Clioos Cytter, slaande aardige gezangen, nieuwe wyzen, geestighe steekdichjes en brandende minnekusjes

[p. 126]

Op de dubbelhartigheyt van Astrea.

KAn ymant my op aerde zeggen,
Waerom de zee, nu vloeit, dan valt?

De maan verwisselt van gestalt?

Waer Eden staet met groene heggen?
En waer de wijde hemelzalen,
Op 't smalste, maer drie spannen is?
Roos zonder distelen is te halen,
En daer de nijt verbannen is?
Hoe hoog de starren zijn van d'aerde?
Hoe diep den diepen Oceaan?
Wat meerder is, als trouw, van waerde?
Wie Caim troudt na Abels slaan?
Die kan, 't geen niemant ooit kon weten,

[p. 127]

 

Dan Jupiter, die 't al beoogt,

 

Zien in de nieren, door de reten,

 

Van Ermgaarts hart, waer list op boogt,

 

Zoo dat zy is gestelt van binnen,

 

't Geen trouw nog deugt niet uit kon vinnen.