Trou-krans van coren-bloemen, gestrengelt op de echt-vergaderingh van sr. Johannes Cone, met de eerbare deught-rijcke juffr. Elisabet de Corne

't samen gehuwt binnen Leyden, op den 5. van sprockelmaent 1664

[fol. A3v]

Aen de selfde.

J uycht vol van vrolijckheyt al wie hier sijt verschenen;
O ns Bruylofs-Feest ver-eyscht geen laffe treuricheyt.
H anthavent al gelijck de vreucht, verbant het wenen.
A en Cone is een Coorn vol schoonheyt toebereyt:
N ae dat hy sonder eyndt dit socht aen sich te trecken,
N ae dat hy menichmael haer vleyde door gebeen:
E er kond hy in dat Coorn sijn brandent Hart niet decken,
S choon dat hy onvermoeyt haer toonde sijn geween.

C rackelen kan men door 't verloop van tyden slechten,
O nwinb're steden sijn vermeestert door de tijt.
N oyt wouw' de fiere Bruyt aen Cones Conen hechten
E lisabeth kust nu tot dat het nachtje stuyt,

E erst moest de Bruydegom om 't Bruydjes liefde smeecken,
L angmoedigheyt stont staegh aen sijne rechter-hand
I ndien haer veynserye sijn beed' quam tegenspreecken,
(S choon dat sy in haer Hert na Minnen watertand')
A enveerde hy geswindt een ander raedt in 't vryen
B rack door sijn taey gedult haer strafheytszelen door
E n dwongh haer sijn trouw te stellen haet ter sy'en:
T ot sy door re'en vermorwt sijn wenschen gaf gehoor.
H y streelde haer voor dees, nu komt sy hem te streelen

D oorboort sijn ed'le Ziel door 't lieflijck stralend' ooch
E er dat de gulde Son sijn Roßen in Garelen

C an negen maenden slaen door 's Hemels starrebooch
O ntfangh de Bruygom uyt sijn Coorn Coren-ayren
R echt swevende naer hem, of naer haer moeders beeld
N u wensch ick nimmer God u vruchtbaer heyl wil sparen,
E n ghy een groot getal van schoone Kinders teelt.