‘Ondanks de reis van Lord Halifax,’ zeide 25 November Chamberlain in het Lagerhuis, ‘wordt een overeenkomst met Duitschland, die een ongunstigen invloed op Frankrijk's veiligheid en die van zijn bondgenooten zou hebben, niet overwogen,’ en hij heeft zorg gedragen Chautemps en Delbos naar Londen te verzoeken, waaraan dezen onmiddellijk hebben voldaan. Zij verschenen 28 en 29 November, en na afloop verklaarde Chautemps, ‘dat ten aanzien van alle onderwerpen volledige overeenstemming was verkregen.’ Er werd afgesproken dat Delbos naar Warschau, Boekarest, Belgrado en Praag zou gaan om de regeeringen daar in kennis te stellen van het verloop der Londensche besprekingen. Hij vertrok daartoe den 2den December uit Parijs en is den 19den December daarheen teruggekeerd. Intusschen blijft over den eigenlijken inhoud dier Londensche besprekingen een sluier hangen. Ten opzichte van het vierde punt (Duitsche koloniën) schijnt de Manchester Guardian niet volledig ingelicht te zijn geweest. Bij Hitler's onderhoud met Lord Halifax zou niet enkel van eischen, maar vooral van tentatieve voorstellen sprake zijn geweest: nieuwe mandaatgebieden voor Duitschland te scheppen in den Belgischen Congo en de Portugeesche kolonie Angola; voorwaarde daartoe zou de oprichting zijn van gecharterde maatschappijen waarin Duitsche, Belgische en Portugeesche belangen vertegenwoordigd moeten zijn; Duitschland zou de meerderheid der aandeelen voor zich opeischen. In zulk een geval zou Duitschland van de rest van zijn koloniën willen afzien en enkel nog Togo en Kameroen willen behouden. - België heeft bij voorbaat doen weten dat het nimmer een deel van zijn koloniaal bezit zou willen afstaan om er een mandaatgebied van te laten maken.
De ontvangst van Delbos te Warschau schijnt niet onbevredigend te zijn verloopen; dan in zoover in Polen de wensch blijkt te bestaan, bij eventueele oprichting van gecharterde maatschappijen niet vergeten te worden: het land heeft voor zijn nationale uitrusting grondstoffen noodig; ook zou het een uitweg wenschen te bezitten voor zijn groote en steeds vermeerderende bevolking. Dergelijke wenschen blijken ook in Roemenië te worden gevoed. Onderwijl is terwijl Delbos zijn rondreis hield, Italië uit den Volkenbond getreden, als om een Duitsche neiging om - niet dan voorwaardelijk - tot dien Bond terug te keeren,
