Den spieghel van Philagie

[Sticken, naeyen, breyen, spinnen]

Sticken, naeyen, breyen, spinnen,
'Doen al meenich penninck winnen,
En de kanten net, en fraey,
Die stoffeeren het schappraey.

Ick kome noch voorder ende ick segghe, o Philagie dat den aerbeydt en ons handt-werck is niet alleen profijtich, maer oock saelich. Bonorum laborum gloriosus est fructus. Seght den Wijseman: De

[p. 91]

vruchten vanden aerbeydt zijn profijtich en glorieus. Weet ghy wel, o Philagie, waerom datmen somtijdts vindt een uyt-hanck-berdt: Inden ghekroonden haemer. Hy voert de kroon om datter gheen instrument en is dat ghebruyckt wordt in soo veel ver-scheyden ambachten, en handt-wercken, dat is het ghemeen ghevoelen, maer ick voegh daer dit mijn oordeel oock by, te weten, dat hy is ghekroont om datmen ter eeren Godts werckende, en sijnen kost kan winnen, en de kroon vande hemelsche glorie kan verdienen.

Houdt u dan altijdt besich, o Philagie, met u daeghelijckx handt-werck, want de ledicheydt is de stief-moeder van de deucht, en van goede seden, het welck ons den H. Antonius Arts-Bisschop van Florencien sal bevestighen. Desen gaende door een blindt sy-straetjen, siet op het dack van een strooyen huysken de Enghelen sitten. Hy peysden terstont by sy selven, daer sulcke treffelijcke wacht is van buyten, daer mocht de Princesse de deucht wesen van binnen, ^(a) noch hy en is in sijn opinie niet bedroghen: want hy vondt daer binnen een weduwe moeder met haere dry nerstighe, eerbaere Godt-vruchtighe dochters, waer in den H. man sulck een behaeghen nam, dat hyse een borse vol gout ver-eert heeft, en is soo ver-trocken. Maer eylaes krancke beentjens en konnen oock gheen weeldekens verdraeghen, soo ras als dese dochters saeghen die groote somme gelts, terstondt het werck-kussen achter de kist, en met een vlyticheydt naer de winckels van A la Mode. Sy veranderen haer seebaere dracht en stil habijt in den nieu-

^(a) In vita

[p. 92]

wen snuf, gaen ghegomt, ghekromt, ghefriseert, gepalleert, ghestrickt, ghelint, gheblint, doch Godt sach dit aen met mis-noeghen, dat hy oock aen den H. Arts-bisschop door een teeken gaf te kennen: want soo hy op eenen anderen tijdt het selfste straetje door-wandelde, sagh hy in de plaets van schoon Enghelen af-grijselijcke duyvelen sitten, hy sach terstont watter was gheslaeghen, en binnen tredede bevondt hy datse de goede manieren met de quaede kleederen hadden uyt-gheschoten; en in plaetse van nerstich en Godt-vruchtich te zijn, zijnse luy, trots en hoveirdich gheworden, met een woort de Rooselinen sijn verandert in Distelinen, en soo krijghen de motten vleughelen om eens in de kerse te vlieghen. Den goeden H. Arts-bisschop en ghevoelden soo seer niet het misbruyck van sijn penninghen, als het ver-treck vande Enghelen, die te vooren door hunne tegenwoordicheydt te kennen gaeven datter loon en kroon met het handt-werck wordt ghewonnen.

Laet ons hier beter voor-beelden nemen, wat soudt ghy segghen o Philagie, dat ick u eenen Religieus vande Societeyt Iesu noemde, die aen hem op sijn doot-bedde en in sijn uyterste dede brenghen eene naelde, daer hy mede ter eeren Godts ghewerckt hadde? en met wat eene kostelijcke en goude spaede heeftmen den Godtvruchtighen Gervasius hovenier van de seer eerweerdighe Paters Capucinen ten hemel sien vaeren? hy hadde sijnen aer-beydt al beter besteedt, dan of hy daer mede in de mijnen van Peru, of Mexico hadde ghegraeven, en ghy Libaria, ghy heyligh Herderin-

[p. 93]

neken, hoe wiste ghy aen den hey-kant te spinnen, als de blommekens, schoonder als die van de Goddinne Flora, daer op groeyden, om u te kroonen, laet ons o Philagie de sanck Goddinne hooren.