Tussen Honte en Zwin. Het spel van land en water in Westelijk Zeeuws-Vlaanderen.
Dit gewest, dat nu een volledig polderland is, werd dit eerst na 1584 tengevolge van de overstromingen gedurende de Tachtigjarige Oorlog en de daaropvolgende bedijkingen. Oorspronkelijk lagen er slechts polders langs de kust van zee en Schelde.
De eerste bewoners worden aldaar vermeld in de 8e eeuw. De Gentse St. Baafsabdij had er toen reeds bezittingen.
In de 11e-12e eeuwen werd het land ingedijkt en geraakte het tamelijk dicht bewoond. De schorren, waar schapen gekweekt werden, leverde beste wol, waardoor een weefnijverheid ontstond die zich vestigde in de talrijke kleine steden,
In de 13e eeuw bereikte dit gebied zijn hoogste bloei, zodat de minder vruchtbare landerijen in het zuiden, die vroeger alleen gebruikt werden voor de turfontginning, nu ook voor de landbouw dienstbaar gemaakt werden.
Ten gevolge van de burgertwisten in Vlaanderen gedurende de 14e eeuw, ging deze streek haar verval te gemoet. De handel ging zich vooral te Brugge vestigen, en de steden van Westelijk Zeeuws-Vlaanderen verloren hun belang, met uitzondering van de Brugse voorhavens Sluis en Mude.
De historisch-geografische ontwikkeling van dit gebied werd beschreven in het zopas verschenen Utrechts proefschrift van M.K. Elisabeth Gottschalk: Historische Geografie van Westelijk Zeeuws-Vlaanderen tot de St-Elisabeths-vloed van 1404. (Assen, 1955. In-8; x-236 blz.; illustraties en kaart buiten tekst).
Met de gegevens ontleend aan de renteboeken van de kloosters ontdekte Dr. Gottschalk o.m. dat in de winter van 1375-76 een grote overstroming in dit gebied heeft plaats gehad, waarvan zij de uitbreiding kon vaststellen. Deze ramp was onbekend en is veel belangrijker geweest dan de overstroming van 19 november 1404, die in al de kronieken vermeld wordt.
Schr. kon ook de oorspronkelijke loop van de Lieve tussen Maldegem en Aardenburg bepalen, evenals de grens tussen Kroon- en Rijksvlaanderen. De stad Biervliet behoorde tot dit laatste. De grens tussen beide delen van het graafschap volgde enkele oude wegen in de omgeving van Watervliet. Er bestond geen natuurlijke grens.
J.D.S.