nunc quaero veniam, te quaeso precare mariam
Stet pro parte mei, consors ut sim Requiei. Amen.
O gij die 't bloemken uwer jeugd,
bekommert staeg in eer of deugd
Wilt dezen spiegel eens aenzien.
opdat ge 's werelds dienst zond vlien
Ik Aubertinus Royer groot,
moet hier vergaen in asschen snoot
mijn leden men hier strekken sag,
in december den thiensten dag
van het derthien honderste jaer,
en vier en veertig nog daer naer
ik was aen den graef lodewyck,
seer aengenaem en minnelyk
het recht van syn ontfangerijen
heb ik bediend seer lange tijen
de vlamingen my minden seer,
ik was hun heer maer nu niet meer
want de dood door haeren aerd,
en heeft aen my ook niet gespaerd
maer heeft my alhier neergeleyd,
met macht en pracht en heerlijkheyd
nu bid ik om vergiffenis,
dat sij toch wilt mijn voorspraek zyn,
opdat ik haest ben uyt de pyn.
DE eerweerde Augustiner monik, Pater F. Georgius Salomons, in zijn uur-werk van de Seven wee-en, opgedraeghen voor Nieuw-Iaer-Ghiefte aen Me Vrouwe M. Joanna Isabella Des Maystres, Abdis van het out vermaerdt Clooster van Sinte Brigitta, genaemt Marie-Throon binnen Dendermonde den 1 Ianuarij 1667, gedrukt te Antwerpen bij Jacop Mesens, 1667, schrijft eenen Sendt-brief aen de Godvrachtighe, Ghestichtighe, en Lofweerdighe Ioef-vrouwen Brigittinen, binnen Dendermonde den 1 Februarij 1667, en zegt daarin, bl. 311, als volgt, uitgeweerd de spellinge:
‘Ulieden zeer eerweerde Mevrouwe Abdisse,... hoe zij, gelijk Brigitta, eerst lang stom ende de Vlaamsche tale onwetende, het derde jaar, de zelve niet gelijk andere kinders, ofte menschen, al spelende, en kwalijk, maar zoo volmaaktelijk spreekt en schrijft, al of 't het haar moeders tale ware.’
Dat was een Mevrouwe Abdesse!
Die Pater Salomons was een knappe dichter. Horkt liever:
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
