Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 100


W. Ruyslinck De laatste kinderdroom Een kind naaide de wolken dicht, het wilde niet zien wat er achter zat, het wilde niet weten wat het licht betekende of welke kracht het had. Het sprak door zijn gesloten ogen met het donkre fluisterende bos waaruit een koekoek kwam gevlogen als een bij uit een blauwe bloementros. En 't kwam, door rustloosheid gestoken, ook met de koekoek in gesprek: het was zo schoon als in een sproke, alleen de sneeuwwitte zwane ontbrak.
[pagina 349]
Maar toen schreeuwden de boze geesten in 't geknetter van het brandend bos, en het kind werd bang van de beesten, van de reiger en de beer en de vos, en het verlangde dat het eindlijk had de moed van zijn vader en zijn kracht, want die durfde door het donker gat gaan van die heimelijke nacht. Toen rende 't langs een berg omhoog en het sprong van schrik in de zon die hem gauw naar binnen zoog - en zijn leven in het licht begon...