Het eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez
(1658)–anoniem Eerste deel van de Amsterdamse mengel-moez, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 148]
| |
[pagina 149]
| |
Geen mannelijcke daden
Maar d'eer van een heldin
Een Juffrouw die met min
En liefde was beladen.
3.
Sy liefde 't schoonste schoon
En klom na d'elpen throon
Van nutte wetenschappen
Hier vindse end, noch maet
Doorsoeckt het al, ja gaet
Na d'alderhoogste trappen
4.
En vint hier nut, en zoet
Waer uyt zy quaet en goet
Leert kennen recht van passen
| |
[pagina 150]
| |
Vaer voort o eel gemoet
Dus zult ghy haest de stoet
Van Helicon verrassen.
5.
Dit blies de schelle faem
En schakelde de naem
Van Iuffrouw Catharina
Aen 't snoer van Eeuwigheyt,
En heeft al om verbreyt
Haer kloeckheyt zonder weerga.
6.
Dus komt nu ider zien,
En zyne gunste bien,
En roemt van hare daden
Haer liefd tot nutte konst
| |
[pagina 151]
| |
Treckt yder tot haer gonst
Geen Momus kan haer schaden.
7.
Soo ras zy tijt te werck,
En bijt met water-sterck
In Koper of Metalen,
Dan wort haer geestich dicht,
Met held'ren glants verlicht
Dat daer niet schijnt te falen.
8.
Plautil haelt hier geen prijs,
Geen Sappho schijnt soo wijs,
Wie sagh gepaart te samen,
De Dicht, en Schilder-konst!
| |
[pagina 152]
| |
En brocht geen dobble jonst
Daar deez twee samen quamen.
9.
Dies eer ick hier met reen,
U konst en aardigheen
U lust, en grooten yver,
Maer u oprecht gemoet,
U onbeveynsden groet,
Die treft al vry wat stijver.
10.
Ja dreycht my als met straf,
Soo ick geen lof verschaf,
Of danckbaerheden thone,
Van de genooten deucht
Die sticht, en oock verheucht,
| |
[pagina 153]
| |
Daer ick niet voor kan lone
Als schaemt in 't aengesicht
En slecht, en simpel dicht;
Dat bid ick wilt verschone
K. Kool.
|
|