Haerlemsche eerlycke uren, bestaende in korte sin-spreucken, kloecke antwoorden, en vreemde bejegheninghen

Westphaelze Hammen.

MEn drijft daer alle morghen de Verckens in 't Wilde en buyten der Stadt, waer toe sekere lompe Meyden en halve Slavinnen werden gehouden: Een van dese de Verckens op een morgen uyt-drijvende, bleef een der Swijnen aen een Stoepen staen: Sy dit siende, riep: Hier, hay, herruter her, ick wil u helpen stront

[p. 27]

vretten, de Dufel schal di halen. Sy siende met haer lachen; kreunden haer so weynich, als dat men gescherst soude hebben met haer avont-werck; 't welck is, als de Verckens weder binnen in de Stal komen, staen sy aen de Deur, en slaen als uytsinnige luy haer selfs op 't Schortel-doeck, roepende tegens de Swijnen: Hier in, hier in, hier in gy.