De Hollandsche Lelie. Jaargang 21

't Geluk.

Aan.....

Blij opgetogen juichte 't kind

En stak de kleine handjes uit -

Voor 't eerst in stad; de wond're pracht

Verbaasde haar - ze schreeuwde luid.

Maar 't allermooiste in haar oog,

Iets, wat haar onweerstaanbaar trok,

De luchtballons, rood, groen of blauw,

Door koopman dragend aan een' stok.

Grootvaders hand verschafte dra

Aan 't kind zoo'n mooien, lichten last;

En bevend, trillend van genot

Greep zij het koord met d' handjes vast.

Dat was een feest! Bewond'rend zag

'z Omhoog bij langzaam voorwaarts gaan;

Maar nieuwe pracht bekoorde 't oog

En even bleef ze aarz'lend staan....

Een klein, ondeelbaar oogenblik

Liet 't handje los, weg trok het koord -

Een smartkreet klonk - de mooie bal

Steeg als een vlugge vogel voort....

Zoo is in 't leven 't broos geluk -

Onzicht'bre hand werpt mild en groot

Het menschenkind in 's levens lent'

Een kost'bren schat soms in den schoot.

O, houdt met beide handen vast,

In biddend opzien naar omhoog,

Als u 't geluk beschoren is -

Waak! waak! verlies het nooit uit 't oog!

Één windvlaag soms - een enk'le ruk -

En als een zeepbel, licht en teer,

Stijgt het omhoog met snelle vlucht

En nimmer, nimmer keert het weer!

NORMA.