Commentaar op het Hooglied

CLXXXVIIJ Hoe die minne dicken die woorde breket

IC minen lieuen ende mijn lief mi
ego dilecto meo et dilectus
meus michi qui pascitur
inter lilia xcviij
¶ Merket wat sinne hier in si
Twee pointen sijn die woorde breken
Dat si uolcomelike niet spreken
¶ Dat is toorn ende minne
Dese twee siin uan corten sinne
Dair om siin dicken hare woorde
Cort sonder einde ende oirde
¶ Des spreect hier die soete bruut
Woirde die si niet brenget uut
Ic minen lieue. dat is gheseit
Minen lieue bin ic bereit
Alte doene dat hi ghebiet

[fol. W24va]

 

Miin lief is mi sonder uerdriet

 

Bi mit hulpe. mit troost mit rade

 

Hi wort gheuoet vro ende spade

 

Onder die lelien dat verstaet

 

Want dit is sonder baraet

 

¶ So wie hem des wil onderwinden

 

Soect hi salt hier bouen vinden

 

Inden eersten boeke ter vairt

25

Inden capitele onghespairt

 

Die brudegom heeft mi ghesproken

 

Dair wort dese sin op loken

 

¶ Hier moet wi noch ene wile merren

 

Sulwi dese woorden ontwerren

30

Ende ander die hier na uolghen

 

So dat wi bliuen onuerbolghen

 

Want menich point is hier voren

 

Gheseit dat wi noch hier horen

 

Ende sullen horen noch hier nare

35

Vanden text al openbare

 

Dair om moet wi alle reden

 

Die wi vinden also ureden

 

Datmen die wairheit rechte vinde

 

Alsmen der letter recht ontbinde

40

Mer om dit te bat te verstaen

 

Sulwi merken sonder waen

 

Dattie enige kerstenheit

 

Te god in ene wart gheleit

 

Van vier einden in vier stonden

45

Alst bider scrift is onderuonden