Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 342]

152 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
Te Gherbeken binnen
Daer staet een steenen huys,
Daer rijdt alle dage
Een edel lantsvrouwe uut.
Si rijdt uut alle daghe:
Selve heeft si een so goeden getrouwen man,
Die clerc, die scrijver, stont in haeren sinne.

2
Die heere tot zijnder vrouwen sprack:
‘Weledel joncfrouwe mijn,
Seer wonderlijcke dinghen
Mi ter ooren ghecomen zijn!
Mi is ter ooren ghecomen
Hoe dat ghi metten scrijver gaet spaceren in den wijn
Ende tesamen boeleren gaet in der stoven.’

3
‘Och heere,’ seyde si, ‘heere,
Weledel heere mijn,
Van alle sulcke dinghen
Wil ick onschuldich zijn!
Ic en quam noeyt in der stoven!
Tis so menighe vrou, soo menich eerbaer wijf,
Si worden also dick beloghen.’

4
Tsmorghens vroech, alst was schoon dach,
Die heere reedt van huys;
Mer des avonts also spade
So quam hi wederom na huys.
Hi streeck op zijnder salen:
Daer vant hi sinen scrijver bi zijnder joncfrouwen staen,
Seer vriendelic dat si op malcanderen sagen.

[p. 343]

 

5

 

Die vrouwe tot haren heere sprack:

 

‘Weledel heere mijn,

 

Van al sulcke saken

 

Moet ic nu schuldich zijn.

 

Laet uwen moet doch sincken:

 

Daer twee soete liefkens tsamen vergadert zijn,

 

Den Rinschen coelen wijn woudy hem gaerne schincken.’

 

 

 

6

 

‘Den Rinschen coelen wijn

 

Die ick u schincken sal,

 

Daer sult ghi wel op dincken

 

Alle u leven lanc!

 

Ghi sult daerom wel dincken:

 

Ic sal u beyde tegader doen steken in eenen sac,

 

Al in der Masen sal ic u doen verdrincken!’

 

 

 

7

 

Hi namse daer beyde tegader,

 

Hi stackse in eenen sack,

 

Hi worpse al in der Masen,

 

Die Mase, die was nat!

 

Hi worpse al in der Masen.

 

Daer stont so menich heere, so menich edelman,

 

Die dat met beweenenden ooghen saghen an.