Mgr. Dupanloup.
Het mag een opmerkelijk verschijnsel genoemd worden wanneer in een land als Frankrijk de gansche pers zich in haar oordeel over een persoon eenstemmig toont. Men heeft dat zien gebeuren bij den dood van den doorluchtigen bisschop wiens portret wij heden onzen lezers aanbieden. De schitterende hoedanigheden welke Mgr. Dupanloup als man, als kerkvoogd en als letterkundige bezat, zijn algemeen erkend geworden en hebben hem de hulde en den lof verworven, waarop zij hem aanspraak gaven.
Felix Antoine Philippe Dupanloup werd den 3en januari 1802 te Saint Felix in Savoye, destijds het departement van den Mont-Blanc, geboren. Op zeer jeugdigen leeftijd werd hij naar Parijs gezonden, waar hij in 1825 de priesterwijding ontving. Het zou een aanzienlijke plaatsruimte innemen indien wij wilden opsommen welke ambten hij sedert dien tijd bekleedde, met welke titels hij vereerd werd en welke werken hij schreef en in het licht gaf. Wij vermelden slechts dat hij de biechtvader was van den hertog van Bordeaux, godsdienstleraar van de jonge prinsen van Orleans, overste van het klein-seminarie te Parijs, professor in de gewijde welsprekendheid aan de Sorbonne, en dat hij in 1849 de volle waardeering zijner veelvuldige geestesgaven vond in zijne benoeming tot bisschop van Orleans.
Van het oogenblik dat de mijter zijn edel voorhoofd sierde, was zijne werkzaamheid bijna ongeloofelijk. Sermoenen, godsdienstonderrichtingen, administratie, onderwijs, letterkundige arbeid, dat alles wisselde elkander gedurig af en in alles muntte hij uit. En toen hij in 1850 tot lid der fransche academie gekozen werd, oefende hij op deze vereeniging, even als op de Kamer van afgevaardigden en den Senaat, een machtigen invloed uit.
Deze groote, verdienstvolle man heeft den 11en october 11. het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. Zijn naam zal niet alleen nog lang voortleven in de herinnering zijner katholieke landgenooten, maar ook een schitterende plaats innemen in de annalen der geschiedenis.
Auteursrechtvrij