't Groot achter-hofken
(1639)–anoniem Groot achter-hofken, 'tGeplant met verscheyden Gheestelijcke Liedekens, tot stichtinghe der Ieught, by verscheyden Autheuren gemaeckt ende t'samen gestelt
Stemme:Een eeuvvige vreugt die niet en vergaet.
+PAulus acht' sijn ghewin voor scha
Om Christum te ghewinnen:
Christus met sijn gheest en ghena,
Bewoond' alleen sijn sinnen:
Al 't sienlijck acht hy dreck,
Noch kommer, noch ghebreck
+Docht hem yet te ghelijcken
By d'onghemeten vreught
En glory vol gheneught,
Die namaels in Gods volck sal blijcken.
+Aerts-lusten die de hooghste lust
En Gode wederstreven,
Waent hy geen lusten, want s'onrust
En onvernoeghen gheven:
Maer het beloofde goet
Dat Godt den sijnen doet,
Is wesentlijck volkommen
+In niemandts hert ghedaelt,
Noch van geen oogh bestraelt,
En waer voor dat elck moet verstommen.
+Wat ons den Vorst der wereldt toont
Is ydelheydt en loghen,
Hy troont met lust, met smert hy croont,
Oock buyten het vermoghen
Is 's Weereldts lust gheheel,
Maer 't alderbeste deel
+Van Maria verkoren,
| |
[p. 47] | |
Christus ghenadigh veylt
En mildelijck uytdeylt
Voor die, die maer en willen horen.
Maer of ghy waert in weelden dan
Nae wensch en wil gheseten,
D'een ramp of d'ander schielijck kan+
V dwaes en stout vermeten
Gans storten in den grondt:
Maer die in Gods Verbondt
En Liefd is opghetoghen,
Gheen ramp of gheen gheval
Noch doodt noch leven sal
Hem van 't geliefde scheyden moghen.+
Of ghy noch out en grijs bejaert
In wellust u mocht weyden,
De doodt die niemandt niet en spaert+
Die bootschapt dijn afscheyden:
Die sleept u naer het graf,
Met wroegingh, wreed en straf:
Maer die Christum aenkleven
Met een ghemoet vernoeght,
Dat nimmermeer en wroeght,
Treden van dit in 't eeuwigh leven.+
Der sonden loon dat is de doodt,+
En 't schrickigh Hels verdommen:
Maer die in Abrahams schoot+
Dan juychen ende rommen,
Dan erven sy 't ghenot
Volkomentlijck in Godt
Van hoop en van 't betrouwen,
Vol lof haer lippen zijn,+
Van aenschijn tot aenschijn+
Sy Godt haer hoogste goedt beschouwen.
I. de Witte.
|