'tGheestelijck Bloem-hofken

Beplant met veel lieflijcke Bloemkens, van verscheyden Coleuren, tot dienst van alle Liefhebbers der Cantijcke soetgeurigheydt

[fol. A2r]

Voor-reden.

Beminde Sanger in Christo, also onder mijn berustende waren eenige Lieden, ende Gedichten, diewelcke ick van verscheyden liefhebbers der Waerheyd, als nu en dan vergadert hadde, die by wijlen van eenighe liefhebbers gesien zijn, die seyden, dat sy behoorden ghedruct te worden, alsoo haer docht, dat sy wel mochten nut doen onder de menschen, ende ick by my selven overleggende, dat soo veel Lieden en Ghedichten gedruct worden, die veel eer dienen tot ontstichtinge vande menschen, ende insonderheyt voor de teere Ieucht, die van haer selven ydel genoegh zijn, al en hebben sy daer geen aenleydinge toe, ’t welck my dickmael jammert, dat sulcke ydele end’ onnutte Gedichten onder de menschen komen: So heb ick u l. dese ter liefden hier

[fol. A2v]

voort gebracht, hoop dat sy u l. wel sullen bevallen; ende niet wetende wat naem ick het best soude gheven, soo bedacht ick het te noemen met den naem van Het geestelijck Bloem-Hofken, also die liefde van die verganckelijcke bloemen nu wat uytgeblust was, dat sy nu (als ledigh zijnde) hier door mochten opgeweckt worden, tot de Hemelsche onverganckelijcke ende onverwelckelijcke Blomme, ende alsomen gemeenlijc in een Bloem-hof veelderhande welrieckende bloemen vint, also hier oock hebt ghy van verscheyden Liefhebbers, veel geestelijcke Lieden, die al te samen voor dezen noyt meer gedruct en zijn geweest, behalven eenighe die wy daer by ghedaen hebben, die ons dochten noodig hier by gedruct te wesen; voorder heeft u l, hier ooc by een Gedicht, van Mensch en Goddelijcke betrachtingh, daer in u l. kan sien hoe edel den mensch is, ende tot

[fol. A3r]

wat een heerlijcken eynde hy van God geschapen is: noch heeft u l. hier by een stichtelijcke t’Saemensprekinghe, tracteerende voornamelijck van de Gierigheydt, hoe de menschen in het ghemeen gesint zijn, verblint zijn, door die aerdsche begeerlijckheyd, gestadig trachten naar het geen dat verganckelijck is, ende hier in wort ons gheraden, ende seer ernstigh gewaerschout, ons daer van te wachten, ende alle neerstigheydt daer toe te doen, om daer van te vlieden, als zijnde het voornaemste, daer door soo veel menschen verstrict ende gevangen worden, tot haer eeuwigh verderf. Dus veel wy u l. beminde in Christo, ter liefden hebben gedaen, gelieft het al t’samen danckelijck aen te nemen, en Christelijck naer den aerdt der Liefden te gebruycken, u l. ten goeden dit vernemende sal dincken mijn tijt daer aen nut besteet te hebben. Vaert wel.