Boekbesprekingen
Het oorlogsdagboek van Ina Boudier-Bakker
100 jaar na de geboorte van de schrijfster Ina Boudier-Bakker verscheen als een postume hulde haar oorlogsdagboek onder de titel: Met de tanden op elkaar. Dakboeknotities '40-'45 (P.N. van Kampen en Zoon n.v., Amsterdam, Standaard Uitgeverij, Antwerpen, 1975, 269 p.). Ook nu, dertig jaar later, blijft dit dagboek een ontroerend getuigenis van het stilzwijgend en machteloos verzet van vele Nederlanders tijdens de donkere oorlogsjaren. De strenge dagboekstijl komt het onderwerp ten goede. De lezer voelt zich a.h.w. opgenomen in de kring van de Boudiers. Met hen beleeft hij de grote historische gebeurtenissen, bombardementen, verschuivingen aan het front, maar hij deelt ook het lief en leed dat hun vrienden treft en de kleine ongemakken van elke dag zoals het gebrek aan brandstof en het slechte brood.
Ook als kennismaking met de schrijfster is het boek erg boeiend. Ina Boudier-Bakker reveleert zichzelf als een gevoelige ziel die zeer intens het leed van anderen meeleeft, die zich ontfermt over verloren poezen en vogels, maar ze toont zich ook als een harde vrouw die vastberaden haar eigen principes trouw blijft. ‘Liever schrijf ik nooit meer een letter dan me bij dat uitvaagsel (de Cultuurkamer) aan te sluiten.’ (p. 64).
Het is een menselijk document, dat men met groeiende ontsteltenis leest, een boek dat ook jongeren die deze tijd niet meemaakten echt boeit.
Rita Ghesquiere