Het realisme in de kunst.
De kunstenaar aan wiens hand wij het bekoorlijk huiselijk tafereeltje van de volgende bladzijde te danken hebben, heet Ernst Fischer. Hij behoort tot de weinige kunstenaars van onzen tijd die de kunst om de kunst beminnen en haar daarom niet tot slavin der mode verlagen. Wat wij hier van hem leveren kenmerkt zich door de grootste eenvoudigheid maar er ligt poëzie, er ligt kunst in. Is de snaakschheid, den kinderen eigen, hier niet op het treffendst voorgesteld? Blijf er eenige oogenblikken op staren, en gij meent de kleine in een gullen lach te zien uitbersten, als het hun gelukt is het horlogie te openen, dat zij in de handen hebben genomen, terwijl hunne moeder op haren stoel in slaap viel. En hoe natuurlijk, hoe ongekunsteld is die slapende moeder! Zelfs in haar ziet gij het leven, en lang kunnen hare vingeren niet bewegingloos in uw oog blijven. In een woord, de gravure trekt u aan, wekt uw gevoel op, doet u in de blijdschap dier lieve kinderen deelen en.... de teekenaar heeft zijn doel bereikt.
En dat doel is inderdaad prijzenswaardig, wanneer men in aanmerking neemt hoe velen zijner kunstbroeders van onzen tijd door hun realisme de kunst dierbaar maken aan de materialistische richting onzer eeuw. Het is waar dat men niet altijd in de hoogere sfeeren der idealiteit kan zweven, maar waarom dan ten minste het gemoedsleven in de kunst niet behouden?
Wij willen het antwoord op die vraag in een volgend nommer geven; het zal niet moeilijk vallen te doen zien dat de realistische richting in de kunst geheel in overeenstemming is met onzen materialistischen tijdgeest, die geen gevoel meer heeft voor het ware schoone en slechts naar rijkdom en bevrediging van zingenot streeft.
Auteursrechtvrij