De Gids. Jaargang 81

[p. 471]

Strand.

Daar waren blauwige luchten,
Daar waren zeeëzuchten,
Daar kwamen vogelen luisteren
Naar wat de golven fluisteren.

Daar was een zacht gekabbel,
Een mysterieus gebabbel
Van fijne watertongen
Die voor de schelpen zongen.

Daar waren verre lijnen
Die oneindig 't strand deden schijnen;
Daar waren duinetoppen
Met flauw begrensde koppen.

Daar waren wat karresporen
Die in 't rossige zand zich verloren....
Daar was ook een eenzaam menschenkind
Dat dit alles zoo ontroerend vindt.....

Nanny Speyer.