Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Bedriegers bedriegen haer selven eerst.

ALs Koningh Hendrick de Seste van Engelant, te St. Albans gekomen was, alwaer een Bedelaer (so men seyde) in de Celle sijn gesicht weder had bekomen, soo liep dat gherucht

[p. 149]

seer sterck door de stadt Londen: Waer over den Hertog van Glocester lust kreech om desen Bedelaer te sien: De welcke hem voor gebracht zijnde, vraegde den Hertog oft hy blint geboren was; hy antwoorde, waerlijck ja: En kond ghy nu sien erhaelde den Hertogh; ja ick Godt danck en St. Alban seyde den Bedelaer: Soo seght my dan seyde Glocester van wat verruwe mijn Tabbaert is; Den Bedelaer seydet hem: En van wat verruwe is so een mans rock vraegde hy vorder? Den Bedelaer seydet hem insgelijckx: Waer op Glocester seyde: Gaet ghy geveynsden schelm, indien ghy blint ghebooren zijt, hoe kond gy so haest de onderscheyden der verruwen kennen en noemen: En dede hem in plaets van een Aelmis te geven, vast setten.