Patrick de Spiegelaere
Peter Verhelst
De tafel staat stevig, alsof ze er altijd stond. Er mag gerookt worden, er is licht en er zijn bloemen, zonnebloemen. Ze buigen het hoofd, kijken naar de tafel.
Ze waken over de schrijvershoek net naast de keuken, gescheiden door een muur. Koffie is niet veraf.
Het is vakantie, de kinderen zijn wakker, het regent.
Het licht valt door de ramen. Het werklicht.
Peter werkt met zijn rug naar het licht en de tuin.
Lang geleden dat ik er was, we praten en ondertussen probeer ik mijn foto te maken; in mijn hoofd.
De middag nadert, nog boodschappen te doen, vlug even wat te eten halen.
Ik profiteer ervan, maak foto's. Peter is vlugger terug, zoonlief komt even kijken.
Ik wil tegen het licht werken, het licht werkt me tegen.
Ik licht even op. Geef de bloemen licht.
Water hebben ze al.
Auteursrechtelijk beschermd
