Commentaar op het Hooglied

[fol. W21vb]

XCIX Hoe dle bruut den maghen antwoort

Die bruut is uan herten vro
Datsi hout hair lief also
Vriendelike hairs nemen ware
Des spreect si al openbare
Dits die stemme uan minen lieue
In wies minne ic beclieue
Die bruut neemt minlike goom
Die stemme des brudegoom
Want hi den dochtren heeft verboden
Dat si siin lief om ghene noden
Wecken uut haren rusten
Hier of mocht die maechden lusten
Te vraghen hoe si dit vernam
¶ Si sprac dese stemme quam
Van minen lieue dat wetic wel
Die dochtren vraghen echter snel
Wa[ir] is diin lief wane comt hi
Si antwoirde uan herten vri
Siet hi comet sonderlinghen
Inden berghen emmer springhen
Die houele hi al ouer springhet
Dair om sine minne mi sere dwinghet
vox dilecti mei ecce iste venit
saliens in montibus
transiliensque colles xxxiiij
miin lief is ghelike den ree
enter herten ionghen noch mee
similis est dilectus meus capree
hinnuloque plurimorum
... woorden siin donker ghenoech
... lettren mer onse gheuoech
... wi uanden gheeste nemen
[Mi]tten gheeste mach ghetemen
¶ Der bruut lief al sonder spod
Is ihesus cristus gheware god
Die al springhende thare is comen
Als onse gheloue recht heeft vernomen
Hi spranc uanden hemel hier beneden
In marien uan goeden zeden

[fol. B18ra]

40

Hi spranc voort in dit ellende

 

Dair hi leet menich miswende

 

Inden apostelen spranc hi voort

 

Hi spranc mit werke ende mit woort

 

Dat hi siin lief veruollet heuet

45

Mit salicheit dair si bi leuet