — tirer qc. par les cheveux.
bijsmaak m. arrière-gout m.
bijspelen v. intr. sép. 1 être de la portie; 2 (cartes)
obéir.
bijspijkeren v. tr. & intr. sép. 1 ajouter des clous;
(fig.) aider financièrement; 2 se rattraper, se
remettre.
bijspringen v. tr. sép. 1 atteindre (en sautant);
2 sejoindre à; 3 aider, soutenir, épauler.
bijspringer m. aide, soutien m.
bijspringing f. secours, soutien m.
bijstaan 1 v. tr. sép. assister, aider; God sta mij
bij! que Dien me soit en aide! elkander — s'entr'aider,•
2 v. intr. sép.: alle zeilen staan bij tonles
les voiles sont dehors; er goed — avoir do foin
dans ses bottel.
bijstand m. assistance, aide f.
bijstander m. assistant, aide m.; (duel) second m.
bijsteken v. tr. sép. mettre auprès, ajouter.
bijstellen v. tr. sép. placer auprès, ajnuter, appo-,'
bijstemmen v. tr. sép. adhérer á. [ser.
bijster adj. 1 dérouté; het spoor — zijn être déconcerfé,
se fourvoyer; van zinnen — zijn avoir
l'esprit troublé; 2 hors du commun ; — weer
terp ps affreux.
bijstorten v. tr. sép. 1 verser auprès ; 2 suppléer.
bijt f. trou m. (dans la glace).
bijtachtig — 65 — bili cue: u
bijtachtig adj mordant; hargneux.
iiijtaehtigheid f. envie f. de mordre.
pijtand m. surdent f.
t. ijteekenen v. tr. sép. 1 signer ou dessiner auprès;
2 (mil.) se rengager.
bijten 1 v. intr. (beet, heeft gebeten) mordre;
zich op de lippen - se mordre les lèvres; op de
tanden --- grincer des dents; zich op de tanden
- se pincer les lèvres; op zijn nagels - se ronger
les ongles; in een zuren appel - avaler
un vilain morceau ; noch te - noch te breken
hebben n'avoir tien á meitre sous la dent; doode
honden - niet morse la bête. mort le venin;
2 dat bijt op de tong cela liappe d la langue;
dat bijt in de keel cela prend à la gorge; dat
bijt in de oogen cela tuit aux yeux; 3 (acide)
mordre, corroder; 4 v. tr. mordre, couper avec les
dents; 5 mácher.
bijtend adj. 1 mordant; 2 piquant; 3 corrosif.
bijtendheid f. causticité, mordacité f.
bijter m. ( . ·) 1 mordeur m.; 2 dent f.; -tje quebijtijds
adv. á temps. (notie f.
bijtmiddel r^. corrostr, mordant m. [daire.
bijtoon m. t harmonique f.; 2 accent m. secon-1
bijtreden v. tr. sép. t s'approcher de; 2 adhérer à.
bijtrekken t v. tr. sép. ajouter, compter avec;
2 (couleurs) se foncer.
bijvak n. branche f. secondaire.
bijval m. 1 supplémeni, casuel, profit m ; 2 approbation
f.; - vinden plaire, avoir du succés;
3 applaudissements f. pl.
bijvallen v. intr. sép. (zijn) I survenir; 2 iemand
- prendre le parli de qq. ; 3 revenir c la mémoire.
bijvalsbetuiging f. marque 1. d'approbalion.
bijvoegen v. tr. sép. ajouter, joindre; de bijgevoegde
nota la note ci-jointe.
bijvoegend adj.: -e wijs subjonctif m.
bijvoeging f. addition, adjonction f.
bijvoeglijk adj . suscepti ble d'adjonction ; -
naamwoord adjectif tri.
bijvoegsel n. 1 supplérnent, appendice m.; codi
cille m. (d'un testament); 2 ornement n-i.;
3 (math.) corollaire m.
bijvoet m (bot.) armoise f., herbe f. de la St-Jean.
bijwagen m. voiture f. de remorque.
bijweg m. chemin détourné; biais m.
bijwerk n. 1 ouvrage ou travail m. supplémentaire;
2 orne!nent, parergon m.; 3 hors-d'ceuvre
m.
bijwerken v. tr. sép. I ajouter; 2 mettre á jour;
3 (au pinceau) pinceauter.
bijwetenschap f. science f. auxiliaire.
bijwezen n. présence f.
bijwijlen adv. quelquefois, parfois.
bijwonen v. tr. sép, assister à, être témoin de,
voir; fréquenter, (legons) suivre.
bijwoner m., bijwoonster f. 1 voisin m., -e f.;
2 assistart m., -e f.
bijwoning f. présence f.
bijwoord n. adverbe m.
bijwoordelijk 1 adj. adverbial; 2 adv. --ement.
bij zaakf. 1 détail, accessoire m.; 2 (jeu) incident m.
bijzet m., bij zetgeld n. enjeu m., mise f.
bijzetten v. tr. sép. 1 mettre auprès; 2 (jeu) panter,
mettre Penjeu; (domino) poser; 3 enterrer;
4 alle zeilen - mettre toutes voiles dehors; niets
meer kunnen - n'avoir plus de ressources;
5 (teint.) garnir.
bijziend adj. myope.
bijziendheid f. myopie f.
bijzijn n. présence f.
bijzin m. 1 proposition f. coordonnée; 2 (hall.)
proposition subordonnée.
bijzitten v. intr. sép. (zijn) 1 s'asseoir ou être
assis auprès; 2 assister.
bijzitter m. assesseur m.
bijzitterschap n. assessorat m.
bij zon f. faux-soleil m., parhélie f.
1. bijzonder adj. 1 particulier, spécial; -e
vriend ami intime; in dit - geval en l'espéce;
in 't - spécialement; 't is niet -s ce nest
pas fameux ou grand'chose; 't is iets -s e'est
curieux; 2 (école, vie, intérêts) privé; 3 singulier,
étrange; 4 extraordinaire.
2. bijzonder adv. ! particulièrement, spécialement;
2 singultèrement. [gularité f.
bijzonderheid f. 1 particularité f., détail m.; 2sin-j~
1. bik n. 1 déchets m. pl. de pierre de taille;^
2. bik f. pic m. [2 grès m.
3. bik m. 1 marque f. à la hache; 't is -- c'est c
moi; 2 trou m. (dans !a glace); 3 manger m.;
4 (icon.) mauvaise affaire f.
bikharner m. smille f., casse-pierre m.; (stulpt.)
marteline f.
bikkel m. ( cs, etje) osselet m.
bikkelen v. intr. jouer aux osselets.
bikken v. tr. 1 donner des coups de bec ou de
dents ; 2 manger; 3 désirer ardemrnent ; 4 donner
des coups de pic, regratier, tailler.
biksteen m. 1 grès m., gravats m. pl.; 2 pierre de
taille.
bil f. ( 'len) fesse f.; (fland.) cuisse f.
bilhamer m., bilijzer n. pic m. à rhabiller.
biljardeeren v. intr. 1 jouer au billard; 2 billar-
(Ier, queuter.
biljart n. ( ten, 'je) billard m.
biljartbal m. bille 'ï.
biljartband m. bande f. du billard.
biljarten v. intr. jouer au billard.
biljartjongen m. marqueur, garfon-pointeur rn.
biljartiaken n. lapis ou drap m. de billard.
biljartschopje n. masse f.
biljartstok m. queue f.; dik eind van den -^
biljartzak m. blouse f. de billard. [massa f.
biljet n. (ten, xje) billet m,
biljoen n. (monnaie) billon m.
billander — 66 — binnenste
liftander m. bélandre f.
billen v. tr. piquer, rhabiller (une meule).
billijk 1 adj. juste, équitable; zooais — is comme
de juste; 2 (prix) modique, raisonnable; 3 adv.
equitablement, avec justice.
billijken v. tr. justifier, approuver; autoriser.
billijkheid f. 1 justice, équité f.; 2 modicité f.
billijkheidshalve adv. par équité.
billijking f. justification f., consentement m.
billioen n. trillion rn,
bilnaad m. périnée m.
bilslag m. coup rn. sur la fesse; fessée f.
bilstuk n. eimier m., nache f.
bilze f., bilzenkruid n. jusquiame f.
bindbalk m. entrait m., raineau rn.
binden v. tr. (bond, heeft gebonden) 1 lier, attacher,
nouer; aan bossen — fagoter ; met bindgaren
— ficeler; bezems — faire des balais; een
boek — relier un livre; de saus — lier la sauce;
2 ik ben aan huis gebonden je suis cloué d la
maison; den heelen tijd gebonden zijn être pris
fout le temps; iem. iets op 't hart — recommander
instamment qc. à qq.
bindend adj. obligatoire.
binder m. («s) lieur; (livres) relieur m.
bindgaren n. ficelle f.
binding f. liaison; reliure f.
bindmiddel n. 1 tien m., liaison f.; 2 (mac.) ciment
ni.; (rnéd.) ligament, agglutinatif in.; (pharm.)
excipient m.; (chim.) intermède ni.
bindrijs ti. osier in., verges f. pl. d'osier.
bindsel n. (eis) 1 tien, bandage tn.; 2 (mar.)
raban m.
bindspier f. ligament in.
bindstreepje ...teeken n. 1 liaison f., 2 trait m.
in. d'tznion; 3 (impr.) division f.
bindtouw n. 1 liuref.; 2 ficelle f.
bindvlies n. conjonctive f.
bindvliesontsteking f. conjonctivite f.
bindwilg m. (saule m. à) osier m.
bingelkruid n mercuriale f.
bink m. 1 lourdaud m.; mazette f.; 2 canasson m.,
haridelle f.; 3 den — steken faire l'école buissonniére.
1. binnen 1 adv. dedans, en dedans, à l'intérieur;
het schip is — le vaisseau est entré au port; —
hebben avoir avalé; hij is — il a son pain cuit;
dat is — e'est autant de pris sur 1'ennemi ; 2 van
— en dedans; 't scheelt hem van — 1 il a une
maladie interne, ? i1 a le cerveau détraqué; 3 zich
iets te — brengen se rappeler qc. ; daar schiet
mij wat te— j'y songes 4 interi. entrez.
2. binnen prép. 1 dans, en, au dedans de; —
mijn bereik d ma portée; — schot à la portée da
fusil; 2 en moins de, d'ici a, dans, en : — een
jaar d'ici un an, en déans un an , — kort sous;
binnenband m. chambre f. d air (du vélo). [peu.
binnenbeurs f., «je n. gousset m.
binnenbrengen v. tr. sép. t introduire; 2 (mar.)
piloter (dans le port).
binnendijks adv. ... ksch adj. en desa de la digue
binnendragen v. tr. sép faire entrer.
binnendrijven 1 v. intr. sép. (zijn) flotter dedans
ou d l'intérieur; 2 v. tr. sép. (oreer d'entrer.
binnendringen 1 v. tr. sép. introduire (en pressant);
2 v. intr. sép. (zijn) pénétrer (en pressant).
binnengaats adv. (mar.) dans une passe.
binnengang f. 1 corridor m.; 2 passage m.
intérieur.
binnenhalen v. tr. sép. entrer, rentrer.
binnenhaven f. 1 port m.fluvial; 2 port intérieur,
bassin m. de port.
binnenhof m. 1 cour f. intérieur,'; jardin In. intérieur;
2 palais m. de vuile.
binnenhuisje n. intérieur in.
binnenin adv. en dedans. [ faites entrer.
binnenkomen v, intr. sép. (zijn) entrer; laat —1
binnenkoorts f. fièvre f. rémittente, fièvre interne.
binnenkort adv. sous peu. [m. central.
binnenland n. 1 intérieur m. (dun pays) 2 paysj
binnenlandsch adj. intérieur; —e oorlog guerre
civile ou intestine; ministerie van —e zaken
ministère m. de l'intérieur. [telier m.
binnenlandsvaarder m. 1 bateau m. fluvial; 2 ba-1
binnenlaten v. tr. sép. faire entrer.
binnenloods m. pilote in. cótier ou de rivière; tr^cman
rn.
binnenloodsen v. te. sép. 1 piloter, faire entrer au
port; 2 amener à bon port, introluire.
binnenloopen v. tr. & intr. sép. (zijn) faire escale
(à), entrer au port (de) .
binnenmoeder f. directrice f. interne.
binnenmuur m. 1 mur m. intérieur; 2 mur de refend
; 3 mur mitoyen.
binnenpad n. sentier m. de traverse.
binnenpalmen v. tr. sép. annexer, s'approprier.
binnenplaats f., binnenplein n. cour f. (intérieure)
; préau m.
binnenrijden v. tr. & intr. (zijn) sép. entrer (avec
un véhicule ou ii cheval) dans.
binnenroepen v. tr. sép. faire entrer(en appelant);
rappeler, mobiliser.
binnenrukken v. tr. sép. envahir.
binnenscheepvaart f. navigation f. intérieure, babinnenschip
n. bateau m. de rivière. [tellerie f.
binnenshuis adv. à l'intérieur, d la maison, chez
mot, chez toi, chez soi etc., en famille.
binnenskamers adv. 1 dans la chambre; V. binnenshuis;
2 (jur.) en secret, sous la custode.
binnenslands adv. á l'intérieur (du pays).
binnensluipen v. tr. & intr. sép. (zijn) s'intr!--
duire ou entrer furtivement. [bande.
binnensmokkelen v. tr. sép. introduire en contre-;
binnensmonds adv. entre les dents ; dans sa barbe.
binnenspelen v tr. sép. avaler.
1. binnenste adj. intérieur.
nnenst (e) — 6> , — blad
binnenst(e) n. intérieur in.: liet — buiten
ren retourner le dedans en dehors; in mijn —
mon for intérieur; 't — van 't land le coeur
,•gays; 't — der aarde le sein de la terre.
(nenstiids adv. avant terme, avant l'échéance.
nnenstoomen v. tr. & intr sép. (zijn) entrer (à
vapeur) dans.
nnenstormen, ...stuiven v. tr. & intr. sep.
ijn) entrer en coup de vent, ,faire irruption.
nnenstuip f. convulsion f. interne.
nnenstuk n. 1 milieu, 2 (tableau) intérieur m.
nentreden v. tr. & intr. sép. (zijn) entrer.
nentrekken v. tr. & intr. sép. entrer.
nenvaart f. 1 canal intérieur , 2 batelage m.
nenvader m. directeur rn. i ntcr , ie.
nnenvallen v. tr. & intr. sép. (zijn) 1 entrer d
mproviste; 2 faire escale.
nnenvliegen v. tr. & intr. s€p. ,faire irruption.
nnenwaard in. polder in. [1'intérieur.
nnenwaarts adv., cDch adj en dedans, verst
nnenwater n. cours In. d'eau ou eau f. de l'in-^
nnenweg m. chemin m. de traverse. [térieur.
nnenwerk n. 1 travaux m. W. interieurs, 2
!tretoile f.; 3 (cigare) tripe f.
nnenw rks adv. dans l'ceuvre.
nnenzak n . . poche f. intérieure.
fr penzee f. 1 nier f. fermée; 2 eaux f. pl. : de
ansche — les eaux francaises.
nnenzeilen v. tr. & intr. sép. (zijn) entrer (a la
>ile).
!nt ti. pootre f de traverse; entrait m.
,ologaeren v. tr. hypnotiser, suggestionner.
ologie f. 1 biologie f.; 2 hypnotisme in.
rkwortel in. Iérule, tormentille f.
sam n. musc m. En compos. musqué.
sdom r,. évêché, diocèse m. [bi(s)chof m.
sschop m. ( espen) I évêque; 2 (boisson)1
sschoppelijk ad .j. épiscopal, diocésain.
sschoosambt n. épiscopat m.
sschogshoed m. mitre f.
sschopshof n. évêché in., cour f. épiscopale.
sschopsmantel m. pallium m.; motje camail m.,
osette f. [f. épiscopale.
,sschopsmuts f. 1 mitre, infule f.; 2 (h. n.) tiareE
sschopsstaf m. crosse f.
'sschopszetel m. siège n_1. épiscopal.
Ít n. ( 'ten) mors m.
ts(ig) ! arl j . ( er, cD t) mordant, aigre, pitant,
blessant ; 2 adv. ai grement.
ts(ig)heid f. aigreur f., dédain m.
itsingen n. Bassenge m.
bitter adi. (ader, xst) 1 amer; een —en
naak in den mond hebben avoir la bouche
nère; — in den mond maakt het hart gezond
qui est amer cl la bouche est doux au coeur;
amer, sanglant; 3 mordant, piquant.
bitter adv. 1 amèrement ; 2 violemment; het is
koud il fait tin froid cuisant; 3 très fort.
3. bitter n. l (liq.) amer, bit,er in.; —tje n. goutte
f.; D 2 suie f.
bitteraarde f. magnésie f., sel ni. d'Epsom.
bitterachtig adj. un pen amer, amarescent.
bitteren 1 v. tr rendre amor; 2 v. intr. prendre
l'apéritif'.
bitterheid f. (...heden) amertunne, aigreur f.
bitterkers f. cresson in. alénois.
bitterkoekje n. macaron nl.
bitterkruin n. picridie f.
bitteruur n. heure f. de l'apéritif.
bitterwater n. eau f. minérale sulfatée.
bitterwortel m. nacine f. de gentiane. ftage.
bitterzoet n. (bot.) douce-amère f., vigne t. sau-;
bitterzout n. sel m. d' Epsom, sel carthartique.
bivak, bivouak n. bivouac m.; ziin -- hij iemand
nemen descendre chez qq.
bizon m. (-Ds) hison m.
blaadje n. (' s) V. blad 1 feuillette f.; 2 (bot.)
foliole t.; 3 plateau, cabaret m.; 4 (pap.) feuillet
m.; (fig.) bij iemand op een wit, zwart -- staan
être bien, mal noté chez qq. ; het — is omgekeerd
l'affaire a pris une autre tournure.
blaag m. (blagen) gamin, petit dróle m.
blaam f. bldme m., calomnie f.; zonder — sans
tache. [vésicule f.
1. blaar f. (blaren) ampoule, cloelie f.; —tje n.t
2. blaar f. (blaren) 1 éloiie, pelote f.; 2 vache f.
étoilée. [del vésicatoire rn.
blaartrekkend adj. vésicant, vcsicatoire; — mid-;
blaas f. (blazen) 1 souffle rn.; 2 (métal) soufflure
f., moine in. ; 3 (eau) bulle f.; bouillon m.; 4
sessie f.
blaasbalg ni soufflet in.; (orgue) soufflets ni. pl.-
blaasbaigblad n. _flasque f.
blaasbalgtrapper ni. souffleur m. d'nrgue.
blaasbalgtrekker ni. chauffeur, souffleur rn.
blaashoorn, ... horen in. 1 cor m.; 2 olifant m.; 3
(h. n.) buccin m.
blaasinstrument ti. instrument m. à rent.
blaaskaak rit. fanfaron m. [vantard.
blaaskaken v. intr. insép. fanfaronner, faire let
blaaskakerij f. fanfaronnade, gasconnade f.
blaaskramp f. crampe f. vésicale.
blaaskruid n. vésicaire, utriculaire f.
blaaskruidachtig adi. utriculiné, utricularié.
blaasontsteking f. cystite f.
blaaspijp f. chalumeau m.; tuvau m. d'échappement
(de la machine à vapeur); hrouhi ou portevent
m. (des érnailleurs); felle ou canne f. (des
souffleurs de verre); sarbacane f. (poer lancert
blaasspeeltuig n. instrument m. à vent. [des pols)
blaassteen m. 1 calcul m. vésical ; 2 (min.) physalithe
ni.
blad n. (men, moeren ou teers) 1 feuille f.;
(corolle) pétale f.; (calice) sépale f.; 2 (papier)
feuille f.; los — feuille volante; onbeschreven —
feville blanche; (livre, cahier) feuillet in.; van
bladder — 6S — blauwsi
't — zingen, spelen chanter, jouer a vue; 3
journal ni.; 4 (cartes) carte f.; een — afleggen
écarter une carte; zijn — aangeven marquer
son point; het — is gekeerd l'affaire a changé
de tournure; 5 feuille ou lame f. (de métal); 6
dessus ou ais m. (d'une table); feuille ou lame
(d'une scie); branches f. pl. (de ciseaux); cuilleron
m. (d'une cuiller); pale, pelle f. (dun aviron);
aile f. (de fiche); 7 (h. n.) het wandelend — Ia
feuille volante, phyllie f.; 8 (anat.) lames f. pl.
(du crane); 9 plateau m. (pour servir); cabaret
m,; 10 V. blaadje. [fiure f.
bladder f. ( mos) 1 cloche, ampoule; 2 boursou-1
bladerdeeg n. pdte t. feuilletée.
bladeren 1 v. intr. se feuiller, avoir des feuilles;
2 v. tr. feuilleter. [leté.
bladerig adj. 1 feuillé; 2 (min.) lamelleux, feuil-i
bladerloos adj. sans feuilles; (bot.) aphylle,
apétale; (hérald .) effeuillé.
bladerrijk adj. touffu, feuillu.
bladgeel n. chrysophylle f.
bladgoud n. or m. battu ou en feuilles.
bladgroen n. chlorophylle f.
bladijzer n. t6le f.
bladkever m. chrysomèle f.
bladkoper n. cuivre m. en feuilles.
bladluisf. puceron rn.
bladmaag f. feuillet, psautier m.
bladmos n. hypne m.
bladontwikkeling, bladpiaatsing f. foliation f.
bladstand m. foliation f.
bladsteel, bladstengel m. pétiole m.
bladstil adj. sans un souffle; liet was — les feuilles
étaient immobiles.
bladtin n. étain ni. en feuilles. [main.
bladvulling f. remplissage m., nouvelle f. d lal
bladwijzer m. I index in., table f. des matières;
2 signet m.
bladzijde f. 1 page f.; 2 (bot.) face f. de la feuille.
bladzilver n. argent m. en feuilles.
blaffaard m. 1 visage m. pole, 2 denier m. plat,
blafard m. (fr. 0.30); 3 registre m. en papier,
répertoire m.
blaffen v. intr. aboyer; (jeunes chiens) glapir,
japper; tegen de maan — aboyer à la Tune;
tegen iedereen — clabauder contre tout le monde,
—de honden bij ten niet chien qui aboie ne mord
pas. [leur; 3 crieur, aboyeur m.
blaffer m, (cs) 1 aboyeur, clabaud m.; 2 criail-t
blafferd, blaffert m. ( mos) = blaffaard.
blaffetuur 1. (...turen) 1 fenêtre f. en toile ou en
papier, champi m.; 2 volet m.
blaken 1 v. intr. brïcler, flamber; bri ler
(d'amour); être enflammé (de colère); 2 v. tr.
flamber : (mar.) donner le Jeu (à un bátiment);
griller (tin cochon).
blekend adj. 1 enflammé, brQlant, ardent; 2 brillant
; in —en welstand zijn se porter à merveille.
blaker m. ( —s) bougeoir, martinet m.
blanco adv. (en) blanc; in --- teekenen sig
en blanc ; in — trekken tirer à découvert
stuk in — un blanc-seing m.; — stemti
s'abstenir.
blanda m. Hollandais, blanc m.
1. blank adj. 1 blanc; met de —e sabel sab
au clair; 2 luisant; 3 nu: met —e beenen 1
jambes nues , alle zeilen — toutes voiles dekion
de rivier is nog --- la rivière est encore sans glac
4 inondé, sous eau ; 5 pur, immaculé.
2. blank n. (xen) blanc m.
blanke m. & f. ( ten) (homme) blanc m.; !feinm,
blanche f.
blanketdoos f. bofte f. d ford.
blanketsel n. ford m.
blanketten v. tr. farder.
blankheid f. blancheur f.
blaren v. intr. beugler, mugir; (moutons) bêle
blat (aten), blatte (cn) f. cancrelat m.
blaten v. intr. béler; (chèvres) chevroter.
1. blauw adj. 1 bleu, (hérald.) azur; —word'f
bleuir; —e druiven raisins noirs; onder de
—en hemel à la belle étoile; een —en kring om o
oogen hebben avoir les yeux cernés; iemand ee
— oog slaan pocher l'ceil à qq. ; — oog teil rt
poché; een —e plek une ecchymose, un blet
iem. bont en — slaan rosser qq. d'importanct
2 (fig.) een —e scheen loopen, een blauwt,
loopen essuyer un refus; een -- oog aan Ie
wagen risquer Ie paquet; ergens — afkomt
revenir avec sa courte honte; —en Maande;
maken o.fvieren filter la Saznt-Lundi; ----late
ne rien dire; ne rien changer; 3 bleu, libéra
4 sans valeur, insignifiant; faible; een —e jor
gen un adolescent m.; een —e uitvlucht un fau
prétexie; iem. —e bloempjes op de mouw spe
den faire accroire des contes bleus à qq.
2. blauw n. bleu m.; Berlijnsch — bleu t
Prusse; — des hemels azur m.
blauwachtig adj. bleuutre.
Blauwbaard m. Barbe-bleu m.
blauwbekken v. intr. faire te pied de grue.
blauwbes f. airelle, myrtille f.
blauwboek n. livre in. bleu; c je pamphlet n
blauwen 1 v.;tr. bleuir; passer au bleu ;22 v. int
frau der, faire la conirebande.
blauwheid f. bleu en., couleur f. bleue.
blauwhout n. 1 beis m. de Campêche; campéci
m.; 2 (arbre) hématoxyle m.
blauwkeeltje n. gorge-bleue, cul-roussel m.
blauwkiel m. (hist.) sarrau m. bleu.
blauwkous f. bas-bleu m.
blauwoog m. & f. qui a les yeux bleus.
blauwoogig adj. 1 aux yeux bleus; 2 (h. n.) cyj
nophialme.
blauwschuit f. 1 varices f. pl.; f 2 scorbut m.
blauwsel n. bleu m. (d'empois).
lauwspaat(h) — G9 — bliksem
lauwspaat(h) n., ...steen m. lazulite f. blijkbaar 1 adj. ('der, pst) évident, manifeste;
gauwte f. couleur f. bleue. 2 adv. évidemment, manifestement.
)auwtje = 1. blauw 2. blijkbaarheid f évidence f.
iauwverven n. teinture f. en bleu. Wijken v. intr. (bleek, is gebleken) parattre, être
iauwverver m. teinturier m. en bleu. clair ou évident; uit dit alles blijkt de tout cela fl
lauwververij f. 1 teinture f. en bleu; 2 teintu- résulte; het blijkt dus il appert donc; doen -
!rie f. en bleu. montrer, proever; laten - témoigner; niets laten
!auwvoet m. 1 rehard m. bleet ; 2 laneret m.; - ne faire semblant de rien.
ijfjess,- lanier m.; 3 (hist.) B- Blavctin m. blijkens prép. comme il appert de, d'oprès.
au zuur n. acide m. cyanhydrique ou prussi-, blijmare f. bonne nouvelle f.
auwzuurzout n. cyanate m. [que. blijmoedig adj. enjoué, gaf, de joyeuse humeur.
aten v. tr. & intr. (blies, heeft geblazen)
blijmoedigheid f. enjouement ni., gaité, joyeuse
sottffler; in de handen - souffler dans ses humeur f.
aigts; op een instrument - iouer dun instru- blijspel n. comédie f. En compos. cornique.
^ent; den aanval - sonner 1'attaque; - om op
blijven v. intr. (bleef, is gebleven) Tester, dozitten
sonner le boute-selle ; 2 in 't oor - chu- meurer; de zaak blijft zooals ze is l'affoire deinter
a 1'oreille; de noren vol - rnrnpre ou meure stationnaire; het kan daar niet bi;- la
'battre les oreilles; 3 faire 1'important; 4 bla- chose ne peut en rester lá; 't blijft bij 't oude tout
uer; hij blaast graag c'est un hábleur; 5 mijn demeure comme par le passé ; gezond --- rester
eld is geblazen man argent est porti; iem. - bien portant; stil -- se tenir tranquiile; - staan
'izffisr une dame á qq. ; 6 souffier (du verre); rester debout; - zitten rester assis, faire tapis-
.eiffler, boire. serie (au bal), doubler sa classe (à l'école), coiffer
áaèr m. 1 souffleur m.;'2 hábleur m. St-Catherine; - liggen rester couché; bij zijn
azoen n. 1 blason, écusson m.; 2 bannière f. woord - tenir sa parole; bij zijn meening -
bleek adj. pole, blême; - worden pálir. persister dans son opinion; - steken demeurer
bleek f. I pelouse f. (á blanchir le linge)
court, rester embourbé; borg - se porter garant;
p de- leggen mettre blanchir; 2 blanchisserie het antwoord schuldig - ne pas trouver de
3 blanchissage m. réponse; het antwoord niet schuldig - ne pas
eekachtig adj. pálot. être en reste; dood - rester sur place; 't blijft
eekblauw adj. bleu pále, bleu mourant. regenen il continue à pleuvoir; - schrijven
Beken v. tr. & intr. blanchir. [...euse f. rester á écrire; op school - rester en retenue;
eeker m. ( xs), ...kster f. ('s) blanchisseur m.4
hier zijn wij gebleven nous en sommes demeurés
eekerd m. (vin in.) cloiret in. [chisserie f. ici; blijf mij van 't lijf ne me touchez pas; waar
eekerij f. ( men) 1 blanchissage m.; 2 blan-t
blijven die schoone beloften? oir sopt foutes ces
eekgeel adj. jaune pále, paille; - worden se)
belles promesses ?
ieekgeld n. blanchissage m. [parcherniner. blijvend adj. durable, permanent.
leekheid f. páleur f. 1. blik m. (teken) 1 reflet, éclat m.; 2 regard,
leekrood adj. rouge pále. coup m. d'ceil ; ik heb daar geen - in je ne me
ieekveld n. pelouse f. (á blanchir) . connais pas à cela.
ieekwater n. eau t. de javelle. 2. blik n. I fer m. blanc, tule f.; 2 bode f. de ft'r
Ieekziekte, ... zucht f. chlorose f. blanc; -je n. boïte de conserves; vleesch in
lei f. Q able m., ablette f.; 2 niaise f. -ken de la viande de conserve; 3 Pelle f. mix
gein f. ampoule f. balayures.
les f. (sen, je) 1 touffe f. ou toupet m. de
blikaars ni., ...gat n. derrière écorché m.
zeveux blancs; 2 chanfrein m. blanc, étoile f.; 1. blikken v. intr. 1 cligner des yeux; 2faire de
cheval m. étoilé. grands yeux.
J!ek f . ('en, D j e) able in., ablette f. 2. blikken adj. de fer blanc
hlij(de) ad;. joyeux, content, satisfait; - te
blikkeren v. intr. reluire, briller.
mede zijn être bien aise. blikkering f. 1 éclat, étincellement m.; 2 (mét.)
blijde f. ( D n) baliste f. éclair m., fulguration f.
tijdschap f. Joie f., contentemen1 m., satisfaction f. blikkers in. pi. rnirettes f. pl., yéux m. pl.
'fjeindend adj. dont la fin est gaie; een - treur- biikoogen v. intr. riller, cligner des veux.
)el ene tragi-comédie f. blikschaar f. cisailles, forces f. pl.
ijgeestig, blijhartig adj. enjoué, jovial. . bliksem m. (i's, 'tje) (feu) éclair m., (feu &
dijgeestigheid f. jovialité, gaité f. d'esprit. détonation) foudre f.; een luie --- un fainéant;
Ijheid f. joie, gaité f.; vrijheid -- liberté vaut loop naar den -- allez au diable; wat -s que
,ieux que ceinture dorée. [ge m. diable! de -s van 't Vatikaan les foudres du
,lijk n. ( een, x je) rnarque, preuve f.. témoigna-)
Vatican.
bliksemafleider — 0 — bloedontstekin
bliksemafleider in. paratonnerre, parafoudre m.
bliksemen 1 v. imp.: 't bliksemt il fait des
éclairs ; 2 v. intr. jeter ou lancer des regards fulminants;
3 jurer.
bliksemflits m. éclair m., zigzag m. de l'éclair.
bliksemlicht n. éclair ni.
bliksems ! interj. tonnerre!
bliksemsch adj. fichu, sacré.
bliksemschicht m. éclair m., foudre f.
bliksemslag m coup m. de foudre.
bliksemsnel adj. prompt comme la foudre.
bliksemstraal ni. éclair m.
bliksemtrein m. train-éclair in.
bliksemvuur n. foudre f., feu m. du eiel.
blikslager m. ferblantier m.
blikslagerij f. ferblanterie f.
blikslagers interj. diantre.
bliktanden v. intr. montrer les dents.
blikvuren v. intr. faire faux-feu.
blikvuur n. (mar.) faux-feu m.
blikwaar f., ...werk n. ferblanterie, toleric f.
1. blind 1 adj. aveugle; — geboren aveugle-né;
— maken aveugler; 2 (mar.) — anker ancre f.
borgne; —e klippen brisants m. p1., rochers m.
pl. sous eau; 3 (fig.) aveugle; ziende — zijn nier
1e soleil en plein midi ; — zijn voor fermer les
yeux sur; in —en ijver sans réflexion,- 't is een
— zoeken c'est chercher d l'aveuglette; 4 faux;
—e deur fausse porte f ; —e muur mur m. orbe;
—e darm ccecum m.; —e kaart carte f. muette;
— spoor voie f. de garage; —e steeg cul-de-sac
m., impasse f.; (dessin) — lijn ligne occulte; —e
vinken oiseaux en. sans tête; —e konijnen garbure
f.; 5 adv. aveuglement.
2. blind n. (-«en), blinde f. (D n) volgit m.
blindachtig adj. à demi aveugle.
blinddoek m. bandeau m.
blinddoeken v. tr. 1 bander les yeux; 2 duper.
1. blinde m. & f. (.'n) 1 aveugle m.; in 't land
der —n is éenoog koning au pays des aveu?les les
borgnes sont rois; naar iets slaan als een — naar
't ei parler de ac. comme un aveugle des couleurs;
2 (au jeu) met een — spelen iouer avec un mort.
2. blinde n.: in den —e au hasard, cl fort et à travers;
in den — er op los slaan cogner dans le tas;
in den — redeneeren raisonner comme un tam-^
blindgeren v. tr. blinder. [bour mouillé.
blindsering f. blindage m,
blindekoe f. colin-mailland m.
blindelings adv. 1 les yeux fermés, d l'aveuglette;
2 aveuglement, sans réjlexion.
blindeman in. aveugle m.
blindemannetje n. colin-maillard m.
blinden v. tr. 1 aveugler; 2 bander les yeux.
blindeninstituut n., blindenschool f. asile en.,
école f. pour aveugles.
blindenschrift n. cécographie f.
blindgeborene m. & f. aveugle-né m., —e f,
blindheid f. 1 cécité f., 2 aveuglement m.
blindslang f. crvet; serpent cassant ou borgne rr
blink m. eirage rn.
blinken 1 v. intr. reluire, brillen; (glaive) flarr,
boyer; 2 v. tr. faire reluire; schoenen --- eire
des souliers.
1. bloed n. 1 sang m.; in vleesch en — en
et en os; met goed en — verdedigen défei
péril de sa vie et de sa _fortune; goed en
leren sacrifier biens et vie; in koelen —e
froid; dat zal hem kwaad — zetten il
du mauvais sang; een kleur als melk
teint de lis et de roses; 2 race f.; goed —
niet bon song ne peut mentir; dat z
eest dans le sang, dans la race; 3 — d
jus m. de la treille.
2. bloed m. ( n) homme, individu n
bloedachtig adj. sanguiforme, hérnatc
bloedader f. etc. = ader etc.
1. bloedarm adj. anémique, exsar
2. bloedarm adj. pauvre comme
bloedarmoede f. anémie f.
bloedbad n, carnage m.
bloedbeuling m. boudin m.
bloedbloem f. hémanthe m.
bloedbraking f. hémorrhagie
rhagie f.
bloedbruiloft f. Saint-Barthéle
bloedbuil f. clou, phlegmon m
bloeddorst f. cruauté; soiff. de;
bloeddorstig adj. avide ou altéré a.
bloeddorstigheid f. cruauté, férocitt
bloedeloos adj. exsangue, anémié.
bioeden v. intr. saigner; uit den neus — sa.
du ne.z; daar zal hij van -- il écopera; de wig
stok bloedt la vigne pleure.
bloedend adj. saignant; met — hart la mor
bloederig adj. souillé de song. [dans lamé
bloedgang m. dyssenterie f.
bloedgebrek n. anémie, chlorose f. [faminn
bloedgeld n. 1 prix m. du sang; 2 salaire m. de
bloedgetuige m. & f. martyr m., —e f.
bloedgierig adj. etc. = bloeddorstig etc.
bloedhond m. 1 dogue m.; 2 bourreau; homme en
sanguinaire.
bloedhout n. bols de Campêche, campéciie m.
bloeding adj. sanglant; ensanglanté ; de —e Mari;
Marie la Sanguinaire.
bloeding f. saignement m., hémorrhagie f.
bloedkleur f. (couleur) sanguine f.
bloedkleurig adj. sanguin, de couleur sanguini
bloedklont f., ...klonter,... koek m. caillol m.
bloedkoraal n. & f. corail m. rouge.
bloedlelie f. martagon m.
bloedlichaampje n. globule m., hématie f.
bloedmakend adj. sanguificatif.
bloedmaking f. sanguification f.
bloedontsteking f. septicémie f.
bloedplakkaat 71 - blok
bloedplakkaat n. placarci in. sanguinaire; édit in.
de mort.
bloedraad flL conseil in. des Troubles,
bloedrecht n. hautejustice t.; (en Espagne) zn
quisition f.
bloedrechter in. juge m. criminel, inquisiteur in.
au. edrijk adj. sanguin.
LjfJes edrijkheid f. pléthore in.
auWzi drood adj. 1 dun rouge sanguin; 2 rouge
au schande t. inceste in, [comme le sang.
, schandig adj. incestueux.
souîfle ehender in......dster f. inceslueux m.,
)igts; O.
ent; den chending, . . .schonns f. inceste rn.
zitten chuhi f. meurtre, assassinat, homicide m.
nier â chuidRi adj. homicide.
'battre omloop m. circulation f. [sique.
ier; hi iuwend adj. hémoptoïque, .. .ptyque. ptytd
is g . uwing f. crachement m. de song, hémore/
fler une v
iffler, boire. rn. pierre sanguine, hématite f.
üer rn. 1 souj,fld ...stiHend adj. hémostatique.
azoen n. 1 bla i iii arrt m. du sang, hémostase f.
bleek adj. 71 épancliement in. de sang;
bleek f. 1 p
p de— leggen r • scène f. de carnage.
3 blanchissage isseCLu m. sanguin ; veine, artère t.
eekachtig adj. .i fl n.. ... ting f. effusion t. de sang.
eekblauw adj. pr rn. massacreur rn.
eeken v. tr. '' f. empoisonnement in. du sang.
eeker rn. ( n perte t. de song.
eekerd rwant m. & f. paren! m., —e f.
eøl',....dverwantschap f. parenté t.
hioedvin f.furoncle, clou, phlegmon m.
bloedvink m. bouvreuil, pivoine in.
bloedvlag f. pcwillon m. rouge.
bloedvloed m.........vloeiing t. 1 hémorrhagie t.;
2 flux rn. de song.
boevrenni., .nf.pcirerztni.,—ef.
bloedwarm adi. chaud comme le sang.
bloedwarmte t, température f. du sang.
bloeitwater n. iymphe f., sérurn ru
bloedwateren n. hématurie f.
bloedwei f. sérum m.
bloedwond f. plaie t. sanglante.
bloedworst t. boudin m. nou.
bloedwraak t. vendetta t.
bloedzuiger ru 1 sangsue t.; 2 vampire m.
bloedzweer t. clou, furoncie, phlegmon m.
bloedzweet n. sueur t. de song, diapédése t.
bloei ru 1 floraison; in - staan être en fleur;
2 fleur, prospérité t., éclat; in den - der jaren
d la fleur de l'ôge. rprospérer.
bloeien v. intr. 1 fleurir, être en fleur; 2fleurir,1
bloeiend adj . fleurissant, (fig.) florissant.
Bloeimaand t. 1 mal; 2floréalm.
bloeitijd m. 1 fleuraison, floraison t.; 2 fleur,
période t. d'éclat.
bloem t. T fleur f.; oopje n. fleurette f,
bioembed n. plate-bande f., parterre, carreau m.
bioembiad n. pétale t.; zonder —en apétale.
bloembol in. bulbe, oignon m. âfleur.
bioembundel m. bouquet, corymbe rn.
bloemdragend adj. florifère.
bloemenfeest n. floralie t.
bloemengek m. fleuroinane rn.
bloemenhandelaar in., 'ster t fleuriste m. & 1.
bloe men kweeker m. jardinier-fleuriste m.
bloemenmaker n. .m...aakster f. fleuriste in. &
t. (artificiellej.
bloemenmand t. jardinière, corbeille t. â fleurt.
bloemenmeisje n. fleuriste f.
bloementeelt t. floriculture t. [floralie t.
bloemententoonstelling f. exposition f. florale,
bloementijd m. saison t. desfieurs. r [fleuriste.
bloementuinrn. i jardin rn. d fleurs ;2 jardin m4
bloemig adj. 1 fleur!, afleurs; 2féculent.
bloemist rri.fleuriste jardinier-fleuriste ru
bloemisterLi f. jardin rn. (de) fleuriste.
bloemkatje n. chaton rn.
bloemkiokje n. campanule t.
bloemkool f. chou-fleur m.
bloemkorf m. corbeille â fleurs, jardinière f.
bloemkrans m., bloemkraon t. corolle f.; kroontje
n. corollule f.,fleuron in.
bloemkweeker in. jardinier-fleuriste m.
bloemkweekerij t. jardin m. fleuriste.
bloemlezing t. anthologie, chrestomathie t.
Bloemmaandf. l mal; 2floréalrn.
bloemmand t. cueilloir m.
bioemmarkt f. marché ni. aux fleurs.
bloemmeel n. 1 fleur t. defarine; 2 pollen m.
bloempap t. bouillie t.
bloempotm. (pot rn. â fleurs; 2 pot rn. defleurs.
bloemrijk adj.fleuri,
bloemscherm n.ombellef.; c'pien. ombellulef.
bloemschHder rn. peintre m. fleuriste.
bloemspe(en n. p1. jeux m. pl. floraux,floralles
bloemsteel in. pédoncule rn. [t. p1.
bIoemstenel in, pédiceie rn., hampe t'.
bloemstof n. pollen m.
bloemstoidraad t. étamine f.
bloemstuk n. 1 tableau in. defleurs; 2 bouquet in.
bloemtafel f., atje n;jardinière t.
bloemtuin m. jardin in. fleuriste.
bloemvaas t. bouquetier in., vase in. âfleurs.
bloemwerk n. ouvrage in. âfleurs; fleurons, festons
ru. pi
bloemzaad n. semence 1. de fleurs.
bloesem fl1. ( cos) bouton in. éclos, fleur f.
bloesemknop in. bouton in.
blok n. (c'ken) 1 bloc ru; tronçon in., tronchef.;
billot in. (du boucher, du bourreau); b&he f.
(â brûler); fût in. (d'un rabot); eniraves 1. p1.
(d'un prisonnier, d'un animal); op —ken staan
être sur les tins; als een - staan ne remuer ni
36
blokhuis 72 -- bodem
pied ni patte; een — van een kind un enfant gros
et lourd; 2 (boste) tronc m.; 3 poulie f.; 4 — huizen
páté m. de maisons; 5 sabot m.; 6 de m. (dun
tissu); 7 block m. (au chemin de fer); 8 (hérald.)
carreau ; —je n. ( mos) petit bloc m.; billette f.
blokhuis n. blockhaus m., redoute f., fortin m.
blokkade f. blocus, investissement m.
blokkeeren v. tr. bloquer, investir.
blokkeuring f. blocus m. [2 bucher, piocher.
blokken v. tr. & intr. 1 bloquer (une voie);t
blokkendoos f. bofte f. de construction.
blokkenmaker m. 1 sabotier m.; 2 poulier m.
blokker m. (cs) bucheur, piocheur m.
bloklood n. plomb m. en saumons.
bloknaad m. couture f. plate.
blokschaaf f. guillaume m.; kleine — mouchette f.
blokschijf f. (mar.) roue f. de poulie, réa m.
blokstelsel n. block-système m.
bloktin n. étain m. en saumons.
blokwagen m. 1 (chem. de fer) faxdier m.; 2 haquet
m.; 3 traïneau in. d roulettes; binard m.
blokzilver n. urgent m. en saumons.
blom f. = bloem.
blond adj. blond; — worden blondir.
1. blonde m. & f. ( co n) blond m., —e f., blondin
m., —e f.
2. blonde f. ( ten) (dentelle) blonde f.
blondharig adj. blondin, à cheveux blonds.
blondheid f. blondeur f., teint m. blond.
blondje n. blondine f.
bloo, blood adj. timide, poltron; beter —e Jan
dan doode Jan mieux naut goujat debout qu'empereur
enterré. [poule f. mouillée.
bloodaard m. (oos) timide, poltron m.; (fam.)t
bloohartig adj. timide, poltron.
bloohartigheid, blooheid f.timidité, poltronnerief.
1. bloot adj. 1 découvert, nu; onder den —en
hemel à la belle étoile; met het —e oog à l'ceil
nu; 2 simple, seul, ne ... que; —e gissing
simple soupcon. [ne ... que.
2. bloot, blootelijk adv.seulement, uniquement„
blooten v. tr. 1 dénuder, dépouiller; 2 plamer,
débourrer.
blooter m. ( 's) plameur, débourreur m.
blootgeven 1 v. tr. découvrir; 2 zich — s'exposer,
se découvrir, se compromettre.
blootleggen v. tr. 1 dénuder, découvrir; (arbre,
mur) déchausser; 2 abattre (son jeu) jouer cartes
sur table. [exposé.
blootliggen v. intr. être d nu, être découvert, êtrel
blootshoofds adv. nu-tête.
blootstaan v. intr. être exposé à, être en butte d.
blootstellen v. tr. exposer.
blootsvoets adv. nu-pieds.
blos m. ( csen, c je) 1 teint m. vermeil; 2 rougeur
f.; een — krijgen rougir, (tam.) piquer un soleil.
blouwel m. ( mos) broie, brisoire f., écang m.
blouw(el)en v. tr. broyer, maquer.
blozen 1 v. intr. rougir; 2 n. rougeur f.
bluf m. (^fen) 1 phénix m.; 2 fanfaronnade,
vanterie, gasconnade f.; — maken, een — slaan
se vanter.
bluffen v. intr. 1 se vanter, blaguer, gasconner;
2 (jeu) jouer au poque, poquer.
bluffer m. (oos) vantard, blagueur, fanfaron m.
blunder m. (xs) gaffe f.
bluschemmer m. sceau m. d incendie.
bluschgereedschap n. matériel m. d'incendie.
bluschgranaat f. grenade f. extinctrice.
blusschen v. tr. 1 éteindre; (métal) 2 trember';
(chaux) éteindre; (soif) étancher; (passions)
assouvir.
blussching f. 1 extinction f.; 2 assouvissement m:,
blut, blutsch adj. à sec.
bluts f. contusion, meurtrissure f.
blutsen v. tr. contusionner, meurtrir, bosstser.
blutskoorts f. fièvre f. pourprée.
bobbel m. (cos, xtje) 1 bulle f. d'air ou d'eau,
bouillon m.; 2 bosse, tumeur f.
bobbelen 1 v. intr. bouillonner; 2 n. bouillopne^-t
bobbeling f. bouillonnement m. [ment m.
boblln f. (xen, otje) bobine f.; dat gaat gelijk
een —tje c'est comme une bobine qui se déviae.
bobijnen v. tr. bobiner.
1. bochel m.(cDs, .tje) bosse,gibbosité f.;zich
een — lachen rire comme un bossu.
2. bochel, bochelaar m. ( mos), cDster f. bà$su
m„—e f.
1. bocht f. ( oen, - je) 1 courbure, sinuosité f.;
(rivière) méandre m.; (voute) voussure f.; 2 (géo.)
anse, baie f., golfe m.; (mar.) pli m.; bitture,
cueille f.; de — omgaan trépasser; 4 corde f.;
in de — springen sauter d la corde.
2. bocht m. part, enclos m.; in den — springen
voor s'exposer pour, prendre la défense de; uit
den - springen faire des sottises.
3. bocht n. camelote f., rebuf m., bric-á-brat
m.; — van volk des gens de rien.
bochtig adj. 1 tortueux, sinueux; 2 (bot.) sinué.
bochtigheid f. sinuosité f.
bochtjespringen n. danse f. à la corde.
bod n. (pl. aanbiedingen) offre, mise f.; aan 't -
zijn être en train d'enchérir; hooger — surenchère
f.
bode m.( c n) 1 messager m., (à eheval) estafette f.;
2 domestique, commissionnaire m. & f.; 3 facteur,
courrier m.
bodeambt n. charge f. de messager, messagerie f.
bodem m. ( mos) 1 fond m.; een — leggen foncer;
den -- inslaan défoncer, faire échouer; — maken
op se fonder sur; bodem, bodempje, boompje
(couche f. de) fond m.; 2 quille, carène f.; vaisseau,
navire m.; 3 fond, sol m., terre f., pays m.;
de — der aarde le sol de la terre; hij viel op den
— il tomba par terre; op vijandelijken — en
pays ennemi; op effen — zijn (fig.) être quitte.
bodemduig -- 73 -- boekenstalletje
bodemduig f. traversin m.
bodemen v. tr. foncer.
bodemerij f. (mar.) bomerie, bodinerie f,
bodemerijbrief m. contrat m. à la grosse.
bodemloos adj. sans fond, défoncé; - vat (fig.)
1 tonneau des Danaïdes, 2 panier m. percé.
bodemrand m. hanche f. (d'un vase).
bodemstuk n. 1 enfoneure, aisselière f.; 2 premier
renfort m. (d'un canon).
bodemtrekker m. tire-fond m.
bodenbrood n. 1 pain m. des domestiques; 2 gra-;
bodenkamer f. antichambre f. [tification f.
Bodensee m. lac m. de Constance.
bodes, bodin f. (venen) messagère, commission-^
bodverhooger m. surenchérisseur m. [naire f.
boe interj. bah!
Boeddha m. Bouddha m.
Boeddhisme n. Bouddhisme m.
boedel m. masse f., biens m. pl., succession f.;
den --- beschrijven faire 1'inventaire.
boedelafstand m. cession f. de la masse.
boedelbeschrijver m. rédacteur m. de l'inventaire.
boedelbeschrijving, ...cedel, ...ceel f. inventaire
m.
boedelhuis n. salle f. de ventes (publiques).
boedellijst f. iriventaire m.
boedelredder, ...scheider m. 1 exécuteur m. testamentaire;
2 curateur m. de la faillite, liquidateu
r to. [de la masse.
boedelredding, boedelscheiding f. liquidation f.1
boef m. (...ven) 1 filou, fripon, vaurien m.;
2 galérien, forcat m.; 3 (étud.) sauvage m.; je
n. 1 jeune vaurien; espiègle m.; -je petit
Cupidon, 2 camisole f. de flanelle, 3 miche f. de;
boefachtig adj. méchant, fourbe. fseigle.
boefaehtigheid f, méchanceté, fourberie f.
boeg in. (&en) 1 proue f.; over éen - zeilen
courir même bordée; het over een anderen -
wenden virer de bord; 2 de tweede - le deux
(le second rameur): 3 paleron, poitrail m.; met
een breeden - rdblé.
boegader f. veine f. du paleron, ars m. pl.
boeganker n. ancre m. de bossoir.
boegen v. tr. gouverner.
boegkruisen v. intr. louvoyer, bouliner.
boeglam adj. 1 déhanché; 2 (vét.) épaulé.
boeglijn = boelijn.
boegseerboot, boegseersloep f., boegseerder m.
chaloupe f. remorqueuse, remorqueur m.
boegseeren v. tr. 1 remorquer, touer; (chaloupe)
nager; 2 conduire, amener. [toue f.
boegseerlijn f., ...touw n., ...tros m. cdble m. àl
boegslag m. 1 virement m.; 2 bordée f.
boegspriet m. (mdt m. de) beaupré m.
boegsprietzeil n. foe m.
boegstag n hauban m. de heaupré.
boegstuk n. 1 dormeur m.; 2 (art.) chasse f. dei
boeha, boehaai n. tapage m. [proue.
boehamaker m. tapageur m.
1. boei f. (co en) bouée, amarque f.
2. boei f. (c en) chaine f., Tien m.; in de -en
slaan ou klinken mettre aux fers; aan -en leggen
enchaïner.
1. boeien v. tr. 1 enchaïner, lier, mettre aux
fers; aan zijn bed geboeid cloué au lit; 2 (attention)
captiver. [dages.
2. boeien v. tr. (mar.) border, mettre des bor-t
boeiend adj. intéressant, captivant; attachant.
boeier m. ('s) boyer m.
boeiplank f. bardis, portelot m.
boeireep m. orin m.
boeisel n. bordages M. pl. supérieurs.
1. boek m. = beuk.
2. boek n. 1 livre m.; -je n. petit livre m.,
brochure f., livret m.; te -- stellen toucher par
écrit; dat spreekt als een - cela va sans dire;
hij spreekt als een --- il parle comme un oracle; 't
is voor hem een gesloten - c'est pour lui iettre
close; 2 volume m.; 3 livre (de commerce),
registre m.; bij iemand te - staan être sur les
livres de qq. ; te -- staan voor passer pour;
4 main f. (de papier); quarteron m. (de feuilles
dor ou d'argent); 5 (h. n.) feuillet, psautier to.;
6 plaque f. temporale.
boekaankondiging f. cornple-rendu m.
boekachtig adj. livresque.
boekanier m. ( mos) boucanier, flibustier m.
boekband m. reliure f.
boekbeoordeelaar m. critique m.
boekbeoordeeling, ...beschouwing f. critique, bibliographie
f.
boekbewaarder m. bibliothécaire m.
boekbinden n. reliure f.
boekbinder m. relieur m.
boekbinderij f. atelier m. de reliure; art m. de la;
boekdeel n. tome, volume m. [reliure.
boekdruklnkt m. entre f. d'imprimerie.
boekdrukken n. imprimerie f.
boekdrukker m. imprimeur m.
boekdrukkerij, ...kkunst f. imprimerie f.
boeken v. tr. noter, inscrire, enregistrer; een post
- passer ou porter un article au livre.
boekengek m. bibliomane m.
boekengeleerdhe!d f. érudition f. livresque.
boekenhanger m. éragère-bibliothèque f.
boekenkast f. bibliothèque f.; armoire f. d livres.
boekenkenner m. bibliographe m.
boekenkennis f. bibliographie, bibliognosie f.
boekenkraam f. bouquinerie f. [livres.
boekenliefhebber m. bibliophile, amateur m. del
boekenlijst f. catalogue m.
boekenmaker m. (tam.) écrivailleur, compilateu.
r m. [rie f.
boekenmarkt f. 1 marchém. aux livres; 2 librai-$
boekenrek n. étagère-bibliothèque f.
boekenstalletje n. étalage m. de bouquiniste.
boekentaal -- 74 — boerenschoolmeester
boekentaal f. langage rn. livresque.
boekenwijsheid f. érudition f. livresque.
boekenzaal f. bibliothèque f.
boekerij f. bibliothèque f.
boekgeleerde m. savant m. de cabinet.
boekhandel m. librairie f.
boekhandelaar m. libraire m.
boekhouden n., ...houding f. comptabilité, tenue
f. des livres; gewoon, dubbel ---- tenue des livres
en partie simple, en partie double.
boekhouder m. comptable, teneur m. de livres.
boekhouderschap n. emploi m. de comptable.
boekjaar n. exercice m.
boekmaag, ...pens #. feuillet, psautier m.
boekschuld f. dette f. active.
boekstaven v. tr. 1 épeler; 2 enregistrer.
boekverkooper m. marchand m. de livres.
boekverkooperswinkel m. librairie f.
boekverkooping, ...veiling f. vente f. de livres.
boekweit f. sarrasin, millet m. noir.
boekweiten adj. de sarrasin.
boekwerk n. livre, ouvrage, volume m. [rie.
boekwinkel m. librairie f., magasin m. de librai-±
boekworm m. 1 cheylète m., pince f. des bibliothèques;
2 bouquiniste rn. ; 3 rat m. de bibliothèque.
1. boel m. = boedel.
2. boel m. quantité, multitule f.; Poule f.; wat
verwarde — ! quelle boutique f. ! de heele — tout
le tremblement.
boelhuis n. salle f. de ventes (publiques) .
boel jn f. bouline f.; 't is — over de nokken sela
ou tout es! en gavauche.
boelkenskruid n. aigremoine, eupatoire f.
boeman m. croque-mitaine m.
boemel rn. ( mos) 1 noce f.; aan d en -- zijn faire la
noce, vadrouiller; 2 train omnibus m.
boemelen v. intr. 1 faire la noce; 2 voyager en
train omnibus.
boemeltrein m. train omnibus m.
boen en compos. d écurer.
boender m. (co s) frottoir m., vergette f.
boenen v. tr. frotter, cirer; écurer,
boensel, boenwas n. cirage, encaustique m.
1. boer m. 1 paysan, fermier m.; 2 campagnard,
villageois m.; bij den -- á la campagne;
op den — reizen colporter chez les paysans; op
den — leven vivre de l'habitant; 3 rustre, tourdaud;
4 (cartes) valet m.; (échecs) pion m.
2. Boer m. (men) Boër m.
3. boer renvoi m.; (bas) rot m.
boerachtig adj. rustique, rural; er -- uitzien
avoir l'air paysan.
boerderij f. 1 ferme, métairie f.; 2 labourage m.;
économie 1. rurale.
1. boeren v. intr. 1 faire le fermier, labourer;
2 slim —faire de bonnes affaires.
2. boeren v. intr. éructer, faire un renvoi.
boerenalmanak m. calendrier m. rustique.
boerenarbeider m. journalier m. de paysan.
boerenbedrijf n. agriculture f., labourage m.
boerenbedrog n. charlatanerie f.
boerenbeest n. animal m. de paysan.
boerenbeslag n. 1 matériel m. de cultivateur;;
boerenbond m. ligue f. agricole. [2 cheptel m.
boerenboon f. fève f. de marais.
boerenbrood n. 1 pain m. de cuisson; 2 pain m.f
boerenbruiloft f. noce f. de village. [grossier.
boeren burgemeester m. bourgmestre m. de village.
boerencijfer n. arithmétique f. ou chiffrage m, de
charbonnier. [tique.
boerendans m. danse f. villageoise, danse rusti-=
boerendochter f. 1 fille f. de paysan; 2 jeune
paysanne f.
boerendokter m. médecin m. de village.
boerendorp n. village m. (de paysans).
boerendracht f. costume m. de paysan, costume;
boerenerf n. cour f. de ferme. [rustique.
boerenfeest n. fête f. de village ou villageoise.
boerengereedschap n. instruments m. pl. de;
boerenheer m. gentleman farmer m. [labour.
boerenherberg f. auberge f. de village ou de campagn
e.
boerenhoeve, ...hofstede f. ferme, métairie f.
boerenhond m. mdtin m.
boerenhut f. cabane, chaumirre f.
boerenjaar n. année f. agricole.
boerenjongen m. 1 jeune paysan m.; 2 garçon m_
grossier; 3 (h. n.) buccin m. ondé; 4 cis m. pl.
eau-de-vie f. aux raisins secs.
boerenkermis f. 1 fête f. de village; 2 fête turbu-;
boerenkers f. tabouret m. des champs. [lente.
boerenkinkel m. rustre, lourdaud m.
boerenknecht rn. valet m. de ferme.
boerenkool f. chou m. frisé d'hiver.
boerenkost m. mets in. de paysan.
boerenkrijg m. 1 guerre f. des paysans (en Allemagne
1525, en Belgique 1793); 2 jacquerie f.
(en France 1358): 3 guerre contre les Boërs.
boerenkrijt n. = boerencijfer.
boerenlatijn n. latin m. rustique.
boerenleute t. 1 plaisir m. vulgaire; 2 manque f.;
boerenleven n. vie f. des champs. [de gout.
boerenlummel m. rustre m.
boerenmeid f. I jeune paysanne f.; 2 fille f. robuste;
3 fille f. grossière.
boerenmeisje n. jeune paysanne f.
boerenmensch n. paysan m. civilisé.
boerenn_gchtegaal m. 1 (moineau) rossignol ni.
de gouttière; 2 (grenouille) rossignol m. de Hol-?
boerenoorlog m, = boerenkrijg. [lande.
boerenopstand m. jacquerie f.
boerenpaard n. cheval m. de labour.
boerenpot m. mets m. rustique.
boerenroos f. pivoine f.; rose f. cent feuilles.
boerenschool f. école f. de village. [lage.
boerenschoolmeester m. maître m. d'école de vtl-t
boerensjees — 75 — bokkingrookerij
boerensjees f. cabriolet m.
boerenspraak f. patois m., langue f. rustique.
boerenstand m. 1 état m. de paysan; 2 les pay-;
boerentaal f. langage m. grossier. [sans m. pl.
boerenverstand n. intelligence f. bornée.
boerenvolk n. les paysans m. p1.; gens m. pl. de
la campagne.
boerenwagen m.1 chariot m. de ferme; 2 carriole f.
boerenwerk n. 1 travail m. des champs; 2 travail
trés fatigant.
boerenwoning f. habitation f. de ferme.
boerin f. (co nen, -o netje) paysanne f.
boersch adj. (voer, mot) paysan, rustique, rural;
op zijn — à la paysanne.
boerschheid f. 1 rusticité f.; 2 grossièreté f.
boert t. 1 fabliau m.. 2 farce, plaisanterie f.;
-- en ernst le plaisant et le sévère.
boertachtig, boertelijk adj. plaisant.
boerten v. intr. plaisanter, badiner, railler.
boertend 1 adj. railleur, moqueur; 2 adv. en
raillant, par plaisanterie.
boerten j f. raillerie, plaisanterie f.
boertig adj. 1 plaisant; 2 comique, burlesque.
Goertigheid t. raillerie, plaisanterie f.
boete f. ( n) 1 réparation f., (lig.) satisfaction f.;
2 pénitence f.; — doen faire pénitence; 3 chktiment
m., expiation f.; 4 amende f.: in de — slaan
meetre d 1'amende.
ooetedag m. jour in. d'expiation.
boetedoening f. expiation, pénitence f.
boeteling m. & f. pénitent m., —e f.
boeten 1 v. tr. réparer, raccommoder; 2 saiisfaire,
assoutiir; 3 alliser (Ie feit); 4 v. intr. faire
pénitence; expier; voor iem. -- pdtir pour qq.;
hij moet daarvoor — il en porte la peine.
boeter m, chaudronnier in.
boetgezant m. messager m. de pénitence.
boethemd, ...kleed n. haire f., cilice m.
boetprediker m. 1 moralisateur, sermonneur m.;
2 prédicateur m. de carême.
boetpreek, ...predikatie f. sermon m. de pénitence;
(tam.) homélie f.; iemand een — geven
faire une semonce à qq.
boetpsalm m. psaume m. de la pénitence.
boetseerder m. ('s), ...rster f. ( cos) modeleur
boetseeren v. tr. & intr. modeler. [m., ...euse f.
boetseering, ...eerkunst f. modelage m.
boetstraf f. amende f.
boetstraffelijk adj. pénal.
boetvaardig adj. pénitent.
boetvaardigeid f. pénitence, repentance f.
boetzuster f. pénitente f.
boevennet n. garde-corps m. (au navire).
boevenras, ...schuim n. racaille, canaille f.
boevenstreek m., ...stuk n. tour m. de filou.
boeventaal f. argot m., langue f. verte.
boeventronie f. mine f. patibulaire.
boeverjj f. fourberie, friponnerie f.
boezel n.&m.( mos) 1 toile f. d tabliers; 2 tablier m.
boezelaar m. (cos) tablier m.
boezem m. ( cos) 1 poitrine f., sein m.; 2 coeur m.;
zijn — lucht geven s'épancher; zijn hand in zijn
-- steken rentrer en soi-méme; 3 (géog.) golfe;
bassin m.; 4 sinus m. (d'un os); 5 oreillette f.
(du cceur).
boezemstrook f. (homines) jabot m.; (femmes)
tour m. de gorge.
boezemvriend m., c in f. ami m. intime; amie^
boezemwater n. eau f. de déversement. [t. intirne.
boezeroen m. & n. (cs ou Nen) bourgeron m.,
vareuse f.
bof 1 interj. vlan; 2 m. (cfen) coup m.; op
een — tout d coup; op den — koopen acheter d
crédit; 3 coup m. de hasard, chance f.; 4 (jeu)
séquence f.; 5 (maladie) oreillons m. pl.
boffen 1 v. intr. tomber avec un coup sourd;
2 (jeu) avoir séquence; 3 avoir de la chance; dat
heet — voilà de la chance ; 4 se vanter; 5 v. tr.
jeter en bas; 6 résilier; 7 gronder, donner une
bourrade. [tard m.
boffer m. (cos) 1 chancard, veinard m.; 2 van-t
bofferii f. 1 chance, veine f.; 2 vantardise f.
bogen v. intr. se glorifier de, se vanter de.
bogenbrug f. (un) pont m. d arches ou (1e) pont m.
aux arches.
boha, bohaai interj. & n. brouhaha !nterj. & m.
bohamaker in. alarmiste m., diseur m. degrands
mots.
Boheemsch adj. de Bohèrre, tchèque; de —e
broeders les frères moraves.
Bohemen n. la Bohème.
Bohemer m. Bohème m.
bok m. (ken) 1 bouc m.; 2 homme in. grossier;
3 (méc.) (fardeaux) chèvre f.; (support) chevalet
m.; (mar.) bigues f. pl. cabre f.; (gymn.) cheval m.;
4 siège m. (du cocher); op den — zitten être en
lapin ; 5 bévue, gaffe f.; een — schieten faire un
pas de clerc.
bokaal f. (...alen) bocal m.
bokachtig adj. 1 hircin; 2 impoli; 3 lubrique.
bokachtigheid f. 1 hircinité f.; 2 grossièreté f.;
3 lu bri cité f.
bokkebaard m. barbe f. de bouc; cD je n. barbiche
f. [bigue f.
bokkebeen n. demoiselle f., jambier m.; (mar.)t
bokkenpruik f, perruque f. grossière; (fig.) de —
ophebb en être de mauvaise humeur.
bokkesprong m. 1 cabriole; 2 boutade f.
bokkevel n. peau m. de bouc.
bokkevleesch n. bouc m.
bokking m. 1 hareng in. saur; sauret m.;
2 semonce f.
bokkinghang m. saurisserie, ooresse f.
bokkl ngrooken n. saurissage m.
bokkingrooker m. saurissier, saurissonier m.
bokkingrookerij f. saurisserie f.
bokkingvrouw -- 76 — bondsakte
bokkingvrouw f., ...wijf n. harengère f.
boksbaard m. 1 barbiche f.; 2 (bot.) salsifis m.
boksboon f. 1 ményanthe; trèfle m. aquatique ;
2 lupin m. blanc.
bokse f. (con) pantalon m. bouffant.
boksen 1 v. intr. boxer; 2 n. boxe f..
bokser rn. (xs) 1 boxeur m.; 2 (en Chine) Bokser
m.
bokshoorn, ...horen m. 1 corne f. de bouc;
2 (mar.) croc m. de sabord ; 3 (bot.) lupinelle f.,
fenugrec m.
boksijzer n. coup m. de poing américain.
boksle(d)eren adj. de peau de bout.,
bokspartij f. partie de boxe, rixe f., pugilat m.
bokspeterselie f. boucage m. mineur.
bok-sta-vast n. cheval-fondu, saute-mouton m.
boktor f. (h. n.) cérambyx m., rosalie f.
1. bol m. (telen) 1 boule f.; ballon m.; globe m.,
sphère f.; V. bolletje; 2 (chapeau) forme f.; (fleur)
bulbe, oignon m.; 3 pain m. rond; 4 téte f.; het
scheelt hem in den -- il a la tête troublée; een
flinke -- un homme de bon jugement; een — in
't rekenen un fin calculateur; hol over — téte
baissée; 5 bocal m.; (mar.) verre m. illuminateur.
2. bol adj. 1 convexe, bombé; 2 bouffi, enflé;
met —le wangen joufflu ; — brood du pain
léger; — staan bouffer; — maken of worden
bouffir. [casse-cul.
bolaarzen v. tr. & intr. 1 culbuter; 2 jouer àt
bolachtig adj. 1 sphéroïdal; 2 sphérique, con-:
bolbaan f. jeu m. de boules. [vexe; 3 bulbeux.
Bolbeek n. Bombaye f. (prov. de Liège).
bolbloem f. caïeu m. [in.
bolder m. ( cs) 1 joueur m. aux boules ; 2 pátont
bolder(Ik) f. nielle f. des prés.
bolderwagen m. chariot m. non suspendu.
bosdriehoek m. triangle m. sphérique.
boldriehoeksmeting f. trigonométrie f. sphérique.
bolgewas n. plante f. bulbeuse. [flure f.
bolheid f. convexité, sphéricité f.; (yeux) en-t
bolk f. (poisson) tacaud, mollet m.
bollantaarn f. fanal m.
bollebakker, ...blazer m. 1 boulanger m. de pátons;
2 souffleur m. de boudin, maflu m.
bolleboos m. (...00zen) 1 maître, aigle m.; 2 oseur,
fémérai re in.
1, bollen v. intr. 1 jouer d la boule; te kort —
rater; 2 s'enrouler en boule; 3 plaire, être agréable.
[convexe.
2. bollen v. intr. & tr. (zijn) bomber, deveniri
bolletje n. 1 boulette, petite balie f.; 2 globule m.
(du sang); 3 oignonnette f.
bolrond adj. 1 rond comme une boule; 2 convexe.
bolrondheid f. 1 sphéricité f.; 2 convexité f.
bolster m. ( mos) 1 (noix) bron m., écale f.; (chátaigne)
bogue f.; (lég.) gousse f.; 2 enveloppe f.; (taie
f. d')oreiller m., traversin m., 3 (mar.) coussin m.4
bolsteren v. tr. écaler. [d'écubier.
bolus m. 1 bolus, bol m.; 2 boule f. (au strop et
aux écorces d'oranges con fites) .
bolvormig adj. 1 sphérique; 2 bulbeux.
bolvormigheid f. sphéricité f.
bolwerk n. 1 bastion, rempart, boulevard m.;
2 citadelle f.
bolwerken v. tr. 1 barricader, (em) bastionner;
2 arranger, venir à bout de.
bolworm m. cénure, ver-coquin m.
1. bom interj. boum!
2. bom f. (c men) 1 bondon m.; de — is gesprongen
le pot aux roses est découvert; (typo.)
braie f.; 2 bombe f., obus m.
3. bom f. (oo men) 1 tambour m. de basque,
tambourin m.; 2 gobelet m.; 3 (pêche) gord m.
bombammen v. intr. sonner la cloche, brimbaler.
bombardeerder m. ( mos) bombardier m.
bombardeeren v. tr. bombarder, 'canonner.
bombardeering f. bombardement m.
bombardeerkever m. bombardier, carabe m.
pétard.
bombardement n. 1 bombardement m., canonnade
f.; 2 (orgue) bombarde f.
bombarie f. brouhaha, tumulte m.
bombast n. 1 coton m. brut; 2 pathos m.; tot --
vervallen tomber dans le pathos.
bombastisch 1 adj emphatique; 2 adv. —ment,
bombazijn n. basin, bombasin tn.
bombazijnen adj. de basin.
bomgat n. 1 bonde f.; 2 trou m. (de clocher).
bomketel in. 1 mortier m.; 2 (mus.) grosse[
bommel m. bondon m. [caisse f.
bo m meltrei n in. train m. omnibus.
bommen 1 v. intr. sonner creux, résonner; 2 v. tr,
bondonner.
bomvol adj. plein jusqu'à la bonde.
bomvrij adj. d l'abri de la bombe; (choses) d
l'épreuve de la bombes blindé.
1. bon n. & f. (cs) quartier m.
2. bon m. (.'s) bon, recu m.
bonbondoosje n. bonbonnière f.
bond 1 m. alliance f.; 2 confédération f.; de Duitsche
Bond la Confédération germanique; 2 .fédération,
ligue, union f.; een — vormen se fédérer;T
bond(s)ark f. arche f. d'alliance. [3 botte f.
bondbreker m., ...breekster f. violateur m., ...trice
f. de 1'alliance; faux .frère m.
bondbreuk f. violation ou rupture f. de l'alliance.
bondel m. ( mos) = bundel.
bondgenoot m. & f. ( „ en) allié m., —e f.
bondgenootschap n. alliance, coalition f.
bondig 1 adj. obligatoire, valide; 2 concis, succinct,
laconique; kort en — catégorique; 3 adv.
succinctement, laconiquement ; kort en — catégoriquement.
[nisme in.
bondigheid f. 1 obligatiun ; 2 concision f., loco-t.
bondkast f. arche f. d'alliance.
bondsakte f. acte m. fédératif, pacte m. fédéral.
bondsdag -- 7 f — boomleeuwerik
bondsdag m. diète f.
bondsstaat m. état m. fédératif.
bondsteeken, bondszegel n. sceau m. de l'alliance;
sacrement m.
bongerd m. boomgaard. [son pain tuit.
bonis (in) loc. adv. dans le port; in — zijn avoirt
bonk f. ( men) 1 (gros) os m.; 2 masse f. informe;
3 lourdaud m. ; 4 haridelle f., canasson m.
2. bonk m. coup m. de poing.
bonken v. tr. & intr. 1 donner un coup sourd;
2 rosser; 3 rebondir.
bonket m. ( moten) calot m.
bonnefooi f.: cortfiance f.; op de — au hasard, au
petit bonheur.
bons f. (...zen) coup in. (brutal) ; de -- krijgen
être renvoyé, essuyer un refus.
1. bont adj. bigarré, bariolé, panaché; —e koe
vache tachetée; —e ekster pie f. grièche; —e kers
b.igarreau m.; —e menigte foule f. bariolée ou
hétéroclite; — maken bigarrer, barioler; het —
maken dépasser la mesure.
2. bont n. ( zen) 1 fourrure, pelleterie f.; 2 bigarrure
f., bariolage m.; 3 étoffe f. d carreaux.
bontekragi f. corneille f. mantelée, _jacobine f.
bonten adj. fourré, de fourrure.
bontgekleurd adj. bariolé.
bontheid f. bigarrure f., bariolage m.
bontwerk n. fourrures f. p1., pelleterie f.
bontwerker m. pelletier m.
bontwinkel m. magasin m. de fourrures.
bonzen v. tr. & intr. 1 (rapper rudement,frapper
dun coup sourd; 2 résonner avec un bruit sourd;
3 pousser rudement; sauter.
bonzing m, = bunzing.
boodschap f. ('pen) 1 message m. , commission
f.; blauwe — message m. feint; is de — est le mot
d'ordre; 2 de blijde — la bonne nouvelle f.,
l'Évangile m.; 3 Annonciation f.
boodschapbrenger m., ... brengster f. messager
In., ...gère f.; commissionnaire m. & f.
boodschapjongen m. garçon m. de courses.
boodsehaplooper m. facteur, commissionnaire m.
boodschapmeisje n. fillette f. de courses, trottin m.
boodschappen v. tr. annoncer, faire part de.
boodschapper m., ...schapster f. = boodschap-;
boodschapping f. annonce f. [brenger.
1. boog m. (bogen) 1 courbure, inflexion f.;
2 (arch.) are, arceau m.; (pont) arche f.; volle —
plein cintre; 3 (géom.) art m.; 4 (selle, chap.)
arcon m.; (lunettes) arcade f.
2. boog m. (bogen) 1 are m.; veel snaren op
zijn — hebben avoir plusieurs cordes à son art;
2 (violon) archet m.
boogbrug f. = bogenbrug.
booggaanderij f. arcades f. p1.
booggewelf n. voute f. en plein cintre.
booghout n., ...boom m. érable m. (champêtre).
booglamp f. lampe f. à are.
boogmaker m. arbalétrier rn.
boogpijler, ...pilaar m. are m. boutant, pied m.;
boogschaaf f. rabot m. cintré. [droit.
boogschieten n. tir m. d 1'are.
boogschot n. 1 coup ou trait m. deflèche; een --
ver à une portée de trait ou flèche; 2 (artil.) tir m.
à toute volée. [archer m.
boogschutter m. 1 archer, arbalétrier m.; 2 (ois.)t
boogs(ge)wijze, boogvormig, ...wijs, ...wijze
adj. & adv. en forme d'arc, arqué, cintré.
boogzaag f. scie f. à archet,feuillet m.
1. boom m. ( men) arbre m.; —pje n. arbrisseau,
arbuscule m.; een -- van een kerel un
homme comme un arbre; de kat uit den — kijken
regarder de quel cóté vient le vent ; de —en beletten
hem het bosch te zien les maisons l'empêchent
de voir la ville; —pjes n. pl. avenue,
allée f.; onder de —pjes dans l'avenue, sous les
arbres.
2. boom m. ( -en) 1 (batelier) gaffe, perche f.;
(véhic.) timon, brancard m ; ( porte, port) barre
f.; (métier à tisser) ensouple f.; (fig.) een --
opzetten tailler une bavette; (charrue) arbre m.;
(porteurs de bière) tinet m.; (fermeture) barrièref.;
(alchim.) arbre de Diane; 2 (mar.) arcboutant,
bout-dehors ou boute-(de)hors m.;
3 (hérald.) arbre m.
boomachtig adj. 1 arborescent; 2 (bot.) frutescent;
3 (min.) arborisé.
boomduif f. namier m.
1. boomgin 1 v. tr. monter to chaïne sur 1'ensouple;
2 v. intr. (fig ) tailler une bavette.
2. boomen v. tr. pousser d la perche.
boomezel m. éfourceau m.
boomgaard m. verger, jardin m. fruitier.
boomgans f. 1 (ois.) oie sauvage, barnache f.;
2 (coq.) barnache, bernacle, anatife f.
boomgeld n. péage m. (à unebarrière). [rescente.
boomgewas n. 1 arbres m. pl.; 2 plante f. arbo-t
boomgrendel m. verrou m. à itne barre.
boomgroep f. bouquet m. d'arbres.
boomhevel m. levier m.
boomhoen n. cracide m., pénélope f.
1. boomig adj. 1 arboriforme, frutescent; 2 arbreux,
boisé, touffu.
2. boomig adj. (dents) agacé.
boomigheid f. agacement m. (des dents).
boomkaan f. canot m.
boomkenner m. dendrologue m.
boomkever m. hanneton m. doré.
boomkikvorsch m. grenouille f. verte, rainette f.
boomklok f. cloche f. du port.
boomkruipertje n. grimpereau m.
boomkweeker m. pépiniériste, arboriste m.
boomkweekerij f. 1 pépinière f.; 2 arboriculture f.
boomladder f. échelle f. double ou brisée.
boomleeuwerik m. (alouette f.) lulu m., turlut
m ., rousselette f.
hoornloos — 78 -- boosaardigheid
boomloos adj. 1 sans arbres, dénudé; 2 = boboomluis
f. puceron m. [demioos.
boommees f. sittelle f., torche-pot m.
boom mes n. serpette f.
boommosch, ... musch f. friquet m.
boomnimf f. dryade f.
boomolie f. huile f. d'olives.
boompaal m. tuteur, échalas m.
boompalm m. buis m. [f., anthe m.
boompieper m. pi(t)pit m. des buissons, farlouse.
boompje n. = 1. boom & bodem.
boompjeswisselen n. (jeu) quatre coins m. p1.
boomplanter, ...poter m. arboriculteur, pépinié-f
boomrijk adj. boisé, arbreux. friste m.
boomrups f. chenille f. (commune) .
boomsap n. sève f,
boomschaar f. sécateur m.
boomsluiter m. garde-barrière in. (au port).
boomsnoeten n. taille f., élagage m.
boomsnoeier m. 1 élagueur m.; 2 sécateur m.
boomsoort f. essence f.
boomstam m. tronc d'arbre, estoc m.
boomsterk adj. fort comme un arbre.
boomstomp f., ...stronk m. souche, culée f.
boomuil m. chat-huant m., hulotte f.
boomval f. piège f. à bascule.
boomvalk m. hobereau, falquet m.
boomvaren f. 1 allosure f., polypode m.; 2 fougère
f. arborescente.
boomveil n. lierre m. commun.
boomwachter m. garde-barrière m.
boomwagen m. 1 camion, haquet m.; 2 éfnur-4
boomwas n. mastic m d enter. [ceau m.
boomwol f. coton m.
boomwollen adj. de coton, en coton.
boomzalf f. engluement, onguent m. de St-Fiacre.
boomzwam f. agaric m.
boon f. (coen, cotje) 1 fève f.; 2(légume) haricot
m.; kleine witte- flageolet ni.; groote ou platte
ou boeren- jèève de marais; groene - mangetout
m.; zijn -tjes op iets te weeken leggen
escompter fermement qc. ; dat is een - in een
brouwketel c'est une goutte d'eau dans la mer;
honger maakt rauwe -en zoet il n'est chère que
d'appétit; loontje komt om zijn -tje d tout mal
sa punition; in de -en zijn 1 étre toqué, 2 être
. embarrassé; een -tje hebben voor avoir un
pepin pour; een heilig --tje un petit saint;
S (café) grain m. ou fève; (sucre) pastille f.;
(balie) prune f.; 4 fève, contre-marque f. (du
cheval); 5 makke - pomme f. de terre frisonne.
booneboom m. févier m.
boonenbrood n. gdteau m. des rois.
boonenhalm m. éteule f. (de fève).
boonenkruid n. sarriette f.
boonensoep f. purée f. de haricots.
boonenstaak, ...stok m. rame, perche f.
boonenstoppels m. pl., boonenstroo n. paille ou
frétille f. de fèves; zoo grof als - grossier comme
du pain d'orge.
boonenzifter m. chicaneur, ergoteur m.
boonenzuur n. acide m. phaséolique.
1. boor f. (à manivelle) vilebrequin, foret m.; (A
manche) vrille f.; perce f.; (grand) tarière f.
2. hoor n. (chim.) bore m.
boorbank f. 1 banc m. à forer; 2 chevalet,-
3 (mécan.) alésoir m.
boorbeitel m. peinteau m.
boord 1 m. bord m.; de rivier stond --- en
- de straat la rivière était d bord avec ta rue;
2 bord m., bordure f.; rebord m.; 3 col m.; los -
faux-col; stijf in zijn - zitten être engoncé;
4 (eau) bord m., rive f.; (bois)lisièref.; 5n. (nav.)
bord m.; aan - gaan aller à bord; aan - klampen
, aan - komen harder; kom mij daarmee
niet aan - ne me parlez pas do cela; goed aan --
leggen biera combiner; een man over - un
homme á la mer ; 6 rayon m., planche f.
boorden v. tr. 1 border, garnir, galonner: 2 broder.
boordar tn. ( 's) 1 galonneur, brodeur m.; 2 perforafeur
m. [bord, comble.
boordevol adj.. & adv. à plein bord, jusqu'au^;
boordevolletje n. rasade f., rouge bord in.
boordlint n. galon, ruban m. d border.
boordplank f. bordaille f.; de -en le bordage m.
boordsel n. 1 galon rn.; 2 bordure f.
boordwever m. passementier, galonnier in.
boorgat n. 1 forure f.; 2 trou m. de sonde.
boorhout n. man/vette f. du vilebrequin.
boorijzer n. 1 persoir, fleuret m.; 2 (vilebrequin)
mèche f.
boorkever m. vrillette f.
booriepei m. rrtèche ou cuiller f. de tarière.
boormachine f. perforatrice f.
boormaker m. (taillandier) vrillier m.
boorschaaf f. guillaume m.
boorschelp f. pholade f., dail m.
boorschot n. coup m. fichant ou plongeant.
boorts f. dégorgement m. (de bile) ; colique
f. bilieuse; cholérine f.
boorvlijm f. lancette f.
boorwater n. eau f. boriquée.
boorwesp f. céraphron m.
boorworm m. taret m.
boorzuur n. acide m. borique.
1. boos adj. (baozer, ct) 1 méchant, mauvais;
2 fáché, irrité; - worden, zich -- maken se
fdcher; ze zijn - op elkaar ils se boudent; ik ben
- op u je vous en veux; 3 malin, corrompu; de
booze geest l'esprit malin ; 4 nuisible, dangereux.
2. boos adv. 1 méchamment; - kijken faire de
gros yeux ; 2 malicieusement.
boosaardig 1 adj. malin, méchant, malfaisant;
-e koorts fièvre maligne; 2 adv. malignement.
boosaardigheid f. malice, méchanceté, malignité f..
boosdoener — 79 -- borstspeld
boosdoener m., ...doenster f. malfaiteur m.,
...trice f. [2 colère, irritation f.
boosheid f. 1 méchanceté, malice, dépravationf.
booswicht m. scélérat, vaurien m.
1. boot f. (co e n) 1 bateau, canot m.; embarcation
f.; —je n. nacelle, barquette f.; in zijn eigen
--je varen boire dans son propre verre; 2 de
groote — la baleinière; 3 bateau m. d vapeur.
2. boot f. ( men), bootje n. (cs) rose ou eroix f.4
bootjessjouwer m. canotier m. [de diamanfs.
bootsgezel m. matelot, marin.
bootshaak m. gaffe f.; harpin, croc m.
bootsman m. maître m. d'équipage; bosseman m.
bootsmansmaat m. contre-maître m.; sous-bosse-T
bootsvolk n. équipage m. [man m.
booze 1 m. (on n) méchant m.; 2 (relig.) malinT
borage f. = bernage. [m.; 3 n. mal m.
borat n. burat m.
boratten adj. de burat.
bord n. 1 planche f., ais, rayon m.; (livre)
plat m.; een — voor 't hoofd hebben avoir un
front d'airain; van 't bovenste — le dessus du
panier; 2 assiette f.; 3 (fenétre) tablette f.; 4 écriteau
m., enseigne f.; de —jes zijn verhangen les
choses ont cha;igé de face; 5 tableau m. noir.
bordenlift f. monte-plats m.
bordenrek n. porte-plats m.; .. warmer m. chauf 1
borderel n. (c.Ien) bordereau m. [fe-plats m.
bordes n. (csen) 1 tambour; 2 perron; 3 palier
m.; 4 plate-forme f.
bordig adj. raide; ... held f. raideur f.
bordpapier n. carton m.
bordpapieren adj. en carton.
bordpapiermaker m. cartonnier m.
borduren 1 v. tr. & intr. broder; 2 n. broderief.
borduurder m., ...rster f. brodeur m., ...euse f.
borduurpatroon n. patron m.à broder, canevas m.
borduurraam n. tambour, métier m. à broder.
borduursel n. broderie f.
borduurwerk n. 1 broderie; 2 tapisserie f.
boren 1 v. tr. forer; percer; (crane) trépaner;
in den grond — couler; 2 v. intr. (zijn) percer,
se faire jour à travers.
borg m. 1 caution f., répondant, garant m.;
2 garantie f., gage m.; 3 crédit m.; te — à crédit.
borgen v. tr. 1 faire crédit, vendre d crédit;
2 acheter d crédit.
borgketting m. 1 (mar.) chaïne f. de basse vergue;
2 (chem. de ter) chaïne f. de sûreté.
borgklep f. soupape f. de stireté.
borgkoppeling f. attache f. de stireté.
Borgloon n. Looz m.
borgsteller m. donneur m. de caution, répondant
M. [ment m.
borgstelling f. caution, garantie f.; cautionne-t
borgstrop m. estrope f. de suspente.
borgtocht m. 1 caution, garantie f., cautionne-
.ment m.; 2 (jur.) fidéjussion f.
borgtochteli j k adj. 1 garanti (par caution) ;
2 donné ou admis en garantie.
borgtouw n. sauvegarde, suspente f.
Borgworm n. Waremme m.
boring f. forage, percement m.
tborn f. = bron.
borrel m. ( cos) 1 bulle f., bouillon m.; 2 petit verre
m., goutte f.
borrelen v. intr. 1 former des bulles, bouillonner;
2 sourdre; 3 prendre la goutte.
borrelflesch f. bouteille t. à ou de genièvre.
borreling f. bouillonnement m.
borreltijd m., ...uur n. heure f. de la goutte.
1. borst f. 1 poitrine f.; (cheval) poitrail m.;
(ins.) corselet m.; een hooge — zetten se rengorger;
ter hoogte van de — d hauteur d'appui;
2 poitrine f., poumons m. pl., thorax m.; 't op
de — hebben avoir la poitrine affectée; uit volle
— avec conviction; 3 (femme) sein m.; 4 (vétement)
plastron, devant m.
2. borst m. jeune homme, gaillard m.
borstader f. 1 veine f. thoracique; 2 veine mam-;
borstbalsem m. baume m. pectoral. [maire.
borstbeeld n. buste m.
borstbeen n. sternum m.; (ois.) fourchette f.
borstbeklemming f. oppression f. (de la poitrine).
b orstbes, borstbezie f. jujube f.; zwarte -- sébeste
m. [— sé bestier m.
borstbezieboom m.: roode —jujubier m : zwarter
borstdoek m. fichu, mouchoir m.
borstdrankje n. potion f. pectorale.
borstel m. (cos, ootje) 1 (porc) poil m., soie f.;
2 brosse f.
borstelachtig adj. 1 en brosse; 2 (bot.) strigilé;
3 (zool.) sétiforme.
borstelen 1 v. tr. brosser, vergeter; (souliers)
décrotter; 2 (peint.) brosser,
borstelhandel m. brosserie f.
borstelig adj. i couvert de soies; 2 hérissé, hirsute.
borstelwinkel m. brosserie f.
borstharnas n. corps de cuirasse, plastron,
corselet m.
borstholte, ... kas f. cage f. thoracique.
borstklier f. glande f. mammaire; thymus m
borstknoop m. ganglion m. thoracique.
borstkoekje n. pastille f. béchique.
borstkwaal f. maladie f. de poitrine.
borstlap m. 1 plastron, fichu m.; 2 (relig.) pecto.
ral m.; 3 boisson f. pectorale.
borstlijder m. poitrinaire m.
borstmiddel n. pectoral m.
borstpijn f. mal m. de poitrine.
borstpil f. pilule f. pectorale.
borstplaat f. 1 devant m. de cuirasse; 2 plastron,
corselet m.; 3 tablette t. pectorale.
borstriem m. poitrail m.
borstrok m. gilet m., camisole f.
borstspeld f. broche f.
borstspier -- 80 — bots
borstspier f. muscle m. pectoral.
borststuk n. 1 thorax m.; 2 plastron m.; 3 (viande)
poitrine f.
borstvin f. nageoire f. pectorale.
borstvinnig adj. sternoptérygien.
borstvlies n. plèvre f.
borstvliesontsteking f. pleurésie f.
borstvormig adj. 1 thoracoïde; 2 mammiforme
borstwater n. 1 hydrothorax m.; 2 (iron.) eau , devie
f. [m. de fenêtre.
borstweer, borstwering f. 1 parapet m.; 2 appuit
borstzweer f. abcès m. au sein.
1. bos m. (cosen) botte f.; (clefs) trousseau m.;
(cheveux, herbe) touffe f.; (plumes) panache m.;
aigrette f.; (oignons) glane f.; (bols) fagot,
cotret m.
2. bos f. ( xsen) 1 bofte f.; 2 trone m.; 3 fonds m.
d'enterrernent.
1. bosch n. (bosschen) bois m., forét f.; —je
bosquet m. ; een dicht —je un massif.
2. Bosch n. : Den -- Bois-le-Duc m.
boschachtig adj. boisé. [forestière.
boschbeheer, ...bestuur n. administration f.1
boschbes, ...bezie f. myrtille, airelle f.
boschbewaarder m. garde-bols m.
boschbewoner m., ...bewoonster f. habitant m.,
...e f. dun ou des bols.
boschbouw m., ookunde f. sylviculture f.
boschbouwschool f. école f. forestière.
boschbrand m. incendie m. de (la) forét.
boschdruif f. raisin m. sauvage.
boschduif f. ramier m.
boschduivel m. 1 sylvain m.; 2 (zoo.) mandril m.
boschgod m. dieu m. des bols; sylvain, faune m.
boschhen f., ... hoen n. gélinotte f. des bols.
Boschjesman = Bosjesman.
boschkant m. lisière f. du bols.
boschkat f. serval m.
boschkool f. charbon m. de bols.
boschmoester m. garde forestier m.
boschmensch m. 1 homme m. des bols; 2 (zoo.)
orang-outang m.
bosehmler f. fourmi f. rouge.
boschnimf f. dryade, nymphe f. des bols.
boschrecht n. droit m. forestier.
boschrijk adj. boisé, riche en bols.
Boschvoorde n. Boitsfort m.
boschwachter m. garde m. forestier.
boschweg m. chemin m. forestier; percée f.
boschwezen n. eaux ei forêts t. pl.
bosschaadje, bosschage n. (xs) bocage, bosquetj
bossen v. tr. botteler, mettre en bottes. [m.
1. bot f. ( eten, x je) Plet, picaud m.; dat —je
Is gebakken voilà une affaire faite.
2. bot f. ( coten. Tje) bourgeon, bouton m.
3. bot n. ( cten) bout m. (de cáble); een touw—
vieren files une manoeuvre; iemand — vieren
lccher la bride d qq.
4. bot n. (ten, c je)os m.; —je n. osselet m.;
— bij --- leggen payer son écot.
5. tbot m. (aten) coup m., botte f.; —(ten)
vangen attraper des coups, revenir bredouille;
op een — tout d coup ; ieder — d chaque coup.
6. bot adj. 1 émoussé; 2 lourd, obtus, stupide.
botanie f. botanique f.
botaniseerbus f. bofte f. à herboriser.
botaniseeren 1 v. intr. herboriser; 2 n. herborisa-4
botboer m. marchand m. de poisson. [tion f.
boter f. T beurre f.; in — gebraden santé dans le
beurre; — bij de(n) visch geven payer comptant;
dat is— tegen ou aan de galg c'est peine inutile;
voor geld koopt men — qui a de l'argent a des
pirouettes.
boterachtig adj. butyreux. [lité f. butyreuse,
boterachtigheid f. ! teneur f. en beurre; 2 qua-t
boterbanket n. páte f. d'amandes.
boterbeestje n. bec-croisé m.
boterbiesje n. pátisserie f. au beurre.
boterbloem f. renoncule f.
boterbloemig adi. renonculacé.
boterboer m , i n f. beurrier m., ... ière f.
boterboor f. perce-beurre in., .flute f.
boterbrood n. 1 pain m. au beurre; 2 tartine f.
boterdeeg n. pdte f. feuilletée, feuilletage m.
boteren 1 v. tr. beurrer; 2 baratter; 3 v. intr. se
changer en beurre; 't zal niet — cella ne réussira$
boterfabriek f. beurrerie f. [pas.
boterham f. tartine (au beurre), beurrée f.
boterhuis n. halle f. au beurre.
boterkoek m. gdteau m. au beurre; je poupelin,
petitfour m.
boterkrakeling m. craquelin m. au beurre.
boterland n. 1 pays m. beurrier : 2 (nuages) terre:
boterletter f. lettre f. en pdfe [f. de beurre.
botermarkt T. marché m. au beurre.
botermelk f. lalt batfu, babeurre m.
botermolen m. baratte f. rotatoire.
boterpapier n. papier m. chandelle ou d'enveloppe_
boterpeer f. beurré m.
boternol in. pot m. à beurre; steenen — tallevane
f.
botersaus f. sauce f. au beurre : bruine — beurre^
boterstof f. butyrine f. [noir.
botertand m. incisive f. [m. d beurre.
boterton f. baril m. à beurre; —netje barillett
botervat n. tonneau m. d beurre.
botervloot f., ...vlootje n. beurrier m., écuelle f. ài~
botervrouw f. beurrière f. [beurre.
boterwaag f. halle f. au beurre.
boterzuur 1 adj. butyraté; —zout butyrate m.;
2 n. acide m. butyrique.
botheid f. 1 état m émoussé; 2 (dents) agacement
m.; 3 ignorance, stupidité f.
botje-bij-botje n. pique-nique m..
botmuil, ...00r m. & f. lourdaud m., ...e f.
1. bots f. coup, heurt, choc m.
bots — 81 — bovengoed
2. bots adv. fout juste, directement, brusquement.
botsen v. tr. & intr. heurter, choquer.
botsing f. beurt, choc m.; (trains) collision f.; in
--- komen entrer en collision.
bottel f. ( cbs) 1 bouteille f.; 2 (bot.) gratte-cul m.
bottelarij f. 1 sommellerie f.; 2 mise f. en bouteilles,
dépót m. de bière.
bottelbier n. bière f. en bouteiltes.
bottelen 1 v. tr. embouteiller, mettre en bouteilles;
2 v. intr. mousser, écumer.
bottelier m. (cs) sommelier; (couvent) cellérier;
(nav.) maître valet m.
botteliersmaat m. garçon m. du mastre valei.
botteling f. embouteillage m., mise f. en bouteilles.
botteloef f. boute-lof, porte-lof m.
bottelroos f. rose f. velue; wilde --- églantier m.
botten v. intr. bourgeonner, boutonner.
botterik m. (o'en) lourdaud m. [ment.
botuit, botweg adv. sans ménagement, brusque-1
botvieren v. tr. Idcher la bride h.
1. boud 1 adj. bardi, audacieux; 2 adv. bardi-T
2. Boud, Boudewijn m. Baudouin m. [ment.
bouffante f. ( c n) cache-nez m.
BBourgondië n. la Bourgogne.
bout m. ( ten) 1 boulon m., cheville f.; 2 cuisse f.;
(mouton) gigot m.; 3 fer m. (à souder); 4 canard
m. sauvage; 5 mijn -je mon coeur.
bouten v. tr. boulonner, cheviller.
boutkogel m. boulet ramé; (fusil) balie f. ramée.
bouttang f. tenailles f. pi. à boulon.
1. bouw m. 1 culture f., labourage m.; 2 moisson
f.; 3 champ m.
2. bouw m. 1 ba'tisse, construction f.; 2 structure,
conformation f.; schoon van - de belle taille.
1. bouwen v. tr. 1 cultiver, labourer; 2produire;
3 tenir; zee - tenir la mer.
2. bouwen v. tr. bdtir, construire; op dien man
kan men - on peut avoir confiance en cet homme;
zijn hoop - op mettre son espoir en; zich arm -
se ruiner à bdtir.
3. bouwen v.tr.(beurre) pétrir; (mortier) gdcher.
4. bouwen m. (cos) jupe ou robe f. habillée.
1. bouwer m. (oos) laboureur, cultivateur m.
2. bouwer m. ( cos) constructeur, bátisseur m.
bouwerij f. ( ten) 1 ferme, exploitation f. rurale;
2 construction f.
bouwgereedschap n. 1 instruments m. pl. aratoires;
2 outils m. pl de constructeur.
bouwgrond m. 1 terrain cultivable m.; 2 terrain
rn. à bátir.
bouwheer m. constructeur, architecte m.
bouwing f. 1 culture f.; 2 construction, bktisse f.;
3 pétrissage, gdrhage m.
bouwknecht m. valet m. de ferme. [de la pierre.
bouwkoorts f. manie f. de b&tir, (fam.) maladie f.;
bouwkosten m. pl. frais m. pl. de bátisse.
bouwkunde f. construction f., génie m. ; burgerlijke
- génie civil.
bouwkundig adj. architectural, architectonique.
bouwkundige m. (cn) architecte m.
bouwkunst f. architecture f.
bouwland n. champ m. ou terte f. cultivable.
bouwlieden m. p1. ouvriers rn. pl. du bdtiment.
bouwman (...lul, ...lieden) rn. 1 cultivateur, agriculteur
m.; 2 constructeur, architecte m.
bouwmaterialen n. pl. matériaux m. pi. de con-a
bo uwmeester m. architecte m. [struction.
bouworde f. (con) ordre m. d'architecture.
bouwsteen m. pierre f. h bdtir, moellon m.
bouwstijl m. style m. [struction.
bouwstof f. ( cten)f. p1. matériaux m. pl, de con-t
bouwtijd m. 1 saison f. du labourage; 2 moisson f.
bouwtrant m. 1 structure, ordonnance f.; 2 stylem.
bouwvak n. industrie f. du bdtiment.
bouwval m. (ooien) 1 ruine f.; 2 ruines f. pl.; een
dorp van -len un village de masures.
bouwvallig adj. en ruines, caduc, délabré.
bouwvalligheid f. caducité f., délabrement m.
bouwverordening f. ordonnance f. sur les cons-;
bouwzucht f. = bouwkoorts. [tructions.
1 . boven adv. en haut, au-dessus, par dessus; -
aan tout en haut de, en téte de; --- in tout en haut
de; - op tout au-dessus de; van - naar beneden
de haut en bas; te - gaan surpasser,
dépasser; te -- komen surmonter; zie -- voir
ci-dessus; Oranje - vive la Maison d'Orange.
En compos. avec un subst. supérieur; avec un
verbe sur.
2. boven prép. au hout de, au-dessus de; -- de
deur au hout de la porie; iem. -'t hoofd groeien
surpasser qq. ; iem. de hand - 't hoofd houden
protéger qq ; - de 11 frank au delà de 11 francs;
de natuur gaat --- de leer chassez le naturel, il revient
au galop; er gaat niets - ... il n'y a rien
de tel que...
bovenaan adv. au hout bout; - gaan avoir le
pas; - staan être en tête.
bovenaardsch adj. supraterrestre, surnaturel.
bovenal adv. surtout, spécialement.
bovenarms adv. h bras tendu(s).
bovenbouw m. suprastructure f.
bovenbroek f. pantalon m.
bovenbuur m. voisin m. d'en hout.
bovendeur f. 1 volet m. supérieur d'une porie;
2 porie f. de i' étage.
bovendien adv. en outre, d'ailleurs.
bovendorpel, ...drempel m. 1 linteau, sommier
m., 2 architrave f.
bovendrijven v. intr. sep. 1 surnager; 2 l'emporter.
[parti prépondérant.
bovendrijvend adj. surnageant; de -e partij lei
boveneinde n. bout m. supérieur; haut bout m.
bovengemeld, ...genoemd adj. précité, susmeniionné.
bovengevel m. pignon m.; haut m. de la façade.
bovengoed n. vétements m. pi. de dessus.
bovengrond — 82 -- braakvogel
bovengrond m. sol m., surface f.
bovenhand f. 1 dessus ou dos in. de la main; 2
carpe m. (de la main); 3 préséance f., pas m.; 4
dessus m., suprématie f.
bovenhemel m. empyrée m.
bovenhouden 1 v. tr. sép. tenir à fleur d'eau,
faire surnager; 2 zich - se maintenir.
bovenhuid f. épiderme m.
bovenhuis n. étage m.
bovenkamer f. 1 chambre f. den haut ou d l'étage;
2 tête f., cerveau m. : 't scheelt hem in de - il a
une araignée dans le plafond.
bovenkerk f. 1 église f. d'amont; 2 galerie f.
bovenkleed n, robe f. de dessus; surtout, justaucorps
m.
bovenkomen v. intr. sép. (zijn) 1 remonter d la
surface; 2 sortir de terre; 3 arriver d l'étage ; 4
avoir le dessus, triompher
bovenkous f. bas m. de dessus.
bovenkraaien v. intr. sép. 1 chanter plus fort;
2 1'em porter.
bovenland n. haut pays, hinterland m., plateaux
m. pl.
bovenlanden n. pl. 1 Westphalie f. et Frise f.
orientale; 2 pays m. pl. au nord de l'équateur.
bovenlander m. 1 habitant m. du haut pays; 2 personne
f., cheval m. ou bateau m. de la Westphalfe
ou de la Frise orientale.
bovenlandsch adj. du haut pays.
bovenlast m. morte charge f.
b ove nle(d)er n. empeigne m.
bovenliggen v. intr. sép. 1 se trouver au-dessus; 2
avoir le dessus, triompher. [ c je camisole f.
bovenlijf n. haut m. du corps, buste m., taille f.;
bovenlip f. 1 lèvre f. supérieure; 2 (ins.) tabre m.
bovenlucht f. régions f. pl. supérieures (atmosphère).
bovenmate adv. outre mesure, démesurément.
bovenmatig 1 adj démesuré,, excessif, extrême;
2 adv. outre mesure, démesurément.
bovenmeester m. instituteur m. en chef.
bovenmeid f. fille f. de quartier.
bovenmenschelijk 1 adj. surhumain; 2 adv.
... ement.
bovennatuurkunde f. métaphysique f.
bovennatuurkundig adj. métaphysique.
bovennatuurkundige m. & f. metaphvsicien m.,
bovennatuurlijk adj. surnaturel. [...ne f.
bovenop adv. 1 au-dessus; hij is er - il a repris
le dessus, il a fait sa jortune; 2 superficiellemcnt.
bovenrok rn, jupe f. de dessus.
bovenst 1 adj. supérieur, le plus hout, le plus
élévé; 't -e beste le dessus du panier; 2 n. sommet,
dessus m.
bovenstaand adj. susmentionné; ci-dessus.
bovenstad f. ville f. haute.
bovenstem f. dessus, premier dessus, soprano m.
boventand m. dent f. de dessus.
boventoon m. ton m. supérieur ou dominant;
den - hebben primer.
bovenuit adv. au-dessus, par le dessus, par le
bovenverdieping f. étage m. [haut.
bovenvermeld adj. susmentionné.
bovenwereld f. monde m. des vivants.
bovenwoning f. appartement m. à l'étage.
bovenzaal f. salle f. d l'étage.
bovenzang m. = bovenstem.
bovenzinnelijk adj . métaphysique, transcendant.
bovenzwemmen v. intr. sép. surnager, avoir lei
braadaal m. anguille f. d frire. [dessus.
braadappel m. pomme f. d cuire.
braadboter f. friture f.
braadfornuis n. rótissoire f.
braadharing m. hareng ni. à frire.
braadijzer n. hdtier m.
braadoven m. rótissoire f.
braadpan f. lèche-frite, rótissoire f.; cnetje n.t
braadpeer f. poire f. à cuire. [poêlon m.
braadrooster m. gril m.
braadschol f. sole f. d frire. [bestan m.
braadspil f. 1 vindas, guindeau m. 2 (artill.) ca-1
braadspit n. 1 broche f.; 2 (mar.) vindas, guindeauj~
braadspitdraaier m. tourne..broche m. [m.
braadster f. ( mos) rótisseuse f.
braadstuk n. roti m.
braadvarken n. cochon m. de lait en broche.
braadvet n. graisse f. de friture.
braadvisch m. & f. poisson m. à frire.
braadvogel m. viseau m. à r8tir.
braadworst f. saucisse f.
1. braaf (braver, cst) adj. 1 brave, courageux;
2 probe, intègre, loyal; 3 sage, docile : dat is --
van u c'est très bien à vous; die brave zielen ces
bonnes dmes.
2. braaf adv. 1 bravement; 2 intégrement, loyalement;
3 sagement, docilement; 4 d'importance,.
beaucoup.
braafheid f. 1 bravoure, valeur f.; 2 probité,
loyauté f.; 3 sagesse, docilité f.
1. braak t. 1 bris m., fracture, casse f.; (lin)
broyage m.; ik heb - aan mijn fiets il y a de la
casse d mon vélo; diefstal met - vol avec effraction;
2 broie, maque f., brisoir m.
2. braak adj. en jachère, en (riche; - liggen être
en jachère.
braakdrank m. potion f. émétique; vomitif m.
braakjaar n.l année f de jachère; 2 (bist.) année f.
sabbatique.
braakland n. (terre en) jachère.
braaklust m. envie de vomir, nausée f.
Braakmaand f. juin m.
braakmiddel n. vomitif, émétique m.
braaknoot f. noix f. vomique.
braakpoeder, ...poeier n. poudre f. émétique.
braaksel n. vomissement m. [lis m`,
braakvogel m. 1 pluvier m.; 2 farlouse f. 3 cour-t
braakwater -- 83 — brandnetel
braakwater n. eau f. saumátre, doucin m,
braakwijn m. vin m. émétique.
braakwijnsteen f . tartre stibié, sous-tartrate m.
braakwortel m. ipécacuan(h)a, ipéca m.
1. braam f. (bramen) 1 bord m., lisière f.; 2 morfil
m. [sauvage.
2. braam f. (bramen) 1 ronce f.; 2 murier m.t
braambei, ... bes, ... bezie f. more f. sauvage.
braambosch n., ...struik m. buisson m. (de
ronces).
Brabander m. (xs) Brabancon m.
Brabantsch adj. brabaneon.
brabbelaar m., 'ster f. bredouilleur m.,...euse f.;
brouillon m., ...ne f.
brabbelen v. tr. bredouiller, Jargonner.
brabbeling f. bredouillement m.; galimatias m.
brabbeltaal f. jargon, baragouin, galimatias m.
braden v. tr. 1 rótir; (poêle) frire, faire sauter (du
veau); rissoler (en brun); brasiller (sur la braise);
den gebraden haan uithangen trancher du grand
seigneur; 2 een schip --- donner le feu d un na-t
brader m. (mos) rótisseur m. [navire.
braderij f. 1 rotisserie f.; 2 t braderie f. ; 3 rótissage
m., cuisson f.
bra9eeren v. intr. faire le fanfaron, se vanter.
1. brak m. (co ken) braque, brachet m.
2. brak f. (c ken) baraaue f.
3. brak adj . saumdtre; -ke grond terrain sali-T
1. braken v. tr. broyer, maquer (le tin). [fère.
2. braken v. tr. & intr. vomir, rendre.
brakheid, brakkigheid f. état m. saumátre.
braking f. 1 broyage, maquage m. (du tin); 2 vomissement
m.
brallen v. intr. se vanter, se prévaloir de; blaguer.
bram m. ( c men) ou bramzeil n. (voile f. de) perroquet
m.; - op - voeren mener grand train. En
compos. de perroquet. [brise f.
bramzeliskoelte f. frais m. de perroquet; joliel
brand m. (cen) 1 feu, incendie m.; in - steken
incendier; in - staan être en feu, flamber; in
-vliegen s'enflammer; -- roepen crier au feu;
- ! - ! au feu ! 't huis is in - geraakt la
maison a pris feu ; in den - zitten, laten être,
laisser dans l'em barras; 2 feux m. pl.; amour m.
ardent; 3 chauffage m.; 4 brandon, tison m.;
5 éruption f., inflammation f.; heete - gangrène
f.; koude --- sphacèle m.; 6 (bot.) rouille f.; nielle,
f.; 7 glaive m.
tbrandaris m. ( csen) 1 incendiaire m.; 2 fanal m.
brandassurantie f. 1 assurance f. contre 1'incendie;
2 société f. d'assurance; 3 prime f. d'assurance.
brandbaar adj. combustible, inflammable.
brandbaarheid f. combustibilité, inflammabilité f.
brandblaar f. 1 ampoule, cloche f.; 2 (chir.) encaume,
épicaume m.
brandbrief m. 1 lettre f. incendiaire; 2 lettre f.
comminatoire; 3 lettre f. pressante. [d'incendie.
branddeur f. 1 porte f. de sureté; 2 sortie f. en cast
brandeend f. tadorne f., double macreuse f.
brandemmer m. seau m. d incendie; de -s aangeven
faire la chaïne.
1. branden 1 v. intr. bruter, être consumé par le
feu; 't woord brandt mij op de tong le mot me
brôle la langue; 2 (mer) falaiser, déferler ; 3 v. tr.
bráler, consumer par le feu; zijn vinger - ee
brtler 1e doigt ; (chaux) cuire; (café) brûler,torréfier;
(eau-de-vie) distillen; (sucre) caraméliser;
(navire) flamber; 4 (chir.) cautériser.
2. branden n. 1 incendies m. pl.; het - en blakeren
les dévastations f. pl.; 2 brulure, cuisson,
torréfaction, distillation, caramélisation; 3 cautérisation
f.
brandend adj. 1 brulant, ardent; (chandelle)
allumée; (torche) ardente; (fièvre) brûlante;
(soif) dévorante; (douleur) cuisante; (désir) violent;
(question) brulante; 2 (chirn.) caustique.
brander m. ( c's) 1 bruleur m.; 2 distillateur; 3
(mar.) brrulot m.; D 4 chenet m. (du foyer); 5 bec
m. (d'éclairage); 6 marqueur m. (au fer); 7 inquisiteur,
fanatique m. féroce.
branderij f. distillerie f.
brandewijn m. eau-de-vie f.
brandgang f. tour ni. de chat.
brandgier m. busard m. roux, harpaie f.
brandglas n. verre m. ardent, lentille f.
brandhaak m. croc m. de pompier.
brandhelder adj. flambant.
brandhout n. 1 bois m. d bruler; bois de chauffage;
2 tison m. flambant.
brandig adj. 1 roussi, sentant le brálë; 2 (blé)
niellé, rouillé; (bois) échauffé; (plaie) enflammée;
(état général) échauffé, herpétique.
brandigheid f. 1 roussi, brálé m.; 2 rouille, nielle
f.; 3 échauffaison, inflammation f.
brandijzer n. 1 chenet, landier m. 2 cautère, fer m.
d brf ler.
branding f. 1 brfflement m.; cautérisation f.; 2
ressac, brisant(s) m. (pl.); in de - geraken se
fourrer dans un guêpier.
brandkas f. caisse f. ou fonds m. d'assurance contre
1'incendie.
brandkast, ... kist f. coffre-fort m.
brandkleur f. émail m.
brandklok f. tocsin m.
brandkoren n. blé m. niellé. [d'incendie.
brandkraan f. robinet m. de secours, bouche f.$
brandladder, ...leer f. échelle f. de sauvetage.
brandlucht f. odeur f. de brtilé.
brandmeester m. commandant m. des pompiers.
brandmerk n. 1 marque f. au fer rouge; 2 stigmate
m., flétrissure f.
brandmerken 1 v. tr. marquer au fer rouge; 2
stigmatiser, flétrir.
brandmiddel n. remède m. contre les brtlures.
brandmuur m. i mur rn. mitoyen; 2 bure f.:
brandnetel f. ortie f. [(de forge).
brandnieuw -- s4 — breeuwhamer
brgndnieuw adj. flambant neuf.
brandoffer n. holocauste m
brandoven m. fournaise f.
!brandpijl m. fusée, flèche 1. à feu.
brandpijp f. fusée f. de bombe.
brandpleister f. empldtre m. pour les brulures.
brandpolis f. police f. d'assurance contrel'incen-:
brandpomp f. pompe f. à incendie. [die.
brandpunt n. T foyer m.
brandreuk m. odeur f. de brulë ou de roussi.
brandschade f. dégkts m. pl. (d'incendie); sinistre
m. [d'incendie.
brandschel f. sonnette f. d'alarme; avertisseur m.j
brandscherm n. rideau m. de secours.
brandschilder m. émailleur m.
brandschildering, ...kunst f., ...werk n. érnaillage
m., émaillure f.
brandslang f. 1 lance f. à incendie; 2 (artill.) serpenteau
m.; 3 (h. n.) aspic m.
brandsmaak m, gout m. de brûlé.
brandsnede, ...snee f. 1 morfil m.; 2 (math.)
parabole f. [tisque.
brandspiegel m. miroir m. ardent, miroir len-j
brandspuit f. pompe f. à incendie.
brandstaal n. acier m. cémenté.
brandstapel m. bucher m.
brandsteen m. pierre f. infernale.
brandstichter m., ...stichtster f. incendiaire m.T
brandstichting f. incendie m. criminel. [ & f.
brandstof f. combustible m.
brandstok m. tison m.
brandstraatje n. ruelle f. mitoyenne.
brandteeken n. 1 signal m. d'incendie; 2 cicatrice
f. (d'une brûlure) ; 3 marque t. (au fer) .
brandverf f. émail m.
brandverzekering f., ...waarborg m. assurance
f. contre l'incendie.
brandvlek f. 1 tache f. de brulure f.; 2 maquereau
m. (aux jambes). [m. à poll ardent.
brandvos m. 1 renard m. charbonnier; 2 chevalj
brandvrij adj d 1'abri de 1'ineendie.
brandwacht f. 1 garde feu f.; 2 garde f. de nuit;
3 patrouille f. [de(s) pompiers.
brandweer f. service m. d'incendie; corps m.j
brandweerman m. pompier m.
brandweerwezen n. service m. d'incendie.
brandwond f. brrlure f.
brandzalf f. onguent m. contre les brulures,
baume m. antipyrotique.
brandzool f. semelle f. de dedans, trépoint m.,
trépointe f.
brani adj. & m. ( ma's) brave, téméraire adj . & m.;
((ron.) plastronneur m.; den — uithangen plastronner.
1. bras m. (csen) (mar.) T bras m.; de —sen
aanhalen brasser.
2. bras m. 1 tas, fatras m., vétilles f. pl.; ik geef
er den — van je m'en fiche; 2 nécessaire m.
brasdag m. jour m. de bonne chère ou de bom-t
brasem m. ( copje) brème f. [bance.
brasmaal n., ...partij f. bombance, ribote f.
1. brassen v. tr. (mar.) brasser, haler sur les
bras. [bambocher.
2. brassen v. intr. faire bombance ou la noce;l
brasser m. ( mos), ...sterf. (xs) bambocheur m.,j
brasserjj f. bombance, bamboche f. [...euse f.
brat n. borat, burat m.
bratten adj . de borat.
Braziliaan m. (...anen), ...aansche f. (x n) Brésilien
m., —ne f.
Braziliaansch adj. brésilien.
Brazilië n. le Brésil m.; van -- du Brésil.
Braziliehout n. (bols de) brésil rn.
breebaard m. 1 homme m. à grande barbe; 2 (fig.)
vantard m. [gueilleux m.
breeboeg m. 1 (mar.) avant m. carré; 2 (fig.) or-
1. breed adj. large, ample; een meter — large
d'un mètre; —er maken élargir; —er worden
s'élargir; een —en rug hebben avoir bon dos;
't is zoo lang als 't — is c'est bonnet blanc et
blanc bonnet.
2. breed adv. largement, amplement; -- van
iets opgeven exagérer qc., se vanter de qc.; 't niet
-- hebben vivre petitement; 't staat niet — met
den zieke le malade n'en mène pas large.
3. breed n.: 't —e le large; in 't —e dans tour
les détails.
breedachtig adj. tin pen large. [trail.
breedborstig adj. large du devant; d large poi-1
breedsprakig 1 adj. diffus, prolixe; 2 adv. diffusément,
prolixernent.
breedsprakigheid f. prolixité f.
breedte f. 1 largeur f.; 2 (techn.) laize f., lé;
3 (mar.) cueille, ferze f.; 4 largeur, carrure f. (des
épaules) ; 5 (arch.) giron m.; 6 (géogr.) latitude f.
breedtecirkel m. cercle m. de latitude, parallèle ni.
breedtegraad m. degré m. de latitude.
breedvoerig 1 adj. ample; 2 adv. amplement.
breedvoerigheid f. ampleur f.
breefok f. voile ou misaine f. de fortune.
breekal m. brise--tout m.
breekbaar adé . fragile ; (phys.) réfrangi ble.
breekbaarheid f. jragilité f.; (phys.) réfrangibilité
f.
breekbeitel m. pied m. de chèvre, ciseau m. hardi.
breekdissel m. grosse (h)erminette f.
breekhamer m. marteau m. de démolisseur; tétu,
grelet m.
breekijzer n. 1 levier ; (ardois.) verdillon in.;
2 pince, pince-monseigneur f.
breekster f, casseuse, briseuse f. V. breker.
breektuig n. outils m. pl. de cambrioleur.
breel f. (men) bouée f. de filet.
breeuwen v. tr. 1 ciller; 2 (mar.) calfater.
breeuwer m. ( mos) calfat, calfateur m.
breeuwhamer m. (maillet m. de) calfat m.
breeuwing — 8 5 -- breukband
breeuwing f. calfatage, radoub m.
breeuwstoel m. escabeau ou tape-cul m. de calfat.
Breeveertien f. 1 banc m. de Noordwijk; de —
opgaan aller à sa perte ; 2 prodigalité f.; de —
laten waaien trancher du grand seigneur.
Bregenz n. Brigance f.
Bregenzer-meer n. lac m. de Constance.
brei m. tricot m. En compos. à tricoter ou de
tricotage.
breide! m. ( mos) 1 bride t.; 2 mors, trein m.; op
den — bijten ronger son trein.
breidelen v. tr. 1 brider ; mettre le frein ; 2 refréner,
tenir en bride.
breidelloos adj. effréné, sans trein.
breidelloosheid t. effrénement, dévergondage m.,
indiscipline f.
breien v. tr. tricoter, mailler; netten — nouer
ou faire des filets. [...euse f.
breier m., ...ster f. ( mos) tricoteur, mailleur m.,j
breigaren n. fil m. à tricoter.
bréigoed n. tricot m.; ouvrage m. de bonneterie.
breihout n. affiquet, porte-aiguille, tricotoir m.
breikatoen n. coton m. à tricoter.
breiklasse f. classe f. de tricot.
breiklos m. bobine f. à tricoter.
breikoker m. étui m. à tricoter.
breikous f. tricot m.
breimachine f. tricoteuse f.
breimand f. papier m. à tricoter ou cr ouvrage.
breimeisje n. élève f. pour Ie tricot.
brein n. cerveau m., cervelle f.
breinaald f. aiguille f. à tricoter.
breinloos adj. sans cerveau, écervelé.
breinontsteking f. encéphalite f.
breinvlies n. méninge, dure-mère f.
breipen f., breipriem m. aiguille f. d tricoter.
Breisach n. Brissac m.
breisajet n. & f. laine f. á tricoter, estarne f.
breischool f. classe f. de tricot.
Breisgau n. Brisgau m.
breisteek m. point m. de tricot.
breivrouw f. institutrice f. de tricot. [neterie.
breiwerk n. tricot, tricotage m., travail m. de bon-t
breizak m. sac m. d tricoter ou á ouvrage.
brekebeen m. & f. gdte-pdte m., bousilleur m.,
...euse f.
3. breken (brak, heeft & is gebroken) 1 v. tr.
rompre (avec force), casser (dun coup), briser
(en morceaux); het brood — rompre le pain; zijn
arm — se casser le bras ; iem. den hals — casser
le cou à qq. ; een lans — voor roetpre une lance
en faveur de; 't ijs — rompre la glace; veel woorden
den hals — dire bien des choses inutiles; zijn
hoofd met of over iets — se casser la tête á qc.;
dat breekt mij 't hart sela me brise le coeur;
nood breekt wet nécessité n'a pas de bi; ijzer
met de handen — rompre du ter avec les dents;
zich baan — se frayer un passage ; 2 zijn woord
— manquer de parole; zijn eed -- fausser son
serment; de vasten — rompre le jeune; de
vriendschap met iem. — rompre avec qq.;
3 (phys.) rompre, réfracter; 4 v. intr. (se) rompre,
(se) casser, se briser; 5 — door perser; 6 de
zee breekt la mer déferle; 7 uit de gevangenis —
forc:er sa prison; 8 de oogen van den stervende
— les yeux du mourant s'éteignent; 9 gebroken
Fransch du francais estropié; gebroken Fransch
spreken estropier le francais.
2. breken n. 1 rupture, fracture, brisure f.;
2 (parole) violation f.; 3 (phys.) réfraction f.;
4 (mer) déferlis.
breker m. ( cs) 1 briseur m.; 2 larve f., brisant m.
brekespel m. & f. trouble-fête m.
breking f. réfraction f.
1. brem f. (co men) genêt m.
2. brem f. saumure f.
Bremen n. Brême f.
Bremer m. 1 Brémois m., 2 imbécile m.; mijn
vader is geen — geweest je ne me laisse pas faire.
brems, bremze f. (bremzen) taon m.
brengen (bracht, heeft gebracht) v. tr. 1 appor•
ter; naar boven — monter; naar beneden —
descendre; 2 porter, transporter; 3 't ver — aller
lofn, faire des progrès; aan den man — placer;
aan 't licht — mettre au jour; aan 't verstand —
faire entrer dans la tête; aan den gang — mettre
en train; in orde — mettre en ordre; in rekening
— porter en compte; in veiligheid — mettre en
sûreté; in verlegenheid -- mettre dans l'embarras
; in gevaar — mettre en danger ; in verzen --
mettre en vers; het gesprek op iets — amener
la conversation sur un sujet; onder 't oog —
faire observer; op het papier — coucher par
écrit; tot den bedelstaf — réduire à la besace;
tot gehoorzaamheid — réduire à l'obéissance;
tot bewustzijn — faire revenir d soi ; tot stand
— monter; tot het uiterste — pousser à bout;
tot zwijgen —faire taire; te binnen — rappeler;
ten einde — terminer; tot een goed einde
— mener à bonne fin; ter wereld — mettre au
monde; ter dood — mettre à mort; te bed --
mettre au lit; ten huwelijk — apporter en dot;
van zijn verstand — faire perdre la tête; 4
iemand om iets — faire perdre qc. d qq. ; iemand
om het leven — tuer qq. ; zich om het leven —
se sufcider; haar om haar eer — lui ravir son
honneur.
brenger m., ...ster f. (mos) porteur m., ...euse f.;
-- dezes le porteur de la présente.
bres f. (cosen) brêche f.; —schieten in battre en
brêche; in de -- sur la bréche; voor iem in de —
springen prendre fait et cause pour qq.
bretel f. ( "zien) bretelle f.
breuk f. 1 rupture f,; cassure ; (os) fracture ; 2
(méd.) hernie f.; 3 (math,) fraction f.
breukband m. bandage, brayer m.
breukbandmaker — s6 -- broederlijkheid
breukbandmaker m. bandagiste m.
breukmeester m. chirurgien-bandagiste m.
breukspaan, ...spalk f. éclisse f.
breve f. (con) bref m.
1. breviergym. & n. ( oen) bréviaire m.
2. brevier f. (typ.) petit texte m.
brief m. (brieven) 1 lettre f.; épitre f. (de Saint-
Paul, de Cicéron, etc.); dépêche f. (de la cour,
d'un ministre); de brieven correspondance f.,
courrier m.; zijn brieven schrijven faire sa correspondance;
—je n. billet rn.; 2 een — spelden
un papier d'épingles. [tres m.
briefdrager m. 1 facteur; 2 (pigeon) porte-let-1
briefkaart f. carte f. postale. [ment m.
briefloon, ..port, ...porto n. port, affranchisse-j
briefpriem m. perce-lettre m.
briefschrijver m., ...schrijfster f. auteur m. & f.
d'une lettre; épisiolaire m. & f.; épistolier m.,f
briefstijl m. style m, épistolaire. [...ipre f.
brief weger m. pèse-lettre m.
briefwisseling f. correspondance f.
1. briel m. 1 breuil, taillis m.; 2 clairière f.,
chantier m.
2. Briel (Den), Brielle n. La Brielle f.
bries f. (briezen) brise f., frais m. [rugir.
brieschen v. intr. (cheval) hennir; (lion, etc.)1
briesching f. hennissement, rugissement m.
brievenbesteller, ...bode m. facteur m.
brievenboek n. 1 recueil m. de rnodèles de lettres;
secrétaire m.; 2 copie m. de lettres.
brievenbus f. boïte f. aux lettres.
brievengaarder, ...houder m. bibliorhapte, classeur
m.
brievenmaal f. malle f. aux lettre.; courrier m.
brievenpers f. 1 presse f. à lettres; 2 presse á copier.
brievenpost f. 1 poste f. aux lettres; courrier m.;
malle-poste f.; 2.facteur m.
brievenposterij f. les postes f. pl. [(des facteurs).
brieventasch f. 1 portefeuille m.; 2 marmotte f.1
brievenweger m. pèse-lettre m.
brievenzak m. sac m. à dépêches.
brij f. (.oen) bouillie f.; (fruits) marmelade f.;
(légurnes) purée f.; (pharm.) pulpe f.; te veel
koks bederven de — abondance de cuisiniers
góte la sauce.
brijachtig adj. gluant, pultacé.
brijberg m. cocagne f.; den -- opgaan tenter 1'im-f
1. brijen v. tr. réduire en bouillie. [possible.
2. brijen v. intr. grasseyer.
brijer m. (os) grasseyeur m.
brijketel m. marmite f. à bouillie.
brijpan f., ...pot m. casserole f. à bouillie.
brijzeling f. 1 réduction f. en miettes; 2 miette f.
brik t. ( ken) (mar.) 1 brick, t brig m.; kleine --
brigantin m.; 2 (véhic.) break m.
briket f. ( oten) briquette f.
1. bril m. ( Ooien) 1 (paire f. de) lunettes f. pl.;
blauwe — conserves; een --- dragen porter (des)
lunettes; twee Joden weten wat een -- kost
ijs s'entendent comme larrons en foire; iem. een
— opzetten en faire accroire d qq. ; iem. --len
verkoopen metire qq. dedans; 2 (cheval) cavecon
m.; 3 (ouverture ronde) lunette f.
2. bril adj. & adv. confus, désappoin`é: -- toekijken
avoir l'air confus.
brilduiker m., ...eend f. 1 garrot m. (du Nord);
2 marchand m. (de I'Amérique).
briljant m. brillant, diamant m.
briljanten adj. de diamant.
briikruid n. biscutelle, lunetière f.
brilledoos f. étui m. d lunettes.
brillen 1 v. intr. porter (des) lunettes; (fam.)
lijnetter; 2 v. tr. : iem. — tromper qq.
brillenhuisje n. étui m. à lunettes.
brillenkramer, ...koopman m. marchand m. de
lunettes, lunet(t)ier m.
brilschans f. (tnil.) lunette f.; petite demi-lune f.
brilslang f. serpent rn. d lunettes.
brionie f. bryone; vigne f. blanche.
Bristol-papier n. carton m. ivoire; (papier)
bristol m. [...e f.
Brit rn. (ten), tin f. (o nen) Anglais m.,;
brits f. (coen) 1 lit m. de tamp; 2 batte f.; de —
ontvangen, krijgen être fessé; 3 derrière m.;
4 pantalon m.; voor de — krijgen être fessé.
Britsch, Brittannisch adj. britannique.
britsen v. tr. fesser.
brittannia-metaal n. métal m. blanc.
Brittanje n. la Bretagne f.
brocaat n. brocart m.
brod f. & m. (^ den), broddel m. (c's) confusion
f., brouillarnini, embarras, bousillage m.
broddebroer, broddelaar m., ester f. ( cos) gátepáte
m. & f., bousilleur, gdcheur m., ...euse f.
broddelen v. tr. & intr. bousiller, saboter, gdcher.
broddelwerk n. bousillage, travail m. báclé d la
diable.
broed n. 1 couvée, nichée f.; (poiss.) frai, nourrain
m.; (ab., ins.) couvain m.; (vers) ceufs m. pl.,
graine f.; 2 (pop.) marmaille f.
broedei n. ceuf m. couvi.
broeden v. tr. & intr. = 1. broeien.
broe(de)r m. (cos, otje) I frère; als —s leven
vivre en frères; een lastige — un mauvais coucheur;
een lustige— un joyeux compëre; —tje n.
petit frère m., frérot; 't is een zusje en een --
c'est chou pour chou; 2 (en relig.) frère; (ordre
religieux) petit -frère m.; 3 gáteau m. de cuisine;
—tje n. beignet m. [moraves.
broedergemeente f. communauté f. de (s) frères;
broederhaat m. haine f. entre frères. [fraternelle.
broederkus m. baiser m. fraternel, accolade f.j
broederliefde f. amour m. fraternel.
broederlijk 1 adj. fraternel; 2 adv. fraternellebroederlijkheid
f. fraternité f. [ment.
broedermoord -- 87 — broodbord
broedermoord m. fratricide m.
broedermoorder, ...moordenaar in. fratricide m.
broederschap (ppeenn)) I n. fraternité f.; — drinken
bolre l'amitié réciproque; 2 f. confrérie, congrégation
f.
broederschool f. école f. congréganiste ou desk
broedersdochter f. nièce f. [frères.
broederskind n. enfant m. defrère.
broedersvrouw f. belle-steur f.
broederszoon m. neveu m.
broedertjeskraam f. baraque f. d beignets.
broedertrouw f. fidélité f. fraternelle.
broedertwist m. dispute f. entre frères.
broedhen f. couveuse f.
broedsch adj. qui veut couver; —e vogel oiseau^
broedsehheid f. envie f. de couver. [m. couveur.
broedtoestel n. & m. couveuse f.
broedvischje n. alevin m.
broeibak m., ...bed n. couche f.
broeiei n. ceuf m. couvi.
1. broeien, broeden I v. intr. couver; 2 s'échauffer,
fermenter; er broeit iets qc. couve sous la eendre;
3 v. tr. couver, .faire naure.
2. broeien 1 v. tr. tremper, couler; (cochon)
échauder; cultiver en serre chaude; 2 zich — se
dorloter, se vêtfr chaudement.
broeiend adj, étouffant.
broeiing f. incubation f.
broeikas(t) f. serre f. (chaude).
broeikooi, ...kouw f. nichoir m.
broeinest n. 1 nichoir m.; 2 foyer m.
broeioven m. foor m. d'incubation; couveuse f.
broeiset n. = broed.
broeitijd m. couvaison f.
1. broek f. ( zen) 1 pantalon m.; korte — culotte
f.; ---je n. 1 culottin m., 2 (fig.) novice in.;
de -- dragen of aanhebben porter la culotte; zijn
--- vagen aan se moquer de; 2 (canon) culasse
f.; 3 (mar.) oreiller, retenue f.; 4 (boucherie)
culotte f. [f. marécageuse.
2. broek n.(xen) marécage, marais m.; prairie:1
broekachtig adj. marécageux.
broekband m. ceinture f.
broekengoed n.. f. étoffe f. pour pantalons.
broekenmaker m., ...maakster f. culottier m.,
broekgaig f. bretelle f. (culottière f.
broeking f. 1 empochement m.; 2 (artil.) brague,
drague f.; 3 (mar.) braie f., guindant m.
broekland n. terrain m. marécageux.
broekman m , cnetje n. culottin m.
broeksgulp f. fente, bravette, cavalière f.
broekspijp f. 1 canon m. ou jambe f. de pantalon;;
broer, broertje V. broeder. [2 (tuyau) culofte f.
brok m. & n. ( ken, je) morceau, fragment
m.; een -- van het concert un bout de concert;
met —ken en stukken aaneenbrengen composer
de pièces et de morceaux; bij stukken en —ken
par fragments, à batons rompus.
brokkelen 1 v. tr4morceler, émietter; 2 v. intr.;
brokkelig adj. friable. [s'émietter, s'effriter.
brokkeling f. ('en) 1 émiettement, effritement
m.; 2 miette f.
brokken v. tr. rompre, mettre en morceaux;
brood in de melk — tremper des morceaux de
pain dans le lait : hij heeft wat in de melk te ---
1 il a de quoi vivre, 2 il a Ie bras long; niets in
de melk te -- hebben X n'avoir ni pain ni páte,
:1 n'avoir aucun crédit.
brokstuk n. fragment m.
brol m. bric-á-brat m.
brombeer m, grognon m.
bromium n. bronze, bróme m.; met -- bromé.
bromiumzuur, broomzuur n. acide m. bromique.
bromkever m. escarbot m. bruyant, criocère m.
bro m m(el)en 1 v. intr. bourdonner; (chien, ours)
gronder, grommeler; 2 gronder, murmurer, bougonner;
3 v. tr. fredonner.
brommer m., bromster f. (cs) 1 grondeur m.,
...euse f.; grognon m., —ne f.; 2 bourdon m.
bromming f. bourdonnement, grondement m,.
brompijp f. bourdon m.
bromtol m. toupie f. bourdonnante ou allemande.
bromvlieg f. (mouche f.) bourdon m.
bron f. (cn nen, manetje) 1 source f.; 2 moyen m.,
ressource f.
bronader f. 1 veine f. d'eau; 2 source f., principe
m.
brongast m. étranger m.; hóte m. de ville d'eaux.
brongodin, ...nimf f. naïade f.
bronhuis n. établissement m. thermal ou des eaux.
bronmeester m. fontenier m.
brons n. 1 airain; (dans i'industrie) bronze m
2 poudre f.- goudbrons or in. en poudre.
bronst f. chaleur f., rut m.
bronsttijd m. (époque f. du) rut m.
bronwater n. eau f. de source; eau minérale.
bronzeeren, 1. bronzen v. tr. bronzer.
2. bronzen adj. de bronze.
3. bronzen, bronzeeren n., bronzingf. bronzage.
brood m. ( c'en, Tje) T & 1 pain m.; Fransch --
flûte f.; een stuk -- eten casser une croute; —je
n. miche f., D pistolet m.; —se met kaas pistolet
au fromage; 2 pourriture, subsistance f.; goed
zijn -- hebben bien gagner sa vie; dat is mijn —
c'est mon gagne-pain; wiens — men eet, diens
woord men spreekt celui louer devons de qui le
pain mangeons; om den —e pour avoir de quoi
vivre; op zijn — krijgen subir des reproches;
hij kan meer dan — eten il sait plus que son pain
manger; zijn —je is gebakken il a son pain;
broodbak m. corbeille f. d pain. [assuré.
broodbakken n. cuisson f. du pain, boulangerie f.
broodbakker m. boulanger m. [nutention f.
broodbakkerij f. boulangerie f.; militaire — ma-=
broodboom m. arbre à pain, jaquier m.
broodbord n. assiette f. d pain.
brooddeeg — 88 -- bruin
brooddeeg n. pote f. à pain. [gáte-métier m.
brooddief m. 1 voleur m. de pain; 2 bousilleur,i
brooddronken adj. effréné, pétulant; insolent;
hij is - la chance le rend insolent.
brooddronkenheid f. pétulance, insolence f.
broodeloos adj. sans pain, sans ressources; -zijn
être sur le pavé.
broodfabriek f. boulangerie f. mécanique.
Broodhuis n. (à Brux.) Maison f. du Roi.
broodkar f. charrette f. de boulanger.
bropdkas(t) f. armoire f. à pain.
broodkorf m. panier m. b pain.
brood kruim f. mie f.
brood kruimel f. rniette f.
brood mand f. panier m.; panière f.
broodmes n. couteau m. á païn.
broodnijd m. jalousie f. de métier.
broodnoodig adj. indispensable.
broodpap f. panade f,
broodplank f. planche f. ei pain.
broodschrijver m. qui vit de sa pluine.
broodsgebrek n. disette f.; manque m. de pain.
broodsmaak m. gout m. de pain.
broodstudie f. étude f. pour décrocher un diplóme.
broodsuiker f. sucre m. blanc ou terré.
broodwagen nl. 1 charrette f. de boulanger; 2 four-t
broodwater n. eau f. panée. [gon m. aux vivres.
broodwinning f. gagne-pain, métier m.
broodwortel nl. (racine f. de) manioc m.
broodzak m. 1 panetière f.; 2 besace f.
broodzetter m. taxateur m. du pain.
broodzetting f. taxe f. du pain.
broom n. = bromium.
1. broos adj. (brozer, ot) 1 cassant, fragile; 2
frêle, périssable; het vleesch is - la chair est:
2. broos f. (brozen) cothurne m. [faible.
broosheid f. fragilité f.
bros adj. ( ser, cot) = 1. broos.
1. brouwen 1 v. tr. brasser; 2 ourdir, tramer ; 3
(imp.) se tramer.
2. brouwen v. intr. grasseyer, parler gras.
brouwer m., ...wster f. ( xs) 1 brasseur m , ...euse
f.; 2 machinateur m., ...trice f.; ourdisseur m.,
..euse f.; 3 grasseyeur m., ...euse f.
brouwerij f. brasserie f.
brouwerswagen m. haquet m.
brouwketel m. brassin m., chaudière f. à brasser.
brouwkuip f. cuve-matières f.
brouwsel n. (mos) 1 brassin m.; 2 mout in. brassé.
brug f. (xgen, -D je & getje) 1 pont m.; -get;e
n. pontet, ponceau m.; over de - komen s'éxécuter;
2 (anat.) - van Varolius pont de Varole;
8 (impr.) tablette f.; 4 (mus.) chevalet m.; 5 (jeu)
enfilade f. ; 6 (mar.) passerelle f.; 7 (gym.) barres
f. pl parallèles.
brugbalans f. balante f. à bascule.
brugbalk m. travon, longeron m.
brugboog m. arche f. de pont.
Brugge n. Bruges f.
bruggedraaier m. pontonnier m.
bruggegeld n. péage, pontonnage m.
bruggejuk n. palée, pile f.
Bruggeling (voen), ... naar m. (mos) Brugeois rn .
bruggeman m. 1 pontier, pontonnier m.: 2 receveur
m. du péage.
bruggenhoofd n. tête f. de pont, culée f.
bruggepaal, ...pijler, ...pilaar m. pilier m., pile f.
Brugsch adj. brugeois.
brugwijdte f. portée f. du pont.
brui m. 1 coup m. de poing; soufflet m.; 2 tas m.,
masse f. : al den - toute la boutique f.; den -van
iets hebben of geven ne pas donner un zeste de qc.,
se ficher de qc.
bruid f. (xen, 'je) 1 fiancée; 2 noui'elle mariée
f. [in.
bruidegom m. (cDs) 1 fiancé; 2 nouveau mariéi
bruidleider in., . . leidster f. ( xs) paranymphe m.
& f.,garcon m. d'honneur; demoiselle f. d'honneur.
bruidsbed n. lit m. nuptial.
bruidschat m. dot f.
bruidsdagen m. pl. (période f. des) fianeaillesf. pl.
bruidsgaaf, ...gave, ...gift f. dot f.
bruidsgeschenk n. cadeau ni. de noce, corbeille f.
bruidsgoed n. 1 trousseau m. (de la mariée) ; 2
toilette f. (de la rnariée) ; 3 biens m. pl. paraphernaux.
bruidsjonker ni. garçon m. d'honneur.
bruidsjuffer f. demoiselle f. d'honneur.
bruidskleed P. robe f. de mariage.
bruidskorf m. corbeille f. de rnariagc.
bruidskrans m. couronne f. nuptiale.
bruidsmeisje f. demoiselle f. d'honneur.
bruidspaar n. fiancés, nouveaux mariés m. pi.
bruidsstuk n. cadeau m. de noces.
bruidssuiker f. sucreries ou dragées f. pi. (de ma-:
bruidstraan m. T larme f. de l'épousée. [riage) .
bruien 1 v. tr, ficher; 2 v. intr. se ficher (de).
bruigom m. = bruidegom.
bruikbaar adj. utile, utilisable; (personne) utile,;
bruikbaarheid f. 1 utilité f.; 2 capacité f. [capable.
bruikleen n., ning f. prét m. á usage, commodat
m.
bruiloft f. ( xen) 1 (solennité) noces f. pl.; 2 (fête)
noce t.; de - te Cana les noces de Cana.
bruiloften v. intr. célébrer les naces.
bruiloftsdag m. jour m. des noces; zijn - le jour
bruiloftsdicht n. épithalame m. [de ses noces.
bruiloftsfeest n. noce f.; festin m. de voce.
bruiloftsgast m. invité m. ide la noce) ; --- en m.
pl. gens m. pl. de la noce.
bruiloftsmaal n. festin m. de noce.
bruiloftszang m. chant m. de noce, épithalame m.
1. bruin adj. brun; - maken, worden brunir;
- gebrand hdlé, bronzé; -e boter beurre noir;
-e suiker cassonade f.; - haar cheveux chdtains;
't is al te - cela dépasse la mesurv.
)ru1n — si) — buikworm
. bruin n. brun m.; het licht en--le clair-obscur.
. bruin m. 1 (cheval) m. bai m.; dat kan de —
iiet trekken cela est au-dessus de mes ou ses
noyens; 2 Brun m. (Tours); 3 —tje n. l'áne m.; 4
—tje marsouin m.; daar komt een — le vent va;
i —tje brunette f.
iruinachtig adj. brundtre, brunet.
ruine 1 m. & f. brun m., brunette f.; 2 man-
:aud m., ...e f.; 3 n. (bière f.) brune f.
)ruineerder m., ...eerster f. ( c's) brunisseur,
)olisseur m., ...euse f.
)ruineeren v tr. brunir, polig, frobu ir.
)ruineerijzer n., ... kolf f., ...staal n. brunis-
)oir, polissoir m.; (sculpt.) fer m. à retondre.
Jruineersel n. poudre f. à polir.
vruinel f. (colen), xle f. ( con) 1 brunette f.; 2
ois.) traïne-buisson m.; 3 (bot.) brunelle f.
)ruinen 1 v. tr. brunir; 2 (peau) heller; 3 v. intr.
'se)brunir, (temps) s'assombrir.
ruinet f. ( uiten) brunette f.
ruinharig adj. brunet.
ruinheid f. brun m.; couleur f. brune.
bruinkool f. lignite m.
bruinoog m. & f. personne f. aux yeux bruns.
brulnoogig adj. aux yeux bruns.
bruinvisch m. marsouin m.
bruis n. & f. écume f.
bruis(ch)en v. intr. 1 bruire, mugir; 2 écumer,
mousser; 3 (fig.) tempêter.
bruispoeder, ...poeier n. poudre f. effervescente ou
aérophore; carbonate m. de soude.
brulaap m. singe m. hurleur, mycète m.
brullen v. intr. (lion) rugir; (bétail) mugir;
(homme) hurler, tempêter.
Brussel n. Bruxelles f. [m., —e f.
Brusselaar m. (cos), ...lsche f. (co n) Bruxelloisj
Brusselsch adj. bruxellois; --e kaas fromage m.
de Bruxelles.
brutaal 1 adj. brutal; 2 insolent, impertinent; 3
adv. brutalement, insolemment.
brutaliseeren v. tr. 1 brutaliser; 2 traiter ou répondre
avec insolence.
brutaliteit f. 1 brutalité f.; 2 insolence f.; 3 aplomb,
front m,
bruto adj. brut. [tapt, poids, capital m. brut.
brutobedrag n., ..gewicht n., ..vermogen n. mon-t
budget & budget n. (aten) budget m.; van 't --
budgétaire.
budgetknager, ...vreter m. budgétivore m.
buffel m. (cs) 1 buffle m.; —tje bufflon m.;
2 cuir m. de buffle.
buffelachtig adj. 1 ressemblant au buffle; 2 bru-t
buffelkoe f. buffionne f. [tal, grossier.
buffer m. ( os) tampon m.
bufferpartij f., ...staat m. parti, état m. tampon.
buffet n. ( cten) 1 buffet m.; 2 buvette f.
bui f. ( men) 1 (pluie) ondée, giboulée f.; (vent)
rafale, bourrasque f.; (mar.) grain m.; (stort)--
lavasse f.; Maartsche -- giboulée de Mars ; 2
(fig.) boutade, fantasie f.
buiachtig adj. 1 à la pluie; 2 venteux.
buidel m. (cs) 1 bourse f.; (zoo.) poche f.; 2
bluteau m.
buideldier n. sarigue f., marsupial m.
buidelrat, ...rot f. rat m. d bourse; didelphe m.
buien v. imp. pleuvoir par ondées, venter par rabuigbaar
adj. pliable, ployable, flexible. [fales.
buigbaarheid f. flexibilité f.
buigen 1 v. tr. plier, courber; de knie — fléchir
le genou; 2 (gram.) décliner; 3 zich—s'inclirieer;
4 v. intr. (se) plier, s'incliner; 5 céder.
buigijzer n. fer m. d courber; refendoir m.
buiging f. 1 flexion, courbure f., pli m.; (voix)
inflexion f. (tête) inclinalion f.; (genou) fléchisseinent
m.; 2 révérence f.; 3 (gram.) flexion f.;
4 (phys.) diffraction f.
buigspier f. (muscle m.) fléchisseur m.
buigtang f. tenailles f. pl. à plier; béquet m., baquette
f.
buigzaam adj. 1 flexible, soupie, ductile; 2 (fig.)
flexible, docile, soumis.
buigzaamheid f. 1 flexibiliié, souplesse f.; 2
docilité f.
bulk m. ( .en) 1 ventre, abdomen m.; (pop.) bedaine
f.; een — krijgen prendre du ventre; zijn
--- vol of dik eten se remplir la panse; twee handen
op één -- deux têtes dans un bonnet ; dat
moogt ge op uw — schrijven c'est d prendre sur
le dos d'un lièvre; ik heb er mijn — van vol
j'en al soupé ou plein le dos; 2 (vaisseau, bouteille)
ventre; (voile) fond, creux m.; (violon)
coffre m.; (d'un tonneau, d'un a) panse f. En
compos. abdominai.
buikachtig adj. 1 ventru, d ventre; 2 bombé, con-;
buikband m. ventrière f. [vexe.
buikbreuk f. hernie f. abdominale.
buikdienaar m. gourmand, gastrolatre m.
buikgordel m. ventrière, sangle f. de selle, sous-:
buikholte f. cavité f. abdominale. [ventrière f.
buikig adj. 1 ventru, d ventre; 2 bombé, convexe.
buikloop m. diarrhée f.
buiknaad m. gastroraphie f., suture t. du bas-;
buikpijn f. mal m. de ventre. [ventre.
buikriem m. sangle f. (de selle), ventrière f.
buikrommeling f. borborygme, borborisme m.
buiksnijding f. 1 tranchée f.; 2 (chir.) gastrototomie
f.
buikspraak f., ... spreken n. ventriloquie f.
buikspreker m., ...spreekster f. i'entriloque m. &f.
buikstuk n. 1 morceau m. du ventre ; 2 varangue f.
buikvlies n. péritoine m.
buikvliesontsteking t. péritonite f.
buikvloed m. flux m. de ventre, diarrhée t.
buikwaterzucht f. asrite f., hvdropisie f. abdominale.
buikworm m. ver m. intestinal, helminthe m.
buikzuiverend — 90 — buitenwacht
bufkzuiverend adj. laxatif, purgatif, évacuant.
bulkzuivering f, purgation, évacuation f.
1. buil f. bosse, enflure f.; (méd.) tumeur f.;
bubon m.
2. buil m. blutoir, bluteau m.
builen v. tr. bluter.
builp est f. poste f. bu bonique.
bu$Izolder m. bluterie f.
1. buis f. (buizen) 1 tuyati, conduit, tube m.;
2 (fig.) échec: een — krijgen échouer; een —
geven refuser.
2. buis f. (buizen) buse, barque f. de péche.
3. buis n. (buizen) pourpoint in., jaquette f.,
4. buis m. 1 boisson f.; 2 adj. bu, ivre. [veston m.
buisharing m. hareng m. salé.
buisman m. pêcheur m. (de hareng) .
buisvormig adj. tubiforme, tubulaire.
buit m. butin m., prise f.; dépouilles f. pl.; iets
— maken mettre la main sur qc.
buitelen v. intr. culbuter.
buiteling f. culbute f.
1. buiten v. tr. capturer, butiner.
2. buiten adv. dehors, au dehors; à la porte; à
la campagne; — wonen habiter la campagne:
buiten ! naar -- met hem ! d la porte 1 er — kunnen
1 pouvoir s'y soustraire, 2 pouvoir s'en dis
penser; van — en dehors; van --- leeren apprendre
par coeur; te --- gaan outrepasser; zich te —
gaan s'oublier. En compos. exiérieur.
3. buiten prép. hors, hors de, au dehors ce; —
de stad hors (de la) ville; — westen zijn étre
désorienté; — mijn weten à mon insu; -- den
waard rekenen compter sans son hóte; — kennis
liggen étre sans connaissance; dat is — mij
geschied cela s'est fait en dehors de moi ; -- zich
zelven zijn être hors de soi.
4. buiten n. (cs) maison t. de campagne; —tje
n . pied-à-terre m.
buitenbrengen v. tr. sép. porter dehors, sortir.
buitenbuurt f. quartier m. extra-muros.
buitendijks adv. ; cich adj. au-delà de la digue.
buitendragen v. tr. sép. porter dehors, sortir.
buitendrijven v. tr. & intr. sép. chasser ou flotterT
buitengaan v. intr. sép. sortir. [vers le dehors.
buitengaats adv. au large, en rade.
buitengemeen, ...gewoon I adj. extraordinaire;
2 adv. extraordinairement.
buitengemeente t'. commune f. rurale.
buitengoed n. 1 maison f. de campagne; 2 (rigare)
robe, cape f.
buitengracht f. avant fossé m.
buitenhof m. & n. 1 cour f. extérieure; 2 palais
m. de campagne.
buitenhuid f. I épiderme m.; 2 (mar.) franc-bord;
buitenissig adj. hors du commun, original. [m.
buitenissigheid f. singularité, originalité f.
buitenjagen v. tr. sép. faire sortir, chasser, expuler.
buitenkans t., co je n. 1 bonne aubaine f.; 2 casuel
m. [rieur m.
buitenland n. gays m. étranger; étranger, exté-=
buitenlander m. étranger m.
buitenlandsch adj. étranger; minister van —e
zaken ministre m. des affaires étrangères.
buitenlaten v. tr. sép. laisser dehors, laisser sortir.
buitenleerling m. externe m.
buitenleggen v. tr. sép. mettre ou déposer dehors.
buitenleven n. vie f. à la campagne.
buitenlieden m. p1. campagnards m. pl., Bens
m. pl. de la campagne. [dehors.
buitenlokken v. tr. sép. attirer dehors ou au
buitenloods m. hauturier m.
buitenloopen v. intr. sép. 1 sortir en courant;
2 courir au grand air.
buitenlucht f. grand air m.; een —je scheppen
prendre de l'air.
buitenman m. campagnard m.
buitenmate adv. outre mesure, excessivement.
buitenmeid f. servante f. de la campagne.
buitenmoeder f. directrice f. externe.
buitenparochie f. 1 paroisse f. extra-muros;
2 paroisse f. rurale.
buitenpartij f. partie f. de campagne.
buitenplaats f. t cour f. extérieure; 2 campagne f.;
3 village m. écarté.
buitenpost m. 1 avant-poste m.; 2 (aux Indes)
poste avancé m. [m.
buitenrand m. 1 bord m. extérieur; 2 (asar.) limbee
buitenrust f. ! repos in. à la campagne; 2 maison
f. de plaisance.
buitensd jjks adv. au-delà de la digue.
buitenshuis adv,au dehors ou hors de la maison,
buitensingel m. fossé ou rempart ou boulevard m.#
buitenslands adv. à l'étranger. [extérieur.
buitensluiten v. tr. sép. 1 empêcher d'entrer;
2 exclure.
buitensluiting f. exclusion f.
buitensocieteitf. société f. ou local m.extra-muros.
buitensporig 1 adj. extravagant, excessif; 2 adv.
excessivement. [exces m.
buitensporigheid f. (...heden) extravagance f.,=
buitensprong m. 1 faux pas m.; 2 folie, boulette f.
buitenstaan v. intr. sép. être dehors, se tentr
dehors.
buitenstad f. faubourg m.
buitenstander m. profane m.
buitenste 1 adj. extérieur; 2 n. extérieur,dehors m.
buitenstiids adv. hors de saison, avant ou après
te terme. [intr. sortir.
buitentrekken 1 v. tr. sép. trainer dehors; 2 v.t
buitentuin m. jardin m. extra-muros.
buitenvader m. directeur m. externe.
buitenverblijf n. = 4. buiten.
buitenwaarts adv., och adj. en dehors, vers le
dehors. [la porie.
buitenwacht f. t avant-poste n1.; 2 garde f. devantf
huitenweg — 91 — burgervrouw
buitenweg m. chemin m. extérieur ou écarté.
buitenwerk n. 1 ouvrage m. extérieur; 2 (fort.)
ouvrage m. avancé; 3 extra m.
buitenwerks adv. hors d'oeuvre [porie.
buitenwespen v. tr. sép. expulser; 1 eter d la
buitenwijk f. faubourg m., banlieue f.
buitenzetten v.tr. sép. mettre dehors, mettre à la
buitgeld n. ranFon, prime f. [porte.
buitmaken v. tr. capturer.
buitzoeker m. coureur m. d'aventures.
1. buizen v. intr. bolre, lamper.
2. D buizen v. tr. faire échouer.
buizerd m. (mos) buse f. [céder.
bukken v. intr. 1 se baisser, s'incliner; 2 plier,i
bukking f 1 courbe, inclination f.; 2 sujétion f.
1. buks f. carabine f. (rayée).
2. buks(boom) m. buis ni.
buks(boom)houten adj. en bols de buis.
1. bui m. (clen) 1 taureau m.; 2 lourdaud,
b utor m.
2. bul f. (c.Ien), bulle f. (con) 1 bulle f.; sceau
to . de plomb; 2 bulle, lettre f. papale; 3 diplóme m.
bulderaar m., ooster f. (vos) tapageur m., ...euse
f.; criard m., ...e f.
bulderen v. intr. 1 gronder; (vent, mer? mugir;
(canon) tonner; 2 faire du tapage, tempéter.
buldog, ...hond m. bouledogue m.
buiken v. intr. i beugler, mugir; 2 crier, gueuler
; 3 hij bulkt van 't geld il est tout cousu d'or.
bulking f. beuglement, mugissement m.
bulle = 2. bul. [rustre m.
bullebak m. 1 croque-mitaine m.; 2 lourdaud,j
bullepees f. 1 nerf m. de bceuf; 2 (bot.) massette f.
à larges feuilles.
bulster f. ( c's) oreiller, traversin m.
buit m. 1 bosse; 2 (personne) bossu m., —e f.;
V. aussi belt & bulster.
bultachtig adj. 1 bossu; 2 bossué, bosselé.
bultenaar m. ( mos) bossu m.
bultig adj. 1 bossu, bossué; 2 inégal, raboteux;
3 (bot.) tubéreux.
bultos m. bison m.
buitzak m. (mar.) strapontin m., paillasse f.
bun f. (c., nen, x netje) réservoir, banneton m.,
boutique f. V. aussi ben.
bundel m. ( mos) (foin) botte f.; (clefs) trousseau
m.; (flèches) faisceau m.; (fleurs) bouquet m.;
(cheveux, laine, herbes) touffe f.; (papiers)
liasse f.; (poésies) recueil m.; —tje fascicule M.
bunder m. ( vos, motje) bonnier m.
bunzing m. (mos) putois m.
burcht f. chateau fort m.
bureau m, ( co's) 1 bureau m.; 2 poste m. de police.
bureaukruk f. (fig.) rond m. de cuir.
bureaulist m. ( coen) buraliste m.
bureel n. (coen) bureau m.
buren v. intr. voisiner, faire la causette.
burengerucht n ?tapageim. de rue.
burg m. 1 chateau fort m., forteresse f.;
2 bourg m. [m.
burgemeester m. bourgmestre, (en France) mairee
burgemeesterschap n. charge f. de bourgmestre.
burger m. ( vos) 1 bourgeois, citadin m.; 2 citoyen
m.; -- en edelman noble et roturier; officier in ---
officier en civil.
burgeraehtig t adj. bourgeois, en bourgeois;
2 adv. bourgeoisement
burgerdecoratie f. décoration f. civique.
burgerdeugd f. vertu f. civique; civisme ru.
burgerdracht f. costume m. bourgeois.
burgeres f. ( osen) 1 bourgeoise, citadine f.-
2 citoyenne f.
burgerhuis n. maison f. bourgeoise. [geois.
burgerij f. 1 bourgeoisie f.; 2 corps m. des bour-$
burgerjongen m. jeune homme ni. bourgeois.
burgerjuffrouw f. demoiselle f. bourgeoise.
burgerkeuken f. cuisine f. bourgeoise.
burgerkind n. enfant m. (de) bourgeois.
burgerklasse f. classe f. bourgeoise ou moyenne,
burgerkleederen n. pl., ...kleeding f. costume m.
civil; in -- en civil.
burgerkoning m. roi citoyen m.
burgerkost m. cuisine f. bourgeoise.
burgerkrijg m. guerre f. civile.
burgerkring m. 1 cercle m. bourgeois ou civil;
2 condition des bourgeois; bourgeoisie f.
burgerkroon f. couronne f. civique.
burgerleven n. vie f. bourgeoise ou privée.
1, burgerlijk adj. 1 bourgeois, (mauv. part)
roturier; —e zeden mceurs bourgeoises ou roturières;
— worden s'embourgeoiser; 2 cívil; --e
maatschappij, dood société, mort civile; 3 civi,
que; een —e deugd une vertu civique.
2. burgerlijk adv. bourgeoisement.
burgermacht f. garde f. civique.
burgerman m. petit bourgeois m.
burgermeisje n. fitte f. bourgeoise.
burgeroorlog m. guerre f. civile.
burgerplicht m. devoir m. civique.
burgerpot m. cuisine f. bourgeoise.
burgerrecht n. 1 droit m. de bourgeoisie, bourgeoi.
sie f.; 2 indigénat m., naturalisation f. [aue.
burgerregeering f. gouvernement m. démocrati-1
burgerschap n. & f. bourgeoisie f.
burgerschool f. (à 3 classes) école f. moyenne
hoogere --- école f. secondaire.
burgerscholier m. élève m. d'école moyenne ou
secondaire.
burgerstand m. 1 bourgeoisie f.; 2 fiers état m.;
3 roture f.; 4 état civil m.
burgertrant m. manières f. pl. bourgeoises.
burgertrots m. orgueil m. bourgeois.
burgertrouw f. foi ou loyauté f. civique.
burgertwist m. discussion f. civile.
burgervader m. bourgmestre, maire m.
burgervrouw f. bourgeoise f.
burgerwacht -- 92 — cedel
burgerwacht f. garde f. civique.
burgerweeshuis n. orphelinat m. pour citoyens.
burgerzin m. civisme m.
burggraaf m. 1 burgrave m.; 2 chátelain m.
burggraafschap n. burgraviat m., chátellenie f.
burggravin f. chdtelaine f.
burgvoogd m, intendant m. du ou de chdteau.
burgwal m. rempart m.
bus f. («sen, o je) 1 botte f.; iem. goed in de —
doen blazen saigner qq.; dat sluit als een — cela
est adéquat; 2 caisse f., fonds m. (de secours);
3 arquebuse f.
busbewaarder m. trésorier m. d'un fonds.
busgieter m. fondeur m. d'artillerie.
busgroente f. légumes m. pi. en conserve.
buskruit n. poudre f.
buskruitfabriek f. poudrerie 1.
buskruitmoten m. poudrière f.
buskruitverraad n. conspiration f. des poudres.
buslichting f. levée f. (d'une bofte à lettres).
busschieter m. arquebusier m.
busselen v. tr. botteler.
but f. ('ten) bidon m. V. àussi bot.
buur m. (buren) voisin m.
buurdochter f. jeune voisine f.
buurjongen m. jeune voisin m.
buurman m. (...rlui) voisin ; al te goed is —s gek
qui se fait brebis le loup le man ge.
buurpraatje n. 1 causette f. entre voisins; 2 propos
m. de voisins.
buurt f. voisinage; in de -- van aux environs de.
buurten v. tr. 1 voisiner; 2 ann-oncer au voisinage.
buur(t)schap f. voisinage m.; goede --- houden
voisiner.
buurtspoorweg m. chemin m. defer vicinal.
buurtweg m. chemin m. vicinal.
buurvrouw f. voisine f.
C f. ( co's) 1 c m.; 2 (mus.) do, t ut m.
cabaal n. (cabalen) 1 cabale f.; science f. cabalistique;
2 intrigue f.; 3 intrigants m. p1.; 4 boucan
m.; -- maken, slaan ou schoppen faire du boucan.
eabaal makerm.cabaleur, eomploteur, tapageur m.
cabaalministerie n. Ministère m. de la Cabale.
cabaret n. (eten) plateau m.
cabinetwformaat n. format m. album.
cabretle(d)er n. peau f. de cabri ou cabron.
cacao [ao —aw] f. (c's) 1 (fruit) cacao m.; 2
(plante) cacdoyer m.
cactusboom m. échinocactus m.
cactusplant f. cact(oïd)ée f.
cactusvijg f. figue f. de Barbarie.
cadans f. cadence f.
cadet m. ('ten) 1 élève m. (à l'école militaire);
2 aspirant m. de marine. [de marine.
cadettenschool f. 1 école f. des cadets; 2 école f.1
Cecilia f. Cécile f.
Caesar m. César m.
ceeserisme n. césarisme m.
cesuur f. (aasuren) césure f.
Cairo n. Le Caire m.
calangeeren v. tr. 1 mettre d l'amende; 2 saisir^
calculatie f. ( cos) calcul m. [en fraude.
calqueerpapier n. papier m. d caiquer.
Calvarieberg m. Calvaire m.
camachedienst m. service m. minutieux.
camachegeest M. culte m. du bouton de guêtre.
cambio n. ( x's) 1 échange m.; 2 traite f.
camera f. (c's) chambre f.; —clara, obscura
chambre claire, noire.
candidaat m. (...daten) T candidat m.
candidat-arts m. candidat m. en médecine.
candidaat-notaris m. candidat m. notaire.
candidaats-examen n. candidature f.
candidatuur f. (...turen) candidature f.
canonbord n. canon m.
cantor m. (cs) chantre m.
capaciteiten-stelsel n. système m. capacitaire.
Capeting m. Capétien m.
captie f. opposition, chicane f.; — maken cher-;
Capua n. Capoue f. [ cher dispute.
carbol n. phénol ni. En comp. phéniqué.
cargadoor m. (cs) tourtier m. maritime.
cargo f. (CO's) cargaison f., fret m.
casco m. (co's) 1 toque, carène f.; op -- sur
quille; 2 (jeu) obscurité f.
cassa f. ( c's) 1 caisse f.; 2 encaisse m.
cassavemeel n. tapioca m.
casties m. (...lezen) pur, noble m.
castigatie f. correction f.
castigeren v. tr. chdtier.
castreeren v. tr. chdtrer.
casueel 1 n. casuel m.;, 2 adj. & adv. par hasard.
catechisant m. ( coen) catéchumène m.
catechisatie f. catéchisme m.
catechiseermeester m., ... juffrouw f. catéchistej
catechismus m. ( csen) catéchisme m. [m. & f.
catheder ( c's) m., cathedra f. (m's) chaire f.
cavalerist m. ( men) cavalier m.
Caygnne-peper f. poivre m. de Cayenne.
cedel (c's), ceel (ten) f. 1 liste; 2 acte, contrat
m.; 3 (com.) cédule f.; warrant m.
ceder — 93 — circa
ceder m. (oos) cèdre m.
cederboom m. cèdre m.
cederen, cederhouten adj. de cèdre.
cederwi j n m. cédrite f.
ceintuurbaan f. chemin m. de fer de ceinture.
cel f. (co Ien) 1 cellule f.; 2 (abeilles) alvéole m.
celachtig adj. cellulé.
celkern f. nucléus m.
celkoraal n. cellépore m.
cellebroer f. (frère in.) cellite m.
cellist m. viotoncelliste m.
cello f. (o's) violoncelle m.
Celsius m. Celsius m.
celvormig adj. celluliforme, cellulaire.
celweefsel n. tissu m. cellulaire.
cement n, 1 ciment m.; 2 (métaux, dents) cément.
cementeeren v. tr. 1 cimenter; 2 (chim.) cémenter,
précipiter.
cementstaal n. acier m. poule ou de cémentation.
cementwater n. bain m. de cémentation.
censeeren v. tr. 1 supposer, eenser; 2 critiquer,
censor m. (cos) censeur m. [censurer.
census m. eens m.
1. cent m. (een & xs) (monnaie) cent m.; op
een - dood blijven couper un liard en deux;
geen -- rijk zijn n'avoir ni sou ni maille.
2. cent n. (eentaine) cent m,; per -- pour cent.
centenaar m. ( mos) quintal m.
centenbakje n. sébille t.
centenblad n . journal m. d deux centimes.
centerboor f. tarière f., barroir m.
centrum n. centre m.; uit zijn - zijn être désorienté,
être hors de son assiette.
ceremonieel 1 adj. cérémonial, cérémoniel; 2 n.
cérémonial m.
ceremoniemeester m. maître m. des cérémonies.
cervelaatworst f. cervelas m.
ces f. do ou ut bémol m.
cessie f. cession f.; acte van - acte m. d'abandon.
chambercloak, P chamberloek m. robe f.de cham-t
champagne-cider m. cidre m. mousseux. [bre.
charter n. ( 's) 1 charte f.; 2 constitution f.; 3 ton-t
charterboek n. cartulaire in. [nage m.
check f. (xs) chèque m.
chefkok in. (cuisinier en) chef m.
chemicaliën f. p1. produits in. pl. chimiques.
chemicus in. (...ei) chimiste in.
chemie f. chimie f.
chemisch adj. chimique.
chertepartij f. charte-partie f.
cherub (cs), cherub jjn in. (en) chérubin m.
chicaneurig adj. chicaneur, pointilleux.
chicaneurigheid f. chicane, pointillerie f.
chijl f. chyle m.
chijiachtig adj. chyleux.
chijlvat n. vaisseau m. chylifère.
Chinaasappel m. orange f. (douce).
China-gras n. .......-hennep m. jute M. & f.
chique adj. & f. chic adj. & m.
chirurg, chirurgijn in. ( men) chirurgien m.
Chlodwig m. Clovis m.
chloor f. chlore m.
chloorbad n. bain m. ehloruré.
chloorkalk f., ...kwik n., ...natrium n. etc. chloR
rure rn. de chaux, de mercure, de soude etc.
chloorverbinding f. chlorure m.
chloorwater n. eau f. de javelle. [chlorique.
chloorzout n. chlorate m.; ... zuur n. acide n.4
chlorigzuur n. acide m. chloreux.
chocolade, chocola f. T chocolat m.
chocoladefabriek f. chocolaterie f.
choleralijder m. cholérique m. & f.
christelijk 1 adj. chrétien; 2 adv. chrétiennemeni.
christendom n. 1 chrétienté f.; 2 christianisme m.
christenheid f. chrétienté f.
christenmensch m. chrétien rn.
Christiaan m. Chrétien m.
christin f. (x nen) chrétienne f.
Christophorus m. Christophe in.
Christus m. (le) Christ m.
Christusbeeld n. Christ, crucifix m.
Christuskindje n. enfant m. Jésus.
Christusoog n. nielle f. des blés.
Christuspeer f. bon-chrétien m.
chromium n. chrome in.
chromiumzuur n. acide m. chromique.
Chur n. Coire f. [manche m.
Churwaaisch 1 adj. du pays de Coire; 2 n, ro-t
chym, chymus m. chyme m.
ciborie f. (...iën) ciboire m.
cicererwt f. pols m. chiche, cicérole f.
cichorei f. chicorée f.
cichoreiachtig adj. chicoracé.
Cies m. Francois m.
cijfer n. (xs) T chiffre m.; hij is een nul in 't --4
eest un zéro en chiffre; een goed --- hebben être
bien coté.
cijferaar m., tester f. ('s) chiffreur m., ...euse
f.; calculateur m., ...trice f.
cijferblad n. cadran rn.
cijferboek n. livre m. d'arithrnétique.
cijferen v. intr. calculer, chiffrer.
cijfergetal n. nombre m. chiffré.
cijfering f. chiffrage m.
cijferkunst f. calcul m., arithrnétique f.
cijfermethode, ...muziek f. rnéthode, musique f.
chiffrée.
cijferschrift n. chiffre m., stéganograpliie f.
cijns m. (cijnzen) 1 tribut, impót m.; 2 eens m.
cijnsbaar, ...plichtig adj. imposable, tributaire.
cijnsrecht n. droit m. censuel ou de redevance.
cimbaal (...balen), cimbel (mos) f. cymbale f.
cipeigras n. asphodèle f. jaune.
cipier m. (xs & « en), ...sche f. (co n)geólier m.,=
cipres m. (csen) cyprès m. [...ière f,
circa adv. environ, à pen près.
circumferentie --- 94 --- concipieeren
circumferentie f. (ms) circonférence f.
circus m. ('sen) cirque m.
cirkel m. (os) cercle m.
cirkelboor f. coupe-cercie m.
cirkelgang m. marche f. circulaire.
cirkelomtrek m. circonférence f. de cercle.
cirkelvormig adj. circulaire.
cirkelzaag f. scie f. circulaire.
cis f. (mus.) do ou ut dièse m.
citaat n. (...taten) citation f.
citer f. (. ·) cithare f.
eiterpen f. plectre m.
citerspeler m., ...speelster f. cithariste m. & f.
cito adv. immédiatement.
citroen m. 1 citron m.; 2 (liqueur) citronnelle f.
citroenbitter n. citronnelle f.
citroenboom m. citronnier m.
citroenkleurig adj. citron, citrin.
citroenkruid n. citronnelle, aurone f.
citroenolie f. huile f. essentielle de citron, citrine f.
citroenschil f_ écorcef. de citron; ingelegde —len
zesfes m. pl. confits..
citroenvink m. citrin, veniuron m.
citroenwater n. citronade, citronnelle f.
citroenzuur n. acide m. citrique.
civetachtig adj. viverridé.
civetkat f. civette f. [eounois.
civiel adj. 1 civil; 2 modique, raisonnable; 3 poli,t
Clara, Clarisse f. Claire f.
classicaal adj. & adv. 1 par classes; en classes; t
classiek adj. classique. [2 circonscriptionnaire.
classificeeren, classifieeren v. tr. classer.
clausule f. ( n) 1 clause f.; 2 couplet m.
claviatuur f. (..ren) clavier m.
cleresi e, ... $11. ......Ze! f. jansénistes m. p1.
client m. & f. client m., —e f..
closet n. (cs) cabinet m.
closetpapier n. papier m. de toilette.
clubgeest m. esprit m. de coterie.
cognQssement n. connaissement m.
cohïer n. (zen) róle m. (des contributions).
cokes m. coke m. [teur m., ... euse f.
Collectant m. (co en), ... e f. ( c n) collecteur, quê-1
eolleeteeren v. tr. faire la collecte.
collega m. (co's) collègue m.
college n. (co's) 1 collège m.; 2 (univ.) cours m.;
– loopen suivre les cours.
collegebank f. gradin m.
collegegeld n. rétribution f.; (belg.) minerval m.
collegehengst m. élève m. studieux, bucheur m.
collegekamer f. salle f. de cours.
collo n. (colli) colis m.
Columbus m. Colomb m.
combinatie f. (cos) combinaison f.
combinatieslot n. serrure f. à leftres.
comfort n. confort m.
commando n. (c's) 1 commandement, ordre m.;
2ldétachement m.; 3 (comm.) commande f.
commensaal m. (...salen) pensionnaire m. & f.
co m mensen v. intr. jouer au commerce; commer-;
eommetspei n. (jeu m. de la) cométe f. [cer.
commies m. (...lezen) commis, employé m.
commissaris m. (misen) T commissaire m.
commissie f. (cos & ...siën) 1 commission f.; in
— zenden expédier en dépót; 2 jury m.
commissiehandel m. commerce m. de commission;
maison f. de commission.
commissieloon n. commission f.
commissionaal adj. commissoire; iets — maken
encommissionner qc.
committeeren v. tr. commettre, charger.
committent m. commettant m.; (jur.) man-;
Commune-man m. communard m. [dant mi
communicant m. (xen); ce f. (con) communiant
m., ...e f.
communiceeren 1 v. intr. communier; 2 v. tr.
communiquer. [Table f.
communiebank f.banc m. de communion; Sainte;
communiekleed n. 1 nappe f. de banc de communion;
2 robe f. de (première) communion.
Como n. C6me f.
Compagnie f. Compagnie f. des Indes; Jan —
1 un membre ou le gouverneur m. de la Compagnie
des Indes, 2 la Compagnie des Indes.
compagnieschap n. compagnie, association f.
compagnon m. (cos) associé m.
comparatie f. comparaison f.
compareeren 1 v. tr. comparer; 2 v. intr. com-;
comparitie f. comparution f. [paraïtre
competeeren v. int. & tr. i revenir de droit; 2
convenir; 3 briguer.
compleet 1 adj. (...leter, cos1) complet, entier;
2 adv. réellement, tont d fait.
complete f. (c. n) complie f.
compliceeren v. tr. compliquer.
compliment n. 1 compliment m.; 2 facon; zonder
—en sans fagons; 3 amitié f.; de —en thuis
mes amitiés chez vous.
complimenteus adj. obséquieux, très affable.
complotteeren v. intr. comploter.
componeeren v. tr. composer.
componist m. compositeur m.
compositie f. 1 composition f.; 2 alliage m. (métallique)
; 3 accord m. d l'amiable.
compotschaal f. compotier m.
compound-machine f. machine f. compound.
1. compres adj. serré.
2. compres n. & f. (csen) compresse f.
compromitteeren v. tr. compromettre.
concept n. 1 concept m.; 2 projet m.; minute f.
conceptwet f. projet m. de lol. [certs.
concertgebouw n., ... zaal f. salle f. de(s) con-;
concertmeester m. second chef m. d'orchestre.
concertstuk n. concerto m.
concertzanger m., ces f. concertant m., ...e f.
concipieeren v. tr. rédiger, mettre en minute.
concludeeren -- 95 -- Corsicaansch
concludeeren v. tr. conclure. [concurrence.
eoncurreeren v. intr. 1 concourir; 2 faire lat
concurreerend adj. 1 concurrentiel; 2 (prix)
défiant la concurrence.
concurrentie f. concurrence f.
condemneeren v. tr. condamner.
conditioneeren v. tr. 1 stipuler; 2 soigner; goed
geconditioneerd dans de bonnes conditions.
condoleeren v. intr. présenter ses compliments de
condoléance.
conducteur m. ( zs) conducteur, garde, percepteur
m. [naire) .
conduitelijst f. dossier m. (secret d'un fonction-t
confectiepak n. costume m. de confection.
conferentie f. (cs & ... ti ën) confërence f.
Conferentie-eiland n. fle f. des Faisans; fle f. de
la Conférence.
confidentie f. (c's & ... tiën) 1 confiance f.;
2 (communication) confidence f.
confirmatie f. (prot.) confession f.
confrater m. ('s) confrère m.
confuteeren v. tr. réfuter.
Congreskolom f. colonne f. du Congrès.
congreslid n. congressiste m.; (kist.) m.embre m.
du Congrès.
eongrueeren v. intr. concorder, étre d'accord;
(gramm.) s'accorder.
congruent adj. égal, semblable.
congruentie f. égalité f.; (gramm.) accord m.
conjugatie f ( mos & ... tiën) conjugaisorc f.
conjunctie f. ( xs) con- onction f.
conjunctief m. conjonctif, subjonctif m.
conrector m. (cs) directeur-adjoint m. (d'un
gymnase) .
conrectoraat, ...conrectorschap n. sous-directionf
consent n. consentement m. [f. (d'un gymnase).
consenteeren v. intr. consentir.
conservatiebril m. conserves f. pi.
conservatief adj. conservateur.
consignatie-kas f caisse f. des depots et consi-;
consols n. pl. consolidés m. pl. [gnations.
consonant 1 adj. homophone, consonant; 2 (jur.)
conforme; 3 f. consonne f.
consortium n. association, société f., groupe m.
construeeren v. tr. construire, monter.
consulent m. 1 avocat m. consultant , 2 pasteur
M. intérimaire.
consult n. consultation f.
consumeeren v. tr. consommer, user.
consument m. consommateur m.
consumptie f.. consomption f.
consumtie f. ( c's) consommation f.
contant adj. & adv. comptant, au comptant.
contenten f. pl. (mar.) liste f. des navires arrivés.
contrefeiten v. tr. portraiturer.
conterfeitsel n (xs) portrait m.
conto f. ( c's) compte m.; -- geven aan ouvrir un
compte. d ; op — nemen prendre à crédit.
contrabas f. contrebasse f.
contrabezoek n. visite f. rendue; een — brengen$
contraboek n. controle m. [rendre une visite.
contraboekhouder m. controleur m.
contract n. control m.; bij — bepaald con-;
contradiceeren v. tr. contredire. [tractuel.
contrafact n. (cen), contrafactie f. ( cis) contre.
facon f. [(gramm.)
contrahoeren v. tr. I réunir, assembler; 2:
contracter; 3 schulden — contracter des dettes.
contramijn f. contre-mine f.
contramine f. baisse f.; in de — zijn 1 iouer't la
baisse, 11 être dans i'opposition.
contramineur m. baissier m.
contrapunt n. contrapoint m.
contrapuntist m, contrapontiste m.
contravisite f. = contrabezoek.
contremineeren v. tr. & intr. 1 contreminer; 2
spéculer à la baisse ; 3 être dans l'opposition.
contributie f. (cDs & ...iën) contribulion, cotisa-T
controieering f. controle m. [tion f.
contubernaal in. (... halen) camarade m. de
cham bre.
convenant n. convention f., accord m.
conveniëeren v. intr. convenir.
convent n. 1 réunion, convent m.; 2 monastère,
couvent m.
conventie f. 1 réunion, convent m., (hint.) Con.
vention f.; 2 accord ni., conventron -f.
convertseren v. tr. convertir.
converteering f. conversion f.
convoceeren v. tr. convoquer.
convuoí n. (cen) convoi m.
ccnvaaiiooper m. entrepreneur m. de chargements.
coordinaat f. (...naten) coordonnée f,
coordinatenas f. axe f. des coordonnées.
coordineeren v. tr. coordonner.
copiëer-inkt m. encre f. d copier.
copier-pers f. presse f. à copier.
cordaat 1 ad). franc, honnéte, droit; Jan --. le
brave soldar m.; 2 adv. franchement, honnftement,
Cordova n. Cordoue f.
Cornwalis, Cornwall n. Cornouaille(s) t. (pl.).
corporale n. (con) corporal rn.
corpus m. 1 corps m.; — delicti corps m. du délit;
2 (jur.) corpus m.; 3 (typo.) garmondl ni.
correct 1 ad;. correct; 2 adv. correctemeni.
correctheid, correctie f. correction f.
correctioneel 1 adj. correctionnel; 2 adv. correc.
tionnellement.
correctuur f. (...turen) correction f.
correspondeeren v. intr. correspondre.
corrigendum n. (,..da) correction f., erratum m.
corsetbalein f. busc m.
corsettenmaker m., ... maakster f. corsetier rn.,T
Corsica n. la Corse f. [...iére fo
Corsicaan m. (...canen) Corse m.
Corsicaansch adj. corse.
Corunna -- daaromstreeks
Corunna n. la Corogne f.
cos f. inconnue f.; regel — algèbre f.
costuum n. (...turnen) costume m.
costuumpop f. mannequin m.
Cottische Alpen m. p1. Alpes f. pl. Cottiennes.
coulant adj. 1 coulant; 2 serviable; 3 courant.
coupé m. 1 coupé; 2 (train) compartiment m.
courant f. journal m.
courantier m. (cos) journaliste m.
couvert n. (men) 1 couvert m. (de table); 2 enveloppe
f. (de lettre).
crediet, credit n. avoir, actif, crédit m.; Jan — le
commercant m. solvable.
cremortart n. crême f. de tartre.
creool m. (...eolen), -osche f. créole m. & f.
crepeeren v. intr. crever.
crimineel 1 adj. criminel, horrible; 2 adv. horri-^
crisis f. ( zsen) crise f. [blement..
Crispiin m. 1 Crépin m.; 2 (théátre) Crispin m.
criticaster m. (os) critiqueur m.
criticus m. (...tici) critique m.
critiseeren v. tr. critiquer.
cubus m. ( misen) cube m.
culminatiepunt n. apogée, comble m.
cultuurgewas n. plante f. cultivée.
cultuurstaat m. état m. civilisé.
cupelleeren v. tr. coupeller.
curassier M. (zs) cuirassier m.
curateele f, curatelle, tufelle f.; onder --- stellen
mettre sous tutelle.
curator m. ( cs & ...toren) T curateur m.
curiosum n. curiosité f.
cursief 1 adj. cursif; 2 adv. en italique.
cursiveeren v. tr. mettre en italique ; souligner:
cursus m. (xsen) cours m. [clame f.
custos m. (... odes) 1 concierge m.; 2 (impr.) ré-1
cylinderhoed m. chapeau m. de haute forme.
1. cyper m. 1 (bot.) prune f. de Chypre;
2 (tissu) basin m.
2. Cyper m. Cyprien m.
cypergras n. souchet, cypérus m.
Cypersch adj. cypriot; —e kat chat m. de Chypre.
Cyprisch adj. c(h)ypriot, cyprien.
czaar m. (czaren) czar m.
Czeche m. & t. (z n) Tchèque f.
Czechisch adj. tchèque.
d f. (CO's) 1 d ni.; 2 (mus.) ré m.
Da f., Daatje n. Alida f.
daad f. (daden) action f., acte, fait m.; op de ---
sur le fait; op heeter — en flagrant délit; met
raad en -- en paroles et en action.
daadzaak f. fait m. (avéré).
daags adv. 1 pendant le jour; — te voren la
veille; — voor la veille cie; — na le lendemain
de; 2 par jour.
daagsanker, daagsch anker n. maitresse ancre f.
daagsch adj. de tous les jours.
daagster f. demanderesse f.
daal f. (dalen) 1 tuyau m. (de bois) ; 2 dalle f.
(de pom pe) .
daalder m. (cs) écu m., dale f. (3,15 fr.)
1. Daan m., Daantje n. Daniel m.
2. daan adv. de là; van — de là; daar ou er van
-- de là; hier van — d'iei; waar van -- d'oü.
1. daar adv. là, y ; hier en — cà et là ; — zooeven
tout à l'heure; hij is — juist aangekomen
il vient d'arriver; — was eens il y avait; 2 voilà:
— is hij le voilà; — komt hij aan le voilà qui
arrive.
2. daar conj. 1 comme, puisque; 2 tandis que.
daaraan ou daar ...aan adv. y, à cela.
daarachter ou daar ...achter adv. là-derrière.
daaraf ou daar ... af adv. en, de cela.
daarbeneden adv. là-bas, au-dessous.
daarbenevens adv. en outre, outre cela.
daarbij adv. 1 y, à sela; près, auprès; het blijve
— soit; wij zullen het --- laten nous n'insisterons
pas; 2 dicht — tout près, tout proche; 3 en outre;
4 auprès de cela, à cóté de cela.
daarbinnen adv. là-dedans.
daarboven adv. 1 là-haut; 2 au-dessus de.
daarbuiten adv. 1 au dehors, là-dehors; ik ben —
je n'ai rien à y voir; 2 hij kan niet — 11 ne peut
s'y soustraire.
daardoor adv. 1 par là, par cel endroit; 2 ainsi.
daarenboven adv. outre cela, en outre; d'ailleurs.
daarentegen adv. au contraire, par contre, en redaarheen
adv. y, là; de ce cóté. [vanche.
daarin adv. y, là-dedans; en cela.
daarlangs adv. par lek.
daarlaten v. tr.sép. 1 abandonner,laisser de cóté; 2
passer sous silence. [par la.
daarmede, daarmee adj. avec cela, par cemoyen,1
daarna adv. après cela, ensuite, pais.
daarnaar adv. y, après cela, lek-dessus.
daarnaast adv. à cóté de cela, tout près, tout;.
daarnevens adv. y, tout près, à cóté. [proche.
daarom 1 adv. autour; 2 pour cela; c'est pourquoi
; 3 n. parce que m.
daaromstreeks, daaromtrent adv. 1 (espace) aux
environs; 2 (temps etc.) environ, d peu près;
3 à ce sujet.
daaronder -- 97 — dakhaas
daaronder adv. 1 là-dessous ; 2 là-dedans.
daarop, adv. là-dessus, y, en.
daarover adv. 1 là-dessus, par-dessus; 2 y, en.
daarstellen v.tr. sép. 1 établir, faire; 2 présenter.
daartegen adv. contre cela, y • er is niets — rien
ne s'y oppose.
daartoe adv. jusque-ld, y, pour cela; — zal het
niet komen cela n'ira pas jusque-ld.
daartusschen adv. entre cela, entre deux, au
milieu, ld-dedans.
daaruit adv. en, de là, de cela.
daarvan adv. en, de ecia.
daarvoor adv. 1 devant; 2 de cela, pour cela, en,
y; ik ben—cela me va; hij is niet — il n'aimeT
daarzoo adv. tout à l'heure. [pas cela.
1. dadel f. ( c's) datte f.; bittere — acrelet m.
2. dadel, dadelboom m. dattier m.
1. dadelijk adj. 1 actuel, effectif; 2 immédiat.
2. dadelijk adv. immédiatement, sur-le-champ;
présentement. [fait.
dadelijkheid f. 1 actualité, réalité f.; 2 voie f. det
dader m. ( mos), ...gs f. (...sen) auteur m. & f.
dading f. compromis m., transaction f.
1. dag m. (ooen, c je & daagje) 1 jour m.; het
wordt — le jour point, ii commence à faire jour;
voor — en dauw avant le soleil; over --- pendant
lejour; den eenen of den anderen — un jour
ou l'autre; op den — af jour pour jour; des
anderen daags, den volgenden — le lendemain;
(op) zekeren — un jour; bij den — leven vivre
au jour le jour ; een verschil als — en nacht une
différence du jour à la nuit; een gat in den —
slapen faire la grasse matinée; 2 journée f.; den
heelen — werken travailler toute la journée;
heden ten —e aujourd'hui même; een — van
beteekenis une journée importante; een — in de
geschiedenis une journée historique; mijn —
was goed j'ai eu une bonne journée; 3 't is vandaag
mijn -- 1 c'est aujourd'hui ma fête,
2 c'est mon jour de service; 4 temps; eens zal de
— komen dat un jour ou un temps viendra ou;
ten —e van au temps de; al zijn —en ! parbleu!
de oude — la vieillesse; 5 jour m., lumière f.;
bij --- de jour; au jour, á la lumière; aan den—
brengen mettre au jour; voor den — komen se
monirer; aan den — leggen montrer; 6 sedert
jaar en --- de temps irnmémorial; 7 da(a)gje n.
(xs) petit jour m.; men wordt eiken -- een —
ouder on a tous les ans douze mois.
2• dag, dagge t. (daggen) dague f. [queues.
3. dag f. 1 bout m. de corde; 2 chat m. d neuff
dagblad n. journal m., feuitle, gazette f.
dagbladpers f. presse f.; les journaux m. pl.
dagbladschrijver m. ,journaliste ni.
dagblind adj. nyctalope.
dagblindheid f. nyctalopie f.
dagbloem f. 1 fleur f. diurne; 2 fleur f. éphémère.
dagboek n. journal, mémorial m.
dagdief m.,,aineur.t rr.; drol .) truand, caleur m.
dagdienst m. service m. de jour.
dagdiertje n. éphémère m., éphémérine f.
dagdieven v. intr. faire le fainéant.
dagdieverij f. fainéantise f.
dagelijks adv. tous les jours, journellement.
dagelijksch adj. 1 quotidien, journalier, de tous
les jours; 2 (péché) véniel; 3 (astr.) diurne.
1. dagen v. intr. 1 poindre, commencer à faire
Tour; 2 commencer d se montrer.
2. dagen v. tr. citer, assigner en justice.
dager m. ( mos) demandeur m.
dageraad m. aurore f.
dagge f. (cn) dague f. • [nalier.
daggeld n., ...huur f. journée f., salaire m. jour-t
daghuurder m., ...rster f. journalier m , ...ière f.
daging f. citation, sommation f.
daglicht n. (lumière f. du) Jour m.; het — aanschouwen
voir le jour > aar, het — komen venir
au jour.
dagloon n. journée f.; salaire m. journalier.
daglooner m., ...nster f. journalier m., ...ière f.
dagmarsch m. étape, journée f.
dag mat f. journal m. ( 1/z hecta.)
dagorde (séance), dagorder (mil.) f. ordre m. duZ
dagreis f. étape, journée f. [jour.
dagscholier m. externe m.
dagschool f. école f. de jour.
dagstempel m. timbre m, d date, dateur ni.
dagtaak f. táche f. journalière.
dagteekenen v. tr. & intr. later.
dagteekening f. date f.
dagvaarden v. tr. citer, sommen, convoquer.
dagvaarding f. citation, sommation, assignation f,
dagvaart f. 1 diète f.; 2 journée, étape f.
dagverhaal n. journal, mémorial m.
dagvileg f. éphémère f.
dagvlinder m. diurne m.
dagvorstin f. dieu m. du jour, soleil m.
dagwacht f. garde f. de jour; (mar.) quart m. de
la diane
dagwerk n. 1 ouvrage m. de jour; 2 journée f.
dagwerker m., ... kster f. journalier m., ...ière f.
dagwijzer m. calendrier, almanach m.; éphémé-=
dagzichtig adj. héméralope. [rides f. p1.
dak n. ( coen, x je) 1 toit m.; Fransch ou gebroken
-- toit m. à la mansarde, toit brisé; als van een
leien —je comme sur des roulettes; van de —en
prediken crier sur les toits; 't komt alles op mijn
— tout retombe sur moi; er zijn pannen op 't —
les murs ici ont des oreilles; 2 abri m.; onder
zijn, komen être, se mettre d l'abri ou à couvert;
3 toiture, couverture f., chaume m.
dakbalk m. racinal m. de comble.
dakdekker m. couvreur m.
dakdrop, ...drup m. égout m.
dakgoot f. gouttière f.
dakhaas m. lapin m. de gouttière.
dakkamertje --- 98 — darmbeen
dakkamertje n. mansarde f., naletas in.
daklat f. latte f.
dakloos adj sans abri.
daklooze m. & f. sans-logis m.
dakpan f. tuile f.
dakpijp f. descente f., canon m. de gouttière.
dakrib f. chevron m. (de ferme ou de comble).
dakriet n. chaume m. (de ferme).
dakstoel m. ferme f., faïtage m.
dakvenster n. lucarne, tabatière f.
dakvorst f. faite m.
dakwerk n. toiture f. [val m.
dal n. (xen, letje) vallée f.; klein — vallon,t
dalen v. intr. 1 descendre, baisser; 2 baisser,
diminuer (de prix) .
daling f. 1 descente f.; 2 rabais m., baisse f.;
3 (astr.) descension f.
1. dam m. (omen, -o roetje) 1 barrage m., digue
f.; 2 terrain, enclos m. [é dame.
2. dam f. (co men) (jeu) dame f.; — halen aller]
damasceerder m. (-Ds) damasquineur m.
damasceeren v. tr. damasquiner.
damasceering f. damasquinage m.
Damascener adj. damasquin, de Damas.
Damascus n. Damas m.
damast n. damas m.
damasten adj. damassé, cie damas.
damastfabriek f. ,darnasserie f.
damaststaal n. arier ni. damassé.
damastwerk n. damassure f.
dambord n. damier m.
dame f. ( mos, ztje) dame f.
damescoupé m. compartiment m. pour dames.
dameskleermaker m. tailleur ni. pour dames,
couturier m.
damhert n. daim ni.; wijfjes — daine f.
Damiate n. Darniette f.
1, dammen v. tr. barrer, endiguer.
2. dammen v. intr. foyer aux dames.
damp m. i'apeur, exhalaison, fumée f.
dampbad n. bain m. de vapeur.
dampen v. intr. 1 dégager des vapeurs; 2 faire de
la fumée, fumer; de lamp dampt la lampe fume.
dampig adj. 1 nébuleux, vaporeux; 2 (cheval)
poussif. [3 asthme m.
dampigheid f. 1 état m. nébuleux; 2 pousse f.;t
dampkring m. atmosphère f.
dampkringsdruk in., ...drukking f. pression f.
atmosphérique, atmosphère f.
dampkringslucht f. air m. atmosphérique.
dampmeter m. élatéromètre m.
damschijf f. pion m., dame f.
damspel n., c , er m. jeu, joueur m. de dames.
1. dan adv. 1 alors; nu dit, — iets anders
tanl8t ceci, tantót autre chose; nu en — de temps
en temps; 2 dons.
2. dan con]. 1 que; meer, minder, anders --
plus que, moins que, autrement que; 2 de (devant
un noiiibre) : meer—duizend plus de mille; 3 —
of nu si ; 4 — wanneer à moins que; — da
pour que.
danig 1 adj. extraordinaire; 2 adv. extrémement.
dank m. 1 reconnaissance, gratitude f.; -- weten
savoir gré; uit — voor en reconnaissance de;
in -- aannemen accepter avec reconnaissance;
2 remercïment, remerciement m.; iem. -- zeggen,
betuigen remercier qq., rendre grdces d qq.; geen
—, mevrouw il n'y a pas de quoi, madame; in. —
terug avec mes remercïments; 3 gráces f. p1.;
God — gr&ces à Dieu; --- zij mijn tusschenkomst
grote á mon intervention; 4 récompense f.;
5 gré, ve.eu m.; tegen wil en — bon gré mal gré.
dankadres n. adresse f. de remerciments.
dankaltaar n. autel m. d'actions de árdces.
dankbaar I adj. ( «der, 'st) reconnaissant;
2 bien disposé., facile, fertile; 3 adv. avec reconnaissance.
dankbaarheid f. reconnaissance, gratitude t.
dankbetuiging f. remerciment m.; actions f. pl. de:
dankdag m. jour m. de gráces. [gráces.
danken 1 v. tr. remercier, rendre grotes; dank u
merci ; — voor remercier de; 2 iem. iets te --
hebben devoir qc. à qq. ; être redevable de qc. à qq.;
3 v. intr dire les gráres.
dankfeest, ...gebed, ...lied, ...offer n. fête t.,
prière f., chant, sacrifice m. d'actions de grotes.
dankstond m., ... uur n. service m. d'actions dej
dankzegging f. remercïmeni m. [grdces.
dans m. ( 'en) 1 danse f ; met iemand aan den
-- komen en venir aux prises avec qq. ; 2 (dooden)---
danse macabre; den -- ontspringen
l'échapper belle; 3 jeu m.; dure — jeu couteux.
dansen v. tr. & intr. T danser; naar iemands
pijpen --- aller aux flutes de qq.; naar zijn pijpen
laten — rnener tambour battant.
danser m. (mos), 'es f. (misen) danseur m.,;
dansfeest n. féte f. dansante; bal m. [...euse f.
danshuis n. Hal m. public.
danskunst f. chorégraphie f.
danslustig adj. porté ou passionné pour la danse.
dansmeester m. T maitre m. de danse.
danspartij f. partie f. dansante.
dansschoen m. soulier m. de bal; escarpin m.
dansschool f. école ou académie f. de danse.
danswoede f. chorée f., danse f. de. St-Gul.
danszaal f. salle f. de bal ou de danse.
dant(e) f. (...en) sotte f.
dapper 1 adj. (cder, oost) brave, vaillant; 2 adv.
bravement, vaillamment.
darm m. (teen, copje) 1 intestin en.; (pop.) boyau
m.; twaalfvingerige — duodénum m.; dikke --
colon n-.; nuchtere — jéjunum m.; kromme --
iléon m.; rechte — rectum m.; blinde — toerum
m.; 2 (anim.) tripe f.; zijn —en uitspuwen rendre
tripes et boyaux. En compos. intestinal, entérique.
darmbeen n. os m. iliaque.
tarinbreuk — 99 — deemoediging
armbreuk f. descente f. intestinale, entérocèle f.
;arminkokering f., darmkronkel m. invagina-;
larmjicht f. colique f. iliaque. [tion f.
armkanaal n. conduit m. intestinal. [pine f.
armnet n. omentum, épiploon m.; (bouch.) cré-t
armontsteking f. entérite f.
;armpijn f. colique f.; tranchées f. pl.
1
^rmsnaar
rmscheel, ...schei) n. mésentère m.
f. corde f. de boyau.
armvlies n. épiploon m.
armvlieso ntsteki n g f. mésentérite f.
artel 1 adj. badin, folátre, pétulant; adv. péfuzmment.
[lonner autoar.
artelen v. intr. badiner, foldtrer. — om papil-1
artelheid f. folftrerie, pétulance f.
das m. (osen) blaireau m.
das f. ( xsen) D 1 fourrure f.; D 2 perruque
3 cravate f.; (fig.) corde f., hart m.
*shond m. basset m.
asspeld f. épingle f. de cravate.
dat adj. dém n, s. ce...-là, cet...-là, cette...-
1; — huis cette maison-l&
dat pron. dém. n. s. celui-là, celle-là, cela, Fa;
it huis is van mij en -- is van hem cette maison-
1 est à moi et celle-là est à lui ; dit of — ceci ou
ela; je n. ( xs) un riep; ditjes en —s clloses
autres, des vétilles f. pl.
dat pron. rel. n. s. qui (sujet); que (compléient)
: het huis — daar staat, —gij ziet la mai-
>n qui est là, que vous voyez . [nait!
. dat conj. 1 que; 2 si: — hij kwame! s'il ve-1 i
atgene pron. dit. n. s. ce: —wat ce qui (sujet),
que (complém.); — waarvan, -- waarover ce
,int; — waaraan ce à grroi.
atief m. (...leven) datif in.
ato adv. ce jour; na --- après (...de a date.
tu m m. (data) date f.; -- postmerk date de la;
jIuw m. rosée f. [poste.
auwen v. imp. faire de la rosée.
^suwworm m. 1 lombric m.; 2 dartre f., croutes
p1. de lait.
averen v. intr. 1 trembler, s'ébranler; 2 vibrer.
averend adj. à tout rompre.
avering f. 1 vibrant; 2 tremblement, ébranletent
m.; 3 rossade f.
avid, davit m. ( xs) (mar.) davier, bossoir m.
e art. déf. le, la, les; devant un relatit celui,
,lle, ceux, celles: de bewerker celui qui adap•'e;
je bewerkster celle qui adapte.
eballoteeren v. tr. blackbouler.
9batteeren v. intr. débattre.
debet 1 v. doft: A — aan Z A duit à Z; 2 adj.
!devable; — zijn devoir.
debet n. doit, débit m.
abetsaldo n. solde m. débiteur.
sbiet n. 1 débit m., vente f.; 2 maison f. de détail.
ibiteeren v. tr. 1 débiter, vendre en détail; 2 por-
Ir au débit (d'un compte).
deca en compos. déca: decameter décamètre etc.
decaan n1. (...anen) doyen m. (de faculté).
December m. décemhre m.
deel en compos. déci : decimeter décimètre etc.
decimaal adj. décimal.
decimaalteeken n., ...punt f. point m. décimal.
declinatie f. déclinaison f.
decoratieschilder m. peintre-décorateur m.
deduceeren v. tr. déduire.
1. deeg n. pdte f.; ze zijn allen van één —
ce sont gens de même farine.
2. deeg f. accroissement, bien m., dat zal u —
doen cela vous fera du bien : 't is niet veel —s
cela ne dit pas arand'chose; ter —, ter dege bien,
comme l faut, °en ordre.
deegachtig adj. pdteux.
deegba m. piston m.
deegbrood n. pain m. pdteux.
deegdraden m. pl. macaroni m.
1. deel f. (delen) 1 planche f., ais m.; 2 aire f.
(de la grange).
2. deel n. (ooen) 1 partie, portion f.; ten —e en
partie; ten —(e) vallen tomber en partage,
échoir; -- uitmaken van faire partie de; 2 part
f.; — hebben in avoir part dans; — nemen in
prendre part à; voor mijn — pour ma part; in
allen —e à tous égards; 3 volume, tome m.;
4 deeltje n. (xs) petite partie f.; particule,
parcelle f. [avoir part.
deelachtig adj. participant; — zijn participer,1
deelachtigheid f. participation f.
deelbaar adj. 1 divisible, partageable; 2 sécable.
deelbaarheid f. divisibilité, partibilité f.
deelen v. tr. 1 diviser; (faire des parts) part ager
; samen —! part à deux ! 2 -- in prendre
part à, participer à. [seur m.
deeler m. (-os) 1 partageur m.; 2 (arithm.) divi-t
deelgenoot, ...hebber m. 1 participant, associé
m.; 2 (jur.) copartageant m.
deelgenootschap n. participation, association f.
deeling f. division f., partage m.
deelnemen v. intr. participer (à), prendre part
deelnemend adj. compatissant à. ((à).
deelnemer m. 1 participant, associé m.; 2 (mauv,
part) complice m.
deelneming f. 1 participation f.; 2 complicité f.;
3 regrets m. pl.; iemand zijn --betuigen présenier
ses compliments de condoléance à qq.
deels adv. partiellement, en partie: — in geld en
— in waarden partie en monnaie, partie en;
deeltal n. dividende m. [valeurs.
dee1teeken n. 1 (arithm.) signe m. de la division;;
deelwoord n. participe m. [2 tréma m.
deemoed m., xigheid f. humilité, déférence f.
deemoedig adj. humble, soumis.
deemoedigen v. tr. humilier; (en blessant) mortifier.
[mortification f.
deemoediging f. humiliation f.; (en blessant)j
Deen — 100 — denkbr.a
Deen m. (Denen) Danois m.
Deensch adj. danois.
deerlijk 1 adj. pitoyable, déplorable; piteux;
minable; 2 adv. pitoyablement, à faire pitié;
deern(e) f. ( n) jeune fille f. [cruellement.
deernis f. pitié, compassion f. (de) ; — hebben
met avoir pilié ou compassion de.
deerniswaard(ig), deerniswekkend adj. lamentable,
digne de compassion.
deesem m. (os) levain m.
deesemen v. tr. mettre du levain dans.
defect n. 1 manque, déficit m.; 2 défaut m.;
3 (exemplaire) défet m.; (type d'impr.) bardot m.
deftig 1 adj. grave, digne, respectable, sérieux;
2 majestueux, solennel; 3 excellent; 4 adv. gravement,
noblement, dignement.
deftigheid f. gravité, dignité, considération f.
dege = 2. deeg.
degel m. ( gis) 1 chaudière f.; 2 (impr.) platine f.
degelijk 1 adj bon, riet, solide; 2 adv. effeetivement,
réellerrment; comme il faut, tout net.
degelijkheid f. bonté, solidité f., qualités f. pl.
réelles.
degen m. ( mos, c_tje) épée f.; een beproefde —
une bonne épée ou lame f.
degenbajonet f. yatagan m.
degendrager m. 1 hornme m. d'épée; 2 bretteur m.
degene pr, dét. celui, celle; —n ceux, celles.
degenkoppel in. porte-épée m., pendant m. (dei
degenkwast m. dragonne f. [ceinturon).
degenriem m. bandouillère f.
degenrotting m. canne-épée f.
degenslikker m. avaleur m., de sabres.
degensmid m. forgeur m. de lames.
degenstok m. canne-épée f.
degenvisch m. trichiure, espadon m.
degenvormig adj. (anat.) xiphoïde; (bot.) ensi-^
deining f. 1 houle f.; 2 brisants m. p1. [forme.
deinzen v. intr. (zijn) 1 reculer, céder, se retirer;
2 (mar.) culer ; 3 (hebben) (mar.) se briser.
deinzing f. retraite f.; reculement m.
dek n. (^ ken) 1 couverture f.; housse; 2 abri,
toit m.; 3 (cigare) cape, robe f.; 4 (mar.) pont,
tillac m.; 5 iem. een—zetten coller un pouf à qq.
dekbalk m. 1 solive f.; 2 (mar.) bau m. de pont.
dekbed n. édredon m.
dekblad n. 1 bractée f.; 2 (cigare) robe, cape f.
dekdeel f. planche f. de pont.
1. deken m. (cDs) doyen m.
2 deken f. (cs) couverture f.; onder éen —
liggen s'entendre comme larrons en foire.
dekenschap n. 1 doyenné m.; 2 décanat m.
dekhengst m. étalon m. reproducteur.
dekken v. tr. 1 couvrir; de tafel — mettre la
nappe, le couvert; 2 abriter, garantir; 3 (géom.)
coïncider; 4 (sucre) terrer; 5 (comm.) couvrir,
passer des ,fonds; de uitgaven — couvrir les
dépenses; 6 saillir, monter.
dekker m. ( «s) couvreur m.
A dekkie n. centime m. [3 saillie, monte
dekking f. 1 couverture f.; 2 (sucre) terrage m
dekkleed n. couverture f.; (cheval) caparaFon m
housse; (chariot) bdche f.
deklel f. ardoise f. (d toiture) .
deklood n. plomb m. en lames.
dekmantel m. 1 manteau rn.; 2 (fig.) voile m.
dekplaat f. 1 dolle f. supérieure; 2 —ie n. forto
rn.; cache-entrée m.
dekschild n., dekschub f. élytre m.
deksel n. (cDs, ootje) 1 couverture f.; (vase) cot
vercle m.; 2 (bot.) tégument, opercule m.
deksels interj. diantre.
dekseisch adj.: die —e kerel ce diable d'homm^
dekservet n. napperon m.
deksteen m. tablette f.; (puits) margelle f,
dekstroo n. chaume, glui ni.
dekstuk n. 1 abaque, tailioir m ; 2 (escalie
main-coulante f.; 3 (barrage , chanlatte f.; 4 flip
m. (pour cacher un défaut).
dekve(d)eren f. pl. tectrices f. pl.
dekverf f. couleur f. á la gouache.
dekzeil n. bdche f.
delcredere n. ducroire m.; het — overnemen êtr
delen adj. de sapin (blanc) . [ducroir^
delfstof f. minéral in.
deifstoffelijk adj. minéral.
delfstoffenrijk n. règne m. minéral.
delfstofkunde f. minéralogie f.
delfstofkundig adj minéralogique.
delgen v. tr. supprimer, éteindre, amortir.
delging f. suppression f., amortissement m.
delicatesse f. ( xs) 1 délicatesse f.: 2 plat m. f,
vori ; 3 comestibles m. pl. (fins) ; douceurs f. p
Delila f. Dalilah f.
deltaspier f. (muscie) deltoïde m.
deltavormig adj. deltoïde.
delven (dolf, heeft gedolven) v. tr. 1 creuse
bécher; 2 déterrer, extraire.
delving f. 1 creusement m.; 2 fouilles f. pl.; 3 e:
traction f.
dempen v. tr. 1 (incendie) étouffer, éteindrt
2 (révolte) étouffer, réprimer, apaiser; 3 (dettfi
amortir; 4 (son) assourdir; met gedempte ster
d voix étouffée; 5 remplir, combler.
demper m. (cos) 1 (ouvrier m.) terrassier m
2 sourdine f.
demping f. comblement m.; répression f.; amo
tissement, assourdissement m.
Dender m. Dendre f.
Dendermonde n. Termonde f.
Dendermondenaar m. Termondois m.
Dendermondsch adj. termondots.
Denemarken n. le Danemark m.
Den iis (St.) n. 1 (Fl. occ.) St. Genois m.; 2 (F
or.) St. Denis m. [semblabi
denkbaar adj. 1 concei'able, imaginable; 2 vrai
den.kbaarheid — 1.01 — detineeren
denkbaarheid f. vraisemblance, admissibilité f.
denkbeeld n. 1 idée, notion f.; 2 perception f.
Klenkbeeidig adj imaginaire, idéal.
denkelijk 1 adj. vraisemblable, admissible;
2 adv. vraisemblablement.
denken (dacht, heeft gedacht) v . tr. & intr. 1
rnenser, croire; - over méditer sur, songer à; ik
Nacht bij mij zelven je me disais; ik zal er om -
('y penseraf; dat laat zich - cela se comprend;
zoo gedacht, zoo gedaan aussitót dit, aussitót
fait; zich moe - se rasser la tête; 2 croire, étre
d'avis; 3 conjecturer, présumer; 4 se souvenir;
5 songer, se proposer.
denker m. (xs) penseur m.
denkoefening f. exercice m. de pensée. [penser.
denkvermogen n. pensée, raison f.; faculté f. del
denkwijze f. 1 facon f. de penser; 2 opinion f.;
3 maximes f. pl.
denneboom m. sapin m.
dennen adj. de sapin.
dennenappel m. pomme f. de pin.
dennenbosch, ...woud n. sapinière f.
dennenhouten adi. en bois de sapin.
dennenzwam f. bolet oranger m.
dependentie f. ('s) dépendance f.
deponeeren v. tr. déposer, donner en dépnt.
deposito n. dépct m.
depothouder m. dépositaire, gérant m.
1. derde adj. num. ord. troisième, tiers, tiercé,
de -- Mei le trois ,nai ; Willem de - Guillaume
trois; -bladzijde page trois; - stand tiers état;
--- persoon herre personne; - hand main tierce;
in den -n hemel zijn être au septième ciel ; ten
-- troisièmement, en troisième lieu.
2. derde m. (^ n) 1 troisième m. (en rang);
2 tiers nl.
3. derde f. ( - n) 1 troisième f.; 2 (cartes) tierce f.
4. derde n. ('n) troisième partie f., tiers m.
derdehalf adj. deux et demi.
derdemacht f. cube m.
derdemachtswortel m. (xs) racine f. cubique.
derdendaagsch adj. de tous les trois jours; -e
koorts fièvre f. tierce.
deren v. tr. 1 nuire a, faire tort à; 2 peiner;
3 manquer, gêner.
dergelijk, dergelijk adj. tel, pareil, semblable.
derhalve adv. c'est pourquoi, par conséquent,donc.
derivatierekening f. calcul m. de la dérivée.
dermate adv. tellement, de telle manière.
derrie f. (vos) derri m., première couche f. de
tourbe.
dertien adj. num. & m. ou f. T treize adj. & m.
dertiendaagsch adj. de treize jours, de tous les
treize jours.
dertiendag m. Jour m. des Rois; Épiphanie f.
dertiende adj. num. & m., f. ou n. treizième
num., m. ou f.; Lodewijk de - Louis treize;
ten --- en treizième lieu,
dertiendehalf, dertiendhalf adj. douze et demi.
dertienhonderd adj. num. treize cents.
dertienjarig adj. de treize ans,
dertienmaal adv. treize fois.
dertienvoud n., ...voudig adj treize fois autant.
dertig adj. num. & f. 1 trenie; ik ben nu
in de - j'ai passé la trentaine; 3 (jeu) ieder
heeft - nous sommes trentain; 4 - missen
trentain m., trentaines f. pl.
dertigdaagsch adj. de trente jours; de tous les
trente jours.
dertiger m. ( . ·) homme ou vin m. de trente ans.
dertigjarig adj. de trente ans.
dertigste adj. num. & m., f. ou n. trentième
num., m. ou f.; ten - en trentième lieu.
dertigtal n. trentaine f.
derven v. tr. 1 être privé de, manquer de; 2 s'abstenir
de.
derver m. 1 qui se prive de; abstinent m.; 2 t
derving f. privation f.; manque m. [ablatif m
Dervis (xsen), Derwisch m. (...isschen) Derviche
m.
derwaarts adv. vers cet tindroit-là; let, y ; heren
- c et là. [point.
derwijze adv tellement, de telle manière, d cet
1. des pron. de cela, pour cela, c'est pourquoi;
- te tant; - te beter tant mieux; - te meer
d'autant plus. [- mol ré bémol mineur.
2. des t. ré al. bémol; - dur ré bémol majeur;l
desbevoegd adj. compétent.
desbewust adj. (en) conscient: hij is - il en a
ple:ne conscience.
desgelijks, desgelijks adv. pareillement, également,
de mime.
desgevorderd, desgevraagd adv. au besoin.
deskundig adj. expert.
desniettemin, desniettegenstaande adv. néanmoins,
cependant.
desnoods adv. s'il le faut, au besoin.
desolaat adj. (...later, ...laatst) 1 désolé; 2 misérable;
desolate boedel succession f. onéreuse.
desperaat adj. désespéré.
desperatie f. désespoir m.
dessa f. ( co's) village m. javanais.
dessendiaan f. (typo.) philosophie f., corps m. dix.
dessert n. dessert m.; bij 't --- entre la poire et le
fromage. En compos. d dessert.
destijds adv. en ce temps-là, alors; -- als au=
destilleeren v. tr. distiller. [temps ou.
destilleerkolf f. cornue f.
desverkiezende, desverlangd adv. si on le désire,
s'il [e faut, au besoin.
deswege adv. c'est pourquoi, poer cette raison.
detective m. ( n) agent m. de la sureté; limier
m. (de police).
detective-roman m. roman m. policier.
detineeren v. tr. détenir; een gedetineerde un
détenu .
deugd — 102 — dichtheid
deugd f. i vertu f., van den nood een — maken
faire de nécessité vertu ; 2 bonne qualité, bonté f.;
3 bien, profit, plaisir m.; dat doet — cela fait
du bien. [ D 3 de bonne qualité.
deugdelijk adj. i vertueux; 2 laste, véritable -j
deugdelijkheid f. 1 bonté, vertu, vaiidité f.; D 2
bonne qualité f,
deugdl!evend adj vertueux.
deugdtijk adj. plein de vertus.
deugdzaam 1 adj. vertueux ; 2 bon, de bonne qualité;
3 adv. vertueusement.
deugdzaamheid f. 1 vertu f.; 2 bonne qualité t.
deugen v. intr. 1 être bon, étr de bonne qualité;
valoir; niet — ne rien valoir; 2 se conduire bien.
deugniet m. & f. ('en) I vaurien m., ...ne f.;
2 gamin, polisson m.
deuk f. creux m.; (chapeau) bosse f.
deuken v. tr. a bossuer, cabosser; 2 donner un
coup d.
1 . deur in. air ni., chanson f. [meng.
2. deun I adj. avare, mesquin; 2 adv. chiche-t
deunen v. ïntr. 1 fredonner; D 2 résonncr.
deunheid f. avarice, mesquinerie f.
deuntjes adv. chichement.
deur f. ( en, etje) 1 porie f.; f huis m.; dubbele
— porie d deux battants ; aan de -- staan être su'
le pas de le porie; voor de — staan être dehors;
de winter staat voor de — t'hiver approche; dat
staat ons nog voor de -- cela nous pend eneore
au nez ; met de --- in huis vallen commencer sans
préambufe, van -- tot -- gaan aller de porie en
porie; dat doet de — toe après cela on peul tirer
l'échelte; met gesloten —en d huis clos; 2 (voiture`)
portiére t.; (ouverture) guichet.
deurboom ni. barre f.
deurgewicht n. valet rn.
deurgordijn n. & f. portière t.
deurlijst f. chambranle m.
deurnaget en. clou m. de marteau de (la) porte.
deurpost en. jambage m.; --- van steen pied m.T
deurwaarder m. huissier m. Edrou.
deurwachter m., ...tster f. concierge m. & f., portier
m., ... iére f.; (ministère) huissier; (hotel)
suisse m.; (prison) garde-porte, guichetier m.;
(couvent) cloitrier m.
deutel rr.. (os) épite, petite chei.ille f. [diantre.
deuvekater 1 m. (petit pain) fldte f.; 2 interja
deuvekatersch adj. diaboltque; die --e jongen
ce diabye m. de gamin.
deuvik m. (coen) 1 bonde f., tampon m.; 2nabot
deuviken v. tr. vider par la bonde. [m. trapu.
devaluatie f. démonétisation f.
devalueeren v. tr. démonétiser.
devies n. (deviezen) devise f.
devonisch adj. dévonien.
dewelke pron. rel. lequel, qui, que.
dewijl conj. puisque. [hommer(-ci).
1. deze adj. démonst. ce... (-ci), — man cetZ
2. deze pron. démonst. celui-ci; brenger --s
le porteur de la présente; den derden dezer lt
trois courant; voor —n jusqu'ici; na —n d par=
tir de ce jour.
dezelfde adj. & pron le même.
dezelve pron. dém. il, celui-ld.
dezulke pron. dét. pl. ceux.
diaconesse f. (x n) diacorzesse f. [ses
diaconessenhuis n. établissement m. de diaconesdiaconie
f. diaconie f.; assistante f. paroissiale.
diaconiemannetje, ...vrouwtje n assisté m.,
...ée f. de la diaconie ou de la paroisse.
1. diagonaal 1 adj. diagonal; 2 adv. diagona-;
2 . diagonaal f. (...alen) diagonale f. [lement.
diaken m. (xs) T diaere m.
diakensbank f. bant m. d'oeuvre.
diakenschap n. diaconat m.
diamant (en atière) n., (objet) m, diamant m.;
valsche — strass m.; grove —en slijpen battre
le pavé.
diamantachtig adj. adamantin, diamantairs.
diamantbewerker m. diainantaire en.
diamanten adj. de diamant.
diamantkristal n. cristal m. diamanté.
diamantietter f. caractère in. diamant; corps ro.
quatre.
diamantslijper tn. tailleur nl. de diamants ; grove
— .1 bruteur tn., 2 (fig.) flrneur; batteur m. de;
diamantspaat(h) n. corindon m. [pavé.
diamantzetten n. sertissage in. ; ...euse f.
diamantzetter m., ... zetster f. sertisseur m.,;
dicht n. poésie f.; in — en ondicht en prose
et en vers. En compos. poétique.
2. dicht adj. 1 étanche, imperméable; 2 dense,
compact; 't koren staat ---- les blés sont drus;
—e regen pluie drue; — schrift écriture serrée;
— laken drop corsé; 3 massif; in — zilver en
argent massif; 4 fermé, bouché; mondje —
bouche close; 5 cachottier, sournois; zich —
houden faire le fin.
3. dicht adv. 1 prés, proche, de près; 2 dru,
serré; 3 fermé, dos.
dichtader f. veine, verve f. (poétique).
dichtbij adv. fout près, á proximité.
dichtdoen v. tr. sip. fermer, clore.
dichtdraaien v. te. sép. fermer en tournant;
donner un tour de clef d.
dichtduwen v. tr. sép. fermer en pressant.
1. dichten v. tr. 1 versifier; 2 rimer; mettre en
ver? ; 3 inventer, broder.
2. dichten v. tr. boucher; remplir,
dichter m. ( mos), cos f. (csen) poète m.; femme
voète.
dichterlijk 1 adj. poétique; 2 adv. poétiquement.
dichtgaan v. intr. sép. se fermer.
dichtgooien v. tr. sép. fermer avec violente; dil
deur — faire claquer la porte.
dichtheid f, 1 densité, compacité f.; 2 étanchéUé f,
dichthouden — 103 — diep
dichthouden v, tr. sép. tenir fermé; houd u être utile à ; om u te — à volre service; met
dicht motus. vleierijen ben ik niet gediend _je ne me paie pas
dichtkringen v. tr. sép. parvenir d fermer. de flatteries, les flatteries ne m'agréent pas;
dichtkunde, ...leer f. poétique f.: art rn. poétique. 3 v. intr. servir, être domestique, être en service;
dichtkundig adj poétique. 4 servir, être militaire ou marin ; 5 servir de,
dichtkunst f. poésie f. tenir lieu de; 6 servir á, convenir; 7 devoir: dat
dichtlievend adj. poétique. dient onderzocht cela dolf être examiné.
dichtliggen v. intr. sép. êtr,- fermé, être pril. dienovereenkomstig adv. conformément ei cela.
dichtluim f. humeur f. poéiique. dienst m. 1 service, office m.; --- bewijzen
dichtmaat f. mèfre rn. rendre service; wat is er van uw —? qu'y a-t-il
dichtmaken v. tr. sép. fermer, boucher. pour votre service? 2 service, emploi m., place f.;
dichtmetselen v. tr. sép. maconner, condamner. in -- zijn être au service; — doen servir;
dichtregel m. 1 vers m.; 2 règle f. poétique. den — opzeggen donner son congé ; in -- nemen
dichtrijgen v. tr. sép. fermer, later. prendre à non service; 3 (admin.) service m.,
dichtslaan 1 v. tr. sép. fermer par un coup vio- fonction f.; — hebben être de service; 4 (culte)
lent; 2 v. tntr. sép. se fermer brusquement. service m. religieux; —doen officier; 5 exercice
dichtstijl m. style in. poétique. m.; année f. financière.
dichtstoppen v. tr. sép. 1 tampon ier; 2 étoup- dienstaanbieding f. offre f. de service.
per; 3 ravauder. dienstbaar ad;. 1 sujet, en service; de ...bare
dichtstuk n. poème rn., pièce f_ e poésie, poésie f. stand la domesiicité; 2 utile; — maken faire
dichttrant in. genre in. poéti'aue. servir; 3 servile, esclave; — maken asservir.
dichttrekken 1 v. tr. sép. ,fermer en tirant, tirer; dienstbaarheid f. 1 domestrcité f.; service m. do-
2 v. intr. sép. se ferrner. mestique; 2 sujétion, servitude f., esclavage m.;
dichtvriezen v. intr_ sé;,. se fermer, prendre. 3 (jur.) serviiude f. [bons offices m. pl.
dichtvuur n. verve, fr;zgue f. (poétique). dienstbetoon, ...bewijs n. service m. (rendu) :1
dichtwerk n. ceuvree . poétique. dienstbode m. & f. domestique m. & f.
dictaat n. (...tate„ -,) 1 dictée f.; 2 cours m. (dicté). dienstdoend adj. 1 de service, en fonctions; 2 faidictatorschap
n., dictat u ur f. dictature f. sant fonctions; 3 — priester officiant m.
1. die adj. dém. ce...-là; cet...-lè ; cette...-lá; dienstig adj. utile, bon, convenable.
ces. ..-là. [monsieur tel ou rel. dienstigheid f. utilité f. [service.
2. die pron. dém. celui-là; meneer — of —i
dienstjaar n. 1 année f., exercice m.; 2 année del
3. die pron. rel. qui, que; lequel. dienstknecht m. domestique, serviteur, valst m.
Diederik m. Didier, Thierry m. dienstloon n. salaire m., gages m. p1.
di s et Ii. dipte, abstinente f., régime m.; — houden
dienstmaagd, ... meid f. servante, bonne; ftfte f.
être au regime; op — stellen mettre d la dipte ou de service.
au régime. dienstman m. (-onen) 1 vassal;2 homme m. deT
dief m. (dieven, Tje) 1 voleur ni.; behendige — dienstmeisje n. petite bonne t. [peine.
filou m.; heimelijke — larron m.; houd den —1
dienstplicht m. service m. obligatolra.
au voleur! de gelegenheid maakt den — l'occa- dienstplichtig adj. 1 tenu au service; 2 (féod.)
sion fait le larron; 2 (chandelle) moucheron m. corvéable.
diefachtig 1 adj. voleur, enclin au vol; 2 adv. dienstregeling f. horaire; tableau m, de service.
furtivement. [— kleptomanie f. diensttijd m. 1 temps m. de service; ancienneté f.;
diefachtigheid f. penchant m. au vol; ziekelijke)
2 (mii.) service m.
dietieider m. argousin m. dienstvaardig 1 adj. serviable, empressé; 2 adv.
diefstal m. vol m.; heimelijke — larcin m. avec empressement. [m.
D diefte f. (con) = diefstal. dienstvaardigheid f. serviabiliré t.; empressementl
diegene pron. dét. = degene. [ Van Diémen. dienstvrij ad. exempt, exempté.
Diemensland (Van) n. la Tasmanie f., la Terre f.1
dienstwillig adj. 1 serviable, empressé: 2 uw —e
diemet, diemit n. dimite, démitte f. dienaar votre dévoué servireur, votre fout dévoué.
diemeten, diemiten adj. de dimite. [cela. dienstwilligheid f. serviabilifé f., empressement m.
dienaangaande adv. quant à cela, concernante
dien(s)volgens, dientengevolge adv. dès Iers, par
dienaar m. (cs) 1 serviteur, esclave m.; 2 agent conséquent.
m. de police; 3 officier m.; 4 ik ben uw — votre 1. diep adj. 1 profond; honderd meter— (de)
serviteur; een -- maken faire la révérence. cent mr`tres de profondeur; hoe -- is die put?
dienares f. (misen) servante f. 1 quelle est la profondeur de ce puits? stille waters
diender m. ( mos) f agent ou .sergent m. de ville;
hebben —e gronden il nest pire eau qu'eau qui
2 (table) serveur m. dor!; 2 het —st van le fond de; 3 creux, cave;
dienen t v. tr. servir, être au service de ; 2 obliger, -- bord assiette creuse.
37
diep -- 104 — dijzak
2. diep adv.' profondément; dat schip ligt —,
ce vaisseau a un fort tirant d'eau; — in den
nacht bien avant la nuit; — in de vijftig fort
avant dans la cinquantaine; zeer — in 't bosch
bien loin dans le bois; — gezonken tombé bien
bas; — in schulden criblé de dettes; 't gaat bij
hem niet — il est tout de surface.
3. diep n. 1 profondeur f.; 2 chenal, passe f
Hollandsch Diep Passe hollandaise.
diepdenkend adj. profond, pénétrant.
diepen 1 v. tr. creuser, approfondir; 2 ombrer;
3 v. intr. sonder.
dieperik m. fond m.; naar den — gaan sombrer.
diepgang m. tirant m. d'eau, calaison f.
dieplood n. sonde f., plomb m.
diepsel n. ombre f.
diepte f. (x n) 1 profondeur f., enfoncement m.;
2 (sommeil) profondeur m.; (tons) gravité f.;
(vallée) fond, enfoncement m.; (ceeur) fond m.;
uit de — des afgronds des profondeurs de l'abïme.
diepzinnig 1 adj. profond; 2 abstrait, mystérieux;
3 adv. profondément; 4 mystérieusement.
diepzinnigheid f. profondeur, pénétration f.
d'esprit.
1. dier n. (zen) 1 animal m., (brute) béte f.;
—tje animalcule m., bestiole f.; die mensch is
een waar — eet homme est une brute; 2 créature
f.; een geestig. — une gentille créature. En compos.
de(s) bêfe(s), animal. [duur.
2. 0 dier adj, (.der, 'st) précieux, cher =j
dierage n. femme méchante, mégère, virago f.
dierbaar adj. (der, cnst) précieux, cher.
dierbaarheid f. grande valeur; excellence f.
dierenaanbidding f. zoolátrie f.
dierenbescherming f. protection f. des animaux.
dierenbeschrijver m. zoographe m.
dierenbeschrijving f. zoographie, faune f.
dierenepos n. épopée f. animale.
diereneter m zoophage, carnivore m.
dierenhuid f. peau f. de bête.
dierenras n. race f. animale.
dierenriem m. zodiaque m.
dierenrijk n. règne m. animal.
dierenschilder m. animalier m.
dierentemmer m. dompteur m.
dierentuin m. jardin m. zoologique ou d'acclimation;
(Amsterdam) Artis m.; (Anvers) zoologie
f.; (Londres) zoo m.
dierenverstand n. instinct m. [faune f.
dierenwereld f. monde ou règne m. animal;t
diergaarde f. = dierentuin.
diergelijk adj. semblable.
dierkiem f. embryon m. (animal) .
dierkunde f. zoologie.
dierkundig adj. zoologique.
dierlijk 1 adj. animal; 2 bestial, brutal , 3 het
—e in den mensch la béte humaine; 4 adv. bestialement,
brutalement.
dierlijkheid f. bestialité, brutalité f.
diermensch m. brute f.
dierplant f. zoophyte, animal-plante m,
diersoort f. espèce f. (animale).
diervormig adj. zooïde.
1. dies gén. n. du pron. die : 1 de cela, en,
2 pour cela, eest pourquoi.
2. dies (natalis) m. 1 jour m. de (la) naissance;
2 jour m. de (la) fondation. [qc. à qq.
diets adj.: iemand iets — maken faire accroirei
Dietsch adj. &. n. thiois; ,flamand du mogen áge,
mogen néerlandais; zeg mij dat in slecht --
dites-moi cela en bon fran{ais.
dievegge f. (cD n) voleuse f.
dieven v. tr. & intr. volex, escamoter.
Dieveneilanden n. pl. ïles f. pl. des Larrons, Mariannes
f , p1.
dievengereedschap n. attirail rn. de cumbrioleur.
dievengezicht n. mine f. patibulaire.
dievenherberg f., ...hol n. coupe-gorge m.;
repaire m. de brigands.
dievenjacht f. chasse f. aux voleurs.
dievenkarretje n. = dievenwagen.
dievenlantaarn f. lanternè f. sourde.
dieventaal f. argot m., langue f. verte,
dievenvijl f. rime f. sourde.
dievenwagen m. panicr m d salade.
dieverij f. vol, larcin m.; volerie t.
differentiaal-quotient n., ...rekening f., ...tarief
n. etc. quotient, calcul, tarif en. différentiel etc.
diggel f. (cns & cen) tesson rn.
1. dij f. ( men) cuisse f. En compos. crural.
2. -tij pron. pers. toi, à lui: heden mij, morgen
— aujourd'hui à moi, demain d toi. [moral.
dijbeen n. os crural, fémur m. En compos. fé-t
dijen, dijgen (deeg, is gedegen) v. intr. se développer,
prospérer; (spéct) enfler, gonfler.
dijharst m. gigot m. de mouton, éclanche f.
dijing f. gonflement m.
dijk m. digue; levée f.; (chemin de fer)
remblai m.; aan den — zetten jeter sur le pavé.
dijkbaas m. chef m. d'équipe.
dijkbestuur n. administration f. des digues.
dijkbreuk f. rupture f. de digue (s) .
dijken 1 v. intr. construire une digue; 2 v. tr.
endiguer. [la digue.
dijker m. ( «s) 1 terrassier m.; 2 habitant m. del
dijkgraaf, ... meester m. dyckgrave, président m.
de l'administration des digues.
dijking f. diguement m.
dijkplichtig adj. contribuable pour les digues.
dijkrecht n. droit m. relatif aux digues.
dijkschouw m., «ing t. inspection f. des digues.
dijkwerker m. terrassier m. [digues.
dijkwezen n. service ou département m. dest
-dijn adj. & pron. poss. ton; het --- le tien.
dijstuk n. 1 cuissard, cuissart; 2 (mouton) gigotj
dijzak m. gousset m ; poche f. de pantalon. [m.
dijzig — 105 --- docent
dijzig adj. nébuleux, brumeux, sombre.
dik adj. (w ker, oost) 1 épais; 2 voet — épais
de 2 p iels ;- 2 gros: -- en vet gros et gras: —ke
vrienden bons amis; —ke boer un paysan aisé;
3 gros, enflé; zich — maken se faire de la bile;
zich voor iem.— maken se mettre en quatre pour
qq.; 4 épais, gras, consistant; —ke inkt encre
grasse; —ke melk lait caillé ; 5 épais, dru, touffu.
2. dik adv. 1 e paissement ; 2 grassement ; 3 dru;
4 souvent.
3. dik n. 1 — van het been gras de la jambe;
2 marc m. (de café); 3 door — en dun d travers
fout; hij mag zijn --- en zijn dun wel il aime
autant le liquide que le solide.
dikachtig adj. un peu gras, potelé, dodu.
dikbek m. & f. 1 joufflu m., —e f.; 2 m. (h. n.)
gros-bec rn.
dikbloedig adj. d song épais, pléthorique.
dikbuik m. gros ventre, pansu m.
dikbuikig adj. eentri,, corpulent, obèse.
dikhuid m., ...huidig adj. pachyderrne m. & adj.
dikken 1 v tr. épaissir; 2 v. intr. (zijn) s'épais••
sir; (lait) se coaguler.
dikkerd m. ( Ds) gros garcon ; boulot m.
dikkoon m., koonig adj..,iout'tlu m. & adj.
dikkop n,. & f. grosse tête f.; téte carrée.
dikt ijvig adj. corpulent, replet.
diklippig adj. 1 lippu, d grosses lèvres; 2 (h. n.)^
dikmaals adv. souvent. [crassilabre.
dikneus ni. & f. gros nez m.
dikneuzig adj. n gros nez.
Diksmuide n. Dixmude m.
Diksmuidenaar m. Dixmudois in.
Diksmuidsch adj dixmudois, de Dixmude.
dikte f. 1 épaisseur, grosseur f.; 2 corpulente f.;
3 (liq.) consistance; 4 tumeur, enflure f.; 5 (lettre)
plein m.
dikvoetig adj. à gros pieds ; (h. n.) pachypode.
dikwang m., ...wangig adj. joufflu m. & adj.
dikwerf, ... w i j ls adv. souvent, fréquemment.
dikzak ni. & f. boulot, gros ventre, pataud m.
dille f. aneth m., fenouil m. puant.
ding n. ( xen) 1 chose f.; wat is dat voor een —?
qu'est-ce que eest que cela? alle goede —en bestaan
in drie toutes bonnes choses sont (en)
trois; gedane —en hebben geen keer ce qui est
fait, est fait; 2 affaire f.; 3 —etje n. petite chose,
bagatelle, babiole f.
dingen (dong, heeft gedongen) v. intr. 1 marchander;
2 prétendre, aspirer.
dinge(n)s m. & n. chose, machin rn.
dinger m., ...gster f. (r's) marchandeur m.,
...euse t.
dingsig adj. dróle, tout chose.
dingcigheid t. (...heien) ! hagatelle f.; 2 sensation
f. étrange.
dingtaa! f. 1 plaiitnyer m.; 2 argument m. décisi,(;
-- spreken parler d'une manière persuasive.
Dinsdag m. mardi m.: de kwade —. Ie mal mardi.
Dionysius m. Denis m.
diploma n. (x's) d i p lome, brevet m.
direc , ...ekt 1 adj. direct; 2 adv. directement,
immédiatement.
dirigeerstok m. bilton m. de ou du chef d'orches-;
dirigent m. chef m. d'orchestre. [tre.
1. dirk f. balancine f. de gui.
2. Dirk m. Thierry m.
dirkjespeer f. bergamote 1. d'été.
dis f. ré m. dièse.
discant m. soprano m.; eerste — premier dessus
in.
disch m. (disschen) 1 table f. (à manger) ;
2 bureau m. de bienfaisance; mense f.; 0 3 comptoir
m. V. tafel & compos.
disconteeren, ...compteeren v. tr. escompter
disconto n. (''s) escompte m.
disharmonie f. 1 dissonante, disharmonie f.; 2
désunion, désharmonie f.
disorde f. désordre m.
disponecren v. intr. disposer. [thèse f.
disputatie f. 1 dispute f.; 2 (soutenance f. de)J
disputeer-college n. cercle m. de débats; dispute f.
dispuut n. (...puten) dispute f., débat m.
1. dissel m. ( - s) (outil) doloire f., asseau m.,
(h)erminette f.
2. dissel m. (--)s) (véhic.) timon m.
disselboom in. timon m. [bouton m.
disselnagel m., disselpin f. atte(1)loire f., court-t
dieselpaard n. tinionier m.
dissertatie f. dissertation, thèse f.
distel f. ( . ·) chardon m.; (lig.) épine f.
distelachtig adj. carduacé.
distelig adj. plein de chardons; (fig.) épineux.
distelvink m. chardonneret m.
dit adj. & pron., n. de deze.
ditmaal adv. cette fois-ci.
dobbel m. jeu m. de dés; een zwaren ou harden
— hebben se trouver devant une grosse difficulté.
dobbelaar na., ster f. ( cs) joueur m., ...euse f.
(de dés) .
dobbelarij f. l jeu m. de dés; 2 coup m. de bourse;
3 passion f. du jeu.
dobbelbeker ni. cornet m.
dobbelen v. intr. joiier aux dés.
dobbelhoorn, ...kroes, ...trechter m. cornet m.
dobbelspel n. jeu m. de dés.
dobbelsteen m. dé m.
dobbelziek adj. passionné pour le jeu ou les dés.
dobber m. (c"s) 1 bouchon m., flotte f.; 2 (nage)
vessie f.; 3 bouée f.; 4 nacelle f.
dobberen v. intr. 1 flotter (au gré des vents),
vog uer ; 2 batailler.
dobterinq f. fluctuation, incertitude f.
rioceeren v. tr. professer, enseigner.
docent m. 1 chargé m. de cours; 2 professeur m.
d'enseignement moyen.
doch -- rob -- doldriftig
doch conj. mais, or.
dochter f. (xs) fille f.; —tje n. fillette f.; een
jonge -- une jeune personne.
doctor m. ( mos) docteur m.; -- in de letteren docteur
ès lettres; — in de medecijnen docteur en
médecine.
doctoraal I adj. doctoral; 2 n. dictorat m.
doctoreeren v. intr. 1 être recu docteur; 2 pratiquer
la médecine.
dodaars m. (...rzen) 1 (Maurice) dronte m.;
2 (Europe) grèbe m. castagneux.
dodderig adj. 1 somnolent, assoupi; 2 charmant.
dodderigheid f. somnolence f.; assoupissement m.
dodei a. ceuf m. pourri ou couvi.
Dodoens m. Dodoné m.
dodoor rn. & f. ( mos) indolent m., —e f. [sette f.
doedel m. (oos), doedelzak m. cornemuse, mu-
1. doek ri. 1 toile f.; 2 (théát.) rideau m.
2. doek m. 1 morceau m. d'étoffe ou de toile;
drap, linge in.; 2 lange in.; 3 Trottoir m.;
4 chc2le, mouchoir m.; 5 —je linge m.: een — voor
't bloeden (fig.) un faux fuyant; er geen --s
om winden ne pas y aller par quatre chemins;
6 —jes en broekjes hommes et femmes.
doeken v. tr. i mettre dans des draps; (fig.) mettre
en de beaux draps; 2 entoiler.
doekspeld f. broche f.
doel n. 1 butte f. (de terre); doelen n. pl. tir,
champ m. de tir; 2 cible f., but m.; 3 but in.,
destination f.; 4 dessein m., intention ; zich ten —
stellen se proposer; ten — hebben avoir pour
but; tot dat — à cette fin; met het — om dans
le but de.
doeleinde n. but, dessein m., Tin f.
doelen v. intr. 1 viser, mirer; 2 se proposer.
doelloos adj. & adv. sans but; inutile(ment).
doelmatig adj. opportun, bien choisi.
doelmatigheid f. opportunité, convenance f.
doeltreffend i adj. efficace ; 2 adv. efficacement.
doeltreffendheid f. efficacité f.
doelwit n. blanc m. (de la cible), rose f., bul in.
doemen v. tr. 1 juger; 2 condamner, réprouver.
doemenis f. & interj. damnatron f. & interj.
doem(ens)waardig adj. condamnable.
doe menswaardigheid f. caractère m.condamnable.
1. doen (deed, heeft gedaan) v. tr. I faire; doe
wel en zie niet om Pais ce que dofs, advienne que
pourra; wat is hier te —? qu'y a-t-il ici? met
iemand te tl— hebben 1 avoir affaire avec qq.,
avoir à traiter avec qq., 2 avoir pitié de quelqu'un,
3 avoir affaire à qq., avoir des relations avec qq.;
ik wil daarmee niets;te — hebben je ne veux pas
me méter de cela; al —de leert men en forgeant on
devient forgeron; je doet er om c'est fait exprès;
dat geeft mij veel te -- cela me donne heaucoup
d'embarras; hijg doet alsof ilfait semblant de;
2 in tabak — faire commerce en tabac; 3 faire,
valoir; 4 faire, causer; 5 faire, rendre; hulde —
rendre hommage; bescheia — faire raison;
dienst — 1 rendre service, N être de service; een
eed — prêter serment; iemands zin --- agir au
gout de qq.; — doen, — maken faire faire;
6 (avec compl. circonst. & prépos.) mettre; op
school — mettre à l'école; boter op het brood —
inettre du beurre sur le pain; water in zijn wijn
— mestre de 1'eau dans son vin.
2. doen n. 1 conduite f. manières f. p1.; dat is
mijn — niet ce nest pas mon habitude; iemands
— en laten la vie ei les mceurs de qq. ; er is geen
— aan il n'y a rien à faire; mijn gewone — mon
habitude; 2 action f.; zeggen en — is twee promettre
et tenir sont deux; in éen — en une fois;
van — hebben avoir besoin de; 3 état m., situation
f.; in goeden — à son aise.
doende adj. faisant; 'twelk -- et ce faisant.
doeniet m. & f._fainéant m., —e f.
doenlijk adj. faisable, possible.
doenlijkheid f. possibilité, praticabilité f,
does(hond) m. chien m. mouton.
doetje n. niaise f., oison m.
doezel(aar) m. ( «s) estompe f.
doezelen v. tr. estomper.
doezelig adj. 1 estompé, vague; 2 sornnolent.
1. dof m. (doffen) coup m.
2. dof f. (doffen) bouffant, gigot m.
3. dof 1 adi. (doffer, dofst) sourd, étouffé;
2 (vue) terne, sans éclat; mat; 3 (fig,) lourd,
pesant, abruti ; 4 adv. sourdement; 5 sans éclat.
doffen v. tr. pousser, bousculer.
doffer m. ( 's) pigeon m. mále.
dof(fig)heid f. 1 assourdissement m.; 2 ternissure
f.; 3 pesanteur f. (d'esprit) .
doft f. toste f.; banc m. de nage.
dog m. ('gen, getje) dogue m.
1. dogger m. (»s), doggerboot f. dogre, daugrebot
m. [bank).
2. dogger m. ( mos) cabillaud en. (du Doggers-1
dok n. (— ken) bassin, dock en.; (ouvert) darse f.;
droog — cale f. sèche.
dokken v. tr. 1 faire entrer au bassin, mettre en
cale; 2 donner des coups; 3 payer.
doksaai n. (...alen) jubé m.
dokter m. (cos) 1 médecin, docteur m. (en médecine)
; 2 (typo.) docteur en.
dokteren 1 v. intr. exercer la médecine, pratiquer;
2 être en traitement; 3 v. tr. traiter.
doktersgang m. visite f. de médecin ; mijn gang is
geen — ma visite ne coûte rien.
dokwerker m. docker, débardeur m.
1. dol m. (telen) to(u)let m.
2. dol adj. 1 enragé, furieux; — worden enrager;
— maken faire enrager; 2 extravagant;
éperdu; 3 fou; — zijn op raffoler de.
3. dol adv. 1 furieusement; 2 follement; — verliefd'amoureux
fou. [ment.
doldriftig 1 adj. passionné; 2 adv. passionné-t
doldriftigheid — 107 — donzen
doldriftigheid f. emportement m. [doléance.
doleeren v. intr. 1 se plaindre; 2 adhérer à la;
doleerend adj. 1 plaignant; 2 (relig.) dolent.
dolen v. intr. 1 s'égarer, errer; 2 être dans Verreur;
3 fldner.
dolfijn m. dauphin m.
dolgat n. trou m. de tolet.
dolgraag adv. avec grand plaisir, de tout cour.
dolheid f. 1 rage f.; 2 fureur f., délire m.; 3 folie,
extravagante f.
dolhuis n. asile m. d'aliénés; petites-maisons f.T
dolik f. ivraie, lolie f. [pl.
doling f. errement, égarement m., erreur f.
dolk m. poignard m,
dolkmes n. couteau-poignard m.
dolkop m. enragé, cerveau brûlé m.
dollekervel f. grande ciguë f.
dolleman m. (cs & nen) extravagant, étourdi m.
dollen 1 v. intr. être en délire, faire le fou; 2 badiner;
3 v. tr. assommen (un beeuf).
t. dom m. (co men) 1 dôme m.; 2 coupole f.
2. dom m. (z men) cathédrale f.
3. dom 1 adj. stupide, imbécile, bête; zoo - als
een os bête manger du foin ; zich - houden
faire l'imbécile; -me streek bêtise f.; 2 adv.
stupidement, bêtement; er - uitzien avoir l'airT
domdeken m. doyen m. de (la) cathédrale. [bête.
domein n. dornaine m.
rinmainnnpd n_ hien rn_ domanial.
domheer m. chanoine m.
domheerschap n. canonicat m.
domheid f. 1 stupidité, imbécillité f.; 2 bêtise,
sottise, boulette f.
dominee m. ( ma's) pasteur, ministre (protestant),
dominé m.; daar gaat een-voorbij (fig.) il passe
un ange.
domineeren v. tr. 1 dominer; 2jouer au domino.
domineesche f. femme f. du pasteur.
domineestoon m. ton m. onctueux.
Domingo n. : San- - Saint-Domingue m.
domino n. ('s), dominospel n. (jeu m. de) domi
no m.: - spelen jouer au domino; - zijn faire
domino; - maken .T faire domino, 2 avoir ta4
dominosteen m. domino, dé m. [pose.
domkapittel n. chapitre m. de (la) cathédrale.
domkerk f. cathédrale t.
domkop m. & f. imbécile m. & t.
dom mekracht t. 1 cric m.; Engelsche -- vérin m.;
2 gros butor m.
dommel m. 1 somnolence f.; in den - zijn somnoier;
in den - komen s'assoupir; 2 bourdonnement
m.
dommelen 1 v. intr. sommeiller, s'assoupir;
2 bourdonner, marmotter; 3 v. tr. mélanger.
dommelig adj. 1 somnolent, 2 vague, sans con-;
dommeligheid t. somnolence f. [tours détermtnés.
dommeling f. = dommel.
dommerik, domoor m. ( zen) imbécile m. & f.
dompelaar m.(cs) 1 (ois.) plongeon in.; 2 piongeur
m.; 3 malheureux m.
dompeldoop m. baptême m. par immersion
dompelen 1 v. tr. immerger, plonger; 2 v. intr.
vagabonder.
dompeling f. plongement m.; immersion f.
dompen 1 v. tr. plonger, imrnerger; 2 éteindre;
3 v. intr. (mar.) faire panache.
1. domper m. (c's) éteignoir m.
2. domper, domperridder m. obscurantin, obscurantiste
m. [hier - cela sent le moisi.
dompig adj. 1 sombre, obscur; 2 humide; 't ruikti
dompigheid f. 1 obseurité f.; 2 moisi m.
domproost m. prévot m. de (la) cathédrale.
domschoof f. école f. de (la)cathédrale.
Donau m. Danube m.
donder m. ( mos) 1 tonnerre m.; 2 de - is gevallen
la foudre est tombée ; 3 iemand op zijn - komen
tom ber sur la bosse à qq. ; 4 interj . tonnerre.
donderaar m. ( cos) 1 Jupiter m. tonnant; 2 Thor,
le dieu du tonnerre; 3 homme m. emporté; tapa-j
donderbaard m.joubarbe f. [geur m.
donderbui f. pluie f. d'orage.
Donderdag m..leudi m.; Witte -jeudi saint.
Dond erda(a)gsch adj. du jeudi.
donderen 1 v. imp. tonner; 2 v. intr. tonner, tempeter
; 3 jurer, sacrer; 4 v. tr. tourmenter, brimer;
5 van de trappen -faire dégringoler l'escalier;
buiten - jlanquer à la portie.
dondergod m. 1 Jupiter m. tonnant; 2 Thor m.;
3 brimeur m. (des nou 'eaux)_
dondergoud n. or m. fulminant.
donderkoppen m. pl. cirrus m., nuages in. pl. d
panaches.
donderpoeder, ...poeier n. poudre f. fulminante.
donders 1 interj. lonnerre; 2 adv. diablement.
dondersch adj. diable de, sacré.
donderscherm n. paratonnerre m.
donderwolk f. nuée f. d'orage.
1. donker adj. ( .der, pst) 1 obscur, ténébreux,
sombre; - maken obscurcir; - worden s'obscurcir;
't is - hier il fait noir ici ; 2 (couleur)
foncé, sombre; 3 (fig.) sombre; noir.
2. donker adv. 1 obscurément; 2 tristement.
3. donker n. obscurité f.; tusschen licht en ---
entre chien et loup.
donkerblauw, ...bruin, ...geel, ...paars, ...rood
adj. bleu, brun, jaune, violet, rouge foncé.
donkerheid f. 1 obscurité f., ténèbres f. p1.; 2 couleur
f. sombre ou foncée.
dons n. 1 (plumes, couvre-pied) duvet, édredon
m.; goed in zijn - zitten être d l'aise, avoir de la
fortune; 2 (sur les fruits) duvet, velouté m.;
(première barbe) duvet; poll m. Jollet; 3 boa m.
de plumes ; étole f., tulle m.; tour m. de cou;
4 (bot.) massette f., typha m.
donsachtig adj. 1 duveté; 2 cotonneux.
donzen, donzig adj . duveteux.
dood -- 108 — doodsgevaar
1. dood m. (cen) mort f.; (admin.) décès m.;
(poét,) trépas m.; zijn natuurlijken — sterven
mourir de sa belle mort; ter — veroordeeld condamné
d mort; op den — zitten attendre la condamnation
à mort; op leven en — d la vie et à la
mort ; dat zal zijn -- wezen cola causera sa mort;
den -- op de lippen hebben avoir la mort entre
les dents; iem. den -- aandoen causer la mort à
qq. ; den — aan iets zien fuir qc. commesla peste;
getrouw tot in den -- fidèle jusqu'à la mort; om
den — niet pour rien au monde.
2. dood adj. 1 mort; — neervallen tomber raide
mort; 2 zich — eten, drinken, loopen, werken
enz. se tuer á manger, boire, courir, travailler etc. ;
zich -- vervelen s'ennuyer d mourir.
dooda1 adj. éreinté, à bout.
doodarm adj. pauvre comme Job.
doodattest n. permis m. d'inhumation.
doodbaar f. civière f.; brancard m. mortuaire.
doodbed n. lit m. de mort.
doodbedaard 1 adj. d'un calme serein; 2 adv.
avec un calme serein.
doodbericht n. annonce f. de décès; lettre f. de
faire part (d'un décès).
doodbidder m. croque-moit m.
doodbijten v. tr. sép. 1 tuer à coup de dents;
2 (chir) cautériser.
doodblijven v. intr. sép. (zijn) mourir subitement,
périr; op een cent — couper un liard en deux.
doodbloeden v. intr. sép. 1 mourir par perte de
song; 2 tomber dans l'oubli.
doodboek n. 1 nécrologe, re;gisire m. mortuaire,
2 in het — schrijven laisser tomber dans 1'oubli.
doodbrief m. = doodbericht.
doodbus f. 1 urne f. mortuaire ou cinéraire;
2 fonds m. d'enterrement.
doodceel 1. 1 acte m. de décès; 2 nécrologe m.
dooddoen v. tr. sép. 1 tuer, faire mourir; 2 abattre;
assommen.
dooddoener m. 1 fainéant m.; 2 argument m. sans
réplique.
doode m. & f. (con) mort, défunt m.; —e f.
doodeenvoudig 1 adj. tout simple, simple comme
bonjour; 2 adv. tout simplement.
dQodeerlijk adj. très honnéte ; een -- man un parfait
honnéte homme.
doodeetster f. bouche f. inutile, fainéante f.
1. doodekop f. téte-morte f.; colcothar m.
2. doodekop m. (h. n.) 1 saïmiri m.; singe m.
écureuil; 2 (mar.) moque f.
doodelijk 1 adj. mortel; 2 adv. mortellement.
doodelijkheid f. caractère m. mortel.
dooden v. tr. 1 tuer, mettre à mort, faire mourir;
zich se
suicider; 2 mortifier; 3 (dette) amortir;
(feu) éteindre.
doodenakker m. cimetière m.
doodend adj. assommant, meurtrier.
DDidendans m. danse f. macabre.
doodenmarsch m. marche f. funèbre.
doodenrijk n. empire m. des morts.
doodenstad f. nécropole f.
doodergeren v. tr. sép. vexer ei mort.
doodeter m. bouche f. inutile, morte-paie f.
doodgaan v. intr. sép. (zijn) mourir.
doodgeboren adj. mort-né.
doodgooien v. tr. sép. lapider; tuer (en jetant).
doodgraver m. fossoyeur m.
doodhongeren 1 v. intr. sép. (zijn) mourir de
faim; 2 v. tr. sép. affamer.
dood!ng f. 1 mise f. á mort; homicide m. ; 2 (dette)
amortissement m.; 3 (chair) mortification f.
doodjagen v. tr. sép. crever, mettre sur les dents.
doodjammer adj. grand dommage.
doodkist f. cercueil m., biëre f.
dodkieed n. 1 suaire, linceul m., 2 drop m. mor-^
doodkiok f. glas m. [tuaire, poêle rn.
doodkloppertje. n. 1 trocte, poli m. de poussière;
2 horloge t. do_ la mort.
doodkoud adj. froid comme un cadavre.
doodkrank adj. malade à mourir.
doodlachen v. réfi. sép. : zich — mourir de rire..
doodlaken n. 1 linceul, suaire rn.; 2 drap m,
mortuaire, poêle m.
doodiied n. chant m. funèbre.
doodloopen 1 v. tr. sép. crever á la course;
21'emporter à la course; 3 v. intr. être sans issue;
(eau) se perdre.
doodmaal n. repas m. funèbre.
doodmaken v. tr. sép. tuer, faire mourir.
doodmartelen v. tr. sép. torturer à mort.
doodmoe(de) adj. fatigué à mourir, éreinté.
doodongelukkig adj. malheureux comme les
pierres.
doodop adi. 1 usé complètement; 2 éreinté, fatigué
a mourir; 3 ruiné.
doodsangst rn. agonie f.; transes; affres f. p1. de
la mort ; —en uitstaan être dans les transes f. pl.
doodsbeen n. os m. de mort.
doodsbeenderen n. pl. ossements m. p1.
doodsbeenderhuis(je) n. ossuaire m.
doodsbenauwd adj. 1 mortellement effrayé; -
2 étouffant.
doodsbleek adj. pole comme un mort, livide,blême.
doodsch adj. I très pále, livide, blême; 2 morne,
désert, solitaire. [2 solitude f.
doodschheid f. i páleur f. mortelle, lividité f.;^
doodschieten v. tr. sép. 1 tuer par un trait ou
d'un coup de feu, fusiller; 2 v. réfl. sép. zich —
se bruler la cervelle.
doodschouw m. constatation t. du décès.
doodschuld f. 1 frais m. pl. desfunérailles; 2 méfait
m. passible de (la peine de) mort.
doodschuidig adj. qui mérite la mort, passible
de la peine capitale.
doodsengel m. ange m. de la mort.
doodsgevaar n. danger m. de mort.
doodshemd — 109 — doorbidden
doodshemd n. chemise f. mortuaire.
doodshoofd n. téte f. de mort.
doodslaan v. tr. sép. 1 assommer; sla dood 1 à
mort! 2 (timbre) oblitérer; 3 mettre d quia.
doodslag m. assassinat m. [tête m.
doodsiager m. 1 assassin m.; 2 gourdin, casse-J
doodsnood m. 1 danger m. de mort; 2 angoisse,;
doodssehrik m. frayeur f. mortelle. [agonie f.
doodsslaap m. 1 sommeil m. de la mort; 2 léthar-;
doodssnik m. dernier soupir m. [gie f.
doodsteek m. coup m. mortel (au couteau, etc.).
doodsteken v. tr. sép. tuer d'un coup (de couteau,
etc.). [quitte.
doodstil adj. & adv. tout d fait calme ou tran-1
doodstraf f. peine f. de mort, peine capitale.
doodstrijd m. agonie f.
doodstroom m. morte-eau f.
doodstuip f. dernière convulsion f.
doodsuur n. heure f. de la mort.
doodszweet n. sueur f. de la mort.
doodtij n. morte-eau f.
doodtrappen v. tr. sép. tuer en foulant, écraser.
doodvallen v. intr. sép. (zijn) tomber mort.
doodverf f, 1 páleur f. mortelle; 2(peint.) couleur
t. de fond, fond m.
doodverven v. tr. sép. 1 mestre la couleur de fond;
2 iem. met iets — attribuer ou endosser qc. d qq.
doodvijand m., 'in f. ennemi m. mortel; ennemie
i. rriurieiie.
loodvijandschap f. inimitié f. mortelle.
doodvonnis n. arrêt rn. ou sentence f. de rnort.
doodwaas n. lividité f. cadavérique.
doodwa(de) f. 1 linceul, suaire m.; 2 (par confusion
avec doodwaas) lividité f.
doodwerk n. (mar.) oeuvres f. pl. mortes.
doodwond(e) f. blessure f. mortelle.
doodziek adj. malade d mourir.
doodzonde f. (cath.) péché m. mortel, (prot.)
péclie m. capital.
doodzwak adj. faible à mourir.
doof ad j . 1 sourd; doove kwartel sourdaud m.;
hij is — aan dat oor il n'entend pas de cette
oreille; 2 doove netel ortie blanche; mijn vingers
zijn — van de koude j'ai les doigts engourdis;
3 adv. sourdement.
doofachtig adj. un peu sourd, dur d'oreille.
doofheid t. surdité f.
doofpot m. étouffoir m.; in den — stoppen;
doofstom adj. sourd-muet. [étouffer.
doofstom men-alphabet n.,...-gesticht n., ...school
f. alphabet m., institut m., école f. de sourds-^
doofstomheid f. surdi-mutité f. [muets.
dooi m. dégel m.
dooien v. intr. dégeler.
dooier tn. ( x s) jaune d'ceuf; (scientif.) vitellus m.
dooiwe(d)er n. dégel m.
doolage t. fondrière f.
doolhof m. & n. T labyrinthe m.
doolpad n., ...weg in. sentier ou chemin m. perdu.
doop m. baptême m.; ten — houden tenir sur
les fonts (baptismaux) . En comps. baptismal.
doopbekken n. (bassin m. des) fonts m. p1. baptismaux.
doopboek n. (registre m.) baptistaire m.
doopbrief m., ...ce(d)el f. extrait m. baptistaire;
iemands — lichten faire connaitre qq.
doopeling m. & f. enfant m. qu'on baptise.
doopen v. tr. 1 immerger, tremper; 2 baptiser;
3 (lait, vin) baptiser, mouiller, allonger,
dooper m. (cos) baptiseur m.; Johannes de —
Jean- Baptiste.
doopgetuige m. & f. parrain m., marraine f.
doopgoed n. vêtements m. p1. de baptême.
doopheffer m. parrain m.
doophefster f. marraine f.
doophuis n. baptistère m.
dooping f. baptême m.
doopkapel f. baptistère m.
doopkind n. filleul m., —e f.
doopkleed n. robe f. de baptême.
doopmoeder f. marraine f.
doopmuts f. chrémeau m. [nom.
doopnaam m. nam m. de baptême, prénom, petitt
doopsel n. baptême in. [mennonite adj., m. & f.
doopsgezind adj., e m. & f. baptiste; (en Hol.);
doopvader m. parrain m.
doopwater n. eau f. baptismale.
1. Door in. Théodore m.
2. Door f., Doortje n. Dorothée f.
3. door m. & n. (men) = dooier.
4. door prép. I par, à Travers, au travers de; —
iets gaan, loopen, trekken, steken enz. traversen
qc. ; — den neus spreken parler du nez; 2 par,
act rnoyen de; 3 durant; 4 — elkaar l'un dans
l'autre, l'un portant l'autre; alles ligt daar —
el kaar tout v est pêle-mêle; 5 par, de.
5. door adv. 1 à travers (généralement avec
ellipse d'un verbe) : mijn vest is — ma veste est
trouée; het vel is — la chair est à vif; het gansche
jaar — pendant toute l'année; 2 (avec er)
dat kan er niet — cela ne se peut; die hoed kan
er niet meer — ce chapeau nest plus d mettre;
dat kan er — cela peut passer; de wet is er --
la lol a passé; 3 — en — complètement, d fond.
6. door préf. insép. en tous sens: doorloopen
courir en tous sens, parcourir.
7. door préf. sép.: 1 à travers, de part en part:
doorlaten laisser passer; do o rsteken percer;
2 en pièces: doorsnijden découper; 3 sans cesse,
jusqu'd achèvement : do orwerken travailler sans
cesse, conlinuer de travailler.
doorbakken v. tr. sép. bien cuire.
doorbersten v. intr. sép. (zijn) se fendre.
doorbidden 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép,
prier d'un bout d l'autre.
n. eau f. baptismale.
doorbijten — 110 — doorgaan.
doorbijten 1 v. intr. sép. V. 7. door; pousser jusqu'au
bout; 2 v. tr. sép. couper ou casser avec les
denis; 3 corroder; percer de part en part.
1 doorbladeren v. intr. sép. V. 7. door. [rir.
2. doorbladeren v. tr. insép. feuilleter, parcou-t
doorblazen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
percer ou faire passer en soufflant.
doorbliksemen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. jeter à travers.
doorboenen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
écorcher ou blesser à force de frotter.
1. doorboren t v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. percer de part en part, perforer.
2. doorboren v. tr. insép. percer, perforer;
lem. de hersenpan - trépaner qq.
doorboring f. percement m., perforation f.
doorbraak f. 1 rupture f.; 2 brèche, ouverture f.
doorbraden v. intr. sép. V. 7. door.
doorbranden 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 brt ler
bien; 3 v. tr. sép. percer par la chaleur; séparer
par la chaleur; - 4 cautériser.
1. doorbreken 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn)
rompre, crever, percer, s'ouvrir; 3 v. tr. sép.
rompre, casser, briser; 4 percer, faire percer.
2. doorbreken v. tr. insép. percer, enfoncer.
doorbreking f. rupiure f.
doorbrengen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. (argent) dépenser, dissiper; (temps) passer.
doorbrenger m. dissipateur, prodigue m.
doorbrenging f. dissipation f.
doorbuigen 1 v. intr. sép. céder, fléchir; 2 v. tr.
sép. rompre à force de courber.
doordacht adj. médité, muri.
doordagen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 user ou
percer d force de danser; 3 passer en dansant.
doordat conj. puisque, comme. [réfléchir.
1. doordenken v. intr. sép. (continuer de)±
2. doordenken v. tr. insép. réfléchir murement
íd, examiner d fond.
doordien con,-. parce que, puisque, comme.
doordoen t v. intr. sép. continuer; 2 v. tr. sép.
effacer, rayer, biffer; 3 souper (en deux).
doordraaien 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 het wiel
draait door la roue patine; 3 faire la noce ;
4 v. tr. sép. percer ou blesser d force de tourner.
doordraaier m. débauché, noceur m.
doordragen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 plier sous
te poids; 3 v. tr. sép. user ou déchirer à force de
porter.
doordraven 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 ne pas
discontinuer, aller son train; 3 v. tr. sép. user en
trottant; 4 parcourir au trof.
doordraver m. emballé m.
doordrijven i v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn)
Hotter ; passer en flottant ; 3 chasser sur ses ancres;
4 v. tr. sép. pousser; pousser d bout, venir
L bout de; faire triompher.
doordrijver m. entété, opinh2tre m.
doordringbaar adj. pénétrable, perméable.
doordringbaarheid f. pénétrabilité, perméabilité f,_
doordringen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn) se
faire jour, pénétrer, percer ; in de toekomst --
percer l'avenir; 3 v. tr. sép. & ins. pénétrer, percer.
doordringend adj. 1 pénétrant, percant; 2 subtil.
1. doordrinken v. intr. sép. V. 7, door.
2. doordrinken v. tr. insép. imbiber, imboire.
doordroog adj. complètement sec, sec comme une
allumelte. [2 passer á rêver.
doordroomen v. tr. insép. { continuer son rêve;t
doordroppelen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép, traverser ou percer en tombant goutte à
goutte. [goutte; 2 s'esquiver.
doordruipen v. intr. sép. i tomber goutte dt
doordrukken t v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn),
percer: dat papier drukt door ce papier perce;
3 v. tr. sép. faire passer (par Ie tarnis); fouler
(un cheval).
dooreen adv, I péle-méle, sens dessus dessous;
2 en moyenne, l'un portant l'autre. En compos.
pêle-mêle, ereti e. [dre.
dooreenhaspelen v. tr. sép. embrouiller, confon-t,
dooreenkiutsen v. tr. sép. mêier en secouant.
dooreenkneden v. tr. sép. pétrir ensemble.
dooreenkruisen v. tr. sép. entrecroiser.
dooreenioogen v. intr. sép. t s'entrecroiser, aller -
et venir; 2 (couleurs) se confondre.
dooreenmengen v. tr. sép, entreméler.
dooreenrekenen v. tr. sép. prendre la moyenne
de; alles dooreengerekend fout compte fait, en
moyenne.
dooreenvlechten v. tr sép. entrelacer, guillocher.
dooreenvlechting f. entrelacement, guillochagem.;
(anat.) plexus m.
dooreertijk adj. parfaitement honnéte, á touteépreuve.
dooreten 1 v. intr. sép. rontinuer h manger; 2 v.
tr. sép. percer en mangeant ou en rongeant.
doorgaan v. intr. sép. 1 continuer (d marsher);
beter - aller plus vite ; 2 passer, ne pas s'arrêter;
de trein gaat door le train ne s'arréte pas; dit
huis gaat door cette maison donne dans l'autre
rus; de wonde gaat niet door la blessure ne
pénétre pas; 3 être admis; 4 (zijn) goed - avaneer
rapidement; 5 partir ; er van --- s'en aller;
het paard gaat door le cheval s'emporte; 6 pas.
ser, être voté; de wet is doorgegaan la lol a été
votée; 7 se faire; het huwelijk gaat door le mariage
aura lieu . de voorstelling gaat niet door
la représentation ne se fait pas; dat gaat met
éen moeite door sela passe par le méme effort ;
8 continuer: laat ons daarover niet -- brisons
là-dessus ; 't gaat door met regenen la pluie
continue; 9 - voor passer pour : zich voor een
ander doen - se faire passer pour un autre; Ig..
(abces) crever; 1 1 v. tr. sép. user ou blesser ou
perser à force de marsher; 12 parcourir, examtner .
doorgaand - I11 -- doorluchtig
doorgaand adj. 1 continu, ininterrompu; -e
koorts fièvre continue; -e bas basse continue;
-- schrift écrature ininterrompue; 2 admis,
;géneral, ordinaire; 3 -e zuilen colonnes passanles;
-e waren marchandises en transit; 4 (train,
voiture, ticket) rlirect.
doorgaans adv généralement, ordinairement.
doorgang m. 1 passage m.; 2 (propos.) adoption f.
doorgeleerd adj. qui na plus rien d apprendre,
très savant ; (iron). savantissime.
doorgestoken adj. 1 percé; 2 een - kaart une
,carte forcée ; --- werk un fait exprès. V. doorsteken.
doorgeven 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
passer (de main en main). [ filtrer, passer.
doorgieten 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.;
sioorgieting f. filtrage rn.
doorglippen v. intr. sép. (zijn) 1 échapper;
2 passer entre les mailles.
dQorgoed adj. très bon, bon comme le pain.
doorgooien 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
rasser en jetant, veter à travers. [navrer.
doorgrieven v. tr. insép. (fig.) percer (le coeur),±
doorgroeid adj. 1 entrecoupé; 2 perfolié.
doorgroeien v. intr. sép. 1 V. 7. door; 2 (zijn)
rroïtre à travers_
,doorgronden v. tr. insép. approfondir scruter,T
doorgronder m. scrutateur m. [sonder.
doorgronding 1. penéiraéioïn L; spindage ui.
doorhakken 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
couper ou trancher à la hache.
doorhalen 1 v. intr. sép. continuer de tirer;
2 v. tr. sép. passer (par 1'empois ou la trempe ou
t'étain); 3 iemand - réprimander qq., laver la
boule d qq. ; 4 biffer, rayer, effacer, raturen;
5 dissiper ; 6 hij zal 't er wel - il réussira bien;
7 een wet er - faire voter ou adopter une lol;
8 een draad - passer un fit (par Paiguille);
9 een pijp - nettoyer une pipe.
doorhaler m. 1 cure-pipe m.; 2 arrache-rivet m.;
3 dissipateur m, [3 radiation, rature f.
doorhaling f. 1 empesage m.; 2 réprimande f.;t
doorheen adv. d travers; d'outre en outre; deT
dogrheet adj. fort chaud. [part en part.
doorhelpen v. tr. sép. 1 aider à passer ou à tra-
,verser; 2 iem. er - tirer qq. d'affaire; iem. het
leven - procurer un gagne-pain d qq.
-doorhinken 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
traverser d cloche-pieds.
tloorhouwen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. couper, trancher.
doorhuppelen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. traverser ou passer ou parcourir en sautillant.
doorjagen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
avaler gloutonnement; 3 chasser; 4 dissiper.
doorkammen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. peigner entièrement; 3 écorcher en peignant.
1. doorkerven 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. trancher ou couper en deux.
2. doorkerven v. tr. insép. larder, taillader.
1. doorkijken v. tr. sép. V. 7. door.
2. doorkijken v. tr. insép. 1 examiner; 2 péné-i
1. doorklieven v. intr. sép. V. 7. door. [trer.
2. doorklieven v. tr. insép. traverser, fendre,
doorknabbelen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. trancher ou percer en mdchant.
1. doorknagen v. intr. sép. V. 7. door.
2. doorknagen v. tr. insép. ronger de part en
part.
doorknakken, doorknappen v. tr. sép. couper ou
rompre en deux. [sép. couper en rongeant.
doorknauwen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.4
1. doorkneden 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. bien pétrir.
2. doorkneden v. tr. insép. pétrir en tous sens;
doorkneed in rompu à.
doorkneedheid f. habileté, grande expérience f.
doorknippen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. couper (complètement) aux ciseaux.
doorkomen 1 v. intr. sép. (zijn) traverser; passer
par; 2 faire son entrée; 3 percer (les nuages, la
foule etc.); 4 se rétablir (d'une maladie); 5 er is
geen - aan 1 on ne passé pas, 2 on n'en verraj
doorkomst f. passage m.; issue f. [pas le bout.
doorkoud adj. extrëmement froid; (d'êtres vi-
^/Qll {.,7^ LIK/LV. Kom. jJlfrw•
1. doorkruipen v. intr. sép. 1 passer en rampant;
2 trouer à force de ramper.
2. doorkruipen v. tr. insép. parcourir d son
aise; explorer. [en tous sens.
doorkruisen v. tr. insép. parcourir; traversen
doorkunnen v. intr. sép. pouvoir passer.
doorlaat m. tourniquet m.; travée f. mobile (d'un;
doorlaten v. tr. sép. laisser passer. [pont).
1. doorleven v. intr. sép. V. 7. door.
2. doorleven v. tr. insép. vivre, passer.
1. doorlezen v. intr. sép. V. 7. door.
2. doorlezen v.tr.insép.1 lire d'unbout l'autre;
2 feullleter.
doorliggen v. intr. sép. (zijn) gagner ou avoir des
plaies de ltt; s'excorier.
doorloop m. passage; couloir m.
1. doorloopen 1 v. intr. sép. (hebben, zijn)
continuer à courir ou á couler; 2 traverser, parcourir;
3 ne pas s'arrêter; 4 percer, filtrer d travers;
- onder passer sous; 5 v. tr. sép. user ou
déchirer ou écorcher à force de courir; 6 parcourir,
examiner.
2. doorloopen v. tr. sép. 1 parcourir; 2 feuilie-:
3. doorloopen adj. entrelardé. [ter (un livre).
doorloopend adj. ininterrompu, continu; -e
trein train direct; -e zuilen colonnes passantes;
-e tekst texie suivi ; - crediet Crédit à long
terme; - nummer numéro d'ordre.
doorluchtig adj. 1 percé d jour, transparent;
doorluchtigheid - 1 j 2 - doorslaand
2 auguste, illustre; -e Hoogheid Altesse Sérénissime.
[Altesse f.
doorluchtigheid f. t transparence f.; 2 éminence,t
doormager adj. mince comme un fétu.
doormaken v. tr. sép. 1 traverser (une période);
ik heb al iets doorgemaakt j'en ai vu de grises;
doormaker m. dissipateur m. [2 dépenser.
doormoeten v. intr. sép. devoir passer.
doormogen v. intr. sép. pouvoir passer.
doorn rn. 1 épine f., piquant m.; dat is hem
een - in 't oog cela 1'offusque; 2 aubépinef.
1. doornaaien 1 v. intr. sép. continuer à Goudre;
2 v. tr. sép. bles.^er en cousant. [quer.
2. doornaaien v. tr. insép. bien Goudre ou pi-4
doornachtig adj. en forme d'épine, spiniforme.
doornagelen v. tr. insép. percer de clous.
doornappel m. pomme f. épineuse; stramoine f.;
witte -- (noix f. de) métel m, [qu'aux os.
doornat adj. teut à fait mouillé, trempé jus-.t
doornbes, doornbezie f. groseille f. à maquereau,
groseille f. verte. [groseillier m. à maquereau.
doornbesseboom, ... bezieboom, ...struik m.4
doornboom m. aubépine f.
doornbosch n. épinaie f.; buisson m. d'épines.
doornemen 1 v. intr. sép V. 7. door; 2 v. tr. sép.;
doornen adj. d'épines. [réprimander.
doornenkroon f couronne f. d'épines.
doornhaag, ...heg f. haie f. d'épines.
doornig adj. 1 épineux - 2 (bot.) acanthacé.
Doornik n. Tournai m.
Doornaker m. Tournaisien m.
Doorniksch adj. tournaisien.
Doornroosje n. la Belle au bois dormant.
doornstruik m. ajonc ni. commun.
doorntak rn. branche f. d'épine. [neuse.
doornuitwas, ...uitsteeksel n. apophyse f. épi-1
doorpersen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
faire traverser à force de presser.
doorpikken 1 v. intr. sép V. 7. door; 2 v. tr. sép.
traverser en becquetant. jsép. fendre à la charrue.
1. doorploegen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.t
2. doorploegen v. tr. insép. sillonr;er.
doorpraten v. intr. sép. parler toujours.
doorraken v. intr. sép. réussir à traverser.
doorredden v. tr. sép.: zich er - s'en tirer.
doorregen adj. entrelardé.
doorregenen v. intr. & tr. sép. 1 continuer de
pleuvoir; 2 laisser percer la pluie; 3 percer part
doorreis f. passage m. [la pluie.
1. doorreizen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn)
ne point s'arréter; 3 traverser.
2. doorreizen v. tr. insép. parcourir.
1. doorrennen v. intr. sép. V. 7. door.
2. doorrennen v. tr. insép. traverser en courant
; parcourir.
doorrijden 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn) ne
pas s'arréter; 3 v. tr. sép. trouer ou déchirer ou
blesser en allant d cheval.
doorriip adj. bien mar. [tures)
doorrit m. passage m. (puur chevaux ou vol-1
doorroeren v. tr. sép. remuer ou agiter d la cuil-
Ier. [sép. culotter (une pipe).
1. doorrooken 1 v. intr. sép.V. 7. door; 2 v. tr.4
2. doorroeken v. tr. insép. enfumer.
doorrooker m. 1 eulotteur m.; amateur m. de
pipes culottées; 2 pipe f. culottée.
doorrukken 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
casser en tirant par secousses; 3 s'écorcher en
tirant; 4 traverser (par force ou à la halte) ; continuer
sa marche.
doorschaven 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. percer en rabotant; écorcher en rabotant.
doorschemeren v. intr. sép. 1 V. 7. door; 2 se
montrer; laten -- laisser percer.
doorscheuren 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. déchirer de part en par!.
1. doorschieten 1 v. intr. sép. V. 7. door;
2 (zijn) pousser, germer; doorgeschoten salade
salade montée en graine; 3 (zijn) échapper; passer
entre les mains; 4 v. tr. sép. lancer (la navette),
mêler (les cartes).
2. doorschieten v. tr. insép. percer (d'une flèche
etc.); interfolier (tin livre).
1. doorschijnen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 de
zon zal wel - le soleil percera bigin ; 3 v. tr. sép.
éclairer; remplir de clarté. [ou d'éclat.
2. doorschijnen v.tr.insép. pénétrer de lumièrei:
doorschijnend adj. 1 transparent, limpide; 2 diaphane,
translucide.
doorsch ijnendheld f. 1 transparence, limpidité f.;.
2 diaphanéité, translucidité f.
doorscho u wen v. tr. insép. examiner en tous sens,
pénétrer.
doorschrabben, doorschrappen 1 v. intr. sép. V.
7. door: 2 v. tr. sép. biffer, rayer.
doorschrapping f. biffage m., radiation f.
doorschrijven 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. écrire jusqu'au bout; 3 blesser ou écorcher
á force d'écrire.
doorschuren 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. trouer ou blesser en écurant.
doorsijpelen v. intr. sép. filtrer à travers.
doorsijpeling f. filtrage m.
doorslaan 1 v. intr. sép. continuer de frapper ou:
de battre; 2 het dak slaat door le toit laisse percer
la pluie; dit papier slaat door ce papier boit;
3 bavarder, s'emballer, avouer; hij is aan 't -
i 1 est lancé, il bavarde; 4 (cheval) se mettre au
galop; 5 (balance) trébucher, avoir du trait;
6 v. tr. sép. percer (en frappant); casser (en frappant);
7 blesser (en frappant); 8 dépenser, dissi-.
per; 9 er - se dépêcher; trancher une question;
10 eieren - brouiller des ceufs; 11 linnen --
aiguayer du linge; 12 v. réfl.: zich -se frayer
un passage, se tirer d'affaire.
doorslaand adj. évident, convaincant.
doorslag - 113 - doortraptheid
doorslag m. 1 trait, surpoids m.; den - geven
emporter la décision; 2 emporte-pièce m. (des
cordonniers, etc.); mandrin, persoir, chasse-clou,
poincon m. (des charpentiers, etc.): 3 (cuisine)
égouttoir m., passoire f.
doorslapen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 ne pas
s'éveiller; 3 v. tr. sép. passer en dormant.
-doorsleepen v. tr. sép. trainer d fravers.
doorslepen adj. rusé, fin.
,doorsieperheid f. rune, finesse f.
doorslijten v. tr. & intr. sép. (zijn) (se) trouer
,par l'usage.
doorslikken v. tr. sép. avaler; de woorden --
,manger ses mots. [sentiers.
doorsli ngerd adj. : met paden - serpenté de t
doorslingeren 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v.
tr. insép. traverser en serpentant.
doorslippen v. intr. sép. glisser d travers.
doorsluipen v. intr. sép. (zijn) passerfurtivement.
doorsne(d)e f. 1 section f.; 2 coupe f., profil m.;
dwarsche - coupe médiane; in - en coupe;
3 diamètre m.; 4 in - kosten eoûter en moyenne.
doorsneeprijs m. prix m. moyen.
doorsneeuwen v. intr. sép. 1 neiger à travers;
,2 neiger toujours.
1. doorsnijden 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. couper (en deux), trancher; 't verschil --
'ouper la poire en deux ; elkander - se couper,
se croiser. [sens, fendre.
2. doorsnijden v. tr. insép. traverser en toust
doorsnijding f. 1 section, coupe f.; 2 coupure f.
doorsnij dingspunt n. intersection f., point m.
.d' i ntersecti on . [ partout.
doorsnuffelen v. tr insép. fureter; flairert
doorsnuffeling f. furetage m.
-doorspekken v. tr. insép. 1 larder, entrelarder;
2 émailler (de chiffres, de eitations etc.).
1. doorspelen 1 v. intr. sép. V.7. door; 2 passer d
jouer ; 3 v. tr. jouer d'un bout d I'autre.
2. doorspelen v. tr. insép. se jouer dans.
1. doorspitten 1 v. intr. sép.V.7 door; 2 v. tr.
sép. blesser ou écorcher en béchant.
2. doorspitten v. tr. insép. bêcher en tous sens.
doorsplijten v. tr. sép.fendre de haut en bas. 1
doorspoelen 1 v. tr. sép. V. 7. door; 2 v. tr. sép.
,nettoyer d grande eau; zijn keel - se rinser le
gosier; het stof - boire un coup pour enlever la
;poussiére; 3 (lessive) passer, rinser.
doorsporen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 ne pas
s'arrêter; 3 v. tr, sép. traverser en chemin de fer.
doorspraak f. (défaut de soupape) cornement m.;
(communication entre tuyaux) emprunt m.
doorspreken 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 parler
avec ,force; 3 (orgue) corner, emprunter.
doorspringen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn) se
,(endre, se briser, se fêler ; 3 sauter d travers.
doorstaan v. tr. insép. souffrir, supporter.
doorstampen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. blesser ou écorcher à force de piétiner; 3 ca&-
ser en piétinant. [2 accélérer le pas.
doorstap pen 1 v. intr. sép. continuer de marcher;l
doorsteek m. 1 percement m.; 2 brèche, percée f.
1. doorsteken 1 v. intr. sép. passer V. 7. door; 2
v. tr. sép. percer, piquer; doorgestoken werk
ouvrage m. d jour; doorgestoken kaart carte f.
forcée, coup 'm. monté. [2 poignarder, enferrer.
2. doorsteken v. tr. insép. 1 perser, transpercer;t
doorsteker m. 1 jet, jè, rotin; 2 cure-pipe m.
doorsteking f. percement m., percée f.
doorstikken v. tr. insép. émailler.
doorstoomen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 ne pas
s'arrêter; 3 v.tr. sép. traverser en chemin de fer.
1. doorstooten 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. blesser ou briser en poussant; 3 (billard)
queuter.
2. doorstooten v. tr. insép. perser de part en pari.
doorstorten 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 s'affaisser.
1. doorstralen v. intr. sép. 1 V. 7. door; 2 se trahir;
(secret) percer.
2 do orstralen v. tr. insép. pénétrer de ses rayons.
doorstrepen, ...strepen v. tr. sép.& insép. rayer,;
1. doorstrijden v. intr. sép. V. 7. door. [biffer.
2. doorstrijden v. tr, insép. traverser ou terminer
en luttant.
doorstrijken 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn) met
de kas - s'enfuir avec la caisse; 3 v. tr. sép.
trouer ou blesser en repassant; 4 rayer, raturer,
biffer; 5 iem. -gronden qq.
1. doorstrooien v. intr. sép. V. 7. door.
2. doorstrooien v. tr. insép. émailler, parsemer.
1. doorstroomen v. intr. sép. V. 7. door.
2. doorstroomen v. tr. insép. traverser, couler d
travers, parcourir.
doorstrompeten v. tr. sép. traverser en trébuchant.
doorstudeeren v. tr.. & intr. sép. 1 étudier à fond ;
2 étudier toujours.
doorsturen v. tr. sép. 1 conduire ou piloter d travers;
2 congédier.
1. doortasten v. intr. sép. pousser avec vigueur,
prendre des mesures décisives.
2. doortasten v. tr. insép. fouiller d fond.
doorteekenen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. calquer, copier.
1. doortimmeren v. intr. sép. 1 continuer de construire;
2 (fig.) avouer.
2. doorti m meren v. tr. insép. construire à la per-t
doortimmerd adj. construit solidement. [fection.
doortintelen v. tr. insép. pénétrer.
doortocht m. passage m., traversée f.
doortochtbrietje n. passavant m.
1. doortrappen 1 v, intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr.
sép. casser ou blesser en piétinant ; 3 fouler.
2. doortrappen v. tr. insép. fouler complètemen f.
d oortrapt adj. achevé, roué, madré; een -e deugnietun
fieffpcoquin; een--e fe eks une fine mou-t
doortraptheid f. rouerie, finesse f, [che.
doortreden - 114 -- doorzouten
doortreden = doortrappen.
1. doortrekken 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 (zijn)
passer ou marcher par; 3 v. tr. sép. rompre ou
casser d force de tirer; 4 faire traverser ou passer;
5 continuer sa marche; 6 prolonger (une voie).
2. doortrekken v. tr. insép. 1 pénétrer, imprégner;
2 parcourir (une contrée).
doortrekking f. 1 passage m.; traversée f.; 2 prolongement
m.; 3 imprégnation f.
doorvaart f. passage m., passe f.
d oorvaren I v. intr. sép. V. 7., door; 2 traverser;
passer par; 2 onder de brug - passer sous le
pont; 3 ne pas s'arrêter; 4 v. tr. sép. briser en
naviguant.
doorvet adj. très gras comme du lard.
doorvijlen t v. intr. sép. V. 7. door; 2 v. tr, sép.
limer, couper à la lime.
1. doorvlammen 1 v. intr. sép. flamber; 2 v. tr.
sép. rnarquer (les arbres).
2. doorvlammen v. tr. insép. parsemer deflam- T
1. doorvlechten v. intr. sép. V. 7. door. [mes.
2. doorvlechten v. tr. insép. entrelacer.
doorvlechting f. entrelacement m.
doorvliegen 1 v. intr. sép. V. 7. door; 2 traverser
en volant, s'échapper; 3 v. tr. sép. parcourir,
feuilleter (un livre); 4 blesser ou casser en volant.
1. doorvlijmen v. tr. insép. ouvrir à la lancette.
2. doorvlijmen v. tr. insép. fendre (le casur).
1. doorvloeien v. intr. sép. 1 V. 7. door; 2 traverser,
couler d travers; 3 (papier) boire (l'encre).
2. doorvloeien v. tr. insép. traverser, parcourir.
doorvocht(ig)en v. tr. insép. imbiber. [menier.
doorvoed(er)en v. tr. insép. engraisser, surali-J
doorvoer m. t passage m., traversée f.; 2 transit
m.; 3 marchandise L en transit.
doorvoeren v. tr. sép. 1 faire passer, transporter;
2 transiter; 3 pousser jusqu'au bout, exécuter.
doorvoerhandel m. (commerce m. de) transit m.
doorvoerrecht n. droit m. de transit.
doorvreten v. intr. sép. 1 continuer de manger;
2 ronger, corroder.
doorwaadbaar adj. guéable.
1. doorwaaien v. intr. sép. V. 7. door.
2. doorwaaien v. tr. insép. pénétrer d'air, éventer;
de wind heeft ons doorwaaid nous sommes bienT
doorwaden v. tr. insép. passer n gué. [éventés.
doorwading f. passage à gué.
doorwaken v. intr. sép. & doorwaken v. tr. insép.
passer à veiller; veiller; doorwaakte, doorgewaakte
nacht nuit f. blanche.
1. doorwandelen v. intr. sép. V. 7. door.
2. doorwandelen v. tr. insép. parcourir en pro-^
doorwarm adj. très chaud. [menant.
doorwarmen v. tr. insép. bien chauffer, (lit) bassiner.
doorwasschen v. tr. sép. 1 bien laver; 2 déchirer
ou écorcher en lavaut.
1. doorwassen v. intr. sép. 1 V. 7 door; 2 (zijn)
croïtre ou pousser à travers; 3 pousser de nouvelles
racines.
2. doorwassen v. tr. insép. pénétrer de cire.
3. doorwassen adj. piqué, entrelardé.
doorweeken v. tr. insép. 1 tremper, mouiller; 2
imbiber.
1. doorwerken v. intr. sép. 1 V. 7. door; 2 persévérer,
pousser qc- jusqu'au bout.
2. doorwerken v. tr. insép. bien travailler; pétrir
(la pate); étudier d ,fond (une question).
1. doorweven v. intr. sép. V. 7. door. [érnailler.
2. doorweven v. tr. insép. tisser, entrelacer,t
doorwonden v. tr. insép. percer de part en part,
blesser grièvement; met kogels -- criblerde balles.
1. doorworstelen v. intr. sép, 1 V. 7. door; 2 traverser
péni blement.
2. doorworstelen v. tr. insép. surmonter.
doorwrijven v. tr. sép. 1 continuer de (rotter; 2
déchirer ou écorcher en , frottant.
doorwrocht adj. bien travaillé, achevé, solide.
doorwroeten v. tr. insép. fouiller, creuser en
tous sens.
doorzaaier v. tr insép. émailler, parsemer.
doorzagen v. intr. sép. 1 V. 7. door; 2 v. tr. insép.
scier en deux; iem. - scier le dos d qc.
doorzakken v. intr. sép. s'affaisser, s'écrouler.
doorzakking f. affaissement m., chute f.
doorzeilen v. intr. sép. 1 V. 7. door; 2 traverser &
la voile; tusschen de partijen - louvoyer entre
les partis.
doorzenden v. tr. sép. i congédier, renvoyer; 2
(corresp.) faire suivre.
doorzetten 1 v. intr. sép. persaster, continuer; 2
fléchir (sous le poids); 3 v. tr. sép. continuer (à Int.
ter); iets inet geweld-emporter qc. de vive force..
doorzicht n. 1 vue, lumière f., jour m.; iem. het -
beletten prendre le jour d qq. ; 2 perspicacité f.,,
discernement m.; met een beperkt-d vue étroite.
doorzichtbaar, doorzichtig adj. transparant, diaphane,
limpide, translucide.
doorzichtbaarheid, doorzichtigheid f. transparence
f., diaphanéité, litnpidité, translucidité f.
doorzichtkunde f. 1 perspectine f. ; 2 dioptrique f.
1. doorzien v. tr. sép. i perser des yeux; 2 examiner,
revoir (un compte).
2. doorzien v. tr. insép. comprendre, pénétrer;
voir clair dans : ik heb die zaak wel - j'ai percé
cette affaire à jour. [de près.
doorziften v. tr. sép. passer au crible, examinert
doorzijgen v. tr. sép. filtier.
doorzijging f. filtration f.; (pharm.) colature f.
doorzijp(el)en, ...eren v. intr. sép. (zijn) suinter r
dégoutter.
doorzinken v. intr. sép. 1 s'enfoncer; 2 s'affaisser.
doorzitten v. tr. sép. userou écorcher sur le siège.,
doorzoeken v. intr. sép. V. 7. door.
doorzoeking f. fouille, visite f.; perquisition f.
doorzouten v. tr. insép. saler n fond.
doorzuigen - 1 t5 — d ra,adtrekken
1. doorzuipen v. tr. sép. percer ou blesser en
sucant.
2. doorzuigen v. tr. insép. pénétrer, imbiber.
doorz u lten v. tr. insép. 1 saupoudrer, marmer;
2 entremélcr, entrelarder.
doorzweeten v. tr. sép. 1 passer dans l'inquiétude;
2 trernper de sueur; 3 transsuder.
doorzwelgen V. tr. sép. 1 avaler; 2 (fig.) dissiper
ou gaspiller en bombance.
doorzwelging f. 1 déglutition f.; 2 dissipation f.
doorzwemmen 1 v. intr. sép. (zijn) passer d la
nage; 2 v. tr. sép. : een rivier — nager en tous
sens dans une rivière. [deint.
doorzwerver v. tr. insép. parcourir en vagabon-1
doorzwoegen v. tr. insép. traverser péniblement.
doos f (doozen, e je) 1 boïte f.; (bijoux) écrin m.;
(enveloppe) étui m.; (iets) uit de oude — (qc. de)
suranné; 2 prison f., violon m .; hij zit in de — il
est mis en prison ou au bloc.
doosvrucht f. capsule f.
doove to. & f. ('n) sourd m., —e f.; dat is aan
geen — gezegd cola ne tombe pas dans l'oreille
dun sourd.
doovekool f. charbon m. éteint.
dooven v. tr. 1 éteindre; 2 amortir, éteindre., 3f
doovenetel f. lamier m. [ternir; 4 étouffer.
dooving f. 1 extinction f.; 2 amortissement ni.
duozen... En compos. : de boïtes, d'étuis.
doozenmaker m., ...maakster f. faiseur m. de
boïtes; layetier m., ...tière f.
dop m. (—open) 1 coque, coquille, écale f.; eieren
in den — des ceu fs d la coque ; koffie in den —
du café en . parchemin., advocaat in den --
avocat en herbe; 2 (fruit) cosse, gousse; 3 chape,
chapelle f. (de boussole); couvercle m. (de pipe);
4 teil m.; iem. in de —pen hebben tenir qq. à
yell; 5 -je 1 petite coque f., 2 petit chapeau m.
(d'enfant); —je s 1 besicles f. p1., 2 boules f. pl.T
doperwt f. petit pois m. [de loco.
dopheide f. bruyère f. quaternée.
doppen v. tr. ( écosser, écaler; 2 (mar.) jauger;
3 (techn.) tremper. [aride.
dor adj. (teder, 'st) 1 sec, desséché; 2 stérile,1
dorachtig adj. un peu sec, etc. [d'autres.
Dordt n. Dordrecht m.; ik ga naar — (fig.) h
doren, dorenachtig etc. = doorn etc.
dorheid f. sécheresse, stérilité, aridité f.
dorp n. village m.
dorpachtig adj. villageois, rustique.
dorpel m. ( 's) seuil, pas m. de la porte.
dorpeling m. & f. villageois m., —e f.
dorps : En compos. de village, villageois.
dorpsbewoner m., ...woonster f. villageois m.,
—e f.
dorpsch adj. villageois, rustique. [m. pl.
dorpslieden, ...luiden, ...lui m. pl villageois
dorpswijze adv. 1 n la facon villageoise; 2 par
village.
dorren v. intr. se dessécher, se flétrir, se faner.
dorring f. desséchement m.
1. dorsch m. dorche, faux-merlan m., pe`d`e
mnrue f.
2. dorsch m. 1 battage m.; 2 aire f.
dorschen v. tr. battre le blé, hattre en grange.
dorscher m. ( mos) batteur m. (en grange).
dorsching f. battage m. (en grange).
dorschmachine f. batteuse f.
dorschschuur f. grange f.
dorschviegel m. fléau m.
dorschvloer m. aire m. (de grange).
dorst m. soif f.; — naar soif de.
dorsten v. intr. avoir soif; (naar = de) ; mij
dorst j'ai soif.
dorstig adj. altéré, assoiffé.
dorstigheid f. soif f. [désaltérant.
dorstlesschend, ...stillend, ...verslaand adj .4
dorst(ver)wekkend adj altérant.
dos m. ( xsen) vétement m., parure t.
dosis f. (cDsen & dosen) dose f.
dossen v. tr. 1 habiller, vétir; 2 parer.
dot f. ( —ten) 1 touffe, botte, pelote f.; 2 tampon
m.; 3 (tin) poupée f.; 4 sufion m.; 5 een — van een
kind un amour d'enfant; mijn —je ! mon ange!
douw m. (cen) 1 coup, choc, m.; 2 berceau,
dodo m.
douwen v. tr. 1 pousser, bousculer; 2 iets in de
hand — glisser qc. dans ia raam.
Dover n. Douvres f.
doxaal n. (...alen) jubé m.
dozlln n. ( men) douzaine f.; bij het —, bij —en
eI la douzaine, par dou7aines.
dozjndich#er m. mauvais poète, rimailleur m.
dozllnwerker m. bousilleur m.
dra adv. rapidement, bientot, sous peu.
draad m. (draden) 1 (bout m. de) fil m.; 2 (tissu)
fit m., corde; tot op den — versleten usé jusqu'á
la corde; met —, tegen — droit fit, contre fit;
3 (idées, discours) fil m.; 4 zijn leven hangt aan
een zijden —je sa vie ne tient qua un fil ; voor
den --- komen se montrer, s'expliquer; van naald
tot — vertellen raconter de fit en aiguille;
5 (plantes, chair) fibre f., filament m.; 6 per
— antwoorden répondre par le télégraphe ; 7 (vis;
fit, filet m.; 8 (couteau) morfil m.
draadbank f. (orfévres) filière, argue f.
draadbericht n. télégramme rri., dépéche f. télé-t
draadbus f. filière f. [graphique
draadgesprek n. entretien m. téléphonique.
draadijzer n. filière f., fier m. d tréf iler.
draadkogel m. balle f. ramée.
draadloos adj. sans fil.
draadnagel m. clou m. d'épingle.
draadpop f. pantin m., marionnette f.
draads adv., draadsch adj. de fil droit.
draadtrekken n. i affinage m.; 2 étirage, tré;:
lage m.
draadtrekker -- 116 -- draineerbuis
draadtrekker m.1 tréjileur m.; 2 (mach.) filière f.
draadtrekkerij f. 1 affinage m., 2 étirage, tréfilage
m.; 3 tréfilerie f.
draadversperring f. ronces f. pl. artificielles.
draadvormig adj. 1 filiforme; 2 (h.n.) nématoïde.
draadwerk n. 1 filigrane m.; 2 treillis m. en fil
d'archal ; 3 ronces t. pl. artificielles.
1. draagbaar f. civière, litière f., brancard m.
2. draagbaar adj. portable; (habit) mettable;
(pont) partatif.
draagbak m. 1 baquet m.; auge f.; 2 (artill.) tine f.
draagbalk m. sommier m.; (pont) travée f.
draagband m. 1 ceinturen; baudrier m.; 2 bandouillère;
bretelle f.; écharpe f.
draagboom m. 1 brancard; 2 tinet m.
draaghemel n,. baldaquin, dais m.
draagkoets f. chaise f. à porleurs.
draagkorf m. banne, hotte f.
draagkracht t. 1 portée f., résistance f.; 2 puissance,
portée f.
draaglijk adj. supportable; (fam.) passable.
draagpup n. point m. d'appui.
draagriem m. dossière f.; brassière f.; (voiture)
soupente f.; (fusil) bretelle t.
draagsteen m. 1 pierre f. d'appui; 2 console f.
draagstoel m. litière, chaise f. à porteurs; (pape)
chaise gestaloire.
draagvermogen n. résistance, portée f.
draagzadel m. bat m.
draagzetel m. chaise f. d porteurs.
draai m. 1 tour, tournure, tournant m.; krijgt
een nieuwen — prend rtne autre tournure; aan
den — zijn faire la noce; 2 coup, soufflet m.; een
— om de ooren une calotte.
draaias f. -axe m. de rotation.
draaibank f. tour m., banc m. de tuurneur.
draaibeitel m. ciseau R planer, biseau m.
draaiboom m. 1 tourniquet, moulinet m.; 2 manivelle
f.; 3 (moulin) tratte f.
draaibord(je) n. roue f. de fortune.
draaibrug f. pont m. tournant
draaien 1 v. intr. (zijn) tourner, se tourner, se
retourner; 2 (hebben) pivoterl; alles draait om ou
op hem fout dépend de lui; 3 ambiner, tergiverser;
4. v. tr. tourner; 5 faconner au tour; 6 tordre;
touw — corder; pillen —faire des pilules; 7
zich — se tourner; zich ergens in -- s'introduire
dans qc. ; zich ergens uit— se tirer dun rnauvais
pas.
draaier m. (xs) 1 tourpeur m.; 2 manivelle f.;
3 (mar.) trésillon; 4 (anat.) atlas m.; 5 (fig.)
trompeur m.; homme versatile; (fam.) tourpeur
m. de casaque; 6 lanternier, lamhin m.
draaierig f. 1 tromperie f.; 2 .faux fuya.-it m.; met
—en omgaan user d'intrigues. [m.
draaihout n. 1 bols m. de tour ,• 2 (jouet) moulineti
draaiing f. 1 tournement m.; tortillement m.;
tournoiement m.; rototior, t.; 2 verri;;e m.
draaikap f. 1 (moulin) cage f. tournante; 2 (cheminée)
tournevent m. ou tête f. de loup.
draaikolk f. tournant, gouffre m.
draaikooi f. 1 (écureuil) tournette f.; 2 pilori m.
draaikruk f. manivelle f.
draaikunst f. art m. du tourneur.
draailicht f. (phare) lumière f. d éclipse.
draaiorgel n. orgue m. de barbarie; —# je Seri-t
draaipistool n. & f. revolver m. [nette f.
draairaam n. chassis m. à fiche.
draaireep m. (mar.) itague, itaque f.
draaischijf f. 1 cuivrot; tour m.; 2 (chemin de
fer) plate-forme, plaque f. tournante.
draaisleetjes n. pl. carrousel m. i traïneaux.
draaislot n. espagnolette f.
draaispil f. 1 arbre m.; 2 (verrier) gambier m.;
3 (mar.) cabestan rn.
draaispit n. broche f., tourne-broche ni.
draaister f. tourneuse ; (fig.) femme f. versatile ou
Irompeuse
draaistok m. (cordonnier) manuelle f.; (potier)
tournoir m.; (cordier) gaton m.; (tanneur) tor-=
draaistroom m. tournant, gouffre m. [doir m.
draaitol m. 1 (à cinq faces) toton ; ()i douze faces)
cochonnet m.; 2 (fam.) girouette f.
draaiwerk n. travail m. de tourneur.
draaiwind m. tourbillon in.
draai ziekte f. tournis m.
draak m. (draken) 1 dragon m.; den — met
iemand steken se moquer de qq. ; 2 (jouet) cerfvolant
m.; 3 (théát.) mélodrame m.; 4 chipie f.
drab(be) f. botte f.; lie f. (de vin); marc m. (de:
drabbig adj. houeux, gras, trouble. [café).
dracht f. 1 charge f.; een — slagen une volée f.
de bols vert; 2 (arme) portée; 3 costume m., mise
f.; 4 grossesse, portée f.; 5 (chir.) séton; 6 pus
m., matière f. [purant.
drachtig adj. 1 (anim.) plein; 2 chassieux, sup-j
drachtigheld f. 1 gestation; 2 chassie, suppura-t
draconisch adj. draconien. [tion f.
drad(er)ig adj. fibreux, filamenteux; filandreux.
1. draf m. trot m.; op een —je au petit trot, au
pas de course.
2. draf m. (brass.) drague, drêche f.; (distil,) lavure
f., marc m.
dragant f. gomme f. adragante.
dragen 1 v. tr. (droeg, heb gedragen) T porter;
iets op het hart — prendre qc. à coeur; 't hart
hoog — avoir le coeur haut; 2 v. intr. être porté,
se gorter , 3 (arme) porter ; 4 être chassieux;
(plaie) suppurer; 5 n. port, portage m.; suppuration
t.
drager m. 1 porteur; 2 porte-faix; 3 support, por-I
1. dragon f. (bot.) estragon m. [tant m.
2 dragon f. ( «s) (épée) dragonne f.
dragonder m. (.'s) 1 dragon m.; 2 virago f
3 en comp. de dragon(s).
draineerbuis f. drain m.
drakenbloed — 117 -- driekleur
drakenbloed n. 1 (pharm.) sang m. de dragon;
2 (bot.) patience f. rouge. [cène f.
draken (bloed) boo m m. dragonnier m., dra-1
drakenhoofd n., ...knoop, ...kop m. 1 (astr.) tête
f. de dragon; 2 (bot.) dracocéphale m.
drakenkruid h. aigremoine f.
drakenplant f. dracène f.
drakenslang f. céraste m.
dralen v. intr. tarder, trainer; lambiner.
draler m. trainard, lambin m.; Fabius de -
Fabius le Cunctateur.
dralerij, draling f. lenteur,temporisation f., lam-T
drama n. (o's) drame m. [binerie f.
drang m. 1 presse f.; de - der omstandigheden
la force des choses; 2 poussée, foule f.; 3 envie f.,
désir m.; 4 excitation, impulsion f.
drangreden f. motif m. pressant.
drank m. 1 boisson f.; spijs en - le boire et le
manger; aan den - (verslaafd) zijn être
adonné à la boisson; 2 (inéd.) -je n. potion f.
drankflesch f. bouteillef. d liqueur; -je n. fiole f.
drankhuis n. cabaret, estaminet m.
drankkelder m. cave f. à liqueurs.
drankmeester m. sommelier m.
drankoffer n. libation f.
drankverbruik n. consommation f. d'alcool.
drankwinkel m. débit m. de liqueurs.
drankziekte, ...zucht f.alcoolisme m.,ivrognerie f.
1. dras f. 1 marécage, marais m.; 2 boue f.
2. dras adj. ( -)ser, c_t) marécageux, bourbeux.
drasland n. terre f. marécageuse; marécage, ma-t
draven v. intr. trotter, trottiner. [rais m.
draver m. ( mos) trotteur m.
drav(er)ik f. brome, bróme m.
dreef f. (dreven) 1 allée f. (d'arbres) ; 2 troupeau
m.; 3 marche f., train m.: op zijn - komen se
mettre en train; op - zijn être en train.
dreg(ge) f. (ten) 1 (ancre) grappin m.; 2 (crochet)
draguc f. [3 n. drag(u)age m.
dreggen v. tr. 1 grappiner, accrocher; 2 draguer;l
dregnet n. 1 drague, drègue f.; 2 chalet m.
dreigement n. menace f.
dreigen v. tr. & intr. menacer.
dreigend adj. 1 menacant; 2 imminent.
dreiging f. menace f.
dreinen v, intr. pleurnicher.
drek m. 1 matière f. fécale; excréments m. pl.;
2 ordure, immondice f.; 3 boue, crotte f. ; in den
- zitten être dans la crotte; uit den - helpen
tirer plu bourbier.
drekhoop m. tas m. d'immondices.
drekkar f. tombereau m. (de boueur).
drekkerig, drekkig adj. fangeux, boueux.
drelcput m. fosse t. d'aisance.
drekstof f. matière f. fécale.
drempel m. (xs) seuil m.; op den - sur le pas de
la portc. [auget m.
drenkbak m. 1 auge f., abreuvoir m.; 2 c je n.1
drenkeling m. & f. (coen) noyé m., -e f.
drenken v. tr. 1 faire boire, donner d boire;
2 abreuver; 3 arroser; 4 humecter, imbiber.
drenkgebit n. mastigadour m.
drenkplaats f., ...wed n. abreuvoir m.
drenktrog m. auge f ; abreui'oir m.
drentelaar m., aster f. (cs) flaneur m., ...euse f.;
lanternier m., ...ière f.
drentelachtig adj. Tent, lambin. [ner, trainer.
drentelen v. intr. (hebben & zijn) fldner, lambi-1
dressuur f. dressage m.
dreumes m. (misen), .je n. (.os) 1 bout m.
d'homme, nabot m.; 2 (mépris) crapoussin m.
dreun m. 1 secousse f., ébranlement m.; 2 bruit
m. monotone.
dreunen v. intr. 1 trembler, s'ébranler; 2 parler
ou chanter dun air monotone.
dreuning f. ébranlement in.
dreutel in. ( xs) 1 étron m., crotte f.; 2 = dreumes.
drevel m. (xs) 1 chasse-clou m.; 2 poincon m.;
3 (mar.) épitoir m.
dribbelen v. intr. .sau: iller, trottiner
drie adj. nuIr. &f. (... ën) trois num. & m.; met
ons -en à nous trois ; kwart voor -en trois
heures moins un quart.
driebeen m. trépied m.
driebeenig adj. à trois jambes.
driebladig adj. á trois feuilles, trifolié.
driedaagsch adj. de trois jours.
driedeelig adj. i •tiu,tse en trois iriparrii ; 2 (mus.
& math.) ternaire m.
driedekker m. 1 (vaisseau m. d) trois.-ponts m.;
2 virago f.; 3 triplan ni.
driedik adj. triple.
driedraad m. 1 treillis in.; 2 (hière) triple f.
driedraadsch adj. d trois fits.
driedubbel 1 n. & adj. triple in.; 2 adv. triplement
; au triple.
drieduizendste adj. trois millième.
Drieëen(1g)heid f. Trinité f.
drieëenig adj. trois en un.
drieërhande, ... ërlei adj. de trois espèces.
driegdraa d m. faufil m.
driegen v. tr. faufiler.
driehoek m. 1 triangle m.; 2 (fleuve) delta m.
driehoekig adi. triangulaire.
driehoeksmeting, ... meetkunde f. irigo.nométrief.
driehonderd adj. trois cents.
driehonderdste adj. trois-centième.
driehoofdig adj. à trois tétes, tricéphale.
driejaarlijksch, driejarig adj. triennal, de trois
ans, de tous les trois ans.
driekaart f. tierce T.
1. driekant m. triangle rit
2. driekant, driekantig adj. triangulaire, tricorne.
drieklank m. 1 triphtongue f.; 2 (mus.) triade T.
driekleur f. drapeau m. tricolore.
driekleurendruk -- 118 — Brille*
driekleurendruk m. impression f. en trois couleurs.
driekleurig adj. à trois couleurs, tricolore.
Driekoningen, cdag m., cfeest n. jour m. des
Rois, les Rois m. pi., Épi phanie T.
Drlekoningenavond m. veille T. des Rois.
driekroon f. tiare f.
drieledig adj. trinóme.
drielettergrepig adj. trisyllabique, trisyllabe; een
--- woord un trisyllabe.
drieling m. : een- 1 trois jumeaux; 2 un de(s)
drieluik n. triptyque m. [trois jumeaux.
driemaal adv. trois fois.
driemaandelijks adv. trimestriellement.
driemaandsch, driemaandelijksch adj. trimes-j;
drieman m. triumvir m. [triel, de trois mois.
driemanschap n. triumvirat m.
driemaster) m. trois-mots m.
drieoogig adj. d trois yeux, triocle.
drieponder m. pièce f. de trois livres. [pidé.
driepuntig adj. i à trois pointes; 2 (bot.) tricus-1
drieregelig adj . de trois lignes; - vers tercet m.
Dries m. André m.
dries(ch) m. 1 jachère f.; 2 pré m. (baraal ou communal)
; 3 plaine T.
drieslag m. (cheval qui va le) traquenard m.
driespan n. attelage m. de trois chevaux ; (h.rom.)t
driespleet f. triglyphe m. [trige T.
driespletig adj. trifide.
driesprong ni. pafte-d'oie f.
driest 1 adj. hardi, audacieux; 2 effronté; 3 adv.
hardirnent; 4 effrontément; D orgueilleusernent.
driestal, driestapel m. trépied m.
driestemmig adj. d trois voix.
driestheid f.1 hardiesse, témérité f.; 2' effronterie T.
drietal n. triade f., trio m.
drietalig adj. iri!ingue.
drietand m. trident m.
drietandig adj. tridenté, trifurqué.
drievoet m. trépied m.
drievoetig adj. à ou de trois pieds, tripède.
drievoud n. triple m. ,
drievoudig 1 adj. triple; 2 adv. triplement.
drievoudigheid f. trinité f.
drievuldigheid) = drievoudfg(heid).
driewerf adj. troisfois, triplement.
driewieler m. tricycle m.
driewijvig adj. trigyne.
driezijdig adj. 1 trilatéral ; 2 (bot.) trigone.
drift T. 1 mouvement m., direction f.; cours,
courant m.; dérive f.; 2 précipitation f.; empressement
m.; 3 passion f.; 4 emportement m.; colère f.;
in -- geraken se mettre en colère; met - en vuur
spreken parler avec fougue ; 5 troupeau ni.;
troupe f.; 6 páturage, pré m.
1. driftig adj. 1 flottant; - raken aller d la
dérive; 2.précipité, 3 passionné; 4 colère, irrité;
zich -- maken se fûch ,r.
2. driftig adv. 1 précipitamment; 2 brusque-f
driftigheid f. = drift 2, 3 & 4. [ment.
driftkop rn. homme m. irascible ou colérique.
D drij = drie.
drijfanker n. ancre T. flottante.
drijfbeitel m. ciseau m.; --tje, ciselet, godron-^
drijfdok n. cale T. flottante. [noir m.
drijfhamer ni. maillet m. (de ciseleur).
drijfhout n. i chassoir, chasse-pointe m.; 2 buis
m. flottant ou flotté.
drijfijs n, glaces f. pl. flottantes.
drijfijzer n. repoussoir m.
drijfjacht T. battue, traque f.
drijfkracht f. force f. motrice.
drijfkunst T. art rn. de la ciselure, toreutique f.
drijfland n. terre f. flottante; alluvion T.
drijfrad n. 1 roue f. motrice; 2 (moulin) lapterne;
3 (lig.) cheville T. ouvrière.
drijfriem m. courroie f. sans fin.
drijfroede, ...stang T. bielle f.
drijfsteen m. (pierre f.) ponce T.
drijftol m sabot m., toupie f. au fouet.
drijfton f. balise, bouée f.
drijfveer T. 1 ressort m.; 2 (fig.) mobile m.
drijfwerk n. 1 ciselure f., bosselage m.; 2 mécanisme,
mouvement m.
drijfwiel n. roue f. motrice.
drijfzand n. 1 sable m. mouvant; 2 croulière f.;
in 't - verzinken s'enliser.
1. drijven (dreef, heeft gedreven) 1 v. intr. flotter,
(sur)nager; 2 (ois.) planer; op eigen wieken
-- voler de ses propres uziles; 3 aller c la dérive;
voor top en takel -- aller à mots et á cordes;
4 être inondé; de kelder drijft la cave est inondée;
5 avancer ou se mouvoir en flottant; 6 v. tr.
chasser, pousser; rnener païtre; (vaches) garder;
conduire; op de vlucht - mettre en fuite;
uit elkaar - disperser; 7 faire; exercer; 8 ciseler,
bosseler; 9 (plancher) serrer.
2. drijven n. 1 flottage m.; 2 inondation. t.;
3 mise f. en mouvement; direction f ; 4 poussée,
drasse f.; 5 trafic m.; 6 ciselage, bosselage m.
drijver m., drijfster f. (cos) 1 gardien m., ...ne f.;
bouvier m., ...ière f.; 2 zélateur, fanatique m.;
3 ciseleur m.; 4 batteur, traqueur m.
drijving f. = 2. drijven.
1. dril m. (colen) 1 foret m., broche f.; 2 course
f.; op den -- gaan courir la pretentaine; 4 soufflet
m., calotte T.
2. dril f. (cuis.) gelée T. (de veau) .
drilboog m. archet, archelet m.
drilboor f. drille f., foret ni. à noyon, vilebrequin
m.; fijne - fraisoir m.; (chir.) trépan in. à archet.
drilgat n. trots m. foré.
drilkunst f. dressage m.
drillen v. tr. 1 tourner en rond, brandir; 2 forer;
3 (soldats) dresser, exercer; 4 v. intr. trembler;
5 courir ivi et Id.
drilmeester -- 119 — droog(s)voets
drilmeester m. dresseur; sergent m. instructeur.
dril plaats f., ...veld n. place f. d'armes.
drilschool f. école f. de dressage, botte f. d diplómes.
dringen (drong, heeft gedrongen) 1 v. intr. presser,
pousser; door de menigte -- se frayer un
passage; 2 percer, traverser; 3 v. tr. pousser,
serrer, bousculer; 4 obliger, foreer.
dringend 1 adj. pressant, urgent; imminent; --
verzoek prière instante; 2 adv. de fa„on pressante
ou urgente, instamment.
drinkbaar adj. potable, buvable. [botte f.
drinkbaarheid f. caractère m. potable; (vin)t
drinkbak m. auge f.; baquet, abreuvoir m.
drinkbeker m. 1 coupe f., gobelet m.; 2 calice m.
drinkebroer m. buveur, ivrogne m.
L drinken (dronk, heeft gedronken) 1 v. tr.
boire; ledig - vider; koffie - prendre du café;
zich een roes -- se griser; dat laat zich -- cela
se boit.
2. drinken n. 1 boire m.; 2 boisson f.; 3 ivrognerie
f.; door 't vele - d force de boire.
drinker m., ...ster f. (os) buveur m., buveuse f.
drinkgelag n. 1 écot m.; 2 beLiverie f.
drinkgeld n. pourboire, tringuelte m.
drinkgezel rn. camarade m. de cabaret ou de bou-;
drinkglas n. verre m. (à boire). [teille.
drinkhoorn, ...horen m. cornet in. à boire, Nanap;
drinkkan f. pot m.; (grand) broc m. [m.
drinklied n. chanson f. d boire.
drinkpartij f. partie de plaisir; beuverie f.
drinkschaal f. coupe f.; cratère m.
drinkwater n. eau à boire; eau f. potable.
droef 1 adj. triste; 2 adv. tristement.
dreofenis f. tristesse f. [s'assombrir.
droefgeestig adj. triste, morose; --- wordenl
droefgeestigheid t. tristesse, mélancolie f.
droefheid f. tristesse, affliction f.
1. droes m.: gewone -- morfondure f.; kwade --
morve f.; (jeunes chev.) gourme f.
2. droes m. diable m. (café).
3. droes, droesem m. lie f. (de vin), marc. m. (des
droesemig adj. plein de lie, trouble. [navrant.
droevig adj. 1 triste, affligé; 2 triste, attristant,t
droezig adj. 1 affecté de gourmet 2 morveux.
drogbeelc+ n. image f. trompeuse; fantóme m.
drogen 1 v. tr. (faire) sécher; essuyer ; 2 v. intr.
(se) sécher.
1. drogerij f. séchoir m.
2. drogerij f. drogue f.
droging f. 1 séchage, dessérhement m.; 2 sécherie f.
drogist m_ droguiste m.
drogistwinkel m. droguerie f.
drogreden f. sophisme m.
drogredenaar m. sophiste ra.
drok, drokte = druk, drukte.
1. drol m. ( telen) 1 étron m., crotte f.; 2 un peu,
brin; 3 petite personne f., courtaud rn., -e f.
2. drol m. (cD 1en) 1 farceur m.; 2 drólerie, farce1.
3. drol f. toile f. commune.
drollig 1 adj. dróle, comique; 2 adv. drólement.
drolligheid f. drolerie, plaisanterie f.
drom m. (men) 1 foute, presse, masse f.; in
dichte -men en rangs serrés; 2 (tiss.) rame f.
dromedaris m. ( csen) 1 dromadaire m ; 2 tour-T
Bromgaren n. trame f. [Baud rn.
drommel m. (mos) 1 amas m.; al den --- fout
lefatras; 2 diable m.; dat is de --- voild le diable
ou le hic; te -- diable! een arme --- un pauvre
diable; van den -- geen kwaad weten ne douter
de rien.
drommels 1 interj. diable! diantre!
drommeisch adj. diabolique, du diable; een -
geraas un boucan dit diable; die -e kerel ce dia-$
Drongen n. Tronchiennes in. [bie d'indivtdu.
dronk m. 1 coup, trait m.; 2 gorgée f.;
3 ivresse f.; een kwaden - hebben avoir la boisson
mauvaise ou le vin mauvais.
dronkaard.... keman tn. (cs) ivrogne, buveur m.
dronkemanspraat in. propos in. d'ivrogne.
dronken adj. 1 pris de boisson, gris; (plus fort)
ivre; - maken enivrer; --- worden s'enivrer;
2 - van vreugde ivre de foie.
dronkenlap m. ivrogne m.
dronkenschap f ivresse; ivrognerie f.; in staat
van -- en état d'ébriété.
1. droog 1 adj. (droger, pst) sec.; - worden
sécher - 4 ar i ic; 3 i!U"
2. droog, droge n. 1 endroif in. sec; 2 terre f.
sèche; .3 zijn nat en - er van nemen se been;
droogachtig adj. un peu sec. [soigner.
droogbad n. bain in. d étuve sèche.
droogdoek m. linge in. pour essuyer, torchon m.
droogheid f. sécheresse f.
droogje n.: op een -- zitten n'avoir rien à boire.
droogjes adv. sèchement.
droogkamer f. séchoir.
droogkomiek m. pince-sans-rire m.
drooglat f. tendoir m. [ner.
droogleggen, ... maken v. tr. sép. dessécher, drai-t
drooglegging f. desséchement, asséchement m.
droogloopen v. intr. sép. se vider.
droogmalen v.tr.sép. assécher (par des moulins).
droogolie f. huile f. siccative.
droogoven m. Tour m. d sécher.
droogplaats f. séchoir, sécherie f.
droogscheerder m. 1 tondeur m. (á sec) ; 2 pincesans-
rire m.
droogscheren n. tondagp m. (à sec).
droogschuur f. séchoir m., étente f.
droog(s)monds adv. ei jeun.
droogstoof f. étuve d sécher.
droogstoppel m. épiccer; (type) Monsieur Prud'-
homme m.
droogte f. 1 sécheresse, siccité f.; 2 bas-fonds m.
droog(s)vosts adv. d pied sec,
droogweg ---- 1.20 — d,-ukfeil
droogweg adv. tuut sèchement.
droogzolder m. essui, séchoir m.; touraille f.
droom rn. ('en) 1 (confus) rêve rn.; (bizarre)
songe m.; een — hebben faire un reve ; —en
zijn bedrog songes sont mensonges; 2 rêverie,
somnolence f.; iem. uit den --- helpen faire voir
clair d qq.; 3 idéal m.
droomachtig adj. rêvasseur.
droombeeld n. 1 songe m., vision t.; 2 Jantóme
m.; chimère f.; 3 idéal in.
droomboek n. livre m. ou clef f. des songes.
drop m ern v. intr. I rêver, songer; 2 v. tr. rêver,
se figurer; ik heb het nooit gedroomd je ne
m'en suis jamais douté; 3 zich gelukkig — se
croire heureux.
droo nier m., ...raster f. (.os) 1 rêveur m., rêveuse
f.; 2 rêvasseur, halluciné m.; 3 utopiste,
idéologue m.
droomerig adj. 1 rêveur, songeur; 2 lent, lourd.
droomerigheid f. 1 rêvasserie f.; 2 lenteur f.
droo merji f. 1 rêverie, vision f.; 2 chimère,T
droomgezicht n. vision f. [illusion f.
droo muitlegger m., ... uitiegster f. interprète m. &
f. des songes; onéiromancien m., —ne f.
droomuitlegging f. interprétation f. des songes;
droopen v. tr. arroser. [onéiromancie f.
1. drop rn. (oopen) 1 égout, dégouttement rn.;
van den reen in den — komen tomber de fièvre
en chaud mal; 2 boisson f.; 3 goutte f.
2. drop f. jus rrn. de réglisse.
droppel m. ( cs) goutte f.
droppelen v. intr. tomber goutte à goutte; dé-t
dropp eling f. dégouttement m. [goutter.
droppelings adv. par gouttes, goutte d goutte.
dropsteen m. 1 stalactite, (à terre) stalagmite f.; 2
(archit.) larmier m., mouchette f.
dropwater n. 1 (pharm.) glycération f.; 2 toto
m., tisane f. de réglisse.
dropwijn m. baquetures f. pl.
drossaard m. (zs). = drost.
drossen 1 v. tr. (mar.) drosser; 2 v. intr. (zijn)
s'enfuir, déserter, s'esquiver. [sénéchal m.
drost rn. (men) 1 bailli, drossart m.; 2 (France)l
drostambt, ...schap n. 1 bailliage m.; 2 (France)T
druïdenaltaar n. & in. cromlech m. [sénéehaussée f.
drudeneik m. chêne m. druidique.
druidensteen in. pierre levée; pierre-Jée f.,
menhir m.
druif f. (druiven) 1 raisin m.; blauwe—raisin
noir ; 2 bouton m. ou pomrne f.
druifgezwel n. staphylnme m.
druifkruid n. 1 piment: 2 bothris, hots is ni.
druifluis f. phylloxéra m.
druifvlies n. (anat.) uvée f. [racémeux.
druifvormig adj. 1 en grappe; 2 (bot.) uvaire,1
1. druil m. assoupissement m.
2. druil m. 1 (mar.) voile f. latine; 2 tape-cul ;
3 lendore, lanterneur m.
druilen v. intr. 1 lanterner, trainer; 2 somnoler.
druiler in .. ..ster f. (cos) lanterneur m., ...euse f.
druil(er)ig adj. tent, soennolent. [lente f.
druiiing, ...gorigheid f. 1 lentear f.; 2 somno-t
druiloor m. & f. lendore m. & f.
druiloorig adj. lent, lambin.
druip m.1 égout; 2 dégoutternent, découlement m.
druipen (droop, heeft gedropen) v. intr. 1 dégoutter;
zijn neus druipt le nez lui coule; 2 tomber
goutte à goutte, ruisseler; 3 fondre, glisser; 4
échouer, être refusé.
druiping f. dégoutternent, découlement rn. [os.
druipnat adj. fout dégouttant, mouttb jusqu'auxj
druipneus 1 in. nez m. qui coule; er met een —
afkomen revenir bredouille; 2 m. & f. ronpieux
m., ...euse f. [.sieux rn., ...euse f.
druipoog n. 1 ccil m chassieux; 2 m. & f chas-t
druipplank f., ...rek n., ...rooster m. égouttoir m.
druipstaart ni. confus, penaud m.
druipstaarten v. intr. in:=ép. s'en aller la queue
basse; s'en aller 1'oreille basse.
druipsteen m. 1 stalactite, (à terre) stalagmite f.;
2 (tuyau) culière, cuillère f.
druischen v. intr. 1 bruire; 2 s'opposer.
druiveblad n. feuille f. de vigne.
druivebloed n. jus m. de la treille.
druiveboom m. vigne f., raisinier m.
druivekern, ...korrel f. grain ou pépin rn. de:
druivenconfituur f. raisiné m. (raisin.
druivenkorf m. hotte f. du ou de vendangeur.
druivenlezen n., ...lezing f. vendange f.
druivenlezer m. vendangeur in.
druivenmoer f. marc rn. de raisin.
druivennat n. jus m. de la treille, vin m.
druivenoogst m. vendange f.
druivenpers f. pressoir m.
druivenplukker m., ...plukster f. vendangeur;
druivensap n. jus m. de raisin. [m., ...euse f.
druivenschimmel f. oïdium m.
druivensuiker f. glucose f.
druiventros m. grappe f. de raisin.
druivenvocht n., ...wijn m. vin m. de raisin.
1. druk m. 1 pression f., serrement in.; 2 poids
m., misère, peine f.; in grooten — zitten être en
grande peine; 3 impression f.; 4 tirage m.,
édition f.
2. druk adj. 1 très occupé, affairé; 2 agité;
3 animé; het — hebben être très occupé; — werk
besogne pressée; — gesprek entretien animé;
—ke dienst service m. éreintant; —ke straat
rue t. très passante; het met elkaar — hebben
avoir beaucoup d se dire; het zich — maken se
dépenser beaucoup.
3. druk adv. très, fort; — bezocht fort suivi
drukbal m. tampon in.
drukdoek m. compresse f.
drukfeil, drukfout f. foute f. d'impression ou
typographique, (fam.) coquille f.
drukinkt — 121 — duimschrcef
drukinkt m. encre f. d'imprimerie.
drukken v. tr. 1 presser, comprimer, serrer; aan
het hart — serrer contre son cour; op 't hart —
recommander i nstamment ; 2 serrer, blesser; 3
affliger, accabler; 4 surcharger, opprimer; 5 v.
intr. peser, appuyer; op iets --- insister sur qc.;
6 imprirner; 7 zich — tegen se serrer contre.
drukkend adj. 1 lourd, accablant; 2 écrasant,
étouffant.
drukker m. ( mos) 1 imprimeur m.; 2 typographe;
3 bouton-pres.sion m.
drukker] f. imprimerie f.
drukkersgast m. ouvrier m. typographe.
drukkerskas f. casse f.
drukkersraam n. tympan m.
drukking f. 1 pression f.; 2 serrement m. (de
main); 3 (archit.) poussée f.; (res$ort) tension f.
drukknoop m. bouton-pression m.
drukkosten m.. pl. frais m. pl. d'impression.
drukkunst f. imprimerie f.
drukletter f. caractère m. (d'imprimerie).
drukpapier n. papier m. d'impression.
drukpers f. presse f.
drukproef f. épreuve f.
drukschrift n. caractères m. pl. imprimés.
druksel n. (xs) 1 empreintef.; 2 (Belg.) imprimé m.
drukte f. 1 grande besogne f.; tracas m.; 2 Poule,
muttitude; 3 brult, mouvement, embarras m.
druktemaker m. faiseur m. d'embarras, blagueur
m. [ pographiques.
drukwerk n. 1 imprimé m.; 2 travaux m. pl. ty -1
druppel etc. = droppel etc.
D-trein m. train rn. d couloir.
-l• du pron. pers. tu, toi.
1. dubbel adj. 1 double; met — krijt schrijven
marquer double; —e tand surdentf., 2 en compos.
lat. bi, gr. di. [dre au double.
2. dubbel adv. doublement; -- vergelden ren-t
3. dubbel n. 1 double m.; —tje double gros soit
m.; 2 duplicata m., copie, ampliation f. (d'unj`
dubbelen v. tr. doubler. [acte).
dubbelganger in. sosie m.
dubbelhartig adj. faux, double, dissimulé.
dubbelhartigheid f. fausseté, duplicité f.
dubbeling f. doublage m., doublure f.
dubbelkijker m. iumelles f. pl.
dubbelpunt f. deux points m. pl.
dubbelschaduwige m. amphiscien m.
dubbelslachtig adj. gynandre.
dubbeltongig adj. 1 (bot.) biligulé; 2 (zon.) bilingue;
3 (fig.) dissimulé, faux. [bigu.
dubbelzinnig adj. éz double sens, équivoque, am-t
dubbelzinnigheid f. équii'oque, ambiguité f.
dubben v. intr. hésiter, être indécis.
dubbiet n. (ten) doublet m.
dubieus adj. douteux.
dubiteeren v. intr. douter, hésiter.
dubloen m, doublon m., double pistole f.
duchten v. tr. redouter, craindre.
duchtig 1 adj. redoutable; 2 fort; een —e les
une bonne lecon; een -- eter un furieux mangeur;
3 adv. fermement.
duchting f. appréhension f.
duet n. (x'ten) duo m.
duf adj. 1 qui sent le moisi ou le relent; —fe
lucht odeur f. de renfermé; 2 (fig.) terne.
duffel 1 n. Prise, sibérienne f.; 2 m. ( xs)pardessus
m. (de .frise); 3 D—tje chenille t.
duffelsch adj. defrise.
duf(fig)heid f. 1 odeur f. de moisi ; 2 atonie f.
dufsteen m. tuf, tuf(f)eau m.
duidelijk 1 adj. clair, net, distinct; 2 adv. clairement,
distinctement.
duidelijkheid f. clarté, netteté, précision f.
duiden 1 v. tr. expliquer; 2 ten kwade -- prendre
de mauvaise part; 3 v. tr. viser.
duiding f. explication f.
duif f. (duiven) pigeon m.; (poét.) colombe f.;
—je pigeonneau, (fig.) petite innocente.
duig f. douve f.; in —en vallen tomber en
javelles, (fig.) tomber d l'eau.
duighout n. douvain, merrain m.
duikelaar m. (cos) 1 curlbuteur; 2 plongeur m.;
3 clou m. étêté, broquette f.; 4 bilboquet m.
duikelen v. intr. 1 culbuter; 2 plonger.
duiken (dook, heeft gedoken) 1 v. intr. se courber,
se baisser; 2 plonger; 3 v. tr. renverser;
4 (Belg.) cacher.
duiker mn_ (-os, -otje) 1 plongeur m.; 2 (hydraul.)
vanne f., siphon m.
duikergans f. grand haric m.
duikerklok f. cloche f. de plongeur, dauphin m.
duikerkostuum, ...pak n. scaphandre m.
duiking f. 1 immersion f., plongeon m.; 2 (mar.)
abaissement m. (de 1'horizon).
duim m. (s'en, copie) 1 pouce m.; onder den —
houden tenir court; onder den — hebben tenir
en son pouvoir ; op de —en kloppen donner sur
les doigts; uit zijn -- zuigen inventer de houtes
piéces; op zijn —pje kennen savoir au bout des
doigts; 2 Klein Duimpje Petit Poucet m.; de
laarzen van Klein Duimpje les botles de sept
lieues ; 3 (mestare) (anc.) pouce, (act.) centimëfre
m.; geen -- wijken ne pas reculer d'un pouce;
4 (porte) gond m.
duimbreed n. pouce m.; geen — wijken ne pas
reculer d'un pouce.
duimdik adj. de t'épaisseur d'un pouce.
duimeling m. poucier m.
duimhandschoen m. mitaine f.
duimijzer n. 1 (porte) gond m.; 2 poucettes f. p1.
duimkleppers m. pl. castagnettes f. pl.
duimkruid n. argent m., galette f.; -- geven
jouer du pouce.
duimschroef t. poucettes f. pl.; de ...ven aanzet.
+en serrer les pouces.
duimspier -- 122 — duldbaar
duimspier f. muscle m. du pouce, antithénar m.
duimspijker m. punaise f.
duimstok m. mètre m. (pliant).
duin 1 f. dune f ; 2 n. dunes f. pl. En compos.
des dunes.
duinachtig adj. ressemblant aux dunes; de dunes.
duindoorn m. argousier m.
duinhelm f. oyat m.
Duinkerke(n) n. Dunkerque m.; slag bij
bataille f. des Dunes.
Duinkerker, ... kerksch adj. dunkerquois.
duinstrand n. plage f. à dunes.
duist n. pollen m., folle farine f.
1. duister (der, xst) 1 adj. obscur, noir;
2 adv. obscurément, confusément.
2. duister n. obseurité f.
duisterachtig adj. un peu obscur.
duisterheid f. obscurité f.
duisterling m. obscurant(in) m.
duisternis f. obscurité f., ténèbres f. p1.
duit m. dute f., liard, centime m.; (fig.) sou,
denier m.
duitendief, ...plater m. pince-maille, ladre m.
Duitsch adj. & (langue) n. 1 allemand adj. & m.;
de —e Bond la Conjédération germanique ; de —e
Orde l'Ordre teutonique; op zijn --â l'allemande;
1 2 néerlandais.
Duitscher m. (cDs) Allemand m.
Duitsch land n. l' Allemagne f.
duivekater = deuvekater.
duivel m. (cos, 'tje) 1 diable, démon m.; —tje n.
diablotin; de — hale mij le diable m'emporte;
al was de — in 't spel quand mt me le diable y
serait; daar wordt de — niet wijs uit le diable y
perd son lalin; naar den — helpen flanquer au
diable; bij den — te biecht gaan se confesser au
renard; als men van den — spreekt is hij er bij
ou omtrent quand on parle du diable on voit sa
queue; 2 te —, voor den —1 diable! hoe — kan
dat? comment diable cela se peut-il? 3 (hérald.)
dragon m. ailé; 4 (maréch.) diable m.; 5 (tiss.)
carde f.; 6 pantin m.; als een — uit een doosje
comme un pantin sortant d'une bofte; (phys.)
—tje ludion m., diable m. cartésien.
duivelachtig adj. diabolique, satanique.
duivelarij f. diablerie f.
duivelbanner ni. exorciste m
duivelbannerij, ...banning f. exorcisme m.
duivelbezweerder m. exorciste m.
duivelin f. (conen) diablesse f.
duiveljagen v. intr. insép. 1 pactiser avec le
diable; 2 exorciser; 3 faire le diable à quatre.
duiveljager m. 1 sorcier ni.; 2 exorciste m.;
3 (rabot) doucine, mouchette f.
duivels 1 adv. diablement; 2 inter. diable!
duivelsbeet m. scabieuse f. tronquée; mors-du-ï`
duivelsbrood n. champignon m. [diable m.
dulveisch adj. diabolique, satanique; die —e
kerel ce diable d'homme; het is een — ding om ...
eest le diable de ...; — worden endiabler; —
maken faire endiabler.
duivelsdrek m. a(s)sa fcetida f. & m.
duivelskind n. 1 enfant m. du diable; 2 diable m.
d'enfant; 3 tison m. de 1'enfer.
duivelskunsten f. pl. diableries f. p1.
duivelskunstenaar m. sorcier, magicien m.
duivelsmelk f. euphorbe f. ésule.
duivelsstreek m. tour m. du diable, diablerie f.
duivelstoejager m. 1 factotum m.; exécuteur m. de
basses oeuvres; 2 embaucheur m.
duivelswolkje n. (mar.) diablotin m.
duivenboon f. vesce, féverole f.
duivendrek m. colombine, poulnée f.
duivenei n. cruf m. de pigeon.
duivenhok, ...kot n. pigeonnier, colombier m.
duivenmelker m. colombophile m.
duivenmest m. colombine, poulnée f.
duivenslag n., ...til f. fuie f.
duiventoren m. pigeonnier m.
duivenvlucht f. 1 vol m. du pigeon; 2 votée f. de
pigeons; 3 grand pigeonnier m.
duizelen v. intr. avoir des vertiges; mij duizelt,
het duizelt mij la téte me tournet men duizelt er
van als ... c'est n vous donner le vertige quand ...
duizelig adj. 1 sujet aux vertiges; pris de vertige;
— zijn avoir le vertige; — worden attraper le
vertige; — maken donner le vertige (d) ; 2 vertigineux.
duizeligheid f. vertige, étourdissement m.
duizeling f. vertige m.
duizelingwekkend ad?. vertigineux.
duizend num. & n. mille num. & m.; (dans les
dates pour le premier muller) mil; het jaar
achttienhonderd Pan mil hult cent; —en desk
duizendbeen n. myriapode m. [milliers.
duizendblad n. achillée, mille-feuille(s)f.
duizenderhande, duizenderlei adj. de mille espècesf.
pl.
duizendguldenkruid n. petitc centaurée f.
duizendjarig ad!. d ou dc mille ans, millénaire;
— Rijk Millénium m.
duizendknoop m. renouée f. polygone.
duizendkoren n. herniaire f.
duizendmaal adv. mille fois.
duizendpoot m. myriapode, mille-panes m.
duizendschoon f. (— tje) ceillet m. barbu.
duizendste adj. & n. millième i & m.
duizendtal n. millier m.
duizendvoud n. millefois autant.
duizendvoudig 1 adj. répété millefois; 2 adv.t
duizendwerf adj. mille fois. [mille fois.
dukaat m. (dukaten) ducat m.
dukatengoud n. or m. ducat.
dukatenkakkertje n. (pop.) chieur m. d'or.
dukdalf m. (...Iven) duc d'Albe, auray m.
duldbaar, duidelijk adj. supportable, tolérable.
duldeloos -- 123 — dwarsdraads
duldeloos adj. insupportable, inlolérable.
duiden v. tr. 1 souffrir; 2 folérer, permettre.
duider m., ...dster f. ( . s) patient m.; martyr m.,;
duiding f. 1 souffrance ; 2 tolérance f. [—e f.
1. dun 1 adj. mince, menu; —maken amincir; —
worden s'amincir; 2 délié, élancé; grêle; 3 clair;
4 (phys.) rare; 5 adv. légèrement, clairsemé.
2, dun n. partie mince.
dunachtig adj. un peu mince.
dunbeenig adj. à fines jambes; gracilipède.
dunbier n. petite-bière f.
dundoek n. 1 étamine f,; étoffe f. pour drapeaux;
2 drapeau m. [semés.
dunharig adj. d ou aux cheveux ou polls clair-t
dunheid f. t minceur, ténuité f.; 2 légèreté,
finesse f.; 3 rareté f.
dunk m. opinion f.
dunken (docht, heeft gedocht) 1 v. imp. sembler:
mij dunkt il me semble; wat dunkt u daarvan?
que vous en semble ? 2 n. avis m. ; onzes dunkens
d notre avis .
dunt i[vig adj. 1 efflanqué, élancé; 2 diarrhéïque.
duns i)vigheid f. 1 gracilité f.; 2 diarrhée f.
dunnen 1 v. tr. rendre mince, amincir; démaigrir
(une planche); élaguer (un arbre); éclaircir (un
bols); parer (le cuir); allonger, baptiser (le lalt).
2 v. intr. (zijn) s'amincir, (s')amaigrir.
dunnetjes adv. un peu m.ince; légèrement, maigrement.
[éclaircissement m.
dunning f. 1 amincissement m.; 2 élagage m.; 31
dunsel n. jeune laitue f.
dunselbak m., dunselbed n. couche f. à laitue.
dunte f. minceur, gracilité f.
duodecimo(-formaat) n. (format) in-douze m.
duplicaat n. (...caten) double, duplicata m.
duren v. intr. 1 durer; 2 se conserver; 3 rester en
place; 4 durer, continuer. [il n'ose pas.
durf m. audace f.; hij heeft er den -- niet voort
durfal m. & f. ( vn) en) téméraire m. & f.
durfniet m. & f. poltron m., —ne f.
during f. durée f.
durk m. (mar.) archipompe f.
durven (durfde ou dorst, heeft gedurfd) v. intr.T
dus 1 adv. ai nsi ; 2 con j . donc. [oser.
dusdanig 1 adj. tel; 2 adv. tellement,de felle sorte.
dusver(re) adv. aussi lofn; tot —_iusqu'ici.
dut m. ( eten) 1 petit somme m.; (après Ie diner)
sieste f.; 2 uit den — helpen tirer de l'incerlitude;
in den -- laten tenir en suspens.
duts m. & f. pauvre diable m.
dutten v. intr. sommeiller, faire la sieste.
1. duur m. 1 durée, persistance f.; 2 op den — d
la longue; rust noch — hebben ne pas :enir en
place; op den — maken faire à demeure.
2. duur (c.der, cst) adj. cher, coíïteux; hoe --
dat boek? combien (coûte) ce livre? dure tijden
cherté f. de vivres; dure eed serment solennel ; —
te staan komen couter cher
duurkoop adj. cher; — is goe(d)koop qui bon
1'a chète, bon le boit ; goe(d)koop is — le bon marché
est touiours cher. [mettra la cherté.
duurte f. cherté f.; hij zal er de --- in brengen ilyt
duurzaam adj. durable, stable; (santé) robuste;
(amitié) solide; niet -- qui ne tient pas.
duurzaamheid f. durabilité, stabilité f.
duw, duwen = douw, douwen.
dwaalbegrip n. idée f. fausse; erreur f.
dwaalgeest m. 1 esprit m. vagabond; 2 esprit m. $
dwaalleer f. fausse doctrine f. [d'erreur.
dwaallicht n. 1 feit follet; 2 (mar.) feu St-Elme m.
dwaalpad n. 1 faux chemin m.; 2 voie f. de perdi-:
dwaalreden f. sophisme m. [tion.
dwaalredenaar m. sophiste m.
dwaalspoor n. fausse piste f.; een -- volgen faire
fausse route f. ; op een — geraken se fourvoyer.
dwaalstar, ...ster f. planète f.
dwaaltuin m. labyrinthe m.
dwaalweg m. = dwaalspoor.
dwaas 1 adj. (dwazer, .t) fora, sot; adv. 2 folie-[
dwaasheid f. folie, sottise f. [ment, sottement.
dwaashoofd m. & f- têle f. folle.
dwalen v. intr. t errer, vaguer; 2 s'égarer, se
fourvoyer; 3 se tromper, étre dans Terreur, faire
erreur; 4 de kompasnaald dwaalt l'aiguille
s'affole.
dwalend adj. 1 errant; 2 (opinion) erroné.
dwaling f. 1 égarement m.; 2 erreur f.; malentendu
m., méprise f.; in de -- blijven rester
dans 1'illusion; in — verkeeren être dans t'erreur
; in --- brengen induire en erreur.
dwang m. contrainte, violence, force f.- — uitoefe,
nen user de violente. [forcés,
dwangarbeid m. travail m. forcé; tra.'aux m. p1.4
dwangbevel n. contrainte f.
dwangbuis f. camisole f. deforce.
dwanggezag n. despotisme m. ,
dwangdienst m. corvée ( s,) f. (pl.)
dwangmiddel n. contrainte; mesure f. coercitive,
dwangnagel m. envie f.
dwangrok m. camisole f. deforce.
dwarrel m. tourbillon m.
dwarrelen v. intr. tourbillonner, tournoyer.
dwarreistroom m. tourbillon, gouffre m.
dwarrelwind m. tourbillon, vent in. tournant.
1. dwars adj. (wer, mot) 1 oblique, transversal;
2 récalcitrant, revêche, contrariant.
2. dwars adv. (...er, mot) obliquement, transver.
salement ; de travers, à travers, en travers; iem.
den voet — zetten contrecarrer qq. ; iem. —
aanzien regarder qq. de travers.
dwarsbalk f. 1 traverse f.; 2 (mar.) traversin,f
dwarsboom m. barrière, barre f. [bau m.
dwarsboomen v. tr. 1 contrecarrer; 2 taquiner,
dwarsdoor prép. & adv. d travers.
dwarsdraad m. fil m. de trarne.
dwarsdraads adv. à contre fil, contre mailles.
dwarsdrijven -- 124 -- echteloos
dwarsdrijven v. tr. contrarier, contrecarrer.
dwarsdrijver m., ...drijfster f. qui contrarie; chicaneur
m., ...euse f.; mauvaise téte f.
dwarsdrijverij, ...drljvïng f. contradiction, chicane,
obstruction f.
dwarsfluit f. flfte f. traversière.
dwarsgaande adj. obliquant.
dwarsgang f. passage m. transversal.
dwarsheld f. 1 obliquité f.; 2 humeur f. contra-;
dwarshout n. traverse f. [riante.
dwarskijker v. intr. regarder de travers; contr8-
Ier. [leur m.
dwarskijker m. qui regarde de travers; contr8-t
dwarskop m. mauvaise téte f.; mauvais coucheur^
dwarsligger m. bille, traverse f. [m.
dwarslijn f. ligne f. transversale; sécante f.
dwarslijst f. 1 traverse f. de chambranle ; 2
(armoire) tasseau m.
dwarsloop m. course ou tiirection f. oblique.
dwarsnaad m. 1 couture f. en travers; arrêt m;
2 (chir.) suture f. transversalè.
dwarsover prép. & adv. à travers.
dwarspaai m. pieu m. traversier; traversine f.
dwarspad n. sentier rn. de traverse.
dwarsscheeps adv. en travers du vaisseau.
dwarsschot n. 1 cloison f. en travers; 2 (bot.)
phragme m.
dwarsslag m. coup m. en écharpe; revers in.
dwarssloot f. fossé m. de travers.
dwarssne(d)e f. 1 coupure f. en travers; 2 (chir.)
section f. transversale.
dwarsspar f. chevron m. de traverse.
dwarsspier f. (muscle m.) transversaire m
dwarsstraat f. rue f. traversière.
dwarsstreep f. ligne, barre f.; tiret m. transversal.
dwarsstrooms adv. en travers du courant.
dwarsstuk n. traverse f.
dwarsweg m. chemin ni. traversier.
dwarswind m. vent m. traversier.
dwarszeis adv. d travers les lames.
dwaselijk adv, follement, sottement.
dwaze m. & f. (xn) 1 sot m.; 2 imbéctle m. & f.
dweepachtig 1 adj. fanatique, enthousiaste,
exalté; 2 adv. fanatiquement.
dweepster f. fanatique, exaltée f.
dweepziek, ...zuchtip adj. fanatique, exalté.
dweepzucht f. fanatisme m., exaltation f.
dweil f. (cnen) 1 torchon rn.; 2 (mar.) faubert m.
dweilen v. tr. 1 nettoyer (au torchon); 2 (mar.)
fauberter; 3 (fig .) flôner.
dweiistok m. manche m. de faubert.
dwepen v. intr. 1 être fanatique; 2 être enthou
siaste (de), se passionner (pour).
dweper m. fanatique, enthousiaste, exalté m.
dweperij f. fanatisme m., exaltation f.
dwerg m. nain m., —e f.; en compos. nain.
dwergachtig adj. nain, pygméen, minuscule.
dwergeik m. (bot.) yeuse f.
dwergmensch m. pygrnée m.
dwergpaard n. bidet m.
dwergpalm in. palmier m. nain; palmiste m.
dwingeland in. tyran; —je tyranneau m.
dwingelandij f. tyrannie f..
dwingelandsch adj. tyrannique.
dwingen (dwong, heeft gedwongen) 1 v. tr. jorcer,
contraindre; 2 v. intr. faire à sa tête.
dwingend adi. 1 contraignant; (pouvoir) coercitif;
(gráce) nécessitante; 2 volontaire.
dwinger m., ...gster f. (c's) 1 enfant m. & f.
volontaire; 2 fort m., bastille f.
dwingerig adj. volontaire, piaillant.
Dworp n. Tourneppe m.
dynamiet n. dvnamite f.
dynamietwerper m. dyriamitard m.
e f. ( co's) 1 e m.; 2 (mus.) mi m.
eb ; ebbe f. reflux; (mar.) )usant m.; — en vloed
flux et reflux, flat et jusant; er gaat — il y a
jusant; er gaat geen — meer le jusant étale.
ebbeboom m. ébénier m.
1. ebben adj. d'ébène.
2. ebben v. intr. baisser; het ebt il y a jusant.
ebbenhout n. ébène f., bols m. d'ébène.
ebbenhouten adj. d'ébène.
ebbenhoutwerker m. ébéniste m.
ebdeur f. porte f. d'aval ou de mouille.
Ebro m. tbre m.
echel rn. ( mos) sangsue f. [échoïque.
echodicht, ...lied n. poésie f. échoïque, chant m.Z
1. echt adj. 1 légitime; 2 authentique; 3 véritable,
vrai, pur.
2. echt adv. légitimement, loyalement.
3. echt m. mariage m.; (poét.) hymen, hyménée
m.; in den — treden contracter mariage.
echtbreken v. intr. sép. commettre un adultère.
echtbreker m., ...breekster f. adultère m. & f.
echtbreuk f. adultère m.
echtelieden in. p1. conjoints m. pl.
echtelijk 1 adj. conjugal, matrimonial; 2 adv,
conjugalemeni.
echteling m. & f. conjoint m., —e f.
echteloos adj. & adv. célibataire; het ...looze
leven le célibat; — leven rester célibataire.
echten -- 125 -- eenig
echten v. tr. 1 légitimer, reconnaïtre; 2 authentiquer.
echter conj. néanmoins, cependant, pourtant.
echtestaat m. mariage m.
echtgenoot m., cDe f. époux m., épouse f.; conjoint
m., —e f. [pureté f.
echtheid f. 1 légitimité; 2 authenticité; 3 bonté,t
echting f. légitimation, reconnaissance f.
echtscheiden v. intr. insép. divorcer.
echtscheiding f. divorce m.
echtschender m., ...dster f. adultère m. & f.
echtschending,...schennis f. adutèl re m.
echtverbintenis f., ...verbond n., ...vereeniging f.
union f. conjugale.
echtverklaring f. légitimation f.
econoom m. (...nomen) économe m.
1. edel adj. 1 noble; 2 (vin) généreux , 3 (métal,
pierre) précieux.
2. edel adv. noblement, généreusement.
edelaardig 1 adj. noble, généreux; 2 adv. noblement.
[deur m. de caractère.
edelaardigheid f. 1 noblesse, générositéf.; 2 gran-1
edelachtbaar adj. très honorable.
edeldom m. noblesse f
edelgeboren adj. 1 noble ; 2 illustre.
edelgesteente n. (con) pierre f. prérieuse.
edelheid f. noblesse, générosité f.; Uw --- Vntre;
edelhartig adj. noble, généreux. [Seigneurie.
edelhoogachtbaar adj. très illustre.
edelknaap m. page m.
edelman m. (...lieden) noble, gentilhomme m.
edelmoedig 1 adj. généreux, magnanime; 2 adv.
généreusement.
edelmoedigheid f. générosité, magnanimité f.
edelmogend adj. noble et puissant. [Puissances.
edelmogendheid f. : Uw ...heden Vos Nobles 1
edelsteen m. pierre f. précieuse.
edelvrouw f. dame f. noble.
edict n. édit m., ordonnance f. royale.
edik m. vinaigre m.
Edingen n. Enghien m.
edoch conj. cependant, pourtant.
eed m. (c'en) serment m.
eedaflegging f. prestation f. de serment.
eedbreker m., ...breekster f. parjure m. & f.
eedbreken n., ... breuk f. parjure m.
eedgenoot m. & f. - 1 conjuré; 2 confédéré m.;
de Zwitsersche —en les Ligues f. suisses.
eedgenootschap n. 1 conspiration f.; 2 confédération
f.; een — maken se confédérer.
eedgespan n. conspiration f.; conjurés m. pl.
eedschender m., ...dster f., eedverbreker m.,
...breekster f., eedverkrachter m., ...tster f. parjure
m. & f. [parjure m.
eedschending, ...verbreking, ...verkrachting f.1
eega m. ( c as), eegade f. ( ' n) époux m.; épouse f.
1. eek m. vinaigre m.
2. D eek 1 m. chêne; 2 f. /an m.
eekhoorn, ... horen m. (zs) écureuii m.
eekhoornaapje n. singe écureuil m., saïmiri m.
eekhoornachtig adj. sciuromorphe.
eel m. & n. bière, ale f.
eelt n. cal m.
eeltachtig, eelt(er)ig adj. calleux.
eeltachtigheid, eelt(er)igheid f. callosit f.
eeltzweer f. ulcère m. calleux; oignon m.
Eems f. Ems m.
1. éen adj. num. 1 un, une; Willem --- Guiilaume
premier; bladzijde — page une; geen ---
pas un seul; — voor — un d un ; 2 même; op ---
dag le même jour ; dat komt op -- uit cela revient
au même.
2. een, eene adj.: mijn eene broeder un de mes
frères; dat —e boek ce livre-là.
3. een, eene adj. & pion. dét. un; het—isis zoo
goed als het ander l'un i'aut l'autre.
4. een f. (.en) 1 un; 2 (jeu) as m.
5. een art. un; (devant un relat.) quelqu'un,
quelqu'une; hij is — Waal, — geneesheer il est
Wallon, médecin.
eenarm m. manchot m.
eenarmig adj. manchot.
eenbladig adj. monophylle, monopétale.
eenbloemig adj. uniflore.
eenbroederig adj. monadelphe.
eend f. 1 canard m.; wijfjes— cane f.; jonge
---- caneton m.; 2 bêta, oison m.
eendagsvlieg f. éphémère m.
eendekker m. monoplan m.
D eendelijk adj. solitaire, triste, lugubre.
eendenei n. ceuf m. de cane.
eendengroen n. lentille f. d'eau, lemne m.
eendenhagel m. dragée f. aux canards.
eendenhok n. canarderie f.
eendenjacht f. chasse f. aux canards.
eendenkooi f. canardière f.
eendenkroos n. lentille f. d'eau, lemne m.
eendenmossel f. bernacle f., anatife m.
eendenroer n. canardière f.
eender 1 adj. pareil, semblable; 2 adv. de lamêmet
eendracht f. concorde, union f. [manière.
eendrachtelijk, eendrachtig adv. en bon accord,
en bonne intelligente.
eendvogel m. canard m.
eenenmale (ten) loc. adv. complètement.
eenerhande, ...lei adj. semblable, de la même
eenhandig adj. manchot. 1espéce.
eenheid f. (... heden) 1 unité f.; 2 volkomen —
identité f.; 3 concorde, union, intelligente f.
eenhoevig adj. solipède.
eenhoofdig adj. 1 d une tête; monocéphale; 2 monarchique.
eenhoorn, ...horen m. ( . ·) 1 licorne f.; 2 (poiss.)
narval, monocère m.
eenhoornig adj. monocère, unicorne.
1. eenig 1 adj, unique, seul; 2 solitaire, effray-.
Benig -- 126 -- eeren
ani ; 3 adv. uniquement; dat is — en alleen de
oorzaak c'est la seule et unique cause.
2. eenig adj. num. quelque; zonder —e kosten
sans aucun frais; —en denken d'aucuns pensent.
eenigerhande, ...lei adj. quelque.
eenigermate, eenigerw jjze adv. quelque peu.
eeniggeboren adj. unique.
eenigheid f. 1 concorde, union f.; 2 solitude; in
zijn — tout seul.
eenigszins adv. en quelque sorte, un peu.
eenjarig adj. 1 dun an; 2 annuel.
eenkennig adj. farouche, insociable.
eenkleurig adj. unicolore; monochrome.
eenlettergrepig adj. monosyllabique; -- woord
monosyllabe m.
eenlobbig adj. unilobé, monocotylédone.
eeniQopend, ...ioopig adj. célibattxire.
eenmaal adj. I une fois : --is geen maal une j'ois
ne compte pas; 2 un jour; 3 het is nu — zoo c'en
est ainsi maintenant.
eenmgnnig adj. monandre.
eenmiddeipuntlg adj. concentrique.
eenoog rn. & f: borgne m.& f.; (myth.; cyclope m.
eenoogig adj. borgne; (h. n.) monotule.
eenparig 1 adj. unanime, de concert; 2 (12. n.)
uniforme, égal ; 3 adv. unanimement.
eenporigheid f. 1 unanimité f.; 2 uniformité f.
eenre : ter — loc. d'une part.
eenrijm n. monorime m.
eens adv. 1 une fois; -- is Beens une fois ne
comple pas; nog — zoo mooi bien plus beau;
2 op —, in — en une fois, tout b coup; 3 het --
zijn être d'accord, s'entendre; 4 une fois, un jour;
5 hij kan niet -- lezen il ne salt même pas lire;
3 kijk — regarde un peu ; kom -- hier viens ici;
zeg—! disdonc f
eenschaduwige m. hétéroscien m.
eenschaiig adj. univalve.
eensdeels adv. d'une part, d'abord.
eensgezind adj. d'accord, de concert unanime.
eensgezindheid f. bonne entente f.; accord; unis-;
eensklaps adv. tout à coup, soudain. [son m.
eenslochtig adj. unisexe, unisexuel.
eensluidend adj. 1 concordant, consonant; voor
-- afschrift pour copie conforme; 2 homonyme.
eensluidendheid f. i concordante f.; 2 homony-t
eenspan ( nen) n. voiture f. à un cheval. [mie t.
eenstemmig 1 adj. d une voix, d l'unisson; 2 harrnonieux;
3 unanime; 4 adv. unanimement.
eenstemmigheid f. 1 unisson; 2 unanimité f.
eenstijlig adj. monostyle, monogyne.
eentje n. (mos) un sul; op zijn — tout Beul.
eentonig adj. monotone.
eentonigheid f. monotonie f.
eenvormig adj. uniforme.
eenvormigheid f. uniformité f.
eenvoud m. simplicité f.
eenvoudig 1 adj. simple; 2 adv. simplement.
eenvoudigheid f. simplicité f.
eenwerf adv. une fois.
eenwieler m. (cos) monocycle m.
eenw;jvig adj. monogyne.
eenzaam adj. 1 solitaire; 2 écarté; 3 lugubre,j
eenzaamheid f. solitude, retraite f. [triste.
eenz,Qdig adj. monosperma.
eenzelvig adj. I identique; 2 farouche.
eenzelvigheid f. 1 identité; 2 humeur f. farouche.
eenzijdig 1 adj. d un seul cóté; unilatéral;
2 exclusif, partial; 3 d part, séparé; 4 adv. partialement.
eenzijdigheid f. partialité f ; exclusivisme m.
1. eer adv. ! plus tot, de meilleure heure; hoe —
hoe liever le plus tot possible; 2 plutót, de préférence;
ik zou --- sterven dan ... plutót mourir
que de...
2. eer f. honneur m.; — bewijzen faire honneur,
rendre honneur; —e zij God ! gloire d Dieul ter
—e van en l'honneur de; —e wien —e toekomt
i tout seigneur tout honneur; ik reken het mij tot
een — u te ... je me fais un honneur de vous... ;
iem. de laatste --- bewijzen rendre les honneurs
ƒunèbres d qq. ; in --- houden avoir grand respect
de, respecter; 's Lands wijs, 's lands -- d Rome
comme d Rome.
eerambt n. poste m. d'honneur; naar —en staan
aspirer aux honneurs.
eerbaar 1 adj. (der, pst) modeste, honnéte;
2 décent, pudique; 3 adv. décemment.
eerbaarheid f. I modes.tie, honnéteté f.; 2 détente,
pudeur f.
eerbetoon n., ...betuiging t, ...bewijs n., ...bewijzing
r. honneur, hommage m
eerbied m. respect m., vénération f.; uit -- voor
par déférence pour; acte van — acte m. respectueux;
in -- houden entourer de respect.
eerbiedig 1 adj. respectueux; 2 adv. respectueusement.
eerbiedigen v. tr respecter, honorer, vénérer.
eerbiedshalve adv. par respect (pour).
eerbiedwaardig) adj. respectable, vénérableL
eerbiedwoordigheid f. respectabitité f.
eerder adv. plus tot, pluidt. V. 1. eer.
eere en compos. d'honneur.
eereboog m. arc m, de triomphe.
eereburger m. citoyen m. honoraire.
eereburgerrecht, ...burgerschap n. droit m. de:
eeredienst m. culte m. [cité honorifique.
eeregraf n. monument m. funebre; mausolée m.
eerekrans m., ... kroon f. couronne f. triomphale.
eerend n. rnembre m. honoraire ou d'honneur.
eereiid maatschap n. qualité f. de membre hono-;
eereioon n. honoraires m. p1. [raire.
eeren v- tr. 1 honorer; 2 respecter, vénérer; waarmede
men verkeert, wordt men geëerd dis-moi
qui tu hantes, Je te dirai qui tu es; uw geëerd
schrijven votre honorée (lettre).
eerepalm -- t27 — effen
eerepal m m. palmes f. p1.
eerepoort f. are m. de triomphe.
eereprijs 1 m. prix m. d'honneur; 2 f. (bot.)
véron'que f. [tion t., insigne m,
eereteeken n. 1 marque f. d'honneur; 2 décoraeeretempel
m, panthéon m.
eeretitel m. t:tre in. honorifique.
eerewoord n. parole f. d'honneur; zijn - geven
engager sa parole.
eergevoel n. point m. d'honneur.
eergierig adj. ambitieux; avide d'honneurs.
eergigr1gheld f. ambition f.
eergisteren adv. avant-hier,
eerlang adv. avant peu, sous peu, bientvt.
1. eerlijk adj. T honnête: 1 honorable ; een -e
naam un nom honorable; 2 probe, loyal ; zoo
waar ik een --- man ben foi d'honnéle homme;
- duurt het langst -avec la probité on va Ie plus
lom; 3 rertueux.
2. eerlijk adv. honnêtement, honorablement, de
b{onne foi ; - gezegd en toule vérité.
eerlijkheid f. honnéteté, loyauté, probité f.
eerloos 1 adj. infáme, sans honneur; 2 adv. de
faeon infdme.
eerloosheid f. infamie f.
eerroof m. diffamation f.
eerroovend adj. diffamant ; (écrit) diffamatoire.
eerroover m., ...roofster f. diffamateur m., ;
eerrooving f. diffamation t. [...trice f.
eershalve adv. par honneur, par déjérence.
1. eerst adv. 1 premièrement, d'abord, en premier
Veu; 2 au commencement; 3 avant tout ;
4 hij begint -- il ne fait que de commencer : morgen
-- kom ik je ne viens pas avant demain ; het
is -- drie uur ii est d peine trois heures, il nest
que trois heures; zijt ge -- zoo ver? vous n'en
étes encore que lá?
2. eerst formant loc. adv. avec het, in het, voor
het : 1 het -- Ie premier, la première, les premiers;
wij zagen dat het - nous éteons les premiers
4 voir cela; 2 in het - d'abord, au début;
3 voor het - pour la première fois.
eerstaanwezend adj. premier en titre, e premier.
eerstbeginnend adj. commencant, débutant.
eerstdaags adv. sous peu, au premier ; nur.
eerste i adi. premier; het - optreden les débuts
m. pl. ; --opvoering première f.; een - deugniet
un fameux vaurien; de -- kerk l'église
primitive; - onschuld innocence primitive;
2 m. premier m.; de -- de beste le premier
venu; 3 n. la première chose f.; ten - premièrement,
en premier lieu.
eersteling m. 1 premier enfant, premier-né,
atné m.; 2 -en prémices 1. pl. (du troupeau, de
la moisson); 't is mijn - c'est moa premier travail;
3 --en van de drukkunst incunables f. p1.
eerstgeboorle f. primogéniture, afnesse f.
eerstgebQorterecht n. droit m. d'ainesse.
eerstgeboren adj. afné, premier-né.
eerstkomend, eerstvolgend adj. prochain.
eertijds adv. ;adis, autrefois.
eervergeten adv. sans honneur, infáme.
eervol 1 adj. honorable; 2 adv, honorablement.
eerwaord adj. révérend.
eerwaardig adj. respectable, honorable, véné.
rable; 2 adv. honorablement. [vérence f.
eerwaardigheid . 1 respectabilité; 2 (titre) ré-j
eerzaam 1 adj. honnéje, digne ; 2 adv. honnéte4
eerzaamhe°d f. honnéteté f. [ment.
eerzucht f. ambition f. [ment.
eerzuchtig 1 adj . ambitieux; 2 adv. ambitieuse-t
eerzuil f. monument m.
eest m. 1 touraille f.; 2 séch.air rn.
eesten v. tr. sécher d la touraille.
eetbaar adj. 1 mangeable, cornestible; 2 (méd.)
alimentaire ; 3 (bot.) édule.
eetbaarheid f. csculence, cornestibilité f.
eetbak m. mangeoire, auge, crèche f.
eethuis n. restaurant m., pension f.
eetkamer f. salle f. á manger.
eetlepel m. cuiller f à bouche ou è soupe.
eetlust m. appétrt ni .
eetmaal n. repas m.
eetmaat f. 1 ration f. de vivres; 2 régime-m.
eetpartij f. partie f. de table, (lam.) gueuleton m,
eetregel in. régime m.
eetster f. mangeusc f.
eettafel 1. table f. d manger.
eetwaar t. denrée f.; eetwaren vivres m. p1., victuailles
f. pl., comestibles m. p1.
eetzaal t. 1 salle f. à manger; 2 (couvent, école)
réfectoire m. [d'or, d'argent.
eeuw f. sièele m.; gouden, zilveren - Rge m.$
eeuwfeest, ...getijde n. jubile rn.; fé1 f. séculaire.
eeuwig 1 adj. éternel; 2 cï vie, perpétuel; 3 adv.
éternellement, perpétuellement.
eeuwigdurend adj. éternel, perpétuel.
eeuwigheid f. fernfté t.; van - tot --- dans les
,siècles des ' écIes ; in (der) - niet au grand g
eeulwigliridt n. veiiieuse f. de tabernaele. [jamais.
ee e w par n annue T. séculaire.
eeuwzant+ m. chant m. séculaire.
effect n. 1 effet m.; op --berekend ct effet ; 2 effei,
titre m. (de fonds publics) ; 3 (écon.) rendement
in. utile.
effectenbeurs f. boerse t. Tjes fonds publics.
effectenhandel m. commerce nu négoce in. de
fonds publics.
effectenkoers m. cours m. des fonds publies.
effectenmakelaar m. agent m. de change.
effen 1 adj, uni, égal, aplani; -- maken aplanir,
égaliser; op - bodem zijn être a flot; -- rekening
maakt de beste vriendschap les bons comp•
tes font les bons smis; 2 cornpassé, impassible.
met een - gezicht sans sourciller; een -- zusje
qui fait la sucrée; 3 adv. fantdt; 4 froidement.
effenen. — [28 --- eikeltijd
effenen v. tr 1 aplanir, égaliser, niveler; 2 ré;ler.
effenheid f. égalité f.
effening f. 1 aplanissement, nii'ellement m.; 2 ré-i
effentjes adv. à peine. [glement in.
eg f. (' g en) = egge.
egel m. (x s) hérisson m.
egelantier m. ( mos) églantier m.
egelantierbloem, ...roos f. églantine f.
1. egge f. (c n) herse f.
2. egge f. ( n) 1 (tissu) lisière f.; 2 (cotiteau)^
eggen v. tr. herser. [tranchant m.
egger m. ( 's) 1 herseu r m.; 2 tarière f.
eggerig adj. acre, aigre.
eggerig h eid f. acreté, aigreur f.
eggesteek m. point m. de zigzag.
eggig ad j agacé.
eggigheid f. agacement in.
eggi ng f. hersage m.
Egi nendal n. vallée f. d' Ai aesse.
egsmiid m. taillandier m.
Egypte n. l'Égvpte f.
Egyptenaar m. ( os) Igyptien m.
Egyptisch adj. égyptien, d'Égypte.
1. ei n. ( pers & -eren, motje) ceuf m.; het—
wil wijzer zijn dan de hen gros Jean veeut en
remontrer à son curé; —eren voor zijn geld kiezen
mettre de l'eau dans son vin ; malkaar g Blijken
als twee —eren se ressemblcr comme deux
gouttes d'eau; een --tje met iemand te pellen
hebben avoir un compte à r égler avec qq.
2. ei interj. hé!
eicel f. celtule-ceuf f.
eiderdons n. édredon in.
eidereend f. pontail m.
eidergans f. eider m.
eier en compos. d'aauf ou aux ceufs. [d'ceufs.
eierboer m. paysan m. aux ceufs; marchand m.i
eierbrood n. pain m. aux ceufs; brioche f.
eierkanaal n. oviducte ni.
eierkoek m. omelette f.; co je beignet in. aux ceufs.
eierkooper m., ... koopster t. coqueticr m., ...ihre f.
eierkrans m. ovaire m.
eierleggend adj. 1 pondeuse; 2 ovipare.
eierleider m. oviducte m.
eierlepel m. cuiller f. á ceufs.
eierlijst f. (arch.) ove f.; godron m.
eierpruim f. prune-ceuf f.; prune de Damas.
eiersaus f. sauce f. aux ceufs; met (een) — d la;
eierstok m. ovaire m. [poulette.
eierstruif f. omelette f.
eiertaart f. flandrelet m.
1. eigen adj. 1 propre; dat huis is mijn —
c'est une maison à moi; — haard is goud waard
il n'y a rien de tel que d'avoir tin chez-soi; op —
gezag de sa propre autorité; het vliegen is de
vogels — c'est le propre des oiseaux de voler;
2 habitué, accoutumé; hij is reeds — il est déjà
accoutumé ici ; zich iets — maken sefamiliariser
avec qc. ; het —ste paard le même cheval; er is
meer gelijk dan — il y a d la foire plus dun cne
qui s' appelle Martin
2. eigen avec un possess. : mijn —, zijn —
moi-même, lui-même; in mijn — à part moi.
eigenaar m., aster'(xs) & ...nares f. (osen)
propriétaire m. & f.
eigenaardig 1 adj. propre, particulier; 2 singulier,
étrange; 3 idiomatique; 4 adv. originalement.
eigenaardigheid f. 1 particularité f.; 2 singularité
f.; 3 idiotisme m.
eigenbaat f., ...belang n. intérét, égoïsme m.
eigenbatig adj. intéressé, égoïste.
eigenbelangzoeker m égoïste m.
Eigen-Brakel n. Braine-l'Alleud m.
1. eigendom n. bien m. propre, propriété f
2. eigendom m. (droit m. de) propriété f.; in
vollen — en toute propriété.
eigendommelijk 1 adj. 1 en propre; 2 caractéristique;
2 adv. caractéristiquement.
eigendunkelijk 1 adj. arbitraire; 2adv.arbitrai-i:
eigendunkelijkheid f. arbitraire m. [rement.
eigenen 1 v. tr. approprier; 2 zich — tot se pré.
ter à.
eigengebakken adj. de ménage, de cuisson.
eigengemaakt adj. de ma (ou ta ou sa etc.) .fabrication.
eigenhandig adj. de sa propre main; (écrit) autographe;
(testament) olographe.
eigenliefde f. amour-propre m.
eigenlijk 1 adj. propre; 2 véritable, réel; 3 adv.
proprement, à proprement parler; — heeft hij
gelijk au fond il a raison; dat is — zingen voild
ce qui s'appelle chanter. [s'emboue.
eigenlot m. vanterie f.; — stinkt qui se tortel
eigenmachtig 1 adj. de son autorité privée; cirhitraire,
despotique ; 2 adv. arbitrairemeni.
eigennaam ni. nom m. propre.
eigenschap f. ( epen) propriété f.; attribut m.;
qualité f. particulière.
eigenste adj. méme. V. eigen.
eigenwaan m. présomption ; suffisance, vanité f.
eigenwijs 1 adj . suffisant, pédant; 2 adv. plein de
suffisance. [tisme M.
eigenwijsheid f. suffisance, pédanterie f., pédan-j
eigenwillig 1 adj. volontaire, arbitraire; 2 adv.
volontairement, arbitrairement.
eigenzinnig 1 adj. obstiné, opinia^tre, entété;
2 adv. obstinément, opinidtrement.
eigenzinnigheid f. obstination, opinihtreté f., en-t
eik m. chêne m. [tétement m
eike en compos. de chêne (s) .
eikeboom m. chêne m.
eikel m. ( mos) gland m.
eikeldragend adj. glandifi-re; (hérald.) glandé.
eikelmuis f. lérot, lofrot m.
eikeloogst m. glandée f.
eikeltijd m. glandée f.
eikelvarken — 129 — elkeen
elkelvarken n. cochon m. de glandée.
1. eiken adj. de chêne, en chêne.
2. eiken en compos. de chêne(s).
eikenappel m. galle f.
eikenbosch n. chênaie f.
eikenhouten adj en bois de chPne.
eiker m. ( mos, 'tje) accon m.
eilaas, eilacy interj. hélas!
eiland n. ïle f.; —je ïlot m.
eilander m. ('s) insulaire m.
eilandzee f. archipel m.
eileider m. oviducte m.
eilleve interj. allons! voyons! je vous en prie.
eiloof n. lierre m. (commun.).
eindbeslissing f., ...besluit n. décision f. finale;
résolution f. définiti ve.
eind(e) n. (...den, ...die) 1 fin f., terme in.; een—
aan iets maken meetre fin à qc. ; er is geen --- aan
cela n'enfinit pas; ten — loopen toucher à sa fin;
ten — raad en désespoir de cause; — goed alles
goed la fin couronne 1'ceuvre; alles heeft een ---
tout a un terme; tot een goed — brengen mener à
bonne fin; 2 extrémité f., bout; iets ten -- brengen
venir d bout de qc.; bil 't verkeerde --- pakken
prendre à retours; aan 't kortste -- trekken
avoir le dessous; een —(je) touw un bout de
f icelle ; een — weegs un bout de chemin ; 3 finn f.,
but m.; zijn — bereiken arriver d ses Fins; te
dien — d cette fin, c'est pourquoi; ten — afin
que, afin de. [final.
eindelijk 1 adv. enfin, finalement, à lafin; 2 adj 1
eindeloos 1 adj. infini, sans fin; 2 interminable;
3 adv. infiniment, sans fin.
eindeloosheid f. infinité f.
einden = eindigen.
eindexamen n. examen m. de sortie.
eindig adj. 1 fini; 2 borné, limité.
eindigen 1 v. tr. finir, terminer, achever; 2 v.intr.
(zijn) finir, prendre fin, expirer; 3 (hebben);
eindigheid f. étai m. limité. [aboutir.
eindiging f, fin, terminaison f., achèvement m.
eindpaal f. borne, limite f.
eindpunt n. (point m.) terminus m.
eindrijm n. rime f. finale; --en bouts m. pl.rimés.
eindstation n. gare f. terminus.
eindteeken n. (mus.) finale f.
eindvonnis n. arrêt m. définiti; ou en dernier res-^
eirond adj. & n. ovale adj. & m. jsort.
eis f. (mus.) mi m. dièse.
eisch m. (cDen) 1 demande, prétention f.; 2 exigence
f.; naar (den) — comme ii faut; te hooge
—en stellen être trop exigeant.
eischen v. tr. 1 demander, exiger, revendiquer;
2 (jur.) requérir; (mil.) réquisitionner.
eischer m. ( mos), ...es f. ( csen) (jur.) demandeur
m., ...deresse f.
eisching f. exigence, réquisition f.
eivlies n. 1 chorion m.; 2 (bot.) lorique f.
eivol adj. plein comme un ceuf, bondé.
eivormig adj. ovale.
eiwit n. blanc m. d'ceuf ; (cuis.) glaire f.; (méd.):
eiwitstof f. albumine f. [albumen m,
eiwitten v. tr. insép. glairer.
ekel hekel.
ekster , f. pie; bonte — pie-grièche f.
eksteroog n. cor m. aux pieds; teil m. de perdrix,
eksteroog(en)mes n. coupe-tors m.
eksteroog(en)pleister, ... zalf f. emplátre ou on.
guent m. coporistique.
eksteroog(en)snijder m. pédicure m.
el f. ( -Dlen) (anc.) aune f.; (act.) mètre m.
eland m., odier,hert n. élan m.
elastieken adj. en élastique.
elders adv. ailleurs, autre part.
electriciteit f. électricité f. En compos. électrique.
electriseeren v. tr. électriser.
electriseermachine f. machine f. électrique
elegisch adj. élégiaque. [ple; 3 (électr.) pile f.
element n. 1 élément m.; 2 (cliim.) corps m. sim-t
1 elf num. & f, onze nurn. & m.; met zijn
elven à onze; kwartier voor — ou elven onze
heures moins un quart; op zijn — en dertigst
1 sur son trente-et-un, 2 toot á son aise; 't is --
oogen tout est raté.
2. elf m. (ten), elve f. ('n), elfe f.; de koning
der Elfen le roi des Aulnes.
elfdaagsch adj. de onze jours.
elfde num. & n. onzième adj. & m.
elfdehalf adj. dix et demi. [espèces.
elfderhande, ... derlei adj. de onze maniéres ou
elf-en-dertigst (op zijn) loc. adv. V. 1. elf
elfhoek m., ...ig adj. hendécagone m. & adj.
elfhonderd adj. num. onze cents.
elfhonderdste adj. num. onze-centième.
elfjarig adj. de onze ans.
eiflettergrepig adj. hendécasyllab(iqu)e.
elfmaal adv. onze fois.
elfmannig adj, hendécandre.
elft f. & m. ( c je) alose f.; kleine —f(e)inte f,
elftal n. onzaine f.
elfvoud n. quantité f. onze fois égale.
elfvoudig adj. onze fois autant.
elfwlvig adj. hendécagvne.
elke f. (.n), elger m. (mos) fo (u )ène, fouine,
fouane f.
Elias m. Élie m.
Eligius m. Éloz m.
elixer, elixir n. (. ·) élixir m.
eik adj. ind. chaque, tout; — oogenblik d tout
moment.
elkaar, elkander pron. se, l'un l'autre, les uns les
autres; wij moeten — helpen nous devons nous
entr'aider; over —face à face; voor -- l'un pour
l'autre; met — ensemble; de armen over —4
les bras croisés.
elkeen, D elkendeen pron. chacun.
elleboog -- 130 — enting
elleboog rn. coude m.; (menure) coudée f.; de
...bogen vrij hebben avoir les coudées (ranches:
op den — leunen s'accouder.
elleboogsbeen n. cubitus m.
elleboogsgewricht n.. articulation f. cubitale.
elleboogsknobbel m. olécrane m.
elieboogslengte, ... maat f. coudée f.
elleboogspijp f. cubitus m.
elleboogsspier f. muscie m. cubital.
ellegoed n. aunages m. pl.
oliemaat f. 1 aune f.; 2 aunage m.
ellende f. misère, détresse; in -- komen tomber
dans la misère; geen -- voor den tijd tant dure
le vin lapt dure la féte.
ellendeling m. misérable m.
ellendig 1 adj. misérable; 2 pitoyable; voor
een — stuk van vijf frank pour une méchante
pièce de cinq francs; 3 adv. misérablement; —
aan zijn eind komen finir misérablement.
ellendigheid f. = ellende. [calicot m.
elleridder, ...ruiter m. chevalier m. de l'aune,t
ellewaar f. aunages m. pl,; merceries f. pl.
ellewinkei m. boutique f. d'aunages.
Eloois- Vilve n.: Sint -- Vyve- St- Éloi n1.
elp, elpenbeen n. ivoire m.
elpen, elpenbeenen adj. d'ivoire.
1. els rn. (elzen) (bot.) aune m.
2. els f. (elzen) (outil) alène f.
3. Els f., Eisje n. Adeline ou Élise f.
Elsene n. Ixelles m.
Elsenaar m. ixellois m.; ...sch adj. ixellois.
Elsevier m. Elzévi ( e) r m.
etsmaker ni. alénier m.
eisvormig adj. en forme d'alène; (bot.) alénéelverhande,
...lei adj. de onze manières ou espè-^
Elzas m. 1'Alsace f. [ces.
Eizasser m. (-os), Elzasseri n f. (x nen) Alsa-4
Elzassisch adj. alsacien. [cien in.; —ne f
eize, 1. elzen : en compos. d'aune.
2. elzen adj. d'aune, de beis d'aune.
elzenbosch n. aunaie f
emeritus m. & adj. émérite m.
emitieeren v. tr. émeitre.
Emmausgangers m. pl disciples m. pl. d'Emmaus.
emmer m. ( mos, motje) seau m.; een — koud
water (fig.) une douche (d'eau froide) .
empiricus m. (...ci) empirique m.
1. en conj. et; ga — zeg hem allez lui dire.
2. en adv. : — ...niet ne ...pas; ik — wil niet;
end = einde. [_je ne veux pas.
endeldarm m. rectum m.
endelhoekje n. larmier m., larmière f.
endossant m. endosseur m.
Eneas m. Énée m.
eng 1 adj. étroit, serré; in —eren zin gans le sens
étroit ou strict; 2 adv. étroitement; d l'étroit.
engageeren v. tr. 1 engaer; 2 fiancer.
engagement n. 1 engagement m.; 2 fiancailles:
engborstig adj. asthmatique. [f. pl.
engel m. (mos, xtje) ange m. [ment.
engelachtig 1 adj. angélique; 2 adv. angéliqueengelachtigheid
f. qualités f. p1. angéliques.
Engeland n. 1'Angleterre f.
engel-bewaarder m. ange m. gardien.
engeldoctor m. docteur m. angélique.
engelenbak m. (théát.) paradis m.
Engelenburg m. (à Rome)chhteau m.Saint-Ange.
engelenkoor n. chceur m. des anges.
engelenschaar f. armée ou hiérarchie f. céleste.
engelenstem f. 1 voix f. d'ange; 2 (orgue) voix
angélique, jeu m. céleste,
engelenzang m. hymne f. angelique.
engelin f. (tenen) ange m.
engelrein adj. pur comme un ange.
1. Engelsch adj. anglais, d'Angleterre; --e
ziekte rachitisme m.; —e pleister taffetas m.
gommé; —e Kerk église f. anglicane.
2. Engelsch n.anglais m.; op zijn—à 1'anglaise.
3. engelsch adj. angélique; de —e groetenis la
salutation angélique.
Engelschman m. (...schen) 1 Anglais m.; 2 clet'
f. anglaise.
Engelsch- Indië n. l' Inde f. anglaise, les Indesf.pl,
engelwortel i-n. angélique f.
1. engelzoet n. (bot.) polypode m. commun.
2. engelzoet adj. doux comme v_n ange.
engerling m. larve f. de hanneton, vers m. blanc,^
enghartig adj. pusillanime. [mordette f.
enghartigheid f. pusillanimité f.
engte f. 1 étroitesse f.; 2 rétrécissement m.;
3 détroit , défilé m.; 4 in de — zitten être dans
l'embarras; in de — drijven mettre au pied duf
1. enkel m. ( mos, motje) cheville f. [mur.
2. enkel adj. 1 simple, seul; 2 déparié, dépareillé;
détaché; 3 quelque; —e malen, —e keeren
de temps en temps.
3. enkel adv. simplement, seulement, uniquement;
— en alleen purement et simplement.
enkeling m. individu m.
enkelvoud n. singulier m.
enkelvoudig adj. simple, (gramm.) singulier;
— getal nombre premier.
ent f. greffe f.; greffon m.
enten v. tr. 1 greffer, enter; 2 (méd.) inoculer.
1. enter m. ( s) greffeur m.
2. enter m. ( . ·) (zoo.) antenois m.
enterbijl f. hache f. d'abordage.
enterdreg f. grappin m. (d'abordage).
enteren v. tr. aborder, grappiner; grimper d
l'abordage.
enterhaak m. grappin m. (d'abordage).
enter ij f. 1 greff age m.; 2 pépinière f. d'entes.
entering f. abordage m.
enterluik n. sabord m. d'abordage.
enting f. greffage, écussonnage m.
entloot -- 131 — ernsthaftig
entloot f. grcffon m.
entmes n. entoir, greffoir m,
entrée-kaart f., entrée-geld n. entrée f.
entrijs n. greffon m.
entstof f. vaccin m.
entwas n. emplï tre m. d'ente, onguent m. de;
enz loc. adv. etc. [Saint-Fiacre.
epistel m. ('s) épftre m.
epos n. (cDsen, epen) épopée f.
eppe f., eppekruid n. ache f.
1. er pron. en; ik heb -- geen je n'en ai pas.
2. er adv. 1 Id, y; 2 — loopen thans vreemde
geruchten il circule en ce moment d'étranges
rumeurs; — valt iets voor il se passe qc.; 3 —
wordt gezongen on chante; — is, -- zijn il y a;
—zijn ---dieilyen a qui.
1. erachten v. tr. juger.
2. erachten n. jugement m.; mijns —s à mon
avis. [ment.
erbarmelijk 1 adj. pitoyable; 2 adv. pitoyable-t
erbarmelïjkheid f. misère f.
erbarmen v. réfl. : zich—avoir pitié; erbarm u
mijner ayez pitié de moi.
erbarming f. pitié, compassion, miséricorde f.
erefis adv. une fois ; un peu.
1. erf n. (erven) 1 propriéte f., heretage, patrimoine
m.; 2 .fonds, terre f.; 3 emplacement m.
2. -j- erf, erve m. (erven) héritierm.
erfbezit n. possession f. héréditaire.
erfbezitter m. possesseur m. héréditaire.
erfbezitting t. héritage m.
erfcijns nl. eens m. kéréditaire; redevance f.
emphyiéotioue; een goed op — geven accenser^
erfcijnsrecht n, censive f. [un bien.
erfdeel n. (part f. dun) héritage m.; vaderlijk —
patrimoine; moederlijk — matrimoine m. En
compos. héréditaire.
erfdienstbaarheid f. servitude f.
erfdochter f. héritière f.
erfelijk 1 adj. héréditaire; 2 adv. héréditairement.
erfelijkheid f. herédité f.
erfenis f. ( xsen) héritage in., succession f.
erfgaaf, ...gave f. legs m.
erfgenaam m. & f. (...namen) héritier m.,
erfgift f. legs m. [... ière f.
erfgoed n. héritage m.; biens m. pl. hérités.
erfgraf n. sépulture f. à concession.
erfgrond m. fonds m. héréditaire.
erfhuis n. mortuaire f. [tuaires.
erfhuismeester m. directeur m. de ventes mor-1
erfkoninkrijk n. royaume m. héréditaire.
erfland n. domaine ou état m. héréditaire.
erflater m., ...laatster f. légateur, testateur m.,
...trice f. [minira.
erfleen(goed) n. 1 fief héréditaire; 2 fief m. fé-1
erfmaker m., ... maakster f. légateur, testateurT
erfmaking f. legs m. [m., ...trice. f.
erfoom rn. oncle m. à héritage.
erfopvolging f. succession f.
erfpacht f. emphytéose f.; bail m. emphytéotique.
erfpachter m. emphytéote m.
erfprins m., ...prinses f. prince m., princesse f.
hérédilaire.
erfrecht n. droit m. de succession.
erfrente f. rente f. héréditaire ou perpétuelle.
erfschuld f. dette f. héréditaire.
erfstuk n. meuble ou objet m. hérité ou de:
erftante f. tante f. à héritage. [famile.
erftocht m. usufruit m. [mortel ou juré.
erfvijand m. 1 ennemi in. héréditaire; 2 ennemi=
erfvijandschap f. inimitié f. mortelle.
erfvorst m. prince m, héréditaire.
erfzonde f. péché m. originel.
1. erg adj. 1 mauvais, méchant; —er plus mauvais,
pire; het —st le pire; —er maken, —er
worden empirer; het gaat van kwaad tot —er
cola va de mal en pis ; ten —ste opvatten prendre
au pis; des te —er tant pis; wat —er is qui pis
est; de —ste vijanden les pires ennemis; in 't
—ste geval au pis aller; 2 rude, dur, grave;
3 rusé, adroit.
2. erg adv. 1 méchamment; —er plus mal, pis;
het —st le pis; 2 fort; sérieusement; sévèrement.
3. erg, ergje n. méchanceté, malice f.; zonder —
sans malice.
ergdenkend adj. soupconneux.
ergdenkendheid f. soupcon m.
ergens adv. quelque part; — mede avec qc.; —
naar après qc.; — van de qc., etc.
erger adj. comparatif de erg & kwaad.
ergeren v. tr. 1 scandaliser; 2 irriter, chagriner,
vexer; zich dood — se chagriner ei mort. [ment.
ergerlijk 1 adj. scandaleux; 2 adv. scandaleuse-t
ergernis f. ( xsen) 1 scandale ni.; — geven faire
scandale ; 2 chagrin, dépit in.
ergst superl. de erg & kwaad.
erkennen v. tr. 1 discerner, distinguer; 2 reconnaïtre,
admettre; 3 reconnaïtre; avouer; iets
dankbaar — reconnaïtre qc.
erkenning f. 1 reconnaissance f.; 2 aveu m.
erkentelijk 1 adj. reconnaissant; 2 adv. avec reconnaissance.
erkentelijkheid f. reconnaissance, gratitude f.
erkentenis f. 1 connaissance, notion f.; 2 reconnaissance,
gratitude f.; 3 aveu m.
erker m. ( xs) = arkel.
erlangen v. tr. obtenir, acquérir; (jur.) impétrer.
erlanging f. obtention, acquisition f.; (jur.) impétration
f.
ernst m. 1 sérieux m.; in — zeggen parler sérieusement;
in — opnemen prendre au sérieux; is 't
u — ? parlez-vous sérieusement? 2 gravité, sévérité;
3 zèle m., ferveur f.
2. Ernst, Ernest(us) m. Ernest m.
ernsthaftig 1 adj. sérieux, grave; 2 adv. sérieusement,
gravement.
ernstig -- 1 2 -- even
ernstig 1 adj. sérieux, sincère; 2 grave; 3 adv.:
erts n. minerai m. [sérieusement.
ertsader f. filon m.
ertsasch f. oxyde m. de zinc.
ertsbloem f. fleur f. de mine, spath m.
ertsgroeve f. mine f,
ertskoek m. pain ni. de liquation.
ertslaag f. couche f. de minerai.
ertsrijk adj. riche en minerai.
1. ervaren v. tr. éprouver, expérinenter.
2. ervaren adj. exprimenté, éprouvé; expert.
ervarenheid f. 1 expérience ; 2 pratique f.
ervarenis (oosen), ervaring f. 1 expérience f.;
2 pratique f.
ervaringsleer f. doctrine f. expérimentale.
ervaringsman m. 1 praticien m.; 2 empirique m.
erve (n) n) = erf.
erveloos adj. sans héritier. I
erven 1 v. tr. hériter (de) qc. ; 2 v. intr. échoir.
erver m. ( s) héritier m.
erving f. héritage m.; acquisition f. par héritage.
erwt (pron. ert) f. (petit) pois m.; grauwe— pois
erwtbeentJe n. os m. pisiforme. [chiche.
erwtennat n. purée f. de pois.
erwtensoep f. purée f. ou potage m. aux pois.
erwtenteller m. 1 avare, ladre m.; 2 táte-poule,T
erwtvormig adj. pisiforme. [jocrisse ni.
1. es f. ('sen) (objet ou mouvement) esse f.;
't is in de — eest en ordre.
2. es (mus.) mi m. bémol.
Esaïas m. (cath.) Isaie, (prot.) Ésaïe m.
esch in. (esschen) frêne in.
eschachtig adj. fraxiné.
eschdoorn, ...doren m. érable m.
eschlook n. échalotte f.
eskader n. (cs) escadre m.
Eskimo m. (-o's) Esquimau m.
esp m. (peuplier m.) tremble m.
esparto(gras) n. sparte, alfa m.
espeboom m. (peuplier m.) tremble in.
esp(enhout)en adj. en bois de tremble.
Esra m. Esdras m.
esscheboom m. frêne m.
essch(enhout)en adj. en (bois de) frêne.
estamijn f (cen) étamine f.
Eethland n. l' Esthonie f.
Esthlander m. E_sthonien m.
estrik m. (xen) carreau (à paver) ; carrelage m.
etelijk adj. mangeable; —e waar comestible m.
1. eten (at, heeft gegeten) v. tr. & intr. manger;
's morgens — déjeuner; 's middags — diner;
s avonds — souper; viermaal daags — prendre
quatre repas par jour; uit -- gaan diner en ville
zijn woord — se rétracter; zich ziek — se rendre
rnalade à force de manger.
2. eten n. I manger m.; 2 mets m. pl.; aliment;
etensbak m. mangeoire f. [3 repas m.
etenskas(t) f. garde-manger m.
etenstijd m., ...uur n. heure f. du repas.
eter m. ( xs) mangeur m. [pois gris.
etensbaas m. beau mangeur m.; avaleur m. del
etgroen n. regain m.; recoupe f.
etherachtig, etherisch adj. éthéré.
etmaal n. (... malen) jour m., (espace m. de)
vingt-quatre heures.
ets f. eau forte f.
Etsch f. Adige ni. [à Peau forte.
etsen 1 v. tr. graver à Peau forte; 2 n. gravure f.4
etser rn. (.. ·) aquafortiste m.
etsijzer n. burin m., pointe f. sèche.
etsing, etskunst f. gravure f. à Peau forte
etsnaald, etsstift f. burin m., pointe f. sèche.
ettelijke adj. num. quelques, plusieurs.
etter m. pus m.
etterachtigheid f. purulence f.
etterblaas f.pustule, cloque, ampoule, phlyctène f.
etterborst f. 1 pyothorax m.; 2 phlegmon m. au ^
etterbuil f. ulcère purulent, abcès m. [sein.
etterdracht f. suppuration f.
etteren v. intr. suppurer.
ettergang f., ...gat n. fusée, fistule f.
ettergezwel n. ulcère purulent, abcès m.
etterig adj. purulent.
ettering f. suppuration f.
etterpomp f. tire-pus m.
etterprop f. bourbillon m.
etterstof f. matière f.
etterwond f. plaie f. suppurante.
etterzak m. empyènte m.; follicule m. d'abcès.
Eupen n. Néaux m.
1. euvel 1 adj. mauvais, méchant ; 2 adv. rnal, en
mauvaise part; iets — opnemen prendre qc. en
mauvaise part; iemand iets — duiden en vouloir
d qq. de qc.
2. euvel ei. mal m.; aan 'tzelfde — mank gaan
souffrir du même mal.
euveldaad f. crime, forfait m.
euvelmoed m. insolence f.
euvelmoedig adj. insolent.
Eva f. 1 Ève f.; 2 tablier-fourreau m.
evangelie n. (...lïën & zs) évangile in.
evangelieboek n. livre m. de l'évangile.
evangeliedienaar m. ministre m. de l'évangile.
evangelieleer T. doctrine f. de l'évangile.
evangeliewoord n. parole f. d'évangile.
evangelisch adj. évangélique.
evangelist in. évangéliste m.
1. even adj. pair.
2. even adv. 1 aussi, autant, également; —
wijs als deugdzaam aussi sage que vertueux;
—min als ik pas plus que moi; om 't — n'importe;
't is mij om 't — cela m'est indifférent;
2 à peine: hij is — aangekomen il vient d'arriver;
ik heb hem maar --- gekend je Pal d peine
connu ; 3 un peu, tant soit peu ; wacht — altendez
un peu.
evenaar — 133 --- ezelwagen
evenaar m. (-os) 1 (balance) fléau m.; 2 languette
f.- 3 (timon) volée f.; 4 (géog.) équateur m.
evenaardig adj. analogue, homogène.
evenaardigheid f. analogie, homogénéité f.
evenals conj. comme, de méme que.
evenaren v. tr. égaler, atteindre; ressembler à.
evenbeeld n. image, ressemblance f.
eveneens adv. semblablement, tout comme.
eveneeuwig adj. coéternel.
evengel Ljk adj. égal.
evengelijkheid f. égalité, coégalité f.
evengoed adv. aussi bien, tout aussi bien.
evenknie m. égal, pareil m.
evenmatig adj symétrique, proportionné.
evenmatigheid f. symétrie f.
evenmensch m prochain m.
evenmin adv. tont aussi peu ; pas plus.
evennaaste m. prochain m.
evennachtslijn f. équateur m.
evenredig 1 adj. proportionnel; 2 (théol.) condigne;
3 adv. proportionnellement.
evenredigen v. tr. proportionner.
evenredigheid f. 1 proportion f., rapport m.; naar
— van d raison de, en proportion de; 2 (théol.)
eventjes adj. = 2. even 2 & 3. [condignité f.
eventueel 1 adj. éventuel; 2 adv. éventuellement.
evenveel adv. autant, tout autant.
evenveeltje n ( 's) quatre quarts in.
evenwaardig adi. équivalent.
evenwaardigheid r. équivalence f.
evenwel adv. pourtanl, cependant.
evenwicht n. 1 équilibre in.; 2 (arts) pondéra-^
evenwichtskunde, ...leer f. statique f. [tion f.
evenwijdig ! adj. parallèle; 2 adv. parallèlement.
evenwijdigheid t. parallélisme m.
evenzeer adv. également, tout autant.
evenzo adv. de même.
ever m. ( mos), everzwijn n. sanglier m.
everwortel m. chardon m. blanc, carline f.
examen n. (oos) examen m.
examencommissie f. jury m. d'examen.
examenhengst m., ...paard n. bête f. à concours.
examengeld n. droits m. pl. d'examen.
examinandus m. (...di) candidat, récipiendaire m
excerpeeren v. tr. faire des extraits, résumer.
excerpt n. ( men) extrait, résumé m.
excuus n. excuse f., pardon m.; — vragen présenter
des excuses, demander pardon; ik vraag wel
—1 pardon!
exercitie f. (mos & ...tiën) exercice m. [vres.
exercitiehuis n., ...loods f. salle f. de(s) man eu-t
exercitieplein n., ...plaats f., ...veld n. plaine f.
d'exercice, champ m. de(s) manoeuvres.
exmatriculatie f. radiation f.
exmatriculeeren v. tr. rayer.
expansie-klep f. soupape f. de détente.
expediet adj. leste, expéditif.
expeditiekantoor n. bureau m. d'expédition.
expeditiekorps n. corps m. expéditionnaire.
expensen f. pl. frais m. pl. (de justice).
experiment n. expérimentation f., essai m.
expliceeren, expliqueeren v. tr. expliquer.
explodggren v. intr. 1 faire explosion; 2 (au tir)
détoner ; 3 (chim.) .f ulminer.
exploot n. (...ploten) exploit m.
exponeeren v. tr. exposer.
exponent m. exposant m.
export n., exportatie f. exportation f.
exportbier n. bière f. d'exportation.
exporteur m. ( mos) exportateur m.
expres adj. & adv. exprès.
expresbestelling f. (remise ou distribution f. par);
exprestrein m. ('train) express m. [exprès m.
extemp orale (' n), extempore n. ( ma's) improvi-;
extemporeeren v. tr. & intr. impro"iser. [sationf.
extra 1 n. extra rn.; 2 adj. extraordinaire; 3 adv.
extraordinairement. En compos. extra, extraordinaire,
spécial.
extra(a)tje n. extra m., (bonne) aubaine f.
extract n. ( «en) 1 extrait m.; 2 (cuis.) essence f.;
(pharm.) ;!écocté m.
extrahoeren v. tr. extraire.
ezel m. ( ootje) 1 áne, baudet m., bourrique f.;
—tje unon; wilde — onagre m.; gestreepte —
zébre m.; van den os op den — springen faire un
coq-d-l'nne; 2 (fig.) ene, imbécile m.; 3 chevalet
m.: 4 lit m. de sangle ; 5 éfourceau m.
ezelachtig adj. 1 qui tient de l'áne, asfine; 2 bête,
lourd, ignorant.
ezelachtigheid, ezelarij f. unerie, bêtise f. .
ezeldrijver m., ...drijfster f. dnier m., ...ipre f.
ezelen v. intr. trimer, piocher.
ezelin f. ( tenen, netje) ánesse f.
ezelinnenmelk f. lait m. d'ánesse.
ezelsbrug f. pont m. aux hoes.
ezelsdracht f. portée f. d'dnesse.
ezelsfeest n. fête f. des fous.
ezelshoef m. 1 corne f. ou pied m. d(e l)'áne;
2 (coquille f.) pied d'dne m.
ezelshoofd n. 1 téte f. d'dne; 2 (mar.) chouquet m.;
3 (grue) fauconneau m.
ezelskop m. 1 tête f. d'áne; 2 (fig.) bourrique f.
ezelsmelk f. (bot.) cynanque, euphorbe m.
ezelsoor n. 1 oreille f. d'lne; 2 (livre) corne;
3 (reliure) larron m.; 4 (bot.) consoude f.; 5
arum m. maculé; 6 laitue f. romaine.
ezelsstreek m. ánerie, bêtise f.
ezelsvel n 1 peau f. d'dne; 2 parchemin m
3 gomme f. élastique.
ezelsveulen n. ánon m.
ezelswerk n. corvée f.
ezelwagen m. voiture f. à dne.
— 134 — fatsoen
F
f f. (c's) 1 ,t f. ou m.; 2 (mus.) fa m.
faal f. défaut m.
taalbaar adj. faillible.
faam f. 1 renommée f.; 2 notoriété f.; 3 réputarion
f., renom m.; te goeder — staand bien famé.
tabel f. (c's & °en, otje) 1 fable f., apologue
m.; 2 conte m.
fabelachtig adj .1 fabuleux; 2adv._fabuleusement.
fabelboek n. fablier m., recueil m , de fables.
fabeldichter, ...schrijver m..fabuliste m.
fabelkunde, ...leer f. fable, mythoïogie f_
Sabelschrijver m , .. schrijfster f fahut'.., rn S
Fabinan. Faeianus m. Fab-eri rn.
fabricage f fcabrir} :7 f.
fabriceeren v. u. ;:rhriquer, faire.
fabriek f & n. fabrique f.; op de -- a ia
fabrique; verzen van mijn — des vers de ma
fabriekscentrum n . centre m. industrie!. i jacon.
fabrieksgebouw n. fabrique, usine f.
fabrieksgoed n. marchandise f de fabrique.
fabrieksmeester in. contre-maítre in.
fabrieksnijverheid f. industrie f. manufacturiére.
fabrieksprijs rn. prix m. ae fabrique ou de revient
ou de gros.
fabrieksstad f. ville f. manufacturière.
fabrieksvolk n. ouvriers m. pl. de(s) fabnque; s;.
fabriekswezen n. grande industrie f.
fabrikaat n. (... keten) article m. de fabrique;
produit m.
fabrikant m. fabricant m. [de ficelle.
fabrikeur m. ( mos) : -- van garens fabricant rn4
facie f. ( c's) face f.; visage m.; iemand in zijn --
kijken dévisager qq.
facit n. ( xs) résultat, produif, total m.
faeonhoed m:, ...kostuum n.chapeau,costumem.
habillé ou u faFon.
factie f. ( c's & ...tiën) factfon f.
factoor m. (os, «oren) t facteur m.; 2 (com.)
agent, gérant m.
factor M. ( c's) (rnath .) facteur m. [commercial.
fllctori^B, ...rU f. (coën) factorerie f., comptoir m.4
faecali én, fasces, feces f. pl. fèces f. pl.
fagot f. (cnten) (mus.) fagotte f., basson m.
tapli?ren V. intr. faillir, faire faillite.
1. failliet f. faillite f.; — zijn oj gaan Être en
failllte. [de la faillite.
2. failliet adj. en faillite; —e boedel masse f.1
faiilissem@nt n. failtite f.
fakkel f. (c's, «tje) flambeau m., torche f.
fakkeldans m. danse f. aux flambeaux.
fakkeldrager m. 1 por;e flambeau ; 2 (meuble)^
fakkeljaeht f. fouée f. [lampadaire m.
fakkellicht n. lumière f. de slumbeau ; optocht
met — cortége nl. aux ,flarn beaux.
fakkeloptocht m. cortége rn. aux .flambeaus.
falen v. intr, 1 manque , rromper ; het faalt here
aan moed il manque de courage; 2 s F; en
iet, aut.
1 . faiie 1. ( os & ...liën) 1 matte, faiPie f.; op
zijn -- geven donrter une hrossée; 2 voile m.
2. falie f. défaut m., infirmité f ; - maken
`e7ndre une in irmité.
faliekant, fa.iekantig adj. de travers, faux; dat
komt — uit cela se gdte. (pocrite.
'ievouuwen v, intr. flatter ldchement; faire l'hy-1
falievouwer in..flatteur, trompeur hypocrite m.
falsaris m. ('sen) faussaire m.
falset(stem) f. (voix f. de) fausset m.
familiaar 1 adj. familier; -- blijven eten rester
diner á la fortune du pot; 2 adv. familièrement.
familie f. (mos & ...liën) 1 ,famille f., parents m.
Pl , ; die twee zijn geen — ces deux ne sont pas
parents ; 2 famille, extraction f.; 3 ménage, En
compos. de famille ou familial.
familiebetrekking f. 1 parenté f.; 2 parent rn.
familiegek iTt. qui rafole de sa famille.
familiegoed n. biens m. p1. de famille; (iur.) onvervreemdbaar
— fidéicommis m.
familieking m. sein m. de la familh.
familiekwaal f. mal m. cm maladie i. héréditaire,
familienaam m. nom m. patronyrr>ique.
familiestuk n. pièce f. de famille.
familietrek rn. air ou trait m. de famille.
familiezwak n. 1 défaut m. spécial d une famille;
2 préférence f. pour la ,fam;.11e.
fantaseeren v. tr. & intr 1 improviser; 2 s'imaginer;
3 délirer. [de fantaisie.
fantasie f. ("s & ...sten) fantaisie f.En comp.3
fantost m. ( coen) fantaisiste m.
fantastisch adj. faniastique.
farceeren v. tr. farcir.
Farizeër m. (cs) pharisien rn.
Farizeërsstreek m. trait m. de pharisien.
farizeesch ad). pharisaïque; .--e aard pharisaïsme
rn.
faro 1 m. (bière) faro; 2 n. (jeu) pharaon m.
Faroer-, Faráer-eilanden n. pl. Hes f. pl. Fceroé.-
fat m. ( coten) fat m., (pop.) gravure f. de mode.
fata-morgana f. 1 fée f. Morgane; 2 mirage m.
fatsoen n. (cen) 1 facon, forme f.; 2 facon, fabrication
f.; 3 bienséance f., bon gotft m.; zijn —
houden Barder le décorum; 4 situation f., rang
m.; een man van — un homme comme il faut;
op zijn — gesteld zijn tenir à son rang.
fatsoeneerder — 135 — fijn
fatsoeneerder m., ...rster f. (uDs) faconneur m.,^
fatsoeneeren v. ti . faconner. f ...euse f.
tatsoeneering f. fa4on f., fa4onnage ni.
fatsoenlijk adj. i comme il faut; bien élevé;
2 c<envenable, poli: 3 honnête; 4 adv. convenablerrient,
décemment
tatsoen;íjkheid f. bienséance f., savoir-vivre m.
tatsoenshaive adv. par hienséance.
fatt(er)ig 1 adi. fat, rechereke, efféminé; 2 adv.
comme un fat.
fatum n. (fata) fatalité f., destin in.
fazant a-,. faisan ; jonge — faisandeau m.
Fazanten-eiland n. rle f. des Faisans. [faisan.
fazantenhond m. chien m. nour la cliasse aul
fazantenhouder, ...kweeker m faisan;iier m.
fazant(en)jacht ï. chasse f. aux faisars.
fazantenhok, ...park n., ...tuien m. faisanderie f.
tazanthaan in. coq faisan m.
fazanthen f. poule faisane f.
Februari m. février m. En compos. de février.
feeks f. (een) 1 fine mouche f.; 2 diablesse, mégére
f.
feest r.. ( men, x je) f fête f., --- vieren festoyer;
2lestin in. En compos. de(s) féte(s).
feestdag m. 1 (jour m. de) féte f.; 2 fête f. parro-t
feestdiner n., ...disch in. festin m. jnale.
feestdos m. costume ou habit m. de gala ou de
cérémonie.
feestelijk 1 adj. solennel; 2 adv. solennellement.
feestelijkheid f. (...heden) fête, festivité f.
feestels ng m. 1 héros m. de la file; 2 convive
m.
feesten 1 v. tr. fêter ; faire fête d ; 2 v. intr. être end
feestgave t. souvenir m. [féte, s'amuser, festoyer.
feestgenoot rn. & f. convive m. & f.
feestgeschenk n. souvenir m.
feestgewaad n. costu.rne nu habit m. ie gala.
feestgroet in. compliment m.
feestiled n. chant m. d'ullégresse ou de fêfe.
feestmaal n., ... maaltijd m. festin, banquet m.
feestnummer n. 1 gai corr_pagrtor.. m.; 2 partie
f. comique.
feeststemming t. disposition f. joyet?se; in — en
féte, dc bonne humeur.
feestvieren v. intr. festoyer, relé•rer une fêfe.
feestviering t. festivilé t.; eeélébration f. de la f^ te.
feestvreugde f. allégresse f. [féte.
feestzang m. chrirrt m. d'allégresse, hymne m. del
1 . feil f. ( men, ootje) 1 faute, erreur f.; 2 défattt
nl., imperfection. t.
2. feit f. torchon m.
feilbaar adj. ( ader, xst) faillible,
feilbaarheid f. faillibilité f.
feilen v. intr. 1 se tromper; 2 faillir; manquer
(d ses devoirs) ; 3 rater.
teiltoos adj. sans défauts, irréprochable.
feit n. fait m.; door 't—alleen dat du fait seul;
feitel f. ( ees, motje) bavette f. [que.
feitelijk adi. & adv. en fait. de fait. [violence.
feitelijkheid f. (...heden) voie f.de fait, acte m. del
1. fel adj. ( e ler, -asf) 1 mauvais,.f'éroce, cruel;
2 violent; rigoureux; eriard; 3 acharné, passionné
(pour) . [ment.
2. fel adv. 1 férocement, cruellement ; 2 violem-t
felheid f. 1 férocité f.; 2 violence f.; 3 acharnement
m., ardeur f.
felp n. velours m.
telpen adj. de velours.
femelaar m. (cs),faux dévot, cagot m.
feme!aarsier f. (os) fausse dévote, cagote f.
femelachtig adj. cagot.
femelarij f. cagoterie f.
femelen v.intr. 1 faire le cagot; 2 faire l'hypocrite.
fenegriek n fenugrec, trigonelle f.
feniks, ...ix m. phénix m.
D fenteneel f. volet m. ,
ferlet n. ( ten) étendoir, ferlet m.
°erm 1 adj. ferme; 2 hardt, vigoureux; 3 adv.
fermement, vigoureusement, énergiquement.
fermoor n. (... moren), fermor-beitel m. fermoir;
(inar.) ébauchoir m.
Fernambuk-tabak f. fernarnbouc m.
Ferre n.: eiland — .lef. de Fer.
fes f. (mui.) fa héinol m.
feudaal adi. féodal.
feudum n. (feuda) fie_f in.
fezant etc. = fazant etc.
fiat 1 interj. soit! bon!; 2 m. approbation f.,
visa m.
fideel 1 adj. (fideler, pest) fidèle; 2 joveux ; 3 adv.
joyeusement.
fidibus m. ( xsen) fidibus, allume-pipe m.
Fie f., Fietje n. Sophie f.
fielt m. vaurien, coquin, filou m.
fieltachtig 1 adj. fripon, fourbe ; 2 adv. en fripon.
fieltenstreek m., ...stuk n., fietterij f. fourberie f.
fielterig adj. fourbe.
fier 1 adj. (cDder, .st) fier, glorieux; 2 adv4
fierheid f. fierté f. [fièrement.
fierter m. ( es) chásse f.
fiets f. bicyclette f., vélo m.; bécane f. En compos.
cycliste ou de cycliste .V. rijwiel.
fietsband m. pneu m.
fietsen v. intr. aller en vélo, pédaler, rouler.
fietser rri. ( es) cycliste m. [rée.
figuraalmuziek, ...stem f. musique, voix f. figu-1
figuur f. & n. (figuren) T & 1 figure f.; 2 air m.;
3 —tje figurine f.
figuurlijk 1 adj. figuré; 2 adv. au figuré.
figuurlijkheid f. caractère m. figuré.
lij 1 interj. fi! van de hei in de — gaan aller du
blanc au noir.
fijmelaar etc. = femelaar etc.
fijn 1 adj. fin, délié, menu; 2.fin, pur, vrai; het
—e van de zaak le fin mot de l'affaire; 3 excellent;
—e manieren des rnanières distinguées;
38
fijnaard — 136 — fiets
4 subtile, rusé, habile, adroit; 5 bigot; een —e
. zus une bigote; 6 adv. finement, délicatement.
fijnaard, fijnbaard m. cagot, hypocrite m.
fijnhakken v. tr. sép. hdcher menu.
fijnheid f. 1 finesse, minceur f.; 2 excellence, délicatesse,
recherche f.; 3 subtitité, habileté f.; 4 bigo-4
fijnigheld f. finesse, habileté, adresse f. [terie f.
fijnkauwen v. tr. sép. macher menu.
fijnmaken v. tr. sè p . broyer, concasser.
fiJnmalon v. tr. sép. pulvériser; moudre menu.
fijnproever m. fine-fourchette f.; (pop.) fin-bec m.
fijnscheerder m affineur m. (de drap).
fijnschilder m. artiste-peintre m.
tl±nenijden v. tr. sép. couper menu. [riser.
fijnstampen v. tr. sép. concasser, broyer, pulvé-j
fijnstooten v. tr. sép. piler, concasser.
fijntjes adv. finement, adroitement.
ftjnvroom adj. bigot, cagot.
fijnwijven v. tr. sép. réduire en poudre,triturer.
fijt f. panaris m.
fiks 1 adv. vivement; 2 interi. fixe.
flkseh adj. 1 vif, alerte; 2 fort, bigin fait, beau;
3 en bonne santé. [santé f.
flkschheid f. 1 vivacité f.; 2 vigueur f.; 3 bonnet
fili_aai n. (...liolen) filiale, succursale f.
Fliip(s) m. Philippe m.
liljster m. (oos) épicier, pékin m.
Filomeel, Filomeele f. (...velen, ...eeltje) 1 Philomèle
f.; 2 rossignol m.
filter, filtru m n. (cs) filtre m. En compos ...fil-;
fliterdoek, filtreerdoek m. étamine f. [trant.
filtreerzak m. chausse f.; (pharm.) manche f.
d'Hippocrate.
Fin m. (conen) Finnois m
finaal 1 adj. final; 2 adv. finalement.•
financieel 1 adj. financier; 2 adv. financièrement.
fineer n., fineerbladen n. pl. feuilles f. p1. de boisf
finQQrder m. (os) affineur m. [de placage.
fingeren v. tr. (métaux) affiner; (bols) plaquer.
fineerzaag f. scie f. d placage.
fingQeren V. tr. imaginer, inventer; gefingeerde
munt monnaie f. de compte.
Finiandsch adj. finlandais.
fIQQI f. (fiolen) fiole f.; de fiolen zijner gramschap
les coupes f. pl. de sa colère.
firma f. (oos) 1 firme; raison -f. commerciale;
2 maatschappij onder -- société f. en nam collectif;
— geven donner pouvoirs.
firmant m. (zen) associé m. (commercial) .
fis f. (mus.) fa-dièse m.
fiscus M. fisc m.
1. fiskaal 1 adj. fiscal; 2 adv. fiscalement.
2. fiskaol m. (... kalen) (procureur m.) fiscal m.
fistel f. (os) 1 fistule f.; 2 cheval m. glandé.
fistelachtig adj. fistuleux.
fitter m. (cs) aju.steur, gazier m
fladderen v. intr. papillonner, voleter.
flakkeren v. intr. vaciller.
flambeeuw, flambouw f. flambeau m., torche f
flamingantenblad n., ...kring m, journal, cercle;
tiam1ngo m. ('s) flamant m. [m. flamingant.
flanel n. flanelle f.
flanellen adj. de ou en flanelle.
flank f. flanc, coté m.; rechts uit de -- par
le flanc droit.
flankeeren v. tr. flanquer.
flankeur m. (os) flanqueur m.
flansen v. tr. 1 rejeter; 2 bousiller.
flap m. ( copen) 1 (pot) couvercle m.; (pantalon)
braguette f.; 2 coup, souf flet m.
flaphoed m. chapeau m. d la Rubens.
flappen v. intr. 1 claquer; 2jacasser.
flapuit m. & f. bavard m., —e f.
flard m. («en), flarde f. (con) lambeau m.; aan,'
flater m. ( mos) bévue, gaffe f. [—en en lambeaux.
1. flauw adj. 1 faible; 2 tiède, froid; 3 fade,
insipide; 4 vague; 5 —e grap mauvaise plaisanterie
; —e uitvlucht mauvaise excuse.
2. flauw, flauwtjes adv. 1 .faiblement; 2 -tjes
vragen demander sans grande conviction ; - behandelen
traiter .froidement; — schilderen peindre
flou . dat smaakt — eela a un gout fade.
flauwhartig 1 adj. timide, pusillanime; 2 adv.
timidement.
flauwhartigheid f. timidité, pusillanimité f.
flauwheid f. 1 faiblesse f.; 2 indi.fférence, _froideur
f.; 3 fadeur, insipidité f. [terie f.
flauwiteït f. calembredaine, mauvaise plaisan-f
flauwte f. ( con) faiblesse, défaillance, syncope f.
flauwtjes adv. V. 2. flauw.
flauwzoet adj. doucereux, doucdtre.
fleemen v. tr. cajoler, cdliner.
fleemer m., ... mster f. ('os) cálin m., —e f.
fleemerf f. cajolerie, cc linerie f.
fleemkous, ...tong f. = fleemer.
flegma n. phlegme ni.
flegmatiek, flegmatisch adj. phlegmatique.
1. flens f. (flenzen) 1 (lard) lanière f.; 2 (tuyau)
collet m.
2. flens f. (flenzen), flensje n. ('os) crêpe f.
flenter m. (' s) toque f.
flerec jn n. goutte f.
flesch f. (flesschen) bouteille f.; flacon m.; -;e
fiole f.; — inbegrepen verre compris; op flesschen
trekken mettre en bouteilles; hij gaat op
de — il va au safran.
fleschappel m. corossol m.
fleschjes-waterpas n. niveau :n. d'eau.
flesschebak m. porte-bouteille m.; cave f. àJ
flesschenbier n. bière f. en bouteilles. [liqueurs.
flesschenblazer m. verrier; souffleur m. de bou-,'
flesschenborstel m. rince-bouteilles rn . f teilles.
flesschenrek n. rdtelier m. à bouteilles.
flesschentrekker m. (fig.) 1 morueur; 2 escroc m.
flesschentrekkerij f. moquerie, escroquerie f.
fiets (cer, «t) adj. terne, pole; décoloré, flétr
fietshei d -- 137 — f okketust
fletsheid f. páleur, ternissure f.
1. fleur m. & f. fleur f.; in de--van d la fleur de.
2. fleur f. (péche) corde f. filée.
fleuren 1 v. intr. être en bonne santé, fleurtr; 2 pêcher
le brochet; 3 v. tr. attraper, séduire.
fleurig adj. florissant.
fleurigheid f. état m. florissant, prospérité f.
flikflooien `1 v. tr. cajoler, flagorner; 2 v. intr.
faire le beau. [peur m., ...euse f.
flikflooier m., ...00ister f. ( cs) cajoleur, flagor-1
flikflooierij f. cajolerie, flagornerie f.
flikje n. (os) pastille f. de chocolat.
flikken v. tr. rapiécer, raccommoder; iem. iets —
faire une farce à qq.
flikker m. (cos) 1 raccommodeur; 2 coup; 3 ent
rechat m.
flikkeren v. intr. 1 brillen, étinceler, scintiller;
2 papilloter; 3 danser.
flikkerij f. raecommodage ; rapiécage m.
flikkering f. étincellement m.; papillotement m.
(des yeux). [vacillante.
tilkker!icht n,, ...vlam f. lumière ou flamme f. 1
fllkster f. ( mos) ravaudeuse, raccommodeuse f.
flink 1 adj. adroit, leste, vif; 2 bien fait, bien
portant; 3 bon, ferme, fameux; 4 adv, adroitemení,
lestement; rondement; résolument.
flinkheid f. 1 adresse, agilité f.; 2 bonne santé f.
flint f. (eierre f. de) fusil m.
flint(gias) n. cristal m. d'Angleterre.
Flip m. Philippe m.
flip(s) f. bière f. aux ceufs et au sucre.
flits m. 1 flèche f.; 2 sillon, zigzag m. (de la;
flitsboog m. arc m. [foudre).
flitskoker m. carquois m. [& f.
flodder 1 m. bove f.; 2 in. & f. (cos) Bouillon m.t
flodderbokse, ...broek f. culotte f. bouffante.
flodderen v. intr. 1 o_ndoyer, pendiller; 2 patauger;
3 hésiter, être incertain.
flodderkleed n. vetement m. bouffant opa flottant.
flodderkous f. bas m. rabattu sur la jambe.
floddermijn f. fougasse f.
floddermoer f. salope 1.
floddermuts f. 1 bonnet m. à brides ; 2 salope f.
floers n. 1 crspe m.; 2 obscurité f.; voile m.
1. -floersen adj. de crépe.
2. floersen v. tr. 1 garnir dun crépe; 2 voller.
flonkeren v. intr. briller, étinceler, scintiller.
flonkering f. éclat, étincellernent, scintillement m.
flonkerlicht n. éclat m., lumière f. éiincelante.
flonkerstar, ...ster f. altre m. étincelant.
flora f. flore f. [pavaner.
floreeren v. intr. 1 fleurir, prospérer; 2 D set
1. floret f. (co ten) fleuret m.
2. floret n. fleuret m., filoselle f.
floretband m., ...lint n. fleuret, padou in.
floretgaren n. fil m. de fleuret.
floretzijde f. filoselle f.
Floriaan, Florien, Floris m. Florent m
flous f. (flouzen) 1 faux-fuyant m.; 2 calembt edaine,
sornett9 f.
flouw f. ( cen) (h)allier m., filet m. cl bécass!nes.
fluim f. ( copje) crachat, flegme m.
fluimachtig adj. phlegmatique, visqueux.
fluimen v.intr. jeter du flegme; (pop.) graillonner.
[...euse f.
fluisteraar m., cDster f. (xs) chuchoteur m.,t
fluisteren v. tr. & intr. chuchoter.
fluistergaanderij f., ... gewelf n. galerie, voute=
fluistering f. chuchotement m. [f. aeoustique.
fluit f. ( men, co #je) flïrte f. ; —:je n. («s) petite
flute; sifflet ru.
fluitblazer m. flQliste m
fluiteend f. (canard in.) siffleur m.
fluiten (floot, heeft gefloten) v. tr. & intr. 1;ouer
de la flute; 2 siffler. [3 (zoo.) siffieur m.
fluiter m. ( cis) 1 flf#iste m.; 2 (mil.) .fljre m.
fluitglas n. fláte f.
fluiting f. sifflement m.
fluitist m. fldtiste m.
fluit-register n. jeu m. de flûte ou de larigot.
fluitschip n. fltlte f.
fluitspel n. jeu .m. de flute; (antiq.) aulétique f.
fluitspeler m., ...speelster f. flutiste m. & f.;
joueur m., ...euse f. de flfite.
fluks adv. vite, promptement.
fluksch adj. 1 alerte, agile; 2 (ols.) dru; apte d;
flus()es) adv. tantót; tot — ci tantóf, [volerg
fluweel n. velours m. En compos. velouté.
fluweelachtig adj. velouté, duveté.
fluweelachtigheid f. velouté, moelleux m.
fluweelbloem f. 1 amaranthe f., passe-velours m.;
2 tagète f., csillet m. d' lede; 3 copje n. páquerette.
f. [leux.
fluweelen adj. de velours; (fig.) doucereux, moel-t
fl uweel maker, ... werker, ... wever m. veloutier m.
1. fluwijn n. fouine f.
2. D fluwijn f. taie f. (d'oreiller).
fniezen v. intr. éternuer.
fnuiken v. tr. rogner les alles; (fig.) iemands
hoogmoed — rabattre l'orgueil de qq.
foedraal n. (...alen) fourreau, étui m.
foei interj. fi.
foeileelijk adj. laid d faire peur.
foelie f. (...liën) 1 (épice) macis m.; 2 (métal)
tain m., étamure f.
foeliën v. tr. étamer.
foezel f. flegme m., mauvaise eau-de-vie f.
foezelolle f. hutle f. empyreumatique.
fok f. (c ken, je) 1 (voile f. der misaine f.;
2 lunettes f. pl.; 3 sucon m.
fokhengst m. étalon in. reproducteur.
fokken 1 v. tr. élever; 2 v. intr. prospérer;
3 porter (des) lunettes. [chard m.
fokker m. ( c$) 1 éleveur m. (de bestiaux) ; 2 ri-1
fokkerij f. 1 élevage m. (de bétail) ; 2 jeune bétailT
fok kerust f. porte-haubans m. de misaine. (m.
fokstier — 138 — fregatvogel
fokstier m. taureau m. reproducteur.
foliant m. (^ en) in folio m.
foiieeren v. tr. coter ou numéroter (les pages) ;
paginer.
folio n. ( ''s) folio m., feuille f.; boek in — infolio
m.; een gek in — un fou fieffé.
folteraar m. (cs) bourreau, tortionnaire in.
folterbank f. torture f., chevalet m.; op de —
leggen mettre d la question ou ci la torture.
folteren v. tr. torturer, mettre à la torture ou à la
question.
foltering f. torture f.; (fig.) tourment m.
foltertuig n. instrument (s) m. de torture.
fo m melen v. tr. chifTonner, bouchonner.
fondament, fondement n. fondement m.
fondeering f. 1 fondation f.; 2 fondations f. pl.
fonds n. T fonds m.; in een -- zijn participer
à une mutuelle.
fondsartikel n. article m. de fonds.
fondsenbeurs f. bourse f. des valeurs.
fondsenhouder m. détenteur m. de valeurs.
fondsenmarkt f. bourse f.; marché m. des valeurs.
fondsljjst f. 1 eote f. de la bourse; 2 leste f. ou
catalogue m. de (s) livres de fonds.
tondsveiiing, ...verkooping i. 1 vente f. de ,fonds
publics; 2 vente f. publique d'un fonds de librai-f
fonkelen v. intr. étinceler, scintiller. [rie.
fonkeling f. étincellement, scintillement m.
fonkelnieuw adj. flambont neuf.
fontein f. l fontaine, source f.; 2 cuvette f.,
lave-mains m.; 3 —tje n. vasque f., auget m.
fonteinbak m. bassin m., vasque f.
fontei nm aker m. fontainier, fontenier m.
fonteinwater n. eau f. de source.
fontei nwerk n. jet m. d'eau.
fontenel f. ( ,Dlen) fontanelle f.
fooi f. (en) 1 (repas m. d')adieu, régal m.;
2 pourboire m.; gratification f.
foppen v. tr. duper, mystifier, attraper.
fopper m. ( xs) mystificateur, farceur m.
fopperjj f. mystification, farce f.
forel (clen), forelle (x' n) f. :ruite f.; ztje n.
truitelle f., truiton m.
foreischimmel m. cheval m. gris truité,
forma 1. ( ma's) forme f.
formaatzegel n. timbre m. de dimension.
1. formeel 1 adj formel, en règle; 2 adv. for-t
2. formeel n. cintrage m. [mellement.
formeerder m. ( cs) formateur m.
formeering f. formation f.
formulier n. (cen) 1 formule f.; 2 formulaire m.
formullerboek n. formulaire rn.
forneerder m. plaqueur m.
forneeren v. tr. plaquer.
forneerwerk n. placage m.
fornuis n. (...huizen) fourneau m.
fornuisgat n. aspirail m.
forsch (c'er, c't) adj. 1 fort, robuste, vigoureux;
2 brusque, violent; 3 adv. vigoureuscment; brusquernent.
forschheid f. force, vigueur, rohustesse f.
fort n. fort m.; — je n. fortin m.
1. fortuin f. fortune f.; het rad der — la roue
de la fortune.
2. fortuin n. 1 fortune, richesse r., 2 chance
f.; zijn ----- zoeken tenter la fortune ; op goed —
au petit bonheur
fortuinlijk adj. chanceux.
fortuinskind n. 1 parvenu m.; 2 chancard m.
fortuinzoeker m., ...zoekster f. avonturier m.,
fourier m. ( mos) .f.)urrier m. [..tipre f.
fourneeren v. tr. 1 fournir. 2 V. forneeren etc.
1. fout f. ( men, .je) 1 faute, erre_ur f ; 2 défautj
2. fout, foutief adj. I fautif, 2 en faillite. 1m.
fraai 1 adj. joli, gentil. mignon ; 2 adv. bien, gen-j
fraaiheid f. beauté, gentillesse f. [timent.
fraaiigheid f. belle chose f.; ornement m.
frak f. (x ken) _frac; habit m. noir.
1. framboos f. y...bozen) framboise f.
2. framboos m. (...bozen), ...ozeboom, ...ozestruik
m. framboisier m.
franciscaan (...canen), ...caner m. ( mos) franciscain,
cordelier m.
Franciscus m.. ...ca f. Francois m., —e f.
franje f. ( xs) frange f.; (fig.) bagatelle f.; —s loques
f. pl. [... (i)ère f.
franjemaker m., ...maakster f. frang(i)er m.,j
1. frank m. (coen & 's) (monnaie) franc m.
2. Frank m. (en) (peuple) Franc m.
3. frank adj. 1 franc; vrij en -- .franc et net, j
frankeeren v. tr. affranchir. [2 hardi.
frankeering f. affranchissement, port m.
frankeerkosten m. pl. affranchissement m.
frankeerzegel n. timbre m. (d'affranchissement),
timbre-poste m.
Frankisch adj. franc, franque.
Frankrijk n. la France f.; leven gelijk God in --
vivre à gogo.
Frans m. Francois m.; een leventje van vroolijken
-=— une vie de Roger-Bontemps.
1. Fransch adj. francais, de France; —e soep
-Julienne f.; een — compliment un compliment
à la francaise; —e titel faux titre ; op zijn — d la
francaise . met den —en slag b la d i abt 2.
2. Fransch n. franeais m.; — spreken als een
koe Latijn parler francais comme une vache
espagnole.
franschgezind adj. gallophile, fransquillon.
Franschman m. 1 Francais; 2 a0 aouteux m.
fransijn n. (coen) parchemin m.
Fransje n. Fanchette f. V. aussi Frans.
frater m. ( mos) frère m.
frats f. blague, farce, SotriC t.
fratsenmaker in.. ..mmaaaakksstteerr f. jares!'r, bla-;
frees f. T fraise f. [gueur m., ...euse t.
fregatvogel m. frégate f., tailleur m.
Freiburg — 139 — gaan
Freiburg n. Fribourg m.
frescoschilder m. peintre m. à fresque.
fret n. ( moten) i (zoo.) furet m.- 2 vrille f., foret m.
fretboor f. vrille f.
fretten v. intr. chasser au furet.
freule (pron. eu comme dans neuve) t. ( mos, cotje)
dernoiselle f. noble; (en apostrophe) mademoi-^
Friaul, Friuli n. Frioul m. [selle.
1. fries n. frise f., d rap m. fris.
2. fries f. (friezen) (arch.) frise f.
3. Fries m. (Friezen) Frison m.
Friesch adj. & (langue) n. frison adj. & in.
Friesland n, la Frise f.
friezen adj. en drap .frisé.
Friezin f. (x nen) Frisonne f.
frikkadel, frikkadi! f. ( zien) frica(n)delle f.
frisch (frisscher, frischt) 1 act]. frais; 't is -- il
fait frais; 2 sain, bien portart; ----- en gezond
frais et dispos; 3 frais, alerte, éveillé; 4 adv.
fraïchement ; 5 courageusement.
frischhaard m. affínerie f.; four m. d'affinage.
frischheid f. fraïcheur f
frischjes adv. frisquet, fraichement.
friseur m_ ( mos), friseuse f. ('o n) coiffeur irl.,;
frisket n. ( xten) frisque'te f. [...euse t.
Frits m. Fritz, Frédérie m.
Fróbei(bewaarsschool f. école f. 1--roebel.
trommel m. (mos) faux pli m., froissure f•
frommelen v. tr. froisser, chiffonner.
frons ( oen), fronsel ( &s) f, 1 (front) ride f., pli
m.; 2 front f., froncis m.
fronselen v. tr. 1 chiffonner; 2 froncer, faire des
fronsen v. tr. froncer (les sourcils). jjronces.
front n. front, devant m.; voor 't --- komen avancer;
—je plastron m. En coinpos. da front.
fruit f. & n. fruits m. p1. En compos. à fruits.
fruitboom m. arbre m. fruitier.
fruiten v. tr. 1 frire; 2 (fig.) gefruit zijn éíre cutt.
fruiting f. fri;ure f.
fruitkelder m. fr uiterie f.
fruitkoeper m., ...koopster f. fruitier m., ...ière f,
fruitman m. fruitier m.; netje n. : 't --- komt
om zijn geld il paye sa gourmandise.
fruitpan f. poêle t. à frire.
fruitschilder m. peintre m. de fruits.
fruitverkooper m., ...verkoopster f. fruitier m.,
fruitvrouw f. fruitière f. [...ière m.
fuga f. (co' s) fugue f.
fuif f. (fuiven) bamboche f.; een —je geven régaler;
aan de -- zijn faire la voce,
fuik f (xen) nasse f., verveux in.; —je nassette f.;
hij zit in de — il est dans la nasse.
fuiven 1 v. intr. régaler; 2 v. intr. faire la noee
fulp n. velours m.
fulpen adj. en ou de celours.
funciie f. (cos & ...tlën) fonction f.
fu ngeeren v. intr. .faire fonction, fonctionner.
Funen n. la Fionie f.
furore f.: -- maken faire sensation, faire fureur,
fu s! n. futaille f., fïrt m.; op --- en cercle ou eng
fustage f. futaille f. [barlis.
fustein, iustn n..futaine f.
I . fut f. énergie f., ressort; --- geven donner de
la vapeur.
2. fut 1 f. vétille f.; 2 interj. bernique!
futselaar m., tester f. (os) larnbin m., —e f.
futselarij f. lambinerie f. [futiles.
futselen v. intr. 1 lambiner; 2 s'occuper de chosesst
futselwerk n. bagatelles, vétilles f. pl.
fuut m. (futen) grèbe m. huppé.
g f. (g's) 1 g m.; 2 (mus.) sol m.
ga m. & f. = gade.
1. gaaf f. (gaven) 1 don, cadeau, présent m.;
2 talent, don m.
2. gaaf 1 adj. sain, intact; 2 adv. sainement,
entièrement, complètement.
gaafheid f. intégrité. santé f.; bon état m.
1. gaai f. (x'en, 'tje) 1 geat ; 2 (th) viseau m.
2. gaai m. & f. (oen, etje, ^ke[n]) pair m.;
mále m., femelle f.
gaaibollen n. jeu m. (de boule) á t'aiseau.
gaaien 1 v. tr. apparier, accoupler; 2 v. intr.
s'accoupler.
gaaischieten ti. tir m. d la perche ou à l'oiseau.
gaai f. (galen) raie, clairière f.
1 . gaan (ging, heeft & is gegsan) 1 v. intr. aller,
marcher; naar huis — rentrer; de grootste deugniet
die er gaat en staat ie plus grand vaurfen
que la terre porte; het huis zooals het gaat en
staat la maison felle quelle; een kwartier —s un
quart d'heure de marche; ik ga niet hooger dan
22 frank je ne dépasse pas 22 francs ; 't gaat met
den zieke op 't ende le malade se meurt; die
munt gaat niet meer cette monnaie n'a plus
cours; goed gekleed . étre bien habillé; mank
— boiler; 2 aan den arbeid -- se mettre à 1'ouvrage;
aan tafel — se mettre d table ; het gaat mij aan
't hart j'en suis tout ému ; door 't water -- passer
l'eau; 't gaat al door mijn handen tout me passe
par les mains; in dienst --- prendre service: In
een klooster — aller au couvent ; in zich zelf —
rentrer en soÉ-mltme; om het bosch — contourner
gaan --- :140 — galgeveld
le bols; om den dokter — aller chercher le médecin;
onder zeil — mettre à la voile; op de wacht
-- monter la garde; op zijde — se mettre de cdté;
op zijn 22e jaar — étre ou entrer dans sa 22e année;
over de straat — passer la rue; van school
— quitter l'école; van elkaar — se séparer;
plicht gaat voor alles le devoir passe avant fout.,-
3 v.tr.: zijn gang -- aller son chemin ou son train,
ga je gang (maar) allen ou faïtes toujours; een
zaak haar gang laten -- laisser libre cours à une
affaire; zich moe — se fatiguer d marcher; zich
't vel van de voeten — s'écorcher les pieds d
marcher; zich laten—se laisser aller; 4 hoe gaat
het met u? comment voos por4ez-vous? comment
allez-vous? zoo gaat het dikwijls voilà ce qui
arrive souvent; het ging mij ook zoo cela mest
arrivé également; zoo gaat het in de wereld ainsi
va le monde; het gaat naar gunst, niet naar
kunst c'est la faveur qui décide.
2. gaan n. 1 marche f.; 2 démarche f., manière f.
de marcher; 3 fonctionnement m. (d'une montre
etc.).
gaande 1 part. prés. de gaan, en marchant; 2 adj.
en mouvement ; — maken mettre en mouvement;
-- houden tenir en mouvement; wat is er —?
qu'y a-t-il? que se passe-t-il? hij is weer — le
voilà encore en train : — worden s'éveiller; de —
en komende man les allants et venants ; het —
werk le rouage m.; op --- beenen zijn être sur pied.
gaanderij f. galerie f.
gaandeweg adv. peu d peu, de plus en plus.
gaapster f. («s) 1 bdilleuse; 2 badaude f.
1. gaar adj. 1 (cuit) à point, assen cuit; — maken
préparer; leder --- maken tanner les peaux;
koper — maken affiner le cuivre; 2 instruit;
hij is — il sait son catéchisme; 3 ruiné, vanné.
2. gaar = gader.
gaarbak m. eiterne f.; (débris) dépotoir rn.
gaard m., co 9 f. jardin, part, enclos m.
gaarde naar, gaardenier m. jardinier, horticulleur
m. [wateringues) .
gaarder m. ( mos) receveur, percepteur m. (desi
gaarheid f. 1 cuisson f. suffisante; 2 malice f.
gaarkeuken f. restaurant m. économique; cuisine
f. populaire; (mauv. part) gargote f.
gaarmaken n., ... making f. 1 préparation f.;
cuissnre f.; 2 corroi m. (des cuirs); affinage m.
(du métal); mettre-prou m. (pour le sel).
g aarn(e) adv. volontiers, de bon coeur; — visch
eten aimer le poisson; =— paardrijden aimer d
monter d cheval ; iem. -- zien ou lijden aimer qq.;
Iets — zien voir qc. de bon teil; iets — hebben
aimer qc. ; van harte — de fout ca„ur.
paaroven m. four m. d'atfinage.
gaas n. (gazen) gaze f.
gaasmaker, ...werker, ...wever m., gaasmaakster,
...werkster, ...weefster f. gazier m., ...ière f.
gaatje n. (»s) V. gat.
gade m. & f. ( n) époux m., épouse f.
gadeloos adj. 1 incomparable, sans pareil; gadeboze
ader veine f. azygos; 2 (ois.) sans pair.
gader adv. : te — ensemble.
gadeslaan v. tr. sép. observer, surveilter.
gading f. convenance f., choix m.; iets van mijn
— qc. de mon choix, qc. d mon gré; eik zijn -- d
chacun selon son gré; zijn — zoeken chercher sa
convenance; zijn — vinden trouver chaussure à
son pied; — naar iets, iemand hebben désirer
qc., rechercher qq.
gaffel f. ('as, «tje) 1 fourche f.; 2 (mar.) corne f.;
3 (hérald.) pairle m.
gaffelachtig adj. fourchu.
gaffelkruid n. eupatoire f_ femelle.
gaffelsgewijs adj. & adv. 1 en fourche; 2 (hérald.)
en pairle.
gaffelstukken n. p1. gibelots, fourcats m. pl.
gaffelvormig adj. 1 en fourche, fourchu; 2 (bot.)=
gaffelvormigheid f. bifureation f. [bifurqué.
gagel m. (cDs) myrte m. du Brabant.
gag(g)elen v. intr. grat!ter.
1. gal f. 1 (homme) bile f.; (anim.) fiel m.; zijn
— uitbraken décharger sa bile; een pen in —
gedoopt une plume enfiellée , 2 (fig.) amertume,
fiel m
2. gal f. (.len) (bot.) galle f.
3. gal f. (alen) (cheval) éparvin m.
galachtig adj. 1 bilieux, fielleux; 2 colérique.
galader f. 1 canal m. cholédoque; 2 artère f. biliaire.
[poïèse f.
galafscheiding f. sécrétion f. de bile; cholé-1
galant 1 m. amoureux, fiancé m.; 2 adj. galant,
courtois. 4
galanterie f. galanterie, courtoisie f.
galanterieën f. pl. 1 articles m. pl. de Paris;
2 quincaillerie f.
galappel m. galle f.
galblaas f. vésicule f. biliaire, cholécyste f.
galbuis f. canal m. cholédoque.
galpi f. 1 galpre f.; 2 (typo.) galée f.
galeiboef, ...roeier, ...slaat m. galérien, forcat m.
galeistraf f. galères f. pl., travaux m. pl forcés.
Galanus m. Galien m.
galerij, f. 1 galerie f.; 2 corridor m.
galg f. 1 potence f., gibet m.; loop naar de — vo te
faire pendre; 2 (puit) poteau m., potence f.;
3 bretelles f. pl.
galgant m. galanga m.
galgeberg m. calvaire m.; colline f. patibulaire..
galgebrok m. gibier m. de potence.
galgemaal n. 1 repas m. de ou du condamné .°
2 (fig.) souper m. d'adieu.
galgenaas n. gihier m. de potence.
galgestuk n. rouerie, canaillerie f. [telles).
galgetrekker m. élastique ou ressort m. (de bre-t
galgetronle f . mine f. ou air m. patibulaire.
galgeveld n. lieux m. p1. patibulaires.
galgpaal -- 141 -- garenkleppergatgpaal
m. poteau m. ou potence f. patibulaire.
Galicië n. 1 (Autriche) la Galicie f.; 2 (Espagne)f
galig adj. ajouré. [la Galice f.
Galliga n. la Galilée.
Galileër m. Galiléen m.
gaijard f. (typo.) gaillarde f., corps m. buit.
galjas f. ( °sen) galéasse f.
galjoen n. 1 (mar ) galion m.; 2 poulaine f., bec,^
pal) oot f.... oten galiote f. [éperon m.
galkoorts f. fièvre f. bilieuse, cholépyre f.
galleider m. conduit m. biliaire.
gallen v. tr. 1 (poisson) enlever l'amer; 2 (étoffe)^
Galiië n. la Gaule f. [engaller.
Galliër m., ...iische f. Gaulois m., —e f.
gallig adj. 1 bilieux; 2 colérique.
Gallisch adj. gaulois.
galm m. (coen, otje) son, résonnement m.
Galmaarde n. (Brabant) Gammerages m.
galmbord n. abat-voix in.
gal mei n. calamine f.
galmen 1 v. intr. résonner, retentir;2 v. tr. faire
résonner.
galmgat n. abat-son m.
galnoot f. (noix f. de) galle f.
galnotenzuur n. acide m. gallique.
galsteen m. calcul m. biliaire, cholélithe f. & m.
galwesp f. cynips m., mouche f. n galle.
galziek adj. 1 cholérique, bilieux; 2 (fig.) atrabilairc,
chagrin.
galzucht f. jaunisse f., icière m.
gamander f. germandrée f.
1. gang m. ("en, etje) 1 marche f.; zijn —
verhaasten hf)ter le pas ; zijn eigen — gaan en
faire d sa téte ; zijn ouden — weer gaan reprendre
ses vieux errements ; de wereld gaat toch haar —
le monde n'en continue pas moins d tourner; de
zaken gaan hun gewonen — les affaires sufvent
leur cours; aan den —, in — en marche, en train;
gelijken — houden met tenir pied à; 2 mouvement,
entrain m.; met — à une vive allure; volle
— pleine vitesse ; — maken se presser, (sport)
entrainer; 3 allée et venue f.; 4 voyage m., course
f.; in drie —en en trois fois, en trois courses;
— op — coup sur coup ; 5 démarche, allure f.;
een paard heeft drie —en : stap, draf, galop
un c heval a trois allures : le pas, le trot, le galop ;
6 action f., pas m.; 7 pas m. (de vis); 8 circulation
f. (d'un effet de commerce); 9 cours m.
(de la bourse); 10 course f. (au tournoi); 1 1 passée
f. (de la navette); engrènement m. (du blé);
12 een — wa ter une voie d'eau; 13 tournée f.
(à la charrue); 14 échappement m. (de montre);
15 tournant m. (de moulin); 16 (mar.) aire, erre
f.; bordée f.; —en doen courir des bordées.
2. gang f. 1 vestibule m., (pas large) corridor,
(à I'étage) couloir m.; 2 ruelle f., passage m.;
3 (anat.) canal, conduit m.
gangbaar adj. 1 courant; 2admis, usité; 3valabie.
gangbaarheid f. 1 bon dtbit m.; 2 cours m., vali-;
gangboord n. (mar.) passage, couloir m. [dité f.
gangmaker m. entraineur m.
gangmaking f. entraïnement m.
gangpad n. sentier m.
gangspil f. (mar,) cabestan m. [Jilou M.
A gan(n)ef m. (cfen & ...ven) escroc, fripon,=-
1. gans 1. (ganzen) 1 oíe f.; jonge --- oison m.;
Moeder de Gans ma Mère COie; 2 (fig.) (fille)
oie, diode t.; 3 (jeu m. de l' )oie f.; 4 (métall.)
gueuse f.; saumon m. [morbletx.
2. gans euphém.: —bloed palsambleu;—doodt
gansch adj. 1 entier, tout; 2 sain; 3 adv. eomplètement,
entièrement.
gansknuppelen, ...sabelen, ...slaan, ...trekken
n. abatage m. de foie.
ganzekieken, ...kuiken n. oison m.
ganzenbloem f. chrysanthème m,; witte ---- grande
marguerite f.
ganzenbord n. jeu m. de foie.
ganzenhagel m. (chasse) grosse dragée f.
ganzeniever(pastei) f. (pdté m. de) foie m. gras.
ganzenoog n. 1 teil m. d'oie; 2 (tissu) ceillet
m.; 3 (typo.) guillemets m. pl.
ganzenorde f. 1 file f.; in de — à ta file indienne;
2 (étud.) mon8me m.
ganzenspel n. jeu m. de 1'oie.
ganzenwijn m. Chdteau la Pompe m.; vin m. de=.
ganzepen f. plume f. d'oie. [grenouille.^.
ganzerik 1 m. (co en) jars m.; 2 (bot.) potentille f...
ansérine. [m., patte f. d'oie.
ganzevoet m. 1 patte f. d'oie; 2 (bot.) chénopode4:
gapen v. intr. 1 ouvrir la bouche, bayer; 2 restei
entr' ouvert; 3 báiller.
gaper(d) m. (xs) I bdilleur; 2 badaud m.
gaperskop m. (enseigne) bailleur m. [guerie f.
gaperswinkei m. magasin m. de droguiste; dro-j.
gaping t. 1 bdillement; 2 brèrhe f., trou m.; 3
manque m., lacune f.
gappen v. tr. filouter, chipex.
garandeeren v. tr. garantir.
garantie f. (t = s) garantie f. [ramoneur
1. gard(e) f. 1 baguette, verge '..; 2 balai m. det
2. garde m. & f. (con & c's) T garde m. & f.
En compos. ... de la garde.
gardiaan m. (voanen) gardien m.
gareel n. ( ten) 1 collier, D goreau m.; in 't —
slaan atteler; hij loopt weer in 't — il a rep.is
le joug; 2 traits m. pl.
gareelmaker m. cellier, bourre(1)lier m.
gareeinagel m. clou m. en cuivre, bulle f.
1. garen v. tr. amasser.
2. garen n. (cs) 1 fil m.; 2 — en band mercerie
f.; 3 filet m., rets m. pl.
garen-en-band-winkel m. mercerie f.
gerenfabriek f. filerie f.
garentabrikant m. filateur m.
Warenklopper m. maillot m.
garenklos -- 142 -- gebas
garenklos m. bobine f.
paren molen m. moulin m. à retordre, moulinet m.
garenspinner m. fileur m.
garentwijnder m., ...twijnster f. retordeur m.,
garenwiel n. rouet in. á filer. [...euse f.
garenwinder m. dévidoir, rectieilloir m.
garenwinkel m. mercerie f.
garf f. (... ven) gerbe f.; —je n. gerbillon m.
garnaal f. (...alen) crevette f.
garnaaizegen f. grenadière f.
garneeren v tr. garnir.
garneering f. garnissage; (mar.) bardis m.
garneersel n. (.os) garniture f.
garnizoen n. garnison f.
garst etc. = gerst & 2. gast.
garstig adj. 1 rance; 2 écceurant.
garstigheid f. 1 rancissure f.; 2 écreurement m.
garven v. tr. (en)gerber.
gas n. (xsen) gaz m.
gasaardig, gasachtig ad;. gazeux, gazéiforme.
gasbereiding f. fabrication f. du gaz.
gasbrander tn. bec m. de gaz; bruleur m. à gaz.
gasbuis f. tuyau m. de sla canalisation du) gaz.
gasfabriek f. usine f. d gaz.
gasfitter m. ouvrier m. ja zier . [incandescenc•e.
gasgloeilamp f., ...licht n. larnpe t. ou bec m àl
gaskachel f. poêle m. d gaz.
gasketel m. gazomètre m.
gaskraan f. robinet m. ((In gaz).
gaskroon, ...lamp, ...lantaarn f. lustre m., lompe
f., réverbère m. à gaz.
gasleiding f. canalisation f.. du gaz.
gaspi-ht n. lumière f. du gaz; bec m. de gaz.
gasmeter m. compteur m. à gaz.
gasmotor m. moteur m. à gaz.
gaspit f. bec m. de gaz.
1. gast m. &f. 1 convié, convive m.; te — nooden
inviter (x diner; ongevraagd te — komen s'inviter
soi-même; 2 hote m.; 3 consommateur m.;
4 aide-ouvrier, compagnon m.; 5 individu, type
m.; rare -- dróle de corps; lustige — gat luron ;
6 acteur m. de passage.
2. gast m. 1 (gerbes) quintau m.; 2 (teufs)
quarteron m. [passage.
gasteeren v. intr. donner une représentation dej
gast(e)reeren v. intr. banquefer, festoyer.
gasteril f. 1 banquet, festin m.: 2 bombance f.
gastheer m. amphytrion, hóte m.
gasthof m. hotel m. [hóte m., —sse f.
gasthouder m., ...dster f. hotelier m., ...ière f.;
gasthuis r.. 1 hópital; 2 hospice m.
gasthuiskoorts f. fièvre f. nosocomiale.
gasthuismeester m. directeur m. d'hópital ou
d'hospice. [pice.
gasthuismoeder f. directrice f. d'hópital ou d'hos-1
gasthuisnon f. steur f. de charité.
gasthuisvader m. directeur m. d'hópital ou d'hos-^
gastmaal n. banquet, festin, repas m. [pice.
gastrecht n. droit m. d'hospitalité.
gastrol t. ; róle m. joué par un , acteur de passage.
gastvoorstelling t. représentation f. de passage.
gastvriendelijk, gastvrij adj. 1 hospitalier; 2 de
bon accueil.
gastvriendschap, gastvrijheitt f. hospitalité f.
gastvrouw f. hotesse f.
gasverbruik n. consommation f. de gaz.
gasverlichting f. éclairage m. nu gaz.
gasvormig adj. gazeux.
1. gat n. (cDen, gaatje) 1 trou m., ouverture f.;
met —en in de ellebogen les coudes troués ; met
pin en — verbonden assemblé à tenons et d mortaises;
in de —en hebben tenir à i'ceil; 2 trou,
terrier m.; 3 prison f., cachot, violen m.; 4 (port)
embouchure, entrée f.; 5 we hebben al een groot
— in onze provisie il y a déjà une grande broche
dans nos provisions : een — in den dag slapen
faire la grasse matinr."e; 6 het vierkante —, 't —
van den timmerman la porte; hij is 't — uit
il est parti ; 7 dent) creux m.; 8 gaatje n. petit
trou; pore; teil m.
2. gat n. (N en) ! cul, derrière, postérieur m.-
2 — van een broek fond de culotte.
gaten v. tr. percer, trouer.
gatenplateel n. passoire, passette f.
gatig adj. troué, poreux.
gauw adj 1 vi], alerte, agile; 2 adv. vivemeni,
promptement; 3 bientót; vite..
gauwdief m, filou, piek-pocket m.
gauwdieverij f. filouterie f.
gauwerd (cDs), gauwerik ( men) m homme m.
adroit, fin inatois m.
gave f. = 1. gaaf.
gazel(Ie) f. (zien) gazelle f.
gazele f. (« n) ghazel m.
gazon adj. de ou en gaze.
gazet(te) f. (c n) gazette f., journal m. V. krant
ge pron. V. gij.
geaard adj. : goed --- de bon caractère, de boni
geaardheid f. caractère, naturel m. [naturel.
geaderd adj. vriné, marbré; (hérald.) nervé.
gearmd adj. 1 pourvu de bras; 2 bras dessus bras
dessous. [2 bruit, vacarme m.
gebaar n. (gebaren) 1 geste m., manières f. pl ;J
gebaard adj. barbu, á harbe. [m., ...trice f.
gebaarmaker m., ... maakster f. gesticulateurj
gebaarmaking f. gesticulation f.
gebabbel n. Nabil, caquet m.
gebak n. 1 caisson m.; 2 pdtisserie f.; ---je potij
gebaider n. bruit m. retentissant. [four rtm.
gebalk n. braiment m.
1. gebaren v. intr. faire du bruit
2. D gebaren v. intr. faire semblant.
gebarenkunst f. mimique, pantomime :.
gebarenspel n. gesticulation, mimique f.
gebarenspraak, ...taai f. langage m. mimique;
gebas n. aboiement m. [mimique f.
gebazel --- 143 -- gebroken
gebazel n. radotages f. pl.
gebed n. (-oen) prière, oraison f.-, 't — des Heeren
l'oraison dominicale.
gebedel n. gueuserie f.; sollicitations f. pl. impor-^
gebedenboek n. livre m. de prières. [tunes.
gsbeef n. tremblement m. continu.
gebeend adj. 1 d jambes, pourvu de jambes;
2 osseux. [3 squelette m.
gebeente n. (^ n) 1 os ni. pl.; 2 ossements m. pl.;*
gebeft adj, en rabat, en petit collet.
gebeier n. carillonrage m. continu.
gebekt adj. à bec, pourvu dun bec; goed — zijn
avoir la langue bien pendue; spits — zijn être
mordant.
gebet n. sonnerie f. continuelle ; drelin m.
gebengel n. tintement m. continuel [monis m.pl.
gebergte n. (&D n) 1 mont m.; . montagne f.; 21
gebeten adj.: — op fdché ou irrité contre.
gebeteren v. tr. améliorer; ik kan 't niet —je n'y
pais reen.
gebeuk n. coups m. pl. répétés.
gebeuren v. intr. arriver, avoir lieu, se passer;
wat gebeurd is, is gebeurd ce qui est fait, est fait ;
wat er ook moge — quoi gci'il arrive.
gebeurlijk adj. possible.
gebeurlijkheid f. possibilité f.; voor elke — à
toute éventualité.
gebeurtenis f. ( osen) événement m.
gebeuzel n. musarderie f.
gebied n. 1 domination f., gouvernement, pouvoir
rn.; 2 territoire m., (fleuve) bassin m.; (nuages)
région f.; 3 terrain, domaine m.
gebieden v. tr. & intr. (geb ^^id, heeft geb den)
commander, ordonner.
gebiedend adj. impérieu'c, impératif: --e wijs
impératif m.
gebieder m. (cDs) 1 souverain, seigneur; 2 com-^
gebiedvoerder m. commandant m. [mandant m.
gebijt n. mordillage m.
gebik n. 1 picotement; 2 regrattage m.
gebint(e) n. charpente f.
gebit n. ( «ten) 1 denture f.; rátelier m.; valsch —
rdtelier, dentier; 2 mors m.; 3 embouchure f.
geblaar n. bêlement m. continu.
1. geblaard adj. (bot.) feuillu.
2. geblaard adj. étoilé, peloté.
3. geblaard adj. couvert d'ampoules.
geblaas n. 1 soufflement m.; 2 vantardise f.;
3 (mach.) soufflerie f,
geblaat n. bélement m.
gebladerd adj. feuillé, feuillu.
gebladerte n. feuillage m.
geblaf n. aboiements m. pl. repétés.
geblik n. clignement m.
gebloemd adj. 1 d fleurs) ; (tissu) ouvré, d ramages;
(hérald.) fleuri ; 2 (charnp) émaillé !ie fleurs.
gebloemte n. fleurs f. pl.; ramages m. pl.
gebluf n. vantardise f.
geb )cheld adj. bossu.
gebod n. (men) I ordre m.; injonction ;.; 2 -ommandement
m.; 3 ban m. (de mariage); onder de
—en staan avoir les bans publiés.
geboefte n. rocaille f.; lie f. (de la population)
gebom n. bruit m. résonnant.
gebombam n. sonnerie f. [3 (hérald.) longé.
gebonden adj. 1 V. binden; 2 in — stijl en vers;;
gebonk, gebons n. coups rn. pi. repétés
geboogd adj. vouté, arqué.
geboomte n. arbres m. pl.
geboorte f. (c n) naissance f.
geboortedag m. 1 jour m. de (in) naissance;
2 anniversaire m.
geboortedorp n. village m. natal.
geboortegrond m. sol m. natal.
geboortejaar n. annee f. de (la) naissance.
geboorteland n. terre f. nasale; patrie f.
geboorteplaats f .lieu m. natal ou de naissancc.
geboorterecht n. droit m. de naissanre.
geboorteregister n. registre m. des naissances.
geboortestad f. ville f. natale.
geboortester f. planète f.
geboortig adj. 1 né, natif (de telle localité);
2 issu (de telle familie).
geboren adj. né, natif; —worden naltre; een —
Gentenaar t.m Gantois de naissance.
geborrel n. 1 bouillonnensent m.; 2 consommation
t. de la goutte.
gebouw n, 1 bdtiment, édifice ni., bátisse f.;^
gebraad n. roti m. [2 construction f.
gebrabbel n. bredouillement m.
gebras P. bombance f
gebrek n. ( «en) 1 défaut, rnanque in., absence f.;
-- aan eetlust manque d'apnétit; — hebben aan
manquer de; bij —e van d défaut de; Biet in —e
blijven ne pas se faire faute; 2 besoin m., indi -
gence f.; — lijden être dans le besoin ; 3
défaut m., imperfection f., 4 vice m.
gebrekkelijk adj. 1 infirme; 2 défectueux.
gebrekkelijkheid f. 1 infirrnité f.; 2 déf^ctuosité f.
1. gebrekkig adj. 1 infirme; 2 estropié: 3 défectueux,
imparfait; vicieux; — werkwoord
t ,erbe défecrif . [incorrecle.
2. gebrekkig adv. défectueuserneni, de faconj
gebrekkigheid f. i infirmité f.; 2 dé,fectuosité, imperfeclion
f.
gebriesch n. hennissement, rugissement m.
gebrild adj. d lunettes, lunetté.
gebrod(del) n. bousillage m.
gebroed n. 1 couvée f.; 2 (fig.) engeance f.
gebroeders m. pl. jrères m. pl.; de firma —A. la
maison A. fréres.
gebroederschap f. confrérie, fraternité t.
gebroekt adj. culotté.
gebroken adj. 1 V. breken; 2 hernieux ; 3 ---
getal nombre m. fractionnaire; — Fransch du
francais estropié.
-gebrom — 144 — gedrochtelijkheid
gebrom n. 1 bourdonnement m.; 2 grognement m.
gebrul n. 1 tintamarre m.; 2 tracasserie f., embêtement
m.
gebruik n. i usage, emploi m.; — van een
huis jouissance f. d'une maison; ten —e van à
l'usage de, c la disposition de; — maken van
user de, prof iter de; bij ou door 't — par la pratique
; 2 usage m., coutume f.; de —en en gewoonten
les us ei co:itumes; het is in het — il est
d'usage; in — komen• se répandre.
gebruikelijk adi. d'usage, usité.
gebruiken v. tr. 1 employer, se servir de, user de;
rede — être raisonnc ble ; geduld, list — user de
patience, rde ruse; 2 manger, boire ; prendre;
... kt U niets? ne prenez-vous rien?
gebruiker m., ...kster f. (os) 1 employeur m.,
...euse f.; 2 consommateur m., ...triee f.
gebruiksaanwijziging f. mode m. d'emploi.
gebruis n. bruissement,.mugissement m.
gebrul n. rugissement, mugissement m.
gebulder n grondement, mugissement m.
gebulk n. beuglement m.
gebult adj. 1 bossu; 2 bosselé.
gebuur m. (...buren) voisin m.
geco m mitteerde m. (vD n) délégué; commissaire m.
gedaante f. ( (/D n) 1 forme, figure f.; 2 aspect,
extérieur, air ni.
gedaanteverandering, ...verwisseling f. métamorphose,
transformation, transfiguration f_
gedachte f. (co n) 1 pensée f.; zijn —n bij zijn
werk hebben avoir la tête d la besogne; 2 opinion,
idée f.; hoe komt gij op die —? d'ou vous vient
cette idée? 3 intention f., dessein m.; van -- zijn
om avoir l'?ntention de; 4 mémoire f.
gedachteloos 1 adj. étourcli, irréfléchi; 2 sans
réflexion, machinal; 3 adv. machinale, crn.
gedachteloosheid f. étourderie, irréflexion f.
gedachtenbeeld n. idée f.
gedachtengang m. suiïe f. des idées.
gedachtenis f. souvenir m., mémoire f
gedichtenlezer m. liseur m. de pensées.
gedachte(n)streep f. tiret m.
gedachtig adj. se souvenant; — zijn se souvenir.
gedamp n. fumée f.
gedans n. danse, sauterie f.
gedarmte n. incestins m. pl.
gedartel n. ébats m pl.
gedast adj. cravaté.
gedaver n. tremblement, ébranlement m. t gedeei n. parchon f.; van —e des parchons.
gedeelte n. (ten) partie, part, portion f.
gedeeltelijk 1 adj. partiel; 2 adv. en partie, pargedegen
adj. pur, natij, vierge. .tiellement.
gedenkblad n. tablette f., --en agenda rn., tablettes
f. pl.
gedenkboek n. 1 annales f. p1.; mémorial m.;
2 carnet, agenda m.; 3 livre m, d'or.
gedenkdag m. anniversaire m.
gedenken 1 v. intr. se souvenir, 2 v. tr. se rappeler,
se souvenir de; 3 commémorer, rappeler.
gedenknaald f. obélisque m. commémoratif.
gedenkpenning m,....plaat f. médaille, plaque f.
commémorative.
gedenkschrift n. mémoire(s) m. (pl.)
ged®nkspreuk f. devise, sentence f.
gedenkstuk n. souvenir, monument m.
ge denkteeken n. monument n. (commérnoratif).
gedenkwaardig adj. mémorable.
gedonkwaardigheid f. caractère m. mémorable.
gedenkzus! f. colonne f. commémorative.
gedicht n. 1 poésie f.; pièce f. de vers ; 2 poème m.
gediende m. («n) serviteur m.; een oud — un
vieux soldat. [obligeamment.
gedienstig 1 adj. serviable, obligeant; 2 adv 1
gedienstigheid f. serviabilité, obligeance f.
gedierte n. 1 animaux m. pl.; bétes f. pl.; 2 vermine
f.
gedijen v. intr. 1 prospérer, réussir; onrechtvaardig
goed gedijt niet bien mal acquis ne profite
guère; 2 croïtre, venir ; ten goede — tourner d;
geding n. procès m. [bien.
gedingbezorger m. avoué m.
gedistilleerd 1 adj. distillé; 2 n. spiritueux m. p1.
gedobbel n. jeu m de dés.
1. gedoe(n) n. 1 bruit, vacarme m.; 2 agissements
m. pl.; al dat — toutes ces affaires; 3 petite
ferme f.
2. gedoen v. tr. 1 faire; ik zal 't wel kunnen —
je saurai kien me tirer d'affaire; 2 zich — se
contenter.
gedoente n. 1 manière f. de faire; dat is in zijn —
c'est sa manière de faire ; in zijn — blijven continuer
son train ordinaire; 2 bruit. vacarme m.
gedommel n. 1 bourdonnement; bruit m. sourd;
2 assoupissement m.
gedonder n. 1 grondement m. du tonnerre, tonnerre
m.; 2 bourrades f. pl.
gedoogen v. tr. permettre, tolérer, souffrir.
gedraaf n. trot, troLtinement, va-et-vient m.
gedraai n. tournement, tournoiement m.
gedrag n. (pl. gedragingen) conduite f.
gedragen v. réfl. : zich -- 1 se conduire, se comporter
; 2 se conformer u ; 3 het gedroeg zich nu
zoo dat ii advint que, le hasard voulut que.
gedraging f. conduite f.; procédé m.
gedragslijn f., ...regel m. ligne f. de conduite.
gedrang n presse, fotile, mêlée f
gedreig n. menaces f. pl.
gedrentel n. ftdnerie, lambinerie f.
gedreun n. résonnement, ébranlement m.
gedribbel n. sautillement, trottinement m.
gedril n. dressage m.
gedrocht n. monstre rn.
gedrochtelijk 1 adj. monstrueux; 2 adv. monstrueusement.
gedrochtelijkheid f. monstruosité f.
gedroppel — 145 — geeuw
gedruppel, gedruppel n. dégouttement m.
gedruisch n. bruit, vacarme m.
gedruktheid f. 1 dépression, mélancolie, tristesse
f.; 2 Tourdeur f. (du marché).
geducht 1 adj. redouté, craint, redoutable; 2 adv.
redoutablement, horri blement ; atrocement.
geduid n. 1 patience f.; — hebben prendre patience,
patienter; 2 indulgence f.
geduldig 1 adj. patient; 2 adv. patiemment.
gedurende prép. pendant, durant, au cours de.
gedurig 1 adj. continu ; 2 adv. continuellement,f
gedurigheid f. continuité, durée f. [sans cesse.
gedwarrel n. tourbillonnement, tournoiement m.
gedwee adj. ( ër, pst) 1 souple, flexible; 2 (fig.)^
gedweeheid f. souplesse, clocilité f. [souple, docile.
gedweil n. torchonnage m.
gedwongenheid f. contrainte, affectation f.
geef ni. donne f.; te — gratis.
geefster f. donneuse, donatrice f.
geëigend adj. propre (à), approprié (à).
1. geel 1 adj. (geler, geelst) ia1ine; — worden,
maken jaunir; 2 n. jaune m., couleur f. jaune;
3 'tje n. (monnaie) jaunet m. [la tête.
2. Geel n. Gheel m.; naar—moeten avoir perdul
geelachtig adj. jaunátre, jaunet.
geelbek m. 1 (zoo.) bec-jaune m.; 2 (fig.) béjaune.
geelgieter m.fondeur m. en laiton, dinandier m.
geelgieterij f. fonderie f. en laiton, dinanderie f.
geelheid f. couleur f. jaune.
geelhout n.(d'Europe)fustet, (de Cuba) fustoc m.
geelkoper n. laiton m.
geelkoperen adj. de ou en laiton
geelvink m. 1 bruant m., pinson m. jaune;
2 (Indes) canari m.
geelzucht f. ictère m., (pop.) jaunisse f.
geelzuchtig adj. ictérique.
1. geen adj. & pron. pas de, aucun, nul, pas un;
ik heb er —je n'en ai pas; — mensch personne;
hij Is — kind meer il nest plus un enfant; -- van
beiden ni l'un ni l'autre; in —en deele en aucune;
2. geen adj. dém. = gene. [facon.
geenerhande, ...lei adj. d'aucune espèce.
geenszins adv. nullement, en aucune facon.
geep(e) f. («en) 1 (mer) orphie f.; 2 (riv.) épinoche
f. [(mar.) largue f.; (hérald.) giron m.
geer f. (cout.) lé m. pointu ; (taill.) chanteau m.;t
Geer(aar)dsbergen n. Grammont rí).
Geer(aar)dsbergenaar m. Grammoninis m.
Geer(aar)dsbergsch adj. grammontois.
1. geerard f., geerardskruid n. tormentille f.
2. Geerard m. Gérard m.
geeren v. intr. être de biais ou de guingois.
geërfde m. & f. (cD n) propriétaire m. & f.
Geert m. Gérard in.
Geerte f. Gertrude f.; Sinte —n minne toast m. en
1'honneur de Ste-Gertrude, toast d'adieu.
geesel m. ( mos) 1 fouet m.; verges f. pl.; (rel.) discipline
f.; 2 (fig.) fléau m.; 3 fustigation f.
geeselaar m. ('s) 1 fouetieur m.; 2 (hist.) fla-=
geeselbank f. chevalei m. [gellant m.
geeselbroeder m. flagellant m.
geeselen v. tr. 1 fouetter, flageller, fustiger;
2 donner la discipline.
geeseling f. 1 peine f. du fouet; flagellation, fustlgation
f.; 2 (rel.) discipline f.
geeselpaal m. poteau m. (de supplice).
geeselroede f. fouet m., verges f. pl.
1. geest f. lande f.; terrain m. élevé sablonneux.
2. geest m. T & 1 esprit m.; de heilige G—
le Saint-Esprit m.; 2 esprit m., dme f.; den —
geven rendre l'esprit ou 1'ome; hoe grooter —
hoe grooter beest bonne tête méchante béte;
3 mdnes f. pl.; het rijk der —en le royaume des
ombres; 4 revenant m.; 5 (chim.) esprit m.
geestachtig adj. (liquide) spiritueux.
geestdoodend adj. abrutissant.
geestdrift f. enthousiasme rn.
geestdriftig adj. enthousiaste.
geestdrijver m., ...drijfster f. fanatique m. & f.
geestdrijverij f. fanatisme m.
geestelijk adj. 1 spirituel, immatériel; 2 intellectuel;
3 spirituel, moral; 4 religieux, ecclésiastique.
geestelijke m. (x n) ecclésiastique, clerc m.
geestelijkheid f. 1 spiritualité f.; 2 clergé m.
geesteloos adj. sans esprit, fade.
geesteloosheid f. fadeur, platitude, bêtise f.
geestenbanner, ...bezweerder m. exorciste m.
geestenbannerij, ...banning, ...bezwering f. 1
évocation f. (des démons ou des esprits); 2 exorcisme
m. [esprits ou des ombres.
geestendom, ... heer, ...heir n. monde m. des=
geestenrijk n. empire m. des ombres.
geestenwereld f. 1 monde m. intellectuel; 2 monde
des esprits.
geestenziener m., ... zienster f. visionnaire m. & t.
geestesarbeid m. travail m. intellectuel.
geestesgaven f. p1. dons m. pl. de l'esprit.
geestesinspanning f. effort m. ou tension f. des-t
geestesleven n. vie f. intellectuelle. [prit.
geestgrond m. lande f.; terrain m. sablonneux.
geestig 1 adj. spirituel, ingénieux; 2 adv. spirituellement.
geestigheid f. 1 esprit m., vivacité f. d'esprit;
2 pointe, saillie f.; flauwe — fadaise f. [gis f.
geestkracht f. force ou fermeté f. d'esprit, éner-t
geestrijk adj. 1 spirituel, plein d'esprir; 2 spiri-f
geestrijkheid f. spiritur)sité f. [tueux.
geestvermogens n. p1. facultés f. p1. (de l'esprit).
geestverrukking f. extase f.
geestverschijning f. vision f.; apparition f. dun
spectre ; hallucination f.
geestvervoering f. transport m., extase f.
geestverwant 1 adj. sympathique: 2 m. partisant
geestverwantschap f. sympathie, affinité f. [m.
geeuw m. bóillement m.
geeuwen — 146 -- gehoorplaats
geeuwen v. intr. b 'iller.
geeuwer, geeuwerd m. ( gis) báilleur m.
geeuwhonger ni. 1 faim t. canine; (pop.) fringale
f. 2 (méd.) boulimie f.
geeuwing f. báillement rn.
gefladder n. 1 volètement m.; 2 papillonnage,
flirtage m.
gefleem, geflikflooi n. cajolerie f.
geflikker n. 1 étincellement m.; 2 danse f.
geflodder n. 1 volè:ement m.; 2 pataugeage m.
geflonker n. étincellement, srinti!'ement m.
gefluister n. chuchotement, murmure m.
gefluit n. sifflement m.
gefonkel n. scintillement in.
gefortuneerd adj. riche, aisé.
gefrakt adj. en habit (de cérémonie).
gefutsel n. lambirierie f.
gegadigde m. & f. (,D n) intéressé, amateur rn.
gegalm n. résonnement m.
gegeeuw n. báillement m.
gegeven n. (os) donnée f., thèrne m.
gegiegel, gegichel,gegiggel n. rcres m.pl.étou.ffés.
gegil n. cris m. pl. percants.
gegluur n. regards m. pl. obliques. lorgnerie f.
gegoed adj. aisé.
gegoedheid f. aisance f.
gegolf n. ondulation f., moutonnernent m.
gegons n. bourdonnement m.
gegooi n. lancement m.
gegorgel n. 1 gargarisation f.; 2 (mourant) rc le;
a (rossignol) chant n, .
gegriins n. ricanement in., gr;macerie f.
gegrol, gegrom n. grognement m.
gegrondheid f. bien-fondé m.
gehaard adj. 1 ,chevelu ; 2 poilu.
gehaast n. précipitation f.
gehaat adj. hai, odieux ; zich — maken se fairel
gehakkel n. bégaiement m. [haïr.
gehakt n. hachis m.
gehalte n. (^ n) 1 valeur f. (intr- insèque 1; 2 terleur,
richesse f.; titre, aloi m.
gehamer n. martelage m.
gehandschoend adj. ganté.
gehard adj. 1 durci, trempé; 2 (fig.) durci, endurci,
aguerri; 3 vigoureux.
gehardheid f. endcurcissement rn.
geharrewar n. 1 brouillerie f.; 2 désordre m.
gehaspel n. 1 d_vidage in.; 2 querelle f.
gehechtheid t. 1 attachement m.; 2 — aan de studie
application f.
1. geheel adj. entier, complet.
2. geheel adv. ton;, entièrement, complètemnent;
— in 't wit gekleed vétu tout de blanc ; — aan u
tout à vous; — en al tout à fait.
3. geheel n. (U en) 1 fout, entier m.: 2 unité f.;
In 't — au total, en tout; in 't — niets rien du
tout; over 't — en général; in zijn -- en ron l
geheelheid f. intégrité f. [entier.
geheelonthouder m. abstinent m.
geheelonthouding f. abstinente f.
1. geheim adj. secret; — huwelijk mariage m.
clandestin; —e trap escalier m. dérobé; —e wetenschappen
sciences f. pl. occulter.
2. geheim n. secret, mystère m.; in 't — en
secret, sous main.
geheimbewaarder m., ...ster f. confident m., —e f.
geheimenis f. mystère ni. [rieusement.
geh e m(e)nisvol 1 adj. mystérieux; 2 adv. mysté-s
gehemhoudendadj. discret, caché; (mauv. part)l
geheimhouding f. secret m. [cachottier.
geheimkamer f. 1 cabinet m.; 2 secrétairerie f.
geheimmiddel 11. secret, arcane m.
geheimraad m. ronseiller m. intime.
geheimschrift n. éc, itr=re f. chiffrée; cryptr...rra-.
geheiri.schrijver m. secrétaire m. [phie
-1 eheitaschrijverschap n. se rétarial m.
geheinfzionig adj. 1 mystériekx; 2 énig' atigue:
3 :dv. mystérie .serre.nl. clondestinement.
reheimai•ri,;h}•id f. mystère m.; caractère cri.
r.vstérie: X.
gehekel n. 1 sérancage m. (du lin); 2 critique f.
gehelmd adj. 1 casqué; 2 couvert d'oyats.
gehemelte n. 1 palais m.; het hard, het week
— la voute, le voile m. du palais ; 2 cie! m. (de
lit); dqis m.
gehemelteletter f., ...klank nl. palatale f.
gehangen v. tr. 1 lácher les brides; 2 permettre,
tolérer, supporter.
1. geheugen 1 v. tr. faire souvenir; 2 v. irnp.
het geheugt mij je me souviens de, je me rappetie;
het zal u wel — il vous en cuira bien.
2. geheugen n. mémoire f.
geheugenis f. ( misen) mémoire f., souvenir rn.
geheugenkunst f. mnémotechraie f.
geheugenleer f. mnémonie f.
geheugenoefening f. exercice m. mnémo(tech)-;
geheupt adj. à (larges) hanches. [nigne.
geheveld adj. (préparé) au levain.
gehield adj. à talons.
geh ijp n. essoufflement, halètement in.
geh k n. hoquet m.
gehinnik n. hennissement m.
geboekt adj. 1 anguleux ; 2 (pêche) muni d'r;ni
gehoest r,. 1 )usseric f. [hamecon.
gehoor n. 1 ouïe, oreille f.; hard van — zijn avoir
l'oreille dure , op 't — af guidé par 1'oreille ;
2 audience f.; -- geven 1 donner audience, 2 prêter
l'oreille ; écouter; — krijgen nu vinden être
écouté 'de) ; 3 auditoire in., a'.:diteurs n-i. pl.
gehoorbeentje) n. osselet m. de I'oreille moyenne
gehoorbuis. ...gang t. canal m. auditif.
gehoorig .idj. 1 (pers.) qui a i'oreille subtile; 2
(lieu) sonore.
gehoorkunde, ..,leer f. acoustique f.
gehoornd adj. co,nu, â corner.
gehoorplaats f. auditoire m.
gehoorvlies — 147 — geknies
gehoorvlies n. tympan m.
gehoorzaal f. auditoire m.
gehoorzaam 1 adj. obéissant, docile; uw ...zarne
dienaar votre très humble serviteur; 2 adv. dnci-T
gehoorzaamheid f. obéissance f. [len7 nt.
gehoorzamefl v. intr. obéir.
gehoorzaming f. obéissance f.
gehoorzenuw f. nerf m. auditif.
gehort, ...hos, ...hossebos, ...hots n. cahotage m.
gehucht n. hameau m.
gehuichel n. hypocrisie f.
gehuil n. 1 hurlement m., cris m. pi.; 2 pleurnicherie
f.; larmes f. pl.
gehumeurd adj.: goe 1, slecht — de bonne, de
mauvaise humeur; hoe is hij —? quelle est song
gehunker n. désir m. impatient. [humeur?
gehuppel n. sautillement m.
gei f. carg^ie f.; een zeil in de — laten vallen
carguer une voile.
geiblok n. moufle m. de vergue.
geien v. tr. carguer; half — bourser.
geijkt adj. 1 vérifié, étalonné; 2 sféréotypé.
gei: adj. 1 lasrif, lubrique: 2 (terre) trop gras;
(plantes) exubérant; 3— vleesch chairs baveuses.
geilheid f. 1 lasciveté, lubricité f.; 2 graisse, exubérance
f.
geit f. chèvre; (pop.) bique f.; —tje, jonge —
chevreau, cabri m.
geitachtig adj. caprin.
geitebaard m. 1 barbe f. de chèvre, barbiche f.: 2
(bot.) reine f. des prés, almaire f.
geiteblad n. cltè'r_-feutll - m.
geitebok m. chevreau m.
geitele(d)er n. peau f. de chèvre.
geiteleeren adj. en chevreau. [...ière f.
geitenhoeder m., ...hoedster f. chevrier m.,^
geitenmelker m. engoulevent m.; (pop.) (bot.)
tettechèvre m. [podagraire f.
geite(n)poot, ...voet m. 1 patte f. cie ci?èi're; 21
geitenras n. race f. caprine. [phonie f.
geitenstem f. 1 voix f. chevrotante; 2 (rn d.) égo-J
geite(o)vleesch n. (viande f. de) chèt're
geitevelien asij. en peau de chèvre, en ch, , vreau.
geitouw n. cargue f.
gejaag n. chasse, poursuit., f.
gejaagd adj. agité, inquiet.
gejaagdheid f. agitation, inquiétude f.
gejacht n. précipitation f.
getakker n. harassement m. [miades f. pl.
gejammer n. 1 lamentation f.; 2 (iron.) jéré-j
gejank n. clabaudage, glapissement in.
gejeuk n. démangeaisons f. pl.
g ej oedel n. ioulement m.
gejoel n. brult, vacarme m.
gejok n. plaisanteries f. pl.
gejouw n. huées f. pl.
gejubel, ...juich n. acclamationsf. p1., vivats m.pl.
1 . gek 1 adj. (-oker, pst) fou; toqué; 2 sot , 3
simple, crédule; 4 drble, étrange; 5 — zijn op être
fou de, raffoler de; 6 adv. follement, sottemer t.
2. gek m. (-o ken) 1 aliéné, dément m.; 2 sot, fou
m.; iem. voor den — houden, met iem. den —
steken se moquer de qq., se paye' - la tête cie qq.;
de —ken krijgen de kaart la fortune rit aux sots;
3 fou, bouffon m.; 4 fat, prétentieux m.; 5 rncrotte
f.; 6 potente f. (de pompe); 7 tabourin, tournant
m. (de cheminée); 8 (mar.) girouette f.^
gekabbel n. clapotage m. [d'artimon.
gekakel n. 1 caquet, gloussemerit; 2 m. caque-^
gekal n. jaserie f. [tage m.
gekamd adj. crêté.
gekant adj. 1 équarri ; 2 dirigé (vers) ; opposé+
gekauw n. mastication f. [(d).
gekef n. glapissement m.
gekeursd adj. à corset.
gekeuvel, ... keuze] n. causerie, jaserie f.
gekheid f. (... heden) 1 folie, démenee ; 2 sottise,
bêtise f.; 3 raillerie, blague f., badinage rn.; uit --
pour rire; alle — op een stokje blague d part!
gekibbel n. tracasserie f.
1. gekield adj. à sarrau.
2. gekield adj. 9 (mar.) à carène; 2 (bot.) caréné.
gekiif n. chamaillerie, criaillerie f.
gekir n. roucoulement m.
gekittel n. chatouillement m.
gekkelijk adv. ridiculement, follement.
gekken v. intr. railler, badiner, plaisanter - . met
zich laten — préter à raillerie; met hem valt er
niet te — il n'entend pas raillerie.
gekkenhuis n. hospice m. d'aliénés.
gekkenpraat m., ...taal f. propos m. de fou.
gekkenwerk n. _folie f.
gekker m. ( mos) moqueur m.
gekkere ij f. moquerie, bouffonnerie f.
gekkin f. ( nen) folie, sotte f.
gekko m. (cD's) gecko m.
geklaag n. plainte f., lamentations f. pl.
geklap n. 1 caquet, bavardage m.; 2 claquement,
battement m. (des mains).
geklapper n. cliquetis m.; (dents) claquement;
(cigogne) craquètement m:
geklapwiek n. trémoussement m.; battements m.j
geklater n. brult, fracas m. [pl. d'ailes.
geklep n. tintement m.
geklepper n. = geklapper.
geklikkak n. cliquetis m.
geklink(klank) n. son m., sonnerie f., tintement
m., cliquetis m.
geklok .n. (poule) gloussement; (bouteille) glouglou
m.
geklop n. battement, martellement m.
geklots n. clapotage m.
geknaag, geknabbel n. rongement. máchorinage;
geknal, geknap n. crépitement m. [m.
geknetter n. crépitement m.
geknies n. m_orosit.é f., geignement m.
geknik — 148 — geldgod
geknik n. 1 signes m. pl. affirmatifs de la tête;
2 brisure f. nette.
geknipoog n. clignement m. des yeux.
geknoei n. i bousillage m.; 2 fraude f., tripotage,
tripatouillage m.; 3 intrigues f. pl.
geknor n. grognement m.
geknutsel n. chipoterie f., fignolage m.
gekonkel n. tripotage m., intrigues f. p1.
gekook n. cuisinage m.
gekQrven adj. 1 V. kerven; 2 — dier insecte m.
gekots n. vomissement m.
gekousd adj. chaussé.
gekout n. causerie f., bavardage m.
gekraagd adj. 1 à collerette; 2 (h. n.) d collier.
gekraai n. 1 chant m. (du coq), coquerico m.;
2 cri rn. spasmodique.
gekraak n. craquement m. [ fonnage m.
gekrabbel) n. 1 grattement m.; 2 (écriture) grif-1
gekras n. 1 grincement m.; 2 (corbeau) croassement;
3 (violon) crincrin m.
gekreun n. plaintes f. pl., gémissements rn. pl.
gekriel, gekrieuw n. chamaillerie f.
gekrioel n. fourmillement m.
gekt jjseh n. 1 grincement m.; 2 piaillerie, pleur-T
iekriit n. pleurnicherie f., cris m. pl. [nicherie f.
gekrikkrak n. cric crac m.
gekronkel n. méandres m. pl.
gekruimel n. émiettement m.
gekruind adj. tonsuré.
gekscheerder m. moqueur, blagueur m. [moavrer.
1. gekscheren v. intr. insép. plaisanter ; se
2. gekscheren n. raillerie, plaisanterie f.
gekskap, ...keuvel f. 1 bonnet m. de fou; 2 fou,T
gekstok m. marotte f._ [sot m.
gekuch n. toussotement m.
gekuier n. va-et-vient m.
gekuifd adj. huppé.
gekuip n. 1 cerclage m.; 2 (fig.) intrigues f. pl.
gekuischtheid f. pureté f. (du langage).
gekunsteld adj. maniéré, affecté.
gekunsteldheid t. maniérisme m., affectation f.
gekus n. embrassades f. pl.
gekwaak n. (grenouille) coassement; (oie) nasil-^
gekweel n. gazouillis, ramage m. (lement m.
gekwel n. tracasserie, vexation f.
gekwezel n. bigoterie f.
gekwill n. salivation f., écoulement m. de have.
gekwink, gekwinkeleer n. ramage, gazo 3 illement
m. [sion f. (du goupilloi.).
gekwispel n. fretitlement ni. (, ie la que+:e); aseer-i
gelaarsd adj. b )tté.
gelaat n. 1 maintien, extérieur m.; 2 face, figure
f., visage m.; 3 physionomie f., air m.
gelaatkenner, ...kundige m. physionomiste m.
gelaatkunde f. physiognom(on)ie f.
gelaatkundig adj. physiognom(on)ique.
gelaatshoek m. angle m. facial.
gelaatskleur f. teint m.
geiaatsspier f. muscle m. facial.
gelaatstrekken m. pl. traits m. pl. (du visage).
gelaatsuitdrukking f. physionomie f.
gelach n. rire(s) m.; algemeen --- risée f.; snottend
--- ricanement m.
gelag n. ( enen) 1 écot m., dépense f.; 't — betalen
(fig.) payer les pots cassés, écoper; 2 compagnie
f. de buveurs ; 3 sort m.; 't zal een hard -- voor
hem zijn ce sera une dragée amère pour lui.
gelagkamer f. salle f. de consommation.
gelande m. prnpriétaire m. ter; ien; de naaste --n
les propriétaires rivQrains.
gelang n. rapport m.; naar — van en proportion
de, en raison de.
ge!3p n. rapiécage, raccommodage m.
gelasten v. tr. i nposer, ordonner; aan iein. iets
— charger qq. de qc.
gelastigde rrm. ( n) délégué, mandataire m.
1. gelaten 1 adj. résigné, stoïque; 2 adv. avec
résignation.
2. gelaten v. re-fl. i zich —se terir, s montrer;
zich -- alsof faire sé.mblant de ; 2 sc ; ésigner.
gelatenheid f. résignation f.
gelauwerd adj. lauré.
palauwerde m. (oo n) lnuréat tn.
geld n. ; monnaie f.; argent m. monnayé; gangbaar
---monnaie courant; klein — menue monnaie;
•--- slaan baUre monnate; 2 argent m.; te
---e maken jai , e argent de, convertir en argent;
bij — zijn être en fonds; tijd is -- le temps esi de
l'argent ; 3 fortune, richesse f.
geldader m. aristocratie f. de la finance.
geidafperser, ...aszetter m. exacteur. extorqueur,
maltótier m.
geldafpersing, ...afzetting f. exaciicn f.
geldbakje n. sébilre f.
geldbank f. hanque f.
geldbeurs f.. ...buidel m. boerse f.
geldboete f. amende f.
ge;drrisis f. cri.se f. monélaire.
gelddorst f. soif f. de l'or.
geldelijk 1 adj. en argent, pécttniairc; 2 3dv.
pécuniairement.
gelden (gold, heeft gegolden) v. tr. 1 valoir (en
argent), cot3ter; niet .— ne pas compter; de
.meeste stemmen -- la majorité l'emporte; de
meening geldt l'avis prévaut; 2 rapporten; 3 être
en usage; 4 s'agir de; het geldt de vraag il s'agit
de savoir; 5 deze aanmerking geldt hem cette
observation s'adresse d lui.
Gelden aken ". Jodoigne m.
Gelderland n. la Gueldre f.
Geldersch adj. gueldrois; --- kruis cruix de Gueldre;
een — geloof un crédit avec l'argent sur table.
geldgebrek n. pénurie f. ou manque m. d'argen.t.
geldgierig adj. cupide, ápre aprés l'argent.
geldgierigheid f. cupidité f.
geldgod m. Mammon m.
geldhandelaar -- 149 -- gelijk
geldhandelaar w. banquier, financier m.
geldig adj. valable; — maken valider.
geldigheid f. validite f.
geldjood m. usurier m.
geldkas f. caisse f.
geldkast, ...kist f. eeffre Jort m.
geldman m. 1 hornme m. de finance; 2 homme m.
d'argent.
geldmiddelen n. pi. moyens m. pl.; wegen e:l —
voies et moyens ;—van den Staat finances f . pl.;
geldmunt f. monnaie f. [de l'Etat.
geldnood m. 1 pénurie f. d'argent; 2 manque m.
de numéraire.
geldriem m. ceinture f. d gousset.
geldschaarschte f. rareté f. de numéraire.
geldschieter m. bailleur m. de fonds.
geIdschopje n. mais f., roteau m.
geldsnoeier m. rogneur m. (de monnaie).
geldstroom m. Pactole m.
geldstuk n. pièce f. (de monnaie).
geldswaarde f. valeur f. en espèces; de —n les
valeurs f. pl.
geldswaardig adj. ayant de la valeur;— papiert
geldtafel f. comptoir m. [titres m. pl.
geldtrots m. morgue f. de ploutocrate.
geldverlegenheid f. embarras m. d'argent; gêne f.;
in --- zitten être pressé d'argent.
geldwezen n. finances f. pl.
geldwinning f. profession f. lucrative.
geldwolf m. homme m. cupide.
geldzaak f. 1 question f. d'argent; 2 affaire f.
financière; 3 question f. d'intérêts.
geldzak m. 1 sac m., sacoche f., gousset m. (au
gilet); 2 (fig.) sac à écus.
geldzuchtigheid) f. cupidité f.
geldzuchtig adj. cupide.
gelederenvuur n. Jeu ni. de file.
geleding f. articulation,jointure f., joint rn.
geleed adj. (zoo.) articulé; (bot.) d n euds.
geleerd 1 adj. savant, docte; lettré; érudit; 2
instruit; niet — illettré; 3 (anirnal) dressé;
4 adv. savamment.
geleerdheid f. savoir m., érudition, instruction f.;
— van den kouden grond érudition de pacotille.
gelegen adj. 1 V. liggen; 2 situé; R 17oe is 't nu
daarmee —? ou en est cette affaire? . cona'enable,
opportun; op —er tijd en temps opportun; het
is mij nu -- cela me convient maintenant; 5 engagé
; mij is veel daaraan -- il m'importe
beaucoup ; daar is niet aan — peu importe; zich
aan iets -- laten s'intéresser d qc.
gelegenheid f. (...heden) 1 situation, disposition
f.; de ...heden van een huis la disposition d'une
maison; 2 circonstance f.; volgens de — d'après
les circonstances; 3 occasion f.; bij deze — à cette
occasion; bij --- d l'occasion; in de — stellen
fournir l'occasion; ter -- van d l'occasion de.
gelegenheidsdichter m. poète nl. de circonstance.
gelegenheidsgedicht n. poésie f. ou couplets m. p1.
de circonstance.
gelegenheidsgezicht n. figure f. de circonstance.
gelegenheidsleerrede f., ...liedje n., ...preek f.
etc. discours m., chanson f., sermon m. etc. del
1. gelei (g = zj) f. gelée f. [circonstance.
2. gelei = geleide.
geleia;htig (g = zj) adj. gélatineux.
geleibiljet n. passavant m.
geleibrief m. 1 passe-port, laisser-passer m.; 2T
geleibuis f. tuyau m. de conrluite. [passavant m.
geleide) n. 1 accompagnement m., conduite f.;
— geven ou doen donner un pas de conduite;
2 escorte f.; 3 (mus.) accompagnen;.ent m;
4 (mar.) convoi m.
gelei(de)lijk 1 adj. méthodique, régulier; 2 adv.
méthodiquement, insensiblement.
gelei(de)lijkheid f. méthode, régularité f.
gelei(d)en v. tr. 1 conduire, reconduire; 2 accompagner,
escorter, convoyer.
gelei(d)er m., cDes f. T conducteur m., ...trice f.
gelei(d)erlaag f. guet-apens m.
gelei(d)ing f. 1 conduite f.; accompagnement m.;
2 canalisation f.
geleidraad m. fil m. conducteur.
geleidstar, ...ster f. étoile f. conductrice.
geleidster f. conductrice f.
geleigeest m. génie protecteur, bon génie m.
geleigeld n. droits m. p1. d'escorte.
geleipijp f. tuyau m. de conduite.
geleischip n.' bdteau m. convoyeur.
geleivloot f. flotte f. de convoi.
gelei n. bavardage m.
galen v. tr. & intr.jaunir.
geletterd adj. lettré, instruit.
geletterdheid f. érudition, instruction f.
geleuter n. 1 lambinerie f.; 2 radotage m.
gelid n. (gelederen) 1 articulation f.; nceud, joint
m.; 2 rang m., ligne f.
gelidbeentje n. phalange f.
gelidknoop m. (anat.) condyle m.; (bot.) nceud m.
gelidsluiter m. serre file m.
gelïdwervel m. vertèbre f.
geliefde m. & f. (-o n) amoureux, bien-aimé m.;
belle, bien-aimée f.
geliefhebber n. dilettantisme m.
1. gelieven m. pl. amoureux m. pl.
2. gelieven 1 v. tr. vouloir; avoir 1'obligeance;
gelieve terug te sturen prière de renvoyer ; 2 v. tr.
plaire, être agréable.
1. gelijk adj. 1 pareil, égal, semblahle, même;
te —er tijd en même temps; — huwelijk mariage
sortable ; met zich zelf — conséquent ; —e monniken
—e kappen qui se ressemble s'assemble;
met —e munt betalen, — met — vergelden
payer de même monnaie, rendre la pareille;
— zijn aan valoir, égaler; wij zijn — nous sommes
quitte à quitte; 2 juste; met den grond --
gelijk — 150 — geloofsonderzoeker
d fleur de terre; met het water — au niveau de
l'eau.
2. gel ijk adv. 1 te — simrultanément, d la fors•
2 — staan, leggen être, mettre d'aplomb.
3. gelijk 1 n. raison m.; in 't — stellen donner
raison; 2 m. mijns —e mon pareil; — zoekt —
qui se ressemble s'assemble.
gelijkaardig adj. similaire, identique, homgéne.
gelijkaardigheid f. similitude, identité, homogénéité
f.
gelijkbeduidend adj. synonyme, analague.
gelijkbeenig adj. (géom.) isocéle f.
gelijkbeenigheid f. (géom.) isocélie f., icocélismel
gelijkbeteekenend adj. synonvme. [m.
gelijkdurend adj. d'égale auréé ; (tec(hn.) csochrone.
gelijkelijk adv. également, en même temps.
gelijken (geleek, heeft geleken) v. intr. 1 ressembler
d,• être égal à; 2 convenir, plaire.
gelijkenis f. 1 ressemblance f.; 2 image; 3 comparaison
; 4 parabole f.
gelijkerhande adj. semblable.
geli j kerw ijs, ... wijze 1 adv. sera blablement ; 2
con j . comme. j jaste.
gelijkgaan v. intr. p. 1 marcher de pair; 2 être;
gelijkgezind adj. 1 sympathisant; 2 de même opi-y
gelijkgronds adj. de plain-ried. [nion.
gelijkheid f. égalité, homogénéité f.
gel jjkheidsteeken n. signe ni. d' g ilité.
gelijkhoekig adj. équiangle.
geiijkknippen v. tr. sip. égaliser (aux ciseaux).
gei jjkkomen v. intr. p. 1 s'accnrder; concorder;
2 se rattraper.
gelijkiettergrepig adj. parisyllahique.
gel ii kloopen v. intr. s .p être pa;ralléle (s) .
gelijkluidend adj. 1 homonyme; 2 conforme;
3 (bible) —e plaatsen paralleles rn. pl.
gelijkluidendheid f. 1 hnmonvrnie f.: 2 conforgei
iikmaken v. tr. s .o. égaliser; niveler. [mité f.
gelijkmaker m. niveleur m.
gelijkmaking f. nivellement m. [mément.
gelijkmatig 1 adj. égal, uniforme; 2 ad'. iini,for-t
gelijkmatigheid f. égalité, uniformité f.
gelijkmoedig adj. & adv. d'humeur- égale, dei
gelijkmoedigheid f. sangfroid nni. [sang-froid.
gelijknamig adj. cie même nam, Ito no'tyrne; --e
hoeken, zijden angles, cótés hwnolnues.
gelijknamigheid f. homonymie f.; identité f. de
nom. [2 (gra n.) épicènce.
gelijkslachtig adj. 1 de rnême sexe, ho.m'ène;t
gelijkslachtigheid f. hnmogénéité t.
geliiksnijden v. ti. . p. égaliser (en coupant).
gelijksoortig adj. de même espèce, s rnilaire, identique.
gelijksoortigheid f. identité, laom rgenéité f.
gei likstaan v. intr. s : P. être égal, égaler ; ( fonds)
être au pair. [homologue.
gelijkstandig adj. de même situation; (géorn.)J
gelijkstellen v. tr. sép. égaliser, mettre sur h
même pied, assimiler.
gel ijkstelling f. égalisation, assimilation f.
gelijkstemmig adj. isophone; (mus.) à l'accor:i,l
gelijkstondig adj. simultané. [à l'unissan
gelijkstraats adv. de plain-pied.
1. gelijktijdig adj. 1 contemporain: 2 simultr1-
né; 3 (phys.) isochrone; synchrone.
2. gelijktijdig adv. simultanément; — met en
même temps que.
gelijktijdigheid f. 1 simultanéité; 2 contemporanéifé
f., synchronisme m.
gel ijktrekken v. tr. sép. 1 égaliser (en tirant); 2
peigner (le tin).'
gelijkvloeiend adj. (gramrn.) parisonnant.
gelijkvloers adv. de plain-pied.
gelijkvormig adj. 1 uniforme, conforme; 2 (chi!n.)
isomorphe; 3 (géom.) semblable.
gelijkvormigheid f. 1 uniformité, conformite f.;
2 isomorphisme m.; 3 similitude f.
gelijkwaardig adj. équivalent, équipollent.
gelijkwaardigheid f. équivalence, équipollenee f.
gel ijkzetten v. tr. eép. égaliser; (montre) ré.aler;
(barom.) repérer.
gelijkzijdig adj. équilatéral.
gelijkzijdigheid f. égalité f. der ^'5tés.
gel spel) n. 1 chuchotement ni.; 2 zézaiern nt rn
gelling f., gellinghennep m. chanvre m. m(ii„, .
Gelmen n. (Brabant) Jarnine m.
geloei n. beuglement, mugissement m.
geloer n. épiement in.
gelofte f. ( n) vreet m.
geloftegift f. ex-voto m.
gelonk n. ceillades f. pl.
geloof n. T foi f.: 1 foi, confiance f.; crédit m.;
— stellen in avoir foi en „ — hechten nu geven
ajouter foi ; — vinden bij trouver crédit atiprès ;
2 croyance, conviction f.; 3 foi f. (religieus;).
geloofbaar adj. (zder, .st) croyable, vraisern-)
geloofbaarheid f. vraisemblance f. , bla5le.
geloofelijk adj. croyable, i'raisemblable.
geloofsartikel n. article m. de fo!.
geloofsibekentenis, ...belijdenis f. profe.ssrsssa ; de
foi, crédo m.
geloofsbezwaar n. scrupule m. religieus.
geloofsbrief m. 1 lettre f. de créance ; .. brieven
pouvoirs m. pl. ; 2 lettre f. de crédit.
geloofsdwang m. contrainte f. religietrse.
geloofsgenoot m. coreligionnaire m.
geloofsgeschil n. (point m. de) controverse f
geloofsgetuige m. & f. martyr m., —e t.
geloofsheld m. héros, martyr m.
geloofsijver m. zèle m. religieux.
geloofsleer f. système m. dogmatique.
geioofsonderwijs n. catéchisme m.
geloofsonderwijzer m. catéchiste m.
geloofsonderzoek n. inquisition f.
geloofsonderzoeker m. inquisiteur rn.
geloofspunt -- 151 — gemeenlijk
geloofspunt, ...stuk n. article m. d foi.
geloofsvervolging f. persécution f. religieuse.
geloofsverzaker m. apostat m.
geloofsverzaking f. apostasie f.
geloofsvraag f. question f. religieuse ou d , f i.
geloofsvrijheid f. liberté f. religieuse ou de conscience.
geloófszaak f. question ou matière f. religieuse.
geloofwaardig adj. croyable, digne de foi, véridique
; authentique.
geloofwaardigheid f. véridicité, authenticité, crédibilité
f. [rnent m.
geloop n. courses f. pl., va-et-vient m., attroupe-t
gelooven v. tr. & intr. 1 croire, ajouter foi à;
gij kunt mij vrij — vous pouvez men croire; wij
hebben er allemaal moeten aan — nous avons
tous di! y passer; 2 croire, penser.
geloovig 1 adj. croyant, fidèle; 2 plein de foi;
3 adv. avec pleine foi ou confiance.
geltharing, ...snoek m., ...varken n. hareng,
brochet, port m. mále.
gelui n. sonnerie f.
geluid n. son, brult m.
gelui.dbreker, ...demper, ...doover m. sourdine f.
geluidgevend adj. sonore.
geluidkunde, ...leer f. acoustique f.
geluidloos adj. 1 insonore; 2 (voix) aphone.
geluidsgolf f. oude t. sonore.
geloer n. fainéantise f.
geluimd adj. disposé; goed — de bonne humeur.
geluk n. 1 bonheur m., bonne fortune, chance f.;
bij —par bonheur; op goed—au petit bonheur ;
— oo reis ! bon vovage! dat kondigt — aan c'est
de bon augure; wat een — ! quelle chance! een
—je une bonne aubaine; 2 bonheur m., félicité
f.; 3 fortune f.
gelukken v. imp. réussir; het gelukt mij je
réussis (à).
gelukkig 1 adj. heureux; hoe— dat quelle chance
que; 2 adv. heureusemeni.
getukkigerwis, gelukkiglijk adv. heureusement.
geluksbode m. messager m. de honne fortune.
geluksgodin f. Fortune f.
gelukskind n. veinard, chaneard m.; het is een —
il est né coiffé.
geluksrad n. roue f. de la fortune.
gelukstar, ...ster f. étoile, destinée f.
geluksstoot m. coup m. heureux,,raccroc m.
geluksvogel m. veinard, chançard m.
geluk(s)wensch ni. félicitation f.
gelukwenschen v. tr. féliciter, congratuler, complimenter.
gelukwensching f. félicitation
zalig ar'j. 1 fortuuné; 2 (relig.) bienheureux.
gelukzaligheid 1. 1 félicité f.; 2 béatitude f.
gel u kzegger m.. f. diseur m., ...euse f.
de bonne aventure.
gelukzoeker m., ...zoekster f. I aventurier m.,
...ière f.; chevalier m. d'industrie; 2 (litt.) bohème
m.
gelusten v.imp.plaire: het gelust mij il me plaït.
gemaakt adj. 1 V. maken; 2 artificiel; 3 affecté,
m.aniéré; 4 Teint.
gemaaktheid f. affectation f., maniérisme m.
1. gemaal n. 1 moulinage m.; 2 moulin m.; 3:
2. gemaal n. importunités f. p1. [mouture f.
3. gemaal m. ( mos) époux rn.; prins -- princeconsort
mn.
gemachtigde m. & f. (con) fondé in. (—e f.) de
(pouvoirs ; polit.) plénipotentiaire m. & f.
1. gemak n. aise f.; aises f. pl.; op zijn — d son
aise; voor 't — pour la facilité; neem uw —
prenez une chaise; met — sans effort.
2. gemak n. (-oken) 1 charnbre f., appartement
m.; 2 het (heimelijk) -- le cabinet m., les lieux
m. pl.
gemakkelijk l adj. aisé, commode; het zich —
maken prendre s2s aises; een -- leven leiden
vivre á son aise; 2 facile; 3 adv. facile, facile-:
gemakkelijkheiii f. facilité, commodité f. [ment.
gemakshalve adv. pour la facilité ou la commo-^
gemakzucht f. indolente f. [dité.
gemakzuchtig adj. indolent.
gemalin f. (x' nen) épouse f.
gemangel n. calandrage m. [2 maniéré.
gemanierd adj. 1 poli; qui a de belles manières;i
gemanierdheid f. 1 politesse, bienséance t.; belles
manières f. pl.; 2 maniérisrne m.
gemanteld adj. mantelé.
gemartel n. torture f., tourments m. pl.
gematig(d) adj. modéré; tempéré.
gematigdheid f. 1 modération, retenue f.; 2 modé-T
gemauw n. miaulement m. [rantisme ni.
gember f. gingembre m.
gemberachtig adj. zingibéracé, amomacé.
gemberpot m. pot m. d ou au gingembre.
1. gemeen adj. 1 commun; ze hebben alles —
ils ont tout en commun; —e muur mur mitoven;
2 commun, fréquent; 3 farnilier; zich — maken
met se familiariser avec; 4 ordinaire, simple;
— soldaat simple soldat ; de —e man l'homme du
peuple; 5 (gramm.) commun; — naamwoord
nom m. commun; 6 commun, vulgaire, bas; —e
vloek gros juron; —e leugen vil mensonge;
—e streek vilain tour,
2. gemeen adv. 1 communément; 2 publiquement,
ordinairement ; 3 familièrement; 4 fréquemment;
5 vulgairement.
3. gemeen n. 1 public, peuple ni.; 2 (mauw.
part) populace, canaille f.; 3 in 't — 1 en commun,
2 en général.
gemeenebest n. répuhlique f.
gemeengoed ti. domaine m. public; tot -- maken,
worden mettre, tomber dans le domaine pu-^
gemeenheid f. vulgarité, trivialité f. [bilt.
gemeenlijk adv. ordinairernent, communément.
gemeenmaking - 152 — geneeskrachtig
gemeenmaking f. 1 publication f.; 2socialisation f.
gemeenschap f. (co pen) 1 communauté ; in — 1
en cornmun, 2 en communauté de biens; 2 communication
f.; in — en rapport; 3 de — der heiligen
la communion des saints; 4 collectivité f.
gemeenschappelijk adj. & adv. commun, en commun;
— bezit propriété collective; onder —en
naam en nom collectif.
gemeenschapsgevoel n. (esprit m. de) solidarité f.
gemeenslachtig adj. (gramm.) de deux genres,
du genre commun.
gemeensman m. (c nen) (hist.) tribun m.
gemeente f. (co n) 1 commune f.; de goe — le
commun; 2 (cath.) paroisse f.; (prot.) communauté;
communion f. religieuse. En compos.
communal, de la commune.
gemeentearme m. assisté m. communal.
ge meenteheheer n. régie f.; in —uitvoeren munici
paliser.
gemeenteblad n. bulletin m. communal.
gemeentehuis n. maison f. communale; (France)
mairie f.
gemeentelijk adj. communal, municipal.
gemeentenaar m. (... naren) 1 administré m.; 2
(hist.) communier m.
gemeenteraad m. 1 conseil m. communal;
(France) conseil municipal; 2 conseiller mn. communal
ou municipal.
gemeenteraadslid n. conseiller m. communal.
gemeenteraadsverkiezing f. élection f. commu-T
gemeenteschool f. école f. communale. [nale.
gemeentewege adv.: van — de la part de la com-s
gemeentewei(de) f. communaux m. pl. [mune.
gemeentjes adv. médiocrement; het is maar —
met den zieke le malade ne va pas trap bien.
gemeenzaam 1 adj. familier, intime; 2 affable;
3 adv. familièrement.
gemeenzaamheid f. I familiarité f.; 2 affabilité.
gemeld adj. sus-dit. [humeur.
hemelijk 1 ad. morose; 2 adv. de mauvaisej
gemelijkheid f. morosité, maussaderie f.
gemengd adj. mêlé, mélangé; —e berichten faits
m. p1. divers.
gemerkt 1 adj. marqué, remarqué; 2 conj. — dat
vu que, attendu que.
ge met n. (cz en) arpent m. (44.56 ares).
gemetsel n. 1 maconnage m.; 2 maconnerie f.
gemiddeld adj. moyen, en moyenne.
gemiddelde n. moyenne f.
gemijmer n. révasserie f.
ge m ilterd adj. mitré. [de.
gemis n. manque, défaut m.; bij — van d défautt
1 . gemoed n. (eren) dme f., coeur, esprit m.;
1 n 't binnenste van 't — dans le for intérieur; de
—eren zijn opgewonden les esprits sont excités;
in —e la main sur le coeur, en conscience.
2. gemoed adj. disposé; blij— de bonne humeur.
gemoedelijk 1 adj. consciencieux; 2 touchant;
brave; een — man un brave homme; een —
volk un peuple bon enfant; 3 gai, confortable;
4 adv. consciencieusement.
gemoedelijkheid f. probité, bonnefoi, bonhomie f.
gemoedsaandoening, ...beweging f. émotion, agitation
f.
gemoedsbezwaar n. scrupule m.
gemoedsgesteldheid f. caractère m., humeur, disp,
Jsition f. [mentale.
gemoedskrankheid f. 1 mélancolief.; 2affectionf.t
gemoedsleven n. vie f. affective ou de l'áme.
gemoedsrust f. paix f. de l'áme, sérénité f.
gemoedsstemming f., ...toestand m. dat m.d'dme.
gemoet n. rencontre f.; te — à la rencontre, au
devant; te — komen 1 venir au-devant de, 2 prévenir,
3 dédommager; te — zien s'attendre à.
gemoffel n. cachotterie f.
gemok n. 1 bouderie f.; 2 marmottage m.
gemom(mel), gemmpei n. marmottage, murmure
m. [grommellement m.
gemopper n. mécontentement m., bouderie f.,t
gemor n. murmure m.
gemorrel n. tripatouillage m.
gemors n. barbouillage m.
gems f. (gemzen) chamois m.
gemsle(d)eren adj. en peau de chamois.
gemuit n. mutinerie f.
gemunt adj.: het op iemand — hebben viser qq.,
en vouloir à qq.
gemurmel n. murmure m.
gemutst adj. coiffé: goed, slecht — zijn avoir le
bonnet d Pendroit, de travers.
genaakbaar adj. 1 accessible; 2 (pers.) abordable.
genaamd adj. nommé.
genade f. grote f.; op Gods — à la grdce de Dieu;
om — bidden deurander gráce, (mil.) dema'tder
quartier; — verleenen faire gráce, (mil.) faire
quartier; zonder — sans merci.
genadebrood n. pain m. de la charité.
genadekruid n. gratiole f. officinale.
genademiddel n. moyen m. de (la) grdce.
genadig 1 adj. clément, propice; —e Hemel juste
Ciel! 2 léger, doux; 3 —e heer gracieux seigneur;
4 adv. avec clémence; 5 á bon marché.
genageld adj. 1 (zoo.) ongulé; (bot. & hérald.)
onglé; 2 V. nagelen.
genaken v. tr. approcher de, aborder.
gene adj. & pron. 1 ce...-là; celui-là; 2 l'autre;
aan — zijde van au-delà de; deze of — l'un ou:
Geneefsch adj. genevois. [l'autre.
geneeren (g = zj) v. tr. gêner.
geneesbaar adj. guérissable, curable.
geneesbaarheid f. curabilité f.
geneesdrank m. médecine f., potion f. médicinale.
geneesheer m. médecin, docteur m.
geneeskracht f. vertu f. curative. [actif.
geneeskrachtig adj. médicinal, thérapeutique,j
geneeskei i d - 153 — geplaag
geneeskruid n. herbe f. médicinale.
geneeskunde f. (art m. de ia) médecine f.
geneeskundig adj. médical.
geneeskundige m. (.o n) médecin m.
geneeskunst f. art m. de guérir.
geneeslijk adj. guérissable, curable.
fgeneesmeester m. médecin, docteur m.
geneesmiddel n. médicament, remède m.
geneespoeder, ...poeier n. poudre f. médicinale.
geneesvleesch n. chair f. facile à guérir.
geneeswijs, ...wijze f. méthode curative; thérapeutique
t.
genegen adj. 1 disposé, enclin; 2 favorable.
genegenheid f. 1 dispositron, inclination f., penchant
m.; 2 bienveillance, affection f.
geneigd(ht,id) = genegen(heid) 1.
1. generi.ai m. ('s) T général m.
2. generaal adj. général; Staten - États-généraux
m. pl.; ...rale staf État-major m.
generaal-marsch m. générale f.
generaalschap n. généralat m.
Generalitej.tsland n. (hist.) Généralité f.
generen v. tr. & réfl. 1 s'occuper (de) ; 2 gagner
sa vie; 3 s'accommoder (de), se contenter (de), se
tirer d'affaire (avec) .
genesis f. genèse f. [genette f.
genet 1 n. ( moten) (cheval) genet m.; 2 f. (chat)t
geneug(e)lijk adj. plaisant, agréable.
geneugte f. (co n) plaisir, agrément m.
geneurie n. fredonnement m.
Genever m. (g = zj) Genevois m.
genezen (genas, heeft & is genezen) v. tr. & intr.,
guérir. [cure f., traitement m.
genezing f. 1 guérison f.; 2 convalescence f.; 3t
geniaal 1 adj. génial; `2 adv. supérieurement4
genialiteit f. génie m. [avec génie.
1. genie (g = zj) n. (' ën) génie m.
2. genie (g = zj) f. (mil.) génie m.
geniekorps (g = zj) n. (corps m. du) génie m.
genieofficier (g = zj) m. officier m. du génie.
geniep n. obscurité, cachette f.; secret m.; in 't -
en cachette, sournoisement.
geniepig 1 adj. sournois : 2 aiv. sourn,)isement.
geniepigheid f. sournoiserie f.
genres n. éternument m.
genieschool (g = zj) f. école f. du génie.
genietbaar adj. supportable, profitable.
genieten (genoot, heeft gen,)ten) v. tr. 1 jouir de;
2 recevoir.
genieter m. (uns) 1 jouisseur m.;2 possesseur,
usufruitier m.
genieting f. jouissance f.
genius m. (geniën) génie m.
genoeg 1 adj. & adv. assez; suffisamment; 't is
- cela suffit; zonderling - chose étrange; -
daarvan restons-en ld; 2 adj . cuit (à point), pret.
gengegdoen v. intr. sép. (théol.)satisfaire, expier.
genoegdoening f. satisfaction f.
1. genoegen n. satisfaction f., contentement;
naar uw - autant qu'il vous plait ; ten - van
au gré de.
2. genoegen n. (cs) plaisir m., jouissance f.;
tot - ! au revoir 1 ik reken het mij tot een waar
- je me Pais un véritable plaisir de...
genoeglijk 1 adj. plaisant, agréable; 2 adv.
agréablement. [f. p1.
genoeglijkheid f. (...heden) agrément m., délicest
genoegzaam 1 adj. suffisant; 2 adv. suffisamment,
assez.
genoegzaamheid f. 1 suffisance f.; 2 contentement;
genoemd adj. susnommé. [m.
gen ffel f. ( mos) aitlt m.
genomen conj. vu que, supposé que.
genoot m. (-D en) compagnon, associé m.
genootschap n. ( espen) société, association f.;^
benootschappelijk adj.social. [confrérie(relig.)f.
genootschapsjaar n. année f. sociale, exercice m.
genot n. 1 jouissance, possession f.; 2 profit, avanlage
m.; 3 plaisir m.
genotmiddel n. 1 réjouissance f., plaisir :n.;
2 article m. de consommation.
genotrijk adj. agréable, charmant.
genotzucht f. avidité f. des plaisirs; sensualité f.
Genoveva f. Geneviève f.
genrestuk (g = zj) n. tableau m. de genre ou:
1. gent m. (h. n.) jars m. [d'intérieur.
2. gent (g = zj) adj. ntil, :;ent, c hip .
3. Gent n. Gand m.
Gentenaar in. ( mos) Gantois m.
gentiaan f. (...lanen) gentiane f.
Gentsch adj. gantois.
Gentsche f. ( n) Gantoise f.
Genua n. Génes f.
Genusas m. (...eezen) Génois m.
Genueesch adj. géno^s.
geoefendheid f. adresse; expérience f.
geoogd adj. à yeux, ceillé.
geoord adj. à oreilles, oreillé, auriculé.
geoorloofd adj. permis, licite.
Georgië n. !a -Géorç'ie.
Georgisch adj. géorgien.
gepaai n. apaisement m.
gepak n. ! emballage m.; 2 bagages m. pl.
gepap n. fomentation f., cataplasmes m. pl.
gepast 1 adj. convenable; 2 opportun; 3 adv.
convenablement. [tunité f.
gepastheid f. 1 convenance, pertinence f.; 2 oppor-=
gepe?(n)s n. réflexion, méditation f.
gepen n. écrivasserie f.
gepeupel n. populatie, plèbe f.
gepeuter n. fignolage m.
gepeuzel n. 1 grignotement m.; 2 lambinerie f.
gepiep n. piaillement m.
gepik n. 1 picotement m.; 2 (couture) piquage m.
gepimpel n. beuverie f.
geplaag n. tracasserie, taquinerie f.
geplas - 154 -- geringd
geplas n. barbotement m.
geploeter n. barbotement m.
gepluk md adj. emplumé, empanaché.
gepluis n. épluchage m.
geplunder n. pillage m.
gepoch n. fanfaronnade f., vanteries f. pl.
gepoets n. nettoyage, eirage m.
gepopel n. battements m. pl. de coeur.
gepor n. 1 coups m. pl. à la porte; 2 excitation f.
gepraal n. ostentation f. [m. pl.
gepraat n. bavardage m.; (mauv. part) potins
gepreek n. prêcherie f.: (fam.) préchi-précha m.
gepreutel n. 1 grognonnerie f.; 2 (eau) chanton-^
geprevel n. marmottage m. [nernent.
geprikkel n. picotement m.
geprikkeldheid f. susceptibilité f.
gepronk n. parade, ostentation, pavanerie f.
gepruikt adj. d perruque, emperruqué.
gepruil n. bouderie f.
gepruttel n. = gepreutel.
gepuf n. 1 renvois m. p1.; 2 bravades f. pl.
D geraadzaam — geraden. [clus.
geraakt adj. 1 touché; 2 piqué; 3 impotent, per-t
geraaktheid f. 1 dépit m.; 2 attaque f. d'apoplexie.
geraamte n. ( n) 1 squelette m.; 2 bilti m.; charpente
f. [ frénésie f.
geraas n. 1 bruit, vacarme, tintamarre m.; 21
geraden, D geradig adj. convenable, prudent, à
conseiller.
geraken v. intr. (zijn) 1 arriver; aan den man —
trouver preneur . tot eer — parvenir aux honneurs;
aan de galg — finir à la potence; aan 't
kijven — se prendre de querelle ; in brand —
prendre feu; tot den bedelzak — se voir rrduit
d la besace; aan den drank — s'adonner à la
boisson ; van den weg — s'égarer ; ten einde —
arriver à la fin• — uit parvenir à sortir de; 2
tomber; op een zandbank — échouer sur un
bane; in onbruik — tomber en désuétude.
gerammel n. 1 fracas; cliquetis m.; 2 babil m.
geratel n. 1 bruits m. de crécelle; 2 cliquetis;
3 (chariot) roulement m.
1. gerecht n. 1 justice f.; — houden faire justice;
2juridiction f.; 3 tribunal m., cour f.; 4jugement
m.; het jongste — le jugement dernier;
5 lieu m. de supplice.
2. gerecht n. mets, plat, service m. [tié.
3. gerecht adj. juste; de —e helft la juste moi-1
gerechtelijk 1 adj. judiciaire, juridique; —e geneeskunde
médecine f. légale; 2 adv. judiciairement,
juridiquement.
gerechtig 1 adj. juste; 2 adv. justement.
gerechtigd adj. aut) isé, compétent.
gerechtigdheid f. 1 justice f., droit m.; 2 compé-f
gerechtigheid f. justice f., droit m. [tence f.
gerechtsbode m. huissier m.
gerechtsdag m. jour m. d'audience.
gerechtsdienaar m. officier m. de justice.
gerechtshof n. palais m. de justice.
gerechtsplaats f. lieu m. de supplice.
gerechtsschrijver m. greffier m. du tribunal, ac-T
gerechtszaak f. cause f. [tuaire m.
gerechtszaal f. salle f. d'audience.
gereed adj. 1 prêt; 2 comptant; 3 disposé.
gereedelijk adv. 1 sur-1--champ, promptement;
2 volontiers.
gereedheid f. préparat/on f.; in — prét; in —
brengen apprêter; in — hebben avoir d sa
dispositron.
gereedhouden v. tr. sip. tenir prêt.
gereedkomen v. intr. sép. (zijn) s'apprêter, être[
gereedleggen v. tr. sép. préparer. (pret.
gereedliggen v. intr. sép. être prêt.
gereedmaken v. tr. sép. préparer.
gereedschap n. 1 outils, instruments m. pl.; 2 préparation
f., préparatifs m. pl.
gereedstaan v. intr. sép. se tenir pret.
gereedzetten v. tr. sép. préparer.
gereformeerd adj. réformé.
geregeld 1 adj. régulier; 2 habituel; 3 réglé;
4 adv. régulièrement.
geregeldheid f. régularité f.
gereide) n. 1 affeitage, nécessaire m.; 2 harnais
m. (du cheval).
gereis n. 1 voyages m. pl.; 2 va-et-vient m.
gereken n. calculs m. p1.
gerekt adj. 1 long, étiré; 2 prolixe.
gerektheid f. 1 longueur; 2 prolixité f.
gerel n. bavardage in.
geresolveerd adj. décidé, résolu.
gereutel n. rille m.
gerfkamer f. (cath.) sacristie f.; (prot.) chcsmbre
f. de consistoire.
gerfschaaf f. demi-varlope f.
gergel m. jable m.
gergeli j zer n., ... kam m., ... mes n. jablière f.
geribd adj. (tissu) d cotes, cótelé; (feuille) nervé.
gericht = 1. gerecht.
gerief n. 1 affaires f. pl., effets, ustensiles m. pl.;
2 usage m., utilité f.; ten gerieve van à l'usage de;
3 commodité f.
geriefelijk adj. utile, commode.
geriefelijkheid f. commodité f.
gerieven 1 v. tr. pourvoir; 2 zich — met s'accommoder
de.
gerij n. 1 charriage m.; 2 voiture f.
ger ij m(el) n. rimaillerie f.
gerikkekik n. coassement m.
gerit n. frisson m.
gering 1 adj. petit, mince, médiocre; —e menschen
gens de peu; voor —en prijs à vil prix;
—ste moindre; 2 adv. médiocrement.
geringachten, ...schatten v. tr. sép. dédaigner.
geringachting,...schatting f. dédain m., mésestime
f. [annelé,
geringd adj. 1 d anneaux, à bagues; 2 (h. n.)
geringheid — 175 -- gesjochten
geringheid f. médiocrité, insignifiance f.
gerinkel, ...rinkink n. cliquetis, tirelintin ni.
gerist adj. grappeux; (bot.) racémeux.
geritsel n. murmure m., grillotement m.
Germaan m. (... manen) Germain m.
Germaansch adj. germanique.
gerochel n. 1 graillon; 2 rále m.
geroep n. cris m. pl.
geroezeboes, ...moes n. vacarme; bruit m. confus.
geroffel n. roulement m.
gerokt adj. 1 en habit noir; 2 en lupon(s).
gerot n. roulement m.
gerommel n. 1 grondement in.; 2 remuement ni.
geronk n. ron,fiernent ,-n.
geronsel n. 1 échanges m. pl.; 2 racolage m
geros n. 1 chevauchée f.; 2 étrillement m.
geroutineerd adj. expérimenté; (mauv. part)
Gerrit m. Gérard m. [madré.
gerst f. orge f. En compos. d'orge.
gerstachtig adj. hordéacé.
gerstedrank m. orgeat nl.
gerstekorrel f. 1 grain m. d'orge; 2 (turneur)^
gersten adj. d'orge. [orgelet m.
gerstenat n. 1 bouillon m. d'orge; 2 bière f.
gerstepap f. griotte f.
gerstesap n. bière f.
gerucht n. 1 bruit m.; 2 réputation f.; in een
kwaad — staan avoir mauvaise renommée.
geruchtmakend adj. 1 bruyant; 2 à scandale.
geruim adj. assez long.
geruisch n. (feuilles, vent) bruissement m.; (soie)
froufroutement m.; (oreille) tintement m.
geruischloos adj. & adv. sans bruit. [lement.
gerust 1 adj. tranquille, calme; 2 adv. tranquil-J
gerustheid f. tranquillité f., calme m. [surer.
geruststellen v.tr. sép. tranquilliser, talmer, ras-1
geruststelling f. tranquillisation, rassurance f.
gerw(e) f. (bot.) achillée, mille feuilles f.
ges f. (mus.) sol bémol m.
gesammel n. lanternerie f.
gesar n. excitation, agacerie f.
geschachel, geschacher (sch sj) n. grivelerie
f., tripotage m.
geschal n. sons m. p1. éclatants, éclats m. pl.
geschapen adj. 1 V, scheppen ; 2 zoo is het nu
met de zaak — voild ou en est l'affaire; slecht —
en mauvais état.
geschapenheid f. (...heden) état in. (des choses).
gescharrel n. 1 grappillage m.; 2 tripotage m.
geschater n. rire m. éclatant.
gescheld n. iniures f. pl.
geschemer n. lueur f. vague, crépuscule m.
geschenk n. 1 cadeau, présent , ten —e en cadeau;
ten —e geven faire cadeau de; 2 don m.
geschept adj. : -- papier papier touché: —e stof
étoffe à une frame. [den háblerie f,
gescherm n. 1 escrime in.; 2 — met groote woor-1
geschermutsel n. escarrnouches f. pl.
gescherts n. raillerie f.
geschetter n. Bons m. pl. éclatants.
geschiedboek n. histoire, chronique f., annales:
geschiedbron f. source f. historique. [f. pl.
geschieden v. intr. (zijn) arriver, se passer; uw
wil geschiede que votre volonté soit faite.
geschiedenis f. histoire f.; de — van een voorval
1'historique dun évenement; —je historiette, anecdote
f.
geschiedkunde f. (science f. de 1') histoire f.
geschiedkundig 1 adj. historique; 2 adv. historiquement.
geschiedkundige (— nl, ...schrijver m. historien,
historiographe m.
geschikt adj. 1 rangé, disposé, arrangé; 2 utile,
convenable; — man homme apte; dat is voor u
zeer — cela vous convient tres bien; op 't —e
oogenblik au moment opportun; 3 accommodant;
hij is erg — il est bon prince.
geschiktheid f. 1 convenance, aptitude f.; 2 retenue,
discrétion f.
geschil n. différend, dmêlé m.; (jur.) litige in.
geschilpunt n. point m. de dispute ou en litige.
geschimp n. railleries f. pl.
geschipper n. louvoiement, arrangement m.
geschitter n. scintillement m.
geschoffel n. 1 bousillage m.; 2 sarclage m.
geschoft adj. à , carrure ; breed — á large csrrure,
(cheval) à large garot.
geschok n. cahotage m.
geschommel n. ballottement m., agitation f.
geschoom n. gueuserie f.
geschop n. coups m. de pied.
geschoren adj. arrangé; ergens leelijk mee --
zijn se trouver fort embarrassé de qc., se trouver
dans de mauvais draps à cause de qc.
geschouderd adj.: breed — d large carrure.
geschot n. ('ten) 1 tir m.; canons m. pl.; 2 tour
m. de reins; 3 taxe f.
geschreeuw n. Gris m. pl., criaillerie f.; veel — en
weinig wol beaucoup de caquet et peu d'effet.
geschrei n. cris m. pl., larmes f. pl.
geschrift n. écrit m., écriture f.; bij —e par écrit
geschrijf n. écrivaillerie f.
geschrob n. frottage m.
geschrok n. gloutonnerie f.
geschubd adj. à écailles.
geschuifel n. 1 sifflement m.; 2 frottement m. (des
pieds).
geschut n. artillerie f.; canons m. pl.; pièces, bonches
f. pl. à feu.
geschutbank f. barbette f.
geschutbedding f. tabloin m., plate-Vforme f.
geschutboor f. alésoir m.
geschutmeester m. maftre ni. d'artillerie.
geschutpoort f. (mar.) sabord m.
gesis n. sifflement rn.; (sur le feu) mijotement m.
gesjochten adj. pauvre, misératle, fioué, perdu
gesjeuw -- 156 — gestrekt
gesjouw, oeslaaf n. travail m. pénible, éreintement
m.
1. geslacht n. 1 genre m.; 2 espèce, race f.; 3
sexe m.; 4 génération f.; van — tot --- de génération
en génération; 5 (gram.) genre m.; 6 .famille,
postérité, lignée f.; de twaalf —en les douze tribus.
2. geslacht n. viande f. de boucherie.
gesiácht(s)boom m. arbre m. généalogique.
geslachtkunde, ...rekening f. généalogie f.
geslachtkundig adj. généalogique.
geslachtkundige -ii. généalogiste m.
geslachtiijst f. table f. généalogique.
geslachtregister n. registre m. généalogique.
geslachtsdrift f. instinct m. sexuel.
geslachtsnaam m. 1 nom m. patronvmique; 2 (h.
n.) nom m. ;énérique.
geslachtsrij f. série t. généalogicpve.
geslachtswapen n. armoiries, armes f. pl.
®eslggen adj. 1 V.slaan; 2 — vijand ennemijuré;
3 een — uur une heure rnnnée, une heure d'horloge.
gesleep n. 1 trainage m.; 2 train m., suite t.
geslemp n. débauche f.
geslender, geslenter n. fltinerie f.
geslepen adj. rusé, roué, fin, adroit.
geslepenheid f. ruse, rouerie f.
gesleur, geslier n. traïnage m.
geslinger n. oscillations f. pl.
geslof n. trafnerie f.
gesloten adj. 1 fermé; 2 -- karakter caractère
réservé; zich — houden se tenir impassible ou;
geslotenheid f. réserve, impassibilité f. [réservé.
gesmaal n. médisar.ce f., critiques f. pl,
gesmak n. 1 lancement m. rude; (lèvres) clap-$
gesmeek n. supplication f. [pement m.
gesmeer n. graissage m.
gasmokkel n. contrebande f.
gesmul n. bonne chère f.; ripaille f.
gesnap n. babil m.; dom --- non-sens m.
gesnater n. 1 babillage n1.; 2 nasillement m.
gesnauw n. rebuffade f.
gesnik n. sanglots m. pl.
gesnippel, gesnipper n. découpage m.
gesnoep n. 1 (riandise; 2 chatterie f.
gesnor n. 1 bourdonnement m.; 2 bavardage m.
gesnork n. ronfiement m. [(chien) quête f.
gesnuf(fel) n. 1 reniflement m.; 2 furetage m.;
gesnuif n. 1 reniflement m.; 2 (cheval) cornage
m.; 3 prises f. p1. (de tabac).
gesoebat n. supplications f. pl.
gesp 1n. 1 boucle f.; met een — spuiten houder;
--je bouclette f.; 2 bouche; grirnace f.
gespan n. ( ne n) 1 attelage m.; 2 (constr.) ferme
f.; 3 firmament m.; 4 complot m.
gespannenheid f. tension f.
gespartel n. frétillement, spasme m.
1. gespeel n. jeux m. pl. [m., ...pagne f.
2. gespeel m. & f. (...elen, ke), compagnons
gespen v. tr. bouder.
gespierd adj. musculeux, musclé, robuste. [tesset.
gespi erdheld f. 1 musculosité ; 2 vigueur, robus-;
gesp! n n. 1 filage m., toile f.; 2 (chat) ronron m;
gespook n. 1 fantóme m.; 2 vacarme m.
gespot n. raillerie f.
gespraakzaam adj. affable, abordable.
gesprek n. entretien m., conversation f.
gesprektoon m. ton m. de la conversation.
gesprekvorm m. forme f. de dialogue.
gesprenkel n. aspersion f.
gespuis n. 1 vermine f.; 2 fantómes m. pl.; 3 ca-^
gespuit n. arrosage m. [naille f.; 4 vacarme m.
gespuug, gespuw n. crachement m.
Best f. = gist.
gestaag, gestadig 1 adj. continuel, duroble, stable;
soutenu; 2 adv. continuellement, sans relá-^
gestadigheid f. constance, assiduité f. [che.
gestalte f. (co n) 1 taille f.; 2 stature, forme,
figure f. [ment m.
gestamel, gestamer n. bégaiement, bredouille-t
gesiamp n. 1 piétinement, trépignement m.; 2 pi
lage, broiement m.
gestampvoet n. pietinement m.
1. gestand n. maintien m.; — doen tenir ferme;
zijn woord --- doen tenir parole.
2. gestand adj. fidele.
gestarnd adj. étoilé.
gestarnte ti. ? constellaticn f.; 2 étoiles f. p!.
gesteek n. picotement m., piqure f.
gasteen n. gémissement m.
gesteente n. 1 pierre f.; 2 pierre précieuse, pierrerie
f.; 3 (aux cornes) pierrure f.; 4 roche f.;
5 (fig.) monument m. funèbre.
gestel n. (-olen) 1 structure f.; 2 constitution f.;
3 tempérament m.; complexion f.
1 . gesteld adj. situé, posé; hoe is 't nu daarmee
—? comment va cette affaire? 't is erg met haar
— elle est en bien mauvais état; op iets -- zijn
aimer qc., tenir á qc., être avide de qc.
2. gesteld conj. supposé que: -- het ware zoo
supposons qu'il en soit ainsi.
gesteldheid, gesteltenis f. état ni., nature f.
gesterd, gestemd adj. étoilé.
gesternte n. 1 constellation f.; 2 étotles f. pl.
gesticht n. T établissen7ent: 1 édifice; 2 !rospice
m.; 3 institution f.
gestig, gesting =- gistig, gisting.
gestoei n. badinage m.
gestoelte n. 1 siège, banc m. (d'honneur) ; 2
chaire f ; 3 stalles f. pl.
gestof n. 1 époussetage m.; 2 vantardise f.
gestommel n. bruiƒ m. sourd.
gestoot n. poussée f., cahotage m.
gestotter n. bégaiement m,
gestreel n. calolerie f.
gestrekt adj. allongé; — paard chevat bien découple
; —e draf grand trof; —e galop grand galop
estreng — 157 — geval
estreng 1 adj. (mceurs) sévère, austère; (relig.)
goriste; —e Heer redouté Seigneur; 2 (temps)
ide, rigoureux; 3 adv. sévèrement, rigoureusetent.
estrengheid f. 1 sévérité, rigueur f ; 2 austérité f.;
rudesse, inclémence f.
estrijk n. 1 repassage m.; 2 frottement m.;
(mus.) rdelernent, crincin m. (de violon).
estrompel n. trébuchement m.
estrooi n. dispersion f., épanchement m.
esuf n. radotage m.
esuis, gesuizel n. bruissement, murmure m.
esukkel n. i maladiveté f.; 2 lambinerie f.
es us n. apaisement m.
etabbaard, getabberd adj. en robe; de —e heeen
les geus de robe.
etakt adj. 1 rameux, ramifié; 2 (arch.) festonné.
etal n. ('en) nombre m., ( ooien) chiffre m.;
en —e van au nombre de.
ietaiietter n.- chiffre m.
etal m n. retard m., lambinerie f.
etalmerk n. chiffre m.
g etalsterkte f. force f. numérique, nombre m.
getalwoord n. adjectif m. numéral.
getand adj. 1 á dents; 2 dentelé, crénelé; 3 (bot.)
réchiqueté.
getapt adj.: — zijn bij être le bienvenu chez.
getater n. bavardage f.
leteekend adj. 1 marqué; 2 stigmatise, éclopé;
+vacht u voor de .—en méfiez-vous des éclopés.
geteem n. lambinerie f.
^etemperdheld f. modération f.
geteut, geteutel, geteuter n. retards m. pl., lam-t
;etter n. brult, vacarme m. [binerie f
letierelier n. tirelire m.
let ij(den)boek n. (livre m. d' )heures, bréviaire m.
getij(de) n. (getij[d]en) 1 saison f.; 2 époque
.; 3 bréviaire m.; heures f. pl. canoniales.
. getij n. marée f.
ietik, getiktak n. tictac m.
Oeti m mer n. charpenterie f., travail m. du char-;
getimmerte n. charpente f. [pentier.
oeti ntel n. 1 scintillement m.; 2 picotement m.
getiteld adj. f titré; 2 intitulé.
getjilp n. piaillement, gazouillis m.
getob(bel) n. travail m. pénible.
getogen adj. élevé; geboren en — zijn être né et
avo i r grand i .
Qetokkei n. pincement m.
getongd adj. 1 d langue; --- papier feuille parlante;
2 (hérald.) lampassé; langué.
getooi n. ornementation f.
getoover n. 1 fantasmagorie f.; 2 enchantement m.
getouw n. métier m.
getraan n. pleurs m. p., larmes f. pl.
getrappel) n. piétinement m,
getrapt adj. à échelons; —e verkiezing élection f.;
getreur n. tristesse, affliction f. [d deux degrés.
getreuzel n. lambinerie f.
getroetel n. cajolerie, dorloterie 1.
getroggei n. sollicitation f.
getrom(mel) n. roulement m. de tam buur.
getroost 1 adj. consolé, résigné; 2 adv. avec restgnation,
plein de confiance; den dood — te gemoet
zien envisager la mort d' un aeil calme.
getroosten v. réfl.: zich— 1 se consoler,se résigner;
2 se soumeftre à, s'acrommoder de; zich opofferingen
-- s'imposer des privations; zich de
moeite — se donner la peine.
getropt adj. (bot.) en groupe.
getrost adj . (bot.) en grappes.
getrouw 1 adj. fidéle; -- aan den koning loyal;
2 adv. fidélement, loyalement.
getrouw(1g)heid f. fidélité, loyauté f.
1. getuige m. & f. ( o n) témoin m. & f.; tot —
dienen servir de témoin ; tot — nemen prendre d
témoin. [cat M.
2. getuige n. (.n) 1 témoignage m.; 2 certifi-t
getuigen v. tr. & intr. témoigner; (jur.) déposer.
getuigengeld n. taxe f. de(s) témoin(s).
getuigenis f. & n. ('sen) 1 témoignage m.;
2 (jur.) déposition f.; 3 certificat to.
getuigschrift n. certilicat, témoignage m., attes-f
eetui mei n. crrlbute f. [tation f.
getuisch n. gros jeu m.
getulband ad]. coiffé d'un turban, enturbanné.
getw iifel n. doute m.
getwist n. disputen, querelles f. pl.
geul f. 1 chenal m.; 2 goulet; enfoncement m.
geur m. parfum m.; (mets) fumet ; (vin) bouquet
m.
geuren v. intr. 1 sentir bon; 2 (fig.) plastronner.
geurig adj. odorant, parfumé.
geurigheid f. parfum m., bonne senteur f.
geurmaker m. 1 .taiseur m. d'ernbarras, plastronneur
m.; 2 (iron). vidangeur m.
1. geus m. (geuzen, x ie) gueux. En compos.
des gueux.
2. geus f. (geuzen) (mar.) pavillon m. de beaupré;
Engelsche —jack, vak m.
3. geus t. (métall.) gueuse f.; —je gueuset,
gueusillon m.
geuzen v. intr. faire le gueux; être javorable auxj
geu z n f. gueuse f. [gueux.
1. gevaar n. (gevaren) danger, péril m.; in —
brengen risquer; met -- van zijn leven au risque
ou au péril de sa vie; op — af au risque de.
2. gevaar n. circulation f. de bateaux; navigation
f.
gevaarlijk 1 ad) . dangereux, périlleux; 2 adv.
uangereusement. igravité f.
gevaarlijkheid f. cóté f. dangereux, péril m.;t
gevaarloos adj. sans danger.
gevaarte n. tourde masse f., colosse m.
gevaarvol adj. dangereux, périlleux.
geval n. (colen) 1 événement, cas m.; in -- dat au
gevallen 158 -- gevoelsvermogexi
ou en cas que; in uw — Si j'étais de vous; in dit
bijzonder -- en Coceurence; in geen — en aucun
cas; 2 sort, deslin, hasard m.; bij — par hasard.
gevallen v. intr. plaire à, être agréable â; zich
iets laten --- se résigner u qc., consentir d qc.
gevaliig adj. 1 accidentel, fortuit; 2 gracieux;
3 camplaisant.
gevangen adj. gris, prisonnior, captif; --- zijn
être ernprisonné; zich -- geven se constituer
prilonnier. [de prison.
gevangenbewaarder m. gevlier m.; gardien m.4
gevangengeven v. tr. sép. constituer prisonnier.
gevangenhouding f. détention, eap,ivité f.
gevangenhuis n. maison f. de détention. [inent m.
gevangenis f. (sen) 1 prison f.; 2 emprzso.nne-i
gevangenisstraf f. emprisnnnement m , déten`ion^
gevangenisrol f. écrou rn. ,f.
gevangeniswezen n. système m. péniteníiiire.
gevangensnaken v. tr. sép. faire prisonnier.
gevangennemen v. tr, sip. arrêter, faire prison-t
gevangenneming f. arrestation f. [nier.
gevangenschap f. detention, captivité f.
gevangenwagen m. voiture f. ce'lulaire, (pop.)
paniep rn. à salade. [prison.
gevangenzetten v.tr. -,ép. emprison.ner, mettre ent
gevaragen zitten v. intr sép. étre en prison, f zire dei
gevankelijk adj. (comme) prisonnier. [laprison.
gevat adj. 1 intelligent, habite, subtil - 2 pret;
zeer — zijn être prt^m ot tt la riposte ; op alles —
zijn être préa t tout. (d'esprit, finesse f.
gevatheid t. 1 habileté, ariresse t., 2 présence f.4
gevecht n. combat m., latte f.; engagement rn.,
rencontre f.
geve^htsstelling f. position f.
geve(i1)erd adj. 1 à plumes, emplumé, penné;
(bot.) ailé; 2 á panache, empanaché.
geve(d)erte n. plumage m.
geveinsdheid f. dissimulation, feinte f.
gevel rn. (os) 1 pignon m.; 2 .façade f.; 3 (iron.)
pif in.
geveldak n.toit men croupe, comble m. à pignon.
gevellijst f. architrave f.
gevelspits f., ...top m. poincon m.
gevelvenster n. lucarne f., cxil m. [pignonné.
gevelvormig adj. en .forme de pignon : (hérald.)
geven (gat, heeft geg?verg) v. tr. T donner; ik
geef er twee frank voor j'en donne deux francs;
ik kan 't er niet voor — je ne pais le céder ou
laisser ei ce prix; aalmoezen -- faire I' aumóne ;
men moet kunnen -- en nemen il faut savoir se
reldcher un peu de ses prétentions ; krediet —
faire Crédit; in bedenking — laisser ei juger;
geen geluid van zich --- ne pas proférer une
parole; tem. 32 jaar — prêter à qq. •} ? ans;
geloof — ajvuter foi; vuur -- faire feu; iets
prijs -- abandonner qc.; zijn zaken er aan --
rermer boutique; het er aan — renoncer à qc.;
iets gewonnen ou verloren — renoncer á qc.;
iem. veel te doen --- donner ei qq. du fit d
retordre; de sporen --- donner de l'éperon;
verdriet --- causer du chagrin; te kennen, te'
verstaan -- faire savoir, entendre; (jeu) wie
geeft? h qui la donne 5 op nieuw --- re faire; om
iets — s'inquiéter de qc.; ik geef er niets om jé
ne men soucie pas; ik geef om dat boek niet je
ne Pais aucun cas de ce livre; van zich —
exhaler, répandre; er van langs -- éfriller,
rosser; zich bloot — s'exposer; eens gegeven
blijft gegeven donner et retenir ne vaut pas.
gever m. (xs) 1 donneur; 2 dona^eur m.; 3 (jeu)
qui a la donne; wie is de —? à qui la donne?
gevest n. poignée f.
gevind adj. (zoo.) à nageoires; (bot.) pinné;
(hérald.) tor(r)é.
gevingerd adj . (zoo.) digité ; (bot.) met —e bladeren
digitifolié.
gevit n. vétilleries f pl.
gevlag n. pavoisement m.
gevlamd adj. moiré, oridé; (métal.) damasquiné;
--e gothiek gothique flamboyant. [incarné.
gevleesd adj. charnu, dodu; —e duivel diablej'
gevlei n. flatterie f.
gevlerkt, gevleugeld adj. ailé; — woord mot ailé,
expression proverbiale.
gevlieg n. vol m. continuel, va-et-vimni m.
gevlij n. arrangement, accord rn.; in 't — komen
venir à point, s-, préter t ix '?sirs (de).
gevloek n. jurements ;n. p,.
gevoeg n. 1 adaptation, liaison, f.; 2 commodité
f.; 3 selle f.; zijn — doen alter u la selle.
gevoeglijk 1 adj, décent; 2 suffisarit ; 3 coenplaisant;
4 adv. décemment; sans :nconi é.nient.
gevoeglijkheid f. 1 décence, bienséan:°e f.; 2 com ,
plaisance f.
gevoel n. 1 tact, toucher m.; op 't — af au toucher
2 sensation f.; 3 sentiment m.
1. gevoelen v. tr. 1 sentir; 2 ressentir, éprouver;
iets — voor éprouver qc. pour.
2. gevoelen n. (' st opinion f., sentiment, avis
m.; naar mijn — à mon avis.
gevoelerigheid f..,ens !?l ri f.
gevoelig 1 adj. sensible; 2s usceptible, chatouiileux;
3 plein de sentiment;- expressif; sentimen -
tal ; 4 adv. sensi blement ; avecs erttiment , ave
expression.
gevoeligheid f. 1 sensibilité f.; 2 overdreven --
sensiblerie f.; 3 susceptibilité f.
gevv_e;loos 1 adj. insensible, impassible; 2 inerte,
froid; 3 (méd.) anesthésique; 4 adv. insensiblement;
avec impassibilité.
gevoelloosheid f. 1 insensibilité, impassibilité,
apathie f.; 2 inertie f.; 3 anesthésie f.
gevo@1s)even n. 'ie f. intime, vie sensitive.
gevo$lsmensch m. sensitif m.; (pop.) sensitive f.
gevoelsvermogen n. 1 faculté f. sensitive; 2 (philos.)
faculté affective f.
evoelszenuw — 1.59 gewicht
;voelszenuw f. nerf m. sensorial.
;voelszetel m. sensorium m.
;voels zi n m. (sens m. du) toucher, tact m.
M,voelvol 1 adj. sensible; 2 expressif; 3 adv.
!nsiblement; avec sentiment. [taille f.
evogelte n. 1 oiseaux, volatiles m. pl.; 2 vo-J
evolg n. 1 suite f., cortège m.; file (de
oitures); 2 suite, conséquence f., résultat m.;
- geven aan donner suite d; iets ten —e hebben
Ztrainer qc. ; ten ou in —e van par suite de, en
)nséquence de; bij — par conséquent, dons.
evolg(e)Iij k adv. par conséquent.
volgtrekking f. conclusion, déduction f.
-,volgzaam adj. obéissant, docile.
Pvolmachtigd adj. fondé de pouvoirs; plénipontiaire.
3vorkt adj. fourchu, bifurqué; (bot.) dichotome.
evraag n. questions, interrogations; er is veel —,
yen — naar die waren ces marchandises sont de
9nne, de mauvaise défaite.
vrij n. assiduités f. pl., flirtage m.
evuldheid f. rondeur f.
m.waad n. (gewaden) 1 vêtement, habit m.; 2 draerie
f.; 3 enveloppe f.
ewaagd adj. hasardé, risqué, dangereux.
ewaagdheid f. danger, péril m.; hardiesse f.
ewaardigen 1 v. tr. juger digne de; accorder,
rêter; 2 v. intr. & réfl. daigner. ;de.
ewaarworden v. tr.sép. apercevoir, s'apercevoir
ewaarwording f. 1 sensation, impression f.;
(philos.) perceptien f.; faculté f. perceptive.
awag n. mention f. [parler de.
ewagen v. intr. mentionner; faire mention de;t
ewaggel n. branlement m.. vacillation f.
ewandel n. promenades f. pl.
ewapenderhand adv. à main armee.
ewas ri. (.sen, . je) 1 plante f., végétal m.;
réeolte; (vin) cru m.; 3 (chir.) e.xcroissance,^
ewaseh n. lavage m. [tunneur t.
Dwa_.gwel n. babil, bavardage m.
sweef n. 1 tissage m.; 2 tissu m.
-,weeklaag ii. lamentations f. pl.
swee,n n. pleurs m. pl.
eweer n. (geweren) 1 arme f. défensive; in 't --
,us les armes, aux armes! blank — arme blanze;
2 fusil; (aan den) schouder 't — ! portez
'me! over 't — ! changez l'arme d'épaule! velt
— ! croisez (la) baïonnette! (zet) af 't —
posez arme!
-,weerfabriek f. manufacture f. d'armes.
;weerhuis n. arsenal m.
;weerlade f. fut m. de fusil.
sweerloop m. canon m. (,-_'e firsil).
~weermaker m. armurier, arquebusier m.
'weerrak, ...rek n. rutelcer m.
Wwegrriem m. bretelle f.
.weerring ni. capucine f.
Pweerrot n. faisceau m. d'armes.
geweerslot n. platine f.
geweervuur n. fusillade f., feu rn.
gewei. n. ramure f., bois m.; tête f.
geweide) n. tripes, entrailles f. pl., curée f.
geweifel n. hésitations f. pl.
geweld n. 1 pouvoir m.; in zijn — en son pouvoir;
2 force, violence f.; met — van wapenen à main
armée; met alle — à toute force; — plegen ou
gebruiken user de violente; alle — doen om faire
tous ses efforts pour; (zich) — aandoen (se) faire
violence; list gaat boven — mieux vaut engin
que force; — gaat boven recht la force prime le
droit; 3 tapage, bruit m.; een — van alle duivels
un sabbat de diable; 4 grande quantité, masse f.
gewelddaad f. acte m. de violente.
gewelddadig 1 adj. violent; 2 adv. violemment,
gewelddadigheid f. violence f.; ...heden voies f.
pl. de fait.
geweldenaar m., ester f. ( mos) despote, tyran m.
geweldenarij f. 1 tyrannie f.; 2 violence f., voies f.
pl. de fait.
geweldig 1 adj. puissant; 2 violent; 3 adv. puissamment,
violemment, considérablement.
geweldige m. (-D n) , geweldiger m. ( mos) : kapitein
— prévót m.
geweldigerhand adv, de force, par la force.
geweldigheid f. 1 violence f.; 2 impétuosité f.
geweldpleging f. voie f. de fait; acte m. de violen-;
gewelf n. (...ven) voute f. [ce.
gewelfboog m. voussure f., cintre m.
gewelfsteen m. voussoir, vousseau m.
gewemel n. grouillement m.
gewennen 1 v. tr. accoutumer, habituer; aan 't
klimaat — acclimater; aan zee — amariner;
2 v. intr. s'accoutumer, s'habituer; men gewent
er aan on s'y fait,
gewenschen v. tr, souhailer; gewenscht souhaite,
à souhait. [tébrés nn. p!.
gewerveld adj. vertébré; de —e dieren les ver-t:
gewest n. 1 région, contrée f.; 2 province f.
gewestelijk adj. 1 régional; 2 provincial.
gewestspraak f. dialecte m.
geweten n. conscience f.; op uw —, met een,
gerust -- en consc.ience,
gewetenloos adj. & adv. (...ioozer, mot) sans
conscience; sans scrupule.
gewetenloosheid f. manque m. de conscience.
gewetensangst m. angoisse f., tourment, remordsj:
gewetensbezwaar n. scrupule in. [m
gewetensdwang m. contraante f. morale, intolérance
f. [sciencieusement.
gewetensvol 1 adj. consciencieux; 2 adv. con-t
gewetensvraag, ... zaak f. cas m. de conscience;
cas douteux. [ex-ministre rn.
gewezen adj. ancien, ci-devant, ex-; — ministem
gewicht n. T poids m.; (d'une porte) valet m.;
maten en —en poids et mesures; bij 't — au
poids; goed — geven faire bon poids; zijn
gewichtig — 160 — gezellighei
— in goud waard zijn valoir son pesant dor;
in — hangen être en équilibre; een zaak van --
une affaire importante; een man van — un
homme influent ou de poids.
gewichtig adj. 1 de poids, lourd, pesant; 2 important;
--- doen faire ('important; 3 grave,
sérieux; een — gezicht zetten prendre un air
sérieux.
gewichtigheid f. importante f.
gewi egel) n. bercement, balancement m.
gewiekt adj. ailé.
gewijd adj. 1 bénit; 2 saint, sacré; —e geschiedenis
histoire sainte; —e vaten vases sacrés; —e
hostie hostie consacrée; —e muziek musique religieuse.
gew iis(de) n. 1 arrêt m., sentence f.; 2 chose f.
jugée.
gewikst adj. rusé, madré; —e kerel roublard m.
gewild adj. 1 V. willen; 2 désiré, recherché;
3 factice, maniéré; 4 arbitraire.
gewillig 1 adj. docile, obéissant; 2 serviable;
3 adv. docilement; de bonne grote; 4 d peine.
gewilligheid f. 1 docilité f.; 2 serviabilité f.
gewí r n. 1 pain, profit m.; 2 ferme f.
gewinnen v. tr. 1 gagner; 2 (bible) engendrer.
gew. nziek, ... zoekend adj. tipre au gain, intéressé.
gewi nzoeker m. homme m. intéressé.
gewinzucht f. dpreté f. au gain, cupidité f.
gewis 1 adj. certain, sur; 2 adv. certainement,
assurément, certes. [cité f.
gewisheid f. 1 certitude; 2 (jur., kist.) authenti-1
gewissel n. échange, tros m.
gewoel n. 1 agitation f.; 2 multitude, foule f.; 3
gewold adj. laineux. [tracas m.
gewolkt adj. 1 nuageux; 2 (tissu) ondé; 3 (hérald.)
néhulé, nuagé.
gewoon 1 adj. (...woner, .si) ordinaire, usuel;
2 commun; 3 habitué, accoutumé; iets -- worden;
s'accoutumer à qc.; iets — zijn être habitué à qc.;
4 adv. comme d'habitude; tout simplement.
-gewoonheid f. 1 V. gewoonte; 2 vulgarité f.
gewoonlijk adv. ordinairement, d'ordinaire;
zooals — comme à l'ordinaire.
gewoonte f. (con) 1 habitude, coutume f.; uit ---
par habitude ou coutume; naar — comme d'habiéude;
tot (een) — worden tourner en hahituaie;
2 routine f.; de slenter der -- 1'ornière de la routine;
3 verkeerde — tic m.
gewoonterecht n. droit m. coutumier.
'gewoonweg adv. tout simplement.
geworden v. intr. (zijn) 1 parvenir; laten —
.faire parvenir; 2 arriver, advenir; 3 devenir;
4 faire; laat hem maar — laissez-le faire.
,gewormte n. 1 vers m. pl.; 2 (fig.) racaille, vermine
f.
,gewricht n. articulafion, jointure f., joint m.; uit
zijn —(en) rukken désarticuler. En compos.
.art iculaire.
gewrichtsklier f. glande f. synoviale.
gewrichtsknohbel, ...knokkel m. condyle m.
gewrichtspijn f. arthralgie f.
gewrichtsverband n., ...verbinding f. articuh
tion f. [f. synovial
gewrichtsvocht, ...water n. synovie f , humeur
gewrijf n..frottement m.; — en geschrijf écriture;
paperasseries f. pl.
gewrocht n. 1 oeuvre, production f.; 2 chef d'ce4
vre m.; 3 résultat, effet m.
gewroet n. 1 fouiiles f. pl.; 2 tracas m.
gewrok n. rancune f.
gewrongen adj. 1 V. wringen; 2 tourmenté
3 affecté. [affectation
gewrongenheid f. 1 tortillement m.; 2 recherche
gewuif n. mouvement m., signes m. pl. (de 1
main, du mouchoir, etc.).
gezaag n. 1 sciage m.; 2 redites f. pl., rengaine
gezaal, gezaaide, gezaaisel n. I semences, spinai
les f. pl.; 2 champ m. ensemencé, récolie f.sur pies
gezag n. autorité f.; op eigen — de sa propt
autorité, de son propre chef; misbruik van --
abus m. de pouvoir; het — voeren over avoir 1
commandement de.
gezaghebbend adj. influent, qui fait autorité.
gezaghebber m. autorité f.
gezagvoerder m. commandant m., capitaine al
(de navire).
gezakt adj. 1 descendu; 2 qui a échoué (à l'exs
men); 3 gepakt en — avec arm „s et bagages.
gezalfde m. ( con) : de -- des Heeren Point m. d
Seigneur.
gezamenderhand adv. en commun, de concert.
gezamenlijk 1 adj. réuni; voor —e rekening d
compte à demi; 2 adv. ensemble, de concert.
gezang n. chant . (relig.) cantique m.; (ois.) rc
etage m.
gezangboek n. I chansonnier m.; 2 livre m. d
cantiques; 3 (église) antiphonier, antiphonaire rr
gezanik n. rengaine f., rabdchage m.
gezant m. 1 envoyé m.; 2 ambassadeur; pause
lijk — légat m.
gezantschap n. 1 députation f.; 2 ambassade f.
gezantschapshotel n. ambassade t.
gezapig 1 adj. calme; 2 adv. calmement.
gezegde n. (co n & c" ns) 1 dire m., paroles f. pl.
2 expression f., mot m.; 3 (gram.) attribur, pré
dicat m. %
gezeggen v. tr. & intr. 1 dire; 2 persuader; laa
u -•– laissez-vous persuader.
gezeg(ge)Iijk adj. traitable, docile.
gezgg(ge)tij kheld f. docilité f.
gezel m. (c"len, teletje) compagnon,camarade m
gezellig 1 adj. sociable; —e bijeenkomst réu
nion intime; 2 social; 3 agréable; 4 adv. socia
blement; 5 intimement; 6 agréablement.
gezelligheid f. 1 sociabilité f.; 2 intimité f.; 3 agré
ment m.
ze ls chap — 161 -- gier
ezelsehap n. (-open) 1 compagnie, société f.; —
ouden tenir compagnie; 2 assemblée, réunion f.
ezelschaphouder m., ...houdster f. qui tiert
mpagnie; compagnon m., compagne f.
ezelschapsdame, ...juffer f. dame, demoiselle f.
e compagnie. [ciété.
ezelschaps-eilanden n. pl. (les f. pl. de la So-1
ezelschapsregel m., ...rekening f. (arithm.) règle
de compagnie ou de société.
ezelschapsspel n. jeu de seciété, jen m. innocent.
ezelschapszaal f. salie f. de réunion.
gezet adi. 1 fixe, déterminé; 2 grave, posé,
ssis; 3 op iets — zijn être enclin ou attaché à
; 4 gras, corpulent; 5 (bot.) noué.
gezet adv. gravement, serieusement.
ezeten adj. établi, fixé à domicile ; een -- burer
un bourgeois calé.
ezetheid f. I corpulence f., embonpoint m.;
affeciion f. (pour qc.).
ezeuu.r n. t rabzïchage m.; 2 ennui m.; D 3 tri-
^ erie f.
ezicht n. ( een, je) 1 vue, vision f.; 2 vue f.,
eux; kort van — zijn avoir la vue basse; 3 vue
, regard m.; uit het — verliezen perdre de vue;
1 't — krijgen s'apercevoir de; het — benemen
iasquer la vue; op 't eerste — à première vue;
aspect m.; dat heeft niet veel — cela na pas
'aspect; 5 représentation, vue f.; 6 vision f.;
visage m., figure, face f.; een lief —je un. joli
^tinois; in 't — zien 1 envisager, .9 dévisager,
voir face d face; in 't — zeggen dire en face;
1 't -- uitlachen rire au nez; 8 mine f.; een
'roevig — zetten faire grise mine; —en trekken
zire des grimaces; een scheef — trekken faire laf
ezichteinder m. horizon m. (moue.
ezichtkunde f., ...kundig adj. optique f. & adj.
ezlchtkundige m. opticien m. [d'optique.
ezichtsbedrog n., ... begoocheling f. illusion f4
ezichtshoek m. 1 angle m. visuel; 2 angle facial.
ezichtskring m. horizon m.
ezichtspunt n. point m. de vue. [la lunette.
ezichtsveld n. 1 champ m. visuel; 2 champ del
ezichtszenuw f. nerf m. optique.
eziehtszintuig n. organe m. de la vue.
gezien adj. 1 V. zien; 2 estimé, considéré;
'einig — mal VU; 3 beau.
. gezien conj.: — dat vu que, considérant que.
ezin n. 1 familie, maisonnée f.; 2 domestiques,
ens m. pl.; 3 suite f.
ezind adj. disposé; intentionné; hij was niet —
m il n'avait pas envie de.
ezj ndheld f. (... heden) 1 disposition, humeur f.;
croyance, opinion, secte f. (religieuse) .
ezi ndte f. ( c n) croyance, secte f.
zinshoofd n. chef m. de famille. [maniéré.
^zpcht adj. 1 recherché, demandé; 2 affecté,t
zo.ehtheid f. 1 eecherche f.; 2 affectation f.
zoek n. recherches f. pl.
1. gezond adj. 1 sain ; frisch en — frais et
dispos; er -- uitzien avoir l'air bien portant ;
2 sain, salubre; 3 sain, fusie, droit; — verstand,
—e rede bon sens; de zaak is --- t'affaire es# en
bon état. [un beau mangeur.
2. gezond adv. sainement; hij kan — eten c'estt
gezondheid f. 1 santé; zwakke --- petite santé;
2 openbare — salubrité f. publique; 3 santé f.,
toast m.; op uw -- à vrtre santé, (tam.) d la
vbtre ; 4 -- van oordeel rectitude f. de jugement.
gezondheidsattest n. patente f. (de santé) ; het --
hebben avoir patente nette.
gezondheidsbron f. •ource f. médicinaie ou minérale.
gezondheidscommissie f. commission f. sanitaire,
conseil m. d'hygiène.
gezondheidscordon n. cordon m. sanitaire.
gezondheidsdienst m. service m. sanitaire.
gezondheidsleer f. hygiène f.
gezondheidsmaatregel m. précaution f. hygiénique,
mesure f. d'hygiène.
gezondheidspas m. = gezondheidsattest.
gezondheidsregel m. régime m.
gezondheidstoestand m. 1 (étal ni de) santé f.;
2 (public) état sanitaire.
gezondmaking f. 1 guérison, cure f.; 2 assainisseinent
m.
gezucht n. gémissement m.
gezuip n. ivrognerie f.; (pop.) beuverie f.
gezult n. marinade f.
gezusters, gezusteren f. pl. sceurs f. p1. [tée f.
gezwaai n. agitation f., braniement, tour m., évi-,
gezwager m. parent m.; —s beaux-frères m. pl.
gezweer n. jurement m.
gezwel n. 1 enflure f., gonfiement m.; 2 tumeur f.
gezwendel n. 1 vadrouille f.; 2 filouterie f.
gezwerm n. essaimage m.
gezwets n.bavardage m.: vanterie,fanfaronnade t.
gezwier n. 1 tournoiement m., marche f. en zigzag;.
2 débauche f.
gezwind 1 adj. agile, alerte; 2 —e lont étouplllet.;
— pijpje fusée f. d'amorce; 3 adv. vite, rapidement.
[tong volubilité f.
gezwindheid f. 1 agilité, promptitude f.; 2 — dert
gezwollenheid f. enflure f., gonflement m., bour•-
souflure f.
gezworene m. & f. (cn) juré m.; membre m•.
d'un ou du jury.
Gibraltar, t & pop. Gibraltar n. Gibraltar rn.;
straat van --- détroit m. de Gibraltar.
gichelen v. intr. 1 avoir un rire spasmodique;
2 rire sous cape; 3 (ois.) caqueter.
Gideon m. Gédéon m.
gids m. & f. 1 guide m. & f.; conducteur m, .,
...trice f.; 2 (techn.) coulisseau m.
glegagen v. int. braire.
giek f. 1 gui, bout-dehors m.; 2 yole f.
1. gier m. (zoo.) vautour m.
gier — 162 — gillen
2, gier m. 1 mouvement rn. de biais; (mar.)
embardée f.; met een — en virant; 2 mouvement
tournant; eerele m. [m. liquide, purin m.
3. gier f. 1 lavure f. (pour les porcs); 2 engraisj
gierachtig adj. m. vulturidé.
Bierarend m. aigle-vautour, gypaète m.
gierbrug f. pont m. volant.
1. gieren v. intr. 1 (mar.) lancer; embarder;
2 tituber, zigzaguer.
2. gieren v. intr. 1 hurler, siffler; 2 jeter des
cris aigus, rire bruyammeni.
gierenkoning m. moine, papa m.
igierig 1 adj. avide; 2 avare; 3 adv. avidement;
avarement; chirhement.
gierigaard m. (cos) avare m.
gierigheid f. avarice f.
gierkabel, ...ketting m. grelin m.
gierpont f bac m., traille f.
Ulerput m. purinière f., fosse f. h purin, roussie f.
gierst f. (graine) millet, (plante) mil m.
+gierstachtig adj. miliacé, miliaire.
gierstebrij, ...pap f. millée f.
gierstebrood n. iaganiste m.
giersledrank m. bosan m.
giersten adj. de millet.
gierstkoorts f. fièvre f. miliaire.
gierstkorentje n., ...korrel f. 1 grain m. de millet;
2 (méd.) granulatton f., tanne f., orgelel m.
gierst'itslag m. éruption f. miliaire.
gierstvogel m. grover m.; (pop.) cri-cri m.
Biervalk ni. gerfaut m.
gierwoif m. 1 loup-gar2u m.; 2 glouton m.
gierzwaluw f. rnartinet m. noir.
gletbad n. douche f.
gieteling in. 1 (zoo.) merle m.: 2 (métal) gueuse f.
gietemmer m. arrosoir ni.
gieten (goot, heeft gegoten) v. tr. 1 verser,
répandtr ; het regent dat het giet il pleui d verse.'
2 arrost'r; mouiller; 3 fondre; mouler; couler,
gegoten ijzerwerk) fopte f.
gieter m. ( mos) 1 verseur, arroseur m.; 2 fondeur,
mouleur m.; 3 arrosoir m.
gieter ii f. 1 fonderie f.; 2 fonte f.
gietgat n. godel m., trou m. de co'llée.
gietijzer n. fonte t.
gieting t. fonte f., couíage, moulage, jet m.
gietknop m. bavure f.
gietkunst f. art m. du fondeur; fonderie f.
giettepel m. T cuiller f.
gietlijst f. (typo.) police f.
gietmachine f. machine f. d fondre.
gietnaad m. couture, bavure t.; (de balles) barbe f.
gietsel n. ( mos) fonte f.
gietstaal n. fonte f. d'acier.
gletst u k n. fonte f. [(les glaces).
giettafel f. 1 moule m. d table; 2 iable f. d coulerl
gietvat n. arrosoir m.
gietvorm m. moule m.
gietwaar f., ... werk n. articles m. pl. en fonte.
1. gift f. 1 don, présent; 2 donation, gratification
f.; 3 dose f.; 4 (jeu) donne f.
2. gift n. poison, venin m.
giftbeker m. coupe f. empoisonnée; den — drin.
ken boire la ciguë.
giftblaas(je n.) f. 1 (ins.) iotère m.; (abeilles'
bouteille f.; (serpents) vésicule f.; 2 ampoule f
vénénifère.
giftboom m. sumac m.; Javaansche — upas m
giftboon f. abrus m. à chapelet.
giftdamp m. 1 mo(u)fette f.; 2 (fig.) souffle m
délétère.
giftig adj. 1 vénéneux; (anim.) venirneux; 2 em,
poisonné; 3 délétère, méphitique.
giftmenger m., ...mengster f. empoisonneur m.
...euse f.
giftplant f. plante f. vénéneuse.
giftstof f. (principe m.) toxique m.
giftwerend adj. antivénimeux; — middel contre
poison, antidote rn.
gig f. (te gen) (canot & véhicule) guigue f.
gij 1 pron. pl. vous; 2 pron. s. vous; (tam.) tu
toi. [fermentation
gijl n. guillage m.; bier in 't — de la bière en
gijibier n. bière f. buillante.
gijlen v. intr. guiller.
gijiie(den) pron. voiis autres.
gijikuip f. guilloire f.
gijn n. (mar.) caliorne f.
gijnbalk m. bigue f.
gijntouw n. balancine f. de chaloupe; fran
funin rn. [ment rr
gijp f. (mar.) 1 gui m.; 2 gambiage, tréluche-
1. gijpen v. intr. gambier, trélucher.
2. gijpen v. intr. suffoquer ; hij ligt te --- ou op
het — il est ri foute extrémité, il est á l'agonie.
Gijs, Gijsbert, Gijsbrecht m. Ghislebert, Gisbert m
gijzelaar m. ( mos) otage m.
gijzelen v. tr. 1 contraindre par corps; 2 (poét.)
gijzelituis n. ataggerie f. [cacher
gijzeling f. 1 arrêt m. saisie; contrainte f. pa
corps; 2 prison f. (pour dettes).
gijzelkamer f. prison f. pour de{tes,
git m. (.olen) cri, s0n m. per; unt.
gild(e) n. ( coen) 1 gilde f. (de marchands); 2 cor
poration f.; corps m. de métier; 3 confrérie f,
(d'armes ou religieuse).
gildebrief m. lettre f. de mattrise.
glidebroeder m. confrère m.
gilderecht n. 1 droit m. de fai7-e portie d'une cor
poration; 2 droits f. pl. de la corporation; 3 lettr
f. de maïtrise.
gildewezen n. 1 les gildes f. pl.; 2 les corpora
tions f. pl.; 3 syslème rn. corporatif.
galdos m. bceuf m. gras.
1. gillen v. intr. jeter un cri percant, crier d tu
téte; gillende kreet cri m. percant.
gillen — 163 — glaskoraal
2. gillen v. tr. (nar.) couper de biais.
1. gilling f. 1 cri m. perrant, crierie f.; 2 (mar.)
biais m. [2 (mar.) hersilière f.
2. gilling f., gillinghout n. 1 buis m. en biais;
ginder, ginds adv. ld-bas; hier en — cà et là.
gindsch adj. ce ...-là; — huis cette maison-là.
gindswaarts adv. là-bas.
gingang n. ( mos) guingan m.
ginnegabben, ginnegappen v. intr. ricaner_
ginniken v. intr. 1 hennir; 2 ricaner.
ginst f., ginster m., ginsterkruid n. genêt m.
0 gi a Jenes f. (csen) bohémienne f.
gips n. 1 gypse m., pierre f. d pldtre; 2 plátre m.
gipsafdruk m., ...afgietsel n. 1 plctre; 2 masque;
gipsbeeld n. (statuette f. en) plátre rn. [m.
gipsbrander m. plátrier, cuiseur, gypseur m.
1 . gipsen adj. en plátre, en gypse.
2. gipsen V. tr. plátrer, gypser.
gipsgieter m. pldtrier, mouleur m. en plátre.
gipsgroef, ...groeve f. pl&irière f.
gipsmeel n. pldtre m. en poudre.
gipsverband n. appareil in. plátré.
gipswaar f., ...werk n. p!dtres m. pl.
gipswerker m. pldtrier, gypseur m. [mien t-n.
gipsy in. (...sies), gipte m. ( gin) gitane, bohé-1
giraffe f. (,o n) girafe f.; jonge --- grafeau m.
giro f. ( ma's) vir,m^nt, endossenient ri. (d'uane
traite).
giro-bink f. banq.ie f. de virement.
1. gis f. supposition, conjecture f.; bij ou naar
ou op de — au jugé.
2. gis f. sol i-n. dièse.
pispen v. intr. l fouetter; 2 critiquer, censurer.
gisper m., gispster f. ( mos) 1 fouetteur; 2 censeur,
:ritiqueur m., ...euse f.
gisping f. critique, censure f. [mer; estimer.
pissen v. tr. & intr. supposer, conjecturer, présu-j
vissing f. soupcon m., conjecture, présomption f.
gist f. 1 levure f.; 2 (deesem) levain, ferment m.
gisten v. intr. (propre et fig.) fermenter.
gister(en) adv. hier.
D gistig adj. 1 en fermentation; —bier bière trop
fraiche; 2 (fig.) trouble.
gisting f. fermentation, (fig.) effervescence f.
gistkuip f. guilloire f.; (teint.) cuve f. à chaud.
giststof f. ferment m.
git (matière) n., (objet) f. jais, jaïet m.
)itaar f. (...laren) guitaref.;slechte—guimbardef.
gitaarspeler m., ...speelster f. guitariste m. & f.
gittego m f. gomme-gutte f.
jitzwart ad]. noir comme jais.
jlaasje n. V. glas. [glacé ou de peau.
Ilacéhandschoen m., glaceetje n. ( c's) gant m.4
glad adj. (der, «st) 1 lisse, uni, poli; een
—de tong une langue bigin pendue; —de zee mer
f'huile; 2 glissant ; het is hier — il fait glissant
ci; —de stijl style coulant; 3 ras, glabre; — zijn
(voir tout perdu ; 4 fin. matois.
2. glad adv. 1 ras, d ras, net; 2 facilement;
-- afslaan couper net, (fig.) refuser tout net.
gladaf adv. complètement, net.
gladakker m. 1 haridelle f.; 2 chien m. errant;
3 canaille f., débauché m.
gladbek m. 1 blanc-bec m.; 2 happelourde f.
gladdigheid f. état m. glissant.
gladharig adj. à cheveux ou polls lisses.
gladheid f. 1 poli, uni, lissé m.; 2 glabréité f.;
3 roublardise f. [m. poli.
gladhout n. 1 lissoir, polissoir m.; 2 (bot.) boisj
gladmaken v. tr. sép. 1 planer; 2 lisser, polir.
gladplooien v. tr. sép. lisser en plissant.
gladschaaf f. guillaume, recaloir m.
gladschaven v. tr. ,ép. recaler, blanchir.
gladslaan v.tr.sép. planer; ...slager m.planeurm.
gladslijpen v. tr. sép. polir, unir.
gladstrijken v. tr. sin. lisser.
gladvijl t. linie f. douce.
gladweg adv. tout net.
glans rn. ( men, je) 1 éclat m , vive clarté f.;
(fig. sole-2deecur f., lustre m.; 2 poli , brillant m.
zonder — terne, (fig.) obscur.
glansborstel m. 1 brosse f. ti lustrer ; 2 polissoire f.
glanshout n. biseigle, bisaigue, lustroir m.
glanskever m. ver m. luisant, nitidule f., lampyref
glanskool f. anthracite m. (rn.
glansmiddel n., ...pap f. apprêt, parement m.
glanspunt n. 1 point m. culminant; 2 (fig.) apogée,
.fat"te m.
glansrijk 1 adj. eclatant, brillant; 2 splendide,
glorieux ; 3 adv. avec éclat, brillamment, glorieusement.
glansrijkheid f. éclat, lustre m., splendeur f.
glanzen 1 v. intr. (re)luire, briller, resplendir;
2 v. tr. lisser, polir; satiner ; lustrer ; glacer.
glanzer m. (:s) lustreur, lisseur m.
glanzig adj. luisant; •-- wordend nitescent.
glanzing f. lissage, lustrage, satinage m.
glas n. (glazen) 1 verre m.; glace f:; cloche f.; carreau
m. de vitre; achter ou onder — sous verre;
de glazen inslaan casser les vitres ; onder een —
wijn zitten 1 avoir commencé une bouteille,
2 causer en vidant une bouteille; te diep in 't —
kijken trop boire; glaasje petit verre m.; 2 sablier
m.; zijn — is afgeloopen ca b )' i pst déeeidée.
glasaardig, ...achtig adj. vitreux, vitré, verreux.
glasblazer m. verrier, souffleur m. de verre.
glasblazerij f. 1 verrerie t.; 2 art m. de souffler lef
glaselectriciteit f. électricité f. vitrée. [verre.
glasfabriek f. verrerie, vitrerie f.
glasgal f. fiel m. de verre, tandrole f., laitier m.
glasgroen adj. vert bouteille, glauque.
glashandel in. commerce in. de verre, verrerie f.
glashandelaar m. verrier, marchand m. de verre..
glasharmonica f. verrillon m.
glashelder adj. clair, transparent; (fig.) limpide..
glaskoraal f. grain m. de verre.
glaskorf - 164 — gluurder
glaskorf m. 1 harasse f.; 2 ravestan; 3 verrier m.
glaskruid n. pariétaire m., (pop.) espargoule f.
glaslava f. fer m. oligiste.
glaslichaam n. corps m. vitré.
glasmand f. 1 ravestan ; 2 verrier m.
glasoog n. 1 teil m. de verre; 2 teil vairon (du
glasoven m. four m. de verrerie. [cheval) .
glasraam n. 1 croisée, fenêtre f.; 2 chássis m.
(vitré) ; 3 vitrail m., verrière f. (à couleurs).
glasroede f. tringle f. de vitres.
glasruit f. (carreau m. de) vitre f.
glasschilder m. peintre m. sur verre.
glassehllderen n. peinture 1, sur verre.
glasslijper, ...snijder m. tailleur m. de verre.
glasspinnen n. filage m. du verre.
glastraan m. larme f. (batavique).
glasverzekering f. assurance f. contre le bris desk
glasvocht n. humeur f. vitrée (de l'aeil). [glaces.
glaswaren f. pl. verrerie f.- kleine --- verroterie f.
glaswerk n. 1 verrerie f.; 2 (constr.) vitrage m.
glazen adj. 1 de verre, en verre; — oog teil de
verre; 2 vitré; — deur porte vitrée.
glazendak n. toit m. vitré.
glazenkast f. armoire t. vitrée. [bellule f.
glazenmaker m. 1 vitrier m.; 2 (ins.) grande li-1
glazenspuit f. seringue f. (pour les vitres).
glazenwasscher m. I neltoyeur m. de vitres; 2
brosse f. (pour les vitres).
glazenwasscherij f. 1 nettoyage m. des vitres; 2
sac m. de Bols-le-Duc en 17w.
glaz(er)ig adj. vitreux.
glaz(er)igheid f. vitrosité f. [émaillage m.
glazuren l v.tr.vernir, émailler; 2 n. vernissage,!
glazuursel) n. vernis, émail m., glasure f.
gleiergoed, gleierwerk n. faïenre, f.
gleis n. terre f. glaise.
gleisen 1 v. tr. vitrifier; 2 v. ir;tr. reluire.
gleiswerk n, poterie f. vernie.
gleiwerk n. faïence f.
gleuf, gleuve f. (gleuven) 1 encoche, fente f.; 2 rigole
f.; 3 cannelure ; rainure; 4 fossette f.
glibberen v. intr. glisser, marsher en glissant.
glibberig adj. glissant.
glibber(ig)heid f. état m. glissant.
giidkruid n. scutellaire f.
glijbaan f. glissoire f.
glijden (gleed, heeft & is gegleden) v. intr. glisser.
pllmkever rn. coléoptère m. luisant ; lamp y, e,^
glimlach m. sourire, souris m. [fulgore m.
glimlachen v. intr. sourire.
glimmen (glom, heeft geglommen) v. intr. i luire
faiblernent; 2 couver (sous la cendre); 3 étinceler,
briller.
glimmer (matière) n., (objet) m. mica m.
glimp m. 1 1 braise f.; 2 tueur f., éclat m.;
3 apparente f., semblant m.; een — aan iets
geven donner une couleur spécieuse à qc.
gllmpig adj. spécieux.
glimworm m. ver m. luisant. [3 éclat m.
glinster m. ( mos) I étincelle f.; 2 rayon m.; t
glinsteren v. intr. étinceler, scintiller, briller.
glinstering f. étincellement m., scintillation f.
glint n., glipte; glinting f. lattis m.
glip m. ( pen) fente f. (d'une plume), coup m. de
ciseaux (dans une étoffe).
glippen 1 v. intr. glisser, se glisser; 2 s'échapper;
3, v. tr. fendre. [pade f.
gapper m. ( c's) 1 déserteur, transfuge m.; 2 esca-j
glipperen, ...eng V. giíbberen, ...eng.
glissen v. intr. glisser; (vélo, auto) déraper.
glit n. oxyde m. de plomb, litharge f.
globaal 1 adj. global; 2 adv. globalement.
gloed m. 1 ardeur, chaleur f.; 2 (foyer) brasier m.;
3 braise f.; 4 feu m., flamme f.; 5 (fig.) feu m.,
ardeur f., enthousiasme m.
gloei m. incandescence f.
gloeien 1 v. intr. rougir, être incandescent, être
chauffé au rouge ou à blanc; 2 bruter ; 3 être en
feu; 4 v. tr. (faire) rougir au feu; donner la
chaude.
gloeiend 1 adj. rouge, ardent, brûlani;
ijzer fer m. rouge; op —e kolen staan être sur des
charbons ardents; 2 brulant; ardent; —e haat
haine implacable; 3 adv. ardemment, extrêmement.
gloeihitte, gloeiing f. 1 incandescence, ignition f.;
2 (inétall.) chaude f.; witte — chaude grosse.
gloeikousje. manchon m.
gloeilamp f.. n. lampe, lumière f. à incandescence.
gloeloven m. four m. de calcination; (chim.)
fourneau m. n réverbère.
glooi m. talus, coteau m.
glooien v. intr. aller en talus ou en pente.
glooiing f. talus m., pente, déclivité f.
gloor m. 1 éclat m.; 2 (fig.) splendeur, gloire f.
gloren v. intr. briller, resplendir.
gloria f. 1 (rel.) gloria m.; 2 délices f. pl.; 3 somptuosité,
(tam.) esbrouffe f.; 4 grog m. au café.
glorie f. 1 gloire, majesté, splendeur f.; 2 auréole
f. (de saint).
glorierijk 1 adj. glorieux; 2 adv. glorieusement.
gloriëtte f. (c's) berceau m. (de jardin).
gloriezucht f. ambition f.; soif f. de gloire.
glos(se) f. (glossen) 1 glose f.; 2 critique f.; —n
maken op gloser sur. [ter —(s) furtivement.
gluip f. 1 entre-bdillement m.; 2 aguets m. pl.;:
gluipen V. intr. regarder en sournois ou h la dérobée;
— op guigner.
gluiper(d) m. (vos) sournois m.
gluiperig 1 adj. so:-rnois; 2 adv. sournnisement.,
glunder 1 adj. propret, pimpant; 2 resplendissant
de santé; 3 adv. d'un air radieux..
gluren v. intr.: -- naar 1 épier, guetter, lorgner;
2 guigner; 3 faire les yeux doux. [...euse f.
gluurder 0!., ...rster f. ( 's) épieur, guetteur m.,t
gnoe -- 165 — goed
1noe n. ( c's) gnou rit
God m. ( men) Dieu m.; de Heer —, — de Heer
re Seigneur Dieu; -- weet het of... Dieu sait
si...; zon — wil s'il plaït à Dieu; — geve plaise
d Dieu ; gave — 1 plot à Dieu 1 — beware mij
daarvan Dieu m'en garde; — dank 1 Dieu merci!
om —s wil pour l'amour de Dieu; in —s naam,
au nom de Dieu; zoo waar als er een — is aussi
vrai que Dieu existe; zoo waar helpe mij —
ainsi Dieu me soit en aide 1 het is — geklaagd
cela crie vengeance; leven als — in Frankrijk,
—s water over —s akker laten vloeien vivre d
gogo ; van -- geen kwaad weten paraftre un petitT
goddank ! interj. Dieu merci! [saint.
goddelijk 1 adj. divin; 2 adv. divinement.
goddeloos 1 adj. impie, athée; 2 méchant; 3 adv.
de facon impie, méchamment, affreusement.
goddeloosheid f. 1 athéisme m., impiété f.; 2 perversité
f.
godendienst m. idoldtrie f.,culte m. des faux dieux.
godendom n. dieux m. pl., divinités f. pl.
godendrank m. nectar m.
godenleer f. mythologie f.
godenmaaltijd m.) n. 1 festin m. des dieux;
2 (hist.) lectisterne m.
godenspijs f. 1 ambroisie f.; 2 morceau m. de roi.
gods f. (osen) divinité f. férninine, déesse f.
Godevaart, Godfried m. Godefroid, Geoffroi m.
godewaardig adj. digne de Dieu.
Godgaf m. Dieudonné m.
godgansch(elijk) adj. fout entier; den —en dag
foute la sainte journée; den —en tijd tous les
jours que Dieu donne.
godgeklaagd adj. criant vengence au Ciel.
godgeleerd adj. théologique; 'held f. ...gie f.
godgeleerde m. (con) théologien m.
odgevgliig adj. agréable d Dieu.
^Igew jjd adj. consacré d Dieu, sacré.
dheid f. (...heden) divinité f.
Modi n f. (c nen) épouse f. dun dien, déesse f.
lodist m. déiste m.;1oerij f. déisme m.
odlievend adj. pieux, dévot.
odlof interj. grcce d Dieu! Dieu merci!
godloochenaar m., tester f. athée m. & f.
godloochening, godloozigheid f. athéisme m.
^Qd mensch m. 1 (rel.) homme-Dieu m. 2 (myth.):
podonteerend adj. sacrilège. [théanthrope m.
godsakker m. cimetière m.
godsbegrip n. idée f. de Dieu.
godsbode m. envoyé m. de Dieu; ange m.
godsdienst m. i religion, croyance f.; 2 culte m.,
confession f. religieuse; 3 service m. divin; (spéc
9ffice m. En compos. religieux.
godsdiensthaat m. haine f. religieuse.
godsdienstig 1 adj. religieux; 2 adv. religieuse-^
jedsdienstijver m. zèle m. religieux. [ment.
podsdienstieeraar m. 1 ministre m. du culte; 2
ratéchiste m.; 3 professeur m. de religion.
godsdienstioos jadj. 1 irréligieux; 2 neutre.
godsdienstoefening f. 1 exercice m. religieux;
2 culte, service, office m.
godsdienstónderwijs n. instruction f. retigieuse.
godsdienstoorlog m. guerre•f. de religion.
godsdienstplicht m. devoir m. religieux.
godsdienstvrijheid f. liberté f. de religion ou des
cultes.
godsdienstwetenschap f. science f. des religions.
godsgave f. don m. de Dieu.
godsgericht n. jugement m. de Dieu, ordalie f.
godshuis n. 1 maison f. de Dieu; église f.; 2 hos-$
godsjammerlijk adj. très pitoyable. [plce m.
D godsjeugdig == goedsheug(d)ig.
godskind n. 1 enfant-Dieu; 2 (lig.) petit jésus m.
godsklop m. coup m. de grdce. [...trice f.
godslasteraar m., 'ster f. blasphémateur m.,t
godslastering f. blasphème m.
godslasterlijk adj. blasphérnatoire.
godsleugenaar m. menteur m. fieffé.
godsmoord m. déicide m.
godsoordeel n. jugement m. de Dieu, ordalie f.
godspenning m. denier m. d Dieu, arrhes f. pi.
godsregeering f. théocratie f.
godsrijk n. 1 règne m. de Dïeu ; 2 théocratie f.
god(s)spraak f. oracle m.
godsvrede m. paix ou trève f. de Dieu.
godsvrees, ...vrucht f. piété f.
godvergetel, ...ten adj. 1 impie, sacrilège; 2 qui
crie vengeance au Ciel.
godverkoren adj. élu de Dieu.
godverzaker m. athée m.
godverzaking f. athéisme m. [dévol.
godvreezend, ...vruchtig, ... zalig adj. pieux,;
1. goed (beter, best) adj. 1 bon; een--e vent un
bon diable; —e mannen 1 arbitres, 2 prud'hommes
m. pl.; een —e naam is goud waard bonne renommée
vaut ceinture dorée; een —e hand schrijven
.avoir une belle écriture; —e wijn behoeft
geen krans à bon vin pas d'enseigne; wilt gij
zoo — zijn om voulez-vous avoir l'obligeance de;
wie is daar? — volk ! qui est là? ami ! mij —
je veux bien, soit; 2 op een —en dag un beau
jour; op een —en morgen un de ces quatre matins;
3 dat huis is — cette maison est solvable;
de zaak is -- l'affaire est bonne ou d conseiller;
4 utile; waar is dat — voor? d quoi cela sert-il?
't is — om er den hals te breken c'est un cassecou;
het zou even — zijn als ... autant vaudrait
que . . . ; ik acht mij daarvoor te — je me crois
au-dessus de cola; hij acht zich te — om met mij
te spreken il ne daigne pas me parler; 5 —e Vrijdag
vendredi saint ; de —e week la semaine
sainte; 6 hij is net zoo — als een ander ii en vaut
bien un autre; het een is zoo — als 't ander l'un
vaut l'autre; zoo — als gedaan, zoo — als zeker
comme fait; dat is mij zoo — als een wandeling
cela me tient lieu de promenade; zoo — als niets
goed - 166 — goedsmoeds
si peu que rien; niets is zoo — als rien ne vaut;
hij zal 't wel — maken il réparera bien sa
faute ; — spreken voor répondre pour, se gorter
garant pour; het — hebben avoir belle vie, s'en
trouver bien; 7 bien, Uien portant; ik ben niet —
je ne me sens pas bien; zich — houden 1 tenir
bon, résister, t se conserver, 3 garder son sérieux;
8 interj. — ! bon ! c'est bon ! — zoo ! ci la
bonne heure ! — els 't mij gold à la bonne heure
s'il s'agissait d„ rooi.
2. goed (beter, best) adv. bien, bon, comme il
faut; zoo -- als kwaad tant bien que mal; gij
hebt — praten vous avez beau parler ; —
ruiken sentir bon ; 't is nu — reizen eest un
bon temps pour voyager; — koningsgezind bon
royaliste.
3. goed n. (abstr.) bicn ni.; iets —s du bon;
niets —s rien de bon ; alles —s toutes sortes de
bonnes choses; kan het geen —, het kan ook
geen kwaad cela ne fait ni bien ni mal ; ten —e
keeren tourner d bien; ten —e komen profiter;
zich te — doen s'en donner à coeur joie; ten
—e houden passer; te — hebben avoir de bon;
te — houden faire crédit de; 't is voor — eest
pour de bon; voor — houden juger bon.
4. goed n. (eren) (concr.) 1 bien m.; 2 terre f.;
— geeft moed richesse donne hardiesse; met —
en bloed au péril de ses biens et de sa vie.
5. goed n. (eren, 'je) 1 marchandises f. pi.;
2 habits, effets m. pl., bagage m.; linge m.; 3 tissu
m., étoffe f.; 4 (signif. indét.) chose f.; ingelegd —
confiiure f.; al dat — tout cela, ces choses; 5 personnes
f. pl., monde m.; het jonge — la jeunesse
f.; 6 (mauv. part) vermine t.
6. goede) 1 n. bien m.; het —e doen om zijn
zelfs wil faire le bien pour le bien ; 2 m. de —en
en de kwaden les bons et les mauvais.
goedaardig adj. 1 bon, de bon naturel, débonnaire;
2 bénin. [2 bénignité.
goedaardigheid f. 1 bon naturel m., bonhomie f.;
goedachten v. tr. sép. trouver bon, approuver.
goedbezitter m. (jur.) beentenant m.
goe(d)bloed m. boniface m.; (pop.) bonne bête f.
goeddoen 1 v. intr. sép. faire le ou du heen;
2 être efficace; 3 v. tr. sép. rembourser, indemniser.
goeddunken 1 v. intr. sép. approuver, trouver bon;
2 n. opinion f., avis m.; naar mijn — d man gré.
Goe(de)le f. Gudule f.; Sinter-Goelen f. (église)
Sainte-Gudule f.
goedenavond m. bonsoir m.
goedendag m. (cos) 1 bonjour m.; 2 masse f. d'armes;
+ go (u) dendart m.
goedennacht m. bonne nuit f.
goederen n. pl. V. 4. & 5. goed.
goederenkantoor n. 1 bureau m. d'expédition;
2 (au chemin de fer) bureau des marchandises.
goederenloods f. hangar m.
goederentrein m. train m. de marchandises.
goederenwagen m. 1 camion m.; 2 open — fardier
m.; 3 (chem. de fer) fourgon m.
goederhand loc. adv. : van — de bonne main, de
bonne source.
goedertieren 1 adj. clément, miséricordieux;
2 adv. avec clémence, miséricordieusement.
goedertieren(d)heid f. clémence, miséricorde f.
poedgeefsch adj. donnant, libéral, généreux.
goedgehumeurd, ..-geluimd adj. de bonne hu-;
goedgeloovig adj. 1 orthodoxe; 2 crédule. [meur.
goedgezind adj. 1 disposé favorablement; 2 de
bonne humeur; 3 bien pensant.
goedgunner m. ( cos) 1 protecteur; 2 adepte, partisan
m. [avec bienveillance.
goedgunstig 1 adj. bienveillant, bénévole; 2 adv.1
goedgunstigheid f. 1 bienveillance, affection f.; 2
marques f. pl. de bienveillance.
goedhartig ! adj.cordial, bienveillant; 2 adv. cordialement,
avec bienveillance.
goedhartigheid f. cordialité, bonhomie, bienveil-t
goedheid f. (...heden) bonté f. [lance f.
goedheilig adj. saint et bon; Sint-Nikolaas —
man St-Nicolas bonhomme.
goedhouden 1 v. réfl. sép. : zich — se tenir bien,
rester en bonne santé; 2 v. tr. sép. suivre au travail;
marcher de pair avec.
goedig adj. 1 bienveillant; 2 débonnaire.
goe figheid f. bienveillance, indulgente f. [f.
goedkeurder m., ...ster f. approbateur m., ...tricel
goedkeuren v. tr. sép. 1 approuver; 2 sanctionner,
ratifier.
goedkeurend adj. approbatif.
goedkeuring f. ! approbation f.; 2 c oascntccncra
m. ; 3 sanction, ratification f.; 4 bonne note, bon
point.
1. goedkoop adj. ( ier, pst) bon march
goedkooper meilleur marché; 't is hier — le-v
la vie est à bon marché ici; —er worden deve,
meilleur marché.
2. goedkoop adv. (beterkoop) à bon marché,
bon compte.
3. goedkoop n. bon marché m.
goedkov_pheid, goedkoopte f. modicité f. de prix;
bon marché, bas prix m.
goedlachsch adj. qui a le rire facile. [ment.
goedleerseh adj. intelligent, qui apprend facile-t
goedleven n .: een pater- — un bon vivant ni.
goedmaken v. tr. sép. 1 (frais) couvrir; 2 faire
oublier, réparer; 3 compenser, excuser; 4 prouver,
démontrer; 5 tenir, exécuter.
goedpraten v. tr. sép. excuser, pallier.
Goedroen f. Gudrun f.
goedrond(sch) adj. franc, loyal, tout rond.
goedschiks adv. de bon gré.
goedsheug(d)ig 1 adj. débonnaire, bonasse; 2 adv.
bonassement, mollement.
goedsmoeds adv. 1 de propos délibéré, avec prégoedspreken
— 167 — gorgeling
rnéditation, de sangfroid, à dessin ; 2 de bul en
blanc. [garant de.
goedspreken v. intr. sép. répondre de, se porterf
1. goedvinden v. tr. sép. approuver; trouver bon.
2. goedvinden n. t approbation f.; 2 volonté f.,
gré m.; naar ----- à son gré.
goedwillig 1 adj. de bonne volonté, docile; 2 serviable;
3 volontaire; 4 adv. docilement; 5 de
bonne grdce. [plaisance f.
goedwilligheid f. 1 docilité f.; 2 serviabilité, com-J
goedzak m. bonhomme, benêt m.
goeie, goeien goede, oeden. V. goed.
goelijk 1 adj. jol!, gracieux, affable; 2 adv. jolt-4
goelijkheid f. affabilité f. [meni, gracleusement.
goeling f. (cs) hollandaise f.
goeman m. (u> nen) 1 honnête homme; goelieden
bonnes gens f. pl.; 2 prud'homme m.
Goidsenhoven n. (Brabant) Gastoncourt m.
1. golf f. (golven, c je) onde, vogue f.; flot m.
2. golf f. (golven, Tje) (géog.) golfe m., baie f.
golfbeweging f. ondulation f.; mouvement m. on-T
golfbreker m . brise-lames m. [dulatoire.
golflijn f. onde, onduline f.; ligne f. ondoyante.
golf(s)gewijs, goifswijze t adj. ondulant; ondulatoire
, 2 adv. en ondes, par ondes.
golfslag m. larre f.
golfstroom m. gzlf-stream m. [tzéenne.
goiftelegraphie f. télégraphie f. sans fil ou' her-t
golven (golfde, heeft gegolfd) 1 v. intr. ondoyer;
2 doen — faire onduler.
golvend adj. 1 ondoyant, ondulant; 2 ondulé.
golving f. 1 ondulation f.; 2 (rnéd,) fluctuation f.
gom f. ('men) gomme f.
gomachtig adj. gonimeux.
gomboom m. gommier m.
gom-elastiok n. gomme f. (élastique). 1
o m-el as i e ke n adj. en ou de gomme élastique.
` omhars n. & f. gomme-résine f.
gomhoudend adj. gommifère.
jon;lak n, laque, gomme-laque, résine-laque f.
gomlastiek n. — gom-elastiek.
Gommarus, Gor nier m. G rnrnaire rn.
gommen v. tr. gommer.
gommer m., g o mster f. ( mos) gommeur m., ...euse f.
gommig adj. gommeux.
gomming f. gommage m.
gompapier n. papier in. gommé.
gompot m. gommoir, pot m. d gomme.
go mrii k adj. (bot.) gommifère.
gomwater n. eau f. gommée; apprét m.
gondel f. (c's) gondole f.
gondelier m. ('s) gondolier m.
gondellied n. barcarolle f.
gondelstad f. ville f. aux gondoles.
gons m. (... zen) 1 bourdonnement m.; 2 soufflet,
coup M. [donner; 2 frémir.
gonzen v. intr. (gonsde, heeft gegonsd) 1 bour-t
gonzing f. bourdonnement m.
goochelaar m. ( os) 1 escamoteur, prestidigitateur,
bateleur m ,; 2 (ois.) demoiselle f. de Numidie.
goochelarij f. 1 jonglerie f.; tours m. pl. de parscpasse;
2 duperie f.
goochelbal m. muscade, escamote f.
goochelen t v. intr. jongler, escamoter, faire des
tours de pasre-passe ; 2 v. tr. escamoter, faire
passer.
goocheling, goochelkunst f. prestidigitation f.
goochelspel, ...stuk n., ...toer m. jonglerie fw
tour m. de passe-passe.
goocheitasch f. gibecière f.
gooi f. 1 jet, coup m.; 2 train m.; zijn (goddelijke)
-- gaan 1 aller son train, 2 faire à sa téte.
gooien v. tr. jeter; lem. met steenen --- jeter des
pierres t qq.; met de deur --- faire claquer la
porte.
goor 1 adj. (c der, cost) tourné, gdté, rance;
2 sale, défraïchi ; 3 méchant; 4 adv. salement.
goorachtig adj. 1 un pen rance; 2 un peu safe.
goorheid t. 1 ranceur, aigreur f.; 2 saleté f.
goornat n. petit-lait m.
goot f. (goten) 1 gouttière f., chéneau; 2 (rue)
ruisseau m.; 3 ronduit, tuyau to.; 4 checal m.;
5 (livre) gouttière f.
gootbuis f. tuyau rn. de descente.
gootgat n. dégorgement m., gargouille f.
gootlijsi f. 1 c.imaise, gorge f.; 2 larmier m.
gootpijp t. tuyau m. de descente. [Ier m.
gootsteen rn. 1 évier m.; 2 (sous un tuyau) tuil-$
gootwater n. eau f. d'égout ou de'goutlitre.
gordel m. (cs) 1 ceinture f.. (armes) ceinluron
m.; 2 (géog.) zone f.
gordeldier n. armadille f., tatou m_
gordeldoek m. ceinture f.
gordelgesp ...haak m. boutje f. de ceinture.
gordelmaker rn. ceinturier m.
gordelroos f. (méd.) zona; herpès zoeter m.
gordelvormig adj. cinguliforme; zoniforme.
porden v. tr. ceindre; (cheval) sangier; (volle)#
Gordlggnsch adj. gurdien. [renforcer.
gord U n n. cC f. (ten, .tje) rideau m.; een --
schuiven over iirer le rideau sur.
gordijnband, ...houder m. embrasse f,
gordijnknop m. patère f.
gordLinkoord f. & n. corde f., cordon m.
gordijnroede f. tringle t.
gording f. 1 ceinturage m. 2 (cordage) cargue,
retraite f.; 3 cóte, préceinte f. (du navire); 4 (fort.)
linteau m.; 5 (constr.) panne f.; 6 (constr. nav.)t
gordrlem m. sangle f. [venfritre f.
goren v. intr. (zijn) tourner, rancir, s'aigrfr.
gorgel m. (c's, c'tje) larynx, Bosier m., gorge t.
gorgeldrank m. gargarlsme m.
gorgelen v. intr. 1 (se) gargariser; 2 (respir.)
rdter; 3 (estomac) grouiller; 4 faire des roulades.
gorgeling t. 1 gargarisme m.; 2 gargarisation f.;
3 rdte; gargoufllement m.; 4 routade t.
39
Gorik 168 — graadverdeeling
Gorik m. Gérv m.
1. gors f. (gorzen) (ols.) embrise f., bruant m.
2. gors f. & n. (gorzen) atterrissement m., alluvion
f. [ parbleu.
1. gort m. (euphémisme pour God) : bij ---^
2. gort f. & n. 1 gruau; grain m. mondé; droog
als -- sec comme de l'amadou; het in de --- jagen
dépasser la mesure ; van haver tot — vertellen
raconter de fit en aiguille; 2 (pores) ladrerie f.
gortbeuling m. 1 boudin m. au gruau; 2 (fig.)
imbécile m.
gortebrij, ...pap f. bouillie f. au gruau.
gortentelder, ...teller m. 1 avare, pince-maille,
ladre m.; 2 táte-poule m.
gortig adj. ladre.
gortigheid f. ladrerie f.
gortmolen m. moulin rn. d gruau.
gortzak m. sac m. h gruau.
goteling m. 1 gueuse f. de fonte; 2 objet m. en
fonte; 3 (mar.) berche f.
Gothiek adj. & f. gothique adj. & m.
óot(h)isch n. & adj. got(h)ique m. & adj.
goud n. or; een hart als-- un coeur d'or; spreken
Is zilver, maar zwijgen is-- la parole est d'argent,
mais te silence est d'or; tegen — opwegen payer
au poids de lor, valoir son pesant d'or; de morgenstond
heeft — in den mond travail d'aurore
amène lor; voor geen — van de wereld pas pour
fout lor du monde. En compos. d'or.
goudachtig adj. ressemblant à de lor; —e tint
teinte f. doréc.
goudader f. filon m.; veine f. aurifère.
goudappel m. 1 pomine f. dorée; 2 tomate f.
goudberg m. 1 montagne f. aurifère; 2 monceau^
goudboekje n. (techn.) livret m. [m. d'or.
goudbrasem m. daurade, derade f., perche f. dorée.
gouddistel f. épine f. jaune; scolyme m.
gouddorst m. snif f. de lor, chrysomanie f.
gouddraadtrekker m. tireur m. d'or; avanceur m.
gouden adj. 1 d'or, en or; 2 — tor hanneton m.
doré, scaràbée m. d'or; (fig.) galonnard m.;
3 — vlieg (ins.) chrysomèle f.; -- dagen des jours
tissus d'or; 4 doré, d'or.
goudenregen m. 1 pluie f. d'or; 2 (bot.) faux ébénier,
aubour m.
goudfazant m. faisan m. doré.
goudgeel adj. jaune doré; blond doré.
goudgewicht n. 1 poids m. en or ou d'or; 2 titre;
goudglit n. litharge; glette f. d'or. [m.
goudgulden m. florin m. d'or.
goudhaan m., cotje n. 1 roitelet m. huppé; 2 (ins.)
chrysomèle f. fastueuse.
•oudkievit m. vanneau m. doré.
goudkleur f. jaune m. doré.
goudklomp m. 1 lingot m. ou massif m. d'or; 2;
goudkoorts f. fièvre f. de l'or. [pépite f.
Goudkust f. Cate f. d'Or. [doré.
goudtaken n. 1 drap m. d'or; 2 (zoo.) scarabée m.4
poudlakensch adj. 1 de drap d'or; 2(h. n.) doré.
Goudland m. pays m. de lor; Califormie f.;
goudle(d)er n. cuir m. doré. [Eldorado m.
goudle(d)eren adj. en cuir doré.
goudij m f. soudure f. d'or, chrysocolle f.
goudmaker m. alchimiste m.
goudmakerij f. alchimie f., grand oeuvre m.
goudmeerl, ... merel f. (compère-)loriot m.
goudmijn f. mine f. i'or; 't is geen — ce nest
pas le Pérou.
goudpapier n. papier to. doré.
goudpoeder, ...poeier n. 1 or m. en poudre; 2
(alch.) poudre f. de projection.
goudrijk adj. aurifère, riche en or.
goudsbloem f. souci m.
Goudsch adj. de Gouda.
goudschaal f. trébuchet m.; elk woord op een—tje
wegen peer chaque rnot.
goudslagerij f. battage ni. d'or.
goudsmeden n., goudsmederij f. orfèvrerie f., arts
goudsmid m. orfèvre m. [m. de l'orfèvre.
goudsteen m. 1 pierre f. de touche ; 2 aventurine f.
goudstroom m. 1 fleuve m. aurifère; 2 Pactole in.
goudstuk n. pièce f. dor.
goudverhindinng t. aurate m.
geudverf f. couleur f. d'or, dorure t., orpiment m.
goudvink m. 1 bouvreuil In.; 2 jaunet m., pièce f.
d'or; '3 richard in.
goudviseh m. dorade, daurade f.
gootivlieg f. chr^.'somèle f.
goudvlies n. baudruche f., peau f. divine.
goudvos m. 1 renard m. doré; 2 (cheval rn.) ale-j
goudwassche. m. orpailleur m. [zon rn. doré.
goudwerk n. orfèvrerie f.; bi/oux m. pl.
goudwesp f. chryside; gué,pe f. dorée.
goudwolf ni. chacal m.
goudworm m. bupreste nl. [doine f.
goudwortel m. 1 asphodèle m. .jaune; 2 chéli-1
goudzand n. 1 sable rn. aurifère; 2 poudre f. d'or.
goudzoeker m. 1 chercheur rn. d'or; 2 chevalier m.
d'irzdustrie, 3 ulchimiste rn.
goudzucht f. soif f.. de lor, cupidité t.
1. gouw(e) f. contrée f., district m.; province f.
2. gouw(e) f. (bot.) chélidoine, éclaire f.
Gouwenaar m. (xs) 1 habitant m. de Gouda;
2 pipe f. de Gouda.
gouwgraaf m. gouverneur m. (de province).
gouwraad m. conseil ou conseiller m. provincfal.
Govert m. 1 Geoffroi, Godefroid m.; 2 individu m.
Gozewijn m. Goswin m.
graad m. (graden, Tje) 1 degré ni.; in den vierden
-- au quatrième degré; bijwoord van -- adverbe
d'intensité; 2 (univ., mil.) grade m.
graadboek n. (mar.) routier m.
graadboog, ... meter m. i rapporteur m., alidade
f.; 2 (astr.) arbalestrille f., radiomètre m,, bilton
m. de ,Jacob.
graadverdeeling f. graduation f.
gaaf -- 169 — grasachtig
l . graaf m. (graven, je) cornte m. En compos.
zie comte ou comtal.
2. graaf f. (graven) I fossé m., fosse f.; 2 bêche f.
graafpoot m. patte t. fouisseuse.
graafschap 1 n. comté m.; 2 f. de G -- le comté
he Zutphen. [vaat terres.
graafsman rn. comte m.; ambachtsman--métiers
raafster f. ('os) fouisseuse f., qui creuse.
raafwerk n. terrassernent m.
graafwesp f. fouisseur, pepside in., misque f.
1. graag adj. : 1 ---zijn avoir bon appétit; —maken
mettreen appétit ; 2 affamé, avide; 3 recherché.
2. graag adv. 1 volontiers, avec empressement;
2 avec avidité.
graagheid, graagte f. f appétit m.; 2 avidité f.
graan m. (granen, 'tje) T & 1 grain m.; 2 blé m.;
een—tje pikken boire la goutte.
graanbeurs f. bourse f. aux grafins.
graanbouw rn. culture f. des céréales.
graangewas n. c(réale f.
graanhandel m. commerce in. des céréales.
graankooper m. marshand m. de céréales.
graankorrel f. grain m. de blé.
graanmarkt f. marché m. au blé.
graanrechten n. pl. droits m. pl. sur les céréales.
graanschuur f. grange f. à blé.
graat f (graten, je) 1 arête f.; zuiver op de ---
frais, (fig.) orthodoxe; van de — vallen maigrir
rapidement; een — in de keel un chat dans la
gorge; ik vind er geen —je in je n'y trouve riep
á redere; 2 morfil m.
praatachtig adj. arêteux.
graatbalk m. arêtier m.
grabbel f.: te — gooien jeter d la gribouillette.
grabbelen 1 v. tr. happer; 2 v. intr.: te—gooien
jeter à la gribouillette; 3 farfouiller.
grabbeling f. 1 gribouillette f.; 2 recherches f. pl.
avides.
gracht f. ( men, x je) 1 canal to.; de heele --- tout
le quartier; 2 fossé m.; tusschen de Volewijk en
de --- entre le berceau et la tombe.
grad aren v. tr. graduer.
graf n. (graven, 'je) fosse, tombe f.; tombeau,
(anc. orient) sépulcre m., (endroet) sépulture f.;
het heilig -- le Saint-Sépulcre; ten grave dalen
descendre au tombeau; naar 't — vergezellen
conduire au tombeau; met een voet in 't--staan
avoir un pied dans la tombe; om Mozes' -- kijven
disputer de la chape à l'évêque.
grafdicht n. 1 poème m. funèbre; 2 épitaphe f.
(rimée).
grafelijk I adj. comtal, de comte; 2 adv.en comte.
grafelijkheid f. dignité f. comtale.
grafheuvel m. tertre, tumulus m.
grafkamer f. hypogée f.
grafkelder m. caveau m.
grafkuit m. fosse f.
graflomp f. lampe f. sépulcrale.
graflegging f. mise f. au tombeau.
grafmaker m. fossoveur m.
grafnaald f. obélisque m. funéraire.
grafschender m. violateur m. de tombeaux, profanateur
m. de sépultures.
grafschrift n. épitaphe f.
grafspelonk f. catacombe f.
grafstede f. tombe f.
grafsteen m. pierre f. sépuicrale ou tombale.
grafstem f. voix f. d'outre-tombe; (fig.) voix caverneuse.
grafteeken n. monument m. funéraire.
grafwaarts adv. vers la tombe, au tombeau.
grafzerk f. dolle ou pierre f. tumulaire ou tonebale.
[ Grecquet.
Grajische Alpen f. pl. Alpes f. pl. Graies oul
1. gram n. (c men) gramme m.
2. gram 1 adj. (c mer, «st) irrfté, courrouch,
fdché; --- zijn être fdché; -- worden se fdeher;
--- maken fdcher; In —men moede en colère;
2 adv. en colère, avec irritation.
grainmatica f. (—'s) grammaire f.
grammaticaal, ...alisch 1 adj. grammaticol; 2
adv. grammaticalement.
grammoedig adj. 1 irrité, en colère; 2 irascible.
grammoedigheid f. irritation, irascibilité f.
gramschap f. colare, irritation f.; (poét.) courroux
m.
gramstorig(heid) = grammoedig(heid).
1. granaat f. (... naten, co je) (bot., mil.) granade
f.
2. granaat m. (... naten) (arbre) grenadier m.
3. granaat (^ naten) (pierre) m., (matière) u.;
granaatappel m. grenade f. [grenat m.
granaat(appel)boom m. grenadier m.
granaat(appel)stroop f. (sirop m. de) grenadine f.
granaatkern f. graan m. de grenade.
granaatschil f. écorce f. de grenade, malicore nt.
granaattasch f. grenadière f.
Granada n. Grenade f.
graniet n. granit m.
granietachtig, ...ieten adj. granitique, graniteux.
granietrots f. roche f. granitique.
grap f. (co pen, '-o je) 1 farce, plaisanterie f.; voor
de —, uit de --- pour rire; 2 bon mot m.; 3 c*.
prise m.
grappenmaker m., ... maakster f. farceur m.,
... euse f.
grappig adj. plaisant, dróle.
grappigheid f. plaisanterie f.
gras n. ( cosen) i (en gén.) graminée f.; 2 herbe f.;
gazon m.; hij laat er geen --- over groeien il ne le
taisse pas refroidir; *t is al met — begroeid
l'herbe a poussé dessus; iem. het --- voor de voeten
wegmaaien souper à qq. l'herbe sous le pied;
te hooi en te — rarement, d bdtons rompua; 3
--je n. brin m. d'herbe. [herbu.
grasachtig adj. 1 herbacé, graminé; 2 herbeux,t
grasanjelier — 1 0 — grens
grasanjelier f. ceillet m. plumaire, mignardise f.
grasbloem f. pdquerette f., petite marguerite f.
grasboter f. beurre m. de mal.
grasduin f. dune ou colline 1. verte; in —en gaan
ou grazen ou zijn s'en donner à coeur joie.
grasduinen v, intr. insép. s'en donner d coeur foie.
grasetend adj., ...ter m. herbivore adj. & m.
grasgewas n. graminée f.
grasgroen adj. vert-pré, vert comme pré.
grashalm m. brin m. d'herbe.
grasharing m. hareng m. avant la saison.
graskaas f. &m. fromage m. de mal.
graskamp n. pré, herbage m.
graskant m. bord m. gazonné, champecière f.
grasland n. pré, herbage m., pdture f.
graslinnen n. ramie f.
graslook n. rocambole f.
grasmaand f. avril m.
grasmosch, ...musch f. sylvie f.; gewone — fauvette
ou sylvie cendrée.
grasoogst m. fenaison f.
grasperk n. pelouse f.
grasplant f. graminée f.
grasplein n. pelouse f.
grasrijk adj. herbeux.
grasrups f. chenille f. graminicole.
grasscheut m. pousse f. d'herbe.
grasspier f., ...spriet m. brin m. d'herbe.
grasvretend adj. herbivore.
grasweduwe f., ...uwnaar m. veuve f. blanche;
veuf m. blanc.
graswortel n3. 1 racine f. d(e l)'herbe; 2 racine f.^
graszaad n. senience f. d'herbe. [de chiendent.
graszode f. gazon m.
gratie f. grdce f.; in de — komen gagner les bonnes
grdces; uit de -- geraken perdre les bonnes^
gratig adj. plein d'arêtes; arêteux. [grdces.
gratis 1 adj. gratuit; 2 adv. gratuitement, gratis.
1. grauw adj. gris; -e erwten pois m. pl.
chiches; - papier papier m. d'emballage ; het —
verleden le passé lointain; het -- op iemand
hebben en avoir assez de qq.
2. grauw n. poputace, racaille f. [son m.
3. grauw m. cheval m. gris; —tje (áne) gri-1
4. grauw m. brusquerie f.; coup m. de bec.
grauwachtig adj. grisdtre. [cos m,
grauwak(ke) f. (min.) grès m. des houillères,1
grauwbroeder m. (frère m.) minime m.
Grauwbunder adj. des Grisons.
Grauwbunderland n. les Grisons m. p1.
grauwen v. intr. 1 grisonner; het begint te — la
stuit tombe; 2 brusquer, rudoyer.
grauwgr(w)t f. pols m. chiche; hij is in de —en
gevallen il esf grélé.
grauw(1g)heid f. couleur f. grise, gris m.
grauwschimmel m. grison, rouan m.
grauwspecht m. torche-pot, pic-maçon m.
grauwvuur m. grisou n.
graveel n. 1 gravier m.; 2 gravelle f.
graveetachtig adj. graveleux.
graveelig adj. 1 graveleux; 2 pénible, cofiteux.
graveerder m. ( xs) graveur, ciseleur m.
1. graveeren v. tr. & intr. graver, ciseler, buriner.
2. graveeren n., ...ing f. gravure f.
graveerijzer n., ...naald f., ...priem m., ...staat
n., ...stift f. burin, poincon in.
graveersel n. gravure f.
1. graven (groef, heeft & is gegraven) v. tr. &
intr. 1 creuser, bêcher; 2 fouiller, fouir.
2. graven ... En compos. comtal, de comte.
Gravenhage n.: 's- — La Haye f.
graver m. (vis) 1 terrassier m.; 2 fossoyeur m.;
3 (zoo.) fouisseur m.
gravin f. ( nen, 'netje) comtesse f.
grazen 1 v. intr. païtre, brouter 1'herbe; laten -
faire païtre; 2 v. tr. païtre.
grazig adj. herbeux, herbu.
greb(be) f. (x n) 1 rigole f.; 2 De Grebbe f. le
Ruisseau m.
green m. (grenen) sapin m. rouge.
1. greep m. (grepen) 1 prise f.; een blinden
— doen saisir au hasard; 2 (mus.) grepen op de
harp accords sur la harpe; grepen op de viool
positions au violon; 3 adresre, dextérité f.; tour
m. de main.
2. greep f. (grepen) (quantité) 1 poignée f.;
prise f. ; 2 choix m.; een gelukkige - un
choix heureux.
3. greep f. (grepen) 1 fourche f.; 2 poignée f.;
anse f.; 3 patte f. (d'ancre).
1. grein n. (.en, cDtje) 1 grain m.; 2 (poids)
gram m.; 3 graine f. de paradis; 4 graine f. d'écarlate;
5 (fig.) noyau in., fleur f.; 6 personne f.
d'élite; 7 fat, junja ,- on m.
2. grein n. (tissu) camelot m.
greineeren v. tr. grener, grainer; graineler.
1. greinen v. tr. grener.
2. greinen adj. de camelot.
grei nvert f. écarlate f.
greling m. (mar.) grelin, guerlin m.
grenadier m. (cos) grenadier m. En compos. grenadiers
... de grenadier.
grendel m. ( mos, fitje) verrou m.; den — doen op
verroufller; achter de —s sous les verrous.
grendelboom m. barre f.
grendelen v. tr. verroufller.
grendelkram f. verterelle f.
grendelslol n. 1 (fermeture f. a) verrou m.; 2 serrure
f. d péne (sans ressort) .
greneboom m. sapin m. rouge.
grenen, greinen adj. de ou en sapin rouge.
grenenhout n. (bols m. de) sapin m. rouge.
grens f. (...nzen) 1 (objet) extrémité f., bout m.;
2 (territoire) borne, limite, frontière f.; 3 (contrée)
confins m. pl.; over de ...nzen gaan passer la
grensbeeld — 171 — grijs,
frontière; het punt is de -- van een lijn le point
est2 le terme d'une ligne. En compos. de frontière,
limitrophe.
grensbeeld n. terme m.; (à Rome) dieu Terme m.
grensbepaling f. 1 bornage m.; 2 (13tat) délimita•t
grensbewaker m. garde-frontières m. [tion f.
grensbewoner m. habitant m. des frontières.
grensdorp n. village m. frontière.
grensgebied n. zone f. frontière.
grenskantoor n. bureau m. de douane.
grensland n. 1 pays m. limitrophe; 2 pays m.
situé aux confins.
grenslijn, ...linie f. 1 ligne f. de démarcaiion,
frontière, limite f.; 2 (fig.) dernière limite f.
grenspaal m. 1 borne (frontière) f.; 2 poteau m.;
3 (fig.) limite f.
grensplaats f. localité f. frontière.
grensrivier f. cours m. d'eau frontière.
grensscheiding f. 1 frontière, limite t.; 2 délimitation
f.
grensschending f. violation f. de frontière.
grensstad f. ville f. frontière.
grensstation n. gare f. frontière.
grenssteen m., ...teeken n. borne (frontière) f.
grensvesting f. place f. frontière.
grenswachter m. 1 garde frontière; 2 douanier
m.
grenzen v. intr. 1 toucher d, être limitrophe de,
être borné par; 2 (fig.) être voisin de, friser.
grenzenloos 1 adj. illimité, sans bornes; 2 adv.
démesurément, excessivement.
grenzenloosheid f. infinité, immensité f.
grep(pe) f. ( apen), greppel f. ((s, cotje) rigole f.,
beseau m.
greppelen v. intr, rigoler, curer les rigoles.
gretig I adj. avide, désireux; 2 adv. avidement,T
gretigheid f. avidité f. [ardemment.
Grevelingen n. Gravelines f.
grief, grieve f. (grieven) 1 douleur, peine f.;
2 crëve-coeur, dépit m.; 3 grief m., sujet m. dei
Griek m. Grec m. [plainte.
Griekenland n. la Grèce f.
Grieksch adj. & (langue) n. grec adj. & m.;
—vuur feu m. grégeois; -- -Turksche oorlog
guerre gréco-turque.
Griekschgezi nd adj. philhellène.
griend f. 1 grève f.; 2 oseraie f.; 3charge f. d'osier.
griendhout n. osier m.
grienen etc. = grijnen etc.
griep f. grippe, influenza f.
gries n. 1 gros sable m.; 2 miette f., peu m.;
3 grésillon m., semoule f.
1. griet f. (poisson) barbue f.
2. griet m. (ois.) courlieu, courlis m.
3. Griet f. 1 Marguerite f.; de Zwarte — la
Dame noire; de dolle — (canon) Marguerite
1'Enragée; —je Margot f.; 2 (en gén.) fille,
femme f.; (iron.) bourgeoise f.
grietenij f. (en Frise) 1 district m. rural; 2 commune
f. rurale.
Griet-Houtera n. (Brab.) hautem-Ste-Margue-;
grietje n. (mar.) perruche f. [rite m.
grietjes (mar.). En compos. ... de perruche.
grietman m. I juge m. de district rural; 2 bourgmestre
m. de commune rurale.
grieve f. ( c n) = griet. [navrer.
grieven v. tr. 1 offenser, choquer; 2 blesser,j
griezel m., etje n. 1 frisson m.; 2 répugnance t.
griezelen v. intr. frissonner, avoir des frissons.
griezelig adj. horripilant, à donner le frisson.
griezeligheid f. horreur f.
griezeling f. frisson m.
grif 1 adj. prompt, adroit; 2 adv. promptément,
adroitement; — lezen lire couramment.
griffel f. (cs, ctje) 1 style!, j style m.; burin m.;
2 crayon m. d'ardoise, B touche f.; 3 (bot.) gref-t
griffeldoos f. plumier m. [ton m.
griff(el)en v. tr. 1 greffer, enter; 2 graver;
3 écrire (sur une ardoise) .
griffie f. 1 greffe m. (du tribunal); 2 crayon m.^
griff±er m. (vos) greffier m. [d'ardoise._
griffierschap n., ...spiaats f., ...spost m. office m..
de greffier.
griff(i)oen m. griffon m.
grifheid f. promptitude, adresse f.
grift f. canal m., fossé f.
grifweg adv. promptement, sans encombre.
grijn m. 1 bougonneur, grognard m.; 2 grimace
f., masque m.
grijnen (green, heeft gegrgnen) v. intr. i bougon.
ner, bouder; 2 pleurnicher; 3 grimacer.
gri j ner m. (c's) 1 grognon rn.; 2 pleurnichard m.
grijnig adj. boudeur, grognon.
grijns m . (... n ze n) 1 grimace f.; 2 ricanement m.;,
3 masque m.
grijnslachen v. intr. insép. ricaner.
gri j asaard m. (oos) bougonneur, grognon m.
grijnzen v. intr. 1 froncer le sourcil; 2 grimacer,
ricaner; 3 bougonner, grogner.
grijp m. i condor m.; (myth. & zoo.) griffon m.;
2 escogriffe, avare m.
grijpaehtig adj. avide, cupide.
grijpemmer m. godet m.
grijpen (greep, heeft gegrepen) v. tr. & intr.
prendre, saisir; (fig., aussi) toucher; iem. in zijn
eer -- attenter d l'honneur de qq.; iem. in 't hart
--- toucher qq. au vit; plaats -- avoir lieu; naar
zijn hoed — porter la main à son chapeau; naar
de pen, de wapens — prendre la plume, let
armes; bij de keel — saisir d la gorge; het
anker grijpt 1'ancre mord.
grijpgier, ...vogel m. = grijp i.
grijpstaart m. 1 queue f. prenante; 2 quincajou m.
1. grijs (grijzer, xt) adj. gris; -- haar des
cheveux blancs; — worden grisonner; onder de
wapens -- worden blanchir sous le harnais;
grijs — 172 — groenvink
zijn grijze vader son vieux père; de grijze oudheid
l'antiquité la plus reculée.
2. grijs n. gris m.; couleur f. grise; in 't - gekleed
habillé de gris. [barbe f.
grijsaard m. ('s) vieillard m.; (fam.) vieillej
grijsachtig adj. grisonnant, grisátre.
grijsblauw adj. (d'un) gris bleu, couleur acier.
grijsgroen adj. gris verddtre, glauque.
grijsharig adj. 1 cheveux blancs, grison.
grijsheid f. 1 couleur f. grise; 2 vieillesse f.
grijskop m. 1 tête f. blanche; 2 vieillard m.
grijzen v. iritr. grisonner, gagner des cheveux
blancs.
1. gril f. (^ len, x(etje) 1 caprice m., lubie f.;
2 farce f., bagatelle; 3 (poésie) boutade f.
2. gril in. (tien) frisson m.
grillen v. intr. 1 frissonner; 2 se fácher.
grillig 1 adj. frileux, tremblotant; 2 capricieux,
fantasque; 3 dróle, comique; 4 adv. capricieusement,
bizarrement.
grilligheid f. caprice m.; humeur f. capricieuse.
grilziek adj. capricieux, fantasque.
1. grim f. colère, rage f., courroux m.
2. grim adj. en colère, courroucé.
grimas f. (c'sen) grimace, singerie f. [... ière f.
grimassenmaker m., ...maakster f. grimacierm.,t
grimbekken v. intr. insép. grimacer. [grognons.
Grimbergen n. 1 Grimbergue m.; 2 le pays desj
grimlach m. i sourire m.; 2 ricanement m.
grimlachen v. intr. insép. 1 sourire; 2 ricaner.
grimmelen v. intr. 1 fourmiller, pulluler; 2 démanger,
(fig.) être impatient.
grimmen v. intr. 1 grogner; 2 gronder, froncer le
sourcil; 3 pleurnicher.
grimmer m. (mos) 1 grognon, grincheux m.;
2 pleurnicheur in.
grimmig 1 adj. grognon, grincheux; 2 furieux,
enragé; 3 adv. d'un air grincheux_
grimmigheid f. courroux m.; furie, rage f.
grind n. & f. 1 gravier m.; fijne - gravillon m; 2
farine f. seconde (du sarrasin).
grindpad n., ...weg m. sentier m. d gravier.
grindzand n. gravier m. fin.
grinniken v. intr. 1 grimacer,ricaner; 2(cheval)T
grint etc. = grind etc. [hennir.
grissen v. tr. enlever, escamoter.
grisser m. (c.'_) escamoteur m.
groef, groeve f. (groeven, 'je) 1 creux m.; fosse,
tombe f.; te groeve gaan assister d l'enterrement;
2 carrière f.; 3 rainure, cannelure f.; 4 tranchée,
rigole f.; 5 « je ride f.
groefijzer n. burin m.
groefaloeg m., ...schaaf f. bouvet m. d rainures.
groefwerk n. cannelures f. pl.
groefzaag f. scie f. à rainures.
groei in. 1 croissance, crue f.; op den -- sur crotssance;
2 (fig.) progrès, accroissement m.
groeien v. intr. 1 croïtre; (jeunes gens, animaux)
grandir; (enfants, plantes) pousser; in 't vleesch
- s'incarner; uit zijn kleeren --- devenir trog
grand pour ses Nabits; over 't hoofd - dépasser,
uit dien jongen moet een dokter - de cet enfant
on veut faire un médecin.
groeikoorts f. fièvre f. de croissance.
groeikracht f. 1 faculté f. de produire; 2 vitalité f.
groeisel n. cril m.
groeizaam adj. favorable á la croissance, fertik.
groeizaamheid f. force, fertilité f.
1. groen adj. 1 vert; -- worden verdir; -e kaas
fromage persillé; -e zeep savon noir; 2 vert,
frais; -e haring hareng frais; 3 (hérald.)
sinople; 4 jeune, novice, inexpérimenté; - loopen
être soumis aux brimades; in het groenste van de
jeugd dans la prime jeunesse; 5 niet - op iets
zijn ne pas avoir grande envie de qc. ; aan iemands
--e zijde du coté dil coeur de qq.; het - maken
dépasser la mesure. [m.; bleu m.
2. groen(e) m. (groenen) (étudiant) nouveaul
3. groen n. 1 vert m.; couleur f. verte; juffertje in
't -nigelle f. de Damas; 2 verdure, feuillée f.;
3 (hérald.) sinople m.; 4 Spaansch - 1 vert de
gris, 2 (bot.) mouron m. V. groentje.
groenachtig adj. verdátre.
groenboer m., ... boerin f. maraicher m., ...ère f.
groenen 1 v. intr. verdir, verdoyer; 2 v. tr.
peindre en vert; orner de verdure.
2. groenen v. tr. brimer, vexer.
groenharing ni. hareng m. frais.
groenheid f. 1 verdeur f.; 2 gaucherïe f.
groenig adj. verdátre.
groenigheid f. (couleur) verdure; (état) verdeur f.
groenjool m. brimades f. pl. [...ure f.
groenkooper m., ...koopster f. verdurier rn4
groenland n. 1 phturage in.; 2 (1--- le Groënland.
Groenlandvaarder m. baleinier m.
groenling m. (ois.) verdier m. [mades f. p1.
groenloopen 1 v. intr. sép. être brimé; 2 n. bri-t
groenmaken v. tr. sép. orner de verdure.
groenmarkt f. marché m. aux légumes.
groenmeisje n. verdurière f.
groenmoes n. herbes f. pl. potagères.
groenspaan n. & m. vert m. de Scheele, vert m.;
groenspecht in. pic-vert, pivert m. [d'Espagne.
groenset n. ( xs) 1 verdure f.; 2 légume m.
1. groente f. verdure f.
2. groente f. légume m., herbes f. p1. potagères.
En compos. aux légumes.
groentesoep f. (soupe) julienne f.
groentetuin m. lardin in. potager.
groentevrouw f. verdurière f.
groentijd m. (période f. de) noviciat m.; brimades
f. pl.
groentje n. 1 (poire) bergamote f.; 2 (ois.) verdier
m.; 3 novice, (étudiant) nouveau ; bleu ; 4 (mar.)
halebouline m.; 5 jeune plante, jeune fleur; 6;
groenvink m. verdier m. (fraïcheur L.
groenvoe (de)r — 173 — grondrecht
groenvoe(de)r n. fourrage m. vert.
groenvrouw f. verdurière f.
1. groep f. ('en, x je) groupe m.
2. groep f. (cen, c je) rigole f., égout m.
groep(s)gewijs adv. par groupes.
groet m., groete f. (cn) 1 salut m., salutation f.;
2 compliment m.; amitiés f. pl.; mijn eerbiedige
—en aan mes respects à; duizend —en mille
amitiés, bien des choses.
groeten v. tr. 1 saluer; wees mij gegroet! salut!
2 faire ses adieux à; 3 een wees gegroet un avé.
groetenis f. k csen) salut m., salutation f.
groeve f. (con) = groef.
groeven v. tr. canneler; rayer.
1. grof adj. (grover, c st) t gros, lourd; — geld
verdienen gagner gros; — geld verteren faire de
grosses dépenses; 2 gros, grossier; -- van korrel
d gros graan; 3 grossier, commun, rude; grove
leugen franc mensonge; dat is te -- c'est par
trop fort; het te -- maken aller trop loin; 4
impoli, grossier; een -- mensch un malotru; —
als boonenstroo grossier comme du pain d'orge.
2. grof (grover, oost) adv. grossièrement; —
schrijven écrire en gros caractères; --- spelen
jouer gros jeu.
3. grof n. (écriture) grosse f.; lettres f, pl. de gros$
grofachtig adj. un peu gros ou grossier. [reit.
groffel f. ( mos) 1 ceillet m. girofle; 2 clou m. de
girofle.
grofheid f. 1 grossièreté, rudesse; 2 impolitesse 1.
grofschilder m. peintre m. en bdtimenis.
grofsmid m. forgeron, maréchal m.
grol f. ( telen) 1 caprice m., bagatelle, sornette f.;
2 rancune f.
grotten v. intr. bougonner, grognonner.
grollen maker m. bouffon, farceur m.
grollig adj. plaisant, dr6le.
grom f. & n. 1 breuilles f. p1., intestins m. p1. (de
poissons); 2 petit enfant m.; 3 marc m., lee f.;
4 saleté f.
grommelen 1 v. intr. murmurer, grognonner; 2 v.
réfl.: zich -- se vautrer. [gourmander.
1. grommen 1 v. intr. grogner, gronder; 2 v. tr.4
2. grommen v. tr. vider (le poisson).
grommig adj. 1 grognon; 2 morose; 3 sale, 1
grommigheid f. mat:vaise humeur t. [boueux.
grompot m. grognon m.
grond m. 1 fond m.; naar den -- zinken
couler á fond; in den -- boren couler; aan den
-- zitten étre échoué ; stille waters hebben diepe
—en il n'y a pire eau qu'eau qui dort; te --e
gaan se ruiner, crouler; in den --- kennen connaïtre
à fond ; in —e, in den ---e beschouwd au
fond ; 2 raison f.; dat mist allen — cela manque
absolument de base; 3 fondement rn., fondation f.;
4 sni m., terre f.; op den --vallen tomber d ou par
terre; op den blooten — slapen coucher sur la
dure; laag bij den — blijven r-ester terre d terre;
in den vollen —, in den kouden — en pleine
terre; naar den — smaken (poisson) avoir un
gout de vase, (vin) avoir un gout de terroir; lijfeigenen
die tot den --- behooren serfs attachés d
la glèbe; 5 (tissage) fonds m.; 6 (peint.) fond f.,
couche f.; 7 (hérald.) champ m.; 8 commencement
m. ; — eener wetenschap principe m. En compos.
fondamental.
grondangel m. (pêche) bélée f., ligne f. de fond.
grondbalk m. racinal, dormant m.; sole f. (d'une
machine).
grondbeginsel) n. 1 principe m.; 2 élément m.
grondbelasting f. contribution f. foncière.
grondbestanddeel n. élément m. essentiet.
grondbeteekenis f. signification f. fondamentale.
grondbezit(ting f.) n. propriété f. foncière.
grondboek n. (livre m.) censier m.
grondcijns m. cens m. foncier; (féod.) censive f.
grondgeren v. tr. 1 sonder, examiner; 2 mettre le
papier fond. [— grand terrien m.
grondeigenaarm.propriétaire m. foncier; grootel
grondeigendom m. & n. propriété f. foncière.
grondel(ing) m. goujon m.
grondeloos adj. sans fond.
gronden v. tr. 1.fonder; poser les fondements de;
2 instituer, créer; 3 basen ou appuyer sur; 4 sonder;
5 approfondir; 6 (peint.) donner la couche
de fond, abreuver.
grondgebied n. territoire m.
grondgetal n. nombre m. cardinal.
grondheer m. seigneur m. foncier.
grondhoek m. (géom.) angle m. d la base.
1. grondig adj. 1 solide, approfondi; radical;
2 (poisson) qui sent la vase; 3 (eau) trouble.
2. grondig adv. 1 solidement, d fond; 2 extrêmement.
grondlis n. glace f. ou glafons m. p1. defond.
gronding f. I fondation, création f.; 2 (peint.) premiire
couche.
grondkleur f. 1 couleur f. simple ; 2 couleur primitive;
3 couche f. defond; (teint.) pied; (papet.)
fond m.
grondkrediet n. crédit m. foncier. [fond.
grondlaag f. 1 première couche; 2 couleur f. del
grondlasten m. pl. foncier rn.,contributions f. pl.]
grondleen n. fief m.; terre f. féodale. [foncières.
grondleer f. doctrine f. fondamentale.
grondlegger m., ...ster f. fondateur m., ...trice f.
grondlegging f. fondation, création f.
grondmuur m. fondement; (pont) pilier; (arehes)1
1. grondnoot f. (bot.) arachide f. [jambage m.
2. grondnoot f. (mus.) tonique f.
grondoorzaak f. principe m.; cause f. première.
grondpaal m. pilotis m.; traversines f. pl. (del
grondpand n. hypothéque f. [I'écluse).
grondpijler, . . pilaar m. pilier m. fondamental.
grondrecht n. 1 droit m. naturel; 2 droit seigneuriat
ou foncier.
grondregel -- 174 — grootsch
grondregel m. principe m., maxime f.
grondrente f. rente f. foncière.
grondsap n. lie f., marc, fond m.
grondslag m. 1 fondement m., base f.; 2 empatement;
empierrement m.; 3 principe m., éléments
m. pl.; 4 (impót) assises f. pl.
grondsop n. = grondsap.
grondsteen m. plerre f. fondamentale.
grondstelling f. principe, axiome m.
grondstem 1. (voix f. de) basse f.
grondstof f. I maliére f. première; 2 (chim.)
corps,"m. simple. [gue f. originale.
grondtaal f. 1 langue mère ou primitive; 2 lans
grondteekening f. 1 plan m., ichnographie f.; 2^
grondtekst m. (taste) original m. [ébauche f.
grondtoon m. 1 (mus.) tonique, modalité f.; 2
(fig.) caractéristique f. (caraciéristique f.
grondtrek m. 1 iratt rn. fondamental; 2 (fig.)t
grondvast adj. fixe, immeuble; très solide.
grondverf f. 1 V. grondkleur; 2 négligé m.
grondverven v. tr. insép. mettre la couche de
fond; (pop.) barbouiller.
grondvest f. base f., fondement m.
grondvesten v. tr. insép. (onder, créer; jeter les
fondements de.
grondvester m. fondateur, créateur m.
grondvesting f. fondation, cr^éation f.; établYssement
m.
grondvlak n., .. vlakte f. i base f.; 2 aire f.
grondvorm m. forrne f. primilive ou principale;
type m.
grondwaarheid f. vérité f. fondamentale.
grondwater n. eau f. souterrains.
grondwerk n. terrassements m. p1.
grondwerker m. terrassier m.
grondwet f. constitution f.; loi f. fondamentale.
grondwettelijk, ...ttig 1 adj. constitutionnel; 2
adv. constitutionnellement.
grondwettigheid f. constitutionnalité f.
grondwoord it. primitif, radioai m.
grondwortel in. 1 (gram.) racine f.; 2 (bot.) raetne
f. principale.
grondzes f. lame f. de fond.
grondzuil f. 1 colonne f. fondamentale; 2 (fig.)
fondemeni m.; plerre f. angulaire.
1. groot adj. 1 grand; — worden grandir; een—
man un grand homme, un homme illustre; een
—e man un homme grand ou de grande taille;
hij is een hoofd —er dan ik il me dépasse de la
ttte ; wij zijn -- genoeg om te nous sommes assez
grands garçons pour; Karel de G---e Charlemagne;
Soliman de G—e Soliman le Magnifique;
-- zijn op iets s'enorgueillir de qc.; 2
de —e teen le gros orteil; S nombreux, abondant;
4•eer. —geschreeuw un beau tapage; een--uur
gaans une bonne heure de marche ; twee —e uren
deux heures d'horloge; een—e honderd frank une
bonne centaine de francs; een —e gedachte hebben
van avoir une haute opinion de; —e letter
majusculef.; een—e A un A majuscule; -- gelijk
hebben avoir pleinement raison.
2. groot adv. grandement; largement; — schrijven
écrire en gros caractères.
3. groot n. grand m.; iets —s quelque chose de
grand; -- en klein pet(ts ei grands; in 't — 1 en
grand, en gros, -2 sur une grande échelle; het
kleine bij het — vergelijken comparer les petites
choses aux grandes; vele kleintjes maken een —
les petits ruisseaux font les grandes rivières.
grootbchtbaar adj. très honorable.
grootboek n. grand-livre m.
grootbrengen v. tr. sép. élever, nourrir.
Groot- Brittanje n. la Grande-Bretagne f.
groots m. (con) grand, grand seigneur m.
grootetijks adv. grandement, fort.
grooteluiskind n. fils m. de famille, fils á papa.
grootendeets adj. en grande ou majeure partie.
groothandel m. commerce m. en gros.
groothandelaar ni. comnierccznt ni. en gros.
groothans m. 1 grand seigneur m.; 2 poseur ni.
groothartigheid) = grootmoedig(heid).
grootheid f. (... heden) T grandeur f.
groothertog m. grand-duc m.
groothertogdom n. grand-duché m.
groothertogelijk adj. grand-ducal.
groothertogin f. grande-duchesse f.
groothouden v. réfl. : zich ,— 1 faire le brave; cacher
sa douleur, 2,faire bonne mine à mauvais jeu.
grootje n. 1 bonne-maman, grand-mère f.; 2 loop
naar je — va-t'en au diable; 3 vieille femme f.;
—s tijden le temps du vieux bon Dieu.
grootkrt is n. grand-croix (dignité) f., (décoré) m.
grootmachtig adj. très puissant.
grootmaken v. tr. 1 louer, glorifier; magnifier;
2 rendre prospère.
grootmaking f. 1 louange, glorification f.; 2 prospérité
f.
grootma(ma) f. bonne-maman f.
grootmeester m. grand-maitre m.
grootmeesterschap n. grand-mattrise f.
grootmoe(der), ... moes f. 1 grand-mère, bonnemaman
f.; 2 vieille f.
grootmggdig 1 adj. magnanime, généreux; 2 adv..
magnanimement, généreusemeni.
grootmoedigheid f. magrianimité, générosité f.
grootmoei f. grand-tante f.
grootmogend adj. hout et puissant.
grootmond m. i grande bouche; 2 gueulard; 3
(h. n.) macrostome m,
grootneus m. gros nez m.
grootoog m. homme aux grands yeux.
grootoom m. grand-oncle m.
grootoor m. homme aux grandes oreilles.
grootouders m. pl. grands parents, aïeux m. p1.
grootpapa m. bon-papa m.
grootsch 1 adj. grand, grandiose; 2 luxueux;
grootscheeps -- 1.75 — gulp
Slier, orgueilleux; 4 adv. grandiosement, luxueusement,
fièrement.
grootscheeps adv. grandement.
grootseheepseh adj. pompeux, fastueux.
grootschheld f. 1 grandeur, majesté f.; 2 luxe m.;
8 fierté f., orgueil,, m. [f. pl.
grootschrot n. 1 écriture f. en gros; 2 majusculesj
grootspraak, ...sprakerij, ...spreking f. 1 fanfaronnade,
vantardise f.; 2 exagération, (rhét.)
hyperbole f.
grootsprakig, ...sprekend adj., ...spreker m. van-;
grootsprekenv.intr.sép. se vanter, hhbler. [card.
grootsteedsch adj. de grande ville.
grootte f. ( n) 1 grandeur, dimension; 2 taille f.;
naar de — par rang de taille; 3. (livre) format m.
grootvader m. 1 grand-père , bon-papa m.; j 2
vieux m. [grand-père,
grootvaderlijk 1 adj. de grand-père; 2 adv. enl
grootvisscherij f. grande pêche f., pêche maritime,
grootvorst m. grand-duc m.
grootvorstin f. grande-duchesse f.
grootwaardigheid f. haute dignité f.
Qrootwaardigheidsbekleeder m. grand-dignitaire
Grootzegelbewaarder m. garde m. des sceaux. [m.
1. gros n. ( csen) 1 grosse f., douze douzaines; 2
gras m.; het -- van het leger le gros de l'armée;
't—des menschdoms la foute, la multitude f.; in
't -- en gros.
2. gros (misen), grosse (c n) f. grosse, expédition
f. (dun acte). [exagérer.
grosseeren V. tr. 1 grossoyer, faire la grosse; 21
Brosser m. ( cs) marchand m. en gros.
grossierderjj, grossiersvak n., ...szaak f. com-4
grot f. ( moten) grotte, caverne t. [merce m. en gros.
grotwerk n. (grotte en) rocaille, f.
grotwerker m. rocailleur m.
grovaard m. (cs) imbécile, malotru m.
grovelijk adv. grossièrement. [m. = grovaard.
proveling ( coen), groverd (cs),groviaan(...ignen)t
1. gruis n. 1 gravier m., poussière f., décombres
m. pl.; poussier; menu m.; tot — slaan pulvériser;
2 (méd.) gravier m.; 3Wmenus clous m. pl.;
4 een —je un atome, une bagatelle.
2. gruis n. son m. (de blé etc.).
gruisachtig adj. 1 graveieux, sablonneux; 2
poussiéreux, menu.
gruisi j zer n. grésoir, grisoir m.
gruiswater n. infusion f. de son.
Bruiszand n. gros sable, gravier in.
grultbier n. bière . d myrte.
gruizel f. (xs, coen, ootje) miette, poussière f.
gruize(le)menten n. pl. pièces f. pl. et morceaux
m. p1.; miettes T. pl.; aan — slaan puivériser.
gruizig adj. poussiéreux, graveleux.
grut f. (eten) 1 gruau m.; 2 rebal m.; 3 marmots
m., marmaille f.; 4 fretin m., menuaille f.;
5 babioles f. pl.; 6 —tjes n. pl. bouillie f. de gruau.
Grutmolen m. moulin m. d gruau.
1. grutten v, tr. faire du gruau.
2. grutten adj. de gruau.
gruttenmeelbrood n. haligourde f.; (pain m.)
mousseau m.
grutter m. ( vos) marchand m. de farines, grè-;
Orutterii f. grèneterie f. [netier m.
grutterswaar f. grèneterie 1.
gruwel m. 1 frisson m.; horreur L, effroi m.; een
— hebben van avoir horreur de; 2 alrocité f.
gruweldaad f. crime m., atrocité f.
gruweldader m. criminel m.
gruwelijk 1 adj. horrible, affreux, alroce;' 2
violent, excessif; 3 adv. horriblement, atrocement.
gruwelijkheid f. horreur, atroeité f.
gruweikamer f. 1 chamb:e f. de torture; 2 musée
m. des horreurs.
gruwelstuk n. atrocifé f.
gruwen v. intr. frémir, reculer d'horreur.
gruwzaamheid) = gruweiljk(heid).
guajacum, ... jak(boom m.) n. gaiac m.
guf adj. libéral, prodigue.
guich f., guichel m. (cos).,moquerie, raillerie f.
guich(el)heil n. mouron m. anagallis.
Guido m. Gui, Guy, Guidon m.; -- Reni le Guide
m. [f.; 3 haridelie f.
guit m. 1 cheval m. de trant; 2 poulichel
guinje f. (cs) guinée f.
guit m. 1 coquin, gredin m.; 2 fripon, espiègle m.
guitachtig 1 adj. fourbe; 2 espiègle; 3 adv. en
fripon; 4 en espiègle.
guitenstreek m.,...stukn.,guiterll f. 1 friponnerie
f.; 2 espièglerie f.
guitig, guitsch adj. polisson, gamin.
g u j ava f. (c's), g u j ave (con) 1 goyave f.; 2 goya.
vier m.
1. gul f. (coen) merlan m. jaune, doguet m.
2. gul 1 adj. (sable) sec et; rnou; (beurre) inou ;
2 cordial, sincère; —le gastvrijheid hospitalité
écossaise; 3 abondant, bienfaisant; pur; —le
regen pluie drue; — kind enfant qui vient
bien; 4 adv. cordialement, largement.
guldeling m. pépin m. doré.
1. gulden adj. 1 d'or, doré; 2 précieux, excellent.
2. gulden m. (cs, ctje) florin m.
guldenmis f. messe f. Missus.
guldenmond m. chrysostome m.
guldensbazaar m. bazar m. Û1.95 fr. [zich.
guldenwater n. eau f. d'or, eau-de-vief. de Dant-t
gulhartig adj. 1 cordial, sincére, franc; 2 large,
libéral, généreux; 3 adv. cordialement.
gulhartigheid f. 1 cordialité, franchise f.; 2 langesse,
générosité f.
gulheid f. 1 = gulhartigheid; 2 (sable) manque4
Gulik(erland) n. Juliers m. [m. de consistance.
1. gulp f. flot m., lame f.; met groote--= en
(sang) à grands bouillons, (boisson) à grands
traits.
2. gulp f. (pantalon) brayette, braguette f.
gulpen — 176 — haaksch
v. intr. 1 boire d grands traits ; 2 bailler,
s'entr'ouvrir.
g u l u it, g u l w eg adv. franchement, nettement.
gulzig 1 adj. gourmand, glouton; 2 adv. gloutonnement.
gulzigaard m. (xs) glouton; (pop.) goinfre m.
gummi n. gomme f. En compos. en caoutchouc.
dunnen v. tr. 1 permettre; zich — se permettre,
s'octroyer; ik gun het hem j'en suis charmé pour
lui; (en mal) eest biera fait; 2 (vente) céder,
adjuger.
gunner m. (cs) protecteur, patron m.
gunning f. 1 concession f.; 2 (vente) cession f.
gunst f. 1 faveur, grote f.; in de — staan van
Care en faveur auprés de; ten —e van en faveur
de; 2 préférence, clientèle f.; heeft om mijn —
verzocht s'est recommandé.
2. gunst interj. mon Dieu!
gunstbejag n. intrigues f. pl., ambition f.
gunstbetoon, ...bewijs n. faveur, gráce f.; marque
f. de bienveillance.
gunstbrief m. 1 lettre t. de faveur; 2 octroi, brevet
m.; 3 (pape) indult m.
gunsteling m. favori, protégé m.
gunstig 1 adj. (pers.) favorable, bienveillant;
(choses) favorable, avantageux; de Hemel is ons
— le Ciel nous es! propice; —e lezer lecteur bénévole;
van den —en kant zien voir en beau; een
— uiterlijk hebben payer de mine; 2 adv. favorablement.
gunstmild, ...rijk adj. = gunstig.
gunstwoord n. recommandation f.
gurkje n. cornichon m. [maigre repas m.
1. gust adj. 1 stérile, vide; 2 —e maaltijdt
2. Gust m. Auguste ou Gustave ou Augustin m.
Gustje n. 1 Augustine f.; 2 dimin. de 2. Gust.
guts f., gutsbeitel m. gouge f.; co je gougette f.
gutsen 1 v. tr. creuser à la gouge, canneler; 2 v.
intr. ruisseler, couler d gros bouillons.
guttapercha f. gutta-percha m.
guttegom f. gomme-gutte f.
guur adj. 1 rude, sévère, rigoureux; 2 — mensch
homme bourru.
guurheid, guurte f. 1 rudesse, rigueur f.; 2 humeur
rébarbative.
gymnasiaal adj. classique, de collège; — eindexamen
baccalauréat m., examen m. de maturité.
gymnasiast m. 1 collégien; (France) lycéen,
(Belg.) athénien m.; 2 (belgic.) gymnaste m.
gymnasium n. (...siën & ...sla) collège; (France)
lycée, (Holt., Allem.) gymnase, (Belg.) athénée m.
gymnast m. gymnaste m., (chique) gymnasiar-f
gymnastiek) f. gymnastique f. [que m.
gymnastielokaal, ...gebouw n., ...school f. gymgymnastisch
adj. gymnastique. . [fase m.
gymnastiseeren v. intr. faire de la gymnastique.
H
1. h f. (Co's) h f. & m.
2. H 1 Saint; 2 H. M. Sa Majesté; 3 Altesse f.;
4 H, H. Messieurs m. pl.; 5 de drie H's (= houd
hem hier) gardez-le, 1'ordre m. de ne pas le lácher.
ha interj. ah!
1. haag f. (hagen, x je) 1 buisson m.; futaie f.;
achter (de) hagen loopen faire l'école buissonnière;
2 haie f.; de kap op ou over de — werpen
_eter le froe aux orties.
2. Haag m.: Den — La Haye f.
haagappel m. 1 arbouse f.; 2 arbousier m.
haagbes, ... bezie f. 1 arbouse f.; 2 more f. sauvage.
haagbeuk m. charme m.; jonge — charmille f.
haagbosch n. hallier m., broussailles f. pl.
haagdoorn, ...doren,, haagdoornstruik m. aubé-^
haageik m. chéne m. vert, yeuse f. [pine f.
haagmes n. serpe f.
haagmunt f. fausse monnaie f.
haagpreek f. sermon m. buissonnier, prêche m4
haagweduwe f. fille-mère f. [vert.
Haagsch adj. de la Haye; —e hopjes caramels
m. pl. de la Haye.
1. haal m. 1 requin m.; er zijn —en op de kust
il y a du danger; hij is voor de —en il est perdu,
2 (fig.) créancier m. impitoyable; 3 chipie f.
2. haai m. coup m.
haak m. (haken, je) 1 croc, grappin m.; aan
een — hangen accrocher; 2 (porte-manteau,
trav. de femme) crochet m.; (chirurg.) érine f.;
(dentistes) griffe f.; (bateliers) gaffe f.; gond
in. (de porte); 3 (déchirure) accroc m.; 4 (pêche)
hamecon; 5 équerre f.; niet in den — pas
d'équerre, (fig.) pas en ordre; 6 agrafe f.;
haken en oogen portes et agrafes; 7 —je crocheton
m.; 8 (gramm. & math.) —jes parenthèses
f. pl. [lement.
haakachtig adj. t crochu; 2 qui s'accroche faci-t
haakbeentje n. 1 os m. crochu; 2 crochet m. c
tricoter.
haakboekje n. livret m. (pour le crochet).
haakbus f. arquebuse f. à croc.
haakgaren n. 1 fit m. à crocheter; 2 lisière f.
haakjesmaker m. crochetier m.
haaknoot f. (mus.) croche f.
haakpen, ...pin f. crochet m. à tricoter.
haaks adv. en équerre.
haaksch adj. d'équerre.
haaksgewijze --- 177 — haarspeld
haaksgewijze adv. en forme de crochet.
haaksleutel m. crochet, passe-partout ni.
haakspijker m. clou m. à crochet.
haaksteek m. 1 point m. de crochet; 2 (constr.)
gueule-de-loup f.; 3 (mar.) gueule f. de raie.
haakster f. ( xs) crocheteuse f.
haakswijs, ... wijze adj. & adv. 1 crochu, en
croc; 2 en équerre.
haakvormig adj. crochu; unciforme.
haakwerk n. (ouvrage au) crochet m.
1. haal m. (halen) 1 trait, coup m.; in een —
dd'un trait ; 2 halage m.; 3 recherche 1.; aan den
— gaan p rendre la fuite; te — gaan aller cher-
2. haal f. & n. (halen) crémaillère f. cher.
haalbaar adj. prenable; haalbare trek levée f. à
faire.
haalbier n. bière f. (vendue ou achetée) en détail.
haalboom rn. 1 barre f. de cheminée; 2 levier m.
haalboter f, beurre m. (vendu ou acheté) en détail.
haalketting m. chaine f. (de cuisine ou de pont).
haalpen f., ...steen m. arganeau m.
haalwi j n m. vin m. (vendu ou acheté) en détail.
1. haam m. (hamen) tr(o)uble f.
2. haam n. (hamen) 1 collier m.; 2 bricole f.; 3
(artill.) attelle, atèle f.
haamhout, ...scheid n. palonnier m., volée f..
haamkussen n. bourrelet, coussinet m.
haan m. (hanen, motje) 1 coq m.; jonge —, —tje
cochet m.; een —tje vooruit un boute-en-train;
zijn -- kraait koning il dame le pion aux autres;
den gebraden — spelen trancher du grand
seigneur; daar zal geen — naar kraaien ni vu
ni connu, personne n'en saura mot; 2 coq ou
girouette (de clocher); 3 chien (de fusil); den —
spannen armer le fusil; de — in rust le chien au
cran de sfreté; 4 den rooden — laten kraaien
envoyer les rouges charpentiers.
haanderik(ebloem f.) m. coucou m. commun.
Haantjesbier n. bière f. (de la brasserie) du Coq.
1. haar adj. poss. son, sa, ses; (poét. aussi)
leur, leurs.
2. haar pron. pers. 1 la; 2 les; 3 lui, à elle;^
3. haar pron. poss. sien. [4 leur, d elles.
4. haar adv. dia; — en hot à hue et d dia.
5. haarn.(haren, motje) 1 poil m.; met---bedekt
poilu, velu; de haren le poil, le système pileux; 2
(sur la tête) cheveu m., cheveux m. pl., chevelure
f.;(déchets) duvet; 3 (porc) soie f.; (cheval) crin
m.; 4 zijn wilde haren kwijt zijn avoir jeté sa
gourme; een —tje in de boter zoeken chercher
dispute ; in geen —krenken ne pas faire le momdie
fort à; een —ken van zijn vader hebben ressembler
d son père; elkander op een — gelijken
se ressembler comme deux gouttes d'eau ; elkander
in 't — zitten se chamailler; de haren rijzen
mij te berge les cheveux se dressent sur ma
tête ; -- op de tanden hebben avoir bec et ongles ;
met huid en — cornplètement; het — los dragen
avoir les cheveux dans le dos; er van zijn—laten
y perdre de ses plumes; 5 (hot.) poil; 6 (poiss.)
fines arêtes f. p1.; 7 (agric.) chaploir m.
haarachtig adj. 1 pileux; 2 capillaire, délié.
haarbal m. (zoo.) bézoard m., égagropile m.
haarband m. 1 bandeau no.; 2 (anat.) procès m4
haarbles f. tresse, chevelure f. [ciliaire.
haarborstel m. brosse f. à cheveux.
haarbos m. touffe f. (de cheveux); —je n. aigrette
f.
haarbreed(te f.) n. épaisseur f. dun cheveu.
haarbuisje n.) f. tube m. capillaire.
haard m. 1 foyer, átre, feu os.; in 't hoekje van
den — au coin du feu; 2 famille f., foyer; eigen
-- is goud waard tout oiseau trouve son nid beau.
haarddorpel m. dormant m.
haardgeld n. taxe f. sur lesfoyers; (féod.) fouage
M. [lares, pénates m. pl.
haardgod m. dieu m. domestique; cen (dieux)j
haardijzer n. 1 rgdae feu; 2 chenet; 3 gril m.
haardkolk f., ...kuil m. cendrier m.
haardoek n. toile f. de crin, étarnine f.
haardos m. coiffure f.
haardplaat f. plaque f. de feu; staande — contrefeu
m.
haardstede f. foyer m.; een plaats met 50 —n
un endroit à 50 feux; naar zijn — terugkeeren
rentrer dans ses foyers.
haardstel n. garniture f. de foyer, porte-pelles m.
haarfijn 1 adj. fin comme un cheveu; délié;2 subtil,
minutieux; 3 adv. par le menu, minutieusement.
haarkam m. peigne m. (pour les cheveux).
haarklein adj. = haarfijn.
haarkliever, ...kloover m. chicaneur m.
haarklieverij, ...klooverij, ...kiooving f. chicane,
chicanerie f.
haarknippen n. coupe f. des cheveux.
Haarlemmer, ...msch adj. de Harlem.
haarloos adj. 1 sans cheveux, chauve; 2 glabre.
haarloosheid f. calvitie f.; (bot.) glabrélté f.
haarnaald f. épingle f. d cheveux.
haarnet(je) n. résille f., coiffe f. de réseau.
haarolie f. huile f. capillaire; cosmétique m.
haarpijn f. mal m. aux cheveux.
haarpluis n. 1 aigrette f.; 2 brfns m. p1. de laine.
haarplukken v. intr. insép. se donner une peignée;
se crêper le chignon.
haarpoeder, ...poeier n. poudre f. d cheveux.
haarring m. bague f. de ou à cheveux.
haarscheel f. raie f.
haarscheren, haarsnijden 1 v. intr. sép. couper
ou faire les cheveux; 2 n. coupe f. des cheveux.
haarscherp adj. bien affilé.
haarschroef t. vis f. du compas de précision.
haarsmeer n. pommade f.
haarsnoer n. 1 cordon m. de crin; 2 bandeau m.
haarspeld f. épingle f. á cheveux.
haarstar — 178 -- hakken
haarstar, ...ster f. 1 comèie f.; 2 (zoo.) coma-4
haartang f. frisoir m. [tule f.
haartoer m. tour m. de cheveux.
haartooisel n.) m. coiffure f.
haartrekker m. tire-poil m.
haarvat n. vaisseau m. capillaire.
haarverf f. teinture f. pour les cheveux.
haarvezel f. racine f. capillaire.
haarvlecht f. 1 tresse f.; 2 (path.) dartre f.- Poolsche
— plique f. polonaise.
haarwater n, lotion f. capillaire.
haarwerk n. 1 cheveux in. pl. postiches; 2 tableau
m. en cheveux.
haarworm m. 1 (zoo.) capillaire m.; 2 (path.)
dartre f.; (barbe) sycosis m.
haarwortel m. 1 racine f. des cheveux; 2 (bot.)i
haarwrong f. chignon m. [radicelle f.
haarzeef f. sas m.
haarziekte f. maladie f. des cheveux.
1. haas m. (hazen, z je) 1 lièvre m.; c je levraut
m.; wijfjes — hase; men kan niet weten
hoe een koe een — vangt il ne faut jurer de rien;
—je gaan prendre la fuite; 2 scherpe — hérisson
m.; 3 gespekte — lièvre m. lardé.
2. haas m. (bouch.) filet m.
haasje-over n. saute-mouton m.
1. haast f. hdte, diligence f. ; empressement m.;
— hebben être pressé; — maken faire diligence;
In der — à la hdte; er is — bil c'est urgent; hoe
meer — hoe minder spoed trop de háte nuit.
2. haast adv. 1 presque, à peu prés; 2 bient8t.
haasten 1 v. tr. presser, háter; 2 v. intr. s'impalienter;
3 zich -- se presser, se hdier, se dépêcher.
1. haastig adj. 1 pressé; —e spoed is zelden
goed trop de háte nuit; 2 brusque, emporté; 3
•oudain, subit.
2. haastig adv. 1 à la háte; 2 brusquement;
8 soudain, subitement.
haastigheid f. 1 háte f., empressement m.; 2
promptitude f.; 3 fougue, brusquerie f.
baat m. 1 haine f.; iem. — toedragen porter de
la haine à qqa; uit — tegen en haine de; 2 rancune
f., ressentiment m.
haatdragend adj. haineux, rancunier.
haatdragendheid f. caractère m. rancunier.
baatster f. haïsseuse, ennemie f.
baberdoedas m. soufflet m., calotte f.
habitus m. aspect m. extérieur, tenue r.
1. hach f: 1 risque, péril m.; 2 aventure périlleuse.
[solide gaillard ni.
2. hach m. 1 individu; 2 casse-cou; 3 gamin;i
hachelijk 1 adj. périlleux, hasardeux; 2 adv.
périlleusement.
hachelijkheid f. péril, hasard m.
bachie f. & n. hachis m.
hachje n. (cs) dimin. de 2. hach 1 fripon,
drdle m.; 2 er 't — bij inschieten y laisser ses
guélres; zijn -- wagen risquer sa peau.
haft n. (ins.) éphémère f.; zoo dik als — d foison.
Hagar f. Agar f.
hagedis f. (csen) lézard m.
hagedisachtig adj. lézardin; de —en les lacertidés
ou lacertoïdes.
hagedoorn m. épine f. blanche, aubépine f.
hagel m. 1 grêle f.; 2 grêlon; orage m. de grêle;
3 plomb m. de chasse; fijne — dragée f.; 4 m. &
interj. diable m. & interj.; 5 vulgaire m.
hagelbui f. giboulée f. de gréle; een -- van pijlen
une grêle de flèches.
hagelen v. imp. grêler; 't hagelt stokslagen op
hem il recoit une gréle de coups de báton.
hagelkorrel f. 1 grêlon m.; 2 grain m. de dragée;
3 (méd.) orge(o) let m. (sur l'aeil).
hagelpatroon f. cartouche f. d dragée.
hagelschade f. dégáts m. pl. par la gréle.
hagelslag m. gréle f., dommage m. par la grêle.
hage!steen m. grélon in. [dragée.
hapeltasch f., ...zak m. cartouchière f., sac m. dt
hagelverzekering f. assurance f. contre la gréle.
Hagenaar m. (cs) habitant m. de la Haye.
hageroos f. églantine f.
1. hak m. ('ken) 1 coup m. (' la hache); een
-- op iemand hebben avoir une dent contre qq.;
2 coupe f., temps m. de la coupe; 3 branche f.
cassée; van den — op den tak springen faire des
cnq á 1'dne. [nier).
2. hak f. (x ken) houe, serfouette f. (du jardi-j
3. hak m. racaille f.; (volk van) — en zijns
gemak la racaille et la canaille.
4. hak f. ( aken) talon rm.; op de —ken zitten
talonner; de —ken laten zien montrer les talons.
hakbank f. (bouch.) hachoir, ais m.
hakb°jl f. hache, cognée f.; kleine ---r hachette f.
hakblok n. billot m.; (tonnelier) tronchet m.
hakbord n. hachoir m.
hakbosch n. taillis m.
haken 1 v. tr. accr. cher ; prendre au crochet; 2
agrafer; 3 crocheter; 4 v. intr. s'accrocher, être
accroché; aan iets — tenir à qc. ; naar iets —:
hakhout n. taillis m. [aspirer à qc.
hakig adj. d crochets, crochu.
haking f. 1 accrochement m.; 2 vif désir m.
hakkebord n. 1 hachoir m.; 2 (arch.) frise t.;
3 (mar.) arcasse f.; 4 (mus.) tympanon m.; (fig.)
mauvais piano m.
hakkelaar m., ...laarster f. (cs) bègue m. & f.,
bredouilleur m., ...euse f.
hakkelarjj f. bégaiement m.
hakkelen 1 v. tr. hacher menu; gehakkelde kleeren
guenilles; 2 v. intr. bégayer, bredouiller.
hakkeling f. bégaiement, bredouillement m.
hakken 1 v. tr. hacher, couper; in de pan —
tailler en pièces; 2 hout — fendre du bois; een
boom — tailler ou abattre un arbre; 3 v. intr.
donner un coup de hache; door ijzer — trancher
le fer; op iem. zitten — critiquer qq. ; 4 houer.
k^akkenei — [79 — hals
hakkenei f. ('en) haquenée f.
hakkei n. (eten) contestation, querelle f.
hakketeren v. int. contester, chicaner, se que-i:
hakketeering f. = hakket. [rellen.
hakking f. coupe f.
hakmes r.. hachoir, couperet m.
hakmoes n. légumes m. p1. hachés menu,
haksel n. 1 hachis m. (de viande); 2 paille f. ha-^
hakselbank f. coupe-paille m. [chée.
hakstuk n. quartier m., talonnière f.
hakvieesch n. hachis m., farce f. [hall m.
1. hal f. (telen) 1 halle f.; 2 grand-salle f.,t
2. hal f. &•n. couche f. gelée (de la terre).
halen v. tr. & intr. 1 chercher; doen - faire
chercher; laten - faire venir, envoyer chercher;
komen - venir prendre; men zal u - on ira
vous prendre; 2 apporter, amener; laten -- faire
apporter; 3 de duivel hale hem que le diable l'emporte;
waar haalt hij het vandaan? oir le trouvet-
il? 4 tirer; naar zich - tirer à sol; de oogen
uit het hoofd -- arracher les yeux ; uit den grond
- retirer de la terre, extraire; uit het water -
tirer de l'eau; uit zijn zak - tirer de sa poche;
hij haalt het in zijn hoofd om te il se met en tête
de; door de modder - trainer dans la boue;
5 (jeu) een slag--faire une levée; 6 atteindre (d);
de haven -- atteindre au port ; de zieke haalt
den morgen niet meer le malade ne tiendra pas
jusqu'au jour; den trein - arriver à temos pour
le train; 't er wel door --en venir àbout; het bij
iem. wel --- ne le céder en Tien d qq. ; het bij iem.
niet -- ne pas être comparable d qq. ; 7 (mar.)
haler; binnen boord -- mettre à bord.
1. half adj. demi; en compos. scientif. mi,
semi; --- jaar demi-année; halve band demireliure
f.; --Mei mi-mai ; voor - geld d demiprix,
d demi-place; voor een goed verstaander
is een --- woord genoeg à bon entendeur demi-mot
suffit.
2. half adv. 1 à moitié, à demi ; -- zijde - wol
moitié laine moitié soie; --- vleesch - visch ni
chair ni poisson; in - zooveel tijd en moitié
moins de temps; -- uitdrinken vider à moitié;
2 -- en -- d moitié, en portie; passablement.
3. half n., halve m. & n. (halven) 1 demi m.,
moitié f.; 't is juist -- op de klok 1'horloge marque
la demie; 2 ten halve à moitié; 3 een -je n. une
petite goutte f.; een - en -je un mêlé. V. halve.
halfacht adv. sept heures et demie.
halfbakken adj. demi-tuit.
halfbroe(de)r m. demi-frère; (même père) frère
consanguin; (mëme mère) frère m. utérin.
halfcirkelvormig adj. demi Sou semi-circulaire.
halfdek n. gaillard m. d'arrière.
1. halfdonker adj. à moitié clair.
2. halfdonker n. clair-obscur m., pénombre f.
halfdood adj. à moitié mort.
halfdrie adv. deux heures et demie.
halfeen adv. midi ou minuit et demi.
halfeeuwfeest n. cinquantenaire m.
halfelf adv. dix heures et demie.
haifgeleerd adj. demi-savant. [f.
halfgod m., ...godin f. demi-dieu m., demi-déesset
halfheid f. 1 hésitation, indécision f.; 2 à-peuprès
m.; 3 demi-mesure f.
halfhemdje) n. plastron m., chemisette f.
halfhout n. 1 merrain m.; 2 (constr.l listeau m.;
3 bols m. à bruler.
halfjaar n. semestre m.
halfjaarlijks adv. par semestre.
halfjaarlijksch adj. semestriel.
halfklinker m. semi-i'oyelle f.
halflaarsje n. bottine f.
halflinnen 1 n. mi-toile f.; 2 adj. en demi-toile.
halfnegen adv. huit heures et demie.
1. halfrond n. 1 demi-cercle; 2 hérnisphère m.
2. halfrond adj. 1 semi-circulaire; 2 hémisphërique.
[fig.) indécis.
halfslachtig adj. 1 métis; 2 (zoo.) amphibie; 3
halfslachtigheid f. indécision, irrésolution f.
halfslag n. (son m. de la) demi-heure f.
halfsleet(sch), ...sleten adj. demi-usé.
halfstok adv. en berne; (mar.) d mi-mot.
halftien adv. neuf heures et demie.
halftwaalf adv. onze heures et demie.
halftwee adv. une heure et derrie.
halfuur n. demi-heure, demie f.
halfvesten f. mi-caréme f. [demi-relief m.
halfverheven adj. en demi-relief; -- beeldwerk;
halfvier adv. trois heures et demie.
halfvuf adv. quatre heures et demie.
halfvleugelig adj. hémipière.
halfvol adj. 1 á demi-plein; 2 éméché.
halfweg(e) adv. à mi-chemin.
halfzes adv. cinq heures et demie.
halfzeven adv. six heures et demie; hij is -
il est éméché.
halfzuster f. demi-sceur; (même père) sceur consanguine;
(même mère) sceur f. utérine.
Halle 1 n. (Allem.) Halle f.; (Belg.) Hal m.; 2 f.
(riv.) Allaine f.
hallei, halleluja n. alléluia m.; het - leggen
1 supprimer l'alléluia, 2 en finir.
halletje n. (cs) macaron m. de Harlem.
halm m. ( men, mopje) tige f.; (graminée) cnaume
m.; (chanvre) chènevotte f.; op den --- verkoopen
vendre sur pied.
halmknoop m. nceud m. de tuyau.
halmstroo n. chaume m.
hals m. (halzen) 1 cou m.; om den - vallen se
jeter au cou de; op den -- krijgen avoir d charge;
zich op den --- halen s'attirer; op den - schuiven
endosser; den -- breken se rompre le cou;
het gaat om zijn - il y va de sa vie; om -- komen
perdre la vie; om - brengen tuer, détruire;
zijn - wagen risquer sa téte; een stijven --
halsband — 180 — hans
hebben avoir un torticolis; — over kop tête
baissée; 2 gorge f.; (vase) col m.; (vêtement,
dent) collet m.; (colonne) gorgerin m.; (violon)
manche m.; (mar.) collet m., encolure f.; (pêche)
goule m.; 3 —je n. col, fichu m..
halsader f. (veine f.) jugulaire f.
halsband m. collier m.
halsbel f. clarine, clochette f.
halsboord m. col, faux-col m.
halsbrekend adj. périlleux.
haisbrekeri j f. casse-cou rij. [de cou; 3 cravatef.
halsdoek m. 1 fichu, foulard m.; 2 mouchoir m.4
halsgat n. échancrure du cou, encolure f.
halsgerecht n. cour m. de hautejustice.
halsijzer n. tartan m. [chaïne f.
halsketen f., ...ketting m. collier, tour m.de cou;t
halsklamp. (mar.) dogue m. (d'amure).
halsklier f. ganglion m. lymphatique ou cervical.
halskraag m. collet, tour m. de cou; gorgerette f.
halskwab(be) f. fanon m.
ha!smisdaad f. crime m. capital.
halsrecht n. 1 droit m. de harte justice; 2 exécu-y
halsrechterlijk adj. criminel. [tion f. capitale.
halsring m. 1 collier m.; 2 tartan m.
halssieraad, ...snoer n. collier m. (de perles etc.);1
halsslagader f. carotide f. [pendentif m.
halsstarrig 1 adj. opiniátre, obstiné; 2 adv.
obstinément.
halsstarrigheid f. opinidtreté, obstination f.
halsstraf f. peine f. capitale. [nancie f.
halsstreng f. 1 corde f. de cou; 2 (méd.) esqui-t
halsstuk n. 1 gorgerin m.; 2 (beeuf) collet; (mouton)
bout m. saigneux.
halster m. ( os) 1 licou ; 2 (chir.) capistre m.
halsvriendin f.) m. ari (e f.) m. intime.
halswervel m. vertèbre f. cervicale; eerste —
atlas m.; tweede — axis m.
halswijdte f. encolure f.
halszaak f. affaire f. criminelle ou capitale.
halt interj., halt(e) f. halte interj. & f.
halter m. (cs) haltère f.
halve m. (au restaur.) bifteck m.; — met blik
bifteck aux pommes; — met bruin bifteck aux
pommes frites; — zondaar bifteck sans pommes;
— tartaar bifteck américain.
halveeren v. tr. 1 partager en deux; 2 diminuer
ou réduire de moitié.
halvemaan f. 1 croissant m., demi-lune f.; 2
(mus.) pavillon ou chapeau m. chinois.
halvemaansgewij ze adv., ...vormig adj en demihalverwege(
n) adv. á mi-chemin. [tune.
halvezo_ ol f. demi-semelle f.
halzen 1 v. tr. avaler; 2 v. intr. peiner; 3 (mar.)
virer vent arrière.
1. ham f. ( men) 1 jarret m.; 2 cuisse f.; 3 jambon
m.; metje n. jambonneau m.
2. ham m. (c men) baie, crique f.
hamel m. (zs) mouton m.
hamelbout m. gigot m. de mouton.
hamer m. (cs, otje) 1 marteau m.; houten —
maillet m.; onder den -- brengen vendre à l'en.
can; 2 ---tje (piano) sautereau m.
hamerbaar adj. malléable.
hamerbaarheid f. malléabilité f.
hamerbijl f. hachette, tule f.
hameren v. intr. marteler, frapper du marteau
faconner au marteau; altijd op 'tzelfde aan•
beeld --- frapper toujours sur la même enclurne
hamerkruis n. croix f. potencée.
1. hamerslag m. coup m. de marteau; — hou.
den 1 battre en cadence, 2 parler à tour de róle.
2. hamerslag n. battitures f. pl., máche fer m.
hamma. En compos. dejambon.
hamster m. (xs) hamster m.
hand f. (teen, xje) 1 main f.; kleine —, —j(
menotte f.; de vlakke, holle — te plat, le creux de
la main; de rug van de — le revers de la main,
kwade -- mauvais sort; de koop is gesloten, de
— daarop le marché est fait, touchez là; — aan —
en se tenant (par) la main; zijn —en in onschuld
wasschen s'en laver les mains; iem. de — bover
't hoofd houden protéger qq. ; de — er in hebben
y être pour qc.; de —en in den schoot leggen rester
les bras croisés; de —en uit de mouwen ste.
ken meltre la main d la páte; iem. een —je helpen
donner un coup d ? mom à qq. ; de — aar
zich zelf slaan attenter à sa vie; twee —en op éer
buik deux têtes sous un bonnet; een —je van iets
hebben être habile á qc. ; veel —en maken licht
werk à plusieurs mains l'ouvrage avance; 2 (avec
des prép.) wat is er aan de —? qu'est-ce qui se
pasre? aan de — doen procurer; bij de — nemen
1 prendre par la main, 2 prendre en main; bij de
-- hebben avoir sous la main; bij de -- zijn être
malin; in —en nemen prendre en main; hij zal
wel in mijn —en vallen il me tombera bien soos
la main ; in de —en wrijven se (rotter les mains;
in de —en klappen battre des rnains, applaudir;
met ledige —en les mains vides; met de —en in
't haar zitten être perplexe; een kolfje naar zijn
--- une affaire à sa convenance; iem. onder —en
nemen laver la tête à qq. ; onder doktors —en
entre les mains du médecin; onder de — sous
main; op eigen — de son propre chef; op de —
betalen payer comptant; op —en zijn être imminent;
op zijn — hebben avoir de son cóté; ter —
stellen remettre; uit de — verkoopen vendre de
la main d la main; van de -- wijzen écarter,
refuser; van goeder — de bonne source; van
hooger — par ordre; 't ligt voor de — c'est évi•
dent; 3 (équit.) een paard uit de — rijden travailler
tin cheval de la main; een paard bij de —
leiden mener un cheval en main; dat paard is
vol in de — ce cheval a l'appui ; het rukt in de --
il bat à la main; paard van de — clieval hors de
main; paard bij de — cheval sous la main;
handaanbeeld — 181 — handhavig
4 (mar.) -- over — main sur main; -- over —
klimmen monter rnain avant; 5 (mus.) een stuk
voor vier —en un (morceau à) quatre mains;
(jeu) achter de — zitten être à l'arrière-main; 6
écriture; een schoone --- schrijven avoir une
belle écriture ou main ; 7 (singes) main f.; (ancre)
patte f.; (corde) palan m. volant; (terrass.) relai m.
handaanbeeld n. enclumeau m., enclumette f.
handatlas m. atlas m. portatif.
handbekken n. cuvette f., lave-mains m.
handbieding f. aide f.
handbijbel m. bible f, portative.
handbijl f. hachette f., hache f. á poing.
handblaker m. bougeoir m.
handboel f. menotte f.
handboek n. manuel m.
handboog in. arc m., arbalète f.
handboom m. ! levier m.; 2 (à crosse) manivelle^
handboor f. vrille f. [f.; 3 (mar.) gaffe f.
handbreed n., cte f. largeur f.de la main; op een
-- à une ruin ; u deux doigts
handcamera f. appareil ni. à main.
handdadig 1 adj. coupable, complice; 2 adv. par
voie de fait, de vive force. [touaille f.
handdoek m. essuie-mains m.; (sur rouleau)t
handdoekenrek n. porte-essuie-mains m.
handdruk m. i main f.; poignée f. de mains;
2 inipression f. à la main.
handel m. 1 commerce, négoce, trafic m.; in den
-- zijn être dans les affaires; — drijven in faire
le commerce de; — drijven met trafiquer de;
2 pro fession f., métier m.; wat -- drijft hij nu?
quel est maintenant son métier? 3 maniement m.;
4 conduite f.; zijn — en wandel sa vie et ses
mceurs; 5 --- en omgang met menschen commerce
in. des homines; 6 (techn.) levier m. à
main. 7 En compos. de commerce, commercial.
handelaar m., —ster f. ( Wis) commercant, négociant,
marchand m.; —e f. [s'humaniser.
handelbaar adj. maniable, souple; — wordent
handelbaarheid f. souplesse f.
handeldrijvend adj. commercant, trafiquant.
handelen v. intr. 1 agir, procéder ; vrij met iem.
--- en user librement avec qq. ; 2 comrrrercer, trafiquer;
— in specerijen faire les épiceries; 3 ---
over trailer de.
handelend adj. & adv. agissant; de —e personen
les acteurs m. pi.
handeling f. 1 action f.; 2 acte, procédé m.; conduite
f.; 3 acte ira.; H—en der apostelen Actes des
apótres; —en van de Kamer compte-rendu de la
Chambre; 4 maniement m.
handeloos 1 adj. sans mains; 2 sans force; 3 maladroit;
4 adv. maladroitement.
handeloosheid f. 1 privation f. des mains; 2 mal-1
handelrijk adj. très commercant. [adresse.
handelsaardrijkskunde f. geographie f. commer-1
handelsbedrijf n. = handel I. [ciale.
handeisfirma f. firme f.; raison f. sociale.
handelsgebruik n. usance f.; usage m commercial.
handelsgeest m. esprit m. mercantile; mercantilisme
m.
handelshuis n. 1 maison f. de commerce; 2 comptoir
m.; 3 firme f.; raison f. sociale.
handelskantoor n. bureau m.; comptoir m.
handelskennis f. compétence f. commerciale.
handelsman m. = handelaar.
handelsonderneming f. entreprise f. commerciale,
spéculation f.
handelspapier n. effet m. de commerce.
handelsplaats f. ville f. cornrnercante; place f.;
marché m. [dente f. commerciale.
handelsrecht n. droit m. commercial; jurispru-1
handelsreiziger m. voyageur de commerce, commis-
voyageur, agent, représentant m.
handelsstad f. ville f. commercante.
handelsstand m. 1 commerce rn.; 2 corps m. des
commercants.
handelsverkeer n. 1 négoce, commerce m.; 2 importance
m. du commerce; 3 relations f. p1. commerci
ales.
handelsvloot f. marine ou flotte f. marchande.
handelsvriend m. correspondent m. [chandise f.
handelswaar f. produit m. commercable, mar-t
handelswaarde f. valeur f. marchande.
handelszaak f. 1 affaire f. (commerciale) ; 2 commerce
m.; maison f. de commerce.
handelwijs, ...wijze f. manière (d'agir) ; conduite
f. [d'oeuvre f.
handenarbeid rn. 1 travail en. manuel; 2 main-1
handenloos(heid) = handeloos(heid).
handeuvel n. goutte f. aux mains; chiragre f.
handgaren n. 1 fil m. fait à la main; 2 fil à Goudre.
[3 leste à (rapper.
handgauw adj. 1 agile, adroit; 2 enclin d voler;1
handgauwheid f. I agilité, adrese; 2 passion f. du
vol; 3 vivacité f. (à trapper).
handgebaar n. 1 geste m.; 2 charge f.
handgeklap n. 1 battement m. des mains; 2 applaudissemeni
m.
handgeld n. arrhes f. pl.; denier m. à Dieu;
(marchand) étrennes f. p1.
handgemeen adj. aux mains, aux prises; — worden
en venir aux mains.
handgemeenschap f. corps à corps m.
handgespin n. tissu m. à la main.
handgift f. = handgeld.
handgiften v. tr. étrenner.
handgranaat f. grenade f. ou obus m. à main.
1. handgreep f. 1 coup m. de main; 2 poignée f.
2. handgreep m. tour m, de train; de ...grepen;
handhaaf, ...have f. poignée f. [le maniement.
handhaven v. tr. insép. maintenir, défendre.
handhaver m., ...haafster f. protecteur m.,
...trice f. [assister; 2 adroit.
handhavig adj. 1 serviable, secourable; -- zijnt
handhaving — 182 — haneve (d)er
handhaving f. 1 maintien m., conservation f.; 2
(jeu) maintenue f.
handhefboom m. levier rn. à main.
handhei f. (techn.) dame, demoiselle f.
handig 1 adj. adroit, habile; 2 maniable, commode;
3 adv. adroitement, habilement.
handigheid f. 1 adresse, habileté f.; 2 tour m. de
main. #S' [enclin d voler.
handjegauw',n. 1 enfant m. adroit; 2 enfantf
handjeklap, ...plak n., ...slag m. main f. chaude.
handjevol n. petite poignée f.
handjicht f. = handeuvel.
handkar f. charrette f. à bras.
handkijken n., ...erij, ...kunst f. chiromancie f.
handkijker m. 1 petite lunette f. d'approche;
2 chiromancien m.
handklepper m. castagnette f.
handkoffer m. valise f.
handkus m. baise-main m.
handlanger m. 1 aide m. & f.; 2 aide-maçon, manceuvre
m.; 3 (police) limier m.
handlap m. paumelle, manique, manotte f.
handle(d)er n. 1 gantelet m., manique f.; 2 polgnée
f.
handleiding f. 1 conduite,direction f.; 2 manuel m.
handleuning f. rampe f.
handlichting f. 1 main-levée; 2 émancipation f.
handlob, ...lub f. engageantes f. pl.
handmeid f. aide f.
handmolen in. moulin m. à bras ou à rnain.
handopening f. permission f. d'élire un ministre
du culte.
handoplegging f. 1 imposition f. des mains; 2
(jeu) arrêt m., main-mise f.
handpaard n. cheval m. de main ou sous la main.
handpapier n. papier m. d la cuve.
handpers f. presse f. à main.
handploeg m.,...pomp f. charrue, pompe f. d bras.
handreiken 1 v. intr. insép. secourir, assister; 2
v. tr. insép. tendre, passer, transmettre.
handreiker m. aide m.
handreiking f. aide, assistance f.
handscherm n. écran m. portatif.
handschoen m. 1 gant m.; zijn -en aantrekken,
uittrekken se ganter, se déganter; met den -
trouwen se marier par procuration; 2 --nn épingles
f. pl., pourboire m. En compos.--en à gants.
handschoenfabriek f. ganterie f.
handschoenleer n. peau f. pour gants.
handschoenrekker m. ouvre-gants m.
handschoenwinkel tn. ganterie f., magasin m. de
gants.
handschrift n. 1 écriture, main f.; 2 manuscrit
m.; 3 (typo.) copie f.; 4 signature f. [phaire.
handschriftelijk adj. 1 manuscrit; 2 chirogra-1
handschriftenkunde f. paléographie f.
handschroef f. 1 vis f. à main; 2 étau m. à main;
3 poucettes f. pl.
handslag m. coup m. de ou avec la main; roet ou
op - sur la main.
handslede f. trafneau m. à bras.
handspaak, ...speek f. 1 pied-de-chèvre m.; 2
(mar.) anspect m. [main.
handspuit f. 1 seringue f. à main; 2 pompe f. uJ
handsteun m. appui-main m.
handtastelijk adj. 1 palpable, évident; 2 avec
voles de fait. [2 voie f. de fait.
handtastelijkheid f. 1 désir m. de toucher d tout;j
handtasting f. 1 attouchement m.; 2 promesse f.
sur la main.
handteekenen n. dessin m. d main levée.
handteekening f. 1 signature f.; 2 dessin m. d
main levée.
handvast adj. 1 robuste; 2 tenace; 3 avare;
4 (mar.) ferlé; 5 domicilié.
handvat, asei n. manche m., poignée; (oreille)
anse f.; (coffre) portant m.; (poule) queue f.
handverkoop m. vente f. en défail.
handvest f. 1 charte f.; 2 privilege in.; 3 poignée f.
handvol (alen) f. poignée f.
.handwaarzegger m., ...zegster f. chiromancien
m., ...cienne f.
handwaarzeggerij f. chiromancie f.
handwagen in. charretie f. d bras.
handwassching f. ablution f. des imains.
handwater n. eau f. d laver les mains; tem. geen
- geven, geen - halen bij tem. ne pas arriver á
la cheville de qq.
handwerk n. 1 métier m.; 2 travail m. manue l;
vrouwelijke -en ouvrages rn. pl. de mains.
handwerker, ...werksgezel, ...werksman m.
ouvrier, artisan, homme m. de métier; ...kslieden
gens m. pl. de métier.
handwerkster f. ouvrière f.
handwever m. tisserand m. (d la main).
handwijzer m. poteau m. indicateur.
handwoordenboek n. dictionnaire m. portatíf.
handwortel m. poignet, carpe in.
handzaag f. scie f. d main; (relieur) grecque f.
handzaam adj. maniable, commode.
handzaamheid f. humeur f. traitable.
hanebalk m. tirant m.; onder de -en sous les;
hanekam m. T créte f. de coq. [combles m. pl.
hanenmat f. 1 enceinte f. de combat de coqs, cabaret
m. ou il y a combat de coqs ; 2 (mar.) fosse f.
aux lions.
hanenmelker m. éleveur de coqs de combat.
hanepoot m. 1 patte f. de coq; 2 (mar.) patte ou
branche f. de bouline; 3 (écrit.) griffonnage m.,
patte f. de mouche.
hanespoor f. ergot, éperon in.
hanetred m., ...tree f. 1 pas m. de coq, (fig.) petite
distance f.; 2 échelle f. de poulailler; 3 (vétér.)
éparvin m. sec; 4 germe m. d (e 1)'ceu f.
haneve(d)er f. 1 plume f. de coq; 2 (fig.) femme
aigre, harpie f.; 3 (fig.) querelleur nl.
hanevoet — 183 — harden
hangvoet m. (bot.) renoncule f.
hang m. 1 attache, corde f.; 2 crémaillère i.; 3
séchoir m.; soupente f.; 4 (fig.) penchant, faible m.
hangbast m. 1 hart; 2 pendard m.; 3 lait rn.
battu épaissi.
hangbrug f. pont tri. suspendu
hangbuik m. 1 ventre m. avalé; 2 (fig.) pansu m.
hangen^(hing, heeft geh gingen) 1 v. intr. pendre,
étre suspendu ; het haar laten — laisser flotter
ses cheveux; ik wil — als ik 't begrijp je veux
étre pendu si j'y vois clair; tusschen — en wurgen
entre l'enclume et le marteau; een gevaar
hangt ons boven 't hoofd un danger est suspendu
sur nos têtes; iem. aan den hals -- pendre au cou
de qq. ; aan de lippen — van être suspendu aux
lèvres de; die zaak hangt nog aan den spijker
cette affaire demeure en suspens ; het — aan een
zijden draadje cela pend à un fil ; daarvan hangt
veel af it en déperid beaucoup; 2 être attaché,
avoir de 1'attachernent; aan het aardsche --- être
attaché aux choses terrestres; naar iets — aspirer
à qc., désirer qc.; 3 v. tr. pendre, suspendre; zijn
hart aan 't aardsche --- s'attacher aux choses
terrestres; zijn geld -- aan iets dépenser son
argent á qc.; de huik naar denwind—tourner au
vent; 4 n. suspension, pendaison f.; 5 penchant
m.; inclinaison f.; 6 attachement m.
hangend adj. pendant, suspendu; —e haren
cheveux tombants; —e brug pont suspendu ; —e
tuinen jardins suspendus; —e zaak affaire pendante
ou en suspens; met —e pootjes komen
venir d jubé; met —e bladeren pendulifolié.
hangende prép. pendant, durant.
hanger rn. ( 's) 1 pendant m. d'oreille; 2 (épée)
pendant m.; 3 crochet to., patère f.
hanggewelf n, voute m. en pendentif.
hangijzer n. 1 crémaillère f.; 2 trépied m. (de cuisine).
[f. couverte.
hangkamer f. 1 entresol m., soupente f.; 2 galeriel
hangkas(t) f. penderie f.
hangklok f. pendule f.
hangkorf m. hotte f.
hanglamp f. (lampe f. à) suspension f.
hanglip 1 f. lippe f.; (anim.) babine f.; 2 m. & f.
lippu m., --e f.
hangmat f. hamac m.; (mar.) branle m.; —ten
weg branle-bas.
hangoor n. 1 oreille f. pendante; 2 in. chien m. à
oreilles pendantes; 3 m. & f. personne f. malpropre;
4 f. table f. brisée ou pliante.
hangop 1 m. penflard m.; 2 f lait ni. battu épaissi.
hangriem m. soupente f.
hangring m. suspension f.
hangslot n. cadenas m.
hangstelling f. échafaudage m. volant.
hangwang f. bajoue, poche f.
hangwerk n. soupente, armature f.
Hanne m. (c[n]s) I Jean in.; (fig.) niais; 2 pief.
hanne(ke)m_qoler in. aotiteux m. de Westphalie;
(fig.) tête f. de choucroute.
hannekenuít in. veilleur ou garde m. de nuit.
Hannes m. Jeannot in.; (fig.) niais m.
HannQver n. le.„Hanovre.
Hans m. Jean, Jeannot m.; —je Jeannette f.; de
groote hanzen les gros bonnets; den grooten —
uithangen trancher du grand seigneur; wat —je
niet leert zal — nooit kennen qui jeune nopprend
vieux ne saura. V. jan.
hanssop (espen), hansworst nl. (cen) 1 Jeanpotage,
artequin m.; 2 poupee f., polichinelle m.;
3 robe f. de nuit; combinaison f.; camisole 1. de
force. [nade, bouffonnerie f.
hansworstenstreek m., hansworsterjj f. arlequi-t
hanteeren v. tr. 1 manier; 2 professer (la medecie).
[métier m.
hanteering f. 1 maniement m.; 2 profession f.,j
Hanze(bond) m. f. Hanse, Ligue f. hanséalique.
Hanzestad f. ville f. hanséatique.
hap ni. ( -open, je) 1 coup in. de dent, morsure
f.; 2 bouchée f.
haperen v. intr. 1 s'arrêter, s'accrocher; het wiel
hapert il y un accroc d la roue; 2 hésiter, bégayer;
3 v. imp. manquer; er hapert iets il y a qc. qui
cloche; het hapert hem aan geld il manque
d'argent.
hapering f. 1 obstacle, arrêt, accroc m.; 2 bégaiement
m., hésitation f. [hache.
happe f. hache f.; Graaf Hapken Baudouin á la;
happen v. tr. & intr. mordre, hap per.
happig 1 adj. avide; 2 adv. avidement.
happigheid f. avidité, dpreté f.
har f. 1 gond m.; de deur staat op een — la porte
est entr'ouverte; 2 pivot m.; 3 crapaudine f.
hard adj. 1 dur, ferme; — maken durcir; —
worden (se) durcir; op den —en grond sur la
dure; 2 rude, sévère, fort; (hiver) rigoureux;
(froid) intense; (teinpête) violente; (maltre) sévère;
(lol) sévère; (vie) austère; (prononciation)
dure, désagréable; (voix) dure; (parole) dure,
offensante;_(dessin) rude; (vin) dpre; op een —e
proef stellen mettre à une rude épreuve; 3 fort,
vigoureux; (homme, cheval) robuste; (voix)
forte; 4 adv. durement; — slaart frapper fort;
— roeien faire force de rames; — loopen courir
à toutes jambes; — aanstappen accélérer le pas;
— werken travailler dur; 5 fort; om 't hardst
loopen courir au plus fort; nog eens zoo — de
plus belle.
hardachtig adj. un peu dur,
hardbekkig, ...bittig adj. 1 fort en bouche; 2
indocile. [aux chevaux.
harddraven 1 v. intr. ínsép. courir; 2 n. course f.;
harddraver m. cheval de course, coureur m.
harddraverij f. course f. au trot.
harden v. tr. 1 durcir,rendre dur; (acier)tremper;
2 endurer, supporter.
harder - 184 -. hars
harder m. (co s) = 2. herder.
hardglas n. verre m. trempé.
hardheid f. 1 dureté f.; 2 endurcissement; (fig.)
dureté, rudesse, rigueur f.
hardhoofdig adj. 1 qui a la tête dure; 2 (fig). têtu,
entété; 3 inintelligent.
hardhoofdigheid f. 1 entêtement m.; 2 inintelligence
f. [daud.
hardhoorend, ...hoorig adj. dur d'oreille, sour-^
hardhoorendheid,.. hoerigheid f.duretéf. d'oreille.
hardigheid f. 1 dureté f.; 2 (méd.) induration f.;
3 (pop.) 't is een - c'est dur.
harding f. 1 endurcissement m.; 2 (acier) trempe f.
hardieerend, ...leerig, ...leersch adj. Tent á com
prendre, inintelligent; - zijn avoir la tête dure.
hardieerendheid, ...leerschheid f. lentear f.j
hardlijvig ad[. constipé. [d'esprit.
hardlijvigheid f. dureté f. de ventre, constipation f.
hardloopen n., ...erii f. course f. de vitesse.
hardloopei m. coureur m.; geen - zijn n'être jamais
pressé.
hardnekkig 1 adj. opiniátre, ob.stiné; 2 adv.
opiniátremenl, obstinément.
hardnekkigheid f. opiniátreté, obstination f.
hardrijden n., . ..erii t. course f. n. d patins.
hardrijder m. coureur m. (à patins).
hardroeien n. régates f. pl. [taille.
hardsteen (objet) m., (matière) n. pierre f. del
hardsteenen adj. en ou de pierre de taille. [cher.
hardvallen v. tr. sé p. f aire des reproches â; repro-1
hardvochtig 1 adj. impitoyable; 2 adv. impitoyablement.
hardvochtigheid f. insensibilité, dureté f.
hardzeiler m. 1 ba^timent m. fort vollier; 2 coureur
m. d voiles. [voiles.
hardzeilen n., ...erij, ...partij f. régates f. pl. àl
1. haren adj. de poil, de crin, de cheveux; - gordel
cilice m., haire f.
2. haren v. tr. affiler (la faux).
havent: te(n) - chez elle(s).
harentwege adv. de sa ou de leur part.
harentwil : om - pour elle(s), pour 1'amour
d'elle (s). [son) arêteux.
harig adj. 1 chevelu; 2 (bot.) poilu, velu; 3 (pois-f
harigheid f. pilosité f.
haring (men, harinkje) (animal) m., (matière) f.
hareng m.; vliegende - exocet m.; nieuwe,
groene - hareng frais, blanc; gerookte -
hareng saur, sauret m.; half gerookte - appétit,
craquelot m,; ijle ---hareng g(u)ai ; geschonden -
hareng peiné; ten --- varen aller à la pêche au
kareng; hij is leelijk ten - gevaren ii a échoué,
it revient bredouille; opeengepakt als -en in
een ton pressés comme des harengs ; ik wil daar
- of kuit van hebben je veux en avoir le coeur
net; - roepen voor St-Jan triompher trop tót_
haringachtig adj. clupéide. [quart m.
haringbuis f. haranguier m.; Fransche-trip-;
haringdroger, ...rookex rn. saurisseur m.
haringdrogerij, ...rookerij f. suurisserie, coresse f.
haringkaken n.,...kaking f. cagiiage m.; mise f.^
haringkaker nh encaqueur m. [en caque
haringkoning m. 1 (zoo.) rouget, surmulet m.; 2
dorée f.; 3 régalec m.
haringlast rn. leth m.
haringnet n. harenguière f.
haringpakken n., ...pakking f. 1 (en)caquage
m.; mise f. en caque; 2 foulage. sautage m.
haringpakker m. caqueur i-n. [quage.
haringpakkerij f. harengerie f.; atelier m. d'enca-1
haringpekel f. sauris m., saumure f.
haringrooken etc. = haringdrogen etc.
haringspeetje n. aine, alignette f.
haringteelt f., ...tijd m. harengaison f.
haringvanger m. harenguier m.
haringvrouw f., ...wijt n. hcarccn;ère f.
haringzout n. sel m. à saumure.
hark f. rdteau m.; -je rdtelet m.
harken v. tr. rôteler, ratisser; (fig.) gratter.
harker m., ...kster f. ráteleur m., ...euse f.
harkerig adj. raide.
harksel n. ratissures f. pi.
harlekijn m. 1 arlequin m.; 2 toile f. ou drop m.:
Harmen m. Germain m. [h carreaux.
harmonica f. ( c's) accordéon m.
harmonica-trein m. train m. d soufflets ou couloir.
harmonieeren v. intr. s'harmoniser; s'entendre.
harnas n. (xsen) 1 cuirasse f.; -[, harnais m.; in
't - vliegen se mettre en colère; in 't -jagen
mettre en colère; voor iemand het - aangespen
prendre le parti de qq.; 2 (cheval) harnais; 3
(arch.) armature f., réseau m.
harnasmaker m. armurier gin.
harnassour f. (puren) harnachement, harnais m.
harp(e) ( men) f. 1 harpe f.; 2 crible m.; 3 (mar.)
manille f. [bier (le blé).
harpen 1 v. intr. jouer de la harpe; 2 v. tr. cri-t
harpenaar (mos), ...enist, ...enslager, ...enspeler
m. harpiste in.
harpezang rn. 1 chant m. accompagné de la harpe;
2 poésie f.; 3 psaume m.
harp ii f. harpie f.
harpoen m. harpon m.
harpoenen, ...poeneeren v. tr. harponner.
harpoenier m. (cs) harponneur m.
harpsiag in. arpège m.
harpsiager, ...speler rn. V. harpenaar.
harpuis n. 1 (mar.) arcanson, galipot m.; 2 colophane
f.
harpuizen v. tr. enduire de galipot, brayer i sec.
harre = har.
harrewarder ni., ... warster f. chicaneur, querelleur
m., ...euse f. [chamaillerie f.
harrewarderij, . . warrerij f. dispute; chicane,t
harrewarren v. intr. insép. (se) disputer, se cha-^
hars f. & n. résine f. [mailler.
harsachtig — 1S5 — Havau(n) a
harsachtig adj. résineux; (bot.) résinoïde.
harsboom m. arbre m. d résine.
harselectriciteit f. éle ,tricité f. résineuse.
harst m. aloyau m.
harsvernis n. vernis m. d la térébenthine.
1. hart n. 1 c eur m.; aan 't- drukken presser contre
son cceur; iem. een goed -- toedragen vouloir
du bien á qq.; ik kan 't niet over 't -krijgen
je ne pais m'y résoudre; ter -e nemen prendre
d coeur; van -e de bon coeur; van ganscher -e
de tout coeur; dat gaat mij ter -e, dat ligt mij
na aan 't -e cela me tient au ccrur, zijn - er
aan ophalen s'en donner à cceur joie; waar 't -
van vol is, loopt de mond van over de 1'abondance
du coeur la bouche parle; een zeeman in
zijn - zijn étre marin dans 1'dme; dat is uit het
- gesproken cela vient du coeur; met - en ziel
de aaur et d'áme; uit het oog, uit het - loin des
yeux loin du caeur; geen - hebben manquer de
coeur; iem. een - in 't lijf ou onder den riem
steken mettre d qq. du coeur au ventre; 2 cceur,
milieu, centre m. ; (chou) trognon m.; 3 (vaisseau)
gros m.; (corde) mèche f.; (pompe) chopine f.,
Beau m. En compos. de ou da creur, cardiaque.
2. hart = hert.
hartader f. veine f. du coeur.
hartbeklemming f. 1 oppression f.; 2 saisissement,
serrement m. de cceur.
hartbeving f. palpitation f.
hartboezem rri. oreillette f.
hartbrekend adj. navrant.
hartebeest n. 1 cerf m.; 2 élan m. du Cap.
hartebloed n. 1 song rn. artériel; 2 (fig.) zijn --
le plus pur de son song.
hartedief m., 'je n. coeur, chéri m., chérie f.
hartelap m. (fig.) cceur, chéri m.
harteleed n. chagrin, crève-coeur m.
hartelijk 1 adj, cordial, de tout cceur; 2 adv. cordialement,
de bon cceur.
hartelijkheid f. 1 cordialité, affection f.; 2 mot m.
aimable ou cordial.
harteloos adj. 1 sans coeur, insensible; 2 láche.
harteloosheid f. 1 insensibilité, fro deur f.; 2
lr cheté f. [mijn - touae ma j oie.
hartelust m. plaisi' m.; naar -d coeur joie ; heelt
harten n. ( mos` (jeu) (du) coeur rn.; ik speel - je
joue en coeur. En compos. de coeur.
hartenet n. 1 diaphragme m.; 2 péricarde in.
hartepijn f. mal m. alt cceur; crève-cceur m.
harteput m. creux m. de l'estomac.
hartevriend m. ami m. intime.
hartewee n. grand chagr.,n m.; profonde douleur f.
hartewensch m. souhait m. du coeur; naar - à
souhait. [du cozur.
hartgrondelijk, ...dlg(lijk) adj. & adv. da fond]
hartig 1 adj. de bon cceur; 2 cordial; 3 nourrissant;
4 bien assaisonné; 5 énergique; 6 adv. de
bon coeur, cordialement, avec énergie.
hartkamer f. ventricule m.
hartklep f. valvule f.
hartklopping f. palpitation f.
hartkwaal f. maladie f. de asar.
hartkuil m. 1 creux m. de l'estomac ; 2 cwur m.
hartmossel f. bucarde, cardite f.
hartperzik f. alberge f.
hartpijn f. cardialgie f., douleur f. cardiaque.
hartroerend adj. émouvant, pathétique; met
-e stem avec des larmes dans la voix; adv.
pathétiquement. [m. terrible.
hartslag m. 1 pulsation f.; 2 apoplexie f.; 3 coup;
hartslagader f. aorte f.
hartsterkend adj. cordial, réconfortant; een ---
hartsterking f. cordial rn. [middel tin cordial.
hartstocht m. passion f.
hartstochtelijk 1 adj. passionné; 2 adv. passionnément
.
hartstochtelijkheid f. passion, fougue, violence f.
hartstochteloos 1 adj. irnpassible; .2 adv. impassi
blement.
hartsvanger m. couteau m. de chasse.
hartverheffend, ...verheugend, ...verkwikkend,
...verscheurend adj. qui relève, réjouit, ranime.,
déchire le coeur.
hartversterkend, ...king = hartsterkend etc.
hartvlies n. péricarde m. [cardiacé.
hartvormig adj en ceur;(hot.)cordiforme; (zoo.)j
hartwand m. myocarde m.
hartwater n. sérosité t. péricardine; liquide m.j
hartwaterzucht f. hydrocardie f. [péricardique.
hartwortel m. pivot m., racine f. pivotante.
hartzak(je n.) m. péricarde m.
hartzeer n. profonde douleur f., crève-coeur m.
D hasp(e) f. 1 dévidoir; 2 écheveau m.
haspel m. 1 dévidoir m.; (til dor, d'argent) tracanoir
m.; 2 (violon) áme f.; (route) barrière f.;
(passage) tourniquet m.; (fortif.) cheval m. de
Frise; 3 (fardeaux) treuil m.
haspelaar m., aster f. ('s) 1 dévideur m., ...euse
f.; 2 (fig.) brouillon m., -ne f.
haspelarij f. chicane f.
haspelen 1 v. tr. dévider; 2 embrouiller; 3 v.
intr. se chamailler.
haspeling f. 1 dévidage m:; 2 embrouillement m.
haspelwerk n. 1 (travail de) dévidage; 2 travail
m. bousillé.
hassebassen v. intr. insép. se quereller, tempéter.
hatelijk 1 adj. haïssable, odieux; 2 honteux;
3 adv. odieusement.
hatelijkheid f. 1 odieux in.; 2 méchanceté f.;
3 (iron.) aménité :. [ter.
haten v. tr. 1 haïr; porter de la haine à; 2 détes-1
hater m. (mos) haisseur; ennemi m. iuré.
hauw m. silique f.; -tje n. 1 stlicule f., 2 pafte f.
d'anémone.
Havan(n)a 1 n. la Havane f., 2 f. (cigare) Havane
m.
have — 186 — hectografeeren
have f. biens m. pl.; — en goed biens meubles et
immeubles. [pre, déguenillé.
haveloos adj. 1 misérable, pitoyable; 2 malpro-1
haveloosheid f. 1 misère f.; 2 malpropreté f., dépenaillement
m.
haven f. (cs) port m.
havenboek n. portulan m.
havendam, ...dijk m. móle m., jetée f.
havenen v. tr. 1 nettoyer; 2 chiffonner, froisser,
délabrer; avarier; 3 rosser, étriller.
havengeld n. droits m. pl. de port.
havenhoofd n. (pierres) mole m., jetée; (bois) estacade
f. [tiq.) liménarque in.
havenmeester in. 1 capitaine du port; 2 (an-t
havenrecht n. droits m. pl. de port.
havenstad f. vilie f. maritime, port in. de mer.
haver f. avoine f.; de paarden die de — verdienen
krijgen ze dikwijls niet le cheval faisant la peine
ne mange pas l'avoine; tem. zijn -- geven donner
sa pitance à qq.
haverakker in. avenier m., aveinière f.
haverbloem f. farine f. d'avoine; (tiss.) grumel in.
haveresch m. (...esschen) sorbier m. cornmun,
avrelon m.
havergras n. fromental, ray-grass in.
haverij f. avarie f.
haverklap m. balie f. d'avoine; (fig.) oei een —
pour une bagatelle, d propos de rien.
haverkneu f. bruant m. ; aune.
haverslag m., ...stroo n. chaume m. d'avoine;
(fig.) bagatelle f., rien m.
haverzak ni. sac ni. d avoine.
havezaat, ...zate f. métairie f. seigneuriale.
havik m. (cD en) autour in.
havikskruid n. hiéracium m., épervière f.
haviksneus m. nez m. aquilin ou crochu.
hevikssteen m. (min.) hiéractte f.
hazard m. 1 hasard m.; 2 danger m.
1. haze en compos. de lièvre.
2. haze f. (x' n) (anat.) jarret m.
hazebeen(tje) n. 1 patte €. de lièvre; 2 (os) astra-t
hazegras n. 1 molinie f.; 2 vulpin m. [gale f.
thazel m. (oos), hazelaar m. ( mos) noisetier, coudrier
m.
hazelaarsboseh(je) n. coudraie, coudrette f.
hazel(kor)hoen n. gelinotte f.
hazelmuis f. museardin, croque-noisette m.
hazelnoot 1 f. noisette; groote — aveline f. ; 2
(hérald.) coquerelle f.
hazelnoteboom m. noisetier in.
hazelnotenhout n. bois m. de coudrier.
hazeinotenolle f. huile f. d'avelines.
hazelwortel m oreillette f., oreille f. d'homrne.
hazen en compos. de lièvre.
hazenjacht f. chasse f. au(x) lièvre(s).
hazenlip f., ... mond m. bec m. de liévre.
hazenpad n. piste f. de ou du lièvre; het — kiezen
décamper.
hazenwind(hond) m.lévrier m.;(femelle)letvrette f.
hazepeper f. civet m. (rie lièvre).
hazesprong m. 1 saut in. de lièvre; 2 (os) astragale
f. [ken prendre la fuite.
hazavendel n. queue €. de lièvre; het — opste-j
he interj. 1 eh! 2 hola! ohé! 3 dat is mooi—?
e'est beau, hein ?
heb m. possession, recette f.; hij is voor den --- ii
tient d recevoir, il est avide.
hebachtig adj. avide, cupide.
hebachtigheid f. avidité, cupidité f.
hebbelijk 1 adj. décent, convenable; 2 habituel;
3 adv. extrt?mement.
hebbelijkheid f. 1 convenance; 2 habitude, mauvaise
habitude f.
hebben (had, heeft gehad)1 v. tr. avoir, posséder;
bij zich -- avoir sur soi; hij heeft plat van zijn
vader il tient cela de son pére; wien had hij voor?
d qui parlait-il? hier hebt ge geld voici de 1'argertt;
daar hebt gij 't al voile l'affaire; wat heb
ik daaraan? à quoi cela m'ai'ance-t-il? ik heb
daar niets tegen je ne m'y op pose pas ; iets teen
iem. -- en vouloir d qq.; ik zal hem wel —je Ie
trouverai ben; ik moet daar niets van —je n'y
tiens pas; pas gehad! je sors d'en prendre; van
wien hebt gij dat? de qui tenez-vous cela? 2 willen
-- vouloir, désirer; iets gaarne — aimer qc.;
3 avoir, contenir, renfermer; de pomp heeft geen
water la pompe est franche; 4 v. imp. het heeft
geen haast rien ne presse; het heeft geen nood
il n'y a aucun danger; het heeft niets te beduiden
cela ne signifie rien : 5 v. auxiliaire avoir;
heb je ooit van je leven 1 a-t-on jamais ! ik heb
zooeven ou pas gezegd je viens de dire.
Hebreër ( mos), Hebreeuw (xen)m. Hébreum.
Hebreeuwsch, Hebreisch adj. & (langue) n.
hébraïue adj.; hébreu adj. in. & (langue) m.
hebzucht f. avidité, cupidité f.
hebzuchtig 1 adj. avide, cupide; 2 adv. avide-
1. hecht adj. solide, ferme. [ment.
2. hecht n. manche m.; het — in handen hebben
tenir l'affaire par le bon bout.
hechtdraad In. 1 bioti m.; 2 (plaie) fil f. de suture;
3 (bot.) vrille f.
hechten v. tr. (hechtte, heeft gehecht) 1 attacher,
lier; (vêtement) bdtir; (plaie) coudre. 2 zijn
blikken — op fixer ses regarus sur; 3 v. intr.
tenir d; 4 attacher de l'importance à.
hechtenis f. prison, détention f.; in -- nemen;
hechtheid f. solidité, fermeté f. [arrêter.
hechting f. attache, fixation, suture f.
hechtnaald f. aiguille f. d suture.
hechtpleister f. (emplátre m.) agglutinatif ou#
hechtrank f. vrille f. [adhésif; sparadrap m.
hechtsel n. (c's) attache; (chir.) suture; (cout.)^
hectare f. ( - n) hectare m. [ faufilure f.
hectografeeren v. tr. hectographier, copier d l'autoco
p iste•
hectogram — 187 — heersching
hectogram n.. ...lite , ...meter m. hectogramme,
...titre, ...mètre m.
1. heden adv. aujourd'hui ; tot — toe jusqu'ici.
2. heden n. présent m.
3. heden interj. Ciel ! -- mijn tijd, — nog toet
hedenavond adv. ce soir. [loste Cie!!
hedendaags adv. de nos jours, présentement.
hedendaagseh adj. accuel, présent, moderne, contemporain.
heden middag, ...morgen, ...nacht, ...ochtend
adv. ce midi, ce matin, cette nuit, ce matin.
hederik f. moutarde f. ou sénevé m. des champs.
heel ad]. 1 entier, complet; een — ding toute une
affaire; 2 bien portant, sain; 3 réservé; zich —
houden se tenir sur la réserve.
2. heel n. (heelen) entier; ten —e en entier.
3. heel adv. fort, extrêmement, très; ---- wat
beaucoup (de) ; — en al complètemenl.
heelal n. univers m.
heelbaar adj. curable, guérissable.
heelbaarheld f. curabilité f.
heelegaar, ...ggnsch, ...maal adv. complètemenf.
heelen 1 v. tr. guérir; 2 v. intr. (se) guérir, sei
heelend adj. curatif. [cicatriser.
heelheid f. 1 entièreté, intégrité f.; 2 retenue f.
heeling f. guérison, cure f.
heelkracht f. vertu ou force f. curative.
heelkruid n. 1 herbe f. vulnéraire; 2 berce, pana-t
heelkunde, ... kunst f. chirurgie f. [cée f.
heelkundig, ...kunstig adj. chirurgical.
heelkundige (c' n), ... meester m. chirurgien m.
heelmiddel n. remède m.
heelpleister f. empléitre m. curatif. [sauf.
heel(s)hoofds, ...(s)hulds adv. indemne, sain etc
heelslag n. coup m. ou sonnerie f. de I'heure.
1. heelster f. guérisseuse f.
2. heelster f. receleuse f. [à guérir.
heelvieesch n. chair f. qui guérit; chair f. facilei
heemraad m. membre m. de (la) wateringue.
heemraadschap n. conseil m. de (la) wateringue.
heemst f. (bot.) guimauve f.
heen adv. 1 là, y; ik ga er — j'y vair; waar gaat
gij —? ou allez-vous? hij is ergens -- il est allé
quelque part; ver -- au loin; waar moet dat —?
ou allons-nous? 2 — en weer loopen ou gaan
courir cà et lc , aller et venir; een kaartje — en
weer un billet aller retour; het — en weer loopen
ou gaan le va-et-vient ; 3 avec des prép.: over de
tafel — par-dessus la table; langs het huis --
le long de la maison; naar boven —vers le hout;
zich over de zorgen -- zetten bannir les soucis.
En. compos. heengaan, ...loopen, ...draven =
weggaan, ...loopen, ...draven etc. s'en aller,
s'encourir, s'en aller en trottant etc.
heenkomen n. retraite f.; een goed — zoeken
chercher son salut dans la fuite; een goed — hebben
avoir un lieu de refuge ou un gfte.
heenreis f. voyage h l'aller; aller m.
heenrit ni. aller m.
heep f. (hepen) serpette f.
1. heer n. (heren) 1 armée f.; 2 foule,multitude f.
2. heer m. ( men) 1 seigneur m.; de H— God le
Seigneur Dieu; Onze Lieve H— 1 Notre Seigneur,
2 le bon Dieu; het gebed des H---en
l'oraison dominicale; in den H—e zijn 1 étre
mort, 2 (iron.) être éméché; 2 maître, propriétaire
m.; 3 maitre, patron rn.; zoo — zoo knecht
tel maltre tel valet; groote —en hebben lange
armen les grands ont le bras long; strenge —en
niet lang regeeren la sévérité n'a point de durée;
langs 's —en wegen en straten sur la grandroute;
4 de — monsieur; de oude — le vieux;
de jonge — lefils de la maison; de —en en de
dames les messieurs et les dames; een — met een
dame un cavalier avec sa dame ; de Groote H--
le Grand Seigneur; 3 prêtre m.; 6 (iron.) een
rare — un vilain monsieur; 7 (cartes) rol m.
heerachtig adj. en seigneur; een — voorkomen
un air de gentleman. [route f.
heerbaan f. 1 route ou voie f. militaire; 2 grand-1
heerban rn. ban m.
heer(e)boer m. gentilhomme m. campagnard.
heerejee interj. Seigneur jésus!
heerenboon f. (haricot m.) princesse f.
heerendienst m. 1 service ni. de grande maison;
2 (féod.) corvée f. [f. des Seigneurs.
heerenhuis n. 1 maison m. de maitre; 2 chambret
hoerenknecht m. (cDen, 's) laquais, domesiique=
heerenleven n. vie f. de seigneur. . [m. en livrée.
heerenlogement n. hotel m. de premier rang.
heerenloon n. 1 salaire m. officiel; 2 salaire m.
magnifique.
heerenpartijtje n. portie f. entre !iommes.
heerenpruim f. prune f. de Monsieur.
heerenweg = heerweg. [m. de maltre.
heerenwoning f. demeure f. seigneuriale, maison4
heerleger n. = 1. heer.
heerlijk adj. 1 seigneur ial; 2 excellent, délicieux,
superbe; 3 adv. superbement.
heerlijkheid f. 1 (terre) seigneurie 1.; 2 dignité f.
seigneuriale; 3 magnificence, splencieur, gloire f.;
de — Gods la majesté de Dieu ; de eeuwige -- la
gloire éternellt.
heersoos adj. sans maitre.
heeroom m. 1 oncle curé m.; 2 (monsieur le)
curé m.; 3 dominé m.
heerschaar f. armée t., corps en. d'armée.
heerschachtig etc. — heerschzuchtig.
heerschap n. ( = pen) 1 mastre, patron m.; 2 (iron.)
een raar — un singulier type.
heerschappij f. 1 dominarion, souveraineté Yf.;
empire m. ; 2 (anges) —en dominations f. pl.
heerschen v. intr. 1 dominer, régner; 2 être en
vogue.
heerscher ( zs) m., oes ( misen) f. souverain m.,1
heersching f. domination f. [—e f.
heerschzucht -- 188 -- heiligenbeeld
heerschzueht f. ambition f., esprit m. de domination,
despotisme m.
heerschzuchtig 1 adj. ambitieux, impérieux, despotique;
2 adv. ambitieusement. [militaire.
heerstraat f., ...weg m. grand-route, route t.i
heertocht m. expédition f. militaire.
heertros m. train m. (de 1'armée).
heesch I adj. enroué, rauque; 2 adv. d'une voix
rauque.
heeschheid f. 1 enrouement m.; 2 (voix) raucité f.
heester m. (cos) arbuste, arbrisseau m.
Meestergewas n. 1 arbuste, arbrisseau m.; 2 (colt.)
buisson, hallier m.
heet 1 adj. chaud; 't is hier — il fait chaud
ici; 't is drukkend -- il fait une chaleur lourde;
de —e luchtstreek la zone torride; —e tranen
storten pleurer à chaudes larmes; op —e kolen
staan être sur des charbons ardents; 2 ardent,
vif ; —e dorst soif f. ardente; in 't —ste van
't gevecht au plus chaud du combat; 3 dpre á,
passionné pour; 4 excitant, pimenté; 5 ardent,
passionné; 6 (fig.) tont chaud; zoo — van de
naald tout chaud ; op —erdaad en flagrant délit;
7 adv. chaudement.
1. heeten v. tr. chauffer, rendre chaud.
2. boeten1 v. tr. (heette, heeft ou is geh e eten)
nommer, dénommer, appeler; welkom — souh,
after la bienvenue; dat heet ik loopen! voilà ce
qui s'appelle courir! 2 ordonner, commander,
dire; 3 iem. — liegen donner un démenti d qq.;
4 v. intr. se nommer, s'appeler; 5 v. imp. het
heet dat hij on dit qu'il.
heetgebakerd adj. irascible.
heethersen, heethoofd m. & f. tête f. chaude.
heethoofdig adj. emporté, irascible, violent.
heethoofdigheid f. irascibilité, fougue f.
heetwaterstoof f. bouillotte f.
hef f. = heffe.
hefboom rn: tevier m.; (mar. & artil.) anspect m.
hefdeeg n. levain m., [lie f.
heffe f. 1 levure f.; 2 lie f. (de vin etc.); 3 (fig.)i
heffen v. tr. (hief, heeft geheven) 1 lever, élever,
soulever; op het paard — mettre d cheval ; ten
doop — tenir sur les fonts; 2 lever, percevoir.
heffing f. 1 1evéc, perception f.; 2 contribution,
taxe f.
hefoffer i1. prétnices f. pl. (de la moisson).
hefspier f. (muscle m.) élévateur m.
heft = 2. hecht.
heftig etc. = hevig etc.
heg ( cgen), hegge f. (vo n) haie f. [ jardinier.
heg(ge)schaar f. fauchette f., ciseaux m. pl. dei
1. hei interj. hé! hé là-bas! 't is altijd — of fij
met kern il tombe toujours dans les extrêmes.
2. hei f. (en) mouton m., hie f.
3. hei f. = heide.
heibaas m. chef m. d'équipe.
heibel f. chipie f.
heibezem m. balai m. de genêt.
heiblok n. 1 mouton m., hie f.; 2 (paveurs) dernoiselle
f.; 3 (fig.) lourdaud m.
heiboender m. frottoir m. de genêt.
heiboer m. paysan m. des landes.
heibrand m. feu m. de bruyère.
heidamp m. brouillard m. sec. f bruyère, lande f.
heide f. (w> n) 1 (plante) bruyère, érice f.; 2 (terre)t
heideachtig adj. 1 (bot.) éricacé; 2 ressemblant à
heidebloem f. fleur f. de bruyère. [la bruyère.
heidekruid n. bruyère, érice f.
1. heiden m. ( cen) païen, idoldtre; (non juif)
gentil m.; aan de —en overgeleverd livré aux
gentils; apostel der —en apótre m. des gentils.
2. Heiden m. (w s) Bohémien, Tsigane m.
heidendom n. paganisme m., idolktrie f.
heidensch 1 adj. païen; 2 impie, immoral;
3 adv. en païen.
1. heldin f. (co nen) païenne f.
2. Heldin f. Bohémienne, Tsigane f.
1. helen 1 v. tr. enfoncer au mouton; hier;
2 n. enfoncement m.
2. heien 1 v. intr. (mar.) tanguer; 2 n. tangagei
m. [(au mouton).
heler m. (mos) 1 mouton m., hie f.; 2 sonneur m.4
Heikruis n. Haut-Croix f. (Brabant).
1. heil n. 1 santé f.; 2 salut, bonheur m., lélirité
f.; 3 salut m. éternel; het Leger des —s l'Armée
f. du Salut.
2. heil interj.: — den koning! vive le rol! -- U
salut à toi 1-- den man die béni (soit) l'hommel
heila interj. eh 1h! [qui.
Heiland m. Sauveur m.
heilbede, ...belofte f. viceu m. de bonheur.
heilbot f. flétan, hippoglosse m.
heildronk m. toast m., santé f.
heilgymnastiek f. gymnastique f. suédoise.
1. heilig 1 adj. saint; (voor) --- verklaren canoniser;
2 saint, sacré; het — Hart le Sacri
Cceur; de —e vaten les vases sacrés; uw woord
moet u --. zijn votre parole doit vous être sacrée;
een —e stilte un silence religieux; -- huisje
petite chapetle f.; 3 adv. saintement. V. heilige-
2. heilig n. (messe) sanctus m.; het driemaal --
le trisagion m. [congé m.
heiligavond m. 1 veille f. de fête; 2 chómage,1
heiligbeen n. (anat.) sacrum m.
helllgdag m. jour m. de féte, jour férié.
heiligdom n. 1 sancivaire m.; 2 relique f., chose 1.
sacrée. [m.; 3 sacristie f.
heiligdomhuisje n. 1 tabernacle m.; 2 reliquairel
1. heilige n. 1 sacré m., choses saintes; 2 saint,
saint lieu m.; het -- der —n le saint des saints.
2. heilige m. & f. (c n) saint m.,—e f.; ieder —
moet zijn was hebben d chaque saint sa chandelle.
heiligen v. tr. 1 sanctifier; 2 consacrer (d) ;
3 canoniser. [icone m.
heiligenbeeld n. 1 image f. de saint; 2 (schism.)1
heiligendienst — 189 — helder
heiligendienst m. culte m, de dulie ou des saints.
heiligheid f. sainteté f. [3 canonisation f.
heiliging f. 1 sanctifïcation f.; 2 consécration;t
heiligmakend adj. sanctifiant.
heiligmaker m. 1 sanctificateur m.; 2 (pop.) gáteau
rn. d'entremetteur.
heiligmaking f. sanctffication f.
heiligschendend, ...schennend adj. sacrilège.
heiiigschender, ...schenner m. sacrilège, profanateur
ni. [profanation f.
heiligschending, ...schennis t. sacrilège m.,
heiligspreking, ...verklaring f. canonisation f.
heilloos adj. 4 fatal, funeste; 2 scelérat, impie.
heilloosheid f. ! caractère ni. funeste; 2 scélératesse,
perversité f.
heilrijk, ...vol adj. saltitaire, fructueux.
heïisleger n. Armée f. du Salut.
heilssoldaat rr^., ...date f. salutiste m. & t.
heilwensch m. vcau m. de bonheur,
heilzaam 1 adj. salutaire, fructueux; 2 adv. salutairement,
fructueusement.
heilzaamheid f. utilité, salubrité f.
heimachine f. sonnette f. à déclic.
heimast m. mot, pilotis m. (de la sonnette).
heimelijk 1 adj. secret, caché, clandestin ; 2 adv.
secrètement, furtivement, en cachette, clandestinement.
[tinité f.
heimelijkheid f. 1 secret, mystère m.; 2 clandes-t
helmpje n. grillon m. (du foyer). [pays.
heimwee n., ... ziekte f. nostalgie f., mal m. dut
1. Hein m. Henri m.; magere — ou Vriend ---
la mort, la Camarde; —tje-Pik le demon m.
2. Hein n. Hérinnes-sur-Marck m. (Brabant).
heinde adv. près; — en ver partout, de tous cótés.
heining f. 1 haie, clóture f.; 2 fossé m. de démarcation.
heiningsloot f. fossé m. de démarcation.
heipaal m. pilotis, pieu m.
heir, heirbaan etc. _- 1. heer etc.
heirook m. brouillard m. sec.
heisa interj. 1 allons ! 2 gai, gai!
heistelling f. sonnette f.
heitouw n. tiraude f.
heiwerk n. 1 pilotage in.; 2 pilotis m.
hek n. (co ken) 1 grille, barrière f.; het--- is van
den dam l'ceil du ricaïtre nv est plus; de --ken
zijn verhangen les choses ont pris une autre
tournure; het — sluiten sortir le dernier; het
-- aan den ouden stijl houden conserver les
choses en l'état; 2 balustrade f., balustre; (baptistère)
parquet m.; 3 claie f.; (moulin) aile f.;^
hekdeur f. porte f. grillée. [(mar.) arcasse f.
1. hekel m. (cs) peigne, séran, sérancoir m.;
over den — halen faire passer par les baguettes,
éreinter. [ben aan avoir de raversion pour.
2. hekel m. aversion f., dégout m.; een — heb-t
hekelaar m. ( xs) 1 séranceur m.; 2 critique, critiqueur
m.
hekelachtig 1 adj .satirique; 2 adv.satiriquement.
hekeldicht n. satire f.
bekeldichter in. (poète m.) satirique m.
hekelen v. tr. 1 peigner, sérancer; 2 critiquer,;
hekelig = hekelachtig. [éreinter,
hekeischrift n. 1 (vers) satire f.; 2 (prose) libelle,
pampltlet rn.
hekeltaal f. langage m. satirique.
hekeltand m. dent ou broche f. de séran.
hekelveid n. (lieu ril. du sabbat ni.
hekelzueht f. esprit gin. de satire.
hek(ke)geld n. péage, droit m. de barrière.
hekkensluiter m. dernier arrivant rn., serre file;
(fig.) dernier-né in.
hekkenspringer i. i étourdi in.; 2 arriviste in.
hekkevuur n. feu m. de billebaude.
heks f. sorcière f.
heksen ". intr. erisorceler, user de sortilèges; hij
kan niet — il nest pas sorcier.
heksendans m. sabbat m.
heksen meel n. (pharm.) (poudre f. de) lycopode^
heksenmeester m. sorcier, rnagicien m. [in.
heksenproces n. proces m. de sorcellerie.
heksenproef f. épreuve f. de sorcellerie.
heksenwerk n., hekserij f. sorcellerie, magie f.,
sortilège m., dat is geen-- ce n'est pas bien malin;
ce n'est pas le diable.
heksluiter m. = hekkensluiter.
hekvuur n. feu n!. de billebaude. [casse f.
hekwerk n. 1 treillage, crillage rn.: 2 (mar.) ar-1
1. hel 1 adj. clair, 2 éclatant, ardent; 3 adv.
claicement ; de facon éclatante.
2. hel f. 1 enfer m.; les enfers m. pi.; zoo donker
a's de — noir comme dans un foor; 't is kermis
in de — le diable bat sa femme; 2 (mar.) fosse f.
aux lions; 3 (typo.) cassetin m. du diable.
helaas, helaci interj. hélas!
held m. héros m.; een heele — in 't eten un fameus
héros d table. En compos. héroïque ou de;
heldenbrief m. héroide f. [héros.
heldendaad f. action f. héroïque, haut fait, expioit;
heldendicht n. pou;ne in. épique, épopée f. [m.
heldendichter m. paète m. épique.
heldendood ni. mort f. héroïque; den -- sterven
mourir en héros.
heldenfeit n. == heldendaad.
heldengeest m. héroïsme m. [valeur f.
heldenmoed m. courage ni. héroïque, vaillance,t
heldenrol f. (théát.) grand róle m.; hij speelt dei
heldenstuk n. = heldendaad. [ --il joue les héros.
heldentijd(vak n.) m. temps m. pl. héroiques.
heldenzang m. ode f. héroïque; chant m. guerrier.
1. helder adj. (^ der, ost) 1 clair, brillant, vif,
éclatant; —e dag, hemel jour, ciel serein; bij
—en dag en plein jour; — hoofd esprit lucide;
-- oogenblik moment lucide; —e druk impression
nette; 2 — vaatwerk vaisselle blanche; ---
linnen linge blanc; 3 transparent, diaphane.
helder — 190 --- hemel
2. helder adv. 1 clair, clairement; --= klinken
Bonner clair; — zien voir clair; — denken avoir
la pensée nette; 2 proprement. [lucidlté f.
helderheid f. T clarté f.; sérénité, propreté, netteté,1
heidertjes adv. proprement; 't ziet er — uit cela
a l'air propret.
helderziend adj. 1 clairvoyant, sagace; 2 clairvoyant,
somnambule. tltsme m.
helderziendheid f. clairvoyance f., somnambu-t
heidheftig 1 adj. héroïque; 2 adv. héroïquement.
heldhgftigheid f. héroïsme m., bravoure f.
heldin f. (xnen) héroïne f.
heldínnenbrief m. héroïde f.
helen 1 v. tr. celer, dissimuler; 2 recéler, cacher;
5 n. reeel m.
Helenavuur n. Hélène f., feu m. Saint-Elme.
heier rn. (mos) receleur m.; de — is zoo goed als
de steler autant vaut recéler que voler.
helft f. moitié f.; de -- duurder a moitté plus
cher, plus cher de moitlé; voor de — van den prijs
d moitié prix; co je petite moitié.
heigedrocht n. monstre m. infernal.
heigoed n. (typo.) têtes f. pl. de clou.
helhond m. 1 Cerbère m.; 2 (injure) chien m.ii
heling f. recel, recèlement m. [d'enfer.
Helioggbalus m. Héliogabale, Flagabale m.
Helkijn n. Helchin m. (Fl. Occident.).
hellehaard f. hallebarde f.
heilebardier m. ( c's) hallebardier m.
hellebrok m. & f. tison m. d'enfer.
hellegat n. gueule f. de l'enfer; (théatre) trou m.
arlequin.
hellen v. intr. 1 pencher, incliner; 2 tirer (sur) .
hellend adj. penchant, incliné; —e muur mur
en surplomb; — vlak plan incliné.
hellepijn f. tortures f. pl. de 1'enfer; souffrance f.
infernale. [henne f.
hellepoel m. gouffre m. de 1'enfer; (théol.) gé-t
helleschip n. barque f. de C(h)aron.
helleschipper m. nautonnier des enfers, C(h)a-^
hellevaart f. voyage in. aux enfers. [ron in.
helleveeg f. diablesse, furie f. [Pluton m.
hellevorst m. prince m. des enfers; Satan; (myth.)»
hellewagen in grande Ourse f.
hellewicht n. impie, damné m.; tison m. d'enfer.
helling f. 1 Lnettnaison f., penchernent m.;
2 pente, déclivité f., (napar) surplomb m.;
3 rampe f.; talus, glacis m.; 4 versant m.; 5 chanttèr
m. de construction; cale f. (de carénage);
6 (fig.) penchant m., inclination f.
hellingshoek m. angle m. d'inclinaison.
1. helm m. ( coen, c' p j e) 1 casque, t heaume m.;
2 chapiteau; dóme m.; 3 coiffe f.; hij is met een
-- geboren it est né coiffé.
2. helm f. (bot.) oyal m., laiche f. des dunes.
3. helm m. (mar.) barre f., heaume m.
helmbos m. panache m.
helmdak n. dOme m., coupole f.
helmet n. ( "ten) casque m.
helmgat n. trou m. devisiére.
helmkam m. 1 créte f. de casque; 2 (hérald.) ci-;
helmkruid n. scrofulaire f. [mier m.
helmplant f. oyat m.
helmspits f. cime f. du casque.
helmstijltje n. (bot.) style.m.
helmstok ni. barre f. de gouvernail, ti,-non m.
helmstruik m. ammophile f.
heimteeken n. cimier m.
Heloot m. (...oten) flote m.
help 1 f. aide f.; 2 m. & f. (personne) arde m. & f.;
3 interj. au secoursl
helpen (hielp, heeft geholpen) 1 v. tr. aider, assister,
secourir, seconder; elkander — s'entr'aider;
een handje -- donner un coup de main; help u
zelf zoo helpt u God aide-toi et le Ciel t' aidera;
iem, aan iets --- procurer qc. d qq.; er is geen —
aan il n'y a plus rien á faire; er door — tirer
d'un mauvais pas; in den grond — ruiner; uit
den nood --- sauver; op de been --- remettre sur
pied; van kant -- faire disparaïtre; ik kan 't
niet — je n'en peux mais; 2 v. intr. servir, être
utile; wat kan dat —1 á quoi bon cela! wat zal
u dat —? á quoi cela vous servira-t-il? men
moet zich maar weten te -- ilfaut savoir se tirer
d'affaire; tegen den dood helpt geen kruid
contre la mort point de remède; niets hielp rien
n'y fit.
helpend adj. 1 acuxiliaire; 2 secourable.
helper m., ...ster f. ( c's) aide m. & f.; assistent,
second ni., —e f.; (jeu) croupier m.
hefportaal n. limbes m. pl.
helpzeel n. bretelle f. (de porte-faix).
helsch adj. (coer, mot) 1 infernal, d'enfer; 2 diabolique,
démoniaque; 3 — worden se fácher fout
rouge; 4 —e steen pierre f. infernale.
Heisingor n. •Elseneur m.
1. hem pron. 1 (comp. dir.) le; 2 (somp. ind. &t
2. hem interj. hem, hm! [rég. de prép.) lui,
hemd n. ( coen, x je) 1 chemise f.; een ander —
aantrekken changer de chemise; zijn — van 't
lijf verkoopen vendre lusqu'á sa chernise; het
--- gaat nader dan de rok la peau est plus proche
que la chemise; in zijn — blijven staan (fig.) en
être pour sa courte honte; 2 (métall.) chemise,
fausse paroi f.; 3 —je chemisette f.; half —je
plastron m.
he mdenfabrikant, ... maker rn. chemisier m.
hemdennaalster f. chemisière f.
hemdetecht m. camisade f.
hemdlinnen n. toile f. d chemises.
hemdrok m. camisole f.
hemdsboord m. 1 col m. de chemise; 2 poignet m.
hemdskraag m. col, collet m.
hemdsmouw f. manche f. de chemise; in zijn —en
en bras de chemise.
hemel m. (cos & oen) T ciel : 1 firmament m.;
hemelbeschrijver — 191 --
herder
onder den blauwen ou blooten — d la belle
étoile; 2 astres m. pl.; 3 atmosphère f.; 4 ciel,
paradis m.; Onze Vader die In de —en zijt notre
Père qui étes aux cieux; een — op aarde le paradis
sur verre; om 's —s wil pour I'amour de Dieu;
lieve —1 fusie Cie!! 5 daas; (chaire) abat-voix m.
En compos. céleste ou du ciel. -
hemelbeschrijver m. polographe, uranographe m.
hemelbeschrijving f. polographie, uranographie t.
hemelbode m. envoyé ou messager m. céleste.
hemelbol m. globe m. céleste; sphère f. armillaire.
hemelboog ni. volte f. céleste; firmament m.
hemelbrood n. manne f. céleste,
hemeldauw m, 1 rosée f. céleste; 2 (bot.) panic m.
sanguin.
hemelen v. tr. & intr. monter ou mener au ciel;
gagner le ciel; aller ou étre au ciel.
hemelgewelf n. firmament m , voute f. céleste.
hemelheer, ...hetr n. armée f. céleste.
hemelhof n. cour f. céleste, paradis ni.
hemelhoog 1 adj. qui monte jusqu'aux nues;
qui perce les nues; 2 adv. (jusqu')aux nues.
hemeling m. & f. 1 ange m.; 2 élu m., ---e €.
hemelkaart f. carte f. ou planisphère m. céleste.
hemelkring m. = hemelboog.
hemellichaam n.corps m. céleste; étoile t.,astrem.
hemellicht n. 1 lumiére f. céleste; 2 (clarté f. du)
jour m.; 3 corps m. céleste; 4 éclair m.
hemelloop m. mouvement m. célesle.
hemelrijk n. rovaume m. des cieux.
hemelrond n. calotte f. deus cleux.
hemelsblaisw 1 adj. bleu céleste, bleu d'azur;
2 n. bleu m. de cel, azur m.
hemelsbreed 1 adj. en ligne droite, à vol d'oiseau;
2 immense; 3 adv. immensément.
hemelsbrood n. manne f. céleste.
hemeisch adj. 1 céleste; 2 divin.
hemelsgezind adj. pieux, religieux.
hemei(s)teeken n. i signe m. du ciel; 2 constellation
f., signe m. du zoodiaque.
hemelstreek f. zone f., citmat m.
hemeltergend adj. qui crie verageance au ciel.
hemelvaart f. oseension f. au ciel; O. H. -- l'A.scension;
O. L. V. — 1'Assomption f.
Hemelvaartsdag m. t'Ascension f.
hemelval m. 1 chute f. des angee; 2 chose ou personne
tombée du cie! ; 3 surprise f.; 4 langage m.
mystérieux ou divin ou inintelligible.
hemelwaarts adv. au ciel, vers le ciel, vers iesT
hemmen v. tr. faire hm hm! [cieux.
1. hen pron. pers. les, (rég. de prép.) eux.
2. hen f. (c nen) 1 poule t.; 2 (astr.) phtnfx m.
Hendrik m. Henri m.; een brave---shïstorle un;
Hendrika f. Henriette f. [conte moral.
Henegouwen n. le Hainaut m.
Henegouwer m. (cbs) Hennuyer m.
henen adv. d'ici, en; ik ben —je suis par#i.
heng f. penture f. (d'une porte).
hengel m. (cos) 1 hamefon m.; canne f. d péche;
2 crémaillére; 3 anse f.
hengelaar m, (cos) pécheur m. d la ligne.
hengelen v. intr. pécher d la ligne.
hengeling f. péche f. d la ligne.
hengelroede f. canne f. d péche.
hengelsnoer n. ligne f. à pécher, empile f.
hengsel n. (cg) 1 anse f.; 2 (coffre) portant m.;
3 penture f.; 4 charnière f. En compos. e anses.
1. hengst m. 1 éialon m.; 2 (poisson) muge,=
2. hengst f. barque 1. non pontée. [mulet m.
hengstebron f. Hippocrène f, fontaine f. de Pé-;
hengstezel m. fine m. mdle. [gare.
hengstveulen n. poulain m. mille.
henker m. 1 bourreau m.; 2 diable m.
hennenel n. ceuf m. de poule.
hennep m. 1 chanvre m.; 2 (semence) chènevis m.
hennepachtig adj. chanvreux; (bot.) cannabiné.
hennepakker m. chènevière f.
hennepbraak f. broie f., échanvroir m.
hennepbreker in. teilleur, broyeur m.
hennepbroeiing f. rouissage f.
hennepen adj. de chanvre.
hennepkoek m. tourteau m. de chènevis.
hennepnetel f. galéope f., galéopsis m.
hennepolie f. huile f. de chènevis; (fig.) coups m,
pl. de corde.
hennepstengel, ...stok m. chènevotte f.
hennepzaad n. chènevis m.
hennepzeel n. bretelle, sangle f.
hennetaster m. tdte-poule, tdte-au-pot m.
H e n o c h m. F-noch m. [le monde.
hens m. p1.: (mar.) alle -- op dek en haut touti
1. her f. (aren) gond m. V. 1. har.
2. her adv. ici; — en der de tous cótés; van
ouds — de toute antiquité.
herademen v. intr. insép. reprendre haleine, reepirer
d nouveau. [on respiraill
herademing f. reprise f. d'haleine; 't was een —$
herbarium n. (...ria & cs) herbier m.
herberg f. 1 auberge, hotellerie f., logement m.;
2 cabaret m., taverne f., café m.
herbergen 1 v. tr. loger, héberger, recevoir; 2 v,
intr. loger, séjourner.
herbergier m., c'ster f. (c's) aubergiste m. & f.;
cabaretier m., ...ière f.
herberging f. 1 logement m.; 2 logis, gite m.
herbergzaam 1 adj. hospitalier; 2 adv. hospita-$
herbergzaamheid f. hospitalité f. [lièrement,
herbi eden v. tr. insép. relier à nouveau.
herboren adj. régénéré; --- worden renaïtre.
herdenken v. tr. insép. 1 se ressouvenir de, ee
rappeler, se remémorer; 2 commémorer.
herdenkingf. 1 ressouvenir m.;2commémorationf.
1. herder m. ( mos) 1 pdtre; (brebis) berger;
(gros bétail) vacher; (cochons) porcher; (poét.)
pastoureau m.; 2 (fig.) pasteur; ik ben de goede
—je suis le bon pasteur m.; het schaap wil den--
herder — 192 - Hernhutter
preeken Gros-Jean en remontre à son curé.
2. herder m. (poisson) muge, mulet m.; (pop.)
saumon m. blanc.
herderin f. (c nen) bergère f., (poét.) pastoure f.;
- netje jeune bergère, (poét.) pastourelle f.
herderlijk 1 adj. pastoral; 2 adv. pastoralement.
herderloos adj. sans pasteur.
herdersambt n. ministère m. pastoral.
herdersdicht n. poème m. pastoral; bucolique,
-églogue f.
herdersfluit f. 1 flíte f. de Pan; 2 chalumeau m.,
.flute f. de berger; c je (mus.) larigot m.
herdersjongen, ...knaap m. jeune berger m., pas-
,toureau m. [2 vie f, nomade.
herdersleven n. 1 vie de berger; vie pasterdle;i
herderslied n. pastorelle, vil(l)anelle f.
herdersschopje n. houlette f.
herdersspel n. (théát.) pastorale f.
herdersstafm.(pátre) houlette; (évêque) crosse f.
herderstasch f. 1 panetière f. (de berger); 2 (bot.)
boursette f., bourse-à-pasteur f.
herdersvolk n. peuple m. nomade.
herders zang m. poésie f. pastorale, églogue f.
herdooper m. 1 (3e siècle) rebaptiseur m.; 2
(16e siècle) anabaptiste, mennonite m.
herdruk m. réirnpression f.
hergenen, hereenigen v. tr. insép. 1 réunir, rejoindre;
rallier (des troupes); 2 réconcilier.
hereeniging f. 1 réunion f., ralliement m. (de
troupes); 2 réconciliation f.
hereenigingssein, ...teeken n. signal m. de ralliement.
hereisch m. demande f. reconventionnelle.
hereisehen v. tr. insép. redemander.
heremiet m. ermite m.
heremietkreeft m. ermite m.
herexamen n. examen m. supplémentaire.
herfst m. automne in. & f. En compos. d'automne
ou automnal.
herfstachtig adj. automnal, d'automne.
herfstboter f. beurre m. de regain.
herfstdraad m. Eilandre f., fil m. de la Vierge,
filet m. de St. Martin.
herfsthooi n. regain m.
herfstmaand f. (mois m. de) septembre m.
herfstpeer f. poire f. d'automne, frangipane f.
herfstroos f. rose f. trémière.
herfsttijd m. 1 automne m.; 2 moisson, vendangef.
hergeboorte f. renaissance f.
hergeven v. tr. insép. 1 redonner, donner d nouveau;
(jeu) refaire la donne; 2 rendre, restituer.
herhaald adj. répété, réitéré; -e malen d plusieurs
reprises. [reprises.
herhaaldelijk adv. (ré)itérativement,à plusieursf
herhalen v. tr. insép. répéter, réitérer, redire;
honderdmaal -- rabdcher; tot vervelens toe --
ressasser.
Verhaler m. (c-s) rediseur, répétiteur m.
herhaling f. répétition, redite, reprise f.; bij -
à différentes reprises, (ré) itérativement.
herhalingsles f. lecon f. de récapitulation.
herhalingsoefening f. rappel m.; (France) vingthuit
jours.
herhalingsonderwijs n. enseignement m. d'adul-;
herhalingsschool f. école 1. d'adultes. [tes.
herinneren I v. tr. rappeler, faire souvenir de;
2 zich iets - se rappeler qc., se souvenir de qc.;
als ik mij wel herinner si j'ai bonne mémoire.
herinnering f. 1 souvenir m.; 2 mémoire f.;
3 avertissement m.; admonition f.
herinneringsfeest n. fête f. commémorative.
herinneringsvermogen n. faculté f. mémorative,
mémoire f.
herkauwen v. tr. insép. ruminer; (fig.) rabâcher.
herkauwend adj., ...wer m. ruminant adj. & m.
herkauwing f. rumination f.
herkenningsteeken n. 1 signe m. de reconnaissance
ou d'identification; 2 (mil.) signe de ralliement.
herkenningswoord n. parole f., (mil.) mot m. de
ralliement.
herklinken v. intr. insép. résonner, retentir.
herkomen n., herkomst f. 1 tradition, coutume f.,
usage m.; 2 origine, naissance f.
herkomstig adj. originaire, descendu.
herkoop m. 1 nouvel achat m., rachat m.; 2 (jur.)
réméré m. [cheter; 2 (jur.) retraire.
herkoopen v. tr. insép. 1 acheter à nouveau, ra-f
herkrijgen v. tr. insép. 1 recouvrer (sa santé); 2
reprendre, récupérer (ce qui était perdu).
herkrijging f. recouvrement m.
Herkules m. Hercule m.
Herkulisch adj. herculéen.
herlaar m. ('s) charme m.
herleidbaar adj. réductible.
herleiden v. tr. insép. réduire, faire la réduction.
herleiding f. réduction, conversion f.
herleven v. intr. insép. (zijn) revivre, renaïtre;
doen -- ranimei- , revivifier.
herleving f. réviviscence, renaissance f., résur-j
Herman m. Herman, Germain m. [rection f.
hermanen v. tr. insép. 1 exhorter à nouveau;
2 rappeler; envoyer un rappel à.
Hermansslag m. bataille f. de Teutobourg.
Hermanszuil f. monument m. d'Arminius.
hermel, hermelijn m. & n. hermine f.; (ins.)l
hermelijnen adj. d'hermine. [herminée f.
Herme(szuil) f. hermès m., colonne t. hermétique,l
hermiet m. ermite m. [terme m.
hernemen v. tr. insép. 1 reprendre; 2 (fig.) reprendre,
repartir, parler d nouveau ; 3 recommencer;
4 (mar.) hernomen schip reprise 1.
herneming f. 1 reprise f.; 2 (mar.) -- van een
schip rescousse f.
Hernhutter m. (c's), cin f. (canon) hernoute m.
& f.; frère m. morave, sceur f. morave.
hernieuwen --- 193 --- hervormen
hernieuwen v. tr. insép. renouveler.
hernieuwer m. ( mos) rénovateur m.
hernieuwing f. 1 renouvellement m.. restauratlon;
2 rénovation f.
heroveraar m. conquérant m.
heroverde n. reconquête f.
heroveren v. tr. insép. reconquérir.
herovering f. reconquête, reprise f.
herrie f. 1 remue-ménage, tapage m.; 2 (classe,
théatre, etc.) boucan m.; — trappen ou maken
faire du boucan; ---- zoeken met chercher noire d.
herrijzen v. intr. insép. (zijn) 1 se relever; 2 res-^
herroepbaar, ...pelijk adj. révocable. [susciter.
herroepbaarheid, ...pelijkheid f. révocabilité f.
herroepen v. tr. insép. 1 rappeler; 2 révoquer,
annuler, rétracter.
herroeping f. 1 rappel m.; 2 révocation f.
herschepen v. intr. insép. (zijn) rembarquer.
herscheppen 1 v. tr. insép. puiser d nouveau;
2 créer à nouveau ; 3 transforrner, régénérer;
4 zich — se métamorphoser.
herschepping f. 1 régénération, rénovation f.; 2
transformation f.; 3 métamorphose f.
herschrijven v. tr. insép. récrire, recopier..
hersenbeeld n. 1 idée f.; 2 chimère, illusion f.
hersenbekken n. crdne m., boete f. cránienne.
hersenen, hersens f. pl. (masse) cerveau m.;
(substance) cervelle t.; iem. de — inslaan casser
la téte à qq.; iem. een kogel door de -- jagen
bruter la cervelle à qq.; geen — voor de studie
hebben ne pas avoir de dispositions pour t'étude.
En compos. du cerveau ou cérébral.
hersenholte f. 1 capacité f. du cerveau; 2 ventricule
m. du cerveau.
hersenkas f. botte f. crainlenne.
hersenklier f. glande f. pinéale.
hersenkoorts f. fièvre f. cérébrale.
hersenloos adj. 1 sans cervelle, anencéphale;
2 (fig.) écervelé, étourdi.
hersen massa f. masse f. céphalique.
hersenontsteking f. encéphallte f.
hersenpan f. = hersenbekken.
hersens = hersenen.
hersenschim f. chimère, illuston, vision f.
hersenschimmig adj. chtmérique, imaginaire.
hersenschudding f. commotion f. cérébrale.
hersenspook n. chimère f.
hersenvat n. vaisseau m. cérébral. [ryza m.
hersenverkoudheid f. rhume m. du cerveau, co-t
hersenverweeking f. ramollissement m. du eerveau.
hersenvlies n. méninge f.; hard — dure-rntre f.;
dun ou week — pie-mere f.
hersenvliesontsteking f. méningite €.
hersenwaterzucht f. hydrocéphalie f.
hersenwerk n. travail m. de l'esprit.
hersenziekte f. 1 encéphalie f.; 2 typhus m.; 3
(fig.) frénésie f.
herstel n. 1 rétablissement m., guérison f,; 2 restauration,
réparation f.; (griefs) redressement
m,; (droit, honneur) réhabilitation f.
herstelbaar adj. 1 réparable; 2 (méd.) guérissable,
curable; 3 (chim.) réductible.
herstellen 1 v. tr. insép. replacer, remettre; 2 restaurer;
réparer; raccommoder; (erre9r) redresser;
3 remettre en état; in zijn rechten - réintégrer
dans ses droits; in zijn eer — réhabiliter;
4 v. intr. insép. (zijn) guérir, se guérir, se rétablir;
5 zich --- se rétablir, se remettre; zich van
den bekomen schrik - se ressaisir; het leger
herstelde zich l'armée se réforma.
herstellend adj. 1 réparateur; 2 convalescent.
hersteller m. réparateur, restaurateur, redresseur:
herstelling f. = herstel. [M.
herstellingskist f. bofte f. de réparation.
herstellingsoord n. sanatorium m.
herstellingsteeken n. (mus.) bécarre m.
herstemmen v. tr. insép. revoter, aller au ballottage.
herstemming f. (scrutin m. de) ballottage m.; in
— komen entrer en ballottage.
herstempelen v. tr. resceller, réestampiller.
hert n. 1 cerf in.; jong - faon m.; 2 (ins.) vliegend
- cerf-volant, escarbot m.
hertachtig adj. eervin.
hertebeest ri. 1 eerf m.; 2 élan m. du Cap.
hertebok m. eerf m. (mnle).
herteborst f. hampe f. de verf.
hertebout m. cuissot m.
hertegeit f. gazelle, antilope f.
hertekoe f. biche f.
hertenjacht f. chasse f. au cerf.
hertenkamp n. parc m. aux cerfs.
bertepaard n. gnou, cheval-cerf m.
hertog m. (en) duc m.
hertogdom n. (co men) duché m.
hertogelijk adj. ducal.
Hertogenbosch n.: 's- --- Bois-le-Duc tom.
Hertogenrade n. Rolduc m.
hertogin f. (. nen, .netje) duchesse f.
hertogskroon f. couronne f. ducale.
hertonnen v. tr. insép. rentonner.
hertsdoorn m. nerprun, m. bourg-épine f.
hertshoorn, ... horen 1 m. bols m. de eerf; 2 ^.
(pharin.) corne f. de eerfa 3 m. (bot.) pisd-dry
corbeau m.
hertstong f. 1 langue f. de cerf; 2 (bot ) languede-
cerf, scolopendre f.
hertsvanger m. (chasse) coutelas, couteau m. d#
Hertzig n. Hachy m. (Lux.). [charge.
hervatten v. tr. insép. I reprendre, retsaisir;
2 recommencer.
hervatting f. reprise f.; recommencement in.
hervormd adj. 1 réformé; 2 caiviniste.
hervormen v. tr. insép. t réformer, rtfaconner; 2
transformer, modifier, changer; 3 métamorphoer.
hervormer --- 194 - — hierdoor
hervormer m. ( mos) 1 modificateur, transformateur;
2 (relig.) réformateur m.; (en Anglet.)
réformiste m.
hervorming f. (coen) 1 réforme, transformation,
métamorphose f.; 2 (rel.) réforme, réformation f.
herwaarts adv. vers moi, vers nous, de ce cdfé-ci ;
-- - en derwaarts de-ci de-ldz, cà et l&
herwinnen v. tr. insép. 1 regagner; 2 recouvrer,
reprendre (une ville).
herwissel m. (comm.) rechange m., retraite f.
herzeggen v. tr. insép. redire, répéter.
herzien v. tr. insép. 1 revoir; 2 réviser, retoucher.
herziening f. révision f.
Hes 1 m. Hessois m.; eten als een — manger
comme un ogre; 2 h- f. sarrau m.
hesp f. (ooen, cje) 1 jambon rn.; 2 manche m. de;
hesseling m. têtard, gardon m. [ jambon.
Hessen(land) n. la Hesse f.
hessenkar f. charrette f. d poteries.
Hessisch adj. hessois.
1. het art. neutre le, la.
2. het pron. 1 il, elle; 2 (comp. ind. ou rég. de
prép.) lui, d lui, elle, à elle; 3 (comp. dir.) le, la,
ce, cela; 4 avec un v. imp.: -- regent il pleut;
5 -- is waar c'est vrai; ---- is jammer c'est dommage;
6 ik ben- eest moi; wij zijn -c'est nous.
hetgeen, ...gene, D hetgunt pron. indéf. ce qui,
ce que.
hetwelk pron. rel. qui, lequel, laquelle, que.
hetzelfde, hetzeifste adj. le même, la même.
hetzelve pron. il, elle; le, la; van -- son, sa; en.
hetzij conj. soit; (subord.) soit que.
heug f. sens m., opinion f.; tegen — en meug
et contre-coeur. d regret.
heugel m. (xs) crémaillère f.
heugen v. intr. & imp. penser à, se souvenir; het
heugt mij niet meer il ne m'en souvient plus; pas
op 1 't zal u -- gare! vous vous en souviendrez.
heugenis f. souvenir m., mémoire f.; bij menschen
-- de mémoire d'homme.
heug(e)lijk 1 adj. mémorable; 2 agréable, heu
reux, riant; 3 joyeux; 4 adv. d'une manière mé-
-
morable etc. [ment m.
heug(e)lijkheid 1 f. chose f. mérnorable; 2 agré-1
1. heul m. pavot m.; gekweekte -- ceillette f.
2. heul f. & n. 1 sirop m. de pavots; 2 guérison
f., soulagement, secours m.
3. heul f. 1 pont, aqueduc in.; 2 ponceau; 3 si-T
heulbioem f. pavot m. [p.lien m.
heulbol m. léte ou capsule f. de pavot.
1. heulen v. tr. & intr. 1 tirer au sort; 2 assortir,
lotir; 3 s'entendre, être de connivence.
2. heulen v. intr. s'embrasser (sur un pont).
heulsap n. 1 suc m. de pavot; 2 sirop m. de pavot.
heulzaad n. graine f. de pavots ou d'ceillette.
heup f. hanche f.
heupader f. veine f. iliaque.
heupbeen n. os m. iliaque.
heupgewricht n. arliculalion f. coxo-fémorale.
heupjicht f. sciatique f.
heuplam adj. déhanché.
heupziekte f. coxalgie f.
heur pron. & adj. V. 1., 2. & 3. haar.
heusch 1 adj. poli, courtois; 2 sincère, authentique,
véritable; 3 adv. poliment, avec courtoisie;
4 vraiment; het regent -- iZ pleut vraiment; 't is
— waar c'est la pure vérité.
heusch(ig)heid f. politesse, courtoisie f.
heuvel m. ( co$ & en, c'tje) colline f.; (vignoble)
coteau m.; -tje buste f., tentre m.
heuvelachtig, ...lig adj. accidenté, montueux,
colliculeux.
hevel m. ( (.3s, co tje) 1 (barre) levier m.; 2 (tube)
siphon m.; 3 coupe-air m.
hevelbarometer m. baromètre m. à siphon.
hevig 1 adj. fort, violent, vif; 2 adv.. fortement,
violemment, vivement; op het hevigst d l'excès,
d outrance.
hevigheid f. violente, force; impétuosité f.
H. H. = 1 Messieurs; 2 Saints.
hiaat (hiaten) 1 n. vide m., omission f.; 2 m.
(gramm.) htatus m.
hiel m. (coen, coije) T talon m.; op de -en zitten
talonner, être aux trousses de; zijn -en lichten
montrer les talons.
hielbeen n. calcanéum m.
hielbelegstuk n. cuntre-fort m.
hielen v. intr. 1 mettre des talons; 2 (mar.) talonner,
toucher le fond du talon.
hieling f. (mar.) pied, talon, talonnage m.
hiellap m., ...Ie(d)er n. talonnière f.
hielstuk n. quartier, cambrillon m.
1. hiep adj. hypocondre.
2. hiep interj. hip!
hier adv. 1 ici, en cet endroit; - ter plaatse, ter
stede, te lande en ce lieu, en ceite ville, en ce pays;
— ligt begraven ci-gït; tot - toe jusqu'ici;
— en daar Ø et 1h; 2 voici; - ben ik me voici;
—, houd vast voici, tenez.
hieraan adv. n ceci, à cela, y; - is niets gelegen
cela n'a pas d'importance.
hierachter adv. ici-derrière; là-dessous.
hieraf adv. de eed, en. [sur cette terre.
hierbeneden adv. 1 ci-dessous, en bas; 2 ict-bas,i
hierbenevens adv. 1 ci-joint; 2 en outre.
hierbij adv. 1 près d'ici, ici proche; 2 ici ' à ceci,
à cela; laten we — blijven restons-en Id; Ik blijf
— je n'en démords pas; 3 ci-joint; 4 en outre;
5 en comparaison de cela.
hierbinnen adv. ici-dedans, en cet endroit.
hierboven adv. 1 ici en haut, ci-dessus; 2 icihaut,
au ciel.
hierbuiten adv. ici-dehors, en dehors de ceci; ik
kan -- nietje ne puis m'en passer.
hierdoor adv. 1 par ici, par ce lieu-ci; 2 par ce
moyen, grdce d ceci.
hierheen — 195 — hobbel
hierheen adv. par ici, de ce cdté-ci.
hierin adv. en ceci, ici-dedans, y.
hierlangs adv. par ici.
hiermede, ... mee adv. avec cela, par là.
hierna adv. 1 après cela, ci-après; 2 dans l'autre
monde.
hiernaar adv. d'après cela; wie zal - vragen?
qui s'informera de cela ?
hiernaast adv. à cóté de ceci, ci-auprès; ci-contre.
hiernamaals adv. dans l'autre monde, au-delà.
hiernevens adv. ci á cóté, ci-contre, ci joint.
hierom adv. 1 autour de ceci; 2 pour eed; c'est
pourquoi ; - en daarom pour toute espèce de
raisons.
hieromheen adv. autour d'ici, tout autour.
hieromstreeks adv. autour d'ici; dans les environs.
hieromtrent adv. 1 à ce sujet; 2 dans les environs.
hieronder adv. 1 ci-dessous; 2 par li.
Hiëronymus m. Jéróme m.
hierop adv. 1 sur cela, là-dessus; - antwoord ik
Û cela je réponds; het komt - niet aan qu'à cela
ne tienne; 2 là-dessus; après cela.
hierover adv. 1 vis-à-vis d' ici, en face; 2 sur ceci;
ld-dessus.
hiertegen adv. contre ceci, là-contre. [en face.
hiertegenover adv. vis-à-vis d'ici, ici vis-d-vis;t
hiertoe adv. à een, à cela; tot - jusqu'ici; ik
heb - geen lust je n'en ai aucune envie.
hiertusschen adv. entre ces choses, entre deux.
hieruit adv. 1 d'ici, hors d'ici; 2 de ceci, par eed.
hiervan adv. de ceci, en.
hiervoor adv. 1 devant ceci, ci-devarit; ci-dessus;
2 contre ceci, ld-contre.
hierzi j n n. présence f. (en ce lieu) .
herzoo adv. ici.
hij pron. 1 il; 2 lui, le; - is het eest lui; daar is
- le voilà; zij droeg een mandje en - een pakje
elle portait un panier et lui un petit paquet;
3 - die gelooft celui qui croit.
hijgen v. intr. haleter, être hors d'haleine; - naar
aspirer d ou après.
hijging f. halètement m., anhélation f.
hijlikmaker m., ... maakster f. 1 entremetteur m.;
...euse f.; 2 gdteau m. d'entremetteur.
hijs (hijzen), hijze (con) f. 1 muscle; 2 gigot;
3 filet m. fumé.
hiJsch m. 1 pissage m.; 't is een heele - c'est
toute une affaire; 2 (mar.) guindage m.
hijschblok n. poulie f.
hijschen (hijschte ou heesch, heeft gehjscht ou
geh aschen) v. tr. I hisser, guinder; 2 boire,
lamper. [nesse f.
hlJschtouw n. 1 cable m.; 2 (mar.) drisse, guinde -1
hlJsehtuig n. monte-charge m., guindal m.
hik m. ( c ken) 1 hoquet m.; 2 sanglot m.
hikken v. intr. 1 avoir le hoquet; 2 sangloter;
3 bégayer.
Hil m. & f. Hildebald m., Hildegonde f.
hinde f. (xn) biche f.
hindekalf n. faon m. (de biche).
hinder m. 1 obstacle, empêchement m., gêne f.;
- hebben van être gêné par; 2 antipathie f.
hinderen v. tr. 1 gêner, ernpêcher, incommoder;
kinderen - les enfants sont gênants; 2 faire lort
à, nuire d.
h a n d eri n g f. empêchement, obstacle m.
hinderlaag f. embuscade, embtche f.; een - leggen
dresser des embQches. [- il me gêne.
hinderlijk adj. embarrassant, gênant; hij is mij=
hindernis f. (xsen) empéchement, obstacle, embarras
m.; wedren met -sen course f. d obstacles;
wedren zonder -sen course plate.
hinderpaal m. = hindernis.
hinke(l)baan f. marelle, t mérelle f.
hinkelen v. intr. 1 jouer à la marelle; 2 aller d
cloche-pied.
hinken v. intr. 1 boiler, aller à cloche-pied ou
clopin-clopant, clocher; dat vers hinkt c'est un
vers qui cloche; niemand hinkt aan een(s) anders
zeer mal d'autrui point ne Guit; op twee gedachten
- ne pas savoir sur quel pied danser;
2 jouer à la marelle.
hinkend adj. boiteux, clochant. [f.
hinkepink in. & f. boiteux, clopinel m., boiteuset
hinkepinken v. intr. insép. clocher, clopiner.
hinkepoot in. boc.eux, clopinel m.
hi n ki ng f. 1 boitement, clochement m.; 2 (vét.) boi-:
hinkperk n. marelle f. [terié f.; (légère) feinte f.
hinkspel n. (feu m. de la) marelle f.
hinneken, hinniken 1 v. intr. hennir; 2 n.
hennissement m.
hippelen = huppelen ; op het - d la dernière:
hippocras m. hypocras m. [minute.
Hispania f. t'Espagne f.
historicus m. (cosen & ...rici) historien m.
historie f. ( mos, ...riën, xtje) histoire f.; 't is een
malle - voilà une fdeheuse histoire ou affaire;
-tje historiette f. En compos. d'histoire.
historieschilder m. peintre m. d'histoire.
historieschrijver m. historien m. [bonne f.
hit m. (eten, je) 1 poney, bidet m.; 2 pelitel
hitsen v. tr. 1 exciter; V. aanhitsen; 2 (chasse)
lever, débusquer.
hitsig adj. 1 chaud, 2 ardent; fougueux; 3 lasrif.
hitsigheid f. 1 ardeur, fougue f.; 2 irascibilité f.;
3lasciveté f.
hitte f. 1 chaleur f.; 2 ardeur, fougue f.
hittemeter m. pyromètre m.
hittepuistje n. bouton m. de chaleur; herpis m.
fébrile. [violemment.
hittig 1 adj. chaud, violent; 2 adv. chaudement,=
hittigheid f. 1 chaleur f.; 2 fougue, violence f.
H. M. Sa Majesté.
ho interj. ho! halte!
hobbel m. (cos, c.tje) inégalité, bosse f.
hobbelen — 196 — hoeksgewijs
hobbelen v. intr. 1 (se) balancer; 2 être hésitant.
hobbelig adj. inégal, rade; (chemin) raboteux.
hobbeligheid f. inégalité, rugosité f.
hobbelpaard n. cheval m. à bascule.
hobben v. intr. se balancer; iem. laten — en
tobben laisser qq. se dépétrer; met veel — en
tobben avec bien de la peine.
hobbezak m. 1 sac m. à moitié vide; 2 (fig.) Tour-^
hobo f. (co's) hautbois m. [daud, malotru m.
hoboïst ( --en),hobospeler m.hautbois, hautboïste.
hocus-ppeus 1 interj. passe! 2 f. tour m. de passepasse;
3 m. escamoteur m.
hoe 1 adv. (devant un verbe) comment, de quelle
manière; — komt het dat d'ou vient que; 2 (devant
un adj. ou un adv.) combien, comme; gij
kunt niet gelooven — moeilijk het is vous ne
sauriez croire combien cela est difficile; — dikwijls?
combien de fois ? — lang? combien de
temps?— lang is die stok? quelle est la longueur
de ce baton ? — lang is dat geleden? combien
y a-t-il de cela? -- ver? d quelle distance? — ver
zijt gij nu? ou en étes-vous maintenant ? 3
(exclam.) : -- lief was dat 1 que c'était beau ! —
gelukkig is hij 1 qu'il est heureux! — valsch is
dat 1 que lont cela est faux! — 1 is hij dood? eh
quoi! est-il mort? 4 (comp. proportionnel) —
meer men werkt, — minder men zich verveelt
plus on travaille moins on s'ennuie; -- lange:
-- erger de pis en pis; — eer — beter le plus tot
possible; — langer — meer de plus en plus;
5 (suivi de ook) quelque ...que; ik moest een
besluit, — dan ook, nemen il me fallaif prendre
une décision telle quelle; 6 conj. : ik weet niet —
(of) het Is je ne sais comment c'est; 7 n. comment
m.; ik wil 't — en 't waarom weten je veux
savoir la chose par le détail; hij zegt noch ---
noch wat il ne dit ni quoi ni qu'est-ce.
1. hoed m. I chapeau m.; ronde —chapeau rond,
melon; den — ophouden rester couvert; —en af 1
(les) chapeaux bas! daar neem ik mijn — voor
af je m'incline devant cela; 2 c je petit chapeau;
(chandelier) bobêche f.; bassinet m.; (champignon)
chapiteau m.; (mar.) sauveraban m.;
(mil.) capsule f.
2. hoed n. demi-muid m.
thoedaan, hoedanig 1 interr. quel ; 2 relat. tel que.
hoedanigheid t. (... heden) qualité f.
hoede f. 1 garde, protection; op zijn — zijn être
sur ses gardes; 2 précaution f.
koedebol m. forme f. (de chapeau).
boedelint n. ruban m. de chapeau; -- met gesp
bourdatou m.
hoeden v. tr. garder, surveiller; hoed u voor
slaag 1 gare les coups!
hoedenborstel m. brosse f. d chapeau(x).
koedenfabrikant, ...koopman m. chapelier m.
Naeden maakster f. modiete, faistw. f.
hoeden maker m. chapelier m.
hoedenmakerij f. chapellerie f.; (pour femmes)
magasin m. de modes.
hoedenopmaker m. dresseur m. (de chapeaux).
hoeder m. (cs), hoederin f. (c nen), hoedster f.
( mos) gardien m., —ne f.; garde m. & f.; V. hert
hoedslang f. cobra m. [der.
1. hoef f. = hoeve.
2. hoef in. (hoeven) 1 (cheval) sabot m.; 2 ongle
m.; corne f.
hoefbeslag n. ferrure f.; (mulet) planche f.
hoefblad n. tussilage m.
hoefhamer In. brochoir m.
hoefijzer n. fer m. d cheval.
hoefijzervormig adj. en fer à cheval.
hoefmes n. b(o)utoir m.
hoefnagel m. clou m. d ferrer ou à cheval.
1. hoefslag m. 1 coup de-pied m.; 2 piste,battuef.
2. hoefslag m. 1 section f. de digue ou de chemin
à entretenir; 2 (terrain) sole f.; section f. (de
vilie) ; (troupes) lieu m. de rassemblement; 3
(fig.) sphère f. (d'action).
hoefsmederij f. maréchalerie, forge f.
hoefsmid m. maréchal ferrant m.
hoefstal m. travail m.
hoegenaamd adv. 1 n'importe lequel ou qui ou
quoi; qui ou quoi que ce soit; de ziekten — lts
maladies n'importe lesquelles; 2 (avec nég.)
absolurnent.
hoegrootheid f. quantité, quotité, grandeur f.
1. hoek m. 1 coin, angle, coude m.; (pierre,
table, dé) carne f.; (deux murs qui se coupent)
enco(i)gnure f.; afgelegen — quartier éloigné;
uit den — komen se déclarer franchement; in een
— duwen 1 acculer, 2 tenir d l'écart; 2 (mar.)
pointe f. de terre, cap; den — te boven komen ou
omgaan doubler le cap; 3 (hérald.) canton m.;
4 (géom.) angle in.
2. hoek m. 1 hamecon in.; 2 (hist.) Hamecon,
Hameconnier m.; 3 (bateau) (h)oucre f.
hoekbalk m. cornier, arêtier m.
hoekboot f., hoeker m. (h)oucre, hourque f.
hoekhuis n. maison f. de ou du coin. [angulaire.
hoekig adj. (objet) anguleux, d angles; (forme)t
hoekkas(t) f. 1 encoignure f.; 2 (fort.) demi-mer-^
hoekkeper f. cornier, arêtier m. [ton m.
hoeklijn f. diagonale f.
hoekman m. (xnen) 1 (mar.) ligure f. (à la
poupe); 2 (mil.) serre file m.
hoekmeetkunde, ... meting f. goniométrie f.
hoekmeter m. 1 graphomètre, rapporteur m.; 2
(astr.) astrolabe m.; 3 recipiangle m.; (charp.)
sauterelle f.
hoekpijler, ...pilaar m. poteau m. cornier.
hoekpunt n. sommet m. (de l'angle) .
hoekpuntiijn f. diagonale f.
Hoe.ksche m. (c n) Hamefon, Hamefonnier m.
hoeksgewijs, ... wijze adv. en forme d'angle ou de
coin.
hoekspar — 197 — hok
hoekspar f. arétier m.
hoekstandig adj. (bot.) axillaire.
hoeksteen m. pierre f. d'encoignure ou de coin:
écoincon m. (de porte); butée f. (dun pont);
(borne) bouteroue f.; pierre angulaire (dun bá-^
hoekstijl m. (poteau; oornier cn. [timent).
hoekswijs, ...wijze adv. en forme d'angle ou dei
hoektand in. (de.it f.) canine f . [coin.
hoekvenster n. fenètre f. d'encoignure.
hoekvormig adj. en angle, coudé.
hoekwant n. ap(pe)let m.
hoekza k m. blouse f. de coin (au billard).
hoekzui 1 f. colonne f. cornière. [quand.
hoelang adv. combien de temps ; (tot) --- jusqu'dt
hoe-langer-hoe-lever f. saxifrage f. ponctuée.
hoen n. (-oders & cDderen, motje) 1 poulet m.;
jong -- poussin m.; 2 volaille f.
hoenderachtïg adj. gallinacé.
hoenderborst f. (cuis.) blanc m. de poulet.
hoenderbout m. cuisse f. de poulet.
hoenderdief m. 1 voleur m. de volaille; 2 (zoo.)
milan m.; (quelquefois) belette f. ou renard m.
hoenderei n. ceuf m. de poule.
hoendergeslacht n. gallinacés m, pl.
hoenderhof m. basse-cour f.
hoenderhok n. poulailler rn. [volaille.
hoenderkooper m. poulailler, marchand m. del
hoendermelker in. éleveur m. de volaille.
hoendermest, ... mist m. pouilnée f.
hoenderpastei f. páté m. de poulets.
hoenderrek n. juchoir, perchoir m.
hoendersoep f. soupe f. à la reine.
hoep(el) m. 1 cercle, :erceau m.; 2 (jeu) cerceau m.
hoepelen v. tr. & intr. 1 jouer au cerceau; 2 pousser,
abouler; hij zal er wel van — il finira par
dé,rin,ruler. [tugadin m.
hoepelrok m. 1 crinoline f.; 2 (anc.) panier, ver-1
hoephout n. feuillard m.
hoep mes n. plane f. [m.; 3 filet m. à faisans.
hoepnet n. 1 ir(o)uble f. à cerceau; 2 carreauj
hoeprinq in. ba.;uc f. unie, jonc m.
hoer f. prostituée f.
hoera interj. & n. ( .'s) hourra interj. & m.
hoes f. (hoezen) housse f.
hoest m. toux f.
hoestbui f. accès m. ou quinte f. de toux.
hoesten v. intr. tousser; lichtjes — toussoter.
hoestkoekje, ... middel, ...poeier n. pastille f.,
remède in., poudre f. contre la toux; (pharm.)
béchique m.
hoeststillend adj. calmani; (pharm.) béchique.
hoetelen v. intr. bousiller.
hoeve f. (x n) ferme, métairie; (anc.) eense f.
hoeveel num. combien; met hoevelen? d combien?
hoeveelheid f. (...heden) quantité f., nombre m.
hoeveelste adj. quantième; de — van de maand
quel quantièmedu mois.
hoeven v. intr. 1 avoir besoin de; 2 être nécessaire'
hoever(re) adv. jusqu'ou, jusqu'à quel point.
hoewel conj. quoique, bien que.
hoezee interj. & n. hourra interj. & m.
hoezeer conj. quoique, bien que.
1. hot rn. (hoven, Tje) 1 jardin m.; 2 bassecour;
3 (astr.) halo m.
2. hof n. (hoven) 1 (prince, justice) cour m.;
't — van jan Vlegel la cour du roi Pétaud; het
— maken faire la cour d, rourtiser; 2 hotel m.;
open — houden tenir table ouverte; 3 ferme,
cour f.; huis en — la bátisse et le terrain; 4 Tje
cour f., enclos, hospice m.
hofambt n. charge f. à la cour.
hofbloem f. fleur f. cultivée.
hofdame f. dame f. d'honneur.
hofdienst m. service m. d la cour; in — de service.
hoffelijk I adj. poli, honnete, courtois; 2 adv.
poliment, honnêtement, courtoisement.
hoffelijkheid f. politesse, courtoisie f.
hofgebruik n. étiquette f.
hofhond in. 1 chien m. d'attache; mdtin m.; 2
chien de (lu) cour; (fig., iron.) courtisan m. servile.
hofhouding f. 1 cour f.; train m. de maison; 2
maison f. du prince.
hofjonker m . page. gentilhomme m.
hofjesstad f. : de — la i ;Lle dos e/1 es-hospices.
hofjonkvrouw., ...juffer f. dame f. d'honneur.
hofkapel t. 1 chapelle f. de la cour; 2 chapelle f.
ou musicien:, m. pl. de la cour.
hofkleedij f. 1 habit m. ou robe f. de gala,- costunie
in. de cour; 2 livrée f. de cour.
hofkliek f. camarilla f.
hofkring in. cercle m. de la cour; de —en le
milieu m. de la cour.
hofkruiden n. pl. herbes f. pl. potagères.
hofleven n. vie f. de cour ou de courtisan.
hoflieden m. pl. courtisane m. pl., gens m. pl. de
cour. [m. d'hntel, majordome.
hofmeester m. intendant m.; (au potais) maitret
hofmeier m maire m. du palais.
hofnar m. bouffon, triboulet m.
hofpartij 1. 1 camarilla f.; 2 (fête f. de) galcc m.
hofplaats f. 1 résidence f.; 2 ferme f.
hofraad m. 1 conseil m. privé; (Autr.) conseil m.
aulique; 2 conseiller m. privé ou aulique.
hofslang f. 1 couleuvre f. aulique; 2 (bibl.) serpent
m. d'>;:den.
hofstaat m. 1 cour f.; 2 = == hofstaatsie.
hofstaatsie f. pompe f. de la cour.
hofstad f. résidence f.
hofste(d)e f. ferme, métairie f.
hofstoel m. cour f., train, cortège m. de la cour.
hofwacht f. garde f. du palais.
hog m. (c"gen) goret m.
hoggen v. tr. (mar.) goreter.
1. hok n. (c ken, je) 1 réduit, recoin, débarhok
— 198 -- houd
ras m.; trou m. (à charbons); loge f. (d'animaux);
chenil rn., nichef.(de chiens); 2 (demeure) taudis,
bouge m.; (prison) cachot m.; (iron., école, bureau,
etc.) bofte f,; 3 (mar.) bassin in., parc m. de
marine; 4 (bot.) loge f.
2. hok n. (jeu) hoc m.
hokdulf f. pigeon m. de volière.
hokhond m. chien m. d'attache ou de garde.
hokkeling m. & f. 1 veau m. d'un an; 2 perche f.,
filardeau m.
1. hokken v. tr. & intr. 1 enfermer; (mar.) met-
Ire au bassin; 2 rester enfermé; 3 être aceroupi;
se blottir.
2. hokken v. intr. 1 jouer au hoc; 2 renoncer;
3 (fig.) het hokt il y a qc. qui cloche.
hokkerig adj. d recoins.
hokkocijn ri. lapin m. de clapier.
hokspel n. (jeu m. de hot m.
hokvast adj. casanier.
1. hol adj. ( Ier, xst) creux, cave, vide; --Ie
ader veine cave; —Ie hand creux de la main;
--- hoofd tête vide; —le maag estomac creux;
met --Ie bladeren concavifolié; met --le horens
cavicorne; ---Ie glazen verres concaves ; --le
oogen yeux enfoncés; --te stem voix caverneuse;
In 't —ste van den nacht au plus profond de la
nuit; --- maken creuser, vider; -- worden se
creuser, se vider . f leuse.
2. hol adj. (mar.) houleux; ---le zee mer hou-t
3. hol adv. creux ; 't zal er -- afloopen on s'y
chamaillera; — over bol loc. adv. sens dessus
dessous.
4. ho! n. (cen, holletje) 1 creux m., cavité,
excavation l.; 2 arttre m., taverne; 3 Lrou, repair
e m., tannière f.; 4 cachot m.; 5 (mar.)
cate f., creux m. de la cale.
5. hot m. course f, échavelée; op --- raken ou
slaan prendre le mors aux dents ; zijn hoofd is
op — il perd la téte; iemands hoofd op — brengen
faire perdre la têts à qq. ; op een ---letje au
petst galop.
hola interj. hola.
holaars m. calville m. doux.
holachtig adj. caverneux.
holader f. veine f. cave.
holbeitel m. 1 gouge f.; godronnoir m.; 2 (artil.)
cf seau m. d écolleter.
holbewoner m. troglodyte m.
hofblok n. sabot m.
holboor f. évidoir m.
holbuik m. goulu, goinfre m.
Holdang n. Halanzy m. (Lux.).
holderdebolder 1 adv. sens dessus dessous; avec
fracas; 2 m. tapageur, croque-mitaine m.
holenbeer m. ours m. des tavernes.
holheid f. creux, vide m., cavité f.
holijzer n. = holbeltel.
holkeel f. 1 cavet m., cannelure f.creuse; 2(charp.)
cimaise; feuillure f.; 3 (fig.) gourmand, gueu-=
h oll a interj. holà. [lard m.
Holland n. la Hollande f.; — op zijn smalst 1 la
pdrtie la plus étroite de la Hollande, 2 (fig.) robe
f. fourreau; — is in last il est dans la détresse ou
(iron.) dans 1'embarras.
Hollander m. (cos) 1 Hollandais m.; 2 (papet.)
hollandais, moussoir m.; 3 vache f. hollandaise;
pomme f. de terre hollandaise; train m. de Hollande;
orme ni. champêtre; cigare m. hollandais;
4 Vliegende -- 1 Voltigeur hollandais, Vaisseau-
Fantóme, 2 trottinette f.
Hollandsch adj. & (langue) n. hollandais adj. &
m.; —e kaas f. & m. fromage m. de Hollande.
hollen v. intr. 1 galoper; 't is met hem — of
stilstaan il va d'un extrême à l'autre; 2 prendre
le mors aux Bents.
hollend adj. 1 emporté; —e vaart course échevelée;
2 extravagant.
holligheid f. = holheid.
holmes'n. doloire f.
holoogig adj. aux yeux creux ou enfoncés.
holrond adj. concave.
holrondhuld f. concavité f.
holsblok n. sabot m.
holster m. ( mos) fonte f. (de la selle).
holte f. (c n) = holheid.
holwangig adj. aux joues creuses.
holwit n. garniture f., iingot m.
hofwortel in. aristoloche clématite f.
1. hom f. (c men) laitance, laitef.
2. hom f. ((: men) jabot m.; zijn --- uithalen
faire jabot.
hombaars m. perche f. laitée.
hombokking m. hareng saur laité am.
homberen v. intr. jouer d 1'hombre.
hommel f. (mos) 1 abeille f. mille, faux bourdon
m_; 2 bourdon m.; 3 (fig.) parasite, pique-assiette
m. [nerre) rooier.
hommelen v. intr. bourdonner, ma.rmotter; (ton-t
hommeles n. boucan m.; 't is--- il y a des scènes;
— hebben avoir des démêlés.
1. hommer m. ( s) poisson m. mille ou lailé.
2. hommer m. (.' s) (mar.) noix f. (de milt).
hommergat n. (mar.) encornail m.
homp f. 1 choc, coup m.; 2 gros morceau m.,
quignon m. (de pain); c je bouchée t.; 3
lopin m. (de terre) ; 4 pot m. (d bière).
hompelaar m. ( mos), aster f. (cs) boiteux m.,
...euse f.
hompelen v. intr. boter, clocher, clopiner.
homvlsch m. poisson m. mille ou laité.
hond m. 1 chien m.; —je (pop. & enf.) toutou;
stomme — stupide bête; kom ik over den —
zoo kom ik wel over den staart quand on a avalé
le beeuf, on ne s'arr^te pas à la queue; den -- In
den pot vinden trouver la marmite renversée;
overeenkomen als kat en — s'accorder coxnmehondachtig
- - 199 — honig
chien ei chat; wie een — wil slaan kan licht een
stok vinden qui vent noyer son chien dit qu'il est
enragé; maak geen slapende —en wakker
n'éveillez pas le chat qui dort; 2 (astr.) de Groote
H— le grand Chien; 3 vliegende — chien volant,
roussette f.; 4 (méd.) ronde — rubéole f., Zithen m.
vésiculaire; 5 (jeu) coup m. malheureux; 6 magot
m.; 7 provision f.; 8 (métiers) chien, sergent m.
En conipos. honde, honden, honds de chien.
hondachtig adj canin.
hondebed n. grabat m.
hondekervel f. petite ciguë f.
hondenbaantje n. métier m. de chien.
hondenbelasting f. taxe f. sur les chiens.
Honden-eilanden n. pl. fles f. pl. des Chiens.
hondeneus m. nez m. de chien, museau m.; een —
hebben avoir le nez fin.
hondenhoek m. trou m. aux chiens, coin m. des
réprouvés.
hondenmelker m. éleveur m. de chiens.
hondenslager m. 1 agent m. de la fourrière; 2
chasse-chiens m., suisse m. (d'église).
hondenspan n. 1 attelage rn. de chiens; 2 (fig.)
attelage m. mal assorti ; union f. mal assorfie.
hondententoonstelling f. exposition f. canine.
hondenwacht f. (mar.) quart m. de nuit.
hondenwagen m. 1 attelage m. à chiens; 2 chárrette
f. de la fourrière. [temps.
hondenweer n. temps m. de chien, chien m. del
hondenzweep f. étrivière f.
1. honderd num. cent.
2. honderd n. (xen) cent m., centaine f.; bij
—en par centaines; —en gevallen des centaines
de cas; drie ten — trois' poer cent; in 't — au
petit bonheur; in 't — slaan parler à tori et à travers;
den boel in 't — gooien mettre fout sens
dessus, envoyer Ie tout au diable; in 't — loopen
se perdre, se gdter.
3. honderd f. cent m., !e chiffre 100.
honderdarmig adj. d ou aux cent bras.
honderdbladig adj. à cent feuilles. [centigrade.
honderddeelig adj. centésimal; (therinomètre)l
honderdduizend adj. cent mille; —en des centaines
de mille.
honderdduizendste adj. cent millième.
honderderlei adj. de cent espèces.
honderdgradig adj. centigrade.
honderdjarig adj. centenaire, séculaire; —e herinnering
centenaire m.
honderdmaal adj. cent fois.
honderdman m. centurion, centenier m.
honderdmondig adj. à ou aux cent bouches.
honderdoogíg adj. d ou aux cent yeux.
honderdste num. & n. centième num. & m.
honderdtal n. centaine f.
honderdtongig adj. d ou aux cent langues.
honderdvoetig adj. d ou aux, cent pieds; centi-T
honderdvoud n. centuple m. [pède.
honderdvoudig 1 adj. centuple; 2 adv. au cen-t
honderdwerf adv. cent fois. [tuple.
hondsaap m. cynocéphale m.
hondsbloem f. (bot.) 1 pissenlit'm.; 2 plantain ni.
1. hondsch adj. 1 de chien; 2 impudent, cynique;
3 rampant; 4 avare.
2. hondsch adv. comme un chien, cyniquement,
servilement. [nisme m.
honflschheid f. effronterie, impudence f., cy-t
hondsdag m. jour m. caniculaire; —en cani-^
hondsdistel f. camomille f. puante. [tule f.
hondsdolheid f. rage, hydrophobie f.
hondsdraf f. (bot.) 1 plantain m. lancéoié;
2 lierre m. terrestre.
hondsend n. queue f. de rat.
hondsgestarnte, ...gesternte n. (astron.) grand
hondsgras n. chiendent rn. [Chien. m.
hondshaal m. 1 chien de mer, griset, roussette f.;
2 chat m. de mer. [limie f.
hondshonger m. 1 faim f. canine; 2 (méd.) bon-t
hondskers f. chèvrefeuille m. des haies.
hondsluis f. tique f. des chiens.
hondspeterselie f. faux persil m.; petite ciguë f.
hondsroos f., ...rozelaar m. églantier m.
hondsrozenspons f. bédégar m.
hondsster, ...ster f. Sirius rn.
hondstand m. 1 dent f. de chien; 2 (snijtand)
canine f.; 3 (bot.) érythrone f.
hondstong m. 1 langue f. de chien; 2 (bot.) cynoglosse
f.
hondsvot m. 1 maraud, coquin m., canaille f.;
2 ldche, ladre m.
Hongaar m. (...aren), Hongrois m.
Hongaarsch adj. hongrois.
Hongarije n. la Hongrie f.
honger m. 1 faim; groote — grand-faim; -- *ij
den souffrir la faire; — is de beste kok il n'eaf
sauce que d'appétit; 2 (bible) (amine f.
hongerbaantje n. place f. ou métier m. qui ne
donne pas de quoi vivre.
hongerdood m. mort f. par la faim; den — sterven
nmourir de faim ou d'inanition.
hongeren 1 v. intr. avoir faim, souffrir la faim;
2 être affamé de; 3 v. imp.: mij hongert j'al faim;
4 zich dood — se laisser mourir de faim.
hongerig adj. affamé, qui a faim; famélique;
de —n spijzen donner à manger d' ceux qui ont;
hongerigheid f. honger. [fairs.
hongerkuur f. cure f. par dénutrition; diète f.
absolue.
hongerlijder m., ...dster f. 1 affamé m., ---t f.;
2 meurt-de-faim, souffre-faim m. & f.
hongerloon n. salaire m. defamine.
hongersnood m. (amine, disette f.
honig m. 1 miel m.; op — uitgaan aller d la picorée;
2 (fig.) douceur, flatterie f.; — om den mond
smeren amadouer, emmieller; — in den mond
gal in 't harte bouche de miel coeur de fiel.
40
honigachtig -- 200 — hoofdgracht
honigachtig adj. mielleux; (couleur) miellé.
honigazijn m. oxymel m.
honigbeer m. ours m. mellivore ou brun.
honigbij f. 1 mouche à miel, abeille ouvrière,
.abeille f. domestique; 2 (fig.) coeur m. de sucre.
honigbloem f. i fleur f. à miel, fleur mellifère;
2 mélisse 1. officinale; 3 mélianthe m.
honigdauw m. 1 (agric.) nielle f. des grains;
2 (sur plantes) miellée f., miellat m.
honigdrank m. hydromel m.
honigetend adj., ...eter m. mellivore adj. & m.
honiggevend adj. mellifère.
honigkelk m. nectaire m.
honigklaver f. mélilot m.
honigkoek m. 1 gáteau m. de miel; 2 beignet in.
au miel; pain ni. d'épices; -je (phar1n.) méli-^
honigpeer f. sucre-vert m. [tème f.
honigpil f. (pharm.) mélitème f.
honigpleisterf. emmiellure f.
honigraat f. rayon ou gáteau m. de miel.
honigrijk adj. mellifère, melliflu.
honigsap n. 1 suc in. mielleux; 2 oxymel ni.
honigsteen m. mélilithe m.
honigvogel m. suceur de meel, colibri m.
honigwater n. eau f. miellée. [miellé.
honigwijn m. (pharm.) bergerette f., vin m. em-1
honigzeem n. wiel m. vierge ou de goutte.
honigzoet adj. mielleux, doux comme du miel; -
zijn être tout miel.
honing = honig.
honk n. 1 (jeu) terme m.; barres f. pl.; - hebben
avoir regagné les barres; 2 but m.; - zijn en
attraper; 3 demeure f., chez soi m.; - zijn être à
l'abri; bij - blijven mener me vie sédentaire;
van - gaan s'en aller, dire adieu.
honoreeren v. tr. honorer; faire honneur (â)•
payer des honoraires.
hoofd n. T & 1 téte f ; een - grooter zijn dépasser
d'une tête; van 't - tot de voeten des pieds d
la téte; van 't -- tot de voeten gewapend armé
de pied en cap; met opgeheven - gaan porter la
tête haute; het - bieden tenir tête; 't - in den
schoot leggen mettre les pouces; iets over 't -
zien ne pas faire attention à qc. ; 2 chef; 't - van
St-Jan le chef de St-,Jean; 3 tête f., cráne m.;
pijn in 't - mal de tête, mal à la tête; zich voor
't - schieten se brûler la cervelle; het --- klieven
fendre le crdne; 4espritrr., idée, mémoire f.; 't wil
mij niet in 't - je ne parviens pas n le comprendre;
stel dat uit uw -- ótez-vous cela de
1'esprit; iets in 't - hangen suggérer qc. ; zooveel
- zooveel zinnen autant de têtes autant
d'avis; niet wel in 't - zijn avoir un graan de
folie; de wijn sloeg hem in 't - le vin lui monta
d la tête; zijn - met iets breken se casser la tête
à qc.; niemand zal 't in zijn - krijgen om 1'idée
tu viendra b personne de; de -en bij elkaar steken
se concerter; 5 entêtement, caprice m.; zijn --
volgen faire d sa tête; 6 léte, vie f.; 7 personne f.;
individu m.; per - par tête, par personne;
8 chef m. (de 1'église, de 1'armée etc.); 9 tête f.;
eommencement m.; sommet, hout m.; aan 't -
van de tafel au .hout bout de la table; aan 't -
van de lijst en tête de la liste; 10 tête, cime f.
(d'une montagne); (port) estacade f. (en bols);
m6le m. (en pierres); de H-en le Pas-de-Calais;
1 1 -- van Jut tête de Turc; 12 uit dien -e de ce
chef, pour cette raison; uit --e van d cause de.
En compos. de tête et, au figuré, principal.
hoofdaanlegger m. meneur m.; dme f. (dun complot).
hoofdaccoord n. accord m. parfait majeur.
hoofdader f. 1 (à la tête) veine f. jugulaire interne;
2 veine principale; (mine) filon m. principal.
hoofdakte f. brevet m. supérieur.
hoofdaltaar n. maitre-autel m.
hoofdambtenaar m. fonctionnaire in. supérieur.
hoofdartikel n. article m. principal; (journal)
article m. de fond. [divise f.
hoofdbalk in. i maitresse poutre f.; 2 (hérald.)l
hoofdband m. bandeau, fronteau, serre-iête m.
hoofdbeginsel n. premier principe m.
hoofdbegrip n. idée fondamentale, idée-mère f.
hoofdbestuur n. administration f. centrale; comité
nl. directeur. [généralissime m.
hoofdbevelhebber in. commandant m. en chef,1
hoofdborstel in.. brosse f. a cheveux.
hoofdbreken n., ...breking f. 1 contention f.
d'esprit; 2 casse-tête m. [casse-téte.
hoofbrekend adj. pénible; een - werk unj
hoofdbureau n. bureau m. central.
hoofddeel n. chapitre m.
hoofddeksel n. coiffure f., couvre-chef ni.
hoofddenkbeeld n. idée f. fondamentale.
hoofddeugd f. 1 verte principale; 2 vertu f. cardinale.
hoofddeur f. grand-porte, entrée f. principale.
hoofddoek m. 1 mouchoir in. de téte; 2 (coiff.
homme) serre-tête m.; (id. femme) madra , m.
hoofdeinde n. chevet m. (du lit).
hoofdelijk adj. par tête; -e stemming vote nominal;
-e omslag contribution f. personnelle;
-e borgtocht caution f. solidaire; - onderwijs
instruction f. privée.
hoofdeloos adj. 1 sans téte; (h. n.) acéphale;
2 indiscipliné.
hoofdeneinde n. chevet m. (du lit).
hoofdgebouw n. corps m. de logis.
hoofdgebrek n. défaut m. capital.
hoofdgedachte f. idée f. fondamentale.
hoofdgeld n. capitation, taille f. personnelle.
hoofdgerecht n. 1 (jur.) cour f. supérieure; 2
(cuis.) plat m. de résistance.
hoofdgeschil n. principal point m. litigieux.
hoofdgetal n. nombre m. cardinal.
hoofdgracht f. (fort.) fossé m. extérieur.
hoofdgrond --- 201 — hoofdzakelijk
hoofdgrond In. motif ni. principal.
hoofdhaar n. chevelure f., cheveux m. pl.
hoofdig adj. 1 têtu, entêté, opiniátre; 2 (vin) capiteux.
hoofdigheid f. 1 entêtement m. opiniátreté; 2
(vin) fumosité f.
hoofdijzer n. casque m., ferronniére f.
hoofdingeland ni. propriétaire m. principal (dans
un polder).
hoofdinhoud m. précis, sommaire m., substance f.
hoofdinspecteur m. inspecteur m. principal.
hoofdjicht f. rhumatisme m. cérébral; céphalalgie
f. arthritique. [pressée.
hoofdkaas f. fromage m. de cochon, D téte f4
hoofdkantoor n. bureau m. central.
hoofdkerk f. cathédrale f.
hoofdketter m. hérésiarque m.
hoofdklier f. glanc[e f. céphalique.
hoofdkussen n. oreiller m.
hoofdkwartier n. quartier m. général.
hoofdletter f. majuscule; — B grand B.
hoofdlijst f. (archit.) architrave f.
hoofdman ni. (tenen) chef, capitaine m.; doyen
m. (de gilde, de métier).
hoofdmeter m. crániomètre m.
hoofdmisdaad f. crime m. cap.tal. [l'eeuvre m.
hoofdmuur m. gros mur m.; de vier ...murenf
hoofdofficier m. officier m. supérieur.
hoofdonderwijzer m. instituteur m. en chef, directeur
m. [directrice f.
hoofdonderwijzeres f. institutrice f. en chef4
hoofdpeluw f. traversin m.
hoofdpersonage f. & n., ...persoon m. & f. 1 personnage
m. principal; 2 chef, héros m.; 3 róle m.
principal (au théát.).
hoofdpijn f. mal m. de téte, céphalalgie, céphalée
f.; schele — migraine f.
hoofdplaats f. chef-lieu m.
hoofdplaneet f. planète f. de premier ordre.
hoofdpost 1 f. bureau m. (de poste) central; 2m.
maitre poteau m.; 3 voste ou article m. principal
(dun compte); 4 (mil.) poste m. capital.
hoofdprijs m. grand prïx m.
hoofdpunt n. 1 point m. principal; 2 (géog.)
point cardinal; 3 (hérald.) point du chef.
hoofdredacteur m. rédacteur m. en chef.
hoofdregel m. régle f. principale.
hoofdregister n. t index m. général; 2 (financ.)
sommier m.; 3 (orgue) grand jeu m.
hoofdriool n. (égout m.) collec'eur m.
hoofdrol f. premier rille, grand róle m.
hoofdschedel m., ...scheel n. cráne m.
hoofdschool f. 1 école f. supérieure; t 2 école f.
publigue.
hoofdschotel m. plat m. de résistance.
hoofdschout m. grand-prévót m.
hoofdschudden n., ...dding f. hochement m. de
téte; grdlement m. (des vieillards).
hoofdsieraad, ...siersel n. 1 ornement m. de (la)
tête; coiffure f.; 2 diadème m. [gnol m.
hoofdsleutel m. passe-partout m.; (pop.) rossi
hoofdsom f. 1 capital m.; 2 total m.; 3 (contrib.)
hoofdstad f. capitale f. [principal m.
hoofdstel n. (du cheval) télière f.
hoofdstelling f. 1 thème m. principal; 2 (philos.)
maxime, majeure f.; 3 (mus.) motif m. principal;
4 (peint.) air m. de tête.
hoofdstem f. dessus m.
hooféstof f. (chim.) élément m., matière f. prehoofdstoffeli
j k adj. élémentaire. [mière.
hoofdstraat 1. rue principale; grande artère f.
hoofdstreek f. point m. eerdinal.
hoofdstuk n. 1 téle f.; 2 (colonne) chapiteau m.;
3 pièce f. principale, corps en.; 4 chef-d'oeuvre m.;
5 chapitre m.; 6 (hérald.) —ken pièces f. pl.
honorables.
hoofdtak m. 1 (bot.) branche f. primaire; 2
(fleuve) bras m. principal; 3 (fig.) branche f.
principale.
hoofdtelwoord n. nombre m. cardinal.
hoofdtoon m. 1(mus.) ton m. principal; 2(gram.)
accent in. tonique.
hoofdtouw n. (mar.) hauban m.
hoofdtreffen n. (mil.) engagement m. général.
hoofdtrek m. 1 trait m. principal; in —ken schetsen
esquisser; 2 (call.) corps m. (de lettre).
hoofdvak n. 1 cadre m. principal; 2 grande catégorie
f.; 3 spécialité f.
hoofdverband n. 1 (chir.) bandage m. de Galien;
2 connexion f. principale.
hoofdverdienste f. revenu rn. ou (fig.) mérite m.
principal.
hoofdvlak(ke) f., ...vleesch n. fromage m. de
cochon, D tête f. pressée.
hoofdvlies n. coiffe f.
hoofdvormig adj. en forme de téte; (bot.) cépha-4
hoofdwaarheid f. vérité f. jondamentale. [lolde.
hoofdwacht f. 1 (mil.) corps m. de garde; grandgarde
f.; 2 (mar.) premier quart m.
hoofdwal m. (fort.) corps rn. de place.
hoofdwassching f. lavage ou lavement m. de (la)l
hoofdwaterzucht f. hydrocéphalie f. [téte.
hoofdwerk n. 1 travail m. d'esprit; 2 principal
ouvrage m.; • 3 occupation 1. principale.
hoofdwet f. lol f. fondarnentale, constitution f.
hoofdwiel n. maîtresse race f.
hoofdwond f. 1 blessure f. d la t&e; 2 blessure
hoofdwortel m. racine f. principale. [principale.
hoofdwrong f. 1 bourrelet, tortillon m.; 2 turban
m.; 3 (hérald.) tortil m.
hoofdzaak f. affaire f. principale; point capltal;
essentiet m.; om weer tot de --- te komen poer
revenir st nos moutons; de — van 't proces le fond
du proeès ; in — en fait, en somme.
hoofdzakelijk 1 adj. principal, essentie!; 2 adv.
surtout, essentiellement.
hoofdzee — 202 — hoogborstig
hoofdzee 1. 1 océan m.; 2 (mar.) soi!lèvement m.
soudain. [teigne f.
hoofdzeer n. 1 mal m. de tête; 2 (méd.) favus m.,t
hoofdzetel m. 1 siège m. principal f., capitale f.;
2 résidence f.; 3 (comm.) chef-lieu m.
hoofdzin m. (proposition f.) principale f.
hoofdzonde f. (cath.) péché capital; (prot.) péché
mortel; (fig.) défaut m. capital. [cour.
hoofsch adj. 1 courtois m.; 2 de cour, comme à lat
hoofschheid f. 1 courtoisie f.; 2 air m. de cour.
hoog adj. & adv. (co er, oost) T & 1 haut: een —e
plaats un lieu élevé; drie voet — zijn éíre Naut de
trois pieds ou avoir trois pieds de Naut; -- springen
sauter hout; — vliegen voler hout; niet —
vliegen être médiocre; — stijgen monter hout,
s'élever à une grande hauteur; — zitten être perché;
een valk die te — vliegt, die —er stijgt dan
de reiger oiseau écartable, 'ui prend le montant
sur le héron; het —e einde van de tafel le hout
bout de la fable; een — vertrek une chambre haufe
de plafond; de zon staat -- te soleil est déji
haut dans te ciel; dat staat mij te —je n'v comprends
rien, c'Est de l'hébreu pour moi ; het hoofd
—,dragen porter la tête haute; hij zit — en droog
i1 est d son aise, il a du foin dans ses hottes; een
—e hoed un chapeau de soie ou de haute .forme;
2 een -- voorhoofd un front élevé ou proéminent ;
een —e schouder une épaule .hui hausse; een
—en rug hebben avoir le dos hout, être bossu, —e
hakken dragen porter de hauts talons : — e kousen
des bas longs; een kleed met —en hals une
robe montante; 3 (mar.) — water, —e vloed
haute nier, haute marée; het —ste water le vif de
l'eau; —e zee grosse mer; de zee gaat — la nier
monte ou devient houleuse; er gaat een —e vloed
op die plaats la mer rapporte en cet endroit; —e
branding brisants hauts; — getuigd schip vaisseau
de haute rndture; — geboord schip vaisseau
de haut bord; (fig.) het is — water on va lácher
les écluses; 4 —e bewegingen van een paard
cabrioles f. p1.; 't gebit staat te — la bride boit;
de teugels—houdenmener hout la main; 5 (mil.)
geweer —1 haut les armes! drie man — staan être
placés sur trois rangs; 6 (mus.) een —e toon un
ton élevé; een —e stem une voix fort haute ; --e
kreten des cris percants; —e re un ré d'en haut;
—e basstem baryton; —e discant haut baryton
dessus; een speeltuig —er stemmen monter un
instrument; ï' 't is -- tijd il est grand temps; 't is
— dag lijdt déjà grand jour; — opgeven vanter;
— aangeslagen zijn in de belastingen être
Imposé sur une cote élevée; de —st aangeslagenen
les forten cotes ; 8 —er brengen faire monter; —er
maken éíever, exhausser; —er staan dan être plus
haut que, être supérieur dc; —er uitzien viser plus
haut; het te — aanleggen, de zeilen te — spannen
viser trop haut; een —en dunk van zich
hebben s'estimer trop haut; zijn rechten -- drijven
exagérer ses droits; op een te —en toon spreken
le prendre de trop haur ; iets te -- opnemen
attacher trop d'importance à qc., s'offenser de qc.;
—e woorden de gros mots ; eindelijk kwam 't —e
woord enfin l'aveu vint; het —ste woord voeren
1 avoir le verbe hout, 2 tenir le dé dans une compagnie;
bij — en laag zweren jurer ses grands
dieux; — aangeschreven zijn bij être en grande
faveur auprès de, avoir grand crédit auprés de;
in -- aanzien staan être fort considéré; 9 —e
kleur 1 couleur vive ou éclatante, 2 couleur foncée;
— rood ou blauw (d'un) rouge ou bleu vif; —
rood (d'un) rouge écarlate; — rood gelaat visage
rubicond; 10 —e ouderdom grand dge; in —en
ouderdom sterven mourir plein de jours; de —e
oudheid la plus haute antiquité; — zwanger zijn
toucher c son terme; 11 een —e prijs un prix
élevé; de prijs is te — le prix est trop hout; tot
—en prijs verkoopen vendre bien cher; — spelen
jouer gros jeu; —e renten gros intérêts ; de fondsen
staan —, gaan —er les fonds sont hauts, sopt
á la hausse; 12 hout, supérieur; —er onderwijs
enseignement supérieur; —ere meetkunde géométrie
transcendante; —ere stijl style soutenu;
—ere geest intelligence supérieure, homme éminent;
de —ere geestelijkheid le hout clergé; het
—er gerechtshof la cour suprême; de —ere overheid
les autorités; een —ere macht unc puissance
supérieure; een — geplaatste persoon une personne
de qualité; —e adel haute noblesse; op —er
bevel par ordre; een —e feestdag une fête carillonnée;
13 de —e Porte la Sublinie Porte (ottomane)
; 14 in —e mate à un haut degré, en grande
quantité; —st gelukkig fort heureux; —st ellendig
extrêmement malheureux; —st zelden très
raremerit; in den —sten graad au dernier degré;
het —ste goed le souverain bien; het —ste doel
le bul suprême; het —st noodige le strict nécessaire
V. aussi hooge, hoogst(e) & compos.
hoogaanzienlijk adj. illustre.
hoogaars f. barque f. a hout' proue.
hoogachtbaar adj. très vénérable.
hoogachten v. tr. sép. honorer, vénérer; iets —
faire grand cas de qc. ; —d adj. respectueux, adv.
respectueusement.
hoogachting f. estime, considération f., respect m.
hoogadellijk adj. très noble, lllustre.
hoogaltaar n. 1 maître-autel m.; 2 (fig.) sanctuaire..
m.
hoogbedgggd, hoogbejggrd adj. fort agé.
hoogblauw adj. (d'un) bleu foncé.
hoogboord n. (vaisseau m. de) haut bord m.
hoogbQordig adj. (mar.) de haut+bord.
hoogbQQtsman m. maitre m. d'équipage, hautbosseman
m.
hoogbootsmansmaat m. sous-bosseman m.
hoogbQrstig adj. 1 à poitrine proéminente; 2 fier,
orgueilleux.
hoogbruin — 203 — hoogwaardige
hoogbruin adj. (d'un) brun foncé, mordoré.
hoogdag m. grande féte f.; féte carillonnée.
hoogdravend adj. 1 (cheval) qui a le trof dur;
2 (tig.) pompeux, boursou flé, emphatique; 3 adv.
emphatiquement.
hoogdravendheid f. pompe, emphase, solennité f.
Hoogduitsch n. & adj. (naut-)aliemand m. & adj.
1. hooge n. : het -- le subtime; in den -- aux
cieux; uit den --- du ciel; op het hoogste d son
comble, i son point cutminant; ten hoogste, op
zijn hoogste tout au plus; ten hoogste, op 't
hoogst extrémement.
2. hooge m.: de Hooge le Très Haut.
hooggdei, hoogedelgebpren adj. très noble; Uwe
-e Votre Seigneurie f.
hoogeerwaard adj. très révérend; Uw -e Votre^
hoogelijk adv. grandement. [Révérence f.
hooges v. tr. 1 hausser, éíever; 2 (r)enchérir;
3 rehausser.
hoogepriester m. grand-prêtre m.
hoogepriesterlijk 1 adj. pontifical; 2 adv. ponti-T
hoogereind(e) n. haut bout m. [ficalement.
hoogerhand f. droite f., place f. d'honneur; de -
geven donner la droite; op last van -- par ordre
supérieur; iets van -- weten savoir qc. de source
autorisée.
Hoogerhuis n. (Anglet.) Chambre f. des Lords.
-hoogerop adv. plus haut, plus loin, plus end
hoogerwal m. (mar.) cdfé m. du vent. [amont.
hoogeschool f. université f. [tréme, violent.
hooggaand adj. 1 qui monte haut; 2 exeessif,'ex-1
hooggeacht adj. très honoré, très estimé.
hooggebergte n. hautes montagnes f. pl.
hooggeboren adj. 1 de haute naissance: 2 (titre)
-- heer Monseigneur.
hooggel adj. (d'un) jaune foncé.
hooggeleerd adj. trés savant, très docte; (iron.)
doctissime; -e heer monsieur le professeur.
hooggeplaatst adj. haut placé.
hooggerechtshof n. haute cour f. (de justice).
hooggeschat adj. très estimé.
hooggespannen adj. d haute pression; (fig.) fié-;
,hooggetij n. grande féte 1. [vreux.
hooggroen adj. (d'un) vert foncé.
hooghartig adj. l qui a le coeur hout placé, magnanime;
2 hautain, altier. [gueil m.
hooghartigheid f. grandeur d'dme, hauteur f., or-t
.hoogheemraad m. intendant m. des digues,
hoogheemraadschap n. intendance f. des digues.
hoogheid f. 1 hauteur; (fig.) grandeur, élévation,
f.; 2 (titre) altesse f ; Koninklijke H- Altesse
Royale; 'Zijn H- de Sultan Sa Hautesse le
Sultan; t 3 élévation f. dame f.; t orgueil m.,
fierté f. [pompeux.
hoogklinkend adj. 1 sonore, retentissartt; 2 (tig.);
hoogland n. pays m. montagneux; hautes f. pl.
terres, plateau m. [Highlander m.
:hooglander m. montagnard m.; Schotsche H-j
ho.oglegraar m. professeur rn. (d'université).
hooglggraarsambt'n. I;professorat m.; 2 chaire f,
(d'université).
Hooglied n. Cantique m. des cantiques.
hooglgffelijk adj. très louable; glorieux.
heogloopend adj. = hooggaand.
hoogmis f. grand-messe f.
hoogmoed m. orgueil m., arrogante f.; - komt
voor den val l'orgueil esi l'avant-coureur de la
chute.
hoogmoedig 1 adj. orgueilleux, arrogant; 2 adv.
orgueilleusement, arrogamment. [lomanie f.
hoogmoedswaanzin m.folie desgrandeurs, méga-1
hoogmogend adj. hout et puissant; Hunne
H---en Leurs Hautes Puissances.
hoognoodig, ...noodzakelijk adj. indispensable,
absolument nécessalre, fort urgent.
hoogoven m. haut fourneau m.
hoogrood adj. (d'un) rouge foncé.
hoogschatten, ...Ing = hoogachten, ...Ing.
hoogset n. 1 entassement, barrage m.; 2 hausse,
enchére f.; 3 (peint.) rehaut rn.; (stulpt.) relief m.
hoogst(e) V. hoog & hooge. [forte cote f.
hoogstaangesiagene m. plus haut taxi m.; plus]
hoogstam m. arbre m. de haute futaie.
hoogstammig adj. de haute futaie; --e jonge
vruchtboom filardeau m.
hoogstdezelve pron. 1 son auguste personne; 2 au;
hoogsteigen adj. auguste. [génit. son auguste.
hoogte f. (o n) T & 1 hauteur f.; in de - gaan ou
rijzen monter, s'élever; in de -- drijven faire
monter, faire hausser; 2 (géog.) altitude f.; de -
nemen faire Ie point; 3 den kop in de -- werpen
se pavaner, (ci)ev.) encenser; uit de - neerzien
op regarder c.0 haut de sa grandeur; uit de -
spreken parler avec arrogante; in de -- steken
hisser sur le pavois; de -- krijgen commencer d
se griser; 4 élévation, éminence f. (de terrain);
5 op gelijke - met iem. staan être à la hauteur
ou au niveau de qq.; op de - au courant;
6 (mus.) force ou portie f. de la voix; (peint.)
rehaut m.; (stulpt.) relief rn.
hoogtecirkel, ...gordel, ...graad m. cercle m.,
zone f., degré m. de latitude.
hoogtemeter m. 1 altimètre m.; 2 (mar.) sextant m..
hoogtemeting f. altimétrie f.
hoogtepunt n. point culminant, apogée m.
hoogtijd m. grande fête; communion f.; - houden
1 faire fête, 2 aller d communion.
hoogverraad n. haute trahison f.
hoogvlakte f. plateau m.
hoogvliegend adj. 1 qui vole haut, élevé; 2 (zoo.)
altivole; (faucon) hautain; 3 (fig.) élevé, subtime,.
transcendant.
hoogvlieger m. 1 (zoo.) hypsotène m.; 2 pigeon , m,.
culbulant; 3 génie m. transcendant.
hoogwggrdig adj. très vénérable, auguste.
hoogwaardige n. Saint Sacrement. m.
hoogwaardigheid — 204 — hopakker
hoogwaardigheid f. éminence; grandeur f.
hoogwacht f. grand-garde f.
hoogwelgeboren adj. très noble; (titre) H— Heer
Noble Seigneur.
hoogwjs adj. 1 très sage; 2 (iron.) pédant; 3 de
zes ...ze heeren van Venetië les Sages Grands.
hoogzaal 1. jubé m.
hooi n. 1 foin m.; te veel — op zijn vork nemen
entreprendre trop à la fois; 2 Grieksch — fenu-4
hooiberg m. meule f., barge f. [grec m.
hooiboter f. beurre f. de fourrage ou d'hiver.
hooibouw m. fenaison f.
hooien 1 v. intr. faire le foin, faner; 2 n. Eenai-^
hooier m. ( mos) faneur m. [son f.
hoolgat n. abat-foin m.
hooihark f. fauchet m.; Schotsche — fauchet à:
hooikaas 1. fromage f. d'hiver. [cheval.
hooikoorts f..fièvre f. des foins.
hoolland n. pré m. de fauchage.
Hooimaand f. juillet m.
hooimijt 1. meule f.
hooiopper m. veillote f.
hooischuur f. fenil m.
hooitijd m. fenaison f.
hooivork f. foinelle f. [cheur m.
hooiwagen m. 1 charrette f. à foin; 2 (zoo.) fau-t
hooizak m. sac m. à foin; (cheval) bourgogne m.
hooizolder m. fenil m.
hoon rn. affront m.; insulte, injure f.
hoonen v. tr. insulter, injurier, offenser.
hooner m. ( 's) insulteur m.
hoongelach n. ricanement m.
1. hoop, hope f. (fait,sentiment)espoir m.; (disposition)
espérance f.; op — leven vivre d'espoir;
op —van beter en espérant mieux; — op goeden
uitval espérance de succès; akte van — acte
d'espérance.
2. hoop m. (hoopen, c,-.>je) 1 tas; monceau,
amas m.; pile f.; op den — toe par-dessus le
marché; bij den — koopen acheter en bloc ou en
tas; bij —en par tas; 2 foule, troupe, quantité;
bande f.; de gemeene — le commun; de groote —
la masse; te — loopen s'attrouper; bij —en en
foule, par bandes.
hoopen v. tr. entasser.
hoopvol adj. 1 plein d'espoir; 2 séduisant.
hoorbaar adj. perceptible, distinct.
hoorbaarheid f. perceptibilité f. [tante.
hoorbuis f. cornet m. acoustique; trompe f. écou-•1
hoorder m. (cs), cDes f. (csen) auditeur m.,
...trice t.; de —s 1'auditoire m.
hooren 1 v. intr. entendre; 2 écouter, préter
l'oreille; naar iets — préter attention à qc.; naar
tem. — écouter qq. ; wie niet — wil moet voelen
qui n'écoute la raison doft se conduire au bilton;
laat — voyons; 3 appartenir; 4 v. tr. entendre,
ouir; ik hoorde hem roepen 1 je l'entendais
appeler, 2 i'entendais qu'on rappelait; zich
laten — se faire entendre; iets weten van —
zeggen savoir qc. par ouï-dire; ik heb het — zeggen
door zijn vriend je l'ai entendu dire d son
ami; ik wil daarvan niet — je n'en veux d
aucun prix; 5 apprendre; ik hoor dat j'entends
que, j'apprends que, il me revient que; 6 (prière)
exaucer.
1. hoorn (oen), horen (mos) (matière) n., (obj.)
m. 1 cornef.; de —en la ramure, le bois (du cerf);
2 (vase) (myth.) corne f.; cornet m. (à dis) ; cornet
m. acoustique; 3 (miche) croissant m.; 4
(mus.) cor, cornet m.; 5 in een band van — relié
en vélin ou parchemin ; 6 (hoek) cola m., pointe f.
2. Hoorn f.: Kaap — cap Horn m.
hoornaap m. sapajou m. (du Brésil).
hoornaar m. ( 's) frelon m.
hoornachtig adj. corné; (méd.) calleux; -- vlies
cornée f. (de 1'eeil).
hoornbanc+ m. reliure f. en parchemin (relavé).
hoornbeest n. bête f. d cornes.
hoornblazer m. cornettiste, trompette, clairon m.
hoorndol adj. frénétique, furieux.
hoorndraaier m. tourneur m. en corne.
hoornen 1 ad. de corne; 2 v. tr. durcir.
hoornhard adj. dur comme de la corne.
hoornhuid f. cornée f.
hoornig adj. cornu, à cornes.
hoornist m. cornettiste, trompette, clairon m.
hoornklaver f. trigonelle f.
hoornloos adj. acère, décorné.
hoornmuziek f. fanfare f.
hoornschoen m. sabot m.
hoornslak f. escargot m. à cornet.
hoornslang f. vipère f. cornée, céraste m.
hoornuil in. hibou cornu, moyen duc m.
hoornvee n. gros bétail m.; bêtes f. p1. à cornes.
hoornvisch m. 1 orphie f.; 2 aiguille f., poupon
m.; 3 narval m.
hoornvlies n. cornée f.
hoornvormig adj. enforme de corne; (bot.) corniforme.
[ouvrage m. à ou en corne.
hoornwerk n. 1 travail m. en corne; 2 (fort.);
1. hoos f. (hoozen) 1 t bas m., chausse f.; 2
botte f. de pécheur; 3 housse f.; 4(cables) hulot m.
2. hoos f. (hoozen) trombe f.
3. hoos m. (hoozen) I écope f.; 2 (mar.) siphon y
puchot m.
hoosgat n. sentine f.; ossec m. (de chaloupe).
hoosnap m., hoosvat n. écope, sasse f.
hoovaardig 1 adj. orgueilleux, hautain, fier; 2
adv. orgueilleusement.
hoovaardigheid, hoovaardjj, t hoovaart f. orgueit
m., hauteur, vanité f.
hoozen v. tr. puiser, vider, écoper.
1. hop m. (espen) (ois.) huppe f.; (pop.) coq m.4
2. hop, hoppe f. (bot.) houblon m. [puant4
3. hop interj. hop! houpe!
hopakker m. houblonnière f.
hopbel - 205 — houden
hopbel f. tête f. ou cóne ou épi m. de houblon.
hopeest m. touraille f. d houblon.
hopeloos 1 adh sans espoir, désespéré; 2"adv.
désespérément; en désespéré.
hopeloosheid f. caractère désespéré, désespoir m.
hopen v. tr. & intr. espérer, attendre; het beste
- espérer que fout ira bien; ik wil 't - j'en
accepte l'augure.
hopje n. (cos) caramel m. (du baron Hop).
hopklaver f. luzerne f. lupuline; mignon(n)ette f.
hopland n. houblonnière f. [chef m.
hopman m. (cDs & oo Ten, hoplieden) capitaine,1
hoppe = 2. hop.
hoppen v. tr. houblonner.
hopperd m. bière f. houblonnée.
hoppes(a)la(de) f. salade f. de jets de houblon.
hoppezak m. T sac m. à houblon; een geweten
als een - une conscience trés élastique.
hopsasa interj. houpsa! oh ca!
hor f. ( 'ren) 1 (jouet) loup m.; 2 jalousie, claie
f. V. 2. horde. [bande f.
1. horde f. (cD n) horde, tribu nomade, troupe,t
2. horde f. ( 'n) 1 claie; zoo mager als een -
maigre comme une arête; 2 (fromage) clisse;
3 (fenêtre) jalousie; 4 (agr.) herse-tamis; 5 pédiculaire
f.
horen, horenachtig etc. = hoorn, hoornachtige
Horenmaand f. février m. [etc.
horizon(t) m. (...ten) horizon m.
horloge, t horlogie n. (cDs) (g=zj) 1 horloge;
(portative) pendule f.; (de poche) montre f;
staand - horloge à gaine. En compos. d'horloge
ou de montre; 2 (zoo.) vrillette f.; (scarabée) pulsateur,
perce-bois m.
horlogedeksel n. couvercle m. de montre, cuvette f.
horlogekas(t) f. 1 gaine f. d'horloge; 2 boïte f. de
montre; 3 porte-montre(s) m.
horlogemaken n. horlogerie f.; art m. de 1'horlo-^
horlogemaker m. horloger m. [ger.
horlogemakers(vak)school f. école f. d'horlogerie.
horlogeplaat f. cadran m. d'horloge ou de montre.
horlogestander, ...standaard m. porte-montre(s)
m.
horlogezak m. gousset, bourson m. de montre.
horoscooptrekken n. horoscopie f.
horoscooptrekker ni. dresseur m. d'horoscope, diseur
m. de bonne aventure.
horrel m. ( vis) 1 coup, choc m.; 2 difficulté, dis-t
horrelvoet m. pied m. bot. [pute f.
horretje n. dimin. de 2. horde jalousie f.
hors m. ( men) faux maquereau, saurel m.
1. hort m. 1 choc, heurt m., secousse f.; met -en
en stooten par sauts et par bonds, d bátons rompus;
2 peu, moment m.
2. hort 1 interj. partez! 2 adv parti, en route;
3 m. & f. tournée f.; op de - parti; égaré; en
escapade. [échouer, ne pas réussir.
horten v. intr. 1 heurter, pousser, exciter; 2t
hortend 1 adj. saccadé; (discours) décousu;
2 adv. en hésitant.
hortulanus m. (...ani) directeur m. de ou du jardin
botanique.
hortus m. jardin m. botanique.
horzel f. (os) frelon; (chev.) taon m.
horzelen v. intr. 1 bourdonner; 2 se quereller, se;
hos m. & f. bousculade f. [disputen.
Hosea m. Osée m.
hospes m. (hospites) h8te, hotelier, patron m.
hospita f. ( ''s) hótesse f. [1' ou d'hópftal.
hospitaal n. (...talen) hópital m. En compos. del
hospitaaldoek, ...linnen n. toile f. imperméable.
hospitaalridder m. chevalier m. de Matte, hospitalier
m.
hospitaalschip n. (mar.) vaisseau-hópital m.
hospitaal(s)koorts f. fièvre f. d'hópital.
hospiteeren v. intr. suivre (un cours) en élève
libre; -d lid membre m. assistant.
hospitium n. ( mos) hospice m.
hossebossen 1 v. tr. & intr. cahoter, secouer; 2
n. cahotement m.
hossen = hotsen.
hostie f. ( mos & ...iën) hostie f.
hostiekelk m. ciboire m.
hostieschoteltje n. patène f.
1. hot f. lait m. caillé, caillebotte f.
2. hot adv. 1 hue; V. 4. haar; 2 cahin-caha.
hotelhouder m. hotelier m.
hotsen v. tr. & intr. bousculer, cahoter, balancer
en cahotant.
hotsing f. cahots m. pl., cahotement m.
hotten v. intr. 1 se cailler, se coaguler; 2 séparer;
(fig.) réussir; 't zal - cela prendra.
hoctentot m. (ten) 1 avorton, nabot m.; 2
(géog.) H- Hottentot m.; 3 (fig.) malotru m.
1. hou rr.. arrêt m., garde f.; voor den heb en
den - zijn aimer à prendre et d garder.
2. hou interj. halte! arrêtez! voilà!
3. hou adj. propice, attaché - en(de) trou
attaché ei fidèle.
4. hou f. attachement, hommage m.; hou en(de)
trou attachement et fidélité.
hou(d)baar adj. 1 tenable, supportable; 2 (forteresse)
défendable.
hou(d)baarheid f. solidité, résistance f.
houden (hield. heeft gehouden) v. tr. T & 1 tenir;
bij zijn woord - sommer de sa parole; 2 contenir,
retenir; er is geen - aan il ou ce nest pas d
contenir; 3 slepende -faire trainer; van kosten
vrij - défrayer; 4 contenir, renfermer, mesurer;
5 school - tenir école; raad - tenir conseil;
de kamer - garder la chambre; ik stel drie en -
twee je pose trois et retiens deux; 6 posséder,
avoir; paard en rijtuig - tenir ou avoir équipage;
7 faire; een redevoering - faire un discours;
feest - célébrer une fête; kermis --- faire
kermesse; huis - tenir ménage; zijn Paschen ---
houden — 206 — houwdegen
faire ses Pdques : rustdag --- ch8mer; 8 tenir,
croire; ik houd dit voor waar je tiens ceci pour
vrai; voor wien houdt gij hem? pour qui le
prenez-vous ? ik houd hem voor verloren je le
crois perdu; houd mij dat ten goede ne le prenez
pas de mauvaise. part; 9 prendre le panti de;
ik houd het met den vorst je tiens le pari du
prince; 10 in (de) gedachte - retenir; te goed --
faire crédit; voor den gek - se moquer de; de
wacht - faire la garde; kleur -- ne pas se cécolorer;
steek -- tenir debout; zich --- se tenir, s'en
tenir; zich voor gelukkig houden s'estimer
heureux; zich niet kunnen -- van lachen ne pas
pouvoir s'em. pécher de rire; wie 't wel heeft houde
't wel qui est bien se tienne bien; zich dapper
- se conduire bravement; zich doof - faire le
sourd; zich - alsof faire semblant de; die
twee --'t met elkaar ces deux s'entendent comme
larrons en foire; 1 I v. intr. tenir, être attaché d;
het ijs houdt la glace porte; ik kan het tegen
hem niet - je ne suis pas de force contre lui;
12 van Iets - aimer qc.; van iemand - tenir d
qq., almer qq.
2. houden n. 1 tenue f.; 2 respect m., observation
f.; 3 persistance f.; 4 élevage m.; possession f.
houder m., ...dster f. ( cs) 1 teneur m. (de
Iivres); tenancier m., ...ière f. (de café); porleur
m. (de lettre de change); détenteur m. (d'actions);
2 (mar.) corde f. de retenue; 3 (pêche)
banneton m.
houding f. 1 V. 2. houden; 2 contenance, posture
f.; port m.; 3 (à cheval) tenue, assiette f.; 4 (peint.)
pose, attitude f. [m. qui ne pourra agir Beul.
houkind n. 1 enfant m. mis en nourrice; 2 enfant±
hout n. (cen) T & 1 bols m.; met -- bekleeden
boiser; alle - is geen timmerhout tout bois nest
pas bon d faire flèche; niet weten van wat -
pijlen maken ne pas savoir de quel bols faire
fléche; op (ziin) eigen -je de son propre chef;
2 pièce f. de bols; zoo stijf als een-droit comme
un piquet; mager als een - sec comme un cotret;
3 potente, croix f.; 4 n. & m. bols, taillis m.
houtachtig adj. ligneux.
houtachtigheid f. lignosité f.
houtbederver m. gete-bois m.
houtbij f. (abeille f.) eharpentière f.
houtbek m. chevalet m. de scieur.
houtdraaier m. tourgeur m. en bols.
houtdruk(kunst f.) m. xylographie f.
houtduif f. ramier m.
houtekster f. geai m. (commune.
houten adj. en ou de bols; - hamer maillet m.;
- nagel cheville f.; - pop, - Klaas poupée f.
de bols, imbécile m.
houterig 1 adj. ligneux; (navet) cordé; 2 gauche,
empesé, mannequiné; 3 adv. gauchement, pesamment.
houterigheid f. raideur, gaucherie f.
houtetend adj., ...eter m. xylophage adj. & m.
houtgewas n. bois m.; plante f. boiseuse.
houtgraveerkunst, ...gravure f. gravure f. sur
bols, xylographie f.
houthak m. coupe f. [dage m. du bols.
houthakken n. 1 coupe f.; abatage m.; 2 fen-1
Houthem n. Hauthem m.; (fig.) hij is van -- it
est intéressé ou grippe-sou.
houtig adj. ligneux,
houting m. (poisson) lavaret, hautain, outil m.
houtland n. contrée f. boisée.
houtluis f. 1 pou de bols; psoque; 2 termite m.
houtmaat f. 1 corde f. (de bols) ; 2 (mar.) mem-f
houtmeel n. vermoulure f. [brure f.
houtneten n. cordage m. (du bols).
houtmeter m. mouleur m.
houtmijt f. bucher m., tas m. de bols.
houtrijk adj. très boisé.
houtrups f. cossus ronge-bois m.
houtschroef f. taraud m.; groote -- vérin m.
houtschuur f. grange f. à bois, bucher m.
houtskool f. 1 charbon ni. de bols; (ardent) braist
f.; 2 (dessin) fusain m.
houtskoolteekenaar m. fusiniste m.
houtskoolteekening f. fusain m.
houtsne(d)e f. gravure f. sur bois.
houtsnijkunst f. gravure f. sur bois, xylographie,
xyloglyphie f.
houtsnip f. bécasse f.; (rest.) fromage m. avec duf
houtsoort f. essence f. [pain de seigle.
houtstal, ...stapel m. bucher m.
houtteelt f. sylviculture f.
houttuin m. chantier, parc m. à bois.
houtvester m. garde-forestier m.
houtvijl f. rdpe f. d bols.
houtvlot n. radeau m.; train m. de bols.
houtvlotten n. flottage m.
houtvlotter m. flotteur m.
houtwaren f. pl. 1 bols m.; 2 boi"sseller e f.
houtwerk n. 1 boiserie, charpente, menuiserie f.;2
(au mur) lambris m.; 3 (mar.) toque, carcasse f.;.
4 manche, bols m. (d'un ustensile).
houtwerker m. ouvrier m. en bois.
houtwinkel m. magasin m. deboissellerie.
houtworm m. 1 perce-bois m.; 2 vrillette f.
houtzaagmolen m. moulin m., scierie f.
houtzager m. scieur m. de long.
houtzolder m. grenier m. à bols; bucher m.
houtzuur n. acide m. ligneux.
houvast n. 1 prise f.;-hebben aan avoir (dela)
prise sur; 2 trampon, tenon m.; fiche f.
1. houw m. 1 coup m.; 2 entaille, balafre t.;:
3 (parole) coup m. de bec; 4 coupe f. (des bols).
2. houw f. (outil) houe f., rabot, mouve-chaux m..
3. houw V. 3. & 4. hou.
houwbiji f. 1 cognée t.; 2 hache f. d'armes.
houwblok n. billot, hachoir m.
houwdegen m. 1 espadon m.; 2 (anc.) flamberge f....
houweel — 207 — huisbraak
houweel; n. houe f., pic m,, pioche f.
1. houwen 1 v. tr. couper, trancher; abattre;
steenen - tailler des pierres; 2 v. intr. porter des
,coups; er op in - ferrailler; 3 zich er door -
se frayer un chemin le sabre à la main.
2. houwen = houden & huwen.
houwer m. (cDs) t coupeur, tailleur m.; 2 sabreur,
bretteur m.; 3 sabre m., épée f. de combat.
houwitser m. ( mos) obusier m.
,houwitsergranaat f. obus m.
houwwapen n. arme f. de tailtnhovelingim.
courtisan; m.
hovenier m., aster f. (cs) jardinier m., ...ière f.
hovenieren v. intr. jardiner, faire le maraïcher.
boveniersboek n. traité m. de jardinage.
hovenierskunst f. jardinage m.
fhovenierslaan f. tonnelle f.
hoveniersmes n. serpe f.
4tu interj. hue:
Hugenoot m. (...notel) Huguenot m,
Hugo m. Hugues m.; - de Groot Hugo Grotius^
1. hui f. petit-lait m. [m.
2. hui interj. hue.
1. heiben m. 1 hibou m.; 2 (fig.) imbécile m.
2. Huiben, Huibert, Huibrechi m. Hubert m.;
Sint-Huibrechts(dag) la Saint-Hubert f.
huichelaar m. (xs), ...lares f. (csen) hypocrite
sn. & f.; cafard m., -e f. [ment.
,huichelachtig 1 adj. hypocrite; 2 adv. hypocritehutchelarj
f. hypocrisie, cafardise f.
huichelen 1 v. intr. faire 1'hypocrite; 2v. tr. fein-
.dre, simuler.
-huid f. 1 peau f.; (anat.) derme; (techn.)
cuir m.; van - veranderen faire peau neuve;
zijn - er aan wagen y risquer sa peau; iem. de
- vol schelden chanter pouilles d qq.; 2 (mar.)
franc-bord nl.; 3 (chim.) couche f. d'oxydation;
A 4 -je redingote, veste f.
ftuidademhaling f. respiration f. cutanée.
huidader f. veine f. cutanée.
huidblaartje n. papule f.
huidblaasje n. vésicule f.
huidenhandel m. peausserie f.
huidenkooper m. peaussier m.
huid(en)vetten v. intr. insép. t tanner, corroyer;
2 (fig.) s'en donner.
huid(en)vetter m. tanneur, corroyeur m.
'huid(en)vetterij f. tannerie f., corroyage m.
huidig adj. d'aujourd'hui, actuel; ten -en dage
.au jour d'aujourd'hui, actuellement.
,huidkleur f. pigmentation f., teint m. de la peau.
huidkleurstof f. pigmentum, pigment m.
-huidklier f. glande f. cutanée f
huidontsteking f. derm(at)ite f.
huidspier f. muscle m. cutané; (au cou) muscle^
!huiduitslag in. éruption f. cutanée. [peaussier.
fiuidviek f. tache cutanée; macule f_
4uidweefsel n. tissu m. cutané.
huidworm m. filaire f. de Médine.
huidziekte f. maladie f. de la peau, dermatose f.
huidziektenleer f. dermatologie 1.
huif f. t chape f., mantelgit, caban m.; 2 (voiture
ou vaisseau) bdche, banne f.; 3 (ruminants)
bonnet m. [banne.
huifkar f., ...wagen m. voiture f. à bdche ou dl
1, huig f. luette f.; de - hebben avoir la luette
abattue; (van) de - lichten remettre la luette à;^
2. Huig m. Hugues m. [doper.
huigklier f. glande f. uvulaire.
huigontsteking f. uvulite f.
huiguitzakking f. craspédon m.
huik f. 1 cape f., capuchon m.; de - naar den
wind draaien tourner d tout vent; 2 poéle m.
(de mariée).
1. huiken v. intr. s'accroupir.
2. huiken v. intr. serrer les voiles.
huilebalk m. & f. 1 pleurnicheur m., ...euse f.; 2
pleureur, ...euse (aux funérailles); 3 (chapeau)
claque-oreilles m.
huilebalken v. intr. insép. pleurnicher.
huilen v. intr. 1 hurler; de wind huilt le vent
siffle ou mugit; 2 pleurer ei crier, se lamenter.
huiler m. hurleur, pleureur rn.
huilerig adj. pleurnichard.
huis n. (huizen, xje, huizeken) T & 1 maison;
-je 1 maisonnette f., 2 cabfnet m.; een eigen -
un chez-soi ; te -, naar - chez moi, chez toi,
chez lui etc.; is M. te -? Monsieur recoit-il? voor
niemand te - zijn défendre sa porie; 2 demeure
f., domicile m., patrie, famille f.; waar hoort hij
te -? d'ofi est-il? hij hoort nergens te - il n'a
ni feu ni lieu ; oost west thuis best on n'est nulle
part mieux que chez sol; de soldaten keeren naar
- terug les soldats renirent dans leurs foyers;
een brief van'- une lettre du pays ou de la famille;
van goeden huize de bonne famille; het
gansche - kwam buiten toute la maisonnée
sortit; zijn --- kwijt zijn avoir perdu la téte.
huisaltaar n. autel m. domestique.
huisapotheek f. pharmacie f. portative.
huisarbeid m. travail m. d domicile.
huisarchief n. archives f. p1. de familie.
huisarme m. pauvre m. honteux.
huisarrest n. arréts m. pl. à domicile; - geven
consigner.
huisarts m. médecin m. de la maison.
huisbaas m. 1 hóte m., maître m. du logfis;
2 propriétaire m.
huisbakken adj. de cuisson. [ménage m.
huisbestier, ...stuur n. direction f. de la maison,t
huisbewaarder m. gardien, concierge m.
huisbezoek n. visite f. (domiciliaire).
huisbijbel m. bible f. de famille.
huisblaas f., ...blad > , ...bias n. colie f. de poisson,
huisboek n. livre m. de ménage.
huisbraak f. effraction f.
huisdief — 208 — huizenblas
huisdief m. voleur m. domestique.
huisdier n. animal m. domestique.
huisdieverij f. vol m. domestique.
huisdokter m. médecin m. de la maison.
huisduif f. 1 pigeon m. de volière; 2 femme f. cahuisduivel
m. tyran m. domestique. [sanière.
huiselijk adj. 1 domestique, de ménage, de famille;
2 casanier, sédentaire; 3 agréable, confortable;
4 adv. comme en famille.
huiselijkheid f. 1 intérieur f., foyer m.; 2 gout m.
du foyer; 3 intimité f. du foyer; 4 talent m. de (la)
bonne ménagère.
huisgenoot m., ... noote f. 1 membre m. de la famille;
2 colocataire m. & f.
huisgerei, ...gerief n. ustensiles m. pl. de ménage.
huisgewaad n. vêtement m. d'intérieur.
hulsgezin(de) n. (...zinnen, ...zinden) famille f.
huisgod m. dieu m. domestique ou lare ; de -en
les lares, les pénates m. pl.
huisheer m. 1 maítre m. de la maison; 2 propriétaire
m. [sanière.
huishen f. 1 poule f. domestique; 2 femme f. ca-t
huishond m. chien m. de garde.
huishoudboek n. livre m. de ménage.
huishoudelijk adj. 1 de ménage; 2 domestique;
-- reglement réglement d'ordre intérieur; 3 économe,
ménager; 4 local, ordinaire; 5 adv. 1 économiquement,
2 familièrement.
huishoudelijkheid f. économie f.; qualités f, de
(la) bonne ménagère.
1. huishouden n. 1 ménage m.; een - van Jan
Steen une pétaudière; 2 gens m. pl. de la maison;
famille f.
2. huishouden v. intr. sép. 1 tenir ou faire
ménage; 2 vivre, faire bon ou mauvais ménage;
3 agir, se conduire; wat zal hij - als hij dat
hoort ! il ,fera beau carillon quand il saura cela.
huishoudend adi. économe. [f. pl.
huishouder m. 1 administrateur; A 2 pincettesf
huishoudgeld n. argent m. du ou de ménage.
huishouding f. 1 (pestion f. du) ménage m.;
2 maison; famille f.; een - beginnen se mettre
en ménage; 3 meubles m. p1., mobilier m.; in zijn
- komen s'emménager.
huishoudkamer f. chambre f. (de demeure).
huishoudkunde f. économie f. domestique ou mé-j
huishoudkundig adj. ménager. [nagère.
huishoudonderwijs n. enseignement m. ménager.
huishoudschool f. école f. ménagère.
huishoudster f. 1 ménagère f.; 2 gouvernante f.
huishuur f. loyer m.
huisjapon f. robe f. de chambre, déshabillé m.
huisjas f. veston m. [ouvrières.
huisjesmelker m. propriétaire m. de maisons]
huisjesslak, ...slek f. escargot, colima on m.
huiskamer f. chambre f. (ou l'on se tient ou de
demeure). [2 musique f. (d'un prince).
huiskapel f. 1 chapelle f. privée; oratoire m.;t
huisklok f. horloge f.
hulsknncht m. domestique, valet m.
huiskrakeel n. querelle f. domestique.
huiskrekel m. grillon m. domestique, cri-cri m.
huiskruis n. chagrin m. domestique, croix f.
huislinnen n. linge m. de maison.
huisloof, ...look n. joubarbe f. (des toits).
huisman m. 1 paysan, petitfermier m.; 2 chef m.
de famille.
huismarder, ... marter m. martre f. domestique.
huismeester m. 1 propriétaire m.; 2 intendant,:
huismeid f. servante f. [maître m. d'h^Stel.
huismiddel n. remède m. de bonne femme ou de
cuisine.
huismoeder f. 1 mère f. de famille; 2 directrice f.
(d'hospice).
huismosch, ... musch f. moineau m. franc ou do-;
huismuis f. souris f. (commune). [mestique.
huisnaaister t. couLurière f. d la Journée.
huisonderwijs n. instruction f. privée.
.huisonderwijzer m. précepteur m.
huisonderwijzeres 1. gouvernante f.
huisorgel n. harmonium m.
huisplaag f.: mijn - le fléau de ma maison f.
huisraad n. meubles m. p1.; mobilier m.; een stuk
- un meuble, une pièce de ménage.
huisrat f. rat m. noir ou domestique.
huisschilder m. peintre m. en bztiments.
huisspin f. araignée f. (domestique).
huistwist m. querelle f. domestique.
huisvader m. 1 père m. de famille; 2 directeur ou
économe (d'hospice).
huisvesten 1 v. tr. insép. héberger, loger; 2 v.
intr. insép. lager, habiter, éíre domicilié.
huisvesting f. logement m.
huisvlijt f. art. m. industriel ou du foyer.
huisvogel m. oiseau m. domestique.
huisvrede m. paix f. aomesttque ou du ménage.
huisvrouw f. femme, maftresse de maison, ména-4
huiswaarts adv. d ou vers la maison. [gère f.
huiswerk n. 1 (Iravaux m. pl. du) ménage m.; 2
travail m. d domicile - (écolier) devoir m.
huiszaak f. affaire f. de famille.
huiszittend adj. casanier, sédentaire; -e arme
pauvre honteux.
huiszoeking f. visite ou perquisition f. domici-f
huiszorg f. souci m. domestique. [liaire.
huiszwaluw f. hirondelle f. de fenêtre.
huiven v. tr. 1 coiffer; couvrir; 2 duper.
huiver(acht)ig adj. frileux.
huiver(acht)igheid f. frissons m. pl.; t frilosité f.
huiveren v. intr. frissonner, frémir.
huivering f. frisson, frissonnement m.
huiveringwekkend adj . à faire frémir; d donner
le frisson. [husso m.
1. huize(n) m. (xs) grand esturgeon, juif,j
2. huizen 1 v. intr. loger, demeurer; 2 v. tr.^
huizenblas -- huisblaas. [loger, héberger.
hui zi ng --- 209 — huur
huizing f. 1 demeure f., logis m.; 2 logement;
3 (cordage) lusin m.
hul f. ( clen) 1 coiffe f. (d'enfant) ; béguin m.;
2 enveloppe; 3 (fig.) loque f.
hulde f. ( n) hommage m.; — doen rendre hommage.
[de respect.
huldebetoon, ...blijk n. hommage,témoignage m.1
huldigen v. tr. rendre hommage à; de mode —
payer son tribut à la mode; een stelsel — se rallier
à un systéme; gehuldigd worden door recevoir
les hommages de. [guration 1.
huld(ig)ing (prestation f. d') hommagem.; inau-t
huldigingsbrief m. lettre f. d'obédience.
huldigingseed m. serment m. de fidélité; (Angl.)
allégeance f.
hulk f. houcre, hourque; (en gén.) barque f.
hullen v. tr. 1 couvrir, envelopper; 2 (fig.) orner,
parer; 3 coiffer.
hulp f. 1 aide f., secours m.; te(r) — komen venir
en aide à, assister; door de — van gráce au secours
de; met Gods — Dieu aidant; eerste — bij
ongelukken secours d'urgence en cas d'accident;
2 aide m. & f.; moven, secours m.; vraag =
demandez un (ou une) aide; 3 concours m.; met
de — van avec le concours de.
hulpakte f. brevet m. de premier degré.
hulpbank f. banque f. de secours.
hulpbehoevend adj. nécessiteux, dans le besoin,^
hulpbende f. troupe f. auxiliaire. [infirme.
hulpbesteller m. facteur m. supplémentaire.
hulpbetoon n. aide f., secours m.
hulpboek n. livre m. auxiliaire.
hulpbron f. ressource f.
hulpeloos adj. délaissé, abandonné; ...looze toestand
état m. d'abandon.
hulpeloosheid f. abandon m., détresse t.
hulpgeld n. secours m., subv3ention f.
hulpgeschreeuw n. appel m. au secours.
hulpkantoor n. bureau m. secondaire, succur-4
hulpkas f. fonds m. de secours. [sale f.
hulpkerk f. succursale f.
hulpkist f. bofte f. de secours.
hulpmiddel n. 1 remède m., ressource f.; 2 expédient
m. [sous-institutrice f.
hulponderwijzer m., coes f. sous-instituteur m.,t
hulpprediker m. pasteur m. suppléant.
hulppriester m. prêtre m. assistant.
hulpstelling f. lemme m.
hulpvaardig adj. serviable, secourable.
hulpvaardigheid f. serviabilité f.
hulp(werk)woord n. (verbe m.) auxiliaire m.
huls, huize f. (huizen) (fruits) cosse, gousse, écale;
(grafins) balie; (cartouche) douille f.
hulsel n. (mos) enveloppe f.
hulst m. houx m.
hulstbes, ... bezie f. cénelle f.
hulstbosch n. houssaie f.
huize = huls.
hulzeboom m. houx m.
1. hum interj. hem. [humeur.
2. hum n. humeur f.; in ou uit zijn — zijn V.;
humaan 1 adj. humain; 2 affable, bienveillant,
3 adv. d'une facon humaine ou bienveillante.
humaniora n. p1. humanités f. p1.; études f. pl.;
humbug m. blague, jactance f. [classiques.
hu meur n. humeur f.; in zijn — zijn être de bonne
humeur; uit zijn — zijn être de mauvaise humeur;
een —tje hebben être comme un crin.
humeurig adj. capricieux; —e buien hebben
avoir des acces d'humeur.
hummel (mos), ...ing m. nabot m.
humor m. humour m.
humoreske f. (con) nouvelle f. humoristique.
humus m. humus, terreau m.
humuszuur n. acide m. humique.
1. hun 1 adj. poss. leur(s); 2 pron. poss.: de,
het —ne le, la leur; 3 pron. pers. leur, à eux, à;
2. Hun m. (c nen) Hun m. [elles.
hunkeren v. intr. désirer ardemment, aspirer d;
ik hunker naar j'aspire vivement à, il me tarde
de; iem. laten — tenir la dragée haute d qq.
hunkering f. désir m. ardent, forte envie f.
huniieden, huniul pron. pers. leur, d eux, d eiles.
hu n('n)ebed n. monument m. mégalithique, lit m.
de géant.
hunnent : te(n) — adv. chez eux, chez eiles.
hunnenthalve adv. à cause d'eux ou d'elles.
hunnentwege : van — adv. de leur part.
hunnentwille : om -- pour l'amour d'eux ou
d'elles.
huppelaar m. ( cos) 1 sauteur m.; 2 (zoo.) hyphai-^
huppeldans m. sauteuse f. [te m.
huppelen v. intr. sautiller, bondir, tressaillir.
huppeling f. sautillement m.
hupsch 1 adj. joli, gentil, charmant; 2 adv. joliment,
gentiment.
hupschheid f. gentillesse f.
huren v. tr. louer; retenir (une voiture); engager
(un domestique); affréter (un navire).
hurk m. talon m.; op de —en à croupetons; op
de —en zitten être accroupi.
hurken v. intr. s'accroupir.
hut f. ( moten, c je) 1 hutte, cabane, chaumière f.;
met —je en mutje avec armes et bagages; 2 (mar.)
cabine, dunette f.
hutgast m. officier m. de (la) dunette.
hutpassagier m. passager m. de cabine.
hutselbeker m. cornet m. (d dés).
hutselen v. tr. 1 remuer, secouer; 2 jouer d pile ou
face; 3 loop — allez-vous promener.
hutsen v. tr. 1 = hutselen; 2 couper en petits
morceaux.
huts(e)pot m. hochepot; (fig.) salmigondis m.
huttentut f. (bot.) cameline f. cultivée.
huur f. 1 louage m., location f.; te — à louer; te
-- nemen prendre d loyer; te — hangen meftre
huurakte — 210 — iemand
en location; in - nemen prendre en location ;
2 loyer, bail, terme m.; (ouvrier) salaire m.;
(domest.) gages m. pl.; 3 place, condition f.
huurakte, ...ceel f., ...contract n. bals m.; een -
maken passer un bail.
huurbordje n., ...brief m. ècriteau m.
huurder m. 1 locataire m.; herstellingen ten laste
van den - réparations f. pl. locatives; 2 affré-t
huurgeld n. loyer, bail, terme m. [teur m.
huurhuis n. maison m. de rapport.
huurkamer f. chambre f. de louage.
huurkantoor n. bureau m. de placement.
huurkar f. charrette f. de louage.
huurkazerne f. caserne, cité f.
huurkoets f. voiture f. de place ou de louage;
Eiacre m.
huurkoetsier m. cocher m. de place.
huurlakei m. extra m.
huurling m. mercenaire m.
huurloon n. salaire ni., gages m. p1.
huuropzegging f. congé m.
huurpaard n. cheval m. de louage.
huurpenning m. denier m. à Dien.
huurpiano f. piano in. en location.
huurprijs m., ...som f. loyer, bail, terme m.
huurrijtuig n. = huurkoets.
huurster f. locataire f.
huurtroepen f. pl. troupes f. pl. mercenaires.
huurvracht f. fret, affrétement m.
huurwaarde f. valeur f locative.
huurwagen m. chariot m. de louage.
huwbaar adj. (fille) nubile, (garçon) pubère.
huwbaarheid f. nubilité; puberté f., dge m. viril.
1. huwelijk n. mariage; (poét.) hymen m.;
ongelijk - mésalliance f.; - uit liefde mariage
d'arnour; in het - treden se marier; ten -
vragen, nemen, geven demander, prendre, donner
en mariage; in ('t) eerste, in ('t) tweede -
en premières, en secondes noces.
2. huwelijk adj. conjugal; -e staat état conjugal
ou de mariage.
huwelijksaanvraag f.,""...aanzoek n. demande f.
en mariage.
huwelijksband m. Tien conjugal; (iron.) conjungo
m. [tial.
huwelijksbed ri. couche f. conjugale; lit m. nup-j
huwelijksbericht n. annonce f. ou faire°part m.
de mariage.
huwelijksbootje n. (fig.) barque f. du mariage; ira
't - stappen s'embarquer dans le mariage.
huwelijksch adj. de mariage; -e voorwaarden
contrat m. de mariage.
huwelijksfeest n. noces f. pl.
huwe!ijksgeluk n. bonheur m. conjugal.
huwelijksgift f. 1 dot f.; 2 trousseau m.
huwelijksgod m. dien m. de l'hymen.
huwelijksgoed n. dot f.
huwelijkshater m. misogame m.
huwelijksleven n. vie f. conjugale.
huwelijksliefde, ... min f. amour m. conjugal.
huwelijksreis f. voyage m. de noces.
huwelijkstrouw f. fidelité f. conjugale.
huwelijksvoorwaarde f. contrat m. de mariage.
huwelijkszegen m. 1 bénédiction f. nuptiale,
2 bénédictin f. du mariage, enfants m. pl.
huwen 1 v. intr. & tr. se marier, épouser; 2 v. tr..
marier, donner en mariage u.
huzaar m. (...zaren, xtje) hussard m.
huzaarsch adj. de hussard(s) ; op zijn - à laj
huzarenmuts f. tolback m. [hussarde..
huzarensla f. salade f. russe.
huzarenvest, ...wambuis n. dolman m.
1. hyacint (min.) (objet) in., (matière) n. hyacinthe
m., jacinthe f.
2. hyacint •f. (bot.) jacinthe f.
hyalietflesch f. bouteille f. de Bohéme.
hydra f. hydre f.
hydrocyaanzuur n. acide m. cyanhydrique.
hyena f. (x's) hyène f.
hyenaichtig adj. hyénoïde, hyénin.
hypnotica n. pl. dormitijs m. pl. [caire.
hypotheekakte f. hypothèque f.; acte m. hypothé-t
hypotheekbank f. banque f. hypothécaire.
hypotheekbewaarder m. conservateur m. des hypothèques.
hypotheekkantoor n. bureau m. des hypothèques
1 f. (i's) i m.; de puntjes op de i ou i's zetten
mettre les points sur les i. [braire.
iaën v. intr. (lade, heeft geiaad) faire hi-han,j
Ibing n. Aubange m. (Lux. beige).
idee f. & n. (co ën) T idée f.; geen - pas un
soupfon, pas une goutte.
Iden f. pl. ides f. pl. [ou école f. pour arriérés.
ldiotengesticht n., ...school f. établissement m.4
idolaat adj. & adv.: - zijn van, - houden van
idoldtrer. [qui.
1. ieder adj. chaque, tont; - ander n'importel
2. ieder, een ieder, iedereen, iederman pron.
chacun, tout le monde; een ieder die tous ceux qui.
iegelijk = 1. & 2. ieder.
lek f. 1 suint m.; 2 petites plies ei limandes f. pl.
iemand pron. quelqu'un, on; (nég.) personne
iep -- 211 — IJszee
zonder — te zien sans voir personne; een zeker
-- un quidam.
iep, iepeboom, iepelaar m. orme, ypréau m.
iepen adj. en (bois d' )orme.
lepenbosch n. ormaie f.
leperen n. Ypres in.; de dood van — la Mort
sur la clnche d' Ypres.
leperling m., rsche f. Yprois m., ...e f.
lepersch adj. yprois.
Ier m. Irlandais m.
Iersch adj. & (langue) n. irlandais adj. & m.
iet pron. quelque chose; — of wat peu ou
prou ; als niet komt tot — dan kent iet zich zelven
niet il nest orgueil que de pauvre enrichi;
V. iets.
1. iets pron. quelque chose, (nég.) rien; is er--
nieuws? y a-t-il du nouveau? dat is — anders
eest autre chose; — dat bevalt quelque chose qui
plaïi; zonder — te zeggen sans rien dire; is er —
schooners dan y a-t-il rien de plus beau que
2. iets, ietwat, adv. un peu, quelque peu.
Ifterten n. Yverdun in. (Suisse).
Ignatius m. Ignace m.; —van Loyola Ignace dei
IJ n. (golfe de 1') Y m. [Loyola.
ijdel 1 adj. vide, creux; 2 vain, inutile, frivole;
niseux; 3 vain, superbe, orgueilleux; 4 adv.
vainement, en vain. [ton, goulu m.
Ijdeldarm m. 1 jéjunum m.; 2 m. & f. (fig.) glou-t
Ijdelheid f. (...heden) 1 vanité, futilité f.; 2 coquetterie,
ostentation f. [ressité.
Ijdellijk adv. I vainement; 2 en vain; sans'né-•t
ijdeltuit f. évaporée, coquette f. [téte à l'évent.
Ijdeltuiten v. intr. insép. extravaguer; avoir laj
ijdeltuitig adj . léger, évaporé.
ijdeltuitigheid f. légèreté f.
ijf m. if m. (commun).
Ijk m. 1 marque f.; poincon m.; 2 (mar.) jonge f.;
3 bureau m. d'étalonnage.
ijken v. tr. poinconner, étalonner; jauger;
geijkte uitdrukking expression sté'-éotypée.
ijker m. (mos) vérificateur m. des poids et mesures,
jaugeur m.
ijkijzer n. poincon; timbre m. à étalonner.
Ijking f. poinconnage, jaugeage m.
Ijkkantoor n. bureau m. d'étalonnage.
ijkmaat f. étalon m.; (pour grains) maison f.
ijkmeester m. = ijker.
1. ijl f. holte f.; in aller — en toute hdte.
2. ijl adj. 1 vide; — in 't hoofd zijn avoir la
téte vide; 2 vague; 3 peu serré; clairsemé;
4 (phys.) rare; de lucht wordt — l'air se raréfie.
ijlbode m. express m.; estafette f.
1. ijlen v. intr. se hdter, se dépêcher, se précipiter.
[raréfier.
2. ijlen 1 v. tr. vider; 2 v. intr. se vider; 3 sel
3. ijlen v. intr. délirer, être en délire.
Ijlend adj. délirani; —e koorts délire m.
ï jlgoed n. (marchandises f. pl . de) grande vitesse f.
ijiheid f. vide m., rareté 1.
ijihoofd m. & f. étourdi, rêveur ni.
ijlhoofdig adj. 1 étourdi, évaporé; 2 en délire,
délirant.
ijihoofdigheid f. 1 étourderie f.; 2 délire m.
ijlings adv. à la háte, en toute hdte.
ijmker = imker. [etc.
i jp(eboo m), i j peren (pron. iep, ieperen) V. iep 1
ijs n. 1 glace f.; de rivier gaat met — la rivière
charrie; onbeslagen ten -- komen s'embarquer
sans biscuit; zoo koud als — froid comme glace;
voeten koud als — des pieds comme des glasons;
2 (confis.) glace f.; een portie — une glace;
oranje— glace aux oranges.
ijsbaan f. glissoire f.
ijsbank f. banc m. de glace, banquise f.
ijsbeen n. os m. iliaque.
ijsbeer m. ours m. blanc; (fig.) brise-glace m.
Ijsberg m. 1 (sur terre) glacier m.; 2 (en mer)=
ijsbreker en. brise-glace m. [iceberg m.
ijsbus f., ...cylinder m. sorbetière f., glacière f.
ijsclub f. club m. de patinage.
ijsdam m. embácle f.
ijsdrift f. glacon m. (flottant).
ijsduif f. pigeon m. blanc.
IJsel m. Yssel, Issel m.
i jseli j k 1 adj. affreux, atroce; 2 adv. affreusement.
ijselijkheid f. (...heden) horreur, atrocité f.
ijsfabriek f. glacière f.
ijsgang f. débhcle f.
ijskaas f. fromagerm. à la glace ou à la Chantilly.
Ijskast f. glacière f.
ijskegel m. chandelle f. de glace.
ijskelder m. glacière f.
ijskorst f. couche f. de glace.
ijskoud adj. froid comme glace, glacial.
ijskruid n. glaciale, cristalline f.
IJsland n. l' Islande f.
IJslander m. (xs), ... dsche f. ( c. Islandais m.,
...e f. [m.
IJslandsch adj. & (langue) n. islandais adi.
ijsmachine f. machine f. d glace.
ijsmeeuw f. pétrel fulmar m.
ijsnagel m. clou m. à glace.
ijsschol, ...schots f. glacon m.
ijsslede f. traïneau m. d glace ou à patins.
ijsspoor f. crampon m. à glace.
ijsstoel m. trafneau m. d aiguillons.
ijssuiker f. sucre m. candi blanc.
ijstaartkf. bombe f. glacée.
ijstijd m. période f. glaciaire.
ijstol, ijstop m. sabot m.
Ijsveld n. 1 banc m. de glace, banquise f.; 2 champ
m. de patinage.
ijsvogel m. 1 alcyon m.; 2 martin-pêcheur m.
ijsvos m. isatis m., renard m. bleu.
ijswater n. 1 eau f. glacée; 2 eau r. de congélation.
IJszee f. mer f. Glaciale,
ijver -- 212 -- in
ijver m. ardeur f., zèle m.; (rel.) ferveur f.; te veel
— aan den dag leggen faire du zèle.
ijveraar m., ester f. ( 's) zélateur m., ...trice f.
Ijveren v. intr. 1 être zélé, travailler avec zèle; om
strijd—s'empresser à l'envi; 2 (bible) être jaloux.
Ijvergioed m., ijverhitte f. zèle m. ardent.
1. ijverig (adj.) 1 zélé, ardent, empressé; 2 diligent,
actij; 3 (bible) jaloux. [gemment.
2. Ijverig adv. 1 avec zèle, avec ferveur; 2 dili-1
ijverloos adj. sans zule, indolent,° (rel.) tiède.
Ijverzucht f. 1 zèle m. ardent; 2 jalousie f.
Ijverzuchtig adj. envieux, jaloux.
ijzebijjtteerr,, 1. i j zegri m m. homme m. bourru ou
chagrin; grognon m.
2. IJzegrim m. Isengrin, Maitre loup m.
Ijzegrimmig adj. bourru, rageur, chagrin.
ijzel m. verglas m.
Ijzelen v. imp. faire du verglas.
ijzzeenn v. intr. frissonner, être saisi d'horreur; —
bij trembler à.
1. Ijzer n. fer m.; oud — ferraille f.; gegoten
— fonte f.; geslagen — tóle f.; verbrand —
chauffure t.; het — smeden battre ou forger le
jer; met — beslaan ferrer; hij is van — en staal
it a un corps de fer; zijn hart is van — il a un
coeur de bronze; 't is lood om oud --- c'est fèves
pour pols; de —s keereis tomber les quatre. fersf
2. IJzer m. Yser m. [en l'air.
ii zeraarde f. terre f. ferrugineuse ou martiale.
ijzerachtig adj. ferrugineux; (chim.) ferrique.
iizerbeslag n. armature, ferrure f.
ijzerbijter = ijzebijter.
ijzerbron f, source f. ferrugineuse.
ijzercement n. ciment m. armé.
ijzerdraad m. & n. fil m. de [er ou d'archal.
Ij zerdraadversperring f. ronces f. artificielles.
ijzeren adj. en fer, de fer.
I j zergaas n. toi le f. métallique.
ijzergaren n. fil m. double.
ijzerglans n. fer m. spéculaire ou oligiste.
ijzerhard adj. dur r..)anm° do fer.
ijzerhoudend adj. ferrugineux; (chim.) jerrifère.
IJzerhout ri. bois m. defer; argan m. du Maroc.
Ij eerhut f. Jorge, usine f.
Ijzerkalk t. fer m. calciné.
ijzerkies n. pyrite f. ferrugineuse.
ijzerklei f. fer m. argileux.
ijzerkoek in. (pàtiss.) oublie, gaufre f.
ijzerkraam f. magasin m. ou échoppe f. de quin-^
ijzerkramer m. quincaillier m. ícaillerie.
ijzerkruid n. vereeine f.
ijzermaal n. tache f. de rouille.
ijzerpapier n. papier m. defer ou d l'émeri.
ijzerproef f. 1 essai m., touche f.; 2 ordalie f. du
fer rouge.
ijzerschuim n. scories f. pl. defer; .máchefer m.
ijzersintels m. pl. 1 fleurs f. pl. de fer; 2 máchefer^
ijzerslag n. battitures f. pl. [m.
ijzerslakken f. pl scories f. p1. de fer.
ijzersmederij f. forge f.
ijzersmelterij f. fonderie f. [ ferrant m.
ijzersmid m. forgeron; taillandier m.; maréchal-J
ijzersterk 1 adj. fort comme le fer; indestructibie;
2 n. amer m. très fort.
i j zerti j d(perk n.) m. dge m. du fer.
ijzervitriool n. & f. vitriol m. martial; coupeijj
zervlek f. (tache f. de) rouille f. [rose t. verte.
ijzervreter m. 1 avaleur m. de charrettes _ferrées;
2 homme robuste; 3 homme m. chagrin.
ijzerwaren f. pl. marchandises f. pl. defer; kleine
— ferronnerie, quincaillerie f.; groote — taillanderie
f.; gesmede — ferreterie f.
ijzerwater n. eau f. ferrugineuse.
ijzerwerk n. 1 ouvrages de ou en fer; 2 ferrure f.
ijzerwinkel m. quincaillerie, ferronnerie f.
ijzig 1 adj. glacé, couvert de glace; 2 épouvantable,
horrible; 3 adv. terriblement.
ijzigheid f. horreur f.
ijzing f. frisson, frémissement, effroi m.
ijzingwekkend adj. horrible, affreux.
ik 1 pron. je; moi; wie daar? — qui est là? moi;
2 n. mijn ander — mon autre moi-même.
ikheid f. individualité.
ik-en-gij(-steek) m. point m. de chausson ou dei
ikke pron. 1 mol; 2 (iron.) Bi bi m. [zigzag.
ikker m. = nikker.
lilas f. Iliade f.
illumineergias n. lampion m.
imker m. ( 's) 1 ruche f.; 2 apiculteur m.
imme f. (con) abeille f.
immer adv. toujours, ei (tout) jamais; — en
altijd encore et toujours; voor — pour toujours,
d jamais.
immergroen 1 adj. toujours vert; 2 n. plante f.
toujours verte; (part.) oillet in. barbu.
immermeer adj. toujours.
immers adv. en effet, certainement, pourtant.
immuun adj. immunisé (contre), insensible (d).
impgnsen f. pl. frais, débours m. pl. .
imponeeren v. tr. 1 imposer; 2 en imposer.
import 1 m. importation f.; 2 n. article m. d'importation.
impost m. 1 impót m., taxe f.; 2 (arch.) imposte f.
1. in prép. 1 dans; en; — de gevangenis en
prison; — den mond en bouche; — onzen tijd
de nos jours; — de armen entre les bras, dans les
bras; — de verte dans le lointain; 2 in Brussel à
Bruxelles; — den schouwburg au théátre; — 't
midden au milieu; — de keuken à la cuisine;
— 't touwtje ou — de koord dansen sauter à la
corde; — de zon au soleil; — den wind au vent;
— haast á la háte; — zijn verderf à sa perte;
— het zweet zijns aanschijns à la sueur de son
front; — Gods naam au nom de Dieu; 3 -- 't
gras sur l'herbe; — de deur staan se tenir sur
(le pas de) la porte; — mijn afzijn pendant mon
in --- > 13 — indertijd
absence; — 't wit gekleed hahillé de blanc; een
les — 't Fransch une lecon de francais; — de
dertig huizen plus de trente maisons; de rijkste
man — de stad le plus riche de la ville.
2. in 1 adv. dedans, y; 2 préf. sép. en ou em;
in, im, il, ir; 3 devant un adj. très, foncièrement.
inaccuraat adv. inexact, négligé.
inachtneming f. observation f.; (rel.) observance
f.; met — van en observant, en tenant compte de.
Inadembaar adj. respirable. [inhaler.
inademen v. tr. sép. respirer, aspirer, inspirer;t
inademing f. respiration, aspiration, inspiration,
inhalation f.
inbaar adj. recouvrable, exigible.
inbakken v. intr. sép. (zijn) se réduire par lai
inbalsemen v. tr. sép. embaumer. [caisson.
inbeelden 1 v. tr. sép. inculquer, implanter; 2 v.
réfl.: zich — s'imaginer, se .figurer; 3 zich veel
— être épris de soi-même, être infatué de sa personne.
inbeelding f. 1 imagination f.; 2 fantaisie,
chimère f.; 3 vanité, infatuation f.
Inbegrijpen v. tr. sép. comprendre, embrasser;
inbegrepen y) compris. [pris.
inbegrip n. compréhension f.; met — van y com-1
Inbeitelen v. tr. sép. 1 ciseler, faire au ccseau; 2j
inbeslagneming f. saisie f., arrèt m. [fouiller.
inbeuren v tr. sép. 1 soulever pour faire entrer;
12 recevoir, toucher (de 1'argent).
inbezitneming f. prise f. de possession.
Inbezitstelling f. mise f. en possession
Inbijten v. tr. sép. corroder, ronger, mordancer.
Inbijting f. corrosion f.; mordancage m.
inbikken v. tr. sép. faire des entailles dans.
inbinden v. tr. sép. 1 lier ou nouer ensemble;
2 (mar.) ferler, serrer; (poulie) aiguilleter; 3 empailler
(des plantel); 4 relier (un livre); 5 mettre
d I'attache, refréner, réprimer; hij zal moeten —
il lui faudra enrayer ; zich — se restreindre, se
contenir.
inbinding f. 1 reliuref.; 2 modération, répression f.
inbitter adj. lrès amer.
inblazen v. tr. & intr. sép. 1 souffler dans,
insuffler; 2 souffler, insinuer, inspirer, instiguer,
suggérer; 3 briser en soufflant.
inblazer m., inbiaasster f. (cs) 1 souffleur m.,
...euse f.; 2 instigateur m., ...trice f.
inblazing f. 1 insufflation f.; 2 inspiration, insti-^
inbi j(de) adj. très joyeux, ravi. [gation f.
inblijven v. intr. sép. (zijn) 1 ne pas sortir;
2 (path.) rentrer; 3 rester. [m. pl.
inboe(de)l m. succession f. mobilière; meublest
inboeten v.tr.sép. 1 remplacer, suppléer; 2 perdre.
inboezemen v. tr. sép. inspirer, inculquer.
Inboezeming f. inspiration f.
Inbonzen v. tr. sép. enfoncer.
Inboorling m.& f. indigène; régnieole; naturel m.
Inboorlingschap n. indigénat m.
inboorlingsrechtn. indigénal in.; naturalisation f.
inboos adj. foncièrement méchant.
inboren v.tr.sép. forer, percer, ouvrir en perfant.
inborst f. naturel, caractère, tempérament m.
inbraak f. effraction f.
inbranden 1 v. tr. sép. marquer au fer chaud;
2 (chir.) cautériser; 3 (techn.) faire à la pyrogravure;
4 v. intr. percer ou pénétrer en brulant;
5 réduire par la torréfaction.
inbreken v. intr. sép. (zijn) i entrer par force, foreer;
enfoncer; 2 cambrioler; 3 céder, se rompre;
4 (mil.) in de gelederen — enfoncer les rangs;
5 (mar.) traverser (une voile).
inbreker m. effracteur m.
inbreng m. 1 apport m.; 2 (banque) dépot m.; 3
gage m.; huis van — maison de prêts sur gages.
Inbrengen v. tr. sép. 1 importer, apporter, introduire,
entrer; (récoltes) engranger; 2 (chir.)
(sonde) insinuer; (hernie) réduire ; 3 (banque)
déposer; 4 objecter; een verontschuldiging —
alléguer une excuse; 5 rapporter, produire.
inbrenger m. apporteur m.
inbrenging f. 1 importation, introduction f.; 2 déposition
f.; apport m.
inbrengst f. 1 apport: 2 dépét m.
-inbreuk f. 1 rupture, fracture f.; 2 infraction,
violation f.; — maken op porter atteinte à.
inbrokk(el)en v. tr. sép. émietter, rompre dans;
er het zijne bij — y perdre sa fortune; niets in te
brokkelen hebben n'avoir rien d dire.
inbuigen 1 v.tr.sép. plier ou courber en dedans; 2
v.intr.sép. (zijn) fiëchir ou se courber en dedans.
inbuiging f. inflexion, sinuosité, incurvation f.
inburgeren v. tr. sép. naturaliser; acclimater.
incasseerder m. ( -os) encalsseur,garcon m. de re-i;
incasseeren v. tr. insép. encaisser. [cettes.
incasseering f. encaissement in.
Incasso m. ( ma's) (prime f. d')encaissement m.
Inclinatie f. 1 inclinaison f.; 2 (fig.) inclirtation f.
Ineiudeeren v. tr. insép. renfermer.
incluis adj. y compris, inclus.
incourant adj. 1 non valable; 2 en banque.
indachtig adj. se souvenant; iets — zijn se souvenir
de qc. [paraïtre.
indagen v.tr.sép. (jur.) assigner, sommer de com-t
indaging f. assignation, sommation, citation f.
indammen v. tr. sép. endiguer.
indamming f. endiguement rn.
indeelen v. tr. sép. 1 diviser, partager; (therm.)
graduer; 2 classer, distribuer; 3 (mil.) verser.
indeeling f. 1 division f.; graduation f.; 2 classement
m., distribution f.; 3 incorporation f.
Indenken 1 v. tr. sép. réfléchir à; 2 v. réfl.: zich—
se familiariser avec; zich in een toestand — se
mettre dans une situation.
Inderdaad adv. en effet, effectivement.
inderhaast adv. à la háte, hátivement, précipi-;
I ndertd adv. dans le tempo. [tamment.
indenken — 214 — ineenvatten
Indeuken v. tr. sép. enfoncer; ingedeukt gezwel
tumeur déprimée.
IndIQan m. (...ianen) Indien m.
IndiQansch adj. indien.
Indië n. 1' Inde f.; les Indes f. pl.
indien conj. si, au cas que, dans le cas ou.
indienen v. tr. sép. produire, présenter; (jur.)
introduire. [troduction f.
Indiening f. production, présentation; (jur.) in-t
Indiër m. ( zs) Indien m.
indigobereider, ... bouwer m. indigotier m.
Indigofabriek f. indigoterie f.
indigovink, ...vogel m. pinson m. bleu.
indijken, ...ing. _= indammen, ...ing.
indikken v. tr. sép. épaissir. [drflement.
Indisch 1 adj. indien; 2 adv. singulièrement,t
Indisponeeren v. tr. sép. mal disposer, rendre de
mauvaise humeur.
indoen v. tr. sép. t rentrer, faire entrer; 2 faire
provision de; 3 importer.
indom adj. foncièrement stupide.
indommelen v. intr. sép. (zijn) s'assoupir.
Indompelen v. tr. sép. plonger ou tremper ou
immerger dans.
Indompeling f. immersion f.
Indonesië f. les Indes f. pl. néerlandaises.
Indoopen v. tr. sép. tremper, imbiber.
Indraaien v. tr. sép. 1 faire entrer; de lamp -
baisser la lampe; de doos -- fourrer en prison;
zich ergens -- se fourrer quelque part ; 2 être pris
(dans tin engrenage).
Indragen v. tr. sép. porter dans, apporter.
Indrang m. irruption f.
Indrijven v. tr. sép. 1 faire entrer; 2 enfoncer,
chasser; ficher; 3 v. intr. sép. (zijn) entrer (en
flotta nt) .
indringen 1 v. intr. sép. (zijn) entrer par force;
pénétrer; op den vijand -- ,foncer sur l'ennemi;
2 se faufiler, s'insinuer; 3 v. tr. sép. enfoncer,
pousser dans.
Indringend adj. 1 pénétrant; 2 insinuant.
Indringer m., ...gster f. intrus m., -e f.
Indringerig adj. insinuant. [nuation f.
Indringerij, indringing f. 1 pénétration f.; 2 insi-t
Indrinken v. tr. sép. 1 boire, ingurgiter; 2 s'imbi
ber de, aspirer.
indrogen v. intr. sép. 1 sécher compléte.ment ; 2 se
réduire par dessication.
indrQQg adj. sec comme de l'amadou.
indropp(el)en 1 v. tr. sép. instiller; 2 v. intr. sép.
lndropp(el)ing f. instillation f. [(zijn) dégoutter.
indruipen, indruiping = indroppelen, ...ing.
Indruischen v. intr. sép. (zijn) 1 entrer bruyamment
ou avec fracas; 2 sc heur!er d, aller d tencontre
de.
Indruk m. (aken) 1 empreinie, impression f.; 2
influence f., effet m.; - maken impressionner.
Indrukken v. tr. sép. 1 enfoncer, faire entrer en
pressant; 2 briser en pressant; écraser, c(Sser;
ingedrukte neus nez écrasé; ingedrukt gewelf
voute surbaissée; 3 imprimer, empreindre; 4 (fig.)
imprimer, inculquer.
indrukmakend, ...wekkend adj. impressionnant.
Indruksel n. empreinte t. [ ..Ing.
indrupp(el)en, indrupp(ei)ing = indroppelen, t
inductieren v. tr. insép. induire.
inductiestroom m. courant m. induit.
Induffelen v. tr. sép. emmitoufler.
indutten v. intr. sép. (zijn) s'assouper.
induwen V. tr. sép. enfoncer (en poussant ou en
pressant).
ineen adv. l'un dans l'autre, ensemble, en coï ncl-4
ineenbrengen v. tr. sép. emboïter. [dence.
ineenbuigen v. tr. & intr. sép. emboiter en courbant;
se replier.
ineendoen v. tr. sép. mettre l'un dans l'autre,
réunir. [dans 1'autre.
ineendraaien v. tr. sép. tourner ou tordre l'unl
ineendringen, ...drukken v. tr. sép. comprirner,
resserrer.
ineendringing, ...drukking f. compression f.
ineenduiken v. intr. sép. se blotíir ensemble, se
faire fout petit.
ineenfrommelen v. tr. sép.froisser, chiffonner.
ineengedrongen adj. ramassé.
ineengroeien v. intr. sép. (zijn) s'entregreffer,
s'entrelacer.
ineenkrimpen v. intr. sép. (zijn) 1 se rétrécir, se
contracter; se ratati ner ; 2 se serrer; se tordre.
ineenkronkeien v. tr. sép. se recroqueviller.
ineenleggen v. tr. sép. 1 mettre l'un dans l'autre;
2 de handen -- 1 joindre les mains, 2 s'entendre
(pour agir).
ineenloopen v. intr. sép. (zijn) 1 se joindre;
2 communiquer; 3 confluer; se confondre; converger;
4 (lait) se cailler. [ (s' )emboiter.
ineenpassen v. tr. & intr. sép. (s')adapter,1
ineenpersen, ...pressen v. tr. sép. comprimer.
ineenrollen v. tr. sép. enrouler, faire un rouleaut
ineenschieten v. intr. sép. communiquer. [de.
ineenschrijven v. tr. sép. ècrire serré.
ineenschuiven v. tr. & intr. sép. emboïter en glissant;
glisser l'un dans l'autre.
ineenslaan v. tr. & intr. sép. 1 (rapper l'un contre
l'autre; de handen - 1 joindre les mains,
2 se co.ncerter, s'entr'aider ; 2 casser, mettre en
morceaux.
ineensluiten v. tr. & intr. sép. serrer l'un dans
l'autre ; serrer (les rangs); s'emboïter.
ineensmelten v. tr. & intr. sép. 1 (se) fondre
ensemble, (se) fusionner; 2 (se) réduire par laf
ineensmelting i. fusion f. [fusion.
ineenstooten v. tr. sép. emboïter en poussant.
ineenstorten v. intr. sép. (zijn) s'écrouler, crouler.
ineenvatten v. intr. sép. (zijn) s'emboïter;,
(rouages) s'engrener.
ineenvlechten -- 215 — inhakken
ineenviechten v. tr. sép. entrelacer.
ineenvioeien v. intr. sép. (zijn) joindre leurs
faux, confluer. [cher.
Ineenvoegen v. tr. sép. joindre, emboiter, abou-1
ineenvouwen v. tr. sép. plier ensemble, encarter.
ineenwikkelen v. tr. sép. envelopper ensemble.
ineenwringen v. tr. sép. tordre ensemble.
ineenzakken v. intr. sép. (zijn) s'affaisser, crou-
Ier, s'écrouler.
1neenzakking f. affaissement, écroulement m.
ineenzetten v. tr. sép. mettre l'un dans l'autre;
agenrer; monter (un appareil). [s'écrouler.
ineenzinken vr. intr. sép. (zijn) s'affaisser,t
ineen zitten v. intr. sép. 1 être emboíté ; 't zit goed
ineen eest bien agencé; 2 être embrouillí^.
inenten v . tr. sép. 1 greffer, enter; 2 (méd.) inoculer,
vacciner; 3 (fig.) inculquer.
inenter m. (mos) 1 greffeur; 2 i'accinateur m.
inenting f. 1 greffage, entement m.; 2 (méd.) inoculation,
vaccination f.; 3 inruication f.
inetteren v. intr. sép. (zijn) 1 suppurer en dedans,
pu.ruler; 2 s'invétérer.
Infanterietheorie f. Fcole f. du soldat. [rie.
infanterist in, fantassin m.; soldat m. d'infante-t
inflansen v. tr. sép. ficher (dans).
inflikken v. tr. sép. 1 rapiécer; 2 zich -- s'insinuer.
[influencer.
1nf1ueeren v. tr. & intr. 1 entrer (en coulant) ; 2,t
Influenza f. influenza, grippe f.
lefluisteraar m. (mos) souffleur, inspirateur m.
influisteren v. tr. sép. 1 souffler; 2 inspirer, insifuer,
suggérer. [gestion f.
Influistering f. 1 soufflage m.; 2 inspiration,sug-1
informatie f. information f.; renseignement m.
Informatiebureau n. agente f. de renseignements.
Informeeren v. intr. s'informer (de).
infusiediertje n. (xs) infusoire m.
ingaan v. intr. sép. 1 (zijn) entrer (dans) ;
2 commencer ; 3 op zijn woord --- se fier à sa
parole; 4 op iets niet -- ne pas relever qc. ; op
iets nader -- examiner qc. de plus près; op een
verzoek -- donner suite à.
Ingaand(e) adj. entrant; -- rechten droifs m. pl.
d'entrée; -- Mei au commencement de mai.
inga(de)ren v. tr. sép. 1 recucillir, réc:olter;
t percevoir, recouvrer.
Ingang m. 1 entrée f.; 2 commencement, début m.;
3 préface (de la messe); 4 (fig.) accueil :n., impression
f.; — vinden être adrnis ; weinig — vinden
troul'er peu de crédit.
Ingebeeld adj. 1 imaginaire; 2 infatué.
Ingeboren adj. 1 inné; T2 de naissance, indigène.
Ingeërfde jm. & f. (.n) propriétaire m. & f. de
bien fonds.
ingeland jm. propriétaire m. poldérien.
Ingelegd adj. 1 V. inleggen; 2 en conserve.
Ingenieur m. ('s) [zje ou ge] ingénleur m.
ingenomen adj. t V. innemen; 2 épris; imbu;
tegen iemand — zijn être prévenu contre qq.;
dwaas — zijn van raffoler de; met zich zelf —
zijn être infatué de sa oersonne.
Ingenomenheid f. t engouernent m.; infatuation
f.; 2 prévention f. (contre).
Ingermanland n. l' Ingrie f
ingeschapen ad]. inné, infus.
ingesloten adj. 1 V. insluiten; 2 hier — ci-inclus.
ingetogen 1 adj. modeste, retenu; 2 adv. modestement,
avec retenue.
ingetogenheid f. modestie, retenue f.
ingeval con]. au cas que, dans le cas ou.
ingeven v. tr. sép. 1 donner, faire prendre, administrer;
2 présenter, remettre; 3 inspirer, dicter,
suggérer.
ingever m., ingeefster f. instigateur m., ...trice f.
ingeving f. 1 administration f.; 2 présentation,
remise t.; 3 inspiration, suggestion f.
ingevolge prép. en conséquence de, suivant,
d'après, conformément á.
Ingewand n. 1 viscère m.; 2 de —en les intestins
rrt. pl., les entrailles f. p1.
ingewandskoorts f. fièvre f. entérique.
ingewandsleer f. splanchnologie f.
ingewandsworm ni. ver intestinal; helminthe m.
ingew_kkeld 1 adj. compliqué, embrouillé; 2 adv.
i ndi rectement.
ingewikkeldheid f. complication f.
ingezetene m. & f. ( n) habitant m., —e f.
i ngierig adj. foncièrement avare, ladre.
Ingieten v. tr. sép. 1 verser dans; 2 faire avaler;
3 infuser; 4 steller, couler; 5 verser, inculquer.
ingieting f. 1 versement m.; 2 infusion f.; 3 scellement
m.
inglijden v. intr. sép_ 1 glisser dans; se glisser;
2 (fig.) s'insinuer.
ingoed adj. bon comme le pain.
ingooien v. tr. sép. 1 enfoncer, briser (des vitres);
2 lanter (dans).
ingraven v. tr. sép. 1 percer en creusanr; 2 enterrer,
enfouir; 3 zich -- se terrer, se rasher sous
terre.
ingreep m. 1 prise f.; engrenage m.; 2 usurpation
f.; empiètement ni. (sur); alten±at in. (à);
3 ingérence f. [entailler.
ingritfelen v. tr. sép. 1 greffer, enter; 2 graver,)
ingrijpen v. intr. sép. 1 saisir; 2 engrener, s'engrener
; 3 empiéter (sur) ; s' ingérer dans ; se
méler (de) ; —de maatregelen des mesures f. p1.
e ff icaces.
ingroeien v. intr. sep. (zijn) 1 crottre dans, percer
en croissant; 2 (ongle) s'incarner.
ingrosseeren v. tr. inscrire aux hypothèques.
Inhagelen v. tr. & intr. sép. briser par la grêle,
grêler dans.
Inhaken v. tr. sép. accrocher, agrafer.
Inhakken 1 v. tr. sép. (rapper à la hache dans;
2 ouvrir d coups de hache, den kop -- fendre, la
inhalen — 216 ---
téte; een poort -forcer une porte; 3 v. intr. sép.
porter des coups de hache; er op - ne pas y aller
de main morte.
Inhalen v. tr. sép. 1 faire entrer; (moissor.) engranger;
aspirer (de l'air); 2 (mar.) amener,
serrera (amarre) recouvrer; (corde, canon) haler;
3 iem. -- aller à la rencontre de qq., recevoir qq.;
4 tirer à soi; rentrer; 5 zijn woord - se rétracter,
se dédire; 6 regagner; rattraper; zijn schade -
se rattraper; 7 rejoindre, rattraper.
Inhalig adj. intéressé, avide, cupide.
Inhaligheid f. avidité, cupidité f.
Inhaling f. 1 rentrée f., engrangement m.; 2 ser-
?age m. recouvrement m.; 3 réception f. solennelle;
4 rétractation f., dédit m.; 5 réparation f.
inham m. (c men) anse, crique, petite baie f.
Inhangen 1 v. tr. sép. accrocher (dans); suspendre
(dans) ; 2 v. intr. sép. avoir de 1'importance;
coáter gros.
Inhebben v. tr. sép 1 v. tr. avoir avalé, avoir
pris; 2 contenir, renfermer; 3 avoir de 1'importance;
wat heeft dat in? quelle importance cela
a-t-il? dat heeft niet veel in cela na guère d'importance;
dat heeft heel wat in cela est très
sérieux.
Inhechten v. tr. sép. attacher dans, insérer.
Inhechtenisneming f. arrestation f.
inheemsch adj. indigène, aborigène; (maladie)
endémique.
Inheien v. tr. sép. enfoncer, hier, piloter.
Inheiing f. pilotage m., palification f.
Inhijschen v. tr. sép hisser dans, rentrer.
Inhollen v. intr. sép. (zijn) entrer (dans) en courant.
Inhoud m. 1 contenu m., teneur t.; 2 contenance,
capacité, mesure f.; 3 substance, matière f.; 4 opgave
van - table f. des matières; korte - sommaire
m.
Inhouden 1 v. tr. sép. contenir, renfermer; 2 meaurer;
3 avoir de 1'importance; V. inhebben 3;
4 arréter, retenir; 5 retenir, déduire, soustraire;
8 ajourner; 7 zich -- se retenir, se contenir.
Inhoudsmaat f. mesure f. de capacité.
Inhoudsopgave, inhoudstafel f. table f. des matières,
index m.
inhout n. membre m.; membrure f.; (fig.) hij is
goed van -- il est solidement bilti.
Inhouwen v. tr. & intr. sép. V. Inhakken &
Inhouden. [2 rendre hommage à.
Inhuld(ig)en v. tr. sép. 1 inaugurer, installer;l
Inhuld(ig)ing f. inauguration, installation f.
Inhuren v. tr. sép. 1 louer, engager ; 2 renouveler
(un bail); rengager (un domestique).
Inhuring f. I location f.; engagement m.; 2 renouvellement;
rengagement m.
Injagen I v. tr. sép. chasser dans; 2 rejoindre d la
course; rattraper; 3 v. intr. sép. entrer (dans) enj
Inkalken v. tr. sép. chauler. [courant.
inkalking f. chaulage m.
inkalven v. intr. sép. s'effondrer, crouler.
inkankeren v. intr. sép. (zijn) 1 se gangréner,
être rongé du cancer; 2 s'invétérer.
inkankering f. 1 gangrène f.; 2 enracinement m.
inkarnaat n., inkarnaten adj incarnat m. &adj.
rokassen v. tr. sép. 1 enchásser; 2 embolter.
inkeep f. 1 entaillage m.; 2 entaille, coche f.
inkeer m. 1 logement m.; zijn - nemen descendre;
2 contrition f.; repentir nl.; tot - komen
venir à résipiscence.
inkelderen v. tr. sép. encaver, loger.
inkepen, ... kerven v. tr. sép. 1 entailler, encocher
; 2 rainer. [enfaille f.
inkeping, ...kerving f. 1 entaillage m.; 2 encoche,t
inkerkeren v. tr. sép. incarcérer.
i n kerkerf ng f. incarcération f.
inkijk m. vue f.; hier is veel - on volt tout ce qui
se passe ici à l'intérieur.
inkijken v. tr. sép. 1 regarder (dans) ; 2 parcourir
(du regard) ; terloops - examiner sommairement.
[ner; acquitter.
inklaren v. tr. sép. déclarer à la douane, dédoua-t
inklaring f. dédouanement m.
Inkleeden v. tr. sép. 1 habiller, vêtir; 2 présenter;
een verhaal -- présenter ou rédiger un récit.
inkleeding f. 1 véture, prise f. d'habit; 2 exposition
f.; forme f.; manière f. de présenter.
inklimmen v. intr. sép. (zijn) I entrer (dans) en
grimpant; 2 entrer (dans) avec bris de clóture.
inkloppen v. tr. sép. 1 enfoncer à coups de marteau;
2 appeler, faire entrer; 3 réduire.
inkoken v.tr. & intr.sép. (se) réduire par cuisson.
inkomen v. intr. sép. (zijn) 1 entrer ou venir
(dans) ; 2 s'importer; 3 (argent) rentrer; ingekomen
brieven courrier m. ; ingekomen stukken
correspondancef.; er is een aanklacht ingekomen
une plainte a été déposée.
2. inkomen n. 1 entrée, arrivée t.; arrivage m.;
2 importation f.; 3 recouvrement m., rentrée f.
(de fonds); 4 rentes f. pl.; revenu, traitement m.
inkomend adj. (r)entrant; -e gelden rentrées f.
p1.; -e rechten droits m. pl. d'entrée.
inkomst f. entrée f.; Blijde - Joyeuse entrée f.
inkomsten f. pl. 1 revenu(s) m. (p1.); 2 rentes f.pl.
inkomstenbelasting f. imp8t m. sur le revenu.
inkoop m. 1 achat m.; 2 emplette f.; -en
doen faire des emplettes; 3 (prix m. d')achat m.
inkoopboek n. livre m. d'achat, facturier m.
d'entrée.
inkgopen v. tr. sép. 1 acheter, faire des achats ou
des emplettes ; 2 acquérir ; 3 (jeu) rentrer ; 4 zich --
(in een gasthuis, in een gild) payer son admission
(dans) .
inkooper m. acheteur m.
inkoopsprijs m. prix m. d'achat.
inkorten v. tr. sép. 1 raccottrcir, écourter; 2 dimiruer
. abréger; restreindre; réprimer.
inkorting — 2 1 f — in.maning
Inkorting f. raccourcissement m., diminution f.
inkoud adj. très froid, (personne) transi. [voer.
inkrijgen v tr. sép. I faire enirer; avaler; 2 rece-1
inkrimpen 1 v. intr. sép. (zijn) se rétrécir; se
contracter; de wind krimpt in le vent approche;
2 (hebben) pincer ou serrer (le vent) ; 3 v. tr. sép.
décatir, tremper; diminuer; resserrer.
inkrimping f. rétrécissement, resserrement; contraction,
réduction í.
inkruien v. tr. sép. introduire (à la brouette).
inkruipen v. intr. sép. (zijn) entrer (dans) en
rampant; s'introduire subrepticernent (dans).
inkruipsel n. abus ni.
inkt m. entre f.; pen en - une plume et de l'encre.
inktbak m. écritoire f.
inkten v. tr. encrer.
inktflesch f. botrteille f. d enere; --je encrier in.
inktkoker m. 1 encrier- m.; 2 (avec accessoires)
inktlap m. essuie-plume rn. [écritoire f.
inktpot m. encrier m., pot m. n entre.
inktrol f. rouleau m. encreur.
inktvisch m. seiche, sèche f.
inkuilen v. tr. sép. enfouir; (agr.) ensiler.
inkuipen v. tr. sép. embariller.
inkuipinq f. embarillage m.
inkwartieren v. tr. sép. (ruil.) loger (chez 1'habi-^
inkwartiering f. logement m. [tant).
inkwartieringsbiljet n. billet m. de logement.
inlaag f. (...lagen) 1 mise f. (de fonds), apport m.;
2 versement m.; 3 (lettre f.) incluse f.; 4 rentrée f.
(d'une digue).
inlaagdijk m. digue f. de sureté.
inladen v. tr. sép. charger, embarquer.
inlading f. charge f.; embarquement m., cargai-T
inlader m. (mos) c1 argeur m. [son f.
inlander m. ('s) indigène, régnicole m.; (incivilisé)
naturel m.
inlandig, inlandsch adj. du pays, indigène; -e
oorlog guerre civile ou intestine.
inlappen v. tr. sép. 1 rapiécer; 2 avaler.
inlasch m. insertion f.
inlasschen v. tr. sép. 1 emboiter, emmortaiser;
2 insérer, intercaler; interpoler (dans un texte).
inlassching f. 1 emboitement m.; 2 insertion f.;
3 interpolation f.
inlaten 1 v. tr. sép. laisser ou faire entrer; introduire
; 2 emboïter, entailler; 3 laisser dans;
4 zich - met s'occuper de, se mêler de, prendre
part à; s' i ngérer dans.
inleelijk adj. très laid, affreux.
inleg m. 1 V. inlaag; 2 (jeu) mise f., enjeu m.;
3 pli, rempli m. (dans une étoffe).
inlegblad n. allonge f. (d'une tabee).
Inlegeren v. tr. sép. cantonner (des troupes).
inleggeld n. 1 mise de fonds, contribution f.;
2 (jeu) mise f., enjeu m.
inleggen 1 v.tr.sép. placer (dans), mettre (dans)
2 verser; paver; in de loterij - mettre d la loterie;
3 faire provision (de), encaver; (fig.) recueillir;
4 rnettre en conserve, mettre à la daube; mariner;
confire; 5 enterrer, marcotter; 6 (cout.)
rétrécir, remplier, faire un rempli ; 7 incruster,
marqueter; 8 (typo.) marger; 9 v. intr. sép. s'opposer
d ; entrer en Tutte avec.
inlegping f. 1 mise f.; 2 nrovision; daube; salaisnn
f.; marinage in.; 3 marcottage; 4 rempli m.;
5 marqueterie f.
inleghout n. bois m. de marqueterie.
inlegsel n. («s) 1 confitures f. pl.; marinade f.;
2 marqueterie f.; 3 rempli m.
inlegstuk n. pièce f. de rapport.
Inlegwerk n. marqueterie f.
inleiden v. tr. sép. 1 introduire; 2 présenter;
3 commencer, ouvrir.
inleidend adj. introductif.
inleider in. introducteur m,
inleiding f. introduction f. [ filtrer.
inlekken v. intr. sép. dégoutter (dans), s'in-t
inleveren v. tr. sép. délivrer, rernettre.
inlevering f. délivrance, remise f.
inlichten v. tr. sép. éclaire , instruire, renseigner.
inlichting f. éclaircissement ; renseignement m.
inliggen v. intr. sép. 1 étre mis ou touché (dans) ;
2 être en garnison; loger.
inliggend adj. ci-,joint, ci-inclus. [liste).
inlijsten v. tr. sép. 1 encadrer; 2 inscrire(sur unel
inlijven v. tr. sép. 1 incorporer; 2 immatriculer;
3 inféoder; 4 annexer. [xion f.
inlijving f.incorporation, immairiculation, anne-t
inlokken v. tr. sép. attirer (dans), allécher (dans.
inloodsen v. tr. sép. piloter (dans).
inloogen v. tr. sép. lessiver, mettre au savonnage.
inloop !n. entrée f.; een --- voor iedereen libre
entrée.
inloopen 1 v. intr. sép. (zijn) entrer (dans) ; enfiler
(une rue); eventjes --- entrer ei sortir ; 2 tegen
iemand - heurter qq. au passage; tegen elkaar
- 1 se heurter au passage, 2 se contraeier; 3
(typo.) gagner, aller serré; 4 (tiss.) rentree;
5 s' i nonder ; 6 er -- donner dans le panneau ; er
teelijk -- se mettre en mauvaise posture; er doen
- monter un hateau d; 7 v. tr. sép. rattraper d la
course; 8 enfoncer (en courant).
inlossen v. tr. sép. dégager, délivrer (un gage).
inlossing f. dégagernent m.
ïnlui(d)en v. tr. sép. 1 annoncer par la cloche;
sonner pour; 2 célébrer par les cloches i'arrivée
de; 3 tromper.
inmaak m. 1 confiserie f,: 2 conserves, confitures
f. pl. En compos. de ou à conserves.
inmaaksel n. ('-, ·) 1 fruits m. pl. confits, conserves
f. pl.; 2 (pharm.) condit m.
inmaken v. tr. sép. préparer (des conserves),
confire.
inmanen v. tr. sép. sommer de payer.
inmaning f. sommation f. de payer.
in maner — 218 — inscheppen
inmaner m. sommateur m.
inmengen 1 v. tr. sép. mêler (dans), rr.éler (à)
2 zich -- s'immiscer (dans) .
inmengsel n. mélange, ingrédient m.
Inmeten 1 v. tr. sép- mesurer (en versant) ; 2 gagner
au mesurage; 3 v. intr. sép. (zijn) diminuer
au mesurage.
inmets(el)en v. tr. sép. 1 m aconner (dans) ,
emmurer; 2 incruster, enchásser, steller.
inmiddels adv. en attendant, sur ces enirefaites.
Inmijnen v. tr. sép. (r)acheter aux enchères.
Inmoffelen v. tr. sép. 1 emmitoufler; 2 introduire
subrepticement (dans).
in monden v. intr. sép. 1 s'aboucher, s'embrancher;
2 s'emboiter.
Innaaien v. tr. sép. 1 coudre (dans) ; 2 rétrécir,
remplier; 3 brocher (un livre).
I n naaier m. brocheur m.; (mach.) couseuse f.
innaaling f. 1 rempli, rétrécissement; 2 brochage^
inname f. = inneming. [in.
Innemen 1 v. tr. sép. prendre ou recevoir d l'ïntérieur;
avaler; (mar.) embarquer ; ballast — se
tester; water — faire eau; kolen — faire charbon;
2 rétrécir, remplier; serrer, ferler (les voiles);
3 occuper, remplir (un espace); iemands
tijd — prendre le temps de qq.; 4 prendre, s'emparer
de; 5 gagner les bonnes grdces de, prévenir
(en faveur de ou contre); 6 n. V. inneming,
Innemend adj. aimable, attrayant; captivant.
innemendheid f. amabilité, prévenance f.
Inneming f. ! prise, ingestion f.; 2 embarquemen;
3 rempli m.; 4 occupation; prise, conquête f.
innen v. tr. encaissel, faire ren^rer, percevoir.
Inner m. encaisseur, percepteur m.
Innerlijk 1 adj. intérieur; 2 interne; 3 intrinsèque;
4 adv. intérieurement, intrinsèquement.
intimement.
innig 1 adj. i,ttime, affectueux, sinci're, vrai;
fervent; profond; 2 adv. intimement; profondément.
[veur, profondeur f.
1 nnigheid f. sentiment m, intime; sincérité; fer-1
Inning f. encaissement m., perception f.
inoogsten v. tr. sép. 1 récolter, (moissonner et)
engranger; 2 (fig.) recueillir.
Inoogsting f. récolte, moisson f.
Inpakken 1 v. tr. sép. empaqueter, emballer; encaquer;
2 emmitoufler; emmailloter; 3 v. intr.
sép. faire son paquet; faire ses maller.
inpalmen v. tr. sép. 1 attirer à soi; (mar.) cueillir;
2 s'approprier, usurper.
Inpassen v. tr. sép. essayer, ajuster
Inpekelen v. tr. sép. saler.
inpeperen v . tr. sép. poivrer; (fig.) faire expier;
ik zal je dat -- il t'en cuira.
Inpepering f. 1 poivrade f.; 2 expiation f.
inpersen v. tr. serrer, comprimer en serrant.
Inplanten v. tr. sép. 1 implanter, planter en terre;
2 (fig.) inculquer.
inplanting f. 1 implantation f.; 2 (fig.) inculcrition
f.
inploegen v. tr. sép. 1 couvrir à la charrue;
2 (cherp .) affourcher, rainer.
inpolderen v. tr. sép. endiguer, tolmater.
inpompen v. tr. sép. 1 pomper f dans) ; 2 inculquer
ni'ec grande peine.
i n p o m pi n g f. 1 pomperie f.; 2 (fig.) inculcationTf.
inpraten, inpreeken v. tr. sép. faire entrer dans
la tête ei, convaincre de.
inprenten v. tr. sép. 1 imprimer, empreindre;
2 imprimer dans la téte ou le coeur.
inprenting f. impression, inculcation f.
inproppen v. tr. sép. fourrer (dans) ; bourrer (de).
inguest n. enquête f.
inrakelen v. tr. sép. 1 couvrir de cendres; 2 (fig.)
emprisonner, écrouer.
inregc nen v. imp. & intr. sép. 1 pleuvoir (dans) ;
het regent in Ia pluie perce; 2 (zijn) entrer ou
pénétrer par la pluie.
inrekenen v. tr. sép. 1 cor:vrir de cendres; 2 mettre
d I'ombre.
Inrennen v. intr. sép. (zijn) entrer au galop; op
elkaar — fondre 1'un sur l'autre.
inrichten v. tr. sép. 1 mettre en ordre, arranger;
2 organiser; aménager; installer, monter.
inrichter rn. (xs) organisateur tn.
inrichting f. 1 organisation f., arrangement m.;
2 aménagement m., installation f., montage m.;
3 (drame) économie f.; 4 établissement m., institution
f.
inrijden 1 v. tr. sép. entrer dans; 2 rejoindre (á
cheval ou en véhicule) ; 3 rompre, briser; 4 v.
intr. sép. entrer. [ filer; later.
inrijgen v. tr. sép. 1 'se) serrer; 2 enfiler; faut
inrit m. enirée f. (pour chevaux ou véhicules).
inroeien 1 v. intr. sép. (zijn) entrer À la rame;
2 v. tr. sép. rejoindre d la rame; 3 rompre ox
briser en ramant.
inroepen v. tr. sép. 1 appeler (pour faire entrer);
2 invoquer, implorer; 3 citer.
inroeping f. 1 appel m..; 2 citation f.
inroesten v. intr. sép. (zijn) s'enrouiller.
inrollen i v. tr. sép. faire rouler dans; 2 enrouler;
3 v. intr. sép. (zijn) rouler (dans).
inruilen v. tr. sép. échanger, troquer.
inruiling f. échange, troc m.
inruimen v. tr. sép. 1 céder (á), évacuer (pour) ;
2 (fig.) céder, concéder. [admission f>
inruiming f. 1 cession, évacuation f.; 2 cession,t
inrukken v. intr. sép. 1 (zijn) faire irrupiion,
envahir; 2 rompre les rangs; filer.
inrukking f. entrée, invasion f.
inschenken v. tr. sép. verser (d boire).
Inschepen v. tr. sép. embarquer.
inscheping f. emharquement m.
1. inscheppen v. tr. sép. (schepte in, heeft Inge.
schept) (puiser et) verser (dans) .
inscheppen — 219 -- insuappen
2. Inscheppen v. tr. sép. (schiep I n, heeft ingeschapen)
metire dans ; infuser, Inspirer. [der.
Inscherpen v. tr. sép. inculquer, bien recomman-i
Inscherping f, inculcation, recommandation f.
Inscheuren 1 v. tr. sép. faire une déchirure d;
2 v. intr. sép. (zijn) se déchirer.
Inschiet m. (main f. de) passe f.
Inschieten 1 v. ti. sép. lancer ou jeter (dans)
enfourner (ie pain); (tiss.) tramer, passer (la
trame) ; 2 briser ou casser à coups de jeu; 3 régler
le tir; 4 insérer; interfolier; 5 perdre; 6 v. intr.
sép. entrer; --- hij ou op faire enclave sur; 7 revenir,
venir subitement d l'esprit; het schiet mij
niet in je ne me rappelle pas; 8 v. réfi. : zich --
se sentir u l'aise.
Inschikkelijk 1 adj. accommodant, complaisant;
2 adv. avec complaisance.
Inschikkelijkheid f. complaisance f.
inschikken 1 v. tr. sép. arranger; être complaisant;
iem, iets - céder qc. á qq. ; 2 v. intr. sép.
(zijn) se reiirer, se serrer.
Inschoppen v. tr. sép. 1 lancer d coups de pied
(dans) ; enfoncer à coups de pied; 2 (fig.) poosser
(dans) .
Inschrapen v. tr. sép. amasser sordidemeni.
lnschrift n. insc_ripfion f. [pas (dans).
inschrijden v. intr. sép. (zijn) entrer à grands]
inschrijven 1 v. tr. sép. inscrire; 2 immatriculer;
(mil.) enr8ler; (comptab.) passer, toucher; 3 v.
intr. sép. souscrire; 4 soumissionner.
Inschrijver m. 1 enregistreur m., 2 souseripteur
m.; 3 soumissionnaire m.
Inschrijving f. 1 inscription f.; 2 immatriculation
f.; (mil.) enr8lement in.; (compt.) passage m.;
3 souscription f.; 4 soumission f.
insehrijvings(biljet n., ...lijst f.) (bulletin m.,
llste f.) de souscription.
Inschroeven v. tr. sép. visser, faire entrer en vis-^
inschrokken v. tr. sép. avaler goulument. [sant.
Inschudden v. tr. sép. secouer (dans) ;faire crouter
(d' une secousse) .
inschuifblad n. (r)allonge f. de table.
Inschuiftafel f. table f. à allonges ou d coulisses.
inschuiven v. tr. sép. 1 glisser (dans), introduire;
fermer; serrer; enfourner (du pain); 2 insérer,
intertater.
inschuiving f. introduction, insertion f.
inschuld f. actif m.
Insect n. insecte m. [giste m.
insectenbeschrijver m. entomographe, entomolo-t
ins-ectenbeschrijving f. entomographie, entorno-^
fnseetendoodend adj. insecticide. [logie f.
Insectenetend adj., ...eter m. insectivore adj.&m.
Insectenkenner nt. entomologiste m.
Insectenkunde f. entomologie f.
Insectennaald f. aiguille f. de naturaliste.
insectenpoeder, ...... poeier n. poudre f. insectieide
m.
inseraat n. (...aten), insertum n. (...ta) insertion
f., communiqué m.
Insgelijks adv. aussi, égale.ment ; de mime.
insijpelen v. intr. sép. (zijn) s'infiltrer (dans),
suinter (dans) .
inslaan 1 v. tr. sép. enfoncer (à coups de niarteau);
chasser; 2 e,nfoncer, casser, briser; défoncer
(un tonneau); alle hoop den bodem --- enlever
tout espoir; 3 remplier, faire un rempli ; rendoubler;
(tiss.) tramer, passer la trame; 4 faire
provision de, mettre en conserve; 5 atteler; 6 ava-
Ier goultlment, goinfrer; 7 prendre, suivre, enfiler
(une route); 8 v. intr. sép. (zijn) : de bliksem is
ingeslagen la foudre est tombée; de mazelen zijn
ingeslagen la rougeole est rentrée.
inslag m. 1 enfoncement m.; 2 bris m.; 3 rempli,
ourlet m.; trame f.; 4 approvisionnement rn., provision
f.; 5 jet rn. (de la foudre); (maladie) ren-;
inslagboek n. livre m. des entrées. [trée f.
inslagdraad m. duite f.; fil rn. de (la) trame.
insiagspoel f. navette f.
inslapen v. intr. sép. s'endormir; doen -- endor-;
inslecht adj. foncièrement mauvais. [mrr.
insieepen v. tr. sép. trainer (dans) ; (fig.) hij
heeft er mij ingesleept il rrm'v a mélé.
inslenderen, inslenteren v. intr. sép. (zijn) entrer
en flánant (dans) .
inslijpen v. tr. sép. tailler (dans) .
inslikken v. tr. sép. avaler, engloutir; zijn woorden
weer - ravaler son lire.
inslokken v. tr. sép. 1 avaler goulï ment, engloutir;
2 (fig.) accaparer, usurper.
inslokking f. 1 avalement, engloutissenzent m.; 2
usurpation f. [humer (un teut).
inslorpen, inslurpen v. tr. sép. avaler en humane,;
Insluimeren v. intr. sép. (zijn) s'assoupir, s'errdormir;
doen --- endormir.
insluipen v_ intr. sép. (zijn) se glisser ( dans), se
couler (dans), entrerfurtivement; een ingeslopen
misbruik un abus qui s';si glissé inapersu.
insluiten v. tr. sép. 1 enfermer, mettre sous clef;
2 investir, bloquer; envelopper; enclaver (de haiet
ou de fossés); 3 renfarmer, contenir; de hier inge.
sloten brief la lettre ci-incluse; tot Zaterdag
ingesloten jusqu'n samedi inclusivement.
insluiting f. 1 fermeture f.; mise f. sous clef; 2 investissemeni;
enveloppement; 3 enclavement m.
insmelten 1 v. tr. sép. fondre (dans), mêler en
fondant; 2 v. intr. sép. (zijn) se réduire (par la
fusion) .
insmeren v. tr. sép. graisser, enduire; ensuifer;
huiler; oindre, embaumer; savonner.
insmering f. graissage, huilage, savonnage m.
insmijten V. tr. sép. 1 jeter ou flanquer (dans);
2 briser, enfoncer.
1nsmokkelen v.tr.sép. introduire en contreb:ande.
insnappen v. intr. sép. (zijn) entrer dun bond
(dans) .
insne (d)e — 220 — I.nsudinde
Insne(d)e, insnijding f. incision; entaille; (chir.)
scarification f.
Insnij(d)en 1 v. tr. sép. inciser, eetailier; grecquer
(un livre); 2 (chir.) scarifier.
Insnlj(d)mes n. bistouri m.
Insnuiven v. tr. sép. renifler.
Insolide adj. ! peu stable; 2 peu sérieux, pas sol-
Insolvent adj. insolvable. • [vable.
Insolventie f. insolvabilité; (pop.) déconfiture f.
Insoppen v. tr. sép. saucer, tremper (dans).
Inspannen v. tr. sép. 1 atteler; goed ingespannen
zijn éíre bien dans ses affaires; 2 mettre en ceui're;
alle krachten -- faire tous ses efforts; zich --
s'évertuer, 3 tendre (1'esprit); 4 (tourn.) caler.
Inspanning f. 1 attelage m.; 2 effort rn.; 3 tension
f. (d'esprit); 4 (tourn.) ca`age m.
Insparen v. tr. sép. éconoiniser (sur).
inspatten v. intr. sép. (zijn) 1 rejaillir (dans) ;
2 entrer impétueusernent (dans) .
Inspecteeren, ...spicieeren v. tr. sép. inspecier.
inspectiereis f. tournée f. d'inspection.
Inspitten v. tr. sép. 1 bécher; 2 enfouir d la bêche.
inspoelen 1 v. tr. sép. faire entrer (en coulani);
2 v. intr. sép. (zijn) flotter (dans), entrer (en
coulant). íobjection f.
Inspraak f. i voix !intérieure), inspiration f.; 2t
Inspreken v. tr. sép. inspirer.
inspr!ngen 1 v. tr. sép. enfoncer (en sautant) ;
2 v. intr. sép. (zijn) sauter (dans) ; rentrer (dun
bond) ; de veer moet — le ressort dolt agir;
inspringende hoek angle rentrant; in iets --
s'intéresser á qc.; voor iem. -- s'offrir pour qq.
Inspuiten v. tr. sép. seringuer (dans) ; injecter.
inspuiting f. injection f. [rant (de).
Instaan v. intr. sép. répondre (de), se porter ga-t
Instampen v. tr. sép. 1 enfoncer; hier (un pieu);
2 inculquer avec peine . 3 briser en pilant.
Instandhouding f. conservation f., maintien m.
instantelijk adv. avec instance, instamment.
Instantie f. instance f..; in hooger -- ultérieurement.
instappen 1 v. intr. sép. (zijn) entrer (dans) ;
2 monter (en voiture); stap in ou --- ! en voiture!
3 v. tr. sép rejoindre (à la marche).
insteekblad n. (r)allonge f.
Insteekkamer f. entresol m.
Insteektafel f. table f. c allonges ou d coulisses.
Insteken v. tr. sép. I faire entrer (dans), mettre
(dans), introduire, insérer, piquer (dans) ; den
degen — remettre l'épée; zijn neus overal --
fourrer son nes partout; 2 (typo.) encarter, encartonner;
3 (jeu) een kaart bedektelijk -- larder
une carte; ingestoken kaart lardon m.; 4 souffler,
suggérer.
Ins^telbod n. mise t d prix.
Instellen v. tr. sép 1 placer (dans), mettre (dans);
2 instituer,.[onder; ériger; constituer (une rente);
3 porter (une santé); 4 (jur.) entamer, ouvrir;
introduire; 5 (mus.) enionner; 6 mettre à prix;
7 zich -- commencer, débuter. [d prix.
insteller :n. 1 fondateur, créateur m.; 2 metteur m4
instelling f. 1 institution, fondation ;constitution
f. (d'une rente); 2 (jur.) introduetion f.; 3 mise f. d
prix; 4 établissement m.
instelprijs m. mise f. d prix.
instemmen 1 v. tr. sép. consentir d; 2 v. intr.
sép. mêler sa voix â; 3 être du même avis (que) ;
se rallier (n).
instemming f. 1 consentement m.; 2 adhésion f.;
met --- favorablement. [en voiture!
instijgen v. intr. sép. (zijn) entrer, monter; —lj
instinct n. instinct m.; uit --- par instinct, d'instinct.
[instinctivement.
instinctief, ...ctmatig 1 adj. instinctif; 2 adv.4
instippen 1 v. tr. sép. tremper (un peu dans) ;
2 v. intr. sép. prendre de l'encre.
instituut n. (...aten) 1 (corps constitué) institut
m.; 2 (maison d'éduc.) institution f.
ins^ituten f. pl. (jur.) institutes f. pl.
instoomen v. tr. & intr. sép. (zijn) entrer (d la
vapeur) .
instooten 1 v. tr. sép faire entrer en poussant;
pousser (dans) ; 2 enfoncer ou défoncer (en poussant)
; 3 v. intr. sép. fondre (sur).
instoppen 1 v. tr. sép. pousser (dans), fourrer
(dans), bourrer; 2 enfoncer (en bourrant) ;
3 zich goed -- s'emmitoufler.
instormen 1 v. intr. sép. (zijn) entrer en coup de
vent; op iemand -- fondre sur qq.; 2 v. tr. sép.
renverser, abattre.
instorten 1 v. tr. sép. répand.e ou verser (dans);
moed — insuffier du courage; 2 v. intr. sép.
(zijn) entrer brusquement ; se précipiter; 3
s'écrouler, s'effondrer; doen -- faire erouler;
4 retomber; hij is weer ingestort il a eu une
rechute; 5 (bourse) fléchir.
Instorting f. 1 versement m.; 2 écroulement, effondrement
m.; 3 entrée f. brusque; 4 rechute, récidive
f.; 5 infusion f.; 6 (bourse) fléchissement m.
instouwen v. tr. sép. 1 presser fortement ; 2(mar.)^
Instouwing f. (mar.) arrimage m. [arrimer.
instrooien v. tr. sép. répandre ou semer (dans).
instroomen v. intr., sép. (zijn) entrer (en coulant),
envahir.
instrueeren v. tr. insép. instruire.
instrument n. (ten) 1 instrument m.; houten
—en bols; koperen —en cuivres m. pi.; 2 (fig.)
gamin m., gamine f.
instrumentdoos f. trousse t. [rnettre à 1'étude.
Instudeeren v. tr. sép. étudier à fond; (théat.)1
instuiven v. intr. sép. (zijn) entrer en volant
(dans) ; entrer brusquement (dans) .
insturen v. tr. sép. conduire ou piloter (dans).
insuikeren v. tr. sep. confire au sucre.
Insulinden.les Indes f. p1. néerlandaises; 1'Insulinde
f.; Rijk van -- Empire m. d'Insulinde.
insurgent -- - 221 -- invoer
insurgent m. insurgé m.; (kist.) insurgent m.
intanden 1 v. tr. sép. endenter; 2 v. intr. sép.
s'engrener.
Intanding f. endentement, engrenage m.
inteekenaar m. souscripteur, abonné m.
inteekenbiljet n. bulletin m. de souscription.
Inteekenen v. intr. sép. 1 souscrire; s'abonner
(d) ; 2 (dans un album) s'inscrire.
lnteekening f. souscription f., abonnement m.
Integendeel adv. au contraire.
Integraalrekening f. calcul m. intégral.
intensie f. intensité f.
Intentie f. intention f.
interen 1 v. tr. sép. manger, consumer; 2 v. intr.
sép. se consurner, s'appauvrir.
Interest m. intérét m., rente f.; op ---- à intérêt.
interest-rekening f. 1 compte m. courant ou d'intérêrs;
2 (calcul) règle f. des intéréts.
interim-vrede m. paix f. de Nuremberg (1532).
Interludium n. (...ia) intermède m.
intermezzo n. (c's) intermède m.
intermitteerend adj. intermittent.
internuncius, ...nuntius m. ( csen` internonce m.
Interpellant :n. interpellateur m.
Interpuncteren, ...pungeeren v. tr. ponctuer.
interpunctie f. ponctuation f.
Inteugelen v. tr. sép. refréner, dompter.
intijds adv. d temps.
Intocht m. entrée f.; zijn — houden faire song
Intoneren v. intr. entonner. . [entrée.
intoomen v. tr. sép. 1 brider, mettre la bride á
intooming f. répression f. [2 dompter, réprimer.
intrappen v. tr. sép. 1 faire entrer (á coups de
pieds) ; 2 comprimer (des pieds) ; fouler; 3 rompre,
enfoncer, écraser (à coups de pieds).
Intre(d)e f. (z n) 1 entrée f.; 2 début m.; 3 ouverture
f.; 4 (astr.) ingression, immersion f.
Intreden 1 v. intr. sép. (zijn) entrer (dans) ; 2 v.
tr. sép. fouler, comprimer (des pieds).
intreebiljet n. (billet m. d')entrée f.
Intreegeld n. (droit m. d')entrée f.
Intreerede f. discours m. inaugural.
Intrek m. 1 entrée f.; 2 pied-d-terre m.; 3 séjour
m., demeure f.; zijn -- nemen s'installer, descendre.
Intrekken 1 v. tr. sép. tirer (dans), attirer; tirer
à sol ; rentrer (ses griffes); effacer (les épaules);
retirer (les jambes); 2 réirécir; 3 water — s'imbi
ber d'eau, boire 1'eau ; 4 rétracter (sa parole);
révoquer, coniremander; abroger; supprimer;
retirer; lever (une punition); 5 v. intr. sép. (zijn)
faire son enirée; bij iem. -- descendre chez qq.;
6 se réirécir, se contracter; 7 s'infiltrer, pénétrer.
intrekking f. 1 retrait m.; rentrée; 2 effacement
m. (des épaules); retraite f. (d'un mur); 3 absorption,
infiltration; 4 rétractation (de la parole);
révocation; abrogation; levée f. (d'une punition).
Intrige-stuk n. comédie f. d'intrigue.
introducé m. invité m.
introductieren v. tr. introduire.
intuimelen v. intr. sép. (zijn) culbuter (dans),
entrer (en culbutant).
intusschen adv. en attendant, cependant.
inundatie f. (xs, ...tiën) inondation f.
inundatiesluis f. écluse f. de retenue.
invaart f. 1 entrée (par eau) ; 2 embouchure f.
inval m. 1 chute f., éboulement, écroulement m.;
2 invasion, incursion; 3 (phys.) incidence f.;
4 idée, pensée f.; geestige -- saillie f.; gekke —
lubie f.; 5 entrée f. imprévue ou brusque; 't Is
daar de zoete — c'est la maison du bon Dieu;
6 (mus.) entrée f.
Invalidenhuis n. hotel m. des Invalides.
Invallen 1 V. intr. sép. (zijn) tomber (dans)
2 (phys.) frapper, tomber; 3 faire invasion; envahir;
op den vijand — fondre sur 1'ennemi ;
4 crouler, s'écrouler, s'effondrer; 5 s'affaisser,
devenir creux; in een ziekte weer — faire une
rechute; 6 (mus.) entrer; 7 (mar.) reldcher; 8 in
de rede — interrompre; 9 venir, survenir; 10 revenir,
passer par l'esprit; zijn naam valt mij
niet in son nam ne me revient pas; 1 1 v. tr. sép.;
Invaller m. envahisseur m. (rompre en tombant,
invals(as f., ...hoek m., ...lijn f., ...punt n.)
(axe, angle m., ligne f., point m.) d'incidence.
invaren v. tr. & intr. sép. '1 entrer (spéct par
eau) ; 2 rejoindre (par eau).
i nvaten v. tr. sép. entonner, encaquer.
invatten v. tr. sép. encadrer, monter; sertir.
invatting f. encadrement m., monture f.
inventaris m. (misen), inventarisatie f. inven-$
lnventariseeren v. tr. inventorier. [taire m.
invetten v. tr. sép. graisser.
invijlen v. tr. sép. 1 limer (dans), creuser (à la
lime) ; 2 réduire (en limant) .
inviammen v. tr. sép. damasquiner.
Invlechten v. tr. sép. entrelacer, tresser.
inviechting f. entrelacement m.
invilegen 1 v. intr. sép. (zijn) voler (dans) ; op
iem. — fondre sur qq., se roer sur qq. ; 2 v. tr.
sép. casser (en volant) .
Invloed m. influence f.; ascendant, empire m.;
een man van -- un homme influent; onder den
--- van de vrees sous l'empire de la peur; onder
den -- staan van se laisser influencer par.
invloedrijk adj. influent; de grand crédit.
invloeien v. intr. sép. (zijn) couler ou déboucher
(dans) ; een woord laten — in couler un mot
dans.
invluchten v. intr. sép. (zijn) entrer (en fuyant) ;
se sauver (dans). [infin.) de fafon à.
Invoege dat loc. conj. de sorte que, (devant unt
invoegen v. tr. sép. 1 intertater, enchlsser; 2 insérer;
implanter. [plantation f.
invoeging f. 1 intercalation f.; 2 insertion, im-1
Invoer m. importation; entrée f.
invoerder -- 222 -- inzien
Invoerder m. 1 (comm.) importoteur m.; 2 créateur,
fondÁ;eur m. [3 établir; instituer.
Invoeren v. tr. sép. 1 importer; 2 introduire;l
Invoering f. 1 importation f.; 2 introduction f.;
établissement m. [m. d'entrée.
Invoerrecht n. 1 droit m.à 1'importation; 2 droit;
involgen v. tr. sép. 1 suivre, rejoindre; 2 consentir
d; 3 faire la volonté (de qq.).
Invorderaar m. (ys) percepteur m.
Invorderbaar adj. 1 exigible; 2 recouvrable.
Invorderen v. tr. sép. 1 réclamer, exiger; 2 faire
rentrer, recouvrer. [couvrement m.
Invordering f. 1 exigence f.; 2 perception t., re--
invouwen v. tr. sép. rentrer; (typo.) encarter.
Invreten 1 v. tr. sép. ronger, corroder; 2 v. intr.
sép. mordre; se gangréner; 3 (lig.) s'étendre.
Invretend adj. 1 corrosif, caustique; 2 (fig.)
rongeur.
invrijhiedsteliing f. mise en liberté, libération f.
Invullen v. tr. sép. 1 rernplir, combler; 2 suppléer
à.
Invulling f. remplissage m.; intercalation f.
Invuilingsdag m. jour m. bissexte ou intercalaire.
inwaaien 1 v. tr. sép. chasser (dans) ; 2 rompre;
renverser; enfoncer (en soufflant) ; 3 entrer en
coup de vent; 4 v. intr. sép. se rompre ou se renverser
ou s'enfoncer (par le vent) .
Inwaarts adv en dedans.
inwaartsch adj. intérieur.
Inwachten v. tr. sép. attendre.
Inwateren v. intr. sép. (zijn) s'imbiber ou s'infil-
#rer (d'eau) ; laten— combuger.
Inwatering f. infiltration f.
inwgndlg 1 adj. Intérieur, interne; 2 adv. intérieurement
; d part sol.
Inwerken 1 v. tr. sep. faire entrer (dans) ; bloemen
--- brocher des fleurs (dans) ; 2 (hernie) réduire;
3 zich — in pénétrer, se mettre au courant
de; 4 v. intr. sép. agir, ínfluer (sur).
Inwerking f. 1 brochage m.; 2 ínfluence f.
Inwerpen v. tr. sép. 1 jeter (dans) ; 2,7rompre ou
briser (en jetant) ; 3 suggérer, inspirer.
Inweven v. tr. sép. 1 entre-tisser; tisser (dans) ;
2 insérer, entrelacer.
Inwij(d)en v. tr. sep. I sacrer, consacrer; (évéque).
introniser; (qc. de neuf) inaugurer;
2 initier (à qc. d'inconnu).
Inwij(d)er! m., ...(d)ster f,. initiateur m., ...trice f.
inwij(d)Ing'f. V. Inwijden ,1 sacre m., intronisa-
#ton, inauguration f.; 2 initiation f.
inwij(d)ingsrede, ...preek f. discours, préche
m. tnaugural. [engager.
Inwikkelen v. tr. sép. 1 envelopper;-2 impliquer,1
Inwikkeling f. 1 enveloppernent; 2 implicatiort f.
Inwilligen v. tr. sép. consentir à, accueillir favorablement
; acquiescer à.
inwilliging f. consentement, acquiescement m:
lnwinden v. tr. sép. 1 envelopper; 2 virer.
Inwindsel n. enveloppe f.
inwinnen v. tr, sép. 1 regagner, recouvrer;
2 recueillir; prendre. [en sautant.
inwippen v. tr. & intr. sép. (zijn) entrer (dans)t
inwisselen v. tr. sép. échanger, convertir.
inwisseling f. échange, conversion f.
inwoekeren 1 v. tr. sép. gagner par usure; 2 v.
intr. sép. (zijn) se propager, s'étendre.
inwoneny. intr. sép. être logé, demeurer (chez).
inwonend adj. logé (chez) ; -- leerling interne m.;
—e genade grdce f. sanctifiante.
inwoner m., inwoonster f. (os) 1 habitant m.,
—e f.; 2 locataire m. & f.
inwoning f. demeure f., logement m.; -kost en —
la table f et le logement.
Inwortelen v. intr. sép. (zijn) prendre racine,
enraciner, s'enraciner (dans).
inwrijven v. tr. sép. frictioneer, (rotter (de) ; het
tem. -- dire ses quatre vérités à qq.
inwrijving f. friction f., frottement m.
Inwringen v. tr. sép. faire entrer (dans) en lortillant;
forcer (dans).
Inzage f. inspection f.; examen m.; ter — en communication,
d vue.
inzagen v. tr. sép. scier (dans) ; entailler (d la
scie) ; (livre) grecquer.
inzakken v. intr. sep. (zijn) I s'affaisser, s'enfoncer;
(archit.) se tasser; 2 V. Invallen 4.
inzakking f. 1 enfoncement, tassement m.; 2
écroulement m.
inzamelaar m., ooster f. quêteur m., ...euse f.
(d'aumónes); percepteur m., ...trice f. (d'imp
®ts); collectionneur m., ...euse t.
inzamelen v. tr. sép. 1 recueillir, amasser;
2quéter; 3 percevoir, recouvrer.
Inzameling T. 1 quéte, collecte f.; 2 perceplion;^
Inzeepen v. tr. savonner. [récolte f.
Inzeeping f. savonnage m.
inzegenen v. tr. sép. bénir, consacrer.
Inzegening f. bénédiction f.
inzeilen v. intr. sép. 1 entrer d la voile (dans) ;
2 v. tr. sép. rejoindre (4 la voile).
Inzenden v. tr. sép. envoyer (dans), faire remettre;
ingezonden (journal) correspondance f.
inzender m. envoyeur; correspondant m.
Inzending f. envoi m.; correspondance f.
inzet m. I début m.; 2 (jeu) mise f.; 3 mise d prix;
4 (mus.) attaque f.
Inzetten 1 v. tr. sép. mettre ou placer ou poser
(dans) ; 2 rentrer; 3 mettre d prix; 4 établir;
5 (hernie) réduire; 6 (mus.) attaquer; 7 v. intr.
sép. débuter, commencer.
inzetting f. = inzet.
Inzicht n. 1 dessein, bul in.; intention f.; 2 opinion
f.; 3 compréhension f. ; 4 uit — van en considération
de.
inzien 1 v. tr. sép. regarder (dans); examiner;
parcourir; 2 examiner attentivement, réfléchir d,
inzijpelen — 223 — jaarlijks
approfondir; reconnaitre (ses fautes); 3 comprendre,
voir; 4 excuser, pardonner; 5 temporiser;
6 v. intr, sép. regarder (dans) ; 7 n. opinion
f.; sentiment, avis m.; mijns -s d mon avis;
8 indulgence f.
inzijpelen = insijpelen.
Inzinken 1 v. intr. sép. (zijn) s'affaisser, s'écrou.
Ier; 2 v. tr. sép. gourbiller (un trou).
Inzinking f. 1 affaissement, enlïsement rn.; 2
gourbillage m.
Inzitten v. intr. sép. (zijn) étre assis (dans) ;
over iets - être en peine de qc.; met Iets - ëtre
dans t'embarras pour qc.; er warmpjes -- avoir
du foin dans ses bottes.
lnzQnderheid adv. spécialement.
inzout adj. comme une saumure.
Inzouten v. tr. sép. sater.
inzouter m. saleur m.
inzouting f. salage, saumurage m.
inzuigen v. tr. sép. attirer en sucant; sucer, absorber;
(cuir) se ponger.
inzuiging f. absorption f.
Inzulten v. tr. sép. confire au vinaigre, marmer.
Inzuiting f. marinage m.; (concr.) marinade f.
Inzwachtelen v. tr. sép. emmailloter.
inzwelgen v. tr. sép. avaler; (fig.) engloutir.
Inzwelger m. gourmand, goulu rr.
Inzwelging f. ingestion f.; engloutissement m.
inzwemmen 1 v. intr. sép. (zijn) entrer (d la
nage dans) ; 2 v. tr. sép. rejoindre (à la nage).
inzweren v. intr. sép. (zijn) s'ulcérer.
enzweven v. intr. sép. (zijn) entrer (dans)en planant;
entrer (d'un pas léger).
Inzweren v. intr. sép. (zijn) entrer (dans) en zig-j
iodium n. iode m. [zaguant,
IQdkalium n. iodure in. de poiassium.
iodzilver n. iodure in. d'argent.
iodzuur n. acide m. iodique.
lota = jota. Irokees m. (...aszen) lroquois m.
Irokeesch adj. iroquois.
Iso!eerbank f., ...stoel in. isoloir m.
isoleering f. iselation f.
isoleerpot m. godei m. isolafeur.
Item i adv. item, de méme; 2 n. ( mos) poste rn.
(d'un compte); er komt nog wel een -pje bij
il y aura bien un imprévu.
ivoor n. ivoire in.
ivoorachtig adj. ivoirin, éburnéen.
!voordraaier m. ivoirier, tourpeur m. en ivoire.
Ivoorkust f. c5te f. d' Xvoire. [f.
ivoorwerk n. travaux m. pl. en ivoire; marqueterie$
ivoorzwart n. noir in. d'ivoire ou de velours.
Ivoren adj. d'ivoire, éburnir^.
izabel, izebel adj. & m. isabelle adj. & m.
izabeigeei, ...goud, ...kleurig adj. isahellc•.
Al
1 f. (pron. jee) ( ma's) j m.
ja adv. & n. 1 out adv. & m.; (après question
négat.) s; 2 mime; dat kan u - het leven
kosten cela peut méme vous cofter la vie; 8 ja?
n'est-ce pas? -- wel si fait, mais oui; o -1 si
fait! 4 Ik ben - geen kind meer je ne suis plus
un enfant; -, eer ik 't vergeet d propos, tandis
que j'v pense. [bateau).
jaaggeid n. tirage m.; frats m. pl. de halage (d'unt
jaagharing m. hareng m. de trinquart.
jaaghout n. blfton m. de foe ou de clinfoc.
jaagland n. chasse, varenne, course f.
jaaglijn f. cordelle f. (de halage).
jaagpaard n. cheval m. de halage.
jaagpad n. chemin m. de halage.
jaagschuit f. barque f. de trait; coche m. d'eau.
jaagster f. = jageres.
jaagtros m. (mar.) aussière; touline f.
Jaan m. Adrien m.; -tje n. Adrienne f.
1. jaap m. (japen) estafilade, balafre f.
2. Jaap ni. Jacques m.; --je n. Jacquot m.
jaar n. (jaren) 1 (durée) an m.; (période) année f.;
(finances) exercice m.; tien - oud zijn être dgé
de dix ans; op zijn dertigste--- besloot hij d
trente ans il résolut de; in ou op zijn twintigstegaan
entrer dans sa vingtième année; - in - uit
tous les ans, bon an mal an; -- op - d'année en
année; heden over een - d'ici à un an; ik heb u
in - en dag niet gezien il y a un siècle que je ne
vous ai vu; 2 jaren dge m.; van middelbare jaren
entre deux fges; hij is van mijn jaren il est de
mon dge; hij begint op jaren te komen il prend
de l'dge; de jaren hebben om être en dge de;
't verstand komt niet voor de jaren on ne devient
sage qu'avec 1'dge. En compos annuel.
jaarboek n. 1 annuaire, almanach m. • 2 (hist.)
chronique f., annales f. pl.
jaarboekschrijver m. annaliste m.
jaardag in. anniversaire m.
jaardicht n. chronogramme rn.
jaarfeest n. anniversaire m.
jaargang m. année m. (d'une publication).
jaargeld n. 1 pension f.; 2 appointements m. pi.
jaargetij(de) n. 1 saison f.; 2 anniversaire, bout de
l'an ru.
jaarkring in. 1 (espace in. d'un) an m.; cycle m.
(d'années) ; 2 (bot.) couche f. ligneuse, cerne m.
jaarlijks adv. annuellement, par an.
jaarlijksch -- 224 --- jammerhartig
Jaarlijksch adj. annuel.
jaarling rn. antenois m.
Jaarmarkt f. foire f.
jaarmerk n. dent m. de marque.
Jaarring m. couche f. ligneuse, terne m.
.jaarschrift n. 1 annales f. pl.; 2 chronogramme m.
.jaarsleutel m. épacte f. [lésime m.
jaartal n. 1 nombre m. d'années; 2 date f., mil-1
Jaartand m. dent m. de marque.
Jaartelling f. ère f.
.jaarvers n. chronogramme m.
.Jaarwedde f. traitement m., appointements m. pl.
Jaarwind m. vent m. étésien.
Jabroe(de)rr m. (qui est) toujours content.
1. jacht f. T chasse: 1 poursuite; — op poursuite
de, chasse à ; — maken op donner la chasse
à; 2 chasse f.; op — gaan se mettre en chasse;
de Wilde — la Chasse infernale; 3 vénerie f.;
4 hdte, diligence f.; — maken faire diligence;
5 — op eer, op plaatsjes course aux honneurs,
-aux ernplois; curée f.; 6 bande, masse f. En com-^
2. jacht n. (mar.) yacht m. [pos. de chasse.
Jachtakte f. port m. da *mes; permis m. de chasse.
jachtartikelen n. pl. articles m. pl. pour chasseurs,
jachtclub f. yachtclub m., club m. nautique.
Jachtduivel m. chasseur m. passionné, Nemrod m.
jachten 1 v. tr. presser, exciter; 2 v. intr. se hater,
s'empresser; naar iets — courir après qc.
jachtgaren n. filet m. de chasseur; (lièvre) toiles
f. pl.; (cerfs) bricole f.
_jachtgeschreeuw n. hourvari ni.
jachtgodin f. Diane f. chasseresse.
-jachthond m. chien de chasse; chien courant;
braque m.; (astr.) —en Lévriers m. p1.
jachthuis n. pavillon m. de chasse; muette f.
jachtig 1 adj. prompt, pressé; 2 adv. prompte-4
jachtluipaard m. guépard m. [ment.
jachtnet = jachtgaren.
jachtopziener m. garde-chasse m.
jachtpomp f. pompe f. foulante. [f. de neige.
jachtsneeuw f. neige en bourrasque; bourrasquej
jachtspie(t)s f., ...spriet m. épieu m.
jachtstoet m. équipage m. de chasse; vénerie f.
(d'un prince).
jachttijd m. (temps m. de) chasse f.; besloten --
-temps de chasse prohibée.
jachttijger.m. guépard m.
jachttuig n. nécessaire m. de chasseur,
jachtvogel m. oiseau m. de leurre.
Jachtwagen m. break m.
Jachtwet f. loi f. sur la chasse.
Jachtwezen n. vénerie f.; (admin.) eaux et forêts
f. pl.: hij is bij 't — il est dans les eaux et forêts.
jachtwiet n. volant m.
Jack m. Jean; Engelsche -- Anglais m.
Jacob m. Jacques m.; op Sint --s à la St. Jacques.
V. aussi Jakob.
Jacoba f. Jacqueline f.
Jacoba-kannetje n. ja(c)queline f.
Jacobsbloem f., ...kruid n. jacobée f.; herbe f. de
St-Jacques. [ dor.
Jacobus m. 1 Jacques m.; 2 (monn.) Jacobus m.t
jagen (joeg ou jaagde, heeft gej sagd) 1 v. tr.
chasser; op de vlucht---- mettre en fuite; 2 presser,
pousser; een paard dood — crever un cheval;
gejaagd zijn être agité; 3 passer, faire passer;
een kogel door den kop — se loger une balie dans
la tête; den degen door 't lijf -- passer 1'épée
au travers du corps; het eten door de keel —
mettre les bouchées doubles; zijn goed door de
keel — se ruiner en bombances; 4 haler (un vaisseau)
d la cordelle; 5 chasser; tourre (à cheval);
6 v. intr. chasser, aller d la chasse ; 7 aller vite,
se précipiter; 8 haleter, respirer avec agitation;
9— naar désirer ou asp'irer après: l ®n. = l .jacht.
jager m. ( 's) 1 chasseur m.; 2 haleur; 3 (pêche)
chasse-marée, mareyeur m. En compos. de chasseur
(s) .
jageres ('sen), jager! n (' nen) f. chasseresse f.
jagermeester m. veneur m.
jagershuis n. pavillon m. de chasse; muette f.
jagerslatijn n. gasconnades ou histoires f. pl. def
jagersmaal n. retour m. de chasse. [chasseurs.
jagerspaard n. 1 cheval de chasse, coureur; 2 cheval
m. de halage. [chasse, fanfare f.
jagersstuk n. 1 filet m. de sanglier; 2 (mus.)j
jagerstaal f. argot m. de (s) chasseurs.
jagerstasch f. gibecière f., carnier m.
jak n. (ken) jaquette f., casaquin m.
jakhals m. (...lzen) 1 chacal, loup doré m.; 2 haridelle
f., canasson m.; 3 gueux, pauvre hère m.
Jakob m. (patriarche) Jacob m. V. aussi Jacob.
Jakobstaf m. (astr.) Bilton de Jacob, Baudrierf
jakoe m. (oos) yacou m. [m. d'Orion.
Jakoet, Jakute m. ( [e)n) lakout(e), Yakout(e)1
ialgppe(plant) f. jalap m., ipomée f. [in.
jaloersch (cDer, -ot) 1 adj. jaloux (de), envieux
(de) ; 2 adv. jalousement, avec envie.
jaloerschheid f. jalousie, envie f.
jaloezie f. 1 jalousie, envie f.; 2 ( ën) jalousie,
persienne f.
jam f. (mmeenn)) I (bot.) igname m.; 2 confiture f.
Jamaica n. la Jamaïque f.
jambe f., jambus m. (jamben) iambe m.
jambisch adj. iambique.
1. jammer m. & n. 1 lamentation, plainte, jérémiade
f.; 2 misère, détresse, calamité f.
2. jammer adj. dommage; 't is erg — c'est
bien dommage.
jammerdal n. vallée f. de larmes.
jammeren 1 v. intr. se lamenter; 2 v. imp. het
jammert mij dat—jesuis bien affligé (de ce) que.
jammergeschrei n. lamentation f., clameur f. de
détresse. [misérablement.
jammerhartig 1 adj. misérable, pitoyable; 2adv.:j
jammerklacht 225 -- jeneverbrander
jammerklacht f. lamentation, jérémiade f.
jammerkreet m. lamentation f., clameur f. de
détresse. [ blement.
jammerlijk 1 adj. lamentable; 2 adv. lamenta-J
jammernis f. («sen) lamentations f. pl.
jammerpoel m. abime m. de misère.
jammerzang m. chant m. lugubre.
jampot m. confiturier m.
Jan m. (c nen) 1 Jean m.; —tje Jeannot m.;
Jan of Piet Pierre ou Paul; wat --tje niet
leert zal -- niet kennen qui jeune n'apprend
vieux ne saura; 2 gaillard, homme m. déterminé;
een — van een appel une fameuse pomme; een
groote --- un gros bonnet; 3 limonadier, garçon
m. (de café) ; 4 oom(e) — le lombard; ma tante,
le clou; 5 (jeu) jan m.; boven — zijn être en bon
point ; iem. — maken gagner double.
Jana f. Adrienne f.
Janboel m. pétaudière f.; een — maken faire duf
Jan-de Wasscher m. táte-poule m. [potin.
Jan de Witt : de jongens van - de rudes gaillards
m. pl.
Jandikke, Jandome, Jandorie interj. morbleu!
Janhagel n. 1 canaille, lie f. de la population; 2
croquet d grêlons, sablé m.
Janhen m. jocrisse m.
Jan-in-den-zak m. (cuis.) échaudé ni.
Janitsaar m. (...aren) janissaire m. En compos.
de janissaire(s).
janken v. intr. glapir,japer; (hommes) geindre,
pleurnicher; — om aboyer après.
janker m. ( xs) geigneur, criailleur, piailleur m.
Janking f. 1 jappement m.; 2 piaillerie f.
Jan- Klaassen m. polichinelle m.; (spéct) guignol
m. [mathurins m. pl.
Janmaat m. matelot, marin m.; (collect.) nosj
Jannetje n. Jeanne, Jeannette f.
J a n o o m m. le mont-de-p i été m.; ma tante, le clou.
Janplezier m. 1 Roger-bontemps m.; 2 (véhic.);
Jan-Potage m. Jean potage m. [pauline f.
Jan- Rap m. la racaille f.; — en zijn maat la
racaille et la canaille.
Jans f. Jeanne f.; moeder — brocanteuse f.
Jansalle m. poule f. mouillée.
Jansaliegeest m. esprit m. de Iran-Iran.
Jansbrood n.: Sint — caroube f.
Jans(dag) m.: op Sint --- à la Saint Jean.
Janseuvel n.: Sint — mal St-Jean, mal m. caduc,
épilepsie f.
Janskruld n. : Sint --- millepertuis m., herbe f. de
la St-Jean. [celé.
Jan-Splinter m.: —s testament héritage m. mor-t
Janstramme interj. le diable m'emporte!
J a ns u l m. Jean Logne, bonasse n.
Jansvuur n. : Sint -- feu m. de ta St-Jean.
Jantje n. 1 Jeannot m.; 2 mathurin m.
Jantje-Contant n. commerpant m. solvabte.
Jantje- Kaas n. 1 fromager; 2 Hollandais m.
Jantje-Trapzoetjes n. tapinois m.
Jantje van Leiden n. le Rot des anabaptistes;
't loopt met een -tje van Leiden af cela se termmne
en eau de boudin.
Januari m. janvier m.
Jan-van-alles m. bazar m.
Jan-van-Gent m. (zoo.) Jean-de-Gand, Jou m.=
Japan n. Japon m. [de Bassan.
japanneeren v. tr. japonner.
Japannees (...gazen), Japanner ( mos) m. Japonais
m. [ & m.
Japansch, Japanneesch adj. & n. japonais adj.#
japen v. tr. balafrer.
Japik m. Jacques m.
japonf.(cs & vonen) 1 robe,jupef.;2robem.;
japonophouder m. relève-fupe m. [de chambre.
japonsch adj. d'indienne; -e rok robe f. de
chambre d'indienne.
jarenlang adv. des années durant.
Jarig adj. 1 dun an; 2 qui cèlèbre son anniversaire;
ik ben heden - c'est aujourd'hui ma féte
ou mon anniversaire.
1. jas f. (co sen) redingote f.; zijn jasje waait
zooals de wind is il tourne d tous les vents;
(fig.) een -- krijgen attraper une veste.
2. jas f. (cartes) 1 valet m. d'atout; 2 jeu m. du;
3. Jas m. 1 Gaspard; 2 Élie m. [valei.
jasmijn f. jasmin m.
jasmijnachtig adj. jasminé.
jasmijnhout n. hispanille f.
jaspis m. & n. jaspe m.; Oostindische - mangorin
m. [m.; agathe f. jaspée.
jaspisagaat (objet) m., (matière) n. jaspagathej
1. jassen v. tr. 1 Ster la capote; (fig.) éplucher;
2 bccler.
2. jassen v. ir. & intr. jouer au jeu du valet.
jasser m. ( c's) 1 joueur m. au jeu du valet;
2 éplucheur m. (de pommes de terre); 3 couleau
m. (à éplucher).
jasses interj. mon Dieu.
jatagan m. ( c's) yatagan m.
jati(hout) n. bols m. de teck.
1. Javaan m. (...enen) Javanais m. [avant m.
2. javaan m. (...anen) confre-maïtre, chasse--
jawoord n. oui m.; het -- geven prononcer ie oui.
1. je pron. pers. tu, toi ; (cornpl.) te, à toi.
2. je adj. poss. ton, ta, les.
Jef m. Joseph m.
jegens prép. envers.
jelui pron. vous autres.
jem(ín)le interj. Seigneur jésus!
jeminiejoosje interj. Jésus, Marie, Joseph!
1. jenever m. genévrier m. [de-vie f.
2. jenever 1. (Belg.) genièvre m.; (France) eau-t
jeneverbes, ...bezie f. bate ou graine t. de genë-t
Jenoverbeslilster t. grive, litorne f. [vrier.
Jeneverboom m. genévrier m.
jengve!brander m. distillateur, bouilieur m.
jeneverbranderij -- 226 — Jong
jeneverbranderij f. distillerie f.
Jeneverkroeg f. assommoir m.
Jeneverneus m. nez m. cuivré.
Jenikaleh n. lénikaléh m.
Jenissel n1. Iénisséi m. [chasse.
Jenny-machine f. jenny, jeannetie f., métier m. ài
Jent (pron. djent) adj. gentil; een — meisje une
gente fitte; een —e vent un homme chic.
Jeroen m. Jéróme m.
Jesaja m. Isaïe m.
Jet f. Henriette ou Juliette f.
jeu n. (pron. zjeu) jus m. (de viande).
1. jeugd f. 1 jeunesse f.; de vroegste—la (plus)
tendre jeunesse; 2 (coll.) jeunes gens m. pl.; jeu-$
2. jeugd 1. jus m. (de viande). [nesse f.
jeugdig 1 adj. jeune, de la jeunesse, juvénile;
2 ardent, vif, fougueux; 3 adv. en jeune homme;
ardemment.
Jeugdigheid f. 1 jeunesse; 2 ardeur f. (de la jeu-4
Jeuk n. (Limb.) Goyer m. [nesse) .
Jeuken 1 v. intr. démanger; zijn rug jeukt le dos
lui démange; mijn maag jeukt mon estomac me
,picote; ik weet waar 't hem jeukt je sais or le
bot le blesse; 2 v. tr. gratter.
Jeukend, jeukerig adj. qui démange; (méd.) prurigineux;
— zijn avoir des picotements.
jeuking, jeukte f. 1 démangeaisons f. p1.; picotements
m. pl.; 2 (méd.) prurit m.
jezuïet m. (cen) jésuite; den — spelen faire le
jésuite. En compos. de (s) jésuite (s) .
iezuïterii f., jezuïtisme n. jésuitisme m.
Jezuïtisch adj. jésuitique.
Jezus m. Jésus m. [m. (des marais).
Jezus-gras n., Jezus-oogen n. pl. (bot.) myosotis]
Jezuskindje n. enfant m. Jésus.
Jezus-papier n. papier m. Jésus.
jicht f. goutte, arthrite f. En compos. goutteux ou
arthritique. [antiarthritique.
jichtbaai f., ...flanel n.) (méd.) (boie f.,flanelle f.)i
Jichtig adj. goutteux, arthritique.
jichtkous f. bas m. antiarthritique.
jichtlijder m. goutteux, arthritique m.
jlchtrniddel n. antigoutteux, antiarthritique m.
Jichtpleister f., ...poeier n., ...taf f., ...water n.)
(empldtre m., poudre f., taffelas m., eau f.):
Jij pron. pers. tu, toi. [art hrllique.
Uien v. tr. tutoyer.
lijn n. caliorne f.
Jlllis rn. Gilles m.
Jobsbode m. messager m. de malheur.
Jobsgeduld n erpatience f. d'ange.
Jobstijding f. nouvelle f. fatale.
jochie n. gamin, gosse m.
joden. En compos. juif.
Jodenchristen m. judéo-chrétien m.
Jodendom n. judaïsme m. [f. du Christ.
.jodendoorn m. (bot.) paliure m. piquant; épinet
Jodenduttsch n jargon m. juif.
jodengenoot m. prosélyte m. juif.
jodenhars f. & n. asphalte m.
jodenjas f. lévite f.
Jodenkerk f. 1 tempte f. juif; synagogue f.; 2
brouhaha m.; wat een —1 quel sabbat 1
jodenkers f. (bot.) coqueret, alkéhenge m.
jodenkriek f. bigarreau m., guigne f.
Jodenlijm f. asphalte m.; (iron.) salive f.
jodenpek, ...pik n. asphalte m.
jodenstad f. ghetto m.
jodentaal f. jargon m. juif.
jodentoer m. tour m. d'usurier.
Jodin f. (conen, conetje) Juive f.
jodium n. etc. = iodium etc.
Jodocus m. Josse m.
joedelen v. tr. & intr. chanter à la tyrolienne,^
joedellied n. tyrolienne f., ioulement m. [iouler.
joelen v. intr. se divertir bruyamment.
Johan, Johannes m. Jean; — de Deo Saint
Jean-de-Dieu.
Johanna f. Jeanne, jeannette f.
Johanneskever m. hanneton m. de juin.
Johanneswormpje n. ver m. luisant, luciole f.
Johannis-gicheroth n. (Lux.) Nobressart m.
1. jok m. plaisanterie f., badinage m.; uit —
spelen jouer pour l'honneur.
2. jok n. = juk.
jokken v. intr. 1 badiner, railler, plaisanter;
2 dire des bourdes.
jokkenaar m., ester f. ( mos) menteur m., ...euse
f.; donneur m., ...euse f. de bourdes.
jokker m. (cs) plaisantin m.
jokkernij f. plaisanterie, raillerie f.
jo! f. (clen, sletje) yole f.
jolig adj. 1 foldtre, pétulant, amusant; 2 comique,
facétieux.
joligheid f. foldtrerie, pétulance f.
jollen v. intr. geindre.
Jonas m. jonas m.; het lot valt altijd op -- c'est
toujours un malheureux qui écope; voor -- spelen
boire d tire-larigot.
jonassen v. tr. berner, vanner.
1. long adj. 1 jeune; een — paar des jeunes
mariés; de oude heer en de —e heer monsieur et
son fits; —e groenten légumes verts; —e erwten
petits pois nouveaux; —e wijn vin vert; — gewend
oud gedaan comme on s'accoutume on s'en
va; men kan niet altijd — blijven on ne peut pas
ttre et avoir été; — van jaren en bas dge; in mijn
—e jaren,dans- ma jeunesse;: het —ste kind le
cadet; hij Is tien jaar —er dan ik il a dix ans de
moins que mol ; een —ere broer un frère puiné;
weer — worden rajeunir; --e beenen hebben
être ingambe; M. X de --ere M. X jeune; 2 célibataire;
3 réceni, dernier; de —ste dag le dernier
jour.
2. jong adv. récemment, dernièrement, nouvellement;
de —st geboren zoon te dernier-né.
jong — 227 --- juist
3. jong n. ( men, miskan) 1 petit m.; -en werpen
faire des petits; 2 enfant m.; zoo'n tronk
zoo'n jonk bon chien chasse de race; 3 fille f.
jongedochter f. jeune personne, demoiselle f.
jongeheer m. (jeune) monsieur m.
jongejuffrouw f. jeune fille, demoiselle f.
jongeling m. jeune homme, adolescent ; (poét.)
^jouveneeau m. [jeunes gens m. pl.
jongelingschap f. 1 adolescence, jeunesse f.; 2s
jongelingsdroom m. rêve m. de jeunesse.
jongelingsjaren n. pl. adolescence, jeunesse f.
1. jongen m. ('s, motje) T & 1 garçon m.;
kleine - bambin, gosse m.; een kwade --- un
gamin m.; 2 oude -1 mon vieux! 3 apprenti; 4
i alei m.
2. jongen v. intr. faire des petits, mettre bas.
3. jongen(s) interj. 1 allons; 2 mon Dieu!
Jongensachtig adj. 1 comme un garçon, garçonnier;
hij ziet er - uit il a l'air gamin; 2 puéril.
longsnsgek adj. & f. (fille) sotte; friquette f. [f.
jongensgrap f., ...streek m., ...werk n. gamineriej
jonger m. (xen) serviteur, disciple m.; Jezus en
rijn -en Jésus et ses disciples.
jongetje n. dimin. de jongen.
longgeborene m. nouveau-né m.
jonggehuwde m. & f. jeune marié ni., jeune mariée
f. [garçon m.
,ionggezel m. ( telen) célibataire m., (pop.) vieux]
longmaatje n. apprenti m.
longmensch n. jeune homme m.
jongs: van - af, van - aan dès la jeunesse.
Jongstleden adj. dernier.
onk f. jonque f.
onker m. ( mos, motje) gentilhomme, damoiseau;
mauv. part) hobereau m.
onkerachtig 1 adj. noble, de gentilhomme;
2 (gibier) faisandé; 3 adv. en gentilhomme.
onkerpartij f. parti m. des hobereaux.
onkervisch m. julis, labre m.
onkheer m. gentilhomme m.; (titre) écuyer m.
onkheid f. jeunesse f. [2 célibataire m.
onkman m. (c nen & . ·) 1 jeune homme;t
onkvrouw f. demoiselle; (titre) mademoiselle f.
ongst f. = gunst.
Jood m. (Joden, c je) juif; (mépris) youtre m.
1oodsch adj. juif, judaïque; op zijn - d la juive.
ool f. féte bruyante, guindal m.
oop f. (jopen) 1 (pomme) pépin m. rouge; 2 ar-t
Doosje n. diable m. [bouse f.
bosjes-thee f. thé m. impérial.
. Joost m. fusie, Josse m.; Sint---ten-Node
1. Saint-Josse-ten-Noode. [bie le sait.
t. Joost m. le diable; dat mag - weten le dia-t
openbier n. bière f. de Dantzig.
lordagn m. Jourdain m.
lorden m. 1 tourdan; 2 j- niais, bénêt m.
ioris m. George (s) m.; Sint--n. (Fl. occ.) Saint-
3eorges.
j ota f. ( x's) iota m.; geen - pas un iota.
jou 1 pr. pers. toi; 2 adj. poss. ton, ta, tes.
jouen v. tr. & intr. tutoyer; iemand jijen en -
être d tu et à toi avec qq. [m. de bord.
journaal n. (... nales) T journal m.; (mar.) livret
journalistiek f. journalisme m.
1. jouw poss. ton, ta, tes; de, het -e le tien, etc.
2. jouw m. 1 huée f.; 2 --tje attrape-nigaud m.
jouwen v. intr.thuer, crier.
Jozef m. Joseph m.; de rechte - l'élu du coeur.
Jozefa f. Josëphe, Joséphine f.
Jozua m. Josué m.
jubel 1 m. jubilation f., cris m. p1. d'allégresse;
2 n. jubilé m. [gresse.
jubelen v. intr. jubiler, pousser des cris d'allé-t
jubelfeest n. jubilé m., féte f. jubilaire.
jubeljaar n. année f. jubilaire, jubilé m.
jubelkreet m. cri m. d'allégresse.
jubelmis f. messe f. jubilaire.
jubilaris m. (csen) jubilaire m.
jucht, juchtle(d)er n. cuir de Russie, youfte m.
Juck n. (Limbourg) Goyer m.
Juda 1 n. Juda m.; 2 m. (prénom) Jude m.
Judasbaard m. barbe f. rousse.
Judasboom m. galnier, arbre m. de Judée.
Judashaar n. cheveux m. pl. roux.
Judaskus rn. baiser m. de traitre.
Judaslach m. rire m. faux.
Judasoor n. 1 (bot.) oreille f. de Judas; 2 (mar.)
flasque f. du mat.
Judaspenning m. 1 denier m. de Judas; 2 (bot.)
monnaie f. du pape, grande lunaire f.; (pop.)
judassen v. tr. faire enrager. [passe-satin m.
Judasstreek m. judasserie f.
judicieel adj. judiciaire.
judicium n. (...cia) arrêt rn.
juffer f. (.es, cotje) 1 demoiselle, (apostr.) mademoiselle
f.; 2 bassinoire f., chau ffe-lit m.; 3 (mar.)
moufle f. de parade, cap m. de mouton; 4 hie f.;
5 (zoo.) demoiselle, libellule f.; 6 -tje in 't groen
cheveux m. pl. de Vénus. [timide.
jufferachtig, ...lijk adj. dernoiselle, réservé,t
jufferling m. 1 damoiseau; 2 fat, godelureau m.
jufferschap f. 1 beau sexe m.; 2 célibat m.
juffershondje n. bichon m.; beven als een -
trembler comme un caniche.
juffrouw f. (ten, cotje) demoiselle f.; (apostr.)
mademoiselle f.; (dans la bourgeoisie) madame f.
juichen v. intr. jubiler, triompher, pousser des;
juichtoon m. cri m. de foie. [cris de joie.
juin = ajuin & ul.
1. j uist adj. ("er, yst) 1 juste, exact; 2 équitable;
3 een - gehoor hebben avoir l'oreille
juste; een - begrip hebben van avoir la notion
exacte de.
2. juist adv . 1 j ustement, fout jaste, exactement ;
2 équitablement; 3 eorrectement ; 4 précisément;
ik weet dat niet - je ne sais pas cela au juste;
juistheid — 228 --- kaalheid
ik heb het daar - gezegd je viens de le dire;
daar, zoo - d 1'instant; hij gaat -- weg il sort
à l'instant.
juistheid f. 1 justesse, exactitude, précision f.; 2
équité f. (d'un jugement); 3 propriété f. (d'un
terme).
Jujube f. [2 j = zj j jujube (fruit) f., (suc) m.
Juk n. (ken) 1 joug m.; een - ossen une couple
de bwufs (au joug); 2 (mesure) jauchart m.;
3 (hist. rom.) fourches f. pl.; 4 (seaux) palanche
f.; (brasseur) tinet m.; 5 (pont) palée f.; 6 (balance)
fléau m.
jukbeen n. os m. zygomatique, pomette f.
jukboog m. arcade f. temporale ou zygomatique.
Jukboom m. charme m.
Jukdrager m. travon m., quille f. (de pont).
jukgespan n. attelage m. de deux bceufs.
Juk(ken)wijdte f. travée f. (de pont).
jukos m. breuf m. de trait.
jukspier f. muscle m. zygomatique.
Jukzenuw f. nerf m. jugal.
Juli m. juillet m.; half - (d) la mi juillet.
Juliaansch adj. Julien.
Julianus m. ,Julien m.
Julius m. Jules m. [votre, vos.
Jullie 1 pron. pers. vous (autres) ; 2 adj. poss.4
Juni m. juin m.; half --- (à) la mi juin.
Junior adj. & m. junior, cadet; de heer A.
monsieur A. jeune; (sport) de -es les juniorsJ
Jupenbier n. bière f. de Dantzig. [m. pl.
Jura-bewoner, m. Jurassien m.
Jurgen, Jurrie m. Georges m.
jurisdictie f. (mos) juridiction f.
jurist m. ( men) 1 juriste, homme de lot; 2 étudiant
m. en droit. En compos. juridique ou de
juriste(s), de jurisconsulte(s).
jurk f. (xen, Tje) robe f., fourreau m.
jury-lid n. [j =_- zj) juré m.
justeerbalans f. balante f. de précision.
justeerder m. (mos) ajusteur m.
justeeren v. tr. ajuster.
justeerschaal f. ajustoir m.
justitie f. justice f.
1. jut f. (eten) poire f. foncdante d'été.
2. Jut f. Jeanne f.
3. Jut m. (eten) 1 jutlandais m.; 2 jcoureur
m. de plage; 3 (mar.) doove - télar
m.; (fig.) een doove -- 1 un saint de bols; 2
un sourdaud m. ; 4 davier m.
4. Jut m.: hoofd van - téte f. de Turc.
Jutmis, Juttemis f. : Sint -- la Saint-Jamals;
te Sint -- la semaine des quatre jeudis.
juttepeer f. beurré m. gris.
juweel n. (cDen) bijou, joyau m.
juweelendoosje,kistje, xkoffertje n. écrin m.;
(pour bagues) baguier m.
juwelier m. ( mos) b'joutier in.
juwelierskunst f., ...werk n. bijouterie, joaillerie
f. [bijouterie f.
juwelierswinkel m. magasin m. de joaiilier,j
k f. (c's) k m.
1. ka f. (kaan) V. kaai & 2. kaan.
2. ka. En compos. de quai.
3. Ka f.(co's, Kaatje) Caton, Catau, Trinette f.
kaag f. (kagen, c Je) cague. allège f.
kaag man, ...schipper m. patron m. de cague.
kaal f. (men, motje) quai m.
kaalboef m. portefaix, débardeur m.
kaaidraai f. radeleur m.
kaaldraaien v. intr. sép. faire le radeleur.
kaaidraaier m., ... draalster f. radeleur m.,
...euse f.
kaalgeld n. droit de quai, quayage m.
kaailooper m. portefaix, débardeur m.
kaaiman m. (cos & cnen) (zoo.) caïman m.
kaal meester m. maltre ou capitaine m. de ou duf
kaairing m. arganeau, organeau m. [port.
1. kaak f. (kaken, c je.) 1 joue f.; met beschaamde
kaken avec sa courte honfe; 2 mdchoire
t., maxiltaire m.; door de kaken jagen
faire passer par te gosier; 3 (cheval) ganache f.;
4 ouïe f. (de poisson); joue f. (de cabillaud);
5 jumelle f. (de rabot); mdchoire f. (d'étau etc.).
2. kaak f. (kaken) 1 baril m., caque f.; 2 pilori,'
carcan m.; aan de -- stellen mettre au pilori;
(fig.) clouer au pilori. [lalre.
kaakbeen n„ ...klier f. os m., glande f. maxil-t.
kaakmes n. caqueux m., couteau m. de caqueur.
kaakslag m., ...smeet f. soufflet m.
1. kaal adj. (kaler, pst) 1 chauve, pelé; kale_
kin meriton glabre; —. geschoren zijn avoir les
cheveux ras; er — van afkomen revenir bredouille;
2 (arbre) dépouillé, dégarni ; (tige)
glabre; 3 — kleed vétemenr usé ou rapé; kale
weide prairie nue; kale rots rother dénudé; kale
muur muraille nue; 4 -- schip vaisseau démdtê
ou dégréé; 5 misérable, déplumé; kale heer pau.
vre sire; kale keuken maigre cuisine; iem. —.
plukken plumer qq.
2. kaal adv. 1 — ontvangen recevoir sèchement;
2 ,— zeggen dire carrément.
kaalheid f. 1 dénudation,nudité f.;(tête) calvitie f.
^
aalho of dig — 229 -- kabbeling
menton) glabréité f.; (habit) usure ; 2 misère,
aalhoofdig adj. chauve. [pauvreté f.
aalhoofdigheid f. calvitie f.
taalkin m. imberbe; (pop.) blanc-bec m.
taalkop m. 1 tête f. chauve; 2 vautour moine;
poisson) cacap m.
saam f. (bière etc.) fleur f.; (cidre) gendarme m.
caamaehtig adj. couvert de fleurs, moisi.
kaan f. (kanen) canot m., nacelle f.
. kaan f. (kanen) 1 creton m. ; 2 fleur f.
kaap f. (kapen) cap, promontoire m.
. Kaap f.: de — le Cap m. (de Bonne-Espé-
'ance) . [la course.
. kaap f. piraterie, course f.; ter — varen fairei
aapsch adj. du Cap (de Bonne-Espérance).
Kaapstad f. le Cap m.; la ville f. du Cap.
Kaap-Verdische eilanden n. pl. ïles f. pl. du
Cap- Vert.
caapstander m. 1 cabestan; 2 grand fanal m.
kaapvaarder in. 1 navire m. qui va au Cap;
2 corsaire m.
kaapvaart f. course f., corsairage m.
kaar f. (karen) banneton in.
kaarde f. (o n) 1 chardon m.; 2 (tiss.) carde f.
kaardehol 1 f. cardère f.; 2 m. tête ou capitule f.
de cardère.
aard(en)distel f. chardon m. à carder, cardère f.
aard(en)maker in., ... maakster f. cardier m.,^
kaarder In. ( mos) cardeur m. [...ière f.
kaarder, f. carderie f.
kaardmachine f. cardeuse f.
kaardsel n. cardée f.
kaardwol f. laveton in.
kaars f. ( en, je) (snif) chandelle f.; (eire, stéarine)
bougie f.; (église) cierge m.; —en van zessen
ou van de zes du six; recht als een — droit comme
un i ; het laatste —je uitblazen payer les violons.
kaarsedief m. 1 flammèche f.; 2 moucheron m.
kaarsenbak in. évente f.
kaarsenkatoen n. fil in. à mèches.
kaarsenkist f. évente f. [bougies.
kaarsenmaker m. couleur m. de chandelles ou del
kaarsenmakerij f. fonderie f. de chandelles oud
kaarsesnuiter m. mouchettes f. pl. [de bougies.
kaarslicht n. lumière f. de chandelle; bij -- d la
chandelle ou à la lumière.
kaarsmooi adj. d'une beauté douteuse; die vrouw
is — cette femme est belle á la chandelle.
kaarswerk n. ouvrage m. qui sent l'huile.
kaart f. (-oen, je) T & i carte f.; ik heb schoone
—en gekregen il mest entré beau jeu; een —je leggen
faire une partie; de — leggen tirer les cartes;
iem. in de — kijken regarder le jeu de qq.; met
open — spelen jouer cartes sur table; 2 carte f.
(de géographie); blinde — carte muette; hij is de
— kwijt il marche d 1'aventure; 3 carte f. (de
visite); (menu) carte f.; 4 entrée f., ticket m.; (en
nombre) cachet m.; (chem. de fer) billet m.
kaarteblad n. carte f. d jouer.
kaarten v. intr. jouer aux cartes.
kaartenfabriek f. fabrique f. de cartes, carterie f.
kaartengeld n. garantie f., tarif m.
kaartenhuis n. cháteau m. de cartes.
kaartenmaker m. cartier m.
kaartenpapier n. carton m. [f.
kaartlegster f. tireuse de cartes, cartomancienne;
kaastmatière) f., (objet) m.(kazen, c'.je) fromage
m.; Leidsche — fromage à cumin ou de
Leyde; zoetemelksche — pdte f. grasse; zich de
-- van 't brood niet laten nemen ne pas se
laisser duper; de kat de — toevertrouwen
confier les poules au renard.
2. Kaas m. IVienisC' m.
kaasachtig adj. caséeux, froraageux; caséifurme.
kaasboer m., min f. fromager m., ...ère f.; (Vosges)
markaire m.; (Suisse) fruitier, armailli m.
kaasbord n. plat m. d,fromage. [magerie f.
kaashandel m. 1 commerce m. de fromage; 2 fro-t
kaashuis n., ...hut f. fromag.erie f
kaasjesblad n., ...bloem f., ...kruid n. grande
mauve f.; klein — passe-rose, rose trémière f.
kaaskamer f. fromagerie f.; (mar.) soute f. au
fromage. [(pátiss.) talmouse f.
kaaskoek m. galette f. ou guteau m. au fromage;t
kaaskop in. 1 moule m. d, fromage; 2 (fig.) tête f.
ronde ; Hollandsche — fromager gin. hollandais.
kaasmade f. ver du fromage, ciron m.
kaasmaker m. fromager in.
kaasmakerh f. fromagerie f.
kaasmes n. coutelas m.; (iron.) latte f. [m.
kaasmijt f. mite f. du fromage; tyrogliphe ciront
kaasnap m. 1 fromager m.; 2 meute m. à fromage.
kaasstof f. caséine f.
kaasvlieg f. mouche du froinage, téphrite f.
kaaswei f. petit-lait m.
kaaswrongel f. caillebotte f.
kaats f. (jeu) chasse f.
kaatsbaan f. jeu m. de paume; open — longue
paume f.; besloten — courte-paume f.
kaatsbal m. balie f.; éteuf m.
kaatsdak n. toit m. de courte-paume.
kaatsen v. intr. jouer d la paume ou á la balie;
wie wil — moet den bal verwachten on ne doit
pas s'étonner de se voir rendre la monnaie de sa
pièce.
kaatser m. (os) joueur m. de paume ou d la balie.
kaatsmeester m. paumier m.
kaatsnet n. raquette f.
kaatspalet, ...plankje n. palette, raquette f.
kaatszeef f. raquette f. á trois pieds.
kabaal n. etc. = tabaal etc.
kabas f. (misen, co je) tabas m.
1. kabassen v. tr. tuer.
2. kabassen, kabazen v. tr. [(louter, chiper.
kabbelen v. intr. murmurer, ctapoter.
kabbeling f. murmure, clapotis rn.
kabel — 230 — kalf
kabel m. ( mos, etje) cdble m.; er is - op zolder
il y a de la réserve; de derde streng maakt den -
toutes bonnes choses sont trois; van den - kappen
écorner son capital.
kabelaring f. tournevire f.
kabelbaan f. funiculaire m.
kabelballon m. ballon m. captif.
kabelbericht n. cdblegramme m.
kabeldraad m. time f. (de ou du ckble) .
kabelgaren n. fil de caret, to(u)ron m.
kabelgast m. gardien m. des cd bles.
kabelgat n. fosse f. aux cd bles.
kabeljauwm. &f. (men & mos, motje) 1 cabillaud
m.; morue f. fraiche; een spieringuitwerpen om
een --- te vangen donner un ceuf pour avoir un
bceuf ; 2 (Bist.) Cabillaud m.
kabel jii waas n. lancon m.
Kabeljauwsche m. (hist.) Cabillaud m.
kabeljauwskelder m. royaume m. des poisssons.
kabeljauw(s)maag f. gau m.
kabeljauwsoog n. (bot.) abrus, jéquirity m.
kabeljauwvangst, ...visscherlj f. pêche f. de laf
kabelknoop m. coque f. [morue.
kabelnet n. réseau m. de Pils électriques.
kabelrand m. carnéle f.
kabelslengte f. encdblure f.
kabelspoorweg m. funiculaire m.
kabelstrik m. coque f.
kabeltelegram n. cdblegramme m.
kabinet n. ( eten, ' je) T cabinet m. En compos.
de cabinet.
kabinetformaat format m. album.
kabinetorgel n. cabinet m. d'orgue.
kabinetsraad m. conseil m. des ministres.
kabinetsstuk n. 1 pièce f. émanant du cabinet;
2 pièce de cabinet, pièce rare; (fig.) belle pièce.
kebinetswerk n. travail m. de marqueterie.
Kaboel n. Coboul m.
kabouter(mannetje n.) m. lutin, nabot m.
kabuiskool f. chou m. cabus.
1. kachel f. (cs, motje) poêle m. En compos. dei
2. L kachel m. poulain m. [poêle.
kachelfabrikant, ... maker, ...smid m. poplier m.
kachelglans m. brillantine f.
kachelgruis n., ...kolen f. pl. menue houiile f.;
menu m.
kade etc. V. kaal etc.
kader n. T cadre m.
kadet m. (tien, je) 1 V. cadet; 2 petst pain m.
kadijk, kadraai etc. V. kaaidijk, kaaidraai etc.
kadilzen v. tr. 1 troquer; 2 dire, faire.
kaf n. 1 balie f., bourrier m., vannures f. pl.; geen
koren zonder - il y a toujours de T ivraie dans le
bon graan; verstuiven als - s'envoler auxvquatrs
vents ; 2 poussière f.; déchet, rebut m.
kaffa n. moquette, mocade f.
Kaffer m. (cos), oosehe f. (coen) Cafre m.; femmel
Kafferland n. la Cafrerie f. [f. cafre.
kaft n. couverture f.
kaften v. tr. couvrir (un livre), mettre une cou-4
kafzak m. paillasse f. (de balle). [verture d.
Kaïnsmerk, ...teeken n. marque f. de Caïn.
kajaputolie f. (essence f. de) cajeput m.
kajuit f. (commandant) chambre; (passagers)
cabine f.; (matelots) rouf m.
kajuitsjongen, ...wachter m. mousse m. de la
chambre; garçon m. de bord.
kak m. 1 excréments m. p1.; tata m.; 2 besoin m.
grooten -- hebben devoir aller d la selle.
kakatoe f. cacatoès, cacatois m.
kakebeen n. mdchoire f.
kakelaar m., ester f. ( «s) bavard, babillard m.;:
kakelarij f. bavardage, babillage m. [-e f.
kabelbont adj. bigarré, bariolé; - verven bario-
Ier. [babiller.
kakelen v. intr. 1 (poule) caqueter; 2 bavarder,;
kakement n. bet m.; hou(d) je -ferme ton bec.
kaken 1 v. tr. caquer; 2 n. caquage m.
kaker m. (.os) caqueur m.
kakhiel m. engelure, mule f. (au talon).
kakhuis n. lieu m. d'aisances.
kakken v. tr. faire ses besoins; caquer; (enf.)
faire tata; in zijn broek -faire dans ses culottes.
kakkerlak m. ('ken) 1 bête f. de Tour; (mar.)
cancrelat m., blatte f.; 2 albinos; créole m. blanc;
3 (fig.) -je n. vain prétexte m.
kakkernest n. cage-nis, culot m.
kakketoe = kakatoe. [perete.
kakstilletje n., ...stoel m., ...sulle f. chaise f.t
kalamijn(steen) m. calamine, cadmie f.
kal(a)mink n. calmande f.
1. kalander m. (c's) (zoo.) calandre f., charanfon
m. du blé.
2. kalander f. ( xs) 1 (machine) calandre f,,
cylindre rn.; 2 lustre m. (du linge).
kalanderaar m. (xs) calandreur, cylirtdreur m.
kalanderen v. tr. & intr. calandrer, cylindrer.
kalanderij f. f. calandrage, cylindrage m.
kalanderrol f. (rouleau m.) calandreur ,m.
kalandersteen m. 1 calandrine f., lissoir m.; 2^
kalant = klant. [fer m. oligiste.
kal(e)bas f. ( 'sen) callebasse, gourde f.; Jan -
imbécile m., crotte f.
kalfaathamer m. maillet m. d calfat.
kal(e)faatstoel m. esquenis m.
kal(e)fat(er)en v. tr. & intr. calfater, t calfeutrer.
kal(e)fatering f. calfatage m.
kalender m. ( mos) calendrier, almanach m.
kalenderjaar n. année f. civile.
kales f. (sen, «je) calèche f.
kalf n. (...veren, ...je) I veau m.; als 't -- verdronken
in vult men den put trog tard de fermer
l'étable quand les chevaux sont volés; een goed -
une bonne pdte; 2 vomissement m.; S (artil.)
entretoise f.; (charp.) linteau m.; (impr.) Bommier
m. de la presse.
kalfkoe --- 231 -- Kamerdoek
kalfkoe f. vache f. pleine.
kalfsbout m. quartier m. de veau.
kalfsle(d)er n. veau m.
kalfsle(d)eren adj. en ou de veau.
kalfsoog n. 1 ceil m. de veau; 2 ceuf m. sur le plat.
kalfssnuit m. 1 mufte m. de veau; 2 (bot.) muflier
m., oronce f.
kalfssoep f. bouillon m. de veau.
kalfsvel n. 1 (peau f. de) veau m.; 2 parchemin,
diplóme m.; 3 tambour m.; het -- volgen suivre;
kalfsvleesch n. veau m. [les clairons m.
kali f. potasse f.
kaliber n. (c's, ctjc) T calibre m.
kalief m. (co en) calife m.
kalifaat n. (...aten) califat m.
kalis m. (csen) gueux, pauvre hère m.
kalissie f. réglisse f.
kalk f. chaux f.; levende ou ongebluschte --
chaux vive; gebluschte -- chaux éleinte ou hydratée;
- beslaan délayer la chaux; -- bouwen
rabeter la chaux; gebrande -- chaux calcinée.
En compos. de chaux ou calcaire.
kalkaarde f. terre calcaire; (chim.) chaux f.
kalkachtig adj. calcaire.
kalkbak m. auge f.
kalkbranden n. cuite de la chaux, calcination'f.
kalkbrander m. chaufournier m.
kalkbranderij f. 1 calcination f. ; 2 chaufour,Tour
m. á chaux. .
kalkbrok m. pl&tras m.
kalken v. tr. 1 tremper dans la chaux; 2 blanchir
à la chaux; 3 chauler (le blé); 4 enchaussener (lesT
kalkhoudend adj. calcifère, calcarifère. [peaux).
kalkkiezel n. silex m. calcaire.
kalkkloet m. remue-chaux m.
kalklicht n. lumière f. oxhydrique.
kalkmeel n. chaux f. en poudre.
kalkmelk f. lait de chaux, échaudage m.
kalkmergel f. marne f. calcaire.
kalkmetaal n. calcium m.
kalkoen m. 1 dindon m.; dinde f.; (jeune) dindonneau
m.; 2 éponge f. (du ter à cheval).
kalkoenenhoeder m^., ...hoedster f. dindonnier
rn., ...ière f.
kalkoenenhok n. dinderie, mue, épinette f.
kalkoene(n)vleesch n. (chair f. de) dindon m.
kalkoensch adj. de Calicut; -e haan dindon m.;
-e hen dinde f.
kalkoven m. four m. à chaux, carquèse f.
kalkpot m. pot m. à plktre.
kalkpuin n. pldtras m.
kalkput m. fosse f. à chaux; plain m.
kalkschop f. gáche f.
kalksteen m. pierre f. d chaux, calcaire m.
kalktobbe f. cuve d chaux, auge f.
kalkwater n. 1 eau f. de chaux; 2 échaudage m.
Kaaielf. 1 Catherine f.- 2 k- pie f.; (gqfois) cornei
lle f.
kalm 1 adj. calme, tranquille; 2 adv. avec calme,
tranquillement.
kalmei, kalmink etc. V. kalamijn, kalamink etc.
kalmte f. calme m.
kalmus m. (csen) (bot.) acore m.; onechte -
glaïeu m. calme.
kalsei(de), kalsii(de) f. 1 chaussée f.; 2 pavé m
kalsei(d)en, kalsii(d)en v. tr. paver.
kalven v. intr. (kalfde, heeft gekalfd) 1 vêler;
2 vomir. [tre, flats.
kalverachtig adj. comme un veau; (fig.) fold--
kalveren v. intr. dégobiller. [d'enfant.
kalverliefde f. amours f. pl. d'écolier, caprice m4
kalvitl, kalvijn m. calville rn. & f.
kam m. (c men, c. metje) 1 peigne m.; fijne --
petit peigne; grove -- démêloir m.; 2 (mont, os)
crête f.; (violon) chevalet, sillet m.; (roue) came,
came levée, cheville f.; (chaudlère) crémaillère t.;
3 (tiss.) (au métier) lisse f., vodtoir; (instrum.)
peigne, ros m.; over één -- scheren mesurer d La
même aune, mettre sur le même pied; 4 crête i.
(du coq); den - opsteken se dresser sur ses
ergots; 5 (hérald.) eimier m.
kambeitel m. bédane m.
kamborstel m. brosse f. à peigne.
kamdoek m. peignoir m.
kamduiker m. (zoo.) canard millouin, morilion
m. [chamelon m.
kameel m. & n. (men) chameau m.; --tjeg
kameeldrijver m. chamelier rn.
kameelgeit f. alpaca m.
kameelin f. (c nen) chamelle f.
kameelpaard n.,...pardel m. girafet.,caméléopar*
kameelschaap n. lama m. [m.
kameleon n. (cs) camélton,m.
kamelot n. (eten) 1 (tiss.) camelot m.; 2 (pacotille)
camelote f.
kamen v. intr. (kaamde, heeft gekaamd) se
moisir, se couvrir de fleurs. [soubrette f.
kamenier f. (c"s) femme f. de chambre; (théat.)t
kamenieren 1 v. intr. faire la femmeede chambre;
2 v. tr. faire la toilette de.
kamer f. (COs, ootje) T & 1 chambre f.; op zijn
kamer dans sa chambre; op -s wonen loger en
garni; Eerste K- Sénat m.; Tweede I{--
Chàmbre des députés ou représentanfs; 2 (ininistre,
bourgm.) cabinet m.; 3 (mus.) chambre; 4
(mil.) chambrée f.
kameraad m. (ms, ...raden) camarade m.
kameraadschap n. camaraderie f.
kameraadschappelijk 1 adj. confraternal; 2 adv.
en bon (s) camarade (S).
kameraar m. (ys) camérier m.
kamerarrest n. arréts m. pl.; -- geven mettre aux;
kamerbezem m. vergettes f. p1. [arréts.
kamerdienaar m. valet m. de chambre.
Kamerdoek n. toile^ f. de Cambrai- cambrai,
linon m.
41
kameten -- 232 -- kandelaar
kameren v. tr. 1 mettre en chambre; 2 enfermer.
kamergeleerde m. savant m. de cabinet.
kamerheer m. — kamerling.
kamerh uur f. loyer, terme m.
Kamerijk n. Cambrai m.; land van — Cambré-4
Kamerijksch adj. cambraisien. [sis m.
kamerjapon f. robe f. de chambre.
kamerjuffer f. femme f. de chambre. M.
kamerlid n. membre m. de la Chambre, députél
kamerling m. 1 chambellan m.; 2 camerlingue
m. (du pape).
kamermaagd, ... meid f. fille de chambre, camériste
f. [(prince) chapelle f.
kamermuziek f. 1 musique f. de chambre; 2t
kamerplant f. plante f. d'appartement.
kamerpot in. pot de chambre, vase m. de nuit.
kamerrok m. robe f. de chambre.
kamerschut n. paravznt m.
kamerspel n. comédie f. de salon.
kamerstoel ni. chaise f. percée.
Kamerverkiezing f. élection f. législative.
Kamerverslag n. compte-rendu m. (des séances)
de la Chambre.
kamervogel m. oiseau m. d'appartement.
Kamerzitting f. séance f. de la Chambre.
kamfer f. camphre m. En compos. de camphre oud
kamferachtig adj. camphré. [camphré.
kamferboom m. camphrier m.
kamferbrandewijn in. eau-de-vie f. camphrée.
kamfertin v. tr. camphrer.
kamferkruid n. camphrée f., camphorosme m.
kamferolie f. huile f. camphrée.
kamferspiritus m. alcool m. camphré.
kamferzuur n. acide m. camphorique.
kamgaren n. fil m. d'étaim.
kamgier m. condor m.
kamgras n . crételle, cvnosure f.
kamhagedis f. iguane, porte-crête in.
kamhuisje n. étui in. d peigne(s).
kamig adj. moisi.
kamil(le)bloem f. fleur f. de carnomille.
kamillenaftreksel n. infusion f. ou thé m. de ca-1
kamizool n. (...zolen) camisole f. [momille.
kammeting f. peignon m.
kammen I v. tr. peigner; 2 n. peignage m.
kamrnenmaker m. peignier; (tiss.) rotier m.
kammer rn. (ms) i peigneur; 2 brasseur m.
kammossel f. peigne, pétoncle, pèlerin m.
kamoes(le[d]er) n. cuir m. bronzé, peau f. de chamois.
[de chamois.
kamoesle(d)eren adj. en cuir bronzé, en peaul
1. kamp m. champ délimité, lot m.
2, kamp m. combat m., lutte f.; den — opgeven
abandonner la lutte.
3. kamp n. 1 camp, campement m.; 2 (aux
Indes) quartier m. (de ville).
4.0 kamp adv. (jeu) quitte, but d but. [dunette f.
kampanje f. (c's) 1 (mil.) campagne f.; 2 (mar;)
kampeeren v. intr. (se) camper.
kampement n. campement, cantonnement m.
kampen v. intr. 1 lutter, se battre; 2 rivaliser.
kamper m. (ms, mtj e) lutteur, combattant;
champion in. [pousse-cambrure m.
kampereur n. & f. (ms) 1 cambrure f.; 2 (instr.);
kamperfoelie f. (ms) chèvrefeuille m.
kampernoelie f. ('s) champignon (comestible),
potiron in.
kampersteur m. ceufs m. pl. durs á la moutarde.
kampgevecht n. combat m. (en champ clos);^
kampioen m. champion m. [duel m.
kampioenschap n. championnat m.
kampop adj. & adv. quitte d quitte.
kampplaats f. 1 champ in. de bataille; 2 arène,
lice; (antiq.) palestre f.
kamprechter rn. juge m. au combat, arbitre m.
kampstrijd m. lutte f., combat m.; duel m.
kampvechter m. lutteur; jouteur; champion m.
kamrad n. roue f. dentée ou à dents; rouet m.
kamster f. peigneuse f.
1. kamuis adj. camus, camard.
2. kamuis(Ieer) = kamoesleer.
kamvormig adj. 1 cristé; 2 pectiné.
kamwol f. étaim in.
kan f. ( ,x nen, netje) 1 pot, vase ni.; (bière)
broc m.; te diep in de — kijken jaeger les chopines;
het onderste uit de -- le fond de la bouteille;
als de wijn is in den man is de wijsheid in
de — le vin entre, la raison sort; —tietje cannette
f.; 2 (mesure) litre m.
1. kanaal n. (...alen) T & 1 canal m.; 2 canal,
conduit, tube; (pour fits) caniveau m.; 3 voie f.;
iets uit een goed — weten tenir qc. de bonne
source; door het — van par l'entremise de.
2. Kanaal n.: het — la Manche f.
kanaalafdeeling f. bief m.
kanaalnet ti. canalisation f.
Kanaan n. (pays m. de) Chanaan ni.; tale —s
langage m. biblique ou scripturaire.
Kanaaniet m., --Danisch adj. Chananéen adj. &m.
kanaliseerbaar adj. canalisable.
kanalje f. & n. (ms) canaille, racaille f.
kanarie f. ( 's) canari in.; (en cage) serin m.
kanariegeel adj. jaune serin.
kanariegras n. alpiste m. ou phalaride f. des ca-;
kanarieorgel n..serinette f. [naris.
kanariesuiker f. sucre des Canaries; sucre m.
royal. [cier m.
kanarievogel m. serin m.; (iron.) fantassin, poli-j
kanariewijn m. 1 vin des Canaris; 2 (iron.) CM.
teau m. la Pompe.
kanariezaad n. graine f. de canari ou alpiste.
Kanarisehe eilanden f. p. (Iles) Canaries f. pl.
kandeel f. & m. chaudeau m.; —tje soupe f. au;
kandeelmaal n. lestin m. du second jour. (vin.
kandelaar m. (ms & ...laren) chandelier m.; (á
branches) candélabre m.
kaiidelaarspijp — 233 -- kantoor
kandelaarspi j p f. canon m. de chandelier.
Kandia n. la Candie f.
kand ii f. sucre m. candi.
kaneel f. & n. cannelle f. En compos. de cannelle
la cannelle. [ou à cannelle.
kaneelappel m. corossol m. (réticulé), pomme f.1
kaneelboom m. cannelier m.
kaneelkleurig adj. (de) couleur cannelle.
kaneelpeer f. poire rousselette; fondante f.
kaneelpijp f. bioton m. de cannelle.
kaneelsuiker f. cannelline f., cannelas m.
kaneelzuur n. acide m. cinnamique.
kanefas n. (csen) T canevas m.
kanen(brood n., ...koek m.) (pain, gdieau m.) de
cretons.
kangoeroe f. (vos) kang(o)urou, kangarou m.
kanis (csen) 1 f. gline, bourriche f.; 2 m. A
tête f.; 3 individu m.; 4 (lig.) corps, coffre m.; 5
gaillard, colosse m.
kan j uweel f. bon chrétien, chaillouel m.
kanker m. I cancer, (scient.) carcinome m.; 2
(fig.) cancer m ., gangrène f.; 3 (bot.) gale, teigne f.
kankerachtig adj. cancéreux.
kankerbloern f. coquelicot m.
kankeren v. intr. (zijn) se gangréner; (fig.) ronger
autour de soi.
kankergezwel n. tumeur f. cancéreuse.
kankerkruid n. chenillette f.
kankerlijder m., ...lijdster f. cancéreux m.,.eusef.
kannekenskruid n. népenthe f., népenthès m.
kannegieter m. 1 potier m. d'étain; 2 politiqueur
m. (d'estaminet) .
kannenwasscher m. 1 (outil) goupillon m.; 2
(bot.) cardère. m. sauvage.
kannibaal m. (...balen) cannibale m.
kano f. ( c's) pirogue f. (maubèche f.
kanoetstrandlooper, ...vogel m. anut m.; grandet
kanon n. (c nen, o netje) canon m.
kanonmetaal n. bronze ou acier m. à canons.
kanonneerboot, ...brik, ...sloep f. canonnière f.
kanonneeren v. tr. & intr. canonner, attaquer à
coups de canon.
kanonneering f. 1 canonnage m.; 2 canonnade f.
kanonnenvleesch n. chair f. à canon.
kanonnier m. (c's) canonnier, artilleur m.
kanonvuur n. feu m. d'artillerie, canonnade f.
kanonwagen m. porte-corps m., triqueballe f.
kanonwisscher m. écouvillon m.
kans f. ( coen, coje) 1 chance f., hasard m.; iem.
de --- afkijken couper d qq. l'herbe sous le pied;
een —je wagen courir la chance; 2 occasion f.;
de -- verkijken manquer l'occasion; geen — zien
om ne pas voir moyen de. [dette difjérée.
kansbiljet n. billet m. de chance, coupon m. de lal
kansel m. (cs) chaire f.
kanselarij f. (cen) chancellerie f.
kanselier m. ( mos) chancelier m.
kanselrede f. sermon, prêche m.
kanselredenaar m. prédicateur, orateur m. de la
chaire. [de la chaire.
kanselwelsprekendheid f. éloquence f. sacrte otg
kansrekening f. calcul m. des chances ou desk
kansspel n. jeu m. de hasard. [probabitités.
1. kant m. ( cen, T je) 1 (en gén.) cóté, bord m.;
2 (angle) carne f.; (ligne) aréle f.; (page) marge f.;
(puits) bord m.; (cours d'eau) berge f.; (bots)
lisière f.; 3 quignon, chanteau m. (de pain);
4 rechter — Pendroit, verkeerde --- Penvers m.;
op zijn — leggen poser (une pierre) de champ;
op zijn — zetten mettre (un tonneau) debout;
aan alle —en, in alle hoeken en —en de sous
cótés; aan den eenen —, aan den anderen —
d'une part, d'autre part; van mijn -- quant d
moi; aan mijn rechter, linker — d ma droite, à
ma gauche; aan — doen ranger, mettre en place;
dat staat cp zijn —je, 't is een stuivertje op zijn
—je c'est 'une affaire risquée; dat raakt -- noch
wal cela na ni rime ni raison; op iemands —
zijn être du parti de qq.; iem. van -- maken supprimer
qq.; zich van --- maken 1 se retirer, 2 se
suicider, s iupprirrer.
2. kant f. dentelle f. ; zijden -- blonde t.;
geweven — entoilage m.; gekloste -- dentelle auT
3. t kant f. tonneau m. [fuseau.
4. kant adj. équarri; zich — zetten se mettre en
posture; — staan être d'aplomb.
5. kant adj. & adv. prét, en ordre; -- en klaar
à sa place et prêt.
kantboordsel n. passement m.
kanteel m. (xen) créneau m.
kantcelen v. tr. créneler.
Kanteiberg n. Canterbury m.
kantelen 1 v. tr. mettre sur la carne, faire basculer;
2 v. intr. chavirer, basculer.
kaneelhaak m. renard m., élingue f. à patter.
kanteloep f. cantaloup m.
1. kanten v. tr. 1 équarrir; 2 mettre de champ;
zich — tegen s'opposer à.
2. kanten adj. de ou en dentelles.
kanterkaas f.& m. fromage m. de Cantal, cantall
kantgaren n. fit m. à dentelle. [m.
kanthout n. équarrissage m., bois m. équarri.
kanthouwen v. tr. insép. équarrir.
kantielje f. can(n)etille f., frisons m. pl.
1. kantig ad. i équarri, anguleux; 2 prismati-
2. kant'g adj. qui a un godi de tonneau. [que.
3. kantig adj. moisi, crouteux.
kantklopper m., ...klopster f. fatseur m. de denlelies,
dentellière f.
kantnaald f. épingle f. á dentelles.
kanton n. (c's) canton m.
kantongerecht n. justice f. de paix.
kantonnaal adj. contonal.
kantonrechter m.juge m. de paix ou de canton.
kantoor n. (...oren) 1 bureau m.; (homme de lot)
étude f.; niet op zijn — zijn (fig.) être distrait;
kantoorbediende — 234 — kapucijnermonnik
aan 't verkeerde —zijn se tromper de porte
ou d'adresse; 2 maison f. ou comptoir iii. de
commerce. En compos. de bureau.
kantoorbediende m. commis m. (de bureau).
kantoorinkt m. enere f. double.
kantoorklerk m. commis m.
kantoorwerk n. écritures f. pi.
kantschrift n. inscription marginale; (monnaie);
kantshaak = kantelhaak. flégende f.
kantsteek m. point m. de dentelle.
kantsteen m. 1 pierre f. d'attente, harpe f.; 2 arc -
ses f. pl.; 3 parement m. (d'un pavé).
kantstopster f. dentellière raccommodeuse f.
ksntteekening f. note marginale, apostille f.
kantwerk n. (ouvrage m. de) dentelle f.
kantwerker m., werkster f. dentellier m.; ...iare f.
kantwerkschool f. école f. dentellière.
kantzuil f. prisme rn.
kanunnik m. (een) chanoine m.
kanunnikes f. (esen) chanoinesse f.
1. kap f. (^ pen, «je) 1 coiffe f., bonnet m.,
catotte f.; 2 cape f., manteau m. à capuchon; froc,
capuchon m.; gelijke monniken gelijke —pen qui
ee ressembie s'assernble; de --- over de haag
hangen jeter le froc aux orties; 3 houppe f. (d'olseau);
4 -je accen m. circonflexe.
2. kap f. (epen, e je) (fig.) (couverture supérieure
d'un objet) T chape f.: 1 toiture f.; dóme m.
(d'escalier); dessus m., capote. f. (de voiture);
souffiet m. (de calèche); abat-voix m. (d'une
chaire); abat-jour m. (de lampe); revers m. (de
botte); 2 crou^te f. (du lait); cappe f. (du cidre);
chapeau m. (du vin); rocher (de la bière).
3. kap m. (eopen) coup m. (d'un instr. trartchant).
kapbeitel n1. foncoir m.; groote — hachard m.
kapblok n. billot m.
kapdoos f. boïte f. à toilette.
1. kapelf. (eten, xletje) 1 chapelle f.; 2 papilton
m.
2. kapel f. (meien) (chim.) coupelle f.; têt m.
kapelaan m. (...anen & es) 1 vicaire; 2 desservant;
chapelain m.
kapel(I)eren v. tr. coupeller.
kapei meester m. maître m. de chapelle; chef rn.
de musique.
kapen 1 v. intr. faire le corsaire; 2 v. tr. prendre
d la course; 3 escamoter, chiper, subtiliser.
1. kaper m. (cs) 1 corsaire, pirate m.; 2 voleur
M. f Tine f.
2. kaperf. (o's) (femme) coiffe; (enfant) cape-t
kaperbrief m. lettre f. de marque.
kaperkapitein m. capitaine m. decorsaire.
kaperschip n. corsaire m., bdtiment m. armé enf
kapgebint n. ferme f. [course.
1. kapitaal n. (...alen, otje) capital m.
2. kapitaal f. (aten) (lettre) capitale; majuscule
f.
3. kapitaal 1 adi. (...ater, oost) capital, Important;
2 excellent, exquis; 3 adv. d'une manière
importante, splendidement.
kapitaalband n. (impr.) tranchefile f.
kapiteel n. ('en, cotje) chapiteau m.
kapitein m. (cos) T capitaine m.
kapitool n. capitole m.
kapittel n.(cos& een, cfje) Tchapitre m.;hetvoorlezen
chapitrer; stem in 't -- voix au chapire.
En compos. de ou du chapitre, capitulaire.
kapittelen v. tr. chapitrer.
kapittelheer m. chanoine m. capitulaire.
kapittelstok m. 1 baguette f. d signets; signe m.
(de bible), pipe f. ; 2 (charp., forg.) clef d'étau f.;
3 (orfèv.) balustre m.; 4 (couture) olive f.; 5
bilton m. de sucre.
kaplaars f. botte f. d genouillère ou à revers.
kaplaken n. chapeau m. (de patron).
kapmantel m. (manteau m. r) capuchon m.
kapmes n. hache, hachette t., couperet m.
kapoen m. ( een, etje) 1 chapon m.; 2 espiègle,l
kapoenen v. tr. chaponner. [poltron m.
kapgets(muts) f. 1 casquette f. fourrée; 2 bonnet
m. d pofls; 3 capuce m. (de religieux).
kapok f. 1 capoc m.; 2 (fig., Afrique) neige f.
kapoot f. (...poten, Tje), 1. kapot f. ( moten, eeje)
capote f.
2. kapot adj. en pièces; brisé; troué; fichu;]
kap otj as f. capote f. [capot.
kappelen v. intr. se cailler.
1. kappen v. tr. (kapte, heeft gekapt) 1 couper
à la hache, hacher, abattre; 2 tailler.
2. kappen v. tr. (kapte, heeft gekapt) coiffer.
kappen maakster f.faiseuse de bonnets, coiffeusef.
1. kapper m. ( mos) hacheur, coupeur m.
2. kapper m. (es) coiffeur; t perruquier m.
3. kapper ( pos) 1 f. celpre f.: 2 m. (arbre) cd-j
kapperboom, ...struik m. cdprier m. [prier m.
kappersaus f. sauce f. aux cápres.
kapper(tjes)kool f. chou m. pornmé ou cabus.
kapping f. ( een) 1 coupe f., taille f., abattage m.;
2 coiffure f.
kapraaf f. chevron m.
kaproen, kapruin f. (mos & men) 1 chaperon;
2 cavecon m. (de ,cheval).
kapseizen v. intr. (kapseisde, Is gekapseisd)
faire capot, capoter.
kapsel n. (cs, motje) 1 V. haksel; 2 coiffure f.;
3 (zoo., anat., techn.) capsule f.
kapspiegel m. ( ces) psyché f., miroir :n. de toilette.
kapster f. (os) coiffeuse f.
kapstok m. porte-manteau m.
kaptafel f. toilette f.
kapuci)n"m. ( men) I capucin m.; 2 (fleur) capucine
f.; 3 (pois) capucin rn.
kapucjner m. T;capucin m.
kapuciinerkap f. capuce m.
kapucnermonnik m. capucin m.
kapucijnernon — 235 — kartonfabriek
kapucijnernon, kapucings f. capucine f.
kapuits(muts) f. = kapoetsmuts.
kapwagen m. charrette f. à bdche.
kar f. (eren; c'retje) 1 charrette f.; zijn -- omkeeren
tourner bride; 2 (typo.) train; 3 vélo th.
karaat n. (karaten) carat m.
karabijn f. carabine f.
karabinier m. (s o & c"en) carabinier m.
karaf f. (cfen, cje) carafe f.; —je carafon m.
karakter n. T caractère m. [caractère.
karakterloos adj. & adv. (...loozer, c't) saust
karakterloosheid f. manque m. de caractére.
karakterroman m. roman m. psychologique.
karakterschets, ...schildering f. esquisse f. de caractère;
analyse f. psychologique.
karakterstuk n. comédie f. de caractère.
karaktertrek m. trait rn. caractéristique.
karavaan f. (...anen) caravane f.
karavaanherberg f., ...verblijf n. caravansérail m.
karbeel m. (COs & men) 1 empanon m.; 2 (klamp)
moise f.; 3 (draagstuk) aisselier m.; 4 (krol) cor-;
karbonade f. (c's) carbonnade f. [beau M.
karbonkel (matière) n., (objet) m. (co: & coen,
etje) I (minér. & zoo.) escarboucle f.; 2 (méd.).
charbon, anthrax m.
karbonkelneus m. nez m. rubicond.
karbonkelsteen m. escarboucle f.
karbouw m.. (cs & coen) carbo m.
1. kardeel n. (coen) (cordage) drisse f.
2. kardeel n. ( cos) baril m. (à graisse vu à huile
de baleine).
kardemom f. cardamome m. [T cardina m.
kardinaal(prélat, oiseau)m.,(boisson) f.(...alen)
kardinaalschap n. cardinalat m.; dignité f. cardinalice.
kardinaaismute f. 1 barrette f.; 2 (bot.) fusain m.
1. kardoes f. (...oezen, coje) 1 cartouche f., gargousse
f.; 2 papier m. d'emballage; 3 (charp.)
gousset m.
2. kardQgs m. (...oezen, co je) (chien) barbet m.
kardoesdoos f. garde -jeu, cartouchier m.
kardoesmal m., ...rol f., ...stok m. mandrin m.
kardoestasch f. cartouchière f.
kareel(steen) m. carreau m.
kareelbakkerij f., ...oven m. briqueterie f.
Karel m. ( vos) Charles : — tje Charlot in.; --- de
Groote Charlemagne; —de Vijfde Charles-Ouint,
(France) Charles Cinq.
karetschildpad) f. & n. caret m., cahouane f.
karig 1 adj. (yer, cost) sobre, modeste; 2 chiche,
nvare; 3 adv. sobrement, modestement, chichement,
avarement; -- bedeeld peu avantagé. [rice f.
karigheid f. sobriété, modestie; mesquinerie, ava-±
karitaat f. (...aten) 1 charité, aumóne f.; 2 tronc^
karkant m. ( coen) rivière f. [m.
karkas n. ( cosen) carcasse, armature f.
karkasdraad m. (,fil m. de) carcasse f.
karkiet m. fauvette f. des roseaux.
karkole f. (con) 1 caracole f., bigorneau m.; 2
escargot in.
Karmeljet(ermonnik) m. (coen) carme in.
Karmelieternon, Karmelites f. (coaen) carméiite^
Karmelus(berg) m. (mont) Carmel m. [f.
karmiln n. carmin m.
karmijnzuur n. carmine f.
karmozijn n. & adj., coen adj., corood n. & adj.,
stof, aozijde f. cramoisi m. & adj.
karn f. (men, ootje) baratte f. [baflu m.
karnemelk f. luit m. de beurre, babeurre, laitj
karnen 1 v. intr. battre du beurre, bal-alter; 2 n.;
karnhond m. chien m. baratleur. [barattage m.
Karnisch adj. carnique.
karnmolen m. baracte f. d manège.
karnoffelen v. intr. battre comme pldtre; rosser,
étriller. [ ribot m., batirolie f.
karnpols, ...stok, ...tril m. batte f. d beurre;l
karnschijf f. ménole f.
karnton f., ...vat n. baratte f.
Karoling m. Carlovingien m.
karonje f. ( co*) carogne f.
karos f. (yaen) carrosse, char rn.
karot f. («ten) carotte f.
karottentrekkerij f. 1 fabrique de carottes; 2(iig.) „
Karpathen m. pl. Carpathes m. pl. [carotte f.
D karpet f., karper m. (cos, cotje) carpe f.; —tje
carpeau, carpitlon m.
karpoets(muts) f. = kapoetsmuts.
karre f. = kar. En compos. de charette.
karrebak m. chartil m.
karredrijver m. charretier, roulier m.
karreknecht m. charrelier m.
karreldoek n. toile de Noyal, noyale f.
karreman m. charretier m.
karren 1 v. tr. voiturer, eharrier; 2 v. intr. aller
en voiture, rouler.
karrevracht f. charge, charretée f. [carsate,
karsaai n. carsaie f., cariset m.; yen adj. del
1. kartel m. ( cs) entaille f., eniatliure f.
2. kartel n. (cos) cartel m.
karteldarm m. colon m.
kartelen 1 v. tr. entailler, carneler; 2 v. intr. ee
cailler; 3 se recoquiller; 4 (fig.) se brouiller.
kartelig adj. 1 entaillé, crénelé; 2 se caitlant jacilement.
[2 caillement m.
karteling f. 1 entaille f., carnelage; grènetis m.;^
kartelrand m. grènetis m.; carnèle; engrélure f.
kartelschip n. (vaisseau m.) parlementaire m.
kartets f. (coen) cartouche à balles; botte f. d mi-.
traille.
kartetskogel m. balie f. aefer ou d mitraille.
kartetsvuur n. (Jeu m. de) mitraille f.
Karthuizer(monnik) m. chartreux m.
Karthuizerktoester n. chartreuse f.
Karthui zernon f. chartreuse f.
karton n. canon m.
kartonfabriek, ... makeril f. cartonnerie f.
kartonf abrikant -- 236 —
katoen
kartgnfabrikant , ... maker m. cartonnier m.
kartonneerder m., ...eerster f. cartonneur m.,
kartonneQren v. tr. cartonner. [...euse f.
kartonnen adj. de ou en canon.
kartQnwerk n. cartonnage m.
k nrt qu w f. gros canon m.
karveel f. & n. (os & coen) car(a)velle f.
karviei n. (oos & « en) 1 poulie f. d'étague; 2
chevillot, cavillot m.
karvielbiok n. 1 poulfe f. d'étague; 2 traversin m.
karvielnagel m. chevillot, cavillot m.
karwats f. (c'en, cje) cravache f.
karwatsen v. tr. cravacher.
1. karwei f. ( men) (boucherie) fressure f.
2. karwei f. (cen, etje) corvéef.
karwij(zaad n.) f. (graine f. de) carvi m.
1. kas f. ( cosen) 1 (argent) caisse; cassette f. (privée);
2 porte-affiche, porte-annonces m.; 3 (bot.)
serre f.; 4 (typo ) casse f.; 5 (bague) chdton m.;
(montre) bofte f.; (dents) alvéole f.; 6 éventaire m.;
eolporleur m.; 7 bosse f.
2. D kas f. ( csen) armoire f. V. kast.
kasboek n. 1 (papet.) main f. cordée; 2 livre m.
de caisse.
kashouder m., ...houdster f. caissier m., ...ière f.
1. kasjmir n. (tiss.) cachemire m. [chemirien.
2. Kasjmir n. (géo.) le Cachemire m.; van -- ca-t
kaspaper n. papier cassé m.; papier m. de rebut;t
Kasper m. Gaspard m. [maculature f.
Kaspisch adj. caspien.
kasrekening f. compte m. deniers.
kassa f. caisse f.
kassei f. (ten) 1 chaussée f.; 2 pavé m.
kasseien v. tr. paver.
kassen ••i. tr. enchdsser, sertir.
kassie f. 1 (fruit) casse f.; 2 (arbre) cassier m.
kassier m. ( mos & c'en) 1 caissierm.; 2 banquier$
kassiersbriefje n. chèque m. [m.
kassiersfirma f., ...huis, ...kantoor n. banque f.
kassik etc. = kassei etc.
kasstuk n. pièce f. qui fait recette.
kast f. (ten, c.o Je) 1 armoire f.; (dans mur) placard
m.; 2 (iron.) bofte f.; in de -- zitten Ptre
coffré; 3 (fonderie) chdssis; (étau) mandrin;
(serrure) coffre m.; 4 bosse f.
kastanje (ons) 1 f. (fruit) marron m.; (sauvage)
chdfaigne f.; 2 m. (arbre) marronnier; (sauvage)»
kastanjebolster m. bogue f. [chdlaignier m.
kastanjeboom m. = kastanje 2.
kastanjebruin ad]. chdtain, marron.
kastgnjehout n. bots m. de chdiaignier.
kastgnjekleur f., ...kleurig adj. chdtain, marron
m. & adj.
kastanjezuur n. acide m. esculique.
kaste f. (con) taste f.
kasteel n. (ten, c"tje) 1 chateau m.; (fort) citadelie
f.; —en in de lucht bouwen faire des chd-
,teaux en Espagne; 2 (échecs) tour 1.
Kasteel-Brakel n. Braine-le-Chdteau m.
kastelein m. (cbs, ootje) 1 chdtelain m.; 2 aubergiste;
limonadier m. (d'une société).
kasteleines f. ( cosen) 1 chatelaine f.; 2 aubergiste;
limonadière f. (d'une société). [d'aubergiste.
kastslet nschap n. 1 chdtellenie f.; 2 métier m.4
kastelen f. (cen) chdiellenie f.
kastenmaker m. menuisier, ébéniste m.
kastij(d)en v. tr. (kastijdde, heeft gekastijd)
chdtier; mortifier, macérer (son corps).
kastll(d)ing f. chdtiment m.; mortification, macération
f. (du corps).
kastoor (... oren) (nlatière)f., (peau, chapeau) ni.;
kastoren adj. de castor. [T castor m.
kastpapier n. papier m. de rayons (d'armoire).
kastrol f. (clen) casserole f.
kasuaris, kasuifel --- kazuaris, kazuifel.
kasvol f. (zien) cassetée f.
kat f. (ten, 'je) 1 chat gij.; (femelle) chatte f.;
—je manou, minet m., minette f.; een groote —
(fig.) un gros bonnet; —ten in zakken koopen
acheter chat en poche; het —je van de baan le
coq de la bande; men zou zeggen dat Keizers —
zijn nicht is il se croit de la c6te de St Louis; de
—uit den boom kijken se tenir sur l'expectative;
2 Spaansche— genette; 3fourrure f., tour de cou,
boa m.; 4 (ancre) empennellef.; (palan) capon ni.;.
5 tirelire, tête f. de chat; 6 (pieu) corps m. mort;
7 (art.) pierrier m.; 8 (siège) catte f.; 9 chat m.
d neuf queues ; 10 —je (jeu) cache-cache m.; I I
(fig.) chipte f. V. katje.
kataal m. fretin m. d'anguille [m., harpie 1.
kataas n. appdt m., amorce f.; (fig.)mauvais suje4
katachtig 1 adj. ( ier, 'st) félin; (fig.) traftre;
2 adv. comme un chat, perfidement.
katanker n. empennelle f.
katbiok n. pouiie f. de capon.
ka`eel, kateil n. 1 meilleur bétail i.; 2 principaux-
meub!es m. pi.; 3 batterie f. de. cuivre.
1. kater m. (cs) matou, chat m. mdle.
2. kater m. (cs) petit fermier m. [main.
katern f. & n. (coen, cotje) farde f., quart m. der.
katerplaats....stede f. petite ferme f.
kathaak m. cros m. de capon.
Katharina, Kathelijne f. Catherine f.
katheder, kathedraal, katholiek etc. _= catheder
etc.
kat vig 1 adj. ( ier, pst) malheureux, chétif;
2 adv. misérablement, chétivement.
katje n. (oos) 1 dimin. de kat; 2 (bot.) chaton,
tule m.; 3 (coquillage) cauris m.; 4 bolle f. d thé;
5 (fig.) semonce f., savon nl.
katjesdragend adj. amentacé, nucamentacé.
katjesspel n. badinage m. qui tourree mal; daar
zal -- van komen ce jeu va mal tourner.
katkiuppelen, katknuppelen n. jeu in. du chat.
Kat4 f. Catau, Trinon f.
katoen n. coton m.; gekeperd — madapolam m.;
katoenbatist — 237 — keelgeluid
gedrukt — indienne f.; —je 1 cotonnette f., 2
mèche f.; (van) — geven doneer de la vapeur.
katoenbatist n. percale f.
katoenboom m. cotonnier m. [dienneur m.
katoendrukker m. imprimeur m. d'indiennes, in-t
katoendrukkerij f. impression f. d'indiennes;
manufacture f. d'indiennes.
katoenen adj. de colon; —stof du colon m.
katoenfluweel n. velours colon m.
katoenmarkt f. marché m. cotonnier.
katoenplant f., ...struik m. cotonnier m.
katoenplantaadje, ...plantage f. cotonnerie f.
katoenwaren f. p1. cotonnades f. pl.
katoog n. T teil m. de chat.
katpardei m. 1 ocelot, chat-pard m.; 2 (Afr.)serval
M. [trochlée f.
katrol f. ( alen, xletje) 1 poulie f.; 2 (anat.)t
katrolblok n. moufle f., caisse f. de poulie.
katrolschijf f. réa m.
kattebak m. 1 mangeoire f. de chat; 2 caisse f. d
ordures (pour le chat); 3 siège m. de derrière.
katteblok n. poulie f. de capon.
kattedarm m. 1 boyau m. de chat; 2 corde f. dei
1. kattegat n. chatière f. [violon.
2. Kattegat n. (géog.) Cattégat m.
katteklauw m. 1 griffe f. de chat; 2 (bot.) glouteron
m.
kattekop m. 1 tête f. de chat; 2 (mar.) bossoir; 3
(serr.) crochet m. de bourdon; 4 (art.) mortier m. d
la Cohorn; 5 miche f. de seigle.
kattekwaad n. f. espièglerie, gaminerie f.; — uithalen
faire des gamineries.
katten v. intr. 1 chatter; 2 (mar.) caponner, empenneler;
3 (comm.) refuser.
kattendoorn, ...doren m. 1 bugrane f.; 2 houx m.;
3 genêt m. anglais.
kattengeslacht n. race f.féline.
kattengespin n. ronronnement m. (de chat); het
eerste gewin is — la chance au début est traitre^
kattenkroeg f. crèmerie, laiterie f. [(esse).
kattenkruid n. herbe aux chats, cataire, chataire f.
katrenmuziek f. 1 musique f. de chats, concert m.
de chats; 2 charivari m.; iem. (een) — brengen
faire un charivari à qq.
kattenoog n. T teil m. de chat.
kattenspel n. = katjesspel.
kattenzilver n. argent de chat, mica m. blanc.
katterig adj. ( ier, pst) qui a mal aux cheveux;
— zijn avoir mal aux cheveux.
katterigheid f. mal m. aux cheveux.
katterog m. petite raie f.
katterug m. 1 dos m. de chat; een — maken 1 faire
le gros dos, 2faire des courbettes; 2 (mar.) arc m.
kattesprong m. 1 saut m. de chat; het is maar een
— il n'y a qu'un pas; 2 (anat.) astragale f.
kattestaart m. 1 queue 1. de chat; 2 (bot.) prfle
des champs; salicaire f.; 3 fouet m. à queue de rat;
4 flamme f. marchande.
kattevel n. 1 peau f. de chat; 2 (fig.) dessalée, fine;
kattin f. (conen) chatte f. [matoise t.
katuil m. chat-huant m., hulotte f.
katvisch f. fretin, menu poisson m.
kaiwiig m. osier m.
katzwijm f. défaillance, pdmoison f.; in — liggen
être en pdmoison, (mar.) être en bapaume.
Kaukasiër m. Causasien m.
Kaukasisch adj. caucasique.
Kaukasus m. Caucase m.
kauscher adj. Icoscher, pur.
kauschersnij (d) er m. sacrificateur m.
1. kauw f. choucas m.
2. kauw f. ( cen, etje) 1 mdchure f., bouchée f.;
2 chique f. (de tabac).
kauwbeitel m. bec-de-cane m.
kauwen 1 v. tr. mdcher, mastiquer; 2 chiquer; 3
n. mastication f.
kauwer m. (cs) mdcheur m.
kauwgebit n. mastigadour m.
kauwmiddel n. masticatoire m.
kauwoerde f. (con) courge, cucurbite f.
kauwsel n. (cs) mfchure f.
kauwspier f. (muscle ni.) masticateur m.
kauwtand m. (dent f.) mochelière f.
kavalje f. & n. ( cos) 1 haridelle f., canasson rn.; 2
masure, bicoque f.; ' 3 vieillerie f. [celle f.
kavel m. (cDs & .en) 1 entaille f.; 2 lot m., par-t
kavelen v. tr. 1 lotir; 2 obtenir par le sort; tij —
calculer la marée. [parcelle f.
kaveling f. 1 (action) lotissement m.; 2 lot m.,^
kaviaar f. caviar m.
kazak f. (co ken) casaque f.
kazemat f. ( zten) casematef.
kazen v. int. (kaasde, is gekaasd) se cailler,^
kazerne f. (co n) caserne f. [prendre.
kazerneeren v. tr. caserner.
kazerne-aring f. casernement m.
kazijn n. croisée f.
kazuaris m. ( misen) casoar m.
kazuifel f. ( xs) chasuble f.
Kee f. Cornélie f.
1. keel f. (kelen, etje) T & 1 (partie antér. du
cou) gorge f.; 2 (intér.) gosier m.; 3 (arrière-bouche)
pharynx m.; de — afsteken couper la gorge,
égorger; de — toeknijpen étrangler; dat hangt
mij de — uit j'en ai jusque ld; 4 voix f.; uit volle
— d gorge déployée; een groote — opzetten crier
d gorge déployée; 5 (cabillaud) colibet m.
2. keel f. (kelen) (archit., techn., milit., bot.)
gorge; (à une planche) languette; (rivière) embouchure
f.; (montagne) defilé m.; (nasse, panier)^
3. keel n. (hérald.) gueules f. pl. [goulet m.
keelader f. veine f. jugulaire.
keelband m. bride f.
keelgat n. gosier m., pharynx m.; 't is hem in
't verkeerde --- geschoten il a avalé de travers.
keelgeluid n. son m. guttural.
keelklank — 238 — kelderwoning
keelklank m. son m. guttural; (gramm.) guttu-1
keeiklier f. amygdale f. [rale f.
keelknobbel, ...knoop m. pomme f. d'Adam.
keelkruid n. troène m. (vulgaire) ; cervicaire f.
keelletter f. gutturale f.
keellijst f. cimaise f.
keelontsteking f. angine f.; (vét.) étranguillon m.
keelspiegel m. laryngoscope m.
keelspier f. muscie m. thyroïde.
keelstem f. voix 1. de (la)gorge; met de —zingen
chanter de la gorge.
keeltering f. pht(h)isíe . du larynx.
keelziekte f. maladie f. de la gorge.
i . keep f. (kepen, c' je) 1 entaille, coche f.; cran
m.; 2 (au mát.) brisure f.; (pour cordage) goujure
f.; 3 (à une flèche) encoche f.
2. keep m. (kepen) pinson m. de montagne.
keer m. (zen) 1 tournure f.; tour m.; changement
m.; gedane zaken hebben geen — ce qui est fait
est fait; 2 opposition, résistance f.; te -- gaan
résister d, s'en prendre d; 3 excursion f.; 4 tour
m.; évolution f.; 5 (beurt) tour m.; 6 fois f.; den
eersten —la première fois; dezen -- (pour) cetteT
keerdam m. balardeau m. [ fois.
keerdicht n. rondeau m.
keeren v. tr. & intr. 1 tourner; den rug -- tourner
Ie dos; zijn rokje -- tourner casaque; ten
goede --- prendre une bonne tournure; ten beste
-- 1 tourner au mieux, 2 expliquer au mieux;
rechtsom, keert demi-tour d droite, droite ; zich
niet weten te wenden of te -- ne pas savoir de
quel cOté se tourner; in zich zelf --- rentrer en soim@
me; 2 se soucier de; 3 détourner, arréter; een
kwaad — délourner un mal; 4 kaas -- retourner
le fromage; hooi -- remuer le foin; een jas —
retourner une redingote.
keerkring m. tropique m.; tusschen de —en intertropical.
En compos. keerkrings des tropiques oud
keerkringsjaar n. année f. tropique. [tropical,
keerkringsvogel m. tropique rn., paille f. en cuI.
keerlij n f. redresse f.
keerp u nt n. tournant m.; (défav.) moment m. cr.itique;
(maladie) crise f.; (astr.) point m. culminant;
(sport) virage m.
keerregel m,, ...rijm n. refrain m.
keerweer m. impasse f., cul-de-sac m.
keerweg m. chemin sans issue, chemin m. perdu.
keerzijde f. (tissu) envers, (papier) versa, (médaille
& fig.) revers m.
1. kees m. (kezen) patriote m.
2. Kees m. Corneille m.
3. kees(hond) m. chien-loup m.
keest in. I germinallon; (fig.) substance; moeite
f.; 2 (houblon, pomme de terre) jet m.
keet f. (keten & keeten) 1 hangar m., baraque f.;
loge, hutte f.; 2 saunerie, saline f.
keffen v. intr. 1 Dapper, glapir; 2 (fig.) glapir,
--brailler; 3 se chamailler.
kotter m. (GQs, cotje) roquel m_
kefster f. roquet m.
keg(ge) f. ( «[ge]n) coin m.; —brood quignon in.
kegel m. (cs & yen, cotje) 1 (jeu) quille f.;
2 (math. & bot.) cóne m.
kegelaar m.. joueur m. aux quilles.
kegelbaan f. quillier m.; jeu m. de quilles.
kegelbal m. boute f. (à quiller).
kegelbek m., ...bokkig adj. conirostre m. & adj.
kegeldragend adj. conifère.
kegelen v. intr. jouer aux quilles; quiller,
kegeljongen m. 1 garçon m. du ou de jeu de
quines ; 2 (mil.) tapin in.
kegellijn f. ligne conique, parabole f.
kegelsne(d)e f. section f. conique.
kegelvormig adj. conique
kei m. ( con, ztje) 1 caillou, silex,(rue) pavé m.;
—tjes cailloutis; met —en leggen paver (de cailloux)
; 2 (fig.) een — in 't hoofd une araignée
dans le plafond; van den -- snijden mcttre d la
keiachtig adj. (cer, c"st) siliceux. [raison.
keihard adj. 1 dur comme un caillou; 2 pauvre
comme la rue.
keil m. ('cen) 1 coin m.; 2 Pierre f. plate, palet m.
keilderen, keilen 1 v. intr. faire des ricochets (sur
1'eau); 2 v.tr jeter, flanquer; 3 n. ricochets m. pl..
kenschrift n. écriture f. cunéiforme.
keisteen m. = kei.
keizer m. (cos, co tje) 1 empereur m.; geeft den ---
wat des —s is rendez d César ce qui est à César;
2 (clef) passe-partout. En compos. impérial.
keizerdom n. empire m.; dignité f. impériale.
keizerin f. (oonen) impératrice f.; (Russie) Czarine
f.
keizerlisk 1 adj. (ooer, cst) impérial; 2 adv. ere
empereur; 3 (bist.) de K--en m. pl• les Autrichiens
m. pl.
keizerrijk n. empire m.
keizerschap n. empire m.
keizersne(d)e f. opération f. césarienne.
keker f. pois m. chiche.
kelder m. (os, ootje) i cave f.; (habité) souterrain
m. —tje caveau m.; naar den -- gaan som-.
brer, périr; 2 (sépulture) caveau m.
kelderen v. tr. encaver, mettre en cave.
kelderfiesch f. bouteille f. carrée.
keldergat n. soupirail m.
kelderhals f. (bot.) lauréole f. femelle; bois in.
gentil. [gros.,
kelderhouder m. marchand m. de liqueurs erft,
kelderkamer f. chambre f. au-dessus de la cave.
kelderkeuken f. cuisine-cave f.
keldermeester m. sommelier, (couvent) cellériert
keldermot f. cloporte f. [m._
kelderrat, ...rot f. (propre & fig.) rat m. de cacve^,
kelderverdieping f. étage m. souterrain.
kelderwinde f., ...windas n. vérin m.
kelderwoning f. souterrain m.
kelen — 239 -- kerkdag
kelen v. tr. (keelde, heeft gekeeld) égorger, couper
la gorge; (porc) saigner.
kelk m. 1 coupe f.; 2 calice m.
kelkblaadje, ...blad n. sépale m., feuille f. cali-^
kelkb1oem f. fleur f. calicine ou calicée. [cinale.
kalkdeksel n. pale f.
kelkdoek m. purificatoire m.
keikhuisel n. (bot.) péricline, périclinanthe m.
kelkvormig adj. en forme de calice; (bot.) calici-4
kellerhals = kelderhals. [forme.
keilner m. ( os) garçon m. (de café).
kelinerin f. (o'nen) serveuse f.
Kelt m. Celte m.
Keltisch adj. celtique.
kemel m. (cs) etc. _= kameel etc.
kemeisgeren n. (fil m. de) poll m. de chèvre
(d'Angora) -! [chèvre (d'Angora).
kemelshaar n. poil m. de chameau; poll m. det
kemp f. etc. = hennep etc.
kemphaan m. 1 combattant m., oiseau m. de combat;
2 (fig.) querelleur, bretteur m.
kenbaar adj. (ader, c'st) (re)connaissable;
distinctif; -- maken signaler; daaraan is hij —
on le reconnaif á cela.
kenbaarheid f. signe m. distinctif; évidence f.
kencijfer n. (chiffre m.) caractéristique f.
kensetter f. (lettre f.) caractéristique f.
kenmerk n. marque f., cachet, (signe m.) caractéristique
f. [tériser, signaler.
kenmerken v. tr. marquer (distinctement), carac-1
ken merkend adj. caractéristique.
ken(ne)lijk 1 adj. (coer, cst) manifeste, notoire,
Mdent; 2 adv. notoirement, évidemment, distinc-4
kennelijkheid f. évidence f.; notoriété f. [tement.
Kennemerland n. le pays m. de Ken.nem.
kennen v. tr. T connaïtre; ken u zelf connais-toi
foi-même; iem. — aan zijn baard reconnaïtre qq.
' sa barbe ; niet -- (personnes) ne pas connaïtre,
(choses) ignorer; geen kwaad — ignorer ce que
c'est que le mal; leeren — apprendre d connaftre;
doen —, te — geven faire connaïtre.
kenner m. ( mos) 1 connaisseur m. (en); 2 (jur.)
expert m. [connaisseur.
kenners(blik m., ... oog n.) (regard, teil m.) del
kennis f. (xsen) T connaissance f.; (capacité)
connaissances f. pl.; buiten zijn — à son insu;
— hebben van être au courant de; — geven van
faire part de; — dragen van être informé de;
— maken met faire la connaissance de; in —
brengen met faire faire la connaissance de; onder
—sen en pays de connaissance.
kennisgeving f. 1 notification, information f.;
2 avis m.; eenige en algemeens — le présent avis
tiendra lieu de faire-part; tot nadere -- jusqu'à
nouvel ordre.
kennismaking f. entrée en connaissance; de ---
hernieuwen renouer connaissance; hij wint bij
nadere — il gagne à être connu.
kennis.ieming f. 1 examen m.,recherchef.;2(Jur.)
cognition f., connaissance f.
kenschetsen v. tr. caractériser, dtpeindre.
kenspreuk f. devise f,
kenster f. connaisseuse f.
kenteeken n. 1 marque f., indice, caractère m.; 2
(philos.) critérium ; 3 (méd.) symptóme m.
kenteekenen v. tr. marquer, caraclériser,
kenteren 1 v. tr. iourner, renverser; 2 (mar.) cabaner;
3 v. intr. se renverser; (navire) sombrer,
faire capot; (marée, courant) refluer; (vent)
tom ber.
kenterhaak m. renard m., élingue f. d patte.
kentering f, renversement; chavirement; revirement
m. [f.
kenvermogen n. faculté de connaïtre, inielligeneej
keper f. (c's) 1 chevron m.; 2 (tiss.) croisure f.,
croisé, "grain m.; op de — beschouwen examiner
d la loupe. [crosser.
keperen v. tr. 1 (hérald.) chevronner; 2 (tiss.)t
kepering f 1 chevrons m. p1.; 2 (tiss.) croisure f.
kerel m. ( cos & cen, etje) 1 (hist.) homme m.
libre; der —en God le Dieu des bonnes gens;
2 individu, type m.; goeie -- bon zig(ue) m.;
knappe -- excellent sujet m.; leelijke -- vilain
singe m.; 3 (amitié) vieux m., vieille branche f.;
4 —tje petit homme, crapaud m.
keren v. tr. balayer, nettoyer.
kerf f. (...ven, co je) 1 (en)coche, emaille f., cran
m.; 2 (baton) taille f.; op een nieuwe — d nou-:
kerfbank f. table f. d hacher. [veau compte.
kerfbeitel m. cochoir m. .
kerfbijl f. hache f. d main.
•1- & D kertdier n. insecte m.
ken: mes n. 1 cochoir m.; 2 {rnéd.) scarificateur m.
kerfster f. hacheuse f.
kerfstok m. taille f.; op den -- d la taille, d crédit;
veel op zijn -- hebben avoir beaucoup d aan
actif
kerk f. (oen, c je) T & 1 église f.; de lijdende,
strijdende, zegevierende — l'Église souffrante,
militante, triomphante; 2 (bbtiment) (cath.)
église f.; (prot.) tempte m.; 3 (offices) (cath.)
messe f.; vépres f. p1.; salut m.; (prot.) service
m.; onder de — (cath.) pendant les offices,
(prot.) pendant le service; de — gaat aan le
service commence, les offices commencent.
kerkachtig adj. (coer, coat) 1 qui ressembte d une
église; 2 ecclésiastique; 3 attaché d l'église, pieux;
niet — pas fort pieux, pas très zélé.
kerkalmanak m. cartabelle f.
kerkambt n. fonction f. ecclésiastique: rninistère;.
kerkbaljuw m. suisse m. [m.
kerkbank f. stalle f.
kerkbewaarder m. sacristain m.
kerkboek n. livre m. de prières.
kerkbord n. tableau m. des psaumes et des can-f
kerkdag m. jour m. (église ou de féte. [tiques'
kerkdienst — 240 — kersdag
kerkdienst m. office; service m. divin.
kerkedienaar m. bedeau, sacristain m.
kerkekamer f. (cath.) sacristie t.; (prot.) consistftre
m. (fabrfque t.
kerkekas f. caisse 1. d'église, trésor m., (spéctlt
kerkelijk 1 adj. d (e 1)'église, ecciésiastique, religieux;
—e Staten Êtats pontificaux; 2 adv. ecctésiastiquement,
religieusement.
kerkeorde f. i règlement m. ou police f. de
r église ; 2 canon rn. [cachot m.
kerker m. (cos) prison, geále f.; donkere —
kerkerecht n. droit m. canon.
kerkeren v. tr. incarcérer, emprisonner.
kenkering f. in•arcération f., emprisonnement m.
kerkerkot n. cachot m.
kerkermeester, ...voogd m. gei lier m.
kerk(e)zakje n. bourse, aumontère f.
kerkfabriek f. fabrique f. d'église; lid van een —
rnarguillier, (admin.) fabricien m.
kerkgang m. 1 visite f. à l'église; 2 (ap-ès couches)
relevailtes f. pl.; (bible) purification f.
kerkganger m., ...gangster f. homme m. pieux,
femme f. pieuse ; een trouwe -- zijn fréquenter
assidt2ment l'église.
kerkgebed n. 1 prière f. publique; 2 prière f. h;
kerkgebouw n. éd:fice m. du culte [l'église.
kerkgebruik n. rite m.
kerkgenootschap n. confession f.
kerkgezang n. I chant m. d'église, plain-chani m.,
chani m. grégorien ; 2 cantique m.
kerkglas n. vitrail m.
kerkgoed n. biens m. p1. ecclésiastiques.
kerkheer m. 1 prélat m.; 2 marguillier m.
kerkhervorming f. réformation f. •
kerkhof n. 1 cimetière m.; 2 (plaine) parvis m.
kerkhof(s)bloem f. 1 immortelle f.; 2 (fig.) —en
cheveux m. pl. blancs.
kerkjaar n. année f. erclésiastique.
kerkkauw f. choucas m.
kerkleer f. doctrine f., dogmes m. pl.
kerkleeraar m. 1 docteur m. de 1'Église; 2 (prot.)
pasteur, ministre m.
kerk meester marguillier; (admin.) fabricien ru.
kerkraam n. vitrail m.
kerkregel m., ...recht n. = kerkeorde, ...recht.
kerksch adj. = kerkachtig.
kerktijd m. heure f. du service divin ou de l'office.
kerktoon n1. mode m. authentique.
kerktoren m. tour f. d (e 1)'église, clocher rn.
kerkuil m. 1 hibou m. ou chouetie f. des clochers;
2 (fig.) hibou m. d'église.
kerkvader m. Père m.; de (' Église; de —s les
Pères. [node; (prot.) synode m.
kerkvergadering f. concile; (d'une province) sy-1
kerkvoogd m. (cath.) prélat m.; (prot.) adminis-4
kerkwet f. lol f. canonique. [trateur m.
kerkwettig 1 adj. (oer, oost) canonique; 2 adv.
canoniquement.
kerkwettigheid f. canonicité f.
kerkwijding t. dédicace f.; féte f. paroissiale oud
kerkzang m. = kerkgezang. [patronale.
kerkzanger m. chantre m.; (cath., dans le cheeur)
choriste m.
kerkzwaluw f. hirondelle f. des murailles ou de
cheminée. [tions f. p1.
kermen 1 v. tr. se lamenter (de) ; 2 n. lamenta-t
kermen m., ...ster f. lamenteur m., ...euse f.
kermes f. (sen) T kermès ni.
kermis f. (zsen) (Belgique) kermesse f., fête f.
paroissiale; (Hollande) foire f.; 't is niet alle
dagen -- ce n'est pas tous les jours feite; niet te(r)
— zijn ne pas étre à la noce; iem. een — knopen
acheter sa foire à qq.
kermisaap m. fagotin, singe m. habillé.
kermisbal n. bal m. populaire.
kermisbed n. matelas m. par terre; op een —
kermisfooi t. fête, foire f. [(la) barbette.
kermisganger m., ... gangster f. visiteur m., visiteuse
f de la foire.
kermisgast m. invité m. à t'occasion de la féte oud
kermisgeschenk n., ...gift f. foire f. [foire.
kermislief n. cavalier m. ou amie f. pour la foire.
kermissen v. intr. faire (la) kermesse.
kermisspel n. baraque f. ou thédtre m. de (la)$
kermistent f. baraque f. de (la) foire. [foire.
kermisvrijer m. cavalier m. pour la foire.
1. kern f. (xen, otje) i (en gén.) graine f.;
(pommes, poires) pépin rn.; (prune, pêche, abri-.
cot) noyau rn.; (légumes) coeur m.; (bois) moellef.;
(oeuf, cellule) nucléus m.; 2 (fonte, cornète>
noyau m.; (canon, fusée, vis, tuyau) dme f.;
(cuir) coeur m.; (pierre) vif m.; 3 (fig.) noyau m.s
élite f. (de l'armée), substance f. (dun livre); de
— is goed le fond est bon ; tot de — doordringen
aller au coeur.
2. kern f. -_= karn.
kernachtig 1 adj. ( ier, pst) ferme, vigoureux,
nerveux ; énergique ; 2 adv. vigoureusement.
kernachtigheid f. force, vigueur, énergie, consis-j
kerngezond adj. d'une santé. parfaite. [tance f.
kernlichaampje n. nucelle f.
kernspreuk f. apopht(h)egme m.; maxime f.;
pensée f. (sententieuse) .
kernvlekje n. chalaze f.
kernvrucht f. fruit m. à noyau ou à pépins.
kerrie f. kart, cari, carry, curry m.
1. kers f. («en, ''je) cerise f.; (gqfois en Flandre)
guigne f.; zoete ou bonte ou Spaansche —
cerise douce, bigarreau m.; zure — aigriette,
griotte f. En compos. kerse, kersen de cerises ou
aux cerises.
2. kers f. (oen) cresson m.; Oostindische --
grande capucine f., cresson m. d' Inde.
Kersavond m. veille f. de Noël.
kersboom m. arbre m. de Nol.
Kersdag m. la Nozl f.
kersebloesem — 241 — keukenkas(t)
kersebloesem m. fleur f. de cerisier.
kerseboom m. cerisier; (qqfois) gutgnier m.
kerseboomgaard m. cerisaie f.
kerselaar m. (...aren) = kerseboom.
kersenbijter m. gros-bec, bec m. dur.
kersenhout n. bols m. de cerisier.
kersenvrouw f. marchande f. de cerises.
kersepit f. 1 noyau f. de cerise; 2 (fig.) tête f.; hem
op zijn — slaan lui taper sur la caboche.
Kersfeest n. fête f. de Noël.
kersgeschenk n. (cadeau m. de) Noël f.
Kerskindje n. enfant Jésus m.
kerskoek m. gáteau m. de Noël.
kerslaurier(boom) m. laurier-cerise m.
K erslied n. (cantique m. de) Noël m.
Kersmis f. 1 messe f. de Noël; 2 (fête) Noël f.
Kersnacht f. nuit f. de Noël. . [querette f.
kersouw f. (xen, teken) petite marguerite, pd-1
kerspel n. ( Ds & cDen) paroisse f.
kersrood adj. & n. rouge-cerise; (couleur f. de)
cerise adj. & m.
Kerstavond, kerstboom, kerstdag, kerstfeest,
kerstgeschenk, kerstkindje, kerstkoek, kerstlied,
kerstmis, kerstnacht = Kersavond etc.
kerstenen v. tr. baptiser.
Kers(t)tijd m. (temps m. de) Noël f.
Kers(i)vacantie f. vacances f. pl. de Noël.
Kers(t)week f. semaine f. de Noël.
kersversch 1 adj. tout frais, tout chaud; 2 adv.
frafchement, directement.
kerswater n. 1 eau f. de cerises; 2 (liqueur)»
kervel f. cerfeuil m. (kirschwasser) m.
kervel(melk, ...soep, ...struif f.) (lait, potage m.,
omelette f.) au cerfeuil.
kerven 1 v. tr. (korf, heeft gekorven) entailler,
encocher; taillader; déchiqueter; hacher; 2 v.
intr. s'érailler. [spadassin m.
kerver m. ( mos) entailleur, (tabac) hacheur; (fig.)t
kerving f. coche, entaille, coupure, taillade, déchiqueture
f.; hachage m.
kesp f. racinal m.; (mar.) varangue f.
Kester n. (Brab.) Castre m.
ketel m. (oos, etje) 1 chaudron m.; (grande)
chaudière f.; (soupe) marmite f.; (eau) bouilloire
f.; (pipe) godet m.; (mus.) timbale f.; —tje (pourriture)
gamelle f.; (boisson) cruchon m.; (étu i.)
vin chaud; de pot verwijt den — dat hij zwart
is la pelle se moque du fourgon; 2 (fortif.) creux
m.; (canon) mortier m.; (géog.) marmite; (écluse)
ch am bre f.
ketelboeter, ...buischer m. chaudronnier m.
keteldal n. marmite f.
ketelhaak m crémaillère f.
ketellapper m. chaudronnier, rétameur m.
ketellappersvolk n. rétameurs m. pl. ambulants.
ketelmuziek f. charivari m.
ketelsteen m. dépót, sédiment m.; incrustation f.
keteltrom(mel) f. timbale f.
keteltrommer, keteltrom(mel)slager m. timbalier
m. (ting et composés.
1. keten f. ( cs & coen, t'tje) chafne f. V. ket-t
2. keten v. tr. (keette, (heeft gekeet) raffinerT
ketenen v. tr.enchalner. (le cel).
ketening f. enchaínement m.
ketsen v. intr. 1 rater; (billard) faire fausse
queue; 2 vagabonder; — achter courir après.
ketsing f. 1 rat m.; (billard) fausse queue f.; 2 vagabondage;
3 échec m.
ketter m. ( cs) hérétique m.; vloeken als een --
jurer comme un païen.
ketterdom n. hérésie f.
kettdrgerecht n. (tribunal) inquisition f.; (exécvtion)
auto-da-fé m.
ketterhoofd n. hérésiarque m.
ketterij f. (coen) hérésie f.
ketterjager m. traqueur m. d'hérétiques.
kettermaker m. 1 hérésiarque m.; 2 qui traite
d- hérétique quiconque ne pense pas comme lul.
kettermeester m. 1 inquisiteur m.; 2 hérésiarque
M.
kettersch 1 adj. hérétique; 2 n. het —e l'hérésle f.
ketterverbranding f. auto-da-fé m.
ketting m. (cen, ...inkje) chaïne f.; (au cou)
collier m.; ... k j e chainetle f.
kettingbreuk f. fraction f. continue.
kettingbrug f. pont m. suspendu.
kettingdraad m. fil m. de (la) chaine.
kettinggaren n. fil m. d chafne.
kettinghond m. chien m. d'attache.
kettingkogel m. boulet m. ramé.
kettinglijn f. (courbe f.) funiculaire f.
kettingmolen m. noria f.
kettingpomp f. pompe f. à chapelet.
kettingregel m. règle f. conjointe.
kettingrijm n. rime f. enchalnée.
kettingschakel f., ...schalm m. chaïnon m.
kettingsluitrede f. sorite m.
kettingspil f. fusée f..
kettingsteek m. 1 point m. de chafnette; 2 (mar.)
nceud m. de chaïne. [funiculaire.
kettingvoorstel n. problème m. ou hypothèse f3
kettingwerk n. 1 (montre) échappement m. 4
chafne; 2 (tissu) chafnette f.
kettingzijde f. organsin m.
1. keu f. ( c,s & cen) queue f. (de billard).
2. keu f. ( cos & ooen) cochonnet, porcelet m.
keuken f. (c's, cotje) cuisine; (grande maison)
office f.; koude — (à la maison) repas froid, (au
restaurant) buffet froid; het rookt in de — le
torchon brf le.
keukendoek m. 1 essuie-main m.; 2 lavette f.
keukengereedschap, ...gerei, ...gerief n. bafterte
f. de cuisine. [ton m.
keukenjongen m. garçon de cuisine; manmi-;
keukenkas(t) f. garde-manger m.; armoire 1. cj
vaisselle.
keukenklauwer — 242 ---- kiesgerechtigd
keukenklauwer m. tdte-poule, jocrisse m.
keukenlijst f. menu m. [m. cuisinier.
keukenmeester m. chef m. (de cuisine) ; mattret
keukenmeid f. cuisinière, fille f. de cuisine
knappe -- cordon m. bleu.
keukenstroop f. mélasse f.
keukensuiker f. cassonade f.
keukenvolkje n. Bens m. pl. de l'office.
keule f. sarriette f.
Keulen n. Cologne f.
Keulenaar m. (ms) 1 habitant m.de Cologne; 2
(navig.) k— samoreux m.
Keulsch adj. de Cologne; —e pot pot m. en grès.
keur f. 1 choix m.; te veel — t'embarras m. du
choix; 2 élite f. ; 3 poincon, titre m.; 4 (hist.)
charter lof f.
keurbende f. corps m. d'élite.
keurder m. (os) (denrées) essayeur, inspecteur;
(poids et mesures) vérificateur, (livres) censeur m.
keuren v. tr. 1 essayer, inspecter, vérifier, censurer;
gekeurd worden subir ('examen, (recrues)
passer devant le conseil de révision; 2 iuger,
approuver; faire la réception (de travaux).
Keurhessen n. la Hesse f. électorale.
keurig 1 adj. ( ier, mst) choisi, exquis, délicat;
- zijn être difficile; 2 adv. délicatement, d'une
manière exquise.
keurigheid f. délicatesse f.
keuring f. essai, examen m.; vérification; révision;
censure f.; réception f. (de travaux).
keurkamer f. essayerie f.
keurkunst f. critique f.
keurlijk adj. & adv. (eer, cst) = keurig.
keurlijkheid f. excellence f.
keurling m. soldat m. d'un corps d'élite; (hist.)
légionnaire m.
keurmeester m. essayeur, syndic, inspecteur, ex-t
keurprins m. prince m. électoral. [p'rt m.
keurprinses f. princesse f. électorale.
keurs(Iijt) n. corset m.
keursteen m. pierre f. de touche.
keurstempel m., ...toeken n. poincon m.
keurverwantschap f. affinité f. élective.
keurvorst m. (prince m.) électeur m.
keurvorstelijk adj. électoral.
keurvorstendom n. électorat m.
keus f. (keuzen) choix m.; naar — au choix;
zijn -- bepalen tot s'arrêter d; gij hebt maar
één -- vous n'avez qu'un parti à prendre.
keutel 1 f. (ms) crottin m., crotte f.; 2 m. (fig.)
nabot, crottin m.
keutelachtig 1 adj. (xer, cst) mesquin, vétilleux;
2 adv. en vétilleur.
keutelen V. lntr. 1 vétiller, lambiner; 2 culbuter.
keutelschooltje n. salle f. d'asile.
keuvel f. ( ms) cornette f. [...euse f.
keuvelaar m., coster f. ("s) causeur, jaseur m.,J
keuvelarij f. (een) causerie; jaserie f.
keuvelen v. intr. causer, jaser.
keuze f. — keus.
kevel m. (c s) gencive f. édentée.
kever m. (cs, motje) hanneton, (en gén.) coléoptère
m. [ (à freillis) .
keuls f. («s) 1 grande cage f.; 2 garde-manger m.t
kibbelaar m., ester f. (ms) querelleur, chicaneur
m., ...euse f.
kibbel(ach'k)ig 1 adj. chicaneur, chicanier; 2adv.;
kibbelarj f. ( men) chicane f. [en chicartant.
kibbelen v. intr. chicaner, se chamailler.
1. kibbeling f. chicane, chamaillerie f.
2. kibbeling f. joue f. (de cabillaud).
kiek(je) n. (phot.) instantané m.
kiekeboe interj. coucou 1
1. kieken n. poulet m. V. kuiken & compos.
2. kieken v. tr. photographier, prendre.
kiekendief m. 1 voleur de poulets; 2 (ois.) milan m.
1. kiel m. (vêtement) blouse f., sarrau m.
2. klei f. (mar.) 1 quille, carène f.; (fig.) navire
m.; 2 (arch.) goulet m., noue f.; 3 (bot.) carène f.
kleiblok n. tin m.
kleien v. tr. 1 poser la quille; 2 abattre en carène.
kielgang f. gabords m. pl.
kleihalen v. tr. insép. 1 abattre en carène; 2 (punition)
donner la (grande) cale.
kieling f. 1 carénage m.; 2 carène f.
kleilichter m. ponton m. de carène.
kielwater n. sillage m. V. zog.
kiem f. (coen, upje) T germe m.
kiemblaadje n. cotylédon m.
kielmcei f. spore m.
kiemen v. intr. germer.
kieming f. germination f.
kiemkracht f. force f. germinative.
kiemvermogen n. faculté f. germinative.
kiemvrucht f. sporocarpe m.
kien f. (loto) quine f.; hij is -- ii a fait quine.
kier m. entrebdillement m. ; op een --- staan être
entrebdillé; op een --- zetten entrebdiller.
kiereboe f. (mos) carabas m., guimbarde f.
1. kies f. (kiezen) (dent) f. molaire f.
2. kies n. pyrite f., sulfure m. de fer.
kiesbaar adj. éligible.
kiesbaarheid f. éligibilité f.
kiesbevoegd adj. en possession de ses droits élec-^
kiesbevoegdheid f. capacité f. électorale. [toraux.
kiesbriefje n. bulletin m. de vote.
kiesch 1 adj. ( eer, mot) difficile; délicai; scrupuleux;
2 adv. difficilement, déiicatement, scrupuleusement.
[pule m.
kieschheid f. délicatesse, susceptibilité f., scru-1
kiescijns m. eens m, électoral.
kiescollege n. college m. électoral.
kiesdistrict n. circonscription f. électorale.
kiesdraver m. agent ou courtier m. électoral.
kiesgang f. couloir m. électoral. [électoraux.
kiesgerechtigd adj. en possession de ses droits j
kieskauwen — ` 43 — kim
kieskauwen 1 v. intr. insép. pignocher, faire le
dégouté; 2 n. pignochage m.
kieskauwer m. pignocheur m.
kieskeurlg adj. délicat, difficile.
kiespijn f. mal m. de ou aux dents. [toire.
kiesplicht m. devoir in. d'électeur; vote ni. obliga-1
kiesrecht n. droit m. de suffrage ou de vote; droit
électoral; algemeen - suffrage m. universel.
kiesstelsel n. système m. électoral.
kiesvereeniging f. association f. électorale.
kiesvergadering f. réunion f. électorale.
kieswet f. loi f. électorale.
kietelen = = kit€eten.
kieuw f. 1 máchoire f.; 2 (poiss.) ouïe, branchie f.;
en compos. branchial.
kieuwdeksel n. opercule m.
kieuweloos adj. abranche.
kievit m. (en) vanneau m.
klevitsbloem f. 1 damier, fritillaire méléagre
m.; 2 cresson m. sauvage.
kievitsei n. 1 ceuf m. de vanneau; 2 (coq.) ampoule,
gondole f.; 3 (bot.) damier m.
kiezel n. t silex m.; 2 cailloux m. pl., gravier; 3
gros sable m.
kiezelzand n. gravier m.
kiezelzuur n. acide m. silicique.
kiezen v. tr. (koos, heeft gekozen) choisir;(vote)
élire; partij - prendre parti; te - of zoo te
laten à prendre ou ei laisser; het ruime sop -
prendre le large; iem. (tot) voorzitter - élire
(qq. président,
kiezentrekker m. 1 arracheur m. de dents; 2
(chir.) pied m. de bi che; 3 saignée f. (à la bourse^
kiezer m. (mos) électeur m. [de qq.).
kiezerslijst f. liste f. électorale.
kijf f. dispute, contestation f.; buiten - incontestable,
sans coniredit. [grondeur.
kijfachtig adj. (co er, xst) querelleur, hargneux,1
kijfachtig hei d f., kijflust m. humeur f. querelleuse ,
caractère m. h argneux.
kljfster f. querelleuse, grondeuse f.
kijk m. (c je) regard, coup d'ceil m.; om een -je
pour voir; een -je nemen jeter tin coup d'ceil
(sur) ; te - zetten exposer; te -- zitten, te -
staan être exposé, être en montre ; (geen) - hebben
op (ne pas) voir clair dans; daar is geen --
op sela n'est pas encore à portée de vue.
kijkavond, ...dag m.) (soirée f., jour ni.) d'exposition
f.
kijken v. intr. (keek, heeft gekeken) regarder; kijk
daar eens naar regardez un peu celas kijk naar
't eten surveillez le repas; ik zal nog eens -je
verrai; - uit, - door regarder par; in iemands spel
-guigner le jeu de qq.; hij heeft te diep in 't glas
gekeken il s'est donné une pointe; op zijn neus
- être tout penaud; wat nauw - y regarder
d'assez près; hij staat te - 1 il regarde faire, 2 it
est fout ébahi; kijk hem -- voyez son air, hij
komt pas -'il a à peine poussé la tête dan.# te
monde; zijn zakdoek kijkt uit zijn zak un bout
de son mouchoir sort de sa poche; de ondeugd
kijkt hem de oogen uit la friponnerie est peinle
dans son regard; zich de oogen uit het hoofd -
regarder bouche bée; iem. de woorden uit den
mond - écouter qq. bouche bée.
kijker m. (xs, c"tje) 1 curieux, spectateur m.; 2
reil m., mirette f.; 3 longue-vue; (théátee) jumelle
f. [judas m.
kijkgat n. trou m., ouverture f.; vue f. dérobée; t
kijkglas n. lorgnon m., jumelle f.
kijk-in-de-pot m. & f. táte-ace-pot m.
kijkkast f. (c je) 1 boïte f. d'optique; 2chambre f.i
kijkspel n. diorama m. [obscure.
kijkspleet f. dioptre m.
kijktoren m. échauguette f., guérite f.
kijkvenster n. vasistas m.
kijvaadje, kijvage f. dispute, chamaillerie f.
kijven v. intr. (keef, heeft gek - ven) (se) quereller,
gronder.
kijver m. (zs) querelleur, grondeur m.
kijverij, kijving f. querelle, dispute; gronderie f.
kik m, souffle m.; geen - geven ne pas souffier
mot; - noch mik geven être muet comme une
carpe.
ki kh ai ze n v. intr. insép. i souffler de jatigue; 2
se gorger, se bourrer; tegen iets - renkcler à qc.
kikken v. intr. piper; er niet van -- n'en souffler
mot; durven - noch mikken n'oser souffler hij
kikker m. (cos, ootje) grenouille f. [branler.
kikkerdril, ...rit n. frai m. de grenouilles.
kikkeren v. intr. sauter à croupetons.
kikkerspog n. crachat m. de grenouille, écumes f.^
kikkervischje n. têtard m. [pl. printanières.
kikvorsch m. grenouille f. [cien.
kikvorschachtig adj. ranin, batrac(h)oïde, batru-t
kikvorschenpoel m., ...sloot f. grenouilltre f.
kikvorschenschot, ...zaad n. frai m. de gtenouilles.
[f.; (vét.) lampas m., fève t.
kikvorschgezwel n. (méd.) grenouillette, ranulei
1. kil f. (zien) 1 mare f.; 2 passe f., chenal m.
2. kil adj. (teler, oost) 1 froid, frais, glacé; 2
(fig.) glacial, transi. [frissen m.
kilheid f. (grand) froid m., (grande) fraicheurf.;t
killen v. intr. 1 frissonner; (doigts) avoir l'onglée;
2 (voiles) fasier; doen -- ralinguer.
killig adj. (cDer, cost) frileux, glacé.
killigheid f. = kilheid.
kilo n. (ma's) kilo m.
kilogram n., ...liter, ... meter m. kilogramme,
...lilre, ...mètre m.
kilometerboekje n. livret m. kilométrique.
kilometer(paal m., ...raai f., ...steen m.) (poteau
m., marque, pierre f. ) ;cilornétrique.
kim f. (x men) 1 (vase) bord m.; 2 (vaisseau)
fleur, (b. la flottaison) scoue f.; 3 (arbre) fourchon
m.; 4 (fig.)horizon ; ter -me d l'horizon.
Kimber -- 244 — kip
Kimber m. Cimbre m.
Kimbrisch ad. cimbrique•
kamdieping, ...duiking f. abaissement m. de 1'ho-^
kimgang f. bordage m. de fleur. [rizon.
kimkiel f. drague, quille f. latérale.
kamweger m. -vaigre f. de fleur.
kin f.(conen, conetje) 1 mentors m.; 2 (au navire)»
kina 1. quinquina m. [brion m.
kinazuur n. acide m. -quinique.
kinbaard m. barbiche, impériale f.
kinband m. mentonnière f.; (femmes) bride f.
kind n. (oeren & cDers, oje & oeke[nJ) enfant
m. &f.; noch—noch kraai ni enfants ni suivants;
geen — van zijn tijd un homme dun autre áge;
een — des doods un homme mort; het — van de
rekening le bceuf de l'histoire; wees eens geen —
ne faites pas l'enfant; —je, —eke petit enfant,
(en apostr.) chéri, bébé m.; 't—eke Jezus l'Enfant
Jésus rn.
kinder. En compos. d'enfant (s) .
kinderachtig 1 adj. (zer, cDst) puéril, enfantin;
2 adv. puérilement, comme un enfant.
kinderachtigheid f. enfantillage m., puérilité f.
kinderbed n. 1 lat m. d'enfant; 2 couches f. pl.; int
kinderbel f. hoc/set m. ['t — en couches.
kinderbescherming f. protection f. de l'enfance.
kinderbewaarplaats f. garderie f.
kinderdokter m. spécialiste m. pour maladies^
kinderen v. intr. avoir des enfants. [d'enfants.
kinderfeest n. fête f. enfantine.
kindergedichtje n. poésie f. enfantine.
kindergek m. qui rafole d'ou des enfants.
kindergoed n. (' je) 1 langes f. pl.; 2 vêtements
m. pl. d'enfants; 3 jouets m. pl. d'enfants; 4 —
je marmaille f. [orphelinat m.
kinderhuis n. 1 hospice m. d'enfants trouvés; 2t
kinderjaren n. pl. enfance f.
kinderjuffer, ...juffrouw f. gouvernante f.
kinderkoning ni. magister m.
kinderleer f. catéchisme m.
kinderlied n. chanson enfantine, berceuse f.
kinderliefde f. 1 (pour enfants) amour m. des enfants
ou paternel ou maternel; 2 (pour parents)
amour rn. filial, piété f. filiale.
kinderlijk 1 adj. (coer, pst) (procédé) enfantin;
(amour) filial, (coeur) naïj, ingénu; 2 adv. en
enfant, comme un enfant.
kinderlijkheid f. I sentiments m. pl. enfantins,
conduite f. filiale; 2 (fig.) naïveté, candeur, ingé-T
kinderloos adj. & adv. sans enfants. [nuité f.
kindermaal n. 1 repas m. de relevailles; 2 repas
des enfants ; 3 (jeu) dinette f.
kindermand f. (' je) ( panier m. à) layette f.
kindermeel n. farine f. lactée.
kindermeid f., ...meisje n. bonne f. (d'enfants).
kindermoord in. infanticide rn.; (Hérode) massacre
m. des innocents. [ticide m. & f.
kindermoorder m., —es, ... moordster f. infan-t
kinderpokjes n. p1., ...pokken f. pl variole f.,
petite vérole f. [m. p1.
kinderpraat m. babil m.; —jes enfantillagesj
kinderschool f. & n. école maternelle, (Belg.)
école f. gardienne.
kindersprookje n. conte m. (d'enfant).
kindersterfte f. mortalité f. infantile.
kindertaal f. lapgage m. enfantin.
kindertucht f. pédagogie f.
kindertuin m. jardin m. d'enfants, école f. Frcebel.
kinderversje n. poésie f. enfantine.
kindervraag f. question f. enfantine ou puérile.
kindervriend m. ami m. des enfants.
kinderwerk n. 1 travail m. d'enfants; 2 enfantillage
m.; 3 jeux in. pl. d'enfants.
kinderwereld f. monde des enfants; petit monde ni.
kinderziekte f. maladie f. infantile; de — la va-^
kindljef n. mon enfant m. & f. [riole f.
kindoek m. (chir.) mentonnière f.; (rel.) bridonf
kindsbeen n. pl. enfance f., berceau m. [m.
kindsch 1 adj. (cer, ct ou meest x) enfantin,
puéril; de —e dagen 1'enfance f.; --- worden
(re)tom ber en enfance; -- zijn être (re)tomb en
enfance; 2 adv. en enfant, puérilement.
klndschap n. filiation f.
kindschheid f. enfance, sénilité f. [f.) légitime f.
kinsdeel, ...gedeelte n. part f. d'enfant; (portiont
kindsheid f. enfance f., premier áge m.
kindskind n. petit-enfant rn.; onze —eren nos
arrière-neveux m. pl.
kindssuiker f. dragées f. pl. de baptême.
kinema(tograaf) f. (...afen) cinéma(tographe)rn.
kinhaak m. touret ni.
ki ni j zer n. gourmette f.
kinine f. quinine f.
kink f. 1 toque f.; uit de --- en hors de (ma)
portée, hors d'atteinte ; 2 soufflet m., baffe f.
kinkel m. ('s) lourdaud, malotru m.
kinkelachtig 1 adj. ( ier, pst) grossier; 2 adv.
grossièrement.
kinkelachtigheid f. grossiêreté f.
ki n ketti ng m. gourmette f.
kinkhoest m. coqueluche f.
kinkhoren, ...hoorn, ...kankhoren m. 1 (zoo.)
buccin; 2 (instr.) cornet m. d bouquin.
kinnebak f. (aken), kinnebakken n. (xs) I máchoire
; 2 joue f. En compos. maxillaire.
kinnebaksham f. bajoue f.
kinnebaksslag m. soufflet m.; (pop.) mornifle f.
kinnebaksspier f. masticateur m.
kinnetje n. 1 dimin. de kin; 2 quart rn. de tonneau
; 3 pain in. de sucre.
kanspier f. (muscie m.) génien m.
kinverband n. mentonnière f.
kiosk f. kiosque ni.
1. kip f. (apen, copetje) irébuchet m.
2. kip f. (.pen) (mar.) coche, entaille f.
3. kip f. ('pen, ' petje) poule; geen —
kipkar -- 2245 — klad
kwaad doen ne pas faire de mal à une mouche; er
was geen — il n'y avait pas un chat; hij is er als
de —pen bij íl fait l'empressé.
kipkar f. tombereau m.
kiplekker adj. 1 frais comme un poisson dans
l'eau; 2 délicieux.
kipmolen m. moulin m. a chanvre.
kippedraf m. petit trot m.; op een —je loopen
trotter menu.
1. kippen v. tr. 1 attraper, saisir; 2 escamoter;
3 choisir. [véhicule).
2. kippen v. tr. 1 traverser (1'ancre); 2 basculer(unt
kippenhok n. poulailler m.; A école f.
kippenkuur f. caprice m.; lubie, quinte f.
kippevel n. peau f. de poule; er — van krijgen
en gagner la chair de poule.
kippig adj. myope.
kippigheid f. myopie f.
kirren v. intr. roucouler.
kirring f. roucoulement m.
kissen 1 v. intr. pétiller, frémir; 2 v. tr. excdter
(un chien).
kist f. ( c en, .je) caisse, malle f.; (mort) cercueil
m.; —je sigaren bofte f. de cigares.
kistdam m. batardeau m. à coffre.
kisten 1 v. tr. encaisser, mettre en caisse; (mort)
mettre en bière; 2 serrer (un plancher) ; 3 faire
un batardeau; 4 n. mise f. en bière.
kistenmaker m. fabricant in. de caisses ou cercueils.
kisting f. 1 encaissernent m., mise en caisse; mise
f. en bière; 2 batardeau m.
kit f. ( 'ten) 1 cruche f.; (à boire) broc m.; 2
caboulot m.
kitsen v.tr. 1 battre le briquet;2 faire des ricochets.
kittelaar m. (xs) chatouilleur m.
kittelachtig adj. chatouilleux.
kittelachtigheid f. état ou naturel m. chatouilleux;
(f ig.) susceptibilité f.
kitielen v. tr. chatouiller ; (fig.) charmer.
kittellg(heid) = kittelachtig(heid).
kitteling f. chatouillement m.
kitteloorig adj. (—er,'st) chatouilleux, suscep-i
kitteloorigheid f. susceptibilité f. [tible.
kittelsteen m. caillou m.
kittig adj. (xer, xst) 1 pimpant, alerte; 2 — op
c pre o.
kittigheid f.1 propreté, agilité f.; 2 dpreté, avidité f
klaagachtig 1 adj. (xer, pst) plaintif, piteux; 2
adv. plaintivement, piteusement.
klaaggeschrel n. cris rn. pl. plainlifs.
klaaghuis n. maison f. de douleur ou de deuil.
klaaglied n. chant m. plaintif; (litt.) élégie;
(bible) lamentation ; (pop.) complainte; (fig.)
jérém iade f. [adv. lamentablement.
klaaglijk 1 adj.( coer, vst)plaintif,lamentable; 21
klaagpsalm m. psaume m. de la pénitence.
klaagschrift n. plainte ou réclamation f. (écrite).
klaagstem f. voix f. plaintive ou dolente.
klaagtoon m. ton m. plaintif ou dolent.
klaagvrouw f. pleureuse f.
klaagzang m. = klaaglied.
1. klaar adj. (c'der, xst) 1 (verre, liquide,
yeux, ciel) clair; het is klare dag il fait grand
jour; 2 (métaux, mets, liqueurs, sentiments)
pur; klaren wijn schenken (fig.) agir ou parler
en toute sincérilé; 't is klare onzin cela na pas le
sens commun; 3 (pour 1'intelligence) clair, évldent;
— als een klontje clair comme le cristal;
— als koffiedik clair comme du chocolat; 4 (action,
travail, état) prêt; wij zijn — 1 nous sommes
préts, nous y sommes, 2 nous avons fini; de
kamer is — la chambre estfaite; — is Kees Bibi
est prét, Ca y est; 5 (mar.) — anker ancre parée;
-- bij het anker paré d mouiller. [d fait.
2. klaar adv. clairement, purement, prét, touti
klaarblijkelijk 1 adj. ('er, ust) clair, évident,
manifeste; 2 adv. clairement, évidemment, mani4
klaarblijkelijkheid f. évidence f. [ festement.
klaarhebben v. tr. sép. avoir fini, avoir achevé.
klaarheid f. 1 clarté, transparence f.; 2 évidence f.
klaarkomen v. intr. sép. (pers.) achever; -- met
venir à bout de; (besogne) s'achever.
klaarkrijgen v. tr. sép. achever, finir, venir d
bout de. [parer.
klaarleggen v. tr. sép. arranger, préparer; (mar.)t
klaarlicht adj. clair; op --en dag en plein jour.
klaarliggen v. intr. sép. être ou se trouver prêt;
se trouver à la disposition de.
klaarmaken v. tr. sép. i apprêter, disposen, préparer;
(machine) monter;. zich — 1 se préparer
(à), 2faire sa toilette; 2 (mar.) armer, parer.
klaarraken v. intr. sép. finir, aboutir.
klaarschijnend adj. (cDer, cost) brillant, éclatant.
klaarspelen v. tr. sép. tirer au clair, débrouiller;
iets met iem. -- arranger qc. avec qq.
klaarstaan v. intr. sép. être prêt; (mar.) veiller.
klaarte f. = klaarheid.
Klaartje f. Clairette f.
klaarzetten v. tr. sép. préparer, arranger.
klaarziend adj. clairvoyant, perspicace.
Klaas m. Colas m.; —je (homme) Colas m.,
(femme) Nicolette f.; een — (fig.) une souche f.;
— (groote) Vaak le marchand de sable; — Waarzegger
(un) menteur; jan —(sen) guignol m.
A klab(b)ak m. (cDken) flic m.
klacht(e) f. (x [e] n) 1 plainte, lamentation f.; 2
réclamation f., grief m.; 3 (jur.) plainte, demande,
instante f.; 4 (relig.) comité rn. des griefs.
klachtenboek n. registre m. des réclamations.
1. klad f. (x den, je) 1 tache, souillure f .;
saleté, crotte f. ; (yeux) chassief.; 2 loque f.; 3 (bot)
grateron m.; 4 (fig.) mendiant m.; (femme) souillon
m.; 5 dépréciation, mévente f.; de — is in die
waar cette marchandise est dépréciée ; de — is in
dit vak ce métier est gáté.
klad — 246 -- klapper
2. klad n. (co den) 1 brouillon m.; 2 (papier m.)
buvard m.
kladboek n. (écol.) cahier de brouillons; (comm.)^
kladdeboter f. beurre m. falsifié. [mémorial m.
kipdden i v. tr.(kladde, heeft geklad) tacher, salir,
souiller; barbouiller; 2 v. intr. se tacher; barboufller;
gdter le métier.
kladder m. ( os) 1 barbouilleur m.; 2 gdte-métier
m.; 3 brouillon m.; 4 tache f.
kladd(er)ig 1 adj. (cer, oost) taché, souillé; (rue)
boueux; (temps) pourri; 2 adv. salement.
kladd(er)igheid f. saleté, malpropreté f.
kladderij f. (coen) saloperie f.; barbouillage m.
kladpapier n. (papier m.) buvard m.
kladschilder m. I fipeintre m. en bdtiment; 2 barbouilleur
m.
kladschilderen v. tr. insép. barbouiller, peintur-^
kladschilderij f.& n. croute f. [lurer.
kladschrift n. 1 brouillon; 2 griffonnage m.
kladschrijver rn. barbouilleur m.
kladschuld f. dette f. criarde, pouf m.
kladster f. barbouilleuse f., gáte-métier m.
kladwerk n. barbouillage m.
klagen v.intr.(klaagde ou kloeg, heeft gekt iagd)
se plaindre, se lamenter; van weelde — se plaindre
de trop de graisse; zijn nood — raconter ses
petnes; 'tis God geklaagd cela crie vengeance au
3 Ciel.
klagend 1 adj. affligé, souffrant; (voix, ton)
plaintif; (jur.) de —e partij le demandeur m.;
2 adv. plaintivement.
klager in. plaignant, accusateur, demandeur m.;
als -- optreden se constituer partie.
1. klak f. (.oken) tache f.
2. klak f. (co ken) 1 brult, claquement m.; 2 noix
f. (de beurre etc.), quantité f.; 3 chapeau m.
claque; 4 casquette f. [pétard m.
kiakkebos, '...bus f. (jeu) canonnière f.; (mil.)1
klakkeloos ( co zer, oot) adj . 1 soudain, inattendu;
sans motif; 2 poltron; 3 adv. soudain, sans motif,
sans intention.
klakken v. tr. &y,intr. 1 (se) tacher, barbouiller,
éíre souillé; 2 claquer. [froid; 2 adv. froidement.
klam 1 adj. (co mer, colt) (peau) moite, (sueur)t
klam(achtig)heid f. moiteur f.
klamp m. 1 tenon m., patie f.; (mar.) taquet m.;
2botte f. (de neige à la chaussure).
klampen 1 v. tr. (sabot) mettre une double sen
etle a; 2 attacher, joindre; (mar.) acclamper;
aan boord -- aborder; 3 v. intr. s'attacher, ad-t
klamper m. (os) milan m. [hérer.
klandizie f. clientèle f.
klank in. son m.; op den -- af d'aprés le sen;
--. en kleur de la vie et des couleurs; een goeden,
een leelijken — un bon, un mauvais renom.
klankbodem m. table f. d'harmonie.
klankbord n. (chaire) abat-voix m.; (tour) abatson
m.; (orgue) sommier in.; (piano) table r.
klankdemper m. sourdine f.
klankgewelf n. voute f. acoustique.
klankleer f. (mus.) acoustique f.; (gramm.) phonétique
f.
klankloos adj. aphone, terne; (phys.) insonore.
klankmaat f. r(h) ythme m.
klankmeter m. phonomè6re m.
klanknabootsend adj. onomatopéique; — woord
onomatopée f.
klanknabootsing t. harmonie f. imitative;
(gramm.) onomatopée f.
klankrijk adj. sonore.
klankrijkdom m. sonorité f.
klankschrift n., ...schrijfkunst f.écriture f.pho-t
klankteeken n. accent m. [nétique.
klankverschuiving f. permutation f. de(s) sorss.
klankvol adj. sonore.
klankvorming f. phonation f.
klant m. 1 client m.; 2 = kerel 2.
1. klap m. («pen, c' je) 1 coup m.; (rnain) tape,
taloche f.; het regent —pen on y distribus des
horions; een -- van den molen weg hebben
avoir recu un coup de hache; 2 (fig.) coup, revers,
échec m.
2. klap m. (espen) bavardage, babil m., potins
m. p1.; -- voor ou tegen den vaak contes d dormir
debout.
3. klap f. (open) etiquette f.; abattant m. (de
table); met de --- loopen mendier; op de -- loopen
faire le parasite, t chercher midi.
klapachtig adj. (yer, ost) bavard.
klapbeentje n. etiquette f.
klapbes, ...bezie f. baguenaude f., groseille f.
klapbrug f. pont-levis m. [maquereau.
klapbus f. canonnière f.
klapcamera,t. kodak m.
klapdeur f. porie f. retombante.
klapekster J. pie-grièche f. grise.
klaphoed m. chapeau m. claque.
klaphout n. merrain, douvain m.; -- verkoopen
(fig.) radoter; —je cliquette f.
klaploopen n. parasitisme m.
klaplooper m. t 1 lépreux m.; 2 parasite, écornifleur,
t chercheur m. de midi.
klapmuts f. 1 coiffe f. ruchée; bonnet m. plat
2 (mar.) boulingue f.; 3 (fig.) lourdaud, benét m,
klapegge, klappel f. (coen) bavarde, commère f.
klappgien v. intr. bavarder, commérer.
klappen 1 v. intr. claquer; in de handen --- battre
des mains; met de zweep —Jaire claquer le jouet;
2 bavarder, jaser; uit de school -- être indiscret;
3 n. claquement, brult n.
1. klapper m. ( cos) 1 bavard, rapporteur in.;
2 claquet m. (de moulin); soupape f. (de chaudière);
3 (jeu) cliquet m.; (mus.) castagnette f.;
4 (artill.) pétard m.; 5 répertoire in. (alphabétique)
; (spéct) calendrier m.
2. klapper f. (cs) flair f. de coca,
klapperboord -- 247 — kleerkoop(er)
kdapperboom m. 1 tremble; 2 cocotier rn.
klapperen v. intr. claquer, cliqueter; (cigogne)
craqueter.
klappering f. claquement, craqiiètement m.
klapperman m. (...lieden, ...lui) veilleur m. dei
klappermolen m. moulin m. á claquets. [nuit. 1
klappernoot f. noix f. de coco. [vots.
klapperolie f. 1 huile f. de coco; 2 huile f. de pa-1
klappertandem v. intr. insép. claquer des Bents.
klaproos f. coquelicot m.
klapsigaar f. cigare f. fulminant.
klapspaan 1 t. traquet, claquet m.; 2 m. & f. (fig.) 1
rapporteur m., ...euse f. [m.
klapstoel m. pliant; (théât. & véhic.) strapontini
klapsok m. calendrier m. de paysan.
klapstuk n. surlonge f.
klaptafel f. table f, pliante ou à abattants.
kapvlies n. (anat.) valvule, (bet.) valave f.
klapwieken v. intr. insép. battre ou trémousser^
Kiara f. Claire f. [des ailes.
Klare(jenever) f. geniévre m. (pur).
klaren v. tr. (klaarde, heeft gekt ;hard) I clarifier,
purifier, épurer; 2 arranger, inettre en ordre;
apurer; dédouaner. [se préparer.
klarigheid f. préparation f.; apprêt m.; -- raakent
klarinet f. (cos & cten) clarinette f,
klaroen f. (cen) clairon m.; (hérald.) clavicorde
m.
klas, P klasse f. (c.o[sel n) classe f.; de eerste --
(école) (Belg.) la classe supérieure, (Holl.) la
classe inférieure; tweede --- reizen voyager en
seconde. En compos. de classe(s).
klassiaan m. (...anen) disciplinaire m,.
klassikaal adj. & adv. par classes, simultané-^
klateren v. intr. retentir. [ment.
klatergoud n. clinquant m.
klauteraar m., coster f. ( c's) grimpeur m.,
klauteren v. intr. grimper, gravir. [...euse f.
klautermast, ...paal m. mdt m. de cocagne.
klauw m. ( 'en, «tje) 1 griffe f.; serre f. (d'oiseau);
"aan den -- herkent men den leeuw c'est
la griffe du lion; 2 (piel fendu) sabot m., corne f.;
8 (fig.) griffe, patte f.; —en af bas les pattes;
4 coup m. de griffe; 5 mandrin m., boïte f.; griffe
f.; patte f. (d'ancre); (agr. & hort.) sarcloir m.;
6 (bot.) silique f. [Clauwaert m.
Klauwaard m. homme de la griffe (du lion),t
klauwen v. tr. 1 griffer, égratigner; zijn hoofd
over iets — se creuser la t@te au sujet de qc.;
2 marcher, cavaler; in den grond -- courir fort;
(patin.) ramer; 3 (agr. & hort.) ratisser; 4 (mar.)
calfater.
klauwhamer m. marteau m. à panne fendue.
1. klauwier 1 m. ('en) 1 clavette f.; 2 épinglier
m. (de rouet); 3 clavier; 4 clavecin m.
2. klauwier m. ('en) (zoo.) pie-grièche f.
klauwzeer n. pesogne f.; (mouton) clopée f., piétin,
crapaud!m.
klavecim (o's), klaveelmbaal (...alen), klavecimbel
(vis) f. clavecin m.
klaver f. ( c's) trèfle m.
klaverblad n. trèfle m.; (fig.) trio m.; --- van
vieren trèfle d quatre feuilles.
klaverdoek n. noyal(1)e f.
klaveren (jeu) 1 f. pl. irèfle m.; 2 adj. de trèfle;
-- troef atout m. de trèfle.
klaverhooi n. lupuline f.
klaverig, ...rijk adj. couvert de trèfle.
klaverjassen v. intr. insép. jouer au valet d'atout.
klaverzuring f. coucou m.; Peruaansche —
osei lle f. crénelée.
klavier n. (cen, 'tje) 1 piano in.; t clavecin
m.; 2 touches f. pl., clavier rn.; 3 (télégr.) manipulateur
m.
klavierspeelster f., ...speler m. pianiste m. & f.
kleed n. (c en & geren ou kleeren, o' je) 1 Nabit
m.; (femme) robe f.; (pièce) vêtement m.;
iem. in de kleeren steken habiller qq., (fig.) mettre
qq. dedans; geen kleeren aan het lijf hebben
n'avoir rien sur le dos; niet uit zijn kleeren geweest
zijn ne pas avoir quitté ses habits; dat
raakt mijn kouwe kleeren niet cela ne me touche
pas; de kleeren maken den man les belles plumes
font les beaux oiseaux; de kleeren maken den
man niet l'habit ne fait pas le moine; 2 (ecclés.)
robe f.; (Rom., magistr., prof.) toge f.; 3 couverture
f.; (plancher, table) tapfis m.; (autel) nappe
f.; (tenture) draperie f.; (voile) lé m., ferse f.
kleeden v. tr. (kleedde, heeft: gekt bed) habiller,
vêtir; (étofte flottante) draper; in 't wit -- habiller
de ou en blanc; zwart staat altijd gekleed
le noir est touiours habillé; zijn denkbeelden —
in revêtir ses idées de.
kleedvr. Ln compos. = kleer d'habits.
kleedii, kleeding f. habillement m., vêtements m.:
kleedingstuk r.. vêtement m. [pl:, costume m.
kleedkamer f. chambre t. de toilette, (théat.) logef.
kleedscherm n. gardejupe m.
kleedster f. femme f. de chambre.
Kleef n. Clèves f.; hij is van Kleef (fig.) il esf
d' Arabie. [gluant.
kleefachtig adj. ( ier, colt) collant, adhérent,j
kleefdeeg n. lut; mastic m.
kleefkruid n. glouteron m.
kleefpleister f. emplátre m. adhésif.
kleefstof f. matière f. collante ou agglutinative.
kleen adj. petit. V. klein etc.
kleerbak m., ...ben f. baquet, panier m. (à linge).
kleerborstel m. brosse f. à habits.
kleerdracht f. 1 costume m.; 2 mode f.
kleerhaak, ...hanger m. porte-manteau m.
kleerkamer f. garde-robe f.
kleerkas(t) f. garde-robe f.
kleerkist f. coffre in. (d habits ou d linge).
kleerklopper m. batte f.
kleerkoop(er) m. fripier m.
kleerkooperij — 248 — klep
kleerkooperij f. friperie f.
kleermaakster f. tailleuse f.
kleermaker m. tailleur m.
kleermakersspier f. (muscle m.) couturier rn.
kleermand f. panier m. (d linge).
kleermarkt f. vieux marché m., friperie f.
kleermot f. teigne (fripière) f., artison m.
kleerscheuren n. déchirure f. (d'habits), (fig.)
avarie f.; er zonder — afkomen s'en tirer sans
y laisser de ses p1um^s.
kleerstok m. perche f. (pour le linge).
kleerwinkel m. magasin m. de confection; (vieux)
friperie f.
kleerzolder m. grenier m. (à linge).
klef adj. (cofer, 'st) moite; (pain) puteux;
(viande) gluant.
klei f. argile f.; (grasse) (terre) glaise f.; er is ---
aan den kloet l'affaire nest pas propre, (aussi)
il y a des quibus; in de — zitten être dans le
pétrin. En compos. argileux.
kleiachtig adj. ( ser, .st) argileux, glaiseux.
kleiboer m. cultivateur m. de terres argileuses.
kleigroeve f. glaisière, argilière f.
klein ou kleen adj. & adv. (ser, sst) petit;
(monnaie, frais, bois, gibier, bétail, mercerie)
menu; (age) jeune; de —ste le plus petit, le moindre;
—e hersenen cervelet m.; een —e honderd
gulden environ cent florins; een — beetje un
petit peu, un tant soit peu; — worden se rapetisser,
diminuer; se sentir fout petit; alles kort en —
slaan rnettre fout en miettes; -- wonen être logé d
l'étroit; -- denken avoir des vues étroites; van
iem. — denken avoir une petite opinion de qq.;
-- schrijven écrire menu ou petit; —e vogel —
nest d petit mercier petit panier; --- maar rein
dans les petites boïtes sont les bons onguents.
V. 1. & 2. kleine.
kleinachten v. tr. sép. estimer peu, mépriser.
kleinachting f. dédain m., mésestime f.
Klein-Azië n. I'Asie f. Mineure.
kleindochter f. petite-fille f.
Kleinduimpje n. Petit Poucet m.
1. kleine m. &f.(co n, ... ntje) petit m., petite f.;
hoor eens -- écoute mon petit.
2. klein(e) n. (...utje) petit m.; petite chose f.;
In 't -- en petit; au petit pied; en détail.
kleineeren v. tr. ravaler, humilier.
kleineering f. dépréciation, humiliation f.
kleinen v. tr. rapetisser, amincir.
kléingeestig 1 adj. mesquin; 2 adv. mesquine-^
kleingeestigheid f. rnesquinerie f. [ment.
kleingeld n. (menue) monnaie f.
Klein-Gelmen n. Petit-,/amine m.
kleingelovig adj. & adv. (er, sst) de peu de
foi, pissillanime(ment). Emité f.
kleingeloovigheid f. manque :n. defoi, pusillani-J
kleingoed n. petits produils, bonbons m.pl. secs.
kleinhandel m. commerce m. de détail.
kleinhandelaar ni., aster f. ( mos) détaillant m.,
—e f.
kleinhartig 1 adj. mesquin, pusillanime; 2 adv.
mesquinement, timidement.
kleinhartigheid f. mesquinerie, timidité f.
kleinigheid f. (...heden, je) bagatelle, futilitéf.,
rien m.
kleinkind n. petit-fils m., petite-fille f.
kleinkinderbewaarplaats f. crèche f.
kleinkinderschooltje n. salle f. d'asile. école maternelle,
(Belg.) école f. gardienne.
kleinkrijgen v. tr. sép. réduirc en petits morceaux;
(monnaie) changer; (fig.) dompier.
kleinmaken v. tr. sép. rapetisser, réduire en petits
morceaux; (fig.) mater.
kleinmoedig 1 adj. pusillanime, découragé; 2
adv. avec pusillanimité, sans courage.
kleinmoedigheid f. pusillanimité f., ctécouragement
m. [(fig.) bien, trésor m.
kleinood n. (en & kleinoodiën) bijou, joyau;l
Klein-Rus m., Klein-Russin f. Petit-Russien m.,
Petite-Russienne f.
kleinschilder m. miniaturiste m.
kleinschrift n. menue écriture f.
kleinsmid m. lormier, quincaillier m.
kleinsteedsch adj. de petite ville, provincial.
kleinte f. petitesse, exiguité f.
kleintje n. dimin. de 1. & 2. kleine.
kleintjes 1 adj. & adv. petit(ement) ; 2 V. 2.
kleine.
kleinzeerig 1 adj. ( ier, „pst) douillet, (fig.) susceptible;
2 adv. douillettement.
kleinzeerigheid f. délicatesse; (fig.) susceptibilité
f.
kleinzielig 1 adj. mesquin ; 2 adv. mesquinement.
kleinzoon m. petit-fils rn.
kleitrapper, ...treder m. marcheur m.
klem f. ( men) 1 chausse-trape f.; 2 (fig.) traquenard,
pétrin m.; hij zit in de — il est dans le pétrin;
3 (pêche) valet m.; (pour serrer) pince,
griffe f., étau m.; (pour chevaux) rnordilles f. pl.;
4 (fig.) (rein m., force f.; met -- van redenen
avec des raisons péremp'oires; 5 (gramm.) accent
m.; 6 (méd.) tétanos, trisrne m.
klemhaak m. valet m.; (charp.) sergent m.
klemmen 1 v. tr. serrer, étreindre, pincer; 2 v.
intr. être serré; 3 (fig.) être concluant.
klemrede f. discours m. énergique.
klemreden f. raison f. concluante ou préremptoire.
klemspreuk f. apopht(h)egme m.
klemtoon m. accent m. tonique.
klens f. (... zen) tamis, filtre in.
klenzen v. tr. tamiser, filtrer.
kienzing f. filtration f.
klep f. (apen, x je) 1 soupape f., slapet ni.; 2
(iron). porte, fenétre f.; 3 (habit) rabat m.; (pantalon)
pont m.; (chaussure) empeigne f.; (casquette)
visière f. ; (poche) pafte f.; 4 (instr.
klepel - 249 kling
mus.) languette f.; (orgue) anche f.; 5 (ineuble)
abattant m.; 6 (bot.) valve f.
klepel m ( ( 3s) battant m
klephoorn, ...horen m. cornet m. á piston.
klepluchtpomp f. pompe f. u air d clapet.
kleppen 1 v. intr. cliqueter, (cloche) tinter, (ois.)
craqueter; 2 v. tr. sonner, faire tinter, copter.
klepper in. (cDs, etje) t (instr.) cliquet in.; 2 veilleur
m. de nuit; 3 toursier m. (fougueux) ; 4 (fig.)
fameux gaillard m.
klepperen v. intr. t claqueter; (jeu) cliqueter; 2
(cri d'ois.) craqueter.
klapschouw, ...schuit f_ 1 marie-salope f.; 2
(bist.) bateau m. à soupape (s) .
klerk m. commis, employé; (notaire & hist.)
clerc m. [ture f.
klerkambt ; ...schap n. ernploi rn.; (hist.) clérica-t
klesoor ni.(..oren)fragment ou quart m.(de brique).
, klets interj. pan, vlan.
2. klets f. 1 claque f., coup m.; 2 jet, trait m.; 3
bavardage m., cancans m. pl.
kletsen 1 v. intr. claquer ; 2 (liq.) re/aillir, , se précipiter
; het regent dat het kletst la pluie tombe
avec fracas, il pleut h verse; 3 bavarder, cancaner;
4 v. tr. flanquer.
kletser m. bavard, cancanier m.
kletskop 1 m. tête f. feigneuse ou pelée ou chauve;
2 rn. & f. teigneux m., ...euse f.; chauve m. & f.;
3 (pátiss.) croquant in.
kletskous f. commère, cancanière f.
kletsnat adj. (pers.) trempé comme un caniche;
(objet) ruisselant.
kletspraatje n. bavetfe t.
kletsster f.:omnère, cancanière f.
kletstafel f. table f. des commères, potinière f.
kletteren v. intr. 1 cliqueter; 2 = kletsen 2.
kleumen v. intr. êire glacé, être transi,frissonner.
kleumer m. frileux m.
kleumsch adj. glacé; frileux.
kleur f. ( men, motje), couleur f.; (visage) teint m.;
(tiss.) 'einte f.; (cheval) pelage m.; een gezonde
—. hebben avoir un teint frais; een hooge —
hebben avoir le teint tres rouge; een — krijgen
rougir; — houden tenir bon; geen --- houden se)
kleurdoos f. boute f. d couleurs. [déteindre.
kleuren 1 v. tr. (donner une teinte à) colorer;
teindre ; gekleurd papier papier teint; gekleurd
glas verre de couleur; 2 (revêtir de couleurs) colorier;
3 (fig.) peindre ; 4 v. intr. se colorer, prendre
des couleurs; 5 v. tr. & intr. rougir.
kleurenblind adj. daltooien.
kleurenblindheid f. daltonisme m.
kleurendruk ni. impression f. en couleurs, chromotypographie
f.
kleurhoudend adj. bon teint, grand teint.
kleurig adj. (.'er, cst) coloré; (teint) vermeit.
kleuring f. coloration f.
kleurling ni. homme m. de couleur.
kleurloos 1 adj. sans couleur, incolore; (fig.) incolore,
fade; (polit.) neutre; 2 adv. sans couleur,
d'une facon fade; d'une facon neutre.
kleurloosheid f. 1 achromatisme m.; 2 fadeur,
neutralité f. [chure f.
kleurmengeling f. mélange m. de couleurs; pana..t
kleurset n. colorani m.
kleurstof f. matitre f. colorante; (peau, plante)
pigment m.; (feuilles) chlorophylle f.
kleuter f. ( mos), kleutergat n. mioche, bambin, gamin
m.; bambine, garnine f.
kleven v. intr. (kleefde, heeft geklesfd) coller,
adhérer, s'altacher.
klev(er)ig adj. collani, gluant, pdteux.
kieving f. collage m., adhérence f.
kliek f. t crachat m.; 2 (repas) restes, reliefs,
rogatons m. pl.; 3 (bande) cltque f.
klieken v. tr. 1 cracher; 2 laisser des restes (sur
son assietie).
klieker m. 1 cracheur m.; 2 mangeur m. mal-t
kliekschuld f. petite dette f. [propre.
klier f. (ooen, cDtje) glande f.; —en hebben étre
scrofuleux.
klierachtig adj. glanduleux, (méd.) scrofuleux.
klierbeschrijving f. arténographie f.
kliergezwel n. tumeur glanduleuse, scrofule f.
klierkruid n. scrofulaire f.
klierlijder m., ces f. scrofuleux m., ...euse f.
klierziekte f. scrofule f.; tegen de -- anti-scrofuleux.
klieven v. tr. (kliefde, heeft gekt; efd) fendre.
klif n. (cofen) 1 penchant m.; 2 falacse f.
1. klik m. 1 claquement; 2 cuillerée, quantité f.;
3 (hora.) avant-quart m., levée f.
2. klik m. 1 gros bout m.; 2 (mar.) safran m.
klikken 1 v. intr. claquer; 2 toucher, approcher;
3 v. tr. rapporter, moucharder.
klikker in. (zs) rapporteur, mouchard m.
klikklakken 1 v. intr. insép. faire clic-clac; 2 n.
clic-clac m.
klikspaan m. 1 traquet n. (de moulin); 2 (fig.)
rn. & t. rapporteur m., ...euse f.
klim m. montée, ascension f.
klimaat n. (...gten) climat m.; (zich) aan een --
gewennen (s') acclimater.
kli m(boon, ...erwt f.) (haricot, pois m.) grimpc.
klimmen v. intr. (klom, heeft & is geklommen)
monter; (péniblement) grimper.
klimming f. montée, ascension f.
klimop (plante) m., (feuillage) n. lierre m.
klimplant f. plante f. grimpante.
klimpoot m. pied m. grimpeur m.
klimvogel m. grimpeur m.
1. kling f. 1 lame f.; 2 épée f., fer m.; over de --
jagen passer au fit de l'épée; de —en kruisen
croiser le fer; voor de -- dagen ou eischen prevoquer
en duel.
2. kling f. colline f., coteau m.
Klinge — 250 — klongelen
Kiinge f.: De -- la Clinge f.
klingeling interj. & f. drelin interj. & m.
1. klink m. coup (bruyant), soufflet m.
2. klink f. 1 loquet m ., clenche €.; op de—, in de –
au loquet; 2 péne m. dormant; 8 (clou) rivet m,;
4 (au bas) coin m.; 5 (déchirure) accroc m.
klinkdicht n. sonnet rn.
1. klinken v. intr. (klonk, heeft geklonken) 1
sonner; vreemd — paraïtre étrange; ---de munt
argent comptant; 2 trinquer.
2, klinken v. tr. (klonk, heeft geklonken) river;
(bols) abouter; de zaak is geklonken le clou est
tivé., l'affaire est arran^ée.
klinker m. (cos) 1 riveur m.; 2 sonneur, crieur m.
public; 3 (gramm). voyelle f.; 4 brique f., biscuitf
klinkerbestrating f. pavage m. en biscuit. [m.
klinkerpad n. trottoir m. en biscuit.
klinkerweg m. route ou rue m. en biscuit,
klinket n. (aten) guichet m.
klinkhamer m. marteau d river, rivoir m.
klinkkigar adj. fout pur.
klinkklank m. clinquant m.
klinknagel m. rivet m. [clip rn.
klinkwerk n. t rivure f.; 2 (mar.) (ouvrage m. d)i
klip f. ( epen, coje) rocher, écueil m.
klipdas m. marmotte f. du Cap, daman m.
klipgelt f. chamols m. [n. clipper m.
klipper m. (xs), klipperbark, ...brik f., ...schapi
kilppig adj. ( ier, oost) semé ou plein d'écueils.
kilpvisch m. 1 chétodon m.; 2 morue f. séchée,
merluche f.
klipzout n. sel m. gemme.
klis f. (csen) t (plante) bardane f., (bouton)
glouteron n1.; aanhangen als een — tenir comme
rache; 2 touffe m. (de cheveux mélés), nceud m.
kllskias n. entre-deux m.
kIls(se)kruid n. bardane f.
klissen t v. intr. être mélé, s'entortiller; 2 v. tr.
méler, attacher, joindre.
klisteer f. ( Coen) lavement m.
kilsteerbuis, ...spuit f. seringue f.
klisteeren v. tr. administrer un lavement.
klft(te) (. t[e) n) = kils.
klizeerschaaf f. guillaume m.
klodder f. (os) 1 jet m., noix f. (de beurre); 2 grumeau
m.; vet als een -- gras comme une taupe.
klodderen v. intr. trembloter, vaciller.
D kloef m. (men) sabot m.
1. kloek f. (poule) couveuse f.
2. kloek adj. t 1 ingénieux, sensé; een —e
huisvrouw une femme de ménage; een —e kop
un esprit sensé ; 2 vaillant, brave; 3 ferme, vigoureux;
4 vigoureux, robuste, solide.
3. kloek adv. ingénieusement, vaillamment,
fermement, solidement. [vaillamment.
ktoekhartig 1 adj. ( ier, "st) vaillant; 2 adv4
kloekheid f. 1 ingéniosité f.; 2 valeur. bravoure;
3 vigueur; 4 solidité, robustesse f.
kloekmoedig 1 adj. (cer, cDst) vaillant, courageux;
2 adv. vaillamment, courageusement.
kloekmoedigheid f. valeur, bravoure f.
kloekzinnig 1 adj. (ier, cost) ingénieux, perspicace;
2 adv. ingénieusement, avec perspicacité.
kloekzinnigheid f. perspicacité f.
1. kloen n. & f. ( men, cotje) pelote f.
2. kloen f. motte f. de tourbe.
3. kloen n. hiére f. de Groningue.
kloet m. i gaffe f.; (chaux) gáche f.; (péche) bouille
f.; 2 patte f., poing m.; 3 tourdaad m.
kloeten v. tr. (kloette, heeft gekloet) bouter. [t.
1. klok 1 interj. glouglou ; 2 m. coup m., gorgée#
2. klok f. (.o ken, «je) 1 cloche f.; —je clochette
f.; aan de --- hangen publier à son de cloche
ou de trompe ; stem als een -- une voix de stentor;
2 pendant m. d'oreille; 3 (bot.) (partie de fleur)
corolle, clochette f.; (fleur) 1 campanule, 2 ancolie,
3 perce-neige f., 4 églantier, .5 fuchsia m.;
4 horloge, pendule f.; (sonnerie) timbre m.; op de
— af montre en main; een man van de -- un
homme réglé comme une montre.
klokbloem f. V. 2. klok 3.
klokhen f. couveuse f.
klokhuis n. 1 (bot.) loge f., capsule t.; trognon m.
(de pomme); 2 culot m. (de pipe); 3 cage f. de clocher,
beffroi m.
klokjesbloem = 2. klok 3.
klokkenbalk m. hune f., mouton in.
klokken 1 v. intr. glousser,• (liq.) glouglouter; 2
n. gloussement m.; (liq.) glouglou m.
klokkenaanslag m. pince, panse f.
klokkenist m. sonneur, carillonneur m.
klokkenmaker m. 1 fondeur m. de cloches; 2 horklokkenspel
n. carillon m. [lager.
klokkenspeler m. carillonneur in.
klokketoren m. clocher m.
klokklepel m. battant m.; (hérald.) batail in.
klokmetaal n. bronze, airain m.
klokslag m. coup m. de cloche; op — d 1'heure
sonnante; met ---van zessen à six heures sonnantes.
klokspecie, 1. klokspijs f. bronze, airain m.
2. klokspijs f. 1 pdtée, purée f.; 2 friandise f.
klokvormig adj. campaniforme, campanulé.
1. klomp in. masse f.; motte f.; morceau m.
2. klomp m. sabot m.
klompenbal, klompjesbal n., klompendans m.
bastringue f.
klompenkapper, ... maker in. sabotier in.
klompenmakerij f. sabotage m., sabotière f.
klompenvolkje n. loqueteux m. p1.
klompvisch m. 1 móle f., tune f. de nier; 2 lompe,
lièvre m. de nier.
klompvoet m. pied in. bot.
klongel f. (cos) 1 toque f., chiffon m.; 2 bagatelle f.
klongelen v. intr. gaspiller son temps; gasniller
son argent; bousiller.
klongelwerk — 251. — kluis
longelwerk n. bousillage m.
:lont f. (cen), klonter m. (c's) grumeau m.;
notte f. (de beurre) ; morceau m. (de sucre) ; caillot
n. (de sang).
Klonter(acht)ig adj. grumeleux.
donteren v. intr. s'engrumeter, se cailler.
doof, klove f. (kloven, kloofje) 1 fente, crevasse,
;ereure f.; 2 (fig.) abïme m.
tloofhaar adj. ( cder, sst) fissile, scissile, cli-;
rioofbeitel m.fendoir m. [vable.
tioofbiji f. marlin m.
loofhamer m. masse f.
loofhout n. bois m. de refend ou u bruler.
kloofkln f. menton m. fourchu.
kloofwig f. éb(o)uard m.
klooster n. (cs, motje) ( cloitre important) moitastére
m.; (vie en commun) couvent m.; (séparé
iu monde) cloïtre m., in een — gaan, doen
ntrer, mettre au couvent. En compos. de couvent
bu religieux.
kloosterachtig 1 adj. ( ser, pst) de couvent,
ctaustral, monastique; 2 adv. coeventuellement,
fnonacalement.
kloosterbroeder m. religieux m.; (spéct) frère m.
servant ou lai ou convers.
kloostercel f. celtule f.
kloossterdochter f. religieuse f.
kloosterdoek n. tolla f. de Brabant.
idoosteren v. tr. cloftrer.
;kloostergang f. cloitre m.
kloostergaren n. fit m. de Brabant.
Kloostergelofte f. viceux m. pl., profession f.
Kloostergemeente f. communauté f. religieuse,
kloostergewelf n. voute f. d'ardte.
kloostergoed n. biens m. pl. religieus ou de cou-t
kloostering f. claustration f. [vent.
kloosterjuffer f. religieuse f.
kloosterlatijn n. latin de moine; latin m. barbare.
kloosterleven n. vie f. monastique ou de couvert.
kloosterlieden in. pl. religieux m. pl., ...euses f.pl.
kloosterlijk adj. & adv. kloosterachtig.
kioosteriing m. & f. religieux m., ...euse f.
kloostermoeder f. (mère f.) supérieure f.
kloostermo(e)f f. brique f. géante.
kloosterorde f. 1 ordre m. religieux; 2 discipline f.
kloostertucht f. discipline f. monacale.
kloostervader m. (père in.) supérieur m.
kloostervoogdij(schap) f. prieuré in.
kloosterwezen n. régime m. des couvents.
kloosterzuster f. 1 religieuse f.; 2 (spéct) steur f.
servante ou laïque.
kloot m. (ooen, Tje) boule f.; (spéct) sphère f.
klootrond, klootsch adj. sphérique.
klootvormig adj. sphérique, sphéroïde.
klooven 1 v. tr. (kloofde, heeft gekloofd) (endre;
(diam.) cliver; 2 v. intr. se fendre; (peau) se
gercer.
kloover m. ( mos) fendeur; (diamant) cliveur m.
klooving f. fente f., clivage m.
1. klop m. (epen, cje) 1 coup m.; — geven
donner des coups; — krijgen recevoir une tripotée;
2 (ceeur) battement m.; 3 (monnaie) coin in.
2. klop f. (epen, co je) ( mos) béguine f.
klopgeest m. esprit m. frappeur.
klophamer m. maillef m.
klophengst m. cheval m. bistourné.
klophout n. battoir m., batte f.; (typo.) taquoir m.
klopjacht f. battue, traque f.
klopkever m. (scarabée m.) pulsateur m.
kloppartij f. batterie, rixe f.
kloppen 1 v. tr. battre;frapper; (dentelle) faire;
geklopte kant denfelle au fuseau ; ( pierres)
(con)casser; op zijn vingers — lui donner sur les
doigts; op iemands beurs --- taper qq.; 2 v. intr.
réussir, concorder.
kloppend adj. frappant; — hart cceur palpitant;
—e pijn douleur pulsative; — geweten conscience
accusatrice.
klopper m. (cos, -otje) 1 batteur, frappeur, concasseur
m.; 2 (porte) marteau, heurtoir ni.;
(étoffes) battoir m.; (télégr.) trembleur; 3 (cheval)
tiqueur m.; (ins.) pulsateur m.; 4 (fig.) het
—tje la voix intérieure.
klopping f. battement m., palpitation f.
klopsteen m. (relieur) billot m.; (cord.) b(o)uuisse
f.; (tiss.) inailloir m.
kloptafel f. table f. tournante.
kloptor f. vrillette f., pulsateur m.
klopzee f. grosses vagues f. pl.; paquet m. de mer.
klos m. (misen, cje) 1 bloc m., buche f.;
2 (jeu) boule f.
2. klos m. ( csen) fuseau m.; (phys.) bobine f.
klosbaan f. jeu m. de courte-boule.
klosbeugel m., ...poort f. passe f.
kloskoord f.& n. cordonnet m.
klossen v. tr. & intr. 1 bobiner, faire au fuseau;
2 jouer d la passe; 3 trainer les pieds.
klosvol m. fusée f.
kloterspaan n. hochet m.
klotsen v. intr. 1 choquer, heurter; 2 (eau) défer-Z
klotsing f. 1 battement; 2 déferlis m. [Ier.
klovenier, kolvenier m. (xs) arquebusier rn.;
(anc.) garde m. national.
kloveniersdoelen m. (cs) lir m. d 1'arquebuse.
klucht f. 1 farce, plaisanterief.;2comédie f. b sej..-
fonne; 3 = kluft.
kluchtig 1 adj. comique, plaisant, bouffon; 2 adv.
comiquement, plaisamment.
kluchtigheid f. plaisanterie, drólerie f.
kluchtmaker, ...speler m. (.-'s)farceur, bouffon,;
kluchtspel n. farce f. [loustic M.
kluft f. 1 fente, crevasse f.; 2 (mar.) lioube f.
kluif f. (kluiven, coje), 1 griffe, serre f.; 2 os rit.
(d ronger) ; een lekker —je une banne bouchée.
kluiffok f. foc m. de beau pré.
kluis f. (kluizen, 'je), 1 cabane f., (h)ermitage
kluisgat -- 252 - knecht
m.; (poét.) chaumière f.; (Iron.) trou m.; noch
kerk noch --- ni église ni chapelle; 2 voute f. (des
kluisgat n. écub ,er m. [cave).
kluishout n. allonge f. d'écubier.
kluishoutje n. tampon ni. d'écubier.
kluister f. ( c's) chafne f., fer m.; entrave f.; in de
--s slaan mettre dans les fers.
kluisteren v. tr. enchafner, mettre dans les fers.
kluistering f. enchafnement m., mise f. auxfers.
1. kluit f. 1 motte f.; (sucre) morceau m.; 2 (en
gén.) masse f.; uit de —en groeien ou wassen
bien venir; iem. met een —je in 't riet sturen
payer qq. en monnaie de singe; D 3 gros sou m.
2. kluit m. ( coen, ooje) (zoo.) avocette f.
kluitachtig adj. ('er, cst) raboteux, inégal.
kluitden m. plant m. de sapin en motte.
kluitenbreker m. (xs) brise-mottes, émottoir m.
kluitig adj. (co er, oost) raboteux, inégal.
kluiven v. tr. & intr. (kloof, heeft gekloven) 1
ronger; 2 peiner.
1. kluiver m. (cos) rongeur m.
2. kluiver m. ( mos) (mar.) grand foc m., trinquette
f.
kluiving f. rongement m., rongeure f.
kluizen v. intr. (kluisde, heeft geklu'sd) 1 vivre
retiré ou en solitaire; 2 jaillir contre les écubiers.
kluizenaar m. ( c's & ...aren) (h)ermite, solitaire;
(désert) anachoréte, (fig.) reclus m.
kluizenaarskreeft m. Bernard 1'ermite m.
kluizenaarster f. ( «s) solitaire; (fig.) recluse f.
klungel(en) = klongel(en).
kluppel m. (mos & zen) rondin, cotret; (baton)
gourdin m. [rondiner.
kluppelen v. tr. frapper à coups de gourdin,1
kluppelkoek m. baton m. de pain d'épice.
kluppelolle f. huile f. de cotret.
1. kluts f. tas m., charge f.
2. kluts f. battement m., cadence f.; de -- kwijt
zijn avoir perdu la carte ou la boule.
3. kluts f., klutsel n. ceuf m. battu; (dans la
poéle) .euf m. brouillé. [agiter.
klutsen v. tr. battre, fouetter; (vase) secouer,i
kluun = 1., 2. & 3. kloon.
kluwen n. (cos, cotje) pelote f.
kluwenen v. tr. pelotonner, faire une pelote (de).
knaagdier n. rongeur m.
knaagster f. ( cos) rongeuse f.
knaap m. (knapen, «je) 1 garçon m.; 2 valet,
messager m.; 3 guéridon m.; 4 porte-manteau m.
knabbelaar m., ester f. (cos) rongeur, mácheur
m., ...euse f.
knabbelen v. tr. rongen, mácher.
knagen v. tr. (knaagde, heeft gekn sagd) ronger.
knagend adj. rongeant; rongeur; (conscience)^
knager m. (c's) rongeur m. [inquiet.
knaging 1. rongement m.; corrosion, érosion f.;
(conscience) remords m.
1. knak interj. crac!
2. knak m. (co ken) crac, craquement m.;fêlur
f.; (fig.) coup m.
3. knak adj. fdché.
knakken v. tr. & intr. 1 craquer, faire craquer,
2 (se) briser; 3 donner un coup á; porten atteinth
d; briser, altérer. [ Westphalie
knakje n.,knakworst f.saucisson m. fumé ou dej
knal m. ( oien) fracas m.; (armes à feu) coup m.;
(fouet) claquement m.
knaleffect n. bruit m. inoffensif, truc m.
knalgas n. gaz m. fulminant.
knalglas n. larme f. batavique.
knalgoud n. or m. fulminant.
knallen 1 v. intr. éclater avec bruit, faire grand
bruit; (fouet) claquer; (armes) détoner; 2 n..
bruit m. éclatant; (armes) décharge f.
knalpoeder, ...poeier n. poudre f. fulminante.
knalzuur n. acide m. fulminique.
1. knap 1 interj. crac! 2 m. (apen) crost m.1
een — geven faire crac. [ failler.
2. knap f. boustifaille f.; aan de — zijn bousti-t
3. knap 1 adj. (coper, «st) juste, étroit; -- zitten
être juste; 2 propre, net; 3 bienjoli, agréable;
4 habile, capable; een —pe kop une belle intelligence;
-- zijn être fort; 5 brave, comme il faut;
6 adv. étroitement, proprement, joliment, habilement,
comme il faut.
knaphandig 1 adj. ( ier, pst) habile, adroit;
2 adv. habilement, adroitement.
knaphandigheid f. habilelé, adresse f.
knapheid f. 1 justesse; 2 propreté; 3 joliveté, élégance;
4 habileté, capacité; 5 honnéteté f.
knapjes adv. V. 3. knap 6.
knapkers f. bigarreau m. tardif.
knapkoek m. croquembouche m.
knappen v. tr. & intr. 1 craquer, faire crac; claquer;
(feu) pétiller; (dents) croquer; 2 (se) briser;
(se) fêler; (lin) broyer; (vermine) écraser;
3 manger, croquer; 4 chiper,subtiliser; een uiltje
— piquer son chien.
knapperen v. tr. craqueter; (feu) pétiller.
knaptaart f. croquet m.
knapuil m. 1 hulotte f.; 2 (fig.) bourde, blague f.
knapzak m. bissac m.; (chasse) gibecièref.; (mendiant)
besace f.; (mil.) sac m.
knars(e)been n. cartilage m.
knars(e)been(acht)ig) adj. cartilagineux.
knarsen v. intr. craquer, crier; op de tanden —
grincer des dents.
knarsetanden v. intr. insép. grinten des dents.
knarsing f. grincement, cri m. [caporal m.
knaster 1 rn. canastre, canasse m.; 2 f. (iron.)t
knauwen v. tr. 1 (os, ongles) rongen; 2 mdcher;
(tabac) chiquer; (réglisse) sucer; 3 détruire, abimer,
donner un accroc à ; 4 rosser.
knauwsel n. (cos) máchement m., mangeure f.
knecht • m. (cos & en, c" je) 1 domestique m.;
2 (agr., poésie, prov.) valet m.; 3 (bible) serviteur
knechtschap -- 253 — knikkebeenen
in.; 4 .ouvrier m.; 5 individu, compagnon m.;
5 guéridon m.; 7 (mar.) chaumard, bitton m.
Knechtschap n. 1 domesticité f.; 2 (fig.) servitude f.
znochtsdienst m. service m.
kneehtsioon n. gages m. pl.
knechtswi j ze adv. en valet ; (fig.) servilement.
kneden I V. tr. (kneedde, heeft gekneed) pétrir;
flg.) attendrir; 2 (méd.) masser; 3 n. pétrissage,
nassage m.
Fneder m. (cos) pétrisseur, masseur m.
cneding f. = kneden 3. [plastique.
kneedbaar adj. (co der, cost) pétrissable; (techn.)t
kneep f. (knopen, xje) 1 pincon m., pincade f.;
2 marque, trace f.; 3 (cout.) taille,f.; 4 (tissu) pli;
(rel.) mors m.; 5 (fig.) ruse f., truc m.
kneepmuts f. cornette f.
knekelhuis n. ossuaire, calvaire m.
knel f. (colen) 1 étreinte f.; (fig.) gêne f.; in de —
zitten être serré; 2 (val) piège m.
knellen v. tr. serrer; zich den vinger -- avoir te
doigt pris; weten waar de schoen knelt (fig.)
savoir oü le bot blesse. [sion, vexation f.
knelling f. serrement, pincement m.; (fig.) oppres-1
knersbeen, knersen = knarsen etc.
knetteren v. intr. pétiller, craqueter, crépiter.
kneu f. ( «en, xtje) linot m., linotte f.
kneukel m. (-os, cDtje) 1 nceud, (scient.) condvle
m.; 2 (fig.) bousilleur, savetier m.
kneunest n. 1 nid m. de linottes; 2 (fig.) tire-lire f.
kneupenning m. sou m. pour la tire-lire.
kneuteraar m., coster f. 1 fredonneur m., ...euse
f.; 2 bègue m. & f.; 3 grognon m., —ne f.
kneuteren v. intr. 1 gazouiller; (fig.) fredonner;
2 bégayer; 3 grommeler.
kneuterig 1 adj. (coer, pst) grondeur, morose;
2 chiffonné, froissé; 3 serré, en se serrant; 4 adv.
en grondant, en (se) froissant, en se serrant.
kneutering f. gazouillement, fredonnement; bégaiement
m.; gronderie f.
kneuzen v. tr. froisser, meurtrir; --d wapen arme
contondante; gekneusde wonde plaie contuse.
kneu zing f. meurtrissure, blessure f.; broiement m.
1. knevel m. (oos) 1 gourdin m.; (bouche) bdilton
m.; (pour serrer) garrot m.; 2 (en gén.)
menotte f.
2. knevel m. ( mos) 1 moustache f.; 2 gaillard m.
knevelaar in., ster f. 1 garrotteur m., ...euse f.;
2 (fig.) exacteur in., concussionnaire m. & f.
knevelarij f. exaction, concussion f.
knevelbaard m. moustache f.
knevelband m. menottes f. pl.
knevelen v. tr. 1 bdillonner; 2 ligotter, garrotter;
3 (serrer) biller; 4 extorquer, pressurer.
kneveling f. 1 báillonnement, ligottement m.;
2 exaction, concussion f.
knibbelaar m., ooster («s) f. 1 marchandeur;
2 chicaneur m., ...euse f.
knibbelarij t. ('en) marchandage m.; chicane f.
knibbelen v. intr. 1 marchander, barguigner; 2
chicaner.
knibbelspel n. (jeu in. des) jonchets m. p1.
knibbel ziek adj. chicaneur. [chicaner.
knibbelziekte, ... zucht f. chicane, manie f. del
knie f. (co ën, $je) 1 genou m.; voor iem. op
de —ën liggen se metrre aux genoux de qq.; over
de — leggen fouetter; onder de --- hebben être
maître de; 2 (pompe) brimbale f., levier m.;
(mar.) courbe f.; (en gén.) coude m.
knieband m. 1 genouillère f.; 2 (aux beeufs))
kniebanden v. tr. insép. entraver. [entrave f.
kniebank f. prie-Dieu m.
knieboog m. jarret m.
kniebroek f. culotte f. (courte).
kniebuiging f. 1 génuflexion f.; 2 (danse) plié m.;
(gymn.) flexion f. des genoux.
kniedicht n. poésie f. improvisée.
kniediep, ...dik adj. d hauteur de genoux.
kniegesp m. boucle f. de jarret:ère.
knieholte f. jarret m.
kniehout n. bois m. courbé; (mar.) courbe f.
knielen v. intr. s'agenouiller.
knieling f. génuflexion f.
knielkussen n. agenouilloir, carreau m.
knier f. charnière f.
knieriem m. genouillère f.; (cord.) tire-pied m.
knieschijf f. rotule f.
kniesoor m. & f. -- kniesster & kniezer.
kniesster f. ( cs) I.geigneuse; 2 lésineuse, avare f.
kniestuk n. 1 genouillère f.; 2 (constr.) potence t.;
3 (peint.) portrait m. d mi jambes.
knieval m. génuflexion f.; een -- doen voor se
jeter aux genoux de.
kniewater n. synovie f.
kniezen v. intr. 1 geindre, se chagriner; 2 léslner.
kniezer m. (os) 1 geigneur; 2 lésineur, avare m.
kniez(er)ig adj. (-oer, ..st) geigneur, chagrin.
kniez(er)igheid, kniezing f. humeur f. chagrine.
knijf n. (...ven) couteau m. d ressort, jambette f.
knijp f. étreinte, gêne f.
knijpbril m. pince-nez m.
knijpen 1 v. tr. (kneep, heeft gekn pen) pincer,
serrer, presser; 2 (fig.) pressurer; 3 (mar.) serrer
(te vent); 4 v. imp.: het knijpt il gèle ferme; het
zal er knijpen il y fera bien chaud.
knijper m. (. s) 1 pinceur m.; 2 (instr.) patte,
pince f.; 3 pince-nez m.; 4 pince-notes m.; 5 (mar.)
étrangloir m.
knijping f. pincade f.; pincement, serrement m.
knijptang f. tenailles f. pl.
knijsoor, knijzen etc. = kniesoor, kniezen etc.
1. knik m. (coken) brisure, fêlure f.
2. knik m. (coken, 'je) 1 signe m. de t@te
(affirmatif); 2 fléchissement; den — hebben
'fléchir sur ses jambes.
knikkebsenen v. intr. insép. ruarcher dun pas
chancelant, chanceler.
knikkebollen -- 254 — knop
knikkebollen v. intr. insép. dodeliner (de la
Me).
knikken v. tr. & intr. (se) briser, (se) féler.
knikker m. (ys, motje) 1 bille, chique f.; 2 téte,
knikkerbaan f. jeu m. de billes. [caboche f.
knikkeren v. lntr. jouer aux billes; kuiltje —
jouer d la fossette; uit ou van de baan — (fig.)
ékminer.
knikkerspel n. (jeu m. de) billes f. pi.
knikkerti j d m. saison f. des billes.
knikstag n. étai m. de ta flèche du perroquet.
1. knip m. ( espen) 1 chiquenaude, croquignole
f.; geen -- voor zijn neus waard zijn ne pas va-
Joir une chique; op het —ken r la dernière mi-
?tute, á la limite; 2 coup m. de ciseau, entaille f.
2. knip f. (espen, wje) 1 piège m., trappe f.;
trébuchet m.; 2 targette f.; verrou ; 3 porte-monnaie
m. ou bourse f. á ressort.
knipbeugel m. monture f. á ressort.
knipbeurs — 2. knip 3.
kniphoutje n. marchette f.
knipkool f. trébuchet rn.
kniples f. leron f. de coupe.
knipmes n. couteau m. á ressort, jambette f.
knipoogje n. ceillade f.
knipoogen v. intr. insép. i cligner des yeux, clignoter;
2 jeter une ceillade ou des ceillades.
knippatroon n: patron m. de coupe.
1. knippen v. tr. 1 pincer; 2 écraser (un ins.);
3 attraper (au trébuchet) ; 4 donner une chiquenaude.
[marquer, poinconner.
2. knippen v. tr. 1 tailler, couper; 2 controlera
knipper m. découpeur; maraueur m.
knipperen v. intr. jouer aux jonchets.
knipperspei n. (jeu m. de) jonchets rn. pl.
knipschaar . f. découpoir m., ciseaux m. pi.
knipsel n. découpure f.; (papier) rognures f. p1.
knipslag m. chiquenaude, croquignole, nasarde f.
knipslot n. 1 serrure f. d ressort; 2 cadenas m.
knobbel m. (cs, otje) 1 nceud m.; 2 (front)
bosse f.; (pied) durillon m.; (pustule) bouton m.;
(plante) tubercule m.; (papier) pá!ton m.
knobbel(acht)ig adj. (c'er, oog ), noueux, bossué,
taberculeux.
knobbel(acht)igheldf. nodosité, bosse, tubérosité f.
knobbeljicht 1. goutte t. nouée ou noueuse.
knobbeluitwas n. tubérosité f.
knod(de) f. ("[de] n) nceud m.
knoedel m. (cos) vitelot m.; nouille f.
knoei m. coup; (fig.) embarras m.
knoeiboel m. tripotage m.; tricherie f.
knoeien v. tr. & intr. 1 bousiller, gácher; 2 tricher,
frauder; 3 tripoter; faire des malversations.
knoeier m. ('s) 1 bousilleur, galcheur, savetier
rit.; 2 tricheur, fraudeur m.; 3 tripoteur m.
knoeierij f. (v2 en) 1 barbouillage, bousillage m.;
2 tricherie, frau1e f.; 3 tripotage m., malversation
f,
knoeiwerk n. = knoeierij.
knoest m. nceud m.
knoestachtig adj. noueux.
knoest(er)ig adj. (ar, cst) noueux.
knoest(er)igheid f. nodosité f.
knoastgezwel n. nodosité f.; (cancer) squirrhe m.
1. knoet m. 1 Westfalien; 2 lourdaud m.
2. knoei m. knout m.
knoet(acht)íg 1 adj. (coer, o'st) lourd, rustaud;
2 adv. lourdement, rustaudement.'
knoetin m. (enen) rustaude f.
knoetstraf f. knout m.
knoflook n all; -- geven rosser.
knoflookkruid n. alliaire f., vélar m.
knoflooksaus f. sauce f. d 1'ail, aillade f.
knok m. (eken) os m.
knokig adj. osseux.
knokken v. tr. tresser, tricoter.
knol m. (c'len, coletje) 1 tubercule, bulbe m.; 2
navet m.; —len voor citroenen verkoopen faire
prendre des vessies pour des lanternes; 3 (mauv.
montre) oignon m.; 4 (mauv. cheval) haridelle f.;
5 imbécile, eiais m. En compos. knollen de
navets. [ridelle; 3 niats.
knolachtig adj. 1 tuberculeux; 2 comme une hok
nolgewas n. plante f. á tubercules.
knollentu1n m. potager m. (à navels); hij is in
zijn — ii est dans la joie de son coeur.
knolrabi, knolraven f. chou-navet, chou-rave m.
knolradijs f. radis m. rond.
knolrond adj. rond comme un navet.
knolselderij f. céleri-rave m.
knook m. (knoken) = knok.
knoop m. (ooen, coje) (en gén.) nsud m.; (à
un vêtement) bouton m.; uit den — maken
ddfaire le nceud; er een -- in leggen (fig.) appuyer
d'un juron; (mar.) tien —en loopera filer dix
knoopdoek m. fichu m. [nceuds.
knoepen v. tr. 1 faire un nceud á; nouer; zich
iets in het oor — se mettre dans la mémoire;
2 boutonner; 3 mailler (un filet); crocheter.
knoopendraaier m. 1 tourneur m. de bootons; 2
(fig.) dupeur, trompeur, flatteur m.
knoopenfabriek f. boutonnerie f.
knoopenhaakje n. tire-bouton m., rochet m. àj
knoopenmaker m. boutonnier m. [boutone.
knoopenschaar f. patience f.
knoopenwinkel m. mercerie f.
knoopgras n. 1 chien-dent m.; 2 renouée f. des;
knoopig adj. (oer, oost) noueux. [oiseaux.
knooping f. nouement, boutonnement m.
knoopkoord n. & f. corde f. á tresser.
knoopkruid n. jacée f.
knoopsgat n. boutonnière f.
knoopwerk n. ouvrage m. filoché ou maillé.
knoopzijde f. soie f. à boutons ou à tresser.
knop m. ( typen) 1 pommeau m.; (meuble) pomme,
pommette f.; (porte, sonnette, couvercl.)
cnopkrttis — 255 — koelkan
>outon m.; (épingle) téte f.; (fleuret) mouche f.;
^fusil) levier m.; 2 (bot.) bourgeon, bouton m. knopkruis n. croix f. pommelée ou bourdonnée.
knoppen v. intr. bourgeonner, boutonner.
noppenhijler m. coupe-bourgeois, urebec m.
nopspeld f. épingle f. de streté. [lage m.
. knor m. (eren) 1 nceud; 2 gourdin; 3 carti-t
t. knor m. (coren) grognement m.; grognerie f.
cnorbeen n. cartilage m.
cn order m. (cbs) bougon m.
knorhaan m. grondin, trigle m. [ner, grommeler.
(norren 1 v. intr. grogner; gronder; 2 bougon-1
tnorrepot m. & f. grognard m., —e f.
Knorrig, knors 1 adj. grondeur, bougon; 2 adv.
^n grondant, en bougonnant.
tnorrigheid f. grognerie, mauvaise humeur f.
itnorvleesch n. viande f. cartilagineuse.
cnot f. (ooten, je) 1 touffe f ; 2 écheveau m.
c n ots f. massue f.
knotsdrager m. porte-masse m.
cnotten v. tr. 1 (arbre) étêter, écimer; (cbne) tronvuer;
(chevron) tailler ; 2 mettre en touffes ; réunir
'n écheveaux; 3 briser, teiller (le lin); 4 (alles)
•ogner; (fig.) dompter, abattre.
knotwilg m. (saule m.) têtard m.
snuffelen v. intr. 1 houspilller; 2 chiffonner,
'roisser; 3 caresser, bichonner.
cnuist m. 1 nceud; 2 poing m.; (iron.) main,
natte f.; fiksche —en hebben avoir de la poigne.
snul m. = knol 4 & 5.
cnuppel m. etc. = kluppel etc.
cnusjes adv. gentiment, en se serrant de prés.
'cnutselaar m., ooster f. (. ·) fignoleur m.,
cnutselarij f. ( men) babioles f. pl. [...euse f.
cnutselen v. tr. fignoler, chipoter.
cnutteren, ...eríg(heid), ...ig = kneuteren etc.
cobalt n. cobalt m.
cobaltzuur n. acide m. cobaltique.
Koben, Kobus m. Jacques m.
Koddebeier m. (cs) garde-chasse, garde-pêche m.
<oddig 1 adj. ( c'er, sst) facétieux, dróle, plai-
;ant, bouffon; 2 adv. facétieusement, plaisam-%
coddigheid f. plaisanterie, drólerie f. [ment.
coe f. (koeien, otje) 1 vache f.; wilde — guaie(
u)x m.; 2 (anim. marin) rosmare m.; 3 (mar.,
ig.) mauvais voilier; 4 oude —ien uit de sloot
>u gracht halen réveiller le chat qui dort ; de — bij
te horens vatten prendre le taureau par les cories;
zijn —tjes ou schaapjes op 'tdroge hebben
4cvoir son pain cuit; over —tjes en kalfjes praten
'arler de la pluie et du beau temps; men noemt
;een — bont of er is een vlekje aan il n'y a pas
te fumée sans feu; het vogeltje dat — heet
'oiseau de St-Luc; veel —len veel moeien qui
erre a guerre a; een waarheid als een — une
irité grosse comme un bceuf. En compos. koe
a koele(n) de vache(s) ou à vache(s) ou dut
oebeest n. vache f. [bétail.
koebrug f. 1 passerelle f.; 2 (mar.) faux-pont m.
koedille f. camomille f. puante.
koedrek m. bouse f. de vache.
koedrijfster f. vachère f.
koedrijver m. vacher m.
Koe-eiland n. Ile- Vache f. [herbe f. à vacke.
koegras n. 1 pdturage m.; 2 (bot.) fumeierre m.,^
koehaar n. ploc m., bourre f.
koeherder m., ooin f., koehoeder m., ...hoedster
f. vacher m., vachère f.
Koehoorn- mortier in. mortier m. d la Co(e)horn.
koeienhouder m. éleveur m. de bestiaux.
koek m.(v2en, coje) 1 glteau m. ; —je croqu&,
bonbon m.; galeite f.; (=peperkoek) pain m. d'épice;
(= pannekoek) crêpe f.; dat is gesneden --
c'est de la besogne toute mdchée; 2 tablette f.; 3
(colza) tourteau m.; 4 lingot m.; 5 (fig.) gaiettel
koekalf n. veau ris. femelle. [f.; sous m. p1.
koekamp rm. prairie f.
koek(en)bakken n. 1 fabrication f. de pain d'épice;
2 fabrication f. de crépes.
koek(en)bakker m. fabricant m. de pain d'épice.
koek(en)bakkerij f. atelier m. de pain d'épice.
koek(en)bakster f. qui cuit les ou des crépes.
koekeloeren v. intr. 1 guetter, guigner; 2 être Id d
atiendre les événements, fainéanter.
koeken m. pl.& adj. du ou de carreau. [carreau.
koekenaas n., ...heer m. etc. as, roi m. etc. det
koekenbrood n. pain m. aux corinthes.
koekoek m. 1 coucou m.; t' Is altijd— één zang
eest la chanson du ricochet, c'esl toujours la
même antienne; 2 (tolt) lucarne f.; 3 (mar.)
claire-voie f.; 4 diable m.; haal je de — 1 le
diable t'emporte!
koekoeksbloem f. 1 lychnis m.; 2 cresson m. des
prés; 3 orchis m. taché.
koekoeksbrood n. coucou ris., oxialide f.
koekoeksklok f. coucou m. [nouille.
koekoekspeeksel, ...spog n. crachat m. de grekoel
1 adj. frais; — maken rafraichir; — worden
se rafraïchir; 2 (fig.) tranquille, calme; froid,
indifférent; — blijven rester impassible; 3 adv.
fraïchement; tranquillement, de sangfroid; froidement;
avec indifférence; — bejegenen battre
froid à.
koelapparaat n., ...bak m. réfrigérant m.
koelbloedig adj. & adv. de sang froid ; —blijven
garder son sang-froid.
koelbloedigheid f. sang-froid m.
koeldrank m. rafraichissant m.
koelemmer m. rafraichissoir; sceau m. d glace.
koelen 1 v. tr. rafraïchir; (ter) refroidir; (fig.)
apaiser; (passions) assouvir; 2 v. intr. sa rafratchir,
s'apaiser etc.
koelheid f. fraïcheur f., frats m.; (fig.) froideur i.,
impassibilité.
koelie m. & f. (cos) coolie m. & f.
koelkan, ...kruik f. alcarazas m.
koelie d -- 25 6 — kogel
koelied n. ranz nl. (des vaches).
koelkelder m. cave f. réfrigérante.
koelketel m. rafraïchissoir m.
koelkuip f. cuve-guilloire f. [chissant m.
koelmiddel n. réfrigérant m.; (boisson) rafraf-1
koeloven m.Tour m. d recuire ou de recuisson.
koelte f. frais m.; fraicheur f.
koeltje n. ( Ns) vent léger, petit frais m. [ment.
koeltjes adv. froidement; maar— assez froide-t
koelvat ii. rafraichissoir m.; (chim.) réfrigérant m.
1. koen 1 adj. (U„ er, pst), hardi, audacieux, intrépide;
2 adv. hardiment, audacieusemeni, intré-T
2. Koen(raad) m. ( -, ·) Conrad rn. [pidement.
koenheid f. hardiesse, audace, intrépidité f.
koepel m. ( mos, tjel i dolroe m., coupole f.; 2
pavillon in.
koepeldak n. dóme m., coupole f.
koepelgewelf n. voute f. en dóme.
koepelkerk f. dóme m.
koepelvormig adj. en (forme de) dóme.
koepok f. pustule f. de cow-pox ou de vaccin - de
—ken inenten vacciner.
koepokinenter m. vaccinateur m.
koepokinenting f. vaccination, vaccine f.
koepokstof f. vaccin m.
koeren v. intr. roucouler.
koerier m. (. ·) courrier m.
koers m. ( men) 1 route, direction f.; (mar.) cours
m.; — zetten naar mettre le cap sur; een verkeerden
— nemen faire fausse route; den — verliezen
perdre le nord ; — houden gouverner dans sa
route; 2 (fig.) direction, tournure f.; 3 (fin.,
comm.) cours m.
koersbericht n. (cours m. de la) bourse f.
koersen v. tr. & intr. 1 (mar.) dresser sa route,
avoir le cap (sur) ; 2 (fig.) estimer; venir à bout
koersnota, ... noteering f. cote f. [(de).
koersverhooging, ...vermeerdering f. hausse f.
koersverlaging, ...vermindering f. baisse f.
koes(t) interj. & adv. tranquille; (chien) couche
(-toi) ; zich — houden se tenir coi.
koeschel f. clarine f.
koestal m. étable f. (d vaches), vacherie f.
koesteren v. tr. 1 choyer, dorloter; 2 (ré)chauffer
(au feu, au soleil); —de stralen chauds rayons;
3 (sentiments) nourrir, cultiver; 4 (sciences, arts)
protéger.
koot f. ( en, c j e) 1 foulque f.; D 2 (fig.) láche m.
koeteraar m., ester f. ( mos) jargonneur, baragouineur
m., ... euse f.
koeteren v. tr. & intr. jargonner, baragouiner.
koeterwaal m. argotier, baragouineur m. [m.
koeterwaalsch adj. & n. baragouin, argot adj. &I
koeterwalen v. intr. insép. parler argot, baragouiner.
[de koet petite foulque f.
koetje n.(cs) 1 dimin. de koe génisse f.;2 dimin.4
1. koets f. carosse m., voiture f.; — en paarden
houden avoir équigage.
2. koets f. lit m., couche f.
koetsbak, ...bok, ...boom m. etc. caisse f., siège
m., brancard m. etc. de voiture.
koetsen maker m. carossier m.
koetsglas n. glace f. (de portière).
koetshemel m. 1 impériale f. ; 2 eiel m.
koetshuis n. remise f.
koetsier m. (mos) cocher m.
koetspoort f. porte f. cochère.
koetsriem m. soupente f.; (intér.) main f.
koetswerk n. carosserie f.
koevlieg f. toon m.
koevoet m. 1 pied m. de vache f.; 2 (levier) piedde-
chèvre m.; (peaussier) bille f.
koewachter m. vacher m.; —tje (ois).fauvette f4
kof f. ( 'fen) (mar.) coffe m. [cendrée.
koffer m. (cDs, motje) coffre m., malle f.; zijn
—(s) pakken faire sa (ses) malle(s).
kofferen v. tr. encoffrer; (fig. ) thésauriser.
koffermaker m. coffretier, malletier m.
koffertorie n. (...iën) couverture f.
koffie f. ( mos) café m.; op de — vragen (Belg.).
inviter pour le café, (Holt.) inviter d déjeuner;
ongebrande—café vert; — met melk café au lait;
kop — tasse f. de café.
koffieblad n. I feuille f. du caféier; 2 plateau ni.
koffieboom m. caféier m.
koffiebranden n. torréfaction f. (du café).
koffiebrander m. torréfacteur m. (de café).
koffiebruin adj. (couleur)de café au lait.
koffiedik n., ...droes(em) m. marc m. du ou dei
koffiegerei, ...goed n. service m. à. café. [café.
koffiehuis n. café m.
koffiehuisbediende in. garçon m. de café.
koffiehuishouder m., ...houdster f. patron m.,
patronne f. ou propriétaire m. & f. de café.
koffiekamer f. buffet, (théát.) foyer m.
koffiekan f. cafetière f.
koffieketel in. bouilloire f.
koffiekop m. tasse f. (à café).
koffielepel m. cuiller f. á café; (contenu) cuillerée
f. d café.
koffiemolen m. moulin m. d café.
koffieplantage f. caféière f.
koffieplanter m. planteur m. (de café).
koffiepot m. cafetière f.
koffieschenker m., ...schenkster f.limonadier m.4
koffieschoteltje n. soucoupe f. [...ière f.
koffieservies n. service m. ct café.
koffietafel f. 1 table f. d café; 2 déjeuner, gotter
m.; 3 (fig.) cercle m. de commères.
koffietrommel f. botte f. á café.
koffiewater n. eau f. pour le caft.
ko:fiezak m. 1 filtre m. 2 (papier) sac ou sachet
m. à café . (toile) ballef. à café.
koffiezuur n. acide m. caféique ou cafétannique
kogel m. ( cs, etje) boute f., boulet m.; (fusil)
balie f.; (canon) boulet m.; (vélo) —tje bille f.;
kogelas — 25 ; --- kolokwint
tot den - veroordeelen condamner d être fuscllé;
met den - straffen fusiller; den -- krijgen être
fusillé, étre passé par les armes; de -- is door de
kerk le sort en est jeté; een - aan 't been hebben
fraïner un boulet.
kogelas f. essieu m. d billes.
kogelbaan f. trajectoire f.
kogelbak m." part m.; (mar.) puits m
kogelen v. intr. 1 tirer à balles ou à boulets; 2jeter
des pierres. [teille f. d'eau gazeuse.
kogelfleseh f. 1 (chim.) ballon m.; 2 -je boukogel
m aat, ... mai f. passe-balie m.
kogelmeter m. sphéromètre m.
kogelmortier m. mortier m. à boulets.
kogelpark, ...perk, ...rak, ...rek n. part m.
kogelrond adj. (rond) comme une boule; sphérique.
kogeltang f. (art.) tenaille f.; (mar.) pince-balie
m.; (chir.) tire-ba!le m. [m.
kogelvanger m.(tir) butte f.; (foire) homme-canons
kogelvorm m. 1 forme f. sphérique; 2 nioule m ;t
kogelvormig adj . sphérique. [(boulet) coquille f.
kogelwagen m. caisson m. (d boulets) .
kohier n. ( men) cahier m.; (contrib.) róle m.
kok m. (xs) cuisinier m.; (mar.) coq m.; 't zijn
niet alle -s die lange messen dragen 1'habit ne
fait pas le moine.
kokarde f. ( mos) cocarde f.
koken 1 v. intr. (mets)cuire; 2(liq. & fig.) bouillir;
3 v. tr. faire bouillir, faire cuire; cuisiner; den
pot -faire la cuisine; goed - bien cuisiner; 4
n. (liq.) ébullition; caisson f.; bouillonnement m.;
5 cuisine; uit - gaan faire la cuisine; als 't op
is, is 't - gedaan au bout le bout. [bouillant.
kokend adj. & adv. bouillant; - heet toutl
1. koker m. (xs) bouilleur; (sel) saunier m.
2. koker m. ( cs, motje) 1 étui m.; (flèches) carquois
m.; veel pijlen in zijn - hebben savoir se
tirer d'affaire; 2 (charpente) grillage; (tuyau)
ronduit m.; 3 (fig.) caboche f.; dat komt niet uit
zijn - il n'a pas inventé cela.
kokerbrug f. pont m. canal ou tubulaire.
kokerij f. cuisine f.;(mar.) coquerie f.
kokermaker m., ...maakster f. gaïnier rn.,^
kokermof f. manchon m. fourreau. [...ière f.
kokerworm m. taret m.
kokin f. (' nen) cuisinière f.
kokinje f. (mos) 1 caramel; 2 babillard m.; 3 cornet
m. de mélasse; gerekt als - long comme un
jour sans pain.
kokkelaar m. ( mos) coquelineur m.
kokkelen v. intr. coqueliner, faire coquerico.
kokker(d) m. ( cs) monstre, colosse m.; een -
(van een neus) un gros pif m.
kokmeeuw f. goëland m. gris.
Kokosbast m. fibres f. p1. de coco.
rtokosboom, ...palm m. rototier m.
Kokoskleed n. tapis m. de fibres de coco.
kokosnoot f. (noix f. de) coco m.
kokossuiker f. jacre, jagre m.
kokoszeep f. savon m. à 1'huile de coco.
koksjongen, ... krauwel, ... maat m. marmiton,
aide-cuisinier; (mar.) aide-coq m.
1. kol f. (m Ien) (=bles) 1 f. étoile f.; 2 m. cheval
m. étoilé. [ligne f. à main.
2. kol f. (clen)(pêche)(Holl.) chalut m.; (Belg.)1
3. kol f. (cIen) sorcière f.; -rijden aller au sabbat,
pratiquer la sorcellerie.
kolbak m. (eken) tolback m.
kolbijl f. merlin in.
1. kolder m. (cs) colletin, buffletin m.
2. kolder m. (vét.) vertigo m.; den -in den kop
hebben avoir le vertigo, (fig.) s'emballer.
kolderen v. intr. avoir Ie vertigo; (fig.) s'emballer.
koldergat n. jaumière f., hulot m.
kolderig adj. vertigineux; (fig.) emballé.
kolderschijf f. excentrique m.
kolderstok m. timon m., barre, manivelle f.
kolen. En compos. de ou à charbon.V. aussi les
compos. avec kool.
kolenbak m. bar ou baquet rr. à charbon.
kolenbekken n. bassin m. houiller.
kolenbrander m. charbonnier m.; (hist.) carbo-#
kolenbranderij f. charbonnière f. [naro m.
kolengloed m. braise f,, charbons m. pl. ardente.
kolengruis n. menu m.; (très tin) poussier m.
kolenhok n. charbonnière; (mar.) soute f.
kolenkar f. wagonnet ni.
kolenkomfoor n. brasero m.
kolenkooper m., ...koopster f. charbonnier m4
kolenmand f. banne f. [...ière f.
kolenmeiler m. pile f. à charbon.
kolenmijn f. mine, houillère f.
kolenschip n. charbonnier m.
kolenstof n. poussier m.
kolenvuur n. braisier m.
kolenwagen m. charrette f. á charbon; (locom.)
tender m.
kolf f. (kolven, cofje) 1 massue f.;(fusil) crosse f.;
2 (jeu) crosse; dat is een-je naar mijn hand teler
fait mon affaire; de - naar den bal werpen
jeter le manche après la cognée; 3 cornue f., alaRnbic
m.; 4 (bot.) spadice f.
kolfbaan f. jeu m. de crosse ou de boule.
kolfbal m. boule f., éteuf m.
kolfspel n. jeu m. de boule ou de crosse.
kolibrie m. ( os, ztje) colibri m.
koliek (pijn f.) n. coliquef.
kolk f. ( '.oen, y je) 1 trou, gouffre m.; 2 (foyer)
cendrier m.; 3 (écluse) sas m.; 4 abime m.;(fig.)
gouffre m. de l'enfer.
kolken v. intr. 1 tournoyer; 2 grouiller; 3 rotor.
kolksluis f. écluse f. d sas.
kollebloem f. coquelicot m.
kollen v. tr. assommer.
kolokwint m. coloquinte f.
kolom --- 258 — konger(aal)
kolom f. (co men, -o metje) colonne f.; — van
Volta pile f. de Volta.
kolomhoofd n. lettrine f.
kolomkachel f. poêle m. droit.
kolonel m. (xs) 1 (mil.) colonel nl.; 2 (typo.) mignonne
f., sept m.
kolonelschap n. colonellat m.
1. koloniaal adj. colonial.
2. koloniaal m. (...alen) 1 colon m.; 2 (mii.) colonial
m., soldat m. de 1'armée coloniale.
kolonie f. (u2s & ... ni ën) colonie f.
kolonist m. colon m.; de eerste —en les coloni-^
koloriet n. coloris m. [sateurs m. pl.
kolven v. intr. jouer à la crosse, jeter la boule.
kolvenier(sdoelen) = klovenier(sdoelen).
kolver nl. («s )joueur de crosse, crosseur m.
kolvisschersj f. pêche f. d l'liamecon.
kom f. (x men, c metje) 1 bassin m.; 2 jatte f.;
(manger) écuelle f.; (bouillon) bol m.; 3 (localité)
centrc, aggloméré m.
komaf f. 1 origine f.; 2 fin t., ordre m.
kombaars f. (...aarzen) couverture f.
kombuis f. (...uizen) cuisine f., (mar.) cambuse f.
komedignt m., cDe f. (x[e]n) acteur m., actrice f.;
(spéct & fig.) comédien m., —ne f.
komedie f. ('s) 1 théátre m.; 2 spectacle m.; —
spelen (fig.) jouer la comedie. V. comedie.
komediespel n. representation f.; (fig.) comédie f.
komeet f. (...eten) comète f.
1 . komen 1 v.intr. (kwam, is gekomen) venir;
(si on s'éloigne de celui qui parle) aller; daar
komt hij le voilà qui vient ; ik kom al me voici ; in
den hemel — aller au cie) ; aan de galg -- finir
à la potente; kom! allons! kom kom! voyonsl er
komt regen, wind nous aurons de la pluie, du
vent; als het hoog komt au moment supréme; 2
-- kijken venir voir; — halen venir prendre; —
aanloopen accourir; — aanrijden s'approcher
(en voiture ou à cheval); 3 hoe komt liet dat?
d'ou vient que, comment se fait-il que? hoeveel
komt dat? à combien cela revient-il? dat komt
duur cela revient cher; 4 aan iets — 1 toucher
d qc., 2 trouver qc.; bij iem.—vveenniirr voir qq.; bij
iets -- atteindre à qc., approcher de qc. ; iem. in
den weg — 1 rencontrer qq., 2 contrecarrer qq.;
met iets — apporter qc.; waar komt gij daarmede?
ou cela vous conduit-il? daarmede komt
gij niet ver cela ne vous mènera pas loin; om
iets-1 venir chercher qc., 2 perdre qc. ; ik kwam
op de gedachte om la pensée me vint de; ik kan
op zijn naam niet —son nom ne me revient pas;
te kort — être en déficit, manquer; te goed —
revenir; — te sterven venir à mourir; tot zich
zelf — revenir à sol ; tot bedaren — devenir
calme; tot uitersten — en venir aux exfrémités;
tot de zaak — venir au fait; uit iets — sortir
de, se tirer de; dat komt er van voilà ce que
eest, voilà ce qui en vient ou résulte; er kome
van wat wil advienne que pourra; 5 n. venir m.,
venue f.
2. Komen n. Comines m.
komfoor n. (...oren, 'tje) réchaud m.; (pap.)
cassolle f.
komiek 1 adj. & m. comique adj. & m.; een
d roog — un pince-sans-rire; 2 adv. comiquement.
komijn m. (cotje) 1 cumin (des prés), carvi;;
komilnachtig adj. cuminé. [2 cumin m.
komkommer f. (cs) concombre m.; (petit) cornichon
m.
komkommertijd m. saison f. des concombres;
(fig.) morte-sarson, (typo.) calance f.
kom ma f. & n. ( ma's) 1 virgule f.; 2 (mus. & zoo.)
comma m.
komma-bacil m. bacille m. virgule.
kommandant m. commandant m.
kommando n. 1 commandement m.; 2 (section)
détachement m.
kommapunt f. point m. et virgule, point-virgule^
kommer m. souci, chagrin m. [m.
kommerlijk 1 ad. soucieux, plein de soucis,
misérable; 2 adv. avec souci, misérablemeni.
kommerloos adj. & adv. sans souci.
kommernis f. (cosen) souci m.
kommies m.(...lezen) douanier m. V. aussi eom-1
kommiesbrood n. pain m. de munition. [mies.
kompanje f. ('s) 1 (mar.) dunette; 2 campagne
f.; 't was daar sobere — on y fit maigre chère.
kompanjemeester m. garde-magasin m. du roi.
kompas n. (oosen, co je) 1 (mar.) boussole f.; zijn
— is verdraaid il a perdu la tramontane; 2
(hort.) rosette f.
kompasbeugel m. balancier m.
kompashuis n. habitacle m.
kompaslamp f. vérine f.
kompasnaald f. aiguille f. aimantée.
kompasroos f. rose f. de compas ou des vents.
kompasstreek f. aire f. de compas, r(h)umb m.
kompleet, kompliment, komplot, kompot, kompres
etc. = compleet etc.
komst f. arrivée, venue f.; (au tróne, du Christ)
avènement m.; hij is op de — ii va venir; onverwachte
— survenue f.
kond adj. connu ; allen zij — que tout le monde
sache; -- doen faire savoir (à).
kondor m. (mos) condor m.
kondschap f. (epen) information f., avis m.; op
— uitgaan aller aux informations, (mil.) faire une
reconnaissance. [à
kondschappen v. tr. insép. informer,faire savoiri
kondschapper m. rapporteur m.; (mij.) éclaireur
m. [— un vrai régal.
konfijt n. confiture f., confitures f. pl.; een waar;
konfijten v. tr. confire; gekonfijt zijn in être
ferré sur, étre consommé dans; iem. — choyer qq.
konfijter m. confiseur m.
konger(aal) m. congre m.
konijn -- 259 — kool
konijn n. ( men, 'tje) lapin rn.- jong—, —tje
lapereau m
konijnenberg m., ...bosch n. garenne f., lapi-1
kongnenhok n. clapier in. [nière f.
konllnenhol n. terrier m.
konijnenleger n. rabouillère f.
konijnennest n. caterole f.
konijnenperk n. garenne f.
konijnenveld n. garenne t.
konjinenvieesch n. lapin m.
koning m. (—en, ...kje) 1 roi rn.; de Drie lC—eii
lis ( rois) Mages; den -- te rijk zijn se croire
plus heureux qu'un roi ; een koning van een vent
une perle d'homme; 2 (chim.) régule m.; 3 (zoo.)
surmulet m. En compos. royal.
koningdom n. royauté f.
koningin f. ( nen, oo netje) reine f., (jeu) darne f.
koningin(ne.)-moeder f. reine f. mère.
koninginnendag m. l'anniversaire m. ou la fête
de la reine.
koningsadelaar, ...arend rn. aigle m. impérial.
Koningsbergen n. Ka nigsberg nl.
koningsblauw n. bleu m. de roi
koningschap n. royauté f.
koningsdag :n. 1'anniversaire m. ou la fête f. duf
koningsgeel n. orpirnent m. [roi.
koningsgezind adj. royaliste.
koningsgezindheid f. royalisme in.
koningsgier m. papa in.
koningskaars f. 1 chandelle f. de la .fête des Rois;
2 (bot.) molène f., cierge m. de Notre-Darne,
bouillon-blanc m.
koningskroon f. 1 couronne f. royale, diadème m.;
2 (bot.) couronne f. irnpériale.
koningsmoord rn. régicide m.
koningsmoorder, ... moordenaar m., ... moordster
f. régicide ni. & f.
koningspapier n. (papier m.) grand raisin m.
koningsstaf m. sceptre m.
koningsvisch m. gradeau m.; (Afr.) kokongo m.
koningswater n. eau f. régale.
koningszalf f. basilicum m.
koningszeer n. écrouelles f. pl.
koninkje dimin. de koning petit rol, (iron.) roitelet
m.
koninklijk 1 adj. royal; 2 adv. royalement.
koninkrijk n. royaume m.
1. konkel f. ( cs, c"tje) 1 quenouille f.; 2 (linge)
torchon m.; 3 (fig.) souillon f.; 4 gouffre, tournant
m.; in de --s zitten être dans le pétrin.
2. konkel m. (cos) soufflet m., taloche f.
konkelaar m., testerf. (mos) tripotier m., ...ière f.
intrigant m., —e f.
konkelachtig 1 adj. sale, négligent; 2 intrigant;
3 adv. négligemment, par intrigue.
konkelarij f. (coen) tripotage m. [m.
konkelboel m. (abstr.) tripotage; (concr.) tripotl
konkelen 1 v. tr. & intr. (rouet) filer; 2 (fig.)
bousiller; 3 tripoter, intrigeer; 4 potiner; 5 n.
tripotage m.; potins m. pl.
konkelfoes m. tripotage m.
konkelmoer f. commère, intrigante f.
konkelpot m. 1 cafetière f.; 2 (fig.) commère f.
konst = kunst.
konstabel m. ( cs) (mar.) maître m. canonnier m.
konstabelskamer f. sainte-barbe, gardiennerie f.
konstabelsmaat m. aide-canonnier m.
konstabelstent f. canonnière f.
kontant adj. & adv. comptant.
kontanten m. pl. argent m.; comptan , espèces f.
pl. sonnantes.
konterfeiten v. tr. portraiturer.
konterfeitsel n. portrail m.
konvooi n. ( 'en) convoi m.; (chem. de fer)j
konvooieeren v. tr. convoyer. [train m.
konzenielje f. ( 's) cochenille f.
1. kooi f. (coen, «tje), 1 cage f.; 2 bergerie;
canardière; ruche f.; 3 (mar.) couchette f.; branle,
hamac m.; af de —en, op de —en branlebas!
4 (fig.) cage f., gïte m.
2. kooi f.('en) (typo.) 1 coin; 2(plaque)cou-t
kooieend f. canard m. d'appel. [che f.
1. kooien v.tr. &intr. encager; (brebis) parquer.
2. kooien v. tr. (typo.) serrer, coincer.
kooihouder, ...ker, ... man m. canardier m.
kook f. ébullition f.; aan de — zijn commencer à
bouillir; van de — zijn cesser de bouillir, (fig.) ne
pas être dans son assiette.
kookboek n. livre m. de cuisine.
kookfornuis n. cuisinière f.
kookgas n. gaz m. de cuisine.
kookgereedschap n. batterie f. ou ustensiles m.:
kookhitte f. ébullition f. [pl. de cuisine.
kookhok n. coquerie f.
kookhuis n. cuisine f.
kookkachel f. cuisinière f.
kookketel m. marmite f.
kookkunst f. art. m. culinaire, cuisine f.
kookmachine f. fourneau m.; (chim.) digesteur
m., marmite f. de Papin.
kookpan f. casserole f.
kookpot m. marmite f.
kookproef f. débouilli m.
kookpunt n. point m. d'ébullition.
kookschool f. école f. ménagère.
kooksel n. ( c. ·) ragout m., portion f.
kookster f. ( cs) 1 cuisinière f.; 2 grande chau-:
kooktoestel m. & n. appareil m. dc cuire. [dière f.
kookvleesch n. bouilli m.
1. kool f. (kooien, 'tje) 1 (bot.) chou m.;
groeien als — pousser comme de la mauvalse
herbe; 't sop is de — niet waard le jeu ne vaut
pas la chandelle; 2 (fig.) verbiage m., blague f.;
dat 's allemaal — des blagues que tout cela;
iem . een — stoven jouer un tour d qq.
2. kooi f. (kolen, cotje) T charbon m.; charbon
koolachtig — 260 --- koorts
de bois, charbon de tourbe; charbon m. de terre,
houille f.; (méd.) anthrax m.; op heete kolen sur
des charbons ardents.
koolachtig adj. charbonneux.
koolbaars m. perche f. noire.
kooldruk m. impression ou photographie f. aug
koolgruis n. menu m. [charbon.
koolhaas ni. lièvre m. (nourri) de choux.
koolhof 1 m. jardin m. potager; 2 n. ferme f.
potagère. [noire.
koolmees f. mésange f. charbonnière ou d tétet
koolmijn f. mine, houillère f.
koolmoes n. purée f. de choux.
koolpoeder, ...poeier n. carbone m. pulvérisé.
koolraap f. chou-navet ni.
koolrabi f. (c's) chou-rave m.
koolsoep f. soupe f. aux choux.
koolspits f. baguette f. de charbon.
koolstof f. carbone m.
koolstoffig zuur n. acide rn. carboneux.
koolstofverbinding f. carbure m.
koolstofzuur n. acide m. carbonique.
kools',ofzuurzout n. carbonate m.
koolteer n. goudron m. minéral.
koolvisch m. merlan noir, charbonnier m.
koolvos m. alezan m. brulé.
koolwaterstof f. hydrogène m. carburé.
koolwaterstofgas, ... zuur n. gaz, acide m. hydrocarbonique.
koolzaad n. colza m.
koolzuur n. acide m. carbonique.
koolzuurzout n. carbonate m.
keomenii f. (cen) boutique f.
koomenijswaren f. pl. denrées f. p1.
koon f. (coen, cotje) joue f.; —en visage m.,
figure f.
koop m. (cen, co je) 1 (action) achat, marché
m.; 2 (objet) achat m., emplette f.; 3 (partie d'un
tout) lol m.; 4 (jeu) rentrée f.; 5 te — à vendre, en
venae; op den — toe par-dessus le marché; een
—je une occasion f., (fig., iron.) une tuile f.; voor
een —je pour un rien; te — zijn être à acheter;
te — loopen met offrir en vente, (fig.) faire étalage
de; den — opzeggen se dédire; weten wat er
in de wereld te — is savoir de quoi il retourne.
koopakte f. acte de vente, titre m.
koopai m. & f. acheteur m., acheteuse f. de n'importe
quoi. [—zijn s'acheter.
koopbaar adj. achetahle; (mauv. part) vénal;t
koopbrief m. = koopakte.
koopcontract n. contrat de veste, marché m.
koopdag m. jour m. de venle.
koopen v. tr. 1 acheter; — van acheter d; 2 (jeu)
prendre, rentrer.
koopar m. (we) acheteur m.; (magasin) client m.;
(vente publique) er is een — voor 52 fr. d 52 frs.T
koopgeld n. prix m. d'achat. [tl y a marchand.
koopgjerig adj. avide d'acheter.
koopgoed n. articles m. p1. de confection.
koopgraag adj. avide d'acheter.
koophandel m. commerce m.; (au loin) trafic m.
koopkaart f. talon m., rentrée f.
kooplust m. envie f. d'acheter.
kooplustig adj . désireux d'acheter.
koopman m. (...lieden & ...lui, cnetje) commercant,
trafiquant, négociant m.; (plus petit)»
koopmansbediende m. commis m. [marchand.
koop ma;isbeurs f. bourse f. de commerce.
koopmanschap f. commerce, négoce m.
koopmansgeest m. esprit m. commercial.
koopmanskantoor n. comptoir m.
koopmansstijl m. style m. commercial.
koopmanswaar f. marchandise f.
kooppenning m. denier m. d'achat.
koopprijs m., ...som f. prix m. d'achat.
koopstad f. ville f. commercante.
koopsier f. acheteuse f.
koopvaarder m. 1 capitaine m. marchand; 2 navire
m. marchand.
koopvaardij f. commerce m. maritime.
koopvaardijschip n. navire m. marchand.
koopvaardijvloot f. marine f. marchande.
koopverdrag n. contrat m. de vente, marché m.
koopvernietiging f. annulation de vente; redhibi-^
koopvrouw f. commercante, marchande f. [tion f.
koopwaar f. marchandise f.
koopziek, ...zuchtig adj.qui a la manie d'acheter.
koopziekte, ... zucht f. manie f. d'acheter.
koor n. (koren) chceur m.
koorboek n. antiphonaire m.
koord f. & n. ( oen, c je), koorde f. ( cn) 1 corde
f.; 2 (bourse) cordon m.; (vêtement) galon, brandebourg
m.; —je cordelette f.
koordedansen n. schénobatée f.
koordedanser m., ces, ...danster f. danseur m.
de corde, danseuse f. de corde, funambule m. & f.
koorden v. tr. (koordde, heeft gek erd) ligoter.
koordendraaler, ... maker m. cordier m.
koorgestoelte n. stalle f. (du chceur).
koorgezang n. 1 chceur; 2 (égl.) chant du chceur,^
koorheer m. chanoine m. [choral m.
koorhemd n. surplis m.
koorkap f. chape f.
koorkleed n. surplis m.
koorknaap m. enfant m. de chceur.
koorlessenaar m. lutrin m.
koormeester m. préchantre m.
koorn n. blé m. V. koren.
koornis f. abside f.
koornon f. steur choriste, officiante f.
koorpels m. aumuce, aumusse f.
koorstoel m. stalle f.
koorts f. (coen, tje) fièvre; koude---frisson m.;
de -- op 't lijf krijgen gagner la fièvre, (fig.)
avoir la frousse ; de — op 't lijf jagen donner la
fièvre, (fig.) doneer la frousse.
koortsachtigheid - 261 — koppigheid
koortsachtig(heid) f. _= koortsig(heid).
koortsbast f. quinquina, quina m.
koortsdrank m. fébrifuge m.
koortsgloed m., ...hitte f. chaleur f. fébrile.
koortsig 1 adj. fiévreux; fébrile; 2 adv. fiévreusement.
koortsigheid f. fièvre f., état m. fiévreux.
koortslijder m. fiévreux m.
koortsmiddel n. fébrifuge m.
koortspoeder, ...poeier n. poudre f. fébrifuge.
koortsverdrijvend adj. fébrifuge.
koortsverwekkend adj. fiévreux.
koortsvlekken f. pl. pétéchies f. pl.
koorvereeniging f. société f. chorale.
koorzang m. i chceur; 2 (égl.) plain-clzant m.
koorzanger In., mes f. 1 choriste m. & f.; 2 (égl.)
chantre; de —s le jubé m.
Koos m. jac(qu)ot m.
Koosje n. Jacqueline f.
kootf. ('en, je) osselet m.; (cheval) paturon in.
kootbeen n. astragale m.
konten (kootte, heeft gek )ot) v. intr. jouer aux^
kootgewricht n. boulet m. [osselets.
kootgezwel n. javart m.
koozen (koosde, heeft gek csd) v. tr. caresser,
choyer; (fig.) f Jatter.
koozerij f ( „Den) caresse, (fig.) flatterie f.
1. kop in. ('pen, je) 1 tasse f.; 2 (mesure)
litre m.; —je demi-pinte f.; 3 (pipe) godet m.,
#ête f.; 4 (méd.) ventouse f.; --pen zetten appliquer
des ventouses.
2. kop in. (^ pen, ' je) T & 1 tête f.; bij den ---
vatten prendre aux cheveux; met den — tegen
den muur loopen se casser la tête contre le mur;
al stond hij op zijn --- quand même il danserait
sur la féte; dat komt op zijn — neer il écopera;
een os voor den --- slaan assommer un bceuf;
zich voor den -- slaan se frapper le front; zich
voor den — schieten se bruler la cervelle; over
den — springen passer sur le corps à; over den
— gaan piquer une tête; — of letter pile ou face;
2 tête, pièce f.; 3 (nuages) mouton m.; (vague)
crête f.; (nav.) nez m.; (rail) champignon in.;
(tour, cabestan), poupée f.; spijkers ou nagels
met —pen des clous bien rivés, (fig.) des arguments
sans réplique; 4 (mesure) comble m.
kophout in. cheville f. à tête.
koper n. cuivre m.; (monnaie) bilion m., mitraille
f.; geel -- laiton m.
koperachtig adj. cuivreux.
koperblad, ...blik n. tóle f. de cuivre.
koperdraad m. fit m. de laiton.
koperdruk m. impression f. en taille-douce ou
sur cuivre. [d'airain.
1. koperen adj. de cuivre;— eeuw dge m.t
2. koperen v. tr. revêtir ou doubler de cuivre.
kopergeld n. billon m., mitraille f.
kopergieten n. fonte ou fonderie f. de cuivre.
kopergieter m. fondeur de cuivre, dinandier m.
kopergieterij f. fonderie f. de cuivre.
kopergroen n. vert m. de gris.
koperhoudend adj. cuprifère.
koperkleurig adj. cuivreux; —e neus nez coupe-:
koperpool f. póle m. négatif. [rosé.
koperrood 1 adj. rouge cuivré; 2 n. sulfate m.
ferreux. [m.
koperslager, ...smid m. chaudronnier, dinandiert
kopersne(d)e f. gravuref. en taille-douce ou sur
cuivre. [sur cuivre.
kopersnijder m. graveur m. en taille-douce out
koperwaar f., ...werk n. cuivre m., chaudronnerie,
dinanderie f.
koperwiek f. mauvis rn.
kopglas n. ventouse f.
kopij f. (men) copie f.
kop jigeld, ...loon n. honoraires m. pl.
koplireeht n. droit m. de reproduction.
kopjebuitelen n. culbute f.
kopje-onder n. passade f.; — gaan boire une tasse.
koplaag f. assise f. en boutisses.
1. koppel m. ( mos, motje) 1 Tien m.; (chass.)
laisse, couple f.; 2 bandoulière f.; 3 (techn.) couple
m.; 4 (orgue) tirasse f.; 5(foule) troupe f., tas m.;
op een — staan étre attroupés; een — wagens
une rame de wagons.
2. koppel n. ( mos, cDtje) (deux) paire, couple f.;
(union de deux) couple m. [...euse f.
koppelaar m., ...ster f. ( mos) entremetteur m.,;
koppelar] f. ( „Den) proxénétisme m.
koppelbalk in. linteau m.
koppelband m. laisse, couple 1.
koppelbos, ...bus f. manchon in. d'accouplement.
koppeldicht n. distique m.
koppelen v. tr. accoupler; (chass.) coupler;
(véhic.) atteler; (canons) jumeler; (mots) lier;
(mariage) nouer, maquignonner.
koppeling f. accoupleinent; couplernent, attelage
m.; jonction f.; liaison f. (de mots) ; maquignonnage
m.; (mar.) manchon m. d'embrayage.
koppelketting m. chaïne f. de remorque.
koppelriem m., ...snoer n. laisse, couple f.
koppelstok m. accouple f.
koppelteeken n. trait m. d'union.
koppelwagen m. remorque f.
koppel(werk)woord n. copule f.
koppen v. tr. 1 ventouser; 2 scarifier.
koppensneller m. coupeur ou chasseur m. de tétes.
koppen zetter m., ...zetster f. metteur m., melteuse
f. de ventouses.
koppenzetting f. application f. de ventouses.
Koppermaandag m. le lundi m. perdu.
koppespin f. araignée f.
koppig 1 adj. entété, tétu; 2 (boisson) capiteux;
3 adv. opinidtrement, obstinément.
koppigheid f. entétement m.; uit — niet willen
eten bouder á son diner.
koppootig — 262 --- kortbondig
koppootig adj. céphalopode. ,
kopsnepper m. scarificateur m.
kopstation n. terminus m.
kopstem f. voix f. de tête.
kopster f. metteuse f. de ventouses.
kopstuk n. 1 collier, collet m.; 2 (équit.) têtière f.;
(mus.) embouchure f.; (constr.) about m.; 3 (monnaie)
balie f.; 4 (fig., fam.) chef, dirigeant m.
kor f. chalut m.
1. koraal 1 n. (...alen) corail m.; 2 f. perle f.,
grain rn. [enfant m. de chceur.
2. koraal (...alen) 1 n. choral, cantique m.; 2 m.4
koraalachtig adj. corallin.
koraalagaat (objet) m., (matière) n. corallachate
m., agate f. corallaire. [cantique m.
koraalgezang n. plain-chant m.; (prot.) choral,1
koraalkleurig adj. corallin; vermeit.
koraal meester m. premier chantre m. du chceur.
koraalnet n. farais m.
koraalrood adj. corallin.
koraalschuit f. coraillère f.; (bateau) corailleur m.
koraalsteen m. corallite f.
koraalvereeniging f. société f. chorale.
koraaivisseher m. pêcheur de corail, corailleur m.
koraalwerk n. objet(s) m. (pl.) en corail.
koralen adj. de ou en corail.
Koran m. Coran, Alcoran m.
kordaat 1 adj. (...ster, u2s ) cordial, jovial;
2 ferme, résolu; 3 adv. cordialement, énergique-T
Korea n. la Corée f. [ment.
1. koren n. blé m., céréales f. pl.; zijn --- groen
eten manger son blé en herbe; — op zijn molen
de l'eau pour son moulin, du beurre dans ses épinards.
[des nausées; 2 vomir.
2. koren v. intr. 1 avoir envie de vomir; avoirj
korenaar f. (...aren) épi m. (de blé).
korenbijter m. 1 calandre f.; 2 (fig.) accapareur^
korenblauw adj. bleu m. foncé. [m. de blé.
korenbloem f. bl(e)uet m.
korenbout m. 1 calandre; 2 libellule f.
korenbrander m. distillateur m.
korenhal f. halle f. aux blés.
korenmaat f. mesure f. à blé ou d grains; het
licht onder de — zetten mettre la lumière sous le
boisseau.
korenmarkt f. marché m. au blé ou aux grains.
koren meten n. boisselage m.
korenroos f. coquelicot m.
korens(a)la(de) f. salade de blé, doucette f.
korenworm m. calandre f.
korenzak m. sac m. d blé.
korenzeef, ...zift, f. crible m. d blé.
korf m. (korven, co je) corbeille f.; (plus grand)
panier m.; (figues) cabas m.; (abellles) ruche f.;
een — krijgen échouer, faire buisson creux.
korfdrager m., ... draagster f. hotteur m.,... euse f.
korfflesch f. bouteille f. clissée.
korfmaker m. vannier m.
Korfoe, Korfu n. Corfou m.
korfvol m. ( clen) corbeillée, panerée f.
korfvgrmig adj. corbiculé; (bot.) calathiforme.
korhaan m. coq m. de bruyère.
korhen f., ... hoen n. poule de bruyère, gelinotte=
koriander(kruid n.) m. coriandre f. [f. des bols.
korianderzaad n. nielle f.
1. kornel f. (farine) recoupe f.
2. kornsl n. vif m. de l'ongle.
kornet f. (aten, x je) (coiffure) cornette f.
kornis f. ( xsen) corniche f.
kornoelje 1 f. (cDs) cornouille f.; 2 m. cornouiller;
kornoeljebcom m. cornouiller m. [m,
kornoeijen(houten) adj. en (bols de) cornouiller.
kornuit m. camarade, compère m.
koroester f. ( mos) pied ou sabot m. de cheval.
korporaal 1 m. ( c's & ...alen) (mil.) caporal; 2;
korps n. corps m. [n. (égl.) corporal.
korre f. (x n) chalut m.
korrel f. ('s, x Tje) 1 grain m.; 2 décigramme
m.; 3 (pour viser) guidon m.
korrelen 1 v. intr. se grener; 2 v. tr. granuler.
korrelig adj. granuleux, grenu.
korreling f. 1 grenage m.; 2 granulation f.
korren v. tr. pêcher au chalut.
korrenet n. chalut m.
korst f. ( en, cD tje) croute f.; (au contact de
deux pains) baisure f.; —je crouton m.
korstachtig(heid) = korstig(heid).
korsten v. intr. se crofler.
korstig adj. crodteux, croustillant.
korstigheid f. croustillant m.
korstmos n. lichen m.
kort 1 adj. (espace & durée) court, (surtout
durée) bref; 2 adv. court, succinctement, brièvement;
Pepijn de —e Pepin le Bref; de dagen
zijn — les jours sont courts; —e klinker voyelle
brève; —(er) worden se raccourcir; —(er) maken
raccourcir; het — maken être bref; om -- te
gaan pour couper court; — en bondig, — en goed
1 substantiel, 2 tout net; alles -- en klein slaan
briser tout en mille morceaux; in 't — brièvement,
(futur) sous peu, (passé) depuis peu;
sedert — depuis peu; binnen —, over — sous
peu; — voor peu avant, — (daar)na peu après;
—en tijd duren durer peu de temps; te --- pas
assez ; er is te — il n'y a pas assez ; hij komt te —
il n'a pas assez; te — zijn manquer; er is een ei
te — il manque une aune; te — schieten faillir
à, manquer d, faire défaut; te — doen léser.
kortademig adj. asthmatique; (cheval) poussif.
kortademigheid f. asthme m., pousse f.
kortaf adv. brièvement, net, sans facons.
kortage f. courtage m.
kortarmig adj. aux bras courts; brévimane.
kortbeenig adj. aux jambes courtes, brévipède.
kortb_qndig 1 adj. concis, succinct; 2 adv. succinctement.
kortbondigheid --- 263 — koud
kortbondigheid f. concision f., laconisme m.
kortegoard f. poste m.
kortelas f. ( xsen) coutelas ni.
kortelijk adv. brièvement, succinctement.
korteling m. menu, déchet; (mar.) boulin m.
kortelings adv. récemment, dernièrement.
korten v. tr. & intr. (kortte, heeft gek èrt) 1 (se)
raccourcir; (ongles, alles) rogner; (cheveux,
queue, oreilles) couper; 2 (jours, récit) (s') abréger;
3 (temps) passer; den tijd helpen — faire
passer le temps d; 4 déduire (un compte), rogner
(un traitement) ; 5 (mar.) (voile) carguer; (cordage)
recouvrer.
kortgeding n. référé m.
korthalzig adj. au con court, parvicolle.
kortharig adj. poll court, à cheveux courts.
kortheid f. brièveté f.; peu rn. de longueur; concision
f. [court.
kortheidshalve adv. pour abréger, pour couperl
korting f. raccourcissement in.; (jours) décroissement
m.; (argent) déducfion f., rabais m.
kortjan n. lingre in.
kortom adv. bref, enfin ; — zijn être irascible.
kortoor m. anirnal m. essorillé.
kortooren v. tr. insép. essoriller.
Kortrijk n. Courtrai m.; van — zijn (iron.) êtref
Kortrijksch adj. courtraisien. [de courte durée.
Kortriza,an m. (...anen) Courtraisien m.
kortschaaf f. derni-vurlope f.
kortsluiting f. court-circuit m.
kortstaart in. brévicaude m.; (cheval) courtaud ni.
kortstaarten v. tr. insép. couper la queue à;
(chev.) anglaiser.
kortsteel m. (pomme) capendu in.
kortstondig 1 adj. passagen, mornentané; 2 adv.
momentanément.
kortswijl f. raillerie, plaisanterie f.; uit — pour
rire, histoire de rire.
kortswijlen v. intr. insép. railler, plaisanter.
kortswijler m. ( mos) plaisant, railleur m.
kortweg = kortaf.
kortzicht n. courte ou brève échéance f.
kortzichtig adj. myope; (fig.) d courte vue.
kortzichtigheid f. myopie; (fig.) courte vue f.
korven v. tr. (korfde, heeft gekerfd) mettre dans
une corbeille ou en corbeilles; (abeilles) mettre ent
korvet f. ( moten) corvette f. [ruches.
korzel(ig), korzeihoofdig 1 adj. irascible, chatouilleux;
2 adv. avec emportement.
korzel(ig)heid, korzelhoofdigheid f. irascibilité
f., emportement m.
korzelhoofd, ...kop m. & f. tête f. chaude.
kossem m.( mos) fanon m.; (fig.) double menton m.
1. kost m. (cen, o je) frais m. pl.; na aftrek
der --en les frais déduits; op —en van aux frais
de, aux dépens de; ten —e van aux dépens de,
au prix de; op —en jagen causer des frais d;
te —e Ieggen aan mettre d ; de —en goed maken
faire ses frais ; ' t is een heele — c'est toute une
dépense.
2. kost m. (coen, xje) 1 nourriture f., aliment
m.; slechte — maigre chère f.; gewone — ordinaire
m.; — en kleeren la nourriture et le vêtement
; — en inwoning la table et le logement;
aan den — komen, zijn — verdienen gagner sa
vie; wat doet hij voor zijn — ? comment gagnet-
il sa vie? zijn oogen den — geven repaïtre ses
yeux; dat is oude — c'est une vieille rengaine;
2 pension f.; halve — demi-pension f.; in den
gaan prendre pension.
kostbaar 1 adj. (.der, eist) cher, eoûteux;
2 (fig.) précieux, riche; 3 adv. d'une facon cot -
teuse ou précieuse.
kostbaarheid f. 1 valeur f., prix m.; richesse f.;
2 objet précieux, joyau m., richesse f.
kostbaas m. logeur m., patron m. de pension.
kostelijk 1 adj. riche, précieux, magnifique;
2 adv. richement, précieusement, magnifiquement.
kostelijkheid f. 1 magnificence, sompiuosité,
excellence f.; 2 objet m. précieux.
kosteloos 1 adj. gratuit, sans frais; 2 adv. gra-;
kosteloosheid f. gratuité f. [tuitement, gratis.
kosten v. intr. (kostte, heeft gekost) couter; het
koste wat het wil coûte que coûte.
koster ni. (—s) (cath.) sacristain; (prot.) marguillier
m.
kosteres f. ( misen), ...in (. nen) 1 (couvent)
sacristine f.; 2 femme f. du sacristain ou du marguillier.
[marguillier.
kosterij f. (' en) maison f. du sacristain ou du4
kosterschap n. fonctions f. pl. de sacristain ou de
marguillier.
kostganger,...gast m.,...'gangsterf. pensionnaire;
kostgeld n. pension f. [m. & f.
kosthuis n. pension f.
kostjongen m., ...juffer f. pensionnaire m. & f.
kostkind n. pensionnaire m. [in. & f.
kostleerling(e f.) m. & f. pensionnaire, internet
kostschool f. pensionnat, internat m.; op de --
liggen être en pension.
kostschoolhouder m., «es, ...houdster f. directeur
m., directrice f. de pensionnat.
kostuum n. (...umen & ... umes, cpje) costume;
kostvrij(heid) = kosteloos(heid). [m.
kostwinner m. gagne-pain m.
kostwinning f. gagne-pain, métier m.
kot n. (voten & 'en, c je) V. 1 hok;--houden
se démener; uit zijn — komen se montrer.
kotelet f. (moten) c6telette f.
koteren v.tr. gratter, fouiller; (feu) tisonner.
kotsen v. intr. vomir, dégobiller.
kotter m. ( cos) cotre, cutter m.
koud adj. & adv. T froid, froidement; ik ben, hij
is — j'ai, il a froid; hij is al — (fig.) il est refroidi
; het is -- il fait froid; — worden se refroi-
42
koudachtig — 264 — krabbel
dir; - maken refroidir; hij heeft -e handen
il a froid aux mains; ik word er - van j'en
gagiie froid; noch - noch warm zijn n'être ni
figuc ni raisin; - smeden, vergulden forger,
dorer à froid; - hameren écrouir; (jeu) -, -1
il gèle, il gèle!
koudachtig adj. un peu froid, frisquet. f froid.
koudbloedig adj. à sang froid; (fig.) de sangkou(
de) f. T froid in.; - vatten prendre froid ,•
vat geen - attention au refroidissement.
koudekeuken f. cuisine f. froide; (rest.) buffel
m. froid.
koudeschaal f. soupe f. à la bière ou au vin.
koudheid f. froideur f.
koudjes adv. froidement.
koudmakend adj. réfrigérant.
koudvochtig adj. flegmatique.
koudvgch!igheid f. flegme m.
koudvuur n. gangrène f.
koudwater(behandeling, ...inrichting, ...kuur f.)
(traitement, établissement in., cure f.) hydrothérapique.
kous f. ( men, je) 1 bas m.; zijn -en aantrekken,
uittrekken mettre, óter ses bas; met de -
op den kop thuis komen en être pour sa courte
honte; het naadje van de - (fig.) le fin de 1'histoire;
2 (épargne) bas m. de laine; 3 (mar.)
braie f.; (dans une boucle) délot m.; 4 (café)
chausson,filtre m.; (pharm.) chausse f.; 5 (lampe)
mèche f.; (incand.) manchon m.; 6 (bot.) laitue f.
sauvage; 7 (fig.) bavard m., commère f.
kouseband m. jarretière f.
kousebreien n. tricot m.
kousenbreier m., ...breister f. tricoteur m.,t
kousenhandel m. bonneterie f. [...euse f.
kousen(ver)kooper, ...kramer in., ...koopster f.
bonnetier m., ...ière f.
kousenwever m. fabricant m. de bas.
kousenweverij f. manufacture de bas, bonnete-j
kousophouder m. jarretelle f. [rie f.
kout m. causerie f. [deviser.
kouten v. intr. (koutte, heeft gek , rat) causer,j
1. kouter m. 1 ( os) causeur m.; 2 causette f.
2. kouter n. ( xs) soc, coutre m.
3. kouter m. ( mos) champ, plateau m.
kouw f. cage f.
kouwelijk adj. frileux.
kouwelijkheid f. frilosité f.
Kozak m. (^ ken) Cosaque m.
1. kozijn m. ( 's) 1 cousin; 2 neveu m.
2. kozijn n. (oen) croisée f. V. kazijn.
kraag m. (kragen, je) 1 cou m.; 2 collet m.;
gepijpte - fraise f.; 3 (mar.) collier m.
kraagduiker m. grève m. huppé.
kraageend f. histrion m.
knaagjas f. carrick m.
kraag(kolibrie m., ...lijster, ...merel f.) (colibri
m., grive f., merle m.) à collier.
kraagmantel m. pèlerine f.
kraagsteen m. corbeau m.
kraai f. ( cen) 1 corneille f.; geen-pas un chat;
de eene - pikt de andere de oogen niet uit les
loups ne se mangent pas entre eux; één - kan
den winter niet maken une hirondelle ne fait pas
le printemps; 0 2 corbeau m.; 3 (iron.) (croquemort,
prétre) corbeau m.
kraaien 1 v. intr (coq) chanter; (corneille etc.)
croasser , (enfant) vagir; (en gén.) crier; victorie
- chanter victoire; naar ou achter iets -- s'inquiéter
de, 2 n. == gekraai. [dre la fuite.
kraaien marsch ril . retraite f.; den- blazen pren-j
kraaiennest n. 1 nid rn. de corneille; (mar.) nid
m. de pie; (fig.) fourmilière f.; 2 petit fagot m.
kraaienoog n. 1 a il in. de corneille; 2 (bot.) noix
f. vomique. [teur m.
kraaier m. ( mos) 1 braillard, crieur; 2 rappor-j
1 . kraak f. (kraken) (mar.) caraque f.
2. kraak m. craquement m.; fissure f.
kraakamandel f. amande en toque, coquemolle f.
kraakbeen n. cartilage m.; (dans la viande) tendon
m. En comp. cartilagineux.
kraakbeen(acht)ig adj. cartilagineux.
kraakbeenvisch in. sélasien m.
kraakbes, ...bezie f. airelle f.
kraakporselein n. porcelaine f. caraque.
kraaksteen in. noyau m.
kraakwater n. eau f. seconde.
kraakz ndelij k adj. propret, reluisant de propreté.
1. kraal = 1. & 2. koraal 2.
2. kraai f. (kralen) (village & part) kraal m.
kraam f. (kramen, oopje) 1 boutique, échoppe f.;
(spectacle) haraque f.; 2 touches f. pl. [f. pl.
kraambed n. 1 lit m. d(e 1)'accouchée; 2 couchesj
kraamkamer f. chambre f. de l'accouchée.
kraamkind n. nouveau-né m.
kraammaal n. repas m. de baptême.
kraamster f. (cDs) V. kramer.
kraamvrouw f. accouchée f.
1. kraan m. (kranen. motje) grue f.; jonge --
gruon m.
2. kraan f. (kranen, cD tje) 1 (tuyau) robinet m.;
2 (machine) grue f.; 3 (ancre) bossoir m.
3. kraan rn. (kranen) homme extraordinaire,
crï ne gaillard m.
kraanbalk m. bossoir m.
kraanbek m. (chir. & bot.) bec m. de grue.
kraangeld n. droits m. p1. de grue.
kraanladder f. rancher m.
kraanmeester m. rnaitre m. de grue.
kraanoog n. 1 ceil m. de grue; 2 noix f. vomique.
kraanoogen v. intr. insép. ne dormir que d'unt
kraanvogel m. grue f.; jonge --- gruon m. [ceil.
1. krab(be) f. ( [be]n) crabe m.
2. krab(be) f. ( [be]n) égratignure, griffe f.
krabbel f. ( cs) 1 égratignure f.; 2 (écrit.) griffonnage
m.; (dessin) croquis m.
krabbelaar — 265 — krap
krabbelaar in., cDster ( «s) 1 égratigneur m.;
2 (écrit.) griffonneur; 3 (fig.) racleur m.; ...euse
f.; novice m. & f.
krabbelarij f. 1 égratignement; 2 griffonnage m.
krabbelen v. tr. & intr. 1 gratter, égratigner; 2
(écrit.) griffonner ; (violon) racler ; 3 se démener^
krabbelig adj. griffonné. [en vain.
krabbeling f. = krabbel.
krabbelschrift n. griffonnage m.
krabbelvuisten v. intr. insép. se battre d coups de
poings. [tigner:
krabben v. tr. & intr. gratter; (déchirer) égra-t
krabber m. ( cs) 1 gratteur, égratigneur, 2 (fig.)
racleur m.; 3 (techn.) grattoir m.
krabbetjesteur n. = steurkrab.
krabijzer n. grattoir M.
krabsel is. ( s) gratture f.
krabster f. ( mos) grateuse; égratigneuse f.
kracht f. force f.; vigueur f. (de l'esprit); vertu
f. (d'un remède); uit - van en vertu de;
van - zijn être en vigueur; God geeft - naar
kruis d brebis tondue Dieu mesure le vent; uit
alle -en loopen courir à toutesjambes; met alle
- schreeuwen crier à tue-tête; met alle -en
roeien faire force de ramen ; met - van woorden
avec une éloquente énergie.
krachtdadig 1 adj. énergique, efficace; 2 adv.
énergiquement, efficacement.
krachtdadigheid f. énergie, efficacité f.
krachteloos adj. (...loozer, mot) sans force, affaibli,
faible, débile.
krachtenleer f. dynainique f.
krachtens prép. en vertu de.
krachtig i adj. fort, vigoureux, robuste, énergique;
(amour) vif; (prière) fervent; (mouvement)
intense; 2 adv. fortement, vigoureusement, énergiquement.
krachtmeter m. dynamomètre m.
krachtseenheid f. dynamie f.
krachtsinspanning f. effort m.
krachtvoeder n. aliment m. concentré.
kraf f. carafe f. V. karaf.
krak 1 interj. crac; 2 m. (eken, je) crac; craquement
m., crevasse f.; fêlure f.
Krain f.: De - la Carniole f.
Krakau n. Cracovie f.; van - cracovien ad.
krakeel n. ( men) querelle, dispute f.
krakeelachtig adj. querelleur.
krakeeien v. intr. se quereller, se chamailler.
krakeeler m. querelleur m.
krakeelig adj. querelleur.
krakeelziek adj. querelleur.
krakeelziekte, krakeeizueht f. manie f. de se;
krakeend f. chipeau m. [quereller.
krakeling m. (zen, .etje) craquelin m.
kraken v. tr. & instr. (kraakte, heeft gekrakt)
1 craquer, craqueter; het vriest dat 't kraakt
il gèle d pierrefendre; noten- croquer ou casser
des noix; een harde noot om te -- lourd d
digérer; 2 (manger, boire) croquer.
kraking f. craquement, cri m. [croquer.
krakken v. intr. 1 faire crac; 2 se craquer; set
1. kralen adj. de corail, de perles. [pétiller.
2. kralen v. intr. (kraaide, heeft gekraald)t
kram f. (cD men, c matje) 1 crampon, crochet m.;
2 (zoo.) arpenteuse f. [s'accoucher.
kramen v. intr. (kraamde, heeft gekraamd)t
kramer m. (oos, ctje), kraamster f. 1 boutiquier,
mercier m., ...ière f.; 2 (ambulant) colporteur m.,
...euse f.
kramer U f. ( xen) mercerie f., colportage m.
kramer(s)latijn n. latin m. de cuisine.
kramik f. pain m. aux ceufs.
krammen v. tr. 1 cramponner; 2 raccommoder
(avec du fil de fer) .
krammer m. ( . ·) raccomodeur m. de porcelaine.
kramp f. crarnpe f.; de - krijgen avoir des crampes.
[diquement.
krampachtig 1 adj. spasmodique; 2 adv. spasmo-t
krampader f. varice f.
kramaderbreuk f. varicocèle 1.
kramphoest m. toux f. spasmodique.
kramplach m. rire m. convulsif.
krampmiddel n antispasmodique m.
kramppijn f. douleur f. spasrnodique.
krampstillend, ...werend adj'. antispasmodique.
krampvisch m. torpille f.
kramsvogel m. grive f.
kranig 1 adj. crdne; 2 adv. cránement.
kranigheid f. crdnerie f.
krank adj. 1 malade; 2 faible, débile.
krankachtig adj. maladif. [être malade au lil.
krankbed n. lit m. de malade; op het -- liggeni
krankheid f. (...heden) maladie f.
krankhoQfdig(heid) = krankzinnig(heid).
krankzinnig 1 adj. aliéné, insensé; -e daad acte
insensé; 2 adv. comme un aliéné.
krankzinnigengesticht, ... huis n. maison f.d'alíé-;
krankzinnigheid f. aliénation f. mentale. [nés.
krans m. 1 couronne f.; 2 bouchon m. (d'auberge);
goede wijn behoeft geen - d bon vin point d'enseigne;
3 corniche ; ceinture; galerie f. 4 (moulin)
boudin m.; 5 (boucherie) fraise t.; 6 (bot.)
--je margiterite f.; 7 (société) cercle m.
kransader f. veine f. coronaire
kransen v. tr. (kranste, heeft gekranst) couronner,
orner d'une guirlande.
kranskruid n. marjolaine f.
kranslijst f. entablement; chapiteau m.
kranswerk n. guirlandes f. p1., festons m. p1.
krant f. journal m.
krantenjongen, ...looper, ... man m. porteur m.
de journaux.
krantenmeisje n., ...vrouw f. porteuse f. del
krantenschrijver m. journaliste m. [journaux.
1. krap f. (bot.) garance f.
krap --- 2 Gh -- kribb .glleid
2. krap f . (co pen) fermoir m. (de livre); tourniquet
m. (de porte ou fenêtre). [griblette f.
3. krap f. (open) morceau m.; (spéct) cdtelette,t.
4. krap 1 adj. juste, étroit, pincé; 2 adv. étroitemeni,
d peine; -- toekomen ou rondkomen nouer
d peine les deux i-outs; — houden tenir serré.
krapjes adv. étroitement, chichement, d peine.
1. kras 1 interj. (métal) cru! kris en — d tort d
travers , 2 f. (cossn, x je) grincement, cri m.;
een -- geven faire crin-crin; 3 égratignure,
rayure f.
2. kras 1 adj. ( ser, &ot) fort, robuste, solide; 2
(fig.) fort, raide; dat wordt steeds --ser c'est de
plus en plus fort ; 3 adv. hardiment, brutalement.
krasheid f. vigueur, force t.
krasijzer n. dccrottoir m.; frisoir; paroir m.
krasselaar m., aster f. (cDs) traïnard m.; débutant
m., —e f.. mazette f.
kras.selen v. intr. 1 grappiller; 2 peiner; 3 languir;
4 paliner maladroitement; bousiller, gácher.
1. krassen v. tr. & intr. 1 grincer, crisser; 2 gratter,
égratigner, rayer ; 3 racl er , carder ; op de
viool — racler du violon.
2. krassen v. intr. croasser; (voix) grailler.
krasser m. ( mos) i gratteur, rayeur, racleur m.; 2
= krasijzer.
krat n. (-'ten, 'je) 1 eorbeille f. en osier; 2 ridelle
f. (de charette); 3 chassis, lattis m.
krater rn. (.os) cratère ni.
krates m. (essen) nabot, bossu m.
krauw f. (coen, u)tje) coup m. de griffe.
krauwage f. gale f.
krauwel rn. ( mos) fourche t. recourbée; (fig.)
griffe f. [rafter.
krauwen v. tr. gratter, égratigner; naar zich -.-
krauwer rn. (mos)1 égratigneur; (fig.)exacteurm.;
2 (outil) grattoir, racloir m.
kreb(be) f. crèche f. = krib(be).
krediet = crediet.
kreeft m. ( men, c.o je) 1 (mer) homard m.; (épineux)
iangouste f.; (rivière) écrevisse f.; 2 (astr.)^
kreeftdicht n. palindrome m. [cancer m.
kreeftengang i-n. marche f. des écrivisses ou en
arrière; den— gaan marcher comme les écrevisses,
aller d reculons.
kreeftenvanger, ...visscher rn. 1 pêcheur m. d'écrevisses;
2 (zoo.) savacou m. tacheté.
kreeftskeerkring m. tropique m. du cancer.
kreek f. (kreken, cD je) crique, anse f.
kreet m. (kreten) cri m. [agacer.
kregelig) adj. irascible, maussade; --- makent
kregel(ig)heid f. irascibilité, maussaderie f.
krégeikop m. & f. personne f. irascible.
kreits m. cercle m.
kreitsbrlef m. circulaire f. [jaste, précisément.
krek(t) i adj. correct, précis, juste ; 2 adv. toutt
krekel m. (oos, ootje) grillon, cricri m.; (en gen.)
cigale !.
krekelen v. intr. faire cricri.
krem rn. ('men) érnérillon m.
kreng n. (cen, zoetje) charogne f.
krenken v. tr. 1 affaiblir, noire à; 2 (réputation,
honneur) teneur, flétrir; (esprit) déranger; (droit)
porter atteinte à; (personne) froisser, faire ren
affront d.
krenking f. atteinte, offense f.; dérangement;
affront m.
krent f. 1 raisin m. de Corinthe, corinthe; 2herpës
rn. desséché. En cornpos. aux corinthes.
krentenbaard nl. 1 herpès m. desséché; 2 personne
herpétique.
krentenbrood n. namn m. aux corinthes.
kreng(er)ig adj. avare (de), pingre (de).
krent(er)igheid f. avarice, pingrerie f.
kreool m. & f. (kreolan) créoie in. & f.
kreoolsch adj. créole.
krep n. (c'pen) crêpe m.
krepi j zer n fer m. à crêpes.
kreppen v. tr. créper.
Kreta n. la Crète f.
Kretenzer m. Crétois m.
kreuk(el) f. 1 (faux) pli m.; 2 (fig.) froissure f'
coup m., att!?inte f.
kreukelen v. 'ir. froisser, chiffonner.
kreukelig adj. froissé.
kreuken v. tr. i froisser, chiffonner , 2 (fig.)
froisser, porter atteinte à. ; soucier de.
kreunen v. intr. gémir, soupirer; zich—aan sel
kreupel 1 adj. boiteux; — zijn ou gaan boiler;
den — en waard slaan faire un trou á la lune; 2
adv. en boitant, clopin-clopant.
kreupelbosch, ...hout n. taillis m., broussaillest
kreupelgras n. renouée f. [f. p1.
kreupelheid f. claudication f.; (fig.) défectuosité f.
kreupelstraat f. petite rue f. sale.
kreus f. (... zen) 1 (sonn.) jable m. ; (charp.)
doucine f. ; 2 (bot.) coussinet m.
kreusmes n. jablière f.
krevet f. démangeaison f., chatouillement m.
krevelen v. tr. 1 démanger, chatouiller; 2 gratter.
kreveling f. démangeaison f.; chatouillement rn.
krevelziekte f. raphanie f., ergorisme m.
kribbe) f. (x[be]n, xtje) 1 crèche f.; op de —
bijten 1 ronger la mangeoire, tiquer, 2 (fig.) ronger
son rdtelier, 3 (fig.) ronger son frein ; 2 couchette
f.; (fig.) club m.; 3 (eau) crèche f., épi m.;
4 (astr.) Présèpe m.
kribbebijten v. intr. sép. V. kribbe 1.
kribbebijter m. tiqueur m.; (fig.) grincheux m.
kribbebijtster, ... kat f. grincheuse f.
kribbelen v. tr. 1 griffonner: 2 être grincheux.
kribbeling f., kribbeischrift n. griffonnage nl.
kribben v. intr. 1 être grincheux ; 2 faire des
clayorinages ou des épis.
krabber f. querelle f.
kribbigheid f. humeur f. grincheuse f.
kribwerk — 267 — krijtberg
kribwerk n. crèche f., épi m.
kriebel(en), kriebelig = krevel etc.
kriebelschrift n. pattes f. pl. de mouches.
kriegel = kregel.
1. kriekt. (cen, Tje) (ins.) cigale f.
2. kriek f. ( en, x j e) (bot.) guigne f.
kriekeboom, kriekelaar m. guignier m.
krieken 1 V. intr. poindr.- ; 2 n. pointe f. (du
jour).
1. kriel m. & f. 1 nain, nabot rn.; 2 rebut ; fretinj
2. kriel f. hotte f. [m.
krieldiertje n. animalcule ni.
krielen v. intr. fourmiller, grouiller.
krielhaan m. coq m. nain.
krielhen f. poule f. nafine.
knieling f. fourmillement, grouillement ni.
kriemelaar m., 'ster f. lambin m., -e f.
kriemelen v. intr. 1 grouiller ; 2 gritfonner; 3
lambiner.
kriemelig adj. 1 griffonné; 2 lambin; gémissani.
kriemeischrift n. pattes t. pl. de mouches.
krieuwei, krieuwelen etc. = krevel etc.
kriezel f. (os, 'tje) 1 gravier Vn.; 2 brin m.,
mit.tte f.
1. krijg m, (."en) guerre; den - volgen faire
la guerre, (fig.) être de la partie. En compos.
krijgs- militaire.
2. krijg m recette, charite f. ; van sten --- ; even
vivre de mendicité.
1. krijgen v. intr. (krijgde, heef( gekr Igd) faire
la guerre, guerroyer.
2. krijgen v. tr. (kreeg, heeft gekregen) 1 prendre;
saisir; 2 attraper; ik zal je --je :'attraperai,
je t'aurai ; 3 oblenir, avoi r ,- gagner ; wij zullen
regen --- boos aurons de to »luie; gasten -- rt--
cevoir du monde: dorst -- gagner soif ; wat
krijgt gij? qu'est-ce qui vnus Arend? men zou er
iets van - on y prendratf one maladie; woorden
- se dire des aménités; een man, een vrouw ----
trouver un marl, une femme ; gedaan - terminer,
venir á bout;- uit tirer; - aan parvenir d mettre;
-- tot amener ir; te eten -- avoir d rnanger;
te zien -- parvenir d voii ; te --- zijn se trouver,
être disponible; voor geld is alles te --- pour
de l'argent on peut fout avoir.
krijger m. ('s) guerrier in.
krijgertje n. (jeu) chat ni.
krijgsbedrijf n. fait d'armes, exploit m.
krijgsbehoefte f.. matériel m.
krijgsbeleid n. factique f.
krijgsbende f. bande f. ,juerrière.
krijgsbouwkundige m. ingénieur m.
krijgsbouwkunst f. genie m.
krijgsdaad f. exploit m.
krijgsgereedschap n:. munitions f. p1.
krijgsgeroep n. cri in. de guerre.
krijgsgevaar n. danger m. de (Ia) guerre.
krijgsgevangen adj. prisonnier m. de guerre.
krijgsgevangenschap f. captivité f.
krijgsgeweld n. force f. armée.
krijgsgod m. dieu de la guerre, Mars m.
krijgsgodin f. déesse f. de la guerre, 13ellone f.
krijgshaftig 1 adj, martial, guerrier : ? adv. courageusement;
dun air manial.
krijgshaftigheid f. courage in., vaillar,cc f., air in.t
krijgsheld m., «in f. héros m., héroïne f. [martial.
krijgshoofd n. général m.
krijgskans f. sort m. des armes.
krijgskas f. 1 caisse f. militaire ; 2 trésor m. de
,gtterre.
krijgsknecht m. serviteur du roi, soldat m.
krijgskosten m. pl. charges f. pl. militaires.
krijgskunde f. science f. militaire.
krijgskundig 1 adj. militaire, stratégique; 2 adv.
militairement, straiégiquement.
krijgskundige m. tacticien m.
krijgskunst- f. siratégie f., art m. militaire.
krijgsleger n. armee f.
krijgslied n. hymne in. guerrier.
krijgslieden pl de krijgsman.
krijgslist f. stratagème m.
krijgsmacht f. forces f. pl. (militaires).
krijgsmakker m. compagnon m. d'armes.
krijgsman m. militaire, soldat, guerrier m.
krijgsmanseer f. honneur m. militaire.
krijgsoefening f. exercice m., manciuvre f.
krijgsorde f. disei pl?ne f.
krijgsplicht m. service to. militaire.
krijgsplichtig adj. soumis au service militaire.
krijgsraad m. conseil m. de guerre.
krijgsrecht n. droit in. ou justice f. militaire.
krijgstocht m. campagne f.; -- in Italië campagne
d' Italie.
krijgstoerusting f. préparatif m. de guerre.
krijgstooneel n. th5dtre to de la guerre.
krijgstrompet f. trompette f. guerrière.
krijgstucht f. discipline f.
krijgstuig n. engin m. de guerre; (collect.) maté-j;
krijgsverbond n. ligue f. [riel m. de guerre.
krijgsvolk n. iroupes f. pl.
krijgswet f. toi f. martiale; de-afkondigen pro-t
krijgswezen n. guerre f. [clamer 1'Ptat de siège.
krijgszuchtig adj. belliqueux.
Krijn m. Quirin m.
krijschen v. intr. (krljschte nu kreesch, heeft
gekrijscht en gekr -schen) 1 crier ; 2 pleurer. V.
1 . krijten; 3 (sigle) glatfr.
krijschend 1 adj. aigu ; 2 adv. d'une voix aiguë.
1. krijt n. ( c"je) craie f.; gekleurd --- pastel m.;
rood -- sanguine f.; 'n 't - staan bij être sur
l'ardoise chez; met dubbel nu vet -- schrijven
fnreer la note.
2. kri j i n. 1 cerele, enclos m.; 2 (tutte) arène,lice f.
krijtaarde f. +eire f. crayeuse nu crétacée.
krijtachtig adj. crayeux, crétacé.
krijtberg m. roche f. crétacée.
krijten - 268 -- krombeenig
1. krijten v. intr. (kreet, heeft gekreten) crier;
piailler; pleurer; zijn oogen rood — avoir les
yeux rouges à force de pleurer.
2. krijten v. tr. (krijtte, heeft gekr; t) enduire de
craie; marquer d la craie.
krijtend adj. 1 pleureur, en larmes; 2 (brult,
dette) criard; (injustice) criant.
krijter m. (cDs, 'tje) pleureur m.
krijtgrond m. 1 terrain m. crétacé; 2 (doreurs);
krijtsteen m. pierre f. de chaux. [blanc m.
krijtster f. pleureuse f.
krijtteekening f. (croquis m. au) crayon rri.
krijttijdperk n. époque f. du crétacé.
krijtwit 1 adj. blanc comme craie; 2 n. blanc m.
d' Espagne.
krijtzuur n. acide m. crayeux ou carbonique.
krijzelen v. intr. craquer, crier; (mach.) hier.
krij zeltanden v. intr. insép. grincer des dents.
krik inter) . cricl
krikkemik f. (ken) cabre f.
krikken, krikkrakken v. intr. faire cric-crac.
l'. krimp t. rétrécissement, manque m.; er isgeen--
il n'y 7 foute de rien ; — geven mettre les pouces.
2. krimp n. (cartes) brclan m.
3. krimp adj. toul frais. vivant.
krimpen t v. tr. & intr. (kromp, heeft & is gekr
meen) se rétrccir, diminuer; se contracter; 2
mar.) tapprocher; 3 (tiss.) décatir, 4 (fig.) caner;
S n. rétrécissement m., diminution - aan het —
zijn être en train de diminuer.
krimper(d) rr.. ( os) frileux m.
krimpig adj. frileux.
krimping f. rétrécissement m., diminution f.; décatissage
m.; (ventre) tranchées f. pl.
krimpkabeljauw f. cabillaud m. tout frais.
krimpkous f. frileuse f.
krimpster t. frileuse f.
krimpvisch f. poisson m. out frais.
krimpvrij adj. irrétrécissable.
krimpzalm f. saumon m. tout frais.
kring m. ('en, «etje) 1 cercle, rond in.; (bot.)
cerne m.; 2 (hist.) périnde f.; (littér.) cycle m.; 3
(astr.) orbite m.; (soleil, Tune) halo m.; 4 (service)
rayon; 5 (idées) horizon rn ; 6 in een — en rond ; —
der familie sein m. de la famille; — van vrienden
cercle m, d'amis; de hoogere—en le grand monde;
de nieuwe —en les nouvelles touches; — om de
oogen cerne m.; —en om de oogen hebben avoir
.les yeux cernés.
kringloop m. circuit,m., évolution f.
'kringvormig 1 adj. circulaire; 2 adv. circulaire-t
-krir,gswijs,...wijze adv. en rond,en cercle. [ment.
krinkel m. (s) 1 tournqnt nt., sinuoscté f.; 2 pli;
3 (bot.) racornissernent m. [ (se) tortiller.
krinkelen v. tr. & intr. 1 tourner, serpenter; 2t
krioel n., Ning f. fourmillement, grouillement m.
krioelen v. intr. fourmiller, grouiller.
krip n. crêpe m.
krippeitje n. ( mos) miette f., brin m.
krippen adj. de ou en crêpe.
1. kris f. ( xsen) (arme) criss m.
2. kris interj.: bij — en kras par tous les dieux.
3. Kris m. Chrétien m.
Krisje n. Christine f.
kristen v. intr. petiller, crisser.
kristal n. (alen) cristal m.
kristalachtig adj. cristallin, cristalloïde.
kristalfabriek f. cristallerie f.
kristalglas n. cristal m.
kristalhelder adj. cristallin ni.
kristalkunde, ...leer f. cristallographie f.
kristallen adj. de cristal.
kristallens f. cristallin m.
kristallig adj. de cristal, cristallin.
kristallijn adj. & n., coen adj. cristallin adj. & m.
kristalliseeren v. tr. & intr. (se) cristalli^er.
kristalliseerku net f. cristallotechnie f.
kristalsplijting f. cristallotomie f.
kristalvorm m..forme f. cristalline.
kristalvormig adj. cristalloïde.
kristalvorming, ...wording f. cristallisation f.
krocht t. 1 antre m., taverne f.; 2 crypte f.
(d'église).; 3 cave f.; —je cabaret m.
kroeg f. 1 cabaret m.; 2 maison f. des étudiants,t
kroegen v. intr. aller au cabaret. [Générale f.
kroeger, kroeghouder m., ...houdster f., cabaretier
in. ' ...tière f., mastroquet m.
kroegjool f. guindal rn.
kroeglooper m. pilier m. de cabaret.
kroep f. (mnéd.) croup m.
kroes m. (kroezen) gobelet m.; (fonderie) creuset
m.; (jeu) cornet m.
kroeskop m. tête f. crépue.
kroezen v. tr. & intr. (kroesde, heeft & is gekr
• sd) (se) erêper, (se) friser.
krak f. (ken ) veste f. (sauvage).
krokodil m. ('ten) 1 (zoo.) crocodile ni.- 2 (logique)
ambiguité f. crocodiline.
krokus m. (sen) crocus, safran m.
1. krol n. (telen) taudis m.
2. krot f. (colen) (archit.) corbeau m.
3. krol f. boucle f. V. krul & compos.
krollen v. intr. miauler, être en chaleur.
krollig adj. exigu.
kroisch adj. en chaleur.
krolschheid f. chaleur f., rijt m.
krom adj. & adv. («mer, pst) 1 courbe, courbé,
tortueux ; 2 (fig.) à rebours, mal; - maken,
draaien, buigen courber; — worden, groeien se
courber; — zijn être contrefait; zich -- lachen
rire d se tordre; —me beenen jambes tortues;
—me neus nez tortu; —me vingers (lig.) doigts
crochus; —me sprongen artifices m. pl., ruses
f. pl. ; het loopt — cela prend une mauvaise ^
krombeen m. & f. bancal m., —e f. [tournure.
krombeenig adj. bancal.
krombek --- 2GL4 — kruidenazijn
krombek m. pois ou haricot m. serpette.
krombochtig adj. tortueux.
kromdarm m. iléon m.
kromhals 1 m. & f. torticolis m. & f.; 2 f. (chim.)
retorte f.; 3 (bot.) grippe f.
kromheid f. courbure f., courbement m.
kromhoorn, ...horen m. cromorne m.
kromhout n. courbe f., courbaton m.
kromhouwer m. alfange f.
kromlijnig adj. curviligne.
kromloopen v. intr. sép. se courber.
krommen v. tr. & intr. (se) 'courber; (se) vouter;
(se) tordre. [courbe; (jard.) serpelte f.
krommes n. (cord.) tranchet m.; (tonn.) plane f.1
kromming f. (action) courbage m.; courbure f.;
(mar.) tenture f.; (chose) courbe f., coude rn.
kromneus m. & f. nez m. torlu.
kromsluiten v. tr. sép. dunner la double boude d.
kromsnavel m. (ois.) bécard m.
kromstaart m. curvicaude m.
kromstaartiq adj. curvicaude.
kromstat m. crosse f.
kromsteven m. 1 proue f. tortue; 2 (fig.) grossiert
kromtaal f. baragouin m.. [personnage m.
kromtalen v. intr.. insép. baragouiner.
kromte 1. (c n) courbure, cour he f., course m.
kromtong m. & t. baragouineur m., ...euse f.
kromtongen v. intr. insép. baragouiner.
kromtrekken v. tr. & intr. sep. (se) courber;
(fig.) (se) tourmester; (se) gondoler.
kromvoet m. & f. pied-bot nl.
kromweg m. chemin in. torttreux ou sinueux.
kronen v. tr. (kroonde, heeft gekr.^.-nt1) couronner
; tot koning — couronner roi.
kronengoud n. bas or, dix-ruil carats m.
kroniek f. chronique f.
kroniekschrijver m. chroniqueur m.
kroning 1. couronnement ni.
kronkel in. ( mos, gitje) courbe f., coude; (écrit.)
erochet, parafe; (faux) pli m.; (chemin) sinuosité
f.: zich in —s voortbewegen se trainer ent
kronkeldarm m. colon m. [replis.
kronkelen v. tr. & intr. i (se) .froncer; ise) tordre;
2 (chemin, rivière) serpenter.
kronkelend adj. se tordanl ; serpentant, sinueux.
kronkeling f. torsion, sinvosité f., froncement,
(faux) pli m.
kronkelpad n., ...weg m. détour m.
kroon f. (kronen. xtje) 1 (en gén.) couronne f.;
2 (tête) sommet m.; (arbre) cime f.; (fleur) corolle
f.; (suspension) lustre ni.; (arch. & mi! ) couronnement
rr.; 3 de—spannen i`emporter , naar de—
steken dispater la palme a, rivaliser -avec , naar
de -- staan aspirer, d la couronne.
kroonader f. veine f. coronaire.
kroondrager m. porte-couronne m.; (spéct) léte f.;
kroonglas n. crown-glass m. [couronnée.
kroonkandelaar ni. lustre iil .
kroonlijst f. corniche f.
kroonnaad m. suture f. coronale.
kroonprins m. prince m. royal ou héritier.
kroonrad n. roue f. de champ.
kroonreiger m. héron m. couronné.
kroonvormig adj. coroniforme.
kroonwerk n. ouvrage m. d couronne.
1. kroos f. (krozen) (tonn.) jable m. [marais.
2. kroos n. (plante) lentilles f. p1. d'eau ou del
3. kroos f. (krozen) (fruit) prune f. nafine ou de
Damas; om —jes gaan disparaltre, mourir.
4. kroos n. (boucherie) abatis m., fressure f.
5. kroos n. (kroozen) iniéréts m. pl., rente f.
1. kroost n. traits m. pl.; physionomie f.
2. kroost n. progéniture f.; (mauv. part) en-:
kroot f. (kroten, x je) betterave f. [geance f.
l . krop m. (oopen, c je) 1 jabot m.; 2 orifice m.;
(bout.) goulot m.; 3 (tumeur) goftre m. ; 4 gorge,
(fig.) rancune f.; een — opzetten faire jabot;
hij zit met een — il a la gorge serrée; de --
schiet hem vol il a le coeur gros.
2. krop f. (open, .je) pomme f. (de laitue
ou de chou) .
3. krop n. (farine) rame f.
kropaar f. dactyle m. pelotonné.
kropaas n. pdtée f.
kropachtig adj. goftreux, strumeux.
kropader f. veine f. jugulaire. [nam n.
kropbeen n. 1 pomme 1. d'Adam; 2 (als.) ster-1
kropbrood n. puin m. de ménage ou de rame.
kropduif f. pigeon m. grand-gosier.
kropgans f. pélican m. blanc.
kropgezwel n. goïtre m.
krophalzen v. intr. insép. se rengorger.
kropkool f. chou m. cabus.
kropmensch m. goftreux m.
kroppen v. tr. 1 gaver; 2 remplir, boucher; blijven
— étrangler; 3 avaler, digérer; hij kan het
daar niet — il n'y snit tenir.
1. kropper m. (xs) goitreux m.
2. kropper f. laitue f. pornmée.
3. kropper, kropperd m. ( mos), kroppersche
duif f. pigeon m. grand-gosier.
krops(a)la(de) f. laitue f. pommée.
kropzweer f. goitre m.
1. krot n. (c en, je) taudis m., bicoque f.
2. krot f. boue, éclaboussure f.: in de --- zitten
(fig.) étre dans 1a crotte.
kruid n. ( oen, coje) 1 herbe t.; (spéct) légume
m.; (rnéd.) simpte m.; dáarvoor is geen — gewassen
il n'y a pas de rernède d cela; 2 éptce f.
kruidachtig adj. herbacé.
kruidboek n. truité in. de bolanique, fiore f.
kruiddoos f. bofte f. aux épices.
kruiden v. tr. (kruidde, heeft gekru d) 1 (cuts.)
épicer, assaisonner; 2 (méd.) droguer.
kruidenaftreksel n . infusion 1 . d'herbes.
kruidenazf n m. vinaigre m. aux herbes.
kruidendrank — 270 kruisgewijs
kruidendrank ni. thé m. d'herbes.
kruidenhandel m. herboristerie f.
kruidenier m. épicier m.; (fig.) épicier, philistin
kruideniersvak n. épicerie f. [m.
kruidenierswaren f. pl. épicerie(s) f. (pl.)
kruidenierswinkel m., ... zaak f. épicerie f.
kruidenlezen n. herborisation f.
kruidenlezer m., ...leesster f. herborisateur m.,i
kruidenthee f. thé m. d'herbes. f. . .trice.
kruidenzoeker m. herborisateur m.
kruideni f. épicerie f. [cumin.
kruiderkaas f. & m. fromage rn. épice ou au
kruiderwijn m. hvpocras m.
kruidhof m. I .jardin m. potager ; 2 jardin m.
botaniquc.
kruidig 1 adj. épicé, aromatique; 2 (fig.) élégant;
3 adv. élégamment.
kruidigheid f. 1 arome m.; 2 (fig.) élégance f.
kruidje-roer-mij-niet n. sensitive f.
kruidkaas f. & m. = kruiderkaas.
kruidkenner m., ...kenster f. herboriste m. & f.
kruidkoek m. 1 crêpe ou omelette f. aux herbes; 2^
kruidkunde f. botanique f. [pain m. d'épice.
kruidkundig 1 adj. botanique; 2 ad'. botaniquekruidkundige
m. botaniste m. [ment.
kruidkussentje n. sachet m. aromatigiie.
kruidnagel m. clou m. de girofle.
kruidnagelboom m. giroflier m.
kruidnoot f. noix f. de muscade.
kruidtuin m. = kruidhof.
kruien (krulde ou krooi, heeft gekruid mi gekroo'en)
v. tr. brouetter; (en gén. et fig.) pousser;
(rivière) charrier (des glagons).
kruier m. (xs) brouettier m.; (en gén.) commissionnaire
rn.; (fig.) goede —s hebben avoir de
puissants protecteurs.
kruihaspel m. vindas m. de moulin. jdébdcle f.
kruiing f. 1 broueitage; 2 (glaions) charriage m.,
kruik f. cruche f.; (ornem. & poet.) urne f.; —je
cr,tzchon m.; de — gaat zoolang te water tot
dat zij breekt tant va la cruche à 1'eau qu'elle se
casse. [cruchon (S).
kruiken v. tr. mettre en cruche(s) ou enj
kruim f. (xen, mopje) 1 mie f.; —pje miette f.;
2 substance, étoffe f.
kruimel f. (Ns ; motje) miette f.
kruimelaar m., ster f. 1 qui laisse tomber ses
mitetes; 2 (fig.) homme m. ou femme f. chiche.
kruimelen v. tr. & intr. (s')émietter; (fig.) être]
kruimelig adj. plein de mie; (fig.) chiche. [chiche.
kruimeling f. émiettement m.; (concr.) miette f.
kruimen v. intr. s'émietter.
kruin f. ( men, .tje) 1 sommet m. (de la tête);
(scient.) sinciput m.; 2 (en gén.) tête f.; 3 (ecclés.)
tonsure f.; 4 (fig.) sommet m., cime f.; 5 (bot.)
geil, nombril m.
kruinpunt n., ...stip f. zénith m.
kruinschering f. tonsure f.
kruipboon f. féve f. nafine.
kruipelings adv. en rampant; (fig.) ftartivement.
kruipen v. intr. (kroop, heeft & is gekrpen)
ramper; op handen en voeten -- marcher à quatre
pattes; — door se glisser à travers . — in se
fourrer dans; in zijn schulp -- rentrer dans sa
coquille.
kruipend 1 adj. rampant; (fig. aussi) servile;
2 irly. en rampant, insensiblement.
kruiper m. ( os) rampeur m.; (fig.) reptile,être m4
kruiperig adj. rampant. [rampant.
kruiperii f. rampement m.; (fig.) servilisme m.
kruiperwt f. pois m. nain ou de grdce.
kruiphol, krulpin n. cachette f.; (animaux) repaire
m.
kruiptank T. planche f. de roulage.
kruis n. (cDen, zie) 1 (en gén.) croix f.; 2 (partie
postér., animaux) croupe f., (id., hommes) bas
m. du dos; (pantalon) fond m., 3(fenêtre) croisée
f.; (papet.) ferlet m.; (corderie) encroix f.; (mus.)
dièse m.; (astron.) croisade f.; 4 aan 't --- slaan
meetre en croix; zijn — maken faire le signe de la
croix, se signer; het heilige -- nageven, een -- - je
en een vaantje geven souhaiter bon voyage ;
—jen A croix de par Dien ; — of munt pile ou
face; — noch munt ni seis ni maille.
kruisafneming f. descente f. de (la) eroix.
kruisarm m. croisillon m.
kruisbalk m. traverse f.
kruisband m. bande f. croisée; (pour porten) brefelle
f.; (poste) bande f.; (nul.) traverse f. en croix;
(anat.) ligament m. croisé.
kruisbeeld n. 1 crucifix m., 2 toile f. a dessins.
kruisbeen n. sacrum m.
kruisbek m. (ois.) bec-croisé m.
kruisberg m. calvaire m.
kruisbes. ...bezie f. groseille f. verte.
kruisbesseboom, ...struik, kruisbezieboom,
...struik m. gadelier rn.
kruisbloem f. pelvgale m.
kruisbloemig adj. crucifëre.
kruisboog m. arbalète f.
kruisbroeder m. 1 croisé m.; 2 religieux m.
de la Croix.
Kruisdagen m. pl. Rogations f. pi.
kruisdistel f. panicaut m.
kruisdood m. mort f. sur la croix. [f. verte.
kruisdoorn, ...doren m. ` nerprun m.; 2 groseilirt
kruisdragend adj. crucifère.
kruisdrager m. porte-croix m.
kruiselings adv. en croix, croisé.
kruisen v. tr. (en gén.) croiser; (mettre en croix,
mortifier) crucifier; zijn armen — se croiser lest
kruiser m. (xs) croiseur m. [bras.
kruisgalg f. potence f. de la croix.
kruisgang 1 m. chemin m. de la croix; 2 f. cloitref
kruisgebed n. prière f. d bras étendus. ['m.
kruisgewijs, ...wijze adv. en croix.
kruishaspel — 271 — krultabak
kruishaspel nl. tourniquet m.
kruisheer m. religieux m. de l'ordre de ta Croix.
kruishout n. 1 bois m. de la croix; 2 (charp.)
croisée, traverse f.; (outil) trusquin m.; (mar.)
tournage m.
kruisigen v. tr. crucijier.
kruisiging f. crucifiement m.
kruising f. croisement m.; (mar.) croisière f.
kruiskerk f. 1 église en croix; 2 église f. de k4
kruiskozijn n. croisée f. [Croix.
kruiskring m. colure f.
kruiskruid n. crucianelle f., sénecon m.
kruislaan f. allée f. croisée.
kruisnet n. carreau m.
kruispaal m. 1 arbre m. de la croix; 2 tourniquet
kruispad n. carrefour m. [m.
kruispas m. croisé m.
kruispunt n. intersection f.
kruisra f. vergue f. du perroquet de fougue.
kruisraam n. croisée f.
kruisriem m. surdos, surfaix m.
kruissnede f. incision f. cruciale.
kruisspin f. araigée f. porte-croix.
kruissteek m. point m. croisé ou de croix.
kruissteng f. mot m. du perroquet de fougue.
kruisstraat f. carrefour m.
kruisstraf f. supplice f. de la croix.
kruisstreep f. hachure f.
kruisteeken n. signe m. de la croix.
kruistocht m. 1 croisade; 2 (mar.) croisière f.
kruisvaarder ni. croisé m.
kruisvaart f. croisade f.
Kruisverheffing f. Exaltation f. de la Croix.
Kruisvinding f. Invention f. de la Croix.
kruisvormig adj. en croix, cruciforme.
kruisvuur n. feu m. croisé.
Kruisweek f. semaine f. des Rogations.
kruisweg m. 1 carrefour in.; 2 (relig.) chemin m.;
kruiswerk n. croisée f., croisure f. [de la croix.
kruiswijs, ...wijze adv. en croix; en sautoir.
kruiswortel f. sénecon m.
kruiszeel n. bretelle, sangle f.
kruiszeil n. voile f. du perroquet de fougue.
kruit n. poudre f.; een schot — une charge de poudre;
een schot met los — un coup à blanc; zijn
— verschieten (fig.) épuiser son carquois; zijn —
in de lucht verschieten tirer sa poudre aux moi-j
kruitbus f. poudrière f. [neaux.
kruithoorn, ... horen in. poire f. à poudre.
kruithuis n. poudrière f. [barbe f.
kruitkamer t. soute aux poudres; (mar.) sainte-1
kruitkoker m. étui m. ou bofte f. d poudre.
kruitlantaarn f. lanterne f. sourde.
kruitlepel m. chargeon m.
kruitmaat f. charge f.
kruitmagazijn n. poudrière f.
kruitmaker m. poudrier m.
kruitmoten m. poudrerie f.
kruitproef f. éprouveite f.
kruitschip n. vaisseau to. à woudre.
kruitstof n. pulvérin m.
kru;tsïoof f. séchoir m.
kruitton f., ...vat n. baril m. à poudre.
kruittoren m. tour f. à poudre.
Kruitverraad n. conspiration f. des Poudres.
kruitwagen m. caisson m. d poudre.
kruitzakje n. sac m. d poudre,
kruitzeef f. égalisoir; tamis m.
kruiwagen :n. brouette f.; —s hebben être poussé.
kruiwagenstraf f. brouette f.
kruizecnunt f. menthe f. (frisée).
krukt. (-o ken, je) 1 béquille f.; op —ken gaan
ou loopen marcher avec des béquilles, (fig.) aller
cahin-caha, être en désordre; 2 (porte) poignée f.,
appui m., main ; (moulin à main) manivelle f.; 3
(pour olseau) perchoir m.; (siège) tahouret, rondde-
cuir m.; 4 (fig.) bousilleur m.; mazette, croûte
f.; zingen als een -- chanter comme une crofte.
krukas f. arbre m. de couche.
krukboor f. tarière f.
krukken v. intr. marcher avec des béquilles; traïner
la jambe.
krukkig 1 adj. malingre; 2 incapable, niais; 3
adv. comme une cror te.
krukstang f. bielle f.
krul f. ( Ien, teletje) 1 bouclef.; valsche — postiche
f.; 2 (queue) tire-bouchon m.; 3 (charp.)
copeau m.; 4 (archit.) volute f.; 5 (maladie de
plantes) frisée f.; 6 (écrit.) courbe f., cadeau,
crochet ; parafe in.; 7 (fig.) fleurs f. p1. (de rhéto-4
krulandijvie f. chicorée f. [rique).
krulbol m. & f. tête f. bouclée ou frisée.
krulhaar n. cheveux m. pl. bouclés ou frisés.
krulhond m. barbet m.
krulijzer n. fer m. d friser.
krulkool t. chou m. frisé.
krulkop m. & f téte f. bouclée ou frisée.
krullebol, ... kop = krulbol, ... kop.
krullen v. tr. & intr. (se) boucl r, (se) friser;
zich -- om monter en spirales autour; gekrulde
haren gekrulde zinnen téte bouclée téte brf lée.
krullenjongen m. apprenti m. charpentier.
krullenmaker m., ... maakster f. friseur m.,
...euse f. [copeaux.
krullenwijn m. vin m. de copeaux ou clarifié auxj
krulletter f. lettre f. d'ornement, cadeau m.
krullig adj. bouclé, frisé; (fig.) fantasque.
krullijn f. spirale f.
krulling f. frisure f.
krulneut f. volute f.
krulpruik f. perruque f. à marteaux.
kruls(a)la(de) f. laitue t. frisée ou romaine.
krulstaart m. 1 queue f. en tire-bouchon ; 2 (personne
ou animal) tire-bouchon m.
krulsteen m. diglyphe m.
krultabak f. tabac m. frisé,
krultang — 272 — kunstenarij
krultang f. ier m. d friser.
krultrek m. entrelacs m., fioriture f.
kubatie f. cubage m.
kubeeren v. tr. cuber.
kubiek adj. cubique, (syst. métr.) tube.
1. kuch f. ( c je) toux f. (cèche).
2. kuch n. A pain m.; (mil.) pain m. de rnuni-j
kuchen v. intr. tousser, toussoter. [tion.
kucher m. tousseur m.
kudde f. (ten, 'tje & coken) troupeau rn.
kuddehoeder, ...houder, ...man, ...voerder ru.
berger m.
kuier m. (.otje) tour m., flalnerie, balade f.; een
heele — une jolie trotte.
kuieren v. intr. fldner, se balader.
kutf f. (kuiven, tje) 1 (zoo.) huppe f.; 2 (personne)
toupet m.; 3 (coiffure) fontange; postiche
. En compos. huppé.
kuifleeuwerik m. cochevis, mauvis m. [kieken.
kuiken n.( mos, .cutje) poussin; poulet ;n. V. aussi .
kuil rn. (cnen, etje) 1 fosse; (iron.) cave f.;
2 (mar.) coffre m.; (argile) marcheux; (filet) fond
m.; —tje fossette f. [la bloquette.
kuilen v. intr. i enterrer, enfouir; 2 (jeu) jouer àJ
Kullenburg n. Culembourg m.; hij gaat naar — il
va ad patres; — is zijn voorland il va à sa ruine.
kuip f. (ten, coje) 1 cuve f.; hij weet zeer goed
welk vleesch hij in de — heeft il sait fort bien à
qui il a affaire; 2 coupe f.
1. kuipen 1 v. tr. faire des futailles, relier; 2
rnettre en cuve; 3 n. lonnellerie f. [trigue f.
2. kuipen 1 v. intr. intriguer, cabaler; 2 n. in-t
kuiper m. ( s) 1 fonnelier m ; 2 intrigant m.
kulpersambacht, ...bedrijf, ...beroep n. tonnel-^
kuipersbeiteitje n. clouet m. [lerie f.
kuipersblok n. trochet ni.
kulpersboor f. amorcoir m. [f.
kuipersdissel m. (h.)erminette f.; —tje aissettet
kuipershaak m. davier, crochet m.
kuipersschaaf f. colombe f.
kulporstang f. davier m.
kuiphout n. douvain, merrain m.
kuipvo$ f. cuvée f.
kuis f. (kuizen) (jeune) vache f.
kuisch 1 adj. (matér.) propre; (mor.) chaste, pur;
2 adv. proprement, chastement, pudiquemeni.
kuischboom m. agnus m. castus.
kuischen v. tr. nettoyer. [pureté f.
kulschheid f. (matér.) propreté; (mor.) chasteté,t
kui8(ch)kali n. jeune vache f.
kuit f. 1 (jambe) mollet m.; 2 (poisson) ceufs
m. pl.; — schieten frayer. En compos. avec
noms de poissons ceuvé.
kuisader f. veine f, surale
kuitebuiten, kuitemuiten v. intr. insép. brocan-^
kuitenflikker m. entrechat m. [ter.
kuiter f. (cs) poisson m. a'uvé.
kuitkramp f. crampe f. au mollet.
kuitspier f. muscte m. sural.
kuivig adj. huppe.
kul f. (zien) bétises; flauwe -- fadaises f. pl.
kuikoek f. mvstification f.
kuiiekenskruid n. orchis ni.
kuilen v. tr. mystifier, b9rner.
kummel m. 1 curnin m.; 2 (liqueur) kummel m.
kunde f. savoir m.; connaissance, science f.; —
hebben van avoir connaissance de; van veel —
de grand savoir.
kundig 1 adj. savant (en), instruit (de), versé
(dans) ; 2 adv. savammeni.
kundigheid f. (...heden)savoir m.,connaissance t.
kunne f. sexe m.
kunnen (kon[dej, heeft gekund) 1 v. tr. (être
capable) pouvoir , (avoir la pratique, spéct avec
infin.) savoir; ik kan dat 1 j e puis le faire, 2 . je le
sais; wat ik kan 1 ce dont je suis capable, 2 ce
que je sais; kunt gij dat ook? savez-vous en faire
auiant? dat kan niet cela ne se peut pas; dat kan
niet anders il ne peut en être autrement; ik kan
't niet zeggen je ne saurais le dire; ik kan niet
volgen je ne sais ou saurais pas suivre; men kan
niet dommer zijn on n'est pas plus bête; ik kan
er Biets aan doen je n'v peux rien ; ik kan niet
meer (absolt) je n'en peux mais, je n'en peux
plus; ik kan niet meer van vermoeidheid je ne
peux plus defatigue; ik kan niet meer zienje n'y
vois plus; 2 accompagné d'un adv., kunnen se
rend par pouvoir ou savoir et l'adv. par un
verbe : ik kan er niet aan, bij, door, in je ne sais
y atteindre, approcher, passer, entrer; 3 n. capacité
f.; savoir m.
kunst f. (-o en, 'je) 1 (en gén.) art m.; de — van
schrijven l'art d'écrire; dat is de — voilà 1'art ou
le difficile; dat is geen — ce n'est pas difficile;
de — afkijken surprendre l'art; zwarte— 1 (gravure)
manière noire, 2 magie noire; 2 (spéct)
pouvoir, savoir m., capacité f.; zijn — toonen
montrer con savoir; 3 tour, truc m.; -- met de
kaart tour de cartes; dat is een — voilà un tour
de force; 4 caprice m., lubie f.; zij heeft —en elle
a des caprices; schei uit met je —en Einis ces
sottises. En compos. dart ou artistique & arti-j
kunstbeen n. jambe f. de hois. [ ficiel.
kunstbewerking f. opération f.
kunstbloem f. fleur f. artificielle.
kunstboter f. beurre m. artificiel.
kunstbroeder m. confrère m.
kunstdraaibank f. tour m. du tabletier.
kunstdraaien n. tabletterie f.
kunstdraaier m. tabletier m. [draaien.
kunstdraaierij f., ...draaierswerk n_. _-- kunst-t
kunstelen v. intr. raffiner, fignoler; gekunsteld
maniéré. [cherche.
kunsteloos adj. & adv. sans art; (fig.) sans re-1
kunstenaaar m. (c s) ... nares ( csen) f. artiste^
kunstenarij f. artifice m. [m. & f.
kunstenmaker — 273 -- kwaadaardigheid
kunstenmaker m. jongleur, saltimbanque m.
kunstgeheim n. secret m. d'art.
kunstgenoot m., voe f. confrère m., consceur f.
kunstgenootschap n. 1 confraternité f d'art:
2 société f. artistique.
kunstgevoel n. gout m. artistique.
kunstgreep m. procédé, tour, truc m.
kunsthandel m. commerce ou magasin m. d'objets
d'art.
kunstig 1 adj. artistique, avec art; 2 artificiel;
3 exercé, habile ; 4 adv. avec art.
kunstkennis f. connaissance f. d'art.
kunstkooper m., ...koopster f. marchand m.,
marchande f. d'art.
kunstliefde f. amour m. de l'art.
kunstliefhebber m. amateur m.
kunstlievend adj. amateur d'art.
kunstmatig 1 adj. artificiel; 2 technique; 3 adv.
artificiellement; selon les règles.
kunstnijverheid f. art m. industriel.
kunstproduct n. produit m. artistique.
kunstrechter m. critique m. dart.
kunstregel m. règle f. de l'art.
kunstreis f. voyage m. ou tournée f. artistique.
kunstrijder m., ...rijdster f. écuyer m., écuyère f.
kunstschilder In. artiste m. peintre.
kunstschool f. école f. des arts.
kunstspringer m., ...springster f. voltigeur m.,
kunstsprong m. tour m. de voltigeur. [...euse f.
kunststuk n. 1 chef-d'oeuvre m.; 2 tour m.
d'adresse.
kunsttaal f. 1 langage m. technique, terminologie
f.; 2 langue f. artificielle.
kunstterm m. terme rn. technique.
kunstvaardig 1 adj. habile; 2 adv. habilement
kunstvlijt f. art m. industriel.
kunstvoortbrengsel n. produit m. artistique.
kunstvuur n. 1 Jeu m. d'artifice; 2 amour ardent
de tart, Jeu m. sacré.
kunstwereld t. monde m. des arts.
kunstwerk n. 1 oeuvre f. d'art ; 2 (chemin de fer)
o'tvrage m. dart; 3 kunst- en vliegwerk machinerie
f., (fig.) trucs m. pl.
kunstwerktuig n. machine f.
kunstwoordenboek n. dictionnaire m. technolo-^
kunstzin m. sens m. artistique. [gique.
kunstzweer f. fontanelle f.
kuras n. (cDsen) cuirasse f.
kurassier m. ('s) cuirassier m.
kurk 1 n. liège m.; 2 f. (coen, c"je) bouchon ;n.;
3 (pêche) Plotte f. En conipos. de liège.
kurkachtig adj. suhéreux.
kurkbast, ...boom m. liège m.
kurkeik m. chéne-liège m.
1. kurken adj. de liège.
2. kurken v. tr. 1 (fermer) boucher; 2 (garnir)
liéger. [chonnier m.
kurkensnijder m. fabricant m. dc bouchons, bou-1
kurketang f., ...trekker m. tire-bouchon m.
kurkzuur n. acide m. subérique.
kus m. ('sen, c je) baiser m.
kushandje n. baise-main; een -- werpen naar
envover un baiser d.
1. kussen 1 V. tr. (personne) embrasser, donner
un baiser d; (mains, pieds, les verges) barser;
2 (fig., du vent, de l'eau) caresser (les fleurs, les
rives); 3 n. embrassades f. pl.
2. kussen n. (--s) 1 (en gén.) coussin m. ; op het
— zitten être arrivé, occuper une dignité; 2 (routelier)
oreiller; (dentel.) carreau m.; (véhic.)
sellette f.; (mach.) empoise f., coussinet m.; (chem.
de fer) coussinet m.; (lit) traversin, oreiller m.;
(sucre) pelote f.
1. kust f. choix m.; te — en te keur au choix, d
souhait.
2. kust f. cóte f.; op de — zitten être à la cóte.
kustbewaarder m. garde-cótes m.
kustbewoner m., ...bewoonster f. habitant m.,
habitante f. de la cóte.
kustblad n., ...bode m. journal, messager m. du
littoral.
kusting f. 1 payement m. à terme (du prix de
vente); 2 hypothèque f.
kustrand n. littoral m.
kustlicht n. 1 phare; 2 bateau-phare m.
kustloods m. (pilote m.) cótier m
kustmeer n. lagune f.
kuststreek f. zone f. cótière.
kusttelegraaf f. sémaphore n1.
kustvaarder m. (matelot) caboteur m.; (bateau)»
kustvaart f. cabotage m. [cabotier m.
kustvuur n. phare m.
kustwachter m. garde-cótes m.
kuun f. sarriette f. [f.; caprice m.
1. kuur f. (kuren) 1 tour m., sottise f.; 2 lubiel
2. kuur f. (kuren) c!rre f., traitement m.
1. kwaad erger, ergst) 1 adj. mauvais; 2 adv.
mal; — weer mauvais temps; — water eau dé•
montée; kwa(de) jongen gamin ; 4-- wijf méchante
femme; kwa(de) tong mauvaise langue;
kwa(de) hond chien dangereux ou hargneux;
te(r) kwader ure au mauvais moment, mal d
propos; hij meent het niet — il le dit sans malice;
het — hebben étre dans une mauvaise
situation; het te — hebben n'en pouvoir plus;
dat Is niet — 1 cola nest pas mauvais, 2 rata
nest pas mal; zoo goed en — als 't gaat tant
tien que mal; 3 de kwade m. le malin m.; 4 het
kwade le mal m.
2. kwaad adj. (kwader, kwaadst) fdché, en colère
: --- worden op se fileher contre; — worden
over se Pocher de; — maken ffcher; — zijn op en
vouloir d ; zich — houden avoir Pair fdché.
kwaadaardig 1 adj. méchant; (méd.) malin; 2
adv. méchamment. [gnité f.
kwaadaardigheid f. méchanceté; (méd.) mali-t
kwaaddoend — 274 — kwaltrust
kwaaddoend adj. malfaisant m.
kwaaddoener. m. ; ...doenster f. malfaiteur
kwaadgezind adj. inaiintentionné m. [...trice f
kwaadheid f. 1 méchanceté f ; 2 colère f.; hij is
rood van — il s'est fkché tout rouge.
kwaadsappig adj. cachectique.
kwaadsappigheid f. cachexie f.
kwaadschiks adv. mal gré; goedschiks of — bon
gré mal gré.
kwaadspreken v. intr. sép. Bire du mal, médire.
kwaadsprekendheid f. médisance f.
kwaadspreker m., ...spreekster f. médisant nl.,
—e f..; calomniateur m., ...trice t.
kwaadwillig 1 adj. malveillant; 2 de mauvaise
volonté; 3 adv. avec malveillance, avec mauvaise
volonté f. [volonté.
kwaadwilligheid f. 1 malveillance f.; 2 mauvaisel
kwaad zeer n. teigne f. faveuse.
kwaak F. 1 interl. couac; 2 m. & f. (iron.) bee m.
kwaakeend f. garrot m.
kwaal f. (kwalen) mal m.; (mor.) tourment m.
1. kwab(be) f. ('ben) (poisson) Lotte f.
2. kwab(be) f. (xben, cDbetj ;) (pounion, fo;e)
lobe nl.; (con) fanon m.; (gorge) goïtre m.;
(graisse) peloton m.
kwabaal m. lotje f.
kwade m. & n. V. 1. kwaad 3 4
kwadraat n. (...aten) carré; (typo.) quadrat m.
kwadraatgetal n. (nombre) carré m.
kwadraatwortel m. ;-acine f. carrée.
kwadrant n. quart m. de cercle.
kwajongen m. ( mos) 1 gamin m.; 2 (bot.) molinie
f. bleue, cure-pipe m. [garnin.
kwajgngensachtin 1 adj. de gamin; 2 adv. ent
kwajongensstreek m., ...werk n. gaminerie f.
1. kwak ! inter). couac ; 2 f. ( ken) (ois.) bihoreau
m.
2. kwak interi. 1 pou,;, vlan; 2 m. (teken) bruit
m. sourd; 3 gorgée f.; 4 genièvre; 5 potache til.
kwaken v. intr. (kwaakte, heeft gekwaakt) (oie)
canqueter; (grenouille) coasser; (en gén.) crier.
kwaker m. ( 's), kwakerin f. ( nen) quaker m.,
kwakerij 1. quakérisme m. [quakeresse f.
kwakkel m. (mos & en, ' pje) 1 caille f.; doof
als een — noord comme un pot; 2 (fig.) imbécile,
niais in,
kwakkelaar m., aster f. babillard in., --e f.
kwakkelbeentje, ..fluitje n. courcaillet, cailler m.
1. kwakkelen v. intr. 1 co(u)rcailler; 2 bavarder.
2. kwakkelen v. intr. 1 trembler, vaciller; 2
lambiner; 3 (maladif) trainer, languir; 4 (temps)
être instable, être pourri.
kwakkelgeld n. menue monnaie f.
kwakkelkoning m. rille m. des genêts.
kwakkelnet n. nappe f.
kwakkeislag m. courcaillet m.
kwakkelw!nter m. hiver m. pour rite.
kwakkelziekte f. maladie f. de langueur.
kwakken 1 v. tr. & intr. (canard) canqueter;
(grenouille) coasser; 2 criailler; 3 tomber sourdement
; f'anquer violemment; 4 s'affaisser, s'effondrer.
[til m.
kwakzalf t. pommade f. de bonne femme, pallia-f
kwakzalven v. tr. insép. 1 pommader; 2 charlataner.
kwakzalver m. (cD s) 1 charlatan; 2 (fig.) blagueur
m. [en charlatan.
kwakzalveracht g 1 adj. char.atanesque; 2 adv.4
kwakzalverij f. 1 charlatanisme m.; 2 (fig.) blague
r. ilon m.; 3 (zoo.) méduse f.
kwal(le) f. (alen) 1 masse f. visquei.se; 2 grail-J
kwal! ën v. intr. rabácher.
kwalijk adj. & adv. 1 mal; -- worden se trouver
mal; — vallen tumber faible; — gaan met aller
mal :,vee ; — nemen prendre de mauvaise part;
2 difficilement, à peine; --- kunnen leven avoir
de Ia peine d vivre.
kwalijkgezind adj. 1 matintentronné; 2 de mauva'se
humeur.
kwali^khsid f. fail;lesse, défaillance t.
kwalm m. vapeur f. épaisse: [ fwner.
kwalmen v. intr. répandre une épaisse fumée;l
1. kwalster rni. ( gis) crachai, graillon m.
2. kwalster(boom) m. sorbier m.
kwalsteren v intr. graillonner.
kwanselaar m., ster, f. troqueur rn., ...euse f.
kNanselanhtig adj. aimant le tror.
kwanselarij f. troc m.
kwanselen v. intr. troquer.
kwansuis, kwanswijs adv. censément, comme si,
saus prétexte de.
kwant m. (cD en, je) dróle, gaillard m.; (en
gén.) individu, type m. [faiblement.
kwapsch 1 adi. indisposé, faible, flasque; 2 adv.4
kwapschheid f. faiblesse f., manque m. d'énergie.
kwart n. 1 quart m.; (mar.) kwaart ! au quant!
V. kwartier 3; 2 (mus.) (intervalle) quarte f.,
(temps) quart m. (de menure) ; 3 —je quart m.
deflorin, dix sous m. pl.
kwartaal n. (...alen) trimestre m.; (loyer) terme
m. En compos. trimestriel.
kwartel etc. = kwakkel etc.
kwartier n. ( men, xtje) 1 (en gén.) quartier m.;
2 (mar.) quart; 3 quart f. de pouce; quart m.
d'heure; — voor zessen six heures moins un
quart; — over zessen six heures et (un) quart;
een—gaans un quart d'heure ou quart de lieue de
marche. [logement.
kwartiermaker m. fourrier m. chargé de faire let
kwartiermeester 1n. 1 officier d'administration ;
2 (mar.) quartier-maître m.
kwartijn m. ( men) in-quarto ni.
kwartjesvinder m. bonneteur m.
kwartnoot f. noire f.
kwertrust f. soupir m.
kwarts -- 2 7 5 — kwikchloride
kwarts n. quartz m. I kwelziek adj. taquin.
kwartsachtig adj. quartzeux. f kwelziekte, ... zucht f. manie f. de taquiner.
kwartszand n. sable m. quartzeux. kwendel f. serpolet; Roomsche - thym m.
kwassiehout n. (bois m, de) quassia m. ; kwestie f. (mos & ...tiën) 1 question; 2 dispute,
kwassiehoutboom m. quassier m. ` affaire f.; buiten -- hors de doute, (avec adj. ou
1. kwast m. (bois) n(eud ; (marbre) elou ni I adv.) décidément; - hebben avoir des affaires.
2. kwast m. (co en, je) 1 houppe, floci f., Í kwets f. ( xen) prune f. (de Damas) ; (séchée)
floc rn.; (épée) dragonne f.; 2 brosse f., pinc.>au j; pruneau m.
m.; 3 (fig.) type, merle, sot, pédant m.; Van kwetsbaar adv. 1 vulnérable; ...bare zijde f. cóté
Kwasten monsieur de Flouchipe; rare - dróle faible; 2 (fig.) susceptible. [lilé f.
de merle. i kwetsbaarheid f. vulnérabilité; (fig.) susceptibi -1
3. kwast f. C itron Q l eau, squash m. j kwetsen v. tr. T blesser; gevoelig - blessen au
kwasterig 1 adj. bizarre, .sot ; 2 adv. bizarrement, { vif; gekwetste vrucht fruit meurtri; gekwetste
sottement m. j partij portie lésée.
kwasterigheid f. bizarrerie, sottise f. j kwetsing f. blessure, plaie f.; (fig.) offense f.
kwastig adj. 1 noueux , 2 garni de houppes; kwetsuur f. (...uren) blessure, plaie f.
3 sot, bizarre. kwetteraar nl, ster f. bavard m., --e f.
kwastigheid f. 1 nodosité; 2 sottise f. kwetteren v. intr. gazouiller; (fig.) bavarder.
kwaststok m. manche rn. de brosre. j kwetierig adj. meurtri, froissé. sure f.
kwede (-o n), kwee f. ( -o tin) 1 coing m.; 2 (plan- kwetterigheid, kwettering f. rneurtrissure, frois--
te) cognassier m. kwezel f. (xs, 'tje) bigote f.; (qqfois) bigot
kweeappel m. coing m., cognasse f. ! m.; (spéct) béguine f.
kwee(appel)boom m. cognassier m. h kwezelachtig 1 adj. bigot; 2 adv. d'une facon
kweedoorn m. 1 épine-vinette f.; 2 vinettier m. ; bigote. [tisme m.
kweek f. chiendent m. kwezelachtiaheid, kwezelarij i. bigoterie f., bigokweekboom
m. plant m. [normalien`rn., -ne f. kwibus m. (csen) imbécile, nigaud, sot m.
kweekeling m. & f., 'e f. élève m. & f., (spéct)l kwidam m. (r's) 1 quidam m.; 2 sot m.
kweeken v. tr. élever; (esprit, sciences) cultiver. kwijl f. bave, saline f.
kweeker rn. éleveur; (arbres) pépiniériste m. ! kwijlaard, ...baard m. baveux m.
kweekerii f. culture f., élevage m.; (plantes) pépi- kwijiachtig adj. baveux.
nière f.; (mor.) éducation f. ; kwijibab, ...doek, ...lap m., ...slab f. bavette f.
kweekgras n. chiendent m. ! kwijlen 1 v. tr. baver; 2 n. salivation f.
kweeking f. élevage m., culture f. 1 kwijlend adj. baveux.
kweekschool f. école, pépinière f.; (instituteurs) j kwijler m. baveux m.
école f. normale. kwijting f. salivation f.
kweeksel n. produit rn., culture f. kwijiklier f. glande f. salivaire.
kweekvisch f. alevin m. [roucouler. kwijiwortel m. racine f. salivaire, pyrèthre m.
kweelen v. intr. gazouiller; (hommes) rnoduler,t kwijn m., 'ing f. langueur f., dépérissement m.
kweeling f., 1. kweeltje n. gazouillenient, ramage kwijnen v. intr. languir, dépérir (de). [ment.
2. kweeltje n. (xs) tache, souillure f. [m. kwijnend 1 adj. languissant; 2 adv.languissarr.t
kweemoes n. marmelade f. de coing ; crtignae m. kwijt adj. 1 quitte (de), débarrassé (de) ; -- spekweepeer
f. poire f. de coing. len, --- weten perdre; 2 (au jeu) quitte; --- zijn
kweern f. moulin in. à bras. étre quitte (à quitte). [lettre f. de rémission.
1. kwel f. tourment, chagrin m., langueur f. kwijtbrief m. 1 acquit m., quittance; 2 (grace)t
2. kwel f. ( telen) source f. ! kwijten v. tr. : zich -- van s'acquitter de.
kwelachtig 1 adj. taquin, malicieux; 2 adv. i kwijting f. quittance f.
malicieusement. kwijtraken v. tr. sép. perdre; se aéfaire de.
kwelbast m. 1 lutin, diablotin m.; 2 taquin m. kwijtschelden v. tr. sép. remettre, faire remise.
kwelder f. ( cs) atterrissement m. kwijtschelding f. rémission f., pardon ni.
kweldergras n. glycérie f. maritime. ' kwijtschrift n. quittance f.
kweldijk m., ...kaai f. digue f. de sulreté. 1. kwik 1 adj. vif, éveillé, alerte; 2 adv. vivement.
kweldrommel, ...duivel, ...geest m. = kwelbast. 2. kwik n. mercure, vif-argent m.
kwelloge f. tourment, chagrin m. 3. kwik f. ( teken) 1 fanfrelcrche f., colifichet m.;
kwellen v. tr. (kwelde, heeft gekweld) tourmen- 2 bagatelle, futilité f.
ter, tracasser, agacer. kwikachtig 1 adj. vif; 2 mercureux; 3 adv. vive-i
kweller m. (cs) taquin m. [m. kwikbak m. cuvette, sébile f. [ment.
kwelling f. 1 tourment, supplice m.; 2 agacementj kwikbarometer m. baromètre m. à mercure.
kwelster f. taquine f. kwikchloride a. sublimé rn. corrosif.
kwikhaag — 276 — laarzenmaker
kwikhaag f. haie f. vive.
kwikkuur f. traitement m. mercuriel.
kwikmetaal n. métal m. mercuriel.
kwikmiddel n. préparation f. mercurielle.
kwikstaart m. hochequeue m.
kwikstaarten v. intr. insép. hocher la queue.
kwikthermometer m. thermomètre m d mercure.
kwikzalf f. onguent m. mercuriel.
kwikzand n. 1 sable m. mouvant;2 (minér.) sable
enercuriel.
kwikzilver n. mercure in. V. 2. kwik & compos.
kwinkeleeren v. intr. gazouiller, ramager.
kwinkeleering f. gazouillement, ramage; chant m.
kwinkslag n1. bon mot m., saillie f.
kwint f. 1 (mus., escrime, jeu, toux) quinte f.; 2
(fig.) acces, caprice m.; 3 ruse f., artifice m.
kwintappel m. coloquinte f.
kwintig adj. capricieux.
kwipsch(heid) = kwapsch(heid).
kwispe(I)doo_r n. (...oren) crachoir m.
kwispel m. ( mos) houppe, floche f.; (eau bénite)
goupillon m.
kwispelen v. tr. & intr. 1 agiter (une houppe, la
queue); brosser; passer la houppe sur; asperger
(avec le goupillon); 2 fouetter, tustiger, brosser.
kwispelstaarten v. intr. insép. agiter la queue.
kwispelvormig adj. stipiforme.
kwistekool f. prodigue, dép'nsiére f.
kwisten v. tr. (kwistte, heeft gekwist) dissiper,
gaspeller, prodiguer. [digue m. & f.
kwister m. ( mos), kwistgeld, ...goed m. & f. pro-;
kwistig 1 adj. prodigue (de), dépensier; 2 adv.
prodigalement.
kwistigheid, kwisting f. prodigalité, dissipation f.
kwistpenning m. & f. prodigue m. & f.
kwistziek adj. prodigue.
kwitantie, kwiteering f. quittance f.
kwiteeren v. tr. acquitter.
L
1 ( c 's) 1 f. (si on pron. elle) & m. (si on pron. le).
1. la interj. Id, là.
2. la f. (mus.) la m.
3. laf. (laatje) tiroir m. V. lade.
laadboom m. 1 gérance ; 2 bigue f. de charge.
laadgat n. 1 (arme) lumière f.; (breilot) secret m.;
2 (dans un navire) trou m. de charge.
laadkruit n. amorce f.
laadlepel m. chargeoir m.
laadlijn f. ligne f. de flottaison.
laadpan f. bassinet m.
laadpriem m. dégorgeoir m.
laadstok 'n. baguette f.
laafdrawk m. 1 rafraïchissant in.; 2 (fig.) breuvage
m . ciélicieux.
1. laag 1 adj. (lager, pst) T bas; 't is — water la
marée (st basse; — op de pooten bas de terre;
lage si Si den bas; lage daad bassesse f.; lager
einde l-us bout; lager verdieping étage inférieur;
lagere standen classes inférieures; lagere geestelijkheid
bas clergé; lager school, onderwijs école,
enseigne vent primaire; laagste plus bas, (fig.)
dernier; 2 adv. bas, bassement; --- liggen être
bas; — plaatsen mettre ou placer plus bas; —
stemmen monter bas; — spelen jouer petit jeu;
zich — gedragen se conduire bassement ; — zinken
tomber bas; — bij den grond terre ex terre ; --
neerzien op montrer du dédain pour.
2. laag f. (lagen, x je) 1 couche f.; lit m.; (mac.)
assise f.; 2 (min.) strale f.; 3 (papet.) feuille f.; 4
(mar. de guerre) bordée f.; de volle -- geven ldcher
une pleine bordée. (fig.) ldcher une bordée
d'injures. [guet-apens.
3. laag f. (lagen) embtche f.; met geleider -- del
laaghartig 1 adj. (eer, xst) bas, vil, ignoble; 2
adv. bassement, ignoblemen , .
laaghartigheid f. bassesse, in. _;.nie, ldeheté f.
laagheid f. (c heden) 1 bassesse f.; niveau m. bas,
situation f. basse ; 2 (fig.) bassesse, vilénie f.
laagjes adv. un peu bas.
laagland n. plaine f.; bas fond m.
laaggewijs, ...gewijze adv. par couches, par lits.
laagstammig adj. (ier, .st) de basse tige.
laagte f. (o2 n) (abstr.) bassesse f.; (concr.) terramn
bas, bas-fond ni.; de — van den bodem le
bas niveau du sol ; in de — dans le fond ; naar de
— gaan descendre, aller ti fond, (fig.) décliner; de
— van den prijs la modicité du prix.
laagvlakte f. plaine f. basse.
laagwolk f. stratus m.
aal(e) f. flamme f., flamboiement m.
laaien v. intr. 1 flamber ; 2 (fig.) brrler de colère.
laakbaar 1 adj . (teder, pst) bldmable; 2 adv.
d'une facon bldmable.
laakbaarheid f. caractère m. blomable.
iaakziek, ...zuchtig adj. (zer, «st) critique,
dénigrant ; (fam.) chicaneur. [de blámer.
laakziekte, ... zucht f. manie f. de censurer oul
laan f. (lanen, motje) allée, avenue f.; hij is de --4
laar n. (laren) clairière f. [uit il est pani.
laars f. (laarzen, ' je) botte f.; —je, halve —
bottine f.; (théatre) cothurne m.; Spaansche laarzen
(torture) brodequins m. pl.
laarzekap f. revers m.
laarzen v. tr. (laarsde, heeft gela-,.rsd) 1 botter;
2 (mar.) fouetter, donner la corde ei.
laarzenknecht m. (oog) Lire-botte m.
laarzenmaker m. bottier m.
laarzestrop -- 277 I,akedieven
laarzestrop, ...trekker m. tirant m. (de botte).
laas interj. hélas.
1. laat 1 adj. (later, laatst) tardif; — uur heure
tardive, — jaargetijde saison avancée; -- or den
avond bard dans la soirée; 2 adv. 1 tardiveni:-nr ;
iard;; — opstaan se lever Card; -- in 't ja - , in
den nacht been avant (lans l'année, la nuit; .: —
trop tard, en retard; hoe — is 't? quelle / (! re
est-i1? hoe -- hebt gij het? quelle heure as-,*u?
V. auss1 later & laatste.
2. laat m. (laten) (hist.) lide, lite m.
laatband m. ligature f.
laatbekken n. palette f.
laatbloeiend adj. ta-diflore.
l aatd u n ken d 1 adj . présomptueux, arrogant, suff isant
; 2 adv. pri :, om ptueusement, arrogamment.
laatclunkennndheid 1 pré^om., ?i inn, rrïr ogane, buf-^
laatijzer n. lancette f. [ [isance f.
laatkomer m. retardataire m.
laatkop m. (' pen) ventouse f.
laatst adv. dernièrernent, naguère.
laatste adi. T dernier; — wil dernières volontés
— oliesel extreme onetion f.; op één na de — le
pénrrltième; in den —n tijd ces derniers temps;
ten - - enfin ; ten langen — h la fin des fins ; voor
het -- pour la dernière fois. [nièrerneni.
laatstelijk adv. 1 à la fin, en dernier lier; 2 ster-1
laatstgeboren 1 adj. dernier-né; 2 m. petit der-t
laatstgenoemd adj. dernier nommé. [nier m.
laatstleden 1 adj. dernier, passé; 2 adv. derniè-^
laatvlijm f. lancette f. [rement.
labbekak m. & f. ( ken) 1 bavard, babillard m.,
—e f.; 2 rapporteur m., ...euse f.; 3 enfant gáté; 4
poliron rn., —ne f.
labberdaan f. morue f. salee, laberdan m.
labberen v. intr. 1 (vent) souffier légèrement; 2
(voile, pavillon) fasier, barbeyer.
labberkoelte f. petit frais m., brise f. i.,gère.
laboreeren v. intr. 1 (chim.) opérei ; 2 souffrir
(de) ; être tourmenté (de) .
Labradordas m. carcajou m.
lach m,. rire, (facon) ris m.; in eei: — schieten
éclater de rire.
lachbui f. fou rire m.
lachduif f. colombe rieuse, tourterelle f. à collier.
lachen t v. intr. (lachte & loog, heep . gelachen)
rire; — met ou om ou over (se) rire de; in zijn
vuist — rire dans sa barbe ou sous cape; zich
zat -- rire son soul ; zich ziek — être malade de
rire; zich dood — mourir de rire; 't is om te —
cela me fait rire, il y a de quoi rire ; je mag wel —
tu as le droit de rire; groen ---, — als een boer die
kiespijn heeft rire jaune; wie laatst lacht best
lacht rira kien qui (ira le dernier; 2 n. rire m.;
stof tot — geven prêter à rire; —(s) of meenen(s)
pour rire ou pour (tout) de bon. V. lach.
lacher m. (c. ·) rieur m.
lachgas n. gaz m. hilurunt.
lachkramp f. spasme m. cynique; rire m. spasmodique
ou convulsif.
lachlust m. envie f. de rire; iemands — opwekkeken
provoquer les rires de qq.
lachmeeuw f. petite miaule f., !alleret m.
lachsch adj. rieur; goed -- zijn rire pour un rien.
lachspier f. 1 (muscle) rieur; muscle m. risorius
de Santorini ; 2 diaphragme m.; het op de --en
krijgen être pris dun fou rire.
lachster f. ( xs) rieuse f.
lach(ver)wekkend adj. risible.
lachvogel m. oiseau m. rieur.
lachziek adj. rieur.
ladder f. (.os, xtje) 1 échelle t.; --tje staan faire
la courte échelle; 2 (véhic.) ridelle f.
ladderboom m. monlant in.
laddersport 1. échelon m.
ladderwagen m. chariol rn. à ridelles.
Ia(de) f. (laden, laatje) 1 tiroir m.; aan 't laatje
zitten tenir l'assiette au beurre; 2 (tiss.) chasse f.;
3 (mil.) fut m.; 4 (baguette) voie; 5 (mar.) bofte f.
laden v. tr. (laadde, heeft geladen) charger; meer
-- dan men dragen kan trop présumer de ses
forces; op zich — assureer, s'attirer (un ésagrément)
; het op iem. geladen hebben en vouloir à qq.
ladenkast f. commode f.; (bureau) cartonneer,
classeur m.
lader gin. (os) 1 chargeur; 2 (mil.) chargeoir m.
lading f. (men, ladinkje) (abstr.) chargement m.;
(concr.) charge f.; in — en chargement; zonder —
lège, à vide.
Ladronen f. pl. (géog.) fles f. p1. des Larrons.
laf 1 adj. (ter, pst) jade, insipide, sans gout; 2
(temps) lourd, étouf fant ; 3 (fig.) insipide, sol;
laffe kost fadaises f . pl.; 4 luche, poltron ; 5
adv. 1 fadement, sans gout, 2 láchement.
lafaard m. (&s) ldche, couard in.
lafbek m. bianc-bec, nigaud m. [ment m.
lafenis f. (.sen) rafraïchissement; (fig.) soulage-t
lafhartig 1 adj. (coer, pst) láche, couard; 2 adv.
1Cchement, couardement.
lafhartigheid f. lácheté, couardise f.
lafheid f. 1 fadeur, insipidité f.; 2 lourdeur f.; 3
insipidité, fadaise f.; 4 ldcheté f.
lagenlegger m. tendeur m. de pièges; dresseur m.;
lager m. V. lagerwal. [d'embt ches.
lagerbier n. bière f. de garde.
Lagerhuis n. Chambre basse, Chambre f. des
Communes.
lagerwal m. cdté m. sous le vent ; aan — zijn être
à la cóte; aan — geraken donner ou se jeterd 104
1. lak f. (ken) défaut m. [cóte.
2. lak m. fausse imputation, calomnie f.; dat Is
maar — ce nest que des blagues.
3. lak n. ( ken) 1 laque f., vernis m.; 2 cire f.
(à c:acheter); pijp — lidton rn. !te cire ; 3 cachet m.
lakacht'a asli. (ce er, cist;, laqueux, lacique.
Lakedieven n. pl. Laquedives r. p!.
1 akei — 278 -- - landbezit
lakei m. ('en) laquais m.
1. laken n. ( mos, cDtje) T drap m.;(qqfois) linceul
m.; (mar.) voile f.; in de —s steken berner ; de —s
uitdeelen faire la pluie et le beau temps; 't gaat
vlak voor het — nous avons le vent debout ; A
blauw -- plomb m.
2. laken adj. de drop; — jas f.redingte de drop.
3. laken v. tr. bldmer, critiquer.
lakenbereider m. aplaigneur, éplaigneur m.
lakenbereiding f. apprêt m.
lakenhal f. halte f. aux draps.
lakenhandel m. commerce m. du drap, draperie f.
lakenhandelaar m. marchand de drap, drapier m.
lakenkooper, ...koopman m., ...koopster f. drapier
m., ...ière f.
lakenmaker ni. fabricant de drop, drapier m.
lakenmetershuis n. halte f. aux toiles.
lakenpers f. presse f. d draps.
lakenraam n. rame f.
lakenrekker m. rétendeur m.
lakensaai f. & n. safe f. drapée.
lakensarge, ... serge f. serge f. drapée.
lakensch adj. de drop.
lakenvelder m. & f. ( mos) bête f. pie.
lakenwever m. tisserand drapant, drapier m.
lakenweverij f. draperie f.
laker m. ( os) censeur, critique ni.
lakhars f. &rn. résine laque f.
laking f. bldme m., critique f.
lakken v. tr. 1 laquer, vernir; 2 cacheter.
lakkar m., lakster f. (cDs) laqueur, cacheteur ni.
... euse f.
lakmoespapier n. papier m. au tournesol.
lakmoes(plant f.) n. tournesol m.
lakooi f. 1 giroflée f., violier m.; 2 matthiole f.
lakplant f. croton in. des teinturiers.
laks adj. (oer, os) mou, veule.
lakwerk :i. laques f. pl.
1. lam (meren ou 'roers & ci men; cD netje
& ' meken) agneau m.; (fig.)mouton m.;—roetje
agnelet i o .
2. lam adj. (.o mar, cost) 1 paralysé, paralvtique,
perclus, --- vermoeidheid rendu, éreinté ; —
slaan r,nmvre bras et jambes à; als --- geslagen
interdit ; 2 disloqué, láche; 3 (fig.) boiteux; 4
(lig.) f<<rl(, mou, veule.
Lamber noot f. noiselte franche, aveline f.
lambik -v.. lambic m.
Lambrecht m. Lambert m.
lambrizeeren v. tr. lambrisser.
lambrizeering f. lambris; lambrissage m.
lamfer ni. & n. ( mos) crêpe m. flottant.
lamheid f. 1 paralysie, perclusion f.; 2 (fig.) fadeur,
veulerie f. [m., —e f.
lamlenden m. & f. (&-is) déhanché; (fig.) feignanft
lamlendig 1 adj. dekar:hc; 2 indolL'nt; 3 adv.
avec paresse, indolemment.
lammeling m. &f. loque f.
lammeren v. intr. agneler.
lammergier m. vautour, griffon, gypaète in.
lammertjesbaai f. fine flanelie f.
lammertjespap f. bouillie f.
Lammertsnoot = Lambertsnoot.
lammerzacht adj. doux comme un agneau.
lamoen n. limonière f., brancards, limons m. pl.;
in 't — dans les limons.
lamp f. (cDen, co je) lampe f.; — je petite lampe,
(gqfois) lampion m., veilleuse f.; bij de -- á la
lampe, à la lumière , naar de — rieken sentir
1'huile; tegen de — loopen se bruler (d la chandelle),
se faire prendre.
lampeglas n. verre m., cheminée f.
lampekap f. abat-jour m.
lampekleedje n. dessous ni: de lampe.
lampenkoorts f. tras m.
lampenmaker ni. lampiste m.
lampenopsteker m. allumeur, lampiste, frelam-i:
lampenzwart n. noir m. de fumée. [pier m.
lampet n. (moten) bassin m.
lampetkan f. aiguière f.
lampetkom f....schotel m. bassin m
lamplicht n. lumière f. (artificielle); bij — aux
chandelles.
lampreel, 1. lamprei n. lapereau in.
2. lamprei f. ( men, tje) ( p o) lamproie f.
lampzwart n. noir m. de fum^ c.
lamsbeeldje n. Agnus m. Dei.
lamsvleesch n. agneaoa, rnouion m.
lamsvlies n. amnios m.
lamsworst f. boudinade f.
lamzalig 1 adj. indolent, veule, 2 adv.avec indo-j
lancet n. ( oten) lancette f. [lence.
lancetvischje n. amphioxe in.
land n. 1 (opposé à mer)terref.; aan —stappen descendre
à lerre; van — steken mettre r la voile;
te water en te — par Eerre et par eau ; te -- komen
arriver à destinatton ; 't — hebben brover
du noir; 't -- hebben aan avoir pris en aversion;
2 (division nator.) contrée f., (divi^ion
polit.) pays m.; ----en n. p1. serres f. pl., États rn.
pl.; zijn — dienen servir son pays; in een vreemd
— en terre étrangére : 3 (oppos. à eapitale) province
f.; een gast van 't — un ho^te de province;
4 (oppos. à ville) campagne f.; 't platte — la
campagne, le plat pavs; 5 (agr.) terre f., champ
m.; een morgen --s un arpent de terre.
landaard m. usage m. (du pavs); caractère m. na-j
landadel m. noblesse f. terrienne. [tional.
landarbeid m. travaux in. pi. des champs.
landauer m. (-os) landau m.; halve—landaulet m.
landbeschrijver m. chorographe m.
landbeschrijving f. chorographie f
landbestuur n. gouvernement m. (dun pays).
landbewoner .m.,...bewoonster f. campagnard m.,
---e f.; (iron.) terrien m., —ne f.
landbezit n. propriété f. foncière.
landbezitter — 19 — landsvergadering
landbezitter m. proprrétaire m. fonciel .
landbouw nl agriculture f. En cempos. agricnlc>.
landbouwen V. intr. insép. cultiver la terre.
landbouwend adj. agricole.
landbeuwer m. agricrrlteur, cultivateur, laboureur
m. [toires.
landbouwgereedschap P. instruments in. p1. ara-t
lanbouwkunde f. agronomie f. [Home m.
landbouwkundig adj. agronomique, -e m.agro-4
landbouwschool f. éco!e f. d'agricult-lire.
Landdag m. 1 diète f.; 2 (en géri.) as,e;nblée f. nationale,
meeting m. national
landdier n. animal m. terrestre.
landedelman m. gentilhomme m. campagnard,
(hist. & ;ron.) hobereau m.
landeigenaar m. propiétaire in. Joricier.
landeigendom in . propriété f. foncière.
landelijk 1 adj. charnpétre, rustique; 2 adv. d'une
manière champétre ou rustique, en campagnard.
landen 1 v. iritr. (landde, i, gel tnd) aborder,
atterrir ; arriver au port; 2 v, tr. débarquer, met-t
landengte f. isthme m. jtrelà terre.
landerig 1 adj. (oer,'st) (pasrif) maussnde, ennuyé;
(actif) ennuyeux; 2 adv. dun air ennuvé.
landerigheid f. ennui rn.
landerii f. terre f. [nationale.
landgebruik n. usage m. ncztional, coutume f.1
landgenoot(e f.) m. & f. compatriote m. & f.,
pays m., payse f.
landgewoonte f. == landgebruik.
landgezicht n. paysage m.
landgoed n. terre f.; (habitation) campagne f.
landgraaf in. landgrave m.
landgraafschap n. landgraviat in.
Iandgrafelijk 1 adj. de landgrave; 2 adv. enf
landgravin f. landgravine f. [landgrave.
landheer m. propriétaire m. terrien.
landhoef, ...hoeve f. métairie f.
landhuis n. (maison de) campagnef.; - je chcc-[
landhuishoudkunde f. économie f. rurale. [let m.
landhuishoudkundig adj. agronomique.
landhuur f. fermage in. [f.
landhuurder m., ...huurster f. fermier m.,...ièret
landing f. abord, débarquement m., descente f.
,andingsbrug f. débarcadère m.
landingsplaats f. débarquement, débarcadère m.
landingstroepen in. pi. troupes f. pl. de débar-1
landjeugd f. jeunesse f. villageoise. [quement.
landjonker m. = landedelman.
landkaart f. carte f. (géographique ou de aéographie)
. [cz^rier m.
landkenning f. reconnaissance f., atterrage, t
landkost m. nourriture f. de la campagne.
landkrab f. 1 (zoo.) cra'e de vase, tourlourou rn.;
2 (iron.) terrien m.
landkreeft m. écrevisse f. de terre.
landleven n. vie f. des champs.
landlieden pl. de landman.
landlooper m. vagabondjm.
landlooperij f. vagabondage rn.
landlucht f. air m. de la campagne.
landmacht f. forces ou troupes f. pl. de ierrt.
landman m. campagnard, (!ron.) rural m.
landmeetkunde, ...kunst f. arpentage m., géodé-f
landmeetkundig adj. géodésique. isie f
landmeisje n. jeune campagnarde, Lille f. desk
landmerk n. amer m. [champs.
landmeten ti. arpentage rri.
landmeter in. 1 a. penleer, géi>rnètre ni.; 2 (chenille;
arpenteuse f.
landmeting f. arpentage in.
landmilitie 1. arm.ée f. de terre.
landontdekker rn. explorateur in.
landontginnen n., ...ginning f. Iéfrichement m.
landorium f. morue f. fraïche.
landouw f. campagne, contrée f., paysage m.
landpaal m. borne f.; ...palen frontières f. pl.
landpacht f. fermage m.
landplaag f. calamité f. publique.
landplager m. tvran m.
landraad ni. conseil ou conseiller in. provincial.
landrat, ...rot f. 1 (zoo.) campaonol m.; 2 (iron.)
terrien m.
landrecht n. 1 droit coutumier; 2 ciroit m. rural.
landrechter m. juge provincial; (bist.) bailli m.
landreis, ...reine f. 1 voyage rn. par- terre; 2 tourme
f. dans 1'intérieur ; 3 tour m. á la campagne.
landrente f. 1 revenus m. pl. ,fonciers ; 2 (taxe)
redevance f. foncière.
landrijk adj. riche en `erres.
landrot = landrat.
landschap n. (.open, .je) 1 paysage in.; 2
(admiri.) état m., prm'ince f. [vincialement.
landschappelijk 1 adj. provincial; 2 adv. pro-;
landschapschilder m., , es f. paysagiste in. & f.
landschapshuis n. palais rn. des états provinciaux.
[ provincialix.
landschapsvergadering f. assemblée f. des étatst
landscheiding f. séparation f., limites f. pl.
landschool f. école f. de village.
landschrijver m. greffier m. provincial.
landsheer in., ...heerlijk adj_ souve;ain m. & adj.
landshuis n palais m. provincial ou des états
provinciaux.
landskind n. na^ional m. lansquenet m.
landsknecht in. fantassin m.; (bist.) mercenaire,t
landlasten in. pl. impositions f. pl.
landsman !n. compatriote; (tam.) pays in.
landssmaak m. 1 gout in. nat.ional ; 2 gout dei
landsspraak f. langue f. nationale. [terroir.
landstad f. 1 ville f. de 1'intérieur; 2 ville de province.
landstorm m. i orage t-ri. sur terre ; 2 (mil.) réserve
f. de la territoriale; 3 (kist.) lente f. en masse.
landstreek f contrée, région f
landsvergadering f. = landdag.
landsvrouwe -- 280 — langs
landsvrouwe f. 1 souveraine; 2 compatriote,'
landswijze f. mode f. du pays. [(fam.) payse f.
landverhuizer m. émigrant m.
landverhuizing f. émigralion f.
landverkenning f. = iandkenning.
landvermaak n. plaisirs m. p1. champétres.
landverraad n. haute trahison f.
landverrader ni. traitre m. à la ou sa patrie.
landvluchtig adj. fugitif; — worden passer à
1' ét ranger. {ger.
landvluchtigheid f. fuite f., passage m. d 1'élran-t
landvolk n. campagnords, villageois m. pi.
landvoogd m., ...voogdes f. gouverneur m.,
landvoogd jj f. gouvernement m. [...nante f.
landvrouw f. 1 propriétaire terrienne; 2 dame f.
Landvrucht f. 1 revenu m. d'une terre; 2 fruit m.
de terre.
landweer f. 1 ligne f. de défense (d'un pays)
2 armée territoriale; (Allern.) landwe(h)r f.
landwaarts adv. vers la terre, vers ta cóte; ----- in
dans ou vers 1'intérieur.
landweg m. 1 grand chemin; 2 sentier m. ;i travers
champs;, 3 route f. terrestre; — naar Indië
route des Indes par terre.
landwerk n. travail m. agricole.
landwijn m. vin m. du pays.
landwind m. vent m. de terre ou d'amont.
landwinning f. 1 conquête f de territoirs; 2 (polder)
alluvion f., colmatage m.; 3 (agric.) produit
in. d'une terre ou de te.. res.
landzaat m. national, régnicole m.
landzicht n. 1 (vue f. d'un) paysage m.; 2 (mar.)
landziek adj. nostalgique. [vue f. de la terre.
landziekig 1 adj. morose, ennuyé; 2 ennuyeux;
3 adv. d'un air ennuyé, ennuyeusement.
landziekte f. 1 nostalgie f., mal m. du paps; 2 maladie
f. endémique ; 3 épidémie f.
1. lang adj. (czer, 'st) T long; is 10 meter —
est long de dix mètres, a dix mètres de long; twee
--e uren deux grandes heures; —er maken
(r)allonger; —er worden s'allonger, (personnes)
grandir, (jours) croitre; — gezicht mine allongée;
—e tong langue bien longue; met —e tanden
du bout des dents; een —en neus krijgen
attraper un pied de nez; met een —en neus
aftrekken s'en aller tout penaud ; —e man homme
de haute taille; —e vrouw femme élancée; zoo —
als hij is tout dc son long; na —er of korter tijd
après un temps plus ou moins long; in —e jaren
niet plus depuis de longues années, (futur) plus
d'ici d longtemps; den lieven —en dag toute la
sainte journée.
2. lang adv. 1 longuement; 2 longtemps; al —,
reeds —depuis longtemps; sedert -- depuis longtemps,
de longue date; niet —er ne plus; op zijn
—st tout au plus; — leve vive! --- zal hij leven
qu'il vive; zoo — (als) ik leef tant que;e vis; bij
—(e) niet, nog — niet, op —(e) na niet il s'en
faut de beaucoup (que) ; hoe—? depuis combien
de temps? hoe—er hoe beter de mieux en mieux.
langarm ni. & f. 1 personne f. aux bras longs;
2 (zoo.) orang, gibbon m
iangarmig adj. d bras longs; longimane.
langbaard m. hommeou animal m. (t longue barbe.
langbaardig adj. à longue barbe.
langbeen m. & f. 1 personne f. d longues jam bes,
(iron.) échassier m., perche f.; 2 (ois.) cigogne f.;
(ins.) faucheuse f. [(scient.) longipède.
langbeenig adj. haut de jambes, haut enjambé;j
langdradig 1 adj. à longs fils ou filets; (fig.^
filandreux, prolixe; 2 adv. d'une facon filandreuse
ou prolixe. [ante.
langdradigheid f. prolixité, longueur f. ennuly-t
langdurig 1 adj. long, durable, prolongé; 2 adv
longuement. [durée f.
langdurigheid f. longueur, durabilité, Ionguel
lange adv. = 2. lang.
langen 1 v. tr. passer (un objet),. tendre (la main);
allonaer (un soufflet à qq.); 2 v. intr. (jours)
croïtre.
langhals m. & f. 1 personne f. à long cou ; cou m.
de grue; 2 bouteille f. à long goulot , 3 (mar.)
grand ceillet m.
langhalzig adj. à long cou, longicolle.
langhandig adj. à longues mains; longimane,
macrochire.
langharig adj. d longs cheveux ; (anirn.) d long
poil : (scient.) macrocome.
langheid f. longueur f. V. lengte.
langjarig adj. dataut depuis de longues années;
de vieille date.
langkin m. & f. menton rn. de galoche.
langlenden m. & f. grandflandrin m., perche f.
langlevend adj. vivace, de longue vie, macrobio-4
langlevendheid f. longévité, macrobie f. [tique.
langlijf m. & f. = langlenden.
langlijvig adj. effilé..
langlippig adj. d longues lèvres, longilabre.
langnat n. sauce f. claire; potage m. clair.
langneus ni. & f. 1 long-nez m.; 2 (poisson) trigLe
f. asiatique.
langoor m. & f. 1 personne- f. ou animal m. qui
a les oreilles longues; oreillard m.; 2 (ane) coursier
m. à longues oreilles; Meester L— maître
Alihoron.
langoorig adj. à longues oreilles, oreillard.
langpoot m. 1 = langbeen; 2 (ins.) tipule f.
1. langs prép. 1 le long de, en longeant , — de
kaai d quai ; — een schip d bord; — de kust
varen, — den wal zeilen ranger la cáte ; — de
straat dans la rue; 2 par; — welken weg par
quel chemin, (fig.) par quel moyen ; D -- hier,
-- daar par ici, par la.
2. langs adv. (avec un verbe) suivre, Jonger;
de rij — gaan suivre la file; het water -- gaan
langer l'eau ; er van — krijgen bien en atiraper.
langscheeps — 281 -- laschna.gel
langscheeps adv. dans le sens tongitudinal.
langsdoorsne(d)e f. coupe f. longitudinale.
langslaper m., ...slaapster f. (c.) dormeur m.,
...euse f.
langsnavel m. animal à long bee, longirostre m.
1 angst adv. sup. de lang; op zijn — au plus long.
langstaart m. 1 animal m. d longue queue; 2
(ois.) macroure m.; --je mésange f. rémiz; 3
(poisson) carape m.; 4 (iron.) Chinois m. , longue
natte f. [longicaude; à longue• natte.
langstaartig adj. d longue queue; macroure,t
langstlevend adj. survivant; — al au survivant
tout le bien.
langtand in. & f. personne f. qui mange du bout
des dents; mangeur ni. difficile.
langtong m. 1 macroglosse m.; 2 m. & f. (fig.)
bavard m., ---e f.; rapporteur m., ...euse f.
langtongig adj. macroglosse; (fig.) qui a la langue
trop longue, bavard, loquace.
Panguit adv. tout de son long. étendu. [cropode.
langvoetig ad!. aux Jongs pieds, longipède, ma-t
langwerpig 1 adj. oblong; — vierkant 1 rectangulaire
adj., 2 rectangle m.; -- rond 1 ovale adj.,
2 ovale m.; 2 adv. d'une manière oblongue.
langwerpigheid f. dimension f. oblongue.
langwijlig(held) = langdradig(heid).
langzaam 1 adj. (... zamer, cost) tent; -- maken
ralentir; -- worden se ralentir; — zijn in mettre
de la lenteur dans; 2 adv. lentemeet, doucement;
— braden rdtir à petit feu; — gaat zeker petit à
petit 1'oiseau fait son nid; 3 interj. doucement!
langzaamheid f. lenteur f.
langzamerhand adv. peu d peu, petit d petit, toutt
langzicht n. longue échéance f. [doucement.
laning f. pont volant m., plate-forme f.
lankmoedig 1 adj, longanime, indulgent, patient;
2 adv. avec longanimité, avec indulgence.
lankmoedigheid f. longanimité, indulgence, patience
f.
1. lans f. (c.en, 'je) lance f.; scherpe — lance
d outrance ; stompe — lance courtoise ; gevelde
— lance en arrêt.
2. lans m. & f. ('en, Tje) camarade m. & f.,
paysm.,paysef.
lansier m. (oos, motje) lancier m.
lansriem m. courroie f., porte-lance m.
lansvormig adj. lanciforme, lancéolé.
lantaarn ( men, cotje), lantaren f. (c's, ctje) 1
lanterne f.; (rue) réverbère m.; (navire) fanal ;
van de -- geven courir à toutes jambes; 2
(archit.) lanterneau ; (constr. navale) capót m.;
3 (fusée) pot m.; 4 (moulin) touret m.
lantaarndrager m. porte-falot; (anc.) lampadaire
m.; (ins.) porte-lanterne f.
lantaarn maker m..lanternier in.
lantaarnpaal m. (poteau m. de) reverbère m.;
daar staan als een — être planté ld comme uni
lanterfant m. fldneur m. [piquet.
lanterfanten v. intr. fidner, battre le pavé.
lanterfanterij f. flánerie f.
lanterlu n. lanturlu m.
lanterluien v. intr. jouer au lanturlu.
1. tap n. ( cpen) 1 (étoffe, peau, chair) lam beau
m.; (vieux et usé) haillon m., guenille f.; (froissé,
de rebut) chiffon m.; (viande) tranche f.; 2 (pour
raccommoder) pièce f.; een — zetten op rapiéc(
et)er; beter een — dan een gat mieux vaut
rapiécé que troué; --- om — la pareille; achter
zijn —pen à ses trousses; 3 (reste) coupon m.;
(tailleur) retailles f. p1.; 4 morceau de terre, terram,
lot m.; 5 (pour nettoyer) loque f., torchon,
lir^ge m.; iem. voor 't —je houden se payer ta
téte de qq. ; zich niet laten voor 't —je houden
ne pas se laisser faire; 6 (mar.) voile f.; het vlak
voor 't —je hebben avoir le vent en poupe;
7 (iron.) oreille; langue f.; 8 coup; soufflet m.,
taloche f.; twee vliegen in een — slaan faire d'une
pierre deux coups; 9 ivrogne, soulard m.; getrouwde
-- homme m. marié.
2. Lap m. (géogr.) Lapon m.
lapkast, ... kist f. chiffonnier m.
Lapland n. la Laponie.
Laplander m. I Lapon m.; 2 (zoo.) plectrophane
m.; 3 (iron.) vaurien m.
Laplandsch adé. lapon.
lapmand f. panier d retailles, chiffonnier m.; in
de — zijn être indisposé.
lapmiddel n. palliatif m., bois m. de rallonge.
lappen v. tr. 1 raccommoder, rapiéc(et)er, rafisto-
1er, (mar.) calPater, radouber; 2 arranger, flanquer,
ficher; hoe zullen we dat —? comment
ficher cela? dat heeft hij mij gelapt il m'a
fichu ce tour.
lappendeken f. centon m.
lappenkast, ...kist, ...mand = lapkast etc.
lappenmarkt f. marché m. de friperie.
lapper in. («s) raccommodeur m.; (fig.) savetier,
bousilleur m. stage, rafistolage m.
lapperij f., lapwerk n. raccommodage, rapiéce-i
lapwoord n. cheville f.
lapzalf etc. kwakzalf etc.
lardeerpriem m. lardoire f.
lardeerreep m. lardon m.
lardeersel, ...spek n. lard m. à larder.
latte f. ( mos) 1 caqueteuse, jaseuse f.; 2 baliverne(
s), blague(s) f. pl.
lariefarie 1 n. baliverne(s), blague(s) f. (pl.);
2 interj . lanturelu!
lariks(boom) m. larix, mélèze m.
larve t. larve f.
lasch f. (lasschen, Tje) 1 morceau m., pièce f.,
assemblage m.; (pour masquer) f li pot m.; 2
(marque) jointure, sufure; (bols) enture f., écart
m.; (métaux) soudure f.; (tonn.) coche f.
laschmes n. cochoir m.
laschnagel m. clou m. à joindre.
19.schwoord - - 282 — lauweren
Iaschwoord n. conjonction f.
lassclten v. tr. ((Iaschte, heeft gelascht) joindre,
assembler; (rnétaux) braser, soudcr , (tonn.)»
Iassching f. = iasch. [encocher.
1. lasi ni. (Coen, tje) I poids m.; (porter) fardeau
m.; (succomber) faix in.; 2 (véhic ) charge;
(nav.) cargaison f.; 3 (fig.) charge f.; te mijnen
—e à ma charge; ik heb in -- om j'ai la charge
de; — veroorzaken causer de l'embarras; — hebben
niet avoir du mal avec; — hebben van être
ennuyé par, être gêné par; ten —e leggen dire à
la charge de, imputer á.
2. last n. 1 (2000 kilos) last(e) m.; 2 (60 à 90
boisseaux, 33 hectolitres) charge f.
lastaadje, lastage f. 1 charge f.; 2 quai m.; 3;
lastbalk m. faux-bau m. [chantier rn.
lastbeest, ...dier n. bête f. de somme.
lastbrief rn. instruction t., pli m. de service.
lastdrager m. 1 porte-faix, débardeur m.; 2
(archit.) atlante m.; 3 (mar.) faux- bau m.
lasten v. tr. (lastte, heeft gel pst) charger, commander;
— en bevelen ordonnons et enfoignons;
in iets — prendre sa part de qc.
laster m. I calomnie, diffamation f.; t 2 vice in.
lasteraar m. (xs & ...aren) 1 calomniateur, diffamateur;
2 h!asphémateur m.
lasterdaad f. vilénie f.
lasterdicht n. poCme m. diffamatoire.
lastoren v. tr. 1 calomnier, diffamer; 2 blasphémer
(".Dieu) .
lastering f. 1 calomnie, diffamation f.; 2 blasphème
m.
lasterlijk 1 adj. calomnieux, diffamatoire; 2
blasphématoire, sacrilège; 3 adv. calomnieusement,
en blasphémant.
lasterpen f. plume f. diffamatoire.
lasterschrift n. libelle, pamphlet m.
lastertaal f. calomnie, diffamation f. [vipère.
lastertong m. & f. méchante langue, langue f. de*,
lasterwoord n. parole f. calomnieuse, propos m.
calomnieux.
lasterziek adj. porté à la calomnie ou à la médisance.
[m. à la calomnie.
lasterzucht f. manie f. de calomnier, penchantl
lastgold n. (droit m. de) tonnage m.
lastgever m. commettant, mandant m.
lasthebber m. commissionnaire, mandataire m.
lastig 1 adj. pesant, accablant,- 2 (fig.) incommode,
embarrassant; (personne) gênant; (enfant)
diffitile, encombrant; (visite, voisinage)
importtin; -- vallen importuner; 3 adv. d'une
facon pesante ou embarrassanie ou difficile etc.
lastigheid f. 1 charge f., accablement m.; 2 (personnes)
importunité f.; (choses) incornmodité,
peine f.
lastpaard n. cheval rn, de somme ou de bat.
lastpak n. enfant ni. ennuyeux ou encombrant.
lastpest rn. 1 charge ou fonction f. onéreuse; 2 hypothèque,
gêne f.; 3 enfant -m. incommode ou
encombrant.
lastschip n. transport m., gabar(r)e f.
lastwagen m. chariot, camion m.
lat f. (moten, x'je) latte, baguette f.
la.aanhoomn m. latanier m.
latafel f. meuhle m. a tiroirs, commode f.
latboom m. espalier m.
laten v. tr. (tiet, heeft gelaten) T & i laisser; de
baan vrij -- laisser le champ libre; waar zal ik
het—? qu'en ferai-je? waar heb ik het gelaten?
qu'en ai je fait? het -- zooals het is le laisser en
l'état ; iem. -- - staan planter qq. là ; 2 avec un
infin. sans te : 1 (ne pas changer) laisser; —
zijn, — staan, ---- zitten, -- liggen laisser;
rusten laisser en paix; 2 (permettre) laisser;
gaan laisser aller; laat ons gaan lazssez-nous
aller; laat ik gaan que j'aiile; — wij gaan allons;
3 (causer) faire; -- bouwen faire bdtir; —
weten faire savoir; 3 avec un infin. avec te : te
wenschen (over)laten laisser n désirer; 4 se passer
de, s'abstenir de: het bier ---- s'nbstenir de
biere; 5 (laisser échapper) . lacher (vent, renvol,
eau); pousser (soupir); G saigner; 7 zich -- se
laisser; zich — verleiden tot se laisser ader a;
dut iaat zich begrijpen c"io se comprend.• dat
iaat zich drinl,.en celar se latsse boire, cela est
buvable; zich — bidden se faire prier; 8 n. omissinn_
f.; doen en .—faits et gestes m. pl.: 9 n. sai-^
later adj. & adv. plus Card. V. laat. [gnée f.
Lateraan n. ie (palais m. de) Latran m.
1achervs f. ( onsen) gesse f.
latierboorn m. barre f. (d'érurie).
latierpaal m. pilier m. (d'écurie).
Latijn n. & m. latin m.
Latllnsch 1 adj . latin ; 2 adv. en totin.
Latijnzeil n. voile f. latine.
lating t. saienee f.
lapoen n. laiton, cuivre m. jaune.
latoer m. squule-nez, prince Latour m.
l ats j ! j ker m. clou in. à lattes, alle f. de mouche.
latten v. tr. (latte, heeft gelat) latter.
latuw f. laitue f.
iatuws(a)la(de) f. (sa;ade f. de) laitue f.
Iatuwzuur n, acide m. lactucique.
latwerk n. !attis m.; (hérald.) frette f.
laude : cum -- avec distinction f.
laurierboom) m. laurier m.
laurierkers m. laurier m. cerise.
laurierroos f. laurier-rose, oléandre m.
Lausitz f. Lusace f.
lauw 1 adj. T tiède; — maken atiédir; — worden
s'atiédir; 2 adv. tièdement.
lauwachtig adj. un peu tiède.
lauwen v. tr. & intr. tiédir.
lauwer ('en) laurier m. V. laurier & compos.
lauweren v. tr. 1 couronner de ïauriers; 2 louer,
couvrir d'éloges.
lauwheid 283 — leefdag
lauwheid, lauwte f. tiédeur f.
lava f. lave f.
Lavaglas n. lave f. vitreuse.
lavagruis n. lapillo m., lapilli m. pl.
lavas f. livèche f.; ache f. de montagne. [m.
laveeren 1 v. intr. T louvoyer; 2 n. louvoiementt
lavei f. congé m., liberté f.; (spéct) grève f.
laveien v. intr. chómer, être en congé.
lavementspuit f. seringue f.
laven v. tr. (laafde, heeft gelaafd); 1 (en gén.)
rafraichir; (soif) étancher; 2 (fig.) ranimer, soulager;
3 zijn oogen— aan rassasier ses yeux de.
lavendel f. lavande f.
lawaai n. 1 tapage, vacarme m.; 2 esbrouf(f)e f.
lawaaisaus f. sauce f. bruyante.
laweit, lawijt n. = lawaai.
lawine f. (c's & te n) avalanche f.
laxeeren v. tr. & intr. purger.
áaxeermidde n. laxatif :m.
lazaret n. ( moten) lazaret m.; (mil.) ambulance f.
lazarii f. lppre f.
Lazarus nL 1 Lazare; 2 lépreux rn.
Lazarusbroeder m. luzar ste nl.
lazarushuis n. léproserie f.
lazaruskiap, ...klep f. 1 cliquctfe f. ou claques rn.
de lépreux: als een — (fig.) comme un elaquet ;
2 (zoo.) claques de Lazare, guron m.
lazerkruid n. laser(pitium) m.
lazuren adj. d'azur. [azur m.
1. lazuur (...uren) (objet) m., (ma.tière) n.4
2. lazuur 1 adj. d'azur, azuré; 2 adv. en azur.
lazuursteen m. azur, lapis m. lazuli.
leb f. (v2ben) 1 (estomac) caillette; 2 (liq.) pré-^
lebaal m. verniaux m. [sure f.
lebbig 1 adj. comme de la présure ; 2 (fig.) fdché,
arrogant, dédaigneux; 3 adv. arrogamment,
dédaigneusement.
lebbigheid f. 1 gout m. de présure; 2 arrogance f.,
leb-extract n. pepsine f. [dédain m.
lekkaas f. fromage m. doux.
Lebmaag f. caillette f.
lector m. (...toten) professeur-adjoint; (Belg.)
chargé de cours; (Allem.) lecteur m.
le(d)enraak f. chinage, turbin m
le(d)ebraken, ...breken v. tr. & intr. insép. 1
s'affaisser; 2 (s') éreinter.
le(d)ebrakig, ...brekend adj. éreintant, pénible.
le(d)ebreu k f. fracture f.
ledekant, ledikant n. & f. t .if de ramp; 2
(bols de) lit m.
le(d)emari m. mannequin m
ledematen pl. de liàmaat.
ie(d)epop f. 1 poupée f. articuléc; 2 (théát.)
marionne,te f.; (méd.) fantóme nm.
le(d)er n. cuir in : (avec le nom de l'anirnall
peau f.; een --- ;;n morreau de cuir, une corzr
roie; geheel in --- en cuir plein; van — trekken
dégainer; -- om --, lap om -- reil puur reil.
le(d)erachtig adj comme du cuir; (bot. & zoo.)
coriace.
ie(d)erafval n. retailles f. pi.; kgants) enlevures f.;
(colle) or(e)iltons m. p1.
le(d)erbereiden n.,...dingt. corroi m.,corroyerie f.
le(d)erbereider m. corroyeur m.
le(d)eren adj. de cuir, de peau.
le(d)ergoed n. buffleterie f.
le(d)erhuld f. derme m.; (bot.) tercine f.
te(d)ersnipper m. . le(d)erafval.
Ie(d)erstof f. cuir m. artiffciel ; (comrn.) ruit m.
de laine.
le(d)erwaren f. pl., ...werk n. peausserie; (fin)
maroquinerie f.
le(d)ewater n. synovie f.: (maladie) synovite f.
le(d)ewaterzucht f. hvdarthrose f.
ledig, leeg adj. (er, 'st) 1 vide; met --e
handen les mains vides; 2 (place, siège, lit, maisen)
libre, inoccupé; (poste, fonction, trOne)
vacant; 3 (fig.) oisif, désceuvré; —e uren heures
de loisir; — e tijd loisir m.; 4 -- zijn être vide,
éíre oisij ; — worden se vide; ---- komen
devenfr vacant,
ledigdragen, leegdrtren v. tr, sép. vide'.
ledigen, leegen 1 v. tt. vider; 2 n. vidage m.,
s onder het -- van en vidant.
lediggang, leeggang m. oisiveté f., désceuvrement
M. [oisif, désceuvré m.
ledigganger, leegganger m. (gis) paresseux;
ledigheid, leegheid f. i vide m., vacuité f.; 2 (fig.)
paresse f.; oisiveié f., ciésceuvrement m.; in —dans
1'aisiveté; — is het "oorkussen van den duivel
l'oisiveté est la mère de sous les vices.
ledigloopen, leegloopen v. intr sép. 1 fainéanter,
(ouvr.) chómer ; 2 se vider; 3(machine) marchen;
ledigiooper = ledigganger. [à vide.
ledigmaken, ... pompen, ...p^'itten, ...schoppen,
leegmaken etc. v. tr. sép. vider. [être inoccupé.
ledigstaan, leegstaan v. intr. sép. être vide,f
ledigte f. vide m.; inanité f.
leegzitten v. intr. sép. êlre oisif.
1. leed adj. 1 mauvais, méchant ; met —e oogen
dun mauvais reil, dun reil envieux; 2 pénible,
causant du regret; het is hem — 1 íl en est fáché,
cela lul fait de la peine, 2 il le regrette, il en a du
regres ; het zij hem lief of — bon gré mal gré.
2. leed n. 1 mal, tort m.; tem. — doen faire du
mal à qq. ; 2 malheur m., peine, mauvaise forteme
f.; in lief en -- dans la bonne et la mauvaise fortune
; 3 regret, repentir m.; het doet mij -- j'en
suis fdché, j'en as du regret.
leeddragend adj. 1 en deuií; 2 affligé.
leedvermaak n. joie f. maligne.
leedwezen n. regret(s) m. (pl.), trislesse f.
leefbaar adj. viable.
leefbaarheid f. vinbilité f.
leefdag in. jour m. de la vie; al mijn —en tous le,-,
jours de ma vie.
leefregel — 284 — leerjaar
leefregel m. 1 régime m., diète f.; 2 (mor.) règle f.
de conduite. [dre de 1'dge.
leeftijd m. 1 vie f.; 2 áge m.; op — komen pren-t
leeftocht m. vivres m. pl., [m. de vie.
leefwijs, ...wijze f. manière f. de vivre; genre!
leeg adj. I vide. V. ledig etc.; 2 bas. V. laag etc.
leegte f. V. ledigte ou laagte. [fane m.
leek m. ('en) 1 laïque ou laïc m.; 2 (fig.) pro-t
leekebroeder in. frère m. lai.
leekerechter m. juge m. lai ou séculier.
leekezuster f. steur f. converse.
1. leelij k adj. 1 (désagréable) vilain; 2 (pas beau)
laid; -- als de nacht laid à faire peur; — worden,
-- maken enlaidir; — staan être vilain; 3
(mor.) vilain, mal, méchant; 4 -hij ziet er —
uit ii a mauvaise mine; het ziet er — uit cela
s'annonce mal ; hij is er — aan toe il est dans de
vtlains draps; dat is -- van hem c'est vilain d lui.
2. leelijk adv. vilainement; méchamment; iem.
— (aan)kijken faire une vilatne figure (d) .
leelijkerd m. ( zs) 1 laideron ; 2 (en actes) vilain
m. [ceté f.
leelijkheld f. 1 laideur f.; 2 (fig.) vilénie, méchan-1
leem n. 1 argile, (terre) glaise f.; 2 limon m.
leemachtig adj. (coer, ost) argileux, glaiseux.
leeman m. mannequin m.
1. leeroen adj. d'argile, en terre glaise.
2. leemen v. tr. bousiller, glaiser.
leemgroeve f. ,... kuil m. glaisière f.
teemmortel f. placaque m.
leemput m. glaisière f.
leemte f. ( ten) lacune f., vide m.
leemwerk n. bousillage, torchis m.
1. leen f. prêt m.; te(r) —, in -- en prêt ; te —
geven prêter; te --- vragen demander en prei c:u
a prêter; te -- ontvangen nu krijgen empru': er.
2. leen n. fief m.; in — houden posséder en
Pief; in — geven fieffer.
3. leen n. pi. de lid reins m. pl. V. 2. lid 2.
4. Leen 1 m. Léonard m.; 2 f. Hélène ou Madeleine
f.
leenbaar adj. 1 prêtable; (jur.)fongible; 2 féodal.
leenbezitter m., ...bezitster f. feudataire m. & f.
leenbrief m. lettre f. d'investiture.
Leendert m. Léonard m.
leendienst m. service de vassal, vasselage m.
leeneed M. foi f. et hommage m., ligée f.
iconen v.tr.: --- aan prêter h; — van emprunter à,
leener m.: -- aan prêteur; --- van emprunteur m.
leengoed n. Pief, bien m. féodal.
feenheer m. seigneur m.; opperste — suzerain m.
leenheerschap n. suzeraineté f.
leenhouder m. ..hhoouuddsstteerr f. ( mos) vassal m., —e
f., feudataire m. & f.
leenhuldiging f. investiture f.
leening f. (donner) prêt m.; (recevoir) emprunt
m.; bank van -- mont-de-piété m.
feenkamer t. chambre f. féodale.
leenman m. vassal, feudataire m.
leenmanschap n. hommage, vasselage m.
leenplicht m obligation f. féodale, hommage m.
leenplichtig 1 adj. lige; 2 adv. ligement.
leenpiichtigheid t. ligeance f.
leenrecht n. droit m. féodal.
leenroerig adj. féodai.
IeenrQerigheid f. féodalité f., vasselage m.
leenspreuk f. métaphore f.
leenspreukig 1 adj. métaphorique; 2 adv. méta-f
leenstelling f. lemme m [phoriquement.
leenstelsel n. régime m. féodal. [prunteuse f.
leenster f. ( mos) : — aan prêteuse f.; — van em-t
leenverband n. Tien m. féodal, féodalité f.
leenverheffing f. relevante f. d'unfief, refief m.
1. leep adj. (leper, cDst) chassieux.
2. leep 1 adi. ('er, «st) ,tin, rusé, sournois; 2
adv. finement, sournoisement.
3. leep adj. godant, en faux pils.
leeperd m. (c5) sournois m.
1. leepheid f. chassie f.
2. leep(ig)heid f. finesse, ruse, sournoiserte f.
leepoog 1 n. cri m. chassieux 2 in. & f. chas-i
leepaogig adj. chassieux. [sieux in., ...euse f.
teepoogigheid f. chassie f.
t . leer n. cuir en V. teder & compos.
2. leer f. échelle f. V. ladder & compos.
3. leer f. 1 apprentissage m ; in de .-- zijn, doen
être, mettre en apprentissage en.; 2 leco.n f , enseianement
m.; tot een — zijn servir de lecon; 3
théorie, doctrine f.; dogme ru . vérité f.
leeraar rij. (« s) 1 professeur; (éc. moy.) régent
m.; 2 (prot.) pasteur m.; 3 (théol.) docteur m.
leeraarsambt, leeraarscbap n. 1 professorat; 2
ministère Ir. [seigner, professer.
leeraren v. tr. - (leeraarde, heeft gei e eraard) en-t
learares f. (x'sen) professeur m.; (éc. rnoy.) ré-t
leerbegrip n. doctrine f., systèrne m. [gente f.
leerboek n. manuel m., iraité m.
leerdicht ti. poème m. didactique.
1. leeren adj. V. lederen.
2. leeren 1 v.tr. T apprendre; (maitre)enseigner;
(absoll) instruire; (élève) apprendre, étudier; —
lezen apprendre d lire; de tijd zal 't — qui vivra
verras 2 v. intr. s'apprendre; dat leert gemakkelijk
cela s'apprend facilement ; 3 n. enseignementi
leerfabel f. apologue m. [rn., étude f.
leergang m. cours m.
leergast rn. apprenli m.
leergeld n. minerval m.; (gqfois, éc. prim.) écolage
m.; -- betalen apprendre d ses dépens.
leergierig 1 aclj. désireux d'apprendre; appligu4,
studieux; 2 adv.studieusement, avec application.
teergierigheid f. désir m. d'apprendre, amour m.
de l'étude, application f.
leering f. 1 lecon f., enseignement m.; 2 doctrine f.;
3 catéchisme m. [prentissage.
leerjaar n. i année f. scolaire; 2 année f d'ap-f
leerjongen --- 28:) — tegerbeschrij.viug
leerjongen m. apprenti nl. leesten maker ni. formier nt.
leerkamer f. classe, étude f. leestijd ni. (ternps ni. de) lecture f.
teerkind ri. écolicr m., écolière t. leestrant m. ntanière f. de lire.
teerknaap, ...knecht in . appr utti m. leesrommel f. bofte f. de la sociéié de lecíure.
leerkracht f. maître, instituteur :n.; —er person-^
leeswijs, ... wijze f. manière f. ou méthode t. deteerkunde
t. néthodologie f. [rnel in. eIlseignant. lire. l
leerkunst f. pédagogie, didactique f. leeuw - m. ( en, '.tje) T lion rn : —tje, jonge —
leerling rn. & f. 1 (écote) élève in. & f.; 2 (atelier) lionceau in.; klimmende — lion rampant; gaande
apprenti m., —e f.; 3 (pl.ilos,., arts) disciple in. — lion léopardé. En compos. leeuwen de livn. V.
Ieeriingschap n. apprentissage m. aussi leeuwtje.
teerlust m. leergierigheid. leeuwaap m. singe-lion, acarirna m.
leermeester m., mes f. maítre m., maftresse f. leeuwachtig 1 adj. de lion, léorin; 2 adv. en lion,
teermeesterschap n. directíon f. comme un lion.
leermeisje n. appreniic f. leeuwenbek m. 1 mufle m de lion; 2 (bot.) mu--
leermethode f. méthode f. (d'enseignernent )
flier m., linaire f.
teermiddelen n. pl. matériel ni. scolaire. leeuwendeel n. part f. du lion.
leerplan a. programme m. leeuwenhart n. cceur m. de líon; Richard L--iileerplicht
m. enseignement m. obligatoire. chard Creur-de-Lion.
feerpiichtig adj. en áge d'école. leeuwenhok n. cage 1. de lion ou aux lions.
leerrede f. sermon, (prot.) prêche m. leeuwenhuid f. peau f. d2 lion ; een ezel in de --
leerrijk adj. instructif. l'dne couvert de la peau du 1ion.
leerschool f. école f.; op een goede — d bonne
leeuwenjong n. lionceau m. [pied-de-lion rn.
leerspreuk f. sentence, maxime f. [école. leeuwenklauw rn. i griffe f. de lion; 2 (bot.)J
leerstellig 1 adj dogmatiqu:°, systématique,- 2 adv
Leeuwenmuil m. -- leeuwenbek.
dogmatiquement, systématiquement. Leeuwenridder m. chevalier rn. de l'ordre du Lion.
leerstelling f. thèse, thénrie f.; (relig.) dogme in. leeuwenstaart m. 1 queue f. de lion ; 2 (bot.)queue
leerstelsel n. système in. f. de lion, agripaume m.; 3 (zoo.) singe harbu et
feerstiji rn. style m.. didactiaue. queue de (ion, malhr ,iuc., m.
leerstoel m. chaire f.; de --- voor 't Transch taf leeuweatapd m. T dept f. de lion
leerstof f. matière f. [chaire de franc ais
leeuwenwelp n. lionceau nt.
leerstuk n. dogme m. leeuwerik ni. alouette f.; (cuis.) mauvïette f.
teertijd m. apprentissage m. Ieeuweriksnet n. tirasse f.
teertoon m. ion m. dogmatique ou doctoral. leeuwin f. ( men, manetje) lionne f.
leeruur n lecon; f. de leeruren la classe f. leeuwtje n. (cos) 1 dimin. de leeuw; 2 chien-lion
leervak n. branche f. m.; 3 insigne m. de 1'ordre da Linn.
leervertrek n. classe, étude f. leewater = ledewater.
geervorm ni. expcsé m. 1 . leg in. ponte f.; aan den — zijn être en train dei
teerwijs, ...wijze f. méthode f. 2. leg f. 1 ovaire m.; 2 (agric.) javelle f. [pondre
leerzaam 1 acij. (... zamer, cost) studieux, appli- legaat 1 m. (...aten) légat m.; 2 n. legs m.
qué, dacile; 2 instructif ; 3 adv. avec application: legatarts m. ( .sen) légataire m. & f.
d'une facvn instructive. tegateeren v. tr. léguer.
leerzaamheid t. 1 application, docilité ; 2 rctilité f. legberd n. drapani nt.
leerzuchlió(heid) f. == Ieergierig(heid). legbuis f. oviducle m.
lees. En compos. de (la) lecture. legdag m. jour m. de planchet —en starie f.
leesavond m. conférence f. legdoos f. parqueterie f. Frcebel.
leesbaar 1 adj. ( teder, 's ) lisihle; 2 adv. lisi-^
leggeren v. tr. 1 (testam.) léguer,• 2 (métau,x)»
leesbeurt f. conférence f. [blement. Iegeering f. alliage rn. [altier.
leeskunst f. art m. de la lectue, déclamation t. legende f. (.s & 'n) légende f.
leest f. ( men, Tje) 1 forme f.; op één— schoeien
1 . leger n. ( gis) 1 toucher, aliternent m.; een ---
couler dans le méme rnoule; op een ander - van vijf weken hebben avoir été alité pendant cinq
schoeien donner une autre tournure à; blijf hij semaines; 2 (!jeu) (pers.) couche f.; (animaax)
uw -- d chacun son métier; lieden van één — gite m.; (bétail) litière f.; (trou) repaire m., tagens
du méme bord; zij schoeien op één -- ils ncère f.; 3 camp m.; --- van tenten camp de tentes.
sont chaussés au méme point ; 2 rnodèle, exemple 2. leger n. ( mos) armée f.
rn.; 3 (corps) taille f.; 4 (charp.) soutien m.; legerafdeeiing f. corps m. d'armée.
(techn.) broche f. [m., liseuse f
legerbed n. lif pliant, lil ni. de camp.
leesteeken n. 1 signe m. de ponctuation; 2 signett legerbende f. bande f. arrnée.
leestenhout n. bols m. d formes. Legerbeschrijving f. stratographie t.
legerbode — 286 lekken
Legerbode m. estafette f.
legeren v. tr. & intr. camper.
legerhut f. tente f.
legering f. campement rn.
legeringsbalk m. poutre, longrine f.
legerkoorts f. fièvre f. de tamp, fièvre de Hongrie;
typhus m. des camps.
legerkost m. vivres m. pi., munit ions f. pl.
Legerkosten in. pi. charges f. pi. militaires.
Legerkunst f. tactique; (gqfois) castramétation,
eastrarnétrie f.
legerkwartier n. quartier m. de camp.
legermacht f. force f, armée.
legerplaats f. camp m.
legerschaar f. armée f.
legerstede f. couche, couchette f.
legertent f. tente f.
legertocht m. campagne; (au loin) expédition t.
Ieger^rein, ...tros m. train m.; (anc.) bagages
Legertucht f. discipline f. [m. pl
legertuig n. matériel m. de guerre.
legerwacht f. garde f. (dun camp), piquet m.
legerwagen m.fourgon m. (du train).
leges f. pl. droits m. pl. (d'expédition) .
teggelti n. droits m. pl. de quai.
1. leggen v. tr. (legde ou leide, heeft gel ?gd ou gele
d) 1 (en gén.) mettre ; bij de hand — meire d la
portée de la mat n ; op de bleek -- mettre air gazon
; de kaart — tirer les cartes; aan den dag —
manifester; ten koste — consacrer; in den mond
— attribuer; 2 (faire) construire (digue), tracer
(route, rue), jetei (pont); Ltresser (des embuches);
3 (ceufs) pondre; 4 (sport) tomher (son adversaire);
5 zich — se mestre, se coucher; (vent)
tornber. N. B. En dial. hollandais leggen et liggen
sont souvent confondus. [ponie t.
2. leggen n. 1 nise,pose,construcrion f.; 2(ceufs)
logger os. ( ,os) 1 metteur, poseur, placeur m.; 2
(papet.) leveur in.; (typo.) couverture f.; 3 ch.evêtre
m., traverse f.; 4 (mar.) carlingue,varangue;
f. (tonneau) boute f.; 5 passerelle f.; 6 meute f.
dormante ; 7 regis , re m.
leghen f. pondeuse f.
leghoutje n. bloc ni. de pa'rqueterie Frcebel.
legio n. légion f.; hun aantal is----ils sont ligion.
legioen n. légion f.
legkaarf f. carte ou image f. en bloes.
legpenning m. (don m.
legplaats f. 1 (poules) pondoir m.; 2 (mar.) débarcadère,
rnouillage m.
legsel n. ( -, ·) 1 couche ; 2 ponte f.
legstoel rn. trétearr m.
legtijd rn. saison f. de (la; popte.
1. leguaan m. (1...anen) (zoo.) iguane tri.
2. leguaan m. (...apen) (mar.) hour(re)let, eauverabans
m.
legwerk n. figures f. p). de gazon ou de plantes.
1. lel n. schiste m.
2. lei f. ardoise f.
3. lei f. I cours d'eau, canal; 2 quai m.
leipand m. lisière f.; aan den -- loopen se laisser;
leiboom m. espalier m. [mener.
leidak n . toit m. d'ardoises.
leidekker m. couvreur m. (en ardoises).
Ieidekkershamer m. asseau m.
leidekkersstelling f. triquet m.
1. lei(d)en v. tr.(Iei-dde, heeft gel a)d) 1 (avec soi)
mener; (diriger) conduire; hij den neus — mener
par le n ez; om den tuin ou toren — ,Iuper; een
leven — mener une vie ; 2 in bekoring ou in verzoeking
-- induire en tentation; het gesprek —
op amener la conversation sur; -- tot de ontdekking
van amener à la découverte de; de zitting —
diriger ou présider la séance.
2. Lei(d)en n. Leyde f.; — is ontzet (fig.) le dan.
ger est passé,
leider m. (cos) 1 conducteur, guide m.; 2 (fig.)
chef de file, meneur m.; 3 (naar.) draille; lisse f.
leiding f. 1 conduite ; direction f.; 2 (gaz, eau,
électr.) conduit m.; (collect.) conduite, canalisation
f. [manuel m.
leidraad m. 1 fil m. conducteur; 2 (fig.) guide,
leids(e) f., leidsel n. = leis, leisel.
Leidsch adi. de Leyde.
leidsman rn. (...lieden) conducteur, guide m.
(mauv. part) meneur in.
leidstar, 1. leidster f. 1 étoile conductriceétoile polaire;
2 (fig.) guide m., boussole f.
2. leidster, leidsvrouw f. conductrice f., (tig.)$
Leie f. Lys f. [guide m.
leien adj. d'ardoises).
leiendak n. toit m. d'ardoises; 't loopt (als) van
een --je cela marche comme sur des roulettes.
leigroeve t. ardoisièré f.
leikleurig adj. ardoisé.
Leiningen ti. Linange f.
leireep m. réne, longe f.
leis f. laisse f.
leisel n. ( . ·) réne f.
leiselstoot, leisstoot rn. banquet m.
leistang f. guide m.
leisteen m. schiste rr., ardoise f.
1. lek m dégouttement m., égoutture f., suinte
ment m.
2. lek nl (vase) fente f., trou m.; een — hebben
couler; 2 (navire) voie f. d'eau ; een -- hebben
avoir une voie d'eau, faire eau.
3. lek adj. (moker, pst) fendu, troué; — zijn
couler, uvoir une feite ou des fuites, (toit) percer,
(soulier) puiser.
lekbier n. baquetures f. pl. de bière.
leken v. intr. (leekte, heeft & is gele . kt) couler,
lekgat n. trou m., voie f. [dégoutter.
lekkage f. 1 fente, fuite f.; 2 coulage, déchet m.
1. lekken v. tr. & :ntr. suinter, couler, fuir,
avoir une fuite ou des fuites.
lekken — 2s7 — leproosheid
2. lekken v. tr. 1 lécher; 2 (iron.) (amper ; 3
iem. — berner qq.
1. lekker 1 adj. (c der, c st) friand; délicat,
difficile; 2 délicieux, appétissant, exquis; 3 bien,
bien portant; hij is — il se porte bien; er -- uitzien
avoir bonne mine; zich niet — gevoelen ne
pas se sentir bien; 4 adv. délicieuseinent, bien; —
smaken être délicieux ou bon; — ruiken sentir
bon, [gamin m.
2. lekker m.( s, —otje) garçon m. (de course);(
lekkerbeetje n. morceau m. friand, friandise f.
lekkerbek m. & f. friand ni., —e f.; gourmet m.
lekkerbekken v. intr. insép. _faire bonne chère.
lekkerbekker i f. amour m. de la bonne chère.
lekkerbekkig adj. ( ier, —st) friand.
lekkerbekkigheid f. friandise f.; amour in. de la
bonne chère.
lekkerheid f. friandise, délicatesse t
lekkerkoek (objet) m., (mat.) f. pain m. d'eptce.
lekkernij f. bon morceau m., friandise f.; régal m.
lekkers n. friandises f. pl., bonbons m. pl.; nanan
m.; dat is wat — (iron.) c'est du propre.
lekkertand(en), ... tong(en) = lekkerbek(ken).
lekking f. fuite f., coulage m.; écoulement ir.
leksteen 1 m. grès m. filtrant; pierre f. d filtrer;
2 larmier m.; 3 f. stalactite m.
leksuiker f. mélasse f.
lekton f., ...vat n. baquel rn. d'égout.
lekwater n. égoutture f.
lekwijn m. 1 mère-goutte f.; 2 baquetures f. pl.
lei f. ('len, ooletje) 1 (oreille) lobe m.; (gosier)
luette f.; (coq) barballon; (dindon) fanon m.; 2
lambeau m.; Toque f.; 3 (fig.) guenipe f.
Leliaard m. 1 (hist.) partisan de la fleur de lis
ou du rol de France; 2 fransquïllon m.
(alle f. (cos & ... iën, .tje) 1 lis m.; —tje van
(de) dalen níuguet m.; 2 (hérald.) fleur t. de lis,
met leliën versieren fleurdeliser.
lelieachtig adj. (&er, most) liliacé.
lelieblank, ...wit adj. blane comme un lis.
lelieboom m. tulipier m. i fleurs de lis.
lellen v. tr. rabucher.
Lemberg n. Léopo! m.
lemmer n. ( 's & men, entje) lame f.
lemmet n. (cDen) mèche f.
lemoen n. _- lamoen.
Lena f. 1 Hélène; 2 Madeleine f.
lende f. (x n & nen, .tje) 1 lombes, reins m.
pl.; 2 (cheval) esquine f.; 3 (boucherie) filet m.;
(lièvre, lapin) rdble rn. En compos. lombaire.
lendekussen n. coussinet in. pour les reins.
lendengeschot n. lumbago m.
lendenlam, lendenloon adj. déhanché, éreinté.
lendenpijn f. mal m. aux reins.
lendestuk n. aloyau m.
lendeziekte f. rachitisme, nouage m.
lenen v. intr. s'appuyer, s'adosser.
1 . leng f. (poisson) lingue m.
2. !eng (cordage) elingue 1.
lengen 1 . tr. allonger; 2 v. intr. croïtie, augmenter
; I. croissance, augmentation f.
lengte t 1 longueur f.; in de --- dans (le
sens de) la longueur; een meter In de -- un ,mètre
de long; 2 (corps) taille f.; 9 (mar., géogr.) lon-1
lengtecirkel ni. mériaierz m. [gitude f.
lengtegra aa m. degré m. de longitude.
lengtemaat f. mesure f. de longueur.
lengtemeting f. 1 (math.) longimétrie f.; 2 (géog.)
calcul m. de la longitude. [souplesse.
lenig 1 adj. souple, (métal) ductile; 2 adv avect
lenigen v. tr. assouplir; (fig.) adoucir, alléger.
lenigheid f. souplesse, (métal) ductilité f.
leniging f. soulagement, adoucissement m.
1. lens adj. & adv. vide, franc; -- pompen
(af).franchir la pompe; een schip — pompen
rendre un navire franc d'eau.
2. lens f. ( men) 1 (bot.) lentille f.; 2 (verre) lentille
f.; 3 (teil) cristallin m.
3. lens f. (lenzen) clavette f.; (essieu) esse f.
lensvormig adj. lenticulaire.
tent = lint.
lente f. printemps m.; in de — au printemps.
lenteachtig adj. printanier.
lentedag m. Journée f. de printemps; in onze —en
au printemps de nos jours.
lenteklokje n. campanelle, nivéole f.
lentemaand f. mars m.
lentetijd m. saison f. printanière.
lenze f. (xn) lentille f. [bourse.
1. lenzen v. tr. 1 vider, épuiser; 2 délier lat
2. lenzen v. intr. courir au devant de la larve,
mettre tui au vent.
lenzing f. épuisement m.
Leo m. Léon m.
Leopoldsburg n. Bourg-Léopold m.
lepel m. (xs, ootje) 1 cuiller, cuillère f.; een —
soep une cuillerée de snupe; 2 (artill.) chargeoir
m.; 3 (lièvre) oreille f.
lepelaar m. ( mos & ... aren) (héron) spatule f.;
(qqfois) cigogne f. [cranson m.
lepelblad n. 1 (à la cuiller) cuilleron m.; 2 (bot.)j
lepelboor f. curette f.
lepeldoosje n. écrin m. d cuillers.
lepeleend f. souchet m.
lepelen v. intr. 1 manger à la cuiller; (fig.) avaler;
2 arranger.
lepelgans f. souchet m.
lepelkost m., ...spijs f. mets m. qui se mange d laf
lepelvol m. cuillerée f. [cuiller.
lepelvormig adj. en forme de cuiller; (bot.)
cochléariforme.
leplam n. agneau m. élevé au biberon.
leppen, lepperen 1 v. tr. siroter, buvoter; 2 n.
sirotement.
leproos adj. & m. (...ozen) lépreux adj. & rn.
leproosheld f. lèpre f.
leprozenhuis — 288 — leukheid
leprozenhuis n. léproserie f. letterkundige m. 1 littérateur; (gqfois) philogoles
f. ( o sen, c je) .lefon f.; zijn — geven faire sa gue m.; 2 (auteur). homme m. de lettres; —n gens
lefon ou (enseign. moyen et supér.) faire son m. pl. de lettres.
cours; -- geven in het donner des lesons de; letterlievend adj. ami de la littérature.
lem. de — lezen faire la lefon d qq. letterlijk 1 adj. littéral; 2 adv. littéralement.
lesboek n. manuel m. letterlijst f. alphabet m.
I.eschbak, ...trog m. auge f. letterminnaar m., ... minnend adj. ami m. & adj.
leschdrank m. rafrafch.issant m. de la littérature.
ieschwater n. eau f. d tremper. letternieuws n. nouvelles f. pl. littéraires.
lesgever m. donneur m. de lesons. letteroefenaar m. liftérateur m.
lesrooster m. horaire, programme m. letteroefening f. étude f. ou exercice m. littéraire.
Iesschen v. tr. éteindre; (soif) étancher; (passion) letteromzetting f. métathèse f.
satisfaire; (mauv. part.) assouvir. letterplaat f. planche f., cliché m.
lessehing f. extinction f., étanchement m. letterraadsel n. logogriphe m.
Lessen n. Lessines f. letterrekening, ...rekenkunst f. algèbre f.
lessenaar m. ( c's, cotje) pupitre m. letterschilder m. lettreur m.
Lessenbosch n. f3ois-de-Lessines m. letterschrift n. écriture f. alphabétique.
test adv. dernièrement; --- best aux derniers les letterslot n. serrure f. ei leftres ou à secret.
bons. V. aussi laatst. lettersnijder m. graveur m. de caracières.
lesuur n. 1 heure 1. de .la lefon ; 2 lecon f. tettersoort f. espèce f. de caractère, type m.
Letland n. la Lettonie. letterspecie, ...spijs f. métal m. d lettres.
letsel n (cos) 1 empêchement, obstacle, encombre lettersteker m. graveur m_. en caractères.
m.; 2 lésion f., dérangement, accident m.; 3 tort, letterteeken n. lettre f., signe m. alphabétique.
préjudice in. lettertuiltje n. bouquet m. littéraire.
Lettelingen n. Petit-Enghien m. Iektervakje n. cassetin m. [f. métathèse f.
Lette m. Letton in. letterverspringing, ...verwisseling, ...verzettingl
1. letten 1 v. tr. (feite, heeft gelet) empécher, lettervorm m. moule m. à caractères.
tetenir , 2 géner • 3 v . intr. s'arréter, rester. lettervrucht f. production f. littéraire.
2. letten v. intr. considérer, faire attention d. letierwijs adj. lettré, instruit; (en gén.) versé$
letter f. (c's & ' en, t)e) T lettre f.; (typo
leiterzetten n. composition f. (dans).
caractère m.; naar de — d la lettre; —en 1 lettre; letterzetter m. compositeur m.
een —tje n. un petit snot, 22 lettres f. p1., littéra- letterzetterij f. atelier m. de composilion.
ture f.; doctor in de —en doeteur ts riettres. letterziften v. intr. insép. éplucher les mots, ergo-t
letterarbeld m. oeuvre f. litUFraire; van zijn — letterzifter m. éplucheur, ergoleur m. [Ier.
leven vivre de sa plume. letterzifterij, ... zifting f. épluchage, ergotage m.
letterbakje n. cassetin rn. Lettisch adj. & n. letton(ien) adj. ,& m.
Ietierbanket n. Iettres m. pl. en pátisserie. leugen f. ( vos, etje) mensonge m.; (petit) bourde
letterdief m. plagiaire m. f.; — om bestwil mensonge officieux; een -- op
letterdieverij f. plagiat m. de mouw spelden faire accroire des craques à.
letterdoek m. canevas m. leugenaar m., ester f. (mos) menteur m., ...euse
letterdruk m. typographie f. f.; iem. tot een — maken donner un démenti à qq.
letteren v. tr. marquer. leugenaarsbank f., ...hoek m. rendez-vous m.
lettergieten n. Jonte f. des caractères. des désreuvrés. [donner un démenti à qq.
lettergieter m. fondeur ;n. en caractères. leugenachtig adj. mensonger; iern. — maken;
lettergieterij f. fonderie f. de caractères. leugenachtigheid f. mensonge, caractère in. men-t
lettergreep f. syllabe f. leugengod m., ...godheid f. idole f. [songer.
lettergreepraadsel n. charade f. leugen meete f. menteuse f. [ges.
feLterhaak m. ceempos:eur m. leugensmeder, ...smid m. forgeur m. demenson-j
letterheld m. mlitre m. ès lettres. teugentaai f. menterie f., discours m. mensonger.
letterhout n. bois m. madre. leugentijding f. fausse nouvelle f.
letterhoutwerk n. marqueterie f. 1. leuk 1 adj. (eau) tiède; 2 indifférent; malin,
letterkas(t) f. casse t '[anagramme m. mato¢s; zich — houden faire l'ignorant ou le
letterkeer m., ...keerdicht n., ...koering t.f mort ; een — gezicht zetten prendre un air innoletterknecht
m. esclave m. de la lettre. cent ; 3 gentil, plaisant, comique; 4 adv. tièdeletterknechterlj
f. eselavage m. de la lettre.. ment . indifféremment, innocemment ; gentiment.
letterkrans m. guirlande f littéraire. 2. Leuk n. Loiu)èche f.
letterkunde f. littérature f. leukheid f. 1 flegme m., malice, finesse f.; 2 genletterkundig
adj. littéraire. tillesse f., comique m.
leunen - 289 - -- levensmoe(de)
leunen v. tr. s'appuyer, (dos) s'adosser (contre)
(Goude) s'accouder (sur) .
leuningstoel m. fauteuil rn.
leunkussen n., ...muur m. accoudoir m.
leunstokje n. appui-main m.
1. leur f. (boisson) piquette f.
2. leur f. 1 (chasse) leurre m.; (fig.) leurre m.,
déception f.; te — stellen décevoir; 2 chiffon ni.;
(fig.) bagatelle f.; 3 coquin,- voyou m.
leurder m. ( 's) 1 colporteur m.; 2 pêcheur m. dei
leuren v. intr. 1 colporter; 2frauder. [crevettes.
leurkramer m. colporteur m.
leus, leuze f. (leuzen) mot m. d'ordre; (armoiries,
monnaies) devise f.; de — kennen avoir le
secret; geld is de — de l'argent! voile le mot
d'ordre; voor de — pour la frime.
leut(e) f. 1 plaisir nl .; uit — pour la frime, pour
s'amuser: 2 (café) lor'a^s f.
leuteraar m., «ster f. ( os) lambin, bavard m.,T
leuterbol m. sot m. [—e f.
leuteren v. intr. 1 branler, locher, vaciller; de kei
leutert hem il a une araignée dans le plafond;
2 hésiter, trainer. (irainant.
leuterig adj. 1 vacillant, branlant; 2 hésitant,^
leutering f. 1 branlement m.; vacillation f.; 2 hé+sitation,
lambinerie f. ,
leuterkous m. & f., leutervaar m. = leuteraar.
leutig 1 adj. amusant, joyeux; 2 adv. joyerrse-t
Leuven n. Louvain m. [ment.
Leuvenaar m. Lovanois, Lovaniste, (Belg.) Louvanais,
Louvaniste m.
Leuvensch 1 adj. lovanois, (Belg.) louvanais; 2 n.
(bière) Louvain f.; een (glas) — un Louvain.
leuver m. ( mos) ansette f.
1. leven, v. intr. (leefde, heeft geleefd) Tvivre;
zoo lang hij leefde tant qu'il vivail, de son vivant;
langer --- dan survivre d; wie dan leeft die dan
zorgt après nous le déluge; hij is niet waard dat
hij leeft iUne vaut pas le pain qu'il mange; een
aangenaam leven - se la couler douce; van den
hoogen boom — manger son capital; hij weet
dat hij leeft la vie lui est cruelle ; — met traiter;
alles leeft in hem tout vit chez lui; — van
(= krioelen van ) grouiller de. V. levend.
2. leven n. (cDs, -otje) T vief.; in — zijn être en
vie; om 't — komen perdre la vie; om 't — brengen
faire mourir ; het — schenken aan 1 Bonner
le jour d, 2 faire grdce de la vie d; dat is geen —
meer cela n'est plus vivre; op — en dood à mort;
bijzijn —T ae son vivant; van zijn — niet, in zijn
—niet jamais de la vie; heb je van zijn —? a-t-on
jamais vu? tot op 't — snijden couper jusqu'au
vif; in 't — raken piquer au vif; naar 't —
d'après nature, (fig.) sur le vif; er komt—in de
brouwerij la paroisse s'anime; — maken faire
du brult; wat een —! quel tapage ou tintamarre!
een — als een oordeel un tintamarre comme au
jugement dernier.
levend adj. 1 vivant; geen —e ziel pas dme vivante,
pas dme qui vive; in —en lijve en chair ei
en os; in uw —en lijve de votre vivant; 2 (chair,
bois, plante, chaux, eau, force) vif; meer dood
dan — plus mort que vif; de doode geeft den —e
de hand le mort saisit le vif; — villen, verbranden,
begraven (supplice) écorcher, bruler, enterrer
vif; — begraven (trop tot) enterrer vivant.
levendbarend adj. vivipare.
levendig 1 adj. vif, animé, éveillé; 2 adv. vivement.
levendigheid f. vivacité f.; (ville, rue) mouvement;
levendmakend adj. vivifiant. [m., animation f.
levendmaking f. vivification f.
levenloos adj. 1 inanimé, sans vie; 2 (fig.) mort,
levenloosheid f. inanimation f., mort f. [terne.
levenmaker m. tapageur; (fig.) rodomont, bravache
m.
levensavond m. soir ou déclin m. de la vie.
levensbaan f. carrière f.
levensbeginsel n. principe rn. vital.
levensbehoeften f. pl. nécessités f. pl. de la vie.
levensbehoud n. préservation f. de la vie,salut m.
levensbericht n. notice f. biographique.
levensbeschrijfster f., ...beschrijvel' m. biographe
m. &f.
levensbeschrijving f. biographie f.
levensbloei m. fleur f. de 1'fge.
levensdagen m. pl. durée f. de la vie; wel, al mijn
—! a-t-on jamais vu?
levensdraad m. trame f. de la vie; jij m. des jours.
levensgedrag n. conduite f.
levensgeesten m. pl esprits n1. pl. (vitaux).
levensgeschiedenis f. biographie f.; ik ken zijn —
je connais son histoire.
levensgevaar n. péril m. de la vie; met — au péril
de ma (ou ta etc.) vie ; zich in --- stellen exposer
ou risgrier sa vie.
levensgroot adj. de grandeur naturelle; — portret
portrait grandeur nature.
levensgrootte f. grandeur f. naturelle.
levensknoop m. nceud vital, (bot.) collet m.
levenskracht f. force f. vitale.
levenskwestie f. question f. vitale.
levenslang 1 adj. pour la vie; à vie; (bannissement)
perpétuel; (fonction) perpétuel, inamoovi
ble; (rente, pension) viager ; 2 adv. pour la vie,
ma (ou ;ta etc.) vie durant; à perpétuité.
levensleer f. biologie f.
levenslicht n. lumière f. du jour.
levensloop m. carrière f.
levenslucht f. oxygène m. [m.
levenslust m. désir m. ou joief.de vivre; entraint
levenslustig adj. attaché d la vie, heureux de vivre.
levensmiddelen n. pl. vivres m. pl.; verduurzaamde
— conserves f. pl. alimentaires; van — voorzien
ravitailler. [tence.
levensmoe(de) adj. las de vivre, fatigué de l'exis-;
levensonderhoud — 290 -- licht
levensonderhoud n. subsistance f.; aliments m. pl. leverziekte, ... zucht f. maladie f. du foie, hépalevensregel
m. règle f. de vie; (hygiène) régime m. tite f. (patique.
levenssap n. suc m. vital. leverzuchtig adj. qui a une maladie du foie, hé-t
levensschets f. notice f. biographique. leviet m. levite m.; de L--en le Lévitique m.; iem.
levensstandaard m. coat m. de la vie. de —en lezen faire la lecon a qq.
levensstof f. matière f. vitale. levietisch adj. léviiique.
levensstraf f. peine f. capitale. lexicon n. (...ca) lexique, glossaire m.
levenstijd m. durée f. de la vie. 1. lezen v. tr. (las, heeft gel-zen) 1 cueillir; glalevenstijdperk
n. áge m. ner; ramasser; 2 netlover; (légumes) éplucher.
levensvatbaar adj. viable. 2. lezen 1 v. tr. (las, heeft gelezen) lire; 2faire
levensvatbaarheid f. viabilité f. (son ou un) cours; 3 faire une conférence, parler;
levensvermogen n. faculté f. vitale. 4 prier, (avec un régime) dire: de mis — dire la
levensverrichting f. fonction f. vitale. messe; gelezen ou lezende mis messe basse; 5 n.
levensverzekering (smaa.schappij) f. (compagnie lecture f.; onder het --- a la lecture; 6 prière f.;
f. d') assurance f. sur la vie. (messe) célébration f.
levensvlam f. (lamme f. vitale; (fig.) flambeau m.4 lezenaar m. ( mos) pupitre,(dans le cheeur)Iutrinl
levensvoorrraad m. victuailles f. pl. [de la vie. lezenswaard(ig) adj. qui mérite d'être In. [m.
levensvoorwaarde f cond!tion f. vitale. lezer (os) ni., coes ( 'sen) f. 1 lecteur m., leclevensvraag
f. question f. vitale. trice f.; (distraction) liseur m., liseuse f.; 2 conlevenswanc'.
al in. vie, conduite f. férencier m.; 3 ramasseur, glaneur m., ...euse f.;
Levenswarmte f. chaleur f. i , itale. lezing f. 1 lecture f.; 2 lecon, variante f.; 3 cours
levensweg m. chemin .m. de la vie. m.; conférence f.
1. levenswijs adj. philosophe. 1. lias f. ( .sen) (paquet) liasse f.
2. levenswijs, ...wijze f. manière f. de vivre;
2. lias n. (géol.) lias m.
(genre m. de) vie f., habitudes f. pl. Libanon m. Liban; van den -- libanais adj.
levenswijsheid f. philosophie f. pratique. 1. libel n. ('len) (écrit) libelle m.
levenszat adj. rempli d'années; (rnauv.part) ex- 2. libel n. ('len) (phys.) niveau m. (d'eau ou à
cédé de l'existence. bolle d'air).
levenszatheid f. plénitude f. d'années; (mauv. lichaam n. (...amen, 'pje) T corps m.; gezond
part) lassitude f. de vivre. naar — sain de corps; —pje (se. nat.) corpuslevenwekkend
adj. vivifiant, vivificateur. cule m. En compos. corporel.
lever f. ('s, motje) foie m.; iets op zijn — lichaamloos adj. incorporel.
hebben avoir qc. sur la conscience. En compos. lichaamsarbeid m. travail m. matériel.
du foie ou (scient.) hépatique. lichaamsdeel n. membre m.; portie f. du corps.
leveraar m., ooster f. ( mos) fournisseur m., ..euse f. lichaamgestalte f. taille f.
leverachtig adj. hépatique. [...euse f. lichaamsgestel n. constitution f.
leverancier rn., ooster f. (os) fournisseur m..,t lichaamshoek m. angle m. solide.
leverantie f. (mos & ... tiën) journiture f. lichaamshouding f. port m., attitude f.
leverbaar adj. livrable, vendable, loyal, marchand. lichaamsmeting f. (méd.) mensuration; (math.)
leverbeuling m. boudin m. blanc, saucisson m. stéréométrie f.
de foie. lichamelijk 1 adj. corporel, matériel, physique;
leveren v. tr. fournir, livrer; storm — donner het —e la matière; 2 adv. corporellement, maté-
I'assaut; stof — tot donner matière à, prêier le ri ellement.
flanc à ; hij is geleverd il esi bien livré. lichamelijkheid f. corporéité, matérialité f.
levering f. (action) livraison; (objet) fourniture f. 1, licht n. ( je) 1 (brillant, rayonnement) luleverkleur
f., ...kleurig adj. couleur f. de foie. mière f.; (permettant de voir) jour in.; in 't —
leverkruid n. 1 aigremoine f. eupatoire; 2 hépa- stellen meltre en lumière ou dans son jour; aan
tique f. commune. 't — komen venir au jour; in 't — komen
leverkwaal f. maladie du foie, hépatalgie f. (livre) parattre; ga uit mijn — 8te-toi de mon
leverloop m. = levervloed. jour; mij gaat een — op c'est pour moi un trait
leverontsteking f. hépatite f. de lumière; 2 (objet qui éclaire) lumière f.,
leversteen m. 1 (min.) hépa'ite, lavège f.; 2 (méd.) flambeau m.; — aansteken faire de la lumière;
calcul m. hépatique. hij is geen — il ne brille pas.
levertraan f. huile f. de foie de morue. 2. licht adj. éclairé, clair; op —en dag en plein
levervlek f. lentille f. [lieuse. jour; het wordt — il commence d faire jour.
levervloed m. flux m. hépatique. diarrhée f. bi-; 3. licht 1 adj. T léger; 2 adv. T légèrement; ,ik
leverworst f. boudin blanc, saucisson m. de foie. ben - in 't hoofd j'ai la téte vide, la `tête me
Leverzee f. mer f. Coagulée ou Betée. tournet 3 (spéct) facile, facilement; — ge.
lichtbaak --- 291 liederlijk
zeid facile u dire; 4 peut-être; — komt hij peutêtre
qu'il viendra.
lichtbaak f. feu f. ;lottant.
lichtbak m. lapterne f. sourde ou de braconnier.
lichtbeeld n. 1 photographie f.; 2 (à présent) projection
f.
iichtbeeldenavond in. séance f. de projections
lichtblauw, ...blond adj. bleu pule, blond pt!e.
lichtboog rn. arc in. lumineux.
lichtbruin adj. brun clair; (cheval) bal luvé.
Lichtdrager m. porte-lumière, porte-flambeau rn.
lichtdruk m. phototypie f.
lichtekooi f. (femme ) dévergondée f.
kchteiijk adv. facilement, tégèremDnt.
1. lichten 1 v. intr. (lichtte, heeft gelicht) luire,
rayonner; de zee licht la mer bresille, (aussi) la
mer est phosphorescente,• de dag licht le jour luit
ou point; 2 v. imp. éclairer, faire des éclairs; 3
v. tr. éclairer , 4 n. lueur, clarté ; phosphorescence;
pointe f., point; éclair rn.
2. lichten v. tr. (lichtte, heeft & is gelicht) 1
alléger, décharger; (fig.) soulager; 2 lever; het
anker — lever l'ancre; manschappen — lever
des soldats; uit den zadel — désarconner, démonter;
den voet — lever le pied; iem. den voet --
supplanter qq.; de staar — abattre la cataracte;
de postbus -- faire la levée (do la bofte aux
lett res) . [ phorescent.
lichtend adj. lumineux, brillant; (sc. nat.) phos-i
lichter m. ( 's) 1 élévateur m.; 2 (mar.) allège f.
iichterlaai(e) 1 adj. flambant, ardent; 2 f. tout
feu; in -- tout en feu.
lichtfontein f. fontaine f. lumineuse.
lichtgas n. gaz m. d'éclairage.
lichtgat n. lumière f., jour m., lunette f.
lichtgeel adj. jaune clair.
liclitgeloovig 1 adj. crédule; 2 adv. avec crédulité.
lichtgeloovigheid f. crédulité f.
lichtgeneeskunde f. photothérapie f.
lichtgeraakt adj. susceotible, irascible.
lichtgeraaktheid f. susceptibilité, irascibilité f.
lichtgevend adj. lumincux; (sc. nat.) phospho-j
lichtgolf f. onde f. lumineuse. [restent.
lichtgrauw, ...grijs adj. gris clair.
lichtgroen adj. vert clair ou pcle.
lichtharig adj. blond.
lichthart m. & f. sans-souci m.
lichthartig adj. léger, insouciant.
lichthartigheid f. légèreté, insoucian,:e t.
lichtheid f. T légèreté f.
lichthoofd m. & f. étourdi m., —e f.
lichthoofdig 1 adj. étourdi; 2 adv. étourdiment.
lichthoofdigheid f. étourderie, légèreté f.
lichting f. 1 allègement m., reléve f.; (nav.
échoué) renflouement m.; 2 (poste, taxe, mil.)
levée f.; 3 (fig.) soulagement m.
lichtjes adv. légèrement, à la légère.
lichtkegel m. eóne m. de lumière.
lichtkever m. lampyre m. [rer.
{ lichtkogel m. ballon m. d'artifice; balie f. à éclai-t
lichtkrans rn. auréole f.; (phys.) halo m.
lichtkroon f. lustre in.
lichtieer f. photologie f.
lichtmeter m. photomètre m.
1. Lichtmis f. la Chandeleur f.
2. lichtmis m. ( 'sen) noceur, bambocheur m.
lichtmissen v. intr. insép. balnbocher, faire lal
liehtmisserij f. bamboche, voce, débauche f. [voce.
lichtmo'L f. phalène, pyrale f.
lichtpunt n. point m. lumineux.
lichtrood adi. rouge clair ou pále.
lichtscherm n. écran m.
lichtschuur adj. qui traint la lumière; (méd.)
phoiophobe; (zoo.) lucifuge. [tophobie t.
lichtschuwhei.f f. aversion poer la lumière, pho-1
1lchtsteen m. pierre t. phosphorescente.
lichtsterkte f. intensité f. lumineuse.
Lichtstaf f. matière f. lumineuse nu photogène.
lichts^raal n,. rayon m lumineux.
iichtsts eep f. trainée f. lumineuse.
lichtvaardig 1 adj. leger, inconsidéré; 2 téméraire;
3 (mor.) de mceurs légéres; 4 adv. légèrement,
étourdiment ; iémérairement.
lichtvaardigheid f. légèreté; témérité f.
lichtwachter m. gardien m. de phare.
lichtzijde f. cóté m. du jour; van zijn — sous un
jour favorable.
lichtzinnig 1 adj. léger, étourdi, frivole; 2 adv.
légèrernenr, étourdiment, à ta légère.
lichtzinnigheid f. légèreté, étourderie, frivolité f.
1. lid n. (leden, «je) 1 couvercle rn., 2 paupiére f.
2. lid n. (leden) 1 (en gén.) membre rn.; hij kan
geen --- verroeren il ne salt pas bouger d'une
patte; 2 (spéct) !e(d)en reins m. pl., corps n.; 3
articulation f.; uit het — vallen se démettre; in
't — zetten remettre; 4 (doigt, orteii) ' phalange f.;
1 5 (texte) membre, article m., subdivision f.;
(phrase) membre m.; 6 (parenté) généraiion f.;
7 (société, assemblée, famille) rrembre , n.
lidgras n. chiendent m.
1. lidmaat n. (ledematen) (corps) membre m.
2. lid maat m. & f. (... maten) (assoe.) riiembre m.
ddmaatschap n. qualité de membre, affiliatiort f.
lidmatencatechisatie f. catéchisme m. de persévé-j
lidrotting m. bambou m. [ranse.
lidwater n. synovie f.
lidwoord n. article en.
lied n. ( -oeren, Tje) chanson f., air, chant m.;
steeds hetzelfde —je toujours la méme antienne.
lieden m. pl. gens, hommes m. pl.; monde. V.
luidjes.
liederavond m. 1 soiree f. chantante; 2 audition f.
liederboek n. recueil de chansons, chansonnier m.
liederlijk 1 adj. négligent, nonchalant; 2 dissolu,
débordé, liceneieux; 3 adv. négligemment; dissolument,
licencieusement.
liederlijkheid — 292 — lies
liederlijkheid f. 1 négligence, nonchalance f.; 2
dissolution, débauche f.
liedertafel f. société f. de chant, orphéon m.
iledjesdichter m., ...dichteres f., ... maker m.,
... maakster f. chansonnier m., ... iére f.
liedjeszanger m., ... zangeres, ... zangster f.
chanteur m., ...euse f. des rues.
1. lief adj. & adv. (liever, 'st) 1 cher; 2 aimable,
charmant, gentil, jolt ; ' t is -- van u c'est
gentil d vous; 3 agréable; het is me — dat
j'aime bien que; het ware me liever j'aimerais
mieux ; voor — nemen avoir pour agréable, se
contenter de; 4 (spéct) het lieve brood le bon
pain; de lieve centjes la bonne galette; de lieve
lente ce beau printemps ; de lieve tijd le temps
précieux; het lieve leven la vie qui est si bonne;
den lieven langen dag toute la sainte journée; de
lieve vrede la chère tranquillité; Onze-Lieve-
Heer le bon Dieu; Onze-Lieve-Vrouw Notre-
Dame. V. aussi liever & liefst.
2. lief n. 1 chose f. agréable, bonheur m.; 2 amoureux,
bon ami, futur m.; belle, future, fiancée f.;
mijn — mon cher, ma chère, mon amour. V. liefje.
liefdadig 1 adj. charitable, bienfaisant; 2 adv.
charitablement.
liefdadigheid f. charité, bienfaisance f.
liefde f. T amour m.; (qqfois, vertu, pour le prochain)
charité f.; de — tot ou voor t'arnour de;
ter — van, uit -- voor par amour pour ; oude —
roest niet on rerient !ouj.2u .5 ci ses premières
amours , uit christelijke --- par charité.
liefdeband m. tien m. d'amour.
liefdeblijk n. marque f. d'amour.
liefdebrand m. ardeur reu flarnme f. (amoureuse).
liefdedienst m. obligeance f.
liefdedrank m. philtre m.
itefdedrift f. transport m. amoureux.
liefdegaaf, ...gave, ...gift f. aumóne, charité f.
liefdegloed m. ardeur f. amoureuse, feu in.
liefdeloos 1 adj. (...loozer, .t) dur, impitoyable;
égoïste, sans amour; 2 adv. durentent, sans pitié.
liefdeloosheid f. dureté, insensibilitéf.; égoïsmem.
liefdemaaltijd m.) n. agape f.
liefderijk adj. 1 charitable; affectueux, aimant;
gracieux ; 2 adv. charitablement ; affectueusement,
gracieusement.
liefderijkheid f. charité; affabilité f.
liefdesappel m. pomme d'amour, tomate f.
liefdetaal f. langage m. amoureux ou de l'amour.
lief(e)lijk 1 adj. doux, agréable, gracieux, charmant;
— oord endroit riant; 2 adv. agréablement,
graeiéusement, d'une manière charmante.
liefelijkheid f. douceur f., gráces f. pl., charmes m.
pl., aspect m riant.
liefhebben v. tr, sép. aimer; wie zijn kind liefheeft
spaart de roede niet qui aime bien chdtie
bien.
liefhebber m., ...hebster f. ( «s) I amateur m.;
2 (théát.) amoureux m., ...euse f.; eerste —jeune
premier; 3 (arts) dilettante ni. & f.; 4 (bourse)
haussier m. [2 n. dilettantisme m.
liefhebberen 1 v. intr. insép. faire 1'amateur (de);j
liefhebberij f. 1 amour m., prédilection f.; (te)
gout (de), (du) gout (pour) ; uit — en amateur,
par dilettantisme m.; een — om te hooren tin
plaisir d entendre; 2 (objet) curiostté f.
liefhebberuconcert n. concert m. d'amateurs.
liefhebberijkomedie f. représentation f. d'amateurs.
liefje n. (-Ds) 1 (en apostrophe) mon amour,
mon chéri m .; 2 (spéc') amoureuse, belle f.
liefjes adv. gentiment.
liefkoozen v. tr. insép. caresser, cajolier, Platter.
liefkoozer m. cajoleur, flatteur m. [terie f.
iiefkoozerij, ...koozing f. cujolerie, caresse, flat-;
liefoogen v. intr. insép.jeter des reillades d.
liefst adv. plutvt, de préférence ; — niet plutó;
pas, j'aime mieux que non ; ik wil — je préfère,
j'aime mieux.
1. liefste adj. (re) plus cher, favori, que j'aime
te plus; zijn — bezigheid l'occupation qu'il aime
Ie plus.
2. liefste m. & f. ( .n) amoureux m.. ...euse f.,
bon ami m., belle f.
lieftal(l)ig 1 adj. captivant, charmeur; 2 affable,
aimable, gracieux; 3 adv. d'une manièrecaptivante
ou charmante ou affable.
lieftal(l)igheid f. 1 charme, attrait m.; 2 ajfabilité,
grdce, aménité f.
liegen 1 v. intr. (loog, heeftgelogen) T mentir;
iem. heeten — convaincre qq. de mensonge, Bonner
un démenti à qq.; dat is gelogen, je liegt er om
tu en as menti; die liegt die steelt qui dit menteur
dit voleu' ; van verre liegt men veel a beau mentir
qui vient de loin ; 2 n. mensonge m.
lleger in., liegster f. menteur '....euse f.
1. lier f. ( xen) 1 (ancienn.) lyre f.; 2 ('a présent)
vielle f., (qqfois) serinette f.; op zijn — spelen
faire le grognon ; D & A 3 corps, ventre, orgue m.;
in mijn — dans mon orgue; 4 (zoo., astr.) lyre f.;
5 (mar.) treuil nl., vielle f.
2. Lier n. Lierre f.
lierboom m. larix, mélèze m.
eierdicht n. poésie lvrique, ode f.
Iierdichter m. poète m. lyrique.
liereman m. vielleur ni.
!ieremeisje n. vielleuse f.
lieren v. intr. vieller
Lierenaar m. 1 Lierrois m.; 2 (couteau) lingre m.
lierlauw adj. un peu tiède.
lierspeelster f., ...speler m. 1 lyriste f. & m.; 2
vielleur m., ...euse f.
liervormig adj. en forme de lyre; (bot.) lyré.
lierzang ni. ode f., poème m. lyrique.
lies f. 1 aine f. En compos. inguinal; 2 peau f. du
ventre : 3 panne f., tissu m. adipeux.
Liesje -- 293 - 1. jf
Liesje n. Lisef(te) f.
liesontsteking f. inflammation f. de 1'aine.
Lieveken n. Godelieve, Godeleine f.
lieveling m. & f. (coen, eetje) préféré m , —e f.
favori m., —te f. En compos. favori, —te.
lievelingszonde f. péché m. mignon.
1. lieven v. tr. aimer, chérir.
2. Lieven m. Liévin m.
Lieven-Heersbeestje n. bête à bon Dieu, coccinellef.
lieven-Heershaantje n. coccinelle f. à sept points.
liever 1 compar. de lief; zij wordt hoe langer hoe
— elle devient de plus en plus folie; — hebben,
— willen, — doen, -- eten, — drinken aimer
mieux ; 2 (spéct) plutot ; — sterti en plut6t mourir;
-- niet j'aime mieux que n )n; hoe langer
hoe — de plus en plus volontiers.
lieverd m. ( 's, x je) cheri in., --e f.
(leverkoek m. pain m. d'épice; caprice m.
lieverlede adv. : van — petit d petit, peu d peu,
tnsensi blement.
Lieve-Vrouwen-bedstroo n. reine f. des bols.
Lieve-Vrouwen-beestje n. coccinelle f. à sept
points.
Lieve-Vrouwen-kerk f. (rglise f.) Notre-Dame f.
Lieve-Vrouw-Hemelvaart f. Assomptcon f.
lievigheid f. gentillesse, douceur f.
liflaf 1 adj. insipidc,fade;2 n. meis m. insipide; 3
(fig.) fadaise f. [des fadaises.
liflaffen v. tr. & intr. insép. 1 mignoter; 2 diret
liflafferij f. («en) mignotise f.
lift f. ascenseur ni.
liftbak m. cage f. d'ascenseur.
tlftjongen, ... knecht m. ascenseuriste m.
ligdag, liggeld = legdag, ... geld.
liggen v. intr. (lag, heeft & is gelegen) T & 1 se
trouver, être: op zijn plaats -- , op de tafel — être
ou se trouver d sa place, sur la table • goed — être
bien placé ; vol — met être rempli de, être couvert
de; te bed -- être au lif, (malade) être alité; op
sterven — être d sa mort; begraven — être enterré;
hier ligt ci--bit; hij ligt daar zoo lang hij
is il y est étendu tout de son long ; uit liet venster
-- être d la fenêtre ; 't woord ligt mij op de tong
,'ai le mot au bout de la langue ; hebben — avoir:
blijven --- rester couché; de zaak blijft — l'affaire
reste en 1'étal , laten — laisser (1h ou en
repos) ; zijn werk laten — abandonner son ouvrage;
een dorp laten -- passer un village; iem.
links laten — passer qq. inapercu; (avec un
Infin. et te) être d, être en train de; -- te droomen
él'e à réver; -- te twisten être en train de se
disputer; 2 het ligt aan mij il tient á moi, (mauv.
part) c'est de ma faute : aan wie ligt het ? d qui
In faute? waaraan ligt het ? d quoi c.-la tient-it?
liggend adj. couché, étendu, gisant; — goea bien
immeitble; — geld argent oisif; (aussi) argent
comptanr; —e renten revenu m. fixe.
ligger m. («s) 1 homme in. couché; 2 homme m.
établi d demeure; 3 (comm.) rossignol m.;4(mar.)
allège f.; 5 registre m.; 6 (mesure) étalon m. V.
aussi legger.
ligging t. 1 position, situation f.; 2 (endroit) site
m .; 3 lit; (mil.) couchage m.
lighal f. salle f. aérothérapique.
ligkuur f. cure f. ri'air.
ligorist m. liguoriste, rédemptoris^e m.
ligplaats f. = legplaats 2.
llgstroo n. iitière f.
11g(u)ist m. ligueur, guisard m
liguster m.*(' s) troène, frésillon m.
lij f. 1 cóté f. sous le vent; ir. —, aan -- sous le
vent; 2 embarras m., perplexité f.; in -- liggen
avoir le dessous; in (de) — brengen mettre dans
1'embarras; zich in (de) -- houden se tenir d
l'écart. En compos. sous le cent.
Ifjdbaar adi. supportahle, tolérable.
lijdelijk 1 adj. passif; 2 supportable; 3 adv. passivemen(,
avec résignation.
lijdelijkheid f. passiveté, résignation f.
1. lij[d]en v. intr. (het leed, is & heeft gele[d]en)
aller, passer, durer; drie weken geleden passé
trois sernaines, il v a trois semaines.
2. lij[d]en v. tr. (leed, heeft gele[d]en) T & 1 souffrir;
koude, honger — souffrir du froid, de la
faim; 2dat mag ik— je puisadrnettre cela; ik kan
hem niet —je ne le supporte pas.
3. lijden n. snuffrance, douleur, peine f.; het —
van Christus la Passion du Christ ; na — komt
verblijden aprés la pluie Ie beau temps.
lijdend 1 adj. snuffrant; het -- deel l'organe
souffrant ou affecie ; 2 (gramm .) passif; 3 adv.
en souffrant ; passivement.
lijdensbeker, ...kelk m. calice m. (d'amertume)
lijdensgeschiedenis f. (récit m. des) soujfrances
f. pl.; (relig.) Passion f.
lijdensprediking, ...preek f. sermon m. sur la
Passion.
lijdensweek f. semaine f. sainte ou peineuse.
lijder m. (oos), mes f. ( misen) martyr m., —e f.;
(spéct) malade m & f.
lijdig 1 adj. funeste, fatal; (fig.) exeessif, énorme;
2 adv. p.toyablement, misérablement ; excessivement,
énormément. [ment, avec résignation.
lijdzaam I adj patient, résigné; 2 adv. patiem-j
lijdzaamheid f. patience, résignation f.
lijf n. (lijven, '.je) 1 corps m.: roet — en goed
corps et biens; met — en ziel de corps ei (d')dme ;
geen hemd aan zijn — ou om het — pas de chemise
sur le dos; niets om 't — hebben (fig.) ne
pas valoir lourd, être maigre; den duivel in 't --
le diable au corps; te lijve ou op het lijf willen ou
komen ou gaan courir sus d, s'attaquer d, tomben
dessus à ; 2 corps, i'entre m.; pijn in 't -- mal de
tentre, mal d 1'estomac; geen hart in 't — hebben
ne pas avoir de coeur au ventre; moed In 't —
spreken mestre du coeur au vent'e; 3 :ronc m.,
lijf arts! --- 294 - lijm
taille f.; 4 camisole t.; (extér.) corsage m.; 5 personne,
tête f.; 6 vie f.; --= en goed sa vie et ses
biens; zijn — bergen se sauver; — om --- vechten,
— om leven vechten se battre à mort ou d
outrance; 7 (consistance) corps m.
lijfarts m. médecin m. attaché à la personne (du
pape, du roi etc.); medecin particulier
lijfband m. ceinture f.
lijfboot f. barque f. de sauvetage.
lijfdeuntje n. air m. favori.
lijfeigen adj. serf, mortaillable.
lijfeigendom m. mortaille f.
lijfeigene m. & f. serf in., serve f.
lijfeigenschap f. servage m., mortaille f.
lijfelijk adj. 1 corporel; 2 propre.
lijfelijkheid f..corporéité f.
lijfgevecht n. combat singulier, duel m.
lijfgoed n. linge m de corps.
lijfjonker m. page m..
lijfkleur f. couleur de chair; (fig.) couleur f. favo-^
lijfknecht m. valet de pied, laquais m. [rite.
lijfkost m. mets rn. favori.
Lijfland n. la Livonie.
Lijflander m. Livonien m.
Lijflandsch adj. livonien, de Livonie.
lijfrente f. rente f. viagère. [tière f. viagère.
lijfrentenier m., .ster f. rentier m. viager, ren-j;
lijfreuk in. féteur f., faguenas m.
lijfrok m. 1 camisole f., tricot in.; 2 (pretre)
soutane f.; (lsraél.) éphod ni.
lijfsbehoeften t. pl. vieres m. pl.
lijfsbehoud n., ...berging f. vie f., salut in.
lijfsdwang in. contrainte f. par corps. [directs.
Lijfserven m. pl. héritiers in. pl. naturels ou 1
lijfsgenade f. rráce f. de la vie.
lijfsgevaar n. danger m. de mort.
lijfspreuk f. devise f.
lijfstoet m. cortège m., suite f. [mort.
lijfstraf f. peine f. corporelle ; (qqfois) peine f. del
lijfstraffelijk 1 adj. pénal, criminel; 2 adv. cri-j:
lijfstuk n. morceau ni. favori. [minellement.
lijftocht m. 1 vivres m. pl.; 2(prince)listef. civile,
apanage m.; 3 usufruit m.; 4 rente f. viagère.
lijftochtelijk adj. usufructuaire.
lijftochten v. tr. insép. doter d'un usufruit.
lijftochtenaar m., xsche ou ...nares f. usufruitier
m., ...ière f.
lijftrawant m. garde-du-corps, satellite in.
1. lijfwacht f. garde f. du corps.
2. lijfwacht(er) m. garde m. du corps.
lijfzaak f. affaire f. criminelle.
1. tijk n. ('en, wie) cadavre m.; in —e liggen
être enseveli ; het — volgen suivre le corps ; zoo
bleek als een — pále comme un mort.
2. lijk n. (coen) (mar.) ralingue f.; uit de —en
slaan déralinguer, (fig.) interloquer.
3. lijk adv. 1 = gelijk; 2 tiens, mais, à ce qu'il
paraït, on dirait que; ik zie 't — mais je le vois;
je verstondt het -- niet on dirait que vous ne le;
lijkachtig adj. cadavéreux. [compreniez pas.
lijkbaar f. civière f.
li j kbegraver. ... bezorger m. 1 employé m. des
pompes funèbres; 2 fossoyeur m.
lijkbidder m. prieur m. d'enterrement.
lijkbus f. urne f. cinéraire.
lijkdicht n. poème m. funèbre.
dijkdienst m. service m. funèbre.
lijkdrager m. croque-mort in.
1. lijken v. tr. (mar.) ralinguer.
2. lijken v. intr. (leek, heeft gel ken) 1 reessembler;
op elkaar — se ressembler ; dat lijkt er niet
naar cela n'y ressemble pas, cela n'en approche
pas; 2 sembler, paraitre, avoir !'air; dat lijkt me
niet kwaad cela ne me seruble pas mal; 3 convccnir
, dit gezelschap lijkt u niet cette société ne
vous convient pas.
lijkenhuis n. morgue f.
lijkenvet n. adipocire f.
lijkgebaar n. pleurs ni. pl.
lijfthuis n. maison f. mortuaire.
lijkhuisje n. morgue f.
!ijkkever m. nécrophage m.
lijkklacht f. 1 larnentations f. pl. r'sur un ou 1(
rnort) ; 2 poésie f. funèbre.
lijkkleed n. 1 drap mortuaire, poële m.; 2 vêtement
m. de deuil.
lijkkleur f, teint m. cadavereux.
lijkkleurig adj. livide. [bi
lijkkoets f. corbillard m.; (solenn.) char in. fun(
lijkkosten in. pl. frais m. pl. d(e l)'enterremer
1. lijklaken n. linceul; (sur le cerctueil) drap r
rnortuaire.
2. (ijklaken ni. sangsue f.
lijklucht f. odeur f. cadavéreuse.
lijkoffer n. sacrifice m. funèbre.
lijkontleding, ...opening f. autopsie f.
lijkplechtigheid f. solennité f. funèbre.
lijkplicht m. derniers devoirs m. pl.
lijkrede f. oraison f. funèbre.
!ijkredenaar m. orateur m. funèbre; (litt.) auter^
m. d'oraison(s) funèbre(s).
lijkreuk m. odeur f. cadavéreuse.
lijkschouwer m. constatateur des décès; (en Anglet.)
coroner m.
lijkschouw(ing) f. autopsie f
lijkstaatsie f. 1 convoi m. funèhre; 2 pompe f.t
li j kstapel m. bûcher m. [funèbre.
lijkstoet ni. convoi m. funèbre.
lijkverbranding f. crémation, incinération f.
lijkverbrandingsoven m. four m. crématoire.
lijkwaas n. duvet m. cadavéreux, lividité f.
lijkwade f. linceul m.
lijkwagen m. corbillard m.
lijkzang m. chant m. funèbre.
lijm f. colle f.; (étoffes) apprêt m.; (oiseaux &
fig.) glu f.; door de — halen passer ei la colle.
lijmachtig -- 295 — 1illebeenen
lijmachtig adj gluant, visqueux.
lijmen 1 v. tr. coller, (étoffes) appréter; 2 fabriquer
(des vers); 3 (fig.) engluer, attraper; 4 chiper;
5 v. intr. se glutiner; 6 trainer la voix; 7n.
collage, apprêt m.
lijmer m., lijmster f. (cis) 1 colleur, (étoffes)
apprêteur m., ...euse f.; 2 (voix) traïnard m.,-- e.
lijm(er)ig adj. 1 collant, gluant; 2 traínant la
voix. [traïnante.
lijm(er)igheid f. 1 viscosité; 2 prononciation f.1
lij merii f. fabrique f. de colle.
iijm;ng f. 1 collage rn.; 2 prononciation f traï-^
lijmkoker m. faiseur rn. de colle. [nante.
lijmkokerij f. fabrique f. de colle.
lijmpan f., ...pot m. pot rn. à colle.
lijmroede f , ...stok in. gluau m.
lij msei n. encollure t.
lijmstof f. gélatine f,
Iijmzieder(ij) = lijrnkoker(1j).
Zijn f. ( en, tje) 1 (en gén.) ligne f.; (touw) corde
f.; (poer ali ener) cordeau nl.; (pour kaler) cordelle
f.; (chien) laisse f.; met de -- visschen
pêcher a la ligne; aan zijn — hebben (fig.) avoir
englué, avoir altrapé; zachtjes aan dan breekt
't —tje niet qui vent vo_yager loín ménage sa
munture; aan één --- trekken tirer sur la même
corde ; aan de — loopen être tenu en laisse; in de
— loopen tirer la corcie(lle) ; 2 (trait, direction)
ligne f.; op één — sur la même ligne.
lijnbaan f. corderie f.
lijndotter f. cameline f.
lijndraaien n. corderie f.
fijndraaier m. cordier m.
tij nen v tr. tirer ou tracer des lignes sur ; (papier)
régler, l i gner.
tijnenblad ii. transparent n1.
Fijnkoek m, tourteau m. de lin.
lijnmeel n., olie f. farine, huile f. de lin.
lijnpen f. tire-ligne rn.
lijnrecht 1 adj en ligne droite, tout droit; (rues,
maisons) tiré au cordeau ; 2 adv. en ligne droite,
au cordeau; perpendiculairement; -- inloopen
tegen, — tegenspreken aller directement d 1'encontre
de, heurter de front.
lijnslager m. cordier rn.
lijnsiacer°.j f. corderie f.
li j nteekenen n. dessin m. linéaire.
lijntrekker m. 1 régleur ni.; 2 (mil.) carottier m.;
A 3 traïnard m.
lijnvormig adj. en forme de ligne, linéaire.
Iljnwaad n. (...aders) (tissu) toile f.; (objets);
lijnzaad n. graine de lin, linelte f. [linge m.
lijnzaadmeel n. [arme f. de lin.
Lijs 1 f. Babet(te), Lise f.; 2 pantin m.; 3 m. & f
lange 1— longue perche f.; 4 t. lange — potiche f.
a figures effilées; 5 m. & f. lambin, —e f.
lijschoot m. écoute f. de revers.
Il.jspond n. lispund ru.
lijst f. (xen, xje) 1 bordure f.; (tissu) lisière f.;
2 (charp.) filet m., moulure f.; 3 cadre m ; in een
—je zetten encadrer; 4 (mar.) lisse f., listeau m.;
5 (écrit) liste f., cataloguem.; (admin.)état; (mil.)
róle; (prison) écrou m.; (restaur.) carte f.
lijsten 1 v. tr. encadrer; 2 n. eneadrement m.
lijstenmaker m., mij f. fabricant m., fabrique f.
de moulures ou de cadres.
lijster f. (mos, motje) grive f.; zingen als een -
chanter comme un pinson.
lijsterbes, ...bezie 1 f. baie de sorbier, sorbe f.; 2;
li jsterbesseboo m m. sorbier m. [m. sorbier m.
lijsterkoog ...strik m., ...net n. filet ni. (4
lijsterkleurig adj. grivelé. [grives).
lijstkrans m. cntniche f.
lijstschaaf f. bouvement m.
Ii;stwerk n. moulure f.
lijvig adj. 1 corpulent; massif; volumineax;
2 qui a du corps, corsé; 3 (Iettre) nourri.
lijvigheid f. 1 corpulence, masse f., volume m.; 2
corps in.; 3 grosseur f.
lijwaarts adv., ach adj. sous le vent.
Lijzebet f. (meien) 1 F'lisabeth; 2 lambine f.; 3
(ins.) faucheux m.; 4 (poinme) reinette f. Élisab:
th. [cement, en trafnant.
lijzig 1 adj. lléger, doux; 2 irafnant; 3 adv. dou-#
lik m. ( «ken, «je) 1 lèchement m.; lippée f.; een
— uit de pan (fig.) une semonce; 2 coup m. de
torchon ; 3 taloche f
likdoorn, ...doren m. cor rn. (au pied).
likdoornmes n. coupe-cors m.
likdoornsnijder, ...steker, ...trekker m. pédi•
eire m.
Iikdoornzalf f. onguent m. coporistique.
likeur t. ( men, motje) liqueur f.; een —tje un
verte de liqueur.
likeurkeldertje n. cave f. d liqueurs.
likeurstoker m. liquoriste, distillateur m.
likeurstokerij f. distillerie f.
likeurverkooper m., ....sterf. liquoriste m. & f.
likeurwijn m. vin m. de liqueur.
likhout n. (cord.) b(o)uis, (tiss.) lissoir m.
likkebaard, ...broer m. 1 gourmet, friand m.; 2
flatteur m.
likkebaarden v. intr. insép. se lécher la barbe ou
les lèvres (d -)
likken 1 v. tr. lécher; 2 lisser, lustrer, coucher;
3 Berner; 4 n. lèchernent, lissage, lustrage m.4
likkepot m. électuaire m. [V. lekken.
likker m., likster f. («s) 1 lécheur; 2 tisseur m.,
...euse f.; 3 (outil) b(o)uis m.
likking f. likken 4.
liksteen m. lissoir m.
likteeken = litteeken.
lil n. gelée; (chim.) gélatine f.
lila f. (cD's) (bot. & couleur) lilas m.
lilachtig adj. gélatineux.
lillebeenen v. intr. insép. gambiller.
43
lillen — 296 — listig
lillen v. intr. 1 palpiter; (gelée) trembloter; 2
(personne) chanceler; trembler, frissonner.
lilling f. palpitement, ireinblotement, frissonnement
m.
L1lilputter m. Lilliputien; (fig.) pygniée m.
Limburg n. Limbourg m.
Limburger m. Limbourgeois m.
Limburgsch adj. limbourgeois.
li motje n, linie douce, limette f.
IimQen rn. (xen,c tje) 1 liman m.; zoete — V.
Iimetje; 2 citron in. [nier m.
IimQenboom m. 1 limonier, timettier; 2 citron-j
IImQendrank m., ...water n. limonade f.
limongdeverkooper m., ...ster f. limonadier in.,i
Line f. Line, Céline f. [...ière f.
linde f. (cn, ctje), ...boom m. tilleul m.
1Indeachtig adj. tiliacé.
lindenbosch, ...plantsoen n. tillaie f. [,buide m.
lintgal f. (...alen, otje) 1 règle f.; 2 (couture)1
linie f. (cs & liniën) T ligne f.; de -- gepasseerd
zijn (fig.) avoir passé la cinquantaine; (église)
de heilige --- la sainte ligne.
linlQQrder m., ....eerster f. régleur m., ...euse f.
IIniggren v. tr. régler, ligner.
linieerpen f. tire-ligne m.
Ilnieschip n. vaisseau in. de ligne.
1lniesoldaat m..fantassin, (faro.) ligaard Ati.
linietroepen m. pl. (troupes f. pl. de) ligne f.
1. Ilnk f. ( men) 1 marque f., bleu m.-, 2faux pli
m.; déchirure m.
2. linker) adj. gauche. (fourbe rn.
linkerd m. (xs) 1 gaucher; 2 rusé compére,t
linkerhand f. (main f.) gauche f.; (cavalier, cocher)
main f. de la brille; aan de —, ter — d la
gauche; met de — trouwen se marier de la main
gauche, (prince) contracter un mariage morganatique.
linkerzijde f. (cSté ni.) gauche f.; (polit.) gauche f.
links adv. 1 d (main) gauche, du cóté gauche; —
gaan, — rijden prendre la gauche; — omslaan
prendre ou tourner d gauche; -- laten liggen ne
pas s'inquiéter de; 2 gauchement, maladroitement.
linksaf adv. á gauche.
finksch adj. 1 d gauche; het —e venster la fenétre
d gauche; 2 gaucher; hij is -- il est gaucher;
3 (fig.) gauche, maladroit; —e houding gaucherie
f.; 4 rusé, perfide.
ilnksehheid f. gaucherie, maladresse f. [gauche.
linksQm adv. à gauche; -- keert demi-tour di
1. linnen n. 1 (tissu) toile f.; op --- spannen
entoiler; 2 (objets) linge m.; schoon — aandoen
dranger de linge.
2. linnen adj. de toile, de tin.
linnendrukker m. imprimeur m. sur toile.
linnengoed n. linge m. V. 1. linnen 2.
linnenhandel m. toilerie, lingerie f.
linnenhandelaar, ...kooper m., ester f. linger;
llnnenkas(t) f. armoire f. d linge. [m., ...ère f.
linnenkist f. layette f.
linnenmeid f. fille f. de la lingerie.
linnennaaister t. lingère f.
iinnennaaien n. lingerie f.
linnenwasscher m., ...waschter f. buanchisseur#
linnenweefsel n. tissu m. de tin. [m., ...euse f.
linnenwinkel m. lingerie f.
lint n. ( men, c je) ruban m. ; (fig.) een --je
tin bout de ruban.
lintbloemig adj. ligulé.
lintfabrikant m. rubanier m.
lintgetouw n. métier m. d rubans.
linthandel m. rubanerie f.
lintmolen in. moulin m. d ruban.
lintstrik m. 1 riceud m.; 2 cocarde f.
lintwerker, ...wever m. rubanier m.
lintweverij f., ...winkel rn. rubanerie f.
lintworm m. ver solitaire, (scient.) ténia in.
lintzaag f. scie f. ei ruban.
linze f. ( ten) lentille f. V. aussi lens.
li n zeboo m m. baguenaudier m.
linzeboon f. baguenaude f.
lip f. ( espen, x jet 1 lèvre f.; met de --pen des
lèvrès; op de —pen bijten se mordre les lèvres;
de —pen laten hangen faire une vilaine lippe,
faire la moue; 2 (chap.) feuillure f.; (fer) pincon
ni.; (fusil) mr2choire f.; (orgue) biseau in. En
compos. lahiat.
lipbloem f. labjée f.
lipbloemig adj. labié.
lipkiank m., ...letter f. labiale f.
liplap m. & f. (' pen) métis m , —se f. [ursin.
lippenbeer m. ours tippu, (scient.) bradype ni. 1
lippenpommade t. pornniade f. pour les tèvres.
lipvisch In. tabre m.
lipvormig adj. en forme de lèvre, labialiforrne,
(bot.) labié.
1. lis f. (c.'sen) 1 rei in., ganse f.; 2 nceud in.
coulant ; 3 (cheval) criieron m.
2. lis (lissen), iisch (iisschen), lischtbloern t.
iris, glaïeul m.
lisch(bloem)achtig adi. gladiolé, iridé.
iischbol m., ...dod(de) f. massette f.
lischgras n. laiche f.
liskoord n. & f. ganse f.
lisp(el)en v. tr. & intr. 1 murmurer, chuchoter;
2 (défaut) zézayer; 3 n. chuchotement; zézaiement
m. [m., ...euse f.
lisper rn., lispster f. (os) chuchoteur, zézayeur,*
Lissabon n. Lisbonne f.
Lissabonner m. Lisbonnin m.
Lissabonsch adj. lisbonnin.
lissen v. tr. ganser.
list f. ruse f.; -- gebruiken user de ruses, ruser;
schadelijke -- astuce; heimelijke -- menée f.
listig 1 adj. rusé, astucieux; --e vraag question
insidieuse; —e vogel rusé renard; 2 adv. avec
ruse, astucieusemeni.
listigheid -- 297 — logica
listigheid f. = list.
liter m. ( cis) litre m.
literair, literarisch adj. littéraire
literator m. littérateur m.
iiteratuur f. littérature f.; de -- van een vraag
la bibliographie d'une question.
Llt(h)auen n. la Lithuanie f.
Lil(h)ter m. Lithuanien m.
Lit(h)aasch adj. lithuanien.
tátteeken t:. cicatrice f.; (fig.) marque f. indélébile.
litterair, litterarisch etc. = literair etc.
Livïner-dal n. Levantine f.
Livius m. Tite-Live m.
livrei f. livrée f.; -- dragen gorter la livrée.
livreibediende, ...knecht m laquais, domestfquel
tivreirok m. habit m. de livrée [m. en livrée.
lob f. ( ben, v>betje) lobe; (bot.) cotylédon m.
lobbes m. (men) benêf rn., loque f.
loboar m. 1 clabaud; 2 (fig.) benéf m., loque f.
tobv.ormig adj. lobé, lobulaire.
locaal adj. local, du cru. [de vicinal.
totaaldienst m. service m. de train ordinaire oul
totaalspoor n., ...spoorweg m. 1 ligne f. vicinale;
2 vicinal m.
locaaltrein m. 1 train m. ordinaire; 2 vicinal m.
localiteit f. 1 localité f. ; 2 local m., salle f.
-t iochting ns. jardin m. (polager).
lodderein f. 1 eau de la reine (de Hongrie) ; 2 eau
f. de Cologne.
lodderig, ...lijk t adj. aimant; 2 langoureux; 3
mélancolique; 4 indolent, somnolent; 5 adv. langoureusement;
lascivement; mollement.
lodderoog n. teil ou regard m. langoureux.
Lodewijk m. Louis m.
loeder rn. (cs) misérable, voyou m.
loef f. lof m.; de — hebben être au lof, (fig.) avoir
le dessus ; de --- afsteken gagner le lof, (fig.) 1'emporter
(sur) ; — verliezen déchoir. En compos.4
loefbalk m. aiguille f. de caréne. [du vent.
ioefboom in. boute-lof m.
1oefhals m. lof m. [m. de gorgère.
loefhouder m. 1 (bat.) bon boulinier m.; 2 taqueti
ioefhout n. taquet ni. de gorgère.
loefwaarts adv., ach adj. au lof, au vent.
loeien 1 v. intr. (bêtes) beugler; (vent) mugir;
(tonnerre) gronder; 2 n . beuglement; mugisse-T
ioeiing f. = loeien 2. [ment; grondement rn.
ioensch 1 adj. oblique, de travers; 2 (fig ) louche,
de travers; 3 fourbe, rusé; 4 adv. de travers, en
louchant, avec ruse, langoureusement.
1. toer f. griet; (chasse) affrt m.; op de -- aux
aguets. [vilain tour (d)
2. loert. chiffon m.; (fig.) een —draaien jouer unt
3. loer m. lourdaud, benêt m. [t.
loerder m., (oerster f. («s) guetteur m., ...eusel
toeren v. lntr. guetter, être aux aguets; -- naar
GO op guigner.
toeres, ...is m. (v>en) lourdaud, bent m.
toerhuisje n. guérite f.
loeroogen v. intr. insép. = loeren.
leerplaats f., ...plein n. affát ;n.
loervogel m. 1 faucon; (en gen.) leurre m., 2
(fig.) guetteur, espion rit
toeven v. intr. loffen, venir au lof ou au vent.
Ioever(t) adv. = ioe'waarts.
1. lof n. 1 feullies f. p1. blanch'es (de légumes);
2 chicorée f.
2. tof m. éloge ir..; (cétébration poét.) louarr ge f.;
met -- avec éloge; tot — d sa louange; God --
Dieu soit loué; -- toezwaalen adresser de grands
éloges; eigen — stinkt qui se loue s'emboue.
3. lof n. tserv. dlvin> salut m.
lofbazuin f. trompette f. héroïque;(tig.) louange t.;
de -- steken voor entonner les louunges de.
lofdicht n. dithyrambe, panégyrique m.
lofdichter m. poète dithyrambique, panégyriste m.
loffelijk 1 adj. digne d'éloges, louable; (témolgnages)
élogieux; 2 adv. d'une manzère louab'e,
avec éloges.
loffelijkheid f. raractère m. élogieux.
lofgezang n. hymne m. (de louanges).
lofgi_erig adj. avide de louanges.
lofgierigheid f. avidité de louanges, vanilé f.
loflied n. hymne m. (de louanges).
lofpsalm m. psaume m de louange.
lofrede f. éloge, panégyrique m.; een — houden
op prononcer l'éloge de, faire le panégyrique de.
lofredenaar m. panégytiste m.
logspraak f. louange f., éloge, panégyrique m.
loftuiting, ... tuiterij f. 1 ouanges f.; 2 (mauv.
part.) coups m. p1. d'encensoir, flagorneriesf.pl.
lofwaard(ig)) 1 adj. digne d'éloge(s), louable; 2
adv. d'une manière louable.
lotwerk n. 1 feuillage; 2 festons m. p1.
lofzang m. hymne m. (de touanges).
lofzanger m. panégyriste rn.
1 . log 1 adj. («ger, st) iourd, pesant; 2 (lig.)
lourd; 3 adv. lourdement, pesamment.
2. log f. (mar.) loch m.
logarithmenstelsel n., ...tafel f. système m., table
f. de (s) logarithrnes.
1o;arithmenwijier m. caractéristique f. logarith-ir
logboek n. livre m. ou table f. de loch. [mique.
logli m., oef.(c.:'s,Bije)h8tem.; Invité rn.,--tt.
loggeren v. tr. 1 loger, passer la nuit ; 2 être en4
logeergast m. invité m., —e f. [visite.
logeerkamer f. chambre f. d'ami.
logement n. auherge, hotellerie f.
logementhouder m., ...houdsterf.aubergiste m.4
logen f. (mos) mensonge m. V. leugen. [& t.
logenstraffen v. tr. insép. démentir, donner un7
logenstraffing f. dementi m. [dément! t).
loggen v. intr. jeter le loch.
logger m. (c"s) longre m.
logglas n. ampoulatt(' t.
logica f. logique f.
logie --- 298 — loodlijn
t logie f. (cs) loge f.
logies, logist n. logement m.; (mar.) cabine f.
logisch I adj. logique; 2 adv. logfquement.
logplankje n. planche f. ou bateau m. de toch.
lok f. boucle f. (de cheveux) ; (papier) papillote
f.;(tiss.) ploque f. (de laine); V. aussi haarlok&^
lokaal n.. (...a+en, etje) local m., salle f. [krul.
lokaas n. appát m.; (pêche) amorce f.
lokazen v. tr. insép. lancer son appdt, allécher,
Inkduif f. pigeon m. appelant. [attirer.
lokeend f (canard m.) appelant m.
lokgt n. (o'ten, je) i (meuble) case f., casier m.;
2 (bureau) guichet m. [pièce.
lokgeld n., ...gift f. appat m.; — geven donner laf
lokken v. tr. 1 appnter; (pêche) amorcei; (ois.)
piper; (chasse) appe'er; 2 (fig) attirer; door geld
. amorcer par de 1'argent; 3 sucer
lokkig adj. (oer, mos.) t bouclé; 2 ralléchant,
séduisant.
lokking f. amorcage, allèchement, appel in.
lokmees f. mésange f. appelante.
lokmiddel, ioksei n. (zs) appï t m., amorce f.
lokspijs f. (propre & fig.) appdr na., amorce f.
lokstem f. voix séduisante ou de sirène.
lokvink m. pinson in. appelant; (fig.) compère m.
lokvogel m. 1 appeau, appelant m.; 2 (chasse)
leurre m.; 3 compère m.
lokwoord n. parole f. séduisante.
lof f. (c' Ien, xletje) 1 farce, blague f.; 2 plaisir;
amusement m.; — hebben ri;oler-; voor de
pour la blague, pour s'amuser.
lollaard m. (os & cen) lollard, bégard in.
tollen v. intr. 1 miauler, grogner; 2 rognonner,
rnarmotter; 3 radoter, blaguer; 4 (sur le feu)
bouillotter. [ bin rn ., —e t.
lollepot m. 1 couvel m.; 2 bavard ; grognard ; lam-t
lollig 1 adj. amusant, rigoto; 2 adv. d'une facon
comique. [tage m.; fadaises f. pl.
lolling f. 1 miaulement m.; 2 marmottage, rado-1
lombard, lomberd. V. lommerd & compos.
lommer n, &f., qqfois m. ombre f., feuillage m.;
in 't dichte --- sous l'épais feuillage.
lommerd in. („-is) mont-de-piété, (pop.) lombard
m.; hier komt men in den --- on est ici dans un
repaire de voleurs.
lommerdbriefje n. reconnaissance f.
lommerdhouder m., ...houdster f. prêteur m.,
...euse f, sur gage.
lommeren v. intr. se tenir à l'ombre.
lommerig adj. ombragé.
lommerrijk adj. bien ombragé.
1. lamp 1 adj. T grossier; 2 adv. grossièrement.
2. lomp m. chiffon, lambeau, haillon m.
3. lomp m. (zoo.) Lotte, blenn(i)e f., (aussi)
motelle f. [leuse, floran m.
lompenbak m. 1 caisse f. d chiffons; 2 pile f. défi-t
lompencilinder m. hérisson m. [m., ...ière f.
lempengaarder m., ...gaarster f. chiffonier m.,t
lompenkuip f. gerlon m., tinette f.
lomperd (os), lomperik ('en) m. homme grossier,
lourdaud, rustre in.
Iomp(ig)held f. grossièreté f.
Londen n. Londres f.
Londenaar rel. Londonien m.
Londensch adj. londonien. [pulmonaire.
long f. (men, 'etje) poumon m. En compos. i
long(en)kruid n. pulmonaire f.
longlijder m. & f. poitrinaire m. & f.
longmaagzenuw f. nerf m. vague.
longontsteking f. pneumonie f.
tongpljp f. bronche f.
longzink, ... zuchtig adj. poitrinaire, tuberculeux.
longziekte, ...zucht f. tuberculose f.
lonk m. (xen, Tje) 1 ceillade f.; 2 vue t.; te —
staan être exposé.
lonken v. intr. 1 faire des ceillades, lorgner; 2
loucher.
lonker m., lonkster f. 1 lorgneur; 2 loucheur m.,;
lonkspier f. (muscle m.) rotateur m. [...euse f.
font f. mèche f.; -- ruiken flairer ou éventer laf
lontstok ni. boute feu m. [mèche.
loochenaar m., ooster (. ·) f. dénégateur m.,;
loochenbaar adj. niable. [...trice f.
loochenen v. tr. (déclarer que ce nest pas) nier;
(refuser de reconnaitre) désavouer.
loochening f. dénégalion f., désaveu m
lood n. (—en, c je) T & 1 plomb m.; in 't —, in
zijn — b plomb, d'aplomb; uit zijn -- ne plus
d'aplornb; uit zijn -- geslagen désarconné, désorienté
; in 't — staan (typo.) ure composé;
't --je leggen ou schieten écoper, payer; 2 de
—en der klok, van tiet venster les poids de
l'horloge, de la fenêtre; 3 (anc.) demi-once f.;
(à présent) décagramrne m.
loodachtig adj. comme du plomb, plombé.
IQodblauw adj. dun bleu de plomb, livide.
loodbleek adj. livide.
loodboter f. beurre rn. de Satrirne.
looddekker m. couvreur m. en plomb.
1. looden adj. de plomb; met -- schoenen avec
du plomb dans les souliers.
2. looden v. tr. & intr. 1 plomber; 2 (mar.)t
looder m. plombeur m. [sonder.
loodgeel n. massicot m.
loodgieter m. plombier m.
loodgieterij f. plomberie f.
loodglit n. litharge f.
loodhoudend adj. plombifère.
looding t. 1 plombage; 2 sondage m.
loodkamer f. 1 chambre f. de plomb; 2 (Venise)
plombs m. pl.
loodkleur f. couleur de plomb, lividité f
loodkleurig adj. couleur de plomb, livide.
loodkoning m. (chim.) régule m. de plomb.
loodlijn f. 1 ligrte f. de plomb, aplomb m.; 2 (mar.)
ligne f. de sonde; 3 (géom.) perpendiculaire f.
loodmelk --- 299 — loopen
loodmelk f. lait in. de Saturne, eau f. blanche.
loodmetaal n. 1 soudure f.; 2 plombide f.
loodolie f. huile f. de Saturne.
loodpapier n. papier rn. d'étain.
loodrecht 1 adj.perpendiculaire,verticai,à plomb;
2 adv. perpendicutairement, verticalement,
d'ap lom b.
1. loods m. pilote m.; (rivière) lamaneur m
2. Loods f. hangar m.; baraque f.
toodsboet f. bateau-pilote m.
loodschuim n. crème, cendrée f.
loodsdienst m. (service m. du) pilotage m.
loodsen 1 v. tr. piloter; 2 n. pilotage m.
laodsgeld n. (droits m. p1. de) pilotage m.
loodsman in. (x nen, ...lieden) pilote m.
loodsmannetje n. (poisson) pilote, naucrate,
cenironoie m.
toodsmans(vaar)water n. passage m. de pilote.
loodspijker m. clou m. à mauge. [plomb.
loodsuiker f. sucre m. de Saturne, acétate m. del
loods(vaar)waier n. passage m. de pilote.
loodswezen n. (service m. du) pilotage m.
ioodvergifdging f. empoisonnementpar le plomb,;
loodwater n. eau f. de Goulard. [saturnisme m.
loodwit r. céruse f.
foodwitfabriek, ...makerij f. céruserie f.
loodwitfabrikant, ...witmaker m. cérusier m.
loodzalf f. onguent m. de Saturne.
loodziekte f. maladie f. de plomb, saturnisme m.
loodzout n. set m. plombique ou de Saturne.
loocizwaar adj. lourd comme du plomb; accahtant;
dat drukt mij — cela me pèse comme du
plomb.
loof, lof n. 1 (arbre) feuillage m.; (plantes, légumes)
verdure f.; 2 (spéct) navets m. pl.
ioothut f. 1 berceau m.; 2 (Israél.) tabernacle m.
loofhuttenfeest n. féte f. des Tabernacles.
loofrijk adj. feuillu. [set m.
loofvorsch m. grenouille verte, rainette f., grais-;
loofwerk n. festons ni. p1.; (arch., sculpt., hérald.)
r (a) inceau m.; (anat.) ornement m. foliacé.
loog 1. tessive f.; uit de — trekken (fig.) tirel
loogasch f. charrée f. [d'affaire.
loogbad n. bain m. de potasse.
loogbak m. auge f. ou baquet m. à lessive.
bogen 1 v. intr. lessiver; 2 n. lessivage. (til)
décr(e)usage m.; (métal) dissolution f.
loogkuip f. cuvier m. d lessive.
loogwater n. eau f. de lessive.
loogzout n. alcali m.
1. looi f. tan rri.
2. Looi m. 1 Éloi m.; 2 1-- maladroit, niais mrt.
looien 1 v. tr. tanner; 2 n. tannage m.
looier m. (c's) tanneur m.
looierll f. 1 tannage m.; 2 tannerie f.
loolersboom m. sumac(h) m.
loolerskalk f. plamée t.
loolersmes n. écharnoir m.
looigaar adj. tanné; — maken tanner.
looikull in. fosse f. d ton.
loolkulp f. coudret, rodoir m.
loofschors f. regros m.
looisel n., looistof f. tannin m.
looistofzuur n. acide m. tanningique.
looizuur n. acide m. tannique.
look n. all m.
lookachtig adj. alliacé.
lookprel f. ail-poireau m.
looksaus, ...soep f. sauce, soupe 1. à l'ail.
loom 1 adj. tent, pesant, paresseux; 2 adv. lentement,
pesamment; — gaan languir.
loon n. (ooen, 'tje) 1 (travall ) salaire m.; een
arbeider is zijn -- waard toute peine mérite salaire;
2 (actes) récompense f.; ondank is 's werelds
-- on n'oblige que des ingrats; — naar
werken ontvangen avoir selon ses a'uvres; het
verdiende --- ce qu'on mérite.
loonarbeid m. travail m. salarté.
loonarbeider, ...bediende m. salarié m.
loonarbeidersklasse f. salariat m.
loonbederver m. gdte-métier, jaune m.
loondienst m. salariat m.
bonen v. tr. 1 salarier; 2 récompenser; met ondank
-- payer d'ingralitude; dat loont de moeite
niet cela ne vaut pas la peine.
loonend adj. rémunérateur; (fig.) agréable, qui
donne salisfaction.
iooner ni. (cs) rémunérateur m.
loonheer m. patron m.
loonschaal f. taux m. des salaires.
loonslaaf in. prolétaire m.
loonstandaard m. niveau m. des saiaires.
loontrekkend adj., ...trekker m. salarié adj. & in.
1. loop m. 1 (homme, anim.) course f.; (choses)
cours in.; het op een —je zetten se metfre d courir,
se sauver; op den — gaan s'emballer; op den
— zijn Etre en route, (fig.) ét.re égaré; den vrijen
--- laten nu geven laisser libre cours ou carrière.
(in) zijn -- stuiten arréter d temps, (choses)
inlerrcmpre le cours de; 2 (fa,on) démaiche,
allure f.; 3 (espace) course f., trajet m.; 4 (poudre)
trainée f.; (arme) canon in.; met dubbelen -- d
deux coups; 5 (ventre) diarrhée; roode ---
dys(s)enterie f.; 6 (volaille) poulailler en.; 7 ruban
m.; 8 (constr.) coulisse f.; 9 (mus.) tirade, roulade
f.; 10 (fig.) tour, truc m.; 1 1 bon mot m.,
plaisanierte f.; een —je nemen met se payer to
téte de, faire la nique d.
2. loop, lope f. (lopen) (agric.) lopin m.
loopachtlg adj. coureur.
loopbaan f. carrière f.; (astr.) orbite f.
loopbeen n. tarse m.
loopbrug f. passerelle f.
1. loopen v. intr. (liep, heeft & is geldepen)
1 courir; (gqfois) marcher; (liquides) couler;
leeren — apprendre d marchen; laten — l-aisser
loopen — 300 — lorrig
courir, (liq ) laisser couler, 1Qcher, (par un lange)
passer; te post en te paard -- marcher d foute
bride; — bedelen mendier; — zingen aller chanter
aux portes; met brood -- porter du pain; met
visch — vendre du poisson dans les rues; een
trein doen -- mettre en marche un train; 18 knoopen
— filer dix-huif nceuds; mijn fiets loopt
goed mon vélo roule bien; hoog — (frats) monter
haut, (dispute) devenir vif, s'échauffer; dat loopt
hem te hoog (intelligence) cela le passe, (moyens)
sela le dépasse; 2 (avec des prép.) aan den grond
-- donner sur un fond; -- bij fréquenter; bij den
weg — courir la rue; — door traverser, parcourir,
(liq.) couler dans; --- In courir d; in de herbergen
— courir les cabarets; in 't oog --- sauter
eux yeux; de rivier loopt langs de stad la rivière
baigne ta vilte; -- naar toucher d ; het loopt naar
twaalven il est près de midi; hij loopt naar de
dertig il frise la trentaine; — om aller chercher;
de aarde loopt om de zon la terre tourne autour
du soieil; — onder se glisser, y avoir; onder
water -- ttre inondé J. op het eind ou ten einde ---
toucher ou tirer à sa fin; op eieren — marcher sur
des noix; daar --- veel kosten op cela entrafne
beaucoup de frais; -- over (conversation) porter
sur, rouler sur; over iem. -- marcher sur qq.;
met zijn hoofd tegen den muur -- donner de la
file contre Ie mur; er tegen -- 1 ee cogner, 2 se
fromper d'adresse, 3 en attraper; — uit sorlir de;
$ (avec zich) zich buiten adem -- courir c, perte
d'haleine; zich moede, ziek, dood, in 't zweet —
ae fatiguer, se rendre malade, se tier, se mettre en
transpiration à force de courir. V. laopend.
2. loopen n. 1 marche; 2 course f.; dat eeuwige
— ces courses continuelles ; het op een --- zetten
se mcttre á courir; 3 va-et-vient m.; 4 (méd.)
tcouiement m.
loopend adj. courant; -- werk (mach.) rouage
m.; -- vuur trainée f. de poudre; —e oogen yeux
qui coulent; — schrift écriture f. anglaise ou cursive;
-- nummer numéro m. d'ordre; —e meter
tnètre courant ; ---e bevolking poputation •f lottante.
loopex m. (cos) 1 marcheur; 2 (vite) coureur m.;
3 garfon m. de courses, messager m.; 4 vagabond
m.; 5 (Iron.) Jambe, quille, échasse f.; (chasse)
pied m.; 6 porcelet m.; 7 (ois.) grimpereau m.; 8
(clef) passeparlout m.; A pince-monseigneur f.;
(compas) curseur m.; 9 (télégr.) chariot m.; 10
(moulin) meule f. courante; (peintre) molette f.;
t 1 (échecs) lou m.; (dames) pion m. pris; 12
(mar.) manceuvre f. courante . 13 sablier m.;
14 ehariot m.; 15 milieu m. de table; tapis m.
(d'escalier) ; (palter) couloir m.; (sur un autre
tapis) chemin m.
loopgang f. passavanr m.
loopgraaf f. tranchée f.
loophond m. chien m. courant.
loopjongen m. garçon m. de courses.
loopkever m. carabe, badiste m.
loopknecht til. garçon m. de courses, messager m.
looplamp f. trotfeuse f.
looplantaren f. lanterne portative. trotteuse f.
loopmaar, ... mare f. brult m. ou nouvelle qui fait
la ronde.
loopmeisje n. fille f. pour les courses, trottin m
looppas m. pas m. gymnastique.
looppark, ...perk n. carrière f.
loopplank f. passerelle f.; (maçons) planche f. de
roulage; (mar., mil.) passavant m,
looppoot m. patte f. ambulatoire.
loopsch adj. en chaleur, en rut.
loopschheid f. chaleur f., rut m.
loopster f. coureuse f. V. iooper.
loopstok m. vo-et-bient m.
loopstrijd m. course f.
loopvoet m. p;ed m. marcheur.
loopvogel m. coureur m.
loopvragen m. roulette f.
foor f. perse f.; te --- gaan se perdre; laten te —
gaan perdre, égarer.
loos 1 adj. ((onzer, cst) fin, adroit, rusé ; looze
trek mauvais tour; 2 adv. finement. adroitement,
avec ruse.
2. loos adj. (bozer, cst) 1 (fruit) vide, creux;
2 faux., feint ; — gevecht combat simulé ; looze
deer fausse porte; met — kruit à blanc.
loosheid f. finesse, adresse, ruse f.
loot f. (loten, «je) 1 jet m.; pousse f.; (pour reprodui
re) boutere f.; 2 (fig.) rejeton, descendant m.
loover n. (xs, ootje) 1 feuillage m., verdure f.; 2
(métal) paillette f.
loozen 1 v. tr. T ldcher; een zucht --- pousser
un soupir; zijn water — lacher l'eau; een persoon
--- se débarrasser d'une personne; 2 n. ld-^
loozing f. = loozen 2. fchage m., décharge fL
lor f. ( teren, .vetje) 1 chiffon, haillon, lambeau
m.; geen — rien du toert; 2 gueux m., gueuse f.;
misérable m. & f.
lording f. ((s) bitord m. (d trois ou à quatre fils).
lord-mayor m. lord-maire in.
lorgnet n. ( moten) lorgnon m.
Iorgnetteeren v. tr. lorgner.
lori m. (x's) 1 (singe) loris m.; 2 (perroquet)r
lork(eboom) m. larix, mélèze m. [tori m.
lorre f. ( c tje) 1 jacquot m.; 2 (mar.) hource f.
lorren v. tr. 1 duper, tromper; 2 (douanes) frau--^
torrendraalen v. intr. insép. frauder. [der.
Iorrendraaler m., ...draals#er f. confrebandier^
lorrendraalerij f. contrebande f. [m., ...ière f.
lorrenklst, ...mand f. chiffonnière f.
lorrenkoop m., ...vrouw f. chiffonnierm.,...ièref..
lorrewerk n. articles m. pl. de pacotille, bousillage
m. [truc m.
Lorrie f. (mos) lo(w)ry, fardier, (chemin de fer)j
lorrig adj. mal fait, forrhé, sans valeur.
los — 301 -- losprijs
ï . los m. (caen) lynx, loup-cervier m.
2. los ad). & adv. (coser, cot) 1 détaché, défait,
idche; -- hangen étre ldche; —se schoot écoute
targue; -- zijn (chien, vêtement, ruban) étre
détaché, (prisonnier) être en liberlé; —se trap,
kaapstander escalier, cabestan volant; ---^se
werkman journalier m.; --- geld menue rnonnaie;
met --, kruit à poudre, à blanc; -- blad
Jeuflle volante; —se haren cheveux épars; --se
stukken morceaux détachés; --se gedachten
pensées détachées; 2 (pas serré) (tissu) ldche;
(pain) mou; (terrain) mcuble; op ---se gronden
à la légère, en l'air; op —se gronden steunen ne
pas avoir de base; -- gerucht brult vague; 3 (pas
fixe) mobile, branlant; (Ier) qui loche; (nceud)
qui ne tient pas; (porte, fenétre, clenche) qui
nest pas fermé; (temps) inconstant; (ventre)
libre; 4 (fig.) (bonne et mauv. part) libre; ----se
houding air m. libre, désinvolture f.; —se praatjes
des propos en l'air ou libres; met —se trekken
à grands traits; - worden (langue) se délier;
-- in den mond qui a son franc parler; er -- over
heenglijden glisser légèrement lá-dessus; 5 er
maar op ----- au hasard, au pelit bonheur; hij ging
er op -- il y alla sans hesiter. [sable.
losbaar adj. rachetable, remboursable, amortis-1
losbandig 1 adj. déréglé, licencieux, débauché; 2
adv. d'une facon dérégtée, licencieusemenf.
losbondigheid f. dérèglement, libertinage m., débauche
f.
losbarsten v. intr. sép. éclater; crever; (arme)
détoner; (volcan) ,faire éruption.
losbarsting f. éclat m.; (arme) décharge f.; (volcan)
éruption f.
losbeitelen v. tr. sép. détacher (avec un ciseau).
losbijten v. tr. sép. détacher (en mordant ou
[chim.] par des corrosifs).
losbinden v. tr. sép. délier, détacher, défaire.
losblazen v. tr. sép. détachcr (en soufflant).
losbol m. (en, eietje) i étourdi; 2 bambocheur,
débauché m.
losbranden v. tr. & intr. sép. 1 (se) séparer ou
(se) détacher (en brfilant) ; 2 (coup) tirer;
(arme) décharger; (intr.) partir.
losbranding f. 1 séparation f. (en brálant); 2
décharge, salve f.
losbreken 1 v. tr. sép. rompre, détacher; 2 déclouer;
forcer; 3 v. intr. se déidcher, se rompre;
éclater; 4 (fig.) s'emporter, se démener.
losce(d)el f. permis m. de décharge.
losdoen v. tr. sép. défaire; détacher, dégager.
losdooien v. intr. sép. se détacher ou s'ouvrir (par
le dégel), dégeler.
losdraaien v. tr. & intr. sép. (se) desserrer, (se)
détordre; (se) désentortiller.
losdrukken v. tr. sép. détacher ou lacher ou
ouvrir (en pressant) .
losgaan v. intr, sép. 1 (en gén.) se défaire; 2
(porte, fenêtre) s'ouvrir; 3 (coup, arme) partir;
4 (glace, rivière) débdcler; S op lem. -- fondre
sur qq., courir sus à qq.; 6 er op --- y aller bont
losgeld n. ranfon f. [train.
losgespen v. tr. sép. déboucler.
losgooien v. tr. sép. détacher ou ouvrir (enjetant).
losgraven v. tr. sép. détacher ou ouvrir (en creu-;
Iosgrendelen v. tr. sép. déverrouiller. [sant).
loshaken v. tr. sép. décrocher, dtgrafer.
loshakken v. tr. sép. détacher ou dégager ou
ouvrir (à coups de hache oude sabre) ; op iem. -
(fig.) cogner sur qq.
loshangen v. intr. sép. 1 étre détaché; (ter à cheval)
locher; 2 (étoffe, corde, etc.) flotter, pendiller.
losheid f. 1 mobilité t., branlement m.; laxité f.;
2 (fig.) laisser-aller m., air rn. dégagé; (style)
caractère dégagé; 3 légèreté, inconstance, étourderie
f.; dissolution f
loshoofd m. & f. étourdi, écervelé m., ---e f.
loshoofdlg 1 adj. étourdi, écervelé; 2 (adv.) étourdiment,
tégèrement.
loshoofdigheid f. étourderie, légèreté 2.
losjes adv. 1 peu serré; 2 (fig.) légèrement, d'une
facon dégagée; 3 étourdirnent.
loskammen v. tr. sép. déméler.
losklinken v. tr. sép. dériver.
loskloppen v. tr.'sép. détacher ou ouvrir (en frappant)
; wat van iem. -- taper qq.
losknoopen v. tr. sép. débouionner; dénouer;
(nceud) défaire.
loskomen v. inti. sép. 1 se détacher; se dégager;
(navire) se renflouer; 2 (prisonnier) être élargi;
3 s'enfuir; 4 (langue) se délier.
loskoopen v. tr. sép. racheter.
loskooping f. rachat m.
loskoppelen v. tr. sép. découpler.
loskraan f. grue f. [iem. — taper qq.
loskrl)gen v. tr. sép. détacher, défaire; wat want
loslaten v. tr. 1 (en gén.) Idcher; 2 (ce qu'on a
saisi) lacher prise ; 3 (ustens. de cuis.) ne pas éíre
adhérent ; 4 (affirmation, idée) niet -- ne past
loslating f. ldchagc m. [démordre.
ioslijvig adj. allant bien d la selle; ayant la
diarrhée; reláché.
loslijvigheid f. selle factle; diarrhée f.
losloopen v. intr. sép. 1 éíre ou courir en liberté;
te gek om :os te loopen Jou b lier; 2 (mach.) se
dévider; 't zal wel -- cela se remettra bien.
losmaken 1 v. tr. sép. dégager, détacher; défaire,
ouvrir; 2 n. délachement, déballement, dégage-4
losmaking f. = losmaken 2. [ment m.
losplaats f. débarcadére m.
losploegen v. tr. sép. détacher ou ouvrir (avec to
charrue) .
lospluizen v. tr. sép. effilocher, effiler.
losplukken v. tr. sép. détacher petit d petst.
losprijs m rancon f.
losraken — 302 — lovinglosraken
v. tr. sép. = loskomen.
losrente f. rente f. amortissable.
losrentebrief m. obligation f. de rente amortissa-T
tosriJpen v. tr. sép. délacer. [bie.
losrukken v. tr. sép. 1 arracher; 2 fondre (sur) .
losscheuren v. tr. & intr. sép. (s')arracher.
losschieten 1 v. tr. sép. détacher ou ouvrir (par
un coup de feu) ; 2 (mar.) délover (un cable);
3 v. intr. se détacher brusquement; 4 fondre (sur),
se précipiter (sur). [de pied).
losschoppen v.tr.sép. détacher ou ouvrir (d coups]
losschroeven v. tr. sép. dévisser. [secouant).
losschudden v. tr. sép. détacher ou ouvrir (ent
lossen t v. tr. sép. détacher, défaire, délier; 2 (prisonnier)
délivrer; 3 (gage) retirer, dégager; 4 lltcher,
décharger; niets doen dan — en laden
(fig.) ne faire que débarquer et embarquer; 5
(arme) décharger; (coup) tirer; 6 n. détachement
m. ; délivrance f. ; dégagernent m.; ldchage
m.; évacuation f.; déchargement: tir m.
losser m. («s) 1 détacheur; 2 libérateur; 3 dégageur;
4 déchargeur, débardeur m.
lossing f. = lossen 6.
losslaan 1 v. tr. sép. détacher ou enlever (en frappant);
2 déplier; défaire; 3 op iem. -- charpenter
sur qq. ; 4 v. intr. sép. se détacher ou s'ouvrir
brusquement.
lossmelten v. tr. & intr. sép. (se) dessouder.
lossnijden v. tr sép. détacher ou ouvrir (en cou-^
lossnoeren v. tr. sép. délacer. [pont) ; couper.
losspelden v. tr. sép. dépingler.
losspil n. ( c' len) cabestan m.. volant.
losspoelen v. tr. & intr. sép. se) détacher ou
(s') arracher (par affouillement).
losspringen v. intr. sép. se détacher ou s'ouvrir
(en •autant) ; éclater; op iem. — fondre sur qq.
losstaan v. intr. sép. étre détaché; het paard staat
los le cheval nest pas attaché; (porte) être ouvert;
(batiment) être isolé.
lossteen m. pierre f. de Lynx, lyrwurius ru.
losstrikken v. tr. sép. défaire.
lostarnen, lostornen v. tr. sép. découdre.
lostrekken t v. tr. sép. détacher ou ouvrir (en
tirant), retirer; 2 v. lntr. rnarcher (sur), fondre
(sur) .
losvliegen 1 v. tr. sép. détacher ou ouvrir ten volant)
; 2 v. intr. sép. se détacher ou s'ouvrir rapidement;
s'envoler; 3 fondre (sur) .
losvouwen v. tr. sép. déplier, étendre.
loswaalen v. tr. & intr. sép. (se) détacher ou
(s') ouvri r (par Ie vent) .
losweeken v. tr. & intr. sép. (se) détacher ou
(s')ouvrir (en trempant).
loswerken v. tr. sép. 1 dégager; 2 er op -- y aller
avec entrain. [ jetant) .
loswerpen v. tr. sép. détacber ou ouvrir (ent
loswringen v. tr. sép. détacher ou ouvrir (en tordant)
; arracher.
loszagen v. tr. sép. détacher ou ouvrir (en scianf)..
loszinnig 1 adj. léger, étourdi, volage; 2 adv. à ia
Iégére, légèrement, étourdiment.
loszinnigheid t. légèreté, etourderie f.
loszitten v. intr. sép. être déiaché, branler, voelt..
Ier, locker.
loszwachtelen v. tr. sép. démailloter, débander.
1. lot n. ( men) (bot.) jet, rejeton m.; bouture f..
2. lot n. (zen, lootje) 1 (en gén.) sort, des#In
m.; bij 't -- par la voie du sort ; In 't -- vallen
tomber au sort; 't -- is geworpen le sort ou le dé
en est jeté; 2 (tombola, loterie) lot m.; hij heeft
een --- uit de loterij il a eu un bon numéro.
3. lot n. impól m.; schot en — taxes et impOfs..
4. Lot f. Charlotte f. V. aussi Lotje.
loteling ni. milicien in.
loten (lootte, heeft gelo - t) 1 v. intr. tirer ausort;
2 v. tr. gagner (au sort) .
lotenleening f. emprunt m. ec lots.
loterij f. loterie f.; in de — spelen mettre à laf:
loterijbriefje n. lot m. [loterie.
loterijman m. vendeur m. de locs.
loterijspel n. (jeu m. de) loterie f.
lotgemeen adi. ayant un sort commun.
lotgenoot m., ... genoote f. compagnon m., compagne
f. de fortune ou d'infortune.
lotgeval n. aventure f.
Lotharingen n. 1 (géogr.) la Lorraine f.; 2 (hist.)-
la Lotharingie 1.
Lotharinger m. Lorrain.
Lotharingisch adj. lorrain, (bist.) lotharingien.
loting f. tirage :n. au sort. V. 2. lot.
Lotje n. Lotte, Charlotte f.; hij is van --- getikt
est toqué; hij staat daar gelijk — il est Id ton!
penaud.
lotsbestel n.,...bestenmming f. destinée(s) f. (p1.),.
lotspel n. jeu m. de hasard, loterie f.
lotsverbetering f. amélioration f. de situation,
meilleur sort m.
lots(ver)wisseling f., lotswissel m. vicissitude f.
lotto (x's), lottospel n. foto m.
1. fo;us m. (csen) (Égypte & Inde) lotus m.
2. lotus m. ( 'sen) (arbre Eur.) plaqueminierrn.
3. lotus f. (légumineuse) lotier, mélilot ru.
lotusbloem f. lotus, nénuphar m.
lotusboom m. --= 1. & 2. lotus.
lotusklaver f. = 3. lotus.
louter 1 adj. pur; 2 adv. purement, rien que.
louteraar m. (cos) nffineur m.
louteren 1 v. tr. (métaux) purifier; (sirop) épurer;
(sucre) raffiner; (fig.) épurer; 2 n. purification
f., épurement, raffinage m.
louterheid f. pureté f.
loutering f. = louteren 2.
Louwmaand f. janvier m.
loven v. tr. (loofde, heeft geloofd) 1 louer; 2 demander
ou fixer un prix ; — en bieden marchan--
loving f. louange, exaltation f. [der.
I4owieze — 303 -- lucie-hout
Lowieie f. Louise f.
fub(be) f. ('[be] n) 1 collerette f.; 2 manchette f.
Lucas m. Luc m.
Jucerne f. (bot.) luzerne f.
lucht f. 1 air m.; vrije — plein air; open —
grand air; -- geven donner de l'air, (tonneau)
a,*)nner du vent, (fig.) épancher, manifester; weer
-- krijgen reprendre haleine; in de -- (laten) vliegen
ou springen (faire) sauter ; in de — hangen
ou zitten être en fair; een gat in de -- une éclair-
.cie; een gat in de — slaan tomber de son hout;
uit de — vallen tomber des nues; uit de — grijpe.
n inventer de toutes pièces; 2 ciel m.; mooie
—en (peint.) beaux ciels; 3 odeur f.; de —
krijgen van avoir vent de, éventer; -- op iets
hebben guigner qc. V. aussi luchtje. En compos.
d(e 1)'air, aérien.
luchtader f. 1 trachée-artère f.; 2 (anc.) artère f.
iuchtbai(Ion) m. ballon rn.
luchtband m. pneu m.
luchtbeeld n. chimère, vision f. ; fantóme m.
luchtbel f. bulle d'air, bouteille f.
luchtbeschrijving f. aérographie f.
luchtblaas f. I bulle d'air; bouteille f.; 2 (verre,
métaux) bouillon m.; (fil de métal) gonfle f.;
(poterie) vent m.; 3 (zoo.) vessie f.
luchtbol m. ballon m.
luchtbolkunde f. aérostation f.
'lichtbrug f. transbordeur m.
luchtbuis f. 1 tuyau m. à air, buse f. d'aérage;
2 évent m., venfouse f.; 3 (anat.) trachée-artère f.,
(bot.) trachée f. [ment.
luchtdicht 1 adi. hermétique; 2 adv. hermétiqueluchtdichtheid
f. t herméticité; 2 densité f.de l'air.
luchtdrukking f.) m. pression f. atmosphérique.
luchtdrukrem f. frein m. pneumatique.
luchtdrukpost, ...telegraaf f., ...spoor n. poste f.,
télégraphe, chemin m. de fer pneumatique.
,luchten 1 v.tr. (luchtte, heeft gelucht) aérer, venliter;;
(ob j ets) éventer; (tonneaux) soufrer; 2 sen-
.tir; hem niet kunnen -- ne pas pouvoir le sentir;
.3 v. intr. prendre le vent de, halener; 4 sentir, répandre
une odeur de; 5 n. aérage, éventement m.
luchter :n. (-os) chandelier, lustre m.; (bible)
laminaire m.
,luchtgat n. (en gén.) évent m.; (cave) soupirail
m.; (citerne, chapeau) ventouse f.
luchtgeest m. sylphe m., sylphide f.
^luchtgestel(dheid f.) n, climat m.
luchtgezwel n. ernphyspme m., pneumatose f.
-luchthartig 1 adj. enjoué, jovial, gai; 2 adv.
gaiement, gaïment, de gaïté de coeur.
luchthartigheid f. gaieté, gaité f., enjouement rn.
luchtig 1 adj. aéré; léger; peu dense, clairsemé;
2 frais ; 3 léger, alerte, leste; 4 enjoué, gai;
.(mauv. part) léger, libre; 5 adv. en bel air, légèrement,
pas près à près, au frais, gafinent, libre-
,inent.
luchtigheid f. 1 air, aérage m.; 2 légèreté f.; 3
gaieté, gat"té f., enjouetnent m.
luchtigjes, luchtigiijk adv. = luchtig 5.
luchting f. aérage, éventement m.
luchtje n. 1 dimin. de lucht I; een -- scheppen
prendre l'air; om een—gaan (fig.) 1 disparaftre,
2 mourir; 2 souffle,zéphir m.; 3 gonfle f.; 4 petite
odeur; daar is een — aan cela commence d sentir,
(fig.) cela sent l'oignon.
luchtkamer f. chambre f. à air.
luchtkasteel n. chimère f., chdteau m. en Espagne.
luchtklep f. soupape f. à air, reniflard m.
luchtkunde f. aérologie, aérognosie f.
luchtkussen n. coussin m. à air.
luchtledig adj. vide; ---e buis f. tube d vide; —
maken faire le vide dans.
luchtleidend adj., ...leider m. aérifère adj. & m.
luchtmeetkunde f. aérométrie f.
luchtmeter m. aéromètre m.
luchtpijp f. = luchtbuis 1 & 3.
luchtpijpader f. veine f. trachéale.
luchtpijpontsteking f. trachéite f.
Iuchtpijp(s)snede f. trachéolomie f.
luchtpijptak m. bronche f.
luchtpomp f. machine ou pompe f. pneumatique.
luchtreinigend adj. qui assainit l'air, désinfec-;
luchtgels f. voyage m. aérien. [tart.
luchtreiziger m., .os er f. aéronaute m. & f.
luchtruim n. atmosphère f. [tation f.
luchtscheepvaart f. navigation aérienne, aéros-1
luchtschip n. vaisseau aérien, aérostat m.
luchtschipper in. aéronaute, aéros(la)tier rn.
luchtschuw adj. craignant l'air, aérophobe.
luchtsgestel(dheid f.) n. climat m.
luchtspiegeling f. mirage m.
luchtspoorweg m. chemin rn. de fer aérien.
luchtspringer m.sauteur, voltigeur, cabrioleur m.
luchtsprong ni. cabriole, gambade f.; (danse)
entrechat m.; (manège) ballotade f.; de -- is gelukt
saute marquis!
luchtsteen m. aérolithe m. [m.; (géog.) zone f.
luchtstreek f. région f. atmosphérique; climatj
luchtstroom m. courant m. atmosphérique.
luchttrekker m. aspirateur, ventilateur m.
luchtvaarder rn. aéronaute m.
luchtvaart f. aérostation f.
luchtvat n. 1 branche f.; 2 (bot.) trachée f.
luchtverheveling f. météore m.
luchtverschijnsel n. phénomène; (brillant) météore
m.
luchtverversching f. aérage m., ventilation f.
luchtvormig adj. aériforme; (chim.) gazéiforine.
luchtweger m. baromètre, aéromètre m.
luchtwortel m. racine f. raméaire ou aérienne.
luchtzuivering f. assainissement m. de l'air.
Luciana, Lucina f. Lucienne f
Lucianus, Lucinus in. Lucien m.
lucle-hout n. (bols m. de) Sainte-Lucie m.
lucifer — 304 — luk
iueifar m. (oos, 'tje) allumette f.
luciferdoosje n. boïte f. ou étui m. d nllumettes.
luelferjongen m. petit marchand m. d'allumettes.
luciferpot, ...stander in. porto-allumettes m.
Lucretia f., Lucretius m. Lucrèce f. & m.
1. lui 1 adj. paresseux (d) ; een — leventje une
vie de rentier; 2 adv. paresseusemenLL
2. lul m. p1. gens m. p1. V. lieden & Iuidjes.
1. luiaard m. (xs) paresseux m.
2. luiaard m. (c's) (zoo.) paresseux, ai` m.
luigard iU 1. paresse f.
1. luid 1 adj. (ier, cst) distinct; 2 haut; —
gelach Eire bruyant; 3 adv. distinctement, hautement;
bruyamment; spreek —er parlez plus haut.
2. luid n. teneur f., termes m. pl.; naar — van
aux termes de, suivant, selon.
1. luiden m. pl. gens m. pl. V. lieden & luidjes.
2. lui(d)en v. tr. & intr. (luidde, heeft geluid)
T & 1 sonner; 2 hisser, guinder; 3 (fig.) wel —,
kwalijk — sonner bien, sonner mal; vreemd --
sembler étrange; gunstig — être favorable; hoe —
zijn woorden? comment s'est-il exprimé? zijn
brief luidt sa lettre dit; 4 n. sonnerie f., son m.
luidens prép. aux termes de, suivant.
lui(d)er m. (cs) sonneur m. (de cloche).
lui(d)ing f. sonnerie f.
luldjes n. pl. braves gens f. pl.; (en apostrophe)
mes amis; ouwe — vieux m. pl..
luidkeels adv. tout haut, d gorge déployée.
luidruchtig 1 adj. bruyant; —zijn faire du bruit;
2 adv. bruyamment.
luidruchtigheid f. grand bruit m.
luien v. tr. & intr. = 2. luiden. [soufflet m.
1. luier m. (xs) 1 sonneur m. (de cloche) ; 21
2. (uier f. (cos) lange m.; in de —s au inaillot;
inde —s leggen (fig.) mettre dans de beaux draps.
luieren v. intr. fainéanter, paresser.
luiergoed n. 1 toile f. ouvrée; 2 langes m. pl.
luierkorf m., ...mand f layette f.
luierstoel m. chaise f. longue.
fuif ('.'en), luifel f. (c's) 1 auvent m.; 2 (cha-^
luifelsehrift n. enseigne t. [peau) rebord m.
1. luik n. (men ; c je) 1 trappe f.; (mar.) panneau
m., écoutille f.; (moulin) abée f.; 2 (fenêtre);
2. Luik n. Liège f. [volet m.
luiken v. tr. (look, heeft geleken) fermer, clore;
geen oog -- ne pas fermer 1'ceil.
Luikenaar m. Liégeois m.
Luikerwaal in. Wallon m. liégeois.
fulkgat n. = 1. luik 1.
Luiksch adj. liégeois.
1ullak m. & f. (teken) 1 paresseux m., ...euse f.; 2
samedi m.des dormeurs, veille f. de la Pentecóte.
luilakken v. intr. insép. paresser, lézarder.
Luilekkerland n. pays m. de Cocagne.
luim f. (oen, copje) 1 humeur f.; in kwade — de
mauvaise humeur; 2 caprice m.; lubie; 3 saillie f.
luimig 1 adj. qui a de Chumeur, capricieux; 2 de
bonne humeur, enjoué, spirituel; 3 adv. capricieusement;
agréablement, spirituellement.
luimigheld f. 1 humeur f., caprices m. pl.; 2 bonne
humeur f., esprit m.
luipaard m. léopard m.
luiperd m. ( mos) sournois m.
luis f. (luizen, c' je) pou m.; een vreemde — un
gueux de l'étranger; zoo veeg als een — op een
kam comme un pou entre deux ongles.
luisaehtig adj. 1 comme un pou; 2 pouilleux.
luisbosch, luishond m. pouilleux m.
luiskerel m. pouacre m.
luiskop, ...pook m. & f. pouilleux m., ...euse f.
luiskruid n. 1 herbe aux poux; 2 ellébore f. fétide.
luister m. 1 lustre, brillant m.; 2 (fig.) splendeur
f., lustre, éclat m. [...euse f.
luisteraar m., tester f. écouteur, guetteur m.,t
1. luisteren 1 v. tr. lustrer, catir; 2 v. intr. briller.
2. luisteren 1 v. intr. T écouter; naar iem. —
écouter qq.; naar den toom, naar het roer —
obéir d la bride, au gouvernail; dat luistert nauw
cela obéit immédiatement ; 2 n. attention, obéis--
lulsterhoekje n. écoute f. [sance f.
luisterrijk 1 adj. éclatant, resplendissani; (fig.)
splendide, magnifique; 2 adv. avec éclat; splendidement,
magnifiquement.
luistervink ni. & f. écouteur in., ...euse f.; indiscret
m., indiscrète f.; curieux m., ...euse f.
luistervinken v. intr. insép. écouter aux portes.
luisterzuster f. steur-écoute f.
luiszaad n. poudre des capurins, dauphinelle f.
luiszalf f. mort-aux-poux f.
luisziekte f. maladie pédiculaire, pht(h)iriase f.
luit f. lrith m.
Luits f. 1 Lut.c;arde; 2 i— typesse, niaise f.
luitenant m. (gis, je) lieutenant m.; eerste --
lieutenant; tweede — sous-lieutenant; — ter zee
1 e klasse lieutenant de vaisseau ; — ter zee 2*
klasse enseigne m. de vaisseau.
luitenant-adjudant m. adjoint-major m.
luitenanlsehap n. lieutenance f.
luitenantsplaats f. fonctions f. pl. de lieutenant.
Luitje n. Lutgarde f;. ---leeftnog(jeu)petitbon-t
luitmaker m. luthier m. [homme vit encore.
luitpen f. plectre m.
luiwagen m. 1 frottoir in.; 2 (mar.) tamisaille,;
luiwammes m. fiinéant m. [traverse f.
luizen v. tr. (luisde, heeft gel u:sd)épouiller; (fig.)
plumer (qq.), chiper (qc.).
luizenbosch m. pouilleux m.
luizenei n. lente f.
luizenkam m. peigne m. fin.
luizenmarkt f. vieux marché m.
1. luizig 1 adj. pouilleux, crasseux; 2misérable,
gueux; 3 adv. misérablement, en gueux.
2. luizig adj. (très) paresseux.
luk n. (coken, je) 1 chance,.fortunef.;—of raak
au petit bonheur; 0 2 galette f.
Luk is — 305 — maagdenmelk
Lukas ni. Luc m.
lukken v. intr. réussir, prendre.
lnkrggk adv. au hasard, au petit bonheur.
Luksemburg n. Luxembourg m.
Luksemburger m. Luxembourgeois m.
Lu ksem burgsch adj. luxembourgeois.
lukslag rn., ...spel n. coup, jeu m. de hasard.
lul f. ( colen, sletje) 1 goulot, tuyau m.; (en toile)
maugère f.; 2 biberon m.
lullen v. intr. 1 boire au biberon; 2 bavarder,
radoter, lambiner.
Lummel m. ( c's) niais, nigaud, abruti m.
lummel(acht)ig 1 adj. niais; 2 adv. nialsement.
lummel(acht)igheid f. naaiserie, nigauderie f.
lummerharst m. aloyau in.
luns f. (lunzen, cje) esse, clavette f.
lunzen v. tr. mettre une esse à.
lurengoed, ... mand = luiergoed etc.
turf f. (lurven) 1 piège m. (d'oiseau); 2 pan m.
(d'habit); iem. bij de lurven pakken prendre qq.
au collet, mettre d qq. le grappin dessus.
lurk 1 m. tétée f.; 2 m. & f. qui tette sans cesse.
turken v. intr. léter (á petits traits) ; sucer.
lurker m., lurkster f. qui tette sans cesse.
lus f. = lis.
Lust m. 1 délice, plaisir, agrément m.; geen ---
hebben in ne pas trouver de plaisir d ; 2 gout m.,
envie f.; den — benemen om enlever t'envie de;
3 appétil m., passion f.
lustbosch n. bois in. de plaisance, bosquet m.
lusteloos 1 adj. apathique; mou; 2 découragé,
triste; 3 pesant, lourd; 4 adv. mollement, triste.
ment, lourdement.
lusteloosheid f. 1 apathie, mollesse f.; 2 découragement
m.; 3 lourdeur f.
lusten 1 v. imp. (lustte, heeft gelust) avoir envie,
plaire; het lust me niet om je n'ai pas envie de,
il ne me plaft pas de; 2 v. tr. aimer; wel wat'-
avoir envie de prendre qc.; er van —en gotiter, en;
luster m. (mos) lustre m. [avoir.
lusthof m. jardin m. de plaisance ou (bible) de
délices. [ton, berceau m.
lusthuis n. maison f. de plaisance; c je pavit-1
lustig 1 adj. avide (de); 2 gai, joyeux; 3 adv.
avidement, gaïment; 4 beaucoup, joliment, rude-^
lustigheid f. gaieté, foie f. [ment.
lustoord n., lustplaats f. lieu m. de plaisance ou
(poét.) de délices.
lustprieel n. pavillon, berceau m.
lustrijk adj. plein de délices, délicieux.
lustrumfeest n. réunion f. quinquennale.
lustslot n. chdteau m. de plaisance.
lustwarande f. pars m. de plaisance.
Lutherg$n m. (...@nen) luthérien m.
Lutherdom n. luthéranisme m.
Luthersch 1 adj. luthérien; 2 adv. en luthérien;
zich -- houden se tenir col.
luttel 1 adj. petit, maigre, peu nombreux; 2 adv.
& n. peu adv. & m.
luur (luren), luurgoed etc. = 2. luier etc.
luw adj. d l'abri du vent; aan de —e zijde du cóté
abrité du vent. [le vent commence d tomber.
luwen v intr. diminuer, tomber, het begint te —1
luwte f. (con) abri m.; in de -- abrité.
Luxemburg etc. Lukseniburg etc.
luxurieus adj. 1 luxueux, sornptueux; 2 (spée9);
u zerne f. luzerne f. [luxurieux, impudique.
lycaeum, lyceum n. lycée m.
lynchwet f. toi f. de lynch.
lynx m. lynx, loup-cervier m.
lyriek f. poésie f. lyrique, lyrisme m.
lyrisch adj. lyrique.
M
m. (''s) m f. & m
ma f. (maya-je) man f.
1. maag (magen, oo je) T estomac m.; (ols.)
gésier m.; (faucon) mulette f.; eerste -- premier
estomac, panse f.; tweede — second estomac,
bonnet m.; derde — troisième estomac, feuillet
m.; vierde — quatrième estomac, caillette f.;
honger maakt een grage — qui a faim mange
fout pain; iem. iets in zijn — stoppen faire ava-
Ier qc. à qq.; dat zit me dwars in de —, dat ligt
op mijn — j'ai sela sur l'estomac.
2. maag m. & f. (magen) parent m., —e f.;
vriend noch — ni parents ni amis; man en —
fout le monde.
maagader f. veine f. gastrique.
maagbalsem m. baume m. stomachique.
maagbitter n. élixir m. stomachique.
maagbloeding f. hémorrhagie de l'estomac, gastrorrhagie
f.
maagbreuk f. hernie de l'estomac, gastrocèle f.
maagd f. ( coen, c'etje) 1 vierge f.; de H. M— la
Sainte Vierge; de M- van Orleans la Pucelle
(d'Orléans) ; 2 (en gén.) jeune fille f.; (spéct);
maagdarm m. cesophage m. [servante f.
maagdelijk t adj. virginal; -- woud forét f,
vierge; 2 adv. pudiquement, avec pudeur.
maagdenbloem f. fleur f. (de la virginité).
maagdenblos m. rouge m. de la pudeur.
maagdenhoni(n)g m. miel m. vierge.
maagdenmelk f. lalt m. virginal.
maagdenpalm — 306 - maanloop
maagdenpalm f. pervenche f.
maagdenpeer f. virgouleuse f.
maagdenrei m. chceur m. de jeunes filles.
maagdenroof m. enlëvement; (jur.) rapt m.
maagdenschaar f., ...stoet, ...troep m. troupe f.
de jeunes filles.
maagdenstaat m. virginité f.
maagdenwas n. cire f. vierge.
maagdom m. virginité f.
maagelixir n. élixir m. stomachique.
maaghoest m. toux f. gastrique.
maagkoekje n. tablette f. stomachiquemaagmiddei
n. (remède m.) stomachique m.
maagmond m.: bovenste — cardia m.; benedenste
— pylore, portier m.
maagontsteking f. gastrite f.; maag- en darmontsteking
gastro-entérite f.
maagpijn f. mal m. d'estomac, gastralgie f.
maagpil f. pilule f. stomachique.
maagpleister f. empldtre m. stomacal; (iron.)
abat faim m.
maagpoeder, ...poeier n. poudre f. stomachique.
maagpomp f. pompe f. stomacale.
maagsap n. suc m. gastrique, chyle m. [parents.
maagschap n. & f. parenté f.; van mijn — de mest
maagsteen. rn. (anim.) bézoard m.; (homme) calcul
m. stomacal. [adj. & in.
maag(ver)sterkend adj., ...big f. stomachique*
maagvlies n. (tunique) muqueuse f. de 1'estomac.
maagwater n. eau f. stomacale.
maagwijn m. vin m. stomachique.
maagzenuw f. nerf m. gastrique.
Maai m. 1 Marie; 2 ,femme f.
maaien v. tr.faucher; wie wind zaait zal onweer
— celui qui sème le vent moissonnera la tempête.
maaier m. (cos) faucheur tn.
maaling f. fauchage m.
maailand n. pré m. de fauchage.
maailoon n. fauchage m.
maalmachine f. faucheuse f.
maaltijd m. fauchaison f. [billarder.
maaivoeten v. intr. insép.faucher (en marchant),t
maak t. fabricat,on f.; in de --- zijn être chez I'ouvrier;
in de --- doen ou geven donner à faire.
maakbaar adj. (c der, oost) faisable; (billard)
maakbare bal balie f. en prise.
maakloon n. facon, main f. d'oeuvre.
maaksel n. t ouvrage m., oeuvre f.; hij is een wonderlijk
--- c'est une drrle de créature; 2 facon,
forme, fabrique f.
maakster f. ( mos) faiseuse f.
1. maal n. 1 marque f.; 2 tache t.
2. maal f. & n. (malen) fois f.; dit --- cette foisci;
eenander --- une autre fois; bp een — tout
tfun coup; te(n) eenen male tout à fait, complètement.
[un plat m.
3. maal n. (malen) repas, diner m.: een —tjel
4. maal f. (malen) malle t.
maalgeld, ...loon n. mouture f.
maalindustrie f. minoterie f.
maalpost f. malle-poste f.
maalslot n. cadenas m.
maalsteen m. t meule f.; 2 borne f.
1. maalster f. (xs) mouleuse f.; (dept.) molairej:
2. maalster f. (cDs) rêveuse, radoteuse f. [f.
maalstok m. appui-main m.
maalstroom m. tournant m.; (fig.) tourbillon tn.;.
van de branding in den — de Carybde en Scylla..
maaltand m. grosse dent, molaire f.
maaltijd m. repas, diner m.; 't is mosterd na
den — c'est de la moutar de après souper.
1. maan (manen, -otje) 1 lune f.; wassende ---
croissant m.; halve — demi-liane, ('rurquie)
croissant; naar de — reiken vouloir prendre la
lune avec les dents . naar de — zijn ou gaan ou
loopen être, aller au diable; naar de — wenschen
ou helpen envoyer au diable; 2 (casque) jube f.;
3 (fortif.) demi-lune t.; 4(outil jard.) ébourgeonnoir
m.; 5 (r:néd.) ongle, onglet in.; 6 (géom.)
lunule f.; 7 (opt.) ménisque m.
2. maan f., manen f. pl. crinière f.
maanbeschrijving f. sélénographie f.
maanbewoner m., ...bewoonster f. lunarien m.,.
—ne f.; habitant m., —e f. de la Tune
maanblaffer m. aboyeur à la Tune, hurleur in.
maanblind adj. lunatique.
maanblindheid f. lunatisme m.
maanblusscher m. (iron.) extincteur m. de la tune.
maanbrief m. avertissement m.
maancirkel m. cycle m. lunaire.
maand f. (cDen, xje) rnois m.; de -- januari le
mois de janvier. En compos. mensuel.
Maandag m. lundi m.
Maandaghouder m. fêteur m. du lundi.
Maandags adv. le lundi.
Maandagsch adj. du lundi.
maandbloeier m. fraise f. perpétuelle.
maandbrief m., ...ce(d)el f. acte m. d'engagement.
maandelijks adv. par mois, mensuellernent.
maandelijksch adj. mensuel.
maandgeld n. muis m.
maandschrift n. périodique m. mensuel.
maandstonden m. pl. époques, règles f. pl.
maandwerk n. périodique m. mensuel.
maandwijzer m. aiguille f. des mois.
maanglas n. ménisque m.
Maangodin f. Diane f.
maanhaar n. erin m.
maanjaar n. année f. lunaire.
maankaart f. carte f. sélénograpnique.
maankop 1 f. pavot m.; 2 m. (tête f. de) pavot in.;
3 n. suc m. de pavot. [halo m.
maankring m. 1 cycle m. lunaire; 2 (météor.)t
maankruid n. lunaire f. [de la Tune.
maanlicht n. lumière f. de la Tune; bij— au claim
maanloop m. 1 cours m de la Tune; 2 lunaison f.
maanmaand --- 30 7 — machtspreuk
maanmaand f. mois rn. Lunaire.
maanoog n. cel! m. lunatique; —en hebben être;
maanooglg adj. lunatique. (lunatique
maanster f. avertisseuse f.
maanstuk n. chanteau m.
maantijd m lunaison f.
maanvisch m. poisson-lune in.
maanvlek f. tache f. lunaire.
máanvormiq adj. lunulé, luniforme.
maanwijzer in. épacte f.
maanzaad n. raénisperm.e m.
maanziek, ... zuchtig asij . lunatique.
maanziekte f. lunatisme ni.
1. maar 1 conj. mais: — toch quand même,
cela n'empêche que; 2 adv. seulement, ne... que;
wij zijn -- met ons drieën nous sommes seulement
trois, nous ne sommes que nous trois; ik zou
't --- niet doen à votre place je ne le ferais pas;
gij moet het --- niet verliezen vous n'aviez qu'à
ne pas le perdre; men moet maar durven it suffit
d'oser; 3 toujours; geef — hier donnez toujours;
4 n. (maren) mais in.; er is een — bij il v a
un mais.
2. maar f. (maren) nouvelle f., bruit m.
maarschalk m., min f. maréchal m., —e f.
Maart m. mars m.; half -- la mi-mars; — roert
zijn staart mars fait des siennes.
Maarten m. Martin in.; Sint —s la saint-Martin.
Maariensavond m.: Sint --la :'eille f. de la Saint-^
Maartsch adj. de mars. [Martin.
1. maas f. (mazen) maille f.
2. Maas f. Meuse t.
maasbal in. ceuf m. (pour remailler) .
maaswerk n. réseau de mailles, iacis ni.
1. maat m. ( mos, je) 1 compagnon, camarade
m.; 2 (jeu) partenaire m.; 3 (métier) ouvrier;
(mar.) matelot m.; (spéct) aide m.
2. maat f. (maten, je) T mesure f.; (pour la
taille) toise f.; —.tje décilitre m.; de — vol meten
donner mesure comble; naar ou volgens —
gemaakt fait sur mesure; — houden garder la
mesure, se borner (d) ; de --- houden (mus.)
observer la mesure; in de -- blijven aller de me- i
sure; uit de — vallen ou raken perdre la mesure;
in groote mate en grande quantité; in zekere —
d'une certaine facon; boven mate, uit der mate
ou uitermate excessivement; in die mate à ce
point; in hooge mate d tin iiaut degré; met mate
avec mesure; naar mate (van) selon; naar mate
dat d mesure que, selon que.
maatbak m. mesure f.
maatbroek f. pantalon m. de mesure.
maatfieseh f. ! mesure; 2 bouteille f. graduée.
maatgang m. marche f. régulière.
maatgezang n. 1 chant en mesure; 2 poóme in.
maatglas n. verre m. gradué.
maathemd n. chemise f. de mesure.
maatje n. dimin. de ma & de maat.
maatjesharing in. hareng m. vierge.
maatjespeer f. martin-sec m.
maatklank m. r(h)ythme m., cadence f.
maatmeter m. métronome m.
maatregel m. mesure f.; halve — demi-mesure f.
maatschap f. 1 association f.; 2 camaraderie f.
maatschappelijk 1 adj. social; 2 adv. sociale-4
maatschappij f. socidté f. [ment.
maatstaf m. mesure f.; tot — nemen prendre pour
base; naar denzelfden — sur la m^ rne base.
maatstok m. mesure f.; (mus.) bUton m. (de me-;
maatstreep f. barre f. (de mesure). (sure).
maatvast adj. ferme, sur.
macadamweg) in. macodarr m.
rnacaronkast f. caisse f. à macarons.
Macharius in. Macaire m.
machinaal 1 adj. (propre) mécanique, (fig.) machina!;
2 adv. mécaniquement, machinalement.
machineschrift n. dactylographie f. [m. & f.
machineschrijver m., ...i jfster f.. dactylo(graphe)t
machinist m. mécanicien in.; (mar.) officier in.
mécanicien ; (théatre) machiniste nl.
macht f. 1 (corporelle) force f.; (faculté de faire]
influence, autorité) nouvoir m.; (autorité) puissance
f.; uit al zijn -- de toutes ses forces; uit
zijn eigen --- de ses propres .forces, (aussi) de sa
propre autorité; zijn -- te buiten gaan outrepasser
son pouvoir; in mijn -- en mon pouvoir; bij
----e om á même de, capable de; — bij iem. du
pouvoir auprès de qq.; de vaderlijke — la puissance
paternelle; de Europeesche —en les puissances
européennes; de gewapende -- la force
armée; de helsche —en les puissances infernales;
-- gaat boven recht la force prime le droit;
2 (scient.) puissance f.; 3 grande quantité, force f.;
een — van geld force argent.
machtbrief in. procuration f.
Machteld f. Mathilde f.
machteloos 1 adj. (...zer, mot) impciissant, sans
force; 2 adv. sans force.
machteloosheid f. impuissance f.
machtgever m., ...geefster f. commettant, mandant
m., —e f.
machthebber m. i puissant m., autorité f.; 2 fondé
m. de pouvoirs.
machtig 1 adj. (-o er, zst) puissant, fort; 2 en
état, capable; 3 maître de; iets — worden se
rendre maître de qc.; — zijn posséder; 4 lourd,
difficile d diUérer, indigeste; die kost is mij te —
ce mets est trap lourd pour moi ; dat is mij te —
cela me dépasse; 5 très grand, vaste, fameux;
6 adv. puissamment, excessii'ement.
machtigen v. tr. autoriser (à) ; (payement) ordonnancer.
machtiging f. autorisation f.; mandat m.
machtsaanwijzer m. exposant m.
machtspreuk f. 1 décision f. souveraine ou d'acitorité;
2 sentence, maxime f.
machtsverheffing — 308 -- mal
machtsverheffing f. élévation f. à une puissance.
machtwoord n. ordre m.; parole f. énergique.
made f. (cn.) ver m. (de fromage), larve f.
madelief f. (...ven, coje) marguerite f.; wit ----je
pdquerette f.
Madera n. Madère f.; (vin) madère m.
mat adj. (cfer, xst) 1 paresseux, flasque,1=-2che;
2 (ternps) lourd, étouffant.
mafje n. sol m., rotte f.; voor 't — houden se
moquer (de) ; voor 't — loopen servir de /ouet.
magazijn n. (cen & mos) T magasin m.
magazijnjongen, ...knecht m. magasinier m.
magazijn meester m. garde-magasin, magasi-^
Magdalena f Madeleine f. [nier m.
Magdaienanon f. madelonnette f.
mager 1 adj. (...der, cost) T"maigre; 2 adv. malgrement;
3rn. matgre'm.; meer of min --- maigrelet;
lang en — efflanqué; zoo — als een graat
maigre comme un squelette; —e hals, hand cou,
main grêle; —worden maigrir; ---maken amai-^
magerheid f. maigreur f. [grir.
magerman m. 1 homme m. maigre; --- is er kok
on y fait maigre chère; 2 (mar.) bouline du petit
hunier, boulinette f.; 3 (monriaie) liard m.
magerte f. maigreur f.
magertjes adv. maigrement.
magiër m. (mos) mage m.
magistraat m. (...aten) 1 conseil m. communal;
2 conseilier communal; 3 (jur.) magis!rat m.
magistraatsambt, ...schap n. magistrature f.
magistraatspersoon m. magistrat m.
magneet rn. (...eten) aimant m.
magneetnaald f. aiguille f. aimantée.
magneetsteen in. magnétite f.
magnesia f. magnésie f.
magnesiumlicht n. lumière f. au magnésum.
magnetisch 1 adj. magnétfque; 2 adv. magnétiquement.
['leur m., ...esse t.
magnetiseerder m., ...leerster t. ( mos) inaónéti-t
Mahomedaan m. (...anen), sch adj. rnahométan
m. & adj.
mahonie(hout) n. acajou in.
mahoniehouten adj. (de bols) d'acajou.
mail f. courrier m , malle f.,
mailboot f. paquebot m., mille f.
maileaaitie f. édition f. d'outre-,mer.
mailpapier n. papier m. pelure.
mailreis f. voyage m. en paquebot.
mailtrein m. train-poste in.
mailzak m. sac m. de depêches.
Maintz n. Mayence f.; van — mayencais.
maïs f. maïs m.
maïsbrij, ...pap f. a"ole f., maté m., gaude f.
majesteit f. ntajes'é f.; (en apostr.) (au rol) Sire
m., (à la reine) Madame f.
malesteitsehennis f. crime m. de lèse-majes,é.
majoor cn. (mos & ...ren) major ;n.; (France)
chef ;n. de bataillon ou d'escadron.
mak 1 adj. (oker, 'st) doux, doei le, apprivoisé;
-- maken apprtvoiser, meftre d la raison;
hij is niet -- il n'est pas cornmodc; 2 adv. doncement,
do ;ilement.
makelaar :n. (mos & 'aren) 1 courtier in.; 2
agent m. matrimonial; 3 (archit.) sommier,
poincon rn. [de courlier.
makelaardij, f., makelaarschap n. profession 14
makel(aars)loon n. courtage ni.
makelen 1 v. intr. faire le courtier; (mauv. part)
maquignonner; 2 v. tr. accomoder, moyenner.
maken v.tr.(maakte, heeft gem i kt) 1 (.en gén.)
faire; een begin --- met commencer; een einde ---
aan finir; voor iets gemaakt zijn être fait ou
taillé pour qc.; er is niets van hem te -- il nv a
dien d faire de lui; niets met iem. te -- hebben
n'avoir rien d démêler avec qq. ; niets met iets te
-- hebben n'avoir rien d voir à qc.. ; hij (het)
kan me niets -- il (cela) mest indifférenr;
2 doen —, laten -- faire faire, commander;
3 (avec un partic.) bemind —, verfoeid —faire
aimer, faire détester; 4 (avec un adj.) rendre;
blind --, gelukkig ----, belachelijk — rendre aI.eugle,
heureux, ridicule; souvent il se traduit par
un verbe dérivé de l'a.lj.: blind -- aveugler; nat
-- mouider; het kort -- abréger: het lang --
être long, (aussi) vivre longternps (V. les différents
adj.); 5 — tot faire; tot koning --- faire
rol; tot slaaf —faire esciave; tot zijn vriend ^--
,taire son ami de; tot geld --- faire argent de;
aan het lachen —faire rire; aan de kook -----faire
bouillir; 6 — dat faire (en sorte) que ou faire
avec un int.; ik zal maken dat je 't krijgt je ferai
en sorte que tu 1'ohtiennes, je le le Eerai obtenir;
maak dat je wegkomt fais en sorte de partir, file
bien vice; 7 het — (santé) se porter, (conduite) se
comporter, s'arranger; hoe, maakt gij liet? coatment
vous portez-vous? het 'niet !em. — agir avec
qq. ; het er naar -- agir en conséquence; het er
naar ---- dat agir de facon que; 8 van kant —
supprimer; zich uit de voeten -- s'esgitiver.
2. maken n, facon, fabrique, fabrication, confection
f.
maker m. ( vos) t faiseur, fabricaat m.; (metier),
ouvrier m.; (livre) auteur m.; 2 (spéct) auteur,
makheld f. douceur f. [eréateur rn.
rnaki m. ( co's) lemur, maki m.
Makkabeér ni. (...beën) Ma(c )chabée in.
makker m. camarade, compagnon m.
makreel m. maquereau m.
1. mal rn. ( 'len) 1 (en gén.) moule rn.; 2
(charp.) rnou!et, (vo+ite) entre m.; (mar.) gahari(
t) m., 3 catibre m.
2. mal 1 adj. sot, fou; —le hoed chapeau comique;
zich — aanstellen faire le fou : 2 trog indulgent,
faible; -- moertje — kindse une mère lrop
faible gáfe ser enfants, 3 ennuveux, fdcheuz; 94
adv. s Attement, .fai blenent, fcrcheusement.
mal — 309 — mangat
3. mat n. & ril. sottise, folie. f.; zich van den
—Ie(n) houden taire la béle; voor den — houden
se mo luer de.
Malaga(wiln) in. malaga m.
walbroekk m. mail (4rough m.
Maleier m. Malais m.......rh adj. nzalais.
1. malen v. tr. (maalde, heeft gemi.ald) peindre.
2. malen v. tr & intr. (maalde, heeft gemalen) 1
mondre; (morue) Trier; tabak -- ráper du tabac;
water uit een gracht --- cider (l'eau d') un canal ;
2 mout (in)age ;n., mouture f,
3. maten v. intr. (maalde, heeft gem..^ald) 1 tourrnoyer,
se remuer ; 2 dél i rer, révasser, extravaguer ;
radoter ; over ou om iets -- se tracasser pour ;
aan de oorera — scier les oreilles de; de oude
naalt le vieux radote.
maler m. ( c's) 1 peintre; 2 meunier ; 3 homme remuant,
rêvasseur, importun, rodoteur ru.
maler jf f. rêi.asseries, importunilés f. pl., rado-;
malheid f. sottise, folie f. [lage in.
malle f. (maliën) 1 maille f.; 2 (chasse) anneau
m.; 3 (hérald.) mdcle f ; 4 (techn.) aiguillette f.
malie(baan) f. mail m.
mallekolf f. (masse f. de) mail m. [boucler.
maliën 1 v. irntr...jcoiier au mail; 2 v. tr. (chasse)l
malidnhemd n., ...kelder m, cotte f. de mailles.
maling f. rêvasserie, extravagance f., radotage
m.; in de -- zijn radoter, ruwer; in de --- komen
être pril dans no attroiipement; iem. een —
maken faire une scAne à qq. ; in de -- nemen .se
payer la téte de ; -- hebben aan se moquer de.
malkaar, ...ander = elkander.
mallejan m. éfourceau m.; (wil.) diable m.
mallemolen m. carrousel m.
1. mallen v. intr. plaisanter, railler, blaguer;
--- met se moquer de.
2. mallen 1 v. tr. gabarier; (poutre) piqueter;
(balies) calibrer; 2 n. gabariage, calibrage ru.
mailigheid f. 1 sottise, bêtise f.; 2 badinage in.,
farce f.; 3 histoires f. pl.; bagatelle f.
malloot f. (...oten) 1 femme f. légere, molot m.;
2 sotte f.
maiseh 1 adj. (xer, —ot) tendre, mou, succulent;
— maken attendrir; (champ, pré, pluie) frais;
(bras) mollement arrondi ; 2 adv. tendrement,
doucement, mollement.
malschheid f. tendreté, douceur, mollesse f.
maltentig 1 adj. (ier, xst) méticuleux; méticuleusement
propre; 2 adv. méticuleusement.
malientigheid f. méticulosité, propreté f. méticuleuse.
. [lier m. de Malle.
Malt(h)ezerkruis n., ...ridder m. croix f., cheva-1
maluwachtig adj. malvacé.
maluwe f. mauve f.
maluwroos f. rose f. trémière.
maluwsap n. dialthée f.
malvez i1 f. malvoisie f. & m.
mam f. ('men) mamelle f., sein m.
mama, inama f. ( ma's) maman f.
mammelokker m. 1 suceur m.; 2 charité f. romaine;
(fig. à Gand) poste, violon m.
mam meluk m. ( — ken) mamelouc, mamel(o)uk
m. [moiselle t.
mam(me)sel f. demoiselle, (en apostr.) made-t
mammiering f. 1 maugère, mauge f.; 2 (tuyau)
manche f.
Mammon m. Mammon m., richesses f. pl.
man m. (mannen ou man & mans) homme m.,
(mariage) mari rn.; de gemeene — le vulgaire nZ ;
de gaande en korrende — les allants et venanis,
les passants ; — en vrouw mari et femme; met —
en muis corps et biens ; — voor — un à un; —
tegen — un contre un; per — ou den — par tête;
op den — af fout carrément; derde —, vierde —
(jeu) troisième, quatrième; de vierde -- zijn
(jeu) faire le quatrième; aan den — komen trouver
acheteur, (mariage) trouver un mari ; aan den
— brengen placer; ik houd u voor (ten —je vous
tiens pour l'auteur, (aussi) je m'en prends d vous;
— en paard ou — en stuk noemen nommer son
auteur, (aussi) donner tous les détails; hij is niet
de -- daartoe il nest pas homme à faire sela;
zijn — staan ne pas broncher ; —s genoeg om de
taille à; V. mans; als de nood aan den — komt
quand le moment devient critique; één — één
woord un honnête homme n'a qu'une parole.
V. aussi manneken & mannetje.
manachtig adj. (c er, cDst) 1 (femme) masculin,
hommasse; 2 (adolescent) homme; 3 ,folie des
hommes.
manbaar adj. (fille) nubile; (garçon) pubère.
manbaarheid f. (fille) nubilité f.; (garçon) puberté
f.
mand(e) f. (x[eln) panier m.; (élégant) corbeille
f.; (très grand) banne f.; (pour poisson, gibier)
bourriche f.; (sur le dos) hotte f.; veel in zijn
mandje hebben avoir beaucoup dans sur sac;
door de -- vallen se couper, (aussi) échouer.
mandeflesch f. 1 (chasse) gourde; 2 (liq.) bouteille
clissée; 3 (mar.) dame Jeanne f.
manden v. tr. mettre dans un panier ou des pa-:
mandenmaken n. vannerie f. [niers.
mandenmaker rr.. vannier m.
mandenmakerij f. vannerie f.
mandenwinkel m. vannerie f.
mandewagen m. 1 chariot à banne; 2 (voiture);
mandewerk n. vannerie f. [panier m.
mandragerskruid n.,mandragora f. mandragoref.
mandvol f. (c.Ien) panerée f., mannée f.
1. manen v. tr. exhorter, exciter, avertir; (payement)
sommer.
2. manen f. pl crinière f.
maner m. avertisseur, sommateur m.
maneschijn m. clair m. de lune.
mangaan n. manganèse m.
mangat"n. trou m. d'homme.
mangel — 310 — manbel
1. mangel n. manque, défaut m.; bij -- aan à
défaut de, faute de. [dre m.
2. mangel m. (coen & -mos) calandref., cylin-J
3. mangel m. (coen & mos) amande f. V. amandel
et compos. [m., ...euse f.
mangelaar m., ...ster f. calandreur, cylindreurl
1. mangelen v. intr. manquer (de), avoir faute
(de) ; het geld mangelt hem, het mangelt hem
aan geld l'argent lui fait défaut,, il na pas d'argent;
het mangelt niet aan mij ce nest pas maf
2. mangelen v. tr. échanger, troquer. [faute.
3. mangelen 1 v. tr. calandrer, cylindrer; 2 n.
calandrage m.
mangelgoed n. linge m.à calandrer ou cylindrer.
mangeling f. 1 calandrage m.; 2 échange, troc m.
mangelkamer f. chambre f. à calandrer.
mangelrol f., ...stok m. rouleau m. d calandrer.
mangelvrouw f. calandreuse, cylindreuse f.
mangelwortel m. betterave f.
manggastangas, manggis(tan) m. 1 mangoustan(
ier) m.; 2 mangouste f.
manhaft, manhaftig 1 adj. ( ier, &ost) viril,
vaillant; 2 adv. vaillamment.
manhaftigheid f. virilité, vaillance f.
manier f. ( coen, entje) manière, .facon f.; bij ---
van spreken par manière de dire; op geenerlei —
en aucune manière ou facon.
manierlijk 1 adj. (cer, «st) poli; 2 adv. poli-t
manierlijkheid f. civilité, politesse f. [ment.
Manïllahennep m. inanilla, chanvre m. indien.
Manillasigaar f, cigare de Manille, manille m.
manille f. (jeu) manille f.
Manillen f. pl., Manillische eilanden f. p1. (ïles)
Philippines f. pl.
maning f. avertissement m., sommation f.
maniok m. manioc, jasmin m. manihot.
maniokmeel n. cassave f.
mank adj. (ooer, (Dst) boiteux; — gaan boiler,
clocher; waaraan gaat zijn redeneering —? de
quel cóté son raisonnement boite-t-il? aan hetzelfde
euvel -- gaan avoir le même défaut.
mankeeren v. int. 1 (faire défaut) manquer, falloir;
het mankeert weinig il s'en faut de peu ; dat
mankeerde er nog aan 11 ne manquair plus que
sela; 2 (omettre) rnanquer; ik zal niet — je n'y
manquerai pas; zonder — sans foute; 3 (santé)
avoir; wat mankeert u ? qu'avez-vous?
mankheid f. boitement, clochement rn.
manlief rn. cher marl m.; (en apostr.) mon cher m.
maniijk(heid) = mannelijk(heid).
manmgedlg 1 adj. (er, st) intrépide, vaillant;
2 adv. intrépidement, 3aillamrnent.
manmoedigheid f. intrépidité, vaillance f.
manna n. T rnanne f.
manneke(n) n. (c's) dimin. de man.
mannelijk 1 adj. mille; —e leeftijd alge viril;
2 (gramm. & généal.) rnasculin ; 3 (fig.) rnále,
viril; 4 adv. en homme, virilement.
mannelijkheid f. T virilité f.; (fig.aussi) vigueur f.
mannenhuis n. hospice m. de vieillards.
mannenmoed in. courage m. viril ou d'homme.
mannentaal f. langage m. mále.
mannenvol kin. hommes m. pl., gent f. masculine.
mannetje n. ( os) dimin. de man : 1 petit homme
m., (iron.) bout d'homme, nabot; (tam.) petit
homme; (époux) petit man; 2 (animaux) mdie
m.; 3 (peintre) mannequin m.; (robinet) clef f.;
4 (fig.) pantin m. En compos. mále : mannetjesmusch,
mannetjeshennep moineau malle, chanvre
male. [virago f.
mannin f. (conen) (bible) hommesse; (fig.))
mans génitif de man : homme m.; hij is -- genoeg
om il est de taille à; zij is heel wat --- c'est
une virago ; te — trop fort, (objet) trop grand.
mansbroeder in. beau frère m.
manschap f. 1 (en gén.) homme m.; 2 (population)
habitant m. malle; (mil.) homme m.; (mar.)
maÉelot m., (au plur.) équipage m.; 3 (hist.)
hommage m.
manshand f. 1 main f. d'homme; 2 (fig.) autorité
f. maritale; 3 écriture f. d'homme.
manshoog adj. à hauteur d'homme.
manshoogte f. hauteur f. d'hornme.
manskracht f. force f. virile ou d'homme.
manslag m. homicide m.
mansleen n. fief m. rndle.
mansmoeder f. belle-mère f.
manspersoon m. homme m.
mansrok m. justaucorps; habit m. d'homme.
mansstam m. descendance f. mille.
mansvader rn. beau-père m.
mansvolk n. = rnannenvolk.
manszuster f. belle-steur f.
mantel in. 1 manteau m.; den -- naar den wind
hangen tourner d tout vent ; iem. den -- uitvegen
épousseter le casaquin à qq.; 2 (hérald., ois.,
mollusques, cheminée) manteau m.; (escalier)
cage f.; (moule) chape f.; 3 manteau m., gratifi-:
mantelaap m. singe m. d camail. [cation f.
manteljas f. carrick m.
mantelkraai f. corneille f. mantelée.
mantelmeeuw f. goëland m. à manteau.
mantelsief f. étoffe f. pour manteaux.
mantelzak m. 1 porte-manteau rn., valise f.;
2 (mil.) charge f.
manuaal n. (...alen) 1 maniement, geste rn.; 2
(orgue) clavier m.
manufacturen f. pl. articles in. pl. de toile.
manufactgurwinkel m. magasin in. de blanc.
Manus m. Germain m.; —je van alles n. maître^
manvolk n. = mannenvolk. [m. Jacques.
manwijf n. 1 hermaphrodite m.; 2 (!ron.) femmehomme,
virago f.
manziek adj. (ier, .st) de complexion amoureuse,
friquette t.
marbel n:. bille, chique f.
marbelaar - - 3 11 -- M arteu
marbelaar m.. joueur m. aux billes.
marbelen v. intr. jouer aux billes.
Marcus m. Marc m.; --- Aurelius Marc-Aurèle m.
mare f. (^ n) nouvelle f.
marechaussée f. 1 gendarmerie f.; 2 gendarme rn.
marentakken m. pl . gui m.
Margare*la f. Marguerite f.
Maria-beeld n. statue f. de la Vierge.
Maria-boodschap f. 1' Annonciation f.
Maria-distel f. chardon-Marie m. [ Vierge.
Maria-ge000rte f. la Nativité f. de la Sainte-1
Maria-hemelvaart(sdag m.) f. l' Assomption f.
Maria-lichtmis f. la Chandeleur f.
Maria-ontvangenis ..1aConceptionf.detrr:Sainte-T
marine f. marine f. [Vierge.
marineblauw adj. bleu marin.
marinier in . (zs) soldat m. de la marine, mari-^
marjolein f. marjolaine f. [nier m.
marionet f. ( aten) marionnette f.
1. mark n. (poids) marc rn.
2. mark f. (monnaie) marc in.
3. mark t. (frontière) marche f.; de -- van
Brandenburg ia march 7 d 2 Braruienbour,o.
marketenter m., ...tentster f. vivandier in., ...ère
f., cantinière f. [cantinière.
marketenteri! f. métier m. de vivandière ou dei
markgraaf m. margrai'e in.
markgravin f. margravine f.
markies in., ...iezin f. marquis m., —e f.
Markiezen-eilanden n. pi. ïles f. pl. Marquises.
markt f. T marché m.; 't is morgen -- demain
e'est jour de marché; groentemarkt, houtmarkt,
veemarkt etc. marché aux légumes, au bois, aux
bestiaux etc.; de -- bederven vendre au-dessous
du prix, (fig.) gáter le métier ; hij is van alle —en
thuis c'est un vieux routier.
marktbericht n. état m. de place; (anc.) mercuriale
f. [au marché.
markten v. tr. & intr. aller ou porter ou acheterl
marktgang m. tour m. du marché.
marktganger m., ...gangster f. visiteur m., ...euse
f. du marché; er waren veel ---s il y avait beaucoup
de monde au marché.
marktgeld n. 1 produit m. du marché; 2 argent m.
pour le marché; 3 droit m. de place.
marktgeschreeuw n. tapage, vacarme m.
marktmeester m. placier m.
marktrecht n. 1 droit m. de marché; 2 règlement
m. du marché.
marktschip n., ...schuit f. coche m. d'eau.
marktschipper m. batelier m. de coche d'eau.
marktschreeuwer m. charlatan m.
marktvlek n. bourg m.
marktvrouw f., ...wijt n. femme ou marchande f.
du marché; (Paris) dame f. de la halte.
marlen 1 v. tr. merliner; 2 n. merlinage m.
marlijn, marling f. merlin in.
marlpriem m. épissoir m.
marsreep m., ...touw n. cargue f. à vue.
marmel(aar) == marbel(aar).
marmelen, ...lang = marbelen & 2. marmeren.
marmer (mat.) n., (objet) m. 1 marbre m.; 2 (jeu)
bilte, chique f.
marmeraar m. (vos) 1 marbreur m.; 2 joueur m.:
marmerbewerker m. marbrier m. [aux billes.
1. marmeren adj. de ou en marbre; (teint)
marbré.
2. marmeren 1 v. tr. marbrer; 2 n. marbrure f.
marmergroef, ...mijn f. carrière de marbre, marmarmering
f. marbrure f. [brière f.
marmerslijper m. (marbrier) polisseur m.
marmerslijperij f. polissage in. du marbre.
marmersteen m. marbre m.
marmersteenhouwer m. marbrier m.
marmerzaag f. sciotte f.
Marmerzee f. mei f. de Marmara.
marmot f. ('ten) T marmotte f.
maroki.n(le(d)er) n. maroquin m.; ---- bereiden
maroqu i ner.
marokiinen adj. de ou en rnaroquin.
marollekaas f. & in. fromage m. de Marolles.
marot f. ( xten) marotte f.; elke zot heeft zijn --
chacun a sa marotie.
1. marren v. tr. amarrer.
2. marren v. intr. lambiner, lanterner.
1. mars f. (mar.) hune t.
2. mars f. (colporteur) éventaire m.; (dos) hotte
f.; hij heeft niet veel in zijn — il n'a pas grandchose
dans son sac.
marsbanker en. faux maquereau m.
marsch m. & interj. T marche f. & interj.; op --
en marche.
marschiand n. marécage m., noue, nouée f.
marschlied n. chanson f. de route.
marschroute t. route f.
marsepein n. massepain in.
marsgast, ...klimmer m. gabier n1,
marskramer in. colporteur, marchand in. ambu-;
marskramerij f. colportage m. [lanf.
marszeil n. hunier m,
marszeilskoelte f. bon ou beaufrais m.
marteel m. marteau m.; Karel M— Charles m.;
marteko m. (co's) singe m. [Martel.
martelaar m. (cs & ...aren) martyr m.
martelaarsboek n. martyrologe m.
martelaarschap n. martyre m.
martelaarslijst f. martyrologe, (grec) rnénologite
M. [tyre f.
martelaarster f. ('s), martelares f. (csen) mar-j
marteldood m. martyre m.
martelen 1 v. tr. martyriser, torturer; 2 v. irttr.
faire des efforts; 3 bousiller.
marteling f. 1 martyre m.; 2 torture f.; 3 bousil-j
martelkroon f. couronne f. du martyre. [lage m.
marteltuig n. instruments m. pl. de torture.
Marten = Maarten.
marter — 312 — me(d)e
marter m. &n (cs) martre f.
marterachtig adj. mustélidé.
mask (oen), maske (con) f. — masker.
masker n. (cs) 1 (objet, personne) masque rn.;
het Ijzeren M— I'Homme au masque de fer;
2 (zoo.) larve f.; 3 (bot.) masque m.
maskerade f. (^ n) mascarade f.
maskerbloem f. fleur personnée, mimule f.
maskeeren v. tr masquer.
maskeren 1 v. tr. masquer, déguiser; 2 v. intr. se
masquer, se déguiser; gemaskerd bal bal marqué.
massa f, (co's) T masse f.; in — en masse.
massief 1 adj. massif; 2 adv. massivement.
mast m. 1 (mar.) mirt m.; 2 (jeu) mat nl. de cocagne;
3 (long pieu) poteau, mot m.; 4 (bot.)T
mastblok n. chouquet m. [sapin m.
mastboom m. 1 mdt m.; 2 (bot.) sapin m.
mastbosch n. 1 forét f. de sapins; 2 (fig.) forêt f4
mastdarm m. rectum m. [de mats.
masteloos adj. sans mdt(s), démdté.
masteluin n. méteil m.; pain m. de méteil.
mastenmaker m. mdteur ni.
masten makerij, mastenmakerswerf, ...werkplaats
f. chantier m. de máture.
masthout n. mátereau m.
masti(e)k m. mastic m.
masti(e)kboom m. lentisque rn.
mastkorf m. hune f.
mastkraan f. machine f. à mater, bigue f.
mastspoor n. talon m.
mastwachter m. gabier ns.
1. mat f. (.ten) rixdale f., cinq francs in. pi.;
Spaansche -- piastre (forte) .
2. mat f. ( moten) paillasson m.; (charnbre) carpette
f.; (grand) natte f.; (table) sous-plat m.;
(mar.) paillet m.; (combat de coqs) enceinte f.;
In de — zijn être dans l'embarras, (aussi) être
Indisposé; voor lem. in de -- springen prendre le
panti de qq.; zijn —ten oprollen faire ses paquets.
3. mat adj. & n. (échecs) mat adj. & m.; —
zetten faire mat.
4. mat adj. & adv. (c'ter, cDst) las, fatigué,
épuisé; moê en -- harassé et recru; — maken
affaiblir, épuiser; — worden se fatiguer.
5. mat adj. & adv. mat, terne; —te blik regard
terne; — maken (a)matir.
mateloos 1 ad.!. démesuré, immense; 2 adv. démesurémenT.
matenmaker m. boisselier m.
mater f. 1 (couvent) supérieure f.; 2 église mère
f.; 3 (bot.) matricaire f.
materiaal n. (...alen) 1 matériel m.; 2 (constr.)
matériaux m. pl. [matière f.
materie f. (...i ën) 1 rnatière f.; 2 (méd.) pus m.,t
t. matheid f. lassitude, fatigue, langueur f.
2. matheid f. aspect m. terne, ternissure, matiré f.
mathematicus m. (... cl) mathématicien m.
mathesisf. mathématiques f. p1.
mathoen n. pluvier ni.
matig 1 adj. ( ier, '.ost) (prix, revenu) modique;
(fortune) médiocre; (chaleur, exigence) modéré;
2 sobre, ternpérant; 3 adv. modiquement, modéré-;
matigen v. tr. modérer. [ment, sobrement.
matigheid f. 1 (prix, revenu) modicité; 2 (qualité
moyenne) médiocrité f.; 3 sobriété, tempérance,
modération f. [rance.
matigheidsgenootschap n. société f. de tempé-1
matras f. (misen) 1 matelas m.; 2 (chim. vase)
matras m.; 3 --je (rernède) coussin m.
matres f. (cosen) T maîtresse f.
matrijs f. (... zen) matrice f.
matroos m. (... ozen) matelot m.
matrozendans m. matelote f.
matrozengeld n. matelotage m.
matrozenhoed in. canotier m.
matrozenmuts f. béret m.
matrozenpak n. complet m. de matelot.
matrozenwerk n. matelotage m.
matschudding f. criblures f. pl.
matsen v. tr. assommer, massaler.
matshamer m. assommoir m.
matster f. (o"s) nallière, rempailleuse f.
1. matten v. tr. natter, empaitler des chaises;
wij zullen dat wel — nous arrangerons bien cela.
2. matten adj. de nattes; — stoelen chaises era-t
3. matten v. tr. fatiguer, harasser. [paillées.
mattenbies f. souchet m.
mattenkooper m., ...koopster f., ...kramer, ...-
maker m., ... maakster f., ... man m. nattier m.,
...ière f.
matter m. (cos) nattier, rempailleur m.
nattigheid = matheid.
matvijl f. lime f. à matir.
matwerk n. ouvrage m. de paille, sparterie f.
Mauritius 1 rei. Maurice m.; 2 n. (géog.) fle f.4
Maurits m. Maurice m. [Maurice.
mauwen 1 v. intr. miauler; 2 n. miaulement m.
Maximiliaan m. Maximilien m.
maximumthermometer m. thermomètre m. d ma-t
1. mazelen f. p1. rougeole f. [xima.
2. mazelen v. intr. avoir la rougeole; heeft al
gepokt en gemazeld a déjd fait sa maladie.
mazen v. tr. relacer, remailler.
mazenhaakje n. tournille f.
mazenwerk n. lacis m.
mazler(gai) n. trou m. de masure.
mechanica f. mécanique f.
mechanicus m mécanicien in.
mechanisch 1 adj. mécanique; (fig.) machinal; 2
adv. mécaniquement, machinalement.
Mechelaar, Mecheling m. Malinois rr.
Mecheisch adj. malinois; ---e mieren poux m. pl.
Mechelen n. 1 Malines f.; 2 (Loozl Marlinne f.;
3 (Limb.) Mechelen m.
1. me(d)e f. hydromel m.
2. me(d)e f. garance f V. meekrap.4
mme (d)e -- 313 - me(d)eiid
3. me(d)e adv. 1 aussi, égalemenr, (pop.) avec;
2 avec er, daar, hier de cela, de ceci, en; hij lacht
er -- ii en rit; 3 en compos. avec des subst. et
des adj. co- : me(d)eaange klaagde coaccusé,
me(d)e-aanwezig coexistant; avec des verbes
gassi, avec moi ou toi ou tui etc.: me(d)espelen
jouer aussi, jouer avec nous ou eux.
me(d)eaangekiaagde m. & f. coaccusé in., ----e f.
me(d)eafgevaardigde m. codéputé m.
me(d)earbeiden v. tr. sép. :ravailler avec moi ou
'oi etc.; collaborer, coopérer.
me(d)earbeidcr rn:, ...arbeidster f. 1 compagnon
m., compagne f. de travail; 2 collaborateur; coopérateur
in., ...trice f.
me(d)ebeklaagde m. & f. coaceusé rn., -e f.
me(d)ebelanghebbende m. & f. cointéressé ni.,
-e f.
me(d)ebeschuldigde m. & f. coaccusé in., -e f.
me(d)ebestaan v. intr. sép. coexister.
me(d)ebotaien v. tr. sép. payer aussi, payer sa
part.
me(d)ebewoner in. cohabitant; colocataire m.
me(d)ebiijven v. intr. sép. rester aussi.
me(d)eborg m. 1 cocaution f.; 2 cogarant rn.
me(d)ebrengen v. ti•. sép. 1 (personne) amener,
(objet) apporter; 2 (fig.) entrainer, occasionner,
exiger, vouloir; de gelegenheid brengt mede
t'occasion fait.
me(d)ebroeder m. 1 prochain m.; 2 confrère m.
me(d)ehroederschap 1 :n. confraternité f.; 2 f. (coltect.)
confrères m. pi.
me(d)eburger m., coes f. concitoyen in., -ne f.
me(d)eburgerschap 1 n. concitoyenneté f.; 2 f.
(coltect.) concttoyens m. p1. [,Jésus-Christ.
me(d)echristen as., ...in f. frère ni., steur f. ent
me(d)edansen v.intr.sép. prendre part á. la danse.
me(d)edanser m., mes f. danseur m., ...euse f.
me(d)edeelbaar adj. (cder, oost) communicable.
me(d)edeeibaarheid t. communicabilité f.
me(d)edeelen 1 v. tr. sép. partager; 2 (fig.) cornmuniquer,
faire part de; 3 v. intr. avoir sa part,
me(d)edeelend adj. cornmunicatif. [participer.
me(d)edeeler m., ...ster f. 1 copartageant, participant
m., -e f.; 2 (fig.) communicateur m.,
...trice f. [partageant m., --e f.
me(d)edeelhebber in., ...ster f. coïntéressé, co-1
me(d)edeeling f. 1 participation f.; 2 (fig.) communication
f.
me(d)edeelzaam 1 adj. généreux, libéral, charitable;
2 (fig.) communicatif, franc; 3 adv. généreusernent,
franchement.
me(d)edeelzaamheid f. 1 générosité, charité f.; 2
(tig.) caractère m. communicatif.
me(d)edingen v. intr. sép. rivaliser, concoarir.
me(d)edingend adj., ...dinger m., ...dingster f.
tival, concurrent adj. & m., -e f.
me(d)edinging f. rivalité, conctcrrence f.
me(d)edoen v. tr. & intr. sép. faire avec mol ou
tot etc.; être de la partie, en être; ik doe mede j'en
suis.
mededoogen, meedoggen n. compassion, pitié t.
me(d)edQQgend 1 adj. (cer, vost) compatissant;
2 adv. avec compassion.
me(d)edoogenioos 1 adj.impitoyable; 2 adv. sans
pitié. [toi etc.
me(d)edrinken v. intr. sép. bolre avec moi our
me(d)eëeuwig adj.. coéternel f. [& f.
me(d)eëigenaar m., ...nares f. copropriétaire m4
me(d)eërfgenaam m. & f. cohéritier m., ...ière f.
me(d)eëten v. tr. & intr. sép. rnanger avec moi ou
toi etc., partager mon ou ton etc. repas.
me(d)eëter in., ...ëetster f. convive m. & f.
me(d)egaan v. intr. sép. 1 accompagner; aller ou
venir avec mol nu toi etc.; (gqfois) se laisser enfraPner;
2 durer; 3 (fig.) être d'accord (avec) ;
marcher (avec) ; 4 (jeu) jouer; 5 (mar.) perdre
fond, glisser : 6 dat kan nog -- cela peut passer,
cola est passable.
me(d)egaand adj. t qui accompagrie, compagnon;
2 (fig.) accommodant, conciliant; 3 cornpatissant.
me(d)agetuige m. & f. cotémoin m,
me(d)egetuigen v. intr. sép. témoigner aussi.
me(d)egevangene m. & f. codétenu in., -e f.
me(d)egeven 1 v. tr. sép. donner (aussi) ; 2 (mariage)
donner en dot; 3 doener à emporter; 4 v.
intr. sép. céder.
me(d)egevorl n. sympathie; compassion f.
me(d)ehandeiaar m., ooster f. coassocié ni., -e f.
m©(d)ehebben v. tr. sép. avoir (pris) avec moi
ou tot etc.
me(d)eheipen v. tr. & intr. sép. coopérer, concourir
(à) ; prêker son assistance ou son concours (d).
me(d)eheiper m., ...sterf. aide m. & f.
me(d)ehulp f. aide f., concours m. [& f.
me(d)ehuurder rn., ...huurster f. colocataire m4
me(d)ekaarten v. intr. sép. être de la partic.
me(d)ekampen v. intr. sép. 1 prendre part á ta
lutte; 2 concourir.
me(d)ekeizer m. coempereur m.
me(d)ekiezer in. coélecteur ni.
me(d)eklinken v. intr. sép. 1 résonner; 2 trip-t
me(d)eklinker m. consonne f. [quer.
me(d)ekomen v. intr. sép. venir, arriver, accompagner.
. [réussir d emmener.
ure(d)ekrijgen v. tr. sép. 1 recevoir (aussi) ; 21
me(d)ekunnen v. intr.sép. 1 pouvoir accompagner
ou suivre; 2 (enseignement) pouvoir suivre.
me(d)elachen v. intr. sép. rire avec moi ou toi
etc.; rire aussi, s'associer au plaisir.
me(d)eieeraar m. collègue in.
me(d)eleerting m. & f. condisciple in. & f.
me(d)eleven v. tr. & intr. sép . vivre de la vie (de
qq.), être contemporain (de qc.) ; ( spectateur)
s'identifier avec (1'aeteur).
me(d)elezen v. tr. sép. lireiaussi.
me(d)eiid n. membre m„
me(d?elijden — 314 — me (d)ezelfstan,dig
1. me(d)elijden v. tr. & intr. sép. 1 compatsr;
2 prendre part d la douleur de.
2. me(d)elijden n. 1 pitié, compassion f.; —
hebben met avoir pitié ou compassion de; om —
me(d)e te hebben à faire pitié; — krijgen met
s'apitoyer sur; 2 (méd.) effection f. sympathique.
me(d)elijdend 1 adj compatissant, plein dc pitié;
2 (méd.) sympathique; 3 adv. avec compassion.
me(d)eloopen v. intr. sép. 1 accompagner, suivre;
2 vivre, être sur la terre; 3 réussir, avoir de la
veine. [pagnon m.
me(d)emaat m., ... makker m. camarade, coni
me(d)emaken v. tr. sép. fairs aussi, prendre part
d. [suivre.
me(d)emarcheeren v. intr. sép. accompagner,
me(d)emensch in. prochain m.
me(d)eminnaar m., ... minnares f. rival m., —e f.
me(d)erninnarij 1. rivalité f.
me(d)emoeten v. intr. sép. (personne) devoir
accompagner ou suivre; (chose) devoir être emporté
ou expédié.
me(d)emogen v. intr. sép. (personne) pouvoir
accompagner ou suivre; (chose) pouvoir être em-t
meden v. tr. garancer. [porté ou expédié.
me(d)enemen v. tr. sép. 1 prendre avec moi ou
toi etc., (personne) emmener, (chose) emporter;
dat 's me(d)egenomen c'est bon cr prendre; 2 (fig.)
duper, berner. [cosouscripteur in.
me(d)eenderteekenaar m. t cosignataire m.; 2 t
me(d)eonderteekenen v. tr. sép. signer ou souscrire
aussi. [comitante.
me(d)eoorzaak f. cause f. coopérante ou con-t
me(d)epachter in .. ... pachtster, ...pachteres f.
copreneur m ., ... euse f.
me(d)epassagier m. compagnon m. ou coinpagtze
f. de voyage ou de traversée.
me(d)eplichtig adi. complice.
me(d)eplichtigheid f. complicité f.
me(d)epraten v. intr. sép. prendre part à la conversation,
dire son mot; niets me(d)e te praten
hebben n'avoir rien d dire; gij kunt daarvan —
vous savet ce qui en est.
me(d)eredacteur m. corédacteur m.
me(d)ereeder m. co(m)bourgeois m.
me(d)eregent m., ces f. corégent m., ---e f.
me(d)eregeeren v. intr. sép. avoir part nu être
associé au gouvernement.
me(d)erelzen v. intr. sép. accompagner (en voyage)
• [compagne f. de voyage.
me(d)ereiziger m., ...igster f. compagnon m.,1
me(d)erekenen v. tr. & intr. sép. 1 compter avec
moi ou toi etc.; 2 comprendre (dans le même
eompte) ; faire entrer en ligne de eompte; me(d)egerekend
y compris, inclusivement; niet me(d)egerekend
sans compter; niet —, niet me(d)egerekend
worden ne pas compler.
me(d)erijden v. intr. sép. accompagner (à cheval
*u en voiture) .
me(d)eseheps sl n. créature f. comme mot ou tot
etc.; frère m., snor f.
me(d)escholier m. condisciple in.
me(d)eschreeuwen v. intr. sép. crier aussi
me(d)eschuldig adj. complice.
me(d)eslaan v. tr. sép. 1 battre ou frapper aussi;
2 v. intr. sép. réussir. [charrier.
me(d)esleepen v. tr. sép. entrainer; (rivière)t
me(d)espelen v. tr. & intr. sép. prendre part nou
jeu, être de la portie.
me(d)espeter in., ...speelster f. 1 compagnon m.
ou campagne f. de jeu ; ( unis contre d'autres)
partenaire m. & f.; 2 (mus.) exécutant m., —e f.
me(d)espreken = medegraten.
me(d)estander rn. pariisan, associé m.; (mauv.
part) compère, complice in.
me(d)estemmen v. tr. & intr. sép. 1 voter aussi,
prendre part au vote; 2 (Tig.) avcir voix au ehapitre;
3 consentir.
me(d)estrijder in., ...strijdster f. 1 compagnon
m., compagne f. de tutte; 2 compétiteur m., ...trice
f.; concurrent m., —e f.; rival in., ---e f.
me(d)eteiien v. tr. & intr. sép. = mederekenen.
me(d)etrekken v. tr. & intr. sép. 1 entrainer;
2 Yirer aussi; 3 accompagner, partir aussi.
me(d)evallen v. intr. sép. i tomber aussi; 2 (fig.)
reussir, (personne) plaire; (qqfois) dépasser l'attente.
me(d)evaller in. (fig.) réussite, (bonne) aubaine f.
me(d)evaren v. intr. sép. accompagner (en ba-
±eau) .
me(d)evechten v. intr. sép.prendre part aucombat.
me(d)evieren v. tr. sép. célébrer aussi; prendre
part d la fête, (messe) concélébrer.
me(d)evoeren v. tr. sép. (en gén.) entraïner;
(personne) emmener; (objet) emporter.
me(d)evoogd m., mes f. cotuteur m., ...trice f.
me(d)evoogdijsehap f. tutelle f. commune.
me(d)evrijer m., ...vrijster f. rival m., —e f.
me(d)ewandelen v. intr. sép. accompagner (à la
promenade) . [compassion.
me(d)ewar!g 1 adj. compatissant; 2 adv. avect
me(d)ewerken v. intr. sép. 1 travailler avec mot
ou toi etc.; 2 (trav. intellect.) collaborer; 3
(aider) contribuer (à) ; être favorable (d), servir d
souhait; coopérer (d), concourir (à).
me(d)ewerker m., ...werkster f. coopérateur; (inteil.)
collaborateur m., ...trice f.
me(d)ewerking f. coopération f., concours m.;
(intell.) collaboration f.
me(d)eweten n., oschap f. connaissance, participation
f.; met mijn --- d ma connaissance; buiten
mijn — à man insu.
me(d)eweter m. overti, initié m.
me(d)ewillen v. intr. sép. 1 vouloir accompagner;
2 (fig.) être favorable.
me(d)ezelfstandig 1 adj. consubstantiel; 2 adv.
consubstanti ellement.
me(d)ezenden -- 315 — meerslachtig
me(d)ezenden v. tr. sép. envoyer aussi ou en
rnéme temps ; joindre. [prendre part au chant.
me(d)ezingen v. tr & intr. sep. chanter aussi,t
me(d)ezuster f. steur, cons.eur f.
mediaan i adj. médian, moyen; 2 n. (papier) mé-^
mediatinader f. veine f. médiane. [dian m.
mediaanletter f. cicéro, corps onze nl.
medicijn f. médecine f., remède m.; in de —en
studeeren étudier la médecine.
medicijndrank m. potion f. (médicinale).
mediciinfiesch f. fiole f. à médecine.
medicijnmeester m. médecin m.
medicineeren v. tr. I pratiquer la médecine; 2se
médeciner, être en traitement.
medicus m. (...el) médecin m.
Medië n. la Médie.
Mediër m. Mède m.
1. medisch adj. médical; de —e faculteit la
faculté de médecine; --e smid (iron.) chirurgien,^
2. Medisch adj. mède, de Médie. [boucher m.
medium n. (xs) 1 milieu; 2 moyen, interniédiaire;
3 (spirit.) medium m.
Medusa f. (myth. & astr.) Méduse f.
mee & compos. V. 1., 2., 3. mede & compos.
meekrap f. garance f.
meskrapachtig adj. comme de la garance, rubiacé.
meekrapakker m. garancière f.
meekraprood n. (rouge m. de) garance f.
meekrapverver m. garanceur m. [alizari m.
meekrapwortel m. racine de garance f.; (comm.)J
meel n. farine f.; half wit — bis-blanc m.
meelachtig adj. (xer, xs{) farineux. [tite f.
meelbloem f. 1 fleur f. de farine; 2 (bot.) cléma-t
meelboom m. 1 sagou (t) ier m.; 2 (pop.) viorne f.;
3 redoul m.; 4 aubépine f.
meelbuil m. butoir m.
meeldraad m. étamine f.
meelhandelaar m. farinier m.
meelkalk f. chaux f. en poudre.
meelkist f..farinière f.
meelkooper m., ...koopster f. farinier m , ...ière f.
meelpap f. bouillie f.
meelreepen m. pl. macaroni m.
meelspijs f. farineux m. [nade f.
meelsuiker f. sucre m. brun en poudre, casso-t
meeltobbe, ...ton f. cuve f., tonneau m. à farine.
meeltrog m. pétrin m.
meelzak m. sac m. à farine.
meelzeef f. tamis m. à farine.
meelzolder m. grenier m. á farine.
1. meenen v. tr. 1 croire, penser; dat zou ik —
je le crois bien; 2 penser, vouloir dire; wien
meent gij? qui voulez-vous dire, d qui en avezvous?
3 penser sérieusement, parler ou dire sérieusement;
meent gij het? parlez-vous sérieusement,
est-ce sérieux ? 4 avoir 1'intention; hij
meent het goed ses intentions sont bonnes ; 't was
zoo niet gemeend ce n'était pas mon intention.
2. meenen n. pensée, intention f.; 't is —s c'es
sérieux.
3. Meenen n. Menin m.
Meenenaar m. Meninois m.
Meenensch adj. meninois.
meening f. 1 opinion f., avis rn.; zijn — zeggen
dire son opinion ou son avis; volgens mijn - --
à mon avis; 2 intention f.; van — zijn avoir Ptntention
de.
1. meer n. & f. 1 lac in.; (de) Haarlemmer --- le
lac de Harlem; 2 (t & poét.) mer f.
2. meer adj. & adv. plus; (sans complément ou
avec en) davantage; -- dan ik plus que moi; —
dan twee plus de deux ; twee --- deux de plus;
niet — ne ...plus; geen — (ne).... plus; niets —
plus rien; niemand — plus personne; nooit —
plus jamais; wat — is ce qui plus est; er zijn er
maar drie -- il n'y en a plus que trois; (des ou
zooveel) te — d'autant plus ; --- en -- - de plus en
plus ; hoe — (men heeft) hoe -- (men wil hebben)
plus (on a) plus (on veut avoir) ; dat is —
gebeurd cela s'est encore vu; hij heeft dat ---
gedaan il a encore fait cela. V. aussi meerder &
meeraal m. congre m. [meest .
meerbaars m. perche f. de lac.
meerster adj. 1 plus grand, (qqfois) plus nomhreux,
(fig.) supérieur ; 2 (german.) plusieurs.
meerdere m. & f. ( .n) supérieur m., —e f.
meerderen v. tr. azigmenter.
meerderheid f. 1 supériorité f.; 2 pluralité, majo-;
meerderjarig adj. majeur. rité f.
meerderjarigheid f. majorité f.
meerderiarigverklaring f. émancipation f.
Meerenberg n. Merenberg m.; hij moet naar —
c'est un candidat pour Charenton.
meerendeel n. plus grande partie, plupart f. .
meerendeels adv. pour la plupart.
meergemeld, ...genoemd, ...gezegd adj. itérativement
mentionné, nommé, dit.
meergevorderd m. plus avancé m.
meerkat f. cercopifhèque m., guenon f.
meerketting m. chaïne f. (d'amarrage) .
meerkoet f. foulque f., morelle f.
meerkol, ... kolf, ... kolt m. geai m.
meerle f. ( ' n) merle rn.; jonge — merleau in.;
wijfjes— merlette f.
meerlettergrepig adj. polysyllabe.
meerling m. merlin in. [quemment.
meermaal(s), ... malen adv. plusieurs fois, frél
meerman m. homme-marin; (myth.) triton m.
meermin f. sirène f.
meerpaal m. auray m., corps m. mort.
meerradijs f. raifort ni. sauvage.
meerring m. organeau m.
meersch f. prairie f. (submersible).
meerschuim n. écume f. de mer.
meerschuimen adj. d'écume (de mer).
meerslachtig adj. de différents genres.
.eerslachtigheid — 316 —
Mekka
Meerslgchtigheid f. multiplicité f. de genres.
meertouw n. amarre f.
meerval m. silure m.
meervisch m. poisson m. de lac.
meervoud n. plurtel m.
Meervoudig adj. multiplié; (vote) plural; (mot);
meerwaarde f. plus-value f. [au pluriel.
meerwortel m. chardon m. têtu, tormentille f.
meerzwijn n. marsouin m.
rees f. (meezen) mésange f.
Meesen n. messines f.
Meesensch adj. messinois.
meesmuilen v. intr. ;.ép. 1 rire dans sa barbe;
sourire; ricaner; 2 manger du bout des dents.
meesmuller m., ...muiister f.ricaneur m.,...euse f.
meest 1 adj. (le) plus grand; 2 (la) plupart; de
—e menschen la plupart des hommes; 3 (collect.)
(ie) plus; het —e aanzien le plus de prestige;
4 adv. (le) plus; de -- bezochte wegen les chemins
les plus fréquentés; het -- le plus.
meestei adv. le plus souvent.
meestbiedend adj. (le) plus offrant.
meestendeels adv. le plus souvent, presque toujours.
[souvent.
meest(en)tijds adv. la plupart du temps, le plus]
Meester m. (cos, etje) T & 1 maltre m.; 2 (enseignement)
maître m.; (chef) patron. m.; (avocat)
maitre; -- in de rechten docteur en droit ; (méd.)
médecin, véterinaire „m.; (jeu, sport) champion m.; - zijn être le maître (de), (propriété) disposer
librement (de), (véhic., navire) savoir diriger,
siavoir gouverner, avoir en main, (science) posséder;
-- worden van, zich -- maken van se rendre
maitre de, s'emparer de; -- zijn in être passé
maitre en; er is altijd -- boven -- un .fin trouve
t.oujours un plus fin qui 1'attrape; aan 't werk
kent men den --- d 1'ceuvre on connaït l'artisan.
meesterachtig (ooer, pst) 1 adj. de maitre, impérieux;
2 (école) pédant; 3 adv. en maitre; comme
un maltre. [dantisme m.
meesterachtigheid f. 1 ton m. impérieux; 2 pé-1
meesteren 1 v. tr. mattriser; 2 (méd.) traiter;
3 v. intr. pratiquer; 4 être en traitement.
meesteres f. (csen) maîtresse f.
meestergraad m. grade m. de maître, maïtrise f.
meesterknecht rn. maltre ouvrier,contre-maitrern.
meesterlijk 1 adj. (cer, cst) digne d'un maitre,
parfait, magistral; een -e zet un coup de maître;
2fadv. magistralement.
meestersoos adj. 1 sans mastre; 2 pas maïtrisable,
meesterschap n. 1 autorité f., empire m., supériorfté
f.; (spéct) - over de taal pouvoir m. sur la
langue; 2 (métiers) maftrise f.; 3 (jeu) championnat
m. [coup m. de maître.
meesterstuk n. (concr.) chef-d'oeuvre m.; (abstr.)1
meesterwortel m. angélique f. Jrancaise, impératoire
f
meesterzanger m. maître-chanteur m.
meet f. marque f.; van -- af depuis Ie commence-I
meetbaar adj. mesurable. [mat!.
meetbaarheid f. mensurabilité f.
meetbrief m. certificat m. de port.
meetgeld n. (droit m. de) mesurage; -- van hout
cordage m.
meeting f. (cos) meeting m., assemblée f.
Meetjesland n. Quatre Mériers m. pl.
meetketting m. chaïne f. (d'arpenteur).
meetkunde f. géométrie f.
meetkundig 1 adj. géométrique; 2 adv. géomé4
meetkundige m. géomètre m. [triquemenit.
meetkunst f. géométrie f. pratique.
meetlijn f. corde f. d'arpenteur.
meetlood n. niveau m. d plomb.
meetloon n. = meetgeld.
meetroede f. verge f. (d'arpenteur).
meetstok m. jalon m.
meettafel f. planchette f. (d'arpenteur).
meeuw f. mouette f.
meeuwachtig adj. laridé.
meewarig(heid) = medewarig(heid).
meezenknip f., ...slag m. mésangette f.
Mei m. 1 mai m.; 2 (branche, feuillage) mai m.
meibloem f. muguet m.
meiboom m. mai m.
meid f. i (jeune) fille f.; 2 (partic.) servante,
bonne f. En compos. de servante, (gqfois),de ser-t
meidoorn m. aubépine f. [vantes.
meidrank m. boisson f. de mai, maitrank m.
meier m. (cs) 1 bailli m.; 2 (bist.) maire m. (du
palais) ; 3 métayer, fermier m.
meierij f. 1 métairie f.; 2 (bist.) mairie f.
meikers f. cerise f. hdiive.
meikever m. hanneton m.
meineed m. parjure, faux serment m.
meineedig adj. parjure; - worden se parjurer.
meineedige m. & f. parjure m.- & f.
meineedigheid f. parjure m.
meisje n. ( cos) 1 jeune fille f.; 2 (enfant du sexe
fém.) fille f.; hij heeft drie jongens en twee -s
il a trois garçons et deux Jules; 3 (amour) belle,
fiancée f.; 4 (domestique) bonne f.; 5 (polseon)
mooi -- merlan m. blanc.
meisjesachtig adj. comme une fille, de jeune file.
meisjesgek m. friquet.
meisjeshand f. 1 main de fille; 2 écriture f. de;
meisjesnaam m. nom m. de ,jeune fille. [fitte.
Meissen n. Misnie f.
meistreel m. ménestrel m.
meitak m. mal m.
Mei tijd m. mois de mal; printemps m.
meivisch m. alose f. [né en mal.
Meivogel m.1 oiseau m.demai; 2 (fig.) enfant m.:
mejuffer f. mademoiselle f.
mejuffrouw f. 1 mademoiselle f.; 2 (bourgeoise
mariée) madame f. [quois adj.
Mekka n. La Mecque; uit -- mecquain, mea-;
Mekkaganger ---- 311 - mengelen
Mekkaganger m. pèlerin m. pour la Mecque.
melaatsch adj. lépreux.
metaatsch held f. lèpre f.
melde f. (bot.) arroche, bonne dame f.
melden v. tr. 1 (indiquer) mentionner, signaler;
zich ziek -- se porfier malade; 2 (cornmuniquer)
rnander, faire savoir; (à tous) publier; 3 annoneer;
zich laten -- se faire annoncer.
meidenswaard(1g) adj. (cer, c-st) digne d'être
mentionné, digne de mention.
melding f. mention f.
melig adj. (cer, cst) farineux; (peint.) fariné in.
melis f. mélis, sucre m. terré.
melisse f., kruid n. mélisse, citronnelle f.
melissewater ri. eau f. de mélisse ou des carmes.
melizoen n. dys(s)enterie f.
1. melk f. 1 lalt m.; 2 (mets) laitage m.; 3
(pharm.) émulsion f.
2. melk adj. qui donne du lalt; --e koe vache
pleine, (aussi) vache laitière; de koe is -- la vache
a vélé.
melkachtig adj. laiteux, (méd.) galactode.
melkader f. veine f. lactée.
melkafscheiding f. secrétion f. lactée.
melkbaard m. 1 poll follet, duvet m.; 2 (fig.)
blanc-bec, béjaune m.; 3 amateur m. de lalt ou de
laitage.
melkbloem f. herbe f. à lait, polygale m.
melkboer m., min t. laitier m., ...ière f.
melkdistel f. laiteron m.
melkemmer m. 1 seau m. à lalt; 2 seau m.à traire.
melken v. tr. (molk, heeft gem lken) 1 traire;
2 (fig., lapins, pigeons) élever; (maisons) exploiter;
3 (fig.) saigner, plumer.
melkeppe f. sélin m.
melker m. (os) 1 trayeur m.; 2 poisson m. laité.
melkerij f. 1 laiterie f.; 2 (action) trayage m.
melkflesch f.,bouteille f. d lalt; (enfant) biheron4
melkgeit f. chèvre f. laitière. [ni.
melkgevend adj. laitier; (scient.) lactigène.
melkglas n. 1 verre m. d lait; 2 verre m. opale.
melkhaar n. poilfollet, duvet m.
melkhuis n., ...inrichting f. laiterie f.
melkjaspis (objet) m., (matière) n. lactite f.
melkkaas f. & m. fromage m. à la crème.
melkkalf n. veau m. de lait
melkkan f. pot m. au lalt.
melkkarn f. baratte f.
melkkelder m. cave au lalt, laiterie f.
melkkleur f. 1 couleur f. de lalt; 2 teint m. de lis.
melkklier f. glande f. mammaire.
melkkoe f. 1 vache f. laitière; 2 (fig.) vache f. à;
melkkoffie f. café m. au lair. [lalt.
melkkom f. bol m.
melkkoorts f. fièvre f. de lalt.
melkkost m. laitage m.
melkkruid n. polygale, laiteron rn.
melkkruik f. cruche f. d lalt.
melkmeid f. trayeuse f.
melkmeisje n. laitière f.
melkmeter m. (ga)lactomètre rn.
melkmuil m. blanc-bec, béjaune m.
walknap ni. jatte f. à lait.
melkpap f. bouillie f. au lait.
melkpoeder, ...poeier n. lait rn. en poudre.
melkpomp f. tétine f.
melkpot m. pol m. au lait.
melksap n. 1 suc m. laiteux; 2 (bot.) latex, lalt
végétal rn.; 3 (méd.) chyle m.
melksap pi g adj . laiteux, laciifére.
melksaus f. sauce f au lait.
melkschotel m. plat m. au lait.
melkschurft f. & n. roujfe f.
melksoep f. soupe i. au fait.
melkspijs f. lailage m.
melkstaa(nde)r m. grande cuve f. au lalt.
melksteen m. galactite, lactite, pierre f. de bit.
melkster f. traveuse f.
melkstoel m. sellette f. de trayeuse.
melksuiker f. sucre rn. de lalt, lactine, lactose f.
melksuikerzuur n. acide rn. saccholactique ouf
rnelksuikerzuurzoutn .saccholactate m. [muctque.
melktand m. dent f. de lalt.
melktijd m. heure f. de traire.
melkvat n. 1 tonneau m. d lait; 2 (anat.) vaisseau
m. lactifère.
melkvee n. bétes f. pl. u lait.
melkvrouw f. laitière f.
melkwagen m. charrette f. de laitier.
melkweg m. voie f. lactée
melkweger m. pèse-laii in.
melkwit adj. blanc comme du lalt.
melkzeef f. couloir m
melkzuur 1 adj. aigre comme du lalt caité;
(chim.) lactique, galactique; 2 n. acide m. lacH-1
melkzuurzout n. lactate m. [que,
melodieus, melodisch adj. mélodieux.
meloen m. melon m.
meloenappel m. pomme-melon f.
meloenbak m., ...bed n. melonnière f.
meloenvormig adj. en forme de melon, meloné,t
Memel m. Niémen in. [meloniforme.
memorandum n. agenda rn.
memoreeren v. tr. remérnorer.
memoriaal m. (...alen) mémorial m.
memorie f. (...1ën) 1 rnémoire f.; 2 (écrit) mémoire
m.; ----- van toelichting exposé m. des motifs.
memorieboekje n. agenda, carnet m.
memoriewerk n. affaire f. de mémoire.
memoriseeren v. tr apprendre par coeur.
men pron. indéf. on, bon.
mengbaar adj. (der, cost) miscible.
mengbaarheid f. miscibilité f.
mengel n. mingle m.
mengeldichten n. pl. mélanges in. pl.; poésiest
mengelen = mengen. tf. pl. mélées.
mengeling — 318 -- menschpaard
mengeling f. 1 mixtion f., mélange m.; 2 (litt.)
—en mélanges m. p1., miscellanées f. pl.
mengelklomp m. chaos m.
mengelmoes n. 1 mélange, pot-pourri, salrnigondis
m.; 2 (fig.) marmelade f., méli-mélo m.
mengelstoffen f. pl. oeuvres mêlées, miscellanées^
mengeltaal f. langue f. mixte. [f. pl.
mengelwerk n. mélanges m. pl.
mengen 1 v. tr. T méler, (à dessein, avec art) mélanger;
(chaux) gacher; (farine) détremper; (métaux)
allier; (mercure) amalgamer; zich —
onder se méler dans; zich -- in se méler de; gemengde
melk, wijn lait, vin coupé; gemengde
commissie, getal commission, nombre mixte;
2 n. mixtion f., mélange m.
menging f. mélange m., mixtion f.; (techn. &
rnath.) alliage m. [d'alliage.
mengingrekening f. calcul m. de melange oul
mengkoren n. méteil in.
mengsel n. (cs) mélange m., combinaison f.;
(rnéd.) mixture f.; (fig.) composé m.
menie f. minium m.
meniën v. tr. teindre au minium.
menig adj. maint; —e slapelooze nacht mainfe(
s) veille(s).
menigeen pion. plus d'un, bien des gens; — zegt
il y en a qui disent, biens des gens disent ; — die
t+ei ... qui.
menigerhande, ...lei adj. de plusieurs espèces ou
sortes; de différentes manières.
menigmaal adv. maintes fois, plusieurs fois; hoe
—combien de fois.
menigte f. ( c.' n) multitude, foute f., grand nombre
fln.; in —, bij — en foule, en masse.
menigvoud n. (math.) multiple m.
menigvgudig, menigvtldig 1 adj. (oer, oost)
divers, différent, nombreux, multiple; 2 adv. diverseinent,
abondamment.
menigvuldig hei cl f. fréquence, multiplicité,
abondance f.
menigwerf adv. maintes fois, plusieurs fois.
Menist in. mennonite m.
menistenblauw n. bleu m. céleste.
menistenbruiioft f. (iron.) vidange f.
menistenstreek m. artifice m.
menistenzusj e n. sainte nitouche f.
mennen v. tr. mener, conduire.
menner m. (cs) co'iducteur m.
menseh 1 m. ( oen, c je) homme, (être) humain
M., personne f.; (au plur.) gens m. pl., monde m.;
—je petit homme, bout d'homme, homoncule m.;
----en en dieren les hommes et les animaux, les béles
et les Bens ; de groote —en les grandes personnes
; -- worden se faire homme, (fig.) s'human
ser; geen -- personne; ieder - toot le monde;
wat een —en! que de monde! er zijn---en en —en
ii y a gens ei ;gens^, onder de —en kom se montrer;
er als een — uitzien avoir une forme oufigure
humaine; 2 n. individu m., créature f.; dat
ouwe -- ce pauvre vieux m., cette pauvre vieille f.
En compos. menschen d(e l)'homme ou humain.
menschaap m. (singe m.) anthropomorphe m.
menschdom n. genre humain m., humanité f.
menschelijk 1 adj. humain; --- worden s'humaniser;
2 adv. humainement.
menschelijkerwi)ze adv. humainement ; --- gesproken
humainement parlant.
menschelijkheid f. humanité f.
menschenbloed n. song m. humain.
menscheneter m., ...eetster f. anthropophage m.;
menschengedaante f. forme f. humaine. [&f.
menschengeheugen n. mémoire f. d'homme; bij
-- de mémoire d'homme.
menschengeslacht n. genre m. humain.
menschenhaal m. requin m.
menschenhaat m. misanthropie f. [m. & f.
monschenhater m., ...haafster f. misanthrope;
nenschenheugenis f. = menschengeheugen.
menschenhoofd n. teute d'homme; (fig.) tête f.
humaine.
menschenjacht f. chasse f. d l'homme.
menschenkenner m. connaisseur m. d'hommes.
menschenkennis f. connaissance f. des hommes ou
de l'homme; -- hebben connaitre les hommes.
tnenschenkind n. homme m.; (bible) enfant m. de
l'homme; —eren enfants des hommes.
menschenleeftijd m. alge in. d'homme, génération;
menschenleven n. vie f. humaine. [f.
menschenliefde, ... min f. amour m. de l'humanité;
philanthropie f.
menschenmoord m., coenaar m homicide m.
menschenofter n. sacrifice m. humain.
menschenpaar n. couple m. humain.
menschenplicht m. devoir m. humain.
menschenras n. race f. humaine.
menschenrecht n. droit m. de !'homme.
menschenroof m. rapt m.
menschenschuw adj. farouche.
menschenstem t. voix f. humaine.
menschenverstand n. bon sens m.
menschenvisscher m. pécheur m. d'hommes.
menschenvleesch n. chair f. humaine.
menschenvrees f. crainte f. des hommes, (scient.)
anthropophobie f.; zonder— sans respect humain.
menschenvriend m. philanthrope m.
menschenwaarde f. dignité f. humaine.
menschenwerk n. ouvrage m. d'homme.
menschheid f. humanité f.
menschkundiq 1 adj. (ier, 'st) connaissant
l'homme ou les hommes; 2 adv. en connaisseur
des hommes.
menschlievend 1 adj. (oer, oost) humain, pkilanthropique;
2 adv. humainement, en philanthrope.
menschligvendheld f. humanité, philanthropie f.
menschpaard n. centaure m .
menschstier -- 319 --- met
menschstier m. minotaure m.
menschvormig adj. á figure humaine, anthropoïde,
anthropomorphe.
menschwording f. incarnation f.
Mentz n. Mayence f.; cer m. Mayencais in.;
ooisch adj. mayencais.
mep m. (apen) coup, soufflet m.
meppen v. tr, donner un souffler (à).
Mercurius m. Mercure m.
Mercuriusstaf m. caducée m.
merel f., merelaar m. = meerle.
meren v. tr. (meerde, heeft gemeerd) amarrer.
merg n. moelle f.; door - en been dringen pénétrer
jusqu'à la moelle (des os) .
mergachtig adj. moelleux, médullaire.
mergbeen n. os m. à la moelle.
mergel f marne f. En compos. marneux.
mergelachtig adj. marneux.
mergelen v. tr marner.
mergelgraver m. marneron m.
mergelgroeve f. marnière f.
Merg(h)em n. Merville f.
mergiepel, ...trekker m. tire-moelle m.
mergpijp f. os m. à la moelle.
mergsap n. suc m. ou huile f. médullaire.
mergs-`raat m. rayon m. médullaire.
meridiaan m. (...anen) méridien m.
meridiaanshoogte f. hauteur f. méridienne.
merinos n. mérinos m.
merinos(schaap n.) m. mérinos m.
merk n. T & 1 marque f.; 2 (spéct) ticket; 3 (jeu,
sur Jane carte) guidon m.; 4 (marée) laisse t.
merkbaar 1 adj. (der, ost) perceptible, sensib
le
; 2 adv. sensi blernent, visiblement.
merkcijfer n. cote f.
merkdoek m. marquoir m.
merkelijk 1 adj. remarquable, notable, sensible;
2 adv. remarquablement, ext rêmement.
merken v. tr. 1 marquer; het linnengoed - marquer
le linge; 2 apercevoir, remarquer, voir; dat
kan men -- cela es! visible ; niets laten --- ne faire
semblant de rien ; 3 n. marque f., marquage m.
merker m. ( mos) marqueur m.
merkgaren, ...ijzer n. fil, fer m. à marquer_
merking f. marque f., marquage m.
merkinkt m. encre f. à marquer le linge.
merkkatoen n. coton m. à marquer.
merklap m., ...lat f. marquoir m.
merkletter f. 1 marque f.; 2 (impr.) réclame f.
merkpaal, ...steen m. bor-ne f.
merkster f. marqueuse f.
merkstok m. jalon m.
merkteeken n. marque f
merkwaardig 1 adj. remarquable, notable; extraordinaire,
curieux, singulier; 2 adv. remarquablement,
singulièrement.
merkwaardig hei d f. chose remarquable, curiosité f.
merkzijde f. soie f. à marquer.
merlijn m. émerillon in. [adj. mérovingien.
Merowinger m. Mérovingien m.; ...wingischt
merrie f. (c's & ...1ën) junient f.
merrieveulen n pouliche, pouline f.
mes n. couteau m.; 't -- trekken jouer du cofiteau;
onder 't -- zitten 1 se faire raser, 2 subir
un examen, étre sur la sellette ; er is wat voor 't -^-
il y a du pain sur la planche.
meskant adj. & adv. d vive aréte.
messenhandel m. coutellerie f.
messenlegger m. chevalet m.
messenmaker m. coutelier m.
messenmakerij f. coutellerie f.
messenslijper m. rémouleur m.
messenwinkel m. coutellerie f.
Messias m. (xsen) Messie rn.
messing n. (métal) laiton, potin m.
messingen ad;. de ou en lailon.
messinggieter m. dinandier m.
messingwaren f. pl. dinanderie f.
mest m. 1 excréments m. pl., fiente f.; (fauves)
fumées f. p1.; (à l'écurie ou 1'étable) fumier m.;
2 (pour la terre) engrais rn.
mestaarde f. terreau m.
mestbak m. auge f. ou trou m. á fumier.
mestbeest n. bête f. à l'engrais.
mestbrok m. páton m.
mesten 1 v. tr. (terre) fumer, engraisser ; (anirst.)
engraisser; 2 v. intr. jeter ses excréments, fiets
ter; 3 n. fumage, engraissage m.
mester rn. ( mos) fumeur, engraisseur m.
mestgier f. purin m.
mesthoen n. poulet m. engraissé ou gras.
mesthoop m. fumier m.
mesties m. & f. (...zen) mélis m., métisse t.
mesting f. fumage, engraissage m.
mestkalf n. veau m. à l'engrais.
mestkar f. tombereau m. à fumier ou de la voirie,
mestkever m. stercoraire m.
mestkoe f. vache f. à l'engrais.
mestkooi f. mue, épinette f.
mestkuil m. fumier rn.
mestmengsel n. compost m.
mestos m. bceuf m. d l'engrais.
mestloeder n. goudre d'engrais, poudrette f.
mestpoel, ...put m. fumier m.
meststof f. engrais rn.
mestvaalt f. fumier m.
mestvarken n. cochon m. à l'engrais.
mestvee n. bêtes f. pl. à l'engrais.
mestvoe(de)r n. engrais m., provende f.
mestvogel m. oiseau m. à l'engrais.
met prép. l avec; --- al dat avec tout cela; 2 à; --
ons zessen à six; -- verschillenden à plusieurs;
-- de naald d l'aiguille; boterham -- ham tattine
au jambon; noenrriaal -- visch diner au
poisson; - luider stem d haute voix; - tem. te
doen hebben avoir affaire à qq.; 3 de; 't is -
m staal -- 320 --- m ddeldeut
hem gedaan c'en est fait de lui ; - een hoofdknik
d'un signe de tête; - eigen hand de sa propre
main; -- een halve kip soupeeren souper d'un
derni-poulet; 4 par; - de post, de boot, den
trein par la poste, par le bateau, par te train;
-- dit weer par un temps parel!; 5 en, dans; -
witte handschoenen en gants blancs; - het doel
•tri en vue de; - rijen van zes en colonnes de six;
6 hij - zijn vrouw lui et sa femme; - elkaar
ensemble; ik zeg - u je dis comme vous; - het
glas in de hand le verre d la main; - tranen in
de oogen les larmes aux yeux.
metaal n. (...alen) métal m.; een hart van - un
coeur de pierre. En compos. métallique.
metaalachtig adj. métallique.
metaalader f. filon m.
metagibeschrijving f. métallographie f.
metaalbewerker m. (ouvrier m.) métallurgiste m.
metgalgieter m. fondeur m.
metaglhoudend adj. métallifère.
metgaikever m. cétoine f.
metaalkunde f. métallographie f.
metaalkundig adj. metallographique.
metaalschuim n. écume, crasse, scorie f.
metaalslak f. scorie f.
metaalwaren f. pl. quincaillerie f.
metalen adj. de ou en métal.
metailieken f. pl. métalliques f. pl.
meteen adv. immédiatement, tont de suite.
meten v. tr. (mat, heeft gem ;ten) mesurer ; (so1)
arpenter; (bois) corder; (vaisseau) jauger.
meteoor m. (...oren) météore m. En compos.
météorique.
1. meter m. ( cs) 1 mesureur, toiseur, arpenteur
tin.; 2 (instr.) compteur m.
2. meter m. (os) (mesure) mètre m.
3. meter f. (xs) marraine t.
meterschap n. marrainage m.
metgezel in., c , Iin f. compagnon m., compagne f.
meting f. mesurage, aunage, jaugeage, nivelle-;
metselaar m. (os) T maçon rn. [ment m.
Metselaarsbaas m. maître-maçon m.
metselara f. maconnerie f.
metselen 1 v. tr. maconner; 2 n. maconnage m.,
metselhamer m. hachette f. [maconnerie f.
metselkalk f., ...specie f. mortier m.
metselspin f. mafonne f.
metselsteen m. brique f.
metselwerk n. maeonnage m., maconnerie f.
metten t. pl. matines f. pl.; donkere ou duistere
-- ténèbres 1. pl.; korte - naken met trancher
net, ne pas faire de complimenis.
metteniijd m. (heure f. des) matines f. pl.
metterdaad loc. adv. effectivement.
metterhaast, ...spoed loc. adv. d la hdte.
mettertijd loc. adv. avec le temps, un jour.
'metterwoon loc. adv. à demeure.
metworst f. saucisson in. fumé.
Metzig n. Messancy m.
meubel n. (cs & c'en, co tje) meuble m.
meubelbewaarplaats f. garde-meubles m.
meubelen, meublieeren v. tr. meubler; -gemeubileerde
kamers appartement garni.
meubelgordijn f. & n. draperie f. meublante.
meubelmaker m. fabricant m. de meubles, ébéniste
m.
meubelpapier n. papier m. peint, tapisserie f.
meubelstof f. tissu m. d'ameublement.
meubelstuk n. meuble m.
meubelwagen m. tapissière f.
meubileeren = meubelen.
meug f. gout, gré m.; elk zijn - chacun son gout,
meugebet m. & f. qui se contente des restes d'autrui.
jétuver doucement.
meuken v. tr. & iritr. (faire) cuire à petit feu,1
mevrouw f. 1 (titre et en apostrophe) madame f.;
2 (autrement) dame; (icon.) madame f.
Mexico n. 1 le Mexique m.; 2 (ville) Mexico m.
Mexikaan m. Mexicain m.; sch. adj. mexicai
n.
miauw 1 m. miaulement m.; 2 (interj.) miaou.
miauwen 1 v. intr. miauler; 2 n. miaulement m.
mica n. mica m.; o chtig adj. micacé.
Michael, Michiel m. Michel m.; op St Michiels
à la St Michel.
middag m. (12 heures) midi m.; (après 12 heures)
après-modi ; heden - om 4 uur aujourd'hui
après-midi à quatre heures.
middagcirkel m. méridien m.
middagdienst f. service m. de l'après-midi.
middagdutje n. sieste f.
middageten n. diner m.
middaglijn f. méridienne f.
middagmaal(tijd m.) n. diner m.; -tje dinette f.
middagmalen v. in tr. insép. diner.
middagrust f., ...slaapje n. sieste f.
middagschoone f. dame f. de onze heures.
1. middel adj. moyen. En compos. moyen.
2. middel f. & n. (cos, otje) 1 milieu ni.;
2 milieu m. du corps, ceinture. taille f.
3. middei n. (men, motje) T moyen m.; door
--- van au moven de ; alle -en beproeven mettre
tous les moyens en oeuvre. [...trice f.
middelaar m., ester f. (cs) médiateur m.4
middelaarsambt, middelaarschap n. médiation f.
middelader f. (veine f.) médiane f.
middelbaar 1 adj. moyen; ...bare tijd temps
moyen; - onderwijs enseignement moyen ou secondaire;
2 (pas direct) médiat; -bare oorzaak
cause médiate; ...bare vorst prince médiat; 3 (de
qualité moyenne) médiocre; 4 adv. en moyenne.
middelborst f. mésothorax m.
middelbuik m. mésogastre m.
middeldarmvlles n. mésentère m.
middeldek n. entrepont m.
middeldeur f. porie f. intérieure.
middelding -- 321 -- mijndelver
middelding n. 1 chose f. in;ermédiaire; 2 (fig.
mauv. part) chose ou individu équivoque; compromis
m. (en+re).
middeleeuwen 1. pl. moyen dge m.
mid deleeuwsch adj. du moyen dge, médiéval,
(mauv. part) moyendgeux. [moyenner.
middelen v. tr. 1 parlager en deux; 2 arranger,j
middelertijd, middelerwi)l adv. en attendant,
dans l'intervalle, entre temps.
middelevenredig adj. moyen proportionnel; de
—e la moyenne proportionnelle.
middelgang f. 1 corridor m. central; 2 m. (équit.)
entre-pas m.
middelhand f. métacarpe m.
middeling f. médiation f.
middelkamer f. chambre f. du milieu.
middellaan f. altée f. maitresse.
middeilandsch adj. méditerrané; de M---e Zee
la mer Méditerranée; van de M—e Zee
médilerranéen.
middellijf n. milieu du corps m., ceinture, taille f.
middellijk 1 adj. indirect, médiat; 2 adv. indirectement,
médiatement.
middellijn f. 1 diamètre m.; 2 (géog.) équateur m.;
(main) (ligne f.) mensale.
middelmaat f. moyenne t.; (fig.) juste milieu m.
relddeimatlg 1 adj. moyen; (mauv. part) médioere;
2 adv. en moyenne, médiocrement.
middelmatigheid f. médiocrité f.
middelmuur m. mur m. mitoyen. [adj. & m.
Middeinederlandsch adj. & n.moyen néerlandaisj
middelprijs m. prix m. moyen.
middelpunt n. T centre m.
middelpu ntschuwend, ...vliedend adj. centrifuge.
middelpuntshoek in. angle m. au tentre.
middelpunttrekkend, ...zoekend adj. centripète.
middelrif n. diaphragme m.
middeischeeps adv. au milieu du vaisseau.
middelscheepsch adj. du milieu du vaisseau.
middelschip n. milieu m. du vaisseau.
middelschot n. cloison f.
middelslag n., ...soort f. 1 espèce ou grandeur f.
moyenne; 2 (écrit.) moyenne t.; 3 (typo.) médiuscule
f.
middelstaat, middelstand m. 1 condition moyenne;
2 (social) classe f. moyenne. [m.
middelste 1 adj. du milieu, central; 2 n. milieut
middelstem f. voix f. moyenne; hooge — alto m.;
lage — baryton m.
middelstof f. médium, milieu m.
middelstuk n. milieu, entre-deux m.
middelterm m. terme moyen, moyen terme m.
middeltocht m. centre m.
middeltoon m. ton ou son m. moyen.
middelvinger m. médius m. [m.
middelvoet m. pied m. moyen; (anat.) métaiarset
middelweg m. chemin m. du milieu; (fig.) moyen
terme m.; er is geen -- il n'y a pas de milieu.
middelzak m. (bill.) blouse f. du milieu.
midden n. milieu, centre in.; te — van, in 't —
van, —in, —op au milieu de; —door par le
milieu de; uit ons — d'entre nous; in ons —
parmi nous ; het — van Januari, April, Mei etc.
la mi janvier, la mi-avril, la mi-mai etc. En
compos. central.
Midden-Afrika n. Afrique f. centrale.
middendogr 1 adv. par le milieu; 2 prép. à travers.
Midden-Europa n. Europe f. centrale.
middenin adv. au milieu, au centre.
middernacht m. 1 minuit m.; 2 (point cardinal)
septentrion, nord m.
midderngchtelljk adj. de minuit; nocturne.
middernachtsmaal n. médianoche m.
midscheeps(ch) = middelscheeps(ch).
midwinter m. mi-hiver f., coeur m. de 1'hiver.
Mie f., Mietje n. Mariette, Marion, Mimi f.
mier f. ( men, otje) 1 fourmi f.; witte -- termke
m.; 2 (fig.) pauvre diable m.
mieren 1 v. intr. fourmiller; 2 v. tr. embêter.
mierenbrood n. larves f. pl. de Tourmi.
mierenei n. 1 ceuf m. de fourmi ; 2 (bot.) saxi
miereneter m. fourmilier m. [phrage t.
mierenjager m. torcou, torcol m.
mierenleeuw m. Jourmi-lion m. [fourmis.
mierennest n. 1 fourmilière f.; 2 (bot.) nid m. de4
mierenolie f. huile f. forrnique.
mierenzuur n. acide m. formique.
mierik(wortel) m. raifort m.
Mies f. Mimi f.
miezerig adj. pluvieux; (fig.) ennuyeux,embêtant,
mij pron. moi, d mol, (devant le verbe) me.
mijden v.tr. (meed, heeft gemeden) 1 éviter; fair;
zich — voor se garder de; 2 (absolt) zich -- st
ménager.
mijl f. lieue f.; (hist.) mille m.; (scient.) kilomètre
m.; dat is de — op zeven(en) c'est un
détour; de — op zeven gaan prendre le chemin
des écoliers, (fig.) y aller par quatre chemins.
mijlpaal m. borne f. (kilométrique).
mijisteen m. pierre f. milliaire.
mijmeraar m., aster f. (cs) réveur m., ...euse f.
mijmeren Iv. intr. rêver, rêvasser, 2 n. rêverie 1.
mijmerend, mijmerig adj. rêveur, songeur.
1. mijn 1 adj. pass. mon, ma, mes; (attrib.)
mien, d moi ; 2 pron. poss .: het —(e) en het dijn(*)
le mien et le tien; de — en les miens.
2. mijn pron. pers. mal, à moi, me.
D 3. mijn f. (marehé) criée; D minque (belg.)f.,1
4. mijn f. mine f. [(franc.) m.
mi)nader f. filon m.
mijnbouw m. exploitation f. des mines.
mijnbouwkundig adj. minner.
mijnbouwkundige m. ingénieur m. des mines.
mijnbouwmaatschappij f. société f. minière.
mij ndeiver m. mineur m.
mijnen -- 322 - mineraloog
1. mijnen v. tr. vendre ou acheter d la criée ou
au mincue ou (belg.) d la minque. [miner.
2. mijnen v. tr. & intr. 1 pratiquer des mines; 21
mijnent : te(n) — chez moi.
mijnenthalve, ...wege adv. pour moi, quant d
snol, (absolt) soit; van mijnentwege de ma part.
mijnentwil : om — loc. adv. pour (1'amour de)T
1. mijner nl. mineur m. [mol.
2. mijner rn. (à la criée) 1 crieur; 2 acheteur m.
mijnerzijds adv. de ma part.
mijngalerij, ...gang f. galerie f.
mijngas n. grisou al.
mijngraver m. mineur m.
mijngroeve t. fosse f.
mijnheer m. (men, mijne heeren) monsieur ni.;
—en messieurs ; —tje mon petit monsieur.
mijning f. vente f. d la criée ou d la minque ou
au minque.
miningenieur m. ingénieur m. des mines.
mijnlamp f. lampe f. de mineur.
mijns 1 gén. de Ik de moi; 2 gén. m ou n. sing. de
2. mijn; — bedunkens, — erachtens d mon avis.
mijnschacht f. bure f.
mijnstof f. minerai m.
mijnwaarde f. valeur f. minière.
mijnwerker m. mineur in.
mijnwel f. loi f. miniere ou sur les mines.
mijnwezen n. régime rn. rninier; corps m. des nu-t
1. mijt f. (irs.) mite f. [nes.
2. mijt f. (monnaie) liard m., rnaille f.
3. mijt f. (bols) tas, monceau m., (foie, blé)
meute f.
mijten v. tr. mettre en tas ou en meule's) .
mijter m. (cos) mitre f.; een hooge -- (iron .) urz
mijterdragend adj. mitré. [tras bonnet.
mijterdrager m. porie-mitre m.
mijterig adj. 1 plein de rnites, vermoulu : 2 (fig.)
m ilpropre, sale; 3 maussade.
Mijterstad f. ville f. épisconale.
mijtervormig adj. mitriforrne; (anat.) mitral.
1. mik f. (^ ken) 1 farïne f.; 2 (pain) miche f.;
zijn — vooreten pain blanc pain bis.
2. mik f. (coken) 1 branche f. fourchue; 2 étai
M. (fourchu); binnen —ken (fig.) d 1'abri ;
3 fourche patibulaire, potence; 4 (berger) houlette
f.; (mar.) chandelier m.; (pêche) valet m.;
(pompe) potence f.; (corderie) chevalet m.
3. mik m. ( c ken) 1 visée f.;2 (sur 1'arme) mireT
mikijzer n. mire f. [f.; 3 but m.
1. mikken v. intr. viser; op iets — viser qc.
2. mikken v. intr. faire un mouvement. V. kikken.
mikmak m. 1 embarras m., difficulté f., micmac
2n.; 2 pêle-mêle, pot-pourri m.; 3 frime f.
mikpunt n. point m. de mire; tot -- dienen servir
de cible f.
mild 1 adj. mou; (viande) tendre, (cuir) souple,
(vin) généreux, (pluie) doux, fécond ; 2 généreux,
arge; — in woorden généreux en paroles; —
met woorden prodigue de paroles; 3 adv. tendrement
; généreusement, abondamment.
milddadig 1 adj. généreux, charitable; 2 adv,
généreusement.
milddadigheid f. générosité, charité f.
Milden, Molden n. Moudon m.
mildheid f. 1 tendreté, souplesse f.; 2 générosité,
bienveillance f.
milicien m. conscrit, milicien m. [armée f.
militair 1 adj. & m. militaire adj. & m.; 2 n.4
militie f. 1 conscription; 2 nation f. armée.
millioen n. million m.
millionair m. millionnaire m.
Milo 1 m. (pers.) Milon m.; 2 n. (géog.) Milo m.
1. milt f. rate f.; de — uitsnijden dérater.
2. milt f. (du poisson) lait m., laitance f.
miltader f. veine f. splénique.
miltbeschrijving f. splénographie f.
milter m. poisson laité ou mille.
miltklier f. glande f. splénique.
miltkruid n. asplénion m.
miltlijden n., ...pijn f. splénalgie f. [nitef.
miltontsteking f. inflammation de la rate, splé-t
miltvuur n. liénite f., mourroy m., (porcs) ratellef.
miltziek, ... zuchtig adj. 1 splénétique, hypocondre;
2 (vét.) charbonneux.
mistziekte, ... zucht i. 1 hypocondrie f., spleen m.;
2 (vét.) = miltvuur.
mimicus in. (...cl) mime m.
mimiek f., mimisch adj. mimique adj. & f.
mimi(tafel) f. table f. gigogne.
1. min f. (co nen) nourrice f.
2. min f. amour m. V. minne.
3. min adv. 1 peu; te — trop peu, en moins;
2 moins.
4. min adj. 1 médiocre, mauvais; 2 mal, bas;
3 commun ; vil. [faire peu de cas de.
minachten v. tr. insép. mésestimer; dédaigner;;
minachtend 1 adj. dédaigneux, méprisant; 2 adv.
dédaigneusement, avec mépris.
minachting f. dédain, mépris m.
minder 1 adj. moindre; — worden diminuer,
(maiade) baisser; 2 inférieur; 3 adv. moins.
minderbroeder m. frère m. mineur.
mindere m. & f. (x n) inférieur m., —e f.
minderen v. tr. & intr. diminuer; (tricot) rétré-;
minderheid f. 1 infériorité; 2 minorité f. [cir.
mindering f. diminution f.; (comm.) rabais m.,
diminution f.; (tricot) rétrécissement; in — komen
van ou' op venir en déduction de.
minderjarig adj. mineur m.
minderjprigheid f. minorité f. [quilibré.
minderwaardig adj. 1 inférieur f.; 2 (méd.) désé-t
mineraal adj. & n. minéral adj. & m.
mineraalwater n. eau f. minérale.
mineralenrijk n. règne m. minéral.
mineralpQg m. (...Qgen) minéralogiste m.
minerval — 323 misgelden
minerval n. rétribution f. scolaire, minerval m.
mingenot n. plaisirs m. pl. de l'annour.
miniatuurschilder m. miniaturiste m.
minimaaithermometer, minimum... m. thermotnètre
m. à minima.
minister m. ministre m.
ministerie n. (...iën & xs) ministère, cabinet m.
ministerieel adj. ministériel.
ministerschap n. ministère m.
minnaar m. ( mos) 1 amoureux; 2 amateur m.
minnari! f. (cen) amours m. p1.
minne f. amour m.; in der -- à l'amiable. V. 2.
min, et pour les cornpos. (minnebrand, minnebrief
etc.) V. liefdebrand, liefdebrief etc.
Minnegod m. dieu de l'amour, Cupidon m.; de
—goodjes les Amours m. p1.
minnekoozen 1 v. tr. insép. caresser, courliser;
2 v. intr. insép. se courtiser, filer le parfait
amour, flirter. [f., flirt m.
minnekoozerij, ...koozing f. amours f. p1., courl
minnelijk 1 adj. aimable, obligeant; 2 —e schikking
arrangement à l'amiable; 3 adv. gracieusement,
obligeamment.
minnelijkheid f. amabililé, gracieuseté f.
minnemoe(de)r f. 1 nourrice f.; 2 (poét.) Vénus f.
minnen 1 v. tr. aimer, chérir; 2 courtiser; 3 allaiter,
nourrir; 4 n. amour m.
minnenijd m. jalousie f.
minnevader in. père m. nóurricier.
minor 1 adj. mineur in.; 2 m. mineure f.
minst 1 adj. moindre; 2 n. moins m.; 3
adv. moins; op het — à tout le moins, pour le
moins; in het — niet pas le moins du monde ,° ten
—e (restriction) au moins, (substitution) du
moins.
minste 1 m. & f. inférieur m., —e f.; dernier m.,
,..ière f.; 2 n. moins m.
minstreel m. ménestrel m.
minus 1 adv. moins; 2 n. déficit in.•
minusteeken n. signe m. moins.
minuut f. (...uten) T minute f.; op de — à laf
minuutgias n. minute f. [minute.
minuutlijn f. ligne f. de loch.
Iminuutrad n., ...wijzer in. roue, aiguille f, des
cninutes. [école gratuite.
minvermogend adj. indigent; school voor --enl
Minzaam 1 adj. (...amen, cst) aimable, affable,
)bligeant ; 2 adv. aimablement, avec affabilité.
minzaamheid f. amabilité, affabilité f.
minziek adj. amoureux, langoureux.
mirabel f. (ooien) mirabelle f.
mirabellenbeom m. prunier m. de Syrie.
Mirakel n. miracle m.
mirre f. myrrhe f.; met — myrrhé.
mirt m. myrte m.
mirtaehtig adj. comme du myrte; myrtacé.
m.irtebes, ...bezie f. myrtille, airelle f.
mirteboem m, myrte m.
1. mis f. ( osen) (relig.) messe f.
2. mis f. (xsen) foire f.; de Frankforter -- la
foire de Francfort.
3. mis f. (sen) foute, erreur f.
4. mis adj. 1 manqué, raté; 2 inexact, erroné,
faux; --- zijn se tromper (de) ; je hebt het — tu
fair erreur.
5. mis préf. mal : mishandelen maltraiter; dé
mishagen déplaire; mé, més: mistasten méprendre,
mishuwen mésallier.
misachten, ...ing = minachten, ...Ing.
1. misbaar n. vacarme, tapage m.; — maken se
démener. [dispensable.
2. misbaar adj. dont on peut se passer, pas in-t
misbak n. 1 pain m. mal cuii; 2 (fig.) échec m.;
personne f. difforme, avorton in.
misbakken adj. 1 mal cuit; 2 (fig.) difforme, mal;
misbaksel n. = misbak. [biti.
misbegrip n. idée f. fausse.
misboek n. miscel m.
misbrood n. hostie f.
misbruik n. abus m.; — maken abuser.
misbruiken 1 v. tr. insép. abuser de; Gods naam
— prendre le nom de Dieu en vain ; 2 n. abus m.
misdaad f. méfait, crime m.
misdadig 1 adj. criminel; 2 adv. criminellement.
misdadiger m., ...ster f. (os) criminel m., —le f.
misdag m. 1 féte f. abrogée; 2 (jour m. de) chómage
m.
misdeelen v. tr. insép. mal partager; misdeeld
zijn (fig.) être déshérité; niet misdeeld zijn ne pas
manquer de moyens.
misdienaar m. enfant m. de chcrur.
misdienst f. (relig.) service m. de la messe.
1. misdoen v. tr. insép. méfaire, mal agir
(erevers).
2. misdoen v. tr. sép. manquer; faire de travers.
m!sdraaien v. tr. & intr. sép. mat tourner, tourner
de travers.
misdracht f. avorton m.
misdrachtig adj. qui avorte.
misdragen v. tr. insép. : zich — se comporter ou
se conduire mal.
misdrijf n. ('ven) délit m.
misdrijven v. tr. insép. faire mal, méfaire.
misdruk n. maculature f., rebut m.
misdrukken v. tr. sép. imprimer mal.
misduiden v. tr. insép. mal interpréter; iem. iets
— mal interpréter qc. de la part de qq.
misduiding f. fausse interprétation f.
1. misgaan v. tr. & intr. sép. 1 manquer, elkander
--- se manquer; 2 faire fausse route.
2. misgaan v. intr. insép. 1 ne pas réussir,
échouer; dat Is mij — j'ai manqué mon coup ; dat
woord is mij — ce mot m'a échappé; 2 manquer;
zich aan iem. — manquer d qq.
misgeboorte f. avorton m.
misgelden v. tr. insép. expier.
misgewaad — 32-4 -- misslaan
misgewaad n. ornements m. p1. sacerdotaux.
misgewas n. ? récolte f. manquée ; 2 fruit m.
manqué.
1. misgissen v. tr. & intr. sép. conjecturer mal.
2. misgissen v. tr. insép. (se) tromper
misgissing f. méprise, erreur f.
misgooien v. tr. sép. manquer, jeter mal.
reisgreep m:. 1 mauvaise prise f.; (mus.) een —
doen toucher faux; 2 (fig.) méprise, erreur f.
mispri)oen v. tr. sép. mal prendre.
misgunnen v. tr. insép. envier, poster envie d.
nmisgunner m., ...gunster f. envieux m., ...euse f.
misgunning, misgunst f. envie, jalouste f.
misgunstlg 1 adj. envieux; 2 aav. avec envie.
mtshaagi jk, mishagelijk 1 adj. déplaisant, désagréable,
2 adv. désagrtablement. [gréable.
1. mishagen v. intr. insép. déplaire, éíre désa-t
2. ' mishagen n., mishaging f. déplaisir, mécontentement
m.
mishandelen v. tr. insép. maltraiter, malmener.
mishandeling f. mauvais traiternent m.; (jur.)
sévices m. p1.
mishebben v. tr. sép. tenir ou prendre mal; het
-- (fig.) se tromper, se méprendre.
mishemd n. aube f.
mishooren v. tr. sép., mishoeren v. tr. insép. mal
entendre.
mishouwer v. tr. & intr. sép. hacher de travers.
miskelk m. calice m
miskennen v. tr. insép. méconnaïtre, désávouer.
miskenning f. méconnaissance t.
1. miskijken v. intr. sép. mal voir.
2. miskijken v. tr. insép.: zich -- se méprendre.
rotsklank m faux son m., note f. discordante.
mIskoopen v. tr. insép.: zich —faire zin mauvais
rnarché, se laisser refaire.
miskraam f. fausse couche f.
miskrediet n. discrédit m.
misloggen v. tr. insép. égarer. [égarer.
1. misleiden v.tr.sép. mal conduire, fourvover,t
2. misleiden v. tr. insép. induire en erreur;
séduire. [séducteur m., ...trice f.
misleider rn.,...leidster f. trompeur m., ...euse f.,1
1. mislezen v. tr. sép. mal lire. [lisant) .
2. mislezen v. tr. insép.: zich --- se tromper (ent
3. mislezen n. célébration f. de la messe.
1. misloopen v. tr. & intr. sép. manquer (en
courant) ; (fig.) être contraire, mal tourner ; elkander
-- se manquer. [se fourvoyer.
2. mIs19Qpen v. tr. insép.: zich — se tromper,1
ntsiuid?nd adj dissonant. discordant.
mislukken v. lntr. insép. mal réussir, échouer,T
mislukking f. insuccès, échec m. [avorler.
mismaakt adj. mat fait, mat basti, mal tourné,
difforme, contrefait.
mismgaktheid f. difformité f.
mismaa m. pot-pourri, méii-méto rn.
1. mismeten v. tr. sép. mal meeurer
2. mismeten v. tr. insép. : zich -- se trompet
(en mesurant) .
mismoedig 1 adj. découragé, abattu; 2 adv. ave#
abattement, avec découragement.
mismoedig held f. découragement, abattement m
misnoegd 1 adj. mécontent, pas satisfait; —
maken mécontenter, indisposer; 2 adv. dun all
mécontent. [ment, déplaisir m
misnoegdheid f., 1. misnoegen n. mécontenle-
2. misnoegen v. intr. insép. mécontenter, démisoffer
n. sacrifice m. de la messe. [planre
misoordeelen v. tr. sép. mal juger.
mispas m. faux pas m.; (cheval) bronchade 1.
(fig.) faute, bévue f.
mispel 1 f. ( cos) nèfle f.; 2 m. néflier m.
mispelboom m. néflier m.
misplaatsen v. tr. insép. placer mal; (fig.) démispriester
m. célébrant m. [place,
mispriiselijk 1 adj. blámable, répréhensible
2 adv. d'une manière bldmable.
misprijzen 1 v. tr. insép. blámer, désapprouver
2 n. bla^me m., désapprobation f.
mispunt n. 1 manque (de touche), faux coup m
2 (fig., théat.) croute f.; 3 (iron.) loque f., avora
misraad m. mauvais conseil m. [ton nr
misraden v. tr. sép. ne pas deviner° jaste, ne pa
misramen v. tr. sép. mal estimer. [rencontrei
1. misrekenen v. tr. sép. mal calculer.
2. misrekenen v. tr. insép. : zich --- se tromp??
se mécompter.
misrekening f. mécompte m., erreur f.
missaal n. (...alen) i missol m.; 2 (typo.) grc
canon m, corps 11. l
misschapen adj. difforme, contrefalt.
misschapenheid f. difformité f.
misschatten v. tr. sép. mésestimer, dépriser.
misschien adv. & n. peut-étre adv. & m.; gij hei
-- vous pourriez avoir.
misschieten v. tr. & intr. sép. manquer, rater.
misschoppen v. tr. sép. inanquer.
misselijk 1 adj. bizarre, baroque; 2 vilain, lat
(fig.) critique ; 3 indisposé, ayant des nausées; -
worden avoir mal au coeur; — maken donn
mal au coeur; 4 dégoutant; sale; t 5 divers, difj
rent; 6 adv. d'une facon bizarre ou vilaine c
dégoutante. [ger m.; 3 nausée; répulsion
misselijkheid f. 1 bizarrerie, laideur f.; 2 dan
missen v. tr. & intr. 1 se tromper; 2 (but, o
casion, carrière, train etc.) manquer; 3 (ne pit
avoir) être privé de, avoir perdu; se pass?
troost -- être privé de consolatión; ik kan hem.
je puis me passer de lui; hij wordt gemist on
regrette, (aussi) on constate son absence; er we
den drie leerlingen gemist on constate l'absenr
missie f. mission f. [de trois é1èv
misslaan v. tr. & intr. sép. 1 manquer, rater; t
zaak slaat mis l'affaire rate; 2 (fig.) se trompt
se méprendre; 3 chanter faux, Jouer faux.
misslag -- 325 --- mode
inisslag m. 1 coup manqué, faux coup m.; 2 (fig.)
faute, erreur, meprise f.
inlisspreken v. tr. insép.: zich — se tromper, faire
des lapsus. [tant), manquer le sant.
misspringen v. tr. & jntr. sép. manquer (en sau-1
missprong m. faux bond m.
misstaan v. intr. insép. ne pas aller bien, ne pas
convenir, messeoir, seoir mal; être malséant.
misstand m. défaut, mal m.; anomalie f.
misstap m faux pas m. [bucher.
misstappen v. intr. sép. faire un faux pas, tré-1
missteken v. tr. & intr. sép. manquer (en pijuant)
; manquer son coup; (couture) faire un
mauvais ou faux point.
misstelten .v. tr. sép. mal placer, mal disposer.
misstelling f. mauvais arrangement in., maui;aise
fisposition f.; (fig.) erreur f.
misstoot m. manque (de touche), faux coup m.;
^escr.) jausse-botte f.
misstooten v. tr. & intr. sép. manquer (en paus-
;ant) ; faire un faux coup.
t. mist etc. = mest etc.
2. mist m. (vapeur) brouillard m.
mistachtig adj. brumeux.
mistasten v. tr sép. 1 manquer; 2 (fig.) se mé-
)rendre, se tromper. [rem f.
mistasting f. i manque :n.; 2 (fig.) méprise, er-t
inistel(boom) m. gui in.
1. mispellen tig. tr. sép. mal compter.
. miniellen v. tr. iilsep.: zich - - se iromper
rdans son calcul), se mécornpter.
nistellijster f. draine, drenne f.
Mistelling f. erreur f., mécornpte m.
nisten v. imp. (mistte, heeft gemist) faire dut
nisthocrn m. sirène f. [brouillard.
vistig ad. brunaeux, einbrurné.
Inistpoefer m. détonation f. de brume, hoquel m.t
Ilistred(en) = misstap(pen). [de mer.
nistroostefijk, mistroostig ad.j. désolé, abattu;
-- maken désoler, décourager; — worden se désor,
se décourager.
iistroostigheid f. désolation f., abaiternent, dé-
)uragemcnt m. [défier (de) .
. mistrouwen v. tr. insép. se méfier (de) ; set
. mistrouwen n. méfiance, défiance f.
b mistrouwen v. tr. insép.: zich — se mésallier.
iistrouwend, mistrouwig adj. méfiant, défiant.
listrouwigheid f. méfiance, défiance f.
. misvallen v. intr. sép. 1 mal tomber; manuer
(en tombant) ; 2 échouer; être manqué.
. misvallen 1 v. intr. insop. déplaire, être désgréable,
contrari er ; 2 n . déplaisir m., contraété
f. [riant.
lisvgiiig adj. désagréable, déplaisant, contra-1
iisvaren v. intr. sép. i prendre unefausse direcon
(en naviguant) ; 2 mal réussir, échouer.
tisvatten v. tr.. sép. i mal empoigner; 2 mal
Pmprendre.
misvatting f. méprise, erreur f.
misverstaan v. tr. sép. mal comprendre; mal
interpréter. [gence f., désaccord m.
misverstand n. 1 mal-entendu m.; 2 mésinielli-t
misvormd, ... mig ad,. contrefait, difforme.
misvormen v. tr. insép. mal former, déformer,
défigurer. [formité f.
misvormigheid, misvorming f. déformation, dif-1
miswas n. 1 mauvaise récolte f.; 2 (fig.) difformité
f.: 3 monstre mal venu m.
miswassen v. intr. sép. mal pousser, mal venir.
1. miswegen v. tr. sép. mal peser.
2. miswegen v. tr. insép. : zich — se tromper
(en pesant) . [ jetant) .
miswerpen v. tr. sép. mal jeter, manquer (ent
miswijzen v. tr. sép. mal montrer, mal indiquer.
miswijzing f. fausse indication f.
misworp m. manque (de louche), faux coup m.,
(quilles) (chou) blanc m.
miszeggen v. tr. insép. 1 mal parler, faire un ou
des lapsus y 2 mal placer ses propos; manquer d;
3 médire.
miszeilen v. tr. & intr. sép. mal diriger (sa
voile) ; manquer, passer á cóté de.
1. miszien v. te. sép. ne pas bien voir, mal voir.
2. miszien v_ tr. insép. : zich — se tromper, se
rnéprendre (en regardant).
miszitten v. intr. sép. être mal assis, ne pas être
à ca place ; (fig.) être manqué.
mits ! conj. pourvu que, á condition que; 2 prép.
à condition de, moyennant; 3 par; — dezen par
la présente; 4 n. condition f.
mitsdien i adv. ainsi, par conséquent; 2 conj.
p:iisque, vu que. [même que.
mitsgaders conj. comme aassi, ainsc que, del
mobiel adj. mobile - — verklaren mobiliser.
mobilair n. mooilier ni.
modder f. boue f.; (épaisse) fange f.; (au fond
d'une eau) vase f.; door de — halen trainer dans
la baar.
modderachtig = modderig.
modderbak m. rnarie-salope f.
modderen 1 v. intr. fouiller dans la boue; pai'auger;
2 s' embourber; 3 v. tr. draguer; 4 (fig.) armoddergat
n. bourbier m. [ranger, accommoder.
moddergoot f. égout, cloaque m.
modderig adj. boueux, fangeux, vaseux.
modderkuil m. bourbier m.
modderlaars f. botte f. d'égouttier.
modderman m. dragueur m.
moddermolen m. dragueur m.
modderpias os. mare f.
modderpoel m. bourbier m.
modderpraam, ...schouw, ...schuit f. marie-salope
f.; als een vlag op een — comme des manchettes
d un cochon.
moddersloot f. mare f.
mode f. (o n & cs) mode f.; in ou naar de ---- d la
modeartikel — 326 moeite
mode; uit de — démodé, passé de mode; het is de
— il est de mode; in de — komen devenir à la ou
de mode; uit de — komen passer de mode.
modeartikel n. nouveauté f.
modeblad n. journal m. des modes.
modedame f. dame f. à la mode, élégante i.
modedichter m. poète m. d la mode.
modedracht f. habillement m. à la mode.
modegek ni., skin f. esclave m. & f. de la mode,
dandy, snob m. •
modegoed n. nouveautés f. pl.
modehandel nn. commerce m. de nouveautés.
modehandelaar m., ooster f. marchand m., —e f.
de nouveautés.
modeheertje n.) m. dandy, snob m.
mode(hoed m., ...jas f., ...kleed n., ...kleur,
...kwaal f.) (chapeau m., redingote f., vêtement
m., couleur, maladie f.) d la mode.
modejuffer = modedame.
model n. (' len) (en gén.) rnodèle in.; (constr.,
sculpt.) maquette f.; (mar.) gabari(t) m.; (médaille)
module m.; (fig. personne) type m., typesse
f.; een — van een man un époux modèle. En
compos. modèle: modelbroek, modelhoed etc.
pantalon, chapeau m. modèle.
modelleeren v. tr. modeler.
modemaakster f. modiste f.
modeplaat, ...prent f. gravure f. de modes.
modepop f. •faquin m., poupée f.
modestof f. nouveauté f.
modetaal f. langage in. à la mode.
modewaar f., ...waren f. pl. nouveautés f. pl.
modewinkel m. magasin m. de modes.
modewoord n. rnot m. à la mode.
modezot m., cotin f. = modegek(kin).
modieus, modisch adj. & adv. à la mode.
1. moe adj. = moede.
2. moe .f. mémère f.
moed m. 1 (force d'áme) cawr, (actions) courage
m.; er zit geen — in hem il manque de coeur; den
— verliezen perdre (son) courage; 2 disposition,
humeur f.; te —e disposé; vroolijk te —e d'humeur
joyeuse; hoe is hij te --e? comment est-il
disposé, en quel état est-il?
moede adj. (meer —, meest —),fatigué (de), (impuissance,
aversion) las (de) ; — maken fatiguer,
lasser; — worden se fatiguer, se lasser.
moedeloos adj. sans courage, découragé.
moedeloosheid f. découragement m.
moeder f. (^S, xtje) mere f.; op —s schoot sur
le giron de ma (ta, sa etc.) mère; —tje (d'une
femme) mère, (dun enfant) petite mère, (à une
femme) la mère, (à une enfant) ma petite mère;
—tje spelen jouer d la maman. En compos. de
mère, maternel. V. 1 . moer.
moederbij f. reine f. [non.
moederhars n. & f. galban m., gompie f. galba-1
moederhuis n. 1 maison-mère; 2 maternité f.
moederkerk f. 1 métropole f.; 2 (fig.) (église)
mère f.
moederkoek m. placenta m.
moederkoren n. seigle m. ergoté.
moederkruid n. matricuire f.
moederland n. 1 pays m. natal; 2 (pour colonies)
mère f. patrie.
moederlief f. chére maman, mémère f. [filial.
moederliefde f. 1 amour m.maternel; 2amour m.4
moederlijk 1 ad]. maternel; 2 adv. en mère.
moederloog f. eau(x) mère(s) f. (pl.).
moederloos adj. sans mère; —ze wees orphelin;
moedermaagd f. vierge-mère f. [de (sa) mére,
moedermenschalleen adj. fout seul, absolumentT
moedermoord m. matricide m. [sein.
moedermoorder m., ...ster f. matricide m. & f.
moedernaakt adj. absolument nu, nu comme un
ver. [gén.) plante f. mère,.
moederplant f. 1 saxifrage f.sarmenteuse; 2 (end
moederschap n. maternité f.
moederskind n. homrrie m., enfant d'une mère,
—je enfant gdté, benjamin m.
moederspraak, ...taal f. 1 langue f. maternelle,
2 (science) langue f. mère.
moedertjeszalf f. onguent m. de la rnère Thècle,
moedervlek f. tache f. de naissance.
moedervreugd f. joie f. d'être mère, joie de la mamoederziek,
...zot adj. fou de sa inère. [ternftê
moederziel f. áme f. vivante.
moederzielalleen adj. absolument seul.
moederzog n. lait m. (de la mère ou maternel).
moedig 1 adj. ( ier, 'st) courageux, intrépide
2 fier; 3 adv. courageusemeni, avec coeur; ave
orgueil.
moedigheid f. coruage rn., intrépidité f.
moedwil m., ...willigheid t. 1 insolence, méchan
ceté; 2 pétulance, espièglerie f.; uit— par malicf
d dessein.
moedwillig 1 adj. malicieux, méchant; —e zond
péché de malice; 2 pétulant, espiègle; 3 adv.
dessein; d plaisir; de gaieté de coeur.
moeheid f. fatigue, lassitude f.
moei f. (xen) tante f.
moei(e)lijk 1 adj. difficile, malaisé; 2 fatigan,
pénible, laborieux; dat valt me — cela me conté!
3 de mauvaise humeur, fáché; 4 adv. difficil
ment; péniblement; avec humeur; 5 — kunne
gaan avoir de la peine à marcher; ik kan het -
gelooven j'ai peine à le croire.
moei (e) li j kheid f. (...heden) T difficulté f.; (q<
fois) embarras m., peine, contrariété f.
1. moeien v. tr. 1 importuner, incommode
gêner; dat moeit mij cela m'ennuie; 2 zich -
met se méler de, s'embarrasser de; 3 gemoe
zijn met être mêlé de, être impliqué dans.
2. moeien f. pl. peines f. pl., soucis m. pl.
moeite f. ( con) 1 peine f.; — kosten coQter de
peine (d), en coAter (d) ; met — 1 avec peine, 2
moeitezn aker 327 — molen
peine; met groote - à grand-peine; zich veel -
geven se donner du mal; doe geen - ne vous
dérangez pas; 't is de - waard (exclam.) eest
bien la peine! dat loont de - cela en vaut la
peine; dat is niet de(r) - waard cela ne vaut ou
ce nest pas la peine; 2 difficulté f.; de -n van
het leven les difficultés de la vie.
moeitemaker m. faiseur m. d'embarras.
moetje f. ('s) móle m.
moer f. (contract. de moeder) 1 mère f.; naar je
- va-t'en au diable; 2 (anim.) femelle, mère f.;
3 (vis) écrou m.; 4 (dépót) lie f., marc m.; (éruption)
mère f.
moeraal m. murène f.
moeras n. (xsen) marais, marécage in.
moeraskoorts f. fièvre f. paludéenne; paludisme^
moerasleeuwerik m. rousseline f. [m.
moerasnachtegaal in. rousserolle f.
moerassig adj. marécageux.
moerassigheid f. état m. marécageux.
moerasvogel m. limnicole m.
moerbel, ... bes, ... bezie f. more f. En compos.4
moerbezieboom m. murier m. [de murier.
moerbeziesiroop, ...stroop r. sirop rn. de mrres.
1. moeren v. tr. rendre trouble, troubler; (fig.)
méler.
2. moeren v.. tr. dévisser; (fig.) chiper.
3. moeren v. tr. amarrer.
moerhaas (chasse) n. huse f.
moerkonijn n. lapine f.
moerland n. marais, marécage m.
moerschaaf f. bouvet In . femelle.
moerschroef f. écrou m.
moersleutel in. clef f. à écrou.
moervisch rn. poisson tn. bourbeux.
moerzee f. soulèvement m. soudain.
1 moes n. 1 herbes f. pl. potagères; 2 purée;
(fruits) compote; (viande) marmelade f.
2. moes f. mèie f.
moeshof m. jardin m. potager.
1. moesje n (-is) 1 (visage) mouche f.; 2 (tissus)
moucheture f., pois M.
2. moesje n. maman, mémère f.
moeskoppen v. intr. insép. marauder.
moeskopper m. maraudeur m.
Moeskroen n. Mouscron m.
moeskruid n. légume m.
moes(s)on m. mousson f.
moestuin m. jardin ni. potager.
1. moet f. 1 trace, marque f.; (peinture) pdté m.;
(fonderie) bavure f.; 2 (cóte) laisse f.; (navire)
ligne f. de flottaison; 3 (canif) cran m. d'arrêt.
2. moet n. contrainte, nécessité f.; het is een -
e'est un .faire le faut.
moeten v. tr. (moest, heeft gem ± tenou moeten)
T & 1 devoir; hij moet er al zijn il doit déjà être
arrivé; ik moet je dois, il me faut; wij - nous
devons, i 1 nous faut; wat moest hij hebben? que
lui fallait-il? hij heeft gemoeten il a été obligé, il
a díï le faire; je noest eens weten si tu savais; 2
(avec un adv.) het moet op 1 il ne faut Tien laisser,
2 il faut toui dépenser; hij moet weg ii doft
partir; waar moet dat heen niet ons? ou allonsnous?
Moezel f. 1 (rivière) Moselle f.; 2 (vin) moselle m.
Moezelaar, Moezelwijn in. vin m. de Moselle,
moselle m.
1. mof f. (cofen) manchon m.; (gant) moufle f.
2. mof m. (cfen) Prussien, Boche m.; (lig.)
1 ourdaud, ours m.
1. moffel f. (os) mitaine, moufle f.
2. moffel ni. (cos) (chim., tech.) moufle m.
moffelaar m., ester f. ( mos) escamoteur m., tricheur
m., ...euse f.
moffelarij f. escamotage m., tricherie f.
moffelen v. tr. 1 escamoter, (fig,) supprimer; 2f
moffeling f. escamotage m., tricherie f. [tricher.
moffenland n. la Prusse f., le pays m. des Boches.
moffenspraak, ...taal f. jargon in. tudesque.
Moffrika n. pays m. des Boches.
Mofrikaansch adj. tudesque.
mogelijk 1 adj. T possible; al het -e, alle -e
moeite tact ce qui est possible, tuut mon (ton,
sen etc.) possible; 2 adv. peut-être.
mogelijkheid f. 1 possibilité f.; geen - om pas
moyen de; 2 chose possible, éventualité 1.
mogen v. tr. (mag, mocht, heeft gemoogd ou
mogen) 1 (force, puissance) pouvoir; 2 (possibilité,
liberté) pouvoir; mag ik? puisje, on peut?
als ik het zeggen mag si j'ose le dire; dat mag
cela se peut; 't mocht wat! la belle affaire!
3 (avec des adv.) hij mag uit 11 peut sortir;
4 mangervolontieis, aimer; hij mag geen rapen
il n'aime pas les navets; 5 (souhait) hij mag
oppassen qu'il prenne garde; het mag ou moge
hem wel bekomen grand bien lui fasse.
mogendheid f. (...heden) puissance f.
Mohammed m. Mahomet in.
Mohammedaan = Mahomedaan [moque f.
mk f. (coken) (pátiss.) croquant m., (belg.)t
moker m. (mos) masse f.; marteau m. de forgeron.
mokeren v. tr. marteler.
Mokerhei(de) f. plaine f. du Sabbat; naar de -
wenschen souhaiter au diable.
Mokkakoffie f. moka m.
mokkelen v. tr. baisoter, bécoter.
mokken v. intr. bouder, faire la moue.
1. mol f. (mus.) 1 (mode) mineur m.; 2 bémol m.
2. mot f. bière f. blanche.
3. mol m. (clen, sletje) taupe f.
molen m. ( cs, etje) 1 moulin; (à la loire) carrousel
m.; dat is water op zijn -, dat brengt
koren op den - sela fait venir Peau au moulin;
een slag van den -- un coup de hache; met -tjes
loopen être toqué; 2 (mouvement) moulinet m.;
een -tje slaan faire la roue.
44
molenaar — 328 — mondklem
molenaar m. 1 meunier m.; 2 ((zoo.) (poisson)
meunier m.; (ins.) hanneton m.; (ver) ténébrion
m. d+e la farine ; (pis.) fauvette f. babillarde.
molenaarster, ...arin, ...aarsvrouw f. meunière f.
molenbeek f. bief m.
molenijzer n. 1 nille f.; 2 (hérald.) anille f.
molenkap f. cage f. de moulin ; beweegbare —
molenklapper m. claquet, , liquet in. [exillon m.
molenlegger m. meule f. dormante.
molenmeester m. inspecteur m. des moulins.
molenpaard n. 1 cheval m. de meunier ; 2 (fig.)
cheval m. de carosse.
molenpraam f.,...pranger m. arrêt m.
molenrust f. joc m.
molenstander nl. pilier m. (de moulin d vent).
molensteen ni. meule f.; bovenste, onderste —
meule courante, dormante.
molenvang f. arrêt m.
molenwerk n. mécanisme m. (de moulin) .
molik ni. ( men) épouvantail m.
molkrekel in. courtiliière t.
mollen v. tr. tuer, aslommer.
mollenkruid n. ricin m.
mollenval f. taupière f.
mollenvanger m. taupier m.
mollepoot m. patte t. de taupe.
mollevei n. 1. peau f. de taupe; 2 molleton m.
mollig 1 adj. moelleux; (personne) potelé, dodu;
2 adv. moelleusement. [sonne) potélé m.
molligheid f. 1 mollesse f., moelleux m.; 2 (per-j
molm m.& n vermouluref.; 2 (engén.) poussier^
molmachtig adj. vermoulu. [n.
molmen v. intr. vermouler, devenir vermoulu.
molploeg m. mineur m.
molsem(en) = molm(en)
molshoop m. taupinée f.
molton n. molleton m.
moltonen adj. de molleton.
moltoonsehaal f. gamme f. mineurti.
Molukken f. p1. (r"les) Moluques f. pl.
moluwe f. morue f.
1. mom f. (bière) mom ni. ou momme f. 4e;
2. mom f. ('men) masque in. [Brunswick.
momaangezicht, ...bakkes n. masque m.
momber m. ( 's) tuteur, curateur m.; (bist.)
rnambour rn.
momberkamer f. chambre f. de tutelle.
momberkind n. enfant m. & f. en tutelle.
moment n. moment m.; op 't — au moment
mime, (aussi) pour le moment.
momentopname, ...photographie f. instantané m.
mommedans in. bal in. marqué.
mommelen v. intr. marmotter; (manger) máchonner.
[quer; leen. -- duper qq.
mommen v. tr. & intr. (se) déguiser; (se) mas-t
mommerij f., mommespel n. 1 déguisement m.; 2
(fig.) momerie f. [nee : 2 murmurer.
mompelen v. tr. & intr. l rnarmotter, marmon-t
mompeling f. marmottage, murmure m.
monarch in. monarque m.
monaarch.ggi 1 adj . monarchique; 2 adv. monar-4
monarchii f. monarchie f. [chiquement.
mond en. T & 1 bouche f. ; dat laat een bitteren
smaak in den — (na) cela laisse un godt amer d
la bouche; 2 (riv., fleuve) embouchure f.; (fleuve)
bouch^s f. pl.; (détroit, golfe) bouche f.; (port)
entrée f.; (volcan) cratère en.; (anat.) orifice m.;
(arme, tuyau, cheminée, puits, four) bouche f.;
(rabot) lumière f.; (sac) ouverture f.; (souffiet)
moufle m.; 3 (manger & respirer) iem. den —
openhouden nourrir qq. ; uit zijn — besparen
prendre sur sa bouche; het wate in den --
doen komen faire venir i'eau d la bouche; zijn
—op iets zetten ou maken se réjouir de goi ter de
qc.; op zijn — gezet zijn être sur sa bouche ; voor
den -- wegnemen enlever devani le nez; zijn —
voorbijgaan lui passer devant le nez; 4 (parler)
van — tot — de bouche en bouche ;van -- tot —
spreken parler bouche à bouche; bij ---e verbalement,
de vive voix ; bij --e van par la bouche de;
den — roeren se faire entendre; den — in iets
steken se mêler de qc.; den — houden fermer
sa bouche; met zijn — vol tanden staan être
à quia; leen. den — snoeren couper le sijfleí d
qq.; —je dicht bouche close, motus! hij neemt
geen blad voor zijn — il dit ƒout ce qui lui viert
sur les lévres ; iem. iets in den -- leggen
attribuer qc. ei qq.; dat woord is hem in den—
bestorven il a tujours ce mot à la bouche; een
held met zijn — zijn être brave en paroles; op
zijn — niet gevallen zijn ne pas être estropié de la
langue; iem. de woorden in de o — geven em-
'»ucher qq.; iein. het woord uit den -- nemen
dire ce que qq. allait dire; iem. naar den — praten
parler au gré de qq.; uit twee —en spreken
souffler le chaud et le froid ; zich op den -- kloppen
se rétracter ; op den — slaan donner un
démenti à.
mondbehoeften f. pl. provisions f. pl. de bouche.
monddeksel n. opercule m., tape f.
monclelijk, ...ling 1 adj. oral, verbal; 2 adv. oralement,
verbalement.
monden v. intr. être au gout de.
mondgat n. 1 orifice m.; 2 (mus.) emboucliure f.
mondgemeen adj. 1 public; 2 (personne) en rapports;
met iem. -- zijn s'aboucher avec qq.
mondgemeenschap f., ...gesprek n. abouchement,
entretien 2n.
mondharmonica f. accordéon m. de bouche.
mondharp f. guimbarde f.
mondig adj. majeur; — verklaren émanciper.
mondigheid t. majorité f.
mondigverklaring f. émancipation f.
mondjesmaat t f. petite bouchée f.; 2 adv. cd lèche
doigt, fout fusie asset. [(punition) mordache f.
mondklem f. 1 (méd.) brédissure f., trisme m.; 2;
mondkost -- 329 — moorkop
mondkost m. vivres m. pl.
mondontsteking f. stomatate f.
mondprang ...prop f. báillon m.
mondspoeling f., ...spoelsel n. gargarisme m.
mondstuk n. 1 embouchure f.; (instr. en bois)
anche f.; (cor) enguichure f.; 2 (pipe) bout m.;
3 (tuyau) tuyère f.; 4 (canon) volée f.; 5 (cheval)
mors m.; 6 (fig.) bouche f.; een goed --- hebben
avoir la langue bien pendue.
mondtrom(mel) f. guimbarde f.
mondvol m. (alen) bouchée f., (liquides) gorgée
f.; (fig.) bribes f. pl.
mondvoorraad m. provesion f. de bouche.
mondwater n. dentifrice; (qqfois) gargarisme m.
mondwerk n. bouche f.; een goed - hebben avoir
la langue bien pendue.
mondzak m. musette f , moreau in.
mondzeer n. stomatite aphteuse, cocotte f.
mondzweertje n. muguet m. (des enfants).
monnik m. ( men) T moine m.; -je (iron.) moinillon.
En compos. de moine ou monacal.
monnikachtig 1 adj. monacal; 2 adv. monacalereent.
monnikengeleerdheid f. érudiiion f. monacale.
monnikenlatijn n. latin m. de cuisine.
monnikenstand m. monachisme, état m. monacal.
monnikenwerk n. 1 travail m. de bénédictin; 2
(iron.) peine f. inutile.
monnikenwezen n. monachisme m.
monnikeril f. moinerie f.
monnikschap n. monachisme m.
monniksbaard m. (bot.) cuscute f.
monnikskap f. 1 capuchon capuce; 2 (bot.);
monnikskleed n.froc m. [aconit m.
monogram n. ( men) monogramme, chiffre m.
monopolie n. 1 monopole; 2 boucan, tapage m.
monster n. ( mos) 1 échantillon m.; 2 (extraord.)
monstre m.; (bonne part) prodige m.; - van
wreedheid monstre de cruauté; - van deugd
prodige m. ,de vertu; 3 En compos. (= colossal)
monstre: monstermeeting meeting m. monstre.
monsterachtig t adj. monstrueux; 2 adv. monstrueusement.
monsterblad n. carte f. d'échantillons.
monsterboek n. livre m. d'échantillons.
monsterdier n. monstre m.
monsteren v. tr. 1 passer en revue; met iem. -
mettre en parallèle avec qq. ; 2 (mar.) inscrire.
monstering f. 1 revue f.; 2 (mar.) inscription f.
monsterkaart f. carte f. d'échantillons.
monsterrol f. 1 feuille f. de revue ou d'appel; 2
(mar.) róle m. d'équipage.
monstrans f. ostensoir m.
monteeren v. tr. monter.
monteering f. 1 ((action) montage in.; 2 (objet)
monture f.; 3 (mil.) équipement m.
mooi 1 adj. joli, gentil; 2 adv. joliment, gentirnent;
- worden, - maken embellir; wat -s
verrichten faire qc. de beau; dat is wat -s eest
du propre; het -ste van de zaak le plus beau de
l'histoire; dat is - van hem c'est beau se sa part;
- weer beau temps; - weer spelen se donner du
bon temps; den -en man uithangen se donner
des airs; - warm joliment chaud; - handelen
bien agir; - praten hebben avoir beau dire.
mooidoen v. intr. sép. poser.
mooidoener m. poseur m.
mooidoenerij f. pose f.
mooi(ig)heid f. 1 beauté, gentillesse f.; 2 (objet)
belle chose, curiosité f.
mooiprater m., ...praatster f. flatteur m.,...euse f.
mooitjes adv. joliment.
Mookerhei = Mokerhei.
1. moor m. ( men) 1 more, maure; dat is den -
gewasschen à vouloir laver la téte d'un more on
perd sa lessive; 2 (ins.) nègre m.; D 3 téte-demore,
bouiil^ire f.
2. moor n. (tissu) moire f.
moord m. ( men) 1 homicide, (violent) meurtre,
(prémédité) assassinat m.; (exclam.) - au
meurtre! - en brand schreeuwen (fig.) crier
comme un damné; 2 mort f.; je steke de - puisses-
tu crever.
moordaanslag m. attentat m. (contre).
moorddadig i adj. homicide, assassin; 2 (fig.)
sanguinaire, cruel; 3 adv. en assassin, d'une
faron meurtrière
moorddadigheid f. cruauté, férocité f.
moorden 1 v. tr. tuer, assassiner, massacrer; 2 n.
meurtre m.
moordenaar m., ...ster f. ( mos) meurtrier m.,
... ière f.; assassin to.
moorderjj f. (cDen) carnage m.
moordgeroep, ...geschreeuw, ...geschrei n. cris
m. pl. au meurtre; (fig.) cris m. pl. épouvantables.
moordgierig adj. altéré de song.
moordgierigheid f. avidité f. de song.
moordgroef f., ...hol n. = moordkuil.
moordjaar n. (grande) (année) elimatérique f.
moordklok f. tocsin m.
moordkuil m. repaire de brigands, coupe-gorge
m.; van zijn hart geen -- maken avoir le coeur sur
les lèvres.
moordpook, ...priem m. poignard, stylet m. ho-t
moordspelonk f. = moordkuil. [micide.
moordstaal n. fer m. homicide.
moordtooneel n. scène f. de meurtre oude carnage.
moordtuig n. instruments m. p1. de meurtre.
moordwapen n. arme f. homicide.
moordziek, ...zucht, ...zuchtig = moordgierig(
heid).
moorendans m. (danse) rnauresque f.
Moorenland n. la Mauritanie; (bible)i'Éthiopie f.
mooriaan m. (...anen) = 1. moor.
moorin f. (vonen) mauresse, moresse t.
moorkop m. cheval m. cavecé.
mr orpaard — 330 -- mot
moorpaard n. cheval m. moreau.
moorsch adj. more, maure, mauresque.
mooschen v. intr. tripoter, chipoter, patrouiller.
moot f. (rnen) dame, dolle f.; (plus petit) teonconj;
1. toop m. (--, pen) (chien) carlin m. [m.
2. mop f. (espen) 1 morceau, fragment m.; 2
grande brique f.; 3 croquant m.; 4 (encre) tache f.,
páté m.; 5 sou m.; —pen hebben avoir de la
galette.
3. mop f. ( pen) blague, farce f.; --pen tappen
débiter des blagues.
mopmuts f. coiffe f., bonnet m.
mopneus = mopsneus. [...euse f.
mopperaar m., tester (mos) f. grincheux m.,
mopp(er)en v. intr. 1 bouder, faire ta moue; 2J
mops(hond) m. carlin m. [rognonner.
mopsneus m. 1 nez m. de doguin; 2 (personne)^
mopspoot m. (vét.) arétc f. [camuset, camard m.
me ra f. demeure f.; in — stellen mettre en de-^
moraal f. mrrale f. [meure.
morel f. ( ,Dten) griotte f.
mortlleboom m. grioítier rn. Idre à vivre.
more, m. pl. manières f. pl.; — leeres appren-1
morgen m. ('s) 1 matin ni.; (.tusquu'au
diner) matinée f.; 's —s le matin ; vroeg in den —
le ma in de bonne heure , goeien — bonjour.'
2 (fig j matin in., aurore f.
2. morgen 1 adv. demain ; — ochtend demain
(au) mutin; — brengen ! on ten donnera, va-t-en
voir s'i i, viennent ! 2 m. lcndemain, avenir m.
En comp , S. du matin ou matinal.
3. morge n. ( mos) (menure) arpent m.
morgenafst, nu m. amplitude f. orientale.
morgenavond adv. demain soir.
morgendracht f., ...gewaad n. déshabillé rn.
morgengroet in. bonjour ril.
morgenjapon, ...jas f., ...kleed n., ...kleeding f.
Morgenland n. t'Orient m. [déshabillé ini.
Morgenlandsch adj. oriental. [fourchette.
morgenmaal n. seeond déjeuner, déjeuner m.à lat
morgenmiddag adv. demain midi ; (Holl.) de-t
morgenmuziek f. aubade f. [main après-midi.
morgenochtend adv. demain matin.
morgenrood n. aurore f. (réveil.
morgenschot n. coup m. de diane, canon m. dut
morgenstar, ...ster f. 1 étoile f. du matin, Lucifer
m.; 2 (bot.) nauclée f.; 3 (anc. mil.) masse f.
d picots.
morgenstond m. 1 aurore f.; 2 matinée f.
morgenwacht f. quart tri. de la diane ou du jour.
morgenzon f. soleil m. levant.
Moriaan = Mooriaan.
morielje, morille f. (cn n) morille f.
mormel m. 1 marmotte f.; 2 (chien) cabot; (enfant)
marmot, moutard rn.
mor(re)len v. tr. & intr. 1 fouiller, remuer ; 2 tátonner,
faire à tátons, chipoter.
morren v. intr. murmurer, bisquer (contre) .
morrig 1 adj. Brondeur, grogneur, bourru; 2 adv.
d'humeur chagrine.
morrigheid f. humeur f. grondeuse; mécontente-;
morsbeer m. souillon m. & f. [ment rn.
morsboezelaar m. tablier m. á bavette.
morsdood adj. raide mort.
morsebel f. souillon f.
morsen v. tr. & intr. (morste, heeft gemorst) 1
salir; 2 patauger, chipoter, se salir.
morserij f. saleté f.; barbotage; gáchage m.
morsig 1 adj. sale, malpropre, crasseux; 2 adv.
salement, malproprement.
morsigheid f. saleté, malpropreté, crasse f.
morsjurk f. tablier fourreau m.
morsmouw f. garde-manche m.
morspot m. & f. souillon m. & f.
mortadel f. (.ten) mortadelle f.
mortel f. t mortier m.; 2 bricaillons m. pl.; te —
slaan réduire en miettes f. pl.
mortelen v. tr. & intr. (se) réduire en poussière.
mortelig adj. friable, cassant.
mortier m. mortier m.
morzel m. ( Ds & en) éclat m., miette f.
mos n. ( misen) mousse f.; IJslandsch — lichen
m. d' Islande.
mosachtig adj. mousseux; (scient.) muscoïde.
mosch = mos & musch.
mosetend adj. moussivore.
moskee f. (. ën) mosquée f.
moskeetoren rn. minaret m.
moskiet etc. = muskiet etc.
mosroos f. rose f. mousseuse ou moussue.
mossel f. (uDen & cs) moule f.; noch — noch
visch ni ch.iir ni poisson.
mosselbank f. moulière f.
mosselgeld n. menuaille f.
mosselkreek f. moulière f.
mosselkruier, ... man m. homme m. aux moules.
mosseikweekerij, ...teelt f. mytiliculture f.
mosselvrouw f. femme f. aux moules.
mossig adj. moussu.
most m. mout, vin m. nouveau.
mostaard, mosterd m. moutarde f.; dat riekt naar
den —, hij heeft er — aan gegeten c'est irop
poivré; om — gaan, zenden aller, envoyer au
diable.
mosterdfabrikant, ... man m. moutardier m.
mosterdmolen m. moulin m. n moularde.
mosterdomslag m., ...pap, ...pleister f. sina-^
mosterdplant f. moutarde f. [pisme m.
mosterdpot m. 1 moutardier m.; 2 (tech.) fourter-t
mosterdsaus f. sauce f. d la moutarde. [rière f.
mosterdvaatje n. moutardier m.
mosterdzaad n. (graine f. de) sénevé m.
1. mot f. (C) ïen) 1 (ins.) teigne, mite f.; (papillon)
phalène f.; 2 (fig.) (marque f.) de la pet ite
vérole.
2. mot f. poussier m., petits copeaux m. p1.
niotgat 3 31 ---- munt(e)
motgat n. trou m. de mite. 1 1. muil m. (zoo.) mulet m., mule f.
motie f. ( gis) motion f.; — van vertrouwen ordre
2. muil f. (coen, cntje) (pantoufle) mule f.
m. du jour (de confiance). . 3. muil m. 1 gueule f.; 2 grimace f.
motor m. (-os & ... oren) moteur m. muilband m. muselière f.
motorboot f. canot m. automobile. muilbanden v. tr. insép. museler.
motorfiets f., ...rijwiel n. motocyclette f. muildier n. mulet m., mule f.
motorwagen m. automobile f. muiidrijver m. multitier m.
motregen m. bruine, pluie f. fine. muilezel m. bardeau m.
motregenen v. intr. insép. bruiner, pleuviner. muilkorf m. muselière f.
mots rn. cheval ou chien m. essorillé. muilpeer f. soufflet m., calotte f.
motsen v. tr. essoriller. muis f. ( .. zen, oje) 1 souris f.; —je souri-
1. mottig ( ier, wst) adj. (temps) brumeux. ceau m.; een —je vangen tirer les sonnettes; een
2. mottig ( ier, nst) adj. 1 mangé des mites; —je met een staartje une affaire qui a ou aura
2 (fig.) sale, vilain; 3 marqué de la petite vérole. des suites; 2 (main) ihénar m., souris f.; (nez
motto n. (x's) devise, épigraphe f. du cheval) souris f.; 3 (méd.) ncevus m. pilaire;
mout n. mala in. 4 gland m. de terre; 5 —je (pomme de terre)
moutafval n. drêche f. vitelotte f.; 6 (mar.) pomme f.; 7 —jes anis m.
mouteest m. touraille f. p1. à la reine ou de Verdun.
mouten 1 v. tr. & intr. malter; 2 n. maltage m. muisdoorn m. fragon, petit houx m.
mouter m. malteur m. ï muls-en-kikvorschenkrijg, ...00rlog m. batramouterij
f. 1 maltage m.; 2 (endroit) malterie f. chomyomachie f.
moutkuip f. cuve-matière f. muisgrauw, ...vaal adj. (gris de) souris.
moutmolen m. moulin m. au malt. muisle(d)er n. gantelet m., manique f.
moutschop f. fourquet m. muisstil adj.: het is — on entendrait voler une
moutwijn m. alcool m. industriel. mouche. [tieusement, en rebelle.
mouw f. manche f.; ik weet er geen —(en) aan te meitachtig 1 adj. sédilieux, rebelle; 2 adv. sédi-j
zetten ou passen ou vinden je ne saís quelle pièce muit(e) f. (m[e]n) cage; (spéct) mue f.
y coudre ; iern. iets op de — spelden ou speten muiteling m. mutin, rebelle m.
en faire accroire à. qq.; het achter de — hebben, muiten v.intr. se mutiner, se rebeller, s' insurger.
het in de — houden cacher son jeu ; iets uit de — muiter m. ( mos) mutin, rebelle en.
schudden improviser qc. muiterij f. mutinerie, rébellion, insurrection f.
mouwstreep f. galon m. muitziek adj. séditieux.
mouwvest n. 1 gilei m. d manches; 2 vareuse f. muizen v. intr. 1 faire la chasse aux souris;
moveren v. tr. 1 mouvoir; 2 proposer, présenter. 2 (mar.) pommer; 3 bien mangei, boulotter.
mozaiek n. mosaïque f. muizenis f. ( .sen) soucis, tracas m. pl.; —sen in
Mozaïsch adj. mosaïque f. 't hoofd hebben avoir martel en têle.
Mozes m. Moïse m. muizennest n. 1 nid m. de souris; 2 lubie, chi-
Mr. Maître m. mère f.; —en in het hoofd hebben avoir des rats
m. r. (_- met rouwbeklag) p. c. muizenval f. souricière f. [dans la téte.
mud(de) n. & f. (me[de]n) (actuell.) heclolitre in.; muizenvalk m. buse f., busard m. [crécerelle f.
(anc.) meid, sétier m. muizenvanger m.1 preneur m. de souris ; 2 (zoo.);
muf adj. & adv. qui sent le moisi ou le renfermé;
1. mui adj. ('Ier, pst) friable, croulier, mou-
—e reuk odeur de ren fermè; — ruiken sentir le vant. [robée f.
moisi ou le renfermé. 2. mul f. 1 poussier m.; 2 écorce de garance^
mufachtig adj. = muffig. mulat m. & f. ( xten) muldtre m., mulátresse f.
muffen v. intr. 1 sentir le moisi ou le renfermé; mulder m. (xs) meunier m. V. molenaar.
2 sentir mauvais; 3 (rester longtemps) moisir. mummie f. (...lën) mornie f.; tot een — worden
muffig adj. qui sent un pel: le releni. se monri.fier. leen glas — un munich.
muff(ig)heid f. odeur f. de moisi. Munchen n. 1 Munich rn.; 2 (bière) munich f.;i
mug f. (xgen, z je) cousin m ; van een --- een
Munchenaar m. Munichois m.
olifant maken faire d'un ceuf un bceuf. Munchensch adj. munichois.
muggebeet in. piqure f. de cousin. 1. munt(e) f. (c-, [e]n) T monnaie f.; -- slaan
muggenscherm n. mousiiquaire m. bartre monnaie, (rapper de la rnonnaie; -- slaan
muggenziften v. intr. insép chercher la perite uit iets batire monnaie de; iem. met gelijke —
byte, chicaner, ergoler. betalen rendre á qq. la monnaie de sa pièce; iets
muggenzifter m., ...zifts*.er f. chicaneur,erRoteur voor goede — aannemen prendre qc. pour de
m., ...euse f. l'argent comptant; kruis of —, kop of — pile
muggenzifterij f. chicane, ergoterie f. ou face.
munt(e) - 332 - muziek
2. munt(e) f. (bot.) menthe f.
muntbeschrijving f. numismatographie t.
muntbiljet n. billet m. de banque.
muntconventie f. convention f. monétaire.
1. munten v. tr. monnayer.
2. munten v. tr. diriger (contre), adresser (à),
destiner (à) ; dat is op mij gemunt c'est ci mon
adresse; men heeft het op zijn leven gemunt on
en veut à sa vie.
munter m. (zs) monnayeur m.
muntgeld n. (droit de) monnayage m.
muntgereedschap n. ustensiles m. pl. de mon-^
munthamer m. flatoir, bou(v)ard m. [nagage.
munthuis n. hotel m. des monnaies.
munting f. monnayage m.
muntkabinet n. cabinet m. de médailles.
muntkenner m. numismate m.
muntkruid n. herbe aux écus, nummulaire f.
muntkunde f. numismatique f.
muntmeester m. directeur m. de la monnaie.
muntolie f. huile f. de menth9.
muntplaat f. flan m.
muntrand m. débord m.
muntrecht n. (droit de) monnayage rn.
muntschaal f. ajustoir m.
muntschelp f. coquille numismale, nummulite f.,
(Afrique) cauris m. [monnayeur ni.
muntschrooder m. rogneur de monnaies, fauxt
muntspecie f. espèces f. pl. monnayées.
muntstelsel n. svstème m. monétaire.
muntstempel in. coin m.
muntstuk n. pièce f. de monnaie.
muntteeken n. déférent m.
muntunie f. union f. monétaire.
muntvijl f. écouane, écouène f.
muntwaag f. ajustoir m.
muntwaarde f. valeur f. monétaire.
muntwetten f. pi. leis t. pi. monétaires.
muren v. tr. (muurde, heeft gemeurd) emmu-^
murik f. mouron m. [ier, maconner.
murmelen 1 v. tr. & intr. murmurer; 2 n. mur-^
murmureeren V. intr. murmurer. [mure m.
murmureering f. murmure m.
murw adj. tendre, mou ; iem. - slaan rosser qq.
d' importante.
murwen v. tr. & intr. (s')amollir.
murwheid f. mollesse, tendreté f.
musch f. (musschen, zje) moineau, pierrot m.
muschachtig 1 adj. comme unmoineau; 2 -e m.
passereau m.
museum n. (cDs, ...ga ou eën) musée m.
musiceeren V. intr. faire de la musique.
musicus m. (...ci) musicien m.
muskaat (...aten) i f. (noix) muscade f.; 2 m.;
muskaatbloem f. macis m. [(vin) muscat m.
muskaatboom m. muscadier m.
muskaatnoot f. (noix de) muscade f.
muskaatpeer f. muscat m.
muskaatwijn m. muscat m.
muskadeidruif f. (raisin) muscat m.
muskadelpeer f. muscadelle f.
musket n. ( moten) mousquet m.
musketier m. (:s) mousquetaire m.
musketvuur n. mousqueterie f.
muskiet m. moustique m.
muskietennet ...vest n. moustiquaire m.
muskus f. musc m.
muskusbloem f. ambrette f., abelmosc m.
muskuscitroen m. cédrat m.
muskusdier n. passe-musc m.
muskuskat f. civette f.
muskuskoekje n. muscadin m.
muskuskruid n. herbe de musc, moscatelline f.
muskuspeer f. poire f. musquée.
muskusrat f. rat musqué, desman m.
muskuszwijn n. pécari m.
musschenhagel m. cendrée f.
musschenpot m. pot m. d moineaux.
mut f. masse f., tas m.; zoo vol als - plein
comme un ceuf. V. hut.
muts f. ( men, 'je) 1 (homines) casquettef., (femmes)
bonnet m., (enfants) béret in.; de -staat
hem verkeerd ou niet wel il a le bonnet de travers;
2 (estomac) bonnet m.; 3 (tech.) chapeau m.; 4
-je .chopine f..
mutsaard, mutserd m. (-Ds) l fagot m.; (kist.)
bucher m.; tot den --- veroordeelen condamner
nu bucher; hij riekt naar den - il sent le
fagot ; 2 (fort.) saucisson m.
mutsebol in. tête de bonnet, joséphine, sidonie f.
mutsenmaakster f. monteuse de bonnet, bonne-^
mutsen maker m. bonnetier m. [tiére f
mutsenmakerij f. bonneterie f.
mutsje dimin. de mud & muts.
1. muur f. (bot.) mouron m.; blauwe -- véronique
f. des champs.
2. muur ni. (muren) mur m.;(étendue, ensemble)
muraille f.; Chineesche - muraille f. de China
muurbloem f. 1 (bot.) giroflée f. jaune; 2 (fig.)
dame f. qui fait tapisserie.
muurbreker m. 1 (mil.) bélier m.; 2 (mat.) mcrrteau
m. à pointe.
muurgeel n. badigeon m.
muurkalk f. pldtre, crépi m.
muurkast f. placard m.
muurkroon f. couronne f. murale.
muurkruid n. i pariétaire f.; 2 mouron rn.
muurnachtegaal m. rossignol m. des murailles.
muurpeper f. poivre m. des murs.
muurvast adj. ferme comme un roc.
muurwerk n. maconnerie f.
muurzwaluw f. hirondelle f. des murailles.
muze f. ( c n) muse f. En compos. des muses.
muzelman m. (oonen) musulman m.
muziek f. musique f.; de toon maakt de -- le ton
fait la chanson.
muziekdirecteur — 333 — naammaa r
muziekdirecteur m. chef m. de (la) musique. 1 (science) musicien; 2 adv. musicalement; geen—
muziekdoos f. boïte f. à musique. gehoor hebben ne pas avoir d'oreille; Ik ben niet
muzlekfeest n. fête f. musicale. -- je ne suis pas musicien.
muziekmaker in. compositeur m. de musique. muzikant m. musicien m.
muziekmeester m. professeur m. de musique. myriagram n., ...liter m., ...meter m. myriamuziekrot
f. porte-musique m. gramme, myrialitre, myriamètre m.
muziektent f. kiosque m. myrrhe, myrt = mirre, mirt.
muziekzaal f. salle f. de concerts. mysterie n. mystère m.
muzikaal 1 adj. (...gier, xst) (rapport) musical; mysteriespel n. mystère m.
N
n f. (n's) n f. & m.
1. na adv. (coder, naast) près; iern. te -- komen
1 s'approeher trop de qq., 2 se frotter à qq., 3 marcher
sur les pieds d qq., 4 porter atteinte à 1'honneur
de qq. ; — aan 't hart liggen tenir d coeur ou
au coeur; 't gevaar is — Ie langer est imminent;
op verre—, op lang—, op veel—, bij lang — d
beaucoup près; op weinig — d peu de chose près;
op een dag — à tin jour près.
2. na prép. après; — elkander 1 i'un après
l'autre, 2 de suite; — dezen, — dien après, dans
la suite, à l'avenir.
3. na préf. 1 après : naroepen; 2 de nouveau;
nabloeien; 3 imiter en: nafluiten; 4 continuer de:
naklinken.
4. Na f., Naatje n. Annette f.
naftapster f. (' s) singe m., singeresse f.
naad m. (naden) couture; (bols, fer) jointure;
(bot., anat., chir.) suture f.; 't —je van de kous
le fin fond de la chose.
naaf f. (naven) moyeu in.
naafbus f. manchon m.
naaibank f. cousoir m.
naaien v. tr. coudre; (chir.) sulurer.
naaigaren n. fil m. d coudre ou (chir.) d suturer.
naaikamer f. chambre f. de couture.
naaikatoen n. coton m. d coudre.
naaikind n. apprentie f. couturière.
naalkistje n. botte f. à ouvrage.
naaikussen n. pelote f., carreau m.
naailes f. leton f. de couture.
naaimachine f. machine f. à coudre.
naaimand f. corbeille f. d ouvrage.
naaimeisje n. apprentie f. couturière.
naainaald f. aiguille f. á coudre.
naairing m. poucier m.
naaischool f. école f. de couture.
naaisel n. couture f.
naaister f. («s) couturière f.
naaitafel f. table à ouvrage, chiffonnière f.
naaivrouw f. maltresse f. de couture.
naaiwerk n. travaux m. pl. d l'aiguille.
naaiwinkel m. atelier m. (de couture).
naaizijde f. soie f. à coudre.
naakt adj. & adv. nu; lem. -- uitkleeden mettre
qq. toui nu.
naaktbloemig adj. nudiflore.
naaktheid f. nudité f.
naaktlooper m. 1 qui court tout nu ; 2 (hist.) ada-:
naaktzadig adj. (bot.) gymnosperme. [mite m.
naald f. 1 (en gén.) aiguille f.; met de hee^e —
gernaak'. báclé; 2 (tour) flèche f.; (façade) pignon
m.; 3 (lacet) afféron m.; 4 (zoo.) agrion m.
vier ge.
naaldboom m. conifère; (spéct) sapin m.
naaldengeld n. épingles f. pi., gra+ification r.
naaldenkoker m. étui m. à aiguilles.
naaldenkussen n. pelote f.
naaldenoog n. chas m.
naaldenwerk n. travail m. à 1'aiguille.
naaldenwerken v. intr. insép. travailler d l'aiguille.
naaldgeweer n. fusil m. Dreyse ou d aiguille.
naaldhout n. coni.fères, résineux, sapins m. pl.
naaldsteek m. pigáre f. d'aiguille; (chir.) acu-;
naaldvisch m. syngnathe m. [poncture m.
naaldvormig adj. en forme d'aiguille; (bot.) aciculaire
.1 (archit.) en obélisque; (crist.) réticulé.
naam m. (namen, mopje) nom m.; goede --- bon
renom ; slechte — mauvais renom ; een — geven
aan dénommer; de namen aflezen faire Tappel
nominal; waarvoor geen -- te vinden is innommable;
bij — de nom; bij zijn -- par son oom;
in ou uit mijn — en mon nom; in ou uit mijn
vriends — au nom de mon ami; in 's konings —
de par le rol; koning, christen in— roi, chrétien
de nom; met name spécialement, à savoir; op —
van sous le nom de ; man van — homme considéré.
naambord n. plaque f.; (mar.) fronton m.
naambuiging f. déclinaison f.
naamcijfer n. chiffre, monogramme m.
naamdag m., ...feest n. féte f. (patronale).
naamdi eb t — 334 - nabul i g
naamdicht n. acrostiche m.
naamgek adj. entiché dun ou de son nom.
naamgenoot m. & f, homonyme m. & f.
naamkaartje n. carte f. (de visite) .
naamlijst f. liste f. (nominative), róle m.
naamloos 1 adj. anonyme; (fig.) indicible; 2 adv.
anonymement; d'une facon indicible.
naamloosheid f. anonymat m.
naamplaat, ...plank f. plaque f.
Naamsch adj. narnurois; —e poort, straat porteg
naamrol f. róle m. [rue de Namur.
naamroof m. diffamation f.
naamroover m. diffamateur m.
naamstempel m. griffe f.
naamteekening f. signature f.
naamtrek m. paraphe m.
naamval m. cas m.
náamverwisseling f. 1 confusion de nom ; 2
(gram.) métonymie f.
naamwoord n. (nom) substantif m.
nag; e n v. tr. sép. singer.
na pend adj., nasper m.( s) singe, singeur adj.4
nabperij, naaping f. singerie f. [& M.
1. naar prép. 1 á; — Gent à Gand; — huis à la
maison; — bed au lit; — de markt au marché;
— mijn zin à mon gré; — wensch d souhait; 2
(avec un nom de personne) — mijn broer auprès
de ou chez mon frère; — den dokter auprès du
ou chez le médecin; 3 (partir, s'embarquer) pour;
4 (diriger la main, tin coup, les regards) vers;
(tendre) vers; 5 (courir, demander) après; (s'inquiéter)
de; 6 selon, d'après, — (zijn) werken
selon ses oeuvres ; —uw zeggen selon vous, d'après
vous; — mijn gevoelen selon moi, d'après mot;
— gewoonte comme d'habitude; — onze munt
en notre monnaie; (peindre, juger, nommer, être
dénommé) d'après; 7 sur; — maat sur mesure;
(se régler) sur. [sela s'en ressent.
2. naar adv. selon; dat is er — 1 c'est selon, 2j
3. naar conj. selon que, à ce que, comme.
4. naar 1 adj. (der, pst) lugubre; (nouvelle)
triste, (temps) maussade, (rue) morne; 2 (fam.)
embétant; — worden se trouver mal; er — aan
toe zijn être dans de mauvais draps; 3 adv. lugubrement,
tristement.
naardien conj. puisque.
,naargeestig adj. morne.
naargeestigheid f. maussaderie f.
naargelang : — van loc. suivant, en raison de.
naarheid f. horreur, tristesse f.
naarmate conj. à mesure que.
naarstig 1 adj. (&er, pst) assidu, laborieux; 2
adv. assidument, laborieusement.
naarstigheid f. assiduité, activité f.
1. naast prép. 1 d cdté de; — elkaar cóte à cóte,
de front ; 2 après.
2. naast adj. 1 plus proche, immédiat; 2 (chemin)
plus court; (semaine. mois, année) prochain;
(occasion) premier; (prix) dernier; ieder is zich
zelf het — charité bien ordonnée commence par
soi-même; ten —e(n) bij d peu près.
naastbestaande m. & f. proche parent m., --e f.
naaste m. & f. prochain m.
naasten 1 v. tr. (naastte, heeft gen s st) retraire,
racheter, reprendre; 2 n. retrait, rachat, réméréj
naastgelegen adj. plus proche. [m., reprise f.
naasting f. = naasten 2.
naastvolgend adj. subséquent.
nababbelen v. tr. & intr. sép. 1 imiter la facon de
parler de; 2 continuer de causer.
nabaffen v. tr. & intr. sép. 1 aboyer après; 2 imiter
les aboiements de ; 3 continuer d'aboyer.
nabanket n. dessert m.
nabauwen v. tr. sép. imiter, faire écho d.
nabedenken v. tr. sép. ruminer, réfléchir après
coup ; voorgedaan en nabedacht heeft menigeen
in leed gebracht après fait ne vaut souhait.
nabericht n. postface f. ; (lettre) postcriptum m.
naberouw n, remords m.
nabestaande m. & f. proche parent m., —e f. [de.
nabestellen v.tr. sép.faireunenout'ellecommandet
nabetalen v. tr. sép. 1 payer plus tard; 2suppléer.
nabetaling f. 1 pavement subséquent; 2 supplé-1
nabetrachting f. méditation f. [ment m
nabidden v. tr. sép. 1 prier après ; 2 répéter ;
3 continuer de prier.
nabiecht f. prière f. après la confession.
nabier n. second brassin m.
nabij adv. près; van —de près; —korven appro-i
nabijgelegen adj. proche, voisin. [cher de près.
nabijheid f. proximifé f.; in de — van à proximité
de.
nabijkomen v. intr. sép. approcher.
nabijkomend adj. approchant, approximatif.
nabijzijnd adj. proche, imminent.
nablaffen = nabaffen.
nablijven v. intr. sép. 1 rester; 2 (écol.) rester en
retenlre; 3 survivre; —de m. survivant m.
nablijver m. 1 retardataire; 2 élève m. en retenue ;
3 survivant m. [de saigner.
nabloeden v. intr. sép. 1 ressaigner; 2 continuerf
nabloeien v. intr. sép. 1 fleurir après les autres;
2 refleurir; (plante) surfleurir.
nabob m. nabab m.
naboenen v. tr. sép. refrotter.
nabootsen v. tr. sén. imiter, copier.
nabootser m. imitateur m.
nabootsing f imitation f.
nabootster f. imilatrice f.
nabreien v. tr. sép. imiter le tricot de.
nabrengen v. tr. sép. porter après ou plus tard.
nabroodje n. collation f.
nabruiloft f. lendemain m. de noces.
nabrullen v. intr. sép. 1 rugir après; 2 imiter le
rugissement de; 3 continuer de rugir.
naburig adj., nabuur m. voisin adj. & m.
nabuurschap -- 335 -- ?madrukken
nabuurschap f. voisinage m.
nacht m. (oen, cje) 1 nuit f.; van (den) — cette
nuit; 's —s la nuit, le matin; bij — la nuit, de
nuit; bij — en ontij(den) à des heures indues;
het is — il fait nuit; het wordt — il se fait nuit;
goeden — wenschen souhaiter (la) bonne nuit;
2 (serrure) pêne m. dormant. En compos. de nuit
nachtaap m. maki, nycticèbe m. [ou nocturne.
nachtanker n. ancre f. de veille.
nachtblind adj., .. heid f. nyctotyphle, .. phlose f.
nachtbioelend adj. noctiflore.
nachtbraken 1 v. intr. insép. veiller, passer des
veilles; 2 faire le noctambule; 3 n. veille; orgie f.
nocturne.
nachtbraking f. = nachtbraken 3. [f. pl.
nachtdienst nl. service m. de nuit; (rel.) matinesj
nachtegaal m. rossignol in.; •—tje rossignolet m.
nachtelijk adj. nocturne.
nachtevening f. équinoxe m.
nachtgedrocht n. spectre m. nocturne.
nachtgeest m. esprit de la nuit, fantóme ni.
nachtgezicht n. 1 vision f. nocturne; 2 (fig.) figure
f. de revenant; 3 (peint.) nuit f.
nachtglas n. horloge f. de quart. [habitacle m.
nachthuis n. 1 cabaret mi café de nuit; 2 (mar.)1
nachtkaars f. I veilleuse f.; 2 (bot.) .1 molène f.,
bouillon blanc, 2 onagre f.
nachtkapel f. noctuelle f.
nachtkever m. lucifuge in.
nachtkus m. baiser m. de bonne nuit.
nachtlampje n. veilleuse f.
nachtieger n. logement ni. gratuit.
nachtlicht n. veilleuse f.
nachtlooper m., ...loopster f. noctambule m. & 1.
nachtmaas n. 1 souper; 2 V. avondmaal 2 &^
nachtmerrie f. cauchemar m. [compos.
nachtmuziek f. sérénade f.
nachtraaf f. 1 chat-huant m.; 2 (fig.) qui passe des
veilles; (mauv. part.) noctambule m.
nachtreiger 111. bihoreau m.
nachtrok m. robe f. de chambre.
'nachtrust f. repos m.; aangename — 1 bonne
nuit! [noire.
nachtschad(uw)e t. solanée, (spéct) morelle f.1
nachtschuit f. coche rn. de nuit; hij komt met de
-- il retarde.
nachtslot n. serrure f. de sureté; op 't — doen
fermer d double tour.
nachtspiegel m. vase m. de nuit.
nachtstoel m. chaise f. percée.
nachtstudie f. veilles f. p1.
nachtstuk n. (peint.) nuit f.
nachtuil in. 1 chat-huant m.; 2 (fig.) obscurantin
m.; 3 —tje (ins.) phalène m. & f.
nachtverblijf n. asfile m. de nuit.
nachtvlinder m.1 phalènem.&f.;2(fig.)oiseaum.f
nachtvogel m. oiseau m. nocturne. [de nuit.
nachtwaak, ...wake f. veillée f.; (mar.) quart m.
nachtwacht f. guet m.
nachtwachter, ...waker in. veilleur m. de nuit.
nachtwandelaarster f.) m. somnambule m. &. f.
nachtwandelen n., ...wandeling f. somnambulisme
m. [2 vidange f.
nachtwerk n. 1 travail m. de nuit; veilles f. pl.;t
nachtwerker m. vidangeur m.
nachtworm m. ver m. luisant.
nachtzichtig, ... ziende adj. nyctalope.
nachtzoen m. baiser m. de bonne nuit.
nachtzwaluw f. engoulevent m.
nacijferen v. tr. sép. recalculer.
nadag m. 1 jour supplémentaire; (comm.) jour de
répit; 2 crépuscule m.; 3 (fig.) fin, décadence f.;
op zijn —en zijn tirer à sa fin. [danse de.
nadansen v. intr. sép. danser après; imiter lal
nadat conj. après que; (devant infin.) après.
nadeel n. désavantage, détriment m.; (faire, eauser,
réparer) tort; ten —e van au détriment de.
nadeelig 1 adj. désavantageux, préjudiciable ;
2 adv. désavantageusement.
nademaal conj. puisque.
nadenken 1 v. tr. & intr. sép. réfléchir (d ou
sur), méditer (à) ; 2 n. réflexion, méditation f.;
bij — à la réflexion; stof tot — geven donner ei
penser.
nadenkend adj. pensif; (homme) de réflexion.
nader 1 adj. plus proche; (chemin) plus court;
(avis) ultérieur, (renseignement) plus ample; bij
— inzien après mur examen ; — betoog preuve
plus complète; tot — order jusqu'à nouvel ordre;
2 adv. plus près; — komen (s')approcher (plus
près) ; 3 ultérieurement, amplement.
naderbij adv. plus près.
naderen v. intr. sép. (s')approcher (de) ; aborder
(qq.) ; (mar.) (se) rallier (d) ; —de breuk
fraction convergente.
naderhand adv. après, ensuite.
nadezen, nadien adv. V. 2. na.
nadoen v. tr. sép. imiter, copier; het iem. — en
faire autant.
nadoener In. ....ster f. imitateur m., ...trice f.
nadorst m. soi ff.. du lendemain; den — hebben
avotr la gueule de bois. [imputer.
nadragen v. tr. sép. 1 porter après; 2 (fig.)1
nadraven v. tr. sép. 1 trotter après; 2 (fig.) s'efforcer
à l'exemple de.
nadribbelen v. tr. sép. suivre en trottinant.
nadrljven v. tr. & intr. sép. 1 chasser après;
2 flotter après, suivre au fil de 1'eau.
nadruk m. 1 eontrefacon f.; 2 force, énergie f.; 3
(gramm.) accent m. (tonique) ; den — leggen op
appuyer sur.
nadrukkelijk 1 adj. fort, énergique; 2 formel,
expres; 3 adv. fortement, expressément.
nadrukkelijkheid f. 1 force, énergie f.; 2 manière
expresse, expression f. formelle.
nadrukken v. tr. sép. contrefaire, réimprimer.
nadrukker -- 336 -- nakluiven
nadrukker m., nadrukster f. contrefacteur m.,
...trice f.
naëtsen v. tr. sép. 1 graver d'après; imiter la gravure
de; 2 regraver.
nafeest n. second jour m. de fête.
nafluiten v. tr. sép. 1 siffler après, appeler (en
sifflant) ; het --- hebben en être pour ses peines;
je kan 't nafluiten tu peux siffler; 2 siffler
comme.
nagaan 1 v. tr. sép. suivre; (police) filer; 2 surveiller;
soigner, prendre à coeur; 3 examiner; 4
réfléchir d; (absolt) penser, s'imaginer; je kan —
tu peux t'imaginer, tu vois d'ici ; 5 (horloge) retarder;
6 n. poursuite; surveillance f.; examen,
soin m.; réflexion f.; retard m.
nagalm m. écho m.
nagalmen v. tr. & intr. sép. résonner, faire écho.
nagapen v. tr. sép. béer après.
nageboorte f. 1 placenta m.; 2 (hérald.) lambel m.
nageboren adj. 1 posthume; 2 puïné.
nagedachte f. 1 réflexion f.; 2 regret m.
nagedachtenis f. mémoire f., souvenir m.
1. nagel m. ( mos, cotje) (doigt, patte) ongle m.;
(qqs anim.) griffe f.; zijn -s korten se rogner les
ongles; op zijn -s bijten ronger ses ongles;
klauwen en -s hebben avoir bec et ongles.
2. nagel m. ( mos, ztje) 1 (fer) clou m., pointe f.;
(bois) cheville f.; 2 (bot.) clou m. de girofle; dat is
een - aan mijn doodkist cela me creusera la
fosse; geen -- pas un clou, pas un radis.
nagelaar m. 1 qui ronge ses ongles; (fig.) sournois
m.; 2 qui pousse sa bille avec l'ongle.
nagelag n. subrécot m.
nagelbloem f. t ceillet m.; 2 nielle f. des blés.
nagelboom m. giroflier m.
nagelboor f. vilebrequin, ébauchoir m.
negelborstel m. brosse f. d ongles.
nagelen 1 v. tr. clouer; (mar.) gournabler; 2 (jeu)
pousser la bille avec l'ongle; 3 n. clouage m.
nagelgat n. i trou m. de clou; 2 -en ecthyma m.
nagelhout n. 1 bois m. de giroflier; 2 quassia m.
caryophyllé; 3 (fig.) viande f. fuméc.
nagelkaas f. & m. fromage m. épicé.
nagelkeep f. onglet m.
nagelkruid n. 1 benotte f.; 2 herbe f. aux écus.
nagelmes n. 1 stylet; 2 -je coupe-ongles m.
nagelnieuw adj. tont battant neuf.
nagelolie f. huile f. de girofle.
nagelproef f. supernacle m.; de - doen faire
rubis sur l'ongle.
nagelschaar f. coupe-ongles m.
nagelschuler m. brosse f. d ongles.
nagelsmeder, ...smid m. cloutier m.
nagelvast adj. tenant à fer et à clous.
nagelvlies n. onglet, ptérigion m.
nagelwortel m. 1 racine f. de l'ongle; 2 (pharm.)
racine f. de benotte.
,nagemaakt adj. imité, faux, artificiel.
nagenoeg adv. d peu près.
nagepeins n. réflexion f.
nagereeh- n. dessert m.
nageslacht n. pos.érité f.
nageven v. tr. sép. 1 donner après; 2 imputer
hein - dat reconnaitre que ; 3 céder; (mar.) larnagewas
n. recru m. [guer
nagezang n. cantique m. final.
nagieten v. tr. sép. 1 verser ou mouler après ; 2
mouler d'après; 3 continuer de verser ou de mou-
Ier. [tion f. moulée.
nagieting f., ...sel n. 1 ajoutage m. ; 2 imita-t
naglans m. reflet m.
nagluren v. tr. sép. suivre dun regard épiant.
nagooien v. tr. sép. = nawerpen.
nagras n. regain m.; op het -- komen arriver
pour les reliefs.
naherfst m. = najaar.
nahijgen v. tr. sép. poursuivre.
nahinken v. tr. sép. suivre en boitant, imfter ii
boitement de.
nahoede f. arrière-garde f.
nahoep(el)en v. tr. sép. suivre (au cerceau) .
nahollen v. tr. sép. galoper après.
nahooi n. regain m. [op — renir, avoir.
nahouden v. tr. sép. 1 retenir; 2 imputer; 3 ert
naïef 1 adj. (naïever, cDst) naïf; 2 adv. naïvement.
naijlen v. tr. sép. courir ou s'empresser après.
naijver m. émulation; (mauv. part.) rivalité, jalousie
f. [adv. jalousement
naijverig i adj. plein d'émulation, jaloux; 2:
najaagster f. pourchasseuse f.
najaar n. arrière-saison f., automne m. & f. Er
compos. d'automne.
najacht, najaging f. chasse, poursuite f.
najagen 1 v. tr. sép. pourchasser, poursuivre; 2
najager m. pourchasseur m. [n. -- najach
najouwen v. tr. sép. pousser des huées aprèsi
poursuivre en poussant des huées.
najuichen v. tr. sép. suivre avec des cris d'allé-,
nakeffen v. tr. sép. aboyer après. [gressÉ
naken v. intr. sép. approcher. V. genaken.
nakend adj. approchant, imminent.
nakermis f. prolongation f. de la foire ou féte.
nakijken 1 v. tr. sép. suivre des yeux; 2 exami
ner, vérifier; 3 repasser; 4 n. regard, examen m
révision f. [posthume
nakind n. 1 enfant du second lit; 2 enfant m,
nakladden v. tr. sép. eopier en barbouillant.
naklank m. résonance f., écho m.
naklappen v. tr. sép. 1 = nababbelen; 2 claque
du fouet après.
naklauteren, naklim men v.tr.sép. grimper après
naklinken v. tr. sép. résonner après; continuer
naklucht f. farce f. finale. [de résonner'
nakluiven, naknagen, naklauwenv. tr. sép.ron4
ger encore une fois.
komeling — 337 — naroepen
^komellng m. 1 trainard; 2 descendant m.
ikomelingsehap f. descendance, postérité f.
tkomen v. tr. sép. 1 suivre; 2 (fig.)tenir,obser-
Ir, accomplir.
komer m. 1 descendant; 2 observateur m.
koming f. observation f., accomplissement m.
Rkoop m. rachat m.
akraam f. suite f. de couches.
akroost n. descendance, postérité f.
kruipen v. tr. sép. suivre en rampant.
kuieren v. tr. sép. suivre en flánant.
alachen v. tr. sép. 1 rire derrière le dos de; 2
niter le rire de; 3 continuer de rire.
alaten v. tr. sép. 1 (en gén.) laisser; veel kinde-
^
n — laisser beaucoup d'enlfants; 2 (devoir) néiger,
omettre; 3 (habitude) laisser, cesser.
alatenschap f. succession f.
alatig 1 adj. ('er, ost) négligent; 2 adv. né-T
aiatigheid f. négligence f. [gligemment.
alating f. omission f.
aieven 1 v. tr. sép, observer, suivre; 2 v. intrj
alever m. observateur m. [sép. survivre.
aleving f. observation f.
alezen v. tr. sép. 1 glaner; 2 relire.
aiezer m. glaneur in. [lecture f.
alezing f. 1 glanage m., glanure f.; 2 secondel
alichten v. tr. sép. suivre avec une lumière.
aloop m. 1 poursuite; 2 affluence f.; 3 (distill.)
epasses f. pl.; (vin) pressurage m.; 4 peine f.,
mbarras m.; veel — hebben 1 être fort couru,
Bouter beaucoup de peine.
,aioopen 1 v. tr. sép. courir (après), suivre, recincer;
surveiller; 2 v. intr. sép. (fait) se cailler;
billard) couler; (horl.) retarder; 3 n. = naloo-
^
ing.
alooper m., ...ster f. suiveur m., suiveuse f.
ialooping f. poursuite; surveillance, course f.
tamaag m. & f. proche parent m., —e f.
iamaagschap n. proche parenté f.
=aak
aaien v. tr. sép. faucher après; refaucher..
f., asel n. contrefacon, imitation, copie f.
iamaals 1 adv. ensuite, h l'avenir; au-delb; 2 n.4
.namaand f. fin f. du mois. [het — l'au-deld m.
namaken v. tr. sép. contrefaire, imiter, copier;
^
et hem — en faire autant que lui.
amaking f. = namaak.
raamaker m. contrefacteur, imitateur, copiste m.
namarkt f. 1 fin f. du marché; 2 lendemain m.4
namelijk adv. d savoir, notamment. [du marché.
:
ameloos adj. 1 anonyme; 2 qui na pas de namg
ameloosheid f. anonymat m. [indicible.
Namen n. Namur m.
Namenaar m. Namurois m.
namens adv. au nom de.
Namensch adj. namurois.
nameten v. tr. sép. remesurer, mesurer après.
nameting f. remesurage m.
namiddag m. aprés-midi rn.; des —s l'aprè.smidi
; om drie uur 's —s d trois heures de relevée.
namis f. 1 foire f. d'automne; 2 (relig.) seconde
messe; (iron.) prolongation f. de la messe.
nanacht m. dernière partie f. de la nuit.
naneef m. arrière-neveu m.
naneuriën v. tr. sép. fredonner après; continuerwt
naneuzen v. tr. sép. scruter. [de fredonner.
nanicht f. arrière-nièce f.
Nanking n. 1 (géo.) Nankin(g); 2(tissu) n--nan-;
naoogen v. tr. sép. suivre des yeux. [kin m.
naoogst m. arrière-récolte f., glanage m.
naoogsten v. tr. & intr. faire l'arrière-récolte,
glaner.
nap m. éeuelle, jatte f.; (bot.) cupule f.
napeinzen v. intr. sép. méditer. V. nadenken.
napeinzing f. méditation, réflexion f.
Napels n. Naples f. [ples.
Napeisch adj. napolitain; — groen vert de Na-t
napersen v. tr. sép. presser après; presser dej
napgat m. cul-de-jatte m. [nouveau.
naphtha f. napht(h)e m.
napjesdragend adj. cupulifère.
naploegen v. tr. sép. labourer après ; labourer de
nouveau ; labourer à l'exemple de.
napiuisster f. éplucheuse f.
napluizen v. tr. sép. éplucher; continuer d'éplu-;
napluizer m. éplucheur in. [cher.
napluk m. seconde cueillette f.
Napoieontisch adj. napoléonien.
napolsen v. tr. sép. 1 bouiller de nouveau : 2 (fig.)
sonder sérieusement.
napraat m. redite f., racontar m., cancans m. pl.
napraten etc. = nababbelen etc. [du sermon.
napreek f. 1 second sermon m.; 2 prolongation f.;
napreeken v. tr. & intr. sép. faire un second sermon;
imiter la facon de précher de; continuer de
précher.
napret f. prolongation f. de la partie (de plaisir) .
napvol m. écuellée, jattée f.
nar m. 1 fou; (à la cour) bouffon m.; 2 chicaneur
m. [narcisse m.
Narcis 1 m. (myth.) Narcisse m.; 2 f. (bot.) n-1
narcisachtig adj. narcissoïde, narcissé.
narcisbloem f. amaryllide f.
nardus in. nard m.; Indische -- spicanard m.
narede f. péroraison f.; (livre) postface f.; (lettre)
postcriptum m.
nareizen v. tr. sép. partir après, suivre, relancer.
narekenen v. tr. sép. calculer après; vérifier (le
compte ou le calcul de).
narennen v. tr. sép. poursuivre à la course, courir
après, relancer.
naricht n. avertissement m.; tot — pour gouverne.
narigheid = naarheid. [tule; 2 (fig.) talonner.
narijden v. tr. sép. 1 suivre d cheval ou en véhi-j
naroeien v. tr. sép. suivre ci la rame.
naroepen v. tr. sép. crier après; imiter le cri de;
continuer de crier.
narollen — 338 -- natie
narollen v. tr. sép. rouler après; rouler de nouveau;
continuer de rouler.
narouwen v. intr. sép. dépasser le temps du deuil.
narren v. intr. 1 faire le fou ; 2 aller en trafneau^
narrenpo(e)ts f. bouffonnerie f. [à grelots.
narrenschip n. char-bateau m.
narrenwerk n., narrerj f. folie f.
narresie(d)e f. traïneau m. à grelots.
narretuig n. harnais m. à grelots.
narrig adj. chagrin, maussade.
narrigheid f. mauvaise humeur, maussaderie f.
narukken v. tr. sép. suivre.
narwal m. narval m., licorne f. de mer.
aasaal 1 adj. nasol; 2 f. (orgue) nasard m.
nasat f. (orgue) nasard m.
naschelden v. tr. sép. crier des injures après;
imiter les injures de.
naschetsen v. tr. sép. esquisser une copie de.
naschieten v. tr. sép. 1 tirer après, envoyer une
balie d; 2 se précipiter après, filer rapidement
après. [(de peindre) de.
naschilderen v. tr. sép. copier; imiter la manièret
naschip n. vaisseau m. retardataire; met de naschepen
komen (fig.) venir en retard ou le dernier.
naschouw(ing) f. seconde inspeciion f.
naschouwen = nazien. [le cri de.
naschreeuwen v. tr. sép. crier après; imtiert
naschrift n. copie f.; (Iettre) postcriptum m.
naschrijfster f. copiste f.
naschrijven v. tr. sép. 1 copier, transcrire ; 2
écrire sous la dictée; 3 écrire après, inscrire après;
4 écrire (à qq.) après son départ ; 5 imiter l'écri-;
naschrijver m. copiste m. [ture de.
naschrijving f. copie f.
naseinen v. tr. sép. 1 télégraphier après; 2 faire
suivre (un télégramrne).
naslaan v. tr. & intr. sép. 1 (marque, rnonnaíe)
contret'aire ; 2 (jeu) pousser après ; pousser á
contre-temps; 3 (hort.) retarder; 4 (livre) consulter,
compr~lser.
raslag m. second coup m.; fausse monnaie, fausse
marque f.; (mus.) note f. de complément ; (huile)
seconde pression f.
nasleep m. suite f., corrège, train m.; met ai den
— van dien avec toutes ses suites.
nasleepen v. tr. sép. trainer (aptès).
nasienteren v. tr. sép. suivre à pas lents.
naslepen v. intr. sép. trainer.
nasluipen v. tr. sép. suivrefurtivement.
nasmaak m. arrière-go%t m.; (fig.) suites f. pl.
aasmijten v. tr. sép. flanquer après. [améres.
nasnellen v. tr. sép. courir ou s'empresser après.
nasnuffelaar in., 'ster f. éplucheur in., ...euse f.
nasnuffelen v. tr. sép. éplucher, fureter dans.
nasnuffeiing f. épluchage, furetage rr,.
naspel n. épilogue m.; (mi..) finale f.
naspelen v. tr. & intr. sép. (en gén.) jouer;
(gqtois continuer de jouer,
naspellen v. tr. sép. répéter en épelant.
naspeurder m. rechercheur in.
naspeuren v. tr. sép. 1 rPchprcher, scruter , 2
(cliosse) suivre d la piste, quêter.
naspeuring f. recherche, investigation f.
naspoelen v. tr. & intr. sép. 1 rincer de nouveax;
2 continuer de bobiner ; 3 rouler après.
naspoorder, nasporen etc. = naspeurder etc.
naspraak f. calomnie, diffamation f.
naspreken v. tr. sép. parler après - répéter les
paroles de ; imiter le parler de ; médire de.
naspringen v. tr. sép. sauter après ,• imiter la
manière de sauter de.
naspugen, naspuwen v. tr. sép. cracker après.
Nassauer m. Nassovien m.
Nassausch adj. nassovien.
nastameien v. tr. sép. répéter en béga)'ant ; irniter
le begaiement de.
nastank m. i mauvaise odeur f. (qui restti) ; 2
mauvaise réputation f. (qu'on laisse) .
nastappen v. tr. sép. emboiter le pas d; (fig.)
marcher sur les traces de.
nastaren v. tr. sép. suivre des yeux.
nastoomen v. tr. sép. suivre d la vapeur. [poster.
nastooten v. tr. sép. pousser après; (escr.) ri-t
nastormen v. tr. & intr. sép. i s'élancer aprils;
(mil.) suivre à l' assaut ; 2 tem péter après, continuer
de tempéter. [après.
nastorten v. tr. & intr. sép. répandre ou tomberj
nastreven v. tr.sép. tdcher de suizvre;courir après;
poursuivre.
nastroornen v. tr. & intr. sép. suivrc ou couler
aprts; continuer de couler; suivre en foute.
nastuk n. pièce f. finale.
nasturen v. tr. sép. = nazendhn.
1. nat adj. ( «ter, st) (extér.) mouillé, (intér.)
humide; (temps, terre, mil) humide; (marchandise)
liquide; trempé (de sueur), baigné (de larmes);
—te weg (chim.) voie humide, —te broeder
(iron.) mouillard, biberon tn.; van de —te
gemeente de la communauté des mouillards.
2. nat n. humidité; (pluie) eau f.; (fruits) jus;
(viande) bouillon m.; (iron.) boisson f., alcool m.;
er valt — il tombe de 1 eau ; 't zilte — la plaine
liquide; hij lust zijn —je en zijn droogje il
aime le solide ei le liquide.
natachtig adj. un peu humide, moite.
natafelen v. intr. sép. continuer de rester à table.
nateekenen v. tr. sép. copier; dessiner d'après;^
nafeekening f. copie f., calque m. [calques.
natellen v. tr. sép. recompter, vérifier.
natelling f. vérification f.
natemen v. tr. sép. répéter en tratnant ; imiter la
manière traïnante de.
nater f. ( mos) aspic m. V. adder & compos.
nathals m. mouillard m.
natheid f. humidité f.
natie f. 1 nation f.; de — (iron.) le peuple élu ;
natijd — 339 — nawee
2 corporation f.; (spéct) corporation de(s) débar-;
natijd m. arrièrc-saison f. [deurs.
natmaking f. motuillage, trempage m.
natred m., natreding t. poursuite, imitation f.
natrekken v. tr. & intr. sép. 1 entraïnei ; 2
(médic.) prolonger son effel ; 3 imiter les . ' Brits
dc; 4 partir sur les traces de.
natrippelen v. tr. sép. suivre à petits pas.
natten v.tr. (natte, heeft genat) mouiller, hurliecter;
(fig.) rafraichir.
nattigheid f. humidité f.; — gevoelen (iron.) remarquer
qc. de suspect.
natura f. : in -- en nature, (jur.) en essence.
naturaiibus : in — dans l'état de pure nature.
naturaliën f. p!. 1 produits m. pi. du sol; 2 objets
m. pl. d'histoire naturelle. [relle.
naturaliënkabinet n. cabinet m. d'histoire natu-1
natuur f. (... ureri)T nature f.; (gqfois) naturel m.;
naar de — d'après nature; van —, van nature
naturellement, de sa nature; 't ligt in d —van
eest le naturel de; 't is tegen zijn --- c'est contraire
à son naturel; zijn — geweld aandoen
forcer son talent ; de -- is sterker dan de leer
chassez le naturel il revient au galop.
natuurbeschrijving f. physiographie f.
natuurboter f. herare m. narurel.
natuurdichter m. poète m. par la gruce de Dien.
natuurdrift f. instinct m.
natuurgeneeskunde f. médecine f. naturelle.
natuurgenoot m. semblable m.
natuurkenner m. naturaliste m.
natuurkracht f. force f. naturelle ov de la nature.
natuurkunde f. sciences f. pl. naturelles; (spéct)
sciences f. pl. physiques, physique f.
natuurkundig i adj. physique; 2 adv. physique-f
natuurkundige m. physicien m. [ment.
natuurlijk 1 adj. naturel; —e staat etat de nature;
--- e grootte grandeur nature(lle); meer dan
—e grootte plus grand que nature; 2 adv . naturel.
lement ; — en zedelijk au physique ei to moral.
natuurlijkheid f. naturel m.; naïveté ,-.; ;,atu.ralisme
m. [m.;(spéct) homr.:e nn^. nature.
natuurmensch m. enfant de in nature, sauvaget
natuurnlfliosophie f., ...recht n. p.'tilosophie f.
naturelle, droit m. naturel.
natuurrijk n. rpgne m. de la nature.
natuurstaat m_. état m. de nature.
natuurverschijnsel n. phénomène m.
natuurwet f. ! loi de la nature; 2 (mor.) lot f.
natuurwetenschap f. = natuurkunde. [naturelle.
natuurwol(len adj.) f. (en) laine f. « normal ».
nauw 1 adj. étroit, serré ; 2 adv. étroitement, d
t'étroit, de près ; cl peine; — om 't hart ie coeur
serré; het wordt mij — om 't hart mon coeur se
serre; -- zitten être d l'étroit; — houden 1 tenir
serré, 2 serrer de près; — weten savoir de près
ou au juste ; er -- op aankomen y revenir de pris.
nauw n. i détroit m.; het N— van Kates te Pas de
Calais; 2 embarras m.; in 't — dans l'embarrae,
dans ses petits souliers.
nauwelijks adv. á peine; —kunnen avoir peined.
nauwgezet 1 adj. exact, scrupuleux; 2 adv. exactement,
scrupuleusement.
nauwgezetheid f. exactitude f., scrupule m.
nauw(ig)heid f. 1 étroitesse; 2 avarice, mesquinerie
f.
nauwkeurig 1 adj. exact, ponctuel, correct; --
onderzoek examen minutieux; 2 adv. exactement,
correctement, au juste; — afgemeten compassé.
nauwkeurigheid f. exactitude, correction f.
nauwlettend 1 adj. exact, très attentif; 2 adv.
exactement, très attentivement.
nauwlettendheid f. exactitude, grande attention t.
nauwnemend adj. 1 minutieux, regardant; 2 suscepti
ble. 1
nauwsluitend adj. ajusté. [(mer) détroit rn.
nauwte f. 1 étroitesse f.; 2 embarras m.; 3 défilé,t
nauwtjes adv. 1 unpeu étroitement; 2 chichement.
nauwziend adj. 1 minutieux, regardant; 2 adv.
chichement.
navaren v. tr. sép. suivre en bateau.
navegen v. tr. sép. balayer après ou de nouveau.
navel m. ( «s) nombril m.; (graine) hile m. En
compos. ombilical.
navelvormig adj. omhiliciforrne, ombiliqué.
navenant : op zijn — à l'avenant.
naverhalen, navertellen v. tr. sép. répéter, rapporter;
hij zal 't niet — la rnort lui a fermé la
bouche, il n'en soufflera plus mot.
naverven v.tr. sép. reteindre; imiter la couleurde.
naverwant adj. & m. proche parent.
naverwantschap f. proche parenté f.
navisschen v. tr. sép. 1 repêcher; continuer de
pécher; 2 (fig.) s'enquérir de, scruter.
navliegen v.tr. sép.suivre au vol; s'élancer après.
navluchten v. tr. sép. suivre dans sa fuite.
navolgbaar adj. imitabie.
navolgen v. tr. sép,. suivre; (fig. aussi) imiter.
navolgend adj. suivant; (temps) futur; (jur.)
subséquent.
navolgenswaardig adj. digne d'être imité.
navolger m. 1 suiveur; irnitateur; 2 succes-t
navolging f. poursuite; irnitation f. [seur m.
navolgster f. 1 imitatrice f.; 2 successeur m.
navorschen v. tr. sép. (re)chercher, sc; uter; (admin.
& jur.) perquisitionner.
navorscher m. chercheur, explorateur; perquisiteur
m.; De N — le Chercheur.
navraag f. 1 demande; daar is geen -- naar sela
nest pas demandé; 2 information f.; — doen
naar s'informer de; 3 réquisition f.
navragen v. tr. sép. s'informer de.
navrucht f. fruit m. tardif.
nawandelen v. tr. Sép. sui»re h la Promenade;
marcher après; (fig imiter. [f., contre-coup in.
nawee n. douleur f. subséquente; (fig.) friste suitet
naweek — 340 — Ne(d)erlandsch
naweek f. fin f. de (la) semaine.
nawegen v. tr. sép. repeser, vérifier.
naweide f. regain m.
nawerken 1 v. tr. & intr. sép. imiter; 2 corriger,
retouches; 3 travailler au-delà de 1'heure,
travailler tand ; 4 opérer ultérieurement ; 5 opérer
après; avoir son contre-coup.
nawerking f. contre-coup m.
nawijn m. recoupe, piquette f.
nawijzen v. tr. sép. montrer du doigt.
nawinter m. arrière-hiver m.
nazaat m. descendant m.
nazang m. t chani final; 2 refrain m.
nazegen m. bénédiction f. subséquente; suite f.
heureuse. [autant; 2 imputer ei.
nazeggen,v. tr. sép. t répéter; het iem.— en diret
nazenden v. tr. sép. envoyer après, faire suivre;
mettre aux trousses de.
nazet m. (jeu) second coup m., seconde pose f.
nazetten v. tr. sép. poursuivre;(typo.) composer
nazicht n. = nazien 3. [encore.
nazien 1 v. tr. sép. suivre des yeux; 2 voir, revoir;
examiner, vérifier; 3 n. & naziening f. long
regard m.; révision f., examen m.
nazin m. apodose f.
nazingen v. tr. sép. répéter; imiter le chant de;
continuer de chanter.
nazitten v. tr. sép. 1 restes ascis; (école) restes
en retenue; 2 poursuivre.
nazoeken 1 v. tr. sép. chercher; continuei de
chercher; 2 n. & nazoeking f. recherche, enquête f.
nazomer m. été m. de la Saint-Martin.
nazorg f. souci ou ennui m. subséquent; voorzorg
voorkomt — les précautïons évitent les regrets.
nazwemmen v. tr. sép. suivre à la nage.
N. B. n >!a b., n., .
n. Chr. nrès 1 Cr[rtet.
neb f. ('en, co betj e) 1 bec m. pointu; 2 (mar.)
nez rn., proue f.; (mar. de guerre) éperon m.; 3
(constr.) collet m.
nebaal, nebbeling m. long-bet m.
nebi j zes ti. soc m.
nebseh a it f. barque f. à pointe.
Nebuka in 3zar m. Nabuchodonosr>r m.
ne(d)er 1 adj. bas; (fig.) infime, humble; 2 adv.
bas; 3 nréf. verbal sép. en bas; nederdragen
porter en bas; 4 préf. noms géog. bas : Neder-
Rijn Bas-Rhin. [ jeter ses regards (sur) .
ne(d)erblikken v. intr. sép. baisser les regards;l
ne(d)erbliksemen v. tr. & intr. sép. foudroyer;
tomber en coup de foudre.
ne(d)erbollen, ...bonzen, ...botsen v. tr. & intr.
sép. tomber ou faire tomber rudement.
ne(d)erbrengen v. tr. sép. descendre.
ne(d)erbuigen v. tr. & intr. sép. (se) baisser,
(se) courber; (genoux) fléchir.
ne(d)erbuininq f. abaissement, fléchissement m.
.ne(d)erbulielen v. intr. sép,. culbuter.
ne(d)erbukke.n v. tr. sép. & zich — se courber, sep
ne(d)erdalen v. intr. sép. descendre. [baisser.
ne(d)erdoen v. tr. sép. baisser.
ne(d)erdompelen v. tr. sép. enfon^er.
ne(d)erdonderen -= nederbliksemen.
ne(d)erdouwen v. tr. sép. pousser en bas; enfon-j
ne(d)erdruipen v. intr. sép. dégoutter. [eer.
ne(d)erdrukken v. tr. sép. presser en bas, déprimer;
(fig.) opprimer; (chagrin) abattre.
ne(d)erdrukking f. dépression ; oppressioa f.;
abattement m.
ne(d)erduiken v. intr. sép. plonger.
Ne(d)erduitsch adj. & n. 1 bas-allemand; t 2
néerlandais adj. & m.
ne(d)erduwen -_ nederdouwen.
ne(d)ereind n. bas bout m.
Ne(d)er- Eiter n. Autelhas m.
ne(d)erflansen v. tr. sép. flanquer Id.
ne(d)ergaan 1 v. intr. sép. descendre; 2 v. tr.4
ne(d)ergang m. descente f. [(souliers) éculer.
ne(d)erglijden v. intr. sép. descendre en glissant.
ne(d)ergooien v. tr. sép. jeter d terne, renverser.
ne(d)erhaal m. plein m.
1 . ne(d)erhakken v. tr. sép. a,hattre;(mil.)sabrer.
2. ne(d)erhakken v. tr. sép. (:;ouliers) éculer.
ne(d)erhalen v. tr. sép. í b ^çer, descendre; 2
(constr.) abattre; 3 (mat, c .:.ninée) toucher;
(cordage) affaler ; (voile, pavillon) amener.
ne(d)-,rhanngen 1 v. intr. sép. pendre; pencher;
(ventre, oreille) s'avaler; 2 tr. sép. pendre.
Ne(d)er-Heers n. Bas-Heers in.
ne(d)erheid f. petitesse, humilité f.
ne(d)erhof n. basse-cour f.
ne(d)erhouwen == 1. nederhakken.
ne(d)erhuiken, ...hukken, ...hurken v. intr.
sép. s'accroupir.
nederig t adj. bas ; 2 (fig.) humble, modeste ; 3 adv.
humblement, modestement.
nederigheid f. petitesse, humilité, modestie f.
ne(d)erkammen v. tr. sép. toucher avec le peigne.
ne(d)erki j ken = nederblikken.
ne(d)erkladden v. tr. sép. griffonner.
ne(d)erkletteren v. tr. & int. sép. abattre ou
tombes avec fracas.
ne(d)erkiimming f. descente f.
ne(d)erknielen v. intr. sép. s'agenouiller.
ne(d)erknieling f. génuflexion f.,prosternement in.
ne(d)erkomen v. intr. sép. descendre; op iem. —
s'abattre ou retomber sur qq. ; waarop komt dat
neer?ouceladoit-il en venir?à quoi cola revient-ii?
dat komt op 'tzelfde neer cela revient au même.
ne(d)erkrabbelen v. tr. sép. griffonner.
ne(d)erkrijgen v. tr. sép. baisser, descendre.
ne(d)erlaag f. défaite; de — krijgen essuyer acne
défaite, avoir le dessous.
Ne(d)erland n. la Néerlande f.; —en Pays-;
Ne(d)erlander m. Néerlandais m. [ Bas m. pl.
Ne(d)erlandsct adj. & n. néorlandais ad;: & m.
De (d) erlateri - 341 -- neer
ne(d)erlaten v. tr. sép. descendre; (store) baisser ;
(perpendic.) abaisser; zich — descendre; (mar.)
= nederhalen.
ne(d)erleggen v. tr. sép. 1 (en gén.) déposer, inetire;
(blé) coucher; (ennemi) coucher par te .,- re;
(adversaire) tomber; (fonction) donner sa dé ission
(de); (couronne) abdiquer; zijn hoofd —
(fig.) s'endormir pour de bon; 2 zich— se cour ier;
(fig.):zich -- bij s'incliner (devant), se résig. r,
(d).
ne(d)erlegging f. dépót m.; démission, abdicationf.
ne(d)erliggen v. intr. sép. être touché; (malade)t
ne(d)ermaaien v. tr. sép. faucher. [être alité.
ne(d)erplassen, ...ploffen, ...plompen, ...plonzen
v. tr. & intr. sép. (se) flanquer lourdement en
bas; (chim.) ne(d)erploffen précipiter.
ne(d)erregenen 1 v. intr. sép. ƒomber en pluie; 2
v. tr. sép. abattre par la pluie, verser.
Ne(d)er-Rijn in. Bas-Rhin m.
ne(d)erroilen v. tr. & intr. sép. rouler en bas; t
ne(d)errukken v. tr. sép. arracher. [descendre.
ne(d)ersabelen v. tr. sép. sabrer.
ne(d)erschieten 1 v. tr. sép. abattre; lanter (un
regard); 2 v. intr. sép. fondre (sur); se précipiter
(sur) .
ne(d)erschrijven v. tr. - sép. coucher par écrit;
inscrire.
ne(d)erschuiven v. tr. & intr. sép. glisser ou faire
gl.isser en bas.
ne(d)erslaan 1 v. tr. sép. abattre, jeter par .erre,
assommer; 2 baisser (les yeux); 3 établir (un
tamp); dresser (une tente); zich -- s'établir; 4
(fig.) (malheur, douleur) abattre; 5 (chim.) précipiter;
6 v. intr. sép. s'abattre, se précipiter.
ne(d)ersiachtig adj. abattu, consterné.
ne(d)erslachtigheld f. abattement m., consternation
f.
ne(d)erslag m. 1 abattage; homicide m.; 2 (phys.)
précipitation f.; (chim.) précipité r.1.; 3 (mus.)
frappé m.; 4 chute f. d'eaux; dépát ni. (d terre).
ne(d)erstoepen v. tr. sép. trainer en bas.
ne(d)ersmakken v. tr. & intr. sép. r se) flanquer
rudement en bas.
ne(d)ersmijten v. tr. sép. jeter par terre.
nederspatten v. intr. sép. rejaillir en bas.
ne(d)erspreiden v. tr. sép. étendre à terre.
ne(d)erspringen v. intr. sép. sauter en bas.
ne(d)erstellen = nederzetten.
ne(d)erstooten v. tr. sép. pousser en bas; renverser;
abattre.
ne(d)erstorten v. tr. & intr. sép. (se) précipiter;
s'abattre.
ne(d)erstorting f. précipitation f.
ne(d)erstralen v. intr. sép.darderses rayons(d'en
haat).
ne(d)erstrekken v. tr. sép. étendre á terre.
ne(d)erstri j ken v. tr. & intr. sép. :(s') abattre ; -
coucher ; rabattre.
ne(d)erstrooien v. tr. sép. répandre.
ne(d)erstroomen v. intr. sép. tomber à flots ou d
verse; se précipiter den Naut.
ne(d)erstuiven v. intr. sép. se précipiter.
ne(d)ertellen v. tr. sép. compter.
ne(d)ertrappen, ... treden v. tr. sép. fouler.
ne(d)ertrekken v. tr. sép. tirer en bas, rabaisser;
—de spier muscle abaissant.
ne(d)ertuimelen v. intr. sép. faire la culbuie.
ne(d)ervallen v. intr. sép. tomber, s'abattre;
(charge) succomber; (devant qq.) se prosterne
ne(d)ervellen v. tr. sép. abattre; terrasser.
ne(d)ervllegen v. intr. sép. descendre (en volant).
ne(d)ervlieten v. intr. sép. descendre (en coulant).
ne)d)ervlijen v. tr. sép. coucher, étendre.
ne(d)erwaarts adv. en bas ; (cours d'eau) en aval.
nd(d)erwaartsch adj. descendant.
Ne(d)er-Wassten n. Bas-Warneton m.
ne(d)erwerpen v. tr. sép. ( renverser, jeter en bas;
jeter (des immondices); terrasser (un homme); 2
zich — se prosterner (devant qq.); 3 (fig.) abaisser.
ne(d)erwerp1 ng f. renversement; dépói ; prosterne-4
ne(d)erzakken v. intr. sép. s'affaisser. [mentm.
ne(d)erzakking f. affaissement m.
ne(d)erzetten v. tr. sép. 1 déposer, mettre là; 2
zich — (siège) s'asseoir; zet u neder asseyezvous;
(domicile) s'établir; 3 (fig.) tranquilliser,
apaiser. [sement m.
ne(d)erzetting f. dépositionf., placement; établis-t
ne(d)erzien v. intr. sép. jeter les yeux (sur) ; met
verachting -- op jeter des regards dédaigneux
sur.
ne(d)erzijgen v. i itr. sép. 1 descendre lentement;
2 se laisser tomber; 3 tomber en défaillance.
ne(d)erzinken 1 v. intr. sép. s'enfoncer; (nuit)
ƒomber; laten — descendre; 2 (personne) s'affaisser,
se laisser tomber; (constr.) crouler.
ne(d)erzitten 1 v. intr. sép. être assis; zit neer
asseyez-vous; iem. doen — faire asseoir qq. ; 2 v.
tr. sép. coucher, aplaiir.
ne(d)erzweven v. intr. sén. dcscendre en planant
nee adv. non.
neef m. 1 cousin m.; 2 (par rapport à 1'oncie)
neveu in.; 3 (ins.) moucheron, cousin m.
neefschap n. 1 cousinage; 2 (fig.) népotisme f.
Neel 1 m. Corneille ; 2 f. Cornélie f.; Witje Cor-4
neemster t. preneuse f. [nélie, Nellie f.
neen adv. & n. non adv. & m.; van — (zeggen)
(dire) que non; -- verkoopen ne pas avoir en
magasin ; bij zijn — blijven persister dans zon
refus; hij is 22, neen 21 il a 22 ons, pardon 21.
neep f. pine.on, pincement m.; (bonnet) tuyau m.;
(fig.) in de — zijn être serré; iem. een -- geven
porter un coup á qq.; de flesch een goeie —geven
donner une forte saignée à la bouteille.
neepjeskapje n., ...muts f. bonnet m. tuyauté..
1. neer f. remous m.; (fleuve) barre f.
2. neer ou neér adv. neder & compos.
Neer winden — 3 4_2 — nest
Heerwinden n. Nerwinde f.
1. neet f. (neeten) rivet m.
2. neet f. (neten) (zoo.) lente f.; magere -- pau-;
naeten v. tr. riveter. [vre diable.
neetnek, ... oor m. & f. grincheux in., ...euse f.
negggren v. tr ignorer, ne pas savoir (qc.);
nier (qq.).
negen num. & f. neuf num. & m.; met (zijn) ---.en
di neuf; in —en en neuf; bij —en près de neuf
heures; in de kwa(de) -- gelogeerd logé à mauvaise
enseigne.
negendaagsch adj. de neuf Tours; (fièvre) nonane;
-- • gebed neuvaine f.
negende adj. & n. neuvième adj. & m.; Lodewijk
de — Louis neuf: ten — neuvièrnement.
negendehalf num. huil et demi.
negenderhande, ...lei adj. de neuf espèces.
negendooder m. petite pie grièche f., lanier, écor-^
negenduizendste adj. neuf-millième. [cheur m.
negenentwintiger, ...dertiger etc. m. personne de
vïngt.-nei f, trente-neuf ans etc.
negenhef mig ad. ennéandre.
negenhQnd;.rd num. rieuf cent(s).
negenjarig adj. de neuf ans.
negenletted grepig adj. de neuf syllabes, ennéa-f
negenmannie adj. ennéandre. [syllabe.
negenoog t. 1 (poisson) lamproie f.; 2 (méd.)
anthrax nl.; 3 (fig.) chicaneur m.
negenponder m. pièce f. de neuf.
negenprof f. preuve f. par neuf.
negenstillig adj. ennéagyne.
negental n. neuvaine, ennéade t.
negentien num. dix-neuf.
negentiende adj. & n. dix-neuvième. a lj . & m.
negentienhonderd num. dix-neuf cent (s).
negentig rum. quatre-vingt-dix, t nonante.
negentiger m. 1 nonagénaire m.; 2 vin de .1790 ou
1890; 3 (jeu) repic m.
negentigj grig adj. de quatre-vingt-dix ans.
negentigste adj. quatre-vingt-dixième.
negenvoud n. nonuple m.
negenvoudig 1 adj. neuffois autant, nonuple; 2
adv. au nonuple.
negenwïjvig adj. ennéagyne. [nègre.
neger m. ( Wis, otje) nèg,-e, noir in. En cornpos.4
negeren v. tr. 1 faire endiabler; 2 diffarner.
Neger-Fransch n. petit-nègre m.
negerhandel to. traite f. des nègres.
negerhut n. case f.
neger) f. =negorij.
negerin f. ( vnnen) négresse f.
negerknaap m. négrillon m..
negerland n. pays m. des nègres.
negermeisje n. négrillonne f.
negerschip n. négrier m.
negerschort f. & n. pagne m.
negertrommel) f. kas, matatan m.
„negervriend m. négrophile m.
negerwerk n. travail m. de nègre.
negge f. (^ n) bidet m. [mer.
negorij f. libatte f., village m.; (tig.) port rn. de t
negotie f. (cos & ...tiën) négoce m.
negotiepenning m. monnaie f.:soumise au cours.
neigen v. tr. & intr. pencher, incliner; (oreille)
prater; (jour) baisser; (soleil) desc'ndre; zich—
tot lem. être porté pour qq. ; zich — tot iets, geneigd
zijn tot iets être enclin à qc.
neiging f. penchant, gout m., envie f.; (ligre,
boussole) inclinaison; (bot.) nutation f.
nek m. nuque f.; een stijve -- torticolis m.; stijf
van -- obstiné; zijn hoofd in den -- la tête en
arrière; den---omdraaien tordre le cou; den —
toedraaien ou toekeeren tourner le dos à; den —
buigen se courber, s'humilier; met den — aanzien
regarder avec mépris.
nekader f. veine f. cervicale.
nekhaar n..frisons m. pl.
nekken v. tr. donner le coup du lapin d, massacrer
; (fig.) croquer. [grdce.
nekslag m. 1 coup sur la nuque; 2 coup m. del
nekstuk n. 1 pièce f. de surlonge; 2 (mil.) collet,
couvre-nuque m.
1. nel f. (clen) neuf m. dat nut.
2. Nel f., Nelletje n. Pétronill„ f.
nemen v. tr. (nam, heeft gen :m.n)T prendre;-
van ster de; van den grond — ramasser de terre;
ziin toeviucht — tot recourir à; hij neemt er
zijn tijd toe il v met te temps; genomen dat
supposé que; over 't algemeen genomen fout
bigin considéré; voor lief --- agréer; het — zooals
't komt à la guerre comme d la guerre.
nemer m. preneur m.; (gramm.) ablatif m.
neppe f. cataire f., calameni m.
Neptunuspost f. poste-bouteillé f. [vure f.
nerf f. (nerven) (cuir) gram m.: (plante) ner-j
nergens adj. 1 nulle part; 2 (avec mi autre adv.)
rien; -- toe d rien, -- mee avec rien.
nering f. ('en, ...inkje) 1 rnéfier m., profession
f.; 2 commerce m., affaires f. pl.; — doen tenir
boutique, faire des affaires; hij heeft veel — il a
beaucoup à .faire ; 3 pêche f. du hareng.
neringdoende m. boutiquier m.
neringhuis n. maison f. de commerce.
neringleos adj. qui n'a pas d faire.
neringziek, ...zuchtig adij. avide d'affaires.
nerven v. tr. grainer, grener.
Nerviër m. (cos) Nervien m.
nesch, nesk adj. (eeuf) mollet; (fig.) niais.
neskebol m. niais, ramolli in.
1. nest n. ('en, je) 1 nid m.; (ois. de proie.>
aire f.; het gansche -- toute la nichée; 2 (gibier)
gïte m.; (chien) niche f.; 3 (brigands) repaire m.;
4 (iron.) lit m., niche f.; ó (maison) taudis m.,
bitoque f.; (viile) trou m.; 6 (tissu) pas m. de chat.
2. nest n. 1 toque f., débris m.; 2 difficulté f.
3. nest n. gamine f.
nestei — 343 --- neuswijsheid
nestel n. niches m.; (fig.) culot m.
nestel m. ( gis) aiguillette f.
r ostelbesiag n. ferret, afféron in.
1. nestelen v. intr. 1 nicher ; (faucon) martelera
(ois. de proie) airer; 2 (fig.) lambiner.
2. nestelen v. tr. lacer, aiguilleter.
nestelgat n. ceillet m. [ment m.
nesteling f. construction f. dun nid; établisse-t
nestelmaker m. aiguilletier m.
nestelnaald f. liasse f., aiguille f. à lacer.
nesterf f. loque f.; (fig.) chipoterie, noise f.
nesthaar n. duvet in.
nestig adj. 1 sale ; 2 de mauvaise humeur ; ftché.
nestkorf m. nichoir, nid m. de cane.
nestkuiken n. culot m.
nestpluimen, ...ve(d)eren f. p1. duvet m.
nestvol n. nichée f.
1. net n. 1 filet , ( gibier) lacs; (Iièvre) panneau
m.; achter 't -- visschen manquer son coup; 2
(coiffure) réseau m., résille f.: (perruque) coiffe
f.; 3 (routes, chemn de Ier, canaux, fils de
téléphone etc. ; anat., math.) réseau m. ; 4
(astr.) réticule m.; 5 (contre les mouches) émouchette
f.; 6 (boucherie) crépine f. V. netje.
2. net 1 adj. ( meter, -st) net, propre;joli; een
— mensch une personne bien ; —te manieren des
manières charmanies; in 't — schrijven écrire au
net; 2 adv. net, proprement, élégamment; 3 toet
juste, précisérnent ; — van pas tont juste i point.
netbakje n. rnouilloir in.
netbord n. planche f. ci humecter.
netbreuk f. épiplocèle f.
netekam in. peigne f. fin.
netekop in. 1 pouilleux; 2 grincheux n1., ...euse f.
netel f. ('s& n) orlie f.
neteldoek n. mousseline f.
neteldoeken, ...doeksch adj. de mousseline. [quer.
netelen v. tr. piquer avec des orties ; (spéct) urti-1
netelig adj. (xer, ost) 1 épineux, (scient.) urticé;
2 (fig.) épineux, délicat; 3 (homme) chatouilleux,
irascible ; (ton) acerbe.
neteligheid f. 1 difficulté f., caractère m. épineux;
2 irascibilité, bizarrerie f.
netelkoninkje n. roitelet m.
netelkoorts f. (fièvre f.) urticaire f.
netenkam, ... kop = netekam, ... kop.
netgaren n. lignette f.
netheid f. netteté, propreté, élégance f. [en filet.
netje n. 1 dimin. de 1. net; 2 (aux Indes) gilet m.1
netjes adv. 1 proprement, gentiment, élégamment;
2 (avec le verbe être) propre, pimpant, gentil.
netmaag f. bonnet, réseau m.
netschrift n. copie f. (au net).
netsteek m. point m. réticule.
neten v. tr. mouiller, humecter.
nettenbreier, ...boeter, ...knooper, ...maker m.,
...breister, ...boetster, ...knoopster, ...maakster
f. mailleur m., ...euse f. de filets.
netto adj. & adv. net. En compos. net.
netvleugelig adj. névropière.
netvlies n. rétine f.
netvormig adj. rétiforme, réticulaire. [filocher.
netwerk n. lacis m.; toile f. métallique; — makent
neuren, neuriën 1 v. intr. fredonner, chantonner;
2 n. fredonnemenr m.
Neurenberg n. Nuremberg m.
Neurenbergsch adj. nurembergeois.
1. neusra. (neuzen, 'je), 1 nez m.; zijn--- snuiten
se moL.ccher; een kouden — halen aller, prendre le
frais; door den — spreken parler du nez; knip
voor den — chiquenaude f.; een fijnen — hebben
avoir du nez ou flair, avoir le nez fin_; in den —
krijgen flairer, avoir le vent de; hij heeft me in
den neus, ik zit hem in den --- il men vent; op
zijn — ou met den — voorover vallen donner du
nez en ierre; den -- ophalen froncer les narines,
faire la moue; voor iemands — wegnemen enlever
au nez de qq.; dat gaat mijn — voorbij sela
me passe sous le nez; een wassen — aandraaien
brider le nez d ; roet een --- staan être penaud; een
— maken faire tin pied de nez (á) ; 2 (soulier)
pointe f.; (tuile) crochet m.; (serrere) pêne m.;
(lumière) lu.mignon rn.; (pilt de pont) culée f.;
(vaisseau) nez na., proue f. V. aassi neusje..
2. Neus n. (Suisse) Nvan m.
neusaap m. nasique in.
neusbeen n. os nasal, vorner m.
nousdoek m. mouchoir in.• (de poche).
neusdrop, ...dru(i)p m. chandelle, roupie t.
neusgat n. nacine f.; (quadrup.) naseau rn.
neusgeluid n. son m. nasal.
neusgezwel n. polype m.
neusholte r. fosse f. nasale.
neushoorndíer n. 1 nasicorne; 2 rhinocéros m.
neushoornkever m. orycte m.
neushoornvogel m. calao m.
neusje n. 1 dirn. de neus; 2 (cuis.) crème f., supréme
m.; -- van den zalm créte f. du saumon.
neusklinker m. (vovelle f.) nasale f.
neusletter f. nasale f.
neusnijper m. pince-nez; (cheval) caveeon m.
neusontsteking f. rhinite f.; stinkende — punai-t
neusriem m. muserolle f. [sie f.
neusscheidsel, ...schot n. cloison f. des fosses nasales,
méso(r)rhinion ir..
neusspuitje n. rhinenchyte m.
neusstem f. voix f. nasale.
neustoon in. ton nasal, nasiliement m.
neusvleugel m. alle f. du nez, ptérygion in.
neuswarmer m. 1 cache-nez m.; 2 (pipe) brulegueule
m.
neuswijs 1 adj. pédant, suffisant, impertinent;
een—meisje une péron(n)elle ; 2 adv. avec pédanterie,
avec suffisance.
neuswijsheid f. pédanterie, suffisance, impertinencè
f.
neuszweer — 344 - nieuwgehuwd
neuszweer f. ulcère au nez; stinkende -- ozène m.
neut f. (archit.) corbeeatr. ; (!nar.) tenors ; (mil.)j
neutel m. nabot m. [étouteau m.
neuiraal adj. neutre.
neuzelaar m.,ster f. fureteur m., ...euse f.
neuz(el)en 1 v. tr. fureter dans, flairer,- 2 v. intr.
nasiller.
nevel m. (xs & :men, 'tje) brouillard m.; dikke
— brume f.; (fig.) nuage, voile m.
nevelachtig adj. brumeux, nébuleux; (fig.) vague,
nuageux; — worden s'embrumer.
nevelachtigheid f. nébulosité f.; (fig.) vague m.
nevelbeeld n. fantasmagorie f.; —en dissolving;
nevelen v. intr. faire du brouillard. [views m. pl.
nevelig(heid) = nevelachtig(heid).
nevelkar f. (fik;.) véhicule ni. invisible; nuit f.;
met de -- vertrekken faire un trou d la Tune.
nevelkraai f. corneille f. cendrée.
Nevelmaand f. brumaire m.
nevelmist m. brouillard m. épais.
nevelrook m. brouée f.
nevelster f. nébuleuse f.
nevelvlek f. t nébuleuse f.; 2 (méd.) nébulosité f.,
néphélion m.; 3 (joaill.) nuée f.
nevenas, nevenbedoeling etc. = bijas, bíjbedoe-^
nevenman rn. voisin m. [ling.
nevens prép. 1 ei c8té de; -- hem .à .pan cóté ;
2 avec : 3 outre ; 4 par rapport d.
nevensgaande adi. ci-joint.
New-foundiand n. Terre-Neuve f.
New-foundlander m. Terre-neuvien;(pêche) terreneuvier;
(chien) Eerre-neuve rn.
Nicea n. Nicée f.
Niceër m. Nicéen ni. [1'oncle) nièce f.
nicht f. (men, je) cousine f.; (par rapport ât
niemand pron. personne; (avec tin verbe) ne ...
personne; dat heeft bij van — vreemds il ne
tient pas cola de très loin.
niemendal pron. rien ; '(avec tin verbe) ne ...rien;
zooveel als -- autnnt que tien.
Niepoort = Nieuwpoort.
nier f. ( men, otje) rein m.; (boucherie) rognon
m.; --tie dentelle f. rénifornie.
nierader f. veine 1. rénale.
nierbed n. l (anat.) tissu m. adipeux des reins ; 2
(cuis.) graisse f. de(s) rognons.
nierbekken n. bassinet m. des reins.
niergraveel n. gravelle f.; graviers m. pl. néphré-^
nierklier f. glande f. surrénale. [tiques.
nierlij(d)er m. néphrétique m.
nierontsteking f. néphrite f.
nierpijn f. douleur f. néphrétique.
niersteen m. 1 (méd.) calcul m. rénal; 2 (minér.)
jade m., néphrite•f.; (aussi) euphrotide f.
nierstuk n. rognon m.
niervet n. graisse f. des reins ou des rognons.
nierzenuw f. nerf m. rénal. [f.
nierziekte, ... zucht f. maladie des reins, néphritel
nierzuchtig adj. néphrétique.
nieskruid n., ...wortel rn. ellébore in.
niesmiddel, ...poeder, ...poeier n.sternutatoire m.
1. niet f. rivet m. V. 1. neet.
2. niet n. fleurs f. pl. de zinc.
3. niet 1 adv. pas: ik — moi pas; (avec tin
verbe) ne ... pas; ook — non plus, (avec un
verbe) ne ... pas non plus ; — alleen ... maar ook
non seulement ... mais aussi ; — ... of ni ... ni;
— zonder non sans, (avec tin verbe) ne ... pas
sans; 2 n. néant m.; (pist.) de vijf dierbare
—en les cinq précieuses négations.
4. niet f. (loterie) billet in. blanc.
nietelii:g m. etre m. chétif.
nieten v. tr. river. [(substt) néant m.
nietig adj. insignifiant, chétif, futile; (jur.) nul;j;
nietigheid f. insignifiance, ?vétille f.; nullité f.;
néant in.
niets adv. rien, (avec un verbe) ne ... rien; uit ---
komt -- de rien tien ne se fait; — hoegenaamd,
volstrekt — absolument rien ; op — uitkomen
aboutir d rien. [fiant, nul.
nietsbeduidend, nietsbeteekenead adj. insigni-t
nietsdoener m., ...doenster f. fainéant m., —e f.
nietswaardig adj. futile, sans valeur; indigne.
niettegenstaande 1 prép. nonohstant ; 2 con).
malgré que, quoique.
niettemin adv. néanmoins, cependant.
1 . nieuw adi. ( –oer, 'st) 1 (n'ayant pas servi)
neuf; —e hoed chapeau neuf, (apparaissant pour
la 1 ie fois)nouveau (après le subst.)chapeau nouveau
; (d'après la mode nouvelle; autre, remplagant)
nouveau (devant Ie subst..) nouveau chapeau;
't —e jaar le nouvel an; een --- woord un
mor nouveau ; de N—e Wereld le Nouveau
Monde ; —e meesters --e wetten d'autres maftres
d'autres lois; 2 dernier, récent, frais; —e
haring hareng frais; —e wijn vin nouveau; —e
groenten primeurs f. pl.; —era talen, schrijvers
langues, auteurs modernes ; —ste mode dernière
mode; —ste uitkomsten derniers résultats; 3 het
—e le nouveau, le neuf; het —e is er af le charrnr
(de la nouveauté) en est porti ; in 't - – de neuf;
op —, van —s af aan de nouveau.
2. nieuw adv. nouvellement, récemment, fraïcherent
; — gebouwd nouvellement bhti ; —
aangekomene (adj.) nouvellement arrivé, (subst.)
nouveau venu.
nieuwachtig adj. presque neuf. [frais émoulu.
nieuwbakken adj. frais, (fig.) fraïchement créé,1
nieuwbekeerde m. néophyte m.
nieuweling m. & f. novice m. & f., débutant rn.,
—2 f.; (caserne, école) nouveau m.
nieuwerwets adv., ...wetsch adj. d la (dernière)
mode. [nouveau-née f.
nieuwgeboren adj., m.&f. nouveau-né adj. & m.,;
nieuwgehuwd adj., m. & f. nouveau-marié adj. &
m., nouvelle mariée f.
nieuwgevormd — 345 — noest(ig)heid
nieuwgevormd adj. de formation récente.
nieuw(ig)heid f. nouveauté f.; (changernent) innovation
f.; (gramm.) néologisme m.; de — is er af
le charme (de la nouveauté) en est parti .
nieuwigheidskramer, ...venter m. colporteur m.
de nouvelles.
nieuwigheidszucht f. manie f. des innovations.
nieuwjaar, nieuwjaar n. 1 nouvel an; 2 jour in.
de Can; 3 étrennes f. pl.
nieuwjaar(s)dag m. jour m. de Pan-.
nieuwjaarsfooi f., ...geschenk n., ...gift f. étrennes
f. p1.
nieuwjaarswensch m. souhait m. de nouvel an.
nieuwkatholiekadj. & m. néo-catholique. adj. & m
Nieuwkerke n. Neuve-Église f.
nieuwmaar, ...mare f. nouvelle f.
nieuwmodisch adj. à la derniére mode.
Nieuwpoort n. Nieuport m. [portais in.
Nieuwpoortnaar m. Nieuportois, (franc) Nieu-
Nieuwpoortsch adj. Nieuportais,... ois.
nieuws n. nouvelle f.; oud -- nouvelle connue.
nieuwsbericht n. nouvelle f.
nieuwsblad n. journal m.; een wandelend — une
gazette f. vivante.
nieuwsbode m., ...bodin f. courrier m.; porteur
m., ...euse f. de nouvelles.
nieuwsgierig 1 adj. curieux (de) ; ik ben nieuwsgierig
of je suis curieux de savoir si ; 2 adv. cunieuwsgierigheid
f. curiosité t. [rieusement.
nieuwstijding f. nouvelle f.
nieuwtje n. nouveauté f.; 't is een — eest du neuf.
nieuwzilver n. métal in. blanc; (argenté) ruolz m.
niezen 1 v. intr. éternuer; 2 n. éternrument m.
niezing f. éternument m.
nigromantie f. nécromancie f.
nijd in. envie f.; van --- verteerd dévoré d'envie.
nijdas m. ( misen) endiableur rn.
nijdig 1 adj. envieux; -- zijn op porter en>>ie d;
—e pogen des yeux d'envie; 2.fdché, colére: 3 adv.
avec envie ; 4 fort, très.
nijdigaard m, envieux m.
nijdigheid f. 1 envie; 2 colére f.
nijdnagel m. envie t.
nijgen v. intr. (neeg, heeft genegen) s'incliner;
nijging f. révérence f. • [(spéct) ,faire la révérence.
Nijl m. Nil. m.
Nijlgau m. nilgau(t) m.
Nijlpaard n. hippopotaine m.
Nijmegen n. Nimègue f.
ni j pen 1 v.tr. & intr.(neep, heeft gen apen) pincer,
serrer; (faim) tirailler; (danger, détresse) Presser,
être pressant; het nijpt la situation est critique;
2 n. = nijping.
nijpend adj..pincant; (froid) pereant; (douleur)
cuisant; (danger, détresse) pressant.
nijper m. 1 pinceur m.; 2 (patte d'écrevisse)
pince f.; 3 (charp., forgeron) pince f., tenailles f.
pl.; (chic.) bec m. dc' corbin ; (typo.) mordani m.
nijphoutje n. mordant m.
nijping f. i pincement, serrement m.; 2 (froid)
morsure; (douleur) cuisson; (danger) immi-t
nijptang f. = nijper 3. [nence f.
Nijvel n. Nivelles t.
nijver 1 adj. laborieux, industrieux; 2 adv. laborieusement,
industrieusement.
nijverheid f. 1 application ; 2 industrie f. En.
compos. industriel.
nijverheidsman m. indusiriel tn.
nik m. 1 hoquet m.; 2 mouvement m. de tête; 3
nikkel n. nickel in. [rancune, dent f.
nikkelen adj. de ou en nickel.
nikken = knikken & hikken.
nikker in. (xs) 1 (myth.) ondin, nix in.; 2 diable
m.; 3 (fig.) rnoricaud m.
Nik(o)laas m. Nicolas m.
niks adv. rien. V. niets.
nimbus m. nimbe in., auréole f.
nimf f. ('en, je) nymphe f.
nimmer(meer) adv. (plus) jamais.
Nimrod m. Nemrod m.
nippen v. intr. buvoter, siroter.
nippertje n. 1 moment critique; 2 moment m. précis;
3 extrémité, limite f.
nis f. (cosen, .je) niche f.
nix f. ondine, nixe f.
Nizza n. Nice f.; van — Nicard, Nieois m.
Noach m. Noé m.
nobel 1 adj. noble; 2 adv. noblernent.
nobis m., gat n., zkroeg f. trou m. d(el)'enfer;
hij is bij nobis il est au diable.
noch corij. ni; (—) eer — schaamte hebben
n'avoir ni honneur ni pudeur.
nochtans conj. cependant, toutefois.
noembaar adj. nomrnable.
noemen v. tr. 1 nominer, (acte, catégorie) dénommer;
— naar nornmer du nom de; ik wil hem u
niet noemen je ne voos dirai pas son nom; iem.
freule -- qualifier qq. de mademoiselle; iem.
schurk -- traiter qq. de scélérat ; -- onder citer
parmi ; 2 appeler; de dingen bij hun naam —
appeler les choses par leur nom ; zich — s'appeler;
genoemd worden s'appeler; zich — als se déclarer;
hierna genoemd ci-aprés dénommé; zoo genoemd
soi-disant; die zoogenoemde sneltreinen
ce qui sappelle des express.
noemenswaard(ig) adj. digne d'être inenlionné,
important; niet --- sans importance. [natil m.
noemer m. (math.) dénorninateur ; ( rarn.)nomi-1
nosn m. midi.
noenmaal n. diner m.
1. noest in. nceud m. V. knoest.
2. noest 1 adj. actif, assidu; 2 adv. activetnerd,
assidument ; het — hebben être fort affairé.
roest(er)ig adj. 1 noueux; 2 rongé par le ternps;
3 (fig.) compliqut;, embrouillé.
1. noest(ig)heid f. activité, asstduitc f.
noest(ig)heid -- 346 -- -- noordelijk
2. noest(ig)heid f. 1 nodosité; 2 désagrégation, 3
complication f.
nog adv. encore; -- niet pas encoie; — schooner
encore plus beau ; al is hij ook--zo rijk quelque^
noga f. nougat m. [riche qu'il soit.
nogal adv. assez (bien), passablement.
nogmaals adv. encore un fois.
1. nok m. (o ken) sanglot m.
2. nok f. (zken) 1 (toit) saïte m.; 2 (essienx)
encoche f., talon m.; (serrure) barbe f.; (naar.)
carnal, bout m.
nokbalk m. lierne f.
nokgording f. fausse cargue f.
nokken v. intr. sangloter.
nokking f. sanglot m.
noklood n. plomb m. far"tier.
nokpan f. tuile f. faftière.
Nol m. Arnold m.
nomade m., nomadisch adj. nomade m. & adj.
nominatief m. 1 nominatif m.; 2 liste f. nominative.
nommer n. (cDs, 'tje) numéro m.; (gants, souliers)
pointure; iem. op zijn — zetten remettre qq.
á sa place; een vreemd — (iron.) un singulier
type; -- 33 dragen chausser le n° 33; — 7 dragen
ganter le no 7. En compos. numéroté.
nom meren 1 v. tr. numéroter; 2 n. numérotage ni .
no m mering f. numérotage m.
non f. (^ nen, netje) ! religieuse, (tam.) nonne
f.; —netje nonnette f.; — worden se faire religieuse;
2 (zoo.) nonne f.; 3 toupie f. (d'Allemagne).
En compos. nonne (n) de religieuse.
nonja f. (ma)dame f.
nonnefortje, ...veestje n. pet m. de nonne.
nonnenwerkje n. béatille f.
nonsens m. non-sens m. V. onzin.
nood m. (men) 1 nécessité f.; —breekt wet nécessité
fait toi ; — maakt vlugge beenen nécessité
fait vieilles courir; (de) — maakt vindingrijk
nécessité est mère d'industrie; 2 danger m., détresse
f.; het heeft geen —, gij hebt geen — cela
ne peut mal, vous ne pouvez mal ; in — en détresse;
3 besoin m.; des—s au besoin; uit den -- helpen
sauver du hesoin ; in (den) — zijn être dans ie
besoin; hij heeft geen — il est assuré. V. noode.
noodadres n. (adresse f. au) besoin m.
noodanker n. ancre f. de la cale; (fig.) planche f.
de salut. [f.) provisoire.
nood(brug f., ...dam, ...dijk m.) (pont m., diguel
nooddeur f. l potte f. de secours; 2 fausse écluse f.
nooddienst m. service m. forcé. [ondoyer.
nooddoop m. ondoiement m.; den — geven aan
nooddruft f. ! nécessaire m.; zijn — niet hebben
manquer du nécessaire; 2 manque m., détresse f.
nooddruftig adj. nécessiteux.
nooddruftigheid f. indigence f.
nooddwang m. nécessité f. absolue.
1. noode adv. d regret, malgré soi.
2. noode : van — hebben avoir besoin de; van
-- zijn étre nécessaire.
noodeloos 1 adj. inutile; 2 adv. inutilement.
noodeloosheid f. inutilité f.
nooden, nooder = noodigen, ...iger.
noodgeschrei n. cris m. pl. de détresse.
noodhaven f. port m. de détresse.
noodhulp f. 1 (premiers) secours m. pl.; 2 (domest.)
extra m.; ik wil uw -- niet zijn je ne :'eux
pas étre votre pis-aller.
noodig adj. nécessaire; iets — hebben avoir
besoin de qc. ; wat ik — heb ce doet j' ai besoin ;
— hebben met avoir d voir dans ; het —e hebben
om te avoir de quoi.
noodigen v. tr. inviter ; — tot inviter d ; te gast
-- inviter à sa table, inviter chez soi.
noodiger m. invitateur, amphitrvon m.
noodiging f. invitation f.
noodklok f. tocsin m.
noodkreet m. cri m. de détresse.
noodleugen, ...logen f. pieux mensonge; (service)
mensonge m. officieux .
noodlijdend adj. nécessiteux; (spéct) sinistré.
noodloi n. destin m., fatalité f.
noodlottig 1 adj. fatal; 2 adv. fatalement.
noodlottigheid f. fatalité f.
noodmast m. mot m. dc fortune.
noodmunt f., ...penning m. monnaie f. obsidio-;
noodroer n. gouvernail m. de. fortune. [nale.
nood(schot, ...sein n.) (coup, signal m.) def
noodstal m. travail m. [détresse.
noodvlag f. pavillon m. de détresse.
noodwe(d)er n. ouragan m., tourmente f.
noodweer f. légitime défense f.
noodwendig 1 adj. indispensable, inévitable; 2
adv. indispensablement, inévitablement.
noodwendigheid f. néce sité f.; besoin m.
noodwet f. toi f. provisoire.
noodzaak f. contrainte f.
noodzakelijk 1 adj. nécessaire; (vérité) incontestable;
— maken nécessiter; 2 adv. nécessairemen!.
noodzakelijkheid f. nécessité; obligation f.
noodzaken v. tr. insép. contraindre (à), forcer
(de) .
nooit adv. jamais, (avec un verbe) ne ... jamais;
— of nimmer au grand jamais.
Noor m (Noren) Norvégien, (anc.) Norrois m.
noord adj., f. & n. nord m.; de wind is — le vent
est au nord; — houden courir au nord; naar de
--varen faire le nord. En comp. nord, septentrional.
Noord-Firabant n. le Brabant m. sepientrional.
noordende n. extrémité f. nord.
noordelijk adj. du nord; —e wind vent du nord;
de wind is — le vent est au nord; —er plus au
oord; (géogr.) septentrional ; — halfrond hémisnoorden-
:ó4 % — ntv
noorden n. nord m.; ten — au nord; het hooge
-- les régions f. pl. arctiques.
noordenwind m. vent du nord; (poét.) aquiion
m.; (Méditerr.) tramontane f.; koude — bise f.
noorder adj. plus au nord. En compos. nord,
septentrional. [trionale.
noorderbreedte f. latitude f. nord ou septen-1
noorderkeerkring m. tropique m. du Cancer.
noorderlicht n. aurore f. boréale.
noorderzon f. soleil m. de minuit.
Noord-Holland n. la Hollande f. sepientrionale.
noordkaper m. (zoo.) nordcaper, sarde m.
noordnoordoost n. & adv. nord-nord-est m.&adv.
noordnoordwest n. & adv. nord-nord-ouest m. &
adv.
noordoost n. & adv. nord-est m. & adv.; -- ten
noorden nord-est-quart-nord ; — ten oosten
nord-est-ouart-est.
noordoostelijk adj. & adv. nord-est.
noordoostenwind m. vent m. du nord-est, bise f.
noordoosteren v. intr. nordester.
noordpool f. póle f. nord ou arctique.
noordpoolcirkel m. cercle m. polaire arctique.
noordpoolexpeditie, ...reis f., ...tocht rn. expédition
f. polaire. [arctiques.
noordpoolgewesten, ...landen n. pl. terres f. pl.x
noord(pool)ster f. étoile f. polaire.
noordvaarder rn. vaisseau ou marin m. qui fait
noordwaarts adv. vers le nord, au nord. [le nord.
noordwest n. & adj. nord-ouest. V. noordoost en
remplaçant est par ouest.
Noordzee f. ener f. du Nord.
noordzijde f. 1 cóté rn. ford; 2 (fig.) coin m. des
réprouvés. [mand m.
Noorman m. (' nen) Norvégien; (bist.) Nor-t
Noorsch, Noorweegsch adj. & n. norvégien adj.4
Noorwegen n. la Norvège f. [& m.
1. noot f . (noten, je) 1 noix f.; (aux Indes)
muscade f.; harde — noix dure à croquer; een —
met iem. te kraken hebben avoir un compte à
régler avec qq.; 2 (intérieur) amande f.; 3 (archit.)
V. neut.
2. noot f. (noten) 1 (écrit) note f.; 2 renvoi ;
3 biljet m . (de banque) .
3. noot f. (noten) (rnusique) note f.; heele
ronde; halve — blanche; kwart — noire; achtste
-- croche f.; veel noten op zijn zang hebben faire
beaucoup d'embarras, se donner de grands airs.
nootdragend adj. nucifère.
nootjeskoien f. pl. gaillettes f. pl.
nootmuskaat f. noix f. muscade.
nop f. (open, je) bouton rn., boucle, nope f.; goed
in de —pen bien dans ses nippes; weer in de
—pen komen se renipper; in zijn —jes ravi; de
—pen van de kleeren houden obliger de se resserrer.
[traindre.
nopen v. tr. aiguillonner; (fig.) exciter, con-t
nopens prép. concernant, touchant.
nopijzer n. pince f. à noper.
nopjesgoed, ...laken n. ratine f.
noppen 1 v. tr. ratiner; genopt laken drap m.
nope, ratine f.; 2 (privatif) noper, éplucher; 3 n, .
ratinage; 4 nopage m.
nopper m. ;iopeur m.
noppig adj. plein de nopes, ratiné.
nopschaar, ...tang f. pince à noper, épincelte f.
nopster f. nopeuse f.
normaal 1 adj. normal; 2 adv. normalement. En
compos. normal, normale.
normalist In., «e f. normalien m., —ne f.
norsch t adj. brusque, brutal; 2 adv. brusquement,
brutalement.
norschheid f. brusquerie, brutalité f.
nota f. ( ma's) note f.; ad —m nemen prendre noten
notarieel adj. notarial; (acte) notarié. [de.
notaris m. (csen) notaire m.; voor — par-de-^
notarisambt n. notariat rn. [vant notaire.
notariskantoor n. étude f.
noteboister m. bron m.
noteboom, notelaar m. noyer m.
noteboomen, notelaren adj. de ou en noyer.
noteeren v. tr. noter; pointer; (finances) coter.
noteering f. notation f.; pointage m.; (fin.) cota-t
notekern f. amande f. [tion f.
1. noten en cornpos. de noix; (aux Indes) de
muscade, de muscadiers.
2. noten adj. en noyer.
notenbalk ni. portée f.
notenbord n. tableau m. à portée.
notendruk m., ...drukker m., ...drukkerij f.
impression f., imprimeur m., imprimerie f. de;
notenhout n. (bois m. de) noyer. [musique.
notenhouten adj. de ou en noyer.
notenkraker m. casse-noix, casse-noisette m.
notenpapier n. papier m. à musique.
notenschrijver m. copiste m. de musique.
noteschaai, ...schelp f. coque f.
noteschil f. zeste ni.
notie f. ( 's) notion f.
notitie f. (oos) 1 notice f., compte-rendu m.; (plus
étendu) mémoire m.; 2 annotation f.; -- nemen
prendre (bonne) note; geen — nemen ne pasT
notitiehoekje n. agenda m. [tenir compte.
notulen f. pl. procès-verbal m.
N ova-Zembla n. le Nouvelle-Zemble.
novelle €. (. n) 1 (litt.) nouvelle f.; 2 (jur.) 1©i
dérogatoire, novelle f.
novellenschrijver m. nouvelliste f.
November m. novembre rn.
novene f. neuvaine f.
1. nu adv. 1 maintenant, à présent; — en dan
de temps en temps; van — af aan dès à présent,
désormais; tot — toe jusqu'ici ; — weer encore;
— is hij klaar le voici prét; en wat — nog? que
faut-il encore? 2 (répété) nu ... nu tantót ... ban
tót; 3 — eerst zie ik maintenant seulement j'aper
nu — 348 — oefentijd
Cais; — eerst komt hij voici enfin qu'il vient; —
eerst is hij gekomen il vient (enfin) d'arriver;
4 (raisonnement) or.
2. nu eonj. 1 maintenant que; 2 puisque.
3. nu interj. eh bien, soit; —, zooals gezegd eh
bien, comme il a été dit.
nuchter 1 adj. matinal; 2 à jeun; —e maag
estomac vide; met ou op zijn —e maag à jeun;
3 (veau) qui n'a pas encore tété; 4 (fig.) fade;
(vie) prosaïque; (style) terne; 5 (fig.) réfléchi,
modéré, calme; (esprit) reposé.
nuchterheid f. 1 état m. d'être à jeun ; 2 fadeur,
insipidité f.; 3 modération f., calme m.
nuf f., nufje n. petite sotte, pimbéehe, mijaurée f.
nuf(aeht)Ig 1 adj. prude; indiscret; lambin; 2
adv. prudement, indiscrètement.
nuf(aeht)igheid f. sottise, pruderie f.
nuffigheid) = nufachtig(heid).
nuk f. (ken) accès m., quinte f.; caprice m.
nukkig adj. capricieux, bizarre.
1. nul f. ( tien, nietje) zéro m.; een — in 't cij-
€er un zéro en chiffre; 't jaar — l'autre monde;
10 tegen -- dix d point ; — op 't rekwest geven,
krijgen refuser, être refusé.
2. nut adj. nul; — en van geener waarde nul
of d'aucune valeur.
nulpunt n. zéro m.
Numeri m. pi. les Nombres m. pi.
nummer etc. = no m mer etc.
nuncius, nuntius m. ("sen) nonce m.
nurk ('en) m., nurk(acht)ig, nurksch adj.
grognon, grincheux m. & adj.
nurk(acht)igheid, nurkschheid f. humeur f. grineheuse
ou morose.
nurken v. intr. grogner.
nusselaar m., aster f. lambin m., —e f.
nusselen v. intr. lambiner.
1. nut n. utilité f.; — aanbrengen, — verschaffen
être utile; zich ten —te maken profiter de,
faire son profit de.
2. Nut n. (société) (pour le) Bien m. public.
Nutsavond m. soirée f. au Bien public.
nutteloos 1 adj. inutile; 2 adv. inutilement.
nutteloosheid f. inutilité f.
nutt(ig)en 1 v. tr. utiliser, se servir de; 2 prendre,
manger, consommer; (relig.) recevoir; 3 v.
intr. être utile; 4 n. = nuttiging.
nuttig 1 adj. utile, avantageux; 2 adv. utilement,
avantageusement ; — gebruiken ou bestedent
nuttigheid f. = 1. nut. [mettre à profit.
nutt(ig)ing f. 1 usage m.; 2 absorption, consommation;
(relig.) réception f.
[S]
1. o f. ( co's, ootje) T o m. ; 't is o-p op n-i ni
eest fini; in 't ootje knikkeren jouer à la
bloquette; in 't ootje nemen se moquer de; de
O's les 0 de Noël.
2. o interj. o,,oh, ah ; o wat ben ik blij ! ah ! que
je suis heureux! o toch ! oh que si!
oase, oasis f. (oasen)oasis f.
oasisbewoner m. oasien :m.
obductie f. autopsie f.
obelisk m. obélisque m.
object n. 1 objei rr,. ; 2 (gramm.) complément,^
oblie f. (coen) oublie f. [régime m.
obliebakker m. pátissier d'oublies, oublieur m.
1. obligaat adj. obligé.
2. obligaat n. (...aten) partie f. obligée.
gbolus, obool m. (obolen) obole f.
oceaan m. (... anen) océan m. ; Stille,Atlantische,
Groote 0-- Océan pacifique, atlantique, grand
Océan.
och interj. oh, ah! — toe ! je vous en prie.
echarm(en) interj. hélas! [pos.
ochtend m. (coen) matin m. V. morgen & com -t
octaaf t. & n. (... even) T octave f.
octaafftuitje n. octavin m.
octavo n. & adj. (en's) in-octavo m. & adj.
Octgher m. (os) octobre m.
octrooi n. (coen) 1 octroi m. ; 2 brevet m. (dia-t
octrooibrief m. brevet m. [vention) .
octrooieeren v. tr. octroyer; geoctrooieerde
maatschappij société privilégiée.
oculatie f. ( xs) greffe f. en écusson.
oculeeren v. tr. greffer en écusson, écussonner.
oculeermes n. écussonnoir ' m.
Mconoom adj., eeconomie f. économe, économie f.
cEdipus m. .Edipe, Édipe m.
oef interj. & n. ouf, (a)han interi. & m.
oefenaar m., tester f. ( mos) 1 faiseur, praticien;
2 (cath.) exercitant m., —e f. ; (prot.) catéchiste
m. & f.
oefenen v. tr. 1 (en gén.) exercer; geduld, geweld,
wraak, gerechtigheid, straf — user de
patience, user de violence, tirer vengeance de,
exercer la justice; 2 (cath.) faire des exercices de
dévotion ; (prot.) catéchiser.
oefening f. ( men, eetje) 1 (en gén.) exercice m.;
2 (cath.) exercice de dévotion; (prot.)
catéchisme m.
oefenplaats f. lieu m. d'exercice.
oefenschool f. (en gén.) apprentissage m. ; école
f. ; (enseignement) école f. d'application.
oefentijd m., ...uur n. temps m., heure f. d'exerciJe.
oei — 349 -- oliefesch
oei interj. oh, ah!
oer n. mine de fer, limonite f.
oerachtig adj. ferrugineux.
Oeral m. Oural m., monts Ourals in. pl.
oerbosch n. forêt f. vierge.
oermensch m. 1 homme m. primitif; 2 (fig.)
géant, colosse m.
oeros m. aurochs m.
oertaal f. langue f. primitive.
oervolk n. peuple in. primitif.
oester f. ( mos, xtje) 1 (zoo.) huitre f. ; 2 (crachat)
huitre, moule f.
oesterachtig adj. ostracé.
oesterbank f. banc m. d'huftres.
oesterbark f. barque f. aux heitres.
oesterman m. marchand d'huitres; écailler m.
oestermossel f. moule f. parquée.
oesterpark, ...perk n., ...put m. part m. aux
huitres. [teur m.
oesterteelt f., ...teler m. ostréiculture f., ...cul-1
oestervrouw f., ...wijf n. marchande d'huïtres;^
oesterzaad n. naiss(a)in m. [écaillère f.
oever m. (cDs, motje) (en gén.) bord m. ; (rivière)
rive f. ; (mer) rivage m. ; (pour marins) cóte f.
buiten zijn --s treden sortir de son lit.
oeveraas n. éphémère m. j— e f.
oeverbewoner in., ...bewoonster f. riverain m.,j
oeverlooper m. guigneite f., clin-clin in.
oeverzwaluw f. hirondelle f. de rivage, mottereau
m.
1. of conj. de coordin. 1 ou, ou bien ; nu — dan
tot oci tard ; drie — vier trois à quatre ; twintig —
zoo goed vingt ou peu s'en faut; 2 sinon; zwijg
--, let op — taisez-vous sinon, attention sinon;
3 qui ne, que ne; ik zag niemand — hij was blijde
je ne vis personne qui ne fut heureux.
2. of conj. de subordin. 1 (doute et condition)
si ; zeggen —, vragen —, twijfelen —, weten —,
zien — dire si, demander si, douter si, savoir si,
voir Si; 2 (affirrn.) que; het kan me niet schelen
— il ne m'importe guère que; 3 (concession)
avoir beau ; of gij wilt of niet vous ovez bea9
vouloir ; 4 (ellipse) — ik, — hij, — ze je le crois
bien t 5 ( = alsof) comme si ; hij doet — il fait;
Ofen n. Bude f. [comme si.
offensief 1 adj. offensif; 2 adv. offensivement;
— optreden prendre l'offensive.
offer n. ( cs, .tje) 1 (don) sacrifice m. ; ten --
brengen faire le sacrifice de, offrir en sacrifice;
2 victime f. ; -- van den plicht victime du devoir, ;
3 (hommage) offrande f. ; ten -- gas.n aller á
t'offrande.
offeraar m., tester -f. (. s) sacrificateur; (tig.)
donateur m., ...trice f.
otferattaar n. autel m. (des stc,- ifice_s) .
offerande f. (von) offrande f., sacrifice m.
offerbeeld n. ex-voto m.
offerbeest, ...dier n. victime f.
offerblok n.,....bus f. tronc m.
offerbrood n. pain m. d'oblation..
offerdienaar m. victimaire m.
offeren v. tr. (donner, honorer) offrir, (se priver)
sacrifier; zijn stuiver — y aller de son obole..
offerfeest n. sacrifice m. solennel.
offergave f. offrande f.
offergebed n. offertoire m,
offergeld n. offrande t. (en argent) .
offerhout n. bois m. du sacrifice, croix f.
offerkelk m. calice m..
offerkist f. tronc m.
offerlam n. holocauste m.
offerplechtigheid f. sacrifice rn. solennel.
offerpriester m. sacrificateur m.
offerschaal f. plateau m. ; (anc.) patère f.
offersteen m. pierre f. pour les sacrifices.
offerte f. offre f.
offertorium n. offertoire m.
offervaardig adj. dévoué.
offervaardigheid f. dévouement m.
offerwijn m. vin m. d'oblation; (ane.) vin m. des
libations.
officie n. ( mos & ...cién) office m.
officieel 1 adj. officiel; 2 adv. officiellement.
officier m. (zs &men, cotje) officier m. ; -- van
justitie procureur m. du Roi, (en France) procureur
m. de la République.
officierensocieteit f. cercle m. militaire.
officio : ex — d'office.
offreeren v. tr. offrir.
ofschoon con). quoique, bien que.
ofte conj. ou ; nooit ofte nimmer au grannd4
oho interj. ho ho! [jamais.
oir n. ( os) hoir, descendant m.
ojief n. ( ...ven) 1 (archit.) ogive; 2 (techn.)t
ojiefschaaf f. doucine f. [doucine f.
oker f. ocre f. ; (anc.) —s bols m. pl.
okerkleurig adj. ocreux.
okkernoot 1 f. noix f.; 2 m. noyer m.
okkernoteboom, ...notelaar m. noyer m.
oksaal n. (...alen) jubé m.
oksel m. (mos) aisselle f. En compos. axillaire.
okselholte f., ...kuil m. creux de l'aisselle, gous-f
okseisehrooi f., ...stuk n. gousset m. [set m.
okshoofd n. oxhoft m., barrique f.
oleander m. ( mos) laurier-rose m.
olie f. (oliën) 1 huile f. ; in olie bakken frire á
l'huile; heilige — saintes huiles; er moet —
wezen (fig.) il faut huiler la pincet 2 (éclairage)
pétrole m.
olieachtig adj. huileux, (scient.) oléagineux;
— worden tourner au gras, filer.
oliedom 1 adj. idiot; 2 adv. idiatement.
olie-en-azjnsteiletje n. huilier m.
oliefabriek f. huilerie f.
olieflesch f. huilier m. ; —je flacon m. à huik;
het H. —je (à Reims) la sainte ampaule f.
oliegas — 350 — omboorden
©ffegas n. gaz m. d'huiie.
elfehoudend adi. oléifère.
oliekan f. cruche f. á l'huile; —netje hurette f.
oliekoek m. 1 croustillon m. á l'huile; 2 tourteau
m. (au Bolza) ; 3 conque f. des tritons ; 4 (fig.)
geen — pas un zeste.
oliekoop m. marchand m. d'orviétan.
eliekooper m. 1 marchand d'huile(s) ; 2 marchand
m. d'orviétan.
olielamp f. lampe f. á huile.
oliemolen in. moulin m. h huile, huilerie f.
oliën 1 v. tr. (oliede, heeft geolied) huiler; 2 n.
huilage in.
olienoot f. 1 arachide f. ; 2 mauvaise noix f.
oliepak n. capote f. goudronnée.
oliepapier n. papier m. huilé.
oliesel n.: het heilig—l'extrême onction f., (pop.)j
olleslager m. Kuilier m. [les saintes huiles.
olieslagerij f. huilerie f.
oliesteen m. 1 pierre f. h aiguiser ou à repasser,
affiloir m. ; 2 (minér.) pierre f. judaïque.
olievat n. tonneau m. à huile. [l'huile.
olieverf f., ...vernis n. couleur f., vernis m. át
oliezaad n. grainé(s) f. (p1.) aléagineuse (s) .
oliezuur n. acide m. oléique.
ollezuurzout n. oléate m.
olifant m. ( men, o je) éléphant m. ; (fig.) hippopotame
m. ; vrienden als —en des inséparables.
olifantachtig adj. éléphantin, éléphantide.
Olifantenrijk n. Éléphantiae f.
olifantsleider ni. cornac rn.
olifantssnuit m. 1 trompe f. (d'éléphant) ; 2 (hérald.)
proboscide f.
olifantstand ni. dent f. d'éléphant, ivoire m.
slifantsziekte f. éléphantiasis f.
olUf (olijven, cje) 1 f. olive f. ; 2 m. olivier m.
3 rameau m. d'olivier.
olijfberg in. 1 montagne f. plantée d'oiiviers;
2 (bifile) mont m. des Oliviers.
ot jifblad n. feuille f. d'olivier.
olijfboom in. olivier m.
otijfgroen adj. & n. vert olive adj. & m.
olijfhouten adj. en (bois d')olivier.
olijfkleurig adj. couleur d'olive, olivátre.
olijfolie f. huile f. d'olive.
otj foogst m. olivaison f.
oljfplantsoen n. olivière f.
olijftuin m. olivette f.
olijftak m. rameau m. d'olivier.
1. olijven v. tr. (olijfde, heeft geol iifd) teindre
en couleur d'olive.
2. ol jven et cornpos. = olijf et compos.
olim adv. jadis, anciennement. in de dagen van
— du temps du roi Dagobert.
1. olm m. (oen, mopje) (bot.) mme m.; --pje,
jonge — ormeau m.
2. olm f. carie, pourriture f.; bols in. pourri.
olmachig adj. comme t'orme, (scient.) ulmacé.
olmhouten adj. en (bois d') orrne.
olmzuurn.acidem. ulmique.
olmzuurzout n. ulmate m.
Olympisch adj. 1 de l'Olympe, olympien;
2 d'Olympie, olympique.
1. om prép. 1 (espace) autour de, — het lijf
autour du corps; — de stad loopen faire le tour
de In ville; 2(temps) vers; -- 12 uur vers midi;
hij is -- de 60 il a environ 60 ans ; 3 (intervalle)
après; — het uur après une heure, toutes les
heures ; — den anderen dag tous les deux jours;
4 (prix, échange, enjeu) pour; werken — zijn
brood travailler pour gagner sa. vie ; ' t is mij —
't even cela m'est égal; — het leven komen y
etre pour sa vie, perdre la vie, périr; — den hals
zijn être détruit, être gdté; het is te doen — il y
va de, il s'agit de; 5 (fig., but, cause) pour;
-- zoo te zeggen pour ainsi dire; — de waarheid
te zeggen h vrai dire ; tijd, begeerte, verlof — te
le temps, le désir, la per.nission de; te oud, te
arm — te trop vieux, trop pauvre pour;-- die
reden pour cette raison ; komen -- venir chercher;
zenden — faire prendre; schrijven —
écrire pour demander.
2. om adv. 1 (vétement) hij heeft een gordelii
a (mis) une ceinture; 2 (mouvement) langs de
kerk — en passant devant l'église; die weg is --
ce chemin est un détour; de wind is — le vent a
tourné; 3 (temps) de dag is — la journée est
passée.
3. om 1 préf. sépar.: à la renverse; sens dessus
dessous ; en tous sens ; autrement ; de nouveau;
en pivotant; autour de; 2 préf. insép. en enveloppapt
; en entourant.
oma f. ( ma's) honne-marnan f.
omakkeren v. tr. sép. retourner, labou er.
omarbeiden v. tr. sép. refaire, remanier.
omarmen v. tr. insép. embrasser, presser dans
ses bras. [sade f.
omarming f. embrassement m., (fam.) embress-j
1. omber f. terre f. d'ombre, ocre m. brun.
2. omber m. (zoo.) ornbre m. de mer, sciéne f.
3. omber m. 1 (jeu) hombre m. ; 2 joueur ni.
omberdoos f. jeu m. d'hombre. [d'hombre.
omberen v. intr. jouer à l'hombre, jouer une
portie d'hombre.
o mberspel n. (jeu m. de I') hombre m.
ombervisch m. = 2. omber.
1. ombinden v. tr. sép. lier autour, mettre.
2. ombinden v. ±r. insép. envelopper, ceindre;;
omblad n. sous-cape f. [enficeler.
omblazen v. tr. sép. renverser (dun souffle ou
en soufflant) . [être 6té.
omblijven v. intr. sép. rester,être laissé, ne pct#
o mbollen 1 v. tr. sép. renverser (avec une boute);
2 v. intr. sép. changer d'avis ou de parti.
1. oméoorden v. tr. sép. faire le tour (en bordant),
border toui d fait.
omboorden — 351 — omgrijpen
2. omboorden v. tr. insép. border, entourer.
omboordsel r_. bordure f., ourlet in.
ombrassen v. tr. sép. changer les voiles.
ombrengen v. tr. sép. 1 distribuer, faire sa tournée
avec; 2 faire faire la ronde à; 3 (mar.) viser;
4 tuer; zich — se suicider; 5 (temps) passer,
(plus énerg.) tuer. [trier in.
oorbrenger m. 1 distributeur, porteur; 2 meur-1
ombrenging f. 1 distributiun, tournée f. ; 2 virement
m. ; 3 meurtre m. ; 4 dépense f.
ombuigen v. tr. & intr. sep. (se) courber, (se)
recourber, (se) plier, (se) replier.
ombuiging f. courbure f., recourbement m.
ombuitelen v. tr. sép. faire la ou une culbute,
culbuter.
ombuiteling f. culbute f.
omdammen v. tr. insép. endiguer.
omdamming f. endiguement m.
onndansen v. tr. & intr. sép. 1 faire le tour de
(en dansant) ; 2 danser ( la ronde, sauter;
3 renverser (en dansant) .
1. omdat conj. parce que, puisque; — hij heeft
parce qu'il a, poer .avoir.
2. omdat n. (mos) parcc £lue, motif in.
o mdeelen V. tr. sép. distribuer (c7 la ronde) .
omdeeler m. distributeur m.
omdeeling f. distribution f.
omdiken, omdijking = omdammen.
omdobberen v. intr. sép. flotter, errer.
omdoen v. tr. sép. 1 entourer de, envelopper de;
(vêtement) mettre; 2 (agr.) labourer, remuer.
omdolen v. tr. sép. errer, roder.
omdoiing f. vagabondage m., flônerie f.
omdraai m. 1 (en gén.) tour m. ; 2 révolution,
rotation f. ; 3 (équit.) volte f. ; (danse) pirouette f.
4 (endroit) coude m.
omdraaien v. tr. & intr. sép. t (en gén.) tourner;
zich -- (debout) se tourner, (couché) se retourner;
(fig.) tourner casaque; 2 (mar.) virer (de bord) ;
(cou) tordre; (circonstance) cltanger; 3 den
sleutel — tnurner la clef; den sleutel tweemaal
— donner deus tours de clef, fermer d double tour.
omdraaiing f. = omdraai.
omdracht f. procession f.
omdragen v. tr. sép. 1 porter çô et là ; faire le
tour avec; porter sur soi; een ziekte met zich —
couver une malaLtie; 2 porter en proccssion.
omdrijven v. tr. & intr. sép. 1 flotter (autour
de) ; 2faire tourner ; 3pousser, mencr (autour de) .
omdringen v. tr. sép. renverser (en pressant).
omdrogen v. tr. sép. essuyer complétement ou
de tour cótés.
omdrukken v. tr. sép. 1 renverser (en pressant)
2 fléchir, courber.
omduikelen v. intr. sép. = ombuitelen.
omduwen v. tr. sép. renverser (en poussant).
omdwalen, omdwaling = omdolen, ...ling.
omeggen v. tr. sép. retourner à la herse, herser.
omfloersen v. tr. insép. créper, garnir ou voiler
de crêpe.
1. omgaan v. tr. & intr. sép. (en gén.) 1 tourner;
den hoek -- tourner le coin; de kamer —
faire Ie tour de la chambre; ? retourner; per —de
post par retour du eourrier,; 3faire un détourde;
(fig.) reculer; 4 circuler; —de rechter juge
ambulant; 5 se passer, arriver; wat gaat daar
om? que se passe-t-il 1n? er gaat veel om in il y a
beaucoup d'animation dans; 6 — niet (choses)
s'occuper de, manier; (personnes) fréquenter,
frater avec, se tenir en présence de, (aussi) traiter;
weten om te gaan met s'entendre à; met
leugens, met verraad — user de mensonges, de
trahrson. [2 parcourir.
2. omgaan v. tr. insép. 1 faire le tour de;t
omgang m. 1 (mouvement) tour m., rolation f.;
2 (marche) tour m., promenade f. ; ( relig.) procession
f. ; 3 (société) fréquentation f. ; rapports
m. pl. ; commerce m. ; aangenaam in den —
de commerce agréable; door den — par l'usage;
4 (endroit) sinuosité f., coude m. ; 5 (tour) galerie
f.: (batirnent) pourtour i-n.
o.mgangstaal f. langue f. usuelle.
o mgekeer:4 1 adj. reiourné, renversé; 2 (bot.)
résupiné; (scient.) inverse; in —e reden en
raison inverse; 3 (lig.) inverse, contraire; 4 adv.
en sens contraire; inversement ; vice-versa.
o mgeiegen adj. environnant.
omgeschreven adj. circonscrit.
1. omgeven v. tr. sép. distribuer; (cartes) faire
la donne; (à table) passer.
2. omgeven v. tr. insép. entourer, envelopper;
rook omgaf ons la fumée nous enveloppait.
omgeving f. 1 entourage, milieu m. ; 2 environs,
alentours m. pl.
1. omgieten v. tr. sép. 1 transvaser; 2 refondre;
3 renverser.
2. omgieten v. tr. insép. arroser; (sucreries)
enrober; (fonderie) couvrir.
omgooien v. tr. sép. i renverser; (voiture) verser;
2 (rnar.) liet roer -- donner un coup à la
barre ; 3 retourner brusquement; (cuis.) faire
sauter; (terrain) tourner, remuer; 4 (vêtement)
mettre vice, jeter sur les Ppaules; 5 -- met en
user brutalement avec.
omgorden v. tr. sép. & insép. ceindre.
omgording f. ceinture f.
1. omgraven v. tr. sép. 1 retourner à la bêche,
bêcher, remuer ; (fig.) fouiller ; 2 faire tombes
(en béchant) .
2. omgraven v. tr. insép. retrancher, entourer
dun retranchement.
omgrenzen v. tr. insép. borner, entourer; cerner.
1 . omgrijpen v. tr. & intr. sép. étendre les mams
autour de soi, chercher à prendre.
2. omgrijpen v. tr. insép. 1 empoigner, saisir;
2 (fig.) comprendre, embrasser.
c nahaal -- 352 — omlaag
omhaal rn. 1 sinuosité f.; (écrit.) trait, paraphe
m. ; 2 (fig.) embarras m., facons f. pl. ; — maken
faire des embarras; — van woorden paroles f.
pi. inutiles, verbosité f.
omhakkenv. tr. sép. 1 abattre (d coups de hache) ;
2 remuer (d la houe)
omhalen v. tr. sép. 1 renverser, abattre; 2 retourner,
remuer; 3 conduire autour de, entourer cie;
4 (idées) rernuer, agiter ; 5 tolletter.
emhaiing f. -i renversement, remuement rn.;
2 collecte f.
omhangen v. tr. insép. revêtir de, garnir de;
orner. [soi.
omhebben v. tr. sép. avoir, avoir mis, avoir surf
omheen adv. fout autour, d Pentour; er niet —
kunnen ne pouvoir s'en passer ou s'en défendre;
er — praten tourner autour du pol.
,omheinen v. tr. insép. entourer, clore, abriter.
omheining f., omheinsel n. cl8ture f.
omhelzen v. tr. insép. erebrasser.
omhelzing f. embrassade f., embrassement m.
1. o mhoep(el)er. v. tr. & intr. sép. 1 courir de
!ous cótts en jouant au cerceau ; 2 faire avec son
rerceau te tour de; 3 renverser avec son cerceau.
2. omhoepelen v. tr. insép. encercler, relier.
,omhoog adv. 1 en hout; naar—en haut; van —
d'en haut; het hart — herut Ie coeur; 2 (après un
subst.) levé; 3 en compos. en haut.
•mhQQggaan v. intr. sép. monter.
,omhoogkijken v. tr. sép. lever les yeux.
omhoogsteken v. tr. & intr. sép. lever; se lever
omhooren v. tr. sép. s'informer de.
,o mhouden v. tr. sép. garder (sur soi) .
-omhullen v. tr. insép. envelopper, voiler.
omhulsel n. enveloppe f., voile m.
omkaden v. tr. irisép. entourer d'une digue.
omkantelen v. tr. & intr. sép. 1 renverser;
iourner . 2 se renverser ; 3 (fig.) changer d'avis ou
de parti.
omkappen v. tr. sép. 1 abattre; 2 (champ)
remuer; (ivraie) arracher.
omkeer m. 1 (endruit) tour, tournant m.;
2 (mouvement) retournement m., révolution f.;
.3 (fig.) changement, revirement m.
omkeleren v. tr. & intr. sép. 1 (tête, main, coeur,
tasse, verre, page, coin) tourner; (typo.) bloquer;
2 (vêtement, carte) retourner; 3 (sol) remuer,
retourner; 4 (électr., raisonnement, sciences)
renverser; (fraction) convertir; 5 (roles) interver-
,tir; 6 changer; 7 (ville) ruiner; (monde) bouleverser;
(ordre établi) révolutionner; 8 zich — se
rretourner; zich in zijn graf — bondir dans sa
:tombe ; zich — (dans la marche) retourner, (en
-se rapprochant) revenir.
,omkeering f. 1 tour, retour m.; 2 renversement
,tm. ; conversion f. ; 3 changement, bouleversement
:m. ; ruine f.
omkegelen v. tr. sép. renverser; abattre.
omkenteren v. intr. sép. chavirer.
omkijken v. intr. sép. 1 regarder derrière soi,
tourner la tête; 2 regarder autour de soi ; 3 — naar
chercher des yeux, (fig.) s'enquérir de, se soucier
de.
omkieeden v. tr. insép. revéiir; envelopper.
omkleeding f.,...set n. revétement m., enveloppe f.
omklemmen v. tr. insép. serrer, étreindre.
1. omklinken v. tr. sép. 1 publier (à son de
cloche) ; 2 résonner zout autour; 3 trinquer à la
ronde; 4 (clous, fers) river, rabattre.
2. omklinken v. tr. insép. border de, armer de.
omkioppen v. tr. sép. 1 rabattre, recourber;
(reliure) arrondir; 2 renverser (à coups de marteau)
; 3 battre, remuer ; (fig.) en user brutalement
avec.
omkneden v. tr. sép. repétrir, (fig.) refondre.
omknellen v. tr. insép. serrer, étreindre.
omkomen v. tr. & intr. sép. 1 part'enir à tourner
(un coin) ; 2 faire . le tour de; 3 tomber,
s'abattre; 4 avoir assez de, se tirer d'affaire avec;
5 se terminer, finir; (temps) passer; 6 (vie) périr;
van gebrek — périr de misère; 't is met hem
omgekomen c'en est fait de lui.
omkoop m. corrupiion f.
omkoopbaar, ornkoopelijk adj. corruptible; niet
— incorruptible.
omkoopbaarheid f. corruptibilité f.
omkoopen v. tr. sép. corrompre; (gqfois) acheter;
hij is om te koopen il est à vendre; omgekocht
acheté, (témoin) suborné. [...trice f.
omkooper rn., omkoopster f. corrupteur m.,j
omkooperij, ...ping f. corrupiion f.
omkorsten v. tr. insép. entourer d'une croute,
encrouter ; (scient.) incruster. [laurer.
omkransen v. tr. insép. couronner; (monnaie)j
omkreits m. cercle m., enceinte f. [pli d.
omkreuk(el)en v. tr. & intr. sép. faire un fauxi
omkrijgen v. tr. sép. 1 (vêtement) mettre;
(iron.) hem — avoir sa cuite; 2 faire faire le tour
à, conduire autour; faire tourner; 3 faire tom?er,
renverser, abattre; 4 (temps) passer, tuer.
omkring m. cercie m., environs in. pl.
1. omkronkelen v. intr. sép. (se) recoquiller.
2. omkronkelen v. tr. insép. se rouler autour
de; (eau) serpenter autour de.
1. omkronkeling f. 1 recoquillement m. [sité f.
2. o mkrQnkeling f. plis, anneaux m. p1., sinuo-1
omkruipen v. tr. & intr. sép. 1 ramper fout autour
de ; 2 ramper, se trainer.
1. omkrullen v. tr. & intr. sep. (se) friser, (se)
boucler ; (feuille) (je) recoquiller; (lévre) relever;
(eorne) (se) recourber.
2. omkrullen v. tr. insép. garnir (de boucles).
omkuieren v. tr. & intr. sép. fldner (autour de).
omlaag adv. 1 en-bas; naar — en bas: van —
d'en bas; 2 après un subst. baissé; 3 en compos.
en bas.
omlaaghouden — 353 — omschikken
omlaaghouden v. tr. sép. tenir baisse.
omland n. 1 pays m. circonvoisin; 2 Omiand n.
omlander rn., omlandsch adj. rural m. & adj.
omlaten v. tr. sép. 1 gander; (avec compl. ind.)
laisser; 2 laisser couché ou par terre.
oml geren v. tr. insép. cerner, investir.
1. omleggen v. tr. sép. 1 mettre (autour de)
appliquer (à) ; (mar.) capeler; 2 coucher, lourner
; (mar.) caréner ; 3 déplacer, changer de
place ; 4 (rue) remanier ; 5 plier, courber ; rabattre.
2. omleggen v. tr. insép. entourer; border;^
omlegsel n. bordure, garniture f. garnir.
omleiden v. tr. sép. 1 mener ou conduire autour
de; 2 mener ou conduire par un détour, faire faire
un détour d ; (eau, tuyau) détourner.
omliggen v. intr. sép. 1 être renversé, être
retourné; 2 (couteau) être émoussé ou faussé;
3 environner, entourer.
omliggend adj. environnant, d'alentour.
omlijsten v. tr. insép. encadrer.
omlijsting f. encadrement m.
omloop m. 1 tour m.; (roue) rotation; (roue,
terre) révolution; (liquide, monnaie, nouvelle)
circulation f. ; in - brengen mettre en circulation,
(bruit) répandre; 2 (archit.) galerie f.,
pourtour m. ; 3 (rnéd.) eczéma m. ; (au doigt)
tourniole f. ; 4 (boucherie) fraise, fressure f.;
5 (fig.) milieu, entourage; 6 objet, détail m.
omloopen v. tr. & intr. sép. 1 tourner; 2 faire le
tour de; 3faire un détour, sedétourner;4 (liquide,
rnonnaie, nouvelle) circuler; 5 (temps) s'écouler,
passer; 6 circuler, errer; (spéct) être désceuvré;
7 renverser dans sa course ou en courant.
omlooper rn. 1 coureur m.; (tiss.) ensouple f.;
2 cadastre m.
omloopstijd m. période f. de révolution.
ommantelen v. tr. insép. emmanteler.
omme adv. autour; - en bij aux environs (de) .
V. om. [gang etc.
ommegang, ommekeer, ommeland etc. = om-t
ommuren v. tr. insép. murer, emmurer.
omnevelen v. tr. insép. 1 couvrir d'un brouillard;
2 (fig.) offusquer, voller, troubler.
omoog n. picot m.
ompakken v. tr. sép. emballer autrement, refaire
(1' em ballage) .
ompalen v. tr. insép. 1 palissader; 2 environner.
omperken v. tr. insép. i border, enclore; 2 refréner.
1. omplakken v. tr. sép. coller autrement.
2. omplakken v. tr. insép. couvrir.
1. omplanten v. tr. sép. planter autrement,
déplacer.
2. omplanten v. tr. insép. garnir, entourer.
1. omplanting f. transplantation f.
2. omplanting f. bordure f.
ompleisteren v. tr. insép. 1 plátrer, couvrir;
(spéct) couvrir d'emplhtres; 2 (chim.) chemiser.
omploegen v. tr. sép. labourer; (plante) enfouir.
omplooien v. tr. sép. (re)plier; plier autour de.
ompraten v. tr. & intr. sép. 1 faire des cancans,
cancaner; 2 répandre; 3 dissuader.
omraken v. tr. & intr. sép. 1 parvenir d tourner
(un coin); 2 en arriver d tomber; 3 être enfin
mis ; 4 pouvoir s'écouler, passer.
omranden v. tr. insép. faire un bord d, border;
(monnaies) créneler.
omrasteren v. tr. insép. entourer de palissades,
palissader.
omreiken v. tr. & intr. sép. étendre la ma#n
( derrière soi) ; distri buer (autour de soi) .
omreis f. 1 tournée L ; (mar.) circumnavigation
f. ; (chemin de Ier) voyage ni. circulaire; 2 dé=
tour ni.
omreizen v. tr. & intr. sép. 1 voyager; faire te
tour de; 2 faire une tournée; 3 faire un détour..
omrennen v. tr. & intr. sép. 1 faire d la course
le tour de; 2 courir eá et là; 3 renverser en
courant ou dans sa course.
omrijden v. tr. & intr. sép. 1 faire le tour de ou
faire un tour ou faire un détour en voiture ou à
cheval ou d patins; 2 transporter, véhiculer;
3 renverser avec sa voiture.
omringen v. tr. insép. 1 entourer; environner;
2 (mil.) cerner, investir.
omrit m. 1 tour; 2 détour m.
omroepen v. tr. sép. annoncer publiquement,
publier; een verloren voorwerp laten - faire
crier un objet perdu.
omroeper m., omroepster f. crieur rn. public,
crieuse f. publique.
omroeping f. publication, proclamation, criée f.
omroeren v. tr. sép. remuer, agiter; (eeufs) baltre;
(salade) fatiguer; (cuir) brasser; (verre)
macler; (cuve) pallier.
omrollen v. tr. & intr. sép. .l rouler; 2 enrouter
(autour de) ; 3 (se) renverser, verser.
omruilen v. tr. & intr. sép. échanger, troquer.
omrukken v. tr. sép. 1 faire tourner ou renve.e-
-ser (par une sacade) ; 2 abatre brusquement);
3 cerner. [son ombre.
omschaduwen v. tr. insép. ombrager, couvrir det
omschansen v. tr. insép. retrancher.
omsehansing f. retranchement m.
omschepen v. tr. sép. 1 faire (en bateau) le togr
de; 2 transborder.
1, omscheppen v. tr. sép. (omgeschept) 1 transvaser;
distribuer, servir; 2 (à la pelle) remuer.
2. omscheppen v. tr. sép. (omgeschapen) transformer
: métamorphoser.
1. omschieten v. tr. sép. 1 renverser ou abattre
(à coups de canon) ; 2 (cordage) chavirer; 3
tourner subitement.
2. omschieten v. tr. insép. lambrisser, couvrir.
omschiinen v. tr. insép. environner de sa lueur.
omschikken v. intr. sép. se ranger, reculer.
omrukken v. tr. sép. 1 faire tourner
omschoppen — 354 — omstooten
,omschoppen v. tr. sép. renverser d'un coup ou
d coups de pied.
omschorsen v. tr. insép. couvrir, entourer.
omschrift n. légende, devise f. ; (en gén.) inscripiion
1. (circulaire) .
omschrijfbaar adj. définissable.
omschrijven v. tr. insép. 1 enregisirer; 2 (math.)
etrconscrire; 3 (gramm.) périphraser, définir,
paraphraser.
omschrijvend adj. périphrastique.
omschrijving f. 1 enregistrement m.; 2 (math.)
circonscription f.; 3 (gramm.) périphrase, définition,
paraphrase f.
omschudden v. tr. sép. 1 remuer, agiter; 2 renverser
(en , ecouant) ; 3 retourner, vider.
omschuiven v. tr. & intr. sép. 1 ranger, mettre
iie cóté; 2 renverser en poussant ; 3 se ranger.
omsingelen v. tr. insép. entourer, envelopper,
,cerner.
oms?ngeling f. e.n'.'eloppement, investissernent m.
omslaan i v. tr. & intr. sép. tourner; links --
tourner ou prendre à gauche; relever, retrousser;
(pli, bord) rabattre; (clou) rabattre, river;
(paraplu ie) (se) retourner; (personne) changer,
tourner ; - in changer en; 2 (vêtement) mettre
vite, enfiler; (bandage, emplátre) appltquer;
3 se renverser, verser, tomber; renverser, abattre;
de wagen slaat om le chariot verse; de boot slaat
om la barquette chavire; 4 (taxe, paiement)
répartir, asseoir; 5 proclamer, publier; A 6
avouer; 7 cogner; in den hoop -- cogner dans le
`tas; 8 11. tournant; renversernent m., chute f.;
changement m.
omslachtig 1 adj. prolixe, diffus; 2 compliqué;
3 embarrassant; 4 adv. d'une facon prolixe ou
compliquée ou einbarrassante.
omslachtigheid f. 1 prolixité; 2 complication f.;
3 embarras m.
1. omslag m. & n. 1 tour, contour m., circuit,
,entourage; 2 (techn.) poianée f.; 3 (vêtement)
revers, (étoffe, rnétal) rebord m.; 4 (lettre,
paquet) enveloppe, (dossier) chemise f., (livre)
couverture f.; onder één - sous le même pli;
5 (méd.) compresse, application f., bandage m.
2. omslag m. 1 (taxe, paiement) répartition,
assiette f.; 2 embarras m. pl., facons f. pl.;
'parolen) verbosité, prolixité f.; -- maken faire
des embarras ou facorts; zonder - sans facons;
met veel - verhalen faire de grandes phrases ^
omslagboor f. vilebrequin m. [pour raconter.
omslagdoek m. chdle m.; -je n. fichu m.
omsieepen v. tr. sép. 1 trainer autour de; 2 trainer
cà et 1h, trainer avec soi; 3 renverser.
1. omslingeren v. tr. & intr. sép. 1 contourner
•en titubant, serpenter autour; 2 ballotter, être
ballotté; fláner, errer; 3 renverser ou être renversé
.en tournoyant; 1 envelopner (d'un mouvement
.tournant).
2. omslingeren v. tr. insép. enlacer, entortiller,
embrasser.
omsluieren v. tr. insép. voiler, couvrir.
omsluiten v. tr. insép. 1 entourer, enfermer;
2 (ruil.) cerner, bloquer; 3 (contenant) enfermer,
contenir; 4 (bras) serrer, enlacer; (soulier)
enserrer.
omsmeden v. tr. sép. 1 reforger; 2 river.
omsmelten v. tr. sép. refondre.
omsmelting f. refonte f.
omsmijten v. tr. sép. renverser brusquement.
V. omgooien.
omsnijden v. tr. sép. 1 faire tomber en coupant;
2 découper pour distribuer.
o msnuff(el)en v. intr. sép. circuler en flairant,
flairer partout; fureter.
1. omspannen v. tr. sép atteler autrement.
changer, intervertir.
2. omspannen v. tr. insép. embrasser, enserrer;
(en gén.) entourer, ceindre.
omspatten v. tr. sép. éclabousser.
omspelden v. tr. sép. attacher avec des épingles,
épingler.
omspinnen v. tr. insép. entourer d'un fil; entourer
ou envelopper ou couvrir de sa toile.
omspitten v. tr. sép. bêcher, remuer à la bêche.
1. omspoelen v. tr. sép. 1 rincer complètement;
2 renverser.
2. omspoelen v. tr. insép. baigner, arroser.
omspringen v. tr. sép. 1 contourner d'un bond;
sauter autour de; 2 sauter cà et ld, sautiller;
3 (ressort) sauter ; 4 renverser en sautant ou d'un
bond ; 5 manier, trailer, en user avec ; ruw met
iem. - en user cavalièrement avec qq.; wild met
zijn geld - aller bon train avec son argent.
omstaan v. intr. sép. 1 se (re)tourner; iem.
leeren - apprendre qq à obéir, dresser qq.; om
iets -- désigner qc., deviner qc.; 2 reculer, changer
de place.
omstaand 1 adj. présent, assistant; het -e le
verso; 2 adv. - vermeld mentionné ci-contre.
omstander m. présent, assistant ni. ; de -s la
galerie f. [en détail.
omstandig 1 adj. circonstancié, détaillé; 2 adv.4
omstandigheid f. 1 circonstance, particularité f.;
onder die ...heden dans ces circonsfances; in
slechte ...heden dans de mauvaises conditions;
in gezegende ...heden dans une position intéressante;
2 détail m. ; 3 facon, cérémonie f.
omstappen v. tr. & intr. sép. 1 faire un tour de;
faire le tour de; contourner; 2 marsher au
pas ; 3 renverser en faisant un pas.
omstevenen = omvaren.
omstoomen v. tr. sép. 1 contourner en train ou
en vapeur; 2 parcourir en train ou en vapeur.
omstooten v. tr. sép. 1 renverser, abatire:
2 (droit) annuler, (raisonnement) renverser, détruire;
3 se lancer sur; en user rudement avec.
omstooting -- 355 --- omweg
omstooting f. renversement m.
omstorten v. tr. & intr. sép. 1 renverser, se renverser
; 2 (constr.) s'écrouler ; 3 (fig.) abatire,
bouleverser. [miner.
omstralen v. tr. insép. entourer de rayons, illu-i
o mstr eek f., omstreken t. pl environs, alentours
m. p1., contrée, région, banlieue f.
omstreeks 1 prép. (lieu) dans les environs de;
2 (temps) aux environs de, vers; 3 adv. environ.
omstrengelen v. tr. insép. enlacer; embrasser.
omstrengeling f. enlacement m.
1. omstrikken v. tr. sép. nouer, lier; mettre en
nouant.
2. omstrikken v. tr. insép. 1 gornir de nceuds;
2 enlacer; prendre dans ses files.
omsturen v. tr. sép. 1 faire eontourner; (mar.)
faire doubler; 2 envoyer (partout) .
1 . omstuwen v. tr. sép. 1 retourner ; 2 (mar.)
désarrimer. [autour de.
2. omstuwen v. tr. insép. entourer; se pressen
omsukkelen 1 v. tr. & intr. sép. faire péniblernent
le tour de; 2 circuler péniblement ; traïnasser;
3 (temps) passer tant bien que mal; 4 - met
avoir des tracas ou des ennuis avec.
1. omtimmeren v. tr. sép. bátir autrement,
changer.
2. omtimmeren v. tr. insép. cuvrir, entourer.
omtocht m. l tour m., tournée. f. ; 2 cortège m.,
procession f.
o mtooveren v. tr. sép. 1 métamorphoser par sortilège;
2 transformer instantanément ou d'un coup
de baguette ; 3 renverser ou retourner comme un
sorcier. [pied; 2 piétiner.
omtrappen v. tr. sép. 1 renverser d'un coup del
omtrek m. (.ken) 1 contour m. ; 2 (dessin) contour
m., ébauche f. ; in - schetsen ébaucher;
3 circonférence f. ; 4 (objet, localité) tour, pourtour,
périmètre, circuit m. ; is twee meter in den
- (colonne) a deux mètres de tour ; is een mijl in
den - (ville) a une lieu de tour ou de circuit;
een mijl in den - (distance) une lieue d la ronde;
5 (espace) étendue, enceinte f. ; 6 environs m.
pi., voisinage m.
1. omtrekken v. tr. sép. 1 faire tourner;
2 déplacer ; (vêtement) changer ; 3 renverser en
tirant; 4 ébaucher; 5 faire le tour de; envelop per;
omtrekkende beweging mouvement tournant
6 aller cd et ld, parcourir.
2. omtrekken v. tr. insép. 1 environner, entourer;
2 rlélimiter; 3 garnir, couvrir.
omtrekking f. enveloppement, mouvement m.
tournant ; couverture f.
omtrent prép. 1 (lieu) près de; 2 (temps) vers;
3 (fig.) à 1'égard de, au sujet de; 4 adv. environ;
d peu près; 5 auprés.
omtuimelen v. intr. sép. culbuter.
omtuimeling f. culbute f. [hare; enclore.
omtuinen v. tr. insép. entourer ou clore d'unet
omtuining f. elóture, haie f.
omvaart f. 1 tour m. (par eau) ; 2 circumnavi
galion t. ; 3 détour m.
omval m. chute, ruine f.
omvallen v. tr. & intr. sép. 1 tomber (par terre
ou à la renverse) ; (voiture) verser; 2 renverser
en tombant ou dans sa chute.
omvang m. 1 étendue f. ; (spéct) limites f. pl.,
enceinte f. ; 2 dimension f., volume m.
omvangen v. tr. insép. 1 entourer, environner;
2 saisir, embrasser, tenir embrassé.
omvangrijk adj. étendu, vaste; volumineux.
omvaren v. tr. sép. 1 contourner, faire le tour de;
2 ,faire un détour; 3 parcourir; 4 renverser avec
sin baleau.
omvatten v. tr. insép. 1 saisir, embrasser;
2 empoigner; 3 entourer, environner; 4 comprendre,
ren ferrner.
omvatting f. prise f., embrassement, entourage
m., contenance f.
omventen v. tr. sép. offrir partout en vente, colporter.
[ = om.
omver adv. par terre, à la renverse. En compos.4
1. o mvlechten v. tr. sép. tresser autour de.
2. omviechten v. te. insép. 1 garnir de, couvrir
de; (bouteille) clisser; 2 entourer, enlacer.
o mvieugelen v. tr. insép. couvrir de ses ailes,
protéger.
1. o mvllegen v. intr. sép. 1 voler autour de ou
cn et ià; 2 contourner très vite; 3 tourner très
vite_, courir très vite ; 4 (temps) fuir; 5 renverser
en volant.
2. omvliegen v. tr. insép. entourer ou en::ercler
en volant.
omvoeren v. te. sép. 1 tourner, faire tourner;
2 conduire autour de, faire faire le tour de;
3 mener ou conduire par, promener à la ronde.
omvouwen v. tr. sép. 1 plier, replier; 2 changer
les plis de; 3 faire un pli d.
omvraag f. enquête, information f ; - doen naar
s'informer de.
omvragen v. intr. sép. demander à la ronde,
s'informer partout • de.
omwaaien v. tr. & intr. sép. renverser ou être
renversé par le vent.
omwallen v. tr. insép. environner de remparts,
retrancher, fortifier. [lation.
omwallingsliniën f. pl lignes f. pl. de circonz'al-1
omwandelen v. intr. sép. 1 se prornener autour
de ; 2 se promener cà et 1à, fldner, circuler;
3 faire un détour.
omwandeling f. promenade, flánerie, balade f.
o mwaren v. intr. sép. 1 errer cá et là comme une
dme en peine; 2 (fantóme) revenir.
omwasschen v. tr. sép. later ou rincer cornplètement.
omweg m. détour, chemin m. détourné; op een --
brengen (fig.) fourvoyer.
omwelven — 356 — omzweven
omwelven v. tr. insép. vofiter.
omwenden v. tr. sép. 1 tourner, retourner;
2 détourner; 3 (mar.) het schip — virer de bord;
4 (terrain) remuer, défoncer; 5 zich — se (re)-
tourner, (fig.) changer d'avis ou de parti; (roue)
tourner, faire des tours.
omwending f. 1 tour m. ; (mar.) virement m.;
2 (terrain) remuement, bêchage m. ; 3 (roue)
révolution f., tour m. ; 4 (fig.) changement m.
omwentelen v. tr. sép. 1 tourner, faire tourner;
zich — tourner sur soi-même; zich in 't slijk —
se rouler dans la boue; 2 (fig.) révolutionner.
-omwenteling f. (propre) tour m. ; (propre & fig.)
révolution f.
omwentelingsas f. axe m. de rotation.
a mwentelings(geest m., ...koorts f., ...lied n.)
(esprit m., ftèvre, chenson. f.) révolutionnaire.
omwentelingsgezind adj. révolutionnaire.
gmwenteiingslichaam n. solide m. de révolution.
omwerken v. tr. sép. 1 transformer; 2 refondre;
retoucher; 3 remuer; 4 bousiller, fignoler.
omwerking f. transformation, refonte, retouche f.,
remuement m.
omwerpen = omgooien.
omweven v. tr. insép. 1 couvrir, garnir; 2 (fig.)
couvrir, protéger.
omwikkelen v. tr. insép. 1 envelopper, couvrir;
2 (fig.) cacher, voiler. [autour de.
1. omwinden v. intr. sép. tourner ou mettrel
2. omwinden v. tr. insép. 1 envelopper, entortiller;
entourer; 2 (fig.) voiler.
omwindsel n. enveloppe f. ; voile m.
omwisselen v. tr. & intr. sép. changer, alterner.
omwisseling f. changement m., alternation f.;
(monnaie) (é)change.
1. omwoelen v. tr. & intr. sép. 1 fouiller,
labourer ; 2 (lit) bouleverser, déjeter ; 3 se déjeter,
se démener.
2. omwoelen v. tr. insép. envelopper, entortiller;
(mar.) fourrer.
omwolken v. tr. insép. 1 couvrir de nuages,
ennuager; 2 (fig.) voiler.
omwoner m. 1 habitant circonvaisin, voisin m.
2 (géog.) périécien m. [tordant.
omwringen v. tr. sép. 1 tordre; 2 renverser enl
omwroeten v. tr. & intr. sép. 1 fouiller, labourer;
2 renverser en fouillant; 3 se vautrer dans;
4 farfouiller; 5 fureter.
omzagen v. tr. sép. scier, abattre avec la scie;
stier d tort et d travers.
omzakken v. intr. sép. s'affaisser.
omzeggen v. tr. sép. annoncer ou faire dire de
porte en porte.
omzeilen = omvaren.
omzendbrief m. 1 circulaire f. ; 2 (spéct) encyolique
f. ; (évéque) mandement m. [buer.
omzenden v. tr. sép. envoyer à la ronde; distri-t
omzending f. envoi m., distribution f. á la ronde.
omzet m. transactions f. p1.; chiffre m. d'affaires;
débit m.
omzetbaar adj. convertible, négociable.
1. omzetten v. tr. sép. 1 déplacer, changer la
place de; (terrain, blé) remuer; (mots, mus.)
transposer; (lettres, chiffres) permuter; (machine)
renverser la napeur; (chim.) transmuer,
(phys.) transformer; (vin) zich — fermenter;
2 mettre dans un autre sens, retourner; 3 (fig.)
faire changer (d'avis ou de parti) ; 4 (comm.)
débiter, négocier, échanger; in geld — convertir
en argent.
2. omzetten v. tr. insép. 1 entourer, environner;
2 border, garnir; 3 cerner, investir.
1. omzetting f. 1 changement m. de place;
transposition, permutation f. ; 2 changement m.
d'avis; 3 débit, échange m. [ture f.
2. omzetting f. entourage m.; bordure, garni-t
omzichtig 1 adj. prudent, circonspect; 2 adv.
prudemment, avec circonspection.
omzichtigheid f. prudence, circonspection f.
omzien 1 v. intr. sép. regarder derrière soi,
tourner la tête; zonder — sans faire ni une ni
deux; doe wel en zie niet om fais ce que dois,
advienne que pourra; naar hulp — chercher de
l'aide; 2 regarder autour de soi, chercher du
regard ; naar een dienst — chercher un service;
3 s'occuper de, s'intéresser d; 4 n. regard, clin
d'reil; soin, souci m.; circonspection, prudence;
in een — en un clin dccil; hij heeft er geen —
naar il ne s'en met pas en peine.
omzijde f. (feuille) verso, (médaille) revers m.
omzitten v. intr. sép. 1 changer de place; 2 s'asseoir
autrement, se retourner ; 3 reculer.
omzoeken v. intr. sép. chercher partoui; (ureter.
omzoomen v. tr. insép. border, garnir.
omzwaai m. l grand tour, virement m., rotation t;
2 élan; 3 (fortune) revirement m. ; 4 (mar.)
évitage m., évitée f. ; 5 (endroit) coude, tournant
m. ; 6 (fig.) verbosité f. ; embarras m. pl., facons
f. pl.
omzwaaien v. tr. & intr. sép. 1 tourner avec un
élan; 2 (mar.) éviter, faire son évitée; 3 (fig.)
faire (une) volte-face.
omzwachtelen v. tr. insép. 1 emmailloter; envolopper
d'une bande, bander; 2 (fig.) voiler.
omzwalken v. intr. sép. errer cà et la.
omzwemmen v. tr. & intr. sép. 1 faire (à la
nage) le tour de; 2 nager cà et là; 3 faire (d la
nage) un détour.
omzwenken v. intr. sép. 1 faire demi-tour, faire
une conversion; 2 faire (une) volte-face.
omzwerven v. tr. sép. errer; (mauv. part)
vagabonder, roder.
1. omzweven v. intr. sép. 1 faire (en planant)
le tour de; 2 planer cà et là.
2. omzweven v. tr. insép. planer autour de;
Plotter autour de ; entourer.
c; lnz wieren — 357 — onaf zienbaai
omzwieren v. intr. sép. 1 faire des mouvements
en zigzag; tournoyer; voltiger; 2 tournoyer
autour de; voltiger autour de; 3 renverser en
tournoyant.
1. on préf. 1 in : onaandachtig inattentif; im
devant b, p, m : onmogelijk impossible; il
devant 1 : onwettig illégal; ir devant r : ongodsdienstig
irreligicux; 2 non, comme attribut pas;
onaangediend non annoncé, pas annoncé; onwaarde
non-valeur.
Nous ornettons 1a plupart des comp. avec on,
ou on se traduit par non ou pas.
2. on adj. impair : on of even pair ou impair.
onaandachtig 1 adj. inattentif; 2 adv. sans
attent i on
onaandachtigheid f. inattention t.
onaandeeniijk 1 ad). impassible, insensible, apathique,
flegmatique; 2 adv. impassiblement.
onaandoenlijkheid f. impassibilité, insensibilité,
apathie f., flegme m.
onaangedaan adj. impassible, inseri^i b1e,.
onaangediend 1 adj. non annoncé; 2 adv. sans se
faire annoncer.
onaangekleed adj. en négligé, en déshabillé.
onaangeleund adj. sans point d'appui, sans
s'appuyer.
onaangemeld 1 adj. non annoncé; 2 adv. sans
se faire annoncer.
onaangemerkt 1 adj. non considéré; 2 prép.
sans considérer, malgré; 3 conj. quoique.
onaangemeten adj. ne s'adaptant pas d, inadéquat,
pas conforme.
onaangenaam I adj. désagréable; fdcheux;
2 adv. désagréablemenl.
onaangenaamheid f. (... heden) désagrément m.;
...heden hebben avoir des difficultés; ...heden
zeggen dire des choses désagréables.
onaangeraakt adj. intact.
onaangerand adj. indemne, respecté. [cher a.
onaangeroerd adj. intact; - laten ne pas tou-1
onaangesproken adj. non abordé, passé; -- laten
(personnes) ne pas s'occuper de, (choses) ne pas
toucher à.
onaangestipt adj. 1 non marqué; 2 (fig.) non
rnentionné; - laten passer sous silence.
onaangetast adj. inattaqué; - laten (personnes)
laisser tranquille, (choses) ne pas toucher à.
onaangevochten adj. 1 inattaqué, non tenté;
2 (fig.) incontesté.
onaangewend adj. non employé; inappliqué;
- laten ne pas essayer de; niets - laten essayer
.ie fout.
onaangezien 1 adj. inapercu; 2 (fig.) peu considéré;
3 prép. sans égards pour, nonobstant
4 conj. malgré que. [- laten ne pas régler.
onaangezuiverd adj'. non acquitté, non réglé;l
onaannemelijk adj. (w er, pst) inacceptable,
i nadmissible.
onaannemelijkheid f. inadmissibilité f.
onaansprakelijk adj. irresponsable.
onaansprakelijkheid f. irresponsabilité f.
onaanstootelijk adj. irrépréhensible, pas choquant,
pas blessant.
onaantastbaar adj. inviolable, inattaquable;
intangible.
onaantastbaarheid f. inviolabilité f.
onaanvaard adj. non recueilli, délaissé.
onaanvalbaar, ...vechtbaar adj. inattaquable.
onaanzienlijk adj. 1 peu apparent, de peu d'apparence;
2 peu considérable, commun; (quartier)
vulgaire; (naissance) obscur, peu distingué;
niet - asscz distingué, assez considérable.
onaardig 1 adj. pas gentil, peu aimable, peu
amusant, désagréable; 2 adv. d'une manière peu
aimable, désagréablement; niet - asset gentil,
assez amusant, pas mal.
onaardigheid f. (...heden) impolitesse f., manque
M. d'affabilité.
onachtzaam 1 adj. inattentif, négligent; 2 adv.
avec inattention, négligemment.
onachtzaamheid f. inatiention, négligence f.
onadellijk 1 adj. non noble, roturier; de --en les
roturiers m. pl. ; (fig.) indigne d'un gentilhomme;
2 adv. roturièrement, d'une manière peu noble.
onaesthetisch 1 adj. inesthétique; 2 adv. -ment.
onafgebroken 1 adj. ininterrompu; 2 adv. sans
interruption.
onafgedaan adj. inachevé, (dette) impayé.
onafgehandeld adj. non terminé, en suspens.
onafgemaakt adj. inachevé.
onafgewend 1 adj. non détourné,fixé; 2 adv.sans
détourner, f ixément ; de oogen -- houden op
tenir les yeux fixés sur.
onafgewerkt adj. inachevé.
onafhankelijk I adj. indépendant; 2 adv. dans
1' indépendance ; indépendamment.
onafhankelijkheid f. indépendance f.
onafkeerbaar adj. ne pouvant se détourner, inévitable;
fixé.
onafkoopbaar adj. non rachetable, irrachetable.
onaflosbaar adj. non amortissable, non rachetable,
consolidé.
onafiosbaarheid f. impossibilité f. d'amortir.
onafmeetbaar 1 adj. incommensurable; sans
limites ; immense ; 2 adv. incommensurablement,
immensément.
onafscheidbaar, ...scheidelijk 1 adj. inséparable;
2 adv. inséparablement.
onafstaanbaar adj. incessible. [vitabie.
onafwendbaar adj. impossible á détourner, iné-i
onafwijsbaar adj. impossible à refuser; incontestable,
irrécusable. [indélébile.
onafwischbaar ...wisschelijk adj. ineffacable,j
onafzetbaar, ...zettelijk adj. inamovible.
onafzetbaarheid f. inamovibilité f.
onafzienbaar, ...lijk adj. d perte de vue.
onafzienbaarheid — 358 — onbehuipzaarn
onafzienbaarheid, ...lijkheid f. étendue d perte de
vue, immensité f. [ment.
onarbeidzaam 1 adj. indolent; 2 adv. indolem-j
onargiistig 1 adj. ingénu, simple; 2 adv. ingénument,
simplement.
onbaatzoekend, ...zuchtig f adj. désintéressé;
2 adv. avec désintéressement.
onbaatzuchtigheid f. désintéressement m.
onbandig 1 adj. indisciplinable, indomplable;
2 effréné, dissolu ; 3 adv. sans (rein; furieusement.
onbandigheid f. indiscipline, indomptabilité f.
onbarmhartig 1 adj. impitoyable; 2 adv. impitoyablement,
sans pitié.
onbarmhartigheid f. inhumanité, dureté f.
onbeantwoord adj. sans réponse, (lettre) non
répondu ; — laten laisser sans réponse.
onbearbeid adj. non ouvré, brut; (coton, soie)
écru. [báti, vogue.
onbebouwd adj. 1 (agric., fig.) inculte; 2 nont
onbedaard adj. ('er, pst) violent; emporté.
onbedaarlijk t adj. intenable, indomptable, pas
maïtrisable; 2 adv. sans pouvoir se tenir ou se
maftriser.
onbedacht(zaam) 1 adj. inconsidéré, étourdi;
2 adv. inconsidérément, étourdiment.
onbedacht(zaam)heid f. inconsidération, étourderie
f.
onbedeesd 1 adj. non décnncerié, hardi ; 2 adv.
hardimenc, avec assurance.
onbedeesdheid f. hardiesse, assurance f.
onbedekt 1 adj. découvert; (fig.) sincère, franc;
met --en hoofde nu-téte, tête ni.ie ; 2 adv. à
découvert ; (fig.) sincèrement, franchement.
onbedenkelijk adj. inimaginable, inconcevable;
incroyable. [ble, inaltérable.
onbederfbaar, ...eiijk, ...zaam ad. incorrupti-i
onbederfeiijkheid f. incorruptibilité f.
onbediend adj. non servi; — zijn ne pas être
servi; (cathol.) non administré; — sterven
mourir non (ou sans être) administré.
onbedikt adj. sans digues.
onbedorven 1 adj. non corrompu, incorrompu,
inaltéré; (fig.) non corrompu, encore pur ; 2 adv.
sans être corrompu, sans altération.
onbedorvenheid f. inaltération, intégrité , (fig.)
pureté f.
onbedreven adj. inexpérimenté, novice.
onbedrevenheid f. inexpérience f.
onbedrieg(e)lijk 1 adj. qui ne trompe pas; 2 adv.
sans trom per.
onbeducht(ig) adj. sans peur, sans crainte,
impavide.
onbeduidend 1 adj. insignifiant; 2 adv. d'une
manière insignifiante; très peu , ( convers.) frivolement
.
onbeduidendheid f. insignifiance; (fig.) (personnes)
nullité, (choses) vétille f.
onbedwingbaar, ...(e)Iijk adj. indomptable, insurmontable;
irréfrénable.
onbedw ngbaarheid, ...(e)lijkheid f. indomplabilité,
invincibilité f.
onbedwongen adj. indompté, insoumis; met —
borst, uit — keel à gorge déployée; — vreugd
joie non contenue.
onbeëedigd adj. inassermenté, non assermenté;
(bist.) insermenté.
onbegaafd adj. sans talents, sans moyens, incapable.
[ialents.
onbegaafdheid f. incapacité f., nianque m. del
onbegaan adj. peu fréquenté; non frayé, impra-#
onbegaanbaar adj. impraticable. [tiqué.
onbegeven adj. vacant, libre.
onbegonnen adj. non commencé, non entamé;
— werk travail inutile, travail sans issue; de —e
1' Éternel.
onbegrensbaar adj. illiniitable. het ...bare
l'indéfini. [oornes.
onbegrensd 1 adj: illimité, infini ; 2 adv. saust
onbegrensdheid f. absence de limites, infinité f.
onbegrepen adj. incompris.
onbegrijpbaar 1 adj. incompréhensible, inintelligible;
2 adv. d'une manière incompréhensible,
extrêmement. [aelligibilité f.
onbegrijpbaarheid f. incompréhensibilité, inin-f
onbegrijpeiijk(heid) f. = onbegrijpbaar(heid).
onbehaaglijk 1 adj. déplaisant, désagréable;
2 mal à l'aise; 3 adv. désagréablement.
onbehaaglijkheid f. 1 déplaisir, désagrément ;
2 malaise m. [ras.
onbehaard adj. sans cheveux,glabre; sans poils,1
onbeheerd adj. sans maitre, épave, vacant.
onbehendig 1 adj. maladroit, inhabile, gauche;
2 adv. maladroitement, inhabilement, gauchement.
onbehendigheid f. maladresse, inhabilité, gaucherie
f.
onbehoedzaam 1 adj. inconsidéré, imprudent ;
2 adv. inconsidérément, imprudemment.
onbehoedzaamhehi f. inconsidération, imprudence
f.
onbeholpen 1 adj. gauche, géné, embarrassé;
2 adv. gauchement, avec gêne.
onbeholpenheid f. gaucherie f., air gêné, mumtien
m. embarrassé.
onbehoorlijk 1 adj. inconvenant, malséant, inetécent;
2 déraisonnable, injuste; 3 (heure) indue;
4 adv. d'une manière inconvenante.
onbehoorlijkheid f. inconvenance, indécence f.
onbehouwen 1 adj. non taillé, non dégrossi, brui;
(bols) en grume; 2 (fig.) rude, grossier, impoli ;
hij is een — kerel il est taillé à coups de hache;
3 adv. rudement, grqssièrement.
onbehouwenheid f. rudesse, grossièreté f.
onbehuipzaam 1 adj. peu serviable; 2 incapable
de se rendre utile; 3 adv. d'une manière peu
serviable.
onbehu pzaamheid — 359 — onberispelijkheid
onbehuipzaamheid f. 1 désobligeance; 2 maladresse
1.
onbekeerbaar ad;. inconvertible, impétinent.
onbekeerbaarheld f. impénitence f., . endurcissement
m.
onbekeerd adj. inconverti, impénitent.
onbekeerlijk(heid) = onbekeerbaar(heid).
onbekend adj. 1 (passi) inconnu; volkomen ---
ni vu ni connu; — reizen voyager incognito;
— onbegeerd, ----- is onbemind l'inconnu n'a pas
d'atirait, 1'indifférence nalt de 1' ignorance;
— onbenijd qui vit caché n'a pas d'envieux;
2 (actif) ignorant; — zijn met ignorer, ne pas
être au courant de; ik ben hier —je suis étranger.
onbekendheid f. 1 déjaut m. de connaissance;
2 obscurité f. ; 3 ignorance f.
onbekleed adj. 1 découvert, déshabillé, nu;
2 (emploi) vacant.
onbeklimbaar adj. ingravissable, inaccessible.
onbekiimbaarheid f. inaccessibilité f.
onbekommerd 1 adj. sans souci, insoucieux,
insouciant; 2 adv sans souci.
onbekommerdheid f. insouciance f.
onbekookt adj. 1 pas assez cuit; 2 (fig.) pas bien
considéré, pas bien pest, inconsidéré, pas mfr.
onbekooriljk adj. & adv. sans charmes, sans
attraits.
onbekoQriijkheid f.. manque m. de charmes.
onbekrompen 1 adj. point géné, libre; 2 (espace)
non reserré, vaste, spacieux; 3 (quantité, provision)
abondant, varté ; (dons) généreux ; (esprit)
large; 4 adv. sans contraante, librement; largement
; généreusement.
onbekrgmpenheid f. 1 liberté, 2 grande étendue;
3 abondance; générosité; largeur f.
onbekwaam 1 adj. incapable, inapte; -- buskruit
poudre f. impropre; 2 inopportun, indu;
3 ivre, pas solide sur ses jambes; 4 adv. maladroitement,
sans capacité.
onbekwaamheid f. incapacité, inaptitude f.
onbelangrijk adj. sans intérét, sans importante;
niet -- assez important.
onbelangrijkheid f. peu m. d'intérêt; manque m.
d'importance. [ordres.
onbelast adj. 1 sans charges, libre; 2 (fig.) sansi
onbelastbaar adj. non imposable.
onbeleefd 1 adj. impoli, malhonnéte; 2 adv.
impoliment, malhonnérement.
onbeleefdheid f. impolitesse, malhonnêteté f.
onbelegen adj. (pain` trop frais; (bière, vin)
erop jeune, pas fait.
onbelemmerd 1 adj. non embarrassé, libre,
dégagé; 2 adv. sans embarras, librement.
onbelemmerdheid f. débarrassement m., liberté f.,
dégagernent m.
onbelezen adj. sans lecture(s), non lettré.
onbeloond adj. sans récompense, irrémunéré.
onbemand adj. sans équipage, sans garnison.
i onbemerkbaar adj. imperceptible.
onbemerkt 1 adj. inapercu; 2 adv. sans etre
aperçu. [indigent.
onbemiddeld adj. sans moyens, sans ressources,=
onbemiddeidheid f. manque m. de moyens, indigence
f. [impopulaire.
onbemind adi. peu aimé; indifférent; (pubUc)Z
onbemin(ne)Iijk 1 adj. peu airnable; 2 adv.sansj
onbenaamd adj. anonyme. [être aimable.
onbeneveld i adj. sans nuages, serein, clair;
2 (fig.) obscurci, lucide, exempt de préjugés;
3 adv. clairement.
onbenlld 1 adj. non envié, peu envié; 2 adv. sans
exciter l'envie.
onbenoemd adj. sans nom; — zijn ne pas avoir
de nam, (qqfois) ne pas avoir d'homonyme;
(anat.) innommé; (math.) indéfini, abstrait.
onbenul m., onbenullig adj. niais adj. & m.
onbenulligheid f. niaiserie f.
onbepaald 1 adj. sans bornes, illimité; (bonheur,
confiance) sans bornes; (crédit, conge) iltintité;
(pouvoir) absolu; 2 (mathém., gramm.) indéterminé,
indéfini ; —e wijs inf i nitif m. ; 3 adv.
d'une manière illimitée, indéfiniment.
onbepaaidheid f. étendue 1. illimitée; caractère m.
absolu; indéiermination f.; vague m.
onbeperkt adj. & adv. sans bornes; absolu.
onbeplQegd adj. en friche, inculte.
onbeproefd adj. non essayé, non éprouvé; niets --
laten ne rien négliger.
onberaden 1 adj. inconsidéré, irréfléchi ; 2 (lille)
non dotée, non mariée, non établie ; 3 adv.
inconsidérément; étourdiment.
onberadenheid f. inconsidération, étourderie f.,
onbereden adj. 1 (homme) non monté, d pied;
2 (cheval) neuf; 3 (chemin) oü il ne passe ni
chevaux ni véhicules.
onberedeneerd adj. irraisonné, irréfléchi.
onberedeneerdheid f. irréflexion f.
onbereid adj. 1 non préparé; 2 non apprété, brut;
3 adv. sans préparation; -- spreken improviser.
onbereikbaar adj. hors d'atteinte, inaccessible.
onbereikbaarheid f. inaccessibilité f.
onbereisbaar adj. inaccessible (au voyageur).
onbereisd adj. 1 (lieux) peu fréqaenté, non parcouru;
2 (personnes) n'ayant pas vu de pays.
onberekenbaar 1 adj. incalculable, inesfimable;
2 adv. d'une manière incalculable; extrémement.
onberekend adj. 1 non calculé, désintéressé;
2 pas a méme de, pas en état de ; 3 peu propre,
déplacé.
onberijdbaar adj. 1 indomptable, qui ne vent
pas se laisser monter; 2 (chemin) impraticable.
onberlmd adj. non rimé, en prose.
onberispelijk 1 adj. irréprochable, irrépréhensibie;
2 adv. irréprochablement, sans reproche.
onberispelijkheid f. irréprochabilité, irrépréhensibilité
f.
45
onberoemd — 260 'nbevallig
onberoemd adj. sans renommée, ignoré, obscur.
onberoemdheid f. obrcurité f.
ontrergepbaar, ...,roepelijk t adj. non susceptible
de nomination; 2 adv. irrémédiablement.
onberoerd adj. tranquille, calme.
onberouwelijk 1 adj. pas suivi de repentir;
2 adv. sans avoir a se repentir.
onbeschaafbaar adj. indécrottable.
onbeschaafd 1 adj. non raboté., rode; 2 (fig.)
impoli, grossier, inc.utte, incivilisé, sauvagc;
3 adv., grossièrerrent.
onbeschaafdheid f. inipolitesse, grossiëreie,
barbarie, sauvagerie f.
onbeschaamd i adj. éhonré, impudent, insolent,
effronté; 2 adv. impudemment, insolemmenf,
ejfrontément. [fronterie f.
onbeschaamdheid f. impudence, insolence, ef-1
onbeschadigd adj. sain et sauf, intact, illésé.
onbeschaduwd adj. inombragé, sans ombrage,
découvert, nu.
onbescheid n. insolence, impertinen-ce f.
onbescheiden 1 ad. indiscret, malhonnéte ;
2 exagéré; een — plaats innemen être déplacé;
3 adv. indiserètenient, impoliment.
onbescheidenheid f. indiscrétion, malhonnéteté f.
onbeschietbaar adj. d l'abri des balles; inaccessible.
onbeschoft I adj. ( 'er, cos) grossier, brutal,
rustre; —e vlegel malotru , 2 adv. grossièrement,
brutalement. tlence f.
onbeschoftheid f. grossièreté, brutalité, inso-1
onbeschreven adj. ( sans écriture, blanc; —
laten laisser en blanc ; 2 verbal ; de — historie
1'histoire non écrite; 3 non décrit, indécrit; een
diersoort une espèce non décrite.
onbeschrijfelijk 1 adj. indescriptible, inexprimabie,
indicible; 2 adv. au dele de touie expression,
exirémement.
onbeschroomd 1 adj. sans peur, bardi, intrépide;
2 adv. hardiment, intrépidement.
onbeschroomdheid f. hardiesse, intrépidité f.
onbeschut adj. inabrité, non abrité, sans abri.
onbesefbaar, onbeseffelijk 1 adj. incompréhensible,
inconcevable; 2 adv. extrémement.
onbeslagen adj. sans ferrure, sans garniture,
(cheval) sans fers, non ferré.
onbeslapen adj. intact.
onbeslist adj. indécis, indéterminé; pendant, en
suspens.
onbesloten adj. 1 non fermé, ouvert, exposé;
2 (fig.) indécis; — zijn hésiter.
onbesmet adj. 1 indemne, non infecté ; 2 sans
tache, immaculé.
onbesneden adj. incirconcis.
onbesnedenheld f. incireoncision f.
onbesnoeid adj. 1 (plantes) non élagué, non
taillé; 2 (monnaies) non rogné, intact ; 3 (fig.)
sauvage.
onbespied adj. non épié, inapercu; een — oogenblik
un moment de liberté.
onbespraakt adj. peu éloquent.
onbesproken 1 adj. (conduite) irréprochable;
2 non débattu, indiscuté; non traité; 3 non
retenu, libre, disponible; 4 adv. irréprochablement.
onbestaanbaar actj. incompatible; (mathém.)
irrationnel.
onbestaanbaarheid f. incompatibilité f.
onbestelbaar adj. non livrable, de rebut, en
soujfrance; -- ! ( poste) inconnu d l'appel.
onbestelbaarheici f. impossibilité f. de remettre
ou distribuer.
onbestemd t adj. indéterminé, vague; 2 adv.
indéterminément, vaguement.
onbestemdheid f. indétermination f., vague ni.
onbestendig 1 adj. T inconstant; instable, peu
durable; 2 passager, journalier; 3 volage, versafile;
— weer temps inconstant ou variable; 4 adv.
d'une manière inconstante.
onbestendigheid f. inconstance, instabilité, variation,
vicissitude, légèreté, versatilité f.
onbestijgbaar adj. inaccessible.
onbestorven adj. 1 (viande) pas encore mortifié;
2 (maconn.) sec; 3 abandonné, délaissé; —
weduwe veuve blanche, femme f. délaissée.
onbestraft 1 adj. impuni; 2 adv. impunément.
onbestreden i adj. incontesté; 2 adv. sans contredit.
onbesuisd 1 adj. étourdi, inconsidéré; 2 impétueux,
vioteni ; 3 adv. étourdiment; impétueusement.
onbesuisdheid f. 1 étourderie; 2 impétuosité f.
onbetaalbaar 1 adj. impayable; 2 adv. excessivement;
— goed, — mooi impayable.
onbetaald adj. impayé.
onbetamelijk 1 adj. indécent, inconvenant, malhonnête;
2 adv. indécemment, d'une manière
inconvenante, malhonnêtement.
onbetamelijkheid f. indécence, inconvenance f.
onbeteekenend adj. insignifiant.
onbetembaar, onbetemmelijk adj. indomptable.
onbeteugeld' adj. sans trein.
onbetoogbaar adj. indémontrable.
onbetoombaar adj. indomptable.
onbetrouwbaar adj. peu sur, sujet à caution.
onbetuigd adj. sans témoignage, sans manifestation;
zich — laten rester indifférent.
onbetwist 1 adj. incontesté; 2 adv. sans conteste.
onbetwistbaar 1 adj. incontestable; 2 adv.
i ncontestablement.
onbetwistbaarheid f. incontestabilité f.
onbevaarbaar adj. innavigable.
onbevaarbaarheid f. innavigabilité f.
onbevallig 1 adj. disgracieux, inélégant, désagréable;
2 adv. sans grdce, sans élégance.
onbevalligheid — 361 — onbuigzaam
onbevallïghcid f. manque m. de grdce ou d'agrément.
[2 adv. impartialement.
onbevangen 1 adj. sans prévention, impartial;l
onbevaren 1 adj. (passif) peu fréquenté (par les
vaisseaux) ; 2 (actif) non emmariné, qui na pas
le pied marin.
onbevatbaar 1 adj. incompréhensible, inintelligible;
2 adv. incompréhensiblement, inintelligiblement.
ligibilité f.
onbevatbaarheid f. incompréhensibilité, inintel-1
onbevattelijk adj. 1 (passif) = onbevatbaar; 2
(actif) peu intelligent, tent, borné.
onbevattelijkheid f. 1 = onbevatbaarheid; 2 stupidité
f., esprit m. borné.
onbevlekt adj sans tache, immaculé; -- van hart
avec tin coeur pur.
onbevlektheid f., absence m. de tache, pureté f.
onbevoegd t adj. incompétent, inautorisé; zichverklaren
se déclarer incompétent, se récuser;
2 adv. sans compétence.
onbevoegdheid f. incompétence f.
onbevolkt adj. impeuplé, inhabité.
onbevooroordeeld 1 adj. exempt de préjugés;
2 adv. sans préjugé.
onbevooroordeeldheid f. exemption f. de préjugés.
onbevredigd adj. peu satisfait, mécontent, désappointé;
(sentiment) inapaisé, inassouvi; — blijven
ne pas être satisfait.
onbevredigend adj. peu satisfaisant, insuffisant.
onbevreesd(heid) = onbeschroomd(heid).
onbevriesbaar adj. incongelable.
onbevroren, onbevrozen adj. incongelé.
onbevrucht adj. non fécondé.
onbewaakt adj. sans surveillance; — oogenblik
moment d'oubli.
onbewassen adj. sans verdure, nu.
onbeweegbaar, onbeweeglijk 1 adj. immobile,
fixe; 2 (fig.) impassible, inflexible; 3 adv. fixement;
inflexiblement.
onbeweegbaarheid, ...lijkheid f. t immobilité,
fixité; 2 impassibilité, inflexibilité f.
onbewerkt adj. non ouvré, brut, (til) écru.
onbewerktuigd adj. inorganique.
onbewezen adj. non prouvé, non fondé, sans
preuves.
onbewijsbaar, ...lijk adj. indémontrable, improuvable.
onbewlsbaarheid, ...lijkheld t. indémontrabilitéf.
onbewimpeld 1 adj. & adv. (fig.) sans déguisement,
sans ford; 2 adv. franchemeni, carrément.
onbewolkt adj. sans nuages, serein.
onbewoonbaar, ...lijk adj. inhabitable.
onbewoonbaarheid, ...lijkheid f. état m. inhabi-^
onbewoond adj. inhabité, inoccupé. [table.
onbewust adj. 1 (passif) ignoré, inconnu; dat is
mij — j'ignore cela; 2 (actif) -- van ignorant;
ik ben des —je l'ignore; 3 inconscient.
onbewustheid f. 1 ignorance; 2 inconscience f.
onbezadigd t adj. immodéré, inconsidéré, étourdi;
2 adv. immodérément, étourdiment.
onbezadigdheid f. immodération, étourderie f.
onbezeerd 1 adj. indemne, sans blessure; 2 adv.
sans se faire du mal.
onbezet adj. i inoccupé, libre; 2 (jeu) non gardé;
3 (garniture) non garni, sans bordure.
onbezichtigd adj. non visité, omis; niets—Llaatteenn
ne rien passer; — blijven éíre omis.
onbezield adj. inanimé.
onbezien adj. sans examen; — onberouwd 1'abstention
ne cause pas de regrets.
onbeziens adv. sans examen.
onbezoldigd adj. non rétribué, sans salaire, sans
gage, honorifique.
onbezonnen 1 adj. inconsidéré, étourdi, irréfléchi,
écervelé; --- streek étourderie f.; 2 adv. étourdiment,
à 1'étourdie. [irréflexion f.
onbezonnenheid f. inconsidération, étourderie,=
onbezorgd i adj. non soigné, négligé; 2 (commission)
inexécuté, non remis; 3 (fig.) sans souci,
insouciant ; een -- leventje une vie sans souci;
4 adv. sans souci, d l'aise.
onbezorgdheid f. insouciance f.
onbezwaard adj. 1 sans charge, libre; —e maag
estomac libre; 2 non grevé, sans hypothèque, sans
charges ; 3 non accusé, non inculpé; 4 (fig.) non
oppressé, tranquille; — leven, — geweten, —e
ziel vie, conscience, áme tranquille; hij gevoelt
zich — om il ne se sent pas gêné pour.
onbezweken adj. non accablé, intrépide, ferme.
onbbeisch adj. contraire à la Bibie, antibiblique.
onbillijk i adj. injuste, inique, inéquitable, peu
équitable; 2 adv. injustement, iniquement.
onbillijkheid f. iniquité, injustice f.
onbloedig adj. non sanglant.
onbluschbaar adj. inextinguible.
onbluschbaarheid f. inextinguibilité f.
onboetvaardig 1 adj. impénitent, endurci; 2 adv.
dans 1'impénitence.
onboetvaardigheid f. impénitence f.
onbrandbaar adj. incombustible.
onbrandbaarheid f. incombustibilité f.
onbreekbaar adj. incassable, infrangible.
onbreekbaarheid f. infrangibilité f.
onbroederlijk 1 adj. non fraterhel, peu fraternel;
2 adv. peu fraternellement.
onbruik n. non usage m., désuétude f.; In —
(ge)raken tomber en désuétude.
onbruikbaar adj. inutile, inutilisable; (chemin)
impraticable; -- maken mettre au rebut, réformer,
(caval.) démonter.
onbruikbaarheid f. inutilité, inaptitude f.
onbruikbaarmaking f. mise f. au rebut; (caval.)
démontage m. [nable.
onbuigbaar adj. inflexible; (gramm.) tndéeli-1
onbuigbaarheid f. inflexibilité; (gramm.) indé-T
onbuigzaam adj. inflexible. [clinabilité f.
onca -- 162 -- onderdelven
onca (''s), once (von) f. (zoo.) once f.; jonge —
onceau m.
onchristelijk 1 adj. peu chrétien, indigne d'un
chrÉtien; 2 adv. peu chrétiennement, d'une manière
indigne d'un chrétien.
onchristelijkheid f. conduite f. peu chrétienne,
esprit m. antichrétien.
onchristen m. i non chrétien, infidèle; 2 (fig.)
mauvais chrétien, mécréant ni.
oncijnsbaar adj. non eontri buable, exem pt d' imondaad
f. forfait m. ipóts.
ondank m. ingratitude f.; — is 's werelds loon
le monde page d'ingratitude; mijns, uws, zijns
—s malgré moi, toi, lui ; contre mon, ton ; son gré;
des—s malgré cola.
ondankbaar ! adj. ingi at ; 2 adv. d'une facon
irigrate, ingratement.
ondankbaarheid f. ingra_iiudr.r f.
ondeelbaar adj. 1 indivisible; (bien, dette) impartageable
; (nombre) primaire ; (point) inséeable;
2 adv. indivisifblemen!, infiniment.
ondeelbaarheid f. indivisibilité; (bier) impurtibilité;
(point) insécabilité f.
ondegelijk adj. non sérieux, sans valeur.
ondenkbaar, ondenkeiijk 1 adj. inirnaginable;
2 adv. d'une manière inimaginable.
1. onder (plus bas) 1 prép. sous; -- de aarde
sous la terre, en terre; — zeil gaan mettre () la
voile;—water staan être inondé; 2 (prix, calcul,
au-dessous de; — de markt au-dessous du marché;
3— den schijn van sous prétexte de, sous
couleur de (avec un infin.), sous le masque de
(avec un subst.); 4 (avec un adv.) dessous; van
— de tafel de dessous la table; van -- mijn arm
par-dessous te bras; 5 adv. en bas, dessous; hij
woont -- il demeure en bas ; de zon is —. gaat —
Ie soleil est touché, se couche ; tien — of boven
environ dix, dix en plus ou en moins; —aan r, u
bas de; —in en bas dans, au fond de; —uit du
bas de, du fond de; er — dessous; van — en bas,
en dessous; van — 1 gare dessous ! van — aan
d'en bas; van — op de bas en hout : van — op
dienen passer par tous les grades ; te(n) — en
déconfiture; te(n) — zijn être ruiné; être subjugué;
te(n) --- (ge)raken se ruiner ; te(n) --
brengen ruiner; subjuguer; 6 préfixe sép. sous-,
de dessous, sou, sub.
2. onder (au milieu de) I prép. parmi, (gqfois)
entre; ---- de menigte parmi la foule; — ons gezegd
entre nous soit dit; — de kanonniers dienen
servir dans 1'artillerie ; — de menschen komen
voir Ie monde; devenir public; — de menschen
brengen rendre public ; 2 (temps) pendant;
(avec un verbe) en ; — het ontbijt pendant le
déjeuner; -- het drinken van een glas en vidant
un verre; 3 préfixe insép. inter, entre.
onderaan, adv. au bas; au bas bout (de).
onderaandeel n. coupure f.
onderaannemer m. sous-entrepreneur m.
onderaardsch adj. souterrain; -- gewelf souterrain
m.; —e kerk crypte f.; —e goden dieux infernaux.
[ce bas monde m.
onderaardsche n. 1 monde des ombres; 2 het —#
onderadjudant m. adjudant sous-officier m.
onderadmiraal m. vice-amiral m.
onderadmiraalschap n. vice-amirauté f.
onderaf adv. d'en bas.
onderafdeeling f. subdivision f.
orderafgevaardigde m. subdélégué m.
onderarm m. avant-bras m.
onderbaai f. flanelle f. de dessous.
onderbaas m. chef m. d'équipe.
onderbalk m. architrave f.
onderband m. I (chir.) sous-bande f.; 2 (tiss.)
tien in.; 3 (mil.) grenadière f.
onderbed n. literie f. de dessous.
onderbestuurder m. sous-directeur m.
onderbevelhebber m. vice-commandant, souschef
in.
onderbibliothecaris m. sous-bibliothécaire m.
onderbinden v. tr. insép. lier par dessous; faire la
ligature de; bander.
onderblad n. 1 feuille f. de dessous; 2 (violon)
dos m.; (orfèvre) paillon m.; (arme) lame f. inférieure
: (cigare) sous-cape f.; (bot.) hypophylle m.
onderblijfsel n., ...blijveling m., ...blijvertje n.
avorion, rabougri m.
onderghijven v. intr. sép. 1 rester en bas; 2 resten
sous l'eau ; 3 s'arrêter, ne pas se développer.
onderbootsman m. sous-bosseman, second maïtre
ni. d'équipage.
onderbouw m. suhstruction f.
onderbreken v. tr. insép. interrompre.
onderbreking f. interruption f.
onderbrengen v. tr. sép. 1 mertre d l'abri, mettre
en sureté; 2 subjuguer, assujettir.
onderbroek f. calecon m.
onderbuik m. bas-ventre, abdomen m.; het zit
hein in den — il est hypocondre. En compos. abdominal.
onderbuur(man) m., ...buurvrouw f. voisin m.,
voisine f. d'au-dessous.
ondercommissaris m. sous-commissaire m.
onderconsul m. vice-consul m.
onderdaan m. 1 sujet m.; 2 (iron., jambes)
inférieur m., quille f.
onderdanig 1 adj. ( ier, c"st) sujet, soumis; uw
—e dienaar (écrit) votre humble serviteur, (parlé)
votre serviteur; 2 adv. humblement.
onderdanigheid f. sujétion, soumission f.
onderdeel n. 1 bas, dessous m.; partie 1. inférieure;
2 portie, subdivision f.; 3 accessoire tn.
1. onderdeken m. vice-doyen m.
2. onderdeken f. couverture f. de dessous,
onderdelven v. tr. insép. 1 enfouir; 2 mine.*,
saper.
onderdeur — 363 — o ader ht is
onderdeur f. 1 porte de dessous; 2 (partie) van-;
onderdiaken m. sous-diacre m. [tail m.
onderdoen v. intr. sép. céder, avoir le dessous;
in iets voor iem. -- le céder en qc. à qq.
onderdompelen v. tr. & intr. sep. (zijn) plonger,
(s')enfoncer sous ('eau.
onderdompeling f. immersion f.; plongeon m.
onderdpgr adv. par-dessous; er — loopera passer
dans Ie tas.
onderdoorgaan v. intr. sép. passer par-dessous;
(mar.) sombrer.
onderdrukken v. tr. insép. 1 enfoncer; 2 (force)
opprimer; 3 réprimer, relenir ; (édition) supprimer;
4 (gramm.) élider.
onderdrukker m. oppresseur ni.
onderdrukking f. 1 oppression ; 2 répression,
suppression; 3 (gramm.) élisinn 1.
onderduims adv. sous main, sous cape.
ondereen adv. pêle-rnêle, sens dessus-dessous:
ensemble. V. dooreen.
ondereinde n. extrémité f. inférieure, talon ni.
onderen adv.: van —, van — op, naar — etc.
V. 1. onder 5.
1. ondergaan v. intr. sép. (zijn) 1 disparaïtre,
se coucher; 2 (mar.) sombrer, couler ; 3 (fig.)
périr, se perdre, se ruiner; snccomber, expirer;
.— in se perdre dans; in tranen — s'rubïmer dans
les larmes.
2. ondergaan v. intr. insép. subir; den dood,
een straf, een verhoor — subir la mort, une
punition, un interrogatoire.
ondergang m. 1 coucher m.; 2 (mar.) perte f.,
naufrage n1.; 3 (fig.) perte, ruine, décadence f.
ondergeschikt 1 adj. subordonné, inférieur;
2 adv. en sous-ordre ; subalterne; —e zin (proposition
f.) subordonnée f.
ondergeschiktheid f. subordination, infériorité,
dépendance f.
ondergeschoven adj. supposé, faux.
ondergeteekende m. & f. soussigné m., —e f.;
ik -- je soussigné.
ondergewas n. branche f. gourmande.
ondergod m. demi-dieu ru.
ondergoed n. vêtements m. p1. de dessous.
1. ondergraven v. tr. sép. enfouir, couvrir de
terre. [fouiller.
2. ondergraven v. tr. insép. miner, saper;:
ondergraving f. sape, mine, destruction f.
ondergrond rn. (terre) sous-sol; (impr.) fond;
(lig.) substratum nl.
ondergrgndsch adj. souterrain.
ondergrond(s)ploeg m. mineur rn.
ondergrond(s)spoorweg m. chemin :n. de fer soulerrain,
métropolitain m.
1. onderhalen v. tr. sép. 1 retirer, couvrir;
2 mettre n couvert.
2. •.aderhalen v. tr. insép. souligner.
onderhalf adj. un et demi.
onderhals m. portie f. inférieuredu con; (anat.)
hypotrachélion m.
onderhandelaar m. négociateur; (mil.) parlementaire
m
onderhandelen v. intr. insép. négocier; (mil.)
parlementer; aan het — en négociations, en train
de négocier.
onderhandeling f. négociation, pourparler rn.;
—en openen entamer des négociations; in —
treden enirer en pourparler.
onderhands adv. sous main, en cachette.
onderhandsch adj. sous main, secret, sous seing
privé.
onderhavig adj. 1 en question, présent; in 't —e
geval dans 1'espèce ; 2 sujet (d) .
onderhebben v. tr. sép. 1 avoir aux pieds;
2 avoir sous soi; (fig. ) tenir subjugué.
onderhebbende adj. subordonné.
onderhelper v. tr. sép. 1 aider à mettre (aux
pieds) ; 2 mettre sous toit , procurer un gite d;
3 caser, abriter, mettre en sfreté.
onderhemd n. chemise f. de dessous.
onderhevig adj. sujet (à), exposé (à).
onderhooren v. tr. insép. interroger; faire subir
un interrogatoire á.
onderhoorig adj. dépendant (de), appartenani
((^) ; subordonné (d).
onderhoorigheid f. (abstr. & concr.) dépendance,
(abstr.) subordination f.
onderhopman m. capitaine m. en second.
onderhoud n. T entretien m.; het -- der armen
1'entretien des pauvres; het -- der straten t'entretien
des roes; een — hebben met avoir un
entretien avec; in zijn eigen — voorzien se sojfire;
het -- der wetten l'observation f. des luis.
1. onderhouden v. tr. sép. 1 tenir sous soi ;
(fig.) tenir en sujétion, opprimer; 2 (eau) tenir
dessous; (argent) détourner; 3 (croissance) arrêter.
2. onderhouden v. tr. insép. T entretenir; zich
met iem. — s'entreienir avec qq. ; de wetten —
observer leslois; de vasten -- observer le jeune,
onderhoudend (cDer, cst) 1 adj. intéressant,
amusant, divertissant; 2 adv. d'une facon inté-,
ressante.
onderhouder m. entreteneur; (lo(s) observoteur,
(mar.) garant m.
1. onderhouding f. 1 maintien m.; 2 sujétion,
oppression f.; 3 détournement m.
2. onderhouding f. entretien m.; observation f.
onderhoudskosten m. pl. dépenses f. pl. d'entretien
; (jur.) impenses f. pl.
onderhout n. taillis m. snul futaie.
onderhuid f. 1 (anat.) derme m.; 2 (mar.)serrage
m., serres f. p1. En Bompos. sous-cutané.
onderhuidsch adj. sous-cutané.
onderhuis n. 1 rez-de-chai,ssée m.; 2 (Anglet.)
Chambre f. des Commune .
onderhuren — 364 — onderraam
1. onderhuren v. tr. sép. sous-louer; (mar.)
sous-affréter.
2. onderhuren v. tr. insép. souffier.
onderhuurder m., ...huurster f. sous-locataire
m. & f.
onderin adv. en dessous, en bas, au fond.
onderkaak f. mdchoire f. inférieure f.; (cheval)
ganache f. En compos. sous-maxillaire.
onderkamer f. chambre f. d'en bas ou de dessous.
onderkanselier m. vice-chancelier m.
onderkant m. dessous, bas, cóté m. inférieur.
onderkast f. 1 armoire inférieure, partie f. inférieure
d(e l)'armoire; 2 (typo.) bas m. de casse.
onderkennen v. tr. insép. reconnaïtre (d'entre),
distingeer (parmi), discerner (d'avec).
onderkerk f. crypte f.
onderkiesdistrict n. subdivision f. électorale.
onderkin f. double menton m.; (cheval) soubarbe
f.; dubbele — menton à double étage.
onderklauw rn. paturon m.
onderklavier n. second clavier m. [cirée.
onderkleed n. 1 habit m. de dessous; 2 loile f.1
onderklerk m. expédi±ionnaire m.
onderkok r}1. aide-cuisinier m.
1. onderkomen v. tr. sép. 1 trouver un abri,
trouver d se loger; 2 s'inonder; 3 se mettre sous
les pieds; 4 (fig.) avoir le dessous.
2. onderkomen n. abri, toit m.
onderkoning m., ooin f. vice-roi m., vice-reine f.
onderkoningschap n. vice-royauté f.
onderknopen v. tr. insép. souffler à, traverser le
marché de, évincer. [...euse f.
onderkoQper m., ...kQQpster f. évinceur m.,
onderkorst f. crozlte f. de dessous.
onderkoster m. sous-sacristain m.
onderkous f. bas m. de dessous.
onderkrijgen v. tr. sép. 1 parvenir d mettre aux
pieds; 2 terrasser; (fig.) dompten.
onderkruipen v. tr. insép. évincer, supplanter,
couper Yherbe sous le pied d; het gezag — miner
l'autorité.
onderkruiper m., ...kruipster f. 1 supplanteur
m ., ...euse f.; 2 (iron.) nabot m.
onderkrulperil, ...krulping f. évincement m.,
supplantation f.
onderkussen n. coussin m. de dessous.
onderlaag, ...lage f. 1 (lit) fond m.; (iron.) matelas
m.; (radeau) nège; (charp.) couche; (mar.)
batterie basse; (mine) couche f. inférieure;
2 (fig.) dessous m.; de — krijgen avoir le dessous.
onderlaken n. drap m. de dessous.
onderlangs adv. par en bas, par en dessous.
onderlast m. charge f. de dessous.
onderleen n. fief m. servant.
ondérleggen v. tr. sép. 1 mettre ou placer dessous;
(poule) donner d couver; 2 donner, avaneer;
3 terrasser; (fig.) subjuguer.
onderlegger m. 1 (écrit.) sous-main ; 2 (charp.)
chèveteau m.; (pont) travée f.; 3 (tonneau) chantier,
tin m.; 4 (mar.) ponton m.
onderliggen v. intr. sép. 1 être dessous, être terrassé;
(fig.) avoir le dessous, succomber; 2 être
inondé. [vaincu.
onderliggend adj. inférieur, sousjacenl; (fig.);
onderligger m. = onderlegger.
onderlijf n. bas-venire, abdomen m.
onderlijnen v. tr. insép. souligner.
onderling 1 adj. mutuel, réciproque; —e vereeniging
(société f.) mutuelle, mutualité f.; —e
bijstand secours m. mutuel; 2 adv. mutuellement,
réciproquement , — verdeeld divisés entre
eux; — verbindend synallagmatique.
onderlip f. lèvre f. inférieure; (bot.) labium m.
1. onderloopen v. intr. sép. 1 être inondé, être
submergé; 2 (fig.) se glisser, passer.
2. onderigopen v. intr. insép. s'épancher.
onderluitenant m. sous-lieutenant m.
ondermaansch adj. 1 sublunaire, terrestre; het--e
ce bas monde ; 2 (fig.) passager, éphémère.
ondermaat f. mesure f. insuffisante, déchet m.
ondermast m. mdt majeur, bas mot m.
ondermeester m. aide-instituteur m.
ondermeesteres f. sous-maitresse f.
ondermengen v. tr. insép. entremêler, mélanger.
ondermijnen v. tr. insép. miner, saper, fouiller.
ondermijner m. mineur, sapeur m.
ondermijning f. sape, mine, destruction f.
ondermuts f. bonnet de dessous, serre-tête m.
ondermuur m. bas m. de ou du mur; muraille f.
de dessous.
ondernemen v. tr. insép. T entreprendre.
ondernemer .m., ... neemster f. entrepreneur m.,=
onderneming f. T entreprise f. [...euse f.
ondernokbalk m.) f. 'sous faite m.
onderofficier m. sous-officier; (iron.) sous-off.
m. En compos. de (s) sous-officier(s).
onderonsje n. cercle m.; (mauv. part.) petite chapelle,
coterie f.
onderopzichter m. sous-inspecteur m.
onderoven m. bas m. du four.
1. onderpachten v. tr. sép. sous fermer.
2. onderpachten v.tr.insép. supplanter, évincer.
1. onderpachter m. sous-fermier m.
2. onderpachter m. supplanteur m.
onderpand n. gage m.; tot — geven donner en
gage; door een — gedekt nanti, garant i .
onderpastoor m. vicaire m.
onderplaat f. 1 plaque f. de dessous; 2 platine f.
(de rail) ; culot m. (de bouton) .
onderploeg m. fouilleuse f.
onderploegen v. tr. sép. enfouir, couvrir.
onderprefect m. sous-préfet m.
onderprior m. sous-prieur m.
onderra f. basse-vergue f.
onderraam n. chassis m. inférieur; fenétre f.
d'en bas.
onderrak€n -- 365 -- cndersteuuing
onderraken v. intr. sép. 1 parvenir a s'abriter,
trouver asile; 2 être renversé; (fig.) avoir Ie dessous;
3 s'inonder.
onderrechter m. juge inférieur ou subalterne;
premier juge m.
onderregenen V. intr. sép. (zijn) être inondé (part
onderregent m. vice-régent m. [la pluie) .
onderrib f. cóte f. inférieure.
onderricht n. enseignement m., instruction f.
onderrichten v. tr. insép. 1 instruire, enseigner;
2 informer, renseigner; van alles onderricht zijn
être au courant de tout.
onderrichting f. 1 instruction; 2 information f.,
renseignement m.; tot uw -- diene sachez pour
votre gouverne.
onderrok m. jupon m., jupe f. de dessous.
onderruim n. fond m. de cale.
onderschatten v. tr. insép. mésestimer, déprécier;
niet te --- pas a dédaigner.
onderscheid n. T distinciion f.; (esprit) discernement
m.; fijn — nuance f.; zonder — sans distinction
f.; de gave des —s la faculté du discernement;
jaren des —s dge de discernement ; met —
1 distinctement, 2 avec discernernent.
1. onderscheiden v. tr. insép. T distinguer;
(esprit) discerner; goed en kwaad -- distinguer
le bien du mal.
2. onderscheiden 1 adj. distinct, divers; 2 adv.
distinctement, diversement.
onderscheidend adj. distinctif.
onderscheidenheid f. distinction, diversité f.
onderscheidenlijk adv. 1 distinctement; 2 respectivement.
onderscheiding f. distinction f.; (esprit) discernement
m. [ment m.
onderscheidingsgave f. (don m. du) discerne-;
onder*scheidingsteeken n. caractère m. distinctif,
marque f. distinctive; (gramm.) accent, signe m.
diacritique; (décor.) insigne m.
onderscheppen v. tr. insép. T intercepter.
onderschepping f. interception f.
onderschikken v. tr. sép. subordonner.
onderschikkend adj. (gramm.) de subordinarion.
onderschip n. cale f.; (par rapport à l'eau) ecuvies
f. pl. vives.
onderschoren v. tr. insép. 1 étayer, étanconner;
2 (mar.) accorer; (pont) épontiller; (voute)
arcbouter ; 3 (fig.) étayer, soutenir.
onderschoring f. étaiement m.
onderschotel ni. soucoupe f.
onderschout m. 1 sous-bailli m.; 2 (police)
sous-prévót ni. J.. .schering.
onderschragen, •...schraging = onderschoren,;
onderschrappen v. tr. insép. souligner.
onderschrift n. souscription, signature f.
onderschrijven v. tr. sép., onderschrijven v. tr.
insep. souscrire d, (sous)signer.
onderschrjjving f. souscription, signature f.
onderschuiven v. tr. sép. supposer, substituer.
onderschuiving f. supposition f.
ondersecretaris m. sous-secrétaire m.
onderstaan v. tr. insép. 1 toucher; 2 détourner.
onderslag in. 1 (bot.) jets m. pl. au pied d'une
plante; 2 (tics.) trame f.; 3 eau f. de ou du moulin;
4 (écluse) fondation f.; 5 (constr.) mattresse
solive f.
onderslager, ondersiagsmolen m. moutin m. d
vanne.
onderslagsrad n. roue f. d voleis.
ondersne(d>e f. tranche f. de dessous.
ondersneeuwen v. intr. sép. se couvrir de neig#..
ondersoort f. soes-genre m.
onderspit n. ,fond de losse, (fig.) dessous m.; in 't
--- zijn être dans le lac ; in 't -- (ge)raken aller d
sa ruine.
onderspitten v. tr. sép. couvrir (avec la béche),
enfouir.
onderspuiten v. tr. sép. submerger.
onderst — onderste.
1. onderstaan v. intr. sép. 1 se trouver en bas,
se trouver au-dessous; 2 être inondé; al de meer
schen staan onder toutes les prairies sont inondées
ou submergées.
2. onderstaan v. tr. insép. 1 entreprendre,
teuter; zich — oii se permettre de, risquer de;
D 2 soutfr ir .
onderstaand adj. ci-dessous.
onderstalmeester m. sous-écuyer m.
onderstand m. aide, assistance f., secours m.;
domicilie van — domicile m. de secours.
onderstandig adj. (bot.) infère; met. --e kroon
hypopétalé; met —e bloemkroon hypocorollé;
met —en vruchtknoop inférovarié.
onderstand(s)geiden n. pl. subvention f.
onderste 1 adj. bas, inférieur; — verdieping
étage inférieur, rez-de-chaussée m.; 2 n. bas, dessous
m.; het — van de flesch le fond de la bouteille;
het — boven zetten mettre sens dessus
dessous.
ondersteek in., ondersteekbekken, ondersteeksel
n. bassin m. à queue.
1. ondersteken v. tr. sép. 1 mettre au-dessous
(de) ; 2 substituer, supposer ; 3 incorporer.
2. ondersteken v. tr. insép. mêler (les cartes),
larder (une carte); onderstoken kaart, werk coup
m. monté.
onderstel n. base f., pied, support m.; (colonne)
socle; (véhic.) train; (vélo) chássis m.
onderstellen v. tr. insép. supposer; ondersteld
dat posé que, supposons que.
onderstelling f. supposition f.
ondersteunen v. tr. insép. 1 étayer, étanconner,
soutenir; 2 (mar.) accorer; (hérald.) soutenir;
3 (fig.) soutenir, épauler, assister; (demande,
raisonnement) appuyer.
ondersteuning f. 1 (action) appui, étayage m.;
,ondersteunsel — 366 — ondeugd
2 (objet) étai, appui, soutien m.; 3 (fig.) appui,
soutien, assistance f.
ondersteunsel n. = ondersteuning 2 & 3.
onderstooten v. tr. sép. 1 pousser en bas; pousser
(sous t'eau) ; 2 renverser, terrasser.
onderstoppen v. tr. sép. fourrer (sous les couvertures)
; emmitoufler.
onderstrepen v. tr. insép. souligner.
onderstreping f. soulignement m.
3 nderstuk n. bas, dessous m. [steunen etc.
onderstut, ...stutsel, ...stutten = onder-t
onderstuurman ni. pilote m. en second.
ondertand m. dept f. d'en bas.
ondertasten v. tr. insép. 1 tater par-dessous;
2 (néd.) toucher; 3 (fig.) tater, sonder, examiner.
onderteekenaar m., -sterf. signataire m. & f.
onderteekenen v. tr. insép. 1 signer, souscrire;
(pièce) soussigner , 2 (fig.) souscrire r.
ondertekening f. souscripfion, signature f.
ondertrouw nl. promesse f. de mariage, fiartcailles
f.; in — opnemen fiancer.
ondertrQuwd adj. fiancé.
ondertrouwen v. tr. insép. fiancer.
ondertussehen 1 adv. sur ces entrefaites, en attendant,
cependant ; néanmoins ; 2 con j . — (dat)
pendant que.
onderuit adv. par en bas; kom er maar — montrez
qui vous êtes.
onderuitglijden v. intr. sép. perdre pied.
ondervangen v. tr. insép. 1 saisir, attraper;
2 empêcher de tomber, soutenir; 3 (lumière)
intercepter; (coup) parer; 4 (fig.) remplacer;
entreprendre; (difficulté) parer á.
vnderverdeelen v. tr. sép. subdiviser.
onderverdeeling f. subdivision f. [sous-fréter.
onderverhuren v.tr. sép. 1 sous-louer; 2 (mar.)j
onderverhuring f. sous-location f.
ondervest n. gilet m.
onderverstaan adj. sous-entendu.
ondervinden v. tr. insép. expérimenter, faire
l'expérience de, (sentiment) éprouver.
ondervinding f. expérience f.; bij, door, uit —
par expérience; met, van -- d'expérience.
ondervlak n. dessous m.
ondervoogd m. sous-tuteur, subrogé tuteur rn.
ondervoorzitter m. vice-président ni.
ondervoorzitterschap n. vice-présidence f.
ondervraagster f. interrogatrice, examinatrice f.
ondervragen v. tr. insép. interroger, questionner,
exarniner.
ondervrager m. interrogateur, examinateur m.
ondervraging f. interrogation f., examen; (jur.)
interrogatoire m.
onderweeg,1. onderweg adv. en chemin, en route,
chemin faisant; — laten laisser en plan; lang
--- blijven bien tarder.
2. onderweg m. chemin inférieur ou d'en bas m.
onderwereld f. 1 monde m. souterrain; (myth.)
enfers m. pl.; 2 monde m. sublunaire; de -- ce
bas monde.
onderwerk n. 1 base, fondation f., contrebas m.;
(véhic.) chássis m.; (mar.) oeuvres f. pl. vives;
2 (iron.) jambes f. p1.; extrémités f. pl.j
onderwerp n. T sujet m. [inférieures.
1 . onderwerpen v. tr. sép. renverser, terrasser.
2. onderwerpen v. tr. insép. T sournettre.
onderwerping f. soumission f.
onderwerpszin rn. proposition f. sub]ective.
onderwicht n. poids insuffisant, déchet m.
onderwijlen) adv. en attendant, sur ces entrefaites.
onderwijs n. instruction f., enseignemeni in.;
lager — instruction primaire; middelbaar, ^zooger
— enseignement moyen, supérieur; bij tiet --
zijn être dans l'enseignement; — geven in enseigner.
onderwijskracht f. membre m. du personnel enseignant;
—en personnel rn. enseignant.
onderwijsmiddelen n. pl. matériel m. scolziire,
moyens m. pl. didactiques.
onderwijswet f. loi f. scolaire.
onderwijzen v. tr. insép. enseigner (une matiere);
instruire (un élève); deze jongen is goed onderwezen
ce jeune homme a recu une bonne instruction.
onderwijzer m., oes f. 1 instituteur to.. ...truc f.;
2 (mil.) instructeur m. En Bompos. d'instituteur,
onderwjjzing f. instruction f.
onderwinden v. tr. insép.: zich — entreprendre,
tenter, oser.
onderworpeling m. & f. esclave m. & f.
onderworpenheid f. sujétion, soumisston f.
onderzaat m. sujet m.
onderzeeër m. sous-marin m.
onderzeil n. grande ou basse voile f.
onderzetten v. tr. sép. inonder.
onderzetting f. 1 étai, appui, soutien m.; 2 gage
m., hypothèque f.
onderzieltje n. corsage m. de dessous.
onderzijde f. (cóté m. de) dessous m.
onderzinken v. intr. sép. s'enfoncer, aller au
fond; couler; (soleil) disparaïtre.
onderzoek n. 1 enquête, recherche f., examen m.;
een — doen ou instellen naar faire une enqulte
sur; 2 (spécialiste) expertise; (pays inconnu)
exploration; (science) expérience; (jur.) instruction;
(mil., méd.) visite f.
onderzoeken v. tr. & intr. insép. 1 recherches,
examiner; s'informer de; 2 (jur.) instruire;
(pays inconnu) explorer; (méd.) visiter, examiner.
onderzoeker m. examinateur, scrutateur; expérimentateur;
explorateur m.
onderzoeking f. recherche f.; examen 'm.
ondeugd f. 1 vice; 2 (matière) défaut m.; 3 (personne)
gale, teigne f.
ondeugend -- 367 — oneven
ondeugend 1 adj. vicieux, dépravé; 2 (moins fort)
méchant; espiègle; (fam.) mièvre; —e jongen
méchant gamin ; dat is — van je c'est méchant d
toi ; 3 adv vicieusement; méchamment.
ondeugendheid f. 1 (moins fort) méchanceté f.;
2 vice m.; dépravation f.
ondicht n. prose f.
ondichterlijk 1 adj. antipoétique, prosaïque;
2 adv. prosaïquement. [desservir.
ondienst in. mauvais service m.; — doen aant
ondienstig 1 adj. inutile; inopportun; — zijn
ne pas convenir; het zal niet — zijn il n'est pas
hors de propos ; 2 adv. inutilement, hors de propos.
ondienstig held f. inutilité, inopportunité f.
ondienstvaardig adj. peu serviable, peu obligeant,
peu complaisant.
ondienstvgardigheld f. manque m. de complaisance,
peu m. d'empressement.
ondiep adj. peu profond, bas; (fig.) superficiel.
ondiepte f. 1 manque m. de profondeur , 2 (mer)
bas fond; (rivière) gué m.
ondier n. T monstre m.
onding n. 1 chimère, absurdité f., non-sens ni.;
2 nullité, bagatelle f.
ondoelmatig adj. impropre, peu pratique.
ondoelmatigheid f. caractère m. peu pratique.
ondoeltreffend adj. inefficace.
ondoenbaar, ondoenlijk adj. impraticable, infaisable,
inéxcutable.
ondoenlijkheid f. impraticabilité; impossibilité f.
ondoordacht 1 adj. irréfléchi, inconsidéré; 2 adv.
à la légère.
ondoordringbaar, ...dringelijk 1 adj. impénétrable;
(liq.) imperméable; 2 adv. impénétrablement.
ondoordringbaarheid, ...dringeiijkheid f. impénétrabilité,
imperméabilité f.
ondoorgrondbaar, ...grondelijk 1 adj. impénétrable,
insondable ; 2 adv. d'une manière impénétrable.
[pénétrabilité f.
ondoorgrondbaarheid, ...grondelijkheid f. im-j
ondoorsch!Jnend adj. opaque.
ondoorsch[inendheid f. opacité f.
ondoorwaadbaar adj. inguéable.
ondoorwQrstelbaar adj. insurmontable.
ondoorz ichtbaar, ... zichtelijk, ... zichtig adj.
non diaphane, non translucide, opaque.
ondraaglijk, ondrageiijk 1 adj. insupportable;
2 adv. insupportablement.
ondrinkbaar adj. imbuvable, impotable.
ondubbelzinnig adj. & adv. sans équivoque.
onduidelijk 1 adj. indistinct, obscur, confus;
2 adv. indistinctement.
onduidelijkheid f. manque m. de clarté, obscurité
f. [intolérablement.
onduldbaar, ...elljk 1 adj. intolérable; 2 adv.1
onduurzaam adj. instable, peu durable.
onduurzaamheid f. instabilité f., peu m. de durée.
onecht 1 adj. faux, factice; inauthentique; —e
breuk expression f. fractionnaire; 2 (enfanfa
illégitime; 3 adv. faussement, .illégitimernent.
onechtheid f. 1 fausseté; 2 illégitimité f.
onedel 1 adj. non noble, roturier; (oiseau) ignrbie;
(métal) imparfait; 2 (fig.) ignoble, bas, vil;
3 adv. sans noblesse; d'une facon ignoble, vile-$
onedeimQedig adj. pers généreux. [menƒ .
onedelmQedlgheid f. manque m. de générosité
oneenig 1 adj. désuni, divisé; — zijn over ne pos
éíre d'accord sur ; — worden se diviser, tomber en
désaccord: 2 adv. dans la désunion, en désaccord,
oneenigheid f. désunion f., désaccord m.
oneens adv. en désunion, en désaccord; -- zijn
étre en désaccord ou brouillé; — worden sr
brou f iler.
oneensgezind adj. & adv. pas d'accord, en désor
cord, non unanime.
oneer f. déshonneur m.
oneerbaar 1 adj. malhonnête, (choses) déshor, •
nête; 2 immodeste, indécent ; 3 adv. d'une fafon
malhonnête ou déshonnête.
oneerbaarheid f. déshonnéteté, immodestie, indécence
f. [tueusement.
oneerbiedig I adj. irrespectueux ;2 adv. irrespec-=
oneerbiedigheid f. irrespect m.
oneerlijk 1 adj. (probité) malhonnête, indélicat,
déloyal ; —e mededinging concurrence déloyale ;
2 (mceurs) immodeste, indécent; 3 adv. d'unr
facon rnalhonnéte ou indéeente.
oneerlijkheid f. 1 malhonnêteté, déloyauté; 2 irrmodestie,
indécence f.
oneerzuchtig adj. & adv. sans ambition.
oneetbaar adj. immangeable.
oneffen adj. 1 inégal; (au toucher) rugueux ;
(chemin) raboteux; 2 (nombre) impair; (pairs
de bas etc.) déparié, dépareillé; (compte) non
réglé, inexact; 3 (fig.) choquant, blessant.
oneffenheid f. 1 inégalité, rugosité; 2 imparité;
différence f.
oneigengardig adj. impropre, pas original.
oneigenaardigheid f. impropriété f.; manque m.
d'originalité.
ongigenlijk 1 adj. impropre; (gramm.) figuré;
2 adv. improprement; au figuré.
oneindig 1 adj. infini; 2 adv. infiniment; --
veel un nombre infini, une quantité infinie;
tot in 't —e d l'infini.
onetndlgheld f. infinité f.
onergdenkend 1 adj. ingénu, naïf; 2 adv. naïvement,
sans malice.
onergerlijk adj. & adv. sans scandale.
onerkentelijk 1 adj. méconnaissant, ingrat;
2 avec ingratitude.
onervaren 1 adj. inexpérimenté; 2 adj. & adv.
sans expérience.
onervarenheid f. inexpérience f.
oneven adj. impair.
tctievenheid — 368 ongehuwd
ongvenheid f. imparité f.
onevenmgtig, ...rgdig 1 adj. disproportionné;
2 adv. disproportionnement.
onevenmgtigheid, ...redigheid f. dispropnrtion f.
onfatsoenilJk 1 adj. (meeurs) inconvenant, tndécent;
2 (manières) impoli, grossier; 3 adv. indécemment,
grossièrement ; 4 indécemment; exirémement.
onfatsoenlijkheid f. 1 inconvenance, indécence;
2 impolitesse, grossièreté f.
onfeilbaar 1 adj. infaillible; 2 adv. infailliblement,
sans faute.
onfeilbaarheid f. infaillibilité f.
onfrisch adj. peu frais; (santé) pas bien.
ongaar adj. pas assez ou pas bien cuit.
ongaarne adv. à regret, Bontre son gré; ik zou —
je n'aimerais pas à ; — zien ne pas aimer d voir.
ongangbaar adj. (monnaie) hors de cours, décrié;
(chemin) impraticable.
ongansch adj. 1 malsain; 2 malade, indisposé.
ongastvrij 1 adj. inhospitalier; 2 adv. inhospitalièrement.
ongeacht 1 adj. peu estimé, inestimé, sans considération;
2 prép. malgré, nonobstant
ongebaand adj. non frayé, non batte.
ongebaard adj. imberbe.
ongebeuriljk adj. impossible.
ongeblocht adj. ! non confessé; 2 sans confession.
ongebleekt adj. non blanchi, écru.
ongebloemd adj. sans fleurs, sans figures, uni.
ongebluscht adj. non éteint ;. fig. inassouvi ; — e
kalk chaux vive.
ongebQeid adj. 1 sansfers, sans chaïnes; 2 (mar.)
non bnrdé, sans bordage; 3 (fig.) sans frein.
ongebogen 1 adj. non courbé; droit; in — houding
fout droit; 2 adv. sans fléchir.
ongebonden 1 adj. non attaché, non lié, libre;
2 (livre) non relié; (cheveux) dans le dos ; (style)
non rimé; — stijl prose f.; (union) libre ; 3 (fig.)
libre, indépendant; (meeurs) dissolu, déréglé;
(imagination) dévergondé; — best on nest heureux
qu'en liberté; 4 adv. librement ; d'une facon
dissolue. [(concr.) débauche f.
ongebondenheid f. dissolutionf.,dérèglement m.;1
ongeboren adj. 1 non né; nog — encore d naftre;
(fig.) en préparation ; 2 né par opération césarienne;
(zoo.) tiré de la béte tuée.
ongebouwd adj. 1 non báti, vague; 2 non labouré;
inculte.
ongebracht adj. non apporté, laissé en place.
ongebrlld adj. sans lunettes.
ongebroken adj. non rompu, non cassé; entier,
intact.
ongebruikelijk adj. inusité, hors d'usage.
ongebruikt adj. inemployé; inoccupé ; neuf.
•ongedaan adj. 1 non fait, non avenu ; — laten ne
pas toucher à; het is ou blijft — on ne touche d
Tien, rien West fait ; — maken rétablir, restaurer,
(faute) réparer, (achat) annuler, (en gén.)
défaire; 2 (santé) défait, maladif.
ongedacht 1 adj.insoupfonné,inopiné, inattendu;
2 adv. ( l'improviste, inopinément.
ongedeerd adj. indemne, sain ei sauf.
ongedekt adj. 1 découvert, d nu ; 2 (maison) sans
toit • (tête) sans chapeau, nu ; (table) non servi;
(sucre) non terré ; (comm.) d découvert ; (jeu)
découvert, exposé.
ongedienstig 1 adj. peu serviable, peu complaisant
; 2 adv. sans complaisance'.
ongedierte n. eermine f.
ongediplomeerd adj. sans diplóme, sans brevet.
ongedragen adj. non porté, pas encore pórié, neuf.
ongedroQmd adj. non révé, inespéré.
ongedrukt ad. 1 non pressé, non serré; 2 (coton)
non peint; (copie) pas encore composé; 3 (fig.)
non opprimé.
ongeduld n. impatience f.
ongeduldig 1 adj. impatient; — worden s'impatienter;
2 adv. impatiemment, avec impatience.
ongedurig 1 adj. de peu de durée, instable; 2 remuant,
turbulent ; 3 adv. inconstamment, d'une
facon remuante. [2 turbulente f.
ongedurigheid f. 1 peu m. de durée, instabilité f.;;
ongedwongen 1 adj. sans contrainte, libre;
(acte) volontaire ; 2 (manières) dégagé, naturel;
3 naïf, ingenu ; 4 adv. sans contrainte, avec désinvollure,
naïvement. [veté f.
ongedwongenheid f. liberté, désinvolture, naï-1
ongeëvenaard adj. sans pareil; — zijn ne pas
avoir son pareil.
ongegeneerd [2e g -= zj j adj. & adv. 1 sans gêne,
sans faeon, t son aise; 2 adv. excessivement,
terriblement.
ongegeneerdheid f. sans-gêne, sans fafon m.
ongegoed adj. sans fortune.
ongegrond adj. mal fondé, sans fondement.
ongegund adj. non octroyé; envié.
ongeheeten 1 adj. non commandé, sans ordre;
2 adv. sans ordre, spontanément.
ongehinderd 1 adj. libre; 2 sain et sauf; 3 adv.
librement, sans empéchement.
ongehoipen adj. sans aide. [inopinément.
ongehQopt 1 adj. inespéré, inattendu ; 2 adv.
ongehoord 1 adj. non entendu, sans interrogatoire;
2 (fig.) mout ; 3 adv. d'une facon inouïe.
ongehoornd adj. sans cornes.
ongehoorzaam adj. désobéissant; — zijn déso-;
ongehoorzaamheid f. désobéissartce f. [béir.
ongehouden adj. non tenu (à), non obligé (à),
non astreint (d).
ongehoudenheid, ongehoudenis f. non-obligation
f. [feinte.
ongehuicheld adj. & adv. sans hypocrisie, sans;
ongehuisvest adj. sans logis, sans domicile.
ongehuwd 1 adj. non marié, célibataire; de —e
staat le célibat m.; 2 adv. en célibataire.
ongekend — '3 69 -- ongemakkelijk
ongekend adj. inconnu; (fig.) sans précédent.
ongeketend adj. sans chaïnes.
ongekleed adj. 1 sans vêtements, nu ; 2 en négligé,
en déshabillé.
ongekleurd adj. 1 non coloré, (tissu) non teint;
(phys.) incoloré; 2 (fig.) naturel.
ongekQrt adj. sans rognure, sans diminution.
ongekrenkt adj. inaltéré, indemne, intact, entier.
ongekunsteld 1 adj. sans art, naturel; 2 adv.
sans art, naturellement.
ongekunsteldheid f. naturel m.
ongekwetst adj. sans blessure, indemne.
ongel f. suif m.
ongelaafd adj. altéré.
ongelaarsd adj. sans botte (s) .
ongelachilg adj. suifeux.
ongeld n., men n. pl. 1 faux frais m. pi.; taxes
f. pl.; 2 pour-cent m. S . 011 pl.; prime f.; 3 (mar.)
petites avaries f. pl.
ongeldig adj. non valable, nul; - maken invali-t
ongeldigheid f. invalidité, nullité f. [der.
onggidigmaking, ...verklaring f. invalidation f.
ongeleed adj. (bot.) inarticulé; (zoo.) invertébré.
ongeleerd 1 adj. ignorant, illettré; 2 adv. ignoramment.
ongete rdheid f. ignorance f.
ongelegen 1 adj. mal situé; 2 (fig.) importun,
incommode; - komen ne pas accommoder; op
een - oogenblik mal à propos ; 3 adv. mal à
propos, à contre-temps.
ongelegenheid f. 1 mauvaise situation f.; 2 (fig.)
inopportunité f., incommodité; (temps) contrariété
f.; in - zijn etre dans ('embarras.
ongeletterd adj. 1 non marqué; 2 (fig.) illettré.
ongelezen adj. 1 non glané, non épluché; 2 non
lu, sans en prendre lecture.
1. ongelijk 1 adj. (oneffen, verschillend) inégal,
(oneffen) raboteux, (verschillend) dissemblable;
- huwelijk mésalliance f.; -e personen
personnes de différeni sexe; 2 adv. incomparablement,
infiniment.
2. ongelijk n. Lort m.; - hebben avoir Lort; in
het -- stellen mettre dans son tort.
ongeiljkagrdig adj. hétérogène.
ongelijkbeenig adj. (géom.) scalène.
ongelijkblgdig adj. hétérophylle.
ongelljkbloQmig adj. inéqualiflore.
ongelijkheid f. inégalité f.
0ngelijkhQekig adj. inéquiangle; hétérogone.
ongelijkluidend adj. dissonant; (fig.) discordant
ongelijkmatig adj. i disproportionné; 2 inégal.
ongelijkmatigheid f. disproportion f.
ongelijknamig adj. hétéronyme.
ongelijknamigheid f. hétéronymie f.
Ongelijkslachtig adj. de genre différeni, hétéro-#
ongeiijkslachtigheid f. hétérogénéité f. [gène.
ongelijksQQrtig adj. d'espèce différente, hétéro-;
ongelijksoortigheid f. hétérogénéité f. [gène.
ongelijktijdig adj. non simultané.
0ngeiijkvIQelend adj. disparisonnant, fort.
ongelijkvormig adj. non conforme, dissemblable,
disparate.
ongelijkvormigheid f. dissemblance, disparité f.
ongelijkwaardig adj. de valeur inégale.
ongelijkzijdig adj. a c8tés inégaux, inéquilatérat,
(triangle) scaléne.
ongelikt adj. 1 non léché; (techn.) non lustré,.
sans poli ; 2 (fig.) -e beer ours mal léché.
ongelkaars f. chandelle f. de suif.
ongelogen 1 adj. non inventé, véritable; 2 adv.
sans mentir.
ongeloof n. incrédulité f.
ongeloofbaar, ...slijk 1 adj. incroyable; 2 adv.
incroyablement.
ongeiQofbaarheid, ...elijkheid f. invraisemblance;
(théol.) incrédibilité f.
ongeiQovig 1 adj. (en gén. & relig.) inct:édule;
(relig.) mécréant; (Mahom.) infidèle; 2 adv. d'un^
0ngeloovigheld f. incrédulité f. [air incrédule.
ongeluk n. (eken, x je) T malheur; (rue, fabrique,
chemie de ter) accident; (grand) sinistre m.;
(jeu) déveine, guigne f., guignon m.; -je accident
m.; broeders, zusters in het - frères, sceurs
d'infortune; een -- van een vent un individu de
malheur; bij - par malheur; een - begaan faire
un malheur; een - krijgen avoir un accident;
een - komt nooit alleen les malheurs arrivent
beaupré sur poupe; geluk met een - bonheur
flamand ; geen - zoo groot of er is een geluk bij
à qc. malheur est bon.
ongelukkig 1 adj. malheureux; (plus fort, personnes)
sinistré; (plus fort, choses) funeste,
désastreux; 2 adv. malheureusement; - spelen
jouer de malheur; - eindigen, - afloopen finir
mal
ongelukkigerwijs, ...wijze adv. par malheur.
ongelukkiglijk adv. malheureusement.
ongeluksbode m. messager m. de malheur.
ongeluksdag m. jour m. néfaste.
ongelukskind n. enfant m. de malheur.
ongeluksprofeet m. prophète m. de malheur.
ongeluksster f. mauvaise étoile f.
ongeluksvogel m. 1 (actif) ,oiseau m. de mauvais
augure ; 2 (passif) malheureux, guignard m.
ongemagkt 1 adj. non fait, inachevé; 2 (fig.) non
affecté, naturel, naïf; 3 adv. sans affectation,
naïvement.
ongemggktheid f. naturel m., simplicité,naïveté f.
ongemachtigd adj. sans autorisation; sans pouvoir.
ongemak n. 1 incommodité f., inconvénient,
ennui m.; --- aandoen aan incommoder ; 2 (voyage)
accident, contre-temps m.; (en mer) avarie f.;
3 brouille f., désagrément m.
ongemgkkelijk 1 adj. incommode; (action)
difficile, malaisé; - zijn, worden étre indisposé;
ongemakkelijkheid -- 370 — ongeschoeid
2 (caractère) difficile, exigeant, sévère; 3 adv.
(f'une facon incommode ; difficilement ; t extrPrnement.
.ongemekkeiijkheid f. dijficulté, incommodité f.
!ongemanierd 1 adj. impoli, grossier; 2 adv. impoliment,
grossièrement ; 3 excessivement.
,ongemanierdheid f. impolitesse, grossièreté f.
ongemgtigd 1 adj. immodéré, intempéré; 2 adv.
i mmodérément .
pengematigdheid f. immodération, infempérance f.
ongemeen 1 adj. peu commun, rare, exfraordirtaire,
singulier; 2 adv. rarement, extraordinaire-
-rnent, singulièremen!.
, ongemeenheid f. rareté, singularité f.
, ongemengeld adj. sans mélange.
,ongemerkt 1 adj. sans marque; 2 inapercu; -
-(laten) voorbijgaan (laisser) passer inaperfu;
3 adv. sans être apercu; insensiblement.
ongemeubeid, ongemeubileerd adj. non meublé,
non garni.
ongeminderd 1 adj. non diminué, sans diminution;
2 prép. sans (compter).
ongemoeid adj. non molesté, tranquille.
ongemolken adj. non trait; de koe staat — la
vache n'est pas encore traite.
ongenaaid adj. non cousu; sans couture.
ongenaakbaar adj. inaccessible.
ongenaakbaarheid f. inaccessibilité f.
ongenade) f. disgrdce; zich zijn — op den hals
halen encourir sa disgrdce ; — van het weer
inclémence f. du temps.
ongenadig 1 adj. impitoyable, cruel; 2 adv.
impitoyablement, cruellement.
ongeneesbaar, ...lijk adj. incurable.
ongeneesbaarheid, ...lijkheid f. incurabilité f.
ongenegen, ...neigd adj. 1 peu enclin (d), peu
porté (à) ; — zijn om ne pas étre disposé d; 2 antlpathique;
ik ben hem niet —je suis assez porté
pour lui.
ongenegenheid, ...neigdheid f. aversion, répugnance,
antipathie f.
ongeneugte f. déplaisir m.
ongenietbaar adj. non mangeable, non potable;
(en gén. & fig.) insipide, fade.
ongenjetbaarheid f. insipidité, fadaise f.
ongenoegen n. (sentiment) déplaisir, mécontentement
m.; (affaire) ennui m.; — hebben avoir
des ennuis.
ongenoegzaam 1 adj. insuffisant; 2 adv. past
ongenoegzaamheid f. insuffisance f, [assez.
ongengemd adj. 1 non nommé; (anat.) innomrné;
2 (nom inconnu) anonyme; — blijven garder
l'anonymat m.
ongenummerd adj. sans numéro.
ongenood(igd) adj. non invité; importun.
ongenummerd adj. sans numéro.
ongeQgfend adj. peu exercé, inexpérimenté,novice.
.-ongeoefendheid f. inexpérience f.
ongeoorloofd adj. illicite, défendu, prohibé; tiet
is — te il n'est pas permis de.
ongeoorloofdheid f. caractère m. illicite.
ongeopend adj. fermé; — laten ne pas nuvrir.
ongepaard adj. dépareillé, déparié; (bot., anat.^
impair ; —e ader (veine f.) azygos m.
ongepast 1 adj. non essayé; 2 (fig.) ineonvenabie,
ne convenant pas, déplacé; 3 adv. d'une faFor
déplacée.
ongepgstheid f. inconvenance; chose f. `déplacee.
ongepiind adj. non pressé; (miel) brut.
ongepunt adj. sans pointe.
ongeraakt adj. non touché; (fig.) irnpassible.
ongeraden adj. 1 non deviné; 2 imprudent, inopportun.
ongerecht(ig) 1 adj. injuste; 2 adv. injustenient.
ongerechtigd adj. injustifié.
ongerechtigheid f. injustice f.
ongeredderd adj. en désordre, cunfus; --e t oei
rnasse non liquidée, (fig.) la cour du roi Pétaud.
ongereed 1 adj. non prêt; non préparé; 2 non
ap prêté , (soie) écru ; 3 (fig.) Tent, paresseux;
4 adv. sans préparatifs, tentement.
ongereede n. désordre m.; in 't — geraken se
perdre, s'égarer ; in 't --- brengen perdre.
ongeregeld I ad.!. non réglé; 2 (fig.) irrégulier,
désordonné ; (moeurs) déréglé, dissolu ; 3 adv.
d'une manière irrégulière ou déréglée.
ongeregeldheid f. manque m. d'ordre; irrégularité
f.; dérèglement m. [compter.
ongerekend 1 adj. non compté; 2 prép. sans:
ongerept adj. intact, vierge; een zaak — laten
passer une affaire sous silence.
ongerief n. embarras m., incommodité f.
ongerfef(e)Iijk 1 adj. incommode; 2 adv. incommodément.
ongeriefelijkheid f. incornmodité f.
ongerijmd 1 adj. non rimé, en prose; 2 bizarre,
sa.ugrenrr, absurde ; 3 adv. bizarrement, absurdement.
[drté.
ongerij mdheid f. bizarrerie, saugrenuité, absur-;
ongeroepen 1 adj. non appelé; 2 adv. sans étre
appelé.
ongerust adj. inquiet; zich — maken over se
rendre inquiet de, s'inquiéter de.
ongerustheid f. inquiétude f.
ongeschept adj. non puisé; (papier) mécanique.
ongeschikt 1 adj. inapte (à), peu propre (à), ne
convenant pas (à); maladroit; tot alles — propre
d rien; voor mijn doel — ne convenant pas á
mon but; 2 peu maniable; 3 peu accommodant,
intraitable, impoli ; 4 imprévu ; 5 adv. maladroitement,
gauchement; impoliment; d l'improviste.
ongeschiktheid f. 1 inaptitude, maladresse, gaueherie
f.; 2 maniement m. difficile; 3 humeur
intraitable, impolitesse f.
ongeschoeid adj. sans chaussure, déchaussé;
(carme) déchaux.
ongeschonden — 371 -- ongunstig
ongeschonden adj. non mutilé, sans atteinte; (en
gén.) entier, indemne, intact.
ongeschondenheid f. intégrité f.
ongesierd adj. sans ornement ; (fig.) sans afiec-i
ongesiacht adj. sur pied. [taion.
ongestadig 1 adj. T inconstant; 2 adv. (Ivec
inconstance, a bátons rompus.
ongestadigheid f. T inconstance f.
ongesteld adj. indisposé.
ongesteldheid f. indisposition f.
onges#oo_rd 1 adj. sans trouble, calme, tranquille,
paisible; 2 adv. sans troubie, tranquillemenf.
ongesto©rdheid f. tranquillité, paix f.
ongestraft ! adj. impuni; 2 adv. impunément.
ongestraftheid f. impunité f.
ongestudeerd adj. (en gén.) illettré; (spéct) sans
grade académique.
ongesuikerd adj. i sans sucre; 2 (fig.) sans fard,
sans apprêt, cru.
ongetabberd adj. sans robe, sans toge.
ongeteekend adj. 1 non signé; 2 sans marque;
3 non dessiné.
ongetemd adj. indompté; (fig.) effréné.
ongetroost adj. sans consolation, inconsolé.
ongetrouw 1 adj. irifidèle; 2 adv. infidèlement.
ongetrouwd adj. non marié, célibataire.
ongetwijfeld adv. sans doute, indubitablement.
ongevaarlijk 1 adj. peu dangereux; 2 adv. sans;
ongeval n. T accident m. [danger.
ongevallenverzekering f. assurance f. contre les
accidents.
ongevallenwet f. loi f. sur les accidents du travail.
ongevallig 1 adj. désagréable, 2 adv. désagrréablement.
ongeveer adv. d peu près (= bijna).
ongeveinsd 1 adj. franc, sincère, non simulé;
2 adv. franchement, sans hypocrisie.
ongeveinsdheid f. franchise, sincéri^é f.
ongevleugeld adj. sans aides, aptère.
ongevoerd adj. sans plancher, sans p^n'ement.
ongevoelig 1 adj. insensible (à) ; 2 ad . insen-i
ongevoeligheid f. insensibilité f. [ liblement.
ongevoerd adj. sans doublure.
ongevormd adj. sans forme, informe.
ongevraagd 1 adj. non demandé, non invité;
2 spontané; 3 importun; 4 adv. spontanément,
mal d propos.
ongewapend adj. sans armes.
ongewasschen 1 adj. non lavé, mal lavé; 2 adv.
(fig.) carrément, tout cru .ment.
ongeweer(te) n. orage m.
ongewenscht 1 adj. non souhaité, fácheux, importun
; 2 adv. mal à propos.
ongewerveld adj. (zoo.) invertébré.
ongewild adj. non bénit; (prêtre) non ordonné;
(histoire, auteur) profane.
ongewis f adj. incertain ; 2 adv. d'une facon
incertaine ou indécise.
ongewisheid f. incertitude f.
ongewoon 1 adj. inaccoutumé, inhabitué, (fait)
inusité, insolite; 2 rare, extraordinaire; 3 adv.
d'une facon inaccoutumée ou irisolite; rarement,
extraordinairement. [f.; 2 rareté f.
ongewoonheid f. 1 inaccouturnance, inhabitudet
ongewoonte f. manque m. d'habitude.
ongewroken 1 ad. non vengé, impuni ; niet --
laten ou blijven ne pas laisser ou rester sans vengeance
; 2 adv. sans vengeance.
ongezaald, ... zadeld adj. sans selle; — (be)rijden
monter d cru.
ongezegeld adj. sans cachet, sans sceau, sans
timbre; (papier) non timbré, libre.
ongezeg(ge)lijk adj. indocile, insoumis.
ongezeg(ge)lijkheid f. indocilité, insoumission f.
ongezellig 1 adj. (personne) insociable, peu sympathique,
désagréable ; (place) désagréable, peu
eonfortable; het is er -- on s'y sent mal à l'aise;
2 adv. d'une manière désagréable. , 4
ongezelligheid f. humeur peu sociable, antipathie
f.; manque m. de confort.
ongezien 1 adj. inapercu; de O—e l' Invisible;
2 (fig.) peu estimé, méprisé ; 3 adv. sans voir ;
sans être vu ; op het —st d l'improviste.
ongezind adj. peu disposé (à), de mauvaise
humeur.
ongezindheid f. antipathie f.
ongezocht 1 ad;. non (re)cherché; (occasion)
toute trouvée ; 2 (fig.) sans affectation, naturel;
naif; 3 adv. sans affectation; naïvement.
ongezond 1 adj. T malsain; (demeure, aussi)
insalubre; al te veel is — l'excès est nuisible d
la santé; het is hier — (wonen) il fait malsain
ici ; 2 adv. pas sainement.
ongezondheid f. mauvaise santé f.; caractère m.
malsain; (demeure, endroit) insalubrité f.
ongezouten 1 adj. non salé, frais; 2 (fig.) sans
set, fade; 3 adv. carrément, tout crument.
ongezuurd adj. sans levain, azyme.
ongod st m. athée m.
ongodisterij f. athéisme m.
ongodsdienstig 1 adj. irréligieux; 2 adv. irréligieusement.
ongodsdïenstigheid f. irréligion f.
ongraag 1 adj. qui digère mal, sans appetit;
2 (comm.) peu recherché; 3 adv. à contre-creur.
ongriek m. non-grec m.
ongrondwettig 1 adj. inconstitutionnel; 2 adv.
inconstitutionnellement.
ongrondwettigheid f. inconstitutionnalité f.
ongunst f. d isgráce t.; in — gerakentomber endisgráce.
ongunstig 1 adj. défavorable; niet — assez fauoraále;
2 mauvais, pas fameux; --e zijde mauvais
cóté; 3 adv. défavorablement; iem. -- gezind
zijn être peu favorable á qq., être mal disposé
pour qq.
ongunstigheid — 372 — onmaatschappelijk
ongunstigheid f. défaveur, malveillance f.;
(temps) contrariété f.
onguur 1 adj effrayant, affreux; 2 grossier, vulgaire;
3 rigoureux; ápre; 4 adv. affreusement,
grossièrement, rudement. [table.
onhandelbaar adj. peu maniable; (fig.) intrai-t
onhandelbaarheid f. impossibilité de manier,
incommodité f.; (fig.) caractère m. intraitable.
onhandig 1 adj. maladroit, gauche; 2 adv. maladroitement,
gauchement.
onhandigheid f. maladresse, gaucherie f.
onharmonisch 1 adj. inharmonieux, discordant;
2 adv. inharmonieusement.
onhebbelijk 1 adj. vilain; zij ziet er niet — uit
elle nest pas mal; 2 malhonnête, grossier, inconvenant
; 3 adv. grossièrement; terriblement.
onhebbelijkheid f. 1 laideur; 2 malhonnêteté,
grossièreté, inconvenance f.
onheelbaar adj. incurable.
onheelbaarheid f. incurabilité f.
onheil n. malheur m.; ealamité f., désastre, sinistre
m. [profane.
onheilig 1 adj. profane; 2 adv. d'une manièret
onhejligheid f. caractère m. profane; impiété f.
onheilspellend adj. oniin: ux, de mauvais augure.
onheilstichter m. auteur m. de malheurs.
onherbergzaam(heid) = ongastvrij(heid).
onherdoenlljk adj. irréparable.
onherkenbaar adj. méconnaissable.
onherleidbaar adj. irréductible.
onherleidbaarheïd f. irréductibilité f.
onherroepbaar, ...elijk 1 adj. irrévocable; 2 adv.
irrévocablement.
onherroepbaarheid, ...elijkheid f. irrévocabilité f.
onherstelbaar, ...lijk 1 adj. irréparable; 2 adv.
irréparablement.
onheug(e)lijk 1 adj. immémorial; sinds —e tijden
de 1crnps immémorial, (iron.) depuis un siècle;
2 adv. au-delg de toute mémoire.
onheusch 1 adj. impoli, discourtois, désobligeant;
2 adv. impoliment.
onheuschheld f. impolitesse f.
onhOffelijk.(heid) = onheusch(heid).
onhogrhaar 1 adj. imperceptible (à 1'oreille);
2 adv. impereeptiblement.
onhoudbaar adj. intenable; (fig.) insoutenable.
onhoud.:aarheid f. impossibilité f. de tenir ou de
souteni r .
onhout n. 1 mauvais bois; 2 (tonn.) .feuillard m.
onhuiselijk adj. & adv. 1 sans économie; 2 sans
gout du foyer.
onhuiselijkheld f. 1 prodigalité f.; 2 antipathie f.
pour le foyer.
onhuwbaar adj. impubère.
oninbaar adj. irrécouvrable.
eningetogen 1 adj. sans retenue, immodeste;
2 adv. immodestement.
.oningevuld adj. non rempli, en blanc.
oningewijd adj. non consacré; (personne) non
initié, profane.
oningezien 1 adj. non examiné; 2 conj. — dat
sans considérer que.
onjuist 1 adj. inexact; 2 adv. inexactement.
onjuistheid f. inexactitude f.
onkatholiek adj. 1 acatholique; 2 peu catholique.
onkenbaar, onkennelijk 1 adj. impossible à
(re)connaftre, méconnaissable; 2 adv. d'une
facon méconnaissable. [impie.
onkerkelijk 1 adj. impie; 2 adv. d'une facont
Qnkiesch 1 adj. indélicat; 2 adv. indélicatement.
onkleschhead f. indélicatesse f.
onklaar 1 adj. non clair; trouble; obscur;
2 (mar.) pas prét, dérangé ; 3 adv. sans clarté,
indistinctement.
onkosten m. p1. frais in. pl.; (supplémentaires,
accidentels) faux frais rn. pl.
onkreukbaar adj. impossible d chiffonner; (fig.)
i naltéra ble.
onkruid n. mauvaise(s) herbe(s) f. (pl.),ivraie f.;
— vergaat niet mauvaise herbe croit toujours.
onkuisch 1 adj. impudique; 2 adv. impudique-;
onkuisehheid f. impudicité f. [ment.
onkunde f. ignorance f.
onkundig 1 adj. ignorant (de) ; — zijn van
ignorer; 2 adv. avec ignoran,^ -.
onkwetsbaar adj. invulnérablE.
onkwetsbaarheid f. invulnérabilité f.
onlangs adv. récemment, dernièrement; l'autre
jour; (poét.) naguère; — gedaan, — gemaakt
etc. récent.
onledig adj. occupé; zich — houden met s'occu-j
onleenroerig adj. allodial. [per de.
onleesbaar 1 adj. illisible; 2 adv. d'une manière
illisible.
onleesbaarheid f. illisihilité f. [kien.
onlekker 1 adj. indisposé, pas bien; 2 adv. past
onleschbaar, onlesschelijk adj. inextinguible.
onlichamelijk adj. incorporel.
onlichamelij kheld f. incorporalité f.
onlijdbaar, onlijdelijk 1 adj. (passif) insupportable;
2 (actif) incapable de souffrir; 3 adv. d'une
manière insupportable.
onlijdzaam 1 adj. impatient; 2 adv. avec impatience.
onlogisch 1 adj. illogique; het—e l'illogisme m.;
2 adv. d'une facon illogique.
onloochenbaar 1 adj. indéniable, incontestable;
2 adv. incontestablement.
onioochenbaarheid f. incontestabilité, évidence f.
onlesbaar adj. irracheiable.
onlust m. 1 malaise; manque m. d'appétit;
2 dégoût m., répugnance f.; 3 ennui m.; 4 —en
troubles m. pl.
onlustig(heid) = lusteloos(heid) f.
onmaatschappelijk 1 adj. antisocial; 2 adv.
antisocialemeni.
onmacht onontsluitbaar
onmacht f.1 impuissance f.; 2 (mar.) détresse f.;
3 défaillance; in — vallen s'évanouir.
onmachtig 1 adj. impuissant ; zich zelf — ho--s de
lui; 2 (santé) évanoui ; 3 adv. faiblement.
onmachtigheid f. impuissance f.
onmanierlijk(heid) f. = ongemanierd(h ;id).
onmanlijk 1 adj. peu viril, efféminé; 2 dv.
comme une femme.
onmatig 1 adj. déwnesuré, immodéré, excessif;
2 (manger, boire) intempérant, d l'excès; 3 adv.
excessivement.
onmatigheid f. excès m.
onme(d)edeelbaar adj. incommunicable.
onme(d)edeelzaam adj. 1 peu libéral, peu gérzéreux;
2 (paroles) peu communicatif.
onme(d)edoogend 1 adj. impitoyable; 2 adv.
impitoyablement.
on me(d)edoogendheld f. dureté f.
onmeetbaar 1 adj. immesurable, incommensurable;
2 adv. sans mesure.
onmeetbaarheid f. incommensurabilité f.
onmensch rn. barbare, monstre m.
onmenschelijk 1 adj. inhumuin; 2 adv. inhumainement.
onmenschelijkheid f. inhumanité t.
onmerkbaar 1 adj. imperceptible, insensible;
2 adv. imperceptiblement.
on merkbaarheid f. imperceptibilifé f.
onmetelijk 1 adj. immense; 2 adv. immensérnent.
onmetelijkheid f. immensité f.
onmiddellijk 1 adj. immédiat, direct; 2 adv.
immédiatement, directement.
onmiddellijkheid f. immédiateté f.
onmin f. mésintelligence, brouille f., désaccord
m.; in — geraken se brouiller.
onmisbaar 1 adj. infaillible; 2 indispensable,
nécessaire; 3 adv. infailliblement, i,ndispensablement.
onmisbaarheid f. 1 infaillibilité; 2 inlispensabilité,
nécessité f. absolue.
onmiskenbaar 1 adj. impossible à ;nénnaitre,
évident ; 2 adv. évidemment.
onmogelijk 1 adj. impossible; het is — il est
impossible, il n'y a pas moyen; indien, wat — is
.si par impossible; 2 adv. impossiblement; ik
kan — il mest impossible de; men kan—on nel
onmogelijkheid f. impossibilité f. [saurait.
onmondig adj. mineur.
onmondigheid f. minorité f.
onmuzikaal adj. immusical; een — gehoor hebben
ne pas avoir d'oreille. [meng-.
onnauwkeurig 1 adj. inexact; 2 adv. inexacte-J
onnauwkeurigheid f. inexactitude f.
onnadenkend 1 adj. inconsidéré; 2 adv étourdiment,
à la légère.
onnadenkendheid f. inconsidération, étourderie f.
onnaspeurbaar, ...lijk adj. inscrutable, impénétrable.
onnatuurlijk 1 adj. affecté, artificiel; 2 contraire
à lu nature, dénaturé; 3 adv. avec affectation;
contre nature.
onnatuurlijkheid f. carac ère rn. ou chose f.
contraire d la nature.
onnavolgbaar, ...volgelijk 1 adj. inimitable;
2 adv. inimitablement.
onneembaar 1 adj. imprenable; 2 adv. d'une
facon imprenable 14^a
onnoembaar, ...elijk 1 adj. innommable; inexprimable;
2 adv. d'une facon innommable ou
inexprimable.
onnoodig 1 adj. inutile, superflu; het is — pas
besoin de; 2 adv. sans nécessité.
onngodigheid f. inutilité, superfluité f.
onnoozel 1 adj. T innocent; een —e bloed un
niais; zich — houden faire le Sean Lorgne; een
— figuur maken faire l'innocent, prendre fair
bête; —e taal bêtises, niaiseries, billevesées f. p1.;
een — stukje un pauvre petit morceau ; een —
sommetje une pauvre somme; 2 adv. T innocemment
; — staan te kijken faire 1'innocent.
Onnoozele-kinderen(dag) m. les Innocents m.
pl.; op — le jour des Innocents.
onnoozelheid f. T innocente f.
onnut 1 adj. T inutile; een —te mensch un propre
à rien ; —te klap balivernes f. p1.; —te tranen
larmes vaines; 2 adv. inutilement.
onnuttelijk adv. inutilement.
onnuttig = onnut.
onnuttigheid f. inutilité f.
onomkoopbaar, ...eiijk adj. incorruplible.
onomkoopbaarheid f. incorruptibilité f.
onomstoQtbaar, ...elfijk 1 adj. immuable; 2 (fig.)
incontestable, irréfutable; 3 adv. imrnuablement,
incontestablement.
onomstootbaarheid, ...elijkheid f. 1 immuabilité;
2 incontestabilité f.
onomwonden 1 adj. non enveloppé; 2 (fig.)
franc, tour nu, cru ; 3 adv. franchement, carrément.
[interruption.
ononderbroken 1 adj. ininterrompu;2 adv.sansi
ononderzocht adj. sans examen.
onontbeerlijk 1 adj. indispensable; 2 adv. indispensablement.
onontbeerlijkheid f. indispensabilité f.
onontbindbaar, ...elijk adj. indissoluble.
onontbindbaarheid, ...eiijkheid f. indissolubi-i
onontbrandbaar adj. ininflammable. [lité f.
onontcijferbaar adj. indéchiffrable.
onontduikbaar adj. inévitable.
onontginbaar adj. inentamable, (agric.) indéfrichable.
onontgonnen adj. non entamé; (agric.) en frictie.
onontkoombaar adj. inévitable.
onontroerbaar, onontroerd adj. impassible.
onontsluitbaar adj. impossible d ouvrir, indénouable.
onontvankelijk — 374 — onrustbarend
onontvankelijk adj. inaccessible (d)•
onontvlambaar adj. ininflammable.
onontvreemdbaar adj. inaliénable.
onontwarbaar, ...warrelijk 1 adj. inextricable;
2 adv. inextricablement. [blement.
onontwijkbaar 1 adj. inévitable; 2 adv. inévita-j
onontwikkeld adj. 1 inexpliqué; 2 (croissance)
rudimentaire; 3 (personne) inculte.
onooglijk adj. désagréable à l'ceil, repoussant.
onQogiijkheid f. laideur f.
onoordeelkundig adj. & adv. sans jugement,
sans discornement. [chise.
onopenhartig 1 adj. dissimulé; 2 adv.sans _fran-j
onppgelo.st adj. 1 non délié; non dénoué; 2
(phys.) non dissous; 3 (fig.) non analysé, inexpliqué;
(question) non résolu.
onopgemerkt adj. inapercu.
onopgesmukt, ...getooid adj. non orné, simple.
onopgevoed adj. non élevé, (fig.) sans éducation.
onophoudelijk, ...houdend 1 adj. continuel;
2 adv. continuellement.
onoplettend 1 adj. inattentif; 2 adv. inattentive-^
onoplettendheid f. inattention f. [ment.
onoplosbaar, ...losselijk 1 adj. (chim.) indissoluble;
(math., question) insoluble ; 2 adv. d'une
manière in(dis)soluble. [bilité f.
onoplosbaarheid, ...Iosse!ijkheid f. in(dis)solu-t
onopmerkzaam(heid) = onoplettend(heid).
onoppassend adj. négligent.
onoprecht 1 adj. dissimulé, sansfranchise; 2 adv.
sans sincérité. [franchise.
onoprechtheid f. dissimulation f., manque m. dei
onopzettelijk 1 adj. inintentionnel, non prémédilé;
2 adv. sans intention ou préméditation.
onordelijk 1 adj. déréglé, confus, sans ordre;
2 adv. sans ordre.
onordelijkheid f. désordre m.
enorderïolijk(heid) = onfatsoenlijk(heid).
onovergankelijk adj. intransitif, neutre.
onoverkomelijk adj. insurmontable.
onoverlegd, ...leid 1 adj. irréfléchi. inconsidéré;
2 adv. sans réflexion.
onovermeesterd adj. non réduit, indompté.
onoverre^baar adj. impersuasible.
onovertrefbaar, ...treffelijk 1 ad.j. insurpassable,
incomparable; 2 adv. incomparablemeni.
onoverwinbaar, ...winnelijk 1 adj. invincible;
2 adv. invinciblement.
onoverwonnen adj. invaincu.
onoverzienbaar adj. à perte de vue, immense.
onpaar adj. impair.
onparig adj. déparié. V. ongepaard.
onpaedagogisch adj. anti-pédagogique.
onpartij(d)ig 1 adj. impartial; neutre; 2 adv.
.impartialement.
onpartij(d)igheid f. impartialité f.
onpas n. contretemps m.; te — d contretemps,
Knal d propos; hij is te — (santé) il est indisposé.
onpasselijk adj. indisposé.
onpasselijkheid f. indisposition f.
onpassend adj. importun, mal à propos.
onpeilbaar adj. insondable.
onpersoonlijk 1 adj. impersonnel; 2 adv. impersonnellement.
onpijnlijk adj. indolore, anodin. [bien.
onple(i)zierig adj. 1 désagréable; 2 indisposé, past
onplooibaar adj. impliable, inflexible.
onpolitiek adj. impolitique.
onpractisch 1 adj. peu pratique; 2 adv. d'une
facon peu pratique.
onraad m. i quelque chose m. de suspect ou de
louche; — merken flairer la mèche; 2 danger m.,
misère f.; 3 désordre m.: 4 rebut m.; faux frais
m. pl.
onraadzaam adj. inopportun, peu expédient,
désavantageux.
onrecht n. injustice f., tort rn.; ten —e n tort.
onrechtmatig 1 adj. illégitime, illégal; 2 adv.
illégitimement.
onrechtmatigheid f. illégitimité, illégalité f.
onrechtstreeks adv. indirectement.
onrechtstreeksch adj. indirect. [ment.
onrechtvaardig ( adj. injuste•; 2 adv. injr.rste-;
onrechtvaardigheid f. injustice f.
onrechtzinnig adj. inorthodo>. . 'ietérodoxe.
onrechtzinnigheid f. inorthodoxie, hétérodoxie f.
onredbaar, onreddelijk 1 adj. irrémédiable;
2 adv. irrémédiablement.
onredelijk adj. ! (sans raison) irraisonnable;
2 (pas selon la raison) déraisonnable.
onredelijkheid f. 1 absence f. de raison; 2 dérai-3
onredzaam adj. maladro'it. [son f.
onredzaamheid f. maladresse f.
onregelmatig 1 adj. irrérulier; 2 adv. irrégulièrement.
onregelmatigheid f. irrégularité f.
onrein 1 adj. malpropre; (fig.) impur; (bible)
immonde; 2 adv. malproprement; impurement.
onrein(ig)heid f. malpropreté; (fig.) impureté f.
onreisbaar adj. défavorable pour vo>>ager.
onrekbaar adj. inductile.
onridderlijk adj. peu chevaleresque.
onridderlijkheid f. faFon f. peu chevaleresque.
onrijm n. prose f.
onrijp adj. (fruit) vert; (ouvrage) peu muri;
(personne) sans maturité ; (méd.) pas encore mur.
onr jjp(ig)heid f. défaut m. de maturité.
onroerend adj. immeuble.
onroomsch 1 adj. non catholique; 2 peu catholique;
3 adv. peu catholiquement.
onrust f. 1 mouvement m., agitation f.; in —
agité; 2 (fig.) agitation, inquiétude, alarme f.;
3 agitation f., trouble m.; 4 (personne) remuant,
turbulent, frétillon m.; 5 (horlog.) balancier,
fouillot m.; 6 (ins.) crépusculaire m.
onrustbarend adj. alarmant.
onrustig ---- 375 -- ontbolsteren
onrustig 1 adj. agité, troublé; 2 agité, inquiet;
onstrafbaar, ...fetijkaraj. itréprochable, irrépré-
3 rernuant, turbulent, séditieux ; 4 adv. d'une
hensible.
,aFon remuante etc. onstuim(ig) 1 adj. (-oer, oost) impétueux, ernonrusiigheid
f. = onrust. porté; (vent) impétueux; (temps) orageux;
onrustmaker, ...stichter, ...stoker m. fauteur m. (mer) agité, démonté; 2 adv. avec impétuosité.
de troubles. onstuimigheid f. impétuosfté f., emportement ir,.:
1 . ons n.; heelogramme m., (anc.) once f. (mer) houle f.
2. ons datif ou accus. de wij (d) nous. onstuitbaar adj. irrésistible.
onsamengesteld adé. incomposé, incomplexe. ont préf. insép. 1 re-: onthouden retenir; ontonsamenhangend
1 adi. incohérent , 2 adv. sans vangen recevoir; ontmoeten rencontrer ; 2 s'en-:
ccohérence. ontvlammen s'enflammer; ontslapen s'endormir:
onschadelijk 1 adj. innocent, anodin, peu dange- 3 dé- : ontaarden dégénérer ; onthoofden décapireux;
iem — maken m^itre qq. hors d'état de ter ; ontwortelen déraci ner ; ontbinden délier;
nuir ; iets — maken neutraliser qc.; 2 adv. ontleden démembrer.
sans dommage, sans danger. ontaalkundig adj. 1 contraire au génie de la
onschadelijkheid f. innocuité f. langu.r; 2 avec peu de sens linguistique.
onschaduwige m. ascien to. ontaard adj. (er, 'st) dégénéré, (fig.) dénaturé.
onschatbaar 1 adj. inapprcciable; 2 adv. dune ontaarden v. intr. insép. dégénérer.
rnanière inappréciable. ontaarding f. dégénérescence f.
onschatbaarheid f. inappréciabilité f. ontastbaar adj. impalpable.
onscheidbaar 1 adj. inséparable; (chim.) indé- ontbeerbaar, ...lijk adj. superftu.
composable; 2 adv inséparablement. ontbeerbaarheld, ...lijkheid f. superfluité f.
onscheidbaarheid f. inséparahilité, (chim.) indé- ontberen v. tr. insép. se passer de, être privé de;
composabilité f. [blement. wie veel begeert veel ontbeert d qui désire
onschendbaar 1 adj. inviolable; 2 adv. inviola-t beaucoup manque beaucoup.
onschendbaarheid f. inviolabilité f. ontbering f. privation f.
onscheurlijk adj. indéchirable. ontbieden v. tr. insép. T faire venir ; (personnes).
onschoon adj. 1 peu gracieux, laid; 2 (liq.) mander ; (choses) commander.
trouble. [I' Écriture. ontbijt n. (premier) déjeuner m.; zijn — doen
onschriftmatig, onschriftuurlijk adj. contraire àl
met déjeuner de.
onschuld f. innocente f.; zijn handen in — was- ontbUthord(je) n. assiette f. poer le déjeuner.
schen s'en later les mairo . ontbijten v. intr. insép. déjeuner (met = de) .
onschuldig 1 adj. innocent (de) ; 2 adv. inno- ontbijtgoed, ...servies n. déjeuner m.
cemment. ontbjlt(kamer f., ...koek rn., ...tafel f.) (salle f.,
onsierlijk adj. inélégant. g8teau m., table f.) u dejeuner.
onsierlijkheid f. inélégance f. ontbindbaar, ...elijk adj. dissoluble; (chim.)
onslijtbaar adj. inusable. soluble.
onsmakelijk 1 adj. insipide, fade; 2 peu appétis- ontbinden v. tr. insép. t délier; (chim. & tig.)
sant ; 3 adv. sans gout. dissoudre; 2 zich — 1 se délier, se détacher,
onsmakelijkheid f. 1 insipidité f.; 2 air m. peu
2 se décomposer.
appétissant. ontbindend adj. dissolvant.
onsmeltbaar, ...eiijk adi. infusible. ontbinding f. déliement in.; (chim. & fig.),dissoonsmeitbaarheid
f. infusihilité f. lution f.; (cadavre) décomposition f.
onspoed m. adversité f. [litiquement. ontbladeren v. tr. insép. effeuiller, dépouiller.
onstaatkundig 1 adj. impolitique; 2 adv. impo-1
ontbloot adj. 1 découvert, nu; 2 dépouillé; (amis,
onstandvastig 1 adj. instable; (fig.) inconstant; secours) privé; (esprit) dénué.
2 adv. avec inconstance. ontblooten v. tr. insép. 1 découvrir, metfre à nu;
onstandvastigheid f. inconstance f. met ontbloot hoofd téte découverte; het zwaard
onstelselmatig 1 adj. peu svstématique; 2 adv. -- tirer 1'épée; 2 (os, arbre) dépouiller; (dent,
sans suite. [ment. racines) déchausser; (frontière, place) dégarnir;
onsterfelijk 1 adj. immortel; 2 adv. immortelle-t
(chamn, pré) faucher; 3 zich -- (absolt) se déonsterfelijkheid
f. irnmortalité f. couvrir; zich — van se dépouiller de.
o nsterk adj . sans force, faible ; peu solide. ontbtoo:ing f. dentïment, dépouillement, déchausonstichtelijk,
onstichtig 1 adj. peu édifiant, scan- sement ni., privation f.
daleux; 2 adv. scandaleusement. ontbQeien v. tr. insép. déehaïner, délivrer.
onstilbaar adj. inapaisable. ontboezemen v. tr. insép. épancher.
onstoffelijk adj. immatériel. ontboezeming f. épanchement m.
onstoffelijkheid f. immatérialité f. ontbolsteren v. tr. insép. écaler; (fig.) dégrossir.
ontbolstering — 376 — ontijdig
ontbolstering f. écalage; (fig.) dégrossissement m.
ontbosschen v. tr. insép. dél>oiser.
ontbrandbaar adj. inflammable.
ontbranden v. intr. insop. prendre Jeu, s'enflammer
; zijn toorn ontbrandt, hij ontbrandt in
toorn il s'enflamme de colère • opnieuw --- se rallumer
; doen -- enflammer.
ontbranding f. inflammation f.
ontbreken v. intr. insép. monquer ; faire défaut;
er ontbreekt niets aan il n'y manque rien.
ontbrekende n. manque, déficit in.
onichristenen v. tr. insép. déchristianiser.
ontchristening f. déchristianisation f.
ontcijferen v. tr. insép. déchiffrer.
ontcijfering f. déchiffrement m.
ontdaan adj. défait.
ontdekken v. tr. insép. T découvrir.
ontdekker m. , ontdekster f. découvreur, m.t
ontdekking f. découvertef. [...euse f.
ontdekkingsreis f., ...tocht m. voyage m. de
découvertes ou d'exploration.
ontdekkingsreiziger m. explorateur m.
ontdietschen v. tr. insép. déflamandiser.
ontdoen v. tr. insép. T défaire (de) .
ontdooien v. tr. intr. & insép. dégeler.
ontdooiing f. dégei m.
ontduiken v. intr. insép. 1 éviter (en plongeant) ,
2 (fig.) éviter, esquiver ; 3 frauder.
ontduiking f. 1 fuite; 2 fraude f.
onteerden m. (oos) qui déshonore, diffamateur m.
onteeren v. tr. insép. déshonorer; (chose sainte)
profaner.
onteerend adj. déshonorant; (arrêt) infamant.
onteering f. déshonneur ni., diffamation f.
ontegensprekelijk 1 adj. incontestable; 2 adv.
incontestablement, sans contredit.
ontegensprekelijkheid f. incontestabilité f.
ontegenzeggelijk(heid) — ontegensprekelijk-t
onteigenen v. tr. insép. exproprier. [(held).
onteigening f. expropriation f.
ontelbaar 1 adj. innombrable ; 2 adv. innombrablement.
[tablement.
ontembaar 1 adj. indomptable; 2 adv. indomp-i
onterven v. tr. insép. déshériter.
onterving f. déshéritement m.;(jur.)exhérédation f.
ontevreden ! adj. (co er, st) mécontent (de) ;
— maken mécontenter; 2 adv. d'une manière
mécontente.
ontevredenheid f. mécontentement m.
ontfermen v. tr. insép.: zich — over avoir pitié
de; ontferm u onzer ayez pitié de nous.
ontferming f. pitié f.
ontfutselen v. tr. insép. escamoter, filouter.
ontgaan v. intr. insép. T échapper (à). V. ontschieten.
ontgelden v. tr. insép. payer, expier; hij zal het
mij — il me le payera.
ontgespen v. tr. insép. déboucler.
ontgeven v. tr. insép.: zich — abandonner;
(spéct) oublier; het zich — n'y plus penser;
iem. het leven — désespérer de qq.
ontginnen v. tr. insép. 1 entamer; 2 (champ,
esprit) défricher ; (mine) exploiter.
ontginner m. (xs), 1 entameur; 2 défricheur;
exploileur m.
ontgletsen, ...gljjden ,...glippen v. intr. insép.
échapper (de), (fig.) échapper (à)
ontgloeien v. intr. insép. s'enflammer.
ontgoochelen v. tr. insép. 1 (scanwnt^'/; 2 désillusionner.
[lusion f.
ontgoocheling f. 1 escamotage m.; 2 (fig.) désil-t
ontgorden v. tr. insép. déceindre, défaire (la
ceinture) ; dessangler.
ontgraven v. tr. insép. déterrer.
ontgrendelen v. tr. insép. d iverrouiller.
ontgroeien v. intr. insép. = ontwassen.
ontgroenen v. tr. insép. 1 priver de sa verdure
, 2 (fig.) brimer; (en gén.) déniaiser.
ontgroening f. brimades f. pl.
ontgroenjool, ...partij f. réception f. des bleus ou
des nouveaux.
onthaal n. T accueil m. [2 enlever.
onthalen v. tr. insép. 1 accueillir; régaler (de) ;1
onthalzen v. tr. insép. décapiter.
ontharden v. tr. insép. priver des mains; (fig.)
1ncommoder.
ontharen v. tr. insép. dépiler; (peaux) peler.
ontheffen v. tr. insép. 1 soulever, pousser audessus;
2 (fig.) exempter, dispenser; 3 destituer,
relever. [tion f.
ontheffing t. 1 exemption, dispense; 2 destitu-f
ontheiligen v. tr. insép. profaner.
ontheiliger m., ...ster f. ( mos) profanaleur m.,t
ontheiliging f. profanation f. [...trice f.
onthoofden v. tr. insép. décapiter, trancher la
tête (ei). [tion f.
onthoofding f. dccapitation ; (St-,Jean) décolia-t
onthouden v. tr. insép. T retenir; goed van —
zijn avoir bonne mémoire; helpen — rappeler;
dat zal ik — j'en prends acte; zich — 1 séjourner,
2 s'empêcher (de), s'abstenir (de).
onthouder m. 1 pas oublieux; 2 abstinent m.;
(vote) abstentionniste m.
onthoudingf. 1 mémoire f.; 2abstinence; (mceurs)
continence f.; (vote) abstention f.
onthullen v. tr. insép. 1 découvrir; dévoiler;
2 inaugurer.
onthulling f. l découverte; 2 inaiiguration f.
onthutsen v. tr. insép. déconcerter, effarer; onthutst
déconcerté, interdit.
ontijd m. 1 heure f. indue; 2 moment m. inopportun;
te(n) —(e) mal à propos.
ontijdig 1 adj. ( ier, pst) inopportun, intempestif,
mal à propos; —uur heure indue; 2 (fruit,
rnort) prématuré; (couches) avant terme; 3 sale,
malpropre; 4 adv. mal à propos; prématurément.
ontijdigheid - 377 — ontnestelaar
ontijdigheid f. 1 inopportunité, heure indue; 2
immaturité; 3 saleté f. [immeuble.
ontilbaar adj. ne pouvant être soulevé; (fig.)1
ontkapen v. tr. insép. subtiliser.
ontkennen v. tr. insép. nier.
ontkennend 1 adj. négatif; 2 adv. négativement.
ontkenner m., ontkenster f. dénégateur m.,t
ontkenning, ...tenis f. négation f. [...trice f.
ontkenningswoord n. négation f.
ontkerkeren v. tr. insép. élargir.
ontkerkering f. élargissement m.
ontkerstenen = ontchristenen.
ontketenen v. tr. insép. déchalner.
ontkiemen v. intr. insép. naïtre; (bot.) germer.
ontkieming f. naissance; (bot.) germination f.
ontkieeden v. tr. insép. déshabiller; (mar.)
défourrer.
ontkleuren v. tr. & intr. insép. (se) décolorer.
ontkleuring f. décoloration f.
ontkluisteren v. tr. insép. désentraver; désenchaïner.
[tonner.
o ntknoopen v. tr. insép. dénouer ; (habit) débou-1
ontknooping f. dénouement; (habit) déboutonnement
m. [décarboniser.
ontkolen v. tr. insép. (fonte) décarburer; (chim.)1
ontkomen v. intr. insép. s'échapper; se sauver;
(prison) s'évader; (danger) échapper; er is geen
— aan il n'y a pas moyen d'échapper.
OntkQmmer f. Wilgeforte f.
ontkoppelen v. tr. insép. (Iiés) découpler; (unis
par couple) désaccoupler. [ment m.
ontkoppeling f. découplement; désaccouple-1
ontkorsten v. tr. insép. (d)écrouter; désincruster.
ontkruipen v'. tr. & intr. insép. sortir (de)
(s') esquiver.
ontkurken v. tr. insép. déboucher.
ontladen v. tr. insép. T décharger.
ontlader m. déchargeur m.; (phys.) excitateur m.
ontlading f. déchargement m.; (phys.) décharge f.
En compos. de décharge.
ontlasten v. tr. insép. T décharger; (coeur) soulager;
(taxe) dégrever.
ontlastend adj. (méd.) évacuant.
ontlasting f. ( men) T décharge f.; (taxe) dégrèvement
m.; (fig.) soulagement m.; (corps) évacuation
f.; — van boven en van onderen dévoiement m.
par haut et par bas.
ontlastklep f. soupape f. à bascule.
ontlastkraan f. robinet ni. de purge.
ontlastpijp f. dégorgeur in.; (machine) tuyaupurgeur
m.
ontlaten v. tr. & intr. insép. 1 laisser aller,
affranchir ; 2 (sol) (s') arnollir ; ( temps) (s') adoucir;
(métaux) recuire; (acier) détremper; 3 (fig.)
attendrir.
ontlating f. 1 affranchissement m.; 2 dégel, adoucissement
m.; recuisson , détrempe f.; 3 attendrissement
m.
ontleden v. tr. insép. 1 démembrer; 2 (cuis.) découper;
(anat.) disséquer; 3 (gramm. & fig.)
analyser.
ontledend 1 adj. (scient.) analytique; 2 adv.
analytiquement.
ontleder m. découpeur; dissecteur; analyseur m.
ontigdigen v. tr. insép. 1 vider; 2 (méd.) évacuer;
3 (fig.) défaire, débarrasser.
ontlediging f. évacuation f.
ontleding f. 1 démembrement rn.; 2 découpage m.;
dissection f.; 3 analyse f.; spraakkundige, redekundige
— analyse grammaticale, logique.
ontleedkamer f. salle f. de dissection; (plus
grand) amphithédtre in.
ontleedkunde f. anatomie f.
ontleedkundig 1 adj. anatomique.; 2 adv. anatomiquement.
ontleedkundige m. anatomiste in.
ontleedmes n. scalpel m.
ontleenen v. tr. insép. T emprunter (d).
ontleener m., ontieenster f. emprunteur m.,...r
ontleening f. emprunt m. [euse f.
ontieeren v. tr. insép. T désapprendre.
ontlijmen v. tr. insép. décoller, dégluer.
ontlokken v. tr. insép. tirer (de).
ontloopen v. intr. insép. 1 (s' )échapper (d) ; se
soustraire (à) ; (soldat) déserter; 2 s'écarter,
différer; elkander niet veel — ne guère différer.
ontluiken v. tr. & intr. insép. (s')ouvrir,
(s?) épanou i r ; (fig.) exposer.
ontiuiking f. épanouissement m.
ontluisteren v. tr. insép. ternir, obscurcir.
ontluistering f. ternissure f.
ontmaken v. tr. insép. défaire.
ontmannen v. tr. insép. 1 émasculer; 2 énerver,
paralyser.
ontmantelen v. tr. insép. démanteler.
ontmanteling f. démantèlement m.
ontmaskeren v. tr. insép. démasquer.
ontmasten v. tr. insép. démdter. [nement.
ontmenscht 1 adj. inhumain; 2 adv. inhumai-t
ontmoedigen v. tr. insép. décourager; zich laten
— se décourager.
ontmoediging f. découragement m.
ontmoeten v. intr. insép. (zijn) rencontrer; (avec
un nom de chose comme sujet en francais) arriver;
die dingen ontmoet men dagelijks ces choses
nous arrivent ou se volent journellement ; er
zijn mij ontmoet j'ai rencontré, il mest arrivé;
— met accueillir avec; — als accueillir comme.
ontmoeting f. rencontre f.
ontmunten 1 v. tr. insép. démonétiser; 2 (fig.)
hij is mij ontmunt je ne le reconnais plus.
ontmunting f. démonétisation f.
ontnaaien v. tr. insép. découdre.
ontnemen v. tr. insép. T enlever. V. benemen.
ontnederlandschen v. tr. insép. dénéerlandiser.
ontnestelaar m. ( 's) dénicheur m.
mntnestelen — 378 — ontsmettingsmiddel
ontnestelen v. tr. insép. dénicher.
ontnuchteren v. tr. insép. 1 faire manger un
moreeau; (boisson) dégriser; 2 (fig.) déniaiser;
désillusionner.
ontnuchtering f. 1 collation f.; dégrisement m.;
2 déniaisement m.; désillusion f.
ontoegankelijk adj._ inaccessible, inabordable.
ontoegankelijkheid f. inaccessibilité f.
ontoegevend adj . peu complaisant, peu indulgent.
ontoereikend 1 adj. insuffisant; 2 adv. insuffisamment.
ontoereikendheid f. insuffisance f.
ontoerekenbaar adj. irresponsable.
ontoombaar, ...eiijk 1 adj. indomptable; 2 adv.
i ndom ptablement.
ontoonbaar adj. impossible d montrer, pitoyable.
ontpakken v. tr. insép. dépaqueter, déballer.
ontplofbaar adj. explosible.
ontploffen v. intr. insép. faire explosion, exploser;
(chim.) fulminer.
ontploffend adj. explosif.
ontploffing f. explosion, (chim.) fulmination f.
ontploffingsgeluid n., ... letter f. explosive f.
ontplooien v. tr. insép. déployer; (ce qui a des
plis) déplier.
ontplukken v. tr. insép. 1 cueillir; 2 plumer.
ontpoppen v. tr. & intr. insép. (se) dégager (de
son cocon) ; (fig.) (se) développer, (se) dévoiler.
ontraadselen v. tr. insép. deviner, déchiffrer.
ontraden v. tr. insép. déconseiller. V. afraden,
afrader, afrading.
ontrafelen v. tr. insép. effiler, érailler.
ontrampeneeren v. tr. insép. délabrer, désemparer.
ontredderen v. tr. insép. délabrer, désemparer;
ontredderde toestand délabrement m.
ontreddering f. délabrement m. [insensible.
ontrefbaar adj. intouchable, invulnérable; (fig.)t
ontreinigen v. tr. insép. souiller.
ontrennen v. intr. insép. fuir, échapper.
ontrieven v. tr. insép. privér (de) ; (absol')
incommoder, mettre dans l'embarras; als ik u
niet ontrief si je ne vous prive pas.
ontrimpelen v. tr. insép. dérider.
ontroeren v. tr. & intr. insép. (s') agiter ; (fig.)
(se) troubler; émouvoir; être ému; ten diepste
ontroerd profondément ému.
ontroering f. agitation, émotion f.
ontrollen 1 v. tr. insép. dérouler; de vaan —
dérouler le drapeau; 2 voler à la lire, faire; 3 v.
intr. insép. descendre, é:happer.
ontronselen v. tr. insép. débaucher.
ontroomen v. tr insép. écrémer.
ontrooming f. écrémage m.
ontroommachine f. écrémeuse f.
ontroostbaar, ...elijk 1 adj. inconsolable, désolé;
2 adv. inconsolablement.
ontroostbaarheid f. désolation f.
ontrooven v. tr. insép. ravir, dérober.
ontrooving f. enlèvement, ravissement m.
1. ontrouw f. 1 infidélité; 2 déloyauté, mal-.
honnêteté f.
2. ontrouw 1 adj. infidèle; traïtre; — worden
aan trahir (son devoir, la vérité); de —e baren
les vagues traitresses; . 2 déloyal, malhonnéte;
D 3 méfiant ; 4 adv. infidèlement ; déloyalement..
ontruimen v. tr. insép. vider; (plus grand
espace) évacrwr; de kamer, het huis, de stad —
vider- les lieux.
o ntruiming f. évacuation f.
ontrukken v. tr. insép. arracher (à).
ontrusten v. tr. insép. inquiéter, agiter, troubler.
ontrusting f. inquiétude f., trouble m.
ontschepen v. tr. insép. débarquer.
ontscheping f. débarquement m.
ontscheuren v. tr. insép. arracher.
ontschieten v. intr. insép. échapper (à) ; ontschoten
zijn (oubli) avoir échappé, (fait ou dit
étourdiment) être échappé; 't zou me erg — cela
irait fout à fait à l'encontre de mes prévisions, je
me tromperais fort.
ontschoeien v. tr. insép. déchausser.
ontschorsen v. tr. insép. décortiquer, écorcer.
ontschorsing f. écorcement m.
ontschroeven v. tr. insép. dévisser.
ontschuldigen v. tr. insép. excuser.
ontsieren v. tr. insép. déparer ; défigurer.
ontslaan v. tr. insép. 1 (obligation) exempter,
dispenser; (ennui) débarrasser, défaire; 2 (biens)
relácher, lever la -saisie de; (prisonnier) reldcher,
élargir; (serviteur) congédier, (fonctionnaire)
donner sa démission à, relever; (mil.) libérer,
renvoyer.
ontslag n. V. ontslaan : 1 exemption, dispense f.;
débarras m.; 2 main-levée f.; élargissement;
congé m.; démission f. [sion f.
ontslagbrief m. 1 acte m. de main-levée; 2 démis-1
ontslapen v. tr. insép. 1 s'endormir; 2 (fig.)
s'endormir du sommeil éternel, expirer, décéder;
in den Heer, in den dood — s'endormir dans le
Seigneur, dans le sommeil de la mort; 3 (qqfois)
s'éveiller. [ser (de).
ontslipp(er)en v. intr. insép. échapper ,(à), glis-1
ontsluieren v. tr. insép. dévoiler.
ontsluipen v. intr. insép. s'esquiver.
ontsluiten 1 v. tr. insép. (chose fermée) ouvrir
(à) ; zich — s'ouvrir, (fleur) s'épanouir; 2 (personne
ou bête enfermée) lácher; (complot, dessein)
découvrir; (secret) révéler; 3 v. intr. insép.
(horl.) décliquer, partir.
ontsluiting f. ouverture f.; épanouissernent m.;
relaxation; découverte; révélation f.
ontsmetten v. tr. insép. désinfecter.
ontsmetter m. désinfecteur m.
ontsmetting f. désinfeclion f.
ontsmettingsmtdtiel n. désinfectant m.
ontsmettingsoven - 379 -- ontvetten
ontsmettingsoven m. étuve t. de désinfection.
ontsnappen v. intr. insép. (s' )échapper, s'évader;
ontsnapt zijn (danger évité) avoir échappé,
(retiré du danger) être échappé. V. ontschieten.
ontsnapping f. échappement m.; fuite f.
ontspannen v. tr. insép. T & 1 détendre; 2 (ressort)
démonter; (cheval) dételer; 3 (fusil) mettre
au cran de sf reté; 4 (nerfs) relaxer; (esprit)
délasser; zich - se délasser.
ontspanning f. 1 détente f.; 2 dételage m.; 3 relaxation
f.; 4 délassement m., récréation f.
ontspinnen v. tr. insép. 1 filer, faire; 2 (fig.)
développer, tramer; zich - se produire, se développer,
(conversation) s'engager.
ontsporen V. intr. insép. dérailler.
ontsporing f. déraillement m.
ontspringen v. intr. insép. 1 sautiller, sauter;
2 se lever en sursaut; 3 (liq.) jaillir; (rivière)
prendre sa source ; 4 (fig.) provenir, découler;
5 échapper (d) ; den dans - échapper au danger
ou d la justice ; het niet - ne pas y échapper, ne
pas éviter la punition.
ontspruiten V. intr. insép. 1 pousser, germer;
2 (fig.) provenir (de), nattre (de) ; (familie)
descendre (de) , être issu (de) .
1. ontstaan v. intr. insép. 1 naïtre, prendre
naissance, provenir, procéder; (feu) prendre
(naissance) ; er ontstaat il y a, (vent, orage,
dispute) il s'élève; daaruit ontstaat il en résulte
; doen -faire naitre ; 2 - met en être quitte
pour; 3 manquer; abandonner.
2. ontstaan n. naissance, origine, genèse f.
ontsteken 1 v. tr. insép. allumer, enflammer ;
een ontstoken vuur un feu allumé; 2 (fig.) enflammer,
embraser; tot gramschap - mettre en
colère; 3 (tonneau) mettre en perce; 4 v. intr.
insép. s'allumer, s'enflammer; 5 (méd.) s'enflammer;
een ontstoken wond une plaie enflammée;
6 (fig.) s'enflammer, bráler.
ontsteking f. 1 allumage, embrasement m.; 2 (fig.)
inflammation f., feu m.; 3 (tonneau) mise f. en
perce; 4 (méd.) inflammation f.
ontstekingskoorts, ... ziekte f..fièvre, maladie f.
inflammatoire.
ontstekingwerend adj. antiphlogistique.
ontstelen v. tr. insép. dérober, voler.
ontstellen 1 v. tr. insép. déranger; (horloge,
machine) détraquer; (instrum. de mus.) désaccorder
; (boussole) affoler ; 2 (fig.) émouvoir, troubler,
déconcerter; 3 v. intr. insép. se déranger, se
détraquer; (fig.) s'émouvoir, se troubler.
ontsteiling, ontsteltenis f. 1 dérangement m.;
2 (fig.) émotion f., trouble m.
ontstemdheid, ... ming f. 1 discordance f.; 2 (fig.)
mauvaise humeur f.
ontstemmen 1 v. tr. insép. désaccorder; 2 (fig.)
indisposer, mettre de mauvaise humeur; 3 v. intr.
Insép. se désaccorder; (fig.) se fdcher.
ontstentenis f. défaut in., absence f.; bij - van
(chose) d défaut de, (personne) en l'absence de.
ontstichten v. tr. insép. scandaliser.
ontstichting f. scandale m. [désobstruer.
ontstoppers v. tr. insép. déboucher; (méd.)t
ontstopping f. débouchement m.; (méd.) désobstruction
f. [découler (de).
ontstroomen v. intr. insép. s'échapper (de),,t
onttakelen v. tr. insép. dégréer.
onttiegen, ...telgen (onttoog, heeft onttogen) v.
tr. insép. retirer, óter.
onttoomen v. tr. insép. débrider. [moter.
onttQoveren v. tr. insép. 1 désensorceler;2 esca-1
onttrekken v. tr. insép. T retirer; (payement)
retenir , (besogne, obligation) soustraire; zich -
se soustraire ; se dérober ; (société) seséparer (de).
onttrekking f. enlèvement m.; retenue, soustraction,
séparation f.
onttronen v. tr. insép. détróner.
onttroning f. détrdnement m. [gréer.
onttuigen v. tr. insép. déharnacher; (mar.) dé-t
ontucht f. débauche, luxure f.
ontuchtig 1 adj. débauché, luxurieux; (regard,
mot, geste) impudique; 2 adv. en débauché;T
ontuchtigheid f. = ontucht. [impudiquement.
ontuig n. rebut ni.; bétisef.; (personne) canaille f.
ontval n. mot échappé; veel gevals veel -s qui
parle beaucoup dit beaucoup de mots inconsidérés,
ontvang m. réception f. V. ontvangst.
ontvangavond rn. soirée f. (de réception) .
ontvangbaar ad. recevable; (fig.) susceptible.
ontvan.gbaarheid f. rerevabilité; (fig.) suscepti -r
ontvangdag m. Tour m. (de réception !. [bilité.
ontvangen 1 v. tr. insép. T recevoir; (argent dQ)
toucher; (taxes) percpvoir; (physio;., mère) con -
cevoir • 2 n. réception f.
ontvangenis f. conception fontvanger
m. receveur; percepteur m.; (oase)
récipient; (appareil) récepteur m.; (iron.) cabinet
m . [recette 1.
ontvangerskantoor n., ...plaats f., ...post m.;
ontvangkamer f. salle f. ou salon m. de réception.
ontvangst f. réception f..; (argent) recette; (taxes)
pereeption f. ; bewijs van - a-cusé m. de réception
; bij de - van à la réception de, au recu de;
in -- nemen recevoir.
ontvangstbewijs n. accusé m.de réception.
ontvangster f. receveuse, perceptrice f.
ontvankelijkheid) = ontvangbaar(heid).
ontvaren v. intr. insép. 1 échapper (á) ; 2 partir
(en bateau) .
ontveinzen v. tr. insép. dissimuler.
ontveinzing f. dissimulation f.
ontvetten v. tr. insép 1 écorcher; 2 v. intr. insép.
perdre sa peau.
ontvelling f. écorchement m., écorchure f.
ontvetten v. tr. insép. dégraisser; (laine) dessuinter.
ontvlaamschen -- 380 ontzegeling
ontviaamschen v. tr. insép. déflamandiser.
ontviakken v. tr. insép. dégraisser
ontvlambaar adj. (der, cst) inflammable.
ontviambaarheid f. injiammabilité i.
ontvlammen 1 v . tr. insép. enflommer; 2 v. intr.
insép. s'enflammer.
ontvlamming r. inflammation f.
ontvieezen v. tr. insép. décharner.
ontvlekken = ontviakken.
ontvlieden, ,..ing = ontvluchten, ...ing.
ontvliegen v. intr. insép. s'envoler. dat is mij
ontvlogen (oubli) cela m'a échappé, (dit ou fait
étourdiment) cela m'est échappé.
ontvioolen v. intr. insép. s'écouler.
ontvluchten 1 v. tr. insép. fair; 2 v. intr. insép.
s'enfuir, se sauver, s'évnder.
ontvluchting f. tuite, évasion f.
ontvoerder m. ravisseur m.
ontvoeren v. tr. insép. enlever, ravir.
ontvoering f. enlèvernent m.
ontvolk(er)en 1 v. tr. insép. dépeup!er; 2 v. intr.
insép. se dépeupler, .e vider.
ontvolking f. dépeuplement m., dépopulation f.
ontvonken v. tr. & intr. insép. (^')enflammer.
ontvoogden v. tr. insép. émar..riper.
ontvoogding f. émancipation f.
ontvouwen v. tr. insép. 1 déplier, déployer;
2 (fig.) développer, expliquer; (scène) dérouler;
(coeur) découvrir.
ontvouwing f. 1 déplissage, déploiement m.;
2 développement m., explication f., exposé m.
ontvreemden v. tr. insép. aliéner, détourner;
dérober, voler.
ontvreemding f. détournement m., soustra{tion f.,
vol m.
ontwaken v. intr. insép. s'éveiller, (tout á coup)
se réveiller; doen — éveiller.
ontwaking f. réveil m
ontwapenen v. tr. insép. désarmer.
ontwapening f. désarmement m.
ontwaren v. tr. insép. apereevoir.
ontwarr(el)en v. tr. insép. débrouiller, démêler;
zich — uit se depêtrer de.
ontwassen v. intr. insép. (plante) sortir (de) ;
(enfant) devenir trop grand pour; de kinderschoenen
— zijn être sorti de 1'enfance; de roe(de)
- zijn être échappé d la férule; de school — zijn
avoir passé l'école.
ontwateren v. tr. sép. drainer, égoutter, dessécher;
(chim.) rectifier.
ontwei(d)en v. tr. insép. vider.
ontweldigen v. tr. insép. arracher de force.
ontwellen v. intr. insép. jaillir (de), sourdre (de).
ontwennen v. tr. & intr. insép. (se) déshabituer,
(se) désaccoutumer ; de borst — sevrer ; ontwende
gewoonte habitude abandonnée.
Ontwenning f. désaccoutumance f.
ontwQrp n. T projet m.; (dessin) ébauche f.:
(tableau) croquis m. ; (roman) esquissef.; (livre)
canevas to.
ontwerpen v. tr. insép. T projeter; (dessin) ébaucher;
(tableau) croquer; (roman) esquisser;
(rédaction) faire le projet de.
ontwerper m., ...ster f. projeteur m., ...euse f.,
auteur m.
ontwerping f. projection f., trac.ement, ébauchage
m. [dégrader.
ontwll(d)en v. tr. insép. profaner; (prêtre)t
ontw(d)er m., ...ster f. profanateur m., ...trice f.
ontwij(d)ing f. profanation; (prétre) dégradation
f.
ontwijfelbaar, ...lijk 1 adj. indubitable; 2 adv.
indubitablement, sans aucun doute.
ontwijfeibaarheid f. certitude f. complète.
ontwijken 1 v. tr. insép. éviter; 2 v. intr. insép.
fair, (s')echapper.
ontwijkend 1 adj. évasif; 2 adv. évasivement.
ontwikkeld adj. développé; (fig.) instruit, éclairé,
cultivé.
ontwikkelen 1 v. tr. insép. T développer; (rail.)
déployer; 2 v. intr. insép. & zich — se développer;
zich — tot se transformer en, devenir.
ontwikkeling f. développement m.; (mil.) déploiement
m.; (esprit) culture; (scient.) évolution f...
ontwikkelingsbaan f., ...ga-ngm. développement,
processus m.
ontwikkelingsgeschiedenis f. 1 embryologie;
2 anthropogénie f. [lution.
ontwikkelingsteer, ...theorie f.théorie f.de 1'évo-1
ontwinden v. tr. insép. 1 déplier, déployer, dévider;
2 (fig.) développer, dégager.
ontwoekeren v. tr. insép. arracher (d), conquérir
(sur) .
ontworstelen v.. intr. insép. arracher de haute
lutte ; conquérir (sur) .
ontwortelen v. tr. insép. déraciner.
ontworteling f. déracinement m.
ontwrichten v. tr. insép. déboiter, désarticuler.
ontwrichting f. déboitement m., désarticulation f.
ontwringen v. tr. insép. arracher (en tordant).
ontzadelen v. tr. insép. desseller; (bête de
somme) .débáter; (homme) désarconner.
ontzag n. respect m., autorité f., prestige m.; --
hebben avoir du prestige; geen — hebben manquer
d'autorité; zijn — verliezen perdre son
autorité; — inboezemen inspirer du respect.
ontzag(ge)Iijk 1 adj. (xer, cst) imposant, redoutable;
formidable; 2 excessif, énorme, terribie
; 3 adv. redoutablement, formidablement ;
excessi vement, terri blement .
ontzag(ge)iijkheid f. 1 prestige m., majesté f.;
2 immensité f.
ontzag(ver)wekkend adj. imposant, majestueux.
ontzegelen v. tr. insép. décacheter; déplomber;
(jur.) lever les scellés. [scellés.
ontzegeling f. décachetage; (jur.) levée f. des;
ontzeggen — 381 — onverbreekbaar
ontzeggen v. tr. insép. T refuser; (jur.) débouter
(de) ; (absolt) renoncer ; ontzegd worden être
interdit.
ontzegging f. refus m., interdiction f.; (jur.)
déboutance f., déboutement in.
ontzeilen v. tr. insép. 1 échapper (à la voile)
éviter; 2 priver de ses voiles.
ontzenuwen v. tr. insép. 1 énerver ; (viande) enlever
les tendons d; 2 (preuve) infirmer, réfuter.
ontzet n. délivrance, levée f. du siègc ; déblocage
m.
ontzetten v. tr. insép. 1 déplacer; déjoiridre,
disjoindre; (mar.) larguer; 2 (propriété) déposséder
(de), priver (de) ; (fonction) démettre (de) ;
destituer (de) ; uit de voogdij ontzet déchu de la
tutelle; 3 délivrer, dégager, débloquer; 4 troubler,
effrayer, épouvanter; ontzet adj. effrayé, saisi de
frayeur ; 5 het - se retirer, décamper.
ontzettend t adj. ( «er, cst) effrayant, affreux,
épouvaniable ; 2 adv. affreusement, épouvantablement.
ontzetting f. V. ontzetten : 1 déplacement m.;
déliaison, disjonction ; luxation f.; 2 dépossession;
destilution, déchéance f.; 3 délivrance f.; 4 trouble,
effroi m., épouvante f.
ontzield adj. inanimé.
ontzielen v. tr. insép. priver de In i'ie.
ontzien v. tr. insép. 1 (vénération) respecter;
2 (crainte) rcdouter, craindre; het - en avoir de
l' horreur ; 11< ontzie het cela me rebute; geen
geld, geen rnoeite-- ne pas ménagerl'argent,sesi
ontzind 'adj. fou. [peines.
ontzindheid f. folie f.
ontzinken v. intr. insép. échapper; (forces, courage)
abandonner.
ontzuren v. tr. insép. désaigrir; (chim.) désacidifier,
désoxygéner; (fig.) enlever.
ontzwachtelen v. tr. insép. démailloter; (fig.)
developper, devoiler.
ontzwellen v. tr. & intr. insép. (se) désenfler.
ontzwemmen v. intr. insép. échapper (à la;
onuitbl jfbaar adj. fatal. [nage).
onuitbluschbaar,... blusschelijk adj. 1 inextinguible;
2 adv. d'une facnn inextinguible.
onuitdenkbaar adj. inimaginable.
onuitdoofbaar adj. inextinguible.
onuitdrukbaar, ...kelilk adj. inexprimable.
onuitgegeven adj. 1 non dépensé; 2 (écrit) inédit.
onuitgelegd adj. 1 non étalé; 2 (fig.) inexpliqué.
onuitgemaakt adj. 1 mal effacé, mal dégraissé;.
2 sans injures; 3 en suspens, indécis, incertain.
onuitgesproken adj. non prononcé, inexprimé,^
o nuitgezocht adj. inassorti. [informulé.
onuitiegbaar, ...gelijk adj. inexplicable.
onuitputbaar, ...telijk 1 adj. inépuisable, intarissable,
2 adv. inépuisablement.
onuitrekenbaar 1 adj. incalculable; 2 adv. d'une
manière incalculable.
onuitroeibaar, ...eiijk adj. inextirpable, indéraci
nable.
onuitspreekbaar, ...sprekelijk 1 adj. inexprimable,
indicible; (relig.) ineffable; 2 adv. indiciblement
; ineffablement.
onuitspreekbaarheid,... sprekelij kheid f. impossisibilité
f. d'c'xprimer ; ineffabilité f.
onu;tstaanbaar, ...lijk 1 adj. insupportable, intolérable;
2 adv. insupportablement, terriblemeni.
onuitvoerbaar, ...lijk adj. inexécutable, irrénlisable.
onuitvoerbaarheid, .. Jij kheid f. impossibilité,
impraticabilité €.
onuitwischbaar, ...wisschelijk 1 adj. ineffacable;
2 adv. ineffacablement. [bilité 1.
onuitwischbaarheid, ...wisschelijkheid f. indélé-1
onvaderiandsch, onvaderlandiíevend adj. antipal
riotique.
onvast 1 adj. instable, peu solide, faible; (main)
vacillant ; (pied, marche) chancelant ; (sol) mouvant
; 2 (fig.) faible, chancelant, irrésolu ; (sommei!)
léger; 3 adv. faiblement; irrésolumeent.
onvastheid f. faiblesse, instabilité; (fig.) irrésolution,
versatilité; légèreté f.
onvatbaar adj .1 insaisissable; 2 (fig.) pen susceptible
(de), insensible (â).
onveilig 1 adj. peu sur, sans sécurité, périlleux;
- naken infestei ; 2 adv. d'une manière peu sure.
onveiligheid f. manque de sécurité, pér - il n^.
onveranderbaar, ...lijk 1 adj. invariable, immuable;
2 invariablement.
onveranderbaarheid, ... tij kheid f. invariabilité,
immu (1)abilité f.
onveranderd adj. non changé, irraltéré, impassible,
toujours le méme; - laten laisser en 1'état.
onverantwoord adj. injustifié.
onverantwoordelijk 1 adj. injustifiable; (personne)
irresponsable; 2 adv. d'une facon injustifiable
ou impardonnable.
onverantwoordelijkheid f. caractère m. injustifiable;
irresponsabilité f.
onverbasterd adj. non abrztardi, pur.
onverbeterbaar, ...lijk 1 adj. incorrigible; 2 accompli,
parfait; 3 adv. d'une facon incorrigible
ou accomplie.
onverbeterbaarheid, ...iijkheid f. incorrigibilité;
perjection f. [blement.
onverbiddelijk 1 adj .inexorable; 2 adv. inexora-1
onverbiddelijkheid f. inexorabilité f.
onverbloemd 1 adj. sans métaphore, sans déguisement,
franc, simple; 2 adv. franchement, simplement.
onverbogen adj. 1 non ployé; 2 (gramm.) non
décliné, indéclinable.
onverbrandbaar, ...elijk adj. incombustible.
onverbreekbaar, ...brekelijk 1 adj. infrangible,
incassable; 2 (fig.) inviolable; 3 adv. inviolablement.
o ,averbreekhaarheid — 382 — onverpoosd
onverbreekbaarheid, ... brekelijkheid f. infrangifiilité;
inviolabilité f.
onverbuigbaar, ...elfijk adj. 1 non pliable, inflexible;
2 (gramm.) indéclinable.
tinverbuigbaarheid f. inflexibilité; (gramm.)
indéclinabilité f.
onverdacht 1 adj. non soupeonné, insuspect;
2 inopiné, inattendu ; 3 adv. sans suspici on ;
inopinément. [tenable.
onverdedigbaar, ...lijk adj. indéfendable, insou-1
onverdeelbaar adj. indivisible.
onverdeeld 1 adj. indivisé, entier; (jur.) indivis;
2 unanime; 3 adv. sans partage; unanimement;
(jur.) par indivis.
onverdeeldheid f. indivision ; unanimité f.
onverdelgbaar, ...elijk adj. inexterminable, indestructible.
[lité f.
onverdelgbaarheid, ...elijkheid f. indestructibi-t
onverderfeiijk adj. incorruptible, inaltérable.
onverdicht adj. non fictif, non controuvé.
onverdiend 1 adj. immérité; 2 adv. sans l'avoir
mérité.
onverdienste f. démérite; immérite m.
onverdienstelijk adj. & adv. sans mérite.
onverdoofbaar adj. internissable; (son) impossibie
d étouffer.
onverdraaglijk 1 adj. insupportable, intolérable;
2 adv. insupportablement.
onverdraaglijkheid f. intolérabilité f.
onverdraagzaam 1 adj. peu accommodant;
2 (relig., polit.) intolérant , 3 adv. d'une manière
peu accommodante ou intoléranie.
onverdraagzaamheid f. 1 humeur peu accommodante;
2 intolérance f.
onverdroten 1 adj. infatigable, persévérant;
2 adv. sans se lasser, sans se rebuter.
onvereen(ig)baar 1 adj. inconciliable, contradictoire;
(couleurs) disparate; (métaux) inalliable;
(fonctions) incompatible ; 2 adv. inconciliablement,
contradictoirement.
onverflauwd adj. inaffaibli.
envergsnkelijk adj. impérissable, éternel.
onvergankelijkheid f.'caractère m. impérissable,
éternité f.
onvergeefbaar, ...geeflijk, ...gefeiijk I adj. impardonnable;
2 adv. d'une manière impardonnable.
[ou à récompenser.
enverggidbaar, ...elfijk adj. impossible d revaloiri
onvergelijkbaar, ...elijk 1 adj. incomparable;
2 adv. incomparablement. [lité f.
4nvergel ijkbaarheid, ...elijkheid f. incomparabi-i
©nvergenoegd 1 adj. mécontent; 2 adv. avec méontentement.
onvergenoegdheid f. mécontentement m.
onvergetelijk adj. inoubliable.
)nvergezeld, ...gezelschapt adj. inaccompagné,
sans compagnie.
Dnvergoed adj. sans dédommagement.
onverhinderd adj. & adv. sans empêchement.
onverhoeds adv. inopinément, á l'improviste.
onverhoedsch adj. inopiné, soudain.
onverholen 1 adj. non manifeste; 2 ouvert, franc
3 adv. ouvertement, franchement, carrément.
onverhoopt 1 adj. inespéré, inopiné; 2adv. inopinérnent.
onverhuurd adj. sans locataire, vacant.
onverjaarbaar adj. imprescriptible.
onverkiesbaar adj. inéligible.
onverkiesbaarheid f. inéligibilité f.
onverklaarbaar 1 adj. inexplicable; 2 adv inexplicablement.
onverklaarbaarheid f. inexplicabilité f.
onverkleinbaar adj. irréductible.
onverkleinbaarheid f. irréductibilité f.
onverkocht adj. invendu.
onverkoopbaar, ...elijk adj. invendable; (effen)
innégociable; (article) resté pour compté.
onverkort adj. 1 non réduit; sans coupure; 2 entier
; sans préjudice.
onverkrijgbaar adj. inacquérable.
onverkwikkelijk adj. peu encourageant, peu;
onverlaat m. scélérat m. [édifiant.
onverlet 1 adj. nonempéché, libre; 2sainetsauf;
3 i na percu ; 4 adv. li brement ; sans blessure.
onverliesbaar adj. imperdable, inamissible.
onvermaard adj. sans célébrité.
onvermakelijk 1 adj. désagréable; 2 adv. désagréablement.
Ltionné.
onvermeld adj. passé sous silence; non men-j
onvermengd adj. sans mélange, pur.
onvermijdbaar, ...elijk 1 adj. inévitable; 2 adv.
inévitablernent. [d'éviter.
onverm ijdbaarheid, ...eli jkheidf. impossibilité f.3
onverminderd adj. 1 non dirninué; 2 adv. &prép.
sans préjudice (de).
onverminkt adj. non estropié; intact.
onvermoed 1 adj. inopiné; 2 adv. inopinément.
onvermoeibaar, ...elijk 1 adj. infatigable; 2adv.
infaligablement. [relache.
onvermoeid 1 adj. infatigué, inlassé; 2 adv.sansj
onvermoeidheid f. infatigabilité f.
onvermogen n. 1 (force) impuissance f.; 2 (argent)
indigence f.; (comm.) insolvabilité f.
onvermogend adj. 1 impuissant; 2 indigent;
insolvable; school voor -en école gratuite.
onvermogendheid f. = onvermogen.
onvermurwbaar, ...eiijk 1 adj. inexorable; 2 adv.
inexorablement.
onvernielbaar, ... nietigbaar adj. indestructible.
onvernuítig 1 adj. déraisonnable; (privation)
irraisonnable; niet onvy^rnuftig assez ingénieux;
2 adv. sans raison.
onverplicht adj. non obligé, libre; (acte) non
obligatoire.
onverpoosd 1 adj. infatigable; 2 adv. sans
reldche.
onverricht -- 383 — onvoordeelig
onverricht adj. inexécuté, inaccornpli; —er zake
sans avoir rien fait, bredouille.
onversaagd 1 adj. non découragé; (ordin.) intrépide,
résolu ; 2 adv. sans crainte.
onversaagdheid f. intrépidité f.
onverscheurbaar, ...lijk adj. indéchirable.
onverschil n. différend m.; in — zijn être en
brouille.
onverschillig 1 adj. T indifférent; 2 adv. T indifféremment;
dat is mij — cela in'est égal, ceta
rn'importe peu; — hoe n'importe comment; —
welk n'importe lequel.
onverschilligheid f. indifférence f.
onverscho_onbaar, ...lijk 1 adj. inexcusable;
2 adv. sans excuse.
onverschrokken 1 adj. intrépide, sans peur;
2 adv. intrépidement, sans peur.
onverschrokkenheid f. intrépidité f.
onversllltbaar, ...elijk adj. inusable.
onversneden adj. (liq.) non coupé, pur.
onverstaanbaar, ...lijk 1 adj. incompréhensible,
inintelligible; 2 adv. d'une manière incompréhensi
ble.
onverstaanbaarheid, .. .lij kheid f. incomprénensibilité,
inintelligibilité f.
onverstand n. 1 inintelligence f.; 2 bêtise, ignorance;
déraison f.; 3 (personne) sof m., sotte f.
onverstandig 1 adj. inintelligent, déraisonnable;
2 bête, sot ; —e streek sottise f.; 3 adv. sans raison
; sottement.
onverstandigheid f. == onverstand 1 & 2.
onverstoorbaar, ...lijk adj. imperturbable.
onverstoorbaarheid, ...lijkheid f. imperturbabilité
f.
onverstoord 1 adj. calme; 2 adv. avec calme.
onvertaalbaar adj. intraduisible.
onvertaald adj. intraduit. [sable.
onverteerbaar, ...lijk adj. 1 indigeste; 2 inépui-j
onverteerbaarheid f. 1 indigestibilité f.; 2 impossibilité
f. de dépenser.
onvertraagd adj. sans retard.
onvertroostbaar, ...elijk 1 adj. inconsolable;
2 adv. inconsolablement.
onvervaard adj. & adv. sans peur.
onvervalscht 1 adj. non falsifié, pur, naturel;
(écrit) auth- entique; 2 adv. avec pureté.
onvervreemdbaar adj. inaliénable.
onvervreemdbaarheid f. inaliénabilité f.
onvervroren adj. n'avant pas froid aux yeux,
hardi. [irréalisable.
onvervulbaar adj . i imposst Lee á occuper :2 (fig.)1
onvervuld adj. 1 inoccupé; 2 (tig 1 non satisf_rit ;
irréalisé.
onverwacht 1 adj. inattendu, inopiné ; op het
—st tout d fait d l'improviste; v. inopiné-T
onverwachts adv. inopinément. [ment.
3nverwe kbaar, ...elfijk adj. inflétrissable; (fig.)
incorruptible.
onverwerpbaar, ...elijk adj. irrécusable, irréfragable.
onverwijld 1 adj. non diffcré, immédiat; 2 adv
sans retard, sur-le-champ.
onverwinbaar, ... nelijk adj. invincible.
onverwondbaar(heid) = onkwetsbaar(heid).
onverwonnen adj. invaincu.
onverwrikbaar, ...kelijk 1 adj. inébranlable;
2 adv. inébranlablement.
onverzaadbaar 1 adj. insatiable; (chim.) insaturable;
2 adv. insatiablement.
onverzagdbaarheid f. insatiabilité.
onverzadelijk(heid), ...zadigbaar(heid) f.
onverzaadbaar(heid).
onverzadigd adj. irrassasié; (passion) inassouva.
onverzegel d adj. sans cachet ; sans sceau.
onverzeld adj. inaccompagné.
onverzetbaar, ... olijk adj. 1 impossible d de-.
placer; 2 impossible d engager ou d hypothéquer r
3 (fig.) inébranlable; (mauv. part.) obstiné.
onverzetbaarheid, ... elijkheid f. 1 impossibi.
lité f. de déplacer; 2 impossibilité f. d'engager ou
d'hypothéquer; 3 (fig.) fermeté, opiniátreté f.
onverzoenbaar, ...lijk 1 adj. irréconciliable;
2 adv. irréconciliablement.
onverzoenbaarheid f. implacabilité f.
onverzoend adj. irréconcilié.
onverzorgd adj. 1 non établi ; 2 sans ressources.
onverzwakt adj. inaffaibli.
onvindbaar, ...olijk adj. introuvable.
onvloeibaar adj. influide.
onvoeg(e)lijk(heid), ... zaam(held) = ongevoegelijk(
heid).
onvoelbaar adj. impalpable; (phys.) intactile.
onvoldaan adj. 1 inaccompli; (compte) impaye;
2 (fig.) non satisfait, désappointé.
onvoldoende 1 adj. peu satisfaisant, insuffisani;
2 adv. insuffisamment.
onvoldragen adj. pas encore d terme, avorté.
onvoleind(igd) adj. inachevé.
onvolkomen 1 adj. imparfait; 2 adv. imparfaitement.
onvolkomenheid f. imperfection f.
onvolledig 1 adj. incomplei; 2 adv. incomplète-I
onvolledigheid f. défectuosité f. [ment.
onvolmaakt 1 adj. imparfait; 2 adv. imparfai-i
onvolmaaktheid f. imperfection f. [tement..
onvoipr -, zen adj. jamais assez loué ou exalté.
onvoitdllig adj. incomplet, pas en nombre.
onvo ltalligheid état m. inpromplet.
orvoitooi.d adj. inachevé; (gramrn.) imparfait.
onvolwassen adj. pas adulte; (mauv. part)
rabrougri.
onvoorbedacht adj . & adv. sans préméditation.
onvoorbereid adj. & adv. sans préparation; —
maken, spreken etc. improviser.
onvoordeelig i adj. désavantageux; 2 adv. désuvantageusement.
onvoordeeligheid — 384 — onw1jsgeerig
onvoordseligheid f. désavantage m.
onvoorspQgdig 1 adj. peu prospère; niet - assez
prospère; 2 adv. d'une fafon peu prospère.
Onvoorwaardelijk 1 adj. absolu; (ordre) catégorique;
2 adv. absolument, sans restriction.
onvoorzien 1 adj. non pourvu; impourvu;
2 imprévu, inopiné; 3 adv. d l'improviste.
onvoorziens adv. à l'improviste.
onvoorzichtig 1 adj. imprudent, imprévoyant;
2 adv. imprudemment.
onvoorzichtigheid f. imprudence, imprévoyance f
onvorstelijk 1 adj. peu digned'un prince; 2 adv.
pas en prince.
tinvriend m. adversaire m.; te(n) - hebben
avoir comme adversaire, avoir contre soi.
onvriendelijk 1 adj. peu aimable, désobligeant;
(choses) désagréable; 2 adv. d'une facon peu
.[imable ou gracieuse.
onvriendelijkheid f. manque m. d'amabilité ou de
bienveillance.
onvriendschappelijk l adj. inamical; 2 adv. peu
amicalement.
onvrij 1 adj. (condition) serf, esclave; 2 non
libre; non exempt; (marchandises) taxé; (choses)
prohibé; 3 (Iieu) peu st~ir; 4 adv. pas librement,
avec contrainte.
envrijwillig 1 adj. involontaire, instinctif; 2 adv.
involontairement, instinctivement.
onvrijzinnig 1 adj. anti-li béral ; 2 adv. anti -t
envroed adj. inintelligent. [libéralement.
envroom 1 adj. peu dévot indévot; 2 adv. indévotement:
onvroomheid f. manque m. de dévotion.
onvrouwelijk 1 adj. peu féminin, pas comme une
femme; 2 adv. pas en femme.
onvruchtbaar adé. stérile.
onvruchtbaarheid f. stérilité f.
onwaar 1 adj. inexact, faux; 2 adv. inexactement,
faussement.
onwaarachtig 1 adj. peu véridique,faux; 2 adv.4
onwaarachtigheid f. fausseté f. [faussement.
tinwaarde f. 1 absence de valeur, invaleur, nonvaleur
f.; van - nul; van - verklaren annihi-
Ier; 2 chose insignifiante, futilité f.
onwaardeerbaar, ...lijk 1 adj. inestimable;
2 adv. inestimablement.
onwaardig 1 adj. indigne; 2 adv. indignement.
onwel°r.digheid f. indignité f.
enwaarheid f. contre-vérité, inexactitude, faus-i
enwaarneembaar adj. imperceptible. [seté f.
onwaarschijnlijk 1 adj. invraisemblable; 2 adv.
invraisem blablement.
onwaarschijnlijkheid f. invraisemblance f.
•nwankelbaar 1 adj. inébranlable; 2 adv. inébranlablement.
onwar.kelbaarheid f. stabilitéf.
tinweder etc. = onweer etc.
•nweegbaar adj. impondérabfe.
onweer n. (en) orage m.; (mer) tempéte - f.;
er komt - il survient de t'orage.
onweerbaar adj. 1 sans défense; 2 invalide.
onweeren v. intr. insép. faire de l'orage.
onweerhoudbaar adj. irrésistible.
onweerlegbaar, ...leggelijk I adj. irréfutable;
2 adv. irréfutablement.
onweerlegbaarheid, ...leggelijkheid f. irréfuta-T
onweerlegd adj. irréfuté. 1 [bilité f.
onweerroepeiijk 1 adj. irrévocable; 2 adv. irré-T
onweersbui f. bourrasque f. [vocablement.
onweershoofd n. 1 trombe f.; dragon m.; 2 (fig.)
baromètre m.; hij heeft een - eest un baromètre.
onweerslucht f. ciel m. orageux ou de tempéte.
onweerspreekbaar, ...sprekeiijk 1 adj. incontestable;
2 adv. incontestablement.
onweerstaanbaar, ...staaniijk, ...standelijk 1
adj. irrésistible; 2 adv. irrésistiblement.
onweerstaanbaarheid, ...lijkheid f. irrésistibilité
f.
onweersvogel m. 1 oiseau de tempête, tourlis,
(mer) pétrel m.; 2 (fig.) oiseau m. de mauvais;
onweerswolk f. nuée f. d'orage. [augure.
onwel adj. indisposé.
onwelgevallig 1 adj. désagréable; 2 adv. désagréablement.
onwelkom adj. pas bienvenu, importun.
onwellevend 1 adj. impoli; 2 adv. impoliment.
onwellevendheid f. impolitesse f.
onwelluidend 1 adj. inharmonieux; 2 adv. inharmonieusement.
onwelluidendheid f. inharmonie f.
onwelvoeg(e)lijk 1 adj. malséant, inconvenant;
2 adv. d'une facon inconvenante.
o nwelvoeg(e)ii j kheidf. malséance,inconvenanee f.
onwelwillend 1 adj. malveillant; 2 adv. avec malveillance.
onwelwillendheid f. malveillance f.
onwerkzaam 1 adj. inactif; passif; (remède)
inefficace; 2 adv. passivement; inefficacement.
onwerkzaamheid f. inactivité; passiveté; inefficacité
f.
onwetend 1 adj. ignorant; - zijn in étre ignorant
en; - zijn van ignorer; 2 adv. avec ignorance,
insciemment.
onwetens adv. sans le savoir, d mon (ou ton ou
son etc.) insu ; involontairement.
onwetenschappelijk adj. peu scientifique, antiscientifique.
onwettelijk, onwettig 1 adj. (loi) illégal; (droit)
illégitime; 2 adv. illégalement; illégitimement.
onwettelijkheid, onwettigheid f. (loi) illégalitc;
(droit) illégitimité f.
onwezenlijk adj. irréel; chimérique.
onwijs 1 adj. peu sage, malavisé, peu malin;
2 bête, sot; 3 adv. peu sagement, sottement.
onwijsgeerig 1 adj. antiphilosophique 2 adv.
antiphilosophiquement.
onwil — 385 — og
onwil m. 1 mauvaise volonté; 2 répugnance f.;
met — d contre-coeur.
onwillekeurig = onvrijwillig.
onwillens adv. sans le vouloir, involontairement;
willens of — bon gré mal gré.
onwillig 1 adj. 1 involontaire; 2 indocile, revêche;
3 adv. involontairement; à contre-coeur.
onwilligheid f. humeur revéche, mauvaise volontéf.
onwinbaar adj. 1 impossible à gagner; 2 invincible.
onwis 1 adj. incertain; 2 (pas) chancelant ; (dette)
mal assuré; 3 adv. d'une manière incertaine.
onwisheid f. incertitude f.
onwondbaar(heid) = onkwetsbaar(heid).
onwraakbaar adj. irrécusable. [lablement.
onwrikbaar 1 adj. inébranlable; 2 adv. inébran-t
onwrikbaarheid f.fermeté f. inébranlable.
onzacht 1 adj. dur, rude; 2 adv. durement, rudement.
onzachtaardig adj. & adv. sans douceur.
onzaehtaardigheid f. manque m. de douceur.
onzachtheid f. dureté, rudesse f.
onzachtmgedig(heid) == onzachtaardig,(hei.d).
onzalig 1 adj. malheureux; (choses) fatal; 2
(mceurs) impie; 3 adv. malheureusement; d'une
fafon impie.
onzaligheid f. fatalité ; impiété f.
onze 1 adj. poss. notre, nos; 2 pron. poss.: de—,
het — le ou la nótre, les nótres.
onzedekundig 1 adj. peu moral; 2 adv. peu
moralement.
onzedelijk 1 adj. immoral; 2 adv. immoralement.
onzedelijkheid f. immoralité f.
onzedig 1 adj. immodeste; 2 adv. immodestement.
onzedigheid f. immodestie f.
onzeewaardig adj. innavigable.
onzegbaar, ...(ge)lijk 1 adj. indicible; 2 adv•
indiciblement.
onzeker 1 adj. (x der, pst) incertain ; problématique;
(hasard) aléatoire; 2 peu srr, dangereux;
3 adv. d'une manière incertaine ou peu sf2re.
onzekerheid f. incertitude f.; danger m.
onzelfstandig 1 adj. dépendant, sans caractère;
2 (philos.) insubstantiel; 3 adv. sans caractère;
sans substance.
onzelfstandigheid f. 1 dépendance f.; manque m.
de caractère ; 2 insubstance f.
Onze-Lieve-Heer m. le bon Dieu m.
Onze-Lieve(n)-Heersbeestje n. bête d bon Dieu,
coccinelle f.
Onze-Lieve-Vrouw f. Noire-Dame f.
Onze- Lieve-Vrouwenbedstroo n. aspérule f.,
Onze-Lieve-Vrouwenschoen m. pantoufle f. de
Notre-Dame. [de Thuyne.
Onze-Lieve-Vrouw van Tuine f. Notre-Dame f.;
onzent pron. : te(n) — chez nous.
onzenthalve, onzentwege adv. quant d nous,
pour nous.
onzentwil(le) : om — loc. pour l'amour de nous.
Onze-Vader n. Notre Père m., oraison f. dominieale,
pater m.
onzichtbaar, onzienbaar, onzienlijk 1 adj. invisible
(d) ; 2 adv. invisiblement.
onzichtbaarheid, onzienlijkheid f. invisibilité f.
onzjjdig 1 adj. neutre; (décision) impartial;
— maken, —verklaren neutraliser; 2 adv. neutralement;
impartialement.
onzUdigheid f. neutralité, impartialité f.
onzin m. non-sens m., absurdité f.; — praten, —
uitslaan débiter des non-sens.
onzindelijk 1 adj. malpropre; 2 adv. malpro-;
onzindelijkheid f. malpropretéf. [prement.
onzinnelijk adj. 1 non sensuel; 2 suprasensible,
immatériel.
onzinnig 1 adj. insensé, lou; 2 absurde, déraisonnable;
tot in 't —e jusqu'à l'absurde; 3 adv.
d'une manière insensée ou absurde.
onzinnigheid f. folie; absurdité f.
onzondig 1 adj. impeccable, innocent; 2 adv.
sans péché.
onzuiver 1 adj. impur, sale; —e afdruk épreuve
baveuse; 2 - faux; 3 mêlé; (vin) sophistiqué;
4 (poids) brut; 5 (langue, style) impur, incorrect;
6 adv. impurement,faussement. [tion f.
onzuiverheid f. impureté, fausseté, sophistica-Z
ooft n. fruit m.; (collect.) fruits m. pl.; — en
nagerecht fruits dessert.
ooftbeschrijving f. pomographie f.
ooftboom m. arbrefruitier m.
ooftkenner m. pomologue m.
ooftkennis, ooftkunde f. pomologie f.
ooftteelt f. pomiculture f.
oofttuin m. jardin m. Fruitier.
oog n. ( en, ' je) T & 1 teil in. (p1. yeux); —je
1 pelit teil, bel ceil, 2 clin m. d'ceil, ecillade f. ;
blauwe —en hebben avoir les yeux bleus; (een)
blauw — (hebben) (avoir l')ceil poché; een —
uitslaan éborgner ; zijn —en beginnen hein open
te gaan il commence à ouvrir les yeux; geheel —
zijn être tout yeux; het — werpen op ou laten
vallen op jeter les yeux sur; een goed (kwaad) —
hebben op regarder de bon (rnauvais) teil; iem.
de —en uitsteken crever les yeux d qq.; schele
—en maken ou geven faire loucher d'envie ; zijn
—en blind zien s'aveugler à force de regarder;
ziender —en les yeux ouverts; zijn —en (laten)
weiden repaïtre ses yeux; 2 (avec des prép.)
een traan in het — une larme d l'ceil; in de —en
vallen sauter aux yeux; in de —en schijnen donner
dans la vue; in ou onder de —en (durven)
zien (oser) regarder en face; in het — hebben
avoir en vue; in het — krijgen apercevoir; in het
— steken donner dans les yeux, het in de —en
doen druipen le faire payer cher; ik kan dit In
mijn — bergen il en tiendrait autant dans mon
tril; in mijn — à mon avis; in zijn eigen—en à
rugappel — 386 — ooilam
son propre avis; onder vier —en entre quatre
yeux; op het — d la vue, d première vue, (sans
préparation) d vue; op het — hebben viser;
beter uit zijn —en zien y regarder mieux; uit
het — verliezen perdre de vue; goed uit zijn
—en kijken ouvrir le bon teil; de deugnieterij
zlet hem ten —en uit la méchanceté lui est peinte
ndans l'ceil; voor aller — d la vue de tous; voor
--en hebben avoir devant les yeux; 3 (express. &
prov.) een -- in 't zeil houden avoir l'ceil au
griet; een rad voor de —en draaien mener par
,ie nez; zand in de —en werpen jeter de la poudre
aux yeux; — om — teil pour teil; uiter —en
uiter harten loin des yeux loin du coeur; 4 apparence
f. ; dat heeft geen — cela na pas d'apparence;
5 (métaph.) teil; (aiguille) teil ou chas-m.;
(agrafe) porte f.; (ciseaux, clef) anneau m.;
(oordage, voile, ris, couture, métier de tissage)
Billet m. ; (filet) maille f.; (abcès) pointe f.;
(dé à jouer) point m.; tegen twaalf —en gooien
vou!oir abattre le double six.
oogappel m. prunelle f.; is mijn — mest cher
comme (la prunelle cie) mes yeux.
oogarts m. oculiste m.
oogbad n. bain m. oculaire.
oogbal m. globe m. de l'ceil.
oogbedrog n. -illusion f. d'optique.
oogbeen n. os m. de la pommette.
oogbeschrijving f. opht(h)almographie f.
oogbout m. piton m.
eogelijn n. petit ou joli teil m.; (fig.) joyau m.
Dogen v. tr. 1 regarder, guetter; 2 voir (vers),
viser (à).
oogenblik n. & m. 1 clin in. d'ceil; 2 (fig.) clin
d'ceil, instant, moment m.; (iron., ennui) quart m.
d'heure; ieder — d fout moment, dun moment d
i'autre; het juiste — waarnemen profiter du
moment.
eogenblikkelijk 1 adj. momentané, instantané;
2 adv. momentanément, instantanément.
oogendienaar m., ...dienster f. flagorneur, valet
m.; flatteuse f.
oogendienst f. flagornerie f.
oogendokter m. oculiste m.
oogendracht f. chassie f.
oogenklaar n. éclaire f.
oogenschilnlijk 1 adj. (cDerr, cDst) apparent,
+tvident; 2 adv. apparemment, évidemment.
oogensChouw f. inspection, revue; (jiur.) descente
f.; in — nemen inspecter, passer en revue.
oogenspraak, ...taal f. langage rn.. des yeux.
oogentroost m. eufraise, euphraise f.
uogenverblinding f. trompe-l'n'il m.
ooggetuige m. & f. témoin m. oculaire m.
oogglas n. lorgnon m.; (grossissant) loupe f.;
<téléscope) oculaire m.
ooghaar n. cil m.; (tollont.) cils m. pl. En comç,
os. ciliaire.
oogheelkunde f. oculistique, opht(h)almiatrie f.
ooghoek m. coin de l'ceil, canthrope m.; (dessin,
peint.) larmier m.
oogholte, ... kas f. orbite f. En comps. orbitaire.
oogjesgoed n. toile f. marquée de pois ou granitée.
oogklep f. ceillère f.
oogknip m. clin m. d'ceil.
oogkwaal f. mal m. aux yeux.
ooglap ni., oogleer n. ceillère f.
ooglid n. paupière f. En compos. palpébral.
ooglijder m. opht(h)almique rn.
ooglijk adj. agréable d l'ceil.
oogluiken v. intr. sép.fermer les yeux (sur),êtfe
de connivence (avec).
oogluiking f. connivence f.
oogmaat f. estimative, vue f. d'ceil; een goeie —.
hebben avoir le compas dans l'o il.
oogmeester m. oculiste m. [de, afin de.
oogmerk n. but m.; met ('t)---om avec le desseint
oogmiddel n. remède m. opht(h)almique.
oogontsteking f. opht(h)almie; (interne) oph-1
oogopslag m. coup m. d'ceil. t(h)almile f.
oogpijn f. mal m. d'yeux.
oogpunt n. (point m. de) mire f.; uit het — var)
au point de vue de.
oogrijm n. rime f. pour l'ceil.
oogscherm n. visière f.
oogspiegel m. opht(h)almoscope m.
oogst m. 1 (couper et recueillir) moisson;
(recueillir) récolte; (fruits) cueillette; (vin) vendange
f.; zijn — opdoen s'approvisionner ; 2
(mois) aoit m.
oogsten v. tr. V. oogst : moissonne', récolter,
cueillir, vendanger ; ( fig.) recueillir.
oogster rn., oogstster f. moissonneur, récolteur,
vendangeur in., ...euse f.
oogstmaand f. mois m. doodt. [rieure.:
oogtand m. (denƒ f.) ceillère f.; canine f. supé-1
oogverblindend adj. aveuglant, éblouissant.
oogverblinding f. aveuglement, éblouissenient ,
(fig.) trompe-1'wil m.
oogvlak, ...vlek f. dragon rn., taie f.
oogvlies n. tunique f.; hard — sclérotique f.
oogwenk rn. clin d'ceil. signe m. de l'ceil.
oogwit n. 1 blanc de l'ceil: 2 (fig.) but m.
oogzalf f. onguent m. opht(h)almique.
oogzeer n. mal m. aux yeux.
oogzenuw f. nerf m. optique.
oogziekte f. opht(h)almie f.
ooí f. brebis f.
ooievaar in. ( c's & ... aren) cigogne f.; jonge
cigogneau m.; Egyptische — ibis m.
ooievaarachtig adj. ciconien.
ooievaarsbek m. 1 (zoo.) bec m. de cigogne,
2 (bot.) géranium m.; 3 (bot.) peigne m. do
Vénus; 4 (instrum.) bec-de-grue m.
ooilam n. agneau m. femelle; dat is zijti — c'es
son unique brebis f.
ooit . — 387 — oorlog
ooit adv. jamais.
ook adj. 1 aussi ; ik zal het —doen je le ferai
aussi,j'enferai autant, jeleEerai bien moi-même;
— de kleinste mime le plus petit; 2 — niet non
plus; ik — niet moi non plus; hij doet het ook
niet ii ne le fait pas non plus; 3 (après un
Interr.) donc; wie was het—(weer)? qui était-ce
donc?waar is hij—(weer) ?ou donc est-il ?4(au
début de la propos.) conj. aussi, c'est pourquoi;
5 conj. mais, en effet : dat is ook zoo mais c'est
comme cela, c'est en effet comme cela (dat is ook
zoo cela est comme cela aussi) ; het geeft ook
wat of il ne sert de rien de; hij weet --- niets
mais il ne sait rien; 6 (après une conj. ou un
pron. relat.) conj. que; wie — qui que; wat —
quoi que; welke — quelque que; hoe — quelque
que; waar — à quelque endroit que; wanneer —
n'importe quand; indien —, of — quoique,
quand même ; hoe groot hij--zij quelque grand
qu'il soit.
dolijk 1 adj simple, bête; 2 malin, rusé; —e vos
fin renard; 3 espiègle, fri pon ; 4 (santé) mal ;
5 adv. bétement; avec mali ce ; en f ri pon ; 6 vilainement.
oolijkheid f. bêtise, ruse, espièglerie f.
oom(e) m. (' (e)s, 'pje) oncle rn.; de koning is
zijn — il descend de Charlemagne; — Jan mon
oncle; (hooge) —e gros bonnet, grosse légume.
oomskind n. (poire) hallemine f.
oomzegger n:., ...zegster f. neveu m., nièce f.
oonen v. intr. agneler.
1. oor n. (xen, xtje) T & i oreille f.; de —en
afsnijden van (animal) essoriller; ik heb er de
—en van vol j'en ai les oreilles battues et rebattues
; ter —e komen aan venir ou arriver aux
oreilles de; op één — liggen être sur le flanc;
om de —en geven, de —en wasschen donner sur
les oreilles, frotter les oreilles; iem. met iets om de
—en gooien jeter qc. à la téte d qq. ; 2 iem. —en
aannaaien monter tin bateau à qq. ; een vloo in
't oor hebben avoir la puce d l'oreille; de —en
spitsen (animal) dresser l'oreille; de —en laten
hangen avoir l'oreille basse; iem. iets aan 't —
hangen verser qc. dans l'oreille à qq. ; geheel —
zijn être tout oreilles; een open — hebben voor
ouvrir l'oreille à ; dat gaat het eene — in en 't
ander uit cela entre par une oreille et sort par
l'autre; tot achterzijn—en blozen rougirjusque
dans la nuque; tot over zijn —en in de schulden
steken être endetté par-dessus les oreilles ; 3
(écuelle, tasse, casquette, soulier, peigne, ballot,
charrue, orgue, ancre, coeur) oreille f.; (aiguière)
crosse f.; (pot, panier) anse f.; (livre) oreille,
corne f.; (carte) corne f.; (hache) toyère f.; (mat)
jottereau m.
2. oor n. = oir.
3. oor préf. insép. sortant, primitif, complet.
oeraap m. mégalote m.
oorarts m. auriste m.
oorbaar 1 adj. (coder, cost) utile, profitable,convenable;
2 adv. utilement, convenablement; 3 n.
utilité f., profit m.
oorbel f. pendant m. d'oreille.
oorbeschrijving f. otographie f.
oorbiecht f. confession f. auriculaire.
oorblazen n., ...erfij, ...blazing f. faux rapports
m. pl., délations f. pl. [...euse f.
oorblazer m., ...blaasster f. rapporteur m.,j
oorbuis f. canal m. auditif.
1. oord n. 1 pointe, extrémité f.; 2 coin m.;
3 lieu, endroit m.; naar beter —en vers un endroit
meilleur.
2. oord n., oordje n. ('s) quart m.; (spéct)
quart m. de sou, (anc.) liard m., cent m., deux
centimes in. pl.; hij heeft oordjes il a de la galette;
een — in 't schoteltje leggen placer son
mot. En compos. oordjes dun Bard.
oordeel n. Tjugement m.; een --vellen donner un
jugement; mijns —s d mon avis; van — zijn
être d'avis; een leven als een — un boucan infernal.
oordeelen v. tr. insép. T juger (de) ; hij kan er
het best over — il en est le ,meilleur juge.
oordeelkundef. critiquef.
oordeelkundig 1 adj.judicieux, critique; 2 adv.
judicieusement.
oordeelloos 1 adj. étoui; 2 adv. étourdiment.
oordeelskracht f. force f. de jugement, disterne-j
oordeelvelling f. jugement m. [ment m.
oordokter m. auriste m.
oorgegons, ...geruisch, ...gesuis, ...getuit n.
1 tintement, bourdonnement m.; 2 (fig.) délation f.
oorgetuige m. & f. témoin m. auriculaire.
oorgier m. oricou m.
oorhanger m., ... hangset n. pendant in. d'oreille.
oorheelkunde f. otiatrie f.
oorijzer n. casque m.
oorklep f. oreiltette, patte f.
oorklier f. glande f. auriculaire, parotide f.
oorkonde f. ( n) document m., (anc.) charte f.;
(en gén.) preuve f.; ter — waarvan en foi de quoi.
oorkondenboek n. cartulaire m.
oorkondenleer f. chartologie, diplomatique f.
oorkrab f. boucle f. d'oreille javanaise.
oorkussen n. oreiller m.
oorlam n. 1 vieux matelot, gabier m.; 2 (goutte)
boujaron m.
oorlapje n.) m. 1 (étoffe) oreille, patte f.; 2
(anat.) lobe m.; 3 (fig.) soufflet m.; 4 (méd.) inflammation
f. de la trompe d'Eustache; 5 oreil-T
oorlel f. lobe m. [bons m. pi.
oorlepel m. cure-oreille m.
oorlof n. 1 permission; met —sauf votre permission,
permettez; 2 congé m.
oorlog m. guerre f.; ten — gaan partir en guerre;
in den — zijn être d la guerre; in — zijn met
oorlogen — 388 — op
l^tre en guérre avec; — voeren faire la guerre
(à); — op leven en dood guerre d mort ; minister
van — ministre de la guerre. V. aussi
krijg & ses compos.
oorlogen v. intr. insép. faire la guerre, guerroyer.
oorlogsgezind adj. porté pour la guerre; de lai
oorlogzuchtig adj. belliqueux. [guerre.
oormuis f. otomyde m.
oorontsteking f. otite f.
oorpe(u)luw, ...peul f. traversin m.
oorpijn f. mal m. d'oreille(s).
oorrand m. hélix m.; (interne) anthélix m.
oorring m. boucle f. d'oreille.
oorschelp f. pavillon m. de 1'oreille.
oorsmeer, ...smout n. cérumen m.
oorspiegel m. otoscope m.
oorspier f. muscle m. auriculaire.
oorsprong m. T origine f.; (riv., dispute, aussi)
source; (mot, aussi) étymologie f.
oorspronkelijk 1 adj. original; 2 (mot, signification,
forét, Église) primitif; 3 (maladie, vice,
destination) originel ;4 originaire (de); 5 adv.
originalement; primitivement; (venir) originairement
(de). [mitif.
oorspronkelijkheid f. originalité f., état m. pri-t
oorspuitje n. otenchyte m.
oorsuizing f. tintement m. d'oreille.
oortje n. dimin. de 1. oor & 2. oord.
oortuiten n., ...tuit!ng fl tintement ou bourdonnement
m. d'oreille; 2 (fig.) délation f.
ooruil m. duc m.
oorveeg f. soufflet m., taloche f.
oorverdoovend adj. assourdissant.
oorverscheurend adj. déchirant 1'oreille, à briser:
oorvijg f. soufflet m., taloche f. [le tyinpan.
oorvinger m. (doigt m.) auriculaire m.
oorvlies n. tympan m.
oorvloed m., ...vloeiing f. otorrhée f.
oorwas n. cérumen m.
oorworm m. perce-oreille m.
oorzaak f. T cause f.; — zijn van être cause de;
— hebben om avoir des motifs pour; zonder —
sans motif.
oorzakelijk adj. 1 causal; 2 (gramm.) (verbe)
causatif; (complérnent) occasionnel.
oorzakelijkheid f. causalité f.
1. oost n. 1 (point cardinal) est; (par rapport
au soleil) orient, levant m.; 2 (géog.) Orient m.
2. Oost m. (anc.) Allemagne f. du Nord.
3. Oost f. & m. Indes f. pl. néerlandaises; hij
Is naar den — (fig.) il a disparu.
4. oost adj. & adv. est, (soleil) oriental.
oosteinde n. extrémité f. est. [vers Vest.
oostelijk 1 adj. d(e 1)'est, oriental; 2 adv. d l'est,t
oosten n. = 1. oost. En compos. d'est.
Oostende n. Ostende f.
Oostendenaar m. Ostendois,(belg.) Ostendais m.
Oostendsch adj. ostendois, (belg.) ostendais.
Oostenrijk n. l'Autriche f.
Oostenrijker m. Autrichien m.
Oostenrijksch adj. autrichien.
oostenwind m. vent d'est.
ooster. En compos. est.
oosterkim f. orient m.
Oosterlanden n. pl. pays m. pl. d'Orient.
Oosterling m. ( men) 1 (en gén.) Oriental; 2 Levantin
m.; 3 Allemand m. du Nord, hanséate m.
oosterlucie f. aristoloche f.
oostersch adj. 1 oriental; —e Kerk, —e kwestie
Église, question d'Orient; —e krijg guerre de
Crimée; op zijn — à 1'orientale; 2 (fig.) suspect,
gdté; —e ham ,jambon un peu fort.
oosterspoor n. chemin m. defer de l' Est.
oosterzon f. soleil m. levant.
oosthoek m. (coin ) est m.
Oost-Indië n. les Indes f. pl. orientales.
Oostindiëvaarder m. marin ou navire qui va aux
Indes (orientales).
Oostindisch 1 adj. des Indes (orientales) ; 2 (fig.)
colossal; 3 zich — doof houden ne pas entendre
de cette oreille; 4 adv. pour lafrime.
oostland n. 1 pays m. oriental; 2 (anc.) Ol'Allemagne
f. du Nord. [Baltiquc.
oostlandsch adj. 1 oriental; 2 (anc.) 0— de la;
oostnoordoost(elijk) adj. & adv. est-nord-est.
oostwaarts adv. vers lest, à l'est.
Oostzee f. (mer f.) Baltique f.
oot f. folie avoine f.
1. ootje n. ( mos) dimin. de o.
2. ootje n. bonne-maman f.
ootjebot,...strop, ...trek, ...wils n. les neut ronds.
ootjedrijven, ...rij(d)en, ...trekken, ...wijzen
v. intr. sép. jouer aux neuf ronds.
ootmoed m. humilité f.
ootmoedig 1 adj. (cer, cst) humble; 2 adv.
humblement.
1. op prép. 1 (situation supérieure) sur; —
zijn beenen staan se tenir sur ses jam bes; — de
kachel zitten se tenir fout contre le poéle; muziek
— woorden van musique sur les paroles de;
2 (situation en gén.) d; dans, en; alleen — de
wereld seul au monde; — zijn plaats à sa place;
--- de hoogte van à la hauteur de; — het (platte)-
land d la campagne ; — het kantoor au bureau;
— een kantoor dans tin bureau; — school d
l'école; — het college au coilège; — de jacht à la
chasse ; — straat dans la rue; — een dorp wonen
vivre dans un village; — zijn kamer dans sa
chambre; — den trein dans le train; hoeveel
gaan er— een zak ? combien en entre-t-il dans un
sac? — weg en chemin ; — deze wereld en ce
monde; — klompen, — muilen en sabots, en
panton fles ; — zak en poche, sur soi ; — flesschen
en bouteilles; — fuust en baril(s), en tonneau
(x) ; — muziek zetten mettre en musique;
3 (temps) à; dans, en; ou ne se traduit pas;
op — 389 — opbreking
- (zijn) tijd à son temps; op zijn 20e jaar ging
hij à (lage de) vingt ans il alla; hij is - zijn
20e jaar il est dans sa vingtième année; - mijn
ouden dag dans mes vieux jours; tweemaal -
één dag deux fois en un jour ou par jour; -
't laatst en dernier lieu; - 't einde enfin; -
een avond, - een mooien dag un soir, un beau
jour; - dien dag ce jour-lá; - eens tout d'un
coup ; 4 (manière) - die wijze de cette manière;
- zijn best de son mieux; - het hoogst tout au
plus; -zijn Fransch d la francaise; 5 dat komt
hem te staan - cela lui revient à; afkomen -
abouler vers, (plus fort) fondre sur ; handel drijven
-faire le commerce avec; het - iem. hebben
être favorable d ; - den koop maken faire
pour la vente, confectionner; jacht maken -
donner la chasse d; drinken - boire d la santé
de; spelen - jouer de; 6 - sterven liggen être
à la mort; - zijn uiterste liggen être d toute
extrémité;- springen staan être sur le point de
sauter; 7 happig - ápre à; verzot - fou de;
boos - fdché contre; 8 - wateren brood zitten
être mis au pain et à l'eau; - interest d intérêt•
- mijn woord sur ma parole; - die woorden à
ces mots ; - die vraag d cette question ; - de
proef d l'épreuve; - vrije voeten en li berté; -
een grooten voet sur unn grand pied ; - den duur
d la longue; - een draf au trof; - den tast à
tutons; - de wandeling pendant la promenade;
- zijn gemak d son aise; - dien toon de ce ton;
9 - één na à un près; - verre na niet pas d
beaucoup près; - den koop toe par surcroït;
keer - keer coup sur coup ; brief - brief lettre
sur lettre.
2. op adv. 1 vers le hout; hij is de trap - il a
monté l'escalier; hij is de straat-il s'est engagé
ou lancé dans la rue; - en af, - en neer en
monlant et en descendant ; 2 fini ; het brood is -
le pain est parti ou mangé; het bier is - la bière
est partie ou bue; zijn geld is - son argent est
parti ou dépensé; hij is - il est fichu ; 3 levé;
hij is - il est levé ; hij moet vroeg - il dolt se
lever de bonne heure; de lamp is - la lampe est
allumée • 4 zeg - dites toujours ; 5 (fig.) er boven
- zijn être à flot ; er - of er onder vaincre ou
mourir, gagné ou perdu ; er - na houden avoir
une provision de; er - aan komen en dépendre;
er - tegen hebben avoir à (y) opposer.
3. op interj. debout ! - voor uw recht debout
pour votre droit !
4. op préf. sur ; vers le haut ; debout ; tout à fait;
continuellement.
opa m. bon-papa m.
opaal (matière) n., (objet) m. opale f.
opaglachtig adj. opalin.
opbaggeren v. tr. sép. 1 retirer, draguer; 2 (fig.)
ressasser.
opbakeren v. tr. sép. emmailloter.
opbakken v. tr. sép. recuire, refrire.
opbellen v. tr. sép.'sonner, (pour éveillerytéléph.)$
opbergen v. tr. sép. serrer; remiser. appeler.
opbeuren v. tr. sép. 1 lever, soulever; 2 (fig.)
ranimer ; relever. [ment ; relèvement m.
opbeuring f. 1 soulèvement rn.; 2 (fig.)encourage-1
opbezigen v. tr. sép. employer, consommer.
opbiechten v. tr. sép. confesser; dire sa confession
opbieden v. tr. sép. 1 mangier; (mil.) rappeler;
2 faire des surenchères; (sur)enchér;r.
opbikken v. tr. sép. regratter.
opbinden v. tr. sép. lier; attacher; relever; fixer;
retrousser ; iem. iets - faire accroire qc. à qq.
opblazen v. tr. & intr. sép. 1 (s')enfler, (se)
gonfler; (viande) souffler; (pavé) rehausser;
2 faire sauter; 3 (fig.) enfler; (style) boursoufler.
opbleeken 1 v. tr. sép. reblanchir ; 2 v. intr. sép.
devenir plus blanc.
opblijven v. intr. sép. veiller, rester levé.
opbloei m. épanouissement m.
opbloeien v. intr. sép. s'épanouir.
opbod n. 1 (anc.) convocation f.; appel m.; 2 enchère
f.; bij - par voie d'enchères, ei l'encan;
3 (jeu) renvi m.
opboeien v. tr. sép. retrousser; (mar.) border.
opboenen v. tr. sép. polir, frotter.
opbonjouren v. tr. sép. congédier.
opborrelen v. intr. sép. sourdre, jaillir, bouil-t
opborstelen v. tr. sép. brosser. [tonner.
opbossen v. tr.sép. botteler,fagoter.
opbouw m. 1 reconstruction ; 2 surélévation f.;
3 (fig.) restauration f., progrès m.; 4 édification f.
opbouwen v. tr. sép. 1 bdtir, construire ; (plus
haut) surélever; 2 (fig.) édifier; fortifier.
opbouwing f. édification f. V. aussi opbouw.
opbraden v. tr. sép. 1 frire ou rótir de nouveau;
2 donner un tour à.
opbranden 1 v. tr. sép. marquer au fer; 2
(métal) recuire; 3 consommer, brtler; 4 flamboyer;
5 v. intr. sép. s'enflarnmer; bráler.
opbrassen v. tr. sép. 1 gaspiller; 2 (mar.) mettre
en panne.
opbreken 1 v. tr. sép. briser, rompre; (porte)
forcer; (champ) labourer; (rue) dépaver; (lettre)
décacheter; (charbons) remuer; (fonte) percer;
2 défaire, enlever; (baraque) démonter; (camp,
siège) lever; (cale) désarrimer; (cable) débosser;
3 v. intr. insép. s'ouvrir, crever; (vent) se lever;
(glace) déb8cler; 4 partir, décamper, plier bagage;
opgebroken 1 décampez ! 5 (nourriture)
donner des renvois; dat zal hem zuur - cela
lui donnera des aigreurs, (fig.) il lui en cuira;
6 n. = opbreking.
opbreking f. V. opbreken: 1 ouverture, rupture f.,
forcement m., effraction f.; labourage; dépavage;
percage m.; 2 démontage m.; levée f.; 3 débdcle f.;
4 dénart, décampement; 5 renvol m.
opbrengen — 390 — opeisch
opbrengen v. tr. sép. 1 (table) servir; 2 porter en
haut, monter; lever, hisser; 3 rejeter, expectorer;
4 (enfants, petits) élever; 5 mener, conduire; de
rivier — faire monter la rivière (à) ; (police) conduire
au poste; (mar.) amener, capturer; 6 produire;
(revenu) rapporter; (impóts) produire,
,fournir.
opbrenger m., ...ster f. serveur, monteur rn.,
...euse f.; conducteur, producteur m., ...trice f.
opbrenging f. service; montage m.; expectoralion;
éducation; prise; production f., rapport m.
opbrengst f. (revenu) produit, rapport m.; (impOts)
fournissement, payement m.
opbruisen v. intr. sép. 1 fermenter, faire effervescence
; 2 (fig.) s'emporter. [fougueux.
opbruisend adj. 1 effervescent ; 2 (fig.) emporté,1
opbuigen v. tr. sép. 1 relever (en courbant);
2 ouvrir (en courbant); déplier.
opcent(i me f.) m. centime m. additionnel.
opdagen v. intr. sép. poindre, paraitre; se mont
rer.
opdat conj. (avec subj.) afin que, pour que; (avec
infin.) afin de, pour.
opdelven v. tr. sép. 1 ouvrir; 2 déterrer; exhumer;
3 (fig.) sonder, scruter; 4 pêcher; mettre sur
le tapis.
opdelving f. fouille, recherche; exhumation f.
opdienen v. tr. sép. servir.
opdirken v. tr. sép. parer, attifer.
opdisschen v. tr. sép. 1 (mets) servir; (hótes)
régaler; 2 (fig.) servir, débiter.
opdoeken v. tr. sép. 1 plier; 2 (fig.) fermer;
(société) dissoudre; (absolt.) plier bagage.
opdoemen v. intr. sép. sortir de la brume;
(scient.) se mirer; (vapeur) s'élever.
opdoen v. tr. sép. 1 monter; (habits) trousser;
(collet, cheveux) relever; 2 enlever; (récolte)
rentrer; (linge) mettre de cóté; (tente) démonter;
(table) desservir; 3 présenter, étaler; (mets)
servir; 4 découvrir, apercevoir; waar heb je dat
opgedaan? ou as-tu découvert ou déniché cela?
5 gagner, acquérir, obtenir ; (coups, maladie)
altraper; een schat van kennis — acquérir une
masse de connaissances ; 6 s'approvisionner (de);
faire provision (de) ; 7 arranger, parer ; — doet
verkoopen ce qui flatte se vend ; 8 ouvrir ; 9 zich
.— s'ouvrir; (spéct) ee montrer; se présenter; een
vraag doet zich op une question surgit ou se
présent e.
opdokken v. intr. sép. (argent) casquer; f(naneer;
(fig.) produire.
opdonderen v. intr. sép. 1 retentir ou s'élever ou
sortir avec fracas; 2 (fig.) décamper, ficher le
camp.
opdraaien 1 v. tr. sép. ouvrir, tourner; 2 remonter,
relever ; (mar.) virer ; 3 (fig.) fourrer, endosser;
faire accroire, faire gober ; duper ; 4 v. intr.
sép. jouer d pile ou face; 5 (mar.) se ranger;
(fig.) patauger, s'enferrer ; er voor moeten —
en courir le risque; 6 décamper, Jiler.
opdracht f. 1 mission f., mandot in.; 2 (écrit)
dédicace f.: 3 (relig.) consécration; (bible) présentation
f.
opdrachtig adj. ( ier, xst) 1 (chemin) en pente;
2 (visage) enflammé, enluminé; 3 boursouflé.
opdrachtigheid f. 1 (visage) inflammation;
2 toilette trop voyante ; 3 boursouflure f.
opdragen 1 v. tr. sép. monter; 2 (mets) servir;
(couleur, métal) coucher; vet --- empdter;
(typo.) toucher; 3 (habits) user; 4 iem. iets —
charger qq. de qc.; 5 (écrit) dédier; (relig.) consacrer;
(messe) offrir, célébrer; 6 (jur.) transporter;
7 v. intr. s'enflammer, s'enfler.
opdrang m. poussée; (méd.) congestion f.
opdreunen v. tr. sép.fredonner; anonner.
opdrijven 1 v. tr. sép, pousser (en hout); 2 (en
frappant) repousser; (feu) sublimer; 3 (vente)
renchérir; (examen) chauffer; 4 (fig.) pousser;
5 v. tr. & intr. remonter.
opdringen 1 v. tr. sép. presser, pousser; 2 (fig.)
imposer; zich — bij s'imposer à; zich aan den
geest -- s'imposer à l'esprit; 3 v. intr. sép. se
presser, se bousculer; 4 remonter.
opdringer m., opdringigadj. importun rn. & adj.
opdrinken v. tr. sép. boire; (fig.) ovaler.
opdrogen v. tr. & intr. sép. (se) sécher ; (se) tarir.
opdrogend adj. qui sèche, dessiccatif.
opdroging f. dessèchement, tarissement m.;
(scient.) dessiccation f.
opdrukken v. tr. sép. 1 pousser (en haut); 2
ouvrir (en pressant); pousser; 3 mettre sur, apposer;
imprimer sur; 4 (fig.) imposer à.
opduiken v. intr. sép. émerger; (fig.) surgir.
opduwen v. tr. sép. pousser; iem. iets -- faire
accroire qc. à q.
opdweilen v. tr. sép. nettoyer; (mar.) fauberter.
opdwingen v. tr. sép. imposer (à).
opgan adv. & préf. l'un sur l'autre, les uns sur les
autres. Presque tous les verbes composés avec
opeen se traduisent par entasser, accumuler.
opeenhoopen v. tr. sép. entasser, empiler; (fig.)
accumuler.
opeenhooping f. entassement, tas m.; (min.) agglomération
f.; (méd.) amas m.; (fig.) accumulation
f.
opeenleggen, ...pakken, ...plaatsen, ...zetten v.
tr. sép. entasser, superposer.
opaeniegging, ...pakking, ...plaatsing, ...zetting
f. superposition f.
opgenliggen v. intr. sép. être superposé.
opeenvolgen v. intr. sép. se suivre, se succéder.
opggnvolgend adj. successif.
opeenvolging f. succession f.
opeenzetten, ...zetting. = opeenleggen, ...ing.
opelsch m., coing f. réquisition, sommation,
réclamation f.
opeischen -- 391 --- openvouwen
epeischen v. tr. sép. réquisitionner; (mil.) som- openhouden v. tr. sép. tenir ouvert; (geil) ouvrir;
mer de se rendre; (personnes) sommer; (choses) (mar.) tenir le vent; (fonction) laisser vacant;
réclamer. (siège, séjour) résen'er.
I. open adj. 1 (pas fermé) ouvert; -staan voor opening f. T ouverture f. ; (hale, forét, foute)
être ouvert à; - laten laisser ouvert, (écrit) lais- trouée f.; (fig.) issue f.
ser en blanc; een wijd - deur une porte toute openingsplechtigheid f. ouverture f. solennelle.
grande ouverte; met --- armen d bras ouverts; openingsrede f. discours d'ouverture ou inaugu-;
met --- mond bouche bée; met -- vizier d visière openingszitting f. séance f. de rentrée. [rat.
levée; met -- Dogen les yeux ouverts; een -- openlijk 1 adj. ouvert, public; 2 adv. ouverte..
oog hebben voor ne pas être indifférent d; met ment, publiquement; -- bekend de notorieté pu-
---- oorgin les oreilles ouvertes ; een - oor hebben blique.
voor écouter; een -- oor vinden bij trouver bon openkrauwen, ...krabb(el)en v. tr. sep. ouvrir
accueil auprés de; 2 (pas couvert, pas caché) (en grattant).
découvert; 3 (navire) non ponté; (vent) bon; openkrijgen v. tr. sép. (réussir d) ouvrir.
(rue, campagne, air, mer) plein; (ventre) libre; openlaten v tr. sép. laisser ouvert; (écrit) laisser
(place, siège) inoccupé; (fonction) vacant ; (péri- en blanc; (fonction) laisser vacant.
ode, temps) libre; 4 (fig.) ouvert; -- tafel table openleggen v. tr. sép. ouvrir, découvrir; (jeu)
ouverte, table d'hóte; met - kaart cartes sur aballre; (fig.) découvrir; expliquer; exposer.
table. openliggen v. intr. sép. être ouvert, être exposé;
2. open préf. sép. de facon h ouvrir. Les verbes (malade) s'excorier.
tr. conmposés avec open se traduisent générale- openloopen v. tr. sép. forcer,.falresauter, donner^
ment par ouvrir, les v. intr. par s'ouvrir. openmr ken v. tr. sép. ouvrir. [contre.
openbaar 1 adj. (cder, cDst) T public; (connu de openrijten v. tr. sép. déchirer.
tous) manifeste ou public; ...bare weg chemin openrollen.v. tr. & intr. sép. (se) dérouler.
public; ...bare school école pubiiqur ou ojfi- openrukken v. tr. sép. ouvrir brusquement.
cielle; een -- geheim le secret de Polichinelle; openscheuren v. tr. sép. déchirer.
2 n. public m.; in 't - en public; 3 adv. openschuiven v. tr. & intr. sép. (s')ouvrir (en
PIL bliquement ; manifestement, noloirement ; -- glissant).
valsch notoiremeni faux. openslaan 1 v. tr. sép. ouvrir (avec force);
openbaarheid f. publicitéf. (livre) ouvrir; (ce qui est plié) déplier, étaler
openbaarmaking f. publication f. 2 v. intr. sép. s'ouvrir brusquement.
openbaren v. tr. sép. publier; (faire connaitre) opensluiten v. tr. sép. ouvrir.
manifester, dévniler, révéler; (secret, vérité) dé- opensnijden v. tr. sép. ouvrir (avec un couteau ou
voeler; (qualité) manifester; (relig.) révéler. des ciseaux); inciser; (livre) couper; (fromage)
openbaring f. publïcalion; manifestation, révé- entatner.
lation f.; de O---van Johannes l' Apocalypse f. opensperren v. tr. sép. ouvrir; (yeux) écarquiller.
openbarsten, ...bersten v. intr. sép. crever, écla- opensplijten v. tr. sép. fendre.
ter; (peau) gercer. openspreiden v. tr. sép. déplier, étaler.
openblijven v. intr. sép. resier Davert ou vacant. openspringen v. intr. sép. se fendre; (peau) geropenbreken
1 v• tr. sép. forser; (rus) dépaver; ser; (serrure, porte) sauter.
(lettre) rdécochcter; 2 v. intr. sép. s'or.ivrir,°f i openstaan v. intr. sép. Être ouvert; (fonction)
open ciop adv. fout eifait. ferever. éíre gocart; (conïpte) ree pos être réglé.
opendoen v. tr. sép. ouvrir. openstaand adj. ouvert; (fonction) vacant
opendraaien V. tr. & intr. sép. (s')ouvrir. (compte) non réglé, cl décourert.
opendringen, ...drukken, ...duwen v. tr. sép. openstempen v. tr. sép. ouvrir (dun coup ou cb
ouvrir en ponssant, pousser. coups de pied).
openduit adv. fout d fait. ! opensteken v. tr. sép. ouvrir; (tumeur) perser;
openen 1 v. tr. sép. T ouvrir; geopend worden (tonneau) mettre en perce.
s'ouvrir; 2 n. ouverture f. opensteking f. ouverture f.; (tonneau) mise f. en
opengaan v. intr. sép. T s'ouvrir; (rivière)j j perce.
opengespen v. tr. sép. déboucler. [débdcler. Í openstellen v. tr. sép. ouvrir.
opengooien v. tr. sép. ouvrir brusquement ou ! openstooten v. tr, sép. faire sauter, forser.
avec fracas. opentrappen, ...treden v. tr. sép. ouvrir du pied.
openhakken v. tr. sép. ouvrir d coups de hache. opentrekken v. tr. sép. ouvrir (en tirant).
openhartig 1 adj. franc, sincère; (fam.) touf ; openvallen 1 v. intr. sép. s'ouvrir; (fonction)
rond; 2 adv. franchemenl, sincèrement, à" coeur devenir vacant; 2 v. tr. sép. •faire sauter.
ouvert. t openvliegen v. intr. sep. s'ouvrir brusquement.
openhartigheid f. franchise, sincérité f. openvouwen v. tr. sép. déplier, étaler.
46
openwaaien — 392 -- opgieting
openwaaien 1 v. intr. sép. s'ouvrir (par le vent);
2 v. tr. sép. ouvrir.
openwerken v. tr. sép. 1 forcer; 2 ajourer, évider.
openwerpen v. tr. sép. ouvrir brusquement.
openzetten v. tr. sép. ouvrir (à).
opera f. (c's) opéra m.; kleine — opérette f.
opeter m. mangeur; dissipateur, prodigue rn.
opflakkeren v. intr. sép. flamber.
opfleur en v. tr. & intr. sép. se ragaillardir.
opflilklcen V. tr. sép. rafistoler.
opflikkeren v. intr. sép. flamber.
opfokken v. tr. sép. élever.
opfokking f. élevage m.
opfrisschen v. tr. & intr. sép. (se) rafraichir.
opfrisscihing f. rafrarchissement m.
opgaaf f. 1 énumération, indication, communication
f.;(douane) déclaration f.;(question,énigme)
énoncé in.; 2 devoir m., táche f.
opgaaai v. tr. & intr. sép. 1 monter (p. ex. escalier);
prendre, enfiler (un chernin, la rue);
--- tot se rendre à; (mil.) entrer au service, mareher;
--- voor zijn broer servir pour ou rein placer
son f rère; (étud.) se présenter (à l'examen);
(condamné) se constituer;2 se lever; de dag gaat
op le jour se lève; 3 s'élever; die vlieger ou dat
balletje gaat niet op cette affaire ne pr-end pas;
allerwege gaan klachten op de toutes parts s'élèvent
díis plaintes; 4 eretonner, comrnencer (à chanter);
5 (plantes) lever, pousser; 6 s'ouvrir; in
rozen — s'épanouir au milieu des rases; 7 être
mangé, se manger; être consommé, se consommer;
(provision, capital) s'épuiser; in rook
se rÉdlire ou s'évanouir en fumée; 8 (calcul)
entrer exactement dans, ne pas laisser de reste; de
deeling gaat op la division se fait sans roste; —de
deeler partie aliquote; niet -----de deeler portie
aliqua,ote; de rekening gaat op le cornpte y est;
9 (fig.) --- in s'absorber dans, être absorbé par ;
in zijn zaken — être absorbé par ses affaires; in
de menigte -- se perdre dans la foute; die moeder
gaat geheel in haar kinderen op cette mère ne
vit que pour ses enfants; 10 n. V. opgang.
opgaand adj. 1 montant; escarpé; 2 (arbre) de
haute tige; (soleil) levant; (généal.) ascendant;
—e brug pont-levis m.
opgaarder m., opgaarster f. collecteur, percepleur
m., ...trice f. [ter, percevoir.
opga(da)ren v. tr, sép. réunir, arnasser; collec-J
opgang in. V. opgaan : 1 montée, marche f.;
2 lever n1.; (géog.) Orient m.; tegen den — vers
l'Orient; (bible) de 0— uit de hoogte 1'Orient
den hout; 3 ascension f.; (eau) crue f.; (mer) flux
m.; 4 (fig.) commencement, début m.; in zijn —
â sés débuts; 5 (fig.) succès m., vogue f.; — maken
avoir du succès, avoir de la vogue.
opgeblazen 1 adj. (ier, 'st) bouffi ou gonflé
(de graisse, d'orgueil); 2 adv. avec hauteur, avec
arrogante.
opgeblazenheid f. 1 bouffissure f.; 2 orguell m.,
morgue f.
opgebruiken v. tr. sép. consumer, épuiser; opgebrui.
kt worden y passer.
opgeld n. 1 prime f., agio ni.; --- doen faire
prime; 2 frais m. pl.
opgeleord adj. qui n'a plus rien cr apprendre, qui
a f ini ses études.
opgeruimd 1 adj. ( ier, pst) gai, enjoué,
joyeux; 2 adv. gaiement, joyeusement.
opgeruimdheid f. gaieté f., enjouement ni.
opgeschoten adj. élancé, comme un jet.
opgesmukt adj. paré, orné; (style) enflé, am-;
opgesten v. intr. sép. fermenter. [poulé.
opgesting f. fermentation f.
opgetogen adj. (z er, 'st) ravi, enchanté.
opgetogenheid f. ravissement; (_foie) transport in.
opgeven 1 v. tr. sép. tendre, donner; cider u
porter; ramasser; den laatstem, man den zak --
donner au dernier son sac; inkt --- passer de l'enere,
encrer; 2 donner, remettre; geef op wat je
hebt donnez ou remettez ce que nous avez; 3 rendre,
vomir; (sang) cracher; (glaires) expectorer;
4 (jeu, procès, Tutte, espoir, malade) abandonner;
(fonctionn, service) quitter; (affaire, opinion,
principes, énigme) renoncer (r); (espoir, couarage)
perdre; hij geeft het op il y renonce,
(énigme) il jette sa langue aux chiens, (courage)
il jette le manche après la cognée; hij geeft het
niet op il n'en démord pas; 5 donder, imposer;
(lecon, devoir) donner; (question, énigme) proposer;
(idée, réponse) suggérer; (tache) imposer;
iem. een boodschap — charger qq. d'une
cotn.'nission; 6 dire, déclarer, faire connaitre;
geef maar op wat ik schrijven zal dictez toujours
ce que je dois écrire; zijn naam -- décliner son
nota; zijn woning -- indiquer son adresse; zich
-- voor den dienst se faire inscrire pour le ser-'
vice; 7 v. intr. sép. lever; (humidité) suinter;
dat deeg geeft niet op cette páte ne léve pas; de
vloer geeft op le parquet suinte; 8 se vanter; hoog
en breed — van se vanter beaucoup de, se prévaloir
beaucoup de; 9 n. V. opgeving.
opgeving f. 1 montée; remise f.; 2 encrage m.;
3 expectoration f.; 4 abandon m., renonciation f.;
5 indication, déclaration f.
opgewassen adj. de taille, de force; hij is tegen
hem niet — il n'est pas de taille ou de force d se
.mesurer avec lui; tegen iets --- d la hauteur de qc.
opgewekt 1 adj. eveillé, vif, enjoué; 2 disposé
(pour), enclin (á); 3 adv. vivement, gaiernent.
opgewektheid f. vivacité, gaieté f.
opgewonden adj. (sur)excité; (style) guindé.
opgezet adj. enflé, gonflé.
opgezetheid f. enflement, gonflement m.
opgieten v. tr. sép. verser (sur); (méd.) affuser.
opgieting f., opgietsel n. versement m.; infusion
f.
opgisten -- 393 -- ophouden
opgisten, ...ing = opgesten, ...Ing.
opgianzen v. tr. sép. lustrer.
opglimmen v. intr. sép. se .rallumer.
opgloeien 1 v. intr. sép. s'enflammer ou s'embraser
de nouveau; 2 v. tr. sép. rem braser.
opgooien v. tr. sép.eter en l'air; een balletje--
lancer un ballon d'essai.
opgorden v. tr. sép. retrousser.
opgraven v. tr. sép. 1 (terrain) ouvrir, creuser;
2 (objet) déterrer; (cadavre) exhumer.
opgraving f. déterrement m.; exhumation f.
opgrijpen v. tr. sép. ramasser.
opgroeien v. intr. sép. pousser. V. opwassen &
opgewassen.
opgroenen v. intr. sép. reverdir.
ophaal m. (calligr.) délié m.
ophaalbrug f pont-levis m.
ophaalgordijn f. & n. store m.
ophaalnet n. carreau, carrelet m.
ophaken v. tr. sép. relever, accrocher.
ophakken 1 v. tr. sép. ouvrir à la hache ou d la
pioche; piocher; 2 v. intr. sép. (fig.) blaguer, t
ophakker m. blagueur m. [hdbler.
ophakkerig adj. fanfaron.
ophakkerigheid, ophakkerij f. blague, hfblerie f.
ophalen 1 v. tr. sép. (vers Ie Naut) lirer en hout,
monter, hisser; (pont) lever; (cordage) allonger;
(voile, pavillon) hissrr; (cour) rehausser; (horloge)
remonter; 2 (d'en bas) remonter; (poisson)
pêcher; (noyé) repêcher; (tossé) creuser; (piqure)
ramasser; (drap) lainer; (travail des métaux)
retreindre; (par le nez) aspirer, ren ifIer;
(chant) attraper; 3 (épaules) hausser; zijn hart
-- respirer, (fig.) s'en donner (à coeur joie); den
neus --- froncer les narines, rechigner, (fig.) faire
fi de; 4 (poids) soulever; dat haalt geen zes pond
op cela ne pèse pas six livres; (het) - tegen
balancer; iem.--boven (fig.)élever qq. au-dessus
de; 5 (billets, cartes, devoirs, dans & aumones)
recueillir; tem. - prendre qq.; dieven --- conduire
des voleurs en prison_; opgehaalde kranten
journaux saisis; 6 (tableau) rafraichir; (affaire)
rétablir; (examen, sport) se rattraper; (rnalade)
se rattraper, se rétablir; 7 alléguer, mentionner;
(auteurs) citer; van iets - faire mention de qc.;
een oude kwestie - exhurner une affaire oubliée;
8 ouvrir; déchirer; (peau) écorcher; 9 n. V. ophaling.
ophaler m. 1 monteur m.; 2 collecteur, percepteur
m.; 3 (mar.) (cáble) helle-à-bord m.
ophaling f. V. ophalen : 1 montage, hissagc m.;
levée f.; pëche f.; repêchage m.; aspiration f.;
2 haussement m.; 3 prise, collecte, perception f.;
4 rafraïchissement, rétablissement m.; 5 mention,
citation f., rappel m.; 6 déchirure, écorchure f.
ophanden adv. imminent, proche.
ophangen 1 v. tr. sép. (objet) suspendre; (personne)
pendre; zich - se pendre; (lessive) pendre,
étendre; (hamac) tendre; 2 (marchandises)
mettre en vente; (membre de société) aJticher,
préscnter; 3 (cuts.) mettre sur le jeu; 4 tem. iets
-- faire accroire qc. à qq.; 5 v. intr. sép. être
suspendu, être pendu; pendre; être mis en venter
être affiche; être sur Ie jeu.
ophanging f. suspension; (personne) pendaisonf.
ophang(ings)punt n. point m. de suspension.
ophappen v. tr. sép. gober.
opharken v. tr. sép. ráteler.
ophebben v. tr. sép. 1 avoir sur, porter; 2 (travail)
avoir à faire; 3 avoir mangé; avoir bu; hij
heeft wat op il es! bu; 4 (argent) avoir dépensé;
5 (fig.) (veel) - met faire (grond) cas de.
opt-,ef m. 1 intonation f.; 2 (fig.) veel -- un grand
éloge; beaucoup de bruit cu d'éclat m.
opheffen 1 v. tr. sep. lever; (lcurd) sculever;
(personne tcmbée) relever; (épaules) housser;
(ceeur, prière) élever; 2 (fig.) élever, lever;
3 supprimer, abolir; abroger; (saisie, errlaigo,
séance) lever; (école, église) jcrmer, supprirrer;
(grève) faire ccsser; elkander -- s'erntrler;
4 (chant) entcrner; 5 v. intr. sép. se sculever.
6 n. V. opheffing.
opheffing f. 1 levage, soulèvcment m.; (messe)
élévation f.; 2 suppression, abolilion; annulation
f.; (saisie) main-lelie f.
opheffingsspier f. (muscle en.) élévateur en.
ophelderen 1 v. tr. sép. éclaircir; (rreubles)
faire briller; (esprit) éclairer; (fig.) rendre plus
clair; 2 v. intr. sép. s'éclaircir; devenir brillant.
opheldering f. éclaircissernent m.; (temps, ciel)
éclaircie f.
ophelpen v. intr. sép. aider à se relever; relever;
(charge) aider à porter; (fig.) relever; - uit
sauvsr de.
ophemelen v. tr. sép. 1 netfoyer, mettre en ordre,
parer; 2 (fig.) vanter, exaller.
ophemeling T. louange, préconisation f.
ophi Jschen v. tr. sép. hisser; (voile) guinder.
ophitsen v. tr. sép. T exciter.
ophitser m., ...stel, f. excitafeur m., ...trice f.
ophitsing f. excitation f.
ophoepelen v. intr. sép. 1 monter ou aller avec un
cerceau; 2 (fig.) f iler, se sauver; hoepel op f ilez,
décampez.
ophoesten v. tr. sép. expectorer. [chérir.
ophoogen v. tr. sép. rehausser; (vente) (r)en-±
ophooging f. rehaussement m.; (vente) enchère f.
o p h o o p en v. tr. sép. entasser, amonceler, accumuler.
[accumulation f.
ophooping f. entassement, amoncellement m., t
ophooren v. tr. sép. 1 écouter (attentivement);
vreemd ou nieuw -- van être fort surpris ou
étonné de; 2 f inir d'entendre.
ophouden 1 v. tr. sép. soutenir; zijn hoofd ---
tenir la tête levée ou droite; haar japon -- retentr
ou rolever sa jupe; zijn stand - tenir son rang;
ophouding -- 394 -- opkrabb(el)en
zijn eer — soutenir son honneur; de eer van 't
huis— faire les honneurs de la maison; 2 garder;
zijn hoed -- garder son chapeau; 3 tenir ouvert;
een school — tenir une école; iem. den mond —
entretcnir qq.; 4 retenir; (course) arrêter; 5 tenir
chez sol; 6 zich -- te ou in s'arrêter à ou dans,
séjour;zer à ou dans; zich --- met s'oucuper de,
s'arnuser h ou avec; 7 zich onder weg -- s'arrêter
ee chemin; 8 v. intr. sép. cesser; houd op
cessz, finissez; hij heeft met zijn winkel
opgehouden il a cessé sa boutique; dan houdt
alles op (fig.) après cela il faut tirer l'éclielle;
9 n. : zonder -- sans cesse. V. ophouding.
ophouIing f. 1 souté,ncment, appui; (fig.) soutien
m.; 2 arrêt; empêchement m.; (méd.) rétention
f.; 3 recèlement in.; 4 cessation f.; arrêt m.,
discontinuation t. [sautiller,
ophupp(el)en v. intr. sép. monter en sautant;
opiumkit f. fumerie f. dopium.
opiummiddel n. opiacé m.
opiumpijp f. pipe f. à opium.
opjagen 1 v. tr. sép. chasser (en haut), faire
monter précipitamment, faire envoler; (chasse)
(faire) lever; débucher; (vent) faire monter
(!'eau), soulever (poussière); iem. ---faire déguerpir
qq.; iem. het land -- (fig.) agacer qq.;
2 exciter, agacer; talonner; 3 (nourr.) enfler ;
(plantes, anim.) forcer; (vente, prix) enchérir;
4 v. intr. monter précipitamment.
opkamer f. 1 cha.m bre f. au-dessus de la cave,
(campagne) vor)te f.; 2 entresol m.; soupente f.
opkammen v. tr. sép. relever (avec le peigne);
(fig.) frotter la manche a.
opkappen v. tr. sép. coiffer.
op karren v. intr. sép. décamper, filer.
opkijken v. intr. sép. lever les yeux (vers);
(fig.) ouvrir de grands yeux; vreemd staan —
ouvrir des yeux étonnés.
opkisten v. tr. sép. rehausser.
opklaren v. tr. & intr. sép. 1 (s')éclaircir. V.
ophelderen ; 2 (liq.) (se) clan/ier; 3 mettre en
ordre, actiever.
opklaring f. V. opheldering; (liq.) clarification f.
opklauteren v. intr. sép. gravir, escalader, grimper
sur. [toilette.
opkieeden v. tr. sép. habiller; zich — faire sat
opkleuren 1 v. tr. sép. relever les couleurs de;
(fig.) colorer; 2 v. intr. sép. reprendre sa couleur
ou d s couteurs.
opklimmen v. tr. & intr. sép. 1 monter; gravir,
escalader; — tegen grimper le long de; de —de
lijn (généal.) la ligne moutante; 2 (prix) augmenter,
hausser; 3 (grade) monter, avancer; (fig.)
s'élever, parvenir (à).
opklimrning f. 1 montée f.; (liq. & astron.) ascension;
(log.) gradation f.; bi -- graduellement;
2 (prix) augmentation, hausse f.; 3 (fig.) avancement
m.
opkloppen v. tr. sép. reveiller (en frappant);
klop mij om 2 uur op frappen à ma porte à
2 heures.
opkluiven V. tr. sép. manger; ronger; een duifje
— croquer un pigeon.
opknagen v. tr. sép. ronger.
opknappen 1 v. tr. sép. rnanger, gruger; 2 arranger,
mettre en ordre; ranger, ajuster; zich --
faire un bout de toilette; 3 restaurer; 4 réconforter;
ragaillardir; 5 v. intr. sép. s'embellir;
(santé) se rétablir; (temps) se remettre; daar
knapt een mensch van op cela voos fait revivre.
opknoopen v. tr. sép. i nouer, retrousser (avec
un nceud ou en boutonnant); 2 pendre.
opkoelen v. tr. & intr. sép. (se) rafraïchir.
op koesteren v. tr. sép. i réchauffer; 2 soigner;
3 (fig.) protéger.
opkoken v. tr. & intr. sép. 1 (cuis.) (faire) blan--
chir; 2 rebouillir, recuire; 3 monter (par la cuisson);
4 (rnétaux) (a)matir.
opkomeling m. parvenu m.
opkomen 1 v. tr. sép. monter; 2 v. intr. sép.
monter, se montrer; entrer en scène; (spectres)
apparaïtre; 3 se lever; (nourriture) faire ou donner
des renvois; (lait) monter; (plaintes) s'élever;
(^-naladie, inalheur, défaite) se relever; niet
van — ne pas en revenir; (fig.) s'élever,
parvenir; uit niet — être parvenu; 4 (plantes)
se lever, germer, pousser; (vaccine) prendre;
(personnes) croitre, se développer; het —d geslacht
la génération nouvelle; 5 (fig.) s'élever,
naïtre; (orage) survenir; (mode) s'introduire;
(pensée) se présenter, venir á !'esprit; die gedachte
kwam bij mij niet op 1'id^e ne men est
pas venue; bij —de gelegenheid à !'occasion;
6 (public, électeurs) se présenter; er is niet veel
volk opgekomen il n'y a pas eu foute; 7 — voor
sauter dans la brèche pour, défendre; — tegen
s'élever contre, s'opposer à; 8 se manger, se consumer;
9 n. V. opkomst.
opkomst f. 1 montée f ; entrée f. (en scène);
avancement m., jortune f.; 2 (jour, soleil, lune)
lever; (maladie, malheur) rétablissement in.;
3 (plantes) levée, pousse f.; 4 (fig.) naissance, origine
f.; 5 présentation, assistance; affluence f.;
trouwe — is gewenscht une assistance assidue
est nécessaire.
1. opkooien v. tr. sép. encager.
2. opkooien v. tr. sép. (typo.) serrer, coincer.
opkoop m., coing f. achat, accaparement m.
opkoopen v. tr. sép. enlver; (vivres) accaparer.
opkooper m., ...ster f. monopoleur, (vivres)
accapareur m., ...euse; (vieux) brocanteur m.;
(places d'une salie) placier m.
opkorten v. tr. & intr. sép. raccourrir, diminuer;
(temps) faire passer, tuer; (mettre de cóté) enlever,
débarrasser.
opkrabb(el)en v. tr. sép. 1 rouvrir, regratter;
opkramen — 395 -- oploop
(grav.) regratter; 2 gratter sur, inscrire: 3 (fig.)
décam per.
opkramen v. intr. sép. 1 démonter sa baraque ou
son échoppe; emballer; 2 (fig.) décamper.
opkraming f. 1 demontage; emballage m.; 2 décampement
m.
opkrassen v. tr. sép. I regratter; (drap) lainer;
2 (tig.) décamper.
opkrijgen v. tr. sép. 1 monter; ramas.^er, relever;
2 parvenir á mettre; 3 venir d bout de; hij
kan 't niet — (fig.) il ne sait l'avaler; 4 (lesons,
devoirs) avoir.
opkrimpen v. intr. sép. 1 se retirer, se contraceer;
(tissu) se rétrécir; (bois) se déjeter; 2 (mar.)
serrer; 3 (fig.) diminuer, fondre.
opkroezen v. tr. sép. friser, créper.
opkroppen v. tr. sép. 1 manger goulument;
2 (fig.) avaler; (chagrin) dévorer.
opkruien 1 v. tr. sép. brouetter en haut, monter
(avec la brouette) ; 2 (moulin) tourner au vent;
3 v. intr. sép. (riv.) charrier, débdcler; (glace)
s'entasser; 4 (fig.) décamper.
opkruipen v. intr. sep. monter en rampant,
grim per.
opkrullen v. tr. & intr. sép. (se) friser, (se)
boucler; met opgekrulde lippen les lèvres retroussées.
opkunnen 1 v. i ;tr sép. pouvoir se lever; pouvoir
se mettre, pouvoir se manger ou se boire;
het kan wel op on peut facilement en venir d
bout; het kan niet oo on n'en vort pas la fin;
Legerem — être de taille conire qq. ; 2 v. tr. sép.:
het --- (pouvoir) venir à hout de; hij kan het niet
op ii n'Pn tarjt pas, il n'en revient pas, il ne sait
pas !'avaler.
ookweeken v. tr. sép. élevsr, éduquer; (plantel,
lig.) cultiver. [ture f.
opkweeking f. élevage m.; (plantes, fig.) cul-t
opkwikken v. tr. sép. 1 parer, attifer; 2 rafrafchir,
(personne) ranimer.
oplaag f. édition f.; (non changé) tirage m.
opladen v. tr. sép. charger; iem. iets -- faire
accroire qc. d qq.
oplader m. chargeur m.
oplang(er) m. allonge f.
oplangen v. tr. sép. passer, donner.
Oplappen v. tr. sép. 1 rapetasser, rapiécer;
2 (fig.) retaper. [...euse f.
opiapper m., ...sterf.rapeiasseur, rapiéceur m.,t
oplaten v. tr. sép. 1 laisser ou faire monter;
(ballon, cerf-volant, oi^eau) ldcher, lancer; 2
(coitfure) garder; 3 (dormeur) laisser levé;
4 n. V. oplating.
oplating f. montée f.; lacher, lancemPnt m.
oplaveeren v. intr. sep. (re)monter (en Zouvoyant)
.
opleggen v. tr. sép. 1 placer ou meetre plus haut,
hausser ; (spéct) een nieuw vat --- mettre un tonneau
en perce; 2 mettre sur, appliquer sur ;
plaquer; doubler; de handen -- imposer les
mains d, (patinage) (se) tenir par la mais;
3 (calcul, argent) ajouter, suppléer; (typo.)
mettre sous presse; 4 atteindre d la voile, gagner;
5 (obligation, science) imposer ; (punition) infliger;
(serreent) déférer; (accusation) imputer;
6 mettro de c8té; faire provision de, emmagasiner;
7 (navire) désarmer; (barque de peche)
dérader.
oplegging f. V. opleggen : 1 rehaussement m.;
2 application f., placage m., doublure f.; 3 majoration
f.; mise f. sous presse; 4 impositwon; infliction;
imputation f.; 5 provision f., emmagasinage;
désarmement m.
opleghout n. placage m.
oplegsel n . applique; (couture) garniture f.
oplegwerk n. placage m.; (charp.) applique f.
opleiden v. tr. sép. 1 mener en haut, faire monter;
(scène, danse) conduire; (prisonnier) conduire
au po.^1e ou en prison; 2 (fig.) — tot préparer
pour, former d, dresser d.
opleider m., ...ster f. conducteur; préparateur
m., ...trice f.
opleiding f. conduite; (fig.) préparation, formation
f. En compos. préparatoire.
oplepelen v. tr. sép. 1 manger d la cuiller r 2 servir
(par cuillerées); oude soep — (fig.) server du
réchauffé; mooi — bien présenter.
opletten v. intr. sép. faire attention (d); let op
ou opgelet ou -- 1 attention!
oplettend 1 adj. (ser, «st) attentif; 2 adv.
altentivement.
oplettendheid f. attention f.
opleven 1 v. tr. sép. dépenser, gaspeller; 2 v. intr.
sép. revivre.
opleveren v. tr. sép. 1 fournir; (commande)
livrer; 2 (résultat) produire, rapporter.
oplezen v. tr. sép. 1 ramasser, recueillir;
(récolte) glaner; 2 lire, faire la lecture (de).
oplezer m. 1 glaneur; 2 lecteur m.
op1ezing f. 1 glanage m.; 2 lecture f.
1. oplichten v. intr. sép. (clarté) s'éclaircir.
V. ophelderen.
2. oplichten v. tr. sép. 1 lever; (lourd) soulever;
2 enlever; arréter; uit zijn bed — arréter
dans son lil; 3 (fig.) soulager; 4 (tig.) escroquer,
d u per, Barotter.
1. oplichter m. souleveur; (anat.) élévateur m.
2. oplichter m., ...ster f. escroc, dupeur m.,
...euse f.
oplichting f. 1 levage, soulèvement m.; 2 enlpvement
m., arrestation f.; 3 soulagement m ; 4 escroquerie,
duperie f.
oplikken v tr. sép. 1 lécher; 2 (techn.) lisser.
oploeven v. intr. sép. loffen, gagner au vent.
oploop m. 1 attroupement, rassemblement m.;
2 (méd.) afflux m.
oploopen — 396 — opnemer
oploopen 1 v. tr. sép. monter; (riv.) remonter;
(rue) enfiler; een eindje -- faire un bout de
ehemin , iem. — rattraper ou rencontrer qq.;
2 een vlieger — lancer un cer)-volant ; 3 trouver,
découvrir; attraper, gagner; een nieuwsje —
dénicher une nouvelle; een kou — attraper un
froid; een boete — enrourir une amende; 4 een
deur — forcer ou en.Joncer une porte; 5 v. , ntr.
sép. monter; 6 circuter; op- en neerloopen monter
et descendre, aller ei venir; de zieke loopt a! op
te malade peut dé; h selever ; 7 grossir, crottre ;
(eau) monter, croitre; (méd ) en`ier, se tumetier;
(rentes, dette, frais) grossir, augmenter; (mar-
Chandises) enchei ir, hausser ; 8 n. i montée;
rencontre t., 2 lancer m., 3 décnuverte, prise,
saisie f., 4 enfoncement m., 5 circulation f.,
6 augmentation f., accroissement m.; gon f lement
m.; hausse f.
opiQQoend 1 adj. montant, en amphilheátre;
2 fougueux; (fig.) emporté; 3 adv. avec emporlement,
oploQpendheid f. emportement m., fougue f.
oplosbaar, oplosselijk ad4. soluble; (tien) dissolu
ble.
oplossen v. tr. sép. dissoudre; (quesetion, énigme,
doute, difficulté) résoudre; (écriture) déehitf
rer.
oplossend adj. dissolvant; (méd.) résolcttif;
(méthode) analyrique.
oplossing f. (en) V. oplossen : dissolution;
solution f.; (énigme) mot m.
opluchten v. intr. sép. 1 snula'er; dat lucht op
c'est un snulagement ; 2 aéi er, faire du bien.
oplu.hting f. souLagement m.
opluiken 1 v. tr. & sép. ouvrir; 2 v. intr. sép.
$'ouvrir; (fig.) s'épanouir.
opluisteren v. tr. sép. t luslrer; (gravures)
illustrer ; 2 (fig.) illuqlrer, rendre ttlustre; door
zijn tegenwo)rdigheid --- rehausser par sa présence.
opluistering f. lustre m.; illustralion f.
oplusten v. tr. sép. avoir envie de manger.
opmaakster f. V. opmaker.
opmaken v. tr. sép. 1 ouvrir; 2 arranger; monter;
achever; (lit) faire; (étoffe, papier) apprêter
; ( poterie) hahiller ; (typo.) mettre en pages;
(bonnet, chapeau) garnir, monter ; 3 (acte, devis,
compte) dresser, étabtir; (procès) inztruire;
4 conclure, déduire; daaruit is op te maken de là
il y a d conciure ou d déduire; 5 manger, dépenser,
gaspeller; D & t 6 exeiter, monter la téte d;
7 zich — se mettre en route; se préparer; 3
a. 1 ouverture f., 2 arrangement; achèvement;
opprét; habillage m.; mise en pages; coiffure;
garniture f., 3 êtabtissement m., 4 conclusion,
,sléduction f., 5 gaspillage m.; dissi pasion f.,
6 excitation f.
Opmaker m., opmaakster f. monteur, apprkteur,
dresseur, gaspilleur m., ...euse t., excitateur m.,
...trice f. [marche; (fig.) décamper.
opmar*.heeren v. intr. sép. (mii.) se mettre ent
opmerkenlik 1 adj. remarquable, singulier;
2 adv. remarquablement. [rité f.
opmerkelijkheid f. chose remarquable, singula-t
opmerken v. tr. sép. I remarquer, observer;
2 faire une observation, faire observer.
opmerkenswaardtlg) adj. dikne de remaroue.
'p merker m., ... ster f. observateur m., ...trice f.
opmerklnq f. observation f. [ment.
opmerkzaam 1 adj. attent!!: 2 adv. atteritive-t
opmerkzaamheid f. a'tenlion f.
opmeten v. tr. sép. mesurer, prendre la mesur4
opmeting f. mesure f., levé m. [de.
opmetselen v. tr. sép. 1 monter, élever,construire;
2 employer fout d fait; 3 continuei de mafonner;
4 rafistoler.
opmoeten v. intr. sép. devoir se lever; devoir se
mettre; devoir se mangei ou se boire; devoir étre
mis sur le jeu ; devnir partir ou se présenter.
opmopen v. intr. sép pouvoir se lever; pouvoir
se mettre - (gqfois) pouvoir mettre; pouvoir se
mangei ou se boire; pouvoir étre mis sur lefeu;
pouvoir se présenter.
opmonteren v. tr. égayer, ranimer, ragaillardir,
opnaaien v. tr. sép. 1 coudre sur, aslacher;
2 relever, raccoureir; remplier; 3 employer toutr
opnaaisel n. rempli m. [à fait.
opname f. 1 admission f., accueil m.; (presse)
insertion; 2 (photo.) cliché m.; 3 liste f., relevé
m.; (admiti.) arpen!age, levé m.
1. opnemen v. tr. sép. 1 soulever;_lever; (robe)
trousser; (tricot) reprendre; (jeu, plume) prcndre;
(conversation, récit) reprendre; het voor
iem. -- prendre fait et cause pour qq. ; het tegen.
iem — tenir téte d qq. ; 2 rarnasser; tinlever, nettoyer,
essuyer; (iiq.) absorber, s'imbiber de;
(table) desservir, (plaiicher, pavé) Ster; (rue)
dépaver ; 3 (plan) lever ; (meubles, dommage)
relever, inventorier , ( compte) z'érifier , (comp-.
teur) relever; (dessin) croquer; (portrait) tirer;
(votes) faire le relevé de, recueillir; (notes)
inscrire, noten; 4 examiner; van top tot teen —
toiser du regard; in ernst — prendre au sérieux;
goed, kwalijk -- prendre en bonne part, en manvaise
part; hoog — prendre de haut; 5 recevoir,.
accueillir; (société, école, hospice) admettre;
(armée) incorporer; (journal, revue) admettre,
insérer; geld -- prendre ou emprunter de l'argent
à intérét; een vreemd woord — emprunter un
mot étranger; dit woord is opgenomen ce mot est
recu ; 6 prendre sur soi, se charger de.
2. opnemen v. intr. prendre, réussir, avoir du-
succès; deze mode neemt op cette mode prend.
opnemer m., opneemster f. 1 ramasseur; 2 mesureur
m., ...euse f.; vérificateur, percepteur m.,
...trice f.; 3 (linge) torchon m., lavette f.
opneming — 397 — cppoffen
opneming f. V. opname.
opnlguw adv. de nouveau; weer -- de plus belle.
opnoemen v. tr. sép. nommer; énurnérer;
(griefs) articuler; (noms) faire l'appel de.
opnoeming f. énumération f.; appel m.
opofferen v. tr. sép. 1 sacrifier (d) ; (Christ)
immoler ; 2 consacrer.
opoffering f. sacrifice m.
opontbieden v. tr. sép. 1 faire venir, citer; (jur.)
sommer; (mil.) appeler; 2 faire appel á.
oponthoud n. 1 arrêt m.; 2 relard m.; zonder ---
saus retard; 3 séjour m., station f.
o-;)-op n-i-ni fin:.
opossum n. ( mos) manicou m.
,oppakken 1 v. tr. sép. empaqueter, emballer;
2 ramasser; (police) arréter, cueillir; 3 v. intr.
SF p. décamper, faire ses paquets.
oppas m. soins m. pl.
oppassen 1 v. intr. sép. faire attention, prendre
garde (de, d ne pas) ; (rnar.) veiller; pas op,
opgepast attention, prends garde; 2 être assidu,
éEre diligent; goed - bien se conduire; 3 v. tr.
soigner ; (domestique) servir; (mil.) être l'ordonnance
de; 4 épier, filer; 5 (vêtements) essayer;
(un objet à l'autre) adapter; 6 n. V. oppassing.
[conduite) rangé.
oppassend adj. diligent, appliqué; (profession,l
oppassendheidf. docilité, bonne conduite, conduite
t. rangée.
oppasser m., oppasseres, oppasster f, surveillant
in., -e f.; garde m. & f.; domestique m., bonne f.;
(mil.) ordonnance f. [m. pl.
oppassing f. 1 attention; 2 assiduité f.; 3soinsj
1. opper m. (cos) meute, veillote f.
2. opper adv. en compos. 1 supérieur, premier,
en chef, épi-; 2 (avec des noms géog.) 1Haut : Opper-
Alpen Hautes-Alpes f. pl., Opper-Beieren la
Haute-Bavière f.
opperarmbeen n. humérus m.
opperbakker m. maître panetier m.
opperbest 1 adj. excellent; 2 adv. à merveille.
opperbestuur n. administration f. supérieure.
opperbevel n. commandement m. en chef.
opperbevelhebber m. commandant m. en chef.
opperbuik m. épigastre m. En compos. épigastrique.
opperdek n. tillac m.
opperdeken m. chef-doyen m.
1. opperen v. tr. mettre en meules, enveillo,er.
2. opperen v. tr. 1 exprimer; formuler, soulever
; 2 pro posen ; présenter. [servir.
3. opperen v. tr. & intr. faire le manoeuvre;;
oppergebied n. souveraineté f.
oppergerecht(shot) n. haule-cour f.
oppergezag n. autorité f. supréme.
opperheer m. maltre m. supréme.
opperheerschappij f. autorité f. supréme.
opperhoofd n. chef m.
opperhuid f. épiderme m.
opperjagermeester m. grand veneur m.
opperkamerheer m. grand chambellan m.
opperkamerling m. grand camérier m.
opperkleed n. robe de dessus, lunique f.
opperklerk m. premier commis m.
opperkok m. chef (de cuisine); (anc.) grand;
opperlast m. morte-charge f. [queux m.
opperleenheer m. (seigneur) suzerain m.
opperleenrecht n, ...heerschappij f. suzeraineté f.
oppermacht f. pouvoir m. suprême.
oppermachtig 1 adj. souverain, supréme; 2 adv.
souverainement. [m.
opperman m. (...lieden) aide-maçon, manceuvrej
opperofficier m. officier m. supérieur.
opperpriester m. pontife; (Juifs) grand-prêtre en,
opperpriesterambt, ...schap n. pontificat m.
opperrabbijn m. grand rabbin m.
opperrechter m. juge m. supréme.
opperschenker in. grand échanson m.
opperschout m. grand bailli m.
oppersen v. tr. sép. 1 presser de nouveau; dortner
un coup de fer d; 2 refouler ; 3 (cartouches)
refaire.
opperst(e) 1 adj. plus Naut, suprême, souverain;
2 adv. au-dessus; 3 m. chef, premier m.; 4 n.
dessus m.
opperstalmeester m. grandécuyer m.
opperstuurman m. second; mailre m. timonier.
opperstuurmanschap n. office m. de second.
oppertoezicht n. surintendance, haute direction 1.
oppertoeziener m., ...ster f. surintèndant m.,
-e t.
opperveldheer, ...overste m. général m. en chef.
oppervlak n. 1 face supérieure; 2 surface f.
oppervlakkig 1 adj. T superficiel; 2 adv. superficiellement.
oppervlakkigheid f. caractère m. superficiel.
oppervlakte f. 1 (cóté) superface f.; 2 (mesure)
superficie f.
oppervogel m. papegai m. supérieur.
opperwal m. c8té ni. du vent m.
opperwater n. 1 eau f. d'amont ; (moulin) biefou
biex m. supérieur; 2 (sur la glace) souberme f.;
3 eau f. de dessus.
Opperwezen n. Être m. suprême.
oppeuzelen v. tr. sép. croquer, grignoter.
oppikken v. tr. sép. 1 prendre (avec le bec);
(fig.) croquer; agripper; 2 ouvrir à coups de
bec) ; 3 ramasser, cueillir.
oppinnen v. tr. sép. goupiller; (cordonn.) cheviller;
(cuts.) brider.
opplakken v. tr. sép. coller (sur) ; (photo.
Badre) monter.
oppoetsen v. tr. sép. nettoyer, faire briller;
(chaussures) cirer; (armes) fourbir.
oppoffen v. tr. sép. faire bouffer; (nourrit.)
bourrer.
oppoke n — 398 — opschieten
,oppoken v. tr. sép. tisonner, attiser.`
op po n oeren v. tr. s'opposer (d), faire opposition.
opponent m. opposant m.
opporren v. tr. sép. 1 réveiller (en frappant). V.
opkloppen; 2 (feu) tisonner; 3 (fig.) stimuler,=
oppotten v. tr. sép. thésauriser. [exciter.
eppronken v. tr sép. parer, attifer.
opproppen v, tr. sép. T bourrer (de) ; (nourrit.)
gaver (de) ; (public, objets) regorger; zich —
s'ernpiffrer. fvée, fiction f.
opraapsei n. ramassis m.;(fig.) histoire controu-t
oprakelen v. tr. sép. tisonner; (fig.) éveiller.
spraken v. intr. sép. se consumer, être mangé ou
bu ; @tre dépensé.
oprap(ei)en v. tr. sép. 1 rarnasser; zijn voeten
— lever les pieds; 2 (fig.) controuver, forger;
3 (tig.) prendre (l'habfiude de).
oprecht 1 ach j (caractère, actions) sincère,franc,
droit; 2 (nature, réalité) véritable; 3 adv. sincèrement;
véritablement.
oprQchthe+d f. 1 sincérité, franchise, droiture f.;
2 pureté, authenticité f.
opredd(er)en v. tr. sép. arranger.
opreddering f. arrangernent m.
oprekenen v. tr. sép. compter, supputer.
oprekken v. tr sép. détirer, étirer.
oprichten 1 v. tr. sép. dresser, élever; (pieu,
mat) dresser, arborer, (fig.) relever; zich — se
redresser, se (re)lever; 2 (constr., monum.)
élever, ériger; 3 (institution, église, société)
.tonder; (soc. financ.) constituer; (armée) organiser;
4 n. V. oprichting.
oprichter m., ...ster f. fondateur m., ...trice f.
oprichting f. élévation, érection, fondalion f. En
cotnpos. constitutif.
oprijden v. tr. sép. i monter; enfiler; 2 avancer;
rij op, koetsier fouette, cocher; 3 assaillir, atta-
Quer; 4 hlesser; (vétement) déchirer; (peau);
oprijlaan f. avenue f. [écorcher.
oprijten 1 v. tr. sép. déchirer; (peau) écorcher ;
2 v. intr. sép. se fendre , (peau) (se) geroer.
oprijzen v. intr. sép. 1 se lever, se dresser; 2 se
hérisser; 3 (nuage, orage & fig.) s'élever.
oprispen v. intr. sép. avoir ou faire des renvois;
(nourrit.) revenir.
oprisping f. renooi m.
oprit m. rampe f.
oproeien 1 v. tr. sép. monter; 2 v. intr. sép. ---
tegen remonter, (mar.) nager contre; niet kun-
•nen — tegen (fig.) ne pas étre d rnéme de résister
à. V. au sst opruien.
oproep m. appel; een -- tot ou aan un appel d;
(ven te) erican m.; bij -- á l'encan.
oproepen v. tr. sép. 1 éveiller (en appelant),
appeler; 2 inviter, convoquer; (jur.) citer;
3 mettre d l'encan.
oproeping f. _- oproep.
~oproer n. & t m. 1 révolte f., soulèvement ; in —
komen se révolter; 2 (nature, éléments, mei)
révolution f.; 3 (fig.) tapage, boucan m.
oprQerig 1 adj. révolté, séditieux, rebelle; 2 adv.
séditieusernent, en rebelle.
oproerigheid f. esprit m. de révolte, rébellion f.
oproerkreet m. cri m. séditieux ou de révolte.
oproerling m. & f. rebelle m. & f., révolté m.,
—e f.
oproer maker,...stichterm.,... maakster,...stichtster
f. fomentaleur m., ...triee f. de sédition, fau--
teur m., ...trice f. de désordre.
oproervink m. boute Jeu m.
oprollen v. tr. sép. 1 (en)rouler; zich --se pelytonner
, 2 (fig.) -plier bagage; finir.
opruien v. tr. sép. exciter (a), provoquer (d);
(élérnents, mer) irriter, metire en révolution.
opruier m., ...ster f. excitateur, instigateur m.,
...trice f.
opruiing f. excitation, provocation f.
opruimbeitel m.fermoir, ébauchoir m.
opruimen v. tr. sép. 1 arranger; (chambre)
Tanger; (tabie) desservir, débarrasser; (mar.
chandises) liquider: 2 (vide) déhlayer, dégager;
(hahitudes) supprimer; (tuer) supprimery
3 égayer.
opruimer m., ...ster f. 1 (ar)rangeur, déblayeur
m., ...euse f.; 2 (charp.) amorcoir m.
opruiming f. (ar)rangement; déblayement m.;
(comm.) liquidation f.
oprukken 1 v. tr. sép. tirer en hout, attirer; 2
ouvrir brusquement; 3 v. intr. sép. avancer.;
(mii.) marcher (sur), se mettre en marche (con! rek
4 (iron.) décamper, filer.
opschaffen v. tr. sép. i servir, eégal€r; 2 mangen
tout à fait; 3 procurer, fournir.
opscharrelen v. tr. sép. déterrer, dénicher.
opschaven v. tr. sép. raboler, riller.
opscheiien v. tr. sép. réveiller (en sonn.antj,
Bonner. [2 vider,
opschenken v. tr. sép 1 verser de l'eau (sur);$
opschepen v. tr. sép. embrarqu er ,- (fig.) — met
rnettre sur le dos ; opgescheept zij n met avoir sur
le dos.
opscheppen 1 v. tr. sép. enlever ou ramasser (d
la Pelle) ; den boel -- mettre milt en désordre;
't is opsleschept met hem il eet fini ; 2 (cuis.)
servir; breed --- faire le large; 3 (fig.) gascon--
ner, blaguer ; 4 n. enlèvernent ; service in.
opschepper m., ...ster f. 1 namasseur; 2 serveur
m., ...euse f.; 3 louche f.; 4 tapageur m., ...euse f..
opscheren v. tr. sép. tondre; (hortic.) rogner.
opscherpen v. tr. sép. (propt=e & fig.) aiguiser;
— tot exciter d.
opscherpingf. aiguisage; (fig.) aiguisement m.
opscheuren v. tr. & intr. sép. déchirer; (agric.)
recasser.
opscheuring f. déchirure f.
opschieten i v. tr. sép. ouvrir (d coups deè feu);
opschieting — 399 -- opsnij(d)en
2 lancer (en haut ou en l'air); (gibier) (faire)
lever; 3 (mar.) cueillir, lover; 4 v. intr. sép.
s'élever; (plantes, gens) pousscr, grandir ; opgeschoten
élancé; 5 (vétements) se retrousser;
f paraïtre su hitement ; 7 bien avancer , het werk,
de tijd schiet op l'ouvrage, le iemps avance; met
lem. — s'entendre avec qq.; 8 s'emporier; 9
n. ouverture f.; lancement m.; élévation ; erois-
,sance; apparition; avance f.; emportement m.
opschieting f. = opschieten 9.
opschik m. 1 (abstr.) ajuslement m.; parure f.;
2 (concr.) ornement m.; toilette f.
opschikken 1 v. tr. sép. arranger; parer, orner;
zich — sefaire beau, sefaire belle, faire de la toilette;
2 v. intr. sép. se ranger; reculer.
opschilderen v. tr. sép. repeindre.
-opschoeien v. tr. sép. rehausser.
opschoffelen v. tr. sép. 1 sarcler; 2 (jeu) pousser.
opschommelen v. tr. sép. déterrer, dénicher
opschoppen v. tr. sép. 1 ouvrir ou pousser ! a
coups de pied); 2 enlever ou entasser (à la pelle)
opschorsen v. tr. sép. remettre, différer, suspendre.
V. opschorten. [pension f.
opschorsing f. remise, f., ajournement m.; susopschorten
v. tr. sép. 1 (re)trousser; (corde,
chaine) raccourcir; (objet pendu) rehausser;
2 (fig.) V. opschorsen.
opschorting f. 1 retroussement, raccourcisseinent,
rehaussement m.; 2 V. opschorsing.
opschransen v. tr. sép. dévorer, bouffer.
opschrift n. titre m.; (lettre) adresse f.; (monnaie)
légende f.; (botte, sachet, bouteille) étiqueite
f.; (planchette) écriteau m.; (monument)
inscription, épigraphe f.; (café) enseigne f.;
(citation en tête) épigraphe f.
opschriftkunde f. épigraphie f.
opschrijfboekje n. carnet, agenda m.
opschrijven v. tr. sép. 1 noler; inscrire; (biens)
inventorier ; (soldats, matelots) enróler; hij is ten
doode opgeschreven il est inscrit sur la liste des
condamnés ; 2 cont inuer d'écrire.
opschrijving f. note, annotation; inscription f.;
inventaire m.
opschrikken 1 v. tr. sép. faire sursauter; 2 v.
intr. sép. sursauter.
opschrobben v. tr. sép.frotter, nettoyer.
opschroeven v. tr. sép. 1 visser (sur) ; monter
(en vissant) ; 2 élever au vérin; 3 dévisser;
4 (fig.) rendre ampoulé ou emphatique; 5 exalier
; encenser; tem. iets — (iron.) faire gober qc.
d qq.
opschudden v. tr. sép. secouer, remuer; (fig.)
émouvoir, alarmer.
opschudding f. 1 secouement, remuement m.;
2 émotion, alarme f.; trouble m.; bruit m.; — verwekken
causer de l'émoi ; in -- brengen metire
en émci.
opschuiven v. tr. & intr. sép. 1 ouvrir (en glissant)
, glisser; 2 avancer; reculer; 3 (fig.) remei.
tre, dijférer, ajourner.
opschutten v. tr. sép. (eau) retenir; (animaux)
enfermer, parquer.
opseizen v. tr. sép. amarrer. [liver.
opsieren v. tr. sép. orner, embellir; (fig.) enjo-t
opsiering f., opsiersei n. ornementation f., embellissement
m.; (fig.) enjolivure f.
opsjorren v. tr. sép. relei}er.
opslaan 1 v. tr. sép, jeter en haut; battre en l'air;
lancer ; 2 faire level ; (yeux) lever; (collet, pantalon,
chapeau) relever; (pantalon, manche, robe)
retrousser; (gibier, ennemi) chasser, débusquer;
(carte) tourner; 3 (constr.) dresser; (canip)
asseoir; (lit, teute, échoppe) dresser, monter;
(demeure) établir; (marchandises, provisions)
emmagasiner, renirer; (ouvrage) mettre en train;
met iem. — (fig.) s'accommoder de qq.; 4 (porto,
fenétre, livre, papier) ouvrir; (lit) découvrir;
(violemment) enfoncer; 5 (rue, chemin) prendre;
6 (prix) augmenter, hausser; 7 v. intr. sép.
se lever; (plantes) pousser spontanément ; (humidité)
suinter, suer; 8 souvrir; (cartes) jouer,
tourner une carte; 9 augmenter de prix, hausser,
enchérir; 10 n. ouverture f.; bij het — (van
't boek) d vue.
opslag m. 1 coup m. (vers le haut), lancement m.;
(mus., prosod.) levé m.; 2 coup d'ceil, regard m.;
bij den eersten — au premier coup d'eeil; (vétements)
relèvement, retroussement m.; (garniture)
parement m.; 3 emmagasinage; dépól m.; 4 (prix)
augmentation, hausse f.; (vente) enchère; bij —
aux enchères, au plus offrant; 5 (bot.) pousse f.;
(tin jet) drageon m.; (coll.) plante f. adventive;
6 (jeu) lancer, jeu m.
opsleepen v. tr. sép. trainer (en haut ou sur).
opslibben, opslijken, ...ing = aanslibben etc.
opslikken, ...slokken v. tr. sép. avaler.
opslikker m., ...ster f., opslokker m., ...ster f.
glouton, —ne f. [(fig.) gober.
opslorpen v. tr. sép. absorber; (eeuf) humer;;
opslorping f. absorption f.; humage m.
opsluiten v. tr. sép. 1 enfermer, mettre sous clef;
serrer; (prison) mettre sous les verrous; (isoler)
séquestrer; 2 (techn.) assembler; cheviller;
3 (mil., rang) serrer.
opsluiter m. (mil.) serre file m.
opsluiting f. 1 mise f. sous clef; réclusion, incarcération
; séquestration f.; 2 assemblage; 3 serre-;
opslurpen, ...ing = opslorpen, ...ing. [ment m.
opsmijten v. tr. sép. 1 jeter en hout, lancer en
l'air; 2 ouvrir brusquement; 3 donner des renvois.
opsmuk m., making f. parure f., embellissement
m.; enjolivure f.
opsmukken v. tr. sép. parer, orner; farden.
opsmullen v. tr. sép. bouffer.
opsnappen v. tr. sép. happer; avaler.
opsnij(d)en v. tr. sép. 1 ouvrir (en coupant),
opsnij(d)er — 400 — opstijging
couper; (pain, mets) entamer; 2 couper tout à
fait; 3 déclamer; 4 hdbler, gasconner, blaguer.
opsnij(d)er m. 1 découpeur; 2 couteau à découper;
3 hdbleur, gascon, blagueur m.
opsnij(d)erij f. hublerie, gasconnade, blague f.
opsnoepen v. tr. sép. croquer.
opsnorren v. tr. sépy. dénicher.
opsnuffelen v. tr. sép. (ureter, déterrer.
opsnuffen, opsnuiven v. tr. sép. 1 humer, renther;
2 priser tout à fait; 3 déterrer.
opsommen v. tr. sép. énumérer.
opsomming f. énumération f.
opspalken v. tr. sép. 1 (chir.) éclisser; 2 (bouch.)
ouvrir (avec des broches), monter; 3 (yeux) écarquiller;
den mond — ouvrir une bouche comme
un four. [sép. (se) gonfler; (fig.) s'emportcr.
opspannen 1 v. tr. sép. tendre (sur); 2 v. intr. t
opsparen v. tr. sép. économiser.
opspelden v. tr. sép. épingler.
opspelen v. intr. sép. t jouer; een kaart ---- sortir
une carte; 2 bougonner, f ulm iner, s'emporter.
opsperren v. tr. sép, ouvrir tout grand; (yeux)
écarquiller; niet opgesperden muil la gueule
grande ouverte.
opspeuren, ...ing = opsporen, ...ing.
opspitten v. tr. sép. 1 bêcher; 2 déterrer.
opsplijten, opsplitten v. tr. & intr. sép. (se)
fendre. [(sur la cote).
opspoelen v. tr. sép. 1 rinser; 2 (vagues) jetert
opsporen v. tr. sép. dépister; (fig.) rechercher.
opsporing f. recherche f.
opspouwen v. tr. & intr. sép. (se) fendre.
opspraak f. critique f., bldme m.; in — komen,
brengen donner prise, exposer à la critique; zonder
— sans reproche.
opspringen v. intr. sép. 1 sauter, bondir; (joie,
peur) tressaillir; (brusque) sursauter; 2 (eau)
jaillir; 3 s'en aller; — met se contenter de;
4 s'ouvrir (en sautant); 5 se fendre, se crevasser;
(peau) gercer.
opspruiten v. intr. sép. germer, pousser; —d
naissant. [ter; 3 jaillir.
opspuiten 1 v. tr. sép. jeter (en haat); 2 injec- t
opspuiting f. 1 jaillissement m.; 2 injection f.
opstaan 1 v. intr. sép. être debout; in het bad
&tre debout dans le bain; V. opstaande; 2 se mettre
debout, se lever; vroeg — se lever de bonne
heure; wie mij wil foppen moet vroeg — bien
fin geti pourrait m'attraper; van tafel — sortir de
table; die opstaat zijn plaats vergaat qui va à la
chasse perd sa place; uit een ziekte — se relever
de maladie; van de dooden --- se (re) lever d'entre
les morts; de dooden zullen -- les morts ressuseiteront;
de zon staat op le soleil se lève;
3 (fig.) (révolution) se lever, se soulever, se révolter;
(paroles) s'élever; 4 être ouvert; 5 se trouver
(sur), étre en place; (suis.) être sur le feu; (typo.)
.tre dans la forme; 6 n. lever; sortir m.
opstaande adj. debout; — kraai; collet remonté;
— haar cheveux rasdes.
opstal m. 1 bátiment m., construction f.; zijn —
houden établir son séjour; 2 máture f.; 3 train m,
de presse.
opstand m. t lever ni.; val en — chzite et lever;
(personne assise) levée f.; 2 soulèvement in.
revolte f.; in — komen se révoltcr; 3 (dessin) élé-
,
vation f.; 4 (ameublement) installation f.; 5
(plantation) (bon) état m.
opstandeling m. rebelle, insurgé in.
opstanding f. résurrection f.; --. uit de zonde
régénération f.
opstap m. marchepied rn., estrade f. [ier.
opstapelen v. tr. sép. entasser, ernpiler; accumuopstapeling
f. entassement m.; accumulation f
opstappen v. tr. sép. 1 monter; 2 partir, lever te
camp.
opsteken 1 v. tr. sép. tendre, passer, donner,
(fig.) iem. iets -- sou,fjler qc. cr qq.; iem. —
exciter qq.; 2 (tête, main, doigt) lever; (cheveux;
relever; (oreille) dresser; (nez) faire la nique,
(drapeau) arborer; 3 bij iem. even --- pousser te
tête chez qq.; hij heeft het opgestoken il a levé lk
camp; 4 ouvrir; (parapluie) déployer, ouvrir,
(gosier) ouvrir; (porte) crocheter; (tonneau'
mettre en perse; 5 mettre de coté; (asgent) cm pa
cher; (épée) rengaïner; (fig., insultes) erepocher
avaler; daar is niets bij op te steken il n'y a nier,
d y gagner ou profiter; 6 allumer; wil je opsteken?
veux-tu un cigare? 7 piquer (sur), roettri
(sur); (gravure) retouct.er; 8 v. intr. sép
(temps) s'éc_laircir; (vent) se renjorcer; hij der.
wind -- venir au vent; in den wind — piquer au
vent; 9 n. levée; ouverture; mise f. en perse;
empochement; allumage m.; retouche f.; rentor.
cement m.
opsteker m. 1 donneur, leveur; placeur- m.;
2 (serrere) crochet, rossignol m.; 3 allumeur m,
de réverbères; 4 longue fourche f.; 5 grand couteau
m.
opstel n. (-oien) t (en gén.) plan, projet m.; 2
(écriture) brouillon m.; (style) dissertaticn, étude
f.; (journal, revue) article m.; (école) rédaction f.;
(trad.) thème m.
opstellen v. tr. sép. 1 (en gén.) projeter, esquisser;
2 (style) rédiger; (lettre) composer; (acte)
minuter; (exploit) libcller; 3 installer; (machine)
monter; (canon) mettre en batterie; (pompe)
placer; (cortège) former; (armée) ranger, mettre
en ligne; (couples dun navire) lever.
opsteller m. projecteur; rédacteur; monteur;
ordonnateur ni.
opstelling f. 1 projet m., ébauche f.; 2 rédaction f.;
3 établissement, arrangement, placement m.
opstijgen v. intr. sép. 1 monter; s'élever; 2 monter
d cheval, se mettre en selle.
opstijging f. 1 ascension f.; 2 vapcur f.
opstijven — 401 --- opvatten
opstijven 1 v. tr. sép. raffermir; (lange) empeser;
2 v. intr. sép. s'épaissir; se raffermir; (vent)
augmenter.
•pstoken v. tr. sép. 1 (feu) attiser; (combustibie)
bruler; 2 (fig.) exciter.
opstoker m., opstookster f. attiseur m., ...euse f.;
(fig.) excitaleur m., ...trice f.
opstoking f. attisage m.; (fig.) excitation f.
spstooten v. tr. sép. 1 pousser en haut ; faire
monter; 2 faire lever (en poussant); (chasse) lancer;
3 pousser au travail; (fig.) dénicher; 4
ouvrir brusquement ; enfoncer ; 5 écorcher.
opstooter m. 1 pousseur; 2 mauvais cheval,
haridelle f.; 3 factoturn m.; 4 coup, pain m.
opstootje n. bagarre f.
opstoppen 1 v. tr. sép. remplir, farcir; (anim.)
empailler; (pipe) bourrer; 2 arrêter, retenir;
3 employer tout d fait (en remplissant ou en bourrant)
; 4 v. intr. sép. (méd.) constiper. [báfre f.
opstopper m. 1 empailleur; 2 (fig.) souffiet m.,1
opstopping f. I remplissage; 2 arrél m.; 3 constipation,
(urine) rélention f.
{opstoven , v. tr. sép. étuver (de nouveau), réchauffer.
[obstinément.
opstrijden v. tr. sép. contester ou contredirel
,opstrijken v. tr. sép. 1 retrousser; (cheveux)
relever; (tissu) rebrousser; 2 repasser; donner un
coup de fer á; 3 ramasser, empocher, rafler;
4 s'arnener. [écorcher.
opstroopen v. tr. sép. t retrousser; 2 (peau);
opstrooping f. 1 retroussement m.; 2 écorchure f.
opstuit m. rebond, ricochet m.
Opstuiten 1 v. tr. sép. (métaux) rabattre, refouler;
2 v. intr. sép. rebondir, ricocher.
opstuiven v. intr. sép. 1 s'élever en poussière;
stof doen —faire de la poussière; 2 (fig.) s'emporter,
bondir. [envoi m.
opsturen 1 v. tr. sép. envoyer, expédier; 2 n.1
popstutten v. tr. sép. étayer.
opstuwen v. tr. sép. refouler, repousser.
optakelen v. tr. sép. t hisser (avec une poulie);
2 (navire) gréer; (mat) funer; 3 (fig.) accoutrer,
u#tifer.
optarnen v. tr. & intr. sép. (se) découdre.
optassen v. tr. sép. entasser; accumuler.
opteekenaar m. annotateur, marqueur m.
opteekenen v. tr. sép. 1 achever; continuer de
dessiner; 2 noter, marquer, inscrire.
opteekening f. note, marque, annotation f.
optellen v. tr. sép. 1 (math.) additionner; 2 (en
gén.) énumérer.
optelling f. 1 addition; 2 énurnération f.
1. opteren v. tr. sép. goudronner (de nouveau) .
2. opteren 1 v. tr. sép. consommer; dépenser;
2 v. intr. sép. se consumer.
optica, optiek f. optique f.
opticus m. (...ci) m. opticien m.
optillen v. tr. sép. soulever.
optimmeren v. tr. sép. 1 élever; 2 reconstruire.
optisch 1 adj.optique; —bedrog illusion f. d'optique;
—e werktuigen instruments n;. pl. d'optfque;
2 adv. au point de vue optique.
optocht m. 1 marche f.; 2 cortège m.
optooien v. tr. sép. orner, parer; (iron.) attifer.
optooiing f., optooisel n. ornement m., parure f.
optoomen v. tr. sép. 1 brider; 2 (chapeau)
retrousser, retaper. [retroussement m.
optooming f. t mise f. de ta bride; 2 (chapeau)]
optornen v. tr. & intr. sép 1 (se)découdre;
2 (mar.) se ranger; 3 (fig.) patauger, s'enferrer;
er voor moeten — en courir le risque.
optred(e f.) m. 1 seuil; (plusieurs) perron m.;
(escalier) marche f.; 2 (véhic.) marchepied;
(cheval) montoir m.
optreden 1 v. intr. sép. monter; ten kansel ---
monter en chaire; 2 se presenter ; se produire; als
schrijver — se produire comme auteur; als redenaar
— prendre ta parole; als getuige — paraftre
comme témoin,déposer; in een vertooningjouer
le róle de ou un rille; (scène) paraltre,
entrer en scène; voor het eerst — débuter;
3 agir, intervenir; — tegen s'élever contre;
4 n. 1 montée, ascension, 2 entrée (en scène),
3 act ion, intervention f.
optrek m. pied-à-terre m.
optrekken 1 v. tr. sép. ouvrir; déboucher; 2 tirer
en hout; lever; monter; (navire) rernonter;
tsoleil) attirer ou pomper; den neus — voor faire
la moue à; 3 (constr.) élever, exhausser; 4
intr. sép. se dissiper; s'éclaircir; 5 donner de
1'humidité; 6 se mettre en route, partir; (armée)
se mettre en marche; (garde) monter; (service)
marcher; 7 étre agité; éire ennuyé (par), avoir de
l'embarras (avec).
optroeven v. intr. sép. jouer atout.
optuigen v. tr. sép. 1 (cheval) harnacher; 2
(nav.) gréer; (mat) funer; 3 attifer, accoutrer.
optuíging f. harnachement; (mar.) grément;
(fig.) accoutrement m.
opuntia f. ( c's) raquette f.
Opus n. (géog.) Oponte f.; van — opontien adj.
opvaart f. 1 montée, ascension f.; (rivière) montée;
(Chrtst) Ascension f.; 2 canal m. latéral.
opvallen v. intr. sép. (rapper, surprendre.
opvangen v. tr. sép. 1 prendre, saisir; 2 arréter;
(gibier) rabaltre; (balie) saisir d la volée, prendre
au bond; (lettres, son, lumière) intercepter;
(liquide, paroles, télégr., tétéph.) recueillir;
(source) capter; (nouvetles) pécher.
opvaren v. intr. sép. 1 remonter; (en fair) monter;
2 (fig ) s'emporter.
opvarende m. personne f. du bateau; matelot;
passager m.
opvatten v. tr. sép. 1 ramasser; lever; 2 weerreprendre;
3 (fig.) vrendre, envisager; kwalijk --
prendre en mauvaise part; als je 't zoo opvat si
opvatting — 402 — opwerken
.ous t'envisagez d ce point de vue; (haine, sbupcon)
concevoir. [tion, conception f.
opvatting f. 1 levée, ramassage m.; 2 interpréta-t
opveegsel n. balayures f. pl.
opvegen v. tr. sép. balayer, enlever.
opveilen v. tr. sép. mettre en vente ou aux enchères.
Ouvelp n. Haute-Fleppe f.
opverven v. tr. sép. 1 repeindre; (tissu) reteindre;
2 employer.
opvijlen v. tr. sép. limer.
opvijz(el)en, ...ling opschroeven, ...ving.
pvisschen v. tr sép. pécher; (fig.) dénicher.
opvlammen v. intr. sép. flamboyer.
epvlechten v. tr. sep. tresser.
opvliegen v. intr. sép. 1 s'envoler; prendre son
essor ; (chass.) prendre sa volée; 2 (siège) se lever
précipitamment; (escalier, hauteur) se lancer, se
précipiter; 3 (explosion) sauter; 4 s ouvrir brusquement
; 5 (lig ) s'emporter, prendre la mouche.
opvtiepend adi. emporté.
opviíegendheld f. emportement m.
opvoeden v. tr sép. 1 nourrir, élever : 2 (fig.)
élever, éduquer ; slecht opgevoed mal élevé.
opvoedend 1 adj . éducarif; 2 adv. d'une fafon éducat
i ve.
opvoeder m. éducateur m. [tion f.
opvoeding f. 1 nourrissage ni.; 2 (fig.) éduca-1
opvoedingsgesticht n. maison f. d'éducation.
opvoedkunde t. pédagogie f.
opvoedkundig adj. pédagogique.
opvoedkundige m. & f. pedagogue m. & f.
opvoedster f. éducatrice f.
opvoeren v. tr. sep. 1 monter; den stroom —
faire remonter le fleuve d; het leger — conduire
l'armée sur ou vers;: tot de hoogste macht —
porter à la dernière puissance; 2 exhausser
3 (prix) augmenter, majorer, hausser; zijn levenswijze
— mener un train plus luxueux;
4 (théát.) représenter; donner.
opvoering f. 1 montée; conduite - f.; 2 (théát.)
représentation f.
opvolgen 1 v. tr. sép. (zijn) remplacer, succéder
d; Leopold II werd door Koning Albrecht opgevolgd
à Léopold 11 succéda le rol Albert ; 2 (hebben)
suivre ; obéir à; se conformer d; het bevel —
se conformer d t'ordre; zijn driften — satisfaire
ses passlons.
•pvolger m., ...ster f. successeur m.; tot —
hebben avoir pour successeur.
opvolging f. succession f.
opvorderen v. tr. sép. réclamer, réquisitionner.
opvouwbaar adj. pliable, pliant.
opvouwen v. tr. sép. plier; (fig.) plier bagage;
finir ; 't is opgevouwen c'est fini.
opvragen v. tr. sep. redemander; retirer.
opvreten v. tr. sép. 1 avaler, dévorer, bouffer;
2 corroder, ronger; opgevreten van de luizen
mangé des poux; opgevreten van afgunst rongé
d'envie; 3 (fig.) manger, gruger, ruiner.
opvreter m. 1 bouffeur, goinfre m.; 2 (fig.) parasite
m. ; — van 't gouvernement budgétivore m.
opvroolijken 1 v. tr. sép. ragaillardir, réconforter;
2 v. intr. sép. s'épanouir.
opvullen v. tr. sép. 1 remplir; matelasser; 2.
rembourrer; empailler; (cuis.) farcir; (typo.)
parangonner; 3 (nourr.) bourrer, empiffrer.
opvulling f. 1 remplissage, (vin) remplage;
2 matelassage, rembourrage, empaillage m.
opvulsel n. 1 rempl(iss)age m.; 2 bourre; farce f.
opwaaien 1 v. tr. sép. emporter; soulever;
2 ouvrir ; 3 v. intr. sép. être emporté; être soulevé;
4 s'ouvrir; 5 devenir plus fort ; 6 (fig.) décamper,
ficher le camp.
opwaarts adv. 1 en haut; (eau) en amont; 2 avec
un verbe : — gaan, — dragen monter.
opwaartsch adj. moniant, ascendant.
opwachten v. tr. sép. 1 attendre; 2 rendre visite
à; (solenn.) présenter ses hommages à.
opwachter m. 1 expectant ; 2 (polit.) serviteur m.
opwachting f. 1 attente; 2 hommages, respects m.
pl.; zijn — maken bij présenter ses hommages d.
opwaken v. intr. sép. s'éveiller; (subit') se réveiller.
opwakkeren 1 v. intr. sép. se renforcer; (vent)
fraïchir; 2 v. tr. sép. ranimer, aviver; exciter.
opwandelen 1 v. intr.sép. se mettre en promenade
ou en route; 2 continuer; 3 faire quelques pas;
4 v. tr. sép. monter, faire. [kost du réchauffé.
opwarmen v. tr. sép. T réchauffer; opgewarmde$
opwarming f. réchauffage m.
opwassen v. intr. sép . pousser, grandir; — met
être élevé avec. V. aussi opgewassen.
opwegen 1 v. tr. sép. contrebalancer; 2 v. intr.
sép. valoir; contrebalancer; — tegen compenser;
tegen goud — valoir son pesani dor.
opwekken v. tr. sép. 1 éveiller; (subit') réveil-
Ier; (mort) ressusciter; 2 (fig.) exciter, stimuler;
animer; encourager; (relig.) édifier; (malade)
ranimer ; opgewekt zijn être en train.
opwekkend adi. excifant etc.; — middel stimulant
m.
opwekking f. 1 réveil in.; 2 excitation, animation
f.; encouragement ni.
opwellen 1 v. intr. sép. sourdre, jaillir; bouillonner;
—d woord mot spontané; —de driften
passions violentes; 2 v. tr. sép. (source) produire;
(cuis.)faire bouillirlégèrement; (légumes)
blanchir.
opwelling f. 1 faillissement; bouillonnement m.;
ébullition f.; 2 (fig.) mouvement, transport, élan
m.; — van drift accès m. de colëre.
opwerken 1 v. tr. sép. monter; élever; zich —se
hisser, (fig.) parvenir; 2 achever, monter; (bois)
parer; (dessin) rehausser; 3 employer, consommer;
4 v. intr. sép. s'élever ; 5 (mar.) rallier le
opwerpen — 403 — opzienersambt
vent, cajoler; tegen (den) rstroom — remonter
Ie courant ; tegen iem. — lenir tête d qq. ; tegen
elkander — entre-lutter, rivaliser.
opwerpen v. tr. sép. 1 rejeter, je/er en haut, lancer;
een vraag — soulever une question; een
balletje — lancer un ballon d'essai; blazen —
faire des bulles; 2 (constr.) élever; bezwaren —
élever des objections; 3 ouvrir (en jetani) ; 4 (fig.)
zich — tegen s'opposer d, se soulever contre ; zich
-- tot s'ériger en.
opwerping f. 1 rejet; lancement; soulèvement m.;
2 construction, élévation ; 3 objection f.; 4 (rnar.)l
Opweule n. Woluwe-St-Lambert m. [épave f.
opwillen 1 v. intr. sép. vouloir se lever ou s'ouvrir
ou se consumer ou se mettre; 2 v. tr. sép.
vouloir mestre.
opwinden v. tr. sép. remonter; (fil) dévider;
(fig.) exciter; monter la tête d. V. opgewonden.
opwinding f. remontage, dévidage m.; (fig.)
(sur)excitation f.
opwippen 1 v. tr. sép. lever; (planche) faire
basculer; in een deken — berner; 2 v. intr. sép.
se lever précipitamment, sauter.
opwrijven v. tr. sép. 1 frotter (de nouveau); faire
briller; 2 écorcher (en frottant) ; 3 employer (en
frottant) .
opwroeten 1 v. tr. sép. fouiller; 2 n. fouillure f.
opzadelen 1 v. tr. sép. seller; (ane) bdter; 2 n.
(mil.) boute-selle m.
opzamelen v. tr. sép. recueillir, ramasser; collectionner;
(électr.) accumuler.
opzameling f. assemblage, recueil m.; collection
f.; (électr.) accumulation f.
opzeg m. résiliation f.; — doen résilier, donner;
opzegbaar adj. résiliable. [congé a.
opzegbaarheid f. possibilité f. de résilier.
opzeggen v. tr. sép. 1 dire, raconter; 2 (legon,
déclam.) réciter; 3 révoquer, se dédire de; (loyer,
bail) résilier; (chose louée) renoncer à; (capital,
prêt) réclamer; (vente) rompre; (locataire, serviteur)
donner congé d; (amitié) rompre; (obéissance)
refuser; tot —s toe par précaire, à titre
précaire.
opzegging f. V. opzeggen : 1 récit en., déclaration
; 2 récitation f.; 3 révocation ; résiliation,
renonciation, ruplure f.; congé, refus m.
opzeilen v. tr. sép. remonter ou atteindre (d la
voile) ; tegen de openbare meening -- heurter de
front l'opinion publique.
opzenden v. tr. sép. 1 envoyer en hout; ten
hemel — adresser au ciel; 2 (mar.) envoyer d
terre; 3 envoyer, expédier.
tipzending f. envoi m., expédition f.
1. opzet m. 1 opplica•lion, uddifion f.; 2 (mil.)
hausse f.; 3 (jeu) mise f.; 4 plan, projet m.
2. opzet n. intention f., dessein, propos m.`délibéré;
met — intentionneliement, à dessein.
opzetdoos f. bofte f. de construction.
opzettelijk 1 adj. prémédité, (fait) d dessein,
intentionnel; 2 adv. d dessein, de propos délibéré.
opzetten 1 v. tr. sép. mettre (sur) ; zijn bril —
mettre ses lunettes; het eten — servir le repas;
koffiewater — mettre bouillir de l'eau ou mettre
de 1'eau sur le Jeu pour le café; (constr.) ajouter
(un étage); (argent au jeu) mettre;. (marchandises)
meltre de c6lé, rentrer; (couleurs) appliquer;
(mar.) (mats) guinder, (vergues) hisser; 2 mettre
debout, dresser; (cheveux, poils) hérisser;
(moustache, tissu) rebrousser; (bois, pierres)
empiler; 3 remplir; (anim.) empailler; (volume)
enfler, gonfler, bouffir; (prix) augmenter, majorer,
hausser ; 4 (travail) commencer ; mettre sur
le métier ; (boutique) commencer, monter ; (école)
ouvrir; (ouvrier) engager, embaucher; een huishouding
— s'installer; 5 (absoI') parer, attifer;
6 (fig.) 1 tromper, duper; 2 --- tegen exciter;
3 iem. komen — venir surpendre qq., tomber chez
qq. ; 7 ouvrir; groote oogen — ouvrir de grands
yeux; een vreemd gezicht—faire l'étonné; 8
v. intr. sép. (s')enfler; (se) gonfler; 9 komen
— se lever; (eau) monter; (perstinne) paraftre;
10 n. V. opzetting.
opzetting f. V. opzetten : 1 mise f.; service m.;
addition ; application f.; 2 dressage; hérissage;
assemblage m.; construction f.; 3 empaillage;
gonflement m.; majoration, hausse f.; 4 commencement
m.; ouverture f.; embauchage m.; 5 excitation,
instigation; 6 enflure, tuméfaction f.; --
van de lever dilatation f. du foie.
opzetter m. metteur, dresseur; empaillleur m.
opzicht n. 1 coup m. d'ceil; bij een eerste — a
première vue; 2 inspection ; surveillance f.; 3 rapport,
égard m.; in ieder — sous tous les rapports;
ten —e van par rapport à, concernant ; te(n)
mijnen —e d mon égard; 4 menschelijk — respect
m. hurnain.
opzlchtelijk 1 adj. frappant, sensationnel;
voyant, tapageur; 2 adv. avec éclat; 3 prép. par
rapport d, concernart.
opzichtelijkheid f. éclat m., excentricitëf.
opzichter m. surveillant, gardien; agent voyer,
cantonnier m.
opzichtigheid) = opzichtelijk(heid).
opziehtsler f surveillante, gordienne f.
1. opzien v. intr. sép. 1 lever les yeux, regarder
en hout; uit zijn boek — lever les yeux de son
livre; 2 (fig.) tegen iem — respecter qq.; tegen
iets — craindre qc., reculer devant qc. ; ik zie er
van op je n'en crois pas mes yeux, je n'en reviens
pas.
2. opzien n. 1 élévation f. des regards; 2 élonnemenl;
— baren ou maken ou verwekken faire
sensalion, faire de l'éclat.
opziener m., ...sterf. inspecteur m., ...trice f.
opzienersambt n., ...plaats f., ...post m. inspection
f.
opzijn - 404 --- organisch
opzij,) v. intr. sép. être levé ou mangé ou épuisé
ou allarné; hij is op il est d bout.
opzingen v. tr. sép. 1 corn nencer à chanter;
donner un air; 2 (mar.) donner la voix, sailler.
opzinger m. chanteur, entonneur m.
opzitten v. intr. sép. 1 (dans le lit) étre assis,
être sur son séant; 2 être levé, se lever; 3 rester
levé, veiller; 4 (chien) se tenir accroupi, faire le
beau; goed kunnen — (fig.) savoir bien plier
l'échine; doen — (fig.) faire rarnper; leeren —
aprrendre d vivre (à); 5 munter, être en selle;
6 être sur le juchoir; 7 (fig.) het za: er — vous
aurez votre paquet; daar zal wat voor je -- tl
vous altend qc.
opzoeken v. tr. sép. chercher; (chien) rapporter;
(chass.) quêter; iem. gaan ou komen — aller
ou v2nir trouver q;l., aller d la recherche de qq.
opzasking f. recherche; (chass.) quête f.
opzoeten v. tr. sép. recaler. [gasiner.
epzoldsren v. tr. sép. tn , ttre au grenier, ernrna-t
op.zoldaring f. eminagasinage m.
'opzouten v. tr. sép. saler; (fig.) conserver; dat
kan je — vous pouvez garder cela puur vous.
:opzuigen v. tr. sép. 1 absorber,aspirer; 2 sucerj
opzuigen v. tr. sép. boire. [fout d fait.
opzuiveren v. tr. sép décrasser; (charp.) recaler.
opZNaepen v. tr. sép. T fouerter : 1 faire lever ou
exciter h coups de fouet; 2(vent) lancer (les flots)
en l'air; 3 (fig.) aiguillonrier.
opz;Neigen v. tr. sép. avaler, engloutir.
opz Hallen v. intr. sép. enfler, (se) gonfler, bouf
fir ; (eau) monter. [crue f.
op z NaIii ng f. enflure f., gonflement m.; (eau)t
orakel n. oratie in.
orakelachtig 1 adj. oraculeux, énigmatique;
2 adv. comme un oracle.
orakelen v.intr. 1 pontifier; 2 parter par énigrnes.
orakeltaal f. oracle m.; - spreken parler comme
un oracle.
orang-Qetang m. orang-outang m.
1. oranje (fruit) f., (couleur) n. & adj. T
orange (fruit) f., (couleur) m. & adj.
2. oranje (arbre) m. oranger m.
3. Oranje n. (géog. & hist.) Orange m.
oranjeappel m. orange f.
oranjebitter n. arier m. d'orange.
oranjebloesem m. fleur f. d'oranger.
oranjebioesemolie f. néroli m.
oranjeboom m. oranger m.
oranjedrank m. orangeade f.
Oranjegezind adj. orangiste m.
Oranjeklant m. & f. orangiste m. & f.
oranjekleur f. (couleur f.) orange m.
oranjekleurig adj. orange.
oranjelijster f. roseile f., rnauvis m.
oranjelikeur f. orangesse f.
oranjelint n. ruban m. orange.
1. oranjeman m. marchand m. d'oranges.
2. Oranjeman in. orangiste m.
oranjepeer f. poire f. d'orange.
oranjerlQ f. orangerie f.
oranjesnippels, ...snippers m. p1. orangeat m.
oranjestrik m. nceud m. orange.
oranjeviag f. pavillon m. orange.
oranjevrouw f. marchande d'oranges, orangère f.
oranjewater n. orangeade f.
oratie f.( cos) discours; een —houden prononcer$
oratorisch adj. oratoire. [un discours.
oratorium n. ( c's) oratoire; (mus.) oratorio m.
orderen v. tr. sép. prendre, consommer.
orde f. ( « n) T ordre m.; in — stellen ou brengen
n ttre en ordre, mettre ordre d; -- van den dag
ordre du jour; dat is niet aan de — (van den
dag) cela n'est pas à l'ordre du jour; buiten de —
gaan faire une motion d'ordre.
orde] ievend adj. ami de l'ordre.
ordeitevendheid f. esprit m. d'ordre.
ordelijk 1 adj. régulier, méthodique; (homme)
d'ordre; (vie) réglé; 2 adv. avec ordre, régulièrement
; en ordre.
ordelijkheid f. régularité, méthode f., ordre m.
ordelint n. ruban m.
ordeloos adj. & adv. (...loozer, ct) sans ordre;
(vie) deréglé.
ordenen v. tr. sép. 1 mettre en ordre; 2 (disposer)
ordonner; 3 (clergé) ordonner; 4 nomrner chevalier.
[ordination f,
ordening f. 1 mise f. en ordre; ordre m.; 2 (clergé)t
ordentelijk 1 adj. (yer, cst) convenable, décent;
2 adv. eonvenablement.
orde-oefening f. exercice m. d'ensembte.
order f. ( cos) T ordre m.; op -- van d l'ordre de;
tot nader — jusqu'd nouve' ordre.
orderbil3et, ...briefje n. billef m. d ordre.
ordesbroeder m. religieux m.
ordesgeestelijke m. pretre m. régulier.
ordeskleed n., ...pij f. habit m. religieux.
ordeteeken n. insigne m.
ordinaat f. (...aten) ordonnée f.
ordinairlijk adv. ordinairement.
ordinaris (ysen) 1 m. ordinaire m.; 2 (dentell.)
bocal in.; 3 f. table f. d'hdte.
ordineren V. tr. ordonner.
ordonnans m. ( coen) planton m., ordonnance f.
Ordingen n. Ordange f.
ordonnantie f. (c.'iën & cos) ordonnance f.;
(payement) mandat m.
oreeren V. intr..faire un discours.
orego m. origan m. (sauvage).
oremus n. orérnus m.; 't is daar -- il y fait
misérable, on s'y chamaille; hij is -- il est porn -
pette.
orenbaar — 4. baar.
orgaan n. (...enen) T organe m.
orggnan1eer f. organologie f. [organisé.
organisch adj. organique; (pourvu d'organest
rgel --- 405 — ouderloos
orgel n. (mos & « en, cDtje)orgue m. ou orgues
f. pl.
orgeldraaier m. joueur m. d'orgue (de Barbarie).
orgelen v. tr. & intr. jouer de 1'orgue; (fig.,
oiseaux) grisoler, faire retentir.
orgelist m. organiste m.
orgelkas(t) f. buffet m. d'orgue.
orgelkist f. sommier m.
orgelkoor n. orgues f. pl., tribune f.
orgelkoraal ri. tuyau m. d'orgue, tubipore m.
orgel maker m. facteur m. d'orgues.
orgeltrapper, ...treder m. souffleur rn. d'orgue.
orgelwerk n. orgues f. pl.
oriëntaal adj. oriental; (fig.) excellent, exquis.
oriëntaaltje n. quelque chose d'exquis, délice m.;
(personne) élite, crème f. mal m. & adj.
origineel m. & n. ( men) & adj. ( ier, xst) origi-t
orinbaar = 4. baar.
Orinoco m. 1'Orénoque m.
orkaan m. (...enen) ouragan m.
orkest n. ( men) orchestre rn.
Orkney-eilanden n. pl. Orcades f. pl.
orle(a)an, orliaan 1 n. jaune d'Orléans, ro(u)cou,
m.; 2 m. (arbre) ro(u)couyer m.
ornaat n. costume rn. d'apparat; ornements rn.
p1.; in vol — en grand apparat.
orthographie f. (c' ën) orthographe f.
ortolaan m. (...enen) ortolan m.
Orpheus m. Orphée m.
os m. (csen, .je) 1 bceuf m.; jonge -- bouvilton;
wilde — bison; de —sen achter den ploeg
spannen rnettre la charrue devant les bceufs;
2 (fig.) animal m., bête f.
osezel m.jumart m.
Osmane m. Osmanli, Oltoman m.
osm1umzuur n. acide m. osmique.
osmiumzuurzout n. osmate m.
osse, ossen. En compos. de bceuf (s) . [neuse.
ossenbreker m. arrête-ba'uf m., bugrane f. épi-1
ossendrift f. troupeau in. de bceufs.
ossendrijver m. bouvier.
ossenhaas m. filet m. de bceuf.
ossenharst m. aloyau m. de bceuf.
ossenoog n. 1 veil m. de bceuf; 2 (verrerie) boudine
f., nceud m.; 3 (mar. & minér.) veil-debceuf
m.
osse(n)vléesch n. bceuf m.
ossetong f. 1 langue de bceuf; 2 (bot.) bourrache
bdtarde, buglosse; roode -- orcanette f.
otema, otemoe f. bonne-maman f.
otepa m. bon-papa m.
Otringen n. Otrange f.
otter m. ( mos, 'tje) loutre f.
otterbont n. loutre f.
ottervanger ni. chasseur de loutre, loutrier m.
ottervel n. (peau f. (ie) loutre f.
Otto m. Othon m.
oud adj. 1 ágé; het kind is zes weken — l'enfant
est ág í de six semaines, l'enfant a six semaines;
x jaar — zijn avoir x ans; x jaar — worden
vivre x ans, arriver d l'Cge de x ans; zoo — worden
als alteindre l'6ge de; hoe —er hij wordt
plus il avance en áge; hoe -- zijt gij? quel lge
avez-vous? mijn oudere broeder monfrère ainé;
de oudste zoon le fits atné; 2 (grand age) pas
jeune, pas neuf, vieux; een -- nian un vieillard;
een —e vrouw une vieille (femme) ; een —je un
petit vieux, une petite vieille; mijn —jes mes
vieux, mes parents; -- en jong feunes et vieux;
— worden vieillir; niet --- worden ne pas vivre
longtemps, ne pas faire de vieux. os; in den dienst
— worden blanchir sous le liarnais; —e jongen
mon vieux ! —e vrijer vieux garçon ; — e vrijster
vieillefille; —e rat ou rot vieux routier'; -- bier
vieille bière; — brood pain rassis; 3 (passé ou
existant longtemps) ancien; het O—e Testament
I' Ancien Testament; de —e Romeinen les
anciens Romains; de —e volken les peuples de
1'antiquité; dat is — eest vu ei connu; in —e
tijden anciennement (in den —en tijd dans le
vieux temps) ; 4 (passé, éloigné) antique; —
meubel meuble antique (pas neuf : vieux meuble);
— gebruik usage antique; naar — gebruik
á 1'antique; 5 (plus en fonction) ex-, ancien;
een -- rechter un ex-juge, un ancien juge;
6 (zoo.) —e grootje cotte f. cuirassée. V. aussi;
oudachtig adj. vieillot. [oude.
oudbakken adj. rassis; (fig.) suranné, golhique.
oudburgemeester m. ancien bourgmestre m.
0udduitsch adj. ancien (haut-)allemand.
oude 1 in. & f. vieux m., vieille f.; de(n) — le
vieux, (chef) le patron ni.; hij is nog altijd de —
il est toujours le même; de O--n les anciens;
2 n. vieux m.; het — le vieux, la vieille mode; bij
het -- blijven, laten rester, laisser en l'état.
oudejaar n. dernier jour ni. de, l'année.
oudejaarsavond m. veille f. (du jour) de 1'an.
oude-kleerenkoop(er), m., ...koopster f. fripier
m., ...ére f. (nippes, friperie f.
oude-kleerenmarkt f. marclié n;. aux vieillest
oude-mannenhuis n. hospice m. (des vieillards ou
des incurables).
ouder m. père m., mère f.; 't is droevig voor een
— eest friste pour un père; van — tot -= de père
en Pils ; —s, —en parents m. pl.
ouderdom m. dge m.; (grand áge) vieillesse f.;
de last des —s Ie poids de l'áge.
ouderhart n. coeur m. de père ou de mère.
ouderhuis n. maison f. paternelle.
ouderliefde f. (des parents) amour paternel;
(pour les parents) amour en. filial.
ouderlijk adj. des parents, palernel. [lard m.
ouderling m. 1 (égl.prot.) ancien m.; 2 B vieil-j
ouderlingenbank f. stalle f. des anciens.
ouderlingschap n. charge f. d'ancien.
ouderloos adj. orphelin; ...ze kinderen orpheoudermin
- 406 -- over
zins m. pl.; ...ze wees orphelin de père et de mère.
iudermin f. = ouderliefde.
ouders m. pl. V. ouder.
ouderwets adv. 1 d l'antique, d'après la vieille
mode; 2 extrêmement, de la belle manière.
•uderw@tsch adj. (coer, cot) 1 antique, vieux;
de —e liedjes les vieilles chansons; 2 (iron. &
mauv. part) suranné, démodé, gothique, archaique;
het —e la vieille mode.
ouderwgtschheid f. antiquité f.; archaïsme rn.
.oude-vrouwenhuis n. hospice m. (des vieilles
femme,<).
oude-w jvenpraat m., ...sprookje n. contes m.
pl. de vieille femme ou de nourrice.
oudgast m vieux colonial m.
oudgediende rn. retraité, vieux militaire m.
oudheid f. (...heden) 1 -.ancienneté; 2 (hist.
& objet) antiquité f. [logue m.
oudheidkenner in. antiquaire; (monum.)archéo-t
oudheidkennis, ... kunde f. archéologie f.
oudheidkundig adj. archéologique.
oud-mgn(nen)huis n. = oude- mannenhuis.
oud moet f. grand-tante f.
Oudnoorseh adj. & n. ancien norrois adj. & m.
oudoom m. grand-oncle m.
oudovergrootmoeder f. trisaïeule f.
oudovergrootvader m. trisaïeul m.
oudroest 1 n. bric-d-brac m., vieille ferraille f.;
2 m. marchand m. de bric-à-brac.
oud; : van -- (her) depuis longtemps, de toutf
oudsoldaat m. ancien soldat m. [t.emps.
oudste m. 1 aïné; (firme) senior; recht van den
— droit d'ainesse; 2 (bible) ancien; 3 (corporation)
doyen m. d'áge.
oudstrijder m. ancien combattant m.
oudtante f. grand.-tante f.
oudtijds adv. anciennement.
oudvader m. patriarche m.; hij is naar de —s il
est ad patres.
ou:lvgderlandsch adj. vieux national; liet —e
b,er la vieille biëre nationale.
oudvgderlijk 1 adj. patriarcal; 2 adv. patriarcalemenr.
oudwllfsch adj. de vieille ,femme.
outaar, outer n. autel m. V. altaar.
ouwa(n), ouwer(s) = oud, oude, ouder(s).
ouwel m. (o2s, Bije) 1 pain rn. d cacheter; 2
(patiss.) oublie. f.; 3(pairi d autel)ortblie, Hostie f.
ouwelijk adj. vieillot.
ovaal 1 adé. & n. ovale adj. & m.; 2 adv. en nm.ale.
oven m. ( mos, otje) 1 four m.: (hoogoven) hautfourneau
in.; gloeiende — fournaise f. (ardente)
in den — steken mi schieten enfourner; de paal
is door den — gestoken i affaire est gátée;
2 (;nar.) chambrage m., emplantare f.
o v 3nbeest n. bete f. d! four, blatte f.
D ovenbuur n. fournil m.
ovsndweil f. écouvillon rn.
ovengaffel f. fourgon m.
ovengal. n. bouche (de ou du four) ; ( haut-fourneau)
gueulard; (verrerie) ouvreau m.
ovenhuis n. fournil m.
ovenjsf m. enfourneur m.
ovenijzer n., ..krabber m. ráble, ringard m.
ovenpaal m. pelle f. (à enfourner) .
ovenvol m. fournée f.
1. over prép. 1 (repos) par-dessus; au-dessus
de, sur; over ons hoofd au dessus de notre tête,
sur notre tête; hals -- kop tête baissée; — de
geheele breedte dans foute la largeur ; zitten --
être penché sur; met iem. -- den weg kunnen
bien s'accommnder de qq. ; — al zijn leden beven
trembler de bus ses meetbres; — zich hebben
avoir; 2 (mouvement) par-dessus, par; — boord
werpen jeter par-dessus bord; — land, — zee
reizen voyager par terre, par mer ; een reis — zee
un voyage d'outre-mer; — Dendermonde naar
Antwerpen d Anvers par Termonde ; — den
vloer loopen courir sur le parquet; — de straat
loopen passer par la rue ; een touw — de straat
spannen tendre une corde ei travers la rue; gaan
—, stappen —, trekken —, vluchten — passer;
zetten -- faire passer; — de brug komen (fig.)
s'exécuter : niet kunnen — zijn hart krijgen ne
pas pouvoir se résoudre d; iem. --- het hoofd
groeien ou wassen dépasser qq. ; 3 au-delà; — de
Schelde wonen demeurer au-dele de l' Escaul
— de Alpen gelegen transalpin; — vijven
au-delà de cinq heures; 4 vis-à-ti-is; hij woont
-- mij il demeure vis-á-vis de moi ; 5 pendant;
-- dag pendam le jour ; --- tafel d lable ; 6 après ;
-- een dag dans tin jour, demain; -- een jaar
dans un an ; -- tijd komen venir trop tard, vent
au-deld de 1'heure; D 7 (ternps) avant; — drie
dagen, -- een week il y a trois jours, une semaine;
8 (fig. (commandement, pouvoir, victoire,
surveillance, délibération, dispute) sar;
(parler, se plaindre, se réjouir, se fácher, se féliciter,
s'indigner) de; (écrire) sur ; penser, être
occupé, passer son temps) d:—een zieke gaan
ou komen traiter tin malade; 9 (fig.) pour.
2. over adv. I vis-d -vis, en face; hier vlak
tout jute en (ace; 2 passé; het onweer is —
t'orage est passé; 3 de reste; er is nog van alles —
il reste encore un peu de fout : te --- de trop, en
abondance; er is gelegenheid te — les occasions
abondent; 4 all? au-dekt ; hij is -- il a passé (de
('autre c5té), (école) il est monté de classe; over
(au passage d'eau) passeur ! 5 er --- ld-dessus,
en; de spons er — passons l'éponge lá-dessus;
wat denk je er —? qu'en penses-tu? 6 (répétition)
over ! autant
3. over préf. 1 (subst.) de dessrts, sur, super.,
hyper- : overrok, overlast; 2 (adj.) trop, excessivement
: overdoet; 3 (verbes, sép.) de reste, de
nouveau. act-deld : overhouden, overwerken,
overademen --- 407 -- overdrijver
overzetten; 4 (verbes, insép.) complètement, à
1'excès, en dominant : overdekken, overeten,
overheerschen.
ovorademen v. tr. insép. ahaler.
overal 1 adv. partout, en tous lieux; 2 interj.
(mar.) tuut le monde haut ! (verrerie) tous aal
Overalpisch adj. transalpin. [poste!
overal(om)tegenwoordig(held) - alomtegenwoordig(
heid).
overasemen v. tr. insép. ahaler.
1. overbabbelen v. tr. sép. rapporter.
2. overbabbelen v. tr. insép étourdir de paroles,
ahurir. [ fusée f.
overbeen n. exostose f.; (vét.) suros rn.;(au pied)t
overbekend adj. connu de teut le monde.
overbeleefd 1 adj. obséquieux; 2 adv. obséquieusement.
overbeleefdheid f. obséquiosité f.
overbeschaafd adj. surcivilisé, raffiné.
overbeschaving f. raffinement ni.
overbevQlking f. surpeuplement m.
overbevolkt adj. surpeuplé.
overbevruchting f. superfétation f.
1. overbinden v. tr. sép. 1 incliner, faire passer;
2 relier. [bander.
2. overbinden v. tr. insép. couvrir de; (méd.)1
overbladen n. pl mains de passe f. pl.
overblijfsel n. ( mos & ten) reste m.; (repas) relief
in.; (constr.) vestige m.; (saints) relique f.; stoffelijk
-- dépouille f. mortelle, restes mortels.
overblijven v. intr. sép. 1 rester; (écol.) rester en
classe, avoir une retenue; de —den les survivants;
--de plant plante vivace; 2 lager; een
nacht — passer la nuit.
overbluffen v. tr. insép. déconcerter, épater,
ahurir, interloquer, en imposer a.
overbQdig adj. (ooer, 'st) 1 superflu; —e goede
werken suvres surérogatoires; 2 adv. de troop.
overbodigheid f. (...heden) superfluité f.
overboeken v, tr. séo. transcrire, reporter.
overboeking f. transcription f., report nl.
overboord adv. par-dessus bord; een man --- un
hom'ne à la mer; het is -- (fig.) eest dans le lac.
overbranden v. tr. sép. brtller ou torréfier de
nouveau. [repasser.
overbreien v. tr. sép. tricoter de nouveau,j
overbrengen i v. tr. sép. (en gén.) transportera
iem. de rivier — faire passer la rivière à qq. ;
2 (commission, lettre, argent, requête, demande)
rernettre; 3 (nouvelle, commun., dtnonc.) rapporter;
4 (poste, télegraphe, ordre, oom, maladie)
transmettre; 5 (changer de place) transférer;
6 (comm.) transporter, reporter; 7 (règle) appliquer;
8 (dans une autre langue) traduire, rendre;
9 (fig.) den tijd — passer le temps; veel
overgebracht hebben avoir beaucoup passé,
avoir beaucoup souffert; 10 n. , V. overbrenging.
overbrenger m., ...ster f. 1 porteur; 2 rapporteur;
3 transmetteur m., ...euse f.
overbrenging f. V. overbrengen : 1 transport
m.; 2 remise i.; 3 rapport m.; 4 transmission f.;
5 transfers; 6 transport, report m.; 7 appiication;
8 traduction f.
overbrieven v. tr. sép. faire savoir (par lettre),
écrire, (mauv. part) rapporter.
overbruggen v. tr. insép. jetei un pont sur.
overtuigen v. tr. sép. courber, pencher.
overbuurman) m. voisin den face, vis -a-vis in.
overchloorzuurzout n. hyperchlorate m.
overcompleet adj. archicomplet; (mis.) surnumérai
re.
overdaad f. abondance; (fortune) opulente f.;
(mauv. part) excès; --doet geen kwaad le superjit,
ne nutt pas.
overdadig 1 adj. abondant; opulent; excessif;
2 adv. en abondance; avec exces.
overdadigheid f. = overdaad.
overdek n. 1 c» ieerture f. de dessus; 2 (inar.)
tillac in.
overdekken v. tr. insép. T couvrir; met een zeil
-- (bateau) bannen, (chadut) bdcher.
overdekking t., overdeksel n. couverture f.
overdenken v. tr. insép. refléchir sur, mëditer.
overdenking f. reflexion; rléditation f.
overdoen v. tr. sép. 1 mestre dessus ou sur;
2 refaire, repasser; 3 (veine) céder; 4 surmener,
surcharger.
overdorschen v. tr. sép. rebattre.
overdraagster f. V. overdrager.
overdracht f. 1 transport m.; 2 (fig.) (biens)
transmission f., transfers in.; (jur.) cession f.;
(comm.) virement m.; 3 (aller redire) rapport m.;
4 (grarnm.) figure; bij — au figuré, métaphoriquement.
overdrachtsbrief m. acte m. de transport.
overdrachtelijk 1 adj. figuré, métaphorique;
2 adv, au figuré, métaphoriquement.
1. overdragen v. tr. sép. 1 transporter; (cours
d'eau) faire passer (à); 2 (fig.) transmettre,,
transférer, céder; (comm.) reporter, reverser;
(traite) endosser; (fonction) conférer; 3 (aller
redire) rapporter; 4 n. V. overdracht.
2. overdragen v. tr. insép. : zich --- s'excéder
ou se faire du mal (en portant) .
overdrager m., ...draagster f. porteur, endosseur,
rapporteur m., ...euse f., concessionnaire;
overdrevenheid f. exagération f. [m. & f.
1. overdrijven 1 v. tr. sép. faire passer; 2v.
intr. sép. passer de l'autre cdté; (nuages, orage)
disparaitre, se dissiper.
2. overdrijven v. tr. insép. 1 surmener, excéder;
2 (fig.) exagérer, outrer; (absol') forser la
note; 3 n. V. overdrijving.
overdrijver m., ...drijfster f. exagérateur m.,
...trice f., exagéré m., —e f., (polit.) ultra gin.
overdrijving — 408 — overgeven
overdrijving f. 1 surmenage m.; 2 (fig.) exagération
f., exces m.; (polit.) ultracisme m.;
3 (gramm.) hyperbole f.
overdruk m. 1 tiré m. à part; (livre entier)
réimpression f.; 2 (phys.) sureroït m. de pression;
3 surcharge f.
overdrukken v. tr. sép. 1 incliner ou pencher
(en pressant); 2 réimprimer; faire des tirés à
part ; 3 décalquer.
overdrukplaatje n. décalcomanie f.
overduidelijk 1 adj. très clair, clair comme Ie
jour; 2 adv. très clairement.
overduiven v. tr. sép. oser passer.
overdwars 1 adj. en travers, transversal; 2 adv.
de travers; (mar.) par le travers; — aanzien regarder
de travers ; — komen contrecarrer.
overdweiien v. tr. sép. repasser (au torchon).
overeen adv. 1 1'un sur l'autre, 1'un à l'autre;
2 (fig.)d' accord, de concert ; 3 de la méme manière;
— uitkomen revenir au même.
overeenbrengen v. tr. sép. mettre d'accord;
accorder (d) ; concilier; niet overeen te brengen
inconciliable.
overeenkomen v. intr. sép. 1 (pers.) être d'accord,
s'entendre; slecht --- ne pas s'entendre;
(choses) s'accorder (avec), correspondre, cadrer
(avec) ; 2 (gramm.) s'accorder (avec) ; 3 (pers.,
arrangement, prix) convenir (de).
overeenkomend adj. conforme (à) ; compatible
(avec), analogue (à) ; (math.) homologue;
adv. conformément (à), par analogie.
overeenkomst f. 1 concordance, correspondance,
conformité f.; in — met (pers.) d'accord avec,
(choses) en accord avec; 2 (langues, log.) analogie
f.; (genre, nombre, cas) accord m.; (temps)
concordance f.; 3 (arrangement) convention f.,
accord, pacte m.
overeenkQmstig = overeenkomend.
overeenkomstigheid f.— overeenkomst 1 & 2.
overeenstemmen v. tr. sép. 1 V. overeenkomen;
2 (choses) concorder, s'accorder (avec) ; 3 (personnes)
être d'accord, s'entendre, harmoniser.
overeenstemming f. 1 V. overeenkomst; 2 (sous,
mus.) harmonie f.; 3 bonne entente, concorde f.
overeergisteren adv. la veille d'avant-hier, il y a
trois jours.
Qvereerlijk adj. scrupuleusement honnéte.
overeind adv. 1 debout, sur pied; -- zitten être
sur son séant; — staan être debout; -- houden
tenir sur pied; 2 sens dessus dessous.
overerfelijk f. héréditaire.
overerfelijkheid f. hérédité f.
overerven v. intr. sép. se transmettre; (biens)
passer (d) ; échoir (d) ; overgeërfd héréditaire.
overeten v. tr. insép.: zich — trop manger, se
donner une indigestion.
overfQeli ën V. tr. insép. étamer, couvrir de tain.
overgaaf f. 1 remise; 2 (biens) cession; (fonction)
remise; (ville) reddition; (relig.) résignation
f.
1. overgaan v. tr. & intr. sép. T & 1 passer;
de rivier — passer la riviére; de straat, de markt
het veld — traverser la rue, le marché, le champ;
naar een ander klasse — passer d la classe supérieure;
tot den vijand -- passer à l'ennemi ; tot
een beter leven -- passer d une vie meilleure;
in ander handen --- passer en d'autres mains;
tot een ander godsdienst, partij, gevoelen ---
changer de religion, de parti, d'opinion; het
onweer, de pijn gaat over l'orage, la douleur
passe ou cesse; 2 se converter (en) ; tot bederf—
se décomposer; in haat — se changer en haine;
3 (cargaison, lest) se déplacer, rouler; 4 (sonnette)
déclencher, décliquer.
2. overgaan v. tr. insép. 1 devancer; 2 zich --
s'excéder (à marcher) ; 3 repasser; (fig.) reprendre,
réprimander.
overgang m. T passage m.; (arts & gramm.)
transition f.; --- tot passage á, (qqfois) transi•
tion à.
overgangsartikel n., ...bepaling f.), (article m.,
disposition f.) transitoire.
overgangsexamen n. examen m. de passage
overgangsgebergte n. roches f. pi. de transition.
overgangsrecht n. droit m. de passage ou mutation.
overgangsmaatregel m. mesure f. transitoire.
overgangspunt n. (point m. de) transition f.
overgangstijdperk n. époque f. de transition.
overgangstoestand m. situation f. transitoire.
overgangstype n. type m. intermédiaire.
overgangsvorm m. forme f. intermédiaire.
overgangsweg m . passage m.; (chem. de ter)
passage à niveau. [ment
overgankelijk 1 adj. transitif; 2 adv.transitive-t
overgapen v. tr. insép.: zich -- se démantibuler
la mochoire.
overgaren v. tr. sép. mettre de cbté.
Qvergedienstig 1 adj. obséquieux; 2 adv. obséquieusement.
overgegeven 1 adj. remis, rendu; 2 (fig.)
achevé, fieffé; 3 adv. excessivement, archi-.
overgegevenheid f. dérèglement m.
gvergelukkig adj. trop heureux, ivre de bonheur;
— maken combler (de bonheur) .
overgenoeg adv. plus qu'il ne faut.
overgeven v. tr. sép. 1 (donner) (en gén.) remettre;
(mil., armes, ville) rendre; (plat) passer;
(prisonnier) livrer; 2 (ne plus garder) abandonner,
céder, renoncer (l; ik geef (het) over 1 j'y
renonce, 2 je donne ma langue aux chiens; zich —
aan den drank, aan het spel s'adonner d la bols.
son, au jeu; zich — aan zijn driften s'abandonner
a ses passions; zich — aan de genade van se
livrer à la merci de; 3 vomir, rendre; hij wordt
wel kwalijk maar geeft niet over (fig.) cela lui
overgeving ----- 409 -- overijld
Jait bien mal au coeur mais ne le fait pas cracher;
4 n. V. overgaaf & overgeving.
overgeving f. 1 remise; reddition f.; 2 abandon
m., cession, renonciation t.; 3 vornissement m.
4vergevoeiig 1 adj. cmoressionnable, sentimental
; 2 adv. d' une manière trop sensible.
$vergevoeligheid f. sensiblerie, sentimentalité f.
overgewicht n. surpoids m.
1. overgieten v. tr. sép. 1 transi'aser; 2 (liquide)
répandre; (vase) faire déborder; 3 refondre.
2. overgieten v. tr. insép. arroser, couvrir;
(méd.) affuser.
overgoed n. vêtements m. pl. de dessus.
overgooien v. tr. sép. jeter, lancer, passer (en
jetant) ; jeter sur.
overgordijn f. & n. double rideau m.
1. overgrijpen 1 v. tr. sép. (mus.) dérnancher;
2 n. démanchement m.
2. overgr jen v. tr. insép 1 errnpoigner; 2 zich
-- se faire mal (en saisissant).
overgroeien v. tr. insép. couvrir, revêtir.
gvergroot adj. excessivement grand, colossal,
énorme. [eule f.
gvergrootmoeder f. arrière-grand-mère, bisai-1
gvergrootouders rTi. pl. bisaïeuls, arrière-grandsparents
m. pl. [m.
Qvergrootvader m. arrière-grand-père, bisaïeull
overhaal in. 1 (constr.) passe-lit m.; 2 passage
m. d'eau ; 3 bac m.
overhaaiglas n. alambic m.
overhaast = overhaastig.
overhaasten v. tr. insép. précipiter; zich --- se
hater trop.
overhaastig 1 adj. précipité, trop pressé; 2 (fig.)
emporté; 3 adv. précipitamment.
overhaasting f. précipitation f.
overhalen 1 v. tr. sép. passer, faire passer;
2 (fusil) armer; (balance) emporter, faire pencher;
(chim.) distiller; tweemaal - repasser;
herhaaldelijk - rectifier; 3 (fig.) persvader,
gagner (à) ; (exemple) entrainer; 4 (fig.) critiquer,
éreinter; 5 v. intr. sép. (mar.) carguer.
overhaler m. 1 passeur; 2 distillateur m.
overhaling f. 1 passage; 2 armement m.; distillation
; 3 persuasion f.
overhand f. dessus m.; de -- krijgen prendre le
dessus, (opinion) prédominer, (raison) prévaloir.
overhandigen v. tr. insép. remettre (en main
propre)..
overhandiging f. remise f. (en main propre).
overhands adv.alternativement; (cout.) ensurjet.
overhandsch adj. de surjet; -e naad surjet rn.
overhangen v. tr. & intr. sép. 1 pencher, s'incliner;
(rocher, montagne) surplomber; (mar.)
dévoyer; 2 pendre sur ou au-dessus de; 3 mettre,
jeter sur les épaules.
overhebben v. tr. sép. 1 avoir de reste; hij heeft
over il lui reste; 2 avoir de trop, avoir à soi, disposer
de; er vijf frank voor -- vouloir en donner
cinq francs; veel voor iem. - avoir beaucoup
d'affection pour qq., être tout à fait d la disposition
de qq. ; geen blik voor iem. - ne pas juger
qq. digne d'un regard; 3 (hOte, étranger) avoir
chez soi .
overheen adv. par-dessus; er met den borstel -
gaan passer la brosse dessus; er - stappen
passer par-dessus, (fig.) glisser dessus, passer
outre; er - zijn s'en être afjranchi; zich er --
zetten s'en affranchir, ne pas s'en soucier.
overhoeren v. tr. insép. dominer; (conquéte)
soumettre, subjuguer.
overheering f. domination; sournission f.
overheerlijk 1 adj. superbe; magnifique; 2 adv.
su perbernent.
overheerschen v. tr. insép. (suprématie) domtner;
(influence principale) prédominer.
overheerscher m., ...ster, ...eros f. dominateur
m., ...trice f.
overheersching f. domination f.
overheid f. (...heden) autorité f.; de burgerlijke
en militaire --les autorités civiles et militairen.
overheidsambt n. autorité f.
overheidspersoon m. autorité f.
overhellen v. intr. sép. 1 pencher, s'incliner,
(rocher, montagne) surploinber; (mar.) carguer;
2 (fig.) pencher (pour ou vers), être porté (à).
overhellend adj. penché; inclinant ; (fig.) incliné
(á), porté (d).
overhelling f. 1 penchement m., inclinaison f.:
2 (fig.) inclination f., penchant m.
overhemd n. chemise f. de dessus ou blanche;
-je chemisette f.
overhoef m. suros m.
overhoeks adv. diagonalernent.
overhoeksch adj. diagonal, transversal.
overhoop adv. sens dessus dessous; --gooien.,
halen, loopen, smijten, werpen jeter sens dessus
dessous, culbuter; -raken être sens dessus
dessous,- (fig.) se brouiller; -sabelen sabrer; --
schieten culbuter; -steken renverser d'un coup
d'épée ou de couteau; -liggen être sens dessus
dessous, (fig.) être brouillé.
overhoeren v. tr. insép. faire réciter, écouter;
(jur.) entendre de nouveau.
overhouden v. tr. sép. 1 avoir de reste; 2 garder,
conserver; 3 mettre de cóté, épargner; 4 ne pas
dépasser la moyenne, n'être que passable.
overig 1 adj. restant, qui reste, (attrib.) de reste;
het -e geld l'argent restant ou qui reste; de -e
tien les dix autres; de -e menschen les autres
gons ; 2 m. -e autre: 3 n. het -e ie reste; voor
't -e = overigens.
overigens adv. au reste, (contraire) du reste,
d'ailleurs.
overijld 1 adj. précipité, inconsidéré; 2 adv.
précipitamment.
overijlen -- 410 — overloinmeien
overNien v. tr. insép.: zich - se précipiler; (en
paroles) dire des paroles inconsidérées.
overijling f. précipitation f.
Over jsche n. Isque f.
overjachten v. tr. insép. précipiter.
1. overjagen V. tr. sép. chasser par ou à travers
; chasser sur ou au-dessus.
2. overjagen v. tr. insép. surmener, excéder.
overjarig adj. 1 de plus d'un an; 2 trop fgé.
overjas f. pardessus, surtout m.
overjurk f. sarrau m.
1. overkalken v. tr. sép. 1 recrépir, replotrer;
2 (fig.) (écol.) copier.
2. overkalken v. tr. insép. couvrir de chaux.
overkant m. cóté opposé, autre cóté m.
overkgppen v. tr. insép. garnir d'une coiffe,
couvrir.
1. overkijken v. tr. sép. t repasser, parcourir
(du regard); 2 regarder au-dessus (de), plonger
le regard (dans).
2. overkijken v. tr. insép. embrasser du regard.
overklappen v. tr. sép. rapporter.
overklauteren v. tr. sép. grimper par-dessus,
franchir. [carpette f.
overkleed n. 1 vêtement m. de dessus; 2 (tapis)J
overkleeden v. tr. insép. revéfir, couvrir.
overkieeding f., ...set n. revétement m.
overklimmen v. tr. sép. monter ou grimper pardessus,
franchir.
everkiuizen v. tr. insép. vofzter.
overkneden v. tr. sép..repétrir.
overkoken v. intr. sép. 1 déborder (en bouillanf);
2 rebouillir, recuire.
overkomelijk adj. surmontable.
1. overkomen v. intr. sép. 1 passer, traverser;
(fig.) se rendre (d l'avis de) ; hij moet - (fig.)
Ii doit s'cxécuter; is tot ons overgekomen nous a
été trapsmis; 2 venir voir, arriver; 3 surmonter,
réparer.
2. overkamen V. intr. insép. arriver; een ongeluk
is hem -- il lui est arrivé un malheur; wat
overkomt hem? qu'est-ce qui lui prend?
overkomst f. arrivée, venue f.; - hebben avoir
une visite ou des visites.
overkrijgen v. tr. sép. 1 parvenir à faire passer;
2 recevoir la visite de.
overkroppen v. tr. insép. 1 gorger, trop bourrer;
zich -- s'empiffrer; 2 surcharger; een overkropt
gemoed un coeur accablé.
overkrulpen v. tr. sép. ramper ; traverser (en
rampant).
overkuieren v. intr. sép. flllner sur ou par.
overkuipen v. tr. sép. repasser le reliage de.
overkunnen v. intr. sép. pouvoir passer.
overlaat m. (...aten) déversoir; (riv.) barrage m.
1. overladen v. tr. sép. Iransborder.
2. overladen v. tr. insép. surcharger; accabler;
(blenfaits) combler; (peint., style) trap charger.
1. overlading f. transbordement m.
2. overlading f. surcharge f.
overland adv. par (la voie de) terre.
overland(mail, ... post, ...reis f.)(courrier, voyage
m.) par la voie de terre.
overlangs adv., c'ch adj. enlongueur; (magonn.>
en boutisse.
Qverlangzaam 1 adj. trop Tent; 2 adv. très lentement.
overlast m. 1 surcharge f.; 2 charge, gêne f.,
embarras m.
overlaten v. tr. sép. 1 (restant) laisser; niets --
ne rien laisser; te wenschen - laisser d désirer;
2 (laisser à tin autre) abandonner; laat dat aan
mij over abandonnez-moi cela, laissez-moi faire
3 lacsrer passer.
overleden adj. mort, défunt; de --- zielen les
(f m es des) trépassés.
overle(d)er n. empeigne f.
overleeren 1 v. tr. sép. repéter, repasser; 2 n.
répétition, bij het -®- van en répétant.
overleg n. réflexion f., examen m.; met goed -
aprés sérieuse réflexion ; na rijp - après már
examen; van - de réflexion ou (adj.) réftéchi;
zonder - sans réflexion ou (adj.) irréfléchi;
met ou in gemeen - de commun accord; in ---
nemen prendre en considération; -- is het halve
werk a moitié fait qui bien commence.
1. overleggen v. tr. sép. 1 mettre sur, superposer;
(patinage) croiser les jambes; 2 passer;
(mar.) changer; 3 mettre de cóté, économiser;
4 (pièces, livres) produire, présenter.
2. overleggen v. tr. insép. 1 réfiéchir (á),
examiner, considérer; alles wel overlegd fout
bien consideré ou pesé; iets met iem. -- délibérer
avec qq. sur qc. ; 2 surcharger.
overlegging f. 1 économie; 2 (jur.) présentation f.
overleven v. tr. insép. survivre (d).
overleveren v. tr. sép. 1 remettre, doneer;
(prisonnier) livrer; 2 transmettre (part: adition) ;
overgeleverd traditionnel.
overlevering f. 1 remise, livraison f.; 2 tradition
f.; mondelinge -- tradition orale; bij ou door --
traditionnellement.
overleving f. survivance; (jur.) survie f.
1. overlezen v. tr. sép. 1 parcourir; 2 relire;
3 (législ.) faire la seconde leclure de.
2. overlezen v. tr. insép. 1 repasser; 2 (légumes)
netfoyer.
overlezing f. 1 lecture f. rapide, coup m. d'ceil;
2 seconde lecture f.
overlieden p1. de overman.
1. overlijden v. intr. insép. décéder, mourir.
V. overleden.
2. overlijden n. décès m., mort f.
overlij men v. tr. sép. recoller.
overlommeren v. tr. insép. couvrir d'crrti
om brager.
overloon - 411 - overrekenen.
overloon n. salaire supplémentaire, sursalaire m
overloop m. 1 débordement; (méd.) épanchement
m.; 2 passage; m.; galerie f.; palier; (mar.)
pont m. courant, embelle f.; 3 (fig.) abondance,
profusion f.
1. overloopen v. tr. & intr. sép. t passer, traverser,
courir sur ou par; 2 (lire ou examiner)
parcourir; 3 déserter, passer à l'ennemi ; 4 (liq.)
déborder; (yeux) se baigner.
2. overlQgpen v. tr. insép. 1 renverser; 2 (fig.)
importuner; obséder, assiéger; (chef) surprendre;
3 zich - s'essouffler.
overlooper m. transfuge, déserteur m.
overlooping f. 1 passage m.; 2 désertion f.; 3 débordement
m.
gverl ui d adv. à haute voix, bruyamment;
lachen rire aux éclats.
overiui(d)en v. tr. insép. sonner Ie glas pour.
Overmaasch adj. d'outre-Meuse.
overmaat f. 1 excédent, surplus; (longueur)
évent; (capacité) comble m., surmesure f.; 2 (fig.)
excès m.; uit --- par excès; tot - pour comble.
overmacht f. 1 forces f. pl. supérieures, supériorité
f.; voor de -- zwichten céder devant le
nombre; 2 (fig.) supériorité f., ascendant m.;
(hasard) force f. majeure ; geval van - cas de
force majeure. [forces.
overmachtig ad). supérieur en nombre ou eni
overmaken v. tr. sép. 1 refaire; 2 faire en plus;
3 (un mal) faire passer; 4 faire parvenir, remettre,
expédier.
overmaking f. 1 réfection; 2 remise, expédition f.
•vermalen v. tr. sép. remoudre.
overman m. (...lieden, ...lui[denj) 1 chef; (corporation)
maître juré; 2 vis-à-vis; (jeu) partenalre
m.
overmannen v. tr. insép. vaincre ou abattre (par
le nombre) ; door den slaap overmand vaincu
par le sommeil ; door droefheid overmand
abattu par la tristesse.
overmatig 1 adj. démesuré, outré, excessif;
2 (méd.) hyper- : -e vleezigheid hypersarcose;
3 adv. outre mesure, à l'excès.
overmeesteren v. tr. insép. vaincre, maftriser;
se rendre maître de.
overmeestering f. victoire f.; assujettissemeni m.;
prise f.
overmeten v. tr. sép. 1 remesurer; 2 transvaser
(pour mesurer) ; 3 Bonner une surmesure.
overmeting f. 1 remesurage m.; 2 surmesure f.
¢vermits conj. puisque.
overmoed m. 1 arrogance, insolence, bravade f.;
uit - par bravade; in jeugdigen -- avec la présomption
de la jeunesse; 2 audace, fémérité f.
overmoedig 1 adj. arrogant, insolent, présomptueux;
2 adv. avec arrogance, avec insolence,
présorrm ptueusement.
overmpedigheid = overmoed.
overmoeten v. & intr. sép. devoir passer ou.
traverser. [verser.
overmogen v. intr. sép. pouvoir passer ou tra-t
overmorgen adv. après-dernain.
overmouw f. garde-manche m.
overnaad m. 1 surjet m.; 2 double piqure f.
overnaalen v. tr. sép. 1 recoudre; 2 coudre sur,
attacher; 3 surjeter.
overnachten v. intr. insép. passer la nuit, logerg
overname f. reprise f. [coucher.
overnemen v. tr. sép. 1 prendre; (travaux) recevoir;
(affaires, magasin) reprendre; (dettes,
obligations) se charger de, assureer; 2 faire passer,
transborder; (fig.) emprunter; (habitudes)
contracter; 3 (jeu) lever; een slag --- faire une
levée; 4 n. V. overneming.
overneming f. 1 prise, reprise, réception f.-
2 transbordement; emprunt m.; 3 levée f.
overnoeming f. métonymie f.
Qvergud adj. archi-vieux, antique; (tempa)
reculé. [-e f.
Qveroudgrootvader m., ... moeder f.trisaïeul m.,1
overpad n. passage m.
overpakken v. tr. sép. 1 iransposer; .ransborder;
2 rembeller.
overpakking f. 1 transposition; transbordement
m.; 2 remballage m. [veau.
overpassen v. tr. sép. essayer ou adapter de nou-t
overpeinzen v. tr. insép. ruminer, réfléchir (á),
considérer, méditer.
overpeinzing f. réflexion, considération, méditation
f. [transférer.
overplaatsen v. tr. sép. déplacer; (prisonn.)t
1. overplakken v. ir. sép. recoller.
2. overplakken v. tr. insép. couvrir (de).
overplanten v. tr. sép. transplanter, (jeunes pt.)
repiquer; (méd.) greffer.
overplanting f. transplantation f.; repiquage.
greffage in.
overpleisteren v. tr. sép. & overpleisteren v. tr.
insép. replftrer.
overploegen v. tr. sép. donner un second labour d.
1. overpraten v. tr. sép. rapporter.
2. overpraten v. tr. insép. étotirdir (par son
babil).
overprikkelen v. tr. insép. surexciter.
overprikkeling f. surexcitation f.
overproductie f. surproduction f.
overraken 1 v. tr. sép. parvenir d passer ou d
traverser; 2 v. intr. sép. passer, se dissiper.
overreden v. tr. insép. persvader (qq. de), décider
(qq. d).
overredend adj. persuasif.
overreding f. persuasion f.
overredingskracht f. force f. persuasive.
overreiken v. tr. sép. passer, lendre; (cornmiss.)
remettre.
1. overrekenen v. tr. sép. recalculer, recompter.
overrekenen - 4i 2 -- overspinnen
2. overrgkenen v. tr. insép. calculer, faire le
relevé de, supputer.
1. overrennen v. tr. sép. 1 traverser, courir d
travers; 2 refaire (en courant) .
2. overrennen v. tr. insép. passer sur, renverser.
1. overrijden v. tr. sép. 1 traverser ou passer
(en voiture ou à cheval) ; 2 transporter (en voiture).
2. overrllden v. tr. insép. 1 passer sur, renverser,
écraser; de auto heeft een vrouw overreden
l'auto a écrasé unefemme; 2 devancer; 3 surmener,
harasser.
Overr jnsc h adj. transrhénan.
gverrijp adj. trop már; (fig.) trop 4gé; -- worden
monter en graine.
1. overroeien v. tr. sép. 1 passer ou traverser
(d la rame) ; 2 refaire (à la rame).
2. overroeien v. tr. insép.: zich -- s'excéder (en
ramani).
overroepen v. tr. insép. 1 dominer par des cris,
ahurir, épater; 2 surfaire ; 3 zich - s'égosiller.
overrok m. 1 redingote; capote f.; 2 (femme)
jupe f. de dessus. [l'improviste.
overrgmpeien v. tr. insép.surprendre, prendre dl
overrompeling f. surprise f.
overschaduwen v. tr. insép. 1 ombrager; (relig.)
obornbrer; 2 zijn mededingers -- mettre ses
rivaux dans l'ombre.
overschaduwing f. 1 ombrage ni., projection f.
d'ombre ; (relig.) obombration f.; 2 prééminence f.
overschatten v. tr. insép. 1 surtaxer; expertiser
trop haut; 2 (fig.) surfaire; (forces) trop présumer
de.
overschatting f. 1 taxation excessive f.; 2 (fig.)
exagération; présomption f.
overschaven v. tr. sép. repasser au rabat; (fig.)
repasser, polir.
overschenken v. tr. sép. 1 faire déborder, répandre.;
2 transvaser. [ment m.
overschenking f. 1 débordement; 2 transvase-;
overschepen v. tr. & intr. sép. 1 passer (par
eau); 2 transborder.
overscheping f. passage; transbordement m.
overscheppen v. tr. sép. transvaser.
overscheren v. tr. sep. londre ou (barbe) raser de
nouveau.
1. overschieten v. tr. & intr. sép. 1 tirer par
dessus ou au-deld; 2 (mil.) mériter d'avancer dans
les exercices de tir; 3 (mar.) (se) déplacer.
2. overschieten v. intr. sép. rester, être de reste.
overschilderen v. tr. sép. repeindre.
overschoen m. galoche f.
#verschoon 1 adj. magnifique, sptendide; 2 adv.
splendidement.
overschot n. (ten) T & 1 reste m.; 2 (aliments)
reliefs m. pl.; (tissu) coupon m.; retailles f. pl.;
(chim.) résidu in.; stoffelijk -- dépouille f. mortelle;
3 (compte) solde; (recettes) excédent en.;
(après déduction des dépenses) boni, reliquat m.
overschreeuwen = overroepen.
overschrijden v. tr. insép. 1 passer ou traverser
(à grands pas) ; enjamber; 2 (fig.) dépasser;
(règle, ordre) transgresser , (mesure) passer.
oversehr!ding f. 1 passage m., traversée f.;
(vers) enjambement m.; 2 dépassement m., transgression
f.
overschrijven v. tr. sép. 1 récrire; 2 copier;
3 reporter, transférer; 4 écrire, communiquer.
overschrijving f. 1 transcription; 2 copie f.;
report, transfert m.
overselnen v. tr. sép. transmettre.
overslaan 1 v. tr. sép. lancer (au-dessus ou d
travers) ; 2 jeter sar, couvrir de; 3 (frais) évaluer,
supputer; 4 passer, ornettre, sauter; (vente)
adjuger; 5 v. intr. sép. (balance) pencher; (mur,
arbre) se renverser; 6 passer au-delà; (flamme)
atteindre, gagner; (toudre) tomber (sur) ;
(électr.) jaillir; (flats) passer par-dessus le pont;
(maladie) se transmettre, étre contagieux; 7 - tot
pencher pour, passer à; (mauv. part) se laisser
aller à; (opinion) erebrasser; 8 (type.) (faire des
*acties) maculer; (mettre en pag gis) imposer.
overslag m. 1 rabat, rebord m.; collet m.; patte f.
2 calcul m., évaluation f.; (contrib.) assiette f.:
(vente) adjudication f.; 3 passage m. d'eau.
1. overslepen v. intr. sép. passer (dehors), loger.
2. overslepen v. intr. insép. : zich --- dormir
trap longtemps. [dessus).
oversleepen v. tr. sép. trainer (sur ou par-t
overslijpen v. tr. sép. aiguiser de nouveau.
overslingeren v. tr. & intr. sép. lancer (pardessus
ou d travers) ; ( mar.) rouler.
oversmeren v. tr. sép. graisser ou enduire de
nouveau. [travers) .
oversmijten v. tr. sép. jeter (par-dessus ou d=
oversoppen V. te. insép, couvrir (d'eau), inonder,
baigner.
1. overspannen v. tr. insép. 1 mesurer d l'empan;
empoigner; 2 tendre sur, recouvrir; 3 tendre
trop fort; (fig.) (esprit) trop tendre; (imagin.)
exalter, surexciter; zich - se surmener.
2. overspannen adj. exalté, surexcité, (activité,
zèle) exagéré.
overspanning f. 1 mesurage m. d l'empan;
empoignement m.; 2 tension f. exagérée; (fig.)
trop grande tension, exaltation, surexcitation f.,
surmenage m.
oversparen v. tr. sép. mettre de cdté.
overspeelster f. (femme f.) adultère f.
overspel n. adultère m.
overspeten v. tr. sép. rejouer.
overspeler m. adultère m.
overspelig adj. adultère.
overspellen v. te. sép. épeler de nouveau.
oversP4nnen v. tr. insép. couvrir (de filure);
gum per.
overspitten -- 413 overtrekken
overspitten v. tr. sép. rebêcher.
oversporen v. tr. sép. 1 traverser ou passer (en
chemin defer) ; 2 transporter (par chemin defer).
oversprei f. courte-pointe f.
oversprangen, ...sprenkelen v.tr. insép. saupoudrer,
(liq.) asperger.
1. overspringen v. tr. & intr. sép. 1 sauthr
par-dessus ; franchir; kom eens - aboulez un
peu chez moi ; 2 sauter; partir (d'un bond) ;
(électr.) jaillir; (violon) démancher; 3 (versif.)
enjamber; 4 (fig.) sauter, passer.
2. overspringen v. tr. insép.: zich - se forcer
(un nerf) (en sautant).
oversprong rn. 1 (en gén.) saut; 2 (violon) démanchement
; ( versif.) enjambement m.
1. overstaan v. intr. sép. 1 se conserver; laten
- garder, laisser reposer; 2 être présent, témoigner.
2. overstaan n. présence f.; ten --- van devant,
(jur.) par-devant.
overstag adv. en virant de bord; -- gaan, het
smijten ou werpen virer de bord; -- vallen ou
raken faire chapelle; iem --- werpen déconcerter
qq.; iem. - helpen donner un croc en jambe d qq.
overstampen v. tr. sép. 1 repiler; 2 piler en
trop; 3 hier de nouveau.
overstap ni. barrière f.
overstapkaartje n. correspondancef.
overstappen v. tr. sép. 1 passer; traverser;
(d'un pas) enjamber; tot het volgende punt -
passer au point suivant ; 2 changer (de train, de
voiture, de bateau) ; 3 (fig.) passer sur; omettre;
dat licht -- passer facilement ld-dessus.
1. overste adj. suprême, supérieur.
2. overste m. chef; (mil.) colonel; (relig.)
(couvent) supérieur; (ordre) général m.
oversteeksel, overstek n. saillie f.
oversteken v. tr. & intr. sép. 1 passer, traverser;
we moeten - nous devons passer l'eau; 2 passer,
donner; (gelijk) -? voulons-nous échanger?
met iem. - changer avec qq. ; 3 (grav.) retoucher;
(bouch.) repninter; (liq.) transvaser; 4 dépasser,
être en saillie; een voet -- dépasser d'un
pied.
overstelpen v. tr. insép. 1 couvrir, inonder;
2 (fig.) (malheur) abreuver; (tristesse, injures)
accabler; (présents, bienfaits, joie) combler;
(demandes, requétes) inonder, assiéger.
1. overstemmen v. intr. sép. vozer de nouveau.
2. overstemmen v. tr. insép. 1 mettre en minorité;
blackbouler; 2 dominer.
1. overstemming f. nouveau scrutin m.
2. overstemming f. mise f. en minorité.
1. overstijgen v. tr. sép. franchir.
2. overstijgen v. tr. insép. 1 passer, franchir ;
2 (fig.) surmonter, vaincre, triompher (de) ;
3 (plus haut) dépasser; (fig.) dépasser, surpasser.
overstoomen v. tr. sép. traverser ou franch.t (en
bateau d vapeur ou en chemin de t r).
1. overstorten 1 v. intr. sép. se re-verser,
s'écrouler (vers) ; 2 v. tr. sép. transvase .
2. overstorten v. tr. insép. couvrir.
overstralen v. tr. insép. 1 inonder de son éclat ;
2 surpasser en éclat, éclipser.
overstr jken v. tr. insép. 1 enduire, couvrir;
2 (canon) dominer. [saupoudrer.
overstrooïen v. tr. insép. couvrir; parsemer;t
1. overstroomen v. intr. sép. déborder; - van
nieuwsgierigen regorger de curieux; zijn hart
stroomt over van vreugd son coeur déborde de
foie.
2. oversiroomen v. tr. insép. inonder,- overstroomd
land pays noyé.
1. overstrooming f. débordement m.
2. overstrooming f. inondation f.
overstulven v. tr. insép. couvrir de poussière
wit overstoven blanc de poussière.
oversturen v. tr. sép. expédier, envoyer.
overstuur adv. 1 en virant de bord; 2 dérange,
en déroute, 3 en retard. [sucre.
oversuikeren v. tr. insép.sucrer,saupoudrer del
overtal n. 1 surplus m.; 2 supériorité f. en
nombre.
overtallig adj. svrabondant; (admin.) surnuméraire.
[ fuser.
overtappen v. tr. sép. transvaser; (sang) trans-:
overteekene'n v. tr. sép. 1 dessiner de nouveau,
retoucher; 2 copier; 3 (comm.) transcrire, reporter;
4 (mil.) se r(é)engager.
overtellen v. tr. sép. recompter.
overteren v. tr. sép. goudronner de nouveau.
overtocht m. passage m., traversée f.
overtogen p. p. & adj. couvert.
overtollig 1 adj. superfiu, surabondant; - 2
(gramm.) redondant, pléonastique; 3 adv. surabondamrnent,
à l'excès.
overtolligheid f. 1 superfluité, surabondance f.;
2 (gramm.) redondance f., pléonasme m.
overtoom m. passe-lit m.
1. overtreden v. tr. & intr. sép. 1 passer; (un
pas) franchir ; 2 (fig.) -- tot passer u, se ranger
d, se ranger du c6té de. [ freindre.
2. overtreden v. tr. insép. transgresser, en-1
overtreder m. transgresseur, infracteur m.
overtreding f. transgression, infraction f.;
(police) contravention f.
overtreffen v. tr. insép. surpasser; devancer;
(dé) passer. [superlatif m.
overtreffend adj. (gramm.) superlatif; -e trapt
overtrek n. (ei ken) = overtreksel.
1. overtrekken v. tr. sép. t tirer sur ou par;
diriger, faire passer; den wissel - renverser
l'aiguille; 2 passer, traverser; 3 (nuages, temps)
passer, se dissiper; 4 calquer.
2. overtrekken 1 v. tr. insép. couvrir, revétir;
overtreksel -- 414 --- overweutelen
laten —faire recouvrir (un parapluie) ; 2 v. intr.
insép. (ciel) se couvrir, se charger.
overtreksel n. (meubles) housse; (literie) taie;
(canon) coiffe; (tailleur) toilette f.; (enveloppe)
Jourreau; (parapluie) recouvrage m.
overtroeven v. tr. insép. 1 (jeu) surcouper;
2 (fig.) surpasser, enfoncer.
overtuigen v. tr. insép. convaincre, persuader.
overtuigend 1 adj. convaincant; (éloquence, ton)
persuasif; 2 adv. d'une manière convaincante.
evertuigi ng f. (état) conviction, (action) persuasion
f.; stukken van -- pièces de conviction; uit
— par conviction.
overuur n. heure f. supplémentaire.
overvaart f. 1 (action) trajet m.; (par mer) traversée
f.; passage m.; 2 (endroit) passage m.
d'eau.
overval m. 1 surprise; (la nuit) camisade f.;
2 (méd.) accès m.; (spéct) attaque f. de nerfs.
1. overvallen v. intr. sép. 1 se renverser; tomber;
2 (reil.) — tot passer d. [au dépourvu.
2. overvallen v. tr. insép. surprendre; prendret
overvaren v. tr. & intr. sép. T passer.
overvegen v. tr. sép. balayer encore une fois.
Qververf iind adj. raffiné.
oververhitten v. tr. sép. surchauffer.
,oververnissen v. tr. sép. revernir.
oververtellen v. ' tr. sép. 1 répéter, reprendre;
2 rapporter. . [teindre.
oververven v. tr. sép. repeindre, (étoffes) re-1
oververzadigen v. tr. insép.I rassasierà l'excès;
gorger; (méd.) surnourrir; 2 (chim.) sursaturer;
3 (fig.) donner une indigestion (de) ; (impresslons)
blaser (sur).
oververzadiging f. 1 réplétion; (méd.) surnutrition;
2 (chim.) sursaturation; 3 (fig.) satiété f.,
dégout m.
overvijlen v. tr. sép. relimer.
overvlechten v. tr. sép. retresser.
overvleugelen v. tr. insép. 1(mil., mar.) déborder;
2 (fig.) surpasser, l'emporter sur; 3 s'emparer de.
overvliegen v. intr. sép. 1 voler vers ou travers;
passer ou traverser (au vol) ; 2 bij iem. --
passer chez qq. ; 3 (fig.) être transcendant.
overvlieger m. 1 grosse plume f.; 2 (fig.) génie
transcendant, phénix m.
overvloed rit abondance, profusion f.; superflu
nl; (sang, marchandises, candidats) pléthore f.;
in — hebben avoir en abondance ou á profusion
ou à foison, avoir á revendre; in -- zijn (sur)-
abonder; ten —e amplement.
overvloe;llg 1 adj. abondant, superflu, (manger)
copieux; 2 adv. abondamment, copieusement.
overvloedigheid f. abondance f. V. overvloed.
overvloeien v. intr. sép. T déborder; (parures)
s'épancher.
overvloeiing f. débordernent m.
overvoeden v. tr. insép. suralimenter.
overvQg(de)ren v. tr. insép. donner trop à manger
à, surnourrir.
overvQgding f. suralimentation f.
1. overvoeren v. tr. sép. transporter, passer.
2. overvoeren v. tr insép. 1 encornbrer; de
markt is overvoerd le marché est encombré;
2 surmener, excéder.
Qvervol adj. archiplein, comble.
_overvoldoend adj. plus que satisfaisant.
overvolledig 1 adj. ultra-complet; 2 adv. avec yen
luxe de délails. [2 surtaxe f.
overvracht f. 1 surcharge f., surpoids m.;t
1. overvragen v. tr. sép. redemander; (jeu)
surdemander, faire contre.
2. overvragen v. tr. insép. surfaire.
overwaaien 1 v. tr. sép. chasser au delà; 2 v.
intr. sép, être chassé ou transporté (par le vent);
(nuages, temps) se dissiper; (chandelle) se consumer
(par le vent) ; 3 (fig.) arriver par hasard;
hij kwam hier — le hasard 1'a amené ici.
overwaard adj. valant amplement: is de moeite
-- vaut amplement la peine.
overwaarde f. survaleur f.
overwandelen v. tr. & intr sép. passer ou iraverser
(en se promenant) ; se prornener (par ou
sur).
overwasemen v. tr. & intr. insép. (se) couvrir de
vape.ur; (set ternir.
overwasschen v. tr. sép. relaver.
1. overweg m. passage m. à niveau.
2. overweg adv. en route, par le chernin; --
kunnen niet (fig.) (personnes) s'entendre avec,
(choses) s'entendre à, se tirer d'affaire avec; hij
kan er mee --- ii ne boude pas la bonne chère.
1. overwegen v. tr. sép. 1 repeser; 2 peser de
trop, surpeser; 3 emporter ou faire pencher ln
balance; (fig.) 1'emporter, prévaloir.
2. overwegen v. tr. insép. peser, co sidérer,
examiner; alles wel overwogen fout bien pesé ou
considéré. [(motif) impérieux.
overwegend adj. prépondérant, prédominant;l
1. overweging f. repesage; surpoids m.
2. overweging f. considération f., examen m.
overweldigen v. tr. insép. 1 prendre de force,
usurper; 2 subjuguer, assujetlir; 3 accabler;
(courant) entraïner, emporter; 4 (fig.) l'emporter,
prévaloir ; ( choses) écraser, terrassen, dompter;
de poorten der hel zullen dezelve niet — les
portes de l'enfer ne prévaudront point contre elle.
overweldiger m. ( vos) usurpateur, dompteur m.,
...trice f.
overweldiging f. réduction, usurpation f.; assujettissement;
accablement; écrasement m.
overwelfsel n. voute f.
overwelven v. tr. insép. vouter.
overwenden v. tr. sép. retourner; (mar.) revireroverwenteten
v. tr. sép. 1 rouler (sur ou par);
2 rouler de nouveau.
overwerk -- 415 -- paaiement
overwerk n. travail m. supptémentaire.
1. overwerken v. tr. sép. 1 retoucher, remanier;
2 fournir un travail supplémentaire.
2. overwerken v. tr. insép. 1 couvrir de; 2T
overwerking f. surmenage m. [surmener.
overwerpen v. tr. sép. ,eter (sur ou par), répandre
(sur ou par).
overwicht n. 1 surpoids, excédent m.; 2 dessus
m., supériorité f.; 3 (moral) prépondérance f.,
ascendant m.; het - hebben avoir le dessus,
prévaloir.
overwichtig adj. 1 dépassant le poids normal;
trébuchant ; 2 (fig.) prépondérant.
overwichtigheid f. = overwicht.
overwinnaar, overwinner m. (cos) vainqueur,
triom phateu r m.
1. overwinnen v. tr. sép. économiser ou mettre
de c8té sur son solaire ou sur ses appnintements.
2. overwinnen v. tr. insép. T & 1 vaincre;
2 prendre; (pays, peuple) conquérir; (obstacle)
vaincre, franchir; (concours) l'emporter sur;
(difficulté) surmonter, venir d bout de; (sciences)
dépasser; een overwonnen standpunt un point
de vue dépassé.
overwinnend adj. victorieux, triomphant.
overwinning f. victoire f.; (chose gagnée) conquéte
f.
overwinst f. excédent, extra m.; éeonornies f. pl.
overwinteren v. intr. insép. passer 1'hiver, hiverner;
(zoo.) hiberner.
overwintering f. hivernage m.; (zoo.) hiberna-1
overwiepen = overspringen. [tion f.
overwitten v. tr. sép. reblanchir, recrépir.
overwonneling in. vaincu m.
overwrijven v. tr. sép. refrotler.
overwulven v. tr. insép. vouter.
1. overzaaien v. tr. sép. sursemer.
2. overzaalen v. tr. insép. ensernencer; (fig.)
jgncher ; parsemer.
overzeesch adj. d'outre-mer.
overzeggen v. tr. sép. 1 redire, répéter; 2 (mauv.
part) rapporter.
1. overzeilen v. tr. & intr. sép. passer ou traverser
(à la voile) ; transporter (par eau) .
2. overzeilen v. tr. insép. aborder; faire sombrer,
couler.
overzenden v. tr. sép. envoyer, expédier.
overzending f. envoi m., expédition f.
overzet m. pas. oge m. d'eo.0
overzetboot, ...schouw, ...schuit f.- bac m.
overzetten v. tr. sép. 1 transporter; (par eau)
passer; 2 déplacer; 3 transborder; 4 (comm.)
laisser, céder ; 5 (piano) passer le pouce; 6 (typo.)
maculer ; 7 traduire; uit het Fransch -- traduire
du francais.
overzetter m., ...ster f. traducteur m., ...tricef.
overzetting f. 1 transport, passage m.; 2 traoverzetveer
n. passage rn. d'eau. [duction f.
overzicht n. 1 coup rn. d'a il, vue f.; 2 revue, révision
f.; 3 vue f. d'ensemble; cornpte-rendu m.;
4 aperçu, résurné, précis m.; (vie, eeuvres),
notice f. [U s'y orienter faci!ement.
overzichtelijk 1 adj. facile à s'y orienter • 2 adv.#
1. overzien 1 v. tr. sép. regarder ou voir pardessus
ou vers ; 2 revoir, repasser ; parcourir (da
regard) ; (épreuve) réviser; 3 passer, saaier; 4 n..
coup m. d'ceil; revue; révision ; omission f.
2. overzien v. tr. insép. 1 ernbrosser du regard;
de heele stad -- découvrir foute la ville ;2 (fig.) se
rendre compte de; mesurer l'étendue de; calculer;
is niet te - ne peut éíre embrassé du regard, es!
incalculable. [gard.
overzienbaar adj. pouvant être embrassé du re-t
overzijde) f. c6té m. opposé; de -van het graf
l'autre cbté de la tombe.
overzi'dsch adj. opposé; de l'autre cóté.
everzindeiijk adj. scrupuleusement propre.
overzingen v. tr. sép. rechonter.
overzitten v. tr. sép. 1 rester assis; rester levé;
2 (écol.) doubler.
overzomeren v. intr. irsép. passer l'été, estiver.
overzuinig adj. trog éconorne, chiche.
overzwaden v. tr. sép. noírcir de nouveau.
1. overzwemmen v. tr. sép. passer ou traverser
(à la nage). [dir (á la nage).
2. overzwemmen v. tr. insép., zich ---- s'excé-t
0. W. t'. gain m. de guerre.
0. W.- ër m. profiteur rn. de guerre.
oxaai n. (oxaien) jubé m.
ozie, ozing f. égout m., séveronde'.
ozo(o)n n. ozone m.
ozo(o)nwater n. eau f. ozonisée.
1. p• f. p rn.; in de p zijn être en ordre; de p
inhebben être dégouté; er een p voor schrijven
y renoneer, abandonner.
2. P. 1 père m.; 2 page f.; 3 partie f.;
3. p. 1 piano m. & adv.; 2 primo, prerniérernent
; 3 au premier du mois.
pa m. papa m.
paadje n. ( cos) 1 dimin. de pad; 2 anc. orthogr..
pour page.
paai m. vieux ; (apostr.) papa m.
paaiemgnt n. 1 terme m.; 2 petite monnaie f.;
appoint m.
paaien . -- 416 -- paardenzoen
1. paaien v. tr. 1 contenter, amuser; 2 -- met
gayer de; apaiser.
2. paaien v. intr. (poissons) frayer.
;paal rn. (palen, ootje) 1 poteau m.; (petit ou pour
palissades) pieu m.; (pour palissades) palis m.;
(hortic.) échalas m.; (dans eau ou fond) pilotis
m.; (support) pilier m.; op palen bouwen
bdtir sur pilotis; staan als een -- être planté
comme un piquet; vast staan als een -- boven
water être clair comme le jour; aan een - rijgen
empaler; oude palen verzetten (fig.) déplanter
un vieil arbre; 2 (frontières) poteau m., borne f.;
binnen de palen blijven rester dans les bornes;
de palen te buiten gaan (dé) passer les bornes;
- en perk stellen aan mettre des bornes d;
3 (port) barre f.; (justice) pilori ; (hérald.) pal
m.; (boulanger) pelle f. (à enfourner).
paalbrug f. pont m. sur pilotis.
paaldorp n. (paléont.) station f. lacustre.
paalfuik f. gord m.
paalgebouw n. butirnent m. sur pilotis.
.paalhouder m. avant-pieu, pal m. [blement.
-paalvast 1 adj. inébranlable; 2 adv. inébranla-t
paalwerk n. 1 palissade f.; 2 (eau) pilotis m.;
palée f.; (reliés) estacade t.
paalwoning f. 1 habitation f. sur pilotis; 2
(paléont.) habitation f. lacustre, palafitte m.;
---en station f. lacustre.
paalworm m. taret m.
paalwortel in. nacine f. pivotante, pivot in.
paan f. panne f., velours m.
paander f. panier m. (d'osier). la calotte.
paap in. (papen) ,frocard, calotin m.; de papenl
paapje n. ( mos) 1 (ois.) tarier m.; 2 linotte f.;
3 prêtrot m.; 4 (ver à soie) cocon m. [m. & f.
paapsch 1 adj. papiste; 2 m. &f. -e papistel
Uaapschgezind adj. papiste, (polit.) calotin.
1. paar n. (paren, motje) 1 (même espèce) paire
f.; een - kousen une paire de bas; een - ossen
une paire de bceufs; bij paren par paires, deux à
deux; 2 (amitié, amour, intérêts) couple m.; een
gelukkig - un couple heureux; een - duiven
(mtle et femelle) un couple de pigeons; 3 (réunion
accidentelle) couple f.; een -- duiven une
-couple de pigeons; over een -- dagen dans une
couple de jours.
2. paar adj. pair; - of onpaar pair ou impair.
paard n. 1 chevat m.; Spaansch - genet m.;
Barbarijsch, Arabisch, Engelsch, Normandisch
-- barbe, arabe, anglais, normand m.; het - der
democratie la monture démocratique; -je spelen
jouer au cheval; 2 de -en achter den wagen
spannen mettre la charrue devant les bceufs;
't beste - struikelt wel eens il nest si bon cheval
qui ne bronche; over het - tillen vouloir trop de
bien à; daar is 't -- gebonden voilà le fin mot
de l'affaire; hij komt op zijn -je il monte sur
ses grands chevaux; men moet een gegeven -
niet in den bek zien d cheval donné on ne regarde
pas la bride; werken als een - travailler comme
un cheval ou une bête de somme; een honger als
een - une faim de loup; een koorts als een -
une fièvre de cheval; een wijf als een -- un dragon;
3 (astron.) het groote (kleine) - le Grand
(Petit) Cheval; 4 (jeu) cavalier m.; (gymn.)
cheval; (mar.) marchepied; (métiers) chevalet
m.; 5 -je (pain) dé, (fruit) zeste m. En compos.
paar.ie(n) de cheval, (scient.) hippique.
paard-antilope f. antilope f. équine.
paardeborstel m. brosse f. d cheval ou ei panser.
Paardebron f. Hippocrène f.
paardedek n,., ...deken f. couverture, (écurie);
paardekam rn. étrille f. [couverte f.
paardekracht f. cheval(-vapeur) m.
paardekrachtuur n. cheval-heure in.
paardeli j n f. 1 cordelle f.; 2 (sur le navire) bosse f.
paardenarts m. vétérinaire m.
paardenberijder m. piqueur m.
paardenbloern(salade) f. pissenlit m.
paardenboon f. fèverole f.
paardendokter m. vétérinaire m.
paardendrank m. purge f. de cheval.
paardendrek m. crottin m.
paardenfokkerij f. 1 élève f. de(s) chevaux; 2(endroit)
haras m.
paardenhaar n. 1 poil; 2 (queue, crinière) erin rn.
paardenhals in. encolure f.
rgardenharen adj. de ou en erin.
paardenhoef in. 1 sabot m.; 2 fer m. d cheval;
3 (bot.) tussilage m.
paardenkastanje f. marron m. d' Inde.
paardenknecht m. valet m. d'écurie.
paardenkooper, ...koopman m. marchand de
chevaux, (mauv. part) maquignon m.
paardenkracht f. 1 force f. de cheval; 2 (mach.)
cheval(-vapeur) m.
paarden meester m. vétérinaire m.
paardenmest m. crottin m.
paardenpost f. relais m.
paardenras n. race f. chevaline. [cheval.
paardenslachterij f. boucherie f. de viande del
paardensmid m. maréchal m. (ferrant).
paardenspel n. cirque m.
paardensport f. hippisme m.
paardenstal m. écurie f.
paardenstamboek n. stud-book m.
paardenstoeterij f. haras m.
paardenstroo n. lilière f.
paardentram f. tram(way) m. à cheval.
paardentuischer m. maquignon m.
paardenvilder, ...viller m. équarrisseur m.
paardenvleesch n. (viande f. de) cheval m.
paardenvlieg f. taon m.
paardenvolk n. cavalerie f.
paardenwed n. abreuvoir m.
paardenzoen m. (iron.) caresse f. de cheval.
paardepoot — 417 — pakken
paardepoot m. 1 pied m. de cheval; 2 (bols) malandre
f.
paardestaart m. 1 queue f. de cheval ; pacha met
drie — en pacha d trois queues; 2 (bot.) queuede-
cheval, préle f.
paardevijg f. crotte f.
paardjerijden v. intr. sép. aller d dada ou d
cheval (sur les genoux de).
paardmensch m. centaure m.
paardrijden n. équitation f.
paardrijder m. cavalier, (cirque) écuyer m.
paardrijdster f. amazone, (cirque) écuyère f.
paardshaar n. — paardenhaar.
paars f. = parel.
paarlemoer n. nacre f.
paarlemoeren adj. de ou en nacre.
paarlemoerglans m. nacrure f.
paarlemoermossel f. huilre f. perlière.
paarlemoerpapier n. papier m. nacré.
paarlemoerschelp f. huïtre f. perlière.
paarlemQgrvlinder m. nacré m.
paarlen = parelen.
paars adj. ( cer, ct) & n. violet adj. & m.
paars(ge)wijze adv. deux d deux, par paires;
(canon, mach.) accouplé; (bot.) géminé.
Paaschavond m. veille f. de Pdques.
paaschbeest n. bceuf m. gras.
paaschbest n. meilleur costume m.; op zijn ---
sur son trente-et-un.
Paaschbiecht f. confession f. pascale.
paaschbloem f. pfiquerette, marguerite f.
paaschbrood n. 1 pain m. aux corinthes pour
P6ques ; 2 (relig.) pain m. azyme ou sans levain.
Paaschcommunie f. communion f. pascale.
Paaschdag m. jour m. de Pfques.
Paaschei n. ceuf m. de Pkques.
Paaschfeest n. fête f. de Puques.
Paaschkaars f. cierge m. pascal.
Paaschlam n. agneau m. pascal.
Paasehmaan f. pleine lune de Pdques ou pascale.
Paaschmaandag m. lundi m. de Pdques.
Paaschtijd m. temps m. pascal.
Paaschvacantie f. vacances f. p1. de Pdques.
Paaschvuur n. feu n1. pascal.
Paaschweek f. semaine f. de Páques.
Paasehzondag m. dimanche m. de Pdques.
paatje n. (mos) dimin. de pa.
nacht f. bail m.; (agric.) ferme f.; In — geven
Bonner d bail, (agric.) donner d ferme, affermer;
in — hebben avoir à bail, (fig.) avoir le monovole
de. [m. de balt m.
pachtbrief m., ...ce(d)el f., ...contract n. contrati
achten v. tr. louer, (agric.) affermer.
achter m. fermier, mélayer m.
achteres f. fermière f.
achthoeve f. ferme f. [m. de ferme m.
achtspel n. 1 affermage m.avec servitude; 2 feut
achtster f. fermière f.
1. pad n. (Coen, paadje) sentier m.; het rechte
— le bon chemin, la bonne voie; het verkeerde --
le mauvais chemin; op — zijn, gaan être, se mettre
en chemin.
2. pad (meden), padde (cn) f. 1 crapaud m.;
dik als een — gonflé comme une vessie; 2 (fig.)
crapaud m.; (femme) vipère f.; 3 (ois.) vliegende
— engoulevent m.
paddensteen m. crapaudine f.
paddenstoel ni. champignon m.
paddenstoelbeschrijving f. mycétographie f.
Padua ti. Padoue f.; leerling van — élève m..
sorcier.
padvinder m. cadet éclaireur, boy-scout m.
paedagoog in. pédagogue m. [vlam.
1. paf! interj. paf; (coup de feu) pan ; (chute)$
2. paf m. 1 pan, pouf m.; 2 tape, taloche f.
3. paf adj. (cfer, cst) 1 enflé, gonflé;
bouffi; 2 mou, veule, flasque; 3 ébaubi, estomaqué.
[2 mollesse t.
paff(er)igheid f. 1 gonflement in.; bouffissure f.;t
pafzak m. gras pansu m.
pagaai f. pagaie f.
pagaaien v. tr. & intr. pagayer.
pagadet f. ( co en) 1 bagadais m.; 2 (fig.) copagina
f. ( ma's) page f. [quette f.
paginatuur, ...neering f. pagination f.
pagineermachine f. numéroteur m.
1. pak n. (u2 ken) 1 paquel rn.; (colport.) balie
f.; een — papier deux rames de papier ; met — en
zak avec armes ei bagages; bij de —ken neerzitten
rester les bras croisés; 2 (fig.) fardeau;
poids m.
2. pak n. (c ken) 1 costume, complet m.; een
heel — uitschudden ou uittrekken beaucoup
maigrir, perdre beaucoup; iem. het -- uitschudden
1 dévaliser qq., 2 secouer la jaquette d qq.;
2 (petit enfant) maillot m.; 3 (fig.) volée, raclée
f.; een — slaag une volée de coups.
3. pak f. 1 manière f. (de sv prendre) ; de --^
hebben van avoir le tour de; 2 —je embrassade
f.; een —je geven embrasser.
pakdier n. bête f. de comme.
pakdoek n. serpillière f.
pakdrager m. 1 porte faix; 2 comrnissionnaire as,.
paket n. (eten) paquet m.
pakezel m. áne m. de bát.
pakgaren n. ficelle f.
pakgereedschap n. outils m. pl. d'emballage.
pakhaak m. crochet (d ballot), garrot m.
pakhuis n. magasin, (public) entrepót m.
pakhuisbaas m. magasinier m.
pakhuisjongen, ... knecht m.garfon magasinier,1
pakijs n. banquise f. [emballeur ei.
pakjesdrager m. commissionnaire f.
pakkage f. bagages m. pl.
1. pakken v. tr. 1 emballer; 2 mettre en taak.
entasser; (poisson) liter; (harengs) encaquer.
pakken — 41 b — panding.
2. pakken 1 v. tr. prendre, salsir; (police)
arréter; te — hebben tenir, saisir; te — krijgen
saisir; er eentje — prendre un (petit) verre;
pak 'm (á un chien) attrape 1 pille t 2 (fig.)
empoigner; een —d tooneel une scène empoignante;
3 (fig.) zich —, zijn biezen — lever le
camp,ficher le tamp; 4 (fig., iron.) te — nemen
attraper; 5 embrasser; 6 v. intr. (colle, neige,
engrenage) prendre.
.pakker m. ( c"s) 1 emballeur; (qqfois) porte-faix;
2 preneur, empoigneur m.
pakket n. (eten) paquet m.
pakketboot f. paquebot m.
pakketpost f. service m. des petits paquets.
pakking f. 1 emballage m.; 2 (machine) garniture
f.; 3 prise, saisie f.
pakkist f. caisse f. d'emballage.
paklinnen n. toile f. d'emballage.
pakmand f. hotte f.
paknaald f. aiguille f. d'emballeur, carrelet m.
pakpaard n. cheval m. de bdt ou somme.
pakpapier n. papier m. d'emballage.
pakschuit f. barge f.
pakspeld f. épingle f. de sureté.
pakstok in. bille (d'einballeur), garrot m.
paktouw n. corde f. d'emballage.
pakwagen m. camion m.
pakzadel m. bot m.
pakzolder m. grenier, magasin m.
1. pal in. (alen) 1 arrêt in.; 2 (cric) cliquet;
(hora. & serr.) étoquetau ; ( serr. aussi) gorge f.;
(mar.) (é)linguet.
2•, pal adj. ferme, inébranlable; --- staan demeurer
ferme; - zetten mettre au pied du mur.
palankijn m. (&os & -Den) palanquin m.
patat jnschap n. palatinat m.
paleeren v. tr. parer, orner.
palet f. poulie f.; (torture) chevalet ni.
paleis n. (...zen) palais m.
palen v. intr. confiner (u), toucher (à); aan elkaar
--- se toucher.
palesteel m. (...stelen) lambel in.
Palestina n. la Palestine.
Palest jjnsch adj. palestinien.
palet n. ( eten) T palette f.
paletten v. intr.jouer au volant.
palfrenier m. valet m. de pied.
paling m. ( men, inkje) (grosse) anguille f. Pour
les cornposés V. aal.
palingsoep f. soupe f. aux anguilles.
palingtrekken n. jeu m. de l'anguille.
.palissander(hout) n. palissandre m.
paljgs m. (misen) T paillasse m.
palkiamp m. traversin m. de linguet.
pallas m. ( csen) sabre de cavalerie m., latte f.
pallen v. intr. s'encliqueter.
1. palm f. 1 (anat.) paume f.; 2 (menure) (anc.)
.palme f.; (act.) décimètre m.
2. palm m. 1 (arbre) palmier m.; 2 (branche)
palme f.; den — wegdragen remporter la palme.',
3. palm f. (arbrisseau) buis m.
palmblad n. feuille f. de palmier.
palmboom m. palmier m.
palmboter t. huile f. de palme.
palmbrandewijn m. tari m.
palmen v. tr. & intr hisser main sur main.
palmhof m. palmérier; (livre) palmier m.
palmhout n. (bois m. de) buis m.
palmhouten adj. de (bois de) buis.
palmkool f. chou m. palmiste.
palmlijster, ... meerle f. palmiste m.
pal molie f. 1 huile f. de palme f.; 2 (fig.) argent in.
palmpaasch f. chandelier m. de Pdques fleuries.
palmsap n. suc in. de palmier.
palmslag m. r handslag.
palmstruik m. buis in.
palmtak m. 1 palme f.; 2 (archit.) palmette f.
3 (relig.) rameau m.
palmwijding f. bénédiction f. des rameaux.
palmwijn ni. vin m. de palrnier ou palme.
Palmzondag m. dimanche m. des Rameaux.
palsleutel m., ...slot n. clef, serrure f. d gorges.
Palts f. Palatinat m.
paltsgraaf in. comte m. palatin.
paltsgravin f. comtesse f. palatine.
pampelmoes in. (... zen), pampeloranje f. parnplemous(
s)e f.
ramphilusspel n. lantur(e)lu m.
pampoesje n. babouche f.
1. pan M ' nen, c netje) I (tuis., fabr.) poéle f.,
(petite) poêlon m.; (rótir, étuver) casserole f.;
heet uit de — tout chaud; een veeg uit de -
krijgen attraper un coup de griffe; in de — hakken
tailier en pièces; 2 (métiers) tourillon m.,
crapaudine f.; (crieur) timbale f.; (arme à feu)
bassinet m.; (artill.) coquille f.; (anat.) bofte f.,
cotyle m.; 3 (iron., t @te) crdne m.; 4 (dune) panne
f., valton m.
2. pan f. (z' nen) (aux toits) tuile f.
panaal m. anguille f. à frire.
Panama 1 n. le Panama; 2 m. p— panama m.
panappel m. pomme f. à cuire.
panboor f. trépan in.
panboring f. trépanation f.
1. pand n. 1 gage m.; in ou te— geven donner en
gage ; zijn woord tot — geven engager sa parole ;
2 (guerre) otage m.
2. pand n. 1 immeuble m.; 2 (couvent) cloïtre
(métiers) magasin m.; 3 , (habit) pan m.; bij zijn
—en vasthouden retenir par le pan de son habit
pandbrief m. obligation f. hypothécaire.
pandeksel n. 1 couvercle m. de poêle; 2 (arme
batterie f. [saisir
panden v. tr. 1 engager, prendre gage; 2(jur.)
pander m. (cos) saisissant m.
panding f. saisie-gagerie f.
pandjeshuls — 419 -- Papoea
pandjeshuis n. maison f. de prêt sur gages.
pandoer m. pandour m.
pandrecht n. droit m. d'hypothèque.
pandschuld f. dette f. hypothécaire.
pandspel, pandverbeuren n. jeu m. du gage touché,
gages m. pl.
paneel n. (cn en, v2tje) T panneau m.
paneelhout n. coeur de chêne, merrain m.
paneelschilder m. peintre m. sur panneau.
paneelwerk n. ouvrage m. a panneaux.
panharing m. harengfrais, boussard m.
paniek f. panique f.
panikgras n. panic rn.
panikkoorn n. : Duitsch — moha m. de Rongrie;
Indisch — millet m. d' Italie.
panisch adj. panique; —e schrik panique f.
pankruit n. poudre f. à bassine .
panlikken v. intr. insép. écornifler, piquer 1'assiette.
panlikker m. écornifleur, piquc-assiette m.
panlikkerij f. écorniflerie f.
pannebrood n. pain m. sur platine.
pannekoek m. 1 crêpe f.; 2 (ins.) omelette f.
pannelikken etc. = panlikken etc.
pannen adj. de ou en luiles.
pannenbakker m. tuilier ni.
pannenbakkerij f. tuilerie f.
pannendekker m. couvreur m. en tuiles.
pansfluit f. flute f. de Pan.
pantalon m. ( mos) pantalon m.
panter rn. ( . ·), xdier n. panthère f.
panterkat f. chat-pard, ocelot m.
,pantoffel f. pantouflc; (pape) rnule f.; op zijn
--s en pantoufles; onder de — staan être
sous la férule de sa femme; onder de --- hebben
meneren laisse.
pantoffelbloem f. calcéolairef.
!pantoffelheld, ...knecht in. jocrisse m.
pantser n. ( mos) cuirasse f. En compos. cuirassé.
pantserdier n. tatou m.
pantseren 1 v. tr. cuirasser; 2 n. cuirassernent m.
pantserhemd n. haubert m., cotte f. de mailles.
pantsering f. cuirassement m.
pantserkreeft m. langouste f.
pantserschip n. cuirassé m.
ipantsertrei n m. train m. blindé.
pantservisch m. poisson cuirassé, (spéct) coffre m.
panvisch m. poisson m. à frire.
panvlies n. péricráne m.
panvol f. (colen) poêlonnée f.
aap f. (apen, c je) 1 bouillie f.; met de—grootbrengen
élever à la cuiller; iem. een —je koken
préparer un bouillon à qq.; de — in den mond
,geven faire le bec d; 2 colle f. (de farine) ; 3
tpapier) pcte f.; (tiss.) apprét m.; (mar.) courée f.;
4 (méd). cataplasme m.
pap@ m. ( c's, c atje) papa m.
Papachtig adj. pdteux, farineux.
papaver f. (cs) pavot m.
papaverolie f. huile de pavot, ceillette f.
papaversap n. suc de pavot; (scient.) méc•-
nium m.
papbaard m. amateur m. de bouillie.
papbeschuit f. biscuit m. d bouillie.
papegaai m. 1 perroquet m.; 2 (tir) papegai,^
papegaaiachtig adj. psittacidé. [oiseau m.
Papegaaieilanden n. pl. fles f. pl. des Per/es.
papegaaisneus m. (fig.) nez de perroquet, nez m.
aquilin. [t.
papendom, papengebroed(sel)n. prêtraille,calottel
papenheerschappij f. règne m. de la calotte,
théocratie f. [ fusain m.
papenhoed m., ...hout n. (bot.) bonnet de prêtre,1
papenkap f. (fortif.) bonnet-d-prêtre m.
paperii f. prêtraille, calotte f.
papeten n. jeu m. de la bouillie.
papeter m. mangeur m. de bouillie.
pap ier n. T papier m.; een vel, een boek — une
feuille, une main de papier; op het — brengen
ou zetten coucher sur le papier; het — is geduldig
le papier souffre tout ; in de —en loopen
couter plus d'un billef. [papyracé.
papierachtig adj. semblable d du papier, (bot.)t
papierbederver, ...bekladder, m., ...bederfster,
... beklatster f. gáte-papier m. & f.
papierbloem f. immortelle f.
papierboom m. 1 mfrier blanc, papyrier m.;
2 peuplier m. blanc.
papierdoek n. papier-toile rn.
papieren adj. de ou en papier; — zakje sache
(de papier) ; — huisje cornet (de papier) ; —
geld papier-monnaie m.; — wereld monde de la
finance. Iterie f.
papierfabriek f.,...handelm.,...makerij f.pape-t
papierfabrikant, ...handelaar, ...maker m. papetier
m. [papier.
papierlinnen n. cols m. piet manchettes f. p1. enl
papiermagazijn n. (magasin m. de) papeterie f.
papiermand f. panier m. à papiers.
papiermerk n. filigrane m.
papiermes n. plioir m.
papiermolen m. moulin d papier f.
papierplant f. plante f. papyracée.
papierschaar f. ciseaux m. p1. à papier.
papierschepper m. ouvrier m. à la forme.
papiersnippel, ...snipper m. rognure f. de papier.
papierwinkel m. papeterie f.
papierworm m. 1 (ins.) pincef. des bibliothèques;
2 (fig.) gratte-papier m.; 3 (fig.) rat m. de bibliothèque.
Papiniaansch adj. de Papin. [d colle.
papketel m. 1 chaudron m. d bouillie; 2 pot m.:
papkind n. enfant m. nourri de bouillie.
paplepel m. cuiller f. d bouillie; met den --- innemen
sucer d la mamelle.
Papoea m. ( ma's) Papou m.
pappel — 420 -- parochiaal
pappel & compos. = populier & compos.
pappeleliekoorts f. maladie f. imaginaire.
pappen v. tr. 1 coller; (tissu) apprêter; 2 (méd.)
appliquer un cataplasme sur ou des cataplasmes
sur.
papperlapap interj. ta ta ta!
papp(er)ig adj. pdteux, farineux; (fig.) mou,;
papping f. collage m. [flasque.
pappleister f. cataplasme m.
pappot m. pot m. d bouillie; met den - grootbrengen
élever d la cuiller ; naar moeders - verlangen
regretter le pot-au-feu maternel.
papsel n. colle f.; apprêt m.
paraaf f. paraphe m.
parabel f. ( cen & cos, motje) parabole f.
parabolisch adj. parabolique; -e kegel para-t
parabool f. (...olen) parabole f. [boloïde f.
paraboolvormig adj. parabolé.
parade f. montre f., étalage m., parade f.; - maken
met faire parade de, étaler ; om - te maken
poer la parade. [escrime) parader.
paraderen v. intr. I faire parade (de) ; 2 (mil. &1
parademarsch m. marche f. en parade, défilé m.
parad Us n. (...zen) T paradis m.
paradijsappelm. 1 porpme de paradis; pomme
d'Adam; 2 tomate f.
paradijshout n. aloès m.
paradijskostuum n. costume m. d'Adam.
paradijsvijg f. banane f.
parati jsvogeJ m. T oiseau m. de paradis.
parafeeren v. tr. parapher.
1. parallel 1 adj. parallèle; 2 adv. parallèlement
; - loopen être parallèles.
2. parallel f. ( telen) 1 (géom., fortif.) parallèle
f.; een - trekken tirer une parallèle; 2 (astron.,
géog., fig.) parallèle m.; de -- trekken tusschen
A en B faire le parallèle d' A avec B.
parallelcirkel m. parallèle m.
parallelepïpedum n. parallélipipède m.
paraplubak m. porte-parapluie ni.
paraplu(ie) f. ( os) [profil. plu] parapluie en. [m.
paraplustander, ...standaard m. porte-parapluiel
paraplustok m. manche ou báton m. de parapluie.
parasol f. ( mos) ombrelle f.; (plus grand) parasop
pardel, parder m. ( xs) panthère f. [m.
1. pardoen f. ( c's) galhauban m.
2. pardoen n. 1 pardon, pèlerinage; 2 angelus
m.
pardoes 1 interj. pardi; 2 adv. sans hésiter.
pareeren 1 v. tr. parer, orrter; 2 v. tr. & intr.
(escrime) parer.
parel f. ( cs & en, motje) 1 perle f.; met -s bezet
(em)perlé; dat is een - aan zijn kroon c'est le
plus beau fleuron de sa couronne; -en voor de
zwijnen des perles devant les pourceaux; 2 (cerf)
perlure f.; (ceil) leucome m.; (dentelle) teil m.;
(typo.) parisienne f.
parelachtig adj. perlé.
parelbank f. banc m. d'huïtres perlières.
parelboor f. perce-perles m.
pareldruif f. pergolèse m.
parelduiker m. 1 pécheur m. de perles; 2 (zoo.)
grand plongeon m.
parelen v. intr. 1 perler; 2 (vin etc.) pétiller;
3 (larmes, roste) briller.
parelgarst, ...gerst f. orge m. perlé.
parelglans m. éclat, orient m.
parelgort f. gruau m. perlé.
parelgrijs adj. & n. gris-perle adj. 6e m.
parelgruis n. semence f. de perles.
parelhen f., parelhoen n. pintade f.
parelkleur f. gris-perle m.
parelkruid n. grémil m., herbe f. aux penles.
parelletter f. parisienne f.
parelmoer etc. = paarlemoer etc.
parelmossel, ...oester f. moule, huitre f. perlitre.
parelrand m. fil m. de perles.
parelsnoer n. tour ou collier m. de perles.
parelstof f. margarine f.
parelvisscher m. pécheur m. de perles.
parelvisscherij f. pêche f. des perles.
parelvormig adj. perlaire, perlé.
parelziekte, ...zucht f. (vét.) mal m. francais.
parelzuur n. acide m. margarique.
paren 1 v. tr. apparier, accoupler; gepaard
(feuilles, nerfs) conjugué; 2 marier, unir; slecht
gepaard mal assorti; (danseurs, élèves) mettre
deux d deux, ranger par couples ; 3 (fig.) associer,
joindre; dapperheid aan voorzichtigheid -
joindre la bravoure d la prudence; dat gaat met
kosten gepaard cela ne va pas sans frais; zich --W
aan s'associer á, accompagner; 4 v. intr. s'accoupler,
s'apparier, se marier, s'unir.
parforce-hond m. chien m. courant.
parforce-jacht f. chasse f. d courre.
pari n. (fin.) pair m.; (op) - staan être au pair;
boven, onder - au-dessus, au-dessous du pair,
paring f. appariement; accouplement m.
Parijs rn. Paris en.
Pariisch adj. parisiere.
Parijzenaar m. Parisien ni.
park m. part nl. V. aussi perk etc.
parket n. ( moten) T parquet m.; in het -, in een
moei(e)lijk - dans une passe difficite.
parketvloer m. parquet m.
parkiet m. perruche f.
parlement n. parlement m., Chambres f. p1. En,
compos. du parlement.
parlementshuis n. palais m. du parlement.
parmantig) 1 adj. imposant, pompeux; 2 adv.
pompeusement.
parmantigheid f. air m. imposant, grande élégance
f.
parmezaankaas f. & m. parmesan m.
Parnas(sus) m. Parnasse m.
parochiaal adj. paroissial.
parochiaan — 421. --- passagiersgoed
parochiaan m. & f. (...enen) 1 paroissien m.,
...ienne f.; 2 (anc.) curé m.
parochie f. ( c's & ... iën) paroisse f. En compos.
paroissial.
parool n. (...olen) mot m. d'ordre.
1. part f. tour m., niche f.; een — spelen jouer
un tour, faire une niche.
2. part n. part, portion f.; voor mijn — pour
ma part, quant u moi ; er noch — noch deel aan
hebben ne pas y avoir la moindre part.
3. part n. (mar.) branche f.; enkel, dubbel —
passe f. simple, double; loopende — courant m.
parterre n. (maison) rez-de-chaussée m.
1. particulier 1 adj. particulier, privé;' 2 adv.
particulièrement.
2. particulier(e) m. 1 personne f. sans profession;
2 homme m. privé.
1. partij f. 1 (élément d'un tout; quantité, jeu,
musique) partie f.; een — koffie une partie de
café; bij —en par quantités; een — nieuwsgierigen,
schurken une bande de curieux, de vauriens;
een —tje kaarten une portie de cartes;
een —tje domino, piket spelen jouer un domino,
un piquet; een koor op vier —en un chceur à
quatre parties ; 2 (occupation ou plaisir en comrnun)
partie f.; van de — zijn être de la portie;
3 (guerre, procès, questions d'intérêt) partie f.;
oorlogvoerende —en parties belligérantes; de
burgerlijke — la portie civile; rechter en — juge
Let portie; de belanghebbende —en les parties
intéressées ; —en kwamen overeen om les par-
,lies s'entendirent pour; 4 (comm.) marché m.;
een --- sluiten conclure tin marché.
2. partij f. 1 (attribution, part) parti m.; ---
trekken van tirer parti de; 2 (mariage) een rijke
— doen faire un riche parti ; 3 (groupe de soldats)
porti m.; een --- ruitersop verkenning uitzenden
envoyer un parti de cavaliers en éclaireurs
; 4 (groupe avec tendances communes)
porti in.; de politieke ----en les partis politiques;
iemands -- kiezen prendre le parti de qq. ; 5
(résolution) parti m.; de beste — kiezen prendre
le meilleur parti ; — trekken voor prendre
parti pour.
partilbelang n. intérêt m. de parti.
partU(d)io 1 adj. partial; 2 adv. partialement.
partîij(d)igheid f. partialité f.
partijganger m. partisan m.
partijgeest m. esprit m. de parti.
,partijgenoot m. ami m. politique.
.partijhaat m. haine f. de parti(s).
partijhoofd n. chef m. de parti.
partijke f. salicaire f.
part iiman m. homme m. de parti.
partijschap f. 1 esprit m. de parti ; 2 division f.
part iisiag, partijstoot m. coup m. de parti.
part jzueht f. esprit m. de parti.
,artikel n. ( mos) particule f.
partisaan f. (...enen) pertuisane f.
partituur f. (...uren) partition f.
partuur n. (... uren) pendant m.; dat is — les
deux;ont la paire; dat is geen — voor mij cele
nest pas chaussure d mon pied.
paruik etc. = pruik etc.
1. pas f. (cDsen) (cout. & coiff.) pasre f.
2. pas m. ( misen) 1 (mouvement) pas m.;
gij zijt in den — niet vous n'êtes pas au pas; 2
(passage) pas, défilé m.; den — afsnijden barrer
le passage; 3 passeport m.; bij iem. in den —
staan être bien noté auprès de qq.; 4 (cout.)
essayage m. ; een stuk in den — zetten préparer
une pièce pour 1'essayage, bdtir une pièce.
3. pas n. 1 moment ni.; voor dit — pour cette
fois-ci ; 2 juste moment m.; van —, te — d propos,
d point; 3 juste mesure f.; van — maken
faire juste, faire aller bien; men kan het hem
nooit van --- maken on ne peut jamais le contenter;
4 bonne santé f.; wel te -- bien portant;
5 convenance f.; geen — geven, niet te — komen
ne pas convenir.
4. pas n. 1 (pain) mercuriale f.; 2 (tram) —je
correspondance f.; 3 (typo.) —je demi-cadratin m.
5. pas adv. 1 à peine; — was ik thuis of het
begon te regenen j'étais à peine d la maison qu'il
cornrnencait d pleuvoir; 2 seulement, ne ... que;
— om 8 uur opstaan ne se lever qu'à 8 heures;
hij is — aangekomen il vient d'arriver; men is —
begonnen on vient de commencer; — verschenen
vient de paraitre.
Pascha ti. Páque f.
Paschen f. (Juifs) Páque f.; (chrét.) Pdques f.
pi.; (jour de la fête) Páques m.; het is — Pdques
est arrivé; zijn — houden faire ses Páques;
vijgen na — de la moutarde après souper.
pasgang m. amble m.
pasganger m. cheval m. d'amble in.; (pour dames)
haquenée f.
pasgeboren adj. nouveau-né.
pasgehuwd adj. nouveau-marié.
pasgeld n. monnaie f. (divisionnaire).
paskaart f. 1 (mar.) carte f. marine; 2 (jeu) carte
f. pour passer.
pasklaar adj. 1 prêt pour l'essayage; 2 juste;
— maken ajuster.
paskwil n. (clen) 1 pasquinade f.; libelle m.;
2 serrure f. á pignon.
paslood n. niveau m. d plomb.
pasmunt f. monnaie f. (divisionnaire).
paspoort n. passeport m.
passage f. ( mos) T passage m.; deze straat heeft
veel — eest une rue très passante; zijn — bespreken
retenir sa place.
passagier ni. ( mos) (bateau) paslager; (véhic.)
voyageur m.
passagieren v. intr. tirer une bordée.
passagiersgoed n. effcts, bagages m. pl.
passaat — 422 — patrijspoort
passaat m. (...aten), c wind m. vent alizé m.
passantenhuis n. 1 asile m. (de nuit) ; 2 (fig.)
arrêt m. passager.
passato adj. passé, dernier, den derden — le irois
du mois passé.
passediesje n. passe-dix m.
passtieren v. tr. & intr. 1 (chemin, localité) passer,
traverser; 2 se passer, arriver.
passelijk 1 adj. passable, convenable; 2 adv.
passablement.
passementfabriek, ...makerij, ...werkerij f.,
...winkel m. passementerie f.
passementfabrikant, ... maker, ...verkooper,
...werker m. passementier m.
1. passen v. tr. 1 (vêtements) essayer; met —
en meten wordt de tijd versleten on perd son
temps d faire des projets ; 2 (couvercles, tuyaux
etc.) ajuster; 3 (argent) payer juste; kan je 't
niet passen? ne sais-lu pas payer la somme
exacte? 4 (mar.) compasser.
2. passen v. intr. 1 (vêtements) aller; 2 — op
s'adapter à, s'ajuster á; 3 (planches) joindre ; in
elkaar — s'emboïter; 4 cadrer (uvt'c), assortir
(d); bij elkaar — s'assortir; bij elkaar niet —
étre mal assorti ; 5 convenir(d) ; dat past (u) niet
cela ne (vous) convient pas ; 6 faire attent ion (d)
prendre garde (d) • ( mar.) veiller (d) ; op zijn
0
zaken — surveiller ses affaires ; op een kind, op
een zieke — garder un enfant, un malade; 7 (jeu)
passer, bouder; daar pas ik voor merci, je n'en
veux pas.
passent adj. 1 atlant bien; 2 juste, adapté;
3 assorti ; 4 convenable.
1. passer rn. (Ns) compas m.; been van een ---
branche f. dun com pas.
2. passer m. («s) (Inde) marché, bazar m.
passerbeen n. branche f. de compas.
passerdoos f. bofte f. d cnmpas.
passie f. T passion f.; als de vos de --- preekt,
boeren wacht uw ganzen si le renard pr('circc aux
portles, prenez garde d vous.
passiebloem f. fleur de la Passion, passionnaire f.
passieboek n. passionnaire m.
passiepreek f. (serrrion m. sur la) Passion f.
passiespel n. (drame rn. de la) Passion f.
passieweek f. semaine f. de la Passion.
Passiezondag m. dimanche f. de la Passion.
pastei f. ( men, motje) pdté m.; in — vallen
(typo.) tomber en páte; —tje rijden être serré
entre deux personnes (dans une voiture).
pasteibakker m. polissier m.
pastelbakkerij f. patisserie f.
pastelkorst f. croste f. de pfté; (au-dessous)
abaisse f.
pasteisoep f. soupe f. aux patés, f.; vitelots m. pl.
pasteivleesch n. viande f. d phté.
pasteivorm m. moule m. d pátés.
pastel n. (c'len) T pastel m.
pastelkoekje n., ...ouwel m. cocagne f.
pastelkuip f. cuve f. au pastel.
pas eischilder m. pastelliste m.
pastenak, pas' inak f. (men) panais m.
pastoor m. ( c's, moren, tjo) 1 curé m.; de —
zegent zich zelf het eerst charité bien ordonnéc
commence par soi-méme; 2 (Belg.) abbé m.;
Daens l'abbé Daens.
pastorie f. (...ieën) presbytère m.
pastoriegoederen n. p1. biens m. pl curiaux.
patat f ( cten), D pataler m. ( mos) pomme f. de
serre.
pateen f. (...enen) patène f.
1. patent n. 1 (taxe) patente f.; 2 brevet m. En
compos. breveté.
2. patent i adj. sincére, excellent; een — man
un excellent type; 2 adv. excellemment; (santé)
à rnervei lle.
patentbelasting f. patente f.
patenteeren v. tr. 1 patenter; 2 breveter.
patentolie f. huile f. brevetée.
patentrecht n. patente f.
patentwet f. lol f. sur les patentes.
pater m ( (.'s, tje) 1 père, religieux m.; (apostr.)
man père; een —tje-langs-den-kant dansen
danser une ronde; — familias père de famille;
2 (cotéopt.) hydrophile m. brun ; 3 (papillon)
vanesse f.; 4 (bot.) groseille f. noire.
paternoster n. (oos) 1 pater m.; 2 chapelet, rosaire
m.; 3 (archit., hydraul.) palenótre f.; 4
(iron.) rnenotte f.
pa!ernosteren v. tr. mettre les menottes (d).
paiernosterwerk n. chapelet m.
paterstuk n. entre-cóte t.; ---je meilleur morceau
m.
patersvaatje n. meilleure pièce f., meilleur tonneau
m.; een fiesch van 't --- une bouteille de
derrière les fagols.
patiënt m. & f. malade m. & f.; (chir.) patient
m., —e f.
patiëntie f. T patience f.
patie.ntiekruid n. patience f.
patíjn f. pain, soulier ei semelle de bois, sabot mé
patriarch m. patriarche m.
patriarchaal 1 adj. patriarcal; 2 adv. patriarca-'
leenent.
patriarchaat n. patriarcat m.
patriciër m. ( xs) palricien m.
patricisch adj. palricien.
Patricius, Patrick m. Patrice m.; Sint— ' vagevuur
le purgaloire de St-Patrice.
1. patrijs m. (... zen, ' je) (ois.) perdrix f.;
(chasse) perdreau m. En compos. patrijs,
patrijzen de perdrix.
2. parijs m. (... zen) (outil) poincon m.
patrjshond m. chien couchant, épagneul m.
patrllsnet n. (h)allier m., tonnelle f.
patrijspoort f. hublot m.
patrijzenoog — 423 — pekelvleesch
patrijzenoog n. ceil de perdrix m.; (fig.) teil-de- 1
perdrix m.
patriQt m. ( xten) patriote m.
patronaat n. 1 (fonction) patronat m.; 2 (action,
société) patronage m.
patrones f. ( xsen) 1 (sainte) patronne; 2 (dame)
patronecse f.
1. patrQQn m. (...onen) (saint, chef) patron m.
2. patroon f. (...onen) cartouche; (canon) gargousse
f.
3. patroon n. (...onen) (modèle) patron m.
patroonhuis n. douille f.
patroonkoker m. gargousse f.
patroonriem m. bandoulière f. à cartouches.
patroonschap n. patronage ni_ [ne f.
patroontasch f. cartouchière; (sur le dos) giber-t
pats 1 interj. vlan, pan; 2 f. a;out, pain m.
pauk f. timbale f.
pauken v. intr. battre la timbale, (mar.) blouser.
paukenist ( 'en), pauker (' s,) m. timbalier m.
Paulinisch adj. paulinien, de Paul.
Paulus m. Paul m. [reil m.
paus m. ( ten) I pape m.; 2 (zoo.) pape, nonpa-f
pausdom n. 1 (abstr.) papauté f.; 2 (règne d'un
pape) pontificat m. [pause.
pauseeren v. intr. s'arrêter; (mus.) faire unei
pauselijk adj. papal; de —e kroon la couronne
papale; de —e stoel le saint-siège; de —e Staten
les États pontificaux.
pausgezind adj. papiste.
pausin f. ( nen) papesse f.
pausschap n. pontificat m.
pauw m. T paon m.; —tje, jonge — paonneau
m.; pronkende — poon qui fait la roue, (hérald.)
paon rouant.
Pauw(el) m. Paul m.
pauwenoog n. ceil m. de paon; (fig.) teil-de-paon;
pauwfazant m. faisan-paon, argus m. [m.
pauwies m. (...lezen) hocco m.
pauwin f. (vo nen) paonne f.
pauze f. pause f.; (théát.) entr'acte m.
Pavia n. Pavie f.
paviljoen n. pavillon m. [lier m.
pedaal n. (...alen) 1 pédale f.; 2 (orgue) péda-t
pedel m. (cDs & telen) 1 appariteur m.; 2
(église) bedeau, porte-masse; 3 (trib.) huissier m.
pedestal n. ( telen) piédestal m.
1. peel f. (pelen) marais m.
2. peel f. (coiff.) bandeau m.
peelland n. 1 marais m.; 2 P— Peelland m.
peen f. 1 carotte f.; witte — panais m.; dat is
andere — (als Leidsche wortelen) c'est une autre
paire de manches; 2 chiendent m.
peer f. (peren) 1 poire f.; gedroogde — poire
tapée; hoe smaakt u die — ? que dites-vous de
cette pillule? 2 (objet) ampoule,poire f.; 3 calotte,t
peerd etc. = paard etc. [baffe f.
pees f. (pezen) 1 (anat.) tendon m.; 2 (arc, toupie,
fouet), corde f.; 3 (tiss.) portée f.; 4 (pêche)
(au filet) lanne f.; (à la ligne) échampeau m.;
5 nerf m. (de bceuf) ; 6 (bot.)'racine f. (trafante),
peesachtig adj. tendineux.
peesknoop m. ganglion m.
peeskwetsing f. nerf-férure m.
peesvIQugeiig adj. névroptère.
peesvlies n. aponévrose f.
peet m.& f. (peten, c je) parrain m., marraine f.
peetdochter f. filleule f.
peetlap m. parrain m. par procuration; marraine
f. par procuration.
pee^oom m. (oncle-) parrain m.
peetschap n. parrainage m.
peettante f. (tante)- marraine f.
peetzoon m.filleul m.
pegel m. ( mos) bouton m., marque f.
pegelen v. tr. étalonner; jauger.
peil n. 1 échelle, marque f.; Amsterdamsch -
échelle d' Amsterdam ; -- van een schip tirant m.
d'eau d'un navire; 2 hauteur f., niveau m.;
beneden — au-dessous du niveau, (fig.) au-dessous
de toute critique; het -- te boven gaan
dépasser la mesure.
peilbaar adj . sondable.
peilen v. tr. sép. sonder; (liq.) vérifier; (tonneaux)
jauger; (terre, tour) relever; de zon -
prendre hauteur du soleil.
peiler m. ( mos) 1 sondeur m.; 2 jaugeur m.
peiling f. 1 sondage m., sonde f.; 2 jaugeage m.;
vérification f.; 3 tirant m. d'eau.
pellingshoek m. angle m. de relèvement.
peilketen f., ... ketting m. chaïne f. de jaugeur.
peilkompas n. compas m. de variation.
peillood n. sonde f.
peilloos adj. insondable.
peilschaal f. échelle f.
peilstang f., ...stok m. sonde f.;(tonneaux)jauge
f., étalon m.
peinzen v. intr. penser (d) ; (longtemps ou sérieusement)
songer (à).
peinzend adj. pensif; songeer.
peinzer m. penseur; songeur m.
peis f. paix f.
pek & compos. = pik & compos.
1. pekel f. saumure; in de — zitten (fig.) étre
dans le lac ; uit de — helpen sauver du pétrin;
't vleesch onder de — houden s'arroser l'estomac.
2. pekel n. plaine salée, onde f. amère.
pekelachtig adj. saumktre.
pekelen v. tr. saumurer.
pekelharing m. 1 hareng m. pec; 2 (fig.) P—
Jean m . potage.
pekelnat n. 1 saumure ; 2 plaine f. salée.
pekelsaus f. marinade f.
pekelspek n. lard m. salé.
pekelveld n. platne f. salée.
pekelvleeseh n. viande salée; salaisons f. pl.
47
pekelworst -- - 424 — pepersaus
pekelworst f. saucisse f. salée.
pekelzonde f. 1 vieux péché m.; 2 peccadille f.
pel f. (cIen, rietje) 1 peau f.; 2 (fève, pols)
cosse f.; (fruits) pelure f.
psl,en v. tr. peter, débourrer.
pelgrim m. pèlerin m.
pelgrimage f. pèlerinage m.
pelgrimsflesch f. calebasse, gourde f.
peiprImsrels f. pèlerinage m.
pelgrimsstaf, ...stok m. bilton de pèlerin, bour-^
peigrimstasch f. panetière f. [don m.
pelgrimstocht m. pèlerinage m.
pelikaan m. (...enen) T pélican m.
pellen v. tr. 1 peler ; 2 (légumes) écosser ; (orge)
émonder; (riz) décortiquer.
pelle(n)goed n. (comm.) toile ouvrée f.
peller] f., pelmolen m. décortiquerie f.
pelmachine f. décortiqueuse f.
pels m. ( cen) fourrure f.; (polls ras) pelage m
(vét.) pelisse f.; iem. den — uitkloppen, iem.
op zijn — komen tanner le casaquin à qq.
pelsdier n. animal m. n fourrure.
pelshandel m. pelleterie f.
pelsjager m. chasseur m. de fourrures.
pelsjas f. pelisse f.
pelskraag m. collet in. de fourrure.
pelsmaker m. pelletier m.
pelsmantel m. manteau m..fourré, pelisse f.
pelswerk n. pelleterie f.
pelswerker m. pelletier m.
pelterij f. pelleterie f., fourrures f. pl.
peluw f. traversin m.
pelzen adj. de fourrure, fourré.
1. pen f. ( nen, netje) plume f.; stalen —
plume d'acier, (fig. Nabit) queue f. de morue; een
—netje inkt une plumée d'encre ; aan de — zijn
etre en train d'écrire, (métier) être commis de
bureau; uit de — vloeien se présenter au bout de
la plume; in de — blijven rester au bout de la
plume; in de — leggen dicter; in de — geven
inspirer; zijn — den vrijen loop laten écrire au
courant de la plume.
2. pen f. (pour fixer) 1 cheville; (mar.) épite f.;
(en métal) tenon m.; (pointu) broche f.; 2 (gouvernail)
barre f.; 3 pince f.; 4 cavecon m.
penant n. trumeau m.
pengntspiegei m. (glace f. de) trumeau m.
penanttafel f. table de trumeau, console f.
pendule f. ( cis) 1 (balancier) pendule m.; 2 (horloge)
pendule f.
pene f. ( cn) peine f.; op — van sous peine de.
penitentie f. ( cos & ...in) pénitence f. [plume.
Minnekunst f. I calligraphie f.; 2 dessin m. d la#
•snnslikker m. plumitif, gratte-papier m.
psnnemes n. canif m.
pennen v. tr. & intr. 1 écrire; faire aller sa
plume; 2 V.-pinnen.
pannenbakje n. botte f. d plumes.
pennenbereiden n. hollandisalion f. des plumes.
pennenhouder m. porie-plume m.
pennenkoker. in. élui m. à plumes.
pennestrijd m. polémique f.; een — voeren polémiser,
polémiquer.
pennevrucht f. produit m. de la plume.
penning m. 1 denier m.; 2 médaille f.; 3 (marque)
jeton m.
penningbiad, ...kruid n. nummulaire f.
penningkabinet n. cabinet m. de médailles.
penningkunde f., ...kundig adj. numismatiquet
penningkundige m. numismate m. [f. & adj.
penningmeester m. trésorier m.
penningsteen m. iiummulite f.
penningswaarde f. valeur f. numéraire.
pens f. 1 panse f.; 2 tripe f.
penseel n. pinceau m.
penseelbakje n. pincelier m. [brosser.
penstielen v. tr. & intr. pinceauter; (peintre)t
penseeiiapje n. torche-pinceau m.
penseelvormig adj. en forme de pinceau; (bot.)
pénicillé.
pensen markt f. marché f. aux tripes. [pension.
pensioen n. pension f.; — krijgen être mis d lal
pensioenfons.s n. caisse f. de pension.
pensionaat n. (...aten) pensionnat, internat m.
pensionaris m. ('sen) pensionnaire m.
pensmarkt f. marché m. aux tripes, tirperie f.
pensman, ...verkooper m., ...wijf n., ...verkoopster
f. tripier m., ...ièref.
penszak m. panse f.; (qqfois) bas-ventre m.
penterbaik m. davier m.
penterhaak m. croc m. de capon.
peper f. 1 poivre m.; om — zenden, zijn envoyer,
être au diable; 2 poivrier m.
peperachtig ad! . comme du poivre, poivré.
peperbol m. boule ou noisefte de pain d'épice,
pimperbole f., malakoff m. [m. gentil.
peperboom m. poivrier m.; —pje méséréon, boisj
peperbos, ...bus, ...doos f. poivrier m.
peperduur adj. poivré, salé.
peperen v. tr. 1 poivrer, épicer; 2 (comm.) poivrer,
saler; 3 (fig.) pimenter.
pepertiter m. mangeur de poivre, to(u)can m.
peperhuisje n. cornet, sachet m.
peperkoek m. pain m. d'épice.
peperkoekbakker m. pain-d'épicier m.
peperkruid n. i grande passerage f.; 2 raifort m.
Peperkust f. cóle f. du Poivre ou des Graines.
peperland n. 1 pays m. du poivre; Indes f. pl.;
naar 't — wenschen souhaiter d tous les diables;
2 poivrière f.
pepermunt f. 1 menthe f. (poivrée); 2 —je pastille
f. de menthe.
pepermuntolie, ...thee f., ...water n. huile f., thé
m., eau f. de menthe (poivrée).
pepernoot f. -- peperbol.
pepersaus f. poivrade f.
peperstruik — 425 -- pestlucht
peperstruik m. poivrier m.
pepervaatje n. poivrière f. [to(u)can m.
pepervogel, ...vreter m. mangeur de poivre,1
peperwortel m. 1 passerage f.; 2 raifort m.
peppel m. peuplier m. noir.
per prép. 1 par; — post par la poste; 2 en; —
boot en bateau ; 3 pour; — cent pour cent; twee
frank — pond, — stuk deux francs la livre, la
pièce.
perceel n. 1 lot m.; (cadastre) parcelle f.; 2 immeuble
m.; 3 (fig.) individu m.; een vreemd —
un dróle d' individu [parcellaire.
perceelsgewijs, ...wijze 1 adv. par rots; 2 adj.4
percent n. pour-cent m.
percentrekening f. calcul m. des intérêts.
percentsgewi j ze adj . en poer-cent.
Perceval m. Parcival m.
perdoen f. ( mos) galhauban rn.
perebloesem m. fleur f. de poirier.
pereboom in. 1 poirier m.; 2 (mil.) montant m.
centra! (de tente) .
pereboomen adj . de ou en bois de poirier.
perel = parel.
perencider, ...drank m. poiré m.
perenhout n. bois m. de poirier.
perfect 1 adj. parfait; 2 adv. parfaitement : 3 n.
parfait ni.
perilkel, perikel n. ( mos) péril, danger m.
perikeleus adj. dangereux.
periodiek 1 adj. périodique; 2 adv. périodiquement;
3 n. périodique m.
perk n. 1 parc rn.; in het — au parc; 2 (herbe)
pelouse f.; (fleurs) parterre m.; 3 (tutte) lice f.;
(course) carrière f.; in 't — treden entrer en lice.
perkament, perkement n. parchemin m.
perkamenten adj. de ou en parchemin.
perka.mentmaker m. parcheminier m.
perkamentmakerij f. parcheminerie f.
perkamentpapier n. papier m. parcheminé.
perken v. tr. parquer.
permitteeren v. tr. permettrr.
Pernambuko n. Fernambouc m.
perron n. quai, débarcadère m.
perronkaartje n. ticket m. d'entrée.
1. pers f. 1 presse f.; ter—e sous presse, à l'impression
; is pas van de — sort de presse ; 2 (vin,
huile) pressoir m.; 3 (tailleur) fer, carreau m.;
4 (étoffes, lustre) cati m.
2. pers f. perche f.
persbaar adj. compressible.
persboom m. arbre, levier m.
perscorrectie f. correction f. d'épreuves.
persen v. tr. 1 presser ; sigaren — serrer des cigares;
dat gezicht perste tranen uit zijn oogen
cette vue lui arrachait des larmes; — op imprimer
sur; 2 (tailleur) repasser; 3 (lustre) catir; 4 (fig.)
pressurer, opprimer ; — tot presser de, contraindre
de.
Perseus m. Persée m.
persglans m. cati m.
persico f. persicot m.
persijzer n. fer (à repasser) , carreau m.
persing f. 1 pression f., pressage m.; 2 catissage
m.; 3 pressurage m.; 4 poussée f.; 5 (effort)
épreinte f.; 6 dys(s)entérie f.
perskar f. train m. (de presse).
persman m. journaliste m.
personage f. & n. ( cos) personnage m.
personaliteit f. personnalité f.
personeel 1 adj. personnel; 2 adv. personnellement;
3 n. personnel m.
personentrein m. train m. de voyageurs.
persoon m. (...onen, etje) 1 personne f.; wel
gemaakt van -- bien fait de sa personne; ik
ben het in eigen — c'est moi-même en personne;
klein van — petit de taille; ik voor mijn
— quant d moi ; 2 (théat.) personnage m.
persoonlijk 1 adj. personnel; 2 adv. personeel-=
persoonlijkheid f. personnalité f. [cement.
persgpnsbeschrijving f. 1 signalement m.; 2 (litt.)
prosopographie f.
persoonsverbeelding f. personnification f.
persoonsverdichting f. (litt.) prosopopée f.
perspectief f. & n. perspective f.
persplank f. 1 ais m. de presse; 2 (taill.) pasaecarreau
m., buisse f.
perspomp f. pompe f. foulante.
persrevisie f. dernière épreuve, tierce f.
pertinent 1 adj. pertinent; 2 effronté; 3 adv.
pertinemment; 4 effrontément.
Peru n. le Pérou m.
P.eru(v1)aansch adj. péruvien.
perzik 1 f. ( xen) péche f.; 2 m. pécher m.
perzikboom m. pêcher m.
perzikbrandewijn m. persicot m.
Perzië n. la Perse f.
Perziër m. Persan m.
Perzisch 1 adj. persan, (anc.) perse; de —e golf
le golfe persique; 2 n. (langue) persan m.
pest f. peste f.; door de — besmet pestiftré;
schuwen als de — fuir comme la peste; stinken
als de — sentir la peste; de — in hebben, er de —
aan gezien hebben en etre dégot3té.
pestgardig, pestachtig adj. pestilentiel.
pestazijn m. vinaigre m. des quatre voleurs.
pestblaar, ...buil f. bubon m.
pestdamp m. vapeur f. pestilentielle.
pesten 1 v. intr. pester, enrager ; 2 v. tr. faire enrager,
pester Bontre.
pesthol n. pourrissoir m.
pesthuls n. lazaret m. des pestiférés.
pestilentie f. (...Iën) pestilence f.
pestkool f. charbon m.
pestlijder m. pestiféré m.
pestlucht f. 1 air pestiféré; 2 odeur f. pestllentielle.
pestman -- 426 — pieterman
pestman m. (...lieden, ... mannen) 1 corbeau m.;
A 2 avare, ladre m.
pest middel n. remède m. contre la peste.
pestrouk in. odeur f. pestilentielle.
peststof f. virus m. de la peste.
peslvogel m. jaseur m. de Bohême.
pestziekte f. pestilente f.
pet f. ( xten) casquette f.; (mil.) képi m.
p@tegift f. cadeau m. de baptême.
petekind n. filleul m., filleule f.
petemgJ e f. (tante-) marraine f.
1. peter m. ( cs) parrain m.
2. Peter m. Pierre m.
Peterman m. 1 homme de St-Pierre, Louvaniste
m.; 2 bière f. brune de Louvain.
Petersburg n. Saint-Pétersbourg m.
peterschap n. parrainage m.
peterselie f. persil m.
peterseiiekaas f. fromage persillé m.
Petrus m. Pierre m.
Petruspenning m. denier m. de St-Pierre.
petroleum f. pétrole m. [à pétrole.
petroleumkomfoor, ... kooktoestel n. cuisine f4
petroleumlamp f. lampe f. a pétrole.
petroleumstel n. poêle m. d pétrole.
pettengoed n., ...sof f. étoffe f. pour casquettes.
pettenmaker m., ...... maakster f. casquet (t) ier
peuer(en) = peur(en). [m., ...ière f.
peukel f. ( mos, ootje) bouton m., pustule f.
peukelig adj. bourgeonné.
1. peul f. traversin m.
2. peul f. 1 cosse f.; 2 plante f. siliqueuse;
(spéct) pois m. goulu ou gourmand.
peulen v. tr. écosser.
peulgewas n. plante f. siliqueuse.
peulschil f. i cosse f.; 2 (fig.) pelure d'oignon,
bagatelle f.
peuluw f. traversin ni.
peulvormig adj. siliqueux.
peulvrucht f. plante f. siliqueuse.
peur f. moche, vermille f.
peurder m. pêcheur m. à la moche ou vermille.
peuren v. intr. 1 pêcher d la -moche ou vermille;
2 (fig.) — naar se trainer vers; — aan fignoler.
peuter m. ( mos) 1 débourre-pipe m.; 2 cure-oreille
m.; 3 (fig.) calotte f.; 4 (fig.) petit nabot m.
peuteraar m. fouilleur; (en gén.) tripoteur m.
peuteren v. intr. fouiller; (en gén.) tripoter,
fouiller, (nez) gratter. [ment.
peuterig 1 adj. méticuleux; 2 adv. méticuleuse-1
peuterwerk n. tripotage m.
peuzel m. 1 trafnard ; 2 petit nabot m.
peuzelen v. tr. 1 trainer; 2 chipoter, grignoter.
pezerik m. ( c'en) nerf m. de bceuf.
phalanx f. ( coen) phalange f.
Pharaorat f. rat d'Égypte, ichneumon m.
Pharus n. Phare m.
Philippensen m. p1. Philippiens m. pl.
philister m. ( cs) épicier; (mii.) pékin m.
Phoabe f. Phébé f.
Phaebus m. Phébus m.
Phnenicië n. la Phénicie.
Pheeniciër in. Phénicien m.
phosphorhoudend adj. phosphoré.
phosphQrigzuur n. acide in. phosphoreux.
phosphoorzuur n. acide m. phosphorique.
photograaf m. (...afen) photographe in.
physica, 1. physiek f. physique f.
2. physiek 1 adj. physique; 2 adv. physiquement.
[plaisanfin adj.
Piacenza n. Plaisance f.; uit — Plaisantin m.4
piano f. ( ma's) piano m.
pianojuffrouw f. maitresse f. de piano.
piaster m. ( 's) piastre f.
Picardiër m. Picard m.
Picardisch adj. picard.
piccolo It. petite flute f.; 2 m.groom, chasse(ur)rn.
pic(k)-nic(k) m. pique-nique m.
pief-paf-poef interj. pif paf pouf !
piek f. 1 pique f.; de — schuren ficher le tamp;
2 (géog.) pit in.; 3 (navire) pique f., pit m.;
4 trait m. de plurne; de — halen door passer la
plume sur, (fig.) passer l'éponge sur; 5 (chevelure)
ailes f. pl.; 6 (fig.) ressentiment m.; een —
hebben tegen avoir une dent contre.
piekdrager, piekenter m. ( c"s) 1 piquier; 2
suisse m. (d'église).
piekeval n. bras m. du pic, martinet m. du pic.
piekfijn 1 adj. superfin, très chic; 2 adv. avec;
piel m. caneton m. [grand chic.
piep 1 interj. piou! piau! 2 m. cri m. (aigu).
pieper m. ( 's) 1 piailleur (fig.) geignard m.;
2 pipeau; chalumeau in.; 3 (ois.) pi(t)pi(t) m.
pieperig adj. fli té, grêle.
piepjong adj. tont jeune.
piepkuiken n. petit poussin m.
piepzak m. transen f. p1.; in den — zitten être
dans ses petits souliers.
1 pier f. ver de terre, lombric, (amorce) asticoi
m.; dood als een — mort mort; voor de —en
zijn être allé ou aller au pays des taupes.
2. pier f. jetée f., pier m.
3. Pier m. (prénom) Pierre f.
pieren v. tr. duper, flouer.
plerenland n. pays m. des taupes.
pierenverschrikker m. tue-ver in.
pierewaaien v. intr. insép. faire la noce.
pierewaaier m. noceur m.
pierlala m. faquin m.
plero m. ( x's) pierrot m.
piesen v- intr. faire popi.
Piet m. 1 Pierre m.; 2 individu m.; 3 (cartes)
zwarte — 1 valel m. de pique, 2 (jeu m. du)t
Pieter in. Pierre m. [ furet m.
pieterman m. ("s) 1 (poisson) vive f.; 2 V.
Peterman
Piel erne1 — 42 % — pikbranding
Pleternel f. Pétronille f.
pieterselie etc. = peterselie etc.
Pleterspenni ng m.: Sint — denier m. de St-Pierre.
Pietje m. 1 Pierrot m.; 2 (femme) Pierrette f.
pij f. 1 bure f.; 2 habit m. de bure, (relig.) froc m.
pljjgkker, pijjekker m. ( xs) vareuse f.
pijl m. flèche f.; (comme objet lancé) trait m.;
door een — gedood tué d'un coup de flèche;
wegloopen als een — partir comme un trait.
pijlaken n. bure f.
pijlboog m. arc m., arbalete f.
pijler m. ( c's) pilier m., (pont) pile f.
pijiglf(t) n. curare m.
pijlkoker m. carquois m.
pijlkruid n. sagittaire, fléchière f.
pijlnaad m. suture f. sagittale.
pUlsnel 1 adj. (prompt) comme un trait; 2 adv.
avec la rapidité dun trait.
pijlstaart m. 1 (queue ou tresse f. en forme de)
flèche f.; 2 (ins.) sphinx, épervier m.; 3 (poisson)
pastenague f.; 4 (ois.) coq m. de mer; 5 écureuil
m. volant de Java.
pijivisch rn. syngnathe m.
pijlvormig adj. en forme de jlèche; (anat.) sagittal;
(bot.) sagitté.
pijtworteimeel n. arrow-root m.
1. pijn f. 1 mal ni.; — in 't hoofd mal d la téte;
2 (fig.) peine, douleur f.; -- doen causer de la
douleur; de eeuwige —en les souffrances f. pl.
ét ernelles.
2. pijn m. (arbre) pin m.
pijnappel m. pomme f. de pin.
pijnappelklier f. glande f. pinéale.
pijnbank f. torture, question f.; op de — zetten
mettre à la question ou torture.
pijnboom m. pin m.
pijnbosch n. forêt de pins, pinaie f.
pijnder m. (cos) 1 bourreau m.; 2 homme de
peine, porte-faix m.
pijnen v. tr. 1 press(ur)er; 2 zich — s'efforcer ;
gepijnd zitten être dans l'embarras, être gêné.
pijnigen v. tr. 1 torturer; 2 (fig.) tourmenter
pijniger m. ( os) tortionnaire; (fig.) bourreau m.
pijniging f. 1 torture f.; 2 (fig.) tourment m.,
souffrance f.
pijnkern f. noyau m. de pomme de pin.
pijnlijk 1 adj. douloureux; —e dood mort
cruelle; de zieke is erg — le malade est très soufrant;
2 pénible; 3 adv. douloureusement; péniblement.
pijnlijkheid f. 1 douleur f.; 2 (fig.) embarras m.,
ce qu'il y a de pénible (dans).
pijnloos 1 adj. qui ne fait pas mal, indolore;
anodin ; 2 adv. sans douleur.
pijnstillend adj. calmant, lénitif.
1. pijp f. 1 (poéle, cheminée, bouilloire, pot,
orgue) tuyau m.; de kaars brandt in de — la
chandelle est à bout, (fig.) i 1 est à bout deforces;
de —en stellen accorder 1'orgue, (fig.) préparer le
concert; 2 (eau, gaz) tuyau, conduit m.; (poinpiers)
lance f.; 3 (pantalon) jambe f.; (bonnet,
linge) tuyau, godron m.; 4 (mus.) fifre ni.;.
(berger) chalumeau m.; zijn —en in den zak.
houden tenir sa langue dans sa bouche; 5 (cire,
jus de réglisse, cannelle) baton m.; 6 (boucher) os
m. creux, os d (la) moelle; 7 (anat.) bronche f.;
8 (clef) tige f.; 9 (animaux) trou m., galerie t.;
de — uit zijn filer, partir; in zijn — kruipen
aller au lit ; 10 (rue, f ossé) impasse f.
2. pijp f. (pour fumer) pipe f.; —je 1 bouffarde
f., 2 porte-cigare m.; een — stoppen
bourrer une pipe.
3. pijp f. (tonneau) pipe f.
pijpedop m. chapeau m. de pipe.
pijpekop m. 1 téte f. de pipe, fourneau m.; 2
(bot.) pipe-de-tabac f.
1. pijpen v. intr. (peep, heeft gepepen) 1 siffier;
2 pépier; 3jouer de ia fltte, jouer du fifre.
2. pijpen v. intr. (pijpte, heeft gepiipt) fumer
la pipe.
3. pijpen v. tr. (pijpte, heeft gepiipt) (bonnets,
linge) tuyauter, godronner. [pipes.
pijpenbakker, ...brander m. fabricant m. del
pijpenbakkerij f. fabrique f. de pipes.
pijpenlade f. 1 tiroir m. d pipes; 2 (fig.) boyau mt
pijpenrek n. rátelier m. (de pipes), porte-pipes m.
pijpenstander m. nécessaire m. de fumeur.
pijpenuithaler m. débourre-pipe m.
pijpenvorm m. moule m. à pipes.
pijpepeuter m. débourre-pipe m.
pijper m. ( Ns) joueur de flute, fifre m.
pijpestrootje n. = hazegras.
pijpgast m. porte-lance m.
pijpijzer n. fer m. d tuyauter.
pijpkaneel n. &f. canelle f. en bï tons.
pijpkoraai n. tubipore f.
pijpkruid n. 1 cerfeuil m. sauvage; 2 ciguë f.
pijpmuts f. bonnet m. tuyauté.
pijn zak m. cornemuse f.
pijpzwam f. bolet m.
pijpzwavel f. soufre m. en magdaléons.
pijpzweer f. fistule f.
1. pik n. poix f.; (mar.) brai m.
2. pik m. ( .ken) 1 (oiseau) coup m. de bec;
.2 coup m. de fourchette, fourchetée f.; 3 nourriture
f., mets rn,; 4 coutire f., travail m.; 5 ressentiment
m.; een — op iem. hebben avoir une dent
contre qq.
3. pik f. (coken) (agric.) fauchon m.
pikachtig adj. poisseux. quante..
pikgnt 1 adj. piquanl; 2 adv. d'unefacon pi-;.
pikbiende f. péchurance, pechblende f.
pikbloem f.ceillet m. des prés, lychnide f.laeiniée_
pakboom m. arbre m. d poix, pesse, pèce f.
pakbrander m. poisseur m.
pikbranding f. poisserie f.
pikbroek -- 428 -- pisbak
pikbroek 1 f. culotte f. goudronnée; 2 in. (fig.)
loup m. de met.
pjkdQnker adj. noir comme dans un four.
pikdraad (matière) n., (objet) m. (cordonn.)
ligheul, chégros m. [piquer, contróler.
plkeeren v. tr. 1 piquer; 2 (comm.) marquer,1
piket n. (ten) T piquet m.
piketspel n. piquet m.
piketten v. tr. & intr. jouen au piquet.
pikeur m. ( mos) piqueur m.
plkhamer m. basaigue f.
1. pikken v. tr. poisser; blijven - rester collé.
2. pikken v. tr. 1 piquer; 2 (ois.) becqueter,
picoter; we zaten te - nous étions en train de
becqueter ou de boulotter; een aardappel -
prendre une pomme de terre; koffie - trien du
café; op iem. - piquer qq.; donner un coup de
bec d qq.
3. pikken v. tr. 1 (cout.) piquer, Goudre; 2
(agric.) couper au fauchon.
pikkig adj. poisseux.
pjkkrans m. cercle m. goudronné; (mil.) cercle à;
pikkwast m. guipon ni. [feu.
pikiepel m. cuiller f. v brai.
piko(e)I n. (cs) pie (o) ul, pikte m ., ctrarge f.
pi k o' le f. pisséléon m.
plkpan f. poêle f. à poix; pêche) jarillon m.
pikpielster f. ernpldtre m. de poix (de Bourgogne).
pikpot m. pot m. à poix ou (mar.) à brai
piksplinternieuw adj. fout flambant neuf
pikton f. 1 tonne f. d poix; 2 (pour bruler) torchère
f.
pikzwart adj. 1 noir comme (du) jais; 2 noir
comme dans un four.
pil f. (zlen, c«letje) pilule f.; (pour tuer) boulette
f.; een bittere --- (fig.) une dragée czmère;
een harde - om te slikken (fig.) un dur morceau
ou une pitule difficile à ovaler.
pilaar m. (...aren) pilier m.
pliaarbijter m. cagot, mangeur m. de saints.
pilaarbijterij f. cagoterie f.
pilaarhellige m. stylite m.
pilaster m. (cs) pilastre m.
Pilatus m. Pilate m.; van Pontius naar - zenden.
renvoyer de Ponce d Pilate.
Pilgtusberg m. Mont Pilate m.
pillendoos f. bolle f. d pilules, pilulier m.
pillegeld n., ...gift f. cadeau m. de baptéme.
pillendraaier m. apothicaire, pilulier m.
plis(e)ner n. 1 (bière de): Pilsen f.; 2 (verre de)
Pilsen m.
piment 1 n. piment m.; 2 f. ansérine f. botrys.
pl mentsaus f. pimentade f.
t. pimpel adj. bleu.
2. pimpel m. (cos) 1 mésange f. bleue; 2 (fig.)
gringalet, freluquet m.; 3 boisson f.; aan den -
en train de siroter; -tje petit verre m.
pimpelaar m. soiffeur m.
pimpelen v. intr. soiffer.
pimpelmees f. 1 mésange f. bleue; 2 (fig.) gringalet
m.; 3 soiffeur m.
pimpelpaars adj. violet foneé.
pimpernel f. pimprenelle f. •-
pimpernoot f. pistache f. sauvage.
pimpernoteboom m. staphylier,fauxpistachierm.
pin f. (vonen) cheville f.; V. 2. pen & compos.
pinang 1 m. aréquier m.; 2 f. (noix f.) arec m.
pinangnoot f. (noix f.) arec m.
pinas f. ( csen) pinasse, péniche f.
pingel f. pignon m. (de pomme de pin).
pingelen v. intr. marchandailler.
pinhamer m. martoire f.
pinhelm m. casque m. d pointe.
1. pink f. (bateau) pinque f.
2. pink m. & f. bouvillon m., génisse f.
3. pink f. (ois.) petite bécassine f.
4. pink(el)en. petit doigt; er zijn-voor geven
en donner son doigt d couper.
pinken v. tr. & intr. cligner des yeux; een
traan -- dissimuler une tarme.
1. pinker m. (cos) bátonnet m.
2. pinker m. (cbs) Gil m.
pinknet n. seine f.
pinkoogen v. intr. insép. cligner des yeux.
Pinkster, men f. la Pentecóte f.
Pinksteravond m. veille f. de la Pentecóte.
pinksterbioem f. 1 renoncule f.; 2 ceillet m. des
prés ; 3 glaïeul m. jaune. [à cent feuilles.
pinksterroos f. pivoine f. (femelle); -je rose f.t
pinnen v. tr. 1 cheviller, attacher; 2 assembler;
3 (corset) lacer; 4 (martoire) écolleter.
pinsbek n. pinchebeck m.
pint f. pinte f.
pint(ei)en v. intr. pinter
ploen(e) f. pivoine f.
pionier m. (cos) pïonnier m.
pionieroos f. pivoine f.
pront f. molinie f.
piot m. (coten) piote, pioupiou m.
pip f. 1 pépie; 2 (fig.) fièvre f.
pipp(el)ing m. reinette f. grise, pépin m.
pipsch adj. 1 ayant la pépie; 2 (fig.) flasque,:
Piraeus m. Pirée m. [pd•ot.
piramidaal 1 adj. pyramidal; 2 adv. pyramt.
dalement.
piramide f. pyramide f.
Plringen n. Pirange f.
pis f. 1 urine f., (anim. & iron.) pissat m.; 2
passement m.; groote -- hebben avoir besoin ;
koude -. strangurie f.
pisachtig adj. urineux.
pisafdrijvend adj. diurétique.
1. pisang f. banane f.
2. pisang(boom) m. pisang, bananier m.
pisbak m. pissoir, urinoir m.; (mar.) gatte 1.
pisblaas --- 429 — plaatsen
pisblaas f. vessie f. image f.; (photo.) plaque f., cliché m.; 6 (arme)
pisbuis f. urèt(h)re m. plaline f.; devant ni. de cuirasse; de — poetsen
pisdrijvend adj. diurétique. ficher le cam p ; 7 banc m. (de same).
pisend n. bout ni. de cáble. 2. !o plaat f. (platen) (poisson) plie f.
pisglas n. urinal rn. plaatbrood n. pain m. sur platine. [douce.
pishoek m. pissotière f. plaatdrukken v. tr. insép. imprimer en taille=
piskijver m. uroscope m plaatdrukker m. imprimeur m. en taille douce.
piskous f. pisseuse f. plaatdrukkersinkt m., ...verf t. noir m. d'Allepislap
in. lange m. magne.
pisleider in. uretère m. plaatetser m. graveur m. à 1'eau forte.
pisloozing f. émission f. de Purine. plaatglas n. glace(s) f. (pl.).
pistuier,... luur f. lange in. plaatgrendeltje n. targette f.
pispot in. 1 pot in. de charnbre; 2 (mar.) ource f. plaatijzer n. 101e f.
pispraat m. con/es in. pl. bleus. plaatkoek rn. guteau ni. tuit sur platine.
pissebed m. & f. pissenlil m. plaatpapier rr., papier m. d'estampes.
pisseling(s) adv. en pissotant, goutte d goutte. plaats f. 1 (selon ordre ou destinatiorr) place f.;
pissen v. tr. & intr. pisser, uriner. — nemen prendre place,' —maken voor faire
pisser in. pisseur m.; —tje pissotière f. place a; in uw —, op uw --- à volre place;
pisstof f. urée f. op de — zelf, ter — zelf sur place; de
pistache f. 1 pistache f.; 2 (sucrerie) papilolie f. rechte man op de rechte — un homme d sa
pistacheboom m. pistachier in. place; naar een — solliciteeren postuler une
pistool f. & n. (...Dien) 1 (arme, phys.) pistolet
place; een — bespreken retenir une place; op
ni.; 2 (rnonnaie) pistole f.; 3 (prison) pistole f.; zijn — zetten (fig.) remettre à sa place; op zijn
op de — zitten être u la pistole. — laten laisser en place, (fig.) ne pas toucher à;
pistoolholster in . fonte f. de selle. — geven aan accueillir, admettre; een verpisvloed
m. flux d 'tlrine, diabète m. sterkte — une place forte; 2 (vague, espace,
pisweg m. voie f. urinaire, urèt(h)re m. situation, mathém.) lieu ni.; — vinden, -- grijpiszuur
n. acide in. urique. pen, -- hebben avoir lieu, se passer; de heilige
1. pit f. ( ten) 1 rnèche f.; 2 (gaz) bec in. —en les saints lieux; een openbare —(plaine)
2. pit f. ( 'ten) (pêche etc.) amande f.; (noix)
une place publique, (bátiment) tin lieu public;
chair f.; (pomme, poire) pépin m.; (raisin) in — van au lieu de; in de eerste -- en premier
grain rn.; (rnelon, cornichon) graine f.; hij heeft
lieu ; liet is hier de — niet om ce nest pas ici
—ten (fig.) il a des rtoyaux. te lieu de; te veel — beslaan occuper trop
3. pit n. i moelle, médulle f.; 2 (fig.) substance d'espace, être enconibrant; 3(place qu'on a en vue)
r., corps, fond in.; er zit -= in dien man cel endroit m.; de menschen van de — les gens de
iromme a de l'ériergie
Pendroit; wijn van de — vin du cru; zeker —(je)
pitoor rn. (...oren) butor m. le pet it endroit m.; 4 localité f.; Veurne is een
pitsjaar(vlag) f. pavillon m. de conseil. eigenaardige — Furnes est une localité intérespitsjaren
v. tr. insép. hisser le pavillon designal. sante; 5 demeure, campagne f.; 6 (auteur) paspittig
adj. 1 avant beaucoup de pépins; 2 (fig.) sage m.; 7 cour f. ; zij spelen op de —ils jouent
substantiel; (drap, vin, tabac) corsé; (style, dans la cour.
discours) vigoureux, vif. plaatsbekleeder m. occupateur (d'une charge),
pittigheid f. corps m.; vigueur f. titulaire in.
Pius in. Pie m.; — de tiende Pie dix. plaatsbepaling f. localisation f.
Piusvereeniging f. association f. Pie neuf. plaatsbeschrijvend adj. topographique.
Piza ri. Pise f. plaatsbeschrijver ni. topographe m.
plaag f. (plagen) 1 plaie f.; (guerre, maladie)
plaatsbeschrijving f. topographie f.
fléau in.; de tien plagen van Egypte les dix plaatsbewaarder m....waarster f. placier ni.,
plaies d'Égypte; 2 (plante, anim.) maladie f.; ...ière, (théat.) ouvreuse f.
3 (fig.) tourment m.; 4 (fig.) laquin, diable m., plaatsbewijs, ...biljet, ...briefje n. billel ni.
taquine, diablesse f. plaatsbureau n. bureau m. de location.
plaagbast m.& f., ...duivel,...geest rn. =plaag 4. plaatscommandant m. commandant m. de place.
plaagster f. taquine, diablesse f. plaatselijk 1 adj. local; (jur.) sur les lieux; 2
plaagziek adj. taquin. (rnéd.) topique; (traitement) local; 3 (langage,
plaagzucht f. esprit m. taquin. produit) du cru; 4 (admin.) communal,(France)
plaaster etc. pleister etc. municipal; 5 adv. localement, par rapport au
1. plaat f. (platen) 1 plaque f.; 2 tablette f.; 3
lieu, sur place.
(pootre) madrier m.; 4 planche f.; 5 gravure, ^ plaatsen v. tr. T & 1 placer; 2 (mil.)poster;
plaatser — 430 — plantenbeschrijving
3 (en ordre) ranger; 4 superposer; juxtaposer;
5 (journal) insérer.
plaatset m. placier m.
plaatsgeheugen n. mémoire f. locale.
plaatsing f. 1 (action) placement m.; (journal)
insertion f.; 2 (situation) posiiion f.
plaatskaart f. 1 (géog.) carte f. topographique;
2 —je billet m.
plaatsIIJper m. polisseur m. (de plaques).
plaatsnijden n. gravure f. (au burin).
plaatsnijder m. graveur m. (au burin).
plaatsruimte f. espace m. (disponible).
plaatsvervangend adj. remplacant; (admin. &
jur.) suppléant.
plaatsvervanger m. 1 remplaçant; 2 (admin. &
jur.) suppléant m.; 3 de — van Christus le vicaire
de jésus-Christ. [ance f.
plaatsvervanging f. remplacement m.; supplé-t
plaatsvulling f. remplissage m.
plaatwerk n. 1 gravure f. en taille douce; 2 ouvrage
m. illustré ou à gravures.
Plac@nza n. Plaisance f.
D pladijs f. (...Ijzen) plie f. [gazons.
plag f. (cogen) gazon m.; —n steken lever desj
plagen v. tr. 1 (inquiétude) tourmenter; (mal
à l'aise) incommoder; (soucis) tracasser; (contrariétés)
taquiner; 2 (grands maux) (rapper
(de), affliger (de) ; 3 (iron.) taquiner (au sujet
de), badiner (sur); 't was maar om te — gezeid
ce n'était que pour badiner; 4 importuner.
plager m. (os) 1 tourmenteur; 2 taquin m.
plagerij f. 1 tourment m.; tracasserie f.; 2 taqui-t
plagge = plag. [nerie f.
plaggensteker m. coupeur m. de gazons.
plak f. (coken) 1 férule f.; de — ontgroeid
affranchi de la férule; 2 coup, soufflet m.,
taloche f.; 3 tranche; (pomme) rouelle f.; 4
gazon m.; 5 (encre) tache f., pcté m.; 6 (dette)
pouf m.; op de — koopen acheter á pouf ou d
crédit. [de comptes.
plakboek n. 1 album m. (d images); 2 livre m.j
plakbord n. porte-affiches m.
plakbrief m. affiche f.
plekgt n. ( oten) (monnaie) plaquette f.
plakkaat n. (...aten) 1 affiche f.; 2 écriteau m.
plakkaatboek n. placard m.
plakken 1 v. intr. coller, tenir; 2 (fig.) rester
collé; 3 (fig.) acheter à pouf ou d crédit; 4 v. tr.
voller; (mar.) plaquer; (sur toile) entoiler; 5
safficher; 6 jeter, flanquer; 7 (prison) coffrer.
plakker m. ( cs) 1 colleur; afficheur m.; 2 (fig.)
qui reste collé, empldtre m.; 3 (ins.) (grisette f. d)
zigzag m.; 4 mésange f. à téte noire.
plakplaatje n. image f. à coller.
plakplelsLer f. 1 empldtre m. adhésif; 2 (fig.)
empldtre m.
plakwerk n. 1 ouvrage-collé, collage m.; 2 pldtrage;
3 plaqué m.; 4 (fig.) ouvrage m. gdché.
plakzegel n. timbre m. adhésif.
plamuren v. tr. 1 donner la première couche d,
abreuver; 2 (tissu) appréter; 3 poneer.
plamuur(sel) n. impression, teinte f.; apprét r.
plan n. (N nen, x netje) plan m., (principeles
lignes) esquisse f., projet m.; van — zijn orn
projeter de, avoir I'intention de.
planchet n. ( moten) 1 busc m., planchette i.; 2
(inathém.) planchette f.
planchetschuif f. busquière f.
planeeren v. tr. planer; (papier) coller.
planeerhamer m. planoir m.
planeet f. (...eten) 1 planète f.; 2 horoscope m.;
iemands — lezen, trekken dresser, tirer l'horoseope
de qq. En compos. planétaire.
planeetbaan f. orbite f. planétaire.
planeetboek n. 1 traité m. des planètes; 2 traité
m. d'astrologie.
planeetkenner m. astrologue m.
planeetkennis f. astrologie f. [aventv.P.
planeetkijker, ...lezer m. diseur m. de bonnet
planeetmeter nl. planétolabe m.
plank f. 1 planche f.; (mar.) planeon, bordage m.;
—je 1 planchette f., 2 écriteau rn.; zoo stijf als
een -- raide comme un piquet; de—en betreden
(théat.) monter sur les planches; wel bij de --en
kunnen être à l'aise; de — mis slaan manquer le
coche; 2 (armoire, cuisine) rayon m.; van de
bovenste — au-dessus de tout, de qualité supérieure;
3 (polit.) article m. (de programma.
planken adj. de ou en planches.
plankenkoorts f. trac m.
plankenvloer m. plancher m.
plankier n. (cnen c's) 1 planche f. de ruisseau;
2 plate-forme f. en planches. 3 bord m. de quai ;
D 4 trottoir m. [pr' jets.
plan(nen)maker, ...smeder m. faiseur m. del
planmatig 1 adj. méthodique, schématique; 2
adv. mélhodiquement.
1. plant f. (bot.) plante f.; —en verzamelen
herboriser. En compos. plant(en) de plante(s),
végétal, botanique.
2. plant f. (anat.) plante f.; tot aan de — van
zijn voet jusqu'à la plante des pieds.
plantaarde f. terreau m.
plantaardig, plantachtig adj. végétal; — leven
n. vie végétative.
plantage f. (cDs) T plantation f.
plantdier n. zoophyte m.
planteekening f. délinéation f.
planten v. tr. 1 planter; (drapeau) planter,
arborer; (tente, canon), dresser; 2 (fig.) inculquer.
[phytogéographie f.
plantenaardrijkskunde f. géographie botanique,1
plantenafdruk m. empreinte f. végétale.
plantenalbum n. album botanique, herbier in.
plantenaseh f. cendres f. pl. végétales.
plantenbeschrijving f. phytographie f.
plantenboek — 431 -- plaveiing
plantenboek n. 1 traité de botanique; 2 her-i
plantenboter f. beurre m. végétal. [bier m.
planteneiwit n. albumine f. végétale.
plantenetend adj.,...eter m. herbivore adj. & m.
plantenglf(t) n. poison m. végétal m.
plantengordel m zone f. des végétaux.
plantengroei m. végétation f.
plantenkalender m. calendrier m. botanique.
plantenkenner m. botaniste m.
plantenkunde f. botanique f.
plantenkundig adj. botanique.
plantenkundige m. botaniste m.
plantenleer f. botanique f.
plantenleven n. vie végétale; (gig.) vie f. végétative;
een — leiden végéier.
plantenmelk f. lait m. végétal.
plantenolie f. huile f. végétale.
plantenrijk n. règne m. végétal.
plantensap n. suc m. des plantes, sève f.
plantenscheikunde f. phytochimie f.
plantentuin m. jardin m. botanique ou des?
plantenwereld f. monde m. végétal. [plantes.
plantenzout n. set végétal, alcaloïde M.
planter m. (cos) 1 planteur m.; 2 pomme f. dei
planterij f. pépinière f. [terre d semer.
plantetend, ...ter = plantenetend, ...ter.
plantgewas n. plante f., végétal m.
planthout, ...ijzer n. plantoir m.
planting f. plantage m.
plantkunde etc. = plantenkunde etc.
plantkweekerii f. pépinière f.
plantsoen n. I planton, plant m.; 2 plantation f.;
3 jardin public, square m.
plapperen v. intr. 1 barboter;(cigogne) craqueter;
2 (fig.) barboter, radoter.
plas m. (cosen, -D je) 1 flaque f.; 2 (plus grand)
mare f., lac m.; de groote — (fig.) le pré m. salé.
plasdank m. parole aimable, flatterie f., coup 44
plasregen m. averse f. [d'encensoir.
plasregenen v. imp. insép. pleuvoir à verse.
plassen 1 v. intr. barboter; 2 jaillir; 3 v. tr.
faire jaillir, répandre, flaquer.
plasser] f. barbotage, patrouillage m.
1. plat adj. (eter, cost) 1 plat; — maken
aplatir; — worden \s'aplatir; -te land (campagne)
plat pays, (plaine) pays plat; —te kaart
(géogr.) carte plane; —te spiegei miroir plan;
--- te neus nez épaté; —te wijn vin plat; —te
kinderen enfants m. pl. qui ne marchent pas
encore; 2 plat, fade; sans expression; 3 vulgaire;
—te taal 1 patois m., 2 langage m. commun ; 4
malin.
2. plat adv. 1 á plat, fout plat; — ter aarde, —
op den grond à plate terre, plat par terre. ; — op
zijn buik à plat ventre; 2 (sans détour) fout d
plat, carrément.
3. plat n. (coten) 1 terrasse f.; 2 plate-forme f.;
(d'un objet) plat m.; op zijn ---leggen poser á
plat; op zijn — vallen tomber à plat, (fig.) se
trahir, se déboutonner; 4 (dentelle) partie f..
opaque, mat m.; 5 —je punaise f., (fig,)<
gamin', crapaud m.
plataan (...anen), plataanboom m. platane ni
plataf adv. tout à plat.
platbek m., ...bokkig adj. planirostre m. & adj.
platbodemd, platbpQmd adj. d fond plat.
platdrukken v. tr. sép. aplatir, écraser.
Platduitsch n. & adj. bas-allemand m. & adj.
plateel n. 1 fuïence f. (de Delft); 2 plat m. (del
plateelbakker m. faïencier m. [faience).
plateelbakkerij f. faïencerie f.
platheid f. 1 forme plate; 2 (lig.) platitude f.
platie f. [a = é] cabinet m. [harnais.
platina n. 1 platine m.; 2 (tiss.) crochef m, de$
platkloppen v. tr. sép. aplatir.
piatkop m. 1 téte f. plaie; 2 clou m. à maugtre;
3 (poiss. & ins.) platycéphale m.
platleggen v. tr. sép. 1 poser à plat; 2 ruiner.
platlood n. 1 plomb m. laminé ou en feuilles;
2 (mil.) couvre-lumière m., platine f.
platloopen v.tr. sép. 1 (souliers) éculer; 2(porte)
assiéger. [pilleur m.
platluis f. 1 morpion m.; 2 pauvre sire; 3 tor-=
platmaken v. tr. sép. aplatir.
platneus 1 m. nez m. plat; 2 m. & f. camus(et)
m., camus(ett)e f.
platQnicus m. platonicien m.
Platonisch adj. platonique.; —e republiek république
f. de Platon.
platschieten v. tr. sep. mettre en ruines.
platslaan v. tr. sép. aplatir; (fig.) écraser.
platte-driehoeksmeting f. trigonométrie f.plane.
platteeren v. tr. plaquer, doubler.
platteerwerk n. plaqué, doublé m.
plattegrond m. plan m.
plattelgnd n. plat pays m. En compos. de la
campagne, rural.
plattelgndsbewoner m., ...bewoonster f. campagnard
m., —e f.
platterd m. ignorant, lourdaud m.
plattrappen v. tr. sép. 1 aplatir, fouter aux pieds;
2 (chaussure) éculer.
platuit adv. tout à plat, carrément.
platvisch m. poisson m. plat.
platvlQers adv. de plain pied.
platvoet 1 m. & f. pied m. plat; 2palmipède m,;
3 (mar.) quart m. du soir.
platvoeten v. intr. insép. (fig.) faire le pied de
grue, croquer le marmot.
platv4gtlg adj. aux pieds plats; (ois.) palmipède.
platvoetwacht f. quart m. du soir.
platweg adj. tout á plat, carrément.
plavej f. pavé m.
plaveien v. tr. paver.
plaveler m. ( cs) paveur m.
plaveiing f. pavement m.
plaveisel -- 432 -- plichtig
plaveisel n. pavé, pavage m.
piavelsteen m. pavé m.
plebejer m. (os), ...jisch adj. plébéien m. & adj.
plebs n. plèbe, populace f.
plecht f. gaillard, chdteau m.
plechtanker n. 1 ancre f. de veille ; 2 (fig.) ancre
f. de salut.
plecht(anker)touw n. c4ble m. de veille.
irlechtgewaad n. costume m. de cérémonie.
plechtig 1 adj. (er, 'st) solennel; bij —e gelegenheden
dans les grandes occasions; 2 adv.
solennellement.
plechtigheid f. (...heden) solennité f.
plechtstatig adj. solennel, imposant.
plechtstatigheid f. solennité f. imposante.
plee f. cabinet m.
pleegbroe(de)r m. 1 frère adoptif; 2 infirmier m.
pleegdochter f. fille f. adoptive.
pleegkind n. enfant m. adoptif.
pleegmoeder f. mère f. adoptive.
pleegouders m. pl. parents m. pl. adoptifs.
pleegvader m. père m. adoptif.
pleegzoon m. fits m. adoptif.
pleegzuster f. 1 steur f. adoptive; 2 infirmière f.
pleepapier n. papier m. de toilette.
pleet, c"werk, zilver n. plaqué, doublé m.
1. plegen v. intr. (placht, heeft geplacht) avoir
í'habitude de, avoir coutume de.
2. plegen v. tr. (pleegde, heeft gepleegd) 1 com-;
piel f. chevalet m. [mettre; 2 soigner.
pleidooi n. ( ,«en) plaidoirie f.
plein n. 1 plaine; 2 place publique; 3 cour f.
1. pleister f. ( mos) (pharm.) empldtre m.;
Engelsche — raffetas m. gommé ; gouden —,
zilveren —(fig.) empldtredoré, empl@tred'argent.
2. pleister n. (métiers) pldtre m.
•oleie.eraar m. ( os) pldtrier, plafonneur m.
pleisterafgietsel n. moulage m.
pleisterbeeld n. (statuette f. en) plltre t».
1. pleisteren v. tr. mettre un empl@tre (sur).
2. pleisteren v. tr. pldtrer, enduire de pldtre.
3. pleisteren v. intr. faire (une) halte, s'arrêter,
relayer. [3 halte f.
pleistering f. 1 emplastration f.; 2 pldtrage -m.;1
pleisterkalk f. planre, crépi m.
pleisterkuil m. plátrière f.
plelstermodel ti. modèle m. en pldtre.
pleisterplaats f. halte, station f.
pleisterteekenen n. dessin m. d'après le plc tre.
pleisterwerk n. 1 ouvrage en plátre ; 2 plátrage in.
pleisterwerker m. pldtrier m.
1. pleit f. (mar.) barque f. plate.
2. pleit n. 1 procès m.; 2 cause ï .; 3 dispute f.
pleitbezorger m. avoué m.
pleitdag m. jour m. d'audience.
pleiten v. tr. (pleitte, heeft gepleit) plaider; ik
wil voor hem —je plaiderai sa cause; dat pleit
voor hem cela plaide pour lui.
pleiter m. ( os) plaideur m.
pleitgeding n. procès m.
pleitkamer f. salle f. d'audience.
pleitkunst f. art de plaider, art in. du barreau.
pleitrede f. plaidoyer m.
pleitster f. plaideuse f.
pleitvogel m. plaideur m.
pleitzaak f. cause f.
pleitzaal f. salle f. d'audience.
pleitziekte.... zucht f. manie f. des proces.
pleizier n. plaisir; met — avec plaisir; met alle
— (van de wereld) de fout man c eur; voor ons —
pour nous amuser; — hebben in trouver du
plaisir d, s'amuser d; — maken (absolt) se Bonner
du bon temps; — beleven met avoir de la
satisfaction de.
pleizierboot f. bateau m. de plaisance.
plet zieren 1 v. tr. faire plaisir (d) ; 2 v. intr.
avoir du plaisir.
pleizierlg 1 adj. (c er, —st) amusant, agréable;
2 adv. agréablement.
pleiziermaker m. 1 joyeux drille m.; 2 papier m.
attaché sur le dos.
plelzierpaard n. cheval m. d'agrément.
pleizierpartij f. partie f. de plaisir.
pleizierreis f. voyage m. d'agrément; —je excurslon
f. d'agrément.
piel ziertocht m. excursion f. d'agrément.
pleziertrein m. train in. de plaisir.
plei zierwagen rn. voiture f. d'agrément.
piek f. (^ ken, je) 1 endroit m.; 2 place f.;
3 tache f.; blauwe — bleu m.
plempen v. tr. 1 combler; 2 consolider.
plengen v. tr. 1 (anc.),faire une libation ; 2 répandre;
(larmes) verser.
plenging f. 1 libation f.; 2 versement m.
plengoffer n. libation f.
plenum n. réunion f. plénière; in pleno en réunion
plénière, au complet.
pleten adj. de plaqué, en doublé.
plethamer m. aplatissoir m.
pieta f. cabinet m.
pletmolen m. laminoir m.
pletrol f. laminoir, aplatissoir m.
pletten v. tr. 1 aplatir; (métaux) laminer; 2
écraser.
pletter m. (cos) 1 lamineur m.; 2 écrasement m.;
te — slaan écraser ; zich te — slaan se briser ; te
— vallen s'écraser, (fig.) tomber raide mort.
pletterU f. laminerie f.
pletwerk n. laminage m.
pleuris f. pleurésie f.
pleurislijder m. pleurétique.
plicht m. devoir m.; volgens (tegen) eed en —
conformément (contrtii rement ) d son sermeni et
s on devoir.
plichtbesef n. sentiment m. du devoir. [pabie.
plichtig adj. 1 obligé d, tenu à, sujet d; D 2 cou-i
plichtigheid — 433 — pluimgras
plichtigheid f. 1 obligation; D 2 culpabalité f.
plichtmatig 1 adj. conforme au devoir; 2 adv.
conformément au devoir.
pilchtploging f. compliment m., facon f.
plichtsbetrachting f. accomplissement m. duf
plichtshalve adv. par devoir. [devoir.
plichtvergeten adj. oublieux de son devoir.
plichtverzuim n. oubli du devoir m., (admin.)
f orjaiture 1.
Plinius m. Pline m.
pilnt f. plinthe f.
1 . . ploeg 1 m. charrue f.; Vlaamsche - normand
(e t) m.; de handen aan den - slaan
mettre la main à la pdie; 2 f. (rabot) bouvet in.;
3 sillon m.; (bois, os etc.) rainure f.; (peau) ride
f.; 4 (couteau) rognoir m.; i m. (astron.) grande
Ourse f.
2. ploeg f. (ouvriers, joueurs) équipe f.
ploegbaas m. chef m. d'équipe.
ploegbeen n. vomer m.
ploegboom m. haie f. (de charrue) .
ploegen 1 v. tr. labourer; de zee - sillonner la
mer; met rimpels - sillonner de rides; 2 travailler
dur, piocher, bácher; 3 (charp.) bouveter;
(deux planches) affourcher; (relieur) rogner;
4 n. labour m.
ploeger in. (cs) laboureur m.
ploeghoofd, ... hout n. sep m.
ploegijzer n. 1 fer (deeharrue),coutrem.;2 soc m.
ploegmachine J. charrue f. mécanique.
ploegmes n. 1 coutre; 2 (relieur) rognoir m.
ploegos m., ...paard n. bceuf, cheval m. de labour.
ploegschaaf f. bouvet m.
ploegschaar f. 1 soc m.; 2 (boss) armon m.
ploegstaart, ...steel m. mancheron m.
ploegstreek f. hauteur de sillon, entrure f.
ploert m. 1 pignouf, abruti, voyou m.; 2 (pour
les étudiants) bourgeois, épicier, pékin m.;
3 (mil.) adjudant m.
ploert(ach)tig 1 adj. abruti, canaille; 2 bourgeois;
3 adv. en canaille.
ploert(aeht)igheid f. 1 abrutissement m.; canaillerie
f.; 2 esprit m. bourgeois.
ploertendom n. bourgeois, épiciers m. p1.
ploertendooder m. canne f. plombée.
ploerterij, ...ig(heid) = ploertachtig(held).
ploertin f. bourgeoise f.
ploeteren v. intr. 1 barboter, patauger; 2 piocher,
btcher. [chute f.
plof 1 interj. pouf; 2 m. bruit m. sourd;13lourdel
ploffen 1 v. intr. produire un bruit sourd; 2 tomber
lourdement; 3 v. tr. jeter brutalement, flanquer.
plok m. 1 poignée, brassée f.;2 grande quantité f.;;
plomboerder m. plombeer m. [3 prime f.
plombopren v. tr. plomber; een tand - plomber
ou aurifier une dent.
plombeertng f, plombage m.
plombeersel n. plomb; (dent) or m.
1. plomp = plof.
2. plomp m. (bot.) nénuphar m.
plompaard, ...erd m. (cs) 1 lourdaud m.; 2 tourbière
f. vidée; 3 plongeon m.
plompen 1 v. intr. sép. faire un bruit sourd, tomber
lourdement ; sauter (avec un bt uit sourd);
2 (pêche) bouiller; 3 v. tr. Jeter brutalement,;
plompheid f. grossièreté f. [jlanquer.
plompverloren adv. d fort et d travers, sens=
plonsstok m. bouille f. [dessus dessous.
plonzen = plompen.
plooi f. 1 pli m.; (petit, répété) fronce f.; 2 (front)
ride f.; in -en trekken froncer.
plooibaar adj. pliable, souple.
plooibaarheid f. souplesse f.
plooien v. tr. sép. 1 plier, (plusieurs) plisser;
(petits, répétés) froncer; 2 (front) plisser, froncer
; 3 (fig.) mettre dans ses plis; tourner; arranger;
zich - se plier.
plooier m. (vos) plieur m.
plooiing f. pliage, plissement m.
plooimuts f. 1 bonnet m. tuyauté; 2 toque f.
plooiwerk n. 1 ruches f. pl.; 2 draperie f.
plootwol f. laine f. de plamage.
ploten v. tr. plamer.
pioter m. mégissier m.
ploteril f. plamage m.; (lieu) plamerie f.
pioting f. plamage m.
plots 1 interj. pouf, paf; 2 m. bruitsourd, paf m.;
3 adv. soudainement, fout d coup.
piotselijk, plotseling 1 adj. soudain, (mort)
subit; 2 adv. soudainement, fout d coup.
plotsen v. intr. = ploffen.
plug f . ( c' ge n) 1 bouchon, (tonneau) bondon m.;
2 cheville, (mar.) épite f.; 3 (mach.) piston nl.;
4 (fig.) voyou, pignouf m.
pluim f. (c en, c p j e) 1 (en gén.) plume f.; in
de -en zijn ou liggen étre dans son plumard;
2 (coiffure de femme) plume f.; (coiff. d'homme)
plumet m.; een - verdienen mériter la palme ou
des amabilités; een -pje op zijn hoed steken
se faire gloire de; 3 touffe, houppe f.; 4 (au
bout de la queue) mouchet m.; 5 (gibier) queue
f.; 6 (bot.) panicule f.; -pje mignardise f.;
7 (phys.) aigrette f.
pl ui machtig adj. plumeux, (bot.) paniculé.
pluimgge f. (cbs) plumage m.
pluimaluin f. alun m. capillaire ou de plume.
pluimbal m. volant m.
pluimbos m. touffe, houppe f.; (coiff.) panache m.
pluimen v. tr. 1 plurner; 2 emplumer; gepluimde
zanger chantre ailé.
pluimgedierte n. volaille f.
pluimgraaf m. 1 chef de basse-cour; 2 fauconnier-
chef; 3 (mar.) garde-ménagerie m.
pluimgras n. 1 apère f. jouet-du-vent; 2 stipe f..
plumeuse.
piuimig — 434 — poeslief
plulmig adj. plumeux.
pluimloos adj. sans plumes
pluimstrijken v. tr. & intr. insép. flagorner.
piuimstrijker m., ...sterf.flagorneur m., ...eusef.
pluimstrijkerij f. flagornerie f.
pluimvee n. volaille f.
1. pluis. (... zen) 1 f. flocon ; (petit) poll in.;
2 (tissu) peluche f.; 3 n. (filaments) étoupe f.
2. pluis adj. bon, en bon état; niet — suspect,
(affaire) louche; 't is er niet — il n'y fait pas bon.
pluisachtig adj. pelucheux.
pluisfluweel n. 1 peluche; 2 panne f.
plulstouw n. cordage m. refait.
pluisster f. éplucheuse f.
1. pluizen v. tr. (ploos, heeft geplozen) 1
éplucher, (corde) effiler; 2 pignocher, (os) ronger
; 3 (plaie, nez) gratter.
2. _,pluizen v. intr. (pluisde, heeft gepluisd) se
cotonner, pelucher, donner des peluches.
pluizer m. ( mos) éplucheur m.
pluizerij f. 1 épluchage; 2 pignochage m.
pluizig adj. cotonneux; — worden se cotonner.
1. pluk in. 1 cueillette; (légumes) récolte f.;
2 poignée, brassée f.; (fig.) aubaine f.; 3 besogne
f.; hij heeft daar een heelen — aan cela lui
demande beaucoup de besogne; 4 (vente) prime f.
2. pluk n. charpie f. V. pluksel & cotnpos.
plukharen v. intr. insép. se prendre aux ou par
les cheveux, se donner une peignée, (femmes) se
créper le chignon.
plukken 1 v. tr. cueillir; 2 (légurnes) récolter;
(carottes, navets) arracher; 3 (fig.) recueillir;
4 (nettoyer) éplucher ; (étoffes) éplucher ; 5 (ois.)
plumer; (fig.) iem. — plumer qq.; 6 v. intr.
gratter.
plukker m.1 cueilleur; 2 éplucheur m.
plukkorf in.. ..mmaanndd f. cueilloir m.
pluksel n. (cos) charpie f.
plukselwat f. charpie f. anglatse.
plukster f. 1 cueilleuse; 2 éplucheuse f.
plukvog^l m. (fig.) écornifleur m.
plukvrucht f. fruit m. bon à cueillir.
plumeau m. (max) 1 plumeau; 2 (lit). duvet m.
',plunderaar m. (xs) pillard m.
!plunderen v. tr. 1 piller, dépouiller; (en dévas-
-tant) saccager ; 2 (voyageur, promeneur) dévaliser;
3 (caisse) vider : (ruiner qq.) plumer, écoreher;
(auteur) plagier.
plundering f. pillage m.; (mise f. d) sac m.
plunderkamer f. débarras m.
plundermarkt f. vieux marché m., friperie f.
piunderzolder m. débarras m.
plunje f. effets m. pl., hardes f. pl.; hij zit goed in
,de — il est bien nippé.
plunjekist f. coffre m. aux hardes.
pluralis m. pluriel m.
plus 1 n. & adv. (signe m.) plus m.; 2 adv. plus;
--- maal -- plus par plus.
plusmakerij f. manie f. de faire de 1'argent.
Plutarchus m. Plutarque m.
pluvjer f. (cen & cs) pluvier in.
pochel m. ( cs) 1 bosse f.; 2 (fig.) carcasse f.
pochen v. intr. faire le fanfaron, hdbler ; —op
se vanter de.
pocher m. fanfaron, hábleur m.
pocheril f. fanfaronnade, hdblerie f.
pochhans m. fanfaron m.
pochspel n. (jeu m. de) poque m.
pochster f. fanfaronne f.
podagra n. goutte, podagre f.
podagreus adj., podagrjst m. goutteux, podagre
adj. & m.
podding m. (cen, ...inkje) pouding m.
podium n. ( mos) estrade f.
poedel m. (vns, motje) 1 caniche m.; 2 (tissu)
chien m.; 3 (fig.) bévue f.; (au jeu) (chou m.):
poedelen v. tr. puddler. [blanc in.
poedeloven m. Tour m. d puddler.
poeder n. ( «s, motje) T poudre f.; tot — maken
réduire en poudre.
poederbus, ... doos f. bofte f. d poudre.
poederen v. tr. 1 poudrer; 2 (fig.) donner une
semonce; 3 flouer.
poederhemd,...kleed n., ... mantel m. peignoir m.
poedering f. 1 pulvérisation; 2 saupoudration;
3 volée, raclée f.
poedersuiker f. sucre m. en poudre.
poedervormig adj. en forme de poudre, puli'é-=
poëet m. (... eten) poète m. [rolent
poef(en) = pof(fen).
poeier n. etc. — poeder etc.
poel m. 1 (eau) mare f.; (terrain) marais m.;
2 (fig.) abime f.; (iron.) lac m.
poelepetaet m. (...aten) (poule f.) pintade f.
poeljer m. ( €s) marchand de volaille, poulaii-t
poeijemarkt f. marché m. à la volaille. [Ier m.
poelmees f. mésange f. des marais.
poelsnip f. double bécassine f., bécasson m.
poema m. ( c's) puma m.
A poen f. 1 (argent) poignon m., mitraille f.;
2 potelé m.; 3 fat m.; 4 voyou m., canaille f.
poep 1 interj. pront; 2 m. pet m.; 3 merde f.;
4 derrière m.; 5 lourdaud, job, Alboche m.
poepelderii f. fadaise f.; veel — op het lijf hebben
péter bien hout.
poepen v. intr. 1 péter; 2 faire coca; (peur) avoir
la chiasse.
poeper(d) to. ( os) 1 péteur m.; 2 derrière m.
poeperij f. diarrhée f.
poepgaal m. imbécile, job m.
1. poes f. ('en) 1 minou m.; —je minette f.;
hij is voor de — c'est un oiseau pour le chat ;
2 (toilette) boa m.; (anc.) palatine f.
2. poes n . ( xen) (mur) efflorescence f.
poesjenel f. (zien) polichinelle, pantin m.
-poeslief adj. calin; — zijn faire la chattemite.
poespas — 435 -- polszak
poespas m. ratatouille f.; (fig.) méli-mélo m.
poesten v. intr. souffler.
poester m. (.'s) 1 souffleur; 2 soufflet m.
poëtaster m. poétereau, rimailleur m.
poëtisch 1 adj. poétique; 2 adv. poétiquer;rent.
poets f. 1 farce f., tour m.; een — bakken joucr un
tour ou une farce; 2 grimace f.
poetsborstel m. brosse f. à boutons.
poetsdoek m. torchon m.
poetsen v. tr. 1 nettoyer; 2 (meubles) fro ter;
(pots) écurer; (souliers) cirer; (armes) fourbir.
poetsenmaker m., ...maakster f. = grappenmaker,
... aakster.
poetsenmakerij f. farce, arlequinade f.
poetser m. ( xs) nettoyeur, frotteur, cireur m.
poetsgoed n. tripoli m.
poetsig 1 adj. comique, farce; 2 adv. comiquepoetslap
m. linge m. [ment.
poetspoeier n. poudre f. d polir.
poetspommade f. pommade f. à polir.
poetszak m. sac m. (à malices).
poezelig) adj. potelé, dodu.
poezeligheid f. potelé m.
poëzie, poëzij f. poésie f.
pof 1 interj. pouf; 2 m. bruit m. sourd; 3 lourde
chute f.; 4coup brutal, pain m.;5(dette) poef m.;
een — zetten faire (un) pouf; 6 (fig.) escapade
f.; op den — gaan s'épouffer.
2. pof adj. bouffant; (fig.) bouffi.
pofbroek f. culotte f. bouffante.
poffen v. intr. & tr. V. 1. pof : 1 faire pouf, faire
un bruit sourd; 2 tomber lourdement; 3 tirer (des
coups de feu) ; 4 cogner, dauber; 5 souffler;
fumer; 6 bouffer, faire bouffer; 7 faire (un)
pouf, acheter à crédit; 8 (sur le feu) faire sauter.
poffer m. (os) 1 pistolet de pochet 2 pétard;
3 hkbleur; 4 beignet m.
poffertjeshuis n., ...kraam f. échoppe f. à ou aux
beignets.
pofmouw f. manche f. bouffante.
pogen 1 v. tr. tï cher (de), s'efforcer (de); tácher
de faire, tenter; 2 n. efforts m. pl.
poging f. effort m.; (jur.) tentative f.
pok f. ( ken) 1 pustule f.; de —ken la petite
vérole, la variole f.; de —ken inenten ou zetten
vacciner; 2 (brebis) clavelée f.; 3 (brique) clou m.
pokachtig adj. varioleux.
pokdaal f. marque f. de petite vérole.
pokdalig adj. grêlé.
pok(er)en 1 v. intr. tisonner; 2 v. tr. attiser.
pokgif(t) n. virus m. variolique.
pokhout(boom m.) n. gaïac m.
pokinenting f. vaccination f.
pokkel m. ( xs) bouton m., pustule f.
pokken v. intr. avoir la petite vérole.
pokkenbriefje n. certificat m. de vaccine.
poklijder m. varioleux m.
Pokstof f. matière f. variolique, vaccin m.
pokziekte f. petite vérole f.
pol m. ( Ien) (bot.) touffe f.
Polak m. (c ken) Polonais m.
polder m. ( vos, motje) polder, poldre m.
polderbestuur n. administration f. poldérienne.
polderdistrict n. district m. poldérien.
poldergast, ...jongen m. terrassier m.
polderland n. 1 terre f. d'alluvion; 2 polder m.t
1. polei f. (bot.) pouliot m. [cultivé.
2. polei f. (torture) poulie f.
polemiek f. polémique f.
polemiseeren v. tr. polémiser, polémiquer.
poliep f. T polype m.
poliistaarde f. terre f. à polir.
polijstbank f. banc m. à polir.
polissten v. tr. 1 polir; 2 (métal) brunir; (poudre,
aiguilles) lisser; 3 (fig.) polir, raboter.
pol jster m. ( c's) polisseur m.
pol jjsthout n. polissoire, (verre) molette f.
poliisting f. polissage m.
poljlstpapier n. papier m. à polir, papierémeri.
poliistpoeder, ...poeier n. poudre f. d polir,
tripoli m.
poljjststaal n., ...steen m. polissoir m.
polijstvijl f. carrelette f.
polis f. ( csen) police f.
politicus m. politicien m.
politie f. police f. En compos. de police.
politieagent, ...dienaar m. agent m. de volice,
sergent m. de ville.
politiehuisje n. guérite f. de police.
1. politiek 1 f. & adj. politique f. & adj. 2 adv.
politiquement. [geois.
2. politiek f. costume m. civil; in — en bour-t
politiekamer f. salie f. de police.
politiemuts f. bonnet m. de police.
politiseeren v. tr. faire de la politique, politiquer.
politoer 1 n. vernis m.; 2 f., poli m., polissure f.
politoeren v. tr. 1 vernir; 2 (arder.
polka f. (co's) polka f.; de — dansen polker.
polkadanser m. potkeur m.
pollepel m. ( c's) cuiller d pot, louche f.
pollevii f. haat talon, pont-levis m.
1. pols m. 1 perche f.; 2 (pêche) bouille f.; (lait)
batte-beurre f.
2. pols m. 1 pouls m.; den — voelen tdter le
pouls, (fig.) sonder; 2 artère f. du pouls; 3 poignet
m.; 4 miton m.
polsader f. artère f.
polsadergezwel n. anévrisme m.
1. polsen v. intr. 1 sauter d la perche; 2 (pêche)
bouiller, bouler.
2. polsen v. tr. táter le pouls (d).
polshorloge n. montre-braee'et f.
polsklopping f., ...slag m. pulsation f.
poismofje n. miton m.
polsstok m. 1 perche f.; 2 (pêche) bouille f.
polszak m. truble f.
poltergeest — 436 — pooverheid
poltergeest m. 1 lutin; 2 (fig.) tapageur m.
polytpchnlcum n. école f. polytechnique.
1. pom(m)erans f. (billard) procédé m.
2. pom(m)erans f. (bot.) orange f.
pomeransbitter n. amer m. d'orange.
Pommeren n. la Poméranie f.
Pommersch adj. poméranien.
1. pomp f. 1 pompe f.; loop naar de — va-ten
au diable; noch van — noch van pompstok
weten être bête comme ses pieds ; 2 bátonnée f.
d' eau.
2. pomp m. (tailleur) pompe f.; op den —
werken travaitler d la pompe.
pompbak m. réservoir m. de pompe.
pompboor f. cuiller d pompe, rouanne f.
pompbout m. cheville f., clef f. de pompe.
pompelbloem f. souci M.
Pomppj us M. Pompée M.
pompemmer m. chopine f.
.pompen v. tr. 1 pomper;—of verzuipenc'est une
question de vie ou de mort ; 2 geld — emprunter de
l'argent; iem. -- taper qq. ; 3 jouer á la fosse.
pomper m. (c's) 1 qui pompe; 2 tapeur m.; 3
—tje fausse clef f.
pompernikkel m. pain noir de Westphalie, pompernickel,
gros griillaurne ni.
pompgat n. lumière f. de pompe.
pomphart n. heuse f.
pompier m. ('s) T pompier m.
pompijzer n. barre, tige f.
pompjuk n. potence f. de brimbale. [pier m.
pompmaker m. constructeur de pompes, pom-1
pomppen m. citrouille, (genre) courge f.
pompschoen m. chopine f. [piston
pompslag m. 1 bdtonnée f. d'eau; 2 coup m. det
pompzwengel m. bringuebale, brimbale f.
pon f. (' nen, netje) peignoir m.
pond n. T livre f.; Nederlandsch -- kilo(gramme)
m.; — groot livre de gros.
pondgaarder m. tourtier m. en blé.
pondgeld n. pondage m.
pendsgewijs adv. d la livre.
pondspeer f. poire f. de livre.
pondspondsgewijs adv. au marc te franc, proportionnel12ment.
ponjaard m. poignard m.
1. pons(ch) f. (boisson) - punch m. En compos.
de ou à punch.
2. ponsch m. poincon; perforateur m.
pont f. T ponton m.
.postbrug f. talen, tablier m.. de bac.
pontgeld n. passage m.
-pontiflcggl n. 1 habits m. pl. pontificaux; 2 (fig.)
,habits de dimanche ou de cérémonie.
pontkiep f. tablier m. de bac.
pontman m. passeur m. d'eau.
ponto f. ( co's) popte m.
,pontveer n. passage m. d'eau.
pony m. (oo's) poney m.
ponyhaar n. coiffure f. à la chien.
pooien v. tr. & intr. 1 (amper, pomper; 2 manger.
pooier m. 1 buveur; 2 parasite m.
pook rn. (poken) 1 tisonnier m.; 2 (arme) dague
f.; gevlamde — criss m.; 3 grande aiguille f.;
4 (furoncie) bourbillon m.
1. pool f. (polen) póle m. En compos. polaire.
2. Pool m. (Polen) Polonais m.
poolbeer m. ours m. blanc.
poolkat f. moufette f.
poollicht n. aurore f. boréale.
Pooisch adj. & (langue) n. polonais adj. & m.
op zijn — d la polonaise.
poolshoogte f. hauteur du póle, latitude f.; —
nemen faire ou calculer le point.
poolstar, ...ster f. étoile f. polaire.
pooltocht m. expédition f. polaire.
poolvos m. renard bleu, isatis m.
Poolzee f. mer f. Polaire ou Glaciale. [trigle f..
poon m. ( cen) gronau, grondin m., (scient.)t
poort f. T & 1 porte f.; 2 (mar.) sabord, hulot m.;
(galerie souterr.) poternc f.; (jeu) pasre f.;
3 —je enclos m., cour f.
poortader f. (anat.) veine porie f.
poorter m. (xs) bourgeois m.
poorterij f., ...terschap f. & ï . bourgeoisie f.
poortgat n. sabord m.
poortgeld n. droit m. d'entrée.
poortklep f., ...luik n. contre-sabord m.
poortring m. anneau nl. (de sabord).
poorttouw n. raban m. (de sabord).
poortwachter m. garde (de porte), guichetier m.
poos f. (... zen, zie) 1 pause, halte f.; 2 espace
m. de temps; een heele — tout un temps; een
—je un instant; bij poozen par intervalles.
1. poot m. ('en, cDtje) patte f., (rneuble) pied
m.; (compas) jambe f.; —je 1 (main) menotte f.,
(pied) peton m., 2 (maladie) goutte f.; er af met je
—en d bas les pattes; een —je geven donner la
patte; in zijn — lachen rire dans sa barbe;
(goed) op zijn —en staan bien tenir sur ses pattes,
être bien calé, être bien échafaudé; op zijn
—en zetten rernettre sur pied; op zijn achterste
—en staan se cabrer, se dresser sur ses ergots;
op zijn — spelen pester, tonner; een —je
draaien ou zetten donner le croc-en-jambe.
2. poot f. (poten) planton, plantard m.
pootaan adv.: — spelen 1 donner un coup de
collier, 2 s'y mettre.
pootaardappel m. pomme f. de terre d semer.
poolhout, ...ijzer n., ...stok m. plantoir m.
pootig adj. massif, rdblé.
pootvijver m. vivier m.
pootvisch m. nourrain, alevin m.
poover 1 adj. (cder, cst) pauvre; er — uitzien
avoir l'air misérable ; 2 adv. pauvrement.
pooverheid f. pauvreté, misère f.
pooverlijk ---- 4-37 -- post
pooverlijk, poovertjes adv. pauvrement.
poozen v. intr. 1 s'arrêter, se reposer; 2 faire
halte.
1. pop f. (open, uD je & copetje) 1 poupée f.;
de —pen in 't hoofd hebben avoir une araignée
dans le plafond; 2 (enfant) poupon ni.; 3
(dessin) bonhomme; (cartes) figure f.; 4 (théat.)
marionnette f., pantin m.; de —pen zijn aan
't dansen la représentation a commencé; 5
(cout. & taili.) mannequin m.; 6 (anim.) femelle
f.; 7 (fleuret) mouche f.; (méd.) nouet; (bandage)
tampon m., pelote f.; (mar.) chapeau m.,
chemise f.; 8 (ins.) chrysalide, larve f. En
compos. poppen de poupée.
2. pop f. florin m., balie f.
popachtig adj. & adv. comme une poupée.
popel m. ( cs) peuplier m. V. populier.
popelen v. intr. tressaillir, palpiter, (coeur) battre.
popeling f. tremblement, battement m.
pop mooi adj. tout pimpant.
poppegoed n. 1 habits m. p1. ou toilette f. de poupée;
2 jouets m. Pl.
poppejonker m. faquin m.
poppel ijs f. (... zen) 1 ponpon ni., ponponne f.;
2 (fig.) faquin m.
poppen v. intr. 1 jouer à la poupée; 2 se chrysalider.
[guignol m.
poppenkas(t) f. (thédtre de) marionnettes in. pl.,t
poppenschool f. crèche, pouponnière f.
poppenspel n. = poppenkast.
poppenwerk n. 1 babioles; 2 marionnettes f. pl.
popp(er)ig 1 adj. de poupée; 2 adv. comme d'une
poupée. [populairement.
populair 1 adj. (teder, xst) populaire; 2 adv.t
populier in. peuplier m.
populieren adj. de peuplier.
por m. (ooren) 1 coup; gnon m.; 2 bouton m.;
marque f. de petite vérole.
porder m. (xs) 1 réveilleur; 2 excitaleur ni.
porel f. poireau m.
porelsoep f. soupc f. aux poireaux.
poreusheid f. porosité f.
porfier (matière) n., (pierre) m. porphyrem.
porfieren adj. de ou en porphyre.
porie f. (...iën) gore m.; (bot.) stomme m.
porijzer n. tisonnier m.
porren v. tr. & intr. (,toucher, cogner; 2 attiser;
3 réveiller, appeler; 4 (fig.) exciter; 5 (fig.) pio-:
1. porselein n. porcelaine. f. [cher.
2.. porselein f. (bot.) pourpier m.
porseleinaarde f. terre f. d porcelaine.
porseleinbed n. carreau m.. de pourpier.
porseleinblauw n. bleu m. de porcelaine ou dej
porseleinen adj. de ou en porcelaine. [Chine.
porseleingoed n. porcelaine(s) f. (pl.).
porseleinkamer., ... kas(t) f. chambre, armoire f.
d porcelaines ; als een aap in een ... kas comme
un chien dans un jeu de quilles; de voorzichtigheld
is de moeder van de ...kas (la) prudence
esi mere de (la) sureté.
porseleinschilder m. peintre m. sur porcelaine.
porseleinslak f. cyprée f.
porseleinzaad n. semence f. de pourpier.
1. port n. (poste) port m.
2. port, port-à-port m. (vin) porto m.
portaal n. (...alen) 1 porche, (église) portail m.;
2 vestibule, (à l'étage) palier ni.
Porte f. Porie f.; de Verheven -- la Sublime
Porte. [viette f.
portefeuille f. ( cs) portefeuille in., (avoc.) ser-=
portelwei f. petit lait m.
portie f. (cDs & ... 1ën) 1 portion, (limitée) ration
t.; 2 (fig.) part, provision f. [pylore m.
1. portier n. (porte) 1 portière f.; 2 (anat.)=
2. portier m. (garde) portier, concierge m.
portierluik n. guichet m. (de portier).
portierschap n. place f. de portier.
portierster f. portière, concierge f.
portierswoning f. loge f. de concierge.
porto P. port m.
portret n. ( zten) 1 portrait m.; photographie f.;
zijn — (laten) trekken (faire) faire son portrait;
2 (iron.) tableau m., caricature f.; een leelijk —
une vilaine caricature.
portretschilder m. portraitiste m.
portrettoeren v. tr. faire le portrait (de), (iron.)
portraiturer. [cabinet m.
Portugal n. 1 le Portugal; 2 (iron.) commodité f.,#
Portugees m. (... eezen) Portugais m.
Portugeesch adj. & (langue) n. portugais adj.T
portuur = partuur. [& M.
portuurlijn f. bosse f. de bout.
portvrij 1 adj. franc de port, affranchi; 2 adv.=
portwijn m. vin m. de Porto. [franco.
portzegel n. timbre-taxe m.
positieve f. état m. normal; weer bij zijn —
komen rentrer dans son état normal.
1. post prép. & adv. après; — datum après date.
2. post m. 1 (charp.) montant m.; 2 ponteau M.
3. post m. (emplacement, position, garde) poste
m. ;---vatten se poster; op zijn — vallen mourir
à son poste; op — staan être de garde; op —
stellen poster; dat is mijn — c'est ma mission,
c'est mon affaire t.
4. post m. (compte, budget) article m.
5. post m. (papeterie) porse f., quet m.
6. p ost m.facteur m.; is de— al geweest ?lefacteur
est-il déjct passé? de eerste — komt heel vroeg
la première distribution a lieu de très bonne heure.
7. post f. (relais, corresp.) poste f.; te — reizen
prendre la poste; een — nemen, per — gaan
courir la poste ; met de—, over de—, per— verzenden
envoyer par la poste. En compos. de. (s)
poste (s) ou postal.
8. post f. (poisson) acérine, petite perche f.
9. post f. (bot.) myrte m.
post — 438 — Pottzeer
10. post n. papier m. à lettres.
postament n. piédestal m.
postbewijs n. bon-poste m.
postblad n. carte-lettre f.
postbode m. courrier, facteur m.
postboot f. bateau-poste m.
postbus f. boïte f.
postdag m. jour m. du courrier.
postdienst m. service m. des postes.
postduif f. pigeon m. courrier. [aplaigner.
postgeren v. tr. 1 poster, planter; 2 (drap)t
postelein n. pourpier m.
posten v. tr. 1 mettre à la poste; 2 appliquer
posteri.J f. poste f. [le picketing (á).
postgids m. guide m. postal.
posthoren, ...hoorn m. 1 cor(net) m. de poste;
2 (zoo.) spirule f.
postlijn m. ( os) postillon rn. .
postjongen m. postillon m.
postkaart f. 1 carte-correspondance f.; 2 carte f.
des bureaux de poste; 3 état m. d'expédition.
postkantoor n. bureau m. de poste.
postkar f. 1 charrette f. de poste; 2 malle-poste f.
postknecht m. postillon m.
postkoets f. malle-poste f.
postkwitantie f. quittance f. postale.
postlooper m. courrier m.
postmeester m. percepteur m. (des postes).
postmerk n. 1 timbre-poste m.; 2 timbre m. de
postpaard n. cheval m. de poste. [la poste.
postpakket n. colis m. postal.
postpapier n. papier m. à lettres.
postreis, ...reize f. voyage m. par la poste;
journée f. de poste.
postrijder m. postillon m.
postschip n. bateau-poste m.
postsjees f. chaise f. de poste.
postspaarbank f. caisse f. d'épargne postale.
poststempel m. 1 timbre-poste m.;2 timbre m.de^
posttijd m. heure f. de la poste. [la poste.
posttijding f. nouvelle f. apportée par la poste.
posttrein m. train-poste m.
1. postuur n. heure f. de la poste.
2. postuur n. (...uren) 1 posture, position f.;
2 attitude f., port m.; 3 statuette f.
postverdrag n. convention f. postale..
postvereeniging f. union f. postale.
postverkeer n. mouvement m. postal.
postwagen m. malle-poste f.
.postweg m. route postale, grand-route f.
postwezen n. (administration f. des) postes f. pl.
.postwissel m. mandal-poste m.
postzak m. sac m. de ou à dép&ches.
postzegel m. & n. timbre (-poste) m.
pot m. (eten, je) T & 1 pot.; den — kunnen
koken savoir faire la cuisine ou la po)iote; wat
de — schaft, het met den — voor lief nemen
lafortune du pot; wie —je breekt —je betaalt
qui casse paye; een —je mogen breken pouvoi
r se permettre qc. ; 2 (jeu) pot m., poule f.;
(amis) cagnotte f.; (société) caisse f.; (épargne)
magot, bas m.; 3 (local) boïte f.; 4 (tabac) enveloppe
f.; 5 (euphém. pour God) potdikke, potdorie
sacrébleu.
potaarde f. argile.; 't is —.c'est raté.
potasch f. potasse f.
potaschmetaal n. potassium m.
potbloem f. 1 fleur f. en pot; 2 ceillet m.
potdicht adj. 1 hermétiquement fermé; 2 (fig.)
réservé, boutonné.
potdom(m)e interj. sacrébleu. [alevins.
poten v. tr. 1 planter; 2 visch -- mettre desj
potentaat m. (...aten) potentat m.; een rare —
un singulier marquis.
potentiaal adj. & f. potentiel adj. & m.
potentie f. puissance f. [terre à semer.
poter m. (cos) 1 planteur m.; 2 pomme f. det
potgeld n. épargnes m. pl.
potgieter m. fondeur de pots, potier m. d'étain.
pothuis n. échoppe f.
poting f. plantation f.; (piscic.) alevinage m.
potjebeuling m. gruau m.
potjeslatijn n. latin m. d'apothicaire.
potkaas f. fromage in. d la pie mi en pot.
potkijker m. táte-au-pot m.
potlepel m. louche f.
potlood n. 1 mine f. de plomb; 2 (pour écrire)
crayon m.; (ce qui est dans la baguette) mine f.
potlooden v. tr. insép. noircir (d la minée de:
potloodpen f. porte-crayon m. [plomb).
potloodslijper m. taillé-crayon m.
potloodteekening f. (dessin m. au) crayon m.
potnat n. : 't is één — ils sont ou c'est du méme
calibre; een vreemd — un dróle de personnage.
potoven m. four m. de potier.
potpastei f. páté rri. en pot.
potpenning m. pièce f. curieuse.
pots etc. = ;poets etc.
potscherf f. tesson m.
potschrap(p)er m. 1 curette f.; 2 (fig.) ladre m.
potsenmaker m. bouffon m.
potsierlijk, potsig 1 adj. comique, bouffon, risible;
2 adv. d'une facon comique.
potspel n. poule f.
potstuk n. 1 pièce f. de réserve; 2 pièce f. curieuse;
3 (constr.) sole f.
potsuiker f. sucre m. en pot.
potten v. tr. 1 mettre en pot, empoter; 2 thé-t
pottenbakker m. potier m. [sauriser.
pottenbakkerij f. poterie f.
pottenbank, pottenkast f. armoire f. de cuisine.
pottengoed n. poterie(s) f. (pl.).
potter m. 1 thésauriseur; 2 trésorier ou maître
m. des pauvres.
potver(dlkke) interj. sacrébleu.
Pottzeer n. mal m. de Pott.
potuil -- 439 — prax is
potuil m. 1 butor, ours; 2 nigaud m.
potverteren n., ...ringf.dépense f. de la cagnotte.
potvisch m. cachalot m.
potvol m. potée f.
Praag n. Prague f.; van -- pragois.
Praagsch adj. pragois.
praalen v. tr. héler. [gloriole f.
praal f. pompe, magnificence f.; (mesquin)J
praalbed n. lit m. de parade.
praalboog m. arc m. de triomphe.
praalgebouw n. monument m.
praalgewaad n. habits m. pl. de cérémonie.
praalgraf n. mausolée m.
praalhans m. ostentateur m.
praalkoets f. 1 carrosse; 2 char m. ae trcomphe.
praalster f, ostentatrice f.
praalstoel m. siège m. de parade.
praalstoet m. cortège m. pompeux.
praalvertoon(ing f.) n. ostentation f.
praalwagen m. char m. de parade.
praalziek, ...zuchtig 1 adj. fastueux; 2 adv.
fastueusement. [tardise f.
praalziekie, praalzucht f. 1 ostentation; 2 van-t
1. praam M. (pramen, cpje) 1 pince f.; cavecon
m.; 2 (abstr.) pincement m.
2. praam f. (pramen; x pje) (mar.) prame f.
praat m. causerié f., propos m. p1.; aan den —
komen se mettre à causer, tenir Ie crachoir; aan
den — houden retenir, amuser; op den — zijn
cancaner; geen — geven ne pas écouter; veel
—s hebben avoir le verbe haut; wat is dat voor
—? que radolez-vous? gekke — sottises f.; een
—je slaan tailler une bavette; —jes voor den
vaak des contes d dormir debout; —jes vullen
geen gaatjes au lieu de paroles donnez-nous des
actes; —jes vullen den buik niet ventre affamé
n'a point d'oreilles.
praatachtig adj. causeur, bavard.
praatal m. & f. bavard m., —e f.
praatkous f. bavard m., —e f.
praatmoer f. commère f.
praatster f. bavarde f. [le crachoir.
praatstoel m. causeuse f.; op zijn — zitten tenir#
praatvaar m. bavard m.
praatziek, ... zuchtig adj. bavard.
praatziekte, praatzucht f. caquet m., jaserie f.
prachen v. intr. 1 — om mendier; 2 lésiner.
pracher m., ...ster f. f mendiant n., —e f.; 2
ladre m., — sse f.
pracht f. 1 (natur.) splendeur f., éclat m.; 2 (hommes)
pompe, magnificence f.; (meubles, habits)
somptuosité f.; (choses de la vie) luxe m.; (étalé)
faste m. [de luxe.
prachtalbum n., ...band m. album m., reliure f4
prachtexemplaar n. 1 exemplaire m. de luxe; 2
(fig.) modèle m.; (iron.) bel échantillon m.
prachtig 1 adj. (ier, —st) splendide, éclatant;
2 pompeux, magnifique; somptueux; luxueux;
fastueux; 3 adv. splendidement; magnifiquement
; som ptueusement ; luxueusement ; fastueusement.
prachtkever m. bupreste m.
prachtlelie f. glorieuse f.
praehtilevend adj. aimant le luxe.
prachtmees f. tanagre m.
prachtstuk n. pièce f. de luxe.
prachtvertoon(ing f.) n. taste m., ostentation f.
prachtwerk n. ouvrage m . de luxe.
practicus m. praticien m.
pract ilk f. pratique f.
practisch 1 adj. pratique; 2 adv. pratiquement.
prae 1 préf. pré; 2 n. préséance, préférence f..
Pour les mots avec prae V. pre.
prakkezeeren 1 v. tr. inventer, imaginer; 2 v.
intr. rêvasser, se creuser la cervelle.
praktijk f. T pratique f.; een groote — hebben
avoir une nombreuse pratique (souvent avoir
une grande clientèle).
praktizeeren v. intr. 1 pratiquer; —d geneesheer
praticien m.; —d advocaat avocat m. plaidant;
2 = prakkezeeren.
praktizijn m. ( mos) homme de loi, avoué m.
praten v. intr. (praalde, heeft gepraald) 1 faire
ostentation (de), faire parade (de); (absolt) briller
; 2 se vanter (de), se targuer (de) ; étaler;
(absol1) faire le fanfaron.
prater m. ( xs) vantard, hdbleur m.
pralerjj f. ostentation, hdblerie f.
pram f. (co men) sein m.
pramen v. tr. (praamde, heeft gepraamd) 1 presser,
serrer; 2 (animat) mettre le cavefon a.
prang f. serrement m.; (fig.) oppression f.
prangen v. tr. 1 serrer, presser; 2 opprimer,
vexer; (besoin) presser, devenir pressant; 3
(mar.) carrosser, pincer le vent.
pranger m. ( mos) 1 (mar.)cavecon;(charp., forg-.)
sergent; (moulin, serr. ) trein m.; 2 (jur.)U
prangi j zer n. cavecon m. [pilori m.
prangmoten m. moulin m. d frein.
prangwortei m. arrête-bceuf m., bugrane f.
prat 1 adj. ( cter, cost) fier (de); 2 adv. fièrement.
praten 1 v. intr. (praatte, heeft gepraat) parler;
mooi — hebben avoir beau dire; — om te —
amuser le tapfis , - als Brugman parler d'abon ,
dance; hij heeft gepraat - 1 il a été indiscret
2 il a avoué; 2 causer, jaser; een beetje —
faire un bout de causette; 3.n. conversation
causerie f.; (mauv. part) cancans m. pi.
prater m. ( mos) causeur, bavard m.
pratten v. intr. 1 être fier (de); 2 être irrésolu
être hésitant; 3 (enfants) bouder.
prauw f. prahou, pr(a)o m., pirogue f.
prauwel f. gaufrette, oublie f.
prauwelijzer n. gaufrier m.
praxis f. pratique f.
pre 440 --- priesterlijk
pre n. préséance, préférence f.
preadvies n. préavis; rapport m.
precies 1 adj . précis, exact; 2 a, t v. précisément ;
— om twee uur d deux heures précises ; niet —
weten ne pas savoir au juste.
precipitaat n. (...aten) précipité m. [but m.
predicaat n. (...aten) prédicat ; (gramm.) attri-1
predikambt n. ministère m., prédication f..
predikant m. (cath.) prédicatevr : (prot.) dominé,
!en fonctions) ministre m.
predikatie f. ( mos & ... 1en) (cath.) sermon ; (prot.)
préche m.
predikatieboek n. sermonnaire m.
predikbeurt f. tour, sermon m.
prediken v. tr. prêcher; van de daken -- prêcher
sur les toits. [Ecclésiaste m.
prediker m. 1 prédicateur; 2 (livre de la Bible)»
predikheer m. frère prêcheur, dominicain m.
prediking f. prédication f.
predikstoel m. chaire f.
pree f. 1 prêt m., solde f.; 2 salaire; traitement
m.; 3 argent m. de poche.
preek f. (prot.) préche; (cath. & fig.) sermon m.
ereeken v. tr. & intr. 1 précher; 2 (fig.) sermonner.
preeker m. (zs) prédicateur m.
preekheer m. i frère précheur; D 2 hanneton m.
preekstijl m. style m. de la chaire.
preekstoel m. chaire f. [d'homélie.
preektoon m. ton m. de prédicateur; (fig.) ton:
preektrant m., ...wijze f. manière f. de précher.
prefatie f. ( mos & ... iën) préface f.
prefect In. préfet m.
preferent adj. préférable; (jur., fin.) privilégié.
prei f. poireau m.
pretsoep f. soupe f. aux poireaux. [m.
prejudicie f. 1 préjugé; 2 (dometage) préjudicet
prejudicieeren v. tr. 1 préjuger; 2 causer du
préjudice (d).
prelaat m. (...aten) prélat m.
prelaatschap n. prélature f.
premie f. (mos & ... iën) T prime f.
premieieening f, ...tot n. emprunt, lot m. d
Primes.
premieplaat f. (gravure-)prime f.
premonstratens in. prémontré m.
prent f. 1 gravure f.; (fig., bel homme) .gravure
de modes; 2 (enfant) image; (art) planche;
(anc.) estampe f.. ; 3 (bout.) macaron m.
prentenboek n. tivre m. à. images.
prentenkabinet n. cabinet m. d'estampes.
preparaat n. (...aten) préparation; (anat.)
pièce f.
preseribegren v. tr. prescrire.
presenning f. (coen & mos) prélart m.
presenningreep m. parseinte f.
presens n. présent m.
1. present adj. présent; bij —en par 1'assemblée.
2. present n. présent, cadeau m.; — geven faire
présent de, donner en cadeau; — krijgen recevoir
en cadeau.
presenteerblad n. plateau m.
presenteerdoosje n. bonbonnière f.
presenteertrommel f. bonbonnière f.
presentexemplaar n. hommage m. d'auteur ou
d'éditeur. [sence.
presentiegeld n., ...penning m. jeton m. de pré-t.
presentielijst f. liste ou feuille f. de présence.
presgang m. presse f.
presidentschap n. présidence f.
pressen v. tr. T presser.
pressing f. presse f.
presteeren v. tr. exécuter, accomplir, fournir;
niet veel — ne pas faire grand chose; den eed —
prêter serment.
presumptie f. (-«s & ...iën) présomption f.
pret f. plaisir m., joie, fête f.; — hebben ou
maken s'amuser, rire; van een —je houden
airner de s'amuser ; voor de — pour rire, par
plaisanterie f.
pretbederver in., ...derfster f. (rouble fête n:. & f.
pretmaker in. gai compagnon m.
pretor in. (cos & ... Aren) préteur in.
prettig 1 adj. amusant, joveux; 2 agréable; ik
vind het niet — ce n'est pas agréable, 3 joli, gentil;
4 adv. d'une facon amusante; agréablement.
prettigheid f. plaisir, amusement; agrément m.
preutelen etc. = pruttelen etc.
preutsch 1 adj. ( ier, ct) fier, orgueilleux;
2 prude, bégueule; 3 adv. fièrement, prudement.
preutsehheid f. 1 fierté f., orgueil m.; 2 pruderie f.
pre(u)velaar m., coster f. (os) jaseur, marmotteur
m., ...euse f.
pre(u)velarij f. bavardage, marmottement m.
pre(u)velen v. tr. & intr. jaser, marmotter.
• prevelmis f. messe f. basse.
previii ën v. tr. pourfiler.
priëel n. (cen) berceau m.
priegel m. raclée, volée f. (de coups).
priegelen v. tr. donner des coups, rosser.
priem m. 1 poincon m.; 2 aiguille f. d tricoter;
3 (mar) épissoire t.; 4 poignard m.; 5 tige f.,
brin m.; 6 (plante) petite orobanche t.
priemdonker adj. noir comme dans un four.
priemen v. tr. 1 percer (avec un poincon) ; 2 (fig.)
percer le coeur, navrer.
priester m. (.'s, 'tje) prétre m.
priesterambt n., ...dienst m. sacerdoce m., prétrise
f.
priesterdom n. = priesterschap.
priesteres f. (.sen) prêtresse f.
priesterheerschappij f. théocratie f.
priesterkaste f. caste f. sacerdotale.
priesterkleed n. Nabit m. sacerdotal.
priesterlijk 1 adj. sacerdotal , 2 adv. sacerdotalement.
priestermuts — 441 — priorschap
priestermuts f. barrette f.
priesterpartij t. parti prêtre, parti m. clérical.
priesterschaar f. clergé m.
.priesterschap 1 n. (qualicé) prêtrise f.; (sacrem.)
ordre m.; 2 f. (collect.) clergé m.
priesterwijding f. ordination f.
prij f. charogne f.
prijk in. parade t.; te — staan éíre exposé.
prijken v. intr. briller; — met faire parade de,
étaler.
1. prijs f. (mar., butin) prise f.; iets — maken
.faire la prise de, capturer; van goede -- verklaren
déclarer de bonne prise.
2. prijs m. (prijzen) 1 (valeur, récompense)
prix; ten prijze van au prix de; onder den —
d vil prix ; voor een —je pour rien ; een — zetten
op, op — zetten mettre à prix; — stellen op
attacher du prix d; een — uitloven proposer un
prix; 2 (loterie) prix, lot ; 3 (fig.) louanges f. p1.;
(bible) louange f.; — toezwaaien chanter les
louanges (de), décerner des éloges (à).
prijsbederver m., ...derfster f. gdte-métier m. & f.
prijsbeest n. bête f. primée.
prijsbepaling, ...berekening f. évaluation, estimaíion
f., taux m.
prijscatalogus m. catalogue m. d prix marqués.
prijs-courant m. prix m. courant.
prijsdicht n. poème m. couronné.
prijs(e)lijk 1 adj. louable; 2 adv. d'une manière
louable.
prijsgericht n. conseil m. des prises.
prijsgeven v. tr. sép. livrer, abandonner.
prijskamp m. concours m.
prijslijst f . prix m. courant.
prijsnoteering.f. notation f. du prix.
prijsnovelle f. nouvelle f. couronnée.
prijsopgaaf, ...gave f. 1 indication f. du prix;
2 question f. de concours.
prijsschip n. prise f.
prijsstof f. matière f. de concours.
prijsuitdeeiing t. distribution f. de(s) prix.
prijsverhandeling f. mémoire m. couronné.
prijsverhooging f. hausse, augmentation f.
prijsverlaging, ...vermindering f. baisse, diminution
f., rabais m.
prijsvraag f. question f. mise au concours; een —
uitschrljven over mettre au concours une question
de. [lauréat m.
prijswinner m. 1 (loterie) gagnant;2 (concours»
1. prijzen v. tr. (prees, heeft geprezen) 1 louer,
faire 1'éloge de, exalter; 2 estimer, juger.
2. prijzen v. tr. (prijsde, heeft gepr jsd) fixer
ou noter le prix de, coter.
prljzenswgard(ig) 1 adj. digne d'éloges; 2 adv.
d'une fafon digne d'éloges. -
prik m. (x ken) 1 pigcre f.; een — geven meteen
speld donner un coup d'épingle; 2 (fig.) op een
—, op den —à merveille, parfaitement ; op een,—
weten savoir sur le bout des doigts; 3 aiguillon
m., pointe f.; 4 fourchetée f.; peu m.; voor een —je
koopen acheter pour rien; 5 (zoo.) lamproie f.;
de —ken levend houden tenir ('affaire chaude.
prikkel m. ('s & men) 1 aiguillon m.; de verzenen
tegen de —s slaan régimber contre les
aiguillons; 2 (fig.) excitant, irritant; (mor.)
aiguillon m.; 3 (zoo.) aiguillon; (bot.) piquant In.
prikkelbaar adj. 1 sensible, irritcble; 2 irascible,
susceptible.
prikkelbaarheid f. sensibilité; susceptibilité f.
prikkeldraad (matière) n., (objet) m. fil m. de
fer barbelé.
prikkelen v. tr. 1 aiguillonner; picoter; 2 (or
gane) irriter; (agréabl') chatouiller; 3 (fig.)
stimuler, exciter.
prikkeling f. 1 piqure f., picotement m.; 2 irritation
f.; chatouillemenl m.; 3 encouragement m.,
excitation f.
prikken v. tr. T piquer; in de hersenen geprikt
priksle(d)e f. lage f. [timbré.
prikstok m. aiguillon m.
priktol m. toupie f. (d pointe).
pril adj. ( oler, cst)tót, précoce, vif; --le jeugd
toute première jeunesse.
1. prima f. ( co's) 1 (école) première f .; 2 (comm.)
de première qualité; — koffie café de première
qualité ou de premier choix. [vue.
2. prima adj. premier; a — vista à (première)l
primaat 1 m. (...aten) primat; 2 (hist. nat.) primate
m.; 3 n. primauté f.
primaatschap n. primatie f.
prime f. T prime f.
primitief 1 adj. primitif; 2 adv. primitivement.
primo i adv. primo, premièrement; 2 ni. pre-1
primus m. premier m. [mier m...
1. principaal 1 adj. principal; 2 adv. principalement.
[cipal, directeur m.
2. principaal in. (...alen) patron; (école) prin-j
prins m. prince m.; van den — geen kwaad
weten être nat! comme Boniface; den --- gesproken
ou gezien hebben être éméché.
prinsdom n. principauté f.
prinselijk 1 adj. princier; 2 adv. princièrement
A prinsemarij f. police f. [en prince.
Prinseneiland n. fie f. du Prince.
prinsenhof n. cour f. princière.
prinsenkwartiertje n. quart n1. d'heure de gráce.
prinses f. (cDsen) princesse f.
prinsessenbier n. bière f. princesse.
prinsessen(boonen) f. p1. haricots m. pi. nains ou
princesses.
prins-gemaal m. prince-consort m.
prinsmetaal n. similor m.
print etc. = prent etc.
prio(o)r m. (...ren) prieur m.
priores f. ( xsen) prieure f.
priorschap n. priorat m.
priseerder -- 442 — professen
priseerder m. priseur ni.
prlseeren v. tr. priser, estimer.
priseering f. taxation, estimation f.
prisma n. prisme m.
1. privaat 1 adj. privé; 2 adv. en homme privé;
en son nom privé.
2. privaat n. (...aten) cabinet m.
:privaatdocent m. privat-docenr, chargé m. de
cours libres. [courir le cachet.
privaatles f. lecon f. particulière; —sen gevent
privaatleven n. vie f. privée.
privaatonderwijs n. enseignement m. libre.
privé n. 1 cabineƒ m.; 2 in -- en particulier.
privilege f. ('s & iën) privilè.ge m.
pro 1 adv., prép. & n. pour adv., prép. & in.;
— forma pour la forme ; het — en 't contra le
pour ei le contre.
p'robga! adj. (...eter, cost) éprouvé, efficace.
probegren v. tr. T essayer; probeer het eens failes
-en l'"essai, (menace) essayezsi vous osez !
probeernaaid f. touchau m.
probeersteen m. pierre f. de touche.
Probus m. Probe m.
procederen v. tr. procéder, plaider,
procent n. pour-cent m.
proces n. (osen) 1 (sciences) procédé m.;
2 (rnéd.) processus, cours; 3 (jur.) procès m.; in
— liggen être en procès; een — aandoen intenter
un procès; zonder vorm van — sans (autre)
forme de procès.
processief.( mos & ... iën) procession f.
processierups f., ...vlinder m. processionnaire m.
proces-verbgal n. (xsen- ') procès-verbal m.;
— opmaken dresser procès-verbal, verbaliser.
proceszaak f. cause f., procès m.
procura, ...curatie f. procuration f.
procureur in. ( os) 1 avoué m.; 2 — des Konings
procureur m. du roi.
procureurschap n. fonctions f. pl. d'avoué.
produceeren v. tr. produire.
producent m. producteur m.
product n. 1 produit m.; —en des geestes productions
f. pl. de !'esprit ; 2 individu, type m.
proef f. 1 essai m.; iem. op (de) — aanvaarden
admettre qq. à l'essai : een — nemen met faire
l'essai de; 2 épreuve; op de - stellen mettre á
I'épreuve; een — doorstaan subir une épreuve;
3 (sciences) expérience f.; een — nemen met faire
une expérience sur; 4 (démonstration) preuve f.;
de — komt niet uit la preuve n'est pas juste; de
— op de som la preuve après l'affirmation;
5 (spiritueux) preuve f.; 6 (or & argent) titre m.;
7 (objet) échantillon, spécimen m.; 8 (impr.)
épreuve; tweede — seconde épreuve, révision f.;
9 (littér.) essai m.
proefbalans f. balance f. d'épreuve.
proefballon m. ballon m. d'essai.
proefblad n. épreuve f.
proefdag m. jour m. d'épreuve.
proefdier n. animál d expériences, sujet m.
proefdruk m. 1 épreuve f.; 2 gravure f. avant la=
proeffleschje, ...glas n. éprouvette f. [lettre.
proefgewicht n. étalon m.
proefgoud n. or m. au titre.
proefhoudend adj. à l'épreuve, éprouvé.
proefjaar n. (année f. de) stage ou noviciat m.
proefkunst f. docimasie f.
proeflepel m. cuiller d'essai, éprouvette f.
proefles f. lecon f. d'épreuve.
proeflezer m. corr.-cteur m.
proeflokaal n. salle f. de dégustation.
proefmaat f. mesure f. matrice, étalon m.
proefnaald f. touchau m.
proefneming f. essai m., expérience f.
proefnommer n. (numéro-)spécimen m.
proefondervindelijk 1 adj. expérimental; 2 adv.
exi'érimentalement.
proefpersoon m. sujet m.
proefplaat f. 1 (monnaie) dénéral m.; (étain)
plaque f. d'essai; 2 (impr.) épreuve f.
proefpredikatie, ...preek f. sermon m. d'épreuve.
proefrit m. course f. d'essai.
proefschot n. coup m. d'essai.
proefschrift n. 1 spécimen m. d'écriture; 2
(scient.) thèse f. doctorale ou de doctorat.
proefslot n. serrure f. de sfireté.
proefspel n. jeu m. d'essai.
proefstation n. station f. d'expérience.
proefsteen m. pierre f. de touche.
proefster f. dégustatrice f.
proefstuk n. preuve f., coup d'essai; (métiers)
chef-d'oeuvre m.
proeftijd m. stage, (relig.) noviciat m.
proeftuin m., ...veld n. jardin, champ m. d'ex-j
proefwerk n. T épreuve f. [périence.
proefwijn m. échantillon m. de vin.
proefzending f. envoi m. à l'essai.
proefzilver n. argent m. au titre.
proesten v. intr. 1 éternuer ; (animaux) s'ébrouer;
2 (rire) pouffer.
proeve f. = proef.
proeven v. tr. 1 gouter, déguster; laten —faire
gofter, faire sentir; daaruit proeft men à cela on
recónnaït; 2 examiner, faire l'essai de; 3 (métaux)
essayer; 4 (impr.) tirer une épreuve de;
5 (relig. & bible) éprouver; 6 n. dégustation f.,
essai m.
proever m. (mos) dégustateur m.
profaan adj. (...aner, cst) profane.
profeet m. (...eten) 1 prophète m.; een -- die
brood eet pas plus prophète que moi; geen —
wordt geëerd in zijn land nul n'est prophète en
son pays; 2 (boulanger) —je miche f.
profes n. (couvent) profession f.
professen v. tr. recevoir les viceux de; geprofest
worden prononcer ses viceux.
professor — 445 — proza
professor m. ( (s & ... oren) professeur m.
professoraal 1 adj. professoral; -- kwartiertje
quart m. d'heure académique; 2 adv. professoralement,
en professeur.
proteteeren v. tr. prophétiser.
profetes f. ( c'sen) prophétesse f.
profetje f. ( ën) prophétie f.
profetisch 1 adj. prophétique; 2 adv. prophétiquement,
en prophète.
proficiat 1. interj. mes ou nos félicitations; 2 n.
félicitations f. pl.
profiel n. profil m.; in -- de profil.
profijt n. profit m.; om zijn — par intérét.
profijtelijk, profijtig 1 adj. avantageux, profitable;
2 adv. avantageusement.
profijter(tje) n. ( xs) binet m.
project n. projet m.
projecteren v. tr. projeter.
proletariër m. (c"s) prolétaire m.
promotie f. promotion f.; (unie.) doctorat m.
promoveeren 1 v. tr. conférer le grade de docteur
d; 2 v. intr. être promu au grade de docteur.
prompt 1 adj. prompt; soigné, expéditif;
(payement) comptant; 2 exact; 3 adv. promptement,
exactement.
promptheid f. 1 promptitude; 2 exactitude f.
pronk m. 1 parure f.; ornement in.; 't is een —je
eest un bijou, c'est une perle; 2 faste m., ostentation
f.; te -- stellen exposer ; te — staan êtreg
pronkappel m. citrouille f. [exposé.
pronkbok m. gazelle f. sautante ou d bourse.
pronkboon f. haricot m. d'Espagne, faséole f.;
pronkdegen m. épée f. de cour. [rouge.
pronkdeken f. courte-pointe f.
pronken v. intr. 1 faire parade (de), faire montre
(de), étaler; 2 se parer de.
pronker(d) m. (vos) fastueux; fat; chicard m.
pronkerig 1 adj. fastueux, vain; 2 adv. avecf
pronkerij f. parade f. [vanité.
pronkgraf n. mausolée m.
pronkjuweel n. 1 joyau m. de prix; 2 (fig.) perlef.
pronkkamer f. salon m.
pronkkast f. buffet m.
pronklelie f. glorieuse f.
pronknaald f. obélisque m.
pronknaam m. titre m.
pronkpaard n. cheval de parade, palefroi m.
pronkster f. femme f. fastueuse.
pronkstuk n. 1 pièce f. de parade ou de luxe;
2 (fig.) ornement, modèle m.
pronkwerk n. ornement m.
pronkziekte, ... zucht f. amour m. du faste, rage
f. de paraftre. [pour le faste.
pronkziek, ... zuchtig adj. fastueux, passionnél
prooi f. proie f.; ten — aan en proie d; een —f
proosdij f. prévóté f. [van la proie de.
proost m. prévót m.
prop f. ('pen, c'je) 1 (fermer) bouchon; (arrèter)
tampon m.; 2 (papier) boule(tte) f.;(charge)
bourre; (canonnière) balie f.; (bouche) Millon
m.; (engraisser) pdton m.; 3 (mur ou planche)
cheville, (mar.) épite f.; 4 —je petit verre m.,
goutte f.; 5 een — in de keel un étranglement ou
nceud m. dans la gorge; 6 (fig.) (personne) boute
f., boulet m.,. boulette f.; 7 (fig.) op de —pen
komen arriver à la barre, se présenter.
peopaedeusis, ...deutlok f. propédeutique f.
própeedeutisch adj. propédeutique.
propaganderen v. intr. faire de la propagande..
proper 1 adj. propre; 2 adv. proprement.
propertjes adv. proprement.
proponeeren v. tr. proposer.
proponent m. proposant, candidat m.
proppen v. tr. 1 bourrer (de), fourrer (dans);
—d vol bondé, comble; 2 (volaille) err.pdter.
proppenschieter m. canonnière f.
propvol adj. bondé, comble.
proseliet m. prosélyte m.
proselietenmakerij f. prosélylisme in. [vótre.
prosit interj. à vos souhaits, (en buvant) d la;
prospect n. 1 perspective f.; 2 élévation f., plan m.
vertical extérieur.
protest n. protestation f.; (comm.) protét m.; —
aanteekenen protester.
protestant m. protestant m.
protestantendom n. protestantisme m.
protestantsch adj. protestant.
Proteus m. 1 Protée; 2 (zoo.) p— protée m.
prouveeren v. tr. proever; — voor plaider pour.
prove f. prébende f.
provenier m. prébendier m.
proveniershuis n. hospice ni. ae prébendiers.
proviand f. provisions, vivres f. p1.
proviandeeren v. tr. approvisionner, ravitailler.
proviandeering, f. approvisionnement, ravitaillement
m.
proviandhuis n. manutention t.
proviandmeester m. munitionnaire, intendant m.
proviandschip n. vaisseau m. ravitailleur.
proviandwagen m. fourgon m. á vivres.
provinciaal 1 adj. & m. provincial adj. & m.;
2 adv. provincialement, en provincial.
provincie f. ( 'os & ... iën) province f.
provinciehout n. bois de Provence, fustet m.
provincieman m. provincial m.
provincieroos f. rose f. de Provins.
provisie f. ( /Ds & ... iën) 1 provision f.; 2 (payement)
avance f., acompte m.; (comm.) commis-,
sion f.; bij — d l'avanee, provisoirement.
provisiekamer, ... kast 1. garde-manger m.
provisiekelder m. cellier m.
provisioneel 1 adj. provisoire; (jur.) provisionnel;
2 ,adv. provisoirement.
provoceeren v. tr. provoquer.
provoost 1 m. prévót m.; 2 f. salie t. de police.
Proza n. & f. prose f.
prozaïsch — 444 — puist (acht)ig
prozaisch 1 adj. prosaique; 2 adv. prosaïquement.
[prosateur m.
prozaïst, prozaschrijver m., ...schrijfster f.1
prozamensch m. homme m. prosaique.
prozastijl m. (style m. de la) prose f.
pruik f. T perruque f.
pruikebol m. 1 tête f. d perruque; 2 (fig.) perruque,
tignasse f.
pruikenmaker, ...smid m. perruquier m.
pruiken v. intr. porter perruque.
pruikenstijl m. genre m. rococo.
pruik(er)ig adj. perruque, rococo.
pruikerigheid f. rococo m.
pruilemullen v. intr. insép., pruilen v. intr bouder,
faire la moue.
pruiler in. (c's) boudeur m.
pruiIeri f. bouderie f.
pruíihoek m. coin m. des boudeurs.
pruilmond m. 1 bouche f. boudeuse; 2 boudeur
M., ...euse f.
pruilster f. boudeuse f.
pruim f. 1 prune f.; gedroogde -- pruneau m.;
hoe smaakt u die —? que dites-vous de cette
pilule? 2 (tabac) chique f.; 3 comme f. d'argent;
--en hebben avoir des quibus. En compos.
aux prunes.
pruim(eboom) m. prunier m.
prul medgnt f. pruneau m., prune f. d' Agen.
pruimelaar m. prunier m.
pruimen v. tr. & intr. 1 chiquer; 2 manger, boulotter;
3 bouder.
pruimenmoes n. prunelée f.
pruimer m. (c$) chiqueur m.
pruimtabak f. tabac m. d chiquer.
Pruis m. Prussien m.
Prulsen n. la Prusse f.
Pruisisch adj. 1 prussien ; -- blauw bleu de
Prusse; — zuur acide prussique; 2 de travers, en
déroute.
prul f. (colen, 'letje) bagatelle, camelotte f.;
chiffon m.; een — van een boek un livre de rien,
un torchon m.; een — van een man une toque;
—len verkoopen servir des blagues f. pl.
pruldichter m. rimailleur m.
prullenboel m.,...goed n. 1 chiffons m. pl.; 2 niaiseries
f. pl.
prullenhok n., ...kamer, ...kas(t) f. débarras m.,
(hambre, armoire f. aux chiffons. [...ière f.
prullenkooper m., ...koopster f. fripier m.,t
prullenkraam f. échoppe f. de chosessans valeur.
prullenmand f. panier m. (aux chiffons).
prul(le)werk n. bousillage in.
prullig adj. misérable, sans valeur.
prulpoëet m. poétereau m.
prulschrift n. bagatelle, bétise f.
prulschrijver m. écrivailleur m.
prumgi, prungi f. (colen) pruneau m. de Brignoles,
brignole f.
Pruntui n. Porentrut m.
1. prut f. 1 lalt caillé m., caillebotte f.; 2 marc m.
(de café, d'huile etc.); 3 purée f.
2. prut adj. 1 caillé; 2 (fig.) pur, en ordre;;
pruts(el)en v. intr. tripoter. [(lieu) ster.
prutser m. tripoteur m.
prutserll f., prutswerk n. bousillage m.
pruttelaar m., ooster f. grogneur, radoteur m.,
...euse f.
1. pruttelen v. intr. (cuis.) mijoter.
2. pruttelen v. intr. grogner, radoter.
pruttelig adj. grogneur, grincheux.
psalm m. psaume m.
psalmberijmer m. iraducteur m. en vers des
psaumes. [mes.
psal mberli ming f. Iraduction f. rimée des psau-=
psalmboek n. psautier in.
psalmdichter m. psalmiste m.
psalmgezang n. psalmodie f.
psalter n. (cos) 1 psautier; 2 (instrum.) psaltérion
m.
pseudo. En compos. pseudo-, faux.
Ptolomeus m. Ptolémée m.
pst ! interj . ps(it)t 1(chut) !
publiceeren v. tr. publier.
publiek 1 adj. & n. public adj. & m.; in 't — en
public; 2 adv. publiquement.
pudding etc. = podding etc.
puf f. 1 envie f., plaisir m.; 2 bluff m.
puffen v. intr. 1. souffler; 2 faire des renvois;
3 bluffer, se vanter.
puid m. grenouille f.
pui(e) f. i façade f.; 2 perron m.; 3 vitrine f.
puier(en) = peur(en).
1. puik 1 adj. excellent, exquis; 2 adv. excel-3
2. puik n. fleur, élite f. [lemment.
pulkdichter m. poète m. d'élite.
puikjuweel n. joyau m. d'élite; (fig.) perle f.
pulkschilder m. peintre m. d'élite.
puikstuk, ...werk n. chef-d'oeuvre m.
puilader f. varice f.
puiladerig adj. variqueux.
puilen v. intr. s'enfler, se gonfler; -- uit saillir
de, sortir de.
puimsteen m. pierre f. ponce.
puin n. décombres m. pi.; met — ophoogen
rehausser avec des briquaillons; in ---- en ruines;
onder het -- sous les ruines.
puingesteente n. briquaillons m. pi.
puinhoop m. 1 monoeau m. de décombres; 2 ruines
f. pl.
puinkar f. tombereau m.
puisjesvangen n. jeu m. de tirer les sonnettes.
puist f. 1 bouton m.; pustule f.; 2 (fig.) nabot m.;
3 een --je vangen tirer les sonnettes, (fig.)
essuyer un refus ; 4 een -- hebben van avoir une
antipathie de ou contre; 5 (restaur.) páté m.
puist(acht)ig adj. pustuleux, bourgeonné.
pu.ist(acht)igheid -- 445 -- pyramidaal
putst(acht)igheid f. état m. pustuleux, boutons
m. p1. [(poiss.) lotte f.
puit m. 1 grenouille f.; 2 (paysati) crapaud m. 3j
pukkel etc. = peukel etc.
pul f. ( cAen, teletje) 1 cruchon m.; 2 (enfants)
biberonm.; 3 (ornem.) potiche f.; 4(fig.)bidon m.
pulken v. tr. & intr. gratter.
pullebroer m. biberon m.
pullen v. intr. lamper.
pulp f. pulpe f.
pulver n. poudre f.
pummel in. lourdaud, rustre m.
punch f. punch m. En.compos. à punch.
punctgtie f. ( .s & ...tiën) 1 projet m.; 2 ponctuation
f.
punete@ren V. tr. pointer.
punctie f. ponction f. [ment.
punctueel 1 adj. ponstuel , 2 adv. ponctuelle-l_
punctum n. point m.; daarmee - un point, c'est
tout. [(typo.) pointure f.
punctgur f. (... uren) pigfre; (méd.) ponction ;
Puniér m. («s) Carthaginois m.
Punisch adj. punique.
1. punt f. (extrémité) pointe f.; voor de -
eischen provoquer d l'épée; hij zuigt er een -
aan ii trafne en longueur; hij mag er een - aan
zuigen qu'il essaye den faire autant.
2. punt f. (gramm. & mus.) point m.; dubbel(e)
- deux points; Hebreeuwsch zonder -en
lezen lire l'hébreu sans le secours des points
(-voyelles).
3. punt n. (dessin, mathém., jeu, endroit,
partie, moment) point m.; tot een zeker --
jusqu'à un certain point; het eigenlijke - te
fait; op het - om sur le point de; tot in de
-jes jusque dans les moindres détails; hij is in
de -jes il est frès soigneux de sa personne; het
is in de -jes c'est soigné jusque dans les détails ;
thee met witte -jes thé m. faible.
puntachtig adj. (plus ou moins) pointu.
puntbaard m. barbe f. en pointe.
puntbeitel m. burin m. [pointe.
puntboor f. 1 broche pointue f.; 2 forel en. ent
puntdicht n. épigramme m.
puntdlchter m. épigrammatiste m.
puntdiertje n. monade f.
puntdraad (matière) n., (obiet) m. fit m. de fer
barbelé.
puntgqren v. tr. pointer; (dessin) pointiller.
punteermanier f. pointillé m.
punten v. tr. rendre pointu; aiguiser; (crayon)
tailler.
punthamer m. marteau m ci panne.
punthoed m. chapeau m. pointu ou d cornes.
puntig 1 adj. pointu; 2 (fig.) piquant; 3 spirituel
; 4 ponctuel; 5 soigneux: bien soigné; 6 adv.
en pointe; d'une manière piquante ou spirituelle;
avec grand soin.
puntigheid f. 1 pointe f.; 2 piquant ; 3 esprit m.;
4 ponctualité f.; 5 grand soin m.
puntkogei m. boulet m. pointu.
puntkoraal n. millépore f.
puntrede f. apopht(h)egme m.
puntsgewijs, ...swijze, adv. par points, par
articles. [punctuur.
puntuur f. (...uren) (irnpr.) pointuref. V. aussit
pupil (cIen) 1 m. & f. pupille m. &. f. ; 2 t.
(mi]) pupille f.
purgatie f. ( vis & ...iën) purgation, (fam.)»
purgeerboon f. fève f. de mer. [purge f.
purggerdrank.ni. potion f. purgative, purgatif rn.
purgeeren v. tr. & intr. purger.
purgggrend adj. purgatif.
purgeermiddel n. purgatif m.
purgggrpit f. pilule f. purgative.
purgeerpoeder, ...poeier n. poudre f. purgative.
puritein m., csch adj. puritain m. & adj.
purper n. & adj. pourpre f. (teinte, qqfois m.)»
1. purperen adj. de pourpre. [ & adj.
2. purperen v. tr. teindre en pourpre.
purperglans, ...gloed m. éclat m. de la pourpre.
purperhoen n. sultane f.
purperkleed n. habit m. de pourpre, pourpre f.
purperkleur f. pourpre m.
purperkleurig adj. pourpre.
purperkoorts f. fièvre pourprée, scarlatine f.
purperrood adj. & n. rouge pourpre adj. & m.
purperschelp f. pourpre m.
purperslek f. pourprier m.
purperverf f., ...vervig adj. pourpre. f. & adj.
purperzuur n. acide m. purpurique.
put m. (cten,^je) 1 (terre) puits m.; - en
galg (hist.) droit de veie et de mort ; in een -
zitten être dans le pétrin ; 2 cavité, creux - m.;
(menton, joue) fosselte f.; (pomme de terre)j;
putboor f. sonde f. [ceil M.
putdelver, ...graver m. puisatier m.
puthaak m. crochet m.; over den - trouweg
se manier de la main gauche.
putoor m. ( c.Qren) 1 buien; 2 putois m.
putrand ni. margelle f.
putruimer m. vidangeur m.
puts f. 1 (mar.) seau m., seille f.; 2 (pantalon)
poche f.; 3 cruche, jarre f.
putsen v. tr. puiser.
putten v. tr. 1 puiser; uit de bron - puiser d ta
source ou fontaine; -- uit (en gén.) puiser dans;
2 enfouir.
putter m. 1 puiseur; 2 (ois.) chardonneret m.
1. putting f. puisage m.
2. putting f. ( mos) (mar.) 1 chaïne f. de hauban,
2 gambe f. de hauban.
puur 1 adj. (c der, sst) per; 2 adv. purement;
3 tout à fait; 4 uniquement.
puzzie f. casse-téte m. [dalement.
pyramidaul 1 adj. pyramidal; 2 adv. pyrami-t
— 446 — raaf
gf.qm.
quadraat n. (...aten) 1 carré m.; 2 (typo.)
cadratin; (mus.) bécarre m.
quadrant n. quart m. de cercie.
quadr(at)eeren V. tr. & intr. 1 (math.) mettre
au carré; 2 équarrir; 3 (faire) cadrer.
quadrille f. ( cos) T quadrille m.
quadrillegren v. tr. & intr. 1 quadriller; 2
danser le quadrille; (jeu) jouer au quadrille.
quadrillioen n. septillion m.
quadr2ne m. & f. quarteron m., —ne f.
quaestie f. (oos & ... iën) question f. V. kwestie.
quaestieus adj. 1 douteux; 2 en question.
quaestor m. (...oren) questeur m.
quaestuur' f. questure f.
quagga m. (co's) cheval du Cap, couag(g)a m.
qualifi(c)eeren v. tr. qualifier.
quart 1 n. quart m.; 2 f. (jeu, mus., escrime)
quarte f.
quarteeren v. tr. inquarter.
quartet n. (ten) quatuor ni.
quarto n. in-quarto.
quasi adv. 1 quasi, presque; 2censément; een —
contract un semblant de contrat; — schrijven,
slapen faire semblant d'écrire, de dormir.
quatertemper m. ( cos) quatre-temps m. p1.
Quijgte m. : Don — Don Quichot(t)e m.
quintet n. ( aten) quintette m.
quintillioen n. nonillon m.
Quintinus m. Quentin m.
quintsnaar f. chanterelle'f. [Curce m.
Quintus m. Quintus m.; — Curtius Quinte-j
quisqutiiën f. pl. fatras, bric-à-brat m.
quitantie f. ( mos & ... iën) quittance f.
quiteeren v. tr. 1 acquitter; 2 quitter, aban-?
quitte adj. quitte. [donner.
quodlibet n. ( cs) 1 quolibet m., raillerie; 2 olla
podrida, macédoine f.
quota (' 's), quote f. quote-part f. [marquer.
quoteeren v. tr. 1 partager, répartir; 2 coter,j
quotisgtie f. (xs & ... iën) cotisation f.
quotiseeren v. tr. cotiser.
quotum n. ( cos) quote-part 1.
Quo sladis (= ou vas-tu?) Quo Vadis.
r:1
r f. r f. (si on pron. erre), m. (si on pron. re).
ra f. (raas) vergue f.; blinde — vergue de civadière.
raad rn. (raden) T & 1 conseil m.; een — aan-
-nemen écouter un conseil; mijn -- zou wezen d
mon avis; met — en daad en parales et en actes;
Gods -- les desseins de Dieu; te rade gaan bij
ou met consulter; -- schaffen remédier à; —
weten voor avoir remède d ; geen — weten met
ne savoir que faire de; ten einde — à bout de
ressources, en désespoir de cause; goede -- is
duur un bon conseil est difficile à trouver;
komt tijd komt — nouvelles affaires nouveaux
conseils; 2 (assemblée) conseil m.; de Hooge R—
le suprême Conseil; de zaak komt in uien —
l'affaire sera portée devant le conseil; 3 (membre
d'une ass.) conseiller m.; een — van de stad un
conseil communal.
raadgevend adj. consultatif; (avocat) consultant.
raadgever m.,...geefstér f. conseiller m., ...ère f.
raadgeving f. conseil m.
raadhuis n. hótel m. de ville; (petites loc.) maison
f. communale; (France) mairie f.
raadkamer f. chambre f. du conseii.
raadpensionaris m. grand-pensionnaire m.
raadplegen v. tr. insép. consulter; — over délibérer
sur; — met délibérer avec, consulter.
raadpleging f. consultation f.
raadsbesluit n. résolution f., arrêt m.
raadsel n. ( cs & ' en) énigme f.; in —en spreken
parler par énigmes; —tje devinette f.
raadselachtig 1 adj. énigmatique; 2 adv. énigmatiquement.
raadselachtigheid f. caractère m. énigmatique.
raadseltaal f. langage m. énigmatique.
raadsheer m. 1 conseiller m.; 2 (échecs) fou m.;
3 (zoo.) pigeon m. capucin.
raadsheerlijk adj. de conseiller.
raadslag m. 1 conseil m.; 2 consultation, délibé-=
raadslid n. conseiller m. [ration f.
raadsman m. (...lieden, ...lui[denj) conseiller;
(jur.) conseil m.
raadstor f. 1 conseillère; 2 devineuse f.
raadvrager m.,... vraagster f. consultant m., —e f.
raativraging f. consultation f.
raadzaam adj. utile, opportun, prudent.
raadzaamheid f. utilité, opportunité f.
raaf f. (raven) T corbeau m.; een witte — un
raafachtig — 447 — raderwerk
merle blanc, un oiseau rare; stelen als een — etre
larron comme une pie.
raafachtig adj. coracien, corvidé.
raafeend f. macreuse f.
raagbol, ...borstel m., ...(s)hoofd n. téte f. de
loup, houssoir m.
raaigras n. ray-grass m.
1. raak 1 f. atteinte f.; op de — au hasard;
2 adj. & adv. touché; dit schot is — ce coup
porte; dit is — ( fig.) c'est tapé; het rake woord
le mot propre. [pharynx m.
2. raak f. (raken) (anat.) gosier , (scient.)1 1
3. raak m. & f. (raken) (outil) 1 roteau ; 2 Tour.
gon m.
raakgooien V. tr. sép. jeter juste, atteindre.
raaklijn f. tangente f.
raakpunt n. point m. de tangence.
raakschieten v. tr. sép. atteindre.
raakschot n. coup m. qui porie.
raakslaan, ...smijten v. tr. sép. toucher;frapper
sérieusement, cogner.
1. raam m. 1 estimation, visée f.; 2 (mouvement)
élan m.; daar is geen — op inutile
d'essayer.
2. raam n. (ramen, -Dpje) 1 (cadre) chássis m.;
(scie) fit m.; (pour tissus) rame f.; (vélo) cadre
m..; 2 (fenétre) croisée, fenétre f.; de ramen
ingooien briser ou enfoncer les vitres.
raamkoord f. & n. corde f. de Eenêtre.
raamlood n. contrepoids m. de fenétre.
raamwerk n. encadrement, cadre m.
raamzaag f. scie f. d débiter.
raap f. (rapen) (légume) navel rn.; (pour l'huile)l
raapakker m. ravière f. [navette f.
raapkalk 1. gobetis m.
raapkoek m. tourteau m.
raapkool f. chou-rave m.
raapland n. ravière f.
raapolie f. huile f. de navette.
raapselderij f. céléri-rave m. [colza m.
raapzaad n. 1 graine f. de navette; 2 (plante)t
raar 1 adj. ( coder, cst) rare; singulier, bizarre,
drdle; een rare vent un dróle de corps; een —
geval un cas bizarre; 2 adv. singulièrement,
drólement; — doen avoir l'air dróle; — opkijken
ouvrir de dróles d'yeux.
raarheid f. rareté; singularité, bizarrerie f.
raasbol m. braillard m.
raasbóllen v. intr. insép. brailler.
raasdonders m. pl, pols chiches, musiciens m. p1.
raaskallen 1 v. intr. insép. - etre en délire, déli.:4
raaskalling f. délire m. [rer; 2 n. délire m.
raat f. (raten) rayon m. de miel.
raband m. raban m.
rabarber f. rhubarbe f.
1. rabat n. (comm.) rabais m., remise f.
2. rabat n. (coten) 1 (au collet) rabat m.;
2 ourlet m.; 3 tour m. (de galerie ou de cheminée
ou de lit) ; 4 (hortic.) plate-bande f.; 5 (voiture)
gouttière f.; 6 (charp.) feuillure f.
rabatijzer n. calfat m. doublé.
rabatrekening f. calcul m. ou règlef. de rabais.
rabattegren v. tr. 1 (comm.) rabattre, faire un
rabais; 2 (charp.) rainer, assembler.
rabaut m. ribaud, vuurien m.
rabauw m. 1 capendu m.; 2 = rabaut.
rabbelaar m., #ooster f. (cs) bredouilleur m.
... euse f.
rabbelarij f. bredouillement m.
rabbelen v. intr. 1 se démener,, lutter; 2 bre.
douiller.
rabbeling f. bredouillement m.
rabbeltaal f. baragouin m.
rabbijn in. rabbin m.
rabbi j nendom n. rabbinisme m.
rabbjjnsch ; rabbinistisch adj. rabbinique.
race f. ( cos) course f.
racen v. intr. courir.
racer m. coureur m.
1. rad 1 adj. ( teder, oost) prompt, agile, vtf;
een —de tong une langue bien pendue; 2 adv.
vite; het gaat hem — af il est adroit, ti es!
expéditif.
rad n. ('[erjen, raadje ou radertje) 1 roue t.,
(machine) rouage m.; een — slaan (jeu) faire la
roue ; het - draaien tourner la roue, faire aller la
machine; tem. een — voor de oogen draaien
éblouir qq., berner qq.; onder het — geraken
glisser ou tomber sous la roue, (fig.) être au bas de
la roue; A 2 cinqfrancs m. pl., roue f. de derrière..
radbeslag n. bandage m.
radbraken v. tr. Insép. 1 rouer; 2 (langue) estropier;
(besogne) gdcher.
raddiertje n. rotateur, rotifère m.
raddigheid f. agilité, vivacité, vitesse f.
raddraaler m. 1 tourneur m.; 2 (fig.) moteur,
meneur m.
radeloos adj. (...loozer, mot) désespéré, perplexe..
radeloosheid f. désespoir m.
raden 1 v. tr. (ried ou raadde, heeft geraden)
deviner, trouver; — naar iets chercher qc.; 2 conseiller,
donner conseil; zich laten — door sufvr e
les conseils de; het_ is u geraden on vous le conseille;
als ik u — mag si j'ai un conseil d vous
donner; zich niet te — weten ne savoir que faire ;
3 n. divination f.; con2eils m. pl. [m.
raden maker m. faiseur de roues, (spéct) charront
raden makerij f. fabrication f.de(s) roues, (spéct)
charronnage m.
rader m. ( mos) 1 conseiller; 2 devineur m.
raderboot f. bateau m. d aubes.
raderbus f. botte f. d'essieu.
raderdiertie n. rotateur, rotifère m.
raderkast) f. tambour m. (des aubes).
radersmeer n. graisse f., vieux oing m.
raderwerk n. rouages m. p1., engrenage m.
radheid — 448 — rampzaligheid
radheid f. agilité, vivacité, vitesse f.; — van tong
volubilité f.
radijs f. (... zen) 1 (en gén.) raphanée f.; 2 (spéct)t
radijsschaaltje n. ravier m. [radis m.
radius m. (cosen, ...lën, ...ii) (anat.) radius;
(math.) rayon m.
radja m. (co's) raja(h) m.
radilj n f. cycloïde f.
radschijf f. roue f. pleine.
radvormig adj. en forme de roue; (bot.) rotiforme;
(zoo.) rotulé.
rafel f. ( cs) éraillure, effilure f.
rafelachtig f. éraillé.
rafeidraad m. fit m. effilé, effilure f.
1. rafelen v. tr. & intr. (s')effiler, (s')érailler,
(s') effilocher.
2. rafelen v. intr. 1 grappiller; 2 jouer aux
dés ; faire rafle, (belg.) faire un cavalier.
1. rafeling f. 1 effilage m.; 2 effilure; charpie f.
2. rafeling f. (mar.) macrée f., mascaret m.
Tafelzijde f. soie f. effilée.
raffelen etc. = rabbelen etc. [raffiné.
raffinade f. 1 raffinerie f., raffinage m.; 2 sucret
raffinaderij f. raffinerie f.
raffinadeur m. (cDs) raffineer m.
raffineeren v. tr. 1 raffiner; 2 (fig.) op iets —
raffiner sur qc., quintessencier qc. ; geraffineerd
raffiné, madré; geraffineerde weelde raffinements
m. pi. de luxe.
rag n. toile f. d'araignée.
ragebol m. tête f. de loup. V. raagbol.
ragen v. tr. enlever les toiles d'araignée.
1. rak n. (co ken) 1 ehemin m. droit, route f.
droite, cours in. d'eau droit; 2 (en gén.) trajet m.
2. rak n. (co ken) (ménage) rdtelier, séchoir m.
V. rek.
3. rak n. (coken) (mar.) racage m.; er is een —
in den wind il y a qc. qui cloche.
rakel m. (os) 1 fourgon, tisonnier in.; D2
rdteau m. [3 ramasser.
rakelen v. tr. 1 rdcler, tisonner; 2 ratisser; j
rakelings adv. tout près, rasibus; — gaan ou
vliegen langs raser, effleurer.
raken v. tr. 1 toucher; onze huizen -- malkaar
nos maisons se touchent ; den grond —
toucher le sol, (mar.) toucher; den grond van
achteren — (mar.) donner un coup de talon;
even - raser, effleurer; licht geraakt susceptible;
dat raakt hem niet cela ne le regarde pas;
hij raakt mij niet fl ne -m'est rien ; 2 arriver d,
atteindre. V. geraken.
1. raket f. ( eten) (bot.) raquette f.
2. raket n. (coten) (jeu) raquette f.
3. raket n. (aten) (feu d'artif.) fusée f. (vo-;
raketbal m. volant m. [eiante).
raketmaker m. raquet,(t)ier m.
raketten V. intr. jouer au volant.
rgketting m. chaise f. de vergue.
raking f. attquchement m.; (géom.) tangence f.
rakker m. ( cs) 1 vaurien, voyou m.; 2 agent m.
de police.
rakkesle(d)e f. 1 bigot; 2 gaburon m.
rakkelalie f. cargue-haut f.
rakketouw n., ...tros m. bdtard m de racage.
rai m. rille m.
ralijk f. (ralingue f. de) têtière f.
rallen v. intr. babiller, jaser.
ram m. (.o men) 1 (zoo. & astron.) bélier m.;
2 lapin mille, bouquin; lièvre mille, rouquet ni.;
3 (fig.) bout m.; 4 (mil.) bélier m.; 5 (mar.)
b(e)lin m.; 6 (mar. de guerre) éperon m.; 7 (pour
enfoncer ou hisser) chèvre f.
rambiok n. b(e)lin m.
ramboersappel, ramborging m. rambour, rembourg
m. [raifort rn.
ramelas, ...at f. (csen, eten) ravef.; zwarte—t
ramen 1 v. intr. (raamde, heeft geraamd) viser;
2 v. tr. deviner, supposer; 3 estimer; évaluer.
ramenas ramelas.
ramenassen v. tr. masser; (fig.) secouer.
raming f. 1 visée; 2 supposition; 3 estimationf.,T
ram mei f. bélier m. [devis m.
rammeien v. tr. enfoncer ou renverser (à coups de
bélier).
rammel m. (cos) 1 hochet in.; 2 mauvais piano,
chaudron m.; 3 carillon m.; 4 (iron.) claquette f.
rammelaar m. ( mos) 1 (zoo.) lapin mille, bouquin;
lièvre m&le, rouquet m.; 2 (bot.) crotalaire
f.; 3 (jouet) hochet m.; 4 (techn.) enveloppe f. en
caoutchouc; 5 (personne) bavard m.; —ster f.
bavarde, claquette f.
rammelappel m. calville m.
rammels(sen) = ramenas(sen).
rammelen v. intr. 1 s'agiter; sonner; faire du
fracas, craquer; — met agiter; hij rammelt van
den honger son estomac gargouille de faim ;
2 bavarder, jaser; 3 (peinture) crier; 4 carillonner;
5 (lièvre, lapin) être en rut.
rammeling f. 1 brult, son m.; fracas m.; 2 babil.
caquet m.; 3 raclée f.; (en paroles) semonce f.
rammelkast f. 1 bouche, claquette f.; 2 mauvais
piano, chaudron m.; 3 vieille patraque, vieille
guimbarde f.
.rammen v. tr. 1 enfoncer (d coups de bélier);
2 (mar.) b(e)liner; A 3 se battre.
rammenas(sen) = ramenas(sen).
rammonitor m. monitor m. d éperon.
rampaard n. affát m. (d roulettes).
ramponeeren v. tr. abimer, détruire.
rampspoed m. infortune f., malheur m.
rampspoedig 1 adj. infortuné, malheureux,
désastreux; 2 adv. désastreusement.
rampzalig 1 adj. misérable; funeste, calamit.eux;
2 adv. misérablement.
rampzaligheid f. misère, calamité f.; eeuwige
malheur éternel.
ramschip — 449 — rassenvermenging
ramschip n. vaisseau m. à éperon.
ramshoofd n. 1 téte f. de bélier; 2 (cheval m. n)
téte f. busquée.
ramstorenschip n. monitor m. ü éperon.
rand m. T & 1 bord m.; op den — van het verderf
au bord de l'abïme; 2 (relevé) rebord;
(retourthé) ourlet ; (oblique) biseau m.; 3 (voute)
imposte f.; (dessus de porte, de fenétre) linteau
m.; (puits) margelle f.; (page) marge f.; (hortic.)
bordure f.; (astron., math.) limbe m.; (paté)
bande f.; (bouteille, vase) collet m.; (plaie) lèvre f.;
(monnaie) bord m., tranche f.; 4 (mar.) (mát)
ton, chouquet m.; (hune) guérite f.
randen v. tr. 1 faire un bord d, border; 2 (paté)
dresser; (monnaie) créneler, carneler.
raiidglosse f. glose f. marginale.
randnoot f. note f. marginale.
randschrift n. 1 écriture marginale; 2 (monnaie)
légende f.
randsteen m. morgelle f.
randversieri ng, f. 1 encadrement m.; 2 (monnaie)
cordon m.; (typo.) vignette f.
rang m. T rang m.; op zijn — stellen traiter selon
son rang, (mauv. part) mettre à sa place.
rangeerdienst m. manoeuvre f.
ranggeren v. tr. ranger; (train) manceuvrer.
rangeerlocomotief, ...machine f. locomotive f. du
service de gare.
rangeerspoor n. voie f. de service.
ranggetal n. (norn de nombre) ordinal m.
rangnummer n. numéro m. d'ordre.
rangorde f. ordre m. (hiérarchique).
rangregeling f. 1 hiérarchie f.; 2 (jur.) collocation
f., classement m.
rangschikken v. tr. insép. T ranger, classer.
rangschikkend adj. (gramm.) ordinal.
rangschikking f. 1 rangement m.; 2 classification
f.; 3 hiérarchie f.
rangstrijd m. dispute f. sur la préséance.
rangzucht f. ambition f. (d'occuper un rang
élevé) . [ambitieux.
rangzuchtig adj. qui ambifionne un rang élevé,1
1. rank f. ruse; honger zoekt —en la misère est
ingénieuse.
2. rank f. 1 (pour s'attacher) vrille f.; 2 tige f.;
(vigne) sarment m.; 3 grappe; glane f.; 4 (sur
tissus) ramage m.
3. rank adj. 1 élancé,svelie; (trop) grPle, menu;
2 (cheval) effilé; (navire) jatoux, faible de c61é
3 (fig.) frèle.
ranken 1 v. intr. pousser avec des vrilles;
grimper ; 2 v. tr. attache,-.
rankgebguwd adj.. fréle.
rankheid f. gracilité, svettcsse f.
ranonkel f. (ys) renoncule f.
rangnkelbol ni. griffe nu patte t. de renoncule.
rans adj. (oer, yt) rance; — worden ranci'r;
-- ruiken sentir le ranci.
ransel m.( «s) 1 (mii.) (havre)sar m.; met den —
op den rug sac au dos ; 2 (écol.) giberne f.; 8
(fig.) panse, bedaine f.; 4 (fig.) dos, casaquin m.;
op zijn — geven tanner le casaquin à; 5 raclée,
volée f.
ranselen i v. tr. rosser; 2 n. raclée f.
ransheid f. raricidité f.
ransig(held) =rans(heid).
1. rantsgen n. (prix) rancon m.
2. rantsoen n. (vivres) ration f.; op half --
stellen mettre d la demi-ration, (fig.) mettre à la
portion congrue.
I. rantsoeneeren v. tr. 1 (payer) racheter,.
payer la rancon de; 2 (faire payer, exiger) ran-
Gonner.
2. rantsoenggren v.tr. (vivres) mettre à la ration.
rantsognhout n. e(s)tain.m., cornière f.
1. rap 1 adj. (coper, cost) rapide, agile, alerte;
2 malin ; 3 adv. rapidement, vile; avec malice. .
2. rap f. gale, rogne f.; Jan R— en zijn maat la
racaille ei La canaille.
rapalje n. racaille f.
rapen v. tr. (raapte. heeft grapt) 1 ramasser;
2 amasser, recueillir.
rapheid f. rapidité, agilité f.
rapier n. rapière f.
raponsje n. raiponce f.
rapp(er)ig adj. galeux, rogneux.
rapportegren v. tr. rapporter; (spéct) faire unt
rapun(t)sel n. raiponce f. [rapport.
rarekiek m. bofte f. d'optique, diorama m.
rarigheid f. (... heden) singularité, curiosité t.
rariteit f. curiosité f.
rariteltenkamer f. cabinet m. de curiosités.
1. ras n. (tissu) ras m.
2. ras n. (mar.) tournant d'eau, gouffre m.,
(spéct) ras, raz m.
3. ras n. ( misen) 1 race f.; een paard van zuiver
— un cheval de race (pure), un (chet'al de)
pur song m.; 2 (mauv. part.) race, engeance f.
4. ras adv. vice, promptement.
rasch adj. (rasscher, meest —) rapide, prompt,
expéditif.
rasch,heid f. vitesse, promptitude f.
raschip n. bdtiment m. d voiles carrées.
rasggrbatterij f. batterie f. rasante.
ras5eren,, v. tr. raser.
rasp f. rupe f.; (chir.) rugine f.
raspaard n. cheval ni. bonne race.
raspen 1 v. tr. rdper; (pain) chapeler; met geraspt
brood au gratin; 2 n. rdpage m.
rasphuis n. maison f_ de force.
rasphuisboef m. forfat m.
rasping f. rdpage m.
raspvfjl f. rdpe f.
raspzaag f. scie f. double.
rassenhaat, ...strijd m. haine, luttel. de races.
rassenvermenging f. rntlange m. de races.
]rastering — 450 — recht
Lastering f., ...werk n. lattis, grillage, ouvrage
m. à claire voie.
rat f. (aten, cotje) 1 rat m.; 2 (fig.) slimme ou
sluwe — roublard m•; een vreemde — un aventurier
m•; een ouwe — in de val un vieux
routier refait; er logpen ou zitten —ten op het
dak les murs ont des oreilles; de —ten zitten er
In c'est rongé par les rats, c'est ruiné.
1. ratel m. ( cos) 1 (instrum.) crécelle f.; (moulin)
claquet m.; 2 (fig.) claquette f.
2. ratel f. ( cs) (bot.) croquette f.
ratelaar m. ( cs) 1 (plante) croquette f.; 2 (arbre)
tremble m.; 3 bavard, jaseur m.
ratelen v. tr. 1 sonner la crécelle; 2 faire du
fracas, craquer; 3 bavarder, jaser, jacasser.
ratelman m. veilleur m. de nuit.
ratelpopulier m. tremble m.
ratelslang f. serpent m. d sonnettes.
ra`ln n. ratine f.
ratijnen adj. de ratine.
rationaal 1 adj. rationnel; 2 n. rational m.; 3
adv. rationnellement.
ratjetoe f. ratatouille f. [(de).
rato n. quote-part f.; naar — (van) au proratat
natouw n. corde f. de vergue.
rattengift) n. mort f. aux rats, arsenic m.
rattenklem, ...knip f. traquenard m.
rattenkruit n. mort f. aux rats, arsenic m.
Rattenstad f. Ratopolis f.
rattenval f. ratière f. [ratier m.
rattenvanger m. 1 chasseur de rats; 2 (chien)&
rattenvergif(t) n. = rattengif(t).
rattestaart m. T queue f. de rat; (cependant,
time) queue-de-rat f.
rauw 1 adj. ( cer, cst) (pas cuit) cru ; 2 .(sans
peau) écorché, vif; 3 (voix) rauque; 4 (fig.) cru,
mal digéré; 5 adv. crulment; rudement.
rauwachtigheid f. crudité f.
rauw(ig)heid f. 1 crudité f. ; 2 (voix) enrouement
m.
rave, raven. En compos. de corbeau.
ravebek m. 1 bec de corbeau m.; 2 (outil) bec m.
de corbin; 3 (chir.) bec-de-corbeau m. ; 4 (anat.)
apophyse f. coracoïde.
ravelijn n. ravelin m., demi-lune f.
ravenaard m. (fig.) caractère m. dénaturé.
ravenaas n. T charogne f.
ravenzwart adj. noir comme un corbeau., d'un
noir de corbeau.
ravin n. ravin m..
ravotten v. intr. 1 faire du tintamarre; 2 fold-
Irer, s'ébattre, être turbulent.
ravgtter m., ...ster f. ( cs) personne f. turbulente
ou remuante.
ravotteril f. foldtrerie; turbulente f.; ébats m. p1.
razeil n. voile f. carrée.
razen v. intr. (raasde, heeft geraasd) 1 faire du
bruit ou du boucan ou du vacarme; (vent) faire
rage; (eau bouillante) chanter_;.. 2 être furieux,
être enragé, enrager; —en schreeuwen tempêter.
razend 1 adj. furieux, furibond; enragé; hij is —
il enrage; 't is om — te worden c'est enrageant;
— maken faire enrager; —e honger faim enragée;
—e tandpijn rage de dents; een —e tin
enragé, un énergumène; 2 adv. furieusement,
excessivement.
razer(n)ij f. 1 fureur, rage f.; 2 (myth.) furie f.
raziln f. 1 raisin m. sec; kleine -- raisin m.
de corinthe, corinthe f.; 2 dartre f.
razilnenbrood n. pain m. aux raisins secs ou
aux corinthes.
re f. ('o's) ré m.
reaal m. (...alen) (monnaie) réal m., réale f.
reaggeren v. intr. réagir.
reageermiddel n. réactif m.
rebel m. (c'Ien) rebelle m.
rebelleeren v. intr. se rebeller, se révolter.
rebellie f. rebellion, révolte f.
rebellig, rebelsch 1 adj. rebelle; 2 adv. en rebelle.
rebelligheid f. rebellion, révolte f.
recensent m. critique m.
recenseeren v. tr. critiquer, rendre compte de,
faire un compte rendu de.
recensie f. compte m. rendu, critique f.
recepis n. ( 'sen) récépissé, recu m.
recept n. recette f.; (méd.) ordonnance f.
recepteeren v. intr. (méd.) prescrire; (pharm.)
préparer.
receptaerkunst f. art m. pharmaceutique.
receptie f. réception f.; — houden recevoir.
receptuur f. 1 recette; 2 préparation f. des ordonnances.
reces n. 1 compromis; 2 (dettes) arriéré m.;
3 (parlement) vacances f. pl.
recherche f. police secrète, sáreté f.
rechercheur m. agent de la sfreté; (mauv. part)
mouchard m.
1. recht adj. l droit; —e hoekangledroit; de—e
weg le droit chemin; de —ste weg le chemin le
plus droit ou le plus direct; — en slecht
simpte et bon; 2 (réel) vrai, juste, bon; de —e
manier la vraie ou la bonne manière; de —e
sleutel la bonne clef; het —e kantoor (fig.) la
bonne adresse; op de —e plaats d la bonne place ;
de —e beteekenis le vrai sens; de —e weg le
bon chemin; het —e woord le vrai mot, le mot
propre; te —er tijde au bon moment, à propos;
een —e vreugd une véritable foie; hij is daar de
—e man voor il est t'homme pour cela; is de —e
man op de —e plaats cst bien l'homme à sa
(vraie) place; het — hebben ne pas se tromper;
3 de —e kant ou zijde l'endroit m.; 4 juste, légitime;
—e maat juste mesure; — en billijk
juste ei équitable.
2. recht adv. 1 droit; tout droit; sans détours;
— over het pfle4n gaan traverser bul droit la
recht - 451 - rechtsom
place;- door zee gaan (fig.) agir sans détours;
-afgaan ou afkomen op se dirigertout droit sur;
- in zijn schoenen gaan marcher droit; - op
den man af tout droit au but ; - en slecht tout
bonnement; 2 tout juste, bien; niet - weten ne
pas bien savoir; - tegenover tout juste vis-à-vis;
niet - wel pas tout à fait bien; - van pas juste
d propos; niet - bij zijn verstand zijn ne pas
avoir tous ses esprits; 3 (avec un adj.) vraiment.
3. recht n. 1 (ce qui est juste; les lois) droit m.;
- om te jagen droit de chasse ; het geschreven -
le droit écrii; in de -en studeeren étudier le
droit; student in de -en étudiant en droit; -
hebben óp avoir droit a, avoir des titres à;
bezit geldt voor - possession vaut titre; strijdig
met alle - en rede contraire d tout droit et à
toute raison; met -, te - d bon droit, avec
raison ; te- komen arriver (d son but) ; geweld
gaat boven - la force prime le droit; 2
(tribunal) justice f.; - doen (absolt) faire
justice; in -e(n) en justice; in -en verschijnen
ester en justice; 3 (taxe) droit m.; de -en op de
tabak les droits sur le tabac; 4 (égl.) derniers
saci`ements m. pl.; zijn (laatste) -en geven,
ontvangen administrer, être administré.
rechtbank f. 1 tribunal m.- voor de - en justice;
Mijnheer de - (pop.) Monsieur le juge; 2
(cuis.) dressoir m., servante f.
rechtbuigen v. tr. sép. redresser.
rechtdag m. jour m. d'audience.
rechtdoor adv. direct(ement) .
vechtdraad n. bougran m.
rechtdraads adv. de droit fit.
rechten v. tr. & intr. 1 (tombé) dresser; (pas
droit) redresser; 2 juger; - met plaider contre;
3 exécuter.
rechtens adv. de (plein) droit.
1. rechter m. (cs & c'en) juge m.; - ter
instructie juge d'instruction; R-en (bible)
livre,m. des Juges.
2. rechter adj . droit ; ( hérald.) dextre. En compos.
droit : rechter(achter)been jambe droite (de
derrière) etc.
rechterambt n. fonctions f. p1. judiciaires,
magistrature f.
rechterhand f. 1 main f. droite; hij is zijn -
il est son bras droit; 2 (cóté) droite f.; aan mijn -
d ma droite'; hij zit aan de - zijns Vaders il=est
assis à la droite de Dieu le Père.
rechterlijk 1 adj. dejuge; de justice; judiciaire;
2 adv. judiciairement.
rechtersambt, rechterschap n. = rechterambt.
rechterstoel m. 1 siègem. (dejuge) ; 2 tribunal m.;
voor den - devant le tribunal.
rechterzijde f. 1 cdté droit m., droite f.; aan mijn
- d ma droite; .2 (polit.) droite f.; lid van de -
droitier m.; 3 (papier, tissu, monnaie) endroit m.
reehtevo_ort adv. 1 tout droit, directement ; 2
continuellement; 3 immédiatement, directement.
rechtgeigpvig adj. orthodoxe f.
reehtgeloovigheid f. orthodoxie.
rechthebbende m. & f. ayant droit m.
rechtheid f. rectitude f.
rechthoek m. rectangle m.
rechthoekig 1 adj. rectangulaire, (triangle)
rectangle; 2 adv. rectangulairement.
rechthuis n. tribunal m.
rechtigen v. tr. autoriser.
rechtkamer f. salle f. du tribunal.
rechtkanten v. tr. insép. équarrir.
rechtkloppen v. tr. sép. redresser.
rechtlijnig adj. en ligne droite, rectiligne.
rechtmaken v. tr. sép. redresser.
rechtmatig 1 adj. légal; 2 légitime, équitable;
3 adv. légalement ; légitiment, comme de juste.
rechtmatigheid f. 1 légalité; 2 légitimité f.
recht matigli j k adv. légitimement, comme de juste.
rechtop adv. droit, debout.
rechtopstaand adj. (dressé) debout, vertical ;
(cheveux) hérissé.
rechtover adv. en face (de), vis-à-vis (de).
rechts adv. à droite; - houden, afsteken tenir,
prendre la droite.
rechtsaf adv. par la droite.
rechtsban m. juridiction f.
rechtsbedeeling f. administration f. de la justice.
rechtsbevoegdheid f. compétence f.
rechtsbode m. huissier m.
rechtsch adj. 1 (situation) à droire; 2 (main)
droitier; - en linksch zijn être ambidextre.
rechtschapen 1 adj. loyal, orobe, honnéte, brave;
2 adv. ioyalement.
rechtschapenheid f. loyauté, probité, honnéteté f.
rechtscollege n. juridiciion f.
rechtsdwang m. contrainte f.
rechtsgebied n. juridiction f., ressort m.
rechtsgebruik n. formalité ou forme f. judiciaire.
rechtsgeding n procès m.; (plaideur) cause;
(juge) affaire f.
rechtsgeldig 1 adj. valide, valable; 2 adv.
valablement.
rechtsgeleerd adj. 1 compétent en droit; 2 juri-#
rechtsgeleerde m. jurisconsulte m. [dique.
rechtsgeleerdheid f. droit m., jurisprudence f.
rechtsgevoel n. sentiment m. du droit ou de Ie
justice.
rechtshandel m. procédure f.
rechtshandelaar m. praticien m.
rechtsingang m. renvoi m.; - verleenen aan
introduire.
rechtskosten m pl.frais m. pl. de justice.
rechtskracht f. force f. de chose jugée.
:rechtsmacht t. pouvoir m. judiciaire.
rechtsmiddel n. moyen judiciaire, recours m. de
droit, voie f. [droite, droite.
rechtsom adv. d droite; -, keert demi-tour d;
rechtsomkeert — 452 — redelijk
rechtsomkeert n. demi-tour m. à droite; --
maken faire demi-tour à droiie, (fig.)faire demitour.
rechtspersoon m. personne f. civile.
rechtspersoonlijkheid f. personnalité t. civile.
rechtspleging f. 1 (administration de la) justice;
2 formalité f. judiciaire.
rechtspraak, ...spreking f. jugement, arrêt m.
rechtspreken v. tr. sép. 1 rendre la justice; 2
prononcer un arrêt.
rechtstaal f. langage m. du palais
rechtstammig adj. à tronc droit.
rechtstandig 1 adj. perpendiculaire, vertical;
2 adv. verticalement.
rechtstandigheid f. perpendicularité f.
rechtsterm m. terme rn. de droit.
rechtstoestand m. situation f. juridique.
rechtstreeks adv. directement ; — op ou uit:
reehtstreeksch adj. direct. [à rnême.
rechtsverdraaiing, ...verkeering f. chicane, avocasserie
f.
rechtsverkrachting f. violation f. du droit.
rechtsvervolging f. poursuites f. pl. judiciaires.
rechtsverzuim n. 1 défaut; 2 vice. m. de forme.
rechtsvorderaar m., ester f.( mos) m. demandeur
m., ...eresse f.
rechtsvordering f. demande, plainte f.; wetboek
van — code m. de procédure.
rechtsvorm m. forme f. judiciaire.
rechtsvraag f. question f. de droit.
rechtswege : van — loc. de (plein) droit.
rechtsweigering f. déni m. de justice.
rechtswetenschap f. science f. du droit.
rechtszaak f. cause, affaire f.
rechtszekerheid f. sécurité f. judicaire ou légale.
rechtszitting f. audience f.
rechtuit adv. 1 tout droit; 2 rondement, franchement,
tout net; — gezeild, franchement.
rechtuitgaan, ...loopen, ... rijden v. tr. & intr.
sép. aller fout droit.
rechtvaardig 1 adj. fusie; niet min dan — de
foute justice; 2 adv. avec justice, équitablement;
3 (iron.) d'une facon compassée.
rechtvaardigen v. tr. insep. Tjustifier.
rechtvaardigend adj. justificatif.
rechtvaardigheid f. justice f.
rechtvaardiging f. justification f.
rechtvaardigmakend adj. justifiant.
rechtvaardigmaking f. justification f.
rechtverkrijgende m.. & f. ayant cause m.
rechtvleugelig adj. orthoptère.
rechtzaal f. salle f. du tribunal.
rechtzinnig 1 adj. orthodoxe; (belg.) sincère,
2 adv. d'une manière orthodoxe; sincèrement.
rechtzinnigheid f. 1 orthodoxie; 2 (belg.) sincé-;
reciet n. déclamation f. [rrté f.
reclpieeren V. tr. recevoir.
,recipiendus m. récipiendaire m.
reciproceeren v. tr. réciproquer, répondre (à)..
reclame f. (os) 1 réclamation f.; 2 (publicité>
réclame f.; 3 (dans journal) annonce f.
reclameplaat f. image-réclame f.
reclamewagen m. voiture-réclame f.
reclamezuil f. colonne f. Morris.
recognitie f. 1 taxe; 2 (droit) récognition f.
reconvalescent adj. & m. convalescent adj. & m.
reconventie, ...veniëntie f. reconvention. En
compos. reconventionnel.
recrutenschooi f. 1 école régimentaire; 2 (livre)
école f. du soldat.
recruut m. (... uten) recrue f., conscrit m.
rectificeeren v. tr. rectifier.
rector m. (cns & ... gren) 1 (univ., église, hist.)
recteur; 2 (gymn.) directeur, (lycée) proviseur,
(athénée) préfet, (collège) principal m.
rectorat, rectorschap n. 1 rectorat m.; 2 direction
f.
reddeloos 1 • adj. sans ressource, sans remède,
désespéré; (mar.) désemparé; — maken désemparer;
2 adv. sans ressource, irrémédiablement.
reddeloosheid f. situation f. désespérée; (mar.)
désemparement m.
redden v.tr. (redde, heeft gered)(danger) sauver;
(embarras) tirer d'affaire, arranger; de zaak is
gered l'affaire est arrangée; zich kunnen —
savoir se tirer d'affaire.
reddend adj. secourable.
redder m. ( cs) sauveur; (navire ou homme en
danger) sauvereur m.
redderen v. tr. 1 arranger; 2 (maison, chambre)
ranger; (voiles) orienter; (succession, affaire)
liquider.
reddering f. 1 arrangement; 2 rangement m.;
orientation; liquidation f.
redding f. salut; (eau, feu) sauvetage m.; geen —
zien ne pas voir de salut; tot — pour sauver;
zonder —sans ressource. En compos. m. de sauvetage.
[sauvetage.
redding(s)boei, ...boot f. bouée f., bateau m. de;
redding(s)piank f. planche f. de salut.
1. rede f. ( n) discours m.; zich bij zijn —
houden s'en tenir à son sujet; in de — vallen
interrompre; in zijn — blijven steken rester
d court, rester d quia ; iem. te -- staan répondre:
2. rede f. raison f. ; jugement m. [d qq.
rededeel n. partie f. du discours.
redegevend adj. causatif.
redekavelen v. intr. insép. raisonner.
redekaveling f. raisonnement m.
redekunde f. rhétorique f.
redekundig adj. de rhétorique.
redekundige m. & f. rhétoricien m., —ne f.
redekunst f. art m. oratoire.
redekunstenaar m. orateur m.
redekunstig adj. 1 de rhétorique; 2 logique.
redelijk 1 adj. raisonnable; (santé) passable;
redelijkerwijs — 453 — refrein
2 adv. raisonnablement; (santé ou avec un adj.)
passablement.
r4delijkerwijs, ...wijze adv. raisonnablement.
redelijkheid f. raison f.; caractère m. raisonnable.
redeloos adj. (... zer, ct) privé de raison, irraisonnable.
[gance f.
redeloosheid f. manque m. de raison; extrava-t
1. reden f. ("en) raison f., motif .m.; (groote)
— hebben om avoir (bien) lieu de; — geven tot
donner lieu d; er is alle — om il y a tout lieu de;
om — pour cause; zonder — sans raison, gratuitement;
met —en omkleed motivé.
2. reden f. (c s) (math.) raison f.; in omgekeerde
— met en raison inverse de.
redenaar m. (c s & ...aren) orateur m.
redenaarsgave f. talent m. oratoire.
redenaarsgestoelte n. tribune f.
redenaarstoon m. ton m. oratoire.
redeneerder m., ...ster f. (cs) raisonneur m.
...euse f.
redeneering f. raisonnement m.
redeneerkunde, ... kunst f. logique f.
redeneerkundig, ...kunstig 1 adj. logique; 2 adv.
logiquement.
redeneerkundige m. & f. logicien m., —ne f.
redeneertrant m., ...wijze f. logique f.
redengevend adj. causatif.
rederijk adj. disert, verbeux; hij is — il a de la
faconde.
rederijker m. ( xs) rhétoricien m.
rederijk(ers)kamer f. chambre f. de rhétorique.
rederijkheid f. verbosité, faconde f.
redestrijd, ...twist m. discussion; (relig.) controverse
f.
redetwisten . v. intr. insép. disputer (sur), discuter,
(relig.) controverser.. • [siste m.
redetwister m. disputeur; (relig.) controver-1
redevoerder m. ( mos) orateur m.
redevoeren v. tr. insép. porter la parole, parler
(en public) .
redevoering f. discours m.; (solenn.) harangue;
(littér.) oraison f.
redewisselen v. intr. insép. discourir, raisonner.
redewisseling f. entretien'm. [(sur).
redeziften v. intr. insép. critiquer, épiloguerl
redezifter m., ... zifster f. critique m. & f., épilogueur
m., ...euse f.
redezifting f. critique, chicane f.
redmiddel n. moyen m. de salut, ressource f.;
(eau, feu) moyen m. de sauvetage.
redres n. réparation f.
reduceeren v. tr. rédutre.
1. ree n. (zoo.) chevreuil m.; —ën (chass.)
bêtes f. pl. rousses.
2. ree f. fossé m.
3. reef. (mar.) rade f. V. reeds.
4. ree. ,1 adj. prét. = gereed; 2 f. empois m.
reebok m. chevreuil m.
reede f. rade f.; open — radeforaine; besloten
rade close; op de —, ter — en rade.
reeden v. tr. 1 préparer; 2 (toile) apprtter; (soie)
mouliner; (cuir) corroyer; (brass.) mettre germer;
3 (mar.) affréter, (pêche) armer; 4 tirer d'affaire;
zich — se suffire.
reeder m. (cs) 1 tisserand; 2 (mar.) fréteur,
(pêche) armateur m.
reederij f. 1 tissage m.; 2 (mar.) bureau d'armateur;
3 armement m.
reeds adv. déjà.
reëel 1 adj. réel, effectif; 2 adv. réellement.
reef n. (reven) ris m. V. rif & compos.
reegeit f. chevrette f.
.reek f. (reken) 1 petite herse f.; 2 fourche f. d
trois dents.
reekalf n. chevrillard m.
reeks f. (maisons, arbres) rangée f.; (montagnes)
chafne f.; (idées) enchafnement m.; (événements)
suite f.; (années) succession f.; (personnes,
animaux, loterie, math.) série f.; (choses
ennuyeuses) kyrielle, ribambelle f.;*— volzinnen
ou verzen tirade f.
reep m. (cen) 1 corde f.; (attelage) trait m.;
(pêche) ligne f.; 2 (papier, cuir, tissu) bande f.;
(plomb) brifier m.; (sucrerie) bilton m.; (serrure)
bouterolle f.; 3 (jeu) cerceau m.; 4 (cours d'eau)
bord, quai m.
reephout n. feuillard'm.
reepmaker, ...slager m. cordier m.
reeschaaf f. riflard m.
1. reet f. (reten) fente, crevasse f.; de deur
staat op een — la porie est entr'ouverte.
2. reet f. (reten) (outil) broie f.
reeuw n. écume ou sueur f. de la mort.
reeuwen v. tr. ensevelir.
reeuwer m. ensevelisseur; (peste) sacard m.
reeuwroof m. 1 dépouillement m. de cadavre;
2 profanation f. dé sépulture.
reevleesch n. chevreuil m.
refectgri u m n. (... gri ën) réfectoire m.
referaat n. compte m. rendu.
refereeren v. intr. 1 faire un compte rendu (de);
2 zich — aan se référer à.
ref(e)rein n. refrain m.
referendaris m. référendaire, chef m. de division.
referent m. rapporteur m.
referte f. renvoi m.; met — aan, onder — van
en-me référant à.
reflecteeren v. intr. réfiéchir; -d intéressé.
reflectie, refiexie f. réflexion f.
reflectief adj. réflexe.
reflex-beweging f. mouvement m. reflexe.
reflexlef ad). réfléchi.
reformatie f. réforme f.
reformkleedi ng f. costume ou vétement m. réforme.
reformpaard n. eheval m. de réforme.
refrgin n. refrain m.
regaal - 454 - register
J . regggl adj. royal.
2. regggl n. 1 regale f,, droit m. régalien;
2 (orgue) régale m.
regard m. 1 regard m.; 2 garde f.; 3 égard m.;
-- slaan op avoir égard a.
reggtta f. (...tten) régate f.
reg@erder m. ( cs) régent, gouvernant in.
regeeren 1 v. tr. (monde, etat, navire) gouverrier;
2 (ménage)diriger; (cheval, argent) manier;
(personne) dominer; (enfants, langue, passions)
maïtriser; 3 (gramm.) den accusatief — régir
l'accusatif; 4 v. intr. régner; strenge heeren
niet lang — ce qui est violent n'est pas durable.
regeering f. 1 (action) gouvernement; (prince)
règne ni.; aan de — komen arriver au pouvoir;
2 (les gouvernants) (pays) gouvernement m.;
(v ille) régence f.; 3 (durée) règne m.; tijdens de —
van sous le règne de; 4 (gramm.) régime m.
regeringloos adj. anarchique.
regeeringioosheid f. anarchie f.
regegringsambt n. fonction f. publique.
regeeringsblad n. journal m. gouvernemental ou
officieux. [mentales.
regeeringskringen m.pl. sphères f. pl. gouverne-1
regeeringslid n. membre m. du gouvernement.
regeringspost m. fonction f. publique.
regeringsraad m. conseil m. du gouvernement.
regeeringstijd m. règne, gouvernement m.
regeeringsvorm ni. (forme f. de) gouvernement,
régime m.
regeringswege : van — loc. de la part du gouvernernent,
officiellement. ment.
regeeringszaak f. affaire f. du ou de gouverne-i
regeerkunde, ..kunst f. art m. de gouverner4
regeerzucht f. manie f. de régner. [politique f.
regel m. ( c.,s & een. etje) T règle; (toutefois,
tracé, écriture, impression) ligne f.; naar ou
volgens den — selon la règle; tegen den — (in)
contraire (ment) d la règle; " in den — en règle
générale, en général; als — geldt dat la règle
prévaut que; tusschen de —s (door) entre les
lignes ; nieuwe —, ander — alinéa, d la ligne.
regelaar m. ( mos) 1 (obj.) régulateur; 2 (papier)
régleur; 3 (personne) organisateur m.
regelgeren, regelen v. tr. T régler.
regeleering, regeling f. 1 règlement, arrangement
m.; 2 réglementation, organisation f.; 3 (techn.)
réglage m.; 4 (mar.) herpe f.
regelloos 1 adj. irrégulier, (morale) déréglé;
2 adv. irrégulièrement, (mor.) d'une fafon déréglée.
regelloosheid f. irrégularité f.; déréglement m.
regelmaat f. régularité f.
regelmatig 1 adj. régulier; 2 adv. régulièrement.
regelmgtigheid f. régularité f.
regelrecht 1 adj. parfaitement droit, (rue) tiré au
cordeau, (fig.) direct; 2 adv. tout droit; directe-
.ment.
regen m.( xs) 1 pluie f.;wij krijgen —nousaurons
de la pluie; na — komt zonneschijn après la
pluie le beau temps; 2 (bot.) gouden, purper(en),
blauwe — aubour m. jaune, pourpre, bleu.
regenachtig adj. pluvieux; het we(d)er is — te
temps est d la pluie.
regenachtigheid f. état m. pluvieux.
regenbak m. citerne f.
regenboog m. arc-en-ciel m.
regenboogkieurig adj. couleur d'arc-en-ciel, irisé.
regenboogvisch m. poisson m. gourmand.
regenboogvlies n. iris m.
regenbord n. larmier m.
regenbui t. ondée, (plus fort) averse f.
regendicht adj. imperméable.
regenen v. imp. pleuvoir; nat — mouiller par la
pluie; het regent dat het giet ii pleur a verse ;
het regent maar voort la pluie tombe toujours ;
het regent slagen il pleut des coups; liet regent
Vlamingen il pleur des Flamands: Hij regent
over de goeden en de kwaden I1 envoie sa pluie
sur les bons et sur les méchants.
regenfluiter m. courlis m.
regengat n., ...hoek m. cóté m. de la pluie; de
wind zit in 't — 1e vent est d la pluie.
regenhoogte f. hauteur f. hygrométrique.
regenjas f. imperméable m.
regenkaart f. carte f. hygrométrique.
regenkap f. (vêtement) caban, (partie) capu-=
regenmantel m. imperméable m. [chon m,
regenmeter m. plui'iomètre m.
regenpomp f. pompe f. de citerne ou d eau de;
regenput in. citerne f. [pluie.
Regensburg n. Ratisbonne f.
regenscherm n. parapluie m.
regent .m. T régent m.
regen -Les ( xsen) f. régente f.
regentijd m. saison f. des pluies.
regentschap n. régence f.
regenvlaag f. ondée f.
regenvloed m. torrent m.
regenvorsch m. grenouille f. verte.
regenwater n. eau pluviale, (rectueillie) eau f. de
pluie. [pluie.
regenwe(d)er n. temps pluvieux, temps m. del
regenwind m. vent m. de pluie.
regenwolk f. nuage chargé de pluie, (scient.)
nimbus m.
regenworm m. ver m. de terre.
regiment n. régiment m.
regiments-dokter m. (chirurgien-)major m.
regimentskind n. enfant m. de troupe.
regimentsschool f. école f. régimentaire.
Regina f. Reine f.
register n. 1 (gros cahier, typo., chim.) registre
m.; op het zwart — dans le livre noir, d l'index;
2 table f. des matières, index m.; 3 (orgue) registre,
jeu m.; in een ander — spelen changer dv
iegisteitn — 455 -- rekbank
ton; al de —s uithalen ouvrir sous les jeux;
4 (mach. à vapeur) papillon m.; (tour) clef f.
registeren 1 v. tr. enregisirer; 2 v. intr. (typo.)
faire son registre.
registerpapier n. papier m. Colbert.
registratie f. (...In) enregistrement m.
registrator m. ( cs) enregistreur m.
registreeren v. tr. 1 enregistrer; 2 (orgue) régler;
registreerend ad.j enregistreur [les jeux.
reglement n. règlement m.
reguleerkachel f. poéle m. régulateur m.
regulier 1 adj. régulier; 2 adv. régulièrement.
Rehabeam m. Roboam m.
1. rel m. branle, chceur m.; den — aanvoeren
mener la danse.
2. rei f. 1 canal; 2 quai m.
reiger m. (xs) héron m. [de grue.
reigerbek m. 1 bec m. de héron; 2 (bot.) bec m.4
reigerbos m. aigrette f. (de plumes de héron)
reigerbosch n. héronnière f.
reigereend f. canard millouin noir, morillon m.
relgerhut, ...kooi f. héronnière f.
reigersbek, ...snavel = reigerbek.
reigervalk m. (faucon) héronnier m.
reiken 1 v. tr. tendre; een behulpzame handtendre
une main secourable; iem. iets — tendre
ou passer qc. á qq.; 2 v. intr. T aller (jusqu'á) ;
zijn macht reikt zoo ver niet son pouvoir ne va
pas jusque Id; (espace) s'étendre (jusqu'á),
vers le haut) s'élever (jusqu'á), (vers le bas)
descendre (jusqu'á) ; ( vue, ouïe) porter; met de
hand — aan toucher de la main à; dat reikt hem
tot aan cela lui arrive (jusqu') à.
reikhalzen v. intr. insép. 1 tendre ou allonger le
con; 2 (fig.) aspirer (d), soupirer (après).
reikhalzing f. 1 tension f. du cou; 2 (fig.) désir
m. ardent, aspiration f.
rellen v. intr. avoir ses apparaux; zooals het
(t)reilt en zeilt avec agrès et apparaux, (fig.) tel
quel.
rein 1 adj. pur; klein maar — petit mais joli;
2 (pas sale) propre, net; 3 (mus.) fusie, pur; 4
(fig.) pur; den —e is alles — aux purs tout est
pur; 5 adv. purement, proprement.
Reinaerl, ...aard m. Renard m.
relnard[J f. renard(er)ie, ruse f.
relnette f. 1 (plante) reine f.des prés; 2 (pomme)T
Reinhard m. Regnard m. [reinette f.
reinheid f. propreté, pureté f.
Rein(h)old m. Re(g)naud m.
reinigen v. tr. 1 rendre pur, purifier, nettoyer;
2 (fig.) épurer.
reiniging f. 1 nettoyage, curage; openbare —
nettoyage public, service m. de la voirie; 2
dépuration; (corps) purgation f.; 3 épuration;
(relig.) purification f.
reinigingsdienst m. service m. du nettoyage
public ou de la voirie.
reinigingstoestel n. épurateur m.
reinevaar f. herbe aux oies, tanalsie f. [pil.
Reintje n. Renard m.; —de Vos Renard le gou-t
réis f. (... zen, y je) voyage m.; op — gaan
aller en voyage; zich op — begeven partir en
voyage; geluk op — bon voyagel de -- naar
Brussel le voyage de Bruxelles; een -- naar B.
un voyage d B.; enkele -- Gent Gand aller ou
simple; een vergeefsche ou verloren — doen
faire une démarche inutile; van een kale ou
koude ou slechte -- thuis komen rentrer bre..
douille.
2. reis f. (... zen) fois f.; zeg een -- dis donc.
3. reis f. (monnaie) réis m. [voyage.
reisbeschrijver m. auteur m. d'une relation det
reisbeschrijving f. , ( reiation f. de) voyage m.
reisboek n. 1 journal de voyage; 2 guide tin.
reisduif f. pigeon m. voyageur.
reisgeld n. argent m. pour le voyage, frais m. pl.
de voyage; — geven aan payer le voyage d.
reisgids m. guide m.
reisgoed n. bagages m. pl.
reiskaart f. carte f. routière, itinéraire m.
reiskelder m. cave f. portative.
reiskist f. malle f. ; —je nécessaire m. de voyage.
reiskoffer m. malle f.
reislust m. envie f. de voyager.
reislustig adj. voyageur.
reispas m. passeport m.
reispenning m. passade f.; (pèlerin) vlatique m.
reisseizoen n. saison f. des voyages.
reisstoel m. vied-canne m.
relstasch f. sac m. de voyage, valise f.
relsvegrdig adj. prét à partir; zich -- maken
se préparer d partir, préparer son voyage.
reiswe(d)er n. cemps'm. pour voyager.
reisweg m. route f.
reiswijzer m. itinéraire m.
reiszak m. sac m. de nuit.
reizen 1 v. intr. voyager; aller; naar Oostende—
aller á Ostende, faire un voyage á ristende; door
Gent — passer par Gand; In wijn -- voyager
pour les vips. [itinérant.
reizend adj. 1 vovageur; 2(circulant) ambulant,t
reiz(ig)er m., ...ster f. (cs) voyageur m., ...euse
f.; (spect) voyageur de commerce.
1. rek n. (co ken) 1 (linge) perchoir; (papier)
étendoir m.; 2 étagère; porte-vaisselle f.; (pipes)
rdtelier; (livres) rayon m.; 3 (ois.) juchoir m.;
met de hoenderen naar 't — ou te — gaan aller
dormir avec les poules; 4 (gymp.) barre f. fixe.
2. rek m. 1 distante, trotte f., trajet m.; 2 (temps)
durée f., temps m.
3. rek m.. i. étirage m.; 2 élasticité f.
4. rek f. frai m. (de grenouilles).
rekbaar adj. (cder, yst) élastique, extensibl..
rekbaarheid f. élasticité, extensibilité f.
rekbank f. 1 filière f.; 2 (torture) chevalet m.
48
rekdraad -- 456 — rein
rekdraad (matière)n., (objet) m. fil m. d'archal.
rekel m. (cs) 1 mátin ; 2 chien inále; 3 (fig.)
rustre, mufle; 4 (iron.) vaurien, garnement m.
rekelachtig 1 adj. brutal; 2 adv. brutalement.
rekelachtigheid f. brutalité f.
rekenaar m., ester f. ( 's) 1 calculateur m.,
...trice f.; compleur m., ...euse f.; 2 bouliercompteur
m.
rekenboek n. livre m. d'arithmétique
rekenbord n. tableau m. ou planche f. pour
calculer f.
1. rekenen v. tr. 1 compter; zonder den waard
— compter sans son hdte; die jaren — dubbel
ces années complent double; met de meid —
compter ou régler avec la servante; (zich) —
onder (se) compter parmi, (se) ranger parmi,
(se) mettre au rang de; bij elkander — additionner;
bij elkander gerekend en somme; door
elkander --faire la moyenne de; door elkander
gerekend en moyenne; 't eene jaar door 't andere
gerekend bon an mal an ; 2 évaluer, compter;
wat rekent gij daarvoor? combien comptez-vous
cela? 3 estimer (d), compter (pour), juger; zich
bevoegd — se juger compétent ; het zich tot
plicht -- le considérer comme son devoir;
het zich tot eer — 1'estimer comme un honneur;
4 (matte.) calculer; uit het hoofd — calculeri
2. rekenen n. calcul m. [mentalement.
rekenfeil, ... fout f. erreur f. de calcul.
rekenhof n. cour f. des comptes.
rekening f. 1 (opération) calcul m.; — der kansen
calcul des probabilités; verkeerde — calcul
erroné; volgens de — van Bartjens ..elon M.
Barrême; — maken op baser ses calculs sur,
compter sur ; een streep door zijn — maken
déranger ou déjoucr ses ca!c.uls, lui préparer un
mécompte; dat gaat buiten zijn — cela dérange
ses calculs; 2 (calcul d'objets) compte m.; hij
kent de — var. zijn geld niet il ne sait pas le
compte de son argent; — houden met tenir
compte de; 3 (sommes dues) compte m.; (à la
livraison) facture, note f.; (café, restaur.) addition
f.; loopende, open — compte courant,
ouvert; effen — compte rond; openstaande —
compte non réglé; Blankenbergsche — compte
d'armateur ou arbitraire; effen.— maken régler
son compte ou ses comptes; — doen ou geven
rendre compte; in -- brengen porter en compte,
mettre en ligne de compte; nogal iets op zijn —
hebben avoir un compte assez bien chargé; op —
geven remettre à compte ; op — koopen acheter
d compte ou d crédit; op halve — de comple d
demi; iets voor zijn — nemen prendre qc. sur
son compte; een streep door zijn — halen biffer
ou annuler son compte; het kind van de — le
dindon de la farce; per slot van -- en fin de
compte, au bout du compte.
rekening-courant f. compte-courant rm.
rekenkamer f. chambre f. des comptes.
rekenkunde, ...kunst f. arithrnétique f.
rekenkundig, ...kunstig 1 adj. arithmétique;
2 adv. arithmétiquement.
rekenkundige m. & f. arithméticien m., —ne f.
rekenkunstje n. artifice m. de calcul.
rekenles f. leFon f. d'arithmétique.
rekenliniaal f. règle f. d calcul.
rekenmachine f. machine f. d calculer.
rekenmeester m., mes f. maître m., maîtresse f.
de calcul, orithméticien m., —ne f.
rekenmethode f. méthode f. de calcul.
rekenmunt f. monnaie f., de compte.
rekenoefening, ...opgave f. exercice f. d'arith-;
rekenpenning in. jeton m. (métique.
rekenplichtig adj. comptable.
rekenplichtigheid f. comptabilité f.
rekenraam n. boulier-compteur m.
rekenschap f. compte m.; — vragen, geven demander,
rendre compte ou raison.
rekenschool f. école ou classe f. d'arithmétique.
rekentafel f. 1 table f_ d calculer; 2 table de
multiplication.
rekenuur n. lecon f. d'arithmétique.
rekenwijze f. méthode f. de calcul.
rekest n. requête f.
rekestrant m. & f. requérant m., —e f.
rekestreeren v. intr. demander par requête,
pétitionner.
rekkelijk 1 adj souple, élastique; 2 (fig.) accommodant,
complaisant; (relig.) latitudinaire;
3 adv. avec souplesse; complaisamment
rekkelijkheid f. 1 souplesse, élasticité; 2 complaisance
f.; 3 latitudinarisme m.
rekkeling f. rat m.
1 . rekken 1 v. intr.(rekte, heeftgerekt)s'étendre,
prêter, être élastique; 2 aller ventre d terre; hij
ging — il pril ses jambes d son cou; 3 v. tr.
(d)étirer, (arc) barder, tendre; (lapin) toer,
(rapper; zich — (membres pliés) s'étirer, (pour
se délasser) se détirer; zijn beenen — affáter ses
quilles; 4 (fig.) trainer en longueur; (temps,
soirée) allonger; (signif. dun mot) donner de
l'extension à.
2. rekken v. intr. se jucher, se percher.
rekker m. ( . ·) 1 étireur m.; 2 (mach.) étireuse f.
rekking f. extension f., allongement, étirage m.
reklaars f. bofte f. motie.
rekstok rn. barre f. fixe.
rel i m. (xletje) babil, caquetage m.; zij is het
relletje van de stad elle est la fable de la ville;
2 bagarre f.; 3 f. bavarde f.
relaas n. (...azen), ...atie f. (cos) relation f.,
exposé, rapport m.
relatief 1 adj. & n. relatif adj. & m.; 2 adv.
relativement.
relmuis f. loir, greul m.
rem f..frein m.
remblok — 457 — retourbiljet
remblok n. sabot m.
religie f (c's & ... i ën) religion f.
relikwie, reliquie f. (c ën) relique f.
relikwjgénkast f., ...schrijn n. reliquaire m.
rembours n. remboursement M.
remedie f. & n. (c's & ... iën) T remède m.
remhokje n. cage f. du (rein.
remketting m. chaïne f. d'enrayure.
remitteeren v. tr. remettre, faire remise de.
remmen 1 v. tr. & intr. enrayer; (reiner; 2 n.4
remittende f. retour m. [freinage m.
remittent m. expéditeur m.
remmer m. 1 serre frein; 2frein m.
remming f. enrayage; freinage m.
remonstrant m. remontrant m.
remonstrantendom n. remontrants .m. pl.
remonstrantie f. ostensoir m.
remonstrantsch adj. remontrant.
remonte f. remonte. En compos. de remonte.
remschoen m. sabot m.
remstang f. tube-patin m.
remtoestel n. (rein m.
1. -ren m. (co nen) 1 course f.; 2 grand galop m.
2. ren f. (co nen, co netje) poulailler m.
Renatus m. René m.; ...ta f. Renée f.
renbaan f. 1 terrain m.; champ m. de course;
(cirque) piste f.; 2 (chevaux) hippodrome m.;
(voit.) carrière f.; (vélos) vélodrome m.
renbode m. courrier m.
rendier n. 1 renne; 2 (hérald.) rang(i)er m.
renet f. ( eten), renetappe) m. reinette f.
renloop m. course f., galop m.
rennen v. intr. courir; galoper.
renoveeren v. tr. renouveler.
renpaal m. poteau m., quintaine f.
renpaard n. cheval m. de course.
renperk n. = renbaan.
renschild n., ...speer f. bouclier m., lance f. de;
rensport f. turf m. [tournol.
rentabel adj. d'un bon rapport, lucratif.
rentambt n. emploi m. de receveur.
rente f. rente f.; op — zetten mettre ou placer à
intérét; op ou van zijn —n leven vivre de ses7
rentebrief m. titre m. de rente. [rentes.
rentegevend adj. rapportant des rentes, ct'un
bon rapport.
rente-Inschrijving f. inscriptionf. au grand-livre.
renteloos adj. sans intéréts, improductif.
renten v. intr. rendre, rapporter. .
rentenier m., ooster f. ( os) rentier m., ...ière f.
rentenieren v. intr. vivre de ses rentes.
renteschuld f. arrérages m. pl. de rentes.
rentkamer f. chambre f. des finances.
rentmeester m. receveur-administrateur m.
rentmeesterschap n. charge f. de recevour.
rep m. mouvement m. ; in — en roeren émoi.
repatrieeren v. tr. rapatrier.
repel m. drège f.
repelaar m., ester f. (oos) drégeur m., ...euse f.
Tepelbank f. crèche f.
rep(el)en v. tr. dréger; (fig.) se démener.
repeteerend adj. se répétant; —e breuk fraction
f. périodique.
repeteergeweer n. fusil m. d répétition.
repetent m. 1 répétiteur m.; 2 (math.) période f.
repetitiehorloge n. montre f. à répétition.
repetitor m. ( cs) répétiteur tn.
repliceeren v. tr. répliquer.
repliek f. réplique f.
reppen 1 v. tr. mettre en mouvement, remuer,
pousser; 2 toucher; 3 zich — se presser, ee
dépécher; 4 v. intr. — van faire mention de,
toucher un mot de.
reproductieren v. tr. reproduire.
republiek f. république f.
repubiikejn m. républicain m.
republikeinsch 1 adj. républicain; 2 adv. en=
request etc. = rekest etc. [républicain.
requireeren v. tr. requérir.
requisiet n. chose f. requise;(théat.) accessoire m.
rescontre f. liquidation f.
rescontreren v. tr. liquider.
reseribeeren v. intr. expédier un rescrit.
rescript n. rescrit m.
reseda f. réséda m. [résidence f.
residentie f. (cs & ... iën), residentschap n.:
resoluut 1 adj. résolu, déterminé; sans faron;
2 généreux; 3 adv. résolument.
resoiveeren v. tr. résóudre.
respijt n. répit m.
responderen v. intr. répondre.
respondQnt m. répondant m.
respgnsle f. réponse f.
reponsorie f. répons m.
ressorteeren V. intr. ressortir (d).
rest f. reste, restant m.; in —blijven étre en reste;
de -- geven donner le coup de grdce d; de ou zijn
— hebben avoir son compte.
restant n. reste, restant m.; (comm.) fond de
magasin, rossignol m.
restauratie f. 1 (action) restauration f.; 2
(établ.) restaurant m. [m.
restauratiehouder m. 1 restaurateur; 2 buffetierj
restauratiewagen m. wagon-restaurant m.
rest(eer)en v. intr. rester.
restorno f. ( co's) risto(u)rne f.
restringeeren v. tr. restreindre; —d middel
restringent m.
resumtie f. 1 résumption; 2 résumation f.
rete f. 1 roussoir m.; 2 broie f.
reten v. tr. rouir.
retig adj. crevassé; (mur) lézardé.
retirade f. 1 (mil.) retraite f.; 2 abri m.; 3 eabinett
retort f. cornue f. [m.
retourbiljet n., ...kaart f., etje n. billet m.
d'aller et retour m:
reu -- 458 — richtig
reu m. chien m. mdle; hij bijt —en en teven il
s'attaque à tout Ie monde.
reuk m. 1 (organe) odoral m.; een goeden —
hebben avoir le nez fin, avoir du flair; een
slechten — hebben avoir le nez dur; 2 (sensation,
émanation) odeur f.; (chass.) ventm. ; (bon)
parfum; (mets) f umet, (vin) bouquet nl.; daar is
een —je aan cela sent, (fig.) cela est suspect; 3
(substance) odeur f., parfum m.; 4 (fig.) odeur,
réputation f.; in — van heiligheid en odeur de
sainteté; in slechten —staan ne pas avoir bonne
réputation.
reukaltaar n. autel m. des parfums.
reukbal m. pastille f. odorante.
reukdoosje n.) f. bofte f. d odeurs.
1. reukeloos adj. inodore.
2. reukeloos = roekeloos adj. téméraire.
reukfleschje n. flacon m. d odeurs.
reukgoed n. odeurs f. pl.
reukgras n. flouve f. odorante.
reukkastje, ...koffertje n. parfumoir m.
reukorgaan n. organe m. olfactif.
reu kstol f. aromate m.
reukvat n. 1 encensoir; 2 brule-parfums m.
reukvermogen n. odorat m.
reukwater n. eau f. de senteur.
reukwerk n. parfums m. pl., parfumerie f.
reukwerker m. parfumeur in.
reukwerkhandel m. parfumerie f.
reukzenuw f. nerf m. olfactif.
reukzin m. sens m. olfactif.
reus m. (... zen) (taille) géant; (proportions)
colosse m.; hij heeft den — gezien il revient de la
féte (dir géant), il a son plumet.
reusachtig 1 adj. gigantesque, colossal; 2 adv.
colossalement, prodigieusement,
reusachtigheid f. grandeur f. colossale; (méd.)
gigantisme m.
reutel 1 m. rále m.; 2 brult m.; 3 m. & f. (fig.)
bavard m., —e f.
reutelaar m., 'ster f. ( xs) bavard m., —e f.;
grogneur m., ...euse f.
reutelen 1 v. intr. riller; 2 faire du brult,; 3 bavarder;
4 grogner.
reuzel 1 f. (eis) graisse; (préparé) saindoux
m.; (pharm.) axonge f.; 2 m. (charc.) panne f.
reuzelvet n. saindoux m.
reuzenbeeld n. statue f. colossale, colosse m.
Reuzengebergte n. montagnes f. pi. des Géants,
Riesengebirg m.
reuzengeslacht n. race f. de géants.
reuzengraf n lit m. de géant.
reuzenhagedis f. mégalosaure m.
reuzenhand f. main f. énorme ou colossale.
reuzenketel m.marmite f. de géant, ravin m. de
glacier. [gieuse.
reuzenkracht f. force f. herculéenne ou prodi-±
reuzenrog m. mobular m.
reuzenschelp f. grand bénitier, tridacne m.
reuzenschrede f. pas m. de géant.
reuzenslang f. boa; (antiq.) python m.
reuzenstrijd m.lutte gigantesque ; (mvth.)gigantomachie
f.
reuzentaak f. tdche f. gigantesque.
reuzenvolk n. peuple m. géant. [colossal.
reuzenwerk n. ouvrage d'Hercule, ouvrage m.t
reuzin f. ( nen) géante f., colosse m.
revelaar m., ster f. ( mos) i radoteur m., ...euse
f.; 2 tamis m.
reveille f. réveil m.; (tambour) diane f.
revelen v. intr. radoter.
reveling f. radotage m.
reven v. tr. 1 rayer; 2 (mar.) (ar)riser.
revisor m. (-os) 1 correcteur; 2 vérificateur m.
revldeeren v. tr. revoir; reviser.
revisie f. i révision; 2 seconde épreuve f.
revolutiehuis n. maison f. de papier.
Rhaetië n. la Rhétie f.
rheumatiek f. rhumatisme m. [des Alpes.
rhododendrum m.(cs) rhododendron m., rose f.1
rhythmiek f., ... misch adj. rythmique f. & adj.
rhythnius rn. rvthme m.
rib f. ( zben, 'betje) 1 cóte f.; (boucherie)
entrecote ; —betje cótelette f.; dat kleeft aan de
—ben celar engraisse; op de —ben komen, de
—ben smeren mesurer les cótes; een stoot in de
—ben geven doneer une bourrade; 2 (mar.)
membre, barrotin m.; (tolt) chevron m.; (plancher)
solive; (deux plans) aréte f.; (ornem.)
c61e, nervure, cannelure f.; (rail) tige f.; (reliure,
bot.) nervure f.
ribben v. tr. 1 cóteler, nerver; 2 écóter.
ribbenband m. reliure f. á nervures.
ribbenkast f. carcasse f., coffre m.
ribbesmeer n. raclée f.
ribbestoot m. bourrade f.
ribbestuk n. entrecote m.
ribbetjesgoed n. étoffe f. d cótes.
ribbevlies n. plévre f.
ribbezenuw f. nerf m. costal. [3 rail m.
richel f. 1 rebord m.; 2 latte, (métal) tringie f.;1
richtbaak f. balise f. (de direction).
richtbok m. chevalet m. de pointage.
1. richten 1 v. tr. diriger; 2 (mar.) orienter;
(arme) pointer ; (canon, longue vue) braquer;
3 (rangs) aligner; rechts richt u d droite alignement;
4 (métiers) pointer, ajuster, planer;
5 (yeux) lever (vers) ; (paroles) adresser (d),
(pensées) fixer (sur) ; (conduite) conformer(d),
régler (sur); 6 n. direction f.; pointage m.
2. richten = rechten.
richter m. ( c.s & coren) 1 pointeur m.; 2 (bible)
juge m.; boek der R----en livre m. des Juges.
richtig 1 adj. juste, exact, correct; niet — pas en
ordre, louche ; 2 adv. justement, exactement, cor.
rectement.
richtigheid — 459 — rijbroek
richtigheid f. justesse, exactitude, correction f
richting f. 1 direction f.; het zal een verkeerde —
nemen cela tournera mal; een verkeerde — geven
aan imprimer unefausse direction d; 2 (tir)
pointage'm.; 3 (fig.) direction, tendance f.
richt(ings)lijn, ...linie f. 1 ligne f. directrice ou de
direction; 2 (mii.) alignement m.; (tir) ligne f.;
richtlat f. jalon m. [de mire.
richtsnoer n. 1 cordeau m., ligne f.; 2 (fig.) règle
ou ligne f. (de conduite), guide m.
richtvaan, :..vlag f. (anion m.
ri.cinie-olie, ricinus-olie f. huile f. de ricin.
ridder m. ( zs) 1 chevalier m.; tot — slaan armer
chevalier; -- te voet worden être mis d pied;
— met de zwaan chevalier m. au cygne; 2 (iron.)
— van de el chevalier de 1'aune, chevalier du
rayon; 3 (poisson) ombre-chevalier m.; 4 (ins.)
chevalier m.
ridderboek n. 1 livre de chevalerie; 2 armorial m.
ridderburg m., ...burcht f. chdteau m. féodal.
riddereeuw f. siècle m. de (la) chevalerie.
ridderen v. tr. 1 armer ou faire chevalier; 2 (décor.)
créer chevalier; 3 (iron.) souffleter.
riddergedicht n. chanson f. de geste.
riddergoed n. bien m. noble ou seigneurial.
ridderkasteel n. chateau m. féodat.
ridderkruis n. croix f. de chevalier.
ridderleen n. fief rn. noble.
ridderlijk 1 adj. T chevaleresque; 2 adv. d'une
facon chevaleresque.
ridderlijkheid f. conduite f. chevaleresque.
ridderorde f. 1 ordre m. de chevalerie; 2 ordre m.;
décoration f.
ridderroman m. roman m. de chevalerie.
ridderschap 1 n. chevalerie f. ; 2 f. chet'aliers m.pl.
ridderschool f. école f. pour jeunes gens nobles.
ridderslag m. accolade f.
ridderspel n. tournol m.
ridderspoor f. 1 éperon m. de chevalier; 2 (bot.)
éperonnière, dauphinelle f.
ridderstand m. (moy. age) chevalerie; (mod.)
noblesse f.; (antiq.) ordre m. équestre.
ridderteeken n. décoration f., ordre m.
riddertijd m. temps m. de la chevalerie.
ridderzaal f. salle f. des chevaliers.
rieken = ruiken. [Ulrique f.
Riekje n.) f. 1 Frédérique; 2 Henriette; 3;
riem m. 1 (étoffe) bande; (cuir) lanière f.;
2 (avec boucle) courroie; (reins) ceinture;
(machine) courroie; . (volture) soupente; (fusil)
brefelle; (sac, giberne) banderole f.; 3 (archit.)
orle m.
2. riem m. (mar.) rame f., aviron m.; met —en
en zeilen d trait et à rames; de —en te boord
leggen (fig.) faire son possible; een — onder het
zeil steken ajouter un cheval; een --- onder het
hart steken mettre du coeur au ventre; met
zijn eigen —en roeien voler de ses propres alles;
roeien met de —en die men heeft labourer avec
les chevaux qu'on a.
3. riem m. (papier) rame f.
riembank f. banc m., to(s)te f.
riembesiag n. garniture f. de ceinture.
riembiad n. pale f. (de rame).
riemgat n. 1 trou m. de tolel; 2 point m. def
riemkiamp m. toletière f., taquet m. [courroie.
riemleiding f. transmission f. à courroie.
riemmaker m. 1 ccinturier, corroyeur; 2 aviron-;
riempen, ...pin f. tolet m. [nier m.
riemsiag m. 1 coup de lanière; 2 coup m. de rame.
riemwerk n. courroies f. pl.; (véhic.) soupente f.
riet n. 1 (arundo) roseau; (scirpus) jonc m.;
(baton) canne f.; —tje canne f.; met —
(be)dekken couvrir de roseaux, (chaise) canner;
2 (péche, sucre) canne; (pour boire) paille f.;
3 (mus.) anche f.; (tiss.) ros, peigne m.; (mesure)
verge f.; 4 (fig.) roseau m.; in 't — sturen ou
laten loopen laisser aller à la dérive.
rietachtig adj. comme un roseau, arundinacé.
rietakker m. jonchaie f.
rietbosch n. jonchaie f.
rietdekker m. couvreur m. en roseaux.
rieten adj. de roseaux; (chaise) canné.
rietfluit f. chalumeau m.
rietgans f. oie 1. des nioissons.
rietgordijn f. & n. store m. de jont.
rietgors i. bruant m, des roseaux.
rietgras n. 1 laiche f.; 2 sparganfer m.; 3 phala-t
riethoen n. rille m. 1 ride f.
rietlijster, f. rousserolle f.
rietmat f. natte f. de jonc. [2 friquet m.
rietmosch, ...musch f. 1 bruan, des roseaux;$
rietpeer f. 1 pnire de roseau; 2 poire f. d'angolsse.
rietpijp f. chalumeau m.
rietpluim f. panicule f.
rietsop n. vesou m.
rietsnep, ...snip f. petite bécassine, sourde f.
rietstok m. canne f.
rietstoel m. 1 fauteuil de jont; 2 chaise f. cannée.
rietsuiker f. sucre m. de canne.
rietveld n. jonchaie f.
rietvoorn, ...voren m. rotengle m.
rietvorsch m. grenouille f. de marais.
rietzanger m. rousserolle f.
1. rit n. (reven) (mar.) ris m.; een -- inbinden
prendre un ris, (fig.) se restreindre; een — uitsteken
larguer un ris, (fig.)'-faire un extra.
2. rif n. (cfen) récif 'm.
3. rif n. ( c'fen) squelette f.
rij f. f (personnes) rang m.; (choses) rangée f.;.
(long) file f.; volgens de — d tour de rl;le; in de —
dans le rang; op twee —en en haie; 2 (métiers)•
règle t.
rijbaan f. piste f.
rijbeest n. munture f. [peau.
rijbroek f. pantalon m. de cheval; culotte f. dek
rij (d)en — 460 — rijksopvolger
rij(d)en 1 v. intr. aller (à cheval, à chameau,
en voiture, en poste, en tram, en traineau, à
patins, sur des échasses); (véhic., aussi) rouler;
monter (un cheval, sur un chameau, sur des
échasses); te paard — aller d cheval, monter un
cheval, t chevaucher; deze koetsier rijdt niet
meer ce cocher ne marche plus; ik rijd al twee
uur je suis déjà deux heures en selle; uit -- gaan
sortir ou faire une promenade à cheval ou en voiture;
met twee paarden — mener à deux; 2 te
paard — op een bezemsteel aller d cheval sur un
baron; op de knie, op den rug — aller à dada
sur le genou, sur le dos; ten anker — (mar.)
chasser sur ses ancres; op zijn achterste — se
trainer sur le derrière; op een stoel — frétiller ou
gigoter sur une chaise; 3 (fig.) malkaar in de
wielen — se contrecarrer; op stelten — être en
désordre ; op de tong — être sur la langue du
public; bij een examen — échouer ou être collé à
l'examen; 4 v. tr. monter (un cheval), conduire,
men^r (qq. en voiture); een paard moede —
éreinter ou harasser tin cheval; zich moede —
s'éreinter (à cheval, en voiture,en patins); dood
— crever; tem. in den grond - écraser qq.; de
koorts rijdt hem la fièvre te galope; de nachtmerrie
rijdt -hem le cauchemar 1'oppresse; de
duivel rijdt hem le diable le possède; 5 (anim.)
s'accoupler, couvrir; (poisson) frayer; 6 n. équitation
f.; cheval m.; voiture f.; roulement; patinage
m.
rij(d)end adj. 1 d cheval, monté; (personnel) de
route; 2 (bot.) chevauchant.
rij(d)er m. ('cs) 1 cavalier; (cirque) écuyer m.;
2 (ols.) chevalier m. rouge; 3 ducat m. au cavalier;
zilveren — ducaton m.
rijdier n. montere f.
rijdsterf. ( mos) amazone; (cirque) écuyère f.
rijf f. (rijven) 1 roteau m.; 2 rdpe f.
rijfelaar m. ('s) joueur m. de dés.
rijfelbeker m. cornet m.
rijfelbord n. jeu m. de dés. [rafle..
rijfelen v. intr. 1 rifler; 2 jóuer aux dés; 3 faire]
rijfelspel n. jeu m. de dés.
,rijgdraad m. faufil m.; ...draden n. faufilure f.
rijgen v. tr. 1 enfiler; (broche, fer) embrocher;
2 faufiler; 3 (corset, soulier, mar.) lacer; zich;
rijgkoord f. & n. lavet m. [— se serrer.
rijglaars f. bottine f. d lacets.
rijgiijf n. corset m.
rijgmalie f. ferret m.
rijgnaald f. passe-lacet m.
rljgnestei m. lacet m., aiguillette f.
rijgs,choen m. soulier m. d lacets.
rljgsnoer n . lacet m.
1. rijk 1 adj. T riche; — aan goud, in deugden
riche en or, en vertus; — maken enrichir; —
worden s'enrichir; — en arm riches et pauvres;
--e bron source abondante; den Koning te —
plus riche que le rol, plus heureux qu'un rol;
2 adv. richement ; 3 largement, facilement.
2. rijk n. 1 (action) règne, empire m.; zijn — is
uit son règne est fini ; aan 't -- geraken arriver
au pouvoir; ons toekome uw — que vutre règne
nous arrive, (prot.) ton règne vienne; duizendjarig
— règne m. millénaire; 2 (domaine)
empire m. (des airs, des morts); règne m. (de la
nature, de Dieu, des cieux); royaume m. (des
arts, des lettres); 3 (pays) .Stat; (spéct) royaume,
empire m.
1. rijkaard m. ( 's) richard n.
2. Rijk(aard) m. Richard m.
rijkdom m. ( c. T richesse f.; de — (collect.)
les riches in. pl.
rijke m. & f. riche m. & f.
rijkelijk 1 adj. abondant, copieux; plantureux;
2 large, ample; 3 dépensier; 4 adv. abondamment,
copieusement; largement; prodigalement.
rijkelijkheid f. 1 abondance, profusion; 2 prodigalité
f.
rijkelui m.pl. richards m.pl.;---s zoontje fils m4
Rijkerd m. Richard m. [de famille.
rijkheid f. richesse f. [zone f.
rijkleed n. costume m. de cheval; (femme) ama-j
rijknecht m. piqueur, groom m.
rijkoets f. carrosse m.
rijksacht f. ban m. de 1'Empire.
rijksadel m. noblesse f. immédiate.
rijksadelaar m. aigle f. impériale.
rijksambt n. office m. royal ou impérial.
rijksambtenaar m. fonctionnaire m. public.
rijksappel m. globe m. (impérial).
rijksarchief n., ...archivaris m. archives f. pl.,
archiviste m. de 1'État.
rijksban m. ban m. de l'Empire.
rijksbestuur n. gouvernement m.
rijksdaalder m. risdale, rixdale f.; pièce f. de
cinq francs.
rijksdag m. parlement m. de l'Empire, diète f.
rijksgesticht n. établissement m. de 1'État;
(spéct) prison f.; dép8t m. de mendicité; école f.
de réforme.
rijksgezag n. autorité f. souveraine.
rijksgraaf m., ...graafschap n., ...gravin f.
comte, comté m., comtesse f. de l'Empire.
rijkskanselarij f., ...kanselier m. chancellerie f.,
chancelier m. de l'Empire.
rijkskreits m. cercle m. de l'Empire.
rijkskroon f. couronne f. impériale.
rijkskwe@kschooi f. école f. normale de 1'État.
rijkslandbouwschool f. école f. d'agriculture dé;
rijksleen n. fief m. de l'Empire. [l'État.
rijksmiddelbaresehooi f. école f. moyenne de
1' État.
rijksmuseum n. musée m. de 1'État.
rijksopvolger m., ...opvolging f. successeur m.,
succession f. d l' Empire.
rijkspolitie --- 461 — rijstepap
rijkspolitie f. gendarmerie f.
rijkspost f. poste f. impériale ou royale.
rijksprins nl., -Des f. prince m., ...cesse f. de
1'Empire.
rijksraad m. 1 conseil m. d'État; 2 conseiller m.
d' Êt at ; 3 (Indes) tribunal m. de district.
rijksstad f. ville f. impériale.
rijksstaf m. sceptre m. impérial.
rijksstenden m. p1. états m. pl. de 1'Empire.
rijksuniversiteit f. université f. de 1'État.
rijksveldwaeht(er m.) f. gendarme(rie f.) ni.
rijksvorst m., ...vorstendom n. prince m.,
principauté f. de l' Empire.
rijkswege : van - loc. de la part du gouvernement.
rijkswerf f. arsenal m.
rijkswet f. bi f. de l'État.
rijkszegel n. sceau m. de l' État.
rijkunst f. équitation; hoogere - haute école f.
rijlaars f. botte f. à l'écuyère.
rijles f. lecon f. d'équitation.
1. rijm m. givre m. V. 1. rijp.
2. rijm n. (c p j e) (littér.) rime f:; staand. -
rime masculine; slepend ou loopend - rime
féminine; in ou op - en rimes, en vers.
rijmader f. veine f. poétique.
rij mantel m. man/eau m. de cavalier.
rijmbijbel m. bible f. rimée.
rij meiaar m., aster f. (cs) rimailleur m.,
rijmelarij f. rimaille f. • [...euse f.
rijmeien v. intr. rimailler.
rijmeloos ad] . non rimé, sans rimes, blanc.
1. rijmen v. intr. faire du givre. V. 1. rijpen.
2. rijmen v. intr. (littér.) 1 rimer; 2 faire des
vers, versifier; 3 (fig.) rimer, s'accorder; hoe is
dit te -? comment -faire rimer cela? dat is niet
te - cela ne rime d rien.
rijmer m. ( c's) rimeur, versificateur m.
rijmklank m. rime f.
rijmkroniek f. chronique f. rimée.
rijmkunst f. versification f.
rijmslag m. rime f.
rijmvers n. vers m. rimé.
rijmwerk n. ouvrage m. en vers; oeuvre f. poé-4
rijmwoord n. rime f. [tique.
rijmwoordenboek n. dictionnaire m. des rimes.
rijmzucht f. métromanie f.
Rijn m. Rhin m.; de oude ou kromme - le
Rhin Tortu m.
Rijnaak f. samoreux m.
Rijn-Beieren n. la Bavière f. rhénane.
rijnbezie f. baie f. de nerprun.
rijnbezieboom, ...doorn m. nerprun m.
Rijngraaf m. rhingrave m.
Rijngraafschap n. rhingraviat m.
Ri j ngravi n f. rhingrave f.
Rijnland n. i pays m. situé sur le Rhin; 2
(Allem.) (te) pays rhénan ; (Holl.) (la) Rhinlande
Rijnlandsch adj. rhénan; (Holl.) rhinlandique,
de Rhinlande.
Rijnprovincie f. province f. rhénane.
Rijn-Pruisen n. la Prusse f. rhénane.
Rijnsburger adj. rhinsbourgeois.
1. Rijnsch adj. du Rhin; (géogr.) rhénan.
2. rijnsch adj. & adv. aigrelet, suret, acidulé;
- smaken avoir un gout aigrelet.
rijnschheid f. gout m. aigrelet.
Ri j nspoorweg m. chemin m. defer rhénan.
Rijnstroom m. (fleuve du) Rhin m.
Ri j nvaart f. navigation f. sur le Rhin.
Rijnverbond n. confédération f. rhénane.
Rijnwijn m. vin m. du Rhin.
1. rijp m. givre, frimas m.
2. rijp 1 adj. (ier, pst) T rnur; - worden,
maken murir; in -er jaren d un lge plus mtir
ou plus avancé; vroeg - vroeg rot les fruits
précoces ne sont pas de bonne garde; 2 adv.
mtirement.
rijpaard n. cheval m. de selle, monture f.
rijpad n. allée f. pour cavaliers.
1. rijpen v. imp. faire du givre ou du frimas.
2. rijpen 1 v. intr. & tr. milrir; - tot devenir;
2 n. maturation f.
rijpheid f. maturité f.
rijping f. 1 givre m.; 2 maturation f.
Rijpmaand f. Primaire m. [amazone t:
rijrok m. t Nabit m. de cheval; • 2 (femme fl.
rijs n. (rijzen) 1 branche, pousse f., rejet m.;.
2 (perche) ramille, rame f., tuteur m.; 3 (collect.}
osier in.; (digue, rempart) branchages m. pl.,
fascine f.
rijsband m. pleyon m.
rijsbank f. fascinage; (mil.) risban m.
rijsbedding f. fagotaille f.•
rijsberm m. risberme m.
rijsbezem m. balai m. de bouleau.
rijsbos m. bourrée f., fagot m.
rijsbosch n. oseraie f,
rijsbundei m. bourrée f. [manège m.
rijschoof f. école f. d'équitation; (plus grand)1
rijsdam m. levée f, de fascines.
Rijsel n. Lille f.
Rijselaar m. Lilloiss m.
Rijselsch adj. lillois.
rijserw f. pols m. à rames.
rijshout n. fascines m. p1., fagotage m.
rijspoor; -n. ornièrc f.
rijst f. riz m.; - en bouillon riz au gras.
rijstakker m. rizière f.
rijstbrandewijn m. arac(k) m.
rijstebrij f. bouillie f. de riz.
rijstebrijberg m..(fig.) montagne f. de macaroni.
rijstekoek m. gdteau m. au riz.
rijstemelk f. lalt m. au riz.
rijsten adj. de riz.
rijstepap f. riz m. au lalt.
rijstsoep — 462 — rin.gwoim
rijsiesoep f. potage m. au riz.
rijstetaart f. tarte f. au riz.
rijstewater n. eau f. de riz.
rijstgras n. oryzée f.
rijstland n. 1 pays m. du riz; 2 rizière f.
rijstpel molen m. rizerie f.
rijstveld n. rizière f.
rijstvink m. oiseau de riz, padda m.
rijstvogel m. 1 = rijstvink; 2 mangeur de riz,
bruantin m.
rijswaard m. 1 oseraie. f.; 2 (saule d) osier m.
rijswerk n. fascinage m., fagotaille f.
Rijswijk n. Ryswyc m.
rijten 1 v. tr. déchirer, lacérer; 2 v. intr. se
fendre, se crevasser.
rijtijd m. (saison f. du) frai m.
rijling f. déchirure; fente f.
rijtoer m. tour m. à cheval ou en voiture.
rijtuig n. 1 véhicule m.; (personnes) voiture f.;
(charges) chariot, camion m.; 2 (propriété)
;égi:i page; (louage) fiacre, (iron.) sapin m.;
voiture f. de place.
rijtuigtabriek f. carrosserie f.
rijtuigfabrikant, ... maker m. carrossier m.
riJtuigverhuurder m. louageur m.
rijven v. tr. 1 rdteler, ratisser; 2 rdper.
rijwagen m. chariot m.
rijweg m. route f. carrossable.
rijwiel n. vélo(cipède) m., bicyclette 1. V. fiets &J
rijzadel m. & n. selle f. [compos.
1. rij zen 1 v. intr. s'élever, monter ; doen -faire
lever, élever, accroitre; laten - relever, hausser;
2 (liquide) monter; (pate) lever; te berge --
se dresser; 3 (soleil) se lever; (tempête, difficulté)
s'élever, surgir; (dormeur) se lever; 4
(prix) monter, hausser ; (marché) être en hausse;
(papiers) être à la hausse; 5 n. = rijzing.
D 2. rijzen v. intr. tomben.
rijzend adj. 1 montant; (soleil) levant, (vin)
pétillani; 2 tombant; (étoiles) filant.
rijzig adj. svelte, élancé.
rijzigheid f. sveltesze f.
rijzing f. 1 ascension, montée f.; 2 (liq.) ascen-
,sion; (rivière) crue f.; (pate) levage m.; 3 (prix)T
rijzweep f. cravache f. [hausse f.
Rika f. 1 Frédérique; 2 Henriette; 3 Ulrique f.
rikkekikken v. intr. insép. coasser.
riks m. rixdale, (iron.) tune f.
ril m. frisson m. [trembler.
rillen v. intr. frissonner, greloter; (en gén.)#
rimpel m. ( cis, cotje) 1 ride f.; (près de l'eeil)
patte f. d'oie; 2 (tissu) pli m.; 3 rugosité,
fronce f.
rimpelaar m. (oos) (muscle m.) sourcilipr m.
rimpelachtig(heid) = rimpelig(heid).
rimpelen 1 v. tr. rider; (en desséchant) rataliner;
2 (tissu, papier) plier, froncer; 3 v. intr.
se rider; se ratatiner.
rimpelig adj. ridé; (desséché) ratatiné.
ri mpeligheid f. état m. ridé ou ratatiné.
rimpeling f. froncement, plissement rn.
ring m. 1 anneau; (plus grand) cercle m.; men
kon hem door een -etje halen il était tiré d
quatre épingles; 2 (bijou) bague; (prélat, prince)
anneau m.; (mariage) alliance f.; (oreille)
boucle f.; (sauvages) anneau m.; 3 (ancre)
organeau m.; (coffre, tiroir) poignée, main f.;
(plus grand) frette f.; (canne, parapluie) embout
m.; (en caoutchouc, en feutre) rond m., rondelle
f.; 4 (jeu) bague f.; naar den - steken courir la
bague; 5 (marque, au cou) collier m.; (sur le
corps) zone f.; (aux pattes) bracelet m.; (yeux,
plaie, dans le bois) terne m.; -en om de oogen
hebben avoir les yeux cernés; 6 (district, société)
cercle m.
ringbaan f. chemin m. de fer de ceinture.
ringbaard m. barbe f. en collier.
ringbout m. piton m.; (mar.) cheville f. à boucle;
(forg.) cercle m. d la corne.
ringbroeder m. confrère m. (de cercle).
ringdijk m. digue f. circulaire.
ringdoosje n. baguier m.
ring(el)duif f. pigeon m. à collier.
ringelen 1 v. tr. mettre un anneau à, boucler;
(fig.) dompter; 2 V. rinkelen; 3 n. bouclement m.;
(fig.) soumission f.
ringelmosch, ... musch f. friquet m.
ringelooren v. tr. insép. boucler; (fig.) dompter,
maïtriser; (moins fort) vexer, harceler.
ringeislang f. double mareheur, amphisbène m.
ringen 1 v. tr. mettre un anneau d, boucler; 2
attacher à un anneau; 3 disposer en cercle(s);
4 v. intr. porter une bague.
ringhoef m. pied m. cerclé.
ringkas f. chdton m. (de bague).
ringkistje, ...koffertje n. baguier m.
ringkraag m. hausse-col m.
ringlijster, ...meerle f. merle m. d collier.
ringmuur m. mum m. de clóture, enceinte f.
ringnagel m. piton m.
ringrijden n., ...rijderij f. course f. de bagues.
ringrijder m. coureur m. de bagues.
ringrups f. livrée f.
ringschroef f. piton m. d vis.
ringsgewijs adv. comme un anneau, en cercle.
ringslang f. natrix m.
ringsloot f. fossé m. circulaire.
ringspier f. (muscle) orbiculaire m.
ringspoorweg m.) n. chemin m. de fer de cein-t
ringsteken n. course f. de bagues. [ture.
ringsteker m. coureur m. de bagues.
ringvaart f. canal m. de ceinture.
ringvinger m. (doigt) annulaire m.
ringvormig 1 adj. annulaire, circulaire; 2 adv.
en rond, en cercle. [crotite f. de lait.
ringworm m. 1 (ins.) annélide m.; 2 (éruption)1
rinkel — 463 — roeien
rinkel m. 1 morceau m. defer blanc ; 2 grelot m.;
3 partie de plaisir, noce f.
rinkelbel f. hochet m.
rinkelbom f. tambour m. de basque.
rinkelen v. intr. 1 faire drelin; 2 faire du brult;
sonner.
rinkeihoep(el) m. cerceau m. à sonnettes.
rinkelrooien v. intr. insép. 1 faire du tintamarre;
2 faire la noce. [...euse f.
rinkelrooier m., ...roolster f. ( cs) noceur m.,t
rinket n. ( sten) 1 guichet m.; 2 (jeu) raquette f.,
volant m.; 3 (bot.) roquette f.
rinkinken 1 v. intr. insép. faire du brult ou du
tintamarre; se heurter avec brult; 2 v. tr. insép.
briser avec brult.
rinsch(heid) = 2. rijnsch(heid).
riool n. & f. (riolen) égout m.
rioleeren v. tr. canaliser.
rioleering f., riggisteisel n. canalisation f.
riQ4irulmer, ...werker m. égoutier m.
R. 1. P. (= requiesca[n]t in pace) qu'il(s) ou
qu'elle(s) repose(nt) en paix.
Rippoidstein n. Ribeaupierre f.
rips n. reps m.
riscont, D rischelijk adj. risqué, hasardé.
risico n. & f. risque m.; op zijn - d ses risques et
périls. [risten.
riepen v. intr. 1 faire des renvois, roter; 2 V.4
rist f. 1 (avec fruits) grappe; (avec fleurs) panicule;
(sans fruits) rafle f.; 2 (objets réunis)
botte; (oignons) glane; (fleurs, paille) touffe f.;
(perles) chapelet m.; (agrafes) paquet m.; 3 (fig.)
série; (iron.) ribambelle f.
rieten v.tr. 1 faire des bottes ou glanes ou touf
fes; 2 (lin) dréger; 3 égrener.
rit m. ( cten) 1 course f. (à cheval ou en voiture) ;
(hist. & myth.) chevauchée f.; 2 (en gén.) trajet,
parcours m.; in één - tout d'une traite.
ritmeester m. capitaine m. de cavalerie.
ritnaald f. larve f. d'élatère.
ritorngl n. (colon) ritournelle f.
ritratta f. retraite f., retour m.
1. rits 1 interj. cric 1 2 m. déchirure f.
2. rits 1 m. rache, entaille f.; 2 f. traceret m.
ritselen v. intr. 1 frémir, trembler; 2 (vent)
murmurer; (tissus) crier.
ritseling f. 1 frémissement; 2 murmure; cri m.
ritsen v. tr. 1 rouanner; 2 (fig.) éperonner.
ritsig adj. & adv. en chaleur, en rut.
ritsigheid f. rut m.
ritsijzer n, rouanne f., traceret m.
ritten v. intr. courir fd et Id; zijn kleeren van
het lijf - ravager ses effets.
ritugol n. (...glen) rituel m.
ritus m. rit m.
rivier f. rivière f.; (jusqu'à la mer) fleuve m.; aan
een - liggen étre situé sur une rivière.
Riviera f. cdte f. d'Azur.
riv1erkreeft m. écrevisse f. (d'eau douce).
rivjermond m. embouchure f.
riviermossel f. mullette f.
riviernimf f. nalade f.
rivierpaard n. hippopotame m.
rivierplant f. plante f. fluviatile.
rivjerschildpad f. potamite, émyde f.
rivierstelsel n. régime m. fluvial.
riviervaart f. navigation f. fluviale.
riviervisscherij f. pêche f. fluviale,
riviervogel m. oiseau in. riverain.
R. K. catholique romain.
roastbeef n. rosbif m.
1. rob m. (pharm.) rob m.
2. rob m. (c ben, co be je) i (poisson) pho.
que; 2 (matelot) loup m. de mer.
3. rob f. (c.o ben) estomac m., panse f.
robbedQes m. & f. sauvageon m., -ne f.
1. robber m. ( cos) (typo.) tampon; (voiller)
aplatisseur m.
2. robber m. (jeu) rob(re) m., partie f. liée;
(fig.) partie f. de lutte.
rob!n (matière) n., (objet) m. rubis m.
robijnen adj. de rubis.
rochebei f. 1 crachat, graillon; 2 (fig.) souillon m.
rochel f. 1 crachat, graillon; 2 rille m.
rochelaar m., tester f. cracheur m., ...euse f.
rochelbakje n. crachoir m.
rochelen v. intr. 1 cracher, graillonner; 2 riller.
rocheipot m. 1 crachoir; 2 cracheur m.
Rochus m. Roch m.
Roderik m. Rodrigue m.
roe f. verge f. V. roede. [papier.
roebel m. ( cs) rouble m.; papieren - rouble=
roe(de) f. T & 1 verge f.; van de - krijgen, geven
recevoir, donner le fouet; onder de - zijn être
sous laférule; de - ontwassen zijn être affran.
chi de la férule; 2 (péche)canne f. d pêche; (olseleur)
gluau m.; 3 (rideaux, tapis) tringle f.;
4 (meule) perche f.; 5 (mar.) vergue; 6 (comète)
queue f.; 7 (mesure) (anc.) verge f., (mod.) décamètre
m.
roededrager m. porte-verge m.
1. roef interj. vlan; - - dare dare.
2. roef f. (...ven) rouf m.
voelbank f. bant m. de nage, tote f.
roeiboot f. canot m.
roeidol m. tolet m.
1. roeien 1 v. intr. ramer, (mar.) nager; met
hangende riemen -nager sec; er onder- (fig.)
s'en mtler; naar lagerwal - (fig.) courir 4 sa
perte; 2 (oiseaux) ramer; (démarehe)aller les bras
ballants ; 3 nager sur le dos; 4 v. - tr. passer (en
ramant) ; roei mij naar de overzi j de passez-mol ;
zich moe - s'éreinter (en ramant) ; 5 -lanter,
jeter; 6 n. aviron m., nage f.
2. roeien v. tr. verger, jauger, mesurer.
3. roeien v. tr. extirper; arraeher; déraciner..
roeier — 464 -- Roermond
1. roeier m. ( «s) rameur, (mar.) nageur m.
2. roeier m. jaugeur, mesureur m.
roeipen, ...pin f. tolet m.
roeipoort f. hublot m. de nage.
roeipoot m. pied m. palmé.
roeiriem m. rame f., aviron m.
roeischip n. bdtiment m. d rames; galere i
roeischuit f. barque f. d rames.
roelsiaaf m. galérien m.
roeispaan f. rame f., aviron m.
roeisport f. sport m. nautique.
roeistok m. verge f.
roeitochtje n. promenade f. en canot.
roelvereeniging f. club m. nautique.
roeiwedstrijd m. régates f. pl.
roek m. freux m.
roekeloos 1 adj. (...zer, 't) téméraire; (moins
fort) inconsidéré; 2 adv. témérairement; inconsidérément.
roekeloosheid f. témérité; inconsidération f.
roek4eken V. intr. insép. roucouler.
Roel m . Raoul m.
Roelandsiled n. chanson f. de Roland.
Roel(o)f m. Rodolphe m.
roem m. 1 (célébrité) renommée f.; — verwerven
acquérir de la rcnommée; 2 (éclat de la célébrité)
gloiref.;—dragen ou stellen op se faire gloire de,
se glorifier de; 3 (jeu) séquence f., flux m.
Rosmgen m. Roumain m.
Roemeensch adj. roumain.
roemen v. tr. 1 louer, (plus fort) exalter; 2 (rnauv.
part) vanter; 3 zich — se vanter de, se targuer
de; 4 v. intr. (jeu) annoncer une séquence, faire;
Roemenië n. la Roumanie. [flux.
roe menswaardig adj. digne d'éloges.
1. roemer in. vantard, fanfaron m.
2. roemer m. (grond) verre in. à vin.
roemgierig(heid) = roemzucht(ig).
Roemili n. la Roumélie f.
roemrijk 1 adj. glorieux; 2 adv. glorieusement.
roemruchtig 1 adj. glorieux, célèbre; 2 adv. glorieusement,
avec éclat.
roemruchtigheld f. gloire, célébrité f.
roemwaard(Ig) 1 adj. digne de gloire, glorieux;
2 adv. glorieusement.
roomwaardigheid f. grand mérite m., gloire f.
roemzucht f. avidité de gloire, ambition f.
roemzuchtig 1 adj. avide de gloire, ambitieux;
2 adv. ambitieusement.
roep m. 1 cri ; appel m.; er was maar één — il n'y
avait qu'une voix; 2 rumeur f.; renom m., réputation
f.; de — gaat dat le brult court que; in een
kwaden — staan avoir une mauvaise réputation.
roepeend f. appeau m.
roepen 1 v. intr. (riep, heeft geroepen) crier; om
hulp — crier au secours; om wraak — crier
vengeance; tot God — crier vers Dieu, invoquer
Dieu; met visch — crier du poisson; naar tem.
— crier à qq., appeler qq. ; 2 v. tr. crier; moord
en brand — crier au feu et au meurtre; zich
heesch — s'enrouer (c force de crier) ; 3 appeler;
roep mij dan maar vors n'avez qu'd m'appeler;
gij komt als geroepen vous arrivez à propos, vous
tombez d pic; iem. wakker — réveiller qq. ; den
dokter — appeler ou faire venir le médecin; tot
getuige — prendre d témoin; God heeft hem tot
zich geroepen Dieu 1'a rappelé à lui ; iem. bij zijn
naam — appeler qq. par son nom ; zich iets te
binnen — se rappeler qc.; weer in 't leven —
rappeler ci la vie; 4 u. cris, appels m. pl.
roepend adj. criant, appelant; de stem des —en
in de woestijn la voix de celui qui crie dans le
désert.
roeper m. (cos) 1 appeleur; (vente) crieur m.;
2 (ois.) appeau m.; 3 porie-voix m.
roeping f. 1 appel m.; 2 (fig.) vocation f.
roepstem f. voix f. (qui appelle), appel m.
roepvogel m. appeau ni.
1. roer m. agitation f.; in rep en — en émoi.
2. roer n. I tige f., roseau m.; 2 tuyau m. (p. ex.
de pipe); (arme) canon m.; 3 fusil m.; (anc.)
arquebuse f.
3. roer n. (mar.) 1 gouvernail m.; aan het —
staan se tenir d la barre; 2 (fig.) gouvernail,
timon ni.; aan liet — staan, komen être, arriver
au pouvoir; het—in handen Hebben détenir le:
4. Roer f. (riv.) Ruhr f. [pouvoir.
roerbaar adj. meuble.
roerbak m. (teint.) battoir; (papet.) hollandais,
roerdomp m. butor rn. [moussoir m.
roeren 1 v. tr. remuer, agiter; de pap — remuer
la panade; zijn handen — remuer les bras; zijn
snater ou bek — faire aller son claquet ; zich —
se remuer, bouger ; hij kan zich goed — (fig.)
ii est i son aise; 2 toucher; dat roert mij niet
cela ne me touche pas, cela ne me regarde pas; de
trom — battre le tambour ; een snaar — toucher
une corde; 3 (fig.) toucher, émouvoir; tot tranen
geroerd ému jusqu'aux !armes; 4 v. intr. se
remuer, s' agiter.
roerend 1 adj. (biens) meuble; 2 (fig.) touchant,
émouvant; 3 adv. d'une manière touchante.
roerganger in. timonier m.
roerig adj. i remuant, pétulant; 't is er — il v a
de l'animation; 2 affairé, occupé.
roering f. 1 remuement m., agitation f.; 2 trouble
m.: 3 émotion f.; 4 diarrhée f.
roerklik f. safran m.
roerkruid n. gnaphale m., herbe f. d coton.
roerkuip f. (teint.) battoir; (papet.) moussoir m.;
(brass.) cuve f. malière.
roerlepel m cuiller d pot, louche f.
1. roerloos 1 adj. immobile; 2 insensible, impassible;
3 adv. avec impassihilité.
2. roerloos adj. (mar.) sans gouvernail.
Roermond n. Ruremonde f.
roerom — 465 — rollade
roerQm f. ( o men & xs) 1 mets bien remué; 2
mélange, amalgame m.
roerpen, ...pin f. timon m.
roersel n. (cos & voen) 1 mélange, amalgame m.;
2 mouvement m.; émotion, (coeur) impulsion f.
roerspaan f. palette, spatule f.; (feu) rdble ni.;
(plomb) labour m.; (fond. & brass.) brassoir m.;
(maq. & bout.) gdche f.
roersteven m. étambot m.
roerstrop m. erse f. (de gouvernail).
roervink m. 1 pinson m. appelant; 2 (fig.)
boute-feu, moteur m.
1. roes m. 1 ivresse légère, pointe f.; een - hebben
avoir une pointe, être gris; zijn - uitslapen
cuver son vin; 2 (fig.) ivresse f., enivrement m.,
ardeur f. [bloc.
2. roes m. (comm.) tas; bij den - en tas, ent
Roeselaarnaar m. Roulérien m.
Roeseiaarsch adj. roulérien.
Roeselare n. Roulers m.
1. roest m. & n. T rouille f. [gïte m.
2. roest m. (volaille) juchoir,perchoir;(gibier)l
roestachtig(held) = roestig(heid).
1. roesten 1 v. intr. rouiller; rust roest l'inaction
enrouille; 2 n. rouille, oxydation f.
2. roesten v. intr. (volaille) se jucher, se per-t
roestig ad . 1 rouillé; 2 rauque. [cher.
roestigheid f. rouille, rouillure f.
roestmiddel n. antirouille f.
roestpapier n. I papier antirouille; 2 papier m.
d 1'émeri.
roeststok m. juchoir, perchoir m.
1. roet n. (cheminée) suie f.
2. roet n. (graisse) suif m.
roetachtig adj. comme de la suie, fuligineux.
roetafdruk m. fumé m.
roetbruin adj. & n. bistre adj. & m.
roetkleurig adj. couleur de suie, bistre.
roetzwart n. couleur f. de suie, bistre m., (peint.)
noir m. defumée.
roezemoes m. tapage, chahut m.
roezemoezen v. intr. insép. faire du tapage.
roezemoezig adj. remuant, turbulent.
roezen v. tr. & intr. vendre ou acheter en bloc.
roezig adj. 1 éméché; 2 orageux.
1. roffel m. ('s) I (charp.) galère f., riflard m.;
2 (fig.) bousilleur, savetier m.
2. roffel m. 1 roulement m.; een - slaan tambouriner;
2 (peine) baguettes f. pl.; een - krijgen
passer par les baguettes; 3 raclée, volée f.;
semonce f., savon m.
roffelaar m., ester f. (cns) 1 bousilleur m.,
...euse f.; 2 bavard m., -e f.
roffelen 1 v. tr. dégrossir avec la galère; 2 bfcler,
bousiller ; 3 faire passer par les baguettes ; 4 rosser;
5 v. intr. tambouriner; de trom roffelt le
tambour route; 6 bavarder,jaser.
roffelig 1 adj. grossier; 2 adv. grossièrement.
roffeling f. 1 rabotage m. grossier; 2 bousillage
m.; 3 roulement m. (de tambour) ; 4 raclée f.
roffelschaaf f. galère f., riflard m.
roffelwerk n. bousillage m.
1. rog m. (xgen) raie f.
2. rog f. (bot.) seigle f. = rogge.
rogbord n. plat-bord m.
rogge f. seigle m. En compos. de seigle.
roggen adj. de seigle.
Rogier m. Roger m.
1. rok n. ('ken) quenouille f.
2. rok m. (c' ken) 1 (en gén.) robef.; de Heilige
- la Sainte Robe; 2 (homme) habit m.; (femme)
jupe f.; (dessous) jupon m.; een -je uittrekken
maigrir; het is een - kouder geworden il faut
mettre un tricot ou jupon de plus; den - uitvegen
donner sur le casaquin à.
rokbeschermer m. garde jupe m.
1. rokken n. (cs)1 quenouille; 2 (lin) poupée;
quenouillée f.
2. rokken v. tr. 1 charger la quenouille (de);
2 (fig.) projeter, tramer, machiner.
rokkenen-v. tr. = 2. rokken.
roklijfje n. corps m. de tricot.
roks. En compos.d'habitou de jupe.
rokslijf n. corsage m.
1. rol f. ( colen, '!etje) 1 (cylindre) rouleau m.;
(cabestan) treuil m.; op -ten raken (fig.) s'emballer
; 2 (cloitre ou hospice) tour m.; (fig.)
hospice m. des enfants trouvés; -leken (à Gand)
violon, bloc m.; 3 roulette f.; schaatsen op -letjes
patins d roulettes; het gaat als op ou over
-letjes cela marche comme sur des roulettes;
4 (bande roulée) rouleau m.; (cuis.) roulade f.;
(tabac) róle m.; een - centen un rouleau de
pièces de deux centimes; 5 (document, théat.)
róle m.; over de - halen faire mention de;
van de - schrappen rayer du róle; de - spelen
van jouer le róle de; 6 (chant d'ois.) roulade f.;
7 (zoo.) rouleau, dévidoir m.
2. rol m. vadrouille f.; aan den - zijn être en
vadrouille, piquer une vadrouille.
rolbaan f. jeu m. de boules.
rolband m. ruban m. en rouleau.
rolbank f. 1 banc à roulettes; 2 chevalet m. à rou-;
rolbed n. lit m. à roulettes. [leaux...
rolbeurt f. tour m. de róle.
rolblinde f.) n. persienne f.
rolblok n. rouleau, brise-motte m.
rolbrug f. pont m. roulant.
roldeeg n. abaisse f.
roldoek m. touaille f.
rolgordijn f. & n. store m.
rolhout n. rouleau m.
rolklaver f. lotier m. corniculé.
rolkoets f. chaisse f. roulante.
rolkraan f. grue f. roulante.
rollgde f. ( cs) roulade f.
~rolleeren — 466 — ronddobberen
rolleeren v. tr. & intr. 1 distribuer les roles;
2 rouler, roder.
rollen 1 v. tr. & intr. T rouler; van de trappen —
dégringoler de l'escalier; het balletje is aan 't —
l'impulsion est donnée; de donder rolt le tonnerre
roule ou gronde; die verzen — ces vers
coulent bien; zijn oogen — in zijn hoofd il roule
les yeux ou de grands yeux; het linnen — cylindrer
le linge; op een stok — (en)rouler sur un
bilton; van een stok — dérouler; de paden, het
land — repasser les sentiers, le champ au rouleau;
er door — passer d travers, s'en tirer;
2 (voler) escamoter, chiper, faire; zakken —
vider les poches; 3 (nocer) vadrouiller, rouler;
4 n. roulement; (vaisseau) roulis m.
rollend adj. roulant, qui route; (vers) coulant.
rollende f. carbonade f. roulée.
rolling f. roulement m.
rolmops m. hareng roulé, rolmops m.
rolnaad m. couture f. roulée.
rolneut f. volute f.
rolpaard n. 1 chevul m. à roulettes; 2 (mar.)T
rolpens f. panse f. farcie. [afftit m.
rotpleister f. magdaléon m.
rolrond 1 adj. cylindrique; 2 adv. en cylindre.
rolschaats f. patin m. à roulettes.
rolschelp f. volute f.
rolschot n. tir roulant, ricochet m. raide.
rolslag m. roulade f.
rolslang f. tortrix f. [galet rn.
rolsteen m. 1 rouleau (en pierre) ; 2 (caillou)t
rolstoel m. chaise f. d roulettes.
rolstok m. rouleau m.
roltabak f. tabac m. en róle.
roltafel f. table f. à roulettes.
rolvast adj. connaissant bien son róle; — zijn
connaftre bien son róle.
rolvormig 1 adj. cylindrique; 2 adv. en rouleau.
rolwagen m. 1 chariot à roulettes, diable m.;
2 (enfant) roulette f.
rolzoom m. ourlet m. roulé.
Romaansch adj. roman.
romandichter m., —es f. romancier m., ...ière f.
romanesk 1 adj. romanesque; 2 adv. d'une facon
romanesque. [roman.
romanheld m.,ooin f. héros m., héroine f. det
romanschrijverm., ...schrijfsterf. romancier m.,
...iére f. [romantisme m.
romantiek f. genre m. ou école f. romantique,^
romantisch 1 adj. (cer, meest co) romantique;
2 romanesque; 3 adv. d'une facon romantique ou
rornanesque.
romanwoede, ... zucht f. passion f. des romans.
Rome n. Rome f.; zoo oud als de weg naar —
vieux comme la rue.
Romein m. Romain m.
romejnlet:er f. romain m.
romer m. ( c's) (grand) verre m. d vin.
rommel m. ( s) 1 gdchis ; 2 tas, bazar, bataclan
m.; vieilleries f. pl.; 3 branches f. pl secondaires.
rommelaria f. vieilleries, friperies f. pl.
rom melen 1 v. intr. faire un bruit sourd, faire du
vacarme; 2 gronder; 3 tripoter, .farfouiller; 4 n.
= rommeling.
rommeling f. 1 bruit sourd; vacarme m.; 2 grondement
; (méd.) borborygme m.; 3 fatras, rebut m.
rommelkamer, rommelkas(t) f. débarras m.
rommelkruid n. épices f. pl. mélangées.
rommelpot m. 1 casserole f. bourdonnante;
2 (fig.) grognard m.
rommelschuit f. transport m. de bric-à-brac.
rommelzolder m. débarras m.
rommelzoo f. tas, bazar, bataclan m.
romp m. 1 (homme) tronc; (statue) torse m.;
(vêtement) corps, corsage m.; 2 (gibier, volaille)
carcasse f.; 3 (navire) coque; (constr.) carcasse f.
4 (moulin) trémie f.; 5 débris rn.
rompelig adj. ridé, raboteux.
rompparlement n. rump, parlement m. croupion.
rompslomp adv . salement ; négligemment.
1. rond adj. rond; — maken arrondir; —
worden s'arrondir; langwerpig — ovale; een —
plein un rond-point; met —e letters schrijven
écrire en ronde; een — jaar une année entière;
een —e kerel un homme tout rond ; de —e waarheid
la pure vérité; zich — eten s'arrondir la
bedaine.
2. rond adv. 1 en rond, d la ronde; — schrijven
écrire en. ronde; 2 (fig.) rondement, carrément,
catégoriquement.
D 3. rond prép. autour de; — Brussel autour
de ou aux environs de Bruxelles.
4. rond n. rond m.; een — met water un rond
d'eau; in het — d la ronde; in het — draaien
tournoyer, (fig.) tourner; —je 1 petit rond, petit
cercle m., 2 (jeu) tour m., reprise f.; D (à boire)
tournée f., 3 cercle m., coterie f.
rondachtig adj. arrondi, sphéroïde; (bot.) sousorbiculaire.
rondachtigheld f. rotondité; sphéricité f.
rondas f. ( osen) rondache f.
rondbazuinen v. tr. sép. publier partout à son
de trompe.
rondblikken v. tr. & intr. sép. promener ses
regards partout (sur ou dans) .
rondborstig 1 adj. franc, sincère; 2 adv. franchement,
sincèrement.
rondborstigheid f. franchise, sincérité f.
rondbrengen v. tr. sép. faire le tour avec, distribuer,
porter.
rondbrieven v. tr. sép. répandre, colporter.
ronddansen v. tr. & intr. sép. tourner ou faire le
tour de (en dansant), danser en rond.
ronddeelen v. tr. sép. distribuer.
ronddobberen v. tr. & intra sép. flotter au gré des
vents; flotter partout (sur).
ronddolen - 467 --- Ronse
ronddolen v. tr. & intr. sép. errer (autour de).
ronddraaien 1 v. intr. sép. tourner, tournoyer; 2
v. tr. sép. (faire) tourner.
ronddragen = rondbrengen.
ronddraven v. tr. & intr. sép. faire le tour d - (en
trottant). [intr. sép. flotter cà t là.
ronddrijven 1 v. tr. sép. (faire) tourner; 2 v.4
ronddwalen = ronddolen.
ronde f. 1 ronde f.; (à boire) tournée f.; 2 objct m.
rond; (spéct) crêpe f. V. aussi 4. rond.
rondedans m. ronde f.
rondeel n. 1 tour f. à moitié ronde; 2 verre m.
rond; 3 rondelle f.; 4 (litt.) rondeau m.
rondegang f. chemin m. de ronde.
ronden v. tr. arrondir.
rondfladderen v. intr. sép. voltiger, papillonner.
rondgaan 1 v. intr. sép. tourner, faire le tour,
circuler ; 2 v. tr. sép. faire le tour (de).
rondgaande adj. circulaire.
rondgeven v. tr. sép. faire circuler, distribuer.
rondgluren v. tr. & intr. sép. guetter partout
(sur ou dans).
rondgooien v. tr. sép. éparpiller.
rondheid f. T rondeur f.
rondhollen v. intr. sép. s'emballer.
rondhooren v. tr. sép. faire le tour de (pour s'informer)
. [vergues f. pl.
rondhout n. rondin m.; (mar.) mats m. pl. ett
rondhuppelen v. tr. & intr. sép. 1 faire le tour de
(en sautant) ; 2 sauter en rond.
ronding f. 1 arrondissement m.; 2 rondeur f.;
cintre m.; (arts) galbe m.
rondkijken v. tr. & intr. sép. promener ses
regards (autour de).
rondkomen v. intr. sép. 1 circuler, faire le tour,
passer; 2 aller, arriver; kunnen - savoir s'en
itrer; best kunnen - savoir facitement s'en
tirer; niet kunnen -ne pas pouvo r jr)indre les
deux bonts; - met avoir asset de, .s'en tirerj
rondkop m. T téte f. ronde. [avec.
rondkraaien v. tr. sép. publier ou ener- partout.
rondkruipen v. tr. & intr. sép. ram/er artout ou
autour de.
rondleiden v. tr. sép. promener, piloter.
rondloopen 1 v. intr. sép. circuler, înarcher`cà et
lá, roder; (paresseux) lanterner, fainéanter;
2 v. tr. sép. faire le tour (de) ; een straatje -
faire un bout de rue.
rondmaken v. tr. sép. arrondir; (tiss.) ourdir.
rondom 1 adv. tout autour, à Pentour; - gaan
faire le tour; 2 prép. autour (de).
rondomschaduwige m. périscien m.
rondplassen v. intr. sép. patauger.
rondreis f. tournée f.; (touriste) voyage m. circulaire.
rondrelsbiljet n. biljet m. (de voyage) circulaire.
rondreizen 1 v. intr. sép. voyager Ø et ld, circu-
Ier ; 2 v. tr. sép. faire le tour (de) .
rondrijden, rondroelen v. tr. & intr. sép. 1 circuler;
2 parcourir; 3 promener ; (faire) faire le;
ronds f. (presse) roue f. [tour (de).
rondschenken v. tr. sép. faire le tour (avec),
circuler (avec), verser à la ronde.
rondschrift n. ronde f.
rondsel(rad) n. pignon m.
rondsleepen v tr. sép. trainer partout ou cd et là.
rondslenteren v. tr. & intr. sép. fldner; parcourir
en fllnant. [de, fldner.
rondsluipen v. tr. & intr. sép. se glisser autourt
rondsnijden v. tr. sép. 1 arrondir (en coupant);
2 eouper cd et là. [partout.
rondsnuffelen v.tr. & intr. sép._flairer oufuretert
rondspoken v. intr. sép. roder.
rondstouw n. corde f. de (la) roue.
rondstrooien v. tr. sép. répandre.
rondsturen v. tr. sép. envoyer partout ou d tous.
rondtasten v. tr. & intr. sép. tátonner; faire le
tour de (en tdtonnant) .
rondte f. 1 rondeur, rotondité f.; 2 environs m. pl.,
ronde f.; in de - à la ronde; 3 cercle, rond m.
rondtrekken v. tr. & intr. sép. circuler; parcourir.
rondtrompetten v.tr. sép. publier d son detrompe.
ronduit adv. rondement, carrément; - gezegd
fout carrément.
rondvaren v. tr. & intr. circuler, parcourir, contourner.
rondvellen, ...venten v. tr. sép. colporter.
rondvertellen v. tr. sép. répandre, colporter.
rondvijlen v. tr. sép. arrondir d la lime.
rondvliegen v. tr. & intr. sép. 1 voltiger; 2
s'éparpiller; 3 voler autour (de) ; 4 tourner vite.
rondvoeren v. tr. sép. faire le tour avec; transporter
cd et là ; promener.
rondvisch m. 1 poisson m. rond; 2 merluche f.
rondvraag f. consultaiion f. de l'assemblée.
rondwandelen v. tr. &intr. sép. circuler ; (faire)
faire le tour (de).
rondwaren v. intr. sép. roder (autour de).
rondweg adv. rondement, carrément.
rondzaaien v. tr. sép. répandre.
rondzaag f. scie f. circulaire.
rondzeggen v. tr. sép. annoncer partout.
rondzeilen v. tr. & intr. circuler ou parcourir ou
contourner d la voile.
rondzenden v. tr. sép. envoyer partout ou a tous.
rondzien v. tr. & intr. sép. 1 regarder partoutou
autour de; 2 chercher partout.
rondzwalken v. intr. sép. 1 voguer; 2 roder;
rouler.
rondzwerven v. intr. sép. errer, roder.
rong f. ( cen) épart m.
ronken v. intr. ronfier.
ronker m., ...sterf. (cDs) ronfleur m., -euse f.
ronking f. ronflement m.
Ronse n. Renaix m.; van -- renaisien adj.
ronselaar — 468 — rookartikelen
ronselaar m. ( cs) 1 racoleur; 2 brocanteur, troqueur
m.
ronselen 1 v. tr. racoler; 2 v. intr. brocanter, troquer;
3 n. racolage; brocantage m.
ronzebonsf.(...zen) 1 marionnettesf.pl.,guignol
m.; 2 fanfare f.
roo. En compos. = rood & roode.
1. rood adj . T rouge; - worden devenir rouge,
(bonte) rougir; -e kool chou rouge; -e wangen
(santé) joues roses, (bonte, colère, froid)
joues rouges, (boire, manger) joues rubicondes;
--- haar cheveux roux; -e baard barbe rousse;
- op de graat pas bien frais, (fig.) pas très correct.
2. rood n. 1 rouge m.; (visage, peau) rougeur f.;
2 (liqueur) groseille m.; 3 (hérald.) gueules m. pl.
roodaarde f. rubrique, craie rouge, sanguine f.
roodachtig adj. rougedtre; (cheveux) roussdtre.
roodbaard m. 1 barbe f. rousse; (hist.) R- Barberousse
m.; 2 (poisson) rouget, perlon in.
roodbloedig adj. à song rouge.
roodbol m. & f. tête f. rousse, rousseau m.
roodbont adj. entremelé de rouge.
roodborstje n. rouge-gorge m.
roodbruin adj. rouge-brun; (cheval) bai.
roode m. & f. roux m., rousse f.
roodehond, roodhond m. 1 (polit.) rouge m. &
f.; A 2 pièce f. de cuivre.
roodekool f. chou m. rouge.
roodekoorts f. (fièvre) scarlatine f.
roodeloop m. 1 dys(s)enterie f.; 2 (fig.) galette,
roodgeel adj. fauve. [mitraille f.
roodgespikkeld adj. tacheté de rouge.
roQdgestreept adj. rayé de rouge.
roodgieter m. fondeur m. en cuivre rouge.
rQQdgloeiend adj. chauffé au rouge.
roodhaar m. & f. tête f. rousse.
roodharil adj. roux.
roodheid f. rougeur f.
Roodheid m. Peau-rouge m.
roodjonk n. 1 roséole; 2 (fièvre) scarlatine f.
roodkapje n. 1 (ois.) tête f. rouge; 2 R- Chaperon
m. rouge.
roodkictirig adj. (de couleur) rouge.
roodkog i m. & f. tête f. rousse; 2 m. (ois.) millouin
m .
roodkoper n. cuivre m. rouge.
roodkors f.fromage d'Édam, édam m.
roodkrijt n.,coteekening f. sanguine f.
roodmaken n., ... making f. coloration f. en rouge.
Roodmuts m. Bonnet m. rouge.
roodneus m. & f. nez m. rouge.
roodolm f. 1 conferve; 2 altération f.
roodolmig adj. 1 confervé; 2 altéré.
Roodrok m. Habit m. rouge.
roodschimmel rn. rouan m. vineux.
roodsel n. rouge m.
roodstaart m. rouge-queue m.
roodvonk n. (fièvre) scarlatine f. V. aussi rood-t
roodvos m. alezan m. brulé. [jonk.
roodwangig adj. aux joues vermeilles.
1. roof f. (roven) 1 (plaie) cros te; 2 (lait) peau f.
2. roof m. pillage m., rapine f.; (petit) larcin
m.; (femme) rapt, enlèvement m.; op - uitgaan
aller au pillage, (anim.) aller chercher sa proie;
van - leven vivre de rapines.
roofachtig adj. rapace.
roofachtigheid f. rapacité f.
roofdier n. carnassier m., bête f. de proie.
roofgjerig adj. rapace.
roofgierigheid f. rapacité f.
roofgoed n. butin m., proie f.
roofhoek m., ...hol n. repaire m. de brigands.
roofkever rn. scarabée carnassier, entomophagef
roofkuil m. repaire m. de brigands. [m.
roofmeeuw f. stercoraire, diablotin m.
roofmier f. (fourmi) légionnaire f.
roofnest n. repaire m. de brigands.
roofpoot m. serre f. de rapace.
roofridder m. chevalier m. brigand.
roofschip n. vaisseau pirate, corsaire m.
roofspelonk f. repaire 1n. de brigands.
roofstaat m. État m. brigand.
roofster f. voleuse, ravisseuse i.
roofvogel m. oiseau de proie, t . ;' ce m.
roofvogelnest n. aire f.
roofziek, ...zuchtig adj. rapace.
roofzucht f. rapacilé f.
rooi f. 1 arrangement, mesurage ni ; geen --
hebben van ne pas avoir idée de; 2 alignement
m., ligne f.- op de - dans l'alignement; 3 visée f.
1. rooien 1 v. tr. mesurer; (vin) jauger, vergcr;
2 arranger; hij kan het - il sait se tirer d'affaire
; 3 aligner ; 4 viser ; 5 n . mesurage, jaugeage;
arrangement; alignement m.; atteinte f.
2. rooien 1 v. tr. déraciner; (racines, lég.)
arracher , 2 essarter, netlover ; (fosse) vider;
3(forêt) défricher ; 4 n. déracinement ; arrachage;
nettoyage m.
rooier m. ( mos) 1 agent voyer ; 2 jaugeur ; 3 déracineur,
arracheur, défricheur m.
rooiing f. V. 1. rooien 5 & 2. rooien 4.
rooilijn f. alignement m.
rooimeester m. agent m. voyer.
Rooinek m. Collet m. rouge, Anglais m.
1. rook f. (roken) meule, veillote f.
2. rook m. fumée f.; naar - ruiken sentir la
fumée; naar den - smaken (fig.) sentir le brûlé;
in den - hangen fumer ; in den - geven donner
d fumer.
rookachtig adj. 1 sentant la fumée; 2 enfumé,
fumeux.
rookachtigheid f. 1 gout m. ou odeur f. de fumée;
2 fumosité f.
rookafdruk m. fumé m.
rookartikelen n. pl. articles m. p1. pour fumeurs.
rookcoupé — 469 — rosmolen
rookcoupé m. compartiment ni. poer fumeurs.
rookeloos adj. sans furnée.
rooken i v. tr. & intr. Tfumer; haring —fumer
ou saurer des harengs; kruiden -- bruler des
parfums; een pijp —fumer une pipe; daar Lan
de schoorsteen niet van — cela ne fait nas
bouillir la marmite; 2 n. fumage m.; (talg ie)
habitude f. ou fait m. de fumer; onder hei —
van een pijpje en fumant la pipe; van —
houden aimer la pipe ou le cigare: (md.)
fumigation f.
rookex m. ( mos) fumeur; (harengs) saurisseur m.
rookerig(heid) = rookachtig(heid).
rookerij f. fumoir m.; (harengs) saurisserie f.
rookgang f. conduit m. de la (lamme.
rookgat n. 1 issue f. de la fumée; 2 trou m.:
rookgerei n. attirail m. de fumeur. [enfumé.
rooking f. : rooken 2.
rookkamer f. fumoir m., tabagie f.
rookkast f. boute f. d fumée.
rooknest n. 1 bofte enfumée; 2 tabagie f.
rookschaal f. cassolette f., brule-parfums m.
rookspek n. lard m. fumé.
rookspier f. filet m. fumé; Antwerpsche — filet
ni . d' Anvers.
rookstel n. service in. de fumeur.
rooktabak f. tabac d fumer m.
rooktafeltje n. guéridon m. pour fumeur.
rookvang m. I (cherninée) holte f., manteau m.;
2 (lampe) Jumivore m.
rookvat n. 1 encensoir; 2 brule-parfums m.
rookvenster n. ventouse f. [ fuge m.
rookverdrijver m. 1 fumiste; 2 (appareil)fumi-'„
rookvleesch n. viande f. fumée.
rookworst f. saucisse f. fumée.
rookzolder m. grenier-fumoir m.
room m. T crème f. En coinpos. n la crème.
roomachtig adj. crémeux.
roomboter f. beurre ni. de crème.
roomhuis n. crémerie f.
roomijs n. crème-glace f.
roomkaas f. & m. fromage m. de crè ne.
roomkleur f. couleur f. crème.
roomkleurig adj. crème.
roomsaus f. sauce à la crème f.
Roomsch adj. 1 romain; —(e) koning roi des
Romains, roi in. de Rome; —e boon fève f. de
marais; 2 catholique (romain) .
roomschgezind adj. catholique.
Roomsch-katholiek adj. catholique romain.
roomsoes f. chou m. de Berlin.
roomsprits f. échaudé m. d la crème.
roomtaart f. tarte f. d la crème.
roomvla(de) f. flan in.
roopagrd n. affct m.
1. roos f. (rozen) T rose f.; Fransche — rose de
Provins ou de Damas; wilde — églantine f.;
—je petite rose, (objet) rosette f.; de — schieten
faire la rose ou un blanc; op rozen slapen dormir
sur des roses ou sur un lit de roses; slapen als
een — dormir comme un bienheureux; onder de
— 1 en confidence, 2 en secret ; onder de —
vertellen raconter sous le manleau (de la cheminée)
; de tijd baart rozen le temps a du baume
pour tous les maux.
2. roos f. 1 (méd.) érysipèle, érésipèle m.;
2 pellicules f. p1.
1. roosachtig adj. comme une rose, (bot.) rosacé.
2. roosachtig adj. (méd.) érysipélateux.
rooskleur f. (couleur f. de) rose in.
rooskleurig 1 adj. rose; er — uitzien être riant,
se présenter en rose; 2 adv. en rose.
roosten 1 v. tr. rótir (sur le gril), griller; 2 (café)
torréfier; (farine) roussir; (minerai) griller, torréfier
; 3 door de zon geroost brulé ou hálé du
soleil; 4 n. rótissage, grillage m., grillade f.;
rorréfaction f.
rooster m. (.is) 1 (ustensile de cuis.) gril m.;
2 (poêle, foyer) grille f.; 3 gabarit m.; (fondem.)
grille f., grillage m.; (en bois) claire-voie f.;
(écluse) radier m.; (navire) caillebotis m.;
(tuyau, égout) grille, pommelle f.; (étang) égr,'lloir
m.; (pour vaisselle) égouttoir m.; (étrier,
casque) grille f., treillis m.; 4 tableau ni. de roul.
ement; (école) horaire in.
roosteren v. tr. griller. = roosten.
roostering f. gïtage m. 1
roostermand f. panier m. d claire-voie.
roosterwerk n. grillage m.
roosting f, roosten 4.
roostpan f. lèchefrite f.
root f. 1 routoir, roussoir m.; 2 roui nl.
rooven v. tr. 1 voler, piller; op den grooten weg
— brigander; op zee — pirater; 2 ravir; vogels
— dénicher des oiseaux; hennen — voler des ceufs
de poule; 3 (jeu) piller, faire pille.
roover m. (cos) voleur, ravisseur; brigand;
pirate m. En compos. de brigands.
rooverjj f. 1 brigandage; 2 vol, larcin m.
1. ros n. ( „.osen) coursier m.; (mauv. part.)
haridelle f.
2. ros m. volée, ráclée f.
3. ros adj. ( oser, mot) roux; (cheval) alezan.
rosachtig adj. roussátre.
rosachtigheid f. rousseur f.
rosbeier m. 1 cheval in. Bayard; 2 (iron.)1
rosbief n. rosbif m. .haridelle f.
rost(te) f. 1 rosette, (archit.) rosace f.; 2 (poisson)
rouget m.
rosharig adj. (à cheveux ou cl polls) roux.
roskam in. i étrille f.; 2 éreintement m.
roskammen v. tr. insép. T étriller.
roskammer in. 1 panseur; 2 maquignon m.
roskteurig adj, roux.
rosmarijn(boom) m. romarin in.
rosmolen m. moulin d cheval, manège m.
rossen -- 470 — rozenkrans
1. rossen v. tr. T étriller.
2. rossen v. intr. courir vite; rijden en — aller
par monts et par vaux, rouler sa bosse.
1. rot f. rat m. V. rat & compos.
2. rot n. ( coten) (mil.) section f.; (exercice)
file f.; (fusils) faisceau m.; met —ten links par
files à gauche; de geweren in —ten zetten
former les faisceaux.
3. rot 1 adj. ( cter, 'st) pourri, gdté; hij is —
(fig.) il est d sec ou en faillite, ou mort; hij is
niet -- (fig.) il n'est pas bête; 2 n. pourriture f.
rotachtig adj. pourrissant, putride.
rotbak m. pourrissoir m.
roten v. tr. & intr. (rootte, heeft gerot) rouir.
rotgans f. barnache f., cravan (t) m.
rotgezel m. 1 complice; suppót m.; 2 (mil.) frère
m. d'armes.
rotheid f. pourriture, putréfaction f.
rotkoorts f. fièvre f. putride.
rotmeester m. 1 caporal m.; 2 quartenier m.
rots f. roche f., (escarpé) rocher m., (très résistant)
roc m.; (à fleur d'eau) écueil m.
rotsachtig adj. rocheux.
rotsblok n. bloc m. de roche.
1. rotsen = 2. rossen.
2. rotsen v. tr. (mac.) rustiquer.
rotsgevaarte n. masse f. rocheuse.
rotsgewijs adv. par files.
rotskristal n. cristal m. de roche.
rotspad n. sentier m. dans le roc.
rotsspelonk f. caverne f. dans le roc.
rotssteen n. & m. roc m.
rotstraal m. fourchette pourrie, teigne f.
rotsvalk m. rochier m.
rotswijze adv. par files.
1. rotte(n). En compos. V. ratte(n) & compos.
2. rotten v. intr. s'attrouper; s'organiser en
bande.
3. rotten 1 v. tr. & intr. (rotte, heeft gerot)
pourrir, (se) putréfier; 2 puer; 3 (t(n) rouir;
4 n. pourriture; putréfaction; puanteur f.;^
rottenvuur n. feu m. de file. [rouissage m.
Rotierdammer m. 1 Rotterdamois m.; 2 —je
Rotterdnmoise, diarrhée f.
rottig ad. pourri, putride.
rottigheid f. pourriture, putréfaction f.
1. rott i n g f. 1 putréfaction f.; 2(tin) rouissagem.
2. rotting m. 1 (plante) rotang; 2 rotin m.,
canne f. En compos. de canne.
rottingolie f. (fig.) huile f. de cotret.
rotvisch m. blennie f.
Rouggn n. Rouen m.
Rouaansch adj. rouennais.
rout f. raout m.
1. rouw m. 1 deuil m.; in den — zijn être en
deuil; lichte — petir deuil; den — om den arm
un crêpe au bras; 2 regret, repentir m.; dat doet
"e -- cela me fait de la peine.
2. rouw adj. = ruw.
rouwband m. crêpe m.
rouwbeklag n. condoléance(s) f. (pl.)
rouwbloem f. fleur f. des veuves.
rouwbrief m. 1 lettre f. de faire-part; 2 lettre f. de
condoléance; 3 papier m. de deuil.
rouwdicht n. 1 poème m. funèbre; 2 (litt.) élégie,
triste f.
1. rouwen v. intr. 1 porter le deuil (de); 2 faire
de la peine, causer du regret; het rouwt mij j'en
ai du regret, je men repens.
2. rouwen v. tr. lainer, aplaigner (du drap).
rouwfloers n. crêpe m.
rouwgedicht n. = rouwdicht.
rouwgeld n. arrhes f. p1., dédit m.
rouwgoed n. 1 étoffes f. pl. pour deuil; 2 (vêtements)
deuil m.
rouwig adj. 1 affligé, triste; --- zijn om regretter;
2 repentant.
rouwkapel f. chapelle f. ardente.
rouwklacht, ...klage f. plainte f. funèbre; (litt.)
thrène m.
rouwklagen v.intr. insép.se lamenter de,pleurer.
rouwkoop m. marché m. de dupe; — hebben
regretter son achat ; — betalen payer la Tollet
rouwiled n. chant m. funèbre. [enchère.
rouwmaal n. repas ni. de fui ailles.
rouwpapier, rouwpost n. papier m. (de) deuil.
rouwrand m. bord m. noir; —en aan de nagels
hebben avoir les ongles en deuil.
rouwstaatsie f. cortège m. funèbre.
rouwtijd m. deuil m.
rouwvlag f. drapeau m. en berne.
rouwwinkel m. magasin m. d'articles de deuil.
royaal 1 adj. royal; 2 adv. royalement.
royaliteit f. royalité, libéralité f.
Roza f. Rose f.
Rozalia f. Rosalie f.
Rozebeke n. Rosebecque f.
rozeboom m. rosier m.
Rozekruiser m. Rose-croix m.
rozelaar m. rosier m.
rozelaurier m. laurier-rose m.
rozemarijn = rosmarijn.
rozenazij n m. vinaigre m. rosat.
rozenfeest n. fête f. de la rosière.
rozengaard m. roseraie f. [tout roses.
rozengeur m.odeur f. de roses;—en maneschijn
rozenhoed m. guirlandes. de roses; --je cnapelet,
rosaire m.
rozenhonig m. miel m. rosat.
rozenhout n. 1 bois m. de rose ou rosier; 2 boisi
rozenjuffer f. rosière f. [m. de Rhodes.
rozenkever m. hanneton m. de juin, cétoine f.:
rozenkleur f. (couleur f. de) rose m. [dorée.
rozekleurig adj. rose, rosé.
rozenkrans m. 1 couronne f. de roses; 2 (relig.)
chapelet, rosaire m.; 3 —je gnaphale m.
rozenkweeker - 471 - ruim
rozenkweeker in. rosiériste m.
rozenmaagd f. rosière f.
Rozenmaand f. mois des roses, juin m.
rozenobel m. ( —s) noble m, à la rose.
rozenolie f. essence f. de roses.
Rozenoorlog m. guerre f. des deux Roses.
rozenpommade f. pommade f. rosat.
rozensteen m. rhodite f.
rozenwijn m. vin m. rosat.
rozenwortel m. orpin m. rose, rhodiole f.
rozenzalf f. onguent m. rosat.
Rozenzondag m. Laetare m.
rozerood adj. rose, vermeil.
rozesiruik m. rosier m.
rozetak m. branche f. de rosier.
1 rozig adj . ï oaré ou jonché d e roses ; 2 rosé,
(teint) ver- raeil : (fig.) frais.
2. rozin adj. érysipélateux.
rozigheid f. I rose m.; 2 état m. érysipélateux.
rozijn etc. = razijn etc.
rubriek f. rubrique f.
ruhtbaar adj. ( teder, ost) public, notoire; —
maken ébruiter; — worden s'ébruiter.
ruchtbaarheid f. publicité, notoriété f.
rudaris m. homme m. rude ou brusque.
Rudolf m. Rodolphe m.
rug m. ( tegen, «getje) T dos, (siège) dossier m.;
een breeden — hebben avoir le dos large, (fig.)
avoir bon dos; den — buigen plier l'échine; een
hoogen — zetten faire le gros dos; een hoogen
— hebben avoir une épaule plus hauteque l'autre;
— aan —, — tegen — dos d dos; achter den —
1 en arrière (de), en cachette (de), 2 en l'absence
(de), 3 passé ; met den—leunen tegen s'adosser
d ; in den — vallen prendre á dos, attaquer par
derrière; den — dekken protéger les derrières;
op mijn —, op zijn — (fig.) á mes frais, d ses
frais; op den — nemen endosser; op den —
vallen tomber à la renverse ; op den -- zwemmen
.faire la planche. En eotnpos. dorsal.
ruggegraat f. 1 épine dorsale, colonne f. vertébrale;
(la partie du dos avec la colonne vertébrale)
échine f.; 2 (mar.) crapaud m.
ruggegraatsverkromming f. déviation f. de la
colonne vertébrale.
ruggelings adv. 1 dos h dos; 2 (couché) sur le
dos ; (marche) à reculons.
ruggelingsch adj. à reculons, rétrograde.
ruggemerg n. moelle f. épinière.
ruggepijn f. mal m. dorsal ou dans te dos.
ruggespraak f. pourparler, colloque m.
ruggestuk n. 1 pièce f. du dos; 2 (bceuf) aloyau
m.; (porc) échinée f.; (lièvre) rdble m.
rugkleed n. chabraque, housse f.
rugkorf in. hotte f.
rugleuning f. dossier m.
rugriem m. surdos m.
rugspier f. (muscle) dorsal m.
rugsteun m. appui m. (de dos).
rugsteunen v. tr. insép. appuyer.
rugstuk = ruggestuk.
rugtering f. pht(h)isie f. dorsale.
rugwaarts adv., ach adj. d reculons.
rugwervel m., been n. vertèbre f. dorsale.
rugwol f. mère-laine, laine mère f.
rugzaag f. scie f. à dos.
1. rui f. = rei & rij.
2. rui m. (ois.) mue f.
ruidig adj. galeux.
ruidigheid f. gale f.
ruien v. intr. muer.
ruif (ruiven), ruifel (-os) f. rátelier m.
ruig adj. 1 poilu, velti; (queue) fourré; (étoffe)
peluché; (bot.) velu, cotonneux; 2 tipre, rugueux,
rude; 3 (fig.) rude, grossier.
ruigheid f. 1 état m. poilu ou velu; 2 ápreté,
rudesse f.; 3 rudesse, grossièreté f.
ruigpotig adj. hirtipède.
ruigschaaf f. riflard m.
ruigte f. 1 cóté m. du poil, fleur f.; 2 ápreté,
rudesse f.; 3 broussailles f. p1.; 4 canaille f.
ruiken v.tr. & intr.(ruiken ou rieken, rook, heeft
geroken) T sentir; (percevoir) flairer; (répandre)
fleurer; goed, lekker— senlir bon; slecht,
kwalijk — sentir mauvais; naar bier — sentir la
bière; aangebrand — sentir le brálé; ik kan
hem niet —je ne puis le sentir ou supporter; hij
kan het kruit niet — il craint le canon; je mag
daaraan — cela te passera sous le nez; dat kan
men toch niet — on ne peut cependant flairer ou
deviner cela.
ruiker m. ( mos, motje) bouquet m.
ruikermaker m., ...maakster f., ...verkooper m.,
...ster f. bouquetier nl., ...tière f.
ruikooi f. mue f.
ruil m. échange, change, troc m.; in — voor
en échange de; bij den — winnen gagner
au change; een goeden — doen faire un
bon troc.
ruilbaar adj. ( onder, pst) échangeable.
ruilebuiten v. intr. insép. troquer.
ruilebuiter m. ...buitster f.troqueur m., ...euse f.
ruilen v. tr. changer, troquer, ( équivalence)
échanger.
ruiler m., ...ster f. (os) troqueur ni., ...euse f.
ruilhandel m. trafie, commerce d'échange, troc m.
ruiling f. échange, change, troc m.
1. ruim adj. 1 spacieux, vaste; een —er tooneel
une plus vaste scène; 2 ample, large; —e stof tot
ample matière d ou de; 3 large; de —e zee, het
—e sop le large; —e beurs bourse bien garnie;
een — bestaan geven donner de quoi vivre largement
; het niet — hebben ne pas en mener
large; in —e maat- largement; een — geweten
une conscience large; 4 déblayé, nettoyé; —e
baan maken déblayer le chemin; 5 (fig.) libre,
ruim --. 472 -- runmolen
franc; de elleboogen — hebben avoir les coudées
franches.
2. ruim adv. spaciea zement ; amplement ; largement;
libremert; wij zitten — nous sommes d
l'aise; — zitten (vêtements) être amplé, être
large.
3. ruim n. 1 espace m.; 2 (dans bátiment) enceinte
f.; 3 (vaisseau) cale f.; (barque) cabane f.
rulmanker n. ancre f. de cale.
ruimbaan f. placef., espace m. V. 1. ruim 4.
ruimen 1 v. tr. (réceptacle, lieu) vider; (lieu)
êvacuer; de plaats — vider les lieux, évacuer la
place; de plaats --- voor ceder la place d; uit den
weg — enlever, écarter, su p primer ; 2 déboucher,
dégorger; 3 nettoyer, curer; déblayer; 4 v. intr.
mettre en ordre,ranger; 5 (mar.) (vent) adonner;
6 (cabinet) vidanger. [geur m.
ruimer m. (cos) 1 videur, déchargeur; 2 vidan-1
ruimheld f. I amplitude, apaciosité f.; 2 espace m.
ruimijzer n. dégorgeoir ni.
ruiming f. 1 enlévemernt m.; 2 évacuation f
curage m.; 3 vidange f.
ruimnaald, ...pen, ...pin f. dégorgeoir m.
ruimschoots adv. 1 d grasses boulines, (de)
vent largue; 2 (fig.) largement, amplemeni.
ru!rnschootsch adj. 1 gonflé; inet —e zeilen de
vent largue; 2 (fig.) abondant, arnple.
ruimte f. 1 espace m.; (mar.) large m.; de --
kiezen prendre le large; 2 espace m., place f.,
emplacement; — maken faire place (u); —
laten laisser de lespace (pour) ; 3 (contenant)
capacité f.; 4 — tusschen espace enere, espacerrtent,
intervulle m.; (poutres) travée f., entrei'ous,
(pilotis) entre-deuxm.; (écrit., impr.) inierligne f.;
— laten tusschen espacer; 5 (fig.) li berté, franchise
f.; 6 (fig.) abondance f.
ruimtemaat f. mesure f. de capacité.
rul mtevrees f. agoraphobie f.
ruin m. i hongre, cheval in. coupé; 2 (fig.»
ruine f. ruine f. ; voyou m.
ruinen v. tr. hongrer.
rulschbezie f. camari(g)ne f.
ruischen v. intr. 1 (vent, ruisseau) murmurer;
(vent) siffler; (nier) mugir; 2 (arbres, papier)
frémir; (tissu) crier, froufrouter; (cordes d'instr.)
vibrer; 3 (oreilles) linter.
ruischhoorn, ... horen m. covet m.
ruischo.ijp f. cornemuse, musette f.
ruisvoorn, ...voren m. rotengle ni.
1. ruit f. (plante) rare f.
2. ruif f. 1 (math.) rhombe, losange m.; 2
(hérald.) losange m.; 3 (échecs, dames) care f.;
4 (diamant) facette f.; 5 (fenétre, tissu, cartes)
carreau m.
1. ruilen 1 f. pl. carreau m.; — spelen jouer en
carreaux; 2 adj. de carreau.
2. ruiten v. tr. 1 marquer ou imprimer des carreaux
sur; 2 losanger.
1. ruiler m. ( cs) reitre m.; een oude — un
vieux reitre.
2. ruiter m. 1 cavalier m.; 2 Friesche ou
Spaansche — cheval m. cie Frise.
ruiterbende f., ...drom m. troupe f. montée.
ruiter) f. cavalerie f.
ruitersch adj. cavalier; op zijn -- d la cavalière,
cavalièremïënt.
ruiterstandbeeld n. statue f. équestre.
ruitertrom f. timbale f.
ruiterwacht f. 1 garde f. de cavalerie; 2 (un
homme) vedette f.
ruitijd m. mue f.
ruitjesgoed n. tissu m. d carreaux.
ruits(ge)wijs adv. en losange.
ruitvormig 1 adj. losangé; (anat., zoo.) rhomboïde,
rhomboïdal; (diamant) facetté; 2 adv. en
losange; (diamant) á farettes; (plantation) en
quinconce.
ruk m. ( ken) saccade f.; (plus fort) secousse f.;
(en gén.) coup m.; in een — en un instant ; een
—je un petit instant; bij —ken par petites
secousses, (fig.) par boutades, par sauts et par
bonds; aan één — d'une seule traite.
Rukkelingen n. Roclange m.
rukken 1 v.tr. arracher (de) ; 2 v. intr. — van se
détacher de; 3 -- aan tirer à ; 4 ,marcher vivement
; te velde — se mettre en campagne.
rukking f. = ruk.
rukwind m. rafale f.
1. rul f. 1 affluence f.; 2 grand mouvement m.
2. rul adj. ('Ier, pst) 1 mouvant; 2 inégal,t
rulheid f. inégalité f. [raboteux.
rum f. rhum m.
rumfabriek f. rhum(m)erie f.
Ru meli ë n. la Roumélie f. [rhum.
rumfleseh f., ...glas n. bouteille f., verre m. à;
rumgelel f., ...grog m. gelée f., grog m. au rhum.
rumoer n. bruit; vacarme, tumulte m.
rumoeren v. tr. faire du vacarme.
rumoerig adj. bruyant, tumultueux.
rumpons(ch) f. punch m. au rhum.
run f. fan m.
rund n. (teren, zertje) 1 bête f. ei cornes,
(spécr) bceuf m.; de —eren te bétail m.; les bestiaux
m. pl.; 2 (fig.) grosse bête f.; (spéct) épicier
m. En compos. de beeuf.
rundergebraad n., ...haas m. róti, filet m. dei
runderpest f. peste f. bovine. [bceuf.
rundvee n. 1 gros bétail m.; 2 (fig.) grosse bête f.
rundvleesch n. bceuf m.
rune f. rune f.
runenschrift n., ...steen m. écriture, pierre f.3
runisch adj. runique. [runique.
runkleur t. tanné m.
runkoek m. motte f. de tan.
runkuip f. coudroir m.
runmoien m. moulin m. à tan.
runnen — 473 — saaiet
runnen v. intr. 1 courir; 2 cailler V. rennen.
runsel n. présure f.
rups f. chenille f.
rupsendooder m. ichneumon m.
rupsenhaak m., ...schaar f. échenilloir m.
rupsennest n. trochet ou bouchon m. de chenilles.
rupsenvangst f. échenillage m.
rupsklaver f. luzerne f.
Rus m. ( misen) Russe m.; Groot- — Grandrussien
; Klein-- Petit-russien m.; Keizer aller
—sen Empereur de foutes les Russies.
rusch m. (russchen) 1 jont m.; 2 tamis m.
rusgeel n. arsenic m. rouge.
Rusland n. la Russie f.
rusle(d)er ti. roussi m.
Russisch adj. russe; op zin — h la russe.
rust f. 1 repos in.; in —, met — en repos, tranquille;
— nemen prendre du repos; ter — gaan
aller se reposer : ( fig.) entrer dans le repos éternel ;
goe -- bonne nuit ! in —e (fonctions) retraité,
pensionné; nooit (geen) — hebben,—noch duur
hebben n'avoir ni trève ni repos; geen — hebben
vooraleer ne pas avoir de repos ou de cesse avan`
de; tot — brengen tranquilliser; plaats — en
place repos; 2 (théátre, concert) pause f. ;
(chasse) reposée f.; 3 (arme) (cran m. d')arrei m.;
(serrure) encoche f.; (levier) point m. d'appui ;
(moulin) joe m.; (mar., planche) porte-haubans;
4 (prosodie) césure f.
rustaltaar n. reposoir m.
rustanker n. ancre f. de veille.
rusteloos 1 adj. sans repos, agilé, inquiet; 2
(enfant) turbulent : 3 adv. sans se reposer, dans
1'agitation.
rusteloosheid f. agitation; (enfant) turbulencef.
1. rusten v. intr. 1 (cesser tout mouvement) se
reposer; prendre du repos; avoir du repos; hij
zit te — il se repose; dan is 't goed — alors le
repos est doux;wel te — bonne nuit ! 2 (être dans
une situation paisible) reposer ; ( ouvrier) ch8-
mer ; laten — laisser reposer; laat de dooden —
laissez les morts en paix; hier rust ici repose,
ci-gft ; 3 (appui) s'appuyer (sur), porter (sur),
reposer (sur) ; een plicht rust op un devoir incombe
d; een verdenking rust op un soupcon
pèse sur; 4 (arrêt) s'arrêter (sur), reposer (sur) ;
zijn blikken — op ses regards s'arrêtent ou reposent
sur; Gods zegen rust op hem la bénédiction
de Dien repose sur lui ; 5 (confiance) se
reposer (sur) ; ik rust op je je me repose sur toi.
2. rusten v. tr. préparer, équiper. V. toerusten
& uitrusten.
rustend adj. retraité, pensionné. [m. de repos.
rusthuis n. maison f. de retraite; établissementt
1. rustig 1 adj. reposé; met — hoofd à tête
reposée; 2 calme, tranquille; 3 adv. iranquillement,
avec calme. [ment, gafineut.
2. rustig 1 adj. vif, êveillé, alerte; 2adv. vive-1
1. rustigheid f. calme in., tranquillité f.
2. rustigheid f. vivacité, vigueur f.
rusting f. armure f., équipement m.
rustkamer f. 1 salle f. d'armes ; 2 arsenal m.
rustlievend adj. paisible.
rustlijn f. serre-bosse t.
rustoord n. lieu m. de repos.
rustplaats f. 1 lieu de repos m.; de laatste — la
dernière demeure; 2 logement; séjour in.; halte f.;
(mil.) étape f.; (mar.) reláche f.
rustpunt n. 1 point de repos m.; (texte) repos m.;
(prosodie) césure f.; (mus.) pause f.; 2 point
d'arrêt ; 3 point d'appui; (mar.) portage m.
ruststoel m. fauteuil m.
rustteeken n. (gramm.) ponctuation f.; (mus.)l
rustveer f. arrêt m. [repos, silence m.
rustverstoorder m.,...sloorster f. perturbateur m.,
...trice f. du repos public.
rustverstoring f. perlurbation f. du reposj
Rutger m. Roger m. [public.
rutschbaan f. montagnes f. pl. russes, tobogan m.
Ruiten n. Russon m.
ruw 1 adj. rude, rugueux; (chemin) raboteux;
(peau) rêche, dur; 2 velu; 3 non ouvré, brut;
(tissu) écru ; 4 (poids) brut ; 5 (température)
rude ; (fig.) (ton) bourru; 6 (fig.) rude, grossier;
7 adv. rudement ; durement ; grossièrement ; --
behandelen rudoyer.
ruwaard m. (xs) ruivard m.
ruwe n. rudesse f.; uit het -- bewerken, slijpen
etc. dégrossir; in 't — en gros, grossièrement.
ruwharig adj. velu, hirsute.
ruw(ig)heid f. (...heden) Ti rudesse f.
ruwkruid n. aspérule f.
ruwwerker m. bruteur m.
ruzie f. (.os) 1 querelle f.;-- maken se quereller;
in --- liggen être brouillé; D 2 embarras m.
ruzieachtig adj. querelleur.
ruziemaker m., ... maakster f., ... zoeker m.,
... zoekster f. querelleur m., ...euse f.
S
s f. s f. (si on pron. es;e) ou m. (si on pron se)
S. 1 saint; 2 sénat; 3 soprano; 4 sud.
sa interj. cà ! altons !
1. saai n. & f. saye, (mii.) serge f.
2. saai adj. 1 lent; 2 ennuyeux, filandreux
embêtant.
saaien adj. de saie, de serge.
saaist f. 1 estame f.; 2 laine f. (d tricoter).
saaietten -- 4 7 4 — salpeterzuurzout
saaietLen adi. 1 d'estame; 2 de laine.
saaiheid f. 1 lenterrr f.; 2 ennirï m., longueursi
saam adv. ensemble. V. samen. [f. pi.
saamgezworene rn. conjuré m.
1. Saar f. Sarah f.
2. Saar f. (géogr.) Sarre f.
Saarburg n. Sarrebourg m.
Saargemund n. Sarreguemines f.
Sabaeër m. Sabéen m. [sabbat.
Sabbat m. (^ ten) sabbat m. En compos. dut
sabbatjaar n. année f. sabbatique.
sabba^sjongen, ...knecht m. domestique m.
chrétien.
sabbatsmeid f. servante f. chrétienne.
sabbatsreis f., ...weg m. t chemin du sabbat,
mille m. hébraïque; 2 excursion, fugue f.
1. sabel f. ( 's) 1 sabre m.; Turksche — cimererre
m.; houten — sabre m. de bois, batte f.;
2 (fig.) dard rn .
2. sabel 1 m. ( mos) (zoo.) zibeline, soble f.,
sable m.; 2 P. (fourrure) zibeline f.; 3 (couleur,
hérald.) sable m .
sab^ibeen 1 n. jambe cambré , serpe'te f.; 2 m.;
sabelbont n. zibeline f. [bancal.
sabeldier n. zibeline f.
sabelen v. tr. sabrer.
sabelpels m. zibeline f.
sabeisleeper m. traineur m. de sabre.
sabeltasch f. sabretache f.
Sabli n ni. Sabin m. [nes.
sabilnsch adj. sabin; de —e maagden !ps Sabi-1
sacrament 1 n. sacrement m.; 2 interj. sacrebleu1
sacramentboek n. sacramentaire m.
Sacramentsdag m. la féte-Dieu.
sacristie, ...tij f. sacristie f.
Sadduceër m. (cos & ...eën) Saducéen m.
saffiaan n. 1 maroquin m.; A 2 —tje cigare m.
saffier (matière) n., (pierre) m. saphir m.
saffieren adj. de saphir.
saffloers) n. 1 carthame m.; Turksch — safran
M. bátard; 2 (comm.) safranum m.; 3 (chim.)
safre m.
saffraan f. 1 safran; 2 (chim.) crocus m.
saffraanachtig adj. comme du safran, safrané.
saftraanbloem f., ...bloesem m. crocus m.
saffraanboom m. mémécylon in. de Ceylan m.
soffraandrank m. scubac, usquebac m.
saffraangeel 1 adj . jaune comme safran, safrané;
2 n. jaune m. safran.
saffraanplant f. crocus m.
saffraanplanterij f., ...plantsoen n. safranière f.
saffraanzuur n. acide m. croconique.
1. saffranen adj. de safran.
2. saffranen v. tr. safraner.
sagaai f. zagale f.
sage f. légende, (Nord) saga f.
sago f. sagou, tapioca m.
sagomeel n. sagou m.
sagoboom, sagopalm(boom) m. palmiersagou,
sagou(t)ier m.
Saguntum n. Sagonte f.
Sajanisch gebergte n. monts m. pl. Sayansk.
sajet(ten) = saaiet(ten).
sak m. ( o ken) (vêtem.) sac m.
sakerdaanhout n. bois des Iles, jacaranda m.
sakkerloot interj. sacré nom ! crelotte !
Saks m. Saxon m.
Saksen n. la Saxe f.
Saksisch adj. saxon.
s(a)la(de) f. 1 salade f.; de — roeren fatiguer le
salade; dat gaat er in als -- cela s'avale comme de
la pdtée; er zijn — uitslaan yfaire son beurre; 2
(fig.) semonce, sauce f.
saladebak m. saladier m.
saladeboon f. princesse f.
saladeëmmer m. papier m. à salade.
saladekom f. saladier m.
saladelepel m. cuiller f. d salade.
saiadeolle f. huile f. d'olive.
saladeplant f. plante f. de laitue.
saladevork f. fourchette f. d salade.
salamander m. (xs) T salamandre f.; — in
't vuur (hérald.) patience f.
Salamis n. Salamine f.
salaris n. (cosen) salaire, (fonct.) traitemeni m.
saldeeren v. tr. solder.
saldo n. ( ''s) solde m.; voordeelig, nadeelig —
solde créditeur, dé!:tru>> m.
salep f. salep m.
salet n. ('ten) petit salon, boudoir m.
saletjonker m. damoiseau, freluquet, fat m.
saletjuffer, ...pop f. mijaurée, coquetle f.
salie f. 1 sauge f.; 2 lait m. d la sauge; Jan —
poule f. mouillée. V. Jansalie.
Saliër m. Salien m.
Salisch adj. salien; (loi, maison) salique.
Salmaslus m. Saumaise m.
salm(on)iak f. sel m. ammoniac ; (scient.) chlorure
m. d'ammonium.
salomonszegel n. (bot.) sceau ou signet m. de
Salomon.
salonboot f. bateau-salon m.
salonwagen m. wagon-salon m.
salpeter n. salpélre m.
salpeteraarde f. terre f. nitreuse.
salpeterachtig adj. nitreux.
salpgterbereider m. salpétrier in.
salppterbloe men f. pl. fleurs f. pl. ou efflorescencej
salpeterfabriek f. salpêtrerie f. [f. de nitre.
salpetergeest m. esprit m. de nitre.
salpptergroef f. nitrière f.
salpeterig adj. nitreux.
salpeterígzuur n. acide m. nitreux.
salpeterzuur 1 adj. nitraté; ...zure potasch
nitrate m.; 2 n. acide m. nitrique, eau f. forte.
salpeterzuurzout n. nitrate m.
saluut -- 475 -- samenschrapen
saluut n. (...uten) salut ni.
saluutschot n. ( men) salve f.
salvator m. sauveur m.; Sint S—s (église f.)
Saint-Sauveur.
samaar f. (...aren) simarre f.
samen 1 adv. ensemble; goen avond — bonsoir
la compagnie; 2 préf. sép. se rend par con- ou
re-. V. aussi bijeen & cornpos.
samenaarden v. tr. sép. sympathiser.
samenbakken 1 v. intr. sép. s'agglomérer, se baiser;
2 v. tr. sép. joindre, coller.
samenblijven v. intr. sép. resten ensemble ou
réunis.
samenbrengen v. tr. sép. 1 réunir ; rassembler;
amasser; 2 (personnes) rapprocher ; mettre aux
prises.
samenbuigen v. tr. sép. rapprocher (en pliant).
samendoen 1 v. tr. sép. réunir, joindre; 2 v. intr.
sép. se réunir, s'associer.
samendragen v. tr. sép. réunir, assembler.
samendrijven 1 v. tr. sép. rassembler, réunir;
(chasse) rabattre; 2 v. intr. sép. se réunir.
samendringen v. tr. & intr. sép. (se) condenser,
(se) cornprimer.
samendrukbaar adj. compressible.
samendrukken v. tr. sép. 1 comprimer; (Ièvres)
pincer; zich — se serrer; 2 (typo.) réunir, mettre
en regard.
samendrukking f. compression f.
samenduwen v. tr. sép. comprimer.
samenflansen v. tr. sép. b ícler.
samengaan v. intr. sép. 1 aller ensemble, marcher
de compagnie; 2 (habitude) frayer; 3 (fig.)
s'accorder, ê: Ye compatible; niet (kunnen) — être
incompatible.
samengesteld adj. 1 composé; (nombre) complexe;
2 compliqué.
samengesteidheld f. 1 composition; 2 compli-t
samengezworen adj. conjuré. [cation f.
samengieten v. tr. sép. (liq.) méler; (métaux)
confondre. (adhérer.
samengroeien v. intr. sép. se joindre, se snuder,
samenhalen v. tr. sép. amasser.
samenhang m. 1 liaison, connexion f.; 2 (phvs.)
cohésion ; (bot.) adhérence f.; 3 rapport, enchainement
m.; suite, ,filiation f.; Tien ni ; zonder —
sans suite, décousu, incohérent; dat wordt klaar
uit den — cela s'explique par te contexte.
samenhangen v. intr. sép. 1 être lié, avoir de la
connexion ; 2 avoir de la co iésion ; adhérer;
3 avoir des rapports; s'enchaïner; niet — ne pas
se tenir, ne pas s'aceorder, être décousu.
samenhangend adj. ! lié, ronnexe; 2 cehérent,
adhérent; 3 Suivi, continu : niet — décousu.
samenhechten v. tr. sép. attacher.
samenhoopen v. tr. sép. entasser.
samenhooping f. entassement m.
samenhouden 1 v. tr. sép. tenir ensemble; mainienir;
retenir; 2 v. intr. sép. tenir ensemble;
avoir de la cohésion.
samenklank f. unisson m.; in — à l'unisson.
samenklutsen v. tr. sép. battre, méler.
samenknoopen v. tr. sép. nouer ensemble, joindre.
[nir.
samenkomen v. intr. sép. se rencontrer; se réu -1
samenkomst f. 1 rencontre f.; (convenu) rendezvous
m.; 2 (math.) convergente; (astron.) conjonction
f.
samenkoppelen v. tr. sép. accoupler.
samenkoppeling f. accouplement in.
samenlappen v. tr. sép. rapiécer; (fig.) jeter
ensemble, ramasser ; is samengelapt uit est un
ramassis de.
samenleggen v. tr. sén. réunir; (mains) joindre.
samenleven v. intr. sép. 1 (plusieurs) vivre en
commun ; 2 (deux) vivre ensemble ; (spéct) cohabiter.
samenleving f. 1 vie en commun; (spéct) cohabitation
f.; 2 (les hommes) société f.; woorden.
boek der — dictionnaire de la conversation.
samenlijnen v. tr. sép. coller.
samenloop m. t (monde) concours m.; affluence
f.; 2 (rivière) conflueht m.; (rayons, lignes)
co nvergence f.; (rails) jonction f.; (nerfs) conjugaison
f.; 3 (circ'nstances) concours m.
samenloopen v. iiitr. sép. 1 courir ensemble;
2 s'attrouper, affluer , 3 (rivièrel se joindre, confluer;
(rayons, lignes, chemins) converger ; 4
(lait, sang) se coaguler, se cailler; (huile) se filter;
(couleursi se confoneire; 5 (circonstances) con-;
samenmengel v. tr. sép. mêler. [courir.
samenmenging f., ... mengsel n. mélange m.
samennaaien v. tr. sép. coudre, attacher.
samenpakken v. tr. sép. ernpaqueter, emballer;
zich — s'entasser, s'amonceler.
amenpersbaar, ...persen = samendrukbaar etc.
samenplakken 1 v. tr. sép. coller; 2 v. intr. sép.
coller, s'ag„-lutiner,
samenraapsel n. rarnassis, tissu m.
samenrapen v. tr. sép. ramasser. prendre ch et là.
samenrijgen v. tr. sép. 1 enfiler; 2 later; 3 fau-:
samenreepen v. tr. sép. convoquer. [filer.
samenroeping f. convocation f.
samenrollen 1 v. tr. sép. enrouler; zich — s'enrouler,
se ramasser; 2 v, intr. sép. se réunir (en
roulant) .
samenrotten v. intr. sép. s'attrouper, 'ameuter.
samenrotting f. artroupement m.
samenrukken v. tr. & intr. sép. (se) rassembler,
.(se) serrer.
samenschikken v. tr. sép. coordonner, classer.
samenscholen v. intr. sép. s'attrouper; (polsons)
se réunir en bandes.
samenscholing f. attroupement m.; (poissons)
bande f.
samenschrapen v. tr. sép. amasser..
samenslaan =-- 476 -- sappeeien
samenslaan 1 v. tr. sep. battre l'un conire l'au- samenviechten v. tr. spé. entrelacer, tresser, [m.
tre, heurter, choquer; de handen boven zijn samenvlechting f., ...vlechtsel n. entrelacemeni
hoofd — faire des gestes de stupeur ou de déses- samenvloed m. 1 affluence f.; 2 (rivières) conpoir;
2 (charp.) assembler, monter; (tonnel.) fluent ; (atomes) concours m ; ( couleurs) fusion f.
rabattre; (linge) plier; (argent) réunir, ramas- samenvloeien v. intr. sép. 1 affluer; 2 (rivières)
ser; 3 v. intr. sép. se heurter, s'entrechoquer. confluer; (couleurs, éruption) se confondre.
samensmelten 1 v. tr. sép. fondre ensemble, con- samenvoegen v. tr. sép.joindre, (tuyaux) emboï-
Jondre; 2 (fig.) fusionner; 3 v. intr. sép. se méler, ter ; (systémat.) synthétiser.
se confondre; (fig.) se fusionner. samenvoeging f. 1 union, jonction f ; 2 assemsamensmelting
f. fusion f. blage; raccordement m.; 3 (groupe) assemblage
samenspannen 1 v. tr. sép. atteler ensemble, in.; 4 (chir., philos., littér.) synthèse f.
accoupler; 2 v. intr. sép. (fig.) conspirer. samenvouwen v. tr. sép. plier; (mans) joindre.
samenspanning f. conspiration f. samenwassen samengroeien.
samenspel n. ensemble m. samenweefsel n. tissu m.
samenspraak, ...spreking f. conversation f.. en- samenwerken v. intr. sép. coopérer (à), concourir
tretien m.; (deux) dialogue m. (d), collaborer (d).
samenspreken v. intr. sép. converser, s'entretenir. samenwerkend adj. coopérant, concourant; —
samenstand m. conjonction f. genootschap (société) coopérative f.
samenstel n. 1 composition f.; 2 (machine, meu- samenwerking f. coopération f., concours m.,
ble) construction f , assemblage m.; 3 (mélange) collaboration f.
composé m., combinaison f.: 4 système m. samenweven v. tr. sép. sisser.
samenstellen v. tr. sép. 1 composer; 2 (machine, samenwonen v. intr. sép. demeurer ensemble;
meuble) construire, monter. (spéct) cohabiter.
samenstellend adj . composant; (philos. &pédag.) samenwoning f. habitation commune; (spéct)
synthêtique. cohabitation t.
samensteller in. ...stelster f. compositeur, rédac- samenzijn n. réunion f.
teur m., ...trice f. samenzweerder m. conjuré, conspirateur m.
samenstelling f. 1 composition f.; 2 construction samenzweren v. intr. sép. conjurer, (moins fort)
f., assemblage m.; 3 (gramm.) composition f.; conspirer.
(mot) composé m. samenzwering f. conjuration, conspiration f.
samenstemmen v. intr. sép. s'accorder, s'harmo- Sauriër m. Samien m., de Samos.
niser; niet — être discordant. sam meiaar m., «sterf. ( mos) lambin m., —e f.
samenstemming f. accord m., harmonie f. sammelart f. lambinerie f.
samenstooten 1 v. tr. sép. broyer, piler; 2 heur- sammelen v. intr. lambiner, lanterner.
ter; 3 v. intr. sép. se heurter, s'entre-choquer; sammelig 1 adj. lambin, indécis; 2 adv. en
(véhic.) être en collision. lambinant, avec indécision.
samentreffen v. intr. sép. se rencontrer; coïnci-; samoen m. simoun m.
samentrekbaar adj. contractfile. [der. Samoiede m. Samoyède m.
samentrekbaarheid f. contractitité f. samoreus f. (... zen) samoreux m.
samentrekken 1 v. tr. sép. réunir (en tirant), sandaal f. (...alen) T sandale f.
firer; 2 serrer (en tirant), resserrer; 3 -(anat., sandel(boom) m. santalin m.
physiol., gramm.) contracter; samengetrokken sandelhout ti. santal m.
klanken sons contractés; samengetrokken naam- 1 . sander m. (poisson) sandre m.
woord, werkwoord nom, verbe contracte; 4 (trou- 2. Sander m. Alexandre m.
pes) concentrer; 5 (récit) résumer; 6 v. intr. sép. sand(e)rak n. sandaraque f.
se réunir ; se resserrer ; se contracter ; se concen- Sannetje n_ Suzon f.
trer ; (nuages) se concentrer ; ( orage) se former. Sanskrit n. sanscrit m.
samentrekkend adj. 1 attractif; 2 astringent; sant m. saint m.; —tje image f. (de saint).
(muscie) constricteur; (artères) systaltique; santenboetiek, ...kraam f. bazar, Iremblement m
3 (force) rétractile, constringent, attractif. santin f. (u3 nen) sainte f.
samentrekking f. contraction f. santorie f. centaurée f.
samentrekkingsteeken n. accent m. circonflexe-. sap n. i (viande, herbes) suc m.; (arbres) sève f.;
samenvallen v. intr. sép. se rencontrer, se réunir; (corps humain) humeur f.; 2 Jus m.
(faits) coincider. [2 résumer. sapblauw n. bleu m. végétal.
samenvatten v. tr. sép. 1 réunir; ecobrasser; sapgroen n. vert m. végétal.
samenvatting f. 1 réunion f.; 2 résumé. saphaak m. croc m. de sape.
samenvegen v. tr. sép. réunir (dun coup de sappe f. sape f. -
balaf) ; balaver en un tas. sappgeren 1 v. intr. saper; 2 n. sapement m.
sappeloos — 477 -- schaamachtigheid
sappeloos adj. sans suc, sans sève, desséché.
sapperloot, ... ment interj. sacreblen ! crelotte !
sappeur in. sapeur m.
-Sapphisch adj. saphique.
sappig 1 adj. succulent; plein de séve; 2 juteux,
(fruits) .fondant; 3 (fig.) succulent, savoureux;
4 adv. savoureusement.
sappigheid f. succulence; (fig.) saveur f.
sapverf f. couleur f. végétale.
Sarraceen m. Sarrasin m.
Saraceensch, ...c Jnsch adj. sarrasin.
sarder ni. agaceur, tourmenteur, instigareur m.
sardijn f. sardine f.; —en inleggen escabécher.
sard ijnenfabriek f. sardinerie f.
sard ijnennet n. sardinière f., sardinal ni,
Sard nië n. la Sardaigne 1.
Sardlnisch adj. sarde.
sardonyx(steen) m. sardoine f.
sarge etc. = serge etc.
saro(e)ng f. sarong, sarron m.
sarren v. tr. agacer, irriter, tourmenter.
sarring f. agacement m.
1. sas f. (.'sen) 1 (canal) sas m.; 2 bassin m.
d écluse, écluse f. de chasse; 3 tournant m. de me.r
4 rade f. [A 2 sucre m.
2. sas f. (vnsen) 1 (poudre) cnmposition f.;t
sasknecht m. éclusier in.
sasmeester m. chef éclusier m.
sassefras(boom) in. sassafras m.
sasstuis f. écluse f. d sas.
satansch i adj. satanique, infernal; (digne du
diable) satané; 2 adv. diaboliquement.
satanskind n. fils de Satan, suppót ni. du démon.
satanswerk n. lravail m. du diable.
sater m. ( mos) T satyre m.
satijn n. satin m.; Indisch — atlas m.; half —
satin de Bruges.
satl!nachtig adj. ratiné.
satijnen adj. de ou en satin.
satijn-papier n. colombier m. (...euse f.
sati,ieerder m., ...ster f. ( mos) satineur m,,t
satirendichter, satiricus in. (poète) satirique ni.
satiriek, satirisch 1 adj. satirique; 2 adv. satiriquement.
[cisson m.
saucijs f. (... zen) saucisse f.; (plus grarid) sau-I
sauejsbroodje n. petit pain m. d la saucisse.
Saul m. Saul m.
Saulus m. Saul m.
saus f. 1 sauce f.; (fig.) asraisonnement m.; dat's
andere — c'est une autre paire de manches;
2 (pluie) saucée f.; 3 semonce f., savon m.
sausen 1 v. tr. saucer; 2 assaisonner ; épicer; 3
baptiser (ie lait, le vin); 4 donner un savon d;
5 v. intr. pleuvoir à verse.
sauser m. ( mos) saucier, assaisonneur m.
sauskom f. saucière f.
sauslepel m. cuiller f. a sauce.
saustook n. échalote f.
sauspan f. saucière f.
savelboom m. sabinier m.
savonet f. ( —ten), cbal m. bonte de savon,
savonnette f.
savonetdoos f. bofte f. d savonnette f.
savooikool f. chou m. de Savoie.
Savooier m. Savovard m.
Savoojsch adj..savoyard.
scala f. 1 échelle; 2 (théát.) scala f.
scalp in. scalpe m.
scapulier n. scapulaire m.
scepter m. ( s) T sceptre m.; den — zwaaien ou
voeren !enir le sceptre.
scha 1 = schade; 2 = schaduw.
schaaf f. (schaven) 1 robot m.; met de grove —
(fig.) d coups de hoc/te; met de fijne -- (fig.)
à la linie; 2 chanfrein m.; 3 op — loopent
schaafbank f. établi m. [écornifler.
schaafbeitel m., ...ijzer n. ciseau, fer r.i.
schaafkrul f. topeau m.
schaafmes n. 1 (charp.) ciseau, fer m.; 2 racloir
m.; ratissoire f.
schaafsel n. raclure f.
schaafstrop n. préle f.
schaak 1 n. échecs m. pl.; — spelen jouer aux
échecs; 2 adv. en échec; — zetten mettre en
échec, faire échec à , — staan ou zijn être (en
échec ; 3 interj. échee (au roi) !
schaakbord n. échiquier m.
schaakmat adj. échec et mat; (fig.) à bout; —
zetten donner échec et mat a, (fig.) réduire à
1'impuissance.
schaakpartij f. portie f. d'échecs.
schaakspel n. (jeu m. d') échecs m. pl.
schaakspeler m., ...speelster f. joueur m.,
. , .euse f. d'échecs.
schaakstuk n. pièce f.
schaakzet m. coup m.
1 schaal f. (schalen) 1 (mesure) échelle f.;
op groote — sur une grande échelle; 2 (mus.)
gamme f.
2. schaal f. (schalen) 1 (revétement) (huitre,
tortue) écaille ; (crabe, homard, tortue) carapace;
(noix, eeuf) toque; (pomme, poire) pelure
f.. 2 (planche) flache; (mar.) jumelle f.
3. schaal f. (schalen) 1 plat m.; —tje soucoupe
f.; 2 quête f.; met de — rondgaan quêter; 3
plateau m.; 4 balance f.; de — slaat over la
balance trébuche; geen — kunnen houden ne
pas peser assez; 5 -- vlas poids m. (50 kilosi'
schaalbijter m. scarabée m. [de tin.
schaaldier n. crustacé m.
schaalkolen f. pl. houille f. feuillée.
schaalvol f. jattée f.
schaamachtig I adj. honteux; 2 (détente)
pudique; pudibond; 3 adv. honteusement,.
pudiquement,
schaamachtigheld f. 1 honte; 2 pudeur f.
schaambeen — 478 — scha(de)lijk
schaambeen n. (os) pubis m.
schaamdeelen n. pl. parties f. p1. (naturelles).
schaamrood adj. rouge de honte ou de pudeur;
-- worden rougir de honte ou de pudeur.
schaamschoen m. manteau m. de la honte ou
pudeur; zijn —en uittrekken avoir dépouillé
foute honte ou pudeur.
schaamte f. 1 honte f.; tot uw — d votre honte;
2 pudeur f.; 3 honte, nudité f. [honte.
schaamteblos ns. rouge m. ou rougeur f. de lal
schaamtegevoel n. (sentiment m. de) honte f.
schaamteloos 1 adj. éhonté, impudent, cynique;
2 adv. d'une manière éhontée, impudemment,
,cyniquement.
schaamteloosheid f. impudence, cynisme m.
a schaap n. (schapen) 1 (femelle) brebis f.; (en
gén.) mouton m.; schapen scheren tondre des
,brebis; kudde schapen troupeau de moutons;
schurftig — brebis galeuse; verloren — brebis
,égarée; zijn —jes op 't droog hebben être à
l'abri de la pluie; als er een — over den dam is
volgen er meer les moutons de Panurge, la
multitude est moutonnière; 2 (fig.) (douceur)
agneau m.; (bêtise) mouton m., bête f.; arme
-schapen van kinderen pauvres créatures d'en-
.fants; hij is het — il est le dindon; 3 (relig.)
brebis, ouaille f.; 4 (hérald.) toison f.; 5 mouton.
TIL, nuage rn. moutonné.
schaapachtig 1 adj. comme un mouton; 2 (fig.)
moutonnier; 3 adv. en mouton.
schaapachtigheid f. moutonnerie f.
schaapboer m. éleveur m. de moutons.
schaapherder m. berger m. V. herder etc.
schaapjeswolk f. nuage m. moutonné.
,schaapkameel m. lama m.
schaapsch adj. moutonnier.
schaapshoofd n. 1 tête de brebis'; 2 (fig.) bête f.,
bêta, niais m.
schaapskleed n. (fig.) peau f. de brebis.
schaapskooi f. bergerie f., (poét.) bercail m.
schaapskop m. = schaapshoofd.
schaapsle(d)er n. peau de mouton, basane f.
schaapspokken f. p.l clavelée f.
schaapsvacht f., ...vel n. toison f.
1. schaar f. (scharen) multitude, foule f.
2. schaar f. (scharen, ootje) 1 (paire f. de)
ciseaux m. pl.; een -- koopen acheter une paire
,de ciseaux; waar is mijn —? ou sont mes ciseaux?
een krant met de — maken faire un journal d
coups de ciseaux; 2 (métal) cisailles f. pl.;
(hortic.) croissant m.; (charrue) soc m.; (véhic.)
-corne f.; 3 (cheval) ganache f.; (crabe, homard)
pince f.; 4 (jeu) zigzag m.; 5 (fig.) avare m. & f.
3. schaar f. (scharen) poture ou part f. d'une
vache, pdquier m.
-4. schaar f. (scharen) brèche f. V. schaard.
schaarbosch n. breuil, taillis m.
schaard(e) f. ( m[e]n) 1 brèche; —en maken
ébrécher; —en uitslijpen réparer 1e:: brèchcs; 2i
schaarden v. tr. ébrécher. [(morceau) tesson m.
schaardig adj. ébréché.
schaars adv. 1 d peine; 2 rarement.
schaarsch adj. (xer, meest') 1 rare; — worden
se faire rare; 2 (salaire, nourriture) maigre;
(temps, vie) cher, de disette.
schaarschheid, schaarschtef. 1 rareté; 2 disette1.
schaarsliep, ...slijp, ...slijper m. rémouleur;
(dans les rues) gagne-petit m.
schaarstok m. hiloire f.
schaarwacht f. ronde, patrouille f.
schaaf f. raie f. blanche.
schaats f. 1 patin m.; (op) —en rijden aller d
potins, patiner; D 2 échasse f.
schaatsen v. intr. patiner.
schaats(en)baan f. piste f.
schaatsen) maker m. patinier m.
schaats(en)rijden n. patinage m. [...euse.
schaats(en)rijder m., ...rijdster f., patineur m.,t
schab(be) (c.o[bejn) f. 1 blouse; 2 défroque f.
schabaat interj. gagné ou perdu 1 n'importe !
schabbe(r)ig adj. 1 rdpé, usé; 2 déguenillé.
schabel f. (cIen, xletje) escabeau m.
schabouwelijk adj. 1 stupéfiant; 2 misérable.
schabrak f. & n. ( teken) chabraque, housse f.
schach [sch—sjj m. (xs) (s)chach, chah m.
schachelaar, ...raar [sch = sjj m. brocanteur,
fuif m.
schachelen, ...ren [sch = sj] v. intr. brocanter.
schacherij [sch=sj] f. brocantage m., filouterief.
schacht f. 1 baton m., perche f.; 2 (lance, pique)
bols; (fusil,, rabot, colonne) fret m.; (béche,
balai) manche m.; (gouvernail) mèche f.; (métier)
lame f., liais m.; (botte, bas) tige f.; (chandelier)
tige, branche f.; (aiguille) tige, hanse f.; 3 lance,
pique, hallebarde f.; 4 tige (d'une plume);
plume; alle f.; 5 (pour un manche) douille f.;
6 (clef) tige f. ; (serrure) tête f. de pêne; 7 (mine,
pompe) puits m., bure f.; 8 (haut-fourneau)
creux m., cuve f.; 9 m. (iron.) mille, jeune3
schachtbeschoeiing f. cuvelage m. [homme m.
schachtenmaker m. faiseur m. de tiges de bottes.
schachtieest f. embouchoir m.
scha(de)f. 1 dommage, préjudice m.;(destr.)dégdi
m.; (*nar.) avarie f.; — lijden subir un dommage;
— doen causer un dommage, porter préjudice;
tot uw — á votre détriment ; zonder — sans préjudice,
indemne; door -- wordt men wijs dommage
rend sage ; 2 (jur.) -- en intrest eischen
demander dommages et intérêts; 3 (comm.) baten
en —n profits et portes ; met — verkoopen vendre
d perte.
scha(de)lijk 1 adj. nuisible; 2 fatal, funeste;
3 (livre, doctrine) pernicieux; 4 (scient.) nocif;
5 peu économique, peu avantageux; 6 adv. d'une
faron nuisible ; pernicieusement ; désavantageusement.
scha(de)lijkheid — 479 — schandaal'
scha(de)lijkheid f. nuisibilité, nocuité f.
1. scha(de)loos adj. 1 sans dommage, indemne;
- houden défrayer, indemniser; 2 inoffensif.
2 scha(de)loos adj. 1 inutile, sans valeur;
(mar.) délabré; 2 oisif.
scha(de)Ioosheid f. 1 intégrité; 2 innocuité f.;
3 indemnisation f.
scha(de)Iooshouding, ...stelling f. dédommagement
m., indemnisation f. [indemniser.
scha(de)loosstellen v. tr. sép. dédommager;l
schaden v. intr. (schaadde, heeft geschaad)
nuire (d), causer du dommageou du préjudice (à).
scha(de)post m. poste m. irrécouvrable, perte f.
scha(de)vergoeding f. dédommagement m., indemnisation
f.
scha(de)verhaal n., ...verhaling f. retours m.,
représailles f. pi., indemnisation f.
schaduw f. T ombre f.; (formant écran) ombrage
m.; daar is geen - van il n'y a pas apparente de
cela; in de - zitten ou staan se trouver ou se
tenir à l'ombre, (fig.) s'effacer; in zijn - niet
kunnen staan ne pas même venir d sa chenille;
in de - zetten ou stellen metire r l'ombre, (fig.)
éclipser.
schaduwachtig adj. 1 comme de l'ombre; vague;
2 ombragé; 3 emblématique, symbolique.
,chaduwbeeld n. i ombre f.; 2 silhouette f.; 3 ombre
t., fantóme m.
schaduwen v. tr. ombrer.
aehaduwgevecht n. sciomachie f.
schaduwgevend adj. ombreux.
schaduwhoed m. chapeau-soleil m.
schaduwing f. distribution f. des ombres.
schaduwloos adj. sans ombre; (géog.) astien.
schaduwrijk adj. ombragé, ombreux.
•chaduwspel n. ombres f. pl. chinoises.
ehaduwwolk f. cumulus m.
chaduwzijde f. 1 cóté m, obscur ou de l'ombre;
. (fig.) ombre f., revers m.
schaffen v. intr. 1 procurer, fournir; raad -
nourvoir; middel - in remédier à, arranger;
t faire; ik wil niets met hem te - hebben je ne
eux pas avoir affaire avec lui ; te - geven doner
de la peine ou tablature; 3 donner d manger,
lorvir; eten wat de pot schaft manger à la forine
du pot ; 4 manger.
chaft etc. = schacht etc.
schaften 1 V. schaffen 3 & 4 : v. intr. manger,
boulotter; 2 servir d manger.
schaftgat n. guichet m.
schaftliist f. menu m.
schaftmeester m. maître m. d'hótel.
schafttijd m., schaftuur n. heure f. du repas.
jchakeeren v. tr. 1 nuancer; 2 méler, panacher;
3 faire alterner.
schakering f., ...eerset n. nuance; alternance f.
schakel f. ( mos) 1 chaïnon m.; 2 (mar.) étrier m.;
Z maille f.; 4 tramail m.: 5 enchainement, fil m.
schakelen v. tr. 1 enchaíner, relier; 2 (électr.)
coupler.
schakeling f. 1 enchainement; 2 couplage m.
schakelnet n. tramail m.
schakelrad n. roue f. de rencontre.
schakeltafel f., ...toestel n. commutateur m.
1. schaken v. tr. (schaakte, heeft gesch'akt).
1 ravir, (femme) enlever; 2 (police) arrêter.
2. schaken v. tr. & intr. jouer aux échecs ; een
partijtje -faire une partie d'échecs.
1. schaker m. voleur; ravisseur m.
2. schaker m. joueur m. d'échecs.
schaking f. 1 vol; 2 enlèvement, rapt m.
schako [sch = sj] f. (cD's) shako m.
schal m. son clair, retentissement m.
schalie f. (cDs & ...iën) ardoise f. V. aussi lei.
schaliemijn f. ardoisiéref.
1. schalk m. t 1 valet; 2 fripon, coquin;
(enfant) espiègle, gamin m.; 3 (hisser) chèvre f.;
(enfoncer) mouton m.
2. schalk adj. fripon, espiègle.
schalkachtig 1 adj. rusé, espiègle; 2 adv. erg
espiègle, malicieusement.
schalks adv., schalksch adj. = schalkachtig.
schallebijter m. scarabée m.
schallen v. intr. sonner, retentir.
schalm m. (c' pje) 1 chaïnon; 2 (poutre) étrier m.
schalmei f. chalumeau m.
schalonge [ng = nj] f. échalotte f.
schaloos = 2. schadeloos.
schamdek n. accotar(d) m.
1. schamel 1 adj. honteux; 2 misérable, malheureux;
- dak humble toit; 3 adv. misérablement,
pauvrement.
2. schamel m. escabeau; (véhic.) armon m.
schamelheid f. 1 honte; 2 misère, pauvreté;
3 nudité, honte f.
schamen v. tr. (schaamde, heeft geschaamd)
zich - être honteux. avoir honte, rougir (de) ;
schaam je tu devrais rougir; zich dood -
mourir de honte; zich de oogen uit het hoofd
- rougir jusqu'au blanc des yeux.
schamp m. effleurure f.; coup m. manqué.
schampavie f. escampativos m.; - spelen faire,
un escampativos, ficher le tamp.
schampdek n. accotar(d) m,
sehampeljoen n. éehantillon, exemplaire m.
schampen v. tr. & intr. fróler, efjleurer.
schamper 1 adj. (cder, cst) arrogant, hautain
dédaigneux; 2 aigre, blessant; 3 adv. arrogam-
„
ment, avec dédain.
schamperheid f. arrogante f., dédain m.
schampig adj. glissant, fuuyant.
schampscheut m., ...schoot f., ...schot n. 1 coup
m. (defeu) qui ne fait qu'effleurer; 2 effleurure,
éraflure t.; 3 (fig.) attaque d mais couverts, allusion
f. déplaisante. [3 voyou m., crapule f.
schandaal n. 1 scandale; 2 (public) esclandre;l
schandaleus — 480 — schatplichtig
schandaleus, schandalig i adj. scandaleux;
2 adv. scandaleusement.
schandaliseeren v. tr. 1 scandaliser; zich — se
compromettre; 2 affronter; 3 calomnier.
schandbord n. pilori m.
schanddaad f. infamie, turpitude f.
schande f. T honte f.; 't is — c'est une honte, c'est
honteux; tot — (ver)strekken être une honte
pour; — spreken van blámer, flétrir, honnir;
— inleggen met s'attirer de la honte par; te
— abí"mé, ruiné; iets te — maken abfiner
qc., ruiner qc.; een paard te — maken abfiner ou
crever un cheval; iem. te — maken 1 faire honte
àc qq., 2 confondre qq., 3 honnir qq.; te — worden
1 périr, 2 se couvrir de honte.
schandek n. accotar(d) m.
schandekoop 1 m. achat m. d vil prix; 2 adv. à
vil prix, pour rien.
schandelijk 1 adj. honteux, ignominieux; 2 affreux,
abominable; 3 adv. honteusement; affreusement.
schandelijkheid f. infamie, ignominie f.
schandgeld n. 1 prix de 1'infamie; 2 vil prix m.
schandgewaad, ... kleed n. habit m. infamant.
schandmerk(en) = schandteeken(en).
schandpaal m. pilori m.
schandprijs m. vil prix m.
schandschrift n. 1 écrit scandaleux; 2 libelle m.
schandstraf f. peine f. infamante.
schandteeken n. 1 marque f. d'infamie; 2 stigmate
m., flétrissure f.
schandteekenen v. tr. insép. stigmatiser.
schandvlek f. 1 tache f. (d'ignominie), stigmate
m.; 2 (personnes) honte f., opprobre m.
schandvlekken v. tr. insép. flétrir, couvrir d'opprobre.
schans f. 1 (mil.) fort(in) m.; ouvrage m. de
,campagne; 2 ferme f. retranchée ; 3 boulevard m.;
4 (mar.) gaillard d'arrière, tillac m.
schansdek, ...kleed n. bastingue f.; pavois m.
schansgraver m. pionnier m.
schanskorf m. gabion rn.
schanslooper rrl. 1 (mar.) capote; 2 (mil.) houppelande;
3 (cheval) haridelle, rosse f.
schanspaal m. palissade f.
schap f. («pen) rayon m.
schape(n). En compos. de brebis, de mouton.
schapeband m. reliure f. en basane.
schapekop m. 1 tête f. de mouton ; paard met een
— cheval rrtoutonné; 2 (fig.) bêta, niais m.
schapenhok n. 1 bergerie f.; 2 (mar.) parc m. à
bestiaux.
schapenle(d)er n. peau m. de mouton.
schapenluis f. 1 pou m. de mouton; 2 mite t.
ricinoïde.
schapenras n. race f. ovine.
schapenvleesch n. (viande f. de) mouton m.
schapenwoikje n. nuage moutonné, mouton m.
schapenzuring, ... zurkel f. pain m. de coucou.
schapevacht f. toison f.; een wolf in een — un
loup dans une peau de brebis.
schappelijk 1 adj. passable, convenable, raisornable;
het — maken être raisonnable; 2 avenant,
accommodant; 3 adv. passablement, rai=
sonnablement; d'une facon accommodante.
schappelijkheid f. caractère m. passable, conve•
nanee f.; modicité f.
schapraai f. garde-manger m.
schar f. ( ren, co retje) limande f.
scharen 1 v. tr. T ranger; 2 n. rangement m.
scharenslijper m. rémouleur m. V. schaarsliep.
scharlaken n. & adj. écarlate f. & adj.
scharlakenbes, ...bezie f. kermès m.
seharlakenkleur f. (couleur) écarlate f.
scharlakenkoorts f. scarlatine f.
scharlakenrood adj. (rouge) ccarlate.
scharlakensch adj. écarlate.
scharlei f. sclarée f.
scharminkel m. & n. 1 (Lilain) singe m., caricature
f.; oud — vie,lle macaque; 2 squelette in.,
3 homme m. de poille, effigie f.
scharminkeibeen n. os m. de mort.
scharminkelen v. tr. exécuter en effigie; donner
un charivari (d).
scharminkelhuls n. ossuaire rn.
scharnier n. 1 charnière f ; 2 fiche f.; (porte)
gond m.
scharrebier n. petite bière, tisane f.
scharrebijter m. scarabée m.
scharrelaar m. ( c's) 1 gratteur, tripoteur m.
2 mauvais patineur m.; 3 brocanteur m.; 4 puuvre,
déchard m.
scharrelen v. intr. 1 gratter; — met de voeten
remar les pieds ; 2 tri poter, far fouiller; 3 brico
le j, bousiller ; 4 ramasser, rafler; 5 trainer lei
pieds, se trainer; 6 patiner maladroitemerit
7 tirer le diable par la queue.
scharretong f. limande f. cardine.
schat m. ( moten) T trésor m.; een — van geld un
masse d'argent; een —je van een kind tin amou
d'enfant; mijn — mon amour, mon chou.
schatbaar adj. ( teder, oost) 1 estimable, appri
ciable; 2 contribuable.
schatbewaarder m. trésorier m.
schateren v. intr. retentir; (spéct) éclater de rire
schaterlach m. éclat m. de rire.
schaterlachen, v. intr. insép. rire aux éclats.
schatgraver m., ...graafster f. rhabdomancier
m., —ne f.
schatkamer f. trésor m., trésorerie f.
schatkist f. coffre-fort m., (prince) cassette f.
(État) trésor m.
schatkistbiljet n. bon m. du trésor.
schatmeester m., cDes f. trésorier m.. ...ière f.
schatmeesterschap n. trésorerie f.
schatplichtig adj. contribuable.
schatrijk — 481 — scheepsemmer
schatruk adj. riche à trésors, richissime, millionnaire;
- man Crésus, nabab m.
schatten v. tr. 1 estimer, apprécier; naar waarde
- estimer à sa (juste) valeur; als een eer -- estimer
comme un honneur; hoe oud, hoe zwaar
schat gij hein? quel áge, quel poids lui donnez
vous? 2 (prix) estimer, évaluer; 3 Ccontrib.) taxer.
schatter m. ( 's) 1 taxateur : 2 expert m.
schattig adj. joli, charmant, chouette.
schatting f. 1 estimation, estime, appréciation f.;
2 (prix) estimation, évaluation; (contrib.) iaxation
f.; 3 expertise f.; 4 taxe f., tribut m.
Schauenburg n. Schaumbourg m.
schaveelen v. & intr. 1 faire (un peu de) place,
se ranger, reculer; 2 (s') arranger ; 3 (cordages)
(se) raquer; (voiles) orienter; (vent) adonner.
schavoeling f. 1 rangement; 2 arrangement;i
schaveling m. topeau m. [3 raquage m.
schaven v. tr. 1 raboter; glad - planer; (cuir)
racler, drayer; 2 (peau) écorcher, érafler; 3 (litt.)
polir, limer; (mceurs) civiliser.
schaverdijn(en v. intr. insép.) f. patin(er) in.
schavergoeding, ...verhaling = schadevergoeding
etc.
schavot n. (coten) 1 échafaud; 2 (tailleur) établi
m., planches f . p1.
schavotkieur f. couleur f. de song.
ssehavotstraf f. peine f. de l'échafaud.
sehavotteeren v. tr. faire monter sur l'échafaud.
schavuit m. scélérat, filou, gredin ni.
schavuitenstreek m., ...stuk, ...werk n. scélératesse,
filouterie, gredinerie f.
schedel m. (os) 1 cráne m.; 2 (poét.) tête f.,
schedelbeen n. os m. pariétal. [front m.
schedelberg m. calvaire m.
schedelboor f. trépan m. [tion f.
;chedelboring f. opération du trépan, trépana-1
chedelhuid f. cuir chevelu, épicrdne m.
'chedelleer f. crdniologie, crfnioscopie f.
schedel meter m. criniomètre m.
schedel mos n. usnée f. humaine.
-chedelpunt n. zenith m.
ehee(de) f. 1 gaine f., étui; (épée) fourreau m.;
it de - halen dégainer; in de - steken renziner;
2 (feuill.e) gaine; (fleur) spathe; (fruit)
éousse f.
cheede(n)maker m. galnier m.
. scheef f. (scheven) écli m.
1. scheef 1 adj. (...ver, pst) (ligne, angle,
lan, direction) oblique; - zijn obliquer;
(objet) penthé, incliné; - zijn pencher;
(bols) gauche, tortu; 4(taille) contourné; (cou,
ouche) tors; (jambe) tors, tortu; een - gezicht
etten tordre La bouche, (fig.) faire la moue;
(fig.) faux, bizarre, biscornu; 6 adv. obliquetent;
de biais; de guingois; (propre et fig.) de
avers ; - staan, zitten, hangen penche r, être de
avers; - zetten faire pencher, incliner; zijn
schoenen-loopen éculer ses souliers; -in zijn
schoenen gaan ne pas marcher droit dans ses
souliers.
scheefbeen m. & f. à jambes torses, bancal m.
scheefheid f. 1 obliquité, pente, deviation f.;
2 biais, guingois m.; 3 (fig.) travers m., fausseté,
bizarrerie f.
scheefhoek m. parallélogramme m.
scheefhoekig adj. obliquangle.
scheefnek m. & f. cou m. tors.
scheefneus m. & f. nez m. tortu.
scheefte f. obliquité f. V. scheefheid.
scheefvoet m. & f. pied-bot m.
1. scheel n. (schelen) (pot) couvercle m.; (eeil)
• paupière f. [f.; tour m.
2. scheel n. ( 'en) (cheveux) 1 raie f.; 2 tresse;
3. scheel 1 adj. (scheler, oost) oblique, gauche,
tors ; 2 louche ; schele oogen 1 des yeux louches,
2 (fig.) un mauvais reil, un regard d'envie, 3
(bot.) ceillet m. blanc; 3 adv. obliquement, de
guingois, de travers; 4 en louchant; - zien ou
kijken loucher, (fig.) regarder de travers.
scheelachtig adj. un peu louche.
scheelen v. tr. 1 (cheveux) séparer, faire une
raie à; 2 (boyaux) racler.
scheelheid f. 1 biais m., déviation f.; 2 (yeux)
strabisme m. [m. & f.
scheeloog In. & f. loucheur m., ...euse f., biglei
scheelvet n. raclure f. des boyaux, ratis m.
scheen f. (schenen) 1 devant de la jambe; 2
tibia m.; voor de schenen schoppen donner des
coups de pied dans les jambes; voor de schenen
werpen jeter entre les jambes, reprocher; hetvuur
aan de schenen leggen mettre lefeu sous le ventte;
3 (armure) jambière f., brassard m., hoguine f.;
4 bande f. de fer; rail; eercle ni.; 5 (mar.) allumelle
f.; 6 (typo.) coin m.; 7 (théat.) portant m.
scheenbeen n. tibia m. En compos. tibial.
scheenijzer n. 1 bande f. de fer; 2 (torture) brodequin
m.
schee"plaat f. jambière, grève f.
scheep datif de schip n.: dans le ou au bateau, à
bord; - gaan, - komen aller d bord, s'embarquer.
scheepje n. dimin. de schip. [pl. navales.
scheepsbehoeften f. pl. provisions, munitions f.t.
scheepsbericht n. journal m. de bord.
scheepsbeschuit f. biscuit m. de tner.
scheepsbezem m. faubert, goret m.
scheepsbijl f. hache f. d'abordage.
scheepsbouw ni. construction f. navale.
scheepsch 1 adj. marin, naval; op zijn groot --
sur un grand pied; 2 n. langage m. des marins;
geen - verstaan 1 ne pas comprendre le langage
des marins, 2 ne rien cornprendre á la navigation,
3 être incompétent.
scheepsdweil f. vadrouille f.
scheepsemmer m. seille f.
scheepsgelegenheid --- 482 — scheiding
scheepsgelegenheid f. occasion f. par eau, bateau
m.
scheepsgereedschap n. apparaux m. pi.
scheepsgeschut n. artillerie f. de marine.
scheepshelling f. chantier m., cale f.
scheepshuur f. fret m
scheepshuurder m. affréteur m.
scheepsjager m. haleur m.
scheepsjongen m. mousse m.
scheepskelder m. 1 cambuse; 2 (coffre) can-j
scheepskist f. coffre m. de bord. [tine f.
scheepskok m. coq ?n.
scheepskost m. ordinaire m. de vaisseau.
scheepslengte f. longueur f. de navire.
scheepsloon n. 1 gages m. p1.; 2 fret m.
scheepsmakelaar m. courtier in. maritime.
scheepsmossel f. donace f. trigonine.
scheepspap f. tourai m., courée f.
scheepspapieren n. pl. papiers m. pl. de bord.
scheepspas m. passeport m., lettre f. de mer.
scheepsplank f. bordage m.
scheepsplunje f. hardes f. pl.
scheepspraat m. conversation f. de bord; potins
m. pl. d'équipage.
scheepsraad m. conseil rn. de guerre maritirne.
schoepsreeder m. armateur m.
scheepsrecht n. droit rn. maritime.
scheepsruim n. cale f.
scheepsruimte f. tonnage m. [seaux) .
seheepsslooper m. dépeceur rn. (de vieux vais-1
scheepssmeer n. tourai m., courée f.
scheepsspoorweg rn. chemin m. defer transbor-j
scheepsteer n. guitran, bral in. [deur.
scheepsterm m. terme m. naval.
scheepstimmerman m. 1 charpentier marin; 2
(à bord) maatre m. de hache.
scheepstimmerwerf f. chantier m.; (pour raccomm.)
carénage m.
scheepstoebehooren n., ...toerusting f. armement,
équipement m.
scheepstocht m. expédition f. maritime.
scheepston f. tonne f.
scheepstouw n. cordage m.
scheepstuig n. agrès, gréement m.
scheepsverzekering f. assurance f. maritime.
scheepsvolk n. équipage m.
scheepsvracht f. 1 chargement; 2 (prix) fret;
3 (prix de) passage m.
scheepswacht f. gens m. pl. du quart.
scheepswant n. haubans m. pl.
scheepswerk n. manoeuvre f.
scheepswig(ge) f. épite f.
scheepswoord n. terme m. de marine.
scheepsworm in. taret m.
scheepvaart f. navigation f.; vrijheid van —
li berté f. des mers.
scheerbaas m. barbier m.
scheerbulk in. faux-entrait m.
scheerbekken n. plat m. à barbe.
scheerdag m. jour m. de barbe.
scheerder m. 1 raseur, barbier; 2 tondeur; 3
(tiss.) ourdisseur; 4 (fig.) escroc ; écorcheur m.
scheerdoek m. 1 serviette f. d barbe; 2 (draperie)
tuf M.
scheerdoos f. trousse f. (de barbier).
scheerdraad m. fit m. de (la) chaïne m.
scheerhaar n. bourre f.
scheerjongen m. garçon m. barbier.
scheerkoffertje n. trousse f. (de barbier).
scheerkoordjes n. pl. tissage m.
scheerkwast m. blaireau m.
scheerlijn f. épidance, serpente f., chion m.
scheerlijst f. lisse f.
scheerling f. (bot.) ciguë f.
scheerlingzuur n. acide m. conicique.
scheermachine f. 1 tondeuse f.; 2 ourdissoir tn.
scheermes n. rasoir m.
scheerpoeier n. poudre f. d barbe.
scheerriem m. cuir m. (à rasoir).
scheersel n. tontisse, tonture f.
scheerspiegel rn. miroir m. d barbe.
scheertijd ni. temps m. de la tonte.
scheerwinkel m. échoppe f. de barbier.
scheerwol f. 1 tonte f.; 2 bourre f. tontisse; 3
papier m. tontisse.
scheerzak m. trousse f. (de barbier).
scheerzeep f. savon m. (à barbe).
scheet in. (scheten) 1 pet m.; 2(mouches, puces)
chiure f.
scheetje n. dimin. de schee(de) & de scheet.
scheg(ge) f. ( te[ge]n) 1 gorgère f.; 2 (devant)
guibre m.
schei f. 1 entretoise f.; 2 (coiff.) raie f.
scheidbaar adj. séparable.
scheidbaarheid f. séparabilité f.
scheldboom m. barrière f.
scheidbrief m. lettre f. de divorce.
scheiden 1 v. tr. (scheidde, heeft gescheiden) T
séparer; in tweeën —séparer ou diviser en deux;
zich — se séparer, (lait) tourner; gescheiden
echtgenooten époux séparés ou divorcés; zich
laten — (époux) se séparer, plaider en sépara..
tion; een boedel — partager ou liquider une
succession; een twist — terminer ou vider un
différend; 2 v. intr. T se séparer; (époux)
divorcer; — van se séparer de, quitter; van
malkaar — se séparer, se quitter; van zijn geld
niet kunnen — ne pas savoir se détacher de son
argent; uit het leven, uit zijn beroep =— quitter
la vie, sa profession; 3 se diviser, se (endre; 4 n.
V. scheiding.
schelder m. ( cs) 1 séparateur; 2 (fig.) arbitre m.
scheiding f. T & 1 séparation f.; 2 (choix) triage;
(chimie) départ m.; 3 (mariage) divorce m.; 4
(parti) scission f. ; 5 (succession) partage m.;
6 (cheveux) raie f.
scheidmerk — 483 --- schemering
scheidmerk n. marque de séparation, démar-I
scheidpaal m. borne f. [cation f.
scheidsgerecht n. 1 arbitrage m.; 2 conseil m.
de prud'hommes.
scheidslijn, ...linie f. ligne f. de séparation.
scheidsmaal n. repas m. d'adieu.
scheidsman m. (...lieden) arbitre m.
scheidsmuur m. 1 mur m. de refend, cloison f.;
2 mur m. mitoyen; 3 (fig.) barrière f.
scheidsrechter m. arbitre m.
scheidsrechterlijk 1 adj. arbitral; 2 adv. par
voie d'arbitrage.
scheidsceen m. borne f.
scheidster f. 1 séparatrice; 2 arbitre f.
scheidsvrouw f. arbitre, médiatrice f.
scheldweg m. 1 chemin de séparation; 2 carre -T
scheikunde f. chimie f. [four m.
scheikundig, ...kunstig 1 adj. chimique; 2 adv.
chimiquement.
scheikundige m. chimiste m.
seheikunst f. chimie f. appliquée.
scheiteeken n. 1 marque f. de séparation; 2
(gramm.) signe m. de ponctuation.
scheivocht, ...water n. eau de départ, eau forte;
(pour lor) eau f. régale.
scheiweg — scheidweg.
1 schei f. (avec battant) sonnette f.; (avec
marteau) timbre m.- (qqfois = bel grelot m.).
2. schei f. pelure f. V. schil.
scheldbrief m. i lettre f. d'injures; 2 libelle m.
Schelde f. Escaut m.
schelden 1 v. tr. (schold, heeft gescholden) injurier,
invectiver; iem. voor ezel — traiter qq.
d'imbécile; 2 v. intr. vociférer, pester, dire des
injures; — op injurier, invectiver contre; 3 n.
injures, invectives f. pl.
schelder m. tanceur, grondeur m.
scheldnaam m. appellation f. injurieuse;
sobriquet m.
scheldwoord n. injure, invective f.
scheleend f. garror m.
schelen v. intr. (scheelde, heeft gescheeld) 1
différer; het scheelt veel il y a une grande différence;
het kan mij niet — peu m'importe, cela
mest indifférent; wat kan het mij —? qu'estce
que cela m'importe? 2 s'en falloir, manquer;
het scheelt veel, weinig il s'en faut de beaucoup,
de peu ; er scheelt niet veel aan il n'y manque
pas grand-chose; het scheelt te veel il s'en faut
de trop, (fig.) c'est trop fort; wat scheelt u? que
vous manque-t-il, qu'avez-vous, qu'est-ce qui
vous prend? het scheelt hem in het hoofd il a
une fissure dans la cervelle.
1. schelf f. (...ven) tas m. de gerbes.
2. schelf n. jont, scirpe m.
schelheid f. brult retentissant, éclat m.; (lumière)
intensité f.
schelklinkend adj. percant, éclatant.
schelknop m.,...koord f. & n. bouton, cordon m.
de sonnette.
schelkruid n. grande éclaire f.
schellak n. laque f. en écailles ou en tablettes.
1. schellen 1 v. intr. tirer la sonnette, sonner;
2 n. coup m. de sonnette.
2. schellen v. tr. peler. V. schillen.
schelling m. escalin m.; (Angl.) s(c)helling,
schellinkje n. (théát.) paradis m. [shilling m.
schelm m. coquin, gredin, vaurien m.
schelmachtig 1 adj. fripon, fourbe, scélérat; 2
(moins fort) espiègle, malicieux; 3 adv. en
fripon.
schelmachtigheid, schelmerij f. friponnerie,
fourberie, gredinerie f.; (mar.) baraterie f.
schelmstreek m., ...stuk n. friponnerie, gredinerie
f.; forfait m.
schelp f. 1 coquille f., (vide) coquillage m.;
(huitre) écaille, (scient.) valve f.; 2 (nez) alle f.;
(oreille) conque f.; 3 (fig.) coquille, niche f.; in
zijn — kruipen rentrer dans sa coquille.
schelpdier n. coquillage, conchifère m., conchylief
schelpengerecht n. ostracisme m. [f.
schelpenkabinet n. collection f. de coquillages.
schelpgoud n. or m. en coquille(s).
schelpkalk f. 1 calcaire m. conchylien ; 2 chaux
f. de coquillages.
schelpkunde f. conchyliologie f.
schelpmunt f. cauris m.
schelpslak f. limacon m.
schelpversteening f. conchyte, conchite f.
schelpzand n. grès coquillier, cron m.
scheltrompet f. clairon m.
schelvisch m. aiglefin m.
schelvischdulvel m. callionyme m. lyre.
schelvlschoogen n. p1. (fig.) yeux rn. pl. de
cabillaud.
schema n. ( ma's) schéma m., esquisse f.
schemer m. crépuscule m., brune f. V. schemering.
schemerachtig adj. crépusculaire, (vue) trouble,
voile.
schemeravond m. crépuscule m.
schemeren v. intr. 1 répandre une faible lueur,
luire, poindre; er schemert nog hoop il y a
encore une lueur d'espoir; 2 devenir vague ou
trouble, se voiler ; doen — éblouir; mijn oogen —
mes yeux se voilent, je vois trouble; daar schemert
me iets van voor den geest j'en ai comme un
vague souvenir; het schemert hem (fig.) il n'est
pas lucide; 3 (matin) poindre; het schemert i1
commence à faire jour;4 (soir) tomber, s'obscurcir;
het schemert reeds il commence d faire
brun, le jour commence d tornber; 5 rester dans
le demi jour.
schemerend adj. crépusculaire; (fig.) faible.
schemering f. 1 (matin) aube f., petit jour; 2
(soir) crépuscule m., brune f. ; in de — entre
schemerlicht — 484 — scheren
chienet loup; 3 (tune, étoile) lueur, faible clarté
f.; 4 (fig.) lueur f.; 5 voile, éblouissement m.
schemerlicht n. 1 . première lueur .f. (du jour);
2 crépuscule m.; 3 (en gén.) faible lueur f.
schemertijd m. (temps du) crépuscule ni.; (fig.)
nuit f. [cuisine.
schendekeuken m. & f. déshonneur m. de la 1
schenden i v. tr. (schond, heeft gesch nden) endommager,
dégrader, abïmer; 2 (collection)
rendre incomplet, dépareiller; geschonden exemplaar
exemplaire incomplet, défet m.; 3 (petite
vérole) marquer; 4 (femme) déshonorer; 5 (réputation)
noireir, flétrir; (qqfois) dire des injures;
6 (lol, serment, droit, parole) violer; (confiance)
trahir; (endroit ou objet sacré) profaner; 7 n.
V. schending. [teur; profanateur m,
schender m. 1 abïmeur, dégradateur; 2 viola-t
schendig 1 adé. laid, vilain ; 2 (fig.) infamant,
sacrilège; (passif) honteux; 3 adv. d'une manière
infamante; honteusement.
schending f. V. schenden : 1 dégat in., dégradation,
mutilation f.; 2 dépareillement m.; 3 marque
f.; 4 viol m.; 5 diffamation f.; injures f. pl.;
6 violation; trahison; profanation f.
schendeventen v. tr. & intr. insép. vendre à vil
prix, brader, bazarder.
schendtong m. & f. diffamateur m., ...trice f.;
mauvaise langue f.
schendtongig, ...ziek adj. calomniateur.
schenkage f. (-as) présent, cadeau m.
schenkambt n. échansonnerie f.
schenkblad, ... bord n. plateau, cabaret m.
schenkelm. jambe; cuisse.f. V. schinkel &somp.
1. schenken v. tr. (schonk, heeft geschonken)
1 verser; koffie — verser du café; de kopjes vol
— remplir les tasses ; 2 verser (à boire), vendre,
débiter.
2. schenken v. tr. (schonk, heeft geschonken)
, donner, faire cadeau de ; (coeur, l iberté)donner;
(amitié, main, vie, santé) accorder; het leven —
(mère) donner le jour; geloof — aan croire;
gehoor — aan écouter; 2 (ne pas prendre) remettre,
abondonner, faire grdce de; ik schenk het
hem (niet) je (ne) lui en fais (pas) gráce; het
leven — (à condamné ou prisonn.) faire gráce
de la vie. [échanson m.
1. schenker m. I verseur,serveur m.;2 (prince)J
2. schenker m. 1 donneur m.; 2 (à une institut.)
donateur m.
schenking f. 1 don, cadeau ; 2 (jur.) donation f.
schenkkan f. pot, pinte f.
schenkketel m. bouilloire f.
schenkkurk f. arréte-gouttes m.
schenktafel f. buffet m.
schennis f. 1 infamie f., forfait m.; 2 viol m.;
3 profanation f.
schep m. 1 puisage m.; 2 pelle; 3 pelletée, bouchée,
cuillerée f.; gorgée f.
schepbord n. aube, palette f.
schepel n. (cos) décalitre; (anc.) boisseau m,
schepeling i m. homme in. de l'équipage; de —en
l'équipage m.; 2 m. & f. passager m., ...ère f.
1. schepen m. échevin, (France) adjoint m. En
compos. scabinal, échevinal.
2. schepen 1 v. tr. embarquer; 2 v. intr. s'embarquer;
3 voguer, naviguer.
schepenbank f. bant m. des-échevins.
schependon n. échevinage m.
schepenkamer f. 1 salle f. des échevins; 2 bureau
m. dun ou de 1'échevin.
scheplepel m. 1 (soupe) louche f.; 2 (métiers)
puisoir m., puisette f.
schepnet n. épuisette, truble f.
1. scheppen v. tr. (schepte, heeft gesch -pt)
1 puiser; —uit de rivier, uit de bron puiser à la
rivière, d la source; water uit den kelder — tirer
ou pomper l'eau de la cave; de soep — servir la
soupe; 2 (papier) ouvrer; geschept papier papier
d la cuve; (apic.) prendre, cueillir; 3 (mar.)
wind — s'éventer; water —faire eau ; 4 lucht —
prendre l'air; adem — prendre haleine; moed,
geduld, behagen — prendre courage, patience,
plaisir; 5 iem. — tomber qq.
2. scheppen v. tr. (schiep, heeft geschapen) T
créer; geschapen zijn être fait (pour); hoe
staat het daarmee geschapen? ou en est cette
affaire? het staat er slecht mee geschapen
l'affaire est en mauvais état.
scheppend adj. créateur.
1. schepper m. (cs) 1 puiseur, (papier) ouvreur,
(set) verseur m ; 2 puisoir m.; 3 louche f,
2. schepper m. ('s) créateur m.; (bonheur,
fortune) artisan m.
1. schepping f. puisage m.
2. schepping f. création f.
scheppingsboek n. Genèse f.
scheppingskracht f. puissance f. créatrice.
scheppingswoord n. mot m. créateur.
scheprad n. roue à aubes.
schepsel n. (os & wen, xtje) T.créature f.
schepter m. (cns, motje) T sceptre m.
schepvat n. puisoir m., puisette f.; (dragueur)
godet m.
1. scheren 1 v. tr. (schoor, heeft geschoren)
tondre, (barbe) raser; (ecclés.) tonsurer; den
baard — raser, faire la barbe; knippen en --
(au coiffeur) cheveux et barbe, (enseigne) coupe
des cheveux ei barbe; 2 (fig.) plumer, écorcher;
3 vexer, molester; 4 v. tr. & intr. — langs raser,
effleurer; 5 zich — filer; scheer je weg fichezmoi
le tamp; 6 n. tonte; barbe f.
2. scheren v. tr. (schoor, heeft geschoren)
1 découper, ranger , 2 tendre; 3 (tiss.) ourdir;
er mee geschoren zitten l'avoir sur le dos;
4 (mar.) (cordage) rider; dresser.
3. scheren v. tr. (scheerde, heeft gescheerd)
scherf — 485 — schets
jour le róle de; den grooten heer — trancher
du grand seigneur; den zot — faire le fou ; den
zot — met se moquer de.
scherf f. (...ven) débris, éclat in.; (porcelaine,
faïence) tesson m.; in ...ven vallen tomber en
pièces; de ...ven betalen payer les pots cassés.
scherfbord n. hachoir m.
scherfijzer n. scarifica "eur m.
scherfines n. couperet m.
scherif m. (Anglet.) sheriff; (Turc) chérif m.
schering f. 1 tante; barbe f.; 2 (tiss.) chaine f.;
(action) ourdissage m.
1. scherm m. protection f.
2. scherm n. 1 paravent; (feu) écran; (théat.)
rideau m.; achter de —en dans les coulisses;
2 (fenêtre) jalousie ; (extér.) marquise f.; 3 parapluie
m.; 4 (zoo.) ombrelle f.; 5 (bot.) ombelle f.
schermbloem f., ...bloemig adj. ombellifère
f. & adj.
schermclub f. club m d'escrime.
schermdegen m. fleuret m.
schermen v. intr. 1 escrimer, faire de Pestrime,
faire des armes; 2 (fig.) s'escrimer, se battre;
met woorden — se défendre avec des phrases.
schermer m. ( os) 1 escrimeur, tireur m.; goed —
bonne lame; 2 (mauv. part) bretteur m.
schermhandschoen m. gant m. d'escrime.,
scherminkel etc. = scharminkel etc.
schermkunst f. science des armes, escrime f.
schermlap m. plastron m.
schermies f. lecon f. d'escrime.
scherm meester m. maître m. d'escrime.
schermoefening f. exercice m. de salle,
schermschild n. bouclier m.
schermschoen m. sandale f.
schermschool f. salle f. d'armes.
schermslag, ...steek, ...stoot m. botte f.
schermutselen v. intr. 1 (s')escarmoucher; 2
se charnailler.
schermuts(el)ing f. escarmouche f.
schermvereeniging f. société f. d'escrime.
schermwedstrijd m.concours m.d'escrime,assautt
schermzaal f. salle f. d'armes. [m. darmes.
scherp adj. & adv. 1 (qui coupe) tranchant,
affilé; (linie) mordant; —e kant (vive) aréte;
2 (qui pique) pointu, effilé; (plume) fin; (angle)
aigu; — gebouwd (navire) de belle échappée;
— beslaan (cheval) ferrer d glace; 3 (gout)
piquant; (vin) dur; (poison) violent; (regard)
percant; — aanzien regarder fixement; (odorat,
ouïe) fin; — luisteren écouter attentivement;
(sécrétion) acre, irritant; 4 (fig.) (parole, trait,
style, plume) acerbe, mordant; (langue) méchant;
5 (fig.) piquant; (douleur) cuisant; (froid, vent,
air, lumière) vif; (brult, cri) percant; (intell.,
attention) pénétrant, perspicace; 6 (fig.) (ordre)
rigoureux, sévère, strict ; ( reproche) amer, vif;
(surveillance) étroit; (interrogatoire) serré;
(adv.) sévèrement, strictement; vivement; étroitement,
de près; — bij den wind houden serrer le
vent; 7 (fig.) acharné; het ging er — toe la Tutte
ou la dispute était acharnée; — staan être décidé
à fout; 8 (fig.) (couleur) tranché, (traits) bien
accusé; — geteekend nettement accusé ou dessiné.
scherpachtig adj. un peu aigu ou pointu.
scherpen 1 v. tr. (tranchant) aiguiser, affiler;
(outils) affuter; 2 (pointu) tailler, effiler; (scie)
rafraichir; (fer à cheval) cramponner; (cheval)
ferrer à glace; 3 (fig.) aiguiser; (sens) exercer;
zich — op s'appliquer d; 4 v. intr. devenir tranchant;
devenir pointu; (vent) etre contraire.
Scherpenheuvel n. Montaigu m.; hij komt van
— (fig.) il est d'Arabie.
scherpheid f. V. 1 scherp : 1 tranchant, fit m.;
2 pointe; finesse; acuité f.; 3 piquant m.; dureté;
violence; ccreté f.; (sens) subtilité, finesse f.;
4 acerbité f., mordant m.; méchanceté f.; 5 piquant
m.; dcreté f.; éclat m. percant ; vivacité f.; pénétration
f.; 6 rigueur, sévérifé; amertume f.;
7 acharnement m.; 8 tranchant m.; dessin m. bien
accusé, netteté f.
scherphoekig adj. acutangulaire
scherping f. aiguisage, affilage; tot — pour
aiguiser.
scherpklinkend, ...luidend adj. aigu, percant.
scherpkort adj. bref ouvert.
scherplang adj. long ouvert; (gr. fl.) long aigu.
scherprechter m. exécuteur m. des hautes-ceuvres.
scherpschutter m. 1 franc-tireur; (en gén.)
excellent tireur m.; 2 (fig.) ogre m.
scherpsnijdend adj. tranchant.
scherpte f. = scherpheid.
scherpzichtig, ...ziend. adj. 1 qui a la vue percante
ou fine; 2 (fig.) perspicace, pénétrant.
scherpzinnig 1 adj. subtil, fin; 2 perspicace,
pénétrant ; 3 adv. subtilement; avec perspicacité.
scherpzinnigheid f. 1 subtilité, finesse; 2 perspicacité,
pénétration f.
scherts f. plaisanterie f., raillerie, blague f.; uit
— par plaisanterie, pour plaisanter; het was
maar — ce n'était que pour rire; — ter zijde
blague à part ; als — opnemen prendre en plaisanterie;
geen—verstaan (ne pas supporter) ne
pas entendre raillerie, (ne pas savoir en faire) ne
pas entendre la raillerie.
schertsen v. intr. plaisanter, badiner, blaguer;
hij laat niet met zich — il n'entend pas raillerie.
schertsend 1 adj. plaisant, railleur, 2 adv. en
plaisantant.
schertser m. ( xs) railleur, blagueur m.
schertserij f. plaisanterie f. V. scherts.
scherts(ge)wijs adv. en plaisantant.
schervengerecht n. ostracisme in.
schets f. T esquisse f.; (aspect général) croquis
m.; (indication incomplète) ébauche f.; (mar.)
plan m.
schetsen -- 486 - schieter
schetsen v. tr. T esquisser; croquer; ébaucher;
(mar.) relever (la cóte).
schets(en)boek n. (album m. pour ou de) croquis
m. pl.
schetser m. (cDs) qui esquisse, crayonneur m.
schetsing f. esquisse f.
schetteren 1 v. tr. retentir, éclater; 2 (personne)
crier; 3 (fig.) phraser, faire entendre ses fanfares.
schetteraar, schetterbulk m. 1 gueulard m.,
trompette; 2 phraseur m. [ronflant.
schetterend adj. 1 retentissant, éclaiant; 2 (fig.)J
scheukpaal m. poteau m. gratteur.
scheur f. (tissu, papier) déchirure - (bois, pierre)
crevasse, ,fente; (mur) lézarde f.; -en krijgen =
scheuren 3.
scheurbuik f. scorbut m.
scheurbuiklijder m., ces f. scorbutique m. & f.
scheurdoek n. vieux linge m.
scheuren 1 v. tr. déchirer; -van ou uit arracher
de; 2 papier- déchirer du papier, (fig.) faire qc.
de déplacé; zijn broek, zijn vest - aan (fig.)
laisser de ses plumes d ou dans ; 3 v. intr. se
déchirer; se crevasser, se .rendre; (mur) se
lézarder; (coeur) se déchirer, se fendre; (homme)
altraper une hernie.
scheuring f. 1 déchirement m.; déchirure f.;
2 arrachage m.; 3 (fig.) scission f.; (relig.)
schisme m.
scheurkalender m. calendrier m. 'à effeuilier.
scheurlaken, ...linnen n. vieux drap, linge m.
scheurmakend adj., ...maker m., ...maakster f.
scissionnaire, (relig.) schismatique adj., m. & f.
scheurmand f. papier m. d papier.
scheurpapier n. papier m. de rebut ou d'enveloppe.
1. scheut m. 1 (arme) coup m.; - onder water
(fig.) attaque d mots couverts; 2 (douleur) élancement
m.; (ventre) tranchée f.; 3 (mar.) (cordage)
écoute f.; -- geven larguer, (fig.) donner de la
vapeur; op - gaan (fig.) courir la pretentaine,
aller en ribote; 4 (liquides) coup m.; (vin, bière)
gorgée f.; (genièvre) goutte f.; (vinaigre) filet m.;
(fig.) gorgéef.; 5 (serr.) pêne m. V. aussi 1. schoot
& compos.
2. scheut m. (bot.) 1 pousse f., jet m.; 2 (action)
poussée f.; een - krijgen se mettre à pousser,
(adolescent) grandir tout d coup.
scheutig adj. 1 élancé, svelte; 2 prompt (d) ;
3 large, prodigue; niet - met pas prodigue de.
scheutigheid f. 1 taille élancée, sveltesse f.;
2 promptitude; 3 libéralité, prodigalité f.
schevelbeen n. suros m.
1. schicht m. flèche f.; (lancée) trait m.
2. schicht f. (bot. & géol.) couche f.
schichtig adj. fa ouche; (cheval) ombrageux; -
worden s'effaroucher; - maken effaroucher.
schichtigheid f. sauvagerie f., caractère m. farouache
ou (cheval) ombrageux.
schichtwolk f. stratus m.
schielijk 1 adj. subit, soudain; 2 inopiné, imprévu;
3 preste, expéditif, (mauv. part) brusque;
4 adv. subitement; inopinément; prestement,
brusquement.
schielijkheid f. 1 soudaineié f.; 2 imprévu, inattendu
m.; 3 prestesse, promptitude; brusquerie f.
schieman m. (.D nen) esquiman, second contremaftre
m .
schiemannen v. tr. insép. ragréer.
schiemansgaren n. biford m.
schier adv. presque.
schiereiland n. presqu'ïle, (grande) péninsule f.
schiereilander m. péninsulaire m.
schietbaan f. tir; (artili.) polygone m.
schieten (schoot, heeft & is gesch=ten) 1 v. intr.
(se mouvoir) se porter, (plus fort) s'élancer, se
précipiter; de sperwer schoot op de duif l'épervier
s'élanca ou fondit sur la colombe; door de
lucht - fendre l'air, (étoile) filer; door het
hoofd - passer par la têle; in den oven -
enfourner; in den lach - éclater de rire; in de
hoogte - s'élever (rapidement) ; in de oogen,
in het aangezicht - (larmes, sang) monter aux
yeux, au visage; in den galop - prendre le
galop; naar 't westen - (vent) sauter à l'ouest ;
naar onderen - s'élancer au fond ; naar voren -
se porter en avant; om den hoek - tourner
brusquement le coin; op den grond - glisser
brusquement à terre; uit het bed - sauter à bas
de son lit; uit den slaap -, wakker - se réveilier
en sursaut; uit de hand - échapper de la
main; laten - (propre & fig.) Idcher; 2 v. tr.
(diriger vivement) lanter; zijn netten - jeter ses
filets ; ballast - faire du lest ; koren - retourner
le blé; geld - avancer de 1'argent; iets - in ou
tusschen glisser qc. dans; er een schut voor -
(fig.) y mettre le hold; 3 (liq.) v. intr. jaillir;
v. tr. lanter; 4 v. tr. & intr. (bot.) pousser;
(graines, bulbes, pommes de terre) germer; in
't zaad, in de aren - monter en graine, en épis;
in de hoogte - pousser rapidement; uit den
grond . - sortir de terre; uit zijn kracht -
pousser trop vice; wortel - prendre racine;
5 v. tr. & intr. (armes) tirer; hoort gij het
kanon --? entendez-vous (tirer) le canon ? met
een geweer - tirer au fusil; naar iem. - tirer
sur qq., atteindre qq. ; in den grond - détruire,
(nav.), couler bas; iem. overhoop - abattre qq.;
iem. kreupel - estropier qq. d'un coup de feu;
zich voor den kop - se b-ruler la cervelle; een
haas - tirer un lièvre; dit geweer schiet ver ce
fusil porte loin; mis geschoten bernique; te
kort - ne pas tirer assez loin, (fig.) faire défaut,
ne pas suffire; te kort - bij être inférieur á;
de zon - prendre la hauteur du soleil; 6 n. tir n.
schieter m. ('s) 1 tireur; 2 (boulang.) enfourneur
m.
schietgat — 487 -- schikken
schietgat n. meuririère f.
schietgebed n. prière f. jaculatoire.
schietgeweer n. arme f. á feu.
schieting f. T tir m.
schietkatoen n. fulmicoton m.
schietlap m. garde-bras; plastron m.
schietlijn f. ligne f. de tir.
schietlood n. plomb, fil m. a plomb.
schietoefening f. exercice m. de tir.
chietschijf f. cible f.
chietschool f. école f. de tir.
chietschop f. pelle f. (à enfourner) .
ihietschouw, ...schuit f. barque f. marchande.
,hietspet n. (jeu de) tir m.
thietspoel f. navette f.
'hietstroom m. rapide m.
:hietterrein n. champ m. de tir.
^;hiettuig n. projectiles f. pl.
^hietwedstrijd m. concours m. de tir.
chiften 1 v. tr. trier; — van séparer de ou
^avec; 2 (succession) liquider; 3 (fig.) éplucher;
4 v. intr. (lait) tourner, se cailler; 5 (tissus) se
^ndiller; s'érailler. [cheur m., ...euse f.
bhlfter m., schiftster f. ( . ·) trieur; (fig.) éplu-1
chifting f. t triage m., séparation f.; 2 liquidaion
f.; 3 examen m. minutieux; 4 caillement m.;
15 fendillement m.
schijf f. (...ven) 1 disque m.; 2 (fruits, viande)
rouelle; (boucherie) escalope; (pain) tranche f.;
3 (monnaie) flan m.; (pièce) cercle m., dalle f.;
...ven hebben avoir de la galette; voor een —je
pour un rien; 4 (jeu) palet; (dames, trictrac),
pion m.; 5 (tir) cible f.; (naar de) --- schieten
tirer à la cible; 6 (métiers) rouet m.; (poulie) rhéa
m.; over veel ...ven loopen avoir beaucoup de
rouages, être tres compliqué; zijn hoofd gaat op
...ven sa cervelle est détraquée; 7 (genou) rotule
f.; 8 (bot.) disque m.
schijfgat n . morfaise f.
schijfkoper n. cuivre m. de ou en rosette.
schijfschieten n. tir in. à la cible.
schijfwerper m. discobole m.
schijn m. (cDtje) 1 clarté f.; 2 apparence(s) f.
(pl.); — bedriegt les apparences sont trompeuses;
op den --- vertrouwen se fier d l'apparence;
onder den — van sous l'apparence de, sous prétexte
de; naar allen — selon toute apparence,
apparemment; ter wille van den -- pour sauver
les apparences; voor den -- pour la forme; zijn
en —1'être et le paraltre; 3 ombre f. ; daar is geen
--- van il n'y a pas ombre de cela; een —tje une
ombre, un rien, (Iron.) une chemisette f.; een
—tje melk un soupcon de lait. En compos.
apparent, faux.
schijnbaar 1 adj. apparent; 2 (fig.) probable,
plausible; 3 (mauv. part) simulé, feint; 4 adv.
apparemment; probablement; d'une manière
simulée.
schijnbaarheid f. I apparence; 2 probabilité;
3 simutation f.
schijnbeeld n. 1 simulacre m.; 2 illusion f.
schijnbeweging f. 1 mouvement m. apparent;
2 feinie f. [léthargie.
1. schijndood adj. mort en apparente, ent
2. schijndood m. mort apparente, léthargie f.
schijnenv.intr.(scheen, heeftgeschenen) 1 luire,
briller; de zon schijnt le solen brille; de zon
schijnt in mijn oogen, in mijn kamer le soleil nie
donne dans les yeux, donne dans ma charnbre;
2 paraitre, sembier; het schijnt dat il paraït que,
il semble que; naar het schijnt d ce qu'il paralt.
schij ngeteerd adj. savanten apparente, pédant.
schijngeleerde m. faux savant m.
schijngestalte f. phase f.
schijngrond m. 1 raison f. apparente; 2 prétexte
m.; 3 sophisme m.
schijnhejtig i adj. hypocrite;(mine) béat; 2 adv.
hypocrilement.
schijnheiligheid f. hypocrisie f.
schijnkoning m. simulacre m. de rot, roirde corton;
(bist.) rol m. fainéant.
schijnreden f. 1 prétexte; 2 sophisme m.
schijnredeneering f. sophisme m. [cieux.
1. schijnschoon adj. beau en apparente; (allo-;
2. schijnschoon n. faux-brillant m.
schijnsel n. 1 clarté, lumière f.; 2 ombre f., fant8me
in.
schijnvermaak n. plaisir m. imaginaire.
schi j nvrede m. paix f. plátrée ou mal taillée.
schijnvroom l adj. qui affecte des airs de dévotion,
tartufe; 2 adv. avec de faux airs de dévotion.
schijnwijs adj. sage en apparence.
schijnworm m. ver m. luisant.
schijten v. tr. & intr. (scheet, heeft gescheten)
1 chier; (anim.) fienter; 2 péter.
schijterij f. diarrhée, chiasse f.
schijtgeld n. qui fait de l'arrrnt.
schik m. 1 ordre, arrangement m.; op zijn — en
ordre; van zijn — en désordre; zijn — hebben
avoir son compte; 2 assiette f.; in zijn --- zijn être
dans son assiette, être bien disposé; 3 plaisir m.;
--- hebben in, met se plaire d, avec.
schikgodin f. Parque; (myth. stand.) Norne f.
Schikkelijk 1 adj. en ordre, arrangé; 2 décent,
convenable; 3 accommodant, complaisant; 4 adv.
en ordre ; convenablement ; d' une. manière accommodante.
schikkelijkheid f. 1 ordre, arrangement m.; 2 décence,
convenance f.; 3 complaisance f.
schikken i v. tr. (ordre qui convient) mettre en
ordre, arranger; régler; 2 (ordre déterminé) ranger;
classer; placer; 3 disposer; zich -- in se
résigner d; zich -- naar se plier à, s'accommoder
d; zich -- tot se disposer d, se ranger d; 4 v. intr.
se ranger, avancer; 5 arranger, convenir; als het
u schikt si cela vous arrange ou convient ; ik schik
49
schikking — 488 — schimprede
te je me propose de; 6 aller assez bien; beginnen
te - commencer à aller mieux, (temps) commeneer
à devenir meilleur.
schikking f. V. schikken: 1 arrangement, ordre,
règlement m.; 2 rangement, classement, placement;
3 disposition f.; zijn -en nemen prendre
ses dispositions ; 4 arrangement m., convenance f.,
accommodement m.
schil f.(c.olen, oletje) lpeau, (détaché) pelure f.;
2 (pommes de terre) épluchure f.; (fèves, pois)
gousse; (orange, citron, melon) écorce f.; 3 (peil)
(anat.) tunique; (méd.) taie f.; iem. de -len van
de oogen doen vallen faire tomber les écailles des
yeux d qq., dessiller les yeux à qq.
schild n. 1 bouclier m.; iem. in het - varen
s'attaquer d qq. ; 2 (rond) rondache f.; (grand,
quadrang.) pavois m.; op het - verheffen élever
sur le pavois; 3 (avec armoiries) écu m.; wat
voert hij in zijn -? (fig.) quel dessein roule-t-il
dans 1'esprit,que manigance-t-il? 4 (fig.) bouclier
m., égide f.; manteau m. ; 5 (maison) enseigne
f.; (porte) plaque ; 6 (employé) plaque f.; 7 (sur
gateau ou pain) macaron m.; 8 (pièce de monnaie)
écu m.; 9 (toit) croupe f.; 10 (vaisseau de
guerre) fargue f.; (bateau fluvial) semelle, dérive
f.; 1 1 (tortue) écaille, carapace f.
schilddak n. 1 (mil.) tortue; 2 (archit.) croupe f.
schilddrager m. 1 écuyer; 2 (hérald.) tenant,
support m.
schilder m. ( mos, xtje) peintre m.
schilderacademie f. académie f. de peinture.
schilderachtig 1 adj. pittoresque; 2 adv. d'une
manière pittoresque.
1. schilderen 1 v. tr. peindre; met olieverf -
peindre d l'huile; in het zwart - peindre en
noir; dat gaat u als geschilderd cela vous va
comme un gant; 2 (fig.) peindre, dépeindre;
décrire; 3 (toilette) (arder; 4 n. peinture f.
2. schilderen v. intr. 1 être en ou faire faction,
être de garde; 2 (fig.).monter la garde, croquer le
marmot, droguer.
schilderes f. (cosen) femme f. peintre, peintre m.
schilderhuis n. guérite f.
sehllderil f. & n. tableau m., toile f.
schilderilkabinet n., ...kamer f. galerie f. de;
schildering f. peinture f. [tableaux.
schilderkamer f. atelier m. de peintre.
.schilderkunst f. peinture f.
schilderschool f. 1 académie f.; 2 (hist.) école f.
(de peinture).
schildersezel m. chevalet m.
schildersstokje n. appui-main m.
.sehildersverdriet n. désespoir m. du peintre.
schilder(s)werk n. peinture f.
schildhoek m. canton m.
schildhouder m. tenant, support m.
schildklier f. glande f. thyroïde.
schildknaap, ...knecht m. écuyer m.
schildluis f. cochenille f.
1. schildpad f. tortue f.
2. schildpad n. (matière) écaille f.
schildpadden adj. d'écaille.
schildpadkever m. 1 attelabe; 2 escarbot rn.
schildpadsoep f. soupe f. (à la) tortue.
schildreiger m. bihoreau m.
schildvarken n. tatou m., armadille f.
schildvink m. gaumet m.
schildvieugel m. élytre m.
schildvleugelig adj. coléoptère.
schildvormig adj. scutiforme; (bot., zoo.) pel
forme, clypéiforme.
1. schildwacht f. faction f.; op - staan être
ou faire faction.
2. schildwacht m. sentinelle f., factionnaire t
(à cheval) vedette f.
schildwach -thuis n. guérite f.
schilfer f. (cos, motje) 1 écaille f., éclat r
(métal) paille f.; 2 pellicule f.
schilfer(acht)ig adj. écailleux.
schilferen v. intr. s'écailler.
schilfering f. écaillement m.
schillen v. tr. 1 peter; 2 (pommes de terr
éplucher; (fèves, pois) écosser; (chanvre) tillen
(arbre, branche) écorcer; 3 (papet.) détacher.
schillenmand f. panier m. aux épluchures.
schilmesje n. couteau m. à éplucher.
schim f. ( men, x matje) i ombre f.; 2 (mort.
ombre f.; het rijk der -men le royaume de:
ombres ; 3 spectre, fantóme, revenant m.
1. schimmel f. moisissure f.; (bière, vin) fleurs
f. pl.; de - uit iets houden (fig.) empêcher qc.
de moisir. [(áne) grison m.
2. schimmel gin. cheval m. gris blanchátr.e;
schim melen v. intr. 1 moisir ; 2 jouer au cheval^
schimmelig adj. moisi. [blanc.
schimme1igheid, ...Zing f. moisissuref.
schimmelkleurf.couleur f. de moisi ou de cheval
blanc.
schimmelspel n. jeu in. du cheval blanc.
schimmenrijk n. royaume m. des ombres.
schimp m. 1 affront m., injure, insulte f.; uit
par dérision; 2 (personne) honte f., opprobre m.
schimpachtig 1 adj. outrageant, injurieux, insultant
; 2 adv. d'une manière outrageante.
schimpbrief m. lettre f. d'injures.
schimpdicht rf. poème m. injurieux; (litt.)
satire f.
schimpdichter m. poète m. satirique.
schimpelijk adv. d'une manière outrageante.
schimpen v. intr.: - op outrager, injurier; (en
public) bafouer.
schimper m. ("s) insulteur m.
schimplied n. chanson f. injurieuse ou satirique.
schimplust m. humeur f. satirique.
schimpnaam m. nom injurieux, sobriquet m.
schimprede f. diatribe f.
schimpscheut — 489 — schok
schimpscheut m., ...schoot f. brocard, lardon,T
schimpschrift n. libelle m. [sarcasme m.
schimptaal f. propos m. pl. injurieux.
schimpwerk n. satire f.
schimpwoord n. terme m. injurieux, injure f.
schink m. jambon m. V. ham & compos.
schinkel m. (vos, xtje) 1 jambe, quitte f.; 2
cuisse f.; (bceuf) jarret; (mouton) gigot m.;
3 fémur m.; 4 (corde) toron m.
chinkeihaak m. élingue f. d pattes.
chinkelvleesch n. jarret m.
;hip n. (schepen, scheepje) 1 (mer & riv.) vais-
,au , (mer) navire; (roer, grand) bdtiment;
urtout riv.) bateau m.; het — der woestijn
ig.) le navire du désert; het — van State le char
1'État; (archit. & hérald.) nef f.; 2 klein —
lein water petit ménage petits soucis; schoon —
taken 1 faire maison nette, 2 nettoyer son
siette, 3 (confession) écurer son chaudron,
faire table rase; als het — met geld komt
landje gagnerai le gros lot. [frage, sombrer.
chipbreuk f. naufrage m.; — lijden faire nau-J
chipbreukeling m. & f. naufragé m., —e f.
chipbrug f. pont m. de bateaux.
chippen m. ( mos, xtje) 1 navigateur; 2 (riv. &
anaux) batelier; 3 patron m.; 4 —tje (chien)
$pitz m. de batelier.
schipperen 1 v. tr. arranger, régler; 2 v. intr.
s'arranger; 3 louvoyer, biaiser; transiger.
schipperij f. batellerie f.
schipperin, .. : sche f. batelière f.
schippersboom m. gaffe f. [teurs.
Schipperseilanden n. p1. fles f. p1. des Naviga-1
schitteren 1 v. intr. briller, luire; (plus fort)
resplendir ; (esprit, colère) étinceler ; -- in donner
dans, enl'oyerses rayons dans; 2 n. V. schittering.
schitterend 1 adj. luisant, brillant; 2 adv. brillamment.
schittering f. éclat m., splendeur f.; (diamant)
feux ni. pl.; (esprit) étirtcellement m.
schitterlicht n. lumière f. éblouissante.
schiem m. chelem nl.
schob(be) f. écaille f. V. schub.
schobbejak m. (co ken) vaurien, gredin m.
schoeien 1 v. tr. chausser; 2 garnir, boiser; 3 n.
V. schoeiing. [dage m.
schoeiing t. 1 chaussure f.; 2 revêtement; 3 bor-t
schoeiplank f. revêtement m., dosse f.
schoeisel n. chaussure f.
schoelje m. ( mos) fripouille f., voyou m.
schoeljenstreek m., ...stuk n. canaillerie f.
schoen m. ( etje) 1 chaussure f.; (ordinaire) soulier
m.; (plus élégant) bottine f.; zijn —en laten
maken bij se chausser chez; vast In zijn —en
staan se tenir ferme dans ses étriers ; los in zijn
—en staan branler dans te manche; recht in zijn
—en gaan marcher droit dans ses souliers ; in
slechte —en zitten être dans le pétrin ; zijn stoute
—en aantrekken se risquer, prendre son courage
à deux mains; met een — en een slof sans
sou ni maille; indien gij in mijn —en zat si vous
étiez dans ma peau; zijn —en van zijn voeten
loopen se mettre en quatre; weten waar de —
wringt savoir ou le bdt blesse; zijn moed zinkt iet
zijn —en son courage lui est descendu dans les
talons; 2 (cheval) sabot m.; 3 (pique, lance, drapeau)
talon m.; (fourreau) dard m.; (pieu, frein)
sabot m.; (mat) jumelle f.; (pompe) chopine,
heuse f.
schoenborstel m. brosse f. et souliers.
schoendraad m. chégros, ligneul m.
schoenenfabriek f. cordonnerie f.
schoener m. schooner m.
schoenerbrik f. brigantin ni.
schoenhoorn m. chausse-pied m. [sures.
schoenlappen n. raccommodagem. de(s)' ,chaus-2
schoenlapper m. 1 savetier m.; 2 (zoo.) vanesse f.
schoenmaken n. cordonnerie f.
schoenmaker m. cordonnier m.
schoenmakersmes n. tranchet m. [nier).
schoenmakersnaald f. carrelet m. (de cordon-;
schoennaad m. point de cordonnier, trépoint m.
schoenpoetsen n. dëcrottage m. des souliers.
schoenpoetser m. décrotieur m. (de souliers),
cireur m. (de bottes).
schoenriem m. cordon m. ou courroie f. (del
schoenschuier m. décrottoire f. [soulier).
schoensmeer n. eirage m.
schoenspijker m. caboche f.
1. schoep f. pelle f.
2. schoep(bord n.) f. aube f.
schoen m. épaule f. V. schouder & compos.
schoerhaal m. ange m. de mer.
schoffeerder m. ( cs) violateur m.
schofferen v. tr. violer.
schoffeering f. viel m.
schoffel f. ( mos, —tje) 1 sarcloir m.; 2 (moulin)
au be f.; 3 auvent m.
schoffelaar m., ooster f. sarcleur m., ...euse f.
schoffelen 1 v. tr. sarcler , 2 faire vice, b&cler.
schoffeling f. sarclage m.
1. schoft f. épaule f.; (cheval) garrot M.
2. schoft m. maraud, malotru, voyou M.
3. schoft f. quart m. de journée; (mar.) embauchée
f.
schoftachtig 1 adj. grossier, brutal, canaille;
2 adv. grossièrement, brutalement.
schoften v. intr. 1 s'arrêter, interrompre, se reposer,
prendre son repos; 2 retirer; zich — se refirer,
se garder.
schofttijd m., ...uur n. interruption f., repos m.,
pause, (mar.) débauchée f.
1. schok m. (eken) choc, heurt m.; (véhic.)
cahot m.; (général ou répété) secousse f.; (électr.,
coup de feu) commotion, secousse f.
2. schok n. ( eken) soixantaine f.
schokken -- 490 — schoolsparen
sehoKkenl v. tr. heurter, donner un choc à,
(véhic.) cahoter; secouer; 2 (fig.) ébranler; 3 v.
intr. (véhic.) cahoter, (navire) être secoué; (personnes)
se heurter; être cahoté; être secoué; hij
lacht dat hij schokt il est tout secoué de rire; 4
avancer, payer; 5 n. choc, heurt; cahotement;
secouement; ébranlement m.
schokking f. = schokken 5. [épaules.
schokschouderen v. intr. insép. hausser lest
schol f. ( telen) 1 motte f. (de terre) ; 2 glafon
m.
2. schol f. (colen, tetje) 1 plie f. (franche),
carrelet m.; 2 (cbtes belges) limande f.
scholastiek f. scolastique f.
scholen v. intr. s'attrouper.
scholferd m. (cs) cormoran; (fig.) lourdaud rn.
scholiast m. scoliaste m.
schol i ë f. scolie f.
scholier m. ( men, ztje) écolier m.
scholierster f. (zs) écolière f.
1, schommel m. ( zs) 1 escarpolette, balancoire
f.; 2 (mar.) agui m.; 3 petit diable m.; 4 grosse
dondon f.
2. schommel 1 m. nettoyage m.; 2 f. nettoyeusef.
schommelen 1 v. tr. balancer; secouer; remuer;
2 balancer ou faire aller sur l'escarpolette; 3 v.
intr. se balancer; (sur l'eau) rouler; 4 se balancer
ou aller sur l'escarpolette; 5 (balanceer) osciller;
6 netfoyer, laver; 7 n. = schommeling.
schommeling f. 1 balancement m.; 2 (phys.)
oscillation; (prix) fluctuation f.; 3 (fig.) tas,
bazar m.
schommelmeid f. laveusef. de vaisselle, souillon f.
schommelstoel m. fauteuil à bascule; rocking-:
Schonen n. la Scanie f. [chair m.
schonk m. gros os m.
schoof f. (schoven) gerbe f.
schooien v. tr. & intr. 1 vagabonder; 2 mendier,
gueuser.
schooier m., ...ster f. (,ns) 1 vagabond; 2 mendiarit
m., -e f.
schooierij f. 1 vagabondage m.; 2 mendicité f.
1, school f. (scholen, etje) T école f.; naar -
gaan aller à l'école; (op) -- gaan aller en classe;
op een goeie -- zijn (propre & fig.) être à bonne
école; een - houden tenir école; - houden faire
(la) classe s de - verzuimen 1 manquer la classe,
être absent, 2 faire l'école buissonnière; de -
gaat aan l'école ou la classe commence. En
compos. d(e l)'école, scolaire, classique.
2. school f. (scholen) réunion de fileuses; (soir)
veillée f.; uit de --- klappen être indiscret, faire
l'enfant terrible. [m.
3. school f. (scholen) bande f., (harengs) banc
schoolarrest n. retenue f.
schoolatlas m. atlas m. classique.
schoolbad n. bain m. scolaire.
schoolbank!f.Vbanc"m. (d'école).
schoolbehoeften, ...benoodigdheden f. pl. four -
nitures f. pl. classiques.
schoolbezoek n. 1 fréquentation; 2 inspection f.
schoolbibliotheek f. bibliothèque f. scolaire.
schoolblad n. journal m. pédagogique.
schoolblijven v. intr. sép. resten á l'école ou en
retenue.
schoolblijver m. élève m. en retenue.
Schoolbode m. Messager m. des écoles.
schoolboek n. livre m. classique.
schoolco m missie f. commission f. de l'instructior
schooldag m. jour m. de classe.
schoolfeest n. fête f. scolaire.
schoolgaan 1 n. fréquentation f. scolaire; 2
intr. sép. aller à l'école.
schoolgebouw n. ba'timent m. scolaire ou d'écolj
schoolgeld n. rétribution f. scolaire, minerval n
schoolgeleerde m. pédant; (hist.) humaniste n.
schoolgeleerdheid f. 1 pédantisme m.; 2 hum
nités f. pl.
schoolhoofd n. chef d'école, directeur m.
schoolhouden 1 n. classe f.; 2 v. intr. sép. fai)
(la) classe; 3 v. tr. sép. retenir, mettre en retenu^
schoolhouder m., 'es f. maitre m., -sse r{
(d'école) .
schooljaar n. 1 année scolaire; 2 année f. d'étu
des; ...jaren n. pl. études, classes f. pl.
schooljeugd f. jeunesse f. des écoles.
schooljongen in. écolier m.
schooljuffrouw f. institutrice f.
schoolkaart f. carte f. murale.
schoolkameraad m. & f. condisciple m. & f.
schoolkind n. écolier m.
schoolliggen v. intr. sép. être en pension.
schoolmakker m. ami d'école, condisciple in.
schoolmeester ni. maitre m. (d'école).
schoolmeesterachtig 1 adj. pédant, magistral;
2 adv. en pédant, en magister.
school meesterstoon in. ton m. magistral.
schoolmeisje n. écolière f.
schoolmuseum n. musée m. scolaire.
schoolonderricht, ...onderwijs n. instruction f.
scolaire. [ment) .
schoolopziener m. inspecteur m. (de l'enseigne-j
schoolorde f. discipline f. (scolaire).
schoolplicht m. enseignement m. obligatoire.
schoolplichtig adj. astreint d la fréquentation de
l'école, en áge d'école. [rale.
schoolprent, ...print f. gravure ou image f. mu-;
schoolreglement n. règlement m. scolaire m.
schoolreis f. voyage m. scolaire.
schoolsch 1 adj. scolaire, classique; (philos.,
théol.) scolastique; (mauv. part) pédant, routinier;
2 adv. d'une facon classique ou scolastique
ou pédante.
schoolschheid f. pédantisme m.
schoolschip n. navire-école m.
schoolsparen n. épargne f. scolaire.
schc olstri j d — 491 — schoot
schoolstrijd m. guerre f. scolaire.
schooltasch f. giberne f. (d'écolier).
schooltijd m. ! (heures f. pl. de) classe f.; 2 études,
classes f. pl.
schooltoezicht n. inspection f. scolaire.
schooluitgave f. édition classique.
schooluur n. (heure f. de) classe f.
schoolvertrek n. classe f.
schoolverzuim n. absence f. (scolaire).
schoolvoeding f. soupe f. scolaire.
schoolvos m. pédant, magister; (gauche) cuistre
M. [cuistrerie f.
schoolvosserij, ...sigheid f. pédantisme m.,
schoolwandeling f. promenade f. scolaire.
schoolwerk n. devoir m. (d'école).
schoolwel. , ...wetgeving f. loi f. scolaire.
schoolwezen n. régime ni. scolaire, instruction f.
schoolwijsheid f. 1 pédantisme m.; 2 philosophie
f. scolastique.
schoolziekte f. 1 maladie contractée à l'école;
2 maladie f. feinte; 3 peur f. de l'école.
1. schoon adj. ('er, xst) 1 beau; - geld bel
argent; Filips'de S-e Philippe le Bel; het isweer
il fait beau (temps) ; 2 propre; (linge, papier)
blanc ; er - uitzien avoir bel air, être
propre.
2. schoon adv. 1 bient - staan être beau,
(vêtement) aller bien; dat komt - cela tombe
bien; 2 proprement; 3 complètement, proprement;
het is - op eest proprement nettoyé,
c'est complètement dépensé ou usé ou mangé;
4 - (praten etc.) hebben avoir beau (parleretc.).
3. schoon n. beau m.; wat -s quelque chose de
beau, une belle affaire.
4. schoon conj. quoique, bien que.
schoonbijten v. tr. sép. décaper, dérocher.
schoonbroeder m. beau-frère m.
schoondochterf. belle-fillef.
schoondruk m. prime f.
schoone l m. beau i-n.; 2 f. belle f.; 3 n. beau rn.
schoonex m. ( xs) scho(o)ner m.
schoonheidsgevoel n. sentiment m. esthétique.
schoonheidsleer f. esthétique f.
schoonheidsmiddel n. cosmétique m.
schoonheidspleister f. mouche f.
schoonheidszin m. sens m. esthétique.
schoonhouden v. tr. sép. tenir propre: nettoyer.
schoon(lg)heid f. (... heden) 1 beauté f.; 2 propreté
f.
schoonklinkend adj. beau, harmonieui - (mauv.
part) spécieux.
schoonmaak f. nettoyage m.
schoonmaakster f. nettoyeuse f.
schoonmaken 1 n. nettoyage, lavage, récurage
m.; uit - gaan travailler à la journée; 2 épluchage;
vidage, curage m.; 3 v. tr. sép. net:oyer,
laver, récurer; 4 (légumes) éplucher; (poisson)
vider ; (puits) curer.
schoonmoeder f. belle-mère f.
schoonouders m. p1. beaux-parents m. p1.
schoonpraat m. & f., ...prater m., ...praatster f.
en/8leur m., ...euse f.
schoonrijden n., ...rijderij f 1 conduite f. élégante;
2 patinage m. élégant.
schoonschijnend 1 adj. beau en apparente, spécieux;
2 adv. spécieusement.
schoonschrift n., ...schrijfkunst f., ...schrijver
n. calligraphie f.
schoonschrijver m. calligraphe m.
schoontjes adv. 1 bellement, gentiment, bien;
2 proprement.
schoontijd m. temps rn. prohibé.
schoonvader m. beau-père m.
schoonwasschen v. tr. sép. bien laver ; (fig.) disculper,
laver, blanchir.
schoonzoon m. beau Pils, gendre in.
schoonzuster f. belle-steur f.
1. schoor m. (schoren, motje) 1 (contre) étai m.;
(dessous) étancon m.; 2 (mar.) accore, appui m.
2. schoor adv. comme un pieu; zich - zetten
se raidir, s'arc-bouter.
schoorbalk m. décharge, guette f.
schoorbeeld n. (hornme) atlante m., (femme)
cariatide f.
schoorhout n. étai rn. V. 1. schoor.
schoormuur m. contrefort m.
schoorpaal in. étai m. [(de voute).
schoorpijler, ...pilaar nn.éperon; arc-boutantm.4
schoorsteen m. cheminée f.
schoorsteenband m. embrassure f.
schoorsteenbrand m. feu m. de chemznée.
schoorsteenkap f. chape f., (tournant) tabourinl
schoorsteenkleed n. tour m. de cheminée. [nl.
schoorsteenlijst f. devant m. de cheminée.
schoorsteenstuk n. 1 écran; 2 tableau m. de
cheminée m.
schoorsteentong f. lansoir m.
schoorsteenval f. tour m. de cheminée.
schoorsteenvegen n. ramonage m.
schoorsteenveger m. ramoneur m.
schoorsteenwissel m. traite f. de complaisance.
schoorvoeten v. intr. insép. 1 se raidir; 2 trafner
les pieds; 3 (fig.) hésiter.
schoorvoetend, ...voetig i adj. hésitant; 2 adv,
en hésitant, á contre-eceur.
1. schoot m. (schoten) coup; jet m.; op -staan
être prêt, être sur le point (de); op - komen veni r
á l'improviste. V. 1. & 2. scheut.
2. schoot m. (xen) (mar.) écoute f.; de -en
vieren larguer ou filer les écoutes, (fig.) ldcher la
bride (à).
3. schoot m. (ten) 1 (vêtement) giron m.;
2 (personne assise) giron m., genoux m. pl.; op
mijn - sur mQn giron, sur mes genoux; 3
(chaise) siège m.; (cheminée) fond m.; 4 (fig.)
sein m.; (église) giron, sein ; (mère, famille) sein ,,
schootblok — 492 — schouder
(terre)sein m., entraillesf. pl.; (nier) sein, fondT
schootbiok n. poulie f. d'écoute. [m.
schootgaan v. intr. sép.filer.
schoothond m. chien de dame, bichon m.
schoothoorn, ...horen m. pointe f. d'écoute,
écouet m.
schootkind n. bébé; (fig.) enfant m. gdté.
schootslijn, ...linie f. ligne f. de tir.
schootsvel n. tablier m. de cuir.
schootvrij adj. à l'abri des balies.
schooven V. tr. gerber.
schoovenbinder m., ...sterf. gerbeur m., ...euse f.
schooverzeil n. grande voile f.
1. schop f. (espen) 1 pelle, (gqfois = spade)
béche f.; 2 (berger) houlette f.; 3 (table de jeu)
rdteau m.; 4 pelletée f.
2. schop f. (open) balancoire, escarpolette f.;
op de -- zitten être près de faire la bascule, être
dans une position précaire. [ruade f.
3. schop m. ( espen) coup m. de pied; (cheval)l
1. schoppen 1 f. pl. pique m.; — spelenjouer en
pique; 2 adj. de pique.
2. schoppen 1 v. tr. donner un coup ou des
coups de pied; (cheval) ruer; — van jeter (à
coups de pied) ; — uit chasser (à coups de pied) ;
2 faire, bácler; 3 n. coup(s) de pied; ruade(s) f.
schopstoel m.. escarpolette, planchette f. de balancoire;
op een — zitten V. 2. schop.
1. schor f. (eren) alluvion f., pré m. salé.
2. schor 1 adj. (ader, pst) rauque, enroué;
2 adv. d'une voix rauque ou enrouée.
schoren v. tr. (schoorde, heeft geschoord) étayer,
(au-dessous) étanfonner; (mar.) accorer.
schorheid f. raucité f., enrouement m.
schoring f. étayage, étanconnage; accorage m.
schort m. schorl, schirl m.; electrische — tour-4
schorpioen m. scorpion m. [maline f.
schorpipenvisch m. scorpène m.
schorre f. alluvion f., pré m. salé.
schorr(I)emorrie f. 1 canaille f.; 2 masse f., las m.
schors f. écorce f.
schorsachtig adj. cortical.
schorselwoensdag m. mercredi m. saint.
1. schorsen v. tr. titer l'écorce, écorcer. [(a).
2, schorsen v. tr. T suspendre; (jur.) surseoirl
schorseneel, ... neer f. (c, --, en) scorsonère f., salsifis
m. (noir).
schorsing f. suspension; (prêtre) interdiction f.
sehorslaag f. couche f. corticale.
schort f. & n. 1 tablier, (pop.) devantier m.;
2 (sauvages) pagne m.
schorten 1 v. tr. (schortte, heeft geschort) trousser;
2 remettre, différer; 3 v. intr. manquer; wat
schort u ? que vous manque-t-il ?
Schorting f. 1 retroussement m.; 2 remise, suspension
f.
1. schot n. (yen) V. 1. scheut; I (are, arme à
feu) coup m.; een — in zijn been un coup de feu
ou une balie dans la jambe; een — onder water
un coup d l'eau, (fig.) brocard, lardon m.; 2 coup
m., charge f.; geen — kruit waard zijn ne pas
valoir la balie pour le tuer; 3 portée f.; onder — à
portée; 4 tir m.; — in de diepte tir plongeant.
2. schot n. ( men) V. 2. scheut: I (bot.) poussée
f.; — krijgen se mettre d pousser, (adolescent)
grandir fout d coup; 2 élan m., avance f.; er is
geen — in 't werk 1'ouvrage n'avance pas; —
brengen in faire avancer; — maken ou zetten
prendre son élan, filer; — geven aan (cordage)
filer, (fig.) ldcher la bride à; er komt -- in den
voorraad la provision avance.
3. schot n. 1 serrure f.; 2 pêne rn.
4. schot n. ( 'ten1 1 cloison f.; een — schieten
voor cloisonner, (fig.) opposer une barrière à;
2 (anat.) cloison f.; 3 enclos in.; (porcs, moutons,
veaux) étable f.; 4 génisse f. d'engrais.
5. schot n. contribution f., impót m.; — en lot
imptts m. pl. et taxes f. pl.
6. Schot m. ( moten) Écossais m.
schotbalk m. 1 poutre f., portereau m.; 2 (fortif.)
orgue, herse f. [in., ... euse f.
schotbeest n. 1 bête f. d'engrais; 2 (fig.) coureur;
schotel m. (mos & cDen, motje) plat m.; (creux,
en bois ou métal) écuelle f.; de —s wasschee
laver la vaisselle; —tje soucoupe f.
schoteldoek m. lavette f.; torchon m.; (kom eens)
hier met den — un coup de torchon s. v. p.
schotelen v. tr. 1 dresser, servir; 2 (fig.) arranger,
brlcler; slecht geschoteld zijn être mal loti.
schotellekken, ...likken v. intr. insép. écornifler.
schotellekker, ...likker m. écornifleur m.
schotelrak, ...rek n. porie-vaisselle m.
schotelring m. porte-assiette m.
schotelwater n. eau f. de vaisselle.
schotkruid n. 1 orpin m. blanc; 2 citronnelle f.
Schotland n. l'Écosse f.
1. schots f. glacon m. [sièrement.
2. schots adv. 1 de travers; 2 rudement, gros-t
1. schotsch adj. ('er, 't ou meest(/) ! de
travers; 2 rude, grossier.
2. Schotsch adj. & n. écossais adj. & In.
schotschheld f. rudesse, grossièreté f.
schotschrift n. pamphlet m.
schotspijker m. clou m. de tillac.
schotter m., schotvaars f. génisse f. d'engrais ou
de deux ans. [m.
schotvarken n. porc m. d'engrais; (fig.) cochont
schotvrij adj. 1 á l'abri des balles; 2 à l'épreuve
des balles. [2 mettre dans la lessive.
schouden v. tr. t laverd Peau chaude,échauder;t
schouder m. ( cs & cDen, ootje) T épaule f.; op
de —s sur les épaules, (fig.) sur les bras; over
den — par-dessus l'épáuie; — aan — cóte d
cóte; met smalle, breede —s étroit, large de
carrure; hij heeft breede —s (fig.) il a bon dos;
—tje staan faire la courte échelle.
schouderband — 493 — schrap
schouderband m. I (anat.) ligament m. scapulaire;
2 (chir.) scapulaire m.; 3 (coutur.) épau-;
schouderbeen n. os m. huméral. [lière f.
schouderblad n.omoplate f.; (quadrupède) pale-:
schouderbreedte f. carrure f. [ron m.
schouderen v. tr. prendre sur l'épaule ou les
épaules; (fusil) portera schouder 't geweer portex
armes !
schouderkwast m. graine f. d'épinards.
schouderlam adj. épaulé.
schouderlap m. épaulière f.
schoudermantel m. mantelet m.
schoudernaad m. épaulette f.
schouderophalen n. haussement m. d'épaules.
schouderriem m. bretelle f.
schouderspier f. muscle m. deltoïde.
schouderstuk n. 1 épaulette f.; 2 (boucherie)
épaule f. [police.
schout m. -f- 1 bailli m.; 2 (Indes) inspecteur del
schout-bij-nacht m. (xs) contre-amiral m.
1. schouw f. (motje) cheminée f.
2. schouw f. (cotje) (mar.) barque f. non pontée;
bac, ponton m.
3. schouw f. inspection, revue f.
4. schouw adj. & adv. sauvage. 1'. schuw.
schouwburg m. thédtre m.; (intér--"r) salle f.,
spectacle m.
schouwburgbezoeker in. spectateur m.
schouwburgzaal f. salle f. de spectacle.
1. schouwen 1 v. tr. inspecter, visiter; faire
1'inspection de; (cadavre) faire l'autopsie de;
2 estimer, évaluer; croire; 3 v. intr. voir; regarder.
2. schouwen = schouden & schuwen.
schouwer m. ( 's) 1 inspecteur, visiteur; 2 médecin-
légiste; 3 voyant m.
schouwing f. inspection, visite; revue; (cadavre)
autopsie f. [scène f.
schouwplaats f. thé&tre m.; (dans une salle)t
schouwspel n. 1 spectacle m.; 2 pièce f. de théátre,
drame m.
schouwspeler m. acteur m.
schouwtooneel n. théátre m.; (dans une salie)
scène f.; (nature) spectacle m.
schouwtoren m. 1 belvédère m.; 2 (garde, astron.)
observatoire m.; 3 (mil.) échauguette f.
schouwveger m. ramoneur m.
schraag f. (schragen) 1 tréteau; (scieurs) hoor;
(couvreur) triquet m.; 2 (en gén.) support m.;
A 3 jambe, guille f.
schraagbalk m. sommier m.
schraagbeeld n. atlante m.; (femme) cariatide f.
schraagpijler, ...pilaar m. contrefort m.
schraagswi j ze adv. en forme de tréteau.
1. schraal adj. (schraler, cst) 1 maigre, (cou)
grêle; 2 (bière) petit; 3 (ehamp) aride; (plante)
grêle, mince; 4 (température, vent) dpre, (mar.)
échars; 5 (caisse) vide; (bourse) peu garni, plat;
— bij kas ou in 't geld zijn être d court d'argent;
— zitten être dans la dèche; schrale tijd temps
difficile ou dur; 6 (vêtement) étriqué, serré; de
kleeren te--maken faire les habits trop étroits;
7 (bols) rugueux; 8 — op de borst faible de
poitrine; 9 schrale opkomst assistante peu
nombreuse; 10 (éloge) froid; (consolation)
maigre; (preuve) faible.
2. schraal adv. maigrement; er — van eten
faire maigre chère; — beloonen rémunérer chichement;
— rondkomen tirer le diable par la
queue; — meten mesurer pince d pince.
schraalhans m. pince-maille, ladre m.; daar is —
keukenmeester on y fait maigre chère.
schraalheid, schraalte f. V. schraal : 1 maigreur,
gracilité f.; 2 frugalité; 3 aridité; 4 cpreté, inclémence;
5 modicité, pénurie f.; vide m.; 6 étroitesse
f.; 7 faiblesse f. [vrement.
schraaltjes adv. maigrement, chichement, pau-;
schraap f. (schrapen) coup m. de patte.
schraapachtig 1 adj. rapace; 2 adv. avec rapacité.
schraapachtigheid f. rapacité f.
schraapijzer, ...mes n. racloir, grattoir m.
schraapsel n. raclure f.
schraapzucht f. rapacité f. [cité.
schraapzuchtig 1 adj c napace; 2 adv. avec rapa-1
schrab f. ( co ben) 1 égratignure f.; 2 (= schrap)
raie f., trait m.
schrabb(el)en v. tr. 1 égratigner, griffer; 2
schrapen & schrappen.
schrabber m. 1 égratigneur, griffeur; 2 racloir in.
schrabljzer, ... mes n. racloir, grattoir m.
schrafelen v. tr. grappiller.
schraffeeren v. tr. hacher, égratigner.
schragen 1 v. tr. étayer; 2 soutenir; 3 n. étaiement;
étanconnage; (fig.) soutien m.
schraging f. schragen 3.
schram f. (c men, cD metje & schrampje),
schramp m. écorchure, égratignure f.
schrammen, schrampen v. tr. écorcher, égratigner.
schrander 1 adj. (o"der, pst) ingénieux, intelligent,
malin; 2 adv. ingénieusement, intelligemment,
avec malice.
schranderheid f. intelligente, malice f.
schrank f. 1 tréteau, bant m.; 2 barre f.; (mar.)
couple m.; 3 enceinte f., enclos m.; 4 (fig.) borne f.
schranken 1 v. tr. clóturer, palissader; 2 croiser;
3 alterner; 4 omeltre. [ 1 & 2.
schrans 1 m. & f. goinfre m. & f.; 2 = schans;
schransen v. tr. intr. goinfrer, bouffer.
schranser m., ...sster f. ( mos) goinfre m., gourmande
f.
1. schrap f. (c pen) 1 égratignure; écorchure
f.; 2 trait m,, barre, raie f,; een — halen door
rayer, barren.
2. schrap adv. en s'arc-boutant; — staan ne•
pas lacher pied; zich — zetten se raidir, se cam-,
-schrapen — 494 — schrijfetter
per; zijn zinnen - zetten dresser ses oreilles ;
- zeilen serrer le vent.
schrapen v. tr. i racler; gratter; 2 grappiller.
schraper m. 1 ratisseur; 2 grappilleur m.
schraperigheid) = schraapachtig(held) .
schrappen v. tr. 1 racler, ratisser; 2 rayer, barrer,
raturer; geschrapt woord rature f.
schrapper m. ( mos) 1 gratteur, racleur; 2 rayeur;
3 (instr.) grattoir, racloir m.
schrapsel n. raclure, ratissure f.
schre(d)e f. (on, schreetje) 1 pas m.; met rassche
-n à pas précipités; met groote -n à
grands pas, d grandes enjambées; 2 (fig.) -n
démarches f. pl.; men let op al zijn -n on observe
foutes ses démarches.
schredenteller m. podomètre m.
schreef f. (schreven) 1 ligne, marque f.; -je
gooien jouer à la marque ; buiten de - gaan
passer les bornes; een -je voor hebben avoir
une marque en avance, (fig.) être privilégié;
2 trait m., raie, barre f.; een - halen door rayer,
barrer; 3 fente f.; entrebdillement m.; op een -
staan être entre-baillé.
schreeuw m. cri m.
schreeuwachtig adj. criard.
schreeuwen 1 v. tr. & intr. crier; om hulp -
crier au secours; om wraak - crier vengeance;
dat schreeuwt cela est criant; om brood - crier
après du pain; (met) zijn waren - crier ses
marchandises; -- over crier d, se récrier sur;
tem. de ooren vol -- assourdir qq.; iem. wakker
- réveiller qq. par ses Gris; zich heesch - s'égosiller;
2 (désagréablement) brailler; (strident)
hurler; (très fort) gueuler; (colère, sauvagerie)
voclférer; 3 (enfant) pleurer; (nouveau-né)
vagir; zich in slaap - s'endormir en criaillant;
4 (animaux) crier; (áne) braire; (chat) rniauler;
(cerf) bramer; (grands oiseaux) grailler; 5 faire
du bruit, se vanter; 6 (ne pas s'adapter) jurer,
détonner; 7 n. cris m. pl.; criailleries f. pl.
schreeuwend adj. criard; (couleur, aussi) tapageur;
(fig.) criant.
sehreeuwer(d) m. ( cs) 1 crieur, braillard m.;
2 fanfaron, hdbleur m.
schreeuwerig adj. criard.
schreeuwsterf. criailleuse f.
schreiboom m. arbre m. bifurquant.
schreien 1 v. tr. & intr. pleurer; heete tranen -
pleurer b chaudes larmes; tranen met tuitenpleurer
ccoommmmee un veau; 2 (perdrix) cacaber;
3 crier; (om wraak) ten hemel - crier vengeance
au ciel; 4 pleurs m. p1.; larmes f. p1.; tot -s toe
jusqu'aux larmes.
schreiend adj. pleurant, (ton) pleureur.
schraler m., ...ster f. ( c's) pleureur m., ...euse f.
schriel = schraal.
1. schrift n. 1 (lettres) écriture f.; 2 (texte,
Billet) écrit m.; ik heb het op - je l'ai par écrit ;
3 modèle ou exercice m. de calligraphie; 4 cahier
m. [tures f. pl.
2. Schrift f. .Écriture f. (sainte), saintes Écri-$
schriftels j k 1 adj . écrit, par écrit; - werk travail
m. écrit, copie f.; 2 adv. par écrit.
schriftgeleerde m. 1 scribe; 2 connaisseur m. de
1' Écriture sainte. [sainte,
schriftgeleerdheid f. connaissance f.de 1'Écriture4
schriftkenner, ...kundige m. 1 expert m. en écriture;
2 graphologue; 3 paléographe m.
schriftkennis, ... kunde f. 1 art m. de l'expert en
écriture; 2 graphologie; 3 paléographie f. ; 4
connaiLsance f. de l'Écriture (sainte).
schriftmatig 1 adj. conforme d l'2criture sainte,
scri ptural ; 2 adv. conformément á l' Ëcriture
sainte. [sainte,
schriftmatigheid f. conformité f. à 1'Écriture4
1. schriftuur f. (... uren) écrit, mémoire m..
2. Schriftuur f. Écriture (sainte).
schriftuurlijk adj. & adv. 1 = schriftmatig;
- bewijzen prouver par 1'Écriture; 2 biblique.
schrift(uur)vast adj. versé dans la Bible.
schriftverklaarder m. exégète m.
schrij(de)beenen v. intr. insép. écarter les jambes.
schrij(de)lings adv. à califourchon.
schrij(de)Iingsch adj. aux jambes écartées.
schrij(d)en v. intr. (schreed, heeft geschreden)
1 écarter les jambes, marcher à grands pas; 2 -
over enjamber, franchir; 3 (fig.) s'attaquer (d).
schrijfbakje n. écritoire f.
schrijfbank f. pupitre m.
schrijfbehoeften f. pl. fournituresf. p1. de bureau.
schrijfboek n. cahier m.; -je carnet m.
schrijfbord n. tableau m. (noir).
schrijfbureau n. bureau m.
schrijfcassette f. secrétaire m.
schrijffeil, ...fout f. faute f. d'écriture f.; erreur de
copie; faute f. d'orthographe.
schrijfgeld n. honoraires m. pl. de copiste; (jur.)
droit m. d'expédition.
schrijfgereedschap, ...gerei, ...goed n. attirailm.
pour écrire.
schrijfinkt m. encre f. (à écrire)
schrijfjeukte f. manie f. d'écrire.
schrijfkas(t) f. secrétaire m.
schrijfkistje n. écritoire f.
schrijfkoker m. écritoire f., plumier m.
schrijfkramp f. crampe f. des écrivains.
schrijfkunst f. art m. d'écrire, écriture f.
schrijfkunstenaar m., ...nares f. calligraphe m.
& f.
schrijfleesmethode f. enseignement m. simultané
de l'écriture et de la lecture.
schrijflei f. ardoise f.
schrijfles f. lecon f. d'écriture.
schrijflessenaar m. pupitre m.
schrijfletter ,f. 1 caractère m. écrit; 2 (écriture)
cursive f.
schrijfloon — 495 — schroefboot
schrijfloon n. = schrijfgeld.
schrijflust m. envie f. d'écrire.
schrijfmachine f. machine f. d écrire.
schrijfmap f. sous-main m.
schrijfmeester m. maftre m. de calligraphie.
schrijfoefening f. exercice m. de calligraphie.
schrijfpapier n. papier m. à écrire.
schrijfpen f. plume f. d écrire.
schrijfsterf. (femme f.) auteur m.
schrijftaal f. langue f. écrite.
schrijftafel f. table f. à écrire; —tje tablette f.
schrijftelegraaf f. télégraphe m. Morse.
schrijftrant m. style m.
échrijfvoorbeeld n. modèle m. d'écriture.
schrijfwerk n. copie f.; (colèe) devoir m. (écrit).
se hrijfwijze f. 1 manire d'écrire; 2 main;
3 orthographe f.
schrijfwoede f. rage f. d'écrire.
schrijfziekte, ...zucht f. manie f. d'écrire.
schrijlings(ch) = schrijdeiings(ch).
schrijn n. 1 armoire f.; buffet m.; 2 reliquaire;
3 cercueil ni.; 4 stalle f. (d'église).
schrijnen 1 v. tr. écorcher; 2 v. intr. (douleur)
brfler, cuire.
schrijnhout n. bois m. de menuiserie.
schrijnwerk(en) n. menuiserie f.
schrijnwerken v. tr. insép. faire le menuisier.
schrijnwerker m. menuisier m.
schri j nwerkersli j m f. colle f. forte.
1. schrijven v. tr. & intr. (schreef, heeft geschreven)
T & 1 écrire; — met (een) potlood
écrire au crayon; — om écrire pour, demander
(par écrit) ; zijn naam — onder mettre son nom
au bas de; met veel — en wrijven en noircissant
beaucoup de papier; er staat geschreven il est
écrit; toen men schreef 1848 lorsqu'on était en
1848; 2 (auteur) faire de la copie; (copiste)
copier; hij schrijft veel (auteur) ilfournit beaucoup
de copie; hij heeft veel te schrijven
(cop!sZe) il a beaucoup de copies d faire;— voor
zijn kost gagner sa vie d copier; 3 zich — (spéct)
s'appeler, écrire son nom; zich doctor — s'intituler
docteur; zich moede — se fatiguer à écrire;
zich rijk — s'enrichir avec sa plume.
2. schrijven n. 1 écriture f.; naar 't — van de.
krant d'après ce qu'écrit le journal; hij is aan 't
— il est en train d'écrire; 2 (ce qui est écrit)
écrit m.; 3 lettre f.
schrijver m. (cos) 1 écrivain; 2 (bureau) commis,
employé; (notaire) clerc; (société) secrétaire;
(chancelierie pontif.) scripteur; 3 (littér.)
auteur m.; 4 (ins.) —tje, —ken tourniquet In.
schrijverij f. 1 écritures, paperasses f. pl.; 2 métier
m4 d'écrivain ou de copiste; 3 métier m.
d'auteur.
schrijversbent f. clan m. des gens de leitres.
schrik m. (teken) 1 frayeur f.; (saisissement)
effroi m.; (instinctif) peur f.; (frissonner) terreur;
(soudain) épouvante; (sans raison) panique f.;
hevige — peur bleue; de —ken des doods les
affres de la mort; — aanjagen causer de la
frayeur; er met den — van afkomen en être
quitte pour la peur; 2 saut, bond m.; met een —
wakker worden se réveiller en sursaut ; 3 foute f.
épouvantable.
schrikaanjagend adj. effrayant.
schrikbarend 1 adj. effroyable, terrible; 2 adv.
effroyablement, terriblement.
schrikbeeld n. cauchemar; épouvantaii m.
schrikbewind n. terreur f.
schrikdier, ... gedrocht n. monstre m.
schrikkeldag m. jour intercalaire, bissexte m.
schrikkelijk 1 adj. terrible, épouvantable, affreux;
2 adv. terriblement, épouvantablement, affreusement.
schrikkelijkheld f. énormité, atrocité, horreurf.
schrikkeljaar n. année f. bissextile.
schrikkelmaand f. 1 mois du bissexte; 2 (année
lunaire) mois m. intercalaire.
1. schrikken v. intr. (schrok, is geschrokken)
1 s'effrayer, s'alarmer, être saisi (de frayeur),
prendre peur; doen— = 2. schrikken; 2 sauter,
sursauter; uit den slaap doen — réveiller en
sursaut.
2. schrikken v. tr. (schrikte, heeft geschrikt)
1 effrayer, alarmer, saisir de frayeur, faire peur
à; zich dood — mourir de peur; 2 faire sauter;
3 (fer) tremper; (pols, fèves) frapper;(ceuf) pionger
dans 1'eau froide; (poisson) donner un bouillon
à; 4 (cordage) choquer.
schrikmiddel, ...poeier n. calmant m.
schrik(ver)wekkend adj. effroyable, terrible.
schril 1 adj. ( vnIer, cost) timide, craintif; 2 (son)
strident, percant; (couleur) criard, voyant;
3 adv. timidement; d'une fafon stridente; d'une
facon criarde.
schrobben v. tr. 1 frotter, récurer; (mar.) fauberter;
2 (fig.) voler, rafler; plumer.
schrobber m. ( cs) 1 frotteur, récureur; (mar.)
fauberteur m.; 2 (fig.) voleur; avare; coquin m.;
3 (instr.) Trottoir; faubert m.
schrobbeering f. réprimande f., savon m.
schrobbeeren v. tr. tancer, donner un savon (à).
schrobnet n. drague f.
schrobster f. frotteuse, récureuse f.
schrobwater n. eau f. pour nettoyer.
schrobzaag f. égohine, scie f. d couteau.
schroef f. (...ven) 1 vis f.; er is een — bij hem
los il lui manque un clou; 2 (outil) étau m.;
(torture) poucette f.; (instr. à cordes) cheville f.;
(tire-bouchon) spirale f.; 3 (bateau) hélice f.
schroefas f. arbre m. d'hélice.
schroefbank f. étau m.
schroefblad n. aile f. d'hélice.
schroefboor f. taraud m.
schroefboot f. bateau m. à hélice.
schroefbout — 496 — schuifslot
schroefbout m. boulon m. taraudé.
schroefdraad m. filet m. de vis.
schroefdraaier m. tournevis m.
schroefgang f. pas m. de vis.
schroeflijn f. hélice f.
schroeflilnig 1 adj. spiral; 2 adv. en spirale.
schroefmoer f. écrou m.
schroefmolen m. vis f. d'Archimède.
schroefpers f. presse f. à vis.
schroefsak f. vis f., ligar m.
schreefsieutel m. clef f> à vis.
schroefsluis f. écluse f. à vis.
schroefsnijijzer n. taraud m.
schroefstoomboot f. bateau m. (d vapeur) à
schroefstuk n. avisse f. [hélice.
schroefswijze adv. en spirale.
schroefvormig 1 adj. spiral, hélicoïde; 2 adv. en
spirale, en hélice.
1. schroeien v. tr. 1 roussir; (soleil) griller,
rótir; 2 (tuis.) flamber; (chir.) cautériser;
(vétér.) fldtrer.
2. schroeien v. tr. rogner. V. schrooien.
schroevedraaier = schroefdraaier.
schroeven v. tr. 1 visser; 2 de duimen — mettre
les poucettes.
schrokken v. tr. & intr. goinfrer, bdfrer.
schrokker(d) m., schrokster f. (as) goinfre
m. & f.
schrokkig 1 adj. goulu; 2 adv. goulfinent.
schrokkigheid f. goinfrerie f.
schromelijk 1 adj. effroyable, affreux, terrible;
2 adv. affreusement, terriblement.
schromelijkheid f. monstruosité f.
schromeloos 1 adj. (...loozer, xt) sans peur,
intrépide; 2 adv. sans peur.
schromeloosheid f. intrépidité f.
schromen 1 v. tr. & intr. 1 craindre, redouter;
voor God noch voor duivel — ne craindre ni
Dieu ni diable; 2 hésiter; 3 n.crainte,hésitationf.;
zonder — sans crainte, sans hésiter.
schrompelen v. tr. & intr. (se) rider, (se) rata-T
schrompelig adj. ridé, ratatiné. [tiner.
schroo(de) f. 1 bande; (rnétal) lame; 2 pelure f.
schrooien v. tr. 1 découper; (paille) hacher;
(Iivre, monnaie) rogner; 2 trainer, rouler; 3 peiner,
trimer; 4 (mar.) trévirer.
schrooitouw n. trévire f.
schroom ri. 1 crainte, peur f.; 2 timidité f., scrupule
m.
schroomachtig, ...hartig, ...vallag 1 adj. craintif,
timide; scrupuleux; 2 adv. timidement; scrupuleusement.
schroomachtigheid, ... hartigheid,...valiigheid.f.
timidité f.; scrupule m.
schroot n. 1 découpures f. pl.; cisailles; rognures
f. pl.; (rnétal) lame f.; (monnaie) flan m.; 2 (fusil)
plombs m. pl., dragée f.; (canon) mitraille f.
schrootvuur n. mitraille f.
schrootzeef f. guillaume m.
schrupel n. (cs) scrupule m.
schub(be) f. (c.'[be]n, [bet1le) écaille f.;
(scient.) squame f.
schubachtig adj. écailleux, (méd.) squameux.
schubben v. tr. écailler.
schubbig adj. écailleux; (bot., zoo.) squameux.
schubdier n. 1 animal m. écailleux; 2 lézard
écailleux, diable m. de Java.
schubkever rh. hoplie f.
schubmes n. couteau m. d écailler.
schubsgewijs, ...wijze adv. en forme ou en manière
d'écailles, embriqué.
schubvleugelig adj. lépidoptère.
schubvoetig adj. lépidopode.
schuchter 1 adj. ( teder, oost) timide, farouche;
2 adv. timidement.
schuchterheid f. -timidité f.
schuddebol m. & f. qui a la tête branlante.
schuddebollen v. intr. insép. branler la tête.
1. schudden v. tr. T & I secouer; het juk van
zijn nek — secouer le joug; driemaal — donner
trois secousses (à); 2 remuer; (plus fort) agiter;
ébranler; 3 (tête) secouer, branler, pocher; (van)
ja — faire signe que Si; (van) neen — faire
signe que non; 4 (main) serrer; (mors) hocher;
(cartes) mêler; (lit) retourner.
2. schudden v. intr. être secoué, remuer, trembler;
doen schudden = 1. schudden; lachen dat
men schudt rire à se tenir les c6tes.
schudding f. secousse f.; remuement m., agitation
f.; ébranlement; tremblement m.
schuier m. ( mos) brosse f.
schuieren v. tr. brosser.
schuiermaker m. brossier rn.
sehuierpiank f. planchef. de roulage.
schuif f. (...ven) 1 (planche d) coulisse f.; planchette
f.; 2 (table) rallonge ; (bureau) tablette f.;
3 tiroir m.; 4 (four) bouchoir; (fourneau) margeoir;
(écluse) vanne f.; (mach. á vapeur) tiroir
m.; (porte) targette f.; (poêle) clef f.; (fusil) curseur
m.; 5 (orgue) registre m.; 6 (coutur.) coulisse
f.
schuifblad n. rallonge f.
sehulfblind n. volet m. á coulisses.
schuifdeur f. porte f. d coulisse.
schuifelen v. intr. 1 siffler; V. fluiten; 2 frotter
les pieds, trépigner.
schuifeling f. 1 sifflement; 2 trépignement m.
schuifgordijn f. & n. rideau m. mobile.
schuifkar f. charrette f. à bras.
schuifknoop m. nceud m. coulant.
schuiflade f. tiroir m. ,
schuiffuik n. volet m. d coulisses.
schuifpotlood n. crayon m. d coulisse.
schuifraam n. fenétre f. à coulisses ou a guillotine.
schuifslot n. 1 serrure d ressort; 2 targette f.
schuiftafel — 497 — schuld
schuiftafel f. 1 table f. à coulisses ; 2 (jeu) galet m.
schuiftrompet f. trombone f. à coulisse.
schuifuil, schuifuit m. grand duc m.
schuifvenster n. 1 fenêtre f. d coulisses ou d
guillotine; 2jalousie f. [s'abriter.
schuil adv. à l'abri; zich — begeven, — gaant
schuilemui!tje n. cache-cache m.; — spelen jouer
a cache-cache.
schuilen v. intr. (schuilde & school, heeft geschuld
& gescholen) 1 se cacher; daar schuilt
wat achter il y a qc. de caché la-dessous; waar
mag hij —? ou peut-il se cacher? 2 s'abriter, se
mettre d l'abri de; 3 (vent) s'abattre.
schuilevinkje n. = schuilemuiltje.
schuilhaven f. port m. de refuge.
schuilhoek m. 1 cachette f.; (fig.) refuge, abri m.;
(coeur) recoin,'repli m.; 2 (cerf) refui; (renard,
blaireau) accul m.
schuilhoekje n. — schuilemuiltje.
schuilhol n. repaire m.
schuilnaam m. pseudonyme m.
schuilplaats f. (lieu de) refuge, asile m., retraite f.
schuim n. 1 écume f.; (savon, boissons) mousse
f.; —pje (pbtiss.) méringue f.; tot — klutsen
fouetter; het — afscheppen écumer; 2 (fig.)
rebut m.; — van volk la lie du peuple.
schuimachtig adj. écumeux, mousseux.
schuimachtigheid f. spumosité f.
schuimbeestje, ...diertje n. cigale spumeuse,
sauterelle-puce f.
schuimbekken v. intr. insép. écumer.
schuimbier n. biere f. mousseuse.
schuimblad n. cardamine f.
1. schuimen 1 v. intr. écumer, (boissons) mousser;
2 (fig.) être excité (par), se passionner (pour);
3 n. écume; mousse; (fig.) effervescence f.
2. schuimen 1 v. tr. écumer; 2 enlever, netfoyer;
de zee — pirater sur la mer; — van netfoyer
de, purger de; 3 (gaan) — écornifler,
piquer 1'assiette; 4 n. écumage m.; 5 écorniflerie
f., parasitisme m. [mousseux.
schuimend adj. écumant, écumeux, (boissons)t
schuimar m. (cs) 1 écumeur m.; 2 pirate; 3
pique-assiette, parasite m.
schuimgebit n. mastigadour m.
schuimingf. = 1.schuimen3 & 2. schuimen 4.
schuimklopper m. moussoir m. [tonner.
schuimkop m. mouton m.; —pen krijgen mou-t
schuimkruid n. cardamine f.
schuimlepel m. écumoiref.
schuimloopen v. intr. sép., ...looper m. V. 2.
schuimen 3 & schuimer 3.
sehuimlooperj f. écorniflerie f., parasitisme m.
schuimschop, ...spaan f. écumoire f.
schuimtafel m. & f. parasite m. & f.
schuin 1 adj. oblique, incliné, en pente; ( écriture)
touché; —e rand (glace), —e rug (couteau)
biseau m.; —e hoed chapeau sur l'oreille;
2 (individu) débauché; (vie) déréglé, dissolu,
débauché; (paroles) leste, grivois; 3 adv. obliquement,
de biais, en pente; (hérald.) en bande;
— marcheeren ou loopen obliquer; — afkanten
chanfreiner; — afslijpen biseauter; — afgeslepen
en biseau ; 4 (fig.) de travers ; 5 grivoisement.
schuinbalk m. (de droite à gauche) bande; (de
gauche à droite) barre f.
schuinen v. tr. 1 obliquer, incliner; 2 couper de
biais; tailler en biseau.
schuinheid f. 1 obliquité; inclinaison, pente f.;
2 débauche; grivoiserie f.
schuins adv. obliquement. V. schuin 3, 4 & 5.
schuinsch adj. ( ter, ct) oblique. V. schuin.-,
schuinschheid, schuinte = schuinheid.
schuit f. 1 barque, (plus petit) nacelle f.; —je
varen canoter; in het —je zitten être embarqué;
wie in de — is moet varen quand le vin est tiré il
faut le boire; hij vaart met hem in één —je ils
sont compère et compagnon; hij zal nog wel in
mijn —je komen il viendra bien moudre sur mon
moulin; blauwe — vaisseau sur des roues, navire
m. de carnaval, (méd.) varices f. pi.; 2 (contenu)
batelée f.; 3 (carrousel, ballon) nacelle f.; 4
(mach.) navette f.; 5 (métal) saumon m.; 6 (bot.)
carène f.
schuitenhuis n. hangar m. à barques.
schuitenjagen n. halage m.
schuitenjager m. haleur m.
schuitevaarder, ...voerder m. batelier m.
schuitevracht f. 1 cargaison, batelée f.; 2 (prix
du) fret, batelage m.; 3 (prix du) passage m.
schuitvol f. batelée f.
schuitvormig 1 adj. naviculaire; (feuille, écailie)
caréné; 2 adv. naviculairement.
schuiven 1 v. tr. (schoof, heeft geschoven) pousser,
glisser; dichter — pousser plus prés, rapprocher;
naar voren — (faire) avancer; naar
achteren — reculer; ter zijde — reculer, écarter;
op een ander -- endosser d autrui; op zijn hals
— charger de; van zijn hals — se débarrasser de;
onder de deur — glisser sous la porte; 2 (opium)
fumer; 3 v. intr. (se) glisser; dichter — s'approcher;
gaan — s'esquiver, décamper; 4 n. poussée
f., glissement m.; 5 fumée f., fumer m.
schuld f. 1 dette f.; —en maken, zich in —en
steken s'endetter; wie zijn —en betaalt verarmt
niet ou vermindert zijn goed niet qui gaye ses
dettes s'enrichit; de — der natuur betalen payer
le tribut d la nature; 2 foute f.; aan wien (ligt) de
—, wiens — is dat? d qui (en est). la faute? hij
was —, het weer was — la faute était d lui, au
temps; — hebben aan, — dragen van être pour
qc. dans; de — op zich nemen assumer la responsabilit"
; de — geven ou wijten ou gooien
rejeter la faute (sur) ou imputer la foute (d) ;
vergeef ons onze —en pardonnez-nous nos
offenses.
schuldbekentenis — 498 — schuttershof
schgldbekentenis f. 1 confession de (sa) faute f.,
aveu m.; 2 reconnaissance f. (de dette) .
schuldbesef n. conscience f. de sa faute.
schuldboek n. livre m. (de dettes).
schuldboete, ...boeting f, expiation f.
schuldbrief m. obligazion, créance f.
schulddelging f. amortissement m.
schuldelscher m. ( xs), cDes f. ( xsen) créancier
m., ... i ère f.
schuldeloos adj. & adv. (... zer, xt) 1 sans dettes;
2 sans faute(s), innocent, irrnocemment.
schuldeloosheid f. innocence f.
schuldenaar m. (mos & ... aren), ...naras f.
( . sen) débiteur m., ...trice f.; gelijk wij vergeven
onze ...naren comme nous pardonnons d
ceux qui nous ont offensés.
schuldenlast m. poids m. des dettes ou des crimes.
schuldig adj. 1 redevable; een som — zijn devoir
une somme, être redevable d'une somme; wat ben
Ik —? que vous dois-je, (magasin) la note S. V. p.,
(restaur.) l'addition s. v. p.? ik blijf hem niets —
1 je ne suis pas en reste avec lui, 2 ie le lui rends
been; het antwoord — blijven demeurer en reste
d'une réponse; 2 (honneur, respect, égards) df;
3 coupable; -- staan aan être coupable de; —
bevonden aan convaincu de; des doods —
punissable ou passible de (la peine de) mort.
sehuldlgverklaring f. verdict m. de culpabilité.
schuldoffer n. sacrifice m. ou victimef. expia-;
schuldpost m. poste m. débiteur. [toire.
cc huidvereffenaar m. liquidateur m.
schuldvereffening f. liquidation f.
schuldvergelijking f. compensation f.
schuldvordering f. 1 dette, créance f.; 2 exigence f.
d'une dette, recouvrement m.
schuldvrij adj. 1 exempt de dettes, libéré;
2 exempt de fautes, innocent.
schulp f. coquille f. V. schelp etc.
schulpen v. tr. 1 creuser, évaser; 2 canneler;
3 orner de coquillages.
schulpkalk = schelpkalk.
schulper m. (xs) 1 creuseur; canneleur; 2 (objet)
amorcoir m,
schulpzaag f. scie f. d refendre.
schulpzand n. grès m. coquillier.
schunnig adj. 1 loqueteux, déguenillé; er — uitzien
avoir l'air minable; 2 canaille; 3 adv.
comme une canaille.
1. schuren v. tr. engranger.
2. schuren 1 v. tr. frotter, récurer; (fig.) (rapper,
fouetter; 2 polir; 3 décaper, blanchir; 4 zich
— tegen se (rotter contre; 5 zijn huid, zijn handen
— s'érafler ou s'écorcher la peau, les mai ns ;
6 v. intr. (rotter ; ronger ; 7 (écluse) chasser.
1. schurft f. & n. gale; (invétérée) rogne f.;
(téte) teigne f.
2. schurft adj. (c er, c st) 1 galeux, rogneux ;
2 (fig.) épineux : véreux, louche.
schurftachtig adj. scabieux.
schurftig adj., c held f. = 1. & 2. schurft.
schurftkamer f. 1 salle f. des galeux; 2 salle f. des
teigneux.
schurftkruid n. scabieuse f.
schurftkwaal f. gale f.
sehurftmiddel n. remède m. psorique ou contre
la gale.
schurftmijt f. acarus m. de la gale.
schurftpuist f. vésicule f. de la gale.
schurftzalf f. onguent m. antipsorique ou gris.
schuring f. 1 récurage; frottage; polissage m.;
2 écorchure f.
schurk m. coquin, scélérat m.; —je (iron.) petit
espiègle m.
schurkachtig 1 adj. de coquin, scélérat; 2 adv.
en coquin.
schurkachtigheid f. coquinerie, scélératesse f.
schurken 1 v. tr. gratter; (anim.) frotter; 2 v.
intr. se gratter ; se frotter.
schurkenstreek m., ...stuk n., ...trek m.,
...werk n., schurkerjj f. coquinerie, fourberie,
scélératesse f.
schut n. = schot.
schutblad n. 1 (livre) garde f.; 2 (bot.) bractée f.
schutbord n. vanne f.
schutdak n. auvent m.
schutdeur f. porte f. (d'écluse).
schutgat n. embrasure f.
schuthok n., ...kooi f. enclos, parc m.; (chiens)
fourrière f.
schutkamer, ...kolk f. sas m.
schutkraan f. robinet m. de déchargement.
schutpaal m. chasse-roues m.
schutpeil n. niveau m. de sassage.
schutsbrief m. sauf-conduit m.
schutsel n. (&Ds) 1 paravent m.; cloison t.; 2 (e
gén. & fig.) abri m.
schutsengel m. ange in. tutélaire.
schutsheer m. protecteur m.
schutsluis f. sas m.
schutsvrouw f. protectrice f.
schutten v. tr. & intr. 1 parquer; (anim. errants)
mettre en fourrière; 2 abriter, mettre d l'abri;
3 prévenir, empêcher, s'opposer d; barrer le passage
d; (coup) parer; (jeu) arréter; 4 (écluse)
sasser.
schutter m. (cs) 1 tireur m.; (!ron.) fusil m.;
2 garde m. national, (belg.) garde-civique;
3 éclusier; 4 (astron.) sagittaire m.
schutterp f. garde nationale, (belg.) garde f.
civique.
schutterkoning m. roi m. de l'oiseau.
schuttersboog m. arbalète f.
schuttersdoelen m. tir m.
schuttersgilde n. société f. de tir.
schuttershof n. 1 local m. de la garde nationale;
2 tir m.
schatting — 499 -- serving
schutting f. 1 parcage m.; mise f. en fourrière;
2 clóture f.; 3 obstacle; arrêt m.
schuur f. (schuren, 'tje) 1 grange f.; 2 (en gén.)
hangar m., remise f.
schuurbak m. baquet m. aux torchons.
schuurborstel m. brosse f. à récurer.
schuurdag m. jour ni. de récurage.
schuurgerei, ...goed n. attirail m. pour récurer.
schuurlap m. torchon rn.
schuurpapier n. papier m. émeri.
schuursteen m. pierre f. ponce.
schuurster f. récureuse f.
schuurvrouw f. récureuse f.
schuurzand n. sab on m.
schuw adj. (ier, -ost) 1 timide; (vertu) farouche;
2 (anim.) farouche; (cheval) ombrageux;
- maken effaroucher; 3 débraillé, rosse.
schuwen v. tr. 1 éviter, fuir; 2 craindre.
schuwheid f. timidité, sauvagerie f.
scribax, scribent m. écrivailleur m.
scrupel n. scrupule m. [liste.
S. D. A. P. parti m. ouvrier démocrate soeia-1
secans f. (secanten) sécante f. [témoin m.
secondant m. aide m.; sous-instituteur; (duel)t
secondenhorloge, ...uurwerk n. montre ou horloge
f. à secondes.
secondensiinger rn. pendule m. à secondes.
seeondenwijzer m. aiguille f. des secondes.
secreet n. (...eten) 1 secret m.; 2 commodité f.
V. sekreet & compos.
secretarie f. ( ën) secrétairerie f.
secretaris m. ('sen) secrétaire m.
sectie f. (cos & ... iën) 1 section; 2 (chir.) dissectiemes
n. scalpel m. [section f.
secundair adj. secondaire.
secunda f. seconde f.
secureeren v. tr. garantir, mettre en sureté.
securiteit f. 1 sécurité ; 2 sureté f.
secuur 1 adj. (.der, cst) exact, ponetuel, prudent;
een Jantje — un homme minutieux; 2 adv.
exaetement; minutieusement.
sedecimo n. in-seize m.
sedert 1 adv. depuis, depuis lors, depuis ce tempslà;
— lang de longue date; 2 prép. depuis;
3 conj. depuis que. [(de la Campine).
seef f. 1 saveur, qualité f.; 2 bière f. blanchet
seffens adv. 1 immédiatement, tout de suite;;
segrt n(leder) n. chagrin m. [2 à la fois.
segrUn(leer)en adj. de chagrin.
sein n. signal m.
seinboek n. livre m. de(s) signaux.
seinen 1 v. intr.faire des signaux; 2 v. tr. signa-
Ier; 3 télégraphier; cábler.
seinfluit f. sifflet m. [metteur m.
seingever m. 1 préposé m. aux signaux; 2 trans-t
seinhuisje n. poste m. des signaux.
seinlantaarn, ...lantaren f. fanal m. (de signal_l.
seinontvanger m. récepteur m.
seinpaal m. sémaphore m.
seinschot n. coup m. de signal.
seinteeken n. signal m.
seinwachter m. préposé m. aux signaux.
seismograaf f. sismographe rn.
seizen v. tr. amarrer.
seizing f. ( ( s & .en) garcette f.
seizoen n. saison f.
sek f. (vin) sec m.
sekreet n. (...eten) commodité f., cabinet,privé m.
sekreetput m. fosse f. d'aisances.
sekreetruimer. m. vidangeur m.
sekte f. ( n) secte f.
sektegeest m. esprit m. sectaire ou de secte.
sektenhaat m. haine f. sectaire ou de secte.
sekteschool f. école f. confessionnelle.
sekuur = secuur.
seladongroen n. (vert) céladon m.
selderij f. céleri m.
selderijknol m. céleri-rave m.
seldrement ! interj. sacrébleu
selterswater, seltzerwater n. eau f. de Seltz.
Semjet m. Sémite m.
Semitisch adj. sémitique.
Sen., senaat m. sénat m.
senateur ( cs), senator (...toren) m. sénateur m.
seneblad n. feuille f. de séné.
senegroen n. bugle f.
seniiboom m. baguenaudier m. [senior m.
senior adj. & m. 1 ainé; 2 (sport) vétéran,2
sensatie f. ( za) sensation f. En compos. sensa-4
sent f. lisse f. [tionnel.
separaatafdruk m. tiré m. à part.
September m. septembre m.
septet, septuor n. septuor m.
Septuaginta f. la version des Septante.
sequentie f. séquence, prose f.
seraf (cos), serafIIn m. séraphin m.
serafijnsch adj. séraphique.
serafine(-orgel n.) f. séraphine f.
serge ( mos) f. serge f.
sergeant m. T sergent m.
sergen adj. de serge.
series f. lectionum horaire m. des cours.
sering f. lilas m. V. syring etc.
sermoen n. sermon m.; (iron.) homélie f.
sermo1enboek n. sermonnaire m.
seroen m. suron m.
serpent n. T serpent m. • [tinef.
serpentijn 1 f. serpenten m.; 2 n. (eierre) serpen-1
serpentslook n. serpentaire f.
serumbehandeling f. serothérapie f.
Servaas, ...atius m. Servais m.
servet n. & f. ( cten) T serviette f.
servetgoed n. toile f. à serviettes.
servet(op)houder m. fixe-serviette m.
servies n. (... zen) service ni.
serving f. cos &ócen) baderne f.
serviteur — 500 — sitspapier
serviteur m. serviteur m.; —keus maken faire des
salamalecs.
servituut n. (...uten) servitude f.
sesambeentje n. os in. sésamoïde.
sesamolie f. huile de sésame f.
sessie f. (cos & ... iën) (série) session f.; (une
seule) séance f.
seui f. (filet) coleret m.
sexte f. l' sexte; 2 (mus.) sixte f.
sextet n. sextuor m.
sfeer f. (sferen) sphère f.
sfinx f. sphynx m.
shawl f. chále m.
sherry m. sherry, vin m. de Xérès.
shirting n. toile f. fine.
Siameesch adj. siamois, de Siam.
sidderaal m. anguille f. électrique, trembleur m.
sidderen v. intr. trembier, frémir.
slddergras n. amourette f. tremblante.
siddering f. tremblement, frémissement m.
sidderrog m. torpille f.
Siegfried m. Sifrid, Sigefroi nl.
Signa n. Sienne f. [faire bonne chère.
sier f. 1 parure f.; 2 régal m.; goede — makent
sieraad n. (...aden & ...adiën) ornement m.,
parure f.
sierboom m. arbre m. d'ornement.
sieren 1 v. tr. orner, parer; 2 n. parure f.
sierlijk 1 adj. élégant, gracieux, gentil; 2 adv.
élégamment, avec gráce.
sierlijkheid f. élégance, grcice f.
sierplant f. plante f. d'ornement.
siersel n. (cs) 1 ornement m.; 2 invention f.
siervogel m. oiseau m. de luxe.
sigaar f. (...aren) cigare m.
sigaren. En compos. de cigares.
sigarenknijper m. coupe-cigares m.
sigarenkoker m. étui m. à cigares. [...ière f.
sigarenmaker m., ...maakster f. cigarier m.,t
sigarenpijpje n. porte-cigare, fume-cigare m.
sigaret(te) f. cigarette f.
signaal n. (...alen) signal m.
signaalschel f. sonnerie f. d'appel.
signatuur f. (...uren) 1 signe in., marque- f.;
2 étiquette f., écriteau m.; 3 (typo., mus.) signature
f.
signet n. ( xten) 1 sceau, cachet m., 2 vignette f.
signetsnijder m. graveur m. de cachets.
Sljbrand m. Sibert m.
sijfelen v. intr. siffler. V. schuifelen.
Slj men m. Simon m. [2 n. suintement m.
sijpelen, sijperen 1 v. intr. suinter, passer;t
sijs m. (sijzen) individu, lypè m.; een rare — tin
dróle de coco.
sijsje n. tarin m.
sik f. ( oken) 1 chèvre f.; 2 barbiche f.
1. sikkel f. ( mos & " en) 1 faucille f.; 2 (lune)
croissant n1.
•2. sikkel m.( s& coen)(poids,monnaie)siclem.
sikkeneurig 1 adj. chicaneur, grincheux; 2 adv.
en chicanant, en grinchant.
sikkepit f. (petit) peu m.; een —je un soupcon,
une miette; geen —je pas un brin, pas un zeste.
1. si m f. ('.men) I Plotte; 2 ligne f.; onder de--
hebben (fig.) tenir sous sa coupe.
2. sim f. (' men) singein.
simlood n. cale f.
simpel 1 adj. ('er, «st) simple; 2.simple ou
faible d'esprit; 3 adv. simplement, seulement.
simpelachtig adj. un peu simple.
si mpel(achtig)heid f. 1 simplicité f.; 2 faiblesse f.
d'esprit.
simpelijk, simpeltjes adv. simplement, seuleine.nt.
Si mso n m. Samson m.
sinaasappel in. orange f.
sinds = sedert.
1. singel rn. ( 's) 1 bande, sangle; 2 ceinture f.
2. singel m. (cos) '1 boulevard; 2 canal, fossé
m.; een —tje maken faire un tour.
singelen v. tr. sangler.
singelgracht f. canal, fossé m.
sinjeur m. 1 seigneur m.; den — spelen trancher
du grand seigneur; 2 monsieur quidam m.
Sinksen(dag) m. la Pentecóte.
sinsoen n. senecon m.
sint adj. & m. saint adj. & m.
Sint-Andrieskruis n. croix f. de Saint-André;
(hérald.) sautoi r m. [scorie f.
sintel in. ( mos) fraisil m., escarbille f.; (métal)t
Sinterklaas 1 m. Saint-Nicolas m.; 2 (fëte) la
Saint-Nicolas; 3 n. (cadeau) Saint-Nicolas f.
Sinterklaasavond m. la veille de la Saint-Nicolas.
Sint-Jutmis f. V. Jutmis.
Sint- Veitsdans m. danse de Saint-Gui, chorée f.
sip adv. de travers; — kijken être mécontent.
sipperlippen v. intr. insép. goûter du bout des
lèvres.
sireen (...enen), sirene f. ( c n) T sirène f.
siroop f. (...Apen) sirop m.; (résidu) mélasse f. En
compos. au sirop.
siroopachtig adj. sirupeux.
siroopkan f. pot m. au sirop; met de — loopen
distribuer des flatteries.
sirooplikker, ...minnaar m. amateur de sirop
m.; (fig.) flatteur m.
siroopstem f. voix f. mielleuse.
strooptronie f. figure f. onctueuse.
sisklank m., ...letter f. sifflante f.
sissen v. intr. siffler.
1. sisser m. ( xs) 1 siffleur m.; 2 pétard, serpenteau
m.; met een — afloopen se terminer en eau
de boudin.
2. sisser f. ( 's) pois m. chiche.
sissing f. sifflement m.
sits n. chite, indienne f.
sitspapier n. tapisserie f. à l'indienne.
Sitten — 501 — slaan
Sitten n. 1 Sion m.; 2 (riv.) Sionne f.
sjaal f. (sjalen) chdle m.
sjacherén etc. = schatheren etc.
sjalot(te) f. échalotte f.
sjalottensaus f. sauce f. ravigote.
sjamberloek m. ( 's) robe f. de chambre.
sjappen 1 v. tr. marteler, marquer; 2 n. marte-
1 age m. [— i l est f i lé.
sjees f. (sjeezen) chaise (roulante) f.; hij is op del
sjeezen 1 v. intr. être collé, échouer; 2 s'enfuir;
3 v. tr. coller, refuser.
sjilpen 1 v.intr. gazouiller; 2 n. gazouillement m.
sjofel 1 adj. misérable, minable, Ioqueteux; 2 adv.
misérablement, sordidement.
sjokken v. intr. trainer les pieds.
sjor m 1 amarrage m.; 2 effort m.; 't is een heele
— eest tout une corvée.
sjorren v. tr. amarrer, serrer.
sjorring f. 1 amarrage m.; 2 amarre f.
sjortouw n. amarre f.
1. sjouw f. 1 peine, corvée f.; 2 ribote, noce f.;
3 fardeau m., masse f.; 4 reste, rabiau m.
2. sjouw f. 1 berne f.; in — en berne; 2 pavillon
m . en terne.
sjouwen 1 v. intr. peiner, trimer, s'échiner;
2 faire la noce; 3 v. tr. trainer, transporter.
sjouwer m. (cs) 1 homme de peine, portefaix,
coltineur; (port) débardeur m.; 2 travailleur,
trimeur m.; 3 noceur m.
jouwerij f. 1 travail de débardeur; travail pénible,
turbin m.; 2 noce f.
sjouwerman m. (...lieden) = sjouwer 1 & 2.
skelet n. ( moten) squelette m.
skelettoeren v. tr. préparer un squelette ou le;
sla etc. = salade etc. Lsquelette de.
slaaf m. & f. (slaven) esclave in. & f.; een — van
zijn gewoonten l'esclave de ses habitudes; —je,
—ken (fig.) sale tablier m. ou blouse ou veste f.
slaafachtig 1 adj. d'esclave; (fig.) servile; 2 adv.
en esclave, servilement.
slaafachtigheid f. esclavage m.; (fig.) servilité f.
slaafs adv. en esclave; servilement.
slaag pi. de slag m. des coups m. p1.; — krijgen
attraper des coups.
slaags adv. 1 sur le coup, fusie à point; 2 aux
prises, aux mains; — zijn être aux prises; —
worden, raken en venir aux mains; 3 prêt, en
ordre.
slaak n. (staken) chenal m., passe f.
1. slaan (sloeg, heeft & Is geslegen) 1 v. intr. &
tr. (un ou plusieurs coups) frapper, (coups répétés)
battre; (cheval, ane) ruer; de lucht—(fig.)
battre 1'eau ; ijzer in bladen — battre du fer en
feuilles; een slag — frapper un coup; een slag —
naar fdcher de deviner; zijn slag — saisir l'occasion,
faire son beurre; er een slag in — estimer en
gros, faire une concession ; 2 v. tr. (combat, lutte,
jeu) battre; 3 v. tr. & intr. (tambour) baltre;
(retraite) sonner; 4 v. tr. (instr. à cordes) toucher;
(mesure) battre; 5 v. tr. & intr, (cloche,
horloge, heures) sonner; het slaat drie trois
heures sonnent; zijn laatste uur is geslagen sa
dernière heure a sonné; 6 v. intr. (ois.) chanter;
(pinson)frigotter; (rossignol) gringotter; (alouette)
grisoller; (taille) courcailler, carcailler; 7 v.
tr. atteindre; frapper; met blindheid — frapper
de cécité; men moet kunnen — en genezen on
doit panser les blessures qu'on a faites; 8 v. tr.
faire; olie, touw —faire de 1'huile, du cordage;
een wonde —faire une blessure; een flikker —
battre un entrechat; 9 v. tr. avec prép.: de
hand(en) — aan toucher, (ouvrage) mettre la
main à, (frapper) mettre la main sur; geloof —
aan ajouterfoi à; aan stukken — mettre en pièces
. aan een haak — accrocher; aan het kruis —
mettre en croix; iets — door faire passer qc. par;
alles door de keel — manger tout ; — in (piquet,
clou) enfoncer; in stukken — mettre en pièces;
in vaten — entonner; iem. iets in het aangezicht
—jeter qc. á la face de qq. ; iem. een gat in zijn
hoofd — faire d qq. un trou à ia tête; — naar
diriger vers; — om jeter autour, (vêtement) jeter
sur; iem. om de ooren — donner sur les oreilles d
qq. ; iem. op den neus — donner à qq. un coup sur
le nez; op de vlucht— mettre en feite (1'ennemi);
ter aarde — jeter à terre; de oogen ter aarde —
baisser les yeux; de oogen ten hemel — lever les
yeux au ciel; van de hand — refuser; voor het
hoofd —frapper à la téte; zich voor het hoofd —
se frapper le front; I0 v. intr. avec prép.: aan
't hollen — prendre le mors aux dents; — door
percer, (ennemis, foule) se faire une trouée; er
maar door — ne pas y aller par quatre chemins;
— in se jeter dans, (foudre) somber sur, (peur)
saisir; het is hem in de beenen, in het hoofd
geslagen ca lui est tombé, ca s'est porté sur les
jambes, sur le cerveau; in vlammen — se mettre
à flamber; met de vleugels — battre des alles;
om 't hart -- (goutte) remonter au coeur; — op
tomber ou donner sur; op de deur —frapper sur
la porte, (avertiss.) frapper à la porte; op de
vlucht — prendre la fuite; dat slaat op mij (fig.)
cela se rapporte á moi ; — over se jeter ou passer
par-dessus; met de tong — claquer de la langue;
— naar 1 lanter des coups à, 2 (fig.) tácher
de deviner, y aller au petit bonheur; — tegen
1 tomber ou donner contre, 2 battre; — uit 1 tomber
brusquement de, 2 jaillir de, sortir; — van
quitter.
2. slaan n. 1 battement m., coups m. pi; (chev.)
ruttde f. ; (alles) trémoussement m. ; 2 (tambour)
coup m.; batterie f.; (cloche, horl.) coup, son,
m. ; sonnerie f. ; (ois.) roulade f. ; 3 (coeur, pouls)
battement m.; pulsation f. ; 4 préparotion, fabrication
f. ; (monnaie.·) froppe f. ; 5 (pont)
jetage m.
slaand -- 502 -- slag
slaand adj. frappant, battant; (horloge) d sonnerie;
met -e trom tambour battant; de -e
hand Gods la main vengeresse de Dieu.
1. slaap m. T sommeil m.; -je petit somme;
- hebben avoir sommeil; - krijgen commencer
d avoir sommeil; in - vallen s'endormir; in -
wiegen bercer, endormir; in - zingen endormir
par ses chants ; in -- liggen être endormi ; den -
in zijn been hebben avoir la jambe engourdie.
2. slaap m. (slapen) (anat.) tempe f.
slaapader f. veine f. temporale.
slaapbaas m. logeur m.
slaapbank f. couchette f.
slaapbeen n. os m. temporal.
slaapbol m. pavot m.
slaapbroek f. calecon m. (de fluit).
slaapcoupé m. coupé-lit m.
slaapdeun m. berceuse f.
slaapdrank m. soporifique m.
slaapdronken adj. accablé de sommeil.
slaapdronkenheid f. somnolence f.
slaapgeld n. (prix du) logement m.
slaaphemd n. chemise f. de nuit.
slaapjak n. jaquette f. de nuit.
slaapkamer f. chambre f. à coucher.
slaapkameraad m. compagnon m. de lit.
slaapkoorts f. fièvre f. comateuse.
slaapkop 1 m. & f. dormeur m., ...euse f.; 2 m.
endormi, apathique, lézard m.; 3 (bot.) pavot m.
slaapkruid n, 1 soporifique m.; 2 (spéc.) morelle
somnifère, jusquiame f.
slaaplied n. berceuse f.
slaaplijf n. camisole f.
slaaplust m. envie f. de dormir, sommeil m.
slaapmiddel n. soporifique, narcotique m.
slaapmuts f. T bonnet m. de nuit.
slaapplaats f. couchette f.
slaaprok m. robe f. de chambre.
slaapsiroop, ...stroop f. strop m. narcotique.
slaapste(d)e f. 1 couche f.; 2 asile m. de nuit.
slaapsteehouder m., ...houdster f. logeur m.,
...euse f.
slaapster f. dormeuse f.; de schoone S- in het
bosch la Belle au bols dormant.
slaapstoel m. dormeuse f.
slaapvertrek n. chambre f. á coucher.
slaapwagen m. wagon-lit m.
slaapwandelaar m., aster f. somnambule in. & f.
slaapwandelen n. somnambulisme m.
slaapwekkend adj. soporifique.
slaapzaal f. dortoir m.
slaapziek adj. comateux, léthargique.
slaapziekte f. 1 coma m., léthargie f.; 2 (Afrique)
maladie f. du sommeil.
slab f. ( ben, obetje) 1 have f.; 2 (linge) bavette;
3 chemisette; 4 bande f. de plomb.
slabak m. saladier m.
slab(b).gkken v. intr. 1 s'affaiblir, diminuer;
(affaires) décliner, languir; (zèle) se refroidir;
2 trainer, fainéanter.
slab(b)akkerij f. lambinerie, indolente f.
1. slabbe f. = slab.
2. slabbe f. hareng m. du Zuiderzée.
slabb(er)en v. tr. & intr. 1 haver; 2 se salir;
3 lécher; (chien) laper.
slabed, ...blad etc. = saladebed etc.
slacht f. 1 (abstr.) abatage m.; 2 (concr.) bête f.
abattue.
slachtbank f. 1 billot, estou m.; 2 étal m.; 3 boucherie
f. , carnage m.
slachtbeest n. bête f. de boucherie.
slachtblok n. billot m.
slachtbriefje n. permis m. d'abatage.
1. slachten 1 v. tr. abattre, assommer; (menu
bétail) tuer; (porc) saigner; (absolt) toer;
2 (ennemi) égorger; (sacrif.) immoler; 3 n. abatage
m.
2. slachten v. intr. ressembler, tenir de; hij
slacht zijn vader il ressemble à son père, il tient
de son père; gij slacht mij wat vous êtes commef
slachter m. ( xs) boucher m. [mot.
slachtgeld n. droit m. d'abatage.
slachthuis n. abattoir m. [cherie f,
slachting f. 1 abatage m.; 2 (fig.) tuerie, bou-;
Slachtmaand f. novembre m.
slachtmasker n. bouterolle f.
slachtmes n. coutelas m. de boucher.
slachtoffer n. victime f.
slachtofferande f. sacrifice m. sanglant.
slachtofferen v. tr. insép. immoler.
slachtos m. bceuf m. de boucherie.
slachtplaats f. abattoir m.; boucherie f.
slachtvee n. bêtes f. pl. de boucherie.
slaëmmer m. panier m. à salade.
1 . slag in. ( oen) 1 coup m.; - met de zweep
coup de fouet; - in 't aangezicht coup dans la
figure, (fig.) camouflet m.; een - toebrengen ou
toedienen asséner un coup ; het kwam tot -en
on en vint aux coups; zonder - of stoot sans
coup férir, (fig.) sans peine; 2 (cheval, áne)
ruade f.; (flots) choc m.; (coeur, pouls, ailes) battement
m.; (pouls) pulsation f.; (méd.) attaque f.
d'apoplexie; (arme) coup m.; (explosion) détonation
f.; (mesure mus.) temps m.; (électricité) secousse
f.; (pompe) coup m. (de piston) ; (valsseau
qui louvoie) bordée f.; 3 (fig.) coup m.; met
een - tout à coup, d l'improviste; - op - coup
sur coup ; een - van den molen (fig.) un coup de
hache; aan den - gaan se mettre à la besogne;
op -, over - komen 1 venir a point, 2 réussir,
.3 être dans son assiette; den - hebben van
avoir le tour ou le truc de; zijn - slaan profiter
de l'occasion; een - slaan in ou naar deviner au
hasard; een - slaan in faire une concession;
een - doen in faire une brèche dans; 4 (bruit)
coup m.; (tambour, cloche, horloge) coup, son
slag ---- 503 — slap
m.; (oiseaux) chant m., roulade f.; op - van
zessen à six heures sonnantes; op-komen venir
à 1'heure sonnante ; 5 cadence f.; - houden frapper
en cadence, observer la mesure; 6 (mouvement)
tour m.; een - om den arm houden se
réserver ure é^ happatoire; 7 (jeu) coup m.;
(cartes) levée f.; fortuinlijke - raccroc m.;
8 (champ) sole f.; (anat.) ternpe f.; (poudre)
charge f.; (fortif.) retour m.; (route) sentier;
(corderie) cordon m.; (fouet) forcet m.; (voile,
drapeau) battant m.; (monnaie) coin m.; (porte,
paravent) battant m.
2. slag m. bataille f., combat m.; - leveren
livrer bataille; in den - blijven rester sur le
champ de bataille; de - bij Kortrijk la bataille
de Courtrai.
3. slag n. sorte, espèce f., genre m.; in alle - en
lous genres; van één - de la même trempe, du
méme calibre; zoo 'n - van een opzichter une
espèce de surveillant.
4. slag n. 1 abattant m. (de trébuchet), frappe f.
(de colombier) ; 2 trébuchet m.; 3 volière f.
slagader f. artère f. En compos. artériel.
slagbal m. éteuf m.
slagboom m. barrière f.
slagdeur f. 1 frappe f.; 2 guichet m.
slagduif f. pigeon m. de volière.
slagen 1 v. intr. réussir; geslaagd réussi, heureux;
2 n. réussite f.
slager m. 1 Trappeur, batteur; 2 boucher m.
slagerij f. boucherie f.
slaggeweer n. fusil m. d percussion.
slaghoedje n. capsule f.
slaghorloge n. horloge ou montre f. d sonnerie.
slaghout n. 1 rondin ni.; bitte f.; 2 taillis m.
slaginstrument n. instrument m. à percussion.
slagkooi f. trébuchet m.
slaglijn f. 1 cordeau m.; 2 (mar.) garcette f.
slaglinie f. ligne f. de bataille.
slagnet n. 1 filet m. d deux batlants; 2 raquette f.
slagorde f. ordre m. de bataille.
slagpen f. penne f.; de -nen uittrekken rogner
les ailes à.
slagregen m. pluie f. battante.
slagtand m. défense f.
slaguurwerk n. horloge f. a sonnerie.
slagvaardig adj. 1 prêt d combattre; 2 (fig.)
prompt à la répartie. [déclic m.
slagve(d)er f. 1 penne f.; 2 (mach.) ressort,t
slagveld n. champ m. de bataille.
slagwerk n. 1 sonnerie f.; 2 (mus.) batterie f.;
3 (armes) pétard m.
slagwind m. coup de vent m., rafale f.
slagzee f. 1 coup m. de mer; lome f.; 2 houle f.
slagzijde f. 1 lof m.; 2 faux-cnté m.
slagzwaard n. cimeterre m.
1. slak f. (^ ken) (zoo.) limace f.; (avec coquille)
(co)limacon m.; (comestible) escargot m.
2. slak f. ('ken) (métaux) scorie f., máche-$
slakkelijn f. spirale f. [fer m.
slakkengang m. pas m. ou marche f. de limace;
den - gaan (fig.) avancer à pas de tortue.
slakkenhuis n. 1 coquille, caracole f.; 2 (anat.)
limacon m.
slakkenklaver f., ...kruid n. luzerne f.
slakkenkuil m. escargotière f.
slakkenrad n. roue f. de fusie.
slakkenwol f. laine f. de scories. [spirale.
slakvormig adj. & adv. en forme de limacon, en=
slalepel, ... mand, ... meisje etc. = saladelepel etc.
slampampen v. intr. faire bombance, faire la
noce.
slang f. 1 serpent m.; jonge - serpenteau m.;
2 tuyau m.; (pompiers) lance f.; (chim.) serpentin
m.; (mar.) manche f.; (gaz) caoutchouc m.;
3 (hérald.) couleuvre, givre f.; 4 (astron.) (nord)
Serpent m.; (sud) Hydre f.; 5 (mus.) serpent m.;
6 (artill.) couleuvrine f.; (feu d'artif.) serpenteau
m.
slangaal m. donzelle, ophidie f. barbue.
slangachtig 1 adj. serpentin, (scient.) ophite;
2 adv. comme un serpent.
slangelijn f. ligne f. sinueuse ou serpentine;
(typo.) tremblé m.
slangenaard m. nature f. du serpent; (fig.)
naturel m. de vipère.
slangenarend m. secrétaire m. (reptilivore).
slangendans m. serpentine f.
Slangeneiland n. ïle f. des Serpents.
slangengif(t) n. venin m. de serpent(s).
slangenhout(boom m.) n. bois m. de serpent.
slangenstaf m. caducée m.
slangesteek m. 1 piqure f. de serpent; 2 (couture)
point m. serpentin.
slangetong f. 1 langue f. de serpent; (fig.) langue
f. de vipère; 2 (bot.) sagittaire f.; (miriér.)
ophiodonte m.
slangevel n. 1 peau f. de serpent; 2 (fig.) serpent
m., harpie f.
slangevisch m. = slangaal.
slangs(ge)wijs, ...wijze adv. en serpentant.
slangstuk n. couleuvrine f.
slangvers n. vers m. serpentinal.
slangvisch m. = slangaal.
slangvormig adj. & adv. en forme de serpent,
serpentiforme.
slank 1 adj. élancé, svelte; (défaut) grêle; 2 adv.
d'une manière élancée.
slankheid f. sveltesse; gracilité f.
slaolie f. huile f. d'olives.
slap 1 adj. ( per, oost) la'che, reláché; - maken
relácher, détendre; - worden se relácher; -
hangen (voiles) ne pas porter, faséier; 2 rnou,
flasque, pendant; souple; (bras) ballant; (plume)
mou; - hangen être flasque, pendre immobile;
3 faible; (.mets) léger; (remède) anodin; -
slapachtig -- 504 — sleebooin
maken allonger, diluer; — weer, —pe winter
temps, hiver doux; 4 faible, languissant; het
gaat maar — in het vlas le commerce du lin est
trés faible; —pe tijd morte-saison f.; 5 mou,
indolent, efféminé, flasque, veule; (mceurs) reláché;
— van de hitte énervé par la chaleur ; zoo —
als een vaatdoek aussiflasque qu'une loque; zich
— lachen se primer de rire; 6 adv. d'une manière
tache; mollement ; flasquement ; faiblement;
indolemment. [peu faible.
slapachtig adj. un peu láche, un peu mou, unl
slapeloos adj. & adv. sans sommeil, sans dormir;
...looze nacht nuit blanche.
slapeloosheid f. insomnie f.
slapen 1 v. intr. (sliep, heeft geslapen) dormir;
(au lit) coucher; (iron.) pioncer; (enfant) faire
dodo; (membre) être engourdi ; gaan -- aller au
lit, aller se coucher; zitten te — dormir sur
sa chaise, rêvasser; te — loopen dormir en marchant;
— als een steen dormir comme un loir;
— bij 1 dormir nu coucher avec, 2 loger chez;
een gat in den dag — dormir la grasse matinée;
op iets — demander conseil á son oreiller; 2 n.
sommeil m.
slaper m. ('s) 1 dormeur m.; de zeven S—s les
sept Dormants; 2 logeur m.; 3 endormi, apathique
m.; 4 (dans les yeux) mite f.; 5 (poids)
matrice f.; (mesures) étalon m.; 6 digue f. dormante;
7 (charp.) noue f.; 8 (mar.) courbe f.;
fourcat m.
slaper(acht)ig adj. 1 qui a sommeil, somnolent;
— zijn avoir sommeil; — maken assoupir; 2
(fig.) endormi, apathique; 3 qui fait dormir,
endormant, asso,upissant.
slaperigheid f. 1 envie de dormir, somnolence f.;
2 indolence, apathie f. [sans courage.
slaphartig 1 adj. pusi»anime, poltron; 2 adv.t
slaphartigheid f. pusillanimité f.
slapheid f. 1 inollesse f., flaccidité; 2 souplesse;
3 indolence f., reldchement m.
slaping f. couchage m., literie f.
slapjes adv. mollement, faiblement.
slaplant f. pied m. de laitue.
slaplenden m. & f. (xs) aux reins faibles,
indolent m., —e f.
slapmoedig(heid) = slaphartig(heid).
slappen 1 v. intr. se reldcher, se détendre; 2
s'affaiblir; (vent) tomber; (commerce) languir;
(prix) baisser; 3 v. tr. reldcher, détendre.
slapte f. = slapheid.
slaschotel, ...stronk etc. = saladeschotel etc.
Slave m. Slave, (anc.) Esclavon m.
1. slaven v. intr. travailler comme un esclave,
peiner, trimer.
2. slaven. En compos. d'esclave(s). ]servile.
slavenarbeid m. 1 travail m. d'esclave; 2 travaill
slavendienst m. esclavage m. [négrier m.
slavenhalerm.1 (vaisseau) négrier; 2 (capitaine)l
slavenhandel m. traite f.
slavenhouder m. propriétaire m. d'esclaves.
slavenketen f. ,..ketting m. f fers m. pl.,;
2 (fig.) ...ketens esclavage m. [chaïnef.;
Slavenkust f. cóte f. des Esclaves.
slavenschip n. vaisseau m. négrier.
slavenstaat m. État m. esclavagiste.
slavenstand m. esclavage m.
slavenwerk n. = slavenarbeid.
slavernij f. esclavage m.
slavin f. (.. nen) esclave f.
Slavisch adj. slave.
Slavonisch adj. esclavon.
slavork, slavrouw etc. = saladevork etc.
1. slecht adj. 1 uni, plat; — maken aplanir;
—e zee mer calme, 2 simple; —e soldaat simple
soldat; 3 humble, bas; 4 (choses) mauvais;
(personnes) méchant; —er plus mauvais, pire;
het —ste le plus mauvais, le pire; in het —ste
geval mettant tout au pis; —er worden empirer;
iem. — maken démolir qq., noircir qq.; er —
aan toe zijn être dans de mauvais draps; —e
maaltijd méchant repas; —e dichter, schilder
méchant poète, peintre; —e verzen méchants
vers; —e troost triste eonsolation; 't is —e tijd
1 c'est la morte-saison, 2 les temps sont difficiles;
hij ziet er — uit il a mauvaise mine; dat
is -- van u c'est mal de votre part; —e oogen
hebben avoir de mauvais yeux, avoir la vue
mauvaise.
2. slecht adv. mal; —er plus mal, pis; het
—st le plus mal, le pis; (zooveel) te —er tant pis;
hoe langer hoe —er de mal en pis; hij ligt --,
het gaat --- met hem il va mal ; de zaken gaan ---
les affaires vont mal; het staat — met hem il
est dans une mauvaise situation; niet -- pas
mal, joliment.
1. slechten v. tr. 1 rendre uni, aplanir;
(champ) herser; 2 (constr.) démolir, raser;
3 (difficulté) aplanir, accommoder, vider; 4
(question) décider.
2. slechten v. intr. (mar.) mollir, tomber.
slechtheid f. 1 unité f. ; 2 simplicité; 3 mauvaise
qualité; (homme) méchanceté, bassesse, perversité
f.; 4 mauvaise action, méchanceté f.
slechthoofd m. & f. 1 mauvaise tête f. 2 imbécile
m. & f.
slechtigheid = slechtheid.
slechting f. 1 aplanissement m.; 2 accommodement
m.; 3 démolition f.
slechts adv 1 seulement, ne ...que ; 2 toujours;
ga -- allez toujours, allez donc.
sle(d)e f. ( n) traïneau m.
sle(d)evaart f. course f. en tratneau.
1. slee f. (..ën) trafneau m.
2. slee f. ( C'D ën) (bot.) prunelle f. [agacé.
3. slee adj. 1 aigre, sur; 2 émoussé; (dents):
sleeboom, ...doorn m. prunellier m.
sleeheid -- 505 -- sli j
sleeheid f. 1 aigreur, verdeur f.; 2 état érnoussé;
(dents) agacement m.
sleep m. 1 traïneau m.; 2 (robe) traine, queue f.;
2 (série) convoi, train m., rame f. 3 suite f.,
cortège m.; 4 suite, conséquence f.
sleepboot f. remorqueur m.
sleepdienst m. remorquage m.
sleepdrager m. ...draagster f. porte-queue, eaudataire
m. & f.
sleepes v. tr. 1 trainer; bij de haren — tirer
par les cheveux; 2 (bateaux) remorquer; 3
(mus., notes) couler, lier; (phrases) trainer; 4
(cheminée) dévoyer.
sleeper m. ( mos) 1 traïneur m.; 2 (bateau)
remorqueur; 3 cdble m.; remorque f.; 4 voiturier,
camionneur m.
sleeperspaard n. cheval m. de traïneau; (iron.)^
sleeperswagen m. camion m. [haridelle f.
sleephelling f. radoubage, carénage rn.
sleepjapon f. robe f. à traïne.
sleepmantel m. manteau m. d traïne.
sleepnet n. 1 (pêche) traine f.;c'ialut m.; (plage)
coleret; 2 (ois.) traïnasse f.
sleepruim 1 f. prunelle f.; 2 rn. prunellier m.
sleepstoomboot f. remorqueur m. d vapeur m.
sleeptouw n. 1 cdble, (bateaux) remorque f.;
op -- nemen prendre à la remorque; op —
houden trainer en longueur; 2 (pour haler)
cordelle, cincenelle f.; (mil.) prolonge f.
sleepvoeten v. intr. insép. trainer les pieds.
sleet f. (sleten) 1 usure f.; goed van -- dun bon
usage; 2 débit in.
sleetsch adj. 1 qui use; hij is zeer — aan de
voeten i l use beaucoup de chaussures ; goed —
dun bon usage; 2 qui est usé ; (vaisseau)^
sleetschheid f. asure f. [délabré.
sleg(ge) f.(x'[»ejn), slegel in.( —s), sleif.maillet^
slem m. chelem m. [m.
1. slemp m. bonne chère f., bornbance f.; op
den -- loopen écornifler.
2. slemp f. chaudeau m.
slempdag m. 1 jour de bombance; 2 jour gras;
(spéct) Mardi-gras m.
slempgmpen, slempen v. intra faire bonne chère,
faire bombance. [de bonne chère.
slemper m., slempster f. (v2s) amateur m. & f.1
slemperij f. bonne chère, bombance f.
slemplooper m., ...loopster f. écornifleur m.,
...euse f.
slempmaal n., ...partij f. ripaille, bombance f.
slemptijd m. carême prenant, carnaval m.
slempweek f. semaine f. grasse.
slempzondag m. dimanche m. gras.
slendang f. ( mos) ceinture-écharpe f.
slender, slenter m. ( mos) 1 allure f. trainante ou
apathique; 2 routine, ornière f., chemin m.
battu; 3 échappatoire; ruse f., truc m.; met —s
omgaan user de trucs.
slenteraar m. i traïnard; 2 homme apathique;
3 routinier m.
slenteren v. intr. trainer, lanterner, fláner.
slepen v. intr. (en gén.) trainer; (ancre)
chasser; (lig.) trainer, languir; —de houden
trainer en longueur.
slepend adj. 1 (en gén.) traïnant; 2 (maladie)
chronique, de langueur; (ton, accent) traïnard;
(style, rëcit) languissant; (désinence, rime)
féminin. [salope f., torchon m.
slet f. (zten) 1 chiffon m., guenille f.; 2 (fig.)#
sleuf f. (...ven) 1. fente; (bofte) entrée f.; 2
(colonne) cannelure; (poulie) goujure; (fenêtre
ou planchette) coulisse f.; 3 (terrain) tranchée;
(eau) rigole; (mer) passe f.
sleur f. routine f., trantan, traintrain m.; aan e
— houden amuser.
sleuren v. tr. & intr. trainer.
sleurgodsdienst m. piété f. machinale.
sleurwerk n. travail m. routinier ou machinal.
sleutel m. ('s & uDen, otje) T clef, t clé f.;
Duitsche -- clef forée; Engelsche --- clef d
écrous; Fransche — clef d bout.
sleutelader f. veine f. sous-clavière.
sleutelbaard m. panneton m.
sleutelbeen n. clavicule f.
sleutelbloem f. primevère f.
sleutelbloemig adj. primulacé.
sleutelbos m. trousseau m. (de clejs).
sleuteldrager m. porie-clefs m.
sleutelgat n. trou m. de (la) serrure.
sleutelgatklep f. cache-entrée, écusson in.
sleutelmandje n. corbeille f. à clefs.
sleutelpijp f. forure f.
sleutelriem m. pendant m. de clefs.
sleutelring m. 1 porte-clefs, clavier m.; 2 (partie
de clef) anneau m. de clef.
slib f. & n., slibbe, slibber f. 1 limon m., vase f.;
slib vangen manquer son coup, faire buisson
creux; 2 moulée f.
slib(ber)achtig adj. 1 limoneux; 2 glissant.
slib(ber)achtigheid f. 1 état m. limoneux; 2 état=
slibberen v. intr. glisser. [glissant.
slibberig(heid) = slibberachtig(heid).
slichten v. tr. 1 (peau) décharner; 2 (tiss.)
encoller, basser; 3 (fig.) arranger, accommoder.
slier m. 1 glissement m., traïnée f.; 2 chancellement
m., titubation f.; 3 (fig.) pointe f. de vin;
een — aanhebben avoir sa pointe; 4 suite, série
f.; 5 (prop. & fig.) asperge f. montée.
slierasperge f. asperge f. montée.
slierbaan f. glissoire f.
slieren 1 v. tr. trainer; 2 v. intr. fláner; 3tituber,
zigzaguer; 4 glisser.
sliet f. 1 perche flexible; darivotte f.; 2 aune f.
pliante; mètre m. pliant; 3 (écurie) pilier m.;
4 entre-deux m., boxe, case f.
slij f. tanche f.
slijk — 506 — slingeren
slijk n. boue f.; (épais) bourbe, fange f.; limon m.;
vasef.; (chaudière) sel m.; 't—der aarde le limon
de la terre; 't — der ondeugd la fange du vice;
met — bespatten éclabousser ; in 't — blijven
steken s'embourber; door 't — sleuren ou
sleepen ou halen trainer dans la boue; geld als
— de la galette par charretées.
slijkachtig adj. boueux, bourbeux, fangeux,
vaseux.
slijkachtigheid f. état m. boueux ou bourbeux.
slijkbord n. pare-boue m.
slijkerig(heid) = slijkaehtig(heid).
slijkkrab f. tourlourou m.
siijkkuil m. fondrière f.
slijkle(d)er n. paracrotte m.
slijkmossel f. moule f. bourbeuse.
slijkstroom m. ribine f. [m., lotte f.
slijkvisch m. 1 poisson m. vaseux; 2 limoneuxt
slijkvulkaan m. vulcan m. de boue, salse f.
slijm n. 1 (cavités du corps) mucosité f., mucus
m.; (corps) glaires f. pl.; (poumons, estomac)
pituite f.; veel — opgeven faire beaucoup de
glaires; 2 (serpent, limace) bave f.; (poisson)
viscosité f.; 3 (bot.) mucilage m.; 4 (chim.)
flegme m.
slijmaal m. 1 baveux f.; 2 amphioxus ru.
slijmachtig adj. V. slijm : muqueux, glaireux;
baveux ; visqueux.
slij machtigheid f. mucosité; viscosité f.
slij merig(heid) = slij machtig(heid).
slijmgezwel n. tumeur f. pituiteuse.
slijmhars n. & f. gomme-résine f.
slijmhoest m. toux f. catarrhale.
slijmklier f. muqueuse f.
slijmkoorts f. fièvre f. muqueuse.
slijmpot m. crachoir m.
slijmsuiker f. sucre m. non cristallisé.
slijmvisch m. blennie, baveuse f.; de ...visschen
les blennoïdes m. pl.
slijmvlies n. (membrane) muqueuse t.
slijmvocht n. mucosité f.
slijmziekte f. (maladie) muqueuse f.
slijmzuur n. acide m. mucique.
slijp n. sablon m.
slijpbak m. auge f. de meule.
slijpen 1 v. tr. (sleep, heeft geslepen) aiguiser;
(sur planche, sur cuir) repasser; (sur meule)
émoudre; (outil) afffter; 2 (verre, pierre) poter;
(diamant, cristal) tailler; de straat — (fig.)
polir l'asphalte, battre le pavé; 3 (lin) écanguer;
4 (fig.) (esprit) aiguiser; (apprenti) raboter; 5
n. aiguisage; repassage; affutage m.; taille f.;
polissage; écangage m.
slijper m. (mos) V. slijpen : 1 aiguiseur; repasseur;
rémouleur m.; 2 tailleur; polisseur; 3f
slijping f. = slijpen 5. [écangueur m.
slijpmolen m. moulin m. à émoudre ou d polir.
slijpplank f. planche f. á repasser.
slijppoeder, ...poeier n. poudre f. d iguiser ou
à polir, émeri ni.
slijpschijf f. rondeau m.; (optic.) molette f.
slijpsel n. moulée f.
slijpstaal n. fusil m.
slijpsteen m. 1 pierre ei repasser; 2 meule f.
slijtage f. 1 usure f.; 2 débit m., vente f. en détail.
slijtachtig(heid) = sleetsch(heid).
slijten 1 v. intr. (sleet, heeft gesleten) 1 user;
kaal — rdper; 2 (maladie, peine) passer, disparaitre;
3 v. tr. user; 4 (temps, vie) passer; 5
débiter, vendre en détail; 6 vendre pour la
démolition, démolir.
slijter m. ( xs) débitant, détaillant m.
slijterij f. débit m. (de boissons).
slijterswinkel m. débit m.
slijting f. 1 usure f.; 2 débit m.
slijtster f. (cDs) débitante, détaillante f.
slik n. boue f. V. slijk etc.
slikartsenij f. électuaire, looch m.
stikken 1 v. tr. & intr. avaler, absorber; 2 aimer
lesfriandises; 3 n. absorption f.
slikker m. (xs) avaleur, absorbeur m.
slikkerig adj. boueux. V. slijkerig.
slikmiddel n. électuaire, looch m.
slikster f. avaleuse, absorbeuse f.
slim 1 adj. (x mer, pst) oblique, tors, tortu;
2 mauvais, difficile; 3 malin, fin, intelligent;
een -- kind un enfant malin; wie niet sterk is
moet — wezen la ruse est l'arme des faibles;
hij ziet er — uit il a l'air malin; 4 adv. de travers,
en biais; 5 mal;.—roer pis; wat nog -mer
is ce qu'il y a de pis; op zijn =--st au pis; de zaak
ziet er — uit l'affaire prend une mauvaise tournure;
6 malignement, finement, adroitement.
slimbeen rn. & f. bancal m., —e f.
slimbeenig adj. bancal.
slimheid f. 1 obliquité f.; 2 mauvais état m., difficulté
f.; 3 malice, finesse f.
slimmerd, ...erik m. malin, finaud m.
slimmigheid f. malice, finesse f.
slinger m.( ons, cotje) 1 oscillation f.; (plus fort)
mouvement m. brusque, secousse f.; 2 tour, enroulement
m., circonvolution f.; 3 (arme) fronde
f.; 4 (phys.) pendule m.; (horl., boussole) balancier
m.; 5 (linge) écharpe f.; een — om den arm
hebben avoir le bras en écharpe, (fig.) cacher
son jeu ; een -- om den arm houden se réserver
une porte de sortie; 6 (pompe) bringueballe f.;
7 (fleurs) guirlande f.; 8 (bijou) pendant m.
d'oreille.
slingeraap m. sapajou m. [rouleur m.
slingeraar m. (cos) 1 frondeur m.; 2 (mar.)t
slingerbeen m. & f. gambilleur m., ...euse f.
slingerbosch n. dédale m.
slingerdeslang 1 adv. en serpentant; 2 f. (jeu du)
peloton m.
1. slingeren v. intr. 1 osciller, balancer; 2flotslingeren
— 507 — sloopen
ter; (voile) fasier; 3 (fronde) lancer; (ronder;
4 (bras, jambes) brandiller, s'agiter; (bras) balancer,
(jambes) gambiller; 5 (démarche) fldner;
langs de straat — battre le pavé; (ivrogne) tituber,
zigzaguer; 6 tourner la corde, jouer d la
corde; 7 (ligne, chemin) serpenter; 8 (navire)
rouler; 9 (désordre) être dispersé, trainer; laten
— laisser trainer ; 10(chute violente) être lancé;
! 1 (fig.) être ballotté; être indécis; 12 n. V. slingering.
2. slingeren v. tr. i agiter, balancer; brandir
(une épée), balancer (les bras); brandiller (les
jambes); de armen — aller les bras ballants;
2 lanter, jeter; (va-et-vient) ballotter; zich —
over s'élancer par-dessus; 3 s'enrouler (autour
de); zich — om s'entortiller autour de; 4 (fig.)
ballotter; geslingerd worden être ballotté.
slingering f. 1 oscillation f.; 2 secousse f.; lancement,
jet m.; 3 agitation f.; balancement, ballottement
m.; 4 titubation f., zigzags m. pl.; 5 tortuosité,
sinuosité f.; 6 (navire) roulis m.; 7 enroulement
m.; 8 (fig.) ballottement m.
slingerkoord f. & n. corde f.; in de — nemen
(fig.) se jouer de.
slingerpad n. sentier m. sinueux.
slingerplant f. plante f. grimpante.
slingerpunt n. tentre m. d'oscillation.
slingerslag m. 1 tour m., circonvolution f.; 2 élan
m.; 3 (mar.) virement m.; (vague) houppée f.;
4 (fig.) coup m. d'adresse, ruse f.
slingersteen m. pierre f. de (ronde.
slingertijd m. durée f. d'une oscillation.
slingeruurwerk n. horloge f. d balancier.
slingerverband n. bandage m. en S, écharpe f.
slingerwijdte f. amplitude f. d'oscillation.
slinken 1 v. intr. diminuer; (bourse) s'aplatir;
2 se dégonfler, se désenfler; 3 n. = slinking.
slinking f. 1 diminution f.; 2 dégonflement m.
slinks adv. 1 à gauche; 2 adroitement, avec ruse.
slinksch adj. 1 gauche; 2 (fig.) sournois, détourné,
rusé. [ruse, malice, fausseté f.
slinkschheid f. 1 gaucherie f.; 2 subterfuge m.,t
slip f. (epen) 1 pan m.; 2 (bonnet) barbe f.;
(cravate) bout m.; (drap mortuaire) coin m.
slippen 1 v. intr. glisser, échapper; 2 (ancre,
vélo, auto) déraper; 3 n. glissement; dérapage m.
slipper(d) m. ( zs) 1 échappé m.; 2 fuite, fugue f.;
een —tje maken s'esquiver; een --- vangen manquer
son coup.
slipperen v. intr. 1 glisser; 2 s'esquiver.
sliptouw n. petite ficelle f.
slob[be] f. 1 bavette f.; 2 souillon m. & f.
slobberdoes m. & f. souillon m. & f.
slobberen 1 v. intr. pat(r)ouiller, barboter;2 v.tr.
manger malproprement, babouiner, goinfrer;
3 bousiller, bfcler.
slobbering f. 1 patrouillage m.; 2 avalement m.
brupant ; 3 paltée f.; 4 mets m. gélatineux.
slobbig 1 adj. sale, malpropre; 2 adv. salement.
slobkous f. guêtre f.
slodder) m. & f. souillon m. & f.
slodderachtig(heid) = slodderig(heid).
slodderbroek f. pantalon nl. bouffant.
slodderen v. intr. bouffer, flotter, pendiller.
slodderig 1 adj. sale, malpropre, débraillé;
2 adv. salement. [ment m.
slodderigheid f. 1 malpropreté f.; 2 débraille-4
slodderkleed n. habit rn. flottant.
slodderkous f. 1 bas qui pend sur le talon;
2 souillon m. & f.
sloddervos m. & f. souillon in. & f.
sloeber m. voyou, jeanfoutre m.
sloep f. chaloupe f.; (plus petit) canot m.
sloeproeier m. chaloupier, canotier m.
sloerie f. ( xs) salope, guenipe f.
1. slof f.-négligence, nonchalance f.
2. slof f. (xfen) 1 savate f.; op zijn —fen en
pantoufles; 2 (mar.) savate, sole f.; 3 (archet)
talon m.; (échelle) sabot m.; 4 —je (bot.) calcéolaire
f.; 5 (personne) savate, baderne f.
3. slof 1 adj. (xfer, pst) négligent, nonchalant,
veule; 2 adv. négligemment.
sloffen v. intr. 1 aller en savates; 2 trainer la
savate, trainer les pieds; 3 (fig.) trainer, négliger.
sloffig(heid) V. 3. & 1. slof.
slofje-onder n. (jeu) cactee-tampon m.
slok m. ( ken) 1 avalement m., déglutition f.;
2 gorgée f., coup, trait m.; —je petit verre m.,
goutte f.; 3 gorge f., gosier m.; (objet) goulot m.;
4 (fig.) goinfre m.
slokachtig 1 adj. glouton, goulu; 2 adv. gloutonnement.
slokachtigheid f. gloutonnerie, goinfrerie f.^
slokdarm m. 1 cesophage m.; 2 (fig.) goinfre rri.
slokken v. tr. avaler, engloutir.
slokker(d) m. ( mos) 1 avaleur, mangeur; 2 glouton,
goinfre; 3 pique-assiette m.; 4 arme — pauvre
diable; goeie — bon zig(ue) m.
slokmoes (... zen), slokop (c„ pen) in. & f. 1 goinfre,
glouton m., —ne f.; 2 pique-assiette m.
slommer m. embarras, tracas m.
slomp m. 1 tas m., masse f.; foule f.; 2 fatras,
méli-mélo m.
1. slons f. 1 chiffon, haillon m.; 2 femmedépenaillée,
salope f.; débraillé m.,—ef.; 3influenzaf.
2. slons f. lanterne f. sourde.
slonsachtig 1 adj. loqueteux; débraillé; salet
2 adv. en loques; salement.
slonzen v. intr. être négligent ; bousiller.
1. sloof f. (slooven) tablier m.
2. sloof f. (sloven) trimeuse, bête f. de somme;
arme — pauvre esclave, pauvre créature f.
sloop f. taie f. (d'oreiller).
sloopen v. tr. 1 abattre, démolir; raser; (nav.)
dépecer; A 2 voler du plomb; 3 (fig.) (forces)
ruiner.
slooper — 508 — sluipmoord
sloopar m. ( vs) démolisseur; (mar.) dépeceur m.,
(fig.) ruineur m.
sleoping f. démolition; (fig.) ruine f.
sloophout n., ... materialen n. pl. bols m., matériaux
m. pl. de détnolition.
sloor 1 f. malheureuse; 2 souillon f.; 3 adj.
fané.
sloot f. fossé in.; van den wal in de --- (fig.) de
fièvre en chaud mal.
slaoten 1 v. tr. couper (par des fossés), eanaliser;
2 entourer (de fossés), clóturer.
slootjespringen 1 v. intr. sép. sauter le fossé; 2 n.
saut m. du fossé.
slop n. ( cpen) 1 cachette f.; 2 impasse f., cul-desac
m.; 3 ruelle f., passage m.; 4 abat-foin m.
slordig 1 adj. négligent; 2 débraillé, négligé;
3 sale; 4 adv. négligemment; salement.
slordigheid f. 1 négligence f., désordre m.;
2 saleté f.
siorp(en) etc. = slurp(en) etc.
1. slot n. (men, xtje & slootje) 1 serrure f.;
dubbel — serrure à deux tours; op -- zijn être
fermé à clef; op — doen fermer á clef; onder ou
achter — sous clef; achter --- (prison) sous les
verrous; 2 (serrure mobile) cadenas m.; een —
op den mond doen mettre un bdillon; 3 (livre,
portefeuille, collier) fermoir m.; 4 (fusil) platine
f.; (orgue) fermeture f.
2. slot n. ferrneture f.; daar is geen — aan cela
ne ferme pas; daar zit -- noch val in dit kleed
ce vêtement ne prend pas le corps et tombe mal;
het heeft -- noch zin cela n'a ni rime ni raison.
3. slot n. fin f.; ten —te d la fin, finalement;
het — van de rekening le règlement ou la clóture
du compte; per --- van rekening au bout duf
4i slot n. chateau m. [compte.
slotbalans f. bilan m. de clóture.
slotbepaling f. clause f. finale.
slotbewaarder m. chátelain m.
slotbewijs n. 1 preuve f. concluante; 2 syllogisme
m.
slotenmaker m. serrurier m.
slotenmakerij f. serrurerie f.
slotgebed n. prière f. finale.
slotheer m. chdtelain m.
slotkapittel n. 1 chapitrefinal; 2 (égl.) capitule^
slotklank m. son m. final, finale f. [m.
slotklinker m. (voyelle) finale f.
slotkoers m. cours m. de clóture.
slotmedeklinker m. (consonne) finale f.
slotplaat f. 1 platine f.; 2 foncet m.; 3 cacheentrée
in.
slotpoort f. porte f. de ou dun chdteau.
slotpunt n. point m. final.
slotrede f. (livre) postface f.; (discours) péroraison
f.; (log.) syllogisme m.
slotregel m. 1 dernière ligne, ligne f. finale;
2 maxime f.
slotsom f. résultat m., conclusion f.
slotsteen m. clef f. de voz te. [voute.
slotstuk n. 1 bouquet m.; 2 (archit.) clef f. del
slottafereel n. tableau m. final, apothéose f.
slottoren m. donjon m.
slotvast adj. fermant ei clef.
slotvers n. vers m. final.
slotvonnis n. arrêt m. définitif.
slotvoogd m., cjes f. chdtelain m.. —e f.
slotzitting f. séance f. de clóture.
sloven 1 v. intr. peiner, trimer; zich moe —
s'éreinter; 2 n. peine f.
sluier m. ( os) voile m.; —tje voilette f.; (au bras
écharpe f.; (deuil) crêpe m.
sluieren v. tr. voiler.
sluleruil m. fresaie, bresagne f.
1. sluik f. 1 dérobée f.; ter --- d la dérobée, furtivement;
2 contrebande f.
2. sluik adj. 1 maigre, mince, gréle; 2 (cheveux)
plat.
sluiken 1 v. intr. (slook, heeft gesloken) agir
secrètement; 2 faire de la contrebande; 3 se cacher;
4 v. tr. faire en cachette; 5 introduire en
contrebande, frauder.
sluiker m. ( 's) contrebandier, fraudeur m.
sluiker!] f. contrebande, fraude f.
sluikhandel m. contrebande f.
sluikhandelaar m. contrebandier m.
sluikharig adj. d cheveux plats.
sluiking f. contrebande, fraude f.
sluiks : ter — loc. à la dérobée.
sluiksch adj. furtif; sournois.
sluikwaar f. marchandise f. de contrebande.
sluimer in. sommeil léger, somme m.
sluimeren v. intr. 1 sommeiller; 2 (fig.) être en
germe, être caché, dormir.
sluimerig adj. samnolent.
sluimering f. sommeil léger, somme m.
sluimerkussen n. oreiller m.
sluimerrol f. oreiller-rouleau m.
sluip f. glissement m., dérobée f.; ter -- à la
dérobée.
slulpdeurf.1 porte dérobée ; 2(fig.)échappatoiref.
sluipen v. intr. (sloop, Is geslopen) 1 se glisser,
(se) couler; aller ou passer ei la dérobée; 2 (fig.)
user de détours ou subterfuges.
sluipend 1 adj. rampant, glissant; . (poison) lept;
(maladie) tent, de langueur; 2 furtif, secret, clandestin;
3 adv. en rampant; furtivement.
sluíper(d) m. (cs) 1 intrus, reptile m.; 2 sournois
m.; 3 (action) escapade, fugue f.
sluiphaven f. port m. de refuge, calangue,criquef.
sluiphoek m. cachette f.
sluiphol n. cachette f., repaire m.
sluiping f. 1 glissement m., passage m. furtif;
2 manoeuvres f. pl. sourdes.
sluipkoorts f fièvre f. lente.
slulpmoord m. assassinat m.
sluipmoordenaar — 509 — smak
sluipmoordenaar m., ester f. assassin m., -e f.
sluippad n. senfier m. dérobé. [ment.
sluipsgewijs, ...wijze adv. en secret, furtive-t
sluipster f. 1 intruse; 2 sournoise f.
sluipweg m. 1 chemin m. dérobé ou détourné;
2 (fig.) voce f. détournée, faux-fuyant m.
sluipwesp f. ichneumon m.
1. sluis f. (...zen) 1 écluse f.; -je éclusette f.;
de ...zen des hemels les cataractes du eiel; de
...zen van zijn welsprekendheid les torrents de
son éloquence; 2 pont m. (de pierres) .
2. Sluis n. i' Ëcluse f. [aire f.
sluiskoker m., ...kolk f. bassin m. (d'écluse),l
sluismeester m. maître m. éclusier.
sluiswachter m. éclusier m.
sluitbaar adj. pouvant se fermer, fermant a clef.
sluitbalk m. poutre de ferme; (voute) clef f. dei
sluitboom m. barrière f. [charpente.
sluitdoos f. botte f. à fermeture.
sluiten 1 v. tr. (sloot, heeft gesl ten) fermer; de
deur achter zich -fermer la porte sur soi ; - in
enfermer dans, mettre dans; de oogen - fermer
ou clore les yeux; de oogen - voor fermer les
yeux à; den mond - aan clore le bec à; aan zijn
borst, in zijn armen - serrer contre son coeur,
dans ses bras; de gelederen - serrer les rangs;
de hielen - joindre les talons; een haven --
barrer un port ; een gesloten geheel un tout complet;
2 finir, terminer, achever; 3 (séance) lever;
(débats) clore; (compte) arrêter, clore; 4 (paix,
alliance) conclure; (amitié) nouer, contracter;
(mariage) conclure, (les mariés) contracter;
(marché, contrat) passer; 5 v. intr. (se) fermer;
de deur sluit niet la porte ne (se) ferme pas;
6 (bolseries) joindre; (vêtements) prendre;
(légumes) pommer, être serré ; -- op serrer, prendre,
tenir, embrasser; 7 (compte) se solder;
niet - ne pas concorder, ne pas venir juste;
8 (raisonnement) tenir, être concluant; 9 n. fermeture;
cl8ture; serrure f.; 10 achèvement m.;
conclusion; (séance) levée f.; (compte) solde m.,
cl8ture f.
sluiter m. (cs) 1 ferrneur; 2 portier; 3 (anat.)
sphincter; 4 (photo.) obturateur m.
sluithaak m. 1 (métiers) fermoir; 2 (mil.) men-t
sluithek n. barrière f. [topnet m.
sluithengsel n. moraillon m.
sluiting f..fermeture f. V. sluiten 9 & 10.
sluitjas f. redingote f. collante.
sluitkool f. chou m. pommé.
sluitkrop f. laitue f. pommée.
sluitplaat f. 1 platine, plaque f.; 2 (mil.) rondelle;
3 (chir. & chim.) obturateur m.
sluitrede f. 1 conclusion f.; 2 (log.) syllogisme m.
sluitspier f. constricteur; (cavités) sphincter m.
sluitsteen m. clef f. de voute.
sluitveer f. I gáchette f.; 2 ressort m. de fermeture
ou à clavette.
Sluizen n. 1'Écluse f.
slungel m. ('s) flandrin m., asperge f. montée.
slurf f. trompe f. (d'éléphant).
slurp m. 1 avalement m.; absorption f.;2gorgéef.,
trait, coup m.
slurpdrank m. sorbet m.
slurpel n. ceuf m. d la coque.
slurpen v. tr. Immer, gober; (en gén.) absorber.
sluw 1 adj. malin, rusé, madré, roublard; 2 adv,
finement, avec malice.
sluw(1g)heid f. malice, ruse, roublardise f.
smaad m., heid f. injure, insulte f., outrage to.
smaadnaam m. appellation f. injurieuse, sobriquet
m.
smaadrede f. diffamation f., propos m. (p1.)
diffamatoire (t).
smaadschrift n. libelle m. [toire.
smaadtaal f. langage m. injurieux ou diffama-f
smaadwoord n. parole injurieuse, injure f.
smaak m. (smaken) T gout m.; 1 (homme &
anim.) gout; -je bouchée f. ou petit morceau
(pour gotter) ; - hebben ou vinden in visch
aimer le poisson ; den - weg ou beet hebben van
avoir pris gout d; over den - valt niet te
twisten des gofts et des couleurs on ne dispute
pas; 2 (choses) gout m., saveur f.; water heeft
geen - l'eau na pas de saveur; 3 (fig.) gout;
een man van goeden - un homme de gout; -
hebben ou vinden in den zang aimer le chant,
avoir le gout du chant ; 4 (mode) gout, genre m.;
in den - komen entrer en gout, venir à la mode;
in den -- vallen plaire; naar den nieuwsten -
dans le dernier gout, h la dernière mode, du dernier
cri.
smaakvol 1 adj. plein de gout, élégant; 2 adv.
avec (beaucoup de) gout.
smaakzenuw f. nerf m. gustatif.
smaaldicht n. satire T.
smaalster f. médisante, détractrice f.
smachten v. intr. 1 -- van mourir de (faim,
soif) ; (fig.) se consumer; in de gevangenis -
gémir en prison; 2 - naar aspirer après, languir
après; - om être impatient de.
smachtend 1 adj. (soif, chaleur) étouffant;
(gosier) altéré; 2 (fig.) languissant, impeilient;
3 adv. avec impatience; langoureusement.
smachterig adj. 1 (temps) étouffant; 2 (fig.)
famélique, misérable. [2 langueur f.
smachting f. 1 desir m. ardent, impatience f.;t
smadelijk 1 adj. blessant, offensant, injurieux;
2 infamant, ignominieux; 3 ádv. injurieusement;
ignominieusement.
smadelijkheid f. 1 injure f., outrage m ; 2 infamie,
ignominie f.
smaden v. tr. (smaadde, heeft gesmaad)
injurier, insulter, offenser, diffamer.
smading f. injure, insulte; diffamation f.
1. smak f. (bot.) sumac m.
smak -- 510 — smeer
2. smak f. (coken)(mar.) semaque f.,smack m.
3. smak m. (coken) 1 coup m. sourd; lourde
chute f. 2 coup m. (de dés).
4. smak m. ( eken) 1 clappement m. de langue;
2 baiser m. retentissant,
smakelijk 1 adj. appétissant, ragoutant; 2
savoureux, succulent; 3 (fig.) appétissant,
avenant; 4 adv. de bon appétit; d'une manière
appétissante ou savoureuse; — ( eten) ! bon
appétit ! — rooken fumer avec plaisir ; -- lachen
rire de bon coeur; --- vertellen raconter d'une
manière savoureuse.
smakelijkheid f. bon gout m., Faveur f.
smakeloos 1 adj. (...bozer, mot) (propre &
fig.) sans gort, fade, insipide; 2 adv. sans gout,
fadement.
smakeloosheid f. manque m. de gout, fadeur f.
smaken 1 v. tr. (smaakte, heeft gesmaakt) gofter;
2 (fig.) gofiter, jouir de; (douleur) éprouver;
(mort) subir; het genoegen — avoir le plaisir
de;' genoegen — in prendre plaisir d; 3 v. intr.
être bon, être de son gout; hoe smaakt u dat?
comment trouvez-vous cela? trouvez-vous cela
bon? cela est-il de votre gout ? hoe smaakt u
die peer? comment trouvez-vous cette poire?
(fig.) comment trouvez-vous le bouillon? dat
smaakt cela a bon gout; dat smaakt mij cela
est de mon gout, j'aime bien cela; goed, heerlijk
--- être bon, excellent; dat heeft me goed gesmaakt
j'ai mangé cela avec plaisir; dat
smaakt naar meer cela a un gout de revenez-y;
hij laat het zich — il ne crache pas dessus;
er smaakt hem niets meer il ne trouve plus
gout, á rien; naar het vat, naar look — avoir un
gotz de fret, d'ail; sentir le fut,1'ail; naar ketterij
— sentir 1'hérésie; 4 n. gout m., dégustation
f.; jouissance f.
1. smakken 1 v. intr. faire un bruit sourd;
tomber lourdenient; 2 v. tr. flanquer (brutalement).
2. smakken t v. intr. clapper (en mangeant) ;
je zal er nog naar --- tu ten pourlécheras encore
les babines; 2 retentir.
smakwater n. coup m. de mer.
smal 1 ad. (Doler, cst) petit, mince; 2 maigre,
(visage, taille) effilé; 3 étroit; — maken, —
worden rétrécir; —le kant (brique) champ ni.;
op zijn —len kant zetten canter, mettre de
champ ; 4 petit, pauvre ; de —le gemeente les
petites gens, les assistés; 5 adv. petitement;
étroitement. [ folié.
smalblad(er)ig adj. à feuilles étroites. angusti-t
smaibQrstig adj. 1 d poitrine étroite; 2 asthmatique.
[dre f.
smaldeel n. 1 petite partie, subdivision; 2 esca-t
smaldeelen v. tr. insép. subdiviser.
smaldoek n. toile f. de petit lé; dat is geen —
(fig.) ce n'est pas de la petite bière.
smalen 1 v. intr. (smaalde, heeft gesmagld)
(absolt) honnir, décrier; -- op déclamer contre,
déblatérer contre; 2 n. déblatération, critique f.
smaler m. ( mos) médisant, détracteur, critique m.
smalheid f. 1 petitesse; 2 maigreur; 3 étroitessef.
smalkant f. dentelle f. étroite.
smalt f. émail m. bleu.
smalte f. étroitesse f.
smaragd (matière) n., (pierre) m. émeraude f.
smaragden adj. d'émeraude.
smart f. 1 douleur f.; 2 cuisson f.; 3 excoriation
f., intertrigo m.
smartelijk 1 adj. douloureux, cuisant; 2 adv.
douloureusement, vivement.
smartelijkheid f. douleur f.
smarteloos 1 adj. (...loozer, mot) non douleureux,
(scient.) indolore; 2 adv. sans douleur.
smarteloosheid f. absence de douleur, (scient.)
anodynie f.
smarten 1 v. intr. (smartte, heeft gesmart)
causer de la douleur, faire mal; 2 cuire; 3 être
écorché, avoir des excoriations; 4 v. tr. faire
souffrir, affecter; het smart mij cela me fait de
la peine; 5 (tannerie) mettre en chauffe; 6 (mar.)
fourrer. [(mar.) limande f.
smarting f. 1 excoriation f., intertrigo m.; 2Z
smartoor n. 1 oreille f. excoriée; 2 enfant m.
avec des excoriations derrière les oreilles.
smeden 1 v. tr. (smeedde, heeft gesmeed) T forger;
(conspiration) tramer, ourdir; zich laten —
être forgeable; 2 n. forgeage m.
smeder m. ( cos) forgeur; (gqfois) artisan m.
smeder] f. (action) forgeage m.; (lieu) forge f.
smeedbaar adj. (ader, cDst) forgeable; malléable.
smeedbaarheid f. malléabilité f.
smeedijzer n. fer m. forgé ou malléable.
smeedkunst f. art m. du forgeur, forgerie f.
smeekbede f. supplication; (écrite) supplique f.
smeekdicht n. supplique f. en vers.
smeekeling m. & f. suppliant m., —e f.
smeeken 1 v. tr. & v. intr. supplier; — om
supplier de, implorer; ik smeek het u je vous en
supplie; 2 n. supplicaticn(s) f. (pl.).
smeekex m. (os) suppliant m.
smeekgebed n. humble prière f.
smeeking f. supplication f.
smeekolen f. pi. charbon m. de forge, houille f.
maréchale.
smeekschrift n. requête, supplique f.
smeekster f. (os) suppliante f.
smeektaal f. langage m. suppliant.
smeer n. 1 graisse; (plus blanche) axonge f.; 2
(voitures) enduit, ping; (souliers) cirage;
(chandelles, vaisseau) suif m.; 3 crasse; tache f.;
4 bonne chère, ripaille f.; 5 frottement, coup m.
de brosse; 6 rossade, tri potéetf.; — geven graisser
les cótes (à).
smeerachtig — 611 — smokkelaar
smeerachtig adj. graisseux.
s meerbaar adj. bon à étendre; bon à frotter.
smeerbal m. boute f. à dégraisser.
smeerblad n., ...bloem f. grande consoude f.
smeerbol m. croustillon m.
smeerborstel m. brosse f. d graisser ou d cirer.
smeerbuik m. 1 bas-ventre, abdomen m.; 2
(fig.) grosse panse f.
smeerbus, ...doos f. bofte f. à graisse ou á cirage.
smeergerei, ...goed n. attirail m. de graissage.
smeerkaars f. chandelle f. de suif.
smeerkalk f. crépi m.
smeerkruid n. 1 grande consoude; 2 grassette f.
smeerkwast m. pinceau; (mar.) guipon m.
smeerlap m. 1 chiffon ou torchon m. graisseux;
torchon d graisser; 2 (fig.) saligaud, cochon m.
smeerlapperij f., ...penwerk n. saloperie,
cochonnerie f.
smeerolie f. huile f. à graisser.
smeerpoes m. & f. saligaud m., -e f.
smeerpot m. pot m. à graisse ou à cirage.
smeerprop f. tampon m.
smeerschoen m. 1 décrotteur, cireur; 2 (fig.)
flatteur, cajoleur m.
smeerschoenen v. tr. insép. flatter, cajoler.
smeersel n. 1 graisse f.; 2 cirage m.; 3 (navires);
smeersteen m. pierre f. de lard. [tourai m.
smeerwortel m. 1 consoude; 2 grassette; 3
vignette f.; 4 taminier m.
smeerzalf f. onguent m., friction f.
smeet m. (smeten) coup m.
smeetang f. tenailles f. pl.
smelleken n. émérillon.
smelt f. (poisson) lancon m., équille f.
smeltbaar adj. ( cder, c st) fusible.
smeltbaarheid f. fusibilité f.
smelten 1 v. tr. & intr. (smolt, is & heeft gesmolten)
fond-e; (cuis.) blanchir; 2 n. fL*sion,T
smelter m. fondeur m. [fonte
smelterij f. 1 fonte; 2 (lieu) fonderie f.
smelthitte f. température f. de (la) fusion.
smelthuis n. fonderie f.; (graisse) fondoir m.
smelting f. fonte, fusion f.
smeltkroes m. creuset m.
smeltlamp f. chalumeau m.
smeltoven m. 1 fourneau m. (de jusion ou de
fonderie) ; 2 haut fourneau m.
smeren 1 v. tr. (smeerde, heeft gesmeerd)
(mettre sur) frotter, étendre; 2 (enduire) graisser;
suif(f)er; huiler; cirer; beurrer; zijn
maag - se coller un cataplasme sur la conscience;
iem. de handen - graisser la patte
à qq. ; iem. de ribben - graisser les cdtes d qq. ;
hem - décamper, filer ; 3 tacher, salir ; 4 v. intr.
faire bonne chère, s'en donner; 5 (typo.) bavocher;
6 v. tr. & intr. griffonner; barbouiller;
bousiller; 7 n. frottement; graissage m.
smergel f. émeri m.
smerig 1 adj. graisseux; huileux; (fig.) profi.
table; lucratif: 2 sale, crasseux; (typo.) boueux,
baveux; (fig.) sale, licencieux, 3 adv. salement,
d'une facon crasseuse. [saleté f.
smerigheid f. 1 état m. graisseux; 2 crasse,#
smering f. 1 frottement; graissage m.; 2 rossade,
raclée f.; 3 graisse f.
smeris m. flic m.
smerlijn m. émérillon m.
smet f. (eten) tache, tare f.; een - werpen op
entacher, ternir, porter atteinte d, noircir.
smetdraad m., ...lijn f. cordeau m.
smetstof f. virus rn.
smetteloos adj. sans tache, immaculé.
smetteloosheid f. pureté f. irnmaculée.
smetten 1 v. tr. tacher, salir; 2 v. intr. se salir.
smeulen v. intr. 1 couver; 2 (batiment, maté-1
s m e u re n v. tr. tacher, salir. [riaux) fumer.
smid m. (smeden & smids) 1 forgeron m.;
(poisson) forgeron, Faber; 3 (fig.) forgeur,
(qqfois) artisan m.
smidsbak m. auge f. (d refroidir).
smidsbeltelm.tranche f.;(plus grand) hachardt
smidse f. forge f. [m.
smidskolen f. pl. charbon rn. de forge, houille;
smidsoven m. forge f. [f. maréchale.
smidsstal m. travail m.
smidstang f. tenailles f. pl.
smidswerkplaats f., ...winkel m. forge f.
smient f., smierleend f., cercelle f., canard m.
siffleur.
smijdig 1 adj. malléable, ductile; 2 souple; 3
(cuis.) bien cuit, bien lié; 4 (fig.) souple, docile;
insinuant; 5 adv. d'une manière souple ou
insinuante.
smijdigen v. tr. 1 rendre malléable ou souple;
2 (fig.) rendre souple ou docile.
smijdigheid f. 1 malléabilité; 2 (fig.) souplesse f.
smijten v. tr. & intr. (smeet, heeft gesmeten)
1 frapper; (cheval) ruer; 2 jeter, flanquer.
smisse) f. (c[se]n) forge f.
smodderen v. tr. 1 salir, souiller; 2 boustifailler.
smoel m. gueule, tronche f.; -tje binette f.,
minois m.
smoes f. 1 belles paroles f. pl., cajolerie f.; 2
frime f., faux-fuyant m.; voor de - pour rire;
3 sottise, simagrée f.
smoes(el)en v. tr. 1 souíller; chiffonner; 2
écraser; faire une purée (de).
smoez(el)ig adj. fripé; souillé.
smoezen v. intr. 1 dire de belles paroles, cajoler;
2 chuchoter.
smoker m. (cs) fumeur m.
smokerig adj. enfumé.
smokkel m. contrebande f.
smokkelaar m., yster f. ( "s) contrebandier m.,
...ière f.; fraudeur m., ...euse f.; (vaisseau)
smogleur m.
smokkelarij -- 512 -- snater
smokkelarij f. contrebande, fraude f.
smokkelen v. fr. & intr. 1 faire la contrebande,
frauder, (mar.) smogler; 2 chiper, escamoter;
3 (jeu) tricher; (examen) tricher, souffler.
smokkelgoed n., ... handel m. contrebande f.
smokkelpaplertje n. tricherie f.; een — maken
tricher, souffler.
smokkelschip n. smogleur m.
smokkeltabak f. tabcc in. fraudé.
smokkelwaar f. contrebande f.
smook m. fumée f.
smookgat n. 1 issue; 2 tabagie f. [de fumer.
smoor m. 1 brouillard m.; 2 fumée f.; 3 envie f.1
smoorder m. ( mos) 1 étouffeur; 2 fumeur m.
smoordronken adj. ivre-mort.
smoorheet adj. étouffant.
smoorklep f. soupape f. à vis.
smoorlijk adv. éperdument, a la folie; — zijn
op être amoureux ,fou de.
smoorpan f. daubière, huguenote f.
smoorpot m. étouffoir m.
smoorvol adj. plein comme un ceuf.
smoren v. tr. & intr. (smoorde, heeft gesmoord)
1 étouffer, suffoquer; 2 (mar.) onder
zeil — sancir sous voile; 3 (tuis.) étuver; in
zijn eigen vet (laten) — (laisser) cuire dans
son jus; 4 (tabac, pipe) fumer; 5 n. étouffement
rn., suffocation f.; étuvée, fumée f.
smoring f. = smoren 5.
smous m. 1 youtre, youpin m.; 2 (fig.) pignouf,
arabe, juif m.; 3 (chien) griffon m. [juif.
smousachtig 1 adj. usuraire; de juif; 2 adv. ent
smousen v. tr. & intr. 1 brocanter; 2 prêter à la
petite semaine; 3 traiter de youtre.
smouserij f. juiverie f.
smoushond m. griffon m.
smout n. 1 graisse f. (fondue); (charcut., tuis.)
saindoux m.; 2 (fig.) aubaine f.; 3 (typo.) ouvrage
m. de ville.
smouten v. tr. 1 graisser; 2 enduire de saindoux.
smoutpeer f. 1 beurré f.; 2 gifle f., soufflet m.
smoutschrift, ...werk n. ouvrage de, ville, accident
m.
smuig f. dérobée f.; ter — à la dérobée.
smuigen v. intr. faire des cachotteries, agir ou
friander ou grignoter en cachette.
smuiger m., ...sterf. ( mos) cachottier m., ...ièref.
smuik f. 1 brouée f.; 2 = smuig.
smuk m. ornement m.
smukken v. tr. orner.
smul f. 1 bouffe, boustifaille f.; 2 bombance f.,
balthazar m.; 3 envie f. de manger, gout; ik heb
er geen — op le coeur ne m'en dit pas; 4 sarrau
m.; 5 (enfant) souillon m. & f.
smulbaard, ... broer m. friand, gourmet, fripe-;
smuldag m. jour m. de bombance. [sauce f.
smuijurk f. sarrau m.
smullen 1 v. intr. bouffer, boustifailler; 2 faire
bonne chère, se régaler; 3 se salir; 4 n. =
smul 1 & 2. 1
smuller m. (xs) 1 boujfeur; 2 friand, gourmet m.
smullig 1 adj. safe; 2 salissant; 3 adv. salement.
smulligheid f. saleté f.
smulpaap m. 1 gros moine m.; 2 = smulbaard.
smulpaperij f. bombance f.
snaak m. (snaken) 1 espiègle m.; 2 farceur,
loustic m.; hoe meer snaken hoe meer vermaken
plus on est de fous plus on rit; 3 type, individu
m.; rare — dróle de corps.
snaaks adv. drólement, plaisamment.
snaaksch ( ier, -ot) adj. 1 espiègle; 2 farce,
plaisant; 3 dróle, grotesque.
snaakschheid f. t espièglerie; 2 farce, plaisanterie;
3 drólerie f.
snaakschhoofd n. marmouset, magot m.
1. snaar f. (snaren) 1 boyau m.; (saucisse) cóte,
robe f.; 2 corde f.; ontwonden = corde métallique;
de snaren stellen accorder, donner' le ton, (fig.)
tempêter, fulminer; zijn snaren wat lager stellen
baisser le ton.
2. snaar f. (snaren) belle-steur; (qqfois) bellefille;
belle-mère f.
snaar(speel)tuig n. instrument m. à cordes.
snak m. 1 secousse, poussée f.; 2 coup m. de
langue; 3 aspiration f., soupir in.
snakerij f. plaisanterie, drólerie f.
snakken v. intr. 1 secouer, pousser; être brusque;
2 aspirer.
snap m. 1 coup; saut; déclic m.; 2 clin d'ceil,
instant m.; 3 babil, caquet ni.
snapachtig adj. bavard, jaseur.
snapachtigheid f. babil, caquet er,.
snaphaan m. 1 mousquet m.; 2 (fig.) bandit,
brigand; (iron.) chenapan m.
snappen v. intr. 1 happer (après), chercher d
attraper; 2 sauter, déclencher, décliquer; 3
bavarder, babiller, caqueter; 4 v. tr. (coupable,
voleur) altraper, pincer; 5 comprendre, saisir;
er niets van — n'y rien comprendre.
snapper m. ( cs) 1 bavard, jaseur m.; 2 bouche,
platine, claquette f.
snapper] f. babil, caquet m.
snapreisje n. excursion f.
snaps m. 1 genièvre m., eau-de-vie f.; 2 goutte f.,
petit verre m.; 3 génit. de snap.
snapster f. bavarde, jaseuse f.
snarenmaker m. fabricant de cordes, ooyau-;
snarensleutel m. accordoir m. [dier m.
snarenspel n. jeu m. ou accords m. pl. d'instruments
d cordes f.
snarenspeler m. joueur m. d'instrument à oordes,
snarenstift f. fiche f.
snars f. 1 brusquerie f., coup m. de bec; 2 mouvement,
coup m.;3morceau m., bouchéef.; geen—je
pas un brin; 4 pointe f., plumet m.
snater m. ('os) bec m., platine, claquette f.;
snateraar — 513 — snelvuur
zijn-houden arrêter sa claquette; den -hebben
tenir le crachoir.
snateraar m., ester f. (cos) babillard m., -e f.
snaterachtig adj. bavard.
snaterachtigheid f. babil, caquet m.
snatereend f. chipeau m.
snateren v. intr. 1 bavarder, caqueter; 2 (oie)
cacarder (canard) coincoinner, (pie) jacasser.
snatering f. babil, caquet m .
1. snauw f. (mar.) senau(t) m.
2. snauw m. brusquerie f., rudoiement, coup m.
de dent. [2 adv. brusquement.
snauwachtig, ...eng 1 adj. brusque, hargneux;t
snauwachtigheld, ...erlgheid f. = 2. snauw.
snauwen v. intr. brusquer, rudoyer; - tegenT
snauwer m. ( mos) rabroueur m. [rabrouer.
snavel m. ( cos) 1 (ols.) bec m.; (autres anim.)
museau m.; 2 (vaiss.) éperon, bec m.; 3 (pers.)
bec m.; (spéct) nez (pointu), museau m.
snaveldier n., ...otter m. bec-d'oiseau m.
snebbig 1 adj. mordant, piquant; 2 dédaigneux,
revéche; 3 adv. d'unte manière mordante ou
dédaigneuse. [meur f. revéche.
snebbigheld f. 1 mordacité f.; 2 dédain m., hu-1
snebschip r„ ...schuit f. vaisseau m., barque f. à
éperon.
sne[d]e f. ( n, sneetje) 1 (action) coupe, incision
f.; juist ter - à point; 2 (manière de couper)
coupe f.; 3 (caté coupant) tranchant m.; (épée)
fil ; (scie) trait m.; (esprit) pointe f.; op de -
zetten affiler; 4 (séparation, marque) coupure f.;
(profond) entaille; (visage) balafre; (méd.)
incision; (math.) section; (vers) césure f.;
(théát.) coupure f.; (fig.) brocard m.; een -
geven in faire une coupure d ou dans; een -- aan
hebben (fig.) avoir une pointe; 5 (partie coupée)
tranche f.; een -- ham une tranche de jambon;
.verguld op - doré sur tranche.
snedig 1 adj. tranchant, ajfilé, (voilier) fin;
2 (fig.) piquant, spirituel; vif, prompt; judicieux;
niet - zijn ne pas être malin; 3 adv. en
Iranchant bien ; en serrant le vent; spirituellepnent
; vivement ; intelligemment.
snedigheid f. 1 tranchant m.; 2 piquant, esprit
m.; vivacité, promptitude f.; intelligence f., jugement
m. [arabe m.
1. snees m. (... zen) 1 Chinois m.; 2 (fig.) juif,t
2. snees n. (...zen) 1 vingtaine f.; 2 arpent m.
sneeuw f. & (fig.) n. T neige t; de eeuwige - les
,leiges éternelles.
neeuwachtig adj. neigeux.
neeuwbaan f. 1 chemin m. (frayé) dans la
neige; 2 glissoire f.
sneeuwbal m. 1 boule f. de neige; 2 (bot.) boulete-
neige, viorne f.; 3 goutte f. avec du sucre;
t (suis.) -letje ceuf m. d la neige.
sneeuwbank f. 1 nuage neigeux; 2 cumulus m.
sneeuwbes f. symphorine f.
sneeuwblind adj. aveuglé par l'éclat de la neige.
sneeuwblindheid f. cécité f. causée par 1'éclat cie
la neige.
sneeuwen v. intr. 1 neiger; het sneeuwt (met)
groote vlokken il neige d gros flocons; 2 (fig.)
pleuvoir; 3 het sneeuwt il tombe des pièces
blanches.
sneeuwgezicht n. effet m. de neige.
sneeuwgrens f. limite f. des neiges (éternelles).
sneeuwhoen n. poule de neige, gelinotte f. blaas-4
sneeuwig adj. neigeux. [che.
sneeuwacht f. 1 rafale f. de neige; 2 chasse f. sur
la neige.
sneeuwklokje n. pence-neige m.
Sneeuwmaand f. nivo^se m.
sneeuwmodder f. neige f. pourrie.
sneeuwmusch f. niverolle f.
sneeuwploeg m. chasse-neige m.
sneeuwpop f. homme m. de neige.
sneeuwregen m. neige f. fondue.
sneeuwroos f. rhododendron ras. doré.
sneeuwschaats f. ski m.
sneeuwschoen m. patin m.; (Indiens) raquette f.
sneeuwstorting f., ...val m. avalanche f.
sneeuwvink m. nivereau m. [deneige.
sneeuwvogel m. 1 jaseur de Bohême; 2 bruant m.t
sneeuwwater n. neige f. fondue.
sneeuwwit adj. blanc comme (ia) neige.
Sneeuwwitje n. Blancheneigef.
sneeuwwolk f. 1 nuage neigeux; 2 cumulus m.
sneezen v. intr. chiner, brocanter, griveler.
snek f. (c ken), trad n. roue f. de fusie.
1. snel f. (alen, sletje) hanap m.; -letje
chopine f.
2. snel 1 adj. (xler, xst) rapide, prompt; met
-le schreden d'un pas accéléré; -le pols poule
fréquent; 2 adroit, vif; - van begrip vif de conception
; 3 ,fort, bien portant ; beau ; 4 adv. vite
rapidement; 5 interj. - ! vite !. dépéchez-vous.
sneldicht n. épigramme f.
sneldichter m. épigrammatiste m.
snelheid f. rapidité, vitesse f.; fréquence; acti
vite; promptitude f.
snellen v. intr. se précipiter, s'élancer.
snelloopend adj. courant vite.
snellooper m., ...loopster f. 1 coureur m., ...eus
f.; 2 (vélo) draisi(en)ne f.; 3 (zoo.) célérigrade m
snelpas m. pas m. accéléré.
snelpers f. presse f. mécanique.
snelschrift n., ...schrijfkunst f., ...schrijven n
sténographie f.
snelschrijven v. tr. insép. sténographier.
snelschrijver m. sténographe m.
sneltrein m. train de grande uitesse, express;
snelvarend adj. courant vite. [rapide na
snelvoet m. ocypode m.
snelvoetig adj. aux pieds légers, céléripède.
snelvuur n. tir m. rapide.
snelwagen — 514 — snoepreisje
snelwagen m. diligence f.
snelzeiler m. bon vollier m.
snep etc. = snip etc.
snepijzer n., snepper m. lancette f.
snerken 1 v. intr. pétiller, crépiter; 2 v. tr.frire,
rissoler.
snerpen v. tr. & intr. 1 cuire; (froid) pincer;
(vent) cingler; 2 (baguette) siffler- ,souper fair.
sners f. brusquerie T. V. snars.
snert f. 1 purée f. ou potage aux pois; 2 chose
sans valeur, gnognote f.
sneu adj. méchant, abject, vil. V. snood.
sneukelaar, sneuk(el)en, ...eren = snoeper,
snoepen. [2 n. mort f.
sneuvelen 1 v. intr. tomber, succomber, périr;t
snibbig(heid) = snebbig(heid).
snijbank f. 1 bec d'áne, tronchet; 2 hachoir in.
snijbeen n. plioir m.
snijbeitel m tranche f.
snijboon f. haricot m. vert.
snijbord n. tranchoir, tailloir m.
snijden v. tr.& intr. (snee-d, heeft gesneden) 1 (en
gén.) couper; aan stukken — couper en morceaux,
déchiqueter; iem. — ( fig.) écorcher qq.;
't is hem uit het gezicht gesneden c'est son portrait
vivant; 2 (ongles, livré) rogner; (cheveux,
Nabits) couper, taitter; (plumes, pierres, diamants)
tailler; (liqueurs) couper; (billard) souper;
(cartes) couper; (mathém.) couper; (mur,
violon) amincir; (vent) couper, cingler; (douleur)
être cuisant, trancher, perser (le coeur);
3 (dessins) graver; 4 (méd., chir.) opérer; van
den kei -- (fig.) doper; 5 filer; er van door —
ficher le camp; 6 n. coupe; taille; gravure; opération
f.
snijder m. (zs) coupeur; (à table) découpeur;
(diawants, habits) tailleur m.
snijderen v. intr. faire le métier de tailleur.
snijderstafel f. établi m.
snijding f. 1 coupe, coupure; 2 séparation f.,
intervalle m.; (lignes) intersection f.; 3 (ventre)
tranchée f.
snijdingspunt n. point rn. d'intersection.
snijdsel n. 1 coupures, rognures, hachures f. p1.;
2 paille f. hachée.
snijkamer f. salle f. de dissection.
snijlijn f. 1 ligne d'intersection; 2 sécante f.
snijlook n. ciboulette f.
snijmes n. couperet m.; coupoir; (cord.) tranchet;
(chir.) bistouri m.
snijpers f. presse f. d rogner.
snijplank f. tranchoir, tailloir; (cordonnier, sellier)
écofrai; (relieur) ais m.
snijploeg m. robot m. d rogner.
snijpunt n. point m. d'intersection.
snijtafel f. 1 table f. à couper ou à rogner ; 2 table
f. de dissection.
snijtand m. (dent) incisive f.
snijwerk n. découpure(s), ciselure(s), sculpture
(s) f. (pl.)
1. snik m. (x ken) 1 sanglot m.; 2 hoquet;
3 soupir m. ; den laatsten — geven rendre le
dernier soupir.
2. snik adj. (coker, «st) sensé; —zijn avoir
toute sa tête; niet recht — zijn être toqué.
snikheet adj. étouffant, suffocant.
snikken 1 v. intr. sangloter; 2 n. sanglots m. pl.
snip f. ( —pen) 1 bécasse f.; —j e, jonge --- bécasseau
m.; dronken als een — plein comme une
grive; 2 (fig.) chipie f.
snippennet n. pantière f.
snipper m. ( mos) 1 rognure; (étoffe, cuir) retaille
f.; 2 (orange) orangeat m., roquille f.; cheveu m.
d'ange; een — ophebben avoir une pointe.
snipperaar m., 'ster f. ( mos) 1 rogneur;
2 tri poteer m., ... euse f.
snipperbak m., ... kist f. caisse f. aux rognures ou
retailles.
snipperen v. tr. 1 découper, dépecer ; 2 tripoter.
snipperkoek m. pain m. d'épice aux cheveux
d' ange.
snippermand f. panier m. ou corbeille f. à papier.
snipperuur n. moment perdu, loisir m.
snipperwerk n. futilité f.
snit f. coupe, facon f.
snoefster f. vantardc f.
snoeftaal f. háblerie, fanfaronnade t.
snoeien v. tr. 1 tailler; ébrancher, émonder;
(haie) tondre; 2 (argent, ongles, alles) rogner;
3 aller en reconnaissance; 4 (voer) marauder ;
5 n. taille f., émondage m.; 6 rognement m.
snoeier m. ( 's) 1 émondeur; 2 rogneur; 3 maraudeur
m.; 4 (outil) serpe f.
snoeiing f. = snoeien 5 & 6.
snoeikunst f. art m. de la taille.
snoei mes n. serpette f.
snoeisel n. émondes; rognures f. pl.
snoeitang f. sécateur m.
snoeitijd m. saison f. de la taille.
snoeiwerk n. taille f.
snoek m. brochet; —je, jonge — brocheton m
snoekbaars m. sandre m.
snoeksch adj. 1 comme un brochet; 2 vif, pétilsnoepachtig
adj.. friand. [lant, déluré
snoepachtigheid f. friandise f.
snoepen, D snoeperen 1 v. tr. & intr. sép. manger
des friandises; 2 gouter ou toucher en ca
chette; 3 n. friandise f.
snoeper m. friand; gourmand m.
snoeperig(heid) = snoepachtig(heid).
snoeper] f., snoepgoed n. friandise f.
snoepig adj. 1 friand; 2 appétissant; 3 délicieux
joli, gentil. [tillesse f
snoepigheid f. 1 friandise f.; 2 attrait m.; gensnoeplust
m. friandise f.
snoepreisje n. partie de plaisir, excursion f.
snoeptij d — 515 — snuiven
snoeptijd m. saison f. desfruits ou de la maraude.
snoepwinkel m. boutique f. à friandises.
snoepzucht f. friandise f.
snoer n. 1 cordon, (plus petit) cordonnet m.; aan
een — rijgen enfiler; 2 (perles) tour m.; (fouet)
mèche f.; (pêche) ligne f.; aan zijn — krijgen
tenir à l'hameeon ou en laisse; 3 (mesure) cordeau
m.; 4 (fig.) Tien m.
snoeren v. tr. 1 fermer, serrer; (oorset) lacer;
(livre) fouetter; 2 attacher (à une corde); enfiler.
snoes m. (... zen) amour m.
snoeshaan m. blagueur, halbleur m.
snoeshanig 1 adj. fanfaron, hábleur; 2 adv. en
fanfaron. [mousse f.
snoet m. museau ; (porc) groin m.; —je fri-1
snoeven v. intr. 1 souffler, renifler; 2 blaguer,
hdbler ; se vanter (de) ; 3 n. blague, vanterie f.
snoever m. ( os) vantard, blagueur, hdbleur in.
snoeverij f. blague, vanterie f.
snoez(er)ig adj. gentil, charmant.
snof f. 1 reniflement m. = snuf; 2 rhume m. de;
snok(ken) = snak(ken). [cerveau.
snoo(d) 1 adj. misérable, abject; 2 (iron.) simple,
niais; 3(mauv. part) criminel, odieux, indigne;
4 adv. misérablement; malignement; odieusement.
snoodaard ni. ( mos) scélérat, vaurien m.
1. snor in. bourdonnement.. ronflement m.
2. snor 1 f. (.ren) moustache f.; (anim.)
grenon(s) m. (pl.); 2 m. (fig.) pointe f.; een —
aanhebben avoir le nez piqué.
snorbaard = snorrebaard.
snorder m. 1 fiacre, sapin m.; 2 cocher m. dei
snork m. ronflement m. [fiacre.
snorkachtig 1 adj. vantard, fanfaron; 2 adv.
avec vantardise.
snorken v. intr. 1 ronfler; 2 se vanter, gascorner;
3 n. ronflement m.; 4 vantardise f.
snorker m., ...ster f. ( mos) 1 ronfleur m., ...euse
f.; 2 vantard m., —e f.
snorkerï), ...taal f. vantardise t.
snorrebaard m. 1 moustache(s) f. (pl.); ouwe —
vieille moustache, vieux grognard; 2 (zoo.)
moustac m.
snorrebot n. (jouet) loup,diable m.
snorren 1 v. intr. bourdonner; verzen doen —
faire ronfler des vers; 2 (flèche, balie) sif fier ;
(rouet) ronfler, brédaler; (chat) ronronner;
3 fureter, fouiller; roder; 4 v. tr. véhiculer; 5 n.
bourdonnement, ronflement ; si fflement ; furetage
m.; perquisition f.
snorrepiip f. loup, diable m.
snorring f. = snorren 5.
snot n. & f. 1 morve f.; 2 —je nez m.; in 't —je
hebben ou krijgen avoir dans le nez.
snotaap m. (fig.) morveux m.
snotachtig adj. morveux.
snotachtigheid f. état m. morveux.
snotbaard, ...bengel, ...jongen m. morveux in.
snotneus m. 1 nez m. morveux; 2 morveux m.
snotolf m. (...ven) lompe f., gras-mollet m.
snottebel f. morve f.
snott(er)en v. intr. 1 jeter de la morve; 2 renifler;
3 se moucher souvent; 4 pleurnicher.
snott(er)ig(heid) = snotachtig(heid).
snotvink m. (fig.) (oiseau) morveux m.
snotvisch m. blennie, baveuse f.
snotvlies n. muqueuse f. nasale.
snuf f. 1 reniflement m.; 2 odorat, flair m.; in de
— hebben avoir dans le nez; 3 odeur f.; de —
hebben van avoir le vent de; 4 mode f.; —jes
occasions f. pl., soldes m. pl.; 5 tabac m. à priser.
snuffelaar in.,s ster f. ( . ·) fureteur m., ...euse
f.; curieux m., ...euse f.
snuffelen v. intr. 1 renifler; 2 flairer; 3 (ureter;
fouiller; 4 n. reniflement; flair; furetage m.
snuffen v. tr. & intr. renifler; souffler.
snugger 1 adj. (coder, cDst) malin, éveillé;
2 adv. malignement.
snuggerheid f. malice, vivacitéf.
snuif f. tabac m. à priser; —je (tabac) prise;
(sel, poudre) pincée f.
snuifdoek m. mouchoir m. (àtabac).
snuifdoos f. tabatière f.
snuifmo1en m. moulin in. à tabac.
snuitneus m. 1 nez m. de priseur; 2 priseur m.,
...euse f.
snuifpot m. I pot m. à tabac à priser; 2 priseur
m., ...euse f.
snuifster f. 1 renifleuse; 2 priseuse f.
snuiftabak f. tabac m. à priser.
snuisteren v. tr. fureter, fouiller.
snuister] f. 1 bibelot in.; (tissu) nippe f., colifichet
in.; 2 (fig.) billevesée f.
snuit in. 1 museau m.; 2 (porc) grom m.; (sanglier)
boutoir m.; (éléphant) trompe f.; (ins.)
proboscide f.; 3 (navire) nez, beo m.
snuitaap m. maki, lémur m.
snuiten 1 v. intr. (snoot, heeft gesnoten) se
moucher; 2 v. tr. moucher; zijn neus —, zich
— se moucher; 3 (fig.) tirer une carotte (h); 4
n. mouchement m.; carotte f.
snuiter m.( -ns) 1 moucheurm.; 2(fig.) type,singulier
pistolet m.; kleine — petit crapaud m.;
3 (instrum.) mouchettes f. pl.
snuiterbakje n. porte-mouchettes m.
snuiterblad n. branche f. (de mouchettes).
snuitkever m. charancon m.
snuitsel n. mouchuref.
snuittor f. charancon m.
snuitvlieg f. bombyle f.
snuiven 1 v. intr. (snoof, heeft gesnoven) renifler,
(expir.) souffler; (cheval) s'ébrouer; 2 v. tr.
& intr. (tabac) priser; 3 sentir, flairer; remarquer;
4 n. reniflement m.; souffle m.; expirationf.;
5 prise f., priser in.
snuiver --- 516 — soort
snuiver m. ( xs) 1 renifleur; 2 priseur m.
snurken etc. = snorken etc.
sober 1 adj. (cder, pst) maigre, chiche; 2 sobre,
frugal; 3 (litt. & arts) sobre; (situation) triste;
4 adv. maigrement; sobrement.
soberheid f. sobriété f.
sociaal 1 adj. social; 2 adv. socialement; 3 m.
(...alen) socialiste m.
sociaal-democraat m. démocrate m. socialiste.
sociaal-democratie f. démocratie f. socialiste.
socialistisch adj. socialiste.
sociëteit f. 1 (en gén.) société f.; 2 cercle m.
soda f. soude f.
sodawater n. eau f. gazeuse ou de Seltz.
sodazeep f. savon m. de soude.
soebatten v. tr. prier (humblement), supplier.
Soenda-eilanden n. pl., ...-straat f. fles f. pl.,
détroit rn. de la Sonde.
Soedan n. le Soudan m.
soelaas n. soulagement m., consolation f.
soep f. 1 (avec légumes) potage m.; (avec pain)
soupe f.; (avec viande) pot-au-feu m.; niet veel
—s (fig.) pas fameux, pas gras; 2 averse f.,
bouillon m.; 3 (fig.) semonce f.; iem. een —je
klaarmaken préparer un bouillon à qq. ; 4 (fig.)
(récit) gáchis, méli-mélo m.; 5 in de — zitten
être dans le lac; 6 orateur ou narrateur m. fastidieux;
7 ivrogne m , éponge f.
soepachtig adj. comme du potage ou de la soupe.
soepbord n. assiette f. creuse.
soepbriefje n. bon m. de soupe.
soepbrood n. soupe f.
soepen v. intr. radoter, rabï cher.
soepel adj . souple.
soeperig(heid), = soepig(heid).
soepgroente f. herbe f. potagère.
soepig 1 adj. comme une soupe; 2 fastidieux,
filandreux, incohérent; 3 adv. fastidieusement.
soepigheisi f. 1 état m. de soupe; 2 incohérence f.,
gfchis rn.
soepinrichting f. soupe f. populaire.
soepkaartje n. bon rn. de soupe.
soepketel m. marmite f.
soepkom f. 1 soupière f.; 2 bol m.
soeplepel m. 1 cuiller f. d soupe; 2 louche f.
soepschotel m. plat m. d soupe.
soepvieesch n. bouilli m.
1. soes f. (soezen) chou m.
2. soes m. somnolence, torpeur f.
soesa(h) f. tracas, embarras, potin m.
Soete f., Soetken n. Judith f.
Soeza n. Souse f.
soezen m. ( cos) 1 endormi ; 2 rtvasseur m.
soez(er)ig ad]. 1 endormi ; 2 revasseur.
soez(er)Igheid f. 1 somnolence; 2 revasserie f.
sofa f. sofa m.
soJa(saus) f. soul, soy m.
sok f. (teken) 1 (demi-bas) chaussette f; (sur le
bas) chausson m.; op zijn —ken sur ses bas,
(fig.) à pas de loup, (aussi) à son aise ; 2 (tuyaux)
manchon m.; 3 (fig.) toque, vieille savate f.
sokachtig, sokkerig 1 adj. láche, trop ample;
2 flasque, avaehi ; 3 adv. amplement; flasquement.
soldaat m. (...aten) 1 soldat; militaire m.; —
worden (oblig.) entrer au service; (volont.) se
faire soldat, s'engager; ---maken (propre & fig.)
incorporer; —je spelen jouer au soldat; 2 (jeu)
soldat de plomb; 3 crouton m.
soldatengebruik n., ...gewoonte f. usage m.
militaire.
soldatenkleed n.....kleeding f. uniforme m.
soldatenleven n. vie f. militaire.
soldatenlied n. chanson f. militaire.
soldatenmuts f. bonnet m. de police.
soldatenstand m. état m. militaire.
soldaterij f. militaire m., armée f.
soldeerbout m., ...ijzer n. soudoir m.
soldeerder m. ( os) soudeur m.
soldeeren v. tr. souder; (cuivre) braser.
soldeering f., ...set n. soudure f.
soldeerlamp f. lampe f. d souder.
soldeerstaal n. soudoir m.
soldeken f. berne f.
soldij f. solde, paye f.
solfeggieeren v. tr. & intr. solfier.
solfer n,. & f. soujre m. V. suffer etc.
solide 1 adj. solide; 2 sérieux; honorable; (argent)
solvable; 3 adv. solidement; sérieusement.
soliditeit f. 1 solidité; 2 respectabilité; honorabilité;
(argent) solvabilité f.
sollen 1 v. tr. (propre & fig.) berner; 2 v. intr.
(maltraiter en secouant) houspiller; (met)
iem. — houspiller qq.
sollicitant m. postulant, candidat ni.
sollieiteeren v. intr.:—naar postuler, demander;
— om solliciter, deurander.
solospeler, ... zanger m. soliste m.
solostem f., ...zang m. solo m.
Sotothurn n. Soleure f. [blème rn.
som f. ( C'D men, metje) somme f.; (exerc.) pro-t
somber 1 adj. ( teder, cst) sombre; — maken
assombrir; — worden s'assombrir; 2 adv. sombrement;
(fig.) dun air sombre.
somberheid f. 1 obscurité f.; obscurcissement m.
2 (fig.) air m. sombre, humeur f. sombre.
sommeeren v. tr. 1 sommer; 2 (arithm.) additionner.
sommig t adj. s. quelque, ceriain; 2 pron. pl.
quelques-uns, certains. [hasard.
soms adv. 1 quelquefois, parfois; 2 parfois, part
somtijds, somwUlen = soms.
sonde f., sondeerijzer n. sonde f.
sonnet n. sonnet m.
sonngtdichter m. auteur m. de sonnets.
soort f. & (dénigr.) n. sorte; espèce f.; genre m.;
soortelijk - - 517 -- Spanjaard
alle —en van menschen toutes sortes de gens;
dat is me de -- en voilà une espèce; — zoekt
ce qui se ressemble s'assemble.
soortelijk adj. spécifique.
soortgelijk adj. semblable, analogue.
soortnaam m. 1 nom d'espèce ou spécifique; 2
(gramm.) nom in. commun.
sop n. (oopen) 1 jus m., sauce f.; met hetzelfde
-- overgoten de la mouture du même sac; 2
pain m. trempé, soupe f.; 3 marc m., drèche f.;
4 lessive f.; 5 averse f.; 6 mer f.; het ruime --
ie large m. [ filandreux.
sopachtig adj. 1 juteux; 2 boueux; 3 (fig.)J
sopbrood n. pain m. trempé, soupe f.
soppedoppen v. tr. & intr. insép. tremper.
soppen v. tr. & intr. 1 tremper, saucer; 2 nourrir
d la drèche; niet ruim kunnen — être dans une
situation précaire; er vet van — y faire son
beurre.
sopp(er)ig adj. 1 juteux, succulent, (fruit) fondant,
2 boueux; 3 (fig.) gras, grivois.
sopp(er)igheid f. succulence f.
sopraan f. (...anen) soprano ni.; tweede —
mezzo-soprano.
sopraansleutel m. cle ff.. d'ut,
sopraanstem f., ... zang, ... zanger ni. soprano m.
sorbe f. sorbe, corme f.
sorbeboom m. sorbier, cormier m.
i . sorteeren 1 v. tr. trier, assortir; 2 n. triage,
sortage m.
2. sorteeren v. tr. & intr. produire, fournir;
(zijn) effect — sortir son effet.
sorteering f. 1 triage; 2 assortiment m.
sorteerster f. trieuse f.
soulaas n. soulagement in., consolation f.
sou(s)terrain n. souterrain, sous-sol m.
souverein 1 m. & adj. T souverain m. & adj.; 2
adv. souverainement.
spa = spade.
1. spaak f. (spaken) 1 gourdin m.; een -- in
'twiel steken enrayer une roue, (fig.) mettre des
batons dans les roues ; 2 levier m., (mar.) anspec
m.; 3 rai m. (de roue); 4 barreau m. (de chaise).
2. spaak adv. de travers; — loopen tourner
mal, rater.
1. spaan f. (spanen) 1 éclat m. de bols; (sous
un meuble) cale f.; geen — pas un brin, pas un
iota; 2 (en rabotant) copeau m.; 3 (pour faire
des boetes) éclisse f.; 4 argent m., galette f.
2. spaan f. i cuiller; (spéct) spatule f.; 2 (typo.)
filet m., réglette f.; 3 (mar.) rame f.
spaander m. ( xs) éclat (de bois), copeau m.; er
zullen --s vallen il y aura du grabuge.
Spaansch 1 adj. espagnol; in --en dienst au
service de l'Espagne; —e wijn vin d'Espagne;
—riet canne, baguette f.; --e zeep savon m. de
Marseille; —e ruiter martingale f.; —e vlieg
cantharide f.; 2 éírange, sauvage; een —e tijd
des ternps durs; een — leven une vie ou un
brult de tous les diables; dat klinkt —, dat
komt me — voor, dat ziet er — uit cela me
paraft plut6t dróle; het — maken se chamailler;
het = hebben tirer le diable par la queue;
3 adv. étrangement sauvagement; het gaat ertoe
on s'y chamaille; 4 misérablement.
Spaansche-peper f. piment, poivre m. de Guinée.
Spaanschgezind adj. partisan de l'Espagne,
hispanophile.
Spaansch-groen n. vert-de-gris m.
Spaansch-leder n. maroquin m.
Spaansch-wit n. céruse f.
spaarbank f. caisse f. d'épargne.
spaarbende f. réserve f.
spaarbeurs f. tirelire f.
spaarboekje n. livret m. d'épargne.
spaarder m. ( mos) 1 économe ni.; 2 épargnant in.
spaarduitje, ...geldn.économies f. pl., magot m.
spaarhaard m., ... kachel f. foyer, poêle m.
économique.
spaarkas f. caisse f. d'épargne.
spaarlamp f. lampe f. économique.
spaaroven m. fourneau m. économique.
spaarpenning m. économie f.
spaarpot m. tirelire f.; (contenu) magot ni.
spaarster f. I femme économe; 2 épargnante f.
spaarzaam 1 adj. (...amer, «st) ménager;
(dépenses) économe; (paroles) laconique; 2
frugal, sobre; 3 rare; 4 adv. avec ménagement,
avec économie; sobrement; rarement.
spaarzaamheid f. économie f.
spaath n. (spathen) spatic in.
spaathachtig adj. spathique.
spaboekje n. abécédaire in.
1. spade f. bêche f.
2. spade 1 adj. ( ter, spaadst) tardif; 2 adv.
tardivement, tard.
spadeling m. tard(ill)on m.
spaden v. tr. bêcher.
spalier n. espalier m.
spalk f. 1 (chir.) éclisse f.; 2 (agric.) traversen m.
spalken 1 v. tr. (chir.) éclisser; 2 tenir ouvert;
3 ouvrir; 4 n. éclissage m.
spalking f. éclissage m.
1. span f. (&« nen) empan m.; een —ne tijds
un petit laps de temps.
2. span f. (scie) monture f., fut m.
3. span n. 1 attelage; 2 (mar. & fig.) couple rn.
spanader f. tendon; (langue) filet m.
spanbroek f. pantalon m. collant.
1. spanen adj. de feuilles de bois, d'éclisses.
2. spanen v. tr. sevrer = spenen.
spang f. 1 anneau m.; 2 agrafe f.
spangordel m. ceinture f. serrante.
spanhout n. tendoir; bandoir; garrot m.
Spaniool m.(...olen) Espagnol m.
Spanjaard m. Espagnol m.
Spanje — 518 -- speekselkuur
Spanje m. l'Espagne f.
spanjoletf. (c'ten) espagnolette f.
spanketen f., ...ketting m. ehaïne f. d'attelage ou
d'enrayage.
spankracht f. 1 élasticité f., ressort m.; 2 (vapeur)
tension f.; (physiol.) tonicité f., ton m.
spanne = 1. span.
1. spannen v. tr. (spande, heeft gespannen) 1
lier, attacher; (bêtes de trait) atteler; in 't gareel
- (fig.) atteler d la táche; de vierschaar -
installer le tribunal, rendre la justice; 2 serrer;
een touw - om serrer une corde autour de; 3
(corde, chaine, ressort, filet, piège) tendre;
(arc) bander; (fusil) armer; (volle) déployer;
(muscle) contracter; (main) étendre, empanner;
(ventre) enfler; een octaaf - embrasser une
octave (au piano); 4 (fig.) (attention) fixer;
(attente, impatience, espérance) exciter; (curiosité)
piquer; (intérêt) corser; hoog - élever,
pousser à un haut degré; te hoog - exagérer.
2. spannen v. intr. 1 se tendre, se contracter;
2 serrer; mijn kleed spant man vêtement (me)
serre; 3 (fig.) het spant tusschen hen leurs
rapports sont tendus; op ge- voet en mauvais
termes; het zal - ce sera difficile; het zal er -
il y fera chaud,
spannend adj. 1 serrant; 2 (douleur) tensif;
(remède) tonique; 3 (fig.) captivant; (attention)
soutenu. [m.
spanner m. ( mos) 1 tendeur; 2 (muscle) tenseurl
spannet n. filet m. à tendre.
spanning f. 1 tension f.; 2 (gaz) pression;
(électr.) voltage m.; (vapeur) tension f.; 3 (fibres)
ressort m.; (corps) tonicité f.; 4 (ventre) ballonnement
m.; 5 (toit) charpente; (arcade, voute)
poussée, montée; (pont) portée f.; 6 (fig.) tension,
excitation; vive impatience; attention f. soutenue;
7 rapports m. pl. tendus, contrainte f.
spanningsmeter m. voltmètre m.
spanriem m. courroie f. de tension; (cordonn.)
lire-pied m.; (chevaux) plate-longe f.
spanrups f. arpenteuse f.
spanstieren v. intr. se promener.
spant n. 1 chevron; (mar.) couple m.; 2 (collect.)
spanwerk n. charpente f. [charpente f.
spanwijdte f. portée, (pont) travée f.
Spanzaag f. scie f. montée ou cl ftt.
1. spar f. ('ren) 1 pin d'Écosse; 2 sapin
élevé, épicéa m.
2. spar f. (coren) perche f.; chevron m.; (mar.)
espar m.
sparen 1 v. tr. T épargner; (employer avec
mesure) ménager; (pour mettre de cbté) économiser;
dat spaart me veel tijd cela me fait
gagner beaucoup de temps ; - tot later réserver
pour plus tard; het leven -- aan épargner ou
conserver la vie d; uit zijn mond - prendre sur
sa bouche; n. épargne f.; ménagement m.;
économie f.
spark f. étincelle f.
spark(el)en v. intr. jeter des étincelles.
sparreboom m. = 1. spar.
sparrenhout n. 1 bois de sapin; 2 chevron m.
spartelbeenen v. intr. insép. gambiller, gigoter.
spartelen v. intr. 1 se débattre, se démener;
(poisson) frétiller; 2 (fig.) se débattre, Tutter;
3 (liquides) pétiller.
sparteling f. 1 agitation f., gigotement ni.;
frétillement m.; 2 lutte f.; 3 embarras m., tabla-=
spartogras n. spart(e) m. [ture f.
1. spat f. ( cten) 1 éclaboussure f.; 2 tache f.;
3 -je petit verre m., goutte f.
2. spat f. ( eten) (méd.)varice f.; (vét.) éparvin:
spatbord n. garde-boue m. [m.
spatel f. ( xs) spatule f.
spatie f. (cos & x ën) espace m.; (typo.) espace f.
spatieeren 1 v. tr. espacer; 2 n. espacement m.
spatie(d)er n. garde-boue m.
spatten 1 v. intr. (spatte, heeft gespat) (re)jaillir;
(plurne, fusil) cracher; 2 v. tr. faire rejaillir,
sauter; (reliure & dessin) jasper.
spattig adj. variqueux, (vét.) atteint d'éparvin.
spatting f. 1 jaillissement, crachement m.; 2 éclaboussure
f.
spe : in - loc. futur, (iron.) en herbe.
specerij f. 1 (comm.) épicerie(s), denrée(s) f.
(pl.); 2 (cuis.) épice f.
Speceriieilanden n. p1. fles f. pl. des Épices.
specerijhandel m. épicerief. [cier m.
specerijhandelaar, ... kooper, ... kramer m. épi-t
specht m. pic m.; blauwe - bèque-bois, torchepot;
bonte - pit varié; groene - pic-vert,
pivert; zwarte -- pit noir, pic-mars.
speciaal 1 adj. & n. spécial adj. & m.; 2 adv.
spécialement.
specie f. ( cs & ... iën) 1 (sorte & argent) espèce
f.; 2 matière f.; 3 épice f.
specieboekje n. barème m.
speciebriefje n. bordereau m.
speciehandel m. commerce m. d(e t)'argent.
specietafel f. table f. ou tableau m. des monnaies,
specificeeren v. tr. spécifier.
spectakel n. (os) 1 spectacle m.; 2 tapage; tumulte;
esclandre m.
speetakelstuk n. pièce f. d grand spectacle.
speculaas n. & f., ... iatie f. bonbons m. pl. de pain
d'épice, (belg.) spéculation f.
speculant m. spéculateur m.
speculatie f. (cs & ... iën) 1 spéculation f.;
2 (patiss.) = speculaas.
speechen v. intr. porter la parole.
speek f. rai, rayon m.; (horl.) bar(r)ette f.
speeksel n. salive f.
speekselklier f. glande f. salivaire.
speekselkuur f. salivation f.; grand remède m.
speekselvisch -- 519 --- spektraan
speekselvisch m. baveuse f.
speekselvloed m. salivation, sialorrhagie f.
speelachtig adj. 1 aimant a jouer; 2 amateur du
jeu. [représentation.
speelavond m. t soiree de jeu; 2 soirée f. de
speelbaan f. jeu m.
speelbaar adj. (cder, oost) jouable.
speelbal m. I balie f. (pour jouer); 2 (fig.) jouet;
speelbark f. banque f. (de jeu). [m.
speelbord n. jeu, damier m.
speeldag m. t jour de jeu; 2 jour de récréation;
3 jour rn. de représentation.
speelding'n. jouet, (enfantin) joujou m.
speeldoos f. 1 bofte f. a jouets; 2 boïte á musique.
speelgeld n. 1 argent m. pour jouer, argent de
poche; 2 enjeu m., mise f.
speelgenoot m. & f. t compagnon m., compagne
f. de jeu; 2 partenaire m. & f.
speelgoed n. jouets; (enfantin) joujoux m. pi.
speelhol n. antre dejoueurs, tripot m.
speelhondje n. (ba)bichon ni.
speelhuis n. 1 maison f. dejeu, tripot m.; 2 maison
de plaisance; —je pavillon m.
speelhuishouder in., ...houdster f. tenancier m.,
... ière f. de maison de jeu.
sneeljacht ti. yacht m. de plaisance.
speelkaart f. carte f. à jouer.
speelkameraad m. & f. speelgenoot t.
speelklok f. horloge f. d musique.
speelmaat, ... makker m. = speelgenoot 1.
speelman m. (...lieden, ...iui[den]) t musicien.
violon, (iron.) violoneux m.; 2 (poiss.) bergelote f.
speelmerk n. fiche f.
speelnoot m. & f. = speelgenoot.
speelpartij f. partie f. (dejeu).
speelpenning iii. jeton rn.
speelplaats f. plaine f. de jeu, (ecoïe) préau m.
speelpop f. ! poupee f.; 2 (fig.) jouet rn.
speelreis f. voya e ril. de plaisir o i (speet) de noce.
speelruimte t. 1 jeu rn.; (a tilt. & mar.) évent m.;
2 (fig.) champ m. libre, latitude f.
speelsep 1 adj. aimant le jeu; 2 badin, folátre.
spee!schheid f. 1 amour m. du jeu; 2 badinage
m., foldtrerie f.
speelschijf f. pion m.
speelschuld f. dette f. dc jeu.
speelseizoen n. saison f. thédtrale.
speelster f. 1 joueuse; 2 actrice f.
speels(ge)wijze adj. en jouant.
speeltafel f. table f. de jeu.
speeltijd m. 1 temps rn. dejouer; 2 (temps m. de)l
speeltooneel n. scène f. [récréation f.
speeltuig n. 1 instrument; 2 jouet m.
speeltuigmaker m. 1 facteur (d'instruments);
2 bimbelotier m.
speeltuin ni. jardin m. de récréation ou de plaisance.
[tion f.
speeluur n. 1 heure f. dejeu; 2 (heure de) récréa -1
speelvaart f. promenade f. en bateau.
speelvogel m. 1 enfant m. dissipé; 2 granc
joueur m.
speelwagen m. voiture f. de promenade.
speelwerk n. Tjeu m.
speelzaal f. salle f. dejeu. [le jeu
speelziek, ... zuchtig, ... zot adj. passionné pour
speelziekte, ... zucht f. passion f. du jeu.
speen f. (spenen, 'tje) 1 pis, trayon m.; 2 bou;
m. de caoutchouc; 3 (méd.) hérriorrhoïde f.
speenader f. veine f. hémorrhoïdalt .
speendistel f., ... kruid n. (renoncule) ficaire f.
speenmaal n. régal m. du sevrage.
speentijd m. temps m. du sevrage.
speenvarken n. cochon m. de fait.
speer f. (speren) 1 lance, pique f.; (à lancer) jove,
lot m.; 2 (chass.) épieu m.
speerhaai m. aiguillat m.
speerhaak m. bigorne f.
speerkruid n. 1 valériane; 2 ophioglose f.
speerruiter m. lansier m.
speet f. (speten) 1 spatule, palette f.; 2 brochette f.
3 tranche f.
speet(jes)aal, m. ...paling f., ...spiering f,
anguilles f. pl., éperlans m. pi, à la brochette.
1. spek n. 1 lord m.; -- op de ribben hebben
être gras u lard, (fig.) avo ir du join c or„s ses bottes;
geen — voor uw bek pas viande pour vos
oiseaux; met -- schieten contcr des colles;
2 (arbre) aubier m.; (saline) équi!/ f.
2. Spek m. (Espagnol) maran(c-, rr;.
D 3. spek f. bonbon m., sucrerie f.
spekachtig adj. 1 comme du lard, lardeux, gras;
2 (méd.) lardacé.
spekbuik m. 1 amateur de lard; 2 gras rit. r lard.
spekbuil f., ...gezwel n. lipóme m.
spekhals m. 1 con gras; 2 chei'al m. goussant ou
goussaut.
spekken v. tr. T larder; (boiirse) garnir.
spekkever ni. dermeste m. du lard.
spekkig adj. lardeux, gras.
spekking f. bardage m.
spekkoek m. crêpe f. au lard.
spekkooper m., ...koopsterf. marshand m.,--ef.
de lard; (fig.) chancard rn.
spekmes n. tranche-lard m.
spekmuis f. noctule f.
speknaald f. lardoire f.
spekpannekoek m. crêpe f. au lard.
spekreep m. lardon m.
spekschieter m. blagueur, craqueur m. [... ière f,
spekslager m., coin f. (... innen) charcutier m.,
spekslagerij f., ...slagerswinkel m. charcuterie 1,
speksnijder m. charpentier m.
speksteen m. pierre de lard, stéatite f.
spekstruif f. omelette f. au lord.
spektakel n. spectacle m. V. spectakel etc.
spektraan f. huile f. de (lard de) baleine.
50
spekzwoord -- 520 -- spet
spekzwoord n. couenne f.; een — voor de ooren
(fig.) un tampon m. dans les oreilles.
1. spel n. (spelen) T jeu m.; in 't — winnen
gagner au jeu; van alles -- maken se faire un
jeu de tout; kort — maken met couper court à,
trancher court, arrêter court ; open -- spelen
jouer franc jeu; op het — zetten mettre au jeu,
risquer; zijn leven, zijn eer staat op 't -- ii y va
de sa vie, son honneur; in 't — zitten ou zijn, de
hand in 't --- hebben être en jeu, (fig.) y être
m lé, y être pour qc. ; buiten—zijn ou blijven ne
pas être en jeu, être hors de cause; vrij — hebben,
laten (fig.) avoir, laisser les coudées franches,•
veel— geven ou maken donner du fil à retordre;
--- geven ou laten aan een schuiflade donner du
jeu à un tiroir.
2. spel n. (spellen, oletje) 1 portie f. (de jeu)
gewonnen — hebben, geven avoir, donner portie
gagnée, (fig.) avoir, donner gain de cause; het —
verloren geven céder la portie; 2 (ce qui sert à
jouer) jeu m.; gebruikte —len kaarten des jeux
(de cartes) usagés; een — zijn van ou voor être
le jouet de; 3 baraque f.; zijn —len opkramen
plier bagage; 4 voiture, roulotte f.; 5 (série) jeu
m.; (vaisselle, linge) service ni.; (en gén.) assortiment
m., garniture f.; al zijn —len toutes ses
affaires, tous ses objets.
spelbederver m. ('s) trouble-fête in.
spelboek n. abécédaire m.
spelbreker m., ...breekster f. trouble-fètc m. & f.
speld(e) f. ( c[de]n, mad[et]je épingle f.; geen —
pas un brin, rien du fout; een --_je steken bij'
arrêter net, ne plus parler de.
spelden v. tr. épingler.
speldenbak m. épinglier in.
speldenfabriek f. épinglerie f.
speldengeld n. épingles f. pl., argent rn. de poche.
speldenkoker m. étui in. à épingles.
speldenkussen n. carreau m., (petit) pelote f.
speldenmaker m. épinglier m.
speldenwerk n. dentelle f.
speldenwerken 1 v. intr. insép. faire de la dentelle;
2 n. dentellerie f.
speldenwerkster f. dentellière f.
spelemeien v. intr. insép. 1 folátrer; 2 planter le
mai.
1. spelen v. tr. & intr. T jouer; 1 valsch
tricher; gelukkig — avoir de la veine; wat spel
speel je? (à) quel jeu joues-tu? kaart, schaakjouer
aux cartes, aux échecs ; een kaart — jouer
une carte; een lied — jouer un air; blindemannetje
—jouer à colin-mailtard; een van zijn vijf
loopt — il bat la campagne; 2 in troef —jouer
atout; in de loterij —jouer ou mettre à la loterie;
in de hand --- glisser (dans la main) à; uit de
hand — souffler, escamoter; met de kaart, met
de knikkers, met den bal --- jouer aux cartes,
aux billes, d la balie; met zand, met bloemen —
jouer avec du sable, avec des fleurs ; met iem
1 jouer avec qq., 2 se jouer de qq., se moquei
qq. ; met zijn gezondheid —jouer avec sa sar
met zich laten — se laisser berner; met een
— se jouer dun serment ; met woorden — jc
sur les mots; de duivel speelt er mee le du
s'en mêle; om een glas bier, om het gelag
jouer un verre de bière, les consommations; or
piano, op de viool —jouer du piano, du viol
op het biljart —jouer au billard; op zijn poo ,
tempêter; op rijzing -- jouer à la hausse,
naam speelt, mij op de tong j'ai son nam au t
de la langue; van het blad — jouer à vue; v
niets —jouer pour t'honneur; dat speelt me v
den geest cela me trotte en tête ; 3 zich moed<
se fatiguer en jouant; zich arm, rijk — se rui.
s'enrichir au jeu ; 4 den baas, de beest --fair
maître, la bête; altijd asjeblieft — abuser de
mules de politesse; mijnheer — tegen donnei
monsieur a.
2. spelen n. jeu m.
speler m. (xs) 1 joueur; valsche — trich
grec m.; slechte — mazette f.; 2 (orchestre) ex
tant; (théát.) acteur m. [canot
spelevaren v. intr. insép. faire une portie
spelfout f. faute f. d'orthographe.
speling f. T jeu m.; — hebben jouer; — krij
cominencer à jouer.
spelkunst f, orthographe f.
spellen v. tr. 1 épeler; 2 orthographier, écr
3 prédire, annoncer. [anno
speller m. ( 's) qui épelle; qui orthographie;
spelling f. épellation, orthographe f.
spelmethode f. méthode f. d'épellation.
spelonk f. caverne f.
spelregel m. règle f. d'orthographe.
spelt f. épeautre m.
spelthaan m. sauterelle f.
Speltmaand f. mois de l'épeautre, septembre r
spendeeren v. tr. dépenser.
spenen 1 v. tr. (speende, heeft gespeend) ses
2 (poisson) dégorger; 3 (fig.) priver, abste
4 n. sevrage m.; privation f.
spening f. sevrage n.
sperboom m. barrière f.
spergelkruid n. asperge sauvage, spergule f.
sperketting m. 1 chaine f. à barrer; 2 (rein
enrayure f.
spermaceti f. blanc m. de baleine.
1. sperren 1 v. tr. écarter, ouvrir; écarqui
2 n. écartement m. [3 n. barrag
2. sperren 1 v. tr. barrer; fermer; 2 enray
sperring f. = 1. sperren 2. & 2. sperren 3.
sperwer m. ( c's) 1 épervier m.; 2 (canon)
rillon m.
sperwerbezie f. sortie f.
sperwerbezieboom m. sorbier m.
speten v. tr. (speette, heeft gespeet) embro
speuren --- 521 - spij t
speuren v. tr. 1 remarquer; faire attention; 2T
speurhond m. T limier m. [rechercher.
spichtig adj. grêle, élancé; (herbe) fin, effilé.
spichtigheid f. gracilité, taille élancée ;finessef.
1. spie f. (cD ën, motje) 1 cheville f.; 2 (fer)
clavette f.; 3 (pour fendre) coin m.
2. spie m. (^ ën) espion m .
spiebout rn. boulon m. à clavette.
spieden v. tr. & intr. (spiedde, heeft gespied)
être aux aguets; espionner.
spiegat n. dalot m.; de —en uitloopen déborder,
(fig.) passer les bornes.
spiegel m. ( s) 1 miroir m.; glace f ; tot --- verstrekken
(fig.) servir d'exemple; tot -- nemen
prendre exemple sur; 2 -- der zee niveau m. de
la mer; 3 (mar.) arcasse f., tableau m.
spiegelbeeld n. 1 image f. en miroir; 2 (phys.)T
spiegeldeur f. porte f. d glace. [mirage m.
spiegeleend f. canard m. miroitant.
spiegelei n. c£u.f m. sur le plat ou nu miroir.
spiegelen 1 v. intr. miroiter; 2 v tr. mirer; zich
---- in se mirer dons; zich — aan (fig.) prendre
exemple sur.
spiegelfabriek f. miroiterie, glacerie f.
spiegelfabrikant m. miroitier, glacier m.
spiegelgevecht n. simulacre ni. (de combat),
in anwuvres f. pl.
spiegelgezichtkunde f. catoptrique f.
spiegelglad adj. uni ou poli comme une glace.
spiegelglas n. verre m, d glaces, glace f.
spiegelhandel m. miroiterie f.
spiegelhars f. & n. colophane f.
spiegeling f. 1 miroitement m., réflexion f.; 2 =
spiegelbeeld.
spiegelkarper m. carpe f. miroitëe.
spiegelkast f. 1 arrnoire f. « glace(. ) , 2 caisse f.
catoptrirrc. [... ière f.
spieVelkool er i11., ... Koopster f. in/rolt/er m.,
spiegel l57flp f. lompe f. (1 ? ^f ce^ eur.
spiepelnia ker(i j) s iietjelfabri kant, ...fabriek.
spiegelnet n. (chas.) filet n. h miroirozi (alouet-^
spiegelrop ni. miralet rri. [tes.
spietielruit f. glace f. [roir.
spiegelschrift n. écriture f. renversée ou en mi-t
spiegelsteen n:. pierre f. spéculaire.
spiegeltafel f. toilette u glace; --tje console f.
spiegelvlak r.. surface f. unie, miroir ni.
spiegelwinkel m. miroiterie f.
spieken v. intr. (écol.) copier, tricher.
spierrouw f. maugère f.
1. spier f. 1 muscle m.; geen — vertrekken ne
pas sourciller; 2 (poulet) blanc rn. En compos. ^
2. spier f. brin m. (d'herbe). [musculaire.
3. spier rn. (zoo.) grand martinet m.
4. spier f. (mar.) espar, épar, boute-hors m.
spieren v. intr. (écol.) copier, tricher.
spiering m. & f. éperlan m.
spierkracht f. force f. musculaire.
spiernaakt adj. nu comme un ver.
Spiers n. Spire f.
spierwit adj. blanc comme neige.
spierzwaluw f. grand martinet m.
spies f. 1 pique, hallebarde; 2 (bot.) haste f.
spierdrager m. piquier ni.
spiesen 1 v. tr. percer, enferrer; 2 (supplice)
empaler; 3 n. enferrement; empalement m.
spiesgla(n)s n. antimoine m.
soiesvolk n. piquiers m. pl.
spiets(en) etc. = spies(en) etc.
spijbelen v. intr. faire l'école buissonnlère.
spijk f. (grande) lavande, herbe f. de spic,
aspic m.
spijkbalsem m. baume m. de spic ou d'aspic.
1. spijker m. ('s) 1 • grenier, magasin; 2
hangar m.
2. spijker m. (cs) clou n.; in een — trappen
marcher sur un clou; --s op laag water zoeken
chercher la petite bête. V. nagel & compos.
spijkerboor f. vrille f.
spijkeren 1 v. tr. clouer; 2 v. intr. courir,
filer ; 3 n. clouage m.
spijkerhandel m. clouterie f.
spijkerhard adj. dur comme du fer.
spijkerkooper rr. clouticr m.
spijkermal m. cloutière f.
spijkerolie f. huile f. d'aspic.
spijkerrog m. raie f. bouclée ou clouée.
spijkerschrift n. écriture f. cunéiforme.
spijkersmederij f. clouterie f.
spijkersmid m. cloutier m.
spijkervast adj. 1 tenant à clou ("s), cloué; 2
(fig.) pingre. [cunéiforme.
spijkervormig adj. en forme de clou, (écriture)»
spijkerwinkel m. clouterie f.
spijknarric.cs m. spacanard m.
spi j kolie 1. huile f. de spic oti (l'aspie.
spijl f. 1 barre f., barrearr ni.; 2 (sauriss.)
ainette f.
spijs f. (spijzen) 1 aliment; mets m.; 2 métal;
1cloches) bronze; (leftres) a^liage m.
spijshereider m., ...ster f. cuisinier m., ...ière f.
spri js bri j f. chyme m.
spijsbuis f. cesophage m.
spijshuis n. restaurant populaire, bouillon m.
spijskaart f. menu m.; (restaurant) carte f.
spijskamer f. garde-manger m.
spijskas(t) f. garde-manger m.
spijskelder m. cellier m.
spijskooper m., ...ster f. pourvoyeur m., ...euse f.
spijslijst f. _- spijskaart.
spijsmeester m., cDes f. pourvoyeur m., ...euse f.
spijsoffer n. oblation f.
spijsopdrager m. dapifer in .
spijsproever m. écuyer in. tranchant.
spijsvertering f. digestion f.
1. spijt f. 1 regret m.; tot onze groote —. à
spijten — 522 — spi tsbooi
potre grand regret; 2 dépit; bersten van —
crever de dépit; in — van, ten -- van en dépit
de, malgré.
2. spijt prép. 1 en dépit de, malgré; 2 aussi
bien que, mieux que; -- den beste mieux ou plus
que personne.
spijten V. intr. (speet, heeft gesp eten) causer du
regret ou dépit, fdcher; dat spijt ons nous le
regrettons, nous nous en repentons.
spijtig 1 adj. fdcheux, regrettable; het is — c'est
dommage; 2 (paroles) blessant; 3 (pers.) fáché,
triste; 4 adv. avec regret; d'une facon blessante.
spijtigheid f. 1 dépit m.; 2 dédain, procédé m.
blessant.
spijzen 1 v. intr. prendre son ou ses repas; diner;
souper; 2 v. tr. donner d manger à, nourrir; 3
ravitailler; (mach., réservoir) alimenter.
spijz(1g)ingf. 1 repas m., tablef.; 2alimentation f.
spikkel m. ( os) petite tache, moucheture f.
spikkelachtig adj. (un peu) tacheté, moucheté.
spikkelen v. tr. tacheter, moucheter; (reliure)^
spikkelig adj. tacheté, moucheté. [Jasper.
spikkeling f. moucheture; (reliure) jaspure f.
spikspeldernieuw, spiksplinternieuw adj. flambant
neuf.
1. spil f. ( telen) 1 pivot rn.; (avec roue) axe,
arbre m.; (montre) fusée f.; (escalier) rcoyau m.;
2 (fig.) pivot m., cheville f. ouvrière.
2. spil f. (dien) 1 (pour filer) fuseau m.; 2
(coquille) fuseau m.; 3 (hérald.) fusée f.
spilboom m. 1 barre f. (de cabestan); 2 (bot.)
fusain; 3 arbre in. taillé en fuseau.
spilboor f. foret in. d noyon.
spillebeen n. jambe f. de fuseau ou de coq.
spillebeenen v. intr. insép. garnbiller.
spilleleen n. fief m. féminin.
spillen v. tr. dépenser, prodiguer.
spiilezijde f. parenté f. du cóté féminin.
spilpenning 1 in. argent m. de poche; 2 m. & f.
prodigue in. & f.
spiltrap f. escalier Ir!. d noyau plein.
spilvormig adj. fuselé; (bot.) fusiforme.
spilziek, ...zuchtig 1 adj. prodigue; 2 adv. avec
prodigalité.
spilziekte, ...zucht f. prodigalité f.
spin f. (enen, c'netje) 1 araignée f.; 2 chipie,
diablesse f.; 3 (cout.) arrêt m. [gros m.
spinaal n. 1 fit m. bon ouvrier; 2 ligneul, ché-1
spinachtig adj. aranéen; arachnide.
spingzie f. épinards m. pl.
spinbaar adj. texiile.
D spinde f. garde-manger m.
spindel n. broche f.
spinet n. (eten) épinette f.
spinhuis n. 1 filerie; 2 maison f. de force.
spinhuisboef, ...gast m. détenu m.
spinkatoen n. coton m. à filer.
spinmachtnelf. machine à filer, Jenny f.
spinnekob(be), ...kop f. = spin.
spinnen v. tr. & intr. (spon, heeft gesponnen)
1 filer; geen zijde — bij ne pas gagner grandchose
à; 2 (tabac) filer, corder; (foin) botteler; 3
(liquide) filer; 4 (chat) ronronner; (toupie) dormir;
5 (absolt) être détenu; 6 (fig.) filer, Cramer.
spinner m. ( mos) 1 fileur m.; (fabricant) filateur
m.; 2 (ins.) bombyx m.
spinnerij f. filature f.
spinne(r)s f. (csen) fileuse f.
spinneweb n. toile f. d'araignée.
spinnewiel n. rouet m.
spinrag n. toile f. d'araignée.
spinrok(ken) n. quenouille f.
spinsbek n. pinchebeck m.
spinschool f. 1 école f. de filature; 2réunion dej
spinsel n. filure f. [fileuses, veillée f.
spinster f. fileuse; (rnyth.) filandière f.
spinstok m. quenouille f.
1. spint n. 1 picotin m.; 2 double are m.
2. spint n. (bot.) aubier ni.
spintachtig adj. comme de l'aubier.
spintig adj. ayant beaucoup d'aubier.
spinvisch m. callionyme m.
spinwol , ...zijde f. laine, soie f. à filer.
spioen, spion m. (&o nen & s) 1 espion, moucliard;
2 (glace) espion m. [charder.
spinenen, spionneeren v. intr. espionner, ,nou-t
spiraal (...alen), ...lijn f. spirale f.
spiraalveer f. ressort m. spiral ou d boudin.
spiraalvormig acij. spiral, en spirale.
spiritist m., —isch adj. spirite m. & adj.
spiritualiën f. pi. spiritueux m. pl.
spiritus ru. 1 esprit (de vin) m., essence f.; 2
(gramm.) esprit m. [esprit de vin.
spirituslamp f., ...licht n. lampe, lurnière f. dt
1. spit n. (speten & spitten) (cuis.) broche;
—je brochette t.
2. spit n. ( xten) 1 coup m. de bêche; 2 bêchef.
3. spit n. (méd.) tour de reins, lumbago m.
spitaal m. anguille f. à la brochette.
spitdraaier m. tourne-broche m.
spithert n. daguet m.
1. spits 1 adj. pointu; 2 perspicace; 3 piquant,
mordant; 4 adv. en pointe; ingénieusement;
d'une manière mordante.
2. spits f. 1 pointe; (cloches) flèche; (montagne)
cime f.; (fusée) chapiteau m.; 2 obélisque
m.; 3 (mar.) guibre in.; 4 (mil & fig.) tête f.
3. spits n. front m. de bataille; het — bieden
faire tête d; het — afbijten soutenir le premierl
4. spits m. chien-loup, spitz m. [choc.
spitsbaard m. barbe f. en pointe.
spitsboef m. filou; (iron.) coquin m.
spitsboeverij f., ...boevenstreek m. filouterie f.
spitsbogenstijl m. style m. ogival.
spitsboog m. ogive f.
spitsboorf. amorcoirm.
spitsbroeder — 523 speent ngschaaf
spitsbroeder ni. frère m. d'armes.
spitsen v. tr. 1 faire une pointe d, aiguiser;
(crayon) tailler; (épingles) empointer, appointer;
(mar.) faire en queue de rat; 2 (oreilles) dresser;
(esprit) appliquer à; zich — op 1 s'appliquer à,
2 s'attendre impatiemment à; 3 (supplice)
empaler.
spitsheid f. 1 acuité, pointe f.; 2 (fig.) perspicacité;
3 (mauv. part) causticité f.
spitshond m. chien-loup, spitz rn.
spitshoofd n. tête f. pointue ou en pain de sucre.
spitsig(heid) = spits(heid).
spitskin f. menton m. pointu ni.
spitsmuis f. muserain, muset m.
spitsneus t-n. nez m. pointu.
spitsrecht adj. tout droit.
spitsroede f. baguette f.
spitsvondig 1 adj. spécieux, subtil; 2 adv.
spécieusement, subtilement.
spitsvondigheid f. subtilité, argutie f.
Spitsbergen n. le Spitsberg m.
spitten v. tr. 1 bêcher; 2 (beurre) prendre, tirer;
3 frapper, percer; 4 n. bêchement m.
spitter m. ('s) bêcheur m.
spitvarken n. cochon m. de luit à la broche.
spleet f. (spleten) 1 fente, crevasse; (peau)
gercure; (mur) Iézarde f. ; 2 (lin) peignée f.
spleetbreuk f. fracture f. en fente.
spletig adj.fendillé, crevassé.
splijten 1 v. tr. (spleet, heeft gespleten) fendre;
2 v. intr. se fendre, se crevasser; 3 n. V. splijting.
splijting f. 1 division, scission f.; (diamant)
clivage m.; 2 fissure, fente f.
splint zl. argent m., galette f.
splinter m. (oos) 1 petit éclat m. de bois; (dans
1a chair) écharde f.; (mar.) écli m.; 2 (os) esquille
f.; 3 (iron.) argent m., galette f.
splinterbreuk f. fracture f. comminutive.
splinteren 1 v. intr. faire des éclats, se fendre
par éclats; (méd.) s'exfolier; 2 éclater; 3 v. tr.
faire voler en éclats.
splinter(nagel)nieuw adj. flambant neuf.
splintertang f., ...trekker m. acanthabole m.
split, -D gat n. fente f.
splitneus m. nez f. fendu.
Splitsen v. tr. 1 fendre, partager; 2 diviser,
scinder, séparer; 3 (mar.) décorder (un cable);
4 (mar.) (joindre) épisser.
splitser m. ( mos) diviseur; (loterie) collecteur;
(mar.) épisseur m.
splitshoorn m., ...ijzer n. épissoir m.
splitsing f. division, séparation f., partage m.;
(mar.) épissure f.
spiitsvaantje n. flamme, cornette f., pavillon m.
à deux pointes.
splitten v. tr. fendre = splitsen & splijten.
spoed m. 1 hlte, diligence f.; met — en hdte,
avec célérité; met bekwamen — avec empressement,
er is — bij il y a urgence; — maken se
háter, se dépêcher; 2 vitesse f.
spoedbestelling, ...bezorging f. express m.
spoedbrief m. lettre f. express.
spoedeisehend adj. urgent.
spoeden 1 v. intr. (spoedde, heeft gespoed)
avancer; 2 aller à la hkte; 3 v. tr.: zich — se
hater, se dépêcher.
spoedig 1 adj. prompt, expéditif; 2 adv. promptement,
vite; ten —ste au plus vice.
spoedigheid f. promptitude f. [urgente.
spoedoperatie f., ...recept n. opération,recette f.=
spoel f. 1 fuseau m.; 2 bobine f.; (machine à
coudre) canette f.; 3 (contenant) navette f.
spoelbak m., ... balie f. cuvette f. à rincer; rincoir
in. [nage m.
t. spoelen 1 v. tr. (tiss.) bobiner; 2 n. bobi-J
2. spoelen 1 v. tr. rincer; laver (à grande
eau) ; iem. de voeten — (fig.) faire boire une
tasse d qq. ; 2 porter; iets aan land — déposer qc.
sur le rivage; iets — van enlever, =em porter,
charrier qc. ; 3 v. intr. couler; — langs arroser,
baigner; 4 n. rincage m.
spoeler m. ( -is) 1 rinceur, laveur; 2 bobineur m.
spoeling f. 1 rincage, lavage m.; 2 eau de vaisselle,
rincure f.; 't is maar — ce niest que de la
lavasse; 3 (résidu) drèche f., marc m.; veel
varkens maken de -- dun les étourneaux sont
maigres parce qu'ils sont en troupe.
spoelingkoe f. vache f. nourrie au marc.
spoelingvarken n. cochon m. nourri au marc.
spoelkom f. 1 bassin m. à rincer; 2 jatte f.
spoelplaats f. lavoir m.
spoelstelsel n. système m. du tout d 1'égout.
spoelwater n. eau de vaiselle, rincure f.
spoelwiel n. bobinoir m.
spoelwijn m. 1 (mélange) ripopée f.; 2 (mauvais)
piquette f.; 3 baquetures f. p1.
spoelworm m. ascaride m.
spog n. 1 crachat m.; 2 frai nl. (de grenouilles).
spoken v. intr. (spookte, heeft gespookt) 1 revenir;
het spookt daar il y a là des revenants,
ce lieu est hanté; 2 roder, être sur pied; 3 het
spookt in zijn hoofd — 1 il est obsédé (par),
2 il bat la campagne; 4 (tempête, vent) faire
rage; 5 (dispute) y avoir du grabuge.
spoker m. ( vos) 1 revenant; 2 radeur; tapageur t
spokerij f, apparition, hantise f. [m.
spon f. (cD nen) 1 (bouchon) bondon m.; 2
(ouvert.) bonde f.
sponboor f. bondonnière f.
sponde) f. ( c[e]n) 1 bord m., bordure f.; 2 lit;
spongat n. bonde f. [chevet m.
spongen v. tr. 1 rainer; 2 (mar.) enclaver.
sponning f. (...kje) rainure f.; (planche) feuillure;
(porte, fenêtre) cannelure f.; (tonn.) jable
m.; (horl.) drageoir m.; (mar.) rcblure f.
sponningschaaf f. guillaume m.
spons — 524 --- spotprent
1. spons f. éponge f.
2. spons f. 1 (brosse) gipon m.; (sachet)
ponce f.; 2 (dessin) poncis m.
sponsachtig adj. spongieux.
sponsachtigheid f. spongiosité f.
sponsblad n. poncis m.
1. sponsen v. tr. éponger.
2. sponsen v. tr. (dessin) poncer.
sponsgezwel n. tumeur f. spongieuse.
sponsing f. 1 épongeage; 2 (dessin) ponfage m.
sponturf f. & m. tourbe f. courte ou de Frise.
sponzaag f. scie f. d faire la bonde.
spook n. (spoken) 1 (esprit) revenant, spectre m.;
fantdme m.; 2 (fig.) épouvantail m.; (iron.);
spookdier n. maki in. [lutin m.
spookhuis n. maison f. hantée.
spookschip n. vaisseau-fantóme m.
spooksel n. (gis) 1 fantóme m.; 2 chimère f.
spookverschijning f. ...sel n. apparition; (méd.)
hallucination f.
1. spoor f. (sporen) 1 éperon m.; de sporen
geven aan donner de l'éperon d; de beide — te
gelijk geven aan piquer des deux; 2 (coq, chien)
ergot m.; 3 (fig.) aiguillon, stimulant m.
2. spoor n. (sporen) 1 (un ou plus.) trace f.; (un)
vestige m.; (suite) piste; (gibier) foulée f. ; (outil)
trait m.; het -- volgen van suivre les traces de;
In het -- treden van marcher sur les traces de;
op het — komen van être sur la trace de, dépister ;
op het — helpen ou brengen mettre sur la voie;
het — kwijt zijn perdre les traces de, (chass.)
prendre le change; van het — raken perdre le
chemin, s'égarer; 2 (véhic.) ornière f.; 3 charpente
f.; (une pièce) chevron in.
3. spoor n. (sporen) 1 rail m.; (deux rails) voie
f.; 2 chemin de fer, train m.; met het —, per
chemin de fer, par le train.
spoorarbeider m. homme d'équipe, cheminot m.
spoorbaan f. 1 voie, ligne f.; 2 chemin m. de fer.
spoorbalk m. 1 carlingue; 2 traverse f.
spoorbijster adj. égaré.
spoorboekje n. indicateur m. (des trains).
spoorboot f. bateau m. du chemin de fer.
spoorbreedte f. largeur f. de voie, écartement iii .
spoorbriefje n. billet m.
spoordienst m. service m. des chemins de fer.
spoorgids m. — spoorboekje.
spoorhaan m. coq m. ergoté.
spoorhalle f. gare f.
spoorhen f. 1 poule à ergots; 2 (fig.) chipie f.
spoorkaart f. carte f. des chemins de fer; —tje
billet m.
spoorloos 1 adj. qui ne laisse pas de traces; 2 extravagant;
3 adv. sans laisser de traces; d'une
manière extravagante. [gance 1.
Ipoorloosheid f. 1 absence de traces; 2 extrava-t
spoormaker m. éperonnier m.
spoornet n. réseau m. de(s) chemins de fer.
spoorpostkierk in. postier m. ambulant.
spoorpostwagen in. wagon-poste m., poste f. ambulante.
spoorra(a)dje n. molette f.
spoorreis f. voyage m. en chemin de fer.
spoorriem m. mouture f., suspied m.
spoorslag m. 1 coup d'éperon; 2 (fig.) aiguillon,
stimulant m.
spoorslags adv. à coups d'éperon; (fig.) d bride
abattue, ventre d terre.
spoorstaaf f. rail m.
spoorstudent m. navetteur m.
spoortijd m. heure f. du chemin de fer, heure de la
gare, heure de Greenwich.
spoortrein m. train m.
spoorverbinding f. (deux voies) jonction; (deux.
endroits) communication f.
spoorverkeer n. trafic m.
spoorwagen m. wagon m.
spoorweg m. chemin m. de fer.
spoorwerker, ...werkman m. cheminot m.
spoorwijdte f. écartement m.
sporadisch 1 adj. sporadique; 2 adv. sporadiquement.
[d'éperons.
spor(el)en v. tr. éperonner, donner des coupst
sporen v. intr. aller en chemin de fer, prendre le
train : een uu r, een dag — passer une heure, un
jour en chemin de fer; een uur --s une heure de;
sporenplant f. crvptogame f. [trajet.
sporrelig 1 adj. querelleur, 2 adv. en se chamaillant.
sporreligheid f. humeur f. querelleuse.
1. sport f. 1 échelon m.; (chaise) barreau m.;
(chariot) épart m.; 2 (fig.) échelon, degré m.
2. sport f. sport m.
sportblad n. journal ni. sportif.
sportclub f. cercle in. sportif.
sporthemd n. chemise f. de sportsman.
sportleven n. vie f. sportive.
sporttentoonstelling f. exposition f. sportive.
1. spot m. 1 rnoquerie, (directs) raillerie f.9_
den — drijven met se moquer de, se railler de,
railler; is het —? raillez-vous? de wereld ten —
en dépit du monde; 2 objet rn. de moquerie, risée f.
2. spot f. ( moten) tache f.
spotachtig 1 adj. moqueur, railleur, narquois;
2 adv. dun air moqueur ou narquois.
spotdicht n. satire f.
spotgeest m. 1 esprit de moquerie; 2 esprit m..
moqueur ou persifleur.
spotgeld n. prix dérisoire, vil prix m.
spotgoedkoop adj. à un prix dérisoire.
spotlach m. rire m. moqueur. [chansonner.
spotlied n. chanson f. satirique; —jes maken opl;
spotlijster, ... meerie f. merle m. moqueur.
spotmunt f. médaille f. satirique.
spotnaam m. sobriquet m.
spotprent f. caricature f.
spotprijs -- 525 -- spreken
spotprijs m. prix ni. dérisoire.
spotrede f. diatribef.
spotschrift n. pamphlet m.; (en vers) satire f.
spots(ge)wij ze adv. en se moquant, en raillant.
Spotster f. moqueuse, railleuse f.
1. spotten v. intr. se moquer (de) (directt) se
railler (de), railler; (dédain) narguer; (malheur)
insulter (à); ik spot niet je ne ris pas;
daar valt niet te— il n'y a pas lieu de rire.
2. spotten 1 v. intr. se tacher; 2 v. tr. tacher.
spottend 1 adj. moqueur, railleur; 2 adv. en se
moquant.
spotter m. (—s) 1 moqueur, railleur, nargueur
m.; 2 (eis.) moqueur ni.
spotter(n)ij f. rnoquerie, raillerie f.
spotvogel m. T moqueur m.
spotwoord n. parole f. moqueuse.
spotzucht f. manie f. de se moquer.
1. spouwen v. tr. & intr. cracher. V. spuwen.
2. spouwen v. tr..fendre.
spraak f. (spraken) 1 (faculté & manifest.)
langage m.; (homme) (faculté f. de la) parole;
de. — missen être privé de la parole; zijn — verloren
hebben, buiten — liggen avoir perdu la
parole; de — terugkrijgen recouvrer la parole;
2 (manière f, de) parler in.; iem. aan zijn —
herkennen reconnaïtre qq.à son parler; een aangename
— hebben avoir le parler agréable;
3 brult m.; 4 question f.; er is — van il en est
question; ter --- brengen, komen mettre, être mis
su r le tap is.
spraakgebrek n. défaut rn. de (la) parole.
spraakgebruik ti. usage ni.
spraakgeluid n. I son articulé; 2 accent m.
spraakkunst f. grammaire f.
spraakkunstenaar m. grarnmairien m.
spraakkunstig 1 adj. gramrnatical; 2.ferré sur la
grammaire; 3 adv. gramrnaticalement.
spraakleer f. 1 grammatologie; 2 grammaire f.
spraakstoornis f. trouble m. de la parole.
spraakvermogen n. faculté f. de la parole.
spraakverwarring f. confusion f. des langues.
spraakwending f. locution f.
spraakwerktuig n. organe m. vocal ou de la
parole. [2 affabre.
spraakzaam adj. 1 disert, loquace, causeur;
spraakzaamheid f. I loquacité; 2 affabilité f.
sprake f. = spraak 3 & 4.
sprakeloos 1 adj. muet; 2 (fig.) interdit, interloqué;
3 adv. sans voix, sans paroles.
sprang f. 1 tige f.; (ensemble) pyramide f.;
2 (tuyau) branche f.
sprank(el) f. 1 étincelle f.; 2 (fig.) lueur f.;
(esprit) étincelle f.
sprankelen v. intr. étinceler.
spreekbeurt f. 1 tour m. de parler; 2 conférence f.
spreekbuis f. porte-voix m.
spreekcel f. cabine f. téléphonique.
spreekdraad m. fit téléphonique, téléphone m.
spreekgestoelte n. chaire; (polit.) tribune f.
spreekhoorn, ... horen ni. porte-voix m.; —tje
cornet m. acoustique.
spreekkamer f. parloir ni.; antichambre; salle f.
d' attente.
spreekoefening f. exercice nl. d'élocution.
spreekster f. 1 parleuse; 2 conférenciére f.
spreektaal f. 1 langue portie; 2 langue f. usuelle.
spreektralie f. grille f.
spreektrant to. élocution f.
spreektrechter m., ...trompet f. porte-voix m.
spreekuur n. heure f. de réception ou (méd.) de
consultation.
spreekwijs, ... wijze f. 1 locution f.; 2 diction m.
spreekwoord n. proverbe m.; dicton m.
spreekwnirdelijk 1 adj. proverbial; — worden
passer en proverbe; 2 adv. proverbialement.
spreekwoordenboek n. dictionnaire m. de(s)
proverbes.
spreekzaal f. salie f. de conférence.
spreeuw ni. 1 sansonnet, étourneau; 2 (fig.);
spreeuwbezie f. sorbe f. [étourneau in.
spreeuw(bezie)boom in. sorbier m.
sprei f. couvre-lit ni.; (oltaté) courte-pointe f.
spreiden 1 v. tr. (spreidde, heeft gespreid)
étendre; ten toon — étaler; 2 (fit) préparer;
(sentier) frayer; (rayons) répandre; 3 v. intr.
(fusil) écarter; 4 dat paard spreidt schoon ce
cheval cz l'arrêl beau.
1. spreken v. intr. & tr. (sprak, heeft Ojesproken)
T parler; 1 door zijn neus, in zich zelf -- parler
du ne,, tout seul; dat spreekt van zelf cela va de
soi, cela s'entend de soi-mêrne; het gesproken
woord la parole verbale; de kast, de deur spreekt
l'armoire, la porte erie; hoe spreek je? qu'est-ce
vous dites ? niet ophouden niet — ne pas dépar-
Ier; 2 (in een vergadering) — porter la parole,
faire la ou une conférence; moed in het lijf —
insuffler du courage; de waarheid — parler vrai,
dire la vérité; iem. heilig — canoniser qq.; naar
den mond — flatter; schoon — donner de belles
paroles, prier beau; iem. te na — dire du mal de
qq., médire de qq.; ter zake — aller au .fait; 3
— met iem. parler ci qq., causer avec qq.; met
elkander — parler ensemble, se parler; — Over
parler de; — over oorlog, over zaken parler
guerre, affaires; niet tegen elkander — ne pas
se parler; — uit parler par; de wijn spreekt uit
hem le vin parle en lui; hooren — van entendre
d ire; ik heb er van hooren — je l'ai entendu ou
out dire; — voor parler pour, parler en .faveur
de; de wet spreekt voor mij j'ai la bi pour
mol; goed — voor répondre de; 4 Fransch
— parler (le) francais; 5 te — zijn être visible,
recevoir; moei(e)lijk te — zijn ne pas être dun
abord facile; niet wel te — zijn ne pas être
abordable; hij is niet best daarover te —
i
spreken — 526 — sprokkelbioem
il n'aime pas qu'on lui parle de cela, il ne veut
,las en entendre parler.
2. spreken n. 1 parole f.; — is zilver, maar zwijgen
Is goud la parole est d'argent, mais le silence
es:t d'or; 2 parler m.; aan 't — krijgen parvenir à
/ ire parler; zijn zwijgen is -- son silence en dit
i.)ng.
efurekend 1 adj. parlant; (regard, couleur) expbressif
; (ressembiance) frappant ; (argument)
frappant, évident; 2 adv. — gelijken op être
1' Image frappante de.
eureker in. (c's) 1 parleur; 2 orateur; (spéct,
{ tt., scient.) conférencier m.
norengbekken n. bénitier m.
verengen v. tr. 1 asperger; 2 saupoudrer.
xprengkwast, ... kwispel m. goupillon m.
torengvat n. bénitier m. [ger.
tprengwater n. 1 eau de source; 2 eau f. d asper-t
1. sprenkel m. (cs) 1 traquenard m., ratière;
(ols.) réginglette f.; 2 barreau m.
2. sprenkel f. 1 éclaboussure; 2 étincelle f.
sprenkelen 1 v. tr. asperger, (poudre) saupoudrer;
2 arroser, (moins fort) humecter; (reliure)
Jasper; 3 n. = sprenkeling.
torenkeling f. 1 aspersion f., saupoudrage m.;
2 arrosage m.; humectation f.; jaspure f.
spreuk f. sentence; (mor.) maxime, (ancien)
adage f.; (pop.) dicton m.; het Boek der S-----en le
tivre des Proverbes.
spreukachtig 1 adj. sentencieux, aphoristique;
2 adv. sentencieusement.
onreukenboek n. recueil m. de sentences.
spreukmgtig, ...rijk = spreukachtig.
enriet m. 1 branche fourchue, fourche f.; —je brin
m. (d'herbe) ; 2 (chass.) épieu m.; (mar.) livarde,
(voile lat.) antenne f.; 3 (ins.) antenne f.; 4 entre-
/ornbe m.; 5 rille m. des genêts. [ébloui.
sprietoogen v. intr. insép. voir double;etret
1. spring m. 1 saut; élan m.; 2 source f. jail-T
2. spring m. = 1. sprenkel. [lissante.
springader f. veine f. d'eau vive.
springbron f. fontaine f. jaillissante, jet m. d'eau.
springen 1 v. intr. (sprong, heeft & is gesprongen)
sauter, (brusq.) bondir; tien voet ver —
sauter d une distante de dix pieds; verder — dan
zijn stok lang is prendre son vol trop haut; te
kort — mal calculer son élan; touwtje — sauter
la corde; 2 (eau, sang) jaillir; 3 (terre, pierres)
oe fendre ; (verre, vase) se fendre, se fêler ; (corps
gonflé, ballon, vessie, pneu) crever; (peau) se
gercer, lire gercé; de bom is gesprongen la bombe
a sauté ou éclaté; In de lucht (laten) -- (faire)
•auter; 4 (banque, firme, commercant) sauter;
op — staan être sur le point de faire faillite;
8 evec des prép. : — in sauter d, se jeter d; in
't oog — sauter aux yeux; in de hoogte — sauter
ert Pair; in het rond .--- sautiller; op zijn paard
— sauter en selle; — over sauter par-dessus,
(mur, fossé, obstacle) franchir; over de kling
laten — passer au fil de 1'épée; — uit sauter hors
de, (fenétre) sauter par, se jeter par; uit zijn vel
-- crever dans sa peau, sortir de ses gonds; — van
se détacher de; — van vreugde tressaillir de jote;
6 (anim.) saillir, faire la monte; 7 v. tr. faire ou
réaliser en sautant ; een gat — in faire en sautant
un trou dans; zijn schoenen van zijn voeten —
faire en sautant tomber ses souliers de ses pieds;
zich moede — se fatiguer à force de sauter ; zich
een breuk — se donner une hernie en sautant;
8 n. sauts, bonds m. pl.; cassèment;jaillissement
m.; rupture f., éclatement m., explosion f.; sailtie,
monte f. [sautereau m.
springer m. sauteur, acrobate m.; (mus.) —tje=
springfontein f. fontaine f. jaillissante, jet m.S
springglas n. larme f. batavique. [d'eau.
springhengst m. étalon in. reproducteur.
spring-in-'t-veld m. étourneau m., fête f. en l'atr.
springkever m. sauteur, élatère to.
springkoorts f. fièvre f. erratique.
springkruid n. 1 épurge; 2 balsamine des bots;
3 cardamine f.
springlevend adj. plein de vie, vivant.
springmatras f. matelas m. à ressorts.
springmuis f. 1 gerbo; 2 loir m. de montagne.
springnet n. filet m. à détente.
springoefening f. exercice in. de saut.
springplank f. tremplin m.
springpoot m. pafte f. sauteuse.
springprocessie f. procession f. dansante.
springriem m. martingale f.
springsas n. écluse f. de chasse ou de retenue.
springslot n. serrure f. à ressort.
springster f. sauteuse; acrobate f.
springstier m. taureau m. reproducteur.
springstok m. 1 perche f. (pour sauter) ; 2 (jeu)
--je batonnet m.
springtij n. grande marée, maline f.
springveer f. ressort in.
spri ngveeren matras f. rnatelas m. à ressorts.
springvloed m. = springtij. [arde f.
springvrucht f. fruit m. déhiscení; (spéct) éla-t
sprinkhaan m. 1 sauterelle; (scient.) locuste f.;.
2 (fig.) gringalet m.
sprits f. échaudé m. i la seringue.
spritsen v. tr. 1 seringuer; 2 (cracher) jigler.
sproeien v. tr. & intr. asperger, arroser.
sproeiwagen m. charrette f. d'arrosage.
sproet(el) f. tache f. de rousseur. [rousseur.
sproetig adj. avec des ou couvert de taches der,.
sproetigheld f. taches f. p1. de rousseur.
sproke f. fabliau, (grave, dévot) conte m.
sprokkel m. ( xs) 1 ramille, broutille f.; 2 (fig.)
—s miscellanées f. pl.
sprokkelaar m.,ster f. ramasseur m., .. eusef,
de ramilles.
sprokkeibloem f. narcisse m. jaune.
sprokkelen - 527 - staan
sprokkelen v. tr. ramasser des ramilles.
sprokkelhout n. ramilles f. p1., menu bois m.
sprokkeling f. = sprokkel.
Sprokkelmaand f.mois des bacchanales,févrierm.
sprong m. 1 saut; (brusque) bond; (pour partir)
élan m.; met een — dun bond; op — sur le
point; op stel en — sur-le-champ; 2 (os) astragale
f.; 3 (constr.) sinuosité, courbe f.; (spéct)
saillie, avance f. [astragale f.
spronggewricht n. jarret m.; (lièvre, chat)J
sprookje n. ( mos) conte m., histoire f.
sprot f. ( moten) esprot, melet m., (vuig.) sardine f.
1. spruit f. 1 pousse f., jet m.; 2 —je cimette f.,
chou m. de Bruxelles; 3 (fig.) rejeton m.
2. spruit f. (arrosoir) pomme f.
spruiten v. intr. (sproot, Is gesproten) 1 pousser,
faire des jets; (choux) faire des semottes; 2
(fig.) provenir, résulter; 3 (fig.) (familie) descendre,
naure; gesproten zijn uit être issu de.
spruitkool f. cimette f., chou (x) m. (pl.) de
Bruxelles.
Spruitmaand f. germinal m.
spruw f. apht(h)es m. pl., muguet m
spruwig adj. apht(h)eux.
spugen v. tr. & intr. (spoog, heeft gespogen)
cracher V. spuwen.
spul n. 1 écluse f. de chasse; 2 canal m.; 3 (mer)
tournant m.
spuidok n. bassin m. de retenue.
spuien 1 v. tr. chasser, vider; 2 aérer; 3 (fig.)
écouler; 4 n. chasse t.; écoulement n.
spuigat n. dalot m. V. spiegat.
spuikraan f. robinet m. de purge ou d'extraction.
spuit f. 1 seringue f.; 2 pompe à incendie, lance f.;
3 (iron.) (parapl.) pépin, riflard m.; (fusil)T
spuit(e)bus f. seringue f. [flingot m.
spuiten 1 v. tr. (spoot, heeft gespoten) seringuer;
2 lancer (de 1'eau); 3 v. intr. (eau) jaillir;
(pompe) lancer, travailler; 4 n. jaillissement, jet,
lancement m.; seringuement m.
spuitenhuis n. dép6t m. des pompes.
spuitfiesch f. bouteille f. d'eau gazeuse, siphon m.
spuitgast m. pompier m.
spuiting f. = spuiten 4.
spuitpijp f. tuyau m.; (pompe) lance f.
spuitvisch m. sèche, seiche f.
spuitwater n. eau f. gazeuse.
spul n. = spel etc., surtout 2. spel 3 &4.
spullebaas m. forain m.
spurrie f. spergule, espargoule f.
spuugbak, spuwbak m. crachoir m.
spuwen 1 v. tr. & intr. cracher; 2 (estornac)
vomir; 3 vomir (du feu); jeter (feu et flammes);
4 n. crachement; vomissement m.
spuwer m. ( 's) cracheur ni.
spuwing f. = spuwen 4.
spuwpotje n. crachoir m.
st 1 interj. st ! pst ! chut !
staaf f. (staven) 1 barre f.; (or, argent) lingo! m.;
2 (fenêtre) barreau m.; 3 (bois) douve f.
staafbacterie f., ...diertje n. bacille m.
staafgoud n. or m. en lingot ou en barre(s).
staafhout n. douvain m.
staafijzer, ... zilver n. fer, argent m. en barres.
staag 1 adj. continuel; 2 adv. continuellement.
V. gestadig & stadig.
staagjes adv. continuellement; — aan tout
doucement.
staak m. (staken) 1 perche f.; 2 (plante) ramt f.;
(filet) volgit ni.; 3 piquet, poteau ; zoo stijf als
een — raide comme un piquet; 4 (tanneur,
cord.) paisson m.; 5 échasse f.; 6 (personne)
perche f.; 7 (généal.) branche f.
staakboonen f. pl fèves f. pl. en rames.
staakheining f. perchis m., palissade f.
staaknet n. tirole, tréaule f.
1. staal n. (stalen) i tige f.; pied m.; 2 couche
f.; base, assise f.; 3 monceau, tas de fumier;
2. staal n. (stalen) échantillon m. [dépót ni.
3. staal n. 1 acier; 2 briquet m.; (pour aftiler)
fusil; (graver) burin; (arme) fer; (canons);
staalachtig adj. aciéreux. [airain m.
staalboek n. livre m. d'échantillons.
staafbron f. source f. ferrugineuse.
staalfabriek, ...fabrikage f. aciérie f.
staalgravure f. gravure f. sur acier.
staalhard adj. dur comme l'acier.
staalharding f. trempe f. de l'acier.
staal kaart f. carte f. d'échantillons.
staal meester m. plombeur m.; de S—s (tableau)
les Syndics in. pl. des Drapiers.
staalmiddel n. médicament chalybé, ferrugineux;
staaloven m. aciérie f. [m.
staalpil f. pilule f. defer.
staalplaat f. gravure f. sur acier.
staalpoeder, ...poeier n. fer to. en poudre.
staalsmederij f. aciérie f.
staaltinctuur f. teinture f. ferrugineuse.
staafwater n. eau f. ferrugineuse.
staalwerker m. ouvrier en acier, aciériste m.
staalwijn m. vin m. ferrugineux.
1. staan v. intr. (stond, heeft gestaan) 1 se tenir
debout, être ou rester debout; op zijn beenes niet
kunnen -- ne pas pouvoir se tenir sur ses jam bes;
ik kan bijna niet meer — je ne sens plus mes
jambes; zooals ik ga en sta tel que vous me voyez;
wie staat zie toe dat hij niet valle que celui qui
est debout prenne garde de tomber; 2 se trouver;
wat staat er daar? qu'est-ce qu'il y a 1h? — hebben
avoir, posséder; laten — laisser à sa place;
iets laten — ne pas toucher à qc. ; iem. laten -
planter qq. là; laat — (antithèse) loin de,
encore moins ; 3 (avec adj. ou adv.) être ; recht —
être d'aplomb; als vastgenageld — être comme
cloué sur place; het staat u vrij vous êtes libre;
schuldig — 1 devoir,' 2 être coupable de; het
`staan — 528 -- staartschreef
staat geschreven il est écrit; het staat te lezen
on peut y lire; te huur, te koop — être à louer,
á vendre; 4 exister; zoolang de wereld staat
depuis que le monde existe ou est monde; 5
s'arrêter; sta arrêtez (-vous) ! ne bougez pas 1
staat (mil.) fixe ! blijven —, stil — s'arrêter;
blijven — (sur la voie publique) stationner;
mijn horloge staat rna moutre s'est arrêtée; die
hond staat (chass.) ce chien arrête; 6 résider,
être fixé, être placé; 7 (état, santé, toilette)
aller; slecht, leelijk — aller mal; zooals de
z aken -- du train dont vont les choses • als het er
zoo mee staat s'il en est ainsi ; . 8 iem. — tenir
etête d qq. • zijn man — tenir téle d n'importe qui ,•
elkander — se valoir; 9 te -- komen revenir a,
couter; duur te — komen couter toer; i 0 staan
aux temps simples avec un infin. et te
1 être en train de, 2 être sur Ie point de;
het water staat te koken l'eau est en train de
bouillir; hij staat te slapen 1 il est en train de
de dormir, 2 il dort deboul ; hij staat te wachten
il esl lá à attendre; dat staat u te wachten c'est
ce qui vous pend sur la tête; dat staat te bezien
c'est d voir; dat staat te bewijzen cela reste ó
prouver; 11 staan aux ternps composés avec
un infin. sans te : rester à, s'arrêter à, s' amuser
d; hij heeft twee uren — wachten il est resté
deux heures à attendre; hij heeft --- praten il
s'est amusé á causer; 12 avec des prép. : se trouver,
être; aan de deur — être sur (le pas de) la
porie; aan de Schelde — être sur l'Escaut;
aan den hemel — (soleil, lune) être lei'é, (étoiles)
êfre au ciel ; aan het roer — être á la barre,
(polit.) être au pouvoir; dat staat aan u cola
dépend de voos; achter iele. — 1 être derrière qq.,
2 (fig.) être inférieur á qq. ; wel — bij être dans
les bonnes grdces de; hij staat er goed bij 7 il a
bonne mine, 2 il y trouwe sou compte; — !) innen
être présent d, assister d ; -- boven 1 être audessus
de, 2 être le supérieur de; — buiten se
tenir hors de, se retirer de; ik sta er buiten je
ne men rnêle pas, je n'y suis pour rien; buiten
de samenleving — être en marge de la société;
in de zon — se trouver ou se tenir au soleil ; in
den brief, in de krant --- se trouver dans la
teftre, dans le journal; in bloei — être en fleur;
in de macht — van être au pouvoir de, dépendre
de; in 't krijt — être sur l'ardoise ; in een goeden
roep -- avoir une bonne réputation; met hem,
met zijn zaken staat liet goed il va bien, ses
affaires vont bien; met A sta ik goed, slecht
je s'cis en bons, mauvais termes avec A; naar een
ambt — postuler ou solliciter un emploi ; naar
tiet leven — van en vouloir à la vie de; onder
-iem. -- être sous les ordres de qq. ; op zijn hoofd,
op zijn beenen -- se tenir sur sa tête, sur ses
ces jambes; op eigen beenen — voler de ses
propres ailes; op een goeden voet — être sur
un bon pied; op zich zelf — être isolé; op
schildwacht — être en faction; op de bank, op
rente -- être placé á la banque, à intérêts; op een
lijst — figurer sur une liste; op het punt -- om
être sur le point de; op het vallen — être sur te
point de tombe!, menacer ruine; daar staat
boete, straf op cela est passible d' une amende;
op zijn woord, op zijn stuk--setenir clsa parole,
á son opinion; — op tenir á, insister sur;
hij staat over mij il est mon supérieur; te
pand(e) — être mis en gage, (fig.) être engagé;
te woord — adresser la parole d, rendre raison à;
te boek — bij être sur le livre de, être noté par;
ten dienste, ter beschikking — être au service,
ei la disposition ; er staat vijf fr. toe le prix
(fixe) est de cinq francs ; a staat tot b als c tot d
a est á b coinme c est d d; wij -- voor groote
gebeurtenissen nous sommes d la veille de
grands événements,- hij staat er vooril ne peuts'y
soustraire; er voor — garantir, répondre de.
2. staan n. 1 station f. debout ou verticale; 2
immobilité f. ; arrêt; (liq.) dagnation f.; (mil.)
port m. d'armes.
1. staande adj. t debout, sur pied; gaande en
— zijn être sur pied ; een huis — en gelegen une
maison sise et située; — blijven tenir bon;
— houden maintenir, soutenir; 2 (bols, blé,
lampe) sur pied; (horloge) á gaine; (machine)
fixe; (bois, panneau) vertical; (col) droit;
(écriture) bátard; (armée) permanent; 3 (chien>
d'arrêt; (hérald.) posé; 4 (temps, vent) stable;
(eau) stagnant; (mer) étale; 5 (voile) établi;
(manoeuvre) dormant , met — zeilen toutes
voiles dehors • 6 stéréotvpé ; (rime) masculin ; 7
op --n voet au pied levé, de ce pas, sur-lechamp
; — de zitting séance tenante.
2. staande n1. & f. personne f. (qui se eient),
debout; de —n (spéct) les gons f. pl d'église.
staander m. support m. V. stander.
staangeld n. droit m. de place.
staanplaats f. 1 emplacement m.; 2 (théát.,
réunion) place f. debout.
staar f. (méd.) cataracte f.; zwarte — amaurose
f.; groene — glaucome m.; van de — lichten
faire l'opération de la cataracte (ei), (fig.) dessiller
les yeux (á).
staarbril m. lunettes f. pl. ei verres convexes.
staarnaald f. aiguille f. á cataracte.
staart m. t queue f.; 2 suite, kyrielle f.
staartbeen n. coccyx m.
staarteloos adj. sans queue, anoure.
staartmees f. mésange á longue queue, meunièref.
staartnoot f. note f. queutée ou crochée.
staartpen f. penne f. caudale ou de la queue.
staartpeper(struik m.) f. cubèbe m.
staartpruik f. perruque f. à queue.
staartriem m. croupière f. [culasse f,
staartschroef f. t vis d queue; 2 (arme) (vis de)l
staartstar -- 529 --, stadskind
staartstar, ...ster f. comète f.
staartstopper m. croupière f.
staartstuk n. 1 morceau m. de (la) queue; 2
{boucherie) culotte f.; (peau) culée f.; 3 (arme)
chambre f., (pour fermer) culasse f.; 4 piano m. à
queue; queue f. (de violon).
staartve(d)er f. plume f. caudale ou de la queue.
staartvin f. nageoire f. caudale.
staartwol f. coaille, quoaille f.
1. staat m. (staten) 1 état m., condition, situalion
f.; in — zijn om être en état de, être en
mesure de, être à même de; niet in -- zijn om
être hors d'état de; tot alles in — zijn être capable
de tout; in — stellen mettre a même de; 2 (liste)
état m.; een — opmaken dresser un état; —
maken op compter sur, faire fond sur; 3 rang m.,
condition f.; met zijn — tevreden content de sa
condition; een grooten --- voeren mener (un)
grand train; 4 (mar.) dos m. d'áne.
2. Staat m. (Staten) 1 (condition politique)
état In.; Provinciale Staten — états provinciaux;
2 (gouvernement) État; de Vereenigde Staten
les États Unis; Minister van State ministre
d' État.
staathuishoudkunde f. économie f. politique.
staatkunde f. politique f. [ment.
staatkundig 1 adj. politique; 2 adv. politique-1
staatkundige m. (homme) politique m.
staatsalmanak m. almanach m. officiel ou royal.
staatsbank f. banque f. nationale
staatsbankroet n. banqueroute f. nationale.
staatsbesluit n. arre^t ou décret m. officiel.
staatsbestuur, ...bewind n. gouvernement m.
(de l'État).
Staatsbiad n. Journal m. officiel.
staatsburger m., mes f. citoyen m., ...ne f.
Staatscourant f. Journal m. officiel.
staatsdrukkerij f. imprinuerie f. nationale.
staatseffect n. fonds m. public.
staatsexamen tl. examen m. d'État.
staatsgevangene rn. priso,onier m. d' État, détenu
politique.
staatsgreep m. coup nl. d'État.
staatshervormer m. réformateur m. politique.
staatsie f. 1 pompe, cérémonie f.; 2 luxe m.;
3 cortège rn. En compos. de parade.
staatsiegraf n. mausolée m.
staatsiemantel m. manteau m. de cérémonie.
staatsinrichting f. institutions f. pl. politiques.
staatsinstelling f. 1 institution f. politique;
2 institution f . off icielle.
staatskas f. caisse f. de 1 État, Trésor m,
Staatskrant f. Journal m. officie'.
staatsman m. (... mannen & ...lieden) homme m.
d' État.
staatsnnisdaad f, crime in. politique.
staatsomwenteling f. révolution f. (politique).
staatspachter rn. ferrnier m. général.
staatspapier n. 1 document m. officiel; 2 (finan.
ces) papier ou fonds public. [d' État.
staatsraad m. I conseil m. d'État; 2 conseilleri
staatsregeling f. 1 constitution; 2 forme f. de gouvernement.
staatsregeering f. gouvernement m.
staatsrecht n. 1 droit public; 2 droit international;
3 droit m. politique; 4 souveraineté f.
staatsrechtelijk adj. & adv. de droit public.
staatsrente f. rente f. sur l'État.
staatsruif f. rdtelier m. de l'État, assiette f. au;
staatsschuld f. dette f. publique. [beurre.
staatsverbetering f. amélioration f. de situatiori
ou position.
staatsverdrag n. contrat m. social.
staatsvergadering f. assemblée f. des états.
staatsverraad n. haute trahison f.
staatswege : van — loc. de la part du gouvernement,
officiellement.
staatswet f. loi f. organique.
staatswetenschap f. science f, politique.
staatszaak f. affaire f.d'État; ...zaken politiquel
staatszucht f. ambition f. [i.
staatszuchtig 1 adj. ambitieex; 2 adv. ambitieusement.
stad f. (steden, cdje ou steedje ou stedeken)
1 ville f.; (citoyens) cité f.; de hemelsche -- la
cité céleste, la cité de Dieu; in de -- zijn étre en
ville, (pas à la campagne) être d la ville; uit
dezelfde — zijn être de la mime ville; 2 lieu m.;
een blijvende — un séjour permanent. En
compos. communal, (France) municipal, (aussi)
de la ville, urbain. [.—e f.
stadbewoner m., ...bewoonster f. citadin m.,t
stade datif de stad 2 : te — d point, á propos.
stadgenoot m. & f. concitoyen m., —ne f.
stadhouder m. 1 gouverneur m.; 2 (hist. rom.)
préfet; (néerl.) stathouder; (Alsace) statthalter;
3 (relig.) vicaire; 4 (confrérie) vice-président m.
stadhouderschap n. l lieutenancef. ;gouvernement
m.; 2 préfecture f.; stathoudérat m.; 3 vicariat in.
stadhuis n. hotel m. de ville, (France) mairie f.
stadhuiswoord n. terme m. de Aalais.
stadie f., stadium n. (...iën) stade m.
stadig 1 ad) continuel; fixe; 2 adv. continuellement;
(mar.) en douceur. V. gestadig.
stadsarme m. assisté m.
stadsarmenschooi f. école f. communale gratuite.
stadsburcht, ...burg m., citadèlle; (anc.) acropole
f. [du quartier.
stadscourant f. journal m. local; (fig.) gazette f.^
stadsgebied n. banlieue f.
stadsgebruik n. usage m. local.
stadsgezicht n. coin m. de ville.
stadsjongen m. pupille in. communal.
stadskas f. caisse f. communale ou municipale.
stadskind n. pupille m. communal; lem. — maken
meltre qq. sous tutelle.
stadskrant -- 530- stampen
stadskrant = stadscourant.
stadsleven n. vie f. de ou á la vitte.
stadsomroeper m. crieur m. public.
stadspost f. poste f. locale.
stadsraad m. conseil m. communal ou rnunicipal.
stadsregeering f. édilité, administration communale,
(France) municipalité f.
stadsschool f. école f. communale ou municipale.
stadstijd ni. heure f. locale.
stadswaag f. balance f. publique, poids m. public.
stadswater n. eau f. alimentaire. [taire,
stadswaterbak m.réservoir m. d(e 1)'eau alimen-t
stadswege : van -- loc. de la part de la ville.
stadwaarts adv. vers la ville, à la ville.
1. staf m. (staven) 1 bilton m.; (rnétal) barre f.;
(fermeture) barreau m.; 2 (Mercure) caducée m.;
(Aaron) verge f.; (berger, pasteur) houlette f.;
(prélat) crosse f.; (huissier, messager) masse f.;
(command., rnaréch.) báton m.; (sorcier) ba-
2. staf m. (armée) état-major m. [guette f.
stafdrager m. massier m.
stafofficier m. officier m. d'état major.
stafrijm n. allitération f.
stag f. (stagen) étai' m.; over — gaan virer de
bord; over — werpen (fig.) donner Ie croc-en-
Jambe (à).
stagfok f. trinquette f., petit foc m.
staken 1 v. tr. arrêter, cesser, suspendre; 2 étendre
sur des perches; attacher á un piquet ; 3 (plantea)
échalasser; 4 v. intr. faire grève, se mettre en
grève; 5 être égal, se partager également; de stemnen
— il y a parité de voix.
staker m. (cs) gréviste m.
staket (sten), staketsel, stakijtsel (cs) n.,
staketting f, palissade; (port, rivière) estacade f.
staking f. 1 arrêt m., cessation f.; 2 grève f.;
3 parité f. (de voix).
ctakker(d) m. (cos) 1 pauvre hère m., victime f.;
2 (travail) mazette f.
1. stal m. (colen, c' letje) étal m., échoppe f.
2. stal m. (clen, c'letje) étable, (chevaux,
-nulets) écurie f.; op — zetten 1 mettre à l'étable
vu l'écurie, 2 (fig.) procurer un emploi á, 3 (fig.)
ynettre à la retraite.
3. stal m. (c" len) position f., gïte m.; te hard
van -- loopen faire du ou trop de zèle; buiten —
brengen décontenancer.
stalband m. licou m.
stalboom m. barre f., bat-flanc m.
stalboter f. beurre m. de foin.
1. stalen adj. 1 d'acier; 2 (fig.) de Ter; (bi,
front) d'airain.
2. stalen 1 v. tr. (garnir d'acier) acérer;
2 (convertir en acier) aciérer, tremper; 3 (fig.)
retremper, durcir; 4 n. aciérage m., aciération f.,
trernpe f.
3. stalen v. intr. assortir, aller ensemble.
stalgeld n. établage m.; (chev.) débridée f.
stalhouder m. louageur nl.
stalhouderIj f. louage m. de chevaux et voitures.
stalkaars f. 1 chandelle f. d'écurie ou d'étable;
2 cierge m. (de catafalque) ; 3 feu m. Tollet.
stalknecht m. palefrenier m.
stalkruid n. arréte-bceuf m., bugrane f.
stalle f. ( c's) (théát.) stalle f., fauteuil m. d'orchestre.
1. stallen 1 v. tr. mettre d l'étable ou l'écurie,
établer; (auto) mettre au garage; 2 (absolt)
dételer, relayer; 3 v. intr. être a l'étable ou d
l'écurie; met elkaar — (fig.) s'accommoder.
2. stallen v. intr. uriner, pisser.
stalletjesman m. camelot m.
stallicht n. feu m.Tollet.
stalling f. 1 (action) stabulation f.; 2 (lieu) écuries
f. pl.; (auto) garage m.; 3 (droit) établage m.
stalmeester m. 1 intendant des écuries ; 2 (cirque)
écuyer; 3 (comm.) louageur m.
stalmesting, ...misting f. engraissement m. d
l'étable.
stalvoedering f. stabulation f. permanente.
stam m. (x men, metje) 1 franc rn., (plante)
tige f.; op — sur pied ; 2 (déclin. & conjug.) radical
m.; (dérivation) primitif m.; 3 (généal.)
souche f.; (chaque descendance) génération f.;
4 race f.; 5 tribu f.; 6 classe, taste f.
stamboek n. 1 livre in. généalogique, généalogie
f.; 2 (école, caserne) registre m. matricule;
3 (anim.) studbook m.
stamboom in. arbre in. généalogique.
stamboon f. fèverole f.
stamelaar m., c , ster f. ( cs), stamelbek m. & f.
bègue m. & f.
stamelen v. intr. bégayer; (fig.) bredouiller,
balbutier.
stameling f. bégaiement; balbutiement m.
stameraar, stameren etc. = stamelaar etc.
stamgit n. ( cten) estamet m., estamette f.
stamgast m. habitué m.
stamgevoel n. sentiment m. de race.
stamgoed n. bien m. familial.
stamhouder m. propagateur m. de la race.
stamhout n. bois m. de tige.
stamhuis n. 1 dynastie f.; 2 maison f. familiale.
stamgin f. étamine f.
stamland n. pays m. d'origine.
stamlijst f. liste généalogique, généalogie f.
stammen v. intr. 1 provenir (de), venir (de) ;
2 (gramm.) dériver (de) ; 3 (généal.) descendre
(de).
stamouders m. pl. premiers parents, auteurs m.pl.
stampen 1 v. intr. frapper (du piel ou des pieds),
trépigner; 2 donner un coup ou des coups de
pied (à) ; (cheval, áne) roer; 3 (navire) tanguer;
4 v. tr. piler, broyer, écraser; 5 presser, tasser,
bourrer; (sol) damer; 6 enfoncer, inculquer (dans
la tête); 7 n. trépignement m.; coups m. pl. de
stamper -- 531 — statelijkheid
pied; ruade f.; tangage m.; pilage, broyage,
écrasement in.; tassement, buurrage m.
stamper m. ( 's) 1 donneur m. de coups de pied;
2 (navire) tangueur; 3 pileur, broyeur m.; 4
(instrum.) pilon in.; hie, dame f.; Jouloir, piloir
in.; 5 (bot.) pistil m.
stamperij f. pilerie f.
stamplaats f. lieu rn. d'origine.
stampmolen in. moulin m. à pilons.
stamppaarlen f. p1. semence f. de perles.
stampstok m. jouloir mn.
stampvat n. égrtigecoir in.
stampvoeten v. intr. insép. trépigner, loper du
pied ou des pieds.
stampvol adj. bondé.
stampzee f. coup iii. de mei- en proue.
stamregister n. _- stamboek.
stamvader rn. premier père, auteur in.
stamvolk n. peuple m. primitif.
stamvorm in. radical m.
stamwapen n. armes f. pl. de famille.
stamwoord n. primitif m.
stand m. 1 station, position f.; (mat) tenue f.;
geen — hebben ne pas être ferme sur ses pieds;
-- houden tenir bon, se maintenir; tot --
komen se réaliser, se faire; tot — brengen
réaliser, faire ; in — blijven se conserven; in
houden conserl'er; 2 attitude, pose f.; 3 état m.;
(eau) hauteur f., nireau m.; (astres) aspect m.;
(lune) phase f.; 4 (bourse) cours m.; (rente,
salaires) taux in.; (niarché) état m.; 5 situation f.;
huis op (goeden) — maison tien située, 6 af faires
f. p1.; 7 rang rn., condition f.; beneden zijn
— trouwen faire une mésall^ance; 8 classe f.,
état in.; de lagere —en les classes inférieures;
de derde — le tiers état; 9 de burgerlijke --
t'état civil; 10 —je 1 attroupcment m., bagarre f.;
2 querelle, chamaillerie f.; —jes hebben se
chamailler, .3 scène, algarade f.; een ---je krijgen
attraper unc algarade.
1. standaard m., étendard m., hannière f.;
(anc. France) oriflamme f.
2. standaard ni. 1 (métrol.) étalon m.; dubbele
— double étalon; aanhanger van den dubbelen
-- bimétallisie ni. ; 2 échantillon ni.
standaarddrager m. porte-étcndard m.
standaardkaars f. bougie f.
standaardwerk n. oeuvre f. capitale.
standbeeld n. statue f.; je statuette f.
standelkruid n. orchis, hei-be f. à la couleuvre.
stander in. ( 's) 1 arbrc m.; (mar.) chandelier m.;
(gouvernail) r?èche f.; 2 support, enontant,
pilier m.; 3 porte-manteau, porte-parapluie m.;
4 tonneau in. .f ixe, cuve f. f ixe.
standgeld n. droit m. de place.
standhouden v. intr. sép. tenir bon, se maintenir.
standleer f. statique f.
standolie f. huile f. siccative.
standpenning m. étalon m.
standplaats f. 1 emplacement m.; station f.; 2
résidence f.; 3 p.late forme f.
standpunt ti. point nl. de vtie; verouderd —
point de vue dépassé; uit ou van ou dit -- d
ce point de vue.
standrecht n. justice f. somtoaire ou militaire;
naar 't — militairement.
standvast, standvastig 1 adj. durable, solide,
stable; 2 (fig.) ferme, constant, inébranlable;
3 adv. solidement, d'une facon stable; fermernent,
avec constance.
standvastigheid f. 1 durée, solidité, stabilité; 2
f ermeté, constante f.
standvogel n:. oiseau nl. sédentaire.
stang f. 1 perche; tige, verge f.; 2 barre f.; 3
(mach.) arbre m.; (vélo) guidon m.; (fusil)
géichette f.; (cheval) branche f., mors m.; op de
--en rijden serrer la bride (5).
stank in. mauvaise odeur, puanteur f.
stap in. (cDpen) T pas m.; op —, in den --- au
pas; — voor --, van -- tot — pas à pas; in den
— zetten mettre au pas; een stoute — tentative
hardie; een onbezonnen — un geste étourdi;
den — wagen risquer le paquet ; —pen ou
menigen -- doen om faire des démarches ou
mainte démarche pour.
stapel m. -, ·) 1 (chaise) montant, pied in.;
2 (violon) crme f.; 3 (gttille) ton, billot m.; 4
chantier m.; op —• zetten mettre sur le chantier,
(fig.) mpttre sur le métier; van — laten loopen
lanter; van — lorpen être lancé, (fig.) se passer,
se faire; ;i pile f.; aan —s zetten empiler; 6
étape f., entrepot in.
stapeiblok n. tin in.
stapelen v. tr. 1 empiler, entasser; 2 caler.
st pelgpk adj. Jou u lier.
stapelgoed n. marchandises f. pl. d'étape.
stapelhuis n. entrepot m. [écheile f.
stapelplaats f. entrepot m.; (Levant, Barbarie)
stapelrecht n. dr;it m. d'étape ot, d'entrepdt.
stapelwaar f. marchandise f.
stapelwolk f. cumulus m.
stappen v. intr. 1 faire des pas, marcher au pas;
2 (cheval) aller le pas; 3 marchcr; — over
franchir, (fig.) omettre, passer sur.
stapper nl., ...ster f. (-s) marcheur m., marcheuse
f.
staps(ge)wijze adv. pas d pas.
stapvoets adv. au pas.
1. star etc. = ster etc.
2. star 1 adj. ( der, pst) f ixe; raide; (fig.)
énergique; 2 adv. raidement; énergiquement.
staren, staroogen 1 v. intr. regarder fixement;
2 n. regard(s) fixe(s) m. pl.
statelijk 1 adj. maánrf ique, pompeux; 2 adv.
magnifiquement, pompeusement.
statelijkheid f. magnificence, pompe f.
Statenbijbel — 532 ---- steenbeitel
Statenbijbel m., ... vertaling f. Bible, version f.
des États- Généraux.
Staten-generaal in. pl. États-Généraux m. pl.
statie f. ( cos & ...i ën) T station f.
statj®f n. (...ven) support, pied m.
statig 1 adj. grave, sérieux, solennel; 2 adv. gravement,
solennellement.
statigheid f. gravité, solennité f.
station n. ( os) T station; (plus import.) gare f.
stationschef m. chef m. de gare.
stationsgebouw n. gare f.
stationsrestauratie f. buffet m. de (la) gare.
statist m. comparse, figurant m.
statisticus m. statisticien m.
statuur f. (...uren) stature f.
statuut n. (...uten) statut rn.
stavast adj. inébranlable; Jan S— un bloc, un
roc; van — inébranlable, ferme; een portie
van — un bon lest.
staven v. tr. 1 fixer; 2 (fig.) confirmer, affirmer.
staverzaad n. dauphinelle f., staphisaigre m.
staving f. confirmation f.; tot— van h l'appui de.
stearinekaars f. bougie f.
stede f. 1 place f.; in — van au lieu de ; 2
ville f.; ter -- en ville. vicaire m.
stedehouder m. lieutenant; gouverneur; (relig.)J
stedelijk adj. 1 communal, (France) municipal;^
stedeling m. & f. citadin m., —e f. [2 urbain.
stedewaarts adj. vers la ville, u la ville.
stee f. (-o ën) = stede.
steeds adv. toujours, continuellement. [ville.
steedsch adj. de la ville; —e wijze mode de lat
1. steeg f. ruelle f.; blinde — impasse f.
2. steegadj. 1 dur, résistant; 2 escarpé; 3 revêche,
récalcitrant, rétif; 4 avare, dur d la détente.
steek m. 1 coup in.; (pointe, ins.) piqure f.;
(chir.) ponction f.; dat was een — door mijn
hart cela me perca le coeur; 2 (cout.) point m.;
(tricot) point m., maille f.; met de heete —
naaien bdcler d la háte; -- houden ne pas se
découdre, tenir, (fig.) être solide, tenir debout;
daar is een — aan los ii y a un point de décousu,
(fig.) il y a qc. qui cloche; geen -- zien ne voir
goutte; 3 (mesure) point, pointure; 4 coup m.
de bêche, levée f.; in den — laten planter là, (fig.)
abandonner, lacher; 5 (mar.) nceud in.; 6 (jeu)
ievée f.; geen --- pas une levée, (fig.) Tien, pas un
clou, pas un mot; (pompe) coup m. de piston;
(pêche) gord m.; (chapeau) bicorne; tricorne m.;
(iron.) calotin m.; 7 élancement, point m.; — in
de zijde point de cóté ; 8 (fig.) coup de langue,
trait piquant, m.; een -- onder water geven
lanter un brocard a; dat is een — op mij c'est
une pierre (jetée) dans rnon jardin.
steekappel m. stramoine f. V. doornappel etc.
steekband in. i étai in.; 2 (reliure) traneliefrle f,
steekbeitel ni. fermoir, ébauchoir in.
steekboor f. amorcoir m.
steekdegen m. estoc m.
steekgaren n. tirasse f.
steekgewelf n. voute f. sur épontilles.
steekhevel m. tdte-vin m. [solide.
steekhoudend adj. qui tient (debout), valable,j
steekijzer n. 1 pointe f.; 2 poincon, burin,
onglet, ringard m.
steekkar f. charrette f. d bras.
steekroes n. 1 coupe-asperges; 2 coutelas m.
steekmug f. cousin m.
steeknet n. l rafle, verveux m. 2 (ois.) tirasse f.
steekpaal m. 1 piquet in.; 2 (mil.) quintaine f.,
faquin m.
steekpalm m. 1 houx rn.; 2 fragon in. piquant.
steekpil f. suppositoire m.
steekpomp f. pornpe f. á bdton.
steekpriem m. poincon m.
steekspel n. foute f.; tournoi in.
steekte f 1 élancement m.; 2 point m. (de coté).
steekturf f. & m. tourbe coupée, motte f.
steekvlieg f. mouche f. piqueuse.
steekvrij adj. invulnérable.
steekwapen n. 1 arme d pointe; 2 arme 'f. blanche.
steekwond(e) f. piqure f., blessure f. d'arme
blanche.
steel m. (stelen) 1 manche ni.; queue f.; (pipe)
tuyau; 2 (plante) tige 'f.; (feuille) pétiole rn.;
(fleur, fruit, anat.) pédoncule m.
steelgat n. teil rn.
steelsch adj. furtif.
steels(ge)wijze adv. èt la dérobée, furtivement.
steelieden, ...lui(den) m. pl. gens m. pi. de la ville.
1. steen (matière) n., (collect.) f., (objet) m.
1 pierre f.; zoo hard als — dur comme (la)
pierre; 2 brique f`; (parquet) carreau In.; (rue)
pavé m.; de groote —en la rue; de kleine —en
le trottoir ; 3 pierre f. (précieuse) ; —en pierreries
f. pl.; 4 (jeu) dé m.; (dames, trictrac) pion m.;
5 grêlon m.; (fruit) noyau m.; (méd.) pierre f.,
calcul m.; 6 dat is een -- van mijn hart me
voild soulagé dun grand poids; hij zou een —
vermurwen il attendrirait les pierres; — en been
klagen se plaindre ei Dieu et aux saints.
2. steen n. chateau m.; 's-Graven S— le Chateau
comtal ou des comtes.
3. Steen m. : Jan •-- Jean Steen; een huishouden
van Jan — un intérieur en désordre
(comme en a peins Jean Steen), une pétaudière;
een stukje van Jan — une flouerie, un tour à la
Jean Steen.
steenaarde f. 1 terre f. graveleuse ou pierreuse;
2 terre á faïence.
steenachtig adj. pierreux.
steenarend m. grand aigle, aigle m. impérial.
steenbakker m. briquetier in.
steenbakkers f. briqueterie f.
steenbank f. bant m. de pierre, assise f.
steenbeitel m. ciseau m. plat.
steenbeuk — 533 — steiloorig
steenbeuk m. charme m. (commun).
steenbik n. grès m. broyé.
steenbikker m., ...bikster f. regratteur in.,
...euse f. de briques.
dteenbiok n. masse f. de pierre.
steenbok in. 1 bouquetin m.; 2 (astron.) caprirorne
m.; 3 (ois.) —ie friquet rn.
Steenbokskeerkring in. tropique m. du Capri-^
steenbreek, ...breke f. saxifrage f. [corne.
steenbreker m. 1 carrier; 2 (chir.) lithotriteur m.
steendam in. digue en pierre, turcie f.
steendik adv. (geler) a pierre fendre.
steendog m. doguin rn.
steendood adj. raide mort,
steendruk ni. lithographie f.
steendrukken 1 v. tr. insép. lithographier; 2 n.
lithographie f.
steendrukker rn. lithographe m.
steendrukkerij f. lithographie f.
steenduif f. pigeon m. sauvage.
steeneik in. chêne in. rouvre; 'Kleine -- yeuse f.
1 . steenen adj. de pierre, en pierre.
2. steenen v. tr. lapider.
steenesch ni. frêne in. commun.
steengeit f. 1 élagne f.; 2 chamois m.
steengoed n. 1 faience; 2 gresserie f.
steengroef, ...groeve f. carrière f.
steengrond m. fond m. pierreux.
steengruis n. gravin m., pierraille f.
steen hard 1 adj. dur comme (la) pierre; 2 adv.
(geler) à pierre fendre.
steenhoop m, monceau m. de pierres.
steenhouwen n. taille f. des pierres.
steenhouwer m. tailleur m. de pierres.
steenhouwerij f. 1 taille t. des pierres ; 2 atelier m.
de tailleur de pierres.
steenig adj. pierreux.
steenigen v. tr. lapider.
steeniging f. lapidation f.
steenkarton n. carton-pierre m.
steenklaver f. irèfle rampant, triolet m.
steenklip f. écueil m.
steenkool f. charbon ni. (de terre), houille f.
V. les composés avec kool & kolen.
steenkraai f. crave, chouette f. rouge.
steenlaag f. couche de pierres, assise f.
steenlijder m. graveleux m.
steenmijt f. mite f. des rochers.
steenmos n. mousse f. des pierres, lichen m.
steenmusch f. friquet m.
steenoester f. huitre f. épineuse, luron m.
steenolie f. pétrole m.
steenopruimer m. chasse-pierre m.
steenoven m. foor m. á briques.
steenplaats f. briqueterie f.
steenpok f. pustule f. de varicelle; —ken f. pl.
varicelle f. [m.
steenpuist f. 1 houton m. de varicelle; 2 anthraxj
steenput Ion. 1 carrière f. ; 2 (eau) puits m.
steenraaf f. 1 corbeau; 2 sonneur m.
steenrat f. cobaye m.
steenrif n. récif m.
steenrood adj. & n. rouge adj. & m. brique,
steenrots f. roc, rocher m.
steenruit f. rue f. des murailles.
steenschar f. limande f. de roche.
steenschol f. sole f. limande. [daire m.
steenslijper m. 1 polisseur de pierres; 2lapi-J
steenslinger m. (ronde f.
steenslingeraar m. macefrondef.
steensnedef., ...snijden ti. { taille f. des pierres;
2 gravure sur pierre; 3 (chir.) lithotomie f.
steensnijder m. 1 graveur sur pierres fines
lapidaire; 2 (chir.) lithotome m.
steensnijding f. = steensnede.
steenstuk n. 1 (canon) pierrier m.; 2 —ken
briquaillons m. p1.
steentijdperk n. rage m. de la pierre.
steenuil m. chouette f. des clochers.
steenvalk m. faucon de rocher, rochier m.
steenvlas n. amiante rn. [m. brï lé,
steenvos m. 1 renard m. bleu; 2 (cheval) alezant
steenvrucht f. fruit m. à noyau.
steenweg m. chaussée f.
steenwijting m. mollet m.
steenworp m. 1 coup m. de pierre; 2 (distance)
portée f. de pierre.
steenzaad n. grémil m.
steenzaag f. sciotte f. ; (lapid.) arcliet m.
steenzout n. sel m. gemme.
steenzweer f. _furoncle ni.
steeple-chase f. course f. au clocher.
steevoogd m. gouverneur in. de ou d'une ville.
steg m. 1 passerelle f., ponteau m.; 2 sentier in.;
3 (en gén.) chemin m.; weg noch— weten ne pas
savoir se retrouver.
steltel m. (gis) étrier ni.
stegelreep m. étrivière f.
steiger m. ( xs) 1 quai; embarcadère; débarrardère
m.; 2 escalier m. de quai ; 3 échafaudage;
4 (morue) échafaud m.
steigeren v. intr. 1 se cabrer; (fig.) régirnber,
résister; 2 dresser un échafaudage; 3 n. pesade;
résistance f.; échafaudage m.
steigergat n. ope m.
steigering f. — steigeren 3.
steigerpaal m. écoperche f.
steigerplank f. planche f. d'échatazuiare.
steigerwerk ii. échaufauda,;e nl.
steil 1 adj. escarpé, abrupt; rapide; raide; 2
(fig.) ardu; rigide, exclusif; 3 adv. (r pic; en
pepte rapide; tont droit ; exclusii.'ernent.
steilheid f. S escarpenment m.; perte rapide; natdeur
f.; 2 exclusivisme m.
steiloor m. & f. entêté m., —e f.
steiloorig 1 adj. entété; 2 adv. avec entêtement.
steiloorigheid --- 534 -- stellen
stellQQrigheid f. opinidtreté f., entêtement m.
stekte f. = steilheid.
stek f. (c ken) 1 petit bilton m.; piquet m.;
marque f.; voet bij -- houden tenir pied d boule;
2 (bot.) bouture f.
stekeblind adj. tont à fait aveugle.
stekel m. ( mos) 1 piquant m.; épine f.; chardon
m.; 2 cirse m. lancéolé.
stekelachtig 1 adj. T piquant; 2 adv. d'une manière
piquante.
stekelachtigheid f..1 piquant m.; (fig.) causticité
f.; 2 (bot.) spinescence f.
stekelbaars m. épinoche f.
stekelbes, ...bezie f. groseille f. à maquereau.
stekeldoorn, ...doren m. spinelle f.
stekelhuidf., ...huidig adj.échinodermem. & adj.
stekeli(heid) = stekelachtig(heid).
stekelkreeft m. langouste f.
stekelrog m. raie f. bouclée.
stekeltrekker m. moettes f. pl.
stekelvarken, ...zwijn n. porc-épic m.
stekelvinnig adj. acanthoptérygien. [gien m.
stekelvisch m. 1 acanthopome; 2 acanthoptéry-1
1. steken v. tr. & intr. (stak, heeft gestoken)
1 piquer; de zon steekt le soleil darde ou brule;
een gat — in percer; een varken — saigner un
port; -- door passer á travers, percer de; in het
oog — donner dans les yeux, exciter l'envie;
zich in den vinger -- se piquer au ou le doigt ; —
naar tdcher de blesser ou d'atteindre, (fonction)
briguer; naar den ring — courir la bague; 2
asperges -- couper des asperges; aardappelen —
prendre des pommes de terre; turf, zoden -- lever
de la tourbe, des gazons; aal — foéner des anguilles;
boter — prendre du beurre; bier — tirer ou
débiter de la bière; 3 in koper, in staal — graver
sur cuivre, sur acier; 4 (douleur) piquer; cuire;
5 être,se trouver,être fourré; waar steekt hij ? ou
est-il, ou s'est-ilfourré? wat steekt daarachter?
que se cache-t-il là-dessous? in de schulden ---
être endetté; de spa steekt in den grond la bêche
estfichée en terre; dat steekt hem in den krop il
ne sait pas l'avaler ou le digérer; wat steekt hem
inden kop ? qu'a-t-ildansla tête? daar steekt geen
kwaad in il n'y a pas de mal d cela; er steekt
geen kwaad in hem il n'y a pas de malice chez
lui; hij steekt vol hoogmoed il est bouffi d'orgueil;
blijven — s'arrêter, être arrêté; rester en
souffrance; s'empétrer; laten — planter lil,
lacher; 6 mettre; — aan mettre d, passer à ; er een
speld bij —s'arrêter là; — in mettre dans, introduire,
enfoncer; in elkaar — emboïter; zijn arm
in zijn mouw — passer le bras dans la manche;
geld — in (entreprise) engager de l'argent dans;
een draad in de naald — passer un fil dans ou
enfiler l'aiguille; in een klooster — mettre au
couvent ; in de hoogte — exalter ; het hoofd in de
hoogte — lever la tête ; in den mond — porter à la
bouche; den mond — in se mêler de; den neus ---
in fourrer son nez dans; zich in kosten — se
mettre en frais; zich in schulden — s'endetter;
een steel op een bezem — mettre un manche d un
balai ; het hoofd uit het venster --- passer la tête
hors de la fenêtre; het vaandel uit het venster ---
arborer le drapeau à la fenêfre ; 7 van land —,
van wal -- démarrer ; in zee -- mettre en mer;
over zee — traverser la mer; aan den wind —
bouter de lof; bij den wind — tenir au vent.
2. steken n. V. 1. steken : 1. piqure f., percement
m.; blessure; (soleil) dards m. pl., ardeurs f. pl.;
(bague) course f.; 2 coupe, prise, levée f.; 3 gravure
f.; t élancement m., cuisson f., point; 5 séjour,
arrêt m.; 6 mise, introduction f.
stekend adj. piquant; (douleur) lancinant, poi-$
steking f. =- 2. steken. [gnant.
stekken v. tr. bouturer.
1. stel m. ordre m., assiette f.; van — zijn être
en déroute, ne pas être dans son assiette.
2. stel n. 1 support; chantier; train m.; 2 assortiment
m.; jeu m.; service m.; garniture f.; collection
f.; (iron.) bazar m., salade f.; (personnes)
belle clique f.; beau couple in.; 3 appareil m.
3. stel adj. vieux; éventé; fort; rance.
stelen v. tr. (stal, heeft gent len) T & 1 voler;
2 dérober; escamoter, faire; (auteur, écrit) plagier;
3 gij zult niet — bien d'autrui ne prendras ;
iemands liefde ou hart — ravir l'amour ou lre
coeur de qq.; om te — (être jou, jouer) a ravir;
zich rijk — s'enrichir par Ie vol; hij mag me
gestolen worden que le diable 1'emporte.
steler in. ( -os) tsoleur m.
stel ku nst f. algèbre f. [ment.
stelkunstig 1 adj. algébrique; 2 adv. algébrique-1
stellage f. (-os) 1 échafaudage; 2 catafalque rn.
1. stellen v. tr. 1 mettre; placer; in slagorde —
mettre en ordre de bataille; ter hand — mettre en
main, remettre; in staat — mettre en état; te boek
— mettre par écrit, inscrire; op rekening —
porter en compte; uit zijn hoofd — s'Ster de
1'esprit; zijn vertrouwen — in placer sa confiance
en; prijs -- op attacher du prix á;
een eer — in se faire un honneur de; zijn zinnen
— op porter son attention sur, avoir des visées
sur; in 't werk — mettre en oeuvre; een voorbeeld
—faire un exemple; tevreden — rendre content,
contenter; op vrije voeten — mettre en liberté;
de wet — faire la lol ; paal en perk — mettre un
(rein (u) ; aansprakelijk — rendre responsable;
iem. candidaat — poser la candidature de qq;
2 zich — tegen s'opposer a; zich — naar se
régler sur; zich tot plicht — se faire un devoir
(de) ; zich tot taak — s'imposer la tdche (de),
3 poster; (canon) pointer, braquer; (voiles)
orienter, régler; (route) pointer, marquer;
(terme) fixer; (horl., mach.) régler; (mus.) accorder
; 4 (filet) tendre ; (trappe) dresser;
stellen ---- - 535 — steng
5 (question) posen,- (but) proposer; (tache) imposer;
6 hoog — estimer très hout ; — boven préférer
á; — onder estimer rnoins; het — s'arranger,
se tirer d'affaire; iets te — hebben met avoir
affaire à; hoe stelt gij het? comment allez-vous?
het goed — être bien; het slecht — ne pas être
bien; hij kan het best -- il a de quoi; gesteld
zijn op tenir beaucoup à; 7 supposer; gesteld dat
supposons que, supposé que; 8 rédiger, composer.
2. stellen n. 1 placement rn., mise, pose f.;
2 position f.; pointage m.; orientation f.; réglage
m.; accordage m.; 3 position; proposition; imposition
f.; 4 rédaction, composition f.
stellend adj. : —e trap positif nii.
steller m. (cDs) 1 placeur; 2 auteur in.
stellig 1 adj. positif; catégorique; certain; 2 adv.
positivement; catégoriquement.
stelligheid f. caractére ni. positif, certitude f.
stelling f. 1 position, situation, place f.; 2 échafaudage;
support m.; 3 (sciences & litt.) proposition,
thèse f.; (syllog.) eerste — majeure; tweede—
urineure f.; op —en promoveeren être recu
docteur après défense de thèse.
stelpen 1 v. tr. arréter, étancher; 2 apaiser;
3 n. arrêt, étanchement; apaisement ni.
stelping f. = stelpen 3.
stelregel m. principe m., règle f.
stelsel n. ( s) 1 système in.; 2 V. 2. stel.
stelselloos adj. & adv. sans système.
stelselloosheid f. absence f. de systèrne.
stelsel matig 1 adj. systématique; 2 adv. systématiqueinent.
stelselmatigheid f. caractère rn. systématique.
stelt f. 1 échasse f.; op —en gaan ou rijden être
monté sur des échasses, (fig.) être guindé, (iron.)
aller cahin-caha, aller sens dessus dessous;
2 jambe f. de bene.
steltlooper ni. échassier in.
stem f. ( - men, metje) T voix f.; een piepende
—, een —roetje un filet de voix; zijn -- kwijt
zijn avoir perdu la voix, (maladie) avoir une
extinction de voix; bij — zijn être en voix; geen
--- hebben 1 ne pas avoir de voix, 2 ne pas être en
voix,3nepasavoirvoix au chapitre, n'avoir riep d
dire; zijn — geven ou uitbrengen tot éniettre sa
voix pour, (fig.) consentir á.
stemballetje n. boule f. de vote.
stemband m. corde f. vocale.
stembiljet, ...briefje n. bulletin m. de vote.
stembuiging f. intonation f.
stembureau n. bureau m. électoral ou de vote.
stembus f. urne f. (électorale).
stemgeluid n. (timbre m. de la) voix.
stemgerechtigd adj. ayant droit de vote.
stemhamer m. accordoir m.
stemhebbend adj. 1 votant; 2 (grarnin.) sonore,
avec de la voix.
stemhokje n. isoloir n:.
stemkaart f. carte f. d'électeur.
stem(me)loos adj. 1 sans voix, aphone, muet;
2 (gramm.) sans voix, sourd.
stemmen 1 v. tr. & intr. être d'accord, être d
l'unisson; 2 disposer, rendre; 3 voter; 4 accorder,
mettre d'accord; 5 n. vete; accord m.
stemmig 1 adj. grave, sérieux; 2 retenu, réservé;
3 adv. gravement, sérieusement ; avec retenue,
avec réserve. [nue, réserve f.
stemmigheid f. 1 gravité f., sérieux m.; 2 rete-1
stemming f. 1 votation f., vote, scrutin m.; geheime,
hoofdelijke — vote ou scrutin secret,
nominal; 2 (mus.) accord, ton m.; 3 (fig.) disposition
f.; in goede -- bien disposé; 4 opinion f.;
----- maken voor, tegen créer un courant d'opinion
pour, indisposer 1'opinion oontre.
stemoefening f. vocalisation f.
stemopnemer m. scrutateur m.
stemopneming f. dépouillenient m.
stempel m. ( mos, .tje) 1 (cire) cachet, (officiel)
sceau m.; (marque) timbre m.; 2 estampe,
étampe f.; fer m.; poincon m.; (monnaies) coin
in.; (comm., poste) estampille f.; timbre m.;
(bot.) stigmate ni.; 3 (fig.) estampille; empreinte
f.; coin in.; zijn — drukken op marquer de son
estampille; den — dragen van porter l'empre.
inte de; van denzelfden — de la même
trempe; van den echten — marqué au bon coin;
van den ouden — vieille perruque, vieux jeu.
stempelaar m., cDster f. timbreur, marqueur m.,
...euse f.
stempelband m. reliure f. aux Pers.
stempelbeeld n. empreinte f.
stempelen v. tr. 1 cacheter, sceller; 2 estamper;
marquer; poinconner; estampiller; timbrer;
(poste) oblitérer; 3 marquer du sceau de; prédestiner
(à). [ou timbrer.
stempelgereedschap n. attirail m. pour cacheter=
stempelinkt m. enere f. grasse ou à timbrer.
stempelsnijder m. graveur de poincons; (rnonnaies)
tailleur m.
Stemput n. Estampuis m.
stemrecht n. (droit de) suffrage m.
stemregistern. 1 liste f. électorale; 2(mus.)voix f,
humaine.
stemsieutel m. 1 cleff., accordoir; 2 diapason m.
stemspleet f. glotte f.
stemtoon rn. 1 (mus.) hauteur f. de ton; 2
(gramm.) voix f.
stemvee n. bétail m. électoral.
stemvork f. diapason m.
stemvorming f. phonation f.
stemwisseling f. mue, muance f.
stenden m. pl. états m. pl. (provinciaux).
stenen v. intr. (steende, heeft gesteend) gémir,
geindre.
steng f. ( «etje) 1 perchef., baton in.; 2 mdt m. de
hune; ter halver — à mi-mot.
stengel — 536 — stichtelijk
stengel in. („-, s, motje) tige f.
stengelloos adj. sans tige, acaule.
Stephanus(-orde f.) (ordre de Si-) Étienne M.
1. sterf. ('ren, pretje) t étoile f.; vallende ou
rijzende—étoile filante; 2 —retje astérisgtre rn.;
3 (cheval) chanfrein m .
2. sterf. ('ren) front m.
steraanbidder m. astroldtre m.
steranijs m. anis m. étoilé ou des Indes.
sterfbed n. lit m. de mort.
sterfdag m. jour m. de la mort.
sterfelijk adj. mortel.
sterfelijkheid f. mortalité f.
sterfgeval n. décès m.; door — par suite ou pour
cause de décès.
sterfhuis n. (maison) mortuaire f.
sterfjaar n. année f. de la mort.
sterflijst f. 1 liste f. des décès; 2 (niath.) table f.
de mortalité.
sterfput ni. puisard m.
sterfuur n. heure f. de la mort.
sterk adj. fort; (résistance) solide; adv. fortement
; fort ; solidement ; —e koffie café fort ; —e
boter beurre fort; ---e vuist forte poigne; —e
indruk forte impression; zijn leger was 100,000
man —son armée était forte de 100,000 hommes;
hij is 100,000 man — il est fort comme 100,000
homrnes; niet -- genoeg om pas de force a; -- in
't rekenen, in 't domino fort en calcul, au domino;
dat is wat — c'est un peu fort; zij maakt
zich -- om elle se.fait fort de; het waait — il y a
un fort vent ; -- roeien faire force de rames ; ---
overdrijven exagérer fort(ement) ; -- aantrekken
prendre fort à treur; — volhouden tenir
ferme; --- ontkennen nier fort et ferme.
sterken v. tr. 1 fortifier; (boire et manger)
restaurer, ravigoter; 2 (fig.) fortifier; (bien, mal)
affermir; (ranimer) réconforter.
sterkgebouwd adj. solidement bof.
sterkgespierd adj. muselé.
sterking f. 1 renforcement m.; 2 réconfort, appui
m.; 3 fortifiant, tonique m.
sterksprekend adj. (trait) accusé; (argument,
exemple) probant.
sterkte f. t force, solidité f.; énergie f.; 2 intensité,
violente f.; 3 (nombre) force f., effectif m.; 4 goot
m. fort, rancidité f.; 5 fort m., forteresse f.
sterkwater n. eau(-)forte f.
sterpoliep f. astrée f.
sterredistel f. chausse-trape f.
sterrekers f. cresson m. alénois.
sterremuur f. mouron m. rouge.
sterrenbeeld n. constellation f.
Sterrenbloem f. stellaire f.
sterrendak n. voute f. étoilée.
Sterrendienst m. culte m. des astres, astroldtrie f.
sterrengewelf n. voute f. étoilée.
sterrenhemel m. ciel m. étoilé.
sterrenkaart f. carte f. céleste.
sterrenkijker m. astrologue m.
sterrenkijkerij, ... kijkkunde f. astrologie f.
sterrenkunde f. astronomie f. [nomiquement.
sterrenkundig I adj.astronomique; 2 adv. astro-t
sterrenkundige m. astronome m,
sterrentoop m. cours m. des astres.
sterrennacht m. nuit f. étoilée.
sterrenschans f. étoile f.
sterrentoren m., ...wacht f. observatoire m.
sterrenwichelaar in. astrologue nl.
sterrenwichelarij f. astrologie f. [une áme.
sterveling m. & f. mortel m.,—le f.; geen -- past
sterven 1 v. intr. (stierf, is gestorven) mourir;
— aan, -- van mourir de; bezig met te --- mourant,
moribond ; het woord stierf op zijn lippen le
mot expira sur ses lèvres; 2 n. mort f., décès m.;
op — liggen être éx la mort, étre (z toute extrémité;
tot —s toe h mourir.
stervend adj. mourant, moribond, agonisant.
stervensnood in. danger m. de mort, agonie f.
sterverband n. bandage ni. étoilé ou stellaire.
stervormig adj. en forme d'étoile, étoilé.
steun m. 1 appui, soutien m.; 2 báton m.; étai,
étancon m.; (plantes) tuteur m.
steunback m. racinal m.
1. steunen 1 v. tr. (propre & fig.) appuyer, soutenir;
2 v. intr.: ---- op s'appuyer sur, se reposer
sur, compter sur.
2. steunen = stenen.
steunmuur ni.mur m. d'appui ; —tje jambage m.
steun;iijier, ...pilaar m. pilier, soutien m.
steunpunt n. point m. d'appui.
steunset n. (s) soutien, appui m.
steu nstok m. (báton d')appiri, support; tuteur m.
steur en. esturgeon m.
steurharing m. hareng m. saumonné.
steurkrab f. bouquet m., salicoque f.
steurkuit f. ceufs m. pl. d'esturgeon; (préparé)
caviar m.
stevel m. (mos) botte f. (à l'écuyère).
1. steven m. ( mos) 1 (avant) étrave, proue f.;
(en dirigeant) cap m.; 2 (arrière) étambot m.,
poupe f.
2. Steven m. Étienne ni.; —tje Tiennot m.
stevenen v. intr. porter le cap (sur).
Stevens-Woluwe tn. Woluu'e-St-Étienne m.
stevig 1 adj. fort, solide, robuste; 2 de poids,
massif , énorme, fameux; copieux; (aliment)
substantiel; (vin, tissu) corsé; (vent) carabiné;
3 adv. fortement, solidement.
stevigheid f. force, fermeté f.
1. sticht n. 1 édifice; (spéct) hospice m.; 2
abbaye f.; 3 cltapitre m. (de chanoines) ; évêché,
diocèse m. [province f. d' Utrecht.
2. Sticht n. (anc.) évêché m. d' Utrecht; (mod.)t
stichtelijk t adj. édifiant; 2 adv. d'une manière
édifiante; 3 poliment.
stichtelijkheid - - - 537 ----- stikster
stichtelijkheid f. édification f.
stichten v. tr. (stichtte, heeft gesticht) 1 (onder,
établir; 2 bátir, édifier; éíever, ériger; 3 rnettre
(le feu) ci; 4 (fig.) causer, susciter; (bies, mal)
faire, produire; (dispute, inirnitié) susciter;
(paix) établir; 5 (relig.) édifier; (absolt) être
édifiant.
Stichtenaar ni. ( /Ds & ... aren) Utrechtois rn.
stichter rn. ( mos) 1 fortdateur tn. ; 2 édificateur in.;
3 auteur; (rnauv. part) fauteur m.
stichting f. 1 fondation f., établissement m.; 2
érection f.; 3 production, création; 4édification f.
Stichtsc-h adj. utrechtois.
stiefbroeder rn. demi frère, beau-frère rn.; (de
père différent) frère utérin • (de rnère différente)
frère consanguiri.
stiefdochter f. belle fille f.
stiefkind n. enfant ni. dun autre lit.
stiefmoeder f. belle-eipre; (mauw. part & fig.)
mardtre f. [marátre.
stiefmoederlijk 1 adj. de mar-dtre; 2 adv. ent
stiefouders nl. pl. beaux-parents m. pl.
stiefvader m. beau-père rn.
stiefzoon m. beau fils in.
stiefzuster f. demi-steur, helle-scour f.; (de père
différent) steur utérine; (de nmère différente)
steur consanguine.
stiekem, ...um 1 adj. ,ournois, cachottier; 2
adv. sournoisement, en cachette.
stiekemerd m. sournois m.
stiel m. métier in., profession f.
1. Stien, Stijn in. Augustin in.
2. Stien, Stijn f., -tje n. Christine f.
stierbevechter in. toréador in.
stierengevecht rr. cornbat in. ou course de taureaux
; (ant.) taurr:iruuchie f.
stierkalf ri. veau- rtrzlc, tolirillon in.
Stiermarken n. la Styrie f.
1. stift f. I pointe f.; cheville; (horl.) goupille;
kserr.) broche f.; (lacet) ferret ni.; (typo.) ardillon
m.; 2 poineon m.; style m. (méd., arme) stylet t-n.
2. stift n. = 1. sticht, surtout 3.
stijf 1 adj. (...ver, xst) raide, tout droit; een
stijven nek hebben avoirun torticolis; --- worden
(se) raidir; - staan être raide; --- maken
raidir; 2 (corde) tendu ; (linge) ernpesé; (plume,
arts) dur; (style) empesé, sans mouvernent; 3
froi }) engourdi ; (fatigne) courbafu, courbaturé;
(rhumat.) ankylosé; 4 fort, corsé; (prix, rnarché)
ferme; stijve wind vent fort ou [mis; 5
.pais; 6 gauche, géné, mannecluiné; 7 raide,
inflexible, têtu; 8 hautain, guindé, cassant; 9
adv. raidement, fermement, fixement ; - en
strak beweren soutenir mordicus.
stijfhals m. & f. entêté rn., --e f.
stijfheid f. 1 raideur, rigidité; 2 tension, dureté f.;
3 engourdissernent ni.; courbature f.; ankylose f.;
4 force f.; 5 épaisseur, consistance f.; 6 gaucherie,
gêne, contrainte f.; 7 opinidtreté f., entêtement m.;
8 hauteur, morgue f.
stijfhoofd m. & f. entêté ni., --e f.
stijfhoofdig 1 adj. entêté, têtu; 2 adv. avec entêtement.
stijfhoofdigheid f. entêternent m., obstination f.
stijfkop etc. = stijfhoofd etc.
stijfsel f. & n. I am.idon m.; 2 (colle) apprêt,
empois m.
stijfselfabriek f. amidonnerie f.
stijtseikwast in. pinceau m. d enipois.
stijfselmaker in., ...maakster f. amidonnier m.,
...iére f.
stijfselpap f. empois m.; (en gén.) colle f. a pïrte.
stijfselpot m. pot rn. à erepols.
stijfselverband n. bandage m. amidonné.
stijfster f. (cDs) empeseuse f.
stijfte f. rai deur f.
l . stijg f. & ri. vingtaine f.
2. stijg m montée f.
stijgbeugel m. étrier in.
stijgen v. intr. (steeg, heeft & is gestegen) 1
monter, s'élever; -- in monter dans; (cave,
barquette) descendre dans; ten hoogste, ten
top -- arriver à son combie; - uit, - van
descendre de; 2 monter, augmenter, hausser; 3
monter, parvenir; 4 ri. montée, ascension f.;
hausse f.; avancement in.
stijging f. = stijgen 4
stijgriem m. 1 étrivière f.; 2 (mar.) chapelet m.
1. stijl m. 1 poteau, piquet rn.; 2 montant m.
2. stijl m. style m.
stijlleer f. rhétorique, stylistique f.
Stijn = 1. & 2. Stien.
1. stijven 1 v. tr. (steef, heeft gesteven) raidir;
(linge) arnidonner, empeser; (tissus) apprêfer;
2 garnir; 3 enhardir, affermir, fortifier, confrmer;
4 v. intr. devenir raide, s'engourdir; 5 v.
intr. (vent) devenir plus fort, fraichir; (prix)
hausser; (marché) s'affermir.
2. stijven 1 v. tr. (stijfde, heeft gestiifd) (froid)
raidir, engourdir; 2 = 1. stiiven 2, 3 & 5.
stijving f. 1 empesage n1.; 2 garniture f.; 3 offer.
missement m.; 4 raideur f. [ four
stikdonker adj. tout noir, noir comme dans un;
stikgas n. 1 azote; 2 gaz in. asphyxiant.
stikhoest m. toux f. suffocante. [couper
1. stikken v. tr. 1 piquer; 2 broder; 3 bêcher,.
2. stikken v. tr. & intr. étouffer, suffoquer,
doen --- étouffer, suffoquer; stik ! crève
stikker m. ( s) piqueur, brodeur m.
stikking f. suffocation, asphyxie f.
stiklucht f. air m. suffocant ou méphitique.
stiknaad m. piqure f.
stiknaald f. aiguille f. à piquer ou à broder.
stiksel n. 1 ouvrage m. fait au point; 2 broderie 1
stiksteek m. piqure f., point in. arrière.
stikster f. (' s) 1 piqueuse; 2 brodeuse f.
stikstof — 53 s --- stoelenzetster
stikstof f. azote m.
stikstof zuur n. azotoxyde ni.
stlkvtl adj. comble.
stikwerk n. = stiksel.
stikzijde f. soie f. à piquer ou à broder.
stikzinking f. catarrhe m. suffocant.
1. stil T & 1 adj. (teier, xst) tranquille; adv.
tranquillement; het is hier - it fait tranquille
ou calme ici; --- spreken, ademen parler, respirer
doucement; 2 calme, paisible; (marée) étale;
de Stille Oceaan 1'océan Pacifique; -le tijd
morte saison ; -le vennoot associé tacite, commanditaire;
---(gaan) leven vivre de ses rentes;
S secret; (douleur) muet; 4 -- gebed oraison
mentale; --le mis messe basse; -le week
semaine sainte. V. aussi stille & stilletjes.
2. stil interj. silence !
stileeren v. intr. 1 rédiger; 2 (dessin) styliser.,
stilet n. stylet; (chir.) mandrin m.
stilheid f. tranquillité f.; silence-m.
stilhouden 1 v. tr. sép. tenir tranquille ou en
repos; (enfant) amuser; 2 arrêter; 3 taire; het
- garder le secret; 4 v. intr. sép. se tenir tranquille;
5 s'arrêter.
stille m. &f. personne f.paisible; taciturne m. &
f.; sournois m., -e f.; de -n in den lande les
gens paisi bles.
stillen 1 v. tr. talmer, apaiser; 2 tranquilliser,
calmer; (créancier, curiosité) satisfaire; 3
(faim, soif) apaiser; (sang) arrêter; (larnies)
essuyer; 4 v. intr. se talmer, s'apaiser.
stillend adj. calmant.
stilletje n. (cDs) chaise f. percée.
stilletjes adv. tont doucement, sans bruit.
stilleven n. nature f. morte.
stilliggen v. intr. sép. 1 rester ou se tenir tranquille;
2 s'arrêter; 3 être arrêté, cho^mer.
stilling f. apaisement m.; tranquillisation;
satisfaction f.; arrêt m.
stilmiddel n. calmant m.
stilstaan v. intr. sép. 1 demeurer en place, rester
immobile; 2 (s')être arrêté; - bij s'arrêter à;
niet --- toujours être en mouvement; mijn verstand
staat er bij stil j'en suis interloqué; 3
®homer; (affaires) être arrêté, être calme; (politique)
dormir; 4 (eau) croupir, dormir; 5 n. _
stilstand.
stilstaande adj. 1 immobile; 2 arrêté, stationnaire;
3 (eau) stagnant; (marée) étale.
stilstand m. 1 repos ni., immobilité f.; 2 arrêt m.;
tot - komen s'arrêter; 3 (eau, affaires) stagnation
f.; (travail) chdmage m.; (coeur) perisystole
f.; 4 - van wapenen armistice m.
stilte f. 1 tranquillité f., repos m.; calme m.; 2
silence; in - 1 en silence, 2 secrètement, in
petto.
stilzitten 1 v. intr. sép. rester tranquille, ne pas
bouger; niet kunnen - ne pas savoir tenir en
placet 2 Tester les bras croisés, ne rien faire;
niet - ne pas rester inactif; 3 n. immobilité;
inaction; vie f. sédentaire.
stilzwijgen 1 v. intr. sép. se taire; 2 n. silence m.;
met - voorbijgaan passer sous silence.
stilzwijgend 1 adj. silencieux; (habitude) taciturne;
2 discret; 3 tacite, sous-entendu; 4 adv.
silencieusement; sous silence; tacitement.
stilzwijgendheid f. 1 silence m.; taciturnité f.;
2 discrétion f.
stinkbok in. T bouc m. puant.
sti n kboo m m. 1 anagyre m. fétide ; 2 bourdaine f.;
3 sterculie f.
stinkdier n. 1 puant m., moufette f.; 2 patois m.
stinken v. intr. (stonk, heeft gestonken) sentir
mauvais, puer.
stinkend 1 adj. puant, sale, mauvais; - worden
s'empuantir; - maken empuanter; 2 (fig.) dégoutant;
odieux; 3 adv. en sentant mauvais;
salement; d'une rnanière dégoutante.
stinker(d) m. (=s) 1 puant; 2 saligot m.
stinkerig = stinkend.
stinkerigheid f. puanteur; saleté f.
stinkkever m. bupreste m.
stinkkogel m. boulet rn. asphyxiant.
stinkneus m. 1 nez puant, ozène m.; 2 (fig.)T
stinkpoel m. cloaque m. [punais m.
stinkpot m. pot m. à feu.
stinksloot f. fossé m. puant.
stinkvlieg f. mouche f. puante, hémérobe m.
stip f. ( open) 1 point m.; 2 ptumée f. (d'enere).
stipendium n. subvention, bourse f. (d'études),
stippel m. ( xs) 1 point m.; 2 tache f.
stippelen v. tr. 1 pointiller; 2 tacheter, moucheter;
3 coudre à petits points.
stippellijn f. pointillé m.
stippen v. tr. 1 pointiller; 2 marquer; 3 tremper.
stipt 1 adj. ponctuel, exact; 2 adv. ponctuellement,
exaetement.
sti pteli j k adv. ponctuellement.
stiptheid f. ponctualité, exactitude f.
Stoa f. Portique m.
stoeien v. intr. folcïtrer, s'ébattre.
stoeier ni. ( xs) folátreur m.
stoeierij, stoeiing, stoeipartij f. batifolage m.,
ébats m. pl.
stoeiig adj. folátre, badin.
stoeister f. batifoleuse f.
stoeiziek adj. folutre.
stoel m. 1 chaise f.; voor -en en banken spelen,
spreken jouer, parler devant ou pour les banquettes
; 2 (prof., prédic.) chaire f.; 3 (place)
siège; de Heilige S--- le Saint-Siège; een -- in
den hemel une place au ciel; 4 support m.;
(plante) pied; (mach.) palier m.; (calfater)
selle f.; (artichaut) cut m. [chaises).
stoelenmatter, ...vlechter m. empailleur m. (det
stoelenzetster f. chaisière f.
stoelgang --- 539 — Stolp
stoelgang m. selle f.
stoelkleed n. housse f.
stoelleuning f. dossier m. [casanier.
stoelvast adj. 1 cloué sur sa chaise; 2 ancré; 3t
Stoel-Weissenburg n. Albe-Royale f.
stoep f. 1 banquette f. (clóturée par des bornes et
des chaïnes) ; trottoir m.; 2 seuil m.; perron m.;
van geen hooge -- gevallen zijn ne pas être né
sur les genoux d'une princesse; 3 degrés m. pl.,
petit escalier rn.; 4 -je garde m. chique.
stoer 1 adj. solide, rdblé; 2 adv. solidement.
1. stoet f. 1 petit pain ; 2 chanteau m.
2. stoet m. I cortège m., cavalcade; 2 pompe,T
stoeter1 f. haras m. [ostentation f.
stoethaspel ni. maladroit m., mazette f.
1. stof n. poussière f.; -je grain m.
2. stof f. ( ' fen) matière f. ; - hebben ou vinden
ou geven tot avoir ou trouver ou donner
matière d.
3. stof f. (-'fen) étoffe f., tissu m.
stofachtig aai. poussiéreux, poudreux; (bot.)
pulvérulent.
stofbezem m. houssoir m.
stofborstel m. époussette f.
stofbril m. lunettes f. pl. sportives.
stofdeeltje n. molécule f.; (plus petit) atome m.
stofdoek m. chiffon m. à poussière, époussette f.
stofdraad m. étamine f.
stoffage, ...atie f. étoffe, matière f.
stoffeerder m. ( xs) tapissier, garnisseur m.
etoffeeren v. tr. 1 garnir; 2 (f1g.) forger, inventer.
stoffeering f. 1 garniture f.; ameublement m.; 2
fiction, invention f. [m.
Stoffel m. 1 Christophe m.; 2 s--- niguedouillet
stoffelijk 1 adj. rnatériel; -- overschot dépouille
mortelle; 2 adv. matériellement.
stoffelijkheid f. matérialité f.
1. stoffen adj. d'étoffe, en étoffe.
2. stoffen v. tr. épousseter. [hábler.
3. stoffen v. intr. se vanter (de), blaguer,1
stoffer m. (cos) 1 houssoir m.; époussette f.;
2 plumeau m.
2. stoffer m. vantard, blagueur, hd bleur m.
stoff(er)ig adj. poussiéreux.
stoff(er)igheid f. état m. poussiéreux, poussière f.
stofgoud n. poudre f. d'or.
stofhagel m. grésil m.
stofhagelen v. intr. insép. grésiller.
stofjas f. cache-poussière m.
stofkolfje n. anthère f.
stoflap m. chiffon m. à poussière.
stofmeel n. folle farine f.
stofmolen m. tarare m.
stofnaam m. nom m. de matière.
stofregen m. brouée, bruine f.
stofregenen v. intr. insép. bruiner.
stofsneeuw f. neige f. fine.
stofwisseling f. assimilation f.
stofzand n. sable m. en poussière. [m.
stofzuiger m. aspire-poussière, vacuum-cleaner=
1. stok to.( ken) 1 bdton m.; --je petit bátoti,
baguette f.; een -je steken voor enrayer;
2 canne f.; (iron.) jambe f.; met een --- moeten
gaan être réduit au baton; het met iemand aan
den - krijgen en venir aux coups de bilton;
3 (fig.) baton, soutien m.; 4 (drapeau) hampe f.;
(outil) manche m.; (volaille) perchoir, juchoir en.;
op -- gaan aller dormir; 5 (abeilles) ruche f.; 6
(mesure) aune f.; (tourbe) pile f.; 7 (jeu) talon
m.; 8 (poésie) refrain ni.
2. stok m. (e) ken) 1 (bot.) tronc, pied m.; 2
(fig.) oude - vieillard to., (tam.) vieille branche
f.; 3 (torture) cep m.; 4 prison f.
stokbewaarder m. ge6lier m.
stokbond adj. tont à fait aveugle.
stokboon f. fève f. à rames.
stokdoof adj. sourd comme un pot.
stokdweil f. écouvillon; (mar.) faubert m.
stokebrand m. & f. boute feu, brandon m: de
discorde.
stoken v. tr. & intr. (stookte, heeft gestookt)
1 piquer, fouiller, tripoter (dans) ; ( dents) curer ;
(feu) tisonner; 2 (ani1ner le feu) attiser; 3 faire
du feu, chauffer ; stook maar goed faites un bon
feu; iern. een vuurtje - jouer un mauvais tour
á qq. ; 4 brziler; 5 distillen; 6 donner, passer
avancer; 7 (fig.) exciter; (querelle) susciter,
attiser; (discorde) seiner; (mal, troubles) fomenter;
8 n. attisage; chauffage m.; distillation f.;
excitation f.
stoker m. ( zs) 1 (feu) altiseur; (mach.) chauffeur
m.; 2 distillateur nl.; 3 (fig.) boute -feu rn.
stokerij f. distillerie f.
1., stokken v. tr. enjaler; (fèves, pols) ramen;
(vigne) échalasser.
2. stokken v. intr. s'arrêter; (sang) se figer;
(lait) se coaguler; (paroles) s'arrêter ; demeurer
court. [rustre.
stokk(er)ig adj. 1 ligneux,cordé; 2 raide, gauche,f
stoklantaarn, ...taren f. falot m.
stokoud adj. décrépit, vieux comme Mathusalem.
stokpaard(je) n. T dada m.
stokroos f. rose f. trémière.
stokstijf 1 adj. raide comme un piquet; 2 adv.
mordicus.
stoksuiker f. sucre to. candi.
stokvechter m. bátonniste m.
stokviolier f. giroflée f.
stokvisch m. stockfisch m., merluche f.
stokviaming m. vrai Flamand m.
stola f. (ma's) étole f.
stollen 1 v. intr. se figer; se coaguler, se cailler;
prendre, geler; 2 (fig.) se glacer; 3 n. coagulation
f.; caillement m.; congélation f.
stolling f. = stollen 3.
stolp f. cloche f.; globe m.
stolpen — 540 --- stooten
stolpen v. tr. 1 couvrir (d'une cloche) ; 2 (charp.)
assembler en dos d'áne pour serrer.
stoipflesch f. bocal m.
stom 1 adj. (cmer, 'st) muet; --- staan rester
rnuet; -- als een visch muet comme une carpe;
-- spel jeu muet, jeu mimé ; 2 — dier (bête) brute
1.; 3 stupide, bête; geen — woord pas un traïtre
mot; 4 pauvre, malheureux; 5 adv. sans parler;
stupidement, bêtement.
stamdronken adj. ivre mort.
stomheid f. 1 mutisme m.; 2 stupidité, bêtise f.
stommeknecht m. 1 (table) servante f.; 2 support
m. [m.
stommel rn. ( vos, motje) 1 bichef.; 2 bout, chicott
stommelen v. intr. faire du remue-ménage.
1. stommeling m. imbécile m., bête f.
2. stommeling f. bruit sourd, remue-ménage in.
stommerik m. ( men) imbécile, idiot ni.
stommigheid, stommiteit f. stupidité, bêtise f.
1. stomp adj. 1 émoussé; — maken émousser;
a--- worden s'émousser; 2 (non pointu) contondant;
(cóne) tronqué; (tour) aplati; (angle)
obtus; (nez) épaté, camus; 3 (dent) agacé; de
tanden — maken agacer les dents; 4 (fig.).
obtus, borné.
2. stomp m. 1 morceau m.; 2 (arbre) souche
f,, chicot; (branche, bras, jambe) inoignon;
(dent) chicot; (pipe, chandelle) bout m.
3. stomp in. coup m. (de poing).
1. stompen v. tr. émousser; (plantes) étêter.
2. stompen v. tr. & intr. donner des coups de
poing ou des bourrades (à)
stompheid f. 1 état m. émoussé, état tronqué;
2 obtusion, stupidité f.; esprit in. obtus ou borné.
stomphoek m. angle m. obtus.
stomphoekig adj. obtusangle.
stompneus m. 1 nez camus; 2 (pers.) camuset m.
sto m Astaart in. 1 courtequeue, queue f. à catogan ;
2 (animal) courtaud m.
stompvoet m. pied m. bot. [stupidement.
stompzinnig 1 adj. obtus, borné, idiot; 2 adv.t
stompzinnigheid f. stupidité, idiotie f.; esprit m.
borné.
stond m.,stonde f. moment, instant m., heure f.;
op tijd en -- au bon moment; van —en aan dès
ce moment.
stoof f. (stoven) 1 étuve f.; 2 chaufferette f.;
3 (belg.) poêle m.
stoofappel in. pomme f. à cuire.
stoofketel in. 1 chaudière f. d'étuve ou de bain;
2 marmite f.; 3 (pharm.) digesteur m.
stoofpan f., ...pot m. casserole f.
stoofpeer f. poire f. à cuire.
stoofsel n. étuvée f.
stookgat n. aspirail m., chauffe f.
stookkas(t) f. serre f. chaude.
stookoven in. four m.,
stookplaats f. feu, foyer m.
stookster f. attiseuse f.
stool f. (stolen) étole f.
stoom m. 1 vapeur f.; onder — sous vapeur, sous
pression; 2 fumée f.
stoombakkerij f. boulangerie f. d vapeur.
stoombieekerij f. blanchisserie f. à vapeur.
stoomboot f. (bateau à) vapeur ni.
stoomen 1 v. intr. dégager ou jeter de la vapeur;
fumer; (lampe) filer; 2 aller à la vapeur; met
volle kracht — aller à toute vapeur; 3 aller en
chemin de fer, aller en bateau à vapeur; 4 v. tr.
chauffer ou cuire à la vapeur.
stoomfiets f. motocyclette f.
stoomfluit f. sifflet in. à vapeur; (bateau)sirène f.
stoomhamer m. marteau-pilon in.
stoomketel m. chaudière f. (à vapeur).
stoomkracht f. (force de la) vapeur f.
stoomkraan f. 1 robinet m. d'évasion; 2 grue f.à;
stoomlier f. treuil m. d vapeur. [vapeur.
stoommachine f. machine f. à vapeur.
stoommeter m. manomètre in.
stoommolen in. moulin m. à vapeur.
stoompers f. presse f. à vapeur.
stoomschip n. bateau m. à vapeur.
stoomsieeper m. remorqueur m. à vapeur.
stoomsloep f. barque f. à vapeur.
stoomtram f. tram(ivay) m. à vapeur.
stoomtrawler m. chalutier m. à vapeur.
stoomvaart f. navigation f. d vapeur.
stoomvaartlijn f. ligne f. de bateaux à vapeur.
stoomwagen m. locomotive f.
stoop f. deux litres m. pl., quatre pintes f. pl.
stoorden in. (os) perturbateur m.
stoorloos 1 adj. calme, imperturbable; 2 adv.
imperturbablement.
stoornis f. ( misen) trouble m., perturbation f.;
zonder — sans encombre m.
stoorster f. perturbatrice f.
stoot m. (cDen) T & 1 coup m.; een — met un
coup de; een — tegen un choc contre; de laatste
— (propre & fig.) le coup de grdice; 2 (fig.) coup,
choc m., atteinte f.; 3 (fig.) impulsion f., branle
m.; een — krijgen être ébranlé; den eersten —
geven donner le branle; 4 (véhic.) choc, cahot m.;
(nav.) choc m.; culée f.; (vent) coup; 5 (escr.
coup, botte f.; zonder slag of — sans coup férir;
(billard) coup; een goeden — hebben avoir 1e
coup sur ou la rnain sure; op — komen arriver au
jeu, avoir son tour; 6 (jupon) bord m.; (ter à
cheval) pincon rn.; (charp.) op — à dents iné-=
stootband m. doublage, renfort m. [gales.
stootblok n. butoir m.
stootdagge f., ...degen m. estoc m., brette f.
stooten 1 v. tr. (stootte& stiet, heeft gestooten
pousser, heurter, choquer ; met den elleboog —
donner un coup de coude; — door pousser à tra.
vers, (épée) passer à travers ; zich — aan se heur.
ter à, (fig.) se scandaliser de; een gat — in fair
stootend --- 541 -- storten
un trou à; — tegen heurter contre, cogner contre,
donner contre; den voet --- tegen heurter du pied
contre; de glazen tegen elkaar — choquer les
verres; uit het bezit — déposséder; uit een ambt
— déposer; — van chasser de, repousser de; van
een hoogte — précipiter d'une hauteur; van den
troon — chasser du tróne ; van zich — repousser,
(femme) répudier; 2 piler, broyer; kapot —
briser; 3 v. intr. donner un coup, donner des
coups; pousser; heurter; — op se heurter d;
(obstacle) donner sur; (ennemi) fondre sur; op
elkaar — se heurter, se rencontrer, (train) se tamponner;
4 donner des coups de corne, (rapper des
cornes; 5 (fusil) repousser; (véhic.) cahoter;
(nav.) tanguer; aan den grond — talonner le
Tand; 6 (scandale) choquer, être choquant;
(style) être dur; (parler) hésiter, bégayer; 7 n.
poussée f.; coup, heurt, choc m.; broyage m., pulvérisation
f.; coup m. de corne(s) ; cahot, cahotement
in.; tangage m.
stootend adj. 1 qui pousse, qui frappe; 2 (style)
dur, heurté; 3 (scandale) choquant, révoltant.
stooter m. (G-Ds) 1 pousseur. frappeur; 2 pileur,
broyeur; 3 pilon m.; 4 arme f. d'estoc; 5 étalon
m.; 6 huitième de _florin, quart rn • de franc.
stooterig(heid) =- stootig(heid).
stootig adj. I dangereux de la corne; (fig.)
hargneux; 2 susceptible.
stootigheid f. 1 manie f. de (rapper des cornes;
(fig.) méchanceté; 2 pruderie f.
stooti ng f. -= stooten 7.
stootkant m. bomdm. (de jupe).
stootkussen n. tampon :n.
stootplaat f. gardc f.
stootwapen n. arme f. d'estoc.
1. stop f. ( - pen) 1 bouchon m.; 2 bonde f.;
tampon m.; (électr.) fiche f.; 3 étoupe f.
2. stop f. reprise f.; stoppage in.; ravaudage m.
3. stop inter). halte ! (mar.) stop, tape !
stopanker n. grande ancre, ancre f. d'étale.
stopgaren n. fit m. cl rentraire.
stophan-ter rn. maillet m. à calfat.
stophars f. & n. futée f.
stoplap nl. 1 linge m. à repriser; 2 (fig.) bouchetrou
m.; (littér.) cheville f.
stopmes n. couteau m. u mastiquer.
stopmiddel n. constipant m.
stopnaad m. rentraiture f.
stopnaald f. aiguillc f. à rentraire ou ravauder.
stpppel m. (' s) éteule f., chaume in.
stoppelbaard m. barbe f. hérissée ou de deux jours.
stoppelve(d)er f. nouvelle plume f.
stoppelzeis f. étrape f.
stoppen 1 v. tr. mettre, pousser, fourrer, presser;
stop het in je mond mets-le en bouche; in zijn bed
— .fourrer au lit; 2 boucher, bourrer, rembourrer;
remplir; (méd.) obstruer; (ventre) constiper;
den mond — close la bouche; iem. (de handen)
— graisser la patte à qq.; 3 rentraire, stopper;
(tricot) ravauder, remmailler; 4 arréler; stopper;
5 (cordage) bosser; 6 v. intr. s'arréter,
stopper; 7 n. mise, pression f.; bouchage, rembourrage,
rernplissage m.; obstruction f.; stoppage,
ravaudage; arrêt m.
stopper m. (os) 1 boucheur; bourreur; 2 rentrayeur,
stoppeur; ravauderrr in.; 3 (mar.) bosse
f., stoppeur in.
stopping f. = stoppen 7.
stopsel n. (os) = 1. stop.
stopverf f. mastic in.
stopwas n. propolis m.
stopwoord n. 1 cheville f.; (gramm.) explétif in.
2 mot m. favori, rengaine f.
stopzetten v. tr. sép. arréter; (machine) renverser
la vapeur ; (frein) blo ;Mier.
storen v. tr. 1 troubler; iern. — déranger qq.,
géner qq.; iem. — in trnrabler qq. dans; nestjes —
dénicher des oiseaux ; 2 zich --- aan se soucier de.
storend 1 adj. gênant; (chose) perturbateur; 2
adv. d'une facon troublante; — werken op agir
d'une facon irritante sur.
storing f. 1 trouble m., perturbation f.; 2 dérangement
m., gêne f.
storm m. 1 tempête f.; (tonnerre) orage in.; (vent
seul) tourmente f.; vliegende — ouragan ni.; 2
(mii.) assaut in.
stormaanval m. assaut in.
stormachtig 1 adj. tempétueux, orageux; 2 (fig.)
orageux, houleux, impétueux; 3 adv. orageusement,
impétueusement; — toejuichen applaudir
à tout rompre.
stormband m. rnentonnière f.
stormen v. intr. i .faire ou y avoir une tempête,
faire ou y avoir de l'orage; 't zal — il y aura
tempête, (fig.) il.fera chaud; 2 monter á l'assaut,
charger; 3 (fig.) fondre sur; se précipiter comme
un ouragan.
stormenderhand adv., ...handsch adj. d'assaut,
stormfokf. tournientin in.
stormig adj. . stormachtig.
stormklok f. tocsin m.
stormladder f. échelle f. d'escalade.
stormpas m. pas rn. de charge.
stormram m. bélier m.
stormvogel m. pétrel m.
stormw(ad)er n. temps ternpétu.,ux orafeux;
gros tenips m.
stormwind in. tempête, tourmente f.
stort f. & n. décharge f., dépót.
stortbad n. douche f.
stortbui f. averse f.
storten 1 v. tr. (stortte, heeft gestort) verser,
répandre; geld op de bank — verser de l'argent
à la banque; verboden te — défense de verser ou
de déposer des décombres; 2 jeter, pousser; iern.
in het verderf — perdre qq., ru iner qq.; 3 v.
storting -- 542 — strafkolonie
lntr. tomber; hij zal in zijn verderf - il se
perdra; - op tomber sur, fondre sur; - uit
(larmes, sang) jaillir de; 4 n. versement m.;
chute f.
storting f. 1 versement m.; staat van --- bordereau
in. de versement; 2 effusion f. ; éparpillement m.;
3 (méd.) épanchement m.; 4 chute f., renverse-^
stortkar f. tombereau m. [ment m.
stortregen in. averse f.
stortregenen v. intr. insép. pleuvoir d verse.
stortvloed m. torren t m.
stortzee f. paquet m.
stotteraar m., ooster f. bègue m. & f.
stotteren v. intr. bégayer. V. stameren.
1. stout 1 adj. hardi, osé; audacieux, téméraire;
Karel de S-e Charles le Téméraire; 2
méchant; -e jongen méchant garnement; 3 adv.
tzardiment, térnérairement; méchamment.
2. stout n. (bière) stout m.
stouthartig, ... moedig 1 adj. hardi, résolu, courageux;
2 adv. hardiment, courageusement.
stouthartigheid, ...moedigheid f. hardiesse f.,
courage m. [ceté f.
stout(ig)heid f. 1 hardiesse, audace; 2 méchan-t
stoutweg adv. hardiment; effrontément.
stouwen v. tr. 1 arrimer; 2 empiler, tester.
stouwer in. ( mos) arrimeur m.
stoven 1 v. tr. (stoofde, heeft gestoafd) étuver; 2
chauffer; 3 (méd.) fomenter; 4 v. intr. s'étuver,
cuire d petit jeu; laten •-- in zijn (eigen) vet
laisser cuire dans son jus; 5 n. étuvée f., étuvement
m.; fomentation f.
stovezetster f. femme f. aux chaufferettes.
stoving f. = stoven 5.
straal m. (stralen, otje) 1 rayon m.; (foudre)
zigzag m.; 2 (liq.) jet m.; 3 trait m., flèche f. 4
(ins.) aiguillon, dard m.; 5 piqure f. (d'insecte);
0 (cheval) fourchette f.; 7 (pêche) foène f.; 8
(dentellière) bocal m.
straalbloem f. radiée f.
straalbrekend adj. réfractif, réfringent.
straalbreking f. réfraction f.
straaldier n. radíaire in.
straals(ge)wijze adv. 1 en rayons, radiant; 2
(liq.) c jets.
straat f. (straten, yje) 1 rue f.; -je ruelle f.;
op -- dans la rue; iem. op - zetten mettre qq.
dans la rue ou sur le pavé; langs de - loopen
courir les rues; 2 chaussée f.; 3 (mar.) détroit m.
straatbengel m. gamin m.
straatdeur f. porte f. donnant sur la rue.
straatgeld n. taxe f. de voirie.
straatgespuis n. racaille f.
straatgoot f. ruisseau m.
straathamer m. m-arteau de paveur, épincoir m.
straatjeugd f. gamins m. pl.; onze lieve - nos
.aimables ou charmants gamins.
straatjongen m . gamin m.
straatkei rm. pavé m.
straatlantaarn, ...taren f. réverbère m.
straatlicht n. éclairage in. public.
straatlocomotief f. locomotive f. routière.
straatlooper In., ...loopster f. coureur m.
...euse f. de rues.
straatmaker m. paveur m.
straatmuzikant m. musicien m. ambulant.
straatorgel n. orgue m. de Barbarie.
straatoud adj. vieux comme la rue.
straatpikker m. pioche f. de paveur.
straatroover m. brigand in.
straatrooverij f. brigandage m.
straatrumoer n. bagarre f.
Straatsburg n. Strasbourg m.
straatschender m. perturbateur m. du repos
public. [public.
straatschenderij f. perturbation f. du repost
straatslijpen 1 v. intr. insép. battre le pavé,
polir 1'asphalte; 2 n. fldnerie f., vague m.
straatslijper m. batteur de pavé, polisseur m.
d'asphalte.
straatstamper m. hie, demoiselle f.
straatsteen m. pavé m.
straattaal f. langage m. vulgaire ou des rues.
straatvegen n. balayage in. public.
straatveger 1 m., ...veegster f. balayeur m.,
...euse f. de rues; 2 m. balayeuse f. mécanique.
straatverlichting f. éclairage m. public.
straatviegel m. gamin m.
straatvuil n., coheid, cnis f. immondices f. pl.'
straatweg m. chaussée f.
1. straf f. ( cofen) punition, pénitence, peine f.;
een -- opleggen infliger une punition; - verdienen
mériter pénitence ou une punition; een -
ondergaan subir une peine; tot mijn, uw, zijn
- pour ma, ta, sa punition, pour pénitence; op
--fe van sous peine de; de -ten der hel les
peines de 1'enfer.
2. straf 1 adj. (cfer, cst) fort; 2 sévère; brutal;
3 adv. fortement; très; 4 sévèrement.
strafbaar adj. ( c der, cnst) punissable,coupable;
(acte) passible (de).
strafbaarheid f. culpabilité, criminalité f.
strafbepaling f. prescription pénale, pénalité f.
strafcompagnie f. compagnie f. de discipline.
strafexerceeren n. exercice ou peloton m. de
punition.
straffelïjk = strafbaar.
straffeloos 1 adj. impuni; 2 adv. impunémentstraffeloosheid
f. impunité f.
straffen v. tr. T punir; gestraft zijn met étre
affligé de ; in de beurs, in den buik - prenare
par la bourse, par l'estomac.
straffend adj. punisseur, vengeur in.
strafgericht n. jugement, chátiment ni.
strafgevangenis f. maison f. de correction.
strafkolonie f. colonie f. pénitentiaire.
strafoefening — 543 — strekken
strafoefening f. 1 exécution f.; 2 exercice m. de
punition.
strafplaats f. lieu m. d'exécution.
strafport n. surtaxe f.
strafpredikatie, ...preek f. sermon m. de pénitence;
(fig.) semonce f.
strafproces n. procès m. criminel.
strafrecht n. droit m. pénal; wetboek van --
code m. pénal.
strafrechter m. juge m. criminel.
strafregister n. 1 casier m. judiciaire; 2 (mii.)
livre m. de punitions.
strafschuidig(heid) = strafwaardig(heid).
strafstelsel n. système m. pénal.
strafvordering f. instruction f. criminelle.
strafvrij adj. exempt de punition.
strafwaardig) 1 adj. punissable, coupable; 2
adv. d'une manière coupable.
strafwaardigheid f. culpabilité f.
strafwerk n, pensum m.
strafwet f. lot f. pénale.
strafwetboek n. code m. pénal.
strafwetgeving f. législation f. pénale.
strafzaak f. affaire f. criminelle.
strak adj. 1 (x ker, oost) tendu, raide; (vêt.)
étroit, collant; 2 dur; (méd.) rénitent; 3 (fig.)
raide, empesé; sévère; (regard) fixe; (figure)
impassible; 4 orthodoxe; 5 adv. fortement;
(regarder) fixement; — halen, houden tendre
fort.
strakheid f. 1 tension, raideur, étroitesse f.; 2
sévérité, fixité, impassibilité f.; 3 orthodoxie f.
strakjes, straks adv. tout d 1'heure, tantat; tot —
d tant8t.
stralen v. intr. 1 rayonner; briller, resplendir;.
2 jaillir; 3 piquer; 4 (fig.) rayonner, être radieux.
[(fig.) radieux.
stralend adj. 1 rayonnant; (bot.) radiant; 21
4tralenkrans m,, ...kroon f. auréole f.
straling f. rayonneinent m.; (phys.) radiation f.
stram 1 adj. (x mer, pst) raide, engourdi;
(mal.) perclus; 2 adv. avec raideur; 3 (mécan.)
— gaan être dur.
stram(mig)heid f. 1 raideur f., engourdissement
m.; 2 dureté f.
stramien f. 1 canevas m.; 2 — stamijn.
strand n. rivage m., plage f., (plat) estran(d) m.,
(sable) grève f.; op -- loopen échouer; op —
werpen ou zetten mettre d la cóte; op --- zitten
avoir échoué, (fig.) étre sur Ie pavé.
strandbewoner m. habitant m. de la cóte.
stranddief m. vagant m.
stranden v. intr. (strandde, heeft gestrand)
échouer.
strandgoed n. épaves f. pi., lagan m.
stranding f. échouement m.
strandjut(ter) m. vagant m.
strandkei m. galei m.
strandlooper m. 1 vagant, coureur de grève;
débardeur; 3 (ois.) bécasseau m.
strandrecht n. droit de varech, lagan m.
strandruiter m. (ois.) échasse f.
strandstoel m. miss f. I-ielyett.
strandvogel m. oiseau m. de rivage.
strandvond m. épaves f. pl.
strandvonder, ...voogd m. directeur m. des;
straten v. tr. paver. [épaves.
1. streek m. (streken) 1 coup m.; 2 (fig.) tour,
truc m.; domme — bêtise; onbezonnen —
étourderie f.; streken in hebben avoir plus d'un
tour dans sa gibecière.
2. streek f. (streken) 1 contrée, région f.; (mar.)
parage m.; (partie du globe) zone f.; 2 (anat.)
région f.
3. streek f. (streken) 1 (boussole) aire t.,
rhumb, m.; 2 (vent) trait m.; 3 (mesure) ligne f.;
4 direction f., (nav.) cours m., route f.; een verkeerde
-- nemen faire fausse route; — houden
tenir la route, (fig.) tenir le bon chemin, (raisonn.)
tenir debout, être fondé; van -- zijn ou raken
être dérouté ; van — brengen dérouter ; op — zijn
être dans le mouvement, être dans son assiette;
op — komen se rétablir.
4. streek f. 1 frottement m.; coup m. de fer; 2
(tissu) menée f., huilage m.; naar de — selon le
poil; tegen de — à rebrousse-poil; 3 (archet,
brosse, rasoir) coup m.; (plume) trait m.;
(aimant, pierre de touche) touche f.; een — door
zijn rekening un mécompte.
streekspraak f. parler régional, dialecte m.
streektafel f. table f. loxodromique.
streelen v. tr. 1 caresser; 2 passer (la brosse)
sur; (cheval) étriller; 3 (fig.) flatter.
streeler m., ...ster f. ('s) personne f. caressante
(fig.) flatteer m., ...euse f.
streeling f., streelsel n. caresse; (fig.) flatterie f.
streep f. (strepen) 1 raie, barre f.; trait m.; een —
maken door faire une barre sur, barrer; een --
door de rekening (fig.) ene croix sur le projet;
daar loopt een -- bij hem door il est timbré;
een --je voor hebben avoir de l'avance, étre
favorisé; 2 raie, étoffe rayée; 3 (astron.) bande f.;
(fleur, fruit) strie; (coquill.) fascie. f.; 4 (mil.)
galon, chevron m.; (pantalon) bande f.; 5 (écrit.)
bc ton m.; 6 (gramm.) tiret; (abrév.) titre m.;
7 demi-verre m.; een -- aan hebben avoir une
pointe.
streepjesgoed n. étoffe rayée, raie f.
streeps(ge)wijze adv. par raies; (peinture) par
une échappée.
strekken 1 v. tr. sép. étirer, allonger; 2 étendre;
met gestrekte armen à bras tendus; 3 v. intr.
s'étendre; verre -- s'étendre loin, aller toin,
durer longtemps; die boter strekt niet ce beurré
n'est pas profitable; 4 servir (à ou de), tenir
lieu (de) ; (fig.) tendre (d) ; — om servir d,
strekkend — 544 — strijken
avoir pour but de; — tot servir de; (honneur,
bonte) faire; 5 n. tension; extension; (fig.) tendance
f.
strekkend adj. tendant; (mesure) courant.
strekking f. = strekken 5.
streklaag f. assise f. de panneresse.
streks adv., ach adj. en panneresse.
strekspier f. extenseur f.
streksteen zei. pierre f parpaigne, parpaing m.
stremmen 1 v. tr. & intr. (se) figer, ise) cailler.
(se) coaguler; 2 (fig.) arrêter.
stremming f. 1 caillernent rn.; coagulation,
congélation f.; 2 (fig.) arrêt in.
stremsel,strem(sel)poeier n., stremstof f. présure,
caillette f.
1. streng f. 1 toron nl.; 2 cordon in.; (véhic.)
trait m.; in de — staan être attelé , één -- trekken
être de connivence; (aan) zijn -- vasthouden ne
pas démordre; 3 écheveau ni.
2. streng 1 adj. sévère; (vie) austère; (surveil-
(ance, signification) strict; 2 (froid) rigoureux;
Itravail) rude; 3 adv. sévèrement; austèrernent;
strictement ; rigoureusement ; rudement.
strengel m. (cns) tresse f.
strengelen v. tr. tresser; — om enlacer de;
zich — om s'enrouler autour.
strengeling f. tressage; enlacement, enroulement
m.
strengen v. tr. ! mettre en écheveaux; 2 serrer,
rider; 3 entourer (de), lacer (de).
streng(ig)heid f. 1 séirérité, austérité; rigueur f.;
2 (froid) rigueur; (trav.) rudesse f.
strepen v. tr. (streepte, heeft gestreept) 1 rayer;
faire des hachures; 2 iem. — étriller qq.
streven 1 v. intr. (streefde, heeft gestreefd) aller
vite, courir; (fig.) s'évertuer; -- naar tendre à,
visex d; — om s'efforcer de; -- tegen lutter
contre; op zijde -- égaler; te boven — sur-
Passer; 2 n. tendance f.; efforts m. pl.
streving f. tendance f.; effort m.
stribbelaar m., ...ster f. ()s) opposant m.—e f.;
chicaneur m., ...euse f.
stribbelen v. intr. s'opposer; chicaner.
stribbelig adj. opposant; chicaneur.
stribbeligheid f. humeur f. contrariante.
stribbeling f. opposition; chicane f.
striem f. 1 raie f.; 2 (fouet) marque, sanglade f.;
(verge) scion m.; 3 coup m.
striemen v. tr. cingler.
strijd m. t lutte f.; --- om 't bestaan lutte pour la
vie; den --volhouden, opgeven soutenir, abandonner
la lutte; 2 combat m.; 3 dispute f., différend,
démêlé ni.; 4 discussion - f., débat m.;
(doctrine) controverse f.; (écrit) polémique f.;
5 opposition f.; in -- zijn met être en opposition
avec ; in — handelen met agir contrairement à;
6 rivalité f.; om -- d l'envi.
strijdbaan f. lice f.
strijdbaar adj. 1 ( cder, oost) valide; 2 aguerri;
3 belliqueux; (fig.) combatif.
strijdbaarheid f. 1 validité f.; 2 aguerrisement m.;
3 humeur f. belliqueuse; (fig.) combativité f.
strijdbijl f. hache f. d'armes.
strijden v. intr. (streed, heeft gestreden)V. strijd:
1 lutter; --- met ou tegen lutter contre; 2 combattre;
— voor combattre pour, (fig.) prendre le
parti de; 3 se disputer, être contrariant, contredire;
gronder; 4 discuter, disputer ; controverser;
polémiser; 5 être en opposition (avec), être contraire
(d) ; — tegen het gezond verstand
heurter le bon sens; strijdt tegen hem, voor
hem milite contre lui, en sa faveur; 6 rivaliser.
strijdend adj. 1 luttant, belligérant; 2 (jur.) en
litige; 3 (église, polit.) militant.
strijder rn. (G-Ds) 1 lutteur; 2 cornbattant; 3
champion; 4 disputeur, homme in. contrariant.
strijdgenoot, ...gezel ru. 1 compagnon m. de
lutte ou de combat; (mil.) frère d'armes; 2 partisan
in.
strijdgewoel n. mêlée f.
strijdig 1 adj. contraire, opposé (d) ; 2 adv.
contrairement (à), en opposition (avec).
strijdigheid f. opposition; contradiction f.
strijdknods, ...kolf f. massue f. d'armes.
strijdkracht f. forces f. pl. (militaires).
strijdlust m. humeur belliqueuse; combativité f.
strijdlustig adj. bellique.ux; (fig.) combatif.
strijdmakker rn. = strijdgenoot.
strijdpaard, ...ros n. cheval m. de bataille.
strijdperk n. lice f.
strijdplan n. plan ni. de campagne.
strijdschrift n. écrit m. de polémique.
strijdvaardig adj. prêt à combattre; valide.
strijdveld n. charnp ni. de bataille.
strijdvraag f. point controversé, objet m. de litige.
strijilzucht(ig) = strijdlust(ig).
strijk m. 1 abaissement m.; — en zet coup sur
coup; 2 repassage in.
strijkage f. ( os) révérence, (fig.) courbette f.
strijkbal rn. frotton m.
strijkbalk m. poutre f. de c6té.
strijkbord n. 1 (charrue) persoir, orillon m.;
2 (métiers) attelle, racle f.
strijkconcert n. concert m. d'instruments d cordes.
strijkdeken f. couverture f. d repasser.
strijkelings adv. en rasant, en effleurant.
strijken 1 v. tr. (streek, heeft gestreken) (rotter;
zich den baard --- se caresser la barbe; — over
passer sur; de hand over het hart — mettre la
main sur son coeur, se laisser toucher; 2 (couteau,
rasoir) repasser; (aimant) (rotter; (pierre de
touche) toucher; (violon, air) jouer; (chir.)
masser; (mot, poste) rayer; (ois.) tirasser; 3 —
aan (rotter sur, mettre sur ; er is geen zalf aan te
— il n'y a rien a y faire; in de hoogte -- retrousser
; naar zich toe — prendre ; — op étendre sur;
strijker — 545 — stroom
uit het gezicht - écarter, óter; - van Ster; 4
(linge) repasser; (papier) lissen; (ranger le poil)
tuiler, coucher; (peaux) étirer, racler; (mesure,
vase) racler, rader; 5 baisser; (fardeau) 1Ccher,
laisser tomber; (culotte) mettre bas; (voile, pavillon)
amener, baisser; (mat) abaisser; (aviron,
rame) palper; het voor iem. -- baisser pavillon
devant qq.; (jugement, arrêt) prononcer; 6 v.
intr. frotter; met den voet - faire le pied derrière;
het paard strijkt le chevalforge; - langs
raser; - over glisser par; --- tegen fr6ler;
7 filer, se rendre; (ois.) prendre son vol, s'abattre;
gaan - décamper, déguerpir; gaan - met
emporter, sauver, (prix) remporter; - door
enfiler, traverser, passer par; 8 n. frottement;
massage; repassage; abaissement; vol, passage
m.; passée f.
strijker m. ( s) 1 frotteur; 2 repasseer ; 3 (mus.)
racleur m.; 4 fusil, fer m. d repasser.
strijkgeld n. prime f. (d'enchère).
strijkgoed n. linge m. d repasser.
strijkhoek m. angle m. de flanc.
strijkhout n. 1 plane f.; chaploir m.; 2 racloire,T
strijkijzer n. fer m. à repasser. [radoire f.
stri j ki ng f. frottement; abaissement m.
strijkinstrument n. instrument m. à cordes ou d
archet. [à cordel;.
strijkje n. orchestre ou concert m. d'instrumentsi
strijkkalk f. crépi m.
strijkkwartet n. quatuor m. d'instruments d
strijknet Ii. tirasse f. [cordes.
strijkorkest n. orchesire m. d'instrurnents d cor-t
strijkplank f. planche c repasser. [des.
strijkriem m. buffle m.
strijksteen m. pierre f. d repasser.
strijkster f. (xs) repasseuse f.
strijktafel f. table f. d repasser.
strijkvoeten v. intr. insép. faire la révérence,
(iron.) faire des courbettes.
strijkvuur n. (mil.) feu in. rasant.
strik m. (teken) 1 lacs; piège m.; in den -
loopen donner dans le piège; 2 laisse f.; 3 (toilette)
nceud m.; 4 Brugsche -ken huits m. pl. de
Bruges.
strikken v. tr. 1 tendre des lacs; prendre au lacs;
2 faire un nceud (à); 3 filocher.
striklis, ...lus f. ganse f. faite en na ud.
strikpen, ... pin f. crochet m. à filocher ou á nouer.
strikrede f. sophisme m.
strikt 1 adj. strict, exact, ponctuel; (vie) austère;
2 adv. strictement, ponctuellement.
strikvraag f. question f. captieuse, piège m.
stripjongen m. éc8teur m.
strippeling f. tabac m. éc8té.
strippen v. tr. 1 effeuiller, exprimer; (tabac)
éc8ter; 2 (fig.) fouetter, rosser.
stripper m. (.os) éc8teur m.
strips f. coups m. pl., raclée f.
stroef 1 adj. (...ver, -'st) résistant, dur; 2
(littér.) rude, raboteux; 3 (fig.) dur, froid, sec;
(mine) rébarbatif; 4 adv. durement; rudement;
froidement, sèchement. [sécheresse T.
stroefheid f. 1 dureté f.; 2 rudesse f.; 3 froideur,t
strofe f. ('.' n) strophe f.
strompelen v. intr. broncher, trébucher.
strompelig adj. 1 rude, raboteux; 2 elrancelard,
trébuchant.
strompeling f. trébuchement m.
stronk m. souche f., chieot; (légume) trognon m.
stronkelen v. intr. trébucher.
stront f. 1 étron m., merde f.; -je 1 crottin,
2 (méd.) orgelei m.; 2 ennui, emmerdement m_.;
3 embarras m. pl., pose T.
stront(er)ig 1 adj. merdeux, sale; 2 adv. sale-T
strontium n. strontium m. [ment.
strontjongen m. petit morveux m.
strontvlieg f. scatophage m.
stroo n. 1 paille f.; --tje brin de paille, fétu m.;
-tje trekken tirer á la courte-puille; geen -
breed pas dun millimètre; 2 chaume m.; (étable,
écurie) litière f.
stroobioem f. 1 grande immortelle f.; 2 chrysanthème
m. des blés.
strooboter f. beurre m. d'hiver.
strooilak n. toit m. de chaume.
stroodekker m. couvreur m. en chaume.
stroofakkel f. brandon m.
stroofiesch f. bouteille T. revétue de paille.
stro©geel adj. jaune paille.
stroohalm m. brin de paille, fétu m.
stroohandeiaar m., coster f. pailleur m., ...euse f.
stroohoed m . chapeau m. de paille.
stroohuisje n., ...hut f. chaumière f.
strooibiljet, ...briefje n. circulaire f., imprimé m.
strooien 1 v. tr. répandre; jeter; éparpiller;
(fleurs) jonclier; - op mettre sur, saupoudrer
de; 2 pourvoir de litière; 3 v. intr. faire la litière.
2. strooien adj. de paille.
strooikruid n. verveine f.
strooilepel ni. cuiller f. à saupoudrer.
strooipenningen m. pl. pièces f. pl. de largesse.
strooipoeder, ...poeier n. poudre f. à saupoudrer,
strooisel n. ( xs) 1 jonchée; 2 litière T.
strooisuiker f. sucre m. en poudre.
strooizand n. sable in. (d poudrer).
strook f. 1 bande f., ruban m.; -je bandeletfe f.;
2 volant m.; (reliure) onglet m.
strookarton n. canon-paille m.
strooken 1 v. tr. i passer la main sur, caresser;
2 v. intr. : - met s'accorder avec, étre conforme d.
strookieurig adj. (de) couleur de paille.
stroom m. (cen, cpje) 1 courant m.; doode --
morte-eau; tegen den - (in) contre le courant;
met den -- meegaan aller avec le courant, suivre
le courant; 2 (phys.) courant, circuit m.; 3 cours.
d'eau, fleuve m.; 4 (fig.) torrent, flot m.; --en
',tzoomafsluter --- 546 -- stuifzand
bloeds, volksflots de sang, de monde; een — van
volk une affluence de monde; bij —en neervallen
tomber à torrents.
stroomafsluiter m. ferme-circuit in.
stroomgf(waarts) adv. 1 d'aval; 2 en aval.
strooman m. homrne ni. de paille.
Strooinat f. paillasson m.
stroomatras f. paillasse f.
stroombed n., ...bedding f. 1 lit m. (de fleuve);
2 lit m. de marée.
stroomen v. intr. 1 couler; 2 (cours d'eau) : — in
se jeter. dans; -- door, onder passer par, sous;
-- uitsortir de; 3 (pluie) tomber àPlots; 4 affluer,
accourir en Poule; se presser vers.
stroomend adj. courant.
stroomgebied n. bassin m.
strooming f. 1 (mouvement) cours; 2 (masse &
fig.) courant in.
stroomkeering f. jetée f., batardeau m.
stroomleider m. électrode, rhéophore m.
stroommaagd f. nymphe f. du fleuve.
stroommeter m. i ampèremètre; 2 (eau) flotteur
(-cornpteur) m.
stroomopwaarts) adv. 1 d'arnont; 2 en amont.
stroomrijk adj. riche en cours d'eau.
stroo ms(ge)wi js, ... wijze adv. comme un torrent;
d torrents, abondamment.
stroomsleutel m. contrnutateur rri.
stroomsluiter m. ferme-circuit m.
stroomversnelling f. rapide m,
stroomwisselaar m. commutateur rn.
1. stroop f. = siroop & compos.
2. stroop m. ( men) pillage m.; (mil.) incursion,
course f.
stroopapier n. papier-paille m.
stroopbende f. bande f. de pillards ou (mil.) de
maraudeurs,
1. stroopen v. tr. 1 écorcher, dépouiller ; 2 enlever,
tirer; óter; 3 (fig.) écorcher.
2. stroopen v. tr. & intr. I.voler, giller; 2 (mil.)
marauder; (mar.) pirater; (chasse) braconner.
1. strooper m. (mos) écorcheur m.
2. strooper m. ( c's) pillard; maraudeur; pirate;
braconnier m. [braconnage m.
strooperU f. pillage m.; inaraude; piraterie f.;t
stroopijp f. chalumeau m.
stroopop f. homme m. de paille, effigie f.
strooppartij f., ...tocht m. pillage m.; maraude,
course f.; braconnage m.
stroosnijder m., ...snij machine f. hache-paille m.
stroowisch f. torchon, bouchon m. (de paille).
stroozak m. paillasse f.
strop m. 1 neemt coulant, collet, lacet m.;
2 (justice) corde, hart f.; 3 (mar.) estrope f.; 4 col
m.; 5 (chaussure) tirant m.
stropdas f. col m. (à boucle).
stroppen 1 v. tr. prendre au collet ou lacet;
2 froncer; (mar.) estroper.
stroptouw n. (mar.) estrope f.
strot m. ('ten) gosier m. V. gorgel.
strotader f. veine f. jugulaire.
strotkiapje, ...klepje n. épiglotte f.
strottenhoofd n. larynx m.
strubbelen etc. = stribbelen & struikelen etc.
struif f. (...ven), vDkoek m. omelette f.
struik m. 1 tronc m., tige m.; 2 souche f., chicot
nl.; (légume) trognon m.; 3 arbuste m.; —en
buissons in. pl.
struikachtig adj. 1 frutescent, frutiqueux; 2 (endroit)
broussailleux. [... euse f.
struikelaar m., zster f. (mos) trébucheur m.,1
struikelblok n. obstacle m.; pierre f. d'achoppement.
struikelen v. intr. 1 broncher,trébucher; — over
ou tegen heurter contre; 2 chanceler; 3 (fig.)
broncher; (examen) tomber, échouer; --- over
iets seformaliser de qc.
struikeling f. bronchade f., trébuchement m.
struikelsteen ni. pierre f. d'achoppement.
struikgewas n. broussailles f. pl.
struikrooven n. brigandage m.
struikroover m. brigand m.
struikrooverij f. brigandage m.
1. struis f. céruse f.
2. struis m. ( ,Den) autruche f.
struisgras n. florine, agrostide f.
struishoen ii. palamède m.; gehorend -- kamchi
m. cornu.
struismees f. mnésange f. crêtée.
struisvogel in. autruche f.
struiszakje n. sachet in. à céruse.
struweel, struwel n. arbuste; buisson m.
studeeren v. tr. étudier; — in iets, -- op iets
étudier qc. ; — voor een examen préparer un
examen ; — voor advocaat faire les études
d'avocat.
studeerkamer f. chambre f. d'étude, cabinet m.
studeerlamp f. lampe f. de cabinet.
student n1. étudiant m.; — in de rechten, in d.
wetenschappen étudiant en droit, en sciences.
studentenhaverf. fourrage m. d'étudiants, quatre
mendiants nl. pl. [d'université.
studententijd m. années f. pl. d étudiant out
studie f. (cs & ... i ën), T étude f.; van iets zijn --
maken faire de qc. l'objet de ses études; iets niet
— doen s'étudier ï faire qc.
stug 1 adj. (oger, xst) raide, dur; 2 (fig.)
revêche, bourru, têtu; 3 adv. avec raideur; d'une
facon bourrue. [tement m.
stugheid f. 1 raideur; 2 humeur f. revéche, enté-1
stuifaarde f. terre f. végétale, terreau m.
stuifkalk f. chaux f. pulvérulente.
stuifmeel n. 1 follefarinef.; 2 (fleur) pollen m.
stuifregen m. bruine f.
stuifregenen v. intr. insép. bruiner. [mouvant.
stuifzand n. 1 sable en noussière; 2 sable m.#
stuifzwam - - 547 ---- sturen
stuifzwam f. 1 boi;iste in., veSse-de-loop f.
2 agaric m. cotorzneux.
stuik m. 1 about ; adent m.; 2 écart ;joint rri.
stuiken v. tr. 1 refouler, rahattre; 2 (mar.)
ébouter; 3 pousser, cogner; 4 (vin, bière, huile)
tamiser, filtrer; 5 (bille) ƒrapper, tirer; 6 donner
de 1'arbent, cracher.
stuip f. 1 convulsion f.; 2 (fig.) accès in., lubie f ,
caprice in. [ment.
stuipachtig 1 adj. convulsie-; 2 adv. convulsive-^
stuiptrekking f. 1 convulsion f.; 2 (en gén. & fi g .)
spasme m.
1. stuit m. rebondissement; bond, ricochet ni.
2. stuit f. bus rn. de i'échine; (ois.) croupion;
(os) coccyx m.
stuitbeen n. coccyx iTi.
stuiten 1 v. intr. (stuitte, heeft & is gestui()
rebondir, sauter; 2 s' arrêter brusquement ; —
tegen heurter contre, donner contre; 3 v. tr.
arrêter; 4 repousser, re eter; (cnoc) arnortir;
5 choquer; dat stuit ene tegen de borst ceia
me révolte. [faquin in.
tuiten en. ( ,-s) 1 (jeu) calot ins.; 2 poseur,
stuiting f. 1 rebondissernent in.; 2 arrêt m.; 3
répugnance f.
stuitstuk n. (rrrorcearr 111. de) culotte f.
stuiveling z. tourbe f. pulvérulente.
stuiven v. intr. (stoof, heett & is gestoven) 1
faire de la poussière, poudrover; het stuift il fait
de la poussière; de weg stuift la route poudroie;
2 faire de la poussière (en frottant ou en nettoyant);
3 voler (comme de la pornssière); het
zand stuift in de oogen le sable cole dans les
yeux; 4s'envoler; waar is hij gestoven ?ohs'est-il
envole ? hij stuift de deur in, uit il entre, sort
en coup de vent; uit elkaar---se disperser rapideanent.
stuiver in. ( - - s) gros sou in., (anc.) neef centirnes
; (act.) dix centinies, (Holi.) cinq cents m. pl.;
een mooi(e) stuiver(tje) tin beau denier; een
—tje op zijn kant toot ce qu'il y a de plus
instable.
stuivers. En coinpos. de ou u dix centimes.
stuivertje-wisselen 1 n. jeu m. des quatre coins;
2 v. intr. sép. jouer aux quatre coins.
4 . stuk n. ( -ken & mos) 1 inorceau m.; (partie
ormant un tout) pièce f.; —je fragment m.,
parcelle f.; een — vleesch 1 un inorceau de
siande, 2 une pièce de viande; een —je eten
hanger un morceau ; — voor —, van — tot —
pièce d pièce, point par point; van —je tot
beetje de fil en afguille; uit één —, aan één —
tout d'une pièce; in één —door tout d'une traite,
sans interru ption ; aan — ken breken ou slaan ou
smijten briser en morceaux, mettre en pièces;
in —ken vliegen voler en éclats; aan —ken gaan
e briser, s'abïmer; in —ken en brokken en
fiièces et morceaux; 2 langbeau m.; (potar raccornmoder)
pièce f.; aan --keil scheuren mettre
en lam beaux ; een — steken in rnettre une pièce d;
een broek met --ken un pantalon rapiécé; 3
een — muur un pan de niur; een — van de
lucht un coin du cie!; een -- weegs un bout de
chemin ; 4 (texte) passage m.; (partie détachée)
fascicule m.; uitgelezen —ken morceaux choisis;
5 (objet) pièce f., exemplaire in.; tien cent het —
ou per --.- vingt centimes (la) pièce; een — of
wat quclques (-uns) ; een — of tier une dizaine;
6 niet een — geld paaien glisser la pièce à; bij
het ---- ou op — werken travailler d la pièce; een
rasooi---werk un beau travail; 7 (pain) een—un
chanteau, une croute, une grosse tartine; 8 (personne)
espèce f.; een -- van een pennelikker
une espèce de gratte-papier; een stout-- van een
kind une méchante pièce d'enfarit; een verwaand
--- inensch un prétentieux type; 9 (document)
pièce f.; zijn —ken voorbrengen produrre ses
pièces; 10 (action) fait, (máuv. part) tour ni.;
wie heeft dat --- bedreven ? :,ui a comenis ce
luit? 1 1 affaire f. ; zijn — verstaan conna£tre
son affaire ; van zijn — brengen décontenancer,
desareonner; van zijn ---geraken être décontenancé,
se désareonner; op zijn -- staan tenir
ferme, ne pas démordre; voet bij ---- houden
tcnir piel ei boule; in ou op 't -- van godsdienst,
van staatkunde en fait de religion, de politique;
op --- van zaken au fait, au fond.
2. stuk adv. en pièces.
stukadoor in. ( mos) stucateur, plafonneur ni,
stukadooren v. tr. stuquer, plafonner.
stukbreken v. tr. sép. enettre en Pièces.
stukgaan v. intr. sép. se briser; se c'étruire.
stukgoederen n. pl. marchandises f. en balie ou
en futailles; (mar.) cueillette f.
stukgooien v. tr. sép. briser.
stukpoort f. sabord m.
stukrijder m. conducteur ni.
stuks(ge)wijs, ...wijze adv. pièce par pièce.
stukslaan, ...smijten v. tr. sép. briser, rnettre
en pièces.
stuksnijden v. tr. sep. couper en pièces, dépecer.
stukwerk n. 1 travail m. à la pièce; 2 travail
incomplet ou incohérent, objet m. lronqué.
stulp f. 1 cloche f., globe m.; 2 chaumière f.
stulpen v. tr. 1 couvrir dun (globe) ; 2 arrêter.
stumperd) m. (os) 1 benêt, malheureux; 2
bousilleur rrr., mazette f.
stumper(acht)ig 1 adj. benêt, malheureux; 2
bousillé, fagoté; 3 adv. en benêt; en mazette.
sturen v. tr. - (stuurde, heeft gestuurd) t diriger;
(mar.) gouverner; 2 conduire; den gang
-- van conduire les pas de; in de war -- embrouiller,
empêtrer, désorganiser, mettre le
désarroi dans; 3 envoyer; -----ons envoyer chercher,
faire venir; 4 v. intr. se diriger; (mar.)
gouverner ; 5 n. direction ; conduite f.; envoi m.
stut 548 --- suikertang
stut m. ( moten), sel tt. 1 support, soutien in.;
2 étai, étancon ni.; (contre un navire) accore in.;
(dans un nav.) épontille f., montant m.
stutten v. tr. (stutte, heeft gestut) 1 appuyer,
soutenir; 2 étayer, étanconner.
stuur n. (sturen) 1 dircction f.; geen — hebben
être en bapaurne; er is geen --- in 't schip le
vaisseau ne gouverne pas ; over --- égaré,
dérouté, (fig.) dérouté, décontenane , ; over —
gaan aller á l'abondon • 2 gouvernail m.; 3 barre
f. (du gouvernail); (vélo) guidon m.; (auto)
volant; aan 't -- zitten %tre e ia basre ou
au volant, (fig.) avoir la direction, (polit.) étre
au pouvoir; 't •— kwijt zijn avoir perdu la
tramontane.
stuurbeweging f. direction f.
stuurboom m. barre f.
stuurbord n. triborci in.
stuurboordswacht f. tribordais ni.
stuurlast n-i. gif/érenee t. de tirant d'eau ;
hebben être sur cul.
stuurlastig adj. en assiette.
stuurman m. 1 timonier; (sport) barreer m.; de
beste ...lui staan aan wal la critique est aisée et
tact eet difficile; 2 (titre) second; (cabotage,
guerre) pilote; (pêche) patron m.
stuurmanschap n., ... manskunst f. (art ni. de la)
navigation f.
stuurmansmaat in, aide-second m.
stuurpen f. 1 barre f.; 2 (ois.) penree f. rectrice.
stuurplecht f. gaillard m. d'arrière.
stuurrad n. 1 roue f. de gouvernail , 2 (auto)
stuurriem ni. godille f. [volant in.
stuursch 1 adj. renfrogné, rébarbatif; 2 adv.
d'un air rer/rogrtc`.
stuursdiuheitl f. rriiric f. rernfrognée, air m.i
stusrstarug f. guidon ni. 1 ré,harhati; .
stuurstoel ni. orrière ni.
stuw f. batardeau, porfereau cv.
stuwage f. arrirnage ni.
stuwen v. tr. 1 presser, serrer; (mar.) orrinner;
2 (eau) retenir, refouler.
stuwer ni. arrimeur m.
stuwing f. arrimage m.
sugtiekanaal n., ...sluis f. canal in., écluse f.
de décharge.
subamendement n. sous-amendement m.
subcommissie f., ...comité n. sous-commission f.,
sous-comité m.
subdiaken m. sous-diaere m.
subject n. sujet m.
subsecutlef adj. subséquent.
substantief n. substantif m.; als — gebruikt
employé substantivement.
substractie f. soustraction f.
subtangens f. (...genten) sous-tangente f.
successie-oorlog m. guerre f. de (la) succession.
Sudermanland n. la Sudermanie f.
suf 1 adj. (,- fer, 'st) engourdi, alourdi; 2
idiot, liébété, abruti; --- zijn radoter; zich --
denken, werken s'abrutir (ci penser, d travailler);
3 adv. bétement.
suffen v. intr. éíre hébété; déraisonner, radoter.
suffer(d) m. ( c's) abruti, imbécile; radoteur m.
sufferij, suffint, sufheid f. hébètement; rado-t
suffig = suf. [tage m.
suffragaanbisschop m. (évêque) suffragant m.
suiker f. ( 's) sucre m.; bruine — cassonade f.;
gebrande --- caramel rit.; — doen in sucrer,
het voor -- opeten analer la piluie.
suikerachtig adj. sucré ; (scient.) saccharin.
suikerahorn m. erable m. d sucre.
suikeraluin f. alun m. sucré.
suikeramandel f. arnande lissée, praline f.
suikerappel m. pomme f. sucrée.
suikerbakker m. confiseur m.
suikerbakkerij f., ...bakkerswerk n....bakkerswinkel
in. confiserie f.
suikerballetje ti. bonbon m.
suikerbeschuit f. biscuit In. de sucre ou d' Ypres.
suikerbiet f. betterave f. sucriére.
suikerboon f. 1 pctit 'laricot ni.; 2 bonbon m.,
dragée f. [m.
suikerbrood ri. 1 pair., in. de suier^'; 2 massepain$
suikerdoos f. sucrier ni.
suikerei_ f. cthicorée f.
suikereilo(o)f n. chicorée f. de Bruxelles.
1. suikeren adj. de sucre.
2. suikeren v. tr. srrcrer.
suikererwt f. 1 pois in. ,goulu , 2 petite dragée f.
:.suikerfabriek f. sucrerie f.
suikerfabrikant en. suerier m.
suikergast m. lépisrue rri. du sucre, lingère,
f o? 11 r i i7 e J.
suikergebak, ...toeei n. ,ucrerie(s) f. (p1.),
suikerhouder. ti acïj. sc, ecliarin, saccharifère.
suikerig adj. sucré, (scieuit.) saceharin.
suikerij(loof) -= suikerei(loof).
suikerkoker ni. ra,ffineur in.
suikerkokerij f. raffïnerie f.
suikerlepel m. cuiller f. n sucre.
suikersom m. oncle ni. ér héritage.
suikerpeer f. 1 poire f. suerée; 2 blanquette f.
rousselet m.
suikerpeul f. pois m. goulu.
suikerplantage f. plantation f. de canne ei sucre
suikerpopje ii. figure f. en sucre; mijn ---
(caresse) mon coeur de beurre.
suikerpot m. 1 sucrier m.; 2 (fabr.) moule,;
suikerriet n. canne f. à sucre. [cóne m,
suikerrietsap n. vesou m.
suikerstrooier m. cuiller f. d sucre en poudre.
suikerstroop f. strop m. de sucre, mélasse f.
sulkertand m. dent f. qui aime d croquer dot
sucre; (fig.) amateur m. de sucre; den — uit,
trekken renoneer au sucre.
suikertang - 549 - taalbederver
suikertang f. pince f. à sucre.
suikertante f. tante f. à héritage.
suikerwater n. eau f. sucrée.
suikerweger rn. pèse-sucre rri.
suikerwerk n. confiserie f.
suikerwortel m. chervi(s) m.
suikerziektef.diabétem.[(fig.)toutsucre,mielleux.
suikerzoet adj. 1 doux comme du sucre, sucre ; 21
suikerzuur n. acide ni. saccharique.
suikerzuurzout n. saccharate in.
suilen v. tr. 1 pêcher à la traine; 2 (fig.) trainer.
suizebollen v. intr. insép. 1 branler la tête,
dodeliner de la tête; 2 avoir des étourdissements;
doen -- donner des vertiges.
suizelen v. intr. avotr des vertiges.
suizelig adj. qui a des vertiges, étourdi.
suizeling f. vertige, étourdissement ni.
suizen v. intr. i rnurmurer, bruire; 2 (eau)
chanter; (oreilles) tinter.
suizing f. murmure; chant; tintement m.
sukade t. écorces f. p1. confites d'oranges.
Sukadekoek mn. gáteau m. aux écorces confites.
sukkel m. 1 flinerie f.,(malade) langueur f.; aan
den — zijn trainer ; 2 traïnard, lambin ; 3 malheureux,
pauvre diable m.
sukkelaar in. = sukkel 2 & 3.
sukkelachtig ad .j. languissant, rnaladil.
sukkelarilf. lambinage m.; (rnalacie) langueur f.
sukkeldraf m. petit trot in.
sukkelen v. intr. t languir, trainer; dépérir;
2 trainer, lanterner ; naar huis — se trainer cheti
sol; 3 errer, aller d la dérive, aller ou marcher
au hasard ; (élève) ne pas se retrouver (dans) .
sukkeling, ...partij f. lambinage 111.; langueur f.
sukkeltrein m. train omnibus, banlieue m.
sukrioen n. escourgeon in.
sul m. ( .e ten, ..letje nigaud, niais, benét m.
sulachtig 1 adj. nigaud, niais; 2 adv. niaise-^
sulachtigheid f. niaiseri,- f. [ment.
sulfer f. & n. 1 soufre m.: D 2 —tje allumetle f.
En compos. de soufre ou sulfureux.
sulferachtig adj. sulfureux.
sulferen v. tr. soufrer.
sulferwortel m. peucédan m.
sullebaan f. glissoire f.
sullen 1 v. intr. glisser; 2 v. tr. berner.
sultig(heid) = sulachtig(heid).
sultan m. ( mos) sultan ni.
sultanshoen n. poule f. sultane.
sumak f. sumac m.
summa f. ( ma's) somme f.; — suinmarum en;
summarium n..sommaire m. [somme.
summatie f. ( mos) 1 sommation; 2 addition f.
supercargo rn. ( x's) subrécargue m.
superfijn adj. surfin, de première quulité.
suppediteeren v. tr. fournir.
suppletoir adj. supplémentaire.
supponeeren v. tr. supposer.
suppoost m. gardien nl.
surkel, surpel f. petite oseille f.
surrogaat n. (... aten) succédané in.
sus interj. chut ! paix ! [endorrnir.
sussen v. tr. apaiser, faire taire; in slaap —^
sustineeren v. tr. soutenir.
symmetrie f. symétrie f.
synagoge f. synagogue f. [synonymlque.
synoniem 1 ri. synonyme in.; 2 adj. synonyme,1
synonymiek f. 1 synonymie f.; 2 traité ou dictionnaire
des synonymes.
synopsis f. tableau m. synoptique.
syntactisch adj. syntaxique, syntactique.
syntaxis f. syntaxe f.
Syriaksch adj. & ii. syriaque adj. & m.
Syrië n, la Syrie; ...iër m. Syrien m.
syring(e) f. lilas; (scient.) syringa m.
syringeboom, ...struik ni. lilas m.
Syrisch adj. svvrien.
systeem n. (...emen) systènie m.
T
t f. (co's) t m.
taai adj. & adv. 1 coriace; 2 (tige, clou) souple;
3 (métal, matière gluante) tenace; een —e
(goutte) zin dur; 4 (tissu) durable, résistant;
5 (sirop, vin) gras, filant; (sucre) lissé; 6 (fig.)
lobuste, résistant; (spéct) qui a la vie dure;
7 (fig.) indigeste; 8 (fig.) opiniktre, tenace; zich
-- houden tenir ferme; 9 (fig.) coriace, dur à la
détente.
taaiheid f. 1 coriacité; 2 souplesse; 3 ténacité;
4 durabilité, résistance f.; 5 gras m., viscosité;
6 robustesse, résistance f.; 7 caractère m. indigeste;
8 opiniatreté; 9 avarice f.
taai-taai n. couque de Frise, semelle f.
taak f. (taken) táche f.; (écolier) devoir nl.;
(punition) pensum m.; zich tot — stellen prendre
d tache de.
taal f. (talen, 'tje) 1 langage m.; mannelijke —
langage mále; de — der oogen, der bloemen le
langage des yeux, des fleurs; de -- der dieren le
langage des animaux; — en antwoord geven
faire raison à, répondre à; — noch teeken geven
ne pas donner signe de vie; 2 (peuple, groupe)
langue; doode, levende — langue morte, vivante;
de — der Kerk la langue de l' Église.
taalbederver m., ...derfster f. 1 corrupteur m.,
taalboek — 550 — tafeldans
...trice f. d'une langue; 2 écorcheur m., ...euse f.
a"une langue.
aalboek n. manuel m. de langue m.
taalcongres n. congrès m. linguistique.
taaldeel n. partie f. du discours.
taaleigen n. idiome, idiotisme m.
taalfout f. foute f. de langue. ,
taalgebied n. dorr..aine m. linguistique.
taalgebruik n. usage m.
taalgeleerde m. linguiste m.
taalgevoel n. sens m. linguistique.
taalgids m. guide m. linguistique ou gramma-^
taalgrens f. frontière f. linguistique. [tical.
taalkennis f. connaissance f. d'une langue.
taalkunde f. linguistique f.
taalkundig 1 adj. (scient.) linguistique; 2 (école)
grammatical; 3 adv. grammaticalement.
taalman m. 1 philologue; 2 interprète, traducteur
ru.
taalminnaar m. arpi m. de la langue.
taainieuwigheid f. néologisme m.
taalonderricht, ...onderwijs n. enseignement m.
de la langue ou des langues.
taalrechter m.juge m. en fait de langage.
taalschat m. vocabulaire; (titre) trésor m.
taalstam m. groupe m. tinguistique.
taalstudie f. étude f. tinguistique.
taalvitter m. puriste m.
taalvitterij f. purisme m.
taalvorscher m. linguiste m.
taalwet f. loi f. linguistique.
taalwetenschap f. science f. du langage.
taalzifter m. puriste m.
taalzonde f. solécisme m.
taalzuiveraar m. puriste m.
taalzuivering f. purisme m.
taan f. tan m.
taanderij f., taanhuis n. teinturerie f, de voiles,
taanketel m. chaudière f. d ton.
taankleur f. couleur f. de ton.
taankleurig adj. tanné.
taankring m. écliptique f.
taart f. 1 tarte f.; —je pdté m.; 2 (avec de la
viande etc.) tourte f.; 3 (fig.) souffiet m., taloche f.
taartenbakker m. pdtissier m.
taartepan f. tourtière f.
taats f. 1 braquet m., caboche f.: 2 (taplss.) bulle
t.; 3 (toupie) pointe f.
taatstol m. toupief.
tabak f. ( co ken) tabas m.
tabaksdoos f. botte d tabas, tabatlère f.
tabaksgerei n. attirail m. defumeur.
tabaksmannetje n. (statuette) petitfumeur m.
tabakspijp f. 1 pipe f. à tabas; 2 (poisson) fistulaire
f.
tabaksplant f. 1 tabac m.; 2 pied m. de tabas.
tabakspruim f. chique f. (de tabac).
tabaksrol f. carotte f.
tabaksrooker n1. 1 fumeur m. (de tabac); 2
(poisson) nez m.
tabaksspinner M. torqueur m. de tabcc.
tabaksspinnerij f. atelier in. d torquer le tabcc.
tabaksstoppertje n. bourre-pipe m.
tabaksvat n. boucaut m., boute f.
tabakswinkel m. magasin de tabcc, (France)
bureau m. de taboe.
tabakswinkelier m. débitant m. de tabcc.
tabakszak m. 1 blague f. rr tabac; 2 (papier)
sachet m. à tabcc.
tabbaard, tabberd m. 1 robe, toge f.; iem. op zijn
-- komen épousseter le casaquin á qq. ; 2 robe de
chambre.
tabel f. (clen, sletje) tableau m.
tabellarisch 1 adj. synoptique; 2 (hist.) tabellaire;
3 adv. en forme de tableau.
tabernakel m. & n. ( &Ds & oen, etje) T tabernacle
rn.; iem. op zijn -- komen (iron.) tomber
sur le corps à qq.
tabijj n n. tabas m., moire f.
tablet n. ( sten) tablette f.
taboe adj. tabou.
tab(u)latuur f. T tablature f.
tach(en)tig nurn. quafre-vingt(s).
tachtiger m. ( xs) 1 octogénaire rn.; 2 vin m. de
X880; 3 vin ni. qui a quatre-vingt ons; 4 bdtiment
m. de quatre-vingt pièces; 5 (litt.) quatre-vingtiste
m.
tachtigjarig adj. T de quatre-vingts ons; (personne)
octogénaire.
tachtigste num. quatre-vingtième.
tachtigtal n. : een --- environ quatre-vingts.
tact m. tact m.
tacticus m. (...cl) tacticien m.
tactvol adj. plein de tact.
taenia f. ( —'s) ténia m.
taf f. (cDfen) taffetas rn.
tafel f. ( Ds & oen, 'tje) T table f.; —tje petite
table, (pour écrire) tablette f.; de --- zetten servir;
de — afnemen desservir; aan — gaan se mettre ct
table, s'attabler; van -- gaan se lever de table;
aan — zitten être d table, être attablé; aan —,
over --, onder — á table, pendant le repas; 't is
daar (een) —tje welbereid on y fait bonne chère;
de groene -- le tapis vert; ter — brengen mettre
sur le tapis; de —en der wet les tables de la lot ; 1
de Heilige T— la Sainte Table,
tafelappel m. pomme f. de dessert.
Tafelbaal f. bate f. de la Table.
tafelbak m. servante f.
tafelbediener m., ...ster f. serveur m., ...euse f.
1. tafelberg m. plateau m.
2. Tafelberg m. montagne f. de la Table.
tafelbezem m. 1 ramasse-miettes; 2 (fig.) para-s
tafelblik n. ramasse-miettes m. [site m..
tafelbord n. 1 assiette f.; 2 (bot.) pivoine f.
tafeldans m. tables f. p1. tournantes.
tafeldoek — 551 — tand
tafeldoek n, . serviette f.
tafelement n. entablement m.
tafelen v. intr. étre ou rester à table.
tafelgast m. convive m.
tafelgebed n. 1 prière f. avant le repas, (cath.)
bénédicité m.; 2 prière après le repas, (cath.):
tafelgeld n. pension f. [gráces f. pi.
tafelgerecht n. service m.
tafelgereedschap n. ustensiles f. pi. de table.
tafelgezel m. commensal m.
tafelgezelschap n. table f.
tafelgoed n. linge m. de table.
tafelhouder m. restaurateur m.
tafelkleed n. 1 tapfis m. de table; 2 nappe f.
tafellaken n. nappe f.
tafelleen n. fief m. affecté à la mense.
tafellikken v. intr. insép. écornifler.
tafellikker m. pique-assiette, parasite m.
tafellikkerij f. parasitisme m.
tafellooper m. chemin m. de table.
tafelring m. porte-assiette m.
Tafel-rond f. Table f. Ronde.
tafelschuimen etc. = tafellikken etc.
tafelsteen m. 1 diamant m. en table; 2 (archéol.)
dolmen m.
tafelstel n. garniture f. de table.
tafelstoel m. chaise f. d'enfant ou à tablette.
tafeltijd m. heure f. du repas.
tafelzilver n. 1 vaisselle d'argent; 2 (couvert)
argenterie f.
tafereel n. ( men, etje) T tableau m.
taffen adj. de taffetas.
taflement n. entablement m.
taggerijn, tagrijn m. marchand m. de ferrailles
ou de bric-à-brat.
tak m. (.ken, cD je) (propre & fig.) branche f.;
(tuyau, rail) embranchement; (poumons) bronche
f.; —ken branchages m. pl.
takbout m. cheville f. à barbe.
takel m. (mos) palan m.; voor top en — loopen
aller à mot et d corde.
takelage f. agrès m. pl., gréement m.
takelen v. tr. 1 gréer; 2 (cordage) surlier;
3 (fig.) taquiner; 4 rosser.
takelgaren n. fil m. de surliure.
takelhaak m. croc rn. de palan.
takeling f. 1 gréement rn.; 2 surliure f.; 3 taquinerie;
4 rossade f.
takelmeester rn. gréeur m.
takeltuig, ...werk n. = takelage.
takkeling m. oiseau m. branchier.
takkenbos in. fagot m.; (mil.) fascine f.; —je
cotret m.
takkig adj. branchu, rameux.
1. taks m. (chien) basset m.
2. taks f. 1 taxe f.; 2 tdche, ration f.; zijn —
geven aan donner son du à.
tel n. (telen) 1 nombre m.; — van voorbeelden
nombre d'exemples; 2 (cornm.) cent; 3 (tiss.)
ain rn. [mer de, songer à; 2 parler.
talen v. intr. 1 demander;—om ou naar s'infor-1
talent n. T talent m.
talentrijk, ...vol adj. de talent, talentueux.
talhout n. cotret m.
talie f. (cos) (mar.) palan m.
taliën v. tr. palanguer.
taliereep m. ride f.
taling m. (ooen, ...inkje) sarcelle f.
talk f. 1 suif m.; 2 (minér.) talc m.
talkaarde f. terre talqueuse, magnésie f.
talkachtig adj. 1 suifeux; 2 talqueux.
talkkaars f. chandelle f. (de suif) .
talkklier f. glande f. sébacée.
talksteen m. talc m.
talkzuur n. acide m. sébacique
talkzuurzout n. sébate m.
taaletter f. lettre f. numérale.
talloos adj. innombrable; infini.
talloosheld f. infinité. [—e f.
talm 1 m. lambinerie f.; 2 m. & f. lambin m.,s
tal machtig 1 adj. lambin, lent; 2 adv. lentement.
talmachtigheid f. lambinerie f.
talmen v. intr. trainer, lambiner, lanterner.
talmer] f. lambinerie f.
talmerk n. lettre f. numérale.
talmkous, talmster f. lambine f. [nombre.
talrijk 1 adj. nombreux; 2 adv. en (grand)l
tam adj. (co mer, uDst) 1 dompté; (familier)
apprivoisé; — maken dompter, apprivoiser;
2 (vivant avec 1'homme) durnestique; 3 (plante)
cultivé,, — op — enten enter franc sur franc;
4 doux, doei le.
tamarinde f. tamarin; (arbre) tamarinier m.
tamarindeboom m. tamarinier m.
tamarisk(boom m.) f. tamaris(c) m.
tamboer, tamboer 1 (instrum.)f. ( men), 2 (pers.)
m. ( os) T tambour m.
tamboereerraam n. tambourin m.
tamboeren v. intr. 1 tambouriner; 2 faire du;
tamboerijn f. tambourin m. [vacarme.
tamelijk 1 adj. passable, raisonnable; 2 adv.
passablement, assez; — wel passablement bien;
— dikwijls assez souvent; — veel, — wat assez
bien, pas mal.
tamheid f. V. tam : 1 soumission f.; domptement
m.; apprivoisement m.; 2 domestication f.; 3 culture
f.; 4 douceur, docilité f.
tammen v. tr. dompier. V. temmen.
tand in. T dent f.; —je (enfant) quenotte f.;
schoone —en une belle denture; de — des tijds
la griffe du temps; —en (cour) pierres f. pl.
d'attente; —en krijgen faire ses dents; zijn —en
wisselen faire de nouvelles dents; een — trekken
arracher une dent (à), (fig.) liter une carotte (d) ;
van den — zijn (cheval) ne plus marquer, (personne)
se faire vieux; tot de —en gewapend
51
tandarts 552 tarwachtig
armé jusqu'aux dents; met hand en — du bec et
des ongles, envers et contr4- tous; met den mond
vol —en staan rester sans desserrer les dents, être
interloqué; met lange —en eten manger du bout
des dents.
tandarts m. dentiste m.
tandbeen n. 1 ivoire f.; 2 máchoire f.
tandbeitel m. riflard m.
tandeloos adj. sans dents, édenté.'
tandeloosheid f. manque m. de dents.
tanden v. tr. (tandde, heeft getand) tienteler,
(roue) (en) denier.
tandenborstel m. brosse f. à dents.
tandengeknars n. grincement m. de dents.
tandenkrijgen n. dentition f.
tandenstoker ni. care-dcnts m.
tandentrekken n. extraction f. des dents.
tandentrekker m. 1 arracheur m. de dents; 2
pince f. (de dentiste).
tandhamer m. marteau m. brettelé, laie f.
tandhee!kunde f. chirurgie dentaire, odontologie
f.
tandheelkundige m. chirurgien-dentist( m.
tandig adj. denté, dentelé.
tandkas f. alvéole f.
tandkruid n. dentaire f.
Tandkust f. cote f. d' Ivoire.
tandletter f. (consonne) dentale f.
tandlipletter f. (consonne) labio-dentale f.
tandmeester m. dentiste m. [dents,
tandmiddel n. remède m. pour les (moux de) 1
tandpijn f. mal m. de dents; (scient.) odontalgie,
né>cralgie f. (dentaire); hevige — rage f. de
dents.
tandpijnstillend adj. odont(alg)ique, calmant.
tandplombeersel n. plombage m.
tandpoeder, ... poeier n. (poudre f.) dentifrice m.
tandrad n. roue f. dentée. 1 crémáillère.
tandradbaan f., ...spoor n. chemin m. de fer à 1
tandschrabber m. rugine f.
tandswijze adv. en forme de dents, dentiforme.
tandtak m. rameau m. dentaire.
tandtang f. davier in.
tandvijl f. linie à dents, rugine f.
tandvleesch n. gencive(s) f. (pl.); op zijn -- loopen
courir avec des souliers troués.
tandvleeschontsteking f. gengivite f.
tandvormig adj. & adv. dentiforme, en forme de jr
tandwater n. (eau f.) dentifrice m. [dent.
tandwerk n. 1 denture f.; 2 (roues) engrenage m.;
3 dentelure f. [taire f.
tandwortel m. 1 racine dentaire; 2 (bot.) den-t
tandzuiverend adj. dentifrice.
tansn 1 V. tr. passer au ton; 2 (cuir) tanner;
3 (teint) brunir, háler; 4 v. intr. s'obscurcir,
s'éclipser.
tant) f. ( setje) 1 (fels) pincettes f. pi.; dat sluit
als een --- op een varken sela va comme des manchettes
á un cochon; 2 (inétiers) tenailles f. p1.;
(petit) pince f.; 3 (dent.) pince f., davier ni.;
4 mégère f., serpent m.
tangens f. (... enten) tangente f.
tangent f. sautereau m.
tanig adj. holé, basané.
taning f. obscurcissement m., éclipse f.
tankschip n. vaisseau-tank ni.
Tantalus m. Tantale m.
tante f. ( xs) 1 tante f.; 2 (iron.) matrone f.; dikke
-- grosse dondon; lastige — creature embêtante.
1, tap rn. 1 tirage m.; 2 m ise f. en perce; op den
— liggen être en perce; 3 débit m.; bij den ---
verkoopen vendre du tonneau, vendre en détail.
2. tap m. ( ' pen) 1 tampon m.; (tonneau,
étang) bonde f.; 2 (pour tirer) robinet m., 3 tenon
m.; met — en gat verbinden assembler d tcnons
et à mortaises; 4 (axe) tourillon 'In.; 5 cylindre m.
(de vis); 6 pivot m.; 7 c8ne m. de glace; 8 (fig.) ;
3. tap m. cabaret m. [type m.
tapt n.(... eten) tap is m.
taphuis n. cabaret m.
tap jt n. 1 tapis m.; op 't — brengen mettre sur
le tapis; 2 (au cour) tapisserie f.
tap jtbezem m. brosse f. à tapis.
tapijtnaald f. aiguille f. de tapisserie.
tapijtschuier m. brosse f. à tapis.
tapijtspijkertje n. broquette f.
tapiltwerk n. tapisserie f.
tapijtwerker,... wever m. tapissier m.
tappelen v. intr. jaillir (comme dun robinet).
tappelings adv. á Plots.
1. tappen v. tr. l tirer; een pot bier — tirer tin
pot de bière; uit een ander vaatje — changer di,
ton; 2 vendre du tonneau, débiter; een ui — débi
ter une biagus; hij is daar getapt il v est très
sympathique; 3 tenir cabaret; 4 ravauder, raccommoder;
5 (chir.) faire une ponction (d);
6 (télégr.) se mettre en communication.
tapper m. 1 tireur m. (de bière etc.); 2 cabaretier;
(vies) mastroquet m.
tapperij f., tappersnering f., ...winkel m. cabaret,
débit m. de boissons.
tapsleutel m. clef f. de robinet.
taptoe f. ( «s) retraite f. ; — met fakkellicht
retraite aux flambeaux.
tapuit in. motteux, cul-blanc m.
tarantula f. ( ma's) tarentule f.
tarantuladans m. tarentisme m.
tarbot f. ( ten) turbot m.
tarief n. (...leven) tarif m.; 't -- vaststellen voor
tarif (i) er.
tam(en) etc. == torn(en) etc.
tarok(spel) n. tarot m.
Tarpejisch adj. tarpéien.
tarra f. tare f. [quer, agacer.
tarten v. tr. 1 braver, déf ier; 2 a ff ronter; 3 provo-t
tarwachtig adj. f romentacé.
tarwe — 553 — teekenvoorbeeld
tarwe f. fro,nent in.; Turksche - rnaïs m. teedergevoeligheid, ... hartigheid f. délicatesse,
^ . tas m. ( misen) tas, monceau m. sensibilité f.
2. tas f. (cosen) tasse f. teef f. (teven) 1 chienne, lire f.; 2 (fig.) garcef.
tasch f. (tasschen) 1 sac m., (petit) sacoche f.; 2
teek f. (teken) tique f.
(au vétement) poche f.; zij heeft de — op zijde teeken n. ( cs & "en, cDtje) 1 signe m.; een
elle tient la bourse. geven om faire signe de; dat is een goed -
tasch(Jes)kruid n. bourse f. à pasteur. j c'est bon signe; een - van ziekte un symptóme
taschkrab f. poupard, tourteau m. de maladie; - des kruises signe de la croix;
tassen v. tr. entasser, mettre en tas. 2 (pour faire ou transmettre qc.) signal m.;
tast m. toucher m.; bij ou op den - 1 au tou- een - met de trom un signal avec le tambour;
cher, 2 à tátons, á l'aveuglette. 3 (trace, empreinte, preuve) marque f.; - in
tastatuur f. (... uren) clavier m. papier marque dans le papier; -s van de poktastbaar
1 adj. (ader, 'st) palpable; 2 (fig.)
ken marques de la petite vérole; -s van goedpalpable,
évident ; 3 adv. d'une rnanière palpa- keuring, van trouw marques d'approbation, de;
ble, évidemment. teekenaap m. pantographe m. [fidélité.
tastbaarheid f. 1 tangibilité; 2 évidence f. teekenaar m., ester f. (''s) 1 dessinateur m.,
tasten 1 v. tr. (tastte, heeft getast) táter, toucher, dessinatrice f.; 2 signataire f.
palper; 2 v. intr. - naar vouloir prendre, (fig.)
teekenacademie f. academie f. de dessin.
deviner; al -de en tátonnant; - in plonger la teekenachtig adj. pittoresque.
main dans, (fig.) attaquer, blesser; in den zak — teekenbehoeften f. pl. fournitures f. pl. de dessin.
mettre la rnain à la poche; in 't duister - táton- teekenboek n. livre ou album m. de dessin.
ner; dieper — in approfondir. teekenbord n. tableau m. de dessin.
taster m. 1 tdteur, tdtonneur m.; 2 (ins.) antenne
teekendoos f. bofte f. de dessin.
f., (à la bouche) palpe f.; 3 compas m. d'épais- 1. teekenen v. tr. & intr. 1 marquer; stukken
seur. - marquer ou coter ou parapher des pièces; de
tasting f. tcdonnement m. geteekenden ceux que le eiel a marqués; het
tastorgaan n. organe m. tactile. water teekent !'eau marque; dit paard teekent
tastzin m. (sens du) toucher m. niet meer ce cheval ne marque plus; 2 signer,
Tataar m. (...aren) Ta(r)tare m. donner sa signature; den vrede --- signer la- paix;
tateren v. intr. 1 bredouiller, bégayer; 2 bavarder. voor den troep -- signer son engagement, s'entatewalen
v. tr. bredouiller, baragouiner. gager; op een lijst - souscrire; 3 dessiner;
Taurië n. la Tauride f. met de pen - dessiner d la plume ; dat teekent
taxateur m. estimateur, priseur m. hem, den toestand cela peint l'homme, la situataxatie
f. estimation, prisée f. tion ; die feiten - ces faits sont caractéristiques;
taxeeren v. tr. 1 estimer, évaluer, priser; 2 taxer. 4 zich - se signer, faire le signe de la croix;
taxis m. ( misen), taxisboam in. if m. 5 zich - (formule de lettre) signer, se nommer,
1. te prép. (en gén.) d; - huis à la maison; avoir l'honneur d'étre. jdessin m.
- Paschen à Páques ; - uwen koste à vos 2. teekenen n. 1 marque; 2 signature f.; 3t
dépens; - water en - brood au pain et d !'eau; teekengaren n. fil m. à marquer.
- vuur en - zwaard à feu et d song. teekenhaak m. té m.
2. te devant un inf. 1 après un verbe de, a;
teekening f. 1 marque; 2 signature f.; 3 dessin m.
verzoeken - komen prier de venir; beginnen - teekenkool f. fusain m.
begrijpen commencer d comprendre; - weten d teekenkrijt n. crayon; (á couleur) pastel m.
savoir; 2 après un adj. à; gemakkelijk -- doen teekenkunst f. (art du) dessin m.
faeile à faire. teekenkunstenaar m. artiste-dessinateur m.
3. te adv. trop; - schoon trop beau; - veel teekenlei f. ardoise f. à dessin.
trop; des -, zooveel - tant. teekenles f. lecon f. de dessin.
teakhout n. bois m. de teek. teekenmeester m., ...methode f. maître m.,
technicum n. («s) école f. polytechniqu.e. méthode f. de dessin.
technicus m. (...!cl) technicien m. teekenonderwijs n. enseignement m. du dessin.
techniek f., technisch adj. technique f. & adj. teekenpapier n., ...pen, ...plank f. papier m.,
teeder 1 adj. (cder, pst) T tendre;. (santé) plume, planche f. d dessiner.
tendre, délicat; (sensible à la douleur) douillet; teekenpotlood n. graphite m.
(difficile) délicat; eer is teer la réputation, est
teekenschooi f. école f. de dessin.
frêle; 2 adv. tendrement; délicatement. teekenschrift n. écriture par signes, notation 'f.
1. teedergevoelig adj. (douleur) douillet. teekenstift f. crayon m.
2. teedergevoelig, ...hartig 1 adj. tendre, teekentafel f. table f. á dessiner.
délicat, sensi ble; 2 adv. tendrement, délicatement. teekenvoorbeeld n. modèle m. de dessin.
tekenzaal , — 554 — tegenbewegi ng
teekenzaal f. salle f. de dessin.
teekenzijde•f. soie f. d marquer.
teelaarde f. humus, terreau m., terre f. végétale.
teeldrift f. instinct m. sexuel.
teelland n. terre f. labourable.
teelt f. 1 reproduction; 2 culture f.; 3 progéniture,
postérité f.; jeunes plantes f. pl.; jeunes
animaux m. pl.; 4 péche f.
teeltijd m. 1 temps de la monte; (poissons) temps
du frai ; 2 temps m. des semailles.
teeltkeus f. sélection f.
teem 1 in. parler m. traïnant ; 2 m. & f. qui
parle d'une voix trainante.
teemachtlg(heid) = temerig(heid).
teemkous m. & f. qui parle d'une voix traïnante.
1. teems f. tamis m.
2. Teems f. Tamise f.
teemsen v. tr. tamiser.
1. teen m. (.oen, xtje) 1 orteil m.; de groote
-- le gros orteil, l'orteil; de —en les doigts de
pied; op de —en loopen marcher sur la pointe
des pieds; iem. op de —en trappen marcher sur
les pieds d qq.; hij is licht op zijn —tjes getrapt
il prend vite la mouche; van top tot — des pieds
d la tête, (armé) de pied en cap ; 2 (bas, soulier)
bout m., pointe f.; 3 (digue) pied m.
2. teen f. ( 'en) 1 osier m.; 2 saule m. d osier,
3 baguette f.
teenbosch n. oseraie f.
teenen adj. d'osier.
teenganger m. digitigrade m.
teenwilg m. (saule à) osier m.
1. teer adj. = teeder.
2. teer f. dépense f.
3. teer n. goudron m.
teerachtig adj. goudronneux.
teerdag in. jour m. de bombance.
teerder m. g7udronneur m. [goudronnée.
teerkleed n. 1 nabit m. goudronné; 2 toile f.t
teerkoker m. goudronnier m.
teerkokerij f. goudronnerie f.
teerkost m. 1 frais m. pl. d'entretien ; 2 eivrest
teerkwast m. guipon m. [in. pl.
teerling m. ( men, ...inkje) 1 aé in.; 2 (géom.)
cube m.; 3 (maçon) abloc m.; (maisons) paté m.
teerlingspel n. jeu m. de dés.
teerlingsworp m. coup m. de dés.
teerlingswortel m. racine f. cubique.
teermaal n. repas m. de cagnotte.
teerpartij f. dépense f. de la cagnotte.
teerpenning m. frais m. pl. d'entretien.
teerpil f. pilule f. de goudron.
teerspijs f. viatique m.
teerton f. tonneau m. d goudron.
teerwater n. eau f. goudronnée.
teerzeep f. savon m. au goudron.
Teeuw(i)s m. Mathieu m.
teffens adv. en même temps, à la fois.
tegel m. ( mos, uitje) carreau in., (toit) tuile f.
tegelbakker m. carrelier, tuilier m.
tegelbakkerij f. tuilerie f.
tegeloven m. four ni. a carreaux ou a lui/es.
tegelsteen m. carreau m.
tegelvloer m. pavement de carreaux, carrelage ni.
tegemQetkoming f. secours, dédommagement m.,
indemnité f.
1. tegen prép. 1 (en face) contre;—den muur,
— den grond cont. -e le mur, contre terre; 2
(opposé) — den wind, - den vijand, — de wet
contre le vent, contre l'ennemi, contre la lui ; —
de vorst contre ou pour les engelures; — de
domheid helpt niets contre la bêtise rien ne
sert, d la bêtise il n'y a rien d faire ou il n'y
a pas de remède; -- iedereen envers et contre
tous; het — iem. hebben en vouloir à qq. ; iets
(in te brengen) hebben — iets avoir d redire
à qc. ; is dat — snij? est-ce d mon adresse?
kunnen — résister d, supporter; — ...aan, —
...op contre; 3 (du cóté de, à l'approche
de) teers ; —het midden, het einde vers le milieu,
la fin; — den middag, vijf uur vers midi, cinq
heures; het loopt — den middag on approche
de midi, midi approche; 4 (é( bange) contre, à;
— kwitantie Bontre quittance, honderd — één
cent contre un ; — gereed geld moyennant
argent comptant; — drie per cent ei trois pour
cent; — een redelijken prijs d un prix raisonnable;
5 (comparaison) auprès de ; hij is niets ---
u il nest rien aupris de vons ; 6 envers; onbeleefd
— iem. impoli envers qq.; 7 zeggen —,
spreken —, klagen — dire à, parler á, se plaindre
á.
2. tegen adv. contre, contrairement; hij is mij
— il m'est contraire; ik heb hem — il est contre
moi, il m'est contraire, den wind — hebben
avoir vent contraire; er -- zin, er iets — hebben
s'y opposer.
3. tegen préf. contre-, contra-, re-, ré-: tegendeur
contre-porte ; tegenstand résistance ;tegen.
spreken contredire. [pour et le contre.
4. tegen n. contre in ; het voor en liet — lct
tegenaan adv. contre.
tegenafdruk m., cosel n. contre-épreuve f.
tegenantwoord n. réplique f.
,tegenbabbelen v. intr. sép. répliquer.
tegenbenaming f. antiphrase f.
tegenbedenking f. objection f.
tegenbeding n. condition f. en revanche.
tegenbeeld n. 1 pendant; 2 contraste in.
tegenbericht n. avis contraire, contre-ordre in.
tegenbeschuldiging f. récrimination f.
tegenbetoog n. réfutation f.
tegenbevel n. contre-ordre m.
tegenbeweging f. 1 contre-mouvement m.; 2
(mii.) contre-manceuvre; (danse) opposition;
(phys.) réaction f.
tegenbewijs — 555 — tegenrijden
tegenbewijs n. preuve f. du contraire.
tegenbezoek n. visite f. réciproque; een — brengen
aan rendre sa visite à.
tegenbieder v. tr. sép. surenchérir.
tegenbiaffen v. intr. sép. aboyer contre, accueillir
avec des aboiements.
tegenblik m. regard m. en retour.
tegenblinken v. intr. sép. resplendir vers,
reluire vers, jeter des éclats vers.
tegenboek n. controle m., contre-partie f.
tegenbots f. contre-coup m.
tegenbotsen v. intr. sép. pousser contre, heurter.
tegenbrassen v. tr. sép. contre-brasser, coiffer.
tegencandidaat m. rival m.
tegendeel n. contraire, opposé m.
tegendienst m. (service m. en) revanche f.
tegendraad m. fit de la trame, contre-fil m.
tegendraads adv. ...draodsch adj. à contre-fil, à
contre-sens.
tegendrijven 1 v. tr. sép. pousser ou chasser
vers; 2 (fig.) contrecarrer; 3 V. intr. sép. flotter
vers.
tegendrinken v. tr. & intr. sép. 1 répondre h tin
toast ou au toast de; 2 renucler (à).
tegendruk m., ...drukking f. contre-pression,
résistance; (phys.) réaction f.; (hydraul.) contrefoulement
m.
tegeneisch m. reconvention f. [2 renheler (d).
tegeneten v. tr. sép. 1 manger u contre-coeur; l
tegengaan 1 v. intr. sép. aller au devant (de),
aller á la rencontre (de) ; 2 v. tr. sép. s'opposer
(d), combattrc.
tegengalm m. écho m. [répondre.
tegengalmen v. intr. sép. retentir, résonner;t
tegengeschenk n. cadeau m. en revanche.
tegengesteld adj. opposé, contraire.
tegengeuren v. intr. sép. envoyer ses parfums a
(la rencontre de).
tegengif(t) n. contre-poison m.
tegengraven v. tr. sép. contreminer.
tegengroet m. salut m. rendu ou en retour,
réponse f.; (mil.) contre-salut m.
tegengrond m. raison contraire, objection f.
tegengunst f. faveur f. en retour.
tegenhanger m. pendant m. [revers m.
tegenheid f. (...heden) contrariété f., (plus fort)t
tegenhouden 1 v. tr. sép. arréter, retenir; 2
(fig.) empêcher; 3 v. intr. sép. durer,` résister,
suffire.
tegenhouding f. arrêt; empêchement in.
tegenijlen v. intr. sép. courir ace devant de.
tegenin adv. contre.
tegenkans f. mauvaise chance f.
tegenkant in. cvté opposé, revers m.
tegenkanten v. intr. sép. & zich — s'opposer d,
résister à, contrecarrer.
tegenkanting f. opposition, résistance f.
tegenkeizer m anticésar m.
tegenkerfstok m. échantillon tn.
tegenklacht f. i récrimination; 2 reconvention f.
tegenklinken v. intr. sép. 1 retentir; 2 faire
écho, accueillir (par des cris).
tegenkomen v. intr. sép. rencontrei; (spéct)
venir à la rencontre.
tegenkoming, ...komst f. rencontre f.
tegenkoning m. antiroi m.
tegenlachen v. intr. sép. 1 rire à, accueillir en
riant; 2 (fig.) sourire d.
tegenlast m. contre-poids m.
tegenlicht n. contre jour m.
tegenliefde f. amour m. réciproque, amour pour
amour; zonder hoop op -- sans espoir de retour.
tegenlist f. contre-ruse, contre-mine f.
tegenloopen v. intr. sép. 1 courir à la rencontre
de; 2 (eau) couler contre; (vent) se ranger; 3
(fig.) être contraire, échouer; dat is mij tegengeloopen
cela a été un échec pour moi.
tegenloopgraaf f. contre-approche f.
tegenmarsoh m. contre-march* f.
tegenmerk n. contre-marque f.
tegenmiddel n. remède m. (contre).
tegenmijn f. contre-mine f.
tegenmijnen v. intr. sép. contreminer.
tegenmompelen, ... morren v. intr. sép. martnotter
des répliques, répliquer.
tegennatuurlijk adj. & adv. contre nature.
tegenomwenteling f. contre-révolution f.
tegenontwerp n. contre-projet m.
tegenop adv. contre.
tegenover 1 adv. vis-h-vis, en face; 2 prép.
vis -h-vis de, en face de; de — mij zittende mon,
vis-à-vis; — elkander staan être face d face,
se faire face; vijandig — hem staan être en
rapports d'inimitié avec lui; daar staat — dat
h cela on peut opposer que, en revanche; liggen
— fai re face à ; stellen — opposer à ; — elkander
stellen opposer (un à l'autre, (témoins) confronter
; de heer van — ou die — woont le
monsieur d'en face.
tegenovergelegen adj. opposé, d'en face.
tegenovergesteld adj. opposé, contraire.
tegenoverliggend adj. opposé, d'en face.
tegenoverstaand adj. opposé, en regard.
tegenoverstelling f. opposition f.
tegenpartij f. 1 portie f. adverse, adversaire m.;-
2 (mus.) contre-partie f.
tegenpaus m. antipape m.
tegenpraat m. contradiction, réplique f.
tegenpraten v. intr. sép. contredire, répliquer.
tegenpreutelen, ...pruttelen v. intr. sép. répli
quer, se rebiffer.
tegenrede f. réplique f.
tegenreden f. raison f. contraire.
tegenrekening f. décompte m.
tegenrijden v. intr. sép. aller d cheval ou en
voiture au devant de.
tegenruk -- 556 — tegenzin
tegenruk m. contre-coup ni
tegenrukken 1 v. tr. sép. retirer brusquement
2. v. intra marcher contre.
tegenschaduwige m. antiscien m.
tegenschans f. contravallation f.
legenschemeren v. intr. sép. éblouir.
tegenschrift n. répliquef. (écrite).
'tegenschrijven v. tr. & intr. sép. 1 répliquer,
polémiser; 2 contredire.
tegenslaan v. tr. & intr. sép. ne pas réussir,
4échouer, manquer.
tegenslag m. 1 contre-coup m.; 2 contrariété f.,
échec, revers m.
tegensmaak m. dégort m., aversion f.
tegensnelien v. intr. sép. courir au devant de.
tegenspartelen v. intr. sép. se débattre, résister,
etre récalcitrant.
tegensparteling f. résistance f.
tegenspel n. jeu m. pour faire contre; het -- aanzeggen
contrer.
tegenspelen v. intr. sép. jouer ou faire contre.
tegenspeler m. contre, adversaire m.
tegenspoed m. revers in.; infortune, adversité f.
tegenspoeden v. intr. sép. courir au devant de.
tegenspoedig adj. contraire, funeste.
tegenspraak f. contradiction f.; zonder — sans
contredit.
tegenspreken v. tr. sép. 1 contredire; 2 démentir.
tegensprekend adj. contredisant, contradictoire.
tegenspreker m. contradicteur m.
tegenspreking f. contradiction f.
tegenstaan v. intr. sép. I résisterd, s'opposer à;
2 dégouter, répugner, déplaire.•
tegenstand m. résistance f.; (astron.) oppasition
f.; — bieden opposer de la résistance.
tegenstander m. opposant, adversaire m.
tegensteken v. intr. sép. contrarier, ennuyer.
tegenstellen v. tr. sép. opposer.
tegenstellend adj. 1 opposant; 2 (gramm.)
adversatif; (rhétor.) antithétique
tegenstelling f. 1 opposition f.. contraste in.; 2
(rhétor. & log.) antithèse f.
tegenstem f. 1 vote m. contraire, voix f. contre;
2 (mus.) contre-partie f.
tegenstemmen v. tr. sép. voter contre.
tegenstemmer m. votant contre, opposant ni.
tegenstoot m., ...stooting f. contre-coup ni. riposte
f.
tegenstooten v. tr. sép. repousser, heurter.
tegenstralen v. intr. sép. rayonner vers ou sur.
tegenstreetster f. 1 adversaire; 2 rebelle f.
tegenstreven v. tr. sép. 1 résister à, s'opposer d;
2 se révolter tont re.
terenstlever nl. i adversaire; 2 rebelle m.
tegenstrevig adj. récalcitrant, rebelle.
tegenstreving f. résistance f.
tegenstribbelaar m., ester f. ( mos) récalcitrant
ni., —ei'.
tegenstribbelen v. intr. sép. résister à, regimber.
tegenstribbeling f. résistance f.; micmac m.
tegenstrijd m. 1 répugnance; 2 contradiction f.
tegenstrijden v. tr. & intr. sép. combattre, contester,
contredire.
tegenstrijdig 1 adj. contradictoire, incornpatible;
2 adv. en contradiction. [lité f.
tegenstrijdigheid f. contradiction ; inconzpatibi-t
tegenstroom m. i reflux m., contre-marée f.;
2 contre-courant, remous m.; 3 (fig.) torrent m.
tegentil n. contre-marée f.
tegentrekken 1 v. intr. sép. aller au devant de;
2 v. tr. sép. tirer en sens contraire, tirailler.
tegenuitval m. 1 contre-appel m.: 2 (mil.)contresortie
f.
tegenval m. mécompte m., déception f.
tegenvallen v. intr. sép. 1 ne pas répondre d l'attente
(de) ; 2 ne pas réussir, échouer, 3 déplaire.
tegenvaller m inécompte, échec m.
tegenvergift) n. contre-poison m.
tegenverhoor n. confrontation f.
tegenverklaring f. contre-déclaration f.
tegenverschansing f. contrevallation f.
tegenverzekering f. réassurance_.f.
tegenvleug f. contre-poil in.
tegenvoeter (cDs), ...eling m. antipode m.
tegenvoorstel n. contre-proposition f.
tegenwaalen 1 v. intr. sép. souffler vers ou à la
rencontre de; 2 v. tr. sép. chasser vers.
tegenwerken v. tr. sép. 1 contrecarrer, contrarier,
empêcher; 2 (phys., méd.) réagir,
tegenwerking f. 1 opposition, résistance; 2 réacrion
f.
tegenwerpen v. tr. sép. 1 jeter vers, lanter contre;
2 (fig.) objecter; (jur.) exciper de.
tegenwerping f. objection ; (jur.) exception;.
tegenwicht n. contre-poids, m.; een — geven
aars, het — zijn van contrebalancer, faire équi-t
tegenwil m. mauvaise volonté f. [libre à.
tegenwind in. vent m. contraire.
tegenwoner m. antiscien m.
tegenwoordig 1 adj. présent; — zijn bij être présent
à ; de —en les présents, les assistarts;
2 présent, actuel; in den —en tijd au temps présent,
par le temps qui court ; de —e tijd (ramm.)
le présent; het werkwoord staat in den —en
tijd le verbe est au présent; 3 adv. à présent,
actuellement.
tegenwoordigheid f. présence f. [ter à.
tegenworstelen v. intr. sép. lutter contre, résis-t
tegenzang m. 1 chant m. alternatif; 2 (choeur)
antistrophe f.; (église) antienne f.
tegenzee f. ressac m.
tegenzijde f. cété opposé, revers m.
tegenzin m. aversion, répugnance f.: niet — à
contre-cceur; een — hebben in avoir de la répugnance
pour ; een — krijgen n prendre en aversion.
tegoed(s) - 1 557 — temperen
tegQgd(s), te gQed adv. de bon; — hebben avoir
de bon, avoir à réclamer; — houden faire crédit:
1. te huis adv. d la maison. V. 1. thuis. [de.
tehuis n. 1 chez moi, chez toi, chez soi ; mijn
— mon chez moi ; 2 maison f.; — voor meisjes
maison pour jeunes filles.
tehuiskomen n. logis, abri m.
tehuiskomst f. retour m., rentrée f.
tehuisreis f. retour tn.
tehuiswerk n. travail nl. a domicile.
teil f. terrine f.
teisteren v. tr. 1 maltraiter; (ville, pavs) ravager,
infester; 2 (maladie, plaie) éprouver, affliger,
frapper; (vent, mer) battre, ballotter.
teistering f. 1 mauvais traitement; ravage m.;
2 épreuve f.; fléau m.
tekort n. déficit m.
tekst ril. 1 texte m.; iem. den — lezen chanter sa
gamme a qq. ; — en uitleg geven expliquer dans
le détail ; bij den — blijven s'en tenir à son sujet;
van den — raken s'écarter de son sujet ; van den
— brengen faire perdre le fil (à) ; dat is de
echte — voilà la vérité; 2 (gravure) légende f.;
(opéra)libretto m.; (typo.) gros romain, corps m.
seize.
tekstboekje n. 1 brochure f.; 2 (bible) choix de
textes; (opéra) libretto m.
teksthaak ni. crochet m.
tekstwoord n. 1 terme du texte; 2 texte m.
1. tel m. amble m. [née f.
2. tel f. ( xlen) (cheval) amblier m., t haque-i
3. tel m. 1 calcul m.; den — kennen être fort
en calcul; 2 numération f., nombre m.; bij den —
au compte ; den — kwijt zijn ne plus savoir ou
l'on en est; niet in — ou van geen — zijn ne
pas compter.
telastlegging f. imputation f.
telbaar adj. calculable.
telegraaf f. (...afen) télégraphe m. En compos.
de ou du télégraphe, télégraphique.
telegraafbode m. porteur m. de dépêches.
telegrafist m. télégraphiste m.
telegram n. ( men) télégramme m., dépêche f.
En compos. télégraphique.
telegrambesteller m. porteur m. de dépêches.
telegraphisch 1 adj. télégraphique; 2 adv. télégraphiquement.
telen v. tr. (teelde, heeft geteeld) 1 - procréer;
(anint.) produire; 2 (bible & fig.) engendrer;
3 (anim.) élever; (plantes) cultiver.
telephoon f. (...onen) téléphone m. En compos.
du téléphone, téléphonique.
telephoonhuisje n. cabine f. téléphonique.
teler m. (-os) V. telen: procréateur; producteur;
engendreur; éleveur; cultivateur m.
teleurstellen v. tr. sép. décevoir, désappointer.
teleurstelling f. déception f., désappointement in.
1 . telg f. (bot.) jet, plantard m.
2. telg m. & f. rejeton, descendant m.
telgang m. amble in.
telganger m.'( mos) amblier m., t haquenée f.
teling f. V. telen : procréation; production; génération;
élèvc; culture f.
teljoor n. (...Qren) assiette f.
teljQQrlikker m. pique-assiette m.
telkenmale, telkenreize, telkens adv. 1 chaque
fois, toutes les fois; — als chaque fois que; --
twee deux a la fois; 2 à tout moment, toujours.
tellen I v. tr. compter; de steentjes — compter
les pavés; de bevolking — recenser la populatien;
50.000 inwoners — (localité) compter ou
avoir 50.000 habitants; de stemmen — compter
les suffrages, recueillir les voix; zijn geld --
compter ses écus; men telt hem niet, hij wordt
niet geteld on ne tient pas compte' de lui; 2 v.
intr. conipter, entrer en (ligne de) compte; 3 n.,
compte m.; pas op je -- prcnez bien vos mesures,
ouvrez l'cril. [teur m.
teller m. (.Ds) cornpteur; (fraction) numéra-j
telling f. dénom brement ; recensement m
(arithm.) numéralion f.
tel mossel f. tellfne f.
teloorgaan v. intr. sép. se perdre.
telpaard n. amblier m.
telpas m.. ...trede f. amble in.
telraam n. boulier-compteur in.
telwoord n. nom de nombre, numéral m.
tembaar adj. domptable, apprivoisable.
te mbaarheid f. possibilité f. de dompter ou d'ap-f
te mee adv. tantéf. ( privoiser.
tomen v. intr. traïrter ses parolen, parler d'une
facon traïnante. [m.
temen m. ( -os) 1 qui traïneses paroles ; 2 lambin;
temerig I adj. traïnant, trainard ; 2 adv. d'une
manière traanante.
temerigheid f. manière traínante leisteur m.
temeri1 f. langage in. traïnant.
temet(s) adv. quelquefois.
temmen 1 v. tr. V. tam : dompter; apprivoiser;
domestiquer ; (fig.) dompter, refréner ; 2 n. dorn ptement;
apprivoisement m., dome.stication f.
(fig.) refrènement m.
temmer m. dompteur m.
temming f. = temmen 2.
tempeest n. tempête f.
tempel m. ( 's & xen) 1 temple m.; —tje pagode
f.; 2 (tiss.) temple(t) m.
tempelbouw m. 1 construction f. du ou dun temple;
2 édifice m. du temple.
tempelheer, ...ier m. templier m.
tempelhof 1 in. parvis m.; 2 n. abbaye f. du Temple
ou des Templiers.
tempeltinne f. pinacle m.
temperen I v. tr. tempérer; (métaux) tremper;
(pate) délayer; 2 n. tempérament ni., modération
f.; (métaux) trempe f.
tempermes — 558 — tert.aan
tempermes n. amassette, spatule f.
tempo n. (c's) temps m.
térnptatie f. (c's) 1 tentation ; 2 vexation f.
tempteeren v. tr. 1 tenter; 2 vexer, provoquer.
tems f. tamis m.
Temsche n. Tamise f.
temsen v. tr. tamiscr.
ten = te den au, à 1', d la. V. te.
-tendentie f. ( 'ns) tendance f.
tendenzroman m. roman m. d tendance ou à;
tengel m. ( mos) latte f. [thèse.
-tenger adj. ( co der, ost) frêle, gréle; chétif, déli-^
tengerheid f. faiblesse, délicatesse f. [cat.
-tenietdoen(ing f.) n. annulation f.
tennissen v. intr. jouer au tennis.
1enonderbrengen v. tr. sép . 1 subjuguer, réduire;
2 ruiner.
tenor (c's), tenor (en) m. ténor m.
terrorist m. ténor m.
tent f. tente f.; (pointue) pavillon m.; (foire) baraque
f.; (marché) échope f.; zijn —(en) opslaan
dresser sa Lente, camper.
tentamen n. ( mos & ... mina) examen m. provisoire.
tentdak n. 1 toit m. detente; 2 toit en (forme de)
pavillon.
tentgeren v. tr. 1 tenter; 2 sonder.
tenten v. tr. sonder.
tentendorp n. gourbi m.
tentenstad f. cité de tentes, smalah) f.
tentijzer n. sonde f.
tentoonspreiden v. tr. sép. étaler.
tentoonspreiding f. étalage m.
tentoonsteilen v. tr. sép. exposer.
tentoonstelling f. exposition f.
tentschuit f. barque f. à tente.
tentwagen m. 1 chariot m. à bdche; 2 (mii.)
fourgon m. des tentes; 3 (Indes) vis-à-vis m.
couvert.
tenuitvoerbrenging, ...legging f. exécution f.
tenware, tenzij conj. à moins que.
tenzelfden:—tijdeloc. adv. en même temps.
tepel m. (cDs, 'tje) mamelon, bout m. (de sein);
(anim.) trayon m.; (louve) brane f.; —tje (langue
etc.) papille f.
epronksteiiing f. mise au pilori, exposit ion f.
ter = te der au, à 1', à la. V. te.
teraardebestelling f. inhumation f.
terdege, terdeeg adv. comme il jaut, joliment.
terdoodbrenging f. mise à mort, exécution f.
terechtbrengen v. tr. sép. 1 remettre en ordre,
arranger, redresser; 2 remettre dans la bonne voie
ou à son adresre; 3 identifier.
terechtkomen v. intr. sép. 1 parvenir d destinafion;
trouver son chemin; (iron.) donner (contre);
:p zijn voeten — retomber sur ses pieds; 2 faire
son chemin, se caser; 3 s' arranger; réussir; se
retrouver.
terechtstellen v. tr. sép. 1 citer en justice; 2 exé-1
terechtstelling f. exécution f. [cuter.
terechtwijzen v. tr. sép. l renseigner; 2 réprimander,
remettre à sa place; 3 identifier.
terechtwijzing f. 1 renseignement m.; 2 répri-j
terechtzitting f. audience f. [mande f.
1. teren v. tr. goudronner.
2. teren v. intr. 1 banqueter, faire bombance;
2 digérer; vivre; op zijn smeer --- vivre de sa
propre graisse; 3 dépenser; 4 dépenser la
cagnotte; 5 dépérir, languir.
tergen v. tr. agacer, vexer; exaspérer; (moins
fort) taquiner.
tergen m. ( mos) provocateur m.
terging f. agacerie, irritation, provocation f.
tergspel n. jeu m. vexant.
tergster f. (mos) provocc trice f.
terhandstelling f. remise f. (en mains propres).
Terhulpen n. La Hulpe f.
terig adj. goudronné.
1. tering f. dépense f.; vrije — hebben pouvoir
dépenser sans bourse délier.
2. tering f. pht(h)isie, tuberculose f.; er de —
van krijgen ou zetten en faire une maladie.
teringachtig adj. étique, pht(h)isique.
teringkoorts f. fièvre f. étique ou hectique.
teringlijder m., cDes f. pht(h)isique m. & f.,
tuberculeux m., ...euse f.
teringziekte f. pht(h)isie f.
terloops adv. 1 en passant; 2 incidemment, occasionnellement.
terioopsch adj. occasioneel.
term m. T terme m.; niet in de —en vallen ne pas
être compris dans les termes.
termijn m. 1 terme m.; wissel op tangen — traite
à long terme; 2 convulsion f.
termijnbetaling f. payement ni. à terme.
termijnhandel m. marché m. à terme.
terminaris m. (cDsen) frère quêteur, terminalre m.
ternauwernood adv. d peine.
ternederliggen ...schrijven, ...slaan, ...werpen,
... zetten, ... zinken, ... zitten etc. = ne(d)erlig-t
terp f. butte f. [gen etc.
terpentijn f. (essence de) térébenthine f.
terpentiinhoom m. térébinthe m.
terpentijnvernis n. vernis m. à l'essence.
terra f. terre f.; — incognita région f. inconnue.
terra-cotta f. terre f. cuite.
terras n. (xsen) terrasse f.
terrasvormig adj. & adv. en terrasse.
terrein n. terrain m.; opmijn —sur mon domaine.
terrien, terrine f. terrine f.
tersluiks adv. à la dérobée.
terstond adv. 1 aussitót, immédiatement; 2 tant8t,
fout à I'heure.
tertia f. 1 troisième f.; 2 (orgue, office) tierce f.
tertiaan (...lanen) 1 m. élève de troisième; 2
(relig.) tertiaire m.; 3 f. (orgue) tierce f.
terts - 559 - terugwerking
terts f. tierce f.; groote, kleine - tierce majeure,
mineure.
1. terug adv. 1 en arrière; 2 de retour; ik moet
-je dois retourher, de reis - le retour; - van
vijf frank de la monnaie de cent sous; hier is uw
geld - voici votre monnaie; 3 interj. machine
arrière ! ( rameur) scie escourre ! rentrez !
2. terug préf. de retour, re-, ré-.
terugbekomen v. tr. sép. avoir de retour, ravoir.
terugbetalen v. tr. sép. rembourser.
terugbetaling f. remboursement m.
terugbezorgen v. tr. sép. restituer.
terugblijven v. intr. sép. rester en arrière.
terugbrengen v. tr. sép. (chose) rapporter; (personne)
ramener; rappeler (h la vie).
terugdeinzen v. intr. sép. reculer.
terugdenken v. intr. sép.: - aan se rappeler, se
remémorer, repenser d.
terugdragen v. tr. sép. rapporter.
terugdrijven v. tr. sép. repousser.
terugeisehen v. tr. sép. revendiquer.
teruggaan v. intr. sép. 1 retourner, rebrousser
chemin ,• 2 (abcès) se résorber; 3 reculer; (dans
le passé) remonter; 4 (fig.) rétrograder; déchoir.
teruggang m. 1 retour m.; 2 (abcès) résorption f.;
(astrQn.) rétrogradation; (polit.) rétrogradisme
m.; 3 (fig.) déclin m., décadence f.
teruggave, teruggeving f. restitution f.
teruggeven v. tr. sép. rendre. [répondre.
teruggroeten v. tr. sép. rendre son salut à,1
terughalen v. tr. sép. aller reprendre, (personne)
ramener.
terughebben v. tr. sép. avoir de retour, ravoir.
terughouden v. tr. sép. retenir.
terughoudend adj. réservé.
terughoudendheid f. retenue, réserve f.
terugijlen v. intr. sép. retourner à la hfte.
terugjagen v. tr. sép. rechasser; refouler.
terugkaatsen 1 v. tr. sép. (balie) renvoyer;
(lumière) réfléchir; (son) répercuter; 2 v. intr.
sép. (balie) rebondir; (lumière) réverbérer;
(son) se répercuter.
terugkaatsing f. 1 renvoi ; rejaillissement m.;
2 (lumière) réjlexion, réverbération f.; (son)
répercussion f.
terugkeer m., ...keering f. retour m.
terugkeeren v. tr. sép. revenir, retourner ; ( chez
sol, dans une communauté) rentrer.
terugkomen v. intr. insép. revenJr.
terugkomst f. retour m.
terygkoopen v. tr. sép. racheter.
terugkrijgen v. tr. sép. avoir de retour, ravoir,
récupérer.
terugloopen v. intr. sép. reculer; retournee vite;
d'eau) refluer.
terugmarcheerenv.intr.sép. 1 retourner,reivenir;
2 battre en retraite.
erugmarsch m. 1 contre-marche; 2 retraite f.
terugnemen v. tr. sép. reprendre; (parole)retirer,
rétracter.
terugneming f. reprise f.; rétractation -f.,
terugplaatsen v. tr. sép. replacer, réintégrer.
terugreis f. retour m.
terugreizen v. intr. sép. retourner, revenir.
terugrijden 1 v. intr. sép. tourner bride; 2 v. tr.
sép. ramener (en voiture) .
terugroeien v. intr. sép. 1 ramer a rebours,.
scier; 2 retourner ou revenir d la rame.
terugroepen v. tr. sép. rappeler.
terugroeping f. rappel m.
terugschieten 1 v. intr. sép. se retirer vivement,
dispara%tre; 2 répondre; 3 v. tr. sép. renvoyer
(une balie).
terugschrijven 1 v. tr. sép. écrire en réponse;
2 v. intr. sép. répondre par lettre.
terugslaan 1 v. tr. sép. (rapper à son tour;
2 repousser; (balie) renvoyer; 3 v. intr. sép.
riposter; 4 (cheval) nier.
terugslag m. contre-coup m.; (cheval) ruade f.
terugsnellen, ...spoeden v. intr. sép. retournar ou
revenir r} la hdte.
terugspringen v. intr. sép. sauter en arrière;
ressauter; rebondir; (ressort) se débander.
terugsprong m. saut en arrière, recul m.
terugstoot m., ...stooting f. repoussement; recu
m.; (fig.) répulsion f.
terugstooten v. tr. sép. repousser. [ricoch.et m.
terugstuit m., ...stuiting f. rebondissement,
terugstutten v. intr. sép. rebondir, ricocher..
terugtocht m. 1 retour m., rentrée f.; 2 (mij,) &
fig.) retraite f.
terugtrappen v. intr. sép. rétropédaler.
terugtred m., ...trede, ...treding f. pas en arrière,
recul m. [se rétracter.
terugtreden v. intr. sép. reculer,se retirer; (fig.)t.
terugtrekken 1 v. tr. sép. retirer; (parole) rétracter
; 2 v. intr. sép. se retirer; battre en retraite.,
terugvallen v. intr. sép. retomber; (argent) faire,
retour d.
terugvaren v. intr. sép. retourner (par eau).
terugverlangen v. tr. sép. redemander; (passé)
regretter.
terugvinder v. tr. sép. retrouver.
terugvlieten, ..vloeien v. intr sép. refluer.
terugvoeren v. tr. sép. ramener, reconduire.
terugvorderen v. tr. sép. revendiquer.
terugvragen v. tr. sép. 1 réclamer; 2 inviter à son
tour, rendre son invitation d. [menant.
terugwandelen v. intr. sép. retourner en se pro-3
terugweg m. (chemin du) retour m. [regretter.
terugwenschen v. tr. sép. redemander; (passé);
terugwerken v. intr. sép. 1 réagir; 2 (toi) avoir
un effet rétroactif; (gramm.) réfléchir ; 3 reculer;
faire machine (en) arrière.
terugwerkend adj. rétroactif.
terugwerking f. réaction f.; effet m. rétroactif.
terugwerpen — 560 — Therarnenes
erugwerpen v. tr. sép. rejeter, repousser;
(lumière) réfléchir. [s'éloigner.
terugwijken v. intr. sép. reculer, céder; (peint.)t
terugwijking f..recul m., retraite; (peint.) fuite f.
terugwijzen v. tr. sép. I renvoyer; 2 refuser,
éconduire.
terugwijzing f. 1 renvoi`; 2 refus m.
terugwinnen v. tr. sép. regagner.
terugzeilen v. intr. sép. faire voile en arrière ou
en retour.
terugzenden v. tr. sép. renvoyer.
terugzetten v. tr. sép. '1 reculer; 2 (horl.) retarder;
(élève) faire descendre (de e^asse); 3 (fig.)
dépasser, dégrader.
terugzien I v. tr. sép. revoir; 2 v. intr. sep. jeter
un regard en arrière ou rétrospectif.
terugzwem men v. intr. sép. retourher d la vage.
terwjjl 1 conj. pendant que, tandis que; 2 adv.
eependant, en attendant.
terzelfder : — tijdloc: adv. en méme temps.
terzet n. (moten) (mus.) trio; (litt.) tercet m.
terzijdelating, ...stelling f. suppression, abstraction
f.; met — van ábstraction faite de.
test f. 1 pot m. de terre; 2 (réchaud m. de)
chaufferette f.; 3 (iron.) caboche, cafetière f.
testamentair, ...eel I adj. testamentaire; 2 adv.
par testament m. [...trice f.
testamentmaker m., ... maakster f. testateur m.,t
testifl(e)eeren v. tr. attester.
testimonium n. (xs & ... nia) certificat m.
tets(i g) adj. pdteux.
tets(ig)heid f. état m. pdteux.
tetti ng m. 1 ver m. de terre ; 2 tétard m.
teug f. (mouvement, quantité) coup, trait;
(quantité) gorgée f.; (souffle) aspiration; in
één — d'un seul trait; met volle —en (boisson)
d pleines gorgées, (air) d pleins poumons.
teugel m. (mos, ootje) 1 bride; (pour deux)
accouple f.; met lossen — d bride abattue; den
— vieren, den vrijen — laten lc cher la bride
(d); 2 (fig.) (pouvoir) rêne f.; (conduite, passions)
frein m.
teugelen v. tr. brider; (fig.) refréner.
tëugeli.ng f. bridement; (fig.) refrènement m.
teugelloos adj. débridé; (fig.) effréné:
teugelloosheid f. liberté; (fig.) licence f. effrénee,
effrènement m.
Teun(Is) m. Antoine m. V. 4. Toon.
Teunisbioem f. raiponce f. rouge.
1. teut f. (vase) tuyau, bec m.
2. teut 1 f. nouet, sufion m.; 2 m. k f. (fig.)
trafnard, fainéant m., —e f.
3. teut m. marchand ambulant; drouineur m.
teutachtig(heid) = teut(er)ig(heid).
teut(er)en v. intr. trainer ses paroles; lambiner,
f ai néanter, chipoter.
teut(er)ig adj. traïnard, fainéant. [chipoterie f.
#eut(er)lgheid, teuterij f. lenteur, fainéantise,t
teutkous, teutmoer, teutster f.trainarde, fainéante
f.
tevens adv. en méme temps, à lajois.
tevreden & adv. content (de); ik ben daarmee
—celameva.
tevredenheid f. contentement m.
tevredenstellen v. tr. sép. contenter (de).
teweegbrengen. v. tr. sép. effectuer, déterminer,
occasionner.
thans adv. actuellement, à présent.
theater n. ( mos) théátre m.
Thebaïs n. la Thébaïde f.
Thebe n. Thèbes f.
Theb ansch adj. thébain m.
thee f. ( 'ën) thé m.; bruine — thé bou; — zetten
faire le thé; — drinken (habituellement)
prendre du thé, (au moment ordinaire) prendre le
thé; op de — verzoeken inviter à prendre le thé;
op de — komen venir au moment du thé; —
slaan bij iem. tomber chez qq. au moment du thé;
dat is andere — c'est une autre paire de manches.
En compos. de thé ou à thé.
theeachtig adj. théacé, théiforme.
theeblad n. 1 feuille f. de thé; 2 plateau m. à thé.
theeboel m. service m. à thé. 1 prés.
theeboom m. arbre m. d thé; — pje reine f. des
theedoek m. serviette f. à thé.
theegoed ti. attirail m. pour le thé.
theehuisje n, débit m. de thé.
theekoekje n. grisini m. [de the.
theekransje n. cc:rcle m. de buveurs ou buveuses;
theelood n. plomb en feuille, calin m.
Theemsf. Tamisef.
theepot m. théière f.
theerandje n. croquant m. pour le thé.
theeroos f. rose-thé f.
theetante f. buveuse f. de thé.
theetuin m. 1 jardin in. de plaisance; 2 champ
m. de thé.
theevisite f. thé m.
theewater n. eau f. pour le thé; hij is boven
zijn -- il a sa cuite.
theezeef f. passe-thé m.
theezuur n. théine f.
Thekla f. Thècle f.
thema n. ( ma's) T thème m.; — met variaties
thème varié.
Theobald m. Thibaud m.
Theodorik m. Thierry m.
theologant m. étudiant m. en théologie.
theologisch 1 adj. théologique; 2 adv. théologi•
quement.
theologiseeren v. intr. faire le théologien.
theoloog m. (... cgen) m. théologien ni.
theoreticus m. (...lei) théoricien m.
theoretisch 1 adj. théorique; 2 adv. théorique
ment.
Theramenes m. Théramène m.
therapie — 561 — t -J
therapie f. thérctpcatique f.
Theresia f. Thérèse f.
,th?rmometèr, thermometer m. ( mos) thermomètre
m. En compos. thermométrique.
thesaurie f. (x en) trésorerie f., trésor m.
thesaurier m. ( s) trèsorier m.
thesis f. (theses) thèse f.
thetiek f. série f. de thèses.
Thienen. V. Tienen.
Thien(en)sch. V. Tien(en)sch.
Thijs m. Mathias m.
1. thuis adv. à la maison, chez soi; (fig.) daar
is hij --- c'est ld qu'il demeure, (fig.) là il est chez
Jui; goed — zijn in être bien ferré sur; niet —
zijn être absent, (esprit) a.'oir des absences; niet
— geven _faire dire qu'on est absent, condamner
sa porte.
2. thuis n. 1 chez moi, chez tot, chez soi m.; een
gezellig -- un agréable chez soi; 2 demeure f.,
abri m.
thuisblijven v. intr. sép. restei- éhez soi; (fig.)
s'abstenir.
thuisbrengen v. tr. sép. 1 éondutre chez soi; 2
porter a domicile ; 3 identifier.
thuishalen v. tr. sép..faire rentrer, cherchér.
thuiskomst f. rentrée f.
thuiskrijgen v. tr. sép. recevoir chez soi.
thuisliggen v. intr. sep. être en pension; hij ligt
daar voor een oordje thuis il y est toléré.
thuisligger m. pensionnaire m.
thuisreis f. retour m., rentrée f.
thuiswerk n. travail in. à domicile.
thuiswerker m. ouvrier m. en chambre.
Thurgau n. la Thurgovie f.
tichel m. carreau m.; (mur) brique f.; (toit)tuile f.
tichelaar m. briquetier, tuilier m.
ichelaarde f. terre f. d briques.
eheibakker m. briquetier, tuilier m.
ti'helbakkerij f. briqueterie, tuilerie f.
ticheldak n. toit m. en tuiles.
ticheloven m. briqueterie, tuilerie f.
tichelrij f. tuilerie f. .
tichelwerk n. briqueterie f.
ti e k f. tique f.
1. tien num. dix; kwart voor —en (d) dix
zeures moins un quart; wij doen het met zijn'
—en nous le Eerons nous dix.
. tien f. (chiffre, carte) dix m.; (nombre)
lizaine, --tje 1 pièce f. de dix florins, 2 pièce f.
Ie dix gros sous, 3 dixième m. de lot, 4 chandelle
. de dix à la livre, 5 cigare m. de dix poer 20
entimes, 6 dizaine f. de chapelet.
ienblgdig adj. décaphylle, (fleur) décapétalé.
ienbioemig adj. décanthe.
lend n. dime f.
ienda-ggsch adj. de dix jours.
lendboek n. registre m. des dfines.
ende 1 adj. & n. dixième adj. & m.; ten —
dixièmement; Leo, de T- Léon dix; drie, .—en
trois dixièmes.
tiendeelig adj. décimal.
tiend(e)half num. neuf et demi.
tienderhande ...lei adj. de dix sortes ou espèces.
tiendheer m. décimateur m.
tiendheffer m. dïmeur, dfmier rn.
trendpachter m. fermier m. des dfines.
tiéndpliehtig adj. sujet à la dame, dfmable.
tiendrecht n. droit,m. de (la) dime.
tiendubbel 1 adj. décuple; 2. adv. au décuple;
-- nemen décupler.
tienduizendste num. dix-millième.
tienduizendtal n. myriade f.
tiendverpachter m. bailleur m. des dïmes.
tiendverpachting f. affermáge m. des dïmes.
tiendvrij adj. franc de dïmes..
Tienen n. Tirlernont m.
Tien(en)sch adj. tirlemontois.
tienheld f. dizaine f.
tienhoek m. décagone m. •
tienhoekig adj décagonal.
tien!eariijksch, ...j_qrig adj. décennal.
tienlettergrepig adj décasyllabiqu
tienmaal adv. dix _tois.
tienman m. décemvir m.
tienm innig adj. décandre.
tienponder m. pièce f. de dix livres.
tienregelig adj. de dix lignes; — gedicht
Tiensch adj. tirlemontois. [dizain m.
tienstuiverstuk n. pièce f. de dix gros sous, demi,:
tiental n. dizaine f. [florin m.
tientallig adj. décimal.
tienvakkig adj. décemloculaire.
tienvlak n., vlakkig adj. décaèdre m. & adj.
tienvoet m. décapode m.
tienvoud n. décuple m.
tienvoudig 1 adj. décuple ; 2 adv. au décuple,
tienwerf adv. dix fois.
tienzijdig adj. á dix (aces, décagone.
1. tier f. croissance f.; geen -- hebben, niet in
zijn — zijn ne pas se plaire.
2. tier n. l- cri; 2 vacarme m.
tierelantijntje n. 1 alouette f. à téte noire 2
falbala m.
tierelieren v. intr. gazouiller, ramager.
1. tieren v. intr. 1 croitre ou venir bient 't Wil
met hem niet — il ne prospère pas; 2 s'Occli^-
mater. [vaearrrié.
2. tieren v. intr. 1 crier; 2 tapager, faire du't
tierentaal, tieretein n. tiretaine f.
tierig 1 adi croissant bien, vigoureux —_zij'n
venir bien; 2 vif, éveillé; 3 adv. vivement;
— groeien venir bien.
tierigheid f. viguéur; vivacité f.
tierlantijntje = tierelantijntje.
Tiger, Tigris m. Tigre m.
tij n. marée f.
tij anker — 562 — til
tijanker n. ancre f. de flot ou de jusant f.
1. tijd m. 1 temps ?Ti.; vrije — temps libre,
loisir m.; (geen) — hebben om (ne pas) avoir le
temps de; hij heeft er geen — voor il n'en a pas
.le temps; dat is een heden — geleden il y a fout
,un temps de cela; het heeft zijn — gehad cela
la fait son temps; dat zal mijn — wel duren cel.
-durera bien autant que moi ; het zal maar een —je
.duren cela n'aura qu'un temps;alles heeft zijn
-- ily a temps pour tout; 't wordt — om ou dat
.il se fait temps de ou que; — gewonnen veel ge-
'wonnen qui temps a vie a; 2 (avec des prép.)
bij —s à temps; bij -en de temps en temps;
bulten den — hors de saisnn; in —s d temps;
-in den — van een maand dans l'espace dun
rnois; in den (goden) ouwen — au (bon) vieux
:temps; in mijn jongen — dans monjeune temps;
in mijn — de man temps; in onzen — de nos.
jours; in den — dat du temps que; op —
(cotnm.) d terme; op —(s) d temps; op zijn —
d temps, au tem ps eenven u ; overzijn — en retard ;
ten —e van du temps de, au temps de; te zijner
— a son heure; ten behoorlijken —e, te rechter
— au temps propice, en temps de saison ; ten
allen —e. te aller — en tout temps; uit den --
passé de mode, suranné; van — tot — de temps
en temps; van dien — af depuis ce temps-là ; voor
den = avant terme • voor zijn — avant le temps;
voor korten — il y a peu de temps; voor langen
— il y a longtemps; 3 heure f.; — van Greenwich
heure de Greenwich. En compos. de ou du
temps.
2. tijd interj. ciel! mijn lieve —1 bonté du ciel!
Heere mijn —1 juste cie! !
tijdbepaling f. 1 détermination f. du temps; 2
(gramm.) complément m. de temps.
tijdboek n. chronique f.
tijddicht n. chronogramme m. en vers.
tijdelijk 1 adj. (pas éternel, pas spirituel) temportl.;
- (pas . iéfinitif) temporaire, provisoire;
(pas titulaire) i Uri;maire; het . —e met het
eeuwige verwisselen passer de vie d trépas,
trépasser; 2 précoce; 3 adv. temporellement;
temporairement, provisoirement ; d libre intérimaire,
per interim.
tijdeloos f. 1 colchique, dame sans chemise; 2
(Flandre) primevère f.
tijdens prép. pendant, durant.
tijdgeest m. esprit m. du temps ou du siècle.
Tijdgenoeg m. (iron.) Pas-pressé m.
tijdgenoot m. & f. contemporain m., —e f.
tijdig 1 adj. opportun, prompt; (naissance) cl
terme ; 2 adv. d tem ps, de bonne heure, tot.
tijding f., ...inkje n. nouvelle f.
tijdingzaal f. salle f. des dépêches.
tijdkorter m., ...korting f. passe-temps m.
tijdkring m. cycle m.
tijdlang m. laps m. de temps.
tijdmaat f. tem ps in.
tijdmeter m. chronomèfrc m.
tijdopname, ... neming f. 1 photographic f.
posée; 2 chronométrage m.
tijdperk n. 1 période f.; 2 (préhist. & tnyth.)j
tijdpunt n. moment ni. [áge in.
tijdregister n. table f. chronologique.
tijdrekening, ...rekenkunde f. chronologie f.
tijdrekenkundig adj. chronologique.
tijdrekenkundige m. & f. chronologiste m. & f.
tijdroovend adj. absorbant.
tijdsbepaling f. i chronométrage m.; 2 (granen:.)
com plément m . de tem ps ; 3 ferme in.
tijdschrift n. revue f., périodique in.
tijdsgewricht n. conjoncture f. [ture f.
tijdsomstandigheid f. circonstance ; conjonc-t
tijdsorde f. ordre m. chronologique.
tijdstip n. époque f.
tijdsverloop n. laps m. de temps.
tijdvak n. période f.
tijdverdrijf n. passe-temps in.
tijdvers n. chronogramme m. en vers.
tijdwijzer m. calendrier m.
tijdwinner m. temporiseur m.
tijdwinning f. temporisation f.
tijen, 1. tij(g)en v. intr. (toog, is getogen) aller,
se mettre à.
2. tijgen v. tr. (teeg, heelt getogen) accuser.
tijger m. ( mos) tigre m.
tijgeren v. tr. tigrer.
tijgerhengst in. étalon m. tigré.
tijgerhond m. chien m. tigré.
tijgerin f. ( ' nen) tigresse f.
tijgerkat f. 1 chat rn. ligré; 2 (Amér.) ocelot;
(Afr.) serval m.
tijgerpaard n. cheval m. tigré.
tijgerwolf m. 1 guépard; 2 tigre-loup m.
tijhaven f. port m. à marée.
1. tijk n. coutil m.; toile f. à matalas.
2. tijk f. (enveloppe) taie.
tijkwever m. coat/er m.
tijloos f. = tijdeloos.
tijm m. thym m.
tik m. ('ken) petit coup; (hort.) tic tac in.;
(main) tape f.; een —je un petit peu.
tikken 1 v. tr. & intr. frapper (un petit coup),
taper ; op de vingers — donner sur les doigts;
2 (hort.) faire tic tac; 3 choquer (les verres), trinquer;
4 écrire d la machine, dactylographier.
tikker m. (cos) 1 frappeur m.; 2 (hort.) toquanted
f.; 3 (fig.) voix f. de la conscience ; 4 dactylo•
graphe m. ; 5 —tje (ins.) vrillette f.
tikster f. dactylographe f.
tiktak m. 1 tic tac m.; 2 (jeu) trictrac m.
tiktakken v. intr. t faire tic tac; 2 jouer aui
trictrac.
1. til m. soulèvement, effort m.; op — en train„
en marche; op — zijn se préparer.
til -- 56 3 - tocht
2. til f.' I pont-levis m.; 2 frappe f.; 3 trébuchet ;
4 pigeonnier m.
tilbaar adj. ( teder, pst) pouvant se déplacer,;
tilbrug f. pont-levis m. [meuble.
tillen v. tr. 1 lever, soulever; hij tilt zwaar (lig.)
il fait des difficultés; 2 (fig.) se mêler de.
timnneeren 1 v. tr. construire; aan den weg —
bátir sur la rue; niet hoog — (fig.) ne pas éti e un
phénix; — op (fig.) insister sur; 2 v. intr. être
charpentier, faire le charpentier; 3 n. charpenterie,
construction f. [charpentier.
timmergereedschap, ...gerei n. outils m. p1. del
timmerhout n. bois m. de charpente ou de
construction.
timmerman m. (... mans, ...lieden, ...lui[den])
charpentier m.
timmerwerk n. charpenterie f.
timp m. 1 pointe, languette f.; 2 (pain) flute f.;
3 (jeu) bátonnet m.
timpaan n. (...anen) tympan m.
tin n.étainm.
tinachtig adj. stannique.
tinasch f. potée f. d'étain.
tinctuur f. (...uren) teinture f.
tingel m. tringle f. V. tengel etc.
tingelingeling 1 interj. dreun din din; 2 m.4
tingeltangel m. café m. chantant. [dreun m.
tinhoudend adj. stannifère.
tink f. tanche f.
tinne f. 1 créneau(x) ni. (p1.); 2 plate-forme f.;
(temple) pinacle m.; 3 (fig.) fafte, comble m.
tinnegieter m. potier m. d'étain m.; politieke —
politiqueur m. de cabaret.
tinnegieterij f. Jonderie t. d'étain; politieke --
politique f. de cabaret.
tinnegoed n. vaisselle f. d'étain, étains m. pl.
tinnen adj. d'étain.
1. tint m. (vin) tinto m.
2. tint f. 1 (couleurs) teinte, nuance f.: 2 (visage)
teint m.; 3 tache f.; 4 (fig.) teinte, al>pa .- ence f.
tintel m. (froid) onglée f. [étinceler.
1. tintelen v. intr. scintiller; (yen'.) briller,t
2. tintelen v. tr. être engourdi ; mijn vingers —
j'ai l'onglée.
tinteling f. 1 scintillation; 2 onglécc t.
tinten v. tr. teinter, nuancer.
tintwijn m. vin tinto, tinto m.
tinwaren f. pl., ...werk n. étain(s) m. (pl.).
tinzuur n. acïde m. stannique.
tinzuurzout n. stannatem.
tip m. (o pen) 1 bout m., pointe f.; (carré) coin
m.; op 't —je om sur le point de; op 't —je à
la limite; 2 (jeu) bátonnet m.; 3 (sport)
tuyau m.
tip muts f. bonnet m. pointu m.
tippel m. trotte f.
tippelen v. intr. trotter.
tippen 1 v. tr. rogner, écourter; (cheveux)
rafraichir; (cartes) faire un pli (d), toquer;
2 /over au bátonnet; 3 v. intr. se soulever, faire
un faux pli.
tiran m. ( nen) tyran m.; —netje tyranneau m.
tirannenmoord m., ...moorde(naa)r m. tyrannicide
m.
tiranniek, tirannig,tirgnnisch 1 adj.tyrannique;
2 adv. tyranniquement.
tirannij f. tyrannie f.
tiras f. ( xsen) (filet) tirasse f.
Tist(en) . m. Baptiste m.
titel m. ( . ·) titre m.; onder den— van en qua-t
titelblad n. titre m. (lité de, d titre de.
titelen v. tr. intituler.
titelplaat, ...prent f. frontispice m.
tittel m. ( mos) 1 mamelon m.; 2 point m.
titulatuur f. (... uren) titres m. pl.
tjalk(schip n.) f. tjalk m.
tjiftjaf m. ( mos) petite fauvette f. rousse.
tjilpen v. intr. pépier.
tjingelen v. intr. tinter. [vette f.
tobbe f. cuve f.; (métiers) baquet m.; —tje cu-2
tobben v. intr. 1 trimer, peiner; 2 (santé) languir,
trainer; 3 (esprit) se tourmenter (de), se
marteler le cerveau (au sujet de).
tobber(d) m. 1 trimeur m.; 2 homme maladif;
3 homme préoccupé.
Tobias m. Tobie m. [préoccupée.
tobster f. i trimeuse f.; 2femme maladive; 3 fem-t
toch adv. 1 (pour renforcer) certes, assurément;
ja — oui, certes, si .fait ; — wel oh que si ; neen —
non pas, oh que non : er zal — iemand zijn il y
aura eerfes ou pourtant quelqu'un; 2(avec impér.
ou interr.) donc, au moins; antwoord — répondez
donc ou au rnoins; hoe kunt gij — ? comment
donc pouvez-vous? je weet — dat lu sais au
moins que; 3 (advers.) pourtant, fout de méme;
— was hij mis et pourtant il étoit dans 1'èrreur;
— moet men zeggen il faut tout de méme dire;
— is hij il est pourtant, ii n'en est pas moins, il ne
laisse pas d'étre; — heb ik honger /'ai fout de
même faim, je ne laisse pas d'avoir faim; kom —
maar verez soul de méme; om — maar iets te
zeggen pour dire tout de méme quelque chose ; gij
hebt het hem — gezegd vous Ie lui avez néanmoins
dit (gij hebt het hem — gezegd? vous le
lui avez dit, j'espère ou au moins?) ; hij deed het
— il le, fit trut de mime; — waar? fout de méme
vrai? dat is -- wat al te kras c'est fout de même
par trop fort; wat is dat—lief! commec'est gentil
fout de méme 1 ik zal het — weten (toch accentué)
je le saurai fout de méme, (ik accentué) c'est
bien à moi d le savoir; 4 (causal) en effet; hij —
heeft me gered c'est lui en effet qui ma sauvé;
ik zeg je — dat je v us dis en effet que, puisqueje
vous dis que.
1. tocht m. 1 marche, route f. ; 2 tour, voyage
m. expédition f.; campagne f.; —je excursion f.;
tocht - 564 --- toeëigenen
3 (fig.) démarche, entreprise f.; een harden —
doorstaan en voir de(s) grises.
2. tocht m. courant d'air; (étroite ouverture)
vent m. coulis; —je souffle m. (d'air).
3. tocht m. ardent désir m., passion f.
4. tocht m. usufruit m.
tochtdeur f. contre-porte f.
tochten v. intr. 1 faire du vent (coulis) ; 2 y avoir
un courant d'air; het tocht hier il y a ici un courant
d'a%r; 3 — naar désirer ardemrnent.
tochtgat n. 1 ouverture f. quifait du vent; 2 (ventilation)
évent m.; 3 trou m. de vent; de vaart is
vol —en le vent a ouvert la glace dil canal en plusieurs
endroits. [de voyage.
tochtgenoot m. & f. compagnon m., cninpa;ne f.1
tochtgordijn f. & n. portière f.
tochtig adj. 1 ou il y a des courants d'air; 2
(anim.) en chaleur; 3 (fig.) désireux (de), avideT
tochtlat f. bourrelet m. [(de).
tochtscherm, ...schut n. paravent m.
tochtvenster n. fenêtre f. double.
toddef. 1 chiffon in.; 2loque f., haillon m.
1. toe adv. 1 (renforce tot ou naar) ne se traduit
pas; tot hier — jusqu'ici ; tot het einde --
jusqu'au bout; 2 naar huis — d ou vers la maison
; ergens naar — quelque part ; 3 (avec er aan)
er aan — zijn en être (arrivé) ld, s'en trouver la';
er goed aan — zijn être dans une bonne situation ;
er slecht aan — zijn être dans de mauvais draps ;
Ik weet niet waar ik aan — ben je ne sais ou
j'en suis ; 4 (avec er) er — d cola, y ; er — komen
s'y résoudre; wat doet dat er —? qu'est-ce que
cela y fait? tot daar(aan) — jusoue-là ; het is
tot daaraan — cela se peut, soit.
2. toe adv. par surcroït, par-dessus le marché ;
daar is nog eentje — en voici encore un par-dessus
le rnarché.
3. toe adj. & adv. fermé ; de deur is — la porte
est fermée.
4. toe interj. 1 ca, allons; —, sta op Fa, lèvetoi
; 2 allez ; va ; —, geef me dat donnez-moi ca,
allez! donne-moi ca, va!
5. toe préf. indique direction, continuation,
fermeture : toezenden adresser, toebreken continuer
de casser, toesluiten fermer á clef.
toebedeelen v. tr. sep. donner en partage, attribuer,
assigner.
teebedeeting f. attribution f.
1. toebehooren v. intr. sép- appartenir (d).
2. toebehooren n. accessoires m. pl.; (bátiment)
dépendances f. pl.
toebereiden v. tr. sép. préparer ; ( peau, poisson,
glbier) habiller. [habillage m.
toebereiding f. préparation f.- (poisson, gibier)t
toebereidsel n. préparatif m.
toebetrouwen v. tr. sép. confier.
toebeurs f. bourse f. fermée ; met — sans bourse
délier.
toebidden v. tr. sép. faire des vceux pour, souhaiter.
toebijten 1 v. intr. sép. mordre totijours; 2 happer;
3 (fig.) mordre à l'hamecon ; 4 v. tr. être
hargneux (envers) ; adresser d'un ton bourru.
toebinden v. tr. sép. fermer (en liant ou avec un
neeud).
toeblazen 1 v. intr. sép. souffler toejours; 2 v. tr.
souffler vers ou à ; 3.fermer en snufflant; 4fermer
d'un souffle.
toeblijver v. intr. sép. rester fermé.
toeblinken v. intr. sép. envoyer son éclat a.
toebonzen v. tr. sép. fermer rudement.
toebranden v. tr. sép. (chir.) cautériser.
toebrengen v. tr. sép. 1 apporter; 2 (santé, toast)
porter; 3 (coups) asséner; (défaite) infliger;
(secours) porter; 4 contribuer, aider.
toebrullen 1 v. ntr. sép. rugir toujours; 2 rugir
contre; 3 v. tr. sép. lancer d'un ton rugissant.
toebuigen v. tr. sép. fermer en pliant.
toedeelen v. tr. sép. donner en partage, assigner.
toedekken v. tr. sép. I fermer, couvrir fout à fait ;
2 déguiser, voiler; 3 rosser.
toedelver, ...dempen v. tr. sép. combler.
toedenken v. tr. sép. destinc'r, attribuer.
toedeur f. porie f. fermée; voor een — korren
trouver porie de bols.
toedichten 1 v. intr. sép. versifier toujours ; 2 v.
tr. sép. attribuer.
toedienen v. tr. sép. administrer; (tabie) servir.
toedijken v. tr. sép. barrer, endiguer.
1. toedoen v. tr. sép. 1 fermer; dat doet de
deur toe (fig.) après cela on peut tirer l'échelle ;
2 faire.
2. toedoen n. concours m., intervention f.; buiten
mijn — sans man intervention, à mon insu
door mijn — par mon fait, grdce. h moi.
toedraaien v. tr. sép. 1 fermer (en tournanti,
donner un tour à; 2 tourner vers, diriger vers;
iem. den rug — tourner le dos à qq.
toedracht f. marche f.; kent gij de —der zaak?
savez-vous comment la chose s'est passée?
toedragen v. tr. sép. 1 apporter; 2 (fig.) (affection,
amitié) porter (à), (amour, estime) avoir
(pour) ; (haine) avoir (contre) ; een goed hartvouloir
du bien ; 3 zich — se passer, arriver ;
4 donner par-dessus le marché, perdre.
toedrinken 1 v. tr. sép. (toast) porter; (verre)
boire; 2 v. intr. sép. boire toujours.
toedrukken 1 v. tr. sép. fermer (en pressant)
2 presser (vers) ; 3 v. intr. presser toujours;
4 imprimer toujours..
toeduwen 1 v. tr. sép. pousser (vers), fourrer;
(argent) glisser; (paroles) adresser ; 2 fermer (en
poussant); 3 v. intr. sép. pousser toujours.
toeëigenen v. tr. sép. , 1 attribuer; zich — s'attribuer,
s'approprier, (qualité, pouvoir) s'arroger
2 dédier.
toeëigening — 565 toeleg
toeëigening f. 1 attributiron, appropriation f. ;
2 dédicace f. [l'oreille de.
oefluisteren v. tr. sép. chuchoter, souffler àl
oegaan v. iritr. sép. 1 se fermer; (cours d'eau)
tre pris; 2 se diriger (vers); 3 se passer, arri ier ,
het gaat er vreemd toe il s'y pasre de dróle , de
choses.
toegang m. 1 accès m.; 2 entrée f.
toegangsbewijs, ...biljet n., ... kaart f., .. p.•ijs
m.) (billet, prix m.) d'entrée.
toegankelijk adj . accessible, abordable.
toegedaan adj. dévouéy attaché; --' zijn (opinion)
adhérer.
toegeeflijk, ...gefelijk 1 adj. indulgent, condescendant
; 2 adv. avec indulgence.
toegeeflijkheid, ...gefelijkheid f. ndulgence,
condescendance f.
toegenegen adj. dévoué, affectionné.
toegenegenheid f. dévocrement m., affection f.
toegespen v. tr. sép. boucler.
toegeven v. tr. sép. 1 ajouter; 2 dunner par dessus
le marché; 3 perdre; 4 céder, capituler, faire des
concessions ; in alles — céder toejours, être prêt d
toutes les concessions; 5 (discussion) convenir,
concéder, accorder; dat geef ik u toe je vous Ie
concède, je vous l'accorde; 6 imputer, croire capabie
de ; 7 (cornparaison) le céder à ; être inférieur
d ; zijn voorganger in niets — ne le céder en rien
u son prédécesseur.
toegevend adj. indulgent.
toegevendheid f. indulgence f.
toegeving f. concession f.
toegieten v tr. sép. 1 remplir, boucher; 2 verser
(vers).
toegift f. 1 extra, supplément m.; 2 (comm.) surmesure
f.; surpoids m.; (aunage) évent m.; (boucher)
réjouissance f.; als -- par-dessus le marché.
toegooien v. tr. sép. 1 jeter (vers) , 2 .fermer ou
combler (en jetant) ; 3 .fermer brusquerrent.
oegrauwen = toebijten 4.
toegrendelen v. tr. sép. verrouiller
toegrijpen v. intr. sép. saisir, m, ttr la main
dessus.
toegroeien v. intr. sép. se fermer.
toehaken v. tr. sép. agrafer; (en gén.) fermer.
toehalen v. tr. sép. 1 fermer, (nuuud) serrer;
2 (fig.) resserrer; 3 tirer (vers ou à).
toehappen v. intr. sép. happer; (fig.) saisir avec
empressement.
toehoorder m., -Des, ...ster f. auditeur , .m.,
...trice f.
toehooren v. intr. sép. 1 écouter; 2 appartenir.
toehouden v. tr. sép. 1 tendre; hem den schotel
— lui tendre le plat; 2 tenir fermé, fermer.
toehuis n. maison f. fermée.
toejuichen v. tr. sép. 1 acclamer; 2 applaudir.
toejuicher m., ...ster f. (xs) applaudisseur m.,
...euse f.
toejuiching t. 1 acclamation f.; 2 applaudissement
m.
toekaatsen v. tr. sép. jeter, envoyer; elkaar den
bal — se renvoyer la balie.
toekan m. ( mos) (ois.) to (u)can, koulic m.
toekeeren v. tr. sép. tourner, présenter.
toekennen v. tr. sép. 1 (en gén.) attribuer;
2 (somme) allouer, accorder; (propriété) adjuger;
(rang) assigner; (récompense) décerner; (privilège)
octroyer ; (qualité) reconnaPtre.
toekenning f. V. toekennen : attribution ; allocation;
adjudication; assignation f.; décernement;
octroi m.; reconnaissance f.
toekijken v. intr. sép. 1 regarder; hij mag --- il
peut se contenter de regarder ; 2 examiner, faire
attention.
toekijker m. ,...ster f. ( mos) spectateur m.,
...trice f.
toeklinken v. tr. sép. river.
toekloppen v. tr. sép. fermer (en frappant).
toeknijpen v. tr. sép. serrer ; (yeux) fermer.
toeknikken v. tr. sép. 1 faire un signe de téte (â);
2 adresser dun signe de fête.
toeknoopen v. tr. sép. 1 boutonner; 2 nouer.
toekomen v. intr. sép. 1 se trouwer fermé, se fer
mer; 2 s'avancer (vers) ; 3 se passer, arriver;
4 parvenir, arriver; ons toekoine uw rijk que
vutre règne (nous) arrive; 5 appartenir, revenir;
hem geven wat hem toekomt lui donner ce qui
lui revient; 6 v i'enir, s'arranger (de), se tirer
d'ajfaire (avec) ; met weinig— j, venir avec peu,
se contenter de pee.
toekomend adj. à venir, futur; (semaine, mois,
année) prochain; het —e leven la vie future; in
het —e à I'avenir, désormais; de —e tijden les
temps à venir; de —e tijd (gramm.) lefutur.
toekomst f. 1 avenir m.:2 (bible) venue f., avènement
m.
toekomstig adj. futnr. V. toekomend.
toekrijgen v. tr. sép. 1 parvenir d fermer; 2 recevoi
r en plus ou par-dessus le morché.
toekruid n. assaisonnement m,
toekuipen v. tr. sép. eercler.
toekunnen v. intr. sép. 1 pouvoir se fermer;
2 pouvoir aller; 3 pouvoir s'arranger (de).
toekurken v. tr. sép. boucher.
toelaag f. 1 supplément, extra m.; 2 suhvention f,
toelachen v. intr. sép. sourire (' ).
toelakken v. tr. sep. cacheter.
toelast m. fcoudre m.
toelaten v. tr. sép,. 1 perrnettre, tolérer; 2 (être
fait pour) admettre, comporter; 3 (entrée, examen)
admettre, recevoir; niet — refuser; 4 laisser
fermé.
toelatingf. 1 permission; 2 admission f.
toelatingskaart f. permis m.
toeleg m. 1 dessein, projet m.; 2 complot, atterdat
nl.; (-teerre) enfreprisc ; 3 préter?lion f.
toeleggen — 5(i6 — toeschieten
toeleggen v. tr. sép. 1 fermer, boucher, couvrir;
(linge) replier; 2 accorder, allouer; zich veel —
van een zaak se promettre un beau profit d'une
affaire; 3 ajouter; elk moet wat — chacun dolt
contribuer qc. o• suppléer sa part; aan een waar
— perdre à une marchandise ; 4 zich —op. het —
op s'appliquer à ; het — op het leven van en vouloir
à la vie de; 5 (mar.) (mat, vergue) piqueter;
(couple) traverser.
toelichten v. tr. sép. 1 éclairer; 2 (fig ) éclaircir,;
toelichtend adj. explicatif. [commenter.
toelichting f. éclaircissement; commentaire m.;
memorie van -- exposé m. des motifs.
toeliggen v. intr. sép. être fermé; être pris.
toelijmen v. tr. sép. coller.
toelonken v. intr. sép. jeter des ceillades (à).
toeloop m. concours m., affluence f.: veel — hebben
être fort couru, avoir la vogue.
toeloopen v. intr. sép. 1 se fermer, se boucher;
2 se terminer; 3 accourir, (foule) affluer; (cours
d'eau) couler (vers) , 4 (chemin) abréger;
5 marcher toujours.
toef ulken v. tr. sép. fermer.
toeluisteren v. intr. sép. écouter attentivement.
toemaat f. 1 V. toegift 2; 2 (herbe) regain m.
toemaken 1 v. tr. sép. fermi' ; boucher; 2 préparer,
accommoder ; apprëter ; (salade) assaisonner;
3 parer, a%uster, arranger; zich — (iron.) s'arranger,
se salir; 4 mettre en conserve; 5 n. fermeture;
préparation f ; arrangement m.
toemeten v. tr. sép. 1 mesurer (à) ; (fig.) marchander
(à), corripter (à) ; 2 assigner, distribuer;
3 imputer, croire capable de ; 4 donner par-dessus
le marché.
toemetselen v. tr. sép. murer.
toemoeten v. intr. sép. devoir se fermer.
toemogen v. intr. sép. pouvoir se fermer.
toen 1 adv. alors; van — af dès lors; — ter tijd
en ce temps-là; 2 conj. lorsque, quand.
toenaaien v. tr. sép. fermer (en cousant), recoudre.
• [2 (fig.) faire des avances.
toenaderen v. intr. sép. 1 s'approcher (de) ;t
toenadering f. 1 rapprochement m.; 2 avance f.
toenagelen v. tr. sép. clouer. [(vers).
toeneigen v. tr. sép. incliner (vers), penchert
toeneiging f. inclinaison; (fig.) inclination f.
toenemen 1 v. tr. sép. prendre par-dessus le
marché; 2 v. intr. sép. augmenter; accroïtre;
(jours) croïtre; (santé, prospérité) se développer;
(maladie) empirer; — in eroitre en; (élève) se
renforeer en, devenir plus fort en; zijn krachten
nemen voortdurend toe, hij neemt steeds in
krachten toe ses forces vont en augmentant; 3 n.
développement; progrès; (tune) croissant m.
toenemend adj. croissant; (progression, Tradation)
ascendant.
toeneming f. augmentation f.; accroissement m.;
développement, progrès m.
toenmaals adv. alors, en ce temps -la
toenmaalsch, ... matig adj. d'alors, de ce temps-la.
toepad n. sentier m. direct.
toepakken v. tr. sép. 1 empaqueter, emballer; 2
saisir.
toepasselijk 1 adj. applicable f. (à); approprie,
de circonstance; 2 adv. d'une manière appropriée,
á propos.
toepasseiijkheid f. convenance; applicabilitéf.
toepassen v. tr. sép. appliquer.
toepassing f. application f.
toepennen, ...pinnen v. tr. sép. cheviller.
toepersen v. tr. sép. fermer (en pressant),;
toeplakken v. tr. sép. coller. [presser.
toepleisteren v. tr. sép. 1 plátrer , 2 couvrir dun
emplátre.
toeploffen v. tr. & intr. sép. (se) fermer.
toeplooien v. tr. sép. fermer (en pliant), replier.
toer m. ( ootje) 1 (en gén.) tour m.; —tje balade
f.; 2 (voyage) tour m.; (service) tourriée; —tje
excursion f.: 3 tour de force; dat is een heele —
c'est un vrai tour de force; 4 elk op zijn --
chacun à son tour.
toeraken v. intr. sép. se fermer.
toerbeurt f. tour m. (de róle).
toerechten v. tr. sép. préparer. V. toebereiden.
toereeden v. tr. sép. équiper.
toereeding f. équipement m.
toeregenen v. intr. sép. 1 pleuvoir toejours ; 2
se fermer par la pluie.
toereiken 1 v. tr. sép. présenter, passer, (main)
tendre; 2 v. intr. sép. suffire, être suffisant.
toereikend 1 adj . suffisant ; 2 adv. suffísamment.
•toerekenbaar adj. 1 (acte) imputable; 2 (personne)
responsable.
toerekenbaarheid f. responsabilite f.
1. toerekenen v. tr. sép. mettre à compte (Je),
porter au compte (de) ; ( acte) imputer.
2. toerekenen v. tr. sép. couvrir de cendres.
toerekening f. imputation f.
toeren v. intr. sép. _faire un tour nu des tours.
toerichten v,. tr. sép. diriger (vers), adresser (a .
toerijder v. intr. sép. se diriger (vers), se rendre
(á)
toevijgen v. tr sép. lacer.
toerist m. touriste m.
toeroep m.. coing f. cri, appel ; averlissement m.
toeroepen v. tr. sép. crier (à) ; ( mar.) héler.
toernooi = tornooi.
toerukken v. tr. sép. fermer busquement.
toerusten v. tr. sép. 1 équiper, armer; 2 appr?ter,
préparer.
toerusting f. 1 équipement, armement m.; 2
préparation f.
toeschietelijk 1 adj. accommodant; 2 abordable,
affable; 3 adv. avec indulgence; avec affabilité.
toeschietelijkheid f. 1 indulgence; 2 affabilité f.
toeschieten 1 v. tr. sép. jeter (vers) ; envoyer (à)
toeschijnen -- - 567 -- toetsnaald
.verser; (reproches) jeter à la téte, lanter; 2 v.
.in tr. sép. accourir; s'élancer (sur), fondre (sur);
.affluer (vers) .
-toeschijnen v. intr. sép. sernbler, paraïtre.
-toeschouwen v. intr. sép. regarder, considérer.
-toeschouwer m., ...ster f. ( mos) spectateur m.,
...trice f.
toeschreeuwer v. tr. & intr. sép. crier (à).
-toeschrijven v. tr. sép. attribuer, imputer.
toeschroeien v. tr. sép. (chir.) cautériser.
°toeschroeven v. tr. sép. fermer à vis, visser;
(fig.) serrer.
toeschuiven v. tr. sép. 1 pousser, _fermer (en
-poussant); 2 glisser (à), passer (à).
1. toestaan v. tr. sép. 1 p!.usser dun coup
(vers), chasser (vers); 2 fermer (brusquement ou
.suniternent); 3 ajouter; 4 adjuger.
2. toeslaan v. intr. sép. 1 se fermer (brusquenient
oit suhitement); 2 .faire ernpois; 3 (rapper
:dru, dunner (sur), avoir la main leste; 4 toper;
.sla toe tope l(i.
`toeslag m. 1 fermeture f.; 2 supplément m.;
.surmesure f.; 3 adjudication f.; 4 (métall.)
_fondant m. [s'envaser.
,toeslibben, ...slijken, ...slikken v. intr. sép. t
toesluiten v. tr. sép. fermer.
toesnauwen v. tr. & intr. sép. flanquer à la
ztête (de); rabrouer.
toesnellen v. intr. séo. accourir ((t), se précipiter
(vers).
toesnoeren v. tr. sép. 1 later; 2 (botiche) fermer;
(gorge) serrer.
toesoldeeren v. tr. sép. souder.
-toespelden v. tr. sép. épingler.
-toespeling f. allusion f.
-toespijkeren v. tr. sép. clouer.
toespijs f. accessoire m.
toespraak f. 1 parole f. (adressée d); conversa-
^tion; geen --- hebben n'avoir personne d qui
parler, ne pas avoir de société; 2 allocution f.
-toespreken 1 v. tr. sép. dire (à), adresser (à);
moed -- encourager; troost — consoler; 2 v.
intr. sép. s'adresser (à), haranguer.
bespringen v. intr. sép. 1 se f-rmer subitement,
sauter; 2 sauter toujours; 3 accourir; (mauv.
part.) s'élancer (star), se jeter (sur) .
toestaan 1 v. intr. sép. être ferme, se trouver
fermé; 2 convenir; 3 v. tr. sép. permettre, accorder.
toestand m. état ni.; sititation f.; ontredderde —
délabrement m.
toesteken 1 v. tr. sép. présenter, passer; (main)
tendre; (argent, don) fourrer, glisser; 2 fermer
d'en cousant ou en épinglant), Goudre, épingler;
3 fermer (en poussant), pousser; 4 (anim.) enhraisser;
5 v. intr. sép. porter un coup nu des
,coups de couteau (à) . [pareil m.
toestel n. & rn. 1 préparatif(s) m. pl.; 2 ap-t
toestellen v. tr. sép. 1 préparer, apprêter; 2
monter; poser, dresser; 3 arrarger, présenter.
toestemmen v. tr. & intr. sép. 1 consentir (à);
acquiescer (à); 2 approuver, admettre.
toestemmend 1 adj. affirmatif; favorable; 2 adv.
aff irmativement, favorablement.
toestemming f. 1 consentement tn.; autorisation
f.; 2 approbation f.
toestooten v. tr. sép. 1 pousser (vers), envoyer
(à); 2 ,fermer (en poussant), pousser; 3 v. intr;
sép. porter un coup (à); pousser toujours.
toestoppen v. tr. sép. 1 boucher; 2 tamponner.
étouper, 3 ravauder, stopper; 4 envelopper,
emm itouf ler; 5 fourrer (à), glisser (è).
toestormen v. intr. sép. accourir er coup de
vent, fondre sur, assaillir.
toestralen v. tr. sép. envoyer ses rayons (vers),
rayonner (vers) .
toestroomen v. intr. sép. affluer (vers).
toesturen v. tr. sép. 1 envoyer (a), adresser (à);
2 gouverner (vers); diriger (i' rs).
toet f. 1 figure f., minois m.; gueule f., moue f.;
2 —je chignon m.; 3 —je entremets m. sucré.
toetakelen v. tr. sép. 1 gréer; 2 (iron.) arranger,
accoutrer, fagoter; 3 arranger, rosser, rouer de
coups. [3 tripotée f.
toetakeling f. 1 gréement; 2 accoutrement m.; t
toetasten v. intr. sép. 1 mettre la main dessus,
prendre hardiment; 2 prendre toujours, (à
table) se scrvir toujours; 3 (fig.) prendre des
mesures, agir.
toetellen v. tr. sép. compter (à).
toeten v. intr. 1 corner, sonner du tor; van
--- noch blazen weten être bête comme chou; 2
(oreilles) tinter [trompe f.
toeter m. ( mos) 1 cornet m.; 2 (instr.) corne,t
toeteren v. tr. & intr. sép. goudronner.
toeterlitoe loc. ca n'y fait rien, n'importe.
toethoorn, ... horen m. 1 cornet m.; 2 corne,
trompe f.
toetimmeren v. tr. sép. _fermer, muren, (porte)
condamner.
toetram f. tram m. fermé.
toetrappen v. tr. sép. fouter, fermer du pied.
toetreden 1 v. tr. sép. fermer (du pied); 2 v.
intr. sép. (s')approeher, avancer; 3 adhérer, se
faire admettre (d), s'aff ilicr.
toetreding f. 1 approche f.; 2 adhésion; admission,
affiliation f. [(sur soi).
toetrekken v. tr. sép. fermer (en tirant), tirer t
toets m. 1 touche f.; 2 (fig.) épreuve f.; den —
doorstaan soutenir l'épreuve, être d l'épreuve.
toetsen v. tr. sép. 1 essayer; (métaux préc.)
toucher; 2 (fig.) mettre d l'épreuve; 3 (intention)
pressentir, ronder; 4 n. essai m.; touche;
épreuve f. [m. creux.
toetser m. ( 's) 1 essayeur m.; 2 (outil) poinfon t
toetsing f. = toetsen 4.
toetsnaald — 568 -- tolgeld
toetsnaald f. touchau n1.
toetssteen m. pierre f. de touche.
toeval n. 1 hasard in.; bij — par hasurd, de rencontre;
2 attaque f.; (spéct) attaque de nerfs,
attaque d'épilepsie.
toevallen v. intr. sep. í se jernzer; 2 (fig.) échoir,
tomber en partage; 3 se joindre (h) , se ran ser du
porti (de).
toevallig 1 adj. ace identel, fortuit; (cause) occasionnel;
(philos.) contingent; --e inkomsten
casuel m.; 2 adv. accidentellement, p.nnr hasard;
,hoe -- ! quel hasard !
toevalligerwijs ...wijze loc. adv. par hasaid.
toev^Iligheid f. hasard m.; (philos.) continh!f- nce f.
toeven v. intr. 1 tarder; 2 attendre, s'arréter,
toeverlaat m. refuge, rccours m. [demeurer.
toevertrouwen v. tr. sép. con ier; zich — se
fier (d), s'en remettre (h) .
toevliegen v. intr. sép. 1 voler (vers), s'élaneer;
accourir; 2 se fermer subitement.
toevloed m., ...vloeiing f. affluence f.; (physiol.)
afflux m.
toevloeien v. intr. sép. couler (vers), afjluer.
toevlucht f. 1 recours m.; zijn -- nemen tot
avoir recours d; 2 (Iieu;) refuge, asfile m., retraite f.
toevluchtsoord n., ... plaats f. (lieu dc) refuge m.
toevoegen 1 v. tr. sép. ajouter, annexer, adjoindre;
2 (paroles) adresser; gij alleen, voegde hij
mij toe voos sul, fit-il en s'adressant d moi; 3
houther (en jointoyant), jointoyer; 4 n. adjonction,
addition, onnexion; interpellation f.;
jointoyage m.
toevoeging f. = toevoegen 4.
toevoegsel n. addition f.; supplément; appendice
m.
toevoer m. transport, arrivage m.; (de l'étranger)
importation f.; (mil.) convoi , m.; (vivres)
approvisionncment m.
toevoerbuis f. conduit n1.
toevoeren v. tr. sép. amener, faire venir, transporter;
conduire; (de I'étranger) importer.
toevoerschip n., ...schuit f. transport ni.
toevoorzicht n. 1 garde, protection f.; 2 surveillance,
inspection f.
toevouwen v. tr. sép. fermer (en pliant), replier,
(mains) joindre.
toevriezen v. intr. sép. prendre,.geler.
toewaaien 1 v. tr. sép. amener (d) (en soufjlant);
porter (vers) (en soufflant); souffler; lucht —
donner du vent; (éventail) éventer; 2 fermer ou
remplir (en soufflant); 3 v. intr. sép. se porter
(vers); 4 se fermer (par le vent).
toewagen tn. chariot m. couvert; voiture f.
oeWas m. accroissement m. [fermée.
oewater n. eau f. gelée.
oeweg m. chemin m. direct.
toewegen v. tr. sép. 1 peser (à) (en sa présence);
2 peser en plus ou par dessus le marché.
toewenken 1 v. tr. sép. adresser (dun signe de la
tête ou de la main); 2 v. intr. sép. faire signe (à).
toewenschen v. tr. sép. souhaiter.
toewensching f. souhait m.
toewerpen v. tr. sép. 1 jeter (d); (salut) envoyer;
2 jeter par-dessus le marché; (bible) donner par
surcro€t; 3 fermer ou combler (brusquement).
toewicht n. surpoids ni. =dédier.
toewij(d)en v. tr. sép. consacrer, vouer; (livre)J
toewijding f. 1 consécration; (livre) dédicace f.;
2 dévouement m.
toewijzen v. tr. sép. 1 attribuer; 2 (vente)
adjuger; (récomp.) decerner; (demande, argent)
accorder.
toewijzing f. attribution; adjudication f.
toe'wringen v. tr. sép. fermer (en tcrdant); server;
dc keel -- étrangler.
toewuiven 1 v. tr. sép. envoyer en agitant le
mc-•ichoir ou le chapeau; 2 v. intr. sép. .faire
si, nc du mouchoir ou du chapeau.
toe tanden v. intr. sép. s'ensabler.
toe_anq nl. ! refrain ni.; 2 (litt.) épode t.
toezeuelen v. tr. sép. cacheter; (offic.) steller_
toezeggen v. te. sép. promettre.
toezegging t. promesse f.
toezenden v. tr. sép. envoyer, adresser.
toezending f. envoi m.
toezicht n. surveillance; inspection f.
toezien v. intr. sép. 1 regarder; mogen ou moeten
— devoir se contenter de regarder; 2 surveiller,
,'eiller(à); 3 prendre garde, faire atten--
tion. (tuteur m.
toeziend adi. surveillant; —e voogci subrogé t.
toeziener m. 1 spectateur; 2 surveillant m.
toezijn v. intr. sép. être fermé; (eau) être gelé.
toezingen V. tr. sép. chanter (ér).
toezwaaien v. tr. sép. 1 diriger (vers) (en
agitant), agiter dans la direction de; 2 décerner,
prodiguer; wiercok -- (fig.) encenser; lof
prodiguer des éloges.
toffel f. ( 's) pantoufle f. V. pantoffel.
toga f. ( ma's) toge f.
Toggenburg n. Tockembourg m.
toilet n. ( 'ten) T toilette f.; — maken faire sa
tolt etspiepel m. psyché f. [toilette_
toilettafel f. toilette f.
toiletteeren v. te. faire la toilette de; zich ---
faire sa toilette.
tokayer m. tokai m.
1. tol m. (v len, letje) (jets) sabot m.; toupie f,.
2. tol m. ( telen) 1 tribut m.; 2 douane f.; kville)
octroi m.; (route) péage m.
tolbeambte, ... bediende M1. douanier m.
tolboom m. barrière f.
tolbriefje n. acquit m.
tolbrug f. pont m. péage-r.
tolgaarder m. péager ni.
tolgeld n. 1 douane f.; 2 octroi en.; 3 péage ni.
tolhek — 569 — tooneelachtig
tolhek n. barrière f.
tolhuis n. douane f.; octroi m.; péagc m.
tolk m. interprète, trucheman; (Turquie) drog-^
tollen v. intr. jouer c la toupie. [man m.
tollenaar m. ( 's) 1 douanier, accisien, péager;
2 (évang.) publicain ni.
tolopziener m. inspecteur m. de la douane.
toltarief n. tarif in. douanier.
tolverbond, ...verdrag n. union f. douanière.
tolvrij adj. exernpt de droits; --- zijn passer en
franchise, (fig.) étre libre.
tomaat f. (...aten) tomate f.
tomatensaus f. sauce f. aux tomates.
tombak n. tornbae, laiton m. rouge.
ton f. (oo nen, netje) 1 tonneau m.; (plus
grand) tonne f.; —netje tonnelet m.; 2 (poids,
menure) tonne f.; een -- ;ouds 100,000 florins,
'00,000 francs; --nen schats des millions; 3
bouée, balise f.; 4 (horl.) tambour m.; 5 —netje
(zoo.) cocon m.
tondel, tonder n. mèche f., arnadou m.
tondeldoos f. bofte f. à mèche.
1. tong f. (-oetje) 1 langue f.; een beslagen —
hebben avoir la langue chargée; wel ter — zijn,
op zijn -- niet gevallen zijn avoir la langue bien
pendue; een gladde — hebben avoir du bagout;
het woord ligt me op de -- j'ai le mot sur le bout
de la langue; het hart op de — hebben avoir le
cceur sur la main; vreemde —en spreken parler
des langues étrangères; 2 (flamme, terre) langue
f.; (balance etc.) languette f.; (poche, porte-
(euille) patte f.; (boucle) ardillon m.; (serrure)
pêne m.-, (charrue) frion m.; (instr. de mus.)
anche f. En cornpos. lingual.
2. tong f. (.etje) (poisson) sole f.
tongader f. veine f. linguale.
tongband m. filet m.
tongbeen n. os m. lingual ou hvoïde.
Longblaar f. •1 pustule f. sur la langue , 2 fièvre
aphteuse.
tongeloos adj. sans langue, élingué.
Tongeren n. Tongres f.
Tongersch adj. & n. tongrois adj. & m.
tongheld m. héros m. du plat , de la langue.
tonghouder m. (tenir) érigne; (abaisser) spatule;
(soulever) fourchette f.
Tong-King n. le Tonkin m.
tongletter f. linguale f.
tongontsteking f. glossite f.
tongriem nt. filet m.; van den — gesneden zijn
avoir le filet kien coupé, avoir la langue biend
tongschar f. cardine, calimande f. [pendue.
tongschraper m. cure-langue m.
tongspier f. muscie m. lingual.
tongval m. 1 accent ; 2 dialecte m.
tongvormig adj. linguiforme, ligulé.
Longwerk n. _jeu m. d'anche.
Longworm m vers m. sublingual.
tongzenuw f. nerf m. lingual.
Tonia f. Toinette, Toinon f.
tonica f. tonique f.
tonijn m. thon m.
tonkaboon f. (fève f. de) tonca m.
tonmolen in. limace f.
tonneboei f. tonne, balise f.
tonneboter f. beurre m. salé.
tonnemaat f tonnage m
tonnen v. tr. entonner; (harengs) encaquer.
tonnenman m. 1 balisier; 2 vidangeur m.
tonnenmeester m. inspecteur ni. des balises.
tonsuur f. tonsure f.
tonvisch m. poisson m. salé ou en caque.
tonvleesch n. viande f. salée.
toogen v. tr. montrer. V. toonen.
toogschaaf f. rabat m. cintré.
tooi m., misel n. parure f., ornement m.; atours
tooien v. tr. parer, orner. [m. pl.
1. toom in. (copje) 1 bride f.; (fig.) (rein m.V.
teugel ; 2 (chapeau) audace, ganse f.; 3 —pje
(langue) filet m.
2. toom m. 1 nichée; 2 (volaille) couvée f.;
3 masse f. de poissons; cndroit m. poissonneux.
too meloos(heid) === teugelloos( held).
toomen v. tr. brider. V. teugelen.
1. toon m. (tonen, "tje) 1 (bruit) son m.;
de lieflijke -- van haar stem le doux non de sa
voix; de hoogte van een -- la hauteur dun son;
2 (caractère du son) ton m.; den -- (aan)geven
donner le ton; uit den — vallen perdre le ton;
een —tje lager zingen déchanter; een —tje
lager doen zingen rabattre le caquet (à); de goede
— le bon ton, le monde élégant; 3 (mus., peint. )
ton m.; 4 (gramm., rhét.) accent m.
2. toon in. ( men, 'tje) orteil m. V. teen.
3. toon m. montre f. , s pectacle m.; ten—stellen
exhiber, exposer; (mauv. part) donner en spectacle;
ten — spreiden étaler.
4. Toon m. Antoine m.; —tje n. (Belg.) Antoine
m., (Holt.) Toinette t.
toonbaar(heid) = vertoonbaar( held).
toonbank f. comptoir m.
toonbeeld n. exemple, modèle m.
toonbrood n. pain m. de proposition.
toondemper m. sourdine f.
toonder m. = too ner.
toondicht n. composition f. (musicale).
toondichter m. compositeur in.
toonel n. ('en, -otje) 1 (bátiment) théátre m.;
2 (partie du théátre ou Pon joue. partie dun
acte, fig.) scène f.; op 't — verschijnen entrer
en scène; van 't ,— verdwijnen (acteur) quitler
la scène, (pièce) disparaïtre de l'affiche ; (fig.)
disparaitre de la scène, rentrer sous sa tente.
op 't — voeren mettre en scène; (weer) op 't —
brengen (re)monter. [ment.
tooneelachtig 1 adj. théátral ; 2 adv. théátrale-t
tooneelcriticus - - 570 top
tooneeicriticus in. critique m. théátral.
tooneelcritiek f. critique f. thé6trale.
tooneeldans m. ballet m.
tooneeldicht n. poème m. dramatique.
tooneeldichter m., coes f. poète m. dramatique.
toonegigek m. arlequin m.
tooneeigezeischap n. troupe f.
tooneeiist m. acteur m.; rondreizend — cabotin;
toonéeikijker m. jumelles f. p1. [m.
tooneelkunst f. art m. dramatique.
tooneellaars f. cothurne in.
tooneelmatig 1 adj. thédtral; 2 dramatique; 3
adv. thédtralement; d'une facon dramatique.
tooneglmeester nl. regisseur m.
tooneelpoëzie f. poésie f. dramatique.
toonpop f. 1 marionnette; 2 (fig.) comédienne f.
tooneeiseherm n. coulisse f.
tooneeischikking f. décors m. p1.
tooneelschilder m. décorateur m.
tooneelschool f. conservatoire m dramatique.
tooneelschrijver m. auteur m. dramatique.
tooneelsieraad n. accessoire in.
tooneelspel n. 1 jeu des acteurs; 2 drame m.
tooneelspeler m., ...speelster f. («s) artiste,
m. & f. dramatique.
tooneelstuk n. drame m.
tooneelverbond n. union f. dramatique.
toongelverslag n. compte-rendu m. théutral.
tooneeivertooning, ...voorstelling f. représentafion
f. dramatique.
toonen v. tr. sép. 1 montrer, faire voir; 2 zich —
1 se montrer, 2 faire semblant d'être.
toongever m. 1 entonneur; 2 (fig.) chef de file m.
toonhoogte f. ton m., tonalité f.
toonkleur f. 1 timbre m.; 2 couleur f. des sons.
toonkunst f. musique f.
toonkunstenaarm., ... naresf. musicien ni., —ne;
toonladder f. gamme; (fig.) échelle f. [f.
toonloos adj. 1 (pas sonore) muet, sourd; —e
stem voix sourde, voix éteinte ou aphone ; 2
(sans accent) atone, non accentué.
toonloosheid f. 1 insonorité; 2 atonie f.
toonmeter m. sonomètre m.
toonsatstand m. intervalle m.
toonteeken n. accent m.
toonzetter m. compositeur m. [ab irato.
toorn m. colère f.; (poét.) courroux m.; in —1
toornen v. intr. être en colère ; —d fout en colère.
toornig 1 adj. (en) colère, fdché, courroucé; —
worden se fdcher ; — maken fácher ; 2 adv. en:
toornigheid f. colère f. [colère.
toorts f. 1 torche f.; (fig.) flambeau m.; 2 (bot.)
molène 1.
toortsdrager m. porte flambeau m.
toortskruld n. bouillon m. blanc.
toortslicht n. lumière f. de torche.
toost m. 1 (tranche de pain) ro'tie f.; 2 toast,
toste m.
toot f. (toten) figure, frimousse; —je 1, minois,
2 bécot m.
toovenaar, tooveraar m., aster, ... nares,.
...rares f. 1 (pacte infernal) sorcier m., ...ière f.;
2 (sciences occultes) magicien m., —ne f.; 3
(fig.) sorcier, charmeur m., ...euse f.
tooverachtig 1 adj. magique; féerique; 2 adv.
magiquement.
tooverballet n. féerie f.
tooverbeeld n. figure f. magique..
tooverbeker m. coupe f. enchantée.
tooverblik m. regard m. fascinateur.
tooverboek n. grimoire ni.; livre m. de magie ou
de sorcellerie.
tooverdrank m. breuvage magique, philtre m.
tooveren v. intr. exercer la magie ou la sorcellerie;
kunnen — être magicien ou sorcier; — in,
— uit, — door faire entrer, faire sortir, faire
passer par enchantement.
tooveres f. (cDsen). V. toovenaar.
tooverfluit f. flute f. enchantée. [tistique.
tooverformulier n. formule f. magique ou caba-t
toovergeschiedenis f. histoire f. de sorcellerie..
toovergodin f. fée f.
tooverheks f. sorcière f.
tooverij f. 1 (pacte infernal) sorcellerie; 2
(sciences occultes) magie; 3 (fig.) sorcellerie t..,
enchantement m.
tooverinkt in.. enere f. sympathique.
tooverkaart f., ...karakter n. carte f., caractère
m. magique.
tooverkasteel n. cháteau m. enchanté.
tooverklank in. son m. enchanteur.
tooverkoi f. sorcière f.
tooverkracht f., ...kring m., ...kruid n. vertu f.,
cercle m., herbe f. magique.
tooverkunst f. 1 sorcellerie, magie f.; 2 tour m. de
sorcellerie.
tooverlantaarn, ...taren f. lanterne f. magique.
tooverieetter f. signe m. cabalistique.
toovermiddel n. sortilège m.
tooverpalels n. palais m. enchanté.
tooverregen m., ...ring m., ...roede f., pluie f.,
anneau m., baguette f. magique.
tooverslag m. coup m. de baguette; bij — par
enchantement.
tooverspiegel m. miroir m. magique.
tooverstaf m. baguette f. magique.
tooverstuk n. 1 tour m. magique; 2 féerie f.
tooverteeken n. 1 symbole magique, talisman m.;
2 stigmate m. du diable.
tooverwerk n. = tooverij.
tooverwoord n. parole f. magique.
1. top m. (c pen) 1 sommet m.; (en pointe)
cime f.; 2 (édifice) fafte m.; (mat) tête f., ton m.;
(doigts, nez) bout m.; (bonnet) mèche f.; in —
d tête de indt ou de hampe, en tête de bols; het
zeil in — voeren (propre & fig.) naviguer h
top -- 571 -- traag:
pleines voiles; 3 —je, —pie casquette f., chapeau
m.; 4 (astron.) zénith m.; 5 (fig.) comble, apogée:
2. top in. ( espen) (jeu) toupie f. [m.
3. top interj. tope ! tape là !
tspaas (matière) n., (objet) m. (...azen) topaze f.
topboog m. azimut m.
topgewelf n. dóme m.
tophoek m. angle m. azimutal.
topkring m. cercle m. vertical.
1. toppen 1 v. tr. étêter, ecimer; 2 (raar.) apiquer;
3 v. intr, faire pointe, faire calotte.
2. toppen v. intr. (jeu) jouer à la toupie.
toppenant f., toppenend n. balancine f.
topper m. ( c's) 1 étêteur; 2 joueur m. à la
toupie.
toppunt n. 1 point le plus élevé, sommet, time m.;
2 (astron.) point culminant, zénith ; (méd.) acmé
m.; 3 (fig.) comble, apogée m.; op het — van au
[alle de, au comble de.
topstander m. cornette f.
topzeil n. voile carrée; (plus petit) boulingue;
(à l'artimon) .flèche f. en cul.
topzeliskoeite f. vent m. de hune.
topzwaar adj. trap lourd du sommet.
tor f. (...ren, cDretje) escarbot m.
torbok m. capricorne m.
toren nl. (xs, motje) 1 tour f.; clocher m.;
(chateau) donjon m.; —tje tourelle f.; 2 (prison)
tour f., cachot m.; 3 (orgue, nav.) tourelle f.;
(machine de 2uerre, jeu d'échecs) tour f.; 4
(zoo.) buccin m. turriculé.
torenblazer m. guet m. de tour.
torendrager m. turrigère m.
torenhoog adj. & adv. hout comme une tour,
jusqu'aux nues.
torenkraai f. choucas m.
torenkruid n. tourette f.
torenslak f. turitelle f.
torentrans m. galerie f. de tour; van al de —en
du hout de toutes les tours.
torenvalk m. crécerelle f. [tour).
torenwacht f. & ni., ...wachter m. guet m. (del
torenzwaluw f. martinet m. flair, jacobine f.
Torla f. Victoiref.
torkruid n. fenouil m. d'eau.
torment n., tormentatie f. tourment m.
torn 1 m. torsion f.; tour m.; secousse f.; een
zware — une rude corvée; 2 m. & f. décousure f.
tornen v. tr. & intr. 1 tordre, tirer avec force;
2 (mar.) retenir ; 3 déchirer; 4 découdre; se découdre;
5 (fig.) — aan se msler de; er valt niet aan
te --- il n'y a riep à y .faire.
tornmesje n. coutenu m. à découdre.
tornQQ! n. tournoi m., joute f. En compos. de
rourrtoi.
tornoolbaan f. lice f.
tornQQjen V. intr. jouter.
tornQQilans f. lance f. courtoise.
tornooispel n. tournoi m., foute f.
torntouw n. cáble de retenue, chef m.
torpedeeren v. tr. torpiller.
torpedist m. torpilleur m.
torpedo f. ( ma's) (mil. & zoo.) torpille f.
torpedoboot f, torpilleur m.; onderzeesche —
sous-rnarin m.
torpedojager m. contre-torpilleur m.
tors f. (statue) torse m.
torsen v. tr. 1 porter (avec effort), étre accablé
sous ; 2 (fig.) supporter, être accablé de.
tortelduif f.) m. & f. tourterelle f.; —je tourtereau
m.
Tortuga n. l'fle f. des Tortues.
Toskanen n. la Toscane f.
1. tot prép. 1 (lieu et temps) jusqu'à; -- Gent
jusqu'à Gand; — morgen jusqu'à demain; vandeur
— deur de porie en porte; van woorden —
daden overgaan passer des paroles aux. , actes;•
— en met jusqu'á ... inclus; 2 jusque; — aan
jusqu'à; — in jusque dans; — op jusque sur;
— hier jusqu'ici; — daar jusque-ld; --- zijnent
(jusque) chez lui; — nog toe ,jusqu'ici ; 3 (fig.) -
d ; spreken — parler à ; zich keeren -- se tnurner
vers; zich wenden — s'adresser à; — inkeer
komen venir d résipiscence; — stand brengen
mettre à exécution, réaliser; — ( weer)ziens, —
morgen (exclam.) au revoir, à demain! 4 (fig.) -.
pour; — zijn verdediging pour sa défense ; —
vriend hebben avoir pour ami ; --- de zijne maken
faire sien; — voorzitter kiezen élire prési--
dent; behooren — étre de.
2.. tot conj. jusqu'à ce que; — ik kom jusqu'd ce -°
que je vienne.
totaal 1 adj. & n. total adj. & m.; 2 adv. totale-;
totalisator m. pari m. mutuel. (ment..
totdat con]. jusqu'à ce que.
totebel f. (. Ien) 1 carré, carreau m.; 2 (fig.)
salope, souillon f.
totstandbrenging, ...koming f. réalisation, existence
f.
touter(en) = schommel(en).
1. touw n. (c'tje) corde; (mince) ficelle f.; .,
(assez fort) cordage; (très gros) edble m.; ---tje°°
bout m. de corde ou de ficelle; — slaan ou
draaien corder.
2, touw n. (tiss.) métier m.; op ('t) — zetten'
mettre sur le métier, entamer, entreprendre ; orga
niser; ourdir; (affaire) lanter.
touwbaan f. corderie f.
touwdraaier m. cordier m.
touwen 1 v. tr. (cuir) corroyer; 2 n. corroyage m,
touwladder f. échelle f. de corde.
touwring m. sauve-raban m.
touwslager m. cordier m.
touwslagerij f. corderie f.
touwwerk n. cordage(s) m. (pl.),manceuvres f.'pl.
traag 1 adj. (trager, cst) T Tent; (phys.) inerte;
traagheid — 572 -- trasspecie
kde een -- de andere -- la paresse est contagieuse;
2 adv. lentemeet.
,traagheid f. lenteur; (phyc.) inertie f.
traagtooper m. 1 tardigrade m.; 2 Joris m.
1. traan m. (tranen, t'tje) larme f., (poét.)
pleur m.; tranen laten verser des larmes ; tranen
lachen rire aux larmes; heete tranen schreien
pleurer d chaudes larmes; tranen met tuiten
F,schreien pleurer à grosses larmes. En compos.
.lacrymal.
.2. traan f. huile de poisson , (spéct) huile f. de
_foie de morue.
traanachtig adj. huileux.
,traanfiesch f. bouteille f. d huile de poisson.
=traankoker m. fondeur m. d'huile de poisson.
traankokerij f. fonderie f. d'huile de poisson.
traanoog n. 1 teil larmoyant; 2 épiphora m.
traanoogen v. intr. insép. 1 avoir des larmes aux -
yeux, larmoyer; 2 avoir un épiphora.
traanvisch m. poisson m. d lard.
trachten v. intr. (trachtte, heeft getracht) tácher
<.(de), viser (à), (plus fort) s'efforcer (de) , ---
naar tendre c1, aspirer d.
'tractaat n. (...aten) traité m.
tracteeren v. tr. traiter, arranger. V. trakteeren.
tragicus m. (...cl) tragique, tragédien in.
tragisch adj. tragique.
,trainen v. tr. entraïner.
training f. entraínement m.
traktaat n. traité m.; —je tract m.
traktatie f. régal m.
trakteeren v. tr. régaler.
traktement n. 1 traitement; 2 régal m.
traktementsdag m. jour m. de page.
tralie f. (...iën & cos) 1 barreau m.; —s grillage
m.; achter de —s sous les verrous; 2 (à mailles)
treillis rn.
traliedeur f. porte f. d treillis, grille f.
tralieluik n. écoutille f. à treillis.
traiiemand f. panier m. à claire-voie.
traliën v. tr. 1 grill(ag)er; 2 treillisser.
tralies(ge)wijs adv. à claire-voie.
tralievenster n. fenétre f. à barreaux.
traliewerk n. treillis, Ireillage m.
tram f. (c men, ' metje) tramway, tramcar m.
tramhuisje n. kiosque ni., aubette f.
trammen v. intr. prendre le ou aller en tramway.
tramontane f. étoile polaire, tramontane f.; de —
kwijt zijn avoir perdu la tramontane.
tramrijtuig n. tramcar m.
trancheermes n. couteau m. à découper.
tranen v . intr. verser des larmes, pleurer.
tranenbrood n. pain m. (trempé) de larmes.
tranendal n. vallée f. de larmes.
tranenvloed m. torrent m. de larmes ; crise de
armes; (méd.) dacryorrhée f.
Kranig adj. & adv. huileux , - smaken avoir un
Zout huileux.
trans m: 1 créneau m.; 2 galerie f.; d _, s hemels —
la voute céleste ; 3 (fig.) com bie, falte ni.
transitohandel m. commerce m. detransit.
transtaat n. (...aten) traduction f.
translateeren v. tr. traduire.
translateur m. ( mos) traducteur m.
transmitteeren v. tr. transmettre.
transponeeren v. tr. transposer.
transport n. 1 transport m.; (prisonnier) transportation-
f.; 2 (tenue des livres) report m.; 3
(jur.) transmission f. [3 transmettre.
transportgeren v. tr. 1 transporter; 2 reporter,
transportschip n. transport m.
trant m. ; rnanière, faFon f.; in den — van à la
facon de; 2 espèce f., genre m.; 3 train, cortège m.
1 . trap m. (co pen) coup m. de pied; (cheval)
ruade f.; (vélo) coup m. de pédale.
2. trap in. (^ pen, a> je) 1 marche f., degré m.;
(amphithl.)gradin m.; (voiture) marche-pied m.;
de —pen l'escalier m., (porte) degrés m. pi.,
(tróne) marches f. pl.; 2 (mus.) intervalla m.;
(gramm.) degré m.; stellende — positif; 3 (fig.)
degré m.; op een hoogen — à un haut degré;
van — tot -- de degré en degré; bij —pen par
degrés, graduellement.
3. trap f. (co pen, je) 1 escalier m.; het is drie
—pen hoog ii y a trois étages, c'est au troislème ;
2 palier m.; op dezelfde — sur le méme palier:
3 (mar.) échelle f.; 4 échelle double, (aussi) échelle
de meunier.
traparm m. volée f. (d'escalier).
trapas f. pédaleur m.
trapezium n. ( mos) trapèze in.
trapgans •f. outarde f.; jonge — outardeau;
kleine — pétraceau m.
trapgevel m. pignon m. à redents.
trapjaar n. (année) climatérique f.
trapladder f. échelle f. double.
trapmantel m. cage f. d'escalier. [pédale.
trap(naai)machine f. machine f. (d goudre) al
trappelen v. intr. trépigner, piétiner; (cheval,
bruyamment) piaffer.
trappen v. tr. & intr. 1 marcher (sur ou dans),
fouler du pied; met voeten —fouler aux pieds;
op zijn voet ou teen — (propre & fig.) lui
marcher sur le pied; 2 pétrir, marcher; fouler;
(mesure) battre (du pied) ; (orgue) souffler ; 3
(vélo) pédaler; 4 (plaisir, vaearme) faire.
trapper m. 1 marcheur; 2 pied; 3 pédale f.
trapportaal n, palier m. [graduellement.
traps(ge)wijs, ...wijze 1 adj. graduel; 2 adv.l
tras n. 1 (.nin.) trass m.; 2 ciment m.
trasmolen m. moulin m. à ciment.
trassaat m. (... aten) tiré m.
trassant m. tireur m.
trasseren v. intr. tirer, faire traite (sur).
trassen v. tr. cimenter.
trasspecle f. béton m.
travalje — 573 -- trekkea.
travalje f. ( 's) travail m.
trawant ni 1 hallel:ardier, traban ; 2 (astron. &
fig.) satellite m.
trawler ni. chalutier ni.
trechter ni. ( 's) T entoinnir ni.
trechtervormig adj. & adv. en forme d'entonnoir.
trechterwinde f. ipoméef.
tred m. ( men) 1 pas m.; 2 dérnarche t.; gelijken
— houden marcher de pair.
trede f. (ten, treedje) 1 pas m.; 2 marche f.,
degré rn.; (mach., voiture) marche-pied; (vélo)
porte-pied; (échelle) échelon m.; 3 estrade f.
treden v. i^itr. (trad, heeft ou is getreden)
1 marcher ; met voeten — forrler aux pieds ,
2 V. trappen 2 ; 3 (ois.) cocher; 4 (avec prép. &
adv.) — buiten sortir de; — bij s'approcher de:
— in entrer, (matière) marcher dans; in de
voetstappen — van marcher sur les traces de;
in de plaats — van se mettre ti la place de; in het
midden — intervenir (dansi ; in het huwelijk —
se marier; — onder venir sous; — op (objet)
rnarch seurr,, monter sur; — uit sortir de, quitter;
-- aan se mettre cl; — voor se mettre devant ;
nader — s'approcher,- te na — loucher, offenser,
ter zijde — s'écarter, .se ranger ; tusschenbeide —
intervenir.
treder m. marcheur ; fouleur m.
tredmolen m. moulin m. à tympan.
tredvoet m. pied m. marcheur.
treeft f. trépic•1 m. (V. 2. trek.
treek n(reken) 1 ruse f., artijice m.;2 tour m.4
treemolen m. moulin m. à tympan.
treeplank f. marchette f.
Trees f. 1 Thérèse f.; 2 dulcinée f.
tref m. chance f., hasard m.
treffelijk 1 adj. excellent; 2 honnête, comme il
faut ; 3 adv. excellemment ; honnëtement.
t . treffen v. tr. (trof, heeft getroffen) 1
atteindre, toucher, (malheur, mort, foudre)
(rapper; 2 attraper la ressemblance de; 3 trouver,
rencontrer; den toon, den zin — trouver le
ton, le sens; 4 arriver á faire; conelure; passer;
fixer; (mesure, disposition) prendre; 5 (fig.)
toucher, émouvoir; (imagin.) (rapper; 6 (hasard)
avoir de la chance; wij — het nous avons de la
chance; wij — het naar wensch met het weer
tie temps nous sert à souhait; dat treft cela
ornbe bigin ; dat treft niet cela tombe mal.
2. treffen r1. 1 atteinte f.; 2 ressemblance f.;
3 rencontre; 4 réalisation ; 5 émotion ; 6 chance f.,
hasard m.; 7 (combat) engagement ni., rencontre
f.
treil m. 1 cordelle f.; 2 apparaux m. pl.; met zeil
en — avec tous ses agrès et apparaux.
treilen 1 v. tr. remorquer; haler; 2 v. intr. être
treiler m. remorqueur m. t gréé.
treilpad n. chemin m. de halag.-.
trein m. (ootje) T train m.
treiteren v.. tr. taquiner; narguer..
1 . trek ni. (teken, je) 1 coup m.;.(scie) trait~
ni.; (pipe, cigare) bouffée; 't is een heele --
c'est foute une affaire; 2 levée f.; je zal je —kers
thuis krijgen on te frrt des ceufs; 3(écrit., dessin,,.
visage, caractère, action) trait m.; met grootti-
-ken d grands traits; 4 (comm.) débit; daar is.
weinig-- in cela a peu de débit,; in — zijn étre en
vogue, avoir du succès, être recherché; 5 envie f.;
appétit m.; (chose) attraii m.; — hebben tot ou
in avoir envie de; — krijgen (absolt) avoir dei
l'appétit; 6 exode m.; (anirn.) migration f.; de —
naar de steden l'exode rural; 7 courant d'air ,•
(cheminée, poêle) tirage m.: er is geen -- in den
schoorsteen, in die sigaar la'cheminée, ce sigare,
ne lire pas.
2. trek m. (men, treekje) tour m.
trekbal m. rtiro m.
trekbank f. filière f.
trekbeest n. animal m. de trait.
trekdag m. jour ni. de lirage.
trekdier n. 1 animal de trait; 2 animal m. lnigra-;_
trekgat n. courant m. d'air. jteur.
trekgeld n. denier m. d'enchère.
trekhaak m. 1 tire fond ; 2 crochet m. d'attelage.
trekhond in. chien m. de trait.
trekij zer n. fi.litre ; (seie) rainette t.
trekkebekken '1. intr. insép. (se) becqueter,
(personnes) (se) bécoter.
1 trekken v. tr. (trok, heeft. getrokken) 1
lcrer, (en frottant) trainer; 2 (dent) 1irer,
arraclrer; (!oterie) tirer, (prix) gagner; 3^
(écrit., dessin) tirer, tracer; (canon d'arme á
teu) rayer, carabiner; 4 (salaire, revenu, pension)
tirer, toucher ; 5 iets — door passer qc..
par; iets -- over passer qc. par-dessus;
iets — uit tirer qc. de, extraare qc. de; iets op
zich — s'attirer qc. ; iets tot zich -- attirer qc.;
iets in zich — absor-ber qc.; 6 krom --- fausser,
tordre, gauchir; scheef -•– tirer de travers; een;
scheeven mond — tordre la bouche; muilen —
faire des grimaces; de tong — tirer la langue;
7 te ver — pousser trop loin, exagérer; in twijfel
— révoquer en doute; voor 't gerecht — trainer
en justice; de aandacht — attirer l'attention.
2. trekken v. intr. (trok, heeft getrokken) 1
tirer; 2 (écrit.., dessin) faire des traits; 3 (tissu)
faire un pli; (vêtement) géner; 4 y avoir un
courant d'air; de schoorsteen, de sigaar trekt
niet la cheminée, le cigare ne Lire pas; 5 (douleur)
tirailler; 6 (thé etc.) s'infuser; laten — laisser
infuser; 7 (comm.) avoir du débit, stre demandé,
avoir de la vogue; 8 ressembler (à), tenir (de) ;
hij trekt op zijn vader il tient deson père; naar
het ou op rood trekken tirer sur le rouge; g
attirer ; het bloed trekt on ne reste pas sourd à
la voix du song; 10 se rendre (vers), marcher
(sur) ; émigrer (vers) ; uit de stad — quitter la
ttrekken -- 574 — trilhaar
c'ille; .door de stad -- traverser la ville; in een
:ander huis — prendre une autre maison; op
,vacht — monter la garde; te velde — se mettre
- en campagne; de wijde wereld in -- courir le
monde.
3. trekken n. 1 tirage m.; 2 trainage m., traction
f.; 3 extraction f.; 4 traeage m.; 5 torsion f.;
gauchissement m.; 6 courant d'air ; tirage m.;
7 tiraillement m. ; 8 march e? f.; départ m.; migration
f.
trekker m. 1 tireur; 2 (chaussure, tambour)
tirant m.; 3 (constr.) arc-boutant; (poutre ou
barre) tirant rn.; 4 (fusil) détente f.; 5 (anat.) tendon
m.; 6 tere-bouchon m.; 7 remorqueur m.
trekk(er)ig adj. 1 exposé aux courants d'air; het
is hier — il v a ici des courants d'air ; 2 fort en
appétit.
trekking f. = 3. trekken.
trekkoord f. & n. cordon m.
trekkracht t. force f. tractive ou de traction.
treklade f. 1 tiroir m.; 2 (tiss.) chasse f.
7trekeer n. 1 cuir élastique; 2 (chauss.) tirant;
.3 arrache-pavé m.; 4 (fig.) colle f., crampon m.
-trekletter f. lettre f. d'ornement, cadeau m.
treklijn f. 1 remorque, cordelle ; 2 funef.; 3 hale-àbord
; 4 (mach.) tiraude f.
trekmier f. Tourmi f. de visite.
: trekmuis f. surmulot m.
trekmuts f. serre-téte to.
treknet n. 1 isne e; 2 (ois.) tirasse f.
trekos m., ...paard n. breuf, cheval m. de trait.
trekpad n. chemin m. de halage.
trekpees f. tendon m.
trekpen f. Lire-ligne m.
trekpijp f. ventouse f. [crampon m.
'trekpleister f. 1 vésicatoire. ni.; 2 (fig.) colle f.,t
trekpot m. théière f.
trekreep m. trait, combleau in.
trekschuit f. coche m. (d'eau), barque f. de trait.
trektang f. tenailles f. pl.; (maréch.) tricoises f.
pl.; (chir.) pincette f.
.trektijd m. temps m. de la migration, passée f.
trektouw n. cordelle f., trait m.
trekvogel m. oiseau m. de passage.
trekweg m. chemin m. de halage.
trekzaag f. 1 passe-partout m.; 2 scie f. d débiter.
trekzeel n. 1 trait m.; 2 brirole f.
tremel m. ( mos) trémie f.
tremmer m. soutier m.
tremulant m. 1 trémolo; 2 (orgue) tremblant m.
- tremuleeren v. intr. trembier.
trens f. (... zen) 1 tresse f.; 2 (cout.) ganse ; 3
(arrêt) bride f.; 4 (chev.) filet, bridon m.
Trentsch adj. trentin.
trenzen v. tr. 1 tressen; 2 (mar.) congréer.
trepaan m. (...enen), trepaneerboor f. trépan m.
tres f. ( zsen) 1 tresse f.; 2 galon m.
treurberk m. bouleau m. pleureur.
treurboom m. arbre m. friste.
treurcipres m. cvprès m. pendant.
treurdicht n. élégie f.
treurdichter m. (poète) élégiaque m.
treuren 1 v. intr. être triste; — om ou over s'attrister
de, s'affliger de ; 2 languir; 3 n. tristesse f.
treuresch rn. frêne n. pleureur.
treurgewaad n. vêtements m. pl. de deuil.
treurig 1 adj. triste (de), affligé (de) ; (voix)
dolent; (silence) morne; — maken attrister, afftfger;
niet — zijn om ne pas regretter; 2 triste,
regrettable, déplorable; 't is — om aan te zien
celafait peine d voir; 3 adv. tristement; — staan
avoir l'air triste, languir.
treurigheid f. tristesse, affliction f.
treurkleed n. habit m. de deuil.
treurlied n. lamentation f.
treurmare f. triste nouvelle f.
treurmarsch m. marche f. funèbre.
treurmuziek f. musique f. funèbre.
treurrede f. oraison f. funèbre.
treurspel n. tragédie f.
treurspeldichter m. (vos) poète m. tragique.
treurspeler m., ...speelster f. ( cs) tragédien m.,
—ne f. [tragique.
treurtooneel n. 1 thédtre m. tragique:2 scène f.j
treurwilg m. saule m. pleureur.
treurzang m. complainte, (bible) lamentation f.
treuzel f. (vos) 1 tamis m.; 2 lambine f.;
3 bagatelle f.
2. treuzel, ...aar m. lambin m.
treuzelachtig adj. lambin.
treuzelarij f. lenteur, lambinerie f.
treuzelen v. intr. tripoter, lambiner; fláner.
tree zeswerk n. 1 lambinerie f.; 2 ouvrage m. de f
trezoor n. (...oren) trésor m. [patience.
trezorie f. trésorerie f.
trezorjer m. trésorier m.
triakel f. thériaque f.
tricot 1 n. tricot ; 2 f. (artistes, sport) maillot m.
Trient n. Trente f.
Trientsch adj . trentin.
Trier 1 n. Trèves f.; 2 m. Trévois m.
Trlersch adj. trévois, de Trèves.
triestig) 1 adj. triste, sombre, lugubre; 2 adv.
tristement, lugubrement.
Trijntje n.) f. 1 Trinette; 2 fille f.
1. trijp n. (tissu) tripe f., velours m. d' Utrecht,
(spéct) panne ; mo.auette f.
2. trijp f. (boucherie) tripels) f. (pl.)
tri j zelen) = treuzel(en).
triktrak n. trictrac m.
triktrakken v. tr. & intr. jouer au trictrac.
tril m. 1 course, fla^nerie f.: op den — gaan
courir la pretentaine; 2 tremblement m.
trildiertje n. vibrion m.
trilgras n. brize, amourette f.
trilhaar n. cil m. vibratile.
trilknoop -- 575 — trope a
trilknoop m. solution f. vibratoire.
trillen v. intr. 1 vibrer; 2 (froid, maladie, peur)
trembler; (colère) frémir.
triller m. (—os) 1 trille m.; 2 roulade f.
trilling f. 1 vibration f.; 2 tremblement, frémissement
m.
trillloen n. mille fois mille millions, quintillion;
Fransch -- trillion m.
-trilnaald f. aigrette f., tremblant m.
trilpopulier m. trembie m.
trilrog m. torpille f.
Trinidad n. file f. de la Trinité.
triomf m. triomphe m.; (fig.) victoire f.
triomfant 1 adj. triomphal, triomphant; 2 adv.
triomphalement.
triomfantelijk adv. triomphalement.
triomfgeren v. intr. triompher (de).
triomftocht m. marche f. triomphale.
triool, triole f. (...olen) triolet rn.
trip f. (pen) 1 galoche f.; nabot m. de femme;
2 (jeu) bilboquet m.
1. tripel n. tripoli m.
2. tripel 1 adj. triple; 2 n. (bière) triple f.;
(verre) triple ni.
tripfluweel n. velours m. d' Utrecht.
trippelen v. intr. 1 trottiner, trotter menu, marcher
à petits pas; 2 boiter légèrernent ; 3 trépigner.
trits f. 1 trio m.;2 (dés) terne m.; (cartes) brelan in.
triumf m. triomphe m. V. triomf etc.
trochaeus m. (...aeën) trochée m.
1. troebel m. agitation f.; —en, —s troubles
ni. p1.
2. troebel adj. trouble; — worden se troubler;
— maken troubler.
troef f. 1 atout m.; laatste— vatout m.; wat is —?
quel est l'atout, de quoi retourne-t-il? — bekennen
fournir atout; 2 (fig.) coups m. pl., raclée f.
troep m. 1 troupe f.; 2 (mauv. part) bande;
(chiens) meute ; (ois., gamins) volée f.
troepsgewijs, ... wijze adv. en troupes, par troupes.
[d'épinards.
troetel m. ( —s) houppe f.; (épaulette) graine f.4
troetelaar m., ster f. ( mos) cajoleur m., .ei! e f.
troetelen v. tr. I choyer, dorloter; 2 caresser.
troetelkind n. enfant gáté, benjamin m.
troeven 1 v. intr. jouer atout; 2 v. tr. couper ou
prendre avec un atout; 3 (fig.) rosser, donner une
raclée h ; 4 (fig.) river son clou à.
troffel m. (—os) truelle f.
trog m. ('gen) auge f.; (boulanger) huche f.,
pétrin m. [torquer.
troggelen v. intr. 1 quémander, mendier; 2 ex-t
Trojaansch adj. iroyen.
Troje n. Troie f.
trom f. (co men) tambour m.; de groote — roeren
battre la grosse caisse; met slaande — tambour
battant ; met de stille — a la cloche de bois.
trommel f. (cos, motje) 1 (instr., métiers, mar.)
tambour ni.; 2 bofte f. (cylindrique); 3 (anat. ; ..
archit.) tympan m. [tambour m.
trommelaar m. ( mos) tambourineur; (mi1.)t
trommelbuik m. météorisme m.
trommelduif f. pigeon-tambour m.
trommelen 1 v. intr. battre le ou du tambour; 2
tambouriner, tapoter; 3 v. tr. battre.
trommelholte f. cavité f. du tympan.
trommelslag m. 1 coup m. detambour ; 2 son ou.
roulement m. de tambour.
trommelslager fl1. tambour m.
tro mmelstok m. baguette f. (de tambour).
trommelvlies n. myringe m. du tympan.
trommelzucht f. tyrnpanite f.
tromp f. 1 trompe f.; 2 (jeu) guimbarde f.; 3'.
(mar.) bourrelet m.; 4 (arme) bouche f.; met de —
op de borst à brule-pourpoint.
trompen v. intr. sonner de la trompe; jouer de la
guimbarde.
trompet f. ( moten) 1 trompette f.; de — steken
emboucher la trornpette; op de — blazen sonner'
de la trompette; 2 porte-voix m.
trompetblazer m. trompette m. [lon m..
trompetgewelf n. trompe f.; klein — trompil-t::
tro mpgtregister n. jeu de trompette, cromorne m..
trompetten v. tr. & intr. 1 sonner (de) la trompette,
trompeter; 2 jouer sur la trompette; 3..
(fig.) trompeter, publier (d son de trompe).
trompetter m. trompette m.
trompetvogel m. 1 trompette, péteusef.; 2 brac m.
d' Af rique.
tronen v. intr. trdner, régner. [trogne f..
tronie f. ( mos & ... iën) figure, (mauv. part)ttronk
m. tronc m., souche f.
troon m. (tronen, etje) T tróne m.
troonen v. tr. entraïner; — in ou naar attirervfers;
=- van détourner de.
troonhemel m. dais, (église) baldaquin m.
troonopvolger m., ...volgster f. successeur m..
au tróne. [(au tróne).
troonsbeklimming, ...bestijging f.avènement m4
troost m. consolation f.; al zijn — sa seule consolation
; magere -- fiche f. de consolation; een
kopje — une consolation.
troostbaar adj. (te der, xst) consolable.
troostbrief m. lettre f. de consolation ou (décès
de condoléances.
troostelijk 1 adj. consolant; 2 adv. d'une
manière consolante.
troosteloos 1 adj. inconsolable, désolé; 2 adv..
inconsolablement.
troosteloosheid f. désolation f.
troosten v. tr. consoler (de).
trooster m. ( xs), mes f. (cDsen) consolateur m.,.
...trice f.
troostprond m. motif m. de consolation.
troostrijk adj. très consolant.
trope 1 m. (litt.) trope in.; 2 (géogr.) tropique m.,.
tropee --- 5 76 — tuimelaar
;tropee f. (oj ën) trophée m.
1. tropisch 1 adj. (litt.) métaphorique, 2 adv.
.inétaphoriquernent. [tropique.
2. tropisch adj. I (géogr.) tropical; 2 (astron.)t
l. tros in. (sen) 1 trochet m.;,(raisins, baies)
grappe f. ; 2 (flèches) carquois m. ; 3 (raar.)
,cordage, filin m., (h)aussière f.
2. tros m. 1 bagages m. pl., train m.; 2 (fig.)
,suite, smalah f.
trosbloem, f. trochet m.
drosboet m. goujat m.
troskers f. cerise f. en grappe.
:rolpaard n. cheval in. du train.
.trosvormig adj. en grappc.
roswagen m. fourgon ira. [f.
-1. trots m. orgueil m., fierté f.; (dédain) morgue]
:2. trots adv. orgueilleusement, fièrement.
.>3. trots prép. 1 en dépit de, malgré; 2 aussi
bien que, autant que.
,trotsc^h adj. 1 orgueilleux, fier, hautain, arrogant;
— gaan op tirer vanité de; — zijn ou
worden op s'enorgueillir de; 2 majestueux.
grandiose, sublime.
trotschaard m. ( (. ·) homme in. fier ou arrogant.
-trotschelitk adv. - 2.trots.
rtrotseeren, trotsen 1 v. tr. braver., affronter; 2
v. intr. s'enorgueillir (de) , se targuer (de).
, trotseering f. bravade f.
1. trouw 1 adj. T fidèle; 2 assidu; — be-
,zoeker habitué; 3 exact; 4 de bonne qualité; (fig.)
vertueux; 5 adv. fidèlernent; assidument;
exacternent.
2. trouw f. 1 fidélité f.; 2 foi f.: te goeder, te
, kwader — de bonne, de nzauvaise foi ; in —(e)
.en bonne foi : op — star parole, (aussi) d Crédit;
,3 mariage m.
.trouwbaar adj. nubile.
trouwbreker mi.. ....breuk f. violateur m.,
violation f. de la foi jurée ou de la foi du mariage.
trouweloos 1 adj. infidèle, traitre, perfide;
(vassal) félon; 2 'de mauvaise foi; 3 adv. trait
reusement, perfidement; de mauvaise foi.
trouweloosheid f. 1 infidélité, perfidie; (vassal)
félonie; 2 mauvaise foi f.
trouwen 1 v. tr. se fier cl, avoir confiance en;
2 (prendre po!ur époux ou épouse) épouser
(s'unir par le mariage) se marier (avec) ; 3 (unir
par le mariage) marier; 4 v. n. se marier; onder
zijn stand — se marier au-dessous de son rang.
trouwens adv. certes, d'ailleurs.
trouwer m. (cDs)> épouseur m.
trouwhartig 1 adj. sincère, franc, loyal; 2 adv.
sincèrement, franchement, loyalement.
trouw(1g)heiid f. fidélité f. V. getrouwheid.
trouwkamer f. salle f. des mariages.
trouwlustig adj. désireux de se marier.
trouwlustigheid f.) "m. envie f. de se marier.
trouwpart)] f. nocè f.
trouwplechtigheid f. solennité f. nuptiale.
trouwring in. alliance f., anneau m. nuptial.
1. truffel m. («s) truelle t.
2. truffel f. ( 's) truffe f. [truffes.
truffelpastei, ...saus f. páté m., sauce f. aux;
1 . trui f. 1 truie f.; 2 lapine; 3 (fig.) vache f.
2. trui f. vareuse f., tricot m.
3. Trui f. ('tje) Trude, Gertrude f.
Trui(d)en n.: SL — Saint-Trond m.
Trui(d)ensch adj. : St — saint-trudonien.
truweel n. truelle f.
tsjirpen 1 v. intr. bruire, striduler, chanter; 2 n.
bruissement, chant ni., stridulation f.
tuberkel m. ( xs) tubercule m.
tuberkelbacil m. bacille m. de la tuberculose.
tuberkelziekte f. tuberculose f.
tuberoos f. (...azen) tubéreuse f.
tucht f. 1 discipline f., 2 honnéteté, modestie t
in alle eer en — en tout bien et tout honneur.
tuchteling m. & f., —e f. détenu m., —e f.
tuchteloos 1 adj. indiscipliné; 2 (meeurs)
déréglé; 3 adv. d'une manière indisciplinée.
tuchteloosheid f. 1 indiscipline f.; 2 dérègleinent
m.
tuchthuis n. maison f. de force.
tuchtigen v. tr. 1 disei pliner ; 2 chátier.
tuchtiging f. 1 discipline f.; 2 chátiment m. ;
punition f.
tuchtmeester m. 1 geólier; 2 maître, (hist.) eenseur
m.; onder den — z- ijn étre sous la férule.
tuchtmiddel n. 1 discipline f.; 2 verges f. pl.,
fouet m.; 3 (fig.) fléau m.
tuf n. tuf m.; vulkanisch —t rass in.
tufaarde f. terre f. tufière.
tufsteen m. tuf m. [que f.
tui f. 1 cdble m. d'affourche, amarre f.;2 remor-;
tuianker n. ancre f. d'affourche.
tuiboot f. remorqueur m.
tuien v. tr. 1 affourcher; 2 remorquer.
tuig n. 1 instrument, outilm., (mépris) machine f.;
2 (collect.) instruments, outils m. pl., attirail,
appareil m.; 3 harnais, harnachement m.; 4
(mar.) agrès m. pl., gréement m.; 5 artillerie f.;
6 tissu m., étoffe f.; 7 vétements, effets m. p1.;
(rrrépris) hardes f. pl.; 8 bijoux, affiquets, falbalas
m. pl.; 9 rebut, ramassis, rogaton m.;
camelote f.; 10 canaille; — van volk racaille f.
tuigage f. ( 's) gréement in.
1. tuigen v. tr. témoigner; dit tuige 't veld
voor Brugge témoin la plaine près de Bruges.
2. tuigen v. tr. 1 équiper; 2 (mar.) gréer;
(cheval) harnacher.
tuighuis n. arsenal m.
1. tuil m. 1 caprice m.; 2 raillerie f., badinage m.
2. tuil , m. ( motje) 1 bouquet m.; gerbe f.; 2
(floraison) corymbe m.
tuimel m. 1 culbute ; 2 ivresse f., transports m. p1.
tuimelaar in. ( mos) 1 culbuteur in.; 2 pigeon
tuimelen -- 577 — Turkije
culbutant; 3 marsouin; 4 levier m., bascule f.;
(serrure) foliot, fouillot m.; (fusil) noix f.; 5
(verre) timbale f.
tuimelen v. intr. i culbuter; (de haut) dégringoler;
2 (fig.) faire la culbute.
tuimelgeest m. i esprit séditieux; 2 (personne)
révolutionnaire m.
tuimeling f. culbute f.
tuimelkar f. tombereau m.
tuimelraam n. chassis d bascule, vasistas m.
tuimelvisch m. marsouin m.; -je carpe f. culbutante.
tuin m. 1 clóture, haie f.; clayonnage m., grillage
rn.; om den - leiden monter un bateau (d),
refaire; 2 enclos, part m.; 3 jardin ; -tje jardinet
m.; 4 (Indes) plantation f.
tuinaarde f. terre f. végétale, terreau ru.
tuinarbeid m. jardinage m.
tuinbaas m. jardinier m.
tuinbed n. couche f., carré m.
tuinboek n. traité m. de jardinage.
tuinboon f. fève f. des marais.
tuinbouwmaatschappij, ...tentoonstelling f. société,
exposition f. horticole.
tuinbouwschool f. école f. d'horticulture.
Tuindag m. fête f. de N. D. du Parc ou de
Thuyne (ier dimanche d'aout).
tuinder m. (-os) maraïcher m.
tuinen 1 v. tr. clóturer; 2 v. intr. jasdiner ; 3 se
promener au jardin.
tuinfluiter i-n. fauvette f. des jardins.
tuingereedschap n. outils m. pi. de jardinage.
tuinhoed m. chapeau m. de soleil.
tuinhuis n. pavillon in.; -je gloriette f.
tuinier m. (-os & men) jardinier m.
tuinieren v. intr. jardiner.
tuinkamer f. chambre f. qui donne sur le jardin.
tuinkers f. cresson m. cultii „é ou alénois.
tuinkervel f. cerfeuil m. (comrnun) .
tuinklokje n. campanelle f.
tuinknecht m. aide-jardinier m.
tuinkoninkie n. roitelet m. [nier.
tuinladder, ...leer f.échelle f. double ou de jardi-t
tuinman m. (...lieden, ...Iui[denj) ;ardinier m.
tuinmes n. serpe f.
tuinpriëei n. berceau rr..
tuinscheerling f. petite ciguë f.
tuinslak f. escargot m.
tuinslang f. 1 couleuvre f. de haie; 2 (Arnér.)
serpent m. de jardin ; 3 tuyau m. d'arrosage. .
tuinstaak, ...stok m. tuteur m.; (fig.) buche f.
tuinstad f. cité-jardin f.
tuinwerk n. i jardinage: 2 c.layonnage m.
tuinzaad n. graines f. pl. potagéres.
tuischen v. tr. & intr. 1 troquer, échanger; 2 brelander,
jouer un jeu de hasard.
tuischer m. ( 's) 1 troqueur ; 2joueur à un jeu de
hasard, bonneteur m.
tuischerj, tuischinq.f. 1 troc;2 jeu m. de hasard...
tuit f. 1 tuyau, bec m.; 2 pot m. à tuyau ; 3 pointe -
f., coin m.; (chapeau) corne f.; (fig.) bout; brio,
m.; 4 tresse f.; 5 (à un bonnet) tuyau m.; (aussi)
cornc f.; 6 bonnet m. tuyauté, cornette f.;7 (femme),
cornette f.. cotillon m.
tuitelen v. intr. chanceler.
tuitelig adj. 1 chancelant; 2 pris de vertige.
tuiten v. intr. 1 corner; 2 (oreilles) tinter.
tuitkan f. 1 pot rn. à tuyau ; 2 (fig.) biberon m.
tuitiamp f. lampe f. á bec.
tuitmuts f. cornette f.; bonnet m. tuyauté.
tuitschoen m. soulier m. pointu ou à la poulaine^
1. tuk ni. (te ken) 1 coup, mouvement m. brusque;
2 ruse f., tour m.; 3 eni'ie f., gout m.; 4 caprice
m.; 5 naturel, instinct m.; 6 race f.
2. tuk m. laps de temps, certain temps m.; eend
-je (slapen) (faire) un petit somme.
3. tuk adj. 1 rusé,.Jin; 2 avide (de), tipre (d)...
tul i f. (.len, 'letie) cruchon m.; 2 m. & f.
(fig.) biberon m
tulband m. 1 turban m.; 2 (pátiss.) bonnet dog
Turquie, baba m. allernand.
tule f. tulle m.
tulp, tuipaan f. fulipe f.
tuipeboom m. tulipier ni.
tuit f. douzaine f.
Tuneesch adj. tunisien.
tunica, tuniek f. tunique f.
tunnel f. ('s) tunnel m.
tunneibrug f. pont-canal m.
turliatie f. trouble, désarroi m.
tureluren v. intr. gazouiller.
1. tureluur m. (...uren) refrain m., ritournelle ,
f.; uit ou van zijn - zijn 1 avoir perdu la boule,
2 être de mauvaise humeur. [gambette.
2. tureluur m. (...uren) (zoo.) chevalier m.$;
tursluursch adj. dérangé, détraqué; 't is om -
te worden il y a de quoi sortir de ses goeds.
turen v. intr. regarderfixement; - op ou naartenir
les yeux .fixés sur.
turf (collect., matière) f., (objet) m. 1 tourbe
f.; - steken lever de la tourbe; 2 motte ou brique,
f. de tourbes 3 motte f. de terre; tourteau m.; 4
nabot m.; 5 (pain) brique f.; 6 monnaie, galette f..
turfboer m. tourbier rn.
turfgraverij f., ...grond m. tourbiére f.
turfschip n. bateau m. d tourbe.
turfschouw, ...schuit f. ponton m., barque f. àtourbe.
turftonner m. mesureur m. de tourbe.
1. Turk m. Turc in.; iem. behandelen ou aan--
gaan als een -. traiter qq. d la turque.
2. turk in. i cheval m. turc; 2 dindon; 3 -je,
(chien) turquet; 4 (mar.) traversin, chevet m.
turken v. tr. maltraiter, traiter de Turc d Maure.
Turkije f. la Turquie f.; Europeesch - las
Turquie d'Europe.
turkoois -- 578 -- tweedaagsch
turkoois (matière) n., (objet) rn. (... zen) turquvise
f.
Turkseh adj. & n. turc; .adj. & m. —e tarwe
maïs m.; —e muts fez m.; op zijn — à la turque.
turmaljn (matière) n., (objet) m. tourmaline f.
1. Turn en Taxis n. Tour et Taxis m.
2. turn en compos. de gymnastique.
turnen 1 v. intr. faire de la gymnastique; 2 n.
gymnastique f.
1. tusschen 1 prép. entre; 2 adv.: er — uit
gaan, er van — gaan disparaftre; er van —
geraken en réchapper.
2. tusschen préf. entre-, inter-, intermédiaire.
Les composés ou i1 se rend par intermédiaire
sont omis.
tusschenbedrijt n. entr'acte m.
tusschenbeide adv. 1 entre deux, passablement,
comme ci comme ca; — komen intervenir, (événement)
survenir; 2 de temps en temps.
tu:ssehendek, 1. ...deks ,n. entre-pont m.
2. tusschendeks adv. sur l'entre-pont.
tusschendeur f. 1 porte f. de milieu ; 2 porte de
communication. [digues.
tusschendiiks adv., ....d ffksch :adj. entre deux
tusschendoor adv. 1 d travers; 2 par-ci par-Id.
tusschengerecht n. entremets ni.
tussehenhandel in. 1 commerce m. de détail;
2 commerce de transit.
tusschenin adv. 1 entre les deux; (aussi) cà et,là;
2 dans 1'intervalle. [diaire.
tusschen kleur f. demi-teinte; couleur f. intermé-j
tusschenkomen 1 v. intr. sép. intervenir; 2
n., ...koming f. = tusschenkomst.
tussehenkomend adj . intervenant ; :(fait) incident.
tusschenkomst f. 1 intervention; _2. (prière) entremise,
intercession f.
tusschenkoning m. interroi ni.
tusschenlasschen v. tr. sép. intercaler; insérer.
tusschenleggen n., ...legging: f. insertion f.
tusschenliggend adj. interposé,- intermédiaire.
tussehenlijn f. 1 ligne f. intermédiaire; 2 (écrit.,
impr.) interligne m. & f.
tusschenmaaltijd m. gouter m.
tusschenmuur m. 1 mur mitoyen ; 2 mur nu. de
refend. [mëdi<aire-m.
tusschenpersoon ni. personne f. interposée, inter-t
tusschenpoos, ...poozing f.-pause, interruption f.,
intervalle m.
tusschenpoozend adj. interm•ittent.
tusschenras n. race f. métisse.
tusschenregeering f. interrègne m.
tussehenruim n., .te f. 1 intervalle m.; 2 (écrit.,
typo.) espace f.;, 3 entre-colonnement nu.: travee f.;
erntre-vous m.; 4 (mar.) %orain rn.
tusschenschot n. 1 cloison f. mitoyenne; 2 (anat.)
cloison f.; (ventre).diaphragme m.
tusschensahrlft, n., ...sch;rijven , n., ...,sc{hrijving f.
I, insertion;:2 interpolation f.
tusschenschuiven v. tr. sép. intercaler, inserer.
tueschenslag n., ...soort . & n. espèce f. moyenne.
tusschenspel, ...spelen n. intermède m.
tusschenspraak f. 1 interlocution ; 2 eritremise
(verbale) ; 3 interruption f.
tusschenstellen v. tr.. sép. interposer.
tusschenstellen n., ...stelling f. interposition f.
tusschentijd m. intervalle, entre-temps m.; i<n
(dien) — dans l'intervalle, entre temps.
tussehentilds adv. 1 d des ou d ses moments perdus;
2 entre temps.
tusschenuit adv. dehors, hors de.
tusschenuur n. heure f. d'intervalle ou de loisir.
tussehenvak n. espace, interstice, intervalle m.
tusschenverdieping f. entresol m.
tusschenvlaag f. 1 bourrasr,;ue f.; 2 (méd.) accès
m.; 3 (fig.) boutade f.
tusschenvoegen v. tr. scp. intercaler, insérer.
tusschenvoeging f., ...voegsel n. insertion f.
tusschenvonnis n. interlocution f.
tusschenvoorstel n. proposition f. incidente.
tusschenwerpsel n. interjection f.
tusschenwoord n. parole f. incidente.
tusschenzang nu. épisode m.
tusschenzin m. (proposition) incidente f.
twaalf nurn. & f. douze ruin. & tot. ; — uur
(jour) midi, (nuit) minuit M.
twaalfdaagsch adj. de dou„e _tours.
twaalfde num. & n. dóuzième nuni. & m.
den —n Augustus le douze aoiït ; Karel ele —
Charles d,uuze.
twaalfdeelig adj. dodécanarti ; (math.) duoden-1
twaalfd(e)half adé. onze et demi. [711(,1.
twaalfderhande, twaalfderlel adj. de douze soiti's
ou manières.
twaalfhoek m., ...hoekig adj. dodécagone nu. &;
twaalfhonderd nuin. douze cent(5).
twaalfjaarlijksch, ...jarig adj. duodécennal.
twaalfmaal adv. douze Jois.
twaalftal n. douzaine f.
twaalftallig adi. duodécimal.
twaalfuurtje n. second déjeuner, lunch m.
twaalfv ngerdarm nu. duodénum m.
twaalfvlak n. dodécaèdre m.
twaalfvoud n., ...voudig adj. dodécuple m. & adi.
twee nurn. & f. deux num. & m.: — en twintig,
— en dertig vingt-deux, trente-deux; in —ën en
deux ; niet zijn —ën à deux, nous deux.
tweearia adj. dystachyé.
tweearmig adj. rr deux bras ou branches.
tweebak f. biscuit m.
tweebeenig adj. ei deux jambes, bipède.
tweebladig adj. bifolié, diphylle.
tweebloemig adi. biflore, dianthe.
tweebroederig adj. diadelphe.
Tweebruggen n. Deux-Ponts ni.
`tweebuikig adi. á deux eentres, digastrique.
tweedaagsch adj. de deux jours.
tweede - — 5 79 -- twintigjarig
tweede num. 1 second; (si plus de deux, aussi)
.deuxième; den —n januari le deux janvier;
-Frans de -- Francois deux; ten — deuxièmement,
en second lieu ; 2 (autre) second ; een —
Rubens un second Rubens.
tweedeelig adj. biparfi.
tweedehandseh adj. de la seconde main, d'occasion.
[nières.
tweederhande; ....ie>i adj. de deux sortes ou ma-t
tweedraadsch adj d deux Pils.
,tweedracht f. discorde f.
,tweedrachtig 1 adj. dcvisé, de discorde; 2 adv.
en discorde. [nières.
tweeërhande, ...lei adj. de deux sortes ou ma-t
tweegevecht n. duel m.
tweehandig adj. i bimane; 2 (inus.) cr deux
rnains; 3 (pers.) ambidextre.
tweehoek m. angle m. dièdre.
tweehoekig adj. digone.
tweehoevig adj. bisulque.
tweehonderd num. deux cent (S).
tweehonderdste num. deux-centièrne
tweehoofdig adj. bicéphale.
tweehoornig adj. bicorne; —e spier bicorne m.
tweejaariijksch = tweejarig 2.
tweejarig adj. 1 de deux ans; 2 de tous les deux
ans, biermal, (bot.) bisannuel.
tweeklank m. dipht,(h)ongue f.
tweekleurig adj. bicolore, doubleté.
tweeledig adj. 1 biarticulé, dirnère; 2 (grarnrn.)
de deux membres ; — bewijs dilemme m.; —e
g rootheid binóme m.; 3 (fig.) à double sens,
ambigu 4; (adv.) en deux sens.
tweelettergrepig adj. dissyllabique; -- woord
dissvllabe in.
tweeling m. & f., --e f. 1 junieau m., jumelle f.;
2 (canon) jumelle f.; 3 de T—en (astron.) les
Gémeaux m. pl. En compos. junieau, jumelle.
tweelobbig adj. bilobé.
tweeloop(sgeweer n.) m. fusil m. d deux coups.
tweemaal adj. deux fois.
tweemaandelijksch adj. de tous les deux mois,;
tweemannig adj. diandre. himestriel.
tweemast(er) m. deux-mots rn.
tweeogig adj. à deux yeux, binoculé.
tweepersoonsbed n. lit m. de grandeur ou de
deux personnes.
tweerad(erig) = tweewiel(ig). [rn.
tweeregelig adj.de deux lignes; — vers distiquet
tweeriemsgiek f, vole f. d deux avirons.
tweern m. fil in. (re)tors .
tweernen v. tr. (re)tordre.
tweeschalig, ...schelpig adj. bivalve.
tweeschijfsblok n. poulief. double ou d deux réa
tweeslachtig adj. 1 bissexuel, hermaphrodite .
(bot.) bisexué; 2 amphibie; — dier amphibie til.
tweesnedig, ...snijdend adj. à deuxtranchants.
tweespalt f. discorde, désunion #_
tweespan n. 1 attelage m. de deux chevaux ou
brnufs; 2 couple m. (de chevaux ou beeufs).
tweespletig adj. d deux fentes, bifide.
tweespraak f. dialogue m.
tweesprong m. bifurcation f.
tweestemmig adj. d deux voix.
tweestrijd m. 1 duel m.; 2 (fig.) lutte f.; 3 indé-t
tweesyllabig adj. dissyllabique. [cision f.
tweetal n. deux m. pl.; paire, couple f.
tweetalig adj. bilingue.
tweetaligheid f. bilinguisme m.
tweeterm m. binóme m.
tweedongiq adj. 1_ ri deux . langl.res, bilingue;
2 (tig.) dissimulé.
tweevlakkenhoek m. angle m. dièdre.
tweevleugelig adj. u deux ailes, diptère.
tweevoeter m., ... voetig adj. bi pède.
tweevormig adj. dirnorphe.
tweevoud n., ...voudig adj. 1 double; 2 adv.dou-+
tweewerf adv. deux bis. [bier-new.
tweewiel(er m.) n. bicyclette f.
tweewjeld, ...wielig adj. d deux roues.
tweewijvig adj. bigame, (bot.) digyne.
tweezijdig adj. à deux c6tés, bilatéral.
twijfel m. (pas certain) doute m.; (pas décidé)
Irésitation f. [sceptique m.
twijfelaar m. ( mos) douteur; (philos. & relig.)t
twijfelachtig 1 adj. douteux, incertain; 2 équivoque;
3 hésitant, indécis ; 4 adv. avec doute, avec
hésitation.
twijfelachtigheid f. incertitude; indécision f.
twijfelen v. intr. (pas certain) douter; (padécidé)
hésiter; -- aan douter de; -- of douter^
twijtelgeest in. scepticisme m. [que.
twijfeling f. 1 doute m.; 2 hésitation ; 3 (gramm.)
duhitation f.
twijfelmoedig 1 adj. hésitent, indécis, irrésolu
2 adv. avec doute.
twijfelmoedigheid f. incertitude; indécision f.
twijjelzinnig 1 adj. équivoque; 2 adv. d'une
manière équivoque.
twijfelzucht f. scepticisme m.
twijg f. 1 rameau,jet m.; (plus grand) bronchef.:
2 (spéc ) osier ; 3 (tip.) rejeton m.
twijn m. f il m. (re)tors.
twijnder rn. ( ,·), (re)tordeur ni.
twijnderij f. 1 (action) retordernent in.; 2 (atelier)
twijnen v. tr. sép. (re)tordre. [retorderie f.
twijnmolen m. moulin m. à tordre.
twintig num. in. & f. vingt num. & rn.; een en —
vingt-un, vingt et un; vijf en — vingt-cinq;
met zijn —en (d) nous vingt.
twintigdaagsch adj. de vingt jours.
twintiger in. ( mos) 1 personne f. de vingt ans
2 soldat m. du vingtième; 3 membre in. du conseit
des Vingt ; 4 vin m de Pan (18)20 : 5 bátiment
tn. c vingt pièces
twintigjarig ad!. de vingt ans.
twintigmaal --- 580 — uit
twintigmaal adv. vingt lois.
twintigponder m. t pair m. de vingt livres;
2 (artill.) pièce f. de vingt.
twintigste num. & n. vingtième num. & in.;
den —n September le vingt septembre; jan
de — Jean vingt; ten — en vingtième lieu,;
twintigtal n. vingtaine f. [vigesimo.
twintigtallig adj. vicésimal.
twintigvlak n.„...vlakkig adj. icosaèdre in. & adj.
twintigvoud n., ...voudig adj. vintuple adj. & m.
1. twist ni. 1 discorde, brouille f.; — zaaien
semer la discorde; 2 dispute, querelle f.; (brusque)
altercation f.; (avec coups) rixe f.; — krijgen se
prendre de querelle; 3 débat m.; controverse f.
2. twist n. 1 cordonnet rn.; 2 écheveau m.
twistachtig 1 adj. querelleur; 2 adv. en querellant.
twistachtigheid f. humeur f. querelleuse.
twistappel m. poturne f. de discorde.
twisten v. intr. sép. se disputer, se quereller;
om disputer sur ; — over disctiter.
twister m. ( mos) querelleur m.
twistgeschrijf n. polémique f.
twistgierig adj. querelleur.
twistgierigheid f. humeur f. querelleuse.
twistmaker m. brouillon, boute feu m.
twistrede f. discussion f., débat m.
twistredenaar m. opposant; controversiste m.
twistscheider ni. arbitre m.
twistschrift n. polémique f. [jeu ni.
twiststoker, ...verwekker m. brouillon, boute-;
twistziek, ... zuchtig adj. querelleur.
twistzoeker m., .,.zoekster f. querelleur m.,;
twistzucht f. humeur f. querelleuse. (...euse f.
typheus adj. tvpheux, typhique.
typhus m. typhus in., fièvre f. tvphoïde.
typhuslijder m. tvphique m.
Tyrus n. T,v r- f.
U
1. uf.(.'s)uin.
2. u pron. t pl. vous, á vous; 2 sing. toi, á toi,
(devant le verbe) te.
U. C. de ou de. puls la fondation de Rome.
uchtend m matin m. V. ochtend etc.
U E., U ED. pron. vous, à vous.
u h u in. (cD's) grand-duc.
ui m.- 1 o(i)gnon m.; 2 (fleur) oignon, bulbe m.;
3 farce, blague, craque f.; een — tappen débiter
une blague.
uienbed n. oignonière f.
uiensaus, ...soep f. sauce, soupe f. à I'oignon.
uientapper, ...verkooper m. blagueur,farceur m.
uienzaad n. oignonette f.
uier m. ('s) 1 pis; 2 trayon m.
uiig 1 adj. comique; 2 adv. d'une faeon comique.
uil in. ( .tje) 1 hibou m.; elk meent zijn — een
valk te zijn il n'y a point de laides amours; 2
bêta, niais, dadais in.; 3 (ins.) noctuelle f.;
4 (bols) malandre f., chancre m.; 5 (mar.) chapelle
f.; een —tje vangen faire chapelle, (fig.)
faire tin somme,- piquer son chien.
uilachtig 1 adj. comme un hibou; 2 (fig.) bête,
.niais; 3 (bols) chancreux; 4 adv. bétement.
Uile(n)spiegel m. i Ulespiègle m.; 2 (fig.)
espiègle, loustic m.
uilenvlucht f. 1 vol m. de hibou(x) ; 2 (fig.)
.brune f.; in de — entre chien et loup.
uilskuiken n. 1 petit hibou m.; 2 bêta, idiot m.
1. uit prép. I (avec être) hors de, (avec jeter,
lancer, regarder) par, (avec un autre verbe) de;
— de stad zijn être hors de la ville; — de verlegenheid
helpen tirer d'embarras; — de mode
zijn étie démoae; — de deur ou -- het huis
gooien jeter à la poste; — den weg gaan (voor)
se retirer du chemin .(de), faire place (à) ; — den
«eg (exclam.) gare ! — het Fransch vertalen
traduire du fran4•ais; — eten, — werken gaan
aller diner, travailler; 2 (origine, moyen) de;
— arme ouders geboren né de parents pauvres;
hij is — Brugge il est de Bruges; bestaan — être
composé de, consister en; gemaakt — fait de;
—niet wordt niets de rien rien ne se fait; — den
grond van mijn hart du fond de man coeur; —
alle macht de toutes mes (ou ses etc.) forces;
weten — de krant savoir par le journal; — het
geheugen de mémoire; een -- honderd tin entre
cent; 3 nemen ou halen, putten ou scheppen,
lezen, eten, drinken, rooken — prendre, puiser,
lire, manger, boire, fumer dans; dat heb je —
vous tenez cela de; een aanhaling uit une citalion
de; 4 (motif, mobile) par; — ondervinding,
vrees, liefde, achting par expérience, crainte,
amour, respect; — gebrek aan foute de; — de
grap par farce.
2. uit adv. 1 sorti; (d)er — (exclam.) hors
d'ici ! er op — zijn om songer à, chercher à;
-- durven, kunnen, moeten ou (be)hoeven,
mogen, willen oser, savoir, devoir, pouvoir, vouloir
sortir; dag in dag-- continuellement; jaar in
jaar — bon an mal an; ten gronde — de fond en
comble; van huis — de naissance, originairement;
2 (vêtements) óté, enlevé; 3 (feu, lum.) éteint;
4 fini ; de school is — l'école ou la classe est f inie;
't is — met spelen fini(s) le(s) jeu(x); 't is —
gefeest finies les fétes ; 't is — met hem een esi
ut - 581 — uitbullen
ait de lui; 't is — met zijn hoop adieu ses espérances;
5 (tonneau, bouteille, verre) vide;
(provisions) épuisé ; (boisson) bu ; — (exclam.):
3. uit préf. sep. ex-. [Midex !
uitademen, ...asemen v. intr. expirer, exhaler;
(dernier soupir) rendre.
uitademing f. expiration, exhalaison f.
uitbaggeren v. tr. sép. draguer, vider, curer,
débourber.
uitbaggering f. drag(u)age m., extraction f.
uitbakken 1 v. tr. sép. cuire suffisamment;
2 v. intr. cesser de cuire.
uitbannen v. tr. sép. bannir, expulser.
uitbarsten v. intr. sép. 1 éclat.'r; 2 (larmes)
fondre ; (vulcan) faire éruption.
uitbarsting f. éclat m.; (poudre & fig.) explosion
f.; (vulcan) éruption f. [bien haut.
uitbazuinen v.tr. sép. publier á son de cor,criert
uitbeelden v. tr. sép. représenter, dépeindre.
uitbeelding f., ...sel n. peinture, représentation f.
uitbeenen v. tr. sép. désosser.
uitbeitelen v. tr. sép. ciseler, graver.
uitbellen v. tr. sép. publier (en sonnant) .
uitbesteden v. tr. sép. i mettre en pension, placer, ;
2 céder. [intégralernent.
uitbetalen v. tr. sép. 1 payer, i'erser; 2 paverl
uitbijten 1 v. tr. sép. enlever ou casser (en mordant)
; 2 ronger, corroder ; 3 (fig.) rabrouer ; 4
v. intr. sép. perdre sa couleur ; 5 se ronger.
uitbikken v. tr. sép. regratter.
uitblazen v. tr. & intr. sép. 1 souffler; den
laatsten adem — rendre le dernier souffle; 2
publier d son de trompe; 3 (mus.) finir; 4 reprendre
haleine.
uitblijven v. intr. sép. 1 rester dehors, ne pas
rentrer ; laat — rentrer Card ; 2 tarder ; te lang
— arriver trop tard; — met rester en arrière
pour ; 3 ne pas venir, faire défaut ; ( train, poste)
ne pas arriver; (méd.) cesser; (jur.) faire défaut;
dat kan niet — vela ne peut manquer d'arriver;
de straf zal niet — la punition suivra inévitablernent;
4 (écrit., typo.) étre omis.
uitbliiving f. retard; défaut m.; cessation f.
uitblinken v. intr. sép. reluire, ,eter tout son
éclat , (fig.) briller, exceller.
uitbloeden v. intr. sép. 1 saigner, perdre tout son
lang; 2 cesser de saigner.
uitbloeien v. intr. sép. 1 cesser defleurir, passer;
2 (éruption) s'effleurir.
uitblusschen v. tr. sép. éteindre.
uitboeten v. •tr. sép. expier.
uitboezemen v. tr. sép. exhaler, épanch,er.
uitboezeming f. épanchement m., effusion f.
uitboren v. tr. sép. 1 forer; 2 de oogen — crever
les yeux; 3 (é)vider, aléser. [(fig.) rosser.
uitborstelen v. tr. sép. 1 brosser (d fond) ; 2t
uitbotten v. intr. sép. 1 boutonner, bocirgeonner ;
2 (fig.) pousser, sortir, se montrer.
uitbotting f. bourgeonnement m.
uitbouw m. 1 annexe; 2 saillie f.
1. uitbouwen v. tr. sép. 1 cesser de bátir ou
labourer; actiever; (fig.) couronner; 2 agrandir;
élendre; 3 bntir ou construire en saillie ou
encorhellement, encorbeller.
2. uitbouwen v. tr. sép. (agric.) 1 arracher ou
extirper (avec la charrue) ; 2 épuiser, effriter.
uitbraak f. 1 évasion; 2 démolition f.
uitbraaksel n. vomissement m.
uitbraden 1 v. tr. sép. rótir complètement ; faire
fondre; (beurre) noircir; de boter— bien régaler
ses holtes ; 2 trop roti r ; 3 extraire ou épuiser (en
rótissant) ; er de boter — s'en donner à coeur
,t.oie; 4 v. intr. sép. sortir (par la cuisson).
uitbraken v. tr. sép. vomir
uitbranden 1 v. tr. sép. vider ou creuser (par le
feu) ; 2 (nettoyer) flamber; (galons) bruler;
(pipes, poteries) recuire; (verreries) frire, 3
(à point) recuire, calciner; 4 (méd. & chir.)
cautériser ; iem. — guérir qq. par des remèdes
héroïques; 5 v. intr. sép. briller ;usqu'á extinction,
s'éteindre; uitgebrande vuurberg volvan
éteint; 6 (bátiment) se consumer, être incendié
complètenient.
uitbrander m. algarade, semonce f.
uitbreiden 1 v. tr. sép. étendre; (doctrine, langue,
maladie) propager; (texte, récit) amplifier,
paraphraser; 2 v. intr. sép. s'étendre; se propager;
uitgebreid étendu, vaste.
uitbreiding f. extension; propagation; amplification
; paraphrase f.
uitbreken 1 v. tr. sép. enlever; (dent) arracher;
(mur, bátiment) démolir, , 2 v. intr. sép. éclater;
(bot.) sortir, pousser; (larmes) fondre (en)
3 s'échapper, (prisonn.) s'éwader; een uurtje —
s'octroyer une heure de liberté.
uitbrengen 1 v. tr. sép.(pers., anim.) faire sortir,
amener dehors; 2 (chose) mettre dehors; (canot)
descendre ; ( ancre, cáble) allonger; (touée,
amarre) porter au large; 3 exprimer, énoncer;
(parolen) proférer; (opinion, vote) émettre;
(toast) porter; (rapport) .faire, rediger; 4 (secret)
divulguer, publier; al moesten het de
kraaien — dussent les oiseaux le mettre au jour;
5 n. V. uitbrenging.
uitbrenger m., ...ster f. ( s) divulgateur m.,
...trice f.
uitbrenging f. 1 sortie ; 2 expression, émission
3 divulgation f.
uitbroeden, ...broeien 1 v. tr. sép. couver; (fig.)
couver, nourrir, machiner; 2 v. intr. sép. sortir,
éc!ater.
uitbruischen, ... brullen 1 v. tr. sép. rugir, voet-
,férer; 2 v. intr. finir de rrcgir.
uitbuigen v. tr. & intr. sép. (se) courber en
dehors, (se) bomher.
uitbuilen v. tr. sép. hl .iter.
uitbuiten — 5 82 -- uiteenhoudei
uitbuiten v. tr. sép. exploiter.
uitbuiter m. exploiteur m.
uitbuiting f. exploitation f.
uitbulderen 1 v. tr. sép. annoncer ou publier
avec fracas; 2 tonner, fulminer; 3 v. intr. sép.
finir de fulminer.
uitbundig adj. 1 excellent, modèle; 2 excessif,
prJdigieux; 3 enthousiaste.
uitbundigheid f. 1 excellence f.; 2 excès ; 3 enthousiasme
m.
uitcijferen v. tr. sép. chiffrer, (propre & fig.)
ca'culer.
uitdagen v. tr. sép. défier, mettre au défi de;
(duel, lutte) provo;auer.
uitdager m. provocateur m.
uitdaging f. déji m., provocation f.
uitdagingsbrief m. lettre f. de déji, cartel m.
uitdampen 1 v. tr. sép. évaporer; (odeur, gaz,
vapeur) exhaler; 2 v. intr. sép. s'évaporer;
exhaler.
uitdamping f. évaporation; exhalaison f.
uitdeelen v. tr. sép. distribuer.
uitdeeler m., ...ster f. (cs) distributeur m.,
...trice f.
uitdeeling f. distribution f.
uitdelgen v. tr. sép. exterminer, extirper; (écrit,
marque) effacer, détruire; (dette) éteindre;
(faute) effacer.
uitdelging f. extermination, extirpation f.; effa-
4age al., desiruction f.; extinction f.
uitdelven v. tr. sép. 1 creuser, approfondir;
2 déterrer, exhumer.
uitdelving f. ( creusement m.; 2 déterrement m.,
exhumation f.
uitdenken v. tr. sép. imaginer, inventer, (iron.)
forger.
uitdenki ng f. invention f.
uitdienen v. tr. & intr. sép. faire son temps; hij
heeft daar uitgediend il ne dolt plus sv présenter.
uitdiepen v. tr. sép. 1 approfondir; 2 curer.
uitdijen v. intr. sép. s'enfler, gonfler, se dilater.
uitdoen 1 v. tr. sép. óter, enlever ; écosser ;
ecaler; (écrit.) effacer, biffer; 2 (lumière, feu)
éteindre; 3 terminer, finir; zijn tijd - faire son
temps; 4 (argent) placer; 5 mettre en pension;
6 n. enlèvement; effacement m.; extinction f.;
achévement; placement m.
uitdonderen 1 v. tr. sép. fulminer; 2 flanquer
(dehors ou à la porte).
uitflooven 1 v. tr. sép. éteindre; (dans un étouffoir
& tig.) étouffer; 2 v. intr. sép. s'éteindre.
uitdooving 1. extrnc{ion f.
uitdoppen v. tr. sép. écosser.
uitdorschen v. tr. sép. battre; (fig.) rosser; uitgedorscht
battu, vide.
uitdossen v. tr. sép. 1 vêtir, parer; uitgedost en
toilette; 2 équi per.
uitdraaien 1 v. tr. sép. dévisser; 2 (lumièn
éteindre; (robinet) fermer; 3 (trou) évide
aléser; 4 v. intr. sép. sortir; - op aboutir i
mener à; - in liet voordeel van tourner- d lava,
tage de; 5 finir de tournor.
uitdragen v. tr. sép. 1 porter dehors; (pair
commissions, journaux) porter (d domicile)
(lettres, circulaires) distribuer; (mort) porti
en terre; 2 (puits, maison) vider; 3 (fig.) divui
guer; 4 porter jusqu'au bout.
uitdrager m. revendeur, fripier m.
uitdragerij f. revendage m.; friperie f.
uitdragerswinkel m. boutiquedefripier,friperiei
uttdrijven 1 v. tr. sép. chasser, expulser
(bestiaux) faire sortir ; 2 (méd.) évacuer; (typo,
chasser, espaccr; (métaux) repousser; 3 v. inti
sép. sortir; (mar.) dériver; 4. n. V. uitdrijvint
uitdrijving f. 1 sorfie; chasse, expulsion f.;
évacuation f.; espacement; bosselage rfl.
uitdringen 1 v. tr. sép. pousser dehors, expulser
2 v. intr. sép. se presser (hors de) .
uitdrinken v. tr. sép. boire, vider.
uitdrogen 1 v. tr. sép. dessécher; (source) tarir
(vaisseau) ébarouir; 2 essuyer; 3 v. intr. sép
se desséeher, (se) tarir, s'ébarouir; hij droog
uit il dépérit.
uitdroging f. dessèchement m., (scient.) dessicca
tion f.; tarissement m.
uitdropp(el)en, ...druipen v. intr. sép. s'égouttei
dégoutter.
uitdrukkelijk 1 adj. exprès, formel; 2 adv
expressément, formellement.
uitdrukken v. tr. sép. 1 (contenant) presser;
(contente & fig.) exprirner; 3 (typo.) empreindre
uitdrukking f. T expression f.; - geven aar
(pour soi-même) manifester, (pour d'autres) s,
faire l'interprtte de.
uitdrupp(el)en = uitdropp(el)en.
uitduiden v. tr. sép. expliquer, interpréter.
uitdunnen v.tr. sép. amincer; (plantes) éclaircir
uitdunning f., ...dunsel n. amincissement
éclaircissement m.
uitduren v. intr. sép. durer (jusqu'd la .(in).
uitduwen v. tr. sép. 1 pousser dehors, expulser; 5
exprimer.
uitdweilen v.. tr. sép. netfoyer ou essuyer (ai
torchon) ; (mar.) ,fauberter.
uiteen 1 adv. l'un hors de l'autre, séparés, séparé•
ment; 2 préf. sép. dé(s)-, di(s)-.
uiteenbarsten, ...hersten v. tr. sép. éclater.
uiteendoen v. tr. sép. 1 séparer, décomposer; i
démonter; 3 exposer, expliquer.
uiteendrijven v. tr. sép. disperser.
uiteengaan v. intr. sép. 1 se disjoindre; 2 sE
séparer; (foule) se disperser.
uiteengooiien v. tr. sép. éparpiller, disperser.
uiteenhouden v. tr. sép. tenir séparé, distinguer
ne pas confondre.
uiteenjagen — 583 — uitgeven
uiteenjagen v. tr. sép. disperser.
uiteenleggen v. tr. sép. 1 séparer, décomposer,
démonter; 2 exposer.
uiteenloopen v. intr. sép. 1 se diviser, se disperser,
se débander; 2 (scient.) diverger; 3 (avis)
différer, ne pas être d'accord; 4 n. dispersion,
débandade f.; divergence f., désaccord ni.
witeenloopend adj. divergent.
uiteennemen V. tr. sép. disjoindre; défaire;
démonter.
uiteenrollen v. tr. & intr. sép. (se) dérouler.
uiteenschrijven v. tr. sép. espacer.
uiteenslaán v. tr. sép. défaire, démonter, démolir.
uiteenspreiden v. tr. sép. 1 déployer, étendre;
2 éparpiller, disperser.
uiteenspringen v. intr. sép. sauter, éclater.
uiteensmijten = ulteengoolen.
uiteenspatten v. intr. sép. éclater; (fig.) se disperser.
uiteenstuiven v. intr. sép. se disperser comme de
la poussière, s'éparpiller.
uiteenvallen v. intr. sép. tomber en morceaux;
s'effondrer.
uiteenvliegen v. intr. sép. se disperser (en vo-;
uiteenwerpen --- uiteengooien. [lant).
uiteenzetten v. tr. sép. 1 décomposer; 2 placer
séparément; 3 (fig.) exposer, développer.
uiteenzetting f. 1 décomposition f.; 2 mise f. à
part; 3 exposition f., développement m.
uiteinde n. 1 pointe f., bout m.; extrérnité f.;
2 fin f. (finale) ; een treurig -- hebben finir
tristement.
uiten v. tr. (uitte, heeft geuit) exprimer, énoncer;
zich — s'exprimer, se prononcer, s'ouvrir.
uitentreuren adv. interminablement.
uiteraard adv. de sa nature, par essence.
1. uiterlijk 1 adj. extérieur; (scient.) externe;
2 adv. extérieurement; 3 en apparence; 4 tout
au plus; excessivement; 5 au plus tard.
2. uiterlijk(e) n. 1 extérieur, dehors m.; 2 apparence(
s) f. (pl.)
uitermate adv. démesurément, excessivement,
extrêmement.
uiterst adv. extrémement, au plus haut degré.
1. uiterste adj. 1 extrême; zijn — best doen
faire tout son possible; ten -- extrêmement;
2 (temps) dernier.
2. uiterste n. extrémité f.; extréme m.; (récompense,
punition) maximum m.; tot het — jusqu'au
bout; het — wagen risquer le fout pour
le fout; op zijn — liggen être à foute ou à la dernière
extrémité; de vier —n les quatre fins
dernières.
uiterton f. dernière bouée f.
uiterwaard f. alluvion f.
uiteten v. tr. sép. 1 manger; vider; 2 faire un
trou d; 3 dépouiller, gruger. [diment.
uitflappen v. tr. sép. rapporter, raconfer étour-t
uitfluiten v. tr. sép. siffier.
uitfluiter m siffleur m.
uitgaaf f. 1 dépense f.; 2 (typo.) édition f.
uitgaan 1 v. tr. & intr. sép. sortir; — op aller à,
courir aprés ; être en oliifte de; -- te ou ten ou
ter aller au; troef — sortir alout; 2 v. intr. sep.
aller dans le monde; faire des visites; s'en aller;
partir; 3 s'óter, s'enlever; (couleur, tache)
s'effacer ; (feu, lumière) s'éteindre; 4 (marchandises)
s'exporter, être exporté; 5 (église, école,
réunion) être fini; 6 (granim.) -- op finir en,
se terminer en; 7 (fig.) laten -- publier; — van
émaner de, provenir de, (théol.) procéder de; 8 n.
sortie f.; effacement m.; extinction f.; émanation,
procession f.
uitgaand adj. sortant; (comm.) d'exportation,
de sortie; (fortif.) saillant; —e Meifin mat.
uitgaansavond, ...dag rr. soirée f., jour m. de
sortie.
uitgang m. 1 sortie f.; 2 origine; 3tin :.; 4 lerminaison;
(déclin. ou conjug.) désinenre f.
uitgangsavond, ...dag m. soirée f., jour m. de
sortie.
uitgangskaart f. sortie f.
uitgangspunt n. point m. de départ.
uitgave f. = uitgaaf.
uitgebreid 1 adj. étendu, vaste; 2 plein'de détails ;
prolixe; 3 (fig.) vaste; 4 adv. en détail.
uitgebreidheid f. 1 étendue; 2 prolixité f.
uitgediend adj. hors de service; retraite; (prof.)
émérite.
uitgeefster f. 1 distributrice; 2 dépensière;
3femme éditeur f.
uitgelaten 1 adj. Icché; 2 (fig.) pétulant, turbulent,
ivre de joie; transporté; 3 immodéré; 4 dissolu,
débauché; 5 adv. d'une maniére extravagante
ou joyeuse ou dissolue.
uitgelatenheid f. extravagance, pétulance f.,
transports m. pl.: (mauv. part) débordemenis:
uitgeleefd adj. décrépit, usé, épursé. [m. pl.
uitgeleerd adj. qui a fini ses études, qui n'a plus
riep à apprendre; ferré (sur).
uitgeleide) n. pas m. de conduite; -- doen donner
un pas de conduite.
uitgelezen adj. choisi, d'élite, exquis.
uitgemaakt adj. 1 régté, décidt, arrélé; (fait)
acQuis ; 2 (iron.) achevé, fief; é.
uitgenomen prép. excepté, c l'e.:ceptiorl de, sauj.
uitgeslapen adj. éveillé; rust.
uitgestorven adj. mort, morne; (familie) éteint.
uitgestreken adj. compassé, impassible.
uitgestrekt adj. étendu, vaste.
uitgestrektheid f. étendue f.
uitgestudeerd = uitgeleerd.
uitgetogen adj. 1 tiré; -- degen épée nue J
uitgeveend adj. épuisé. [2 parli.
uitgeven v. tr sép. 1 (argent) dépenser; 2 distribuer;
(effets) émettre; 3 donner; — voor donner
52
uitgever — 584 --- uitkauwen
Y
pour, faire passer pour; 4 indiquer, annoncer;
5 (typo.) éditer, publier.
uitgeverm. 1 distributeur; 2 payeur, dépenseur;
3 éditeur m.
uitgeverszaak f. maison f. d'éditions.
uitgewekene rn. & f. érnigré m., —e f.
uitgewoond adj. inhabitable.
ultgezor.ht adj. choisi, exquis.
uitgezonderd prép. excepté, á l'exception de, sauf.
uitpieren v. tr. sép. crier; het — jeter des cris
convulsifs.
uitgieten v. tr. sép. 1 (contenu) verser; (fig.)
répandre, épancher; 2 (vase) vider; 3 éteindre.
uitgift(e) f. 1 émission ; 2 distribufion ; 3 édition f.
uitgillen v. tr. sép. crier; het --- jeter des cris
percants.
uitgisten v. intr. sép. 1 fermenter complètement;
2 finir de fermenter; (fig,) s'apaiser.
uitglibberen, ...glijden v. intr. sép, glisser;
(roue) patiner; (vélo, auto) déraper; (fouteau,
ciseau) fuir.
uitglippen, ...giissen = uitglibberen.
uitgooien 1 v. tr. sép. jeter dehors, Jeter á la
porte; 2 casser ou briser ou crever ou ételndre
dun coup; 3 vider; 4 enlever ou óter vivement;
5 v. intr. sép. commencer le jeu, avoir le dé ou la
boule; 6 finir la portie.
uitgraven v. tr. sép. 1 creicser, vider; 2 déterrer;
déraciner.
uitgroeien v. intr. sép. 1 prendre sa croissance,
se développer; 2 finir de croltre; 3 devenir trop
grand pour ses habits; 4 disparaïtre (avec lei
uitgroeisel n. excroissance f. [temps).
uithaal m. 1 enlèvement m.; (mort) levée f. du
corps; bier in den — de la bière à ernporter;
2 écart, rangement m.; 3 (fig.) ostentation, pose,
esbrouffe; 4 (paroles) emphase f.
uithaken v. tr. sép. dégrafer, décrocher.
uithakken v. tr. sép. enlever ou creuser (à la
?tache).
uithalen v. tr. & intr. sép. 1 tirer, retirer;
ouvrir; allonger; arracher; enlever; een toon —
prendre un ton; het voor iem. -- bten recevoir
qq.; (fig.) (r)apporter; dat haalt tijd uit cela
(alt gagner du temps; 2 sortir, iancer; (rame'r)
nager plus vite; 3 de paarden, zijn wagen —
se ranger, faire place; naar links — appuyer à
gauche; 4 vider; nettoyer, curer; (bête abattue)
habiller; het vuur — vider Ie poêle; nesten —
dénicher des oiseaux; den dokter --- aller chercher
ou faire venir le médecin; iem. — (fig.) tirer
les vers du nez d qq., vider ou saigner qq. ; 5 (fig.)
dénicher; exhi ber; grappen -- exhiber des tours,
faire des farces; 6 exceller, être un aigle; 7 etendre,
détirer, allonger.
uithaler nt. 1 retireer, enleveur, arracheur;
2 phénix, aigle m.; 3 profit, avantage m.; 4 curepipe
m.; 5 (mar.) amore f. ; cartahu ni.
uitham m. pointe f. de terre.
uithangbord n. enseigne f.
uithangen 1 v. tr. sép. pendre (dehors) ; étaler;
afficher; arborer; 2 óter, enlever, décrocher, démonter;
3 faire, jouer, trancher de; den vrome —
faire ou jouer le dévot; 4 v. intr. sép. être pendu
ou pendre (dehors), être exposé, être étalé, être
affiché, être arboré; dat hangt mij de keel uit
j'en ai jusque par-dessus la téte; wat hangt er
daar uit? quelle est l'enseigne de cette maison?
daar hangt tiet Bourgondisch Kruis uit l'enseigne
est la Croix de Bourgogne; 5 (icon.) Poger,
percher.
uithangkast f. vitrine f.
uithebben 1 v. tr. sép. avoir été; 2 avoir vidé ou
bu; 3 avoir fini; 4 v. intr. sép. être fini; dat
heeft uit eest une chose Tinie.
uitheernsch 1 adj. étranger; (autre clirnat) exotique;
2 (fig.) étrange, exotique; 3 adv. d'une
manière étrange, à l'exotique.
uithelpen v. tr. sép. 1 aider à sortir; 2 (fig.) tirer
de, sauver, tirer d'affaire.
uithoek m. 1 pointe f. de terre; 2 lieu écarté,
quartier m. excentrique; —je recoin m.
uithoesten 1 v. tr. sép. expectorer; (fig.) cracher
(sur) ; 2 v. intr. sép. finir de tousser.
uithollen v. tr. sép. creuser, évider.
uitholling f. 1 creuseinent; 2 creux m.
uithongeren v. tr. sép. affamer, (siège) réduire
par la famin,e.
uithooren v. tr. sép. 1 écouter jusqu'au bout;
2 (fig.) interroger, sonder, tirer les vers du nez (à).
uithoozen v. tr. sép. écoper, vider
uithouden v. tr. sép. 1 tenir étendu, étendre;
2 tenir dehors, laisser d la porte; 3 soutenir;
endurer; durer; zijn tijd -- faire son temps;
dat zal mijn tijd wel --- cela durera bien autant
que mol; het — tenir, résister d; het niet meer
kunnen -- ne plus y tenir; niet uit te houden
insupportable.
uithouder m. (naar.) t retenue f.; 2 arc-boutant,
gul; bout m.
uithoudingsvermogen n. endurance f.
uithouwen v. tr. sép. 1 tailler, couper; (arbres)
élaguer, éclaircir; (route) frayer; 2 creuser;
3 sculpter.
uithuilen 1 v. tr. sép. exhaler en pleurant ou avec
des pleurs; 2 v. tr. sép. pleurer son soul; 3 finir
de pleurer.
uithu"s_zig adj. pas casanier, hors de chez sol, en
course.
uithuizigheid f. habitude f. de sortir.
uithuw(elijk)en v. tr. sép. marier, établir.
uiting f. T expression f. V. uitdrukking.
uitjagen v. tr. sép. chasser, expulser.
uitje n. extra m., escapade f.
uitjouwen v. tr. sép. huer, conspuer.
uitkauwen v. tr. sép. 1 mdcher; 2 rejeter, vomir.
uitkauwsel -- 585 -- uitlatingsteeken
uitkauwsel n. morceau ni. maché.
uitkammen v. tr. sép. démêler; enlever (avec le
peigne).
uitkant m. endruit m. écarté; extrémité f.; confins
m. pl.; aan den -, ten -e à l'écart.
uitkappen == uithakken.
uitkeerbaar adj. remboursable.
uitkeeren v, tr. sép. 1 détourner; 2 (fig.) rembourser,
payer; (rente) servir.
uitkeering f. remboursement, payement m.
uitkerven v. tr. sép. entailler, créneler.
uitkiemen v. intr. sép. germer.
uitkiezen v. tr. sép. choisir, trier.
uitkijk m. 1 vue f.; (mur, haie) claire-voie f.;
2 guet m., garde (action, place) f., (pers.) rn.;
(mar.) vigie f.; op den - zijn ou staan ou zitten
être aux aguets, être en vigie; 3 (fortif.) échauguette
f.
uitkijken 1 v. intr. sép. regarder dehors, avoir une
vue; (ouverture, place) donner (sur) ; 2 faire
attention; (spéct) faire le guet, être en vigie; kijk
uit attention!- naar chercher, tdcher de trouver;
3 paraïtre, se montrer; 4 v. tr. sép. détruire à
force de regarder; zijn oogen - ouvrir de grands
yeux.
uitkijktoren m. 1 tour f. de guet; 2 belvédère m.
uitkippen v. tr. sép. 1 faire éclore; 2 choisir.
uitklaren v. tr. sép. acquitter.
uitklaring f. acquit m. [Ier.
uitkleeden v. tr. sép. déshabiller; (fig.)dépouil -1
uitklinken v. te. sép. publier (par sonnerie),
annoncer par le crieur public.
uitklinker m. crieur m. public.
uitkloppen v. tr. sép. 1 faire sortir ou vider (en
(frappant) ; 2 (tapis, vêtements) battre; 3 aplatir,
étendre; débosseler; 4 rosser. étriller.
uitknabbelen, ...knagen, ...knauwen v. tr. sép.
ronger.
uitknijpen 1 v. tr. sép. presser; (contenu) exprirner;
2 v. intr. sép. s'esquiver; stil -- filer d
l'anglaise, (aussi) aller ad patres.
uitknippen v. tr. sép. 1 découper; 2 échancrer.
uitknipsel n. découpure; échancrure f.
uitkoken 1 v. tr. sép. extraire par la cuisson,
faire consommer; 2 (lessive) blanchir; (fil)
décruer; 3 netfoyer à fond; 4 v. intr. sép. perdre
sa substance par la cuisson.
1. uitkomen v. intr. sép. 1 sortir; (Indes)
arriver (d' Europe) ; 2 sortir, pousser; (fleurs)
s'épanouir; (eeuf, ois.) éclore, sortir de l'ceuf;
(dent) sortir, percer; (maladie) sortir, faire
éruption; 3 (livre, journal) paraitre; 4 donner
(sur); 5 se découvrir, venir au jour; 6 (calcul)
être exact; 7 (relief) ressortir; scherp - se détacher
(sur) ;8 (fig.) se terminer, aboutir; se
réaliser; dat komt goed uit cela se termine bien,
cela tombe bien; - op (fig.) aboutir à, revenir à;
dat komt op hetzelfde uit cela revient au méme;
9 (fig.) er - s'arranger, se tirer d'affaire, s'en
tirer; 10 (fig.) - niet y venir avec, avoir asset
de; met weinig --- aller loin avec peu; 1 1 (fig.)
- voor ne pas se cacher de; voor zijn meening
- avoir le courage de son opinion.
2. uitkomen n. 1 sortie; 2 éclosion , éruption f.;
3 issue f.; 4 prinienips m.; 5 pain m. ; hij heeft
zijn -- il a de quoi vivre.
uitkomst f. 1 sortie f.; 2 (évén., diffic.) issue f.;
er is geen --- meer il n'y a plus d'issue ou de
ressource; 3 (action, question, problème)
résultat m.
uitkooksel n. décoction f., décocté m.
uitkoop m. rachat en.
uitkoopen v. tr. sép. 1 racheter; 2 iem. --
acheter tout à qq.; 3 être avare de, ménager; 4
(mauv. part) corrompre, suborner.
uitkraaien v. tr. sép. 1 annoncer par son chant;
2 proclamer ou annoncer d grands cris; het
van vreugd pousser des cris de foie.
uitkrabb(el)en v. tr. sép. I gratter, arracher (en
grattant) ; 2 (écrit) raturer.
uitkramen v. tr. sép. 1 étaler; 2 .faire montre de;
(paroles, sottises) débiter.
uitkrijgen v. tr. sép. parvenir à faire sortir ou
à vider ou à oter ou à effacer ou à achever ou d
éteindre.
uitkrijten v. tr. sép. 1 exprirner (par des pleurs),
noyer dans ses larmes; al zijn tranen --- pleurer
toutes les larmes de son corps; het - van pijn
pleurer de mal; 2 abïrner d- force de pleurer; 3
(fig.) décrier ; - voor déclarer, traiter de.
uitkruipen 1 v. tr. sép. sortir (en rampant),
ramper (hors de) ; 2 v. intr. sép. se risquer au
dehors.
uitkunnen v. intr. sép. pouvoir sortir ou s'en.
lever ou s'effacer ou se vider ou s'achever ou
s'éteindre.
uitlachen 1 v. tr. sép. se moquer de, railler; hem
in zijn gezicht --- lui rire au nez; 2 v. intr.
sép. finir de rire; 3 rire toet son sot 1.
uitladen v. tr. sép. décharger; vider.
uitlander m. étranger m.
uitlandig adj. hors du paus, à l'étranger.
uitlandigheid f. absence f. du pays.
uitlandsch adj exotique.
uitlaten v. te. sép. 1 laisser sortir; (politesse)
reconduire; (ois., vap., gaz) lkcher; 2 (vétements)
Ster, ne pas mettre; 3 (cout.) élargir; 4
laisser éteint, ne pas rallumer; 5 yupprimer,
omettre, passer; (gramm.) élider; (mus.) craquer;
6 exprimer, émettre; zich - over s'expri•
mer sur; zich te ver - s'avancer trop.
uitlating f. 1 sortie f.; (cout.) élargissemenf m.; 2
omission, suppression f.; (mot) ellipse f.; (finale)
élision f.; 3 déclaration; expression f.; propos en.
ultlatingsteeken n. 1 apostrophe f.; 2 (typo.)
deleatur m.
uitleenba bliotheek - 586 - uitmunten
uitleankthltotheek-f. cabinet ni. de lecture.
uitteenen v. tr. sép. prêter.
uitleener m., ......sterf. préteur m., ...euse f.
uitleening f. prêt in.
uitleeren v. tr. sép. 1 apprendre Jusqu'au bout;
2 apprendre à fond.
uitleg m. 1 explication f.; 2 exposition f., étalage
in.; 3 agrandissement, élargissement m.
uitlegbaar adj. explicable.
uitleggen v. tr. sép. 1 étaler, exposer; (linge)
étendre; 2 agrandir, élargir; 3 débourser,
avancer, rnettre (de cóté),verser; (capital) placer;
4 expliquer, interpréter, commenter; ten kwade
-- interpréter en mal; in zijn voordeel —(faire)
tourner d son avantage.
uitlegger m. 1 explicateur; interprète, comrnentateur;
(bible) exégète m.; 2 garde-cdtes m.;
(douanes) patache f.; (ruil.) garde-routes m; 3
allonge f.
uitlegging f. 1 étalage m., exposition f.; 2
agrandissement; élargissement m.; 3 explication;
interprétation f.; commentaire m.; (bible)
exégèse f.
uitlegkundig adj. iiermémeutique, exégétique.
uitlegkundige m. exégéte m.
uitlekken v. intr. sép. t égoutter; 2 (fig.) transpirer,
s'ébruiter.
uitteven 1 v. tr. sép. vivre (jusqu'au bout de); 2
íntr. sép. se mourir.
uitleveren v. tr. sép. 1 livrer, rernettre; (dun
gouvernement à 1'autre) extrader; 2 produire,
rapporter.
uitlevering f. 1 tipraison, remise f.; (à un autre
gouvernement) exiradition f.; 2 production f.
uitlezen v. tr. sép. 1 lire jusqu'au bout ou en
entier, finir ; 2 choisir, trier ; 3 (légumes)
éplucher.
1. uitlickten v. tr. sép. éclairer (pour sortir) .
2. uitlichten v. tr. sép. lever, soulever, enlever.
uitligger v. intr. sép. 1 être étalé; 2 être couché
suffisanvnent.
uitfikken v. tr. sép. lëcher.
uitlokkelijk 1 adj. attrayant; 2 adv. d'une facon
attrayante.
uitlokken v. tr. sép. 1 inviter á sortir; (animal)
appeler au dehors ou hors de; 2 (fig.) engager,
séduire.
uitloodsen v. tr. sép. piloter (hors de).
uitloogen v. tr. sép. lessiver.
uitlooging f. lessivage in.
uitloop m. I sortie; course f.; 2 écoulement m.,
issue f.; (cours d'eau) embouchure f.
uitloopen 1 v. intr. sép. sortir; faire une course,
faire des courses; 2 partir; 3 (vase) fuir; se
vider; (tuyau) couler; (liquide) s'écouler;
déborder; (cours d'eau) se jeter (dans), déboucher
(dans); 4 pousser; (pomme de terre)
germer; (tissu) s'érailler; (méd.) bourgeonner,
avoir des éruptions; 5 s'étendre; (racines)
rayonner; (typo.) chasser; 6 achever sa course,
courir jusqu'au bout; (horloge, machine) s'arrêter;
7 se terminer, aboutir; -- op 1 aboutir d,
2 se réduire à, se résumer à; op niets — 1
n'aboutir eI rien, 2 se réduire d rien; 8 v. tr. sép.
aller jusau'au bout de; 9 se diriger vers; deze
straat — prendre cette rue.
1. uitloopei m., ...sterf. 1 coureur m., ...euse f.;
2 garçon m. de courses; trottin m.
2. uitlooper m. 1 (bot.) pousse f., jet m.; 2
(géog.) contrefort m.
uitloozen v. intr. sép. se décharger (dans).
uitloozing f. décharge, évacuation f.
uitloten 1 v. tr. sép. tirer (au soit) ; 2 v. intr.
sép. sortir; uitgeloot sorti; hij is er uitgeloot i1
à tiré un bon numéro.
uitloting f•. tirage in.(au sort).
uitlui(d)en 1 v. tr. sép. annoncer (à son de
cloche) la fin de; (fig.) fêter la fin de; 2 reconduire
d son de cloche; expulser ou bannir à son de
cloche; (mort) faire les dernières sonneries
(pour) ; 3 v. intr. sép. finir de sonner.
uitmaakster f. 1 dégraisseuse t.: 2 qui invective.
uitmaken v. tr. sép. 1 enlever, Eter; (tache)
effacer; (écrit) effacer, rayer; 2 éteindre; 3
former, constituer, faire; een geheel — former
un tout; hoeveel maakt dat uit? combien cela
fait-il? wat maakt dat uit? qu'est-ee que cela
fait ou importe? 4 terminer; (discussion) débattre,
décider, trancher; wij zullen dit samen —
nous débattrons ou trancherons cola entre nous;
5 injurier, invectiver; trailer de; — voor al wat
Teelijk is traiter comme le dernier des derniers.
uitmalen v. tr. sép. 1 moudre; 2 (eau) puiser;
(Lac) épuiser, assécher.
uitmelken v. tr. sép. 1 traire, vider, épuiser; 2
(fig.) gruger; (argent, secret) soustraire,
arracher.
uitmelker m. grugeur m.
uitmergelen v. tr. sép. épuiser.
uitmeten v. tr. sép. 1 mesurer, prendre lu
mesure de; breed --- (fig.) exagérer; 2 vendre en
détaily débiter; (spéct) vendre d la mesure; 3
exécuter, fabriquer.
uitmiddelpuntig adj. excentrique.
uitmiddeipuntigheid f. excenfricité f.
uitmoeten, uitmogen v. intr. sép. devoir, pourvoir
sortir ou s'enlever ou s'effacer ou se videou
s'achever ou s'éteindre.
uitmonden v. intr. sép. se jeter, déboucher.
uitmonding f. embouchure f.
uitmonsteren v. tr. sép. 1 réformer; 2 renouveler
le collet et les parements; 3 parer, attifer.
uitmoorden v. tr. sép. massacrer, exterminer.
uitmoording f. massacre m., tuerie, extermi=
nation f.
uitmunten v, intr. sép. exceller, l'emporter.
uitmuntend --- 587 -- uitscheiden
uitmuntend 1 adj. excellent; 2 adv excellemment,
parfaitentent; 3 interj. parfait, à merveille.
uitmuntendheid f. excellence, perfection f.
uitnemen 1 v. tr. sép. Ster, enlever, retirer;
(entrailles) vider; 2 prendre pour sortir; 3
prendre (dans), choisir (dans) ; 4 excepter;
5 v. intr. sép. être exceptionnel; être prodigieux;
étre trop fort.
uitnemend 1 adj. exceptionnel, excellent; 2
adv. exceptionnellement.
uitnemendheid f. exception, excellence f.
uitneming f. 1 enlèvement m.; 2 exception f.
uitnood(ig)en v. tr. sép. inviter (d).
uitnoodiging f. invitation f.
uitoefenen v. tr. sép. exercer, pratiquer.
uitoefening f. exercice m., pratique f.
uitpakkamer f. salle f. de déballage.
uitpakken 1 v. tr. sép. déballer; (en gén.)
enlever; 2 v. intr. sép. déballer, étaler; 3 (fig.) se
déboutonner; 4 (fig.) poser.
uitpellen v. tr. sép. 1 éplucher, peter, écosser,
écaler; 2 (chir.) énueléer.
uitpersen v. tr. sép. 1 presser; (contenu) exprinier;
2 (au ter chaud) repasser; 3 (fig.) extorquer
; grager.
uitpeuteren v. tr. sép. retirer ou vider (en fouitlant),
fouiller, curer.
uitpeuzelen v. tr. sép. grignoter (complétement).
uitpikken v. tr. sép. 1 faire sortir ou enlever (d
coups de bec) ; 2 crever (d coups de bec) ; 3
choisir.
1. uitpluizen v. tr. sép. (ploos uit, heeft uitgepiozen)
T éplucher.
2. uitpluizen v. intr. sép. (pluisde uit, heeft
uitgepluisd) s'effil(och)er.
uitpluizer in. éplucheur m.
uitpluizing f. épluchage m.
uitplunderen v. tr. sép. piller; (vide) mettre e
sac; (voyageur) dévaliser.
uitplundering f. pillage; sac; dépouillement m.
uitpompen v. tr. sép. pomper; (contenant) vider.
uitpraten 1 v. intr. sép. achever ou finir (de
parler) ; laten — laisser achever; uitgepraat
zijn être d bout de son rouleau ; uitgepraat geraken
être épuisé; niet uitgepraat geraken over
ne pas tarir sur; 2 v. tr. sép. ébruiter.
uitproesten v. tr. sép. het — éclater ou pouffer
de rire.
uitpuilen v. intr. sép. faire saillie, sortir; —d
saillant, protubérant, d fleur de téte.
uitputten v. tr. sép. T épuiser; uitgeput zijn
(fig.) être l bout.
uitputting f. épuisement m.
uitrafelen v. tr. & intr. sép. (s')effiler, (s')effflocker.
uitraken v. intr. sép. parvenir rd sortir ou d
s'enlever ou d s'effacer ou à se vider ou d s'achever
ou s s'éteindre.
uitrazen v. intr. sép, 1 finir de rager, s'apaiser;
2 ragen Jusqu'au bout; (fig.) jeter sa gourme.
uitredden v. tr. sép. sauver; (absolt) tirer d'affaire.
uitreiken v. tr. sép. (plusieurs) distribuer; (un
seul) accorder; (dons, faveurs) dispenser;
(main) tendre.
uitreizen v. intr. sép. 1 partir; 2finir de voyager.
uitrekbaar adj. extensible, élastique.
uitrekenen v. tr. sép. calculer, compter, supputer.
uitrekening f. calcul m., supputation f.
uitrekken v. tr. sép. étendre, étirer. V. rekken.
uitrekking f. extension f.
uitrichten v. tr. sép. faire, exécuter.
uitrijden 1 v. intr. sép. sortir d cheval ou en voiture
ou d patins; 2 v. tr. sép.: een paard -- promener
un cheval (en le montant) ; waren --- véhiculer
des marchandises.
uitrit m. sortie ou promenade f. á cheval ou en
voiture.
1. uitroeien v. tr. sép. (propre & fig.) déraciner,
(fig.) extirper; (anim., hommes) exterminer.
2. uitroeien 1 v. tr. sép. faire sortir (d la rame)
(de), conduire (à la rame) hors de; 2 v. intr. sortlr
á la rame (de).
uitroep m. 1 exclamation t.; 2 cri m. (public) ;
proclamation f.; criée f.; bij — á l'enchère.
uitroepen v. tr. & intr. sép. i s'écrier, s'exclamer;
2 crier, publier, proclamer; tot koning —
proclamer rol ; 3 appeler dehors, rappeler ; 4finirl
uitroeping f. = uitroep. [de crier.
uitroep(ings)teeken n. point m. d'exclamation.
uitrollen 1 v. tr. sép. rouler hors de; 2 dérouler;
étendre; 3 v. intr. sép. sortir (en roulant), rouler
hors de; 4 finir de rouler; (fig.) finir de faire la
noce.
uitronden v. tr. sép. arrondir en dedans, échancrer,
évaser.
uitvonken 1 v. intr. sép. finir de ronfler; 2 v. tr.
sép. (boisson) cuver.
uitrooken 1 v. tr. sép. achever ou finir (de fumer)
; 2 désinfecter (par des fumigations) ; 3
chasser par la fumée, enfumer; 4 (fig.) décrier,
invectiver; 5 v. lntr. sép. finir de fumer.
uitrukken 1 v. tr. sép. arracher; 2 (fig.) faire
sortir, délivrer; extirper; 3 v. intr. sép. se mettre
en marche, partir; uitgerukt, ruk uit 1 file!
1. uitrusten 1 v. intr. sép. (se) reposer; (champ)
chómer; 2 n. repos tri.
2. uitrusten v. tr. sép. 1 équiper, armer; 2 (fig.)
douer, munir.
uitrusting f. équipement, armement m.
uitschakelen v. tr. sép. 1 débrayer; 2 (élect.)
mettre hors de circuit; (méd.) reséquer; 3 (fig.)
éliminer.
uitschateren 1 v. tr. sép. faire éclater; het.---partir
dun éclat de rire; 2 v. intr. sép. écloter de rare.
uitscheiden 1 v. tr. sép. séparer, isoler; 2 élimiu
ts.chei di ng — 588 — uitsluitender wijs
ter; (humeurs) sécréter; (excrém.) excréter;
3 v. intr. sép cesser, finir; (spéct) cesser ses
affaires, se retirer.
uitscheiding f. 1 séparation f.; 2 élimination;
sécrétion; excrétion f.; 3 cessation f.; -- van
bedrijf cessation, d'affaires.
uitschelden v. tr. sép. injurier, invectiver; ---
voor traiter de.
uitschenken v. tr. sép. vider (en versant), verser.
uitscheppen v. tr. sép. vider ou enlever (en pui-,
sant) ; de soep -- servir le potage.
uitscheuren 1 v. tr. sép. arracher, déchirer;
2 v. intr. sép. se déchirer.
1. uitschieten v. intr. sép. 1 s'élancer hors de,
fondre (sur) ;jaillir; 2 glisser; déraper; 3 avaneer,
faire saillie; 4 (bot.) pousser; germer;
5 (vent) sauter ; 6 (fig.) s'emporter.
2. uitschieten v. tr. sép. 1 enlever (en tirant),
Inlever (d'un coup de feu ou de flèche) ; 2 (vêtements)
enlever vivement; 3 éteindre (d'un coup
de feu) ; 4 jeter, lancer; (jets) pousser; (rayons,
regards) darder; (venin) vomir; (boule) jouer,
envoyer; (cable) filer, lancer; (lest) décharger;
5 (fusil) mettre en train; (canon) égueuler;
6 mettre á part, trier; rebuter, refuser; 7 débourser,
avancer.
uitschiften v. tr. sép. trier, choisir.
uitschijnen v. intr. sép. ressortir; doen —faire
ressortir, montrer. [ peindre.
uitschilderen v. tr. sép. 1 peindre; 2 (fig.) dé-4
uitschitteren v. intr. sép. reluire. V. uitblinken_
uitschoppen 1 v. tr. sép. jeter ou chasser (ci coups
de pied) ; 2 prendre à la pelle, puiser; 3 v. intr.
sép. commencer, faire le coup d'envoi.
uitschot n (coten) 1 rebut m.; (poisson) fretin
m.; 2 lie; canaille f.; 3 débours m. pl., avancesT
uitschraapsel n. raclure f. [f. pi.
uitschrabben v. tr. sép. gratter; (écrit.) rayer,;
uitschrabsel n. rature f. [raturer.
uitschrappen v. tr. sép. raturer.
uitschrapping f., ...sei n. rature f.
uitschreeuwen 1 v. tr. sép. crier, pousser des
Iris; het — van de pijn pousser des Iris de
douleur; 2 s'exclamer, se récrier; 3 v. intr. sép.
cesser de crier; 4 crier son soul.
uitschreien 1 v. tr. sép. se crever (les yeux) d
force de pleurer; het — éclater en pleurs; 2 v.
intr, sép. finir de pleurer.
uitschrijven v. tr. sép. 1 copier, transcrire;
(compte) dresser; 2 piller, plagier; 3 achever ou
finir (un écrit); 4 annoncer (par circulaire);
(assemblée) convoquer; (jubilé) promulguer;
(question) mettre au concours; (contributions)
Imposer, lever.
uitschrijver m., ...ster f. copiste m. & f.
uitschrijving f. 1 copie, transcription f.; 2 annonce,
convocation, promulgation, mise au concours;
imposition f.
uitschudden v. tr. sép. I faire sortir ou vider
(en secouant), vider,; 2 nettoyer, secouer; 3
(coeur,. douleur) épancher; (colère) décharger;
(pudeur) dépouiller; 4 dépouiller, dévaliser;
mettre sur te pavé.
uitschuieren v. tr. sép. i brosser, vergeter; 2 la ier
la téte à .
uitschuiftafel f. table f. à rallonge(s).
uitschuiven 1 v. tr. sép. glisser dehors; (tiroir)
ouvrir; (table) allonger; 2 faire sortir; 3 (jeu)
avancer; 4 v. intr. sép. sortir ; s'allonger.
uitschuld f. dette f. passive.
uitschulpen v. tr. sép. évaser, échancrer.
uitschuren v. fr. sép. enlever (en récurant),
récu rer.
uitschutten v. tr. sép. faire sortir (par one
écluse), sasser.
uitslaan v. tr. sép. i faire sortir ou retirer (d'un
coup) ; (clou) déchasser; (dent) briser; (rail)
crever: 2 chasser (à coups de bton etc.); 3 éteindre
(d'un coup) ; 4 (blé, tapfis, vêtements) bal•-
tre; (Iinge, salade) secouer; iem. — rosser ou
épousseter qq.; 5 (tissus, dessins, cartes) étendre,
déplier; (alles) déployer; (table) déplier, allonger;
(métal) étendre, marieler; (bras) étendre,
(jambes) allonger; (griffes) sortir; (balie) lancer ?
serv%r; (racines, jet) pousser, !eter; 6 tracer (le
plan de), dessiner; 7 (comm.) débter; 8 (parler)
débiter; mallepraat — débiter des sottises.
uitslag m. 1 (jeu) (premier) coup m.; (chant)
finale f.; 2 (bot.) pousse f., bourgeonnement ni.;
3 (méd.) éruption f.; 4 moisissure,• (cours, Pierres)
sueur ; (métaux) oxydation f.; 5 (comm.)
débit m.; sortie f.; 6 plan m. complet; 7 tombéc f•
(de la balance); 8 (fig.) issue f., résultat m.:
met goeden -- avec succès.
uitsiagbiijet, ...briefje n. billei m, de sortie.
uitsiagkoorts f. fièvre f. éruptive.
uitslapen 1 v. tr. sép. ( boisson) cuver; 2 v. intr,
sép. dormii assez ou son soul; uitgeslapen zijn
être éveillé, etre madré. [hors de.
uitsleepen, ...sleuren v.tr. sép.traincr dehors out
uitsliepen v. tr. sép. : iem. -- en ratisser qq.,
faire ratisse à qq.
uitslijpen v. tr. sép. 1 (brèche) dier; (couteau)
affiler; 2 creuser, évider.
uitslijten I v. tr. sep. user; 2 détailler, débiler;
3 v. intr. sép. s'user; (fig.) s'effacer.
uitslijter m., ...ster f. détaillant m., —e f.
uitslobberen v, tr. sép. vider ou manger goulu4
ment.
uitsiorpen v. tr. sép. humer. [quinter.
uitsloven v. tr. sép. : zich -- s'éreinter, s'es-t
uitsluiten v. tr. sép. 1 mettre à la porie, metire
dehors; 2 (fig.) exclure; (absol 1) metire d l'index;
(écon. soc.) prononcer le lock-out; 3 excepter.
uitslujtend 1 adj. exclusif; 2 adv. exclusive rent.
uitsiujtenderwijs adv. exclusivement.
uitsluiting --- 589 — uitstekend
uitsluiting f. 1 exclusion f.; 2 mise f. à 1'index;
bek-out m.; 3 exception f.
uitsmelten 1 v. tr. sép. extraire (en fondant),
fondre; 2 v. intr. sép. se fondre.
uitsmeren v. tr. sép. 1 étendre; 2 vider (en graissant
ou étendant).
uitsmijten v. tr. sép. = uitgooien.
uitsneden v. intr. sép. s'élancer dehors ou hors de.
uitsnijden 1 v. tr. sép. enlever (en eoupant),
couper; élaguer; (méd. & fig.) extirper; 2 creuser;
(véteinents) échancrer; 3 (figuren en papier
etc.) découper; 4 graver, ciseler; 5 vendre en
détail, débiter; 6 v. intr. sép. se découper avantageusement;
7 décamper, fiter.
uitsnijding f. 1 excision, extirpation f.; 2 creuseinenm
m.; échancrure f - 3 découpure; gravure f.;
4 verte f. en détail; 5 décampement m., dispari-:
uitsnijdsel n. découpure; échancrure f. [tion f.
uitsnoeien v . tr. sép. élaguer, ébrancher.
uitsnuffelen, ...snuisteren v. tr. sép. flairer;
(fig.) fureter, fouiller. [mouchant) .
uitsnuiten v. tr. sép. 1 mouther; 2 éteindre (ent
uitsnuiven 1 v. tr. sép. vider (en prisant); 2 v. tr.
& intr. sép. souffler; — op se mettre en quête de.
uitspanen v. tr. sép. vider ou tirer (à la spatule).
uitspannen v. tr. sép. 1 étendre; (voiles) déployer;
(filet) tendre; 2 (bêtes de trait) dételer;
3 zich — se délasser, se récréer.
uitspanning f. 1 étendage m.; extension; tension
f.; 2 dételage in.; 3 arrêt, relais m., auberge f.;
4 récréation f.
uitspansel n. firmament m.
uitsparen v. tr. sép. 1 économiser; 2 réserver,
ménager. [excès.
uitspatten v. intr. sép. 1 jaillir; 2 (fig.) faire desj
uitspatting f. 1 faillissement; 2 excès m.; 3 (mar.)
épatement m.
uitspelen v. tr. & intr. sép. 1 jouer; harten —
jouer coeur; 2 commencer; 3 achever, finir;
4 (vêtements) Eter; 5 (fig.) exécuter, faire.
uitspinnen 1 v. tr. sép. filer jusqu'au bout;
2 étendre (enfilant) ; 3 hisser; 4 (fig.) allonger,
amplifier, alambiquer; 5 v. intr. sép. se filer
(avantageusement); 6 cesser de filer.
uitspoelen v. tr. sép. 1 rincer; 2 creuser, caver;
3 v. intr. sép. être creusé, être miné.
uitspoelsel n. rincure f.
uitspraak f. 1 prononciation f.; 2 (jur.) prononcé,
arrêt m.; (jury) verdict m.; -- doen over statuer
sur, rendre son arrêt dans; 3 avis m.; (philos.)
sentence f.; (pagan.) oracle m.; -- doen over
doneer son avis sur.
uitspraakleer f. théorie f. ou traité m. de (la)
prononciation, orthoépie f.
uitspreiden v. tr. sép. 1 étendre; déployer; écarter;
2 v. intr. sép. se répandre; 3 se dérouler.
uitspreiding f. extension f.
uitspreken 1 v. intr. sép. finir de parler; laat me
— laisse-moi dire ce que jai d dire, ne m'interromps
pas; 2 v. tr. sép. exprimer, émettre;
(jugement) prononcer, rendre; (paroles, formule)
prononcer, proférer;3 (gramm.) prononcer.
uitspringen 1 v. intr. sép. sauter hors de ou par;
2 faire sortir (en sautant) ; 3 v. intr. sép. sauter,
jouer; 4 (archit.) saillir, faire saillie; (défaut)
forjeter. .
uitspringing f., ...sprong m. 1 saillie f.;2 échap-1
uitspugen etc. = uitspuwen etc. [pée f.
uitspuiten v. tr. sép. 1 lanter, faire jaillir; 2 casser
(avec la seringue) ; 3 éteindre (par des jets
d'eau) ; 4 (méd.) seringuer. [vomir.
uitspuwen v. tr. sép. 1 cracher, expectorer; 2=
uitspuwing f. 1 crachement m., expectoration f.;
2 vomissement m.
uitspuwsel n. 1 crachat; 2 vomissetnent m.
uitstaan v. intr. sép. 1 se trouver dehors, être
exposé; (argent) être placé; 2 faire saillie; 3 v.
tr. sép. supporter, souffrir; résister à; 4 — ou uit
te staan hebben met avoir à démêler avec, avoir
affaire avec, avoir d voir avec.
uitstaand adj. 1 saillant; 2 —e schuld dette exi-t
uitstalkast f. vitrine f. [gible.
uitstallen v. tr. sép. étaler.
uitstalling f. étalage m.
uitstamelen, ...eren v. tr. sép. bégayer, balbutier.
uitstampen v. tr. sép. 1 chasser (d coups de pied);
2 défoncer.
uitstap m. 1 pas m. de c6té; 2 détour m.; —je
excursion f.; 3 (litt.) digression f.
uitstappen 1 v. intr. sep. sortir; (voiture) descendre;
(vaisseau) débarquer; 2 (fig.) mourir,
descendre; 3 ri. sortie; descente f.; débarque-T
uitstedig adj. absent, hors la ville. [ment m.
uitstedigheid f. absence f.
uitsteeksel n. (=os) saillie; (anat.) apophyse f.
uitstek n. 1 saillie f.; 2 (fig.) éminence, excellence
f.; bij -- éminemment, par excellence.
1. uitsteken v, tr. sép. 1 creuser; lever; 2 (eeil)
crever; 3 (sabot de cheval) blanchir, emboutir;
4 (beurre) prendre, tirer; 5 (ris de la voile) détacher,
larguer; 6 frater, jalonner; (modèle) marquer,
graver; 7 mettre d part, désigner, indiquer;
excepter; 8 avancer, pousser; 9 (bras, jambes)
étendre; de handen — (fig.) mettre la main á
l'ouvrage; i0 (langue) pousser, rirer, montrer;
1 1 (drapeau) arborer; vlaggen ou een vlag aan
zijn huis -- pavoiser sa maison; 12 faire, fabriquer.
2. uitsteken v. intr. sép. 1 avancer, saillir, sortir;
2 (taille) dépasser; 3 (drapeau) être arboré;
4 tirer à la courtepaille; 5 surpasser, l'emporter^
1. uitstekend adj. saillant, proéminent. [sur.
2. uitstekend 1 adj. (pas commun) saillant;
2 éminent, excellent; extraordinaire; parfait;
3 adv. éminemment; extraordinairement; par.
faitement.
uitstel — 590 --^ uitverkoopen
uitstel n. délai; répit; sursis in.
uitstellen v. tr. sép. différer, remettre, ajourner;
(jugern.) surseoir (á).
uitsterven v. intr. sép. s'éteindre; etre tous
morts; être désert, étre mort.
uitsterving f. extinction f.
uitstoffen v. tr. sép. épousseter, nettoyer, battre.
uitstoomen 1 v. tr. sep. étuver, passer d! l'étuve;
nettoyer à sec; 2 v. tr. & intr. sép. sortir de ou
quitter en vapeur ou en train.
uitstooten 1 v. tr. sép. enlever ou casser en poussant;
enfoncer; crever; 2 pousser hors de ou
dehors; 3 expulser, exclure; 4 (phys.) envoyer;
5 n. destruction f., enfoncement m.; expulsion;
(phys.) émanation 1.
uitstooting f. — uitstooten 5.
uitstorten v. tr. sép. 1 (contenu) répandre, verser;
(contenant) vider; zich — (fleuve) se dévereer;
2 (fig.) verser; (ceeur) épancher; (colère)
décharger.
uitstorting f. 1 versement m.; 2 (méd.) épanche-
.ment m.; (sang) hémorrhagie f.; 3 (fig.) épanehement
m., effusion f.; (St Esprit) infusion f.
uitstralen v. tr. & intr. sép. rayonner. [tion f.
,uitstraling f. rayonnement m.; (scient.) radia-t
uitstrekken v. tr. sép. étendre; (main) tendre.
uitstrijken v. tr. sép. 1 repasser; Ster (en repassant)
; 2 effacer (en frottant) ; 3 réprimander,
temoncer, tancer; 4 tromper, flouer.
uitstrooien v. tr. sép. 1 éparpiller, disséminer;
2 (fig.) répandre.
ultstrooiing f. 1 dissémination f., éparpillement
m.; 2 divulgation, propagation f.
uitstrooisel n. faux bruit m.
ultstroomen v. intr. sép. 1 jaillir, sortir d flots;
2 (fleuve) sejeter, se déverser; 3 (foule) sortir en
masse; se répandre comme un torrent.
uitstrooming f. ,faillissement; émission f.; écoulement
m.
uitstudeeren 1 v. tr. étudier à fond, achever
t'étude de; 2 v. intr. sép. finir ou terminer ses
études. V. uitleeren & uitgeleerd.
uitsturen v. tr. sép. envoyer; — om envoyer
,chercher; — op envoyer d la recherche de.
uittanden v. tr. sép. denteler.
uittarten etc. = uitdagen etc.
ultteekenen v. tr. sép. 1 dessiner; 2 copier;
1 (fig.) peindre. [nombre.
uittellen v. tr. sép. 1 compter; 2 vendre aut
uitteren 1 v. tr. sép. amaigrir, exténuer; consumer;
2 v. intr. sép. se consumer, dépérir;
(phtisie) languir.
ultteringf. 1 amaigrissement; dépérissement m.;
2 consomptlon 1.
uittocht m. 1 sortie f., départ m.; 2 (bible)
exode m.; 3 (ols.) migration f.
uittornen v. tr. sép. découdre.
uittrappen v. tr. sép. 1 chasser d coups de pied;
2 enfoncer (à coups de pied) ; 3 effacer (du
pied), fouler; 4 éteindre (avec le pied).
uittreden v. intr. sép. 1 sortir; 2 (d'une société)
se retirer; 3 (pate) s'étendre.
uittreding f. 1 sortie f.; 2 retraite; demission f.
uittrekken v. tr. sép. 1 tirer, arracher; 2
(vétements) dter; 3 (fig.) dépouiller; 4 allonger;
étirer; 5 enlever; déteindre; 6 (cuis., distill.,
chim.) extraire, infuser; 7 (écrit, auteur) faire
un extrait de, extraire; 8 portraire, portraiter;
9 (math.) - compter; (racine) extraire; te
(comptab.) porter en compte, émarger; 11 sortir
de, quitter.
2. uittrekken v. intr. sép. I infuser; 2 partir,
décamper, déloger.
uittreksel n. T extrait m.
uittrektafel f. table f. d allonges f.
uittromm(el)en v. tr. sép. publier au son du
tambour. [trompet er.
uittrompetten v. tr. sép.publier â son detrompe,1
uitvaagsel n. 1 balayures f. pl.; 2 (fig.) rebul ni.
uitvaardigen v. tr. sép. T publier; (ordre) lancer;
(loi) . promulguer. [f. pl.
uitvaart f. 1 sortie f., 'départ m.; 2 funéraillest
uitval m. 1 sortie, attaque f.; 2 (escrime) passe f.
uitvallen 1 v. tr. sép. tomber dehors ou hors de
ou de; zich een tand -- se casser une den! (en
tombant) ; 2 v. intr. sép. tomber; 3 faire une
sortie; (escrime) faire une passe; 4 (fig.) faire
une sortie (d ou contre), s'emporter (contre) ; 5
(fig.) se présenter, tourner; goed — réussir;
slecht --- tourner mal; anders — prendre une
autre tournure.
uitvaren 1 v. intr. sép. sortir ou partir (en bateau)
; (absolt) se mettre en mer, prendre la toer;
2 s'emporter, fulminer, éclater; 3 v. tr. sép. aller
(en bateau ) jusqu'au bout de, quitter (en bateau),
uitvechten v. tr. sép. décider par les armes;
(fig.) débaltre, vider.
uitveegsel n. balayures f. pl.
uitvegen v. tr. sép. 1 balayer; 2 essuyer; zijn
oogen — s'essuyer ou se (rotter les yeux; 3
effacer; het bord — effacer ce qu'il y a sur le
tableau, essuyer le tableau; 4 iem. den mantel
— (fig.) tanner le casaquin à qq. [chéres.
uitvellen v. tr. sép. mettre en vente ou aux en-t
uitvenen v. tr. sép. 1 (tourbe) extraire; (terrain)
exploiter; 2 épuiser.
uitventen v. tr. sép. colporter.
uitventer m., ...ster f. colporteur m., ...euse t.
uitverhalen v. tr. & intr. sép. 1 raconter jusqu'au
bout; 2 finir de raconter; être au bout de
ses histoires.
uitverkoop m. 1 liquidation f.; — houden liquider,
(fig.) jouir de son reste; 2 (jur.) venteforcée.
uitverkoopen v. tr. sép. (marchandises) liquider;
(édition) épuiser; die waar is uitverkocht eet
article est épuisé; die winkel is uitverkocht ee
uitverkoren 591 — u; ts ijken
magasin a fout vendu ou est vidé; het huis is
uitverkocht (théat.) toutes les places sont
prises; hij is uitverkocht il a fout vendu, (fig.)
il a vidé son sac, (aussi) il est dans le pétrin.
uitverkoren adj. élu; — vat vase m. d'élection.
uitvertellen v. tr. sép. = uitverhalen.
uitvieren v. tr. sép. 1 filer, larguer; 2 (fig.) aller
ou laisser aller son train; een verkoudheid
moet men — un rhume doit suivre son cours;
de jeugd moet — il faut que jeunesse se pasre.
uitvijlen v. tr. sép. creuser ou titer á la lime,
timer.
uitvinden v. tr. sép. 1 inventer; 2 (fausseté)
inventer, controuver; 3 iem. — dénicher qq.
uitvinder m., ...ster f. inventeur m., ...trice f.
uitvinding f., ...sel n. invention f.
uitvisschen v. tr. sép. 1 dépeupler, vider; 2
pécher, retirer (de l'eau); 3 (fig.) chercher à savoir,
teleher de découvrir; scruter, sonder.
uitvlakken, uitvlekken v. tr. & intr. sép.
(s')effacer par une tache ou des taches.
uitvliegen tr. v. & intr. sép. s'envoler (de),
prendre son vol ou sa volée.
uitvlieten, ...vloeien v. intr. sép. t découler,
s'écouler; 2 se déverser; 3 (phys. & fig.) émaner.
uitvtieting, ...vloeiing f. écoulement m.; (phys.
& fig.) émanation f.
uitvloeisel n. ( cs) 1 écoulement m.; 2 (phys. &
fig.) émanation f.; 3 conséquence f., résultat m.
uitvlucht f. 1 fuite, évasion f.; (ois.) volée f.; 2
(passage) sortie, issue f.; 3 (fig.) refuge m., ressource
f.; 4 (fig.) retraite f., abri m.; 5 (fig.) faux-
.fuyant m., échappatoire f.; subterfuge, prétexte
m.
uitvoer m. 1 (comm.) exportation f.; 2 (fig.) exécution
f.; ten — brengen mettre à exécution.
.uitvoerbaar adj. 1 exécutable, réalisable, faisable;
2 (théat.) jouable; (jur.) exécutoire;
(comm.) exportable.
uitvoerbaarheid T. possibilité f. d'exécuter ou de
jouer ,ou d'exporter.
uitvoerder m. ( vos) 1 exportateur ; 2 exécuteur m.
uitvoeren v. tr. sép. i faire sortir de; 2 exporter;
3 exécuter; (théat.) jouer; 4 faire; niets -- ne
Tien ficher.
uitvoerhandel in. commerce m. d'exportation.
uitvogrig 1 adj. détaillé, circonstancié; 2 adv. en
détail, in extenso, au long.
uitvgerighoid f. manière détaillée, étendue f.;
4détails m. pl.; met -- en détail.
uitvoering f. 1 (comm.) exportation f.; 2 exécution;
(théat.) représentation; (mus.) audition f.
uitvorschen v. tr. sép. sonder; (chose cachée)
pénétrer, découvrir.
uultvorsching f. recherche,scrutation f.,sondoge m.
uitvragen v. tr. sép. 1 questionner, tirer les vers
du nez (d); 2 inviter (hors de chez lui).
uitvreten v. tr. sép. 1 vider (en mangeant),
manger tout ou fout d fait; 2 creuser, ronger; :
(fig.) gruger.
uitwaaien 1 v. intr. sép. cesser de faire du vent;
2 être arraché ou renversé ou brisé ou enlevé •ou
éteint par le vent; 3 flotter (au vent) ; 4 v. tr.
s'envoler; (en parlant du vent) arracher; renverser;
briser; éteindre.
uitwaarts adv. en dehors.
uitwandelen 1 v. intr. sép. sortir en promenade;
2 finir de se promener; 3 v. tr. sép. traverser ou
quitter (en se promenant); éfre éconduit.
uitwas n. excroissance, protubérance f.
uitwasemen v. tr. & intr. sép. 1 exhaler; pousser
des exhalaisons; 2 transpirer; 3 s'évaporer.
uitwaseming f. exhalaison; transpiration;
évaporatlon f.
uitwassehen v. tr. sép. 1 enlever ou óter (en
lavant), laver, délaver; 2 rincer; 3 (fig.) taneer.
uitwassen = uitgroeien.
uitwateren v. tr. & intr. sép. (se) déverser.
uitwatering f. 1 écoulement m.; 2 décharge; embouchure
f.
uitweeken v. tr. & intr. sép. trem per.
uitweenen v. tr. sép. pleurer, verser. V. uitschreien.
uitweg m. 1 sortie, issue f.; 2 (comm.) débouchéé
m.; 3 (fig.) issue, échappatoire f., expédient m.
uitweiden v. intr. sép. 1 cesser de paitre; 2
païtre de c8fé et d'aufre; 3 (fIg.) s'étendre (suf);
faire des digressions, dévier.
uitweiding f. digression f.
uitwendig 1 adj. extérieur, externe, superficiet;
2 adv. extérieurement, d l'extérieur, à la surface.
uitwendigheid f. extérieur m., surface. f.
uitwerken 1 v. tr. sép. faire sortir (avec eifort):
de deur -- pousser d la porte; 2 creuser, fouiller;
(sabot) emboutir, rogner; 3 ouvrager; 4 finir,
actiever; (problème) résoudre; 5 faire, réaliser,
exécuter; 6 faire, opérer, produire; 7 v, intr.
produire son effet, opérer; 8 finir de travalller;
cesser d'opérer.
uitwerking f. 1 creusemenf, fouillage; 2 achtvement
m.; solution f.; 3 exécution .f.; résultat,
effet m.
uitwerksel n. (c's) effet, résultat m.
uitwerpen v. tr. sép. 1 jeter; 2 (ne pas garder)
rejeter; (société) exclure; (démons) chasser; 5
rejeter, vomir, expectorer, expulser, évacuer; 4
(bot.) jeter, pousser.
uitwerpsel n. (cs & coen) 1 déjection f., excrément
m.; 2 (volcan) déjection; (mer) épave t.;
3 (fig.) rebut m.
uitwieden v. tr. sép. sarcler, arracher.
uitwijden v. tr. sép. élargir; (en coupant) évider.
u'twi j keli ng m. & f. émi grant m., -e f.
uitwijken v. intr. sép. 1 se ranger, se retirer, (se)
reculer; -- voor éviter; céder, I Isser, tomber
uitwijking — 592 — uitzweeten
uitwijking f. 1 écart, évitement, recul m.; 2
émigration f.
uitwijzen v. tr. sep. i signifier de sortir (de);
het huis ou de deur — montrer la porte; 2 (fig.)
(dé)montrer, prouver, justifier, décider; de tijd
zal 't - qui vivra verra.
uitwijzing f. 1 expulsion f.; 2 preuve; décision;
3 sentence f., prononcé m.
uitwillen v. intr. sép. vouloir sortir ou s'enlever
ou s'effacer ou se vider ou s'achever ou s'eteindre.
uitwinnen v. tr. sép. 1 gagner, épargner; 2 (jur.)
évincer. [éviction f.
uitwinning f. 1 gain m., économie f.; 2 (jur.)j
uitwippen v. tr. & intr. sép. = uitspringen.
uitwisschen v. tr. sép. (objet) essuyer; (marque)^
uitwisselen v. tr. sép. échanger. [effacer.
uitwisseling f. échange m.
uitwoedenv.intr.sép. assouvtr sa rage,s'apaiser.
uitwonend adj. externe. [effacer.
uitwrijven v. tr. sép. Ster (en frottant), frotter,t
uitwringen v. tr. sép. tordre ; (contenu) eiprimer.
uitwroeten v. tr. sép. extraire, retirer; déterrer.
uitzaad n. semences, semailles f. pl.
uitzaaien v. tr. sép. semer; het uitgezaaide les
semences f. pl. [scier.
uitzagen v.tr. sép. creuser ou citer (en sciant),^
uitzakken v. intr. sép. s'affaisser, s'abaisser;
(mur) faire ventre; (méd.) descendre.
uitzakking f. affaissement; (mur) ventre m.;
(méd.) descente f.
uitzeilen ! v. intr. sép. sortir du port, mettre à la
voile; 2 v. tr. sép. naviguer jusqu'au bout (de);
3 quitter d la voile; (détroit) débouquer ; 4 éviter,
parer. [chercher; 2 détaeher.
uitzenden v. tr. sép. 1 envoyer; ---om envoyert
uitzending f. envoi m.; mtssion f. [3 dot f.
1. uitzet 1 m. expulsion f.; 2 n. trousseau m.;
2. uitzet m. bièrefermentée, uutzet, blonde f.
uitzetbaar adj. drlatable, expansible.
1. uitzetten v. tr. sép. 1 metire dehors; expulser;
déposer; mettre à la porte ; mettre sur le
pavé; 2 mettre à la mer; débarquer; 3 (sentinelle)
poser; 4 (capital) placer; 5 een bestek —faire
le point, pointer; 6 étaler, exposer; 7 élargir,
étendre; (phys. & chir.) dilater; 8 gonfler, boursoufler;
9 fabriquer, exécuter.
2. uitzetten v. intr. sép. 1 sortir, partir; 2
grossir, gonfler, s'enfler; prendre de l'embonpoint
; (mur) faire ventre; 3 (phys.) se dilater;
4 (pate, bière) fermenter.
uitzetting f. 1 expulsion f.; 2 mise f. d la mer;
débarquement m.; 3 placement m.; 4 pointage m.;
5 étalage m., exposition f.; 6 extension, dilatatlon
f.; T gonflement ni.; 8 (mach.) détente f.
uitzicht n. 1 vue f.; — hebben ou. geven op
avoir vue sur, donner sur; 2 attente, perspective,
vue f.; chance, probabilité f.; in -- hebben avoir
en perspective; 3 aspect, air m., mine f.
uitzieden v. tr. & intr. sép. 1 bouillir; 2 (fig.)
s'apaiser. V. uitkoken.
1. uitzien v. tr. sép. 1 voir jusqu'à la fin,
soutenir la vue de; 2 remarquer, choisir; 3 regarder
par; 4 zijn oogen ou zich de oogen —
se crever les yeux d force de regarder, regarder de
tous ses yeux; 5 soutenir, supporter; het ---
le tenir.
2. uitzien v. intr. sép 1 regarder dehors; ver--
regarder au lo.in ; 2 -- naar chercher (des yeux),
être à la recherche de ; 3 -- op avoir vue sur,
donner sur; 4 er — paraïtre, avoir l'air de;
er -- als ressembler d; er anders -- avoir un
autre air; hoe ziet hij er uit 1 quel air a-t-tl?
2 comme il est arrangé 1 quelle téte ! hij ziet er
goed uit il a bon air, (santé) il a bonne mine,
(cour) il a fair bon; zij ziet er niet Teelijk uit
elle n'est pas mal; hij ziet er mooi uit (iron.) il
est joli, il est bien arrangé.
3. uitzien n. air m., mine, apparence f.
uitziften v. tr. sép. t tamiser, cribler; 2 (fig.)
éplucher. t...euse f..
uitzifter m... ster f. cribleur, (fig.) éplucheur rm..,;
uitziftsel n. criblure f.
uitzij-gen v. tr. sép. 1 filtrer; 2 (métaux) ressuer,
1. uitzijn v. intr. sép. 1 être sorti; 2 être firni.
2. uitzijn n. absence, sortie f.
uitzingen 1 v. tr. sép. chanter jusqu'au bout;
het liedje --- achever la chanson, (fig.) attendre,
tenir het; lang kunnen — pouvoir tenir longtem ps;
2 annoncer, proclamer. chanter; 3 v. intr. sép.
finir de chanter; hij is uitgezongen il est à bout
de son rouleau.
uitzinnig 1 adj. insensé, dément; 2 insensé,
absurde; 3 adv. en insensé, d'une manière
absurde. [;'olie f.
uitzinnigheid f. i démence, folie; 2 absurdité,a
uitzitten 1 v. intr. sép. Tester dehors; 2 cesser
d'étre assis; (poule) terminer 1'incubation; 3 v.
tr. faire (son temps).
uitzoeken v. tr. sép. i chercher; 2 choisir -
(étalage) au choix; 3 trier.
uitzonderen v. tr. sép. excepter, exempter; zich
--- se distinguer, (mauv. part.) se singulariser.
uitzondering f. exception f.; bij — (adj.) exceptionnel,
(adv.) par exception; met ---van à ï'exception
de.
uitzuigen v.tr.sép. ividerou épuiser(en sucant),
(eeuf) humer; 2 gruger, exploiter, pressurer.
uitzuiger m., ...ster f. 1 suceur m., ...euse f.;
2 (fig.) sangsue f.
uitzuinigen v. tr. sép. économiser. V. uitsparen.
uitzuipen, I; v. tr. sép. boire tout, vider, avaler;
(iron.) siffler; 2 ruiner par la boisson; (spécs)
gruger; 8 v. intr. sép. cesser de boire; renoneer
u la boissorr.
uitzweeten 1 v. tr. sép. évacuer ou chasser par
la transpiration; 2 (métaux) corrompre; 3 (fig.)
uitzwemmen -- 593 -- vaart
expier durement, racheter cru rattraper péniblement;
hij zal het -- il lui en cuira; 4 v. lntr.'sép.
exsuder; (pierres) suer, suinter; 5 passer par la
transpiration ; 6 cesser de transpirer. [nage).
uitzwémmen v. intr.sép. sortir ou partir (d lal
uivormig adj. en forme d'oignon, bulbiforme.
ulaan m. (...anen) uhian m.
ulevel f. ( cAen, ooletje) caramel m., papillote f.
ultramarlln n. bleu m. d'outremer.
Umbria n. l'Ombrie f.
unciaalletter f. (lettré) onciale f.
unicum n. (...ca) chose f. unique, exemplaire
111. unique.
unie f. union f.
universiteit f. université f.
unster f. ( cos) balante f. romaine, peson m.
urmen v. intr. (geürmd) se lamenter (sur), sed
urn f. urne f. [tourmenter (de).
usantie f. usage in.
uso n. usance f.
uur n. (uren, cotje) 1 heure f.; te tien — á dix
heures; om tien — vers dix heures; een groot —
une bonne heure, une heure d'horloge; een —tje
of wat environ une heure ; vier uren lang quatre
heures entières; bij het —, per— d 1'heure; alle
--, om 't -- foutes les heures; te(r) goeder ure
ei propos, au bon moment; 2 lieue f.; een — gaans
une heure de marche, une lieue; 3 de Uren
(myth.) les Heures.
uurbloem f. fleur f. horaire.
uurcirkel m. cercie m. horaire.
uurglas n. sablier m.
uurklok f. horloge f. qui ne sonne que les heures.
uurplaat f. cadran m.
uurslager m. homme arme, jacquemart m.
uurwerk n. 1 horloge; (de poche) montre f.; 2
mouvement m.
uurwerkmaker m. horloger m.
uurwijzer in. aiguille f. des heures.
uw poss. 1 (plur.) votre, vos; de —e le vutre;
2 (sing) ton, ta, tes; de —e le tien.
uwent : te(n)-.- loc. chez voos, chez toi.
uwenthalve adv. 1 quant d vous ou toi ; 2 en considération
de vous ou toi.
uwentwege adv. quant à vous ou toi. [toi.
uwentwil : om -- loc. pour l'amour de vous out
V
1. v f. v M. , vaandrager m. 1 porie-enseigne; porte-gui-
2. v. 1 féminin; 2 vitesse. don; (hist. anc.) aquilifère m.; 2 (grade) enset-
3. V. 1 voyez ; 2 tournez; 3 vanadium. gne m.
1. vaag f. I fertilité, richesse f.; 2 force, fleur f. vaandrig m. 1 (grade) enseigne m.; 2 — vaandel-
2. vaag 1 adj. (vager, cost) vague; 2 inculte; drager; 3 (zoo.) hénioche f.
3 adv. vaguement. 1. vaar m. frayeur f.; zonder -- noch vrees
vaagheid f. vague M., vaguité f. ï sans crainte ni peur.
vaagsel n. balayure(s) f. (pl.). ! `2. vaar m. père m.; —tje compère, type m.
1. vaak adv. (vaker, pst) souvent. V. vader.
2. vaak m. sommeil m.; — krijgen commencer ` 3. vaar f. = vaarschroef.
davoir sommeil. vaarbaar adj. (cder, cst) 1 navigable; 2
vaal adj. (valer, cst) 1 fauve, (cheval)'bai-effe; (temps) propre à naviguer.
2 terne; livide, blafard; (feuille's), jaune. vaarboom m. gaffe f.
vaalbleek adj. blafard. vaarder m. ( os) 1 navigateur; 2 bátiment m.
vAalgeel adj d'un faune pále ou grísatre. f vaardig 1 adj pret, disposé; 2 prompt, agile;
vaalheld f. couleur f. fauve. f 3 adroit, habile; 4 adv. promptement, vite;
vaalrood adj. fauve. adroitement.
vaalt f. 1 fosse f. d purin; 2 fumier m. G vaardigheid f. l préparation f.; 2 promptitude,
vaam m. (vamen) brasse. V. vadem. vitesse f.; 3 adresse, habilefé f.
. vaan f. (vanen, etje) 1 drapeau m.; (église) vaargenl f. chenal m.
bannière f.; ---tje drapelet m.; 2 (mar.) flamme f.; vaarkoe, vaars 1. (... zen) génisse f.
3 (hérald.) pennon m.; 4 girouette f. vaarschroef f. vis f., boulon m.
2. vaan f. 1 (mesure f. de) quatre pols rn. pl., 1. vaart f. 1 passage, voyage m.; 2 route,
2 cinq lignes f. pl. 1 course f.; 3 navigation f.; groote — navigation
vaandel n. (cs & coen, cotje) 1 drapeau, éten- hauturière, voyage au long cours; 4 direction f.;
dard m.; j- enseigne f.; 2 (église, 'sociétees) ban- ^ zijn ---richten naar prendre la route de, se dirinière
f.; 3 (troupe) enseigne f. ger vers; 5 marche, course f.; in volle — 1 en
vaandeldrager m. porte-drapeau, porte-étendard, pleine course, 2 à toute vitesse, à fond de train;
porie-bannière m. met één — d'un trait; weinig, veel -- zetten
gaart — 594 — valgordijn
marcher d petste, belle allure; — maken se hdter;
4 élan m.; een — nemen prendre son élan.
2• vaart f. canal m. [barcation f.
vaartuig n. 1 (grand) navire m.; 2 (petit) em-t
vaarwater n. 1 eau, passe f.; een verkeerd —
zeilen s'égarer; 2 sillage m.; iem. In 't — zitten
contrecarrer qq., marcher sur les brisées de qq.
vaarwgl interj. & n. adieu Interj. & m.; — zeggen
lire adieu (d), faire ses adieux (d); het laatste
-- toeroepen adresser les derniers adieux.
vaas 1. (vazen) vase m.
vaatbundel m. faisceau m. vasculaire.
vaatdoek m. lavette f., torchon m.; (fig.) loque f.
vaatha ut n. merrain m.
vaatsch adj. 1 qui a un gout de fit; — smaken
avoir un gout de fut; 2 fade; insipide.
vaatstelsel n. système m. vasculaire.
vaatvlies n. 1 membrane f. vasculaire; 2 (peil)
(membrane) choroide f.
vaatwater n. eau de vaisselle, ringure f.
vaatwerk n. 1 futaille f.; 2 vaisselle f.; zilveren —
argentcrie f.
veegntie f. vacances f. p1.; met — gaan aller en
vacances; -- hebben être en vacances; een dag —
un jour de congé.
vacatgur f. (...uren) place f. vacante f. (f.
vaccinatiebewijs n.) f. (certificat m. de) vaccine.t
vaccine f. 1 vaccination f.; 2 (matière) vaccin m.
rasgeren v. intr. ttre vacant.
vacht f. toison f.
vacuum n. vide m.
vadem m. (cos & coen, mopje) brasse, toise;
(bols) corde f.
vademen v. tr. 1 mesurer d la brasse, toiser;
(bols) corder; 2 (aiguille) enfiler.
vademhout n. bois m. de corde ou (act.) de stère.
vader m. (oos & coen, etje) T père m.; (hospice)
père ou directeur m.; tot zijn —en gaan ou verzameld
worden éíre réuni d ses pères.
.vaderland n. patrie f.; zijn — verlaten s'expatrier
; waar men het goed heeft daar is 't -- la
patrie est partout oï on est bien; voor het (lieve)
— weg, van 't -- weg patriotiquement, excessivement
.
vaderlander m. (cos, otje) patriote m.; een
druppel — une goutte nationale.
vaderlandlievend, ... minnend adj. patriotique.
vaderlandsch adj. 1 national; 2 patriotique;
3 adv. patriotiquement.
vaderlandsliefde, ... min f. amour de la patrie,
patrtolisme m. [m. de nuit.
vaderlief m. lcher papa, petit papa m.; 2 bonnet=
vaderliefde f. 1 amour paternel; 2 amour m.
fil1al.
vaderlijk 1 adj. paternel; 2 ancestral, de nos
pères; 3 adv. paternellement.
vaderloos adj, sans père; .,.looze wees orphelin
f!. de père,
vadermoord m. parricide m.
vadermoorder, ...denaar m. 1 parricide m.;
2 haut col, parasite m.
vadermoordster, ... moordenares f. parricide f.
vaderons n. (... zen) pater m.; wacht een ---
attendez un instant.
vaderschap n. paternité f.
vaderstad f. ville f. natale, ville de mon ou son
etc. père. [lemment.
vadsig I adj. indolent, fainéant; 2 adv. Indo-=
vadsigheid f. indolence, fainéantise f.
vagebond m. 1 vagabond; 2 vaurien m.
vagen, vager = vegen, veger.
vagevuur n. purgatoire m.
vak n, (coken, co je) 1 compartiment; 2 (mur)
panneau m.; (poutres) travée f.; 3 (typo.) cassetin
m.; 4 (jeu) case f.; 5 (page écrite) blanc in.,
lacune f.; 6 métier m., profession f.; (comm.)
partie f.; van 't — zijn être du métier, travailler
dans la partie; kleermaker van zijn — tailleur
de son élat ou de profession; 7 spécialité; (école)
branche, matière f.; dat behoort tot zijn --- cela
est de sa spécialité ou de sa compétence ou de son
ressort; een prijs in drie —ken un prix dans trois
branches ou pour trois matières.
vakerig adj. somnolent.
vakerigheid f. somnolence f.
vakgeleerde m. spécialiste m.
vakkastf. armoiref. d compartiments, classeur rn.
vakleeraar m. professeur m. spécial ou de bran-;
vakleerling m. élève m. libre. [che.
vakman m. spécialiste m.
vakonderwijs n. enseignement in. professionnel.
vakschool f. école f. professionnelle.
vakstudie f. étude f. d'une spécialité.
vaktijdschrift n. revue f. spéciale.
vakvereeniging f. union f. professionnelie.
syndicat m.
1. val m. 1 chute f.; op zijn -- staan être près de
tomber; ten — komen tomber; ten — brengen
faire tomber, renvveerrsseerr,, sédu i re ; 2 eonvenance,
bonne occasion f.; — hebben aller bien, être d
propos.
2. val f. (olen, teletje) 1 (porte) trappe f.;
2 (cage etc.) trappe f., piège m.; souricière,
ratière f.;(ois.) trébuchet m.; in de — zijn être pris
(au piège) ; in de -- loopen donner dans le
piège; 3 taudis m.; 4 (lit, cheminée) tour m.;
(jupe) falbala m.; 5 (pêche) traversière 1.
3. val n. (telen) (corde) (mar.) drisse f.
valbijl f. 1 couperet in.; 2 guillotine f.
valbrug f. pont-levis n.
valdeur f. 1 trappe f.; 2 (écluse) vanne f.; (niii.)
coulant m.; (hérald.) herse f.
Valentijnsdag m. la St-Valeniin f.
valeriaan f. valériane f.
Vaierlus m. Valère m.
valgordijn f. & n. store m.
valhek — 595 vang
valhek n. herse f.
valhoed m. bourrelet m.
valjas n. (... zen) valise f.; —je sac ni.
valk m. faucon m.; (chass.) oiseau ; — je fau-4
Valkenburg n. Fauquemont m. [conneau m.
valkenier m. fauconnier m.
valkenjacht f. fauconnerie f.
valkenoogn.a, il m. de faucon; (fig.) teil d'aigle;
valkern f. fauconnerie f. [ou de lynx.
valkgier m. gerfaut m.
valkhof n. fauconnerie f.
valkruid n. arnica m.
1. vallen 1 v. intr. (viel, is gevallen) tomber;
(vent, mer) tomber, baisser; (baromètre, prix)
baisser; het valle hoe het wil advienne que
pourra; gevallen engel ange déchu; 2 tomber,
succomber, mourir; 3 venir à propos, plaire;
4 er valt, er — il tombe, (stiivi d'un inf.) il y a;
er — slagen on en vient aux coups; er valt niet
te lachen il n'y a pas à rire; 5 doen -- faire tomber,
renverser; het licht doen — op faire la
lumière dans; laten — laisser ƒomber, baisser,
abaisser, (voile) amener, caler, (mot) laisser
échapper, lCcher, glisser; (notes) croquer; een
frank laten — rabattre un franc; 6 (avec un
attribut) être; het valt me zwaar il m'est pénible
ou dur, il m'en coûte; iem. lastig — importuner
qq.; dat valt me lang cela me parait long; goed,
slecht — tomber bien, mal; ziek, dood --- tomber
malade, mort; Paschen valt vroeg, laat Pdques
est bas, haut; 7 (avec des prép.) -- aan tomber en
(pièces), se jeter au (cou de), se mettre u (1'ouvrage);
het viel aan mij cela m'échut; --- binnen
être à (la portée de); te binnen -- venir à l'esprit;
-- buiten ne pas être de (la compétence de); -- in
t omber dans ou en, (ois.) s'abattre dans; in elkander
--- s'effondrer; in de rede --- interrompre; in
de boete — encourir l'amende; in de gedachte —
venir en la pensée; er in — (fig.) y donner, y mordre;
— onder 1 tomber sous, 2 tomber entre; --
op tomber sur, s'abattre sur; -- over trébucher
sur, (fig.) se formaliser de; over boord -- tomber
à la mer; -- uit ou van tomber de; 8 v. tr. zich
--- : zich een tand uit den mond -- se casser une
den! en tombant ou dans sa chule; zich een gat in
het hoofd -- se faire un trou d la tête en tom bant.
2. vallen n. 1 chute f.; 2 (mer, prix, effets)
baisse f.; 3 (mar.) quëte, inclinaison f.; 4 (soir,
nuit) tombée f.
vallend adj. 1 tombant; 2 incliné; (marée) deseendant;
(voix, ton) baissant; (étoile) filant;
3 —e ziekte mal m. caduc, épilepsie f.
vallicht n. abat-jour m.
1. valling f. t chute f.; 2 pente f., talus m.;
(cbte) gisement m.; 3 (navire) élancement m.,
inclinaison f.
2. valling 1. rhume m., fluxion f.
valluik n. abattant m., trappe f.
valnet n. reis ni. saillant.
valpoort f. 1 herse f.; 2 (mar.) mantelet m.
valreep m. '(échelle de) tire-veille; montée f. du
bord; een glaasje op den -- Ie coup de 1'éfrier.
valsch 1 adj. ( cer, t) Tfaux (devant le subst.
si = pas vrat, pas bon, pas réel; après le subst.
is = pas exact, erroné); --- haar faux cheveux,
cheveux postiches; --e dobbelsteenen dés pipés;
—e trek tour m. perfide; --- vernuft esprit
faux ou de contrebande; —e uitspraak prononciation
défeciueuse; 2 adv. faux, faussement;
—klinken, zingen scanner, chanter faux;
— beschuldigen accuser faussement.
valschaard m. ( c$) homme faux, traitre m.
valschelijk adv. faussement.
valscherm n. parachute iii.
valschheid f. 1 fausselé f.; zonder -- sans feinie;
2 (crime) faux in.; -- in geschrifte faux ent;
valslot n. houssette f. [écriture.
valstrik m. piège m.
valtafel f. table f. d abuttanis.
valuta f. valeer f., change m.
valwind m. rafale f.
vampier m. ( eis) l'arnpire M.
1. van prépos. T de; i de ring is -- goud
l'anneau est d'or ou en or; afzien --- renoneer rï;
6 — 12 is 6 six de douze rente six; 2 een beest —
een weer un diable de temps; een stuk — wat
ben je me un morceau d'importance; 3 dat Is
— u cela est à Vous; een kennis -- hem une
connaissance d lui; dat is vriendelijk — u c'est
aimable c vous ou de votre part; 4 — ... aan,
--- ... af, --- ... af aan dès; --- nu af dès maintenant;
-- toen af depuis ce moment; --- de
Schelde tot de Maas depuis l'Escaut jusqu'cï la
Meuse; 5 — binnen d l'inttrieur; -- buiten en
dehors, par dehors; — achteren par derrière;
-- voren par devant; --- boven au- dessus; —
boven op 1 au-dessus, `' superf iciellement ; —
onderen au-dessous; — op den hoek du coin; .
uit de mand du panier; 6 -- ochtend, — avond,
-- nacht ce malin, ce soir, cette nuit; --- ja, --
neen zeggen dire que oui, que non.
2. van m. ( mos & c' nen) oom m. de famille.
vandaag adj. aujourd'hui.
vandaan adj. de; hij is van Gent — il est de
Gand; waar... --- d'ou ; hier... — d'ici, (exdam.)
hors d'ici 1 daar... --- de là.
vandaar adv. de la. [portée,
vandehandsch adj. 1 hors de la main; 2 hors de$
vandelen, vanden v. tr. & intr. faire une visite d
une accouchée. E& compos.
vaneen adv. séparé,défaché, en deux. V. uiteen$
vaneenbarsten, ...scheuren, ...splijten etc. se
fendre, déchirer, fendre en deux.
1. vang m. prise f.
2. vang f. ƒrein m.; door de -- zijn ne plus
obéir au frein, (lig.) être déchaïné.
vang -- 596 — vastenavond
3. vang f. (boucherie) culotte f.
vangarm m. tentacule m.
vangdraad m. 1 tentacule m.; 2 fil m. de protection.
vangen ,v. tr. (ving, heeft gevangen) 1 prendre,
saisir; wind -- prendre du vent; water — recueillir
de l'eau; den molen -- arrêter le moulin;
zich laten -- se laisser attraper ou pincer;
2 comprendre, saisir; 3 érnouvoir, saisir.
vanger m. (cos, cotje) preneur, chasseur m.;
—tje bflboquet m.
vanghaak m., ...ijzer n. chausse-trape f.
vanglijn f., ...touw n. amarre f.
vangrad n. engrenage m.; (horl.) roue de sonnerie.
vangst f. prise; (spéct) pêche; chasse f.; een
goede -- un beau coup de filet.
vanhier adv. t d'ici; 2 c'est pourquoi.
vanielje f. vanille f.
vanieljeboom m. vanillier m.
vannieuws adv. de nouveau. [ment.
vanouds adv. 1 depuis longtemps; 2 ancienne-t
vanwaar adv. 1 d'oü; 2 puur quel motif.
vanwege adv. 1 à cause de; 2 de la part de.
vanzelf(s), vanzelve adv. tout Beul; dat spreekt
— cela va de soi.
var (c ren), varre (con) m. 1 jeune taureau ;
1. varen f. fougère f. [2 verrat m.
2. varen 1 v. intr. (voer, heeft ou is gevaren)
baller - sur l'eau, aller en barquette, aller en
ateau; naviguer; naar Engeland — aller en
Angleterre; willen we gaan —? voulons-nous
(aller) faire un tour sur l'eau ott un tour en barquette
ou une partie de cunot? op Amerika —
fatre l'Arnérique; onder Belgische vlag — naviguer
sous pavillon belge, (navire) battre pavillon
beige; tegen- (den) stroom — 'fller contre le courant;
langs de kust---- cótoyer; 2 zijn schip lekdonner
une voie d'eau ?á son bateau; zich rijk —
s'enrichir par la navigation ou comme marin;
3 (cordages) passer, courir; 4 aller; naar Brugge
— aller d Bruges; — door passer par; — in
enirer; --- over passer; ten hemel — aller ou
monter au tiet; ter helle — aller ou descendre en
enfer; de duivel is in hem gevaren le diable est
entré en lui, il a le diable au corps ; laten —
abandonner, laisser ld, láchér; alle zorgen laten
-- quitter tout souei ; 5 se trouver, avoir une rencontre;
wel -- bij se trouver bien de, trouver son
compte d; wel, kwalijk ge— met bien, mal rencontré
avec; hoe vaart ge? comment vous
trouvez-vous ou vous portez-vous? 6 n. navigation
- f., métier in. de marin.
3: varen v. intr. paraitre étrange ou dróle, dépayser,
déconcerter, ennuyer; het zal ti — vous
serez dépaysé ou gêné ou ennuyé.
varengras, ...kruid n. fougère f.
varensgast, ...gezel m. marin m.
varken n. (os, etje) 1 cochon, porc m. V. zwijn
& compos.; 2 (fig.) cochon m.; 3 houssoir; (mar.)
goret m.; 4 tirelire f.; 5 bouvet m. d approfondir; ;
varkenen v. tr. goreter. [6 cloporte f.
varkensbrood n. (bot.) pain de pourceau,
marron m. de cochon.
varkensgehakt n. hachis m. de porc.
varkensgras n. renouée f. des oiseaux.
varkenskeurder m. inspecteur des porcs, langueyeur
m.
varkensreu zei f. panne f.; (spéct) saindoux m.
varkensrib f. cóte de porc; —betje cêtelefte f. de
porc. [d'ane.
varkensrug m. dos m. de cochon; (constr.) dos;
varkensslachter, ...slager m. charcutier m.
varkensslachterij, ...slagerij f. charcuterie f.
varkensvet n. saindoux m., (pharm.) axonge f.
varkensvleesch n. (viande f. de) porc in.
vassal in. (alen) vassal m.
vassallendienst m., vassalsehae n. vasselage m.
vassalstaat in. ,stat m. feudataire.
1. vast adj. (co er, xst) 1 (qui ne fléchit, qui
ne chancelie point) ferme; (établi à demeure,
irnmuable) fixe; (pas liquide, résistant) solide;
2 het —e land la terre ferme; —e brug pont fixe
ou dormant; —e goederen biens immeubles;
—e slaap sommeil profond; —e wil volonté
ferme ou bien arrêtée; — beginsel principe
fixe ou bien arrété; —e benoeming nomination
définitive; ---e klant client habituel e (café)
habitué; —e werkman, ouvrier d demeure ou
permanent; -- werk travail d demeure ou
régulier; 3 — zijn être ferme, étrefixé, se trouver,
être attaché, (chien) être à l'attache, (clou) tenir
ferme; dat is ou staat — c'est sur; er is nog
niets -- il Cl')' encore rien de fixe; wat is daaraan
—? qu'est-ce que cela vaut? daar is veel aan
— c'est une grosse affaire; —en voet krijgen
prendre pied.
2. vast adv. 1 fermement, fixement, solidement:
V. 1. vast 1; -- beloven, gelooven promettre,
croire fermement; —gaan (op) être srr (de);
—slapen dormir profondément; 2 en permanente,
réguliërement; — koopen acheter ferme. V. 1.
vast 2; 3 en attendant; maar —, al — toujours.
vastberaden 1 adj. déterminé, résolu; 2 adv.4
vastberadenheid f. fermeté f. [résolument.
vastbinden v. tr. sép. lier, nouer, attacher.
vastblijven v. intra sép. 1 rester joint ou attaché,
tenir; 2 rester d l'attache.
vastdoen v. ±r. sép. attacher. V. vastmaken.
vastdraaien v. tr. sép. 1 arréter; 2 visser, serrer;
3 bloquer.
vastdrukken, ...duwen v. tr. sép. serrer, presser.
vasten 'v. intr. sép. 1 jerner; 2 (spéct) observer
le caréme.
1. vasten n. jeune m.
2. vasten t. carême m.
vastenavond m. carnaval, (spéct) mardi-gras m.
vastenavonden ---- 597 — vaten
vastenavonden v. intr. insép. faire le carnaval
ou mardi-gras.
vastenavondgrap f. farce f. de carnaval.
vastenavond(s)gek til. masque, carëme-prenant^
vastenblok n. tronc m. du carême. [m.
vastendag m. jour m. de Jeune.
vastgespen v. tr. sép. boucler.
vastgrijpen v. tr. sép. 1 empoigner, saisir; 2
saisir; 3 zich --- s'accrocher,
vastgroeien v. intr. sép. se fixer, adhérer.
vasthebben v. tr. sép. 1 tenir, avoir saisi; 2
avoir attaché; 3 saisir, comprendre; 4 attraper,
vasthechten v. tr. sép. attacher, fixer. [duper.
vastheid f. 1 solidité, stabilité f.; 2 densité;
consistance f.; 3 fermeté f.; 4 (main) sûreté;
(tenue) assurance f.; 5 stabilité f.
vasthouden v. tr. sép. 1 tenir (ferme), retenir;
2 maintenir (en place) ; 3 (mém.) retenir; (habitudes)
garder, conserver; 4 retenir prisonnier;
5 zich --- se tenir, (fig.) se soutenir; zich — aan
s'accrocher à, (fig.) rester attaché à; 6 v. intr. sép.
— aan 1 tenir à, ne pas démordre de, 2 rester
fidèle à. [opinidtre.
vasthoudend adj. 1 dur à la détente; 2 tenace,1
vasthoudendheid f. 1 avarice; 2 ténacité f.
vastigheid f. fermelé. V. vastheid.
vastketenen v. tr. sép. enchaïner.
vastklampen v. tr. sép. 1 fixer; 2 acclamper;
3 accrocher, aborder; 4 zich — s'accroclier, se
cramponner, [cramponner(à).
vastklemmen v. tr. sép. 1 serrer; 2 zich -set
vastkleven 1 v, tr. sép. coller, attacher; 2 v. intr.
sép. s'attacher, coller, adhérer, être attaché.
vastklinken v. tr. sép. river.
vastknoopen v. tr. sép. 1 boutonner; 2 nouer.
vastleggen v. tr. sép. 1 fixer, attacher; 2 assujettir;
valer; 3 (capital) placer, déposer; engager.
vastliggen v. intr. sép. 1 être fixé. V. vastleggen:
2 (malade) être cloué sur son tit.
vastlijmen v. tr. sép. coller.
vastmaken v. tr. sép. 1 fixer, attacher; 2 offermir,
assujettir; (voile) ferler; (corde) (rapper,
établir; 3 (liquide) solidifier,fixer; 4 (propriété)
rendre inaliénable.
vastmeren v. tr. sép. amarrer.
vastmetselen v. tr. sép. maconner.
vastnaaien v. tr. sép. coudre, attacher.
vastnagelen v. tr. sép. clouer
vastpakken v. tr. sép. 1 saisir, empoigner; 2
bien empaqueter.
vastpennen, ...pinnen v. tr. sép. 1 chev.11er;
(bois) brandir ; 2 (viande) court-mancher.
vastplakken v. tr. sép. coller.
vastpraten v. tr. & intr. sép. 1 voller, réduire à
quia; 2 zich -- s'enferrer.
vastraken v. intr. sép. 1 s'accrocher, se trouver
pris; se bloquer; (navire) toucher, échouer; 2
étre arrêté; 3 s'empêtrer, demeurer court.
vastrijgen v. tr. sép. 1 later; 2 faufiler.
vastschroeven v. tr. sép. visser, serrer.
vastslaan v. tr. sép. fixer ou consolider (en;
vastspelden v. tr. sép. épingler. [frappant).
vastspijkeren, v. tr. sép. clouer.
vaststaan v. intr. sép. 1 être ou se tenir ferme
(sur ses pieds) ; niet — branler, chanceler; 2
être constant, être inébranlablc, persister; 3 être
sur, être arrêté, être établi.
vaststampen v. tr. sép. lasser; damer.
vaststeken 1 v. tr. sép. attacher, piquer; 2 v.
intr. sép. rester arrêté ou enfoncé.
vaststelten v. tr. sép. 1 affermir, consolider; 2
fixer, arrêter, déterminer; (condition) stipuler;
(décision) arrêter, staruer; 3 donner pour certain,
poser (en fait) , eonstater.
vaststelling f. t affermissernent m.; 2 fixation,
détermination ; 3 constatation f.
vaststrikken v. te. sép. nouer.
vasttrappen, ...treden v. tr. sép. Lasser.
vastvriezen v. late. sép. geler, se congeler, être
pris.
vastwortelen v. intr. sép. zich -- s'enraciner.
vastzetten v. tr. sép. 1 fixer, atfermir, assujettir;
zich -- se fixer; s'attaclier; adhérer; 2 (mar.)
accorer, amarrer; 3 (véhic., nav.) faire échouer,
bloquer, empétrer; (machine) serrer, bloquer;
(jeu) bloquer, enjermer; 4 arrêter, mestre en prison,
coffrer; 5 (capital) placer, déposer; (rente)
constituer; 6 (fig.) mettre à quia, mettre au pied
du mur, river son clou (h) ; zich -- s'enferrer, se
couper.
vastzitten v. roti. sép. 1 être attaché,, être fixé,
adhérer; --- aan tenir (bien) à; étre lié à,, être
collé d; 2 être affermi, être calé; 3 être ferme (en
selle, sur les jarrets) ; 4 être échoué, être bloqué,
être empélré; 5 être arrêté, étre en prison ou au
bloc; 6 être pris, être attrapé; 7 être (mis) à
quia, être mis au pied du rnur.
1. vat m. 1 prise f.; --- op zich geven donner
prise sur soi, (fig.) prêter le flanc (à); er geen —
aan hebben ne pas savoir comment le prendre;
2 compréhension, conception; 3 poignée f.
2. vat n. (ten, vaatje) 1 vase, vaisseau m.;
de -en la vaisselle; 2 (lig. & bible) vase m.;
broos --- vase fragile; 3 (anat.) vaisseau m.;
tonneau, fut; bier van 't -- de la bière au tonneau;
5 (mes.) hectolitre m., tonne f.; een —
bier une tonne de bière (een biervat un tonneau
à bière).
vatbaar adj. (cder, eist) 1 susceptible (de);
sensible (à); (maladie) prédisposé (à); (raison)
accessible (à) ; 2 de compréhension facile, intelligent.
vatbaarheid f. 1 susceptibilité (de) ; sensibilité
(à ou pour) ; (maladie) prédisposition (à) ; 2
compréhension, portée f.
vaten v. tr. entonner, mettre en fut(s).
vatenwasscher - 598 veelnamig
vatenwasscher m., ... waschster f. laveur m.,
...euse f. de vaisselle.
vathout n. merrain m.
Vaticegnsch adj. du Vatican.
vatten 1 v. tr. prendre, saisir, empoigner; bij
zijn woord — prendre au mot; kou — prendre
froid, attraper un froid ou un rhume; 2 in een
lijst — encadrer; in goud — enchásser en or,
sertir d'or; 3 contenir; 4 comprendre, saisir;
vattedat wie het -- kan comprenne qui pourra;
5 v. in tr. T prendre; 6 V. gevat; 7 n. vatting.
vatting f. prise, saisie, arrestation, compréhen-^
vazal etc. = vassal etc. ' _ [sion f.
vechten v. intr. (vocht, heeft gevochten) se
battre; -- tegen combattre contre; — met se
battre avec, combattre.
vechter m. ( cs) 1 combattant; 2 batailleur m.
vechterderhand adv. en combattant, les armes
á la main.
vechterij, vechtpartij f. bataille, rixe t.
vechtersbaas m. grand batailleur tn.
vechtgeneraal m. ministre m. de la guerre.
vedel f. (cs & coen, etje) violon m.
vedelaar m. 1 violoniste; 2 violoneux m.
vedelen v. intr. jouer du violon.
veder f. (men & cs, cotje) I plume f.; de —en
le plumage; in de —en liggen être dans son
plumard; met vreemde —en pronken se parer
des plumes du paon; 2 (dessin) alle f.; 3 (flèche)
barbe f. V. aussi veer & compos. Génért veder =
plume, veer=ressort, mais l'inverse se présente:
vederbal m. volant in. [aussi.
vederbed n. lit m. de plumes.
vederbezem m. plumeau m.
vederbos in. aigrette f., panache m., huppe f.
vederdistel f. cirse m.
vederhandel m. plumasserie f.
vederhars n. & f. gomme f. élastique.
vederhoed m. chapeau nl. à plumes.
vederkruid n. verge f. d'or ou dorée.
vederlicht adj. léger comme une plume.
vederloos adj. sans plumes, déplumé.
vederstoffer m. plumeau m.
vederwolk f. cirrus m.
vee n. 1 bétail m., bestiaux nn. pl.; een (stuk) —
une pièce ou téte de bétail; 2 bêtes f. pl., animaux
m. pi.; 3 (fig.) (collect.) canaille f.; (au sing.)
.brute f., animal m.
veearts m. vétérinaire ni.
veeartsenij f. rernède m. vétérinaire m.
veeartsenijkunde f. médecine f. vétérinaire.
veeartsenijschool f. école f. vétérinaire.
veedrijver m. páfre, bouvier m.
1. veeg m. (vegen) coup ni. (de torchon, de
bufrzi, de brosse, de couteau, de langue etc.); met
één — d'un coup, immédiatement; een — uit de
pan un coup de langue.
2. veeg 1 f. nzégire f.; t! 2 rit. :•aurien, gueux m.
3. veeg adj. (x er, cst) moribond; -- teeken
mauvais signe.
veegmachine f. balayeuse f. mécanique.
veegmes n. boutoir m.
veegsel n. (cs) balayure(s) f. (pi.).
veegster f. ( 's) balayeuse f.
veeherder, ...hoeder m. ; ...herderin, ...hoedster
f. potre, vacher m., vachère f.
1. veel adj. 1 beaucoup (de) ; --- menschen
beaucoup de gens; heel — menschen bien des
gens; te — trop (de) ; al te -- bien trop (de) ;
veel(s) te — beaucoup trop (de) ; zeer — infiniment;
verschrikkelijk —énormément (de) ; even
— autant (de) ; 2 nombreux, abondant; het vele
eten la nourriture abondante; het vele geld la
masse d'argent; mijn vele bezigheden mes
nombreuses occupations.
2. veel pron. 1 n. sing. beaucoup; 2 m. pi.
plusieurs, beaucoup, bien des gens; velen geboven
dat il y en a beaucoup qui croient que,
bien des gens croient que; velen zijn geroepen
il y a beaucoup d'appelés.
3. veel adv. beaucoup; dat heb ik — liever
j'aime beaucoup mieux cela.
veelal adv. la plupart du temps, le plus souvent.
veelarm m. polype m.
veelarmig adj. d plusieurs bras.
veelarmigheId f. polybrachie f. [catif.
veelbeduidend, ...beteekenend adj. très signifi-1
veelbelovend adj. qui promet beaucoup; is —
promet beaucoup.
veelbloemig adj. multiflore.
veelbroederig adj. polyadelphe.
veeldruk m. polytypie f.
veeleer adj. plutót.
veeleischend adj. très exigeant.
veelgodendom n., ...goderij f. polythéisme ni.
veelgodist m. polythéiste m.
veelheid f. 1 multitude f., grand nombre ni.; 2
pluralité f.
veelhoek m., ...hoekig adj. polygone m. & adj.
veelhoevig adj. multongulé.
veelhoofdig adj. polycéphale.
veelhoornig adj. multicorne, polycérate.
veeljarig adj. de plusieurs années, d'ancienne
date.
veelkleurig adj. bigarré, bariolé; (scient.) multicolore,
polychrome. [polynóme.
veelledig adj. multiarticulé, polyméré; (rnath.)j
veellettergrepig adj. polysyllab(iqu)e; — woord
polysyllabe ni.
veellobbig adj. multilobé.
veel maal(s), ... malen adv. souvent, fréquem-;
veelmannig adj. polyandre. [ment.
•veel meer adv. plutót, bien plus.
veelmin adv. bien moins.
veelmondig adj. polystome.
veelnamig adv. polyonyme.
veelomvattend - - - 5 99 ---- vegen
veelomvattend adj. qui etubrasse bealicnrup, très':
veelQogig adj. polyopht(h)alnie. vaste.
veelpootig adj. multipède, polypode.
veelprater m. grand parleur, péroreur gin.
veelribbig adj. 1 d plusieurs elites; 2 polyncuré.
veelschrijver m. 1 polygraphe m.; 2 (mauv.
part) écrivailleur; 3 (ins.) dermeste m. polygraphe.
[écrivaillerie f.
veelschrijverij f.1 polygraphie; 2 (mauv. part)t
veelsigchtig adj. varié, multiple; (scient.)T
veelsoortig adj. = veelslachtig. [hybride.
veelspletig adj. multifide.
veelstemmig adj. polyphone.
veeistengelig adj. multitige, multicaule.
veelstljlig adj. polystyle.
veelszins adv. de plusieurs maniéres, saus
plusieurs rapports.
veeltalig adj. polyglotte.
veelte f. grand nombre ns., rnrasse f.
veelterm m. polynhme m.
veeltijds adv. souvent.
veelvermogend adj. très przissant.
veelvlak n., ...vlakkig adj. polyèdre in. & adj.
veelvleugelig adj. polyptère.
veelvoet m. 1 polype; 2 (ins.) myriapode ni .
veelvoeten m. podozoaire in.
veelvoetig • adj. multipède, polypode.
veelvormig adj. multíforme, diversiforme, polyniorphe.
veelvoud n. multiple m.
veelvoudig 1 adj. multiple, varté; 2 nonibreux,
fréquent; 3 adv. fréquemmc nt.
veelvoudigheid f. 1 multiplicité; variété; 2 fré-^
veelvraat m. T glouton m. [quence f.
veelweter ni. polymathe, puits in. de science,
ericyc'opédie f. [pédique.
veelweteri j f 4polymathie f., savoir ni. encyclo-1
veelwijverij f. polygamie; (bot.) polygynie f.
veelwijvig adj. polygame; (bot.) polygyne.
veelzeggend adj. expressif, significatif.
veelzijdig 1 adj. (figure) polygone; (corps)
polyèdre; 2 complexe; 3 varié, universel; 4 adv.
saus toutes ses faces, universellement.
veelzijdigheid f. 1 polygonie; polyédrie f.; 2 complexité;
3 variété, universalité f.
veelzijds adv. de différents cités.
veem f.& n. 1 corporation f.; 2 (bist.) tribunal in.
des francs-iuges, Cour f. Véhmique; het heilige
V--- la Sainte Vehme.
veemarkt f. marché au bétail.
veen n. (venen) 1 (terrain) tourbière f.; 2 (matiére)
tourbe f.
veenaarde f. terre f. tourbeuse.
veenachtig adj. tourbeux.
veenarbeider m. tourbier m.
-veenbaas m. propriétaire ou directeur,rn. de tourvveeeennbbooeerr
m. tourbier m. [biére m.
veenderij f. tourbière f.
veengraver in., ...graatsterf. tourbier m., ...Z
veengrond nl. terrain m. tourbeux. [ière f.
veenkolonie f. colonie f. des tourbières.
veenland n. tourbière f.
veenman m. (...lieden, ...lui[den]) tourbier nm.
veenmol m. taupe-grillon, courtilière f.
veenpuit m.1 grenouille f. des tourbières; 2 (lig,);
veepest f. épizootie f. [tourbier m.
1. veer f. (cen, ootje) 1 ressort m.; met een --
à ressort; 2 latte, languette f.; (lunettes) branche
f. V. aussi veder & compos.
2. veer n. 1 passage m. (d'eau) ; 2 service m.
(de bateaux) ; 3 bac m.
veerboot f. bac, bateau rn. de passage.
1. veeren v. intr. faire ressort, être élastique.
2. veeren adj. de plumes.
veergeld n. (droit de) passage m.
veerhuis n. 1 maison f. du passeur d'eau; 2 station
f. de passage d'eau.
veerkracht f. 1 élasticité f.; 2 (fig.) ressort m.
veerkrachtig adj. 1 élastique; 2 (fig.) résistant.
veerman m. (...lieden, ...lui[denj) passeur m.
(d'eau) .
veerpasser In. compas m. n ressort.
veerploeg m. bouvet in. cz deux pièces.
veerpont f. bac m.
veerschip n. bateau m. régulier.
veerschuit f. bac m.
veertien num. & f. quatorze num. & in.; met zijn-
-en à quatorze; -- dagen quinze jours; binnen
een dag of — dans une quinzaine environ.
veertiendaagsch, ...daglg adj. de quinzejours,
bimensuel.
veertiende adj. & n. quatorzième adj. & m.
de -- van de maand le quatorze du mots
Lodewijk de V— Louis quatorze.
veertienjarig adj. de quatorze ans_
veertiental n. quatorzaine f.
veertig num. & f. quarante num. & m.; met zijn
—en d quarante; naar de — loopen approcher de
la quarantaine.
veertigdaagsch adj. de quarante jours, quadragésimal.
veertiger ni. (gis) quadragénaire m.
veertigjarig adj. de quarante ans.
veertigste num. & n. quarantième num. & m.
veertigtal n. quarantaine f.
veertig-urengebed n. prière f. des quarante:
veest m. vesse f. [heures.
veestal m. élable f.
veestapel m. cheptel m.
veesten v. intr. vesser.
veesterfte f. mortalité dans le bétail, épizootie f.
veete f. haine, rancune f.
veeziekte f. épizootie f.
vegen 1 v. tr. & intr. (veegde, heeft geveegd)
balayer; (cheminée) ramoner; 2 nettoyer; essuyer
; (arme) fourbir ; (souliers, pieds) (rotter;
veger — 600 — veldwaarts
3 (vider) netfoyer, èssuyer; 4 aller bon train,
filer; den weg —, er langs — manger Ie chemin;
hem -- se sauver; 5 tancer, battre, rosser; 6 n.
balayage; ramonage; nettoyage; essuyage; frottement
m.
veger m. 1 balayeur; ramoneur; nettoyeur; essuyeur;
frotteur m.; 2 abatteur m. de besogne;
3 balai; torchon m.
vegetabiiiën f. pl. végétaux m. pl.
vegetariër m., ...arisch adj.végétarien m. & adj.
vehikel n. véhicule m.
.1. veil n. lierre m.
2. veil adj. à vendre; vénal; — hebben exposer
en vente, (fig.) être prêt d exposer ou à sacrifier.
veileonditie f. condition f. de vente.
veildag m. Tour m. de vente.
vellen v. tr. mettre en vente.
veller m. ( mos) vendeur m.
veilheid f. vénalité f.
veilig 1 adj. sur; (voie) libre; hier is het --- il
fait.sár ici; 2 adv. sárement, en sureté, d ('abri.
veiligheid f. sureté f.; in — en sureté, à couvert.
veiligheidsdienst m. service in. de la Sureté
(publique) .
veiligheidshalve adv. puur plus de sureté.
veinskunst f. art m. de feindre.
veinzaard m. ( -Ds) dissimulateur, hypocrite ni.
veinzen 1 v. intr. feindre, dissimuler; 2 v. tr.
feindre, simuler, faire semblant de.
veinzer m. ( os), mes f. ( 'sen) dissinzulateur
m., ...trice f., hypocrite m. & f.
veinzerï), ...zing f. feïnte, hypocrisie, simula-^
Velt m. Gui m. [tion f.
Veltsdans m.: Sint- --danse f. de Saint-Gui.
Veji n. Véies f.
vel n. (colen, toletje) t peau f.; het ----- over de
ooren halen écorcher; tusschen — en vleesch
entre cuir et chair; in een kwaad — steken être
dans de mauvais draps; uit zijn -- springen
sortir de ses gonds; een mooi — (anim.) une belle
robe; een oud — (fig.) une vieille peau ; 2 (papier)
feuille f.; 3 lambeau, chiffon m.; 4 —letje
1 pelure, 2 pellicule, 3 feuille (de papier), 4 robe
saucisse), A 5, ballet in. de banque. V. aassi
huid & compos.
veld n. 1 champ rn.; koren te —e du blé sur pled ;
het ruime -- der wetenschappen le vaste champ
ou domaine des sciences; het -- van eer Ie champ
d'honneur; hem het — vrij laten lui laisser le
champ libre; een kijker met een groot --- une
lunette (d'approche,; avec beaucoup de champ,
een zwarte leeuw op gouden -- un lion de sable
sur champ a'or; 2 campagne f.; in 't open -- en
pleine campagne; leger te —e armée en campagne;
te —e trekken se mettre en campagne;
3 terrain m.; het -- behouden rester maitre du
terrain; — winnen gagner du terrain; uit het --
slaan forcer d'abandonner te terrain ; uit het —
geslagen (fig.) désarconné, interloqué; het —
ruimen abandonner le terrain, (iron.) décamper;
4 (jeu) case f.
veldahorn m. érable m. champêtre.
veldaltaar n. autel m. portatif.
veldapotheek f. pharmacie f. portative.
veldarbeid m. travail m. ou travaux m. p1. des
champs. [cole.
veldarbeider m. 1 laboureur; 2 ouvrier m. agri-1
veldartillerie f. artillerie f. de campagne.
veldbed n. lit m. de camp.
veldbloem f. fleur f. des champs.
veldbouw m. agriculturef.
veldeereprijs f. véronique f. des prés.
veldflesch f. bidon m.
veldfluit f. chalumeau m.
veldgentiaan f. gentianelle f.
veldgeschreeuw, ...geschrei n. cri m. de guerre
veldgeschut n. artillerie f. de campagne.
veldgezicht n. paysage m.
veldgodsdienst m. office m. (divin) au tamp,
veldheer m. général in.
veldhoen n. perdrix f.
veldhospitaal n. ambulance f.
veldhut f. bara7ue f. (de camp).
veldkers f. cresson m. des prés.
veldkeuken f. cuisine f. de campagne.
veldkijker m. jumelle f. de campagne.
veldklaver f. triolet ou trèfle m. des prés.
veldkrekel m. grillon m. des champs.
veldlatuw f. laitue f. sauvage.
veldleeuwerik m. alouette f. des champs.
veldleger n. armée f. en campagne.
veldmaarschalk m. feld-maréchal ru.
veldmuis f. mulot m.
veldmusch f. friquet m.
veldontdekker m. éclaireur m.
veldoverste m. général m.
veldpater m. aumónier m. militaire.
veldpredikant, ...ker m. aumónier m. militaire.
veldrat f. rat des champs, campagnol m.
veldsalie, f. sauge f. des prés.
veldsla f. mdche f.
veldslag m. bataille f.
veldslak f. limace f.
veldsnip f. bécassine f.
veldspaath n. jeldspath m.
veldspinazie f. toute-bonne f.
veldstoel m. pliant m.
veldstuk n. pièce f. de campagne.
veldteeken n. t signal de guerre; 2 fanion rr .
veldtocht m. campagne f.
veldtrein m. train m. (de campagne).
veldtuig n. munitions f. pl.
veldvermaak n., ...vreugde f. plaisir m. charn,-4
veldvrucht f. fruit m. de la terre. [p.@tre.
veldwaarts adv. vers les champs, vers la eamp>
agne.
veldwachter -- 601 --- verafschuwen
veldwachter m. 1 garde-champêtre; 2 gendarme:
veldzuring f. petite oseille f. [m.
velen v. tr. souffrir, supporter.
velerhande, velerlei adj. de beaucoup d'espèces,
bien des, divers.
velg f. jante f.
velgen v. tr. janter.
velgrem f. frein m. sur jante.
vel jn n. vélin m.
vellen 1 v. tr. faire tomber, abattre; (combat)
terrasser; 2 (lance) baisser; (baïonnette) croiser;
3 (arrêt) prononcer; (jugement) énoncer, émettre;
4 n. abattage; terrassement; abaissement;
croisement m.; prononciation f.; énoncé m.
vellenploten etc. = ploten etc.
veilig adj. plein de pellicules; membraneux.
veiling f. = vellen 4.
Velten m. Valentin m.; hij mag voor Sint —
dansen que le diabie I'emporte.
Veltlin n. la Valteline f.
vendel n. enseigne f.
vendu f. vente f. (publique).
venduhouder m. directeur m. de ventes.
venduhuis, ...lokaal n. salle f. de ventes.
vendumeester m. directeur m. de salle de ventes.
vendutie f. vente f. (publique) ; op de -- doen
mettre en vente.
venen (veende, heeft geveend) v. intr. exploiter
une tourbière, extraire de la tourbe.
Venetiaansch adj. vénitien.
Venetië n. Venise f.
oenig adj. tourbeux. [f.
venijn n. 1 venin; (maladie) virus m.; 2 verminel
venijnig adj. 1 (anim. & fig.) venimeux; 2 (plantes)
vénéneux.
venijnigheid f. venimosité f.; (fig.) perfidie f.
venkel f. fenouil m.
venkelappel m. fenouillet --.i.
vennoot m. (men) associo,"compagnon m.; stille
- bailleur de fonds, corsmanditaire nl.
vennootschap f. assoriation f.
venster n. ( cs & ap($, cotje) T fenêtre ; croisée f.
vensterbank f. app 1i m. de fenêtre.
vensterboog m. dé;harge f.
vensterglas n. ! erre m. à vitres; 2 uitre f., carreau
m.
vensterlood n. flomb m. à eitres.
vensternis f. e:ibrasure f.
vensteropeniing f. baie f.
vensterroede f. croisillon m.
venstersplegél m. (glace f. de) trumeau in., —tje
n. espion n.
vensterziekte f. légère indisposilion f.
vent m. i coen) type m., gaillard, compère;
homme; rrijn —je mon petit homme ou ami.
venten 1 v. tr. vendre, colporter; 2 n. colportage
fl1.
venter n, marchand ambulant, colporteur m.
ventiel m. vulve f.; (mus.) piston m.
ventster f. marchande ambulante, colporteuse f.
Venusia n. Venosa f.
Venusschoen m. sabot m. de Vénus.
1. ver adv.(cder, cost) l loin; het is twee uur
-- i1 y a deux lieues, c'est à deux lieues de
distance; wel — van, dat (bien) loin de, que;
—zijn être loin, être avancé; je bent er — van
(af) vous en êtes encore loin, (fig.) vous étes loin
de compte; zij is — van schoon, rijk elle est loin
d'être belle, riche; het is er — van (fig.) il s'en
faut de beaucoup ; — geraken ou komen aller
loin, avancer; heel — doordringen in pénétrer
fort avant dans; te — gaan aller trop loin,
passer les bornes; — overtreffen surpasser de
beaucoup; het — brengen árriver ou aller lom;
2 (avec un adj. ou adv.) — verwijderd fort
éloigné; --- weg fort loin; —beneden, boven fort
au-dessous de, au-dessus de, (fig.) bien inférieur,
bien supérieur; op —re na de beaucoup, d beaucoup
près; 3 hoe —? ou? hoe — ben je met ie
werk? ou en es-iu de ton ouvrage? hoe — wil' je
gaan ? j usqu'ou veux-tu aller ? hoe—van ? àquelle
distance de? in hoe — jusqu'à quel point; V.
aussi hoever; 4 zoo — si loin, (fig.) à ce pointlà;
in zoo— jusque-là; in zoo— dat d tel point
que; voor zoo— (dat) autant que; V. aussi
zoover & verder.
2. ver adj. 1 long; lointain; (vue, perspective)
étendu; 2 éloigné, reculé; (études, élëve) avancé.
V. aussi verder.
veraangenamen v. tr. insép. rendre agréable,
charmer. [intuitif.
veraanschouwelijken v. tr. insép. rendreg
veraccijnsen v. tr. insép. 1 imposer; 2 dédouaner.
verachtelijk 1 adj. méprisable, vil; 2 méprisant,
dédaigneux; 3 adv. méprisablement, dédaigneusement.
verachtelijkheid f. bassesse, abjection f.
verachteloozen v. tr. insép. négliger.
verachten v. tr. insép. 1 dédaigner, mépriser;
2 dédaigner, braver.
verachtenswaard (1g) adj. digne de mépris, méprisable.
[...trice f.
verachter m.., ...achtster f. contempteur m.,;
verachteren v. intr. insép. rester en arrière;
(fig.) dépérir, décliner.
veraehtering f. retard; déclin m., décadence f.
verachting f. mépris, dédain m.; met — van au
mépris de.
verachtvoudigen v. tr. insép. octupler.
verademen v. intr. insép. reprendre haleine,
respirer, souffler. [relache m.
verademing f. 1 respiration f.: 2 répit m., trève f.,1
veraf adv. fort lom, au loin.
verafgelegen adj. fort éloigné, lointain, écarté.
verafgoden v. tr. insép. idolï tier, adorer.
verafschuwen v. tr. insép. exécrer, abhorrer.
veralgenieenen -- 602 -- verbeuren
veralgem genen v. tr. insép. généraliser.
vveraigem eening f. généralisation f.
veranderen 1 v. tr. insép. (remplacer) changer;
(rendre différent) changer, varier, transformer,
convertir, métamorphoser; (rendre mauvais)
attérer; 2 v. intr. insép. changer, varier, se
transforrner, se convertir, se métamorphoser;
s'altérer.
verandering f. changement in.; variation, transformation;
(spéct sciences & fiances) conversion;
ntétamorphose, altération, transmutation; (punition)
commutation; (mus.) transposition f.
veranderiijk adj. i changeant, variable; 2 versatile;
3 inégal.
veranderlijkheid f. 1 variabilité, rnobilité, intonsfance
f.; 2 versatilité; 3 inégalité f.
verantwoordelijk adj. 1 responsable ("de„); 2
défendable, excusable.
verantwoordelijkheid f. responsabilité f.
verantwoorden v. tr. insép. 1 être responsable de,
répondre de; 2 rendre compte de, justif ier,
défendre; liet zwaar te — hebben avoir de la
peine à se justifier, être en mauvaise posture.
verantwoorder m., ...ster f. répondant m., —e f.
verantwoording f. 1 responsabilité f.; op mijn
-- sous ma responsabilité; 2 justification, défense
f.; ter — roepen demander compte (d); ter
— toelaten admettre à se justifier,
verarbeiden = verwerken.
verarmen 1 v. tr. insép. apprautrrrrr; 2 v. intr.
insép. s'appauvrir.
verarming f. appauvrissement m.
verbaasd 1 adj. stupéfait, interdit, (moins fort)
étonné; 2 adv. avec stupéfaction ou étonnement;
3 interj. diablei
verbaasdheid f. stupéfaction f.; (grand) étonnement
m. [à causer.
verbibbelen v. tr. insép. 1 ébruiter; 2 gaspillers
verband n. 1 rapport m., relation, liaison, connexion
f.; (route, rail) raccordement m.; in —
staan met être en rapport avec, avoir des rapports
avec, se rattacher à; in nauw -- staan met
être intimement lié à; in — brengen met mettre en
rapport avec, rattacher a, (route, rail) raccorder;
zonder --- décousu; 2 assemblage, agencement,
ensemble; (paroles, écrit) contexte m.; in 'tzelfde
— dans le méme ordre d'idées; uit zijn -- rukken
détacher, isoler, séparer de son contexte; 3 (bois)
assemblage m.; (pierres) liaison f.; 4 (méd. &
chir.) appareil; (linge) bandage, pansement; 5
engagement m., obligatiotz, servitude f.
verbandbrief m. obligation f.
verbandgaas n. gaze f. de pansement.
verbandkamer f. salle f. de(s) pansements.
verbandkist f. boïtier. m., botte f. de secours.
verbandlinnen n. linge m. de pansement.
verhandpapier n. taf/etas m.
verbandstof f. sparadrap m.
verbandtaschje n. trousse f. de pansement.
v9rbandwatten f. pl. ouate f. de panserpent:
verbannen v. tr. insép. 1 bannir; 2 (hors du
paus) exiler; (dans un lieu déterminé) reléguer;
(dans une colonie) déporter; (sans jugement)
proscrire; 3 (église) excomnzunier.
verbanning f. 1 bannissement m.; 2 exil ni.;
relégation; déportation; proscription f.; 3
excommunication f.
verbasteren v. intr. insép. s'abdtardir, dégénérer;
doen — abátardir. [f.
verbastering f. abátardissement m., dégénération t
verbazen v. tr. insép. stupéfier, étonner; zich —
over s'étonner de.
verbazend 1 adj. étonnant, prodigieux; 2 adv.
étonnamment, prodigieusemcnt; --veel énormément;
3 interj. : wel --- diable! [ment m.
verbazing f. stupéfaction f., (grand) étonne-:
verbedden v. tr. insép. 1 changer de lit; 2 refaire
le l it de.
verbeelden v. tr. insép. 1 r-epréscnier, figurer;
2 zich --- se représenter, s+- figurer; (inventer)
s'imaginer.
verbeelding f. 1 représentation f.; 2 imagination f.
verbeeldingskracht f. (force d') imaginatton.
fantaisie f.
verbeenen v. intr. insép. s'ossifier.
verbeening f. ossification f.
verbeiden v. tr. & intr. insép. attendre.
verbeiding f. attente t.
verbergen v. tr. insép. T cacher; (objet volé)
recéler; (vue) dérober; (sous qq. apparence) dissimuler,
voiler; (couvrir) masquer; verbornen
plaats lieu écarté. V. 1. verborgen.
verberger rei., ... ster f. cacheur, receleur in.,
...euse f. [mateur m., ...trice f.
verbeteraar i n., tester f. ( os) correcteur, réjor-#
verbeterblad n. ong'et; (deux pages) canon m.
verbeteren 1 v. tr. in^Pp. améliorer; (vin) abopnir;
(conduite) amendtY; (meeurs, abus, bis)
réformer; (tante, texte, ccnnpas, route) corriger;
(erreur) rectifier; (objet e:idommagé) réparer;
2 v. intr. s'améliorer et,
verbeterhuis n. maison f. de cgrrection.
verbetering f. V. verbeteren: a. iélioration; boniication
f.; amendement in.; ré^ grme; correction,
rectif ication, réparation f.; na ot! onder — saai
correction.
verb sterlijk adj. corrigi bie, amena.ible, répurs bie.
verbeurbaar adj. confiscable.
verbeurdverklaren v. tr. sép. conft^quer.
verbeurdverklaring f. confiscation
verbeuren v. tr. insép. 1 déplacer; .2 risquert
s'exposer à perdre, courir la perte de ou des
pertes; daar is niet veel aan verbeurd on ii'y
risqu pas grand-chose; pand -- jouen au gage
touché; een boete — encourir une amtnde; zijn
leven — encourir la peine de mort; ziin )even. oir
verbeuring -- 603 --- verbranden
hoofd er onder -- y gager sa téte; zijn naam ---
risquer sa réputation.
verbeuring f. 1 déplacement m.; 2 confiscation,
perte f.; 3 risque m.
verbeurte f. = verbeuring 2; onder - van
sous peine de.
verbeuzelen v. tr. insép. gaspiller.
verbidden v. tr. insép. 1 fléchir, attendrir ; 2
passer en prières; 3 prier pour ravoir.
verbiedelijk adj. ( ier, xst) 1 défendable; 2
docile.
verbieden v. tr. insép. défendre, prohiber;
(usage, droit) interdire; verboden vrucht fruit
défendu; verboden wapenen, waren armes,
marchandises prohibées; verboden toegang
entrée interdite; verboden boek livre mis à
t'index; verboden te défense de.
verblsterdheid f. trouble, égarement m.
verblisteren v. tr. insép. troubler, égarer, démonfer.
verbijstering f. trouble, égarement m.
verbijten v. tr. insép. 1 réprimer, étouffer;
(douleur, affront) dévorer; 2 zich -- se mordre
les lèvres.
verbinden v. tr. insép. 1 lier ou attacher autrement,
changer; 2 lier, (ré)unir; (livre) relier;
(rails, fils) raccorder; (cordages) reprendre; 3
(méd. & chir.) bander, panser; 4 allier, combiner,
associer, agencer; (hommes) unir, lier;
(fonction, emploi) attri buer d, attacher d; 5
engager, obliger; 6 zich -- 1 se lier, s'unir, 2
s'allier; se coaliser, 3 s'engager, s'obliger.
verbindend adj. 1 obligatoire; 2 (gramrn.)
copulatif; (log.) synthétique.
verbinding f. V. verbinden : 1 autre liaison ou
attache f., changement; 2 liaison, union, jonction;
reliure f.; raccordement m.; reprise f.; 3 bandage,
pansement m.; 4 alliage m.; combinaison f.;
agencement m.; union, coalition, ligue, alliance f.;
5 engagement m.; obligation f.; 6 communication
f., rapport m.; zich in - stellen niet se
mettre en communication ou rapport avec.
verbindingskanaal n. canal m. de raccordement.
verbindingslijn f. 1 voie f. de raccordement; 2
(mij.) ligne f. d'opération.
verbindingspijp f. raccord m.
verbindingsspoorweg m. ligne f. de raccordement.
verbjndingsteeken n. trait d'union; (mus.)
chapeau in.
verbintenis f. ( misen) 1 union, jonction f.; 2
engagement m., obligation f.
verbitterdheid f. aigreur, exaspération f.
verbitteren v. tr. insép. 1 rendre amer; 2
afgrir, irriter, exaspérer. [ration f.
verbittering f. 1 amertume; 2 aigreur, exaspé-i
verbleeken v. intr. insép. pllir, (maladif)
b4mir; (couleurs, tissus) passer.
verblijd adj. réjoui,joyeux, gai.
verbili(d)en v. tr. insép. rejouir, égayer, en.-
chanter; zich --- over se réjouir de.
Verblijdend adj. réjouissant, joyeux.
verblijf n. séjour m., (fixe) demeure f., (prince;
résidence f.
verblifpiaats f. (lieu de) séjour m.
verblijven v. intr. insép. 1 séjourner; demeure,,F
résider; 2 Tester, être; verblijve Uw Dienstwillige
je reste ou suis Votre Serviteur; 3 rester g.
être ad j ugé.
verblikken v. intr. insép. changer de couleu.r,,.
sourciller.
verblinden v., tr. insép. aveugler, éblouir.
verblindheid f. aveuglernent m.
verblinding f. éblouissenzent; (fig.) aveuglement
tij.
verbloeden v. intr. insép. 1 perdre toot son song
2 saigner de nouveau.
verbloeding f. hémorrhagie f.
verbloemd 1 adj. déguisé, coloré; euphémique;
figuré; 2 adv. en termes couverts.
verbloemen v. tr. insép. déguiser, colorer, (faute)-
pallier. [2 euphémisme in.
verbloeming f. 1 déguisement m.; palliation f.;&
verbluffen v. tr. insép. déconcerter, interloquer,.
épater. [ment m.
verbtuffing, verbtuftheid f. épatenient, ahurisse-t
verbod n. défense; prohibition; interdiction f.
verbodsbepaling f. clause f. prohihitive.
verbodswet f. lol f. prohibitive.
verbolgen adj. courroucé, irrite . ( éléments>
furieux, en furie.
verbolgenheid f. cotirrnilx rei., irritation t..;,
(éléments) furie f.
verbond n. 1 alliance, ligue, (passager) coalition;
(permanent) confédération f.; (solennel) pacte m.;,
Verbond der Edelen Compromis m. des Nobles;
2 Oude en Nieuwe V- ancienne et nouvelie
Alliance, ancien et nouveau Testament.
1. verborgen adj. caché; (porte, escalier)
dérobé; (tiroir, serrure) secret; (puissance,.,
science) occulte; (parole) mystérieux.
2. verborgen n. 1 lieu n1. caché; 2 secret m,;
in het --- en cacheite, en secret.
verborgenheid f. (...heden) 1 secret, mystère rn.;.
2 obscurité f. (tion f.
verbouw m. 1 culture: 2 récolte; 3 reconstruc-t
verbouwen v. tr. insép. 1 cultiver; 2 reconstruire;
3 employer ou dépenser á bótir.
verbouwereerdheid f. ébaubissement, ahurissement
m.
verbouwereeren v. tr. insép. ébaubir, ahurir.
verbouwing f. 1 culture; 2 reconstruction f.
verbrandbaar adj. (c der, cost) combustible.
verbranden 1 V. tr. insép. brkler; (cadavre) incinérer;
2 (peau) heller, basaner; 3 v intt.
insép. bráler, être brûlé; se heller; verbrand
brtilë; hálé; (édifice, meute etc.) incendié.
verbranding -- 604 — verdichten
,verbranding f. combustion f.; (cadavre)'inciné-
,ration, crémation f.
-verbrassen v. tr. insép. dilapider, jeter.
-verbreeden v. tr. insép. élargir. •
verbrogding f... n. élargissement m.
°verbreekbaar adj. fragile; (fig.) violable.
verbreiden v. , tr. insép. répandre, divulguer,
publier; (idées) propager. [sion f.
-verbreiding f. divulgation, propagation; diffu-t
verbreien v. tr. insép. t retricofer, refaire; 2
(chaise) rempailler.
verbreken 1 v. tr. insép. briser, (en deux)
Brampre; 2 (courant) interrompre; 3 'violer, enfreindre;
4 annuler, rasser; 5 v. intr. insép.
-(ternps) changer.
verbreking f. 1 bris en., rupture f.; 2 violation,
i,nfraction; 3 annulation, cassation f.
'verbrekingshof n. cour f. de cassation. '
verbrilzelen v. tr. insép. T briser; (qqfois)
mettre en pièces, fracasser, broyer.
verbrodd(el)en v. tr. insép. bousiller, gucher; hij
heeft het bij mij verbrod il a perdu ma sympathie.
verbroederen 1 v. tr. insép. faire fraterniser; 2
v. intr. insép. fraterniser. .
verbroedering f. fraternisation f.
verbrokkelen v. tr. insép. morrelen, émietter;
(pays, fief) démembrer.
,verbrokkeling * f. morcellement, émiettement;
démembrement m. [interj. fichtre.
vèrbruid .'1 adj. fichu., 2 adv. fichument; 3i
verbruien v. tr. insép. t gáter; hij heeft het bij
3i,[ verbruid il a perdu ma sympathie ; 2 het ---
,s'en ficher.
verbruik n. consommation f.
verbruiken v. tr. insép. consormner; (rnauv.
part) consumer, gaspillen. [...trice f.
°verbruiker m., ...ster f. consommateur m.,i
,erbruiking'f. consommation f.
verbuigbaar adj. ( cder, rst) 1 flexible, pliable;
2 (gramm.) déclinable.
i,erbuigbaarheid f. 1 flexibilité; 2 déclinabilité f.
•verbuïgen v. tr. insép. 1 courber, plier; 2 tordre;
3 (gramm.) décliner.
vërbuiging f. 1 pliage m.; torsion f.; 2 (gramm.)
,déclinaison f.
verbuigingsuitgang m. désinence f.
Vercelli n. Verceil m.
vercijferen v. tr. insép. t employer ou" passer à
•calculer; 2 zich -faire une erreur de calcul.
-verdacht adj. ( ier, «st) 1 suspect; --- worden
van être suspect ou soupconné de; 2 - zijn op
songera, sè douter de. [tion f.
-verdachtmaking f.mise en suspicion, insinua-i
iwerdagen v. tr. insép. 1 ajourner; 2 citer.
verdaging f. aiournement m.
,verdampen 1 v. intr. insép. s'évaporer; 2 v. tr.
insép. (faire) évaporer.
verdamping f. évaporation f.
Verde adj. : Kaap -cap m. Vert.
verdedigbaar adj. défèndable. [soutenir
verdedigen v. tr. insép. T défendre; (thèses)l
verdediger m., ...ster f. (mos) défenseur; (jur.)
défendeur m., ...deresse f.
verdediging f. T défense f.; (thèses) soutenance;
(relig.) apologie f.
verdedigingsschrift n. défense f., écrit m. défensif,
écrit apologétique m.
verdeeldheid f. (...heden) division f.
verdeelen V. tr. insép. t diviser, (faire des parts,
prendre chacun sa part) partager, (donner á
chacun une part) distribuer, (donner l chacun
sa part) répartir; 2 (méd.) résoudre; 3 (cartes)
refaire la donne.
verdeeel r rn., ...ster f.('s)diviseurm., ...eusef.;
distributeur m., ...trice f.
verdeling f. 1 division f., partage ni., distribution
f.; 2 (méd.) résolution f.
verdeelpasser m. compas m. n réduction.
verdegischijf f. bilti m.
verdeemQedigen v. tr. insép. humilier.
verdek n. 1 pont in.; 2 couverture, capote f.
verdekt adj. t ponté; 2 á l'abri, en embuscade.
verdelgen v. tr. insép. exterminer, extirper,
détruire. [fion f.
verdelging f.extermination, extirpation, destruc-t
verdenken v. tr. insép. soupcónner, suspecter.
verdenking f. soupcon rn., suspicion f.
verdèr compar. de 1. & 2. ver 1 adj. plus long,
plus lointain, plus éloigné; 2 autre, ultérieur,
(ordre) nouveau ; zonder --- omslag ou omstandigheden
sans plus de cérémonie ou facons;
3 adv. plus loin ; dat brengt me niet -- cela ne
m'avance pas; - lezen continuer de lire, continuer
la lecture; hoor -- éroutez la suite; morgen
zullen we -= spreken demain nous continuerons
ce sujet; -- aandringen insister davantage;
4 après, ensuite; 5 pour le reste, en outre; ;-- kan
ik `niets doen pour le reste je ne puis riep faire;
6 n. het -e le reste, la suite.
verderf n. ruine, perte f.; (time) perdition f.; in
zijn - loopen courir cl sa perte.
verderfetiik ad'. 1 (passif) corruptible 2 (actif)
pernicieux (pour), funeste (â).
verderfelijkheid f. I corrurptibilité; 2 inftuence f.
pernicieuse.
verderfenis f. 1 corruption; 2 perdition f.
verderven v. tr. insép. 1 gáter, (meeurs) corrompre,
(joie) troubler; 2 ruiner, perdre, détruire.
verderver m., ...fster f. ( mos) corrupteur, destructeur
m., ...trice f.
verdicht adj. imaginaire, fictif.
verdichtbaar adj. ( teder, oost) condensable.
1'. verdichten v. tr. insép. controuver, inventer,
imaginer, forger.
2. verdichten v. tr. insép. condenser.
verdichting - – 605 — verdrietelijk
1. verdichting f.. ...se n. irnaginalion, invention,
fiction, (iron.) bourde f.
2. verdichting f. condensation f.
verdienen v. tr. insép. 1 gagner; 2 mc^riter, être
digne de; zijn verdiende loon ce qu'il mérite; ik
heb dat aan hem niet verdiend je n'ai pas mérité
sela de sa part, je ne devais pas in'attendre d sela
de sa part.
verdienste f. t gain m.; zonder ----n zijn ne rien
gagner; 2 mérite m.; naar — selon son mérite ou
ses mérites.
verdienstelijk 1 adj. de mérite, méritant; zich —
maken tegenover bien mériter de; zich daar —
maken s'y rendre utile; 2 (action) méritoire;
3 adv. d'une facon méritoire.
verdienstelijkheid f. mérite m.
D verdiep n. = verdieping 2 & 3.
verdieping f. 1 approfondissemcnt m.; 2 étage m.;
onderste --- rez-de-chaussée; 3 montée f., plafond
m. [(s')abrutir.
verdierlijken v. tr. & intr. insép. (s')abétir,t
verdietschen v. tr. insép. 1 traduire (en néerlandais)
; 2 néerlandiser, flamandiser.
verdijd 1 adj. sacré; 2 interj. sacrébleu !
verdiien 1 v. tr. insép. : het -- s'en fiches; 2 v.
intr. insép. parler par b et par f.
verdikken t v. tr. insép. épaissir, condenser; 2 v.
intr. insép. (s')épaissir, se coridenser; 3 gonfler,
enfler. [f.; 2 gonflement m.
verdikking f. i épaississement m., condensationt
verdobbelen v. tr. insép. 1 perdre (aux dés) ;
2 jouer (aux dés) .
verdoeken v. tr. insép. rentoiler.
verdoeker m. rentoileur m.
verdoeking f. rentoilage ni.
verdoemd 1 adj. damné; 2 sacré; 3 adv. diablement
; 4 interj. sacrébleu 1 darnnation !
verdoemde m. & f. damné, réprouvé m.,.—e f.
verdoemelijk 1 adj. damnable; 2 sacré; 3 adv.
diablement.
verdoemen v. tr. insép. 1 condamner; 2 (enfer)
damner, réprouver; 3 het --- s'en ficher; het kan
me niet -- je m'en fiche.
verdoemenis f. 1 damnation f.; 2 (sacripant de)
cadavre m.
verdoen v. tr. insép. 1 refaire; 2 détruire;
(moins fort) gaspiller, dissiper; zich -- se détruire.
eerdoener m., ...sterf. ( mos) gaspilleur m., ...euse
f., dissipateur m., ...trice.
verdoffen 1 v. tr. sép. étouffer; (coul.) ternir;
2 v. intr. s'étouffer, s'assourdir; se ternir.
verdoffing f. assourdissement m.; ternissure f.
verdokteren v. tr. insép. dépenser au médecin.
verdolen V. intr. insép. s'égarer, se perdre; verdoold
schaap brebis égarée; doen -- égarer,
fourvoyer.
verdpling f. égarement, fourvoiement m.
verdonkeremanen v. tr. insép. délourner, escamoter,
subtiliser.
verdonkeren 1 v. tr. insép. obscurcir, assombrir,
2 (fig.) éclipser; 3 détourner, subtiliser; 4 v. intr.
insép. s'obscurcir, s'assombrir.
verdonkering f. obscurcissement m.
verdooldheid f. égarement m., aberration f.
verdooven 1 v. tr. insép. assourdir, étourdir ;
2 (empêcher d'être entendu) étouffer; — in,
noyer dans; 3 (couleur, éclat) ternir; 4 (sentim.,
sens) engourdir, assoupir; (ardeur, passions)•
amortir; 5 (méd.) anesthésier; 6 v. intr. insép.
s'assourdir etc.
verdooving f. V. verdooven : 1 assourdissement
2 étouffement m.; 3 ternissure f.; 4 engourdissement,
amortissement m.: 5 anesthésie f.
verdoovingsmiddel n. 1 narcotique; 2 anesth_ésique
m.
verdord adj. 1 desséché, sec; 2 =_- verdoemd.
verdorren v. intr. insép. dessécher, sécher,deve-^
verdorring f. desséche ment m. [nir sec.
verdorven adj. corrompu, dépravé; V. verderven.
verdorvenheid f. corruption, dépravation f.
verdraaglijk 1 adj. supportable, tolérable; 2 adv.
d'une manière supportable.
verdraagzaam 1 adj. tolérant; 2 accommodant,
conciliant, traitable; 3 adv. avec tolérance; d'une
manière accommodante.
verdraagzaamheid f. 1 tolérance f.; 2 caractëre m.
accommodani ou conciliant.
verdraaien 1 v. tr. insép. tourner, détourner; k.
tordre ; (sief) forcer ; (serrure) fausser, brouiller ;
(yeux) rouler; (figure) contorsionner; (articula—
tion) se jouler, se luxer, se donner une entorse d;
verdraaide beenen jambes torses; verdraaidetogen
yeux distors; 3 (lol) tourner, éluder ,
(texte) torturer, altérer; (mot) altérer, dénaturer;
(vérité) altérer, donner une entorse d; 4 het --
s'en ficher; verdraaid = verdoemd ; 5 v. int.r,
insép. tourner, se déplacer, avancer.
verdraaiing f. 1 tour, déplacement m.; 2 torsion f. ;
contournement m.; entorse f.; (mouvement•
contorsion f.; -- der oogen roulement m. d'yeux;
3 violation, aliération f.
verdrag n. 1 accord, contrat m.; 2 traité m., convention
f.; (solennel, diable) paste m.; 3 (mii.)
capitulation f.; 4 delai in., remise f.; zonder ---
sans tarder; met — avec calme, en douceur.
verdragen 1 v. tr. insép. transporter, déplacer;
2 supporter, endurer, (ce qu'on désapprouve>
tolérer; zich met iem.—s'entendre avec qq.; zich
met elkander — se supporter; 3 v. intr. insép.
(temps) se soutenir.
verdriedubbelen v. tr. insép. tripler.
verdriet n. 1 chagrin m., peine f.; 2 ennui, dépilm.;
3 répugnance f.; met -- d contre-cceur.
verdrietelijk adj. 1 (passif) chagrin, morose; .
worden se chagriner; 2 (actif) ennuyeux, fdcheux.
verdrietelijkheid 606 - vereffenen
verdrietelijkheid f. mauvai se h urneur f, ennui m.,
contrariété f.
verdrieten v. tr. insép. t chagriner, faire de la
peine; 2 ennuyer, conirarier.
verdriatig adj. = verdrietelijk.
verdrlevQudigen V. tr. insép. tripler.
verdrijven v. tr. insép. i chasser, expulser;
('reil.) débusquer; uit het bezit -- van déposséder
de, évincer de; 2 (temps) passer; 3 (vapeur,
brouillard) chasser, dissiper; (mal) dissiper,
, afaire disparaftre; (faire sortir) expulser, éliminier;
4 (envie, paresse) faire passer; 5 (couleurs)
jortdre, noyer; (contours) adoucir; 6 (math.)
Mminer.
verdrijving f. 1 chasse, expulsion f.; débusquement
m.; 2 dissipation, expulsion, élimination f.;
3 fonte f ; adoucissement nl. [éliminer.
,verdringen v. tr. insép. 1 pousser; 2 supplanter;t
-verdrinken t v. tr. insép. noyer; (terre) inonder;
2 passer ou perdre á boire; (argent) boire;
(chagrin, soucis, raison) noyer; 3 v. intr. insép.
se noyer; (terre) s'inonder, être inondé.
verdrogen i, v. tr. insép. dessécher; (enfant)
cchanger (de linge) ; 2 v. intr. insép. se dessécher,
devenir sec; (source) tarir.
verdroging f. dessécheinent ; (source)tarissement ;
<enfant) changement ni.
verdroomen v. tr. insép. passer ri rêver.
1. verdrukken v. tr. insép. 1 repousser, pres-
,ser; 2 (fig.) opprimer.
2. verdrukken v. tr. insép. 1 employer (pour
irnprimer) ; 2 mal imprimer.
eerdrukker m. oppresseur m.
verdrukking f. oppression f.
verdubbelen v. tr. & intr. insép. doubler; (fig.)
,redoubler.
verdubbeling f. 1 doublement, (fig.) redoublement
m.; 2 (scient.) duplication f.; (gramm.) (verbe)
Tedoublement m.; (mot, syllable) réduplication f.;
,(rhét.) conduplication f.
verduidelijken v. tr. insép. rendre (plus) clair,
.éeiaircir, expliquer.
,verduidelijking f. éclaircissernent in.
, verduisteren, ...ing = verdonkeren, ...ing.
verduitschen v. tr. insép. 1 traduire en aliemand ;
•2 germaniser; 3 = verdietschen.
'verduiveld 1 adj. saeré, diabolique, diable de;
2 adv. diablement; 3 interj. diable!
-verduizendvoudigen v. tr. insép. multiplier par
mille; zich -- devenir mille fois plus nombreux.
-verdunnen t v. tr. insép. amincir, (pierre) dé-
,maigrir; 2 (liq.) délayer, étendre d'eau; (plus
•lort) diluer; (hurneurs, air, gaz) raréfier;
'(.plantes) éclaircir; (techn.) raffiner; 3 v. intr.
irisép. s'amincir; amaigrir; s'éclaircir; se raréfier.
[ter,
verduren v: tr. insép. endurer, souffrir,suppor-t
verduurzamen v. tr. insép. préparer en conserve,
conserver; ...zaamde waren consert'es f. pl.
(alimentaires) .
verduwen v. tr. insép. 1 repousser; 2 digérer;
(affront) dévorer.
verduwing f. 1 pression; 2 digestion f.
verdwggsdheid f. égarement; hébèleement in.
verdwalen,....tng =-verdolen.
verdwazen 1 v. tr. insép. rendre fou, affoler;
2 abrutir; 3 v. intr. insép. devenir fou ou béte.
verdwijnen v. intr. insép. disparaïtre, (sans qu'il
reste rien) s'évanouir; verdwijn uit mijn
oog(en) ote-toi de mes yeux ; doen -- faire disparaFtre,
(rnath.) éliminer.
verdwijning f. disparition f., évanouissement m.
veredelen v. tr. insép. ennoblir, perfectionner,
améltorer. [m., amélioration f.
verijdeling f. ennoblissement, perfectionnementt
verQ®Iten 1 v. tr. sép. rendre calieux, faire venir
des durillons à; (fig.) endurcir; 2 v. intr. sép.
devenir calleux; (fig.) s'endurcir; vereelte handen
mains cailectses. [cement m.
veregltheid, ...tang f. callositéf.;(fig.) endurcis-=
vereenen v. tr. insép. unir.
vereenigbaar adj. pouvant s'unir, cornbinable,
(fig.) compatible.
vereenigd adi. uni; V-e Staten Étals-Unis;
V-e Provinciën ou Nederlanden Provinces
Unies.
veregnigen v. tr. insép. 1 unir (á), joindre (á);
(métaux) lier, souder; zich -- met se joindre à,
(fig.) s'accorder avec; tot een geheel vereenigd
uni en un tout; 2 (parties séparées) réunir;
(en un centre) concentrer; (functions) cumuler;
3 rapprocher, réconcilier; (idées, intéréts) concilier.
vereeniging f. V. vereenigen : t union, jonction f.;
liaison, soudure f.; 2 réunion, combinaison, concentration
f.; cumul m.; 3 rapprochement m.,
réconciliation f.; conciliation f.; 4 association,
société f.
vergenigingspunt n. 1 point m. de réunion ou
jonction ou concentration; 2 rendel-vous in.
vereenvoudigen v. tr. insép. simplifier.
vereenvoudiging f. simplification f.
vereenzelvigen v. tr. insép. identifier (avec)
assimiler (â).
vereenzelviging f. identification; assimilation f.
vereerder m. (' s) partisan, admirateur; (amour
& relig.) adorateur m.
vereeren v. tr. insép. hortorer ; (relig.) révérer;
(amour) adorer ; iem. iets - faire hommage c
qq. de qc.
vereerenswaard(ig) adj. vénérable, respectable.
vereering f.. 1 vénération, adoration f., culte rn.;
2 hommage, présent m.
vereeuwigen v. tr. insép. (personne) immortallser;
(choses, race) perpétuer; (choses) éternlser.
vereffenen v. tr. insép. 1 égal(is)er, ajuster; 2
vereffening -- 607 — vergenoegen
arranger, régler, terminer; vider; (compte)
apurer; 3 acquiiter, solder, liquider; 4 balancer,
compenser; (math.) égaler.
vereffening f. 1 égalisation f., 2 arrangement m.;
3 liquidation f.; 4 compensation, équation f.
vereiseh n. exigence f.
verejsehen v. tr. insép. exiger, requérir.
vereisehte n. qualité ou condition requise; chose
ou condition f. nécessaire.
verengeischen v. tr. insép. angliciser.
verengen v. tr. insép. rétrécir.
verergeren v.tr. & intr. insép. empirer, (s')ag-t
verevenen etc. — vereffenen etc. [graver.
verf f. (verven) couleur; (tissu) teinture f.; —je
couche f. de couleur.
verfbad n. (bain m. de) teinture f.
verfbakje n. godet m.
verfbord n. palette f.
verfdeeg n. pastel m.
verfdoos f. bolle f. à couleurs.
verfhout n. bois m. de teinture.
verfijnen v. tr. insép. raffiner. [se ralentir.
verflauwen v.intr. insép. s'affaiblir, se refroidir,1
verflauwing f. affaiblissement, refroidissement,
ralentissement m.
verflensen v. intr. insép. se faner.
verfmes n. amassette f.
verfmolen m. moulin m. à (broyer les) couleurs.
verfoeien V. tr. insép. délester, exécrer.
verfQeiing f. détestation, exécration f.
verfoeilijk 1 adj. détestable, exécrable; 2 adv.
détestablemenf. [reur f.
verfoeilijkheid f. abomination, atroclté, hor-#
verfoeliën v. tr. insép. étamer.
verfoeliesel n. tain m. [friper.
verfQmmelen v. tr. insép. chiffonner, froisser,s
verfplant f. plante f. tinctoriale.
verfpot m. pot m. d couleur; —je godet m.
verfraaien 1 v. tr. insép. embellir, enjoliver;
2 v. intr. insép. s'embellir.
verfrgaiing f. embellissemcnt m.
verfranschen v. tr. insép. franciser.
verfransching f. francisation f.
verfrisschen v. tr. insép. rafrafchir.
verfr!ssching f. rafraichissement m.
verfrommelen, ...fronselen = verfommelen.
verfsteen m. pierre f. à broyer.
verfstift f. pastel m.
ve fstof f. substance ou molière f. colorante.
verfwaren f. p1. couleurs f. pl.
vergaan 1 v. intr. insép. se déplacer, bouger,
avancer; oogera die -- yeux mobiles ou qui bougent
; 2 se terminer, finir; 3 passer, disparaitre,
s'évanouir; schoonheid vergaat la beauté pasre;
dat hooren en zien vergaat qu'on n'entend ni ne
volt; 4 périr; 5 n. déplacement, mouvement m.;
fin f.; passage m.; disparition f.; perte f.
vergaarbak m. réservoir m.
vergaarder m., ...ster f. assembleur, réunisseur,
collectionneur m., ...euse f.
verga(de)ren 1 v. tr. insép. (partjes, pièces)
assembler; (objets) rassembler, réunir; 2
(pers., réunion) assembler; 3 v. intr. insép
s'assembier, se réunir; 4 — aan se mêler de.
verga(de)ring f. 1 assemblage m.; 2 rassembiement
m., collection f.; 3 assemblée, réunion f
vergaderplaats f. lieu de réunien; rendez-vous rn.
vergaderzaal f. salle 1. de réunion.
vergallen v. tr. insép. 1 enfieller; is vergald
(fig.) est gáté; 2 aigrir, empoisonner.
vergaloppeeren : zich -- se fourvoyer, faire une
bévue, s'enferrer.
vergankelijk adj. passages, éphémère, périssable
vergankelijkheid f. instabilité, fragilité f.
vergapen v. tr. insép. 1 passer à bayer; 2 zich —
se démettre la mdchoire; 3 zich -- aan s'infatuer
de, s'enticher de.
vergaren, vergaring = vergaderen etc..
vergasten v. tr. insép. régaler, trailer.
vergeeflijk adj. 1 pardonnable; (péché) vénied:;;
2 excusable; 3 (actif) indulgent.
vergeefs & te CD adv. vainernent, en vaan.
vergeefsch adj. vain.
vergeestelijken v. tr. insép. 1 spiritualiser; 2^
vergeetachtig adj. oublieux. [cléricaliser.
vergeetachtigheid f. défaut in. de mémoire..
vergeetal m. & f. (colen) tééíe f. de linotte.
vergeetboek n. livre m. qu'on ne consulte jamais ó:
in 't — raken tomber dans l'oubli. [Ijs m.
vergeet-me-nietje) f. ne m'oubliez-pas,myoso-t
vergegtvloed m. fleuve ni. de l'oubli.
vergelden v. tr. insép. I. compenser, pay e;
rémunérer; ik zal het hem — il me le revaudra;
-- voor rémunérer pour; 2 rendre; (service)
reconnaltre; goed riet kwaad — rendre le mat
pour le bien. [...trice f.
vergelder m., ...ster f. (mos) rémunérateur m.,t^
vergelding f. compensation, rémunération f.; tot
— van en retour de.
vergelijk n. arrangement in., composition f.,
accord m.; een — treffen faire un accord, transiger.
vergelijkbaar, ...eiijk adj. comparable (d).
vergelijken v. tr. insép. 1 comparer (à) ; (copie)
collationner; 2 zich —faire un accord.
vergelijkenderwijze adj. comparalivement.
vergelijking f. comparaison; (math.) équation f.;
In — komen met entrer en comparaison avec;
in -- van ou met en comparaison de.
vergemakkeli)ken v. tr. Insép. faciliter.
vergen v. tr. lnsép. demander, exiger.
vergenoegd 1 adj. content (de), satisfait (de) ;
2 adv. avec contentement.
vergenoegdheid 1. contentement m., satisfaction f.
vergenoegen v. tr. Insép. 1 contenter, satisfaire ;
2 zich — met se contenter de.
vergetelheid — 608 — verhaal
vergetelheid f. oubli m.; in - (ge)raken tomber
dans l'oubli.
vergaten 1 v. tr. insép. (vergat, heeft ou is
vergeten) oublier; ik heb het - je l'ai oublié,
je n'y ai pas pensé; ik ben het - je l'ai oublié,
je ne le sais plus; - worden s'oublier; 2 v. intr.
insép. s'oublier; 3 n. oubli m.
vergeven v. tr. insép. 1 accorder, attribuer,
(fonction) conférer; te - hebben disposer de,
(fonction) avoir la collation de; 2 (jeu) médonner;
de kaarterf zijn - il y a rnaldonne f.; 3 pardonzier;
(prétre) remettre; vergeef ons onze schulden
pardonnez-nous nos offenses; zijn vijanden ---
pardonner à ses ennemis; vergeef mij (exclam.)
pardon 1; 4 empoisonner; 5 infecter. [clément.
vergevensgezind adj. disposé d pardonner,
vergeving f. ! attribution, collation f.; 2 pardon
in.; (par Ie prêtre) rémission f.; 3 empoisonne-:
vergevorderd adj. avancé. [ment tn.
vergewissen v. tr. insép. assurer; confirrner.
vergezellen v. tr. insép. accompagner; vergezeld
gaan van être accompagné de.
vergezicht n. perspectine f.
vergieten v. tr. insép. 1 refondre; 2 crnployer
(á fondre) ; 3 (eau, iarmes, lang) verser, répandre;
4 n. V. vergieting.
vergisting f. 1 refonte f.; 2 verseinent ni.; (saing)f
vergiettest f. passoire f. [effusion f.
vergif n. poison m. V. vergift etc.
vergiffenis f. pardon m., rémission f.
vergift n. poison, (anim.) venin, (infection)
virus, (scient.) toxique m.
vergiftenleer f. toxicologie f.
vergiftig adj. 1 (plante) vénénecrx, (anim.)
venimeux, (scient.) toxique: 2 (gaz, vapeurs)
délétère, rrnéphitiquc; 3 (fig.) venimeux; (paroles)
envenirné.
vergiftigen v. tr. insép. entpoisonner, (scient.)
intoxiquer. [...euse f.
vergiftiger n-1 .,...ster f. (mos) einpoisonneur m.,i
vergiftigheid f. toxicité f.
vergiftiging f. empoisonnement rei., (anim.)
envenimation f.; (scient.) intoxication f.
Vergilius m. Virgile m.
vergissen v. tr. insép. : zich - se méprendre,
se tromper, faire erreur.
vergissing f. méprise, erreur f.
verglaassel n. (poterie) vernis, érnail; (dents)
émail: (peirlture) glacis m.; (pátiss.) glace f.
verglazen v. tr. insép. 1 i'itrifier; 2 (poterie)
vernisser, érrmfailler; 3 v. intr. insép. se r'itrifier.
verglazer ni. vernisseur, .émailleur m.
verglazing f. 1 vitrification f.; 2 vernissure,
émaillure f. [adorer.
vergoden v. tr. insép. 1 déifier; 2 idoldtrer,t
vergoding f. 1 déification, apofhéose; 2 idolátrie,
adoration f.
ve.rpoeden v. tr. insép. dédommager, indemniser;
(choses) réparer; (frais) rembourser; (intéréts)
bonifier.
vergoeding f. dédomrnagement m., indemnisation,
réparation f., remboursement m., bonification
f.
vergoelijken v. tr. insép. colorer, pallier, excuser.
vergQeiijking f. palliation, excuse f.
vergQQ en v. tr. insép. 1 jeter; 2 jouer aux dés;
3 (argent) gaspiller, jeter (par la fenêfre) ; 4
zich --- se perdre, se compro:nettre.
vergramdheid f. colère, irritation f.
vergrammen v. tr. insép. mettre en colère, fácher,
irriter, courroucer.
vergramming f. colère, irritation f,
vergrijp n. foute f., délit os.; --- tegen atteinte d;
- tegen de zeden attentat m. aux mceurs.
vergrijpen v. tr. insép. 1 prendre ou saisir
autrement ; 2 forser (en prenant) ; 3 zich --- se
méprendre; zich --- aan touclser a, porter atteinte
d; attenter d , (loi) enfreindre.
vergrijzen v. intr. insép. blanchir.
vergroeien v. intr. insép. 1 disparaitre, s'effacer;
2 se déformer, devenir contrefait; 3 se foindre,
s'unir, se souder; 4 se couvrir d`ivraie; s'encras'er.
vergrooten 1 v. tr. insép. agrandir; étendre, augrnenter
; 2 (vue) grossir; 3 (fig.) exagérer; 4
v. intr. insép. s'agrandir, s'étendre.
vergrootend adj. grossissant; -e trap comparatif
m. de supériorité.
vergrootglas n. verre m. grossissant, loupe f.
vergrooting f. 1 aarandissement in.; extension,
augmentation f.; 2 grossisseinent in.; 3 exagération
f. [concasser.
vergrui z(el)en v. tr. insép. écraser, broyer, piler,t
verguizen v. tr. insép. vilipender, bafouer,
conspuer.
verguizing f. affront, rnépris m.
vergulden v. tr. insép. 1 dorer; verguld zilver
vr rneil m.; 2 verguld zijn met être fort content
de, être aux anges a cause de, être requinqué de.
vergulder m., ...ster f. (xs) doreur m., ...euse f.
vergelding f. dorure f.
verguldmes n. avivoir in.; (relieur) palette f.
verggldpenseel n. doroir m.
verguldsel n. dorure f.
verggnnen v. tr. insép. (objet) accorder;
(action) permettre; (droit) octroyer, concéder.
vergunning f. 1 (objet &droit)octroirn.;(action)
permission f.; (droit, mines, chemin de fer) concession
f.; (boissons fortes) ticence f.; 2 débit m.
(de boissons avec licence) .
vergunningsrecht n. (droit m. de) licence f.
verhaal n. (...alen, ootje) 1 récit m.; (littér.)
narration f.; -tje histoire f.; 2 réparation f.,
dédomrnagement m.; (forces) restauration f.;
(maladie) rétablissement; tot -- ou op zijn -
komen se remsttre, se rétablir; op zijn -- laten
verhaalreep -- 609 — verhooring
komen refaire; 3 (jur.) recours n-i.; er is geen —
op contre cela il n'y a pas de recours.
verhaalreep m. va-et-vient m.
verhaaltrant m., ...wijze f. 1 manière f. de raconter;
2 style m. narratij.
verhaasten v. tr. insép. háter, précipiier; (ouvrage,
mouvement, pas) accélérer.
verhagelen 1 v. tr. insép. grêler; détruire; 2 v.
intr. insép. se détruire par la grêle.
verhakken v. tr. insép. 1 hacher autrement; 2
gcder (en háehant) ; 3 faire zin abatis ou une
barricade.
verhalen v. tr. insép. 1 raconter, narrer; 2 répéter;
3 reprendre, (forces) réparer, restaurer; zich
— se rétablir; 4 (dommage) récupérer; het — op
avoir son recours conire, se venger de; zijn scha
— op se dédommager sur, se rattraper sur; 5
retirer, déplacer; 6 (mar.) touer, (rivière) hater.
verhalend adj. narratif.
verhaler m. , verhaalster f. narrateur m., ...trice
f.; eonteur m., ...euse f.
verhalvezolen v. tr. insép. carreler, ressemeler.
verhandelaar m., aster f. i auteur, essayiste m.
,& f.; 2 orateur, conférencier m., ...ière f.
verhandelbaar adj. (cDder, ast) négociable,
commercable.
verhandelen v. tr. insép. 1 négocier; 2 manier;
3 (discours ou écrit) trailer, exposer.
verhandeling f. i négoce, traffic m.; 2 exposé m.,
étude, dissertation f., conférence f.
verhangen v. tr. insép. 1 rependre, déplacer;
2 pendre; zich — se pendre; zich --- aan s'absorber
. dans, s'enticher de; zich — naar être
épris de, avoir la passion de.
verhanselen v. tr. insép. 1 raccommoder,
rafistoler; 2 échanger, troquer.
verhard adj. 1 dur, durci; 2 (méd.) induré,
squirrheux; 3 (fig.) endurci.
verharden 1 v. tr. insép. durcir, rendre (plus)
dur; (fig.) endurcir; 2 v. intr. insép. s'endurcir,
s'obstiner.
verhardheid f. 1 durcissemeni m.; 2 endurcissement
m., obstination f.
verharding f. 1 durcissement m.; 2 (méd.)
induration f.; 3 (fig.) endurcissement m.
verharen V. intr. insép. muer.
verhoring f. mue f.
verhaspelen v. tr. insép. embrouiller, gáier.
verheetster f. receleuse f,
verheerlijken v. tr. insép. 1 glorifier; 2 célébrer,
(relig ) exalter; 3 verheerlijkt zijn met
être requinqué par.
verhpgri;)king f. 1 glorification; 2 célébration,
exallation f.
verheffen v. tr. insép. 1 élever; (mains, yeux)
lever; tot graaf — élever au titre de cotnte; 2
(chim.) sublimer; (papet.) toucher; 3 exalter,
louer; 4 zich -- s'élever, (pouls, fièvre) augmenter;
zich — op s'enorgueillir de, tirer vanité
de. V. aussi verheven. [couchageq p..
verheffing f.élévation; augmentation f.;(papet.).t
verheid f. distantie f., éloignement m.
verhelderen 1 v. tr. insép. éclaircir; 2 (esprit),
éclairer; (difficulté) élucider; 3 v. intr. insép..
s'éclaircir, s'élucider.
verheldering f. éclaircissement m.
verheien v. tr. insép. 1 cacher, teler; 2 (objet
volé) recéler. V. aussi verholen.
verhelpen v. tr. insép. remédier à; (niet) te —.
(ir)remédiable.
verhemelte n. 1 (bouche) palais riz.; 2 dais; (lit)r
cie! m.; (voiture) impériale f.
verhemeiteklank m., ...letter f. palatale f.
verheugd adj. 1 réjoui, joyeux; geestelijk — gai,.
éméché; 2 content, charmé.
verheugen v. tr. insép. réjouir (de) ; het ver-.
heugt me te ou dat je me ïéjouis de ou que.
verheugenis, ...ging f. réjouissance f.
verheveling f. méléore m.
verheven 1 adj. élevé; (style) sublime; — zijn.
s'élever; -- zijn boven être au-dessus de; (geheel,.
half) — beeldwerk (hout, bas) relief m.; 2 adv.
d'une manière élevée, noblement; 3 m.: de V—e le
Très Haut; 4 n. het --e 11e relief, 2 le sublime..
verhevenheid f. (... heden) 1 élévation f.; (arts) relief
m.; (style) sublimité f.; 2 estrade f.
verhinderen v. tr. insép. empêcher.
verhindering f. empéchement m.
verhitten v. tr. insép. i échauffer; (métaux) bier
chauffer; 2 zich --- s'échauffer.
verhoeden v. tr. insép. prévenir, empécl7er; God
verhoede (que) Dieu nous en préserve, à Diezz
ne plaise.
verholen adj. caché, secret, occulte.
verhollandschen v. tr. insép. hollandiser.
verhollandsching 1. hollandisation f.
verhonderdvoudigen v. tr. insép. centupler.
verhongeren 1 v. tr. insép. affamer; 2 v. intr...
insép. mourir de faim.
verhongering f. inanition f.
verhoogen v. tr. insép. 1 élever; 2 exhausser,
rehausser; (prix, traitenient) augmenter, majorer;
(avancement, grade) promouvoir; (ton),
monter de; (note) diés er; (gout, courage) relever;
(force) augmenier; (beauté, éclat) rehausser;
(louange) relever; (mérites, gloire) exalter.
verhooging f. t élévaiion f.; 2 rehaussement m.;
augmeniation, majoration; promotion f.; relévement
m.; exallation f,; 3 estrade f.
verhoogsel n. ( oos) exhaussemenl nl.
verhoor n. interrogaioire m.;(témoins) audilion f..
verhoorbankje n. sellette f.
verhoeren v. tr. insép. 1 (jur.) ouïr; (accusé) interroger,
faire subir un interrogatoire d; C
(prière) exaucer.
verhogringt. 1 interrogoloire; 2exaucement m.
verhoovaardigen — 610 verkerven
verhoovaardigen v. tr. insép. enorgueillir.
orhouden V. tr. insép. 1 retenir, empêcher;
2 zich — aan s'en tenir à; 3 zich -- tot être en
,rapport avec, zich -- tot de lengte als être d la
iongueur comme.
verhouding f. 1 rapport nn., raison, proportion f.;
,naar — van en proportion de, à raison de;
2 (rnath.) (deux quantités) rapport; (deux rapports)
proportion 1.
verhoudingsgetal n. nombre in. proportionnel.
verho_udingspasser m. compas m. de proportion.
verhuisbiljet n. déclaration f. de changement de
domicile.
verhujsboel m. ( bazar m. (rr déménager)
2 remue-ménage, déménagement in. [ment.
verhuiskosten m. pl. frais m. p1. de déménage-j
verhuistijd m. temps m. du déménagement.
verhuiswagen m. voiture f. de déménagement.
verhuizen v. intr. insép. i déloger, déguerpir,
changer de domicile: naar de ander wereld —
partir pour i'autre monde; 2 (gens de service)
quitter, changer; 3 (tneubles) déménager.
verhuizing f déménagement, changement m. de
domicile.
verhuren v. tr. insép. louer, donner à lover;
t vaisseau) fréter ; (gens de service) placer ; zich
--- se placer, (ouvriers) se lotrer
verhuring t. tocation f.
verhuurbordje n., ...brief ril. écriteau ni.
verhuurder m., ...ster f. lotreur; (voit.) louageur
vn., ...euse f.
verhuurkantoorn. agente f. de location; (gens de
service) bureau m. de placement.
verfdelen v. tr. insép. 1 (desseini) déjouer;
(giffort) faire échouer; (espérance) tromper, détruire;
(veeu) rendre vain , 2 zich -- s'enorgueillir.
verjaard adj. l périrné, suranné; 2 (jur.) prescrit;
— verklaren prescrire. V. verjaren.
verjagrdag ni. anniversaire in.
vrerjgardicht n. poésie f. d'anniversaire.
verjaargeschenk, ... maal n., ...partij f. cadeau,
repas m., féte f. d'anniversaire.
verjagen v. tr. insép. drasser; expulser; (mil.)
dèbusquer.
verf aren 1 v. intr. insép. célébrer son anniversa
re; ik verjaar Zondag c'est dimanche mon
anniversaire; heden verjaart de slag bij Watertoe
c'esl aujotird'hui l'annieeersaire de la bataille
de Waterloo; 2 se périmer; (jur.) se prescrire; 3
v. tr. insép. féliciter rr l'occasion de son anni-
Fcersaire. [cription f.
verjaring f. 1 anniversatre rn.; 2 (jur.) pres-J
verjgngen V. tr. & intr. insép. rajeunir.
verJQnging f. rajeunissement m.
verjgngingsbron f.fontaine f. de Jouvence.
verjongingsmiddel n. moyen m. de rajeunir.
verkalken v. tr. & intr. insép. (se) catciner.
verkalking f. calcination; (méd.) sclérose f.
verkankeren 1 v. intr. insép. être rongé par un
cancer, se gangréner; 2 v. tr. insép. ronger; (flg.)
gangréner. !travesttr.
v3rkappen v. tr. insép. 1 recoiffer; 2 déguiser,J
verkassen v. tr. insép. déloger, déguerpir.
verkavelen v. tr. insép..(al)lotir.
verkaveling f. lotissement m.
verkeer n. 1 commerce, rapport m., relation f.;
2 (comm.) mouvement m.; 3 circulation, animation
f.; 4 (routes) communication f.
verkeerbord n. trictrac rn.
verkeerd 1 adj . retourné,renversé; de —e zijde ou
kant Penvers m.; de —e hand le revers de la maan;
de —e regel van drieën la règle de trois inverse;
een — hoofd hebben avoir la tête d Penvers;
2 (fig.) mauvais, ,faux ; het —e eind le faux bout ;
de ---e deur, bladzijde nemen se tromper de
porte, page; ik heb een —e paraplu je n'ai pas
mon paraptuie; —e weg niauvais chemie; zich
tot het —e kantoor ou den ---en taan wenden se
tromper d'adresse; hij had den —e voor il le
prenait pour tin autre; —e gewoonte mauvaise
habitude; liet is — van u vous avez tart, ce n'est
pas beau de votre part ; het — vinden (te) trouver
mauvais; —e stelling proposition erronée;
3 adv. d Penvers, d rebours; ----- aandoen mettre
à Penvers; — aanvatten prendre d contre-poil;
4 de travers, mal; -- staan être de travers; —
verstaan, antwoorden entendre, répondre de
travers; — uitvallen tourner mal.
verkeerdelijk adv. = verkeerd 3 & 4. [sité f.
verkeerdheid f. travers, défaut, vice m.; perver-^
verkeersmiddel n. moyen m. de communication.
verkeerspel n. trictrac nl.
verkeersweg m. 1 chernin m. de communication;
2 rue f. fréquentée.
verkennen v. tr. insép. reconnaïtre; explorer.
verkenner m. éclaireur m. [naissance.
verkenning f. reconnaissance f.; op—en recon-1
varkeeren 1 v. tr. insép. changer, cortvertir;
(mauw. part) pervertir; (ordre, droit) fausser;
2 v. intr. insép. changer; 't kan — les choses
peuvent changer de face; 3 se trouver, être;
4 (bible) demeurer, séjourner; 5 aller et venir,
circuler; daar — veel schippers cet endroit est
fréquenté par beaucoup de bateliers; 6 (esprit)
revenir, hanter; het verkeert op die hofstee
cette ferme est hantée ; 7 — met fréquenter, hanter,
frayer avec; met een meisje — courtiser une
jeune fille. V. verkeerd.
verkeering f. 1 changement m., conversion f.;
pervertissement m.; tournure f.; 2 demeure f., séjour
m.; 3 fréquentation f., commerce m.; -- hebben
avoér une liaison.
verkerven v. tr. insép. 1 gdter (en entaillant),
tailler de travers; 2 het --- bij s'aliéner les svmpathies
de.
verketteren -- 611 — verkoperen
verketteren v. tr. insép. accuser d'hérésie, anathématlser.
verksesbaar adj. 1 éligible; 2 préférable.
verkiesbaarheid f. éligibilité f.
verkieslijk adj. préférable (á).
verkiezen v. tr. insép. 1 préférer, aimer mieux;
te — d préférer, préférable; 2 désirer, vouloir;
zooals gij verkiest comme vous voulez, comme il
vous plaira; naar — d volonté; 3 (polit.) élire.
verkiezing f. 1 préférence f.; 2 désir in., volonté f.;
naar — à volonté, au choix; 3 (polit. & théol.)
élection f. [m. électoral.
verkiezingsagent m., ...artikel n. agent, articlet
verkiezingsdag m. jour m. d'élection.
verkiezingsdrukte f. agitation f. électorale.
verkiezingsstrijd m. lutte f. électorale.
verkiezingswerk n. propagande f. électorale.
verkiezingswet f. loi f. électorale.
verkf ken v. tr. insép. 1 donner pour voir ou pour
la vue (de) ; 2 passer à regarder; zich --- aan
s'enticher de; 3 manquer; zijn kans — manquer
roccasion; zich — mal voir, se méprendre.
verklaarbaar adj. (cder, pst) explicable.
verklaarder m., .. ster f. ( 's) explicateur m.,
...trice f., interprète m. & f.
verklappen v. tr. insép. 1 rapporter, divulguer;
2 dénoncer, trahir; 3 passer ou perdre (z bavarder;
4 zich — se trahir.
verklaren 1 v. tr. insép. rendre clair, éclaircir;
2 (faire savoir) déclarer; (voor) onbevoegd,
schuldig — déclarer incompétent, coupable; zich
— se déclarer, se prononcer; 3 expliquer; (songe)
interpréter; (texte difficile) commenter; zich —
(parler plus clairement) s'expliquer; 4 v. intra
verklarend adj. explicatif. [insép. s'éclaircir.
verklaring f. 1 éclaircissement m.; 2 déclaration;
3 explication; interprétation f.; commentair-e m.
verkleeden v. tr. insép. 1 changer d'habits ;
2 déguiser, travestir ; 3 habiller (de neu f) .
verkleeding f., ...sel n. 1 changement m. d'habits;
2 déguisement, travestissernent m.
verkleefd adj. attaché, affectionné; Uw V---- e
Volre Dévoué.
verkleefdheid f. attachement, dévouement m.
verkleinaap m. réducteur m.
verkleinbaar adj. réductible.
verkleinen 1 v. tr. insép. rapetisser, diminuer;
2 (math. & dessin) réduire; 3 (fig.) ravaler, rabaisser;
(faute) diminuer, atténuer; 4 v. intr.
insép. devenir plus petit, diminuer.
verkleinglas n. verre diminuant ou concave.
verkleining f. 1 rapetissement m., diminution f.;
(math., dessin) réduction f.; 2 (fig.) ravalement
m., détraction f.; (faute) atténuation f.; 3 (rhét.)
litote f.
verkleiningsuitgang m- suffixe m. diminutif.
verkleinwoord n. diminutif m.
verkleumdheid, ... ming f. engourdissement m.
verkleumen v. tr. & intr. insép. (s')engoiudir,
transir.
verkleuren 1 v. tr. insép. décolorer, dételndse;
2 v. intr. insép. changer de couleur, déteindre;
3 rougir; hij verkleurde niet il ne changeait pas
de couleur, il ne bronchait pas.
verklikken v. tr. insép. rapporter, dénoncer.
verklikker m. 1 rapporteur, dénonciateur, mouchard
m.; 2 (objet) avertisseur; (horl.) avantquart
; (gouvernail) axiomètre; (vent) penon m.;
(mach. pneum.) éprouvette f.
verklikking f. dénonciatiori f.
verkloeken 1 v. tr. insép. fortifier; 2 enhardir,
encourager; zich — s'enhardir; 3 duper, flouer ;
4 v. intr. insép. devenir (plus i fort.
verknechten v: tr. insép. asservir.
verkneukelen, ...kneuteren v. tr. insép. sefrotter
les mains (de), jubiler (de).
verkniezen v. intr. insép. se chagriner.
verknijpen v. tr. insép. 1 repincer; 2 zich — se
mordre les lèvres.
verknijping f. embarras m.
verknippen v. tr. insép. 1 recouper; redécouper;
2 employer (en coupant) ; 3 gttter, charcuter.
verknocht(heid) = verkleefd(heid).
verknoeien v. tr. insép. gáter, gdcher, abirner,
bousiller. (ner autremeni.
verknoopen v. tr.insép 1 reboutonner; 2 bouton-1
verknuftelen v. tr. insép. chiffonner,friper.
verknutselen v. tr. insép. gáter, gaspiller.
verkoeldrank m. rafraichissement m.
verkoelen v. tr. & intr. insép. rafraichir; (fig.)
refroidir.
verkoeling f. rafraichissernent,• (fig.) refroidissement,
(arnitié) froid ni.
verkoel(ings)middel n. réfrigérant m.
verkoken 1 v. tr. insép. réduire, évaporer; 2 eenployer
(d cuire); 3 trop cuire; 4 recuire; 5 v. intr.
insép. se réduire, s'évaporer; 6 disparaitre (par
la cuisson), (bouillon) consommer ; laten —
faire consommer.
verkolen v. tr. & intr. insép. (se) carboniser.
verkoling f. carbonisation f.
verkomen v. intr. insép. 1 se remettre, se rétaWir,
se refaire; 2 (pate) lever,
verkond(ig)en v. tr. insép. annoncer; (doctrines)
précher.
verkond(ig)ing f. annonce, prédication f.
verkoop m. vente f.; (en détail) débit :n.
verkoopbaar adj. 1 vendable; 2 de hunne verste.
verknopen 1 v. tr. insép. vendre; (en déta1t)
débiter; 2 v. intr. insép. se vendre.
verkooper m., ...ster f. ( os) vendeur in., ...euse
f. ; (en détail) débitant m., —e f. [venter.
verkoophuls n. 1 maison f. de verte; 2 salle f. de=
verknoping f. vente f. (publique).
verkoopprijs m. prix m. (de vente).
verkoperen v. tr. insép. cuivrer.
verkort — 612 -- verlegen
D verkort n. pénurie f.
verkorten v. tr. insép. 1 raccourcir, (oreilles,
queue) .écourter; 2 abréger, résumer; (syllabe)
repdre bref; de verkorte Legendre l'abrégé de
L^gendre; in ('t) verkort en raccourci, en abrégé;
3 om den tijd te - pour passer le temps; 4 faire
tort à, léser,
verkorting f. 1 raccourcissement, écourtement;
(dessin, sculpt.) raccourci m.; 2 abrégé, résumé
m.; abréviation f.; 3 - van den tijd passe-temps
m.; 4 tort n.., lésion f. [abréviatif.
verkortingsteeken n. abréviation f., signe m.±
verkouden adj. 1 enrhumé; - worden s'enrhumer;
2 mort, froid.
verkoudheid f. rhume m.; -- op de borst, in het
hoofd rhume de poitrine, de cerveau.
verkrachten v. tr. insép, violer.
verkrachting f. viol m.; (loi, convention, serment)
violation f.
verkreuk(el)en v. tr. insép. chiffonner, froisser.
^ierkrUgbaar, ...lijk adj. trouvable; (jur.) impétrable;
waar is dat -? ou peut-on trouver cela?
- bij en vente chez; - stellen mettre en vente.
verkrijgen v. tr. insép. 1 obtenir; (jur.) impétrer;
te verkrijgen = verkrijgbaar; hij kan het niet
van zich -- om ii ne peut se résoudre à; 2 gagner,
acquérir. [tion f.
verkrijging f. obtention, acquisition, impétra-1
verkrommen 1 v. tr. insép. courber; (fig.) fausser,
détourner; 2 v. intr. sép. se courber.
verkrom ming f. courbage m., courbure f.; (colonne
vertébrale) déviation ; (fig.) altération f.
verkroppen v. tr. insép. 1 bourrer, gaver; zich -
s'engouer, étouffer; 2 avaler; 3 (fig.) dévorer,
avaler; (chagrin, colère) réprimer, étouffer;
verkropt zijn van étouffer de; verkropt verdriet
chagrin concentré; verkropte woede fureur concentrée.
verkruimelen v. tr. & intr. insép. (s')émietter.
verkuipen v. tr. insép, relier.
verkwanselen v. tr. insép. 1 répandre; 2 gaspil-
Ier; 3 troquer.
verkwezelen v. tr. insép. bigoter, encapuciner.
verkwijnen v. intr. insép. languir, dépérir.
verkwiining f. langueur f., dépérissement m.
verkwikkelijk adj . réconfortant, restaurant,
(méd.) Gord i al.
verkwikken v. tr. insép. réconforter, restaurer;
(coeur, áme) ranirer, vivifier.
verkwikking f. 1 réconfort m., restauration, Vivification
f.; 2 rafraïchissement ; (fig.) soulagement
m. . [diguer.
verkwisten v. tr. insép. dissiper, gaspiller, pro-1
verkwister m., ...ster f. ('s) dissipateur m.,
...trice f., prodigue m. & f.
verkwisting f. gaspillage m., prodigalité f.
verlaat n. (...aten) déversoir m., (écluse) vanne f.
verladen v. tr. lnsép. 1 recharger; 2 transborder.
verlagen 1 v. tr. insép. (a)baisser; diminuer,
réduire; (mus.) bémoliser; (ton) baisser; 2 faire
descendre; dégrader; 3 (fig.) abaisser, avilir,
ravaler; 4 v. intr. insép. baisser; descendre.
verlaging f. 1 abaissement m.; diminution, réduction;
2 dégradation f.; 3 avilissement m.
verlak n. vernis; (Chine) laque m.
verlakken v. tr. insép. 1 vernir; laquer; 2
flouer, refaire.
verlakker m., ...ster f. 1 vernisseur, laqueur;
2 floueur m., ...euse f.
verlamd adj. T paralysé; (membre) perclus;
(articulation) ankylosé.
verlamdheid f. paralysie f.
verlammen 1 v. tr. insép. paralyser; rendre perdus;
ankyloser; 2 (fig.) paralyser, énerver; 3 v.
intr. insép. devenir paralytique; devenir perclus;
(fig.) se paralyser. [hémiplégie f.
verlamming f. paralysie f.; - aan één zijdec
1. verlangen 1 v. tr. insép. désirer, réclamer;
dat is te veel verlangd c'est trop exiger ; 2 v. intr.
insép.: - naar désirer ardemment, soupirer après,
aspirer après, regretter; ik verlang te je suis
rurieux de, il me tarde de.
2. verlangen n. 1 désir m., demande f.; op algemeen
- à la demande générale; 2 désir m. ardent,
envie, impatience f.
verlanterfanten v. tr. insép. perdre ou passer d
fainéanter. [(écluse) déverser.
1. verlaten v. tr. insép. (liq.) transvaser,$
2. verlaten 1 v. tr. insép. quitter, laisser (lá) ;
(mauv. part.) lacher, déserter; 2 abandonner;
délaisser; ----- p. p. & adj. abandonné, délaissé,
(lieu) désert; 3 iets - voor laisser ou céder qc.
poer; 4 zich - op se fier d, compter sur, se reposer
sur, faire fond sur; zich op God -- se fier en
Dieu; 5 v. intr. sép. (clou) céder, se détacher;
6 cesser, s'arrêter.
3. verlaten n. 1 départ; 2 abandon; délaissement
m.; désertion f.; 3 cession f.
4. verlaten 1 v. intr. sép. se faire tard; 2 refarder;
3 v. tr. sép. : zich - .1 être en retard, 2 s'attarder.
[isolement m.
verlatenheid, ...enis f. abandon, délaissement;t
1. verleden adj. 1 passé, dernier; 2 (gramm.)
-- tijd passé m.; onvolmaakt - tijd imparfait;
volmaakt --- tijd parfait, passé indéfini m.;
meer dan volmaakt - tijd plus-que-parfait m.
2. verleden(e) n. passé m.
verleelijken v. tr. & intr. insép. enlaidir.
verieenen v. tr. insép. accorder; (secours) préter;
octroyer; (fonction, grace) conférer.
verlgeren v. tr. insép. désapprendre.
verlegen adj. 1 passé, altéré, défratchi; 2 (position
difficile) embarrassé, géné; - zijn om etre
en pelne de; om geld - zijn avoir des embarras
d'argent; om zijn antwoord - zijn ne pas
avoir sa réponse prête; 3 (trouble, malaise)
verlegenheid — 613 -- verloren
einbarrassé, timide ; met zich zelf — embarrassé
de sa personne; — worden se troubler, se déconcerter;
— maken intimider, rendre confus.
verlegenheid f. 1 embarras m.; in — brengen
mettre dans l'embarras; uit de — helpen tirer
d'embarras; 2 gêne, timidité, confusion f.
verleggen v. tr. insép. 1 déplacer; transférer;
(cours d'eau) détourner; 2 égarer; 3 — van
changer de.
verleidelijk i adj. séduisant, tentant; séducteur;
2 adv. d'une manière séduisante.
verleidelijkheid f. pouvoir m. séducteur.
verleiden v. tr. insép. 1 fourvoyer, égarer;
2 séduire, tenter.
verleider in., ...ster f. séducteur m., ...trice f.
verleiding f. 1 fourvoiement ni.; 2 séduction f.
verlekkeren 1 v. tr. insép. affriander; verlekkerd
friand (de) ; 2 v. intr. insép. s'af(riander
(de).
verlengen v. tr. insép. 1 (r)allonger; 2 prolonger;
het leven -- prolonger la vie.
verlenging f. 1 (r)allongement tn. ; ( chose
ajoutée) (r)allonge f. ; 2 (espace) prolongement
m.; (durée) prolongation f.
verlengsel, verlengstuk n. (r)allonge f.
verleppen v. intra insép. se faner, se .flétrir.
verlepping, verleptheid f. flétrissure f.
verlet n. 1 ernpêchement, obstaele m.; 2 retard,
délai m.; .3 perte f. de temps; (ouvrier) ch8-
rnage m.
verletten v. tr. insép. 1 empêcher; 2 perdre (du
temps); (ouvrier) ch8mer. [naaiseries.
.erieuteren v. tr. insép. perdre ou passer d dest
verlevendigen 1 v. tr. insép. ranimer; 2 (coul.,
sentim., esprit) aviver; 3 v. intr. insép. se
ranimer, s'aviver.
verlezen v. tr. insép. 1 trier; (légumes) éplucher;
2 appurer ; 3 zich — se tromper (en lisant) .
1. verlichten v. tr. insép. éclairer, illuminer.
2. verlichten v. tr. insép. 1 alléger; (travail,
besogne) faciliter; 2 décharger, soulager; (sort)
adoucir.
verlichter rn. ( 's) éclaireur m.; (fig.) lumière f.
1. verlichting f. 1 éclairage m.; illumination f.;
-- met gas éclairage au gaz; 2 (fig.) lumière (s)
f. (pl.), progrès m.
2. verlichting f. 1 allègement in.; décharge f.;
2 soulagement m.
vèrliehtingstoestel n. appareil m. d'éclairage.
verliederlijken : zich — & v. intr. insép. se débaucher.
verliefd 1 adj. amoureux (de), épris (de) ; —
worden tomber amoureux (de), s'amouracher
(de) ; 2 adv. amoureusement.
verliefde m. & f. amoureux m,, ...euse f.
verliefdheid f. amour m.
verlies n. (... zen) perle f.; een — lijden faire ou
subir une perte.
verlieven v. intr. insép. s'amouracher (de),
tomber amoureux (de).
verliezen v. insép. (verloor, heeft verloren) perdre;
niets er bij — n'y rien risquer. V. verloren.
verliggen v. tr. insép. perdre ou passer à refter;
verleden v. tr. insép. passer. [couché.
verlof n. (...ven) 1 permission f.; met Uw —
sauf votre permission, (exclam.) permettez ! 2
congé m., (mil.) permission f., (écoles,tribunaux)
vacances f. p1.; met — en congé, en vacances.
verlofganger m. 1 permissionnaire; 2 écolier ou
étudiant tn. en vacances.
verlokkelijk 1 adj. tentant, séduisant; 2 adv.
d'une facon tentante.
verlokkelijkheid f. (...heden) attrait, charme m..
verlokken v. tr. insép. attirer, allécher, tenter,
séduire.
verlokking f. tentation, séduction f.
verloksel n. ( mos) attrait, oppas rn.
verloochenen v. tr. insép. 1 renier; 2 (contredire)
démentir; zich — se démentir; 3 zich —
renoncer à soi-même.
verloochening f. 1 reniement, désaveu m.; (relig.)
apostasie f.; 2 démenti ; 3 renoncement m. (h soitneme)
.
verlooden v. tr. insép. (re)plomber.
verloofde m. & f. fiancé m., —e f.
verloop n. 1 (temps) écoulement m.; na — van
au bout de; 2 (maladie, affaires, procès) marche
f., cours m.; (mauv. part) décadence, baisse f.,
déclin m.; (clients, élèves) perte f., déchet m.;
3 (maconn.) fruit m.; (cheminée) rétrécissement;
(typo.) remaniement m.; 4 (marée, courant)
reversement ni.; (vent) saute f.
verloopen 1 v. tr. insép. quitter ou abandonner
(en courant) ; 2 passer ou perdre (en courant ou
en courses) ; 3 faire passer (en se donnant du
mouvement); digérer en marchant; 4 manquer,
passer d coté de; 5 (typo.) remanier; 6 zich —
s'égarer, se fourvover, se perdre; — monnik
moine défroqué; — student étudiant manqué;
— kerel homme perdu ou dévoyé; 7 v. intr. sép.
s'en aller, s'échapper; se disperser, se débander;
laten — laisser échapper; 8 se déplacer, avancer;
(temps) s'écouler, se passer; (terme) expirer;
(intérêts) échoir; (marée, courant) refouler;
(maladie, affaire, procès) marcher, suivre son
cours; (mauv. part) décliner, dépérir; goed,
slecht — prendre une bonne, mauvaise tournure;
— bier bière éventée; — koffie café sans
force; 9 (horl.) ne pas aller juste; niet — aller
juste; 10 (billard & fig.) se blouser.
verlooping f. 1 marche f., cours m.; (mauv. part)
déclin m.; (horl.) marche f. irrégulière, écart m.;
2 (foule) débandade f., dispersion f.; 3 (temps)
écoulement m.; (terme) expiration f.; 4 (typo.)
remaniement m.
verloren adj. perdu; — schaap brebis égarée;
verloskunde — 614 — verminderen
- zoon enfant prodigue; er is --- on a perdu; —
gaan ou (ge)raken se perdre, s'égarer; 't is —
gepraat ce sont de valnes paroles.
verloskunde f. obstétrique f.
verloskundig adj. obstétrical.
verloskundige m. & f. accoucheur ni., ...euse f.
verlossen 1 v. tr. insép. délivrer; 2 v. tr. & intr.
insép. (méd.) accoucher.
verlosser m. ( cs) 1 libérateur m.; 2 (Christ)
Sauveur, Rédempteur m
verlossing i. 1 délivrance f.; 2 (relig.) rédemption
f.; 3 (méd.) accouchement m., délivrance f.
verlossingswerk n. oeuvre f. de la rédemption.
verlostang f. forceps m.
verloten V. tr. insép. mettre en loterie.
verloting f. 1 mise f. en loterie; 2 tirage m.
verloven v. tr. insép. fiancer (à).
verloving f. fiancailles f. p1. [fair.
1. verluchten v. tr. aérer; zich - prendrel
2. verluchten v. tr. enluminer.
verluchtigen v. tr. insép. égayer; (personne)
distraire. [termes de.
verluid n. terme m.; naar -- van d'après lest
verluiden v. tr. & intr. insép. (se) faire entendre;
zich laten - donner d entendre, laisser transpirer.
verlui(er)en 1 v. tr. insép. passer d ne rien faire,
paresser; 2 v. intr. insép. devenir (plus) paresseux.
[2 divertir, amuser.
verlustigen v. tr. insép. 1 récréer, rendre gai;t
verlust(ig)ing f. réeréation f., divertissement m.
vermaagschappen v. tr. insép. allier (avec ou d),
apparenter • (&).
vermaagschapping f. alliance f.
vermaak n. (...aken) plaisir, amusement,
divertissement m.; zijn — scheppen in trouver
son plaisir dans (qc.) ou á (faire qc.).
vermaanbrief m. 1 lettre f. exhortative; 2 (église)
rnonitoire m.
vermaard 1 adj. fameux, renornmé, célèbre; 2
adv. fameusement.
vermaardheid f. (... heden) renomrnée, célébrité f.
vermageren 1 v. tr. insép. amaigrir; (joues)
creuser; 2 v. intr. sép. maigrir, s'amaigrir.
vermagering f. amaigrissement m.
vermakelijk 1 adj. amusant, divertissant; 2 adv.
d'une facon amusante.
vermakelijkheid f. (... heden) amusement, divertissement
tri., réjouissance f.
vermaken v. tr. insép. 1 refaire, changer; 2
raccommoder, réparer; (plume) tailler; (plaie)
panser, bander; 3 transmetire, léguer; 4 divertir
(d), amuser (d), récréer (d).
vermaking f. 1 réfection f., changement m.; 2
raccommodage m., réparation f.; (plume) taille f.;
3 legs m.; 4 plaisir, divertissement m.
vermaledijen v. tr. insép. maudire.
vermalen v. tr. insép. moudre, broyer, réduire
en poussière; (aliments) triturer.
vermanen v. tr. insép. 1 exhorter, avertár; 2
rappeler.
vermaning f. exhortation f., avertissement m.
vermannen v. tr. insép. 1 vaincre, accabler,
écraser; 2 zich — être homme, se maïtriser.
vermeend adj. présumé, pré#endu, soi-disant,
(père) putatif. [surner.
vermeenen v. tr. insép. penser, supposer, pré-t
vermeerderaar m., ...ster f. (cos) augmentateur
m., ...triee f.; (titre) Auguste m.
vermeerderen 1 v. tr. insép. T augmenter; (prix)
majorer; (en nombre) multiplier, aecroïtre; (en
quantité) redoubler; 2 v. intr. insép. augmenter,.
se multiplier.
vermeerdering f. augmentation; majoration;
multiplication f.; accroissement, redoublement in.
vermeesteren v. tr. insép. 1 se rendre maftre de,
s'emparer de; 2 zich — se maitriser.
vermeestering f. conquête f.
vermei(d)en v. tr. 1 pavoiser avec des mais;
2 zich -- se récréer, se donner du bon temps ;
3 zich — in se réjouir de, prendre plaisir d.
vermelden v. tr. insép. mentionner, faire mention
de; citer.
vermeldenswaardig) adj. digne de mention.
vermelding f. mention , citation f.
vermengen v. tr. insép. 1 méler; (plus intimement)
mélanger; (complètement) confondre;
(métaux) allier; met water— souper; 2 frelater,
sophistiquer; 3 (races) croiser.
vermenging f. 1 mélange, alliage m.; 2 falsification
f.; 3 (races) croisement m.
vermenigvuldigbaar adj. multipliable.
vermenigvuldigen 1 v. tr. insép. multiplier;
v. intr. insép. & zich --- se multiplier.
vermenigvuldiger m. mulliplicateur m.
vermenigvuldiging f. multiplication f.
vermenigvuldigtal n. multiplicande m.
vermetel 1 adj. téméraire, audacieux; 2 adv
témérairement, audacieusement.
vermetelheid f. témérité, audace f.
vermeten v. tr. insép. 1 remesurer; 2 zich ---
tromper (en mesurant), mal prendre la menure
3 zich --- 1 s'exagérer ses forces, présumer de
soi-même, 2 avoir l'audace de, s'aviser de, s'enhardir
ô.
vermetseien v. tr. insép. 1 remaconner; 2 maner;
3 employer (d mafonner); 4 dépenser en macon-=
vermicelli f. vermicel (le) m. [nerie.
verm!Jdbaar, vermij(d)eliJk adj. évitable.
vermij(d)en v. .tr. insép. éviter.
verm,iJmeren v. tr. insép. 1 passer ou perdre à
réver; 2 zich — se rendre malade d force de;
vermiljoen n. vermillon m. [réver
vermiljoenen v. tr. insép. vermillonner.
vermiljoenklgurig adj. vermillonné.
verminderen 1 v. tr. insép. diminuer, amoindrir,
réduire; 2 restreindre; 3 rabaisser, affaiblir;
vermindering — 615 — verongelijking
v. intr. insép. diminuer, s'amoindrir; se
éduire; s'affaiblir; 5 baisser, décliner, empirer;
6 zich - se restreindre, réduire ses dépenses.
vermindering -t. 1 diminution f., amoindrissement
m., réduction f.; 2 rabaissement; affaiblissement
m.
verminken v. tr. insép. 1 mutiler; (bras, jambe)
estropier; 2 (fig.) tronquer, défigurer.
verminking f. mutilation f., estropiement m.
vermissen v. tr. insép. ne pas trouver, regretter
t'absence de; vermist worden manquer; vermist
p. p. & adj. manquant.
vermits conj. puisque, vu que.
vermoedelijk 1 adj, probable, présumable;
,successeur) présomptif ; 2 adv. probablement,
vraisemblablement.
i. vermoeden v. tr. insép. 1 présumer, supposer,
se douter de, (bonne & mauv. part) soupfonner;
2 s'attendre u, prévoir.
2. vermoeden n. ( xs) supposition, présomp-
'ion, attente f., (bonne & mauv. part) soul-con
9 n ; naar alle - selon toute apparence; tegen
Ille - contre toute attente.
vermoeid adj. fatigué, las.
,ermoeidheid f. fatigue, lassitude f.
ermoeien v. tr. insép. fatiguer, lasser.
ermoeiend 1 p. pr. fatiguant; 2 adj. fatigant.
rmoei_enis ( 'sen), vermoeiing f. fatigue f.
vermogen v. tr. & intr. insép. pouvoir;
Rts - n'avoir aucun pouvoir, être impuis-
'; veel - op au hij pouvoir beaucoup sur,
r un grand ascendant sur.
vermogen n. ('s) t pouvoir m.; (phys.,
tn.) puissance f.; 2 faculté, capacité f.,
en m.: 3 fortune f.; man van - homme
.Une.
mogend adj. f puissant; -e kracht force
vetje; 2 fortune, riche.
mol merg v. intr. insép. se 'errnouler ; ver-
'tt^d verrnoulu.
polming t. ermnrtltire f.
4molsemen, ... ming = vermolmen, ...ing.
emornmen v. tr. insép. déguiser; (propre &
t.) masquer.
^rmomming f. déguisement m.
Armooien V. tr. & intr. insép. (s')ernbellir.
eimoorden v. tr. insép. 1 assassiner, tuer,
acharn.) massacrer; 2 (fig.) massacrer; (repos)
-tétruire; (temps) tuer.
vermoording f. assassinat, massacre m.
vermorsen v. tr. insép. t guter, gácher, ruiner,
tassacrer; 2 gaspiller.
morzelen v. tr. insép. écraser, fracasser.
muffen v. intr. insép. moisir.
rmunten v. tr. insép. 1 monnayer; 2 refrapper.
armurwen 1 v. tr. insép. amollir, (alim.) attenrir;
(fig.) attendrir, fléchir; 2 v. intr. insép.
l'amollir, s'attendrir.
vernaaien v. tr. insép. t recoudre; (mar.)
refaire; 2 employer (à coudre). [loger.
vernachten v.intr. insép. passer la nuit,coucher,t
vernagelen v. tr. insép. 1 reclouer; 2 clouer;
(porte, fenêtre) condamner; 3 (canon, cheval).
enclouer.
vernauwen v. tr. & intr. insép. (se) rétrécir.
vernauwing f. rétrécissement, resserrement m.
vernederen v. tr. insép. humilier, abaisser;
ravaler. Element m.
vernedering f. humiliation, abaissement, rava-;
verneembaar 1 adj. perceptible; 2 adv. d'une
manière perceptible.
vernemen 1 v. tr. insép. reprendre, changer de
main; 2 (fig.) apprendre; (á distance) percevoir;
3 v. intr. insép. : - naar s'enquérir de, s'inJor-f
verneuteld adj. rabougri. [mer de.
vernielal m. & f. (clen) brise-tout, destructeur
m., ...trice f. [ravager.
vernielen v. tr. insép. détruire, ruiner, (contrée)t
vernieler m., ...ster f. (ws) destructeur m.,
...trice f.
vernieling f. destruction, ruine f.; (contrée)
ravages m. pl. [dalisme m.
vernielzucht f. manie f. de la destruction, van-t
vernietigen v. tr. insép. 1 anéantir, détruire; 2
annuler; (loi, prescription) abolir, abroger;
(espoir) détruire; (doutes) dissiper.
vernietigend adj. 1 destructeur; (regard, preuve)
écrasant; 2 annulatif.
vernietiging f. 1 anéantissementm., de, trustion f.;
2 annulation, abrogation f.
vernieuwen v. tr. insép. 1 renouveler; 2 (procédé,
mode, théol.) rénover.
vernieuwer m....ster f. rénovateur m., ...trice f.
vernieuwing f. renouvellement m., rénovation f.
vernikkelen v. tr. insép. nickeler.
vernikkeling f. nickelage ni.
vernis ti. ( asei) vernis in.; een -je une couche
de vernis,- een -je hebben van avoir une teinte
de.
vernissen 1 v. tr. vernir; 2 n. vernissage m.
vernisser m., ...ster ( 's) vernisseur m., ...euse f.
vernissing f. vernissage m.
vernoemen v. tr. insép. 1 faire changer de nom,
débaptiser; 2 user du nom de, citer.
vernuft n. 1 esprit m., sagacilé f.; 2 génie m.
vernuftig 1 adj. ingénieux; 2 adv. ingénieuse-.
ment.
vernuftigheid f. esprit m., sagacité f.
veronachtzamen v. tr. '.nsép. négliger.
veronachtzaming f. négligence f.
veronderstellen v. tr. insép. supposer, mettre.
veronderstelling f. supposition f.
verongelijken v. tr. insép. 1 faire tort d, portvr
préjudice d, causer du dommage u; 2 offenser.
verongelijking f. 1 tort, préjudice, dommage m.3
2 offense f.
53
verongelukken — 616 -- verrekijker
verongelukken v. intr. insép. 1 avoir un accident;
pas op, gij zult -- attention, il vous arrivera un
accident; 2 périr; 3 échouer, avorter; (iron.)T
VerQniea f. Véronique f. [raten.
veronthQiiigen, verontreinigen, verontrusten etc.
— ontheiiigen etc.
verontschuldigen v. tr. insép. excuser, disculper.
verontwgardigen v. tr. insép. indigner.
verontwagrdiging f. indignation f.
veronzijdigen v. tr. insép. neutraliser.
verQQrdeelaar m., coster f. condamnateur m.,
...trice f.
verQQrdeeien v. tr. insép. condarnner (â).
verQQrdeeling f. condamnation f.
veroorloven v. tr. insép. permettre.
veroorzaken v. tr. insép. causer, occasionner.
verootmoedigen v. tr. insép. humilier.
verorberen v. tr. insép. consommer.
verorbering f. consommation f.
verordenen v. tr. insép. ordonner, commander,
prescrire.
verordening f. 1 commandement m.; 2 ordon
nance f., décret m.; disposition f.; (ecclés.) consti-
-
tution f.
veroud(er)en v. tr. & intr. insép. vieillir; verouderd
p. p. & adj. vieilli, (mode) suranné;
(coutume) tombé en désuétude, (mal) invétéré,
(mat) archaïque. [---e f.
veroveraar m., ...ster f. ( mos) conquérant m.,1
veroveren V. tr, insép. conquérir ; (ville) prendre;
(position) tinlever.
verovering f. conquête; prise f.
verover(ings)zucht f. soif f. de(s) conquêtes.
verpachten v. tr. insép. donner à bail, louer,;
verpachter m. bailleur m. [affermer.
verpachting f. bail m., location f., affermage in.
verpakken i v. tr. insép. emballer; 2 remballer,
rempaqueter; 3 v. intr. insép. plier bagage,
décam pe r.
verpakking f. (r)emballage m.
verpgnden v. tr. insép. engager; (ohjet) mettre en
gage, (maison) hypothéquer, (vie) sacrifier.
verponding f. engagement m., hypothèque f.
verpatsen v. tr. insép. vendre, troquer.
verpersoonlijken v. tr. insép. personnifier;
...lijkt en personne.
verpersoonlijking f. personnification f.
verpesten v. tr. & intr. insép. empester, infecter.
verpestend p. p. & adj.empesté, infect, pestilen-T
verpgsting f. infection f. [tiet.
verplggtsbaar adj. mobile, transposable; (sons,
lettres) permutable.
verplaatsen V. tr. insép. déplacer; transposer;
(trdne, siège, administration) transférer ; zich —
se déplacer, (fig.) se transporter; zich -- in den
toestand van se mettre d la place de.
verplggtsing f. déplacement; transfert m.; transposition
f.; transport m.
verplanten v. tr. insép. transplanter.
verpieeggelden n. pl., ...kosten m. pl. frais m.
pl. d'entretien.
verplegen v. tr. insép. 1 soigner; 2 (pauvres,
orphelins) assister; (dans un hospice) hospitaliser.
verpleger m., verpleegster f. (cos) 1 gardemalade
m. & f., infirmier m., ... ière f.; 2 maître
des pauvres, père m., mère f.
verpleging f. 1 soins m. p1.; 2 assistance, hospitalisation
f.
verplett(er)en v. tr. insép. écraser; foudroyer.
verplichten v. tr. insép. obliger; iem. (aan zich)
— obliger qq. ; hij heeft me zeer verplicht il
m'a bien obligé, je lui suis bien obligé; aan iem.
verplicht zijn voor iets étre obligé de qc. à qq.;
iets aan iem. verplicht zijn être redevable de
qc. á qq. ; iem. — tot iets contraindre qq. à qc. ou
de faire qc. [nes) obligeant.
verplichtend adj. (choses) obligatoire; (person-1
verplichting f. obligation f.
verplooien v. tr. insép. replier, replisser.
verponding f. contribution f. foncière.
verpoozen V. tr. insép. 1 relayer; 2 zich —, se
reposer, respirer.
verpozing f. repos, reláche n1.
.verpoppen v. tr. insép. chrysalider.
verpopping f. chrysalidation f.
verpoten v. Ir. insép. transplanter.
verpotten v. intr. insép. rempoter.
verpraten v. tr. insép. 1 passer ou perdre à eauser;
2 redire, divulguer; 3 zich — se mettre
dedans. en dire trap.
verraad n. trahison f.
verraden v. tr. insép. T trahir.
verrader in. ( mos), mes f. ( misen) traitre m.,^
verraderij f. trahison f. [traïtresse f.
verraderlijk 1 adi. traftre, perfide; 2 adv. en
traïtre, traitreusement, perfidement.
verrassen v. tr. insép. 1 surprendre; 2 rnénager
ou faire une surprise à.
verrassing f. surprise f.
verre = 1. & 2. ver. [énormément.
verregaand 1 adj. énorme, extravagant; 2 adv.t
verregenen v. tr. & intr. insép. (se) gdter ou
(s')abïmer par la pluie.
verreiken v. tr. sép. détendre, forcer.
verrel zen 1 v. intr. sép. partir en voyage, s'absenter;
2 v. tr. sép. passer ou dépenser à voyager ou
en voyages.
verrekenen v. tr. insép. 1 régler, solder; 2 port,
en compte; 3 zich — faire une erreur de calcut ;
se tromper (de) .
verrekening f. 1 règlement, solde ; (admin.)
remboursement m.; 2 mise f. en compte; 3 erreur
f. de calcul, mécompfe m.
verrekijker m. lunette f. d'approche; (théat.)
jumelles f. pl.; (astr.) télescope m.
verrekken — 617 -- verschil
verrekken 1 v. tr. insép. 1 démettre, disloquer,
forcer; zijn schouder - se démettre l'épaule;
2 v. intr. insép. crever; verrek (exclam.) crève,
au diable !
verrekking f. 1 dislocation, luxation; 2 crevai-T
verrel n. quart m. [son f.
verreweg adv. de beaucoup.
verrichten v. tr. insép. faire, accomplir, exécuter.
verrichting f. t action f.; 2 accomplissement m.,
exécution f.; 3 fonction f.
verrijden v. tr. insép. 1 déplacer, ranger; 2 dépenser
ou passer en voiture(s) ou à cheval.
verrjjken v. tr. insép. enrichir.
verrij king f. enrichissement m. [citer.
verrijzen v. intr. insép. se lever; (mort) ressus-t
verrijzenis f. résurrection f.
verrijzing f. lever m.
verroeren 1 v. tr. insép. remuer; geen .vn - ne
pas bouger d'une patte; 2 zich -- & v. intr.
insép. se remuer bouger.
verroesten v. tr. & intr. sép. (se) rouiller.
verroestheid f. rouillure f.
verrollen 1 v. tr. insép. rouler autrement ou de
nouveau; 2 déplacer, rouler; 3 v. intr. insép. se
déplacer, rouler.
verronselen v. tr. insép. 1 troquer, vendre à vil
prix; 2 embaucher.
verrooken 1 v. tr. insép. dépenser d fumer ou
en tabac; passer à fumer; 2 v. intr. insép. se
consumer ou s'en aller en fumée.
verrotheid f. pourriture f.
verrotten v. intr. insép. pourrir, se putréfier;
devenir vermoulu.
verrotting f. putréfaction; vermoulure f.
verruilen v. tr. insép. 1 échanger; 2 changer.
verruiling f. t échange; 2 changement m.
verruimen v. tr. insép. élargir; (cceur) épanouir,
soulageer.
verrukkelijk 1 adj. ravissant, enchanteur; 2 adv.
d'une facon ravissante, à ravir.
verrukkelijkheid f. charme m. ravissant.
verrukken v. tr. insép. ravir, transporter ; verrukt
zijn être ravi, être extasié, s'extasier.
verrukking f. ravissement m.; extase f.
verrussen v. tr. insép. russifier.
vers n. (... zen) 1 (ligne) vers m.; een jent van
vaerzen une guirlande de vers; 2 strophe f.;
(chanson) couplet m.; 3 pièce de vers, poésie f.;
4 (bible) verset m.; 5 (iron.) épigramme m., méchanceté
f.
versaagd 1 adj. intimidé, troublé; 2 timide,
caintif; 3 adv. timidement, craintivement.
versaagdheid f. 1 intimidation f., trouble m.;
2 timidité, crainte f.
versagen 1 v. intr. insép. avoir peur, se troubler,
se décourager; 2 v. tr. sép. faire peur d.
versassen v. tr. insép. écluser.
versbouw m. versification f.
versch t adj. (cer, ct) frais; 2 sans sel; te ---
fade; 3 nouveau; récent; 4 adv. fraichement.
verscha_qld adj. éventé. [défaire (de).
verschacheren [sch = sj) v. tr. insép. troquer, set
verschaffen v. tr. insép. procurer, fournir.
verschalen V. intr. insép. s'éventer.
verschalken v. tr. insép. duper, mystifier;
leurrer.
verschalking f. duperie, mystification f.
verschansen v. tr. insép. 1 retrancher; 2 (mar.)
bastinguer. [bastingage m.
verschansing f. 1 retranchement m.; 2 (mar.)
verschansingkieed n. bastinguef.
verscheellicht n. parallaxe f.
1. verscheiden 1 v. intr. insép. trépasser, dlcider;
2 n. trépas, décès m.
2. verscheiden 1 adj. différent, divers; 2 plusieurs;
3 adv. différemment, diversement.
verscheidenheid f. diversité; variété f.
verschepen v. tr. insép. 1 fransporter par bateau;
2 transborder. [dement m.
verscheping f. 1 transport par eau; 2 transbor-t
verscherpen 1 v. intr. insép. devenir plus aigu ou
tranchant; 2 v. tr. insép. rendre plus aigu ou
tranchant; 3 (fig.) aiguiser; rendre plus fin;
4 (fig.) aggraver; rendre plus sévére.
verscherping f. 1 aiguisement m.; 2 aggravation f.
verscheuren v. tr. insép. T déchirer.
verscheurend adj. déchirant; (animal) carnas-^
verscheuring f. déchirement m. [sier.
verschheld f. fraïcheu'r f.
verschiet n. 1 choix, assortiment n1.; 2 lointain;
3 avenir m., perspective f.; in 't -- dans le lointain,
dans t'avenir, en perspective.
verschieten 1 v. tr. insép. consumer en tirant,
tirer, épuiser; zijn kruit op de musschen --
tirer sa goudre mix moineaux ; 2 déplacer; (blé)
remuer ; (cartes) mêler ; (cargaison) faire le paléage
de ; 3 ternir, faire polir : 4 v. intr. sép. se,
déplacer subitement, filer; 5 sursa.uter; être salsi,
s'effraver ; 6 se ternir, s'altérer, se décolorer, pdiir.
verschijndag m. (tour m. (1' )échéance f.; terme m.
verschijnen v. intr. insp. 1 se montrer, parattre;
(subitement) apparaitre; mijn werk is verschenen
mon ouvrage a paru; de dooden -- les mort#
apparaissent; 2 (tribunal) comparaitre; 8 (jour,
heure) arriver; (date, terme, traite) échoir;
(délai) expirer.
verschijning f. 1 apparition f.; 2 comparution;
3 arrivée; échéance; expiration f.
verschijnsel n. (cs & men) 1 phénomène m.;
2 vision f.
verschikken 1 v. tr. insép. arranger autrement,
déplacer; 2 remettre, dtfférer, 3 v. intr. insép. se
ranger. [remise f.
verschikking f. 1 nouvel arrangement m.; 21
verschil n. ( colen, l'etje) 1 différence f.; 2 (dis.
pute) différend m; 3 discussion, contestation f.
verschillen - 618 --- versmaat
verschillen v. intr. insép. différer (de).
verschillend 1 adj. différent, divers; 2 plusieurs;
3 adv. différemment.
versch lpunt, ...stuk n. point m. litigieux.
verschil zicht n. parallaxe f.
verschimmeldheid f. moisissure f.
verschimmelen v. intr. insép. (se) inoisir.
verscholen. V. verschuilen. [donnable.
verschoonbaar adj. ( teder, -ost) excusable, par-i
verschoonbaarheid f. excusabilité f.
verschoonbtad n., ...doek m. (typo.) décharge f.
-verschoonen v. tr. insép. 1 embellir; 2 changer
(de linge) ; (lit) changer les draps (de) ; 3 excuser;
4 épargner; iem. — van épargner à qq., dispenser
qq. de; 5 zich — 1 changer de linge, 2 s'excuser,
3 se dispenser.
verschooning f. 1 embellissement ni.; 2 changement
m. de linge ou de draps; 3 linge m. blanc;
4 excuse f.; 5 ménagement m., dispense f.; om —
verzoeken s'excuser, demander d'épargner, demander
d'être dispensé; 6 gratification f.
verschoonlijk(heid) = verschoonbaar(heid).
verschgppeling m. victime f., paria, souffre-douleur
m.
1. verschoppen v. tr. insép. 1 repousser du
pied; 2 fouler aux pieds; 3 re,eter, rebuter,
mépriser.
2. verschoppen v. tr insép, remuer à la pelle.
verschot n. (coten) 1 choix, assortiment m.;
2 avance f., débours m.; 3 (tailleur) f>urnitures
f. pl.; (serviteur) avantage, extra m.: 4 lumbago,
tour rn de reins; 5 saisissement rn., frayeur f.
suite. [douleur in.
verschoveling m. & f. victime f., paria, souffre-1
verschrijven v. tr. insép. 1 récrire; 2 user ou
passer à écrire; 3 inscrire; 4 convoquer (par
écrit); 5 zich — faire une foute d'écriture, se
tromper.
verschrikkelijk 1 adj .terrible, horrible, effrayant,
affreux; 2 adv. terriblement, horriblement, affreusement.
verschrikkelijkheid f. horreur, atrocité f.
verschrikken 1 v. tr. insép. effrayer, épouvanter,
terrifier, faire peur à; 2 v. intr. sép. s'effrayer,
s'épouvanter, avoir peur.
verschrikking f. frayeur, terreur, épouvante f.
verschroeien 1 v. tr. insép. roussir, (soleil)
briller; (teint) hï ler; 2 cautériser; 3 v. intr. insép.
se roussir; se bruler, être brtilé; se háler.
verschrompelen v. tr. & intr. insép. (se) froncer,
(se) ratatiner;
verschuilen v. tr. insép. 1 cacher, abriter; 2 zich
y-- se cacher, s'abriter, se fourrer, se nicher, se
blottir; (défense) se retrancher.
verschuiven 1 v. tr. insép. faire glisser, pousser;
2 Tanger; 3 rebuter, repousser; 4 différer, remettre,
ajourner; 5 v. intr. insép. glisser, bouger.
verschuldigd adj. 1 (qui est) dir, obligé; 2 —
zijn (avec inf.) être obligé de, (ávec subst.) être
redevable de.
versi erder m., ...ster f. ( mos) ornateur, décorateur
In., ...trice f. [verzieren.
versieren v. tr. insép. orner, décorer. V. aussii
versiering f. 1 ornementation, décoration f.; 2 or-
'nement, décor m.
versiersel n. («s & 'en) ornement, décor m.;^
verslaafd. V. verslaven. [(mus.) fioriture f.
verslaafdheid f. asservissement m. (à), passion f.
(pour) .
verslaan 1 v. tr. insép rebattre, refrapper;
2 (terrain) lasser; (lin) écanguer; (matelas)
battre; 3 déplacer; 4 (soif) étancher, apaiser;
5 (lutte) abattre, terrasser; (troupe) battre,
défaire; 6 troubler, abattre, consterner, alarmer;
7 relater, faire rapport sur; 8 v. intr. insép. se
refroidir; 9 s'éventer.
verslag n. rapport, compte-rendu in.; — geven
ou uitbrengen over faire rapport sur.
verslagen adj. abattu; défait. V. verslaan.
verslagenheid f. consternation f., abattement m.
verslaggever m., ...geefster f. rapporteur m.,
...euse f.; (presse) reporter m.
verslapen v. tr. insép. 1 passer ou perdre á
dormir; 2 faire passer en dormant; 3 manquer
en dormant trop ; 4 zich — dormir trop longtemps.
verslappen ! v. tr. insép. relácher, amollir;
2 v. intr. insép. se relácher, s'amollir; (corde) se
détendre; 3 mollir, devenir flasque; 4 s'affaiblir.
verslapping f. relccchement in., détente f.: amollissement,
a ffai blissement rn.
verslaven v. tr. insép. 1 asservir ; 2 zich — aan
s'asservir à, s'adonner à ; verslaafd aan adonné
(&), escla ve (de) .
verslecht(er)en 1 v. tr. insép. rendre plus mauvais,
aggraver, empirer; 2 v. intr. insép. s'aggraver,
empirer.
versloepen v. tr. insép. remuer ou déplacer (en
traïnant) .
verslensen v. intr. insép. sefaner, se flétrir.
versleten p. p. & adj. usé. V. verslijten.
verslibben, ...slijken v. intr. insép. s'envaser.
verslijten 1 v. tr. insép. user; de tijd verslijt
alles !e ternps consurne ou efface tout; 2 zijn tijd
— met passer son temps à; 3 — voor prendre
pour, faire passer pour; 4 v. intr. insép. s'user.
verslikken v. tr. insép. 1 avaler; 2 zich —
avaler de travers, (propre & fig.) s'engouer.
verslinden v. tr. insép. (verslond, heeft verslonden)
dévorer, engloutir.
verslingeren 1 v. tr. insép. jeter cà et Id, laisser
trainer; 2 gaspiller ou perdre d courir; 3 zich
— se compromettre, s'encanailler; 4 v. intr.
insép. : — op s'amouracher de; verslingerd
zijn op raffoler de.
versluizen v. tr. sép. écluser.
versmaal f. mètre m.
v(irsmachtert — 619 — versteend
versmachten 1 v. tr. insép. étouffer, asphyxier;
2 v. intr. insép. être asphyxié, languir.
versmaden v. tr. insép. dédaigner, mépriser.
versmader m. contempteur m.
versmading f. dédain, mépris m.
versmallen v. tr. & intr. insép. (se) rétrécir.
versmelten i v. tr. insép. refondre; 2 fondre;
fusionner; 3 V. intr. insép. (se) fondre.
versmeren v. tr. insép. 1 regraisser; refrotter;
2 employer à graisser ou frotter; 3 gaspiller,
dissiper. [faire bonne chère.
versmuilen v. tr. insép. dépenser ou passer ài
versnapering f. friandise f.
versnellen 1 v. tr. insép. accélérer, presser,
précipiter; 2 v. intr. insép. aller plus vite, se
háter.
versnelling f. accélération; (mach.) vitesse f.
versnijden v. tr. insép. 1 recouper; 2 découper;
3 mal couper, gáter; zich — se tromper en coupant
ou dans la coupe; 4 (plume) tailler; (vin)
couper; (mur) recouper, donner du fruit à.
versnikkeren, versnipperen v. tr. insép. découper,
morceler, éparpiller.
versnippering f. morcellement, éparpillement m.
versnoep(er)en v. tr. insép. dépenser en friandises.
verspannen v. tr. insép. 1 tendre autrement,
rebander; 2 réatteler.
verspelen v. tr. insép. 1 passer ou perdre en
jouant ou au jeu; 2 perdre; 3 risquer (au jeu);
4 mal jouer; zich — se tromper (au jeu) ; 5
rejouer, refaire.
versperren v. tr. insép. barrer; (rue, porte,
fenètre) barricader; (port) bdcler.
versperring f. barrage m.; barricade f.; báclage m.
verspieden v. tr. insép. épier, espionner; (mil.)
reconnaltre.
verspieder in., ...ster f. ( mos) espion in., —ne f.;
(mil.) éclaireur m. [sance f.
verspieding f. espionnage m.; (mil.) recorinais-t
verspillen v. tr. insép. gaspiller, dissiper.
verspiller in., ...ster f. (''s) gaspilletir m.,
...euse f., dissipateur m., ...trice f.
verspilling f. gaspillage m., dissipation f.
versplinteren 1 v. tr. insép. fendiller; découper
en bribes; 2 v. intr. insép. s'en aller par éclats,
se fendiller.
verspreiden v. tr. insép. disperser, éparpiller;
(liq.) répandre; (lumière, idées, nouvelle) répandre,
propager; verspreid dispersé, épars,
répandu.
verspreider m., ...ster f. ( cs) propagateur, colporteur
m., ...euse f.
verspreiding f. dispersion f., éparpillement m.;
épanchement m.; propagation f.
verspreken v. tr. insép. : zich —faire un lapsus,
se tromper (en parlant).
verspringen 1 v. tr. insép. ressauter, refaire; 2
passer d sauter; 3 démettre ou foreer en sautant;
4 v. intr. insép. faire un saut, sauter; 5 se foreer.
versregel m. vers m.
verssnede f. césure f.
verssoort f. mètre m.
1. verstaan 1 v.intr. insép. restertrop longtemps
debout ou immobile; 2 se passer, s'évaporer; 3
se prescrire.
2. verstaan 1 v. tr. insép. (fig.) comprendre,
entendre; Fransch — comprendre ou savoir te
francais; verstaat gij het? (explic.) y êtes-vous?
(ordre) compris? wel te — bien entendu; er
onder — sous-entendu; onder die uitdrukking
is te — dat il faut entendre par cette expression
que; zich — niet s'entendre avec; te — geven
donner à entendre; ik versta dat gij j'entends que
vous; 2 connaïtre; zich — op se connaïtre á,
s'entendre à; 3 v. intr. insép.: — tot consentird.
verstaanbaar 1 adj. (cDder, pst) compréhensible,
intelligible; 2 clair, distinct; 3 adv. intelligiblement,
clairement, distinctement.
verstaanbaarheid f. 1 intelligibilité; 2 clarté,#
verstaander m. entendeur m. [netteté f.
verstalen v. tr. insép. 1 aciérer; (front) armer
d'airain; (caract.) tremper; (coeur) endurcir;
verstaald voorhoofd front in. d'airain; 2 zich --
& v. intr. insép. s'aciérer; se cuirasser.
verstand n. 1 raison f., entendement, esprit,
jugernent m.; intelligence f.; de jaren van --
1'áge de la raison; het— komt voor de jaren niet
ce nest qu'avec 1'bge qu'on devient sage; gezond
-- saine raison, sens commun; zijn — verliezen
perdre la raison; niet wel bij zijn — zijn ne pas
avoir toute sa raison; zonder — sans jugement;
2 (une pers.) esprit m., intelligence f., génie m.;
3 avis, sentiment m.; 4 connaissance t.; — hebben
van se connaïtre en ou d; 5 intelligence, communication
f.; — houden met avoir des intelligences
avec; 6 (action) compréhension, intelligence
f.; sens m.; met dien —e à cette condition;
met dien —e dat bien entendu que.
verstandelijk 1 adj. intellectuel; raisonnable;
2 adv. raisonnablement.
verstandeloos 1 adj. (...zer, ot) privé de raison,
irraisonnable; 2 déraisonnable; 3 adv. sans
raison.
verstandhouding f. intelligence, entente f.; --
hebben met, in — staan met être d'intelligence
avec, être de connivence avec.
verstandig 1 adj. intelligent; 2 raisonnable,
sensé; — genoeg ou zoo — zijn om avoir le bon
esprit de; 3 adv. intelligemment; raisonnablement
; sai nement .
verstandigheid f. 1 intelligence f.; 2 bon sens m.
verstandsmensch m. homme m. positif.
verstandsverbijstering f. aliénation f. mentale).
verstandsvermogen n. faculté f. Intellectuelle.
versteend adj. pétrifié, fossile.
versteeu(ig)en — 1120 — versuffen
vorsteen(Ig)en v. tr. & intr. insép. (se) pétrifier.
verstening f. pétrification f.; (plante) phvtolithe;
(animal) zoolithe m.
verstek n. 1 (jur.) contumacef., défaut m.; een bij
-- veroordeelde contumace m.; 2 (co ken)
(charp.) (assemblage d) onglet m.
versteken v. tr. Insép. 1 repiquer, déplacer,
changer; 2 cachet; 3 repousser, rabrouer, rebuter;
-- van priver de, frustrer de.
verstekzaag f. bofte f. américaine á onglefs avec
scie.
verstelbaar adj. 1 mobile; 2 raccommodable.
versteld adj. étonné, surpris; hij staat ervan —
il en est tont surpris, cela le confond.
verst_etgoed n. 1 retailles f. pl.; 2 effets m. pl.
d raccommoder.
verstellen v. tr. insép. 1 déplacer, transporter;
2 remettre; (mach.) régler; (mus.) accorder; 3
raccommoder; (mar.) calfater.
verstelwerk n. raccommodages m. p1.
versterf n. 1 décès m.; 2 succession f., 3 mortalité
f.; 4 gangrène f.
versterfrecht n. droit m. de succession.
versterken v. tr. insép. t fortifier : 2 consolider,
raffermir, renforcer, restaurer; (chim.) concentrer;
3 (fig.) confirmer, fortifier, réconforter.
versterking f. 1 fortification f.; 2 consolidation f.,
raffermissement m.; renforcement m.; restauration,
concentration f.; 3 confirmation f.;
réconfort m.
versterktngsmlddet n. fortifiant m.
verstorven t v. intr. insép. mourir, décéder; 2
dépérir; (fig.) périr; 3 reposer, se faire; laten —
mortifier; 4échoir ou être dévolu par (succession);
5 se gangréner; 6 v. tr. insép. mortifier.
versterving f. 1 décès m.; 2 dépérissement m.; 3
mortification; 4 dévolution; 5 gangrène f.
verstijfdheid f. 1 raideur; courbature; ankylose
f.; 2 engourdissement m.
verstllven v. tr. & intr. insép. 1 (se) raidir,
(articul.) (s')(inkyloser; 2 (froid)•(s')engourdir;
verstijving f. t raidissement m., raideur, ankylose
f.; 2 engourdissement m.
1. verstikken v. tr. insép. repiquer.
2. verstikken v. tr. & intr. insép. t étouffer;
(moins fort) suffoquer; 2 crever.
verstikking f. étouffement m.; suffocation f.
verstoeten V. tr. insép. répartir (1'entretien des
digues).
verstoffelijken v. tr. insép: matérialiser.
1. verstoken v. tr. insép. brtler; (distill.)
consommer.
2. verstoken p.p. & adj. V. versteken.
verstokken v. tr. & intr. (s')endurcir.
verstoktheid f. endurcissement m.
verstgmm.en 1 v. tr. insép. rendre muet, faire
faire; (fig.) abasourdir, interloquer;verstomd
abasourdi, fnterloqué, Interdit; 2 v. intr. Insép.
rester muet; se taire; (fig.) rester interloqué oei;
interdit; doen — = 1 .
verstompen 1 v. tr. insép. émousser; (fig.)
rendre insensible; abrutir; 2 v. intr. insép..
s'émousser; s'abrutir.
verstoorder m.. f. dérangeur m., ...euse f.,-
perturbateur m., ...trice f. [m.
verstoordheid f. dérangement; mécontentementt
verstootei!ng m. & f. victime f., paria m.
verstooten v. tr. insép. (propre & fig.) repousser;
(fig.) rebuter; (femme) répudier.
verstooting f. repoussement m.; (femme) répudiation
f.
verstoppen v. tr. insép. 1 boucher, obstruer;
(rate) opiler; (ventre) constiper; 2 cacher,.
fourrer.
verstoppend adj. (méd.) constipant, obstructif..
verstoppertje n, cache-cache m.; — spelen jouen
à cache-cache.
verstopping f. 1 obstruction; constipation;
(artère, veine) embolie f.; (rhume) enchifrèneo
ment'm.; 2 recèlement m., mise f. de cllté.
verstoptheid f. = verstopping t.
verstoren v. tr. insép. t déranger, bouleverser;
(repos, paix) troubler; 2 fdcher.
verstoring f. 1 dérangement; bouleversement;
trouble m.; 2 irritation f.
verstouten v. tr. insép. enhardir.
verstrekken v. tr. insép. 1 procurer, fournir;
2 — tot servir de; dat zal u tot voordeel, tot
roem — cela tournera à votre avantage, à votre
gloire; tot nut — profiter; tot eer — faire
honneur.
verstrekkend adj. d'une grande portée.
verstrijken v. intr. insép. s'écouler; (terme),
échoir, expirer.
verstrijking f. écoulement m.; expiration f.
verstrikken v. tr. insép. 1 renouer; 2 enlacer,
empêtrer; prendre (au piège), attraper; (zich) ---
in (se laisser) prendre u, (s')embarrasser dans,.
(s')emnêtrer dans.
verstrooidheid f. 1 éparpillement m.; (phys.)t
diversion f.; 2 distraction; (habituele) absence f.
verstrooien v. tr. insép. 1 disperser, éparpiller;
(mar.) écarter; (idées, erreurs) répandre; 2
(fig.) distraire.
verstrooiing f. = verstrooidheid.
verstroolingsgias n. verre m. divergent.
verstrooiingspunt n. point m. de diversion.
verstuiken v. tr. insép. démettre, fouler; zijn.
voet — se fouler le pied.
verstuiking f. foulure, entorse f.
verstuiven 1 v. tr. insép. 1 réduire en poussière,
pulvériser; 2 faire s'en aller en poussière; (fig.).
dissiper; 3 v. intr. insép. s'en aller ou s'envoler -
en poussière.
verstuiver m. pulvérisateur m.
versuffen 1 v. tr. insép. rendre idiot, hébéterversukkelen
— 621 -- vertrouwbaar
abrutir; 2 zich — s'hébéter, s'abrutir; 3 v. intr.
insép. radoter.
versukkelen 1 v. tr. insép. taquiner, berner; 2
v. intr. insép. languir; 3 s'égarer, se perdre.
vertaalbaar adj. traduisible.
vertaalboek n. livre m. de traductions.
vertaalfout f. faute f. de traduction.
vertaaloefening f. exercice f. de traduction, version
f.
vertaalrecht n. droit m. de traduction.
vertaalster f. traductrice f .
vertaalwerk n. traduction (s) f. (p1.) .
vertaalwoede f. manie f. de traduire.
vertakelen v. tr. insép. 1 changer la sourliure;
2 regréer.
vertakken v. tr. insép. ramifier.
vertakking f. ramification f.; (tuyau) embran-T
vertalen v. tr. insép. traduire. [chement m.
vertaler m. ( xs) traducteur m.
vertaling f. traduction; (école) version f.
vertal men v. tr. insép. perdre d lambiner.
vertappen v. tr. insép. 1 tranvaser; 2 (boissons)
débiter. [se méprendre.
vertasten v. intr. insép. 1 repalper; 2 zich —i
verte f. lointain m.; in de — dans le lointain,
au loin, (compar.) de beaucoup; uit de — de
loin, á distante. [(fig.) (s' )attendrir.
verteederen v. tr. & intr. insép. (s')amollir;t
verteerbaar adj. digestible.
vertegenwoordigen v. tr. insép. représenter.
vertegenwoordigend adj. représentatif.
vertegenwoordiger m., ...ster f. (-os) représentant
m., —e f.
vertegenwoordiging f. représentation f.
1 . vertellen v. tr. insép. 1 recompter; 2 zich —
se tromper en comptant, se mécompter.
2. vertellen v. tr. insép. raconter; (conversation)
dire, apprendre; (mauv. part) conter,
chanter. [...kje historiette f.
vertelling f. 1 récit m., narration f.; 2 conte m.;i
vertelsel n. (oos, -otje) 1 conte m.; xtje historiette
f.; 2 (commér.) racontar m.
verteren 1 v. tr. insép. (vivres, produits) consommer;
(estomac, cerveau) digérer; (argent)
dépenser; (son bien) dépenser, dissiper; 2 détruire,
consumer; (rouille) ronger; (eau-forte)
dissoudre; (ternps, passions, faam, soif) dévorer;
(maladie, chagrin) consumer; (fièvre, soif)
brfler; 3 v. intr. insép. se consommer ou être
consommé etc.
vertering f. 1 consommation; digestion; dépense
f.; 2 destruction; corrosion; dissnlution f.
verteringsbelasting f. impót m. de consommations.
[2 décimer.
vertien(d)en v. tr. insép. 1 payer la dïme (de);t
vertienvQudigen v. tr. insép. décupler.
vertier n. 1 acelimatation f.; 2 mouvement m.;
3 (comm.) débit m.
vertigren v. tr. insép. débiter, avoir du débit.
vertillen v. tr. insép. 1 déplacer, transporter; 2
zich — se donner un effort.
vertinnen v. tr. insép. étamer.
vertinner m. étameur m.
vertInning f. étamage m.
vertinsel n. étamure f. [séjour m.
vertQef n. 1 délai m.; zonder — sans délai,; 21
vertoeven V. intr. insép. 1 tarder, attendre; 2
rester, s'arrêter, séjourner.
vertolken v. tr. insép. 1 interpréter; 2 traduire.
vertolker m., ...sterf. ( vs) 1 interprète m. & f.;
2 traducteur in., ...triee f,
vertolking f. 1 interprétation; 2 traduction f.
vertoog n. 1 démonstration f., exposé m.; 2 représentation,
remontrance f.
vertoogen v. tr. insép. 1 démontrer, exposer;
2 représenter, remontrer.
vertoogschrift n. 1 exposé m.; 2 requéte f.
vertoon n. 1 présentation, production, exhibition
f.; op — sur présentation; 2 parade; manifestation,
démonstration f.; -- maken van faire parade
ou étalage de.
vertoonbaar adj. présentable.
vertoondag m. 1 (four m. d' )exposition f.: 2 jour
m. de représentation ; 3 (traite) jour de présentation,
échéance f.
vertoonen v. tr. insép. I présenter, montrer;
(pièces) produire; 2 exposer, étaler; 3 zich — se
montrer, paraïtre,(maladie)se déclarer; 4 (théat.,
tableau) représenter.
vertonning f. 1 présentation, production; 2 exposition;
3 représentation f.
vertragen 1 v. tr. insép. retarder; (mouvement)
ralentir; (cours) enrayer; 2 v. intr. insép. se
ralentir, se reldcher. [astr.) retardement m.
vertraging f. retard; ralentissement; (phys. &_
vertrapp(el)en v. tr. insép. 1 fouler aux pieds,
piétiner; 2 seficher de.
vertreden v. tr. insép. 1 fouler aux pieds, piétiner;
trainer dans la boue; 2 démettre, fouler;
(zich) den voet -- se fouler le pied.
1. vertrek n. départ m.; op het ou zijn — sur
le point de partir, (mar.) en partance.
2. vertrek n. ( ken) 1 chambre f., appartement
m.; 2 commoditéf., lieu m. (d'aisance) ; 3 retraite
f., refuge m. [aller (d).
1. vertrekken v. intr. insép. partir (pour), s'ent
2. vertrekken v. tr. insép. 1 retirer, déplacer en
t i rant ; 2 remuer; den mond — contracter la bouche,
faire une grimace; het gezicht — faire la
grimace. [2 dorloter.
vertroetelen v. tr. insép. 1 délicater, gdter;t
vertroosten v. tr. insép. consoler.
vertroQster m., co es f. consolateur m., ...trice f.
vertroosting f. consolation f.
vertrouwbaar adj. digne de confiance, d qui on
peut se fier, fidèle.
vertrouwd — 622 — vervloeken
vertrouwd adj. 1 intime; 2 de confiance, fidèle,
srr; 3 familier; -- zijn met être familier avec,
(connaissances) s'être familiarisé avec; — worden
met, zich — maken met sefamiliariser avec.
v,3rtrQuwde m. & f. confident m.; —e f.
vertrouwdheid f. 1 intimité; 2 sáreté; 3 familiarité
f.
vertrouwelijk 1 adj. confiant; (choses) confidentiel;
2 familier; 3 adv. confidentiellement; familièrement.
vertrQuwelljkheid f. 1 confidence, intimité f.;
caractère m. confidentiel; 2 familiarité f.
vertrQgweli ng m. & f. confident m., —e f.
1. vertrouwen v. tr. insép. : 1 iets — van
attendre qc. de; — van iem. dat avoir la confiance
que qq. ; 2 iets -- aan confier qc. à.; 3 zich
-- aan se remettre entre les mains de, se livrer
d; 4 v. intr, insép. — op se fier à, se reposer sur,
compter sur; (Dieu) se (con)fier en; te zeer —
op trap présumer de.
vertujanker n. ancre T. d'affourche.
vertulen v. tr. insép. affourcher; ergens vertuid
liggen (fig.) être empêtré quelque part.
vertwijfeld 1 adj. désespéré; 2 adv. en désespéré.
vertwijfelen v. intr. insép. désespérer.
vertwijfeling T. désespoir m.
vervaard adj. intimidé, peureux; — zijn avoir
peur; -- worden prendre peur.
vervaardheid f. timidité, peur T. [composer.
vervggrdigen v. tr. insép. faire, confectionner,t
verve,ardiger m., ...ster T. (.os) fabricant m.,
—e f.; auteur m., autrice f.
vervaardiging f. confection; composition T.
vervagrlij k 1 adj. affreux, formidable, épouvantable;
2 adv. affreusement, formidablement.
vervel n. (clen, xIetje) 1 pente f.; 2 (eau) dépense
f.; (marée) chute f.; 3 casuel, profit m.;
—letje petit profit m., aubaine f.; 4 décadence f.;
(constr.) ruine f.; (forces) dépérissement m.;
(mceurs) corra ption, dissolution f.; in — zijn,
(ge)raken être, tomber en décadence; 5 (comm.)
échéance f.
vervaldag m. (jour m. de l')échéance.
1. vervallen v. intr. insép. 1 décliner, baisser;
(constr.) tomber en ruine(s) ; (meeurs) se corrompre;
2 (mar.) affaler, échouer; 3 — in ou tot
tomber dans ou en; in schulden — s'endetter;
in een boete — encourir une amende; 4 — aan
échoir d, être dévolu à; 5 (terme, traite) échoir;
6 (emploi) devenir vacant; (lol, coutume) être
aboli, tomber en désuétude; (punition) être supprimé;
(raisonnement, système) tomber; (gage)
se prescrire, devenir caduc; (droit) se prescrire,
être périmé; -- zijn van être déchu de.
2. vervallen p. p. & adj. 1 caduc, défait;
(rang, dignité) déchu; (constr.) en ruine(s) ;
2 (mar.) affalé, échoué; 3 tombé; adonné; 4 échu,
dévolu; 5 vacant; aboli, prescrit, caduc.
vervaischen v. tr. insép. 1 falsifier; 2 (dés)
piper; (cartes) biseauter; 3 sophistiquer, adultérer;
4 (signat.) contrefaire.
vervalscher m., ...ster T. falsificateur m., ...trice
f.; (docum.) faussaire m.
vervalsching T. 1 falsification; 2 piperie f.; biseautage
m.; 3 sophistication, adultération f.;
4 contrefacon T.
vervangen v. tr. insép. remplacer; (place)
tenir, occuper; A door B -- remplacer A par B,.
substituer B à A; elkaar — se relayer.
vervanger m., ...ster f. ( cs) remplaçant m.,f
vervanging f. remplacement m. [—e T.
vervatten v. tr. insép. 1 reprendre, ressaisir; de
handen — changer les mains; 2 reprendre, répéter,
recommencer; 3 comprendre, contenir; 4
rédiger; vervat als volgt confu comme suit.
verve(d)eren v. intr. insép. muer.
vervoering f., ...tijd m. mue T.
vervelen v. tr. insép. (verveelde, heeft verveeld)
ennuyer, ernbêter, (très fort) assommer.
vervelend 1 adj. ennuyeux, embétant, assommant;
2 adv. ennuyeusement, dans l'ennui.
vervelendheid, verveling f. ennui, embétement m..
vervellen v. intr. insép. faire peau neuve; (corps,
membres) peler; (serpent) muer.
vervelling T. changement in. de peau; mue f.
verveloos adj. sans couleur, décoloré, incolore.
verven 1 v. tr. (verfde, heeft geverfd) peindre;
2 (tissus, cheveux) teindre; 3 n. peinture; tein--
ture f.
vervenen v. tr. insép. extraire la tourbe (de).
vervener m. ( xs) tourbier m.
vervening T. tourbière T.
verver in. 1 peintre; 2 teinturier m.
ververil f. 1 peinture ; 2 teinturerie f.
ververschen v. tr. insép. 1 rafraïchir; 2 renouveler.
verversbrem f. genêt m. des teinturiers.
verversching T. 1 rafraichissement; 2 renouvellement
m.
ververschingshaven f. port in. de reláche m.
veversehingskanaal n. canal rn. de chasse
verversdistel f. safran ni. bátard.
verversplant f. plante f tinctoriale.
vervetten v. intr. insép. 1 (s') engraisser; 2 setransformer
en graisse.
vervierdubbelen, ...voudigen v. tr. insép. quadrupler.
[tupler.
vervijfdubbelen, ...voudigen v. tr. insép. quin-J:
vervliegen v. intr. insép. 1 (propre & fig.) s'envoler;
(fig.) s'enfuir; 2 (espoir, illusion) s'éva--
nouir; 3 (liq.) s'évaporer.
vervloeien v. intr. insép. 1 s'écouler; 2 (fig.) ,
s'effacer peu à. peu ; se dissiper; 3 (enere) s'étendre,
boire; (chim.) être déliquescent..
vervloeken v. tr. insép. 1 abjurer; het — s'en,
ficher; 2 maudire; (Église) excommunier.
vervloeking — 823 -- verwatering
vervioeking f. 1 abjuration; 2 malédiction; excommunication
f.
vervloekt 1 adj. maudit, damné; 2 adv. diablement;
3 interj. diable !
vervluchtigen v. tr. & intr. insép. (se) volatiliser.
vervluchtiging f. volatilisation f.
vervpegen v. tr. insép. 1 rejointoyer; 2 (gramm.)
conjuguer; 3 zich --- bij ou tot rejoindre, se
rendre à ou auprès de; s'adresser L
vervoeging f. coniugaison f.
vervoer n. T & 1 transport m.; 2 roulage; trafic m.
vervoerbaar adj. transportable.
vervoerblijet n. passavant m.
vervoerder m. (cs) transporteur, expéditeur;
roulier m.
vervoeren v. tr. insép. 1 transporter; 2 (fig.)
transporter, emporter, entrafner; 3 (fig.) séduire.
vervgQring f. transport m.; (mystic.) extase f.;
in - geraken tomber en extase.
vervolg n. 1 suite, continuation f.; 2 suite f., aveair
m.; in 't - dans la suite, à l'avenir; 3 poursuite
f. [qui fait) suite f.
verv(álgbundel m., ...deel n. (recueil, volume m.3
vervgilgen 1 v. tr. insép. T poursuivre; (cruellement)
persécuter; (ne pas cesser) reprendre,
(ausii) continuer; wordt vervolgd d suivre; 2 v.
intr. insép. se continuer, être continué; 3 se suivre,
avoir de la cohérence.
vervolgens adv. 1 ensuite, après; 2 plus tard,
ultérieurement.
vervolger m. (cos) 1 continuateur; 2 poursuiveur
; 3 persécuteur m. [sécution f.
vervolging f. 1 continuation;2 poursuite; 3 per-j
vervolgstuk n. continuation, suite f.
vervolgwerk n. ouvrage m. à continuation.
vervorderen v. tr. insép. 1 continuer; 2 accélérer.
vervorderi ng f. 1 continuation; 2 accélération f.
vervormen v. tr. insép. transformer, (myth.)
métamorphoser. [morphose f.
vervorming f. transformation; (myth.) méta-t
vervreemdbaar adj. aliénable.
vervreemden 1 v. tr. insép. aliéner; 2 (fig.) aliéner,
éloigner; (endroit, milieu) dépayser; 3 v.
intr. insép. devenir étranger, s'aliéner; se dépayser.
[dépaysement m.
vervreemding f. I aliénation f.; 2 éloignement;t
vervriezen v. tr. & intr. insép. geler; vervrozen
vleesch viande congelée; vervrozen zijn (fig.)
étre engourdi.
vervroegen 1 v. tr. insép. avancer; (fruits) háter;
(date) antidater; (payement) anticiper; 2 v. intr.
insép. avancer, venir plus tdt.
vervroeging f. avance; antidate; anticipation f.
vérvroolijken v. tr. insép. égayer, réjouir.
vervro oli j ki n g f. égayement m.
vervuilen 1 v. tr. insép. (solide) encrasser, (liq.)
polluer; 2 v. intr. insép. s'encrasser; se gáter;
vervuild encrassé, soutllé, (sang) impur, (estomac)
chargé, embarrassé. [ment m.
vervuiling f. saleté, putréfaction f., encrasse-t
vervullen v. tr. insép. remplir; (fig., aussi) accomplir;
(espérance) réaliser; (place, fonctions)
remplir, occuper.
vervuren v. tr. insép. se carier.
verwagten 1 v. tr. insép. emporler; 2 (mar.)
déventer, dériver; 3 v. intr. étre emporté (par le
vent) ; 4 se perdre, s'évanouir; 5 devenir fourbu ;
6 verwaaid emporté ou dérouté (par le vent),
dérangé (par Ie vent) ; (fig.) ébouriffé, éméché.
verwaand 1 adj. présomptueux, prétentieux;
2 adv. présomptueusement, prétentieusement.
verwaandheid f. présomption, prétention f.
verwaarborgen v. tr. insép. garantir.
verwaardigen v. tr. insép. 1 (daigner) honorer
(de) ; 2 zich - daigner, consentir.
verwaarloozen v. tr. insép. négliger.
verwaarloozing f. négligence f.
verwachten v. tr. insép. 1 attendre; 2 s'attendre a.
verwachting f. attente f.; buiten alle - contre
foute attente.
1. verwant adj. apparenté (à), parent.
2. verwant m., -e f. parent m., -e f.
verwantschap f. 1 parenté; 2 (fig.) parenté,
affinité f.
verwantschapt adj. apparenté (d), parent.
verward 1 adj. mélé, en désordre; - raken in
s'empétrer dans, se prendre dans, étre pris dans,
s'enchevetrer dans; 2 (fig.) embrouillé, confus,
désordonné; 3 embarrassé, gné; 4 adv. pélemêle,
en désordre; confusément; avec gêne.
verwarmen v. tr. insép. chauffer; (refroidi)
réchauffer; (chauffer par degrés, irriter) échauffer.
[(scient.) catorifique.
verwarmend adj. échauffant, réchauffant,t
verwarming f. 1 chauffage; 2 réchauffement;
3 échauffement m.
verwarmingsbuts f. 1 tuyau de chauffage;
2 (mach.) tube m. de chauffe.
verwarmingskosten m. pl. frais m. pl. de chauffage.
[calorifère m.
verwgrmingstoestel n. appareil de chauffage,$
verwgrr(el)en v. tr. insép. 1 rnéler, mettre en désordre;
2 (fig.) embrouiller, confondre; 3 embarrasser,
géner, troubler; 4 zich - s'empétrer, se
prendre.
verwarring f. 1 désordre; 2 embrouillement m.,
confusion f.; 3 embarras m., gêne f.; in - brengen
jeter le désordre dans; in - geraken s'ernbarrasser,
se troubler.
verwaten 1 adj. excommunié, damné; 2 insolent,
outrecuidant; 3 adv. avec insolence, avec outrecuidance.
verwgtenheld f. arrogance, outrecuidance 1.
verwatering f. 1 corruption f. par l'eau ; 2
délayage m., fadeur f.
=^rer wateren — 624 — verwonderen
Verwateren 1 v. tr. insép. changer d'eau, trem,
per; (tonn.) combuger; 2 trop tremper; 3 gdter
par l'eau; 4 noyer; 5 délayer, rendre fade.
verwe@kelijken v. tr. & intr. insép. (s')amollir.
verwaand adj. luxueux; orgueilleux.
verweendheid f. luxe; orgueil m.
verweer n. défense f.
verward adj. effleuri, calciné; (vitre) terni ;
(visage) hálé; (voix) enroué; (fig.) effaré.
verweeren v. intr. insép. se décomposer, se désagrégér,
être rongé par le temps; (pierres, métaux)
s'effletirir . [ficatif.
verweerschrift n. défense f., mémoire m. justi-t
verweten v . intr. insép. devenir orphelin.
verwegen v. tr insép. remuer.
verwekken v. tr. insép. 1 procréer; 2 (fig.) engendrer,
causer; (soif, appétit) exciter; 3 provoquer;
(mort) ressuseiter.
verwekking f. 1 procréation ; 2 provocation ; excitation;
3 résurrection f.
verwelf (...ven), asel (cs) n. volte f.
verwelken v. intr. insép. se faner, se flétrir.
verwelkomen v. tr. insép. (... komde, ...komd)
souhaiter la bienvenue d, accueillir, recevoir.
verwelkoming f. bienvenue f., bon accueil m.
verwelven v. tr. insép. vorter.
verwennen 1 v. tr. insép. désaccoutumer, déshabituer;
2 faire contracter de mauvaises habitudes
(d); (enfant) gdter.
verwenschen v. tr. insép. maudire.
verwensching f. 1 malédiction; 2 juron m.
verwereldlijken v. tr. insép. laïciser.
verweren v. tr. insép. 1 défendre; 2 repousser.
verwering f. défense f.
verwerkelijken v. tr. insép. réaliser.
verwerken v. tr. insép. 1 ouvrer, mettre en oeuvre,
travailler; — in ou tot convertir en; 2 retravailler,
refaire; 3 employer, consommer; 4 s'assimi-
Ier, digérer; 5 déplacer; 6 zich — se surmener.
verwerpel I j k adj. rejetable, de rebut; (doctrine)
damnable; (témoin) récusable.
verwerpen v. tr. insép. 1 rejeter, repousser, rebuter;
2 (doctrine) réprouver, condamner; (témoin)
récuser; 3 zich — 1 mal jeter, 2 (cartes) mal
écarter, 3 se perdre; verworpen abject.
verworpeling m. & f. paria; (relig.) réprouvé m.
verwerping f. 1 rejet m.; 2 réprobafion, condamnation
; récusation f.
verwerven v. tr. insép. acquérir, gagner; (jur.)
impétrer; genade — obtenir sa grdce ; aanzien —
gagner de la considération ; zich -- se faire
(amis, position).
verwezen 1 adj. condamné; 2 égaré, interloqué;
3 adv. d'un air Interdit.
verwezenlijken v. tr. insép. réaliser.
verwezenlijking f. réalisation f.
verwiggelen I v. tr. insép. ébranler; 2 v. intr.
insép. branler.
verwiden I v. tr. insép. élargir; (corps éíast.)
dilater; 2 v. intr. insép. s'élargir, se dilater.
verwijdend adj. dilatant; (instr., musc(e) dilatateur.
verwijderen v. tr. insép. 1 éloigner; 2 écarter;
verwijder u retirez-vous; 3 enlever, óter.
verwijdering f. 1 éloignement m., distance f.;
2 écartement m.
verwijding f. élargissement m.; dilatation f.
verwjlfd 1 adj. efféminé; 2 adv. d'une manière4
verwijfdheid f. effémination f. [efféminée.
verwijl n. délai m.
verwilen 1 v. tr. insép. différer, remettre, ajourner;
2 v. intr. insép. s'arrêter (à) ; 3 n. arrêt m.
verwijt n. reproche m. [reprocher.
verwijten v. tr. insép. (verweet, heeft verweten)t
verwijting f., ...sel n. reproche m.
verwijven v_ tr. & intr. insép. (s')efféminer.
verwijzen v. tr. insép. 1 renvoyer; 2 reléguerp
bannir; mettre au rancart; 3 condamner, réprouver.
V. verwezen.
verwijzing f. 1 renvoi m.; 2 relégation f., bannissement
m.; 3 condamnation f.
verw,iJzingsteeken n. (signe de) renvoi m.
verwikkelen v. tr. insép. 1 embrouiller, compliquer;
2 iem. --- in mêler qq. a, impliquer qq. dans.
verwikkeling f. 1 embrouillement m., complication
f.; (idées, phrases) enchevêtrement m.;
(drame) intrigue; 2 implication f.
verwikken v. tr. insép. faire bouger, ébranler.
verwilderd adj. 1 sauvage, inculte, à l'abandon;
2 intraitable, indiscipliné.
verwilderen v. intr. insép. devenir sauvage ou
inculte; laten — laisser d l'abandon, négliger..
V. verwilderd.
verwjldering f. 1 retour m. à l'étatsauvage; 2 sauvagerie
f.
verwinnaar, ...winnen etc. = overwinnaar etc.
verwisselaar m. échangeur m.
verwisselen 1 v: tr. insép. changer; (peine) commuer;
-- tegen échanger contre; 2 échanger par
erreur, confondre; 3 remplacer, substituer; 4 het
tijdelijke met het eeuwige -- passer du temps cie
l'éternité; 5 v. intr. insép. changer.
verwisseling f. 1 change m.; (peine) commutation
f.; 2 échange m.; 3 confusion f.; 4 substitution
f. ; 5 changement m.
verwittigen v. tr. insép. avertir, prévenir.
verwoed 1 adj. furieux, furibond, enragé; 2
adv. furieusement, avec rage.
verwoedheid f. fureur, rage f.
verwoesten v. tr. insép. 1 dévaster, ravager; 2
détruire; (santé, bonheur) ruiner.
verwoester m., verwoestster f. (cs) dévastateur
m., ...trice f. [destruction, ruine f
verwoesting f. • 1 devastation f., ravage m.; 21i
verwonden v. tr. insép. blesser.
verwonderen v. tr. insép. étonner, surprendre,
verwondering -- 625 -- verzengen
-zich - s'étonner; het is te - c'est étonnant;
dat verwondert me cela m'étonne, je m'en
étonne; ik ben verwonderd wat hij doen zal
je suis curieux de (sa)voir ce qu'il fera.
verwondering f. étonnement m., surprise f.
verwonderlijk 1 adj. étonnant; 2 adv. étonnam-^
verwonding f. blessure f. [ment.
verwonen v. tr. insép. dépenser ou payer pour
son loyer, payer un loyer de.
•verwonneling m. & f. vaincu m., -e f.
verworden v. intr. insép. 1 se gdfer; 2 se trans-
.former; 3 disparaitre, se perdre.
verwurgen, ...er, ...Ing = worgen etc.
verworpeling, verworpen. V. verwerpeling,ver-t
verworpenheld f,. abjection f. [werpen.
verwrikken v. tr. insép. 1 remuer,faire branler;
2 (membre) démettre, fouler, luxer.
verwrikking f. 1 déplacement, branlement m.; 2
entorse, foulure, luxation f.
verwringen v. tr. insép. 1 tordre, forcer; (clef)
,fausser; 2 (mot, sens) torturer, dénaturer;
<vérité) donner une entorse d.
verwringing f. 1 torsion; 2 entorse, foulure; 3
altération f.
verzachten 1 v. tr. insép. adoucir, amollir; 2
(fig.) adoucir, mitiger ; (peine) diminuer ;
(faute) atténuer; (fureur) apaiser; (méd.) lénilier;
3 v. intr. insép. s'adoucir; s'apaiser.
verzachtend adj. adoucissant; (méd.) émollient,
lénitif; (circonst.) atténuant; -e uitdrukking
expression f. euphémique.
verzachting f. 1 adoucissement, amollissement
In.; 2 mitigation, diminution, atténuation f.;
apaisement m.; 3 euphémisme m.
verzachtingsmiddel n. émollient; (pharm.)
correctif m.
verzadelijk adj. rassasiable; (chim.) saturable.
verzadelijkheid f. rassasiement m.; (chim.)
saturabilité f.
verzadigbaar(heid) = verzadelijk(heid).
verzadigdheid f. rassasiement m.; (chim.) saturation
f.
verzad(ig)en v. tr. insép. 1 rassasier, assouvir;
2 (phys., chim.) saturer.
verzad(ig)ing f. = verzadigdheid.
verzaken v. tr. insép. 1 renoncer d; troef -
renoncer d 1'atout ; kleur- renoncer; 2(relig.)
renier, abjurer; (ami) revier; (devoir) manquer d.
verzaking f. 1 renoncement m.; (jeu) renonce f.;
2 reniement m., abjuration f. [crouler.
verzakken v. intr. insép. s'affaisser; (sol)±
verzakking f. affaissement; (sol) fondis m.
verzamelaar m., ...ster f. ( cs) amasseur; collectionneur
m., ...euse f.
verzamelen v. tr. insép. 1 réunir, amasser;
(miel) butiner; (curiosités) collectionner; (idées,
suffrages) recueillir; (rayons, attention) coneentrer;
(passages d'auteur) recueillir, compiler;
zijn gedachten - se recueillir; 2 (gens, monde)
(r)assembler; 3 zich - s'assernbler; s'attrouper,
se concentrer.
verzameling f. (coetje) 1 réunion, accumulation;
collection f.; recueillement m.; recueil m.; cornpilation
f., 2 rassemblement, ralliement, attroupement
m.
verzamellens f. lentille f. convergente.
verzamelnaam m. collectif m.
verzamelplaats f. 1 lieu de réunion; rendez-vous
m.; 2 (mil.) lieu ou point m. de rassemblement ou
ralliement; 3 réceptacle m.
verzamelwoord n. collectif m.
verzanden v. tr. & intr. insép. (s') ensabler.
verzanding f. ensablement ru.
verzeepen v. tr. & intr. insép. (se) saponifier.
verzeeping f. saponification f.
verzeeuwen 1 v. intr.insép.avoir le mal de mer;
2 avoir des nausées; 3 v. tr. insép. gdter (par
l'eau de mer); verzeeuwd désemparé, blasé;
avarié.
verzegelen v. tr. insép. (marquer) sceller, plornber;
(fermer) cacheter.
verzegeling f. apposition f. du sceau; (jur.) apposition
f. des scellés; plombage; cachetage m.
verzeggen v. tr. insép. promettre, (plus fort).
jurer; zich - s'engager; zij is verzegd elle esf
promise; ik ben verzegd je me suis engagé.
verzejlen 1 v. intr. insép. n eftre à la voile;
faire voile; 2 dévier, échouer; verzeild raken
échouer; 3 v. tr. insép. faire échouer, perdre; 4.
faire courir d la voile (un prix).
verzekeraar m. ( cs) assureur m.
verzekeracte f., ...brief m. police f. d'assurance.
verzekeren v. tr. insép. T assurer; ik ben er
van verzekerd j'en suis assuré ou ster; In verzekerde
bewaring nemen ou brengen mettre en
lieu ser.
verzekergeld n. prime f. d'assurance f.
verzekering f. T assurance f.; iem. in - nemen
ou brengen mettre qq. en lieu stfr; - geven ou
stellen dunner une garantie.
verzgker(ings)kantoor n. bureau m. d'assurances.
[rance f.
verzekeringsmaatschappij f. (société d')assu-j
verzelfstandigen v. tr. insép. substantialiser
(théol.) transsubstantier..
verzelfstandiging f. substantialisation; (théol.)
transsubstantiation f.
verzeilen, verzelschappen etc. = vergezellen etc.
verzenden 1 v. tr. insép. envoyér, expédier; 2 ti.
expédition f,
verzender m., ...ster f. envoyeur m., ...euse f.,
expéditeur m., ...triee f.
verzendertjesdag m. le premier avril.
verzending f. envoi m., expédition f.
verzengen v. tr. insép. roussir; (fruits) brouir,
griller; verzengde luchtstreek zone f. torride.
verze nl j mer -- 62 6 - ver z uipe n
v§rzeniijmer, ...smeder m. rimailleur m.
verzenmaker m . ... maakster f. versificateur m.,
femme f. versificateur.
verzesvoudigen v. tr. insép. sextupler.
1. verzet n. 1 oppostion f.; in — komen tegen
s'opposer à, protester contre; — aanteekenen
tegen mettre opposition à, protester contre; 2
résistance f.; 3 coup m. violent; 4 déplacement m.;
5 reldche, interruption f.; met — par intervalles;
6 distraction, récréation f.; 7 gage m.; 8 (jeu)
2. verzet n. (étoffe) veluset m. [garde f.
verzetten v. tr. insép. 1 déplacer, reculer; transposer,
transférer, changer; déranger; geen voet
— ne pas bouger dun pied, ne pas faire un pas;
de zinnen — distraire (1'esprit); 2 chasser, dissiper;
bannir de son esprit; 3 déconcerter, troubler;
4 mettre en gage, engager; 5 parier, gager; 6
zich — 1 se déplacer, 2 se distraire, se récréer,
3 s'opposer (d), résister (d).
verzicht n. perspective f.
verzien v. tr. insép. 1 ne pas voir, laisser échapper;
ne pas faire attention d; manquer; 2 payer
pour voir, en donner; 3 het — hebben op,
(impers.) --- zijn op viser, en vouloir à, en avoir d;
4 zich — se tromper, faire une bévue.
verziende adj. presbyte.
v,grziendheid f. presbytie f.
verziening f. erreur, bévue f. [giner, forger.
verzieren v. tr. insép. inventer,controuver, ima-J
verzilveren v. tr. insép. 1 argenter; iem. de handen
— graisser la pafte à qq. ; 2 convertir en
argent ou en espèces, réaliser.
verzilvering f., ...sei n. argenture f.
verzinkboor f. fraise f.
1. verzinken 1 v. tr. insép. enfoncer, noyer;
2 v. intr. insép . (s')enfoncer ; (eau) être englouti ;
couler , (bas ou à. fond); 3 (fig.) T se plonger ;
(douleur) s'abt"mer; (pensées) s'absorber; (exoès,
vice) se précipiter; croupir; verzonken plongé,
absorbé.
2. verzinken v. tr. insép. zinguer, galvaniser.
t . verzinking f. enfoncement ni., submersion f.,
engloutissement m.
2. verzinking f. zingage m., galvanisatjon f.
verzinnebeelden v. tr. insép. symboliser.
verzin(ne)lijken v. tr. insép. réndre sensible ou
palpable, sensualiser.
verzinnen v. tr. insép. (verzon, heeft verzonnen)
1 imaginer, inventer, forger; 2 réfléchir (à),
examiner; -- alvorens te beginnen réfléchir
avant d'agir; 3 changer d'avis; 4 zich --1 réflécftir,
2 se raviser, .3 se tromper. [bration f.
verzinsel n. ( mos) imagination, invention, élucu-t.
verzitten v. intr. insép. 1 se déplacer, se ranger,
reculer; 2 payer pour sa place; 3 passer assis,
perdre en restant assis.
verzoek n. prière, demande, requête f.; ik heb een
-- aan u lui une demande d vous faire.
verzoeken v. tr. insép. 1 prier, demander;
requérir (de) ; 2 inviter (à) ; — op inviter d prendre
; 3 tenter.
verzoeker m. 1 demandeur; postulant m.;
2 (jur.) requérant; 3 testateur m.
verzoeking f. tentation f.; in — brengen ou leiden
tenter, (relig.) induire en tentation; in — komen
être tenté (de), (relig.) entrer en tentation, avoir
une tentation.
verzonkschrift n. requête, péfition f.
verzoenbaar adj. ( 'der, ost) réconciliable.
verzoenbaarheid f. placabilité f.
Verzoendag m. jour m. du Pardon.
verzoenen v. tr. insép. 1 apaiser, fléchir; 2 réconcilier;
zich -- met s'accorder sur; 3(péchés)
expier. [2 expiatoire.
verzoenend adj. 1 conciliant, conciliateur;t
verzoener m. (ré)conciliateur m.
verzoening f. 1 apaisement m.; 2 réconciliation;
3 expiation f.
verzoeningsdood m. mort f. expiatoire.
Verzoen(ings)feest n. féte f. du Pardon.
verzoeningsoffer n. 1 sacrifice m. expiatoire;
2 victime f. expiatoire, holocauste m.
verzoeten v. tr. insép. adoucir;.(chim.) edulcorer.
[ration f.
verzoeting f. adoucissement m.; (chim.) édulco-1
verzolen V. tr. insép. ressemeler.
verzoiing f. ressemelage m.
verzorgen v. tr. insép. 1 prendresoin de; soigner;
2 pourvoir (de), fournir (de) ; 3 établir, placer;
verzorgd zijn avoir son avenir assuré.
verzorger m., ...ster f. ('s) 1 protecteur m.,
...irice f., père m., mère f.; 2 pourvoyeur m.
verzorging f. 1 soms n1. p!.; aan de — toevertrouwen
van confier aux bons soms de; 2 approvisionnement
m., fourniture f.; 3 établissement
m., situation f., avenir m.
verzotheid f. folie passion (pour), manie f.
verzetten v. intr. insép. s'affoler (de), s'éprendre
(de), se passionner (pour) ; verzot fou (de),
passionné (pour), follement épris (de) ; verzot
zijn op raffoler de.
verzouten v. tr. insép. 1 saler trop, gáter;
2 employer á saler.
verzuchten 1 v. intr. insép. soupirer, gémir; 2 v.
tr. insép. passer ou perdre en gémissements.
verzuchting f. soupir, gémissement m.
verzuim n. (cen, mopje) 1 négligence, omission.
f.; (école) absence f ; (jur.) défaut m.; 2 délai m.;.
(jur.) demeure f.; in — stellen mettre en demeure.,
verzuimen v. tr. insép. 1 négliger, omettre;
2 (devoir) négliger, manquer a; (occasion, école,
réunion) manquer ; 3 (avantage, temps) perdre.
verzuipen 1 v. tr. insép. noyer; zich — 1 se
noyer, 2 se noyer dans la boisson ; verzopen kerel
ivrogne m.; 2 dépenser ou passer á boire, boire
3 v. intr. insép. se noyer.
verzuren -- 627 - vetvin
verzuren v. tr. & intr. insép. (s')aigrir ; (chim.)
(s')acidifier; (métaux) (s')oxyder.
verzuring f. aigrissement m.; acidification; oxvdation
f.
verzwageren v. tr. insép. allier (par le mariage).
verzwakken 1 v. tr. insép. affaiblir; (méd.) débiliter;
(excès) épuiser; (effet) atténuer; 2 v. intr.
insép. s'affaiblir etc.
verzwakking f. affaiblissement m.; débilitation f.;
épuisement in.; atténuation f.
verzwaren 1 v. tr insép. appesantir, alourdir;
2 renforcer; 3 (fig.) rendre (plus) pénible;
(faute, peine) aggraver; 4 v. intr. insép. s'appesantir,
s'alourdir; devenir plus pénible; s'ag-^
verzwarend adj. aggravant. [graver.
verzwaring f. 1 alourdissement; 2 renforcement
m.; 3 aggravation f.
verzwelgen v. tr. insép. 1 engloutir; (fig.) ovaler,
digérer; 2 dissiper en bombanco ou en débauches,
manger, boire. [dation f.
verzwelging f. 1 engloutissement nl.; 2 dilapi-1
verzwendelen v. tr. sép. prodiguer, dilapider.
1 . verzweren v. tr. insép. 1 abjurer, jurer de ne
pas; 2 zich — 1 se lier par serment, 2 se donner
au diable. [purer.
2. verzweren v. intr. insép. 1 s'ulcérer; 2 sup-t
verzwering f. ulcération; suppuration f.
verzwieren v. tr. gaspiller en débauches.
verzwijgen v. tr. insép. 1 taire; (secret) garder;
2 taire, cacher, dissimuler ; 3 (dans un texte)
passer sous silence, omettre, sous-entendre.
verzwijging f. 1 silence m., discrétion f.; 2 dissimulation
f.; 3 omission, suppression, réticence f.
verzwikken v. tr. insép. démettre, fiouler, luxer.
verzwinden v. intr. insép. (verzwond, is verzwonden)
dispara Ure, s'évanouir.
.vesper f. ( gis) 1 soir, vépre f.; 2 (relig.) —(s)T
vesperboek n. vespéral m. [vêpres.
vesperbrood n. gouter m.
vespertijd m. heure f. de vêpre.
i . vest n. 1 veste f.; 2 (spéct) gilet m.
2. vest f. 1 rempart rri.; 2 fossé m. (de rempart)
; 3 place f. forte, remparts m. pl.
Vestaaisch adj. de Vesta; —e maagd prêtresse
de Vesta, Vestale f.
vesten v. tr. insép. 1 fortifier; 2 == vestigen.
vestenmaker m., ...maakster f. giletier m.,
...ière f.
vestigen v. tr. insép. 1 fixer; 2 (construction,
idomicile, gouvernement) établir; (espoir, exigences,
prétentions) fonder; zijn hoop op God —
rnettre son espoir en Dieu.
vestiging f. fixation f., établissement m.
vesting f. (...kje) 1 forteresse, place f. (forte) ,•
2 fort ni., citadelle f.
vestingartillerie f. artillerie f. de place.
vestingbouw m. fortification f.
vestingbouwkunde f. art m. des fortifications.
vestingbouwkundige m. ingénieur m. militaire.
vesti n gstrat f. (détention dans une) forteresse f.
vestingwerk n. (ouvrage m. de) fortification f.
vestjesgoed n. étoffe f. pour gilets.
vest(jes)zak m. poche f. de gilet, gousset ni.
Vesuvius Yn. Vésuve m.
1. vet adj. ( meter, -Dst) T & 1 gras; (scient.)
adipeux; een beetje — grasset; —te keuken
bonne cuisine, bonne chère; een — baantje l'assiette
au beurre; — worden, — maken engraisser;
— maken (tacher de graisse) graisser; 2.,
ik ben daar — mee cola me fait une belle jambe.
2. vet adv. 1 grassement; 2 gras; — schrijven,
schilderen écrire, peindre gras; — opdragen ou
opleggen (couleurs) nourrir.
3. vet n. (opposé à chair) graisse f.; (à table)
gras; (scient.) matière adipeuse; 't — afscheppen
van dégraisser; geef me een beetje —
donnez-moi un peu de gras; op zijn --- teren
vivre desa graisse; 't — is er af ou van den ketel
ou van den pot l'affaire est écrémée; iem. zijn —
geven faire sa sauce à qq., dire son fait à qq.
4. vet(te) n. (opposé à maigre) gras m.,graissef.
5. vet f. salade de blé, máctie f.
vetachtig adj. graisseux; (scient.) adipeux.
vetader f. veine f. adipeuse.
vetbuik m., vetbuikig adj. pansu m. & adj.
vetcel f. celtule f. adipeuse.
vetdarm m. gras-double ni. [aiguillette f.
veter in. (c"s, ootje) lacet m., (anc., ornem.)t ,
veteraan m. (...anen) vétéran m.
veterband n. ruban rn. de chignon.
veterbeslag n. ferrel m.
veteren v. tr. 1 later; 2 (fig.) tancer.
vetergat n. ceillet m.
vetgans f. pingouin ni.
vetgezwel n. lipome m.
vetheid f. 1 graisse f.; (scient.) pinguitude
2 obésité f.
vethuid f. tunique f. graisseuse ou adipeuse
vetkaars f. chandelle f. de suif.
vetkruid n. grassette f.
vetlap in. graissoir m. V. smeerlap.
vetle(d)er n. cuir m. gras.
vetlok f. ( teken) fanon m.
vetmaag f. caillette f.
vetmester m . engraisseur ru.
vetmesting f. engraissement in.
vetplant f. plante grasse, crassulacée f.
vetpot m. 1 pot m. à (la) graisse; —je lampion
m.; 2 pot m. au feu bien garni; bonne cuisine.
vetpuist f. lipome m.; —je tanne f.
vetten v. tr. 1 graisser, huiler; 2 (anim.) engraisser
; 3 rosser; 4 zich — in se réjouir de.
vettewarier m:, aster f. ('s) graissier m.,t
vettig adj. graisseux. [...ière f.
vettigheid f. = vetheid.
vetvin t. nageoire f. adipeuse.
vetweiden — 62e -- vierwieler
vetweiden 1 v.tr.insép. engraisser;2 n. engrais-;
vetweider m. engraisseur m. [sage m.
vetweiderij f. engraissage m.
vetzak m. 1 affile m.; 2 (fig.) gros patapouf m.,
grosse bedaine f.
vetzuur n. acide m. sébacique m.
vetzuurzout n. sébate m.
1. veulen n. ( cs, motje) 1 poulain m., pouliche
f.; 2 dnon; 3 chamelon m.
2. Veulen n. Fologne f.
veulenen v. intr. pouliner.
Veurne n. Furnes f.
Veurnenaar m. Furnois m.
Veurnsch adj. furnois.
vexg@rbeker in. vase m. de Tantale.
vexggren v. tr. attraper, mystifier, berner.
vexgerspel n. surprise, attrape f.
vexegrspiegel m. rigolade f.
vezel f ( .as & men, cotje) 1 .fibre f.; (plus long)
filament m.; --tje .fibrille f.; 2 (viande) filandre
in. En compos. fibreux.
vezelachtig adj. fibreux, filarnenteux.
vezelachtigheid f. état m. fibreux oufilamenteux.
vezelen v. intr. sép. 1 s'effiler; (corde) s'étriper;;
vezelstof f. fibrine f. i [ D 2 chuchoter.
vezlgr m. (cos & cen) vizir m.
veziken v. intr. chuchoter.
via 1 f. voie f.; 2 adv. par, via.
viaduct f. viaduc m.
vicaris m. ( ysen) vicaire m.
Vietgria f. Victoire, (reine) Victoria f.
victorie f. (...iën) victoire f.
victualie f. vivres m. pl.
vidimus n., ...mgtie f. légalisation f.
1. vier nurn. & f. quatre num. & m.; met zijn
-en (d) quatre; met de - rijden allerà quatre;
2. vier n. feu m. V. vuur etc. [chevaux.
vieravond m. 1 veille f. de féte; 2 repos m.; -
houden chómer.
vierbeenig adj. á quatre pieds, quadrupède.
vierdgggsch adj. de quatre jours.
vierdag m. (jour m. de) féte f.
1. vierde num. quatrième; in de -- klasse en
quatrième f.; den -n juni le quatre Puin; Hendri
k de V- Henri quatre ; ten -- quatrièmement.
2 vierde n. quart m.; (jeu) quarte f.
vierd(e)half adj. tros et demi.
vlerdend4agsch adj. de tous les quatre jours,
(fièvre) quarte.
vierdeaart n. quart m. [espèces.
vierderhande, ...lei adj. de quatre sortes out
viordubbel(d) 1 adj. quadruple; 2 adv. au quadruple;
3 en quatre.
1. vieren v. tr. & intr. 1 féter, célébrer; den
sabbat . -- observer le sabbat; 2 chómer ; 3 n.
célébration f.
2. vieren v. tr. filer, larguer; (bride) lacher.
vierendeel n. 1 quart; 2 (pot) quarteron m.
vierendeelen 1 v. tr. insép. diviser en quatre;
2 (peine, hérald.) écarteler; 3 n. écartèlement in.
vierhandig adj. 1 quadrumane; 2 (mus.) d quatre
mai ns.
vierhoek m. quadrilatère m.
vierhoekig adj. quadrangulaire.
vierhonderd num. quatre cent(s).
viering f. célébration f.
vierjaarlilksch, ...jarig adj. quadriennal.
1. vierkant n. 1 carré m.; een voet in 't-.
un pied de cóté; 2 (typo.) cadrat m.
2. vierkant, vierkantig 1 adj. carré; 2 adv.
carrément; -- bewerken équarrir.
vierkantigheid f. quadrature f.
vierkantsvergelijking f. équation f. quadratique.
vierkantswortel(t. ekking f.) m. (extraction f.
de la) racine carrée.
vierkleurig adj. quadricolore.
vierkwartsmaat f. mesure f. à quatre temps.
vierledig adj. 1 en quatre parties, quadruple;
-e grootheid quadrinóme m.; 2 quadriarticulé.
vierlettergrepig adj. quadrisyllabique; - woord
quadrisyllabe m.
vierletterig adj. téiragrammatique; - woord
tétragramme m.
vierling m. i quatuor in.; (spéct) quatre jumeaux
m. pl.; 2 in. & f. un de quatre jumeaux.
viermaal adv. quatre fois.
viermaandelijksch, ...dig adj. quadrimestriel
viermannig adj. tétrandre.
vierponder m. 1 pain m. de quatre livres; 2
(canon) pièce f. de quatre.
vierpQQtig adj. á quatre pieds; (anim.) quadrapède.
[train m.
vierrggelig adj. de quatre lignes; --- vers qua-t
vierschaar f. tribunal m.; de -spannen installer
le tribunal.
vierschijn m. quadrat aspect m.
viersilbig adj. quadrisyllabique.
viersnarig adj. tétrachorde. [drige m.
vierspan n. attelage de quatre; (antiq.) qua-t
viersprong m. 1 carrefour m.; 2 (mar.) croupade f.
vierstemmig adj. d quatre voix; - stuk, koor,
-e groep quatuor m.
viertal n. quatuor m.
viertallig adj. quaternaire.
viervingerig adj. d quatre doigts, tétradactyle.
viervlak n., ...viakkig adj. telraèdre m. & adj.
viervleugelig adj. tétraptère.
viervoet m. 1 table f. ou support m. à quatre
pieds; 2 (anim.) quadrupède m.; te - gaan
aller d cheval.
viervoetig adj. quadrupède; (reptile) tétrapode.
viervorst m. tétrarque m.
viervorstendom n. tétrarchie f.
viervoud n. & adj. quadruple m. & adj.
viervqudig 1 adj. quadruple; 2 adv. au qua-t
vierwieler m. quadricycle in. [druple.
vierwielig - 629 - vilderij
vierwielig adj. á quatre roues.
vierwJvig adj, tétragyne. [tières.
Vterwoudsteden f. pl. quatre villes f. pl. fores-j
Vierwoudstedenmeer n. lac m. des Quatre-t
vierzijdig adj. quadrilatère. [Cantons.
vies adj. (... zer, int) 1 dégoutant, repoussant;
(gout) mauvais; ' ( odeur, air) sale, infect; 2
dégoï té; difficile; zich - houden faire le dégouté.
[3 délicatesse f.
viesheid f. 1 saleté; 2 répugnance f., dégout m.;f
viezerik m. & f. (. en) salaud m., salope f.
viezevaas f. (...azen) 1 caprice m., lubie f.; 2
fanto^me m., chimère f.
vig(ge) f. porcelet m.
vigggren v. intr. être en vigueur.
vigilante) f. Eiacre m. [2 guetter.
vigileeren v. intr. 1 veiller (à), s'appliquer (à);t
viglile f. (...iën & xs) vigile f.
vignet n. ( moten) vignette f. [ennemi de.
vijand in. ennemi m.; een - zijn van êtret
vijandelijk 1 adj. ennemi, de l'ennemi; 2 adv. en
ennemi.
vijandelijkheid f. (...heden) hostilité f.
vijandig 1 adj. ennemi, hostile; 2 adv. en ennemi;
- gezind zijn tegenover avoir des dispositions
hostiles envers.
vijandigheid f. inimitié, hostilité f.
vijandin f. ennemie f.
vijandschap f. inimitié, haine f.
vijf num. & f. cinq num. & m.; met zijn vijven
(à) cinq; met veel vijven en zessen avec beaucoup
de facons; de - 1 les cinq doigts, la main,
2 les cinq sens; een van de - is op den loop
il court les plates-bandes.
vijfarmig adj. d cinq bras.
vijfbeenig adj. d cinq pieds.
vijfblad n. quintefeuille f.
vijfbladig adj. quinquéfolié.
vijfde num. & n. cinquième num. & m.; in de -
klasse en cinquième; den -n Juni le cinq juin;
Edward de V- Édouard cinq; Sixtus de VSixte-
Quint; Keizer Karel de V- Charles-
Quint; ten - cinquièmement; een - van den
heer (cartes) une quinte au roi.
vijfd(e)half adj. quatre et demi.
vijfderhande, ...let adj. de cinq sortes ou
espèces. [tuple.
vijfdubbel(d) 1 adj. quintuple; 2 adv. au quin-1
vijfhoek m., ...hoekig adj. pentagone m. & adj.
vijfhonderd num. cinq cent(s).
vijfjaartijksch, ... jarig, adj. quinquennal.
vijfkaart f. quinte f. [de cinq facons.
vijfledig 1 adj. quintuple; 2 pentamère; 3 adv.;
vijflettergrepig adj. pentasyllabe.
vijfmaal adv. cinq fois.
vijfmannig adj. pentandre.
iljfponder m. 1 pain m. de cinq livres; 2 (canon)
pièce f. de cinq.
vijfsnarig adj. pentachorde.
vijfstemmig adj. à cinq voix; - stuk, koor,
-e groep quintet m.
vijftal n. nombre m. de cinq, pentade f.
vijftien num. & f. quinze num. & m.
vijftiende num. & n. quinzième num. & m.;
Lodewijk de V- Louis quinze; den -n juni
le quinze juin; ten - quinzièmement.
vijftienhoek m., ...hoekig adj. pentadécagone
m. & adj.
vijftienhonderd num. quinze cent(s).
vijftienjaarlijksch, ...jarig adj. quindécennal.
vijftiental n. quinzaine f.
vijftientallig adj. quindécimal.
vijftig num. & f. cinquante num. & m.
vijftiger m. ( cs) 1 quinquagénaire m.; 2 vin m.
de 1850.
vijftigjarig adj. de cinquante ons; - jubileum
cinquantenaire m.
vijftigste num. & n. cinquantième num. & m.;
ten - en cinquantième lieu.
vijfvingerig adj. à cinq doigts; pentadactyle.
vijfvingerkruld n. quintefeuille f.
vijfvlak n., ...vigkkig adj. pentaèdre m. & adj.
vijfvoet m. pentamètre m.
vijfvoud n., ...voudig adj. quintuple m. & adj..
vijfwvig adj. pentagyne.
vijg f. 1 figue f.; 2 crottin m. (de chevat) ; crotte f.;
3 homme mou couard m.; 4 rien m., bagatelle,
chique f.
vijgappel m. sans fleur, pomme figue f.
vijgeboon f, lupin m.
vijgedistel f. figue f. d' Inde.
vijgeblad n. feuille f. de figuier; (statue & fig.)
feuilte f. de vigne.
vijgeboom m. figuier m.
vijgenbijter m. bec-figue en. [(d figues).
vijgenkorf m., ...mand, ...mat f, cahas m.1
vijgentuin m. figueraie f.
vijgepeer •f. poire-figue f.
vijg(e)wrat f. 1 poireau m.; 2 fic, sycome m.;
3 marisque m. [tiers-point m.
vijf f. ( motje) lime f.; driekante - (lime en)#
vijlen 1 v. tr. limer; (fig.) raser; 2 n. limage n.
vijler m., ...ster f. limeur m., ...euse f.
vijlsel, vijfstof n. limaille f.
D vijs f. (vijzen) vis f. V. schroef.
vijt f. panaris m. V. fijt etc.
vijver m. ( cs, xtje) étang; (poisson) vivier m.
vijverbies f., ...lisch n. marisque m.
vijvervisch m. alevin m.
vijzel 1 m. (c.s. otje) mortier en.; 2 f. (pour
élever) vérin, cric m.
vijzelmolen m. limace, vis f. hollandaise.
vijzelstamper m. pilort en.
D vijzen v. tr. visser. V. schroeven.
vilder m. ( mos) équarrisseur m.
vilder j f. équarrissage; (endroit) équarrissoir m.
tje - 630 - visch
villen v. tr. 1 écorcher; (chevaux) équarrir; 2
(maladresse) charcuter; 3 (voler) écorcher.
viltmes n. équarrissoir m.
vilt n. T feutre m.
vilten adj. defeutre.
vilthoed m. (chapeau de) feutre, castor m.
viltmaker, ...werker m., ...maakster f. feutrier
m., ... ière f.
1. vin f. (co nen, oo netje) nageoire f.; geen
verroeren ne pas bouger.
2. vin f. (co non, ' netje) 1 bouton ; 2 furoncle;
3 (port) fy, grain m. d'orge. [de Paul.
Vineentius m. Vincent m.; — a Paolo Vincentt
vinden v. tr. (vond, heeft gevonden) T trouver;
die ou wie zoekt (die) vindt qui cherche trouve;
gehoor — bij trouver bon accueil auprès de;
nergens te — introuvable; zich — .7 se trouver,
2 s'arranger, se sentir; zich laten — 1 se trouver,
2 s'arranger, 3 être traitable; zich laten — om
se prêter à; het kunnen — met bien s'entendre
avec.
vinder m. 1 trouveur m ; goede belooning voor
den eerlijken — bonne récompense à celui qui
le ou la rapporte; 2 invenieur m.; 3 (litt.) poète;
(hist.) trouvère m.
vinding f. 1 trouvaille f.; 2 invention; 3 imagination
; 4 fiction, fable f.
vindingrijk adj. inventif, ingénieux.
vindingrijkheid f. ingéniosité f.
vindplaats f. lieu m. d'origine; (anim., plante)
habitat; (métaux) gite m.
vinger m. (o's & coen, "tje) T doigt m.; middelste
-- médius m.; een — breed de la largeur
du doigt, large d'un doigt; hij moet maar zijn —
uitsteken il na qu'à tendre la main; op zijn —s
bijten se mordre les doigts ou pouces; door de
--s zien fermer les yeux sur; men kan hem om
den — winden il est souple cornme un gant . met
den -- wijzen montrer du doigt; kromme ou
lange —s hebben avoir les mains - crochues;
lens. op de —s kijken regarder d qq. aux mains.
vingerader f. veine f. digitale.
vingerafdruk m. empreinte f. digitale.
vingerbreed adj. & adv. de la largeur du doigt,
large comme le doigt.
vingerdik adj. de l'épaisseur du doigt.
vingerdoekje n. 1 serviette f.; 2 (église) manuterge,
lavabo m.
vingeren v. tr. manier, mani puler.
vingergeleding f. phalange f.
vingergewrlcht n. articulation f. du doigt.
vingerglas n. lave-mains, bol m.
vingergras n. panic m.
vingergreep f. pincée f.
vingerhoed ni. 1 dé m. (à coudre) ; 2 (mesure)
centilitre; (ane. & fig.) dé m., 3 (bot.) digitale f.
vingerhoedskruid n. digitale t.
vingerkom f. lave-mains, bol m.
vingerlang adj. de la longueur du doigt, long
c omme le doigt.
vingerlid n. phalange f,
vingerling m. i doigtier m.; 2 anneau m., bague
f.; 3 (mar.) femelot m.
vingerlooper m. digitigrade m.
vingeroefening f. exercice m. de vélocité.
vingerspraak, ...taal f. dactylologie f.
vingervormig adj. digitiforme.
vingerwijzing f. indication f.; (fig.) avertisse-1
vingerzetting f. doigté m. [ment m.
vink m. 1 pinson m.; 2 (viande) oiseau m. sans
tête; (veau) paupiette f.
vinken v. intr. 1 prendre des pinsons; 2 (fig.)
aller à la chasse
vinkenbaan f. chasse aux pinsons, aire f.
vinkennet n. 1 filet m. pour les pinsons, tirasse
f.; 2 (mar.) ,filet m. d'abordage.
vinker m. oiseleur m.
vinlooper m. pinnigrade m.
1. vinnig adj. 1 plein de boutons, couperosé;
2 (port) fyeux, ladre; 3 moisi.
2. vinnig 1 adj. violent, virulent; — worden
devenir désagréable; 2 piquant, mordant, aigre;
3 — op cïpre à; 4 adv. violemment; avec virulence,
aigrement; avec ápreté.
1. vinnigheid f. 1 état m. couperosé; 2 ladrerie f.
2. vinnigheid f. 1 vi'olence,virulence; 2aigreur;:
vinpootig adj. pinnipède. [3 opreté f.
Vinus m. Liévin m.
violenazijn m. vinaigre m. violat.
violenhonig m. miel m. violat.
violenhout n. érable m.
violensiroop f. sirop m. violat.
violenwortel m. racine f. d'iris.
violet adj. & n. violet adj. & m.
violetkleurig adj. violet. [thiole f.
violier f. (coen) 1 giroflée f., violier m.; 2 mat-t
viollerboom m., ...plant f. giroflier m.
violist, violinist m., coe f. violoniste m. & f.;
(mauv. part) violoneux m.
violoncgl f. (telen) violoncelle m.
1. viool f. (violen, ctie) 1 violon m.; de eerste
-- spelen tenir le premier violon; violen laten
zorgen s'en battre l'ceil; 2 (mar.) poulie f. a
patan. [—tje pensée f.
2. viool f. (violen, motje) violette f.; driekleurige
vioolhars f. & n. colophane f.
vioolhout n. bois m. à violons, bois de cótelet.
vioolmaker m. facteur de violons, luthier m.
vioQlspeler m., ...speelster f. violoniste m. & f.;
(iron.) violoneux m.
vioolstroop f. sirop m. violat.
Virginische eilanden n. p1. ïles f. pl. Vierges.
vis m. (cosen) T fiche f.
visch (collectif, rnatière) f., (objet) m. (visschen)
T poisson m.; (d'un mat) étambrai m.; , .—je 1
petit poisson, 2 ( = visje) fiche f.; zoo gezond als
vis chafslag 631 -- vlaggespraak
een - heureux comme un poisson dans l'eau;
stom als een - muet comme une carpe; (noch)
--- noch vleesch, (noch) mossel noch - ni chair
ni poisson, ni figue ni raisin.
vischafslag m. criée au poisson, minque m. & f.
vischarend m. 1 orfraie f., haard m.; 2 pandion
m., nonnette f.
Vischbaai f. baie f. aux Poissons.
vischbank f. étal m. de poissonnier.
vischbeen n. 1 grosse arête; 2 baleine f.
vischbeschrijving f. icht(h)yographie f.
vischdag m. 1 jour maigre; 2jour m. de pêche.
vischetend adj., ...eter m. icht(h)yophage adj. &
m.
vischgraatverband n. appareil in. en arête de
poisson ou en épi.
vischhaak m. 1 harnecon in.; 2 gaffe f.
vischhagedis f. icht(h)yosaure m.
vischhandel m. poissonnerie f.
vischhandelaar, ...koopar rn., ...sterf. ,poisson-^
visehje n. V. visch & vis. [nier in., ...ipre f.
vischketel m. poissonnière f.
vischkorrel f. grain m. de coque du Levant;
---s coque f. du Levant. [ frai m.
vischkuit f. reufs m. pl. de poisson; (pondu)t
vischlepel m. cuiller ou truelle f. d poisson.
Vischnoe m. Vichnou m.
vischolie f. huile f. de foie de morue.
vischoog n. T teil m. de poisson; (spéct, bot.)
jéquirity, abre m.
vischotter m. loutre f. [de pêche.
vischpartij f. 1 régal m. de poisson; 2 portie f.1
vischrecht n. droit m. de pêche.
vischreiger m. héron m. cendré.
vischrijk adj. poissonneux. [poisson.
vischschotel in. 1 plat ni. á poisson; 2 plat del
vischschuit f. br-rtcari in. de pêche.
vischsoep f. soupe f. au poisson.
vischteelt f. pisciculture f.
vischtijd m. saison f. de (la) pêche.
visehtuig n. attirail m. ou engins m. pi. de pêche.
vischvangst f. pêche f.
visehverlof n. permis m. de pêche.
vischvijver m. vivier m.
vischvrouw f. poissonnière f.
vischwant n. engins in. pl. de pêche.
vischwater n. 1 pêche(rie) f.; 2 eau f. pour bouillir
ou dans laquelle a bouilli le poisson.
vischweer f. gord m., écrille f.; (mer) bouchot m.
vischwijf n. poissarde f.
vischwinkel m. poissonnerie f.
visgeren v. tr. 1 viser; 2 controler ; 3 mesurer,
bornoyer; 4 jauger, velter.
viseerstok m. jauge f.
visie f. (...iën) 1 vue f., examen m.; 2 vision f.
visioen n. 1 vue; 2 vision f.
visitatie f. 1 (douane) visite; (jur.) perquisition;
2 (relig.) V- Visitation f.
visiteboekje n. porte-cartes m.
visiteeren v. tr. 1 visiter; perquisitionner;
2 examiner; 3 faire une visite à.
visitekaartje n. carte f. de visite.
visschen v. intr. 1 pêcher; 2 (ancre, cable) draguer
(après) ; 3 (fig.) tácher d'apprendre, sonder;
hij vischt er naar il tátonne; naar een complichercher
un compliment, se mettre en-mentje -
quête de compliments.
visschenbroedsel n. nourrain in.
visscher m. (cos, -otje) pécheur m.
visscherij f. T pêche; (endroit) pêcherie f.
visschersboot f. barque f. de pêche.
visschersring m. anneau al. du pêcheur.
visschersschuit, ...sloep f. barque f. de péche.
visschersvloot f. flottille f. de pêche.
vissing(stuk n.) f. étambrai m.
vista f. vue f.; a (prima) -- d vue.
vitachtig adj. chicaneur, pointilleux.
vitachtigheid f. chicane, pointillerie f.
vitrioQi n. & f. (...Alen) vitriol m., couperose f.
vitrioolfabrlek f. vitrioterie f.
vitrioolwater n, eau f. vitriolique.
vitrioolzuur n. acide f. vitriolique ou sulfurique.
vitten v. intr. critiquer, chicaner, ergoter; trouver
à redire (d). [...euse f.
vitter m., ...ster f. ( cas) chicaneur, ergoteur m.,t
vitterU f. chicane, ergoterie f.
vitting f. repère, repaire m.
vitzucht f. esprit m. de chicane,
1. vizier m. (cos & n) (officier) vizir m.
2. vizier n. 1 visière f.; reet open --- d (visage)
découvert; 2 (arme) mire f.; in 't - hebben ou
krijgen viser, avoir 1' eil sur; 3 (optique) pinnute=
vizierkorrel f. guidon m. [f.
vla f. (viaas, viaatje) Elan m.
vlaag f. (vlagen) 1 (vent) bourrasque; (pluie)
ondée f.; 2 accès m.; 3 (fig.) caprice m., boutade,
quinte f.; vlagen van accès de; bij vlagen par
boutades, par intervalles.
vlaak f. (vlaken) 1 claie f. de tapissier; 2 parquet
m. mobile; 3 bant rn. de sable.
Vlaamsch adj. &. (langue) n. flamand adj. &
m.; - Vlaanderen la Flandre flamingante.
Vlaamsche f. Flamande f.
Vlaanderen n. la Flandre f., les Flandres f. pl.
vlade f. flan m.
vlag f. (gen, oogetje) drapeau; (navire) pavillon
m.; -gen uitsteken, niet --gen versieren
pavoiser; de - dekt de lading le pavillon couvre
la marchandise.
viaggeman m. (^ nen & mos) 1 porte-drapeau m.
2 garde m. des ,signaux; 3 (zoo.) hénioche f.
vlaggen v. intr. 1 arborer le(s) pavillon(s); 2 pa.
voiser.
vlaggendoek n. étamine f.
vlaggeschip n. vaisseau m. pavillon. [laires
vlaggespraak f. lapgage in. des signaux vexilvlagofficier
— 632 --- vleeschkeurder
vlagofficier m. officier m. supérieur de marine.
1. vlak adj. (coker, cst) plat; (surface) plan;
jchemin, cbte) uni; —ke veld rase campagne;
--- water eau plate ou calme; — maken aplatir,
aplanir, unir.
2 vlak adv. 1 (toot) juste; — (tegen)over juste
vis-à-vis (de), juste en face (de),— voor nez à nez
(avec) ; 2 (tout) droit; — in 't gezicht en face,
en pleine figure;. den wind — voor hebben, het
— voor den wind hebben avoir le vent tout droit
en poupe; het — in den wind hebben être debout
au vent.
3. vlak f. tache f. V. 1. vlek.
vlakhamer m. marteau m. à dresser.
vlakheid f. planitude f.
1 vlakken v. tr. aplanir, aplatir.
2. vlakken v. tr. tacher V. vlekken.
vlakte f. 1 surface f.; (objet) plat m.; 2 plaine;
(eau) napee f.; 3 planitude f,; A 4 rue f., pavé m.
vlakteinhoud m. aire f.
vlaktemaat f. mesure f. de superficie.
vlaktemeting f. planimétrie f.
vlakuit adv. nettement, tout net.
vlam f. (c men, uD metje) T & 1 (lamme f.;
—metje flamèche f.; — vatten s'enflammer; in
(volle) — staan flamber, être en flammes; een —
schieten piquer un soleil; vuur en --- spuwen
jeter feu et flammes; 2 (rnarbre, bois) onde f.;
3 (air) tou.ffeur f.
vlambloem f. phlox m.
Vlame, Vlaming m, Flamand m.
vlammen 1 v. intr. jeter des ,flammes, flamber;
2 (fig.) flamboyer, étinceler; 3 -- op ou naar
brf ler d'envie de, bruler du désir de; 4 v. tr.
(bois, tissus) flammer, onder.
vlammig adj. flammé.
vlamoven m. fourneau m. d réverbère.
vlampijp f. tube m. de chaudière.
vlamschilder m. émailleur m.
vlamsteek m. point m. ondé.
vlamvormig adj. flammé.
vlas n. (csen) lin rn.
vlasachtig adj. 1 linacé; 2 (de) filasse.
vlasakker m. linière f.
vlasbaard m.. 1 duvel m., pails m. pl. follefs;
2 blanc-bec m.
vlasblond adj. (blond de) filasse.
vlasbraak f. broie f.
vlasdank m. parole f. aimable.
vlasdotter f. cameline f.
vlasfabriek t. linière f.
vlasgaard m. tinière f.
vlashaar n. cheveux m. pl. filásse.
vlaskleurig adj. (de) couleur de lin.
vlaskop 1 m. & f. blondin m., ...e f.; 2 rit quevlaskruid
n. linaire f. [nouille f.
1. vlassen adj. de tin; Onzen Heer een — baard
aandoen faire barbe defouarre d Dieu.
2. vlassen v. intr. 1 cultiver du lin; 2 devenir
de la filasse; 3 — op guigner.
vlasspinnerij f.filature de lin, linière f.
vlasveld n. linière f.
vlasvink in. verdien m.
vlaswijting m. merlan m. blanc.
vlaszaad n. graine de lin, linette f.
vlecht f. 1 tresse, natte f.; 2 (anat.) plexus m,;
3 (dartre) herpès; (brebis) barb(o)uquet m.
vlechten 1 v. tr. (vlocht, heeft gevlochten)
tresser, natter; 2 tricoter, nouer; 3 (fig.) in zijn
rede — insérer ou glisser dans son discours.
entrelacer son discours de; 4 n. nattage m.
vlechter m., ...ster f. tresseur, natteur m.,...euse
f.; (paniers) vannier m.
vlechtwerk n. 1 nattage m.; 2 claie f., clayonnage
m.; 3 (paniers) vannerie f.; 4 (ornem.) entrelacs$
D vledder f. sureau m. [m. pl.
vle(d)ermuis f. chauve-souris f.
vleermuisbrander m. bec m. chauve-souris, becpapillon
m.
vleesch n. (vleezen) chair, (comme nourriture)
viande f.; de tong heeft vast — la sole a la chair
ferme; sappig — (fruit) chair fondante; wild —
chair baveuse; in 't — groeien s'incarner; (tot)
— worden s'incarner, se faire homme; het
Woord is — geworden le Verbe s'est fait chair;
den weg van alle — opgaan payer le tribut d la
nature; goed in zijn — zitten être bien en chair;
't gaat hem naar den vleeze lafortune lui sourit.
vleeschbank f. étal m. (de boucher).
vleeschblok n. billot m.
vieesehboom m. 1 sarcome, kyste m.; 2 perche f. d
fumer ou á écharner.
vleeschbreuk f. sarcocèle nl.
vleeschdag m. jour m. gras.
vleeschdeel n. partie f. charnue.
vleeschderving f. abstinence f.
vleeschelijk 1 adj. charnel; —e duivel diable
incarné; 2 (parenté) germain; 3 adv. charnellement.
vleeschelijkheid f. inclination charnelle, sensualité
f. [sier.
vleeschetend adj.. (sauvage) carnas-t
vleescheter m., ...eetster f. carnivore m. & f.
vleeschextract n. extrait m. de viande.
vleeschgerecht n. plat m. de viande.
vleeschgewas, ...gezwel n. sarcome, kyste m.
vleeschhakmachine f. hache-viande m.
vleeschhal f. boucherie, halle f. aux viandes.
vleeschhouwer m., ...ster f. boucher m., ...ère f.
vleeschhouwerj f. boucherie f.
vleeschhuis n. boucherie f.
vleeschkamer f. chambre f. aux viandes salées,
charnier m.
vleeschketel m. marmite f., pot-au-feu m.
vleesehkeurder m. inspecteur m. des bêtes d
boucherie.
vleeschkleur — 633 — vliegend
vleeschkleur f. couleur de chair, (peint.) carnation
f.
vleesehkleurig adj. (de) couleur de chair, carné.
vleeschklomp m. 1 masse de chair; 2 grosse pièce
f. de viande.
vleeschkruid n. basilic m.
vleeschkuip f. saloir m.
vleeschmakend adj. plérotique, sarcotique.
vleeschmaking f. carnation, sarcose f.
vleeschnat n. bouillon m.
vleeschpastei f. paté m. de viande; vol-au-vent
m.; —tje rissole f.
vleeschpin f. brochette f.
vleeschpot m. marmite f., pot-au-feu m.; naar de
--ten van Egypte verlangen regretter les
oignons d' Égypte. [viande.
vleeschschotei in. 1 plat à viande; 2 plat m. det
vleeschsoep f. bouillon m.
vleeschspijs f. viande f.
vleeschstof f. créatine f.
vleeschtijd m. jours m. pl. gras.
vleeschtob(be), ...ton f. saloir m.
vleeschvoeding f. régirne m. carné.
vleeschvork f. grande fourchette f.
vleeschvorming f. sarcose f.
vleeschwording f. incarnation f.
vleeschworst f. saucisson m.
1. vleet f. (vleten) 1 mdture f. et agrès in. pl.;
2 filets m. pl., harenguière f., rèdre m.; 3 filet m.
plein; (fig.) tas m., masse f.; bij de -- par tas, en
masse.
2. vleet f. (vleten) (bateau) flette f. [ flotte f.
3. vleet f. (vleten) (poisson) raie blanche,t
vleezen adj. de chair, charnel.
vleezig adj. charnu.
vleezigheid f. état charnu ; embonpoint m.
vlegel m. (mos, catje) I fléau m.; 2 (fig.) gamin,
vaurien m.; lompe -- rustre, animal, ours m.
mal léché.
vlegelachtig 1 adj. gamin; 2 rustre, grossier,
brutal; 3 adv. en gamin; grossièrement, brutalement.
[brutalité f.
vlegelachtigheid f. 1 gaminerie; 2 grossièreté,
vlegeljaren n. p1. áge m. des gamineries, dge de
la gourme; (filles) dge ingrat.
vleien v. tr. T flatter (de) .
vleiend 1 adj. flatteur; 2 adv. flatteusement.
vleier m., ...sterf. (cs) flatteur m. ...euse f.
vleierij, vleiing f. flatterie f.
vleitaal f. lapgage m. flatteur,flatteries f. pl.
1. vlek f. (eken) tache f.; (pierres préc.)
paille f.; (défaut homme ou bête) tare f.
2. vlek n. ('ken) bourg m., (plus petit) bourgade
f.
vlekbal m. savonnette f. h dégraisser.
vlekkeloos ad-. sans tache, immaculé.
vlekkeloosheid f. caractère m. immaculé, blancheur
f. irnrnaculée.
vlekken v. tr. & intr. (se) tacheter; (salir) (se)
tacher, (se) maculer.
vlekkenwater n. eau f. à dégraisser ou de javelle.
vlekkig adj. 1 tacheté, moucheté; 2 (sali) taché,
maculé.
vlekkoorts f. fièvre f. pourprée.
vlerk f. 1 aile f. V. vleugel; 2 (!ron.) pafte f.;
3 bras m.; 4 vaurien, animal m.
vlet(schult) f. flette f.
vletten v. tr. 1 transporter par flette; 2 rangei
(dans une flette).
vletter m. ( xs) 1 patron de flette; 2 rangeur m.
vleug f. (lamme; (espoir) lueur f.; —je
1 petite lueur, 2 soupcon rn.
2. vleug f. direction f. du poil; naar de --
selon le poil; tegen de — à contre-poil, d rebrousse-
poil.
vleugel m. (c's & cen, c'tje) 1 alle f.; 2 (porte,
fenêtre) battant in.; 3 (machine) volant m.; 4
piano m. à queue.
vleugeladjudant m. aide-de-camp m.
vleugeldeksel n. élytre m.
vleugeldeur f. porte f. à deux battants.
vleugellam adj. perslus d'une alle, démonté; —
zijn battre de l'aile; — maken démonter.
vleugelman m. chef m. de file.
vleugelpiano f. piano m. d queue.
vleugelscheede f., ...schild n. élytre m.
vleugelvormig adj. aliforme, ptéroïde; —e
zenuw, slagader nerf m., artère f. ptérygoïde.
vlieboot f. flibot m.
vlieden 1 v. tr. (vlood, heeft ou Is gevloden)
fuir; 2 v. intr. fuir, s'enfuir, se sauver.
vlieg f. 1 (ins.) mouche f.; hij vangt —en. il fait
le gobe-mouches; daar zit een -- op il y a une
tare; 2 (typo.) lettre f. bloquée; 3 (astr.) (ford)
Lis m.; (sud) Mouche f.
vliegblad n. feuille f. volante.
vliegendrek m. chiure f. de mouche.
vliegenier m. aviateur m.
vliegenkas(t) f. garde-manger m.
vliegenklap m. tue-mouches m.
vliegenknip f. T attrape-mouches m.
vliegen v. intr. (vloog, heeft ou is gevlogen) t
voler; aan stukken — voler en éclats (iets aan
stukken -- briser qc. en volant) ; er tegen — en
attraper; 2 se précipiter; alles vliegt hem van de
hand il expédie fout en un tour de main; van zijn
stoel — bondir de sa chaise; in de lucht (laten)
— (faire) saaier; 3 s'envoler; 4 die muur, dat
huis vliegt ce mur, cette maison penche ou déverse;
5 chasser à Polseau, voler; 6 ramoner (la
cheminée).
vliegenlijm f. colle f. á (prendre des) mouches.
vliegend adj. volant; —e paard cheval volant oe
ailé; —e mier fourmi ailée; — haar cheveu^r
épars; — vaandel bannière déployée; in —en
draf ventre d terre; -- marszeil hunier m. er
vliegeneter - - 634 - - vloermat
bannière; —e haast précipitation f.; —e hitte
bouffée f. de chaleur; —e tering pht(h)isie galopante;
—e betaling payement comptant.
vliegeneter m. 1 gobe-mouches; 2 asile m.
vliegennet n. émouchette f.
vliegenpapier n. papier m. tue-mouches.
vliegens adv. en volant, à la háte.
vliegenstolp f. attrape-mouches m.
vliegensvlug 1 adj. rapide comme le vol; 2 adv.
en volant. [gobe-mouches.
vliegenvanger m. attrape-mouche(s); (zoo.)t
vliegenvergif(t) n. mort m. aux mouches.
vliegenvogel m. oiseau-mouche, colibri rn.
vliegenwaaier m. émouchoir m.
vliegepoot m. T putte f. de mouche; —je (typo.)
pied m. de mouche.
vlieger in. ( gis, 'tje) 1 qui vole, voleur; (spéct)
aviateur m.; een goeie — un bon vollier; 2
chasseur d l'oiseau, voleur m.; 3 ramoneur ni.;
4 cerf-volant ; die -- gaat niet op ce ballon ne
monte pas; 5 (mar.) contre-voile f. d'étai.
vliegmachine f. aéroplane m.
vliegpartij f. course f. écervelée.
vliegrad n. volant m.
vliegtuig n. machine f. á voler, avion in.
vliegwerk n. machinerie, volerie f.; met alle
kunst en -- avec tous les artifices et machineries.
vliegwiel n. volant m.
vlier f. sureau m.; kleine — hièble f.
vliering f. (...inkje), t.tkamertje n. galetas m.,
mansarde T.
vlieringluik, ...venster n. lucarne f.
vliersiroop T. rob m. de sureau.
vlierthee f. thé m. de sureau.
vlierzwam f. nreille f. de Judas.
vlies n. (... zen) 1 toison f.; het Gulden V— la
Toison d'or; 2 pellicule f.; (muscle, fruit) membrane
f.; (eelt, coeur, vessie) tunique f.; (oeuf)
périgone m.; 3 (lalt, encre) peau f ; 4 (eeil)
cataracte f.
Itliesridder m. chevalier m. de la Toison d'or.
Vliesvleugelig adj. hyménoptère.
vliet m. cours d'eau, ruisseau m.
vlieten v. intr. (vloot, is gevloten) couler
larmes) couler, ruisseler.
.lietwater n. eau f. courante,
Iliezi2 adj. membraneux.
tijen 1 v. tr. ranger, entasser; 2 zich — in,
egen se glisser dans, contre.
lijm f. ( oen, mopje) lancette f. [déchirer.
lijmen v. tr. 1 percer (avec la lartcette) ; 2 (fig.)f
lijmend adj. cuisant, navrant.
!iJt f. application, assiduité f., zèle m.
ijtig 1 adj. appliqué, assidu, zélé; 2 vif; 3 adv.
'ec application, assidument, avec zèle,
inder m. (mos, tttje) T papillon m.
inderachtig adj. 1 papilionacé; 2 papillonint,
volage.
vlinderachtigheid f. humeur f. volage.
vlinderbloemig adj. papilionacé.
Vlissingen n. Flessingue f.
Vlissingsch adj. flessinguois.
vloed m. 1 courant m.; (mer) flux m., marée f.
haute; 2 inondation f.; de groote --- le déluge;
3 torrent m.; een — oversteken passer un lorrent
een --- van woorden un torrent de paroles;
4 flat ni.; 5 (méd., mines, fonderie) écoulement.
ni.; witte —fleurs blanches.
vloedanker n. ancre f. de Plot.
vloeddeur f. porte f. de tête.
vloedhaven f. port m. de marée.
vloei n. (papier) buvard m.
vloeibaar adj. ( teder, cDst) liquide; (scient.)
fluide; -- maken liquéfier.
vloeibaarheid T. liquidité; (scient) fluidité t.
vloeibaarmaking, ...wording f. liquéfactiori f.
vloeiblok n. buvard-tampon m.
vloeiboek n. buvard m.
vloeien v. intr. couler ; -- uit découler de,
sortir de; deze inkt vloeit cette enere s'étend ou.
perce; dit papier vloeit ce papier boit.
vloeiend 1 adj. (cours d'eau, style, vers) coulant;
.(eau) courant; (liquide, boisson) liquide;
(encre, niétal) fluide; —e medeklinker consonne
f. liquide; 2 adv. (vite) couramment ; (facilement)
coulamment; avec abondance.
vloeiendheid f. 1 fluidité; 2 facilité, élégance f.
vloeiing f. 1 écoulement m.; (métal) fusion f.; 2
(méd.) flux m., perte f.
vloeimiddel n. fondant nl.
vloeipapier n. (papier) buvard m.
vloeipijp f. tuyau m. d'écoulement.
vloeirol f. rouleau-buvard m.
vloeispaath n. spatb fluor m.
vioeispaathzuur n. acide m. hydrofluorique.
vloeispaathzuurzout m. fluate m.
vloeistof f. liquide; (scient.) fluide m.
vloek m. 1 juron, blasphème m.; 2 malédiction f.;
de — die rust op la malédiction qui pèse sur; 3
--- der menschheid exécration f. du genre humain.
vloeken 1 v. intr. jurer, blasphémer, sacrer; 2.
— met ou tegen jurer avec; 3 v. tr. maudire; 4
n. jurer m.; jurons m. pl.
vloekgodin f. furie f.
vloekwaard(ig) ad). maudit, exécrable.
vloekwoord n. juron m
vloer m. Otje) 1 sol m., terre f.; op den — a
terre ; 2 plancher m.; (pierres) carreaux, pavé m.;
(tnine) semelle f.; op den --- sur le plancher; over
den — chez soi, d la maison; veel over den --
komen bij fréquenter beaucoup chez; alles over
den — halen déranger tout.
vloerbrood n. pain m. de dolle.
vloeren v. tr. planchéier; (pierres) carreler,t.
vloerkleed n. tapis m. [paver.
vloermat f. natte f.
vloersteen — 635 — voeder
vloersteen in. carreau m.
vloerwerk n. 1 parquetage; 2 carrelage m.
vloerzeil n. 1 latibande; 2 toile f. cirée.
vloghaver f. folie avoine f.
vlok f. ( xken) 1 flocon rn.; 2 (cheveux) touffe f.;
(farine, riz) grumeau m.
vlokhaar n. cheveux m. p1. laineux.
vlokken v. intr. donner des flocons, floconner.
vlokkig adj. .
vlokkvulsel n. , ...wol f. bourre-lanice f.
vlokzijde f. bourre de laine, estrasse f.
vlonder m. (xs, cDtje) ponteau m.
vloo f. (cDien, meitje) puce f.; een — in 't oor
hebben avoir la puce à 1'oreille.
vlooien v. tr. épucer. [3 pouliot m.
vlooienkruid n. 1 herbe aux puces; 2 pulicaire f.;t
vlooikleurig adj. ([de] couleur del puce.
1. vloot f. (vloten) 1 flotte f.; de Onoverwinnelijke
V— l'invincible Armada f.; 2 foule, flotte f.
2. vloot f. (vloten) jatte f., bol m., écuelle f.
3. vloot f. (vloten) raie blanche, flotte f.
vlootvoogd m. amiral m.
1. vlot 1 adj. (coter, cDst) à flot; — worden ou
(ge)raken se renflouer; — maken mettre à flot,
renflouer; 2 flottant; 3 rapide, facile; (paroles,
style) coulant; 4 adv. d flot; (fig.) vite; couramment
; coulamment.
2. vlot n. ('ten) 1 radeau m.; 2 train m. dei
vlotbaar adj. flottable. [buis.
vlotbrug f. pont m. de radeaux.
vloteling m. mario, soldat m. de marine.
viotgras n. féluque ou glycérie f. flottante.
vlothout n. bois m. flotté ou de flottage.
vlotschipper m. patron m. de train de bois.
vlotten v. tr. & intr. T ,flotter; het wil niet —
cela ne marche pas, cela n'avance pas, cela ne
boulotte pas; —d T flottant.
vlotter m. ( mos) flotteur m.; (à un filet) bourset m.
vlucht f. 1 (action, troupe) vol m., volée f.;
in de —, ter — au vol, d la volée; zijn — nemen
prendre son vol ou sa volée ; een hooge — nemen
prendre un grand essor; een — straatjongens
une volée de gamins; 2 (alles déployées) envergure
f.; 3 volière f.; 4 (drapeau) battant m.;
(arme) volée f ; (porte, fenêtre) jouée f.; (robinet)
portée f.; (hérald.) vol m.
2. vlucht f. (homme, animaux) fuite f.; de —
nemen, op de — gaan prendre la fuite, (cheval)
prendre le mors aux dents.
vluchteling m. & f. 1 fugitif m., ...ive f.; (poursuite)
fuyard m., —e f. ; 2 refugié m., —e f.; 3
déserteur m.
vluchten 1 v. intr. (vluchtte, is gevlucht) fuir,
se sauver; 2 v. tr. zijn meubelen — sauver ses^
vluchthaven f. port-abri m. (meubles.
vluchtheuvel m. butte f. de refuge.
vluchtig 1 adi. fugitif; 2 (méd.) fugace; (chim.)
volatil ; 3 (fig.) passager, fugace; (moment,
heure) fugitif; (regard) _furtif; 4 rapide, agile;
5 su perficiel ; 6 adv. vite, a la hkte ; en passant ;
superficiellement.
vluchtigheid f. 1 volatilité f.; 2 fugacité; 3
rapidité, légèreté; 4 superficialité f.
vlug 1 adj. (veger, pst) (ois.) dru, en état de
voler ; 2 prompt, leste, alerte, agi le ; — wat 1
allons donc ! 3 vif, éveillé; 4 (chim.) volatil; 5
adv. promptement, lestement, vivement, couramment.
vlugheid f. 1 aptitude f. ti veler; 2 promptitude,
agilité, dextérité, vivacité; (paroles) volubilit f.
vlugschrift n. brochure f.° (mauv. part.) poenphlet
m.
vlugzand n. sable m. niouvant.
vocaal 1 adj. vocal; 2 f. (...alen) voyellef.
vocht n. 1 liquide m.; (dans le corps) humeur f.;
sterk — liqueur forte ; 2 (ce dont qc. est chargé)
humidité f.
vochten v. tr. (vochtte, heeft gevecht) humecter,
(plus fort) mouiller; (linge) tremper; (papier)
moitir, tremper ; (plaie) bassiner.
voehter m. ( Wis) humecteur; trempeur m.
vochtig I adj. humide, (moins) moite, (plus)
mouillé ; —e waren liquides m. pl.; — maken
humecter, (ra)rnoitir, moailler ; -- worden
s'humecter, se mouiller; 2 adv. humidement.
vochtigheid f. humidité, moiteur f.
vochting f. treinpage m.
vochtmaat f. mesure f. d ou des liquides.
vochtmeter inl. hygrométre in.
vochtweger m. aréomètre, pèse-liqueur m.
1. vod(de) f. ([dde]n)1 chiffon m.,loque f.;(vête.
ments) haillon m.; guenille f.; 2 bagatelle,
vétille f. V. prul.
2. vod(de) f. ([dde]n)derrière m.;achter de —n
zitten van éíre aux trousses de, talonner.
voddegoed n. 1 chiffe, eamelote; 2 bagatelle,
vétille f.
voddenkooper, ...handelaar m., ...ster f. fripier,
chiffonnier m., ...ière f.
voddenmand f. panier m. aux chiffons.
voddenmarkt f. vieux marché m.
voddenraper m., ...raamster f. chiffonnier ni.,
voddenwijf n. chiffonnièref. [...ière f.
vodderig 1 adj. déguenillé, en lambeaux, safe;
2 sans valeur, de rebut, dégradé ; 3 adv. en lambeaux,
salement.
vodderij f. = voddegoed.
voddewerk n. bousillage m.
voddig = vodderig.
voeden v. tr. (voedde, heeft gevoede nourrir
(de) ; (pourvoir d'eau) alimenter; de - hoop —
nourrir l'espoir (de) ; zich met hoop — se
repaïtre d'espérance; liefde, haat — éprouver de
l'amour, de la haine.
voedend adj. nourrissant, nutritif.
1. voeder m. (cs) nourrisseur; pdtureur m.
voe (de) r -- 636 --- voet
2. voe(de)r n. nourriture f.; (bestiaux)Tourrage
m.; (ois. & iron.) pdture, mangeaille f.; op ---
uitgaan aller au fourrage.
3. voeder n. ( c's) (tonneau) foudre m.
1. voederen v. tr. nourrir, repaïtre; (ois. &
iron.) appáter.
2. voederen v. tr. 1 doubler; (fourrure) fourrer;
(métal) garnir; 2 (mar.) (sabords) friser.
voederhaler m. fourrageur m. [poture f.
voedering f. 1 affourragement m.; 2 nourriture,t
voederkribbe) f. rnangeoire f. .
voedertrog m. auge f.
voeding f. nutrition, alimentation f. [tation.
voedingscommissie f. commission f. de l'alimen-1
voedingskraan, ...pijp, ...pomp f. robinet, tuyau
m., pompe f. alimentaire m. [taire.
voedingsmiddel n. aliment m., denrée f. alimen-1
voedingsstof f. substance f. alimentaire.
voedingswaarde f. valeur f. nutritive.
voedsel n. nourriture f., aliment m.; — geven aan
nourrir, (fig.) servir d'aliment d.
voedster f. ( cos) 1 nourrice; 2 (anim.) femelle f.
voedsteraar m. ( zs& ...aren) père m. nourricier.
voedsterbij f. abeille f. nourricière.
voedsteren v. tr. nourrir, élever.
voedsterkind n., ...iing m. & f. nourrisson m.
voedstermoeder f. mère f. nourricière.
voedstervader m. père m. nourricier.
voedstervrouw f. nourrice f.
voedzaam adj. (...amer, cst) nourrissant, nutritif,
substantiel; (scient.) alible, alimenteux.
voedzaamheid f. valeur nutritive, nutritivité f.
1. voeg f. joint; assemblage m,; (navire) couture
f.
2. voeg, voege f. 1 facon f.; in dezer — de cette
fafon; in --- dat de facon que; 2 convenance f.;
geen — hebben ne pas convenir; D 3 in — en
vogue, en vigueur.
voegen 1 v. tr. joindre; (maq.) jointoyer; (charp.)
emboïter; 2 ajouter (d) ; 3 (fig.) régler, disposer,
arranger; -- naar régler selon, adapter d; zich —
naar se régler selon, se conformer d; 4 v. intr. convenir;
dat voegt hem niet cela ne lui lied pas;
-- op cadrer avec; 5 s'adapter (d), rimer (avec).
voegijzer n. polissoir m.; (plus grand) fiche f.
voeging f. joncttonf.; jointoyage; emboïtement m.
voeglijkheid) = voegzaam(heid).
voegspijker m. polissoir m.
voegwoord n. conjonction f.
voegzaam 1 adj. (...amer, o'st) convenable, sortable;
2 adv. convenablement. .
voegzaamheid f. convenance f. [palpable.
voelbaar adj. ( cder, pst) sensible, perceptible,t
voeldraad m. tentacule f.
voelen v. tr. 1 sentir; (avec la main) palper;
(pouls) tdter; — naar chercher; — in chercher
dans, fouiller dans; grond -- toucher fond, (fig.)
avoir un point d'appui; 2 (fig,) sentir; ressentir,
éprouver; zich niet lekker — ne pas se sentir
bien dispos; ik voel daar veel voor cela ne m'est
pas indifférent; ik voel daar weinig voor cela me
laisse indifférent. [nule f.
voelhoorn, ...horen m. antenne f.; —tje anten-1
voeling f. 1 toucher, tact; 2 attouchement; 3 accoudement;
(fig.) contact, rapport m.; — hebben
ou houden met être en contact avec.
voelspits f. barbillon m., antennule, palpe f.
1. voer n. 1 charretée f.; 2 charge; (mar.) paco-t
2. voer n. V. 2. & 3. voeder. [tule f.
voerage f. fourrage m.
voerder m. ( cs) conducteur in.
1. voeren v. tr. 1 transporter, charrier; 2 conduire,
mener; een schip — conduire un vaisseau;
ten strijde — mener au combat; met zich —
porter sur soi ; wat voert u naar hier? qu'est-ce
qui vous amène? 3 den degen — porter l'épée; de
pen, den bezem -- tenir la plume, le balai;
oorlog —faire la guerre; een proces —faire ou
mener un procès; de briefwisseling — tenir la
correspondance; het bewind — over avoir le commandement
de; het woord -- porter la parole;
het hooge woord — avoir te verbe haut; een titel,
een grooten naam — porter un titre, un grand
nom ; een grooten staat — mener un grand train;
4 (mar.) (voile, pavillon, lumière) porter.
2. voeren V. 1. & 2. voederen.
3. Voeren n. Fouron m.; 's Graven-V—, St
Martens- —, St Pieters- -- Fouron-le-Comte,
Fouron-St-Martin, Fouron-St-Pierre.
voering f. doublure; (peau, hérald.) fourrure;
(métal) garniture f.
voeringkatoen n. coton d doubler, bo (u)cassin m.
voeringstof f. doublure f.
voerloon n. charriage m.
voerman m. (...lieden, ...lui[den]) voiturier,
(grand-route) roulier; (astr.) Cocher m.
voertuig n. véhicule m.
voerwezen n. 1 charriage, charroi m.; 2 moyens
m. de transport; (mil.) train m.
voerwiel n. roue f. directrice,
voet m. T & 1 pied m.; (colonne) base f.; (écusson)
champagne f.; (rail) semelle f.; (monnaie) titre m.;
(intér@t) taux m ; een — vleesch un quariier de
viande; —je petit pied, (caresse) peton m ; —je
voor —je pas d pas; twee -- lang long de deux
pieds; 2 geen—meer zetten bij ne plus mettre les
pieds chez; (vasten) -- krijgen prendre pied;
vasten — houden tenir ferme; een wit —je
hebben bij être dans les bonnes grdces de; een —
verzetten faire un pas; iem. den — lichten
donner le croc-en-jambe à qq,; iem. —en maken
donner des jambes à qq. ; iem. de —en spoelen
(fig.) laver les pieds d qq., noyer qq. ; iem. den —
dwars zetten contrarier qq. ; de —en onder tafel
steken bij aller s'asseoir à la table de; het heeft
veel ou heel wat —en in de aarde l'affaire ne
voetangel — 637 — vogelkooper
s'arrangera pas facilement ; 3 (avec des prép.)
met de —en bijeen pieds joints; met handen en
—en des pieds et des mains; met handen en —en
gebonden piedset poings liés; met de—en treden
fouler aux pieds; er met vuile —en door gaan ne
pas y aller de main morte; onder de — geraken
être foulé aux pieds; onder den — krijgen, houden
dompter; op handen en —en à quatre palles;
op bloote —en nu-pieds, pieds nus; op den
— volgen suivre sur les talons ou (ordre) á la
lettre; op gelijken — sur le même pied, sur un
pied d'égalité; op gelijken — met de pair avec;
is op goeden — est sur un bon pied, est en bon
chemin; op goeden — staan met être en bons
term es avec; op den besten — staan met être au
mieux avec; op staanden -- sur-le-champ;
op vrije —en stellen mettre en liberté; op (zijn)
—en staan être bien campé ou charpenté; vast
op zijn —en staan être ferme sur les jarrets, être
solidement campé; op zwakke —en staan fléchir
sur ses jambes; op — van oorlog, van vrede sur
le pied de guerre, de paix; te — à pied; standbeeld
te -- statue f. pédestre; te — vallen voor
tomber aux pieds de, se prosterner devant; ten
—en uit en pied; van het hoofd tot de —en de
la tête jusqu'aux pieds, (armé) de pied en cap;
zich uit de —en maken décamper; maak u uit
mijn —en 6te-toi de mon chemin; voor de —en
gooien mettre sous te nes; het gras voor de —en
wegmaaien couper 1'herbe sous le pied a;voor
den — weg en bloc.
voetangel m. chausse-trape f.
voetbalclub f. m. club m. de football.
voetballen v. intr. insép. jouer au football.
voetbank f. escabeau, tabouret m.; (cireur) sellette
f.; tot — dienen servir de marchepied out
voetbode m. pédon m. [piédestal.
voetboel f. ceps, fer m.
voetboog m. arbalète f. d ressort.
voetboogschutter m. arbalétrier m.
vQetbreed n. largeur f. du pied; geen --- pas un
pied, (céder) pas d'une semelle.
voetbrug f. passerelle f.
voetdek(sel) n. couvre-pied m.
voetdweil f. essuie-pieds, paillasson m.
voetgeren V. intr. aller à pied.
voeteling m. 1 pied de bas, chausson m.; 2 forme f.
voeteneind(e) n. pied m. du lit.
voetenkussen n. coussin m. de pied.
voetenschraper m. gratte-pieds m.
voeteuvel n. goutte f.
voetfiesch f. chauffe-pied m.
voetganger m., ...ster f. ( cs) piéton m., —ne f.,
marcheur m., ...euse f.
voetijzer n. 1 chausse-trape f.; 2 ceps m.
voetjicht f. goutte f.
voetklauwier, ...klavier n. pédale f.
voetkleed n. l carpette f.; 2 couvre-pieds m.
voetkluister f. entravesf. pl.
voetknecht m. fantassin m.
voetkus m. baisement m. des pieds.
voetkussen n. coussin m. de pied.
voetlicht n. (feux m. pl. de la) rampe; voor het
— komen, brengen arriver, mettre en scène.
voetmat f. paillasson m.
voetpad n. sentier; (en ville)trottoir m.
voetpunt n. nadir m.
voetreis f. voyage m. à pied.
voetreiziger m. voyageur à pied, piéton m.
voetschrapper m. décrottoir m.
voetspoor n. ƒrace, (chass.) erre f.; het — volgen
ou drukken van suivre les traces de.
voetstap m. pas; de —pen volgen van marcher
sur les pas de.
voetstoof f. chauffe-pieds ni.; (train) bouillotte t.
voetstoots adv. 1 en bloc; 2 d première vue.; 3 d
l'improviste.
voetstrik m. piège, lacet m.
voetstuk n. piédestal; (plus petit) socle m.
voettrede f. pédale f.; (spéct voiture) marchepied
m. [prosterner.
voetval m. prosternement m.; een — doen se$
voetveeg m. essuie-pieds m.; de—zijn van cirert
voetvolk n. infanterie f. [les bottes de.
voetvprmig adj. en forme de pied; (scient.) pédiforme,
pédiaire.
voetwarmerm. 1 chaufferette; 2 bouillottef.
voetweg m. sentier m.
voetzak m. chancelière f.
voetzoeker m. serpenteau, pétard m.
voetzool f. 1 plante f. du pied ; 2 (au sabot) dole;
3 (à la chaussure) semelle; 4 sandale f.
vogel m. (os & men, cDtje) 1 oiseau m.; —tje,
—un, —kijn oiselet, oisillon m.; een -- in de
hand is beter dan tien in de lucht ou tien die
vliegen un tiens vaut mieux que deux tu l'auras;
ieder — zingt zooals hij gebekt is chaque oiseau
chante d sa fafon; alle —s vliegen spelen jouer d
pigeon-vole; 2 (tir) papegai, oiseau m.; 3 (fig.)
merle in.; rare — dróle ,de merle; geestige — gat
pinson m.; kale — oiseau sans plumes; mooie —
bel oiseau.
vogelaar m. (cDs & .'aren) ciseleur rn.
vogelbakje n. auget m.
vogelbekdier n. ornitho(r)rhynque m.
vogelbeschrijver m., ...ving f.ornithographe m.,^
vogelfluit f. pipeau, appeau m. [...phie f,
vogelglas n. auget m.
vogelgrijp m. griffon m.
vogelhuls n. 1 boutique d'oiselier; 2 volière f.
vogelkamer f. volière f.
vogelkenner m. ornithologue m.
vogelkers f. mérise f.
vogelkerseboom m. mérisier m.
vogelknip f. trébuchet m.
vogelkooper m. oiselier m.
vogelkunde -- 638 — volgen
vogelkunde f. ornithologie f.
vogelkundige m. ornithologiste m.
vogelluis f. ricin m.
vogelmelk f. ornithogale m.
vogelmelker m. éleveur m. d'oiseaux.
vogelmest, ... mist m. guano m.
vogelnest n. nid m. d'oiseau; (comestible) nid;
vogelorgeltje n. serinette f. [d'hirondelle.
vogelperspectief n. perspective 1. à vol d'oiseau;
in --- d vol d'oiseau.
vogelpoot m. 1 patte f. d'oiseau; 2 (bot.) pied m.^
vogelroede f. gluau m. [d'oiseau.
vogelroer n. canardière f.
vogelschieten n. 1 chasse f. aux oiseaux; 2 tir m.
à l'oiseau.
vogelslag m. 1 chant d'oiseau; 2 trébuchet m.
vogelstokje n. perchoir m.
vogeltjeszaad n, graine de canari ou d'alpiste;
(noir) navette f .
vogelvangen n., ...vangst f. oisellerie, tenderie f.
vogelvanger m. oiseleur, tendeur m.
vogelverschrikker m. épouvantail m.
vogelvlucht f. 1 vol m. d'oiseau; in -- à vol
d'oiseau; 2 volée f. d'oiseaux; 3 volière f.
vogelvoe(de)r n. mangeaille f.
vogelvrij adj. proscrit, hors la bi; --- verklaren
mettre hors la loi.
vogelvrijverklaarde m. proscrit m.
vogelvrijverklaring f. proscription f.
vogelwichelaar m. 1 (anc.) (par les cris) augure;
(par le vol) auspice m.; 2 (mod.) ornithomancien
m.
vogelwichelarij, ...eling f. ornithornancie f,
vogelwijn m. Chateau m. la Pompe.
vogelzaad — vogeltjeszaad.
Vogezen f. pl. Vosges f. pl.
Vogeezisch adj. vosgien.
vo$ adj. (c'Ier,. ost) 1 plein; een glas — wijn
un verre plein de vin ; een vol glas wijn un verre
de vin plein ou rempli; --- water plein d'eau;
uit --le glazen d plein verre; met —le handen
d pleines mains; met --)en mond d pleine
bouche; ---le baard barbe fournie ; ---le toon
son nourri ; - in —len galop au grand galop ; in
—len ernst pour tout de bon, très sérieusement;
op --le markt en plein marché; den bal —
nemen prendre la bille pleine; 2 ---le maat
mesure cornble; —Ie zaal salle pleine ou comble
ou bondée; —le tram, wagon, omnibus tram,
wag9n, omnibus comble ou (si personne nest
plus,admis) complet; 3 (joues, poitrine) rebondi:
(bras, jambes) dodu, gras; 4 fout, entier; zijn
le gewicht fout son poids, le poids voulu; voor
--- nemen ou aanzien prendre pour bon, (fig.)
prendre au• ieue.. zijn —te lengte foute sa
longueur, la longueur voutue:;.. een : -- uur une
heure entière , een ---le week foute une semaine;
--Ie twintig laar: zijn avoir vingt ans bien
sonnés; de --le som la somme fout entière; in de
--le beteekenis des woords dans foute la signification
du mot; --le aflaat indulgence plénière;
uw --le naam votre nom et prénoms; 5 —le
broer, neef frère, cousin germain; 6 ten —le
fout à fait, pleinement; ten —le twintig jaar
zijn avoir vingt ans révolus; 7 — zijn être plein,
être rempli, être comble, être complet; haar hart
ou gemoed is -- elle a le coeur gros; zijn gemoed
kwam ou schoot — les larmes lui vinrent aux
yeux; hij heeft zijn buik — il a le ventre plein;
hij heeft er zijn buik van — il en a plein le dos.
volaarde f. terre f. d foulon.
volbloed m. pur sang rru.
volbloedig adj. sanguin, pléthorique.
volbloedigheid f. pléthore f.
volbrengen v. tr. insép. accomplir, exécuter;
alles is volbracht fout est consommé.
voldaan adj. 1 satisfait; 2 (compte) acquitté,
payé; (formule) pour acquit; (voor) -- teekenen
acquitter.
voldaanheid f. satisfaction f.
volder etc. = voller etc.
voldingen v. tr. insép. accomplir, terminer.
voldingend 1 adj. satisfaisant, décisif, (jur.)
décisoire; 2 adv. d'une manière 'satisfaisante.
1. voldoen v. tr. sép. remplir.
2. voldoen 1 v. tr. insép. satisfaire, contenter,
dunner de la safisfaction (d) ; 2 (compte, dette)
acquitter; 3 v. intr. être satisfaisant; 4 — aan
satisfaire à, suffire à; (devoir, promesse) accomplir;
(appel, attente) répondre á; 5 —voor
zijn zonden expier ses péchés.
voldoend 1 adj. satisfaisant, suffisant; (relig.)
satisfactaire ; —zijn étre satisfaisant ou suffisant,
suffire; 2 complaisant; 3 adv. d'une manière
satisfaisante, suffisamment; avec complaisance.
voldoening f. 1 satisfaction f., contentement m.;
2 (dette) acquittement m.; (péchés) expiation;
(le Christ) satisfaction f.
voldongen adj. accompli.
1. voldragen v. tr. insép. porter jusqu'au
ferme. [ment mdri.
2. voldragen adj. né à ferme; (fig.) suffisam-=
voleind(ig)en v. tr. insép. schever, finir, accomplir,
(relig.) consommer.
voleind(ig)ing f. achèvement, accomplissement m.;
(relig.) consommation f.
volgaarne adv. bien volontiers. [passer m.
volgbriefje n., ...ceel f. passe-avant, laisser-t
volgcijfer n. numéro m. d'ordre.
volgeestig 1 adj. très spirituel; 2 adv. très
spirituellement. [partisan m.
volgeling m. & f. 1 disciple; 2 adepte m.& f.,
volgen v. tr. & intr. 1 (avec zijn) suivre; (pour
espionner) filer; het lijk — accompagner le
corps; --- op succéder à, .(rang) suivre; -- uit
résulter de; daaruit volgt il srensuit; als volgt
volgend - 639 -- volkskleedi ag
comme snit; luiden als volgt dire ce qui suit;
daarop liet hij — dat d cela il ajoutait que;
2 (avec hebben) suivre, imiter; goed voorgaan
doet goed -- la meilleure lecon est celle des
exemples.
volgend adj. (passé) suivant; (futur) prochain;
(éloigné) futur; —e term conséquent m.
volgende n. qui Buit; het — ce qui suit.
volgenderwijs adv de la facon suivante.
volgieten v. tr. sép. remplir.
voignommer n. numéro d'ordre.
volgooien v. tr. sép. combler.
volgorde f. ordre m., succession f.
volgreeks, ...rij f. série f.
volgroeien v. intr. insép. arriver à pleine croissance
ou maturité; volgroeid développé, mtr.
volgzaam 1 adj. (...amer, cost) obéissant, docile,
soumis; 2 adv. docilernent.
volgzaamheid f. docilité f.
volgziekte, ... zucht f. manie f. de 1'imitation.
volhaar n. laveton m.
volhamer m. marteau à fouler, fouloir m.
volhandig adj. 1 het — hebben avoir les mains
pleines, être surchargé; 2 corpulent.
volharden v. intr. insép. persévérer, persister;
(mauv. part) s'obstiner.
volhardend 1 adj. persévérant; (mauv. part.)
obstiné; 2 adv. avec persévérance; avec obstination.
[obstination f.
volharding f. persévérance; (mauv. part.)t
volhardingsvermogen n. inertie f.
volheid f. plénitude f.
volhouden v. tr. sép. 1 soutenir, maintenir; 2
persévérer, persister; 3 het — y tenir, y résister;
het tot het uiterste - résister jusqu'au bout.
volijverig 1 adj. plein de zèle; 2 adv. avec grand
zèle.
volkn. 1 monde m., gens m. pl.; (très nombreux)
foule f.; er is veel - il y a beaucoup de monde;
-- ontvangen recevoir du monde; mijn - is op
reis mon monde est en voyage; 't ----- in de keuken
les gens de l'office; het jonge —je le petst monde;
ik heb geen zaken met dat -je n'ai que faire de
pareilles gens; — 1 (exclam.) il y a du monde 1
quelqu'un ! 2 peuple m.; een man uit het -- un
homme du peuple; het Fransch - le peuple
francais; het gemeene -- le bas peuple, la populace;
3 peuple m., nation f.; het Fransche — la
nation francaise; het gevleugde - le peuple
ailé, la gent ailée. En Bompos. populaire ou
national. [m., ...ie f.
volkenbeschrijver m., ...ving f. ethnographet
volkenkunde f. (origine & filiation) ethnologie;
(état actuel) ethnographie f.
volkenrecht n. droit m. des gens.
volkenrechtelijk adj. international.
volkenslag m. bataille f. des nations.
volk(er)enbond m. société f. des nations.
volketel m. chaudière f. à fouler.
volklinkend adj. sonore, ample, (période, vers).
nombreux.
1 . volkomen 1 adj. complet; 2 parfait, achevé;
3 adv. complètement, parfaitement.
2. volkomenv. intr.insép. se conformer;-aan
se conformer à, observer.
volkomenheid f. 1 intégrité; 2 perfection f.
volkplanter m. 1 colon; 2 colonisateur m,
volkplanting f. colonie f.
volkrijk adj. populeux, très peuplé.
volkrijkheid f. grande population f.
volksaard m. 1 caractère m. du peuple; 2 caractère
national.
volksalmanak m. almanach m. populaire.
volksbadhuis n. bain m. populaire.
volksbedrieger m. mystijicateur m. du peuple.
volksbelang n. intérêt m. du peuple ou public.
volksbeschaving f. 1 culture f. du peuple; 2
culture nationale.
volksbesluit n. plébiscite m.
volksbestaan n. existence f. nationale.
volksbestuur n. gouvernement m. démocratique,
démocratie f.
volksbeweging f. mouvement m. populaire.
volksbiliotheek f. 1 bibliothèque f. populaire; 2.
(litt.) bibliothèque bleue. [ting m.
volksbijeenkomst f. réunion f. populaire ; mee-#
volksbijgeloof n. superstition f. populaire.
volksblad n. feuille f. populaire.
volksboek n. livre m. populaire ou bleu.
volksbond m. ligue f. démocratique.
volksconcert n. concert m. populaire.
volksdichter m. 1 poète populaire; 2 poète m.
national.
volksdracht f. costume m. national,
volksdrank m. boisson f. nationale.
volksdwaling f. erreur f. populaire.
volkseditie f. édition f. populaire.
volkseenheid f. unité f. nationale.
volksfeest n. féfe f. populaire.
volksgaarkeuken f. fourneau ou restaurant m.
économique.
volksgebruik n. usage ni. populaire ou national,
volksgeest m. esprit m. national ou public.
volksgeloof n. croyance f. populaire.
volksgewoonte f. coutume f. populaire.
volksgezondheid f. salubrité f. publique.
volksgunst f. popularité f.
volkshoop m. foule f.
volkshuis n. maison du peuple, populaire f.
volkshuishoudkunde f. économief. sociale.
volkshuisvesting f. logement m. ouvrier.
volksinstelling f. institutton f. populaire ou
nationale. [national.
volkskarakter n. caractère m. du peuple oul
volksklasse f. classes f. pl. populaires, peuple m.
volkskleeding f. costume m. national.
volkskracht — 640 — volstroomen
volkskracht f. énergie f. nationale.
volkskunde f. folklore m.
volkslegende f. légende f. populaire.
volksleger n. armée f. nationale.
volksleider m. démagogue, meneur m.
volksletterkunde f. littérature f: nationale ou
populaire.
volkslied n. 1 chant m. national; 2 chanson f.
populaire. [populaire.
volksman m. 1 homme du peuple; 2 homme m.4
volksmeening f. opinion f. publique.
volksmenigte f. foule f.
volksmenner m. démagogue m.
volksmuziek f. musique f. nationale ou populaire.
volksnijverheid f. industrie f. nationale.
volksonderrricht, ...onderwijs n. instruction f.
publique. [populaire.
volksoploop m., ...oproer n. révolte f., émeute f.1
volksopstand m. insurrection f. populaire.
volksoverlevering f. tradition f. nationale ou
populaire.
volkspark n. parc m. public.
volkspartij f. parti m. démocratique.
volksredenaar in. orateur populaire, tribun m.
voksregeering f. démocratie f.
volksroman m. roman in. populaire.
volksschool f. école f. publique.
volksspraak f. 1 langue du peuple; 2 langue f.
vulgaire.
volkssprookje n. conte m. populaire.
volksstam m. tribu f.
volksstem f. voix f. du peuple.
volksstemming f. plébiscite m.
volkstaal f. 1 langue f. nationale; 2 langue
vulgaire ou du peuple.
volkstelling f. recensement nl.
volkstoon m. ton m. populaire.
voikstooneel n. théátre m. national ou populaire.
volksuitdrukking f. expression f. populaire.
volksuitgave f. édition f. populaire.
volksverhuizing f. migration f.
volksvermaak n. réjouissance f. publique.
volksvertegenwoordiger m. représentant m. du
peuple.
volksvertegenwoordiging f. représentation f.
nationale. [laire.
volksvertelling f., ...vertelsel n. conte m. popu-t
volksvijand m. ennemi m. du peuple.
volksvlijt f. industrie f. nationale; Paleis voor
V--. Palais de 1'industrie.
volksvoordracht, ...voorlezing f. conférence f.
populaire.
volksvooroordeel n. préjugé m. populaire.
volksvoorstelling f. représentation f. populaire.
volksvriend m. ami du peuple, homme m. populaire.
volkswaan m. erreur f. populaire.
volkswapening f. nation f. armée.
volkszaak f. 1 affaire nationale; 2 cause f. du;
volksziekte f. épidémie f. [peuple.
volkuip f. fouloire f
volledig 1 adj. complet; - maken compléter;
2 adv. complètement.
volledigheid f. élat m. complet, intégrité f.
volleerd adj, expert, très versé; (mauv. part)
achevé, fieffé.
vollemaansgezicht n. figure f. de pleine Tune ou
comme une lune.
vollen 1 v. tr. fouter; 2 n. foulage m.
voller m. foulon m.
vollerij f. foulage m.; (endroit) foulerie f.
vollersaarde f. terre f. d foulon.
voilersdistel, ... kaarde f. chardon m, à foulon.
volling f. foulage m.
voiloopen v. intr. sép. se remplir.
volmaakt 1 adj. parfait, accompli, achevé; -
verleden ou tegenwoordige tijd passé m.
indéfini, (gramm. lat.) parfait m.; --- toekomende
tijd futur m. antérieur; 2 adv. parfaitement,
complètement.
volmaaktheid f. perfection f.
volmacht f. (plein) pouvoir m.; (pour remplaeer)
procuration f.; onbeperkte - carte f.
blanche; zijn - vertoonen exhiber ses pouvoirs;
zijn - te buiten gaan dépasser ses pouvoirs ou
son mandat.
volmachtbrief m. procuration f.
volmachtgever in. mandant m. [taire m.
volmachthebber in. fondé de pouvoir, manda-1
volmachtigen v. tr. insép. donner pleins pouvoirs
à ou procuration à, autoriser.
1. volmaken v. te sép. remplir.
2. volmaken v. tr. .nsep. 1 (complet ou parfait)
parfaire; 2 (meilleur) perfectionner.
volmaking f. perfectionnement, achèvement m.
volmolen m. foulerie f.
volmondig 1 adj. de pleine bouche, franc, sincére
; 2 adv. f ranchement , sans réserve.
volop adv. en abondance, d discrétion, copieusement.
volprijzen v. tr. insép. louer ou célébrer digne-^
volproppen v. tr. sép. bourrer. [ment.
volschenken v. tr. sép. remplir.
volschoen adj. beau à ravir.
volschrijven v. tr. sép. remplir.
volslagen 1 adj. complet; 2 parfait; (mauv.
part) achevé, fieffé; 3 adv. complètement; archi-.
volsmijten v. tr. sép. combler.
1. volstaan v. intr. sép. être plein.
2. volstaan v. intr. insép. suffire.
volstamper m. fouloir m.
volstorten v. tr. sép. 1 remplir; 2 (part, souscr.)
li bérer.
volstok m. fouloir m.
volstrekt 1 adj. absolu; 2 adv. absolument.
volstroomen v. intr. sép. se remplir.
voltallig — 641 — voorarrest
voltallig adj. complet; -- zijn être au (grand)T
voltalligheid f. (état) complet m. [complet.
1. volte f. 1 plénitude; 2 foule f.
2. volte f. 1 (équit., escrime) volte f.; 2 (jeu)
estoc m ; de — slaan faire estoc.
volteekend adj. couvert.
voltigeerder m. ( xs) voltigeur m.
voltoQien V. tr. insép. achever,finir, parfaire.
voltooiing f. achèvement m.
voltrekken v. tr. insép. exécuter; (affaire, travail)
accomplir, consommer; (solennité) célébrer.
voltrekking f. exécution f.; accomplissement m.;
célébration f.; consécration; consommation f.
voluit adv. entiérement, intégralement; (écrire)
en toutes leftres.
volvaardig 1 adj. tont prét (d), tout préparé (d);
bien disposé; 2 adv. très volontiers.
volvQerder m., ...ster f. (cs) exécuteur m.,
...trice f. [quitter de.
volvoeren V. tr. insép. exécuter, accomplir, s'ac-1
volwassen adj. adulte; (zoo., bot.) développé;
school voor —en école f. d'adultes.
volwichtig adj. 1 de poids, pesant; 2 (motif)
valable, grave. [m. valable.
volwichtigheid f, 1 poids m. légal; 2 caractèrel
volzalig adj. bienheureux.
volzin m. phrase f.
vomeeren v. tr. & intr. vomir.
vond m. 1 trouvaille f.; 2 (mauv. part) ruse f.,T
vondel m. ponteau m. [tour m.
vondeling m. & f. enfant m. trouvé; te — leggen
exposer.
vondelingshuis n. hospice m. des enfants trouvés.
vonder = vondel.
vonk f. 1 étincelle; 2 mèche f.
vonkelen v. intr. 1 étinceler; 2 (fig.) V. fonkelen.
vonkeling f. étincellement in.
vonken v. intr. 1 dunner ou projeter des éti ncelles ;
2 het vuur begint te —, vonkt nog le feu commence
à prendre, couve encore.
vonnis n. (-osen) jugement m., sentence f.
vonnissen v. tr. juger.
vont f. fonts m. pl. baptismaux; over de — houden
tenir sur les fonts.
voogd m. tuteur m.
voogdes f. ( .sen) tutrice f.
voogdijraad m. conseil m. de famille.
voogdl(schap) f. tutelie f.
vools t. (... zen) air m. [sillon m.
1. voor f. (voren) 1 sillon m.; 2 (front) ride f.,^
2. voor prép. 1 (lieu) devant; — oogen houden
avoir devant les yeux; — oogen hebben avoir
sous les yeux, (but) avoir devant les yeux; —
zich houden tenir par devers soi, garden devant
soi; — notaris par-devant notaire; — den dag
(venir, mettre) au jour; — anker (étre, se mettre)
d 1'ancre; — het venster d la fenétre; — de
hand liggen être d la portée de la main, (fig.)
pouvoir se toucher du doigt; 2 (temps,- rang)
avant; is den ou een dag — mij aangekomen est
arrivé un tour avant moi ; den dag — de opening,
de aankomst la veille de ('ouverture, l'arri.
vée; — een jaar en over een jaar il y a un an et
dans un an; voetje — voetje pas d pas; woord
— woord mof d mot; een — een un d un; stuk —
stuk pièce d ou par pièce; bladzijde — bladzijde
page par page; 3 (destination, appartenance,
cause, prix) pour; dat is — u cela est pour vous;
middel — de koorts remède pour ou contre la
fièvre; goed — de jicht bon pour ou contre la
goutte;. — zijn leven 1 pour la vie, 2 pour toujours;
eens en — altijd une fois pour toutes;
— gereed geld (obtenir) pour de l'argent comptanf,
(acheter) au comptant; ik — mij quant d
moi, pour moi, pour ce qui me regarde; (—) wat
betreft quant d, pour ce qui regarde; 4 (remplacement)
pour, au lieu de; — zijn broer optrekken
entrer au service au lieu de ou pour son frère;
5 (conformité) pour, comme; doorgaan — passer
pour; — wien ziet gij mij aan? pour qui me
prenez-vous? — waar aannemen admettre comme
vrai; — ernstig opnemen prendre au sérieux;
6 wat — een, wat — quel; wat — een man is
dat, wat is dat—een man ?quel homme cela est-il,
quel est cel homme? wat is dat — een boek? quel
livre ou quelle sorte de livre cela est-il?
3. voor adv. 1 devant; de meid is — la bonne
est levant; er is iem. — il y a qq. ; het rijtuig is --
la voiture est là; 2 avant; de eene dwaasheid —,
de andere na une bévue après l'autre; — als na
après comme avant; 3 en avant; — zijn 1 étre en
avant, 2 être en tête, 3 avoir de l'avance, 4 avancer;
mijn uurwerk is — ma montre avance;
4 pour; ik ben er —je suis pour; ik kan er niet
—je n'y puis riep.
4. voor conj. avant que; — gij schrijft avant
que vous écriviez, avant (que) d'écrire.
5. voor n. pour m.; het — en (het) tegen le pour
et le contre.
vooraan adv. devant, en avant; — (in) au commencement
de.
vooraanstaan, ... zitten v. intr. sép. être en avant.
vooraanzetfen v. tr. sép. mettre en avant ou
en-file.
vooraf adv. auparavant, au préalable, d'abord.
voorafgaan v. intr. sép. précéder.
voorafgaand adj. précédent, antérieur; (fig.)
préalable, préliminaire.
voorgfspraak f. préambule; (rhétor.) exorde m.
vooral adj. surtout, avant fout. [de.
vooraleer conj.avant que,(avec un infin.) avantt
vooralsnog, ... nu adv. pour le moment.
voorarbeid m. travail m. préparatoire; (ingén.)
avant-pro jet m.
voorarm m. avant-bras m.
voorarrest n. détention f. préventive.
vooravond -- 642 -- voordeel
vooravond m. 1 commencement in. de la soirée;
2 wille f.
voorbaat f. avantage m.; bij — d'avance; mijn
dank bij — mes remerciments anticipés.
voorbank f. banc de devant, premier banc m.;
—e siège in. (de cocther) .
voorbarig 1 adj. prématuré; (enfant) précoce;
2 précipité, inconsidéré; 3 adv. prématurément;
préc.ipitamrnent.
voorbarigheid f. 1 prématur ité ; 2 précipitation f.
voorbedacht 1 adj prémédité; met —en rade
avec pré'néditation ; 2 adv. m cc préméditation,
de propos déli béré.
voorbedachtelijk adj_ & adv = voorbedacht.
voorbedachtheid f. préméditation f.
voorbede f. intercession f.
voorbeding n. condition f. (préalable) .
voorbeduiden v. tr. sép. présager.
voorbeduiding f., ...set n. présage m.
voorbeeld n. exemple m.; bij — par exemple;
naar 't -- van d l'exemple de; een—zijn pouvoir
servir d'exemple, être un modèle; tot — zijn
servir d'exemple; tot -- nemen prendre comme
exetnple; een — nemen aan prendre exemple
sur; een --- stellen faire un exemple.
voorbeeidelijk 1 adj. exemplaire; 2 adv. exemplairement.
voorbeeldelijkheid f. exernplarité f.
voorbeeldeloos ad. sans exemple, sans pareil.
voorbeeidig(heid) voorbeeldelijk(heid).
voorbeen n. pied in. ou pafte f. de devant.
voorbehoedend adj. préservatif, préi'entif ;
(scient.) prophylactiquc.
voorbehoedsel, ... middel n. préservatif, moyen
préventif; (méd.) prophylactique rn.
voorbehoud n. réserve f.; (rente) rétention f.;
onder — sous toutes réserves ; onder — van sous
réserve de; met -- van a la réserve de.
voorbehouden v. tr. sep. réserver.
voorbereiden v. tr. sép. preparer.
voorbereidend adj. préparatoire.
voorbereiding f. préparation f. En cornpos. pré-t
voorbereidsel n. préparatif m. [paratoire.
voorbericht n. préface f., avant-propos m.
voorbeschikken, ...bestemmen v. tr. sép. prédestiner
(à). [tion f.
voorbeschikking, ...bestemming f. prédestina-1
voorbestaan 1 v. intr. insép. préexister; 2 n.
préexistence f.
voorbiecht f. prière f. avant la confession.
1. voorbij prép. 1 (passer) devant; (aller) le
long de; 2 (se trouver, demeurer) au-delà de.
2. voorbij adv. 1 (lieu) daar — au-delà;
2 (ternps) passé; het is met hem — il est fini.
voorb[jbrengen v. tr. sép conduire ou faire passer
devant.
voorbijdraven 1 v. intr. sép. passer au trot; 2 v.
tr. sép. devancer au trot.
voorbijgaan 1 v. tr. & intr. sép. passer; défiler;
2 dépasser ; (fig.) surpasser ;3n. passage m.; in 't
— en passant.
voorbijgaand adj. 1 passager; 2 een —e un
passant. [f.
voorbijganger m., ...sterf. ( mos) passant m., —el
voorbijkomen v. intr. sép. passer.
voorbijlatenv. tr. sép. laisser passer.
voorbiiloopen 1 v. intr. sép. passer en courant;
2 v. tr. sép. dépasser; (fig.) surpasser.
voorbijpraten v. tr. sép. 1 inonder de paroles;
2 zich ou zijn mond ou zijn neus — se trahir, se
compromettre.
voorbijrennen v. intr. sép. passer en courant.
voorbijrijden 1 v. intr. sép. passer (en voiture ou
d cheval) ; 2 v. tr. sép. dépasser.
voorbijsluipen v. intr. sép. passer furtivement ou
inapereu. [avec rapidité.
voorbijsnellen v. intr. sép. passer à la háte ouJ
voorbijstreven v. tr. sép. dépasser, surpasser.
voorbijstroomen v. intr. sép. passer en coulant
ou en masse.
voorbijtrekken v. intr. sép. passer; défiler.
voorbijvaren 1 v. intr. sép. passer (par eau) ;
2 v. tr. sép. dépasser.
voorbijvliegen 1 v. intr. sép. passer (en volant) ;
2 passer en tartte hcrte, fuir; 3 v. tr. sép. dépasser"
(au vol).
voorbijwandelen 1 v. intr. sép. passer; défiler;
2 v. tr. sép. dépasser.
voorbijzeilen v. tr. & intr. sép. passer ou dépasser
(u la voile) .
voorbijzien v. tr. sép. passer, omettre.
voorbinden v. tr. sép. nouer (par-devant), rnettre.
voorbode ni. 1 précurseur, avant-coureur; 2 présage,
sym ptóme en.
voorboor f. amoreoir m.
voorborst f. devant m. (de la poitrine).
voorbout in. I épaule f.; 2 (artill.) cheville f. ouvriére_
voorbrengen v. tr. sép. 1 faire avancer; 2 (fig.)
avancer, alléguer.
voorbroek f. brayette f.
voorburg in. chdteau ou rempart m. avancé.
voorburgwal m. avant-rempart m.
voorbuur in 1 voisin m. de vis-à-vis; 2 voisin
m. de devant.
voorcijferen v. tr. sép. 1 montrer comment il faut
chiffrer; 2 exposer (par chiffres).
voordacht f. préméditation f., dessein m.; met —
à dessein.
voordansen 1 v. intr. sép. ouvrir la danse ou le
bal; 2 v. tr. sép. montrer comment ilfaut danser.
voordat conj. avant que.
voord(e) f. gué m.
voordeel n. 1 avantage m.; in 't — van u l'avantage
de; 2 profit, bénéfice m.; —tje aubaine f.,
petit profit m.; — trekken uit trouver son bénévoordeeli.
g ---- 643 -- - voorhoofd
fice ou avantage a; zijn — doen met tirer profit 1
ou avantage ou parti de; 3 avantage in. du choix,
première part f.; (hérit.) prélegs rn.
voordeelig 1 adj. avantageux; (aliments, vêtements)
profitable, économique; 2 adv. avantageusement.
voordeur f. porte f. de devant ou de la rue.
voordezen adv. auparavant, autrefois.
voordienen v. tr. sép. i servir d'abord; 2 servir;
S découper.
voordochter f. fitte f. du premier lit.
voordoen v. tr. sép. 1 mettre devant ou dessus;
(tablier, serviette, bavette) mettre; 2 montrer
(comment il faut faire) ; 3 faire d'abord ou sans
réfléchir; 4 étaler, montrer; zich — se montrer, se
présenter ; zich — als se faire passer pour.
voordracht f. 1 proposition f.; 2 liste f. ou état ou
tableau m. de(s) propositions; 3 débit rn., diction
f.; (texte) récitation, déclamation; (mus.) interprétation
f.; 4 conférence f.; een — houden faire
une conférence; 5 exposition f., exposé rn.
voordragen v. tr. sép. 1 porter devant; 2 (candidat)
proposer; (sur une liste) inscrire; 3 débiter;
(texte) réciter, déclamer; (mus.) interpréter;
4 (avis, théorie) exposer, formuler.
vooreerst adv. l prernièrement, en premier lieu,
d'abord; 2 pour le moment; — niet pas de si tot.
vooreind(e) n. extrémité f. antérieure.
voorgaan v. tr. & intr. sép. 1 précéder, marcher
devant; 2 passer avant, avoir la priorité; zaken
gaan voor les affaires avant tout; dames gaan
voor honneur aux dames ! 3 donner l'example;
met goede voorbeelden -- donner de bons exemples
; 4 (horl.) avancer; mijn uurwerk gaat vijf
minuten voor ma montre avance de cinq minutes.
voorgaand adj. précédent; (semaine, mois,
année) dernier, passé. [3 exemple m.
voorgang m. 1 pas m.; préséance f.; 2 priorité f.;t
voorganger m., ster f. ( mos) 1 prédécesseur,
devancier; (plus agé) ainé ni.; 2 conducteur,
guide ni.; 3 exemple m.; 4 chef, directeur;
(gymn.) moniteur in. [ou la classe.
voorgebed n.prière f avant le repas ou le sermont
voorgebergte n. promontoire m. [m. pl.
voorgeborgte n. 1 faubourg m,; 2 (enfer) limbest
voorgebouw n. avant-corps m. [nommé.
voorgemeld, ...genoemd adj. prénientionné, pré-t
voorgerecht n. 1 entrée f.: 2 (après potage)
relevé m.
voorgeschiedenis f. 1 préhistoire f.; 2 antécédents
m. pl.
voorgeslacht n. devanciers, ancétres m. pl.
voorgestel n. avant-train; (charrue) paumillont
voorgevel m. façade f. [M.
voorgeven 1 v. tr. sép. mettre devant; 2 donner
,d'avance, rendre; hoeveel (punten) geeft gij
voor ? combien de points - me rendez-vous ? 3
prétexter, feindre; 4 prétendre, raconter; naar hij
voorgeeft à ce qu'il prétend, à son dire ;
5 n. = voorgeving.
voorgeving f. 1 avance f., rendement m.; 2 prétexte
m., feinte f.; (jur.) simulation ; ( rhétor.)
assimulation f.; 3 assertion f., dire m.
voorgevoel n. pressentiment m.
voorgezang n. premier chant, prélude ni.
voorgift f. avance f., rendement in.
voorgisteren adv. avant-hier,
voorgoed adv. pour de bon, définitivement.
voorgoochelen v. tr. sép. 1 montrer comment il
faut escamoter; 2 faire miroiter aux yeux de, faire
aecroi re.
voorgooi f pretnier coup m., attaque f.
voorgooien v. tr. sép. 1 jeter le premier, avoir le
premier coup; 2 jeter devant; (fig.) lanter à la
figure (de).
voorgrond m. 1 (tableau) devants m. pl., premier
plan m.; (théat.) avant-scène f.; 2 (fig.) premier
rang; op den — plaatsen mettre en avant ou en
relief; zich op den — plaatsen se mettre en avant,
se faire remarquer.
voorhal f. salle f. des pas perdus.
voorhamer m. marteau m. à devant.
voorhand f. 1 carpe tn.; 2 (singe) main f. antérieure
; ( cheval) avant-main, main en avant;
3 (jeu) avant-main f.; de — hebben avoir la
mom, (fig.) avoir la priorité; op — d'avance.
voorhanden adj. 1 disponible, en rnagasin;
2 existant, présent ; 3 wat is er —? qu'est-cequi se
prépare? er is gevaar --- un danger menace.
voorhandsch adj.: —e titel faux titre m.
voorhang in., -osel n. rideau m., draperie f.;
(porte) portière f.; (ternple) 'voile m.; (autel)
antependium; (tabernacie) pavillon m.
voorhangen 1 v. tr. sép. pendre devant; couvrir
de; (rideau) poser; 2 (société) présenter; 3 v.
intr. sép. pendre; être posé; être présenté.
voorhaven f. avant-port m.
1. voorhebben v. tr. sép. 1 avoir devant soi,
(vêtements) avoir mis; gij vergeet wien gij
voorhebt vous oubliez qui vous avez devant vous
ou d qui vous vous adressez; gij hebt den verkeerde
voor vous me prenez pour un autre;
2 avoir une avance de ou en avance; hij heeft
veel voor (bij een ander) il est privilégié, il est le
préféré ; 3 (fig.) se proposer, s'imaginer; hij heeft
het goed voor ses intentions sont bonnes; hij
heeft het goed met hem voor il lui veut du bien.
2. voorhebben n. intention f., but m.
voorheen adv. auparavant, autrefois; (firme)
ci-devant ; — en thans jadis et aujourd'hui.
voorhistorisch adj. préhistorique.
voorhoede f. avant-garde f.
voorhof n. avant-cour f.; (temple, église) parvis,
(anat. & bot.) vestibule m.
voorhoofd n. front; (cheval) chanfrein m. Erj
compos. frontal.
voorhoofdsband -- 644 -- voormalig
voorhoofdsband m. fronteau m.
voorhoofdshaar n. chevaux m. p1. du front,
toupet m.
voorhoofdsplooi f., ...rimpel m. 1 ride m.; 2
froncement m. de sourcil.
voorhoofdssiersel n. ferronnière f.
voorhouden v. tr. sép. 1 fenir devant soi,
garder; 2 présenter (qc. à qq.); 3 proposer, rappeler;
(mauv. part) représenter, reprocher.
voorhuis n. vestibule m.
voorin 1 prép au commencement de, d l'avant de;
2 adv. a l'entrée, en avant.
Voor-Indië n. I' Inde f. antérieure ou anglaise.
vooringenomen adj. prévenu (met en faveur de,
tegen contre).
vooringenomenheid f. prévention f.
voorinnemen v. tr. sép. prévenir, circonvenir.
voorjaar n. printemps, renouveau m.
voorjaarsjas f., ... mantel m. demi-saison m.
voorkamer f. 1 chambre f. de devant; 2 antichambre;
3 (ccil) chambre antérieure; (coeur)
oreillette f.
voorkant m. devant m. V. voorzijde.
voorkauwen v. tr. sép. mdeher (d).
voorkennis f. 1 connaissance f. (préalable); met
mijn -- à mon escient; buiten ou zonder mijn
- d mon insu; 2 (théol.) préscience f.
voorkeur, ... keus f. préférence f.; bij - de préférence;
recht van - droit de préférence ou
préemption.
voorkind n. enfant m. da premier lit.
1. voorkomen v. tr. & intr. sép. 1 devancer,
gagner ou prendre les devants; dépasser; (devancer
qq. dans une action) prévenir; 2 aller
au devant de; 3 (pers.) arriver, se présenter; (en
Justice) comparaitre; (cause) venir, passer;
(chose, mot) se trouver, se rencontrer; arriver,
avancer; niet kunnen - ne pas pouvoir se présenter,
ne pas pouvoir passer, (audience) ne pas
être adinis; zelden - se trouver rarement; 4
avoir lieu, arriver, se passer; zooals vaak voorkomt
comme il arrive souvent; 5 avoir l'air (de),
parattre, sembler; het komt me voor il me
semble; het wil me - ie suis porté d croire; dat
komt mij vreemd voor cela m'a un air étrange,
(aussi) cela m'esl inconnu.
2. voorkomen v. tr. sép. (devancer, mettre
obstacle) prévenir; (mettre obstacle) empécher.
3. voQrkomen n. air m., mine f., extérieur m.
1. voorkomend adj. échéant, éventuel, occurrent;
bij - geval, bij -e gelegenheid le cas
échéant.
2. voorkomend 1 adj. prévenant, obligeant; 2
adv. d'une manière prévenante.
voorkomendheid f. prévenance f.
voorkoming f. empéchement m.; tot - van pour
empécher, pour prévenir. [tion f.
voorkoop m. t accaparement m.;2 (jur.) préemp-t
voorkoopen v. tr. sép. 1 accaparer; 2 (jur.)
préempter. . [m., ...euse f.
voorkooper m., ...sterf. accapareur, revendeurt
voorkrijgen v. tr. sép 1 parvenir à mettre; 2
devoir mettre; 3 recevoir. de 1'avance ou une
avance (de). [tième.
voorlaatste adj. avant-dernier; (gramm.) pénul-t
voorland n. 1 territoire m. avancé, marche f.; de
Oostenrijksche -en 1'Autriche antérieure; 2
terrain in. hors de digue; (sans digue) laisse f.;
(chemin de fer) franc-bord m.; (le long des
maisons) trottoir m. ; 3 (fig.) (planche f. de)
salut, refuge m.
voorlang adv. il y a longtemps.
voorlast m. charge f. de devant.
voorlastig adj. qui est trop sur l'avant ou le nez.
voorlaten v. tr. sép. 1 laisser devancer ou passer;
2 laisser avancer ou entrer; niet - ne pas admettre;
3 laisser garder.
voorle(d)er n. cuir m. de devant.
voorleggen v. tr. sép. 1 mettre devant, donner;
2 étaler, exhiber; 3 présenter, produire; 4 soumettre;
(question) (pro)poser; 5 wat legt het
schip voor? ou est le cap? Noord -- avoir le cap
nord.
voorleiden v. tr. sép. faire avancer, amener.
voorlezen v. tr. sép. 1 montrer comment il faut
lire; 2 lire, donner lecture de; 3faire la lecture (d).
voorlezer m., ces f. lecteur m., ...trice f.
voorlezing f. 1 lecture; 2 conférence f.
voorlichten v. tr. sép. 1 éclairer; 2 (fig.) éclairer,
instruire, renseigner.
voorlichting f. 1 éclairage; 2 éclaircissement,
renseignement m.
voorliefde f. prédilection, préférence f.
voorliegen v. tr. sép. mentir, débiter un mensonge
(á). _
voorliggen v. intr. sép. 1 être mis devant, se
trouver devant; 2 être étalé, être exhi bé ; 3 être
sous les yeux de, être soumis; 4 avoir l'avantage,T
voorlijf n. devant m. [être préféré.
1. voorloop m. 1 avance f (à la course); 2 premiers
m. pl., tête f.
2. voorloop f. avant-coulant; (vin) surmott;
(savon) kaligène m.
voorloopen v. tr. & intr. sép.. 1 marcher en téte,
précéder ; 2 devancer (à la course) ; 3 (hort.)
avancer.
voorlooper m. 1 avant-coureur m.; 2 roue f.
de devant; 3 (fig.) précurseur; (signe) présage;
(méd.) prodrome m.; 4 (charp.) varlope f.; 5
(mar.) (h) ouache f.; 6 (chem. de fer) machinepilote
f.
voorioopig 1 adj. provisoire; (question) préalable;
(prison) préventif; 2 adv. provisoirement.
voormaals adv. auparavant, autrefois.
voormalig adj. (chose) précédent, passé, d'autrefois;
(personne) ancien, ci-devant, ex-.
voorman -- 645 - voorschieten
voorman m. 1 devancier m.; 2 chef de file; ietn.
op zijn - zetten (fig.) mettre qq. u sa place, 3
contre-maître, chef d'équipe; 4 joueur m. qui a
la main.
voormars f. hune f. de misaine.
voormarszeil n. petit m. hunier m.
voormast m. mot m. d'avant ou de misaine.
voormeld adj. prémentionné.
voormeten v. tr. sép. mesurer devant ou en
présence de.
voormiddag m. avant-midi, matin m.
voormoeten v. intr. sép. 1 devoir être mis; 2
devoir avancer ou se présenter.
voormogen v. intr. sép. 1 pouvoir être mis; 2
pouvoir avancer ou se présenter.
voormuur m. 1 mur m. de face; 2 avant-mur;
(fig.) rempart, bouclier rn.
voorn m. ( cos) gardon in.
1. voornaam in. prénom m.
2. voornaam 1 adj.(^amer, pst) (chose) considérable,
important; -ste principal; 2 (personne)
distingué, de marque; - heer grand
personnage; de voorname lui le grand monde;
de -sten les notables ; 3 adv. d'une facon
distinguée.
voornaamheid f. distinction f.
voornaamwoord n. pronom m.
voornaamwoordelijk 1 adj. pronominal ; 2 adv.
pronominalement.
voornacht m. première partie f. de la nuit.
voornamelijk adv. principalement, surtout.
1. voornemen v. tr. sép. 1 mettre (devant),
prendre; 2 (zich) - se proposer, projeter.
2. voornemen n. ( projet, dessein m.; 2 intention
f., propos in.; het stellig ou vast - om le
ferme propos de.
voornemens adj. intentionné; -zijn se proposer.
voornoemd adj. prénommé; (chose) précité,
susdit.
vooronder n. travure, tule f. de l'avant.
vooronderstellen etc. = veronderstellen etc.
1. vooroordeel n. 1 jugement m. provisionnel;
2 jugement prématuré.
2. vooroordeel n. préjugé m., prévention f.
voorop adv. 1 en avant, en tête; 2 (temps, rang)
d'abord, en premier lieu.
vooropgaan v. intr. sép. marcher ou venir en
premier lieu, précéder.
vooropstellen v. tr. sép. 1 mettre en fête; 2 poser
en principe, admettre.
vooropzetten v. tr. sép. 1 mettre en tête; 2 admettre;
3 arrêter.
voororgel n. positif m.
voorouderen, ...s m. p1. ancëtres m. p1.
voorouderlijk adj. des ancétres, ancestral.
voorover adv. en avant.
vooroverbuigen, ...bukken v. tr. & intr. sép.
(s')incliner (en avant), (se) courber.
vooroverhangen, ...hellen v. intr. sép. pencher,
S' incliner.
i,00rovèrhouden v. tr. sép. incliner, tenir penthé.
vooroverledene m. prédécédé m.
vooroverliggen v. intr. sép. être penthé.
vooroverlijden 1 v. intr. sép. prédécéder; 2 n.
prédécès m.
vooroverloopen v. intr. sép. marcher courbé.
voorovervallen v. intr. sép. tomber (face) en
avant.
vooroverzakken v. intr. sép. s'affaisser en avant.
voorpaard n. cheval m. de devant ou de pointe ou
de volée.
voorpand n. pan m. de devant.
voorplaat f 1 plaque f de devant, tablier m
2 (serrure) foncet; (forge) taqueret m.
voorplaats f. 1 place f. en avant; 2 pièce ou
chambre f. de devant. [m. d'avant.
voorplecht f. avant m.; (grand navire) gaillardj
voorplein n. 1 avant-cour f.; 2 place de devant;
3 parvis rn.; 4 esplanade f.
voorpoort f. 1 porte f. de devant; 2 (intérieur)
porche m.
voorpoot m. pette f. de devant.
voorportaal n. porche m.
voorpost 1 m, avant-poste m.; 2 f. de - nemen
prendre les devants.
voorpraten v. tr. sép. seriner.
voorprediken, ...preeken v. tr. sép. 1 montrer
comment il faut prêcher; 2 sermonner.
voorproef f. dégustation f., essai m.
voorproeven v. tr. sép. déguster.
voorraad m. provision f., (comm.) stock in.; zijn
- opdoen faire ses provisions ; - opdoen van
faire provision de; in - houden tenir en réserve;
bij - provisionnellement.
vooraadkamer f., ...kelder m. chambre, cave f.
à provisions. [provisions.
voorraadschuur f., ...zolder m. grenier m. dl
voorraadstuk n. pièce f. de rechange.
voorraam n. fenêtre f. de devant.
voorrad n. roue f. de devant.
voorradig adj. disponible, en magasin.
voorrang m. priorité, (cérémonies) préséance;
(fig.) préférence f. [prérogative f.
voorrecht n. (exception) privilege m.; (droit)t
voorrede f. préambule m.; (livre) préface f.;
(oeuvre dram. ou poét.) prologue ni.; -tje
préfacette f.
voorrekenen v. tr. sép. compter, faire le compte^
voorriem m. courroie f. de devant. [de.
voorrijden 1 v. intr. sép. précéder; 2 v. tr. sép.
(faire) avancer.
voorrijder m. postillon m.
voorschans f. fort m. avancé, redoute f.
voorschieten v. intr. sép. 1 tirer le premier; 2
montrer comment il faut tirer; 3 v. tr. sép.
(argent) avancer.
voorschieter --- 646 - voorstooten
voorschieter m. 1 premier tireur m.; 2 bailleur
m. de fonds.
voorschijn m. 1 première lueur, pointe f. (du
jour) ; 2 apparition f.; te --- komen paraftre;
te - brengen produire.
voorschip n. 1 (partie) avant m.; (c6té) proue f.;
2 premier vaisseau m.
voorschoen m. pointe f. de soulier.
voorschoot n. tablier m.
voorschot n. 1 (tir) premier coup m.; 2 (argent)
avance f.; (pour un autre) débours m.
voorschotbank f. banque f. de crédit.
voorschreven adj. précité.
voorschrift n. 1 (callig.) exemple m.;, 2 (fig.)
exemple, modèle m. 3 (ordre) précepte m., prescription
f.; 4 (méd.) recette, ordonnance f.
voorschrijven v. tr. sép. 1 montrer comment il
faut écrire; 2 écrire comme modèle; 3 (ordonner)
prescrire; (imposer) dicter, faire.
voorschuiven v. tr. sép. pousser, avancer, passer.
voorshands adv. 1 d'avance; 2 pour le moment,
provisoirement.
voorslaan v. tr. & intr. sép. 1 battre le premier;
(jeu) jouer le premier; (balie) servir; 2 (vétement)
mettre (vite) ; (pianche) placer, clouer;
3 (horl.) avancer, sonner avant l'heure; 4 (fig.)
proposer.
1. voorslag ni. 1 premier coup; (balie) service
m.; 2 (prosod. & mus.) anacrouse; (note) note
d'agrément; lange - appoggiature; korte -
acciature f.; 3 proposition f.
2. voorslag n. 1 (horl.) avant-quart m.; 2
(huiie) première pression f.
voorsmaak m. avant-gout m.
voorsnijden v. intr. sép. découper.
voorsnijder in. découpeur, (cour)écuyer m. tranchant.
voorsnijmes n. couteau m. u découper.
voorspan n. attelage in.
voorspannen v. tr, sép. atteler (d) .
voorspel n. (mus.) prélude m.; (tlléát.) prologue;
(petite pièce) lever ni. de rideau.
voorspelden v. tr. sép. épingler (d), attacher (à).
voorspelen v . tr. & intr. sép. 1 montrer comment
il faut jouer; 2 jouer (a) ; ( iron. & fig.) seriner
(4); 3 préluder; 4 jouer le premier; avoir la
main.
1. voorspellen v. tr. sép. épeler (d).
2. voorspellen v. tr. insép. 1 prédire; 2 présager.
1. vQorspeller m., ...ster f. (ons) épeleur m.,
...euse f.
2. voorspeller m., ...sterf. (mos) 1 prophète m.
& f.; 2 prédiseur m., ...euse f., augure m.
voorspelling f. 1 prédiction f.; 2 présage, pronostic
m.
voorspiegelen v. tr. sép. faire miroiter aux yeux
de, faire entrevoir (à); zich - se faire illusion
eau sujet de).
voorspiegeling f. illusion f.
voorspijs f. entrée f. [tinue f.
voorspinmachine f., ...molen m. jeannette, con-t
voorspinnen v. tr. sép. filer en gros, boudiner.
voorspinner m., ...ster f. ('s) beylieur m.,
ouvrier m., ...ière f. de continue.
voorspoed m. prospérité f.; (armes) succès m.
voorspoedig 1 adj. prospère, heureux; 2 adv.
avec prospérité, heureusement.
voorspoedigheid f. prospérité f., bonheur in.
voorspook(sel) n. mauvais présage m.
voorspraak 1 f. intercession f.; 2 m. & f. intercesseur
m., médiatrice f.
voorspreken v. tr. sép. i montrer comment il faut
prononcer ou parler, seriner; 2 intercéder (pour),
prendre le parti (de) .
voorsprong m. avance f.
voorstaan 1 v. intr. sép. être le premier, être de
vant ou en avant; 2 être présent à l'esprit; het
staat mij voor dat j'ai encore présent d la mémoire
que; zich laten - s'imaginer; zich veel
laten - van avoir une grande opinion de; zich
laten - op se prévaloir de; 3 v. tr. sép. défendre,
soutenir; favoriser.
voorstad f. faubourg m.
voorstander m., ...ster f. 1 directeur m., ...trice
f.; 2 défenseur, protecteur nl., ...trice f.; 3 partisan,
ami m., -e f.
1. voorste adj. antérieur, (siège) premier; --
zijde, gedeelte devant m.; -- vinger index m.
2. voorste 1 m. premier; 2 n. devant n.
voorsteek m. point m. plat.
voorsteken v. tr. sép. 1 mettre (à); er eenl.speldje
ou stokje --- arrêter, enrayer; 2 dépasser,
devancer ; pousser (en avant) ; 3 v. intr. sép.
pigr.rer ou pousser le premier.
voorstk,llen v. tv. sép. 1 mettre devant ou en
avant, donner la première place (a) ; 2(devant les
yeux) représenter, (savoir-vivre) présenter;
(tenir la pïace) représenter; 3 exposer; 4 proposer
; 3 zich - _t se présenter, 2 se représenter,
se figurer, s'imaginer, se faire une idée (de), 3 se
proposer ; zich veel --- van se faire une haute
idée de.
voorstelling f. 1 présentation f.; 2 représenta.
tion f.; 3 exposé m.; 4 idée f.
voorstellingsgave, ...kracht f., ...vermogen n.
1 talent m. de représenter ou figurer; 2 imagination;
conception f.
voorstellingsrecht n. droit m. d'initiative.
voorstemmen v. intr. sép. 1 voter avant, préopiner;
2 voter pour.
voorsteng f. petit mdt m. de hune.
voorsteven m. proue; (bois qui forment la
proue) étrave f.
1. voorstoot m. premier coup m.
2. voorstoot f. (cire) propolis m. [mier.
voorstooten v. tr. sép. pousser ou jouer ie pre-t,
voorstuk — 647 — voortpennen
voorstuk n. 1 (pièce f. de) devant ni.; 2 (théát.)
lever m. de rideau.
1. voort adv. 1 en avant, en route, (avec zijn)
parti ; (avec kunnen, moeten, willen etc.) partir;
hij is - il est parti; ik moet - je dois partir; 2
aussit8t, immédiatement, tout de suite.
.2. voort préf. sép. 1 en avant; 2 continuer de:
voortstooten pousser en avant, continuer de
pousser.
voortaan adv. dorénavant, désormais, à l'avenir.
voortand m. dent de devant, incisive f.
voortarbeiden, ... babbelen, ... baden etc. v. tr.
& intr. sép. continuer de travailler, de babiller,
de (se) baigner; continuer son travail, son bavardage,
son bain etc.
voortbewegen 1 v. intr. sép. & zich - se remuer;
avancer; 2 v. tr. sép. remuer, déplacer, faire
avancer.
voortboomen v. tr. sép. pousser d la gaffe.
voortbrengen v. tr. sép. 1 produire, engendrer;
2 (paroles) proférer, exprimer; 3 emporter, enlever.
voortbrengend adj. productif. [f.
voortbrenger m., ...sterf. producteur m., ...(rite 1
voortbrengingskracht f., ...vermogen n. force
productrite, productivité f. [tion f.
voortbrengsel n. produit m.; (immat.) produc-J
voortdrijven 1 v. intr. sép. continuer de flotter;
2 s'éloigner ou partir en flottant; 3 v. tr. sép.
pousser, chasser; (travail) accélérer; presser;
(travailleur) aiguillonner, talonner ; ( machine)
actionner; 4 (profession) continuer.
voortduren v. intr. sép. continuer (de durer),
durer, persaster, se prolonger ; doen - faire
durer, prolonger.
voortdurend 1 adj. continuel, persistant, soutenu,
(plus fort) perpétuel; 2 adv. continuellement,
sans cesse, perpétuellement.
voortduring f. continuation, persistance f.; bij -
continuellement.
voorteeken n. présage, pronostic, indice m.; dat
is een goed, slecht - cela est de bon, de mauvais
augure; onder gelukkige -en sous d'heureux
auspices. [dessiner.
voorteekenen v. tr. sép. montrer comrneni il fautt
voortellen v. tr. sép. compter (d ou devani) .
voortgaan v. intr. sép. 1 s'en aller, partir; 2 continuer
(son chemin) ; (sans s'occuper de rien)
passer son chemin; 3 avancer; (fig.) réussir;
4 (fig.) continuer; - met continuer, poursuivre;
5 niet - ne pas avoir lieu, ne pas se faire; 6 - op
compter sur.
voortgang m. 1 départ m.; 2 continuation f.; geen
-- hebben ne pas avoir lieu; 3 progrès m.; -
hebben ou goeden - maken faire des progrès,
avancer; - maken se dépécher; - maken met
faire avancer, pousser.
voortgeven v. tr. sép. 1 continuer de donner;
2 remettre, passer; 3 se défaire de.
voortglijden v. intr. sép. 1 continuer de glisser;
2 s'éloigner ou s'avancer tout doucement (en
glissant) .
voorthelpen v. tr. sép. 1 aider d partir ou d
s'échapper; 2 aider, pousser, donner un coup
d'épaule (d).
voorthinken v. intr. sép. 1 continuer de boiler;
2 continuer de jouer à la marelle; 3 s'en aller d
cloche-pied.
voorthoepelen v.i ntr. sep, i conunuer ae jouer
au cerceau ; 2 se sauver, filer.
voorthollen v. intr. sép. 1 continuer sa course
folie; 2 partir dans une course folie; (fig.) s'emballer.
[miers áges m. p1.
voortijd m. 1 printemps m.; 2 antiquité f., pre -1
voortijds adj. autrefois, jadis.
voortjagen v. tr. & intr. sép. 1 continuer de
chasser; 2 continuer de haler; 3 chasser, mettre
dehors; 4 partir d toute vitesse.
voortkomen v. intr. sép. 1 s'échapper, se sauver;
2 avancer; 3 (fig.) avancer, réussir; (plantes)
bien venir, prendre; (personne) faire son chemie;
4 - uit provenir de, résulter de; (spéct enfants)
naure de.
voortkrasselen = voortsukkelen.
voortkrijgen v. tr. sép. 1 faire avancer; remuer,
déplacer; 2 faire partir.
voortkruien 1 v. tr. sép. brouetter, trapsporter;
2 (glace) charrier; 3 (fig.) pousser.
voortkruipen v. intr. sép. 1 continuer de ramper;
2 avancer ou s'éloigner en rampant, se trainer.
voortkunnen v. intr. sép. pouvoir avancer ou s'en
aller ou continuer.
voortkweeken v. tr. sép. 1 continuer de cultiver
ou d'élever; 2 produire, faire venir, faire naitre;
3 v. intr. sép. se reproduire.
voortleven 1 v. intr. sép. continuer de vivre;
(après un mort) survivre , 2 n. survivance f.
voortlezen v. tr. sép. continuer de lire, continuer
sa lecture, continuer la lecture de.
voortloopen v. intr. sép. 1 continuer de courir ou
marcher ; 2 marcher plus vite, avancer; 3 - door
ou over se répandre par ou dans; 4 s'enfuir, se
sauver.
voortmaken v. tr. & intr. sép. 1 continuer; 2 se
dépécher, faire vice; 3 égarer; 4 zich - filer, se
sauver.
voortmoeten v. intr. sép. devoir avancer ou partir
ou continuer. [tir ou continuer.
voortmogen v. intr.sép.pouvoir avancer ou par-1
voortocht m. avant-garde f.
voortooneel n. avant-scènef., premier plan en.
voortooveren v. tr. sép. évoquer.
voortpakken v. tr. sép. 1 continuer de prendre;
2 continuer d'emballer; 3 enlever; zich - filer,
lever le tamp.
voortpennen v. intr. sép, 1 continuer d'écrire;
2 écrire toujours, laisser aller sa plume.
54
voortplanten — 648 — voortzetten
voortplanten v. tr. sep. 1 continuer de planter;
2 multiplier, reproduire; perpétuer : 3 propager,
répandre; 4 transmettre; communiquer.
voortplanter m., ...ster f. propagateur m.,
...trice 1.
voortpiantina f. 1 multiplication, reproduction f.;
2 propagation ; 3 transmission f.
voortrap 1 f. escalier m. de devant ; 2 m. première
marche f.: 3 f. perron m.
voortreden v. intr. sép. 1 marcher devant;
2 s'avancer, se présenter.
voortrgffetiJk 1 adj. ( ier, «st) excellent, exquis
2 magnifique; 3 adv. d'une facon exquise; d merveille;
d la perfection.
voortreftellJkheid f. excellence, supériorité, perfection
f.
voortrein m. I train précédent; 2 train m. supplémentaire.
voortrelzen v. intr. sép. 1 continuer de voyager;
2 se mettre en route, partir.
voortrekken 1 v. tr. sép. tirer, fermer; 2 préférer;
avantager; 3 v. intr. sep. partir le(s) premier(s),
prendre les devanis.
voortrekker rij. éclaireur, pionnier m
voortrijden v. tr. & intr. sép. continuei dal/er ou
s'en aller à cheval ou en voiture.
voortroeien v. tr. sép. 1 continuer de ramer ;
2 faire avancer d la rame; partir à la rame;
3 emmener ou emporter h la rame.
voortrollen v. tr. & intr. sép. 1 continuer de rouler
; 2 rouler (en avant).
voortrukken 1 v. tr. sép. continuer de pousser;
2 entraíner; 3 v. intr. sép. se porter en avant.
voorts adv. 1 de plus, en outre; 2 ensuite, aprés ;
en zoo — et ainsi de suite, et cétéra.
voortscharrelen v. intr. sép. 1 continuer de grafter
ou de trainer les pieds; 2 partir ou se trainer
péniblement; 3 vivre avec peine.
voortschepen v. tr. sép. 1 emporter ou emmener
en bateau ; 2 envover promener , 3 zich — partir,
filer.
voortscheren v. intr. sép. & zich -- continuer
à se raser, s'en aller, filer, déguerpir.
voortsehieten v. intr. sép. 1 continuer de tirer,
2 avancer (rapidement) ; 3 filer, disparaitre ;
4 pousser bien, se développer.
voortschoppen v. tr. sép. 1 continuer de donner
des coups de pied à; 2 faire avancer à coups de
pied, pousser du pied; 3 (fig.) pousser.
voortschrijden v. intr. sép. marcher ou avancer a
grands pas.
voortschuiven 1 v. tr. sép. continuer de pousser;
2 faire avancer ou emporter en poussant, pousser;
3 v. intr. sép. s'esquiver, déguerpir.
voortsiaan v. tr. & intr. sép. 1 continuer de/rapper
ou sonner ou chasser ; 2 chasser ; 3 se répandre.
voortsleepen, ...steuren 1 v. tr. sép. continuer de
trainer; 2 trainer, entrafner; :s v. intr sép. trainer
en longueur.
voortslenderen, ...slenteren v. intr. oép. 1 continuer
de fláner ; 2 partir ou avancer en,llfnant.
voortsluipen v. intr. sép. 1 avancer ou se répandre
peu d peu; 2 s'en aller a la dérobée.
voortsnellen v. intr. partir nu avancer à la hole.
voortspartelen v. intr. sép. 1 continuer de se
d^battre ; 2 partir en gigotant.
voortspringen v. intr. sép. 1 continuer de, sauter;
2 partir duin bond; 3 s'avancer en sautant ;
4 /aillir, résulter.
voortspruiten v. intr. sép. 1 continuer de pousser
, 2 se montrer, pousser ; 3 être né, être issu;
4 résulter, provenir.
voortstappen v. intr. sép. 1 continuer de marcher;
2 partir ou avancer dun bon pas.
voortstuiven v. intr. sép. 1 continuer de faire de
la poussière; 2 étre emporté comme de la poussiére,
se disséminer; 3 partir ou passer en coup
de vent.
voortstuwen v. tr. sép. 1 continuer d'arrimer;
2 faire avancer, pousser; --d propulseur.
voortsukkelen v. intr. sép. 1 continuer de languir;
2 partir ou avancer en traínant ses pas;
3 langoir, vivoter.
voorttelen 1 v. tr. sép. procréer, engendrer;
(plantes) cultiver; 2 v. intr. sép. se multiplier,
se propager. [2 propagation f.
voortteling f. 1 procréation; (plantes) culture;1
voorttrekken 1 v. tr. sép. continuer de tirer;
2 tirer en avant; entraïner, kaler; 3 v. intr. sép.
partir. [gymnastique).
voorturnen v.intr.sép. conduire les exercices (del
voorturner m. ( 's) moniteur m.
voortvaren v. intr. sép. 1 continuer de naviguer;
2 partir ou. avancer en bateau; 3 (fig.) — met
continuer de, poursuivre; (absolt) aller son train.
voortvarend 1 adj. expéditif, audacieux; 2 adv.
vite, audacieusement.
voortvarendheid f. promptitude, audace f.
voortventen v. tr. sép vendre en détail, colporter.
voortvertellen v. tr. sép. 1 continuer de raconter;
2 divulguer, raconter (t d'autres.
voortvliegen v. intr. sép. t continuer de voler;
2 s'envoler.
voortvloeien v. intr. sép. 1 continuer de couler;
2 s'écouler ; 3 prendre sa source (dans) : 4 (fig.)
résulter, provenir.
voortvtuchten v. intr. sép. s'enJuir.
voortvluchtig adj. fugiti_f; (mil.) désertru'.
voortwoekeren v. intr. sép. s'étendre, etendre ses
ravages.
voortzeggen v. tr. sép. 1 continuer de dire, dire
touionrs ; 2 communiquer, divulguer ; elk zegge 't
voort qu'on se le dise.
voortzetten 1 v. tr. sép. continuer de mettre ou
placer ou composer; 2 avancer; 3 continuer,
voortzetter — 649 — voorzegger
poursuivre; 4 propager, répandre; 5 v. intr. sép.
& zich — se propager, se répandre.
voortzetter m., ...ster f. continuateur m.,
...trice f.
voortzetting f. 1 continuation; 2 propagation f.
voortzweepen v. tr. sép. 1 continuar defouetter;
2 chasser à coups defouet; 3fouetter, exciter.
1. vooruit adv. 1 (lieu) devant, sur le devant;
2 (ternps, rang) en avant ; 3 d'avance, par anticipation.
2. vooruit interj. en avant, en route.
3. vooruit n. &f. progrès m. [pré-.
4. vooruit préf. sép. 1 en avant; 2 d'avance,#
vooruitbestellen v. tr. sép. commander d'avance,
retenir, louer, se réserver.
vooruitbestelling f. retenue, location f.
vooruitbetalen v. tr. sép. payer par anticipation.
vooruitbetaling f. payernent ni. par anticipation.
vooruitbrengen v. tr. sép. faire avancer, faire
faire son chemin.
vooruitdrijven 1 v. tr. sép. pousser (en avant)
2 v. intr. sép. avancer.
1 . vooruitgaan v. tr. sép. 1 aller en léte, précéder;
2 avancer; 3 avancer, prospérer, faire des
progrès; (malade) gagner.
2. vooruitgaan n., vooruitgang ni. 1 avance f.,
avancement; 2 progrès m.
vooruitgeven v. tr. sép. donner d'avance, avancer.
vooruithebben v. tr. sép. 1 avoir ou recevoir
d'avance; recevoir une avance de; 2 avoir l'avantage
(op -_- sur). [pousser.
vooruithelpen v. tr. sép. aider à avancer; (fig.)1
vooruitkomen v. intr. sép. 1 s'avancer, (dessin,
peinture) ressortir; 2 devancer, précéder; 3 faire
des progrès, faire son chemin, réussir.
vooruitloopen 1 v. intr. sép. courir en avant,
précéder, prendre les devants; 2 v. tr. sép. devan=
ter; 3 prévenir, escompter. [lever.
vooruitnemen v. tr. sép. prendre d'avance, pré-t
vooruitrijden t v. intr. sép. aller face en avant;
2 aller en avant; 3 v. tr. sép. devancer.
vooruitschuiven v. tr. & intr. sép. avancer.
vooruitschieten, ...snellen 1 v. intr. sép. se laneer
en avant; 2 v. tr. sép. devancer (d'un bond).
vooruitspringen 1 v.intr.sép. se lanter en urn;
2 (constr.) faire saillie, être en encorbellement;
—d saillant; 3 v. tr. sép. devancer (d'un bond).
vooruitsteken 1 v. intr, sép. faire saillie; 2 v. tr.
sép. avancer. [de devancer.
vooruitstreven v. intr. sép. tdcher d'avancer ou*
vooruitstrevend adj. progressiste.
vooruitstrever m. progressiste m.
vooruittreden v. intr. sép. s'avancer, sortir.
vooruitzenden v. tr. sép. envoyer en avant, se
faire précéder de.
vooruitzetten v. tr, sép. avancer.
vooruitzicht n. 1 prévision ; 2 attente, espérance
f.; in 't — stellen laisser espérer; 3 (abstr.) prévoyante
f.; gebrekaan— défaut m. deprévoyance.
vooruitzien v. tr. sép. 1 regarder devant soi;
2 (fig.) prévoir. [m. p1.
voorvader m. ancêtre m.; —en ancêtres, aieuxt
voorvaderlijk 1 adj. ancestral; 2 adv. à la facon
des ancétres.
voorval n. événement, cas m. [lieu.
voorvallen v. intr. sép. arriver, se passer, avoiri
voorvechter m. 1 champion; 2 prévót (de salle
d'armes); 3 défenseur; 4 (mauv. part) bretteur m.
voorvijl f. time f. bftarde,
voorvinger m. index m.
voorvlak n. parement m.
voorvoeging f. préfixation; (gramm.) prothèse f.
voorvoegsel n. (cDs, motje) préfixe m.
voorvoet m. pied m. de devant.
voorwaar adv. en vérité, certes,
voorwaarde f. 1 condition f.; onder ou op — van
sous condition de; 2 contra!; bail m.
voorwaardelijk 1 adj. conditioneel; —e wijs conditionnel
m.; 2 adv. conditionnellement.
voorwaarts adv. en avant,
voorwaartsch adj. progressif.
voorwacht f. 1 avant-garde f.; 2 (poste) garde;
voorwand m. avant-mur m. [avancée.
voorwenden v. tr. sép. 1 prétexter, alléguer;
2 feindre, simuler.
voorwendsel n. ( mos, motje) prétexte m.
voorwereldlijk adj. primitif.
voorwerk n. 1 devant m.; 2 (fortif.) ouvrage m.
avancé; 3 (livre) préliminaires m. pl.; 4 ferme,
métairie f.; 5 (hol.) cadrature f.
voorwerp n. 1 objet m.; 2 (gramm.) complément
direct; 3 (fig.) reproche m. [ment.
voorwerpelijk 1 adj. objectif; 2 adv. objective-t
voorwerpen v. tr. sép. 1 jeter (d) ; 2 jeter le premier;
3 (fig.) objecter; 4 reprocher.
voorwerpglas n. objectif m.
voorwerpsnaam m. nom m. de chose.
voorwerpszin m. proposition f. objective.
voorweten 1 v. tr. sép. connaïtre d'avance;
2 n. connaissance f. préalable; buiten mijn -- d
mon insu.
voorwiel n. T roue f. de devant.
voorwinter m. Bommencement m. de l'hiver.
voorwoord n. avant-propos m.
voorzaal f. salle f. d'attente. [tier m., ...cière f.
voorzaat m. & f. (aten) prédécesseur, devan-t
voorzang m. 1 prélude m.; (litt.) antistrophe f.;
(église) antienne f.; 2 (action) intonation f.
voorzanger m., :..ster f. préchantre m., première
chanteuse f.
1. voorzeggen v. tr. sép. répéter, dicter;
(théát.) souffler.
2. voorzeggen v. tr. insép. prédire.
voorzeggend adj. prophétique.
1. voorzegger m., ...ster f. (cos) souffleur m.,
...euse f.
voorzegger — 650 — vorsch
2. voorzegger m., ...ster f. ( mos) prophète m.,;
1. voorzegging f. dictée f. [prophétesse f.
2. voorzegging f. prédiction f.
voorzeker adv. pour srr, certainement.
voorzet m. trait m.; (domino) pose f.
voorzetsel n. préposition f.
voorzetten v. tr. sép. 1 mettre devant; 2 présenter,
offrir; 3 étaler; 4 (jambe, hort.) avancer.
voorzichtig ( adj . prudent,circonspect; (wees)—
dat attention de, prenez garde de; 2 adv. prudemment
.
voorzichtigheid f. prudence f.
voorzichtigheidshalve adv. par prudence.
voorzien v. tr. & intr. sép. t voir d'avance, prévoir;
ik voorzie er niets goeds van je n'en augure
rien de bon; dat laat weinig goeds — cela ne
présage pas grand-chose de bon; 2 munir (de),
pourvoir (de) ; (maison, chambre, ferme) rneubler
(de), garnir (de), monter (en) , ( mar., cordage,
couture) recourir; — in pourvoir à, subvenir
à; zich — van se pourvoir de, faire sa provision
de; 3 het — hebben op viser, en avoir d, en
vouloir d ; het niet — hebben op ne pas trop se
fier à. [dence f.
voorzienigheid f. i prévoyance; 2 (Dieu) Provi -1
voorziening f. 1 prévision f.; 2 pourvoyance,
approvisionnement m.; 3 ((oi, règlement) disposition
f.; 4 — in verbreking pourvoi m. en cassation.
voorzijde f. devant ni.; (bátiment) façade f.;
(feuille) recto m.; (niédaille, monnaie) avers m.
voorzin m. protase f.
voorzingen v. tr. sép. 1 montrer comment il faut
chanter; 2 chanter (d) ; 3 entonner.
voorzitten v. intr. sép. 1 (rang) avoir la préséance;
2 (direction) présider; 3 (jeu) avoir la
main.
voorzitter m., ...ster f. président m., —e f.
voorzitterschap n. présidence f.
voorzomer m. cornmencement m. d(e l')été.
voorzoon m. Pils m. du premier lit.
voorzorg f. 1 précaution ; uit — par précaution;
2 prévovance f.
voorzorgsinstelling, ... kas f. institution, caisse f.
de prévovance.
voorzorgsmaatregel m. mesure f. de précaution.
voos adj. (... zer, -ot) 1 (lég.) spongieux, (fruit)
cotonneux ; 2 (dents) agacé; 3 (tig.) véreux.
voosheid f. 1 spongiosité f. ; 2 agacement in.
3 engourdissement; 4 discrédit nl.
1. vorderen v. tr. sép. exiger, réclamer , rekenschap
— (van) dernander compte (d ).
2. vorderen v. intr. sep. avancer, faire des progrès;
hoe ver zi j t gij gevorderd ? or en Ptes-i'ous?
1. vordering f. 1 exigence, réclamation ; 2 (dette)
prétention f.
2. vordering f. progrès m.
voref. 1 sillon m.; 2 (front) ridef., sillon m.
1. voren adv. devant, (rang) en avant; als —
comme ci-devant; naar — en avant; te — auparavant,
d'avance; een dag te — un jour d'avance;
den dag te — le jocir d'avant ; van — par devant,
de devant, (bátiment, personne) de face, (vent)
en face, debout ; van — af aan beginnen reprendre
depuis le tout commencernent ou de plus belle.
2. voren m. (mos, 'tje) gardon; (bigarré)
vairon to.
vorenschrift n. boustrophédon m.
vorenstaande adj. précédent.
vorig adj. 1 précédent; (semaine, mois, année,
saison) dernier, passé; 2 premier, ancien.
vork f. 1 fourche f.; 2 (table)_fourchette f.; 3 (Neptune)
trident m.; 4 (bot.) bident m.
vorkvormig adj. en fourche, fourchu; (scient.)
furculaire.
vorm m. ( men, pje) T forme f.; (terre, métaux,
fromage) moule m.; in ou onder den — van sous
la forme de; in den vereischten — dans les formes
(voulues) ; hij heeft nette —en over zich il a
de belles manières; in ou op één — gieten couler
dans le méme moule.
vormaarde f. terre f. ci mouler.
vormbank f. bant m. de mouleur.
vormdraad m. 1 transfil m.; 2 vergeure f.
vormelijk 1 adj. formaliste, cérémonieux; 2 adv.
cérémonieusement.
vormelijkheid f. formalisme m.
vormeloosheid) = vormloos(heid).
1. vormen v. tr. former, faconner, (terre, métaux,
fromage) mooier , iem. -- tot former de qq.
un, hij werd gevormd tot on forma de lui un.
2. vormen v. tr. (sacrement) confirmer.
vormend adj. 1 plastique ; 2 (partie) constituant;
3 éducatif.
1. vormer m. (-os) 1 .faFonnier, modeleur, mouleur
m.; 2 formateur, auteur; 3 formateur,'éducateur
m.
2. vormer m. ( . s)(sacrement)confirmateurrn.
vormgieter m. 'mouleur m.
1. vorming f. formation f.
2. vorming f. (sacrement) confirmation f.
vormklei f. argile f. plastique.
vormleer f. 1 plastique f.; 2 géométrie élémentaire;
3 lexigraphie, morphologie f.
vorgnloos adj. 1 informe; (scient.) amorphe;
2 sans facons.
vormloosheid f. t amorphie f.; 2 sans facon m.
vormnaad m. couture, rebarbe, (métal) bavure f.
vormopmaker m. metteur m. en pages.
vormraam n. chassis in.; (tvpo.) forme f.
vormschool f. école f spéciale.
vormsel n. confirmation f.
vormverandering f. transformation ; ( gramm.)
flexion f.
vormwoord n. particule f.
vorsch to. grenouille f. V. kikvorsch & compos.
vorschen -- G51 — vrank
vorschen v. intr. (re)chercher ; — naar, bij
s'enquérir de, auprès de.
Vorsen n. Fresin m.
1. vorst f. (toit) falle m. [engelures f. pi.
2. vorst f. (froid) 1 gelée f.; 2 (mains, pieds)J
3. vorst m. prince; (roi) souverain m.
4. Vorst n. Forest f.
vorstelijk 1 adj. princier, de prince; 2 adv. en
prince.
vorstendom n. principauté f.
vorstengeslacht n. dynastie f.
vorstengunst f. faveur f. de prince.
vorstenhuls n. maison f. souveraine.
vorstenland n. principauté f.
vorsten m. (-os) garde-forestier m.
vorstig adj. de gelée, glacé; het (weer) is — le
tem ps est à la gelée.
vorstin f. (- nen, o netje) princesse; (reine)souveraine
f.
vorstlood n., ...plaat f. faitage m.
vorstpan f. enfafteau m.
vorstvrij adj. á l'abri de la gelée.
vort interj. en avant 1 partez !
vos in. ( -sen) 1 renard m.; —je, jonge — renardeau
m.; 2 (cheval) alezan m.
vosaap rn. maki, lemur m.
vosar htig adj. 1 vulpin; 2 roux.
voskleurig adj. roux.
vosmerrie f. iument f. alezane.
vospaard n. alezan m.
vossenhol n. renardière, tannière f.
vossenklem f. chausse-trape f.
vossenval f. chausse-trape f., traquenard m.
vossestaart m. 1 queue f. de renard; 2 (bot.)
vul pin, racouet ni .
votum n. (...a) vmu; pium -- pieux souhait:
vouw f. pti rn.; (livre) corne f. [m.
vouwbaar ad ', . nliable.
vouwbeen n. plioir, coupe-papier m.
vouwblind n. volet m. brisé.
vouwdeur f. porte f. brisée. [les mains.
vouwen v. tr. 1 vlier; 2 de handen — joindret
vouwer m., ...ster f. (cDs) plieur m., ...euse f.
vouwkaart f. carte f. plicrnte.
vouwmachine f. plieuse f.
vouwmes n. 1 jamhette f.; 2 coupe-papier m.
vouwstoel m. pliant m.
vouwtafel f. 1 table f. pliante; 2 table à plier.
vraag f. (vragen) (poer obtenir, pour savoir)
demande; (pour savoir) question f.; een — doen
ou stellen faire cine demande, adresser ou poser
une question ; het is nog de — of eest la question
(ou il s'agit) de savoir Si • dat behoort niet tot de
— cela est en dehors de la question ; er is veel —
naar dit artikel il v a beaucoup de demande
pour eet article, eet article est très demandé.
vraagachtig adj. questionneur.
vraagal m. & f. ( telen) questionneur m., ...euse f.
vraagbaak f. 1 bofte f. a questions; 2 (fig.)
oracle m.
vraagboek n. questionnaire; catéchisme m.
vraagpunt n. t (point m. en) question f.; 2 (jur.)
article m. d'interrogatoire.
vraagspel n. 1 (cartes) jeu m. simple; 2 jeu de
demandes et de réponses.
vraagster f. demandcuse, auestionneuse f.
vraagstuk n. problème m.
vraagteeken n. point m. d'interrogation.
vraagwijze adv. en forme de demande, inter.
rogati vement.
vraagwoord n. particule f. interrogative.
vraat m. & f. (vraten) goinfre rri. & f.
vraagtachtig, ... zuchtig adj .. glouton. [rie f.
vraatachtigheid f., ...lust m., ... zucht f. goinfre-1
vracht f. 1 charge f.; (mar.) chargement ni., cargaison
f.; 2 (prix) (trans) port m., (en bateau)
fret; (personnes) place f., (par roer) passage m.;
halve — (march.) demi-tarif, (personnes) demiplace
f.
vrachtboot f. bateau u marchandises, transport m.
vrachtbrief m., ...ceel f. lettre f. de voiture;
(mar.) connaissement m.
vrachtgeld n. = vracht 2.
vrachtgoed n. marchandises f. pl. à frel; (chem.
de ter) rnarchandises en petite vitesse.
vrachtkar f. camion rn.
vrachtlijst f. bordereau m. de chargement.
vrachtpaard n. cheval i-a. de trait.
vrachtrijder m. roulier m.
vrachtschip n. = vrachtboot.
vrachtschuit f. barque f. d marchandises.
vrachtvaarder m. 1 bateau m. d marchandises;
2 batelier m,
vrachtvaart f. navigation f. marchande.
vrachtvrij adj. franc de port, franco.
vrachtwagen m. 1 voiture f. de roulage; 2 camion
m.
vragen 1 v. tr. & intr. (vraagde ou vroeg, heeft
gevraagd) (qc. à qq.) demander; voldoening --
demander raison ; ten eten — demander ou inviter
à diner; om werk — demander du travail;
— naar (désirer) deurander, (vouloir savoir)
s'informer de; niet — naar ne pas s'inquiéter
de; naar boeken — demander des livres; naar
iem . — demander qq. ; 2 (poser des questions)
questionner, interroger; 3 n. questions f. pl. ;
't — staat vrij en 't weigeren er bij il est
permis de dernander mais aussi de refuser; door
— wordt men wijs qui demande apprend; met
— komt men te Rome qui langue a d Rome va.
vragenboek = vraagboek.
vragend adj. (gramm.) interrogatif.
vragenderwijze adv. en forme de question.
vrager m. demandeur; questionneur; interro-^
vrang f. varangue f. [gateur m
vrank adj. == Crank etc.
vratig(heid) — 652 — vriendelijk
vratlg(held) • vraatachtig(heid).
vrede m. paix f.; -- zij zijn assche paix à ses
cendres; met — laten laisser en paix; — houden
met avoir la paix avec; hebt gij — met dit
voorstel? étes-vous satisfait de cette proposition,
Bette proposition vous arrange-t-elle?
vredebond m. union f. pacifiste.
vredelievend 1 adj. pacifique; 2 adv. pacifiquement.
vredei[evendheid f humeur f. pacifique.
vredepijp f. calumet m. de la paix.
vrederechter m. juge m. de paix. [soit !
vredesnaam m.paix f.;in —!pour avoir la paix!J
vredeverstoorder m:, ...ster f. perturbateur m.,
...trice f. de la paix.
vredevlag f. drapeaum. blanc.
vredevorst m. prince ni. de la paix.
vredig 1 adj. paisible; 2 adv. paisiblement.
vredigheid f. tranquillité, paix f.
vreedzaam 1 adj. (...amer, pst) pacifique; 2
adv. pacifiquement.
vreedzaamheid f. humeur f. pacijique.
vreemd 1 adj. étranger; (autre climat) exotiqite ;
—e talen langues étrangères; —e planten
plantel etoticles; onder een —en naam sous
un nom d'emprut, (voti'ager) incognito; zich --
gevoelen in se touver dépaysé dans; — goed
du bien d'autrui;—e kinderen enfants étrangers
ou d'autrui;—zijn aan être étranger d; 2 (pas
ordinaire) étrange, singulier, bizarre; dat komt
mij -- voor 1 cela est chose étrangère pour mot,
2 cela me semble étrange; — vinden trouver
étrange, s'étonner de; 3 adv. étrangement, singulièrement,
hizarremwnt ; — opkijken ou opzien
•ai . c, de grands yeux. V. aussi vreemde.
vreemdaardig adj. 1 hétérogéne; 2 étrange.
vree mdaardig hei d f 1 hétérogénéité; 2 étrangeté f.
vreemde 1 m. & f. étranger m., ...ère f.; 2 n
étranger m.; in den — à l'étranger; uit den — de
1'étranger.
vreemdeling m. & f étranger m., ...ère f.
vreemdelingenboek n. registre m. des étrangers,
livre m. des voyageurs.
vreemdelingenbureau n. bureau mo des touristes
vreemdelingenverkeer n. mouvement ni. des
étrangers.
vreemdelingschap n. qualité d'étranger, extran,
tité f.
vreemdeniegloen n. légion f. étrangire.
vreemdheid f. 1 qualité f. d'étranger : 2 ignorance;
3 étrangeté, singulaité f.
vreemdslachtig(held), ...sQQrtig(heid) = vreemdaardig(
heid).
vrees f. crainte, peur; (plus fort) terreur f.; —
aanjagen faire peur d; de — Gods la crainte
de Dieu; uit — voor ou dat de peur de ou que,
de crainte de ou queveesaanjaging
f. intimidation f.
vreesgchtig 1 adj. craintif, timide; (mauv. part)
poltron; 2 adv. craintivement, timidement.
vreesgchtigheid f. timidité; (mauv. part) poltronnerie
f.
vreeselijk 1 adj. effrayant, terrible, épouvantable;
2 adv. terriblement, épouvantablement; 3 interja
vreeselijkheld f. horreur f. [horreur !
vreelQp m. & f. goinfre, avale-tout m. & f.
vreetpartij f. gueuleton, balthazar m.
vreetzak m. 1 (cheval) musette f.; 2 goinfre m.
vreezen v. tr. intr. craindre, redouter; — voor
(avoir peur) craindre, (prévoir qc. de fácheux)
craindre pour; ik vrees dat hij komen 1 je
crains qu'il ne vienne ; ik vrees dat hij niet
komen zal je crains qu'il ne vienne pas.
vrek adj. & m. ( . ker, -ost) avare, ladre adj. &;
vrekachtig(held) = vrekklg(heid). [m.
vrekkig 1 adj. avare, ladre; 2 adv. avaricieuse-#
vrekkigheid f. avarice, ladrerie f. [ment.
1. vreten v. tr. (vrat, heeft gevreten) 1 (anim.)
manger; 2 (hommes) dévorer, bouffer; zich zat
— se gaver; heb je 't ooit zoo zout gevreten 2
as-tu jamais avczlé pilule si amére ? 3 (ulcère,
caustique) ronger.
2. vreten n. 1 (anim.) manger m., pdture f.; 2
(hommes) bouffe, boustifaille f.
vreter m. (cos) glouton, goinfre m.
vreugd(e) f. foie; (bruyant) allégresse f.; hoe
sneer zielen hoe meer — plus on est de fous plus
on rit ; — :toen causer de la joie, faire plaisir;
zijn — hebben ou vinden in trouver sa foie ou
son plaisir oir son bonheur dans ou cl.
vreugdebedrijf, ...betoon n. réjouissonce t.
vreugdedag m. jour m. d'allégresse.
vreugdefeest n. réjouissance f.
vreugdeloos adj. sans foie, triste, morne.
vreugdemaal n. festin m.
vreugdeschot n. salve f. de réjouissance.
vreugdestof f. matièrc f. d réjouissance.
vreuftdestoorder m., ...ster f. trouble-féte m. & f.
vreugdevol adj. joveux.
vreugdgejubel, ...gejuich, ...geluid n.cris to. Pl.
d' allé gres.se.
vriend m. 1 ami m.; (exclam.) l'ami ! een — van
me tin de mes amis; —je petit ami, (exclam.)
mon petit ami ! 't is al voor de —jes fout est pour
la petite chapelle; als een — handelen agir en
ami ; te — hebben avoir pour soi ; te — houden
cultiver l'amitié de; kwade —en worden cesser
d'être en bons termes; — van visschen ami ou
amateur de la pêche; — van Wagner admirateur
de Wagner; een — mag een — meebrengen
les amis de nos amis sont nos amis; van je —en
moet je 't hebben c'est un tour d'ami; 2 parent
m. (éloigné) ; 3 bon ami, amoureux m.; 4 (comm.)
correspondant m.
vriendelijk 1 adj. aimable, affabie; wees zoo —
om te soyez aussi afmable que de, ayez la bonté
vriendelijkheid — 653 — vrijheerlijkheid
de; 2 (remontrance, ton, accueil) amical;
(chambre, maison, endroit, temps) agréable,
gai, riant; —e groeten bien des amitiés, mes
amitiés; —e dank bien des remerciments; een
— woordje no petit mot aimable; 3 adv. aimablement,
gracieusement;— bedanken gentiment remercier
; — bedankt merci bien ; — behandelen
ou ontvangen faire bon accueil à.
vriendelijkheid f. 1 amabilité f. ; 2 gaïté f., airT
vriendeloos adj. sans ami(s). [m. riant.
vriendendienst m. service m. d'ami.
vriendengroet m. salut m. amical.
vriendenhand f. main f. amie.
vriendenkring m. cercle m. d'amis.
vrienden maal n. repas rn. d'amis, agapes f. pl.
vriendenrol f. album m.
vriendin f. (—nen) 1 amie; 2 bonne amie f.
vriendlief m., ...jeilef n. (mon) cher ami.
vriendschap f. 1 amitié f.; uit — par amitié; —
opvatten voor prendre en amitié; — sluiten
met 1 se lier d'amitié avec, 2 se réconcilier avec;
— bewijzen aan faire des amitiés a; hij is de
— zelf il est d'une amabilité exquise , 2 purenté f.
éloignée, cousinage m.; 3 (concr.) ami, l'ami,
mon ami. [lement .
vriendschappelijk 1 adj. amical: 2 adv. amica-1
vriendschappeiiikheid f. empressement m. amical.
vries etc. = fries etc.
vriespunt n. point de congélation, zéro nl.
vrioswe(d)er n, (temps m. de) gelée f.
vriezen v. intr. (vroor, heeft gevroren & gevrezen)
geler ; het vriest ijs il gèle d glace; het
vriest acht graden il gèle à huit degrés.
1 . vrij adj. T & 1 libre; (défaut, charge, obligation,
punition, sentiment) exempt; —e toegang
1 entrée libre, 2 libre acces; —e dag, —
uur luur, heure disponible ou de liberté; —e
beweging liberté des mouvements; uit —e beweging
spontanément ; uit —e borst d gorge
déployée, (fig.) d coeur ouvert ; — e kunsten arts
libéraux; —e omgang rapports m. pl. familiers;
—e veld pleine campagne; —e lucht plein air;
onder den —en hemel d ciel ouvert, (nuit) cl la
belle étnile; uit de —e hand sans appui, d main
levée, (fig.) de plein gré, (vente) à l'amiable; —
wijn en bier vin et bière d discrétion; — van
vracht franc de port ; — thuis franco d domicile ;
2 de handen — hebben avoir les mains libres,
(fig.) avoir les coudéesfranches; nog een kamer,
een dans — hebben avoir encore une chambre,
une danse de libre; de handen — laten, —spel
laten laisser le champ libre; dat !aat ik je —
je lais.ze celsi a ta libre disposition ; licht en
vuur — hebben avoir le chauffage et la lumière
(gratis) ; — maken rendre libre, (passage)
dégager, (batiment) isoler; 3 (avec staan) deze
kerk staat — cette église est isolée; het staat
u -- libre d vous (de) . V. vrije.
2. vrij adv. 1 librement; — vertalen faire une
traduetion libre de; — leven vivre libre, (conduite)
vivre librement; 2 sans facon, sans gêne;
geloof het — crovez-le hardiment; — omgaan
met avoir ses libres entrées chez; 3 — groot,
schoon passablement grand, beau; — grooter,
schooner dan autrement grand, beau que;— veel,
— wat assez bien (de). [avoir congé.
vrijaf adv. en congé; — geven, hebben donner,j
vrijbiljet n. 1 permis m.; 2 billet de faveur; _
(train, tram) libre-parcours m.
vrijblijven v. intr. sép. 1 rester libre; 2 rester
exem pt ; 3 rester célibataire.
vrijbrief m. passeport, permis m.
vrijbuit m. maraude; (rnar.) capture f.; op —
gaan aller en maraude; op — varen faire la
course.
vrijbuiten v. intr. insép. aller en maraude;
(mar.) faire la course.
vrijbuiter m. t partisan, maraudeur m.; 2 (mar.)
Jlibustier, corsaire,forban m.; 3 letterkundige —
forban litteraire,
vrijbuitori f. rnaraudage in.; (nier.) flihtiste-
(-rie) f. [ Venaredi,
Vriidag in. 1 veiidredi ni.; 2 (Rot). Crusoé)t
vr;jdenker ni., ...ster f. libr' perrseur in., ...euse f.
vrijdenkerij f. libre-nensée f.
vrijdons m. ( ,-men) 1 (takes) exernption;
(port) franchise f.; 2 immunité f., privilège m.
vrije 1 in. & f. bomroe m. libre, femme f. libre;
2 n. air ni. libre; in 't — au grand air; 3 (hist.)
V— Franc m.
vrijeigen adj. allodial; dat is uw — cela vous
appartient en propre.
vrijelijk adv. librement, hardiment.
vrijen 1 v. tr. (vrijde & vree, heeft gevrijd & gevret-
ën) rechercher; 2 v. intr. faire la ou sa cour,
courtiser ; zij — ils courtisent ; — met faire la
cour a, courtiser.
vrijer m. ( gis, 'tje) 1 amoureux in.; 2 jeune
homme m.; oude — vieux garçon; A 3 type,
individu ; 4 bonhomme m. en pain d'épice.
vrijer] f. amours f. pl.
vrijgeest m. libertin m.
vrijgelatene m. & f. 1 prisonnier m. llbéré,
...iére f. libérée; 2 affranchi m., —e f.
vrijgeleide n. 1 snuf-conduit rn.; 2 escorte f.
vrijgevig i adj. généreux, large; 2 adv. généreusement.
vrij g@vigheld f. générosité, libéralité f.
vrijgezel m. célibataire m.
vrijgezind adj. lihéral..
vrij handelsman m. libre-échangiste m.
vrijhandelstelsel n.) m. (systtme m. du) libre-1
vrijhaven f. port m. franc. (echange m.
vrijheer m. baron m.
vrijhegrlijk 1 ad). de baron; 2 adv. en baron.
vríjhpgrlijkheid f. baronnie f.
vrijheerschap — 654 — vroegrijpheid
vrijheerschap n. baronnage m.
vrijheid f. liberté f.; dichterlijke — licence f.
poétique; in — stellen mettre en liberté, libérer.
vrijheidlievend, ... minnend adj. ami de la liberté.
vrijheidsgeest ni. esprit m. d'indépendance.
vrïjheidsliefde f. amour m. de la liberté.
vrijheidsmuts f. bonnet m. phrygien.
vrijheidsoorlog in. guerre f. de I'indépendance.
vrijheidsstraf f. (peine f. de l') emprisonnement
m.
vrijhouden v. tr. sép. 1 mettre d l'abri, garantir;
2 garder libre; 3 (ancre) tenir dégagé; (nav.)
tenir franc; 4 (payer pour) défrayer.
vrij kaart f. 1 billet de faveur ; 2 li bre-parcours m.;
3 (jeu) carte f. Tranche.
vrijkomen v. intr. sép. 1 être relcché ou libéré;
2 se dégager; met den schrik — en être quitte
pour la peur; 3 devenir libre ou vacant.
vrijknopen v. tr. sép. racheter.
vrijkoop m., ring f. rachat m.
vrijkorps n. corps m. de volontaires.
vrijlaten v. tr. sép. 1 laisser ou mettre en
liberté; 2 (fig.) laisser libre, laisser la latitude de;
3 — van exempter de, dispenser de.
vrijlating f. 1 mise f. en liberté; libération;
2 liberté, latitude; 3 exemption, dispense f.
vrijloopen v. intr. sép. rester libre ou exempt,
vrijlot n. billet m. gratis. [échapper.
vrijloten v. intr. sép. tirer un bon numéro; zich
--s'exempter de la milice.
vrijmachtig adj. toui-puissant.
vrij maeht(igheid) f. toute-puissance f.
vrijmaken v. tr. sép. rendre libre, libérer;
(esclave) affranchir, émanciper; (esclavage)
délivrer; (obligation) exempter; (passage) dégager.
vrijmaking f. libération f.; affranchissement m.;
délivrance, exemption f.; dégagement m.
vrijman rn. homme ni. libre ou indépendant.
vrijmarkt f. rnarché m. franc.
vrijmetselaar m. franc-maçon m. En compos.
vrijmetselaars maconnique.
vrijmetselarij f. franc-maconnerie f.
vrij moedig 1 adj. franc, loyal; 2 hardi, résolu ;
3 adv. franchement; hardimeni.
vrijmoedigheid f. 1 franchise, loyauté; 2 har-^
vrijplaats f. asile m. [diesse f.
vrijpleiten v. tr. sép. 1 faire acquitter ; 2 excuser,
disculper. [hardiment.
vrijpostig 1 adj. hardi, osé, impertinent; 2 adv.4
vrijpostigheid f. hardiesse, impertinente f.
vrijraken v. intr. sép = vrijkomen.
vrijschutter m. franc-tireur; t franc-archer m.
vrijspraak f. acquittement m.; (relig.) absolution f.
vrijspreken v. tr. sép. 1 acquitter; 2 absoudre;
(obligation) décharger.
'vrijstaan v. intr. sép. être permis, être loisible.
Vrijstaat in. État m. libre.
vrijstad f. 1 ville f. libre; 2 asile m.
vrijstellen v. tr. sép. 1 mettre en liberté, libérer,
reldeher; 2 (obligation) exempter, dispenser.
vrijstelling f. 1 mise f. en liberté, libération;
2 exemption, dispense f.
vrijster f. ( mos) 1 bonne amie f.; 2 jeune fille;
(vocat.) ma fille; oude — vieille fille f.; 3 femme
f. en pain d'épice.
vrijt(hof) n. asile m.
vrijuit adv. rondement, carrément, crument.
vrijvallen v. intr. sép. devenir libre ou vacant.
vrijvechten v. tr. sép. affranchir, gagner sa
liberté, combatire pour la liberté de.
vrijverklaren v. tr. sép. 1 déclarer libre ou indépendant;
2 (oblig.) exempter; 3 (jur.) acquitter.
vrijverklaring f_ 1 émancipation ; 2 exemption f.;
3 acquittement m.
vrijvrouw f. baronne f.
vrijwaren v. tr. insép. garantir (de), préserver
(de), mettre à l'abri (de).
vrijwaring f. garantie, préservation f.
vrijwillig 1 adj. volontaire; (don) gratuit; 2 adv.
volontairement, de (son) plein gré.
vrijwilliger m. ( 's) 1 volontaire m.; 2 employé
m. libre ou gratuit.
vrijwilliglijk adv. volontairement.
vrijzinnig 1 adj. libéral; 2 adv. libéralement, eni
vrijzinnigheid f. libéralisme m. [libéral.
vrikken v. intr. godiller.
vrind m. ami m. V. vriend etc.
vroed 1 adj. sage, prudent; 2 adv. sagement,j
vroedkunde f. obstétrique f. [prudemment.
vroedkundig adj. obstétrical.
vroedkundige, ... meester m. accoucheur m.
vroedschap f. conseil m. communal ou municipal.
vroedvrouw f. accoucheuse, sage femme f.
vroeg 1 adj. précoce; (saison) hdtif; (vieillesse,
mort) prématuré; (aube, lever) matinal; van
den —en morgen depuis le matin de bonne heure;
in zijn —e jeugd dans sa tendre jeunesse; —e
groenten ou vruchten primeurs f. pl.; een —e
Paschen un Pánues hátif ou bas; 2 adv. de
bonne Heure, tot: (avant l'époque) prématurément,
hr tivement ; te — de trop bonne heure,
trop tot; — of laat tot ou tard; morgen — demain
matin ; 's morgens — le matin de bonne heure. V.
aussi vroeger & vroegst.
vroegbeurt f. service m. du matin.
vroeger 1 adj. antérieur; ancien ; een — geval
un précédent, 2 adv. de meilleure heure, plus tot;
hoe — hoe liever le plus tot sera le mieux; 3 adv.
jadis, autrefois.
vroegjaar n. printemps m.
vroegkerk f. service ni. du matin.
vroegmetten f. pl. matines f. pl.
vroegpreek f. préche m. du matin.
vroegrijp adj. précoce.
vroegrijpheid f. précocité f.
vroe s -- 655 — vuíg
vroegst 1 adj. très ancien; van de —e tijden
depuis les temps les plus reculés; in de —e middeleeuwen
au haut moyen áge; 2 adv. le plus tot;
op zijn — au plus tot.
vroegte f. matin m.; in ou met de — de bon matin.
vroegtijdig 1 adj. prématuré, précoce; 2 adv. de
bonne heure.
vroegt1digheid f. arrivée f. hátive.
vroolijk 1 adj. joyeux, gai, zich — maken over
se réjouir de, (iron.) s'arnuser de; 2 (pour la vue)
gai, riant; 3 adv. joyeusernent, gaiment_
vroolijkheid f. 1 gaieté, joie; 2 réjouissance f.;
3 (pour la vue) air m. riant.
vrome m & f. dévot m, , —e f. ; Lodewijk de
V— Louis le Débonnaire.
vroom adj. (vromer, tost) i pieux; (iron.) dévot,
bigot ; vrome werken oeuvres pies; vrome leugen
p ieux mensonge; vrome wensch pieux souhait;
2 candide, innocent ; vrome ziel bonne ome, árne
innocente; 3 brave, courageux; 4 corpulent.
vroomheid f. 1 piété, dévotion; 2 candeur; 3 bravoure
f.
vroon 1 m. seigneur, maître m.; 2 n. corvée f.
vroondienst m. corvée f.
vrouw f. 1 femme f.; —tje 1 petite femme, 2 bonne
femme, 3 vieille femme; 2 femme, épouse f.;
3 dame f.; de — des huizes la dame de la maison;
— Z Madame Z; Onze-Lieve-V— Notre-Dame;
4 (cartes) dame f.; een heer en twee —en un roi
et deux dames.
vrouwachtig 1 adj. de femme, féminin; (mauv.
part) efféminé; 2 adv. en femme.
vrouwelijk 1 adj. féminin; (animal, plante)
fernelle ; (fig.) de femme; —e advocaat, dokter,
ingenieur femme f. avocat, docteur, ingénieur;
2 adv. en femmé.
vrouwelijkheid f. caractère m. féminin ou de la
femme. [gue m.
vrouwenarts m. médecin pour dames, gynécolo-t
Vrouwenbroeder m. carme m. déchaux.
Vrouwendag m. la Chandeleurf.
Vrouwendistel f. chardon m. de Notre-Dame.
vrouwendokter m. = vrouwenarts.
vrouwengek m. homme m. qui raffole des femmes.
vrouwenglas n. miroir m. de la Vierge; Russisch
— verre m. de Moscovie. [de femme.
vrouwengoed n. linge m. ou habillements m. p1.4
vrouwenhaar n. 1 chevelure f. ou cheveux m. pl.
de femme; 2 (bot.) V— cheveux de Vénus; zwart
.— adiante m. noir; rood — rue f. trichomane.
vrouwenhater m. misogyne m.
vrouwenhuis n. i hospice m. pour femmes;
2 gvnécée , (mahom.) harem m.
1. vrouwenkerk f. c8té m. des femmes (à
l'église), cóté nord.
2. Vrouwen kerk f. églisef. (de) Notre-Dame.
vrouwenkiesrecht n. droit de vote ou suffrage m.
des femmes.
vrouwenkleermáket nt tailleur mt pour dames.
vrouwenklooster n. couvent m. de femmes ou
de religieuses. [tanaisie f.
Vrouwenmunt f. 1 menthe de Notre-Dame; 21
vrouwenregeering f. gynécocratie f.
vrouwenschoen m. 1 soulier m. de femme;
2 (bot.) V— sabot n1. de Vénus, pantoufle f. de
Notre-Dame. [dames.
vrouwenschoenmaker m. cordonnier m. pourl
vrouwenschuw adj. qui a peur des femmes,
gynophobe.
Vrouwenstraat f. : (St-Pieters-)— rue f. Notre-
Dame (de St Pierre) (offic. rue des femmes
St Pierre) ; in de — wonen être en j u ponné.
vrouwenti m mer n. gynécée: (Mahom.) harem m.
Vrouwenvrede m. (hist.) paix f. des Dames.
Vrouwezand n. banc m. de (la dame de) Stavoren.
vrouwlief f. (ma) chère femme.
vrouwmensch, vrouwspersoon n. (...lieden,
1u1[den]) femme, femelle f. [dames.
vrouwtjesavond, ... zaterdag m. veillée f. desj
vrouwvolk n. gent f. féminine, femmes f. pl.
vrucht f. T fruit m.; — zetten se nouer; — dragen
porter des fruits.
vruchtbaar 1 adj. (ader, oost) T fécond; (terre,
époque, aussi) fertile; (famille, race) prolifique;
(capital, auteur) productif; — maken féconder;
2 adv. fertilement. [lité f.
vruchtbaarheid f. fécondité; (terre, aussi) Eerti-J
vruchtbaarmakend adj. fécondant.
vruchtbeginsel n. 1 (bot.) ovaire m.; 2 (zoo. &
fig.) germe m.
vruchtblad n. carpelle f.
vruchtbodem m. réceptacle m.
vruchtboom m. arbre m. Fruitier.
vruchtbrengend, ...dragend adj. 1 fructifère;
2 (fig.) fructueux, productif, profitable.
vruchteloos 1 adj. 1 stérile; 2 (fig.) vain, inutile,
infructueux; 3 adv. en vain, inutilement.
vruchteloosheid f. 1 stérilitéf.; 2 vanité, inutilité,
infructuosité f.
vruchtenijs n. glace f. aux fruits.
vruchtenschaal f. assiette f. à fruits.
vruchtenschaar f. cueilloir m.
vruchtgebruik n. usufruit m.
vruchtgebruiker m., ...ster f. usufruitier m.,;
vruchtgodin f. Pomone f. [...ière f.
vruchthulsel n. péricarpe m.
vruchtknop m. bouton m. à fruit.
vruchtloot f. courson m.
Vruchtmaand f. fructidor m.
vruchtsteel m. pédoncule m.
vruehtsuiker f. glucose f.
vruchtvormig ad] . en forme de fruit, fructiforme.
vruchtzetting f. nouement m. (du fruit).
vucht(enboom) m. sapin m. rouge.
vuig 1 adi. vil, odieux, abject; 2 adv. d'une manière
vile ou abjecte.
vuigheid — 656 -- vuurgloed
vuigheid f. vilénie, objection i.
1. vuil 1 adj. T sale; -- ei ceu,j pourri ou couvi ,
—e grond (mar.) fond mou; —e lucht mauvais
air; — vleesch chair baveuse; — maken salir;
— worden se salir; 2 adv. salement.
2. vuil n. saleté, ordure f.
vuilaardig 1 adj. sale, commun; 2 qui a un sale
caractère; 3 adv. salement. [tère ni.
vuilaardigheid 1 caractère commun; 2sale carac-;
vuilbek m. & f. 1 personnage m. ordurier;
2 calomniateur m., ...trice f.
vuilbekken v. intr. insép. 1 tenir des propos orduriers;
2 calomnier.
vuliblik n. pelle f. à balayures.
vuilgeel, ...grijs adj. (dun) jaune, gris sale.
vuil(ig)heid f. T saleté, ordure f.
vuilik m. sal(ig)aud m.
vuilmaken v. tr. sep. salir.
vuilneus m. & f. 1 morveux m., ...euse f.; 2 willeƒ
m. mignardise.
vuilnis f. ordures, immondices f. pl.
vuilnisbak ni. bofte à ordures, poubelle f.
vuilnisbelt f., ...berg m.. tas d'immondices, fumier
m.
vullnisbllk ti. pelle f. d balavures.
vuilnisdienst m. service m. de la ferme des boues.
vuilniskar f. tombereau m. aux immondices.
vuilnisman m. tombelier, ouvrier rn. de la ferme
des boues.
vuilnisvat ri. tonne f. aux ordures.
vuilpoes f. salaud in., —e f.
vuist f. poing m.; een sterke — hebben avoir de
la poigne; een — maken serrer le poing; een —
maken naar montrer le poing à ; met —en slaan
battre d coups de poing ; voor de — (spelen, vertalen,
ontcijferen) sans préparation, à vue;
voor de — spreken ou dichten improviser; een
stuk uit de — un morceau sur le pouce; passen
ou lijken als een — op een oog être parfaitement
superflu. [pugilat m.
vuistgevecht n. combat m. à coups de poing,;
vuisthamer m. masse f.
vuisthandschoen m. mitaine f.
vuistrecht n. 1 droit du plus fort ; 2 (hist.) droit
m. rnanuaire.
vuistvechter m. boxeur; pugiliste m.
vuistwapen n. coup m. de poing américain.
Vulcanus m. Vulcain m.
vulgus n. commun, populace m.
vulhaar n. bourre f.
vulhout n. rempl(iss)age m.
1. vulkaan m. (...enen) (montagne) volcan m.
2. Vulkaan m. (dieu) Vulcain m.
vulkachel f. poêle m. cz feu éontinu.
vulkanisch adj. volcanique.
vullen v. tr. remplir; (coussin, meuble, estomac,
esprit, pipe) bourrer; (cuis.) farcir; (ballon,
volle) gonfler; (bourse) garnir.
vulling f. remplissage; bourrage m.; farcissure f.;
(mar.) bordage, acotar m.
vullingsplank f. bordage in. des anguillers, para-;
vullis etc. == vui!nis etc. [close f.
vulpen i. plume f. (d) réservoir.
vulsel n. ('s) remp!(iss)age in.: bourre; farce f.
vulspant n. couple m. de remplissage.
vulsteen nn. blocage ni.
vulstok m. bourroir ni. [tampon m.
vulstuk n. pièce de remplage, garniture f.; —jet
vuns adj . (... zer, mo t) sentant le relent ou le moisi.
vunsheid f. (odeur f. de) relent, moisi m.
vunzig(held) f. = vuns(heid).
vuren 1 v. intr. (vuurde, heelt gevuurd) faire
feu ; 2 (nier) etre phosphorescent; (ciel) faire des
éclairs ; 3 (bot.) se rouil!er; 4 n. feu, tir m.;
phosphorescence f.; eclairs m. pl.
2. vuren adj. de (bols de) sapin blanc.
vurenhout n. (bois m. de) sapin rn. blanc.
vurig 1 adj. de feu; —e wagen char m. de feu;
—e oogen yeux pleins de Jeu ; 2 ardent, brulant ;
3 (couleur) de feu; (visage) brulant, rubicond;
4 (blé) niellé, rouillé; (bols) carié; 5 (fig.)
ardent, (plus fort) fougueux; (prière) fervent;
ii adv. ardemment.
vurigheid f. 1 ardeur; (prière) ferveur f.; 2 (blé)
nielle, rouille; (bols) carie sèche f.; 3 (peau) feu
m., rougeur f.; 4 boutons m. pl. de chaleur, échauboulure
f.
vuur n. (vuren, 'tje) 1 (propre & fig.) feu m.;
op een zacht — rr petit feu ; — slaan battre le
briquet; — en licht le chauffage et la lumière;
— en water (annonce de boutique) de la braise
et de 1'eau chaude; — geven faire feu ; de machine
staat in 't --- la machine chauffe; voor iem. door
een — loopen se jeter au feu poer qq. ; dat heet
met — spelen c'est jouer avec le feu ; die tooneelist
speelt met veel — cet acteur brule les planches;
2 (plaie) gangrène f.; 3 (bestiaux) feu m.;
4 (blé) rouille, nielle, (bols) carie f. sèche.
vuuraanbidder m., ...sterf. adorateur m., ...trice
f. du feu, pyrolátre m. & f.
vuuraanbidding f. pyroldtrie f.
vuurachtig adj. igné.
vuurbaak f. fanal m.
vuurberg m. volcan m.
vuurbloem f. coquelicot m.
vuurbok m. chevrette f.
vuurdienst m. pyrolátrie f. [feu.
vuurdood ni. supplice m. du feu; mort f. par let
vuurdoop m. baptême m. du feu.
vuurdraak m. dragon m. qui vomit du jeu.
vuurduivel m. 1 locomotive f.; 2 (artif.) moine m.
Vuureiland n. ile f. de Feu.
vuureter m. mangeur de feu, pyrophage m.
vuurgeld n. taxe f. sur lesfoyers ; (hist.).fouage m.
vuurgloed m. 1 éclat m. du feu; 2 chaleur f. du
feu; 3 brasser m.
vuurhaak — 657 — waaksch(heid)
vuurhaak rn. 1 croc dfeu ; 2 ringard ; (boulanger)
rdble; (locom.) pique-feu m.
vuurhemd n. chernise f. soufrée.
vuurijzer n. chenet m.
vuurkei m. pierre f. d feu, silex m.
vuurkieurig adj. (de) couleur de feu.
vuurkogel m. boulet m. rouge.
vuurkolk f. brasier m.
vuurkrans m. girande f.
vuurkunst f. pyrotechnie f. [poples.
vuurlak n. 1 vernis m. dip japon; 2 vernis m. d
Vuurland li. la Terre-de-Feu.
Vuurlander m. Fuégien m.
Vuurlandsch adj. fuégien. [seau).
vuurlantaarn, ...lantaren f. fanal m. (de vais-t
vuurlijn f. ligne f. de feu.
vuurmaker m. 1 chauffeur; 2 allume-feu m.
vuurmand f. chauffe-linge m,.
vuurmeter m. pyromètre m.
vuurmolen m. girandole f.
vuurmond m. bouche f. a feu.
vuuroffer n. holocauste f.
vuuroven m. fournaise f.
vuurpan f. bassinoire f.
vuurpijl m. _ftrsée f. [paroi f.
vuurplaat f. 1 plaque de cheminée; 2 (locom.)t
vuurpoel m. fournais' f.
vuurpot in. 1 chaufferette f.; 2 (métiers) brasero;
(iiri ificier) p„t m. -i feu.
vuurproet f. épreuve dri ren ; (arme) épreuvr f.
vuurrad r:. r,)ue de (en girandole f.
vuurreep in. cerde nl. ardent. [buse f.
vuurroer n. arme f. d feu, fusil m.; (anc.) arque-1
vuurrood adj. dun rouge de feu, couleur de feu;
(visage) er:lurniné; een — gezicht hebben avoir
le eisage en Jeu.
vuurscherm n. écran rn. [etc.
vuurschilder m. érnailleur m. V. brandschiit1erl
vuurschip n. 1 bri;lot m.; 2 bateacr-phare;
3 bateau m. ci vapeur.
vuurslag n. briquet nl.
vuurslot n. batterie f. de fusil.
vuurspugend, ...spuwend adj. vnrnissant du feu,
ignivome.
vuurstaal n. fusil, briquet ni. [f. réfractaire.
vuursteen m. 1 pierre f. d fusil, silex m.; 2 pierret
vuurstolp f. couvre-feu ni.
vuurstoof f. chaufferette f.
vuurstraal m. ra^on de feu, éclair m.
vuurtang f. pincettes f. p'.
vuurtest f. 1 rechaud m.de chaufferette; 2 chauf-;
vuurtoren m. phare m. [ferette f.
vuurvast adj. à l'épreuve du feu, incombustible;
(scient.) réfractaire.
vuurwapen n. arme f. à feu.
vuurwerk n. 1 travail m. au feu ; 2 travail de
forge; 3 feu m. d'artifice; 4 pvrotechnie f.
vuurwerker m. 1 forgeur; 2 artificier nl.
vuurwerktabriek f. fabrique f. de pièces d'artifice,
atelier m. pyrotechnique.
vuurwerkkunde f. pyrotechnie f.
vuurwortel m. 1 prrréthre; 2 ellébore m. noir.
0
w f. w m.
waadbaar adj. guéable.
Waad(land) n. le Vaud m.
Waadiander m. Vaudois m.
Waadlandsch adj. vaudois.
1. waag f. (wagen, 'je) 1 balance f. ; 2 poids
m. public; 3 levier m.
2. waag f. 1 pesage rn., pesée f.; 2 poids m.,r
3. waag f. risque m. [(sprct) cent leilos.
waagbalk m. fléau, traversin m. [public.
waagdrager rn. porteur ou ouvrier m. du poidst
waaghals m. téméraire, casse-cou m.
waaghalzerl j f. térnérité f.
waagmeester m. maître peseur m.
waagschaal f. plateau m. (de balance) ; in de —
stellen mettre dans la balance, risquer.
waagspel n. 1 jeu de hasard; 2 coup m. risqué.
waagstuk n. coup m. risqué.
waaien 1 v. intr. (waaide ou woei, heeft gewaaid)
faire du vent, venter, souffler ; het
waait hard ii fait beaucoup de vent; de wind
waait hard le vent souffie fort ; 2 flotter (au vent) ;
roet —de vlag drapeau flottant; met ou naar
alle winden — tourner d'tous les vents ; laten —
1 laisser flotter, déplover, 2 laisser aller, laisser
voguer, ldcher ; laat het ou den boel maar —
vogue la galère; 3 — door s'envoler par; — over
passer par-dessus ; — om envelnpper, caresser ;
— van s'envoler de; 4 v. tr. éventer; 5 — van
faire envoler de, enlever de, chasser de.
waaier m. ( mos, t)e) éventail in.
waaierboom m. arbre ni. en éventail.
waaierbrander m. bec m. d éventail.
waaierdeur f. venteau m.
waaierfabrikant, ... maker n1. éventailliste m.
waaierpalm m. palmier m. Ilabelliforme ou en
éventail. [éventail.
waaiervormig adj. jfabclliforrrme; adj. & adv. en;
waak f. (waken) garde f.;(nuit) veille f.; (mar.)
waakhond m. chien m. de garde. [quart m.
waakplaats f. poste m.
waaksr.h(heid) = waakzaam(heid).
w aakster — 65s — waarmede
waakster f. garde, veilleuse f.
waakzaam 1 adj. (...zamer, pst) vigilant,
attentij; 2 adv. avec vigilance.
waakzaamheid f. vigilante f. [bassin ni.
1 . waal f. (walen) 1 tournant m., remole f.- 21
2. Waal f. (riv.) Wahal m.
3. Waal m. (Walen) Wallon m.
Waalklinker, ... mop m. brique f. du Wahal.
Waaisch adj . wallon ; — Vlaanderen (hist.) la
Flandre gallicante.
waan m. illusion f. f.; uit den — helpen désillusionner;
in den — verkeeren avoir 1'illusion
in den — brengen dat donner l'illusion que.
waangeloof n. superstition f.
waangeloovig adj. super,titieux.
waanwijs 1 adj. présompttieux, suffisant ; 2
adv. présompteusement
waanwijsheid f. présomption, sucffisance f.
waanzin m. ciémence, délire, manie f.
waanzinnig 1 adj. dément, fou, maniaque ,- 2
adv. follernent.
waanzinnigheid f. = waanzin.
1. waar f. (waren) marchandise f.; (pour la
consommation) denrée f.; (scient.) produit m.
cornmercable; verboden — contrebande f.; goede
— prijst zich zelf d bon vin point d'enseigne;
— naar ou voor zijn geld krijgen en avoir pour
son argent.
2. waar adj. T vrai; — spreken dire vrai; --
maken prouver; niet waar? (n'est-il) pas vrai?
n' est-ce pas? 't is — ook à propos; zoo — als ik
leef, als God aussi vrat quej'existe, qu'il v a un
Dien; het ware le vrai; het ware treffen être
dans le vrai. [de tous cótés.
3. waar adv. & conj. oh; — hier — daart
waaraan 1 adv. à quoi ? 2 conj. d quoi, auquel,
d la quelle, auxquels, auxqu'lit^s.
waarachter 1 adv. derrière quoi? après quoi? 2
con). derrière quoi, derrière lequel ou laquelle ou
lesquels ou lcsquelles.
waarachtig 1 adj. vrai, véritable; 2 adv. vraiment,
véritablement ; 3 interj. en vérité ! ma foi !
waara,htigheid f. vérité, veracité f.
waarbij 1 adv. d quoi? pres de quoi? oh? 2 conj.
près duquel; dont. [garant m.
waarborg m. 1 caution,garantie f.; 2 (personne)j
waarborgen v. tr. sep. cautionner, garantir.
waarborgfonds n. fonds m. de garantie.
waarborging f. cautionnement m.
waarborg(s)merk n. marque f. de garantie.
waarborgsom f. cautionnement m.
waarboven 1 adv. au-dessus de quoi? 2 conj.
au-dessus duquel.
1 . waard m. 1 hote m.; (café) patrori m.; buiten
den — rekenen compter sans son hote ; zooals de
— is vertrouwt hij zijn gasten on mesure toujours
les autres à son arrne; 2 (p€che) arrnateur,
.écoreur m.
2 waard m. (ois.) canard in. (mle).
3. waard f. polder m., alluvion f.
4. waard adj. 1 valant; — zijn valoir; veel —
zijn valoir beaucoup , niet veel — zijn ne pas
valoir beaucorr p ; dat is goud — cela vaat de lor;
dat is wat — eela a de la valeur; dat is de(r)
moeite — cela (en) vaut la peine ; weten wat
een dubbeltje — is connaitrc' le prix de 1'argent;
2 digne; — zijn être digne de (qq. ou qc.), mériter
(qc.) ; 3 cher; —e vriend cher ami.
waarde f. T valeur f.; naar — à sa valeer ; onder
de — au-dessous de sa valeur; in — houden
faire du cas de; in — laten laisser sa valeur a;
— hechten aan attacher de la valeur à, faire du
cas de; — genoten ou ontvangen valeur revue.
waardebepaling f. appréciation, taxation f.
waardeerbaar adj . estimable, appréciable.
waardeerder m. priseur, taxateur, expert rri.
waardeeren v. tr. taxer, évaluer, estimer, apprécier.
[tion f.
waardgering f. évaluation,estimation, apprécia-;
waardeloos adj. & adv. sans (aucune) valeur,
de nulle valeur.
waardevermeerdering f. plus-value f.
waardevermindering f. moins-value f.
waardig 1 adj. digne; — zijn etre digne de (qq.
ou qc. ), mériter (qc) ; niet — indigne ; 2 précieux;
3 adv. dignemeni.
waardigheid f. dignité f.
waardigheidsbekleeder m. dignitaire m.
waardl f. valeur f.; in de — van een uur en urne
heure de temps.
waardin m. (— en & —es) essayeur ni.
waardin f. ( . nen) hótesse; patronne f.
waardoor 1 adv. par oh? par quoi, comment
2 conj. par ou , par lequel; 3 parce que.
waarheen 1 adv. ou? de quel crté? 2 conj. de
quel coté que.
waarheid f. i'érite f.; de nuchtere — la vérité
vraie; om de — te zeggen d vrai dire; iem. de —
zeggen dire ses vérités ou son fait d qq.; de —
moet niet altijd gezeid worden la vérité nest
pas toujours honne à Bire; de — is dat le fait
est que ; in — en vérité, vraiment ; naar — en
teute sincérité.,
waarheidlievend, ... minnend adj. ami de la
vérité, véridiaue. [véracité f.
waarheidsliefde f. amour ni. de la vérité,t
waarin 1 adv. ou? en quoi?; 2 conj. oh, dans
lequel.
waarlangs 1 ad'. par oh? 2 con*. Ie long duquel.
waarlijk adv. vraiment; véritablement.
1 . waarloos adj . sans protestion, sans defense.
2. waarloos adj. (raar.) de rechanF;e.
waarmaken v. tr. sép. vérifier, justifier, prouver
waarmaking f.vérification,1ustijication, preuvet.
waarmede 1 adv. avec quoi? comment? 2 conj.
avec quoi, avec lequel.
waarmerk -- 659 -- waden
waarmerk n. marque f., cachei in.; légalisation f.
waarmerken v. tr. insép. marquer, cacïheter;
legaliser; sanctionner.
waarna 1 adv. après quoi? 2 conj. après quoi,
après lequel.
waarnaar 1 adv. ou ? à quoi ? vers quoi ? d'après
quoi ? — smaakt ou ruikt dat? quel gout ou girelle
odeur cela a-t-il? 2 conj. à quoi, auquel;ers
lequel, d'après quoi, d'après lequel.
waarnaast 1 adv à cóté de quoi? 2 conj. à cóle de
quoi ou duquel.
waarneembaar adj. perceptible (à)
waarneembaarheid f. perceptibilité f.
waarneemster f. observatrice f.
waarnemen v. tr. sép. 1 observer, apercevoir;
(saisir les données des sens) percevoir; 2 (occasion)
saisir; (temps) mettre d profit; (corde)
prendre, saisir; 3 (faire avec soin) remplir,
ac.2omplir; (fonction) exercer; (garde) faire;
(affaire) prendre soin de, gérer , (formes) observer:
ik hoop het waar te nemen je ne manquerai pas.
waarnemend adj . suppléant; intérimaire ; ---
burgemeester faisant fonc±ion de bourgmestre.
waarnemer m. observateur m.
waarneming f. 1 observation, perception f.; 2
saisie; mise f. à profit; 3 accomplissement;
exercice m.; gestion ; observation; 4 suppléance f.
waarnevens 1 adv. à cote de quoi? 2 conj. a c^te
de quoi ou duquel.
waarom i adv. pourquoi? — ben ik geen 20 jaar
oud ? que n'ai-je encore vingt ons? 2 conj. pourquoi,
pour quel moti f ; 3 eest pourquoi ; 4 n.
pourquoi tra. [autour duquel.
waaromheen 1 adv. autour de quoi? 2 conj.4
waaromtrent 1 adv. & conj. oir à peu près, dans
quels environs; 2 adv. d propos de quoi ? 3 conj.
à propos duquel.
waaronder 1 adv. sous quoi? parrti quoi? 2
conj. sous quoi nu lequel; parmi quoi ou lesquels.
waarop 1 aiav. sur quoi? u quoi? 2 conj. sur quni
ou lequel; Q quoi mi lequel.
waarover 1 adv. sur quoi? de quoi? 2 conj. sur
quoi ou lequel; dont.
waar schap f. ( —open) assurance, caution f.
waarschijnlijk 1 adi. probable, vrcrisemblable;
2 adv. probablement.
waarschinlijkheidf. probabilité,vraisernblancef.
waarschlnlijkheidsleer, ...rekening f. thénrie f.,
toltul m. des probabilités.
waarsch(o)uwen v. tr. insép. avertir,. prévenir;
(jur.) lommer. [m., ...euse f.
waarsch(o)uwer in.. ...ster f. (—s) avertisseurt
waarsr h(o)uwing f. avertissement m.; (jur.)
sornmation f.
waarteeken n. marque f., „rgne m. [lequel.
waartegen 1 adv. contre quoi ? 2 conj. jontret
waartoe 1 adv. pour, quoi ? (bon, servir) u quoi ?
2 conj. pourquoi, pour lequel; .h, quoi, auquel.
waartuss ,hen 1 adv. entre quoi? 2 conj. entre
quoi ou lesquels.
waaruit 1 adv d'oiu? de quoi? 2 conj d'oü,
duquel, dont.
waarvan 1 adv. de gooi? 2 cow. Lie quel, dont.
waarvoor 1 adv. pourquoi?—ziet gij mij aan?
pour qui me prenez-vous? 2 conj. pourquoi,
pour lequel.
waarzeggen v. intr. sép. prédire (1'avenir),
(spéct) dire la bonne aren/ure.
waarzegger m., ...ster f. ( Wis) devin m., —eresse
f.; (iron.) prophète m., prophétesse f.; (spéci)
diseur in. ' ...euse f. de bonne ai-enture; tireuse f.
de cartes.
waarzeggerd, ...zegging f. divination, prédiction
f.; (spéct) (art m. de dire la f bonne aventure f.
waas n. 1 veloutc' m.; 2 exhalaison t., nuage m.;
3 voile, nimbe m.; 4 semblant m., ombre f.
Waasten n. Warneton in.
1 wacht f garde f., (mar.) quurt rn.; op —
gaan, de --- optrekken monter la garde, (mar.)
prendre le quart; de — houden faire la garde;
goed de — houden faire bonne garde; de —
hebben être de garde ; in de -- sleepen conduire
au paste, (tig.) rnettre sous sequestre.
2. wacht ni. garde ni.; (mil.) sentinelle f.
wachtel m. ( ,mos) taille f. V. kwakkel & comp.
wachten 1 v. intr. & tr. (wachtte, heeft gewacht)
attendre ; op iem. — attendre (après) qq.;
wacht op onze daden attendez-nous á l'ceuvre;
zich — voor se garder de ; dat staat mij te —
v:iild ce qui mat/end; --- is verdrietig attente
tourmente; 2 s'attendre h; 3 (porte, bestiaux)
garder; 4 n attente f.
wachter rn. gardien; (étoile) satellite m.
wachtgeld n. traitement m. de disponibilité ou
d'attente; op — stellen mettre en disponibilité.
wachtgelder m. demi-solde m.
wachtglas n. sablier ru.
wachthebbend adj. de garde.
wachthond m chien m. de garde.
wachthuis n. corps de garde m.; —je 1 guérite f.,
2 au bette t.
wachtkamer f. 1 salle f. d'attente; 2 antichambre
; 3 (mii.) chambre f. du corps de garde.
wachtmeester rn maréchal m. des logfis.
wachtparade f. garde f. moutante.
wachtpost m. poste m.
wachtschip n. stationnaire, garde-c.utes m.;
(douane) patache f.
wachtschot n. retraite f.
wachttoren m. échauguette f.
wachtvuur n. feu m. de bivouac.
wachtwoord n. mot m. d'ordre.
wad(de) f. gué; (mer) bas-fond m.
1. wade f. 1 jarret m.; 2 (au genou) rotule f.
2. wade f. drap; (spéct) linceul m.
1. waden v. intr. (waadde, heeft gewaad)
waden _- 660 — walgen
1 passer d gue, guéer ,• 2 marcher (dans le sang);
patauger (dans la boue); se vautrer (dans le vice).
2. waden v. tr. revêtir dun linceul, mettre
dans un linceul.
wafel f. (-os & men) I gaufre, —tje gaufrette f.;
2 museau m., bofte, gueule f.; 3 (Iangue) platine,
clapette f.; 4 soufflet m., gifle f.
wgfelbakker m. faiseur ni. de gaufres.
wafelhuis n. 1 magasin m. de garrfres; 2 baraque:
wafelijzer n. gaufrier m. [f. à gaufres.
'wafelkraam f. baraque f. tj gaufres.
wafelvrouw f., ...wijf n. rnarehande f. de gaufres.
waffel f. = wafel 2 & 3.
1. wagen m. (-os) 1 chariot m.; (moins lourd)
voiture f.; --tje 1 charrette f., .: wagonnet m.;
2 (chernin de fer) wagon m.; (antiq., festiv.,
poét.) char; (astron.) Chariot m.
2. wagen I v. tr.(waagde, heeft gewaagd) mettre
dans la balance ,° risquer, Nasarder ; die niet waagt
die niet wint qui ne risque rien na rien ; ik
waag het niet je ne le risque pas, ie n'ose pas;
zich er aan — s'v risquer ; 2 contrebalancer ; aan
elkaar gewaagd zijn se valoir; 3 redresser, lever;
4 v. intr. bouger, rernuer.
3. wagen v. intr. faire mention de, parler.
wagenbak in. fond m.
wagenbank f. banquette f.
wagenboom m. flIche f.
wagenhuis n. chartil ni.
wagenhuur f. charroi rn.
wagenkap f. capote f.
wagenkleed n. bdche f.
wagenkrat n., ...ladder f. ridelle f.
wagenlading f. charge, charretée f.
wagenmaken n. ., ... makerij t. charronnage ni.,
carrosserie f.
wagenmaker In. charron, carrossier m.
Wagenman m. Bouvier ni.
wagenmeester in. vaguemestre m.; (chem. de fer)
chef m. d'équi pe.
wagenmenner m. toeher; (tram) wattman;
(anc. & iron.) automédon m.
wagenpaard n. cheval m. de trait.
wagenronspei n. course f. de voitures ou de chars.
wagenschot(shout) n. (charp.) merrain ; (rasar.)
esquain in.; (en gén.) bolserie f.
wagenschuur f. chartil m.
wagensmeer n. vieux-oing; cambouis in.
wapenstel n. train m.
wagenvoer n., ...vol m. charretée f.
wagenvracht f. 1 charge f.; 2 transport in.
wagenwijd adv d deux battants; (bouche) comme:
wagenzeel n. trait m. [un four.
wagenzeil n. banne f.
wagenziek ad]. qui a le mal de voiture.
waggelbeenen v. intr. insép. flageoler, gambiller.
waggelen v. intr. chanceier; (table, chaise):
wag(g)on m. (mos) wagon m. j vaciller_
Walgatz n. Vaigat-, m. [vochtig) humide.
1 . wak adj. ( ker, c, -, st) nioite; (plus fort, 1
2.. wak n. trou m., ouverture; glace f. pas prise.
1. waken 1 v. intr. & tr. (waakte, heeft gewaakt)
veiller; — voor veiller á; — over veiller
sur; een —d oog houden op avoir l'wil ouvert
sur; 2 n. veille(s) f. (pl.).
2. waken v. intr. (navire) déchaler; (banc, cbte)
assécher; wakend zand assèche f.; —de boei
bouée flottante; —de klip roche qui veille.
wakend adj. t éveillé: al—e droomen rêver tout
éveillé; 2 vigilant, attentif ; (mine, torpille) automatique.
waker m. 1 garde; (la nuit) veilleur m.; 2 chien
m. de garde; die hond is een goede — ce chien
est une bonne garde; 3 mèche f. allumée; 4 girouette
f.; Spaansche — penon m.; 5 digue f.;
wakhetd f. rnoiteur, humidité f. [extérieure.
wakker 1 adj. ('der, oost) éveillé; — maken
éveiller, (subitt) réveiller; — worden s'éveiller,
se réveiller; 2 (fig.) éveillé, vif, alerte; 3 adv. vivement,
vigoureusement ; 4 interj . vivement ! alerte !
courage ! [ frafchir.
wakkeren v. intr. augmenter, reprendre; (vent))
wakkerheid f. 1 veille f.; 2 vigilance; 3 (fig.)
vivacité, vigueur f.
wakkigheid, wakte f. rnoiteur, , nidité f.
wal m. (-olen, —letje) 1 bord in., rive f.; (magonné)
quai m.; de vaste — la terre ferme; aan —
liggen être d quai; aan — komen ou stappen
aborder, aterrir; aan — brengen ou zetten
amener, débarquer ; aan — blijven rester d terre;
van — steken démarrer; langs den — zeilen
cótoyer ; bij het —letje langs tout doucement ;
bij 't —letje langs is het zekerst le plus sur est de
langer la cóte, (lig.) il ne faut pas se risquer trop
loin; het was bij het --letje langs il s'en fallut
de peu ; 2 (fortif.) rempart m.; 3 fossé m.
Walach m. Valaque m.
Walachte n. la Valachie f.
Walac h (jer m. Valaque in.
walbeer, ...bes, ...bezie f. myrtille f. & m.
Waldans m. (...onzen) Vaudois m.
waldhoorn m. cor m. (de chasse).
walen v. intr. sép. 1 varier, changer; (boussole)
être affolé; (riarée) refluer; 2 (fig.) hésiter,chan-^
walendistel f. panicaul m. [celer.
walengang f. 1 (cale) accourse f.; 2 (faux pont)f
Walenland n. Wallonie f. [corridor m.
Wales n. le pays de Galles; prins van — prince
de Galles.
Wales-eiland n. ile f. du Prince de Galles.
walg f. dégoul m.; hem steekt de — :l en a la
nausée; hij is rasij een — il ene dégoute.
walgang f. terre-plein m.
walgen v. intr. 1 avoir du dégout (de), avoir en
dégout; tot —s toe jusqu'à en voreir; 2 donner
du dégout, dégouter, écceurer.
walging — 1 wandversiering
walging f. dégout m., nausée(S) f. (pl.).
walglijk 1 adj. dégoïtant, nauséeux, écceurant;
2 adv. d'une manière dégoutante.
walgraver m. terrassier m.
walgvogel m. émou, dronte in.
Wal]n 1. Wallonne f.
walkant m. (bord de) quai m.; berge f.
walken 1 v. tr. fouler; 2 n. foulage m.
walker m. ( Ds) fouleur m.
walkmachine f. machine f. à fouler.
walkmolen m. foulerie f.
walkruid n. caille-lait m.
Walkure, ...kyre f. Valkyrie f.
Wallis n. 1 le Valais ; 2 (Angl.) (le pays in. de);
Wallizor m. Valaisan m. [Galles f.
Wallizerland n. le Valais.
walm in. (men, mopje) 1 épaisse vapeur ou
fumée f.; 2 (eau sur le feu) bouillon m.
wal men v. intr. 1 fumer ; (lampe) ,filer ; 2 bouil-^
walmig adj. fumeux. [lonner.
walnoot f. grosse noix f.
walnoteboom in. noyer m.
walros, ...rus m. morse, cheval m. marin.
Walpurgis f. Vaubourg f.
Walpurgisnacht m. veille f. de la sainte-Vaubour,
g, sabbat rn.
1. wals f. cylindre, rouleau, laminoir ni.
2. wals f. (danse) valse f.
walschot n. 1 blanc m. de baleine; 2 (bot.) douce-[
1. walsen v. tr. cylindrer, larniner. N amère f.
2. walsen v. intr. (danse) valser.
walser m., oQs f. valseur m., ...euse f.
walsmachine f., ...werktuig n. laminoir m.
walstroo n. caille-lait m.
Walter nl. Gauthier m. .
walvisch m. baleine f.; jonge — baleineau m.
walvischaas n. clio f.
walvischachtig adj. cétacé.
welvisehbaard m. fanon m. [nier m.
walvischschlp n., ...vaarder, ...vanger in. balei-t
walvuur n. feu m. de parapel.
wam f. ( men, — roetje) (poisson, peau) ventre;
(bétail) fanon m.
wambuis n. veste f.; (anc.) pourpoint ni.; lederen
— col/tin, bnffletiti in.; iem. op zi ; nn — korren
'air geven secouer la jaquette à qq.
wamen v. intr. churrier la oase.
wammen v. tr. vider.
wammes n. = wambuis.
wamstuk n. morceau m. de la poitrine ou (poisson)
du ventre. [vanneuse f.
1. wan f. ( nar) (agric.) van m.; (mach.)t
2. wan n. (D nen) 1 (mar.) voié f. d'eau
2 (bols) creux m., flache f.
3. wan adj. 1 défectueux; 2 vide.
4. wan préf. dé(s)-; mé(s)-, mauvais.
wanbedrijf n. délit, méfait m.
wanbegrip n. notion f. erronée.
wanbeheer, ... bestuur n. mauvaise administra-j
wanbetaler m. mauvais payeur m. [tion f.
wanbetaling f. non-payement, defaul m. de payement.
wanbof m. guigne t.
wanboffen v. intr, insép. avoir de In guigne.
wanboffer m. gul. gnard n;.
wand m. muraille, paroi ; (en bolk) cloison f.
wandaad f. for!ait m.
Wandaal m. (...alen) Vandale m.
wandalmanak In. coleno' ie r in. rnural ou de:
wandarm in. appligtie f. [bureau.
wandbank f. bonquette f.
wandbeen n. os rei. pariétai.
wandbekieedinq f. 1 boi-.er+e; 2 (iissu) tenture f.
wandel ni. 1 ronduit, ; 2 promena(ze f.; in nu door
den — communemunt.
wandelaar m., -ster f. (cDst prorneneur m.,
...euse f.; de Joo(1S( r.e --- ou cie — (Ier ,joden te
,Duif errant.
wandelbruq f passerelle f.
wanpeidreef f . rallée, promenade f.
Wandelen v. intr. 1 ze promener ; aller t) pied;
gaan --- aller ,e pron.,cner ; (i„etl nu laten —
promener; 2 (bible) marcher; 3 se cindurre,
marc.her.
wandelend adj. 1 ambulant; --e jood Juif
errant; — blad (los.) phllie f.; —e tak (ins.)
bacile m.; 2 comm.irn, vulgaire.
wandelgang f. galerie f.
wandelhoofd n. jetée-promenade f.
wandeling f. ( moetje) 1 promenade f.; 2 circulation
f.; in ou door de -- communément, d'ordinaie.
wandelkaart f. carte f. routi?re.
wandelkleed, ...kostuum n. tenue 1. de ville.
wandelleeraar m. prnfesseur ni. ambulant.
wandelpad n. rentier m. de piétons.
wandelpler f. jctce-promenade f.
wandelplaats f. 1 lieu de promenade ; 2 (couvert)
promenoir m. [ture).
wandelrit m. promenade f. (ri cheval ou en l'oi-t
wandelstaf m. bioton m. de voyage.
wandelstok m. canne f.; —je hadine f.
wandeltoilet n, toilette f. de lyille.
wandelvoet in. pied m. marcheur.
wandelwe(d)er ii. temps m. pour se promener.
wandelweg m. chemin m. pour piétons.
wandkaart f. cr.-,te t. murale.
wandkalender in. calendricr m. mural ou de
bureau.
wandklok f. pendule f.; régirlateur m. moral;
(à ressort) cartel m.
wandluis f. punaise f.
wandplaat f. gravure f. décorative.
wandsehi!dering f. peinture f. murale,
wandspiegel m. -miroir m. mural.
wandversiering f. décoration f. murale.
wanen — 662 — wapenbijl
wanen v. tr. simaginer, croire ; zich — se croire ;
gewaand prétendu.
wang f. 1 joue f.; 2 (pièce de bois) jumelle f.;
(affut, soufflet) flasque f.
wangbeen n. osjugal, zygoma m.
wangbloeding f. gnathorrhagie f.
wangebruik n. mauvais usage, abus m.
wangedrag n. mauvaise conduite; (meeurs) in-t
wangedrocht n. monstre m. [conduite f.
wangeloof n. 1 superstition; 2 fausse croyance f.
wangeluid n. cacophonie f.
wangen v. tr. jumeler.
wangklier f. glande f. génale f.
wangkuiltje n. fossette f.
wangkwabbe f, abajoue f.
wangspier f. muscle m. de la j oue ou zygomatique.
wangstuk n. jumelle f.
wangunst f. envie f.
wangunstig adj. envieux.
wangtasch f., ... zak m. abajoue f.
wanhoop f. désespoir m.; in -- zijn être au désespoir;
tot — geraken se désespérer; tot — brengen
mettre au désespoir.
wanhopen v. intr. insép. désespérer (de).
wanhopend, ...hopig 1 adj. qui fait désespérer,
désespérant; 2 qui ne laisse pas d'espoir, désespéré;
-- worden se désespérer; 3 adv. désespéré-
.ment, en désespéré.
Wanhout n. 1 bois gdté; 2 (pas droit) dévers m.
wankant m. flache f., dévers m.
wankantig adj. 1 flacheux; 2 irrégulier.
wankel(baar) 1 adj. (propre & fig.) chancelant,
instable ; (fig.) inconstant, incertain ; 2 adv.
d'une manière chancelante nu instable; avec
inconstance.
wankelbaarheid f. instabilité, inconstance ;.
wankelen v. intr. (propre & fig.) chanceler;
vaciller; (fig.) hésiter; beginnen te — se mettre
en mouvement, s'ébranler.
wankelend adj. & adv. = wankelbaar.
wankeling f. (propre & fig.) chancellement m.,
vacillation f.; (fig.) hésitaiion f.
wankelmoedig 1 adj. chancelant, irrésolu, indécis;
2 adv. d'une manière irrésolue ou indécise.
wankelmoedigheid f. irrésolution, indécision f.
wanklank m dissonante, fausse note f.
wanklankig, ...klinkend 1 adj. disson(n)ant; 2
adv. d'une manière disson(n)ante.
wanluidendheid) = wanklank(1g).
wanlust m. 1 eni'ie f. désordonnée, appétit m.
déréglé; 2 ennui, dégout m.
wanlustig adj. 1 désordonné, déréglé; 2 ennuyé,
dégouté, sans énergie.
wanlustigheid f. = wanfust.
wanmachine f. vanneuse f.
wanmolen m. tarare m.
wannggr 1 adv. quand? 2 conj. (temps) quand,
lorsque; 3 (condition) si.
wannen 1 v. tr. vanner; 2 n. vannage m.
wanner m. ( . ·) vanneur m.
Wannes m. Jean m.
wanoogst m. main'aise récolte f.
wanorde f. désordre m.; in •— en désordre, (mar.)
en gavauche , in — geraken se déranger, se
détraquer; in — brengen mettre en désordre,
déranger, détraquer.
wanordelijk 1 adj. sans ordre, dés(>rdonné, déréglé;
2 adv. en désordre.
wanordelijkheid f. désordre m.
wanschapen adj. difforme, monstrueux.
wanschapenheid f. difformité, monstruosité f.
wanschepsel n. monstre m.
wansrAlik m. désordre m.
Wansje n. Jean; (fig.) w— pécheur m.
wansmakelijk adj. & adv. de mauvais gort.
wanspelling f. orthographe f. vicieuse.
wanspraak f. mauvais langage m.
wanstaltig 1 adj. difforme; 2 adv. d'une manière
difforrne.
wanstaltigheid f. difformile f.
I. want f. (esp. de gant) moufle f.; wie in een
kousenwinkel woont weet van —en marchand
d'oignons se connaït en ci boiiie ; van —en weten
être un vieux roulier.
2. want ti. 1 haubans in. p1.; Í,ianceuvres f. pl.;
goed in zijn — zitten (fig.) avoir du foin dans
ses botte ; te veel —s overhoophalen (fig.) faire
trop de facons; 2 (pêche) filets m. pl.
3. want conj. car.
wantaal f. langage m. vicieux ou barbare.
wantij n. contre-marée f.
Wantje n. Jeanne f.
wantknoop m. nceud de hauban, cul-de-port m.
wantoestand m. anomalie f.
1. wantrouwen v. tr. insép. se défierde; (moins
fort) se méfier de.
2. wantrouwen n. défiance, méfiance f.
wantrouwend, ...wig 1 adj. défiant, rnéfiant ; 2
adv. avec défiance, avec méfiance.
wantrouwigheid f. défiance f.
wants f. punaise f.
wantschaar f. forces f. pl.
wanvoeg(e)lijk 1 adj. inconvenant; 2 adv. d'une
manière inconvenante.
wanvoeg(e)lijkheid f. inconvenance f.
wanvrucht f. avorton m.
wapen n. ( -os & men, xtje) 1 (instrum., troupe)
arme f.; te — aux armes ; onder de —en roepen
appeter sous les armes, mobiliser; de —s afnemen
désarmer; 2 (signe hérald.) armes f., armoiries
f. pl.; grootsch ou hoog in zijn — zijn
avoir de hautes idées de soi-même, le porter
haat. n compos. d'armes.
wapenbalk rn. pal m.
wapenbeeld n. emblème m.
wapenbijl f. Tracht f. d'armes.
wapenboek — 663 warm-waterbak
wapenboek n. armorial in.
wapenbord n. 1 écu ; 2 (rnar.) tat eau m.
wapenbrief m. lettre f. armoriale.
wapenbroeder m. frère m. d'armes.
wapendans m. danse f. guerrière.
wapendrager m. écuyer; (sur le blason)
tenant m.
wapenen v. tr. armer; zich — met s'armer de.
wapenfeit n. fait d'armes, exploit in.
wapengeluk n.fortune f. des armes.
wapengroet m. saluut m. par les armes.
wapenhandel m. 1 maniement ni. des armes; 2
carrière f. militaire.
wapenhuis n. arsenal m. [armure f.
wapening f. 1 (action) armement m.; 2 (objets)t
wapenkenner m. héraldiste in.
wapenkleed n. cotte f. de mailles.
wapenknecht m. écuyer ni.
wapenkoning nu. roi darmc's m. [guerre.
wapenkreet m. 1 cri ni. d'alarme; 2 (kist.) cri del
wapenkunde f. blason m., héraldique f.
wapenkundig adj. 1 versé doos l''héraldio!ue ,
wapenkundige m. héraldistc m. [2 héraldique.
wapenmagazijn n. arsenal m.
wapenmantel in. maateau in.
wapenoefening f. exercice m.
wapenplaats f. T rolace f. d'armes.
wapenpraal, ...pracht f. 1 trophée, 2 triomphe m.
wapenrek n. rôtelier rr,,.
wapenroem m. gloire f. militair:.
wapenrok rn. rotte f. darmes.
wapenrusting f. 1 (action) armement m.; 2
(objets) armure f., éauipement m
wapenschild n. een, éeusson m.
wapenschilder in. blasonneur, armorrste m.
wapenschorsing f. armistice in.
wapenschouw, ming f. revue f.
wapensmeder] f. armurerie f.
wapensmid m. armurier rn.
wapenspreuk f. devise f. [stice m.
wapenstilstand m. t.révu' f.; (plus court) armi-t
wapenstok m. 1 rdtelier ni.; 2 (arme) rnatraque f.
wapentrop(h)ee f. pan9plie f.
wapentuig n. armes f. pl.
wapenveld n. champ m. (de l'écu ,.
wapenvlak n. tableau m.
wapenwinkel m. armurerie f.
1. wapper f. ( . ·) bascule f.
2. Wapper m. ondin m.; lange — l'ondin géant.
wapperen v. intr. 1 Plotter au vent; (voile) Pasier;
2 (fig.) chanceler, hésiter.
war f. 1 confusion f., dèsordre m.; in de -- en
désordre, sens dessus dessous, (fil, cheveux) mêlé,
(mach., hort., esprit) déiraqué, dérangé; ik ben
in de — je ne m'1v retrouve plus, ie suis aux cent
coups; in de — (ge)raken ou komen s'embrouil-
Ier; in de — brengen embrouiller, déranger. 2
(bols) nccud m.; 3 (péche) pirge m.
warande f. parc m.; (lapins) ;arenne f.
waratje inter). ma bi
warboel m. méli-meld, imbroglio in.
waren, wareeren v. intr. r ader, errer.
waremuel(tjes), warentig 1 adv. rcimeni ; 2
interj. en vérité !
warenkennis, ...kunde, ...leer f. connaissance t.
des produits commerrables.
wargaren n. 1 fil rn. mFlé; 2 nréli-mélo in.: 3
lutin m. [& adj.
wargeest m. & t., ...geestig adj. brouillon m.j
warm 1 adj. chaud, adv. chaud, cliaudement
—e voeten hebben avoir les pieds chauds, avoir
chaud aux pieds; —e voorstander chaud partisan
; het is — il fai: chaud , ik heb het —, i k
ben — /'ai chaud , — worden (poêle) chauffer,
(personne) se réchauffer, (fig.) .s'échauffer ; —
maken (objets) chaujfer, (pers.) réchau.f fer, (fig.)
échautffer; iem. het hoofd — maken échauffer la
bile ul qq., zich — maken voor s'intéresser ci,
s'emballer pour ; het ging er — toe il v fit uien
chaud; iets — houden, opdienen, eten, drinken
tenir, servir, manger, bolre qc. chaud; cie zaak —
houden ne pas laisser refroidir l'u(faire ; zich —
loopen (ohj.) s'cchauffer, (anitn. & pers.) se
réchauffer (á la course) ; er — in zitten avoir du
.foie dans ses bottes ; — ! (jeu) il brult ! — kleeden
habiller ou vêtir chaudernent : — verdedigen
défendre chaudement; 2 (accuel, loquence,
style) ad) . chaleureux, adv. ch_aleurecrsement
(passion) adj. ardent, adv. ardemment.
warrnbadinrichting f. bacns m. pl. chands.
warmol^edig adj. à song chaud.
warmen 1 v. tr. T chauffer ; 2 v. intr. se chauffer.
warming f. chauffage m.
warmkamer f. chauffoir rn.
warmoes n. 1 herbes t. pl. potagères; 2 arroche f.
des hardins.
warmoeshof, ...tuin m. potager m.
warmoez(en)ier m., sterf. ( mos) ma'accher m.,
...ère f.
warmpjes adv. chaudement; er — in zitten
avny.r du foin dans ses bnttes.
warmte f. chaleur f ; (principe de chaleur)
calorique m.; met — avec chaleur, ehaleureusement.
warmtebuis f. thermnsiphon m.
warmtecapaciteit f. capacité f. calorifique.
warmteëenheid f. calorie f.
warmte(ge)leiding f. (solides) conduction; (liq.,
gaz) convection f. [tere f.
warmtegraad m. degré m, de chaleur, tempéra-1
warmteleer f. theorie de la chaleur, thermologee f.
warmteleider m. conducteur m. (du calorique ou
de la chaleur i . [métre m.
warmtemeter m. 1 thermomètre , 2 calori-t
warmtestof f. calorique m.
warm-waterbak m. cuvette f. de condenseur.
warmwaterbord — 664 — wat
warm-waterbomd n. assiette-réchaud f.
warm-waterbuis f. t.'ier,mosiphOOf m.
warm-waterkraan, ...pomp f. robinet in., pompe
f. à eau chaude.
warnest ti. lab\?rinthe, chaos rn. [wind.
warrelen, warrelwind = dwarrelen, dwarrel-t
warren v. tr. 1 mêler, contandre; 2 v. intr. se
mêler, s'embrouiller.
warrig adj. 1 intraitable, têtu; 2 (bols) noueux.
warring f. cortjusion f.
wars adj. dégouté; — zijn van être dégouté de,
avoir de l'aversion pour.
Warschau n. Varsoi , ie f.
Warschauer m. Varsovien m.
Warschausch adj. varsovien.
wartaal f. galimatias m.
wartel m. ( mos) émérillon m.
warteiblok n. 1 poulie f. d tourniquet; 2(corde-t
warwinkel m. méli-mélo m. [rie) émérillon m.
warziek adj. qiierelleur, brouillon.
1. was m. croissance • (eau) crue f.
2. was n. cire; met — bestrijken ou boenen
cirer; —je rat m. de cave.
wasachtig adj. cireux ; (eisage) de cire.
wasafdruk ni. empreinte f. sur cire.
wasbij f. abeil!e f. crière.
wasbieeker m. blanchisseur in. de cire.
wasbieekerij f. herherie f.
wasbodem, ... boom n1. pain m. de cire.
wasboetseerkunst f. céroplastique f.
wasboom m. 1 cirier; 2 myrte rn. bátard.
wasch f. 1 lessive f.; in de — doen mettre à la
iessive; in de — geven donna, à laver 1 2 linge
m.; schoorie — linge blanc.
waschbaas m. blanchisseur rn.
waschbad n. tub m.; (orient) piscino f.
waschbak in. 1 baquet m.; (métaux) abaque; 2
bateau-lavoir in.
waschbank f. bant m. à laver; (à une r ivière)
batadoir; (laine) dégraissoir m.
waschbeer rn. raton in. (laveer).
waschbekken n. bassin m.
waschdoek in. lavette f.
waschecht adj. lavable.
waschgeld n. blanchissage m.
waschgoed n. linge m.
Waschpoud n. or m. de lavage.
was-chhok, ...huis ti. buanderie f.
waschinrichting f. lavoir m.
waschkamertje n. cabinet m. de toilette.
waschkan f. aiguière f.
waschketel m. chaudiére f. à lessive.
waschkeuken f. buanderie f.
waschkom f. bassin m.
waschkoord f. & n. corde f. pour le linge.
waschkot n. buanderie f.
waschkulp f. cuvelle f.
waschlijst f. liste f. du linge.
waschloon n. hlanchissage in.
waschmachine f. machine f. à laver.
waschman m. blanchisseur m..
waschrnand f. panier m. à linge.
waschmeid f., ... meisje ti. hlanchisseuse f.
wasch middel . n. lotion f.
waschstamper m. battoir ni.
waschstel n. garniture f. de lavabo.
waschtafel f. lavabo m.
waschtobbe f. cuvier m.
wasehvrouw f. 1 lessiveuse; 2 blanchisseuse f.
waschwater n. 1 eau f- u laver , 2 eau de vaisselle;
3 eau de lessive.
waschzak m. sac m. ct linge.
wasdoek n. toile f. cirée.
wasdom m. croissance f. ; (fig.) accroissement m..
wasdraad in. fit rn. ciré.
wasem m. vapeur, buée f.
wasomen v. intr. dégager de la vapeur.
waseRning f. évaporation f.
wasgeel 1 adj. jaune comme cire; 2 n. jaune
m. cire.
waskaars f. bougie f.; (église) cierge in.
waslicht n. 1 bougie f.; (église) cierge m.; bij
uitgaande — verkoopen vendre à chandelle
éteinte; 2 bougie f. filée, rat en. de cave.
wasliehtrol f. pain in. de bougie.
waslucifer m. allumette-bougie f.
waspit t. bougie f. Jilee.
wsschen 1 v. tr. (wiesch & waschte, heeft gewsschen)
lavcr; (linge) lessiver, (laver et repasser)
blanchir ; zijn handen — se laver les
mains; zijn handen in onschuld — s'en laver
les nzains; de melk -- baptiser le lait; 2 (jeu)
(cartes) méler, hattre ; (dominos) méler; 3 n.
lavage in.; (linge) lessive f., blanchissage m.;
(dessin) lavis rn.; (relig.) ahlution f.; (église)
lavement m.
wasscher m. laveur ; (linge) blanchisseur m.
wasscheriJ f. 1 lavage m.; 2 blanchisserie f.
wasschilder m. peintre m. d 1'encaustique.
wasschilderen n., ...derkunst f. encaustique f.
wassching f. lavage m. V. wasschen 3.
f wassen adj. de cire. [2 n. eirage m.
2 wassen 1 v. tr. (waste, heeft gewast) cirer;t
3. wassen v. intr. (wies, is gewassen) T & 1
croí!re; (plante) pousser; (enfant) grandir; (eau)
monter; 2 n. croissance; (eau) crue f.
wassenaar m. ( (/:s) croissant m.
wassenb4gic:enspel n. baraque f. ou cabinet rr^.
de ,figures de cire.
wassmeersel n. e irure f.
wasverf f. couleu f. de cire ou à l'eneaustique.
waszalf f. cirat m.
1. wat 1 pron. inte. -, . (seul) quoi? — dan?
quoi donc ? — is er bete dan ? quoi de mieux
que? (sujet) qu'est-ce qui ; --- -ebeurt er? qu'estce
qui arrive, quarrii'e-t-il? (attrib ou conipl.)
wat -- - 5(3_^ --- waterhuis
que, qu'est-ce que; — ben ik? que suis je, qu'est
ce que je suis?—is er? qu'y a-t-il ? qu'est-ce qu'il
ya?;—is de vraag?dequois'agit-il?; --zou dat?
qu'est-ce que cela fait?; 2 pron. interr. (avec
subst.) quel, quelle sorte de ; — voor weer is 't ?
quel temps fait-il ? 3 pron. indét. quelque chose;
(avec un subst.) un pets de; — anders autre
chose; dat is me —t la belle affaire! van alles
de toot un peu, une panachéef.;—schoonsquelque
chose de beau; 4 exclam. quel, que de ; — een
ezel ! quel im.bécile ! — een menschen ! que de
mondel 5 relat. (suj.) ce qui, (attrib. ou compl.)
ce que; ik weet niet — je ne sais quoi ; ik weet
niet — u verwondert je ne sais pas ce qui voos
étonne; -- meer is (ce) qui plus est ; het koste -
het wil coute que coûte; -- hij ook zegge quoi
qu'il disc; -- ook de oorzaak zij quelle que soit
la cause.
2. wat 1 adv. interr. que? pourquoi? — lach
je? que ris-tu? pourquoi ris-tu ? 2 adv. de quantité
un peu, (iron.) pas peu ; ik ben — blij je ne
suis pas peu content ; iet of — quelque peu ; 3
adv. de maniète (exclam.) que! comme ! — is het
koud ! qu'il ou comme il fait froid !
3. wat n. quelque chose, bon numéro, lot in.
watachtig adj. ouateux.
water n . ( men & —os) T & I eau f.; — en melk
aait coupé, (fig.) insipidité, _fadaise f.; — en wijn
vin coupé; — naar de zee dragen porter de l'eau
d la rivière; het — komt hem aan de lippen ii a
de 1'eau jusqu'au eau ; het — loopt hem van het
lijf il est en vage; Zijn — maken lacher de l'eau
ou son eau; boven — komen revenir sur l'eau;
in 't — vallen tom ber rl l'eau ; onder — zijn ou
staan étre inondé ; onder — zetten inonder ; te —
par eau ; te — gaan aller à l'eau ; te — laten
lancer (d Peau) ; tusschen wind en — h fleur
d'eau, entre deux eaux; 2 marée, nier f.; 3 (maladie)
hydropisie f., (pop.) eau ; 4 (tissus) moi, e f.,
ondes f. pl.; i (pierres, perles) eau; van 't zuiverste
— de la plus belle eau.
waterachtig adj. i aqueux; (sol) humide; (région)
aquatique; (biëre) mince; (vin) étendu d'eau;
(méd.) séreux; 2 (fig.) faible, fade.
waterachtigheid f. I aquosité; humidité; sérosité,
2 fadeur f.
waterader f. veine f. d'eau ; (anat.) vaisseau m.
lymphatique. [tion f.
wateraftapping f. écoulement m.; (méd.) pont-1
waterafvoer m. écoulement m.
waterbaan f. plaine f. d'eau ; (mar.) route f.
waterbaars m. perche f. au naturel.
waterbad n. bain m d'eau ; (tuis.) bain-marie;
(fig.) baptéme m.
waterbak m. auge f., baquet m.; (très grand)
réservoir m. ; (eau de pluie) eiterne f. ; (spéct)
urinoir in.
waterbel f. bulle d'eau; (méd.) ampoule f.
waterbeschrijving f. hydrographic f.
waterbewoner in. habitant m. des eaux.
waterblaas f. (anat.) sessie; (méd.) ampoule,
eloche; —_je vésicule t.; (bot.) utriculaire f.
waterblauw adj. & n. bleu adj. & m. marin.
waterbloem t. fleur f. aquatiquc.
waterbord n. 1 larmier m.; 2 (mar.) bati porie,;
waterborst f. hydrothorax m. [ jlasque f.
waterbouw m. construction f. hydraulcque.
waterbouwkunde f hydraulique f.
waterbouwkundig adj. hydraulique.
waterbouwkundige m. hydrauliste m.
waterbreuk f. hernie aqueuse, (spèct) hydrocele f.
waterbrood n. pain m. pétri à l'eau.
waterbuis f. 1 tuyau m. alimentaire; 2 vaisseau
m. lymphaliquc' ; 3 (antiq.) aqueduc m.
waterchocolade f. chocolat in. á ('eau.
waterdier n. animal m. aquatique.
waterdicht adj. irrtp'erméable; (digoe, vaisseau,
cloison) étanche.
waterdichtheid f. imperméabilité , étancheité f.
waterdokter m. hydropathe m.
waterdrukmachine f. machine f. hydraulique.
waterduivel m. ondin m.
wateremmer m. seau m. d eau.
wateren 1 v. tr. arroser; (tissu) décatir; (cheval,
vaisseau) abreuver; (viande, poisson) tremper;
(vin, lait) baptiser; 2 (éclat) moirer; 3 v. tr. &
intr. (mar.) noyer; 4 v. tr. & intr. (physiol.)
urinera 5 v. intr. se remplir d'eau; mijn oogen
— mes yeux pleurent; mijn mond — l'eau me
vient rx la bouche.
water-en-vuurnering, ...vrouw f. débit ni., marchande
f. d'eau chaude el de braise.
waterfeest n. féte f. vénitienne.
waterfilter m. filtre-charbon ni.
watergal f. glaire, pituite f.
watergat n. 1 (archit.) barbacane f., égout m.;
2 (dans une Pierre) souillard m.; 3 (en terre)
gour m.; 4 fondrière f.
watergeneeskunde f. hvdrothérapie f.
watergeus m. gueux m. de mer.
watergevogelte n. oiseaux m. pl aquatiques,
gibier en. d'eau.
watergezwel n. cedème m.
watergieter m. 1 arroseur; 2 (instr.) arrosoir m.
waterglas n. 1 verre m. d eau (glas water verre
d'eau); 2 urinal m.; 3 (chim.) i'erre soluble.
watergod m., —in f. ondin m., —e f.
waterhoen n. poule d'eau, foulque f.; zwart —
macroule; rood — gelinette f. [canard.
waterhond m. caniche m.; (chasse) chien m.4
waterhoofd 1 n. hvdrocéplialie f. ; 2 m. & f.
hvdroc!phale m. & f.
waterhoos f. trombe f. (d'eau).
waterhoudend adj. aqueux; (chim.) hydraté.
waterhuis n. 1 maison f. b ^tie sur ('eau ; 2 station
f. d'eau.
waterigheid) - 6i6 -- waterverfschilderi
waterig(heid) = waterachtig(heid).
watering f. 1 arrosage m.; 2 (tissu) moire f.;
3 cours m. d'eau; wateringue f.; 4 rejeteau m.
waterjuffer f. libellule f.
waterkan f. pot m. à eau ; ( toilette) aiguière f.
waterkant m. bord in. de l'eau.
waterkaraf f. curafe f. à eau..
waterkeer(ing f.) m. 1 retenue f.; 2 (porte, croi
sée) rejeteau m.
waterkers f. cresson m.des foritainesou amphi bie.
waterketel m. chaudière; (cuis.) bouilloire f.
waterkleurig adj. (de) couleur d'eau.
waterkom f. bassin m. (d eau) .
waterkoud adj..froid et humide ; het ie -- ilfait
un froid humide.
waterkraan f. robinet m. h eau , prise f. d'eau.
waterkrui k f. cruche f. (à eau) .
waterkunde f. hydrologie f.
waterkundig adj. hydrologique.
waterkussen n. coussin m. rempli d'eau.
waterkuur f. cure f. hydrothérapique.
waterlaars f. botte f. imperméable.
waterland n. 1 pays m. aquatique . 2 W--le Waterland.
Watorlander m. ( mos) habitant m. du Waterland;
(fig.) de w—s les larines f. p1.
waterleer f. hydrologie f.
waterlegger m. botte ; boute f.
waterleiding f. 1 conduite (d'eau) ; canalisation
f.; 2 distribution f. d'eau ; eau alimentaire;
3 service m. des eaux.
waterlelie f. nénuphar m.
waterlijn f. ligue f. d'eau ou deflottaison.
waterlinie f. ligne f. de défense par t'inondation.
waterlisch f. glaïeul m. aquatique.
waterloop m. 1 cours m. d'eau ; 2 (mar.) canal en.
des aiguilliers.
waterloos adj. sans eau.
waterloot f. branche f. gourmande.
waterloozing f. émission de l'eau, urination f.
waterman m. 1 porteur d'eau; 2 (ast; on.) W—
Verseau m.
watermeetkunde f. hv.vdrometrie f.
watermeloen m. melon m. d'eau, pastoque f.
watermerk n. 1 tiligrane m.; 2 (bot.) ache f.
d'eau. [compteur m.
watermeter m. 1 hydromPtre; 2 (eau aiim.)J
watermolen m. I moulin m. d eau; 2 moulin m.4
waternikker in. ondin m. [d'épuisemént.
waternimf f. ondine f.
waternood m. disette f. d'eau.
wateroog n. hydropht(h)almie f.
waterorgel n. orgue m. hydraulique.
waterpartij f. partie f. de plaisir sur 1'eau.
1. waterpas n. niveau in. (d'eau).
2. waterpas 1 adj. horizontal, de niveau; 2 adv.
horizontalement. [ment m.
waterpassen 1 v. tr, insép. niveler; 2 n. nivelle-1
waterpeil n. échelle f., étiage, niveau in.
waterpeilstok m. jauge f.
waterpers f. presse f. hydraulique.
waterpest f. élodée f. canadienne.
waterpijp f. tuyau m. d'eau.
waterplaats f. 1 abreuvoir m.; 2 (mar.) aiguade f.;
3 urinoir m,
waterplant f. plante f. aquatique.
waterpokken f. p1. varicelle f.
waterpoort f. porte qui donne sur l'eau, poterne f.
waterpot m. 1 pot à een ; 2 pot m. de chambre.
waterproef f. 1 (hint.) épreuve f. de l'eau; 2 (métiers)
essai par l'eau ; 3 (vêt.) imperméable m.
waterput f. puits in., citerne f.
waterrad n. 1 roue f. hydraulique ; 2 (feu d'artif.)
girandole f. aquatique.
waterrat f. rat d'eau m.; (fig.) loup rn. de mer.
waterrijk adj. riche en eau ou en cours d'eau.
waterschap n. ( espen) wateringue f.
waterscheiding f. ligne f. de partage des eaux,
ligne de faïte.
waterschoen en. soulier m. imperméable.
waterschol f. plie f. au naturel.
waterschout m. commissaire m. maritime.
waterschuw adj. hydrophobe
waterschuwer in.. .ster f. hydrophobe m. & f.
waterslang f. 1 serpent m. aquatique; 2 (astr.)
...sterf. Hydre f.; 3 tuyau m. à eau ; lance f.
watersnep, ...snip f. bécassine f.
watersnood m. inondation f.; désastre en. causé;
watersoep f. soupe f. maigre. [par l'eau.
waterspiegel m. 1 niveau m.; 2 (vaisseau) ligree f.
de flottaison; 3 (poét.) miroir m. de l'eau.
waterspoor n. sillaue in.
watersprong m. jet rei. d'eau.
waterspuit f. seringue; (pompiers) lance f.
waterstaat m. eaux et forêts f. pl.; waterstaat m.
waterstand m.1 niveau m.; 2distribution f. d'eau_
watersteen m. évier m.
waterstof 1 n. poussière f. d'eau; 2 t. (chim.)
hydrogène m.
waterstofgas n. gaz m. hydrogène.
waterstoof f. bouillotte f.
waterstraal m. jet m. d'eau.
watertanden v. intr. insép. sentir l'eau veni, it la
bouche; 't is om te — cela fait venir l'eou ) la
houche; doen — faire venir l'eau à la houche (à).
watertocht m. excursian f. par eau.
waterton f. tonne f. ér eau, réservoir en.
watertoren m. chateau m. d'eau.
wateruurglas, ...werk n. clepsydre f.
waterval m. 1 (moulin) chute f. d'eau ; 2 (rivi.ère)
cascade ; ( violent) catoracte f.
watervat ti. 1 tonneau à eau; 2 (anat.)
vaisseau en. lymphatique.
waterverf f. couleur à l'eau, cletrempe f.
waterverfschilder m. aquarelliste m. [relle f..
waterverfschilderij, f. &n., ...teekening f. aqua-;
waterverplaatsing — ( 67
we(d)erkaatsing
waterverplaatsing f. déplacement m. (de laf
watervijzel m. vis f. d'Archimède. [carène).
watervisch m. poisson m. au naturel.
1 watervlak, ...vlek f. mouillure f.
2. watervlakte f.) n. 1 surface de l'eau ;
2 plaine f. liquide.
watervloed m. inondatio;u f.
watervogel m. Diseau m. aquatique.
watervrees f. 1 crainte f. de ['eau ;- 2 hydrophobie
f. [anhydre.
watervrij idj. sans eau; .i 1'abri de 1'eau; (chim.)
waterwaag f, balance f. h , :drostatique.
waterwagen m. 1 chariot m. à eau ; 2 carrettc f.
d' arrosage.
waterweegkunde f. hydrostatique f.
waterweegkundig adj. hydrostatique.
waterweg m. voie f. maritime ou Pluviale; langs
den — par eau.
waterwerk n. 1 construction f. dans l'eau ; 2 nmachine
t. hydraulique; 3 jet m. d'eau.
waterwild n. Bibier m. d'eau.
waterwind m. ; vent d aval; 2 vent m. nluvieux.
waterzak 1 m. sac in. à eau ; 2 (chir.) poche 1.
d'eau ; 3 (pipe) pompe f.; 4 m. & f. (fig.) outre f.
waterzalm m. saumon m. au naturel.
waterzoo f. matelote, bouillabaisse f.
waterzucht f. hydropisie f.
waterzuchtig adj. hydropique.
waterzuchtige m. & f. hydropique m. & f.
waterzwijn n. porc de rivière, capivard m.
watje n. (c0s) tampon m. de ouate ou coton.
watjekou m. coup, atout, gnon m.
wette f. ouate f.; (oreilles) cocon rn.; in — gebroed
watten adj. de ouate. (élevé dans du coton.
watteeren v. tr. ouater.
wa(u)welaar m., .ster f. bavard m., —e f.;
bafouilleur m., ...euse f.
wa(u)weiarti f. bavardage, bafouillage m.
wa(u)welen v. tr. & Intr. 1 máchonner; 2 bavarder;
3 bafnuiller.
wazig adj. 1 velouté; 2 vaporeux.
we = wij pron. nous.
web(be) (.4bejn, .cbetje) f. & n. 1 tissu m.,
pièce f. de toile; 2 toile f. d'araignée.
wed n. (&den) gué; (chevaux) abreuvoir m.
wedde f. traitement m.
wedden v.tr. &intr. (wedde,heeft gewed)parier;
om vijf frank — parier cinq francs; — met ou
tegen iem. parier contre qq. gewed ? vous pariez?
parions-nous? un pari?
weddenschap, wedderj, wedding f. pari m.,;
wedder m. ('s) parieur in. [gageure f.
1. we(d)er m. 1 bislier ; 2 mouton m.
2. we(d)er n. (weertje) 1 temps m.; wat voor—
is 't ? quel temps fait-il? 't is mooi — il fait beau
(temps) ; ' t is geen — il fait un temps impossible;
in wind en — par tous les temps ; mooi — spelen
posen, s'en donner ; 2 mauvais tem ps, orage ni.
3. we(d)er adv. 1 de retour; hij is al — il est
dcjd de retour; reis heen en — voyage aller et
retour; 2 en retour, aussi ; iem. wat — zenden
envoyer qc. en retour à qq. ; 3 de nouveau ; doe het
niet — ne le faites plus ou pas une seconde fois;
wat is er nu —? qu'y a-t-il encore ?
4. we(d)er 1 préf. sép. de retour, re- : wederkeeren
revenir ; 2 préf. insép. contre, re- : wederspreken
contredire.
we(d)erafvallig adj. relaps.
we(d)erantwoord n. réplique f.
we(d)erantwoorden v. tr. sép. répliquer.
we(d)erbarstig 1 adj. opiniátre, indocile, rebelle;
2 adv. opinidtrement.
we(d)erbarstigheid f. opinidtreté f.
we(d)erbots m. contrecoup m.
we(d)erbotsen v. intr. rebondir.
we(d)erdienst m. service m. réciproque; tot — à
titre de revanche; steeds tot — bereid pret à vous
obliger à mon tour. [sation f.
we(d)erdoop m. nouveau baptême m.; rebapti-t
we(d)erdooper m,, ...sterf. anabaptiste m. & f.
we(d)erdc'operll, ...ing f. rebaptisation f., anabaptisme
m.
we(tl)erdruk, m. 1 réirnpression ; 2 retiration f.
we(d)ereisch m. réclamation f.
we(d)ergade f. pareil m., pareillef., copie f., pendant
m. V weerga(de).
we(d)ergalm m. écho rri.
we(d)ergalmen v. intr. insép. résonner.
we(d)ergeboorte f. renaissance f.
we(d)ergeboren adj. régénéré.
we(d)ergeven v. tr. sép. rendre.
we(d)erglans m. reflet m.
we(d)erglas m. baromètre; (spéct) pronostic m..
we(d)ergroet m. salut rendu ou réciproque;
(mar.) contre-salut m.
we(d)erhaak m. dardillon m., barbe f.
we(d)erhaan no. girouette f.
we(d)erhalen v. tr. sép. reprendre.
we(d)erhebben v. tr. sép. avoir de retour, ravoir.
we(d)erhelft f. autre moitié f.; mijn — ma (chère)
moitié.
we(d)erhoor n. contre-examen m.
we(d)erhooren v. tr. sép. entendre la contreparrie,
réentendre.
we(d)erhouden 1 v. tr. insép. retenir, arréter;
2 n. gardes f. p1.
we(d)erhuisje n. capucin m.
we(d)erhulp f. aide f. en retour ou réciproque.
we(d)erik f. ( men) lysimaque; gele — percebosse
f. [d réméré.
we(d)erinkoop m. rachat m.; met recht van —t
we(d)erinzetting f. réduction f.
we(d)erkaart f. carte f. météorologique.
we(d)erkaatsen v. intr. insép. refléchir; (son)
répercuter.
we(d)erkaatsing f. réflexion ; répercussion 1.
we(c1)erkant -- 668 --- we(d)erzang
we(d)erkant m. bord opposé, verso m.
we(d)erkeer m. retour m. [restituer.
we(d)erkeeren 1 v. intr. sép. retourher; 2 v. tr.=
Wwe(d)erkeerend adj. (gramm.) réfíéchi.
we(d)erkerig 1 adj. réciproque; 2 adv. récipro-^
we(d)erkeQrigheid f. réciprocité f. [quement.
we(d)erkiank m. écho m., résonance f.
we(d)erklinken v. intr. insép. résonner,
we(d)erkomen v. intr. sép. revenir. !I
we(d)erkomst f. retour m.
we(d)erkrijgen v. tr. sép. ravoir, recouvrer.
we(d)erkunde f. météorologie f.
•we(d)erkyndig adj météorologique.
we(d)erkundige M. météorologiste m.
we(d)eriegbaar, ...ieggeli)k adj. réfutabl.e.
we(d)erleggen v. tr, insép. réfuter.
we(d)erê gging f. réfutation f.
we(d)erllcht etc. = weerlicht etc.
we(d)erliefde f. amour m. en retour ou réciproque;
— betoonen aimer en retou r ,. zonder hoop
op —sans espoir de retour.
wetd)ertoon n. récompensr t, en reto:;r.
we(d)ermannet)e =n. ca,ouzc'n m.
yAd)er .nln f. = wederliefde.
wo(d)erininneti v. tr. ;ép. rendre armtour pour
amour, aimer en retour.
wederom adv. 1 de retour ; 2 de nouveau ; 3 par
contre. [chet m.
we(d)erom lag, ...omstuit in. contre-coup, rico-t
we(d)eropbouw ni. reconstruction f.
we(d)eropbouwen v. tr. sép. reconstruire.
we(d)eropievi ng f. réveil rn.
ws(d)eroprichten v. tr. sép. relever, restaurer.
we(d)eropstanding 1. résurrection t.
we(d)eropvatten v. tr. sép. reprendre.
we(d)eropvatting f. reprise f.
we(d)ergpwekken v. tr. sép. ressusciter.
we(d)erQpzeggen v. tr sép. dénoncer récipragtiement
; tot --s toe j usqu'h nouvel ordre.
we(d)eropzegging f. nréavis m.
we(d)erpartiJ f. partie f. adverse.
we(d)erpijn f. douleur f. sympathique.
we(d)erprofeet m. pronostiqueur m. du temps.
we(d)errechtelijk 1 adj. injuste, illégal: 2 adv.
injustement, illégalement. .
we(d)errechtelijkheid T. iniustice, illégalité f.
we(d)errQ¢peiijk adj. révocable.
we(d)errQepen v. tr. insép. révoquer.
we(d)erroeping f. révocation f. [ment.
we(d)erscheiden v. tr. sép. injurier réciproque-1
we(d)ersch;jnen v. intr. insép. réftéchir.
we(d)ersmaak m. 1 arripre-gout ; 2 dégout m.
we(d)ersgesteldhetd f. température f.
we(d)erskanten : aan ou van — loc. de part et
d'autre. [tonnerre.
we(d)erslag m. 1 contre-coup m.; 2 coup m. del
we(d)erspanneIIng m. & f. 1 opinidtre; 2 rebelle
m. & t.; (mil ) réfractaire rn.
we(d)erspgnnig 1 adj. opiniutre; 2 -ebelle; (mi1.)
réfractaire; 3 adv. opinicïtrement ; .z rebelle.
we(d)erspannigheid f, 1 opinic;treté; 2 rebellion f.
we(d)erspiegeien 1 v. tr. insép. réfléchir; 2 v.
intr. insép. se réfléchir.
we(d)erspreken v. tr. insép. contredire.
we(d)ersproker m., ...spreekster f. contradicleur
m. ' ...trice f.
we(d)erstgan v. tr. insép. résister (d) .
we(d)erstganbaar adj. résistible.
we(d)erstand m. résistance f.; ---- bieden opposer
de la résistance.
we(d)erstandskasf., ...vermogen n. caisse, force
f. de résistance.
we(d)erstoestand m. (état du) tem ps n1.
we(d)erstoot in. contre-coup, ricochet m.
we(d)erstreven v. tr. insép. résist er (á), faire de
la résistance (d) .
we(d)erstrover in. opposant, adversaire m.
we(d)erstrevig 1 adj. oppose, récalcitrant ; 2
adv. d'une maniére récalcitrante.
we(d)erstroom In. contre-coura nt m.
we(d)etstuit m. contre-coup, ricochet m.
we(d)erstuiten v. intr. sép. rebondir, faire
ricochet.
we(d)ersturen v. tr. sép. renvnyer.
we(d)erstlden : aan ou van -- loc. de part ei
d'autre.
We(d)ertatel t., ...teeken n. table f., signe ln.
We(d)erti j cl. tellux m. [rnétéorologique.
1 . we(d)ervaren v intr. insép. arriver, survenir.
2. we(d)ervaren n. rencontres, aventures f, pi.
we(d)ervergelden v. tr. s zp . revaloir, rendre.
we(d)ervergelding f. récompense f.; (offense)
revanche f., représailles f. pi.; (péché) expiation
f.; de wet der -- la lol du talion.
we(d)erverkiesbaar adj. réétigiblr.
we(d)erverkiesbaarheid f. rééligihilité f.
we(d)erverkoop m., :Ing f. recente f.
we(e)erverkooper m. revendcur m.
we(d)erverschijning f. réapparztion t.
we(d)erverschiJnen v. intr sép reparattre.
we(d)ervinden 1 v. tr. sep. retrouver: 2 n. renco
otre t.
we(d)ervoorspetter, ... zegger m. pronostiqueur
m. du temps. [du temps.
we(d)ervoorspeiling, ... zegging f. prévision f.1
we(d)ervraag f. auj'stinn f. en retour.
we(d)erwa rdlg adj. contraire, adversc.
we(d)erweiardigheld f. (...heden) contrariété,
adversité, tri bulation f.
we(d)erw[Js adj versé dans la météorologie.
we(d)erwil m. répugnance, aversion f.; met —
h contre-coeur , in — van en dépit de, malgré.
we(d)erwinnen v. tr. sép. regagner.
we(d)erwoord n. réplique f.
we(d)erwraak f. revanche f.
we(d)erzang in. antistrophe f.
we(d)erzee — 669 — weekmarkt
we(d)erzee f. ressac m.
we(d)erzenden v. tr. sép. renvov.ver.
we(d)erzending f. renvoi m.
1. we(d)erzien v. tr. sep. rei, nir.
2. we(d)erzien n. revoir m.; tot —s au revoir;
hoop op — espoir de se revoir; vroolijk —
joyeuse rencontre.
we(d)erzijds adv. réciproquement.
we(d)erzidsch adj. réciproque, mutuel.
we(d)erzin m. répugnance, antipathie f.; met —
à contre-caur. [iiue.
we(d)erzinwekkend adj. répugnant, antiptithi-t
wedijver m. rivalité, émulation f.
wedijveren v. intr. insép. rivaliser (in = de).
wedloop m. course f. (à 1'envi).
wedloopen v. intr. insép. courir (d l'envi) .
wedlooper m. coureur ni.
wedprijs m. prix m. de course ou de concours.
wedren m. course f.
wec$ster f. parieuse f.
wedstrijd m. 1 concours m.; (spéct) course f.; —
op de lange baan course de fond : — op de korte
baan course de demi-fond; 2 (fig.) concurrence,
rivalité f.
weduw(e) f. veuve; (notable) douairière f.
weduwen-en-weezenfonds n. caisse f. des veuves
et orphelins.
weduw(en)geid n. versement m. pour les veuves.
weduwgift f. douaire m. [viduité.
weduwjaar n. an de deuil de veuve, an m. del
weduwlijk 1 adj. de veuve, de veuvage; 2 adv.4
weduwnaar m. veuf m. [en veuve.
weduwschap n. veuvage m.
weduwvrouw f. veuve f.
wedvaart f. régate f.
1. wee interj. 1 ah ! aïe ! ; 2 (avec datif) malheur
! wee hem die er aan komt! gare à qui y
touche !
2. wee n. ( n) 1 malheur m., calamité f.; 2
douleur m.; het doet — cela fait mal.
3. wee adj. 1 mal; — worden se sentir mal,
avoir mal au coeur; 2 fade, écceurant.
weedasch f. védasse f.
woede f. pastel m.; (teint.) guède f.
weedom in. douleur f., mal m.
weefbaar adj. textile.
weefbaarheid f. textilité f.
weeffout f. défaut in. dans le tissu.
weefgetouw n. métier m. (de tisserand).
weefkunst f. tissage m.
weeflijn f. enfléchure f.
weefschool f. école f. de tissagc.
weefsel n. T tissu in.
weefselleer f. histologie f.
weefster f. (. s) tisseuse ; tisserande f.
weefstoel m. métier m. (de tisserand).
1. weeg adv. en chemin; te halver — à mi-;
2. weeg f. paroi ; (bois) cloison f. [chemin.
weegbaar adj. ( teder, cist) pondérable.
weegbaarheid f. pondérabilité f.
weegbiad n., ...bree f. plantain m.
weegbrug f. 1 pont m. à bascule; 2 bascycle t
weeggias n. aéromètre m.
weeghaak m. peson m.
weegkunde f. statique f.
weepkunst f. art m. de peser.
weeeluls f. punaise f.
weegschaal f. 1 plateau m. de balance; 2 halanee
f.; 3 (astr.) W— Balance f.
weegscheet m. orgelet m.
1. week f. (weken, .Je) T semaine f.; over een
— aujourd'hui en hui! , in de — en semaine ; de
— hebben être de semaine.
2. week adj. 1 mort, (viande, pain, bols,
pierre) tendre; (métal) doux; (chair) flasque;
— maken amollir; — worden s'amollir; 2
(santé) délicat, faible; 3 (fig.) sensible, délicat
— maken attendrir; — worden s'attendrir; 4
(mauv. part) mou, flasgc„e ; (vie) efféminé.
3. week ti. 1 ct te f. tendre; 2 hypocondre rn.;
(plus bas) (lane m., (encore plus bas) région f.
iliaque. [mettre tremper.
4. week f. trempáge m.; in de — leggent
weekachtig adj. tin pen mou, mollasse; (pierre)
terrasseux.
weekachtigheid f. mollesse f.
weekbak m. trempoir m.
weekbakken adj. tendre.
weekbericht n. bulletin m. hebdomadaire.
weekbeurt f. (tour in. de) semaine f.; de —
hebben éíre de semaine.
weekblad n. feuille f. hehdomadaire.
weekboekje n. cornet m. de (la) semaine.
weekbrie4Je n. note f. de la semaine.
weekdag m. jour m. de semaine.
weekdier n. mollusque m.
weekdierenleer f. malacologie f.
weekels j k 1 adj . mou, délicat ; 2 adv. mollement,t
weekelijkheld f. mollesse f. [délicatement.
weekeling m. & f. efféminém., —e f.; douillet m.,
—te f.
weeken v. tr. & intr. tremper ; ( scient.) macérer.
weekgeld n. semaine f.; een frank — krijgen
recevoir tin franc pour sa semaine.
weekhartig 1 adj. tendre, sensible; 2 adv.
tendrement.
weekhat-tigheid f. tendresse; sensibilité f.
weekheid f. mollesse; délicatesse f.
weekhuidig adj. malacoderme.
weekhuur f. semaine f.
weekkuip f. trempoir m.
weeklacht, ...klage f. plainte, lamentation f.
weeklagen v. intr. insép. se plaindre, se larnenter.
weekloon n. semaine f.
weekmaken v. tr. sép amollir. [semaine.
weekmarkt f. marché rn. hebdomadaireou de lat
weekvleugelaar -- 670 — weg
weekvleugelaar m. mollipenne m.
weekvieugelig adj. mollipenne. [délices f. pi.
weelde f. 1 luxe m.; 2 profusion f.; 3 volupté f.4
weeld(er)ig 1 adj. luxueux, fastueux; 2 abandant,
luxuriant; 3 pétulant, fougueux; 4 voluplueux;
5 adv. luxueusement; abondamment;
jougueusement; voluptueusement.
weeld(er)igheid f. luxe m. = weelde.
weemoed m. douleur, tristesse, mélancolie f.;
met — avec douleur. [tristement.
weemoedig 1 adj. friste, mélancolique; 2 adv.4
weemoedigheid f. = weemoed.
1. weenen 1 v. tr. & intr. T pleurer ; zich blind
— se rendre aveugle à force de pleurer ; zich de
oogen rood — avoir les yeux rouges de pleurer;
zich de oogen uit zijn hoofd — se noyer danst
2. Weenen n. Vienne f. [les larmes.
Weenensch adj. viennois. [...euse f.
1. weener m., ...ster f. (xs) pleureur m.4
2. Weener m. Viennois in.; min f. Viennoise f.
1. 2. 3. & 4. weer = 1. 2. 3. & 4. we(d)er & compos.
5. weer n. cal m.. caltosité f.; (pieds) durillon m.
6. weer f. 1 défense f.; zich te — stellen se
mettre en défense; 2 mouvement m.; in de — zijn
se ineltre en branle, se démener; 3 rempart m.;
(eau) digue f.; (pêche) gord m.; (mer) bouchot;
(étang) écrille f.
D weeral adv. de nouveau.
weerbaar adj. ( teder, cast) 1 (place) défendable,
tenable; — maken mettre en état de défense; 2
thomme) valide.
weerbaarheid f. 1 état in. de défense; 2 capacité
de porter les armes, validité f.; 3 fédération f. de
francs-tireurs. [armée.
weerbaarheidsbond m. anion f. pour la nationt
weerbaarheidscorps n. corps m. de francs-tireurs.
weergaasch adj. diable de, sacré.
weerga(de) f. 1 pareil m., pareille f., pendant m.;
2 (iron.) diable m.; loop naar de — va-t-en au
diable. [2 adv. incomparablement.
weergaloos 1 adj. sans pareil, incomparable;t
weergeld n. prix du sang, wehrgeld m.
weerlicht 1 n. éclair(s) ,m. (pl.); 2 f. (iron.) diable
in.; loop naar de — va-t-en au diable.
weerlichten v. intr. insép. faire des éclairs.
weerlichts adv. diablement ; wel —1 diable 1
weerlichtsch adj. diable de, sacré.
weerloos adj. sans défense, désarmé.
weerloosheid f. manryue m. de moyens de défense,
impuissance f..
weermiddel n. moyen m. de défense.
weerplicht m. service m. obligatoire.
weerplichtig adj. astreint au service militaire.
weerwolf m. loup-garou ; (méd.) lycanthrope m.
wees m. & f. (weezen) orp'oelin m., —e f.
weesgoed n. trousseau m. d'orphelin.
,weeshuis n. orphelinat m.
weesjongen m. pupille m.
weeskamer f. 1 (hospices) bureau .„i. des orphelins;
2 (paleis de justice) cha.mhre f. des tutelles.
weeskind n. orphelin m.
weesmeisje n. pupille f.
weesmoeder f. directrice f. d'orphelinat.
weespijp f. tuvau m. de décharge.
weesvader m. directeur m. d'orphelinat.
weet f. connaissance f.; binnen mijn — à tna
connaissance; dat is een heele — eest toute une
affaire; de — doen van donner connaissance ou
avis de; geen -- hebben van ne pas avoir connaissance
ou conscience de; 't is maar een — il
faut connaitre le truc.
weetal m. & f. ( telen) pédant m., —e f.
weetgierig 1 adj. curieux, avide d'apprendre;
2 adv. curieusement.
weetgierigheid f. curiosité, soif f. de savoir.
weetlust m. désir in. d'apprendre.
weetniet m. & f. ( 'en) ignorant m., —e f.
weeuw, weeuw(e)naar = weduwe, weduwnaar.
weezenfonds n. caisse f. des orphelins.
weezengeld n. héritage m.
1 . weg t. ( .gen) miche; (beurre) motte f.
2. weg m. ( men, je & weegje) 1 chemin m.;
(tracé) voie f.; (plus important) route f.; de — op
ou naar B. le chemin de B. , slinksche —en voies
détournées ; den langsten — nemen prendre le
chemin des écoliers ; zijn — gaan poursuivre son
chemin; zijn eigen — gaan suivre sa propre
voie; zijns weegs gaan passer son chemin, aller
-te so'; cóté : (geen) — weten met (ne pas) savoir
cunduire, (ne pas) savoir se tirer de; dat is de —
niet ce nest pas le mogen; de — der deugd le
che,nia de la vertu ; de -- des verderfs la voie de
la perdition; de —en der Voorzienigheid les
voics de la Providence; 2 (avec des prép.) altijd
bij den — zijn être tou/ours par voies et chemins;
in den -- staan ou zitten ou komen se trouver
dans le chemin ou sur le passage, (fig.) embarrasser
; in den — leggen mettre dans le chemin, (fig.)
causer des embarras ; onder — en chemin, chemin
faisant; op — (naar) en route (pour), (fig.) en
train de, en passe de ; op den — naar sur la route
de ; op — helpen mettre sur la voie; op zijn —sur
son passage; dat ligt op zijn --- cela est sur sa
route, (fig.) cela est de sa compétence ou de son
devoir; over---kunnen met(fig.)s'entendre avec;
uit den — gaan voor sater du chemin de, se ranger
pour, se garer pour; uit den — ruimen ou
zetten mettre à l'écart ou de chté; van den (rechten)
— geraken s'écarter du (bon) chemin.
3. weg adv. 1 en route, loir^; ver — très loin;
hij is — 1 il est panti, 2 il est perdu, 3 il s'est évanoui,
4 il ne se possède plus; de sleutel is — la
clef est perdue ou égarée; de glans is — l'éclat a
dispara ; de gelegenheid is — l'occasion est passée;
ik moet, wil —je dois, veux partir; hij is er
mee — il la emporté, (fig.) il la gobé; hij heeft
wegbergen — 671 — wegpinken
de kneep — il connaft le truc; hoofd — 1 retirez
la tête, 2 gare la tête; — van hier loin d'ici; —
met de geuzen d. bas les gueux ; — roet die gedachten
loin de vous ou de moi ces pensées ; —
met die complimenten trève de compliments;
2 tout d'une traite, tout bonnement; in eens —
d'un seul coup; van 't blad — d livre otrvert;
zing maar — chantez toejours.
wegbergen v. tr. sép. enfermer.
wegbijten 1 v. tr. sép. enlever (en mordant)
2 chasser à coups de dents ; 3 corroder ; 4 v. intr.
sép. se corroder.
wegblazen v. tr. sép. souffier.
wegblijven v. intr. sép. 1 manquer, faire défaut;
(écrit) être omis; (maladie) disparaitre; 2 rester,
tarder.
wegbonjouren v. tr. sép. env<oyer promener.
wegborstelen v. tr. sép. 1 enlever cd la brosse;
2 chasser (br utalement) .
wegbreken i v. tr. sép. arracher, briser; 2 abatire,
demoïir; 3 v. intr. sép. se briser et disparaftre.
wegbrengen v. tr. sép. emporler ; ( personnes)
emmener; reconduire.
wegcijferen v. tr. sép. supprimer, retirer.
wegdenken v. tr. sép. écarter (par la pensée).
wegdoen v'. tr. sép. 1 enlever, eter, mettre de cdté;
2 se défaire de.
wegdragen v. tr. sép. emporler, enlever; (prix)
remporter; (approbation) recevoir, avoir.
wegdraven v. intr. sép. s'élioignrr- (au trot).
wegdrijven i v. tr. sép. chasser, (eau) emporter,
entrainer; 2 v. intr. sép. être ernporté, étre entraíné,
s'en aller à la dérive; 3 se dissiper.
wegdringen 1 v. tr. sép. repousser, rejouler;
(fig.) supplanter; 2 v. intr. sép. partir (en bousc
alant).
wegduwen v. tr. sép. repousser.
wege datif de 2. weg.
wegedoorn, ...doren m. nerprun m.
wegen 1 v. tr. & intr. (woog, heeft gewogen)
peser, (sur la main) soupeser; 2 pesage m., pesée
D wegenis f. voirie f. [f.
wegens prép. ei cause de,eu égard á, par rapport à.
1. weger m. (-os) peseur m.
2. weger m. (-os) (planche) vaigre f.
wegeren 1 v. tr. vaigrer; 2 n. vaigrage m.
wegering f. vaigrage m. [tant).
wegtiadderen v. intr. sép. s'éloigner (en vole -1
weggaan 1 v. intr. sép. s'en aller : ga weg allez !
allez-vous-en ! 2 départ m.; bij het — en s'en
weggang m. départ m. [allant.
wegge f. = 1. weg.
weggeld n. péage m.
weggeven v. tr. sép. donner, se dessaisir de;
alles — donner tout ce qu'on a.
weggoochelen v. tr. sép. escamoter.
weggooien v. tr. sép. 1 jeter (loin de soi) ; ( jeu)
écarter ; 2 (fig.) rejeter, repousser.
weggraven v. tr. sép. déblayer.
weghakken v. tr. sép. abattre. [enlever.
weghalen v. tr. sép. aller ou venir chercher,t
weghangen v. tr. sép. pendre ou mettre de c8té.
weghebben v. tr. sép. avoir déjà, avoir recu; het
— 1 comprendre, 2 être pris; er den slag van —
connaïtre le truc. [caché.
weghouden v. tr. sép. 1 écarter, retirer; 2 tenirt
wegijlen v. intr. sép. s'en aller ei la háte.
wegjagen 1 v. tr. sép. chasser, mettre d la porte,.
(école) exclure; 2 n. renvoi m., exclusion f.
wegkappen v. tr. sép. abattre.
wegknippen v. tr. sép. 1 enlever aux ciseaux,
rogner; 2 éloigner d'une chique-naude.
wegkomen v. intr. sép. 1 partir; — uit s'échapper
de; — van quitter; goed — uit se tirer de,
(danger) l'échapper belle; slecht — uit se tirer
mal; 2 (objets) s'égarer, se perdre.
wegkrabb(el)en, ... krauwen v. tr. sép. gratter.
wegkrijgen v. tr. sép. óter, enlever, faire partir;
den slag — saisir le truc ; het — être pris.
wegkrimpen v. intr. sép. 1 se rétrécir; 2 (dou--
leur) se tordre; (cceur) se resserrer.
wegkruipen v. intr. sép. s'en aller en rampant,,
ramper, se bloltir.
wegkussen v. tr. sép. enlever ou essuyer par un
baiser ou des baisers.
wegkwijnen v. intr. sép. dépérir, se consumer.
weglaten v. tr. sép. 1 laisser partir; 2 (fig.)
omettre; (écrit) passer; (lecture) sauter; 3,
(gramm.) élider.
weglating f. omission; (gramm.) élision f.
wegleggen v. tr. sép. mestre de cóté; enfermer,;.
wegleiden v. tr. sép. emmener. [serrer.
wegloopen v. intr. sép. 1 s'encourir, se sauver,
s'enfuir; (mil.) déserter; (liquide) s'écouler; hij
is er mee weggeloopen il 1'a gobé; — met être
entiché de; 2 dépérir.
wegmaaien v. tr. sép. faucher.
wegmaken v. tr. sép. 1 Ster, enlever; 2 (ne plus
retrouver) égarer; (argent) gaspeller; 3 (méd.)
endormir, chloroformer; 4 zich — décamper,
déguerpir.
wegmalen v. tr. sép. enlever; (eau) épuiser;:
wegmeter m. hodomètre m. [(fig.) miner..
wegmoffelen v. tr, sép. escamoter.
wegnemen v. tr. sép. 1 enlever, óter; retirer (de
l'école); 2 (temps) prendre, coûter; (séance)
prendre, occuper; (mort) emporter, ravir; 3 (fig.)
dissiper, écarter; dat neemt niet weg cela neenpéche.
wegneming f. 1 enlèvement m., prise f.; (coul.)
enlevage m.; 2 (rnembre) amputation f.; (tumeur)
ablation f.
wegpakken v. tr. sép. 1 mettre de cóté; 2 prendre,.
enlever, faire main basse sur; 3 zich — déguerpir,
plier bagage.
wegpinken v. tr. sép. dissimuler.
wegraken -- - 672 -= wegwrijven
wegraken v. intr. sép. 1 parvenir à s'en aller ou
d partir; 2 s'égarer, se perdre.
wegrapen v. tr. sép. enlever, emporter
wegredeneeren v. tr. sép. supprimer ou détruire,
(par des raisonnements), r/futer.
wegrijden 1 v. intr. sép. partir (u cheval ou en
voiture); 2 v. tr. sép. enlever (par voiture).
wegroeien v. tr. & intr. sép. (faire) partir (v la
rame) .
wegroepen v. tr. sép. appeler, rappeler.
wegroesten v. intr. sép. disparaïtre par la rouille,
rouiller. [roulant, rouler.
wegrollen v. tr. & intr. sép. (faire) partir en=
wegrooven v. tr. sép. voler, dérober.
wegrotten v. intr. sép. s'en aller en pourriture,
pourrir.
wegruimen v. tr. sép. déblayer; (fig.) aplanir.
wegrukken v. tr. sép. arracher ; (fig.) enlever,
emporler.
wegscheiding f. i bifurcation f.; 2 carrefour m.
wegschenken v. tr. sép. dunner.
wegscheren v. tr. sép. 1 enlever en rasant, raser, ;
tondre; 2 zich — déguerpir, décarnper.
wegscheuren 1 v. tr. sép. enlever en déchirant,
déchirer; arracher; 2 v. intr. sép. se déchirer.
wegschieten 1 v. tr. sép. emporter (ci corrps de
feu), abattre; 2 v. intr. sép. partir ou disparaftre
brusquement.
wegschoppen v. tr. sép. 1 enlever d la pelle;
2 repousser du pied ; 3 chasser à coups de pied.
wegschouwen n.) f., ...schouwing f. inspection
f. des routes.
wegschuilen v. intr. sép. se cacher; (pittie)
s'abriter.
wegschuiven 1 v. tr. sép. pr)usser, reculer; 2 v.
intr. sép. glisser; 3 (fig.) se dérober.
wegsjouwen 1 v. tr. sép. transporter avec effort;
2 v. intr. sép. trimbaler.
wegslaan 1 v. tr. sép. repnusser, chasser ; 2 enlever
ou faire disparaltre (d'un coup) ; 3 v. intr.
'sép. etre emporté (d' un coup) .
wegsleepen v. tr. sép. entrainer.
wegsluipen v. intr. sép. se dérober.
-wegsluiten v. tr. sép. en. fermer, serrer.
wegsmelten V. intr. sép. fondre.
-wegsmijten v. tr. sép. jeter (loin de soi).
wegsnellen v. intr. sep. s'en aller d la hole.
wegsnijden v. tr. sép. 1 enlever (en coupant ),
(dé)couper ; 2 retroncher; (chir.) arnpuier
(tumeuri extirper; 3 v. intr. sép. s'esgiiivccr, se
dérober.
wegsnoeten v. tr. sép. ernonder, élaguer.
wegspoeden v. intr. sép. s'en riller d la bate.
wegspoelen 1 v. tr. sép. nlever (en rineant),
.rinser; 2 (cours d'eau) emporter. manger; 3 (fig.)
noyycr ; 4 v. int r. sép. être emporté (par l'eau) .
wegspringen v intr. sép. 1 s'en aller in sautant;
'2 partir d'un bond, partir brusquement.
wegsteken v. tr. sép. 1 enlever a la béche; 2 mettre
de cóté, cacher.
wegstelen v. tr. sép. voler, dérober.
wegsterven v. intr. sép. (lentement) s'éteindre;
(rapidement) disparailre.
wegstooten v. tr. sép. repousser.
wegstoppen v. tr. sép. fourrer.
wegstormen 1 v. tr. sép. enlever ; 2 (muil.) rcpousser
par un vigoureux assaut; 3 v. intr. sép. être
emporté par la ternpête; 4 s'en aller en coup de
vent.
wegstrijken 1 v. tr. sép. dle, (en repassant),
repasser ; 2 enlei'er cru r arnastier (en frottunt) ;
3 écarter (en passant la main dessus) ; 4 v. intr.
sép. s'esquiver, s'éclipscr.
wegstroo men v. inti . sép. s'écouler.
wegstuiven v. intr. sép. I s'en aller ou s'envoler
en poussière; 2 (fig.) partir en coup de vent.
wegsturen v. tr. sép. 1 conduire hors du port;
2 expédier; renvolger.
wegtooveren v. tr. sép. I cha se, par un sortilège
ou un charme; 2 escamoter.
wegtrappen 1 v. tr. sép. chasser du pied; 2 effacer
(en (autorit ) ; 3 v. intr. sép. aller nu pédaler
vite. [partir, se dissiper.
wegtrekken 1 v. tr. sép. retirer; 2 v. intr. sép.j
wegvallen v. intr. sép. 1 tomber de sa place;
2 être óté, être enlevé ; 3 (fig.) disparaïtre, étre
)rllis, être supprimé - ( lol, rèalementt tomber en
ctésuélude.
wegvaren 1 v. intr. sép. partir (en baleau) 2 v.
Ir. sép. treinsporter par eau.
wegvegen v. tr. ' ép. 1 balaver ; 2 essuyer ; 3
(mar.) tailler.
wegvliegen v. intr. sép. s'envoler.
wegvloeien v. intr. sép. s'écouler.
wegvluchten v. intr. sép. s'enfuir, se saaier.
wegvoeren v. tr. sép. transporter, (objets) emporier,
emmener.
wegvoering f. transport, enlèvement ni.
wegvreten v. tr. ép. manger, ronger
wegwaaien 1 v. intr. sép. être emporté (par le
vent) ; 2 v. tr. sép. emporter.
wegwachter m. garde-barrière, garde-voie m.
wegwerken v. tr. sép. 1 titer ou déplacer (en travaillant)
; heel wat — abattre bien de la besogne,:
2 (obstacle) lever; (facteur) éliminer.
wegwerker ni. 1 cantonnier; 2 homme m . d'équipe.
wegwerpen v. tr. sép. 1 jeter (loin de soi) ;
2 (cartes) écarter; 3 zich — se compromettre,.
s'avilir.
wegwijs adj. 1 qui connaït le chemin; 2 (fig.)
au courant, débrouillard.
wegwijzer m. 1 poteau rn. indicateur; 2 (personne
& livre) Buide m.; (aussi) livre d'adresses,
hotin m.; 3 (chir.) sonde f.,. conducteur m.
wegwrijven v. tr. sép. enlever (en frottant),
frotter.
wegzakken -- 673 -- weldoen.
wegzakken v. intr. sép. 1 s'affaisser, céder;
2 disparaitre.
wegzeilen v. intr. sép. mettre à la voile.
wegzenden v. tr. sép. 1 envoyer, expédier; 2 renvoyer,
congédier.
wegzetten v. tr. sép. mettre de cbté.
wegzinken v. intr. sép. s'enfoncer, disparaitre
(au fond) .
wegzwemmen v. intr. sép. s'en aller ou se saui'er
à la nage. [tout doucement.
wegzweven v. intr. sép.s'éloigner en planant oul
1. wel f. prairie f. V. weide.
2. wei f. 1 petit-lait m.; (scient.) sérum du bit;
2 (lang) sérurn m.
welachtig adj. séreux.
Weichsel f. Vistule f.
welchselhout n. bois m. de Sainte-Lucie.
welchselkerseboom m. griottier m.
wel(de) f. 1 pdture; ter — gaan (gibier) aller au
viandis, aller viander; 2 prairie f., (sans arbres)
pré, (avec des anim.) pdturage m.; in de -- doen
mettre au vert.
wei(de)bloem f., ...gras n. fleur, herbh f. des prés.
wel(de)grond m. pdtis m.
wel(d)en 1 v. tr. faire païtre; (fig. & bible) paitre;
(yeux) repaitre; 2 v. intr. paitre, brouter;
laten — faire vaitre.
wei(d)er m. engraisseur in.
wei(d)man m. (...lieden) chasseur rn.
wel(d) mes n couteou m. de chasse.
weldsct 1 adj. rnagni.frque, somp!uuerl. ; 2 adv.
magnifiquer ieni.
weidschheisi t. magnificence. so-nptuosité f.
weifelaar rn.. gister f. ( 's) irrésolu m..., ---e i.
welfelachtlg 1 adi. hesitant, irrésolu; 2 adv. avec
hésitation.
welfelachtigheid f. hésitation, irrésolution f.
weifelen v. intr. 1 chanceler, tituber ; 2 (fig.)
hestter, être indécis, etre irrésolu.
weifeling f. hésitation, irrésolution f.
weifelmoedigheid) = welfelachtig(heid).
welgeld n. droit m. de pacage.
t weiger adj. avare, économe; (habits) soigneux.
weigerachtig adj. négatif, contrariant.
weigeren 1 v. tr. refuser; — te doen se refuser à
faire; dat kan ik niet — (pour accepter) cela
ni est pas de refus; 2 v. intr. (arme, machine)
rater; 3 n. refus m.
weigerend adj. négatif.
weigering f. refus m.
weigras, ...grond = weidegras etc.
welkaas f. fromage m. de petit-luit, ricotte f.
weiland n. herboge m.
welman, ... mes = weidman, ... mes.
weinig adj. & adv. T peu (de) ; mijn —e invloed
man peu d'influence, le pev d'influence que j'ai;
— of niet peu ou prou; hij komt maar — hier
il vient rarement ou trés peu ici ; —en peu de personnes
ou gens ; tiet —e le pec: ; een —je un tout
petit peu, un tant soit peu.
weinigheid f. 1 petit nombre, petite quantité; 2
humble personne, (iron.) petite personne.
Weissenburg n. 1 Wissembourg; 2 Carlsbourg m.
welt f. froment m.
weltasch f. gibecière, carnassière f.
wekelijks adv. par semaine, hebdomadairement.
wekelijkscit adj. hebdomadaire, de chaque semaine.
wekgezang n., ... muziek f. aubade f.
wekken v. tr. 1 éveiller, (brusq.) réveiller; 2
(fig.) réveiller, exeiter ; susciter; provoquer.
wekker m. ( mos) 1 réveilleur in.; 2 (horl.) réveil,
réveille-matin; (sonnerie) carillon m.
wekkerklok f. horloge ou pendule t. d réveil.
wekstem f. voix f., appel m.
wekster f. réveilleuse f.
1 . wel adv. 1 bien; doe — en zie niet om bien
faire et laisser dire; ik ben —je suis bien portant
; ik ben niet —je ne suis pas bien ; ' t gaat
me -- je me porte bien, je vals bien; weer —
worden se remettre; het — hebben 1 être bien,.
2 être dans le vrai, ne pas se trompet; ik moet —
il faut bien; ('t is) mij — je veux bient — is
waar il est vrai; ik heb dit —(is waar) gezeid,
maar il est vrai que je l'ai dit mais; 2 sans
doute; vandaag niet, maar morgen — pas
aujourd'hui, mais sans doute ou probablement
demain; dat is niet — mogelijk cela niest
guère possible. En compos bien : welbearbeid.
bien travaillé.
2. wel interj. eh bien ! —, — 1 tiens, tiens !
mais mais ! —nu hé bien ! —, wat scheelt er?
eh bien ! qu'y a-t-il ? ja — mais oui 1 oui-da !
(iron.) ah ouiche ! —, voor u mais, pour vous 1—
hem die heureux celui qui.
3. wet n. bien n.; 't is voor je — c'est pour ton
bien ; — en wee bonne et mauvaise fortune.
4. wel f. ('Ien, sletje) 1 source; 2 nappe f.
d'eau.
welaan interj. eh bien 1 [fortablement.
welbehaaglijk 1 adj. confortable; 2 adv. con-t
welbehagen n. 1 (approb.) bon plaisir m.; 2
(satisf.) plaisir ; bien-être m.
welbespraakt adj. disert; — zijn avoir de laj
welbespraaktheid f. faconde f. [ jaconde.
welbesteed adj. bien employé, 't is -- (iron.)
eest bien fait.
welbezeild adj. bon vollier.
weldaad f. 1 bienfait m.; een — bewijzen faire
du bien ; 2 délice, bien-être m.
weldadig 1 adj. bienfaisant; (pauvres) charitable;
(fig.) salutaire; 2 adv. généreusement,
charitablement.
weldadigheld f. bienfaisance; charité t.
weldoen 1 v. intr. s• ép. faire du bien; 2 n..
charité f.
weldoener — 674 — welvaart
weldoener m., ...ster f. ( mos) bienfaiteur rn.,
...tri.ce f.
weldra adv. bient8l. [rri.
weledel adj. très honoré; W—e Heer Monsieur
weledelachtbaar adj. très honorable.
weledelgeboren adj. très noble.
weleer adv. autrefois, jadis m.; de dagen van —
:te temps jadis.
,weleerwaarde, ...waardig adj. très révérend.
,D welfaard, welfboog in. voussure f.
welisel n. (-os) vorte f.
wehgaan v. intr, sép. aller bien.
welgat n. point m. d'eau.
welgebekt adj. avec un bon bec ; -- zijn (fig.)
avoir la langue bien pencue.
welgeboren adj. noble.
wolgedaas ac.Ij. de bonne mine; er — uitzien
avoir bonne mine.
welgedaanheid f. hunne mine f,
welgelegen 1 adj. bien situé; 2 n. W— Beausito,
Beau-séjour ni.
welgelukken n. succès gin., réussite f.
welgelukzalig adj. bienheureux.
weigelukzaligheid f. héatitude f.
welgemanierd adj. qui a de belles manièrees,
kien élevé, poli.
welgemanierdheid f. politesse t.
welgemeend 1 adj. bien intentionné, très sirteère .
2 adv. sinc^-rement.
welgemoed adj. 1 de bonne humeur, 2 courageux.
[courage rfl.
welgemoedheid f. 1 hunne liuméur t.; 2 bont
welgemutst adj. de bonne humeur.
walueschapen adi. bien form.é.
welgesteld adj. aisé.
welgesteldheid f. aisance f.
welgetoagd adj. disert, loquace.
welgevallen 1 v. intr. sép. être agréable, sernbler
bon; zich laten — agréer, trouver bon; 2 n.
bon plaisir m., satisfaction f.; met — avec
complaisance; naar — à volonté, comme bon me
(ou te ete.) semble.
welgevallig 1 adj. agréable; 2 adv. avec complaisance.
favorablement. [sance f.
wejgevalligheid f. 1 agrément rn.; 2 cornplai-m
welgezind adj. kien intentionné.
welgezindheid f. hunne intention f.
welhaast adv. bientot.
welig 1 adj. abundant; (plantes) luxuriant ;
(herbe, épis, pols, fèves) dru; 2 (chair) /ongueux;
3 (terre) gras ; 4 adv. abondamment
avec luxe; dru.
weligheid f. 1 abondance ; luxririance , 2 fongo-
Sité; 3 richesse f.
1. welk interr. 1 (avec suhst.) quel ; — een
quel, quelle sorte de; 2 (sans subst.) lequcl ; hier
zijn drie pijpen; —e wilt gij? voici trois pipes,
ilaquelle voulez-voos ?
2. welk relat. 1 (sans subst.) qui, que; 2 (avec
des prép.) aan —e, met —e, in —e auquel, avec
lequei, dans lequel; 3 (avec un subst.) lequel ou
(après Ie subst.) qui, que ; koffie en thee, —e
artikelen du café et du thé, lesquels articles ou
articles qui (que) ; 4 — ook quelque... que,
quel... que; (sans verbe) n'importe lequel; geef
hem een belooning —e ook donnez-lui une
récompense, n'importe laquelle.
welken v. intr. se faner, se flétrir.
1. welkom adj. 1 (choses) agréable; 2 (personnes)
bienvenu; zij is -- elle est la bienvenue;
(weest) — (exclam.) soyez ou vous fles le bienvenu
; — heeten souhaiter la. bienvenue (d).
2. welkom n. bienvenue f.
welkomst f. bienvenue f.
welkomthuis n. cadeau in. de voyage. [(d).
1. wellen v. tr. faire mitonner, donner un tour t
2. wellen v. tr. (métal) braser, souder.
3. wellen v. intr. (eau) jaillir, sourdre.
welletjes adv. assez bien.
wellevend 1 adj. poll , 2 vertueux; 3 adv. poliment;
vertueusement.
.wellevendheid, wellevenskunst f. politesse f.,;
wellicht adv. peut-être. [savoir-vivre m.
welluidend 1 adj. "armonieux, melodieux;
(gram rzi.j euphonique; 2 adv. harmonieusernent.
welluidendheid f. harmonie ; (gramm.) euphonie:
wellust rrr. volupté f.; (rnoins) délices f. pi. [f.
wellusteling m. voluptueux; (tres mauv.) débauché
m.
wellustig 1 adj. voluptuerix, sensuel; (très
rnauv.) lascif; 2 adv. voluptueusement; lascive-t
wellustigheid f. lascivete f. [ment.
welmeenend 1 adj. bien intentionné, sincère;
2 adv. sincèrement.
welnemen n. approbation, permission f.
welnu interj. eh tien !
welp n. petit m.; (speet) lionceau; louveteau;
ourson ; fann rn.; (chass., petit de loop, renard
ou chien) chéau I11.
welpomp f. pompe f. de source.
welnut m. puits fl1. d'eau de source.
welriekend adj. parfumé, odoriférant.
welriekendheid f. parfum m., bonne odeur f.
welslagen n. réussite f., succès m.
welsmakend adj. bon, délicieux.
welsprekend 1 adj. éloquent , 2 adv. éloquem-^
welsprekendheid f. eloquence f. ment.
we!staan 1 v. intr. sep. aller bigin ; ` (fig.) seoir,
(onvenir . 3 n. bienséance f.
welstaanshalve adv. par convenance.
welstand m. ( bonne situation, prospérité f.; 2
(fortune) aisance f., been-étre m.; 3 bonne santé f.;
4 bienséance f
D welstellend = welgesteld.
welvaart f. 1 prospérite, kien-être m.; 2 bonne
Santé t,
welvaren ---- (i7 --- wereldlijk
welvaren 1 v. intr. sép. être en bonne santé, aller
bien ; 2 prospérer ; 3 n. — welvaart.
welvarend adj. 1 bien p)rtrrnt . er -- uitzien
avr,ir bonne mine; 2 prospere.
welvarendheid f. 1 bonne santé; 2 prospérité f.
welven v. tr. sép. 1 vo!ter; gewelfd (front,
sourcil) arqué; 2 bomber, arrondir; 3 rouler.
welving f. 1 voussure f.; 2 bombement, renfleinent
m.
welvoggt(e)lijk 1 adj. convenable, bienséant; 2
adv. convenablement.
welvoeg(e)lijkheid f. convenance, bienséance f.
weiwater n. eau f. de source.
welwillend 1 adj. bienveillant; 2 adv, avec bienveillance.
welwillendheid f. bienveillance f.
welzalig adj. bienheureux.
welzand n. sable m. mouvant.
welzijn n. 1 bien-être m., prospérité f.; 2 bien;
voor uw — pour votre bien; 3 bonne santé f.
wemelen v. intr. 1 se remuer, s'agiter ; 2 fourmrller;
grouiller.
1. wen f. (hen, netje) 1 loupe; 2 (vét.)
molette f.; 3 goitre in.; 4 exostose f.
2. wen conj. quand.
Wenceslaus m. Venceslas m.
wenden 1 v. tr. (wendde, heeft gewend) tourner.
retourner; (mar.) faire virer; — en keeren
tourner et retourner; zich — tot s'adresser h;
2 v. intr. tourner; (mar.) virer (de bord).
wending f. 1 tour m.; (chemin, véhicule) tournant
m.; (manége, escrime) volte f.; (mar.) virement
m.; 2 (forme, manière) tournure f.; een
ander — geven aan donner une autre tournure à,
détourner; 3 (style) (pensée) tour m.; (mots)
tournure f.
wenk m. 1 signe m.; (spéc`) clin m. deelt; een
— geven (om ou dat) faire signe(de) ; op den —
gehoorzamen obéir au rnoindre signe, obéir au
doigt et d 1'aeil; 2 (fig.) avis m., indication, recommandation
f.
wenkbrauw f. sourcil m.
wenkbrauwboog m. arcade f. sourcilière.
wenkbrauwspier f. muscle m. sourcilier.
wenken v. intr. 1 faire un signe, faire signe de la
main ou du regard ou de la téte ; 2 avertir.
wennen v. tr. & intr. (s')habituer.
wensch m. désir m.; (formulé) souhait, (interv.
surnat.) viceu in.; naar — d souhait; mijn vurige
— is mon vceu le plus ardent est.
wenscheli j k adj. désirable, souhaitable; al wat
— is tout ce qui peut vous être agréable !
wenschelijkheid f. caractère désirable, intérêt m.,
opportunité, utilité f.
wenschen v. tr. intr. désirer, souhaiter ; het ware
te — dat il serait à désirer que; het iem. —
dire adieu d qq. ; naar rust — désirer le repos ;
hij wenscht zich dood il désire la mort ; hij
wenscht zich rijk il voudrait être riche; hij
wenscht niets liever dan i; ne demande pas
mieux que de.
wenschend adj. (gramm.) désidératif, optatif;
—e wijs f. optatif m.
wenschhoed m. chapeau m. enchanté.
wentelaar m. 1 (poisson) silure m.; 2 (tiss.)
fambour m.
wentelen v. tr. & intr. rouler;(autour dun point
ou axe) tourher; zich —se rouler, (fange, crasse)
se vautrer.
wenteling f. 1 tour m.; 2 rotalion f.
wentelspil f. noyau m. (d'escalier).
wentelsteen in. rouleau (de pierre), cylindre m.
wentelteefje n. pain ni. doré.
wenteltrap f. 1 escalier m. tournant ou en spinale;
2 (zoo.) escalier m., scalaire f.
werda interj. qui vive !
wereld f. T monde; (en langage ecclés. aussi)
siècle m.; de heele — le monde entier, (chacun)
tout le monde; reis om de — toer du monde;
sedert de — bestaat depuis que le monde est
monde; voor niets ter — pour tien au monde;
de beste man ter — le rneilleur homme du monde;
ter — komen, brengen venir, mettre au monde;
door de — gaan, zich door de — helpen faire
son chemirt dans le monde ; zoo gaat het in de —
ainsi va le monde; de wijde wereld ingaan
courir le mande; uit de — helpen expédier; die
zaak is uit de — cette affaire eet Pxpédiée; de —
verlaten (relig.) quittcr Ie siècle , der — afgestorven
mort au monde ou pour le siécle.
wereidbedwinger m. conquérant m. de l'univers.
wereldberoemd adj. célèbre dans le monde entier.
wereldbeschouwing f. enn(eption de l'univers,
cosmogonie f.
wereldbeschrijving f. cosmographie f.
wereldbol in. globe m. (terrestre).
wereldbouw in. système m. du monde.
wereldburger m. 1 cosmopolite 111.; 2 (iron.)
eito'en rit. do toonde.
wereldburgerschap n. cnrrio .,oltisr:,e rn.
werelddeel n. partij, f. In monde.
wereldgebeurtenis f. événement m. mondial.
wereldgeestelijke m. prétre m. séculier.
wereidgeschiedenis f. histoire f. 'rniverselle.
wereidgodsdienst m. religion f. universelle.
wereldhandel in. commerce m. inondial.
wereldheerschappij f. empire m. du monde.
wereldkaart f. mappemonde f.
wereldkampioen m. champion m. du monde.
wereldkennis f. 1 connaissance du monde, cosmologie
f. ; 2 usage du monde, savoir-vivre m.
wereldkundig adj. 1 cosmologique; 2 notoire, de
notoriété puhlique.
wereldlijk adj. 1 mondain; 2 (pas du clergé)
!aic ou laïque : de —en les laïques; 3 (pas de
r'église, pas dun convent) séculier; de --e
wereldling — 676 — werkkring
macht le bras séculier; de —e geestelijken les
prétres séeuliers; 4 (pas spirituel) temporel;
geestelijken wegens —e zaken voor een —e
rechtbank dagen citer des ecclésiastiques pour
des affaires temporelles devant un tribunal
laïque; 5 (pas saint) pro]ane.
wereldlint m. & f. mondain m., —e f.
wereldmacht f. puissance f. mondiale.
wereldmarkt f. marché m. mondial.
wereldoog n. t teil m. du monde; 2 (min.)
hydrophane m. [verselle.
wereidpostvereeniging f. union f. postale uni-1
wereldrond n. monde m.; (!ron.) machine f.=
wereldseh adj. mondain. [ronde.
wereldschgezind adj. mondain.
wereldschgezlndhelà f. mondanite f.
wereldstad f. vilte f. mondiale.
wereldstreek t. zone, région f.
wereldtaal f. langue 1. universelle. [tionale.
wereldtentoonstelling f. exposition f. interna-t
weretdlooneel n. scène f. du monde
wereldverkeer rn. communications f. pl. internationales,
tratic m. mondial.
wereldwijze m. philosophe m.
wereldzee f. océan m.
weren v. tr. 1 empécher; 2 arrêter, repousser,
écarter, enlever, détourner; 3 zich — 1 se défendre,
2 faire tous ses efforts, se mettre en quatre.
1. werf f. (...ven, Tje) 1 chantier in.; (pour
réparer) carénage; 2 terrain m.
2. werf m. (... ven) 1 marseau ; 2 osier m. bron.
3. werf f. (en compos.) fois f.
w erfgeld n. prime f.
werfofficier m. officier m. recruteur.
wering f. empêchement m.; défen^e f.; tot — van
pour. empêeher, (maladie) pour combattre.
1. werk n. étoupe f.
2. werk n. 1 ouvrage m.; (quelquefois) oeuvre f.;
(quelquefois aussi) travail m.; dat is 't — van
den timmerman c'est la besogne du charpentier;
dat is geen lang — ce ne sera pas long; lang —
hebben om mettre longtemps à; aan 't — gaan,
zich aan 't -- steilen ou zetten se mettre à
l'ouvrage ou à la besogne; iem. in 't — stellen
faire marcher qq., faire agir qq.; hij heeft — aan
zijn winkel il ne chóme pas, il a du pain Sur la
planche; te — gaan s'y prendre; veel, weinig —
maken van faire beaucoup, peu de cas de;2
(école) devoir m.; 3 (bible, relig., mor., litt.,
arts, sciences) oeuvre f.; een goed — doen faire
une bonne oeuvre; 4 (constr.) ouvrage m.; 5
(horl., machine) ouvrage, mouvement m.; 6
(oordage) manceuvre f.
werkbaas m. 1 patron; 2 contre-maatre m.
werkbank f. établi m.
werkbeest n. bêtc f. de somme.
werkbij f. abeille f. ouvrière.
werkbroek f. pantalon m. de travail.
werkdgdig 1 adj. actif; (remède) efficace; 2
(fig.) réel; (sciences) pratique; 3 adv. activement;
efficacement ; réellement ; pratiquement.
werkdadigheid f. activité; efficacité; réalité f.
werkdag m. 1 jour m. ouvrable; 2 journée f. de
travail.
werkdier n. b,^te f. de somme.
werkelijk 1 adj. réel; (payement, soldats,
vivres) effectif; 2 (service, fonction) actif;
(membre) effectij; het --- leven la vie pratique;
3 fatigant; 4 adv. réellernent, effectivement.
werkelijkheid f. 1 réalité; 2 fatigue f.
werkeloos 1 adj. inactif, oisif; 2 (ouvriers) sans
travail, qui chóme; -- zijn se trouwer sans travail,
chómer; de...loozen les sans travail; 3 inefficace;
4 adv. dans 1'inaction, dans t'oisiveté;
sans travail. [etage m.
werkeloosheid f. 1 inaction, oisiveté f.; 2 chó-f
werken 1 v. intr. T travailler; voor iem. —
(fig.) agir en faveur de qq.; 2 (résultat, influence)
agir (sur, opérer (sur); 3 (mouvement dun
vaisseau) tracasser, jatiguer; 4 v. tr. faire,
fabriquer; 5 produire, opérer; 6 iets — in faire
entrer nu introduire ou enfoncer qc. dans; naar
binnen — incorporer; 7 n. travail m., manceuvre
f.; Jonctionnement m.; action; opération f.
werkend adj. 1 travaillant, laborieux; —e stand
classe laborieuse ou ouvrière; 2 (volcan) en activité;
(remède, grace) efficace; (cause) efficient;
3 (membre d'une assoc.) effectif.
werker m. ( zs) 1 travailleur; 2 (métier) ouvrier;
(classe) travailleur m.
werkezel m. bête f. de somme.
werkgast m. ouvrier rn.
werkgever, ... heer m. patron m.
werkheilig adj. qui croit se sauver par ses oeuvres.
werkheilige m. & f. justiciaire m.
werkhout n. buis m. d'oeuvre.
werkhuis n. 1 atelier; (scient.) laboratoire m.;
2 maison f. ou Von va travailler; 3 dépót m. de
mendicité; maison f. de correction.
werking f. 1 (mouvement) activité f., fonctionnement
m.; in volle — en pleine activité; in —
treden (loi) entrer en vigueur; buiten — stellen
suspendre l'application de;2 (qui produit) opération
f.; de — van den H. Geest l'opération du
Saint-Esprit; 3 (résultat) actien f., effet m.; ---
doen avoir de l'action, produire de l'effet.
werkinrichting f. 1 atelier m.; 2 dép6t m. de men-t
werkjongen m. apprenti m. [dicité.
werkkapitaal n. capital tn. de roulement.
werkkamer f. chambre f. de travail; (scient.)
cabinet m.
werkklok f. cloche f. du travail.
werkkracht f. 1 efficacité, vertu f.; 2 force f. de
travailler; 3 (ouvrier) main-d'oeuvre f., bras m.pl.
werkkring m. 1 sphèref. d'activité f.; 2 besogne f.;
dat behoort niet tot mijn -- ce nest pas ma
werklieden — 677 — westen
besogne, (aussi) ce nest pas de ma compétence.
werklieden pl. de werkman. En cornpos.
.ouvrier, ouvrière adj.
werkloon n. salaire m.
werkloos(heid) = werkeloos(heid) 2 & 4.
werkman m. (...lieden, ...lui[denj) ouvrier m.
En compos. ouvrier, orrvrière adj.
werkmandje n. panier m. u ouvrage.
werkmanier t. procédé m.
werkmeid f. troisièrne servante f.
werkmier í. fourmi f. ouvrière.
werknemer m. ouvrier in.
werkplaats t. atelier m.
werkos m. basuf m. de labour.
werkpaard rn cheval rr_. de trait o:i de labour.
werkpak n. costume m. de travail
werkplukker in., ...sier f. étoupier rn., ...ière f.
werkrechter m. prud'homme m.
werkstaker rn. gréviste m.
werkstaking f. grave f. [li ser.
werkstellig adj. ct effet ;-- maken ef ectue, ,réa-t
werkster f. 1 travaillense ; 2 ouvriére f.
werkstuk n. pièce f.; (math.) problème m.
werktafel f. 1 etabli m.; 2 (pour écrire) bureau
3 (dames) table f. a ouirage. (travail) .
werktijd m. 1 durér f. du travail; journée f. (del
werktuig r.. 1 outil ; 2 machine f.; 3 (partie d'une
machine, du corps) organe in.; 1 (fig.) instrument
ni.
werktulg(e)líjk 1 adj. mécanique; 2 (sans la
volontL) machtnal; automatique ; 3 adv. mécaniquement
; mach i nalernent .
werktuig(e)iijkheld f 1 rnécanisme. 2 machinisme
automatisme ni.
werktuigkunde f. mécanique f.
werktuigkundig adi. mécanique.
werktuigkundige m. mécanicien m.
werkuur n. herre t. du travail,
werkverschaffing f. assislance f. par le travail.
werkvertrek n. charnbre f. de travail.
werkvolk n. ouvriers rn. p1.
werkvrouw f. _femme f. de journée.
werkwijze f. procedé m.
werkwinkel m. atelier m.
werkwoord n. verbe m.
werkwoordelijk 1 adj. verbal; 2adv.verbalement.
werkzaam 1 adj. actif, laborieux; 2 efficace;
3 adv. activement ; efficacement.
werp(anker) n. ancre f. à jet.
werpen v. tr. (wierp, heeft geworpen) T jeter;
voor de voeten --ieter aux pieds ; in den weg —
jeter sur le chernin ; een gat in het hoofd —
faire un trou à la tête (en lancant une pierre ou
un morceau de bols etc.); zich — op se jeter
sur; zich op een loopbaan — se lancer dans une
carrière ; het lot — jeter au sort ; het lot is
geworpen le sort en est_jeté; twee drieën — amener
deux trois ; stralen — darder ses rayons:
schaduw — projeter de l'ombre; een schaduw —
op (fig.) jeter une ombre sur; de schuld — op
rejeter la faute sur; zich op de knieën — ƒomber
ct genoux; jongen — mettre bas.
werper in. ( 's) jeteur, lanceur m.
werpgeschut n. projectiles in. pl.
werpgeweer n. arme f. de _jet.
werpkoord f. & n. 1 lasso m.; 2 jronde f.
werpkracht f. force f. de projection.
werplijn f. 1 ligne t. de projection; 2 (mar.)t
werplood n. sonde f. [touee t.
werpnet n. épervier m.
werppijl, ...schicht m. trait m.; (spéct) javelot m.
werpschijf f. disque m.
werpspie(t)s f. javelot m.
werpstrik m. lasso m.
werptol, ...top m. toupie f.
werptros fl1 . touée f.
werptuig n. arme f. de iet, projectile m.
werst f. verste f.
wervel in. ( mos & Den, Dtje) 1 tourniquet in.;
(pour maintenir) hirloir ni.; 2 (anat.) vertèbre f.
En compos. vertébral.
wervelbeen n. vertébre f.
werveldier n. (animal) vertébré m.
wervelen 1 v. tr. fermer au tourniquet ; 2 v. intr.
tournover.
wervelwind m. tourbillen ni.; (plus fort) bourrasque
f., cyclone m.
wervelziek adj. sujet au vertige.
wervelziekte f. vertige ni.
werven 1 v. tr. & intr. (wierf, heeft geworven)
enróler; (mauv. part) racoler; (pour compléter)
recruter; (ouvriers) ernbaucher; (nouveaux
rneinbres) recruter; (partisans) racoler; 2 n.
V. werving.
werver m. ('s) enróleur ; racoleur ; recruteur;
embaucheur m. [embauchage m.
werving f. enrólement ; racolernent ; recruiement; t
werwaarts adv. & conj oci? de quel c6té? — ook
de quelque cóté que.
weshalve con j . I pour quelle raison, ct cause de
quoi ; 2 c'est pourquoi, pour cette raison.
wesp f. guêpe f.
wespendief m. goiran nl , bondrée T.
wespeneter m. guépier, gobe-aheilles m.
wespennest n. guêpier m.
wespenvalk m. goiran m., bondrée f.
1. west 1 n. ouest m. V. westen ; 2 f. de W— les
Indes f. pl. occidentales.
2. west adv. ouest ; ' de wind is — le vent est ef
l'ouest. En compos. ouest ou occidental.
westeinde n. 1 extrémité f. ouest ou occidentale;
2 cóte ouest ; (ville) quartier m. ouest.
westelijk 1 adj. ouest,occidental; 2 adv. d 1'ouest,
occidentalpmenf.
westen ri. ouest ; (par rapport au soleil) ocrident .
couchant m.; in 't — (van) d 1'ouest (de : de
westenwind — Wi 8 — wetten
wind komt van ou uit 't — Ie vent est d 1'ouest ;
buiten — zijn ne pas être dans son assiette.
westenwind in. vent m. d'ouest.
westerhoek m. coin m. occidental.
westerkim f. occident m.
westerlengte f. longitude f. ouest.
westerling m. occidental m.
Westerstation n. gare f. de l'Ouest. [cident.
westersch adv. occidental, (église, empire) d'Oc-1
westerzon f. soleil ni. d'ouest.
Westeuropeeseh adj. de l'Europe occidentale.
Westfalen n. la Westphalie f.
West-Got(h)e m. Visigot(h) m.
West-Gothiand n. la'Westrogothie f. [tales.
West-Indië, West- mie n. les Indes f. pl. occiden-J
Westindiseh adj. des Indes occidentales.
westlndischvaarder m. navire ou navigateur m.
qui va aux Indes occidentales. [ouest.
westnoordwest adv., 'slijk adj. ouest-nord-t
westpunt n. occident m. vrai ou équinoxial.
west-ten-noorden adv. ouest-quart-nord-ouest.
west-ten-zuiden adv. ouest-quart-sud-ouest.
Westvlaamsch adj. de la Flandre occidentale,
westflamand.
West-Vlaanderen n. 1 (prov.) la Flandre occidentale;
2 (rég.) la West-Flandre.
Westvlaming m. West-Flamand m.
westwaarts adv. vers 1'ouest, vers l'occident.
westzuidwest adv., 'eiijk adj. ouest-sud-ouest.
weswege = weshalve.
wet f. ( moten, -'je) 1 toi f.; (tot een) — worden
passer en loi ; de — stellen ou voorschrijven
aan faire la loi à; zich tot — maken se faire une
loi de; korte —ten maken met trancher net;
daar moest een — op zijn cela devrait être
défendu par la loi ; tegen de — contraire d la lot;
2 régence f.; de heeren van de — la régence, les
magistrats communaux.
wetboek n. code m.
wetbreuk f. infraction à la loi, contravention f.
wete f. connaissance f. V. weet & 2. weten.
1. weten v. tr. & intr. (wist, heeft geweten) T
savoir; 1 den weg — savoir le chemin ; hij weet
alles il sait toot; ik weet niet je ne sais pas; ik
weet het niet je ne le sais pas, je l'ignore; niet —
wat te doen ne savoir que faire; niet — waaruit
of waarin ne pas savoir à quel saint se vouer;
gij weet zeker ou toch wel vous n'êtes pas sans
savoir; we — nu eenmaal dat i1 est convenu que;
laten —, doen (te) — faire savoir (qc. à qq.),
informer (qq. de qc.); goed dat ik het weet c'est
bon à savoir; hij weet wel ou veel beter il est
mieux informé que cela, il en sait plus long; dat
moet je maar — c'est votre affaire; wat weet ik
het? que sais je? est-ce que je sais? nu weet je 't'
weet je 't nu ? te voilà renseigné; dat je 't weet
pour ta gouverne; niet dat ik weet pas que je
sachet voor zooveel ik weet autant que je sache ;
ik wii — je tiens à savoir ; ik zou wel willen —
je me demande; ik weet daar een oplossing voor
j'en connais la solution; ik weet een huis dat je
connais une maison qui , 2 (avec des prép.) iets
— van 1 tenir qc , de, 2 savoir qc. sur le compte
de; iets — uit (een goede bron) tenir qc. de
(bonne source) ; niets willen — van ne pas vouloir
entendre parler de; 3 (avec er et des prép.)
hij weet er alles van il est au courant ou fixé ou
initié ou averti; hij weet er niets van 1 il n'en
sait pas le premier mot, 2 (influence phys.) il
n'en est pas incommodé, (infl. mor.) il n'en est pas
affecté; hij weet er veel over il en sait long; hij
wil er niet van — il ne veut pas en entendre par-
Ier; 4 (avec inf.) hij weet overal raad te
schaffen il sait remède à tout ; 5 te — (à) savoir;
wel te — bien entendu.
2. weten n. savoir m., connaissance f.; buiten
ou zonder — van à 1'insu de; met — van au su
de; met mijn — à mon escient, à ma connaissance;
naar mijn — que je sache; naar mijn
beste — en conscience; tegen beter — in contre
sa propre conviction.
wetendheid f. connaissance, science f.
wetens adv. 1 sciemment ; 2 een — zien une vue
consciente.
wetenschap f. 1 science f., savoir m.; de boom
der — l'arbre de la science; 2 science, connaissance
f.; geen — hebben van ne pas avoir connaissance
de. [scientifiquement.
wetenschappelijk 1 adj. scientifique; 2 adv.4
wetenschappelijkheid f. caractère m. scientifique.
wetenswaardig adj. digne d'être connu, intéressant.
[intéressante.
wetenswaardigheid f. I intérêt m.; 2 chose f.1
wetering f. cours d'eau, fossé m.
wetgeefster f. législatrice f.
wetgeleerde in. jurisconsulte, légiste m.
wetgevend adj. législatif.
wetgever m. (-is) législateur m.
wetgeving f. 1 législation; 2 (pouvoir) législature
f. [échevin m,
wethouder m. adjoint m. (au maire), (Belg.))
wethouderschap n. fonctions f. pl. d'adjoint;^
wetpriem m. fusil m. [échevinat m.
wetsontwerp n. projet m. de loi.
wetstaal n. fusil m.
wetsteen m. 1 pierre f. à aiguiser; 2 (fig.)affileur,
affuteur, aiguiseur m.
wettelijk 1 adj. (conforme à la loi) légal, (fondé
en droit) légitime; —e vrouw épouse légitime;
— verklaren légaliser, légitimer; 2 adv. légalement,
légitimement.
wettelijkheid f. légalité; légitimité f.
wetteloos 1 adj. sans luis, anarchique; 2 adv.
dans 1'anarchie.
wetteloosheid f. anarchie f. [affiler.
wetten v. tr. (wette, heeft gewet) aiguiser,^
Wel terau - 679 - wierooker
Wetterau f. Wettéravie f.
wettigen v. tr. légitimer; (actes) légaliser;
(usage) légitimer, consacrer.
wettig(heid) = wettelijk(heid).
wettiging f. légitimation; 'légalisation f.`
wettisch adj. légal.
wevelingen f. pl. (mar.) enfléchure f.
weven 1 v.'tr. (weefde, heeft geweven) tisser;
(fig.) faire, former; tramer; 2 n. tissage m.
Wever in. (cDs) t tisserand; (fabrique) tisseur m.;
2 (ois.) 1 fauvette f. contrefaisant, 2 (Afr. &
Amér.) tisserin m.
weverij f. tissage m.
weversboom m. ens(o)uple f.
weverslade f. chasse f.
weverspap f. chas m.
weverspoel f. navette; (hérald.) fusée f.
wevervogel m. tisserin m.
wezel f. (xs, xtje) belette f.
1. wezen v. intr. (was, is geweest) être; wij
zijn — zien nous avons été voir ou regarder.
V. zijn.
2. wezen n. ( mos, ci tje) 1 être m., créature f.;
2 être m., existence f.; in het — roepen dunner
1'être ou l'existence à; in — zijn exister, vivre; in
— laten laisser subsister; 3 être m., réalité,
essence f.; schijn en — l'être et le paraftre; het —
der zaak l'essentiel ou le fond de la chose;
4figure f., air m., mine f.; 5 conscience f.; 6 service
m., administration f. V. geldwezen, krijgswezen,
zeewezen etc.
wezenkunde, ...leer f. ontologie f.
wezenlijk t adj. (principal) essentiel; 2 (en fait)
réel; 3 adv. essentiellement; réellement.
wezenlijkheid f. t essence; 2 réalité f.
wezenloos 1 adj. insensible, apathique; (peil,
regard) atone, hagard; 2 vain, chimérique; 3 adv.
sans mouvement, comme une statue.
wezenloosheid f. 1 iinsensibilité, apathief.; 2 nonexistence,
utopie f.
wezenstrek m. trait m. (de la figure).
whist 1 n. whist; 2 m. whisteur m.
wichelaar rn., ester f. ( cs) devin m., —eresse f.,
(antiq.) augure m.
wichelarij f. divination f.
Wichelen v. intr. deviner, augurer.
wichelroede f., ...stok m. baguette f. divinatoire
wicht n. 1 poids m.; bij 't — au poids;
2 quintal m.; —je gramme m.
2. wicht n. 1 être, individu m.; 2 enfant, gosse,
mioche m.; arm, onnoozel — pauvre, innocente
créature; 3 jeune fille, gamine f.; mal — petite
rotte.
wlehtig adj. 1 pesant, lou`rd; 2 is — a le poids
voulu; J important. [3 importante f.
Wichtigheid f. 1 pesanteur f.; 2 poids m. voulu;t
wie 1 iffterr. (suj. & tég.) qui; (suj.) qui est-ce
qui; (rég.) qui est-ce que; wiens de* qui; (aan)
wien à qui; wiens hoed is dat? à qui est ce chapeau?
wie ... al? qui est-ce donc qui? 2 relat.
(avec antéc.) à qui, avec qui, poer qui etc.;
wiens donƒ ; ( sans antéc.) (celui) qui, celui que,
celui à qui; al -- quiconque; -- ook qui que ce
soit qui ou que.
wiebelen v. intr. chanceler; (se) balancer.
wieden 1 v. tr. (wiedde, heeft gewied) sarcler,
arracher les mauvaiscs herbes; 2 n. sarclage m.
wieder m. -( xs) sarcleur m.
wiedijzer n. sarcloir m.
wiedkooi f. équipe f. de sarcleurs.
wiedouw f. 1 osier m., 2 oseraie f.
wiedster f. sarcleuse f. [destiner 4.
wieg f. T berceau m.; in de — leggen voor pré-=
wiegedruk m. incunoble m.
wiegelen v. tr. & intr. (se) bercer, (se) balancer,
(se) remuer.
wiegelied n. berceuse f.
wiegeling f. bercement, balancement m.
wiegelstoel m. fauteuil m. d bascule.
wiegen v. tr. (propre & fig.) bercer; (fig.) contenter,
apaiser; in slaap — endormir, (fig.) tranquilliser.
wiegendoek n. toilet. cirée.
wieg(e)stoel ni. berceuse f.
wiegster f. berceuse f.
1. wiek f. aile f.; in zijn —en geschoten ou
getroffen zijn avoir du plomb dans l'aile.
2. wiek f. 1 mèche f.; 2 (chir.) tente f.; sindon m.
1. wiel n. 1 roue f.; V. rad; 2 vélo (ci pède) m.;3
—tje petite roue; roulette f.
2. wiel n. (eau) tournant, gouffre m.
wielboor f. amorcoir m.; —ken vilebrequin m.
wieldraaier m. tourneur m. de roue m.
wielen v. intr. 1 tourner (comme une roue) ;
2 (arbre, bois) se cadranner.
wielen m. cycliste m.
wieleren v. intr. aller en vélo.
wielersport f. cyclisme m.
wielertocht m. excursion f. en vélo.
wielerwedstrijd m. concours m. cycliste.
wielewaal m. (...alen) loriot m.
wieling f. 1 tournoiement; 2 tournant, gouffre m.
wielrijden v. intr. insép. aller en vélo.
wielrijder m. cycliste in.
wielrijdersbond m. union f. véloeipédique.
wielrijschool f. manège m. vélocipédique.
wiemelen v. intr. se remuer. V. wemelen.
wiep f. 1 fagot m., bourrée f.; 2 (jeu) botonnet rn.
wier n. algue f.; (jeté par la mer) varec(h) m-.
wierook m. encensm.;— toezwaaien encenser.
wierookboom in. arbre in. thurifère; Arabische
— makar m.; Oostindische — boswellie f. devt-4
wierookbrander m. brute-encens m. [UN?.
wierookdrager m. T thuriféraire m.
wiereoken v. tr. encenser.
wieroeket m. encenseur m.
55
wierookvat — 680 -- wijnkleurig
wierookvat n. encensoi-r ni.; , iem. het - toezwaaien
casser à qq. l'encensoir sur le nez.
wigge) f. ( tegen, vogetje) coin m.
wipdrijver m. chasse-coin in.
wiggebeen n. os m. cunéiforme ou sphénoïde.
wiggelen, wiggelwaggelen v. intr.. chanceler,
tifuber; (se) remuer.
wigsgewijze adv. en coin. [macreuse f.
wigstaart m. 1 queue f. d'aronde; 2 (zoo..) doublet
wigvormig adj. en forme de coin, cunéiforme.
wij pron. nous; (antith.) nous autres.
wijbeeldje n. ex-voto m:
wijbisschop in. évêque titulaire, coadjuteur m.
wijbrood n. pain m. bénit.
wijd 1 adj. (pas étroit) large, (pas serrant)
ample; -er maken élargir; -er worden s'élargir;
2 spacieux, vaste; de -e zee la mer immense;
de -e wereld le vaste monde; 3 adv. largement;
amplement; spacieusement; - open
tout large ouvert; 4 loin; gij zijt er nog - van
vous en êtes encore très loin; -(s) en zijd(s) en
tous lieux; van - en zijd de tous cótés; 5 au
loin, très.
wijdbeens adv. les jambes écartées..
wijdbefagmd adj. très réputé.
wijdberoemd adj. très illustre.
wijden 1 v. tr. (wijdde, heeft gewijd) bénir;
(prêtre) ordonner; (évêque, roi) sacrer; (église)
consacrer, dédier; (cloche, nav.) baptiser ; - aan
(propre & fig.) consacrer à, (fig.) dévouer à; zich
- aan se consacrer à, se vouer à; 2 n. bénédiction;
ordination f.; sacre m.; consécration, dédicace
f.; baptême; dévouement m.
wijders adj. de plus, en outre.
wijdgeducht adj. redouté au loin.
wijdgeopend adj. fout large ouvert, béant, (ceil)^
wijding f. = wijden 2. [écarquillé.
wijdloopig 1 adj. détaillé, circonstancié; (mauv.
part) prolixe, diffus, verbeux; .2 adv. dans le.
détail; prolixement.
wijdloopigheid f. abondance f. de détails;
(mauw part) prolixité, verbosité f.
wijdouw f. 1 osier m.; 2 oseraie f.
wijdte f. 1 largeur, ampleur f.; (tuyau) diamètre
m.; (canon) calibre m.; (cou, taille) tour m.;
2 espace m.i .3 distance f. .
wijdvermaard adj. très illustre.
wijf n. (wijven) 1 femme f.; -je 1 petite femme,
2 (animaux) femelle f.; oud - vieille.commère;
kwaad - mégère f.; vierkant - virago f.; log
dik -- grosse dopdon f.; 2 oud - (poisson) 1 bécasse
f. de rner, 2 tanche f. de mer, 3 merluche f,
wijfachtig adj. efféminé.
wijfachtig*heid f. efférnination f.
wijfjesdas m., ...musch J. etc. blaireau, .rnoineau
etc. femelle. [femme,
wijfsch adj. 1 efféminé; 2 (man) bon- pour suj
1. wijk t. retraite f.; de -- nemen se sauver.
2. wijk f. 1 section t.; quartier m.; 2.fossé ou
canal m. de section.
wijken v. intr. (week, is geweken) céder, recu-
Ier; (peinture, dessin) fuir.
wijkmeester m. inspecteur du quartier, quartenier
m. [gare f.
wijkplaats f. refuge m., retraite f.; (batelier)J
1. wijl(e) f. (.[e]n, ootje) laps de temps,
instant m.; een - (á 1'accus.) quelque temps, un
instant; bij-en de temps á autre, par moments;
bij ou in tijd en -e en temps utile.
2. wijl conj. puisque, comme.
wijlen adv. feu; - mijn moeder feu ma mère,
ma feite mère.
wijn m. ( etje) vin rn.; lichte - petit vin.;
slechte - piquette f.; blinde - vin trouble;
mijn eigen - vin de rnon cru; bier op - is
venijn, -- op bier is plezier bière sur vin c'est
venin, vin sur bière c'est bonne chère ; melk op
- is venijn, - op melk is goed voor eik lait
sur vin c'est venin, vin sur lait c'est souhait.
wijnachtig 1 adj. vineux; 2 amateur de vin:
3 adv. comme du vin; - ruiken, smaken avoi,
une odeur, un gout de vin.
wijnappel m. pomme vineuse f.
wijnazijn m. vinaigre m. de vin.
wijnbeker m. gobelet m. d vin.
wijnbelasting f. impót m. sur le vin.
wijnberg m. vignoble m.
wijnbouw m. culture de la vigne, viticulture f.
wijnbouwend adj. viticole.
wijnbouwer m. viticulteur m.
wijnbouwkunde f. cenologie f.
wijnhuik m. outre f.
wijndronken adj. aviné.
wijndruif f. raisin m. de vigne ou cuve.
wijnfleseh f. bouteille f. d vin (fiesch wijn bouteille
de vin).
wijngaard m.1 vignoble m.: in den - des Heerer
-zijn être dans les vignes du Seigneur; 2 (cep m
de) vigne f.: 3 wilde - vigne f. vierge; witte -1
wij ngaardenier m. vigneron m. [viorne f.
wijngaardluis f. phvlloxéra m.
wijngaardrups f. ver-coquin, dur-bec m.
wij ngaardslak f. escargot comesti ble, vigneron,m.
wijngaardstaak, .. stok m. échalas m.
wijngeest m. esprit m. de vin.
wijngeestmeter m. alcoolomètre m.
wijnglas n. verre m. à vin (glaswijn verre de vin)
wijnhandel m. commerce m. des vips.
wijnhuis n. débit m. de vin.
wijnhuishouder m. mastroquet m.
wijnjaar n. ann,ée f. pour le vin.
wijnkan, ,:;.karaf f.. pot m. , carafe t. d vin.
wijnkelder. m.,cave f. d vin. .
wijanken ner •m. connaisseur. m.. en vips.
wijnkleur f. cou-leur f. de.vin_, rouge m. vineux.
wijnkleurig adj. (de) couleur de vin, vineux.
wijnkoop — 681 ---
wijnkoop ni. 1 achat m. de vin; 2 pot-de-vin m.
Wijnkruik f. cruehe f. ei vin.
wijnkuip f. cuve f. d vin.
wijnland n. 1 pays de vignobles; 2 pays m.1
Nijnlezen n. vendange f. [vinicole.
Nijnlezer m., ...leesster f. vendangeur m.,
.. euse f.
Nijnmaand f. octobre, (répubi.) vendémiaire m.
mijnmeter m. 1 jaugeur; 2 (instr.) pèse-vin m.
,wijnoffer n. libation f.
Wijnoksbergen n_ Bergues m. (St-Winoc).
wijnpeer f. franc réal m. d'été.
wijnpeilen n., ..:peiling f. jaugeage m.
Wijnpeiler m. jaugear m.
Wijnpenningen m. p1. pot-de-vin m.
wijnpers f. pressoir m.
wijnperser m. pressureur m.
wijnperzik f. pêche f. vineuse.
wijnplenging f. libation f. de vin.
wijnpomp f. pompe f. à vin, fdte-vin m.
wijnpot m. pot rn. d vin (pot wijn pot de vin).
vi j tiprui r f, prune f. vineuse.
tiijnrijk adj. abondant en vin.
Wijnroeien etc. = wijnpeilen etc.
wijnrood n. & adj. wijnkleur(ig).
wijnruit f. rue f. fétide.
Wijnsaus, ...soep f. sauce, soupe f. au vin.
ei j nsteen f. tartre in.
wijnsteenachtig adj. tartreux.
vijnsteenigzuur n. acide tartreux.
ljnsteenzuur n. acide m. tartrique.
wijnsteenzuurzout n. tartrate m.
wijnsteker in. 1 transvaseur de vin; 2 soutireur
m. de vin. [treille f.
wijnstok ni. (cep ni. de) vigne f.; (en espalier)J
wijntapper in. mastroquet m.
wijntapperij f. d 5 bit ni. de vin.
wijntrechter in. chantepleure f.
wijnvak n. (partie f. des) vips ni. pl.
'fijnvat n. tonneau m. à vin.
Mijnweger m. pèse-vin m.
mijnzak m. outre f. [wijze.
1. wijs f. (wij zen, Tje) manière, facon f. V. 1.1
wijs 1 adj. (wijzer, zt) instruit; --- worden
d'instruire; hij is nog altijd even — il n'en sait
pas plus long; hij is niet wijzer il ne sait pas
mieux; er niet — uit (kunnen) worden n'y rien
comprendre, s'> perdre; ietn. iets — maken
faire accroire qr.. d qq.; 2 sage, avisé; door scha
en schande wordt men — dommage rend sage;
3 sensé, sage; niet (wel) — zijn être toqué;
4fier; 5 malin, hardi, insolent; 6 adv. sagement;
--- praten faire l'avisé.
wijsbegeerte f. philosophie f.
wijselijk adv. sagement, prudemment.
wijsgeer m. philosophe m.
wijsgeerig 1 adj. (personne) philosophe, (choses)
philosophique; 2 adv. philosophiquement.
wijsgeerigheid, ... geerte f. philosophie f.
wijsheid f. 1 science f.; hij is met zijn -- ten
einde il est au bout de son latin; 2 sagesse f.
wijsheidskies f., ...tand m. dept f. de sagesse.
wijshoofd m. & f. pédant m., —e f.
wijsmaken v. tr. sép. faire accroire; laat u niets
-- ne vous en faites pas accroire; maak dat
anderen wijs à d'auires. [pédant m., —e f.
wijsneus m. & f. prétentieux m., ...euse f.4
wijsneuzig adj. prétentieux, pédant,
wijsneuzigheid f. prétention f., pédantisme m.
wijsvinger m. index in.
wijten v. tr. (weet, heeft geweten) attribuer,
imputer, reprocher; het — aan s'en prendre d;
wijt het je zelf prends-t'-en a toi-même..
wijting m. merlan in.
wijwater n. eau f. bénite; — werpen tegen?
wijwaterbak m. bénitier m. [neutraliser.
wijwaterkwast m. goupillon m.
1. wijze f. 1 manière, facon f.; op geenerlel --
en aucune facon ; op alle —(n) de toute facon ;
elk op zijn — clhacun à sa guise; bij — van en
guise de; bij — van spreken facon de parler;
naar ou op de — des lands a la mode du pays;
2 rtgle, mesure f.; 3 (mus.) air m., mélodie f.;
van de -- raken perdre le ton, (fig.) être dérouté;
van de — brengen faire perdre le ton d, (fig.)
dérouter; 4. (gramm.) mode m.
2. wijze m. sage; (Orient) mage ni. ; steen der
—n pierref. philosophale.
wijzen 1 v. tr. (wees, heeft gewezen) indiquer;
met den vinger -- montrer du do ,gt ; de deur —
aan éconduire; van de hand --éc•arter, refuser;
— op montrer, renvoyer à, (fig.) prouver; —aan
ou tot adresser á, renvoyer d ; --- naar indiquer,
montrer: 2 décider ; ( sentence) prononcer; (projet
de lol) disctiter; 3 r_. indication; décision f.,
prononcé m.
wijzer m. ( mos, Dtje) 1 indicateur, montreur m.;
2 (hort.) aiguille f.; (cadran solaire) style,
sciatère m.; (boussole, télég;r.) index; 3 (matte.)
exposant m.; 4 table f., guide m.
wijzerbarometer m. baromètre til. d cadran.
wijzerbord n. cadran in. [m.
wijzernaaldf. 1 aiguillef.: 2 (cadran sol.) stylet
wijzerplaat f. cadran m.
wi j zeruitslag m. amplitude f.
wi j zerwerk n. cadrature, minuterie f.
wijzigen v. tr. modifier.
wijziging f. modification f.
wijzing f. dérision f., arrêt in.
1. wik f. (c.o ken) pesée f.
2, wik f. ( coken) petite baie, anse f.
wikgeld n. pesage m.
wikkelen v. tr. 1 rouler; — om rouler autour;
— in envelopper dans, entortiller de; zich — In
(fig.) s'engager dans, s'empétrer dans; zich —
uit se dépétrer de; 2 remuer, branler.
55 *
wikken 682 - wilsbesehikking
1. wikken • v. tr. soupeser J. - enwegen
peser et considerer ; 2 n. consideration t., examen
m.; na lang - en wegen apres un examen long
et minutieux,
2. wikken; ... er, ... erll = wichelen, ... aar etc.
wll rn. «"/.lIen, ("/.lletje) I volonte f .; goede, slechte
- bonne, mauvaise volonte ; vri]e, onvrije libre,
serf arbitre ; met vrljen - de son plein gre,
de [ranche volonte ; uiterste ou laatste - dernieres
volonies ; 't was je eigen - tu l'as voulu;
Iaat hem zijn - hebben 1 qu'il [asse a sa
votonte, i accordez-lui ses volonies ,. 2 gre, desir
m.; zoo is onze - tel est notre bon plaisir ;
zijn - krijgen arriver a ses [ins ; - hebben
van avoir de La satisfaction de; 3 om -(Ie) van
pour Pamour de, en [aveur de, a cause de .. om
Gods. om's Hernels - pour l' amour de Dieu,
du Ciel,
1. wild , adj. sauvage ; 2 (timide) sauvage,
[aroucne ; 3 (terrain) sauvage, inculte ; (cheveux)
Ib.ourifje,. (barbe) incuite ; (air, regard)farouche,
hagard ; (force, desir, passions) impetueux,
[ougueux, (mauv. part) deregle, ejfrene ; (soldat)
farouche,' (course) echevele; (mouvernent, jeu)
bruyani, turbulent, sauvage ; 4 adv. d'une maniere
sauvage au farouche ou turbulente.
2. wild n. etat m. ou maniere f. sauvage i. in
't - (vivre) a l' etat sauvage, (pousser) naturellemeni,
sans culture, (clever, eduquer) aLadiable ;
(aller) a la debandade, (frapper, tirer, parler,
raisonner) atort et atravers.
3. wild n. gibier rn.; stuk - piece de gibier,
btte f.; klein, grof - menu, gros gi bier: rood,
zwart - bttes f. pl. jauves, noires.
wildbraad n. gi bier m.
wilddief m. braconnier m.
wilddieverij f. braconnage m.
wilde I m. & f. T sauvage m, & f.; 2 n. etat m.
sauvage. V. 2. wild.
wildeling m. I sauvageon m.; 2 pomme 1. de
sauvageon.
wildeman In. T sau.vage In.
wUdernls f. desert m.
wildheid f. I sauvageri?, natute sauvage, (plus
fort) jerocite f.; 2 caractlre m. farouche,. 3 aspect
rn.sauvage; 4 impetuosite,jougue f.; tj (enfants)
sauvagerze, turbulence f.
wlldrljk adj. abondant en gibier.
wildschut(ter) m. chasseur m. aCare.
wlldsmaak m. goilt m. sauvag"in ou de gibler.
wlldstroopen n., ... erij f. braconnage m.
wUdstroopet m. braconnier m.
wlldvang m. I animal m. non encore apprivoise;
2 (fig.) sauvage, ttourdi, echappe m.
wlldvr~HI md adj. tout d jait etranger.
wlldzang m.• ramage m.;2 mechante musiquef.,
o.ir m.faux; galimatias 01.; 30iseaum..en liberte;
4 erhappe, sauvageon m~J Ute. L .folie.
wilg m. (arbre) saule ; (speer) osier m.
wilgachtig adj. saltcine.
wilgen adj. de saule, d'osier.
wilgeboom m. saule m.
wilgenbosch n. saussate, oseraie f.
wilgenhoufvlinder m., ... runs f. gate-bois m,
Wilhelmina f~ WilhelmineJ Guiitemine f.
Wilhglmus I m. Guillaume m.: 2 n. tiymne m
de Guillaume de Nassau.
Willebald m. Guillibaud m.
willekeur f. I votonie, discretion f., gre m.
2 (mauv. part) bon plaistr, caprice, arbitrain
m.; naar - a volonie, a votre sre, (rnauv. part,
arbttrairement,
willekgyrig I adj. volontaire, libre ; (chose,
li brement choisi, indifferent, quelconque ; 2
(mauv. part) arbitraire .. 3 adv. a volonie, tibrement
" (mauv. part) arbitrairement,
willekeyrigheid f. = willckeur.
willeloos I adj. sans votonte, inerte ; (instrum.
docile; (scient.) aboulique ; 2 adv. machinate
ment. [(scient.) aboulie f,
wHleloosheid f.manque m.de volonte , inertie ~
Willem rn, Guillaume m.
1. willen v. tr. & intr. (wilde & wou[de], heef~
gewlld) T vouloir ; hij wil er niet van if n'en velll
pas ,. er In au uit -- vouloir y entrer ou en sortir
hij mag - of nie t bon gre mal sr«. dat wil e'
bij rnij niet in cela ne m'entre pas dans la t€te,
ie ne puis admeitre cela; waar wil je naartoe?
au Vfux-tU alter ou (fig.) en venit? iets - hebben
voutoir qc., (fig.) pretendre qc.; hij heeft niet (
gaan, luisteren) If na pas voulu (aller, ecouter)
gaarne - aimer : liever --- almer mieux , dat
wil ik gelooven .:' aime a le croire ; wat wil dat
zeggen? qu'est-ce que cela veui dire? qu'esi-ce quel
rela signijie? dat wit wat zeggen cela signijie
qe., ceta n'est pas sans importance; waar wil hi]
dat halen ?O,', pretend-it lrouvercela? menwildatl
dat on pretend que,. het wil schoon weer worden
Letemps semble se mettre au beau.
2. willen n. vouloir m.; -- is kunnen vouloil
c' est pall voir .
willens adv. I volontairement; - doot volon·
tairement sourd,. 2 a dessein, expres,. hij heeft
het - gedaan ill'a.fait expres,. - zijn om avoi':
l'intention de.
willig I adj. voloniaire, fibre; 2 pret (a), de
bonne volonte; - zijn tot se preter de bon ereur
a,. 3 docile,. 4 (marchandises) demande,. 5 advi
volontairement, librement; volontiers, de b0'1
creur; docilement.
willigheid f. I bonne volonte,. 2 docilite f.; 3
(marchandises) demande f., debit m.
willoos(heid) . = . willeloos(heid).
wilsbepalJng f •. volonte, decision f.
wilsbeschlkklng f. volonte f.; uiteFste - dernirres
volontes.
wilsbesluit -- 683 -- windzijde
wilsbesluit n. volonté. détermination f.
wilskracht f. force de volonté, énergie f.
wilsuiting f. expression de la volonté, (scient.)
volition f. [samment.
wilvaardig 1 adj. complaisant; 2 adv. complai-1
witvaardigheid f. complaisance f.
Wim m. Guillaume m.
wimpel m. ('s, motje) 1 voile ni.; 2 plastron m.;
3 (mar.) (lamme f.
wimpelman m. (iron.) capitaine m. des flammes.
wi mpelsteng f., ...stok m. digon m. deflamme.
wimper m. (os, etje) cil m.
Wimpje n. Guillemette f.
winbaar adj. gagnable; (place) prenable,
1. wind m. T r 1 vent m.; -je vent léger,
brise f.; geen -je pas un souffle de vent; de -- is
om le vent a tourné; den - van voren geven
rabrouer; den - van achter(en) 1 bon voyage !
den - van achter(en) wenschen souhaiter, bon
vloyage; - maken faire du vent, (fig.) se donner
ges airs ; faire de l'esbrouf(f)e; -- verkoopen
vendre de la fumée; -en in 't hoofd hebben
voir la tête á Penvers; een - laten laisser
;kapper un vent; 2 (avec des prép.) bij ou in ou
0r ,den - debout au vent; boven den -- zijn
av,Í r le vent en poupe; door den -- gaan donner
vet devant, (fig.) faire des bordées; in den -
taan être exposé au vent; in den - slaan faire
fi de; woorden in den - des paroles en l'air; in
den -- gaan ou loopen (iron.) prendre l'air;
met den - mee le vent en poupe; met een en
denzelfden ---- toot dun même vent; met ou naar
alle -en draaien tournee à tous les vents; van
den - leven vivre de l'air et du beau temps;
't gaat hem voor den-1e vent souffle dans ses;
2. wind m. (chienn) lévrier m. [voiles.
3. wind n. (mach.) treuil ni.; (plus petit)
guindal, guindas ; (verticat) cabestan m.
windachtig adj. venteux.
windas n. treuil m. v. 3. wind.
windbal m. ballon m.
windbeschrijving f. anémographie f.
windbloem f. anémone f.
windboom m. 1 levier m. (de treuil), barre f.
(de cabestan); 2 nuage m. ramifié.
Windbord n. abat-vent m.
wïndbreken v. intr. insép. hdbler, esbrouf(f)er,
windbrekend adj. (méd.) carminatif.
1. windbreker m. tricorne m.
2. windbreker m., ...breekster f. hdbleur m.,
esbrouf(f)eur, ...euse f.
windbul f. rafale, grenasse f.
windbui(de)I m. hábleur, épateur m.
windbus f. canne f. á vent.
winddroog adj. extérieurement sec.
1. winde f. 1 treuil m. V. 3. wind; 2 cric, vérin
m.; 3 poulie f.; 4 (fit) dévidoir m.
2. winde 1. (bot..) liseron m.
windei n. ceuf m. harué ou de coq; (sans germe)
ceu,f zéphyrien.
windei m. (oos, c'tje) lange, maillot m.
winden v. tr. (wond, heeft gewonden) rooier,
enrouler, bobiner; (en pelote) dévider.
winderig adj. 1 venteux; het is -- il fait du vent;
2 (aliment) venteux, flatueux; 3 (fig.) hdbleur,
vantard; (style) boursouflé.
winderigheid f. 1 ventosité f.; 2 (aliments) ventosité,
Jlatuosité f.; 3 (fig.) hf blerie, fanfaronnade,
esbrouf(f)e; (style), boursouflure f.
windgat n. évent m.; (glace) trou m. fait par lei
windhaan m. girouette f. [vent.
windhalm m. agrostide f. jouet du vent.
windhandel m. agiorage m.
windharp f. harpe f. éolienne.
windhond m. lévrier m.
windhoos f. tourbillon m. [2 tour en.
winding f. 1 enroulement, enveloppement,j
windkant ir.. cbté m. du vent.
windkas f. laip, lave f.
windketel m. réservoir m. à air.
windkiep f. soupape f. d'air.
windklokje n. •1 épacride f.*, 2 liseron in. des;
windkogel m. éolipyle m. [champs.
windkussen n. coussin m. d air.
windiucifer m. allumette-tison f.
Windmaand f. vent,)se m.
windmake!% rn. 1 ventilateur m.; 2 (fig.) hábleur,
esbrouf(f)eur m.
windmeter m. anémométre m.
windmolen m. moulin m. e vent.
windnegotie f. agiotage m.
windoven m. fourneau m. à vent.
windpijp f. évent m.
windreep m. guinderesse f.
windroer n. canne à vent, sarbacane f.
windroos f. 1 rose des vents; 2 (bot.) anémone f.
windschade f. déga^t m. caust par le vent.
windscherm, ...schut n. paravent m.
windsel n. ( mos & c'en) bande f., bandage m.;
(enfant) maillot m.; (momie) bandelette f.
windspil f. treuil m. V. 3. wind.
windstil adj. calme.
windstilte f. calme m.; volslagen - calme plat.
windstoot m. coup m. de vent.
windstreek f. 1 lit m. du vent ; 2 (boussole) airef.,
rhumb m.
windvaan f. girouette f.
windvang m. 1 paravent m.; 2 ventilateur m.;
3 (mar.) voilure f.
windvering, ...vier(ing) f. t hanche; 2 ailettef,
windvlaag f. rafale f.
windvieugel m. volant m., alle f.
windwaarts adv. au vent.
windwij eer m. girouette f.
windzak m. 1 cornemuse f.; 2 (lig.) hábleur Wit..
windzijde f. cóté m. du vent.
windzucht --- 684 - wipper
windzucht f. tympanite f.
wingerd m. vigne f. = wijngaard.
wingewest n. pays m. conquis; (hist. rom.)
province f.
1. winkel m. ( mos, xtje) 1 coin; (scient.) angle
m.; 2 angle de 1'ceil, canthus m.
2. winkel, m. (oos, etje) t boutique f.; (plus
important) magasin m.; een -- houden tenir
boutique; 2 atelier m.
winkelbediende m. employé m. de magasin.
winkelboek n. journal m. de vente.
winkeldochter f. t demoiselle f. de magasin;
2 (fig.) rossignol m.
winkeldwang m. truc-s_vstème m.
winkelen v. intr. 1 tenir boutique; 2 se préter
pour une boutique; 3 faire le tour des magasins.
winkelgalerij f. galerie f. de magasins.
winkelhaak m. 1 équerref.; 2 (déchirure) accroc
m.; 3 (astr.) W- Équerre f.
winkelhuis n. boutique, maison f. de commerce.
winkelier m., ster f. boutiquier m , ...ière f.
winkeij,uffer, ...juffrouw f. demoiselle f. dei
winkelkast f. vitrine f. [magasin.
winkelmaatschappij f. coopérative f.
winkelprijs m. prij: n1. fort. [vitrine f.
winkelpui f., ...raam n., ...ruit f. devanture,l
winkelstand m. i classe des boutiquiers, petite
bourgeoisie f.; 2 situation f. commercante.
winkelstraat f. rue f. commercante.
winkeivereeniging f. coopérative f.
winkelwaar f. marchandise, (spéct) denrée f.
winkelwachter m. (fig.) rossignol rn.
winkelzaak f. commerce m.
winket n. (^ ten) guichet m.
winnen 1 v. tr.& intr.(won, heeft gewonnen) (en
gén.) gagner; zijn brood - gagner son pain ou
sa vie; een gewonnen spel portie gagnée; het -
l'emporter; het ou zich gewonnen geven se déclarer
vaincu, donner gagné; aan de -de hand zijn
avoir de la veine;
haar hart - faire sa conquête;
't is al zooveel gewonnen autant de pris sur
l'ennemi; - aan gagner en; ik heb aan hem
gewonnen il a beaucoup gagné d mes yeux; -
bij gagner à; - op gagner sur; het - van l'emporter
sur; voor zich --- gagner; voor een zaak
- rallier d une cause; 2 (fruits, produits)
récolter; (minerai, sucre) extraire; (bétail)
obtènir; 3 n. gain m.; récolte; extraction f.;
produit m.
winner in. («s) gagnant; (tutte) vainqueur m.
Winoksbergen n. Bergues m. (St-Winoc).
winst f. gain, bénéfice, profit m.; aan de - liggen
(jeu) avoir de la veine; eerste - lodderwinst la
chance au début est traïtresse.
wlnstaandeei n. 1 part f. de bénéfice; 2 (actionn.)
dividende m.
winstbejag n. amour ou appát m. du gain.
winstderving f. privation f. de bénéfice.
winst-en-verlies-rekening f. compte m.de profits;
winstgevend adj. lucratif. [et pertes.
winter m. ( mos) 1 hiver m.; des --s en hiver; in 't
hartje ou putje van den - au coeur de 1'hiver;
2 engelures f. pl.
winterachtig 1 adj. d'hiver, hivernal; 2 adv.
comme en hiver.
winterbloem f. 1 fleur f. hivernale; 2 gnaphale
blanchátre; 3 elléborine f.
winteren 1 v. intr. faire froid; het wintert voici
l'hiver; 2 v. tr. & intr. hiverner.
wintergezicht n. paysage m. d'hiver.
wintergoed n habits m. pl. d'hiver.
winterhaar n, poil d'hiver; (spéct) duvet m.
winterhand f. engelures à une main; -en enge
lures f. p1. aux mains.
winterhard adj. résistant d l'hiver.
winterharing m. gasparot m.
winterhiel m. engelures f. p1. á tin talon, mule f.
-en engelures aux talons.
winterkers f. 1 barbarée, roquette f. des jardin
2 coqueret m.
Winterkoning m. (hist.) rei m. dun hiver.
winterkoninkje n . troglodyte d'Europe, roitele
winterlaag, ...lage f. 1 hivernage m.; in -1
hiverner; 2 (bols) pile f. d'hiver.
winterleeuwerik m. hausse-col m. noir.
winterleger n. séjour ou camp ou quartie
winterlijster f. grive f. rousse. [d'hii
Wintermaand f. décembre; (cal. républ.) fri
maire m.
wintersch = winterachtig
winterslaap ni. sommeil ou engourdissement r
hivernal, hibernation f.
winterslaper m. anirnal rn. hibernant.
winterstuk n. paysage m. d'hiver.
wintertijd m. (saison f. d' )hiver m.
wintervoet rn. engelures f. pl. à un pied; -er,
engelures aux pieds.
winterzanger m. fauvette f. d'hiver.
winzucht f. avidité du gain, cupidité f.
winzuchtig adj. avide de gain, intéressé.
1. wip m. (^ pen, x je) (action) 1 bascule; een
- maken faire la bascule, basculer; 2 bond; in
een - en un pas, en deux temps et trois mouv
ments; 3 cahot m.
2. wip f. ('pen) (objet) 1 balancoire s.
2 (pont) bascule f.; (véhic.) ménoire f.; (pompe)
tollénon m.; (levier) chauche-branche f.; 3 (torture)
estrapade f.; op de - staan aller subir
l'estrapade, (fig.) branler dans le manche.
wipbrug f. pont m. d bascule.
wipgalg f. estrapade f.
wipneus m. nez m retrousse.
wippen 1 v. intr. basculer, faire la bascule; -
met remuer; 2 sauter; - door sauter par; -
over sauter par-dessus, (fig.) passer vite sur;
3 v. tr. faire faire la bascule à, faire sauter; iem.
wipper — 685 — witbol
— culbuter qq.; 4 donner l'estrapade (à), (fig.)
faire sauter; 5 n. bascule f.
wipper m. ( Ds, motje) 1 balanceur; sauteur m.;
2 (mar.) (siège) agui; (cordage) . cartahu m.;
3 (piano) —tje sautereau m.; 4—tje petit verre m.
wipplank f. planehe basculante, bascule f.
wipstaart m. hoche-queue m.
1. wis 1 adj. (ser, xt) certain; 2 adv. certainement.
[troène f.; 2 stère m.
2. wis f. ( xsen) 1 baguette f.; Rijnsche —1
. wisch f. (wisschen) 1 (brin d')osier m.,
aguette f.; 2 botte, poignée f.
wisch f. (wisschen) torchon m., lavette f.
'ischdoek, ...lap m. 1 torchon m.; 2 (métiers)
ipon ni.; 3 (peint.) torche f.
isheid f. certitude f.
isjewasje n. ( cs) 1 bagatelle, billevesée f.;
chicane, noise f.
, sku nde, ... kunst f. mathématiques f. pl.
kundig, ...kunstig 1 adj. mathématique; 2
. mathématiquement.
skundige, ...kunstenaar m. mathématicien m.
elturig 1 adj. changeant, versatile; caprivolage;
2 adv. d'une manière changeante
:li
ave` righeid f. inconstance, versatilité f.;
ver capricieuse ou volage.
'tom, hen v. tr. (wischte, heeft gewischt) 1
, yer; 2 nettoyer; 3 (mii.) écouvillonner.
+isscher in. ('s) 1 essuyeur, nettoyeur m.;
brosse f.; (mil.) écouvillon in.
se f. 1 baguette f.; 2 stère m.
„ el m. ( (/Ds, ootje) 1 lettre de change, traite f.;
J— trekken op disposer sur; 2 cours, change
3 (chem. de fer) aiguille f.; croisement m.;
%action) changement m.
)sselaar m. ('s) changeur m.
"selagent m. agent m. de change.
'se'haar adj. ('der, cDst) 1 échangeable;
(fig.) changeable, variable.
wisselbaarheid f. 1 possibilité d'échanger; 2 inonstance,
variabilité f.
wisselbank f. banque f.
.isselboek n. livre m. des traites et remises.
elborg m. avaliste m.
celborgtocht m. aval m.
iisselbouw m. assolement m.
wisselbrief m. lettre f. de change.
wisselen 1 v. tr. & intr. (en gén.) changer; (van)
paarden — changer de chevaux; (van) tanden
— refaire ses dents; 2 (monnaie) changer, donner
ry monnaie de; komen om 20 fr. te — venir deiander
la monnaie de vingt francs; 3 faire le
(commerce du) change; 4 (lettres, paroles, balies)
échanger; 5 (état, situation) changer; s,'altérer;
6 (véhic., train) croiser; changer de voie;
7 n. change m. [monnaie f.
wisselgeld n. (argent de) change m.; (petite)t
wisselhandel m. (commerce de) banque f. ouf
wisselhandelaar m. banquier m. [change m.
wisselhoek m. angle m. alterne. [aiguilles.
wisselhuis n. 1 maison f.de banque; 2 poste m. di
wisseling f. 1 (monnaie) change m.; (lettres, paroles,
balies) échange m.; 2 (transport, chasse).
relais m.; 3 changement m.; vicissitude f.
wisselkantoor n. bureau m. de change.
wisselkind n. enfant m. substitué ou supposé.
wisselkoers m. cours m. (du change).
wisselkoorts f. fièvre f. intermittente.
wisselloon n. courtage rn,
wissel makelaar m. tourtier m. de change.
wisselnoot f. appogiature f.
wisselpaard n. cheval m. de relais.
wisselplaats f. 1 place f. de change; 2 relais;
3 croisement; garage m.
wisselprotest n. protêt m.
wisselrekening f. compte de change, arbitrage m
wisselrijm n. rime croisée f.
wisselruiterij f. émission f. de traites en l'air.
wisselsignaal n. signal m. de croisement.
wisselspoor n. croisement m., voie f. d'évitement.
wisselstand m. aiguillage in.
wisselstroom m. courant nl. alternatif.
wisseltand m. 1 dent de lait; 2 seconde dent f.
wisselton €. fosse f. mobile.
wisseltong f. 1 talon m. de traite; 2 aiguille f.
wisselvallig 1 adj. variable, changeant, instable,
chanceux; 2 adv. d'une manière instable.
wisselvalligheid f. vicissitude, instabilité f.
wisselvoorstel n. proposition f. alternative, di-;
wisselvorm in. doublet m. [lemme m.
wisselwachter m. aiguilleur m.
wisselwerking f. action f. réciproque.
wisselwind m. mousson m.
wissewasje = wisjewasje.
1. wit adj. ( ' ter, zat) T blanc; (fig.) joyeux,
heureux;—worden ou makenou koken blanchir.
2. wit adv. en blanc; — kijken avoir l'air pále,
(fig.) avoir l'air doucereux.
3. wit 1 n. (couleur) blanc m.; in 't -- zijn être
en blanc; in 't -- gekleed habillé de blanc; zwart
op — par écrit, (typo.) moulé; 2 (cible, but)
blanc; (fig.) but m.; 3 (bot. maladie) mildiou m.;
4joie f., bonheur in.; geen — mogen zien ne pas
souffrir la foie ; 5 f. op de --- rijden être fdchë.
V. aussi witje & witte.
witachtig adj. blanchátre.
witbaard m. 1 (homme m. d) barbe f. blanche;
2 (singe) ouanderou m.
witbestoven adj. poudré de blanc.
witbier n. bière f. blanche.
witbloedig adj. á sang blanc.
witbloemig, adj. à fleurs blanches, leucanthe.
witbont adj. bigarré de blanc, pie.
witbol f. 1 tête blanche,' 2 (bot.) houlque f, laineu
se.
vtgedast — 686 — wolf
witgedgst adj. en cravate blanche.
witpepigisterd adj. blanchi à la chaux.
witgepQ@lerd adj. blanc-poudré.
witgloeiend adj. chauffé à blanc, incandescent.
witgoed n. lingerie f., blanc m.
witgoud n. or blanc, platine m.
wlthttrig adj. à cheveux ou poils blancs.
witheld f. blancheur f.
witje n. (cs) 1 papillon m. du chou; 2 (fig.)
trompe-1'ceil m.; A 3 pièce f. blanche.
witjes adv. aimablemen!, avec douceur; (iron.)
avec malice; — zien avoir l'air aimable; —
lachen rire sous cape.
witkalk f. chaux f. à blanchir.
witkoken 1 v. tr. sép. blanchir; 2 n. blanchi-;
witkoppig adj. à tête blanche. [ment m.
witkwast m. brosse f. à bl.anchir.
witlooien 1 v. tr. insép. mégir; 2 n. mégisserie f.
witlooier m. mégissier m.
witlooierij f. mégisserie f. [ruse f.
witsel .n. 1 blanc m., chaux f. à blanchir; 2'cé-t
witstaart m. 1 cheval m. à queue blanche; 2 (ois.)
cul-blanc, motteux; —je brin-blanc.
witte 1 m. blanc m.; 2 f. blanche f.
wittebrood n. pain m. blanc.
wittebroodsweken f. p1. lune f. de miel.
wittekool f. choux m. blanc.
witteling m. albinos m.
witten t v. tr. (witte, heeft gewit) blanchir;
(spéct) blanchir d la chaux; 2 n. blanchiment m.
witter m. ( cos) blanchisseur m. [f.
witvisch 1 m. able m.; 2 f. (collect.) blanchaillet
witwerk n. menuiserie f. de bois blanc.
witwerker m. menuisier m.
witzoden adj. de soie blanche.
woede f. T fureur; (en compos.) manie f.
woeden v. intr. (woedde, heeft gewoed) 1 être en
fureur, étre furieux; 2 (mer) être en furie; (vent)
faire rage, sévir; (guerre, fléaux) sévir; (douleur)
faire rage ; (passions) étre déchafné.
woedend 1 adj. furieux; (yeux) furibond; (douleur)
enragé; — worden enrager; 2 adv. furieusement,
avec fureur.
woeker m. 1 usure f.; (bonne part) gain m.; —
drijven faire ou pratiquer l'usure; op — (uit)-
zetten placer d intéréts usuraires, (bonne part)
faire valoir; met — avec usure; D 2 mont-depiété
m.
woekeraar m., cnster f. ( c's) usurier m., ...ière f.
woekerachtig 1 adj. usuraire; 2 adv. usurairernent,
en usurier.
woekerdier n. (animal) parasite m.
woekeren 1 v. intr. faire ou pratiquer I'usure,
préter à la peiite semaine; —met placer d intérits
usuraires, tirer usure de, profiter de, (bonne part)
faire valoir; laten --- faire valoir; 2 (plantes,
anim.) pulluler; (chair dans une plaie) surcroftre;
3 v. tr.: zich rijk -- s'enrichir par t'usure;
iem. arm - ruiner qq. par 1'usure; 4 n. usure f.
woekerend adj. 1 usurier; 2 (plantes, anim.)
parasite.
woekergeld n. argent ou intérét m. usuraire.
woekerhandel m. commerce m. usuraire.
woekering f. 1 usure f.; 2 (plantes, anim.) pullulation
f.; parasitisme m.; (chair) surcroissance f,
woekerplant f. plante f. parasite.
woekerrente f., ...winstf. gain m. usuraire.
woekervieesch n. surcroissance f.
woeien 1 v. intr. s'agiter; être remuant; se dé.
battre; 2 fouiller; s'enfoncer dans; 3 v. tr. creu•
ser; — uit arracher, déterrer; -- om entortille
autour; een touw — om rouster; 4 n. remuemer
m., agitation f.; fouillement, creusement m.
(fig.) troubles m. p1., agitation f.
woeigaren n. bitord m. [leur n^]
woelgeest m. esprit turbulent, brouillon, agita^
woelig 1 adj. remuant, agité; 2 (rue) anim
(mer) agité, houleux; (vie) mouvementé; 3 agi
troublé.
woeligheid f. 1 remuement m., agitation
2 animation f.; 3 turbulence t., trouhles m. p1,
woeling f. 1 = woel; n 4; 2 garniture; (n
liure, rousture f. [ture
woelsel n. (xs) garniture; (mar.) liure, rouswoelwater
m. & f. 1 personnage m. remla
2 brouillon, agitateur m.
woelziek adj. t remuant, turbulent; 2 séditieux.
woeizucht f. agitation, turbulence t.
Woensdag m. mercredi m.
woensdagsch adj. du mercredi.
woerd m. canard m. (mdle).
woerhaan m., ... hen f. coq m., poule f. de bruyèr`e.
woest 1 adj. (ter, cst) T sauvage; (pas habit
désert; (pas cultivé) inculte; (fig.) barbarg;
(cruel) féroce; (mouvement, conduite, met
vent) désordonné; —e grond terrain vagu
2 adv. sauvagement, d'une manière désordonn .
woestaard, ...eling m. sauvage m.
woestenjj f. désert m.
woestheid f. 1 état m. sauvage ou désert ou
inculte; 2 (fig.) sauvagerie f.
woestijn f. désert m.
wol f. ( alen, )etje) 1 (zoo.) laine f.; in de
geverfd teint en poll, (fig.) roué, (meeurs) dissol
2 (bot.) duvet m.; 3 laine, étoffe f.; een —letje
1 une étoffe, 2 un drap, un morceau d'étoffe.
wolachtig adj. laineux, (bot.) lanugineux.
wolbeest n. béte f. à laine.
wolboom m. t fromager; 2 ériodendron m.
wolf m. (...ven, «je) 1 loup m.; —je louveteau
m.; honger als een — unefaim de loup; 2 (astr.)
W- Loup m.; 3 (ins.) guépier m.;(ver) turc, jar. .
dinier m.; chatte-peleuse; 4(masse de fer)loupe f.;°
(non fondue) carcas m.; 5 (tiss.) carde f. cylindrique;
6 (dents) tarief.;' (écorchure) loup,• (ul..
cère) lupus m.; (chevaux, vaches) ver m. dam
wolf angel — 687 — wonderolie
la queue; 7 (orgue, piano) dissonantie f.,
couac m.; 8 (selle) siège m.
wolfangel m., ...ijzer n. chausse-trape f.
wolfmensch m. loup-garou m. [scène m.
wolfram, wolframium n. wolfram(ium), tung-s
wolfsbaars m. labrax, loup m., brigne f.
wolfseinde n. toit m. á pans coupés.
wolfsgebit n. I dents f. pl. de loup; 2 (cheval)
escache, Écache f.
wolfshond m. chien-loup m.
wolfshonger m. faim de loup; (méd.) boulimie f.
wolfsijzer n. chausse-trape f.
wolfskers f. belladone f.
wolfsklauw m. 1 griffe f. de loup; 2 (bot.) pied
,de loup, lycopode m.; 3 (mar.) chenet m.
wolfskruid n. aconit, tue-loup m.
Wolga f. Volga m.
wolgras n. linaigrette f.
wolhaar n. 1 brin m. de laine; 2 duvet m.; 3
iheveux m. pl. crépus, laine f.
wolhandel m. commerce m. des laines.
wolharig adj. à cheveux crépus.
wolhoen n. porte-soie, coq m. du Japon.
wolk f. 1 nuage m.; (considérable, épais) nuée f.,
(très haut) nue f.; tot de —en verheffen élever
jusqu'aux nues; in de —en zijn être aux nues;
uit de —en vallen tomber des nues; als een —
(fig.) comme un charme; de W—en (Aristophane)
les Nuées; 2 (fumée, poussière) nuage;
(tabac) bouffée f.; (traits, sauterelles, foute)
nuée f.; 3 —je petit nuage, (pierres préc.) glace f.,
(eeil) nubécule f., (cornée, urine) néphélion m.,
(ongles) fleur f.
wolkachtig adj. nuageux. [crève.
wolkbreuk f. rupture dun nuage, nuée f. quij
wolkenhemel in. 1 ciel m. nuageux; 2 région f.
des nuages.
wolkenloos adj. sans nuages, serein.
wolkgevaarte n. masse f. de nuages.
wolkig adj. nuageux; (pierre) glaceux.
wollen adj. de laine.
wollenaalen n. couture f. en robes.
wollenaaister f. couturière f. en robes.
wollig adj. 1 laineux; 2 cotonneux; pelucheux.
wolligheid f. état m. laineux.
wolvebeet m. (charp.) gueule-de-loup f.
wolvee n. bêtes f. pl. d laine.
wolvejager m. louvetier m.
wolven 1 v. intr. manger comme un ogre; 2jouer
au loup et aux brebis; 3 v. tr. louveter, éplucher.
wolvenijzer n. chausse-trapef.
wolverlet f. arnica m.
wolvet n. suint m. (de laine).
wolvin f. (c' nen) louve f.
wolwaren f. pl. lainages m. pl.
w 'Iwerker m., ...sterf. lainier m., ...ière f..
wondarts m. chirurgien m.
wó.ndbaisem m, baume m. vulnérair.e.
wond(e)f.,(lésion par un coup) blessure f.; (déchirure)
plaie f. ; van zijn —n genezen guérir de ses
blessures; de vijf —n des Zaligmakers les cinq
plaies du Sauveur.
wonden v. tr. (wondde, heeft gewond) blesser.
1. wonder n. 1 étonnement m.; dat geeft mij —
cela m'étonne; 2 chose f. étonnante ; (beau ou
grand) merveille f.; (inexplicable) prodige m.;
(surnaturel) miracle m.; 't ware een — als ce
serait chose étonnante si, ce serait étonnant si;
(het is) geen — (ce n'est) pas étonnant; de
zeven —en van de wereld les sept merveilles du
monde; —en van dapperheid prodiges de valeur;
—en doen opérer des miracles; als hij
moet genezen dan gebeuren er —en s'il guérit
ce sera un miracle.
2. wonder 1 adj. (cder, pst) étonnant, merveilleux,
prodigieux, miraculeux; 2 adv. étonnamment,
prodigieusement; extraordinairement.
wonderappel m. pomme de merveille, momor-T
wonderbaar = 2. wonder. [dique f.
wonderbalsem m. baume m. admirable.
wonderbeeld n. 1 image ou oeuvre f. admirable;
2 (relig. image f. miraculeuse.
wonderboom m. ricin m.
wonder"ron f. source f. miraculeuse.
wonderdaad f. 1 fait miraculeux; 2 exploit m.
merveilleux. [leusement.
wonderdadig 1 adj. miraculeux; 2 adv. miracu-;
wonderdier n. T phénomène m.
wonderdoend adj. miraculeux.
wonderdoener m. faiseur de miracles, thaumalurge
m. [(iron). charlatan m.
wonderdokter m. médecin magicien ou miracle;t
wonderen v. intr. étonner; het wondert me dat
je suis étonné que; het wondert me of je suis
curieux de (sa)voir si.
wondergaaf, ...gave f. 1 don des miracles; g
talent m. merveilleux. [naturel.
wondergeloof n. foi f. aux miracles ou au sur-t
wQndergrgot adj. étonnamment grand.
wonderkind n. 1 enfant du miracle; 2 enfantprodige,
phènomène m.
wonderklein adj. étonnamment petit.
wonderkracht t. vertu f. miraculeuse.
wonderkuur f. cure f. miraculeuse.
wonderlijk 1 adj. miraculeux; 2 étrange, bizarre,
baroque; een — mensch un dr8le de corps; ik
voel mij zoo —je ne me sens pas bien; 3 adv.
miraeuleusement ; étrangement, bizarrement.
wonderlijkheid f. bizarrerie, singularité f.
wondermacht f. puissance f. étonnante ou miraculeuse.
[nomène m.
wonderman m. 1 faiseur de miracles; 2 phé-4
wondermensch m. phénomène m.
wondernet n. 1 filet m. merveilleux; 2 (cerveau)
réseau admirable; (peau) réseau m. de Malpight.
wonderolie f. huile f. admirable.
wonderplant — 688 — woordomzetting
wonderplant f. plante f. merveilleuse.
wonderrede f. paradoxe m.
wonderschepsel n. phénomène m.
wgnderschoon 1 adj. merveilleusement beau; 2
adv. merveilleusement bien.
wonderspreuk f. 1 paradoxe m.; 2 formule f.
rnagique. [poradoxalement.
wonderspreukig 1 adj. paradoxal; 2 adv.
wondersterk adj. prodigieusement fort.
wonderstruik rn. arbisseau m. admirable, quisquale
f.
wonderstuk n. 1 chef-d'oeuvre; 2 exploit m.
rnerveilleux. [dige m.
wonderteeken n. signe (mirdculeux ), pro-±
wonderverhaal n. récit m. merveilleux.
wonderverschijning f. 1 apparition f. miraculeuse;
2 phénomène m. [veille.
wonderwel adv. merveilleusement bien, d roer-t
wonderzalf f. onguent m. admirable.
wonderzinnig 1 adj. bizarre, singulier; 2 adv.
hizarrement, singulièrement,
wonderzinnigheid f. bizarrerrie, singularité f.
wonderzout n. set m. admirable ou de Glauber.
wondheeier m. chirurgien m.
wondheelkunde f. chirurgie f.
wondkoorts f. fièvre f. traumatique.
wondkruid n. vulnéraire f.
wondnaad m. suture f.
wondteeken n. cicatrice f. [néraire.
wondwater n., -.. zatf f. eau f., onguent m. vul-t
wonen 1 v. intr. (séjourner) habiter (v. tr. &
intr.), (être établi)demeurer(v.intr.); in de stad,
op den buiten — habiter la vitte, la campagne;
demeurer d la vitte, à la campagne; op kamers —
habiter en appartement; aangenaam — être
logé agréablement, avoir une demeure agréable;
--- met habiter avec ; — bij habiter ou demeurer
chez; weet je waar hij woont ? sais-tu son
cidresse ? (iron.) sais-tu eu il perche. ? 2 n.
habitation f., séjour m., demeure f.
woning f. (. Inkjet V. wonen : habitation, demeure
f.; (chambre) appartement, logement m.;
(admin. & jur.) domicile m.; (bible, ciel) Nabit
acte m. [et d louer.
woninggids m. guide m. des maisons à vendret
woon f. demeure f. V. metterwoon.
woonachtig adj. demeurant, domicilié.
woonhuis n. maison f. d'habitation.
woonkamer f. chambre f. ou l'on se tient.
woonplaats, woonst, woonstede f. habitation,
résidence, demeure f.
woord n. 1 (son) mot m.; het — boom te mot (de)
boom; een paar —en deux mots, (écrit) un petit
rnot ; in één — en un mot ; bij deze —en d ces
rnots ; met andere —en en d' autres mots; —
voor — mot à mot; geen — spreken ne dire
mot, ne pas dire un mot, ne pas souffler mot; ik
weet er geen — van je n'en sais pas le premier
mot; zonder een -- te zeggen sans mot dire;
niet het minste — pas un traftre mot; —en
hebben ou krijgen met avoir des mots avec;
het groote ou hooge — kwam er uit on ldcha
le grand mot; een goed—doen voor dire un mot
en faveur de; goede —en geven aan payer de
mats; geestig — bon mot; 2 (idée, pensee)
parole f.; aan 't — zijn, het — hebben avoir la
parole; niet aan 't -- kunnen komen ne pas
parvenir à prendre la parole; het hooge —
voeren avoir le verbe hout; te — staan faire
réponse à, donner la réplique á; volgens zijn
eigen —en d'après ses propres dires; de —en
van een zang les paroles dun morceau; 3
(promesse) parole, foi f.; een man van zijn —
un homme de parole; zijn — houden tenir (sa)
parole; 4 (mil.) mot m. d'ordre; 5 (théol.) Verbe
m.; het W— is vleesch geworden (cath.) le
Verbe s'est fait chair, (prot.) la Parole a étê
faite chair; (évang.) parole f.; het — Gods la!
parole f. de Dieu.
woordafleider m. étymologiste m.
woordafleiding, ...kunde f. étymologie f.
woordbreker rn. violateur m. de sa parole.
woordbreking, ...breuk f. violation f. de sap
parole.
woordbuiging f. flexion f.
woordelijk i adj. littéral; 2 adv. littéralement
mot r mot; au pied de la lettre.
woordenarm adj. pauvre (en mots),
woordenboek n. dictionnaire m.
woordenkennis f. vocabulaire m.
woordenkraam . verbiage m.
woordenkramer m. phraseur m.
woordenlijst f. vocabulaire, lexique m,
woordenpraal f, emphase f.
woordenraadsel n. charade f.
woordenrijk adj. riche (en mots) ; (homme)
éloquent, verbeux.
woordenschat m. vocabulaire m.
woordensmeder, ...smid ni. forgeur de mats,
néolo giste m. .
woordensmederij f. néologisme rn.
woordenspel n. jeu in. de mots.
woordenstrijd m. 1 dispute f., débat m.; 2 dispute
sur les mots, logomachie f.
woordenwisseling f. échange m. de mots; (spéct)
dispute f.
woordenziften n., ...zifterij f.chicane f. demots.
woorden zifter m, éplucheur de mots, chicaneur m.
woordfiguur f. & n:. figure f. de mots, trope m.
woordgronding f. étymologie f.
woordherhaling f. répétition f.
woordkunst f. art du style; groote — style m.
de grand art.
woordkunstenaar m. i artiste m. du langage ou
du style; 2 virtuose m. du mot.
woordomzetting f. inversion f.
woordontleding — 689 — worstelperk
woordontleding f. analyse f. grammaticale.
woordraadsel n. charade f., logogryphe m.
woordschikking f. construction f.
woordsoort f. partie f. du discours.
woordspeling f. jeu de mots, calembour m.
woorduitgang m,. 1 (derniers sons) terminaison;
2 (flexion) désinence f.
woordverklaarder m., ...verklaring f. explicateur
m., explication f. d'un mot ou des mots.
woordvoeging f. syntaxe f.
woordvoerder m. I orateur; 2 (pour d'autres)
porte-parole m.
woordvorscher ins. étymologiste m.
woordvorsching f. étymologie .f.
worden 1 v. intr. (sans attribut ou impers. avec
het) se faire; daar werd stilte il se fit un silence;
het wordt vrede la paix est train de se faire;
het werd licht la lumière fut; het wordt dag
il se fait jour; het wordt donker il commence à
faire noir; 't wordt laat il se fait tard; 't wordt
morgen een week demain il y aura une semaine;
2 (avec un subst. comme attribut) devenir, se
faire; mensch -- se faire homme, s'incarner;
een mensch - devenir un homme; de mensch
geworden ondeugd le vice incarné; 3 (avec un
adj. comme attribut) devenir ou un verbe dérivé
de l'adj. : groot - devenir grand, grandir;
beter - devenir meilleur, s'améliorer; hij is
maar twintig jaar (oud) geworden il nest
arrivé qu'à lage de vingt ans, ii na vécu que
vingt ans; 4 (avec des prép.) - tot se changer
en, e convertir en; tot een spreekwoord -
passer en proverbe; - uit sortir de; wat wordt
daaruit? qu'est-ce qui en sortira? - van devenir
(avec te régirne de la prép. comme sujet); wat
wordt er van hem? que devient-il? wat wordt
er van uw beloften ?quedeviennent vos promesses?
5 (auxiliaire) être; hij.wordt gestraft il est puni,
on le punit; dat wordt niet gezegd cela ne se
dil pas; er wordt gezongen on chante; er wordt
gevochten on se bat; hier wordt niet gerookt
'ci on ne fume pas; 6 n. devenir m.; het zijn en
het -- 1'étre et le devenir.
wordend adj. naissant, en (voie de) formation.
wording f. 1 naissance, formation f.; in -- zijn
ou verkeeren être en voie de formation, ne faire
que de naltre; 2 (scient.) devenir m.
wordingsgeschiedenis f. historique m., genèse f.
wordingsproces n. développement m.
worg m. angine t.; (anim.) étranguillon m.
worgen I v. tr. étrangler; 2 v. intr. s'étrangler.
worgengel m. ange m. exterminateur.
worger m. (-os) 1 étrangleur; 2 (ois.) tyran m.;
3 (ois.) pie-grièche f.
worging f. étranglement m., strangulation f.
worgpaal m. garrot m.
worgpeer f. 1 poire d'étranguillon; 2 (torture)
poire f. d'angoisse.
worgtouw n. filagor(e) m.
work m grenouille f.
worken v. intr. coasser.
worm m. (coen, cpje) 1 ver m.; -pje petit ver,
vermisseau m.; -en zoeken vermiller, (pêche)
véroter; voor ou tegen de -en vermifuge; een
arme - (van een kind) une pauvre créature
(d'enfant) ; 2 (maladie) dartre f.; (chevaux)
farcin m.; 3 vis t. sans fin.
wormachtig 1 adj. qui ressembie à un ver, vermiculaire;
2 rempli de vers, véreux, vermoulu;
3 piqué des vers; 4 adv. comme un ver.
wormachtigheid f. 1 vermicularité; 2 vermoulure
f.
wormbeschrijving f. helmanthologie f.
wormdrijvend adj. vermifuge.
warmen v. intr. 1 ramper; 2 se tordre (comme
un ver) ; - in fouiller dans; 3 peiner, trimer ;
4 se tourmenter; (v. tr., tracas) tourmeneer:
5 étre piqué des vers.
wormenzoeker m. vérotier m.
wormgat n. pigr.^re de vers, gale f.
wormig(heid) = wormachtig(heid).
wormkoekje n. pastille f. verrrifuge.
wormkoliek n. colique f. vermiculaire.
wormkruid n. herbe f. vermifuge.
wormmeel n. vermoulure f.'
wormmiddel n. vermijuge m.
wormsgewijze adv. comme un ver. V. wormvormig.
wormslak f. vermiculaire, vermei m.
wormstekig adj. vermoulu; (fruit) véreux;
(stulpt.) vermiculé.
wormstekigheid f. 1 vermoulure f.; 2 état m.
véreux.
wormswijs, ...wijze = wormsgewijze.
wormverdrijvend adj. vermifuge.
wormvormig 1 adj. de la forme d'un ver, vermiculaire;
(muscle, nerf) lombrical; (pouls) vermiculant;
(appendice) vermiforme ou vermiculaire;
(contraction) péristaltique; 2 adv. comme
un ver.
wormzaad n. vermifuge m., absinthe f. de Judée.
worp m. 1 (en gén.) jet; 2 (dés, filet) coup m.; 3
(animaux) portée, nichée f.; 4 (tiss.) peigne m.;
5 (mar.) barre f. d'arcasse.
worpsgewij ze adv. par jets.
worst f. 1 saucisse f.; (plus gros, épicé) saucisson
m.; (graisse, sang) boudin m.; (dans boyau
charnu) andouille f.; 2 (mil.) saucisson; 3 (mar.)
1 bout m. de vieux cable, 2 (vergues) sauverabans
m., 3 (flancs du bateau) défense f.; 4
(plats sur la table) boudin m.
worstelaar m., 'ster f. ( mos) lutteur m., ...euse f.
worstelen v. intr. lutter.
worsteling f. lutte f.
worstelkunst f. art de la lutte, athlétisme m.
worstelperk n., ...plaats f. arène, lice f.
worstelschool --- 690 -- wreedaard.
worstelschool f. palestre f.
worstelspel n., ...strijd m. lutte f. [nier m.
worstenmaker, ...stopper m. saucissier, boudi-t
worsthoorntje, ...horentje n. boudinière m.
worstvel n. robe f.
worstvergif(t) n. allantotoxicon m.
worstvergiftiging f. botulisme m.
worstvleesch n. viande f. d saucisses.
worstvlies n. allantoïde f.
wort n. guilloire f.
wortel m. (cos & en, cDtje) 1 racine f.; (pied)
tarse m.; (main) carpe m.; (doigt) base f.;
(ongle) matrice f.; -schieten ou vatten prendre
racine; met - en tak uitroeien extirper jusqu'd
la racine; den vierkanten - trekken uit
extraire la rcwine carrée de; 2 (légume) carotte f.;
witte - panais m.; 3 excroiss.) verrue f.
wortelachtig adj. 1 comme une racine, radiciforme;
2 comme une carotte, dauciné.
wortelakker m. champ m. de carottes.
wortelbeschrijving f. rhizographie f.
wortelboom m. rhizophore, manglier m.
wortelen v. intr. 1 raciner, pousser des racines;
2 s'enraciner, être enraciné.
worteletend adj., ...eter m. rhizophage adj. & m.
wortelgrootheid f. quantité f. radicale.
wortelhaar n. racine f. capillaire.
wortelhout n. bois m. de racine.
wortelhuid f. périoste m.
wortelkiem t. radicule f.
wortelklinker m. voyelle f. de la racine.
wortelletter, ...lettergreep f. lettre, syllabe f. de
la racine.
wortelloof n. verdure f. de carottes.
wortelscheut m. pousse f. radicale, surgeon m.
wortelschietend adj. radicant.
wortelschieting f. radication f.
wortelstok m. rhizome m.
worteltafel f. table f. des racines.
wortelteeken n. signe m. radical.
worteltrekken n.extraction f.de la racine ou desT
wortelvezel f. radicelle f. [racines.
wortelvorm m. radical m.
wortelwoord n. mot-racine m.
woud n. forêt f., grand bois m. V. bosch & comp.
woudbeuk m. hétre m. rouge.
woudbloem f. fleur f. sylvestre.
woudezel m. Ine sauvage, onagre m.
woudhoen n. tétras, tétrao m.
woudlandschap n. sous-bois m.
woudmeester m. 1 garde forestier m.; 2 (bot.)
reine f. ou petit muguet m. des bois.
woudmier f. fourmi f. rouge.
woudos m. aurochs m.
woudraaf f. sonneur m.
woudstad f. ville f. forestière.
Woudsteden f. p .: de vier - les Quatre Can-T
wouduil in. hulotte f. [tons m. p1.
woudvogel m. oiseau sylvain ou des bols;
(Amér.) forestier m.
Wouter m. Gaut(h)ier m.
1 wouw m. (zoo.) milan, busard m.
2. wouw f. (bot.) réséda m. (des teinturiers),;
wouwachtig adj. milvin. [gaude f..
wouwen v. tr. gauder.
wouwkulp f. cuve f. à la gaude.
wraak, wrake f. vengeance f.; - nemen over
tirer vengeance de; naar - dorsten avoir snif de
vengeance; om - roepen crier vengeance; mijne
is de - d moi est la vengeance.
wraakbaar adj. récusable.
wraakengel m. ange m. vengeur.
wraakgierig adj. avide de vengeance, vindicatifa
wraakgierigheid f. soit f. de vengeance.
wraakgodin f. furie, Euménide f.
wraakgoed n. rebut m.
wraakharing m. hareng m. de rebut.
wraaklij n f. ligné f. de dérive.
wraaklust m. désir m. de vengeance.
wraakneming, ...oefening f. vengeance f.
wraakzucht f. désir m. de se venger.
wraakzuchtig adj. ( cer, 'st) vindicatif.
wraakzwaard n. glaive m. vengeur.
1. wrak adj . ( c.' ker, cDst) 1 de rebut, détérioré,
avarié; 2 (endroit) défectueux; (meubles, navire)
délabré; (succession, masse)insolvable; het staat,
- met hem ses affaires sont délabrées.
2. wrak n. 1 (mar.) épave f., t- varec(h) m.;.
2 (comm.) rebut m.
wrake f. vengeance f. V. wraak.
1. wraken v. tr. (wraakte, heeft gewraakt) f
bla^mer; (doctrine) réprouver; 2 (témoin, juge,.
autorité) récuser.
2. wraken v. intr. (mar.) dériver, aller en
dérive; (boussole) dévier. [rebut m.
wrakgoederen n. pl. 1 épaves f. pl.; 2 (comm.)j
1. wraking f. 1 bláme m.; réprobation f.;
2 (témoin etc.) récusation f. [tion f.
2. wraking f. (mar.) dérive; (boussole) dévia-4
wrakker m. ( mos) vagant, coureur m. de grève.
wrakto n f. bouée f.
1. wrang f. (mar.) varangue f.
2. wrang 1 adj. ( ier, .st) tipre, ácre, aigre;
(fig.) amer; 2 adv. d'une facon ápre; - smaken
avoir un gout lpre.
3. wrang(e) f. manivelle f. [tume 1.
wrangheid f. dpreté,dcreté,aigreur f.;(fig.) amer-t
wratf.(ooten) 1 verruet.; 2 (bot.) papille f.
wratachtig adj. 1 verruqueux; 2 (anat., bot.)
papilliforme, mamillaire.
wrattenkruid n. verrucaire f.
wreed 1 adj. cruel, féroce; zoo - als een
schaap terrible comme un mouton enragé; 2 (toucher,
mouvement) rude; (gout) pre; (mets)
indigeste; 3 adv. cruellement.
wreedaard m. ( cs) c.''zel, barbare m.
wreedaardig — 691 -- x-stralen,
wreedg-qrdig 1 adj. cruel, féroce; 2 adv. cruelle-T
wreedaardigheid f. cruauté f. [ment.
wreef (wreven), wreeg (wregen) f. cou-de-pied m.
wreekster f. vengeresse f.
wreken v. tr. (wreekte, heeft gewroken) venger
(op, over = de) ; (zich over) iets op iem. - se
venger de qc. sur qq.
wrekend adj. vengeur,(au fém vengeresse).
wreker m. ( os) vengeur m.
wrevel 1 adj . de mauvaise humeur, aigri, morose;
--- maken aigrir; 2 adv. avec mauvaise humeur,
avec aigreur.
wrevelig = wrevel. [dépit m.
wreveligheid f. mauvaise humeur, aigreur f.,t
wriemelen v. intr. 1 fourmiller, grouiller; 2 chatouiller,
démanger.
Wriemeling f. 1 fourmillement, grouillement m.;
2 chatouillement m., démangeaison f.
wriggelen = wrikk-elen.
wrijtbaar adj. ( teder, pst) friable.
wrijfborstel, ...doek m. frottoir m.
wrijfgoed n. 1 cirage; 2 sablon, tripoli m.
wrijfhout n. 1 égrugeoir; 2 (véhic.) sassoire f.;
3 (mar.) défense f.
wrijfkussen n., ...lap m. frottoir m.
wrijfmand f. panier ni. au cirage.
wrijfpaal m. 1 pieu m. à (rotter; 2 (fig.) plastron
m., téte f. de Turc. [te f.
wrijfsteen m. pilef.,marbre m.;(typo.) mol(1)et-1
wrijfster f. 1 frotteuse; 2 broyeuse f.
wrijftafel f. 1 table à égruger; 2 selle f. d poneer.
wrijfwas n. cirage m., encaustique f.
-wrijfworst f.. défense f.
wrijten v. tr. (wrijtte, heeft gewrijt) (se)
quereller, (se) disputer.
wrijven 1 v. tr. & int r. (wreef, heeft gewreven)
(rotter, (meubles) frotter, polir; (partie du
corps) frictionner; (parties de machines) se toucher,
accoter; zich (in) de handen - se frotter les
mains; (de hand) - over passer la main sur;
de tranen uit de oogen --- essuyer les larmes des
yeux; 2 pulvériser. broyer; 3 n. frottement;
frictionnement; broiement m.
wrijver m.( os) 1 frotteur; broyeur m.:2 (objet)j
wrijving f. = wrijven 3. [frottoir m.
wrijvingselectricitelt f. électro-statique f.
wrijvingshoek m. angle m. de repos.
wrikk(el)en v. tr. & intr. 1 (faire) branler, (faire)
vaciller, agiter; 2 (barquette) godiller.
wrikriem m. godille f.
wrikschuit, ...sloop f. (bateau in. d) godille f.
wringen 1 v. tr. (wrong, heeft gewrongen)
tordre; (fromage) presser; -- uit arracher de;
2 n. torsion f.; (mernbres) contorsion; (navire)
coupe, coulée f.
wringing f. = wringen 2.
wringmachlne f. essoreusef.
wrochten v. tr. travailler, trimer. V. werken.
wroegen v. tr. accuser, reprocher; (conscience)
tourmenter, bourreler.
wroeging 1. accusation f., reproche m.; (conscience)
remords m.
wroetelen, wroeten v. intr. (wroette, heeftge•
wroet) 1 .foutlier; het onderste boven - bouleverser,
déjeter ; 2 bticher, trimer ; tobben en ---
peiner. et bucher.
wrok m. rancune f.
wrokken v. intr. garder rancune (à).
wrokkig adj. rancunier.
wrong f. (een, eetje) 1 (action) torsion i.;
2 (objet) bourrelet m.; (cheveux) bandeau m.;
(Turcs) turban; (ornement de tête) diadème;
(fausse hanche) vertugadin; (hérald.) torsil m.;
3 (til, soie, coton) tortis, écheveau m.
wrongel f. caillebot(t)e f.
wuft t adj. léger, volage, inconstant, étourdi;
2 adv. avec légèreté, avec inconstance, avec étourderie.
wu.ftheld f. légèreté, inconstance, étourderie f.
wui(t) f. 1 retorsoir, moulet m.; 2 (corderie) foupin
m. [wulven.
wuiven 1 v. intr. : -- met agiter; 2 v.tr. = toe-t
wulf(sel) n. voute f. V. gewelf.
wulk (xen), wullok (cs) f. buccin m.
1. wulp n. petit m. V. welp.
2. wulp m. 1 (ois.) courlis, courlieu m.; 2 (tig.)
jeune écervelé m.
wulpsch 1 adj. ( oer, mot) foldtre, étourdi, écervelé;
2 sensuet, lastij; 3 adv. étourdiment; lascivement.
wulpschheid f. 1 légèreté, éiourderie; 2 sensua.
lité, lasciveté f.
wurg(en) etc. = worgen etc.
wurm(en) = worm(en).
xf.(^'s)xm. x-beenen n. pl. /ambes f. pi. en X.
^Xaveer. Xaverius m. Xávier m. x-stralen m. pl. rayons m. pl. X.
— 692 — zaak
Y
yf.(co's)ym.
yacht n yac(ht) m.
yachtclub f. yachting-club m.
ya(c)k m. yak m.
yamswortel m.) f. yam m., igname f.
Yfferten n. YL'erdun ni.
yonk f. jonque f. [que
ytteraarde f. yttria m.; zouten van -seis yttri.
yuca m. (o's) manioc m.
yucca f. ( ma's) yucca, youc, youque m.
zf.zin.
zaad n. (zaden) 1 cemence f.; (graminées, légumineux)
graine f.; (ce qui est semé) semaiIles f.;
(spect) tolza m.; in 't - schieten monter en
graine; op zwart - zitten être dans la dèche;
zijn - krijgen recevoir une semonce ou de
t'avoine ; er is geen - in 't bakje la caisse est
vide; 2 (fig.) semence(s) f. (pl.), germe(s) m.
(pl.); 3 (fig.) postériit f.
zaadbakje n.) m. auget m. (à graines).
zaadbeentje n. os m. sésamoïde.
zaaddoos f. périsperme m.
zaaddragend adj. séminifère.
zaadetend adj., ...eter m. granivore adj. & m.
zaaigans f. oie f. des moissons.
zaadhandel m. grèneterie f.
zaadhandelaar m. grènetier m.
zaadhuid f. tunique f.
zaadhuisje n. capsule f.
zaadkiem f. germe m.
zaadkooper m., ...ster f. grènetier m., ...ière f.
zaadkorrel f. graïn rn.
zaadkraai f. jreux rn.
zaadlob f. cotylédon m.
zaadnavel m. hile; (graminée) spile m.
zaadzolder m. grenier m.
zaag f. (zagen, je) T scie f.; een - spannen
(fig.) monter une scie (d).
zaagbank f. 1 chèvre f.; 2 scie f. mécanique.
zaagbek m. 1 bec-scie; 2 (genre) serrirostre m.
zaagblad n. 1 lamé de scie; 2 (hérald.) feuille de
scie ; 3 (bot.) sarrette f.
zaagbok m. chevalet m.
zaaghout n. bols m. de sciage.
zaagkru!ct n. sorrette f.
zaagloon n. sciage m.
zaagmachine f. scie f. mécanique.
?aagmeel n., ... molm m. & n., ... mul n. sciure f.
zaagmeelachtig adj. comme de ia sciure; (scient.)
^cobiforme.
zaagmolen m. scierie f.
zaagmolenaar m. patron m. de scierie.
zaagraam n. chdsse, monlure f.
zaagsel n. sciure f.
zaagsnede f. trait m. (de scie) .
zaagspier f. muscle m. dentelé.
zaagvisch m. scie f.
zaagvormig adj. & adv. en forme de scie; (bo
serreté; (anat.) prionode; (mil.) ci redans.
zaagzetter m. rainette f.
zaaibloem f. fleur f. annueile.
zaaien 1 v. intr. & tr. T semer; dicht gezaaic
semé dru; dun gezaaid clair-semé; gelijk men
zaait zal men maaien on récoltera ce qu'on g:
semé; - naar den zak se régler d'après ses ressources;
2 n. sémination f.; (agric.) semailles f
pl.; (jard.) semis m.
zaaier m. ( mos) 1 semeur nn.; 2 pomme f. de lerre,
zaaigoed n. semence(s) f. (pl.).
zaaiing t. = zaaien 2.
zaaikoren n. blé m. à semer.
zaailand n. champ m. ensemencé.
zaailing m. 1 planre f. v%enue de graine, semis m.
2 (poirier ou pommier) égrain m.
zaaimaand f. mois des sernailles; (cal. répub.
Z- germinal m.
zaaimachine f. semoir m.
zaaiplant f. plante f. annuelle.
zaaisel n. semailles f. pl.
zaaitijd m. temps m. des) semailles f. pl.
zaaiwe(d)er ri. temps m. pour les semailles m,
zaaizaad n. graine f. d semer.
zaaizak m. semoir m.
zaak t. (zaken) 1 (objet réel) chose f. V. ding
niet veel -s pas grand chose; zij is niet veel -t
eest une pas grand chose; 2 (objet d'intérét;
affaire, question f.; het mooiste van de - is das
le plus beau de l'affaire eest que; dat doet niet
ter - cela ne fait rien c l'affaire; ter zake
(exclam.) au fait ! de - is dat le fait est que;
het is - dat il s'agit de, il importe que; dat is.
mijn - niet cela nest pas mon affaire ou mon
fait; zeker van zijn -sur de son fait; met de -
bekend zijn être au fait; met de - bekend
maken mettre au fait; zich bij de - houden
s'en tenir au fait; in zake van en fait de, en
zaakbezorger -- 693 ---- zakken
matière de; 3 (obet de débat) cause f.; in een -
betrokken zijn être en cause; zich iemands -
tantrekken prendre fait et cause pour qq. ; de -
jods la cause de Di eu ; voor de goede - pour la
onne cause; 4 commerce m., affaires f. pl.; een
- beginnen, overnemen monter, re^rendre un
ommerce; zaken doen met faire des affaires
n ec; zaken maken faire de bonnes affaires; een
-je maken faire un bon coup ; van zaken spre-
:en parler affaires.
.aakíïezorger m. homme m. d'affaires.
aakgeheugen n. mémoire f. des choses.
aakgelastigde m. chargé m. d'affaires.
aakkennis f. connaissance de cause; compé-^
aakkundiq adj. expert. [tence f.
.tikregister i?. table f. des matières.
akrilk adj. circonstaneié, substantiel.
akvoerder m. agent, gérant m.
akwaarnemer m. homme m. d'affaires.
zaal f. (zalen, .tje) salle f.
zaal n. (équitation) Belle f. V. zadel.
zaan f. 1 caillebotte f.: 2 crème fouettée.
zaat f. (zaten) 1 .siège; 2 rhantier m.- 3 f erme f.
zabb(el)en, ...eren v. intr. baver.
zabberaar m., coster f. ( xs) baveur m., ...euse f.
zabberdoek m. bavette f.
Zabern n. Saverne f.
Zacheeus tn. Zachée m.
zacht 1 adj. (pain) lendre; (ceuf) mollet; (allment,
coup, punition) léger; (lit, coussin) mou;
(tapis) moelleux , (cuir) souple; (remède) benin;
(fig.) doux, tendre; met -e stem d voix basse;
- maken adoucir; - worden s'adoucir; 2 adv.
doucement; - te werk gaan s'y prendre doucernent;
- behandelen traiter avec douceur; -
spreken parler d voix basset op zijn -st (genomen
ou gesproken) pour mitiger la chose; 3
interj. doucement ! -wat ! tout doux
zachtaardig 1 adj. doux; 2 adv. doucement.
zachtaardigheid f. douceur f.
zaeht(ig)heid f. (contraire de dureté) mollesse f.
zachtkort adj. bref fermé.
zachtlang adj. long doux.
zachtmoedig 1 adj. doux, débonnaire; 2 adv.
!oucement, avec douceur. [f. de coeur.
zachtmoedigheid f. douceur, debonnaireté, bontéi
zachts 1 adv. ; acilement, sans peine; 2 conj. -
dat c'est bien le moins que, il nest que juste que.
zachtzinnigheid) = zachtmoedig(heid).
zadel m. & n. ( mos, tje) 1 selle f.; vast in den -
zitten être bien en selle, (fig.) étre ferme sur ses
étriers, uit den ---vallen vider les arcons ; uit den
- werpen désarconner; weer in den - helpen
remettre en selle; uit den - lichten supplanter;
2 (métiers, tnar., anat.) selle f.; (véhie.) sellette f.;
(instr. de mus.) sillet, chevalet m.
zadelbeen n. selle f. turcique.
zadelboog m. arcon m.
zadelboom m. 1 arcon; 2 (bot.) fagarier, fagara=
zadeldak n. tolt m. en bátière. [m.
zadeldek n. hausse f. de selle.
zadelen 1 v. tr. seller; (áne) (em)báter; 2 n.
selluge; embátage m.
zadeling f. = zadelen 2.
zadelknop m. pommeau m. (de selle).
zadelkussen n. panneau m. (de selle.
zadel maken n., ... makerii f. sellerie f.
zadelmaker m. sellier m.
zadelpistool f. & n. pistolet m. d'arcon.
zadelriem m. longe f. de croupière.
zadelrug m. dos ou cheval m. ensellé.
zadeltasch f. sacoche f.
zadeltuig n. harnachement m.
zadelvast adj. ferme sur les arcons; (fig.) ferme
sur ses étriers ; (connaissances) ferré.
zageai f. sagaie f. [raser.
zagen v. tr. stier ; (violon) racler ; (fig.) scier,t
zager m. (cs) scieur; (violon) racteur; (fig.)
raseur m.
zak m. ( oken, x je) 1 sac m.; leeren - outre f.;
- kolen sac de charbons (kolenlak sac à charbon);
-je sachet; iem. in zijn - hebben
tenir qq. dans ses filets; den ou zijn - geven
aan donner son sac (et ses quilles) d; zijn -
krijgen avoir son sac; 2 (dans vêtement) poche
f.; (gilet) gousset m.; -je pochette f.; op --- en
poche, sur soi; in zijn - steken mettre dans sa
poche, (aussi fig.) empocher; 3 (pièce d'habillement)
sac m.; 4 (quête) bourse, aumonière f.;
5 (mesure) sac, hectolitre m.; 6 (anat.) sac m.;
7 (méd., zoo.) poche f.; 8 (filet, faux pli) poche f.;
9 (mus.) cornernuse f.; 10 (billard) blouse f.; 11
(rue) cul-de-sac m., impasse f. En compos. de
poche. [carnet, agenda m.
zakboek n. livre m. en format de poche; -jet
zakdoek m. mouchoir m. (de poche).
zakelijk 1 adj. circonstancié, substantiel; 2
objectif; 3 essentiel; important; -e inhoud
contenu précis; -e bewijsgrond argument topique;
4 adv. substantiellement . objectivement;
essentiellement.
zakelijkheid f. 1 abondance de faits; 2 ob jectivité
f.; 3 essentiel m.
zakgezwel n. kste ni.
zakgoot f. nochère f.
zakhorloge n. montre f.
1. zakken v. tr. 1 mettre dans un sac, ensacher;
2 mettre dans sa poche, empocher.
2. zakken 1 v. intr. baisser descendre;
(construction, tas) s'affaisser; (véh., vaisseau)
culer; - in s'enfoncer dans; laten - baisser,
rabaisser, descendre; het hoofd laten - baisser
la tête ; den moed laten - se laisser abattre;
een zaak laten - laisser aller une affaire, lácher
une affaire; 2 (prix) baisser, diminuer; veel van
zijn eisch laten - rabattre beaucoup de ses
zakkendrager - 694 --- zandvlakte
prétentions; 3 (examen) échouer, être retoqué;
laten - coller, retoquer; 4 n. V. zakking.
zakkendrager m. portefaix m.
zakkenrollen n., ...rolierij, ...rolderij f. vol m. d
la tire. [laire m.
zakkenroller, ...rolder m.voleur à la tire, saccu -1
zakker m. (xs) 1 ensacheur; 2 empocheur m.;
3 -tje pousse r.1., rincette f.
zakking f. 1 abaissement m., descente f.; affaissement,
acculement m.; 2 baisse f.; 3 échec m.
zakkompas n. volet in.
zaklinnen n. toile f. d sacs.
zakloopen n., ...looping f. course f. de sacs.
zaknet n. 1 chalut m.; 2 (ois.) tonnelle f.
zakpijp f. 1 cornemuse f.; 2 (zoo.) ascidie f.
zakput m. puisard m.
zakuurwerk n. muntre f. (de poche).
zakvol m. sachée f.
zakwoordenboek n. dictionnaire rn. de pocht.
zalf f. (...ven, oje) onguent m.; (bible) parfum
m.; (fig.) baume m.
zalfachtig adj. comme de 1'onguent, onctueux.
zalfachtigheid f. onctuosité f.
zalfkruikje n. ampoule f.
zalfnoot f. myrobolan m.
zalfolie f. saintes huiles f. pl., saint chrême m.
zalig 1 adj. 1 (très) heureux; een - gevoel un
sentiment délicieux; hij is - il est aux anges,
(iron.) il est éméché; 2 (relig.) bienheureux; -
zijn zij die bienheureux ceux qui; - worden se
sauver; - maken sauver; God hebbe hem -
Dieu veuille avoir son áme; - sterven mourir
en état de gráce; - spreken béatifier; mijn
moeder -er ma mère d'heureuse mémoire; 3
(!ron.) misérable; 4 adv. heureusement; d'une
manière bienheureuse.
zalige m. bienheureux m.
zaliger adj. d'heureuse mémoire.
zaligheid f. (...heden) 1 grand bonheur m.,
délices f. pl.; 2 béatitude f., salut m.; de acht
-heden les hult béatitudes; de eeuwige - le
salut éternel; 3 (euphém.) peste f.; 4 semonce f.
zaligmakend adj. sanctifiant; de alleen -e
Kerk l' Église hors de lauelle il n'y a point dei
zaligmaker m. sauveur m. [salut.
zaligmaking f. salvation f., salut m.
zaligspreking, ...verklaring f. 1 béatification;
2 (évang.) béatitude f.
zaling f. ( os) barre, croisette f.
zalm m. (oo p j e) saumon m.; -pje saumonneau
m., sarione f.; witte - moge, mulet m.
zalmelger m. saumier tn.
zalmforel f. truite f. saumonée.
zalmharing m. hareng m. saumoné.
zalmkleur f., ...kleurig adj. couleur f. (de)
saumon.
zalmsteur m. esturgeon m saumoné.
zaluw adj. jaun ,dtre, basane.
zalven v. tr. oindre; (f êque, rol) sacrer; -- tot
sacrer; gezalfd oint, sacré; zijn buik - se
calfater la ganse; de handen - van graisser la
pafte a.
zalvend, zalverig 1 adj. onctueux; 2 adv
onctueusement. [onction
zalving f. onction f.; de laatste - l'extrêmet
zamen : te - lor. ensemble. V. samen.
zand n. 1 sable m.; (tin) sablon; (gros, dans les
reins) gravier m.; -je grain m. de sable; - in
de oogen strooien ou werpen (eter de la poudre
aux yeux; in 't -- vastzitten ou vastraken s'en3
sabler; op 't - zitten (fig.) être sur ie pavé; op
't -zetten ensabler, (fig.) meltre sur le pavé; in
't --- bijten mordre la poussière; -= er over n'en
parlons plus ; 2 plage, grèi'e f.: 3 (banc m. de).
zandaal ni. lancon m. [sable
zandaardappel m. pomme f. de terre des sables
zandachtig adj. sablonneux.
zandachtigheid f. caractère m. sablonneux.
zandadder f. vipère f. ammodyte.
zandbak ni. baquet m. d sable; - je poudrier m.
zandblad n. basse feuille f.
zandboer m. marchand m. de sable.
zandbus f. poudrier m.
zanddoosje n. sablier m.
zanden v. tr. (zandde, heeft gezand) sabler.
zander m. ( mos) 1 sablier; 2 (poisson) sandre m.
Zandergymnastiek f. kinésithérapie f.
zanderij f., zandgat n. sablonnière f.
zandglas n. sablier m.
zandgoed n. bassesfeuilles f. pl.
zandgroef, ...groeve f. sablonnière f.
zandgrond m. terrain m. sablonneux; op een ---
bouwen bátir sur le sable.
zandhaas m. lièvre f. des dunes.
zandig(heid) = zandachtig(heid).
zandkever m. cicendelle f.
zandkoek m. gdteau fondant, sablé m.
zandkoker m. poudrier, sablier m.
zandkrab f. crabe m. appelant.
zandlooper m. 1 sablier m.; 2 (ois.) glaréole f,
3 (ins.) cicendelle f.
zandman m. sablonnier m.; 't -netje komt
sablonnier passe.
zandplaat f. banc de sable; (rivière) bassier rn.
zandreiger m. grèbe m. huppé.
zandruiter m. cavalier m. désarconné ou qui
mord la poussière ; - worden mordre la poussière.
zandschip n., ...schuit f. baleau in. à sable.
zandsteen m. grès m.
zandstreek f. région f. sablonneuse.
zandtaart f. gdteau fondant, sablé m.
zandverkooper m., ...ster f. sablonnier m.,
...ière f.
zandverstuivering f. sable f. volant ou mouvant.
zandvlakte f. plaine f. sablonneuse.
zandvloo -- 695 — zeebericht
zandvloo f. chique f.
zandvrouw f. marchande f. de sable.
zandwagen m. chariot m. à sable; -tje charrette
f. d sable.
zandweg m. chemin in. sablé ou sablonneux; op
een - rijden (fig.) aller tout seul.
zandwoestijn f. désert sablonneux m.,sables m.4
zandzak m. sac rn. h sable. [pl.
zang m. chant m.
Zangberg m. Parnasse m.
zangbodem m. table f. d'harmonie.
zanger m. ( mos, motje) chanteur m.; (d'église,
poète, oiseau) chantre m.
zangeres f. ( misen) chanteuse, cantatrice f.
zangerig adj. mélodieux;dit muziekstuk is niet
-- cette composition ne chante pas,
zangersfeest n. festival m.
zangfeest n. file f. chantante.
zanggezelschap n. société f. de chant.
zanggod m. dieu du chant, Apollon m.
zanggodin, ...godes f. muse f.
zangkoor n. chceur m.
zangkunde, ... kunst f. art m. du chant.
zangles f. lecon f. de chant; - geven, krijgen
enseigner, apprendre le chant.
zanglijster f. grive f.
zangmaat f. mesure f.
zangmuziek f. musique f. vocale.
zangnimf f. muse f.
zangnoot f. note f. de musique.
zangnummer n. numéro ou morceau m. de chant.
zangspel n. opéra m.
zangstem f. 1 voix f. (musicale) ; 2 partie ou
voix f. chantante [teresse f.
zangster f. 1 chanteuse ; 2 muse; 3 (artill.) chan-t
zanguitvoering f. exécution f. de musique vocale.
zangvogel in. oiseau m. chanteur.
zangwijze f. mélodie f., air m.
zanik m. & f. rabdcheur, radoteur m., ...euse f.
zaniken v. intr. rabdeher, radoter; - om scier
pour; - over rabucher.
at adj. (coter, -ost) sotll; (boisson) ivre; (alients
& fig.) rassasié; der dagen, des levens -
rassasié de jours, de la vie; - maken rassasier,
souler; - worden se rassasier, se souler; zich -
eten manger son Soul; zich - eten aan, zich -
kijken aan se rassasier de; zich - drinken aan
se souler de; iets - zijn avoir assez de, avoir son
sotll de; tot berstens toe - plein ou soul àf
1. Zaterdag m. samedi m. [crever.
2. zaterdag interj. diable ! diantre
1. Zaterdags adv. le samedi.
2. zaterdags 1 adv. diablement; 2 inter.
diable ! diantre 1
1. Zaterdagsch adj. du samedi.
2. zaterdagsch adj sacré, diable de.
zatheid f. 1 satiété f., rassasiement m.; 2 (boissons)
ivresse, soûlerie f.
zavel n. gros sable, gravier zn.
zavelboom m. sabinier m.
ze pronon. t sing. nom. elle; 2 sing. acc. la,
elle, ; 3 p1. nom. m., f. & n. ils, elles; 4 p1. acc.
m., f. & n. les, eux, elles.
Zebaoth f. pl.: de Eeuwige -- Jéhovah Sabaoth.
Zebedeus m. Zébédée m.; een - (fig.) unej
zeboe m. (-os) zébu m. [niguedouille.
zebra m. ( 's)zèbre m.; als een-strepen zébrer.
zede f. 1 usage m., couturne f.; -n en gebruiken
us ei coutumes; 2 -n mceurs f. p1.
zedelijk i adj. moral; 2 adv. moralement.
zedelijkheid f. moralité f.
zedeloos 1 adj. immoral; 2 adv. d'une fafon
immorale, sans moralité.
zedeloosheid f. immoralité f.
zedenbederf n. corruption des mceurs, dépravation
f.
zedenbedervend adj. corrupteur, démoralisateur.
zedenkunde f. morale f.
zedenkundig 1 adj. moral; 2 adv. moralement.
zedenkundige m. moraliste.
zedenkwetsend adj. immoral.
zedenleer f. morale f.
zedenleeraar m. moraliste m.
zedenles f. précepte m. de morale; (fable, conte)
morale f.; --sen geven moraliser.
zedenmeester m. censeur m. [seur m.
zedenprediker, ...preeker m. moralfseur, een-±
zedenpreek f. homélie, mercuriale f.
zedenspreuk f. sentence f. [pravation f.
zedenverbastering f. corruption des mceurs, dé--
zedenwet f. loi f. morale.
zedig 1 ad!. modeste, réservé; 2 adv. modestement,
avec reserve.
zedigheid f. modestie, réserve f.
zee f. ( z én, .tje) 1 mcr t.; in ou op - en mer;
in - steken mettre en mer ; in - loopen prendre
la mer; in - zetten mettre d la mer; over -
steken ou gaan passer la mer ; recht door - gaan
aller droit de l'avant; 2 mer, lame f.; er is veel -
la lame est forte ; 3 (fig.) mer ; ( larmes, paroles)
torrent, déluge m.; (lumière) océan m.
zeeaal m. congre m.
zeeaap m. chimère f., roi m. des harengs.
zeeadder f. syngnathe m.
zeeajuin m. scille f. maritime.
Zeealpen m. pl. Alpes f. pl. maritimes.
zeeanemoon f. actinie f.
zeeappel m. oursin m. [safre m.
zeearend m. 1 orfraie f., huard m.; 2 (hérald.)t
zeeassurantie f. assurance f. maritime.
zeeatlas m. atlas m. nautique.
zeebaars m. labrax m.
zeebadplaats f. station f. balnéaire.
zeebanket n. régal m. de l'océan.
zeebarbeel in. mulet ; roode - rouget m
zeebericht n. nouvelle f. maritime.
zeeblaas - 696 --
zeeblaas f. holothurie f.
zeeboek n. routier m,
zeeboezem m. goife in. [de chaleur.
zeebrand m. 1 brisant(s) rn. (pl.);2 éclairs m. p14
zeebrasem m. spare iii.
zeebreker uh. brise-lames m.
zeebrief m. lettre f. de mer.
zescadet rn. aspirant m. de marine.
zeedaad f. exploit iii. maritime m.
zeeden(neboom) rn. pin m. des Landes,
zeedenst t. marine f.
zeedier n. animal m. marin.
zeedijk al. digue f. de mer.
zeedorp n. village m. maritime.
zeedrift f. épaves f. pl., varec(h) in.
zeedruif f. 1 (zoo.) cents in. p1. de seiclie; 2 (bot.)
éphèdre t.
zeeduivel in. 1 chaboisseau; 2 ange in. de mei;
3 baudroie t. 4 (ois.) macroule t.; 5 (fig.) géant
m. marin.
zeeëend f. 1 rnacreuse t.; 2 macareux m.
zeeëenhoorn, horen in. narval m.
zeeögel m. oursin m
zeeëngte t. détroit m.
zeef (zeven) crible m., cmie f.; (étarnine) tamis
m.; (cuis.) passoire t. [eth;noïdal.
zeefbeen n. (os) ethmoïde in. En cornpos4
zeefdoek n. t étamine f.; 2 (agric.) baliri m.
zeeg t. torzture, courbure t.
zeegal f. méduse f.
zeegans f. bernaclie t.
zeegast m. marin ro.
zeegat n. 1 entrée t. de part m.; liet - uitgaan
aller en mer; 2 (en mer) passe f.
zeegedrocht n. monstre m. marin.
zeegerecht n. conseil m. de marine,
zeegevaar n. ris7ue m. maritime.
zeegevecht n. combat m. naval.
zeegewest n. province nu coitrée t. maritime.
zeegeziiht n. 1 aspect m. de la meu ; 2 inc t. sur
la mer; 3 (peint.) marine f.
zeeghaft, ...haftiq 1 adj. triomphant, victorieux;
2 adv. victorieusement.
zeoghaftigheid f. victoire t.
zeegod m. dieu de In mer, Neptune in.
zeegodin t. deesse de la mei, Amphitrite t.
zeegolf t. 1 mme f.; 2 goife m.
zeegras ii. varec(h ) m,, algue, wstère f.
zeegroen adj. & n. 'ert de mer, glauque ad J. & in.
zeegi t. tonture, courbure f.
zeehandel in. commerce in. maritime.
zeehaven t. port m. (de mer).
zeehond ni. 1 chien de mer, ptioque m.; 2 (sur nos
côres) roussette f. [inVe in.
zeehoofd n. 1 amiral; 2 estacade t.; (pier„-es)
zeekaart t. carte f. marine.
zeekaartenboek n. atlas m. nautique.
zeekalf n. veau marin, phoque m.
zeekant in. rivage in., plage t.
zeekapitein m. capitaine m. de vaisseau.
zeekasteel n. (fig.) château m. flottant.
zeekoe t. manale f., lamantin m.
zeekompas n. boussole t. [surmulet in.
zeekoningm. t roidelamer, viking; 2 (poisson)t
zeekreeft m. 1 écrevissef. de roer; 2 homard m.
zeekust t. côte f.
zeel n 1 sangle; 2 i'entrière; D 3 corde t.
zeelaars t. botte f. marine.
1. zee'and n. pas maritime, podre In.; de
zeven Z---en les sept districtsde la Frise maritime.
2. Zeeland n. la Zélande t.
Zeelander m Zélandais.
Zeelaidsch ad. zélandais.
zeeleeuw m. hou marin, phoque m. (t cinière.
zeeleven Ii. vie t. de marin ou sur mer.
zeeloods m. (pilote) hauturier m.
zeelt t. tanche f.
zeelucht t. 1 air in. de to mei ; 2 aurore t. boréale.
1. zeem n. peau t. de chamois.
2. zeem n. miel m. (vierge).V. honig& compos.
zeemaat t. mesure t. nautique.
zeemacht t. forces t. p1. navales.
zeeman m. (lieden, ...Iui[den]) marin m.
zeemansamanak m. calendrier m. nautique.
zeemanschap f. science nautique, marine f.; -
gebruiken louvover.
zeemanshuis n. maison t, des rnatelots.
zeernanskunst f. (science de la) nai'igation t.
zeemanswoordenboek n. dictionnaire in. (des
termes) de marine.
zeembereider m. chamoiseur in.
zeemeermin t. sirine f.
zeemeeuw t. goëland in.
1. zeemen adj. de chamois.
2. zeemen v. tr. 1 chamoiser; 2 nettoyer d la
zeemerk n. marque t. [peau de chamois.
zeemijl t. lieue t. marine.
zeemlap in. peau f. de chamois. [chamois.
zeemte(de)r n. 1 peau f. chamoisée; 2 peau de
zeemogendheid f. puissance t. navale.
zeemonster n. monstre in, marin.
zaemtouwer in. charnoiseur in.
zeemzoet adj. inielleux.
zeen t. (zenen) nerf in. V. zenuw & conipos.
zeeriete! f. 1 ortie marine; 2 méduse f.
zeenimf t. néréide f.
zeeofficier in. officier in. de marine.
zeeoorlog in. guerre t. navale.
zeep t. savon in.; groene - savon in. nou ,' om -
(tig.) au diable.
zeepaard ii. 1 morse iii.; 2 (petit poisson &
niyth.) hippocanpe rn.; 3 (litt.) chei'al in. marin.
zeepachtig adj. savonneux, saponacé.
zeepaling in. congre in.
zeepas in. lettre t. de mei.
zeepbak in. boîte f. d savon.
zeepbal 697 - zegelgeld
zeepba) m. brique de savon, sai'onnette f.
zeepbel f. balie f. de savon.
zeepdoos f. botte f. á savon.
zeepen v. tr. savonner.
zeeperll, zeepfabriek 1. Savonnerje f.
zeepfabrikant rn. savonnier m.
zeepkruid n. saponaire f.
zeeplaats f. viiie f. maritime.
zeeplant f. plante t. marine.
zeeppoeier n. savon al. en poudre.
zeeprovincie t. province t. maritime.
zeepsop, . . . water n. savonnage iii.
zeeziedeii n......derij f ..... ziedarsambacht,
. . . bedrijf ti. savonnerie f.
1. zeerad. (-'der, xst) 1 malade;een ----been
hebben avoir me jambe malade ; —e oogen hebben
avoir les veux malades; 2 teigneux; een -
hoofd hebben avoir la teigne.
2. zeer n. ( .otje) mal; ik heb - in mi aan
mijn hoofd jai mal ci to tête . kwaad - teigne t.;
--tje petit ulcère, petite plaie ; - doen faire mal,
(fig.) blesser, faire de la peine ,. iem. in zijn --
tasten, iem. op zijn --- treden toucher la corde
sensible de qq.
3. zeer adv. 1 (avec adj. ou adv.) très; - wel
très bien ; 2 (avec des verbes) fort, beaucoup,
(qqtois) i'ite ; al te - trap; hoe -- combien; zich
- aantrekken prendre fort â cceur; - loopen
courir fort ou vite.
zeerecht n. droit rn. maritime.
zeeregister n. livre ti-i. de bord.
zeereis t. voi'age fl1. par ou sur mer.
zeerhoofdig adj. teigneux.
zeerob rn. 1 chien marin, phoque; 2 (fig.) marin,
loup m. de mer.
zeeroof in. p1rat?r f.
zeeroovar m. pirote in.
zeerooverij f. piraterie f.
zeerst superl. de 3, zeer : om het -- au plus fort.
zeeschade t. avarie f.
zeeschiider Iii. mariniste in.
zeeschip n. 1 navire , 2 (fig.) machine t.; lastig -
machine difficile ci conduire.
zeeschuimen v. intr. insép. pirater.
zeeschuimer m. pirate fl1.
zeesla t. salicornc t
zeeslag m. bataille f. navale.
zeesoldaat rn. coldat in. de (la) marine.
zees9iegeJ m. 1 miroir m. de la mer; 2 niveau de
La mer; 3 (livre) routier m.
zeestad t. ville f. maritime.
zeestilte f. calme in. de mer, bonace t.
zeestraat t. détroit ni.
zeestreek f. région t. maritime ; (en nier) parage
zeestrijd rn. combat m. naval. m.
zeestrooming f. courant in. marin,
zeestuk n. marine t.
zeet t. (zeten) 1 position t. assise, 2 (place) siège
ns.; 3 petit salon m.; (canot) chambre f. ; 4 tassement,
faix m.: zijn - nemen se tasser, (fig.)
prendre san pli.
zeetelegraaf t. 1 télégraphe m. sous-marin;
2 télégraphe d bord.
zeeterm ITI. terme rn. de marine.
zeetocht in. expédition t. maritime.
zeetori t. tanne, balise t.
zeetriomf m. victaire t. navale.
zeeuurwerk n. chronamètre rn.
Zeeuw En. Zétandais m.
Zceuwsch adj. zélandais.
zeevaarder rn.. navigateur ni.
zeevaardj .. vaart t. navigation f.
zeevaartkunde f. art m. de la navigation.
zeevaartschool f école t. de navigation.
zeevarend adj. navigateur.
zeever f bave t.; (tig.) raclotage rn.
zeeveraar nl. baveux, (tig.) rdoteur
in..... euse f.
zeeveren v. intr. bayer ; fig.) radoter.
zeeverzekeraar rn...... ing f. assureur m., assurance
t. maritime.
zeevisscherij f. pêche t. maritime.
zeevoet m. pied rn. mario ;—en hebben avoir le
zeevolk ti. gens t. Pl. de Iner. [pied marin.
zeewaardig adj. navigable.
zeewaardigheid t. navigabilité t.
zeewaarts adv. vers la nier, act large.
zeewering t. digue(s) de me, t. (p1.).
zoewet t., boek n. bi t., code ni. maritirne.
zeewezen n. marine f.
zeewier n. atgues t. Pl. marines, vareq'h) in.
zeewind in. vent in. d'avai.
zeewolf fl1. amarrhique in.
zeewoord n. ferme in. de marine.
zeezaak t. affairê t. maritime.
zeeziek adj. attcint du mal de mer; hij wordt
ii gagne iC mal de mer.
zeeziekte t. mal in. de mer.
zsezout n. sel in. marin.
zeezwaluw t. 1 sterne in.; 2 (poisson) landole f.
zefier, zefir in. zéphyr in.
zege t. victoire f.; (éclatant) Irioniphe in.
zegekrans in. couronne f. triompliale.
zegel ti. xtje) 1 (particulier et adinin. des
tinances) timbre , (en cire) cachet ; (of ticiel & fig.)
sceau ,'(justi ce) scellé in.; het—openbreken rompre
le cachet; zijn - drukken ou hechten (fig.)
mettre son sceau (â) onder het - van geheimhouding
saus le sceau du secret; de —s leggen
apposer les scellés; een akte op - une pièce sur
timbre ou papier timbré ; 2 timbre-paste in.
zegelaar in. ( ' s)timbreur ; cacheteur; scelleur in.
zegelbelasting f. droit in. de timbre.
zegelbewaarder in. garde in. des sceaux.
zegelen v. tr. V. zegel : timbrer; cacheter; sceller.
zegelgeld n. droit in. de timbre.
zegelkamer — 698 — zelf
zegelkamer f., ... kantoor n. bureau in. du timbre.
zegellak n. cire t. d cacheter.
zegelring m. bague f. à cacheter.
zegelwet f. loi f. sur le timbre.
1. zegen f. ( cs, ootje) Seine f.; -tje seinette f.
2. zegen m. bénédiction f.; den - uitspreken
Bire la bénédiction; - aanbrengen porter bonfleur.
[signe de la croix.
zegenen v. tr. T bénir ; zich - se signer, faire let
zegening f. bénédiction f. [père.
zegenri j k adj .comblé de bénédictions,riche, pros-i
zegenwensch m. viceu m. de bonheur.
zegepraal t. 1 victoire f., triomphe m.; 2 (solennité)
triomphe m.; (moins grand) ovation f.
zegepralen v. intr. triompher.
zegepralend adj. victorieux, triomphal.
zegeteeken n. trophée m.
zegetocht in. marche f. triomphale.
zegevieren v. tr. triompher (de).
zegevierend adj. victorieux, (Église) triomphant.
1. zeggen v. tr.(zeide, heeft gezeid ou gezegd) T
& 1 dire; zeg eens dis donc; zeg je wat ?tu parles?
onder ons gezegd entre nous soit dit ; zoo terloops
gezegd soit dit en passant; om zoo te - pour
ainsi dire; het is te - eest à dire; liet is niet te
-- on ne saurait dire; ik heb het hooren -je tal
entende dire; zegge (pour résumer) soit; dat is
genoeg gezegd eest tout dire; wat ik - wil à
propos; wat zal ik er van-? que voulez-vous que
j'en dise? gezegdworden se dire ; laat u - laissezvous
faire; 2 iets te - hebben avoir qc. á dire;
3 iets te - hebben op avoir d redire qc. à;
4 willen - vouloir dire; dat wil wat - cela
est très important, cela importe beaucoup; dat
wil veel voor hem - cela est tris important pour
lui ; wat wil je daarmee - ? que voule<-vous
avec cela ?
2. zeggen n. dire, mot m.; volgens ou naar zijn
- à son dire, á ce qu'il dit; dat is altijd mijn -
.geweest je l'ai toulours dit; het voor het - hebben
n'avoir (7u'd commander ou décider.
zeggenskracht,zeggingskracht f, force f.oratoire
ou persuasive.
zegsman m. (...lieden, ...Iui[den]) auteur m.
zeg(s)wijze f. locution f., dicton m.
zeik f. pissat m.
zeiken v. tr. & intr. pisser.
zeil n. 1 voile f.; onder - gaan mettre à la voile,
(en gén.) s'en aller, (spéet) s'endormir, s'embarquer;
met volle -en varen voguer d pleines
voiles; met een opgestreken ou opgestoken ou
staand - (fig.) les voiles hautes; met een nat -
loopen (fig.) être dans les brouillards; de -en
strijken amener les voiles, (fig.) baisser pavillon;
het - inbinden se restreindre, se modérer; 2
(moulin, plancher) toile f.; (charrette) báche f.
zetigge f. 1 voilure; 2 marche f.
z&ijkaar adj. navigable, voilier.
zeilboot f. barque f. à voiles.
zeildoek n. l toile d voiles; 2 toile f. cirée.
zeilen 1 v. intr. faire voile (vers), voiler, courir;
- door traverser; - om doubler; - over
franchir; - uit sortir de; uit --- gaan aller en
bateau, faire un tour d voile; 2 (fig.) tituber,
zigzaguer; 3 v. tr. aan boord - aborder; dood
- refouler; in den grond - couler (bas) ; te
boven - doubier; 4 (mout in) mettre les toiles (d).
zeil- en -roeivereeniging f. club m. nautique à
rames et à voiles.
zeiler m. ( cs) 1 navigateur; 2 (bateau) voilier m.
zeilgaren n. fil m. à voiles.
zeiljacht n. yacht m. d voiles.
zeilklaar adj. prêt à faire voile, en partance.
zeilkleed n. lé m. de voile.
zeilmaker m. voilier m.
zeilmakerij f. voilerie f.
zeilree = zeilklaar.
zeilschip n. voilier in.
zeilslak, ...slek f. nautile m.
zeilsport f.. yachting(sport) m.
zeilsteen (matière) n., (objet) m. aimant m.
zeiltocht m. excursion f. à voiles.
zeilvereeniging f. Pacht-club m.
zeilwe(d)er n. temps m. pour faire voile;
gunstig - arrnogan m.
zeilwedstrijd m. régates f. pl. à la voile.
zeilwerk n. voilure f.
zeilwind m. vent m. pour faire voile.
zeis, zeisen f. faux f.
1. zeker adj. ( teder, .st) 1 certain; zooveel
is - il est certain; toch is 't - il n'en est qas
moins vrai ; een - iemand certain quidam; (op)
-en dag certain jour, un beau jour; in -en zin
en quelque sorte; naar -e plaats gaan aller
quelque part; 2 (à l'abri) ser; zijn leven - stlr
desa vie; - van zijn zaak si2r de son fait.
2. zeker adv. 1 certainement, surement; -
weten savoir certainement ou de facon certaine;
--- spreken parler avec assurance; 2 (affirm.)
certes, pour sur; 3 certainement, probablement,
sans doute.
zekerheidshalve adv_ pour plus de sureté.
zelden adv. rarement; gij zijt - te zien vous
devenez rare.
zeldzaam adj. (... zamer, 'st) 1 rare; 2 étrange,
bizarre.
zeldzaamheid f. (... heden) 1 rareté; 2 étrangeté,
bizarrerie f.
zelf adj. même; de goedheid - la bonté même ou
en personne ou incarnée; - handelen agir par
soi-même; aan zich - overgelaten abandonné
d lui-même ou à ses seules ressources; bij ou in
mij - à part mol; uit zich - de son propre
mouvement, spontanément; van - spreken
aller sans dire; van - gaan aller tout seul; van
zich - vallen tomber faible, s'évanouir.
zelfbedro g — 699 — zeshonderdste
zelfbedrog n., ...begoocheling f. illusion f. qu'on
se fait d soi-même.
zelfbehagen n. complaisance f.; - hebben in
avoir sa complaisance en.
zeifbeheersching f. empire m. sur soi-mêrne; -
hebben se posséder.
zelfbehoud n. conservation f. (de soi-même).
zelfbestaan n. autonomie; (philos.) perséité f.
zelfbestuur n. autonomie f.
zelfbevruchting f. autofécondation f.
zeifbewegend adj automatique; automoteur.
zelfbewust adj. 1 conscient; 2 fier.
zelfbewustheid f. fierté f.
'zelfbewustzijn n. conscience -f.
zelfde pron. méme; die - man ce mêmrc homme.
zelfgenoegzaam adj. suffisant.
zelfgenoegzaamheid f. suffisance f.
zelfgevoel n. sentiment nl. de sa dignité.
zelfheerscher m., mes f. autocrate m., ...trice f.
zelfkant m. lisière f.
zelfkastijding f. mortification f.
zelfkennis f. connaissance de soi-même; (philos.)
autognosie f.
zelfkwelling f. tourment m. fait à soi-même.
zelfmoord m. suicide m.
zelfmoordenaar m., ...nares f. suicidé m., -ei.
zelfonderricht n. autodidaxie f.; door - gevormd
autodidacte.
zelfontbranding, ...ontvlamming f. inflammafion
f. spontanée ou (méd.) idiopathique.
zelfontwikkeling f. développement m. spontané.
zelfregeering f. autonomie f.
zelfregistreerend adj. auto-enregistreur.
zelfs adv. mêm,e; - als, - indien lors méme
que, uand (bien) même.
zelfstandig 1 adi. inndépendant, autonome; 2
(gramrn.) stihhstcantif; -- naamwoord (nom)
substantif m.; 3 adv. d'une manière indépendante
ou autonome, par soi-même; 4 (gramm.)
substantivement.
zelfstandigheid f. (...heden) 1 (qualité) indépendance;
(pliilos.) asséité; (admin., polit.) autonomie
f. ; 2 (être) substance f.
zelfstrijd m. combat m. interieur nu con.tre soi-^
zelfstudie f. autodidaxie f. [rnême,
zelfverbranding f. combustion f. spontanée.
zelfverdediging f. défense f. personnelle.
zelfvergoding f. autolktrie f.
zelfverheffing f. élévation de soi-ntême, vanité f.
zelfverloochening f. abnégation f.
zelfverminking f. autotomie f. [aplomb m.
zelfvertrouwen n. confiance f. en soi-même,t
zelfverwijt n. reproche m. fait d soi-même.
zelfvoldoening f. satisfaction personnelle, suffisance
f.
zelfzucht f. intérét personnel, égoïsme m.
zelfzuchtig t adj. égoïste, intéressé; 2 adv. par
Egoïsme.
zelve, ...en, ...er formes de zelf . V. zelf.
zemel f. bribe f.de son;-en son m.; ongebuilde
-en son gros.
zemelachtig adj. furfuracé; (tig.) trafnard.
zemelig adj. 1 plein de son; 2 furfuracé.
zemelknoopen v. intr. insép. 1 traïner, parler
sur tin ton trainard ; 2 chicaner, vétiller.
zemelknooper m. ...ster f. chicaneur, vétilleur^
zemelmeel n. recoupe f. [m.; ...eusef.
zemeluitslag m. porrigo m.
zendbrief m. 1 missive; (au public) circulaire f.;
2 (bible) épitre f.; (évêque) mandement m.
zendeling m. & f. missionnaire m..
zendelingsblad, ...genootschap n. journal m.,
société f. des misslons.
zendelingshuis, ... werk n. maison, oeuvre f. des
mtssions.
zenden v. tr. (zond, heeft gezonden) T envoyer;
(transport) expédier; - om envoyer chercher;
naar huis - renvoyer; - uit renvoyer de; in de
wereld - publier.
zending f. 1 envoi m., expédition f.; 2 mission f.
zengen v. tr. roussir; (tuis,) flamber; (en se
chauffant) ,riller.
zenig adj. nerveux; (viande) tendineux.
zenuw f. nerf; (viande) tendon m.; hij is één --
il est tout nerfs, eest tin paquet de nerfs; hij heeft
het op de -en 1 cela lui donne sur les nerfs,
il cd ses nerfs, il a une attaque de nerfs. En
compos. nerveux. [ment.
zenuwachtig. 1 adj. nerveux; 2 adv. nerveuse-#
zenuwachtigheid f. nervosité f.
zenuwgestel n.. svstème m. nerveux, nerfs m. p1.
zenuwknoop m. ganglion m.
zenuwlijder m., oes f. névropathe m. & f.
zenuwpijn f. névralgie f.
zenuwvocht, ...water n. suc ni. nerveux.
zenuwziek adj. neurasthénique.
zenuwziekte f. neurasthénie f.
zenuwzwak adj. néi'rosé.
zenuwzwakheid, ... zwakte f. névrose f.
zerk f. 1 pierre tombale; tombe f.; 2 dalle f.
zerp adj. npre, acre.
zes num. & f. six num. & m.; kwart voor -sen
six heures moins un gaart; met zijn -sen (à)
nous six; van -sen klaar zijn avoir bon pied
et bon ceil.
zesbeenig adj. h six jambe., hexapode.
zesdaagsch adj. de six jours; (fièvre) sextane.
zesde num & n. sixième num. & m.; in de --
klasse en sixième; ten -- sixièmement; den -n
October le six octobre; - hoofdstuk chapitre
six; Lodewijk de Z- Louis six.
zesd(e)half adj. cinq et demi.
zesdubbel(d) adj. sextuple.
zeshandig adj. ï six mains.
zeshoek m., ...hoekig adj. hexagone m. & adj.
zeshonderdste num. six-centième.
zesjaarlijksch — 700 — zeurer
zesjoarlijkseh, ...jarig adj. sexennal.
zeskant m., ... kantig adj. hexaèdre m. & adj.
zesmoondelijksch adj. semestriel.
zesmannig adj. hexandre.
zesponder m. 1 pain m. de six livres; 2 canon ou
boulet m. de six.
zesregelig adj. de six lignes ; — vers sizain :n.
zesspan n. attelage in. de six.
zestal n. demi-douzaine f.
zestien num. & f. seize num. & m.
zestiende num. & n. seizième num. & m.; ten —
seizièmement; den —n (der maand) le seize (du
mois) ; Lodewijk de Z— Louis seize.
zestienhonderd 1 num. seize cent (s) ; 2 f. (tiss.)
seizain m.
zestienjarig adj. de seize arts.
zestig num. & f. soixante num. & m.; de —
bereiken atteindre la soixantaine.
zestiger m. ( mos) sexagénaire m.
zestigjarig adj. de soixante ans, sexagénaire.
zestigste num. & n. soixantième num. & m.
zestigtal n. soixantaine f.
zesvlak n., ...vlakkig adj. hexaèdre m. & adj.
zesvoet(er) m. lhexamètrc m.
zesvoetig adj. d six pieds; hexapode, (vers)f
zesvoud n. sextuple m. [hexamètre.
zesvoudig 1 adj. sextuple; 2 adv. au sextuple.
zeswvig adj. hexagyne.
zeszijdig adj. à six cótés, hexaèdre.
zet m. (ten) 1 position, pose f.; 2 (jeu) coup;
een fijne — un coup adroit; eerste — pose f.;
aan wie de —? qui doit poser ou losser? 3 (fig.)
tour, truc m.; genieene — sale tour; 4 coup,
choc m., poussée f.; nog een —je encore un coup ;
5 bond, saut m.; 6 expression, tournure f.;
geestige -- saillie; domme — gaffe f.; —ten
geven lancer des traits ou brocards ; 7 fut m.
(de scie); 8 chantier, support m.; 9 plantoir m.;
10 séant, derrière ni. [paille.
zetbaas m. 1 gérant in.; 2 (fig.) homme f. del
zetel m. ( s, Dtje) 1 siège m.; 2 fauteuil m.;
3 (moulin) selle f.
zetelen 1 v. intr. siéger; 2 v. tr. placer, asseoir.
zeteiplaats f. siège, séjour m.
zetfout f. foute f. de composition.
zethaak m. 1 (mar.) renard à embarguer; 2
(typo.) composteur m.
zetjuffrouw f. gérante f.
zetkastelein m. gérant in. [de fond.
zetlijn f. 1 filet m., réglette; 2 (pêche) ligne f.1
zetmachine f. linotype, monotype m.
zetmeel n. fécule f.
zetpil f. suppositoire m.
zetplank f. composoir m.
zetregel m. 1 ligne f. (composée J ; 2 maxime f.
zetsel n. ( 's) 1 infusion f.; 2 dépót, marc m.; 3
(typo.) composition f.
zetten 1 v. tr. (zette, heeft gezet)mettre, (qqfois)
placer, poser; aan den mond — porter à le
bouche, (instrum.) emboucher; aan hoopen —
mettre en tas; alles -- aan risquer tout à, mettr.
tout en oeuvre à; in een lijstje --- mettre dans urt
cadre, encadrer; in de krant ou gazet — mettre
ou placer ou insérer dans le journal; zijn schouders
— onder se mettre ;i; op den grond --
mettre à terre, (navire) faire échouer; op rente —
inettre ou placer ei intérêt;zijn hoop — op mettr!
son espérance en; zijn zinnen — op fixer se,%
idées sur, s'attacher â; gezet zijn op être attache
d ; te pand — mettre en gage; te broeien —faire
couver; te koken —faire bouillir; te trekken —
faire infuser; tegen een muur — appuver contra
un mur; uit zijn hoofd, uit zijn zinnen — s'óter
de la téte, de l'esprit; zijn naam — mettre ou
apposer son nom; hooger — mettre plus hautf
monter; lager — mettre plus bas, baisser; 2 ziet,
— se mettre, (oiseau) se poser; (dépót) se déposer,
(masse, constr.) se tasser; (navire) échouer,
(fruit) se nouer; zet u assevez-vous; zet u aan
tafel mettez-vous à table; zich over iets heen —
se mettre au-dessus de qc.; zich — voor (fig.) se
mettre c7; zich kwaad bloed — se faire du mauvais
sang; 3 (spéct) een ziekte — van faire une
maladie de, gagner une maladie de; mogen ou
kunnen — comprendre, souffrir, supporter; er
mee gezet zijn être heureux de; thee, koffie —
faire du thé, du café; tijd en plaats —fixer jour
et lieu ; den prijs — fixen ie prix; eetwaren —
taxer les denrées; een gezicht — faire une
figure, prendre un air; te doen — défier de faire;
ik zet het je in vieren ie te le donne en quatre;
4 (pierreries) sertir, enchusser, monter; (outils)
aftuter; (typo.) composer; (horl.) ajuster;
(mus.) arranger; (chir.) remettre; (luxation,
hernie) réduire; 5 n. mise f.; (masse, constr.)
tassement m.; (arg ent) placement m.; (prix)
taxe f.; (pierreries) sertissage m.; (typo.) cornposition
f.; (mus.) arrangement m.
zetter m. ( mos) 1 metteur, placeur m.; 2 (typo.,
mus.) compositeur m.; 3 (joaill.) metteur en
oeuvre, sertisseur; 4 taxateur, expert m.; 5 aide,
manoeuvre m.; 6 cli'ruet; linguet m.
zetterij f. atelier m. (de composition).
zetting f. 1 placement m., mise f.; 2 arrangement
m.; 3 sertissage m.; 4 taxe f.; 5 tassement m.
zeug f. 1 truie; wilde — laie f.; 2 cloporte f.;
3 (jeu) cochonnet. [3 pécher à la traïne.
zeulen v. tr. 1 trainer, trimbaler; 2 languir;t
zeuntje n. mousse m. (de gamelle).
zeur f. chiffon m., bagatelle f.
1. zeurder m., ...ster f. radoteur ni., ...euse f.,
importun m., —e f.
D 2. zeurder m., ...ster f., ... zak m. & f.
tricheur m., ...euse f.
1. zeuren v. intr. 1 peiner, chagriner : 2 radoter,
rabiicher ; 3 importuner.
zeuren -- 701 — zielkunde
D 2. zeuren v. intr. (jeu) tricher.
zeurig adj. importun, ennuyeux.
zeurkous, ... piet m. & f. = 1. zeurder.
1. zeven v. tr. tamiser. V. ziften.
2. zeven num. & f. sept num. & m.; kwart
voor —en sept heures moins un quart; met zijn
—en (à) nous sept.
Zevenbergen n. 1 la Transylvanie f.; 2 (Holt.)
Zevenbergue f. [guois m.
Zevenberger m. 1 Transylvanien; 2 Zevenber-1
zevenboom m. sabinier m.
zevendaagsch, ...dagig adj. de sept jours;
(fièvre) septane.
zevende num. & n. septièrne num. & m.; ten —
septièmement; den —n (der maand) le sept (du
mois); Edward de Z— Edouard sept.
zevend(e)half, zevend'half adj. six et demi.
zevendubbel(d) adj. septuple.
Zevengestarnte, ...gesternte n. Pléiade t.
zevenhoek m., ... ho.ekig adj. heptagone ni. & adj.
zevenhonderdste num. sept-centième.
zevenhoofdig adj. à sept têtes.
zevenjaarlijksch, ...jarig adj. septennal; —e
Oorlog guerre f. de sept Ans.
zevenklapper m. pétard m.
zeveniettergrepig adj. heptasyllabe.
Zevenmaker m. eriblier, tamisier ni.
zevenmannig adj. heptandre.
zeven mi jlsiaars f. botte f. de sept lieues.
zevenslaper m. 1 (zoo.) loir m.; 2 (hist.) een
der —s un des sept Dormants; 3 (fig.) grand
dormeur m.
Zevenstar, ...ster f. 1 Pléiade; 2 Grande Ourse f.;
3 Klaasje --- Nicolette de la Pléiade; 4 (bot.)
zevental n. septaine f. [trientale f.
zeventien num. & f. dix-sept num. & m.
zeventiende num. & n. dix-septième num. & m.
den —en (der maand) le dix-sept du mois.
zeventienhonderdste num. dix-sept-centième.
zeventig num. & f. soixante-dix num. & m.;
septante; twee en -- soixante-douze; de Z—en
les Septante.
zeventiger m. ( mos) septuagénaire m.
zeventigjarig adj septuagénaire.
zevenvlak n., ...vlakkig adj. heptaèdre m. & adj.
zevenvoud n., ...voudig adj. septuple m. & adj.
zeverzaad n. tanaisie f., zédoaire m.
zich pron. se, soi, lui-même etc.
zichel, 1. zicht f. faucillon m.
2. zicht n. vue f.; in 't -- en vue; op — à vue;
op kort — à courte échéance; op x dagen --- d x
jours de vue; zijn — hebben in voir avec plaisir.
zichtbaar 1 adj. ( teder, pst) visible, apparent;
(fig.) manifeste; 2 adv. visiblement, d vue d'ccil;
(placer) en évidence; (fig.) manifestement.
zichtbaarbloeiend adj. phanérogame.
zichtbaarheid f. visibilité, évidence f. [cribler.
zichten v. tr. 1 couper (à la .faucille); 2 tamiser,
ziedaar interj. voila.
zieden v. tr. & intr. (zood, heeft gezoden)
bouillir; suiker, zeep, zout -- raffiner du sucre,
faire du savon, fabriquer du sel.
ziedendheet adj. tuut bouillant.
ziehier interj. voici.
ziek adj. (-eer, 'st) rnalade (de); — worden
tomber malade; -- worden van faire une maladie
de; — liggen être malade au lit, être alité.
ziekbed n. lit m. de malade; een langdurig —
une longue maladie; van het — opstaan reiever
de maladie.
zieke ni. & f. malade m. & f.
ziekelijk adj. maladif; (scient.) rnorbide.
ziekelijkheid f. état m. rnaladif.
zieken v. intr. être malade; languir.
ziekenbeurs f. mutualité f.
ziekenbewaarder, ... bewaker m., ...ster f. gardernalade
m. & f.
ziekenbos, ... bus f., ...fonds n. mutualité f.
ziekendiener m., ...dienster f. injirmier m.,
ziekenhuis n. hopital m. [... ière f.
ziekenkamer f. 1 chambre de malade; 2 infir.
merie f.
ziekenwagen m. (voiture d') ambulance f.
ziekenzuster f. sceur f. injirmière.
ziekte f. maladie f.; geniaakte — maladie de commande.
ziektebeschrijving f. nesographie f.
ziektegeval n. cas m. (de maladie).
ziektenkunde, ...leer f. pathologie f.
ziektestof f. matière f. morbide, agent ni. pathoziekteteeken
n. symptóme in. [gène.
ziekteverloop n. marche f. (d'une maladie).
ziel f. ( tje) 1 ome f.; voor zijn -- zorgen soigner
pour le salut de son nme; bidden voor de — van
prier pour le repos de l'áme de; dat gaat ou
snijdt me door mijn — cela me ]end I'dme; ter
—e(n) gaan rendre l'áme; met zijn — onder zijn
arm loopen s'embéter; geen levende — pas ome
qui vive; een —tje un pauvre diable; een —tje
zonder zorg zin sans-souci; 2 (plume, canon,
fusil, violon, navette) ctme f.; (bouteille) cul ril.;
(soulier) cambrure f.; (tissu, papier) corps m.;
(hareng) vessic f.; boyau m.; (boucherie) diaphragme
m.; (foie) vésicule f.; 3 camisole; jupe f.,
op zijn — geven aan donner sur le casaquin d.
zielegrootheid f. grandeur d'cme, magnaninil'téf.
zieleheil n. salut m.
zieleleed n. peine f. rnorale ou de coeur.
zielelijden n. souffrance f. morale.
zielenris = zielmis.
zielenarts m. psychiátre m.
zielesmart f. douleur f. mort^lle.
zielestrijd m. combat m. spirituel.
zieletroost m. consolation f. spirituelle.
zielig adj. piteux, pitoyable, misérable.
zielkunde f. psychologie f.
zielkunde -- 702 — zijden
-zielkundig adj. psychologique.
zielkundige m. psychologue m.
zielloos adj. sans dme. inanimé; (fig.) apathique-.
zielmis f. messe f. de requiem ou pour le repos de
'dme (de). [pathétiquement.
zielroerend 1 adj. touchant, pathétique; 2 adv.
zielsangst m. transes f. pl. mortelles.
zielsbedroefd adj. triste jusqu'à la mort; -- zijn
avoir la mort dans l'dme.
zielsbemínde m. & f.: mijn — celui ou celle que
j'airne du fond de mon dme. [ravi.
zieisblii(de) adj . joyeux jusqu'au fond de l'dme, 1
zielsgenoegen n. plaisir m. profond.
zielskracht f. 1 faculté f. de i'áme; 2.force dame,
énergie f.
zielsrust f. paix de l'ûme, quiétude f.
zielsveel adv. de toute son dme.
zielsverdriet n. chagrin m. mortel.
zielsverhuizing f. métempsycose f.
zielsverlangen n. désir m. passionné.
zielsverrukking f. ravissement m.
zielsvreugd f. _foie f. profonde.
zielsvriend m., —in f. ami m., —e 1. intime.
zielsziekte f. maladie de l'áme, psychose f.
zieltogen v. intr. insép. agoniser, étre à l'agonie.
zieltoging f. agonie f.
zielverkooper m. marchand d'hommes ou de
chair humaine, racoleur m.
zielverzorger m. directeur m. spirituel.
zien 1 v. tr. & intr. (zag, !leeft gezien) voir;
dat zullen we eens --- c'est ce que nous verrons;
laten — faire voir, montrer; zich laten — se
montrer, (fig.) se signaler; goed — avoir une
bonne vue; iets niet willen --fermer les yeux sur
qc.; dat kan men altijd — cela se voit tous les
jours; goed, slecht ge— zijn être bien, mal vu;
naar ik zie d ce que je vols; als men hem ziet à le
voir; 2 (avec des prép.) naar het zuiden —
(maison) donner sur le sud, être exposé au sud;
naar iets — regarder qc., (fig.) 1 regarder à qc.,
2 veiller ci qc., avoir soin de qc.; op de straat,
op den tuin --- (fenêtre, chambre) donner sur la
rue, sur le j ard in; op iets — (fig.) regarder d
qc.; avoir égard à ; viser; ziet dat op mij ? est-ce
d moi que cela s'adresse ? voor zich —' regarder
levant sol; uit het venster — regarder par la
fenêtre ; uit ou aan iets — dat voir par ou à qc.
que; 3 (avec un inf.) ik heb hem --- vallen je
l'ai vu tomber; il zie hem konten (propre & fig.)
je le vo is ven ir; 4 --- dat, — te tdcher de, voir
à; 5 ik kan dat niet — je ne sais pas voir ou
supporter cela; 6 avoir l'air, être; bleek --- avoir
!'air palle; 7 zich --- se voir; zich zat — aan se
rassasier ou se lasser de la vue de ; 8 (comme
interj.) zie voici; zie (eens) voyez (dons), regardez
(dons); ziet ge voyez-vous; 9 n. vue; (phys.)
vision f.; bij het — van à la vue de; tot —s
au revoir.
ziende adj. voyant; — maken rendre la vue dc;
— blind zijn avoir des yeux pour ne point voir.
ziener m. ( mos) voyant, prophète m.
zienlijk adj. visible.
zienswijze f. manière f. de voir.
zier f. 1 ciron, acarus m.; 2 (fig.) tant soit peu,
soupcon, zeste m., miette, goutte, larme f.; een
—tje un tantinet; geen — pas Ca; ik geef er geen
— om cela ne me fait pas Ca, je men soucie
comme de mes vieux souliers.
ziezoo interj. voild ! c'est cela !
zift f. tamis m. V. zeef. [crible.
ziften v. tr. 1 cribler, tamiser; 2 (fig.) passer au
zifter m. (cas) 1 cribleur, tamiseur; 2 éplucheur
zifterij, zifting f. chicane f. (m.
ziftsel n. criblure(s) f. (pl.).
Zign,gner m. (cs) Tsigane, Romanichel m.
zigzagsgewijze adv. en zigzag.
1. & 2. zij. V. 1. & 2. zijde. En compos. 1 zij de
cnté, latéral; 2 zij de soie.
3. zij i pron. (sing.) elle; 2 (pl.) ils, elles; eux;
3 f. fille; (anim.) j'emelle f.
zijacht!g adj. soyeux.
zijaanval m. attaque f. de .flanc.
zijbeuk m. bas-cóté m.
zijd adv. : wijd(s) en —(s) en tous lieux; van
wijd en — de tous cótés.
1. zij(de) f.(zijden, zijtje) 1 cótém.; de zes—n
van een teerling les six cótés ou faces dun dé;
de rechte(r) -- Pendroit; de verkeerde — l'envers;
aan deze — de ce cnté-ci, en defá; aan gene
-- de ce co^té-ld, au-delà; van alle —n, langs alle
—n de tous cótés; 2 (droite ou gauche) cóté;
(nav., mont.) _flanc m.; (lard) .flèche; (á los iliaque)
hanche f.; (entre les cótes et les hanches)
flans m.; de hooge — laten aan donner le hout du
pavé à; dat is zijn zwakke -- c'est là son (cSté).
faible; de — kiezen van prendre le parti de; op
(de) — liggen être sur le flans; de handen in de
--11 zetten mettre les poings sur les hanches; van
ter — (attaquer) de cdté, par le flans, (dessiner)
de profil, (regarder) de travers, (apprendre)
indirectement; iem. op zijn — hebben avoir qq.
de son cóté; hij is op ou aan mijn— il est de mon
cóté, il tient avec moi; ter — h part; ter — nemen
prendre à part; ter — gaan se ranger, s'écarter;
ter --- zetten mettre de cóté, écarter; ter — leggen
mettre de cóté; ter — staan être aux cótés de,
assister; van goede --- weten savoir de bonne
part; 3 (papier) page f.
2. zij(de) f. (fil & tissu) soie f.; (tissu) soierie f.;
— spinnen bij faire son beurre à.
zijdeachtig adj. soyeux.
zijdefabriek f. soierie f. [indirectement.
zijdelings adv. 1 de cóté, latéralement; 2 (fig.) t
zijdelingsch adj. 1 latéral; 2 (parenté) collatéral;
3 (fig.) indirect.
zijden adj. de soie ; (fig.) soyeux.
zijderups — 703 — zilverklank
zijderups f. ver m. à soie.
zijdestaart in. récollet, petit jaseur m.
zijdesteek m. point m. de cóté.
zijdeteelt f. sériciculture f.
zijdetweerner, ...twijnder m., ...twijnster f.
moulineur m., ...euse f. [échappatoire f.
zijdeur f. 1 porte f. latérale; 2 (fig.) retraite,]
zijdeverver in. teinturier m. en soie.
zijdevogel m. jaseur m. de Bohême.
zijdewerker m., ...ster f. ouvrier m., ...ière f.^
zijdeworm m. ver m. á soie. [en soie.
zijdewormkweeker m. magnanier m.
zijdewormkweekerij f. magnanière f.
zij(de)geweer n. arme f. blanche.
zijgaanderij, ...galerij f. galerie f. latérale.
zijgdoek m. étamine f.
zijgebouw n. bftiment m. latéral, aile f.
zijgen 1 v. tr. (zeeg, heeft gezegen) filtrer, faire
passer, (cuivre) ressuer; 2 v. intr. filtrer, couler;
3 s'affaisser.
zijgezicht n. profil m.
zijkamer f. chambre latérale, antichambre f.
zijlI f. canal, égout m.
zijlaan f. contre-allée f.
zijleuning f. accotoir m.
zijlicht n. jour de co^té, contre jour m.
zijlijn, ...linie f. 1 ligne f. latérale, embranchement
m.: 2 (parenté) ligne collatérale; 3 (fortif.)
rameau m. de mine.
zijlings(ch) = zijdelings(ch). [jouiPre f.
zijmuur m. mur m. lateral; (écluse) aile,t
zijn poss. 1 adj. son, sa, ses; -- haar laten
snijden se faire couper les cheveux; 2 pron. : de
-e le sien; eik het -e chacun le sien; tot het
-e maken faire sien, s'approprier, (fig.) adopter,
épouser.
2. zijn 1 v. intr. (was, is geweest) être; goed,
slecht - être bon, mauvais; beter - valoir
mieux, (santé) aller rnieux; slechter - être plus
mauvais, (santé) aller plus mal ; dat kan (niet) -
cela (ne) se peut (pas) ; het zij zoo, laat het zoo
- soit! passe ! het is tijd il est temps; hoe is't?
ou en êtes-vous ? (santé) comment cela va-t-il ?
hoe is 't met uw ouders? comment vont vos parents?
het is goed met hem il va bien; het is met
hem als met vele anderen il en est de lui comme
de beaucoup d'autres; daar is niets van (aan) il
n'en est rien; die hoed is van mij, van Karel ce
chapeau est d moi, à Charles; 2 ik ben het c'est
moi; hij is het eest lui; wij zijn het c'est nous;
gij zijt het eest nous; zij zijn het ce sont eux,
c'est eux; 3 (avec er) y avoir; er is, er zijn il y a;
er was, er waren il y avait; er zal ou zullen - il
y aura; wat is er van uw dienst? qu'y a-t-ilpour
votre service ? 4 te prijzen - être louable; te
vinden -, te krijgen -- être trouvable; te zien -
être visible, être d voir; 5 avoir; hij is 20 jaar il a
vingt ans;het is een week, een jaar dat il y a une
semaine, un an que; het is de 20ste vandaag
nous avons le vingt aujourd'hui ; warm, koud -
(personne) avoir chaud, froid; mijn voeten zijn
koud j'ai froid aux pieds; 6 faire; het is dag il
fait jour; het is warm il fait chaud; het is hier
aangenaam il fait bon ici; het is er duur leven
il y fait cher vivre; 7 v. auxiliaire être, avoir;
hij is gestorven il est mort; hij is gegroeid il a
grand i .
3. zijn n. être m.; mijn geheele - tout mon
être ; het - en liet niet - l'être et le non-être.
zijnent - ten - loc. chez soi, chez lui. [lui.
zijnenthalve adv. ei cause de lui,par égard pourt
zij nentwege adv. quant à lui ; van - de sa part.
zijnentwil : om - loc. pour 1'amour de lui.
zijnerzijds adv. de son crté.
zijp f. rigole f.
zijpad n. sentier m. latéral ou de traverse.
zijpelen, zijpen, zijperen = sijpelen etc.
zijrivier f. afjluent m.
zijsprong m. écart m.
zijstraat f. rue f. latérale ou de traverse.
zijstuk n. 1 piece f. laterale; 2 (tuis.) cóte f.;
(poisson) flanchet m.: 3 (cord.) ailette; (presse)
jumelle; (artill. & mar.) flas:; ue f.
zijtak m. branche f. (latérale), embranchement m<
zijtje n. petite page f.
zijvlak n. face f. (latérale) .
zijwaarts adv. de cvté.
zijweg m. chemin m. de cóté ou de traverse.
zijwind m. vent m. de cóté ou de bouline.
zij zak ni. poche f. de cr té.
zilt 1 adj. salé; 2 f. & n. eczéma m.
zilt(acht)ig adj .salin; (bot.) salsugineux ; (mur)$
zilt(acht)igheid f. Balure f. [salpétré.
zilver n. 1 argent m.; als - (klinkend) argentin;
liet --- van de maan l'éclat argenté de la Tune;
2 'aisselle d'argcnt, argenterie f.
zilverachtig adj. argenté; (son) argentin.
zilverblad n. 1 feuille f. d'argent; 2 (bot.)
euphorhe m. des jardins.
zilverblank adj. dun blanc argenté.
zilverblik 1 n. argent m. en lames; 2 m. fulguration,
coruscation f.
zilverboom m. 1 (chim.) arbre m. d'argent ou
de Diane; 2 (bot.) protée. f.; 3 (bot.) ypréau m.
1. zilveren adj. d'argent; (couleur) argenté;
(son) argentin.
2. zilveren v. tr. argenter.
zilverfazant m. faisan in. argenté.
zilvergehalte n. titre m. (de l'argent).
zilvergeld n. argent m. blanc, nnonnaie f. dor-t
zilvergoed n. argenterie f. [gent.
zilvergrauw, ...grijs adj. gris argentin.
zilverhoudend adj. argentif?re.
zilverkalk f. chaux f. d'argent, argent m. caleiné,
zilverkas(t) f. buffet m.. à l'argenterie f.
zilverklank m. son m. argentin.
zilverkleurig 704 zinvang
zUverkIurig adj. argenté.
zllverlakensch adj. argenté,
zilverling m. denier m. (d'argent).
zilvermand f. panier m. â l'argenterie.
zilvermunt f. monnaie f. blanche ou d'argent.
zilverpapier n. papier m. argenté.
zilverpoeder„ . . . poeier n. poudre f. d'argent,
argent fl1. en poudre.
zilverpopulier m. peuplier m. argenté.
zilverreiger rn. grande aigrette f.
zilverrente 1. rente f. métalli-jue.
zilversmid m. orJèvre iii. en argent.
zilverspar f. picéa m.
zilverstuk n. 1 morceau ni. d'argent; 2 (monnaie)
pièce f. blanche.
zitvervisch ni. 1 argentine f.; 2 vomer m; 3 caroline
t; 4 poisson d'argent, cyprin m. argenté.
zilvervloot f. galions m. p1. d'Espagne.
zilverwerk n. argenterie f.
zilverwinkel m. magasin ru. d'argenterie.
zilverwit adj. blanc comme de i'argent, argenté.
zin m. (nen, cD netje) 1 sens ni.; de vijf —nen
les cinq sens; de - voor het schoone le sens
sthétique; spel van —ne(n) moralité f.; waar
zijn uw —nen ? oh acez-vous les sens? hoe is dat
In uw - gekomen? comrnent cda vous est-il
venu h l'idée? zijn —nen zetten op 1 appliquer ses
sens b, 2 cwofr des vues sur; iets uit zijn —nen
zetten (S') ôter qc. de l'esprit; bij zijn —nen
zijn être dans son bon sens; buiten ou niet bij
zijn —nen zijn, van zijn —nen beroofd zijn
avoir perdu le sens; bij —nen komen reprendre
ses sens; letterlijke -- sens littéral; in den -
van au sens de; in den beperkten - des woords
au sens strict do mot; in den vellen - des
woords dans toute laforce do terme; 2 (volonté)
gre m., envie f.; --- hebben om avoir envie de;
-. hebben in aooir do goût pour, avoir de l'inclination
poor; - krijgen in prendre godt â;
zijn eigen - volgen agir d sa tête; hij wil altijd
zijn - hebben ii vent toufours qu'on fasse ses
volontés; van —s zijn om avoir l'intention de;
het is moeilijk het ieder naar den - te maken
ii est difficile de satisfaire toul le monde (ei son
pére) ; 3 proposition, phrase f.
zindelijk 1 adj. propre; 2 adv. proprement.
zindelijkheid f. propreté f.
zingen 1 v. intr. (zong, heeft gezongen) T chan-
Ier; een kind in slaap - enciormir un enfant en
chantant ou par son chant; zich heesch - eenrouer
ei force de chanter; —de mis rnesse cliantante;
2 n. chant m.
zingenot n. plaisir(s) m. (pl.)des sens.
zink ii. zinc m.
zinkbioem f. fleur t. de zinc, nihil-album m.
zinkboor f. fraise f.
1 . zinken adj. de zinc.
2. zinken v. tr. zinguer.
3. zinken 1 v. intr. (zonk, is gezonken) (dans
la boue ou la terre ou la neige) enfoncer; (dans
l'eau) s'enfoncer, aller au fond; (navire) couler
(bas) ; (constr.) s'affaisscr; (soleil, jour) descendre;
(forces, voix, influence) baisser; ter aarde
- tomber par terre; in den grond - (fig.)
rentrer sous terre; in 't graf - descendre au
tombeau ou dans la tombe; in de armen - van
tomber dans les bras de; in een diepen slaap -
tomber dans un projond sommeil; den moed
laten - laisser tomber son courage; diep gezonken
zijn fire tombé bien bas; 2 v. tr. inhumer
enterrer.
zinkhoudend adj. zincifre.
zinking t. 1 fluxion f., catarrhe m.; 2 (relig.
absoutes t. p1. [rhale.
zinkinghoest m. ... koorts f. toux,fièvre f. catarzinklood
n. (mar.) sonde t.; (pëche) baude f.
zinknat n. carrelet m.
zinkput m. puisard m.
zinkrijs n. fagotaille f. (jondrière).
zinkwerker i-n_ zingueur m.
zinkwit n. carbonate m. hydraté de zinc.
zinledig adj. vide de sens, insignifiani.
zinIdigheid f. insignifiance, ineptie t.
zinnebeeld n. emblème, symbole m,
zinnebeeldig 1 adj . emblématique, symbolique;
2 adv. em blémaliquement, syrn boliquement.
zinnelijk 1 adj. qui tombe 500S les sens, sensible;
2 (mor.) sensuel; 3 difficile, capricieux; 4 adv.
sensiblement ; sensuelletnent.
zinnelijkheid f. 1 sensualité f.; 2 caprice m.
zinneloos 1 adj. insensé, aiiéné,fou; 2 inconscient,
sans connoissonce; 3 adv. comme un
znsensé.
zinneloosheid f. 1 aliénation, démence t.; 2
inconscience f.; évanouissement m.
zinnen v. intr. (zon, heeft gezonnen)penser(â),
zinnepop t. emblème m. [méditer (sur)
zinrijk 1 adj. judicieux, ingénieux; 2 adv.
zinrijkheid f. ingéniosité f. [ingénieusement.
zinsbedrog, ...begoocheling f. illusion t.
zinsbouw m. construction 1.
zinsdeel n. partie f. do discours.
zinsnede t. proposition t.
zinsontieding t. analyse t. logique.
zinspelen v. intr. insép. faire allusion (d).
zinspeling f. allusion f.
zinspreuk f. seritence, maxime f.
zinsprfklg 1 adj. sentencieux; 2 adv. sentencieusement.
zinsverband n. 1 construction t.; 2 contexte m.
zinsverbijstering f. aberration t.
zinsverdooving t. torpeur f.
zinsverrukking f. ravissernent m.
zinteeken n. signe m. de ponctuation.
zintuig n. organe m. (des sens).
zinvang m. catalepsie t.
zinverwant — 705 --- zoeten
zinverwant adj. synonyme; - woord synonyme
zinverwantschap f. synonymie f. [m.
zit m. i position assise, assiette f.; geen -- in
't gat hebben ne pas savoir tenir cn place; 2
session f.; 3 siège m.
zitbad n. bain m. de siège.
zitbank f. bant m.; (mar.) levée f.
zitbeen n. ischion m.
zitdag in. (jour m. de) séance f.
zitkarper f. petit salon m.
zitkussen n. coussin m.
zitplaats, .. stede f. 1 siège m.; 2 place f. assise,
zitstang f. perchoir, juchoir m.
Zittaard-Lummen n. Zétrud-Lumay m.
zitten t v. intr. (zat, heeft & is gezeten) être
assis; aan tafel --- 1 être assis à la table, 2
(repas) être d table; blijven --- 1 rester assis, 2
(fig.) rester, (classe) doubler, 3 rester f ille, 4 (au
bal) faire tapisserie, 5 jormer un dépot; stil -
rester tranquille; gaan - s'asseoir; ga - veuillez
vous asseoir; te veel - être trop sédentaire;
- ! (exclam.) assis 1 2 siéger; 3 être, Ise tenir;
de vogel zit op den tak l'oiseau est ou se tient
sur la branche; te paard - être à cheval; waar
mag hij -? waar zit hij toch? oh peut-il être?
ou s'est-il fourré ? -- aan 1 être d, 2 toucher d;
--- op être sur; laten - 1 laisser là, planter
1h, lácher, 2 oublier, passer, ' laisser; thuis -
garder la maison; achter iemands hielen) -
être aux trousses de qq.; voor een schilder -
poser devant un peintre; aan den grond --
(navire) être échoué; op de markt - avoir un
étal au marché; met den neus -- in avoir le nez
fourré dans; vol - (met) être rempli de, (dettes)
être criblé d^; het zit mij aan ou in ou op (maladie)
je suis pris de; de kogel zit la balie a porté;
4 (avec te & infin.) - te être occupé d, étre en
train de; 5 (avec er ou daar) y avoir; er zit daar
geld il y a Id de l'argent; er zit niet veel bij hem
ou in il ne pèse pas lourd; er zit een leider in
hem il a l'étoffe dun chef de file; 6 (avec er ou
daar ou waar & une prép. adverb.) het er bij
laten --- s'en tenir lu; waar zit het hem in? à quoi
cela tient-il? het zit hem hierin cela tient d ceci;
hij zit er goed in il a du foin dans ses boetes; dat
zit er goed in cela y est bien entré; er zit niet
veel op il n'y a pas beaucoup d en retirer; er zit
niet anders op il n'y a pas d'autre issue; daar
zit zes maanden op cela est passible d'une peine
de six mois; het zit er op cela va bien; 7 (gevangen)
-- être en prison, être coffré, étre dedans;
zes maanden - faire six mois (de prison);
8 (vêtements) seoir, aller; 9 n. position f. assise;
(caval.) tenue f.; (ois.) perché m.; men heeft
zooveel van -- als van staan la chaise ne coûte
rien.
zittend adj. assis; (animal) accroupr; (vie,
occupation) sédentaire; (bot.) sessile.
zittijd m. (temps in. de la) session f.
zitting f. 1 séance f.; 2 siège m.
zittingsvlak n. 1 siège m.; 2 (personne) séant m.
zitvleesch n. (fig.) cul m. de plomb; - hebben
avoir un cul de plomb; geen --- hebben ne pas
tenir en place.
zitvoet m. pied m. juchcur.
1. zode f. 1 ébullition f.; 2 plat m., partie f.;
(fig.) fournée, 3 fer m. chaua', pyrosis f.
2. zode f. gazon m.; -n steken lever des
gazons.
zoek 1 m. recherche f.; 2 adv. égaré.
zoekbrengen v. tr. sép. égarer, perdre.
zoeken 1 v. tr. & intr. (zocht, heeft gezocht)
chercher; (chase.) quékr; - naar chercher; de
ruimte -- gagner le large; dat had ik achter ou
bij u niet gezocht je ne m'attendais pas d cela de
vutre part; zeer gezocht zijn étre très recherché;
V. gezocht; 2 - te chercher d, viser èz, tácher de;
3 voeloir; ik weet wel wat hij zoekt _ie sais bien
ce qu'il vent; 4 n. recherche f.
zoeker m. ( c s) T chercheur m.
zoeklicht n. 1 projecteur m.; 2 projection f.
zoekmaken v. tr. sép. égarer; zich - s'esquiver,
zoekraken v. intr. sép. s'égarer.
zoekster f. chercheuse f.
zoel adj. étoufjant. V. zwoel etc.
zoen m. (teen, etje) 1 baiser m.; 2 réconciliation
f.; 3 expiation f. [expiratoire.
zoenbloed n., ...dood en. song m., mort f.1
zoenen v. tr. 1 ecobrasser; 2 réconcilier; 3 eipier,
zoener m. ernbrasseur- m.
zoengeld n. rancon f. [expiatoire.
zoenoffer n. 1 sacrif ice m. expiatoire; 2 victir.ne f.1
zoet í adj. doux; -e woorden belles parolen;
-e geur odeur suave ou agréable; iets -s une
douceur; - maken adoucir, sucrer, (chim.)
édulcorer; 2 (conduite) sage, docile, gentil; -e
Jezus doux fésus; - houden amuser; 3 adv..
doucement; - smaken avoir un gout doux; ---
rieken avoir une odeur suave; -- stellen, -
zetten adoucir; 4 sagement, gentiment.
2. zoet n. douceur f.; het - en zuur les joies
et les peines f. pl.
3. zoet n. (cheminée) suie f.
zoetachtig adj. doucedtre.
zoetekauw m. & f. amateur m. de douceurs,
f riand m.., -e f.
zoetekoek m. pain m. d'épice.
zoetelaar m. vivandier m.
zoetelaarster f. cantinière f.
zoeteten v.intr.Jaire le vivandier ou la cantinière.
zoetelief n. 1 bon ami m., bonne am ie f.; 2 (bot.)
páquerette f.
zoetemelk f. lait m. doux.
zoetemelksch adj. gras, de crème.
zoeten v. tr. & intr. adoucir, sucrer; (chini.)
édulcorer; (métiers) adoucir.
zoeterd -- 706 -- tinecirkel
zoeterd m. enfant sage, gentil petit tn.
zoetheid f. (...heden) 1 douceur; 2 (conduite)
sagesse, gentillesse f.
zoethout n. (bois m. de) réglisse f.
zoethoutsan n. jus til. de réglisse.
zoethoutsuiker f. é13, ei-rrhizine f.
zoetig adj. douccátre, doucereux.
zoetigheid f. (... heden) T douceur f.
zoetjes 1 adv. doucement : 2 inter,. ƒout doux.
zoetklinkend, ...luidend 1 adj. mélodieux; 2
adv. mélodieusernent.
zoetluidendheid t. ntélodie f.
zoetmakend adj. édulcorant.
zoetsappig 1 adj. sucr(`; (fik;.) doucercux, 2 adv.
d'une manier(- doucereuse.
zoetschaat f. recaloir ni.
zoetvijl f. linie f. douce.
zoetvIQeiend 1 adj. harmnnicax, suave; 2 adv.
harmonieusement.
zoetvloelendheid f. harmonie, sual'ité f.
zoetwatermossel f. anodonte ni.
zoetwaterplant f., ...visch rn. plante f., poisson
m. d'eau douce.
1. zog f. ( tegen) trr^ie f. [colnstre m.
2. zog n. lait in. (de femme) , eerste —1
3. zog n. (mar.) sillage m.; (h,)ouache f. ; in
het — varen van marclrfer dans les eatrz de,
(fit.) more/ier sur lei truces de.
zogkoorts f. fi't , re f. (ti, lalt.
zogwater n. .: 3. zog.
zolder m. ( mos, Witje) 1 erenier ni.; 2 plafond tn.;
3 (charnhre ou rulle f. u 1', etage in.
zolderen v. tr. 1 mettre eter erenier; 2 plant/te/er.
zoldering f. 1 (action) mise f. are grenier; 2
plafond In.; 3 plant/ter; 4 ctn,Re rei.
zolderkamer f. mansarde f.
zolderluik n. trappa f.
zolderschuit t. bar'l^ie f. pontée.
zoldervenster ri. lurtrrne f
zomer in. (cos, 'tje) été 111.; in den —, des —s
en été; een zwaluw maakt den — niet une
hirondelle ne fait pas te printemps. En compos.j
zomerachtig adj. (Pete, estival. [d'été.
zomerdraad rn. filandre f.
zomeren v. intr. faire été.
zomerhaar n. 1 pelage in. d'été; 2 (chapellerie)
jarre, pot! m. mort.
zomerhuis n. maison f. d'été ; —je pavillon m.
zomermaand f. rnois d'été, juin ni.
zomerplant f. plante f. estit'ale.
zomersch 1 adj. d'éte, estival; op zijn — en
toilette d'été ; 2 adv. comme en été.
zomerslaap m. estivation f.
zomertijd m. 1 temps de 1'été; 2 heure t. d'été.
zgmerverblijt n. 1 séjour d'été m.; 2 villégia-$
zomervogel m. oiseau m. de passage. [turf f.
zomerzotje n. nivéole f.
zon f. (u2 nen, c netje) T solei! ni.; de — gaat op,
gaat onder le soleil se léve, se couche; de —
schijnt helder i! f ait tin beau soleil . de — schijnt
voor iedereen le soleil luit pour fout le monde;
in de — (être, se tenir, s'asseoir, mettre, se
coucher) au soleil; in liet —netje zetten (fig.)
jardiner, se pover la tête de; de — schieten
prendre la hauteur (du soleil).
zonaanbidder m., ...ster f.adorateur in., ...trice f.
du soleil, hélioldtre m. & f.
zondaar :n. (...aren) pécheur m.
zondaarsbank f. sellette f.
Zondag m. dimanche m.; des —s le dimanche;
liet is niet alle dagen — ce n'est pas tous les
jours fête,
Zondagavond, ... middag, ... morgen nl. Bimanche
m. soir, midi, matin.
zondagsch adj. du dimanche. [dimanches.
zondagsgezicht n. mine f. souriante, air m. des=
zondagskind n. enfant ni. du dimanche.
zondagskleed ti. hahit m. de dimanche; zijn
... kleeren aandoen s'endimancfzer.
zondagsletter f. leftre dontinicale f.
zondagsrust f. repos in. dominical.
zonde f. ( n, -otje) péché m.; — doen commettre
tin péché ; —tje peccadille f.; 't is — 1 ce n'est pas
permis, eest dommage; 't is — en jammer c'est
grand dometage; 't is — en schande c'est tin
péché et une honte.
zondeloos adj. sans péché; impeccable.
zondeloosheid f. impeccabilité f.
zondenbok in. houc m. émissaire.
zondenlijst f., ...register n. livre m. noir.
1 . zonder prép. sans; — meer sans plus, toutt
2. zonder dat conj. sans que. [court.
zonderbaar 1 adj. singulier; bizarre; 2 adv.
singulic'rement.
zonderbaarheid f. singrilarité; bizarrerie f.
1 . zondering 1 ad;.original,.^ingulier; bizarre;
2 (ordre) formel, précis ; 3 adv. singulièrement;
4 [orrnellernernt.
2. zonderling in. 1 original m.; 2 (bot.) quisquale
f. d' mode; 3 auricule f. nue.
zonderlingheid f. singularité; bizarrerie f.
zondig 1 adj. pécheur, coupable; — mensch
homme peccable, pécheur m.; —e ziel dme f
peccable ; een — leven leiden vivre dans le péché;
2 adv. dans le péché, en pécheur.
zondigon v. intr. pécher; tegen een regel —
pécher ou faillir contre une règle.
zondvloed in. T déluge m.
zonne. En Bompos. du soleil, solaire.
zonnebaan f. orbite f. du soleil; jaarlijksehe —
écliptique f.
1. zonneblind n. persienne f.; (intér.) store m.
2. zonneblind adj. aveuglé ou ébloui par le
soleil. [soleil m.
zonnebloem f. 1 héliotrope m ; 2 tournesol,t
zonnecirkel m. 1 cycle ni. solaire; 2 zodiaque m.
zonnedag — 707 --- zoover(re)
zonnedag m. 1 jour m. solaire; 2 journée f.
ensoleillée. [soleil) facule f.
zonnefakkel f. 1 flambeau m.solaire; 2 (dans let
zonnegod m. dieu du soleil, Phébus, Apollon m.
zonnekijker m. hélioscope m.
zgnnekiggr 1 adj. clair comme le .jour; 2 adv. de
la manière ia plus évidente.
zonnemaand f. mois m. solaire. [insoler.
zonnen v.tr.exposer ou mettre au soleil ; (chim.)t
zonnescherm n. 1 ombrelle f.; (plus grand) parasol
m.; 2 marquise f.
zonnespectrum n. spectre m. solaire.
zonnestand m. 1 position f. du soleil: 2 solstice
m.; 3 point m. solsticial.
zonnesteek m. coup m. de soleil, insolation f.
zonnestelsel n. système m. solaire.
zonnestot(je) n. atome m.
zonnetent f. lente; t tuge f.
zonnevisch m. 1 poisson St-Pierre; 2 poisson m.
lune.
zonnewarmtemeter m. héliothermomètre m.
zonneweg m. = zonnebaan.
zonnewijzer m. cadran m. solaire.
zonnig adj. exposé au soleil, (jour, fig.) ensoleillé;
(fig.) radieux.
zons. En compos. du soleiI, solaire.
1. & 2. zoo = 1. & 2. zode.
3. zoo adv. 1 (avec un verbe) ainsi; de zaak
staat ou is --- il en est ainsi ; — gezegd ----- gedaan
ainsi dit ainsi fait; — — comme cela, couci-couci:
2 (avec un adj. ou un adv.) si, (dans une comparaison
positive) aussi ; is dat — moei(e)lijk ?
est-ce si difficile? hij is niet — oud als ik ii nest
pas si dgé que moi ; hij is — oud als ik il est aussi
dgé que moi^; — oud als de straat vieux comme
la rue; — helder als kristal clair comme du
cristal; hoe zoo? comment cela? -- groot, —
leeli j k dat si ou tellement grand, laid que; 3 (avec
un subst. ou un pron.) (un) tel; ---'n heer --'n
knecht tel maître tel valet; — iemand un tel
homme; — iets une telle chose; 4 tantót, tout
juriste; hij Is — aangekomen il est tout jute
arrivé, 5 — maar comme cela, tout simplement;
— maar eens tout bonnement, pour mon plaisir;
— maar op het lijf à même la peau; -- maar uit
,den emmer à méme le seau; 6 (après une subord.
tvec hoe ou zoo) cependant; — aardig het voor
één keer is, — vervelend wordt het op den duur
quoiqu'amusant pour une fois, c'est cependant
ennuyeux d la longue; — dat de (telle) manière
que.
4. zoo conj. 1 si ; — hij het wist s'il Ie savait;
2 comme; het is -- ik u zeg c'est comme je vous le
dis; 3 à ce que; — ik hoor á te que j'apprends.
5. zoo interj. ah! flens! comment! vraiment!
bien!
zoo$is conj. comme.
zoed@nig 1 adj. tel, pareil; •--- een un tel, un
pareil; 2 adv. tellement, de telle sorte; — dat de
facon que, de la sorte que.
zoodgt conj. de sorte que.
zoodoende adv. de cette manière.
zoodra 1 adv. d peine; niet -- pas plus t*;
2 conj. --- (als) aussito't que.
zooeven adv. 1 tout à l'heure, tantól; 2 avec un
verhe au passé indéfini: venir de; hij is — vertrokken,
hij heeft — geschreven il iient de
partir, d'écrire.
zoogbroeder m. frère m. de fait.
zoogdier n. mammiji e m.
zoogdiarkunde T. mammalogie f.
zoogdierkundlge m. mammalogistem.
zoogdochter f. nourrissonne f.
zoogen 1 v. tr. allaiter; 2 n. allaitement m.
zoogenaamd, ...genoemd, ...gezegd 1 adj. alnad
dit, soi-disant, prétendu; 2 adv. pour ainsi dire.
zoogkind n. nourrisson m.
zooglam n. agneau m. de lait.
zoogoed adv. aussi bien; -- als 1 pour ainsi dire,.
presque, 2 aussi bien que.
zoogster f. nourrice f.
zoogzuster f. steur de lait.
zoohaast 1 adv. aussitót, tantót; 2 conj. --- (als)
aussit'5t que, dès que,
zool f. (etje) = 1. zode.
zool f. 1 (pied) plante f.; (cheval) sole f.; 2
(chaussure) semelle f.; 3 sandale f.; 4 (affttt)
talon m R [que,
zoolang conj.:— (als) aussi longtemps que, tart4
zoolganger m. plantigrade m.
zoom m. (ten, x p j e) 1 (couture) ourlet m.;
(voile, archit.) orle m.; 2 (extrémité) bord m.;
(fora) lisitre f.; (bot. & zoo.) bordure f.; (corolle)
limbe m.
zoomen v. tr. ourler.
zoomin adv. — als aussi peu que, pas plus que..
zoommachine f. ourleuse f.
zoon m. (zonen & 's, 'tje) jils m.; de verloren
— l'enjant prodigue.
zoonlief m.Pils m. chéri; (exclam.) moncher.fiMt
zoonschap n. qualité de fits; (jur.) filiation 1.
zoopje n. ( c's) gorgée, goutte t.
zoopjesman m. cabaretier m.
zoor adj. sec, aride.
zoorheid f. aridité f.
zootje dimin. de 1. & 2. zode.
zooveel 1 adj. tant, (compar.) autant; -- te iasr
d'autant plus; -- te grooter d'autant plus grani ,.
— te minder d'autant moins; — als autant que;
2 conj. autant que; (voor) — ik weet autant que
je sache; — is zeker dat toujours ast-il que,. — fis
maar wilt en veux-tu en volla.
zooveeiste adj. tantième.
zoover(re) 1 adv. (aus)sl loin; 2 conj.. -- (als)
si loin que, tant que; in —als en tant que; voor
-- (als) autant que; -- dat tant que.
zoowel — 708 -- zuidenwind
zoowa; 1 adv. aussi bien; 2 conj.: — (als) aussi i
bien que, de rnëme quc, tout autant que.
zoozeer adv. autant, tellement; niet — pas tant.
zorg f. i inquiétude f., souci m.; dat is mijn
geringste — ou (iron.) dat is mij ook een —
c'est ld le cadet de mes soucis; zonder — sans
souci, (adj.) insouciant; de — voor morgen ou
voor de toekomst le souci du lendemain; 2 sollicitude
f., soin m.; — dragen voor avoir ou prendre
soin de; de — op zich nemen voor se charger
de; dat is mijn — je men charge; 3 personne f.
soigneuse; soutien m.; 4 fauteuil m.
zorgbarend adj. inquiétant.
zorgdragend adj. soigneux.
zorgelijk 1 adj. soigneux; 2 inquiétant, dan gereux;
3 adv. soigneusement; dangereusement.
zorgelijkheid f. t sollicitude; 2 inquiétude f.,
danger m.
zorgeloos 1 adj. insouciant, nonchalant; (choses)
négligé; 2 adv. sans souci; négligemment.
zorgejoosheid f. insouciance; nonchalance; négligence
f.
zorgen v. intr. prendre ou avoir soin (de); —
voor prendre soin de, prendre èi caeur, soigner,
pourvoir h; voor zich zelf — se suffire (b soiméme);
anderen laten --- voor abandonner aux
autres Ir soin (de); laat mij daarvoor — eest
mon affaire.
zorgketting ni., ...lijn f. sauvegarde f.
zorglijk(heid) _= zorgelijk(heid).
zorgstoel m. fauteuil m.
zorgvuldig 1 adj. soigneux, vigilant; (choses)
(bien) soigné; 2 adv. soigneusernertt.
zorgvuldigheid f. soin m., vigilante f.
zorgwekkend adj. inquiétant, alarmant.
zorgzaad n. houlque f.
zorgzaam(heid) _- zorgvuldig(heid).
zot 1 adj. ( «ter, —st) T sot : 1 imbécile, béte;
2 cocasse, dróle; 3 fou, inscnsé; — zijn op raff
oler de ; 4 adv. sottement.
zotheid f. sottise; bétise; folie f.
zothuis n. maison f. de santé.
zotskap 1 f. bonnet m. de fou; (fig.) rnarotte f.;
2 m. & f. sot m., sotte f.
Zottegem n. Sotteghem m. f Sotteghem f.
Zottegemsch 1 adj. de Sotteghem; 2 n. (biere) t
zotteklap, ... praat m. sottise(s) f. (pl.)
zotternij f. sottise f.
zottin f. ( ' nen, „D netje) sotte f.
zou(de) imp. subja de Zullen.
1. zout n. T sel rn.; in 't -- leggen ou zetten
mettre dans du sel, saler; met — au sel, salé.
2. zout 1 adj. salé; (gout) salin; (chim.) salsugineux;
2 adv. de sel.
zoutachtig adj. salin, (scient.) haloïde.
zoutachtigheid f. salure f.
zoutbak m. 1 salin n1.; 2 (cuis.) saunière f.
zoutbelasting f. accise sur le set; (bist.) gabelle f.
zouteloos adj. sans sel, fade, insipide.
zouteloosheid f. fadeur, insipidité f.
zouten 1 v. tr. (zoutte, heeft gezouten) T saler;
(gqfois) assaisonner; iem. iets — revaloir qc. á
qq.; ge— vleesch salaison; ge-- visch saline f.;
goed ge— de bon sel; 2 n. salage m.
zoutevisch f. morue f. (salée).
zoutfabriek f. saline f.
zoutgehalte n. salinité f.
zouthoudend adj. salifère.
zoutig(heid) = zoutachtig(heid).
zoutkeet f. saline f.
ZoutleeuW n. Léau m.
zoutmeer n. lac salant m.; het Groote Z— le
grand Lac m. Saté.
zoutmeter rn. 1 amineur; 2 (instr.) pèse-sel m.
zoutmoeras n. marais m. salant.
zoutpacht f. gabelle f.
zoutpan f. saline f.
zoutpot m. salière f.
zoutte f. salage nl.; goed van -- salé (t point;
juist van -- (fig.) à point, à propos.
zouttuin m. part m. à sel.
zoutvat n. I baril m. d sel; 2 (cuis.) salière f.
zoutvleesch n. bceuf m. salé.
zoutwater n. eau f. salée.
zoutweger m. pèse-sel m.
zoutwerk n. saline f.
zoutzak m. 1 sac m. à sel; als een — comme un
paquet ; 2 (fig.) souche, buche f.
Zoutzee f. mer f. Morte ou d'Asphalte.
zoutzieder m. saunier m.
zoutzietierij'f. saunerie f.
1. zoutzuur adj. rnuriaté.
2. zoutzuur n. acide n-i. chlorhydrique.
1. zucht m. soupir m.; (plaintif) gémissement
m.; geen —je wind pas un souffle d'air.
2. zucht f. 1 maladie f. (chronique); 2 enflu.ire
f., gonfleinent ,ni.; — in de beenen hebben avoir
les jambes gonflées; 3 (fig.) penchant m., passior
f.; (rnauv. part) manie f.; 4 ardent désir m. (d
aspiration f. (vers).
zuchten v. intr. (zuchtte, heeft gezucht) 1 soL..-
pirer- (après); 2 (plaintivement) gémir, (à
plaisir) geindre.
zuid 1 adj. sud; (soleil) mériodinal; (po12)
austral; 2 adv. au sud; au midi; — ten oosten
sud-quart-sud-est; 3 n. sud, midi m.; 4 f. sud m.
Zuid-Afrika n. Afrique f. du Sud.
Zuidafrikaansch adj. sudafricain.
zuidelijk V. zuid : 1 adj. sud, méridional,
austral; 2 (fig.) dat is veel —er cela est bien
préférable; 3 adv. au sud; —er plus au sud.
zuidelijken v. intr. tourner nu se ranger au sud;
(mar.) as(s)u(d)estir.
zuideling m. & f. méridional m., —e f.
zuiden n. sud, midi m.; ten --- au sud.
zuidenwind m. vent m. du sud.
zuiderbreedte -- 709 --- zus
zuiderbreedte f. latitude f. meridionale.
zuiderkeerkring in. tropique m. du Capricorne.
Zuiderkruis n. Croisade f.
Zuidernet n. réseau m. sud.
zuiderspoor n. chemin m. de fer du Sud.
1. zuiderzee f. mer f. du sud.
2. Zuiderzee f. Zuvderzée m.
zuiderzon f. soleil m. du midi.
Zuid-Holland n. la Hollande f. rnéridionale.
uidkust f. cote f. rnéridionale. [sud-est.
uidoost 1 n. -sud-est m.; 2 adv. (du ou au)J
'zuidoostelijk 1 adj .du sud-est ; 2adv. au sud-est.
zuidoosten n. sud-est m.
zuidpool f. póle m. antarctique.
zuidpoolcirkel m. cercle m. polaire antarctique.
zuidpoolexpeditie f., ...tocht m. expédition f.
antarctique.
zuidpoolland n. terre f. antarctique.
zuidwaarts adv. vers le sud. [sud-ouest.
zuidwest 1 n. sud-ouest m.; 2 adv. (du ou au)J
zuidwestelijk 1 adj .du stad-ouest; 2 adv. au sudzuidwesten
n. sud-ouest m. [ouest.
zuidwester m. (. ·) suroit, sud-ouestrier m.
Zuidzee f. Océan pacifique, Pacifique m.
zuidzijde f. cbté m. sud.
zuid-zuidgast n. & adv. sud-sud-est in. & adv.
. d-zuidwest n. & adv. sud-sud-ouest m. & adv.
z uighuis f. tuvou m. aspirant.
zuigdotje n. nonet m.
zuigeling m. & f. nourrisson m., -ne f.
zuigen 1 v. tr. (zoog, heeft gezogen) T sucer;
'éponge, plante, terre) boire, absorber; zijn
moeder -- téter sa mere; 2 v. intr. se coller, adhéter;
3 n. sucement m., succion f.
zuiger m. ( os) 1 suceur m.; 2 (zoo.) (famille)
,uceur in,; (poisson) sucet, (plus grand) rémora
,-n.; (organe) sucoir m.; 3 (bot.) branche f. gournande;
4 (pompe) piston m.; (dragueur) su-
^euse f.; 5 (pour Fair) aspirateur m.
'uigflesch f. biberon m.
gas n. gaz m. pauvre.
klas n. tétine f.
11 ind n. nourrisson m.
:t gklep f. soupape t. d'aspiration.
!uiglam n. 1 agneau m. de lait; 2 ortie f. blanche.
iiigpijp f. tuyau aspirant, siphon m.
Agpornp f. pompe f. aspirante.
aigsnavel, ...snuit, ...spriet m. sucoir m.
;tigvisch m. sucet; (plus grand) rémora m.
uil f. (cotje) 1 colonne f.; 2 (géom.) prisme m.;
phys.) pile f.
uilengalerij, ...gang f. colonnade f.
uilenheilige m. stylite m.
talenreeks, ...rij f., ...werk n. colonnade f.
+i men v. intr. tarder, négliger; -- met trainer
vec,
ainig 1 adj. économe, ménager; (mauv. part)
'fiche, parcimonieux; de -e keukenmeid la
cuisinière économe ; 2 (choses) économique;
3 adv. économiquement, avec économie; niet -
pas peu ; - kijken avoir l'air fáché.
zuinigheid f. économie; (mauv.part)parcimonie=
zuinigje n. binet, brule-bout m. [f.
zuip f. boire m., beuverie, boisson f.; aan de -
zijn 1 être en train de boire, 2 être adonné d la
boisson.
zuipen 1 v. tr. & intr. (zoop, heeft gezopen)
boire; zich zat - se souler; 2 n. beuverie;
zuiper m. ( os) soulard m. [ivrognerie f.
zuippartij f. orgie f.
zuivel n. 1 crème f.; 2 laitage m,
zuivelschool f. écolef. de laiterie.
zuiver 1 adj . ( co der, c st) (nettoyé) propre ; (pas
sale, pas melangé, pas altéré, fig.) pur; (pierres
préc., gain, conscience, affaire) net; (perte) sec;
(mar., cóte) sain; (gramm. & litt.) correct, pur;
2 adv. proprement; purement; nettement; correctement;
complétement; - en alleen purement
et simplement.
zuiveren v. tr. 1 nettoner; 2 purger; laver, blanchir,
juotifier; (air, eau, sang, métaux) purifier;
(plaie) laver, monder; 3 (alcool) déflegmer, rectifier;
(sel, sucre) raffiner; 4 (meeurs, gout, langue)
épurer; (style) chátier; 5 n. V. zuivering.
zuiverheid f. V. zuiver : propreté; pureté; netteté;
correction f.
zuivering f. V. zuiveren : 1 nettoiement; nettoyage
m.; 2 purgation; justification; purification
f.; lavage m.; 3 rectification f.; 4 raffinage
m.; 5 épuration f.; (langue) épurement m.
zuiveruit adv. 1 purement et simplement; 2
tout net.
zulk indéf. I tel, pareil; --een un tel;2 (devant
un adj.) Si; - mooi weer un si beau temps.
zulks pron. cola, une telle chose, ces choses.
zullen v. intr. aller, devoir: 1 (au prés.) ik zal
komen je vais venir, . e viendrai ; 2 (à l'imp. du
subj.) hij zou komen il devraitvenir, il viendrait;
ik zou niet gaarn ie n'ai garde; 3 (avec inf.)
het weer scheen te - veranderen le temps
semblait devoir ou vouloir changer.
zult n. 1 fromage m. de cochon, Dtéte f. pressée;
zulten v. tr. marmer. [2 salaison f.
zuitvieesch n. viande f. salée.
zundgat n. lumière f.
zuren 1 v. tr. aigrir; (boisson) aciduler; 2 v.
intra s'aigrir; (pate, bière, vin) fermenter.
zurig adj. aigre, acide.
zurigheid f. acidité f.
zuring, zurkel f. oseille; kleine - surelle f.
1. zus adv. ainsi ; 't is maar -- en zoo ce n'est
que conti-couci ; nu -- dan zoo taniót (comme)
ceci tantót (comme) cela; 't was maar - of zoo'
of peu s'en est fallu que.
2. zus f. (misen, je) sceurette, sceusceur f.;
fijne -- bigote, sainte-nitouche f.
zuster -- 710 — zwabber
zuster f. (cDs, motie) T steur f.
zusterachtig i adj. de steur, soror(i)al; 2 adv.
en sceur(s).
zusterhuis n. maison f. de religieuses.
zusterlijk = zusterachtig.
zustermoord m. sororicide m.
zusterpaar n. couple f. de sceurs.
zusterschap 1 n. qualité f. de steur; 2 f. communauté
f. de sceurs.
zusterschoof f. école f. des sceurs.
zusterstad f. ville-steur f.
1. zuur 1 adj. (coder, cst) acide; (légèrement)
sur; (désagr.) aigre; (lait) caillé; (cornichons)
au vinaigre; (sauce) (d la) vinaigrette; zure
oprisping aigreur f.; zure druiven raisins verts;
-- worden s'acidifier, devenir acide ou aigre,
s'aigrir, (lalt) tourner; — maken aigrir, (lait)
faire tourner; 2 (mine) renfrogné; een - gezicht
zetten faire une mine renfrognée; (travail)
pénible; (vie, pain) amer;3 adv. avec aigreur;
(fig.) péni blement ; amèrement; - kijken ou
zien faire une mine renfrognée; - opbreken
donner des renvois aigres; dat zal hem - opbreken
il lui en cuira; dat valt me - celp m'est
pénible; - verdiend pénfblement gagné.
2. zuur n. (zuren, etje) 1 (chim.) acide m.;
2 (tuis.) vinaigre m.; in 't - leggen mettre dans
le vinaigre; 3 mets m. au vinaigre; een portie —
une portion de cornichons au vinaigre; -tje
bonbon m. acidulé; 4 (estomac) aigreurs f. pl.;
5 (fig.) peine, amertume f.
zuurachtig adj. acidulé, aigrelet, suret.
zuurdeeg n. ,... deesem m. levain m.
zuurheid f. aigreur, acidité f.
zuurkool f. choueroute f. [-ne f.
zuurmuil m. & f. mine f.renfrognée„rognon m.,1
zuurstof f. oxygène m.
zuurstofverbinding f. oxyde m.
zutgrzoet adj. aigre-doux.
zuurzout n. acétate rn.
Zwaab m. (Zwaben) Souabe m.
Zwaabsch adj. souabe.
zwaai m. ( ten, motje) 1 tour, virement, élan m.;
2 (mar.) évitée.
zwaaien 1 v. intr. tourner, virer; (drapeau)
flotter; (feuilles) voler; — met brandiller, agiter,
brandir; 2 zigzaguer, tituber; 3 (mar.) éviter;
4 (mur.) pencher, déverser; 5 v. tr. agiter;
(plus fort) brandir; (sceptre) tenir.
zwaan m. (zwanen, ootje) cygne m.
1. zwaar adj. (co der, cost) pesanf; 1 (difficile à
raouvoir) lourd; (phys.) grave; -- zijn éíre
pesant, peser beaucoup, (phys.) avoir de la gravité;
hoe —is ou weegt dat? combien cola pèse-t-
I1 ? x pond — zijn ou wegen peser x livres; ---
worden deverjir lourd, s'alourdir; - maken
rendre lourd, alourdir; 2 (corpulence) fort;. 3
(mouvement, marche, maln) pesant; — op de
hand pesant à la main, (fig.) assommant; 4
(artillerie, caval.) gros; (bagage) gros; 5 (étoffe.
papier) fort; (cordage) gros; (terrain) gras
6 (argent, somme, intérêt) glos, fort; (iinpbt,
lourd, accablant; 7 (aliments) lourd, indigeste,
(boissons) fort; (vin, biëre) fort, capiteux ; t
(langue, parler) épais, gras; (voix, son) grave
fort; 9 (temps ou air chaud) lourd, accablant
(tempête, vent) gros; 10 (fig.) difficile, dur.
rude; lourd; (lutte) rode, acharné; (digestio.
accouch.) difficile, laborieux; (maladie) grave
(rhume) gros; . (coup) rude; (péché, crime, puni'
tion, perte) grave; (colère) grand; (rêve) mau.
vals, pénible; (souci) écrasant; (soupir) profond,
(moment, époque) critique; --- van begrip zijn
avoir la conception dure; - te gelooven difficild
à croire; een - hoofd hebben in se casser la
téte sur, se tracasser pour; dat valt me — eela
m'est pénible ; niets valt hem te - rien ne lui
coûte.
2. zwaar adv. V. 1. zwaar : 1 pesamment'
lourdement ;2 difficilement, rudement, gravemen
3 très, fort; profondément.
1. zwaard n. 1 épée f., (poét. & just.) glaive m.
te vuur en te - zetten mettre d feu et d song;
- van Damocles épée de Damoclès; — van he-
Gerecht glaivt de la Justice; 2 (bateau)seme!le,`
2. zwaard = zwoerd. [aile, dérive f.
zwaardbloem, ...lelie f., ...kruid n. glaïeul m.
zwaardleen n. fief m. masculin.
zwaardvechter m. gladiateur m.
zwaardvegen n. fourbissure f.
zwaardveger m. fourbisseur m.
zwaardvisch m. 1 espadon, empereur; 2 orqut'
épaular'l; 3 (astr.) Z- Xiphias m.
zwaardzijde f. ligne f. agnatique nu masculine
zwaargebouwd adj. r^rblé.
zwaarhoofd in. & f. personne f. soucieuse.
zwaarhoofdig 1 adj. soucieux, tracassé; 2 ad
avec souci.
zwaarhoofdigheid f. souci, tracas m.
zwaarIlvig adj. corpulent, obèse.
zwaarlijvigheid f. corpulence, obésité f.
zwaarmoedig 1 adj. sombre, mélancoliqud
morrie; 2 adv. mélancoliquement.
zwaarmogdígheld f. mélancolie f., abattement rr
zwaarspaath n. baryte f.
zwaarte f. 1 pesanteur, lourdeur f.; (phy;,
gravité f.; 2 (fig.) difficulté, lourdeur; gravité
zwaartekracht f. gravitation f.
zwaartepunt n. tentre m. de gravité.
zwaartillend adj. hui volt tout en noir, pessimist
zwaarwichtig adj. 1 d'un grand poids, tr
lourd; 2 (fig.) d'un grand poids, grave, imp`.
tant. [importan& .,
zwaarwichtigheid f. (fig.) poids m., gravi
zwabber m. ( cos, cotje) 1 faubert m.; 2 faub
Lage m.; (fig.) vadrouilfe f.; aan den --- zijn #1
zwabberen -- 711 zwaveiwaterstof (zuur)
en vadrouille; 3 fauberteur in.; (fio.) vadrouille f.
zwabberen v. tr. & intr. I fauberter; 2 patrouilter;
3 vadrouiller.
Zwaben n. la Souabe f.
Zwabin f. Sonabe f.
Zwabisch adj. souabe. [dage in.
zwachtel m. ( mos, motje) bande f.; (mcd.) ban-t
zwachtelen v. tr. bander; (enfant) emmaillnter.
zwadder m. ba-.'e f. [faire la noce.
Twadderen v. intr. 1 bat.er; 2 radnter; 3 rouler,1
zwager m. ( cos, motje) beau-frère in.
,zwagerjn f. ( vo nen) belle-steur f.
1. zwak 1 adj. (oker, pst) Tfaible; (santé,
aussi) délicat; (pas résistant, aussi) débile; de
—ke zijde le (cbté) faiblem.; — ke plaats défaut
m.; — geheugen mémoire f. débile ou infidèle;
een — oogenblik un moment de faiblesse; —
worden s'affaiblir; — maken affaiblir; 2 adv.^
2. zwak n. T faible m. [faiblement.
zwakheid f. (...heden) T faiblesse f.
zwakhoofd m. & f. esprit faib!e, cerveau tn.^
zwakjes adv. (tres) faiblernent. [débilc.
zwakkelijk 1 adj. délicat; 2 adv. faiblement.
zwakkelijkheld f. delicatesse f.
ltwakkeling m. & f. 1 personne f. faible, gringa-
(e. m.; 2 (caract.) loque, rnoulc f.
zwakte f. faiblesse f.
Zwalken v. intr. 1 lanibiner ; 2 error, t'';tier.
zwalker m., ...ster f. (uDs) 1 lambin m.; 2 vagabond
in., —e f.
zwalking f. 1 lantbin^'rie f.; 2 errernent in.
1. zwalp m. 1 mnrri'ernent ni., a,gitation f.; 2
hot m ; 3 gorgt c f. bouillon til.
2. zwalp in. 1 madrier; 2 (i nar.) burot(in) m.
Xwalpei n. 1 wuJ m. cncri.-i ; 2 vadrouille f.
zwalpen v. intr. se soulever, nousser des flots.
zwaluw f. !iirondelle f.; een naakte -•-- (fig.) tin
oisaau sans plumes, tin meurt-de-fairn.
Wpluwachtig adj. hirondin(ac)é, chélidonien.
ei'uwstaart in . 1 (propre & ins.) queue d'hironé;
2 (fig.) queue d'aronde; (habit) queue de
,Lorue; (gaz) papillon ni. [d'aronde.
zwaluwstaarten v. tr. insép. assembler á queuuet
i. zwam f. (& men, ' metje) 1 champignon m.;
(arbres) agaric; 2 (excroiss.) champignon,
jongus m.
g. zwam n. (pour bruter) nrnadou in.
wamachtig adj. agaricé.
vamzuur n. acide m. fongique.
t*ans(n). En cornpos. de cygne.
zwanenhals m. 1 cou m. de cygne; 2 (cheval)
ncolure f. de cygne; 3 barre f. courbée (du gou-
'ernail); 4 davier m.; 5 siphon m.
warenridder m. Chevalier nl. au cygne.
bang m. usage m., mode, vigueur f.; in — zijn
r komen etre en vogue, (mot) être usité.
enger adj. 1 enceinte; 2 (fig.) gros, plein.
anuerheid, ...schap f. grossesse f.
zwarigheid f. (...heden) T difficulté f.
1 . zwart 1 adj. ( ier, zst) T noir; Z--e Dood
pestti noire; Z—e Zondag dimanche de la Passion
; — goed biens m. pl. nat4onaux; de Z—e
Zee la roer Noire; — worden, maken noircir;
een -- gezicht zetten, — kijken faire une mine
sombre ou renfrognée; alles in 't — zien, alles —
inzien voir tori en noir; de markt ziet — van
't volk le marche est noir de monde; 2 adv. de
flair, en vair. [— noir d'Espagne.
2. zwart n. noir ni. (cible) blanc m.; Spaansch=
zwartachtig adj. noirdtre.
zwartbont adj. pie-noir.
zwartbruin adj. brun foncé.
zwarte ni. & f. noir m., —e f.; --tje noiraud
m., —e f. [f. noire.
zwartekunst f. 1 magie noire; 2 (grav.) manièret
zwartekunstenaar m. nécromancien m.
zwarten v. tr. noircir.
zwartepiet m. 1 valet m. de pique ; 2 (jeu) dupe f.,
nain rn. .jaune. [ jaune .
zwartepieten v. intr. jouen à la dupe ou au nains
zwartgallig adj. atrabilaire, morose.
zwartgalligheid f. humeur f. atrabilaire.
zwartgegl adj. jaune foncé, olivátre.
zwartgerokt adj. en noir, (spéct) ensnrrtané.
zwartgroen ad;. vert foncé.
zwnwartharlg adj. à cheveux noirs.
zwart(ig)heid f. noirceur f.
zwartkoorn, ...koren n. nielampyre ni.
zwartkop ni. ct f. T téle f. noire; (pers., aussi)
noiraud in., —e f. [céphale.
zwartkoppig adj. tête noire; (scient.) mélano-=
zwartkrjt n. crayon in. Conté. [ment m.
zwartmaking f. noircissement ; (fig.) dénigre-f
zwartoog m. f. personne f. a^rx yeux noirs.
zwartrok rn. habit m. noir ; (spéct) soutane f.;
ensoutané rn. [tisonné.
zwartschimmel m. cheval m. gris tourdille out
zwartsel n. noir, eirage; (rpéct)noir rn. de fumée.
zwartvos rn. che"al m. rnoreau.
zwavel f. 1 soufre m.; D 2 ( Ns, tje) allumette f.
zwavelachtig adj. sulfureux.
zwavelbron f. source ou eau f. stilfureuse.
zwaveldamp m. exhalaison f. sulfurcuse.
zwaveldraad m. méche f. soufree.
zwavelen 1 v. tr. soufrer; (chim.) sulfurer; 2 n.
soufrage m.; sulfuration f.
zwavelgeel adj. jaune (de) soufre, couleur de$
zwavelgroef f. soufrière f. [soufre.
zwavelhemd n. chemise f. ardente.
zwavelhoudend adj. sulfureux.
zwavelig adj. sulfureux.
zwavelkoolstof f. sulfure m. de carbone.
zwavelstok rit. 1 allumette f. (de soufre) : 2 (fig.)^
zwaveltin n. sulfure m. d'étain. [bigot m.
zwavelwaterstof f. hydrogène sulfuré m. [rique.
zwavelwaterstofzuur n. acide m. hvdrosulfu-t
zwavelzilver - 712 - zwenken
zwavelzilver, ... zink ti. sulfure rn. d'argent, de
zinc.
zwavelzuur 1 adj. sulfaté 2 n. acide m. suifuri
Zweden n. la Suède f. [que.
Zwedjn f. Suédoise f.
Zweed n. Suédois in.
Zweedech adj. suédois.
zweefbrug f. transbordeur m.
zweefrek n. trapèze rn.
zweem m. ( copje)point de ressembiance, rapport
in.; geen - van pas la moiridre ressembiance
avec, pas ombre de, pas trace de. [tenir (de).
zweemen v. intr. ressembier (d), approcher (de),
zweep ffouet in.; (cavalier, écuyer) cravaclie f.;
(cirque) chambrière t.; de - leggen op ou over
allonger un coup de fouet
zweepen 1 v. tr. Tfouetter; 2 n.Jouet(tement) iii.
zweeptol, . . .±on m. sabot m. [pustule t.
zweer t. (zweren, tje) ulcere, clou ni.; --tje
zweerder m ....ster f. ( ' s)jureur m ... euse t.
zweet n. 1 transpiration; (plus fort) sueur f.;
2 (bêtes á laine) suint; (pierres ou niétaux)
exsudation, humidité f.; (verre) vapeur t.;
3 (chasse) sang m.; zich in 't -- zetten, werken,
loopen se mettre en nage; nat van 't—zijn être
zweetbad n. bain m. de vapeur. [en nage.
zweetbank t. 1 banc m. d'étuve; 2 itt ni. de camp;
3 (fig.) setlette t.; op de - zitten avoir la suée.
zweetdoek ni. 1 mouchoir m. pour la sueur;
2 suaire in.
zweetdrank as. potion t. sudorifique.
zweetdrijvend adj. sudoriftque.
zweeten ! v. intr. transpirer, (plus fort) suer;
(pierres) (res)suer, suinter: (inétaux) suer;
(froniage) pleurer; (peaux) Otre en échauffe;
(chasse).saigner; groote druppels —suer a grosses
gouttes ; 2 v. tr. metire en cchai:ffe, échauffer;
3 n. transpiration, sudatjon f.; (pierres, bols)
exsudafion f.; (peaux) ressuagc iii,
zweeterig adj. suant.
zweetgat ... gaatje n. parc to.
zweeting t. = zweeten 3.
zweetkamer f. étuve f.; (ant.) laconicon , (fig,)
zweetkoorts t. suelte f. [sudatoire m.
zweetmiddel n. (remède) sudorifique m.
zweetvoet ni. pied m. suan.; —en hebben transpirer
des pieds.
zweetvos m. alezan m. brûlé.
zwei t. fausse) écjuerre f.
zweig m. 1 avalement m.; 2 déglutition f.
zwelgen 1 v. tr. & intr.(zwolg, heeft gezwolgen)
avaler; 2 (fig.)faire ripaille, faire La noce; - In
nager dans, s'enivrer de, s'en donner d cceur
joie de.
zwelger m. 1 ava1q4r m.; 2 &'infre; 3 noceur m.
zwelgeril f. 1 goinjrérie t.; 2 débauche ; 3 ripail1e,
zweigpartij f. ripaille, noce t. [noce t.
zwelkenboom m. obier, sureau m. d'eau.
zwellen v. intr. (zwol, is gezwollen) (se
gonfier; (s')enfier; doen - gonfler, enfier.
zwelling f. gonfiement m.; (méd.) tumfaction
zwembad n. bain fl1. (de natation) ; een -
zwembalg in. noue t. [nemen nage.
zwembassin n. bassin m. de natation.
zwemblaas f. 1 vessie natatoire; 2 (pour n
geur) vessie f.
zwemijroek(je n.) t. caleçon ni. de bom.
zwemgordel m. ceinture f. de natation.
zweminrichting t. bassin m. de natation.
zwemkleed n. 1 costurne de bain; 2 scaphandr
zwemkom t. bassin m. de natation.
zwemkunst f. natation f ; --je tour m. de na
zwemmeester m. professeur m. de natation.
zwemmen 1 v. intr. (zwom, heeft gezwomms
nager; onder water - nager entre deux ea..
op den rug —faire la planche; op het water -
flotter sur l'eau, surnager; al —de d la nage;-
door ou over trai'erser a la nage; de visch w
le poisson dernande ci hoire; 2 prendre un b
gaan - aller prendre un bain; 3 - in nag
dans; hij zwemt in tranen ii fond en larmes
hij zwemt in het bloed mi baigne dans son san
hij zwemt in zijn kleeren 11 se perd dan
habits; tranen - in zijn oogen les larntt
inondent ses veux; zijn oogen - in tranen ses
yeux sont inondés de larmes, il a les yeux baignés
de larmes; 4 n. natation f.
zwemmend 1 adj. nageant, flottant; (bot.)
tant ; (zoo.) nageur; (niarchandises) sous vr
soos vapeur; 2 adv. i la nage.
zwemmer nl. ( cs) 1 nageur; 2 (mach.) J
zwemmerig adj. trouble. [tei
zwemoefening f. exercice m. de natation,
zwernnlaats t. lieu m. de natation.
zwsnuoot iii. pied rn. palmé; met —en pc
zwemschool f. (cOle t. de natation.
zwemster f. nageuse t.
zwemvin f. nageoire t.
zwemvlies n. palame ni.
zwemvoet m. pied m. palmé.
zwemvoeter m. palrnipède ni.
zwemvogel m oiseau nageur, palmipède in.
zwemwedstrijd in. concours in. de natation.
zwendel in. duperie t., puf m.
zwendelaar in., c'ster t ( cs) charlatan,filau
zwendelar[f f. charlatanisme m., filouterie
spéculations f. p1.
zwendelen v. intr. charlataner, filouter.
zwendelhandel in. = zwendelarij.
zwengelm.(xs, ootje) 1 balancierrn.;(p(
bringueballe f.; (véhic.) volée f.; 2 man ,
3 bascule f.; I aile f. (de moulin).
zweng(el)hout n. palonnier in., volée f.
zwenk in. tour in.; in een - en un tour de
zwenken 1 v. intr. tourner, pivoter; virer,
quer;(mil.)faire uneconversion; (mar.)fa
nking --
; (fig.) virer de bord, évoluer; 2 v. tr. faire
er; (drapeau) agiter; 3 n. tour m.; évoluconversion,
évitée; volte-face f.
king f. = zwenken 3.
weren I v. tr. (zwoer, heeft gezworen) T
; — op jurer sur; ik zou er op — j'en jurevalsch
— faire un faux serment; bij hoog
j laag — jurer ses grands dieux; bij zijn
ter, bij dien schrijver - ne jurér que par
7aïtre, que. par cet auteur; _ 2 , n. jurement;
?nt m.
weren 1 v. intr. (zwoor, heeft gezworen)
xrer, s'ulcérer; doen -= ulcérer; 2 n. supion,
ulcération f.
'blok n. bloc m. erratique.
`nier f. rein m. flottant.
'tocht ?n. pérégrination f.
2. zwering f. = 1. & 2. zweren 2.
k n. t nuée f. noire; 2 nuages m. pl. (flot-
^ ; 3 cie], firmament m.
rn m. ( en, cj e j e) essaim m.; (oiseaux,
ts) volée f.; (barhares, envahisseurs) horde;
x) kyrielle; (idées) masse f.
enen v. intr. 1 essaimer; 2 roder, errer; 3 se
rser; -- in rayonner dans, battre; — om
er -autour de, (fig.) papillonner autour de;
wermt in zijn hoofd il divague.
mer m. (cos) 1 vagabond, ródeur m.; 2
enthousiaste m.; 3 (fusée) serpenteau,
m.
reling m. & f., ce f. vagabond m., --e f.
ren 1 v. intr. (zwierf, heeft gezworven)
roder, vagabonder; (sur nier) voguer;
?érégrinations f. pl., vagabondage m.
rend adj. errant, vagabond; (peuple, vie)
de; (anat., méd.) flottant, vague.
rer m. ( mos) t ródeur, vagabond, nomade;
ir m.; 2 objet m. volé.
en v. intr. 1 jaser,jacasser, babiller; 2 blahdbler;
se vanter (de) .
er m. ( c'-s)1 bavard; 2 blagueur, hableur m.
;erij, zwetsing f. 1 bavardage m.; 2 blague,
rie f.
en v. intr. planer; (faucon) nager; (épée,
eur) être suspendu; (cause) être pendant,
a suspens; het zweeft mij op de tong je l'ai
r bout de la langue; zijn beeld zweeft mij
de oogen, voor den geest son image est préá
mes-yeux, à mon esprit; -- tusschen étre
ncé ou ballotté) entre.
end adj. flottant; suspendu ; (cause) pen-
(démarche) léger; -- rek trapè.ze m.
Brik m. ( coen) ns m. de veau.
eten 1 v. intr. céder (d) ; 2 v. tr. ménager;
-- van se garder de; 3 (cordages) brider,
Iter; (voiles) replier.
icing f. («s & men) trélingage m.
itlijn f. trélingage m.
r13 — zwijnshoofd
zwichtserving f. barate; (grande voile) saisine f.
zwiepen 1 v. intr, ployer, être élastiquè, faire
ressort; 2 v. tr. lanter, 1 eter.
1. zwieping f. mouvement élastique, ressort m.
2. zwieping f. (mar.) .fouet m.
zwier ni. 1 mouvement (tournant), tour, vice
ment m.; bordée f.; 2 grote, élégance f.; 3 mode f.;
4 parure, toilette f.; 5 ri bote, noce f.; aan ou op den
-- gaan aller en ribote.
zwieren v. intr. 1 tourner, virer; voler, osciller;
(homme ivre) zigzaguer, faire des bordées; 2 —
over passer dun trait sur; — door ,endre;
3 rouler, nocer.
zwierig 1 adj. gracieux, élégant; 2 adv. gracieu.-
sement, élégamment.
zwierigheid f. gráce, élégance f.
zwijgachtig adj. taciturne.
zwijgachtigheid f. taciturnité f.
zwijgen 1 v. intr. (zweeg, heeft gezwegen) se
taire; zwijg (stil) ! tais-toi ! silence 1 — van ou
over ne pas parler de, ne rien dire de, être muet
sur, se taire sur; gezwegen van sans parler de;
om te — van pour ne pas parler de; doen ou
laten —faire taire; die zwijgt stemt toe qui ne
dit mot consent; — als étre muet comme; 2 v. tr.
faire; een geheim — faire ou garder un secret;
dood — ensevelir dans le silence, organiser la
conspiration du silence autour de; 3 n. silence m.;
tot — brengen réduire au silence, faire faire;
op een eeuwig -- sous le sceau du secret.
zwijgend 1 adj. si lenci eux, must; 2 tacite, sousentendu;
3 adv. silencieusement, en silence;
tacitement.
zwijger m., ...ster f. ( xs) taciturne m. & f.;
Willem de Z— Guillaume le Taciturne.
zwijm f. défaillance, syncope; in — vallen tomber
en syncope, s'évanouir; in -- liggen être en
syncope, étre évanoui.
zwijmel m. délire, vertige m.
zesij meidrank, ... beker m. boisson, coupe f. enivrante.
zwij meidronken adj. pris de vertige.
zwijmelen v. intr. 1 avoir des vertiges; tournoyer;
2 s'évanouir.
zwij meigeest m. esprit m. de vertige.
zwijn n. ('en, ztje) 1 cochon, port m.; —tje
cochonnet m.; wild — sanglier m.; jong wild —
marcassin m.; 2 (fig.) cochon, pourceau m.;
3 chance, veine f.; V. aussi varken & compos.
zwijnachtig 1 adj. qui tient du cochon, porcin;
2 adv. en cochon.
zwijnegel m. 1 port-épie; 2 (fig.) cochon m.
zwijnenboei m., ...hok n. porcherie f.
zwijj n er f f. cochor perie f.
zwijnjak m. pourceau, coct n m.
zwijnsbrood n. cyclamen, pain m. de pourceau.
zwijnshoofd n., ...kopm. 1 fêfe de cochon; 2 hure
f. (de sanglier).
zwi jnsspriet — 714 — zwoer(
zwijnsspriet m. épieu m.
1. zwik m. 1 éreintement m., dislocation f.;
2 (pied, main) entorse, fouture f.
2. zwik m. (cD ken, 'je) 1 fausset m.; 2 pointe f.
(de clou); 3 (vëhic.) sassoire f. rrière f
zwikboor f. (tonnel.) barroir m.; (clkarp.) ta-1
zwikken 1 v. intr. s'éreinter, se disloquer; (pied)
se donner une entorse; (main, pied) se fouler;
laten - éreinter; 2 étre déhanché; chanceler;
3 v. tr. éreinter; disloquer; zijn voet -se foulerT
aW1kking f. = 1. zwik. [le pied.
zwilk n. coutil m.
zwiiken adj. de coutil.
zwin n.( enen) crique f.; écoulement m.; het Zle
Swyn.
zwindelen etc. = zwendelen & zwii melen etc.
zwindelig adj. (cer, cost) sujet d des vertiges;
+ertigineux.
zwindefigheid, ...ling f. vertige m.
zwingel m. (cDs) écang in ,- espade f
zwengel. • [ zw
zwingelen v. tr. écanguer, échanvrer ;
zwirrelen v. intr. 1 tourner, tournoyer; Z
Zwitser m. Suisse m.
Zwitserland n. 1 la Suisse; 2 (fig.) (flor
Zwitsersch adj. suisse. [ (Grt
Zwitsersche f. Suissesse f.
zwoegen 1 v. intr. haleter; 2 penter, li, 9c l
mer, turbines; 3 ti. labeur, turbin m.
zwoeger m., ...ster f. piocheur, turbrei.
zwoel adj. étouffant, accablant.
zwoelheid f. chaleur f. étouffante ou acc te4a
zwoip f. racinal m.
zwoerd, zwoord n. 1 couenne f.; 2 het'
aarde le tapis des prés, le gazon.
zwoerdachtig, zwoordachtig adj. cou:ynne