wo de konyngk sine eghene vrouwe in dat schip bringet vnde gift eer den segen na.
DO nam de konynk vnde vorde se suluen by dat meer, dar was een schyp wol bereyt vnde dankede dem ryddere. De rydder entfink sine segene vnde gingen in dat schyp. De koninck sach en lange na, vnde makede dem riddere mannich krutze na. De koninck ginck vp den sael, de vrouwe
[Folio 27r]
[fol. 27r]
was en wech. De konynck sprack. O we myn vrouwe is enwech, byn ick nycht een dore ghewest. dat ik des ridders worden meer hebbe gelouet wen mynen ogen. Do sede de konynkinne. Also willen iw ok de souen wysen bedreghen. Gy louen en meer wen gy hebben gheseen. Gy seen doch wol wo he my gehandelt heft, vnde myne eere vnde iuwe ghekrenket dorch dat so late gy ene leuen. De keyser sprak, morgen so moet he steruen.
Auteursrechtvrij