Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De Belgische Illustratie. Jaargang 7 (1874-1875)

Informatie terzijde

Titelpagina van De Belgische Illustratie. Jaargang 7
Afbeelding van De Belgische Illustratie. Jaargang 7Toon afbeelding van titelpagina van De Belgische Illustratie. Jaargang 7

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (26.18 MB)

Scans (1195.24 MB)

ebook (27.07 MB)

XML (2.04 MB)

tekstbestand






Genre

proza
poëzie
non-fictie

Subgenre

tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De Belgische Illustratie. Jaargang 7

(1874-1875)– [tijdschrift] Belgische Illustratie, De–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende
[pagina 153]
[p. 153]

[Nummer 20]

Baron Gustaaf Wappers.



illustratie
BARON GUSTAAF WAPPERS


Nog eene schitterende ster, die van den vlaamschen kunsthemel gevallen is! In het laatst van verleden jaar, 1874, stierf baron Gustaaf Wappers in den ouderdom van 71 jaren, deze beroemde schilder geboren zijnde in 1803.

Wappers was in al zijn leven en doen, in zijnen omgang gelijk in zijne kunst, een echt Antwerpenaar. Zijn vader was een geacht koopman, doch die, zooals zoo velen in de stad van Rubens, het kunstgevoel niet versmachten liet onder wissel en grootboek. Vader Wappers had inderdaad eene zeer schoone galerij van oude meesters, en wie weet of het bezoek, en de min of meer lange aanwezigheid van een aantal kunstenaars aldaar - want de galerij stond voor hen mildelijk open - den knaap niet aanzette om ook de teekenstift op te nemen.

De oude van Regemorter, dien wij allen gekend hebben, was Wappers' eerste teekenmeester; later bezocht de knaap de academie, destijds onder het bestuur van Herreyns en deed zich aldaar, door zijne snelle vorderingen, onderscheiden. Hij behaalde echter den prijs van Rome, naar welken hij in 1821 en 1823 dong, niet en genoot dus evenmin het geluk, op 's lands kosten, Italië te bezoeken

De prijzen van Rome maken echter de groote schilders in het toekomende niet; wij zien er integendeel een aantal, die nooit tot op eene uitstekende hoogte geraakten, terwijl anderen, uit dien prijskamp gestooten, later de vlaamsche kunst, op eene recht schitterende wijze, verhoogden. Wappers was een dezer.

Van de gunst verstoken, de verlangde kunstreis te kunnen doen, wendde hij al zijne aandacht op de vlaamsche en hollandsche school: op de meesterstukken van Rubens, van Dijck, Rembrandt, Jordaens en van der Helst. Later ging hij naar Parijs en doorgrondde daar de venetiaansche school.

Toen Wappers optrad, waren als het ware de overleveringen van Rubens, voor onze kunstenaars, verloren. Na den waterachtigen genre van Watteau, was de stijve, ziellooze, klassieke school van David opgestaan, die bier vele navolgers vond. Er moest dus met die overlevering afgebroken worden; men moest andermaal terugkeeren tot onzen eigen oorsprong.

[pagina 154]
[p. 154]

Niet aan allen is het gegeven een zoodanig werk aan te vangen, nog minder dit te voltrekken. Het blijft eene onmiskenbare eer voor Wappers, dat hij zulks durfde wagen en stoutweg tegen de aangenomen mode in gaan. In de tentoonstelling van 1830 trad hij op met zijn Adriaan Van der Werf, burgemeester van Leiden (1574), en juist deze schilderij, met een bezielend talent gemaald, was de aanvang van eene machtige terugwerking, van een terugkeer tot de oprecht vlaamsche princiepen van voorheen.

Het zou ons onmogelijk zijn, al de schilderstukken op te sommen, welke Wappers, na dien schitterenden bijval, maalde. Niet alleen putte hij zijne onderwerpen uit de gewijde geschiedenis, maar ook uit de ongewijde, vooral uit die van Engeland, Frankrijk, en meer dan eens koos hij uit deze, de vorstelijke ongelukken, zooals onder ander Lodewijk XVII, Anna de Boleyn en Karel I. Ook het leven der dichters en kunstenaars leverde hem vaak eene treffende stof op, zooals dat van Boccacio en Camoëns.

Onder de werken, die altijd beroemd zullen blijven, telt men Peter de Groote te Zaandam en een aantal zijner portretten, in welke reeks men gewis zijn eigen portret niet vergeten mag, hetwelk door Verswijfelt gegraveerd werd en onze huiskamers versiert.

Reeds in 1832, dus op negenentwintigjarigen leeftijd, werd Wappers tot professor der schilderklas in de koninklijke academie te Antwerpen benoemd en in 1840 tot direkteur. Laat ons rechtvaardig zijn: de academie van Antwerpen bereikte onder zijn bestuur, eenen trap van bloei, die nog met eene soort van voorliefde vermeld wordt. Er waren zekere punten in het beheer van dit belangrijk gesticht te verbeteren; doch de politieke partijgeest maakte zich van deze punten meester en, in stede deze te wijzigen, veranderde men ze in grieven tegen den kunstenaar.

Moede geworsteld tegen de franschgezinde partij, verliet Wappers Antwerpen en ging zich met der woon te Parijs vestigen, waar hij dan ook vele jaren nadien gestorven is. Aan vorstelijke eerbewijzen heeft het hem in zijn leven gewis niet ontbroken. Ridderorden werden hem talrijk toegekend, en koning Leopold I verhief hem tot den adelstand. De koningin van Engeland, Victoria, zond hem eens eene prachtige vaas ten geschenke, met het opschrift: ‘koningin Victoria aan den heer Gustaaf Wappers.’

De koning der Belgen, Leopold I, de koningin der Nederlanden, koning Louis Philippe, de hertog van Saxen-Coburg, de koningin Victoria, de keizerin Eugenie, de prins van Wittgenstein en zooveel anderen, hadden werken van dien vlaamschen meester in hunne kabinetten. Al die werken onderscheiden zich door edelheid in de vormen, door een schitterend vlaamsch koloriet - kortom, door eene volledige kennis van het technieke der kunst.

Of de laatste levensjaren van den meester wel juist de gelukkigste waren, betwijfelen wij. Of hij te Parijs wel juist dat midden vond, waaraan hij, een ronde Vlaming, behoefte had, staat niet in onze macht vast te stellen. Voor het minste, gezien zekere omstandigheden, mogen wij hier eenigen twijfel opwerpen.

Als man, had Wappers een gulhartig, warm, poëtisch, welwillend en vroolijk gemoed. Veel bracht hij bij, om de pogingen van de eerste vlaamsche schrijvers, onder ander van Hendrik Conscience, aan te moedigen - dus, om bij te dragen ter stichting van onze nationale letterkunde, zooals hij de vlaamsche schilderschool heropgebeurd had.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken