Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 101

[p. 221]

A. Suenaert
Vervreemde thuiskomst

'k Voel me niet thuis meer, nu hier anderen komen
met hun bevreemdende eigen klank.
Zelfzeker hebben zij bezit genomen
van stoel en tafel; zelfs het nieuw behang

spreekt van een ander licht; en uitgestorven
schijnt mij de jeugd uit mijn herinnering;
mijn droomtijd: oogst van vreugden, speels verworven
in 't vaderhuis binnen een vriendenkring,

is nu voorbij en reddeloos verloren.
Spreek mij niet verder meer - 'k weet hoe berekening
hun hart doorkilt - van vriendschap uitverkoren...
Want ik ben koud en leeg in deze kentering.