Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Door 't quaet, leertmen de wettelijckheyt van 'tgoet.

MEester Ardent van Kent in Enghelant (door zijn Huys-vrouwe haer toe-doeninghe) wiert binnen zijn Huys Vermoort, en

[p. 94]

voorts gheworpen in een Acker dichte aen sijn Huys: Men heeft bevonden, na dat sijn Lichaem op gegraven was, twee Iaren daer na deselve plaets geen Gras voort-bracht, maer behielt een kalen pleck de ghedaente sijns Lichaems, alleenlijck in de spacie tusschen zijn Beenen ende onder sijn armen quam Gras ghenoech, maer daer zijn Lichaem geraeckt hadde quam geen altoos: Nochtans dese wonderlijcke voor-val was niet so veel wegens de Moort, als wegens de Tirannije gepleecht aen seeckere Wedu-Vrou, van wien hy met gewelt dese Acker genomen hadde, tot hare uytterste verdervinge: Aldus effen in dese Weerelt doet dickwils de gerechtigheyt wonderwercken over de misdadigers, tot een genadige waerschouwinge aen het Menschelijck geslacht; Waren sy soo wijs maer om daer op te letten,