Het zieke kind.
De heer Heyermans is niet alleen een schilder, hij is, wat zeer zelden het geval is, een dichter in den vollen zin des woords. Zijne onderwerpen uit het gewone leven genomen, dragen schier allen een dichterlijk karakter en dit zal men vooral aan het zieke kind niet ontzeggen.
Wat is dat oogenblik van ziekte in een huisgezin, met waarheid weêrgegeven! De figuur van den vader, waaruit de vrees spreekt, is voorzeker treffend, evenals die der moeder, welke meer vertrouwen kennen doet. Ook de oude moeder is uitmuntend, evenals de schier onverschillige kinderen, die de handeling des grijzen doctors gadeslaan.
Wat een zoo kleine dreutel als dat kind is, een gansch huisgezin in onrust kan brengen!'t Is omdat de liefde van allen op de wieg, waarin de kleine rust, is saêm getrokken. Iedere beweging, iedere kuch, iedere ademhaling wordt met een onrustig oog nagespied, en meer dan eens tuurde nu deze dan gene door het venster, om te zien of de zoo vurig verlangde doctor nog niet kwam.
En dan die nachten, wanneer men wakend bij de wieg zit, hoe angstig worden die doorgebracht! Het licht op den bek der lamp brandt flauw, het vuur is uitgedoofd; de klok tikt eentoonig, en de oude grootmoeder, die altijd weigert te gaan slapen, telt biddend hare rozenkranskralen.
Buiten suist de wind eentoonig door de linden en in den schoorsteen, ofwel hij doet de gebroken glasruit of het slagvenster kletteren. Soms blaft de bandhond en krast de uil op het dak - niet zelden voor den anders niet bijgeloovigen vader, een slecht voorteeken.
En wie weet ook of de engel des doods niet op de hoeve zal neêrstrijken, het bezwijmende kind in zijne armen opnemen en met het kostbare zieltje naar beter gewesten heenvaren.....
Als het eerste koude licht door de wolken breekt en op de kleine vensters der hoeve tintelt; als de haan helder kraait en de musschen op het dak wakker roept; als eindelijk de klok ter vroegmis luidt, gaat allengs die pijnigende onrust voorbij en gewoonlijk neemt ook de drukkende ziekte van den lieveling af.
Al wie de schilderij van den heer Heyermans ziet, zal het onderwerp, de groepeering, de waarheidvolle uitdrukking der figuren, het edele en hoogst onderscheidene in het geheel roemen. Hij is nog een van die kunstenaars welke denken en tevens waarde hechten aan uitvoering, wel verschillend van vele in onze dagen, die alle regels van het schoone en van het gevoel verwerpen, juist omdat zij weten die hooge geestesgaven te missen.
Aan dergelijken, die deze gaven doen blijken, komt zonder den minsten twijfel de eerepalm toe.
Auteursrechtvrij
