Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Tweede stuk

[Jacob Adriaansz Metius]

METIUS (Jacob Adriaansz), de vierde zoon, heeft den naam van Metius ook aangenomen; men zegt van hem dat hij een zeer zonderling man moet geweest zijn, die afkeerig was van den omgang met menschen, en van alle gezelschap, onwillig om zelfs het gewoon schoolonderwijs te ontvangen, die altijd scheen als verzonken te zijn in overdenkingen en nasporingen. Men leest van hem dat hij bij eenen buurman, een brillenslijper, de kunst van glasslijpen leerde, allerlei soort van brand- en vergrootglazen, zelfs brandspiegels van ijs vervaardigde, waarmede hij allerlei voorwerpen op een ongelooflijk snelle wijze kon in brand steken. Hij moet een brandglas of glazen brandspiegel vervaardigd hebben, welke hij tegen, den buitenkant der stadsvest te Alkmaar plaatste, zoodat hierdoor op den volgenden dag een boom, aan de overzijde van het water, in brand raakte. Elk was begeerig van hem te weten hoe hij zulke glazen vervaardigde; prins Maurits verzocht

dringend om opening van de zaak; zijn vader, zijne broeders en zijne zuster zelfs, smeekten hem er om, en in eene ziekte welke hem trof, gebruikte zeker predikant allen mogelijken aandrang om het geheim bekend te maken, doch hij bleef standvastig weigeren, zeggende: ‘als deze kunst bekend werd, niemand zijn leven meer zeker kon zijn.’ Het tijdstip van zijn overlijden vinden wij niet opgeteekend; doch hij moet vóór het jaar 1631 gestorven zijn.

Zie Vriemoet, t.a.p.; Jöcher, Adelung, Rotermund; Fischer, Gesch. d. Physiek, T. II. p. 151; van Kampen, t.a.p.; Beleg van Groningen, bl. 48, Kronyek van Alckmaer, bl. 116; S. van Eikelenberg, Alkmaar en zijn Geschiedenissen, bl. 160; Verslag, 1847-1848, als voren.