De Gids. Jaargang 88

[p. 76]

De zieke man aan het raam.

Een stille zaal, een witte rust,
Een zieke man aan 't raam,
Die oud en vrij van leed en lust
't Verleefde droomt tesaam.

Hij telt niet, vreugde noch verdriet,
Hij rekent niet, maar leeft
Gelaten, zacht in 't stil verschiet,
En denkt: God neemt en geeft.

Van menschen weet hij slecht noch goed;
Zij zijn hem weer natuur.
Hij vraagt niet of hij sterven moet,
Hij leeft maar bij het uur...

Hij staart maar naar den ouden boom
Die uit den grond zich rekt
Tot aan der vrije luchten zoom
En 't tuintje overdekt.

Hij peinst: natuur is groot en schoon;
Ik ben weer in haar schoot.
God schenkt de kind'ren, dekt de doôn...
Hoort, hoe die vogel floot!

A.E. van den Tol.