Alfa-Nieuws. Jaargang 1

Gevonden voorwerpen

De bedoeling van deze rubriek is dat docenten alfabetisering melding maken van leuke, verrassende, ontroerende, opmerkelijke, onverklaarbare of anderszins interessante voorvallen of voorvalletjes uit de praktijk waar ze graag even over willen berichten of waarop ze graag een reaktie zouden krijgen. Afhankelijk van de aard van het ‘gevonden voorwerp’ kan daarop gereageerd worden door iemand die er een toelichting bij kan geven.

Gevonden voorwerp:

Een briefje van een van de leerlingen uit de alfabetiseringsgroep, een van de eerste briefjes die deze leerling na ongeveer een half jaar les schreef. Hij heeft dan redelijk wat geoefend met korte eenlettergrepige woorden, nog weinig met langere.

Beste Annie,

Hoe gaat mit jou?

ik gan fadag neit koome vor jou les, maar ik moet naar doktur. Tot folug de week.

goert, Mohammed

Uit functioneel oogpunt een glashelder bericht. Mohammed kan vandaag niet naar de les komen, want hij moet naar de dokter. Volgende week is hij er weer. Mohammed weet ook heel goed wat een briefje is: Een klassieke aanhef met ‘Beste...’ en informeren naar het welzijn van de docente, eindigen met ‘Tot....’, de groeten en de naam van de afzender. Daar is ongetwijfeld al mee geoefend.

Spelling en zinsconstructie van Mohammed lijken op het eerste oog erger dan ze zijn.

Wat overblijft zijn namelijk typische beginnersfouten, zowel van een NT2-leerder als van een beginnende schrijver/speller.

Wat het eerste betreft: Mohammed vergeet het in de eerste zin, en gebruikt voor waar naar zou moeten staan en maar waar want zou moeten staan. Elke docent zal weten dat het in dit soort posities (net als er), en ook het correcte gebruik van functiewoorden in gestructureerde oefeningen al lastig is, laat staan in een zelf geschreven briefje. Mooie gelegenheid om naar aanleiding van zo'n briefje wat extra oefeningen te bedenken rond voorzetsels en voegwoorden. Bij de meeste spelfouten doet Mohammed wat hij behoort te doen; hij past het principe toe ‘ik schrijf wat ik hoor’. Bij een aantal woorden verwart hij veel op elkaar lijkende klanken (met-mit) (voor-vor) (kan-gan). Ook bij de langere woorden vandaag, doktur, volgende en komen past hij dat principe toe. En sommige woorden klinken meer zoals hij ze schrijft, dan zoals het moet. Mohammed moet de conventionele spelling van deze woorden nog leren, die heeft hij ongetwijfeld ook nog niet uitvoerig gehad. En dan zijn er nog een paar vergissingen (neit, goert) bij de volgorde van tekens; die had hij waarschijnlijk zelf kunnen ontdekken.