Trou-krans van coren-bloemen, gestrengelt op de echt-vergaderingh van sr. Johannes Cone, met de eerbare deught-rijcke juffr. Elisabet de Corne

't samen gehuwt binnen Leyden, op den 5. van sprockelmaent 1664

[fol. B1r]

Op den selfden Trant.

ICK verfoey die dorre gecken
Die verachten t'recke-becken
En de min doen buyten staen
Mits haer krachten sijn vergaen
'k Houw veel meer van beckje botten,
En van duyfjes korre-kotten:
'k Houw veel meer van een Ballet,
Daermen mond aen mondjen set:
'k Acht gansch geen verslete sinnen,
Die so haest vergeten 't minnen:
Maer die twintich jaren telt
Is een kryghs-helt in het velt:
Siet hoe blosen Bruygoms Conen,
Nu men gaet de Corne, cronen:
Ist niet of een hitte vlam
Hem sijn vreugd en leven nam:
Laet hy maer een Koorntie eeten
Hy sal haest sijn pyn vergeten
't Is een pleyster voor sijn wond,
't Koorntje maeckt sijn hert gesond.
(Maer gans felten seyd jan splinter
Wanneer groenter in de winter
Eenich koren op het velt
Wat! ick stae hier gansch verstelt
't Schynt de tyden die verwiss'len:
Hoortmen sprack Iaep niet wel riss'len
Door 't geboomt' een suyde wincht?
Is de son oock swinters blincht?
Kan die dan oock niet wel groeijen?
Warmte doet het kruyt wel bloeijen
En een slappe winter tyt
Door de kouw niet seer en byt.)
Wel wat dunckt u van dit praetje
Vrienden, 't is maer een salaetje
Datmen voor de maeltyt eet

[fol. B1v]

 

(Op myn Musa niet vergeet)

 

Cone wil het koren wannen

 

d'Mancke Smid en sal niet spannen

 

Om u heen een ys're net

 

Als hy had' om Mars geset

 

Doen hy met Vrouw Venus doolde

 

Dien hy lieflijck minne-soolde

 

In de rustplaets van de Goon

 

Elisabeth druckt vry u Coon

 

Aen de onbevleckte Conen

 

Cone wilt u Coorn lonen

 

't Is een suyvre Coorn-aer

 

Wel geen kracht noch moeyte spaer

 

Saeyt vry Coorn maeyt vry aertjes

 

Saeyter een en maeyt by paertjes

 

Tot den acker vrucht'loos is

 

En ghy aerties hebt gewis.

 

Sacht ick moet wat anders neuren

 

Niemand most hier sitten treuren

 

'k Moet de Speelmeyts mee aen boort,

 

Juffers weest doch niet gestoort,

 

Dat geen Vryers u ontmoeten

 

Noch met minnen u begroeten

 

Misligh als de Somer-Son

 

Steeckt sijn pruyck uyt Thetys bron

 

Sullen u de Conen blosen

 

Als de purpur-verwde Rosen

 

Vroeg sijn uyt de knop geschort

 

Sijn sy haestelijck weer verdort,

 

Elckdie moet sijn tijt verwachten

 

Sijn des Winters koude nachten,

 

't Is maar voor een korte tijt

 

Dan sijn wy de kouw weer quyt.

 

Wel Speel-jonckers hoe dus treurigh

 

Of sijt ghy hier al te keurigh

 

Mach'er niet een kusjen af.

 

Of sijt ghy van minnen laf?

 

'k Vrees de Juffers sullen klagen

[fol. B2r]

 

Wacht ghy tot dat sy u vragen,

 

So sijt ghy te ver verdoolt

 

Blyft haer Neusdoeck ongesoolt

 

Wel wat schande sal 't u strecken

 

Yder sal staech met u gecken.

 

Siet de Cone gaet u voor

 

Volgt hem spoedigh op het spoor

 

Holla pen te hooch gestreven

 

t'Schynt ghy wort oock wech gedreveu

 

Door de baren van de min

 

Door een tomelose sin:

 

Siet de Bruygom wil gaen ruymen

 

Dese sael, om nae de pluymen

 

Van het opgeschudde bedt

 

Met sijn lief Elisabeth

 

Sus, sus, sus, o jonge lieden

 

Wilt so door de sael niet vlieden

 

Of de Corn verschiet haer cleur

 

Blyft veel liever buyten deur;

 

Doch eer dat de Bruyt gaet rusten

 

Singt, (te weten) eerst met lusten.

 

(Wel Josie bend ghy de weelde moe)

 

En klopt dan vry de deure toe.