Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 103

Bert van Straaten
Melancholie

Haar woorden als een snoer parels,
Heb ik aan zijden draad geregen.
Ik weet de aroma van haar stem:
Een zoete wonde op mijn tong.

Ze staat hoog als een tropische boom,
In ekstase naar de lucht kijkend.
Ik voel nog haar melkwitte handen,
Strelend over mijn blauw verdriet.

Het is nu voorbij.
Ik smaak haar mond niet meer in mijn mond,
Als ik 's morgens het venster opensmijt.

Ik heb verloren.
Er valt een blad vlak voor mijn voeten,
Van een boom, die bruin is aan 't sterven.