Aardige vermaakelyke tyd-kortende vertellingen

Het Huwelyk door Testament maken voltrokken.

Een jonge politique Dame binnen Amsterdam, wierd sterk door zeker Jongman (dog die het niet meende) aangehaald, de Juffrouw die daar wel haast de lucht van weg kreeg, en liever gewilt had dat hy haar in alle ernst verzogt had, begon eindelyk te wanhopen, en hem evenwel gaarn willende hebbe, besloot deeze vond. Gong by een Notaris daar deeze Vreyer zeer gemeenzaam in en buytens huis meede omging, vraagde hem of hy haar een Testament wilde maken. De Notaris antwoorde zeer gaarn, en vraagde haar of zy het begeerden, ja antwoorden zy en stelde het hem dus voor, ik heb daar een

[p. 10]

Huys staan dat moet M.L. hebbe, en dat stuk moet G.R. hebbe, een Obligatie van 2000 guld. moet C.B. hebben, een dito A.N. en de rest aan E.W. de Notaris maakte haar dat Testament, maar vroeg inmiddels wat haar bewoog dat zy zo jong zynde alree haar Testament maakte, voor deeze antwoorde zy was ik nog wel meninge om te huwlyke, maar thans zie ik daar geheel af, daarenboven heb ik een denkbeeld gekregen dat ik niet lang leven zal, derhalve besloot ik gezond zynde over myne Goederen te disponeeren. Gy doet wel antwoorde, den Notaris, en gedaan hebbende vertok zy. Deeze Jongman haar gevallig gezien hebbende, vraagde de Notaris wat heeft die Juff. by u gedaan, die antwoorde ik heb een Testament voor haar gemaakt, en verhaalde hem over hoe veel Capitaal zy wel gedisponeerd had. Hy, die haar altyd voor een Juff. zonder Middelen versleten had, om welke oorzaak hy niet toegebeeten had, voelde nu een grote spyt, maar besloot schoon zy gezegt had, van het Huwelyke af te zien, aan haar een blauwe scheen te wagen, bezogt haar nu en dan al eens, tot hy eindelyk haar zyn voornemen bekent maakte, dat zy als in schers afnam, en verzogt van zulks te zwygen, dat zy van zints was niet te trouwen, daarenboven dagt zy dat zy niet lang leven zoude, en

[p. 11]

geen Dame van Middelen was, daar hy een Jongman van meêr vermogen zynde, beter aan een wel bemiddelde Juffrouw na zyn staat konde komen, hy, die de Notaris niet dorst verklikken, antwoorde, Mejuffrouw ik zie niet op de Middelen, al had gy niets, u Perzoon is my genoeg waard, viel haar om den hals en bevestigde zyn zeggen door duizend Kussen en diere Eden. Vervolgens voortgaande riep zy by Aanhoudenheid niet anders als dat hy wel moest weten dat hy een Vrouwe zonder Middelen kreeg, waarop hy veel antwoorde wie vraagd naar u Goed? ik zie op u, en niet op u Goed! Het Huwlyk eindelyk voltrokken zynde, vraagde de Man al jokkende, naar verloop van een Week of twee a drie. daar na ernstiger. Maar Lief, wanneer zullen wy dog dat Huis, en dat Land eens gaan zien? en waar zyn u Obligatie? Wat huis? wat Land? wat Obligatie? vraagde zy, zig houdende of zy nergens van wist. Wel hoe antwoorde hy, meend gy dat ik niet weet wat Testament gy by die Notaris gemaakt hebt, daar gy over die Goederen &c. disponeerd. Ja, dat is waar, zeide zy, maar weet dat ik zulks gedaan heb op hoop, om of ik die goederen eens mogt krygen. Waarop hy vol Nyd uitborst, dan hebt gy my bedrogen. Ik doe niet antwoorde zy, want ik heb u wel hondert maal gezegt geen middelen te bezitten, en gy antwoorde wie vraagd naar

[p. 12]

u goed, ik zie op u en niet op u Goed. Hy moest het bekennen en zig te vrede houden.