Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

Veen-Vos Praetje, Tusschen Harmen ende Jan, op de Bruyloft Van T. I. ende S. d. K.

Ian.

SEgh my Harmen Hoender-diefje,
Is dat Teunis met sijn Liefje,
Die soo Bruyntjes zijn gekleedt?

Harmen.

Foey ghy plompert wilt u schamen,
Kunt ghy dach noch tijdt beramen?
Dat ghy hen nu Teunis heet.

Ian.

O, vergeeftme ’t Is Antonie,

[p. 18]

 

Met zijn Priesterlijcke tronie,

 

Harmen.

 

Soo, let beter op u stuck.

 

Ian.

 

Wilt ghy alles beter weten,

 

Soo most ghy hem Bruyd’gom heeten,

 

Ende wenschen hem geluck.

 

Harmen.

 

Ick bekent, wy missen beyde.

 

Ian.

 

Dat ick nu oock plompert seyde,

 

Tegens u, als ghy tot my?

 

Segh berisper wat soud wesen?

 

Harmen.

 

‘t Is genoegh hou op met lesen,

 

Stopje mont met rijsen bry.

 

Ian.

 

’t Is geen tijdt de mont te snoeren.

 

Laet ons eerst ons plicht volvoeren.

 

Harmen.

 

Nieu-getroude zijt ghegroet,

 

Ian.

 

‘k Wensch u beyde sulcken zegen,

 

Als oyt yemant heeft verkreghen,

 

Harmen.

 

Amen, dat ’t gheschieden moet.

[p. 19]

 

Toegift tot een Stootkant.

 

 

 

Ian.

 

Bruyd’gom met u lieve Klerckje,

 

Onse Lieven-Heer die sterckje.

 

Harmen.

 

Met een ongemeene deught.

 

Ian.

 

Oock soo wensch ick dat ghy Saertje

 

Blye moer woort binnent ’t Jaertje,

 

En wat luy’ren spoelen meught.

 

Harmen.

 

Datmen seyt tot uwer eeren,

 

Ian.

 

Dese Klerck is hupsch in ’t leeren,

 

Keurtse vry voor meestres.

 

Harmen.

 

Nu vaert wel, de Heer verkloeckje,

 

Ian.

 

Hy het broeckje, ghy het doeckje,

 

Harmen.

 

Klerckjen onthou die les.

 

 

 

Antonis is zijn naem in desen staet geheeten,

 

Maer als hy weer Crispijnt, soo moet hy Teunis heeten.

 

Door Veen-vos.