Critisch Bulletin. Jaargang 1

[p. 192]

Critische curiosa

In de Bremer Presse is onlangs een vertaling verschenen der gedichten van Geerten Gossaert door Rudolf Schröder. Een Duitsch criticus veronderstelt zonder blikken of blozen, dat haast al het dubieusromantische in deze verzen wel van Gossaert afkomstig zijn zal en het overige, dat dieper waarde aan het werk geeft, van den vertaler. Daarmee is de schoonheid van het werk verbijsterend ‘frech’ onteigend en kan men verder Rudolf Schröder naar hartelust bewonderen. Exit Gossaert.

Volgens de Engelsche handelsstatistiek, deelde het Nieuwsblad voor den boekhandel onlangs mede, koopt Nederland evenveel Engelsche boeken als Zweden, Noorwegen, Denemarken en Duitschland samen. Met de koloniën meegerekend waarschijnlijk kocht Nederland in 1929 voor 86.525 pond sterling aan Engelsche boeken.

Vertaalanarchie

In Frankrijk en Duitschland hoort men in de critiek dezelfde klachten als hier te lande. Ook daar schijnt het vele uitgevers voldoende te zijn, dat letterkundig werk, hoe (slecht) dan ook en tot elken (minimum)prijs, van de eene taal in de andere wordt overgeschept. De laatste maanden wordt in de Parijsche critiek geregeld geprotesteerd tegen de ‘traductions au rabais’. Het Fransch van vele vertalingen is onbeschrijflijk slecht. Het wordt tijd, dat de uitgevers, die aan dit taal- en litteratuurbederf en deze kunstschennis medeplichtig zijn, hun verantwoordelijkheid en hun beter belang gaan inzien!

Verlicht Amerika

In 1928 bracht de Amerikaansche censuur, douane en posterijen, een zwarte lijst bijeen van 739 boeken, o.a. Tolstoi's Kreuzersonate! Op de zwarte lijst van Amerikaansche onzedelijke boeken komen de voornaamste werken der hedendaagsche Amerikaansche litteratuur voor, als Dreiser's American Tragedy, Sherwood Anderson's Dark Laughter en Upton Sinclair's Oil.

Maar dat ook het officieel rapport der criminaliteit in Chicago daarbij is, geeft dubbel te denken!