geven eene halve tonne; voor welke gift dezelve gilde zal verobligeert zyn te doen celebreren eene singende misse tot laevenisse van syne ziele zoo haest zyn lichaem daer van sal gescheyden syn.’
Petrus Demuyttenaere (1776) ondertekent volgende doodschuld: voor iederen ‘confrere die in syn uytvaert zynde van t'beginsel tot het eynde en t'offrande gaende in de misse, eene canne goet bier ende eene hespe van 12 pont in t'generale...’
Verscheidene vrouwelijke leden bepalen ‘eene tonne goet bier (of een halve ton) in banden, op conditie noghtans dat sy naer haer overlyden van de confreers ende niet van de confreressen wilt naer de gewyde aerde gedregen worden’.
Petrus Carton (1778) belooft ‘aan ieder confrere die syn lichaem van syn huys naer de gewyde aerde sal vergezelschappen eene canne goet bier, eene soucisse van eenen stuyver ende broot op zyn advenante; ende waert dat het geviele dat het Vrydags, Saterdags ofte vigiliedag waere, in plaetse van eene soucisse voor eenen stuyver caes’.
Joannes Mestdagh (1783): ‘een tonne goet bier in banden ende eene hesp wegende 23 pont met broot en mostaerd op zyn advenante ende een half pont was voor het brenden van den selven heyligen’.
Petrus Lesaffre (1801): ‘een tonne goet bier in banden, eene hespe wegende twintig ponden mitsgaders brood en mostaerd op advenante elck eenen stoel om daer op te sitten tot het eten de geseyde espe...’.
Louis Delecroix, fabrikant, en zijn huisvrouw Marie Smulders (1807) beloven elk ‘eene tonne goed bier in banden, een goede soupee en behoorlijke caffé’.
Joannes Catry, linnenkoper makelaar (1826): ‘tien stoopen bier à vyf stuyvers brabantse courant den stoop, 12 Frans brooden van een stuyver en 3 pond nugter kalfvleesch’.
Frederik Accou (1826): ‘een derdelinck bier in banden en ideren confrere een pype met tabak holland’.
Ook Franciscus Lahousse, in 1784 gekozen tot alferis van de gilde (vaandeldrager), beloofde een doodschuld te betalen en verbond zich ‘het vender te onderhouden van stoppen en nayen ten waere dat er eenige nieuwe stucken soude van noode syn..., de confreers ofte confreressen te helpen begraeven en van eens jaers syn gelaegd te betaelen op den dag van de craekelingschietinge’.
De trommelslager Petrus Polderman, de alferis Joannes Doornaert en de fluyter Jacobus Barrat, alle drie aangesteld in 1803, behoeven zich niet tot een doodschuld te verbinden maar beloven hun functie te vervullen ‘mits daer vooren te genieten de indemniteyten van ouds geplogen en mits de gilde hun lichaem naer de gewyde aerde zal draegen met open vaendel en trommel’. De trommelslager Joannes Steenmeijer, aangesteld in 1809, besprak dat hij moest begraven worden met ‘fluytiens’.