De gheestelycke vryagie
(1624)–Anoniem Gheestelycke vryagie, De–
AuteursrechtvrijHier prijst de Bruydt seer haeren Bruydegom, ende is haer met den Hemel becommerende.
Myn Lieff is soet en suyuerlijck,
Schoon, edel, machtich, ende rijck
Inder herten en iubileren,
Al in't ontfanghen ghenoechelijck,
Dat willen wy discanteren.
Hy kan affnemen wat my deert,
Hy kan my geuen wat mijn herte begeert,
Hy kan mijn siele versaeden,
Hy is der maeghdekens Bruydegom weert
Een Fonteyne vol ghenaeden.
| |
[pagina 244]
| |
Hy is de liefste daer't al aenstaedt
Hy is mijn hoochste toeuerlaedt,
In alle mijne lyden,
Hy is den troost die niet en vergaet,
Hy kan mijn herte verblyden.
O hooghe ghebieder der Seraphyn,
Verwandelt ons nv waeter in wijn,
Gheeft den dorstighen te drincken,
Op dat wy uwer soeticheydt in onse pijn
Altoos moghen ghedincken.
Och als de ziele dan sal gaen,
En laeten dit dal der traenen staen,
En komen dan daer bouen,
Daermense niet versaeden en kan,
Van liefde en Godt te louen.
Dan komt den Bruydegom voor de poort
Dan hoort de Bruydt dat soete vvoordt,
Komt in mijn suyuer vriendinne,
Daer ghy soo langhe hebt affghehoort,
Dat suldy nv leeren kinnen.
Dan vvort de schon Bruydt ingheleyt
En alle dinghen zijn daer bereyt,
Van buyten en van binnen,
Maer oft sy vvt oft innevvaerts gaet,
Sy sal daer vveelden vinden.
| |
[pagina 245]
| |
De schoone tafelis daer bereyt,
Die dierbaer spyse is daer op gheleydt,
Men sal daer den maeltijdt beghinnen,
Iesus dient seluer ghelijck hy seydt,
Dat doet zijn groote minne.
Daer komt ter taefelen dat hemelschs broodt,
Den wijn is beyde wit en roodt,
Van sonderlinghe smaecke:
Daer worden sy droncken kleyn en groot,
Al die in dat pryeel gheraecken.
Daer is den Bruydegom selue den waerdt,
Hy schinckt den wijn al onghespaert,
Den wijn van grooter krachten,
Daer Christus seluer af is den wijngaert,
Men derffer niet langhe naer wachten.
Och wat vreuchde mach daer zijn,
Daer Iesus seluer schinckt den vvijn
In volle vergulde schaelen,
Al vvt de grondeloose fonteyn
Daer machmen ghenoech vvt haelen.
De Bruydt in des Heeren vvijn,
VVel altijdt bly en vrolijck zijn,
Men sals haer niet benyden,
Maer vvat sy haelt,, 'tis al betaelt,
Ist vvonder al is sy blyde?
| |
[pagina 246]
| |
Dan ist vervult dat sy hier seyt,
Den Bruydegom heeft my binnen geleyt:
Hy gaf my selfs te drincken,
Soo dat ick van grooter vrolijckheydt,
In mijn liefs armkens moest sincken.
Hy is dat broodt, hy is den vvijn,
Hy is verdryuende alle pijn:
Hy is een vrolijck iubileren:
Hy is den Koninck van Israel fijn,
Den grooten Heere der Heeren.
Daer sal dat hert ontbonden zijn,
En hebben vergheten alle pijn:
Men salder altoos aenschouwen
De hooge heylighe Dryvuldicheyt reyn,
Die vreucht altoos behouwen.
Des Heeren Palays sal altijdt staen,
De groote vreucht en sal noyt vergaen,
Men salse altoos beghinnen:
De een is van d'anders blijdschap faen,
Vermaeckt in grooter minnen.
O nieuw Hierusalem schoone pleyn.
Dat ick v derue deert my certeyn,
Hoe vet soo zijn v weyden.
Och hoe ghenoechelijck ist daer zijn,
VVee hem die daer af scheyden.
| |
[pagina 247]
| |
O Iesus uwen soeten naem,
Is eenen Kelder met most ontdaen:
Een schoon pryeel met bloemen:
Hoe badt gesmaeckt hoe meerderen dorst,
VVanneer sal ick daer komen.
Die wilt komen tot deser hooger Heeren zaele,
Al tot dat lieffelijck Auontmaele,
Die moet al ouergheuen
Al dat de quaede natuur begheert,
En lijden een steruende leuen.
Die hier wilt steruen, die sal daer leuen,
Die hier wilt deruen, die salmen gheuen
Dat goedt al bouen maeten,
Daerom laet ons steruen ende deruen,
En ons seluen laeten.
O Iesu minnelijcke Heere,
Naer v verlanght my al te seere:
Och helpt my nv verwinnen,
VVant sonder v en vermach ick niet,
Van buyten noch van binnen.
O ziele mijn, laet ons opstaen,
En met begheerten ouergaen
Alle dese hooghe berghen,
Soo moghen wy een leuendich leuen
Vinden sonder steruen, Amen.
|
|