Ferguut, of De Ridder met het Witte Schild

[De verslagenen aan het hof van koning Artur]

Zwijgt allen! Nu zult u horen wat kort hiervoor gebeurd is! De zeerover, die gewond geraakt was, vond dat het tijd was. Hij wilde niet langer wachten. Hij reed naar het hof en zocht de koning net zo lang tot hij hem vond in Oxford in Engeland. Er waren een hoop ridders en vrouwen aanwezig. Hij steeg af, ging de grote zaal binnen en ging voor de koning staan. ‘Heer,’ zei hij, ‘ik geef mij over. Leg mij in uw gevangenis. Ik zal u zeggen, heer, waarom. Wij waren met zijn tienen, en zijn zeventien jaar of langer zeerovers geweest. Men zou een hoop lelijks over ons kunnen vertellen. Wij hebben veel kwaad gedaan! Daar is nu een eind aan gekomen. We zouden een ridder overvaren, maar eenmaal op zee wilden wij hem van zijn wapenrusting beroven. Dat liep echter slecht voor ons af. Negen van ons sloeg hij er dood! Noodgedwongen vroeg ik om genade. Hij beval mij naar u toe te gaan. Ferguut luidt zijn naam. Hij droeg mij op alle ridders te groeten, behalve Keie. Die staat bij hem in de schuld omdat die hem beledigd heeft. Heer koning, ik ben gereed mij aan uw vonnis te onderwerpen.’

‘Vriend, maak u geen zorgen. Omwille van de ridder vergeef ik u. En beter vanaf nu uw leven!’

De machtige koning Galarant wilde ridder noch dienaar als reisgezel. Hij trok zijn wapenrusting aan, besteeg zijn paard en reed alleen naar het hof. Hij vond de koning in Londen. Galarant was niet gewoon af te stijgen. Hij reed tot voor Artur. ‘Heer,’ zei hij, ‘wees zo goed mij aan te horen, en ik zal u vertel-

[p. 97]

len wat ik hier kom doen. Heer, ik beminde een jongedame, maar zij wilde mij niet hebben. Dat stak mij zeer! Toen ben ik haar land binnen gevallen en ik heb haar belegerd. Heer, mijn naam is Galarant, en ik ben koning van Almeria. Uiteindelijk zei de jongedame dat zij een kampvechter zou zoeken die mij en Macedone, de zoon van mijn zuster, zou verslaan. Haar ridder heeft ons inderdaad overwonnen! Mijn neef is dood... Ik kan u onmogelijk in een paar woorden vertellen wat er allemaal gebeurd is. Maar heer, geloof mij, ik zal u de waarheid vertellen. Ik beloofde hem, toen ik van Rikenstene wegging, mij moederziel alleen naar uw gevangenis te begeven. Met mij mag u doen wat u wilt. U mag me ophangen of mij de ogen uitsteken of in een kerker opsluiten. Ik zal uw vonnis accepteren. De naam van degene die mij hierheen gestuurd heeft - volgens mij is hij de beste ridder ter wereld - ken ik niet anders dan als de Ridder met het Witte Schild. Hij is vrijgevig in het uitdelen van zwaardslagen. Hij beval mij alle ridders in uw zaal te groeten, behalve de drossaard Keie. Met hem heeft hij nog een appeltje te schillen, omdat die hem beledigd heeft. Heer, bekijk maar wat u met mij doen wilt, ik sta geheel tot uw dienst.’

Artur antwoordde: ‘Bij Saint-Louis, ik vergeef het u. Gaat u het maar goedmaken bij mijn echtgenote.’

Hij riep ridders en dienaren om Galarant te verzorgen en naar koningin Genevere te brengen. Die wilde graag kennis met hem maken, want ze had zoveel over hem horen vertellen. En daarom moest hij bij haar op visite.