De Gemeenschap. Jaargang 3

[p. 319]

De Zouaaf

Zijn oogen worden slecht, zijn heilige rug zit krom
In een versleten buis,
Hij brengt zijn dagen simpel om
Gezeten op een oude trom
En houdt de wacht in 't oude-mannenhuis.

Soms komen de oudjes allen in 't gelid
En lacht kontent
Zijn al te lang en geel gebit
Naar 't schamel regiment,
Als over bril en kous
Een oude non - de Paus -
Met schoonen ernst de garde inspecteert.

Hij heeft zijn reis volbracht, hij is haast voorbij;
Het hoekig hoofd staat afgewend en blij
Naar Onze Lieve Heer;
Straks wordt hij in een kist gelegd
En begraven onder het gras.
Een enkel man die een gebedje zegt
Omdat hij een vreemde man in de vreemde wereld was
En dan niet meer ....

Hij is een lang verhaal,
Vergeeld en stukverteld;
Maar 's nachts in zijne droomerij
Door de algemeene zaal
Klinkt soms met jonge kracht en onvermoed geweld
‘Castelfidardo, Rome!’
't Commando van den ouden korporaal.

FREDERIK TEMPELMAN