Gedachtenwisselingen.
Voor Ida.
Ik, als getrouwde vrouw, wil U zeker antwoorden, of het noodig en wenschelijk is, dat man en vrouw, alvorens zich te engageeren, elkaar volkomen op de hoogte brengen van hun vroeger leven,
Naar mijn bescheidene meening, is dat niet alleen wenschelijk, maar beslist noodig, ten einde later alle mogelijke misstanden te voorkomen en op een zuiver standpunt te staan. Als ik U even een voorbeeld aanhaal, waar het verzwijgen van een daad toe geleid heeft (nl. van den kant van den man) dan zult U mij toegeven, dat zoo iets een afschrikwekkend resultaat kan opleveren.
Toen die bewuste man zou trouwen, vroeg zijn schoonvader hem of hij nog schulden had, waarop deze ontkennend antwoordde.
Nadat zij vijftien jaren getrouwd waren, komt de vrouw er achter, dat haar man een heel groote schuld had, die afgedaan moest worden; een schuld van vóór hun trouwen af. -
Al die jaren lang hield hij 't voor haar verborgen, terwijl, als ze 't geweten had, zij heel goed, die schuld had kunnen afbetalen.
Altijd heeft hij 't voor haar verzwegen - en ze waren nog wel getrouwd! Moet men dan nog geheimen voor elkaar hebben?
Het huwelijk werd ongelukkig heel natuurlijk, als men weet, dat die vrouw een haat had aan leugen en bedrog...
Nu zijn ze gescheiden - er kwam meer aan 't licht...
Beslist noodig acht ik het om op een zuiver standpunt te staan, voor beide partijen, vóór dat ze samen het leven ingaan.
TRISTESSE.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd