Geschiedkundige beschryving van de maan, deszelfs inwooneren en zyn beste regeerings-vorm in een tydvak van 4500 jaaren

§. 63.

Hierby kwam nog eene tweede ramp, die niet minder was. De te vér gedreven meenigte van soldaaten eischte veel gelds, en derhalven was de Monarch verplicht, om overal belastingen op te leggen, ten einde dit geld by de hand te hebben. Hier wierdt niet gevraagd of de onderdaan het konde geeven. Maar het heette, hy moet het geeven, en hy mag omzien hoe hy 'er aan kome. Ik weet, dat my in de Maan de traanen in de oogen

[p. 49]

gestaan hebben, wanneer ik zag, dat men uit dien hoofde meenigmaalen eene koei,waarvan man en vrouw en nog eenige kinderen moesten leeven, het eenigste eigendom wat zy bezaten, weg nam en verkocht, ten einde de Vorst zyne schattingen konde erlangen. Hadt de Monarch de traanen gezien, welke de moeder en de arme onnozelen hongerige kinderen weenden, hy zoude met hun hebben moeten schreijen; maar hy zag het niet, hy bleef 'er onkundig van en wist het niet.