Den dapperen prins Karel van Lotharingen
                
                
            
            
                
                    Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van Den dapperen prins Karel van Lotharingen in de eerste druk uit 1744.
                
                
                    
                        Een deel van de tekst is moeilijk leesbaar. Dat is steeds tussen vierkante haken aangegeven.
                        p. 43: Het foutieve strofenummer 16 is verbeterd in 15.
                        p. 63: Oostviesland → Oostvriesland: ‘Doorluchtigheyt Carel Edzard, Vorst van Oostvriesland’.
                        p. 93: kau → kan: ‘En nog kan hy hem niet onthouwen’.
                        p. 94: geginnen → beginnen: ‘Eer dat gy wat gaat beginnen’.
                    
                
            
            
            
                
                    
                    2
                    
                    
                
                
                    
                    
                    
                    
                
            
            
                _dap001dapp01_01
                DBNL-TEI 1
                
                    2013 dbnl
                
            
            
                DSOLmetadata:yes
                DSOLopm:bron niet gevonden
            
            
                
                    
                    exemplaar Universiteitsbibliotheek Amsterdam, signatuur: OTM: OK 97-161 (1)
                
                Den dapperen prins Karel van Lotharingen. Hendrik Wap, Dordrecht 1744
                
            
        
        
            
                Wijze van coderen: standaard
                
            
        
        
            
                Nederlands
            
        
        
            
                Den dapperen prins Karel van Lotharingen
                
                
                
                
                
                
                    
                    
                    
                
            
            
            
                
                
            
            
            
            
        
        
            
                Den dapperen prins Karel van Lotharingen
                
                
                
                
                
                
                    
                    
                    
                
            
            
            
                
                
            
            
            
            
        
        
            
                2013-02-21
                
                    RK
                
                colofon toegevoegd
            
        
    

Verantwoording 

Dit tekstbestand is gebaseerd op een bestand van de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (https://www.dbnl.org)

Bron: Den dapperen prins Karel van Lotharingen. Hendrik Wap, Dordrecht 1744
 
Zie: https://www.dbnl.org/tekst/_dap001dapp01_01/colofon.php

In dit bestand zijn twee typen markeringen opgenomen: paginanummering en illustraties met onderschriften. Deze zijn te onderscheiden van de rest van de tekst door middel van accolades: {==13==} {>>pagina-aanduiding<<} {==Figuur. 1: Onderschrift van de afbeelding.==} {>>afbeelding<<} 


    


{==1==} {>>pagina-aanduiding<<}

DEN DAPPEREN PRINS KAREL VAN LOTHARINGEN,

Verciert met zijne dappere Oorlogsdaaden, Herders Gesangen, Vryagies, Mey- Drink- en Bruylofts- Liederen.

Nooyt voor desen gedrukt.

Te Dordrecht, Gedrukt by Hendrik Wap Van Boekverkooper over 't Stadhuys.


  
    
{==3==} {>>pagina-aanduiding<<}

    Den Dapperen Prins Karel van Lotharingen,
Verciert met zijne dappere Oorlogsdaaden, Herders Gesangen, Vryagies, Mey- Drink- en Bruylofts-Liederen.

Vreugde-Bazuyn, over de Heerelyke Victorie, bevogten door Prins Karel van Lotharingen, tegen de Franse, in het passeeren van den Rhyn. In 't jaar 1744.


Stem: Sa Trompen en Trompetten.

KOmt wilt nu vreugde maken, 
't Is heden nu den tijd: 
Laet het Kanon nu kraken, 
't Leger is wijd en zijd, 
Van Prins Karel dien Held, 
Over den Rhijn gesteld, 
Om de Franssen, Te doen danssen, 
Op het Veld. 
Wilt nu de Vlag ophalen: 
Zingt nu de lof met vlijt, 

{==4==} {>>pagina-aanduiding<<}

Van al de Generaalen, 
Die onder zijn hoogheid 
Dat zo hebben volbragt 
En met haer gantsche magt, 
Gaan bespringen, En omringen, 
Fransmans kragt. 
Roemd Nadasti's couragie, 
Die 't eerste over waar, 
En besprong haer passagie, 
Het viel de Franse zwaar, 
Zy liepen al haer best, 
En verlieten haer nest, 
Haer voerasi, En Pottasi, 
En de rest. 
Pryst oock dien Held die moedig, 
Baron van Bernklou, 
Die zo dapper en spoedig, 
Den Fransman gaf een hou, 
Dat zy ten alle kant, 
Daer staecken in den brant, 
Hooy en Haver, Meel en klaver 
Vlugt met schand. 
Dien Held die is niet minder, 
Den Heer Baron van Trenk, 
Die spoedig onverhinderd, 
De brug zo met een zwenk 
In volle Staad so bragt, 
En doen met al zijn magt, 
Met Panduuren, op haer vuuren 
Haer ombragt. 

{==5==} {>>pagina-aanduiding<<}

Zo dat Prins Lotharingen, 
Nu is over de Rhijn, 
Sal met zijn blanke klingen 
Haer op haer hielen zijn, 
En jagen zijn Vyand 
Die nu al loopt met schand 
Wens hem glorie, En Victorie 
Alle kant. 
De Hussaren braveeren, 
Sijn nu in volle Vreugd, 
Willen de Franse Beeren 
Betaalen met geneugt, 
En geven haer terstont, 
Het geen dat haar toe komt, 
Niet te maelen, Maer betaelen, 
Haer heel pront. 
Want zy gaen dapper stroopen, 
In 't hartje van Vrankrijk: 
De Franse die gaen loopen, 
Over al wyt en zijt: 
Sy loopen so verbaest: 
Dat sy door alle haest: 
Laeten kleeren: Bedden: veere. 
Dat's wat aars. 
Zijn Hoogheids roem sal rysen: De gantsche waereld rond: Men kan het niet volprysen: Van deesen Helden prond; Zy sullen desen wel: Dringen op 't Franse vel: 
En die Beeren: Moris leeren 
Let maer wel. 





  
    
        
            
    
    
{==6==} {>>pagina-aanduiding<<}

    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
        Een nieuw Lied, op den hedendaagsen Oorlog, tussen den Koning van Vrankryk en de Koninginne van Hongaryen,
aan den Rhyn uyt Straatsburg den 6 Augustus, als dat het daer soo elendig is gestelt, dat alle straten zyn opgevult met gevlugt Landsvolk, meest schreeuwende Vrouwen en Kinderen, en Vee dat van honger loeyd; het brood kost al 14 st. het pond, de boter al 18 st. het pond; en nog sal het quaad niet beter worden: Het Land van 30 a 40 uuren wyt, dat over ses weken een aards Paradys was, is nu een Woestyne geworden, en wie siet nog een eynde van de elende, soo als aan ons de Haagse en Haarlemse Couranten van den 14 en 15 Augustus 1744. hebben verhaald.
      
Op de Wys: Van den Spaansen Ruyter.


{==7==} {>>pagina-aanduiding<<}

WEl vrienden hoort eens aan, 
En blijft een weynig staan, 
Wat ik u ga verhalen, 
Uyt Straatsburg die schoone stad 
Geleegen in de Franse paalen 
Vrankrijk geen schoonder had. 
Gy sult wel weeten dat, 
Prins Karel Oorlog had, 
Om over den Rhijn te raken 
Dan Fransen Generaal, 
Meenden hem soo moe te maken, 
Dat hy niet over quam 
Des snagts hoort mijn bediet: 
Is de overtogt geschiet, 
En dat op drie vier plaatsen, 
In den Elsas dat schoone land 
Quamen sy aldaar met haasten, 
Met het swaart in de hand. 
En versloegen het leger daar, 
Van de Keyser en Vrankrijk klaar, 
Dat haar wou tegen houwen, 
Sloegen het heel op de vlugt, 
Jaagden dese Franse bouwen, 
Als 't stof soo in de lugt. 
Daar op Retereerden zy, 
En rogten in de ly, 
Wierden daar soo verslagen, 
De Boeren met haar vee, 
Die ontvlugten ook dees lagen, 
En riepen al og wee. 
Den Fransman hoort ook aan, 
En dorst niet blijven staan, 
Loopen was 't beste wapen, 
Riepen Boertjes met u vee, 
Wilt niet langer hier staan gapen, 

{==8==} {>>pagina-aanduiding<<}

Maar gaat dog dadelijk mee. 
Daar op was 't vlugten hier, 
Elk met een groot getier, 
Nam mee wat hy kost dragen, 
Het vlugt al wat het kan, 
Den Boer met paart en wagen, 
Ook te Straatsburg in quam. 
Karel met zijn leger daar, 
Ontsag daar geen gevaar, 
Met sijn dappere panduuren, 
Neemt het Land geheel soo in 
Verderft over al ten vuuren 
Dat was na Hoesaren sin. 
Sy sijn gevlugt al agter uyt, 
Lieten kogels ende kruyt 
In de hand van de Kroaten, 
De een Stad voor de ander naar 
Hebben zy daar gaan verlaten 
Vlugten malkander naar. 
Nu sijn sy gekomen daar 
By Straatsburg voorwaar, 
Wilden daar voor gaan vegten, 
Maar Prins Karel heel niet luy, 
Wilden sijn standaar opregten, 
Maar sy liepen al den bruy. 
Zoo dat elk Burger siet, 
In het Straatsburgs gebied, 
Roept aan Lou's O Koning, 
Maakt dog vree met Oostenrijk, 
Want se nemen onse woning 
Met ons vee en geld gelijk. 
Het Brood, Boter en and're spijs 
Is seer duur voor dese reys, 
Huysen sijnder niet te huuren, 
Soo dat elk hier denken kan, 

{==9==} {>>pagina-aanduiding<<}

Wat dat den Boer hier moet besuren, 
Soo de Vrouwen als de man. 
Oorlof Hollanders altemaal 
Die hier sijt in groot getal, 
Eert onze Heeren Staten, 
Dat sy den Oorlog fel, 
Weeren hier van onze straten, 
En d'vree beminnen wel. 
En looft dog boven al, 
Onse God met groot geschal, 
Voor zijn goeddadigheden, 
Die ons de lieve vrede gunt, 
Ja gund ons vreden hier beneden 
En hier namaals zaligheyd. 




  
Een nieuw Liedt, op den inval van den Koning van Pruyssen, in het land van de Koningin van Hongaryen en Bohemen, en de weder belegering van Praag, hooftstad van Bohemen.


Stem: O Holland schoon.

WEl vrienden blijft een weynig staan, 
Wat ik u sal verhalen, 
Hoe dat een nieuwen Oorelog, 
In de Boheemse palen, 
Daar is ontsteken nu weer aan, 
Het Boere plagen komt weer aan, 
Wel arme Huysluy mede, 
Wie stelt u weer te vrede. 

{==10==} {>>pagina-aanduiding<<}

Den Koning van Pruyssen hoord aan, 
Vat het swaard in de handen, 
Om soo den Keyser by te staan, 
Te stellen in zijn landen, 
Om weer te nemen Byeren goed, 
Seer dier gekogt met menschen bloed, 
Den Keyser na betamen, 
Te herstellen al te samen. 
Den Koning trekt weer in het Land, 
Van Bohemen wild weten, 
Met tagtig duysend man seer kant, 
Heeft geen Kanon vergeten, 
Om te nemen hier Steden groot, 
Dat menig Soldaat kost de dood, 
Soo van sijn Handgranadieren, 
Die lang van lyven zwieren. 
Maar de Koningin dat dapper mens, 
Van Hong'ryen wild weten, 
Geeft hem niet toe eenige wensch, 
Liet in Hong'ryen weten, 
Als dat den Koning van Pruyssen siet, 
Haar sogt te brengen weer tot niet, 
Om haar land af te nemen, 
Sonder iets weer te geven. 
Soo haast in Hongaryen siet, 
Dees inval word verkondigt, 
Zy agten 't Konings magt als niet, 
En worden onverduldigt, 
Om met haar Sabels te verslaan 
Al die haar wonden tegen staan, 
Al waren 't Handgranadiere, 
Het helpt haar niet een siere. 
En Prins Karel dien grooten Held, 
Komt ook weer na Bohemen, 
Heeft sijn Soldaten wel gesteld, 

{==11==} {>>pagina-aanduiding<<}

Over den Rhijn weer henen, 
Marsceert weer na Bohemen toe, 
Met sijn Housaren heel niet moe 
Tegen Pruyssen te vegten, 
En met het Swaard te regten. 
Soo dat daer weer een Oorelog, 
Op een nieuw word ontstoken, 
Dat bloed sal stroomen ook soo nog, 
Wiens hert en sou niet koken, 
Als men siet menig dapper-man 
Vegten tot hy niet meer en kan, 
Gesneuvelt door de zwaarden, 
En vald soo dood ter aarden 
Oorlof Hollanders voor 't lest, 
Looft onsen lieven HEERE, 
Die ons bewaard voor zwaard en pest, 
Doet ons tot vrede keere, 
En prijst ons Heeren Staaten goet, 
Die ons bewaren voor vyands-bloed, 
En ons de vrede geven, 
Dat wens ik al myn leven. 




  
    
        
    
Een nieuw Lied op de Goesse Meysjes.


Stem: Vrouw Venus Velde.

VRienden luistert na dit Liedeken, 
Dat ik zingen zal, een soet geval, 
Van de Goesse Meysjes fier, 
Al met veel pleizier: 
Hoe sy haar opschikken gaen, 
Na de mode wild verstaen 
En dat voor eerst met kaphoedjes 

{==12==} {>>pagina-aanduiding<<}

Die sy setten op, tot in den top, 
Een roos rood lind daer an, 
En wat denkje daer van, 
En dan ook wel net 
Roode zyde daer in geset. 
Engels hoedjes dragen sy mede 
Na de mode jent, seer excellent, 
En een strookje daar om, 
Van tien stuivers de som: 
En van binnen geel vrond, 
Of Citse met witte grond. 
En ook mutsjes met esel oortjes 
Dragen sy koen, na nieuw fatsoen 
Sy poeijeren adret, 
Haer haertje wit en net, 
En mutsjes seer net voltooit, 
Voor een dubbeltje opgeplooit. 
Swarte kraeltjes men noemtse gitte 
Met goud ingeleid, alsoo men seit, 
Koralyne kraeltjes kleyn, 
Dragen ook ongemeyn, 
En dan ook minjoot, 
Bloetkralen net en root. 
En des sondags als sy gaen te Kercke, 
Een lange mantel koen, die sy aandoen 
een zyde kappe daer op 
Het staet gelijk een pop, 
Of een kap jent en koen, 
Dat sy onder haer keel toe doen. 
En ook krulletjes met bellen 
Dragen sy mee, in dese Stee: 
een goude ketting uit vals 
Dragense om haer hals, 
en in haar oortjes kleyn, 
Dragense orlietjes fijn. 

{==13==} {>>pagina-aanduiding<<}

En ook mooije geblomde manteltjes 
Van Citse of katoen, Die sy aandoen, 
En van een blommetje ligt, 
't Is voor de Jonkmans gezigt 
Want dit seg ik daer van, 
't Is om te krijgen een Jonkman, 
Dat sy haer soo gaen opschikken 
Boven haer staet fier, gelijk hier 
Want de Mevrouwen van de Stad 
Die loopen niet soo hups en prat, 
Als die Goesse Meisjes fier, 
Die haer opschikken na de zwier. 
Hoepelrokken dragen sy mede, 
Van twee drie hoog, my vry gelooft, 
Gedrukte Koussen staet gereed, 
Gestikte keuse wijd en breed, 
Men sou seggen aen haer pragt, 
Dat zy zijn van van eel geslagt. 
Ja zy hebben daer ook nog mede, 
Een beugeltas op zy, dees meisjes bly 
En daer in ook mee, 
Een doosje met Rappee, 
Dat zy prezenteren prout, 
Als zy samen sitten in 't rond. 
Maer dit moet ik ook niet vergeten, 
Fruweele mofjes fier, dragen sy ook 
hier, met een goud haekje toe, 
't Staat soo prat ik weet niet hoe 
En de moutjes net en koen, 
Daer sy mee knoopjes in doen. 
En ook mooije gedrukte muyltjes 
Dragen sy prat, pronk van de stad 
Gestikte muyltjes jent, 
Dragen zy excellent, 
En dan ook minjoot 

{==14==} {>>pagina-aanduiding<<}

Kousjes sneeu wit en rood. 
Maer voor al Goesse Meisjes 
Veragt de vrome niet, Gelijk hier geschied,  
Laet yder voeren in zijn schild, 
En ook dragen dat gy wild,  
Gelijk als ik en gy ook doen, 
Wy dragen kleeren na nieuw fatsoen. 
Oorlof gy Goesse meysjes 
Ik schrijf niet meer, voor dese keer, 
Maer die dit heeft gedigt, 
Geeft hem geen quaad gesigt, 
Want dit zeg ik klaer, 
Hy kan nog meer voorwaer. 
Oorlof gy Goesse Dogtertjes 
Ik ra u maer ten best, al voor 't lest 
En schikt u niet meer op 
Gelijk een kermis pop, 
Want het is de beste daet 
Draagt kleeren na uw staat. 




  
Een nieuw Lied, gemaakt op de Ses Regimenten die na Engeland vertrekken tot Secours, volgens het Tractaat van de Heeren Staten.


Voys: Mahomet aanhoort mijn klagen.

HOort den Franse Haen weer krayen, 
En ziet hoe hy leyt te draayen, 
Met zijn Vloot voor Engeland, 
Om zig hier of daar aan Strand, 
't Zy by Schot of Ier te Lande 

{==15==} {>>pagina-aanduiding<<}

Om te maken een opstande, 
Met den Pretendent zijn Zoon, 
Die op zijn Vloot is ten toon. 
Dit zal hem ligt beter lukken, 
Als alle zijn onder stukken, 
Want te Roomen Bidt men sterk, 
De Heylige in de Kerk, 
Met de Hande toegevouwen, 
Om die van haar hals te douwen, 
O ! Lukte Pappa eens dat, 
Hy zong de Te Deum rad. 
Maar eylaas het kon wel wezen, 
Dat het ging weer als voor dezen, 
In Italie en te Praag, 
Daar zy kregen niet als slaag, 
Don Philip wou hy ook meden, 
Doen een Konings kroon betreden, 
O ! wat is Lowies een man, 
Die Kronen vergeven kan. 
't Schijnt voor hem geen werk te wesen 
Vier, vijf Koninkrijks gepresen 
Weg te nemen op een keer 
Om daar in te sette neer, 
Wie hy wil na zijn behagen, 
Maar hy sal dit wel beklagen, 
Want die iemant maakt een kuyl, 
Vald zelf dikmaal in syn vuyl. 
Want Holland sal den Brit geven 
Dat by Tractaat is beschreven, 
En het manschap is al ree, 
Op mars na Breda die Stee, 
Om aldaar eerst te vergaren, 
En gaan van daar verder scharen 
Na de Willemstad heel stip, 
Daar sy alle gaan dan Schip. 

{==16==} {>>pagina-aanduiding<<}

d'Luyt'nant Generaal geheten, 
Smissaart een man vol van weeten, 
Generaal majoor Rumpff mee 
By vol Krijglist zijn die twee, 
d'Brigadiers zijn ook beyden, 
Van Heekeren, en van Leyden, 
de menschen vol wijs beleyt 
En ervaren in den Strijd. 
De Regimenten meden, 
die men daar henen laat treden, 
In Infanterye zijn bon 
Een Eck van Panthaleon, 
dat van Lindtman is de tweden, 
d'derde Bedatides meden, 
Frisse manschap al na raad, 
En in haar harte Zoldaat. 
d'Vierde Schaumburg Lippe, 
d'Vijfde Glinstra die met schippe, 
d'Sesde is mulert in tal, 
die heene gaan van ons Wal, 
't Getal is negen-en-sestig, 
Compagnien alle deftig, 
Zes duysent drie hondert man, 
Zo word het gerekent dan. 
Vier Oorlog scheepen geleyden 
Haar op Zee om te bevrijden 
Tot Londen in Engeland 
Leggen ook al klaar bemand, 
Om haar te gaan Convoijeren, 
Zy gaan dat Land defenderen, 
Op alle hoeke en kand, 
Als den Pretendent daar aan Land. 
    Afscheyd van de Soldaten. 
Adieu Hollands Ondersaten 
Adieu Overheyt en staten, 

{==17==} {>>pagina-aanduiding<<}

Van ons Lieve Vaderland, 
Adieu Vriende t'alle kand, 
Vader, Moeder, Zuster, Broeder, 
Wy wensche dat God u hoeder, 
Zy, en 't Land met zegen sproeyt, 
En voor alle Onheyl hoeyt. 
De inwoonders haar Zegenwensch. 
Gaat Hollandse Batavieren 
Doet Lowies zyn vals bestieren 
Tot niet bryselen als glas 
Toond voor Georg' of hy was 
Self u eyge Vorst en Koning 
Bewaard syn Land en syn Woning 
d'Heer wil u Leydsman zyn 
Wensche wy u groot en kleyn. 




  
Droevig Afscheyd van een Trompetter die zyn lief verlaat, om de Heeren Staten te dienen.


Stem: Siet de tyden van 't lente saysoen.

Trompetter. 
SChoon godinne,  
Oorsaak van myn smert, 
Gy zyt die ik beminne,  
uyt heel myn hert  
schoon Bruynette,  
siet ten venster uyt, 
hoort het geluyt,  
van myn trompette,  
beminde bruyd,  
Als ik peyse,  
dat ik voort moet reye,  
Maek ik 't u bekend,  
Door myn instrument. 
Dogter. 
Lief gepresen, 
 segt my met'er daad,  
Hoe kan het dog wesen,  
Dat gy my verlaat, 
 'k had besloten  

{==18==} {>>pagina-aanduiding<<}

te wesen u vrouw,  
Door egte Trou, 
 sult gy verstooten  
Myn liefde nou,  
Gaet gy vlugte  
so blyf ik sugten,  
hoe kundy gy de min,  
stellen uyt u zin. 
Trompetter. 
Door uw steyg'ren, 
Als ik vraagde u trouw, 
Quam gy altyd weyg'ren,  
van te zyn myn vrouw, 
'k wil verlaten,  
als het loos gevry,  
en minnery, 
den dienst der staten,  
is naer myn gruy, 
Ik heb het minne  
gestelt uyt myn zinnen, 
 in het krygs getier, 
neem ik myn pleysier. 
Dogter. 
Om te proeven,  
uw getrouwigheyd, 
Niet om te bedroeve,  
heb ik 't u ontseyt. 
Want veel vryers  
vol van listigheid, 
 in desen tyd, 
Syn maar verlyers,  
van menig meid, 
 wild verlaten  
't leven der Soldaten,  
Eer Mars u ontzielt, 
Of u jeugt vernield. 
Trompetter. 
Adieu minnen,  
ik heb handgeld ontfaan,  
ik wil met blyde sinnen,  
na 't velt toe gaan,  
om te ryden, 
ik heb een goed peerd,  
ook een blank zweerd,  
dat om te stryden,  
kloek en alleert,  
'k sal verbasen  
door Trompette blasen,  
's vyands leger-magt,  
by dag en by nagt. 
Dogter. 
Lief gepresen,  
ik sal voortaan,  
altijd gedagtig wesen,  
waer ik hene gaen,  
naer ses jaren keer ik  

{==19==} {>>pagina-aanduiding<<}

wederom,  
uw Maegdebloem  
wilt die bewaren, 
 in vollen roem,  
de vijanden,  
moet ik eerst aan randen, 
 ik sal u liefste bruid,  
brengen van de buid. 





  
    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
Klaeg-lied van een bedrogen Jonge Dogter, die van haar Vryer verlaten wiert.


Op een aengename Voys.

Sa komt luistert jonge maegden, 't minne spel, 
Bragt my in droef gekwel. 
Doen ik was vol vreugd 
In mijn jonge jeugd, 
'k Wiert 'er van veel bemint,  
Maar 't heb my niet wel verzint, ta la ra. 
Ik liet my te ligt bepraten, 't Loos gevlei,  
scheen wel naer myn gerei. 
Myn lief was gallant,  
Zoet en seer plaisant,  
En hy streelde my,  
Maar 't was al verradery ta ra la la. 
Door syn soet gestreel en smeken, Kreeg myn hert,  

{==20==} {>>pagina-aanduiding<<}

gevoel van minne smert,  
dus gaf ik gehoor,  
Aen 'tgevlei hier door,  
Heeft die loosen quant, 
Dan gerooft myn besten pant ta ra la la. 
'k Dagt hy vraegt om te spelen, 'k waste vre', 
en seid' hem draegt het me',  
maer terstont eilaes, 
maekt hy zig den baes,  
Nog geloofde ik niet, 
Zo te komen in 't verdriet ta ra la la. 
Ik en sal u nooit verlaten, 'k Sweer 't met eed, 
seide hy en vreest geen leet,  
dus was ik gerust, 
maer zyn minn' geblust 
Zo den trommel sloeg, 
Zag ik dat hy met my loeg ta ra la la. 
Dan is hy van my geweken Liet my staen 
vol sugten en getraen,  
Hy ging als een dief,  
Nog hy seid' niet eens lief,  
Wagt tot dat ik kom, 
Van het leger wederom ta ra la la. 
Wien dagt zulke valsche treken, Zyn gemoet, 
scheen vol van liefde gloet,  
'k Wierd gestreelt gevleit:  
En door zyn lust verleit:  
Want het schynt al soet:  
Wat een lieve minnaar doet ta ra la la. 
Leert dan uit myn droeve klagten: wel verstaen 
hoe dat de jongmans gaen;  
als gy ligt gelooft: 
Ligt hun liefde dooft;  
en als 't bloemtje is quit, 
dan blyft gy in druk en spyt ta ra la la. 
Wilt vry sulk een vreyer schouwen; die u vleid, 
eer dat hy u verleit;  
Want hun liefde en lust,  
Legt t'seffens geblust,  
en gy staet en ziet 
Gelijk ik dan vol verdriet ta ra la la. 
Oorlof jonge dogters alle, Zorgt bytyd,  
als gy soo wort gevrijd,  
Want al schijnt het soet,  
Wat m' uit liefde doet,  
Op het lest in 't scheen, 
Volgt het bitter en geween ta ra la la. 





  
    
{==21==} {>>pagina-aanduiding<<}

    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
Het draijende Radt van Avonture, op de gesteltenisse van de tegenwoordigen tyd.


Stem: O Schoone bloemen &c.

De Fortuin. 
PRincen en Potentaten, 
Vorsten ook alle Staeten, 
't Zy leeg of hoog, 
Hebt hy in dit vertoog, 
Ziet men op raden draeijen, 
Op alle kanten swaijen, 
Men vat my aen, 
Om seker vast te staen. 
Ziet hier beneden, 
Hoe Beijeren wiert gegeven, 
Dees Keysers Kroon, 

{==22==} {>>pagina-aanduiding<<}

En zijn verheven Throon, 
Wat menig leven, 
Van menschen siet men sneven, 
Op desen tijdt: 
Om dat m' hem die ontseyt: 
Hoort onder alle, 
Een ider zijn gevalle, 
Die op 't Rad staen, 
Hoort ider hun vermaen, 
Hoort in dees tijden, 
Een ider komt verblijden, 
Om Kroon en goedt, 
Verstorten lyf en bloedt. 
Koningin van Bohemen. 
Wilt Beijeren my dwingen, 
En my met magt bespringen 
met menig Helt 
Die hy heeft in het Velt 
Ik vrees weijnigh zyn krachten 
En hoop door ander machten 
Hem sal verslaen 
En 't onder doen gaen. 
Beijeren. 
    Neen Koninginne 
Het spel gaet eerst beginnen 
En mijne macht 
De geen gy soo veracht 
Sal met den tijde 
Soo deftig voor my stryden, 
Dat heel u kracht 
Kan zijn ter niet gebracht. 
Vrankryk. 
'k Zal niet naer laten, 
Met mijn macht van soldaten 
Des Keysers Kroon 
En ook des selfs Troon, 

{==23==} {>>pagina-aanduiding<<}

Beyeren te jonnen, 
Den strijdt is maer begonnen, 
Hy moet op 't sop 
Voor dat ik sal houden op. 
Spanjen. 
Spanjien beneven 
Wilt Engelant doen beven 
Hy randt hun aen 
Zelfs op den Oceaen 
Om kloek te vechten 
Met zijne trouwe knechten 
En wel bemant 
Komt hy in 't Nederland. 
Savoyen. 
Ik staen vol Zuchten 
En weet waer gaen oft vluchten 
Het Spaens gewelt 
Houd my gelijk gevelt 
In land en steden 
En al wat ik bekleden 
Bedroefden tydt 
Ik ben schier alles quyt 
Engeland. 
Ter Zee ik leyde 
Maar keer af ter zeyde 
't Waater niet diend 
Ter landt ik neerlaegd vind 
Wat sal my naecken 
Kost ik den vree maer maecken 
Met spanjen 't waer gedaen 
'k Trok my geen saeck meer aan 
Pruysen. 
Ik sal noch wachten 
Met alle myn krachten 
Het end sien aen 

{==24==} {>>pagina-aanduiding<<}

Hoe alles sal vergaen: 
'k Sal dan ten leste 
My voegen by de beste 
Het beste van al 
Dient my in dit geval. 
Loreynen. 
Ben ik hoog geklommen 
Godt geef ik niet leeg mag kommen 
Maer met den tydt 
Verwin die my bestrydt 
En myn soldaeten 
Zoo duytsche als Crawaten 
Die sullen al 
My helpen uyt geval. 
Holland. 
't Radt wonder draeyen 
Den Fransen haen hoort kraeijen 
Wy syn niet vervaert 
Al van den Fransen haen 
Wy sullen hem verwagten 
Met alle onsen kragten 
En hem verslaan 
En ten onderen doen gaan 
Fortuyn. 
Ik draey rommendomme 
't Zy wie dat boven komen 
myn Radt moet gaan 
En neem het draeijen aen 
myn Avonture 
Staet nooyt stil met gedure 
macht en gewelt 
Het uw voor oogen stelt. 
Nederland 
Draeyt niet meer omme 

{==25==} {>>pagina-aanduiding<<}

Voor dat wy vast bekomme, 
Een Potentaet 
Die alle twist versmaet, 
Nederlandt geven, 
In waer Geloof mag leven, 
En dat het sy, 
Van alle onheyl vry. 




  
Een zeer aerdig Liedeken, waer in vertoond word, hoe dat men altyd bedrogen is, als men het pek raakt.


Stem: Mon cher Pere le Roi.

HOort jongmans staet wat by,  
Aenhoort eens het Lied van my,  
Tot u plaisier gemaakt,  
Eer gy aen een sloor geraakt,  
Daarom wilt wel toezien,  
Of gy wort van de Lien,  
gehouden voor den sot,  
En een ider met u spot,  
Eer gy aen dees soort geraekt,  
Liever het trouwe staekt. 
Trouwt gy een vette dant,  
Te kleine is het ledikant,  
't Schijnt een moras te zijn,  
Stinken vysten als een zwijn,  
Want soo een vette vrouw, 
Hebt er van een grouw,  
Maekt een mageren man,  
En somtyts een slappe Jan,  
s' Heeft wat dat haer herte lust  
soo leeft gy nooit met rust. 
Als gy een magere trouwt,  
En aventuurt u niet te stout,  
Of gy raekt in 't geween,  
Quetsen seer doen aen haer been,  
Voelt maer ziet over al,  
Sy is seer hart en smal,  
Kout als een eys brok  
Maer een tong gelyk een klok,  
Krygt gy al tot u verdriet,  

{==26==} {>>pagina-aanduiding<<}

Soo gy niet voor u ziet. 
Zoo gy trouwt een zimpel hooft,  
van zinnen en verstant berooft,  
s' Is leelijk op gestigt,  
Daar by een drollig gezigt,  
Sy riekt als eenen kuyl, 
Haer tanden zwart en vuyl,  
Een neus als een kalkoen,  
Nog dragen zy al hooge schoen,  
Met sijn Lintjes aengeleit,  
't Is om te zyn gevrijt. 
Eer gy trouwt een leelyk dier,  
Sit liever met de teen in't vier,  
't Is beter u verbrant,  
Als van elk te leiden schant.  
Trouwt gy een schoone Meyt, 
'k Vrees sy wort verleyt,  
Door haar seer lief gelaet,  
Dat een ider welken staet,  
Gy trout haer uyt liefde reen,  
maer g'hebt haer niet alleen. 
Trouwt gy een rijk van goet,  
sy steekt de borst op van hoogmoet:  
En gy klein van geslagt,  
Ey wort van haer niet veel geagt,  
Met soo een frisse kaer,  
Ja somtyts veel te zwaer,  
Dit was de oorsaek dan,  
Dat sy geern' had een man;  
Om dat gy soud voor Vader staen  
Soo ging zy het Trouwen aan. 
Oorlof Jongmans voor het lest, 
Laer maer sulk op hunnen nest, 
Hout uwe libertyd, 
Schoon g' u lief die nog een vryt 
Segt op een ander tyd, 
Lief sult gy zyn verblyt, 
Maer en ziet niet meer om 
Al of gy hadt haren maagdom, 
't Waar seker tot verdriet, 
Dat[...]e de knepe niet. 




  
    
        
    

{==27==} {>>pagina-aanduiding<<}

De Victorie bevogten door Prins Karel, tegen de Fransen aan den Rhyn, den tweeden July 1744.


Stem: Maria Edel Princesse.

VErblijd'er u vroome Helden,  
maekt vreugde van alle kant,  
Door het land,  
Men sal 't u gaen vermelden, 
Van Prins Carel pleysand: 
Hoe dat hy zijn dapperheyd, 
In de Strijd, 
By de Fransen heeft laten blijken, 
Omtrent aen den Rhijn, 
Daer hy moest over zijn; 
En hoe het daer is gegaan, 
Zult gy haest verstaen. 
Prins Carel met groot begeeren, 
Wou graeg over de Rhijn, 
Hoord na mijn: 
De Fransen die hem daer keerden, 
Dat was hem een groote pijn; 
Hy socht daer met alle vlijt, 
En listigheyd, 
Om de Franse van daer te krijgen: 
Drie Bruggen aldaer, 
Deed hy maken klaer, 
En quam by zijn Vyand in 't Veld, 
Met een groot gewelt. 
Soo dra de Franse hem sagen, 
Was 't alles in den roer, 
En rumoer: 
In 't krieken al van den dagen; 
Toen sag men een groote toer, 
Van de Fransen vluchtbaer, 
Met elkaer ? 
ende rest die haer verweerden, 
Die raekten als dan,  
Het meest in de pan; 
Door de Hoesaren verwoed, 
Met dapper moet. 
De Slag die bleef niet lang dueren, 
Of de Fransen waren verjaegt, 
Dat hun knaegt:  
noch binnen de tyd van drie uren, 
Waren zy  

{==28==} {>>pagina-aanduiding<<}

weg met een vlaeg; 
Veel zijnder gestooken de moord, 
En versmoord, 
Door hitte van de Sonneschijne: 
Vaendels en Standaer, 
Lieten zy met gevaer: 
't Was voor Prins Carel een eer, 
En na zijn begeer. 
Men schrijft wel drie duysend Fransen, 
Die daer raekten vernielt, 
En ontzielt, 
De rest had geen tijd tot dansen: 
Die 't leven door vlucht behielt, 
van de Hoesaren al, 
In getal  
Zijn acht hondert dood gebleven, 
De Fransen te gaer, 
Die vluchten aldaer? 
Prins Carel kreeg met zijn Armey, 
De passagie vry. 
Wat vreugde sag men bedrijven, 
Door gantsch Vlaenderen en Braband, 
En Duydsland: 
Wanneer dat men hoorde schrijven, 
van dese slag pleysant: 
Men brande aldaer, 
victorie te gaer, 
Over dees blyde Maer: 
Maekt nu soet geluyt, 
Op Trommel en Fluyt; 
roept viva Prins Carel faljand, 
Door het heele land. 
Die vreugde werd ons beschreven, 
Met Brieven en Courand, 
Door het Land:  
van 't geene daer is bedreeven; 
Aen de Ongaerse kant, 
Dat de Fransen zijn verjaegt, 
Met veel plaeg, 
Tot Lodewijk zijn hartseere; 
Die door het geweld, 
van de Kloosters geld, 
versocht tot een onderstand, 
voor het Franse land. 
Sa wilt 'er den Schepper loven, 
Gy Ongaerse al gelijk, 
van het Rijk: 
Dat hy u den zegen van boven, 
Geeft door zijn mildadigheyd: 
Den Heere die wil haer, 
Nu te gaer, 
vorder victorie verleenen, 
Tot eenen welstand, 
van ons Nederland; 
En dat de eendrachtigheyd, 
Niet komt in den strijd. 




  

{==29==} {>>pagina-aanduiding<<}

Een Minnaarsklagt over zyn lief Amaril, onder 't Groen van dik betakte Bomen.


Op een schoone Voys

SChoon dat ik onder 't groen, 
Van dik betakte Boomen, 
Aan frisse waterstromen, 
Myn Amarille zoen, 
Kan tot mijn lust niet doen, 
Schoon sy met duysent kussen, 
Mijn Minnevuur mag blussen, 
En dat mijn Engelin 
My toond haar wedermin, 
Schoon sy met bitter zugten, 
Beklaagt myn ongenugten, 
En dat haer jeugdig hert, 
Heeft deernis met myn smert. 
My ongelukkig Lot, 
Geeft dus nog alle dagen, 
Weer nieuwe stof tot klagen, 
En drijft met my de spot, 
Dat al myn hoop verbrodt, 
Dewijl dat myn elenden, 
Onmogelyk kan enden, 
Waar ik my keer of wend, 
Ik zie een droevig end, 
Ik moet met myn schoone Trouwe, 
Of moet haer aenschijn schouwen, 
Ag, ag, het een en 't aar, 

{==30==} {>>pagina-aanduiding<<}

Vald beyde even zwaar. 
Mijn hert van Jongs of an, 
Dat had een schrik van Trouwen, 
Hoe zal ik my nu houwen? 
En hield daar nimmer van 
Ik zit nu in een ban 
Al van 't vreeslijk Huwelyk, 
Dat ik haar zo gruwelyk, 
Dat ik niet zeggen kan, 
Myn ziel ontset 'er van, 
Die strenge Huw'lijks wetten, 
Die al 't vermaak beletten, 
En neemt ons vryheyd af, 
En drukt ons tot aan 't Graf. 
En derft dit Amaril, 
Zo sal dat strenge derven, 
't Begin zijn van mijn sterven, 
Ik weet in dese gril, 
Byna niet wat ik wil, 
Ag wat naken my smerte, 
Die ik voel in myn herte, 
Want Liefde sterkt mijn zin, 
Tot Ameril haer min, 
Haar schoonheyt doet my setten, 
Van vryheyd te verpletten, 
En aan d'andere zy, 
Vrees ik de slaverny. 
Ik neem tot u mijn keer, 
O Hemel wat sal 't wesen, 
Ik sit in duysend vreesen, 
Gedreven op en neer, 
Geslingert heen en weer 
Met onverbreekb're banden, 
O Droevig Offerhanden, 
Van Hymens Echt-Altaar, 

{==31==} {>>pagina-aanduiding<<}

Wat zijn uw boeyens zwaar. 
Ag! was haar hart als myne, 
Sy kan myn niet doen kwyne, 
In sulk een zware smart, 
van wanhoop heel verward. 
O Maget soet en teer 
Wat doet gy strenge proeven, 
Uw Minnaars hert bedroeven, 
Geen dwaas so wyd van eer, 
Souw u of myn soo seer, 
Indien gy my slegts minden, 
Sig altijd slaafs verbinden, 
Ag eyndigt tog mijn leed, 
Godin toond u niet wreed, 
Ag Amaril gants schoone, 
Wild gy u dan gaan hoone 
Aan yders blinde waan 
Ag Engel laat u raan. 
In d'eerste goude tijd 
Wist niemand van dees bande 
Die minnelust ontbrande, 
't Was een ondraaglijkheyd, 
Die ymand strikke breyd, 
Een kus allengjes loeyde, 
Waar door de zieltjes gloeyde 
In een volmaakter vuur 
d'Alteelster der Natuur, 
Men kon geen strenge wetten, 
Dus wild hier eens op letten, 
Wild voordeel ziels voogdes, 
Ag bleef gy my Matres. 




  

{==32==} {>>pagina-aanduiding<<}

Aanmoedinge aan 't Hollands Krygs-Volk, dat op de eerste orders van haar E. H. M. enz. moeten paraat zyn om te marcheren, daar het den tyd en gelegentheyt der saken vereyst, wyl Prins Karel over den Rhyn is.


Stemme: Sa Trompen en Trompetten.

DIt sal wis wat beduyden, 
Den Leeuw die gort het zwaart, 
Hy is met zijn Krijgsluiden, 
Soo te Voet als te Paart, 
Getrokken in het Veld, 
Met menig dapper held, 
Om de Vyanden, aan te randen 
Met geweld. 
Hy doet zijn Oorlogslieden 
Zoo te paart als te voet, 
Weer al te saam ontbieden, 
Om dat sy haar met spoet 
Souden houden paraat, 
Ten dienste van de staat, 
Om door 't strijden, te bevrijden 
't Oorlogs quaad. 
Den Fransman sal syn ooren 
Wel intrekken voorwaar, 
Soo ras als hy zal hooren 
Dat Holland hem maakt klaar, 
Hy kend hun dapperheyt, 
Van over langen tijd, 
Hy soekt daar mede, liever vrede 
Als den strijd. 

{==33==} {>>pagina-aanduiding<<}

Hy sou nu wel zijn Troupen 
Van den Rhijn alsoo ras, 
Naar Vlaanderen herroepen, 
Maar komen daar te pas, 
Men leerd hen danssen raar, 
Op 't fluitje van d'Huzaar, 
Zy verjagens, en verslagens  
Allegaar. 
Zyn dapperste Krijgslieden 
Soo te voet als te paard, 
Zullen gestadig vlieden, 
Of vallen door het zwaart, 
Prins Karel met de zijn, 
Is nu over den Rhijn. 
Die hen sal jagen, met veel slagen, 
Groot en klein. 
Hoe sal hem dat bevallen, 
Als de Hollandse magt. 
Monsieur op 't lijf sal vallen 
Ook Engeland met kragt, 
Hoe sal 't den Fransen Haan 
Dan konnen houden staan, 
Die zijn sporen, Heeft verlooren 
In het slaan 
Gelyk nu is gebleken, 
By Weissenburg voorwaar, 
Daar niet als houwen en steken, 
Te pas quam by de Huzaar, 
Sy kapten daar in 't ront, 
Die men in Wapens vont, 
Vyf duizend zielen, Die daar vielen, 
Op den grond. 
Een Regiment der Fransen 
Heel schoone Ruitery, 

{==34==} {>>pagina-aanduiding<<}

Die raakten door sulk dansen 
Geheel en al in ly, 
Hun Pauken en Standaard, 
Die veel schats waren waard, 
Sy weg namen, Met betamen 
Op die daad. 
De Fransen konnent merken, 
Dat sy tot hunner spijt 
De Forten van Duinkerken 
Haast zullen worden quyt. 
Om dat dit tegen gaat 
Den regel van 't Tractaat, 
Sal men wreken, dese streken 
Metter daat 
't Is waar sy hebben Meenen 
Yp'ren en Fort de Knok', 
'K merk aan het is maar leenen, 
Want doen men daar uit trok, 
Riep 't volk allegaar, 
Mans ende Vrouwen daar, 
Goede lieden, wy nu vlieden 
Voor een jaar. 




  
Een vermakelyk Mey-Liedeken ondermengt met een lieffelyke Samensprake ofte Vryagie.


Stem: Hy keert hem altydt met zyn gadt naer my

Jong. 
    ACh mijne liefste Lief mijnen Engel schoon, 
Stelt u nu ten thoon, 
Ik ver- 

{==35==} {>>pagina-aanduiding<<}

lange maer naer uw persoon, 
Gy die maekt myn hert en ziel verheugt, 
Waere voetsel van de teere jeugt, 
Wilt helpen stelpen mijn geween, 
Gy sijt mijn lief en anders geen, 
Ontsluyt uwe deurken toch terstont, 
Dat ik geniet uwen rooden mont. 
    Dochter. 
    Wel wat droevig klagen en gesugt, 
En al dat gerucht, 
In den nacht voorwaar het is een klucht, 
Het is gewis den Liefsten alsoo my dunkt  
ik hoor hy van het meyken stugt, 
'k Wil vlieden bespieden, 
Wat dat daer schort, 
Van wie ik hier geroepen wort, 
Ontsluyten mijne venster om te sien, 
Of hy my min of gunst sal bien. 
    Dochter. 
    Jongman ten is geen reden staekt uw getreur 
Vertrekt van voor mijn deur, 
Zijt een dief ofte wel Serviteur, 
Al de Minners streelent gevley, 
Zijn maer minne-vonxkens van de mey, 
Door 't vleyen wort een jonge maegt, 
Somwylen wat te veel gevraegt, 
Dan sit gy met het hooft vol ley, 
Ik bedank voor desen mey. 
    Jongman. 
    Zielvoogdesse keert uwen stueren sin, 
Aenveert mijn trouwe min, 
Gy sult wesen mijn soet' Engelin, 
Ik waer liever door het vier van brant, 
Als mijn soete Lief te brengen in de schant, 
Dat gy mijn hert en ziel doorsaegt, 
Daer licht gy in o soete maegt, 
Door liefde en min ben ik in noot, 
Ik sal sterven de bitter doot. 
    Dochter. 
    Ik agte de minnaers klagten niet, 
Met al hun min gebiet, 
Komt'er menig Dochter in 't verdriet 
Zoo gy niet vertrecken gaet terstont, 
Zal ik ras ontbinden mijnen hondt, 
Ook mijn Vader die nader dees Venster slaept, 
soo hy met al uwe doen betrapt, 
Zal hem stooren in uw geyle min, 
Vertrekt maer doet naer mijnen sin. 
    Jongman. 
    Noyt geen dier en leefter op de aert, 
Of het wilt sijn gepaert, 
schoon Lief van minnen  

{==36==} {>>pagina-aanduiding<<}

en hebt gy geen aert, 
Ja selfs de Koeyen Lammerkens in de wey, 
Die sijn verheugt en Amoureus met den mey, 
Het Nachtegaelken soo geestig fluyt 
Den Koeckoek roept zijn stem klaar uyt, 
Elk is in liefde en min gevoet, 
Liefste Lief keert uw stuer gemoet. 
    Jongman. 
    Lief 'k hadt liever dat de dood my straft 
En dat ik lag in 't graf, 
En dat Godt my genen Hemel gaf, 
ook dat mijn ooge noyt geen licht en siet, 
Is 't dat ik u wil bringen in 't verdriet, 
Dat zweer ik u by Zon en Maen, 
Dat ik u noyt en sal afgaen, 
U schoon soet wesen en gelaet, 
In myn hert geschreven staet. 
    Dochter. 
    Jongman 'k kenne de minnaers praetjens al van een vry gesel, 
't schijnt een Hemel korts daer naer een hel 
Want als 't Nagtegaelken is in de muyt, 
Dan is al sijn soete singen uyt, 
zo gaet 't ook met een teere maegt, 
Die het minnespel te seer behaegt, 
Al spelent kome sy in de muyt, 
En dan wort sy gelagchen uyt. 
    Dochter. 
    Daer schoon Lief laet al u klagen staen 
Staekt al u droef getraen, 
Gy sult van my ook wederliefde ontfaen, 
door u trouwe min in eerbaerheyt, 
Hebt gy heel en gantsch mijn hert verblyt, 
Ik heb u hert genoeg gewont, 
Daer voor geniet mijn rooden mont, 
Een kusje al van mijne Bruydegom, 
Is van herten wellekom. 
    Slot. 
    Oorlof Jongmans die uyt 't minnen gaet 
Toont maer een lief gelaet, 
Het sal wesen al tot uwer baet, 
Hout maer altyd aen blyft constant, 
Zoo sulde gy krygen u Lief plesant, 
Gelyk als desen Jongman de'. 
Die leeft nu met zyn Lief in vre', 
In Liefde en minne by te gaer 
God geeftse het hemelryk hier naer. 





  
    
{==37==} {>>pagina-aanduiding<<}

    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
    Een Nieuw wonderlijk geval, van een Kleermaker dewelke ziek quam te leggen, en hoedanig hy beloofden niet meer te zullen steelen, ende als hy weder gezond wierd het dog niet konde laten, maar weder zijn oude gang ging. 


Te zingen op een lugtige Voys.

EEn vreemt geval, 
Zal ik uw voortgaen bringen 
En in dit Lied gaen zingen, 
Vrienden luystert al, 
Met zoet genugt, 
Zoo zult gy moeten laggen, 
Als gy hoort de klugt, 
Het is geschied 
van een Kleermaker aardig, 

{==38==} {>>pagina-aanduiding<<}

Hoort na mijn bedied. 
Die Vendt seer snoodt, 
Die wist de beste lappen, 
Zeer behendig af te knappen, 
In zijn kist hy die sloot, 
Hy by een Jaar, 
Wel voor twee honder gulden 
steelen kon voorwaar, 
Laken of Zy, 
Citzen of Katoenen, 
En Damasten daar by. 
Als dit nu had, 
Geduurt zeer lange Jaren, 
Dat hy quam te vergaren 
Eenen grooten schat, 
Zoo is 't geschied 
Dat hy is ziek gevallen, 
Hoort na mijn' bedied, 
Buyten verstand, 
Zoo dat hy scheen te sterven, 
Deeze fyne kwant. 
Hem dogt hy zag, 
Een duyvel 't Vaendel draeyjen, 
En over den kop zwayen, 
Ja den heelen dag, 
dat was gemaakt 
gantsch van gestolen lappen 
die hy had gepakt, 
Van alle slag, 
Van verwen en couleuren, 
Hy in 't Vaendel zag. 
Hy riep O Heer! 
Wilt mijn gezondheyd geven, 
Ik en zal van al mijn leven, 
Noyt niet steelen meer, 

{==39==} {>>pagina-aanduiding<<}

Ik zal altijd de alderkleinste lappen, 
Weer geeven met vlijt, 
Ik zal voorwaar, 
Niet een klein lapjen, 
Trekken door het oog van mijn schaer. 
Den Snyder fijn, 
die quam weer te geneezen, 
Maar men zag wel aan zijn wezen, 
Dat hy was vol pijn, 
sprak tot zijn vrouw, 
Wanneer ik Kleeren snyde, 
Zeg het mijn maar gouw, 
Dat niet vergeet, 
Zegt man peynst op het Vendel, 
Als ik sny een kleet. 
Dat yder kleet, 
Dat den Snyder zou maken, 
deeze vrouw past op haer zaken, 
Was altijd gereed 
eer hy de schaer, 
Aen 't Laken zoude steeken, 
Riep de vrou hem naer, 
Al even gou, 
Man denkt gy wel op Vaendel, 
Hy sprak ja mijn Vrouw. 
Eens by geluk, 
Bragt eene Koopman Laken, 
Om hem een kleet te maken 
Bragt hem 't heele stuk! 
sprak meester ziet, 
Snyt een kleet na de mode, 
spaert het laken niet, 
Den snyder fijn, 
Dagt hier van moet een lapjen 
In het Vendel zijn. 

{==40==} {>>pagina-aanduiding<<}

Dat schoone stof, 
Heeft hy dubbelt gevouwen, 
En hy snee daer twee paer mouwen, 
En twee kleetjes of, 
De vrouw die sprak 
man denkt gy wel op 't Vendel, 
Hy antwoorde haer strak, 
Zwygt vrouwtjen ziet, 
daer is van die coleur, 
In het Vendel nog niet. 
Zoo heeft dien dief, 
Hem een gantsch kleed gesneden, 
Van boven tot beneden, 
Tot zijn gerief, 
En schoon hy had belooft, 
niet meer te zullen steelen, 
de roep was van 't gat, 
En dat zijn wijf, 
Hem deed op 't Vendel denken, 
Dat was tijd verdrijf. 





  
    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
    Nieuw Liedeken van den Verdugadin.


Stem: Van de valsche Munters.

VRinden blyft een weynig staen, 
'k Heb een klugt u te vertellen, &&&&&lon. 

{==41==} {>>pagina-aanduiding<<}

Hoe het lestmael is vergaen 
Met een jonge mamoiselle, &&&&&lon. 
Die seer fris was en galland, 
Maer heel kleyne van verstand, &&&&&tan. 
2. Dese maagt was twintig jaar 
En dry dagen oud geworden, &&&&&lon 
En niemant en sag naar haer, 
Waerom dat sy altyd knorden, 
Zy dogt midden in 't sagrin, 
Had ik dog een verdugadin &&&&&tan 
3. 't Meysje woonde by haer nigt 
En het wierd daer onderhouwen, &&&&&lon 
en haar lodderlyk gesigt 
staat heel geestig om te trouwen &&&&&lon 
maar eylaes het slegt habyt 
Bragt haer herte vol van spijt. &&&&&tan 
4 Zy ley aen haar nigte voor 
Van een Vergardin te dragen, &&&&&lon 
maer men gaf haar geen gehoor, 
Het versoek wierd afgeslagen, &&&&&lon 
't Welk dat die maegt soo speet 
dat sy schier haar keel af beet, &&&&&tan 
5 't meysie liep den heelen dag 
schier al knorren en al byten, &&&&&lon 
en als het een Jongman sag 
't stond om in syn kous te schijten 
maer dat bitterlyk sagrin, 
Quam al om die Vergadin, &&&&&tan. 
6 Ider een die stond versteld 
Om haar stuurs en boos gesigte, &&&&&lon 
elk die sey marie die quelt 
en men sey het aen haar nigte, &&&&&lon 
die aan dees trouwsieke maegt 
straks de reden heeft gevraagt, 
7. Nigte sey komt hier marie. 

{==42==} {>>pagina-aanduiding<<}

Zegt my d'oorsaek van u kwale, &&&&&lon 
't Is een Vergadin sey sy, 
met soo een bedroefde tale, &&&&&lon 
Houd gy my nog lang daar van 
Ik en kryg nog geenen man, &&&&&tan. 
8 Dese Nigte stond versteld 
Zey lief gy suld u beklagen, &&&&&lon 
Waar mee gy u sinnen kweld, 
Weet gy wel wat gy wild dragen, lon, 
Ja sprak sy seer wel gebekt, 
Iets dat alles overtrekt: &&&&&tan 
9 Nigte seyde zwygt daer van 
'k Sal u ses nieuw hemden maken, &&&&&lon 
Neen sey sy daar med' en kan 
Ik nog aan geen man geraken, &&&&&lon 
Want het geen men niet en siet 
En bekoord de Jongmans niet, 
10 Hemde slegt of hemde goed 
Swart bespot met hondert plekken, &&&&&lon 
Weet de vergadin die moet 
Al die fieltery bedekken &&&&&lon 
Sy maakt dat men noyt en lagt 
Met [...]n kalen onderdragt, &&&&&tan. 
11 Dus en peyst gy op geen geld 
Om nieuw Hemden te maken, &&&&&lon 
Ten is niet dat my kwelt, 
Ik moet aen een man geraken, &&&&&lon 
Koopt my een Sak heel van sey 
met een Vergadin daer by, &&&&&tan. 
12 Daer mee sal ik in de Stad 
Ook myn aarsgat konnen drayen, &&&&&lon 
En als die eens is aen 't gat 
Adieu stoppen ende nayen, &&&&&lon. 
Al zyn d'onderkleeren kael 
Zy bedekt dit altemael, &&&&&tan. 

{==43==} {>>pagina-aanduiding<<}

13 Ja dit overgroote pak 
Die de maagden steek bezwaren, &&&&&lon 
Kan daer onder met gemak 
Wonen sonder openbaren, &&&&&lon 
Ja sonder dat men iets van 
Dit gezwel bespeuren kan, &&&&&tan. 
14 Nigte die voldeed haar zin 
Want sy dogt wat sal ik make, &&&&&lon 
De kat heeft den drommel in 
Om aen 't vryen te geraken, &&&&&lon 
Daerom heeft sy gouw gekogt 
Al dat 't soete kind versogt 
15. En soo 't al wat aengedaen 
Zag men haer het hooft opsteken, &&&&&lon 
Dat de jongmans quamen aen 
Om haer van de trouw te spreken, &&&&&lon 
Door die schoone Vergardin 
Raeken sy aen een Capiteyn. &&&&&tan 
16. Oorlof Dochters wie gy zyt 
Als de min u komt te quellen, &&&&&lon 
Gy moet u ten selven tydt 
Met een Vergardin aen stellen, &&&&&lon 
Want al menig siecke sloor 
Raekt nu aen een man daer door, &&&&&tan 




  
Den Vrolyke Minnaer, verandert in een Bachus Vriend.


Stem: Als 't begind.

IK had'er een liefje uytverkooren, 
Sy staet in mijn hartje geprent, 
 

{==44==} {>>pagina-aanduiding<<}

    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    
 
Maer ag eylaas nu moet ik hooren, 
Sy verkeerd met een andere vend, 
Ik sal nog in droefheid smoren, 
Want mijn Rosette mijn niet kend. 
Zy is een puykje van alle Vrouwen, 
Lonkende oogjes bruyn als git, 
Haar rooder mond om te aanschouwen, 
Haer Tandjes als een Lely wit, 
Haer bloosende Wangen met Kuyltjes gehouwen, 
Haar kevelde kin die heeft een split. 
Haer Neus die is seer net besneden, 
Haer blanke Hals gelijk een Zwaan, 
Sneeu witte handen volmaakt van leden 
Schoonder als Venus of Diaan, 
Mijn Ziels-voogdes gaet van my treden 
Met regt mag ik wel treuren gaen 
Maer wat kan mijn het treuren baten, 

{==45==} {>>pagina-aanduiding<<}

Sy wil niet hooren mijn geschrey, 
Ik zal mijn Liefje varen laten, 
En schyen uyt de vryery, 
Vrou venus met haer ondersaten, 
Wil ik gaen setten aan een zy. 
Wat helpt mijn loopen en het draven, 
Dat ik soo dikwils heb gedaen, 
De minnaars sijn maar venus slaven, 
steeds met sorg en pijn belaan, 
Ik wil mijn keel met vreugde laven, 
Van de edele Bacchus traan. 
Wat sou ik door de min versmagten, 
En zijn tot Venus slaaf o neen: 
Bacchus wil ik veel liever agten, 
Die schenkt zijn Nektar yder een, 
Drinken de wijn by dagen en nagten, 
Leven in vreugd sonder geween. 
Za lustig laet ons vreugde hanteren, 
Eer dat het Bacchus nat verschaeld, 
Een glas vijf ses kan ons niet deren, 
Laten wy drinken ongefaald, 
Eerst voor ons geld dan voor de kleeren, 
Als wy dood zijn is 't al betaald. 
Gy minnaars als gy gaat uyt vryen, 
U zinnen op geen schoonheyd slaat, 
Een schoone vrouw heeft veel te lyden, 
daerom soekt eer een middelmaat, 
Als gy uyt liefde met u beyden, 
Wild leven in den egten staat. 




  
    
{==46==} {>>pagina-aanduiding<<}

    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

     
Een Nieuw Liedt van een Meysje van Haarlem die Dragonder geworden is.


Stem: Lon laderette.

VRienden luystert na dit Lied 
Wat tot Haarlem is geschied 
Van een Dogter jong en schoone 
Lon laderette falderadela 
Die soo garen getrouwt wou syn 
Maar bleef in pijn. 
Dese Dogter wel verstaat 
Kleeden haar in Mans gewaed 
En een hoedje op drie haartjes 
Lon laderette &c. 
Sy gaat in een Herberg ras 
Op het selfde pas. 
Doen sprak daer den Officier 

{==47==} {>>pagina-aanduiding<<}

Wild gy dienen met plaisier 
Dan sal ik uw vry Monteren 
Lon laderette 
Nog tien ducatons in uw hand 
Houd u maar constant. 
Sy stak dat Geld in haer Tas 
Daer sy mee te vreden was 
En sy dienden den Staat getrouwe 
Lon laderette 
Dat gelijk een braaf Soldaat 
Die den dienst verstaat. 
Doe kreeg sy een Kameraat 
Die haar jonk hert wel aanstaet 
En sy ging dit openbaren 
Lon laderette 
Dat sy nog reyne Maget was 
Op het selfde pas. 
Desen quant was heel bedugt 
Over dese rare klugt 
En sy paarden daar te samen 
Lon laderette 
Tot dat dese Maget reyn 
Kreeg een kindje kleyn. 
Dese Stad kwam vol gerugt 
Over dese rare klugt 
En den Officier getrouwe 
Lon laderette 
Die ontsloeg haar van den dienst 
Op het onversienst. 
Nu raad ik al de Meysjes fijn 
Die nu geen Kloppies willen sijn 
En als u niemand komt vragen! 
Kwispel de kwaspel robbe dobbe dob 
Wild maar voor dragonder gaan 
Gelijk ik heb gedaan. 




  

{==48==} {>>pagina-aanduiding<<}

Een vermakelyk Meylied.


Stemme: Van Vrouw Venus Velden.

Lestmaal in de koele Meye 
Ging 'k op mijn gemak 
met een pijp Tabak 
In het Vogels getier 
en op mijn pleijsier 
en wat ik daar sag 
In het krieken van den dag: fa la &c. 
Het Haantje dat kraayde so soete: 
Het Visje sprong bly: 
Al in de Mey 
en mijn hert verheugt 
In de jonge Jeugt 
Ik was verblijd: 
In de lieve Meyetijd: fa la: &c. 
en de Koeytjes al in de weyden: 
en de Kalfjes goet 
Huppelen-soet 
de Kraay riep al spaar 
Met een groot gebaar 
den exter klapt 
met een groot geklag, fa la &c. 
De mosjes al in de boomen 
Tot haar gerief 
Riepen dief 
en de swaalfjes vlogen met groot geweld: 
en den Oyevaar 
Met een groot gevaar 

{==49==} {>>pagina-aanduiding<<}

Fa la la: &c. 
En ik heb daar wat gaan rusten 
Verblyde my 
Al in de mey 
en ik loofden den Schepper 
met groote vreugt 
die ons hier geeft 
Aansiet al wat'er leeft: &c. 
Ik heb daar wat gaan vissen 
met een groot verlang 
Op hoop van vang 
maar ik spilde mijn tijd 
met groot verslijt 
Vangt twee Visjes hier 
om te braden by het vier, fa la &c. 
Het heeft mijn daar verdroten 
en ik visten siet 
maar vangden niet 
Ik ben weer opgestaan 
en heen gegaan 
en dagt wel siet 
en ik vang tog niet: fa la &c. 
Ik ging weer Stadwaarts treden 
Soeyden my voort 
Soo dat behoord 
en ik overdagt 
Wat ik hadde gesien 
dit wel aansiet 
en ik maak er van dit Lied fa la &c. 




  

{==50==} {>>pagina-aanduiding<<}

Een Nieuw en een Aangenaam Mey-Lied; tot vreugt voor de Jonge Jeugt.


Stemme: Van het Trommelken van snaren.

DEn aangenamen tyden, van den soeten Mey, 
Die komt nu bey; 
Men ziet de Velden groeyen, 
De Schapen ende Koeyen, 
Ziet men in de Wey, 
Al de Vogelen bley. 
Door Febus zoete stralen, ziet met al 't kruyt, 
Nu seer jeugdig spruyt, 
En Flora doet de Blommen, 
Weer uyt de aarden kommen, 
't Nagtegaeltje fluydt, 
Met een soet geluyt. 
Den Herder hoort men speelen, op sijn moezelken soet, 
Met een bley gemoed, 
De Herderinnen zingen, 
Men ziet de Lammers springen, 
Alles wort gevoedt, 
Door den Mey is zoet. 
Diana maakt haar vaardig, om te gaan ter jagt, 
Met een groote pragt, 
De Vogels altemale, 
Zingen met zoete tale, 
Schier den halve nagt, 
Met een groote kragt. 
De bossen en de Velden, staan in volle jeugt, 
't Geen ons hert verheugd, 
De Vogels op de Boomen, 
En Vissen in de stroomen, 
Alles is vol vreugt, 

{==51==} {>>pagina-aanduiding<<}

't Doet ons hert selfs deugdt. 
Nu ziet men de Bloemmisten, in hun besten tijdt, 
Om te zijn verblydt, 
Maar al daar zy op roemen, 
En zijn maar teere bloemen, 
Die zy 't hunder spijt, 
Haast geraeken kwydt. 
Men ziet de wyngaert bloejen, in den Mey soet, 
't Welk ons vreugt aan doet 
Wilt de oude Wijn uytdrinken, 
Eer zy blyft liggen stinken, 
Want den over vloet, 
Die sal worden goet. 
Den Landman is vol vreugden mits hy 't koren ziet, 
Nu zeer jeugdig schiet, 
Het graan dat scheen verdronken, 
Ziet men nu al staan pronken, 
Zoo schoon als een riet, 
Maakt dan geen verdriet 
Men ziet de groene velden, als een groen tapyt, 
Staan in dezen tyd, 
Het velt schijnt als geperelt, 
De mooiste zaak der werelt, 
Ider blad zeer gou, 
Staat vol meyssen dou. 
Den boer besorgt de vrugten, met zijn arrebeyd, 
Nu op deze tijd, 
Voor al die steedse Jonkers, 
En al die luye pronckers, 
Werkt hy dag en nagt, 
Met een groote kragt. 
Nog prys ik 't boereleven boven dat van 't stee, 
Ook de boeren mee, 
Den boer komt ons te spyzen, 
Kapoenen en Patrysen, 

{==52==} {>>pagina-aanduiding<<}

Boters Eyers mee, 
Brengt hy naar die stee. 
Komt wilt den Schepper love, die 't alles geeft, 
Wat['er] roert en leeft, 
Looft Godt [...]y genugten, 
Weest dankba[ar v]oor de vrugten, 
En het jeugdig gras, 
Met het Boom gewas. 





  
    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
    Een Lieffelyke zoet-gezuykerde en aangename Vryagie, tusschen een verliefde Jongman en Dogter.


Stemme: Leertze van den zanger.

ANna-Margrietjen, 
Gy zijt een zoet Kind, Kind, Kind, 
Anna Margrietjen gy zijt een zoet Kind, 
Gy zijt zeer leden-ryk, 

{==53==} {>>pagina-aanduiding<<}

En ook zeer zeden-ryk, 
Ey Viva, a La, La, gy zoete Kind. 
2. Anna-Margrietjen, 
Gy word zeer bemind, mind, mind, 
Anna-Magrietjen gy word z[eer be]mind, 
Gy en hebt niet een let, 
Of 't is al even net, 
Ey, Viva, a La, La, gy zoete Kind. 
3. Anna Margrietjen, 
Ik ben niet verblind, blind, blind, 
Anna Margrietjen, ik ben niet verblind, 
Want u zoet haartjen blond 
En uwe borstjens rond, 
Ey Viva, a La, La, gy zoete Kind. 
4. Anna-Margrietjen, 
Ik ben wel gesint, sint, sint, 
Anna-margrietjen, ik ben wel gesint, 
Want uwe lipkens root, 
En uw zoet halsken bloot, 
Ey, viva, a la, la, gy zoete kind. 
5 Anna margrietjen, 
U gank is gezwint, zwint, zwint, 
Anna-margrietjen u gank is gezwint, 
Gy hebt een zoeten trap, 
En al u leden knap, 
Ey, viva, a la la, gy zoete kind. 
6 Anna-margrietjen, 
U oogen vol blink, blink, blink, 
Anna-margrietjen u oogen vol blink, 
Hebben mijn hart ontrust, 
Zoo gy mijn vlam maar blust, 
Ey, viva, a la, la, gy zoete slink. 
7. Anna-Magrietjen, 
U stemme vol klank, klank, klank, 
Anna-Magrietjen u stemme vol klank, 

{==54==} {>>pagina-aanduiding<<}

U zank vol zoet accoort, 
Die heeft mijn hert doorboort: 
Ey, viva, a la, la, u zoet gezank. 
8. Anna magrietjen, 
U tanden zeer [...] 
Anna-Mag[rietjen, u] tanden zeer wit, 
Die staan u wonder schoon, 
Ach mogt ik tot een loon, 
Ey, viva, a la, la, soenen dit lit, 
9. Anna-magrietjen, 
Ik Wensch tot besluyt, sluyt, sluyt, 
Anna-magrietjen ik wensch tot besluyt, 
Als dat wy (ik en gy, 
Trouwden) dan was ik bly: 
Ey, viva, a la, la, mijn lieve bruyt. 
10 Jongman gepresen, 
Mijn hart is geraakt, raakt, raakt: 
Jongman geprezen mijn Hart is geraakt 
Als gy het stuk maar meent: 
Mijn trouw wort u verleent: 
Ey, viva a la, la, mijn hart ook blaak. 
11. Uw zoete woorden: 
Beweegden mijn zin, zin, zin: 
Uw zoete woorden beweegden mijn zin, 
Ik wil van stonden aan: 
Met u ten trouwen gaan, 
Ey, viva, a la, la, bruygom vol min. 
12. Anna-magrietjen: 
Ik ben nu vol vreugt, vreugt, vreugt, 
Anna margrietjen ik ben nu vol vreugt: 
Ik kies u voor mijn wijf: 
En ik schenk u mijn lijf: 
Ey, viva, a la, la: in eer en deugt. 





  
    
{==55==} {>>pagina-aanduiding<<}

    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
    Een aardige Klugt voorgevallen by het Frans leger in Duytsland.


Stemme: Van den Kwakzalver.

KOmt Vrienden luystert na dit Lied, 
't Is by 't Franse Leger korts geschiet 
De zaak is weerd te zijn beschreven, 
Dat dat een Duytse Vrouw heeft bedreven 
Een Fransman gram, haer tegen quam, 
Hoord hoe sy hem syn peerd af nam. 
Dees vrou die vlugte met een beurs met geld, 
Gemoed een Ruyter al op het veld, 
Die sprak haar aan in zyn Franse tale, 
Quette la Bourse u geld altemale, 
De vrouw voorstelt, Sey ik heb geen gelt 
de Ruyter zwoer met een groot geweld, 
Terstond trok hy zijn Sabel bloot, 

{==56==} {>>pagina-aanduiding<<}

de Vrouw verschrikt sy was in nood 
Als sy hem hoorden vloeken en snoeven, 
En haar gedreygt den kop af te houwen, 
Met zijn blank stael, Swoer in zijn taal, 
't Was mor en saker hy was brutaal. 
de Vrouw die sag dat het moeste zyn, 
Sy smeet haar beurse met 't geld vol pyn, 
In 't water ras en sey wilt het soeken, 
den Ruyter die begon weer te vloeken, 
Hy sprong te voet, Sogt metter spoet, 
Maar hoord eens wat de vrouw dan doet. 
Terwijl den ruyter sogt naar het geld 
Heeft haar de vrouw te peerden gesteld, 
den ruyter die haer te peerden sag springen 
die riep ik sal u om het leven brengen, 
Al met dit zweert, Of geeft my mijn peert 
Maer de vrouw heeft haer terstont geweert 
Sy antwoorde soo geeft mijn som, 
Of nooyt geef ik u peerd weerom, 
En sy spand een Pistool wel ter keure, 
En sey ruyter dat gaet'er deure, 
Leg af mijn geld, Of met geweld, 
Ik sal u doorschieten op het Veld. 
Den Ruyter zag dat zy was gestoort, 
Ley het gelt af sonder een woort, 
En zey Pardon Madame Allemande, 
zy zey Fransman marcheert uyt den lande 
Vertrekt maar guyt, Zonder geluyt, 
Of ik doorschiet u door u huyd. 
Den Ruyter knielden voor haer in 't zant 
Bad om pardon met den hoed in de hand, 
Rend mon Cheval je vous prie macherre, 
Zy zei Fransman vertrekt want ik zwiere 
Dat ik u schiet, Zo gy niet vlied, 
Van het peerd nog geld en krijgt gy niet. 

{==57==} {>>pagina-aanduiding<<}

Zy joeg hem voort die losen quant. 
Met de pistolen al in de handt, 
denk eens hoe dat den Ruyter moest loeren 
als hy sijn peert van een vrouw zag voeren 
Zy nam haar gelt, Dat daar lag op 't velt. 
Reed zo naar huys als een heldt. 
Zy quam naar huys met 't peerd en gelt 
En heeft haar avantuur vertelt. 
Doen zy de zaal van 't peert zoude trekken 
Quam zy daer een goudbeurs't ontdekken 
Deeze boerin, was bly van zin, 
Daar staken vyftig pistolen in. 
Als nu den Ruyter in het Leger quam, 
En men zijn Avantuur vernam, 
Men heeft hem door de riemen doen danse, 
Een minuet a la mode de France. 
Zijn gelt al quyt, Hoorden t verwijdt, 
Daar toe nog slagen ist niet een spijd. 
Voor het lesten dan Ruyters al wie gy zyt 
U wel van Duytse Vrouwen meyd, 
Wagt u altijd van sulke pilaste, 
Want siet den Koning betaalt, u gagie, 
Pluymt den vyand, Ten allen kant, 
Want voor een Ruyter dat is geen schand. 




  
Een Liedt van den Berugten Agtkanten Boer.


Op een aangename Voys.

EYlaas ik mag met regt wel zeggen, 
Wanneer mijn kruikje te water gaat, 
En al mijn stukjes blijven daar leggen, 
Zoo gaat het met mijn levens-draat, 

{==58==} {>>pagina-aanduiding<<}

En dat al door mijn weeldrig leven, 
Om mijn dievereye te plegen, 
Al hoe menigmaal heb ik ontsnapt, 
Al evenwel hebben ze mijn gevat. 
Ik leefde als de grootste Heeren, 
Ik had alles wat ik bedenken kon, 
Zoo wel van mont-kost als van kleeren 
Daar by hiel ik mijn even trots, 
Wat had ik verscheyde malen, 
Drie vier knegts agter mijn dwalen, 
En daar toe had ik tot de min, 
Verscheyde Juffertjes na mijn zin. 
Nu heb ik van al mijn weeldrig leven, 
Nog nooit meer vermaak gehad, 
Als gy my laatste liefje verheven, 
Die nu tot Rotterdam zit in 't gat, 
Al in 't Spinhuys is zy der gesteken 
Alwaar mijn hart schijnt van te breken 
Als ik maar denk zy is in ly 
En dat ik'er niet mag komen by. 
Zy was dien dag zoo ongerustig 
Als wy quamen tot Rotterdam 
Zy zey mijn liefje laat ons dog vlugte 
Zy zey mijn alderliefste Lam, 
Wie weet wat ons nog zal genaken 
Laat ons te zame wat voortgang make 
Vertrekke alleine op staande voet 
Eer dat 't ons beyde nog treuren doet. 
Ik zey mijn liefje van deezen avond 
Zoo zullen wy slapen in dees stad 
en morgen vroeg als 't wort schoon dage 
Zoo zullen wy trekken op een pat 
Zoo liet zy haar van mijn gezeggen 
Wy gingen te zame wat vroegjes legge 
Wy waren pas na bed gegaen 

{==59==} {>>pagina-aanduiding<<}

Of Schout en Dienders quamen aan. 
Ik hoorde zulke gestommel beneden 
En dat quam zoo na boven toe 
De schrik ontzette mijn door mijn leden 
Ik sprong de bedde uyt metter spoet 
Al evenwel moest ik mijn liefje verlaten 
Ik spronger de venster uyt op de straten 
In mijn onderkleeren en barrevoet 
Een mus op mijn hooft in plaets van een hoet. 
Toen ben ik daar wel een paar uuren, 
Barvoets over de straat gegaan, 
Alwaar ik mijn liefje zag zonder treuren 
Treurig al na 't Spinhuys gaan, 
alwaer ik mijn leifje zag zonder verblyde 
Treurig al na 't gevangenhuys leyden, 
Het waar voor myn soo groote smert, 
't Ging in 't binnenste van myn hert. 
Toe stond ik daar wel heel verlegen, 
Ik wist niet waar ik gaan zou, 
Had ik myn liefje maar mee gekregen, 
Dan zoo waar 't voor myn geen rouw, 
Al evenwel moest ik het hazepat zoeken 
ik kreeg hier [ee]n wames en daer een brok 
Van de eene paar kouze, 
Van d'ander een paar schoen, 
Zoo gink ik myn over de Heyden spoen. 
Zoo heb ik Rotterdam verlaten, 
Ik quam tot Utregt in de stad, 
Hier en daar op andere straten, 
Al evenwel hebben zy mijn gevat, 
Zoo dat ik weet dat ik moet sterven, 
Ag mogt mijn liefje mijn goet maar erven: 
zy heeft mijn geraden met goed fatsoen, 
gelijk een vrou haer man kan doen. 

{==60==} {>>pagina-aanduiding<<}

Ag was mijn liefje maer hier ter stede 
Van alles wat ik bedenken kan, 
En ook mijn knegt en dienaars meden, 
Die voortgaan haren ouwen gang, 
Indien zy haar niet wilden bekeeren, 
Een braven galg met stroppen leeren, 
En alles wat daar nog by past, 
't Is alles vry en onbelast. 
Eer ik mijn testament wou buygen, 
En dat tot mijne nedrigheyt, 
Zoo roep ik duyzend tot getuygen, 
Eer dat ik van de Werelt scheyt, 
En dat ik u nog zou verklaren, 
Hoe 't in 't eynde met my is vervaren, 
Het Testament leyt aan mijn Broer 
Onderteykent van den Agtkanten Boer 




  
Een Nieuw lied van een half gehangen Koopmans Soon, die syn geld met suypen en hoereren doorbragt.


Stem: Al wat men doet men kan geen Juffers &c.

EEn wonder stuk dat moet ik u verhalen, 
Geschied al binnen in de Stad Parijs: 
Een Spiegel van de Kinders te samen, 
Hoe dat se haar dragen deugtsaam en ook wijs, 
In Godes vreese, haar tyd besteeden, 
Tot vreugt van Ouders al, 
En Vrienden lief getal. 
Een Koopman magtig ende rijk van staten, 
Gezegend met een eenig frissen Soon, 

{==61==} {>>pagina-aanduiding<<}

Had veel Land en Huysen in alle straten, 
En veel Dienstboden daar toe ook seer vroom, 
Soo dat dien Heere, Wat hy begeerde, 
Kost hebben met der spoet, 
Al wat hy keurden goed. 
Zijn Zoon liet hy op voeden daar seer pragtig, 
Zoo als het over een quam met syn staat, 
En gaf hem geldt en alles was hy magtig, 
Zoo als het met de Ryke lieden gaat, 
Hy kon verteeren, Geen geld ontberen, 
Elk sprak hem na de mond, 
Zoo als gy denken kond. 
Den Vader die steeds op syn Koopmanschappen 
sloeg weynig agt op desen Zoon zijn gang, 
Zoo dat hy alles wat hy wilde vatten, 
Verdommineerden al het goed eerlang, 
Den Vader droevig, En seer mismoedig, 
Begon doe wel te sien, 
Wat dat daar sou geschien. 
Hy zogt met woorden zijn Zoon te bekeeren, 
Maar 't was og lacie al te laat bedagt,  
Hy wou niet doen na 't Vaders goet begeren, 
Maar wandelt in zijn weg soo dag en nagt, 
Soo dat hy pragtig, Leefden seer magtig, 
Tot 't Vaders groot verdriet, 
Soo als 't vervolg bediet. 
De Vader sag dat hy niet konde winnen, 
En dat zijn dagen soo vast gingen heen, 
Bedogt wat hy nu zoude gaan beginnen, 
Verkogt sijn goet maar hiel een Huys alleen, 
Maakt dat zijn erve, Als hy ging sterve, 
Dat niet verkoopen kon, 
Al was 't een groote zom. 
Op zijn Zoons slaap kamer wilt hier wel opmerken, 
Was een Balk en die was seer groot, 

{==62==} {>>pagina-aanduiding<<}

Die liet hy uythollen sonder bemerken, 
Terwijl zijn Zoon vast dommineerde bloot, 
En dat seer spoedig, Na zijn wens goedig, 
En stapelt die vol gelt, En dat al ongetelt, 
En liet aan een dunne deel een ring doe maken, 
En spijkert dat lossies van onderen vast, 
En schrijft een Brief op dat hy sou geraken, 
In handen van zijn Zoon die wilden gast, 
Als hy sou sterven, En hy kon erven 
Wat dat hy had gedaan 
Eer hy wou sterven gaan. 
Sy in dien Brief O Zoon als het moet wesen, 
Gy luystert niet na 't Vaderlijk vermaan: 
Zoo let hier op als gy den Brief sult lesen, 
En gy u goet dan alles hebt verdaan: 
Hier by den Brieve, Leyt tot u gerieve 
Een strop voor uwen Hals 
Voor uw wegen seer vals. 
Wilt u op hangen aan dees ring seer spoedig, 
Die ik hier heb gemaakt met grooten vlijt: 
Dewijl gy niet luystert na mijn zeggen goedig 
Maar gaat u gang en goede paden mijt: 
Als u goet magtig: doorgebragt pragtig 
Met Hoeren groot getal 
die u brogten ten val. 
Hy eenige weken na 't Vaders overlyden: 
Soekt alle kasten en de kisten door: 
Of hy geen gelt meer vond om mee te ryden: 
dewijl het alles was gebragt soo door: 
Om na zijn sinnen: Weer te beginnen 
Te leven op die voet 
Gelijk een Ligtmis doet. 
Hy vind den brief door 's Vaders hand geschreven: 
En leest hem daar geheel en alles door, 
En siet de laatste les aan hem gegeven: 

{==63==} {>>pagina-aanduiding<<}

't Gemoed ontwaakt en alles komt hem voor: 
Hoe dat hy nader: Zijn dooden vader 
Veel droefheyd aangedaan 
Tegen zijn goed vermaan 
Sa sijt hy nu is 't op wat sal ik maken: 
Mijn Vaders laatste les dient nu bestaan 
Hy hangt hem op om dat de dood sou snaken: 
En heeft de strop soo aan den ring gedaan: 
Maar sonder bouwen: de spijkers niet houwen 
Hy vald met groot geweld 
Begraven onder 't geld. 
Hy seer ontsteld dat hy siet soo veel gelde: 
daar hy onder begraven ley seer groot: 
dankt God dat hy de doot niet meer en telde: 
Maar was nu ook geholpen uyt de nood: 
Wierd doe deugtsame: Naar goed betamen: 
En storf vroom ende Rijk 
Tot troost van vriend gelijk. 




  
    
        
    
Rouw-klacht gemaekt over de dood van zyn Vorstelyke Doorluchtigheyt Carel Edzard, Vorst van Oostvriesland &c. &c. &c.

    Alwaer nu den Koning van Pruyssen als rechte Erfgenaem van komt te wesen, nadien dat daer geen Mannelyke erven van den Overleden Vorst zijn nagebleven, zoo komt het zijn Koninklijke Majesteyt toe, om dat Landschap te regeeren, en heeft aldus op den 8 Juny 1744. door 

{==64==} {>>pagina-aanduiding<<}

geheel Oostvriesland op alle Kerken Deuren zijn Koninklijke Placcaten aen doen plakken, met een goet bewijs om by dat Landschap zijn goede rechten te laten blijven, waer door ook op den selfde Sondag zijnde den 8 Juny in al de Kerken, door gants Oostvriesland voor zijn Koninklijke Majesteyt een Gebed gedaen is, &c.

Voys: Ik leg gestadig heele Nachten.

MEn hoort niet als van oorlog roepen 
En over al marsceren troepen; 
In Oost en West en Zuyd en Noord: 
Europa is als in rumoeren, 
Daer gaet men al ten oorlog voeren, 
Soo men aen alle kanten hoort. 
Oostvriesland scheen in rust te leven, 
Men hoorde geen verschil meer zweven, 
't Was alles daer in stille vree: 
Maer nu ach laes nu is daer weenen! 
Want siet haer Heer en Vorst is heenen, 
En is gestorven nu ter stee. 
Een Vorst in 't bloeyen van zijn jaren, 
Die moet ook meede met bezwaren, 
De weg van alle vlees betreen: 
Dus spaert de dood geen Potentaten, 
Hoe hoog in rang hoe groot van staten, 
Hy gaet'er al mee sleepen heen. 
Wat baerd de dood al ongenuchten, 
Dat nu eylaes meenig doet suchten, 
Oostvriesland maekt een groote rouw! 
Nu zy haer Vorst hebben verlooren, 
Een stam uyt Vorsten bloed gebooren, 

{==65==} {>>pagina-aanduiding<<}

Een Herder voor haer Land getrouw. 
Zy moeten haer nu gaen begeven, 
En als onderdaen gehoorsaem leven, 
Onder de Pruysselijke Held: 
Die sal haer Landschap haest regeeren, 
In korten tijd na zijn begeeren, 
Een yeder vreest voor zijn geweld. 
Hy belooft het Land zijn regt te houden 
Maer veel die hem doch niet betrouwen, 
Schoon hy haer vriendelijk komt aen: 
Dus baerd de dood maer ongenugten, 
Hoe menig Oostvries gaet al vlugten, 
Die onder Pruyssen niet wil staen. 
Embden raakt door de dood in roeren, 
't Geregt wil Pruys' zijn wapens voeren, 
Nu den Vorst overleden is: 
Sy dogten soo na haer behagen 
De stad aen Pruyssen op te dragen, 
Siet haar reekening is mis. 
De dood kan nog veel questie baren 
Van bloedvergieten strijdsgevaren, 
En menig is hier van ontsteld: 
Want siet ons Edele kloeke Staten 
Die sullen Embden ook niet verlaten, 
Voor dat sy hebben 't verschote geld. 
Oostvriesland is vol druk bevangen, 
En de Vorstin met rouw behangen, 
Over de waarde Vorst zijn dood: 
Men siet daar groote rouwe dragen, 
De klokken luyden alle dagen, 
't Is al bedroeft kleyn ende groot. 
Maar al het treuren kan niet baten, 
Wy moeten al het aards verlaten, 
Wanneer de dood ons komt bespien: 
men wenst elkander in den Hemel, 
Onder het Engels soet gewemel, 
met vreugden wederom te sien. 




  

{==66==} {>>pagina-aanduiding<<}

Het bekentmaken van een Bode, aan den Koning van Spanjen, brengende tyding van de Zeeslag, geschied voor Toulon, tusschen de Engelsche, Spaansche en fransche Vlooten.


Stem: leerdse van den Zanger.

Koning van Spanjen. 
WElkom Bode van de Ree, 
Segt mijn wat nieuws is op de Zee, 
Is den Admiraal Matthews nog niet geweken, 
Komt segt wat dat'er aan mankeert, 
Of hebben sy haer nog kloek verweerd 
Wild maar vrymoedig spreken, 
Swijgt niet voor my, 
Wild maar vrymoedig spreken. 
Bode. 
Met verlof dan Edel Majesteyt, 
Ik sal verhalen van den strijd, 
Voor eerst quam ons contrarie wind te krenken, 
Doen moesten wy wijken van de Zee, 
En sogten na een goede Ree; 
Gelijk gy wel kund denken: 
    (Koning) 
    Hoe ging het voord? 
Mijn moed begind te sinken. 
Bode. 
Soo dra de wind was na ons sin, 
Soo liepen wy weer ter Zeewaard in: 
Wy hebben de Britse Vloot verstrooyd gevonden; 
Daer geschiede op den selven dag, 
Van weder sy een dapper slag, 
Wy schoten twee te gronde: 

{==67==} {>>pagina-aanduiding<<}

(Koning) 
    Vlugten sy niet? 
Wild my het al verkonden. 
Bode. 
Des anderdaegs hier wel op let, 
Doen waer ons heele Vloot beset; 
Wy wisten ons te keeren of te wenden, 
Ons vyand quam van alle kant, 
Sy kregen ook de overhand: 
Het was voor ons elende! 
Door zware rook, 
Wy geen vyand en kenden. 
Koning 
Och! och! ik beef van het verhael, 
Waer was den Fransen Generael? 
Kon die mijn schepen niet verdiffenderen? 
Wel aen komt segt mijn op dit pas, 
Hoe dat het daar gelegen was, 
Of dorst hy hem niet verweeren? 
Ik zweer by mijn Kroon; 
Ik sal hem anders leeren. 
Bode. 
Neen Koning hy heeft hem wel geweert 
Hy is tot'er dood toe geblesseerd, 
U Admiraals schepen die zijn gesonken: 
Nog vier daer by in korten tijd, 
En elf gevangen in den strijd, 
En veel volk is verdronken, 
Door het Geschut, 
Was d'Zee vol vlam en vonken. 
Koning 
Wat droefheyd hoor ik en wat spijt, 
Ben ik so veel schoone Schepen quyt? 
Segt mijn waer is de rest dan heen gaan vlugten? 
Of zijn sy bleven op de Zee, 

{==68==} {>>pagina-aanduiding<<}

Gy brengt een slegte tijding mee, 
Dat my eylaes doet sugten, 
Ik barst van spijt, 
Door sulken gerugte. 
De Bode spreekt tot een besluyt. 
Koning ik weet niet voor gewis 
Waer dat de rest gebleven is: 
Sy sijn verjaagt door kragt van haer vyanden, 
Die  bleven meester op de Zee; 
Koning steld u gemoed te vree, 
Ten is een Vorst geen schande 
Schoon hy verliest, 
De winst is weer voor hande. 





  
    
        
    
    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
    Het Franse Beleg in Vlaenderen en de belegering van Yperen door deselve &c. &c. &c.


Stemme: Wat is de liefde blind, &c.


{==69==} {>>pagina-aanduiding<<}

WAt droefheyd en verdriet, 
Word ons eylaes bedied, 
Door de Courant, 
Uyt Vlaenderen en Braband: 
daer men niet hoort als van een Oorlogs-brand 
Het schijnt 's Werelds Toneel, 
Dat is in roer door twisten en krakeel, 
Dat daer o schromen, 
Geen vree kan komen: 
Den strijd van alle kant, 
Die neemt de overhand. 
Vlaenderen soo men hoort, 
Werd in sijn rust gestoort, 
De Franse magt, 
Belegert daer met kragt, 
Veel steden, vlekken, forten onbedagt: 
Hy heeft door sijn beleg, 
Ras Kortrijk en meer andere vlekken weg: 
De stad van Meenen, 
Moest ook met eenen, 
Capitteleeren gaen, 
Sonder veel tegenstaen. 
Op 't Fort de Knok die Schans, 
Waegden hy ook een kans: 
Om die tot buyt te krijgen door verraet, 
Dog haer voornemen dat was al te laet: 
Het Garnisoen aldaer, 
Dat wierd den vyand nog in tijds gewaer: 
Zy lieten ruysen, 
De water-sluysen, 
En deden schoot op schoot, 
Veel Fransen bleven dood. 
Zy vlugten weg met schand, 
Na Yperen playsant: 
Maekten aldaer, trancheen, loopgraven klaer: 

{==70==} {>>pagina-aanduiding<<}

Om soo de Stad te brengen in gevaer: 
Groot en kleyn battery, 
Maekten zy daer van alle kanten by; 
Door Konings order, 
Eysten zy vorder, 
De stad van Yperen schoon, 
Onder de franse Kroon. 
Den kloeken Gouverneur, 
Quam dit raport te veur: 
Soo gy hier hoord, 
Dat zijn gemoed verstoord, 
En hy maekte met den Commandant accoord: 
Dat zy de stad tot schand, 
Niet souden geven in de vyands hand: 
Maer liever vegten, 
Als kloeke knegten, 
Tot dat de laetste man, 
Hem niet meer weeren kan. 
In Juny seventien, 
Men sal het u bedien; 
De vyands magt, Begon met groote kragt, 
Te spelen met Kanon den heele nagt: 
Omtrent ten elf uur: 
Was door 't geschut de Lugt vol vlam en vuur; 
De Franse kragtig, 
Met volk magtig, 
Die avanseerden voort, 
Voor Diksmuyder Poort. 
Daar sy storms-gewin, 
Namen twee Wagten in: 
Den eene hoort, Kapitteleerden voord: 
Den ander met bedwang sonder accoord: 
Die deed haer tegenstand, 
Tog raakten door de Fransen overmand; 
Storms aanvallen, 

{==71==} {>>pagina-aanduiding<<}

Kreeg Stad en Wallen, 
Men bombardeerde sterk, 
Al op het Hoornwerk. 
Men sag het Garnisoen, 
Ook eenen Uytval doen, 
Op den vyand, Daer sy hebben vermant 
Twee Batteryen met Kanon beplant, 
En op den selfden tijd, 
Raekten de Fransen ook veel volk quyt: 
Sonder nadenken, 
Dat deed haar krenken, 
Door 't springen van een Mijn, 
Veel dood gebleven sijn. 
Schoon dat sy den vyand 
Deden veel tegenstand, 
Met moeyte zwaer, Sag men ten laetste daar, 
Hun al raken in een doodsgevaer: 
Men kon 't niet wederstaan, 
Daer was geen rust om naar het bed te gaan: 
Men moest oppassen, 
Voor het verrassen, 
Daer wierd veel klagten aan, 
Den Gouverneur gedaen. 
Dat desen Held getrouw, 
Kappitteleren souw: 
Eer den vyand, Nog kreeg de overhand, 
Waer door de Stad mogt raken in de brand: 
Soo was een groot geschrey, 
In al de straten van de Burgerey: 
Iders begeeren, 
Was accorderen, 
Men liet de Chamade slaen, 
[Te]gens het overgaen. 
[Da]er was een goed accoord 
Eer [me]n opende de Poord: 

{==72==} {>>pagina-aanduiding<<}

Hoe 't Garnisoen, Sijn uyttogt soude doen, 
Tot eerbaarheyd om na Breda te spoen: 
Men leest in de Courand, 
Drie duysend doode van de Franse kand: 
Hondert Soldaten, 
Van onse Staten, 
Die door vyands geweld 
Ook zijn ter neer geveld. 
Het Garnisoen trok uit, 
Met trommel ende Fluyt, 
Tot haar begeer, Boven het Zijdgeweer, 
Trokken sy uit de Stad met groote Eer, 
De Vaendels uitgespreyd, 
Tot een bewijsing van haer dapperheid, 
Kanon, Mortieren, 
Na Krijgs manieren, 
Kregen sy tot een prijs, 
Nog mede op de reys. 




  
Een nieuw lied, gecompenseerd op dese tegenwoordigen tyd, Die menig doet vresen voor den Stryd.


Stem: Liefste Ko[ni]ng van myn hert.

WIe ontrust ons Nederland, 
Het schijnt de Wereld raakt in roere 
Terwijl men hoord aan alle kand, 
Hoe jeder Vorst leid op zijn loeren, 
En zy maken hen al bereid, 
Door het vrezen van den Strijd. 
Vrankrijk met een groot geweld, 

{==73==} {>>pagina-aanduiding<<}

Wil het Boheemze Rijk doen beven, 
Om dat nu zo menig held, 
van hem is geraakt om 't leven, 
Door de Koningin haar magt, 
Zo menig ter dood gebragt. 
Ziet den Keizer in dees tijd, 
Die zou wel de vree begeeren, 
Want hy is zijn Land meest kwijd, 
Kon hy nu maar accorderen, 
Met de Ongaarse Koningin, 
Ik weet het was wel na zijn zin. 
Maar de Koningin valjant, 
Heeft den Keyser weer geschreven, 
Dat sy hem geen stad of Land 
Onder sijn gehoor wou geven, 
Men laat weten of dit Verbond, 
De Frans en Beyerse Raad aan stond. 
Waar op Vrankrijk als verwoed, 
Dese stem niet wil toegeven, 
Maar doet weten met'er spoet, 
Schoon daar veel sijn dood gebleven, 
Dat hy dit Vredens-Tractaat 
Van hem niet gescheiden laat. 
Daar op houd Pruissen hem bereid, 
En sijn Legermagt te Velde, 
Het schijnd hy wil weer in den Strijd, 
Om sijn Vyand te vergelden, 
In Over-Yssel so men ziet, 
Betrouwt men hem ten minsten niet. 
Maar de Staten van ons Land, 
Om geen Vyand te betrouwen, 
Hebben aan de Drentse kant 
Twee drie Schansen laten bouwen, 
En grof Kanon daar op geplant, 
Tot een schrik voor den Vyand. 

{==74==} {>>pagina-aanduiding<<}

Schoon dat Holland hem houd stil, 
De Leeuw sal sijn Thuyn niet wijken, 
Hy ziet wat zijn Vyand doen wil, 
Eer hy zijn dapperheid laat blijken, 
Schoon dat men hem dreygt bezwaard, 
Daar voor is hy niet vervaard. 
Zoo maakt ieder hem bereyd, 
Als meede de Vorst van Groot-Brittanje 
Die brengt weer een volle strijd, 
Van Oorlogs-Schepen tegen Spanje, 
Wel voorzien met kruyd en lood, 
Daar hy hem te gast nood. 
Door den strijd aan alle zy, 
Siet men veel Kooplieden treuren, 
Want haar Waren sijn niet vry, 
Om over de Zee te stuuren, 
Zoo dat ieder op dit pas, 
Wel wenscht dat het Vrede was. 




  
Vryers Minne-klacht, over de schoonheyt van zyn Rosette.


Stemme; Van toerloerette.

IK weet een Meysje pertinent, 
Zy staet in mijn hert geprent, 
En haer naem die is Rosette, 
Toerloerette, toerloerette, 
Och wat schoon Rosette. 
Als ik haer sien over de straet, 
Toont sy my een bly gelaet, 

{==75==} {>>pagina-aanduiding<<}

Van gang soo is sy heel adrette, 
Toerloerette, toerloerette, 
Och wat schoon Rosette. 
Het voorhooft als een pronk altaer, 
Blond gekrult soo is het hayr, 
Zy heeft twee bruyne ogen gelyk een gette, 
Toerloerette, toerloerette, 
Och wat schoon Rosette. 
En als ik sie haer lief gesicht, 
Dan soo word mijn hert verlicht, 
Haer Neus en Mondjen is heel nette, 
Toerloerette, toerloerette, 
Och wat schoon bruynette. 
Zy heeft een hals lelie wit, 
In haer Kin is eenen split, 
Zy is niet te mager of niet te vette, 
Toerloerette, toerloerette, 
Och wat een schoon Rosette. 
Aen haer lijf is niet een lid, 
Dat het Meysje qualijk sit, 
Zy is dun van middel en dik van titte, 
Toerloerette, toerloerette, 
Och wat schoon Rosette. 
Haer gatjen gelijk een klok, 
Schoon zy draegt een hoepelrok: 
Rond van heupen dat maekt haer nette: 
Toerloerette, toerloerette, 
Och wat schoon bruynette. 
Ik wensch dat ik het Meysje nouw, 
Haest mach krygen tot mijn Vrouw, 
En dat wy even door trouwe nette, 

{==76==} {>>pagina-aanduiding<<}

Toerloerette, toerloerette, 
Ik met mijn Rosette. 





  
    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
    Een Nieuw Lied Gecompeseerd op het verkoopen van de Boekjes.


Stem: Dat is raer, dat is raer, let op den &c.

LUystert omstanders al, 
Wat ik verhalen sal: 
Myn naem is Kees en daer by Root, 
Met kool win ik het meest myn brood, 
Want siet, verdriet, 
't Is al de waarheyd niet. 
Ik hoor veel praetjes aen, 
Als ik op de Markt staen: 
Veel sonder geld en geen fatsoen, 

{==77==} {>>pagina-aanduiding<<}

Die seggen 't is om geld te doen, 
Dat 's waer, en klaer; 
Daerom koom ik hier maer. 
Ik krijg ook veel bekijk, 
Van Armen van Rijk: 
En als zy dan in 't ronde staen, 
Dan prijs ik haer myn Boekjes aen; 
't Is vreugt, voor d'jeugt, 
De zang een mensch verheugt. 
Voor eerst seg ik sie daer, 
Het is een stuyver maer. 
't Is beter koop als Labberdaen, 
Daer hoeft geen Boter by te staen, 
't Is waer en raer; 
Voor een stuyver te gaer. 
't Is voor Kinders gewin, 
Want zy leesen graeg daer in: 
Gy Ouders op geen stuyver siet, 
Twee blanken schade is het niet: 
Koop hier, papier, 
Voor u Kinders pleysier. 
Gy hebt Liedjes by malkaer, 
Tot zeven agt te gaer: 
En of'er een mankeerd gewis, 
Het ander Lied weer langer is: 
't Is waer, zie daer; 
En ziet mijn Boekjes naer. 
Als daer een Lied staet in, 
Dat niet is na u zin, 
Of dat gy denkt dat leugens zyn, 
Als gy een Boekje koop van myn, 

{==78==} {>>pagina-aanduiding<<}

Wat 's dat, een blad, 
Daer veegt dan mee u gat. 
Ik maek Liedjes uyt myn hooft, 
Die niet al gelooft: 
Ik trekker veel uyt de Courant, 
Van strijd ter Zee of ook te Land, 
Van strijd, en nijd, 
Maek ik mijn Boekjes quijd. 
[Ik] breng Oorlog Liedjes voor, 
Tot yeder zijn gehoor: 
En diese dan met aen en staen, 
Die mag van my wel heene gaen: 
Mijn zin, en min, 
Ik sprijse daer ik bin. 
Ik was laest tot mijn verdriet, 
In 't Keyserlijk gebied, 
Daar moest ik tegen dank en wil, 
Hooren zien en zwijgen stil: 
't Was myn, een pijn, 
Om by dat soort te zyn. 
Ik scheyd van myn Liedje uyt, 
En seg tot een besluyt, 
Koopt nu een Boekje al gelijk, 
't Is leesen waerd voor Arm en Rijk, 
Soek maer, te gaer, 
Agt duyten by malkaer. 





  
    
        
            
    
    
{==79==} {>>pagina-aanduiding<<}

    
{== afbeelding 
        	
    ==} {>>afbeelding<<}
    

    
    Een Waar en Droevig Stuk is tot Alkmaar gebeurt van een seer ryke Mevrouw, die een arme Soldaten-Vrouw van Groningen met vyf kinderen liet uyt haar deur jagen, die haar bad om een stukje brood voor haar vyf Kinderen, hoe God haar heeft gestraft met luysen, dat sy se de Meyd met de besem de deur liet uytvegen, geschied in de Maand July 1744.


Op de Wys: Van de Spaansen Ruyter.

AAnhoord dog Christenen al, 
Wat ik u verhalen sal, 
Binnen Alkmaar de Stede, 
Geschied al in die Stad, 
Dat sal ik u te kennen geven, 
Hoe een arme vrouw daar bad. 

{==80==} {>>pagina-aanduiding<<}

Dese arme vrouwe siet, 
Quam bidden daar met vliet, 
En dat al aan de deure, 
De meyd hoord mijn vermaan, 
Dee open en quam veure, 
Die de arme vrouw vond staan. 
Sy bad om een stukje brood, 
Of sey sy ik ben in nood, 
Heb dog meewaardigheden, 
Ey roept de Juffrouw veur, 
Met vijf Kinders hier beneden, 
Sta ik hier voor de deur. 
De meyd die liep met spoed, 
Og Juffrouw sprak sy soet 
Ey komt dog hier eens voore, 
Een vrouwe siet haar aan, 
Met vijf kinders wild dog hoore, 
Hoord hare klagt dog aan. 
Sy bid om een stukje brood, 
Al voor haar kinders hoord, 
Sit hier aan onse deure, 
En bid hier met getraan 
Om een aalmoes te beuren, 
Ey siet de armoed aen. 
De Juffrouw die quam veur, 
Sprak wat doet gy aan mijn deur, 
Met al u luisen en neten, 
Ik geef u niemendal, 
Ja ook niet een brok te eeten, 
Met u kinders groot getal. 
Ik bid om Godes wil, 
Voor mijn vyf kinders stil, 
Want siet ik ben verdreven, 
Al uyt de Palts hoord aan, 
'k Ben komen dwalen hier beneven 

{==81==} {>>pagina-aanduiding<<}

Ey hoord mijn klagt dog aan. 
De Juffer sprak [toen] fier, 
Weg weg vertrekt van hier, 
Ik wil u hier niet geven, 
Loopt vry al van mijn deur, 
Al kan sy sonder brood niet leven, 
Loopt van hier met u getreur. 
De Juffer met een roep, 
Seyd meyd komt veegt de stoep, 
Weg Schooyster met u luysen, 
Gaat van hier aanstonds heen, 
Of ik sal u doen verhuysen, 
Daarom gaat dadelyk heen, 
God sal u straffen nou, 
Sprak doe de arme Vrouw, 
Siet God die sal het wreken, 
Daarom spreekt dog niet soo stout, 
Als spreekt gy met loose treken, 
En op uwen rijkdom boud. 
De vrouw ging treurig heen, 
Met oogen vol geween, 
Gods straffen ende plagen, 
Die volgden daar terstond 
Dat de luysen by haar lagen, 
Met hoopen op de grond 
's Middags hoord hier naar, 
Wou Juffrouw eeten daar, 
En sprak meyd komt met eeten, 
De meyd bragt de spijse gaar, 
Maar de spijs die was met neten 
Krielden van luysen daar, 
De luysen liepen daar, 
Op haar kleeren voorwaar, 
Sy kost haar niet verbergen, 
De meyd moest komen siet, 

{==82==} {>>pagina-aanduiding<<}

Om dat de Juffrouw God ging tergen, 
Veegt de luysen weg met vliet. 
De Mevrouw die sprak hoord aan 
Ik heb aan God misdaan, 
Siet hier nu is het teeken 
Om dese arme Vrouw 
Komt God hier dit nu wreken, 
Og wat ben ik in rouw. 
Spiegeld u hier menschen al, 
Die hier syt in groot getal, 
Veragt geen arme lieden, 
Bedeeld haar mildelyk, 
Op dat dit quaad u niet geschiede, 
Spiegeld u hier al gelyk. 




  
Klugtig Lied, op de Neering handel, en hanteringe der Soldaten van de Geallieerde Armee.


Op de Wijse: Van Toere lurette.

SA Soldaetjens hoort eens aan, 
Die in 't Veld soo lustig staan, 
En wilt op mijn singen letten 
Toere loer rette, toere loer rette, 
Man tan toere loere rette. 
Wat in 't Leeger omme gaat, 
Sal ik singen met 'er daat, 
Veel op de revellie lette, Toere &c. 
Veel neemen hun haver-sak, 
Om te haalen een goet pak, 

{==83==} {>>pagina-aanduiding<<}

Erten, boonen, en juyn nette, Toere &c. 
Dan komt den Jenever man, 
Roept wat dat hy roepen kan, 
Om ons dorst wat te versette, Toere &c. 
Als den dag is schoon ontdaan, 
Komt alweer een ander aan, 
Toebak Pypen roept hy nette, Toere &c. 
Brood dat komt'er abondant, 
Kaas en Boter seer chermant, 
Elk weer op sijn winst te lette, Toere &c. 
Die uyt marood sijn gegaan, 
Siet men komen swaar gelaan 
met groenwaar en hoenders vette toere &c. 
Elk die roept dan even straf, 
Wie koopt my, mijn waren af, 
'k Sal 't u goeden koop bysetten, toere &c. 
Als hun waren sijn verkogt, 
Raa[k]t hun geld som' om een logt: 
Veel gaan hun tot speelen setten: toere &c. 
Maar dit prijs ik niet met al, 
Meest de speelders altemaal, 
Hebben niet als luys en neeten, toere &c. 
't Waer veel beter dan gestelt, 
Dat sy dronken voor dit gelt, 
Of kooken een pot seer vette, toere &c. 
Al die wat trekt by der hand, 
Die kan leeven heel plaisant, 
Als sy hun verstant by setten, toere &c. 
De Lied sangers met fatsoen, 
Konnen ook al winste doen, 
Met hun Lietjens fraay en nette, toere &c. 
Dog sy worden selden rijk, 
Dat weet ook een igelijk, 
Door hun suypen en goet vreten, toere &c. 
Sa Soldaetjes koopt een lied, 

{==84==} {>>pagina-aanduiding<<}

Voor een halve stuyver siet 
Wilt u door 't pleisier versette, toere &c. 




  
Onderwys Lied, tot onderrigtinge der Tuisschers, en Groove, of straffe Speelders.


Op de Wijse: Jongmans trekt uit 'er muiten

SOldaten braaf gesellen, 
Dat ik hier sal vertellen, 
Sal raaken menig quant 
Die misbruyken hun verstant 
Ik sing dit Lietjen in 't gemeen 
't Raakt meest die met den dobbelsteen 
Verspeelen grouwsaam geld 
't Welk op d'aart daar ligt geteld. 
Den een speelt voor een gulden, 
Den anderen vol ontdulden 
Die speelt voor een Dukaat 
Die verliest wort disperaat 
Sy vloeken sweeren in het spel, 
Soo als een duyvel uit de hel 
Die wint, wint anders niet 
Als ondeugt en groot verdriet. 
Want die braaf heeft gewonnen 
Die loopt naar Bachus tonnen 
Of de Jenever Fles 
En sy kloppen op hun tes 
Dan suypen sy soo schandaleus 
dat hun den snot loopt uit den neus 
En eer hy scheyden kan, 
Wilt hy slaan met alle man. 
Als hy dan heeft geslagen 
Volgt somtyts meerder plagen, 
En worden om dit feyt 
Wel door de kardons geleit 
Dit sijn al vrugten van het spel, 

{==85==} {>>pagina-aanduiding<<}

dat men soo open haalt hun vel, 
En nog het meest van al, 
Tergen God, den opper-al. 
Wanneer men algelyke 
de Speelders gaat bekyke, 
Het is meest al gespuys, 
die niet hebben als veel luis 
door 't hembde steekt haar hals meest deur 
't Is meest al volk van quade humeur, 
Vloeken, en vuile praat 
Sijn hun werken en hun daad. 
Door al dat dommineeren 
Moeten somm' diserteeren 
Maken by ider schult 
En dan worden sy ontduld 
Een ider trekt se by de mouw 
Vraagt oft hy hem betalen wouw 
Van leening trekt men af 
't Geen Capitein in voorraet gaf. 
Dan valt al hun couragie 
en worden vol aragie 
Om dat hun niemant agt 
Somm' van dorst en honger smagt 
Dan kiesen sy de lange baan 
Wanneer sy deserteeren gaan 
Een speelder in der daat 
Is selden een braaf soldaat. 
Oorlof dan braaf Soldaten, 
Wilt het straf speelen-laten, 
Voor tyd korting is goet 
dan hout gy een goet gemoet, 
Neemt mijn gesang uyt liefde aan, 
Ik heb 't tot onderwys gedaan 
Want 't is selden geschiet 
dat men ryke speelders siet 




  


{==86==} {>>pagina-aanduiding<<}

Een Samenspraak, tusschen het Geallieerde Krygsvolk en de Stadt Ryssel.


Stemme: Ryssel gy Schoone Stede, of een Prins van Oostenrijk.

WY staan hier in het Veld, 
Ryssel gy schoone Steede, 
Met ons Armee gesteld, 
Om al u schoonighede 
Met aandagt te bemerken, 
Gy staat ons seer wel aan, 
Wat men nog uyt sal Werken: 
Sal den tyt ons leeren gaan. 
De Stad Ryssel 
Al 't geen dat gy daar segt: 
Zijn my geen nieuwigheden 
Maar segt my eens te regt, 
Uyt enkel deugt en zeeden, 
Wat is dog u verlangen: 
Dat gy daar soo blyft staan, 
Tragt gy my te ontfangen: 
't Waar veel beeter haast gedaan. 
't Geallieerde Krygsvolk 
Gy waart haast aangerand, 
Als onse generaalen, 
Maar gaven de command, 
Wy tragten meenig maalen, 
Ons iver te doen blyken, 
Door vinnig staal en vuur, 

{==87==} {>>pagina-aanduiding<<}

En noit niet af te wyken, 
Wy verlangen maer die uur.	 
De Stad Ryssel. 
Tragt gy hier dog niet naar, 
Want al mijn schoone Werken, 
Sijn magtig ende swaar, 
Die my koomen versterken, 
Dus wilt het wel onthouwen, 
Dat eer u gantsch Armee: 
In stuk sal sijn gehouwen, 
En dan noch geen winst hier mee. 
't Geallieerde Krygsvolk. 
Wy laggen met u trots 
En al u grootsigheeden: 
Gy spreekt al veel te schots, 
Men vind wel ander Steeden: 
Die wy konnen aanranden, 
Hier in u Frans gebied 
In u land 't uwer schande, 
Gy nu contributie siet. 
't Geallieerde Krygsvolk voorders. 
Schoon dat men van dit jaar 
Geen Steden quam te winnen 
Wy vraegen daer niet naer 
En sijn gerust van sinnen 
Wy hebben dat wy wenschen 
Van goeden kost en drank 
In u eygen Provintie 
Dank den Boer op onsen sank. 
Crygsvolk. 
De vrugten van het Veld 
Die zijn tot ons behoeven 
Wy koopen sonder gelt 
't Welk den Boer doet bedroeven 
Veel Boomen wy afhouwen 

{==88==} {>>pagina-aanduiding<<}

Soo veel men wenst naer eys 
Om dat wy kooken souwen 
Potten, Spek en ander vleis. 
    Crygsvolk nog voorders. 
Van alle proviand 
Komt 'er in abondantie 
Elk trekt wat by der hand 
Dus sijn wy in florantie 
Men wenst geen beeter leeven 
Als daar wy nu in sijn 
Den Heere komt ons geeven 
Goeden moet en geen Chagryn. 
Besluyt. 
Oorlof dan voor dees reys 
Wy sullen ons commanden 
Waarneemen naer den eys 
Voor Steeden of in landen 
Wy wenschen maer te vegten 
Als het maar nuttig waar 
Kan men nu niet uitregten 
Zoo kan 't sijn in 't ander Jaar. 




  
Een Nieuw Lied, gemaekt door de Utregtse Soldaten, doe sy naar Engelandt moesten in het Jaar 1744.


Op de Wijs: Van Vrouw Venus Velden.

SA sa mijn kammeraten, 
Den Trom die slaat, Maakt u paraat, 
En voegt u met playsier, By u Officier, 
Om te gaan na boord, 

{==89==} {>>pagina-aanduiding<<}

Buyten de Ware Poort, fa. la, etc. 
Daar leggen soo veel schepen, 
Daar-wy te saam, In sullen gaan, 
En verlaten Utregt, Varen door de Vegt, 
Na Muyderstee, 
En soo de Zuyder Zee, fa la, etc. 
Sa Hospes wild maar schenken, 
Jenever bier, Met goede cier, 
Geeft ons Brandewijn, Wy willen vrolijk syn 
Roken een pijp Tabak, 
En een bottel in de sak, fa la, etc. 
Wy moeten ons afscheyd nemen 
Van groot en kleyn, Al in 't gemeyn, 
Die ons al te saam, Hebben uytgeley gedaen 
En drinken met playsier 
Nog een bottel drie of vier, etc. 
Adieu Hoogmogende Heeren, 
De Staten en, De Magistraat, 
Op u bevel, Wy trekken heen, 
Heel bly van sin, En wel te vreen, fa la, etc. 
Wy sullen wel accorderen, 
Den Officier, En de Soldaat, 
Op dat ook soo veer, De Hollands Eer, 
Om te weren het land. 
Voor de Koning van Engeland, fa la, etc. 
Wy sullen wel patroeljeren 
Langs de Strant, in Engeland, 
Dat geen Spaans nog Frans 
Durft wagen de kans, 
Om de Pretendent zijn Zoon, 
Te stellen op den Throon, fa la, etc. 
Als wy dan weder komen, 
Dan sullen wy, te samen bly, 
En de welkomst, drinken met groot genugt, 
Want Jenever en Bier, 

{==90==} {>>pagina-aanduiding<<}

Brengt de vyand op de vlugt, fa la, etc. 
Adieu Utregtse Meysjes 
Zijt maar te vreen, Al gaan wy heen, 
Zoo draa den onlust, Is weer in zijn rust 
Zoo sullen wy getrou, 
U maken tot ons vrou, fa la etc. 
Is hier of daar een meysje, 
Of soete maagt. Die haar beklaagt, 
Die aldaar gaat zwaar, Denkt om den minnaar 
Ey scheld ons niet, 
't Is wel meer geschied, fa la, etc. 
Adieu bedroefde herten, 
Vrouw en Kind, Van ons bemind', 
Wy willen scheyden gaan, Met een droef getraen, 
Ey houd maar goe moet, 
Wy komen weer met spoet, fa la, etc. 
Adieu nu al te samen, 
Adieu Catrijn, adieu Fransijn, 
Men roept ons aen boord, 
Men deeld uyt het brood, 
Adieu nog eens Utregt, 
En adieu o schoone Vegt, fa la: etc. 




  
Een pertinent Verhaal, hoe dat buiten Utregt van ryke lieden, haar kind wiert gestolen dat drie jaar oud was, en na dat het 12 Jaar was weg geweest, op een wonderbare manier by zyn Vader quam en bekend wierd.


Voys: Die van Abram wild hooren

AAnhoord eens Vrienden waerdig,  
Wat dat'er is geschied, 
Een stuk aenmerkens waardig, 

{==91==} {>>pagina-aanduiding<<}

staat hier al in dit Lied: 
't Geen buyten Utregt is 
Gebeurd neemt het dog aan, 
Gy suld seker en wis 
Daar van verwondert staan. 
Buyten Utregt daar wonen, 
Rijke lieden onthout, 
Die een eenig sone, 
hadden van drie Jaar oud, 
Al op een Hofstee groot, 
woonden sy met playsier, 
Maer laas een droeve nood 
Quam haar genaken siet. 
Haar lief en waarde zone 
Wierd daar gestoolen snood, 
Daer kost geen zwaarder hone 
Voor haar zijn tot'er dood, 
Men rost en reyst al 's weegs, 
Weken en maanden dan,  
Maar laas al te vergeefs, 
Men hem niet vinden kan 
Dit Kind moest reysen henen, 
Al met de Heydens straf, 
Wel tien Jaar agter eene, 
Toen liep hy van haar af, 
Door al de ongemak, 
Met slagen en verdriet, 
En in sig selven sprak 
Het zijn mijn Ouders niet. 
'k Zal nu gaan dolen heden, 
Ik ben geen Heydens kind, 
En soeken alle steden 
Of ik mijn Ouders vind, 
Want ik heb wel gehoord, 
Al van een bedelaar, 
Die my vertelden voort 
Dat ik gestolen waar. 
De bloed die ging dan henen, 
Met droefheyd zwaar belaen: 
Niet ver van de stad Weenen, 
In Duytsland wild verstaen, 
Daer klaegden hy syn nood, 
Aan een Heer op de weg, 
Die gaf hem geld en brood, 
En wees hem voord te regt. 
Hy dwaalde soo twee jaren, 
In steden en op 't Land: 
Maer syn Ouders voorware: 
Hy nergens niet en vant 
Ten lest soo komt hy gaen, 
Tot Utregt in de poort 
En spreekt een schipper aan 
Om mee te varen voort. 
Zijn vader was voorware, 
op die tijd in de schuyt 
Om t'Amsterdam te varen, 
Die sprak daer  

{==92==} {>>pagina-aanduiding<<}

overluyd, 
schipper neemt hem maer mee, 
'k Zal u daer voor voldoen, 
komt jonge hier is een stee, 
Wildt u van 't land maer spoen 
De schuyt ging daer aen 't vare, 
den Heer sprak wel gy-quant, 
Hoe oud bent gy van jare: 
Van waer komt gy geland? 
Og dat en weet ik niet: 
sprak dese jonge rad, 
Ik ken tot mijn verdriet 
Geen Ouders nog geen stad. 
Ik ben voorwaar gestole: 
Al van mijn ouders snood, 
En meen so lang te doolen, 
na haar al tot'er dood, 
Want het staat my nog veur, 
dat ik was in de rouw: 
En van mijn ouders deur: 
Wierd weg genomen gouw 
Den Heer ontsette seere, 
sijn hert begon te slaen: 
og mijn kind jong en teere: 
Dat is ook soo vergaen 
Doen het was in den rouw: 
over mijn Zuster klaar, 
Zo stolen sy 't kind gouw 
En 't was nog geen drie Jaar. 
En nu so moest hy wese: 
een borst ontrent als gy, 
Van vyftien Jaer by dese, 
mijn bloed verandert my 
Jongman seg mijn nog wat, 
van heugenis t een of 't aar: 
Ik weet seyd hy ik had: 
Een Lam my volgden naar. 
O Heer hier komt nu vooren  
mijn eygen vlees en bloed: 
doen hy van 't lam quam hooren: 
zo zey hy met 'er spoed: 
mijn kind had ook een Lam: 
En was daer mee heel blijd: 
'k Voer ook na Amsterdam: 
Toen ik hem tuis rogt quyt. 
Komt trekt met een gezwinde: 
u kous en schoenen uyt: 
'k Zal daer een teeken vinden: 
zeyde hy overluyd: 
mijn kind zijn kleyne Teen: 
is afgezworen hart: 
en boven aan zijn been: 
staat ook een moerby zwart. 
Doen dese jonge hoorde: 
die tekens spreken daer 
Og Vaderlief die woorden: 
bedieden nu heel klaer 

{==93==} {>>pagina-aanduiding<<}

dat ik u kind dan zijt: 
Vloog hem om den hals ras: 
Geen mensche soo verblijd 
Als Vader en Zoon was. 
Die in de schuyt dan waren: 
zagen dees tekens klaar: 
Og wil niet verder varen: 
sey hy de schipper daer: 
Zet ons te land maer aen: 
de vragt gy dubbeld wind: 
'k moet na mijn Huys toegaen 
met mijn verlooren kind. 
Geen vreugd was so te noemen, 
als Vader en Kind daer: 
Doen sy sijn thuis gekomen: 
denkt hoe de moeder waar: 
Die daer haer lieve kind, 
weer ziet met so een vreugt 
Geen blydschap men ooyt vind, 
dat soo den mensch verheugt. 




  
Een aardige klugt voorgevallen van een Apotheker en zyn meid.


Op een aangename Voys

VRienden luistert zonder falen, 
Wat ik u hier zal verhalen, 
Vrinden luistert na dit lied, 
Wat nu onlangs weer is geschiet, 
Al van een Apotheker wilt weten, 
En zyn Meid dient niet vergeten, 
Want zy moet nu in de kraam. 
Maar hy heeft het zelfs gedaen 
En hy heeft haer gaen beminnen, 
Tot dat het leven haar komt van binnen, 
Dat Koomt van de liefde teer, 
En van de Meid haar schamel eer, 
En nog kan hy hem niet onthouwen, 
En hy gaat haar het voetje klouwen, 
Klouwen door de liefde blint, 
Tot dat zy zwaar is van een Kind. 
En nu zitte zy in zorgen, 
Want zulken waart die kan niet borgen, 
Hoort toe gy Apothekers jent 
Die vyzel stampen zyn gewent, 

{==94==} {>>pagina-aanduiding<<}

En wilt u beyde wat verzinnen 
Eer dat gy wat gaat beginnen, 
Dat koomt van de stamper zoet, 
Dat de vyzel raakt onder voet. 
En nu gaat hy overleggen, 
Zonder iemant zulks te zeggen, 
Hoe dat hy het maken zal, 
In zulken staat en ongeval, 
En nu is hy heen gelopen 
Om daar een vent toe te bekopen 
Voor een goede somme gelt 
Ses hondert guldens toegetelt. 
Nu is dat Meisjen in 't benouwen 
Dat zy met een aar zal trouwen 
Daar zy niet heeft by verkeert 
maar de tyd het alles leert 
En hy spreekt haar in 't verborgen 
En hy zeit laat roosjes zorgen 
Ik weet voor u een brave vent 
die gy zelver ook wel kent 
Dat meisjen was niet wel te vreden 
En zeit wel wat zyn dat voor reden 
daar gy zyt de vaar van 't kint 
daarom u ook wel verzint 
en ik wil u niet begeven 
Al zou my kosten het leven 
Want u by wesen is my zo zoet 
dat my zomtyds nog kussen doet 
Wagt u meisies voor zulke rampen 
En laat niet in u vyzel stampen 
Voor al eer gy zyt getrouwt 
en dat 't u te laat berouwt 
en gy Jonkmans sonder missen 
Wild veel liever een touwtjen splissen 
en gy meysjes excelent, 
Voor gy krijgt een onegt kind. 






{==95==} {>>pagina-aanduiding<<}

Register.


A.

AG myn liefste lief myn Engel.	34
Anna Margrietjen.	52
Aanhoord dog Christenen al.	79
Aanhoord eens Vrienden waardig.	90



D.

Dit zal wis wat beduyden.	32
De aangename tyden.	50



E.

Een vreemd geval.	37
Eylaas ik mag met regt wel seggen.	57
Een wonder stuk dat moet ik u verhalen.	60



H.

Hoord den Fransen Haan weer krayen.	14
Hoord Jongmans staat wat by.	25



I.

Ik heb'er een liefje uytverkoren.	43
Ik weet een Meysje pertinent.	74



K.

Komt wild nu vreugde maken.	3
Komt Vrienden luystert na dit lied.	55



L.

Lestmaal in de koele Meye.	48
Luystert omstanders al.	76



M.

Men hoord niet als van oorlog roepen.	64




{==96==} {>>pagina-aanduiding<<}

P.

Princen en Potentaten.	25



S.

Schoon Godinne, Oorzaak van.	17
Sa komt luystert jonge Maagden.	19
Schoon dat ik onder 't groen.	29
Sa soldaatjes hoord eens aan.	82
Soldaten braaf Gesellen.	84
Sa fa myn kammeraten.	88



V.

Vrienden luystert na dit liedeken.	11
Verblyd u nu vrome Helden.	27
Vrienden blyft een weynig staan.	40
Vrienden luystert na dit lied.	46
Vrienden luystert zonder falen.	93



W.

Wel Vrienden hoord eens aan.	7
Wel Vrienden blyft een weynig staan.	9
Welkom Bode van de Ree.	66
Wat droefheyd en verdriet.	69
Wie ontrust ons Nederland.	72
Wy staan hier in het Veld.	86