[Nummer 16]
Het laatste gebed.
Meissonier, de schilder van het doek waarnaar deze gravure genomen is, heeft weinig onderwerpen behandeld die zoo ernstig zijn als dit. Het is moeielijk uit te maken of het een spel is zijner fantasie, dan wel of hij bij het voorgestelde tooneel tegenwoordig is geweest. Wij zijn echter geneigd het laatste te veronderstellen - zoo ademt alles leven en natuurlijkheid.
De kamer van den stervenden man wettigt het vermoeden dat hij niet mild met aardsche goederen bedeeld is. Niemand houdt hem dan ook in zijne laatste oogenblikken gezelschap dan een priester, die hem den troost van de godsdienst aanbiedt. Daar ligt hij met half gesloten oogen, waarover de adem des doods weldra een akelig dof waas zal spreiden. Met warmte drukt hij de hand van den geestelijke die hem zoo even van zijne zonden ontbonden heeft, en terwijl hij zijn laatste gebcd naar God opstiert, wacht hij slechts op het oogenblik dat zijne zie! haar stoffelijk hulsel zal verlaten om heen te zweven naar het zalige oord waar 's werelds zorg en kommer niet bekend zijn.
het laatste gebed. naar j.l.e. meissonier.
Meissonier heeft door deze schilderij getoond de kunst meester te zijn. Een der grootste verdiensten er van is zeker wel de prachtige scha-
Auteursrechtvrij