De Gulden Passer. Jaargang 58-59

Neminem fors continet sua,
Ad se ipse.

63.

Nemo sua potis est contentus viuere sorte,
Alterius semper fortunam laudat abundè.
Illiusq́ue locum petit, ac lucrarier optat.
Caecum odium proprij, quid non mortalia cogit
Pectora? quas curas praeter rem vna ingerit hora?
Mercator leuibus tentatus fortè periclis,
Miles, ait, potior: cur non mage castra sequamur?
Belli pertaesas nummosus praedicat arcas,
Agriocolam docti, quos magna negotia vexant,

[p. 95]

 

⁺ Gramineas iactantq́ue casas, victumq́ue modestum.

 

Hi contrà laesi, cùm iurgia dira fatigant,

 

Vel caelo segetes tanguntur, moenibus omnes

 

Felices clamant, & iugera parua queruntur.

 

Quod si caelestes illorum vota, phrenesim

 

Audirent, rueret subito in contraria vulgus.

 

Iidem eadem reprobant, properis mutantur & horis.

 

Sed Deus omnipotens deceat quid quemque parauit:

 

Nec furor, aut stultus leges diis ponere quaerat.

 

Naturam paucis reficis, nec diues egeno

 

Plus habet: excruciat qui se mercator ad Indos,

 

Non adeò fruitur partis, nec praemia grata,

 

Sint maiora licèt, quàm cura domestica portat.

 

Pignore syluestris mites superat quoque pomos.

 

Caprificus cumulat ficus, non illa sapore

 

Sed tamen has aequat, cultus quas educat hortus.

 

Tu, quodcunque venit diuino munere, lauda,

 

Craesus an Irus eris non te coquat: omnia praeter

 

Quàm pietas Christi, vanescent puluere in auras.

+ 92, 93.