De Gemeenschap. Jaargang 16

[p. 561]

Ate van Herbayum
Vertaling van ‘Silentium Amoris’ van Oscar Wilde

Zooals zoo vaak de al te helle zon
De bleeke maan, onwillig om te gaan,
Jaagt naar haar somb're grot, eer zij ook slechts
Een enkel lied won van den nachtegaal,
Zoo maakt Uw schoonheid mijne lippen stil,
En al mijn zoetste zangen valsch van klank.

Zooals des morgens over 't vlakke land
De wind met toomelooze vleugels komt,
En met zijn al te wilde kussen breekt het riet,
Het eenigst instrument voor zijn gezang,
Zoo heeft mijn al te hevig minnen mij ontdaan,
En zoo maakt overmaat mijn liefde stom.

Maar zeker toch toonden mijn oogen U
Waarom ik zwijg, waarom mijn luit niet zingt;
Anders was 't beter voor ons heen te gaan,
Gij tot een mond, die zoeter wijzen weet,
En ik vol peinzen over 't troostloos weten
Van kussen nooit gekust, en zangen nooit gezongen.