Zingzang Frans de Cort Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van Zingzang van Frans de Cort uit 1866. 148 2 cort002zing01_01 DBNL-TEI 1 2011 dbnl DSOLmetadata:yes exemplaar universiteitsbibliotheek Utrecht, signatuur: Z qu 167 Frans de Cort, Zingzang. J. Nijs, Brussel 1866 Wijze van coderen: standaard Nederlands Zingzang Frans de Cort Zingzang Frans de Cort 2011-08-05 SG colofon toegevoegd Verantwoording Dit tekstbestand is gebaseerd op een bestand van de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (https://www.dbnl.org) Bron: Frans de Cort, Zingzang. J. Nijs, Brussel 1866 Zie: https://www.dbnl.org/tekst/cort002zing01_01/colofon.php In dit bestand zijn twee typen markeringen opgenomen: paginanummering en illustraties met onderschriften. Deze zijn te onderscheiden van de rest van de tekst door middel van accolades: {==13==} {>>pagina-aanduiding<<} {==Figuur. 1: Onderschrift van de afbeelding.==} {>>afbeelding<<} {==1==} {>>pagina-aanduiding<<} ZINGZANG {==3==} {>>pagina-aanduiding<<} FRANS DE CORT ZINGZANG BRUSSEL VOOR REKENING DES SCHRIJVERS GEDRUKT door J. NIJS MOESHOFSTRAAT, 57, ST-JOOST-TEN-NOODE 1866 {==4==} {>>pagina-aanduiding<<} Musica, aldersoetste const, Te recht wort ghy verheven, Want uw seer lieffelijcke jonst Doet ons in vreughden leven. J.F. Willems, Oude Vlaamsche liederen. {==5==} {>>pagina-aanduiding<<} Aan mijne moeder Vlaamsche melodie. An- ders vond ik of zag ik u nooit, Dan den mond tot een lach- je ge- plooid; Zelfs in u- ren van smart en ver- {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==6==} {>>pagina-aanduiding<<} driet Lag ge- du- rig een har- te- lijk lied Op de lip- pen ge- reed u. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Vroolijk zijt gij en levendig steeds, Schoon nu wijd in de zeventig reeds; Rustig zingt gij in 't vroeg en in 't laat, Lustig klinkt er op wondere maat Nog uw deuntjen het huis door. Zoo en weet en bedenk ik me nu Ook geen beter geschenkje voor u: Kleine liedjes van minne en geneugt, Melodietjes der kindsheid en jeugd, Lust mijns rijperen leeftijds. {==7==} {>>pagina-aanduiding<<} INHOUDSTAFEL Vlaanderen, o Vlaanderen 9 In Vlaanderen Vlaamsch 11 Mijne moedertaal 13 Aan die van Gent 15 Ons land 18 O lieve Scheldestad 21 Jan Breydel 23 Te Waterloo 26 Onze leus 28 De Franschen 31 Zooveel liedjes als er klinken 35 In het zonnige hoveken 38 Dijn! Mijn! 40 Waartoe dienen mij mijne oogen? 42 Moeder en kind 44 Wil ik u eens wat vertellen, meisje? 46 Miekens moeder 48 Een brave gezel, eene lieve maagd. 50 Het klooster 52 De meid van hierover 55 Orpheus 58 De laster 60 Trinet de marketentster 62 In den Hemel 65 Ach, wat heb ik hem misdreven? 67 Hij sprak van wonderlijke zaken 70 De monnik 72 Duo 74 Ach, Cupidootje 77 Laat het maar stormen 80 Beurtzang 82 Zoo gij vertrekt 85 Bekentenis 87 Zilveren bruiloft 89 {==8==} {>>pagina-aanduiding<<} Den vriende 91 De oude zangster 93 Margaretha's uitvaart 96 Onze meester 98 Op het kunstfeest te Antwerpen 100 De graaf van halfvasten 102 Onnoozelkinderdag 105 Het liedeken van de ton 109 Koffielied 116 Het liedeken van de hop 120 De appelaar 123 Strijdlied der Luikenaars 125 Dorenwijsheid 127 Een ditje of een datje 129 Storm op zee 131 O zeg ons, herderinne 134 Mijn schat is weg 138 Ringsken en roosken 140 Ze trokken gedrieën al over den Rijn 143 Het ledige stoeltje 145 {==9==} {>>pagina-aanduiding<<} Vlaanderen, o Vlaanderen Vlaamsche melodie. met gevoel. Zoo rijk en we- lig als wel- eer Zijn nog u- we gou- wen; Zoo vroom en kuisch, zoo lief en teêr, Zijn nog u- we vrou-wen; Kloek zijn nog u- we zo- nen thans, Als in den tijd des Wij- zen Mans, Vlaan- de- ren, o Vlaan- de- ren! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==10==} {>>pagina-aanduiding<<} Maar uwe schoone, zoete taal Wordt miskend, verstooten Uit vorstenhof en statenzaal, Uit de woon der grooten; Zelfs in het burgershuisgezin Neemt haren rang eene andere in, Vlaanderen, o Vlaanderen! Wij toch - als 't ouderlievend kind Moeder beide en vader Met eender hart vereert en mint - Minnen u te gader, O moedertaal, de rijkste waard, O vaderland, het schoonste op aard, Vlaanderen, o Vlaanderen! En zouden wij - ach, is het waar, Staat ons dat te vreezen? - Der wakkre Flamingantenschaar De allerlaatsten wezen... Zoo wijt aan andren 't nageslacht, Dat gij in schande zijt gebracht, Vlaanderen, o Vlaanderen! {==11==} {>>pagina-aanduiding<<} In Vlaanderen Vlaamsch Carl Maria von Weber. krachtig. Spre- ken Fransch die hee- ren van Pa- rijs, Spaansch de fie- re spaan- sche Dons; Hou- den 't Duitsch de Mi- chels hoog in prijs, Als hun Britsch de brit- sche Johns, Zoo min als zij Loo- che- nen wij Om vreemd ge-kwaak De ei- ge- ne spraak! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==12==} {>>pagina-aanduiding<<} Vlaamsch in Vlaan-dren, Vlaamsch moet het zijn! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Is het Vlaamsch geen goed, dat ons behoort? Heet ons land niet Vlaandren meer? Wie het wanen mocht, verneme ons woord: Vlaandrens taal is Vlaandrens eer! Wie 't dan ook griev', Blijft zij ons lief; Wie 't dan ook stoor', Zingen wij door: Vlaamsch in Vlaandren, Vlaamsch moet het zijn! {==13==} {>>pagina-aanduiding<<} Mijne moedertaal Duitsche melodie. plechtig. Mij- ne moe-der-taal, mij- ne moe-der-taal, Wie of haar ook Klei- nee- re, Min ik als mijn va- der- land, Sta ik voor met hand en tand! O mijn Neêr-landsch, ja mijn Neêr- landsch, Dat houd ik steeds in ee- re! O mijn Neêr-landsch, ja mijn {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==14==} {>>pagina-aanduiding<<} Neêr-landsch, Dat houd ik steeds in ee- re! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Mijne moedertaal, mijne moedertaal, Wat andre komt daarnevens! Zwaardgekletter, klokkenklank, Snarenspel en minnezang, O mijn Neêrlandsch, ja mijn Neêrlandsch, Dat alles zijt gij tevens! Mijne moedertaal is de schoonste taal, En zou ze 't ook niet wezen, Haar verkiezen zou ik nog, Want zij is de mijne toch! O mijn Neêrlandsch, ja mijn Neêrlandsch, Wees eeuwig mij geprezen! {==15==} {>>pagina-aanduiding<<} Aan die van Gent (Februari 1864) Vlaamsche melodie. puntig. Net als wij- ven, Twis- ten, kij- ven Im-mer knap en knap-per, Kraai-en, kras- sen, Has- se- bas- sen Kunt gij kloek en dap-per! Doch mis-bruikt niet uw ta- lent, O gij re- de- naars van Gent! Vrien- den, broe- ders al te zaam, Fla-min- gan- ten is uw {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==16==} {>>pagina-aanduiding<<} naam! Vrien-den, broe-ders al te zaam, Fla- min- gan- ten is uw naam! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Grof en grover Haspelt ge over Vaandel, leus en titel; ‘Liberalen, Clericalen,’ Immer dàt kapittel... Immer koekoek-eenen-zang, 't Duurt nu al zoo ijslijk lang! Vrienden, broeders al te zaam, Flaminganten is uw naam! Als de sterken Samenwerken Tegen Vlaandrens rechten, Zoudt gij 't zwakke Heir verhakken, Dat ze moet bevechten?... Enkel door vereende kracht Zal gesnuikt des vijands macht. Vrienden, broeders al te zaam, Flaminganten is uw naam! {==17==} {>>pagina-aanduiding<<} Scheurt aan flarden Die cocarden, Die u onderscheiden. Saam ter bane: Ééne vane Zal ter zege leiden. Één is toch uw doel: welaan, Kust elkaar, en 't zij gedaan... Vrienden, broeders al te zaam, Flaminganten is uw naam! Lang vergeten, Opgevreten Zijt gij van de wormen, En nog raast men Over staats- en Over godsdienstvormen; Maar wat zal ons pleit, indien Gij het niet beslecht moogt zien? Vrienden, broeders al te zaam, Flaminganten is uw naam! Vlaamschgezinden, Vlaamsche vrienden, Zoo wij eens verwinnen, Clericalen, Liberalen, Dan moogt gij beginnen... Maar vandaag geen dom krakeel, Trekken wij aan 'tzelfde zeel! Vrienden, broeders al te zaam, Flaminganten is uw naam! {==18==} {>>pagina-aanduiding<<} Ons land Amerikaansche melodie. flink. Ons land is van de groot- ste niet, Ge- ring is zijn ge- zag: Toch groet ons hart, waar 't oog ze ziet, Vol fier- heid on- ze vlag. Geen glo- rie- zin- ne- beeld is zij, Ge- scheurd en bloed-be- smet; Doch waar ze waait, daar denkt men vrij, En vraagt niet eerst be- let. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==19==} {>>pagina-aanduiding<<} Bel- gen zijn wij, En trotsch zijn we op ons land, Waar de vlag der vrij-heid wap-pert, Vroo-lijk wap- pert te al- len kant! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Ons land is van de schoonste niet, Er is geen enkel meer, Geen berg, die in de wolken schiet, Geen woudbandietenheir. Het is er vochtig, 't is er koud, Men lijdt er veel van koorts; Maar ieder burger zwaait er stout Het zwaard des vrijen woords! Belgen zijn wij, enz. Ons land is van de rijkste niet, Geen wijn gedijt er hier, Citroenen, appelsienen biedt Er nooit de hovenier. {==20==} {>>pagina-aanduiding<<} Er spoelt geen goud uit vliet of stroom, Diamant misgunde ons 't lot; Maar elk verheft er zonder schroom Zijn hart tot zijnen God! Belgen zijn wij, enz. O neen, ons land is groot noch schoon, En rijk is 't evenmin; Maar heerlijk zit er op den troon De vrijheid als vorstin! Dies hebben wij het lief, al zij Het rijk, noch schoon, noch groot, En juichen, dat ons, fier en blij, Hier droeg de moederschoot! Belgen zijn wij, En trotsch zijn we op ons land, Waar de vlag der vrijheid wappert, Vroolijk wappert te allen kant! {==21==} {>>pagina-aanduiding<<} O lieve Scheldestad Duitsche melodie. met gevoel. Wat is er toch, dat mij, in vreugd en smer- te, Al- om, al- tijd aan u ge- den- ken doet? Ik heb u lief, en zeg u uit de ver-te: O lie- ve Schel-de-stad, wees mij ge- groet! O lie- ve Schel-de-stad, wees mij ge- groet! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==22==} {>>pagina-aanduiding<<} Zooals gij rijst vóór 't oog der schepelingen, Wier bodem blij naar uwe haven spoedt, Zóó zie ik u, en hoor mijn harte zingen: O lieve Scheldestad, wees mij gegroet! Wie komt van u is welkom te allen tijde, Wie u bemint, diens handdruk doet mij goed; Ik klink met hem, en neur aan zijne zijde: O lieve Scheldestad, wees mij gegroet! Nog siert de kunst uw hoofd met stralenkrone, Nog dekt een heir van schepen uwen vloed - Blijf eeuwig zóó de rijke, zóó de schoone! O lieve Scheldestad, wees mij gegroet! {==23==} {>>pagina-aanduiding<<} Jan Breydel Deensche melodie. plechtig. Jan Brey-del sprak: ‘Nu zij 't ge- daan Met Vlaan-drens nood! Van nacht, o mak- kers, zal 't er gaan Van kap- pen, ker- ven, klie- ven, slaan! Voor gee- nen Fransch-man kraait de haan Bij 't mor-gen- rood! Nu lig- gen zij te bed ge- strekt, Met {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==24==} {>>pagina-aanduiding<<} bloed van weer-loos volk be- vlekt... Wie zal het we- zen, die hen wekt? De dood!’ {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} En wat hij zei, de Brugsche held, Dat werd volbracht. Hoezeer de schrik de vlucht versnelt Der huurliên van 't uitheemsch geweld, Zij worden allen neêrgeveld, Vertreên, versmacht... ‘Zeg Schild en Vriend!’ En wie 't niet kan, Dien klieft een slag de hersenpan! Jan Breydels bijl werd bot er van, Dien nacht! En toen het daagde riep hij uit: ‘Waar zijn ze thans, Die woeste knechts van 't sluwe Zuid, Die wufte ridders, tuk op buit? {==25==} {>>pagina-aanduiding<<} Niet een, al smeekten zij zoo luid, Ontsprong den dans... - Zóó moge varen wie, als zij, Ons dreigt met schand en slavernij... Zóó redden de eer en vrijheid wij Des lands!’ {==26==} {>>pagina-aanduiding<<} Te Waterloo Duitsche melodie. plechtig. Be- zwe- ken, be- zwe- ken Op 't Wa-ter-loo-sche veld Is me- nig Ne- der- lan-der, Naast Brit en Pruis een held. Is me- nig Ne- der- lan- der, Naast Brit en Pruis een held. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Gevallen, gevallen, Het wapen in de hand, Al strijdend voor de vrijheid En voor het vaderland. {==27==} {>>pagina-aanduiding<<} Gesneuveld, gesneuveld, Besmeurd met bloed en slijk, Maar roepende victorie! Geleund op 's vijands lijk! Begraven, begraven Is menig jonge held En menig grijze krijger Op 't Waterloosche veld. Maar plechtig, maar plechtig, In 'tzelfde graf als zij, Zoo werden diep begraven Geweld en dwinglandij. En zouden verrijzen Geweld en dwinglandij... Zij worden herbegraven - Desnoods met ons er bij! {==28==} {>>pagina-aanduiding<<} Onze leus Fr. kücken. marschmatig. Zoo in al- le we- reld oor- den 't Volk wel- eer niets goed en vond Wat in drie- ën niet be- stond, He- den galmt een vier- tal woor- den De aar-de rond van mond tot mond. Vrien-den, on- ze leu- ze zij, Vol be- gees-tring zin-gen wij: Frisch en {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==29==} {>>pagina-aanduiding<<} vroo- lijk, vroom en vrij! Frisch en vroo- lijk, vroom en vrij! Vrien- den, on- ze leu- ze zij, Vol be- gees- tring zin- gen wij: Frisch en vroo- lijk, frisch en vroo- lijk, vroom en vrij! Vroom en vrij! Vroom en vrij! Vroom en vrij! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==30==} {>>pagina-aanduiding<<} Frisch te zijn van lijf en zinnen, Is dat niet een heerlijk goed, Waar elkeen naar streven moet? Vroolijk zal men dan beginnen, Wat den zwakke beven doet. Vrienden, onze leuze zij, enz. Vrij te zijn is 't recht van allen; Wie zich vrij gevoelt is vroom, Kent, wat kome, geenen schroom, Staat, waar slaven nedervallen, Pal en stevig als een boom. Vrienden, onze leuze zij, enz. 't Zij langs doornen of langs bloemen, Frisch en vroolijk gaan wij voort; Vroom, dat zijn wij, als het hoort; En wie zou er vrij zich noemen, Pastte niet op ons dat woord? Vrienden, onze leuze zij, Vol begeestring zingen wij: Frisch en vroolijk, vroom en vrij! {==31==} {>>pagina-aanduiding<<} De Franschen Fransche melodie. vroolijk. De Fran-schen, dat be- ken ik gee- ren, Zijn 't al- ler- gees- tigst volk der aard': Men ziet het klaar aan hun- ne kleê- ren, aan hun- ne hou-ding, haar en baard. Hun pij- pen doet de we-reld dan- sen, Een- ie- der {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==32==} {>>pagina-aanduiding<<} buigt voor hen in 't zand. - Och Heer, ver- leen dien gees- ti- gen Fran- schen Ook iets of wat ge- zond ver- stand! Ook iets of wat ge- zond ver- stand! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} De Franschen hebben handen, voeten, En zijn gebouwd als gij en ik, Doch wat wij hun benijden moeten, Dat is hun zoogenaamde chic! Daarmede hebben ze al de kansen En vallen nimmer door de mand. - Och Heer! verleen dien geestigen Franschen Ook iets of wat gezond verstand! {==33==} {>>pagina-aanduiding<<} De Franschen zijn te huis in 't praten, Al zijn ze 't ook in 't zeggen niet; De woordenvruchtbaarste advocaten Ontluiken op hun grondgebied. Om calembours aaneen te flansen Is niemand vlugger bijderhand. - Och Heer! verleen dien geestigen Franschen Ook iets of wat gezond verstand! De Franschen hebben uitgevonden, Indien men hunne auteurs vertrouwt, Al wat op beide halveronden Het volk voor schoon en wonder houdt. Niet een, die pronkt met lauwerkransen, Of hoort hun toe langs eenen kant. - Och Heer! verleen dien geestigen Franschen Ook iets of wat gezond verstand! De Franschen, ei! ge moest ze hooren, Wanneer 't soldatenglorie geldt! Zij hebben nooit 'nen slag verloren, En liegen doet wie anders meldt. Waar zijn de legers, waar de schansen, Die zij niet hebben overmand? - Och Heer! verleen dien geestigen Franschen Ook iets of wat gezond verstand! {==34==} {>>pagina-aanduiding<<} De Franschen wisten 't ver te drijven, Zij staan en gaan alom vooraan; Doch - vrij te zijn en vrij te blijven, Dat kregen zij nog nooit gedaan! Dies zeg, ten slotte dezer stancen, Ik tot het volk in Belgenland: Verruil de geestigheid der Franschen Niet tegen uw gezond verstand! {==35==} {>>pagina-aanduiding<<} Zooveel liedjes als er klinken Vlaamsche melodie. met gevoel. Zoo-veel lied- jes als er klin- ken In het vo- gel- rij- ke bosch, Zoo- veel peer- len als er blin- ken Op het groen- flu- wee- len mosch, Zoo-veel star- ren als er zwe- ven {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==36==} {>>pagina-aanduiding<<} Aan den trans in dich- ten stoet - Zoo- veel maal, mijn lief, mijn le- ven, Zoo- veel maal, wees mij ge- groet. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Niets van al wat op onze aarde Oog en geest en hart bekoort Is voor mij van hooger waarde, Dan een blik van u, een woord. Laat naar schatten deze streven, Gene zoeken roem en eer, Uwe min, mijn lief, mijn leven, Dat is al wat ik begeer! {==37==} {>>pagina-aanduiding<<} Mag ik zelden tot u komen, Zijn we van elkaar zoo wijd, Zalig is 't van u te droomen; Ach, mijn hart is waar ge zijt! Weder moet ik u begeven, Weenend ga ik van u heen, Doch weldra, mijn lief, mijn leven, Scheidt ons maar de dood alleen! {==38==} {>>pagina-aanduiding<<} In het zonnige hoveken Engelsche melodie. met gevoel. In het zon- ni- ge ho- ve- ken za- ten Wij stil- le- kens dicht bij- een: Er scha- ter- den uit- ge- la- ten Veel vo- gel- kens om ons heen; De ha- gen wa- ren be- han-gen Met bloe-me- kens rijk van kleur... Wij {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==39==} {>>pagina-aanduiding<<} luis- ter- den naar de zan- gen, Noch let- te- den op den geur. Noch let- te- den op den geur. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Mijns lievekens blanke handen Omlijsteden mij 't gezicht En hielden - o zoete banden! - De lovende lippen mij dicht. Wij schouwden elkaar in de oogen Als ware er de hemel te zien, En ik boog, tot weenens bewogen, Vóór 't blozende meisje de kniên. En ik sloot al bevend haar tusschen Mijne armen aan de borst, En laafde met duizenden kussen Den brandenden liefdedorst... Wij zagen niet, noch hoorden - O stond van zaligheid! Nooit spraken we minder woorden, Nooit hebben we meer gezeid! {==40==} {>>pagina-aanduiding<<} Dijn! Mijn! Lodewijk van Beethoven. matig langzaam. Ik min- ne di, wel dui-zend ma- len, Schoon lief, heb ik het dij ge- zeid; Het blij- ven zeg-gen en her- ha- len, Zoet lief, zal ik in eeu- wig- heid. Di zal mijn mond en har- te prij- zen, Één heer- lijk lied mijn le- ven zijn, {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==41==} {>>pagina-aanduiding<<} Dat zin- gen zal op al- le wij- zen: Dijn ben ik, dijn, voor im- mer dijn! Dijn, dijn ben ik, dijn, voor im- mer dijn! Dijn, dijn ben ik, dijn, voor im- mer dijn! Dijn, dijn! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Ik minne di, en even vurig, Schoon lief, beminnes du ook mij; Du zegs het fluistrend mij gedurig, Zoet lief, en ik geloove dij. Mij al de blikken dijner oogen, Al dijner kussen ambrozijn - Ik zinge zalig, opgetogen: Mijn bist du, mijn, voor immer mijn! {==42==} {>>pagina-aanduiding<<} Waartoe dienen mij mijne oogen Carl Maria von Weder. gemoedelijk. Waar- toe die- nen mij mij- ne oo-gen, An-ders dan om u te zien, Al 't be- koor- lij- ke u- wer schoon- heid Diep- be- wo- gen af te spiên! Diep- be- wo- gen af te spiên! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Waartoe dient mij mijne tonge, Anders dan om u altijd Met hetzelfde vuur te zeggen, Dat gij mijne liefste zijt! {==43==} {>>pagina-aanduiding<<} Waartoe dienen mijne lippen, Anders dan om te allen stond Liefdekussen u te drukken Op den zoeten rozemond! U aanschouwen, u omhelzen, Zeggen, dat ik u bemin, Dat is heel het doel mijns levens, Heel mijns levens heil, vriendin! {==44==} {>>pagina-aanduiding<<} Moeder en kind Giovanni Paisiello. hartelijk. Wan- neer ik weel- de- dron- ken Mijn ro- zig kind be-schouw En die 't mij heeft ge- schon- ken, Mijne aan- ge- be- den vrouw, Zoo vraag niet wie van bei- den, Zoo vraag niet wie van bei- den Mijn hart het meest be- mint... Mijn {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==45==} {>>pagina-aanduiding<<} hart en kan niet schei- den De moe- der van het kind. De moe- der van het kind. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Ik doe mijne armen open En sluit ze er in bijeen, En vreugdetranen loopen Mij langs de wangen heen... Ach, wist gij, spreek ik stille: Hoezeer gij wordt bemind, Gij, kind, om moeders wille, Gij, moeder, om uw kind! {==46==} {>>pagina-aanduiding<<} Wil ik u eens wat vertellen, meisje Albert Grisar. puntig. Wil ik u eens wat ver- tel- len, meis- je? Uw hart is net een dui- ven- kot: Gij doet het deur- ken nooit in 't slot, En nie-mand klopt een twee-de reis- je... Maar e- ven licht als 't zich voor elk ont- sluit, Zoo laat het {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==47==} {>>pagina-aanduiding<<} ook de rap- pe vo- gels we- der uit! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Dat gij schoon zijt, wil ik meê belijden - En waarom zou ik 't ook niet doen? Doch welke waarde heeft uw zoen, Zoo andren u den mond ontwijden? Wat zou ik geven om uw liefdewoord, Waarmede gij ook anderen dan mij bekoort? Ware ik rijk, zoo wilde ik gaarne deelen, En sprake niet van mijn en dijn; Wat mijn, zou mijner vrienden zijn, Al waren ze ook nog zoo gevelen... Doch liefde is niet als drank en spijs, o neen! En die ik minnen zal wil ik voor mij alleen! {==48==} {>>pagina-aanduiding<<} Miekens moeder Heinrich Marschner. matig. Mie- ken min ik teêr, Mie-ken mint me weêr: Dies is Mie- kens moe- der kwaad! Wat of ik doe, hoe fraai ik praat, Kom ik aan huis, zij jaagt me op straat... Och! Wat meent ze dan toch! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Wakker houdt ze wacht, Doof voor Miekens klacht, {==49==} {>>pagina-aanduiding<<} Spottend met mijn smeekend woord... Zendt me bij dag wreedaardig voort, Sluit me bij nachte luik en poort... Och, Wat meent ze dan toch! Maak zoo nutteloos, Moeder, u niet boos... Liefde is machtig als het lot: Niet te weêrstaan is haar gebod! Houdt gij mijn lief ook achter slot, Mijn Zal Mieken toch zijn! {==50==} {>>pagina-aanduiding<<} Een brave gezel, eene lieve maagd Vlaamsche melodie. geestig. Een bra- ve ge- zel, ee- ne lie- ve maagd, Als die te za- men vrij- en, Dan is er nie- men- dal- len ge- waagd Met ze vrij te la- ten be- tij- en. Een bra- ve ge- zel, ee- ne lie- ve maagd, Als {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==51==} {>>pagina-aanduiding<<} die el- kan- der be- min- nen, Dan hoeft er ge- wo-gen, ge- wikt noch ge-zaagd, Dan valt er niet te ver- zin- nen. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Een brave gezel, eene lieve maagd Behooren natuurlijk te zamen, En de ouders, wordt hun woord gevraagd, Ze moeten maar zeggen: amen! Een brave gezel, eene lieve maagd, Laat ze gaan hunne eigene wegen: De liefde, hunne geleidster, draagt Met zich des hemels zegen! {==52==} {>>pagina-aanduiding<<} Het klooster Vlaamsche melodie. matig. Li- ze kloeg: Zoo gansch al- leen Kan ik toch niet blij- ven le- ven... Naar een kloos- ter wil ik heen! - Wel! dan weet ik raad te ge- ven: Naar het kloos- ter moet ge gaan, kind! Naar het kloos- ter van Sint- Ar- jaan, kind! Waar er {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==53==} {>>pagina-aanduiding<<} twee paar schoe-nen aan Het bed- de- ken staan, kind! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Ei! nu zat zij in de klem... Blozend sloeg ze de oogen neder, Bij den klank van Willems stem. - Lieve Lize, ik zeg het weder: Naar het klooster, enz. Zeg, wat is dat voor een sticht? Waagde ze eindelijk te vragen; Is de boet er zwaar of licht? - Ei! ze zou u vast behagen! Naar het klooster, enz. Zeg, hoe ware mijn habijt In die godgewijde veste: Hel of donker, eng of wijd? - Ei! het simpelst is er 't beste! Naar het klooster, enz. {==54==} {>>pagina-aanduiding<<} Zeg, en dede ik naar uw woord, Wie geleidt me, wie gelast er Zich te ontsluiten mij de poort? - Ei! de schepene en de pastor! Naar het klooster, enz. Zoo! en gij dan? vroeg ze nog. - Ei! ik zal wel mede moeten: Twee paar schoenen passen toch Allerbest aan twee paar voeten! Kom, we zullen samen gaan, kind! Naar het klooster van Sint-Arjaan, kind! Waar er twee paar schoenen aan Het beddeken staan, kind! {==55==} {>>pagina-aanduiding<<} De meid van hierover Duitsche melodie. gemoedelijk. Zoo- dra als de haan en de leeuw-rik te zaam, Wen 't daagt in den Oos-ten, me wek-ken, Dan spring ik het bed uit, en loop naar het raam, En haast me het o- pen te trek- ken. En 't raam van hier- o- ver gaat ins- ge-lijks op, En ach-ter het klim-men-de {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==56==} {>>pagina-aanduiding<<} loo- ver Ont- waar ik den vrien-de- lijk knik-ken-den kop Der lief- lij- ke meid van hier- o- ver. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Dag, Sander! Dag, Mieken!... Daarmeê is het uit, Meer zeggen we niet tot elkander; En 's avonds, als 't klokje ten Angelus luidt, Dan is 't weêr: Dag, Mieken! Dag, Sander! Doch zeg ik maar luttel, zoo denk ik te meer, En watvoor kasteelen ik toover, Verraden wellicht mijne blikken, zoo teêr, Der lieflijke meid van hierover! Wel lastig maar eerlijk verdient ze haar brood, En zingende zit ze te naaien. Heur haar, dat is blond, hare wangen zijn rood, Hare oogen, die weet ze te draaien! {==57==} {>>pagina-aanduiding<<} Er slendren veel heertjes al pinkend voorbij, Maar zij mijne plunje ook wat grover, Toch kijkt ze naar hen niet zoozeer als naar mij, Die lieflijke meid van hierover! Ik heb haar zoo lief! En of zij van me houdt, Dat vraag ik niet later dan morgen; En zegt ze van ja, dan maar seffens getrouwd, En God zal voor beiden wel zorgen. En make geen wijn ons het hart er ooit warm. En zij 't in ons huisje zoo poover, Den koning te rijk zal ik zijn in den arm Der lieflijke meid van hierover! {==58==} {>>pagina-aanduiding<<} Orpheus Zwitsersche melodie. geestig. Er was zoo eens in Grie- ken-land Een knap-pe mu- zi- kant, Die kon zoo heer-lijk lie- ren, Li, la, lie- ren, Dat zelfs de wil- de die- ren Hem volg- den te al-len kant. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Een toontje zijner luit, o jee! Bedaarde plots de zee; Terstond voorzien van beenen, Bi, ba, beenen, Zoo huppelden de steenen En boomen met hem meê. {==59==} {>>pagina-aanduiding<<} Maar zoo die knappe kunstenaar Nu nog in leven waar', Zoo zou ik toch beweren, Wi, wa, weren, Dat al zijn musiceeren Om niet zou zijn bij haar! Bij haar, daar ik voor fluit en toet, Is 't wildste schepsel zoet; Ik heb de zee bevaren, Vi, va, varen, Maar nergens zag ik baren, Zoo woest als haar gemoed! Zoo hard geen hout, geen steen zoo koud, Als zij, die schuw mij schouwt, En die mij, waar ik geeren, Gi, ga, geeren, Haar zou 'nen duo leeren, Aan 't solospelen houdt! {==60==} {>>pagina-aanduiding<<} De laster Duitsche melodie. matig. Ze min- den el- kan- der zoo tee-der - De star- ren die ke- ken het af Eens a- vonds, toen ze bij 't ja-woord Den eer- sten zoen hem gaf. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Ze minden elkander zoo teeder - De vogels die hadden 't gehoord, Toen beide van liefde spraken Bij 's beekjes frisschen boord. {==61==} {>>pagina-aanduiding<<} Ze minden elkander zoo teeder - Dat wisten de bloemen in 't veld, Langs waar ze kussend en koozend Zoo vroolijk kwamen gesneld. Ze minden elkander zoo teeder - Nu zijn ze vaneen gegaan... Hun beiden het hart gebroken, Dat heeft de laster gedaan! {==62==} {>>pagina-aanduiding<<} Trinet de marketentster J.W. Lyra. vroolijk. Tri- net de mar- ke- tent- ster, Voor- waar, het dient ge- zeid, Tri- net de mar- ke- tent- ster Is ee- ne knap- pe meid! Veel net- te meis- jes ken ik, Maar wat zij ook be- gaan... Tri- {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==63==} {>>pagina-aanduiding<<} net de mar- ke- tent- ster, Daar kun- nen zij niet aan! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Trinet de marketentster, Wat is ze kloek gebouwd! Trinet de marketentster, Heur haar is blond als goud. Twee starren zijn hare oogen, En lonken dat ze kan... Trinet de marketentster, Och, spreek er mij niet van! Trinet de marketentster, Hoe de uniform haar staat! Trinet de marketentster, Wat stapt ze flink op maat: Recruten, veteranen, Tamboer en korporaal... Trinet de marketentster Betoovert ze allemaal! {==64==} {>>pagina-aanduiding<<} Trinet de marketentster Heeft moed en macht als tien; Trinet de marketentster Zou geen gevaar ontzien. Gelijk aan ons een slokje, Zoo schenkt in tijd van nood Trinet de marketentster Den vijand lood en dood! Trinet de marketentster, Een meisje mijner streek, Trinet de marketentster Spreekt Vlaamsch 'lijk ik het spreek; En praten wij van t' huis, o! Dan traanoogt zooals ik Trinet de marketentster Op 't eigenste oogenblik! Trinet de marketentster, Hoe vriendlijk voor elkeen, Trinet de marketentster Mint echter mij alleen: ‘En als gij uw congé krijgt, Dan kruipt bij ons, zoo sprak Trinet de marketentster, De speelman op het dak!’ {==65==} {>>pagina-aanduiding<<} In den ‘hemel’ J. Eden. langzaam. In den He- mel, in den He- mel Is het goed en zoet te zijn! 't Al- ler- fijn- ste maag- de- lijn Tapt er mij- nen nap vol wijn - Tapt er mij- nen nap vol wijn... In den He- mel, in den He- mel {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==66==} {>>pagina-aanduiding<<} Trager. Woont de lief- ste mijn! Woont de lief- ste mijn. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} In den Hemel, in den Hemel Drink en zing ik fallala! Loer ik, waar ze ga of sta, Dol verliefd de schoone na... In den Hemel, in den Hemel Ben ik vroeg en spâ! In den Hemel, in den Hemel Past zij - engel - wondergoed: Haar gezicht is melk en bloed, Wie haar ziet, die schiet in gloed... In den Hemel, in den Hemel Drink ik levensmoed! In den Hemel, in den Hemel Doet ze mij zoo zalig zijn! Reikt me fijn het bekerlijn Vol van wellust, vol van wijn... Ach! ten hemel maakt den Hemel Mij de liefste mijn! {==67==} {>>pagina-aanduiding<<} Ach, wat heb ik hem misdreven J. Ruelens. matig snel. Buur-mans zoon, die den- ge- niet, Doet me kwij- nen van ver- driet, En ver- bit- tert mij het le- ven Door zijn valsch en boos be- staan - Een weinig trager. Ach! wat heb ik hem mis- dre- ven? Ach! wat heb ik hem mis- daan? {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==68==} {>>pagina-aanduiding<<} Ach! wat heb ik hem mis- dre- ven? Ach! wat heb ik hem mis- daan? {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Als ik vroeg ter markte ga, Volgt zijn wilde blik me na, Die me rillen doet en beven, En met lamheid dreigt te slaan - Ach, wat heb ik hem misdreven? Ach, wat heb ik hem misdaan? Woon ik preêk of misse bij, Immer sluipt hij nevens mij, En, ten spot me prijs te geven, Ziet hij mij al lachend aan - Ach, wat heb ik hem misdreven? Ach, wat heb ik hem misdaan? Als er zondags wordt gedanst, En ik mede, bloembekranst, {==69==} {>>pagina-aanduiding<<} In den kring word opgeheven, Loopt hij grimmig daar vandaan - Ach, wat heb ik hem misdreven? Ach, wat heb ik hem misdaan? Waar ik mijne schreden wend, Stellig is hij daar omtrent, Schijnt mij als een spook te omzweven, Doet van schaamte mij vergaan - Ach, wat heb ik hem misdreven? Ach, wat heb ik hem misdaan? Somtijds fezelt hij me in 't oor Woorden, waar mijnheer pastoor Wel den uitleg zou van geven, Maar die ik niet kan verstaan - Ach, wat heb ik hem misdreven? Ach, wat heb ik hem misdaan? {==70==} {>>pagina-aanduiding<<} Hij sprak van wonderlijke zaken J. Ruelens. met gevoel. Hij sprak van won- der- lij- ke za- ken, Waar- van ik nooit nog had ge- hoord; Ik voel- de mij- ne wan- gen bla- ken, Maar zei- de niet een en- kel woord. Maar zei- de niet een en- kel woord. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==71==} {>>pagina-aanduiding<<} Hij sprak van liefde, sprak van trouwe, En zei, dat ik hem had bekoord, En dat hij mij verkoos tot vrouwe - Ik repte niet een enkel woord. Toen heeft hij mij aan 't hart gesloten, Bijkans met kussen mij versmoord - Ik heb hem van mij af gestooten, Doch waagde niet een enkel woord. Nu zie 'k hem slechts in mijne droomen; Hij is misschien op mij verstoord - Ach, zoo hij wilde wederkomen, En vragen om een minzaam woord! {==72==} {>>pagina-aanduiding<<} De monnik Duitsche melodie. langzaam. In 't kloos- ter op den heu- vel Daar slij- ten vroom en vroed De mon- ni- ken, God ter ee- re, Hun le- ven in be- de en boet. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Aan 't venster zijner celle De jongere broeder staat; De laatste zonnestralen Beschijnen zijn bleek gelaat. {==73==} {>>pagina-aanduiding<<} Den balsemgeur der velden, Des nachtegaals rijzend lied - Daarop en let de droomer, De bleeke droomer niet. Want aan den voet des heuvels Verwijlt een lievend paar, De blikken naar elkander, De handen in elkaar... Daar klept voor de avondbede De schelle kloosterbel, En zuchtend gaat de broeder Ter sombere bidkapel. {==74==} {>>pagina-aanduiding<<} Duo Schotsche melodie. matig snel. Hij. De vrien- den zit- ten hier of daar Nu lus- tig drin- kend bij el- kaar, En zin- gen: kan men be- ter dan Bij Zij. glas en lied ver- toe- ven! De meis- jes dan- sen vroo- lijk thans Bij 't lok- kend spel des ve- del- mans; En {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==75==} {>>pagina-aanduiding<<} kwa-me er niet een ein- de aan 't lied, Het zou hen niet be- droe- ven! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} hij. Hoe lief mij ook de vrienden zijn, Hoe frisch het bier, hoe fijn de wijn, Wat is er mij zoo lief als gij? Wat smaakt als uwe kussen? zij. Wat scheelt mij vedelklank en wals, Wat geef ik om de vreugd des bals, Als gij me in de armen neemt en, warm Me zoenend, drukt er tusschen? samen. Zij. Te min- nen, ach! wat is dat goed! Be- Hij. Te min- nen, ach! wat is dat goed! Be- {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==76==} {>>pagina-aanduiding<<} mind te zijn, wat is dat zoet! Ge- be- ne- dijd, o lief- de, zijt Gij, bron- ne rei- ner won- ne! mind te zijn, wat is dat zoet! Ge- be- ne- dijd, o lief- de, zijt Gij, bron- ne rei- ner won- ne! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==77==} {>>pagina-aanduiding<<} Ach, Cupidootje J. Eden. licht. Nog denk ik aan 't ge- tik- tak Mijns har- ten voor Ka- too- tje; Hier heb ik nog een dik pak Bil- jet- jes van Bel- loo- tje; En niet al- leen mijn blik sprak Van lief- de tot Mar- goo- tje... En {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==78==} {>>pagina-aanduiding<<} niet al- leen mijn blik sprak Van lief- de tot Mar- goo- tje... Ach, ach, klei- ne dik- zak! Ach, ach, Cu- pi- doo- tje! Ach, ach, klei- ne dik- zak! Ach, ach, Cu- pi- doo- tje! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Zoo liep ik immer zigzag, En hield ze op beurt in 't ootje, Doch hielp door mijn gefikfak Mij zelven in het slootje. {==79==} {>>pagina-aanduiding<<} Waar zijt ge thans, nu ik snak Naar liefdeheil, triootje?... Ach, kleine dikzak! Ach, Cupidootje! Wel wilden zij, maar ik brak Mij 't hoofd om geen genootje... Zij waren, nu ben ik knak En vloek mijn treurig lootje, En droome weêr vol schrik strak Van 't wrekend minnegoodje... Ach, kleine dikzak! Ach, Cupidootje! {==80==} {>>pagina-aanduiding<<} Laat het maar stormen Vlaamsche melodie. gemoedelijk. Schui- felt de wind ver- vaar- lijk daar-bui- ten, Nu er de win- ter den schep- ter zwaait; Klet- tert de ha- gel te- gen de rui- ten, Pas nog met bloe- men van ijs be- zaaid - Laat het maar stor- men... vei- lig, o vrouw-tje, Slij- ten we sa- men het a- vond- uur... {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==81==} {>>pagina-aanduiding<<} Ach! wat is 't zoet zoo 'n har- te- lijk kout- je! Ach! wat is 't lek- ker bij 't knap- pend vuur! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Moede gedarteld slapen de kleinen; Zorgeloos zijn we nu weêr bijeen. Schuif uwen zetel dicht bij den mijnen... Neen, voor ons tweeën maar één alleen! Laat het maar stormen... kus mij, o vrouwtje; Liefde verzaligt het avonduur... Ach! wat is 't zoet zoo 'n hartelijk koutje! Ach! wat is 't lekker bij 't knappend vuur! {==82==} {>>pagina-aanduiding<<} Beurtzang Russische melodie. niet te langzaam. Hij. Ach, ik kan het niet ver- ge- ten, Dat ik, ne- vens u ge- ze- ten, O- ver- za- lig heb ge- sle- ten Me- ni- gen te kor- ten dag! Zij. Im- mer denk ik aan die ston- den, Toen ik, trouw aan u ver- bon- den, Al 't ge- luk heb {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==83==} {>>pagina-aanduiding<<} on- der- von- den, Dat de lief-de schen-ken mag! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Eenen andren geeft ge blijde Mijne plaats aan uwe zijde; Als aan mij, toen ik u vrijde, Biedt ge hem de wang ten zoen! zij. Eener andre vraagt ge heden Wat ge mij hebt afgebeden; Haar herhaalt ge nu die eeden, Die ge placht aan mij te doen! hij. Vruchteloos zoo bleek mijn streven... Gij toch zijt mijn al gebleven! Zonder uwe liefde leven Kan of wil ik langer niet! zij. Die naar mijne liefde trachtten Moest ik, ondanks mij, verachten... {==84==} {>>pagina-aanduiding<<} Steeds naar u zoo bleef ik smachten, Kwijnende van zielsverdriet! hij. Wie er schuld aan heeft van beiden, Dat we van elkander scheidden, Zooveel leeds ons voorbereidden - Twisten wij daarover nu? zij. Ach, en kniel niet smeekend neder... Druk mij in uwe armen teeder! Liefde hecht voor eeuwig weder U aan mij, en mij aan u! {==85==} {>>pagina-aanduiding<<} Zoo gij vertrekt J. Ferguut. breed. Zoo gij ver-trekt, och! laat me dan gaan met u; En 'tzij uw reis-doel ligge in het hoo- ge Noord, Of naar net Zuid uw stap zich wen-de, Vriend mij-nes har- ten, ik volg al- om- me! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Wat zou ik doen, waart gij me niet meer nabij? Uw blik is mij wat peerlende dauw der roos. Ik zeg vaarwel aan land en haardsteê... Waar ik met u, ben ik t' huis, geliefde! En straalt de zon niet warm in de vreemde streek, Verrukt het oog daar 't golvende koren niet, {==86==} {>>pagina-aanduiding<<} En vloeit er niet uit beek en bronne Water tot lessching der dorre lippen? Al dreigde er ook mij honger en dorst te zaam, Bemint ge mij, zoo trots ik den ergsten nood; En houdt gij op mij lief te hebben, Gaat er ook ginder een graf mij open! {==87==} {>>pagina-aanduiding<<} Bekentenis Vlaamsche melodie. innig. ‘Zoo im- mer met ons twee- ën, Vrouw- lief, in pa- ra- dij- sche rust, Der we- reld vreemd, en on- be- wust Van ha- re kam- pen, ha- re wee- ën... Dat ware een le- ven vol van lust, Met ons twee- ën! Dat ware een le- ven {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==88==} {>>pagina-aanduiding<<} vol van lust Met ons twee- ën!’ {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Zij sprong mij op de knieën, En zag mij aan, zoo zoet, zoo teêr! En sloeg dan weêr hare oogen neêr, Als woû ze mijnen blik ontvliêën... En fluisterde, zoo zoet, zoo teêr: ‘Met ons drieën!’ {==89==} {>>pagina-aanduiding<<} Zilveren bruiloft Florimond van Duyse. matig. Drie-maal za- lig is de man, Die, na vijf en twin- tig ja- ren In het huw-lijk door-ge- bracht, Zij- ne vrouw nog te- gen- lacht, En er zich op roe-men kan, Dat, al grij- zen hem de ha- ren, Hij zoo lief haar is als toen Zij hem schonk den eer-sten zoen! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==90==} {>>pagina-aanduiding<<} Hij zoo lief haar is als toen Zij hem schonk den eer- sten zoen! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Driemaal zalig is de vrouw, Die, na vijf en twintig jaren Samenzijns in vrede en vreugd Met den vriende harer jeugd, Dank aan zijne liefde en trouw, Kan haar levensboek doorblâren En daarin geen blad ontmoet, Dat aan smarte peinzen doet! Driemaal zalig is het paar, Dat, na vijf en twintig jaren, Zeegnend zich het bruiloftfeest Wederspiegelt vóór den geest, En rondom zich eene schaar Kindren juichend ziet vergâren, Kindren, eens van hart en zin, Saamgesnoerd door oudermin! {==91==} {>>pagina-aanduiding<<} Den vriende J. Ferguut. met gevoel en klem. Vroom en wijs noem' vrij-e- lijk hem de we- reld, Die al- leen gaat zoe-ken den weg ten hei- le: Van het spoor af suk- kelt wie gee-nen mak- ker Meê op de reis neemt! Meê op de reis neemt! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Echt genot doortintelde nimmer 't harte Hem, wiens hand nooit gloeide in de hand eens trouwen! {==92==} {>>pagina-aanduiding<<} Vriend, wat ons zoet smaakt dat is hem als edik, Proeft hij het eenzaam. Laat ons saam steeds plukken de frissche rozen, Die het lot mild strooit op het pad des levens - Immers, vriendlief, samengenoten' vreugde is Dubbel genotrijk! {==93==} {>>pagina-aanduiding<<} De oude zangster J. Eden. langzaam en treurig. Vol gedruisch en damp is de rui-me zaal. Sle-pend met 'ne harp strompelt de ou-de bin-nen, 't Hart van hoop ver- vuld op een goed ont- haal, Want haar avond-brood moet ze hier nog win-nen. Want haar avond-brood moet ze hier nog win-nen. Schor is ha- re stem, als een lijk-zang klinkt {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==94==} {>>pagina-aanduiding<<} 't Lus- tig drinkrefrein, dat ze, och ar-me! zingt. Schor is ha- re stem, als een lijk-zang klinkt 't Lus-tig drinkrefrein, dat ze, och ar-me! zingt. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Hoe met de oude vrouw heel 't gezelschap spot! Weg! zoo roept er een; weg! herhaalt een tweede. Bij niet eenen wekt deerenis haar lot, Niet een enkel stuk krijgt de grijze mede. Ach! en niemand ziet hoe ze nederstort Aan de deur, die barsch haar gesloten wordt! Hoor! daar zingt een lief, jeugdig meisje thans, Dat viool en stem heerlijk weet te paren. Zoo is zij geweest: eenen gloriekrans Vlocht haar toen de kunst om de guldne haren. Als ze, schittrend schoon, op de planken stond, Hing de menigt haar hijgend aan den mond. {==95==} {>>pagina-aanduiding<<} Dat is nu voorbij... Ach! ze lijdt zoozeer; Maar de hemel waakt op de zwaarbedrukte. Zie, daar knielt bij haar de eedle zangster neêr, Die zoo even elk met haar lied verrukte: U, zoo spreekt ze zacht, zij mijn loon gewijd; Eens word ik wellicht zooals gij nu zijt! {==96==} {>>pagina-aanduiding<<} Margaretha's uitvaart Duitsche Melodie. verhalend. Daar dreef op de groe- ne ri- vie- re Het lijk der schoo-ne Mar- griet, Die Leu-vens volk de fie- re, De fie- re ma- get hiet. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Het zwalpte gelijk eene veêre Op der Dijle golvekens voort, Waarin de dief harer eere De onnoozele had versmoord. De mane stak door de nevels Haar vriendelijk aangezicht, {==97==} {>>pagina-aanduiding<<} En baadde der huizen gevels Langs 't water in schitterend licht. En majestatisch daalden Tien engelen van omhoog, Wier zalige oogen straalden Als ware eene star elk oog. Een, 't crucifix in de armen, Geleidde den zingenden stoet: ‘Wij hoorden uw stervenskermen, O lieve zuster zoet! Wij komen uw lijk vergezellen Met licht en hymnengeschal, En het daar ter aarde bestellen, Waar 't veilig rusten zal. En voeren daarna in processie Uwe ziel ter heiligenwoon... Daar wacht u, martelaresse, Eene plaats vóór 's Heeren troon!’ {==98==} {>>pagina-aanduiding<<} Onze meester Duitsche Melodie. kinderlijk. On- ze mees- ter zegt ons: Lie- ve kna-pen, zegt hij, Hier en valt er, zegt hij, Niet te sla-pen, zegt hij, Maar te lee-ren, zegt hij, Zooals 't hoort, zegt hij, En te luistren, zegt hij, Naar mijn woord! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Onze meester zegt ons: Lieve kindren, zegt hij, 'k Wil u 't spelen, zegt hij, Niet verhindren, zegt hij, {==99==} {>>pagina-aanduiding<<} Wel te weten, zegt hij, Na de klas, zegt hij, Hier en komt het, zegt hij, Niet te pas! Onze meester zegt ons: Lieve vrienden, zegt hij, Later zult gij 't, zegt hij, Ondervinden, zegt hij, Wie den leertijd, zegt hij, Niet verloor, zegt hij, Komt alomme, zegt hij, Vóór en door! Onze meester zegt ons: Lieve maten, zegt hij, Eenmaal zult gij, zegt hij, Mij verlaten, zegt hij, Aan u denkend, zegt hij, Zegge ik dan, zegt hij: Heere, 'k maakte er, zegt hij, Menschen van! {==100==} {>>pagina-aanduiding<<} Op het kunstfeest te Antwerpen (augustus 1861) Russische melodie. levendig. Juichend, uit de ver- ste lan-den, Stroo-men her- waarts, schaar bij schaar, Wak- kre kun- ste- naars te gaêr Om te slui- ten broe- der- ban-den. Om te slui-ten broe-der- ban- den. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==101==} {>>pagina-aanduiding<<} Pralend met der kunsten krone, Fier op haren rijken schat, Opent zich de Rubensstad Allen priestren van het schoone. Welker school zij toebehooren, Watvoor vak het hunne zij, Allen klinkt hun even blij Onze welkomgroet in de ooren. Duitschers, Denen, Britten, Gallen Kussen zich als vrienden hier: Onder de eedle kunstbanier Zijn de menschen broeders allen. Allerwegen rijst ten hoogen 't Lied des vredes, heerlijk schoon: Zaten kunstnaars op den troon, Nimmer zou men orelogen. Zegen zal alomme baren, Volken! uwer eêlsten bond! Dies weêrgalme 't de aarde rond: Leven kunst en kunstenaren! {==102==} {>>pagina-aanduiding<<} De graaf van Halfvasten Vlaamsche melodie. vroolijk. Al- le lek- ker- win-kels pak- ken Nu met hun- ne schat- ten uit: De al- ler- keu- rig- ste ge- bak- ken Pron- ken vóór de hel- dre ruit. O- ver- vloed kan hier niet scha-den, Kas- sen, schap-pen, doo-zen, {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==103==} {>>pagina-aanduiding<<} la- den, Staan of lig- gen vol en dicht... 't Is een o- ver- heer- lijk zicht! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} O de Graaf? In grootjes tijden Zag men hem met vrouw en knechts Statig langs de straten rijden, Lekker strooiend links en rechts! Heden houdt in elke woning Met of zonder prachtvertooning Ieder vader zelf de rol Dezes vriends der kindren vol! Zoo bij armen als bij rijken Staan de korven in den haard Met wat hooi en brood te prijken Voor Mijnheer den Graaf zijn paard, 's Morgens huppelen de kleenen Er al watertandend henen, En als de oogst is goed geweest, O dan is 't een vroolijk feest! {==104==} {>>pagina-aanduiding<<} Maar ook groote menschen meugen 't Zoete lekker even graag. Wie zijn meisje wil verheugen Zendt een ventje haar vandaag. Somtijds geldt de spikkelatie Meê tot liefdedeclaratie, Die het voordeel heeft - gewis! - Dat ze flauw noch smaakloos is... O de Graaf! zijn feest is allen Om het meeste wellekom. Niemand - of 't zou tegenvallen - Bijt er heden op de kom... Allen goeden, allen vromen Moge 't lekker wel bekomen, En vooral der lieve meid, Wie mijn hart is toegezeid! {==105==} {>>pagina-aanduiding<<} Onnoozelkinderdag Vlaamsche melodie. lustig. He- den klin- ke in dorp en ste- de 't Ker- mis- lied- je zijd en wijd! Van wat rang of staat gij zijt, Men-schen, doet maar al- len me- de: Groot en klein, en arm en rijk, Jong en oud, 't is al ge- lijk... {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==106==} {>>pagina-aanduiding<<} Ju- belt en scha-tert nu om het meest, Kin- der-kens, 't is van- daag uw feest! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Niet gesammeld, jonge heeren, Maakt vandaag eens dubbel spoed: Weg dat haatlijk kindergoed! Steekt u rap in vaders kleêren. Kiest maar uit zijn beste pak, Broek en hoed, en vest en frak... Jubelt en schatert nu om het meest, Kinderkens, 't is vandaag uw feest! Jonge juffertjes, wat leven! 't Is geen scholedag vandaag. Moeder zal wel kap en kraag, Rok en kleed in leen u geven. Toont u, stijf gelijk 'ne prent, Bij de buren voor 'nen cent... Jubelt en schatert nu om het meest, Kinderkens, 't is vandaag uw feest! {==107==} {>>pagina-aanduiding<<} Arme drommels van poëten, Droomers, die den kostbren tijd Suffend op den zolder slijt, En uw hart zit op te vreten, Daar het volk, waarvoor gij wroet, U met hoongelach begroet... Jubelt en schatert nu om het meest, Kinderkens, 't is vandaag uw feest! Schrandre herbergpolitieken, Gij, die op uw duimken weet Wat of Napje daaglijks eet, Wat er omgaat bij de Grieken, Doch niet eenmaal ommeziet Naar hetgeen bij ons geschiedt... Jubelt en schatert nu om het meest, Kinderkens, 't is vandaag uw feest! Vlamingen, die, uw verleden Laf vergetend, haast verfranscht, Naar der Walen pijpen danst En u laat met voeten treden, Zonder dat gij schreeuwt van pijn, Net als diende 't zóó te zijn... Jubelt en schatert nu om het meest, Kinderkens, 't is vandaag uw feest! {==108==} {>>pagina-aanduiding<<} Och, waar zou het henenleiden Zoo 'k volledig wezen woû? Neem den mensch in oogenschouw (Net als andren vóór me zeiden), En wat gij ten slotte vindt Is - een arm, onnoozel kind... Jubelt en schatert dies om het meest, Kinderkens, 't is vandaag uw feest! {==109==} {>>pagina-aanduiding<<} Het liedeken van de ton J. Eden. geestig. Al ben ik ook geen kui-pers- knecht, Veel min een kui- pers- baas, Zoo roem ik toch het werk op- recht Der wak- ke- re kui- pers- maats: Wat meu-bels ooit de kunst ver- zon, Niet {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==110==} {>>pagina-aanduiding<<} een zoo knap als ee- ne ton! Hei-di-del-doe- don! Ha, ha, ha, ha! Als ee- ne ton! Ha, ha, ha, ha! Hei- di- del-doe- don! Als ee- ne ton, Als ee- ne {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==111==} {>>pagina-aanduiding<<} ton! Hei-di- del-doe-don!Als ee- ne ton! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Eerste koor. Hei- di- del- doe- Hei- di- del- doe- Hei- di- del- doe- Hei- di- del- doe- {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==112==} {>>pagina-aanduiding<<} don! Als ee- ne ton! Hei- di- del-doe- don! Als ee- ne ton! Hei-di-del-doe- don! Als ee- ne ton! Hei- di- del-doe- don! Als ee- ne ton! Hei- di- del-doe- Tweede koor. Ha, ha, ha, ha! Ha, ha, ha, ha! Ha, ha, ha, ha! Ha, ha, ha, ha! Ha, ha, ha, ha! Ha, ha, ha, ha! Ha, ha, ha, ha! Ha, ha, ha, ha! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==113==} {>>pagina-aanduiding<<} Allen. don! Als ee- ne ton! Als ee- ne ton! Hei- di- del-doe-don! Als ee- ne ton! don! Als ee- ne ton! Als ee- ne ton! Hei-di- del- don! Als ee- ne ton! don! Als ee- ne ton! Als ee- ne ton! Hei-di- del-don! Als ee-ne ton! don! Als ee- ne ton! Als ee- ne ton! Hei-di- del- don! Als ee- ne ton ! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==114==} {>>pagina-aanduiding<<} Ook wijlen Bacchus hield er van, Gelijk eenieder weet; En als hij met zijn tijgerspan Geen tochtje naar buiten deed, Zoo zat hij, blinkend als de zon, Als op 'nen troon, op eene ton! Heidideldoedon, enz. En net als Bacchus ziet men thans, Wen zondags in het groen De boerkens draaien in wilden dans, Hun Paganini doen. ‘Sa pater, kies er uwe non!’ Zoo roept de man op zijne ton! Heidideldoedon, enz. Diogenes, die naar den eisch Der wijsheid leven woû, Versmaadde fier het lustpaleis, Dat Sander hem geven zou, En bleef, wat ook die vorst begon, Zoo blij als vrij in zijne ton! Heidideldoedon, enz. Nu is Diogenes in gruis En asch vergaan, maar toch {==115==} {>>pagina-aanduiding<<} Is eene ton net liefste huis Der wijsheid heden nog; En wie er ooit aan twijflen kon, Die proev' den wijn uit onze ton Heidideldoedon! Ha, ha, ha, ha! Uit onze ton! {==116==} {>>pagina-aanduiding<<} Koffielied. R.J. Ruelens. matig. Het Ger- sten lieb ik steeds ge- pre-zen, Het Leu- vensch valt in mij- nen smaak, Den Brui-nen drink ik met ver- maak, En de Uit-zet mag er stel- lig wezen; Met Fa- ro, Beiersch, Por- ter, Ale, Ver- frisch ik gaar- ne mij de {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==117==} {>>pagina-aanduiding<<} keel, En, zit mijn bui- del vol vijf- fran- ken, Zoo vul ik zin- gend mij- nen nap Met rood of gul- den drui- ven- sap - Mij sma- ken al- ler- han- de dran- ken: Maar bo- ven al- len spant de kroon, De zoe- te drank der Mo- ka- {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==118==} {>>pagina-aanduiding<<} boon! Maar bo- ven al- len spant de kroon De zoe- te drank der Mo- ka- boon! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Den eedlen nectar zelf bereiden Is vast mijne allergrootste vreugd. Het malen doet mij zulke deugd, Dat ik er nooit meê uit kan scheiden; En als de moor zijn liedje zingt, Dan zing ik mede dat het klinkt! Ik laat het water dapper stoomen, En vul dan langzaam mijne kruik, Die juist bevat in haren buik Wat ik behoef om toe te komen... De geur is fijn, de kleur is schoon Des zoeten dranks der Mokaboon! {==119==} {>>pagina-aanduiding<<} 'k Beklaag ze diep, die melk en suiker Er tusschenmengen op zijn Fransch! Ik laat hem zijnen maagdom gansch: De drank is - puur - oneindig puiker! Ik krijg hem daags twee keeren dus In puris naturalibus, Des morgens bij de warme weggen, En bij de pijp na 't middagmaal... O machteloos is menschentaal, Om klaar en duidlijk uit te leggen Wat heil u dankt mijns vaders zoon, O zoete drank der Mokaboon! {==120==} {>>pagina-aanduiding<<} Het liedeken van de hop Beiersche melodie. vroolijk. Hoe zong de hop al sprui- tend, Spruitend uit den grond? Hoe zong de hop al sprui-tend, Sprui-tend uit den grond? Ei! bindt ge mij niet net- jes op, Zoo kruip ik treu- rig rond! Fal- li, fal- la, fal- li- de- ri- de- ra! Fal- {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==121==} {>>pagina-aanduiding<<} li, fal- la, fal- li- de- ri- de- ra! Ei! bindt ge mij niet net- jes, net- jes, net- jes, net- jes, net- jes op, Zoo kruip ik treu- rig rond! Zoo kruip ik treu- rig rond! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Hoe zong de hop al rankend, Rankend aan den staf? - Ei, plukt ge mij niet tijdig af, Zoo waai ik weg als kaf! Falli, falla, enz. {==122==} {>>pagina-aanduiding<<} Hoe zong de hop al schuilend, Schuilend onder dak? - Ei, roert ge mij niet krachtig om, Zoo komt de schimmel strak! Falli, falla, enz. Hoe zong de hop al kokend, Kokend in den tob? - Ei, houdt ge niet het deksel dicht, Zoo vlieg ik dampend op! Falli, falla, enz. Hoe zong de hop al liggend, Liggend in het fust? - Ei, spont ge mij niet stevig toe, Zoo word ik niet gelust! Falli, falla, enz. Hoe zong de hop al blinkend, Blinkend in den nap? - Ei, weert gij u niet dapper thans, Zoo geef ik u 'nen klap! Falli, falla, enz. (G.H.F. Nesselmann, Littauische Volkslieder.) {==123==} {>>pagina-aanduiding<<} De appelaar Duitsche melodie. lustig. Lest werd ik on- der 't vriend-lijk dak Eens mil- den waards ont- van- gen. Zijn schild, dat was een lan- ge tak, Met gul- den ooft be- han- gen. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Die goede waard was de appelaar, Gij hebt het vast geraden. Ik vond er drank en spijze klaar, Die zou geen vorst versmaden. Het krielde er in de groene zaal Van vlugge dischgenooten, {==124==} {>>pagina-aanduiding<<} Die, dankbaar voor het gulle onthaal, Een vroolijk liedje floten. En als ik mij ter ruste blij Op 't mossig leger strekte, Zoo was 't de hospes zelf, die mij Met koele schaduw dekte. En vriendlijk schudde hij van neen, Toen ik betalen wilde... Gebenedijd van top tot teen Zij de appelaar, de milde ! (Ludwig Uhland.) {==125==} {>>pagina-aanduiding<<} Strijdlied der Luikenaars Waalsche melodie. marschmatig. Wak-ke-re mak-kers, nu Roept de Vrij-heid u Te gaar voor haar te wa-pen: On- der ha- re vlag Gaan wij in den slag Glo- rie- lau- wer- kro- nen ra- pen! Wijd en zijd weêrgalme ons lied, Voor ons hei- lig recht ont-gloeie't al- le har-ten. 's Vij-ands woe- de deert ons niet; {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==126==} {>>pagina-aanduiding<<} Zijn wij eens- ge- zind, zoo kun- nen wij ze tar- ten! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Onzen moed kan niets weêrstaan: Voor de Vrijheid is 't, dat wij de wapens dragen. Onze scharen voert zij aan: Heerlijk is het, goed en bloed voor haar te wagen! Wakkere makkers, enz. Mannen, lief aan vrouw en kind, Knapen, gij, met wie de meisjes gaarne koozen - Teêrder wordt gij vast bemind, Doet hen uw gedrag van eedle fierheid blozen! Wakkere makkers, enz. Rukken wij de boei vaneen, Waar een dwingland ons meê wil gekluisterd hoûen - Liefdeketens, die alleen Dragen wij vol vreugd voor u, o zoete vrouwen! Wakkere makkers, enz. (G.J.E. Ramoux.) {==127==} {>>pagina-aanduiding<<} Dorenwijsheid J. Eden. geestig. Er heeft zoo eens een door ge- zeid: De mensch is tot lij- den ge- bo- ren ge- wor-den! Sinds- dien is dat, 'tzij Go- de ge- klaagd, De spreuk, de spreuk der ge- loo- vi- ge do- ren ge- wor- den. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==128==} {>>pagina-aanduiding<<} En daar de doren talrijk zijn, O Vreugde, zoo zijt ge verzworen geworden! Helaas, de blik der menschen is kort, En lang zijn meteenen hunne ooren geworden! (Friedrich Bodenstedt, Lieder des Mirza-Schaffy.) {==129==} {>>pagina-aanduiding<<} Een ditje of een datje Russische melodie. light. 'k Zou geen uur- tje lan- ger le- ven, Zoo ik maar een touw- ken vond: Wilde er ie- mand een mij ge- ven, Zoo ver- hinge ik mij ter- stond! Ja, ja, ja, Wilde er ie- mand een mij ge-ven, Ha, ha, ha! Zoo ver-hinge ik mij terstond! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==130==} {>>pagina-aanduiding<<} Hier! ik zal een touwken geven, Slinger 't uwen hals maar rond! - Faalde er nu geen spijker neven, Zoo verhinge ik mij terstond! Ja, ja, ja, Faalde er nu geen spijker neven, Ha, ha, ha! Zoo verhinge ik mij terstond! Hier! ik zal 'nen spijker geven, Al wat gij verlangen kont! - Faalde nu de lust niet even, Zoo verhinge ik mij terstond! Ja, ja, ja, Faalde nu de lust niet even. Ha, ha, ha! Zoo verhinge ik mij terstond! (Julius Altmann, die Balalaika: Russische Volkslieder.) {==131==} {>>pagina-aanduiding<<} Storm op zee Schotsche melodie. levendig verhalend. 't Was nacht, er kwam een on-weêr op, Tot ber- gen re- zen de ba- ren. Piet Bruyninckx schoof zij- ne pruim op zij', En sprak tot Jan Ver- schae- ren: Er waait een fel- le noord- wes- ter, Jan! De ba- ren, 't is of ze op 't bal zijn... Ei, {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==132==} {>>pagina-aanduiding<<} wat be-klaag ik de men-schen toch, De men-schen, die nu aan wal zijn! Ei, wat be- klaag ik de menschen toch, De men-schen, die nu aan wal zijn! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} Ja, jongenlief, ze hebben het hard, Die wonen in de steden. Ze schudden en beven in hun bed, En prevelen schietgebeden. {==133==} {>>pagina-aanduiding<<} Ze benijden ons en zuchten thans - Mij dunkt, dat zij niet mal zijn! - In zulken storm is 't beter op zee, Veel beter dan aan wal zijn? En de werkliê dan, die heel den dag Voor 't dagelijksch broodje wroeten, Die nu, in steê van slapen, vrouw En kind vertroosten moeten!... De pannen vliegen, de schoorsteen valt - Dat moet een geschreeuw en geschal zijn... Maar wij, we liggen gerust op het dek, En lachen met die aan wal zijn! Ja, jongenlief, ze hebben het hard, En we mogen op hen niet schampen, Want storm en diefstal, moord en brand, Hen dreigen zoo menige rampen! En noemde ik er u een duizend op, 't Zou stellig nog niet al zijn... Goddank, dat wij matrozen, Jan, En zelden maar aan wal zijn! (William Pitt. - Sea songs and ballads, by Dibdin and others.) {==134==} {>>pagina-aanduiding<<} O zeg ons, herderinne Jan Jouben matig-snel. O zeg ons, her- de- rin- ne, Waar- om ge uw har- te houdt Ge- slo- ten voor de min- ne, En als 'ne ko- nin- gin- ne Zoo gril- lig zijt en koud? Zoo gril- lig zijt en koud? Al blin-ken al- ler- we- gen U smeekende oo-gen te-gen, Naar {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==135==} {>>pagina-aanduiding<<} u- wer lief- de ze- gen Wordt vruch- te- loos ge- tracht En ge- smacht... En ge- smacht... O wees als schoon ge- pre- zen, Doch te-vens als tee-der, kind! Wat baat, be-mind te we- zen, Wan-neer men niet we-der- mint? {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==136==} {>>pagina-aanduiding<<} Gelijk een straal der zonne Den beemd met loof versiert, Zoo welt er eene bronne Der allergrootste wonne, Waar men uw bijzijn viert. Bij 't vormen uwer leden Kon meer bevalligheden De Schepper niet besteden, Zoo fluistert iedereen Om u heen... O wees als schoon geprezen, enz. Als wij u niet ontwaren, Wanneer, ten dans bereid, De paren zich vergâren, O dan is heengevaren Ons aller vroolijkheid. Maar niemand is er treurig, En 't veld is eens zoo kleurig, De dreve is eens zoo geurig, Als gij er bloembekranst Met ons danst... O wees als schoon geprezen, enz. De duive is heengetogen, Die u zoo duurbaar was, Den duiver toegevlogen, In wiens wellustige oogen {==137==} {>>pagina-aanduiding<<} Ze zoete minne las. Dat voorbeeld moge u leeren, De liefde niet te weren, Want haar genot ontberen Is meer dan hellesmart Voor het hart... O wees als schoon geprezen, Doch tevens als teeder, kind! Wat baat, bemind te wezen, Wanneer men niet wedermint? (Jacques Jasmin, Françouneto.) {==138==} {>>pagina-aanduiding<<} Mijn schat is weg Duitsche melodie. langzaam en treurig. Mijn schat is weg, naar den vreem-de heen - Ik weet niet, ik weet niet waar- om ik ween. Mis-schien is hij dood, en stijf en stom - Dies breng ik mij- ne da- gen zoo treu- rig om. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==139==} {>>pagina-aanduiding<<} En als me mijn schat woû leiden ter kerk, Veel nijdige tongen er deden haar werk. Men zeide van dit, men zeide van dat - Het maakt er nog heden mijne oogen nat. De dorens en distels die steken zoo zeer, Maar nijdige tongen die steken nog meer... Geen vuur op aarde brandt er zoo heet Als heimlijke liefde, waar niemand van weet... Waar dachten mijn vader en moeder toch aan - Zij hebben de bede mijns harten niet verstaan. Zij hebben mij gegeven eenen braven man, Eenen braven man, dien ik niet minnen kan. Ach zoete schat, ik bid u, kom, Wanneer ik zal liggen stijf en stom, Kom meê ter begraafnis, ach zoete schat, Omdat ik u immer zoo lief heb gehad! (Des Knaben Wunderhorn.) {==140==} {>>pagina-aanduiding<<} Ringsken en roosken Duitsche melodie. gemoedelijk. Haar ei- gen gul- den ring- sken gaf Mijn lief- ste meis- je mij; Het schoon-ste roos- ken plukte ik af, En schonk het haar zoo blij. Ze stak zich, vreug- de- blo- zend, ras Het roos- ken op de borst; En, {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==141==} {>>pagina-aanduiding<<} 't ring-sken aan den vin- ger, was Ik fier-der dan een vorst. Ze zoen- de mij, ik zoen- de haar, Al zwe-rend, dat ge-trouw De zoet- ste liefde ons aan el- kaar Voor eeu- wig hech- ten zou. De zoet- ste liefde ons aan el- kaar Voor eeu- wig hech- ten zou. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==142==} {>>pagina-aanduiding<<} Niet lang en duurt der roze bloei, Verwelken is haar lot... En als de wind des winters woei, Was 't lieve kind bij God. Maar vóór het scheiden sprak ze: Vriend, En ween toch niet zoo zeer; In 's Heeren schoonen hemel vindt Gij uwe bruid eens weêr: Daar wacht ik u, en ben ik u, Zoodra gij komt, nabij, Want aan mijn ringsken ken ik u, Gij, aan uw roosken, mij! (Concordia: Anthologie classischer Volkslieder.) {==143==} {>>pagina-aanduiding<<} Ze trokken gedrieën al over den Rijn Duitsche melodie. matig. Ze trok- ken ge- drie- ën al o- ver den Rijn, In gind-sche ta- veer- ne daar wil- den ze zijn. In gind-sche ta- veer- ne daar wil- den ze zijn. {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} ‘En hebt ge, waardinne, goed bier en wijn? Waar is er uw liefelijk dochterlijn?’ ‘Mijn bier is frisch en mijn wijn is klaar... Mijn dochterken ligt op de doodenbaar.’ {==144==} {>>pagina-aanduiding<<} En als zij traden in 't kamerkijn, Daar lag zij in eenen zwarten schrijn. En de eerste die hief het laken omhoog, En zag naar het lijk met tranen in 't oog. ‘Ach, leefdet gij nog, bevallig kind, Ik hadde van heden u trow bemind!’ De tweede die schikte het laken weêr, En wendde zich af, en weende zoo zeer. ‘Ach, dat gij ligt op de doodenbaar... Gij waart mijne liefste zoo menig jaar!’ De derde die hief het weder terstond, En kuste der doode bleeken mond. ‘Ik minde u en min u, o zoete meid, En zal u beminnen in eeuwigheid!’ (Ludwig Uhland.) {==145==} {>>pagina-aanduiding<<} Het ledige stoeltje R.J. Ruelens. eenigszins langzaam. Hun kind was dood - hun lief- de- pand. Ik ging tot hen het hart vol rouwe, En druk- te stom den man de hand, Maar dorst niet op-zien naar de vrouwe. Hij wendde 't aanzicht van me heen, En {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==146==} {>>pagina-aanduiding<<} ween- de lang en o- ver- vloe- dig. - Ik kom u niet vertroosten, neen, Maar wees toch re-de- lijk en moe- dig. Uw kind-jen is nu bij den Heer... - Ja, zei de va- der, maar hoe treurig! Voor-gis-tren liep het heen en weêr, En loech en was het ro- ze- kleu- rig... En {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==147==} {>>pagina-aanduiding<<} nu, zoo sprak hij stil- ler, daar, Op 't kerk- hof ligt het koud nu ne- der, En 't klau- tert tus- schen mij en haar, tus- schen mij en haar, Nooit op het kleine stoel- tje we-der! En 't klautert tusschen mij en haar, tus- schen mij en haar, {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} {==148==} {>>pagina-aanduiding<<} Nooit op het klei- ne stoeltje we-der! Nooit op het klei-ne stoeltje we-der! {== afbeelding ==} {>>afbeelding<<} (Louis Ratisbonne, Au printemps de la vie.) einde