Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 151

[p. 925]

Mark Boog
Briefje

‘Hieraan ironisch’, zeg ik,
‘is dat ik schrijf. Je zult me echter
moeten hegrijpen.’ Ik aarzel of je knikt.

De boodschap is eenvoudig.
Onderaan, ten overvloede, een naam
en een korte zin: ‘Ik meen dit.’

Zo pantsert zich de ernst en knarst.
Indien je me vertrouwt - in dit geval
verstandig - ben je morgen weg.

Als je blijft en me gelukkig maakt,
kan ik je dat alleen maar kwalijk nemen.
Er is geen andere zin. Er is ik noch lachen.