Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

[p. 133]

AenDe Speelnootjes.

SPeelnootjes ay kijck, hoe is ’t Bruytje soo stil,
‘k Loof seper dat sy ‘er naer bedde wil,

Ay! spreeckt haer eens aen,

Vraeghd ofs’ hier van daen,

Niet wenscht met haer Bruyd’gom te bedt te gaen.

2   Al wenschte sy dat, ten waer gheen schant,

Sy isser aen hem verknocht en verpant;

Sy zijn met tween

Gheworden nu een.

Godt sende sijn zeghen haer oock gemeen.

3   Dat suffen en duffen Speelmeysjes laet staen,

Weest vreughdig en jeughdigh, wat schorter doch aen?

Wel Maeghden hoe dus,

Ghy gaeft immers flus,

Wt liefde en vreugde ons elck een kus.

[p. 134]

 

4   Of gunje de Bruyt niet dese nacht,

 

De vreughde, gheneughde die sy ‘er verwacht,

 

‘k Loof dat het u spijt,

 

Doch ’t isser nu tijdt,

 

Sy sal het genieten, spijt die ’t benijt.

 

5   Seght Meysjes, seght Diertjes seer jeughdigh en fris,

 

En moeyt het u niet dat sy de Bruyt is?

 

‘k Loof ’t is u verdriet,

 

Dat ghy het bent niet,

 

Ghelijck men ’t oock aen u wesen wel siet.

 

5   Doch dat ’s gants geen noot, ay laet u maer raen

 

Houdt steets goede moet, en komter een aen

 

Mijn beckjes tsa tsa,

 

Seght haestigh maer Ia,

 

Soo volghje ’t Bruytje in ’t kort oock nae.

 

Al weerom.