Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
DBNL Logo
DBNL Logo

Hoofdmenu

  • Literatuur & Taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taal
    • Limburgse literatuur
    • Friese literatuur
    • Surinaamse literatuur
    • Zuid-Afrikaanse literatuur
  • Selecties
    • Onze kinderboeken
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • E-books
    • Publiek Domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Gebruiksvoorwaarden
    • Hergebruik
    • Disclaimer
    • Informatie voor rechthebbenden
  • Over DBNL
    • Over DBNL
    • Contact
    • Veelgestelde vragen
    • Privacy
    • Toegankelijkheid
J. Bernlef leest Jan Hanlo (De Langste Dag, 10 december 2010)

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0,15 MB)






Genre
poëzie

Subgenre
gedichten / dichtbundel
lezing / voordracht


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

 

J. Bernlef leest Jan Hanlo (De Langste Dag, 10 december 2010)

(2011)–J. Bernlef

Vorige

 

 Terug naar openingspagina De Langste Dag

J. Bernlef leest Jan Hanlo

Klondike

 
zo blijft men trouw
 
omdat men wel niets beters weet
 
dat men zou kunnen doen of redden kon
 
van wat men niet vergeet.
 
 
 
men denkt wat na
 
men denkt wat over
 
men keert eens terug
 
naar 't welbekende lover
 
te welbekend, te laat reeds in de zomer.
 
 
 
het beste lijkt maar de balans
 
eens op te maken
 
en dan een soort van trouw
 
een soort van residu
 
van kleine gouden nuggets
 
te zeven.
 
 
 
't begin van 't einde.
 
't begin van het begin.
 
een muur
 
een vlakte
 
een muur niet hoog, een vlakte niet te dor
 
reeds graast het schaap erin.
 
 
 
een keten
 
maar niet sterk
 
en een herinnering
 
die weldra evenzo als in het hoofd van schapen,
 
slapen zal.
 
 
 
en met de gouden korrels
 
kan men dan gaan betalen
 
van wat de toekomst biedt
 
en wat men nodig heeft
 
of meent te hebben.
 
 
 
men kan ze ook bewaren.
 
 
 
en zo dan blijft men trouw
 
omdat men niet veel beters weet.
 
een vlakte voor
 
en achter een, 't is om het even.
 
wellicht neigt men ertoe nog wat te zeven.
 
 
 
J. Hanlo

Bron: Libertinage. Jaargang 2. G.A. van Oorschot, Amsterdam 1949

Wij komen ter wereld

 


Vorige