Het Belfort. Jaargang 13

[p. 726]

Allerzielen.

Sancta et salubris est cogitatio pro defunctis exorare, ut a peccatis solvantui.
(2^e November), H. Schriftuur.

De Heilige Kerk aanhoort de stemmen,
Die smeekend strijgen uit den poel,
En haar gevoelig hert beklemmen,
Dat geene foltring zien kan koel.
O ja! zij hoort de bange klachten
Der zielen in het woedend vuur;
Zij zal hun jammeren versmachten,
Hun noodlot maken minder zuur.
Zij weent! want zij weet wat zij lijden,
Hoe hertverscheurend is hun smert;
En daarom wil ze een dag hun wijden,
Een dag, die beur' hun smachtend hert.

De klokken treurig, klagend klinken;
Zij duiden aan een diepen rouw;
Natura zelfs wil niet meer blinken:
't Is alles zwart en doodsch en grauw.
Heur rijkelijke feestgewaden
Heeft onze Moeder afgelegd,
En alles, alles doet ons raden
Dat zij zich gansch de vreugd ontzegt.
Zij stort nu vuurge smeekgebeden
Voor harer kindren bitter lot,
Die, als de wierookwalmen, heden
Verschijnen voor den troon van God.

[p. 727]

 

O mensch! daar 't is in uw vermogen,

 

Help ook de zielkens uit den poel

 

Stuur uw gebeden tot den hoogen

 

En toon dat ook gij hebt gevoel.

 

O stervling! bid toch met uw Moeder,

 

Opdat gelenigd word' de pijn

 

Van uwen afgestorven broeder,

 

Die zoo verlangt verlost te zijn!

 

O bid! opdat hij ook u heuge,

 

Als hij geholpen is door u,

 

En bij uw dood uw ziel verheuge,

 

En zegge: ‘broeder, juich ook nu!’

 

 

 

Thienen.

 

A.M.